Rarus fortuna sua contentus - MAŁO KOGO LOS JEGO ZADOWALA
Numquam fortuna nostra contenti sumus. - nigdy nie jesteśmy zadowoleni z naszego losu.
Agricola fortuna sua contentus non est, nautae fortunae invidet. - rolnik nie jest zadowolony ze swego losu, zazdrości szczęścia żeglarzowi.
Beatus es, nauta, - inquit - multas terras visitas, divitias magnas habes. - szczęśliwy jesteś żeglarzu- rzekł- odwiedzasz liczne ziemie, wielkie bogactwa posiadasz.
Ego miser sum, semper laboro, fatigatus iam sum, numquam otium mihi est”.-
Ja jestem smutny, zawsze pracuję, już jestem zmęczony, nigdy nie mam wolnego czasu
Tum nauta: „Tu, agricola, beatus es: in casa tua habitas, pericula non times, vitam securam agis.- wtedy żeglarz mówi: ty rolniku jesteś szczęśliwy, mieszkasz w swoim domu, nie obawiasz się niebezpieczeństw, prowadzisz bezpieczne życie.
Ego autem ventos et procellos semper timeo. - ja zaś obawiam się zawsze wiatrów i burz.
Numquam securus sum”. - nigdy nie jestem bezpieczny.
Tum deus apparet et „En, ego - inquit - fortunam vestram muto. - wtedy Bóg ukazał się: oto ja- rzekł- zamienię wasz los.
Tu, nauta, agrum ara, agricola es!- ty żeglarzu oraj pole, bądź rolnikiem!
Tu autem, agricola, navigium conscende et divitias para!”- ty zaś rolniku wsiadaj na okręt I zdobywaj bogactwo
Nauta agricolam, agricola nautam spectat, et nauta, et agricola vitam suam laudare student.- żeglarz na rolnika, rolnik na żeglarza spogląda I żeglarz I rolnik starają się chwalić swoje życie
Agricola in casa manet, nauta navigium conscendit.- rolnik zostaje w domu, żeglarz wsiada na okręt.
Saepe aliena nobis placent. - często podobają nam się cudze [rzeczy].
Notum est dictum Polonorum: Aliena laudatis, vestra ignoratis.- Znane jest powiedzenie Polaków: inne chwalicie, swoje ignorujecie [cudze chwalicie, swojego nie znacie]