Dydaktyka
Pierwszoplanową rolę w procesie kształcenia odgrywają:
Uzasadnienie:
Pierwszoplanową rolę w procesie kształcenia odgrywają cele kształcenia, ponieważ wszelkie działania człowieka są ukierunkowane na ich osiągnięcie.
Literatura:
Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika. Podręcznik dla szkół medycznych, Warszawa 2008, s. 141.
Strategia kształcenia oparta na zintegrowanych treściach kształcenia z różnych dziedzin to:
Uzasadnienie:
Modułowy system kształcenia to strategia kształcenia oparta na modułach, czyli zintegrowanych treściach kształcenia z różnych dziedzin. W systemie tym nie ma odrębnych programów dla poszczególnych przedmiotów.
Literatura:
Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika. Podręcznik dla szkół medycznych, Warszawa 2008, s. 161.
Uczenie się przez działanie to istota metod:
Uzasadnienie:
Metody praktyczne służą głównie kształtowaniu umiejętności psychoruchowych, dlatego ich istotą jest nauczanie-uczenie się przez działanie.
Literatura:
Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika. Podręcznik dla szkół medycznych, Warszawa 2008, s. 171-188.
Środki dydaktyczne pełnią w kształceniu funkcję:
Uzasadnienie:
Środki dydaktyczne pełnią w procesie kształcenia funkcję dydaktyczną i kształcącą. Są one narzędziem rozwijania zdolności poznawczych u uczących się, stanowią istotne źródło zdobywania wiadomości i umiejętności.
Literatura:
Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika. Podręcznik dla szkół medycznych, Warszawa 2008, s. 186.
Edukacja zdrowotna w nowoczesnym rozumieniu to:
Uzasadnienie:
Obecnie uważa się, że edukacja zdrowotna powinna budować zdolności ludzi do działania dla zdrowego życia i środowiska. Tradycyjne ujęcie edukacji zdrowotnej sprowadzało się do kształcenia, co skutkowało przekazywaniem wiedzy. Współcześnie edukacja zdrowotna ma dążyć do kształtowania kompetencji, na co składa się wychowanie i kształcenie.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 126-132.
Charakterystyczną cechą procesu edukacji zdrowotnej jest to, że:
Uzasadnienie:
Charakterystyczną cechą procesu edukacji zdrowotnej jest jego długi czas trwania, obejmujący cały cykl życia człowieka. Różne fazy rozwoju wiążą się z odmiennym postrzeganiem, priorytetami, nastawieniami oraz problemami zdrowotnymi.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 129.
Edukacja zdrowotna ludzi dorosłych, w odróżnieniu od edukacji dzieci, opiera się zazwyczaj na:
Uzasadnienie:
Edukacja dorosłych w dużym stopniu opiera się na osobistej aktywności jednostki, samouctwie, samodoskonaleniu się, samokierowaniu własnym rozwojem, co jednak nie wyklucza korzystania z różnych instytucjonalnych rozwiązań edukacyjnych.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 129.
Prawdą jest, że:
Uzasadnienie:
Promocja zdrowia odnosi się do czynników społecznych i instytucjonalnych, natomiast edukacja zdrowotna zajmuje się czynnikami osobowymi, które mogą zaowocować wyborem własnego stylu życia. Celem promocji zdrowia jest poprawa warunków życia, a edukacji zdrowotnej - wzrost świadomości i umiejętności wyborów w trosce o własne zdrowie i życie.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 154-155.
Aspektami edukacji zdrowotnej są:
Uzasadnienie:
Aspektami edukacji zdrowotnej są:
• wiedza o zagrożeniach, usługach, systemach wsparcia,
• postawy wobec problemów i rozwiązań,
• umiejętności radzenia sobie, komunikacji, modyfikacji zachowania.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 139.
W zapobiegawczych modelach edukacji zdrowotnej wyróżniamy:
Uzasadnienie:
Do kategorii modeli zapobiegawczych edukacji zdrowotnej zaliczyć można: model edukacji zdrowotnej zorientowany na chorobę, model edukacji zdrowotnej zorientowany na czynniki ryzyka i model edukacji zdrowotnej zorientowany na zdrowie.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 141-151.
Ocena wyników edukacji zdrowotnej realizowanej w przeszłości u podopiecznych jest zadaniem pielęgniarki, który mieści się w etapie procesu edukacji zwanym:
Uzasadnienie:
Na etapie rozpoznania w procesie edukacji zdrowotnej ważna jest ocena wyników edukacji prowadzonej w przeszłości, w szczególności ocena stanu wiedzy, zachowań zdrowotnych i przyczyn niestosowania się do zaleceń mimo posiadanej wiedzy i umiejętności.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 163.
Określenie treści edukacji zdrowotnej oraz dobór form, metod i środków dydaktycznych jest zadaniem na etapie:
Uzasadnienie:
Planowanie edukacji zdrowotnej obejmuje określenie celu i treści edukacji zdrowotnej, dobór form, metod i środków dydaktycznych, określenie optymalnego czasu potrzebnego do osiągnięcia celu, przygotowanie miejsca do jego realizacji, a także nawiązanie współpracy z osobami współuczestniczącymi.
Literatura:
Andruszkiewicz A., Banaszkiewicz M. (red.), Promocja zdrowia, Lublin 2008, s. 164.
Osiągnięcia uczących się, jakich się oczekuje w wyniku realizacji programu kształcenia, to:
Uzasadnienie:
Wymagania dydaktyczne to oczekiwane osiągnięcia uczniów, natomiast wymagania programowe to osiągnięcia uczniów, których oczekuje się w wyniku realizacji programu kształcenia. Mogą być jednostopniowe lub wielostopniowe.
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 43-45.
Naśladujące rzeczywistość metody dydaktyczne to:
Uzasadnienie:
Metody symulacyjne naśladują rzeczywistość, ułatwiają przeprowadzenie zajęć praktycznych i ćwiczeń. Wyróżniamy metody symulacyjne słowne, poglądowe i praktyczne.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 157.
Ogół procedur i technik wykorzystywanych przez nauczyciela i uczących się na różnych poziomach kształcenia w celu wprowadzenia założonych zmian w osobowości uczniów nazywamy:
Uzasadnienie:
Ogół procedur i technik wykorzystywanych przez nauczyciela i uczących się w różnych poziomach kształcenia w celu wprowadzenia założonych zmian w osobowości tych drugich nazywamy strategią dydaktyczną.
Literatura:
Plewka C., Metody nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych. Część I, Radom 1999, s. 229-249.
W przygotowaniu nauczyciela do zajęć wybór metody dydaktycznej dobór odpowiednich środków dydaktycznych oraz racjonalne rozmieszczenie w czasie poszczególnych elementów zajęć to czynności należące do:
Uzasadnienie:
Przygotowanie metodyczne to zbiór czynności, które musi wykonać nauczyciel, by lekcja miała optymalny przebieg. W tym celu nie wystarczy tylko jego przygotowanie merytoryczne. Potrzebny jest wybór metody dydaktycznej, dobór odpowiednich środków dydaktycznych i racjonalne rozmieszczenie w czasie poszczególnych elementów zajęć.
Literatura:
Plewka C., Metody nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych. Część II, Radom 1999, s.126-139.
Metoda projektów jest:
Uzasadnienie:
Nie ma jednoznaczności w klasyfikacji metod kształcenia zawodowego. Najbardziej trafną klasyfikację dotyczącą współczesnego kształcenia zawodowego podaje F. Szlosek, wg którego metody praktyczne można podzielić na:
• ćwiczenia przedmiotowe,
• ćwiczenia laboratoryjne,
• ćwiczenia produkcyjne,
• metodę projektów,
• metodę przewodniego tekstu.
Literatura:
Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Radom 1995.
Proces nabywania wykształcenia w toku własnej działalności, kiedy to cele, treści, warunki i środki ustala sam kształcący się, to:
Uzasadnienie:
Według W. Okonia samokształcenie to proces nabywania wykształcenia w toku własnej działalności, w którym cele, treści, warunki i środki ustala sam kształcący się.
Literatura:
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 1996.
Istotą metody projektów jest to, że:
Uzasadnienie:
Istotą metody projektów jest pełna samodzielność uczących się. Opiera się ona na zadaniu problemowym, ma charakter kontraktu zawartego z nauczycielem. Temat uczący się określa samodzielnie i rozwiązuje go łącznie z realizacją i wykonaniem.
Literatura:
Plewka C., Metody nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych. Część I, Radom 1999, s. 337-338.
Programowane uczenie się opiera się na:
Uzasadnienie:
,,W przeciwieństwie do uczenia się problemowego, opartego na regułach heurystycznych, uczenie się programowane oparte jest na algorytmach”. To zatem proces zautomatyzowany, ograniczony przez przepis określający kolejność wykonywanych operacji umysłowych.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 128.
Ewaluacja to:
Uzasadnienie:
Wg J. Wasyluka ewaluacja to proces ciągłej nieformalnej oceny jakości kształcenia, obejmujący uczących się i nauczających; cele, metody i sposoby oceny wyników, które dostarczają informacji o zaletach i wadach programu kształcenia, a także umożliwiają jego ulepszanie.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 179.
Pomiar dydaktyczny to:
A. oparte na kryteriach porównanie w czasie egzaminu wiedzy, umiejętności i cech osobowości zdających z celami przyjętymi jako wzorzec
Uzasadnienie:
Pomiar dydaktyczny to porównanie w czasie egzaminu wiedzy, umiejętności i cech osobowości zdających z wiedzą, umiejętnościami i cechami osobowości przyjętymi jako wzorzec, dokonane zawsze w oparciu o określone kryteria.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 181.
Na wiarygodność oceny składa się:
Uzasadnienie:
Ocena to osąd, opinia o poziomie wiedzy i umiejętności. Jest ona wiarygodna wtedy, gdy spełnia wymogi trafności, rzetelności, obiektywności oraz praktyczności metody, którą posługujemy się na egzaminie.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 178.
Ewaluacja obejmuje:
Uzasadnienie:
Ewaluacja to proces oceny jakości kształcenia, obejmujący uczących się i nauczających oraz cele, metody i sposoby oceny wyników. Ewaluacja dostarcza informacji o zaletach i wadach programu kształcenia, a także umożliwia jego ulepszanie.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 179.
Kształcenie obejmuje:
Uzasadnienie:
Kształcenie to proces, który powinien wszechstronnie wpływać na rozwój intelektualny człowieka, być wielostronnie powiązany z jego rozwojem emocjonalnym i wolicjonalnym, zatem realizuje się w nim cele poznawcze, afektywne i psychomotoryczne.
Literatura:
Kupisiewicz C., Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa 2005, s. 20-65.
Dydaktyka to:
A. nauka, której celem jest kształcenie i samokształcenie - ich cele, treści, metody oraz środki i organizacja
Uzasadnienie:
Dydaktyka to podstawowa nauka pedagogiczna, której przedmiot stanowi nauczanie i uczenie się nie tylko w szkole. Jest nauką o samokształceniu i kształceniu - ich celach, treści oraz metodach i środkach organizacji.
Literatura:
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 1987, s. 55.
Dyrektywa Unijna 2005/6/WE uwzględnia wymogi związane z:
Uzasadnienie:
Dyrektywa Unijna 2005/6/WE porusza kwestie wymogów związanych z kształceniem pielęgniarek i wykonywaniem zawodu pielęgniarki.
Literatura:
Wrońska I., Krajewska-Kułak E. (red.), Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa europejskiego, Lublin 2007, s. 68.
Kształcenie podyplomowe pielęgniarek w Polsce:
Uzasadnienie:
Kształcenie podyplomowe w krajach UE jest zróżnicowane zarówno pod względem zawartości programów, jak i poziomów, podmiotów realizujących czy czasu trwania. W prawie europejskim dla kształcenia pielęgniarek nie ma szczegółowych wymogów.
Literatura:
Wrońska I., Krajewska-Kułak E. (red.), Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa europejskiego, Lublin 2007, s. 76.
Jakie elementy kształcenia pielęgniarek są wspólne dla krajów europejskich:
Uzasadnienie:
Kształcenie pielęgniarek podlega określonym przepisom prawa europejskiego. Europejskie porozumienie w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek określa podstawowe standardy kształcenia, reguluje kwestie programu kształcenia i wymogów stawianych kadrze dydaktycznej. Dyrektywy sektorowe decydują wyłącznie o minimalnych wymaganiach programowych.
Literatura:
Wrońska I., Krajewska-Kułak E. (red.), Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa europejskiego, Lublin 2007, s. 65.
Strategia WHO dotycząca kształcenia pielęgniarek ma swą podstawę w:
Uzasadnienie:
Strategia WHO dotycząca kształcenia pielęgniarek uwzględnia konieczność opracowania programu kształcenia zorientowanego na uzyskanie przez pielęgniarki określonych kompetencji. Stanowią one warunek przygotowania studentów do podjęcia pracy w pielęgniarskiej opiece podstawowej i szpitalnej.
Literatura:
Wrońska I., Krajewska-Kułak E. (red.), Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa europejskiego, Lublin 2007, s. 74.
Kompetencja to:
Uzasadnienie:
Kompetencja to zasób wiedzy, umiejętności i cech osobowości, który można zaobserwować, zmierzyć i ocenić dopiero w czasie praktycznego jej wykazania.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 30.
Polska jako kraj Unii Europejskiej we współczesnym systemie kształcenia pielęgniarek spełnia wymogi zawarte w:
Uzasadnienie:
Zasadniczo Polska jako kraj Unii Europejskiej we współczesnym systemie kształcenia pielęgniarek spełnia wymogi zawarte w dyrektywach unijnych, musiała bowiem dostosować system kształcenia pielęgniarek i położnych do standardów europejskich.
Literatura:
Wrońska I., Krajewska-Kułak E. (red.), Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa europejskiego, Lublin 200, s. 109.
Cele kształcenia to:
Uzasadnienie:
Celami kształcenia nazywamy zamierzone osiągnięcia uczących się (to jest oczekiwane wyniki nauki).
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 33.
Hierarchiczna klasyfikacja celów określonej dziedziny to:
Uzasadnienie:
Taksonomia celów kształcenia to hierarchiczna klasyfikacja celów określonej dziedziny: motywacyjnej, praktycznej oraz intelektualnej.
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 33.
Wartościowanie systemu dydaktycznego na podstawie wyników końcowych to:
Uzasadnienie:
Ewaluacja sumująca to wartościowanie systemu dydaktycznego na podstawie jego wyników końcowych, np. na koniec roku szkolnego. Jej zaletą jest ujęcie całości uzyskanych wyników, natomiast wadą - brak możliwości dokonywania zmian.
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 25.
Zabieg polegający na uszczegółowieniu, sprecyzowaniu i konkretyzacji ogólnego celu kształcenia nazywamy:
Uzasadnienie:
Operacjonalizacja celu jest zamianą celu ogólnego na jeden lub więcej celów operacyjnych. Polega na ich sprecyzowaniu, uszczegółowieniu i konkretyzacji.
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 41.
Na treść kształcenia składa się:
Uzasadnienie:
Treść kształcenia to system nauczanych czynności, określonych pod względem celu, materiału i wymagań, zatem stanowią ją: cele, materiał kształcenia i wymagania programowe łącznie.
Literatura:
Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Warszawa 1999, s. 45.
Szczegółowy cel operacyjny powinien składać się z następujących elementów:
Uzasadnienie:
Szczegółowy cel operacyjny powinien składać się z trzech elementów:
• opisu sytuacji, w której zdający będzie ujawniał zmiany,
• pojęć określających planowane zmiany,
• pojęć określających normy tych zmian.
Literatura:
Arends J.J., Uczymy się nauczać, Warszawa 1994, s. 77-80.
Metody kazuistyczne, mające szerokie zastosowanie w nauczaniu medycznym, należą do metod:
Uzasadnienie:
Metody kazuistyczne zalicza się do metod problemowych. Ze względu na sposób nabywania wiedzy, czyli samodzielne poszukiwanie rozwiązań i sprawdzanie ich w praktyce oraz samodzielne zaangażowanie w proces rozwiązywania problemu, metody te należą do najskuteczniejszych i mają szerokie zastosowanie w nauczaniu medycyny.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 93-94.
Skale szacunkowe są:
Uzasadnienie:
Skale szacunkowe są narzędziami pomiaru. Stanowią zbiór kryteriów, opisujących poszczególne przedziały kontinuum, będącego przedmiotem oceny.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 221-223.
Do czynników warunkujących efektywność kształcenia należą:
Uzasadnienie:
Współcześnie wyróżnia się cztery grupy czynników warunkujących efektywność kształcenia. Są to:
• treści kształcenia,
• warunki pracy,
• osoba nauczyciela,
• osoba ucząca się.
Niezależnie od tego nauczyciel jest osobą kierującą procesem nauczania-uczenia się i zawsze pozostanie jego centralną postacią.
Literatura:
Szlosek F., Wprowadzenie do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Warszawa 1995, s. 4.
Cele szczegółowe kształcenia charakteryzują się tym, że:
Uzasadnienie:
Cele szczegółowe kształcenia charakteryzują się tym, że są konkretne i odnoszą się do uczących się.
Literatura:
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 2005.
Ze względu na zależność metod od zadań dydaktycznych metody nauczania dzieli się na:
Uzasadnienie:
Ze względu na zależność metod od zadań dydaktycznych metody nauczania dzieli się na: służące opracowaniu nowego materiału, jego utrwalaniu i sprawdzaniu wyników nauczania.
Literatura:
Kupisiewicz C., Podstawy dydaktyki, Warszawa 2005.
Dobór metod kształcenia zależy od:
Uzasadnienie:
We współczesnym systemie dydaktycznym dobór metod nauczania zależy od celów, treści, zadań dydaktycznych oraz wieku uczących się. Nie znaczy to jednak, że poszczególne grupy metod trzeba wiązać rygorystycznie np. z określonymi fazami rozwoju psychofizycznego ucznia. Kryteria doboru mają charakter nie tyle wykluczający, co ukierunkowujący, wskazują tendencje główne, a nie jedyne.
Literatura:
Kupisiewicz C., Podstawy dydaktyki, Warszawa 2005.
Istotą metod problemowych jest:
Uzasadnienie:
Istotą metod problemowych jest uczestniczenie w rozwiązywaniu problemów i dyskusji dydaktycznej. Uczenie problemowe to tworzenie sytuacji problemowych, pomoc w formułowaniu problemów, ich rozwiązywaniu i weryfikacji, a także systematyzowanie uzyskanej wiedzy oraz jej utrwalenie przez krytyczne omówienie, wyciąganie wniosków i próbę uogólnienia.
Literatura:
Wasyluk J., Podręcznik dydaktyki medycznej, Warszawa 1998, s. 87-90.
W układzie treści kształcenia wyróżniamy:
Uzasadnienie:
Treści kształcenia mogą być zorganizowane na kilka sposobów. Układ liniowy charakterystyczny jest dla dowodzenia jednej hipotezy, wprowadzenia jednej zasady itp., kiedy kolejna wynika z poprzedniej i zawiera w sobie podstawę następnej. W układzie koncentrycznym główny problem składa się z luźno ze sobą powiązanych podzagadnień. Układ spiralny zorganizowany jest przez względnie obszerne zagadnienia - problemy.
Literatura:
Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa 2008, s. 140-147.
Zastosowanie środków dydaktycznych na wykładzie prowadzi do:
Uzasadnienie:
Zastosowanie środków dydaktycznych na wykładzie ożywia go i zmniejsza obciążenie uwagi, a tym samym przeciwdziała zmęczeniu i znużeniu słuchaczy.
Literatura:
Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa 2008, s. 146.
Metoda dydaktyczna, której celem jest zgłębienie tematu, uzgodnienie lub wybór jednego stanowiska, to:
Uzasadnienie:
To, czemu ma służyć dyskusja, wpływa na dobór materiału nauczania i kierowanie nią. Możliwości są następujące:
• zgłębienie tematu,
• uzgodnienie stanowiska,
• wybór jednego stanowiska.
Literatura:
Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa 2008, s. 149.
Zadanie wymagające pokonania jakiejś trudności o charakterze teoretycznym lub praktycznym przy udziale aktywności badawczej podmiotu to:
Uzasadnienie:
Jak podaje Wincenty Okoń w ,,Słowniku pedagogicznym”, problem to „zadanie wymagające pokonania jakiejś trudności o charakterze teoretycznym lub praktycznym przy udziale aktywności badawczej podmiotu”.
Literatura:
Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa 2008, s. 113.
Transfer w dydaktyce to zjawisko polegające na:
Uzasadnienie:
Efektem np. rozwiązywania problemu może być transfer, czyli przeniesienie odkrytych reguł na nowe sytuacje, transfer wprawy w stosowaniu reguł i coś więcej - transfer umiejętności rozwiązywania problemu.
Literatura:
Kruszewski K., Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa 2008, s. 115.