MIKROKLIMAT
Obliczenia wykonane za pomocą wskaźników: WBGT, WCI, IREQ.
Środowisko gorące (na podstawie normy: PN-85N- 08011)
Dane:
Środowisko jednorodne, z nasłonecznieniem.
Osoba zaaklimatyzowana.
tnw=23°C - temperatura naturalnie wilgotna
tg=28°C - temperatura globalna
ta=30°C - temperatura sucha
∆M= 280W/m2 - przyrost metabolizmu
Var=0,2m/s - prędkość ruchów powietrza
WBGT (Wet Bulb Globe Temperature) - wskaźnik obciążenia termicznego.
Wskaźnik ten jest wykorzystywany do oceny obciążenia pracowników mikroklimatem gorącym.
Wartość dopuszczalna wskaźnika WBGT jest uzależniona od poziomu ciężkości pracy (którego miarą jest poziom metabolizmu), stopnia aklimatyzacji pracownika do warunków gorących oraz prędkości przepływu powietrza.
WBGT=0,7*tnw+0,2*tg+0,1*ta [°C]
Podstawiamy dane do wzoru:
WBGT= 0,7*23+0,2*28+0,1*30 [°C]
WBGT= 24,7 [°C]
Porównujemy WBGT z WBGT odniesienia na podstawie tablicy wartości odniesienia wskaźnika obciążenia termicznego WBGT.
WBGT odniesienia zależy od:
przyrostu metabolizmu
prędkość ruchu powietrza
zaaklimatyzowanie.
WBGT odniesienia < WBGT
24,7>23
WNIOSKI:
WBGT (24,7°C) jest większe niż WBGT odniesienia (23°C, ruch powietrza nie jest odczuwalny, bo mieści się w zakresie 0-1,5m/s), dlatego czas pracy nie jest optymalny w tym środowisku.
Nie jest spełniona norma, tzn., że są złe warunki pracy.
Należy skrócić czas pracy w warunkach termicznych gorących, jedak lepszym sposobem jest ustalenie odpowiedniego cyklu praca-odpoczynek.
Zachwianie równowagi cieplnej powoduje dyskomfort, który jest przyczyną spadku efektywności pracy, jak również może prowadzić do wielu chorób.
Skutki nadmiernego obciążenia cieplnego:
udar cieplny
wyczerpanie cieplne
kurcze cieplne
omdlenie cieplne
zmiany na skórze.
Człowiek ma większą zdolność aklimatyzowania do gorąca niż do zimna.
Środowisko zimne (na podstawie normy: PN-87N-08009).
Dane:
Var= 0,2m/s - prędkość ruchów powietrza
ta= -17°C - temperatura powietrza
tg= -21°C - temperatura globalna
tr= -19°C - temperatura średnia promieniowania
ΔM= 280W/m2 - przyrost metabolizmu
WCI (Wind Chill Index) - wskaźnik siły chłodzącej powietrza.
Za pomocą tego wskaźnika ocenia się miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego.
WCI=(10,45+10√Var-Var)*(33-ta) [kcal/m2*h]
Wyznaczamy wartość straconej energii na każdy metr powierzchni ciała w ciągu jednej godziny.
Podstawiamy dane do wzoru:
WCI=(10,45+10√0,2 -0,2)*(33-(-17)) [kcal/m2*h]
WCI=737,5 [kcal/m2*h]
Porównujemy wynik WCI z WCI odniesienia.
WCI<1200 - ekspozycja ciągła
WNIOSKI:
Dozwolony czas pracy, WCI<1200, ponieważ wartość WCI mieści się w zakresie do 1200 [kcal/m2*h].
Czas pracy może zostać bez zmian, nie ma potrzeby wprowadzania przerw.
IREQ 1-6 [clo] - wskaźnik ciepłochronności odzieży
W mikroklimacie zimnym wymagane jest noszenie specjalnej odzieży(inne parametry niż w mikroklimacie gorącym), dlatego wyznaczamy wskaźnik IREQ.
IREQ odniesienia zależy od:
przyrostu metabolizmu
prędkości ruchu powietrza
temperatury operacyjnej.
Wyznaczamy temperaturę operacyjną:
to= ta+tr/2 [°C]
Podstawiamy dane do wzoru:
to= -17+(-19)/2 [°C]
to= -18 [°C]
IREQ≈1[clo]
WNIOSEK:
Wymagana ciepłochronność odzieży wynosi 1 [clo] (IREQ). Pracodawca musi zapewnić ciepłochronność odzieży równa 1 [clo].
ĆWICZENIE NR 3
MIKROKLIMAT
Kinga Stecuła
Monika Laska
Rok 1
Zarządzanie Z11