„WATRA”

Myśleliście kiedyś, co to jest ogień ? Czym są czerwono-żołte języczki skaczące po polach ? Czym jest płomień świecy.

Dla nas, harcerzy, ogień to jedna z najważniejszych spraw. Rozpalamy go najczęściej w pełnym szacunku milczeniu lub śpiewając obrzędową piosenkę. Otaczamy ogień szczególną opieką, nie pozwalamy, by wygasł. Bo to między innymi ogień sprawił, że człowiek stał się człowiekiem, że życie stało się wygodniejsze i lepsze ... Ogień dał człowiekowi ciepło... Ogień dał człowiekowi światło... . To wreszcie ogień dał człowiekowi bezpieczeństwo.

... w kręgu ognia, w kręgu rady

w kręgu bratnich serc

płoną lica, czyn się waży,

wśród skautowych rzesz...

Czy patrzyliście kiedyś w ogień ? Jak bardzo się zmienia. Raz żywy, wesoły, to znów zmniejsza się, jakby zasmucony. Raz dostojny, poważny, to znów skacze po gałązkach - bawi się. A więc dlaczego ?

Bo ogień staje się cząstką nas, płomyki ognia czują to samo, co my wszyscy w kręgu. Ogień wyraża nasze uczucia i przeżycia, nasze smutki i radości, dzieje się przy nim tak wiele i tak blisko nas. Siedzimy przy ogniu w mundurach, czasem bez nakryć głowy - dla poszanowania. Grzejemy swoje ciała, grzejemy swoje serca. Ogień jest dobry, służy człowiekowi, ale tylko wtedy, gdy rozpala go dobry człowiek, taki człowiek, który potrafi ujarzmić ogień. Ogień ujarzmiony przez złego przynosi zło, klęskę, nieszczęście. Przynosi pożar - niszczy.

... wszystko co złe to szuka cienia, do światła dobro garnie się ...

Pomyślcie teraz o sobie, o swoich sprawach, tych waszych najważniejszych .. Jeżeli zależy Wam na którejś z nich szczególnie, wkładacie w nią cały swój wysiłek, na jaki Was stać, wszystkie umiejętności. Żeby nasz ogień był dobry trzeba go strzec, trzeba tak dokładać chrustu, aby ogień był z nami w rozmowie, aby mówił taj jak my mówimy, aby ogrzał nasze serca, aby rozpalił w nas płomienie naszych serc. Aby ogień był dobry musi płonąć również w naszych sercach, duszach, czynach. Trzeba o wiele większego wysiłku, by ten ogień płonął, by nie zgasł...

... płoną ogniska w świecie

u ludzi czy na świecie

że nowa miłość zmieni

stare oblicze ziemi

czuwajcie, od siebie się zaczyna

czuwajcie, to miłość jest jedyna.

Wiatr rozdmuchuje tlące węgle, iskry lecą wysoko, hen ku gwiazdom, oczy patrzą prosto i nikt nie spuszcza powiek, rozgrzani ciepłem ogniska uwierzymy w dobro światła, w dobro rodzące się z ognia.

„Ogniska płomienny blask

ciszą zasiany zielony las

ciesz się z wszystkiego, z tego co masz

daj ludziom pogodną twarz”.

1

-77-