Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 52 regulaminu Sejmu
USTAWA
z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
W celu realizacji zadań państwa polegających na zapewnieniu pomocy każdej osobie
znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego tworzy się system Państwowe
Ratownictwo Medyczne, zwany dalej  systemem .
Art. 2.
1. Ustawa określa zasady organizacji, funkcjonowania i finansowania systemu oraz za-
sady zapewnienia edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. W ramach systemu działają:
1) organy administracji rządowej właściwe w zakresie wykonywania zadań syste-
mu,
2) jednostki systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1
 zapewniające utrzymanie gotowości ludzi, zasobów i jednostek organizacyjnych.
3. Z systemem współpracują jednostki, o których mowa w art. 15.
Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dysponent jednostki  zakład opieki zdrowotnej, w którego skład wchodzi jed-
nostka systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1;
2) kwalifikowana pierwsza pomoc  czynności podejmowane wobec osoby w stanie
nagłego zagrożenia zdrowotnego przez ratownika, o którym mowa w art. 13 ust.
1;
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej,
ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawo-
dach lekarza i lekarza dentysty, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r.  Prawo o ruchu drogowym, ustawę z
dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej i ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
2
3) lekarz systemu  lekarza posiadającego tytuł specjalisty lub specjalizującego się
w dziedzinie medycyny ratunkowej, z zastrzeżeniem art. 57;
4) medyczne czynności ratunkowe  świadczenia opieki zdrowotnej w rozumieniu
przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków pu-
blicznych, udzielane przez jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt
2, w warunkach pozaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego za-
grożenia zdrowotnego;
5) miejsce zdarzenia  miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące stan na-
głego zagrożenia zdrowotnego, i obszar, na który rozciągają się jego skutki;
6) pielęgniarka systemu  pielęgniarkę posiadającą tytuł specjalisty lub specjalizu-
jącą się w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej
opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii, a także pielęgniarkę posiadającą ukończo-
ny kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i
intensywnej opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii oraz posiadającą co najmniej
3-letni staż pracy w oddziałach tych specjalności, oddziałach pomocy doraz
nej,
izbach przyjęć lub pogotowiu ratunkowym;
7) pierwsza pomoc  zespół czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wykonywanych przez osobę znajdującą
się w miejscu zdarzenia, w tym również z wykorzystaniem udostępnionych do
powszechnego obrotu wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych;
8) stan nagłego zagrożenia zdrowotnego  stan polegający na nagłym lub przewi-
dywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, które-
go bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organi-
zmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiasto-
wych medycznych czynności ratunkowych i leczenia;
9) szpitalny oddział ratunkowy  komórkę organizacyjną szpitala w rozumieniu
przepisów o zakładach opieki zdrowotnej, stanowiącą jednostkę systemu, o której
mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1, udzielającą świadczeń opieki zdrowotnej osobom w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, spełniającą wymagania określone w u-
stawie;
10) zespół ratownictwa medycznego  jednostkę systemu, o której mowa w art. 32
ust. 1 pkt 2, podejmującą medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpi-
talnych, spełniającą wymagania określone w ustawie.
Art. 4.
Kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych możliwości i
umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do skuteczne-
go powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do niesienia po-
mocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Art. 5.
1. Osoba udzielająca pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz podej-
mująca medyczne czynności ratunkowe korzysta z ochrony przewidzianej w ustawie
3
z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z póz
n. zm.2)) dla
funkcjonariuszy publicznych.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może poświęcić dobra osobiste innej osoby, inne niż
życie lub zdrowie, a także dobra majątkowe w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla
ratowania życia lub zdrowia osoby znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdro-
wotnego.
Art. 6.
1. Osobie, która poniosła szkodę na mieniu powstałą w następstwie udzielania przez nią
pierwszej pomocy, przysługuje roszczenie o naprawienie tej szkody od Skarbu Pań-
stwa reprezentowanego przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce powsta-
nia szkody.
2. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, obejmuje szkodę rzeczywistą.
3. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli szkoda powstała
wyłącznie z winy osoby, o której mowa w ust. 1, lub osoby trzeciej, za którą Skarb
Państwa nie ponosi odpowiedzialności.
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1-3 do naprawienia szkody, o którym mowa w
ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.
Nr 16, poz. 93, z póz
n. zm.3)).
Art. 7.
1. Dysponent jednostki ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przy:
1) wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych przez wykonujące te czynno-
ści zespoły ratownictwa medycznego;
2) udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej przez szpitalne oddziały ratunkowe.
2. Dysponent jednostki ma obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialno-
ści cywilnej za szkody, o których mowa w ust. 1.
3. Posiadanie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust.
2, jest warunkiem niezbędnym do zawarcia umowy na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych i umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem wła-
ściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Na-
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz.
729, Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz.
1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935, Nr 228, poz.
2255, 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 243, poz. 2426 oraz z 2005 r. Nr 86,
poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493.
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz.
122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147, Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22,
poz. 99; z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321, Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr
107, poz. 464, Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388, Nr
105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646, Nr 149, poz. 703, z
1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 758,
z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983, Nr 114, poz.
1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733; Nr 130, poz. 1450, Nr 145, poz. 1638 z 2002 r. Nr 113,
poz. 984, Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592, Nr 124, poz.
1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804, Nr 281, poz.
2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316, Nr 172, poz. 1438 oraz z 2006 r. Nr 133, poz. 935.
4
czelnej Rady Pielęgniarek i Położnych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym
mowa w ust. 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę zakres zadań realizowanych przez dysponenta jed-
nostki.
Art. 8.
1. Podstawa programowa, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z póz
n. zm.4)), u-
względnia edukację w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy są realizowane z udzia-
łem:
1) lekarzy systemu,
2) pielęgniarek systemu,
3) ratowników medycznych
- którzy otrzymują wynagrodzenie według stawki godzinowej na podstawie umowy
cywilnoprawnej.
3. Wysokość stawki godzinowej dla lekarzy systemu, pielęgniarek systemu oraz ratow-
ników medycznych, biorących udział w zajęciach edukacyjnych w zakresie udzielania
pierwszej pomocy ustala dyrektor szkoły w ramach posiadanych środów finanso-
wych, z tym że wysokość tej stawki nie może być niższa niż wysokość stawki godzi-
nowej dla nauczyciela posiadającego stopień nauczyciela kontraktowego oraz tytuł
zawodowy magistra z przygotowaniem pedagogicznym, realizującego tygodniowy
obowiązkowy wymiar godzin, określony w art. 42 ust. 3 lp. 3 ustawy z dnia 26 stycz-
nia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674) ustalonej na pod-
stawie przepisów, o których mowa w art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -
Karta Nauczyciela.
4. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy mogą być realizowane
przez nauczycieli posiadających odpowiednie przygotowanie.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw oświaty i wychowania, określi, w drodze rozporządzenia, zakres wiedzy i
umiejętności niezbędnych do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania
pierwszej pomocy, tryb ich nabywania oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego
posiadanie przygotowania do prowadzenia zajęć w zakresie udzielania pierwszej po-
mocy, mając na celu zapewnienie właściwej ich realizacji.
Art. 9.
Ustanawia się dzień 13 paz
dziernika Dniem Ratownictwa Medycznego.
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 i
Nr 281, poz. 2781 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122, poz. 1020, Nr 131, poz. 1091,
Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104.
5
Rozdział 2
Ratownicy medyczni i ratownicy
Art. 10.
Zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu;
3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywa-
nia tego zawodu;
4) spełnia następujące wymagania:
a) ukończyła studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne
lub
b) ukończyła publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o
uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom potwierdzający uzyskanie
tytułu zawodowego  ratownik medyczny , lub
c) posiada dyplom wydany w państwie innym niż: państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europej-
skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)  strona umowy o Europej-
skim Obszarze Gospodarczym, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za rów-
noważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwier-
dzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego, lub
d) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego naby-
te w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA)  stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o za-
sadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz.
954, z póz
n. zm.5)).
Art. 11.
1. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego polega na:
1) zabezpieczeniu osób znajdujących się w miejscu zdarzenia oraz podejmowaniu
działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska;
2) dokonywaniu oceny stanu zdrowia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotne-
go i podejmowaniu medycznych czynności ratunkowych;
3) transportowaniu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
4) komunikowaniu się z osobą w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i udziela-
niu jej wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagrożenia
zdrowotnego;
5)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz.
1864, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 62.
6
5) organizowaniu i prowadzeniu zajęć z zakresu pierwszej pomocy, kwalifikowanej
pierwszej pomocy oraz medycznych czynności ratunkowych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres medycznych czynności ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ra-
townika medycznego, w tym pod nadzorem lekarza systemu, kierując się zakresem
wiedzy i umiejętności nabytych w ramach kształcenia przeddyplomowego i podyplo-
mowego.
Art. 12.
1. Ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych
formach kształcenia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób
i zakres doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, uwzględniając aktualny
stan wiedzy i praktyki medycznej.
Art. 13.
1. Ratownikiem może być osoba:
1) posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych;
2) zatrudniona lub pełniąca służbę w jednostkach współpracujących z systemem, o
których mowa w art. 15, lub będąca członkiem tych jednostek;
3) posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej
pierwszej pomocy, zwanego dalej  kursem , i uzyskaniu tytułu ratownika;
4) której stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
2. Podmiot prowadzący kurs, przed jego rozpoczęciem, jest obowiązany uzyskać za-
twierdzenie programu kursu.
3. Program kursu zatwierdza wojewoda właściwy ze względu na siedzibę podmiotu pro-
wadzącego kurs.
4. Wojewoda zatwierdza program kursu po:
1) stwierdzeniu jego zgodności z ramowym programem, o którym mowa w przepi-
sach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1;
2) przeprowadzeniu weryfikacji kwalifikacji kadry dydaktycznej w zakresie ich
zgodności z przepisami wydanymi na podstawie ust. 8 pkt 2.
5. Wojewoda odmawia zatwierdzenia albo cofa zatwierdzenie programu kursu, jeżeli
program nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust.
8 pkt 1 lub podmiot prowadzący kurs nie zapewnia kadry dydaktycznej o kwalifika-
cjach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 2.
6. Odmowa zatwierdzenia oraz cofnięcie zatwierdzenia programu kursu następuje w dro-
dze decyzji administracyjnej.
7. Każda zmiana programu kursu obejmująca zakres merytoryczny powoduje obowiązek
ponownego uzyskania zatwierdzenia programu.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) ramowy program kursu obejmujący założenia organizacyjno-programowe, plan
nauczania zawierający rozkład zajęć, wykaz umiejętności wynikowych i treści
7
nauczania, uwzględniając w szczególności zakres wiedzy i umiejętności niezbęd-
nych do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy;
2) kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej kurs, mając na celu zapewnienie
odpowiedniego jej poziomu;
3) sposób przeprowadzania egzaminu kończącego kurs, skład, tryb powoływania i
odwoływania komisji egzaminacyjnej, okres ważności oraz wzór zaświadczenia o
ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika, mając na celu uwzględnienie o-
biektywnych kryteriów weryfikacji wiedzy i umiejętności zdobytych podczas
kursu.
Art. 14.
Zakres czynności wykonywanych przez ratownika w ramach kwalifikowanej pierwszej
pomocy obejmuje:
1) resuscytację krążeniowo-oddechową, bezprzyrządową i przyrządową, z poda-
niem tlenu oraz zastosowaniem według wskazań defibrylatora zautomatyzowa-
nego;
2) tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran;
3) unieruchamianie złamań i podejrzeń złamań kości oraz zwichnięć;
4) ochronę przed wychłodzeniem lub przegrzaniem;
5) prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego poprzez właściwe
ułożenie osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, ochronę termiczną osób
w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
6) stosowanie tlenoterapii biernej;
7) ewakuację z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
8) wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
9) prowadzenie wstępnej segregacji medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 2.
Art. 15.
1. Jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do niesie-
nia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w szczególności: jed-
nostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożaro-
wej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, podmioty, o których
mowa w art. 55 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.
U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z póz
n. zm.6)), inne jednostki podległe lub nadzorowane
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.
2. Jednostkami współpracującymi z systemem mogą być społeczne organizacje ratowni-
cze, które, w ramach swoich zadań ustawowych lub statutowych, są obowiązane do
niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, jeżeli zostaną
wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem.
6)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115, z
2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz.
1752, z 2003 r. Nr 203, poz. 1966, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2005 r. Nr 85, poz.
726 i Nr 155, poz. 1298.
8
3. Jednostki współpracujące z systemem udzielają kwalifikowanej pierwszej pomocy o-
sobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Art. 16.
1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej zapew-
niają przeszkolenie pracowników podległych lub nadzorowanych przez nich służb,
policjantów, funkcjonariuszy, strażaków oraz żołnierzy w zakresie kwalifikowanej
pierwszej pomocy, i uzyskanie przez nich tytułu ratownika oraz aktualizację wiedzy
w tym zakresie.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej, w poro-
zumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą, w drodze rozporządze-
nia, sposób i organizację przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1, mając
na względzie potrzebę przeszkolenia osób wymienionych w tym przepisie w zakresie
kwalifikowanej pierwszej pomocy w liczbie niezbędnej do sprawnego funkcjonowa-
nia służb podległych lub nadzorowanych przez tych ministrów.
Art. 17.
1. Wojewoda prowadzi rejestr jednostek współpracujących z systemem, zwany dalej  re-
jestrem .
2. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, wpisuje do rejestru jednostkę współ-
pracującą z systemem, o której mowa w art. 15 ust. 2, na jej wniosek, pod warunkiem,
że jednostka ta:
1) zapewnia gotowość operacyjną;
2) dysponuje ratownikami posiadającymi ważne zaświadczenia o ukończeniu kursu
i uzyskaniu tytułu ratownika w liczbie niezbędnej do zapewnienia gotowości, o
której mowa w pkt 1;
3) dysponuje środkami łączności niezbędnymi do zapewnienia gotowości, o której
mowa w pkt 1.
3. Rejestr obejmuje następujące dane:
1) nazwę, siedzibę i adres jednostki współpracującej z systemem;
2) obszar działania jednostki współpracującej z systemem;
3) liczbę ratowników posiadających ważne zaświadczenia o ukończeniu kursu i
uzyskaniu tytułu ratownika;
4) wykaz wyposażenia, jakim dysponuje jednostka współpracująca z systemem;
5) maksymalny czas dotarcia ratowników tej jednostki na miejsce zdarzenia;
6) numery telefonów kontaktowych.
4. Jednostka współpracująca z systemem jest obowiązana niezwłocznie informować wo-
jewodę o wszelkich zmianach dotyczących danych, o których mowa w ust. 3.
5. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, wykreśla z rejestru jednostkę współ-
pracującą z systemem, która przestała spełniać wymagania określone w ust. 2.
6. Dane, o których mowa w ust. 3 i 5, wojewoda przekazuje, nie póz
niej niż do dnia 10
każdego miesiąca, do wojewódzkiego centrum zarządzania kryzysowego.
9
Rozdział 3
Planowanie i organizacja systemu
Art. 18.
Organami administracji rządowej właściwymi w zakresie wykonywania zadań systemu są:
1) minister właściwy do spraw zdrowia;
2) wojewoda.
Art. 19.
1. Nadzór nad systemem na terenie kraju sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Planowanie, organizowanie, koordynowanie systemu oraz nadzór nad systemem na
terenie województwa jest zadaniem wojewody.
Art. 20.
W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 19 ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia:
1) zatwierdza wojewódzki plan działania systemu i jego aktualizacje;
2) może żądać od wojewody wszelkich informacji dotyczących funkcjonowania
systemu na terenie województwa;
3) może przeprowadzać kontrolę dysponentów jednostek na zasadach określonych
w art. 65 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U.
Nr 91, poz. 408, z póz
n. zm.7)).
Art. 21.
1. Wojewoda sporządza wojewódzki plan działania systemu, zwany dalej  planem , na
okres trzech lat, z możliwością corocznej aktualizacji.
2. Plan obejmuje w szczególności:
1) charakterystykę potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia mogących wystą-
pić na obszarze województwa, w tym analizę ryzyka wystąpienia katastrof natu-
ralnych i awarii technicznych w rozumieniu przepisów o stanie klęski żywioło-
wej;
2) liczbę i rozmieszczenie na obszarze województwa jednostek systemu, o których
mowa w art. 32 ust. 1;
7)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz.
591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i
Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz.
255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr
114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111,
poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz.
984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223,
poz. 2215, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 164, poz. 1365, Nr 169, poz.
1420 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 518.
10
3) sposób koordynowania działań jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust.
1;
4) kalkulację kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego;
5) sposób współpracy z organami administracji publicznej i jednostkami systemu, o
których mowa w art. 32 ust. 1, z innych województw, zapewniający sprawne i
skuteczne ratowanie życia i zdrowia, bez względu na przebieg granic woje-
wództw;
6) sposób współpracy jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, z jed-
nostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15;
7) określenie lokalizacji centrów powiadamiania ratunkowego i obszarów przez nie
obsługiwanych;
8) opis struktury systemu powiadamiania o stanach nagłego zagrożenia zdrowotne-
go w celu dokonania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zestawienia
koniecznych łączy telekomunikacyjnych, zapewniających możliwość niezbęd-
nych przekierowań połączeń z centrum powiadamiania ratunkowego do właści-
wych jednostek organizacyjnych Policji, Państwowej Straży Pożarnej i pogoto-
wia ratunkowego.
3. Wojewoda, w uzgodnieniu z dyrektorem właściwego wojewódzkiego oddziału Naro-
dowego Funduszu Zdrowia, umieszcza w planie:
1) odpowiednią do potrzeb liczbę szpitalnych oddziałów ratunkowych i określa ich
rozmieszczenie, kierując się kryterium zapewnienia odpowiedniego czasu dotar-
cia z miejsca zdarzenia do szpitalnego oddziału ratunkowego oraz liczbą zdarzeń;
2) wykaz jednostek organizacyjnych szpitali wyspecjalizowanych w zakresie udzie-
lania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego.
4. Elementy planu dotyczące sposobu współpracy jednostek systemu, o których mowa w
art. 32 ust. 1, z jednostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15
ust. 1, wojewoda uzgadnia z właściwym:
1) Szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego;
2) Komendantem Wojskowego Obwodu Profilaktyczno-Leczniczego;
3) komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej;
4) komendantem wojewódzkim Policji;
5) komendantem oddziału Straży Granicznej, którego zakres działania obejmuje
strefę nadgraniczną.
5. Organy jednostek samorządu terytorialnego i inne podmioty są obowiązane dostar-
czyć, na pisemne żądanie wojewody, wszelkich informacji niezbędnych do sporzą-
dzenia planu.
6. Wojewoda przekazuje projekt planu, w terminie do dnia 31 marca roku poprzedzają-
cego pierwszy rok, którego dotyczy ten plan, ministrowi właściwemu do spraw zdro-
wia, celem zatwierdzenia.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu
planu:
1) może zgłosić zastrzeżenia do poszczególnych postanowień projektu planu;
2) uzupełnia projekt planu o część dotyczącą lotniczych zespołów ratownictwa me-
dycznego.
11
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, minister właściwy do spraw zdrowia
odmawia zatwierdzenia projektu planu i zaleca wojewodzie dokonanie zmian, okre-
ślając termin wprowadzenia zmian nie dłuższy niż 7 dni.
9. Wojewoda zmienia projekt planu, zgodnie z zaleceniami ministra właściwego do
spraw zdrowia i przesyła go ministrowi celem zatwierdzenia, chyba że w terminie 3
dni od dnia otrzymania tych zaleceń zgłosi do nich zastrzeżenia.
10. W terminie 3 dni od dnia otrzymania zastrzeżeń minister właściwy do spraw zdrowia
rozpatruje je, w razie uwzględnienia, zatwierdza projekt planu albo zaleca wojewo-
dzie wprowadzenie zmian w terminie nie dłuższym niż 3 dni.
11. W przypadku zalecenia wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 10, wojewoda
zmienia projekt planu zgodnie z zaleceniami ministra właściwego do spraw zdrowia.
12. Z chwilą zatwierdzenia projekt planu wojewódzkiego staje się planem wojewódzkim.
13. Plan zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw zdrowia wojewoda podaje do
publicznej wiadomości, w szczególności poprzez zamieszczenie w Biuletynie Infor-
macji Publicznej.
14. Wojewoda, w razie potrzeby, dokonuje aktualizacji planu w trybie i terminach okre-
ślonych dla sporządzania i zatwierdzania planu, z wyłączeniem terminu, o którym
mowa w ust. 6.
15. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych objętych planem oraz poziom ich szczegółowości,
2) ramowy wzór planu
 mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawnego planowania i nadzoru nad
systemem oraz utrzymania przejrzystości i jednolitej konstrukcji planów tworzonych
w poszczególnych województwach,
3) kryteria kalkulacji kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego, z
uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i pośrednich, związanych z utrzyma-
niem zespołów.
Art. 22.
Zatwierdzony plan jest podstawą do zawierania przez dyrektorów oddziałów wojewódz-
kich Narodowego Funduszu Zdrowia umów na wykonywanie medycznych czynności ra-
tunkowych, z zastrzeżeniem art. 49 ust. 2.
Art. 23.
1. Wojewoda prowadzi w formie elektronicznej lub pisemnej ewidencję jednostek sys-
temu, o których mowa w art. 32 ust. 1, z obszaru województwa.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zawarciu umowy na wykonywanie medycz-
nych czynności ratunkowych z dysponentem lotniczych zespołów ratownictwa me-
dycznego, przekazuje wojewodzie następujące dane o tych zespołach:
1) liczbę zespołów na terenie województwa, na których medyczne czynności ratun-
kowe zawarto umowę z dysponentem lotniczych zespołów ratownictwa medycz-
nego;
2) miejsce stacjonowania i obszar działania poszczególnych lotniczych zespołów ra-
townictwa medycznego na terenie województwa;
12
3) czas pozostawania w gotowości.
3. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, po zawarciu u-
mów na wykonywanie medycznych czynności ratunkowych oraz umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej z dysponentami jednostek, przekazuje wojewodzie dane
o jednostkach systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, w zakresie określonym w
przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicz-
nych.
4. Dane, o których mowa w ust. 2, są przekazywane wojewodzie w terminie 30 dni od
dnia zakończenia postępowania w sprawie zawarcia umów lub dokonania zmian tych
umów.
Art. 24.
1. Wojewoda podejmuje działania organizacyjne zmierzające do zapewnienia następują-
cych parametrów czasu dotarcia na miejsce zdarzenia dla zespołu ratownictwa me-
dycznego od chwili przyjęcia zgłoszenia przez dyspozytora medycznego:
1) mediana czasu dotarcia  w skali każdego miesiąca  jest nie większa niż 8 minut
w mieście powyżej 10 tysięcy mieszkańców i 15 minut poza miastem powyżej 10
tysięcy mieszkańców;
2) trzeci kwartyl czasu dotarcia  w skali każdego miesiąca  jest nie większy niż 12
minut w mieście powyżej 10 tysięcy mieszkańców i 20 minut poza miastem po-
wyżej 10 tysięcy mieszkańców;
3) maksymalny czas dotarcia nie może być dłuższy niż 15 minut w mieście powyżej
10 tysięcy mieszkańców i 20 minut poza miastem powyżej 10 tysięcy mieszkań-
ców.
2. Przyjmuje się, że 0,5% przypadków o najdłuższych czasach dotarcia w skali każdego
miesiąca nie bierze się pod uwagę w naliczaniu parametrów określonych w ust. 1, z
zastrzeżeniem, że przypadki te nie podlegają kumulacji pomiędzy miesiącami.
Art. 25.
1. W urzędzie wojewódzkim działają:
1) centra powiadamiania ratunkowego przyjmujące zgłoszenia z numeru alarmowe-
go 112 i przekierowujące zgłoszenia do właściwej jednostki Policji, Państwowej
Straży Pożarnej i pogotowia ratunkowego;
2) lekarz koordynator ratownictwa medycznego działający w wojewódzkim centrum
zarządzania kryzysowego.
2. Działalność centrów powiadamiania ratunkowego i lekarza koordynatora ratownictwa
medycznego jest finansowana z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest
wojewoda.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową organizację cen-
trów powiadamiania ratunkowego, ich liczbę oraz sposób rozmieszczenia, mając na
uwadze realizację zadań centrów, potrzeby systemu oraz krajowego systemu ratowni-
czo-gaśniczego.
13
Art. 26.
1. Dysponent jednostki zatrudnia dyspozytora medycznego albo zawiera z nim umowę
cywilnoprawną.
2. Dyspozytorem medycznym może być osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada wykształcenie wymagane dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu lub
ratownika medycznego;
3) przez okres co najmniej 5 lat była zatrudniona przy udzielaniu świadczeń zdro-
wotnych w pogotowiu ratunkowym, szpitalnym oddziale ratunkowym, oddziale
anestezjologii i intensywnej terapii lub w izbie przyjęć szpitala.
3. Dyspozytor medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych
formach kształcenia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób
i zakres doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych, mając na celu za-
pewnienie profesjonalnego wykonywania zadań dyspozytora medycznego.
Art. 27.
1. Do zadań dyspozytorów medycznych należy w szczególności:
1) przyjmowanie powiadomień o zdarzeniach, ustalanie priorytetów i niezwłoczne
dysponowanie zespołów ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia, zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie ust. 5;
2) przekazywanie niezbędnych informacji osobom udzielającym pierwszej pomocy;
3) przekazywanie osobie kierującej akcją prowadzenia medycznych czynności ra-
tunkowych, zwanej dalej  kierującym , niezbędnych informacji ułatwiających
prowadzenie medycznych czynności ratunkowych na miejscu zdarzenia;
4) zbieranie aktualnych informacji o dostępnych na obszarze działania dysponenta
jednostki jednostkach systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, i ich gotowości
oraz przekazywanie tych informacji lekarzowi koordynatorowi ratownictwa me-
dycznego;
5) zbieranie i archiwizowanie bieżących informacji o zdarzeniach i prowadzonych
medycznych czynnościach ratunkowych;
6) powiadamianie o zdarzeniu szpitalnych oddziałów ratunkowych lub, jeżeli wy-
maga tego sytuacja na miejscu zdarzenia, jednostek organizacyjnych szpitali wy-
specjalizowanych w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla
ratownictwa medycznego;
7) powiadamianie o zdarzeniu jednostek współpracujących z systemem, o których
mowa w art. 15, jeżeli wymaga tego sytuacja na miejscu zdarzenia.
2. W razie konieczności użycia jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, spo-
za obszaru działania dysponenta jednostki, dyspozytor medyczny powiadamia lekarza
koordynatora ratownictwa medycznego.
3. Lekarz koordynator ratownictwa medycznego w celu sprawnego podjęcia medycz-
nych czynności ratunkowych, ich przeprowadzenia i zapewnienia kierowania tymi
czynnościami:
14
1) wyznacza dyspozytorów medycznych realizujących zadania określone w ust. 1
pkt 1-4, 6 i 7 dla całego obszaru, którego dotyczy sytuacja określona w ust. 2;
2) koordynuje działania dysponentów jednostek.
4. Dysponent jednostki ma obowiązek prowadzić dokumentację medycznych czynności
ratunkowych, zgodnie z przepisami o zakładach opieki zdrowotnej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, ramowe pro-
cedury przyjmowania wezwań przez dyspozytora medycznego i dysponowania zespo-
łami ratownictwa medycznego, mając na względzie potrzebę jak najszybszego ustale-
nia istotnych elementów stanu faktycznego w trakcie przyjmowania zgłoszenia, a tak-
że zapewnienie wysłania na miejsce zdarzenia najwłaściwszego w danym przypadku
zespołu ratownictwa medycznego.
Art. 28.
Centrum powiadamiania ratunkowego i dyspozytor medyczny mają prawo uzyskać w cza-
sie rzeczywistym od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego dane dotyczące:
1) numeru telefonu, nazwiska i adresu osoby dokonującej zgłoszenia o zdarzeniu za
pomocą telefonu stacjonarnego lub dane abonenta, z którego zakończenia sieci
operatora zostało zainicjowane połączenie alarmowe; uprawnienie to obejmuje
następujące dane osobowe abonenta: jego imię i nazwisko lub nazwę oraz adres i
numer telefonu;
2) lokalizacji osoby dokonującej zgłoszenia o zdarzeniu za pomocą telefonu komór-
kowego.
Art. 29.
1. W wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego działają lekarze koordynatorzy
ratownictwa medycznego w liczbie niezbędnej do zapewnienia całodobowej realizacji
zadań, o których mowa w ust. 2.
2. Do zadań lekarza koordynatora ratownictwa medycznego należy w szczególności:
1) nadzór merytoryczny nad pracą dyspozytorów medycznych;
2) koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń wy-
magających użycia jednostek systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1, spoza
obszaru działania jednego dysponenta jednostki;
3) udzielanie dyspozytorom medycznym niezbędnych informacji i merytorycznej
pomocy;
4) udział w pracach wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego.
3. Z lekarzami koordynatorami ratownictwa medycznego wojewoda nawiązuje stosunek
pracy na podstawie powołania.
4. Lekarzem koordynatorem ratownictwa medycznego może być lekarz systemu, który
posiada co najmniej 5-letni staż pracy w szpitalnym oddziale ratunkowym lub w ze-
spole ratownictwa medycznego.
15
Art. 30.
1. W przypadku wystąpienia katastrof naturalnych i awarii technicznych w rozumieniu
ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558
i Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360) lub gdy w ocenie lekarza koordyna-
tora ratownictwa medycznego skutki zdarzenia mogą spowodować stan nagłego za-
grożenia zdrowotnego znacznej liczby osób, lekarz ten informuje niezwłocznie woje-
wodę o potrzebie postawienia w stan podwyższonej gotowości wszystkich lub niektó-
rych zakładów opieki zdrowotnej, działających na obszarze danego województwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może nałożyć, w drodze decyzji
administracyjnej, na zakłady opieki zdrowotnej określone w ust. 1 obowiązek pozo-
stawania w stanie podwyższonej gotowości w celu przyjęcia osób znajdujących się w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Wojewoda może upoważnić lekarza koordynatora ratownictwa medycznego do wy-
dawania decyzji, o których mowa w ust. 2.
5. Jeżeli świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej w
ramach wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie są finansowane przez
Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, przepisy art. 19 ust. 2-6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz.
2135, z póz
n. zm.8)) stosuje się odpowiednio.
Art. 31.
1. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 19 ust. 2, wojewoda jest uprawniony do
przeprowadzania kontroli:
1) jednostek współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 2, pod
względem spełniania przez nie wymagań określonych w art. 17 ust. 2;
2) dysponentów jednostek działających na obszarze województwa w trybie i na za-
sadach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej;
3) podmiotów prowadzących kursy, pod względem spełniania przez nie wymagań
określonych w art. 13 ust. 8 pkt 1 i 2.
2. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, stosuje się odpowied-
nio przepisy art. 65 i 66 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdro-
wotnej.
Rozdział 4
Jednostki systemu
Art. 32.
1. Jednostkami systemu są:
8)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110, Nr
138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz. 1411 i Nr 179, poz. 1485 oraz z 2006
r. Nr 75, poz. 519.
16
1) szpitalne oddziały ratunkowe,
2) zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycz-
nego
 zwane dalej  jednostkami systemu , na których świadczenia z dysponentami jedno-
stek zawarto umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz umowy na wy-
konywanie medycznych czynności ratunkowych.
2. Z systemem współpracują jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakre-
sie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego,
które zostały ujęte w planie.
Art. 33.
1. Szpitalny oddział ratunkowy oraz jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana
w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycz-
nego udzielają świadczeń opieki zdrowotnej osobie w stanie nagłego zagrożenia
zdrowotnego.
2. W razie konieczności szpital, w którym znajduje się szpitalny oddział ratunkowy, lub
jednostka organizacyjna szpitala wyspecjalizowana w zakresie udzielania świadczeń
zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego zapewnia niezwłoczny trans-
port sanitarny osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego zakła-
du opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w odpowiednim za-
kresie.
Art. 34.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zadania szpitalnych oddziałów ratunkowych,
2) szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji szpitalnych oddziałów ratunko-
wych w strukturze szpitala oraz warunków technicznych,
3) minimalne wyposażenie, organizację oraz minimalne zasoby kadrowe szpital-
nych oddziałów ratunkowych
 uwzględniając konieczność zapewnienia osobom w stanie nagłego zagrożenia zdro-
wotnego odpowiednich świadczeń opieki zdrowotnej.
Art. 35.
1. Szpitalne oddziały ratunkowe oraz jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane
w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycz-
nego mają obowiązek uzyskać potwierdzenie spełniania wymagań określonych prze-
pisami, wydane przez jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia,
właściwą w zakresie monitorowania jakości świadczeń zdrowotnych.
2. Brak potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje nieuwzględnienie w planie na
rok następny szpitalnego oddziału ratunkowego lub jednostki organizacyjnej szpitala
wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ra-
townictwa medycznego.
17
Art. 36.
1. Zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:
1) zespoły specjalistyczne, w skład których wchodzą co najmniej trzy osoby upraw-
nione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz sys-
temu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny;
2) zespoły podstawowe, w skład których wchodzą co najmniej dwie osoby upraw-
nione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka
systemu lub ratownik medyczny.
2. Zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek transportu
sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Nor-
mach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
3. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzi kierowca, w przypadku gdy ża-
den z członków zespołów ratownictwa medycznego nie posiada prawa jazdy kategorii
B oraz nie spełnia warunków, o których mowa w art. 95a ust. 1 ustawy z dnia 20
czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, Nr
109, poz, 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486, Nr 180, poz. 1494 i 1497, z
2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711).
Art. 37.
1. Lotniczy zespół ratownictwa medycznego składa się co najmniej z trzech osób, w tym
co najmniej z: jednego pilota zawodowego, lekarza systemu oraz ratownika medycz-
nego lub pielęgniarki systemu.
2. Lotniczy zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek
transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Pol-
skich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane oraz wymogi o-
kreślone w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r.  Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112,
z póz
n. zm.9)).
Art. 38.
1. Oznaczenia systemu używają jednostki systemu, centrum powiadamiania ratunkowe-
go i lekarz koordynator ratownictwa medycznego.
2. Jednostka współpracująca z systemem, o której mowa w art. 15 ust. 2, wpisana do re-
jestru może używać oznaczenia systemu.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór graficzny systemu, będący jego oznaczeniem,
2) sposób oznakowania:
a) jednostek systemu i centrów powiadamiania ratunkowego,
b) lekarza koordynatora ratownictwa medycznego, kierującego, osób wykonu-
jących medyczne czynności ratunkowe oraz ratowników z jednostek współ-
pracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 2,
9)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 54,
poz. 535, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1002, Nr 172, poz. 1805, Nr 173, poz. 1808 i Nr 273, poz. 2703
oraz z 2005 r. Nr 90, poz. 757, Nr 163, poz. 1362, Nr 175, poz. 1462 i Nr 180, poz. 1490.
18
3) wymagania w zakresie umundurowania członków zespołu ratownictwa medycz-
nego
 uwzględniając zapewnienie możliwości rozpoznania rodzaju funkcji i zadań wyko-
nywanych w systemie przez oznaczone osoby i jednostki.
Art. 39.
Z systemem współdziałają uczelnie medyczne, placówki kształcenia ustawicznego doro-
słych, stowarzyszenia lekarskie o zasięgu ogólnokrajowym prowadzące działalność w
zakresie medycyny ratunkowej - w zakresie edukacji i przygotowywania kadr systemu,
opracowywania zaleceń proceduralnych funkcjonowania systemu, inicjowania i realizacji
zadań naukowo-badawczych w zakresie medycyny ratunkowej, oceny jakości systemu
oraz wytyczania kierunków jego rozwoju.
Rozdział 5
Akcja prowadzenia medycznych czynności ratunkowych
Art. 40.
1. Akcja prowadzenia medycznych czynności ratunkowych rozpoczyna się w momencie
przybycia zespołu ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia.
2. Zespół ratownictwa medycznego po przybyciu na miejsce zdarzenia niezwłocznie roz-
poczyna medyczne czynności ratunkowe.
Art. 41.
1. Akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kieruje wyznaczony przez
dyspozytora medycznego kierujący.
2. Podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kierujący pozostaje w
kontakcie z dyspozytorem medycznym.
3. Kierujący może zasięgnąć opinii lekarza wskazanego przez dyspozytora medycznego.
Art. 42.
1. Podczas zdarzeń, w których prowadzone są także działania w zakresie gaszenia poża-
rów, ratownictwa chemicznego, ekologicznego lub technicznego, kierowanie jest
prowadzone przez kierującego działaniem ratowniczym w rozumieniu przepisów u-
stawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr
147, poz 1229, z póz
n. zm.10)).
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierujący koordynuje medyczne czynności ra-
tunkowe i wspomaga kierującego działaniem ratowniczym.
10)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 52, poz. 452, z
2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 100, poz. 835 i 836.
19
Art. 43.
1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekar-
skiej oraz stowarzyszeń będących, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzy-
stwami naukowo-lekarskimi albo towarzystwami naukowymi o zasięgu ogólnokrajo-
wym, wpisanymi do Krajowego Rejestru Sądowego, ogłasza, w drodze obwieszcze-
nia, standardy postępowania zespołu ratownictwa medycznego i kierującego, zgodnie
z aktualną wiedzą medyczną w zakresie medycyny ratunkowej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia uwzględnia w obwieszczeniu, o którym mowa w
ust. 1, konieczność ustalenia kolejności udzielania pomocy poszczególnym osobom w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (segregacji medycznej), ich transportu i
udzielania wsparcia psychicznego tym osobom.
Art. 44.
1. Zespół ratownictwa medycznego transportuje osobę w stanie nagłego zagrożenia
zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ra-
tunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza
koordynatora medycznego.
2. Odmowa przyjęcia osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego przez szpitalny
oddział ratunkowy lub szpital, o których mowa w ust. 1, skutkuje zastosowaniem kary
umownej określonej w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej lub nie-
zwłocznym rozwiązaniem tej umowy.
Art. 45.
1. W przypadku gdy u osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego zostanie stwier-
dzony stan, który zgodnie ze standardami postępowania, o których mowa w art. 43,
wymaga transportu bezpośrednio do jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizo-
wanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa
medycznego lub, gdy tak zadecyduje lekarz systemu obecny na miejscu zdarzenia,
osobę taką transportuje się bezpośrednio do wskazanej jednostki. W przypadku trans-
portu poza rejon działania dysponenta jednostki transport koordynuje lekarz koordy-
nator ratownictwa medycznego.
2. W przypadku odmowy przyjęcia osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
przez jednostkę, o której mowa w ust. 1, przepis art. 44 ust. 2 stosuje się odpowied-
nio.
Rozdział 6
Finansowanie jednostek systemu
Art. 46.
1. Zadania zespołów ratownictwa medycznego, z wyłączeniem lotniczych zespołów ra-
townictwa medycznego, są finansowane z budżetu państwa z części, których dyspo-
nentami są poszczególni wojewodowie.
20
2. Koszt medycznych czynności ratunkowych wykonywanych przez zespół ratownictwa
medycznego uwzględnia koszty związane z funkcjonowaniem dyspozytora medycz-
nego.
3. Wojewodowie, do dnia 31 marca roku poprzedzającego rok budżetowy, przedstawiają
ministrowi właściwemu do spraw zdrowia założenia dotyczące finansowania zespo-
łów ratownictwa medycznego.
4. Na podstawie założeń, o których mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw zdrowia,
do dnia 20 maja roku poprzedzającego rok budżetowy, przedstawia ministrowi wła-
ściwemu do spraw finansów publicznych propozycję wysokości środków na finanso-
wanie, o którym mowa w ust. 1, wraz z podziałem środków na województwa dokona-
nym zgodnie z algorytmem, o którym mowa w ust. 6.
5. W terminie określonym w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świad-
czeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, minister wła-
ściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Prezesowi Narodowego Funduszu
Zdrowia informację o wysokości środków na finansowanie, o którym mowa w ust. 1,
które będą ujęte w projekcie ustawy budżetowej.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, algorytm po-
działu środków na finansowanie zadań zespołów ratownictwa medycznego pomiędzy
poszczególne województwa, mając na uwadze liczbę ludności, gęstość zaludnienia,
potrzebę nieprzekroczenia maksymalnego czasu dotarcia na miejsce zdarzenia, o któ-
rym mowa w art. 24, oraz liczbę zdarzeń powodujących stan nagłego zagrożenia
zdrowotnego na terenie poszczególnych województw.
Art. 47.
Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez szpitalne oddziały ratunkowe oraz jed-
nostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń opieki
zdrowotnej niezbędnych dla ratownictwa medycznego są finansowane na zasadach i w
trybie określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowot-
nej finansowanych ze środków publicznych, w ramach środków określonych w planie
finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.
Art. 48.
1. Działalność lotniczych zespołów ratownictwa medycznego jest finansowana z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Do zadań lotniczego zespołu ratownictwa medycznego należy wykonywanie medycz-
nych czynności ratunkowych.
3. Warunkiem finansowania, o którym mowa w ust. 1, jest zapewnienie ciągłej gotowo-
ści lotniczego zespołu ratownictwa medycznego do wykonywania medycznych czyn-
ności ratunkowych w zakresie określonym w umowie, o której mowa w ust. 5.
4. Kalkulacja kosztów działalności lotniczych zespołów ratownictwa medycznego doko-
nywana jest z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i pośrednich, a w szczególno-
ści:
1) kosztów osobowych;
2) kosztów eksploatacyjnych;
3) kosztów administracyjno-gospodarczych;
21
4) odpisu amortyzacyjnego z wyłączeniem amortyzacji dokonywanej od aktywów
trwałych, na które podmiot otrzymał dotację budżetową.
5. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej
między ministrem właściwym do spraw zdrowia a dysponentem lotniczych zespołów
ratownictwa medycznego.
6. W celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 5, przeprowadza się rokowania pomię-
dzy ministrem właściwym do spraw zdrowia a dysponentem lotniczych zespołów ra-
townictwa medycznego.
7. Rokowania przeprowadza komisja powoływana przez ministra właściwego do spraw
zdrowia.
8. Rokowania dotyczą warunków wykonywania i finansowania medycznych czynności
ratunkowych.
9. Lotnicze zespoły ratownictwa medycznego mogą wykonywać zadania poszukiwawcze
w ramach lotniczego systemu poszukiwania i ratownictwa (ASAR).
10. Zadania, o których mowa w ust. 9, są finansowane ze środków przeznaczonych na
funkcjonowanie systemu ASAR.
Art. 49.
1. Wojewoda powierza przeprowadzenie postępowania o zawarcie umów z dysponenta-
mi zespołów ratownictwa medycznego na wykonywanie zadań zespołów ratownictwa
medycznego, zawieranie, rozliczanie i kontrolę wykonania tych umów dyrektorowi
właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
2. Dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia zawiera umowy, o
których mowa w ust. 1, na podstawie planu oraz w ramach środków przewidzianych
w budżecie państwa, w części, której dysponentem jest wojewoda, ujętych w planie
finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.
3. Środki na finansowanie umów, o których mowa w ust. 1, wojewoda przekazuje Naro-
dowemu Funduszowi Zdrowia w formie dotacji celowej w trybie i na zasadach okre-
ślonych w przepisach o finansach publicznych w celu zapewnienia finansowania za-
dań zespołów ratownictwa medycznego na terenie właściwego oddziału wojewódz-
kiego Narodowego Funduszu Zdrowia.
4. Koszty medycznych czynności ratunkowych wykonanych w roku poprzednim mogą
być pokrywane ze środków finansowych przekazanych Narodowemu Funduszowi
Zdrowia, w formie dotacji celowej, w roku następnym.
5. Do postępowania w sprawie zawarcia umów, o których mowa w ust. 1, ich zawiera-
nia, rozliczania i kontroli stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
6. Dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia in-
formuje wojewodę o wszelkich nieprawidłowościach związanych z wykonywaniem
umów, o których mowa w ust. 1, przez zespoły ratownictwa medycznego.
7. Dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, dzia-
łając w porozumieniu z wojewodą, może rozwiązać umowę na wykonywanie me-
dycznych czynności ratunkowych w związku z niewywiązywaniem się lub nienależy-
tym wywiązywaniem się zespołów ratownictwa medycznego z obowiązków wynika-
jących z zawartej umowy.
22
Art. 50.
1. Minister właściwy do spraw zdrowia, inni właściwi ministrowie, wojewodowie oraz
jednostki samorządu terytorialnego mogą finansować lub dofinansować nakłady na
inwestycje pozwalające na utworzenie i modernizację:
1) zespołów ratownictwa medycznego  w liczbie właściwej dla zapewnienia para-
metrów czasu określonych w art. 24, w zakresie zakupów i modernizacji specjali-
stycznych środków transportu oraz ich niezbędnego wyposażenia;
2) szpitalnych oddziałów ratunkowych  w zakresie zakupów i modernizacji wypo-
sażenia w niezbędny sprzęt medyczny;
3) stanowisk pracy dyspozytorów medycznych  w zakresie zakupów i modernizacji
sprzętu komputerowego i środków łączności.
2. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dokonywane jest także na podstawie
programów wieloletnich ustanawianych przez Radę Ministrów na zasadach określo-
nych w przepisach o finansach publicznych, dotyczących rozwoju ratownictwa me-
dycznego, w formie dotacji celowej z budżetu państwa na rzecz właściwego dyspo-
nenta jednostki.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 51.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr
147, poz 1229, z póz
n. zm.11)) w art. 14 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
 6) współpracę z jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz
centrami powiadamiania ratunkowego, o których mowa w przepisach ustawy z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr & ,
poz. ...). .
Art. 52.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz.
408, z póz
n. zm.12)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 28 otrzymuje brzmienie:
11)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 52, poz. 452, z
2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 100, poz. 835 i 836.
12)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz.
769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr
28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz.
948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083,
Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr
113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i
Nr 223, poz. 2215, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 164, poz. 1365, Nr 169,
poz. 1420 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 75, poz. 518.
23
 Art. 28. 1. Pogotowie ratunkowe udziela świadczeń zdrowotnych w razie wypad-
ku, urazu, porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia sta-
nu zdrowia, powodujących zagrożenie życia.
2. Pogotowie ratunkowe może udzielać świadczeń zdrowotnych, o któ-
rych mowa w ust. 1, w ramach systemu Państwowego Ratownictwa
Medycznego jako zespół ratownictwa medycznego lub lotniczy zespół
ratownictwa medycznego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8
września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr
& , poz. & ). ;
2) w art. 70a:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
 3. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać ce-
chy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących
europejskie normy zharmonizowane. ,
b) uchyla się ust. 4;
3) po art. 70h dodaje się art. 70i w brzmieniu:
 Art. 70i. 1. Działalność lotniczych zespołów transportu sanitarnego jest finanso-
wana:
1) z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister wła-
ściwy do spraw zdrowia, w zakresie, o którym mowa w ust. 4;
2) przez zakład opieki zdrowotnej, na zlecenie którego dokonuje się
transportu, w zakresie, o którym mowa w ust. 5.
2. Do zadań lotniczego zespołu transportu sanitarnego należy wykony-
wanie transportu sanitarnego, w tym transportu, o którym mowa w art.
41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
3. Warunkiem finansowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest zapew-
nienie ciągłej gotowości lotniczego zespołu transportu sanitarnego do
wykonywania transportu sanitarnego w zakresie określonym w umo-
wie, o której mowa w ust. 6.
4. Kalkulacja kosztów działalności lotniczych zespołów transportu sani-
tarnego jest dokonywana, z zastrzeżeniem ust. 5, z uwzględnieniem
kosztów bezpośrednich i pośrednich, a w szczególności:
1) kosztów osobowych;
2) kosztów eksploatacyjnych;
3) kosztów administracyjno-gospodarczych;
4) odpisu amortyzacyjnego, z wyłączeniem amortyzacji dokonywanej
od aktywów trwałych, na które podmiot otrzymał dotację budże-
tową.
5. Kosztów bezpośredniego użycia lotniczego zespołu transportu sanitar-
nego związanych z transportem sanitarnym nie wlicza się do kosztów
działalności tego zespołu. Do kosztów tych zalicza się:
1) koszt paliwa;
2) koszt opłat trasowych i za lądowanie.
24
6. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, odbywa się na podstawie
umowy zawartej między ministrem właściwym do spraw zdrowia a za-
kładem opieki zdrowotnej posiadającym lotnicze zespoły transportu
sanitarnego.
7. W celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 6, przeprowadza się ro-
kowania pomiędzy ministrem właściwym do spraw zdrowia a dyspo-
nentem lotniczych zespołów ratownictwa medycznego.
8. Rokowania przeprowadza komisja powoływana przez ministra właści-
wego do spraw zdrowia.
9. Rokowania dotyczą warunków wykonywania i finansowania transportu
sanitarnego. .
Art. 53.
W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005
r. Nr 226, poz. 1943) w art. 50 uchyla się ust. 16.
Art. 54.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r.  Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr
108, poz. 908, z póz
n. zm.13)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 65a w ust. 3 w pkt 3 lit. d otrzymuje brzmienie:
 d) rodzaje, zakres i sposób zabezpieczenia ratowniczego imprezy, w uzgodnie-
niu z właściwym komendantem powiatowym Państwowej Straży Pożarnej
oraz innymi służbami ratowniczymi, w tym z właściwym dysponentem jed-
nostki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Pań-
stwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr & , poz. & ), ;
2) w art. 105 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
 3. Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy jest prowadzone przez osobę,
która spełnia warunki określone w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o
Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr & , poz. & ). .
Art. 55.
W ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558 i
Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
 1. W zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu są obowiązane u-
czestniczyć: Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożaro-
wej, Policja, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, dyspo-
zytorzy medyczni i centra powiadamiania ratunkowego, o których mowa w prze-
pisach ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycz-
nym (Dz. U. Nr & , poz. & ), i jednostki ochrony zdrowia, Straż Graniczna, Mor-
ska Służba Poszukiwania i Ratownictwa oraz inne właściwe w tych sprawach
państwowe urzędy, agencje, inspekcje, straże i służby. .
13)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1462,
Nr 179, poz. 1486, Nr 180, poz. 1494 i 1497 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 141 i Nr 104, poz. 708 i 711.
25
Art. 56.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z póz
n. zm.14)) wprowadza się nastę-
pujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 33 otrzymuje brzmienie:
 33) stan nagły  stan, o którym mowa w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr & , poz. & ); ;
2) w art. 12:
a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
 7) przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym; ,
b) uchyla się pkt 8;
3) w art. 54 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
 9. Przepisów ust. 1-8 nie stosuje się do medycznych czynności ratunkowych udzie-
lanych świadczeniobiorcom innym niż ubezpieczeni przez jednostki systemu, o
których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwo-
wym Ratownictwie Medycznym, w warunkach pozaszpitalnych. ;
4) w art. 64 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
 11. Przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio do przeprowadzania kontroli umów na
wykonywanie medycznych czynności ratunkowych, o których mowa w ustawie z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. ;
5) w art. 97 w ust. 3 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
 3a) finansowanie medycznych czynności ratunkowych świadczeniobiorcom; ;
6) w art. 107 w ust. 5 dodaje się pkt 19 w brzmieniu:
 19) przeprowadzanie postępowań o zawarcie umów z dysponentami zespołów ra-
townictwa medycznego na wykonywanie medycznych czynności ratunkowych,
zawieranie, rozliczanie i kontrola realizacji tych umów, na podstawie ustawy z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. ;
7) w art. 118 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
 6. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się w zakresie środków przekazywanych Narodo-
wemu Funduszowi Zdrowia z budżetu państwa na podstawie przepisów ustawy z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. ;
8) w art. 124 dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu:
 10. W zakresie środków przekazywanych Narodowemu Funduszowi Zdrowia z bu-
dżetu państwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Pań-
stwowym Ratownictwie Medycznym Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia
może dokonać zmiany planu finansowego również w przypadkach innych niż
wymienione w ust. 1. Przepisów ust. 2 i 3 w takim przypadku nie stosuje się.
14)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110,
Nr 138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz. 1411 i Nr 179, poz. 1485 oraz z
2006 r. Nr 75, poz. 519.
26
11. Zmiany, o których mowa w ust. 10, podlegają zatwierdzeniu przez ministra wła-
ściwego do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw fi-
nansów publicznych. ;
9) po art. 161 dodaje się art. 161a w brzmieniu:
 Art. 161a. Do postępowania o zawarcie umów na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych przez zespoły ratownictwa medycznego, o któ-
rych mowa w przepisach ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwo-
wym Ratownictwie Medycznym, ich zawarcia i rozliczania stosuje się
odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału. .
Rozdział 8
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 57.
Do dnia 31 grudnia 2020 r. lekarzem systemu może być lekarz posiadający specjalizację
lub tytuł specjalisty w dziedzinie: anestezjologii i intensywnej terapii, chorób wewnętrz-
nych, chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, orto-
pedii i traumatologii, lub pediatrii.
Art. 58.
1. Osoby, które przed dniem:
1) wejścia w życie ustawy uzyskały tytuł zawodowy:
a)  ratownik medyczny ,
b) licencjata na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne,
2) 1 paz
dziernika 2008 r. rozpoczęły studia wyższe na kierunku innym niż ratownic-
two medyczne i uzyskały tytuł zawodowy licencjata w zakresie (specjalności) ra-
townictwa medycznego
 stają się z dniem wejścia w życie ustawy ratownikami medycznymi w rozumieniu
niniejszej ustawy. Przepisy art. 12 stosuje się odpowiednio.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy ratownicy jednostek współpracujących z systemem,
o których mowa w art. 15, stają się ratownikami w rozumieniu niniejszej ustawy.
3. Osoba zatrudniona na stanowisku dyspozytora medycznego w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy, niespełniająca wymagania określonego w art. 26 ust. 2 pkt 2 może
pełnić tę funkcję po tym dniu. Osoba ta ma obowiązek doskonalenia zawodowego w
trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ust. 4.
Art. 59.
1. Wojewódzkie plany zabezpieczenia medycznych działań ratowniczych, sporządzone
na rok 2007 na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownic-
twie Medycznym stają się planami, o których mowa w art. 21.
2. Informacje, o których mowa w art. 21 ust. 5, przekazywane w celu sporządzenia pla-
nów na:
27
1) lata 2008-2010 dotyczą roku 2006;
2) lata 2009-2011 dotyczą roku 2006 i 2007.
Art. 60.
W 2007 r. zadania wojewody określone w ustawie są finansowane z rezerwy celowej u-
tworzonej w budżecie państwa na 2007 r.
Art. 61.
Wojewoda może powierzyć, w drodze porozumienia, wykonywanie, do dnia 31 grudnia
2010 r., zadań centrów powiadamiania ratunkowego innym podmiotom, w szczególności
jednostkom organizacyjnym Państwowej Straży Pożarnej lub jednostkom samorządu tery-
torialnego.
Art. 62.
1. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym znajduje się szpitalny oddział ratun-
kowy, dostosuje ten oddział do wymagań określonych w art. 34, do dnia 31 grudnia
2011 r., zgodnie z harmonogramem ustalonym w planie przez właściwego ze względu
na siedzibę tego zakładu wojewodę.
2. Przepisów art. 35 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 2011 r.
Art. 63.
Dysponenci zespołów ratownictwa medycznego dostosują skład tych zespołów do wyma-
gań, o których mowa w art. 36 ust. 1, do dnia 31 grudnia 2010 r.
Art. 64.
1. Umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarte z dysponentami jednostek
w zakresie objętym niniejszą ustawą na okres dłuższy niż do dnia 31 grudnia 2006 r.
podlegają rozwiązaniu z mocy prawa z dniem 31 lipca 2007 r., chyba że w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, dysponent jednostki, z którym Narodowy
Fundusz Zdrowia zawarł taką umowę, oświadczy odpowiednio:
1) wojewodzie, za pośrednictwem Narodowego Funduszu Zdrowia,
2) Narodowemu Funduszowi Zdrowia
 że pozostaje nią związany.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się na piśmie pod rygorem nieważno-
ści.
3. Z dniem 1 stycznia 2007 r. stroną umów, o których mowa w ust. 1, zawartych z dys-
ponentami zespołów ratownictwa medycznego, staje się wojewoda.
4. W terminie do dnia 31 sierpnia 2007 r. dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego
Narodowego Funduszu Zdrowia przekaże wojewodzie wykaz umów zawartych z dys-
ponentami zespołów ratownictwa medycznego.
28
Art. 65.
Akty wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 22 ust. 6, art. 23 ust. 4 pkt 1, 3, 4 i 7 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Pań-
stwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. Nr 113, poz. 1207 i Nr 154, poz.
1801, z 2002 r. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1152,
z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 i Nr 267, poz.
2256),
2) art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2002 r. o świadczeniu usług ratownictwa
medycznego (Dz.U. Nr 241, poz. 2073, z 2003 r. Nr 99, poz. 920 oraz z 2004 r.
Nr 210, poz. 2135)
 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 21 ust. 15 i art. 34 niniejszej ustawy, jednakże nie dłużej niż do dnia 1
stycznia 2008 r.
Art. 66.
Tracą moc ustawy:
1) z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym;
2) z dnia 6 grudnia 2002 r. o świadczeniu usług ratownictwa medycznego.
Art. 67.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem:
1) art. 64, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 18-22, 49 i 60, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
3) art. 8, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2009 r.;
4) art. 52 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 2 stycznia 2008 r.
MARSZAA
EK SEJMU
/-/ Marek Jurek


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ustawa o PRM 08 09 2006
USTAWA o PRM
ustawa o PRM
USTAWA Z 2006 O RATOWNICTWIE MEDYCZNYM
Ustawa o Państwowym Rat Med 2006
USTAWA O OCHRONIE OSÓB I MIENIA Z 22 SIERPNIA 1997 R
ustawa o umowach miedzynarodowych 14 00
2006 04 Karty produktów
ustawa
ustawa o Radzie Ministrów

więcej podobnych podstron