Mercor - bezpieczeństwo pożarowe budynków
ContentInit()
Wymagania ogólne
Wymagania ewakuacyjne dla
pomieszczeń
Wyjścia ewakuacyjne
Poziome drogi
ewakuacyjne
Pionowe drogi
ewakuacyjne
Dźwig do potrzeb ekip
ratowniczych
Dojścia ewakuacyjne
Zabezpieczenie przed zadymieniem
dróg ewakuacyjnych
Wymagania
ewakuacyjne dla pomieszczeń
Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane
drzwiami.
Określając wymaganą szerokość i liczbę przejść, wyjść oraz dróg
ewakuacyjnych w budynku, w którym z przeznaczenia i sposobu zagospodarowania
pomieszczeń nie wynika jednoznacznie maksymalna liczba ich użytkowników,
liczbę tę należy przyjmować na podstawie wskaźników
powierzchni użytkowej.
Długość przejścia ewakuacyjnego Odległość od
najdalszego miejsca w pomieszczeniu, w którym może przebywać człowiek do
wyjścia ewakuacyjnego na drogę ewakuacyjną lub do innej strefy pożarowej albo
na zewnątrz budynku nie powinna przekraczać 40 m.(rys. 27b)
Rysunek 27b. Przejście ewakuacyjne - budynki ZL III
Jeżeli wysokość pomieszczenia przekracza 5 m, to
długość przejścia ewakuacyjnego może być powiększona o 25%, tj. do 50 m. W
przypadku zastosowania stałych urządzeń gaśniczych wodnych długość przejścia
ewakuacyjnego może być zwiększona o 50%, tj. do 60 m, analogicznie - w
przypadku zastosowania samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za
pomocą systemu wykrywania dymu.
Wszystkie wymienione powiększenia podlegają sumowaniu, co oznacza że
jednoczesne zastosowanie wymienionych urządzeń w pomieszczeniu o wysokości
ponad 5 m pozwala na zwiększenie długości przejścia o 125%, tj. do 90 m (40 +
20 + 20 + 10 m).
Jeżeli z przewidywanego przeznaczenia pomieszczenia nie wynika
jednoznacznie sposób jego zagospodarowania, projektowa długość przejścia
ewakuacyjnego nie może być większa niż 80% dopuszczalnej długości podstawowej
(bez możliwości powiększeń), tj. 32 m.
Przejście ewakuacyjne nie powinno prowadzić łącznie przez więcej niż trzy
pomieszczenia. Długość przejścia ewakuacyjnego określa się wówczas jako sumę
przejść w poszczególnych pomieszczeniach. W takim wypadku wymagania w
zakresie klasy odporności ogniowej nie dotyczą ścianek działowych
oddzielających od siebie te pomieszczenia.
Szerokość przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt
ludzi należy obliczać według ogólnych
zasad, proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy. W
przypadku pomieszczeń przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 200
osób dorosłych lub 100 dzieci, w których miejsca do siedzenia są ustawione w
rzędach, obowiązują jednak dodatkowe wymagania. (rysunek 50)
Rysunek 49. Zagospodarowanie widowni dla
ponad 200 osób dorosłych lub 100 dzieci
szerokość przejść pomiędzy rzędami siedzeń nie może być mniejsza niż
0,45 m, przy czym odległość tę należy ustalać, biorąc pod uwagę odstęp
między stałymi elementami siedzeń,
liczba siedzeń w rzędzie nie powinna być większa niż 16 pomiędzy
przejściami oraz 8 w rzędzie przyściennym, przy czym dopuszcza się
zwiększenie liczby miejsc w rzędach odpowiednio do 40 i 20 pod warunkiem
zwiększenia odstępu między rzędami siedzeń o 1 cm na każde dodatkowe
siedzenie odpowiednio powyżej 16 lub 8,
szerokość przejść komunikacyjnych nie może być mniejsza niż 1,2 m przy
liczbie osób do 150, a przy większej ich liczbie szerokość tę należy
zwiększyć proporcjonalnie o 0,6 m na 100 osób;
rzędy siedzeń lub ławek muszą być trwale umocowane do podłogi albo
siedzenia sztywno łączone ze sobą w rzędy oraz między rzędami,
fotele i inne siedzenia powinny być trudno zapalne odpowiadające
wymaganiom Polskiej Normy dotyczącej oceny
zapalności mebli tapicerowanych oraz niewydzielające produktów rozkładu
i spalania, określonych jako bardzo toksyczne, zgodnie z Polską Normą
dotyczącą badań
wydzielania produktów toksycznych.
Wyjścia
ewakuacyjne
Każde pomieszczenie przeznaczone do jednoczesnego przebywania w nim ponad
50 osób lub o powierzchni ponad 300 m2,
powinno mieć co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co
najmniej 5 m.
Łączną szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewakuacyjne z
pomieszczenia, należy obliczać według zasad
ogólnych, proporcjonalnie do liczby osób mogących w nim równocześnie
przebywać.
Wysokość drzwi, stanowiących wyjście ewakuacyjne lub zabudowanych na
drodze ewakuacyjnej, powinna wynosić co najmniej 2,0 m w świetle
ościeżnicy.
Drzwi
wieloskrzydłowe
Drzwi
wahadłowe
Drzwi obrotowe i podnoszone - zabrania się stosowania takich drzwi do
ewakuacji
Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny się otwierać na zewnątrz
pomieszczenia, przeznaczonego do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób.
Również drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z budynku przeznaczonego dla
więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz, przy czym wymaganie to
nie dotyczy budynku wpisanego do rejestru zabytków.
W wyjściu ewakuacyjnym z pomieszczenia lub budynku, jak i na drodze
ewakuacyjnej, mogą być stosowane drzwi rozsuwane spełniające odpowiednie
wymagania.
Bramy
i ściany przesuwane na drogach ewakuacyjnych
Drzwi,
bramy i inne zamknięcia otworów o wymaganej klasie odporności ogniowej lub
dymoszczelności
Urządzenia
przeciwpaniczne
Poziome drogi
ewakuacyjne
Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę odporności
ogniowej wymaganą dla ścian wewnętrznych, tj. nie mniejszą niż EI 30.
(rys. 34..)
Rysunek 34. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych w budynkach ZL III
W ścianach wewnętrznych, stanowiących obudowę dróg ewakuacyjnych w
strefach pożarowych ZL III, dopuszcza się umieszczenie nieotwieranych
naświetli powyżej 2 m od poziomu posadzki, jeżeli przylegające pomieszczenia
nie są zagrożone wybuchem i jeżeli gęstość obciążenia ogniowego w tych
pomieszczeniach nie przekracza 1000 MJ/m2.
W ścianach zewnętrznych budynków, przy których znajduje się galeria,
będąca jedyną drogą ewakuacyjną, dopuszcza się umieszczenie naświetli powyżej
2 m od posadzki tej galerii. (rys. 35)
Rysunek 35. Drogi ewakuacyjne przebiegające
wzdłuż galerii
Szerokość
poziomych dróg ewakuacyjnych
Wysokość
drogi ewakuacyjnej
Pochylnie
i stopnie na drogach ewakuacyjnych
Pionowe drogi
ewakuacyjne
Graniczne wymiary schodów - schody stałe powinny posiadać graniczne
wymiary określone w tabeli nr 3. (rys. 38c, d,
g)
Rysunek 38. Graniczne wymiary schodów
stałych w budynkach
c) Schody do piwnic, pomieszczeń technicznych i poddaszy nieużytkowych w budynkach
d) Schody w budynkach ZL IV wielorodzinnych, ZL V, użyteczności publicznej z wyjątkiem budynków zakładów opieki zdrowotnej, w budynkach PM i usługowych, w których zatrudnia się ponad 10 osób
g) Schody w garażach wbudowanych i wolno stojących (wielostanowiskowych) oraz w budynkach usługowych, w których zatrudnia się do 10 osób
Tabela 3. Graniczne wymiary schodów stałych
Przeznaczenie budynków
Minimalna szerokość użytkowa
(m)
Maksymalna wysokość stopni
(m)
Biegu
spocznika
1
2
3
4
Budynki użyteczności publicznej*), z
wyłączeniem budynków zakładów opieki zdrowotnej, a także budynki
usługowe, w których zatrudnia się ponad 10 osób*)
1,2
1,5
0,17
Garaże wbudowane i wolno stojące
(wielostanowiskowe)
0,9
0,9
0,19
W budynkach schody do piwnic,
pomieszczeń technicznych i poddaszy nieużytkowych
0,8
0,8
0,2
Oznaczenia w tabeli:
*) W przypadku tych budynków szerokość użytkową
biegu schodowego i spocznika należy przyjmować z uwzględnieniem
poniższych wymagań.
W budynkach użyteczności publicznej łączną szerokość użytkową biegów oraz
łączną szerokość użytkową spoczników w klatkach schodowych stanowiących drogę
ewakuacyjną należy obliczać proporcjonalnie (poprzednio wskaźnikowo) do
liczby osób mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której
przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6 m
szerokości na 100 osób, lecz nie mniej niż określono to w tabeli nr 3.
Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami
poręczy, a w przypadku balustrady jednostronnej - między wykończoną
powierzchnią ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości
te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy
budynku.
W budynku wysokim powinny być co najmniej dwie klatki schodowe obudowane i
oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej oraz pomieszczeń
przedsionkiem przeciwpożarowym. Dopuszcza się dodatkowe pionowe drogi
komunikacji ogólnej, niespełniające tych wymagań, jeżeli łączą one
kondygnacje w obrębie jednej strefy pożarowej (rysunek
39b).
W budynku wysokim (W) niezawierającym strefy pożarowej ZL II dopuszcza się
stosowanie tylko jednej klatki schodowej, jeżeli powierzchnia rzutu poziomego
budynku nie przekracza 750 m2.
Obudowa klatki schodowej - ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę
klatki schodowej lub pochylni powinny mieć klasę odporności ogniowej
określoną, jak dla stropów budynku, tj. REI 60. Wymaganie to nie dotyczy
pionowych dróg komunikacji ogólnej przebiegających wyłącznie w obrębie jednej
strefy pożarowej.
Odległość
między ścianą zewnętrzną, stanowiącą obudowę klatki schodowej, a inną ścianą
zewnętrzną tego samego lub innego budynku
Klasa odporności ogniowej biegów i spoczników - powinny być wykonane z
materiałów niepalnych i mieć klasę odporności ogniowej co najmniej R 60.
Wymaganie klasy odporności ogniowej nie dotyczy klatek schodowych
wydzielonych na każdej kondygnacji przedsionkami przeciwpożarowymi oraz
schodów na antresolę w pomieszczeniu, w którym się ona znajduje, jeżeli
antresola ta jest przeznaczona do użytku nie więcej niż 10 osób.
Oddzielenia piwnic - w budynku wysokim piwnice powinny być oddzielone od
klatki schodowej przedsionkiem przeciwpożarowym.
Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane
drzwiami lub klapą wyjściową o klasie odporności ogniowej co najmniej - EI
30.
Schody zabiegowe i wachlarzowe
Dźwig
do potrzeb ekip ratowniczych
Dojścia
ewakuacyjne
Dopuszczalna długość dojść
ewakuacyjnych w strefach pożarowych ZL I wynosi:
przy jednym dojściu - 30 m, w tym jednak nie więcej niż 20 m na
poziomej drodze ewakuacyjnej,
przy co najmniej 2 dojściach - 60 m, dla dojścia najkrótszego; drugie
dojście powinno mieć długość nie większą niż podwojona dopuszczalna długość
dojścia najkrótszego; oba dojścia na żadnym odcinku nie mogą się pokrywać
ani krzyżować.
(rys. 44a)
Rysunek 43a. Dojścia ewakuacyjne
Powiększenia
długości dojść ewakuacyjnych
Zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych
W budynku wysokim (W) należy zastosować rozwiązania techniczno-budowlane
zabezpieczające przed zadymieniem poziomych dróg ewakuacyjnych
Przekryty
dziedziniec wewnętrzny (rysunek 47b)
Rysunek 46b. Zabezpieczenie drogi
ewakuacyjnej przed zadymieniem (atrium).
Klatki schodowe i przedsionki przeciwpożarowe, stanowiące drogę
ewakuacyjną w budynku wysokim (W) dla strefy pożarowej ZL III, powinny być
wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub samoczynne urządzenia
oddymiające uruchamiane za pomocą systemu wykrywania dymu.
Klatki
schodowe, do których wejście jest równoważne wyjściu do innej strefy
pożarowej
Kondygnacja
podziemna budynku, w której znajduje się pomieszczenie przeznaczone dla ponad
100 osób oraz budowla podziemna z takim pomieszczeniem (rysunek 48)
Rysunek 47. Kondygnacja podziemna budynku z
pomieszczeniami przeznaczonymi dla ponad 100 osób
Szyb dźwigu dla ekip ratowniczych powinien być wyposażony w urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
06 03ZL3 06 0206 03 Osadniki kratyWykład 2 (06 03 2009) ruchy kamery, plan, punkty widzenia kameryZL3 04 03ZL3 07 03 06 03 20 pra06 03Wykład III 06 03 12EdW 06 03egzamin 06 03 09Wykład IV 06 03 12więcej podobnych podstron