ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2004, 1 (38), 12  24
TERESA LESZCZYC
SKA, PAWEA
M. PISULEWSKI
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI
NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA
S t r e s z c z e n i e
Dokonano przeglądu potencjalnego wpływu wybranych składników żywności na aktywność
umysłową oraz ryzyko wystąpienia dysforii, demencji i depresji. Przedstawiono dowody na kluczową rolę
m.in. witamin z grupy B i witamin przeciwutleniających w ochronie przed niekorzystnymi zmianami w
naczyniach krwionośnych, aterosklerozą i demencją. Wskazano również na udział choliny, alkoholu i
kofeiny w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego oraz diety na syntezę neuroaktywneogo
składnika  �-endorfiny.
Słowa kluczowe: witaminy z grupy B, witaminy przeciwutleniające, cholina, alkohol, kofeina, endorfiny,
aktywność umysłowa, dysforia, demencja, depresja.
Wprowadzenie
Dotychczasowe metody badań dotyczące wpływu składników żywności na
funkcje psychofizyczne człowieka nie są ujednolicone, a przedstawiane na ich
podstawie wnioski najczęściej niejednoznaczne. Jednak liczne dowody wskazują na to,
że pomiędzy sposobem żywienia, stanem odżywienia a aktywnością umysłową i
samopoczuciem człowieka mogą występować istotne zależności. Ryzyko wystąpienia
depresji i skorelowanego z nią obniżenia aktywności umysłowej może zależeć m.in. od
rodzaju spożywanej diety. Niewłaściwa dieta, poprzez wpływ na stan naczyń
krwionośnych i zwiększanie ryzyka wystąpienia aterosklerozy, może skutkować
pogorszeniem funkcji umysłowych i samopoczucia, a u ludzi starszych może
przyczynić się do przedwczesnej demencji [17].
Przewiduje się, że do roku 2020 wśród przyczyn obniżających zdolność działania,
depresja będzie plasować się na drugim miejscu po chorobie niedokrwiennej serca, a
przed chorobami naczyń mózgowych. Oczywiste jest zatem, że identyfikowanie
Dr hab. inż. T. Leszczyńska, prof. dr hab. P.M. Pisulewski, Katedra Żywienia Człowiekaa Akademia
Rolnicza, al. 29 listopada 46, 31-425 Kraków, tel.(12) 662-50-19, e-mail: tleszczynska@poczta.onet.pl
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 13
modyfikowalnych czynników ryzyka tych chorób (włączając w to czynniki ryzyka
związane z dietą) staje się bardzo ważnym zadaniem [52].
Witaminy z grupy B
Witaminy z grupy B wpływają na funkcjonowanie centralnego i peryferyjnego
układu nerwowego. Witamina B1 odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu tkanki
nerwowej, w której aktywną formą jest trifosforan tiaminy. Związek ten wywiera
korzystny wpływ na układ serotonino- i adrenergiczny, uczestniczy w przekazywaniu
impulsów nerwowych. Witamina B2 jako przeciwutleniacz zapobiega peroksydacji
lipidów. Jest ona niezbędna do utrzymania w postaci zredukowanej glutationu,
związku chroniącego przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Niedobór
witaminy B6 może powodować różnego rodzaju zmiany neurologiczne, w tym
przedwczesne starzenie się neuronów wskutek zaburzeń w syntezie amin
katecholowych, zmniejszonej ilości kwasu ł-aminomasłowego (GABA) i zmian składu
aminokwasowego w niektórych obszarach mózgu. Brak kobalaminy w diecie
zmniejsza ilość zredukowanego glutationu w erytrocytach oraz w wątrobie i może
osłabiać układ przeciwutleniający. Niacyna jest niezbędna do prawidłowego
funkcjonowania mózgu i obwodowego układu nerwowego, bierze udział w syntezie
kortyzolu, tyroksyny i insuliny [68].
Deficyt w organizmie witamin: B1, B2, B6, B12 i kwasu foliowego może być
przyczyną irytacji, depresji i degeneracji mieliny, a brak wit. B6 i B12 neuropatii
peryferyjnej [54]. Jednym z możliwych skutków braku tych witamin, w odniesieniu do
obniżania aktywności umysłowej, są zaburzenia w metabolizmie homocysteiny.
Podniesiony poziom homocysteiny w osoczu jest niezależnym czynnikiem ryzyka
rozwoju wielu chorób sercowo-naczyniowych. Tym samym jest to następny
potencjalny czynnik leżący u podstaw związku pomiędzy aterosklerozą i osłabieniem
sprawności umysłowej [64]. Poziom w osoczu syntetyzowanej z metioniny
homocystyny jest ujemnie skorelowany z poziomem wit. B12 [27, 33], wit. B6 i kwasu
foliowego [56]. Witamina B6 jako kofaktor �-syntetazy cystationiny, katalizuje proces
formowania cystationiny z homocysteiny i seryny, podczas gdy witamina B12 i kwas
foliowy są zaangażowane w proces zamiany homocysteiny z powrotem w metioninę
(rys. 1).
Stężenie w surowicy krwi metabolitu homocysteiny  kwasu metylomalonowego
może stanowić niebezpośredni wskaz
nik niedoborów witaminy B12 [31]. Brak lub deficyt
�-syntetazy cystationiny prowadzi do wydzielania w moczu dużych ilości homocystyny,
dimera homocysteiny. Nieleczona homocystynuria powoduje poważne choroby
naczyniowe, zakłócenia wzrostu i rozwoju organizmu oraz przedwczesną śmierć. Deficyt
�-syntetazy cystationiny występuje u około 0,1 1% całej populacji ludzi [12, 64].
14 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
Uzupełnianie diety kompleksem witamin z grupy B powoduje obniżenie poziomu
homocysteiny w surowicy krwi zarówno wśród starszych [27], jak i młodszych osób
[66]. Wzrostowi stężenia homocysteiny w osoczu, obok niedoborów witamin B6, B12 i
kwasu foliowego w diecie, sprzyja dieta wysokobiałkowa [32, 52].
Foliany Metionina S-adenozylometionina
Fosfatydyloeta-
nolamina
Witamina Betaina
B12
Fosfatydylocholina
5-metylo-
Homocysteina S-adenozylohomocysteina
THF
Witamina B
6
Betaina
Cystationina Cholina
Witamina B
6
Cysteina
Rys. 1. Interakcje składników odżywczych: cholina, foliany, witamina B12 i metionina.
Fig. 1. Interactions among the nutrient components: Choline, Folate, Vitamin B-12, and Methionine.
Poza wymienionymi mechanizmami, istnieją także inne łączące poziom witamin i
poziom homocysteiny z funkcjonowaniem umysłowym (i nastrojem). Przykładowo,
homocysteina będąca prekursorem cysteiny oraz kwasu homocysteinowego bierze
udział w neurodegeneracji, niezależnie od aterosklerozy. Ten prawdopodobny
mechanizm jest zgodny z konkluzją wynikającą z badań Riggsa i wsp. [50] mówiącą,
że korelacja pomiędzy stężeniem homocysteiny we krwi a funkcjonowaniem
umysłowym nie miała związku z występowaniem chorób naczyniowych. Podobnie w
badaniach osób starszych z depresją, poziom homocysteiny był wyższy wśród tych z
chorobami naczyń krwionośnych, ale istotną korelację pomiędzy stężeniem
homocysteiny a osłabionym funkcjonowaniem umysłowym (P=0,03) uzyskano jedynie
wśród osób, u których nie stwierdzano chorób naczyniowych [7]. W Projekcie
Rotterdamskim [25] wykazano brak istotnej korelacji pomiędzy poziomem
homocysteiny w osoczu a sprawnością umysłową.
Young [67] wykazał zależność pomiędzy niskim poziomem kwasu foliowego i
depresją, która może być częściowo tłumaczona zmianami poziomu S-adenozylo-
metioniny i serotoniny w mózgu. Przemiana homocysteiny do metioniny w obecności
kwasu foliowego jest głównym z
ródłem syntezy S-adenozylometioniny (rys. 1).
Serotonina ulega w szyszynce acetylacji, tworząc acetylo-5-hydroksytryptaminę, z
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 15
której przy udziale hydroksy-indolo-O-metylotransferazy i S-adenozylometioniny
ostatecznie powstaje N-acetylo-5-metoksytryptamina, czyli melatonina. Melatonina
działa jako zmiatacz wolnych rodników, co chroni tkanki przed uszkodzeniem i
przedwczesnym starzeniem. Jest też czynnikiem poprawiającym sen fizjologiczny. S-
adenosylometionina uczestniczy również w syntezie amin katecholowych [63].
Dowody terapeutycznych korzyści płynących z kwasu foliowego w leczeniu depresji
przedstawili również inni badacze [2, 18]. Depresja ma związek z chorobami naczyń
mózgowych. To współistnienie chorób jest częściowo tłumaczone zniszczeniem
przedniej i podkorowej części mózgu z powodu jego niedokrwienia [47].
Jest zatem możliwe, że niedobór witamin z grupy B u osób starszych w Wielkiej
Brytanii (wynikający z niskiego ich spożycia, albo niskiego poziomu wchłaniania) jest
ważnym czynnikiem obniżenia wydajności umysłowej, a bezpośrednią przyczyną jest
podniesiony poziom homocysteiny. Istnieje dowód sugerujący, że uszkodzenia
neuronów w chorobie Alzheimera są spowodowane homocysteiną [17]. McCaddon i
wsp. [35] udowodnili, że osoby z tym schorzeniem wykazywały istotnie wyższy
poziom homocysteiny w osoczu, w porównaniu z osobami należącymi do grupy
kontrolnej. To odkrycie zostało potwierdzone w innych badaniach [29], w których
także dowiedziono, że zarówno wśród osób dotkniętych chorobą Alzheimera, jak i
wśród osób chorujących na inne formy demencji, poziom homocysteiny we krwi może
być wyznacznikiem stanu neurofizjologicznego.
Wiele opublikowanych badań, wskazujących na powiązania pomiędzy poziomem
witamin i wydajnością umysłową wśród osób starszych [6, 50, 61], nie dostarcza
jednak jasnych informacji o możliwych mechanizmach. W jednym z badań
interwencyjnych nie wykazano wpływu witamin na aktywność umysłową [11], chociaż
prawdopodobnie mogło to wynikać z niskiej liczby badanych i relatywnie krótkiego
terminu suplementacji diety (5 tygodni). Rezultaty osiągnięte przez Deijena i wsp. [13]
wskazywały na widoczne polepszenie sprawności umysłowej po podaniu witaminy B6
większej populacji zdrowych, utrzymujących się samodzielnie mężczyzn w wieku 70 79
lat.
Wyższa koncentracja witaminy B12 (P = 0,04) i kwasu foliowego (P = 0,003) w
osoczu osób w wieku średnim i starszym i niższa koncentracja homocysteiny (P < 0,01)
skutkowały lepszym rozwiązywaniem testów rysowania przestrzennego, podczas gdy
wydajność w dwóch testach pamięciowych (zapamiętywanie cyfr od końca i wyrywkowe
sprawdzanie) była dodatnio skorelowana (P < 0,05) z koncentracją witaminy B6 w osoczu
[50]. Ortega i wsp.[43] uzyskali dodatnią korelację pomiędzy spożyciem kwasu
foliowego a aktywnością umysłową, ale nie spożyciem witamin B6 i B12. W badaniach
SENECA (Survey in Europe on Nutrition and the Elderly  a Concerted Action) [19]
uzyskano istotną (P < 0,01), ale słabą korelację pomiędzy poziomem kwasu foliowego i
witaminy B12 w osoczu a lepszą wydajnością umysłową. Podobne wyniki były także
16 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
publikowane przez wcześniejszych badaczy [54]. Dowody na definitywną rolę witamin z
grupy B na sprawność umysłową osób starszych pozostają jednak nadal w sferze badań
[17].
Witaminy przeciwutleniające
Obniżaniu sprawności umysłowej można zapobiegać lub znacznie opóz
nić
wystąpienie objawów, poprzez zwiększone pobieranie z żywnością przeciwutleniaczy,
takich jak witamina C, E i �-karoten [24, 30]. Pogląd ten bazuje na różnych dowodach.
Przykładowo, badania biochemiczne i psychologiczne dowodzą, iż uszkodzenia
centralnego systemu nerwowego spowodowane utleniaczami są przyczyną chorób
neurodegeneratywnych, takich jak choroba Alzheimera [48, 62], a oksydacyjna
modyfikacja lipoprotein frakcji LDL stanowi krytyczny czynnik procesu aterosklerozy
[15, 65]. Witamina E, oprócz pełnionej funkcji przeciwutleniającej, może dodatkowo
ograniczać rozwój aterosklerozy poprzez wpływ na funkcjonowanie układu
immunologicznego [39]. Poziom witaminy E we krwi dodatnio koreluje z
funkcjonowaniem pamięci [45]. Wykazano również, że suplementacja diety witaminą
E była istotnym czynnikiem opóz
niającym rozwój choroby Alzheimera [41, 55].
Bezpośrednie badania epidemiologiczne ukazały widoczny związek pomiędzy
poziomem w osoczu (lub spożyciem) przeciwutleniaczy i aktywnością umysłową osób
starszych [52]. Gale i wsp. [16] wykazali np. korelacje pomiędzy niskim spożyciem
witaminy C i jednocześnie niskim poziomem tej witaminy w osoczu a zwiększonym
ryzykiem występowania ischemii i obniżania sprawności umysłowej. Autorzy ci
podkreślili, że zmiany poziomu witaminy C we krwi mogą wpłynąć na funkcjonowanie
umysłu wśród osób starszych poprzez wpływ na aterogenezę. W innych podobnych
badaniach wykazano istotną korelację (P<0,05) pomiędzy około dziesięcioma
składnikami diety a wydajnością umysłową. Spośród badanych zmiennych, spożycie
witaminy C, �-karotenu, kwasu foliowego i żelaza korelowało dodatnio, a spożycie
jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, nasyconych kwasów tłuszczowych i
cholesterolu ujemnie [28, 43]. Z kolei Kalmijn [24] nie wykazał istotnej zależności
pomiędzy spożyciem przeciwutleniaczy, tj. witaminy C, E, �-karotenu i flawonoidów a
aktywnością umysłową osób starszych. Podobne rezultaty uzyskano w Projekcie
Rotterdamskim; jedyną istotną korelację (P = 0,04) wykazano pomiędzy zmniejszonym
spożyciem �-karotenu a obniżeniem funkcji postrzegania [21].
W projekcie SENECA wykazano istotną, chociaż słabą korelację pomiędzy
poziomem witaminy E (P < 0,001) i poziomem karotenoidów w osoczu (P < 0,01) a
wynikami MMSE (Mini-Mental State Examination) [19]. W innych badaniach
udowodniono, że niski poziom karotenoidów w osoczu był skorelowany ze słabą
wydajnością umysłową [8]. Jednakże w badaniach dużej, wieloetnicznej populacji
starszych mieszkańców USA, jedynie poziom witaminy E w surowicy krwi istotnie
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 17
wpływał na wydajność umysłową (P = 0,025), natomiast w przypadku witamin A, C, �-
karotenu i selenu takiej korelacji nie stwierdzono [45]. Smith i wsp. [58, 59]
przeprowadzili 12-miesięczne (oparte na zasadzie losowości, wykorzystujące metodę
podawania placebo) badanie uzupełniania diety osób starszych (w wieku 60 80 lat)
witaminami przeciwutleniającymi (witamina C, E i �-karoten). W większości
przypadków nie zaobserwowali oni żadnych widocznych efektów takiej suplementacji
diety na nastrój lub funkcjonowanie umysłowe. Widoczne dodatnie korelacje (P < 0,05 
P < 0,01) stwierdzono jedynie pomiędzy zmianami poziomu kwasu askorbinowego w
osoczu i zmianami nastroju a także zmianami niektórych elementów funkcjonowania
umysłowego, tj. wydajności pamięci i koncentracji uwagi. Jednakże takie wyniki
uzyskiwali głównie uczestnicy badań charakteryzujący się złym poczatkowym
samopoczuciem oraz niską aktywnością umysłową i były niezależne od tego, do której
grupy (pobierającej placebo czy witaminy) ci badani należeli. Zasygnalizowane
wcześniej wyniki korzystnego wpływu witaminy E na funkcjonowanie pamięci [45] i
hamowanie rozwoju choroby Alzheimera [41, 55] uzyskiwano stosując bardzo wysokie
dawki witaminy E (ponad 100-krotnie przekraczające rekomendowane normy
amerykańskie), natomiast wpływ dawek wynikających ze zwyczajowego sposobu
żywienia pozostaje nadal niewyjaśniony. Dotychczasowe rezultaty w tej dziedzinie
zainicjowały więc kolejne cykle badań [17].
Cholina
W organizmie człowieka cholina występuje głównie w fosfolipidach, takich jak
lecytyna (fosfatydylocholina) i sfingomielina. Lecytyna stanowi ponad 50%
fosfolipidów pełniących ważną rolę w funkcjonowaniu błon komórkowych, m.in.
komórek nerwowych, wpływając na ich przepuszczalność. Sfingomielina stanowi
główny składnik mieliny [68].
Prekursory neurotransmiterów obecne w diecie mogą prowadzić do zwiększenia
poziomu neurotransmiterów w mózgu [5]. Cholina jest prekursorem acetylocholiny,
transmitera występującego w pęcherzykach synaptycznych i przenoszącego
pobudzenie między niektórymi neuronami w ośrodkowym układzie nerwowym.
Acetylocholina pobudza komórki rdzenia nadnerczy do wydzielania amin
katecholowych: dopaminy, noradrenaliny i adrenaliny. Aminy te stymulują centralny
układ nerwowy, wpływając na zwiększenie wydolności psychofizycznej, poprawę
pamięci, zdolności koncentracji, poprawę refleksu i łagodzenie stanów depresyjnych.
Jednak nadmierna i przewlekła sekrecja tych neuroprzekaz
ników może przyczynić się
do wystąpienia objawów stresu [63]. W badaniach na zwierzętach uzyskano znaczne
zwiększenie wydajności umysłowej poprzez podawanie posiłków wzbogaconych
choliną [5]. Poprawę procesów pamięciowych wskutek zwiększenia w osoczu stężenia
choliny obserwuje się zwłaszcza u ludzi młodych i w średnim wieku. Jednak wśród
18 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
ludzi starszych (u których występują problemy z pamięcią) rezultaty były
niezadowalające. W 17 doświadczeniach, w których stosowano cholinę lub lecytynę
(jako główne z
ródło choliny w diecie) tylko w jednym uzyskano poprawę pamięci
badanych [4].
Alkohol
Alkohol wywołuje bezpośredni wpływ na funkcjonowanie centralnego układu
nerwowego i aktywność umysłową. Zmniejsza wydajność funkcji
psychomotorycznych, percepcji i uwagi [20]. W małych dawkach (10-25 g czystego
alkoholu na dobę) łagodzi on objawy zmęczenia i poprawia nastrój. Nadużywanie
alkoholu (związane z dysforią) może być przyczyną niedostatku tryptofanu w osoczu,
prekursora serotoniny [5]. Adams i wsp. [1] zasugerowali, że nadużywanie alkoholu
może być rezultatem złego funkcjonowania układu serotoninoergicznego. Badacze ci
bazowali na hipotezie, że alkohol w odpowiednich ilościach może naśladować główne
cechy i efekty działania serotoniny. Chociaż jest to spekulacja, to wpływ etanolu na
oddziaływanie serotoniny i stany depresyjne powinien podlegać dalszym badaniom.
Kofeina
Podobnie jak alkohol, kofeina oddziaływuje na funkcje centralnego układu
nerwowego. Potencjalna toksyczność kofeiny została dokładnie przebadana. Typowa
filiżanka kawy zawiera od 70 do 140 mg kofeiny. Dla osoby ważącej 70 kg oznacza to
pobranie 1 2 mg kofeiny/kg masy ciała, co odpowiada 1 2 �g/ml osocza.
Oddziaływanie kofeiny na organizm różni się w zależności od tego, czy dana osoba
spożywa ją nałogowo czy też nie. Zależy też od czasu spożywania kofeiny, tj. czy dana
dawka jest wypijana w krótkim czasie, czy też w trakcie całego dnia. Dowody
wskazują, że koncentracja w osoczu poniżej 20 �g/ml nie wykazuje trujących czy
niekorzystnych efektów nawet wśród noworodków. Zatem, dla osób dorosłych
spożycie 250 mg kofeiny/dobę (około 2,5 filiżanki kawy), a nawet 350 mg/dobę i 500
mg/dobę powinno stanowić dawkę bezpieczną i nie wywoływać efektów ubocznych.
Ostre toksyczne objawy pojawiają się, kiedy koncentracja w osoczu osiąga 30 50
�g/ml [5].
Kofeina jest postrzegana jako psychostymulant [22, 42]. Jak można było
oczekiwać, w większości badań wykazano, że spożycie kofeiny w odpowiednich
ilościach prowadzi do polepszenia wydajności psychofizycznej, a w szczególności
czasu reakcji, i pamięci [5]. Zasugerowano, że kofeina posiada podobne do choliny
właściwości zwiększania zdolności postrzegania. Jarvis [23] wykazał zwiększoną
zdolność do zapamiętywania słów wśród osób spożywających kawę w dużych
ilościach, podczas gdy Mitchell i Redman [40] udowodnili, że osoby pijące dużo kawy
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 19
mają gorszą wydajność psychofizyczną od osób pijących jej mało. Rogers i wsp. [53]
stwierdzili, że kofeina wpływa na wydajność umysłu, w zadaniu dotyczącym badania
czasu reakcji, ale tylko wśród osób spożywających zwyczajowo dużo kawy. Inne
podgrupy badanych, wysoko lub nisko impulsywne, reagują w zróżnicowany sposób
na kofeinę. Anderson i Revelle [3] wykazali, że ludzie bardzo impulsywni zwiększają
wydajność umysłową po spożyciu kofeiny, natomiast wydajność osób
nieimpulsywnych spada.
W godzinach porannych, gdy stan pobudzenia osób impulsywnych jest niski, efekty
działania kofeiny są lepsze. Smith i wsp. [60] uzyskali podobne rezultaty, ale w ich
badaniach ludzie impulsywni byli tak samo podatni na kofeinę rano, jak i po południu.
Po podaniu większych dawek, kofeina u niektórych wrażliwych badanych
wywołuje uczucie niepokoju. Wśród wielu regularnych konsumentów kofeiny
zaprzestanie jej konsumpcji powoduje niekorzystne zmiany, takie jak: bóle głowy,
senność, zmęczenie [57]. Richardson i wsp. [49] wskazali na dwa rodzaje efektów,
które pojawiają się po odstawieniu kofeiny. Po całonocnym (13 godzinnym) braku
kofeiny u badanych istotnie wzrosło zmęczenie i senność, a także uczucie złości i
przygnębienia. Po przerwie w przyjmowaniu kofeiny trwającej 13 godzin lub 7 dni
badani skarżyli się na pogorszenie nastroju i bóle głowy. W innych badaniach
wykazano, że symptomy zwiększonego zmęczenia, senności, złości i przygnębienia
występowały wśród badanych po okresie snu lub po 24-godzinnym okresie
niespożywania kofeiny, ale nie po dłuższych okresach przerwy. Określenie czy
rezultaty obserwowane po całonocnym niespożywaniu kofeiny wynikają z dodatnich
wpływów kofeiny, czy też z negatywnych konsekwencji krótkoterminowej przerwy w
jej spożyciu, wydaje się trudne [53]. Sprawdzenie długoterminowych efektów
nałogowego spożywania kawy, w szczególności na nadciśnienie i osteoporozę,
wymaga większej liczby badań [5].
Odżywianie i poziom endorfin
Endorfiny, to substancje białkowe o charakterze hormonów, które wiążą się z
receptorami błony komórkowej w przypadku morfiny i innych opiatów. Modyfikują one
przekazywanie bodz
ców bólowych, działając przeciwbólowo, podobnie jak morfina [63].
Spożywanie posiłków może przyczynić się do zmian nastroju poprzez ich wpływ
na aktywację pewnych uśmierzających reakcji w centralnym układzie nerwowym, a w
konsekwencji redukcję odczuwania bólu. Matsumura i wsp. [34] wykazali, że
przyjmowanie przez badanych lekkich posiłków i pobudzenie funkcji żołądkowych
było związane ze zwiększeniem w osoczu poziomu endogennych substancji
uśmierzających ból, tj. �-endorfin. Informacje na temat wpływu posiłków na poziom
endorfin w dotychczasowej, cytowanej poniżej literaturze są nieco sprzeczne. W kilku
eksperymentach na szczurach wykazano, że podanie cukru zatrzymuje okazywane
20 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
wcześniej przygnębienie, co sugeruje uspokajający, pozytywny wpływ sacharozy [9,
10], podczas gdy Dum i wsp. [14] stwierdzili, że podanie szczurom mleka
czekoladowego prawdopodobnie zwiększyło aktywność uśmierzających �-endorfin, co
stwierdzono na podstawie zmian w ich zachowaniu.
Zmniejszanie wrażliwości na ból wśród szczurów po przyjęciu posiłku wykazano
w doświadczeniach McGivena i Bernstona [36]. Jednakże w innych badaniach, u
szczurów mających stały dostęp do roztworu sacharozy, zauważono bardziej
nadwrażliwość niż niedowrażliwość na stymulację bólu [51]. Szczury otyłe są bardziej
odporne na ból niż należące do grupy kontrolnej, co wskazuje na wyższy u nich
poziom endogennych substancji uśmierzających [46].
Melchior i wsp. [37] nie wykazali zwiększenia poziomu �-endorfin po spożyciu
smacznych posiłków przez badanych ludzi. W innych badaniach, kobiety spożywające
smaczne posiłki były bardziej odporne na ból, w porównaniu z tymi, które spożywały
posiłki niesmaczne [38]. Wysoki poziom �-endorfin został natomiast stwierdzony u
pacjentów z anoreksją [26].
Podsumowanie
Obecne w żywności przeciwutleniacze, takie jak witamina C, E, �-karoten mogą
zapobiegać lub znacznie opóz
nić wystąpienie spadku aktywności umysłowej,
szczególnie u osób starszych. Odpowiedni poziom wymienionych witamin we krwi
zapobiega oksydacyjnym uszkodzeniom centralnego systemu nerwowego, utleniającej
modyfikacji lipoprotein frakcji LDL i procesowi aterosklerozy. Witamina E może
dodatkowo ograniczyć rozwój aterosklerozy poprzez wpływ na funkcjonowanie układu
immunologicznego. Witaminy z grupy B uczestniczą w funkcjonowaniu centralnego i
peryferyjnego układu nerwowego. Skutkiem braku witaminy B6, B12 i kwasu foliowego
są zaburzenia w metabolizmie homocysteiny, niezależnego czynnika rozwoju chorób
sercowo-naczyniowych. Cholina jest prekursorem neurotransmitera acetylocholiny,
pobudzającej komórki rdzenia nadnerczy do wydzielania amin katecholowych. Alkohol,
podobnie jak kofeina wywołuje bezpośredni wpływ na funkcjonowanie ośrodkowego
układu nerwowego. W małych dawkach zmniejsza objawy zmęczenia i poprawia nastrój,
większe dawki powodują obniżenie sprawności psychomotorycznej. Nadużywanie
alkoholu może skutkować zaburzeniami funkcji układu serotoninoergicznego. Wpływ
kofeiny na aktywność psychofizyczną zależy od ilości pobranej. Spożywanie
określonych posiłków może przyczynić się do zwiększenia w osoczu poziomu �-
endorfin, endogennych substancji uśmierzających ból.
Przedstawiony przegląd literatury dowodzi, że wyniki oddziaływania składników
żywności na funkcje psychofizyczne człowieka nie są jednoznaczne i w związku z tym
wymagają ciągłej weryfikacji.
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 21
Literatura
[1] Adams W.R., Kiefer S.W., Badia-Elder N.: Tryptophan deficiency and alcohol consumption in rats
as a model for disadvantaged human populations: a preliminary study. Med. Anthropolog., 1995, 16,
175-191.
[2] Alpert J.E., Fava M.: Nutrition and depression: The role of folate. Nutr. Rev., 1997, 55, 145-149.
[3] Anderson K.J., Ravelle W.: Impulsivity, caffeine and proof-reading: a test the Easterbrook
hypothesis. J. Exp. Psychol.: Human Perception Performance, 1982, 8, 614-624.
[4] Bartus R.T., Dean R.L., Beer B., Lippa A.S.: The cholinergic hypothesis of geriatric memory
dysfunction. Science, 1982, 216, 408-417.
[5] Bellisle F., Blundell J.E., Dye L., Fantino M., Fern E., Fletcher R.J., Lambert J., Roberfroid M.,
Specter S., Westenhofer J., Westerterp-Plantenga M.S.: Functional food science and behavior, and
psychological functions. Br. J. Nutr., 1998, 80 Suppl. 1, 173-193.
[6] Bell I.R., Edman J.S., Miller J., Hebben N., Linn R.T., Ray D., Kayne H.L.: Relationship of normal
serum vitamin B12 and folate levels to cognitive test performance in subtypes of geriatric major
depression. J. Geriat. Psych. Neurol., 1990, 3, 98-105.
[7] Bell I.R., Edman J.S., Selhub J., Morrow F.D., Marby D.W., Kayne H.L., Cole J.O.: Plasma
homocysteine in vascular disease and in nonvascular dementia of depressed elderly people. Acta
Psychiatrica Scand., 1992, 86, 386-390.
[8] Berr C., Richard M.J., Roussel A.M., Bonithon-Kopp C.: Systemic oxidative stress and cognitive
performance in the population-based EVA study. Free Rad. Biol. Med., 1998, 24, 1202-1208.
[9] Blass E., Fitzgerald E., Kehoe P.: Interactions between sucrose, pain and isolation distress.
Pharmacol. Bioch. Behavior, 1987, 26, 483-489.
[10] Blass E., Fitzgerald E.: Milk-induced analgesia and comforting in 10-day-old rats: opioid mediation.
Pharmacology, Biochemistry and Behavior, 1988, 29, 9-13.
[11] Chome J., Paul T., Pudel V., Bleyl J., Hesker H., Huppe R., Kubleer W.: Effects of sub-optimal
vitamin status on behavior. Bibliotheca Nutritio et Dieta, 1986, 38, 94-103.
[12] Clarke R., Daly L., Robinson K., Naughten E., Cahalane S., Fowler B., Graham I.:
Hyperhomocysteinemia: An independent risk factor for vascular disease. New Eng. J. Med., 1991,
324, 1149-1155.
[13] Deijen J.B., van der Beek E.J., Orlebeke J.F., van der Berg H.: Vitamin B-6 supplementation in
elderly men: effects on mood, memory and mental effort. Psychopharmacology, 1992, 109, 489-496.
[14] Dum J., Gramsch C., Ferz A.: Activation of hypothalamic �-endorphin pools by reward induced by
highly palatable food. Pharmacol., Bioch. Behavior, 1983, 18, 443-447.
[15] Frei B., Keaney J.F., Retsky K.L., Chen K.: Vitamins C and E and LDL oxidation. Vitamins and
Hormones, 1996, 52, 1-34.
[16] Gale C.R., Martyn C.R., Cooper C.: Cognitive impairment and mortality in a cohort of elderly
people. Br. Med. J., 1996, 312, 608-611.
[17] Gibson L.E., Green M.W., Nutritional influences on cognitive function: mechanisms of
susceptibility. Nutr. Res. Rev., 2002, 15, 169-206.
[18] Godfrey P.S.A., Toone B.K., Carney M.W.P., Flynn T.G., Bottiglieri T., Laundy M., Chanarin I.,
Reynolds E.H.: Enhancement of recovery from psychiatric illness by methylofolate. Lancet, 1990,
336, 392-395.
22 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
[19] Haller J., Waggemans R.M., Ferry M., Guigoz Y.: Mental health: mini-mental state examination and
geriatric depression scores for elderly Europeans in the SENECA study of 1993. Eur. J. Clin. Nutr.,
1996, 50 Suppl. 2, S112-S116.
[20] Hindmarch I., Kerr J.S., Sherwood N.: The effects of alcohol and other drugs on psychomotor
performance and cognitive function. Alcohol and Alcoholism, 1991, 26, 71-79.
[21] Jama J.W., Launer L.J., Witterman J.C.M., denBreeijen J.H., Breteler M.M.B., Grobbee D.E.,
Hofman A.: Dietary antioxidants and cognitive function in a population-based sample of elder
persons: The Rotterdam Study. Am. J. Epidemiol., 1996, 144, 275-280.
[22] James J.E.: Caffeine and Health. London: Academic Press 1991.
[23] Jarvis M.J.: Does caffeine intake enhance absolute levels of cognitive performance?
Psychopharmacology, 1993, 110, 45-52.
[24] Kalmijn S., Feskens E.J.M., Launer L.J., Kromhout D.: Polyunsaturated fatty acids, antioxidants, and
cognitive function in very old men. Am. J. Epidemiol., 1997, 145, 33-41.
[25] Kalmijn S., Launer L.J.Lindemans J., Bots M.L., Hofman A., Breteler M.M.B.: Total homocysteine
and cognitive decline in a community-based sample of elderly subjects: The Rotterdam Study. Am. J.
Epidemiol., 1999, 150, 283-289.
[26] Kaye W.H., Pickar D., Naber D., Ebert M.H.: Cerebrospinal fluid opioid activity in anorexia nervosa.
Psychiatry, 1982, 139, 643-645.
[27] Koehler K.M., Romero l.J., Stauber P.M., Pareotubbeh S.L., Liang H.C., Baumgartner R.N., Garry
P.J., Allen R.H., Stabler S.P., Vitamin supplementation and other variables affecting serum
homocysteine and methylmalonic acid concentrations in elderly men and women. J. Am. College
Nutr., 1996, 15, 363-376.
[28] La Rue A., Koehler K., Wayne S.J., Chiulli S.J., Haaland K.Y., Garry P.J. Nutritional status and
cognitive functioning in a normally aging sample: a 6-y reassessment. Am. J. Clin. Nutr., 1997, 65,
20-29.
[29] Lehmann M., Gottfries C.G., Regland B.: Identification of cognitive impairment in the elderly:
Homocysteine is an early marker. Dementia and Geriatric Cognitive Disorders, 1999, 10, 12-20.
[30] Lethem R., Orrell M.: Antioxidants and dementia. Lancet, 1997, 349, 1189-1190.
[31] Lindenbaum J., Healton E.B., Savage D.G., Brust J.C., Garrett T.J., Podell E.R., Marcel P.D., Stabler
S.P., Allen R.H.: Neuropsychiatric disorders caused by cobalamin deficiency in the absence of
anemia or macrocytosis. New Eng. J. Med., 1988, 318, 1720-1728.
[32] Linder M.C.: Nutritional Biochemistry and Metabolism: With Clinical Applications, 2nd ed.
Norwalk, CT: Appleton and Lange, 1991.
[33] Lussier-Cacan S., Xhingnesse M., Piolot A., Selhub J., Davignon J., Genest J.: Plasma total
homocysteine in healthy subjects: Sex specific relation with biological traits. Am. J. Clin. Nutr.,
1996, 64, 587-593.
[34] Matsumura M., Fukuda N., Saito S., Mori H.: Effect of a test meal, duodenal acidification, and
tetragastrin on the plasma concentration of �-endorphin-like immune reactivity in man. Regulatory
Peptides, 1982, 4, 173-181.
[35] McCaddon A., Davies G., Hudson P., Tandy S., Cattell H.: Total serum homocysteine in senile
dementia of the Alzheimer type. International J. Geriat. Psych., 1998, 13, 235-239.
[36] McGivern R.F., Berntson G.G.: Mediation of diurnal fluctuations in pain sensitivity in the rat by food
intake patterns: reversal by naloxone. Science, 1980, 210, 210-211.
[37] Melchior J.C., Fantino M., Colas-Linhart N., Rigaut D., Petiet A., Laforest M.D., Fumeron F.,
Apfelbaum M.: Lack of plasmatic beta-endorphin response to a gastronomic meal in healthy humans.
Physiol. and Behavior, 1991, 49, 1217-1221.
WPA
YW WYBRANYCH SKA
ADNIKÓW ŻYWNOŚCI NA AKTYWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZN
CZA
OWIEKA 23
[38] Mercer M.E., Holder M.D.: Antinociceptive effects of palatable sweet ingesta on human responses to
pressure pain. Physiol. and Behavior, 1997, 61, 311-318.
[39] Meydani M.: Nutrition, immune cells, and arthrosclerosis. Nutr. Rev., 1998, 56, S177-S182.
[40] Mitchell P.J., Redman J.R.: Effects of caffeine, time of day and user history on study-related
performance. Psychopharmacology, 1992, 109, 121-126.
[41] Morris M.C., Beckett L.A., Scherr P.A., Hebert L.E., Bennet D.A., Field T.S., Evans D.A.: Vitamin
E and vitamin C supplement use and risk of incident Alzheimer disease. Alzheimer disease and
Associated Disorders, 1998, 12, 121-126.
[42] Nehling A., Daval J.L., Debry G.: Caffeine and the central nervous system: mechanisms of action,
biochemical, metabolic and psychostimulant effects. Brain Res. Rev., 1992, 17, 139-170.
[43] Ortega R.M., Requejo A.M., Andrs P., Lopez-S�baler A.M., Quintas M.E., Redondo M.R., Navia
B., Rivas T.: Dietary intake and cognitive function in a group of elderly people. Am. J. Clin. Nutr.,
1997, 66, 803-809.
[44] Ortega R.M., Requejo A.M., Lopez-Sobaler A.M., Andres P., Navia B., Perea J.M., Robles F.
Cognitive function in elderly people is influenced by vitamin E status. American Society for
Nutritional Sciences., 2002.
[45] Perkins A.J., Hendrie H.C., Callahan C.M., Gao S., Unverzagt F.W., Xu Y., Hall K.S., Hui S.L.:
Association of antioxidants with memory in a multiethnic elderly sample using the third National
Health and nutrition Examination Survey. Am. J. Epidemiol., 1999, 150, 37-44.
[46] Ramzan I., Wong B.E., Corcoran G.B.: Pain sensitivity in dietary-induced obese rats. Physiol. and
Behavior, 1993, 54, 433-435.
[47] Rao R.: Cerebrovascular disease and later life depression: an age old association revisited. Inter. J.
Geriat. Psych., 2000, 15, 419-433.
[48] Richardson J.S.: Free radicals in the genesis of Alzheimer s disease. An. New York Acad. Sci., 1993,
695, 73-76.
[49] Richardson N.J., Rogers P.J., Elliman N.A., O Dell R.J.: Mood and performance effects of caffeine in
relation to acute and chronic caffeine deprivation. Pharmacol., Bioch. Behavior, 1995, 52, 313-320.
[50] Riggs K.M., Spiro A., Tucker K., Rush D.: Relations of vitamin B-12, vitamin B-6, folate and
homocysteine to cognitive performance in the Normative Aging Study. Am. J. Clin. Nutr., 1996, 63,
306-314.
[51] Roane D.S., Martin R.J.: Continuous sucrose feeding decreases pain threshold and increases
morphine potency. Pharmacol., Bioch. Behavior, 1990, 35, 225-229.
[52] Rogers P. J. A Healthy body, a healthy mind: long-term impact of diet on mood and cognitive
function. Proc. Nutr. Soc., 2001, 60, 135-143.
[53] Rogers P.J., Richardson N.J., Dernoncourt C.: Caffeine use: is there a net benefit for mood and
psychomotor performance? Neuropsychobiology, 1995, 31, 195-199.
[54] Rosenberg I.R., Miller J.W.: Nutritional factors in physical and cognitive functions of elderly people.
Am. J. Clin. Nutr., 1992, 55, 1237S-1243S.
[55] Sano M., Ernesto C., Thomas R.G., Klauber M.R., Schafer K., Grundman M., Woodbury P.,
Growden J., Cotman C.W., Pfeiffer E., Schneider L.S., Thal L.J.: A controlled trial of selegiline,
alpha-tocopherol, or both as treatment for Alzheimer s disease. New Eng. J. Med., 1997, 336, 1216-
1222.
[56] Selhub J., Jaques P.F.,Wilson P.W.F., Rush D., Rosenberg I.H.: Vitamin status and intake as primary
determinants of homocysteinemia in an elderly population. J. Am. Med. Assoc., 1993, 270, 2693-
2698.
[57] Silverman K., Evans S.M., Strain E.C., Griffiths R.R.: Withdrawal syndrome after double blind
cessation of caffeine consumption. New Eng. J. Med., 1992, 327, 1109-1114.
24 Teresa Leszczyńska, Paweł M. Pisulewski
[58] Smith A., Clark R., Nutt D., Haller J., Hayward S., Perry K.: Anti-oxidant vitamins and mental
performance of the elderly. Hum. Psychopharmacol. Clin. Exp., 1999, 44, 459-471.
[59] Smith A.P., Clark R.E., Nutt D.J., Haller J.G., Hayward S., Perry K.: Vitamin C, mood and cognitive
functioning in the elderly. Nutr. Neurosci., 2000, 2, 249-256.
[60] Smith A.P., Rusted J.M., Savory M., Eaton-Williams P., Hall S.R.: The effects of caffeine,
impulsivity and time of day on performance, mood, and cardiovascular function. J.
Psychopharmacol., 1991, 5, 120-128.
[61] Sommer B.R., Wolkowitz O.M.: RBC folic acid levels and cognitive performance in elderly patients:
A preliminary report. Biol. Psych., 1988, 24, 352-354.
[62] Thomas T., Thomas G., McLendon C., Sutton T., Mullan M.: �-amyloid - mediated vasoactivity and
vascular endothelial damage. Nature, 1996, 380, 168-171.
[63] Traczyk W.Z., Trzebski A. (red.): Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i
klinicznej. Wyd. Lek. PZWL, wyd. III, Warszawa 2001.
[64] Ueland P.M., Refsum H.: Plasma homocysteine: A risk factor for vascular disease: Plasma levels in
health, disease, and drug therapy. J. Labor. Clin. Med., 1989, 114, 472-501.
[65] Witztum J.L.: The oxidation hypothesis of artherosclerosis. Lancet, 1994, 344, 793-795.
[66] Woodside J.V., Yarnell J.W.G., McMaster D., Young I.S., Harmon D.L., McCrum E.E., Patterson
C.C., Grey K.F., Whiteheat A.S., Evans A.: Effect of B-group vitamins and antioxidant vitamins on
hyperhomocysteinemia: a double-blind, randomized, factorial design, controlled trial. Am. J. Clin.
Nutr., 1998, 67, 858-866.
[67] Young S.N.: The use of diet and dietary components in the study of factors controlling affect in
humans: A review. J. Psych. Neurosci., 1993, 18, 235-244.
[68] Ziemlański Ś. (red.): Normy żywienia człowieka, fizjologiczne podstawy. Wyd. Lek. PZWL,
Warszawa 2001.
POTENTIAL IMPACT OF SELECTED NUTRIENTS
ON THE HUMAN PSYCHOPHYSICAL ACTIVITY
S u m m a r y
In the paper presented, the authors review the potential impact of selected nutrients on mental activity,
as well as the risk of dysphoria, dementia, and depression to occur in people. Evidence was provided that
the B-complex and antioxidant vitamins play an important role in the protection against unfavorable
changes in blood-vessels, as well as against arteriosclerosis and dementia diseases. It was demonstrated
that such substances as choline, alcohol, and caffeine are significantly involved in the functioning of the
central nerve system, and that a diet influences the synthesis of �-endorphin, which is a neuro-active
substance.
Key words: B-complex vitamins, antioxidant vitamins, choline, alcohol, caffeine, endorphins, mental
activity, dysphoria, dementia, depression.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wpływ temperatury środowiska zewnętrznego na sprawność działania człowieka
Wpływ hałasu nisko częstotliwościowego na wybrane funkcje psychiczne człowieka
Wpływ warunków biogeograficznych, bytowych i kulturowych na rozwój i zdrowie człowieka
Wpływ wybranych czynników na właściwości półprzewodnikowych źródeł światła
Wpływ dodatków pochodzenia roślinnego na wybraną cechę sensoryczną serków twarogowych
Wpływ geometrii włókien stalowych na wybrane charakterystyki fibrobetonów samozagęszczalnych
WPŁYW PROCESÓW PRZETWÓRCZYCH NA AKTYWNO DOROTA GUMUL, JAROSŁAW KORUS, BOHDAN ACHREMOWICZ
Wpływ mikroflory jelitowej na układ odpornościowy człowieka
Wpływ mikroflory jelitowej na układ odpornościowy człowieka
Wpływ monenzyny na aktywność i żywotność neutrofili izolowanych od jałówek w przebiegu zespołu oddec
Wpływ wybranych parametrów na wydajność młyna strumieniowo fluidyzacyjnego
wpływ tańca na rozwój psychoruchowy dzieci w wieku przedszkolnym
Wpływ wybranych czynników na zużycie energii cieplnej w szklarni pojedynczej i zblokowanej
wplyw diety eliminac bezmlecznej na odzywienie dzieci do 2 r z

więcej podobnych podstron