P40

PRZEKAZ 40
WZNOSZĄCY SIĘ SYNOWIE BOGA

PRZEKAZ 40
WZNOSZĄCY SIĘ
SYNOWIE BOGA

Tak jak w wypadku wielu innych, głównych grup
istot wszechświatowych, zostało wam objawione siedem
zasadniczych klas wznoszących się Synów Boga:

1. Zespoleni z Ojcem śmiertelnicy.

2. Zespoleni z Synem śmiertelnicy.

3. Zespoleni z Duchem śmiertelnicy.

4. Serafini ewolucyjni.

5. Wznoszący się Synowie Materialni.

6. Pośredni transponowani.

7. Uosobieni Dostrajacze.

Historia tych istot, począwszy od skromnych,
pochodzących od zwierząt śmiertelników ze światów
ewolucyjnych, aż do Uosobionych Dostrajaczy Ojca Uniwersalnego,
stanowi wspaniałą opowieść o nieograniczonym obdarzaniu tych
istot Boską miłością i miłosierną łaskawością, zawsze i
we wszystkich wszechświatach rozległej kreacji Rajskich Bóstw.

Niniejsze prezentacje zaczynają się od opisu
Bóstw i te narracje, jedne po drugich, zstępują na
wszechświatowej skali istot żywych, aż dochodzą do
najniższej klasy życia wyposażonej w potencjał
nieśmiertelności; i oto wysłany jestem teraz z Salvingtonu

były śmiertelnik, rodem z ewolucyjnego świata w przestrzeni

aby opracować i ciągnąć dalej opowieść o wiecznym celu
Bogów w odniesieniu do wznoszących się klas synostwa,
zwłaszcza o tym, co dotyczy śmiertelnych istot czasu i
przestrzeni.

Ponieważ większa część tych narracji
poświęcona będzie omawianiu trzech podstawowych klas
wznoszących się śmiertelników, na początku skoncentrujemy
naszą uwagę na wznoszących się klasach nieśmiertelnych

seraficznej, adamicznej, pośrednich i Dostrajacza.

1. SERAFINI EWOLUCYJNI

Pochodzący od zwierząt śmiertelnicy nie są
jedynymi istotami uprzywilejowanymi synostwem; zastępy anielskie
także mają niebiańską możliwość dotarcia do Raju. Serafin
opiekun, przez służbę i doświadczenie ze wznoszącymi się
śmiertelnikami czasu, również nabiera statusu wznoszącego
się synostwa. Tacy aniołowie docierają do Raju przez
Serafington a wielu z nich gromadzi się nawet w Korpusie
Śmiertelników-Finalistów.

Wspinaczka na niebiańskie wyżyny synostwa
finalisty z Bogiem jest mistrzowskim wyczynem dla anioła,
osiągnięciem znacznie większym niż zdobycie przez was
wiecznego trwania, dzięki planowi Wiecznego Syna oraz
nieodstępnej pomocy zamieszkującego was Dostrajacza; jednak
serafini opiekunowie a czasami również inni naprawdę tak się
wznoszą.

2. WZNOSZĄCY SIĘ SYNOWIE
MATERIALNI

Materialni Synowie Boga są stwarzani we
wszechświecie lokalnym, razem z Melchizedekami i ich
towarzyszami, i wszystkich ich klasyfikuje się jako
zstępujących Synów. I doprawdy Planetarni Adamowie

Materialni Synowie i Córki ze światów ewolucyjnych
są
Synami zstępującymi, schodzącymi do światów zamieszkałych z
tych sfer, skąd pochodzą, ze stolic systemów lokalnych.

Kiedy Adam i Ewa osiągną pełny sukces swej
wspólnej misji planetarnej, jako udoskonalacze biologiczni,
dzielą przeznaczenie mieszkańców swego świata. Kiedy świat
taki zostanie ustanowiony w zaawansowanych stadiach światłości
i życia, wierny Syn Materialny i Córka dostają zezwolenie na
wycofanie się ze wszystkich planetarnych obowiązków
administracyjnych, a będąc tym samym zwolnieni z przygody
zstępowania, mogą się zarejestrować w rejestrach
wszechświata lokalnego jako udoskonaleni Synowie Materialni. Tak
samo, gdy ich przydział planetarny znacznie się opóźnia,
Synowie Materialni posiadający stały status
obywatele
systemów lokalnych
rezygnują z działalności na rzecz tych
sfer, na których przebywają i również rejestrują się jako
udoskonaleni Synowie Materialni. Po ukończeniu formalności,
wyzwoleni w ten sposób Adamowie i Ewy uznawani są za
wznoszących się Synów Boga i mogą natychmiast iść w długą
drogę do Havony i Raju, zaczynając dokładnie od punktu swego
aktualnego statusu i osiągnięć duchowych. I podróżują oni w
towarzystwie śmiertelników i innych wznoszących się Synów
tak długo, aż znajdą Boga i dotrą do Korpusu Finalizmu
Śmiertelników, do wiecznej służby dla Rajskich Bóstw.

3. TRANSPONOWANI POŚREDNI

Chociaż istoty pośrednie pozbawione są
bezpośrednich korzyści, płynących z obdarzeń planety
zstępującymi Synami Boga, chociaż rajskie wznoszenie się jest
dla nich znacznie opóźnione, tym niemniej zaraz po tym, jak
ewolucyjna planeta osiągnie średnio zaawansowane epoki
światłości i życia (jeśli nie przedtem), obie grupy istot
pośrednich zostają zwolnione z obowiązków planetarnych.
Czasami większość z nich transponowana jest razem z ich
ludzkimi kuzynami w dniu zstąpienia świątyni światłości i
wyniesienia Księcia Planetarnego do godności Władcy
Planetarnego. Obie klasy, po ich zwolnieniu ze służby
planetarnej, rejestrowane są we wszechświecie lokalnym jako
wznoszący się Synowie Boga i natychmiast zaczynają długie
wznoszenie się do Raju tą właśnie drogą, jaką idą rasy
śmiertelne ze światów materialnych. Przeznaczeniem grupy
pierwotnej są różne korpusy finalistów, ale wtórni albo
adamiczni pośredni zapisują się gremialnie do Korpusu
Finalizmu Śmiertelników.

4. UOSOBIENI DOSTRAJACZE

Gdy śmiertelnikom czasu nie uda się
zagwarantować ich duszom wiecznego trwania, w planetarnym
związku z duchowymi darami Ojca Uniwersalnego, powodem takiego
niepowodzenia w żadnym wypadku nie jest zaniedbanie obowiązków
opieki, służby, czy też brak poświęcenia ze strony
Dostrajacza. W czasie śmierci człowieka, opuszczone Monitory
wracają do Diviningtonu a następnie, po osądzeniu istoty,
która nie przetrwała śmierci, mogą otrzymać inny przydział
na światach czasu i przestrzeni. Czasami, po wielokrotnych
służbach tego rodzaju lub w następstwie jakiegoś niezwykłego
doświadczenia, takiego jak działalność w charakterze
Dostrajacza zamieszkującego wcielonego Syna obdarzającego,
takie operatywne Dostrajacze uosabiane są przez Ojca
Uniwersalnego.

Uosobieni Dostrajacze są istotami unikalnej i
niedościgłej klasy. Posiadając na wstępie przedosobowy status
egzystencjalny, Dostrajacze stają się empiryczne przez udział
w życiu i działaniach skromnych śmiertelników ze światów
materialnych. A skoro osobowość nadana takiemu doświadczonemu
Dostrajaczowi Myśli ma swój początek i źródło w osobistej i
nieustannej działalności Ojca Uniwersalnego, polegającej na
obdarzeniu empiryczną osobowością stworzonych przez siebie
istot, Uosobieni Dostrajacze klasyfikują się do wznoszących
się Synów Boga, do najwyższej klasy tego synostwa.

5. ŚMIERTELNICY CZASU I
PRZESTRZENI

Śmiertelnicy stanowią ostatnie ogniwo w
łańcuchu istot zwanych synami Boga. Osobiste cechy Pierwszego i
Wiecznego Syna przenikają w dół, poprzez szeregi coraz mniej
boskich a coraz bardziej ludzkich uosobień, aż docierają do
istoty takiej jak wy sami, istoty, którą możecie widzieć,
słyszeć i dotknąć. Zatem duchowo uświadamiacie sobie teraz
tę wielką prawdę, którą możecie pojąć waszą wiarą

synostwo wiecznego Boga!

Podobnie postępuje Pierwszy i Nieskończony
Duch, zbliżając się coraz bardziej do trudzących się życiem
istot ze światów, poprzez długie szeregi coraz mniej boskich a
coraz bardziej ludzkich klas, osiągając szczyt swej ekspresji w
aniołach, stworzonych trochę wyżej od was, którzy osobiście
was chronią i prowadzą drogą waszego życia, drogą
śmiertelnika czasu.

Tak więc Bóg Ojciec nie zstępuje w dół
osobiście, nie może tego uczynić, aby zbliżyć się do prawie
nieograniczonej liczby wznoszących się istot w całym
wszechświecie wszechświatów. Ale Ojciec nie jest pozbawiony
osobistego kontaktu ze swymi skromnymi istotami a i wy nie
jesteście pozbawieni Boskiej obecności. Chociaż Bóg Ojciec
nie może być z wami jako bezpośredni przejaw jego osobowości,
on jest w was i jest waszą częścią, jako tożsamość
zamieszkujących was Dostrajaczy Myśli, Boskich Monitorów. Tym
samym Ojciec, który jest od was najbardziej oddalony w
osobowości i w duchu, zbliża się do was najbardziej w obwodzie
osobowości i w duchowej styczności wewnętrznej komunii z
duszami jego śmiertelnych synów i córek.

Utożsamienie się z duchem stanowi tajemnicę
życia wiecznego osobowości i determinuje cel duchowego
wznoszenia się. A skoro Dostrajacze Myśli są jedynymi duchami
z potencjałem zespolenia, jakie mogą utożsamić się z
człowiekiem za jego życia w ciele, śmiertelników czasu i
przestrzeni klasyfikuje się przede wszystkim zgodnie z ich
związkiem z tymi Boskimi darami, które ich zamieszkują, z
Nieodgadnionymi Monitorami. Klasyfikacja ta wygląda
następująco:

1. Śmiertelnicy przejściowego albo
empirycznego pobytu Dostrajacza.

2. Śmiertelnicy nie zespalający się z
Dostrajaczem.

3. Śmiertelnicy z potencjałem zespolenia z
Dostrajaczem.

Grupa pierwsza
śmiertelnicy
przejściowego albo empirycznego pobytu Dostrajacza. To
określenie grupy śmiertelników jest przejściowe dla każdej
rozwijającej się planety a odnosi się ono do wczesnych
stadiów rozwoju wszystkich zamieszkałych światów, za
wyjątkiem tych, które należą do grupy drugiej.

Śmiertelnicy grupy pierwszej zamieszkują
światy w przestrzeni we wczesnych epokach ewolucji ludzkości;
grupę tą tworzą najbardziej prymitywne typy umysłów
ludzkich.

Na wielu światach, takich jak przedadamiczna
Urantia, znaczna ilość wyższych i bardziej zaawansowanych
typów ludzkich nabywa zdolności do wiecznego życia, ale nie
osiąga zespolenia z Dostrajaczem. Przez długie epoki, zanim
człowiek wkroczy na poziom wyższych duchowych aktów woli,
Dostrajacze zamieszkują w umysłach tych trudzących się
życiem istot, podczas ich krótkich żyć w ciele, a w tym
momencie, gdy takie obdarzone wolą istoty zostają zamieszkałe
przez Dostrajacze, zaczyna działać grupa aniołów stróżów.
Podczas gdy śmiertelnicy pierwszej grupy nie posiadają
stróżów osobistych, mają oni opiekunów grupowych.

Empiryczny Dostrajacz pozostaje z prymitywną
istotą ludzką przez całe jej życie w ciele. Dostrajacze
przyczyniają się w znacznym stopniu do rozwoju człowieka
prymitywnego, ale nie mogą one wytworzyć wiecznej wspólnoty z
takimi śmiertelnikami. Taka przejściowa służba Dostrajaczy
daje w rezultacie dwie rzeczy. Po pierwsze, Dostrajacze
zdobywają wartościowe i prawdziwe doświadczenie odnośnie
natury ewolucyjnego intelektu i pracy z nim, to doświadczenie,
które będzie nieocenione w późniejszych kontaktach z istotami
wyżej rozwiniętymi na innych światach. Po drugie, przejściowy
pobyt Dostrajaczy przyczynia się w znacznym stopniu do
przygotowania ich śmiertelnych podopiecznych do ewentualnego,
przyszłego zespolenia z Duchem. Wszystkie dusze tego typu,
poszukujące Boga, zdobywają życie wieczne przez duchowe
objęcie Matki Ducha wszechświata lokalnego, a tym samym
zostają wznoszącymi się śmiertelnikami porządku
wszechświata lokalnego. Wiele osób z przedadamicznej Urantii
awansowało w ten sposób do światów-mieszkań Satanii.

Bogowie, którzy zarządzili, że śmiertelny
człowiek powinien sięgać wyższych poziomów inteligencji
duchowej przez długie epoki ewolucyjnych prób i trosk, wiedzą
o jego statusie i potrzebach na każdym stopniu wznoszenia się;
i zawsze są niebiańsko rzetelni i sprawiedliwi, nawet
wdzięcznie miłosierni, w ostatecznym osądzie tych trudzących
się życiem śmiertelników, we wczesnych początkach
rozwijających się gatunków.

Grupa druga
śmiertelnicy nie
zespalający się z Dostrajaczem. To są te typy istot
ludzkich, które są niezdolne do wiecznego zjednoczenia z
zamieszkującym ich Dostrajaczem. Klasyfikacja gatunków, na
posiadające mózgi jedno, dwu i trójdzielne, nie odgrywa roli
przy zespalaniu się z Dostrajaczem; wszyscy tacy śmiertelnicy
są sobie pokrewni, ale ci, co nie zespalają się z
Dostrajaczem, są zupełnie odmienną i znacznie zmodyfikowaną
klasą istot z wolą. Wiele istot nie oddychających należy do
tej grupy a istnieją również liczne inne grupy, które zwykle
nie zespalają się z Dostrajaczami.

Podobnie jak grupie pierwszej, każdemu
członkowi tej grupy za życia w ciele, służy pojedynczy
Dostrajacz. W życiu doczesnym Dostrajacze robią to wszystko dla
swych podopiecznych, których tymczasowo zamieszkują, co robią
na innych światach, na których śmiertelnicy mają potencjał
zespolenia. Śmiertelnicy grupy drugiej są często zamieszkali
przez dziewicze Dostrajacze, ale wyższe typy ludzkie są
najczęściej związane z wytrawnymi i doświadczonymi
Monitorami.

W systemie wznoszenia się, którego celem jest
doskonalenie stworzonych pochodzących od zwierząt, istoty te
korzystają z tej samej oddanej służby Synów Boga, jaka
rozciąga się na śmiertelników typu Urantii. Seraficzna
współpraca z Dostrajaczami, na planetach bez zespalania się,
prowadzona jest dokładnie tak samo, jak na światach z
zespalaniem; na takich sferach opiekunowie przeznaczenia służą
tak jak na Urantii i działają tak samo w momencie przeżycia
ludzkiej śmierci, kiedy to przetrwała dusza zostaje zespolona z
Duchem.

Kiedy na światach-mieszkaniach spotkacie te
zmodyfikowane typy śmiertelników, nietrudno wam będzie
porozumieć się z nimi. Mówią tym samym językiem systemu, ale
odmienną techniką. Istoty te są takie same jak wasza klasa
życia, w duchu i w przejawach osobowości, różnią się tylko
pewnymi właściwościami fizycznymi oraz tym, że nie mogą się
zespalać z Dostrajaczami Myśli.

Nie potrafię powiedzieć, dlaczego ten
właśnie rodzaj istot nigdy nie może zespolić się z
Dostrajaczami Ojca Uniwersalnego. Niektórzy z nas skłonni są
wierzyć, że Nosiciele Życia, gdy pragną nadać formy istotom
zdolnym do egzystencji w nietypowym środowisku planetarnym,
stają przed koniecznością dokonania tak radykalnych
modyfikacji we wszechświatowym planie stwarzania inteligentnych
istot z wolą, że praktycznie staje się niemożliwe
doprowadzenie do stałego ich zjednoczenia z Dostrajaczami.
Często zadawaliśmy sobie pytanie, czy jest to zamierzona czy
niezamierzona część planu wznoszenia się, ale nie
znaleźliśmy odpowiedzi.

Grupa trzecia
śmiertelnicy z
potencjałem zespolenia z Dostrajaczem. Wszyscy, zespalający
się z Ojcem śmiertelnicy, tak jak gatunek ludzki z Urantii,
pochodzą od zwierząt. Zaliczają się do nich śmiertelnicy z
mózgiem jednodzielnym, dwudzielnym i trójdzielnym; wszyscy oni
mają potencjalną zdolność zespolenia się z Dostrajaczem.
Urantianie są typem pośrednim albo z mózgiem dwudzielnym,
będąc pod wieloma względami wyżsi niż typy z mózgiem
jednodzielnym, ale definitywnie ograniczeni w porównaniu z
klasą trójdzielną. Takie trzy typy mózgu cielesnego nie
stanowią istotnego czynnika przy obdarzeniu Dostrajaczem, w
służbie seraficznej, czy w jakimkolwiek innym stadium służby
duchowej. Zróżnicowanie intelektualne i duchowe, jakie
występuje pomiędzy tymi trzema typami mózgowymi,
charakteryzuje jednostki, które skądinąd są prawie jednolite
w wyposażeniu umysłowym i potencjale duchowym. Takie
zróżnicowanie, największe w życiu doczesnym, ma tendencje do
zmniejszania się w miarę tego, jak światy-mieszkania
przemierzane są jeden po drugim. Od zarządu systemu wzwyż,
rozwój tych trzech typów istot jest taki sam a ich ostateczne,
rajskie przeznaczenie, jest identyczne.

Grupy nienumerowane. Narracje te nie
mogą jednak objąć wszystkich fascynujących gatunków istot
wywodzących się ze światów ewolucyjnych. Wiecie, że co
dziesiąty świat jest planetą dziesiętną albo
eksperymentalną, ale nic nie wiecie o innych zróżnicowaniach,
charakterystycznych dla różnych grup sfer ewolucyjnych.
Zróżnicowania, nawet pomiędzy objawionymi klasami istot
żywych, tak jak i pomiędzy planetami tej samej grupy, są zbyt
liczne, aby je opowiedzieć; ten przegląd wyjaśnia podstawowe
różnice w odniesieniu do drogi wznoszenia się. Misja
wznoszenia się jest najważniejszym czynnikiem, branym pod
uwagę przy jakichkolwiek rozważaniach dotyczących
śmiertelników czasu i przestrzeni.

Jeśli idzie o szansę śmiertelnika na wieczne
życie, należy wyjaśnić raz na zawsze: żyć wiecznie będą
wszystkie dusze, każdego możliwego stadium śmiertelnej
egzystencji, pod warunkiem, że przejawiają wolę współpracy z
zamieszkującymi ich Dostrajaczami i wykazują chęć znalezienia
Boga oraz osiągnięcia niebiańskiej doskonałości, nawet,
jeśli takie pragnienia będą tylko pierwszymi, słabymi
przebłyskami prymitywnego pojmowania tej "światłości
prawdziwej, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat
przychodzi".

6. WIERNI SYNOWIE BOGA

Rasy śmiertelne stanowią najniższą klasę
inteligentnej i osobowej kreacji. Wy, śmiertelnicy, jesteście
bosko kochani i każdy z was może dokonać wyboru, akceptując
oczywiste przeznaczenie wspaniałego trwania, jednak z racji
waszej natury nie jesteście jeszcze klasą niebiańską;
jesteście całkowicie śmiertelni. Zostaniecie zaliczeni do
wznoszących się synów w tym momencie, kiedy nastąpi
zespolenie, jednak status śmiertelników czasu i przestrzeni,
przed ostatecznym połączeniem przetrwałej duszy ludzkiej z
pewnym rodzajem wiecznego i nieśmiertelnego ducha, jest statusem
wiernych synów.

Jest to wielka, niebiańska okoliczność, że
tak niskie i materialne istoty, jak ludzie z Urantii, są synami
Boga, wiernymi dziećmi Najwyższego. "Popatrzcie jaką
miłością obdarzył nas Ojciec, że możemy być zwani synami
Bożymi". "Wszystkim tym jednak, którzy go przyjęli, dał
moc, aby rozpoznali, że są synami Bożymi". Podczas gdy
"jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy", nawet teraz
"jesteście dzięki wierze synami Bożymi"; "nie
otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć
w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w
którym możecie wołać �Ojcze nasz". Mówił niegdyś
prorok, w imieniu wiecznego Boga: "Nawet im dam miejsce w moim
domu oraz imię lepsze od synów; dam im imię wieczyste i
niezniszczalne". "A ponieważ jesteście synami, Bóg
wysłał do serc waszych ducha swego Syna".

Wszystkie ewolucyjne światy, zamieszkałe
przez śmiertelników, posiadają tych wiernych synów Boga,
synów łaski i miłosierdzia, istoty śmiertelne należące do
Boskiej rodziny i dlatego nazywane synami Boga. Śmiertelnicy
Urantii mają prawo uważać siebie za synów Boga, ponieważ:

1. Jesteście synami obietnicy duchowej, synami
wiary; uznaliście status synostwa. Wierzycie w rzeczywistość
synostwa i tym sposobem wasze synostwo z Bogiem stanie się
wiecznie rzeczywiste.

2. Syn Stwórcy Boga był jednym z was;
faktycznie jest on waszym starszym bratem; a jeśli w duchu
staniecie się naprawdę krewnymi, braćmi Chrystusa,
zwycięskiego Michała, to w duchu musicie także być synami
Ojca, którego macie wspólnego
Uniwersalnego Ojca
wszystkich.

3. Jesteście synami, ponieważ duch Syna
został na was wylany, był szczodrze i niezawodnie nadany
wszystkim rasom Urantii. Duch ten zawsze przyciąga was ku
Boskiemu Synowi, który jest jego źródłem i ku Rajskiemu Ojcu,
który jest źródłem tego Boskiego Syna.

4. Mocą swej Boskiej, wolnej woli, Ojciec
Uniwersalny dał osobowość waszemu jestestwu. Zostaliście
wyposażeni w część niebiańskiej spontaniczności działania,
tej wolnej woli, jaką Bóg dzieli ze wszystkimi, którzy mogą
stać się jego synami.

5. Zamieszkuje was fragment Ojca Uniwersalnego
i tym samym jesteście spokrewnieni bezpośrednio z Boskim Ojcem
wszystkich Synów Boga.

7. ZESPOLENI Z OJCEM
ŚMIERTELNICY

Wysłanie Dostrajaczy, ich zamieszkanie w
człowieku, jest doprawdy jedną z niezgłębionych tajemnic Boga
Ojca. Te fragmenty Boskiej natury Ojca Uniwersalnego niosą ze
sobą stworzonej istocie potencjał nieśmiertelności.
Dostrajacz jest duchem nieśmiertelnym, a zjednoczenie z nim daje
duszy zespolonego z nim śmiertelnika życie wieczne.

Wasz gatunek, śmiertelników mogących żyć
wiecznie, zalicza się do tej grupy wznoszących się Synów
Boga. Jesteście teraz synami planetarnymi, istotami
ewolucyjnymi, wywodzącymi się z zaszczepień Nosicieli Życia,
modyfikowanymi adamiczną infuzją życia; raczej nie jesteście
jeszcze wznoszącymi się synami, ale doprawdy jesteście synami
z potencjałem wznoszenia się
nawet do najwyższych wyżyn
chwały i boskości
a taki status duchowy wznoszącego się
synostwa możecie osiągnąć przez wiarę i współpracę, z
wolnej woli, z uduchowiającymi poczynaniami zamieszkującego was
Dostrajacza. A kiedy wy i wasz Dostrajacz zostaniecie ostatecznie
i na zawsze zespoleni, kiedy was dwoje stworzy jedność, nawet
tak jak w Chrystusie Michale Syn Boży i Syn Człowieczy są
jednością, wtedy faktycznie staniecie się wznoszącymi się
synami Boga.

Opis szczegółów misji Dostrajacza, który
zamieszkuje istotę w okresie próbnym na ewolucyjnej planecie,
nie jest częścią mojego zadania; tą wielką prawdę
będziecie wypracowywać przez całą waszą egzystencję. Dla
uzupełnienie opowieści, traktującej o zespolonych z
Dostrajaczem śmiertelnikach, nadmieniam tutaj o pewnych
funkcjach Dostrajacza. Te zamieszkujące człowieka fragmenty
Boga są z waszą klasą istot od wczesnych dni waszej
materialnej egzystencji, przez całą waszą drogę wznoszenia
się w Nebadonie i Orvontonie, i dalej, poprzez Havonę aż do
samego Raju. Później, podczas przygody wieczności, ten sam
Dostrajacz jest waszą częścią i jednością z wami.

Mówimy o tych śmiertelnikach, którzy
otrzymali polecenie Ojca Uniwersalnego: "Bądźcie doskonali,
nawet tak jak ja doskonały jestem". Ojciec obdarzył was
sobą, umieścił w was swego własnego ducha; dlatego
wymaga od was maksymalnej doskonałości. Opowieść o ludzkim
wznoszeniu się, od sfer śmiertelników czasu do niebiańskich
domen wieczności, jest bardzo interesująca, nie wchodzi ona
jednak w zakres mojego zadania, tym niemniej ta niebiańska
przygoda powinna stanowić przedmiot najwyższych dociekań
śmiertelnego człowieka.

Zespolenie z fragmentem Ojca Uniwersalnego jest
równoznaczne z Boskim potwierdzeniem możliwości dotarcia do
Raju i tacy zespoleni z Dostrajaczem śmiertelnicy są jedyną
klasą istot ludzkich, które przemierzają orbity Havony i
znajdują Boga w Raju. Dla zespolonego z Dostrajaczem
śmiertelnika misja wszechświatowej służby stoi szeroko
otworem. Jakiż to zaszczyt przeznaczenia i chwała sukcesów
oczekuje każdego z was! Czy doceniacie w pełni to, co zostało
dla was zrobione? Czy pojmujecie wspaniałość tych szczytów
wiecznych osiągnięć, które rozpościerają się przed wami?
Właśnie przed wami, którzy teraz brniecie zwykłymi
ścieżkami życia, waszą tak zwaną "doliną łez".

8. ZESPOLENI Z SYNEM
ŚMIERTELNICY

Podczas gdy praktycznie wszyscy żyjący
wiecznie śmiertelnicy zespalają się ze swymi Dostrajaczami, na
jednym ze światów-mieszkań lub zaraz po przybyciu do wyższych
sfer morontialnych, istnieją pewne przypadki opóźnionego
zespolenia; niektórzy nie zaznają tej ostatecznej pewności
przetrwania, zanim nie osiągną ostatnich światów edukacyjnych
zarządu wszechświata; a kilku tych śmiertelnych kandydatów do
niekończącego się życia wcale nie zespala swej tożsamości
ze swymi wiernymi Dostrajaczami.

Śmiertelnicy tacy uznani zostają przez
władze orzekające za wartych wiecznego życia a nawet ich
Dostrajacze, po swym powrocie z Diviningtonu, uczestniczą w ich
wznoszeniu się w światach-mieszkaniach. Istoty takie wzniosły
się przez system, konstelację i przez światy edukacyjne orbity
Salvingtonu; miały "siedemdziesiąt razy siedem" okazji do
zespolenia i wciąż nie potrafiły osiągnąć jedności ze
swymi Dostrajaczami.

Kiedy okaże się oczywiste, że pewne
trudności synchronizacyjne nie pozwalają zespolić się z
Ojcem, zbierają się arbitrzy wiecznego życia, działający z
ramienia Syna Stwórcy. I kiedy ten dociekliwy sąd, autoryzowany
przez osobistego przedstawiciela Pradawnych Czasu, ostatecznie
postanowi, że wznoszący się śmiertelnik nie jest
odpowiedzialny za niepowodzenie w zespoleniu, w zakresie żadnej
zauważalnej przyczyny, arbitrzy potwierdzają to w zapisach
wszechświata lokalnego i przekazują odpowiednio ten wniosek
Pradawnym Czasu. Skutkiem tego zamieszkujący śmiertelnika
Dostrajacz natychmiast wraca do Diviningtonu, gdzie przyjmują go
Uosobione Monitory a w momencie tego odejścia morontialny
śmiertelnik natychmiast zostaje zespolony ze zindywidualizowanym
darem ducha Syna Stwórcy.

Tak jak sfery morontialne Nebadonu dzielić
będziecie z zespolonymi z Duchem śmiertelnikami, tak służby
Orvontonu dzielić będą zespolone z Synem istoty ze swymi
zespolonymi z Dostrajaczem braćmi, podróżującymi do
wewnątrz, do odległej Wyspy Raju. Są oni prawdziwie waszymi
braćmi i będziecie się bardzo dobrze czuć w ich towarzystwie,
kiedy przechodzić będziecie przez światy szkoleniowe
superwszechświata.

Zespoleni z Synem śmiertelnicy są nieliczną
grupą istot, w superwszechświecie Orvonton jest ich mniej niż
milion. Są oni pod każdym względem równi swym towarzyszom,
zespolonym z Dostrajaczem, za wyjątkiem tego, że ich
przeznaczeniem nie jest zamieszkanie w Raju. Często podróżują
do Raju, wykonując wyznaczone im, superwszechświatowe zadania,
ale rzadko mieszkają tam na stałe, będąc jako klasa
ograniczeni do tego superwszechświata, z którego pochodzą.

9. ZESPOLENI Z DUCHEM
ŚMIERTELNICY

Wznoszący się śmiertelnicy, zespoleni z
Duchem, nie są osobowościami Trzeciego Źródła; są oni
objęci obwodem osobowości Ojca, ale zespoleni są z
indywidualizacjami przedumysłowego ducha Trzeciego Źródła i
Centrum. Takie zespolenie z Duchem nie następuje nigdy podczas
ziemskiego życia; odbywa się ono dopiero w okresie przebudzenia
śmiertelnika do egzystencji morontialnej, w
światach-mieszkaniach. Doświadczenia zespalania nie nakładają
się na siebie; istota posiadająca wolę albo jest zespolona z
Duchem, albo z Synem, albo z Ojcem. Ci, którzy są zespoleni z
Dostrajaczem, czyli z Ojcem, nigdy nie są zespoleni z Synem.

Fakt, że tego typu istoty śmiertelne nie są
kandydatami do zespolenia z Dostrajaczami, nie przeszkadza
Dostrajaczom zamieszkiwać ich, podczas ich życia w ciele.
Dostrajacze działają w umysłach takich istot podczas ich
życia materialnego, ale nigdy nie stają się wiecznotrwałą
jednością z duszami swych uczniów. Dostrajacze tworzą z
powodzeniem, w czasie doczesnego bytu takiej istoty, tę samą
duchową kopię śmiertelnej natury
duszę
jaką tworzą
u kandydatów do zespolenia z Dostrajaczem. Aż do czasu
ziemskiej śmierci takiej istoty, praca Dostrajaczy jest
zupełnie podobna do ich funkcjonowania w waszym gatunku, ale po
rozkładzie śmierci Dostrajacze opuszczają na zawsze tych
kandydatów do zespolenia z Duchem i udają się bezpośrednio do
Diviningtonu, do centrali wszystkich Boskich Monitorów,
oczekując tam nowego przydziału w zakresie swej klasy.

Kiedy śpiący przetrwali uosobieni zostają na
nowo na światach-mieszkaniach, miejsce Dostrajacza, który
odleciał, zapełnione zostaje indywidualizacją ducha Boskiej
Opiekunki, reprezentującej Nieskończonego Ducha w danym
wszechświecie lokalnym. Ta infuzja duchowa sprawia, że
przetrwałe istoty stają się zespolonymi z Duchem
śmiertelnikami. Istoty takie równe są wam w każdym aspekcie
umysłu i ducha; poza tym są waszymi rówieśnikami, dzielącymi
sfery mieszkań i morontialne z waszą klasą kandydatów do
zespolenia oraz z tymi, którzy mają zostać zespoleni z Synem.

Jest jednak pewien szczegół, którym
zespoleni z Duchem śmiertelnicy różnią się od swoich
wznoszących się braci: pamięć tego, co człowiek
doświadczył na światach materialnych, przeżywa śmierć
ciała, gdyż zamieszkujący śmiertelnika Dostrajacz przyswaja
jej duchową kopię, transkrypcję tych wydarzeń życia
ludzkiego, które mają znaczenie duchowe. Jednak taki mechanizm,
umożliwiający zachowanie ludzkiej pamięci, nie istnieje u
zespolonych z Duchem śmiertelników. Transkrypcje pamięci
pozostają kompletne i nietknięte u Dostrajaczy, jednak takie
nabytki są empirycznymi zdobyczami Dostrajaczy, które
odleciały, i są niedostępne dla istot uprzednio przez nie
zamieszkiwanych, które z tego powodu budzą się w halach
zmartwychwstania sfer morontialnych Nebadonu tak, jak gdyby były
od nowa stworzonymi istotami, bez świadomości poprzedniego
istnienia.

Takie dzieci wszechświata lokalnego mają
możność odzyskania dla siebie większości doznań swej
dawnej, ludzkiej pamięci, dzięki opowiedzeniu ich na nowo przez
towarzyszącego im serafina i cherubina, i przez sprawdzenie
zapisów swego ludzkiego życia, sporządzonych przez aniołów
rejestrujących. Mogą to zrobić z niezachwianą pewnością,
ponieważ przeżywająca śmierć dusza, rodem ze świata
materialnego i z życia śmiertelnego, podczas gdy nie pamięta
wypadków doczesnych, posiada szczątkową reakcję empirycznego
rozpoznawania takich, nie pamiętanych wypadków z przeszłego
bytu.

Gdy zespolony z Duchem śmiertelnik słyszy
opowieść o nie zapamiętanych wypadkach, w duszy (tożsamości)
takiej, żyjącej wiecznie istoty, następuje natychmiast reakcja
empirycznego rozpoznania przeszłego doświadczenia, która zaraz
otacza opowiadany przypadek emocjonalnym zabarwieniem
rzeczywistości i intelektualną właściwością faktu; i taka
podwójna reakcja stanowi rekonstrukcję, rozpoznanie i
potwierdzenie nie pamiętanych aspektów doświadczenia
śmiertelnika.

Nawet w wypadku kandydatów do zespolenia z
Dostrajaczem, tylko te ludzkie przeżycia, które mają cechy
duchowe, stanowią wspólną własność przetrwałego
śmiertelnika i powracającego Dostrajacza, skutkiem tego
śmiertelnik przypomina je sobie natychmiast po przetrwaniu
śmierci cielesnej. Co się tyczy wydarzeń nie mających
duchowego znaczenia, nawet ci, co się zespalają z Dostrajaczem,
muszą polegać na właściwości rozpoznania-reakcji
przetrwałej duszy. I ponieważ każde, pojedyncze zdarzenie,
może mieć swoje duchowe odnośniki w stosunku do jednego
śmiertelnika, ale nie do drugiego, możliwe się staje, że
grupa istot wznoszących się równocześnie z tej samej planety
łączy swoje historie, z przypominanych przez Dostrajacza
zdarzeń i tym samym powstaje rekonstrukcja każdego
doświadczenia, które jest wspólne danej grupie, a które w
życiu któregokolwiek śmiertelnika miało znaczenie duchowe.

Podczas gdy zupełnie dobrze rozumiemy
procedurę odtwarzania pamięci, nie rozumiemy procedury
rozpoznawania osobowości. Osobowości, kiedyś związane ze
sobą, reagują na siebie całkiem niezależnie od działania
pamięci, aczkolwiek sama pamięć i metoda jej rekonstrukcji
jest konieczna, aby przydać takim wzajemnym reakcjom
osobowościowym pełnego rozpoznania.

Żyjąca wiecznie istota, zespolona z Duchem,
ma również możność nauczyć się sporo o życiu, jakim
żyła w ciele, dzięki ponownym odwiedzinom świata skąd
pochodzi, po zakończeniu systemu sprawiedliwości na tej
planecie, na której żyła. Dzieci zespalające się z Duchem
mogą korzystać z takich możliwości badania swych ludzkich
żyć, jako że ich służba ogranicza się zasadniczo do
wszechświata lokalnego. Nie biorą one udziału w waszym
wysokim, wzniosłym życiu w Rajskim Korpusie Finalizmu; tylko
śmiertelnicy zespoleni Dostrajaczem albo inne, specjalnie
objęte istoty wznoszące się, gromadzą się w szeregach tych,
którzy oczekują wiecznej przygody Bóstwa. Zespoleni z Duchem
śmiertelnicy są stałymi obywatelami wszechświatów lokalnych;
mogą się starać dotrzeć do rajskiego celu, ale nie mogą być
go pewni. Ósma grupa światów, okrążających Salvington w
Nebadonie, jest ich wszechświatową ojczyzną, ich
przeznaczeniem-niebem, którego natura i położenie przypomina
niebo z wyobrażeń planetarnych tradycji Urantii.

10. PRZEZNACZENIA ISTOT
WZNOSZĄCYCH SIĘ

Zespoleni z Duchem śmiertelnicy są, ogólnie
biorąc, ograniczeni do wszechświata lokalnego; zespolone z
Synem, przeżywające śmierć istoty, są ograniczone do
superwszechświata; przeznaczeniem zespolonych z Dostrajaczem
śmiertelników jest zgłębianie wszechświata wszechświatów.
Zespalające się ze śmiertelnikiem duchy zawsze się wznoszą
na te poziomy, z których pochodzą; takie duchowe byty
niezawodnie wracają do sfery swych początków.

Zespoleni z Duchem śmiertelnicy należą do
wszechświata lokalnego; zazwyczaj nie wznoszą się poza granice
swej rodzimej domeny, poza rubieże przestrzennego zasięgu
ducha, który ich przenika. Wznoszący się, zespoleni z Synem,
tak samo się wznoszą do źródła swego wyposażenia duchowego,
gdyż większość Ducha Prawdy, pochodzącego od Syna Stwórcy,
ogniskuje się w związanej z nim Boskiej Opiekunce, tym samym
jego "duch zespolenia" urzeczywistnia się w Duchach
Zwierciadlanych wyższych wszechświatów. Taka duchowa
zależność, pomiędzy poziomem wszechświata lokalnego a
superwszechświata w Bogu Siedmiorakim, może być trudna do
wyjaśnienia, ale nie do dostrzeżenia; objawia się ona
wyraźnie w takich dzieciach Duchów Zwierciadlanych, jak
sekoraficzne Głosy Synów Stwórcy. Dostrajacz Myśli,
przybywający od Ojca z Raju, nigdy nie ustanie, aż śmiertelny
syn nie stanie twarzą w twarz z wiecznym Bogiem.

Tajemnicze niestabilności w technice
łączenia się, dzięki którym istota śmiertelna nie zespala
się, czy też nie może być wiecznie zespolona z
zamieszkującym ją Dostrajaczem Myśli, mogą z pozoru
wyglądać na usterkę w schemacie wznoszenia się; zespolenia z
Synem i Duchem powierzchownie mogą wydawać się rekompensatą
za niewyjaśnione braki w pewnych szczegółach planu docierania
do Raju; jednak wszystkie takie wnioski są błędne; powiedziano
nam, że wszystkie takie wypadki wynikają z praw zarządzonych
przez Najwyższych Władców Wszechświata.

Analizowaliśmy ten problem i doszliśmy do
niewątpliwej konkluzji, że wysyłanie wszystkich
śmiertelników ku ich ostatecznemu, rajskiemu przeznaczeniu,
byłoby niesprawiedliwe dla wszechświatów czasu-przestrzeni,
jako że otoczenie Synów Stwórcy i Pradawnych Czasu byłoby
zupełnie zależne od służby tych, którzy są w drodze do
wyższych domen. Wydaje się zupełnie właściwe, że rządy
wszechświatów lokalnych i superwszechświatów powinny mieć
swoją stałą grupę wznoszącego się obywatelstwa; że
działalność tych administracji powinna być wzbogacona przez
funkcjonowanie pewnych grup gloryfikowanych śmiertelników,
którzy posiadają stały status i są ewolucyjnym dopełnieniem
abandonterów i susatów. Teraz wydaje się zupełnie jasne, że
obecny system wznoszenia się zaopatruje odpowiednio
administrację czasu-przestrzeni w takie grupy wznoszących się
istot. Wielokrotnie zastanawialiśmy się, czy wszystko to jest
zamierzoną częścią planów wszechmądrych Architektów
Wszechświata Nadrzędnego, mającą na celu dostarczenie Synom
Stwórcy i Pradawnym Czasu stałej, wznoszącej się populacji
rozwijających się klas obywatelstwa, które będą coraz
bardziej kompetentne w prowadzaniu spraw tych domen, w epokach
wszechświata, które kiedyś przyjdą?

Przeznaczenia śmiertelników są zatem
rozmaite, co wcale nie jest sensownym dowodem tego, że jeden
musi koniecznie być niższy od drugiego a tylko tego, że są
zróżnicowani. Wznoszące się istoty, zespolone z Dostrajaczem,
mają wprawdzie wielką i wspaniałą misję do spełnienia jako
finaliści, rozpościerającą się przed nimi w wiecznej
przyszłości, jednak nie oznacza to wcale, że są oni cenieni
wyżej niż inni wznoszący się bracia. Nie ma faworyzowania,
nie ma niczego arbitralnego w selektywnym funkcjonowaniu
niebiańskiego planu wiecznego życia śmiertelnika.

Podczas gdy zespoleni z Dostrajaczem finaliści
posiadają niewątpliwie najszerszy ze wszystkich zakres
służby, osiągnięcie ich celu automatycznie odbiera im
możliwość partycypowania w wieczystych zmaganiach jakiegoś
wszechświata czy superwszechświata, w okresie od jego
wcześniejszych i mniej stabilnych epok do późniejszych,
bezpiecznych er osiągania względnej doskonałości. Finaliści
nabywają zdumiewającego, wszechstronnego doświadczenia w
rezultacie swej krótkotrwałej służby we wszystkich siedmiu
segmentach wielkiego wszechświata, jednak zazwyczaj nie
przyswajają oni gruntownej wiedzy o jakimkolwiek wszechświecie,
nawet takiej jak ta, która teraz cechuje zespolonych z Duchem
weteranów Nebadońskiego Korpusu Kompletności. Istoty te mają
możliwość być świadkami korowodu epok planetarnych, jak
kształtują się one jedna po drugiej, na dziesięciu milionach
zamieszkałych światów. W czasie wiernej służby takich
obywateli wszechświata lokalnego, doświadczenie nakłada się
na doświadczenie, aż w pełni czasu dojrzeje u nich ta wysokiej
klasy mądrość, która zrodzona jest z koncentracji
doświadczenia
mądrość autorytatywna
i już to
samo przez się jest istotnym czynnikiem stabilizacji
jakiegokolwiek wszechświata lokalnego.

To, co się tyczy istot zespolonych z Duchem,
odnosi się również do zespalających się z Synem
śmiertelników, którzy osiągnęli status mieszkańców Uversy.
Niektóre z tych istot pochodzą z wcześniejszych epok Orvontonu
i są oni powoli powiększającą się grupą, której mądrość
pogłębia jej wnikliwość, a której służba przyczynia się
coraz bardziej do pomyślności i ewentualnej stabilizacji
siódmego superwszechświata.

Nie wiemy, jakie będzie ostateczne
przeznaczenie stałych klas obywatelstwa wszechświata lokalnego
i superwszechświata, ale jest zupełnie możliwe, że kiedy
rajscy finaliści będą pionierami poszerzania granic boskości
w systemach planetarnych pierwszego poziomu przestrzeni
zewnętrznej, ich zespoleni z Synem i Duchem bracia z
ewolucyjnych wysiłków wznoszenia się, będą przyczyniać się
zgodnie do podtrzymywania empirycznej równowagi doprowadzonych
do doskonałości superwszechświatów, gotowi powitać
napływający strumień rajskich pielgrzymów, który w odległej
przyszłości może przelewać się przez Orvonton i jego
bliźniacze kreacje, rozległy potok poszukiwaczy ducha z tych
obecnie niezbadanych i niezamieszkałych galaktyk przestrzeni
zewnętrznej.

Większość zespalających się z Duchem istot
stale służy jako obywatele wszechświatów lokalnych, ale nie
wszystkie. Jeśli pewne stadium ich wszechświatowej służby
wymagałoby ich osobistej obecności w superwszechświecie, wtedy
u takich obywateli dokonane zostaną odpowiednie przekształcenia
ich jestestwa, umożliwiające im wzniesienie się do wyższego
wszechświata; a kiedy przybędą Niebiańscy Opiekunowie z
nakazami przedstawienia Pradawnym Czasu takich zespolonych z
Duchem śmiertelników, wzniosą się oni tam, aby już nigdy nie
wrócić. Zostaną podopiecznymi superwszechświata i będą
stale służyć jako asystenci Niebiańskich Opiekunów, za
wyjątkiem kilku tych, którzy z kolei zostaną wezwani do
służby w Raju i Havonie.

Tak jak ich zespoleni z Duchem bracia, ci co
zespalają się z Synem ani nie przemierzają Havony ani nie
docierają do Raju, chyba, że przejdą pewne przekształcenia. Z
dobrze umotywowanych i odpowiednich powodów, wprowadza się
takie zmiany u niektórych, zespolonych z Synem, żyjących
wiecznie istot, które spotyka się co jakiś czas na siedmiu
orbitach wszechświata centralnego. Zatem pewna liczba
śmiertelników, zarówno zespolonych z Synem jak i z Duchem,
faktycznie wznosi się do Raju, aby dotrzeć do celu w wielu
aspektach równego temu, który oczekuje zespolonych z Ojcem
śmiertelników.

Zespoleni z Ojcem śmiertelnicy są
potencjalnymi finalistami; ich celem jest Ojciec Uniwersalny i do
niego docierają, ale w obecnej epoce wszechświata finaliści
jako tacy nie osiągają swego przeznaczenia. Pozostają istotami
nieukończonymi
duchami szóstego stadium
dlatego też
nie są aktywni w tych domenach ewolucyjnych, których status
poprzedza światłość i życie.

Kiedy śmiertelnik-finalista zostaje objęty
Trójcą, staje się Utrójcowionym Synem, takim jak Możny
Posłaniec i wtedy finalista osiąga swe przeznaczenie,
przynajmniej w obecnej epoce wszechświata. Możni Posłańcy
oraz ich bracia, mogą nie być duchami siódmego stadium w
dokładnym tego słowa znaczeniu, jednak objęcie Trójcy,
oprócz innych rzeczy daje im wszystko to, co finalista osiągnie
po jakimś czasie jako duch siódmego stopnia. Po utrójcowieniu,
zespoleni z Duchem albo z Synem śmiertelnicy przechodzą rajskie
doświadczenia razem ze wznoszącymi się istotami, zespolonymi z
Dostrajaczem, z którymi są wtedy identyczni we wszystkich
aspektach odnoszących się do administracji superwszechświata.
Ci Utrójcowieni Synowie Wyboru czy Dostąpienia są istotami
ukończonymi, przynajmniej w tym momencie, w przeciwieństwie do
finalistów, którzy obecnie są istotami nieukończonymi.

Dlatego też, w końcowym podsumowaniu, byłoby
raczej niewłaściwe używanie słów "większy" czy
"mniejszy", w odniesieniu do różnych przeznaczeń
wznoszących się klas synostwa. Każdy taki syn Boga ma swój
udział w ojcostwie Boga a Bóg kocha każdego stworzonego
jednakowo; nie wyróżnia on przeznaczeń wznoszących się istot
ponad same istoty, które mogą osiągać te przeznaczenia.
Ojciec kocha każdego swojego syna a uczucie to jest
równie prawdziwe, święte, niebiańskie, nieograniczone,
wieczne i unikalne
jest to miłość, którą obdarza tego
i tamtego syna, indywidualnie, osobiście i wyłącznie.
Ta miłość zaćmiewa zupełnie wszystkie inne fakty. Synostwo
jest najwyższym powinowactwem stworzonego ze Stwórcą.

Jako śmiertelnicy możecie teraz zobaczyć
wasze miejsce w rodzinie niebiańskiego synostwa i możecie
zacząć czuć się zobowiązani do skorzystania z tych
przywilejów, które tak hojnie są wam dawane w rajskim planie
wiecznego życia śmiertelnika, planie tak bardzo uwydatnionym i
naświetlonym w doświadczeniu życiowym obdarzającego Syna.
Wszelkie udogodnienia i wszelka moc została przygotowana, aby
zapewnić wam osiągnięcie ostatecznego, rajskiego celu
niebiańskiej doskonałości.

[Przedstawione przez Możnego Posłańca,
tymczasowo przydzielonego do personelu Gabriela z Salvingtonu].

powrót do spisu treści

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
p404
p402
p407
p401
p406
RP 03 Kotowicz p40
p409
p400
p400
p40
p408

więcej podobnych podstron