Nazbyt rozumny się staję Bezładnym językiem władam Zatrute wyznaczam granice Nietrwały jak mgła opadam
Wykreślam z pamięci twe wiersze Mdlejące widziadła w twych słowach Przewracam w zeszycie wciąż strony Świadomie innym je zdradzam
/ wstawka instrumentalna ok. 20 s /
Dreszcz dręczy drążąc do prawdy Brzegi tych stron zapisanych Nie tkniętych przez moment zmęczenia Zajętych przez kłamstwo natchnienia
Dziewica wśród słodkich pajęczyn Zapadła w sen, kwitnie pod tęczą Tuż obok brzozy płaczącej Nie boi się mnie i nie jęczy...
Błędne wojenne rozkazy Nie drążę, nie słucham, nie warto Alarm, pościg i zamęt Wywołam jedną kartą! Nie ufam trzęsącej się z zimna Na głodzie i zielonym obłokom A tym padającym na twarz Spoglądam oko w oko!
Jesteś ćmą lub aniołem Na pewno nie jesteś człowiekiem Z końcem świata z pewnością Nad jego pochylisz się wiekiem Z tego samego nieba Świadomość zmieni te wersy Nie będzie różnił się wtedy Ten wiersz od innych wierszy!
Błędne wojenne rozkazy. . .
- podwyżka
Błędne wojenne rozkazy. . .
(ew. inny refren:)
Niespodziewani Rumuni! Niespodziewani Rosjanie! Niespodziewane Bułgarki! To wszystko sranie w banie! W domu są u nas Rumuni! W domu są u nas Rosjanie! W domu są u nas Bułgarki! Nie mieści mi się w pale!