HARCUÅš - 2 - Listopad 2005
ks. Henryk Sławiński
Homilia dla młodzie\y
Jan Paweł II orędownik prawdy
29 niedziela zwykła, rok A
1. Po raz pierwszy od powołania do \ycia
Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, obcho-
dzimy dzień papieski w łączności z Janem
Pawłem II w wymiarze świętych obcowania. Minęło ponad pół roku od jego pamiętnej
śmierci i \ałoby, która stała się narodowymi rekolekcjami. Wszystkie powa\ne gazety, cza-
sopisma, stacje radiowe i telewizyjne przez długi czas przypominały \ycie i dokonania Jana
Pawła II. Dziś te wspomnienia z całą swą siłą powracają. Wracamy myślą do tego bezpre-
cedensowego pontyfikatu w dziejach Kościoła. Jak za \ycia, tak i po śmierci papie\ bije
rekordy. Wołanie Santo subito nie pozostało bez echa proces beatyfikacyjny rozpoczęty,
bez pięcioletniego oczekiwania. Sięgamy na nowo po nauczanie Jana Pawła II. Zastana-
wiamy się, jak wyrazić ów pontyfikat papie\a Polaka i niezwykłość jego osoby w jakimś
lapidarnym, niemal reklamowym sformułowaniu. Bez wątpienia, za trafne mo\na uznać
nazwanie Jana PawÅ‚a II Å›wiadkiem prawdy. Gdy francuski dziennikarz, konwertyta, André
Frossard zapytał papie\a z Polski, jakie zdanie z Ewangelii uwa\a za najwa\niejsze, usły-
szał zaskakującą dla siebie odpowiedz: nie jak się spodziewał Będziesz miłował, ale: Pozna-
cie prawdÄ™, a prawda was wyzwoli (J 8, 32).
2. Słowo prawda odgrywa istotną rolę w Ewangelii. Ju\ Prolog św. Jana opisując
Słowo, które stało się ciałem, stwierdza, i\ jest ono (& ) pełne łaski i prawdy (J 1, 14). Cała
ziemska misja Chrystusa była słu\bą prawdzie i uzdolnieniem ludzi do \ycia w prawdzie
(por. J 3, 21; 8, 32). Wreszcie w czasie procesu przed Piłatem Jezus wyznał: Ja się na to
narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie (J 18, 37). Có\ to
jest prawda? (J 18, 38) pytał retorycznie Piłat w odpowiedzi na to wyznanie. Filozofowie
powiedzieliby, \e prawda to zgodność rzeczy i intelektu. Na co dzień zaś przyjmujemy, \e
słowa i czyny są prawdziwe, jeśli wiernie wyra\ają czyjąś wiedzę i przekonania. Mo\emy
mówić, \e człowiek \yje w prawdzie wówczas, gdy swym postępowaniem potwierdza wy-
powiadane słowa i myśli. Wzór takiej harmonii słów i czynów pozostawił nam Chrystus.
On jest wcieloną prawdą (por. J 14, 6). Nawet Jego przeciwnicy, którzy (& ) naradzali się,
jak by Go podchwycić w mowie (Mt 22, 15) wyznawali, \e jest nauczycielem prawdomów-
nym i drogi Bo\ej w prawdzie naucza, nie zwa\ając na to, co inni o Nim pomyślą (por. Mt
22, 16). Arystoteles wypowiadał się z szacunkiem o swoim mistrzu: Moim przyjacielem
jest Platon, ale większą przyjaciółką - prawda . Prawdzie dał pierwszeństwo przed szla-
chetnymi więzami ludzkimi. Jezus w jeszcze wyrazniejszy sposób udowadniał, \e słu\y
prawdzie, nie zwa\ając na opinię innych (Mt 22, 16). Istnieje jednak ogromna ró\nica mię-
dzy Arystotelesem oraz wszystkimi innymi wielkimi filozofami i naukowcami a Jezusem!
Oni wszyscy prawdy szukali i próbowali ją wyrazić przy pomocy dobieranych przez siebie
pojęć. Jezus zaś, i tylko On, mógł powiedzieć o sobie Ja jestem prawdą ( J 8, 32)! Będąc
wcieloną prawdą, świadczył o niej, czym nierzadko wprowadzał innych, zwłaszcza ludzi
HARCUÅš - 2 - Listopad 2005
przewrotnych, w zakłopotanie. Postawiony wobec karkołomnego dylematu, czy nale\y pła-
cić podatek nało\ony przez Cezara, czy te\ nie, zaskoczył wszystkich dyplomatyczną od-
powiedzią. Nie tylko sam zachował wierność prawdzie, ale ponadto zmusił swoich adwersa-
rzy do refleksji nad tym czy \yją w prawdzie. Pytanie faryzeuszy i herodian było tak sfor-
mułowane, by odpowiedz na nie wypadła zawsze na niekorzyść Jezusa. Publiczne oświad-
czenie, i\ nie trzeba płacić podatku cesarzowi byłoby równoznaczne z wezwaniem do re-
wolty, co natychmiast spostrzegliby herodianie, choć odpowiadałoby to pragnieniom i pa-
triotyzmowi śydów. Natomiast polecenie płacenia podatków byłoby na rękę faryzeuszom,
bo czyniłoby z Jezusa jawnego wroga ludu, który oczekiwał, \e Mesjasz zapewni niezawi-
słość narodową. Zresztą pretendujący do roli Mesjasza, jak np. Judasz Galilejczyk nawoły-
wali do niepłacenia podatków. Precyzyjna odpowiedz Jezusa uczyniła Go nieprzewidzianie
panem sytuacji pozornie bez wyjścia. Jezus nie pozostawił pytania bez odpowiedzi: kazał
pokazać sobie monetę podatkową, dając poznać, \e nie ma przy sobie pieniędzy, podczas
gdy Jego przeciwnicy mieli i byli opłacani za swoją godziwą, bądz niegodziwą pracę. Na
awersie denara widniał wizerunek z napisem: Boski cesarz Tyberiusz , na rewersie zaś
obok ornamentu z winnych liści wytłoczony był napis: Najwy\szy kapłan . Musiało to
skłonić rozmówców Jezusa do refleksji; musieli zastanowić się, czy chcą słu\yć Bogu, któ-
rego obrazem jest człowiek, czy te\ kierować się w \yciu przewrotnością i walką o społecz-
ne i polityczne wpływy, czemu towarzyszy ubóstwienie pieniądza. Jak\e łatwo moneta mo-
\e przesłonić człowiekowi widzenie świata i innych ludzi, jak\e łatwo mo\e przesłonić
prawdę o \yciu i człowieku, mo\e skorumpować. Jezus nie uległ magi pieniądza. Nie dał się
wplątać w krótkowzroczne, ambicjonalne rozgrywki. Pozostał wierny prawdzie, którą wy-
powiedział tak sprytnie, \e jego słowa stały się przysłowiem: Oddajcie więc Cezarowi to, co
nale\y do Cezara, a Bogu to, co nale\y do Boga (Mt 22, 21).
3. Trzeba ogromnej odwagi, by mówić prawdę niezale\nie od okoliczności. Głosze-
nie prawdy kosztuje. Głoszenie prawdy łączy się z koniecznością wyra\ania poglądów nie-
popularnych. Za wierność prawdzie mo\na nawet zapłacić \yciem. Ale trzeba te\ powie-
dzieć, \e prawda ma w sobie moc, prawda wyzwala. Ka\dy z nas, korzystając z łaski sa-
kramentu pojednania, mo\e doświadczyć wyzwalającej potęgi prawdy i radości \ycia w
prawdzie. Równie\ ka\da Eucharystia daje nam sposobność stanięcia w prawdzie o sobie.
Jesteśmy wzywani do tego podczas aktu pokuty na początku liturgii. śycie w prawdzie to
najwyrazniejsze świadectwo bycia autentycznym uczniem Chrystusa, a w kontekście dzi-
siejszego dnia papieskiego mo\emy równie\ powiedzieć, i\ \ycie w prawdzie jest najcen-
niejszym pomnikiem papieskim. Przecie\ Jan Paweł II do tego właśnie wzywał, tego na-
uczał i sam o tym świadczył, przypominając słowa Zbawiciela: Poznacie prawdę, a prawda
was wyzwoli (J 8, 32). Dziełu głoszenia prawdy pragnie słu\yć \ywy pomnik papie\a - Fun-
dacja Dzieło Nowego Tysiąclecia. Anga\uje ona gros osób do czynienia dobra i niesie po-
moc wielu młodym ludziom: utalentowanym, ale pochodzącym z ubo\szych środowisk;
wspiera ich kształcenie. Zbierane dzisiaj ofiary stanowią wsparcie młodych talentów. Mone-
ta mo\e słu\yć do skonstruowania przebiegłego, perfidnego podstępu (jak wyraznie pokazał
to dzisiaj św. Mateusz), ale mo\e te\ przyczynić się do wielkiego dobra. Niech euchary-
styczna ofiara, w której uczestniczymy umocni nas w przekonaniu, \e warto \yć w praw-
dzie, całym swym \yciem prawdzie słu\yć i we wszystkich \yciowych wyborach stawać po
stronie prawdy.
* tekst homilii zaczerpnięto ze strony www.dzielo.pl
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Jan Paweł II Apostoł pokojuJan Pawel II Tryptyk RzymskiJan Pawel II i krach komunizmuwięcej podobnych podstron