wizja polskości w Panu Tadeuszu
Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail
Gdzie Cz@T ???
Gdzie jestSciaga.pl
?
wizja polskości w Panu
Tadeuszu
kategoria: J.polski
zakres: Romantyzm
dodano: 1999-11-02
„Przewróciwszy
stronę tytułową , zacząłem czytać łamiącym głosem... zacząłem głośno
płakać... Nie mogłem uwierzyć, że dzięki zwykłej książce odnalazłem
jednak swoją ojczyznę. Było mi wstyd, że zaczynałem o niej
zapominać. Powoli ogarną mnie dziwny spokój...” To emigrant,
Skawiński, patrzy na krainę szczęśliwego dzieciństwa, widzi, że
świat ten odchodzi w przeszłość, jak pisał sam Adam Mickiewicz:
ostatni zajazd na Litwie, ostatni klucznik, ostatni, który tak
poloneza wodził. W utworze A. Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”
znajdujemy opisy tradycji polskiej i obyczaje szlacheckie. Tu autor
(wbrew ówczesnym tendencjom) nie krytykuje naszej przeszłości, czyli
przywilejów danych szlachcie, jej egoizmu, kłótliwości, które miały
być przyczyną upadku powstania listopadowego i upadku potęgi Polski.
Autor odnosząc się do takich osiągnięć Polaków jak Konstytucja 3
Maja, czy powstanie kościuszkowskie, ukazał polską przeszłość,
niezmiernie ważną dla wszystkich, w pozytywnym świetle. Patriotyzm,
walka o wolność oraz kultywowanie tradycji, to cechy którymi
charakteryzują się postacie takie jak Podkomorzy, Sędzia, Wojski,
oraz Maciek Dobrzyński-patriota i obrońca kraju. Dawne zwyczaje
polskie zostały bardzo dokładnie przedstawione w „Panu Tadeuszu.”
Sędzia podtrzymywał tradycję w swym domu organizując uczty, na które
zapraszał wielu gości i na których podawano tradycyjne litewskie
potrawy. Goście siadali za stołem na wyznaczonych dla siebie
miejscach, według kolejności zgodnej z zajmowanymi przez nich
stanowiskami w hierarchii społecznej. Elementem kultywowania
tradycji były także takie rozrywki jak grzybobranie, czy polowanie.
Na zwyczajach polowania, jego metodach najlepiej znał się Wojski.
Był on mistrzem gry na rogu myśliwskim i sztuki rzucania nożem.
Rzeczą, którą można również zaliczyć do szlacheckiej tradycji,
ale która w rzeczywistości jest wynikiem odwiecznej cechy polskiej
szlachty-kłótliwość, jest procesowanie się o zamek Sędziego z Hrabią
oraz zajazd i napad na Soplicowo. Procesy i zajazdy należały
niemalże do tradycji szlacheckiej, gdyż zdarzały się bardzo często
wśród niezgodnej i swarliwej szlachty. Sam Sędzia wbrew pozorom
zewnętrznej ogłady, obycia, wykształcenia, dobrego wychowania i
umiejętności prowadzenia gospodarstwa, nie był postacią do końca
pozytywną. W czasie Targowicy zabrał kawałek majątku Horeszkom.
Następnie odczekał kilka lat, aby wszystko ucichło i cała sprawa
została zapomniana oraz aby móc zagarnąć zamek przed przybyciem
Napoleona, dopóki jeszcze targowiczańskie akta były ważne. Chciał to
jeszcze przypieczętować małżeństwem Tadeusza z Zosią Horeszkówną.
Właściwie w całej książce nie było (wyidealizowanego przez A.M.)
pozytywnego bohatera, oprócz Maćka Dobrzyńskiego i Zosi, którzy są
jednak zbyt mało zauważani i są to postacie drugoplanowe. Gerwazy
jest występny, pamiętliwy, wszyscy inni kłócą się z byle powodu.
Nawet ks. Robak, który sprawia wrażenie statecznego i godnego
naśladowania, zgrzeszył w młodości bardzo ciężko. Kłótnie,
swary, porywczość i chęć walki, zajazdy, procesy, a także pijaństwo,
to ukazane cechy polskiej szlachty. Zostają one jednak zdecydowanie
przyćmione przez cechy dobre, które jakkolwiek występują w mniejszej
liczbie, jednak mają dużo większą wagę i przedstawiają znacznie
większą wartość. Swojskość i pochwała tego co polskie, jest
umieszczona w utworze za pomocą częstych, długich i barwnych opisów
polskiej przyrody. Ta przyroda jest doskonała i wyidealizowana przez
autora. Potrafi być straszna, groźna i tajemnicza lub spokojna, przy
czym zawsze jest żywa i piękna. Są tu opisy krajobrazów
nadniemeńskich: łąk, pól, gajów, puszcz, lasów, zamku, dworów
szlacheckich i karczm. To wszystko bywa ukazane w tajemniczym blasku
księżyca, strasznych i groźnych mrokach nocy, we mgle lub deszczu
albo też w pięknych, złotych promieniach zachodzącego, bądź
wschodzącego słońca. Przyroda jest tak doskonała, właśnie
dlatego, bo jest to przyroda polska. Ci, którzy twierdzą, że inne
kraje są piękniejsze od naszego, są przedstawieni ironicznie i
zabawnie. Szczególnie w Świątyni dumania, podczas rozmowy Telimeny z
Tadeuszem i Hrabią, Mickiewicz ośmiesza Horeszkę i Telimenę,
twierdzących, że w Polsce jest nudno i monotonnie, że nic nie jest
warte opisu, w porównaniu z piękną i idealną włoską przyrodą.
Tadeusz zaś występuje tu jako obrońca piękna polskiej przyrody i to
właśnie po jego stronie, dzięki literackim zabiegom, dzięki
literackim zabiegom, Mickiewicz ustawia czytelnika. Adam
Mickiewicz ukazuje w dobrym świetle polską przeszłość. Uwydatnia
wagę i piękno naszej, polskiej tradycji i urodę polsko-litewskiego
kraju. Rozbudza w ludziach uczucia patriotyczne, miłość do ojczyzny
i chęć odzyskania tego co polski. Godząc ludzi z przeszłością,
Mickiewicz zapobiega tragedii zlekceważenia, a potem nawet
zapomnienia przez nasz naród własnej historii. Mickiewicz pisze też
o wadach Polaków, jednak mimo, iż znajduje się ich w jego dziele tak
dużo, to zostają zepchnięte na drugi plan przez pozytywne wartości i
cechy szlachty. Najważniejsze z nich to patriotyzm i gotowość do
walki w obronie ojczyzny i narodu oraz poczucie jedności i
solidaryzacja ze wszystkimi, nawet prywatnymi wrogami, w obliczu
wspólnego niebezpieczeństwa. Ogromnie ważna jest też zbiorowość
bohatera utworu. Mickiewicz krytykuje „Panem Tadeuszem” pomysł o
możliwości wybawienia całego narodu przez jednostkę. Uważa, że
Polska może zostać uratowana jedynie przez wszystkich jej
mieszkańców, gdy Polacy zjednoczą się i wszyscy razem będą dążyć do
wspólnego celu-odzyskania niepodległości.
Autor: MB
Ocena : 4
oceń
prace:
1 2 3 4 5 6
Home | Reklama | Info
| Mail
Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka
Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved Sciaga.pl
2000
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
I Opacki, Romantyczna — Epopeja — Narodowa z epilogiem O Panu Tadeuszu, w tegoż,Obraz i ocena szlachty w Panu Tadeuszu A Mickiewiczanatura w panu tadeuszu (4) NieznanyBogactwo kultury szlacheckiej w Panu Tadeuszu A Mickiewicza Funkcje obrazów polskiej dawności w tySpór o zamek w Panu TadeuszuElementy baśniowe w Panu Tadeuszu i ich znaczenieportrety ostatnich polaków przedstawionych w panu tadeuszu a (5)wszystko o panu tadeuszuSąd nad Polską, sen o Polsce w Panu TadeuszuElementy baśniowe w Panu tadeuszuwięcej podobnych podstron