©Kancelaria Sejmu s. 1/27
Opracowano na pod-
USTAWA
stawie: tj. Dz.U. z
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
2001 r. Nr 55. poz.
578, z 2003 r. Nr 124,
poz. 1152, Nr 203,
o usługach turystycznych1)
poz. 1966, z 2004 r.
Nr 62, poz. 576, Nr
96, poz. 959, Nr 173,
poz. 1808.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa warunki świadczenia przez przedsiębiorców usług turystycznych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z klientami o
świadczenie tych usług są zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
art. 1a uchylony
Art. 2.
Zawieranie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu przedsiębiorcy za-
granicznego umów z klientami o świadczenie usług turystycznych jest dopuszczalne,
art. 2 utraci moc w
jeżeli przedsiębiorca ten prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działal-
stosunku do państw
ność gospodarczą na warunkach określonych w ustawie, o której mowa w art. 1. członkowskich UE z
dniem przyjęcia RP
do UE (Dz.U. z 2000
r. Nr 122, poz. 1314)
Art. 3.
Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć:
1) usługi turystyczne - usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie
inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym,
2) impreza turystyczna - co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity
program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają
ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu,
3) wycieczka - rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę
miejsca pobytu jej uczestników,
4) organizowanie imprez turystycznych - przygotowywanie lub oferowanie, a
także realizacja imprez turystycznych,
5) organizator turystyki - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną,
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 90/314/EWG z dnia
13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (Dz.Urz. WE L 158
z 23.06.1990).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z
dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłosze-
nia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 2/27
6) pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na wyko-
nywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych związanych
z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych,
7) agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym po-
średniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz
organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz in-
nych usługodawców posiadających siedzibę w kraju,
7a) przewodnik turystyczny - osobę zawodowo oprowadzającą turystów lub
odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz
udzielajÄ…cÄ… o nich informacji,
7b) pilot wycieczek - osobÄ™ towarzyszÄ…cÄ…, w imieniu organizatora turystyki,
uczestnikom imprezy turystycznej, sprawujÄ…cÄ… opiekÄ™ nad nimi i czuwajÄ…cÄ…
nad sposobem wykonania na ich rzecz usług,
8) usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów,
mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namio-
tów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu,
usług z tym związanych,
9) turysta - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym
miejscem pobytu na okres nie przekraczający 12 miesięcy, dla której celem
podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która ko-
rzysta z noclegu przynajmniej przez jednÄ… noc,
10) odwiedzający - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim
stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej
pracy w odwiedzanej miejscowości oraz nie korzystającą z noclegu,
11) klient - osobę, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie
usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej
pkt 12 i 13 w art. 3
umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na
skreślone
rzecz której umowa została zawarta, a także osobę, której przekazano prawo
do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową,
14) przedsiębiorca - przedsiębiorcę i przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.
Nr 173, poz. 1807).
Rozdział 2
Organizatorzy turystyki, pośrednicy i agenci turystyczni
Art. 4.
1. Działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz
pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług
turystycznych jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania
wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, zwane-
go dalej  rejestrem .
2. Działalnością regulowaną, o której mowa w ust. 1, nie jest działalność gospodarcza agen-
tów turystycznych, polegająca na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o
świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadają-
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 3/27
cych wpis do rejestru, lub na rzecz innych usługodawców posiadających siedzi-
bÄ™ w kraju.
Art. 5.
1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie organizowania
imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu
umów o świadczenie usług turystycznych jest obowiązany spełniać następujące
warunki:
1) zapewniać kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością je-
go jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności praw-
nych przez osoby:
a) posiadające odpowiednie wykształcenie i praktykę, o których mowa w
art. 6 ust. 1 i 2,
b) niekarane za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności
dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu,
2) zawrzeć:
a) umowÄ™ gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo
b) umowę ubezpieczenia na rzecz klientów
- w zakresie pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w wypadku gdy
organizator turystyki lub pośrednik turystyczny wbrew obowiązkowi nie
zapewnia tego powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych
przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych,
3) składać wojewodzie oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie ko-
lejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w pkt 2, przed
upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.
2. Przedsiębiorca będący organizatorem turystyki lub pośrednikiem turystycznym,
który w ramach wykonywanej działalności jednocześnie działa jako agent tury-
styczny, jest obowiÄ…zany:
1) wykonywać działalność tylko na rzecz organizatorów turystyki wpisanych
do rejestru,
2) w umowie zawieranej z klientem wskazywać jednoznacznie właściwego or-
ganizatora turystyki, którego reprezentuje,
3) działać na podstawie ważnej umowy agencyjnej.
3. Obowiązek posiadania gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w
ust. 1 pkt 2, dotyczy całego okresu wykonywania działalności.
4. Treść gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
obejmuje upoważnienie dla wojewody lub wskazanej przez niego jednostki do
wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na pokrycie kosztów powrotu klienta do
kraju.
5. Wojewoda jest uprawniony do występowania na rzecz klientów w sprawach wy-
płaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpie-
czeniowej lub umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w treści tych
umów.
6. Z sumy określonej w umowie gwarancji bankowej, umowie gwarancji ubezpie-
czeniowej lub umowie ubezpieczenia pokrywa się w pierwszej kolejności koszty
sprowadzenia do kraju klientów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Jeżeli pozostała
suma gwarancji jest niewystarczająca na zwrot wszystkich wpłat wniesionych
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 4/27
przez klientów, wypłaty obniża się proporcjonalnie do wysokości pozostałej
sumy.
Art. 6.
1. Działalnością w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz działalnością
w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycz-
nych, o której mowa w art. 4 ust. 1, mogą kierować osoby posiadające:
1) rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu tury-
styki i rekreacji, prawa, ekonomii lub zarzÄ…dzania i marketingu,
2) 2 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią z zakresu
obsługi turystów lub ukończone studia wyższe inne niż wymienione w pkt
1,
3) 4 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią inną niż
wymieniona w pkt 2,
4) 6 lat praktyki w obsłudze turystów, w pozostałych przypadkach.
2. Za praktykę w obsłudze turystów, o której mowa w ust. 1, uważa się samodziel-
ne wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez tu-
rystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług tury-
stycznych, kierowanie jednostkami organizujÄ…cymi imprezy turystyczne, pracÄ™
na stanowiskach związanych z przygotowywaniem i zawieraniem umów o
świadczenie usług turystycznych, samodzielne przygotowywanie programów
imprez turystycznych, a także wykonywanie zadań przewodnika turystycznego i
pilota wycieczek.
3. Potwierdzeniem praktyki, o której mowa w ust. 2, jest zaświadczenie o wpisie
do ewidencji działalności gospodarczej albo zaświadczenie wydane przez jed-
nostkę organizacyjną powierzającą zainteresowanemu czynności przy obsłudze
turystów.
Art. 7.
1. Organem właściwym do prowadzenia rejestru jest wojewoda właściwy ze
względu na siedzibę przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy zagraniczne-
go - wybrany przez niego wojewoda, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział na teryto-
rium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004
r. o swobodzie działalności gospodarczej, organem właściwym do prowadzenia
rejestru jest wojewoda właściwy ze względu na siedzibę oddziału.
3. Wpisu do rejestru dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy, zawierający nastę-
pujÄ…ce dane:
1) firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres, a w przypadku, gdy przedsię-
biorca jest osobÄ… fizycznÄ… - adres zamieszkania,
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki numer po-
siada,
3) określenie przedmiotu działalności,
4) określenie zasięgu terytorialnego wykonywanej działalności (obszar kraju,
kraje europejskie lub kraje pozaeuropejskie),
5) wskazanie głównego miejsca wykonywania działalności objętej wpisem do
rejestru oraz oddziałów,
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 5/27
6) imiona i nazwiska osób upoważnionych do kierowania działalnością przed-
siębiorcy oraz działalnością jego oddziałów.
4. Do wniosku przedsiębiorca dołącza oryginał umowy, o której mowa w art. 5 ust.
1 pkt 2, oraz oświadczenie następującej treści:
 Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru organizatorów turystyki i po-
średników turystycznych są kompletne i zgodne z prawdą,
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności w zakresie orga-
nizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w
zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, określone w ustawie
z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. .
5. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego siedzibę i adres,
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia,
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskaza-
niem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
6. Wpis do rejestru obejmuje dane, określone w ust. 3, z wyjątkiem adresu za-
mieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby.
7. Rejestr jest jawny.
8. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym.
Art. 8.
1. Wojewoda przesyła kopię zaświadczenia o wpisie do rejestru oraz kopie doku-
mentów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw
turystyki.
2. Minister właściwy do spraw turystyki, na podstawie kopii dokumentów, o któ-
rych mowa w ust. 1, prowadzi Centralną Ewidencję Organizatorów Turystyki i
Pośredników Turystycznych, zwaną dalej  Ewidencją .
3. Wpisu do Ewidencji, o której mowa w ust. 2, dokonuje się z urzędu, na podsta-
wie kopii dokumentów, o których mowa w ust. 1.
4. W ramach Ewidencji prowadzi się także wykazy:
1) przedsiębiorców, których wykreślono z rejestru,
2) przedsiębiorców, którzy wykonywali działalność bez wymaganego wpisu do
rejestru.
5. Podstawą umieszczenia w wykazach, o których mowa w ust. 4, jest ostateczna
decyzja wojewody o zakazie wykonywania działalności gospodarczej, o której
mowa w art. 71 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej lub o stwierdze-
niu wykonywania działalności bez wymaganego wpisu do rejestru.
6. W wykazach, o których mowa w ust. 4, wskazuje się termin, w którym upływają
3 lata od dnia wykreślenia wpisu do rejestru lub od dnia uprawomocnienia się
decyzji właściwego wojewody o stwierdzeniu wykonywania działalności bez
wpisu do rejestru.
7. Z wykazów, o których mowa w ust. 4, wykreśla się przedsiębiorcę po upływie 3
lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o zakazie wykonywania lub o stwierdze-
niu wykonywania działalności bez wymaganego wpisu do rejestru.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 6/27
8. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa organi-
zację, szczegółowy sposób prowadzenia Ewidencji oraz tryb udzielania infor-
macji o danych objętych wpisem, uwzględniając w szczególności dokumenty i
dane, na podstawie których dokonuje się wpisu do Ewidencji.
9. Wojewoda udziela informacji o danych zawartych w rejestrze na zasadach usta-
lonych dla Ewidencji.
Art. 9.
1. Minister właściwy do spraw turystyki oraz wojewoda są upoważnieni do kon-
troli prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, w zakresie:
1) zgodności ze stanem faktycznym danych zawartych w oświadczeniu, o któ-
rym mowa w art. 7 ust. 4,
2) zgodności wykonywanej działalności z uzyskanym wpisem do rejestru,
3) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej określo-
nych ustawÄ…,
4) zgodności wykonywanej działalności gospodarczej z zawartymi umowami
agencyjnymi,
5) przestrzegania przez przedsiębiorców, dających zlecenie agentom, warun-
ków wykonywania działalności gospodarczej określonych ustawą.
2. W razie stwierdzenia przez ministra właściwego do spraw turystyki w wyniku
kontroli, o której mowa w ust. 1, uchybień w sposobie wykonywania działalno-
ści gospodarczej, występuje on do właściwego wojewody o podjęcie stosow-
nych działań.
3. Wojewoda wydaje decyzjÄ™ administracyjnÄ… o stwierdzeniu wykonywania dzia-
łalności gospodarczej, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez wymaganego wpisu do
rejestru oraz o zakazie wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem
do rejestru przez okres 3 lat.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, zawiera w szczególności:
1) firmę przedsiębiorcy,
2) imię i nazwisko oraz datę urodzenia osoby lub osób upoważnionych do kie-
rowania działalnością przedsiębiorcy,
3) datę stwierdzenia wykonywania działalności bez wymaganego wpisu do re-
jestru.
Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporzą-
dzenia, minimalną wysokość sumy gwarancji, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt
2 lit. a, uwzględniając zakres i rodzaj działalności wykonywanej przez organi-
zatorów turystyki i pośredników turystycznych.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw turystyki, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpie-
czeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b, termin powstania
obowiÄ…zku ubezpieczenia oraz minimalnÄ… sumÄ™ gwarancyjnÄ…, biorÄ…c w szcze-
gólności pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności oraz jej zakres.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 7/27
Art. 10a.
Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności jest:
1) zawieranie umów z klientami bez uprzedniego zawarcia umowy, o której
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2,
2) nieprzedłożenie wojewodzie oryginału dokumentu, o którym mowa w art. 5 ust.
1 pkt 2,
3) niedopełnienie obowiązków przedsiębiorcy określonych w rozdziale 3 usta-
wy,
4) powierzenie przez organizatora turystyki wykonywania zadań przewodnika
turystycznego lub pilota wycieczek osobie nieuprawnionej lub nieposiada-
jącej znajomości języka, o którym mowa w art. 31, albo nieposiadającej
aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wyko-
nywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego
zgodnie z przepisami wymienionymi w art. 23 ust. 1,
5) używanie oraz powoływanie się na posiadany wpis do rejestru, w celu
wprowadzenia w błąd klientów co do rzeczywistego charakteru wykonywa-
nej przez siebie działalności, przy prowadzeniu sprzedaży prawa do korzy-
stania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w
każdym roku,
6) wykonywanie działalności poza zakresem terytorialnym określonym we
wniosku.
Art. 10b.
Przedsiębiorcę występującego wobec klientów jako agent turystyczny, który:
1) w umowach zawieranych z klientami nie wskazuje jednoznacznie właściwe-
go organizatora turystyki, którego reprezentuje, lub
2) działa jako agent organizatora turystyki, który nie jest uprawniony do zawie-
rania umów z klientami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) działa bez ważnej umowy agencyjnej lub przekracza jej zakres
- uznaje się za organizatora turystyki wykonującego działalność bez wymaganego
wpisu do rejestru działalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.
Rozdział 3
Ochrona klienta
Art. 11.
W zakresie nieuregulowanym ustawą do umów z klientami zawieranych przez orga-
nizatorów turystyki i pośredników turystycznych stosuje się przepisy Kodeksu cy-
wilnego oraz inne przepisy dotyczÄ…ce ochrony konsumenta.
Art. 11a.
1. Organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
umowy o świadczenie usług turystycznych, chyba że niewykonanie lub nienale-
żyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie:
1) działaniem lub zaniechaniem klienta,
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 8/27
2) działaniem lub zaniechaniem osób trzecich, nie uczestniczących w wyko-
nywaniu usług przewidzianych w umowie, jeżeli tych działań lub zaniechań
nie można było przewidzieć ani uniknąć, albo
3) siłą wyższą.
2. Wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
umowy, w przypadkach wymienionych w ust. 1, nie zwalnia organizatora tury-
styki od obowiÄ…zku udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy
poszkodowanemu klientowi.
Art. 11b.
1. Nie można w drodze umowy wyłączyć lub ograniczyć odpowiedzialności okre-
ślonej w art. 11a, także w razie wyboru prawa obcego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną klientowi wskutek niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy o świadczenie usług turystycznych może być
ograniczona tylko wówczas, gdy określa to umowa międzynarodowa, której
stronÄ… jest Rzeczpospolita Polska.
3. Organizatorzy turystyki w umowach z klientami mogą ograniczyć odpowie-
dzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług w czasie imprezy
turystycznej do dwukrotności ceny imprezy turystycznej względem każdego
klienta.
4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 3, nie może dotyczyć szkód na osobie.
Art. 12.
1. Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, który proponuje klientom im-
prezy turystyczne lub usługi turystyczne, udostępniając im odpowiednie infor-
macje pisemne, a w szczególności broszury, foldery, katalogi, jest obowiązany
wskazać w tych materiałach w sposób dokładny i zrozumiały:
1) cenę imprezy turystycznej lub usługi turystycznej albo sposób jej ustalenia,
2) miejsce pobytu lub trasÄ™ imprezy,
3) rodzaj, klasę, kategorię lub charakterystykę środka transportu,
4) położenie, rodzaj i kategorię obiektu zakwaterowania, według przepisów
kraju pobytu,
5) ilość i rodzaj posiłków,
6) program zwiedzania i atrakcji turystycznych,
7) kwotę lub procentowy udział zaliczki w cenie imprezy turystycznej lub usługi
turystycznej oraz termin zapłaty całej ceny,
8) termin powiadomienia klienta na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy
turystycznej lub usługi turystycznej z powodu niewystarczającej liczby zgło-
szeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń,
9) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikajÄ…ce z umowy,
10) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszportowych, wizowych i
sanitarnych oraz o wymaganiach zdrowotnych dotyczących udziału w impre-
zie turystycznej.
1a. Informacje, o których mowa w ust. l, nie mogą wprowadzać klienta w błąd.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 9/27
2. Jeżeli umowa zawarta z klientem nie zawiera odmiennych postanowień, to od-
powiednie wskazania zawarte w informacjach pisemnych, o których mowa w
ust. 1 pkt 1-8, stajÄ… siÄ™ elementem umowy.
Art. 13.
1. Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny jest obowiązany podać kliento-
wi, przed zawarciem umowy:
1) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszportowych, wizowych i
sanitarnych, w szczególności o terminach oczekiwania na wydanie paszportu
i wizy oraz o wymaganiach zdrowotnych dotyczących udziału w imprezie tu-
rystycznej,
2) informację o możliwości zawarcia umowy ubezpieczenia od kosztów rezy-
gnacji z udziału w imprezie turystycznej oraz o zakresie ubezpieczenia od na-
stępstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.
2. Organizator turystyki jest obowiązany poinformować klienta o szczególnych za-
grożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obszarach oraz o możliwości ubez-
pieczenia z tym związanego. Dotyczy to także zagrożeń powstałych po zawarciu
umowy.
3. Organizator turystyki jest obowiązany we właściwym czasie, przed rozpoczę-
ciem imprezy turystycznej, podać klientom:
1) nazwisko lub nazwÄ™ lokalnego przedstawiciela organizatora turystyki (lub
innej instytucji), do którego klient może zwracać się w razie trudności, a
także jego adres i numer telefonu,
2) w odniesieniu do imprez turystycznych dla dzieci - informację o możliwości
bezpośredniego kontaktu z dzieckiem lub osobą odpowiedzialną w miejscu
pobytu dziecka,
3) planowany czas przejazdu, miejsca i czas trwania postojów,
4) szczegółowe informacje dotyczące połączeń komunikacyjnych oraz miejsca,
jakie klient będzie zajmował w środku transportu, w szczególności kabiny
na statku lub przedziału sypialnego w pociągu.
3a. Informacje, o których mowa w ust. l-3, powinny być podane klientowi na pi-
śmie.
4. Udzielenie informacji, o których mowa w ust. 1-3, nie zwalnia organizatora tury-
styki od obowiÄ…zku opieki nad turystami.
Art. 14.
1. Umowa o świadczenie usług turystycznych polegających na organizowaniu im-
prez turystycznych wymaga formy pisemnej.
2. Umowa powinna określać:
1) organizatora turystyki i numer jego wpisu do rejestru, o którym mowa w art.
4 ust 1, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), a także imię i nazwisko
oraz pełnioną funkcję osoby, która w jego imieniu umowę podpisała,
2) miejsce pobytu lub trasÄ™ wycieczki,
3) czas trwania imprezy turystycznej,
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 10/27
4) program imprezy turystycznej obejmujący rodzaj, jakość i terminy oferowa-
nych usług, w tym:
a) rodzaj, charakter i kategorię środka transportu oraz datę, godzinę, miej-
sce wyjazdu i planowanego powrotu,
b) położenie, rodzaj i kategorię obiektu hotelarskiego zgodnie z przepisa-
mi kraju pobytu lub opis wyposażenia obiektów nie zaliczanych do ro-
dzajów i kategorii,
c) ilość i rodzaj posiłków,
d) program zwiedzania i inne usługi wliczone w cenę imprezy turystycz-
nej,
5) cenę imprezy turystycznej, wraz z wyszczególnieniem wszelkich koniecz-
nych należności, podatków i opłat, jeżeli nie są one zawarte w cenie, oraz
wyraz
ne sformułowanie okoliczności, które mogą spowodować podwyższe-
nie ceny zgodnie z art. 17,
6) sposób zapłaty,
7) rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów oraz nazwę i adres ubezpieczyciela,
7a) termin powiadomienia klienta na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy
turystycznej lub usługi turystycznej z powodu niewystarczającej liczby
zgłoszeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń,
7b) termin zawiadomienia o przeniesieniu uprawnień i przejęciu obowiązków, o
którym mowa w art. 16 ust. 2,
8) sposób zgłaszania reklamacji związanych z wykonywaniem usług przez or-
ganizatora turystyki lub osobę z nim współpracującą wraz z podaniem ter-
minu zgłaszania takich reklamacji,
9) wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora turystyki
lub pośrednika turystycznego i na które strony umowy wyraziły zgodę,
10) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikajÄ…ce z umowy.
2a. Osoba, która zawarła z klientem umowę o świadczenie usług turystycznych jest
obowiązana niezwłocznie dostarczyć klientowi jeden egzemplarz tej umowy.
3. Organizatorzy turystyki, organizujÄ…cy imprezy turystyczne za granicÄ…, majÄ…
obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w tych imprezach umów
ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.
4. Organizator turystyki jest obowiązany wydać klientowi wpłacającemu należność
za imprezÄ™ turystycznÄ… lub zaliczkÄ™ przekraczajÄ…cÄ… 10% tej sumy:
1) pisemne potwierdzenie posiadania gwarancji, o której mowa w art. 5 ust. 1
pkt 2 lit. a), wraz ze wskazaniem sposobu ubiegania się o wypłatę środków
z tej gwarancji w wypadkach określonych ustawą, lub
2) pisemne potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w
art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b), wraz ze wskazaniem sposobu ubiegania siÄ™ o wy-
płatę środków z umowy ubezpieczenia.
5. Organizator, który przed rozpoczęciem imprezy turystycznej jest zmuszony, z
przyczyn od niego niezależnych, zmienić istotne warunki umowy z klientem, z
zastrzeżeniem art. 17, powinien niezwłocznie o tym powiadomić klienta. W ta-
kiej sytuacji klient powinien niezwłocznie poinformować organizatora, czy:
1) przyjmuje proponowanÄ… zmianÄ™ umowy, albo
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 11/27
2) odstępuje od umowy za natychmiastowym zwrotem wszystkich wniesionych
świadczeń i bez obowiązku zapłaty kary umownej.
6. Jeżeli klient, zgodnie z ust. 5, odstępuje od umowy lub jeżeli organizator odwo-
łuje imprezę turystyczną z przyczyn niezależnych od klienta, klient ma prawo,
według swojego wyboru:
1) uczestniczyć w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym standardzie,
chyba że zgodzi się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy
w cenie,
2) żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych świadczeń.
7. W wypadkach określonych w ust. 6 klient może dochodzić odszkodowania za
niewykonanie umowy, chyba że odwołanie imprezy turystycznej nastąpiło z
powodu:
1) zgłoszenia się mniejszej liczby uczestników niż liczba minimalna określona
w umowie, a organizator powiadomił o tym klienta na piśmie w uzgodnio-
nym terminie,
2) siły wyższej.
Art. 16.
1. Klient może bez zgody organizatora turystyki przenieść na osobę spełniającą
warunki udziału w imprezie turystycznej wszystkie przysługujące mu z tytułu
umowy o świadczenie usług turystycznych uprawnienia, jeżeli jednocześnie
osoba ta przejmuje wszystkie wynikajÄ…ce z tej umowy obowiÄ…zki.
2. Przeniesienie uprawnień i przejęcie obowiązków, o którym mowa w ust. 1, jest
skuteczne wobec organizatora turystyki, jeżeli klient zawiadomi go o tym przed
rozpoczęciem imprezy turystycznej w terminie określonym w umowie.
3. Za nieuiszczoną część ceny imprezy turystycznej oraz koszty poniesione przez
organizatora turystyki w wyniku zmiany uczestnika imprezy turystycznej klient i
osoba przejmujÄ…ca jego uprawnienia odpowiadajÄ… solidarnie.
Art. 16a.
1. Organizator turystyki, który w czasie trwania danej imprezy turystycznej nie
wykonuje przewidzianych w umowie usług, stanowiących istotną część progra-
mu tej imprezy, jest obowiązany, bez obciążania klienta dodatkowymi kosztami,
wykonać w ramach tej imprezy odpowiednie świadczenia zastępcze. Jeżeli ja-
art. 15 uchylony
kość świadczenia zastępczego jest niższa od jakości usługi określonej w pro-
gramie imprezy turystycznej, klient może żądać odpowiedniego obniżenia ceny
imprezy.
2. Jeżeli wykonanie świadczeń zastępczych, o których mowa w ust. l, jest niemoż-
liwe albo klient z uzasadnionych powodów nie wyraził na nie zgody i odstąpił
od umowy, organizator turystyki jest obowiązany, bez obciążania klienta dodat-
kowymi kosztami z tego tytułu, zapewnić mu powrót do miejsca rozpoczęcia
imprezy turystycznej lub do innego uzgodnionego miejsca w warunkach nie
gorszych niż określone w umowie.
3. W razie odstąpienia od umowy, o którym mowa w ust. 2, organizator turystyki
nie może żądać od klienta żadnych dodatkowych świadczeń z tego tytułu, w
szczególności zapłaty kary umownej. Klient może żądać naprawienia szkody
wynikłej z niewykonania umowy.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 12/27
4. W razie niemożności wykonania świadczenia zastępczego, o której mowa w ust.
2, klient może żądać naprawienia szkody wynikłej z niewykonania umowy, chy-
ba że niemożność wykonania świadczenia zastępczego jest spowodowana wy-
Å‚Ä…cznie:
1) działaniami lub zaniechaniami osób trzecich, nieuczestniczących w wyko-
nywaniu świadczenia zastępczego, jeżeli tych działań lub zaniechań nie
można było przewidzieć ani uniknąć, albo
2) siłą wyższą.
Art. 16b.
1. Jeżeli w trakcie imprezy turystycznej klient stwierdza wadliwe wykonywanie
umowy, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wykonawcę usługi oraz or-
ganizatora turystyki, w sposób odpowiedni dla rodzaju usługi.
2. Umowa powinna jednoznacznie określać obowiązek klienta w zakresie, o któ-
rym mowa w ust. 1.
Art. 17.
1. Cena ustalona w umowie nie może być podwyższona, chyba że umowa wyraz
nie
przewiduje możliwość podwyższenia ceny, a organizator turystyki udokumen-
tuje wpływ na podwyższenie ceny jednej z następujących okoliczności:
1) wzrostu kosztów transportu,
2) wzrostu opłat urzędowych, podatków lub opłat należnych za takie usługi, jak
lotniskowe, załadunkowe lub przeładunkowe w portach morskich i lotni-
czych,
3) wzrostu kursów walut.
2. W okresie 20 dni przed datą wyjazdu cena ustalona w umowie nie może być
podwyższona.
Art. 19.
1. Postanowienia umów zawieranych przez organizatorów turystyki z klientami
mniej korzystne dla klientów niż postanowienia niniejszej ustawy są nieważne.
2. W miejsce postanowień umowy mniej korzystnych dla klienta obowiązują prze-
pisy ustawy.
Art. 19a.
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy działają-
cego w okolicznościach określonych w art. 10b ust. 1.
art. 18 skreślony
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 13/27
Rozdział 4
Przewodnicy turystyczni i piloci wycieczek
Art. 20.
1. Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która po-
siada uprawnienia określone ustawą.
2. Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie wycieczek oraz fa-
chowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejsco-
wościach, obszarach i obiektach.
3. Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora tury-
styki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie,
wynikajÄ…cym z charakteru imprezy, czuwanie nad sposobem wykonywania
usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie
od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także reprezentowa-
nie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie
trwania imprezy.
4. Pilot wycieczek ma obowiązek potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w
wypadku jej niezałatwienia, przekazania jej niezwłocznie organizatorowi tury-
styki.
5. W wypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator turystyki jest obo-
wiązany szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy.
6. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się do reklamacji na piśmie, w ter-
minie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, a w wypadku zgłosze-
nia tej reklamacji po zakończeniu imprezy turystycznej w terminie 30 dni od jej
złożenia, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną.
Art. 21.
1. Przewodnicy turystyczni otrzymują uprawnienia następujących rodzajów:
1) przewodników górskich dla określonych obszarów górskich,
2) przewodników miejskich dla poszczególnych miast,
3) przewodników terenowych dla poszczególnych województw, regionów oraz
tras turystycznych.
2. Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy klasy w zależności od
stopnia trudności tras i wycieczek.
3. Uprawnienia przewodnika terenowego obejmują również miasta położone w ob-
rębie województwa lub regionu.
4. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, może określić
wykaz miast, w których wykonywanie zadań przewodnika turystycznego wy-
maga posiadania uprawnień przewodnika miejskiego, uwzględniając szczególne
walory turystyczne tych miast.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 14/27
Art. 22.
Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, któ-
ra:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika tury-
stycznego lub pilota wycieczek,
4) nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z
wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
5) odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewod-
nika turystycznego lub na pilota wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a.
Art. 22a.
1. Osoby wymienione w art. 49 ust. 1, które nie potwierdziły posiadanych upraw-
nień w terminie określonym w art. 49 ust. 2, dopuszcza się odpowiednio do eg-
zaminu na przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek bez konieczności
odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego.
2. Osoby posiadajÄ…ce uprawnienia przewodnika turystycznego dopuszcza siÄ™ do
egzaminu umożliwiającego uzyskanie uprawnień obejmujących dodatkowy za-
kres terytorialny bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycz-
nego.
Art. 23.
1. Osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota
wycieczek podlega badaniom lekarskim wstępnym, a osoba posiadająca takie
uprawnienia - badaniom okresowym, w trybie i zakresie określonych w przepi-
sach o badaniach lekarskich pracowników.
2. Przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek, który nie przedstawi właściwemu
wojewodzie aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do
wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydane-
go zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, nie może wykonywać zadań
wymagających posiadania odpowiednio uprawnień przewodnika turystycznego
lub pilota wycieczek.
Art. 24.
1. Szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić jednostki organiza-
cyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wojewody
właściwego ze względu na ich siedzibę lub miejsce zamieszkania, a w wypadku
jednostek organizacyjnych lub osób mających siedzibę lub miejsce zamieszka-
nia na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - wybranego przez
nich wojewody, zwane dalej  organizatorami szkolenia , które:
1) do prowadzenia zajęć teoretycznych dysponują kadrą wykładowców posia-
dających wykształcenie wyższe,
2) do prowadzenia zajęć praktycznych dysponują kadrą instruktorów posiada-
jących udokumentowaną praktykę w zakresie wykonywania zadań odpo-
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 15/27
wiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w wymiarze co
najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o
udzielenie upoważnienia,
3) zapewnią warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycz-
nych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udo-
stępnianiem dokumentacji szkolenia.
2. Potwierdzeniem posiadania praktyki, o której mowa w ust. 1 pkt. 2, jest za-
świadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną
powierzajÄ…cÄ… zadania odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wy-
cieczek.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na przeprowadzenie jednego
szkolenia lub na stałe.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) numer upoważnienia,
2) oznaczenie organu udzielającego upoważnienia,
3) datę wydania upoważnienia,
4) oznaczenie organizatora szkolenia,
5) wskazanie siedziby i adresu zakładu głównego organizatora szkolenia oraz
oddziałów,
6) imię i nazwisko osoby (osób) kierujących szkoleniem,
7) określenie przedmiotu i zakresu szkolenia,
8) okres, na który udziela się upoważnienia stosownie do ust. 3,
9) pouczenie o obowiÄ…zkach organizatora szkolenia w zwiÄ…zku z prowadze-
niem działalności objętej upoważnieniem oraz o skutkach związanych z
niewywiązaniem się z tych obowiązków.
5. Organizator szkolenia jest obowiązany zgłaszać organowi, który udzielił upo-
ważnienia, zmiany danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6.
6. W wypadku zgłoszenia zmian danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6, organ,
który udzielił upoważnienia, wydaje decyzję administracyjną o zmianie upo-
ważnienia.
7. Upoważnienie może zostać cofnięte, jeżeli organizator szkolenia przestał speł-
niać warunki określone w ust. 1 lub gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z
wydanym upoważnieniem.
Art. 24a.
1. Wojewoda jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń w zakresie:
1) spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania upoważnienia,
2) zgodności prowadzonej działalności z wydanym upoważnieniem.
2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, dokonują osoby imiennie upoważnione przez
wojewodów.
3. Wojewoda może wezwać organizatora szkolenia do usunięcia stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia upoważnienia.
4. Cofnięcie upoważnienia do szkolenia oraz stwierdzenie jego prowadzenia bez
wymaganego upoważnienia następuje w formie decyzji administracyjnej.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 16/27
5. Organizator szkolenia, któremu cofnięto upoważnienie do szkolenia, a także or-
ganizator szkolenia, który prowadził szkolenie bez wymaganego upoważnienia,
nie może uzyskać żadnego z upoważnień, o których mowa w art. 24 ust. 3, w
okresie 3 lat od daty wydania decyzji o cofnięciu upoważnienia lub o stwierdze-
niu prowadzenia szkolenia bez wymaganego upoważnienia.
Art. 24b.
Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi:
1) warunki, jakie powinien spełniać organizator szkolenia ubiegający się o
upoważnienie do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycie-
czek, z uwzględnieniem w szczególności warunków materialnych umożli-
wiających realizację zajęć, kwalifikacji kadry wykładowców i instruktorów,
oraz warunki przechowywania i udostępniania dokumentacji szkolenia,
2) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o upoważnienie do szkolenia
przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz tryb i szczegółowe
zasady kontroli szkoleń, z uwzględnieniem w szczególności dokumentów,
jakie powinny być załączane do wniosku oraz ze szczególnym uwzględnie-
niem zakresu, procedury i częstotliwości dokonywania kontroli szkoleń.
Art. 25.
1. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę
właściwego ze względu na:
1) obszar uprawnień - dla przewodników turystycznych,
2) miejsce organizacji kursu - dla pilotów wycieczek.
2. W wypadku gdy obszar uprawnień, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje te-
rytorium wykraczające poza jedno województwo, egzamin przeprowadza komi-
sja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na za-
kres terytorialny jednej z części obszaru, którego dotyczą uprawnienia przewod-
nika turystycznego.
3. Wyboru komisji egzaminacyjnej w wypadku, o którym mowa w ust. 2, doko-
nuje osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego.
4. Do komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, powołuje się przed-
stawicieli stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek oraz organizacji zrzeszających organizatorów turystyki, a także
przedstawiciela wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli na obszarze ob-
jętym uprawnieniami, o które ubiega się kandydat na przewodnika turystyczne-
go, znajdujÄ… siÄ™ obiekty zabytkowe i muzea.
5. Do komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, można powołać tak-
że nauczycieli akademickich specjalizujących się w dziedzinie turystyki.
6. Za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika
turystycznego lub pilota wycieczek oraz za sprawdzenie znajomości języka ob-
cego przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek pobiera się opłaty.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 17/27
Art. 26.
1. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek mogą być zawie-
szone za powtarzające się uchybienia w wykonywaniu zadań lub postępowaniu
przewodnika turystycznego albo pilota wycieczek:
1) jeżeli uchybienie stwierdzą osoby uprawnione do kontroli,
2) w wypadku skarg potwierdzonych co do ich słuszności.
2. Zawieszenie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek może
nastąpić na okres do 12 miesięcy. Przywrócenie zawieszonych uprawnień woje-
woda może uzależnić od zdania egzaminu sprawdzającego, obejmującego część
lub całość zakresu umiejętności wymaganych od przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek.
3. Egzamin sprawdzający przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa w
art. 25 ust. 1.
Art. 27.
Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek cofa się, jeżeli prze-
wodnik turystyczny lub pilot wycieczek:
1) zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa, o
którym mowa w art. 22 pkt 4,
2) nie zda egzaminu sprawdzającego, o którym mowa w art. 26 ust. 2,
3) wykonuje zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie
przedstawiając uprzednio właściwemu wojewodzie aktualnego orzeczenia o
braku przeciwwskazań do wykonywania zadań odpowiednio przewodnika
turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z art. 23.
Art. 28.
1. Uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek osobom będącym
obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej nadaje, odmawia nadania, zawiesza
i przywraca oraz cofa wojewoda właściwy dla miejsca ich zamieszkania, a w
wypadku nieposiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej - wojewoda wybrany przez te osoby ubiegajÄ…ce siÄ™ o te uprawnienia, w
formie decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobom niebędą-
cym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, nieposiadajÄ…cym miejsca zamiesz-
kania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spełniającym warunki określone
w art. 22, nadaje, odmawia ich nadania, zawiesza, przywraca oraz cofa wojewo-
da wybrany przez osobÄ™ ubiegajÄ…cÄ… siÄ™ o te uprawnienia.
3. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek obywatelom
państw członkowskich Unii Europejskiej nieposiadającym miejsca zamieszkania
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy nabyli kwalifikacje do wyko-
nywania zawodu przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w tych pań-
stwach, nadaje, zawiesza, przywraca oraz cofa wojewoda wybrany przez osobÄ™
ubiegającą się o te uprawnienia. Podstawę do nadania uprawnień stanowi decy-
zja ministra właściwego do spraw turystyki o uznaniu kwalifikacji do wykony-
wania zawodu przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wydana na podstawie odrębnych przepisów.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 18/27
4. Ewidencję nadanych uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek
prowadzą wojewodowie, o których mowa w ust. 1-3.
5. Nadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek dokumentuje
siÄ™ poprzez wydanie odpowiedniej legitymacji i identyfikatora.
Art. 29.
1. Osoby wykonujÄ…ce zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek
podlegajÄ… kontroli. Kontrola obejmuje:
1) posiadanie uprawnień co do ich obszaru i ważności,
2) poprawność wykonywania zadań przewodnika turystycznego i pilota wycie-
czek.
2. Kontroli podlega także zapewnienie przez organizatorów turystyki opieki prze-
wodnika turystycznego lub pilota wycieczek nad uczestnikami imprezy tury-
stycznej, przewidzianej w art. 30 i art. 31.
3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonują osoby imiennie upoważnione
przez wojewodów.
4. Osoby dokonujÄ…ce kontroli powiadamiajÄ… o stwierdzonych uchybieniach woje-
wodę właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli.
5. Wojewoda, o którym mowa w ust. 4, przekazuje otrzymane wyniki kontroli
wojewodzie, który nadał uprawnienia przewodnikowi turystycznemu lub pilo-
towi wycieczek.
Art. 30.
1. Organizatorzy turystyki, podlegajÄ…cy obowiÄ…zkowi uzyskania wpisu w rejestrze,
organizujący wycieczki w kraju i za granicą, w których uczestniczy co najmniej
10 osób realizujących wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie sta-
nowi inaczej, zapewnić uczestnikom:
1) wycieczek w kraju - usługi przewodnika turystycznego oraz opiekę pilota
wycieczek,
2) wycieczek za granicÄ… - opiekÄ™ pilota wycieczek
- posiadajÄ…cych odpowiednie uprawnienia.
2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wystawić przewodni-
kowi turystycznemu i pilotowi wycieczek pisemne zlecenie, określając w nim
miejsce (obszar) i czas usługi przewodnickiej lub pilotarskiej, oraz upoważnie-
nie do działania w imieniu organizatora w zakresie niezbędnym do prowadzenia
imprezy turystycznej.
Art. 31.
1. Organizator turystyki organizujÄ…cy wycieczki za granicÄ… jest obowiÄ…zany za-
pewnić opiekę pilota wycieczek posiadającego znajomość języka powszechnie
znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagra-
nicznym.
2. Organizator turystyki organizujący wycieczki dla turystów z zagranicy jest
obowiązany zapewnić usługi przewodnika turystycznego i opiekę pilota wycie-
czek posiadających znajomość języka obcego umożliwiającą swobodny kontakt
z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 19/27
Art. 32.
1. Znajomość języka obcego dokumentuje się dyplomem ukończenia studiów filo-
logicznych, nauczycielskiego kolegium języków obcych lub świadectwem
ukończenia szkoły z obcym językiem wykładowym za granicą.
2. Osoby, które nie legitymują się dokumentami wymienionymi w ust. 1, mogą zło-
żyć egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języ-
ków obcych, o której mowa w ust. 3.
3. Komisje egzaminacyjne języków obcych powołują wojewodowie spośród osób
znajdujących się na liście ministra właściwego do spraw turystyki, ogłoszonej w
formie obwieszczenia w dzienniku urzędowym urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw turystyki.
4. Minister Edukacji Narodowej, w drodze rozporządzenia, może uznać za udoku-
mentowaną znajomość języka obcego potwierdzoną świadectwem wystawionym
przez inne instytucje niż wymienione w ust. 1.
Art. 33.
1. Przewodnicy turystyczni mogą po przeszkoleniu oprowadzać obsługiwane wy-
cieczki po muzeach, wystawach i zabytkach, gdy zadania tego nie wykonuje
uprawniony pracownik etatowy.
2. W programie szkolenia przewodników turystycznych uwzględnia się
znajomość muzeów położonych na obszarze ważności ich uprawnień.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w poro-
zumieniu z ministrem właściwym do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia,
określi sposób wykonywania funkcji przewodnika turystycznego w muzeach i
zabytkach oraz szkolenia, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki zbiorów
muzealnych i zabytków w programach szkoleń.
Art. 34.
1. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi:
1) właściwość terytorialną wojewodów powołujących komisje egzaminacyjne
dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w
szczególności podziału administracyjnego kraju,
2) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji
egzaminacyjnych, o których mowa w art. 25, zasady egzaminowania kan-
art. 33a uchylony
dydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz wzór
świadectwa wydawanego przez te komisje, ze szczególnym uwzględnie-
niem sposobu powoływania zespołów egzaminacyjnych,
3) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o nadanie uprawnień prze-
wodnika turystycznego i pilota wycieczek, z uwzględnieniem w szczegól-
ności dokumentów, jakie powinny być załączane do wniosku,
4) programy szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności minimalnego wymiaru go-
dzin zajęć dla poszczególnych przedmiotów stanowiących program szkole-
nia,
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 20/27
5) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników górskich, zakres
terytorialny uprawnień przewodników górskich i stopień trudności tras oraz
wycieczek prowadzonych przez przewodników górskich posiadających
uprawnienia określonej klasy, ze szczególnym uwzględnieniem programów
podstawowego szkolenia specjalistycznego oraz programów uzupełniające-
go szkolenia dla przewodników górskich poszczególnych klas,
6) miasta i obszary, na których organizatorzy turystyki, zgodnie z art. 30 ust. 1,
majÄ… obowiÄ…zek zapewnienia opieki przewodnika turystycznego, ze szcze-
gólnym uwzględnieniem największych miast o znaczeniu historycznym i
kulturowym oraz obszarów posiadających szczególne walory turystyczne,
7) skład i zasady działania komisji egzaminacyjnych języków obcych, o któ-
rych mowa w art. 32 ust. 3, wzór świadectwa wydawanego przez te komisje
oraz tryb wyłaniania kandydatów do umieszczenia na liście ministra wła-
ściwego do spraw turystyki, o której mowa w art. 32 ust. 3, ze szczególnym
uwzględnieniem wymagań, które kandydaci do umieszczenia na tej liście
powinni spełniać, oraz sposobu dokumentowania tych wymagań,
8) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o upraw-
nienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, sprawdzenie zna-
jomości języka obcego przez komisję egzaminacyjną języków obcych, o
której mowa w art. 32 ust. 3, oraz wysokość wynagrodzenia egzaminatorów,
z uwzględnieniem w szczególności wysokości opłat za poszczególne części
egzaminów, zasad ich zwrotu w wypadku nieprzystąpienia do egzaminu
oraz zasad wynagradzania egzaminatorów za przygotowywanie pytań do
egzaminu,
9) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień przewodnika
turystycznego i pilota wycieczek, a także tryb okazywania legitymacji
przewodnika turystycznego i pilota wycieczek upoważnionym organom
oraz sposób noszenia identyfikatorów podczas wykonywania zadań prze-
wodnika turystycznego lub pilota wycieczek, ze szczególnym uwzględnie-
niem danych dotyczących rodzaju potwierdzanych uprawnień i terminów
ważności tych uprawnień.
2. Minister właściwy do spraw turystyki ogłasza, w drodze obwieszczenia, na
wniosek wojewody lub wojewodów, zakres terytorialny regionów oraz przebieg
tras turystycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) określenie regionu, ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu jego granic
lub określenie przebiegu trasy turystycznej,
2) uzasadnienie zawierające w szczególności opis miejscowości i obiektów o
znaczeniu historycznym, kulturowym i krajobrazowym lub posiadajÄ…cych
szczególne znaczenie turystyczne, znajdujących się na trasach turystycz-
nych.
Rozdział 5
Usługi hotelarskie
Art. 35.
1. Usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach hotelarskich, które speł-
niajÄ…:
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 21/27
1) wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świad-
czonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został za-
szeregowany,
2) wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi
przepisami.
2. Usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli
obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa
w art. 45 pkt 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt 2.
3. Za inne obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie uważa się
także wynajmowane przez rolników pokoje i miejsca na ustawianie namiotów w
prowadzonych przez nich gospodarstwach rolnych, jeżeli obiekty te spełniają
minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt 4, oraz
wymagania określone w ust. 1 pkt 2.
Art. 36.
Ustala się następujące rodzaje obiektów hotelarskich:
1) hotele - obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w
pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług związa-
nych z pobytem klientów,
2) motele - hotele położone przy drogach, zapewniające możliwość korzystania
z usług motoryzacyjnych i dysponujące parkingiem,
3) pensjonaty - obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich
klientów całodzienne wyżywienie,
4) kempingi (campingi) - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namio-
tach, samochodach mieszkalnych (campobusach) i przyczepach samocho-
dowych, przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a także świad-
czące usługi związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo
umożliwiać nocleg w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych,
5) domy wycieczkowe - obiekty posiadajÄ…ce co najmniej 30 miejsc noclego-
wych, dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny za-
kres usług związanych z pobytem klientów,
6) schroniska młodzieżowe - obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej
turystyki młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów,
7) schroniska - obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy
szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z
pobytem klientów,
8) pola biwakowe - obiekty nie strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach.
Art. 37.
Ustala siÄ™ dla:
1) hoteli, moteli i pensjonatów - pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami,
2) kempingów (campingów) - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami,
3) domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych - trzy kategorie ozna-
czone cyframi rzymskimi.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 22/27
Art. 38.
1. Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów dokonuje,
kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję wojewoda właściwy ze względu
na miejsce położenia obiektu hotelarskiego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zaszeregowania pól biwakowych dokonuje i prowadzi ich ewidencję wójt (bur-
mistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia.
3. Ewidencję obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3, prowadzi wójt (bur-
mistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia.
4. Przed wydaniem decyzji w zakresie rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich
organy wymienione w ust. 1 mogą zwracać się o opinię do wyspecjalizowanych
stowarzyszeń.
5. Zadania określone w ust. 2 i 3 są zadaniami własnymi gminy.
Art. 39.
1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, o
którym mowa w art. 35 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać zaszere-
gowanie tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii.
2. W razie rozpoczęcia świadczenia usług w obiekcie hotelarskim, który posiada
zaszeregowanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany wy-
stąpić do właściwego wojewody o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego
zaszeregowania.
3. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym mowa
w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca lub rolnik zamierzający świadczyć usługi hote-
larskie w gospodarstwie rolnym jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji
wymienionej w art. 38 ust. 3.
4. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach, o których mowa w
art. 35, mają obowiązek informowania właściwego organu o okolicznościach
powodujących zmianę rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego oraz o zakoń-
czeniu świadczenia usług hotelarskich.
5. Rolnicy świadczący usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym mają obowiązek
informowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług hotelar-
skich.
Art. 39a.
1. Przedsiębiorca, który zamierza rozpocząć świadczenie usług hotelarskich w
obiekcie hotelarskim, może ubiegać się o przyrzeczenie zaszeregowania obiektu
hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii, zwane dalej  promesÄ… .
2. Promesę wydaje, na wniosek przedsiębiorcy, wojewoda właściwy ze względu na
miejsce położenia obiektu hotelarskiego.
3. Promesa jest wydawana w formie decyzji administracyjnej na czas określony nie
dłuższy niż dwa lata.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z podaniem jego siedziby i adresu, a w wy-
padku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna - miejsca zamieszkania i adre-
su,
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 23/27
2) nazwę obiektu, jeżeli usługi będą świadczone z użyciem nazwy własnej
obiektu,
3) określenie położenia obiektu, wraz z podaniem jego adresu,
4) wskazanie rodzaju obiektu hotelarskiego i kategorii, o które ubiega się
przedsiębiorca.
5. Do wniosku dołącza się ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę lub zmianę
sposobu użytkowania obiektu.
6. W okresie ważności promesy przedsiębiorca nie może świadczyć usług hotelar-
skich w obiekcie, z zastrzeżeniem ust. 7. Przedsiębiorca może używać nazwy
rodzajowej i oznaczenia kategorii do celów informacyjnych i promocyjnych
obiektu hotelarskiego.
7. Wojewoda może, w drodze postanowienia, zezwolić na rozpoczęcie świadczenia
usług hotelarskich przez przedsiębiorcę, który otrzymał promesę, po złożeniu
przez niego kompletnego wniosku o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do
odpowiedniego rodzaju i kategorii.
Art. 40.
3. Organy wymienione w art. 38 mają prawo kontrolować, w zakresie swojej wła-
ściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35, w stosun-
ku do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świad-
czone usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt, pozostający poza ewidencją organu do-
konującego kontroli, nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i katego-
rii, do których został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych
ust. 1 i 2 w art. 40
skreślone (Dz.U. z
obiektów świadczących usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia or-
2000 r. Nr 43, poz.
gan prowadzÄ…cy ewidencjÄ™ obiektu.
486)
4. Organy, o których mowa w art. 38, mogą wykonywać następujące czynności
kontrolne:
1) dokonywać kontroli wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w
skład kontrolowanych obiektów,
2) żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiek-
cie zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kon-
trolÄ…,
3) żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wy-
magań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2.
5. Minister właściwy do spraw turystyki może dokonywać kontroli w zakresie
spełniania przez obiekt hotelarski wymagań przewidzianych dla rodzaju i kate-
gorii, do których został zaszeregowany. Do kontroli wykonywanej przez mini-
stra właściwego do spraw turystyki stosuje się odpowiednio ust. 3 i 4.
6. W razie stwierdzenia, że obiekt hotelarski nie spełnia wymagań przewidzianych
dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, minister właściwy do
spraw turystyki występuje do właściwego organu o dokonanie zmiany rodzaju
lub kategorii obiektu.
Art. 41.
1. Jeżeli obiekt hotelarski przestał spełniać wymagania określone dla rodzaju i ka-
tegorii, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1, właściwy organ dokonuje z urzę-
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 24/27
du zmiany rodzaju lub kategorii obiektu bÄ…dz
uchyla decyzjÄ™ o zaszeregowaniu
obiektu do określonego rodzaju.
2. Jeżeli obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań
określonych w art. 35 ust. 1 pkt 2 lub w art. 35 ust. 2, organ prowadzący ewi-
dencję obiektu może nakazać wstrzymanie świadczenia usług hotelarskich do
czasu usunięcia stwierdzonych uchybień.
3. Przepis ust. 2 nie narusza uprawnień innych organów, wynikających z odrębnych
przepisów.
Art. 42.
1. Zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania, potwierdzenie zaszeregowania bÄ…dz

zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju, nadanie,
odmowa nadania lub zmiana kategorii, odmowa wpisu do ewidencji obiektów
hotelarskich i wykreślenie z ewidencji obiektów hotelarskich, a także nakazanie
wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w formie decyzji admini-
stracyjnej.
2. Podstawą odmowy wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich jest decyzja o od-
mowie zaszeregowania lub o odmowie potwierdzenia zaszeregowania obiektu
hotelarskiego do określonego rodzaju i kategorii.
Art. 43.
1. Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich, o których mowa
w art. 36 i art. 37, podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie
w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy nazw rodzajów używanych w kontekście, z którego
jednoznacznie wynika, że obiekty te nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu
niniejszej ustawy.
3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie mogą do oznaczenia obiektów ho-
telarskich, obok nazw rodzajów określonych w ustawie, stosować inne nazwy.
Art. 44.
1. W obiektach hotelarskich należy umieścić na widocznym miejscu:
1) nazwę oraz siedzibę lub imię i nazwisko, a także adres przedsiębiorcy świad-
czącego usługi hotelarskie w tym obiekcie,
2) tablicę określającą rodzaj i kategorię obiektu,
3) informację o zakresie świadczonych usług wraz z podstawowymi cenami,
4) informację o przystosowaniu obiektu do obsługi osób niepełnosprawnych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, należy umieścić również na ze-
wnÄ…trz obiektu hotelarskiego.
3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach hotelarskich mogą, w
celu zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa klientów i ich mienia, wyda-
wać regulaminy porządkowe wiążące wszystkie osoby przebywające na terenie
obiektu.
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 25/27
4. Wykaz wymagań dla obiektów hotelarskich, odpowiadający rodzajowi i katego-
rii obiektu, a także pełny cennik usług powinny być udostępnione na żądanie
klienta.
Art. 44a.
1. Za dokonanie oceny spełniania przez obiekt hotelarski wymagań niezbędnych do
zaszeregowania obiektu do określonego rodzaju i kategorii pobiera się opłaty.
2. Minister właściwy do spraw turystyki określa, w drodze rozporządzenia, wyso-
kość opłat związanych z dokonywaniem ocen określonych w ust. 1 oraz tryb po-
bierania tych opłat.
Art. 45.
Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa:
1) wymagania dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich
co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastro-
nomicznych, oraz warunki dopuszczenia odstępstw od tych wymagań, ze
szczególnym uwzględnieniem wymagań w zakresie:
a) zewnętrznych elementów zagospodarowania i urządzenia,
b) instalacji i urządzeń technicznych,
c) podstawowych elementów dotyczących funkcji, programu obsługowego
i użyteczności obiektu,
d) części mieszkalnej,
e) oferty usług podstawowych i uzupełniających,
2) szczegółowe zasady i tryb zaliczania obiektów hotelarskich do poszczegól-
nych rodzajów i kategorii, z uwzględnieniem w szczególności sposobu oce-
ny obiektu hotelarskiego,
3) sposób dokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa w art. 35
ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem w szczególności rodzajów dokumentów, ja-
kie powinny być dołączone do wniosku o zaszeregowanie,
4) minimalne wymagania co do wyposażenia obiektów świadczących usługi
hotelarskie, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3,
5) tryb sprawowania kontroli nad przestrzeganiem w poszczególnych obiek-
tach wymagań co do wyposażenia i świadczenia usług, odpowiadających
rodzajowi i kategorii obiektu, o których mowa w art. 40, z uwzględnieniem
w szczególności częstotliwości dokonywania kontroli i warunków kontroli,
6) sposób prowadzenia ewidencji obiektów hotelarskich oraz innych obiektów,
w których są świadczone usługi hotelarskie, ze szczególnym uwzględnie-
niem danych, jakie powinna zawierać karta ewidencyjna obiektów hotelar-
art. 46, 47 i 48 pomi-
skich, a także innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie.
nięte - tekst w ob-
wieszczeniu
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 49.
1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy:
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 26/27
1) posiadały uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek kra-
jowych, nadane im przez terenowe organy administracji rzÄ…dowej,
2) zdały egzamin na przewodnika turystycznego w Polskim Towarzystwie Tury-
styczno-Krajoznawczym albo u innego organizatora szkolenia w zakresie
obowiÄ…zujÄ…cym w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym,
3) posiadały uprawnienia pilota wycieczek zagranicznych, nadane im przez cen-
tralny organ administracji rzÄ…dowej do spraw turystyki lub przez instytucjÄ™
uprawnionÄ… przez ten organ,
- stajÄ… siÄ™ odpowiednio przewodnikami turystycznymi lub pilotami wycieczek w
rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane, pod rygorem utraty dotychcza-
sowych uprawnień, do wystąpienia, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w ży-
cie ustawy, z wnioskiem o potwierdzenie posiadanych uprawnień oraz ich udo-
kumentowanie.
3. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa sposób
i tryb zaliczania uprawnień, o których mowa w ust. 1, do zakresu uprawnień
przewodników turystycznych i pilotów wycieczek ustalonego ustawą.
4. W sprawach, o których mowa w ust. 2, wydaje się decyzję administracyjną.
Art. 50.
1. Zaszeregowanie obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów i kategorii
na podstawie dotychczasowych przepisów zachowuje ważność, o ile rodzaj i
kategoria obiektu odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie.
2. Jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy obiekt hotelarski nie został zaszeregowany
do określonego rodzaju i kategorii lub dotychczasowy rodzaj i kategoria obiektu
nie odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie, przedsiębiorca świadczący
usługi hotelarskie w tym obiekcie jest obowiązany wystąpić, w terminie 6 mie-
sięcy od dnia wejścia w życie aktów wykonawczych do ustawy, o których mowa
w art. 45, do właściwego organu o zaszeregowanie obiektu według nowych
przepisów.
Art. 51.
1. Wpisy do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez
turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług tury-
stycznych zachowują ważność:
1) w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.,
2) do czasu uprawomocnienia siÄ™ decyzji wydanej na wniosek o udzielenie ze-
zwolenia, złożony w terminie określonym w pkt 1, nie dłużej jednak niż do
upływu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Organ zezwalający zawiadomi właściwy organ ewidencyjny o uprawomocnieniu
się decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Przedsiębiorcy nie podlegający wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej,
a prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy działalność w zakresie organizo-
wania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zakresie zawierania umów o
04-09-09
©Kancelaria Sejmu s. 27/27
świadczenie usług turystycznych, mają obowiązek wystąpienia o wydanie od-
powiedniego zezwolenia w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
4. Do czasu udzielenia lub odmowy udzielenia zezwolenia, przedsiębiorcy, o któ-
rych mowa w ust. 3, mają prawo działać na dotychczasowych zasadach.
Art. 51a.
1. Wojewodowie tworzą środki specjalne przeznaczone na finansowanie zadań
związanych ze sprawdzaniem kwalifikacji kandydatów na przewodników tury-
stycznych i pilotów wycieczek, sprawdzaniem znajomości języka obcego przez
przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz dokonywaniem oceny
spełniania przez obiekty hotelarskie wymagań przewidzianych dla rodzaju i ka-
tegorii, do których zostały zaszeregowane, zwane dalej  środkami specjalnymi .
2. Przychodem środków specjalnych są wpływy z opłat, o których mowa w art. 34
ust. 1 pkt 8 i art. 44a ust. 2.
3. Ze środków specjalnych mogą być finansowane:
l) wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnych dla przewodników tury-
stycznych i pilotów wycieczek oraz komisji egzaminacyjnych języków ob-
cych, a także członków zespołów oceniających obiekty hotelarskie,
2) podróże służbowe członków komisji egzaminacyjnych dla przewodników
turystycznych i pilotów wycieczek oraz członków zespołów oceniających
obiekty hotelarskie,
3) wydatki materiałowe, w szczególności związane z wydawaniem legitymacji
dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.
4. Dysponentem środków specjalnych jest wojewoda.
5. Dla środków specjalnych sporządza się roczny plan finansowy, który obejmuje
planowane:
1) przychody,
2) wydatki na wynagrodzenia,
3) wydatki na podróże służbowe,
4) wydatki materiałowe.
Art. 51b.
W sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie do wykonywania działalności
gospodarczej, o której mowa w art. 4 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lip-
ca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Art. 52.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r.
04-09-09


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
D20010628L (1)
D20010628 (1)
D20010903
D20010473Lj
D20010451
D20010456 nieobowiÄ…zujÄ…cy
D20010027L o spoldzielniach mieszkaniowych
D20010911[1]

więcej podobnych podstron