Załącznik do uchwały nr 172/2008
Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2008 r.
Rządowy program na lata 2008-2013
Bezpieczna i przyjazna
szkoła
Warszawa, sierpień 2008
Spis treści:
I. Wstęp & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & ..3
II. Uzasadnienie wprowadzenia programu& & & & & & & & & & & & & ...................3
III. Cele, zało\enia i zadania programu& & & & & & & & & & & & & & & & & & .....4
III.1. Przyjaznie wspierający program wychowawczy szkoły& & & & & & & & & & & ..9
III.2. Upowszechnianie wiedzy, doskonalenie umiejętności wychowawczych nauczycieli
i rodziców, a tak\e innych pracowników szkoły& & & & & & & & & & & ...& & 11
III.3. Uspołecznienie szkoły oraz wzmocnienie pomocy psychologiczno
pedagogicznej& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .....12
III.4. Rozwój działalności pozalekcyjnej i pozaszkolnej oraz zwiększenie znaczenia
organizacji i stowarzyszeń młodzie\owych w \yciu szkoły& & & & & & & & & .15
III.5. Poprawa jakości pracy młodzie\owych ośrodków wychowawczych i
młodzie\owych ośrodków socjoterapii& & & & & & & & & & & & & & & & .& 18
III.6. Monitoring wizyjny wejść do szkół i placówek.& & & & & & & & & & & & & ...18
IV. Sposób realizacji i finansowanie programu& & & & & & & & & & & & & & & ...19
V. Przewidywane efekty programu& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 20
VI. Monitoring i ewaluacja& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & ..20
2
I. Wstęp
Na jakość i efektywność procesów nauczania oraz wyniki kształcenia bezpośrednio wpływa
sposób i rodzaj podejmowanych w szkole działań wychowawczych, a tak\e klimat społeczny
szkoły, rozumiany jako współdziałanie wszystkich członków wspólnoty szkolnej, relacje
interpersonalne, sposób komunikowania się oraz konsekwentne przestrzeganie uzgodnionych
zasad.
Przemoc w szkole jest jednym z przejawów szerszego zjawiska społecznego przemocy wśród
dzieci i młodzie\y, agresji w relacjach społecznych i brutalizacji przekazów medialnych. Środki
masowego przekazu wielokrotnie upowszechniają agresywne wzorce i nagłaśniają negatywne
zachowania w poszukiwaniu sensacji, w pogoni za klientem i prześciganiu się we wskaznikach
oglądalności. Jest to bardzo niepokojące, poniewa\ w taki sposób kształtowane są społeczne
wyobra\enia w tak istotnym obszarze, jakim jest wychowanie oraz edukacja dzieci i młodzie\y.
Zachowania agresywne i przemoc w szkole osiągnęły w ostatnich latach wysoki stopień uwagi
społecznej, skupiając na sobie zainteresowanie mediów oraz opinii publicznej, a tak\e znalazły
odzwierciedlenie w uchwale nr 186/2006 Rady Ministrów z dnia 7 listopada 2006 r. w sprawie
działań administracji rządowej przeciwko przemocy w szkołach i placówkach. W wyniku
podjętych działań, w roku 2007 przyjęty został Rządowy program poprawy stanu bezpieczeństwa
w szkołach i placówkach Zero tolerancji dla przemocy w szkole .
Warto postawić pytania, w jaki sposób to, co dzieje się w szkole ma wpływ na zjawiska agresji
i przemocy wśród uczniów? Które z działań podejmowanych przez nauczycieli, psychologów,
pedagogów i rodziców przyczyniają się do redukcji zachowań agresywnych dzieci i młodzie\y,
a które - mogą wzmacniać zachowania ryzykowne, destrukcyjne, prowadzić do narastania
przemocy i demoralizacji? Na jakie właściwości szkolnego kontekstu socjalizacyjnego nale\y
zwrócić uwagę?
II. Uzasadnienie wprowadzenia programu
Rządowy program poprawy stanu bezpieczeństwa w szkołach i placówkach Zero tolerancji
dla przemocy w szkole został przyjęty uchwałą nr 28/2007 Rady Ministrów z dnia 6 marca
2007 r. Zrealizowane w ramach programu działania nie wyeliminowały z rzeczywistości szkolnej
zachowań problemowych dzieci i młodzie\y. Istnieje wiele zródeł tego stanu rzeczy, podobnie
jak istnieje wiele zródeł samej agresji.
Program Zero tolerancji dla przemocy w szkole został skonstruowany na potrzeby chwili, pod
wpływem tragicznego i bardzo poruszającego wydarzenia w jednym z gimnazjów.
Nie została dokonana diagnoza, nie przeprowadzono analizy przyczyn i nie wyciągnięto
wniosków. Podobnie jak z realizowanego du\ym nakładem sił i środków przeglądu stanu
bezpieczeństwa w szkołach i placówkach nie zostały wyciągnięte wnioski. Nie zaproponowano
debaty ze środowiskami oświatowymi na temat przyczyn i skali niepokojących zjawisk
w polskiej szkole.
Szkoła powinna stosować kary, ale równolegle uczyć wartości społecznych, alternatywnych
zachowań i wa\nych umiejętności \yciowych. Najwa\niejszym zadaniem w procesie
przeciwdziałania agresji i przemocy w szkołach jest jednak przebudowa relacji interpersonalnych
3
i tworzenie przyjaznie wspierającego klimatu społecznego w szkole. Karanie, dyscyplinowanie i
restrykcje pozostają tymi środkami, które mają zastosowanie dopiero po wyczerpaniu
dostępnych, korygujących oddziaływań wychowawczych.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła ukierunkowany został na budowanie szkoły
wspierającej uczniów i jednocześnie wymagającej. Pozostawione w nim zostały te działania
z programu Zero tolerancji dla przemocy w szkole , które przyniosły pozytywny efekt, zostały
dobrze ocenione przez szkoły i nauczycieli. Będą one kontynuowane.
Istotą programu Bezpieczna i przyjazna szkoła jest kreowanie klimatu współpracy,
wzajemnego szacunku i dialogu.
Cyklicznie prowadzone badania ankietowe HBSC1 na temat zdrowia i zachowań zdrowotnych
młodzie\y szkolnej w wieku 11, 13 i 15 lat, w kontekście uwarunkowań psychospołecznych,
pokazują, \e klimat panujący w szkole ma istotny wpływ na postawy i zachowania uczniów.
Priorytetem jest, więc rozwijanie kompetencji wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli,
poszerzenie katalogu środków oddziaływania na uczniów.
Szkoła ma za zadanie wspierać rodzinę w jej wychowawczej funkcji. Zadaniem programu
Bezpieczna i przyjazna szkoła jest przypomnienie, \e uczniowie bardzo potrzebują mądrych,
świadomych, uczciwych, przyjaznych dorosłych, którzy pomogą im dokonywać trudnych
wyborów, podejmować decyzje, które mogą zawa\yć na całym ich \yciu. Uczniowie potrzebują
dorosłych, którzy pomogą im stać się ludzmi odpowiedzialnymi, otwartymi na innych,
potrafiącymi współdziałać i porozumiewać się bez przemocy z innymi, konstruktywnie
rozwiązywać konflikty i budować w ten sposób poczucie własnej wartości.
III. Cele, zało\enia i zadania programu
Szkoła jest miejscem o szczególnym znaczeniu dla prawidłowego rozwoju ucznia. Wypełnia
znaczną część jego aktywnego \ycia. Jest miejscem intensywnego rozwoju poznawczego,
emocjonalnego jak te\ w zakresie funkcjonowania interpersonalnego i społecznego. Celem
edukacji szkolnej jest przygotowanie do dorosłego \ycia zarówno przez przekazywanie wiedzy,
jak i kształtowanie postaw i umiejętności uczniów. Zadania te stanowią wzajemnie uzupełniające
się wymiary pracy nauczyciela i funkcjonowania szkoły.
Zało\enia programu:
1) działania wychowawcze powinny mieć pierwszeństwo przed restrykcjami, co nie
oznacza rezygnacji z mądrych oddziaływań prewencyjnych i korygujących
polegających na stawianiu granic, ustanawianiu zasad, norm i reguł współ\ycia
społecznego w szkole i konsekwentnego ich przestrzegania / egzekwowania;
2) program wychowawczy musi być współtworzony przez wszystkie podmioty
zaanga\owane w \ycie szkoły. Jedynie skoordynowane, wielopłaszczyznowe
1
Badania HBSC (Health Behaviour In School-Aged Children), są prowadzone przez WHO (World Health
Organization) i powtarzane co 4 lata, realizowane ostatnio w 23 krajach europejskich. Badania te wykorzystane będą
przy ewaluacji Rządowego programu na lata 2008-2013 Bezpieczna i przyjazna szkoła .
4
komplementarne działania ró\nych podmiotów mogą doprowadzić do osiągnięcia celu
w postaci klimatu społecznego szkoły sprzyjającego uczeniu się i bezpieczeństwu;
3) podejmowane działania wychowawcze w szkole powinny obejmować promocję
zdrowia, w tym zdrowia psychicznego, profilaktykę, interwencje kryzysowe, terapię,
korektę zachowań oraz przeciwdziałanie, a tak\e redukcję agresji i przemocy;
4) program wychowawczy szkoły powinien uwzględniać aktualny stan wiedzy, diagnozę
problemów i trudności występujących w szkole, a tak\e specyfikę lokalnych warunków
i właściwości danego środowiska szkolnego;
5) tworzenie bezpiecznej i przyjaznej szkoły wymaga współuczestnictwa wszystkich
reprezentantów społeczności szkolnej: uczniów, nauczycieli, rodziców i innych
pracowników szkoły;
6) zapewnienie bezpieczeństwa, przyjaznego klimatu i przeciwdziałanie przemocy
w szkole mo\liwe jest tylko we współpracy z rodzicami uczniów, organizacjami
młodzie\owymi i pozarządowymi oraz przedstawicielami środowiska lokalnego.
Podstawowe, wynikające z powy\szych zało\eń, cele programu to:
1) poprawa stanu bezpieczeństwa w szkołach i placówkach systemu oświaty poprzez
poprawę relacji interpersonalnych i klimatu społecznego w szkole;
2) zwiększenie wpływu rodziców na \ycie szkoły;
3) zwiększenie umiejętności wychowawczych dyrektorów szkół i placówek
wychowawczych, nauczycieli i rodziców oraz pracowników administracji;
4) zwiększenie kompetencji społecznych i emocjonalnych uczniów;
5) indywidualizacja kształcenia uczniów, rozwój ich zainteresowań, zwiększenie
autonomii uczniów w szkole;
6) wzmocnienie i rozszerzenie specjalistycznej pomocy psychologiczno pedagogicznej;
7) ograniczenie skali występowania zjawisk patologicznych (m.in. przemoc, narkomania,
alkoholizm).
8) przeciwdziałanie agresji i patologii wśród dzieci i młodzie\y poprzez sport
Cele te będą realizowane przez:
1) diagnozowanie klimatu społecznego szkoły, identyfikowanie czynników ryzyka
i czynników chroniących przed agresją i przemocą;
2) stałą analizę działań wychowawczych podejmowanych przez szkoły i placówki,
zmierzających do poprawy wzajemnych relacji pomiędzy uczniami a nauczycielami;
3) upowszechnianie wiedzy i doskonalenie umiejętności wychowawczych dyrektorów,
nauczycieli innych pracowników szkoły i rodziców;
4) realizację programów wychowawczych i profilaktycznych rekomendowanych przez
CMPPP;
5) otwarcie szkoły na potrzeby uczniów, rodziców i przedstawicieli środowisk lokalnych;
6) uruchomienie punktów konsultacyjnych poradnictwa psychologiczno-pedagogicznego;
7) rozwój działalności pozalekcyjnej i pozaszkolnej;
8) stworzenie sprawnego i efektywnego sposobu resocjalizacji.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła zwraca uwagę na fakt, \e polska szkoła posiada
instrumenty, dzięki którym mo\na nie tylko przekazywać uczniom wiedzę przedmiotową,
5
ale równie\ wspierać kształtowanie ich osobowości. Wśród tych instrumentów na pierwsze
miejsce, jeśli chodzi o znaczenie, wysuwa się realizowany program wychowawczy, a tak\e
potencjał i zasoby ludzkie - nauczyciele, wychowawcy, rodzice, katecheci, pedagodzy
i psycholodzy szkolni. Dlatego najwa\niejszym obszarem oddziaływań w programie będzie
rozwijanie i doskonalenie kompetencji wychowawczych tych osób. W efekcie odpowiedniego
przygotowania i doskonalenia nauczyciele będą mogli w swej codziennej pracy podejmować
działania wychowawcze i profilaktyczne obejmujące między innymi indywidualizację nauczania
oraz promocję zdrowia.
Szkoła nie działa w pró\ni społecznej. Bardzo istotnym obszarem oddziaływań na rzecz
bezpieczeństwa w szkole jest współpraca z rodzicami, organizacjami pozarządowymi,
przedstawicielami środowisk lokalnych i organizacji młodzie\owych. System wsparcia dla
szkoły i nauczycieli w radzeniu sobie z agresją, przemocą, zachowaniami trudnymi,
problemowymi i dysfunkcyjnymi uczniów zapewnia kadra specjalistów w zakresie pomocy
psychologiczno pedagogicznej, psychologów i pedagogów zatrudnionych w szkołach,
placówkach i poradniach. Stąd jednym z obszarów oddziaływań w programie jest wzmocnienie
pomocy psychologiczno pedagogicznej poprzez tworzenie w szkołach punktów
konsultacyjnych dla uczniów, nauczycieli i rodziców.
Warunkiem dobrego funkcjonowania ucznia w środowisku szkolnym i osiągania przez niego
sukcesów edukacyjnych jest powiązanie procesu kształcenia z wychowaniem. Przygotowanie do
funkcjonowania we współczesnym świecie wymaga by uczeń potrafił dokonywać samodzielnych
wyborów, kształtował i rozwijał swoje zainteresowania, działał w oparciu o wewnętrzną
motywację uczenia się i był odpowiedzialny za podejmowane decyzje i dokonywane wybory.
Celowi temu mo\e słu\yć udział w zajęciach pozalekcyjnych, rozwijanie zainteresowań, a tak\e
uczestnictwo w ró\nych formach aktywności organizacji i stowarzyszeń młodzie\owych.
Uzupełnieniem działań wychowawczych i profilaktycznych w szkołach jest wychowanie
resocjalizacyjne realizowane w młodzie\owych ośrodkach wychowawczych i młodzie\owych
ośrodkach socjoterapii. Warunkiem skuteczności tych oddziaływań jest stworzenie spójnego,
efektywnego i sprawnie funkcjonującego systemu resocjalizacji. W ramach programu przewiduje
się opracowanie i pilota\owe wdra\anie programów wychowania resocjalizacyjnego, jak równie\
podjęcie działań zmierzających do zapewnienia poprawy realizacji orzeczeń sądowych o
umieszczeniu młodzie\y w placówkach resocjalizacyjnych.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła zakłada udzielanie szkole pomocy w tworzeniu
warunków sprzyjających uczeniu się, realizacji programu wychowawczego i anga\owaniu w te
działania wszystkich członków społeczności szkolnej poprzez:
1) upowszechnianie sposobów zarządzania szkołą w sposób demokratyczny (wspólne
określanie wizji szkoły, wspólne budowanie programu wychowawczego,
zaanga\owanie w realizację i ocenę efektów programu);
2) uwzględnianie ró\norodności uczniów, indywidualizacja nauczania, wychowania
i opieki (specjalne potrzeby edukacyjne, ró\norodność narodowościowa, kulturowa,
etniczna, religijna);
6
3) rozwijanie umiejętności psychospołecznych uczniów, dyrektorów szkół, nauczycieli i
innych pracowników szkoły, a tak\e rodziców (otwarta komunikacja, rozwiązywanie
konfliktów i problemów, wsparcie w przezwycię\aniu i radzeniu sobie z trudnościami);
4) uczenie współpracy i współdziałania na rzecz budowania zdrowego środowiska
psychospołecznego ( klimat społeczny szkoły);
5) budowanie pomocy i wsparcia dla osób z problemami uczniów, nauczycieli,
rodziców (dostępność i adekwatność pomocy psychologiczno pedagogicznej,
wprowadzenie nowych rozwiązań superwizja, procedury szkolne radzenia sobie
w sytuacjach trudnych, przygotowanie nauczycieli do podejmowania interwencji
profilaktycznej, przygotowanie środowiska w zakresie interwencji kryzysowej).
Stworzenie bezpiecznej i przyjaznej szkoły, szkoły bez przemocy, jest mo\liwe tylko na drodze
istotnych zmian, które zostaną wprowadzone wewnątrz szkoły i obejmą wszystkich członków
społeczności szkolnej. Tego rodzaju zmiany muszą być oparte na społecznym modelu szkoły,
w którym realizowany jest program wychowawczy bazujący na dialogu, zaufaniu, tolerancji
i szacunku.
Realizacja celów programu powinna spowodować:
1) budowanie powszechnej świadomości jaki jest wpływ klimatu społecznego szkoły na
postawy i zachowania uczniów (szkoła bezpieczna i przyjaznie wymagająca to
szkoła, w której uczeń czuje się dobrze, chce do niej chodzić);
2) promowanie szkoły bez takich zjawisk, jak: przemoc, u\ywki, wagary i nietolerancja;
3) integrowanie środowiska szkolnego i otoczenia społecznego szkoły wokół wspólnie
tworzonego i realizowanego programu wychowawczego szkoły wspólnota uczących
się;
4) poprawę komunikacji nauczycieli z rodzicami oraz ich systematyczną współpracę;
5) rozwój umiejętności społecznych, emocjonalnych i \yciowych uczniów, budowanie
realistycznej samooceny, poczucia własnej wartości i szacunku dla innych;
6) zapewnienie efektywnej i dostępnej pomocy psychologiczno pedagogicznej
świadczonej w szkołach i placówkach;
7) poprawę jakości pracy młodzie\owych ośrodków wychowawczych i młodzie\owych
ośrodków socjoterapii, poprawę wykonalności orzeczeń sądów rodzinnych poprzez
racjonalizację sieci tych ośrodków i lepsze wykorzystanie miejsc.
Adresaci programu
1) uczniowie szkół i wychowankowie placówek wymienionych w art. 2 pkt 2, 3-3b, 5
i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, w tym ofiary przemocy
rówieśniczej, sprawcy i świadkowie przemocy rówieśniczej;
2) dyrektorzy, nauczyciele, wychowawcy i pracownicy administracyjni szkół i placówek;
3) rodzice i opiekunowie uczniów i wychowanków;
4) przedstawiciele administracji oświatowej, środowisk lokalnych, organizacji
pozarządowych i organizacji młodzie\owych.
7
Przepisy prawa obowiązujące w zakresie zadań objętych programem
1) ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz.
2572, z pózn. zm.);
2) ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674,
z pózn. zm);
3) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2002 r.
w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia
ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. Nr 51, poz. 458, z pózn. zm.);
4) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie
ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 61,
poz. 624, z pózn. zm.);
5) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r.
w sprawie ramowych statutów placówek publicznych (Dz. U. Nr 52, poz. 466);
6) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r.
w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych,
warunków pobytu dzieci i młodzie\y w tych placówkach oraz wysokości i zasad
odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U.
Nr 52, poz. 467, z pózn. zm.);
7) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 stycznia 2005 r.
w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci
i młodzie\y niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych
przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach (Dz. U. Nr 19, poz. 166);
8) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 11 grudnia 2002 r.
w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-
pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 5,
poz. 46);
9) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 r.
w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów
i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych
(Dz. U. Nr 83, poz. 562, z pózn. zm.);
10) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 stycznia 2003 r.
w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej
w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 11, poz. 114);
11) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie
warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzie\y
szkolnej, a tak\e zasady jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67,
z pózn. zm.);
12) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r.
w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły
i placówki krajoznawstwa i turystyki (Dz. U. Nr 135, poz. 1516);
13) rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 31 sierpnia 2005 roku w sprawie ramowych
statutów publicznych szkół i placówek artystycznych (Dz. U. Nr 181, poz. 1507);
14) rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 8 kwietnia
2008 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w publicznych szkołach
i placówkach artystycznych (Dz. U. Nr 65, poz. 400);
8
15) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 września 2007 r. w sprawie form i zakresu
finansowego wspierania organów prowadzących w zapewnieniu bezpiecznych
warunków nauki, wychowania i opieki w publicznych szkołach i placówkach (Dz. U.
Nr 163, poz. 1155, z pózn. zm.).
oraz
1) ustawa z dnia 26 pazdziernika 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich
(Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109, z pózn. zm.);
2) ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111,
poz. 535, z pózn. zm.);
3) ustawa z dnia 26 pazdziernika 1982 r. o wychowaniu w trzezwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z pózn. zm.);
4) ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz.
1485, z pózn. zm.);
5) ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. Nr 180,
poz. 1493);
6) ustawa z dnia 9 listopada 1995 roku o ochronie zdrowia przed następstwami u\ywania
tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55);
7) ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności po\ytku publicznego
i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z pózn. zm.).
Czas trwania programu
Wychowanie jest z definicji procesem długofalowym, rozło\onym w czasie. Z tego względu
realizację programu zaplanowano na lata 2008-2013.
W kolejnych latach do końca lutego Minister Edukacji Narodowej wraz ze sprawozdaniem
z realizacji programu w minionym roku przedstawi Radzie Ministrów do zatwierdzenia projekt
harmonogramu wdra\ania programu na dany rok.
III.1. Przyjaznie wspierający program wychowawczy szkoły
Ustawa o systemie oświaty, stanowiąc o obowiązkach szkoły, wymienia łącznie kształcenie,
wychowanie i opiekę. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, system oświaty zapewnia m.in.: realizację
prawa ka\dego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci
i młodzie\y do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju,
wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny, utrzymywanie bezpiecznych
i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki w szkołach i placówkach.
Dotychczasowe doświadczenia pokazują, \e mimo obejmowania przez system oświaty trzech
obszarów: nauczania, wychowania i opieki, w praktyce regulacje ustawowe odnosiły się
w pierwszej kolejności do zagadnień związanych z nauczaniem. Edukacja szkolna ma za zadanie
9
harmonijnie oddziaływać zarówno w zakresie przekazywania wiedzy, jak i kształtowania
umiejętności i postaw. Zadania te stanowią wzajemnie uzupełniające się wymiary pracy
nauczyciela, znajdujące odbicie w realizowanym przez społeczność szkolną programie
wychowawczym szkoły.
Konstruowany w szkole program wychowawczy szkoły powinien:
- być spójny z programami nauczania,
- kształtować postawy i umiejętności,
- być budowany z udziałem uczniów, rodziców i nauczycieli,
- być osadzony w tradycji szkoły i lokalnej społeczności,
- uwzględniać zmiany zachodzące w społeczności szkolnej i lokalnej.
Opracowując program wychowawczy szkoły nale\y brać pod uwagę:
- jakie wartości są szczególnie wa\ne dla społeczności szkolnej i lokalnej,
- jakie cele sobie stawiamy,
- jakie zadania chcemy zrealizować,
- kto będzie realizatorem tych zadań.
Początkiem tworzenia programu wychowawczego szkoły powinna być diagnoza problemów
wychowawczych w danej szkole. Sposoby diagnozowania mogą być zró\nicowane (ankiety,
wywiady, rozmowy z uczniami, nauczycielami, rodzicami itp.) Wnikliwa i kompetentna analiza
zebranych informacji zmierzać ma do określenia zagadnień, które powinny koniecznie znalezć
się w programie wychowawczym szkoły.
Kolejnym etapem pracy nad budowaniem programu wychowawczego szkoły powinna być
dyskusja w gronie nauczycieli oraz rodziców (zgodnie z art. 54 ustawy o systemie oświaty,
Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z pózn. zm.) nad sposobami realizowania postawionych w
programie celów.
Wspólne wypracowanie metod pracy stworzy szansę spójności oddziaływań wychowawczych
w szkole. W planowaniu programu wychowawczego szkoły mo\na stworzyć opis sylwetki
absolwenta, który mo\e w du\ym stopniu wyznaczać kierunek pracy wychowawczej szkoły.
Powstały program wychowawczy z określonymi celami i metodami pracy powinien być
przedstawiony całej społeczności szkolnej.
Program wychowawczy szkoły charakteryzować mają:
- wypracowane przez społeczność szkolną wartości,
- tradycja szkolna, obyczaje i uroczystości,
- zagadnienia lub problemy, których rozwiązanie jest najbardziej godne uwagi z punktu
widzenia środowiska: uczniów, rodziców i nauczycieli.
Realizacja programu wychowawczego szkoły, skuteczność stosowanych metod i środków,
powinna być monitorowana.
10
III.2. Upowszechnianie wiedzy, doskonalenie umiejętności wychowawczych
nauczycieli i rodziców, a tak\e innych pracowników szkoły
Polska szkoła boryka się obecnie z wieloma trudnymi problemami wychowawczymi, począwszy
od niechęci uczniów do udziału w zajęciach szkolnych, wagarów, wysokiej absencji, poprzez
konflikty, agresję, próby samobójcze podejmowane przez uczniów, a\ do nowych form
przemocy, w tym cyberprzemocy.
Efektywne realizowanie przez nauczyciela zadań dydaktycznych, opiekuńczych
i wychowawczych w du\ej mierze zale\y od posiadanej przez niego wiedzy i umiejętności.
Zło\oność występowania problemów wychowawczych wymaga od dorosłych zaanga\owania
w poznanie problematyki z ró\nych obszarów \ycia społecznego, m.in. wiedzy z zakresu
profilaktyki rodziny i ró\nych form pieczy zastępczej. Program Bezpieczna i przyjazna szkoła
zakłada zatem działania mające na celu zwiększanie umiejętności wychowawczych nauczycieli,
wychowawców, rodziców oraz innych pracowników szkoły. W ramach programu realizowane
będą m.in. skierowane do nauczycieli i rodziców, działania nastawione na podnoszenie ich
kompetencji wychowawczych. Objęcie działaniami równocześnie nauczycieli i rodziców daje
mo\liwość realizacji priorytetowych zadań programu, tj. tworzenia wspólnego, jednorodnego
środowiska wychowawczego, wspierania rodziny w jej prawidłowym funkcjonowaniu przez
naprawę i ochronę więzi emocjonalnych, budowanie klimatu zaspokajającego potrzeby miłości,
bezpieczeństwa i akceptacji, tworzenie lokalnych grup wsparcia, w których rodzice i nauczyciele
nie tylko mogą zyskać pomoc w rozwoju \ycia osobistego, rodzinnego i zawodowego, ale
równie\ inicjować zmiany na rzecz rodziny i szkoły w społeczności lokalnej.
Program zakłada nie tylko zwiększenie kompetencji wychowawczych rodziców i nauczycieli,
ale równie\ kreuje przyjazne, wspierające środowisko w szkołach i placówkach poprzez poprawę
relacji między uczniami oraz nauczycielami i uczniami. Kładzie nacisk na integrowanie
środowiska szkolnego i lokalnego oraz doskonalenie umiejętności wychowawczych rodziców,
nauczycieli i innych pracowników szkoły.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła inspiruje rozwój zawodowy nauczycieli w zakresie
poszerzania ich kompetencji psychospołecznych oraz przeciwdziałania wczesnemu wypaleniu
zawodowemu . Wspiera kulturę wychowawczą szkoły polegającą na: budowaniu więzi,
wzajemnym szacunku w relacjach szkolnych, uwzględnianiu potrzeb i uczuć wszystkich osób
uczestniczących w procesach edukacyjnych i wychowawczych, efektywnym, satysfakcjonującym
komunikowaniu się, konstruktywnym rozwiązywaniu nieporozumień i konfliktów. Rozwinięte
umiejętności psychospołeczne nauczycieli są niezbędne w procesie kształtowania się poczucia
własnej wartości i realistycznej samooceny ucznia. Stabilna i realistyczna samoocena ucznia
sprzyja nie tylko nauce, ale równie\ udanym interakcjom z rówieśnikami, rodzicami
i nauczycielami oraz ułatwia mu radzenie sobie w sytuacjach stresowych i konfliktowych.
W programie Bezpieczna i przyjazna szkoła du\y nacisk kładzie się na zwiększanie
umiejętności nauczycieli i przygotowanie ich do podejmowania działań o charakterze
interwencyjnym, z udziałem rodziców, wobec uczniów sprawiających trudności, zagro\onych
patologiami i wykluczeniem społecznym, a tak\e sięgających na terenie szkoły
po substancje psychoaktywne (alkohol, narkotyki, papierosy). Metoda szkolnej interwencji
11
profilaktycznej zakłada zawieranie kontraktów z uczniem i jego rodzicami, co pozwala przenieść
na ucznia odpowiedzialność za podejmowane przez niego działania i decyzje.
Program będzie sięgał do przykładów dobrej praktyki w zakresie współpracy z rodzicami
i środowiskiem lokalnym oraz pracy metodą projektu zapewniającej aktywne uczestnictwo
uczniów. W oparciu o sprawdzone modele, podjęte zostaną próby wypracowania rozwiązań
systemowych w tym zakresie, jak równie\ narzędzia słu\ące diagnozowaniu klimatu społecznego
szkoły i monitorowaniu efektów realizowanych działań.
Standardem zapewnienia bezpieczeństwa i pozytywnego klimatu społecznego w szkole
realizowanym w wielu krajach na świecie jest zapewnienie uczniom udziału w zajęciach
promocji zdrowia psychicznego. Program przewiduje, zatem podjęcie działań mających na celu
wspomaganie rozwoju samoświadomości, kształtowanie umiejętności \yciowych oraz społeczno-
emocjonalnych dzieci doskonalenie umiejętności porozumiewania się z ludzmi, rozwijanie
poczucia własnej wartości. Wymienione umiejętności mają istotny wpływ na prawidłowe
funkcjonowanie dzieci i młodzie\y w środowisku, przejawiające się m.in. konstruktywnym
radzeniem sobie z problemami i trudnymi stanami emocjonalnymi, co skutkuje ograniczeniem
zachowań destrukcyjnych, agresji i przemocy.
Jednym z priorytetów programu Bezpieczna i przyjazna szkoła jest upowszechnianie zaufania
i wzajemnego szacunku w relacjach szkolnych, wsparcie szkoły w budowaniu konstruktywnej
współpracy z rodzinami uczniów oraz zapobieganie konfliktom i nieporozumieniom poprzez
odkrywanie ich zródeł tkwiących w sposobach porozumiewania się.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła dą\y do przekształcenia szkoły w środowisko otwarte
na innowacje i poszukiwanie nowych rozwiązań. Przewiduje się realizację szkoleń i kursów
doskonalących, warsztatów, seminariów, konferencji o charakterze regionalnym
i ogólnopolskim, kursu kwalifikacyjnego dla edukatorów, a tak\e opracowanie i wydanie
materiałów promocyjnych, informacyjnych i edukacyjnych.
III.3. Uspołecznienie szkoły oraz wzmocnienie pomocy psychologiczno
pedagogicznej
Szkoła powinna nie tylko gwarantować skuteczne i efektywne wypełnianie celów edukacyjnych,
ale tak\e musi być otwarta na potrzeby ucznia i środowiska lokalnego. Ró\ne formy realizacji
zadań powinny, zatem uwzględniać i odzwierciedlać uwarunkowania lokalne, potrzeby
i zainteresowania oraz realne oczekiwania uczniów i ich rodziców.
Szkoła rozumiejąca swoją misję jako edukacyjną odpowiedz na ró\norodność obecną
we współczesnym demokratycznym społeczeństwie, musi otworzyć się na proces uspołeczniania
jako warunek konieczny wypełniania misji. Zadanie to mo\e być realizowane na ró\ne sposoby
poprzez tworzenie przestrzeni dla aktywności i inicjatyw ze strony uczniów, rodziców
i nauczycieli.
12
Charakterystyczną cechą społeczeństwa rozwijającego się jest ró\norodność społeczna,
ekonomiczna, kulturowa i etniczna. Współczesna szkoła stanęła przed nowymi wyzwaniami
związanymi ze zró\nicowaniem społeczności uczniowskiej. W ka\dej niemal klasie dzieci ró\nią
się mo\liwościami psychofizycznymi, pochodzeniem, statusem majątkowym, potrzebami.
Ró\norodność tę wzbogaca obecność uczniów niepełnosprawnych i cudzoziemców.
Zmieniły się równie\ aspiracje rodziców dotyczące miejsca kształcenia (coraz częściej rodzice
dzieci niepełnosprawnych wybierają szkoły ogólnodostępne, najbli\sze miejsca zamieszkania),
poziomu wykształcenia dzieci, jak i oczekiwania wobec nauczycieli i szkoły. Szkoła
i nauczyciele stoją, zatem przed nowym wyzwaniem: jak tworzyć warunki sprzyjające
wychowaniu i uczeniu grupy ró\norodnej, jak skutecznie kształcić wszystkie dzieci
o zró\nicowanych potrzebach i mo\liwościach? Aby było to wykonalne, szkoła musi otworzyć
się na proces uspołeczniania jako warunek konieczny wypełniania swojej misji poprzez udział
rodziców, włączenie lokalnych organizacji pozarządowych i współpracę z lokalną administracją
oświatową. Udział rodziców w \yciu szkoły, ich wpływ na bie\ącą działalność
i współdecydowanie o kierunkach jej rozwoju, włączenie do tego procesu tak\e lokalnych
organizacji pozarządowych działających na rzecz dzieci i młodzie\y wydaje się fundamentalnym
zadaniem, z którym zmierzyć się powinna szkoła XXI wieku.
W ramach programu Bezpieczna i przyjazna szkoła , podjęte zostaną działania zmierzające do
budowania systemu wsparcia dla szkoły, niezbędnego we wprowadzaniu koniecznych zmian
programowo - organizacyjnych, uwzględniających ogromną ró\norodność uczniowską. Istotą
programu jest między innymi tworzenie, we współpracy z samorządem lokalnym, rodzicami i
organizacjami pozarządowymi, warunków do nauki dzieci niepełnosprawnych i ze specjalnymi
potrzebami edukacyjnymi w szkołach ogólnodostępnych. Program zmierza do opracowania i
promowania modelu edukacji włączającej, ustalenia standardów doskonalenia nauczycieli w tym
zakresie oraz przygotowania psychologów, pedagogów i logopedów do współdziałania w
procesie diagnozy i indywidualizacji procesu nauczania oraz oceniania uczniów ze specjalnymi
potrzebami edukacyjnymi.
Według raportów sporządzanych corocznie przez Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-
Pedagogicznej na temat stanu poradnictwa i zadań z zakresu pomocy psychologiczno
pedagogicznej realizowanych w szkołach, placówkach i poradniach liczba dzieci i młodzie\y
korzystających z ró\nych form pomocy psychologiczno - pedagogicznej stale wzrasta i wynosi
obecnie ok. 25% całej populacji.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna kierowana do uczniów, rodziców i nauczycieli, zgodnie
z zało\eniami programu Bezpieczna i przyjazna szkoła , jest lepszym narzędziem radzenia
sobie z agresją i przemocą w szkole ni\ restrykcje, dyscyplinowanie i polityka zero tolerancji .
Obejmuje, bowiem działania uprzedzające wobec zachowań dysfunkcyjnych i nie koncentrując
się na objawach pełni funkcję profilaktyczną. Pomoc psychologiczno - pedagogiczna
realizowana jest w poradniach psychologiczno-pedagogicznych oraz w przedszkolach, szkołach
i placówkach. Coraz powszechniej formułowane są oczekiwania społeczne dotyczące
zwiększenia jej zasięgu i dostępności w szkole.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła zakłada weryfikację zadań i określenie roli pedagoga
oraz psychologa szkolnego w tworzeniu bezpiecznych warunków nauki w szkole. Jednym
13
z obszarów aktywności specjalistów w szkole powinno być współtworzenie wraz
z nauczycielami i rodzicami programu wychowawczego szkoły (w tym promocji zdrowia,
przeciwdziałania alkoholizmowi i narkomanii, zapobiegania agresji i przemocy) i programu
profilaktyki. Istnieje potrzeba realizacji wybranych zadań na rzecz dziecka na terenie szkoły lub
placówki przez pracowników poradni psychologiczno pedagogicznych. Stąd przewiduje się
pilota\owe wdro\enie modelu realizacji zadań przez pracowników poradni psychologiczno
pedagogicznych w szkołach.
Zadanie zwiększenia dostępności pomocy psychologiczno-pedagogicznej, będzie realizowane
poprzez kontynuację pracy punktów konsultacyjnych tworzonych przez poradnie
psychologiczno-pedagogiczne w szkołach (na podst. ż 7 rozporządzenia Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni
psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych, Dz. U. z 2003 r.
Nr 5, poz. 46). W skład zespołów obsługujących punkty wchodzą wytypowani przez dyrektora
poradni psycholodzy, pedagodzy, ewentualnie inni specjaliści. Dyrektor poradni przekazuje
informację dyrektorom wszystkich szkół i placówek z rejonu działania poradni, o powołaniu
punktów konsultacyjnych, zasadach korzystania, godzinach dostępności.
Punkty konsultacyjne powinny być utworzone przede wszystkim poza du\ymi miastami, blisko
miejsca zamieszkania rodziców i uczniów. Stwarzają one mo\liwość jak najszybszego
rozwiązywania problemów wychowawczych oraz edukacyjnych dzieci, wspierają rodziców i
nauczycieli w zwiększaniu ich kompetencji wychowawczych. Wskazani przez dyrektora poradni
pracownicy skierowani do punktów konsultacyjnych udzielą pomocy rodzicom w rozwiązywaniu
sytuacji problemowych, w których brak wsparcia skutkuje kumulacją trudności wychowawczych.
W miejscach, gdzie dostępność usług psychologiczno pedagogicznych jest najmniejsza, czyli
na wsi i w małych miejscowościach, dopuszcza się tworzenie punktów rotacyjnie (np. trzy
tygodnie w jednym miejscu). Punkty konsultacyjne działać będą dwa razy w tygodniu
po 4 godziny, popołudniami i w soboty. Zadania realizowane w punktach konsultacyjnych
powinny obejmować te spośród zadań wymienionych w rozporządzeniu Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad działania
publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni
specjalistycznych (Dz. U. z 2003 r., Nr 5, poz. 46) i wybranych w zale\ności od zgłaszanych
potrzeb nauczycieli, rodziców i uczniów.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła zachęca jednostki samorządu terytorialnego, będące
organami prowadzącymi, do opracowania i wdra\ania miejskich/gminnych/powiatowych planów
wsparcia wychowania anga\ujących rodziców, szkoły i placówki oświatowe, organizacje
pozarządowe, kościoły, związki wyznaniowe, organizacje społeczne zrzeszające cudzoziemców
oraz miejscowe autorytety. Wdra\anie dobrych praktyk z wykorzystaniem narzędzi technologii
informacyjnych, komunikacyjnych wzmocni rangę wychowania w rodzinie, szkole, środowisku
lokalnym, a tym samym zwiększy jakość usług edukacyjnych.
14
III.4. Rozwój działalności pozalekcyjnej i pozaszkolnej oraz zwiększenie
znaczenia organizacji i stowarzyszeń młodzie\owych w \yciu szkoły
W polskim systemie oświaty dą\y się do stałego zwiększania mo\liwości indywidualizacji
kształcenia w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych. Celem jest stworzenie rozwiązań
organizacyjnych sprzyjających systematycznemu wdra\aniu młodego człowieka do świadomego
dokonywania wyboru oraz brania odpowiedzialności za ten wybór. Zakłada się, \e uczeń
gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej powinien mieć mo\liwość korzystania obok
obowiązkowych zajęć edukacyjnych, równie\ z zajęć rozwijających jego indywidualne pasje i
zainteresowania, jak i z zajęć dopełniających wiedzę szkolną.
Działalność pozalekcyjna i pozaszkolna prowadzona przez szkoły i placówki pozwala
na zagospodarowanie czasu wolnego uczniów, umo\liwia rozwój ich rzeczywistych potencjałów,
zainteresowań i talentów, zapewnia regenerację sił fizycznych i psychicznych, wzmacnia
poczucie wartości młodego pokolenia, jest szeroko rozumianą profilaktyką i formą preorientacji
zawodowej oraz przygotowaniem do dokonywania wyborów.
Jednym z priorytetów programu Bezpieczna i przyjazna szkoła jest organizacja zajęć
pozalekcyjnych i pozaszkolnych adresowanych do szerokiej grupy uczniów: do uczniów
zdolnych, do uczniów przejawiających trudności w nauce, do uczniów z terenów wiejskich, ze
środowisk zaniedbanych i zagro\onych wykluczeniem społecznym. Odpowiednio zaplanowana
oferta zajęć pozalekcyjnych prezentuje uczniowi inny, bardziej przyjazny obraz szkoły jako
instytucji, sprzyja budowaniu więzi społecznych i wzmacnia poczucie własnej wartości
zwłaszcza tych uczniów, którzy nie osiągają zadowalających rezultatów edukacyjnych.
Uczestnictwo w interesujących zajęciach pozalekcyjnych i pozaszkolnych (sportowych,
artystycznych albo działaniach charytatywnych) dostarcza młodzie\y wielu pozytywnych
doświadczeń intelektualnych, emocjonalnych i społecznych, a tym samym stymuluje rozwój
w tych obszarach. Stwarza mo\liwość zaspokajania wa\nych potrzeb w sposób konstruktywny,
akceptowany społecznie i dający osobistą satysfakcję. Aby programy te przynosiły efekty,
konieczne jest ich dostosowanie do potrzeb uczniów.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła kładzie nacisk na rozwój działalności sportowej
w szkole, która jest rozwinięciem programów obowiązkowego wychowania fizycznego i mo\e
być organizowana przez nauczycieli, rodziców i uczniów w wielu atrakcyjnych dla dzieci
i młodzie\y formach.
Istotą systemowych rozwiązań w zakresie rozwoju sportu szkolnego będzie zatem2:
1) udostępnianie szkolnej bazy sportowej;
2) organizacja sportowych zajęć pozalekcyjnych;
2
zapowiedz realizacji priorytetowych działań Rządu RP określonych w expose Premiera Donalda Tuska
i w zadaniach Ministerstwa Sportu i Turystyki w zakresie rozbudowy ogólnodostępnej infrastruktury sportowej na
terenie całego kraju.
15
3) rozwój uczniowskich/szkolnych/międzyszkolnych klubów sportowych;
4) rozwój szkolnego/międzyszkolnego oraz lokalnego systemu współzawodnictwa
sportowego.
Projektodawcami i realizatorami programów zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych powinny być
szkoły i placówki wychowania pozaszkolnego (pałace młodzie\y, młodzie\owe domy kultury,
ogniska pracy pozaszkolnej, ogrody jordanowskie, międzyszkolne ośrodki sportowe, ośrodki
politechniczne, pozaszkolne placówki specjalistyczne), organizacje młodzie\owe, uczniowskie
kluby sportowe, organizacje pozarządowe i lokalne instytucje kultury (np. gminny lub miejski
dom kultury).
Oferta zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych powinna koncentrować się na realizacji
następujących priorytetów:
1) rozwijanie umiejętności społecznych i emocjonalnych dzieci i młodzie\y,
umo\liwiających prawidłowe funkcjonowanie w relacjach interpersonalnych
i grupowych, a w szczególności:
a) rozwijanie poczucia własnej wartości i tolerancji wobec inności ,
b) podnoszenie umiejętności komunikowania się z innymi, w tym za pomocą narzędzi
technologii informacyjno komunikacyjnych tak, aby szanować prawa rówieśników,
nauczycieli i innych u\ytkowników nowoczesnych mediów,
c) kształtowanie po\ądanych postaw \yciowych zgodnych z ideą fair play,
d) dokonywanie wyborów, podejmowanie decyzji, dą\enie do realizacji wyznaczonych
celów,
e) rozwijanie samorządności i wolontariatu,
f) kształtowanie umiejętności liderskich młodego pokolenia;
2) wspieranie rozwoju dzieci i młodzie\y poprzez rozwijanie zainteresowań, uzdolnień,
talentów, doskonalenie ró\norodnych umiejętności i pogłębianie wiedzy, w tym
szczególnie:
a) rozwijanie kompetencji kulturowych dzieci i młodzie\y, przygotowanie do aktywnego
uczestnictwa młodzie\y w \yciu kulturalnym i publicznym,
b) rozwijanie zainteresowań, uzdolnień, umiejętności i kompetencji sportowych
przygotowujących do prozdrowotnej aktywności sportowej oraz rozwoju talentów
sportowych,
c) prowadzenie zajęć kształtujących to\samość kulturową i społeczną młodych ludzi,
budujących poczucie przynale\ności do wspólnoty lokalnej,
d) prowadzenie działań promujących twórczość dziecięcą i młodzie\ową oraz jednostki
wybitnie uzdolnione,
e) działania alternatywne wykorzystujące kontakt ze sztuką, kulturą, wiedzą, nowoczesną
technologią;
3) kreowanie wzorca lidera młodzie\owego funkcjonującego w społeczności globalnej,
działającego na rzecz społeczności lokalnej, wykorzystującego ró\norodne, nowoczesne
technologie, a w szczególności:
a) zajęcia pogłębiające umiejętność korzystania z nowoczesnych technologii,
16
b) warsztaty kształtujące umiejętność korzystania z informacji, jako zródła budowania
wspólnot ( np. hobbystycznych, etnicznych, specjalistycznych),
c) zajęcia wykorzystujące nowoczesne technologie w sztuce, kulturze, nauce, zabawie,
d) warsztaty budowania programów autorskich i ich wykorzystania dla potrzeb szkoły,
placówki, środowiska rówieśniczego;
4) wyrównywanie szans edukacyjnych i kulturowych oraz dostępu do aktywności
sportowej dzieci i młodzie\y z terenów wiejskich, w tym w szczególności:
a) opracowanie programów edukacyjnych i profilaktyczno wychowawczych
realizowanych na rzecz szkół wiejskich przygotowanych przynajmniej przez trzy
współdziałające podmioty (np. szkołę, placówkę, instytucję kultury, organizację
pozarządową, jednostkę samorządu terytorialnego, parafię),
b) realizacja ró\norodnych form wypoczynku rozwijających zainteresowania
i umiejętności praktyczne dzieci z terenów wiejskich,
c) wyłanianie i promowanie dzieci szczególnie uzdolnionych, promowanie zdolności dzieci,
które nie odnoszą sukcesów edukacyjnych w szkole,
d) wsparcie dla dzieci przejawiających trudności w nauce,
e) przeciwdziałanie agresji i przestępczości wśród dzieci i młodzie\y.
Przepis art. 56 ust. 1 ustawy o systemie oświaty umo\liwia działanie w szkole i placówce
stowarzyszeń i innych organizacji (z wyjątkiem partii i organizacji politycznych), których celem
jest działalność wychowawcza albo rozszerzanie i wzbogacanie form działalności dydaktycznej,
wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki. Wymienione stowarzyszenia i organizacje
mogą podjąć działalność w szkole lub placówce po uzyskaniu zgody jej dyrektora, wydanej
po uprzednim uzgodnieniu warunków tej działalności oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii rady
szkoły lub placówki i rady rodziców.
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła promuje otwarcie szkoły po godzinach lekcyjnych
na potrzeby spotkań i działań organizacji młodzie\owych (harcerstwo, zespoły muzyczne, kluby
turystyczne, filmowe itp.), a tak\e spędzanie wolnego czasu na zajęciach sportowych,
artystycznych, czy informatycznych. Zakłada ponadto realizację szkoleń młodzie\y gimnazjalnej
i ponadgimnazjalnej w zakresie działalności społecznej oraz realizację autorskich projektów
o charakterze lokalnym. Zadanie to ma na celu dostarczenie wiedzy i umiejętności niezbędnych
do sprawnego i efektywnego prowadzenia aktywności społecznej o ró\norodnym charakterze
w środowiskach lokalnych oraz wzmocnienie pozycji liderów młodzie\owych i promowanie
autorskich projektów. Jedną z nowatorskich metod rozwiązywania konfliktów, realizowaną we
współpracy z organizacjami młodzie\owymi, są mediacje rówieśnicze. Uczniowie-mediatorzy
posiadają rozeznanie w problemach młodzie\y i łatwiej jest im pozyskać akceptację i zaufanie ze
strony ich rówieśników, ni\ osobom dorosłym. Program upowszechnia mediację jako sposób
rozwiązywania konfliktów, którego celem nie jest wskazanie i ukaranie winnego, lecz znalezienie
satysfakcjonującego wszystkie strony konfliktu rozwiązania.
17
III.5. Poprawa jakości pracy młodzie\owych ośrodków wychowawczych
i młodzie\owych ośrodków socjoterapii
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła zwraca równie\ uwagę na poprawę jakości
i efektywności działań wychowawczych i resocjalizacyjnych, prowadzonych w młodzie\owych
ośrodkach wychowawczych oraz młodzie\owych ośrodkach socjoterapii. Celem podejmowanych
w ramach tego zadania działań będzie optymalizacja wykorzystania mo\liwości organizacyjno
kadrowych młodzie\owych ośrodków wychowawczych oraz młodzie\owych ośrodków
socjoterapii.
W ramach programu realizowane będą działania zmierzające do poprawy jakości pracy
młodzie\owych ośrodków wychowawczych i młodzie\owych ośrodków socjoterapii. Zadanie
uwzględnia mo\liwość szkoleń doskonalących dla kadry ośrodków jak te\ realizację
profilaktycznych programów autorskich, lokalnych, jak te\ z listy programów profilaktycznych
rekomendowanych przez Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej.
Priorytetem jest jednak poprawa realizacji postanowień sądu rodzinnego o umieszczeniu
młodzie\y w młodzie\owych ośrodkach wychowawczych i młodzie\owych ośrodkach
socjoterapii
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła dą\y ponadto do doskonalenia kadry młodzie\owych
ośrodków wychowawczych i młodzie\owych ośrodków socjoterapii. Przewiduje się
przygotowanie nauczycieli i wychowawców do prowadzenia zajęć socjoterapeutycznych i w
zakresie treningu zastępowania agresji. Jednym z zadań jest opracowanie standardów pracy w
tych ośrodkach oraz świetlicach socjoterapeutycznych oraz opracowanie standardów pracy
resocjalizacyjnej i wychowawczej w stosunku do dzieci i młodzie\y naruszających dyscyplinę,
popełniających wykroczenia i czyny karalne.
III.6. Monitoring wizyjny wejść do szkół i placówek
Wprowadzenie monitoringu wizyjnego wejść do szkół i placówek oświatowych mo\e przyczynić
się do poprawy bezpieczeństwa dzieci i młodzie\y w szkołach i placówkach, a tak\e
do wzmocnienia działań profilaktycznych realizowanych w społeczności szkolnej.
W roku 2007 zapoczątkowano realizację Rządowego programu wspierania w latach 2007 2009
organów prowadzących w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki
w publicznych szkołach i placówkach Monitoring wizyjny w szkołach i placówkach
ustanowiony uchwałą Nr 156/2007 Rady Ministrów z dnia 5 września 2007 r., zmieniony
uchwałą Nr 104/2008 Rady Ministrów z dnia 12 maja 2008 r., oraz rozporządzeniem Rady
Ministrów z dnia 6 września 2007 r. w sprawie form i zakresu finansowego wspierania organów
prowadzących w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki
w publicznych szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 163, poz. 1155, z pózn. zm.).
W 2007 r. na realizację programu przeznaczono łączną kwotę w wysokości 49 205 307 zł.
Ogółem wyposa\ono w monitoring wizyjny 4912 szkół i placówek w całym kraju (szkoły,
zespoły szkół oraz młodzie\owe ośrodki wychowawcze, młodzie\owe ośrodki socjoterapii,
18
specjalne ośrodki szkolno wychowawcze, specjalne ośrodki wychowawcze, bursy, szkoły przy
zakładach poprawczych i szkoły przy schroniskach dla nieletnich).
IV. Sposób realizacji i finansowanie programu
Koordynatorem programu Bezpieczna i przyjazna szkoła jest Minister Edukacji Narodowej.
Program będzie finansowany ze środków bud\etu państwa.
Na realizację programu w roku 2008 przeznacza się 51 100 tys. zł z bud\etu państwa, ze środków
zaplanowanych w rezerwie celowej Nr 54 Bezpieczna i Przyjazna Szkoła . W kolejnych latach
2009 2013 dofinansowanie programu w ramach rezerw celowych bud\etu państwa będzie
uzale\nione od stopnia zapewnienia bezpiecznych warunków w szkołach i placówkach oraz
zgłaszanych w tym zakresie potrzeb. Zakres finansowania programu będzie pomniejszany
w kolejnych latach o zadania ju\ zrealizowane.
Jednocześnie w programie (Harmonogram wdra\ania programu w roku 2008, poz. V.6.
Monitoring wizyjny wejść do szkół i placówek) uwzględniono działania, które zostały przyjęte
uchwałą Nr 156/2007 Rady Ministrów z dnia 5 września 2007 w sprawie Rządowego programu
wspierania w latach 2007-2009 organów prowadzących w zapewnieniu bezpiecznych warunków
nauki, wychowania i opieki w publicznych szkołach i placówkach Monitoring wizyjny
w szkołach i placówkach . Na ten cel przeznaczono 20 000 tys. zł.
Ponadto w programie (Harmonogram wdra\ania programu w roku 2008, poz. V.3.4.
Kontynuacja pracy punktów konsultacyjnych dla rodziców i poz. V.4.1. - Zajęcia pozalekcyjne
w szkołach i w pozaszkolnych placówkach oświatowych rozwijające zainteresowania
stanowiące uzupełnienie oferty edukacyjnej szkoły. Wspieranie programów edukacyjnych
i profilaktyczno wychowawczych realizowanych przez placówki wychowania pozaszkolnego )
uwzględniono sfinansowanie działań, zaplanowanych w Programie rozwoju edukacji na
obszarach wiejskich na lata 2008-2013 , który został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 29
lipca 2008 r.
Minister Edukacji Narodowej corocznie przedstawi Radzie Ministrów szczegółowy
harmonogram wydatkowania środków przeznaczonych na realizację programu w danym roku
bud\etowym.
Część zadań programu zostanie zrealizowana i sfinansowana w ramach zadań statutowych
Ministerstwa Edukacji Narodowej i podległych mu jednostek centralnych, współpracujących
z wyspecjalizowanymi organizacjami pozarządowymi. Dotyczy to w szczególności zadań
związanych z kształceniem i doskonaleniem kwalifikacji nauczycieli w zakresie umiejętności
wychowawczych i profilaktycznych.
19
Zadania programu będą tak\e realizowane i finansowane w trybie przepisów dotyczących
zlecania zadań publicznych organizacjom pozarządowym oraz na podstawie przepisów
dotyczących udzielania dotacji celowych jednostkom samorządu terytorialnego.
V. Przewidywane efekty programu
Program Bezpieczna i przyjazna szkoła promuje ideę zaufania pomiędzy światem dorosłych
a światem dzieci, które powinno być podstawą skutecznych oddziaływań wychowawczych.
Na nauczycielach spoczywa obowiązek budowania wspierających, podmiotowych relacji
z uczniem. Szkoła z racji swoich funkcji zobowiązana jest do wczesnego rozpoznawania
problemów i podejmowania działań profilaktycznych, wychowawczych, terapeutycznych
i korekcyjnych. Program został zaplanowany jako instrument wsparcia dla szkoły, nauczycieli,
uczniów i ich rodziców w zapewnianiu bezpieczeństwa, przyjaznego i sprzyjającego nauce
klimatu społecznego oraz warunków wspomagania rozwoju dzieci i młodzie\y.
Przewidywanym efektem realizacji Programu jest:
1) poprawa bezpieczeństwa w szkole poprzez zmianę klimatu społecznego;
2) uspołecznienie szkoły poprzez zwiększenie wpływu rodziców i współpracę ze
środowiskiem lokalnym;
3) zwiększenie kompetencji wychowawczych nauczycieli i rodziców;
4) zwiększenie zakresu i dostępności pomocy psychologicznej i pedagogicznej ofiarom
przemocy, a tak\e uczniom sprawiającym trudności wychowawcze oraz ich rodzicom;
5) poprawa stanu bezpieczeństwa uczniów;
6) rozszerzenie oferty pozalekcyjnej i pozaszkolnej adresowanej do uczniów;
7) zwiększenie w \yciu szkoły roli liderów młodzie\owych oraz organizacji i stowarzyszeń
obywatelskich, szczególnie organizacji i stowarzyszeń młodzie\owych;
8) promowanie i pilota\ nowych rozwiązań systemu pomocy psychologiczno
pedagogicznej oraz poprawa jakości pracy młodzie\owych ośrodków wychowawczych i
młodzie\owych ośrodków socjoterapii.
VI. Monitoring i ewaluacja
Monitoring programu będzie realizowany dwoma niezale\nymi nurtami:
1) w oparciu o analizę jakościową i ilościową działań zrealizowanych w ramach programu,
przeprowadzaną corocznie przez realizatorów programu;
2) w oparciu o bezpośrednie dane z nadzoru pedagogicznego.
W Polsce prowadzone są regularne, międzynarodowe badania porównawcze. Najwa\niejszymi
z tych badań są:
20
1) badania HBSC (Health Behaviour In School-Aged Children), prowadzone przez WHO
(World Health Organization), powtarzane co 4 lata, realizowane ostatnio w 23 krajach
europejskich;
2) badania ESPAD (European School Survey Project on Alkohol and Drugs), prowadzone
w 35 krajach europejskich, co 4 lata od 1995 r.;
3) Program Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD/PISA) jest poświęcony badaniu kompetencji uczniów
15-letnich. Program jest realizowany od 2000 r. w cyklach, powtarzanych, co 3 lata w
32 krajach.
Minister Edukacji Narodowej, koordynujący realizację programu Bezpieczna i przyjazna
szkoła , dokona corocznie podsumowania i oceny realizacji programu w skali kraju, a w razie
potrzeby jego modyfikacji lub uzupełnienia.
Minister Edukacji Narodowej przedstawi Radzie Ministrów w terminie do dnia 15 lutego
ka\dego roku sprawozdanie z realizacji programu, a tak\e projekt szczegółowego harmonogramu
wdra\ania programu Bezpieczna i przyjazna szkoła na bie\ący rok do zatwierdzenia przez
Radę Ministrów.
Zakłada się, \e w kolejnych latach działania podejmowane i finansowane w ramach programu
Bezpieczna i przyjazna szkoła mogą mieć ró\ne formy i podlegać pewnym modyfikacjom na
podstawie analizy osiąganych wcześniej rezultatów, zgłaszanych potrzeb, a tak\e po
uwzględnieniu kierunków polityki edukacyjnej państwa.
21
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
20090112 uchwala zasady zalacznik2Załšcznik do uchwały Program zapobiegania przestępczo ci cz IUchwała nr 38 z załącznikiem 1Załącznik nr 18 zad z pisow wyraz ó i u poziom IZałącznik 3 Przykłady ćwiczeń relaksacyjnych przy muzyceZałącznik Nrzalacznik nr 2zalacznik nr 5 do SIWZNPOIK załącznik 2Załącznik nr 1odpady zalacznik 2AOS załącznik nr 2 cz 9Załącznik 3 Indywidualna karta spotkań z doradcą zawodowymwięcej podobnych podstron