B/418: M. Schirner - Techniki oddychania
Wstecz / Spis
Treści / Dalej
Techniki oddechowe dla zaawansowanych
Otwórz trzecie oko
Trzecie
oko (zwane również szyszynką, szóstą czakrą, ewentualnie czakrą
międzybrwiową) odpowiada za wiele tajemniczych wrażeń i irracjonalnych
umiejętności - od czytania z gwiazd po jasnowidztwo, od objawień boskich po
emanacje światłem - to jemu przypisuje się wszystkie parapsychologiczne,
ponadnaturalne i niewytłumaczalne zdolności ludzkie. Hindusi umiejscawiają
trzecie oko u nasady czoła pomiędzy oczami, wyobrażając je sobie jako czerwony
punkt. Trzecie oko leży w głębi czoła i energetycznie jest połączone z
szyszynką. Organ ten z kolei jest położony bardziej w głębi czaszki, zaraz za
osią głowy, nieco wyżej umownej linii łączącej uszy.
Aby
obudzić energię trzeciego oka, proponuję wykonać następujące ćwiczenie:
Usiądź
na krześle (lub w dowolnej pozycji medytacyjnej), względnie połóż się wygodnie
na miękkim podłożu. Podczas całego ćwiczenia spokojnie oddychaj nosem, oczy
miej zamknięte.
Nie
podnosząc powiek, spójrz teraz na punkt położony nieco powyżej nasady nosa, a
pomiędzy brwiami - wyobraź sobie, że jest szerokości dwóch palców. Dla
ułatwienia jego lokalizacji możesz wcześniej dotknąć tego miejsca lub lekko je
uszczypnąć. Ten etap ćwiczenia wymaga specyficznego ułożenia gałek
ocznych,
stąd może powstać nieprzyjemne uczucie napięcia oczu.
Pamiętaj
cały czas o głębokim, płynnym i miarowym oddechu.
Gałki
oczne zatrzymaj w tej pozycji tylko dopóty, dopóki możesz to wykonać bez
zbytniego wysiłku, po czym pozwól, by powróciły do naturalnego ułożenia -
wszystko to oczywiście wykonuj bez otwierania oczu.
Ćwiczenie
powtórz kilkakrotnie, wedle swoich chęci.
Uwaga:
Ćwiczenie
może być wykonywane kilka razy dziennie. Podnosi ono zdolności umysłowe i siły
duchowe, pozytywnie wpływa na gospodarkę hormonalną organizmu, prowadzi do
centralizacji energii. Stosując tę technikę, szybciej powrócisz do siebie po
szoku, wstrząsie psychicznym, napięciu nerwowym. Dalszą korzyścią jest leczenie
z depresji, złego nastroju i samopoczucia.
Oddychanie obustronne (nadi shodhana)
Przyjmij
wygodną pozycję siedzącą i wyprostuj plecy. Teraz skrzyżuj palec środkowy i
wskazujący prawej ręki i połóż je stroną wewnętrzną na grzbiecie nosa (te dwa
palce mogą być również kładzione na wnętrzu dłoni - tworzą wówczas tak zwaną vishnu
mudrÄ™).
Najpierw
zrób głęboki wydech. Następnie prawym kciukiem zamknij prawe nozdrze, po czym
wykonaj powolny i głęboki wdech lewą dziurką nosa. Teraz małym palcem zamknij
dodatkowo lewą dziurkę i wstrzymaj oddech tak długo, jak dasz radę. Ponownie
otwórz prawą dziurkę i zrób powoli wydech.
Kiedy
płuca zostaną już dokładnie opróżnione, ponownie wykonaj głęboki i płynny wdech
tą samą komorą nosa. Napełniwszy płuca, ponownie zamknij prawą dziurkę,
wstrzymaj oddech (jak to opisano wyżej), a na końcu otwórz lewą dziurkę, aby
powietrze mogło znów opuścić płuca.
Uwagi:
Ten
opis odnosi się do cyklu oddechowego. Jedno ćwiczenie powinno obejmować co
najmniej pięć cykli, przy czym szczególnie początkujący mogą pominąć etap
wstrzymania oddechu.
Jednak
dla uzyskania optymalnych korzyści z ćwiczenia, powinno się je wykonywać w
następującym tempie:
- PoczÄ…tkujÄ…cy: cztery sekundy na wdech, osiem na wstrzymanie oddechu,
osiem na wydech.
- Zaawansowani: cztery sekundy na wdech, szesnaście na wstrzymanie oddechu,
osiem na wydech. Uwaga: Nie wykonuj ćwiczenia z zatkanym nosem!
Podwójny
oddech podnosi potencjał sił witalnych całego ciała i otaczającej Cię aury,
oczyszcza delikatne kanały energetyczne całego ciała (nadi), poprawia
oddychanie komórkowe i wyrównuje przepływ energii prany przez ciało.
Jest
to również dobre ćwiczenie na wydłużanie czasu trwania wydechu i wdechu. Może
być również stosowane jako sposób łagodzenia boli głowy i migren.
Do
tej techniki dodaję jeszcze ciekawe ćwiczenie wizualizujące: Podczas wdechu
(przez nos) energia prany spływa pod postacią białego światła z obszaru
kręgosłupa do czakry korzenia (albo inaczej: czakry łonowej). Zatrzymując w
sobie oddech, pozwalasz energii prany oddziaływać na to miejsce.
Podczas
wydechu świetlista energia opuszcza ciało, wypływając na zewnątrz przez
centralny kanał kręgosłupa, aż do czakry korony (szczytu głowy).
Kiedy
zmieniasz dziurkę nosa, pozwalasz energii prany ożywiać ciało po drugiej
stronie kręgosłupa.
Oczyszczanie płuc (nie praktykować przy wysokim ciśnieniu krwi)
Usiądź
wygodnie na krześle. Wdech wykonuj nosem, a wydech ustami. Zarówno podczas
wdechu, jak i wydechu odliczaj do ośmiu. Opróżniwszy płuca, zatrzymaj się na
chwilÄ™ i odlicz do szesnastu.
Uwagi:
To
ćwiczenie może na początku wydawać Ci się za trudne, ale nie zrażaj się tym -
jest bardzo skuteczne: czystym i całkowicie opróżnionym płucom łatwiej jest
chłonąć gazy z otoczenia, ponadto ich pęcherzyki szybciej wydzielają i usuwają
wówczas substancje szkodliwe i trujące dla organizmu. Umożliwia to jak
najefektywniejsze wykorzystywanie tlenu przez organizm.
Ten,
kto z tym ćwiczeniem styka się po raz pierwszy, może dostać ataku kaszlu, gdyż
skażenie szkodliwymi gazami, i w związku z tym podrażnienie, jest czasem zbyt
duże. Jest to szczególne doświadczenie dla palaczy, którzy wówczas szybko
przekonują się o możliwościach i zatruciu swoich płuc. Jest to zatem odpowiedni
moment, aby podjąć walkę z nałogiem.
Wydłużanie oddechu
Usiądź
wygodnie na krześle lub przyjmij pozycję kwiatu lotosu. Kciuk swojej prawej
ręki umieść z zagłębieniu powyżej prawych skrzydełek nosa, natomiast palec
serdeczny połóż w tym samym miejscu, tyle że po lewej stronie. Palec wskazujący
i środkowy podciągasz do wnętrza dłoni, podczas gdy najmniejszy palec pozostaje
prosty. Teraz obydwie komory nosa są zamknięte.
Zacznij
od zmniejszenia nacisku palca serdecznego na lewe nozdrze, po czym wykonaj nim
wdech - nos powinien być jednak wciąż lekko przymknięty.
Kiedy
już wykonasz ten nieco nietypowy wdech, ponownie zamknij palcem lewą dziurkę,
po czym częściowo otwórz prawą, aby wykonać w podobny sposób wydech.
Kontynuuj
ćwiczenie, wdychając powietrze częściowo zamkniętą prawą dziurką, a wydychając
- lewÄ….
Uwaga:
Stopień
nacisku na dziurki podczas oddechów oraz czas trwania całego ćwiczenia zależy
od Ciebie. Technika ta ma na celu przedłużenie całego cyklu oddechowego.
Turbooddychanie - Udrażnianie i oczyszczanie płuc (kapalabhati)
Przyjmij
wygodną pozycję siedzącą. Kręgosłup ma być wyprostowany, przy czym powinieneś
też szczególnie pamiętać, aby podczas ćwiczenia nie pochylać głowy. Podbródek
lekko przyciÄ…gnij do siebie.
Oddychaj
wyłącznie brzuchem (czyli używaj przepony), a w żadnym wypadku klatką
piersiową. Dla uzyskania pewności, jedną rękę umieść na brzuchu, a drugą na piersi.
Niech
Twój oddech będzie krótki, szybki i bardzo silny - oddychaj tylko nosem.
Podczas każdego wydechu podbrzusze powinno się zapadać do wnętrza ciała.
Potraktuj płuca jak specyficzną pompę i zamiast spokojnego wydechu, zacznij
wręcz wyrzucać z siebie powietrze - w ten sposób wykonujesz tak zwany ivydech
aktywny.
Rozluźnij
spięte mięśnie brzucha i pozwól, aby podczas wdechu płuca same wchłonęły tyle
powietrza, ile jest niezbędne. Przy wdechu nie angażujesz już swojej
świadomości, wykonujesz zatem tak zwany wdech pasywny, wdychając po prostu tyle
powietrza, ile ciało potrzebuje.
Przyspiesz rytm swojego oddychania do około dwóch wydechów na sekundę.
Uwagi:
Długość
trwania ćwiczenia ustalasz sam - uważaj jednak, aby nie przecenić zbytnio
swoich możliwości, ponieważ ciało może silnie zareagować na zbyt intensywne
udrażnianie dróg oddechowych. Przeciętnie wystarczy przeznaczyć na to ćwiczenie
trzy minuty.
Rezultatem
ćwiczenia jest wymiana gazowa w płucach. Gazy te zawierają ujemne jony
(czyli jony warunkujÄ…ce zdrowie - znajdujÄ… siÄ™ one w wilgotnym i przesyconym
solą powietrzu na obszarach nadmorskich lub leśnych). W ten sposób technika ta
powoduje większe dotlenienie organizmu i szybsze usuwanie z niego szkodliwych i
niepotrzebnych substancji. Ćwiczenie znacznie zwiększa pojemność płuc, a także
doskonale oczyszcza nawet najgłębiej położone pęcherzyki płucne, co z kolei
wpływa na lepszą pracę mózgu, ułatwia proces uczenia się, pobudza i wyostrza
narządy zmysłów.
Ponadto
technika podnosi napięcie systemu nerwowego, wpływając ożywiająco i
mobilizująco na organizm, zaś umysł wchodzi wówczas w świadomy i ustabilizowany
rytm alfa (stan całkowitego rozluźnienia przy zachowaniu obudzonej
świadomości). W ciele wytwarza się wówczas bardzo silne pole energetyczne,
które następnie oddziałuje na system immunologiczny.
Ta
technika jest idealnym uzupełnieniem głębokiego i spokojnego oddechu, podnosi
potencjał sił witalnych, a także wytrzymałość oraz sprawność fizyczną i
umysłową.
Schłodzony oddech
Usiądź
wygodnie na krześle lub przyjmij pozycję kwiatu lotosu.
Wdech
wykonuj ustami, zaś wydech nosem (lub również ustami, jeśli wolisz). Przy
wdechu język zwiń w trąbkę, która posłuży Ci do wciągania powietrza do wnętrza
ciała, stąd usłyszysz przy tym odgłos podobny do siorbania.
Teraz
zatrzymaj w sobie przez chwilę powietrze, po czym pozwól mu spokojnie ulotnić
się przez nos. Przy wydechu zamknij usta, przełknij ślinę i cofnij język w głąb
podniebienia - w ten sposób zostaje on zwilżony, a Ty podczas oddychania nie
masz wrażenia zaschniętego gardła. Podczas wydechu powinieneś również
zapewnić wystarczające zwilżenie ustom, kilkakrotnie oblizując je językiem.
GdybyÅ›
nie potrafił zwinąć języka w trąbkę, uzyskasz podobny efekt, jeśli lekko
rozchylisz wargi, delikatnie położysz między nimi koniuszek języka, po czym
zaczniesz powoli wciągać do płuc powietrze. Również i tutaj pamiętaj o
zwilżeniu ust językiem.
Głębokość
oddechu oraz czas trwania całego ćwiczenia zależą od Ciebie.
Uwagi:
Jest
to efektywna technika, pozwalająca rozwinąć umiejętność koncentracji nad
samoświadomością oddechu. Odświeża gardło i płuca, oczyszcza krew, chroni przed
przeziębieniami. Ponadto stosuje się ją do łagodzenia uczucia głodu lub
pragnienia.
Ponadto
ten sposób oddychania ma niezwykle korzystny wpływ na stan skóry, stąd Hindusi
nazywają go oddechem węża (aluzja do aksamitnej, gładkiej skóry węża).
Przypisuje się mu też zdumiewające działanie regenerujące i lecznicze zarówno
przy skaleczeniach skóry, jak i w napięciach psychicznych i wysiłku woli.
Tego
ćwiczenia nie można wykonywać w zimnym pomieszczeniu ze wzglęciu na możliwość
przeziębienia się.
Oddychanie Mulabhanda czyli energia pod kontrolÄ…
Siądź
prosto na krześle lub przyjmij medytacyjną pozycję kwiatu lotosu. Oddychaj
nosem.
Podczas
wdechu odliczaj do czterech, przy wydechu do ośmiu, zaś w fazie zatrzymania
oddechu do ośmiu (początkujący) lub szesnastu (zaawansowani).
Wdech
ma być spokojny i głęboki. Podczas wstrzymania powietrza napnij wszystkie
mięśnie okolic pęcherza moczowego, odbytu i pośladków - tak jakbyś chciał (a
nie mógł) pilnie iść do toalety. Ten etap oddechu powinien trwać co najmniej
dziesięć sekund, a u zaawansowanych szesnaście. Podczas wydechu ponownie
rozluźnij wszystkie mięśnie.
Na
początku ćwiczenie powinno obejmować tylko kilka cykli oddechowych (pięć do
sześciu), co zapewnia jego długotrwałe działanie. Natomiast jeśli będziemy
wykonywać je za długo, narażamy się na skutki uboczne, takie jak lekkie zawroty
głowy. Dlatego najlepiej jest zaplanować powolny postęp w ćwiczeniach i wykonywać
je w takim tempie, na jakie pozwala nam nasze samopoczucie.
Na
co dzień energia którą dysponujemy, przepływa przez nasze wnętrze
niepostrzeżenie i w najprostszy sposób. Dla zwiększenia przepływu energii
powstaje w nas pragnienie zupełnego oczyszczenia i głębokiego odprężenia.
Dzięki temu ćwiczeniu doprowadzimy do centralizacji całej rozproszonej energii
i zachowamy jej część jako swoistego rodzaju rezerwę dla organizmu.
Uwagi:
Ta
technika odgrywa bardzo dużą rolę w dziedzinie regeneracji i rekonwalescencji
po chorobach. Oddziałuje nie tylko na ciało, ale również na psychikę, stąd
stanowi także składnik terapii antydepresyjnych.
Ćwiczenie
zwiększa również poziom energii w ciele, a także służy jej gromadzeniu. Ponadto
działa wzmacniająco i regenerują-co na mięśnie pleców i organy układu
moczopłciowego, takie jak pęcherz moczowy czy prostata. Hemoroidy (krwawnice)
zostają lepiej ukrwione, a nawet mogą całkowicie zniknąć.
Trójoddychanie
Technika
trójoddechu łączy w jedno trzy możliwe dla człowieka sposoby oddychania:
wysokie (obojczykowe), średnie (żebrowe) i niskie (brzucha-przepony).
Usiądź
wyprostowany na krześle. Rozluźnij się, ale nie garb pleców.
Najpierw
wykonaj nosem kilka wydechów, a potem równie głębokich wdechów. Przy wdychaniu
powietrza unikaj pośpiesznego, urywanego i spiętego oddechu - niech będzie
spokojny i miarowy. Wdychane powietrze powinieneś czuć jako zimne łaskotanie w
gardle i tylnej części nosa.
Poprowadź
powietrze do dolnych obszarów płuc, przy czym lekko napnij wówczas mięśnie
przepony, tak aby podbrzusze uniosło się lekko do góry. Następnie wypełnij
energią dolny obszar żeber - klatka piersiowa powinna wówczas wysunąć się lekko
w przód.
Teraz
pozwól, by oddech doszedł do wyższych partii płuc, tak aby podniósł i wypiął do
przodu Twoją pierś. Zauważ, że brzuch zostaje wówczas automatycznie wciągnięty
w celu wspierania całkowicie wypełnionych powietrzem płuc.
Uwaga: Cykl oddechowy nie powinien składać się z trzech
oddzielnych części, lecz zasilać płuca równomiernym i jednolitym prądem powietrza.
Teraz
na kilka sekund wstrzymaj oddech, po czym wykonaj powolny wydech. Kiedy płuca
zostaną już całkowicie opróżnione, a brzuch i klatka piersiowa rozluźnione, weź
kolejny wdech.
Stare
zalecenia jogiczne podają następujący sposób na uczynienie trójoddychania swoim
własnym rytmem oddechu:
1 tydzień: Podczas wdechu i wydechu
policz do trzech, a na fazÄ™
zatrzymania
oddechu przeznacz dwie sekundy. Powtarzaj ćwiczenie trzy razy dziennie,
przeznaczając na nie za każdym razem po dziesięć minut.
2 tydzień: Postępuj jak w tygodniu
poprzednim, tyle że oddychaj
na
zmianę raz jedną, a raz drugą dziurką (zobacz rozdział Oddychanie obustronne).
3 tydzień: Przy wdechu i wydechu
odliczaj do sześciu, zaś powietrze zatrzymaj w sobie na trzy sekundy. Ćwiczenie
powtarzaj trzy razy dziennie, przeznaczając na nie za każdym razem dziesięć
minut.
4-5 tydzień: Przy wdechu i wydechu
odliczaj do ośmiu, zaś powietrze zatrzymaj w sobie na cztery sekundy. Ćwiczenie
powtarzaj trzy razy dziennie, przeznaczając na nie za każdym razem dziesięć
minut.
6-8 tydzień: Przy wdechu i wydechu
odliczaj do ośmiu, zaś powietrze zatrzymaj w sobie na cztery sekundy. Ćwiczenie
powtarzaj trzy razy dziennie, przeznaczając na nie za każdym razem dwadzieścia
minut.
9-10 tydzień: Przy wdechu i wydechu
odliczaj do dziesięciu, zaś powietrze zatrzymaj w sobie przez pięć sekund.
Ćwiczenie powtarzaj trzy razy dziennie, przeznaczając na nie za każdym razem
dwadzieścia minut.
11 tydzień: Przy wdechu i wydechu
odliczaj do piętnastu, zaś powietrze zatrzymaj w sobie przez siedem sekund.
Ćwiczenie powtarzaj trzy razy dziennie, przeznaczając na nie za każdym razem
dwadzieścia minut.
12 tydzień: Postępuj jak w tygodniu
poprzednim, jednak wydłuż czas trwania ćwiczenia do dwudziestu pięciu minut.
13-15 tydzień: Postępuj jak w tygodniu
poprzednim, jednak wydłuż czas trwania ćwiczenia do trzydziestu minut.
Po 15 tygodniu trójoddech powinien stać się częścią Ciebie.
W celu właściwego pobierania i wzmacniania energii prany zwróć uwagę na następujące punkty:
Odprężenie: Twój oddech powinien przepływać bez jakiegokolwiek
napięcia - aby tak było, musisz się całkowicie zrelaksować. Rozluźnij wszystkie
mięśnie. Twoje wnętrze jest harmonijne i spokojne.
Rytm: Podczas wszystkich ćwiczeń oddech powinien płynąć
jednostajnie i miarowo. Rytmiczny oddech przynosi nam opanowanie i uspokojenie,
umacnia nas w pokonywaniu wszelkich życiowych przeciwności.
Åšwiadome
oddychanie: Kto oddycha w sposób
świadomy, wzmacnia wszystkie cielesne i duchowe funkcje swojego ciała.
Wszystkie organy ciała wyzwalają się z napięcia, można je regenerować i
odmładzać. Zostają ponadto uwolnione najdelikatniejsze energie, które
zaprowadzają harmonię między nami a rytmem naszego życia.
Oddychanie, które odmładza (zobacz też ćwiczenie "Oddychanie samogłoskowe")
Usiądź
prosto na krześle. Rozluźnij się, ale mimo to nie garb. Zamknij oczy i
skoncentruj się na tych odczuciach i reakcjach własnego ciała, które napływają
na Ciebie wraz z oddechem (szczególną uwagę zwróć na nos, gardło i
podniebienie). Przez całe ćwiczenie postaraj się skupić głównie na tych
częściach ciała.
Najpierw
wdychaj powietrze nosem. Teraz pozwól oddechowi wypłynąć z płuc z długim,
głębokim i szumiącym "i". Kiedy płuca zostaną już całkiem opróżnione,
ponownie wykonaj nosem głęboki, spokojny wdech i powtórz całość ćwiczenia.
Uwagi:
Na
początku przeznaczaj na to ćwiczenie około dwóch minut, po czym w zależności od
własnego samopoczucia wydłużaj czas wykonywania ćwiczenia.
Technika,
praktykowana regularnie, ma długofalowe działanie odmładzające na cały organizm
i szczególnie pomaga przy takich dolegliwościach, jak: ból głowy, szum w uszach
oraz nadmierna podatność nosa i gardła na infekcje.
Intensywne oddychanie zdrowiem
TÄ™
technikę może praktykować ten, kto już wcześniej nabył trochę doświadczenia
przy innych ćwiczeniach oddechowych i opanował umiejętność świadomej kontroli
swojego oddechu podczas etapu jego zatrzymywania w sobie. Tego ćwiczenia nie
powinno się w żadnym wypadku wykonywać przy takich dolegliwościach, jak:
wysokie ciśnienie krwi, problemy z sercem, płucami i układem krążenia.
Najlepiej,
jeśli położysz się płasko na plecach. Rozluźnij się, ręce ułóż po bokach ciała
i zaciśnij pięści.
Powietrze
wdychaj nosem, a wydychaj ustami.
Najpierw
poczekaj, aż twój umysł i ciało uspokoją się, po czym spróbuj świadomie
zlokalizować to miejsce lub część ciała, która jest w stanie wytrąconej
równowagi i wymaga leczenia.
Wykonaj
kilka głębokich wdechów i wydechów, a następnie spróbuj pomiędzy tymi dwoma
etapami zatrzymać w sobie powietrze na tak długo, jak to tylko możliwe. Im
dłużej to trwa, tym silniejsze i dogłębne będzie działanie ćwiczenia.
FazÄ™
zatrzymania oddechu w sobie świadomie wykorzystaj dc pobierania wytwarzanej
wówczas w ciele energii wdychanego powietrza. Skieruj skupioną w ten sposób energię
na leczoną część ciała. W ten sposób pobudzasz swoje sił y potrzebne do
samozdrowienia i samoregeneracji.
Gdy
poczujesz, że wyczerpałeś już cały zapas zgromadzonej energii, wykonaj powolny
wydech. Przy następnym oddechu postępuj tak samo.
Jeśli
podczas ćwiczenia zapotrzebowanie na tlen zacznie przeważać nad świadomością,
wykonaj kilka wyrównujących jego poziom wdechów i nie przystępuj ponownie do
ćwiczenia dopóty, dopóki Twój oddech nie zacznie znów płynąć spokojnie i
harmonijnie.
Jeśli
zauważysz, że zaczynasz się pocić, a chora strefa Twojego ciała daje wyraźnie
znać o sobie, natychmiast zaprzestań ćwiczenia i powróć do niego przy kolejnej
okazji do ćwiczeń.
Uwagi:
TÄ™
technikę powinieneś praktykować najlepiej krótko przed snem lub zaraz po przebudzeniu,
przeznaczając na nią trochę więcej czasu niż na inne ćwiczenia oddechowe.
Praktykuj ją dopóty, dopóki nie zauważysz widocznej poprawy w leczonej strefie
ciała.
Jeśli
na początku ćwiczenie będzie nastręczać Ci trudności, nie rezygnuj, ponieważ
jest to głęboko uzdrawiająca technika o długofalowym działaniu.
Lecznicze
właściwości ćwiczenia sprawią, że powiększysz pojemność swoich płuc, dzięki
czemu Twój oddech stanie się mocniejszy, głębszy i bardziej harmonijny. Ponadto
ćwiczenie poszerza klatkę piersiową, zaś jego regularne wykonywanie prowadzi do
zniwelowania skrzywień postawy górnego odcinka kręgosłupa.
Oddychanie czakrami (indiańskie ćwiczenie oddechowe*)
* Wg Marielu Lórler: "Huter des alten Wissens"/"Strażnicy prawiedzy"
(zob. dodatek).
Jeśli
nie orientujesz się w rozmieszczeniu poszczególnych czakr ciała, powinieneś
najpierw zaznajomić się z techniką
o nazwie Oddychanie światłem czakr.
Do
tego ćwiczenia najwygodniej jest usiąść na podłodze, abyś - jak mówią Indianie
- czuł się "bliżej Ziemi". Możesz je wykonywać w mieszkaniu, ale jeszcze
lepiej zrobisz, jeśli udasz się w tym celu na łono natury - na przykład do lasu
lub nad rzekę. Zwróć też uwagę na to, aby wszystkie ćwiczenia wykonywać w
zupełnej ciszy, bez żadnych zakłóceń zewnętrznych.
1. Pierwsza czakra (korzenia) Oddech
twórczy
Wykonuj
powolne i głębokie wdechy za pomocą przepony. Na siedem sekund zatrzymaj
oddech, pamiętając o jednoczesnym napięciu przy tym mięśni pęcherza i odbytu.
Następnie rozluźnij się i wykonaj wydech ustami.
2. Druga czakra (pępka) Oddech
kobiecy, zwany pasywnym
Wykonaj
gwałtowny wdech i wtłocz powietrze przez usta do klatki piersiowej. Na chwilę
zatrzymaj powietrze w czym pozwól mu opuść do podbrzusza. Na koniec wykonaj
równie mocny wydech przez usta.
3. Trzecia czakra (splotu słonecznego)
Oddech męski, zwany aktywnym
Wykonaj
gwałtowny wdech i wtłocz powietrze przez usta do klatki piersiowej. Na chwilę
zatrzymaj powietrze w płucach po czym pozwól mu opaść do górnej części brzucha. Na koniec wykonaj
równie mocny wydech przez usta.
4. Czwarta czakra (serca) Oddech oczyszczajÄ…cy
WdychajÄ…c
powietrze nosem, powoli wprowadzaj je do pod-brzusza. Tam wstrzymaj na chwilÄ™
oddech. Następnie trzykrotnie unieś je powoli do klatki piersiowej, przy czym
za każdym razem pozwól mu opadać do podbrzusza. Ponownie wykonaj wydech przez
usta.
5. Piąta czakra (gardła) Szczęśliwy oddech
Rozchyl
lekko usta. Wykorzystując do tego mięśnie brzucha, wykonaj ustami siedem
krótkich, lecz silnych wdechów. Płuca opróżnij kolejnymi siedmioma krótkimi
wydechami prze? usta.
6. Szósta czakra (miądzybrwiowa, trzecie oko) Oddech uspokajający
Pomiędzy
brwiami połóż palec środkowy prawej ręki, zaś kciukiem zamknij prawa komorę
nosa. Lewą dziurką wykonuj głębokie wdechy, wprowadzając powietrze aż do
brzucha. Teraz palcem serdecznym zamknij lewÄ… komorÄ™ nosa i wstrzymaj oddech na
cztery kolejne sekundy. Otwórz prawą dziurkę i wykonaj nią głęboki wydech, a
następnie wdech. Ponownie zamknij prawą komorę nosa, wstrzymaj oddech na cztery
sekundy i zrób wydech lewą dziurką.
7.
Siódma czakra (koronna/szczytu głowy) Oddech małej śmierci
Oddychaj
przeponą, głęboko wciągając powietrze nosem. Zatrzymaj tam powietrze na dwie
sekundy. Ustami wykonaj wydech i znów na dwie sekundy zatrzymaj oddech, po czym
ponownie wykonaj wdech nosem.
Wszystkie
siedem ćwiczeń oddechowych powinno być wykonywanych jedno po drugim. Podczas
każdego ćwiczenia oddechowego wczuwaj się w przynależną do niego czakrę. Poczuj
ich siłę.
Obok
specyficznego sposobu oddychania możesz wzmacniać i pobudzać poszczególne
czakry poprzez śpiewanie konkretnych sylab, a także wizualizację barw
świetlnych. Śpiew i wizualizację można również stosować jako dodatek,
dołączając je do jednego lub wszystkich podanych wcześniej ćwiczeń oddechowych.
Dźwięki lub pieśni budzące czakry
Pierwsza czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "aaahhh".
Druga czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "soool".
Trzecia
czakra
Wykonuj głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "suuummm".
Czwarta czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "eeeeeee".
PiÄ…ta czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "uuuuu".
Szósta czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu zaśpiewaj
pełne "suuunnn".
Siódma czakra
Wykonuj
głębokie wdechy nosem i wciągaj powietrze do brzucha. Przy powolnym wydechu
zaśpiewaj pełne "ooommm".
Podczas
śpiewu powinieneś również zatrzymywać się przy kolejnych czakrach, czerpiąc z
nich - jako z ośrodków energetycznych - energię do medytacji. Wczuwaj się przy
tym w przepływ energii i pozwól jej poprowadzić siebie.
Na koniec zaśpiewaj: "AH-U-SOL-E-SUN-SUM-OHM".
Taka
kolejność dźwięków najlepiej pobudza przepływ energii pomiędzy wszystkimi
czakrami ciała.
Natomiast
przy wizualizacjach barw, które możesz wykonywać zarówno jako oddzielne
ćwiczenia, jak i w połączeniu ze śpiewem dźwięków czakr, najlepiej jest
umieścić dłoń kilka centymetrów nad daną czakrą. Każdej z barw przypatrz się
swoim wewnętrznym okiem, wyobrażając sobie jednocześnie, jak przez Twoją dłoń
napływa do czakry kosmiczny promień światła.
Na
koniec pozwól, aby przez siódmą czakrę wpłynął w Ciebie biały promień światła
(powstały z połączenia wszystkich barw) -tak że zostaniesz całkowicie spowity
świetlistą powłoką.
PrzyporzÄ…dkowanie barw oddechowych do sylab
Pierwsza
czakra
czerwień
twórczy
AH
Druga
czakra
pomarańcz
kobiecy
SOL
Trzecia
czakra
żółć
męski
SUM
Czwarta
czakra
zieleń
oczyszczony
E
PiÄ…ta
czakra
błękit
szczęśliwy
U
Szósta
czakra
purpurowy
uspokajajÄ…cy
SUN
Siódma
czakra
biel
mała
śmierć
OHM
Te
ćwiczenia pobudzają wszystkie czakry, łącząc nas w ten sposób z naszymi
naturalnymi źródłami energii. Wspomagają i sprzyjają wewnętrznej równowadze
ciała, ducha i umysłu. Ponadto rozbudzają w nas procesy samouzdrawiania i
samoregeneracji.
Na co dzień nasz umysł jest w pogoni za tysiącami
rzeczy,
przez co tracimy kontakt z samymi sobÄ….
Dzięki świadomemu oddychaniu,
tak szybko jak błyskawica
możemy powrócić do siebie.
Thich Nhat Hanh
Oddychanie spółgłoskami i samogłoskami
Właściwe
oddychanie samogłoskami zakłada opanowanie trój-oddechu (zob. odpowiedni
rozdział).
Całe
ciało powinno być rozluźnione, a gardło jako aparat głosowy - wypoczęte.
Wykonuj
powolne wdechy nosem, tak jakbyś wąchał coś miłego. Myśl przy tym o wybranej
przez siebie samogłosce, ewentualnie spółgłosce i świadomie przyjmij ją wraz z
wdychanym powietrzem. Teraz zatrzymaj oddech na około trzech sekund.
Przy
wydechu głośno i wyraźnie wydaj z siebie wybrany dźwięk. Spróbuj wyśpiewać go
najczyściej i najdłużej jak potrafisz. Możesz też go wypowiedzieć, wyśpiewać,
zamruczeć, wydmuchać, wydłużyć lub wyszeptać - tak aby sposób jego wyrażania
był charakterystyczny i właściwy tylko Tobie.
Poruszaj
ustami tyko wtedy, kiedy jest to potrzebne, artykułując dźwięki wyraźniej niż
zwykle - w ten sposób najlepiej pobudzisz specyficzne partie ciała.
Podczas
wydechu całą swoją duchową uwagę skieruj na te części ciała, które według
Ciebie potrzebują pomocy. Im dokładniej i plastyczniej wyobrazisz sobie wybrany
organ ciała, tym lepiej krew doprowadzi do niego energię prany.
Uwagi:
Oddychanie
samogłoskami rozluźnia i regeneruje odpowiadające im organy oraz poprawia ich
ukrwienie. Ponadto wspomaga optymalny sposób wykonywania wydechu, aktywizując
tym samym silne procesy oczyszczające. W przypadku zbyt słabej działalności
przepony, ćwiczenie to wpływa na jej uelastycznienie i wzmocnienie.
Każdy
z dźwięków powinien być ćwiczony co najmniej przez trzy do pięciu minut.
Technikę możesz praktykować kilka razy w ciągu dnia.
Samogłoski i spółgłoski - wymowa, zakres działania i zastosowanie w oddychaniu
Samogłoska "i"
•
Szeroko rozsunięte wargi, radosna twarz, koniuszek języka przyciśnięty do
dolnych siekaczy.
•
Obszar całego ciała, szczególnie kości czaszki, szyszynka, przysadka mózgowa i
znajdujący się na głowie ośrodek oddechowy.
•
Korzystne działanie przy bólach głowy, nieżytach górnych dróg oddechowych,
szumie w uszach, przeziębieniach, a także przy złym nastroju i agresji.
Samogłoska
"e"
•
Szeroko (jak do uśmiechu) ułożone usta, koniuszek języka przyciśnięty do
dolnych siekaczy.
•
Obszar karku, szczególnie tarczycy, krtani; wzmocnienie i usprawnienie
strun głosowych - głos i seksualność warunkują się wzajemnie, tak więc ta
samogłoska działa niezwykle korzystnie na potencję.
•
Korzystne działanie przy katarze, chrypce, zapaleniu migdałków, chorobach
tarczycy, osadach w gardle i krtani. Poprawa ukrwienia błony śluzowej i
gruczołu tarczycowego.
Samogłoska
"a"
•
Naturalny wyraz twarzy i ułożenie ust, koniuszek języka przyciśnięty do
dolnych siekaczy. Przy wymawianiu samogłoski otwieraj szeroko usta.
•
Cały górny obszar klatki piersiowej, szczególnie oskrzela, grasica (gruczoł
piersiowy).
•
Korzystne działanie przy trudnościach w oddychaniu, niskim poziomie energii
życiowych, apatii i kompleksach na tle psychicznym.
Samogłoska
"o"
•
Poważny wyraz twarzy, przy którym usta są małe i zaciśnięte. Język nie dotyka
ust.
•
Obszar klatki piersiowej i przepony, szczególne wzmocnienie serca i trzustki.
•
Korzystne działanie na serce (zachowaj szczególną ostrożność przy bólach serca
- nie przetrenowuj siÄ™!).
Samogłoska
" u"
•
Bardzo poważny wyraz twarzy. Usta są małe, zaciśnięte, złożone jak do
gwizdania. Język nie dotyka ust.
•
Cały obszar poniżej przepony, szczególnie żołądek, jelita, pod-brzusze.
•
Korzystne działanie przy bólach menstruacyjnych, prostacie, niewydolności
jelit, ociężałości.
Samogłoska
"ä"
•
Wyraz twarzy jak przy ziewaniu, usta szeroko otwarte. Przy tym ćwiczeniu
wyjątkowo oddychamy tylko i wyłącznie przez usta, które pozostają cały czas
szeroko otwarte.
•
Obszar gardła i gardzieli.
•
Korzystne działanie przy zmęczeniu, niskim ciśnieniu krwi w mózgu. Ćwiczenie
zapobiega zwapnieniu tętnic i atakom apopleksji (uwaga: przy szybkim tętnie
oddechy podczas ćwiczenia powinny być powolne i delikatne).
Samogłoska
"ö"
•
Poważny wyraz twarzy, przy którym usta są małe i zaciśnięte. Język nie dotyka
ust.
•
Korzystne działanie na żołądek, wątrobę i trzustkę, rozluźnienie mięśni klatki
piersiowej. Ćwiczenie masuje i rozluźnia mięsień przepony i odciąża serce,
przynosząc przyjemne uczucie lekkości.
•
Przy krótkim, gwałtownym oddechu ćwiczenie ożywia splot słoneczny
(Solarplexuś), usprawnia krążenie, usuwa nagromadzone zapasy szkodliwych substancji
i mobilizuje siły życiowe. Przynosi też ogólną poprawę nastroju.
Samogłoska
"ü"
•
Bardzo poważny wyraz twarzy. Usta są małe, zaciśnięte, złożo-ne jak do
gwizdania. Język nie dotyka ust.
•
Obszar poniżej przepony, szczególnie nerki, nadnercza, dolny odcinek
kręgosłupa, gruczoły i organy płciowe.
•
Korzystne działanie przy bólach nerek, impotencji.
Spółgłoski
" m " i " n "
•
Naturalny wyraz twarzy, usta zamknięte, wargi lekko zetknięte ze sobą - nie
zaciśnięte. Przy "m" język spoczywa na dole podniebienia, nie dotykając
jednak zębów, przy "n" - na górze. Dźwięki nie powinny wydobywać się z
Ciebie ani gwałtownie, ani niespokojnie, lecz tworzyć jednorodne i miłe dla
uszu brzmienie.
•
Te spółgłoski mają związek z całym układem kostnym ciała. Obszar szczególnego
działania to głowa, klatka piersiowa, plecy.
•
Korzystne działanie przy zawrotach głowy, szumie w uszach, kłopotach ze
słuchem. Poprawiają zdolności artykułowania dźwięków, sprzyjają oddzielaniu się
flegmy oraz wytwarzaniu kwasów węglowych i innych substancji normalizujących
ciśnienie krwi.
Można
również oddychać kilkoma samogłoskami (ewentualnie spółgłoskami), wymawiając je
jedne po drugich.
Wersja
alternatywna: Podczas tego ćwiczenia
możesz oddychać wszystkimi samogłoskami (przeznaczając na każdą kilka minut) -
tak aby całe ciało mogło wziąć udział w tym regenerującym procesie
uzdrawiajÄ…cym.
Uwaga:
Ta
technika nadaje się zarówno do zajęć grupowych, jak i każdego rodzaju
samodzielnych medytacji. Kilka osób potrafi bez przerwy wymawiać dowolną
samogłoskę, co wpływa na dynamikę i głębię wibracji.
Oddech miecha kowalskiego (bhastrika pranayama)
Usiądź
wygodnie, wyprostuj się, nie pochylaj głowy.
Podczas
ćwiczenia oddychaj brzuchem, wykonując krótkie, silne ruchy przeponą. Powietrze
szybko i gwałtownie wdychasz nosem, którego skrzydełka podnoszą się przy tym na
zewnątrz, przez co powstaje efekt sapania. Postaraj się podczas ćwiczenia jak
najbardziej ograniczyć pracę klatki piersiowej. Ruchy przepony powinny być
możliwie rytmiczne.
Zacznij
od wykonania krótkich wydechów. Następnie spróbuj przez chwilę silnie i
nieprzerwanie wdychać powietrze nosem, pomagając sobie w tej czynności szybkim
napinaniem brzucha. Następnie rozluźnij nagle mięśnie przepony i wykonaj
nieprzerwany wydech nosem.
To
ćwiczenie powtórz dziesięć razy, trzymając dalej prosto głowę.
Następnie
ostro przechyl głowę w lewo, tak jakbyś chciał popatrzyć przez swoje ramię.
Całe ćwiczenie powtórz teraz w tej pozycji. Następnie odwróć głowę w prawo
przez prawe ramię, po czym również i w tej pozycji wykonaj dziesięć oddechów w
sposób opisany wyżej. Potem powróć do postawy wyjściowej i jeszcze raz wykonaj
dziesięć razy całe ćwiczenie.
Na
koniec wykonaj głęboki wdech i zatrzymaj powietrze w sobie tak długo, jak nie
sprawia Ci to trudności (nie przetrenowuj się z powodu ryzyka utraty
przytomności). Następnie pozostań w pozycji siedzącej, czekając nim Twój oddech
nie powróci do swojego normalnego rytmu.
Uwaga:
Ta technika oddechowa podnosi zawartość składników alkalicznych we krwi. Wywołuje
także niezwykle radosny stan odprężenia.
Oddech wahadłowy (tala-yukta)
Siedzisz wyprostowany i rozluźniony. Oddychasz nosem.
Wdech
wykonuj przeponą, licząc przy tym do trzech. Wyobraź sobie wahadło, które
kołysze się raz w tę, a raz w tamtą stronę - będąc w najwyższym punkcie swojego
ruchu zwalnia, jakby miało się zaraz zatrzymać, po czym zmienia kierunek, by
znów się kołysać. Podobnie musi zachowywać się Twój oddech.
OdliczajÄ…c
ostatnią sekundę swojego spowolnionego oddechu, odwróć niepostrzeżenie jego
kierunek i pozwól mu wypływać z Ciebie przez następne trzy sekundy. Również pod
koniec fazy wydechu odwróć niepostrzeżenie kierunek oddechu i ponownie wykonaj
wdech.
Oddech
nie może być zatrzymany nawet na chwilę - zawsze płynie jednakowym rytmem, zaś
fazy wdechu i wydechu są równej długości i nie ma pomiędzy nimi przerwy.
Długość
oddechu zwiększaj (w zależności od kondycji) do czterech, pięciu, sześciu
sekund (nie ma górnego ograniczenia). Ważne jest, aby jedna faza oddechu
przechodziła w drugą i aby zachować rytm wahadła. Jest to sposób oddychania
ciągłego.
To
ćwiczenie jest rozgrzewka do następnego, zwanego oddychaniem Kevali.
Uwaga:
To
ćwiczenie ma właściwości kojące względem całego systemu nerwowego. Doskonale
wygładza zmarszczki, jako że podczas praktykowania tej techniki wszystkie
mięśnie twarzy rozluźniają się, zaś rysy ulegają złagodzeniu i odprężeniu -
zaczyna odbijać się w nich głęboka harmonia i wewnętrzny spokój.
Dzięki opanowaniu wznoszącego się oddechu (udana)
jogini są w słanie przejść przez wodę, muł i ciernie,
nie będąc przez nie nawet muśniętymi,
a przez to wyzbyć się swojego ziemskiego ciała.
Patanjali
Oddychanie Kevali (stałość oddechu)
Mistrzowie
jogi są zdania, że ta technika oddechowa jest w stanie zastąpić i dopełnić
wszystkie inne. Jest królową wszystkich technik pranayamy. Jedynym warunkiem
jest opanowanie techniki oddechu wahadłowego.
Ćwiczenie
składa się z dwóch części: Kevali 1 + Kevali 2.
Kevali 1 (oddech ciągły)
Przejdź
do oddechu wahadłowego i przez kilka minut pozostań w jego rytmie, czekając, aż
oddech stanie się głęboki i spokojny. Oczy powinny być zamknięte.
Skup
całą swoją uwagę wyłącznie na oddechu. Świadomie poczuj przepływ oddechu,
zwracając uwagę nawet na najdelikatniejsze jego drżenia.
Spróbuj
teraz zatrzeć przejście pomiędzy fazą wdechu a fazą wydechu - tak aby
niepostrzeżenie i płynnie przechodziły one w siebie. Efekt ten osiągniesz
poprzez spowolnienie procesów oddechowych. Pozwól, aby wdech ustępował
wydechowi, a wydech wdechowi - tak aby nie było między nimi granic.
Wykonuj całe ćwiczenie, nie czyniąc przy tym
najmniejszego nawet wysiłku.
Takie
jest Kevali 1, czyli oddech ciągły, opierający się na stuprocentowej
koncentracji świadomego oddechu. Zarówno przy oddechu wahadłowym, jak i
Kevali 1, daje się wyczuć lekkie napięcie klatki piersiowej. Dopiero opanowanie
tego ćwiczenia (względnie Koncentracji świadomości) umożliwia Ci
przejście o stopień wyżej.
Kevali 2 (oddech niewidoczny)
Przejście
od Kevali 1 do Kevali 2 przychodzi samoistnie i nie powinno być również w żaden
sposób kontrolowane.
W
momencie osiągnięcia podczas Kevali 1 stanu jak największego rozszerzenia płuc,
kiedy to siła oddechu jest najkorzystniejsza, w sposób naturalny następuje
rozluźnienie klatki piersiowej. Organy oddechowe słabną, aż do osiągnięcia tego
punktu, w którym oddech staje się pozornie niewidoczny. Czujesz się tak, jakbyś
w ogóle nie oddychał.
Niewidoczny
oddech powinien towarzyszyć wszystkim rodzajom medytacji. Tylko dzięki Kevali
2, najwyżej technice oddechowej, medytujący może osiągnąć stan całkowitego
rozproszenia się, niebytu - stan, który jogini nazywają samadhi.
Oddech połączony
rebirthing
Za
tymi określeniami kryje się bardzo intensywny proces oddechowy, który został
lekko dopasowany do każdej z technik oddechowych. W swojej prezentacji w tej
książce nazywam go oddechem połączonym, ponieważ ta nazwa najlepiej określa
jego istotÄ™.
Ten
głęboko psychologiczny proces o przebiegu duchowym stał się tematem literatury
fachowej, którą naprawdę warto przeczytać, aby dotrzeć w głąb siebie. Ja
ograniczę się tutaj wyłącznie do opisu przebiegu tego sposobu oddychania.
Najkorzystniej
byłoby, gdybyś tę technikę oddechową praktykował pod okiem doświadczonego
trenera technik oddechowych, ewentualnie terapeuty leczącego oddechem. Możesz
wprawdzie ćwiczyć samemu, jednak bądź świadomy, że w trakcie terapii dotkniesz
głęboko tkwiących w Twojej psychice barier, które następnie zostaną gwałtownie
przerwane. Ludziom niestabilnym emocjonalnie i psychicznie polecam konsultacjÄ™
z terapeutą oddechowym, który poprowadzi ich przez te wstrząsające psychiką
procesy pewnie, bezpiecznie i do celu. Być może masz też zaufanego przyjaciela,
który mógłby Ci przy tym towarzyszyć - dla swojego własnego dobra nie
powinieneś jednak wykonywać tego ćwiczenia w zupełnej samotności.
W
tym miejscu pragnąłbym zacytować słowa Leonarda Orra: "Oddech jest pewny i
całkowicie beztroski Twoja energia życiowa płynie pewnie i całkowicie
beztrosko. Twój umysł i uczucia - przeciwnie- nie są tak pewne i beztroskie".
To,
co podczas tej techniki oddechowej wywołuje największy strach w ludziach, to
stan hiperwentylacji, który pojawia się w większości przypadków (najczęściej
już za pierwszym razem).
Najpierw
podczas terapii zaczyna się odczuwać drżenia i wibracje, najczęściej w
okolicach palców, ramion, nóg, stóp i wokół ust. Postępujący dalej proces
hiperwentylacji objawia się lekkimi skurczami rąk, nóg i ust, co może
doprowadzić do stanu zwanego przykurczeni rąk lub łuską karpia.
Kolejnym wyraźnym uczuciem jest przejmujące zimno. Efekt hiperwentylacji
występuje wówczas, gdy duch - za pomocą oddechu - usiłuje pozbyć się
nieświadomie zakorzenionych w psychice blokad.
Jak
jednak wykazują tysiące przeprowadzonych terapii, ów syndrom hiperwentylacji
jest niegroźny i samoistnie zanika, jeśli podczas tej fazy oddychasz świadomie.
W końcu zostajesz nagrodzony przyjemnym uczuciem odprężenia, określanym też
przez niektórych jako niebiański odpoczynek.
Podczas
procesu hiperwentylacji bardzo często ujawniają się wspomnienia z chwili
narodzin i zwiÄ…zane z niÄ… uczucie strachu - stÄ…d bierze siÄ™ nazwa techniki: rebirthing
- ponowne narodzenie.
Stany
emocjonalne, które obok strachu wywołują również wściekłość, smutek, cierpienie
czy nienawiść, były często nieświadomie przez Ciebie tłumione, abyś nie musiał
przeżywać ich na nowo. Te nieświadomie krępujące cię urazy i blokady
mogą być powodem wspomnianych skurczów mięśni.
Oddech
połączony rozluźnia jednak zarówno
skurcze ciała, jak i ducha, zaś wraz z zaufaniem do własnego oddechu znikają
również zjawiska hiperwentylacji.
Funkcja
partnera lub terapeuty podczas tego ćwiczenia polega na towarzyszeniu
oddychającemu zarówno na płaszczyźnie cielesnej, jak i duchowej oraz na
zapewnieniu mu uczucia pewności, nieskrępowanego rozwoju i bezpieczeństwa.
Zazwyczaj osoba towarzyszÄ…ca nie interweniuje podczas terapii - oddychajÄ…cy sam
określa kierunek i rozwój ćwiczenia.
Pierwsze ćwiczenie przygotowawcze
Wdychaj
powietrze nosem - świadomie, lekko i głęboko. Tempo oddechu powinno być nieco
szybsze od normalnego. Na koniec pozwalaj powietrzu ulatniać się bez
zatrzymywania go w sobie.
Po
wydechu, nie robiąc przerwy, ponownie wciągaj powietrze do płuc. Wydech nie
jest tutaj wykonywany z udziałem świadomości, tylko całkowicie podlega
naturalnym skurczom mięśni ciała -zaufaj im! Ważne jest, aby wdech z wydechem
były ze sobą nierozłącznie powiązane, stąd pospolita nazwa tego ćwiczenia: oddychanie
połączone.
Za
jednym razem wykonaj dwadzieścia do trzydziestu tego typu oddechów (podczas
ćwiczenia, nieustannie wczuwaj się w siebie).
Po
tym ćwiczeniu wykonaj kilka wdechów i wydechów, po czym rozluźnij się.
Drugie ćwiczenie przygotowawcze
Postępuj
jak przy poprzednim ćwiczeniu, tyle że tym razem oddychaj przez otwarte usta.
Zauważ,
jakie jest Twoje samopoczucie w porównaniu z pierwszym ćwiczeniem
przygotowawczym. Możesz także przeprowadza eksperyment i spróbować oddychać
przez nos, mając jednak lekko otwarte usta. Co wówczas czujesz?
Tutaj
także wystarczy, jeśli wykonasz dwadzieścia do trzydziestu oddechów.
Trzecie ćwiczenie przygotowawcze
Oddychaj
w sposób opisany w ćwiczeniu pierwszym, jednak bez wydawania najmniejszego
dźwięku. Powietrze ma wpływać w Ciebie bezgłośnie i równie bezgłośnie wypływać
- bez przerwy.
Najlepiej,
jeśli zamkniesz przy tym oczy i staniesz się świadomy energii swojego oddechu.
Czwarte ćwiczenie przygotowawcze
W
tym ćwiczeniu będziesz potrzebował wsłuchać się w podszepty swojej intuicji i
swojego wnętrza.
Wykonaj
najpierw cztery krótkie oddechy połączone, po czym zrób głęboki wydech.
Całość powtórz kilkakrotnie - tak aby łącznie wykonać dwadzieścia do
trzydziestu oddechów.
Unikaj
rutyny i eksperymentuj z liczbą wykonywanych oddechów - na przykład zrób siedem
krótkich i jeden długi, a za drugim razem dziesięć krótkich i jeden długi
wydech. Nie bój się zmian!
Odnajdź
rytm najlepiej dopasowany do siebie - gdy poddasz się mu, ciało podporządkuje
siÄ™ i przyjmie go jako rytm naturalny.
Powyższe
ćwiczenia przygotowawcze, wykonywane raz lub dwa razy dziennie, stanowią
doskonałe przygotowanie do kompletnej terapii oddechowej.
Już
same te cztery ćwiczenia mogą sprawić, że staniesz się świadomy własnego
oddechu.
Przebieg terapii
Połóż
się wygodnie na kocu lub materacu. Okryj się nim, gdyż terapia może trwać od
jednej do trzech godzin, zaś ty nie możesz być narażony na uczucie zimna z
powodu niskiej temperatury na zewnątrz. Ważne jest też, aby wybrać takie
miejsce do ćwiczeń, aby nie dobiegały do niego żadne hałasy z zewnątrz.
Partner, który towarzyszy Ci podczas terapii, siedzi spokojnie obok Ciebie. Relaksująco
może też podziałać delikatna muzyka w tle.
Zacznij
od oddechu wahadłowego - tak jak zostało to opisane w pierwszym
ćwiczeniu przygotowawczym. Wdechy i wydechy wykonuj nosem, jednak jeśli ciało
chce oddychać przez usta, zaakceptuj to. Pozwól na prawie każdy rodzaj naturalnej
dynamiki ciała, pojawiający się podczas terapii. Ważne jest jednak, abyś
podczas całego ćwiczenia oddychał w sposób połączony.
Przeróżne
procesy, doświadczane przez ciało podczas terapii, mogą doprowadzić do
zatrzymania oddechu w sobie. Partner towarzyszący Ci w ćwiczeniu powinien
wówczas delikatnie pomóc Ci powrócić do oddechu połączonego.
Jak
już wspomniano na początku, możliwe jest, że w trakcie terapii, a szczególnie w
momencie zbliżania się do momentu przekroczenia barier psychicznych, może dojść
do silnych procesów energetycznych.
Pomocna
może okazać się wówczas mocna, rytmiczna muzyka (np. odgłosy gry na bębnie), co
wpłynie na przyspieszenie i intensyfikację wewnętrznej walki. W tej fazie jest
całkiem możliwe, że Twoje wewnętrzne emocje i uczucia znajdą swoje ujście w
płaczu, szlochaniu lub krzyku. W żadnym wypadku nie powinieneś tłumić tych
reakcji w sobie.
Po
usunięciu wszystkich blokad, co często następuje w sposób spontaniczny i
gwałtowny, zostaniesz nagrodzony bardzo silnym, uszczęśliwiającym uczuciem
wywołanym przez nagły wybuch witalnych sił życiowych. W tym momencie terapii
poleca się, aby towarzyszący Ci partner włączył delikatną, spokojną muzykę,
która umożliwi Ci powrót do równowagi wewnętrznej.
Na
tym etapie Twój oddech samoistnie przejdzie w rytm trójoddechu.
TerapiÄ™
można ostatecznie zakończyć rozmową, podczas której uczestnicy wymienią między
sobą wrażenia i przeżycia.
Ćwiczenia w wodzie
Czy
wiedziałeś, że kąpiel utrzymuje również w czystości energię Twojego ciała?
Opisaną powyżej terapię można także przeprowadzać w wodzie, co wybitnie
wzmacnia jej działanie. Woda, jeśli masz taką możliwość, powinna być podgrzana
do 37 stopni Celsjusza (jak w ciele matki).
Całą
terapię można przeprowadzić w domowej wannie. Najlepiej, jeśli całe ciało (z
wyjÄ…tkiem nosa) jest przy tym zanurzone w wodzie. Partner podtrzymuje przy tym
ćwiczącego, zapewniając mu niezbędne poczucie bezpieczeństwa.
Poza
tym cała terapia ma przebieg analogiczny do opisanego wyżej.
Uwagi:
Strach,
który powstaje przed lub po narodzeniu, zostaje w ciele jako uraz i może
ujawnić się w trakcie naszego życia w postaci choroby. Dzięki oddechowi
połączonemu wyzwalamy się od tego urazu i poddajemy się samouleczeniu.
Opuszczają nas również wynikające z tego urazu zachowania i postawy, dzięki
czemu możesz rozwinąć się na nowo.
Oddech
połączony prowadzi ponadto do silnych procesów oczyszczających całe ciało,
które zaczyna wówczas - przez skórę, płuca, pęcherz i jelita - usuwać wszystkie
szkodliwe i zbędne substancje. Stąd zaleca się, aby po terapii wziąć długi
prysznic i wypić dużo wody.
Terapia
pobudza również siły samouzdrawiania ciała. Cały organizm zostaje dokładnie
oczyszczony i lepiej ukrwiony. Usprawnia się także wewnętrzne oddychanie
komórkowe i każda część ciała zostaje lepiej zaopatrzona w tlen. Wzmocnieniu
ulega cały system nerwowy, a przez to i nasza aura. Ciało, duch i umysł
przechodzą głęboką metamorfozę.
MajÄ…c
za sobą kilka terapii, doświadczasz silnego poczucia samorealizacji, które może
doprowadzić Cię do doświadczenia najgłębszej istoty Twojego bytu.
Zanim pomyślisz o tym, aby sprawować kontrolę nad
światem,
naucz się najpierw kontrolować swój oddech.
Spraw, by był zawsze harmonijny i spokojny.
Wówczas początek życia będzie jak kryształ,
wrzucony do wody czasu przez Wielkiego Ducha.
Twój oddech odzwierciedla fale czasu.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
04 (131)2006 04 Karty produktów04 Prace przy urzadzeniach i instalacjach energetycznych v1 104 How The Heart Approaches What It Yearnsstr 04 07 maruszewski[W] Badania Operacyjne Zagadnienia transportowe (2009 04 19)Plakat WEGLINIEC Odjazdy wazny od 14 04 27 do 14 06 14MIERNICTWO I SYSTEMY POMIAROWE I0 04 2012 OiOr07 04 ojqz7ezhsgylnmtmxg4rpafsz7zr6cfrij52jhi04 kruchosc odpuszczania rodz2Rozdział 04 System obsługi przerwań sprzętowychKNR 5 04więcej podobnych podstron