Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 27 kwietnia 1999 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu rozdysponowania środków finansowych przeznaczonych na usprawnienie funkcjonowania Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska i na premie dla jej pracowników oraz zasad przyznawania tej premii.ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu rozdysponowania środków finansowych
przeznaczonych na usprawnienie funkcjonowania Państwowej Inspekcji Ochrony
Środowiska i na premie dla jej pracowników oraz zasad przyznawania tej premii.
(Dz. U. Nr 40, poz. 406)
Na podstawie art. 18a ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony
Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr
121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 28 września 1998 r. w sprawie sposobu rozdysponowania środków
finansowych przeznaczonych na usprawnienie funkcjonowania Państwowej Inspekcji
Ochrony Środowiska i na premie dla jej pracowników oraz zasad przyznawania tej
premii (Dz. U. Nr 126, poz. 838) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule oraz w § 1 i 9 użyte w odpowiednich przypadkach wyrazy "Państwowa
Inspekcja Ochrony Środowiska" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach
wyrazami "Inspekcja Ochrony Środowiska";
2) w § 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Środki finansowe, stanowiące wpływy z tytułu kar pieniężnych, zarząd
województwa przekazuje w terminie do 15 dnia po upływie każdego miesiąca
Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.",
b) w ust. 2 w pkt 1 wyraz "miesięczne" zastępuje się wyrazem "kwartalne";
3) w § 4:
a) w ust. 1 wyrazy "co miesiąc" zastępuje się wyrazami "w terminie do 25 dnia po
upływie każdego kwartału",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 wyrazy "w danym miesiącu" zastępuje się wyrazami "w danym kwartale",
- w pkt 3 wyraz "miesiąc" zastępuje się wyrazem "kwartał";
4) w § 5:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska przyznaje premie kwartalne:
1) pracownikom Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska,
2) wojewódzkim inspektorom ochrony środowiska, po zaopiniowaniu przez właściwego
wojewodę.",
b) w ust. 2 wyraz "miesięczne" zastępuje się wyrazem "kwartalne";
5) w § 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podstawę wymiaru premii kwartalnej dla pracowników zatrudnionych w Głównym
Inspektoracie Ochrony Środowiska ustala się jako iloraz kwoty środków, o których
mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, pomniejszonych o środki, o których mowa w § 3 ust. 2
pkt 2-4, przypadających dla Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska w kwartale,
za który premia jest przyznawana, oraz liczby przeciętnie zatrudnionych
pracowników w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska w danym kwartale.",
b) w ust. 2 wyraz "miesięcznej" zastępuje się wyrazem "kwartalnej";
6) w § 7:
a) wyrazy "miesięczna" i "miesiąc", użyte w odpowiednich przypadkach, zastępuje
się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "kwartalna" i "kwartał",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Premia kwartalna ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu za okres
usprawiedliwionej nieobecności w pracy.";
7) w § 8 i 9 wyraz "miesięczną" zastępuje się wyrazem "kwartalną";
8) po § 9 dodaje się § 9a w brzmieniu:
"§ 9a. Premie kwartalne wypłaca się pracownikom Inspekcji Ochrony Środowiska nie
później niż do 15 dnia drugiego miesiąca po upływie kwartału, za który zostały
przyznane.";
9) w § 10:
a) wyrazy "miesięczna" i "miesiąc", użyte w odpowiednich przypadkach, zastępuje
się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "kwartalna" i "kwartał",
b) skreśla się pkt 2.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o
wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń.
(Dz. U. Nr 40, poz. 407)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34, z 1997 r. Nr 28, poz. 153
i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca 1995
r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu
oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 91, poz. 452, z 1996 r. Nr 107,
poz. 508 i Nr 117, poz. 560 oraz z 1997 r. Nr 17, poz. 94 i Nr 134, poz. 891)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wniosek, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o
ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z
1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34, z 1997
r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 137,
poz. 887), zwanej dalej "ustawą", o zarządzenie ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwanego dalej "Funduszem" - wypłaty
jednorazowego świadczenia i udzielenia pracodawcy pożyczki na opłacenie składek
na ubezpieczenia społeczne od należnych pracownikom, a nie wypłaconych
wynagrodzeń, za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc, składa się do Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej.";
2) w § 3 na końcu dodaje się wyrazy: "Jeżeli termin wypłaty wynagrodzeń przypada
po terminie złożenia wniosku, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może w
terminie nie przekraczającym 7 dni przed datą posiedzenia Rady powiadomić
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o zasygnalizowanej przez pracodawcę
możliwości niewypłacenia wynagrodzeń, w tym wyprzedzająco przedłożyć dokumenty,
o których mowa w § 1 ust. 6. Nie wcześniej niż w dniu następnym po dniu, na
który przypadał ostatni termin wypłaty wynagrodzeń za miesiąc, którego dotyczy
wniosek, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy przekazuje Ministrowi Pracy i
Polityki Socjalnej ten wniosek, z wypełnioną jego częścią II.";
3) § 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"§ 5. W przypadku stwierdzenia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, że w
okresie między przekazaniem wniosku Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej a
terminem rozpatrzenia go przez Radę Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych nastąpił wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym
mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy dokonuje
odpowiedniej weryfikacji zatwierdzonej kwoty jednorazowego świadczenia oraz
zatwierdzonej kwoty pożyczki, o których mowa w części II pkt 4 i 5 wniosku, oraz
niezwłocznie powiadamia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o nowej wysokości
tych kwot.
§ 6. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po otrzymaniu zarządzenia Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie wypłacenia pracownikom jednorazowego
świadczenia z tytułu niewypłacenia wynagrodzenia za pracę oraz udzielenia
pracodawcy pożyczki na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne:
1) w obydwu egzemplarzach wykazu wypełnia kolumny 10c, 10d i 10e, zgodnie z
zarządzoną wysokością jednorazowego świadczenia oraz pożyczki, z odpowiednim
uwzględnieniem postanowień § 5,
2) niezwłocznie przekazuje pracodawcy zarządzenie Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej wraz z wykazami oraz dokonuje przelewu odpowiednich środków
finansowych z Funduszu na wskazany rachunek bankowy pracodawcy.
2. O dacie, sposobie i kwocie wypłaty jednorazowego świadczenia pracodawca
zawiadamia pracowników, a także związek zawodowy, jeśli związek ten składał
wniosek, o którym mowa w § 1 ust. 1. Pracodawca wypłaca jednorazowe świadczenie
w terminie nie przekraczającym 7 dni od dnia otrzymania środków finansowych, w
trybie określonym w ust. 1.
3. Po dokonaniu wypłaty pracodawca przekazuje na rachunek bankowy, z którego
otrzymał środki finansowe, w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia ich
otrzymania, różnicę między kwotą otrzymaną w trybie określonym w ust. 1 a kwotą
wypłaconą pracownikom. W tym samym terminie pracodawca zwraca dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy jeden egzemplarz wykazu pracowników zawierający
potwierdzenie otrzymania przez nich jednorazowego świadczenia, a także
przekazuje potwierdzenie odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób
fizycznych oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia społeczne.
4. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po otrzymaniu wykazu pracowników oraz
potwierdzenia odprowadzenia kwoty, o której mowa w ust. 3, rozlicza wykonanie
zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie wypłacenia pracownikom
jednorazowego świadczenia z tytułu niewypłacenia wynagrodzenia za pracę oraz
udzielenia pracodawcy pożyczki na opłacenie składek na ubezpieczenia
społeczne.";
4) załączniki nr 1-4 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w
załącznikach nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19
kwietnia 1999 r. (poz. 407)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Wzór wykazu
Ilustracja
Objaśnienia:
1) wynagrodzenie należne w rozumieniu art. 18 ust. 13 ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz.
887, z późn. zm.) za okres nie dłuższy niż 1 miesiąc,
2) kwota skorygowana do poziomu określonego w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29
grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z późn. zm.) - przed złożeniem
wniosku pracodawca zasięga informacji w wojewódzkim urzędzie pracy o
obowiązującej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, zgodnie z obwieszczeniem
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego; w przypadku gdy kwota z kolumny 4 jest
niższa od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obwieszczanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w kolumnie 5 należy powtórzyć dane z kolumny 4,
3) w przypadku gdy nie występuje nadwyżka, danego wiersza z kol. 6 nie wypełnia
się; kwota nadwyżki ustalana zgodnie z art. 6a ust. 2a ustawy, o której mowa w
pkt 2,
4) stopy procentowe poszczególnych składek wynoszą: a) na ubezpieczenie
emerytalne - 19,52%, b) na ubezpieczenia rentowe - 13,00%, c) na ubezpieczenie
chorobowe - 2,45% podstawy wymiaru (art. 22 ustawy, o której mowa w pkt 1), z
tym że ze środków ubezpieczonego pokrywa się połowę składek wymienionych pod
lit. a) i b); wypełnia się również odpowiednio w przypadkach, o których mowa w
art. 25 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz.
1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) celem ustalenia kwoty z kolumny 10
pomniejszonej o składki finansowane z PFRON i budżetu państwa; składek tych nie
uwzględnia się w kwocie pożyczki, o której mowa w kolumnach 10a i 10b,
5) kwota składek ustalana zgodnie z art. 6a ust. 2a ustawy, o której mowa w pkt
2, w przypadku, gdy nie występuje kwota nadwyżki; danego wiersza w kolumnie 8
nie wypełnia się,
6) zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oblicza się dla kwoty
jednorazowego świadczenia, równego kwocie wynagrodzenia skorygowanego,
pomniejszonego o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych ze
środków ubezpieczonego, przypadających na skorygowane wynagrodzenia; dotyczy to
również sposobu obliczania składki na ubezpieczenie zdrowotne; tak obliczone
zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie
zdrowotne pobiera z zarządzonej kwoty jednorazowego świadczenia i odprowadza
pracodawca,
7) składka na ubezpieczenie zdrowotne ustalana zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 6
lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153, z
późn. zm.),
8) stopy procentowe składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynoszą jak w
pkt 4; ze środków płatnika pokrywa się połowę tych składek; stopa procentowa
składki na ubezpieczenie wypadkowe uiszczana jest w całości ze środków płatnika
zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 4 i art. 121 ustawy, o której mowa w pkt 1; kwotę
składek oblicza się od wynagrodzeń należnych; składki na ubezpieczenia społeczne
(emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) finansowane ze środków
ubezpieczonych i ze środków płatnika pracodawca odprowadza ze środków pożyczki;
nie wypełnia się w przypadkach, o których mowa w powołanym art. 25 ustawy, o
którym mowa w pkt 4,
9) pracodawca wypełnia kolumny 1-9, 11-15 oraz 18, określając kwotę nie
dokonanych wypłat i/lub środków nie odprowadzonych do właściwych instytucji,
podlegającą zwrotowi na rachunek bankowy FGŚP, zgodnie z § 6 ust. 3
rozporządzenia,
10) reprezentacja zgodna z zasadami obowiązującymi przy zaciąganiu zobowiązań
cywilnoprawnych.
Uwaga:
Kolumny 10, 10a, 10b, 10c, 10d i 10e wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy.
Załącznik nr 3
WZÓR ZBIORCZEGO WYKAZU - WYKAZU UZUPEŁNIAJĄCEGO
Ilustracja
Ilustracja
Załączniki:
1) aktualny wypis z właściwego rejestru lub aktualne zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej,
2) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON oraz
kopia decyzji o nadaniu NIP,
3) postanowienie sądu stwierdzające okoliczności, o których mowa w art. 3 ust. 1
ustawy,
4) dokumenty stwierdzające, że Zbiorczy wykaz - Wykaz uzupełniający*) został
złożony w warunkach niewypłacalności pracodawcy, o których mowa w art. 3 ust. 2
ustawy,
5) w wypadku wystąpienia niewypłacalności, określonej w art. 3 ust. 2 pkt 1 lit.
b) ustawy, należy dołączyć oświadczenie pracodawcy, że zgłoszone roszczenia
pozostają w bezpośrednim związku z organizacyjnie lub finansowo wyodrębnioną
działalnością gospodarczą objętą posiadaną koncesją,
6) załącznik A do Zbiorczego wykazu - Wykaz nie zaspokojonych należności
pracowniczych z okresów poprzedzających dzień niewypłacalności pracodawcy lub
załącznik B do Wykazu uzupełniającego - Wykaz nie zaspokojonych należności
pracowniczych z okresów przypadających po dniu niewypłacalności pracodawcy,
7) podstawa naliczenia oraz wyliczenie składki na ubezpieczenia społeczne,
finansowanej ze środków pracownika, ujętej w kwocie wynagrodzeń podanych w
kolumnach 6a, 7a, 8a, 9a, 10a, 11a, 12a, 13a, 14a, 15a oraz składki na
ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków pracodawcy podanej w kolumnie
24a. Obowiązuje zachowanie zgodności liczby porządkowej załącznika z kolumn 1 i
2 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego*),
8) oświadczenie składającego Zbiorczy wykaz - Wykaz uzupełniający*),
stwierdzające, że pracownicy ujęci w wykazie, którym naliczono dla ich należnych
wynagrodzeń składki na ubezpieczenia społeczne, nie osiągnęli w bieżącym roku
rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,
stanowiącej trzydziestokrotność prognozowanego przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w gospodarce narodowej za dany rok kalendarzowy, a jeżeli tę
podstawę osiągnęli, to naliczone składki na ubezpieczenia społeczne nie
zawierają składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Załącznik A do Zbiorczego wykazu
Ilustracja
Załącznik B do Wykazu uzupełniającego
Ilustracja
Objaśnienia:
1) Wypełnia pracodawca, likwidator, syndyk lub inna osoba sprawująca zarząd
majątkiem pracodawcy. Przy wypełnianiu Zbiorczego wykazu - Wykazu
uzupełniającego*) pracodawcy zatrudniający osoby niepełnosprawne stosują zasady
wynikające z przepisów art. 25 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, z późn. zm.)
2) Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
3) Wykazać dokładne przesłanki niewypłacalności pracodawcy według art. 3 ustawy.
4) Uwzględnia się osoby, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy. W kolumnie 4
wskazać datę ustania stosunku pracy osoby uprawnionej, jeżeli z tą datą wiąże
się uprawnienie do otrzymania świadczenia z FGŚP.
5) Stosunek pracy, inna podstawa prawna świadczenia pracy, z tytułu której
powstaje obowiązek ubezpieczenia społecznego.
6) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 1 ustawy.
7) Obowiązuje zachowanie zgodności liczby porządkowej w kolumnach 1 i 2
Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego*) z załącznikiem A - Wykaz nie
zaspokojonych należności pracowniczych z okresów poprzedzających dzień
niewypłacalności pracodawcy, lub z załącznikiem B - Wykaz nie zaspokojonych
należności pracowniczych z okresów przypadających po dniu niewypłacalności
pracodawcy.
8) Kolumny 6, 7, 8 wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2 ustawy, zaś kolumny
6a, 7a, 8a wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2 ustawy, finansowanych ze
środków pracownika.
9) Kolumny 9, 10, 11, 12, 13, 14 wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2
ustawy, ujmując wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego:
a) w przypadku Zbiorczego wykazu - z okresu od IV do IX miesiąca poprzedzającego
dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
b) w przypadku Wykazu uzupełniającego - z okresu od I do VI miesiąca
następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
Kolumny 9a, 10a, 11a, 12a, 13a, 14a wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2a
ustawy, ujmując kwotę składki na ubezpieczenia społeczne finansowanej ze środków
pracownika:
a) w przypadku Zbiorczego wykazu - z okresu od IV do IX miesiąca poprzedzającego
dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
b) w przypadku Wykazu uzupełniającego - z okresu od I do VI miesiąca
następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
Kolumny 15 i 15a wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2 i 2a ustawy.
10) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 3 ustawy.
11) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 4 ustawy.
12) Kolumny od 1 do 24a Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego*) oraz
kolumny od 1 do 41 załącznika A lub B do Zbiorczego wykazu - Wykazu
uzupełniającego*) wypełnia podmiot określony w pkt 1 objaśnień.
12a) Wpisać kwotę składek, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy,
finansowanych ze środków pracodawcy.
13) Kolumny 25, 25a, 25b i 30 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego*)
wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy:
w kolumnie 25 wpisać sumę z kolumny 24,
w kolumnie 25a wpisać kwotę z kolumny 24a,
w kolumnie 25b wpisać sumę z kolumn 25 i 25a.
14) Kolumny od 26 do 28 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego*) wypełnia
podmiot określony w pkt 1 objaśnień:
- w kolumnie 26 wpisać kwotę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w
wysokości pomniejszonej o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, ustaloną
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153, z późn. zm.),
- w kolumnach 26b-26d wpisać kwotę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe
i chorobowe, finansowanych ze środków ubezpieczonych.
14a) W kolumnie 28 wpisać kwotę stanowiącą różnicę między kwotą z kolumny 25 i
kwotą stanowiącą sumę potrąceń z kolumn 26 i 27.
15) Wynagrodzenia obejmują:
w - wynagrodzenie za pracę,
wp - wynagrodzenie za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,
z - zasiłek chorobowy finansowany ze środków na wynagrodzenia,
ś - świadczenie wyrównawcze przysługujące pracownikowi na podstawie przepisów o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
wg - wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy, wynagrodzenie, o którym mowa w
art. 92 Kodeksu pracy, oraz wynagrodzenie za czas innej usprawiedliwionej
nieobecności w pracy - przysługujące pracownikowi na podstawie powszechnie
obowiązujących przepisów prawa pracy,
wu - wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego.
16) Uzupełnić o nazwę miesiąca lub okres rachunkowy.
17) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6 ust. 5 ustawy, ujmując w kolumnach 26-31
wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego:
a) w przypadku załącznika A do Zbiorczego wykazu - z okresu od IV do IX miesiąca
poprzedzającego dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, jeżeli
wynagrodzenie to nie zostało wykazane w kolumnach 10, 17, 24,
b) w przypadku załącznika B do Wykazu uzupełniającego - z okresu od I do VI
miesiąca następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, jeżeli
wynagrodzenie to nie zostało wykazane w kolumnach 10, 17, 24.
18) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6 ust. 6 ustawy.
19) Reprezentacja zgodna z zasadami obowiązującymi do zaciągania zobowiązań
cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 1 ustawy.
______________
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 4
WZÓR WNIOSKU INDYWIDUALNEGO
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia:
1) Osoby uprawnione, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy.
2) Osoba, z którą związane są zgłoszone należności.
3) Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
4) Przy składaniu wniosku o wypłatę świadczeń z okresów poprzedzających dzień
wystąpienia niewypłacalności pracodawcy należy wypełniać pkt 4 lit. a), b), d)-
g), zaś w przy składaniu wniosku o wypłatę świadczeń z okresów następujących po
dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy należy wypełniać pkt 4 lit. a),
c)-g).
W obu przypadkach należy uwzględniać przepisy:
- art. 6 ust. 2 ustawy - w zakresie rodzaju świadczeń gwarantowanych ze środków
FGŚP,
- art. 6 ust. 3-7 ustawy - w zakresie okresów, z których Fundusz zaspokaja
świadczenia;
pod lit. a) podać w rozliczeniu miesięcznym:
- kwotę nie wypłaconych wynagrodzeń za pracę ze stosunku pracy lub za pracę
zarobkową wykonywaną na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu
istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas nie zawinionego przez pracownika
przestoju,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy,
wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy, lub wynagrodzenia za czas
innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- kwotę nie wypłaconego zasiłku chorobowego finansowanego ze środków na
wynagrodzenia,
- kwotę nie wypłaconego świadczenia wyrównawczego należnego na podstawie
przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
- kwotę wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli urlop ten był
wykorzystywany:
- w okresie 3 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności
pracodawcy lub
- w okresie 3 miesięcy poprzedzających ustanie stosunku pracy,
pod lit. b) podać w rozliczeniu miesięcznym kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia
za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli był on wykorzystywany w okresie od IV do
IX miesiąca poprzedzającego wystąpienie niewypłacalności pracodawcy i kwota ta
nie została ujęta w rozliczeniu pod lit. a),
pod lit. c) podać w rozliczeniu miesięcznym kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia
za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli był on wykorzystywany w okresie od I do VI
miesiąca następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy i kwota
ta nie została ujęta w rozliczeniu pod lit. a).
5) Punkty od I do VII wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, stosując
przepisy art. 6a ustawy oraz art. 25 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad pobierania opłat przez Państwową
Straż Pożarną za zlecone czynności kontrolno-rozpoznawcze.
(Dz. U. Nr 40, poz. 408)
Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 lipca 1992 r. w
sprawie zasad pobierania opłat przez Państwową Straż Pożarną za zlecone
czynności kontrolno-rozpoznawcze (Dz. U. Nr 58, poz. 293) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 skreśla się wyrazy "oraz terenowe organy administracji rządowej i
samorządowej";
2) w § 2 w ust. 2 w pkt 3 wyraz "rejonowi" zastępuje się wyrazami "powiatowi
(miejscy)";
3) skreśla się § 3.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 29 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania
funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za
umundurowanie.
(Dz. U. Nr 40, poz. 409)
Na podstawie art. 65 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz.
770) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21
lipca 1998 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom
Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr
98, poz. 626) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się § 6,
2) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia.
2. Równoważnik pieniężny w wysokości określonej w załącznikach nr 1 i 2 do
niniejszego rozporządzenia przysługuje od dnia 1 kwietnia 1999 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
29 kwietnia 1999 r. (poz. 409)
Załącznik nr 1
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA, KTÓRYCH
NIE WYDAJE SIĘ W NATURZE, DLA FUNKCJONARIUSZY STRAŻY GRANICZNEJ
(w złotych)
WyszczególnienieDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie wojsk
lądowychDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie marynarki
wojennejDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie wojsk lotniczych
mężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety
w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie
przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw
służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie
stałejw służbie przygotowawczej
Komendant Główny Straży Granicznej i zastępcy Komendanta Głównego Straży
Granicznej1.965,95-1.947,22---------
Oficerowie
starsi1.728,781.552,501.699,111.522,831.884,541.687,561.787,861.560,881.690,281.527,301.659,961.517,08
Oficerowie
młodsi1.708,901.536,121.680,611.507,831.862,991.668,961.772,361.548,331.671,641.512,591.641,761.502,38
Chorążowie1.719,951.545,601.693,311.518,961.797,561.618,781.739,511.530,731.668,861.507,811.652,891.511,94
Podoficerowie1.696,081.526,801.670,441.500,161.766,651.589,771.729,231.522,351.676,981.490,181.630,191.493,31
Szeregowi1.574,351.426,961.547,711.400,321.596,681.437,561.531,121.370,141.525,921.391,831.509,451.395,46
Załącznik nr 2
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO DLA FUNKCJONARIUSZY STRAŻY GRANICZNEJ
MIANOWANYCH NA WYŻSZY STOPIEŃ
(w złotych)
WyszczególnienieDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie wojsk
lądowychDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie marynarki
wojennejDla funkcjonariuszy użytkujących umundurowanie wojsk lotniczych
mężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety
w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie
przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw
służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie
stałejw służbie przygotowawczej
na stopień majora /komandora
podporucznika/204,79192,8898,5886,67365,44287,19301,50223,25179,40167,4986,6774,76
po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów
młodszych231,63220,92129,56118,85411,05342,34335,17266,46210,26199,55118,85108,14
po raz pierwszy na stopień w korpusie
chorążych172,11156,63159,20143,72291,28242,83291,28242,83152,03136,55143,72128,24
na stopień sierżanta
/bosmana/128,15113,86115,24100,95231,10188,05231,10188,05109,2694,97100,9586,66
po raz pierwszy na stopień w korpusie podoficerów
młodszych33,1333,1333,1333,1346,6346,6346,6346,6333,1333,1333,1333,13
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 22 kwietnia 1999 r.
w sprawie zasad wynagradzania i przyznawania innych świadczeń pracownikom
Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.
(Dz. U. Nr 40, poz. 410)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw
Międzynarodowych (Dz. U. Nr 156, poz. 777) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do zatrudnionych w Polskim Instytucie Spraw
Międzynarodowych, zwanym dalej "Instytutem", pracowników:
1) naukowych, bibliotecznych i dokumentacji naukowej,
2) administracyjno-ekonomicznych, obsługi,
zwanych dalej "pracownikami".
§ 2. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowań pracowników oraz stawek dodatku
funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe miesięczne wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. Dyrektor Instytutu może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi
okres pracy zawodowej wymagany na danym stanowisku.
§ 5. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc
miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do
przepracowania w danym miesiącu.
§ 6. Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje
wynagrodzenie zasadnicze oraz inne składniki wynagrodzenia w wysokości
proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.
§ 7. 1. Pracownikom przysługuje dodatek za wysługę lat:
1) pracownikom naukowym - w wysokości 3% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego
po 3 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20% po 20 latach
pracy,
2) pozostałym pracownikom - w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku do 20%
po 20 latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 3, a także inne okresy, jeżeli z
mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze.
3. W przypadku gdy praca w Instytucie stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do
dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu
dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia
podstawowego.
4. Pracownikowi, który wykonuje pracę w Instytucie w ramach urlopu bezpłatnego
udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu dodatkowego
zatrudnienia podlegają zaliczeniu zakończone okresy zatrudnienia podstawowego
oraz okres zatrudnienia u pracodawcy, który udzielił urlopu - do dnia
rozpoczęcia tego urlopu.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
§ 8. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wymagających stałego posługiwania
się językiem obcym przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 30%
najniższego wynagrodzenia.
§ 9. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem
przysługuje dodatek funkcyjny.
§ 10. 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia
dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności lub odpowiedzialności dyrektor
Instytutu może przyznać pracownikowi, z zastrzeżeniem ust. 4, na czas określony
dodatek specjalny.
2. Dodatek specjalny może być przyznawany również ze względu na charakter pracy
i zakres wykonywanych zadań; dodatek przyznaje się na czas określony, a w
indywidualnych wypadkach - także na czas nie określony.
3. Dodatek specjalny jest wypłacany w kwocie nie przekraczającej 40% łącznie
wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego.
4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą pracowników zatrudnionych na stanowiskach
obsługi, o których mowa w cz. II B załącznika nr 2 do rozporządzenia.
§ 11. Pracownikowi przysługuje dodatek, w wysokości do 5% najniższego
wynagrodzenia, za pracę:
1) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone.
§ 12. 1. Za wieloletnią pracę przysługują pracownikom nagrody jubileuszowe w
wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego,
2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego,
3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego,
4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego,
5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego,
6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownikowi, który wykonuje pracę w Instytucie w ramach urlopu bezpłatnego
udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu
uprawniającego do nagrody wlicza się okres zatrudnienia u tego pracodawcy do
dnia rozpoczęcia tego urlopu.
5. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
6. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
7. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu
niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do
nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania
stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
10. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do
okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających
dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej
nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą.
11. Pracownikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust.
10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12
miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego
stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa
do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody
niższej.
12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
§ 13. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu
niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z
przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowo odprawa pieniężna w
wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
§ 14. 1. Tworzy się fundusz nagród z przeznaczeniem na nagrody za szczególne
osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości 3% planowanych środków na
wynagrodzenia osobowe, pozostający w dyspozycji dyrektora Instytutu.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany przez dyrektora
Instytutu w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
§ 15. 1. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach obsługi może być
utworzony fundusz premiowy.
2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady jego
podziału i warunki przyznawania premii określa zakładowy regulamin premiowania.
§ 16. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godzinę
pracy na II zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższe od
wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.
§ 17. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca, w przypadku gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala dyrektor Instytutu, uwzględniając rodzaj czynności i ich
uciążliwość.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
kwietnia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 kwietnia
1999 r. (poz. 410)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I600- 800
II625-900
III650-1 000
IV700-1 100
V750-1 200
VI800-1 300
VII850-1 400
VIII900-1 500
IX1 000-1 600
X1 100-1 700
XI1 200-1 800
XII1 300-1 900
XIII1 400-2 000
XIV1 500-2 100
XV1 600-2 200
XVI1 700-2 400
XVII1 800-2 600
XVIII1 900-2 800
XIX2 000-3 000
XX2 200-3 200
XXI2 400-3 400
Powyższe stawki uwzględniają przeliczenie odpowiednio do przepisów
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w
sprawie sposobu przeliczenia przychodu w związku z wprowadzeniem obowiązku
opłacania składki na ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr
153, poz. 1006).
Załącznik nr 2
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWAŃ PRACOWNIKÓW ORAZ STAWEK DODATKU
FUNKCYJNEGO
I. Pracownicy naukowi oraz biblioteczni i dokumentacji naukowej
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowaniaDodatek
funkcyjny % najniższego wynagrodzenia
12345
1Dyrektorstopień naukowy, 10 lat stażu pracy, znajomość dwóch języków
obcychXX-XXI200-250
2Zastępca dyrektorastopień naukowy, 5 lat stażu pracy, znajomość jednego
języka zachodniegoXIX-XX150-190
3Kierownik działustopień naukowy, 5 lat stażu pracy, znajomość jednego
języka zachodniegoXVIII-XIX130-170
4Kierownik sekcji szkoleniawykształcenie wyższe, 5 lat stażu pracy,
znajomość jednego języka zachodniegoXVII-XVIII130-170
5Koordynator programuwykształcenie wyższe, 5 lat stażu pracy, znajomość
jednego języka zachodniegoXVI-XVIII130-170
6Kierownik projektuwykształcenie wyższe, 5 lat stażu pracy, znajomość
jednego języka zachodniegoXV-XVII100-150
7Główny specjalistawykształcenie wyższeXV-XVII100-150
8Kierownik sekcji wydawnictwwykształcenie wyższe, 5 lat stażu
pracyXIII-XVII130-170
9Kierownik bibliotekiwedług odrębnych przepisówXIII-XVII130-170
10Starszy dokumentalistawedług odrębnych przepisówXII-XVI100-150
11Adiunkt bibliotecznywedług odrębnych przepisówXI-XVI-
12Adiunkt dokumentacji naukowejwedług odrębnych przepisówXI-XIV-
13Redaktor naukowywykształcenie wyższeXI-XV-
II. Pracownicy administracyjno-ekonomiczni i obsługi
A. Pracownicy administracyjno-ekonomiczni
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowaniaDodatek
funkcyjny % najniższego wynagrodzenia
12345
1Główny księgowywykształcenie wyższe, 5 lat stażu pracyXIX-XX150-190
2Księgowywykształcenie średnieX-XIV-
3Administratorwykształcenie średnieX-XIII-
4Sekretarkawykształcenie średnie, znajomość jednego języka
zachodniegoIX-XIII-
5Maszynistka składu komputerowegowykształcenie średnieIX-XIII-
6Kasjerwykształcenie średnie, 5 lat stażu pracyVIII-X-
B. Pracownicy obsługi
12345
7Zaopatrzeniowiecwykształcenie podstawoweIII-VI-
8Magazynier bibliotecznywedług odrębnych przepisówIII-VI-
9Kierowca samochodu osobowegowedług odrębnych przepisówV-IX-
10Operator urządzeń powielającychwykształcenie podstawoweII-VI-
11Sprzątaczkawykształcenie podstawoweI-V-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
sygn. akt P. 7/98.
(Dz. U. Nr 40, poz. 411)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodnicząca,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca,
Lech Garlicki,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 1999 r. na rozprawie pytania prawnego składu
orzekającego Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z udziałem
umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Prezesa Rady
Ministrów i Prokuratora Generalnego, o udzielenie odpowiedzi, czy przepisy
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1996 r. w sprawie opłat
drogowych (Dz. U. Nr 123, poz. 578 i z 1997 r. Nr 124, poz. 786): § 4 ust. 1,
lp. 5 lit. a), e) oraz lp. 6 lit. b), w części dotyczącej pojazdu członowego lub
zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy, są zgodne z
art. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z art. 13
ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz.
60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627,
z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126),
orzeka:
§ 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1996 r. w
sprawie opłat drogowych (Dz. U. Nr 123, poz. 578 i z 1997 r. Nr 124, poz. 786)
jest niezgodny z art. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i
nie jest zgodny z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132 i Nr 35, poz. 192,
z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212,
z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106,
poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126)
przez to, że narusza zakres ustawowego upoważnienia oraz stanowi przepis o
charakterze represyjnym.
Teresa Dębowska-Romanowska
Zdzisław Czeszejko-Sochacki Lech Garlicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 maja 1999 r.
o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady.
(Dz. U. Nr 41, poz. 412)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady ochrony terenów byłych hitlerowskich obozów
zagłady, zwanych dalej "Pomnikami Zagłady".
2. Ochrona Pomników Zagłady polega na tworzeniu ich stref ochronnych oraz
wprowadzeniu na obszarze Pomników Zagłady i ich stref ochronnych szczególnych
zasad:
1) odbywania zgromadzeń,
2) prowadzenia działalności gospodarczej,
3) budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń
budowlanych,
4) wywłaszczania nieruchomości.
3. Ochrona Pomników Zagłady jest celem publicznym.
4. Ochrona Pomników Zagłady jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.
Art. 2. Pomnikami Zagłady są tereny, na których są położone:
1) Pomnik Męczeństwa w Oświęcimiu,
2) Pomnik Męczeństwa na Majdanku,
3) Muzeum "Stutthof" w Sztutowie,
4) Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy,
5) Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Treblince,
6) Muzeum Martyrologiczne - Obóz w Chełmnie nad Nerem,
7) Muzeum Byłego Obozu Zagłady w Sobiborze,
8) były Obóz Zagłady w Bełżcu.
Art. 3. 1. Wokół Pomnika Zagłady ustanawia się strefę ochronną.
2. Strefę ochronną stanowi pas gruntu o szerokości nie większej niż 100 m od
granic Pomnika Zagłady.
Art. 4. 1. Obszar i granice stref ochronnych powinny być określane w sposób
zapewniający Pomnikom Zagłady niezbędną ochronę w sposób jak najmniej uciążliwy
dla osób trzecich. Oznakowanie granic stref ochronnych powinno jednoznacznie
wskazywać na objęcie oznaczonego pasa gruntu ochroną.
2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób oznakowania granic Pomników Zagłady i ich stref
ochronnych, a także wzory znaków wskazujących na te granice.
3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, po zasięgnięciu
opinii zarządu właściwej terytorialnie gminy, w drodze rozporządzenia:
1) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położony Pomnik Męczeństwa
w Oświęcimiu, zgodnie z jego granicami i obszarem wyznaczonymi na podstawie
przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1947 r. o upamiętnieniu męczeństwa Narodu
Polskiego i innych Narodów w Oświęcimiu (Dz. U. Nr 52, poz. 265), oraz obszar i
granice jego strefy ochronnej,
2) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położony Pomnik Męczeństwa
na Majdanku, zgodnie z jego granicami i obszarem wyznaczonymi na podstawie
przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1947 r. o upamiętnieniu męczeństwa Narodu
Polskiego i innych Narodów na Majdanku (Dz. U. Nr 52, poz. 266), oraz obszar i
granice jego strefy ochronnej,
3) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położone Muzeum "Stutthof"
w Sztutowie, oraz obszar i granice jego strefy ochronnej,
4) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położone Muzeum Gross-Rosen
w Rogoźnicy, oraz obszar i granice jego strefy ochronnej,
5) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położone Mauzoleum Walki i
Męczeństwa w Treblince, oraz obszar i granice jego strefy ochronnej,
6) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położone Muzeum
Martyrologiczne - Obóz w Chełmnie nad Nerem, oraz obszar i granice jego strefy
ochronnej,
7) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położone Muzeum Byłego
Obozu Zagłady w Sobiborze, oraz obszar i granice jego strefy ochronnej,
8) granice Pomnika Zagłady, na obszarze którego jest położony były Obóz Zagłady
w Bełżcu, oraz obszar i granice jego strefy ochronnej.
4. Niewyrażenie opinii, o której mowa w ust. 3 w terminie 2 tygodni od dnia
zwrócenia się przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej o jej
wydanie, oznacza wyrażenie opinii pozytywnej.
5. Oznakowanie granic Pomników Zagłady i ich stref ochronnych oraz utrzymanie
znaków wskazujących te granice należą do zadań wojewody.
Art. 5. 1. Gmina ma obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla obszaru Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej.
2. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz decyzje o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu dla obszarów położonych w granicach, o
których mowa w ust. 1, wymagają uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw
administracji publicznej.
3. W wypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o
którym mowa w ust. 1, lub jego zmiany, przepis art. 36 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139)
stosuje się, z tym że odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, wykupienia
nieruchomości lub jej części albo odszkodowania równego obniżeniu wartości
nieruchomości lub jej części można żądać od Skarbu Państwa reprezentowanego
przez wojewodę. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 3 i 9-11
tego przepisu, jest wojewoda. Przepisu art. 36 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się.
Art. 6. 1. Wojewoda jest organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach
gospodarowania nieruchomościami położonymi na obszarze Pomnika Zagłady i jego
strefy ochronnej.
2. Nieruchomości Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, mogą być oddawane
nieodpłatnie w trwały zarząd, stosownie do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668).
Rozdział 2
Szczególne zasady odbywania zgromadzeń, prowadzenia działalności gospodarczej
oraz budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń
budowlanych na obszarach Pomników Zagłady i ich stref ochronnych, a także
wywłaszczania nieruchomości położonych na obszarze Pomników Zagłady i ich stref
ochronnych
Art. 7. 1. Odbycie zgromadzenia na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy
ochronnej wymaga zgody wojewody, wydanej w drodze decyzji.
2. Wniosek o udzielenie zgody, o której mowa w ust. 1, składa się nie później
niż na 30 dni przed datą zgromadzenia. Wniosek złożony po tym terminie
pozostawia się bez rozpoznania. O pozostawieniu wniosku bez rozpoznania wojewoda
orzeka w drodze decyzji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) oznaczenie organizatora zgromadzenia oraz jego siedziby,
2) cel i program zgromadzenia oraz język, w jakim będą porozumiewać się jego
uczestnicy,
3) miejsce, datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną
liczbę uczestników zgromadzenia oraz projektowaną trasę przejścia, jeżeli
przewiduje się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia,
4) określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu
pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz środków, o których dostarczenie
organizator zwraca się do wojewody.
4. Wojewoda odmawia udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli:
1) cel lub odbycie zgromadzenia są niezgodne z przepisami niniejszej ustawy lub
ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297)
albo naruszają przepisy ustaw karnych,
2) odbycie zgromadzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu
znacznej wartości,
3) cel lub odbycie zgromadzenia może naruszyć powagę lub charakter Pomnika
Zagłady.
5. Decyzja o odmowie udzielenia zgody na odbycie zgromadzenia powinna być
doręczona organizatorowi w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku, o którym
mowa w ust. 2.
6. Wojewoda może delegować na zgromadzenie swoich przedstawicieli.
7. Wojewoda, na wniosek organizatora, zapewnia, w miarę potrzeby, ochronę
policyjną w trybie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), służącą stosownemu
przebiegowi zgromadzenia.
8. Delegowany przedstawiciel wojewody, przybywając na zgromadzenie, jest
obowiązany okazać swoje upoważnienie przewodniczącemu zgromadzenia.
9. Zgromadzenie może być rozwiązane przez przedstawiciela wojewody, jeżeli jego
przebieg zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu znacznej wartości, narusza
powagę lub charakter Pomnika Zagłady albo narusza przepisy niniejszej ustawy,
przepisy ustawy - Prawo o zgromadzeniach albo przepisy ustaw karnych, a
przewodniczący, uprzedzony o konieczności rozwiązania zgromadzenia, wzbrania się
to uczynić.
10. Rozwiązanie zgromadzenia na podstawie przepisu ust. 9 następuje przez
wydanie decyzji ustnej, poprzedzonej trzykrotnym ostrzeżeniem uczestników
zgromadzenia o możliwości jego rozwiązania, a następnie ogłoszonej
przewodniczącemu w obecności zgromadzonych, której nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności. Decyzję tę doręcza się organizatorowi na piśmie w
terminie 24 godzin od jej podjęcia.
11. Organizatorowi oraz uczestnikowi zgromadzenia przysługuje prawo odwołania
się od decyzji w sprawie rozwiązania zgromadzenia w terminie 3 dni od dnia
rozwiązania zgromadzenia.
12. W zakresie nie uregulowanym w niniejszej ustawie do przeprowadzenia
zgromadzenia na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy ochronnej stosuje się
przepisy ustawy - Prawo o zgromadzeniach, z wyjątkiem art. 4.
13. Przepisów ust. 1-12 nie stosuje się do zgromadzeń odbywających się w ramach
działalności kościołów oraz związków wyznaniowych w celu publicznego sprawowania
kultu - organizowanych w kościołach, świątyniach, kaplicach, budynkach
kościelnych i na gruntach kościelnych.
Art. 8. 1. Na obszarze Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej działalność
gospodarcza może być prowadzona jedynie w zakresie niezbędnym do zabezpieczenia
Pomnika Zagłady przed zniszczeniem lub uszkodzeniem, zapewnienia porządku i
czystości na jego terenie, stałej konserwacji lub oznakowania jego granic albo
granic strefy ochronnej oraz niezbędnej obsługi osób odwiedzających ten Pomnik.
2. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, wymaga zgody wojewody,
udzielonej w drodze decyzji.
3. Wniosek o udzielenie zgody, o której mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania), a w razie
ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu
przedsiębiorcy - również ich imiona i nazwiska,
2) określenie przedmiotu działalności gospodarczej,
3) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej,
4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.
4. Wojewoda, w drodze decyzji, odmawia udzielenia zgody, jeżeli:
1) przedmiot zamierzonej działalności gospodarczej wykracza poza zakres
określony w ust. 1,
2) prowadzenie działalności gospodarczej mogłoby doprowadzić do naruszenia
powagi lub charakteru Pomnika Zagłady.
5. Wojewoda, w drodze decyzji, może odmówić udzielenia zgody, jeżeli prowadzona
już na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy ochronnej działalność gospodarza
zapewnia realizację celów, o których mowa w ust. 1.
6. Wojewoda, w drodze decyzji, cofa zgodę, o której mowa w ust. 2, jeżeli:
1) przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej wykracza poza zakres
określony w decyzji,
2) prowadzona działalność gospodarcza narusza powagę lub charakter Pomnika
Zagłady,
3) prowadzona działalność gospodarcza stała się zbędna do realizacji celów, o
których mowa w ust. 1.
7. W przypadku cofnięcia zgody, o którym mowa w ust. 6, prowadzący działalność
gospodarczą powinien zaprzestać jej wykonywania przed upływem miesiąca od daty
wydania decyzji ostatecznej. Prowadzącemu działalność nie przysługuje
odszkodowanie, z wyłączeniem przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 3.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 3, wysokość odszkodowania za
poniesione straty ustala wojewoda w drodze decyzji.
Art. 9. Uzyskanie zgody, o której mowa w art. 8 ust. 2, nie zwalnia z obowiązku
zgłoszenia podjęcia działalności gospodarczej do ewidencji działalności
gospodarczej albo uzyskania koncesji lub zezwolenia na podjęcie działalności
gospodarczej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Art. 10. 1. Zabrania się budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów
budowlanych i urządzeń budowlanych na terenie Pomnika Zagłady i jego strefy
ochronnej, z wyjątkiem obiektów i urządzeń niezbędnych do zabezpieczenia Pomnika
Zagłady przed zniszczeniem lub uszkodzeniem oraz zapewnienia porządku i
czystości na jego terenie, stałej konserwacji, oznakowania jego granic albo
granic strefy ochronnej lub niezbędnej obsługi osób odwiedzających ten Pomnik.
2. Wydanie przewidzianych w odrębnych przepisach pozwoleń na budowę obiektów
budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych, o których
mowa w ust. 1, lub rozpoczęcie budowy takich obiektów, w przypadku gdy nie jest
wymagane pozwolenie na budowę, wymaga zgody wojewody, udzielonej w drodze
decyzji.
3. Wojewoda nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego
części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganej zgody, o której mowa
w ust. 2.
Art. 11. 1. Do wywłaszczania nieruchomości położonych na obszarze Pomników
Zagłady i ich stref ochronnych stosuje się przepisy ustawy o gospodarce
nieruchomościami, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Wywłaszczeniu na cele ochrony Pomnika Zagłady nie podlegają nieruchomości lub
ich części, na których znajdują się kościoły, świątynie, kaplice lub budynki
mieszkalne.
Art. 12. Organem właściwym w sprawach wywłaszczania nieruchomości na cele
ochrony Pomnika Zagłady jest wojewoda.
Art. 13. Nieruchomość położona na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy
ochronnej może być wywłaszczona tylko na rzecz Skarbu Państwa.
Art. 14. Do nieruchomości wywłaszczonych na cele ochrony Pomnika Zagłady nie
stosuje się przepisu art. 121 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Art. 15. 1. Decyzje, o których mowa w art. 8 ust. 2, 5 i 6, art. 10 ust. 2 i 3,
oraz decyzje o wywłaszczaniu nieruchomości na cele ochrony Pomnika Zagłady
wojewoda wydaje po zasięgnięciu opinii zarządu właściwej terytorialnie gminy.
Przepisu art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
2. Niewyrażenie opinii, o której mowa w ust. 1, w terminie 2 tygodni od dnia
zwrócenia się przez wojewodę o jej wydanie, oznacza wyrażenie opinii pozytywnej.
Art. 16. Organem wyższego stopnia w sprawach, o których mowa w art. 7, 8, 10, 12
oraz art. 26 ust. 3 i art. 27 ust. 4 i 5, jest minister właściwy do spraw
administracji publicznej.
Art. 17. Właściwość miejscową wojewody ustala się według miejsca położenia
Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej. W przypadku gdy leżą one na terenie
dwóch lub więcej województw, właściwego wojewodę wyznacza minister właściwy do
spraw administracji publicznej w drodze zarządzenia.
Art. 18. 1. Organ, który wszczął postępowanie administracyjne, którego skutki
mogą dotyczyć Pomnika Zagłady lub jego strefy ochronnej, jest obowiązany
bezzwłocznie zawiadomić ministra właściwego do spraw administracji publicznej o
wszczęciu postępowania.
2. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw
administracji publicznej przysługuje prawo strony w postępowaniu
administracyjnym oraz w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym,
jeżeli zgłosi swój udział w tym postępowaniu w terminie 7 dni od dnia doręczenia
zawiadomienia o jego wszczęciu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do postępowania administracyjnego, w którym
minister właściwy do spraw administracji publicznej jest organem właściwym w I
lub II instancji.
Rozdział 3
Przepisy karne
Art. 19. 1. Kto prowadzi działalność gospodarczą na terenie Pomnika Zagłady lub
jego strefy ochronnej pomimo braku zgody na jej prowadzenie, podlega karze
grzywny.
2. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia .
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 20. W ustawie z dnia 2 lipca 1947 r. o upamiętnieniu Męczeństwa Narodu
Polskiego i innych Narodów w Oświęcimiu (Dz. U. Nr 52, poz. 265) w art. 3, w
art. 4 ust. 1 i w art. 5 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Państwowe Muzeum
Oświęcim-Brzezinka" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami
"Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu".
Art. 21. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31,
poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i
Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646,
z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85,
poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41,
poz. 177 i Nr 45, poz. 199, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43,
poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr
96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz.
740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz.
1026 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401) dodaje się art. 24b w brzmieniu:
"Art. 24b. Prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Pomnika Zagłady i
jego strefy ochronnej podlega ograniczeniom wynikającym z ustawy z dnia 7 maja
1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41,
poz. 412)."
Art. 22. W ustawie z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr
51, poz. 297) w art. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a
także ochrony Pomników Zagłady w rozumieniu ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o
ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412)."
Art. 23. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz.
668) dodaje się art. 39a w brzmieniu:
"Art. 39a. Budowa obiektu budowlanego, tymczasowego obiektu budowlanego i
urządzenia budowlanego na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy ochronnej w
rozumieniu ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich
obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412) wymaga, przed wydaniem decyzji o
pozwoleniu na budowę, uzyskania zgody właściwego wojewody."
Art. 24. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.
U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139) w art. 10 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się granice
Pomników Zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia dotyczące
prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, określone w ustawie z dnia
7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr
41, poz. 412)."
Art. 25. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122) w art. 6:
a) w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) Pomników Zagłady i ich stref ochronnych w rozumieniu ustawy z dnia 7 maja
1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41,
poz. 412).",
b) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także Rady
Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa."
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 26. 1. Osoby prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność
gospodarczą na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy ochronnej są obowiązane,
w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w
art. 4 ust. 3, dotyczącego tego Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej,
wystąpić do wojewody o udzielenie zgody na jej prowadzenie.
2. Do postępowania o wydanie zgody stosuje się przepisy art. 8.
3. Osobie, której nie udzielono zgody, przysługuje odszkodowanie za poniesione
straty. Wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji.
4. W przypadku niewystąpienia o wydanie zgody w terminie, o którym mowa w ust.
1, prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany zaprzestać jej wykonywania
w terminie miesiąca od ostatniego dnia terminu, o którym mowa w ust. 1. W takim
przypadku prowadzącemu działalność gospodarczą nie przysługuje odszkodowanie.
Art. 27. 1. W okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o
którym mowa w art. 4 ust. 3, dotyczącego Pomnika Zagłady i jego strefy
ochronnej, wojewoda może wypowiedzieć obowiązujące w tym dniu umowy, których
stroną jest Skarb Państwa, dotyczące korzystania z nieruchomości stanowiących
własność Skarbu Państwa położonych na obszarze Pomnika Zagłady lub jego strefy
ochronnej, z zachowaniem miesięcznego terminu wypowiedzenia, ze skutkiem na
koniec miesiąca kalendarzowego.
2. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 1, w dniu wejścia w życie rozporządzenia,
o którym mowa w art. 4 ust. 3, dotyczącego Pomnika Zagłady i jego strefy
ochronnej, stanowi przedmiot postępowania sądowego, określony w ust. 1 termin 3
miesięcy liczy się od dnia prawomocnego zakończenia tego postępowania.
3. Osobie, której wypowiedziano umowę, przysługuje odszkodowanie za straty
poniesione w związku z rozwiązaniem umowy. Odszkodowanie nie przysługuje za
korzyści, które osoba ta mogłaby osiągnąć, gdyby umowy nie rozwiązano.
4. Wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji.
5. Jeżeli posiadacz nieruchomości, o której mowa w ust. 1, pomimo upływu terminu
wypowiedzenia umowy dotyczącej korzystania z tej nieruchomości, odmawia jej
wydania, a dalsze posiadanie przez niego nieruchomości naruszałoby powagę lub
charakter Pomnika Zagłady, wojewoda może, w drodze decyzji, nakazać wydanie tej
nieruchomości.
6. W decyzji określa się termin, w którym nieruchomość powinna być wydana.
7. Decyzji może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
8. W przypadku uchylania się posiadacza nieruchomości od jej wydania decyzja
podlega egzekucji na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
9. Organem właściwym do przeprowadzenia egzekucji administracyjnej w przypadku,
o którym mowa w ust. 8, jest wojewoda.
Art. 28. Do wydania nieruchomości, położonej na obszarze Pomnika Zagłady lub
jego strefy ochronnej, przez jej posiadacza, któremu przed dniem wejścia w życie
ustawy wypowiedziano umowę dotyczącą korzystania z tej nieruchomości, stosuje
się przepisy art. 27 ust. 5-9, jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy
nieruchomość nie została wydana.
Art. 29. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 19 kwietnia 1999 r.
w sprawie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz
przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych.
(Dz. U. Nr 41, poz. 413)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje zasady oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w publicznych
sześcioletnich szkołach podstawowych, gimnazjach i dotychczasowych szkołach
ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży, w tym szkołach specjalnych, z
zastrzeżeniem ust. 3, oraz w szkołach dla dorosłych, z tym że w zakresie zasad
przeprowadzania egzaminu maturalnego - także w szkołach ponadgimnazjalnych.
2. Rozporządzenie stosuje się także w ósmych klasach dotychczasowych szkół
podstawowych.
3. Rozporządzenie nie dotyczy oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów
oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach specjalnych dla dzieci
i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym, znacznym i
głębokim.
4. Zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania
egzaminów i sprawdzianów w szkołach artystycznych regulują odrębne przepisy.
5. Zasady oceniania z religii (etyki) regulują odrębne przepisy.
6. Zasady przeprowadzania egzaminu zawodowego regulują odrębne przepisy.
§ 2. 1. Ocenianie wewnątrzszkolne osiągnięć edukacyjnych ucznia polega na
rozpoznawaniu przez nauczycieli poziomu i postępów w opanowaniu przez ucznia
wiadomości i umiejętności w stosunku do wymagań edukacyjnych wynikających z
programów nauczania oraz formułowaniu oceny.
2. Ocenianie wewnątrzszkolne ma na celu:
1) poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i postępach w
tym zakresie,
2) pomoc uczniowi w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju,
3) motywowanie ucznia do dalszej pracy,
4) dostarczenie rodzicom (prawnym opiekunom) i nauczycielom informacji o
postępach, trudnościach i specjalnych uzdolnieniach ucznia,
5) umożliwienie nauczycielom doskonalenia organizacji i metod pracy
dydaktyczno-wychowawczej.
§ 3. 1. Ocenianie wewnątrzszkolne obejmuje:
1) formułowanie przez nauczycieli wymagań edukacyjnych oraz informowanie o nich
uczniów i rodziców (prawnych opiekunów),
2) bieżące ocenianie i śródroczne klasyfikowanie, według skali i w formach
przyjętych w danej szkole, oraz zaliczanie niektórych zajęć edukacyjnych,
3) przeprowadzanie egzaminów klasyfikacyjnych,
4) ustalanie ocen klasyfikacyjnych na koniec roku szkolnego (semestru) i warunki
ich poprawiania.
2. Szczegółowe zasady oceniania wewnątrzszkolnego określa statut szkoły, z
uwzględnieniem przepisów rozporządzenia.
§ 4. 1. Nauczyciele na początku każdego roku szkolnego informują uczniów oraz
rodziców (prawnych opiekunów) o wymaganiach edukacyjnych wynikających z
realizowanego przez siebie programu nauczania oraz o sposobach sprawdzania
osiągnięć edukacyjnych uczniów.
2. Wychowawca klasy na początku każdego roku szkolnego informuje uczniów oraz
rodziców (prawnych opiekunów) o zasadach oceniania zachowania.
§ 5. 1. Oceny są jawne zarówno dla ucznia, jak i jego rodziców (prawnych
opiekunów). Sprawdzone i ocenione pisemne prace kontrolne uczeń i jego rodzice
(prawni opiekunowie) otrzymują do wglądu na zasadach określonych przez
nauczycieli.
2. Na prośbę ucznia lub jego rodziców (prawnych opiekunów) nauczyciel ustalający
ocenę powinien ją uzasadnić.
§ 6. 1. Nauczyciel jest zobowiązany, na podstawie pisemnej opinii poradni
psychologiczno-pedagogicznej lub innej poradni specjalistycznej, obniżyć
wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1, w stosunku do ucznia, u
którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się lub deficyty rozwojowe,
uniemożliwiające sprostanie wymaganiom edukacyjnym wynikającym z programu
nauczania.
2. Przy ustalaniu oceny z wychowania fizycznego, techniki, muzyki i plastyki -
jeżeli nie są one zajęciami kierunkowymi - należy w szczególności brać pod uwagę
wysiłek wkładany przez ucznia w wywiązywanie się z obowiązków wynikających ze
specyfiki tych zajęć.
§ 7. 1. W uzasadnionych przypadkach uczeń może być zwolniony na czas określony z
zajęć z wychowania fizycznego.
2. Decyzję o zwolnieniu ucznia z zajęć z wychowania fizycznego podejmuje
dyrektor szkoły na podstawie opinii o ograniczonych możliwościach uczestniczenia
w tych zajęciach, wydanej przez lekarza.
3. W przypadku zwolnienia ucznia z zajęć z wychowania fizycznego w dokumentacji
przebiegu nauczania zamiast oceny klasyfikacyjnej wpisuje się "zwolniony".
§ 8. 1. Klasyfikowanie śródroczne polega na okresowym podsumowaniu osiągnięć
edukacyjnych ucznia z zajęć edukacyjnych określonych w szkolnym planie nauczania
i ustaleniu ocen klasyfikacyjnych, według skali określonej w statucie szkoły,
oraz oceny zachowania, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Klasyfikowanie śródroczne uczniów przeprowadza się co najmniej raz w ciągu
roku szkolnego, w terminach określonych w statucie szkoły, z zastrzeżeniem ust.
5.
3. Klasyfikowanie końcoworoczne w klasach I-III szkoły podstawowej polega na
podsumowaniu osiągnięć edukacyjnych ucznia w danym roku szkolnym i ustaleniu
jednej oceny klasyfikacyjnej oraz oceny zachowania, zgodnie z § 10 ust. 3 i § 11
ust. 4.
4. Klasyfikowanie końcoworoczne, począwszy od klasy czwartej szkoły podstawowej,
polega na podsumowaniu osiągnięć edukacyjnych ucznia w danym roku szkolnym z
zajęć edukacyjnych określonych w szkolnym planie nauczania i ustaleniu ocen
klasyfikacyjnych oraz oceny zachowania, według skali, o której mowa odpowiednio
w § 10 ust. 2 i § 11 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W szkołach policealnych i pomaturalnych zachowania nie ocenia się. Oceny
klasyfikacyjne według skali, o której mowa w § 10 ust. 2, ustala się po każdym
semestrze.
6. Przed końcoworocznym (semestralnym) klasyfikacyjnym posiedzeniem rady
pedagogicznej poszczególni nauczyciele są zobowiązani poinformować ucznia i jego
rodziców (prawnych opiekunów) o przewidywanych dla niego ocenach
klasyfikacyjnych, w terminie i formie określonych w statucie szkoły.
7. Ustalona przez nauczyciela niedostateczna ocena klasyfikacyjna końcoworoczna
(semestralna) może być zmieniona tylko w wyniku egzaminu poprawkowego, z
zastrzeżeniem § 15 ust. 1.
§ 9. 1. Oceny klasyfikacyjne ustalają nauczyciele prowadzący poszczególne
zajęcia edukacyjne, z zastrzeżeniem ust. 2, a ocenę zachowania - wychowawca
klasy.
2. W szkole zawodowej, która organizuje praktyczną naukę zawodu, według zasad
określonych odrębnymi przepisami, na podstawie umowy między szkołą a pracodawcą
lub centrum kształcenia ustawicznego, centrum kształcenia praktycznego bądź inną
szkołą, ocenę klasyfikacyjną z zajęć praktycznych i praktyk zawodowych ustala:
1) w przypadku organizowania praktycznej nauki zawodu u pracodawcy - opiekun
(kierownik) praktyk, w porozumieniu z osobami prowadzącymi zajęcia praktyczne
lub praktyki zawodowe,
2) w pozostałych przypadkach - nauczyciel lub instruktor prowadzący zajęcia
praktyczne lub praktyki zawodowe, kierownik praktycznej nauki zawodu albo osoba
wskazana przez dyrektora szkoły, w porozumieniu z osobami prowadzącymi zajęcia
praktyczne lub praktyki zawodowe.
§ 10. 1. Oceny bieżące i oceny klasyfikacyjne śródroczne ustala się według skali
określonej w statucie szkoły.
2. Oceny klasyfikacyjne końcoworoczne (semestralne), począwszy od klasy czwartej
szkoły podstawowej, ustala się w stopniach według następującej skali:
1) stopień celujący - 6,
2) stopień bardzo dobry - 5,
3) stopień dobry - 4,
4) stopień dostateczny - 3,
5) stopień dopuszczający - 2,
6) stopień niedostateczny - 1.
3. W klasach I-III szkoły podstawowej ocena klasyfikacyjna jest oceną opisową.
§ 11. 1. Ocena zachowania powinna uwzględniać w szczególności:
1) funkcjonowanie ucznia w środowisku szkolnym,
2) respektowanie zasad współżycia społecznego i ogólnie przyjętych norm
etycznych.
2. Ocenę zachowania śródroczną ustala się według skali określonej w statucie
szkoły.
3. Ocenę zachowania końcoworoczną, począwszy od klasy czwartej szkoły
podstawowej, ustala się według następującej skali: wzorowe, dobre, poprawne,
nieodpowiednie.
4. W klasach I-III szkoły podstawowej ocena zachowania jest oceną opisową.
5. Ocena zachowania nie może mieć wpływu na:
1) oceny z zajęć edukacyjnych,
2) promocję do klasy programowo wyższej lub ukończenie szkoły.
6. Ocena zachowania ustalona przez wychowawcę jest ostateczna.
§ 12. Jeżeli w wyniku klasyfikacji śródrocznej (semestralnej) stwierdzono, że
poziom osiągnięć edukacyjnych ucznia uniemożliwia lub utrudnia kontynuowanie
nauki w klasie programowo wyższej (semestrze programowo wyższym), szkoła powinna
w miarę możliwości stworzyć uczniowi szansę uzupełnienia braków.
§ 13. 1. Uczeń może nie być klasyfikowany z jednego, kilku lub wszystkich zajęć
edukacyjnych, jeżeli brak jest podstaw do ustalenia oceny klasyfikacyjnej z
powodu nieobecności ucznia na zajęciach edukacyjnych przekraczającej połowę
czasu przeznaczonego na te zajęcia w szkolnym planie nauczania.
2. Uczeń nie klasyfikowany z powodu usprawiedliwionej nieobecności może zdawać
egzamin klasyfikacyjny.
3. Na prośbę ucznia nie klasyfikowanego z powodu nieobecności nie
usprawiedliwionej lub na prośbę jego rodziców (prawnych opiekunów) rada
pedagogiczna może wyrazić zgodę na egzamin klasyfikacyjny.
4. Egzamin klasyfikacyjny zdaje również uczeń realizujący na podstawie odrębnych
przepisów indywidualny tok lub program nauki oraz uczeń spełniający obowiązek
szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą.
5. Egzaminy klasyfikacyjne przeprowadza się w trybie i w terminach określonych w
statucie szkoły, z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Termin egzaminu klasyfikacyjnego powinien być uzgodniony z uczniem i jego
rodzicami (prawnymi opiekunami).
7. Dla ucznia szkoły zawodowej, z powodu usprawiedliwionej nieobecności nie
klasyfikowanego z zajęć praktycznych, szkoła organizuje w warsztatach szkolnych
lub u pracodawców zajęcia umożliwiające uzupełnienie programu nauczania.
§ 14. 1. Uczeń klasy I-III szkoły podstawowej otrzymuje promocję do klasy
programowo wyższej, jeżeli jego osiągnięcia edukacyjne w danym roku szkolnym
oceniono pozytywnie.
2. Począwszy od klasy czwartej szkoły podstawowej uczeń otrzymuje promocję do
klasy programowo wyższej, jeżeli ze wszystkich zajęć edukacyjnych określonych w
szkolnym planie nauczania, z uwzględnieniem przepisu § 6, uzyskał oceny
klasyfikacyjne końcoworoczne wyższe od stopnia niedostatecznego, z zastrzeżeniem
ust. 3 i § 15 ust. 11.
3. W szkole policealnej i pomaturalnej uczeń jest promowany po każdym semestrze.
4. Uczeń, który nie spełnił warunków określonych w ust. 1 albo 2, nie otrzymuje
promocji i powtarza tę samą klasę, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Ucznia klasy I-III szkoły podstawowej można pozostawić na drugi rok w tej
samej klasie tylko w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych opinią wydaną przez
lekarza lub poradnię psychologiczno-pedagogiczną albo inną poradnię
specjalistyczną, oraz w porozumieniu z rodzicami (prawnymi opiekunami).
6. Uczeń szkoły podstawowej, który został zakwalifikowany do kształcenia
specjalnego i ma co najmniej roczne opóźnienie w realizacji programu nauczania,
a który w szkole podstawowej specjalnej uzyskuje oceny uznane za pozytywne
zgodnie z wewnątrzszkolnym systemem oceniania ze wszystkich zajęć obowiązkowych
oraz rokuje opanowanie w jednym roku szkolnym programów nauczania dwu klas, może
być promowany uchwałą rady pedagogicznej do klasy programowo wyższej również w
ciągu roku szkolnego.
§ 15. 1. Począwszy od klasy czwartej szkoły podstawowej, z wyjątkiem klasy
programowo najwyższej w szkole danego typu, uczeń, który w wyniku końcoworocznej
klasyfikacji uzyskał ocenę niedostateczną z jednych zajęć edukacyjnych, może
zdawać egzamin poprawkowy, z zastrzeżeniem ust. 2. W wyjątkowych przypadkach
rada pedagogiczna może wyrazić zgodę na egzamin poprawkowy z dwóch zajęć
edukacyjnych.
2. W szkole policealnej oraz pomaturalnej uczeń może zdawać egzamin poprawkowy
także po semestrze programowo najwyższym.
3. Egzamin poprawkowy składa się z części pisemnej oraz ustnej, z wyjątkiem
egzaminu z plastyki, muzyki, informatyki (techniki) oraz wychowania fizycznego,
z których egzamin powinien mieć przede wszystkim formę ćwiczeń praktycznych.
4. W szkole zawodowej egzamin poprawkowy z zajęć praktycznych, zajęć
laboratoryjnych lub innych zajęć edukacyjnych, których programy nauczania
przewidują prowadzenie ćwiczeń (doświadczeń), ma formę zadań praktycznych.
5. Termin egzaminu poprawkowego wyznacza dyrektor szkoły w ostatnim tygodniu
ferii letnich, a w szkole policealnej oraz pomaturalnej - także w ostatnim
tygodniu ferii zimowych.
6. Egzamin poprawkowy przeprowadza komisja powołana przez dyrektora szkoły. W
skład komisji wchodzą:
1) dyrektor szkoły albo nauczyciel zajmujący inne stanowisko kierownicze - jako
przewodniczący komisji,
2) nauczyciel prowadzący dane zajęcia edukacyjne - jako egzaminujący,
3) nauczyciel prowadzący takie same lub pokrewne zajęcia edukacyjne - jako
członek komisji.
7. Nauczyciel, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, może być zwolniony z udziału w
pracy komisji na własna prośbę lub w innych, szczególnie uzasadnionych
przypadkach. W takim przypadku dyrektor szkoły powołuje jako osobę egzaminującą
innego nauczyciela prowadzącego takie same zajęcia edukacyjne, z tym że
powołanie nauczyciela zatrudnionego w innej szkole następuje w porozumieniu z
dyrektorem tej szkoły.
8. Z przeprowadzonego egzaminu poprawkowego sporządza się protokół zawierający:
skład komisji, termin egzaminu, pytania egzaminacyjne, wynik egzaminu oraz ocenę
ustaloną przez komisję. Do protokołu załącza się pisemne prace ucznia i zwięzłą
informację o ustnych odpowiedziach ucznia.
9. Uczeń, który z przyczyn losowych nie przystąpił do egzaminu poprawkowego w
wyznaczonym terminie, może przystąpić do niego w dodatkowym terminie, określonym
przez dyrektora szkoły.
10. Uczeń, który nie zdał egzaminu poprawkowego, nie otrzymuje promocji i
powtarza klasę (semestr), z zastrzeżeniem ust. 11.
11. Uwzględniając możliwości edukacyjne ucznia szkoły podstawowej i gimnazjum,
rada pedagogiczna może jeden raz w ciągu danego etapu edukacyjnego promować
ucznia, który nie zdał egzaminu poprawkowego z jednych zajęć edukacyjnych.
§ 16. 1. Do słuchaczy szkół dla dorosłych nie stosuje się przepisów § 4 ust. 2,
§ 6 ust. 2, § 7, § 8 ust. 2 i 3, § 10 ust. 3, § 11, § 14 ust. 1 i 3-6 oraz § 15
ust. 1-7 i 11. Przepisy § 2 ust. 2, § 3, § 4 ust. 1, § 5, § 9 ust. 1, § 12, § 13
ust. 3 i 6, § 14 ust. 2 i § 15 ust. 8-10 stosuje się odpowiednio.
2. W szkole dla dorosłych funkcjonującej w zakładzie karnym lub areszcie
śledczym opinię, o której mowa w § 6 ust. 1, wydaje psycholog zatrudniony w
zakładzie karnym lub areszcie śledczym.
3. W szkole dla dorosłych zachowania nie ocenia się.
4. W szkole dla dorosłych oceny klasyfikacyjne według skali, o której mowa w §
10 ust. 2, ustala się po każdym semestrze i stanowią one podstawę do promowania
słuchacza na semestr programowo wyższy lub ukończenia przez niego szkoły.
5. W szkole dla dorosłych słuchacz jest promowany po każdym semestrze.
§ 17. 1. Podstawą oceniania i klasyfikowania słuchacza w szkole dla dorosłych
prowadzonej w formie zaocznej są egzaminy semestralne przeprowadzane z
poszczególnych zajęć edukacyjnych określonych w szkolnym planie nauczania.
2. Do egzaminu semestralnego dopuszcza się słuchacza, który uczęszczał na
obowiązkowe konsultacje oraz uzyskał z wymaganych ćwiczeń i prac kontrolnych
oceny uznane za pozytywne zgodnie z wewnątrzszkolnym systemem oceniania. W
przypadku gdy słuchacz otrzymał ocenę negatywną z pracy kontrolnej, obowiązany
jest wykonać, w terminie określonym przez nauczyciela, drugą pracę kontrolną.
3. Do egzaminu semestralnego może być również dopuszczony słuchacz, który nie
uczęszczał z przyczyn usprawiedliwionych na obowiązkowe konsultacje, pod
warunkiem, że z wymaganych ćwiczeń i prac kontrolnych uzyskał oceny uznane za
pozytywne zgodnie z wewnątrzszkolnym systemem oceniania.
4. Słuchacz, który z przyczyn usprawiedliwionych nie przystąpił do egzaminów
semestralnych w wyznaczonym terminie, zdaje te egzaminy w terminie dodatkowym,
wyznaczonym przez dyrektora szkoły.
5. Termin dodatkowy, o którym mowa w ust. 4, powinien być wyznaczony po
zakończeniu semestru jesiennego najpóźniej do końca lutego lub po zakończeniu
semestru wiosennego najpóźniej do dnia 15 września.
6. Egzamin semestralny z języka polskiego, języka obcego i matematyki składa się
z części pisemnej oraz ustnej. Z pozostałych zajęć edukacyjnych egzaminy
semestralne zdaje się ustnie.
7. Egzamin semestralny z zajęć praktycznych ma formę zadania praktycznego.
§ 18. 1. W szkole zawodowej dla dorosłych prowadzonej w formie zaocznej, oprócz
egzaminów wymienionych w § 17 ust. 6, słuchacz zdaje w I i II semestrze egzamin
semestralny w formie pisemnej z jednego przedmiotu zawodowego, a w semestrach
programowo wyższych - z dwóch przedmiotów zawodowych. W szkołach zawodowych o
cztero- i pięcioletnim okresie nauczania słuchacz zdaje w semestrach I-IV
egzamin semestralny w formie pisemnej z jednego przedmiotu zawodowego, a w
semestrach programowo wyższych - z dwóch przedmiotów zawodowych.
2. W szkole policealnej oraz pomaturalnej słuchacz zdaje w każdym semestrze
egzaminy semestralne w formie pisemnej z dwóch przedmiotów zawodowych
podstawowych dla danego zawodu, zgodnie z planem nauczania.
3. Wyboru przedmiotów zawodowych, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje rada
pedagogiczna. Decyzję w tej sprawie należy podać do wiadomości słuchaczy na
konsultacji instruktażowej rozpoczynającej semestr.
§ 19. 1. Słuchacz szkoły dla dorosłych prowadzonej w formie zaocznej może być
zwolniony z części ustnej egzaminu semestralnego, jeżeli z części pisemnej tego
egzaminu otrzymał ocenę klasyfikacyjną co najmniej bardzo dobrą oraz w ciągu
semestru był aktywny na zajęciach, a z wymaganych ćwiczeń i prac kontrolnych
uzyskał w większości oceny uznane za pozytywne zgodnie z wewnątrzszkolnym
systemem oceniania.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne ze złożeniem egzaminu
semestralnego i uzyskaniem co najmniej bardzo dobrej oceny klasyfikacyjnej z
danych zajęć edukacyjnych.
§ 20. Egzaminy semestralne w szkole dla dorosłych prowadzonej w formie zaocznej
przeprowadza się w trybie określonym w statucie szkoły.
§ 21. 1. Słuchacz szkoły dla dorosłych może zdawać egzamin poprawkowy w
przypadku uzyskania klasyfikacyjnej oceny niedostatecznej z jednych zajęć
edukacyjnych.
2. Egzaminy poprawkowe mogą być przeprowadzane po każdym semestrze.
3. Egzamin poprawkowy przeprowadza nauczyciel prowadzący dane zajęcia edukacyjne
po zakończeniu semestru jesiennego w terminie do końca lutego lub po zakończeniu
semestru wiosennego w terminie do dnia 15 września.
4. Egzamin poprawkowy z języka polskiego, języka obcego i matematyki, a w szkole
prowadzonej w formie zaocznej - również z tych zajęć edukacyjnych, z których
obowiązują pisemne i ustne egzaminy semestralne, składa się z części pisemnej
oraz ustnej. Z pozostałych zajęć edukacyjnych egzamin zdaje się ustnie.
5. Egzamin poprawkowy nie dotyczy zajęć edukacyjnych, z których słuchaczowi
wyznaczono w myśl § 17 ust. 4 dodatkowy termin egzaminu, oraz zajęć, z których
przystępuje on do egzaminu klasyfikacyjnego.
§ 22. 1. Słuchaczowi szkoły dla dorosłych powtarzającemu semestr przed upływem
trzech lat od daty przerwania nauki zalicza się zajęcia edukacyjne, z których
uzyskał poprzednio ocenę klasyfikacyjną wyższą od niedostatecznej, i zwalnia się
go z obowiązku uczęszczania na te zajęcia.
2. Słuchaczowi, który w okresie trzech lat przed podjęciem nauki w szkole zdał
egzamin eksternistyczny z programu nauczania zajęć edukacyjnych występujących w
szkolnym planie nauczania, zalicza się te zajęcia i zwalnia się go z obowiązku
uczęszczania na nie.
3. Zwolnienie może dotyczyć semestru, roku szkolnego, kilku lat nauki lub całego
cyklu kształcenia, odpowiednio do zakresu programu nauczania zajęć edukacyjnych
zdanych na egzaminie eksternistycznym.
4. W przypadku zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 i 3, w dokumentacji przebiegu
nauczania wpisuje się "zwolniony z obowiązku uczęszczania na zajęcia" oraz
podstawę prawną zwolnienia. Zwolnienie jest równoznaczne z otrzymaniem oceny
klasyfikacyjnej z danych zajęć edukacyjnych zgodnej z oceną uzyskaną w wyniku
egzaminu eksternistycznego.
§ 23. 1. Dyrektor szkoły dla dorosłych:
1) zwalnia słuchacza z obowiązku odbycia praktycznej nauki zawodu w całości,
jeżeli przedłoży on:
a) uzyskane przed rozpoczęciem nauki świadectwo zdanego egzaminu na tytuł
robotnika wykwalifikowanego (czeladnika) lub dyplom mistrza w zawodzie, w którym
się kształci,
b) zaświadczenie wydane przez pracodawcę, potwierdzające przepracowanie w
zawodzie, w którym się kształci, okresu co najmniej równego okresowi trwania
nauki zawodu, przewidzianemu dla danego zawodu,
2) zwalnia słuchacza z obowiązku odbycia praktycznej nauki zawodu w całości lub
w części, jeżeli przedłoży on:
a) uzyskane przed rozpoczęciem nauki świadectwo zdanego egzaminu na tytuł
robotnika wykwalifikowanego (czeladnika) lub dyplom mistrza w zawodzie pokrewnym
do zawodu, w którym się kształci,
b) zaświadczenie wydane przez pracodawcę, potwierdzające przepracowanie w
zawodzie pokrewnym do tego, w którym się kształci, okresu co najmniej równego
okresowi trwania nauki zawodu, przewidzianemu dla zawodu pokrewnego,
c) zaświadczenie wydane przez pracodawcę, potwierdzające zatrudnienie w
zawodzie, w którym się kształci, lub w zawodzie pokrewnym.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c), powinno być przedłożone
dyrektorowi szkoły w każdym semestrze, w którym słuchacza obowiązuje odbycie
praktycznej nauki zawodu.
3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może nastąpić po stwierdzeniu przez
dyrektora szkoły na podstawie przedłożonych dokumentów, że zawód pokrewny
odpowiada w zakresie kwalifikacji zawodowych zawodowi, w którym słuchacz się
kształci.
4. Słuchacz, który został zwolniony w części z obowiązku odbycia praktycznej
nauki zawodu, zdaje egzamin uzupełniający na zasadach określonych dla egzaminów
klasyfikacyjnych. Zakres egzaminu uzupełniającego określa dyrektor szkoły.
5. W przypadku zwolnienia słuchacza w całości lub w części z obowiązku odbycia
praktycznej nauki zawodu, w dokumentacji przebiegu nauczania wpisuje się
"zwolniony odpowiednio w całości lub w części z praktycznej nauki zawodu" oraz
podstawę prawną zwolnienia.
§ 24. Uczeń (słuchacz) kończy szkołę podstawową, gimnazjum lub szkołę
ponadpodstawową, jeżeli na zakończenie klasy programowo najwyższej (semestru
programowo najwyższego) uzyskał oceny klasyfikacyjne wyższe od oceny
niedostatecznej, a w przypadku szkoły podstawowej i gimnazjum - jeżeli ponadto
przystąpił odpowiednio do sprawdzianu lub egzaminu, o których mowa w § 25 ust. 1
i 2.
§ 25. 1. W klasie szóstej szkoły podstawowej okręgowa komisja egzaminacyjna,
zwana dalej "komisją okręgową", przeprowadza sprawdzian poziomu opanowania
umiejętności określonych w standardach wymagań ustalonych odrębnymi przepisami,
zwany dalej "sprawdzianem".
2. W trzeciej klasie gimnazjum komisja okręgowa przeprowadza egzamin obejmujący:
1) umiejętności i wiadomości z zakresu przedmiotów humanistycznych,
2) umiejętności i wiadomości z zakresu przedmiotów matematyczno-przyrodniczych,
określonych w standardach wymagań ustalonych odrębnymi przepisami, zwany dalej
"egzaminem gimnazjalnym".
3. Sprawdzian i egzamin gimnazjalny mają charakter powszechny i obowiązkowy.
§ 26. 1. Komisja okręgowa opracowuje informator zawierający szczegółowy opis
wymagań, kryteriów oceniania i form przeprowadzania sprawdzianu i egzaminu
gimnazjalnego oraz przykłady zadań.
2. Informator publikuje się co najmniej na dwa lata przed terminem sprawdzianu
lub egzaminu gimnazjalnego.
3. Informator oznaczony jest nazwą i numerem nadanym przez komisję okręgową.
§ 27. 1. Sprawdzian przeprowadza się w kwietniu, a egzamin gimnazjalny - w maju,
w terminie ustalonym przez komisję okręgową.
2. Komisja okręgowa przygotowuje arkusze odpowiednio sprawdzianu lub egzaminu
gimnazjalnego.
3. Sprawdzian lub egzamin gimnazjalny organizuje zespół egzaminacyjny powołany
przez dyrektora komisji okręgowej.
4. W skład zespołu egzaminacyjnego wchodzą co najmniej cztery osoby, w tym
przewodniczący wyznaczony przez dyrektora komisji okręgowej. Przewodniczącym
zespołu może być jedynie egzaminator wpisany do ewidencji egzaminatorów, o
której mowa w art. 9b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.
U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr
141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126), zwanej dalej
"ustawą".
§ 28. 1. Uczniowie (słuchacze) z potwierdzonymi dysfunkcjami mają prawo
przystąpić do sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego w formie dostosowanej do
ich dysfunkcji.
2. Laureaci ostatniego stopnia wojewódzkich konkursów przedmiotowych z zakresu
jednego z grupy przedmiotów objętych egzaminem gimnazjalnym są zwolnieni z
odpowiedniej części tego egzaminu, o której mowa w § 25 ust. 2. Dyrektor komisji
okręgowej stwierdza uprawnienie do zwolnienia.
3. Zwolnienie z części egzaminu gimnazjalnego jest równoznaczne z uzyskaniem w
tej części najwyższego wyniku.
4. Uczeń (słuchacz), który nie przystąpił do sprawdzianu lub egzaminu
gimnazjalnego w wyznaczonym terminie albo przerwał sprawdzian lub egzamin
gimnazjalny, przystępuje do niego w dodatkowym terminie określonym przez
dyrektora komisji okręgowej.
5. Uczeń (słuchacz), który z przyczyn losowych nie przystąpił do sprawdzianu lub
egzaminu gimnazjalnego w dodatkowym terminie albo przerwał sprawdzian lub
egzamin gimnazjalny, przystępuje do niego w kolejnym terminie określonym przez
dyrektora komisji okręgowej.
6. Uczeń (słuchacz), który nie przystąpił do sprawdzianu lub egzaminu
gimnazjalnego w terminie do dnia 31 sierpnia danego roku, powtarza ostatnią
klasę odpowiednio szkoły podstawowej lub gimnazjum oraz przystępuje do
sprawdzianu lub egzaminu w następnym roku. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 29. 1. Wyniki sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego ustala powołany przez
dyrektora komisji okręgowej zespół egzaminatorów wpisanych do ewidencji
egzaminatorów.
2. Wynik sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego ustalony przez zespół
egzaminatorów jest ostateczny.
§ 30. 1. Wynik sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego odnotowuje się na
świadectwie ukończenia szkoły. Wynik nie wpływa na ukończenie szkoły.
2. Wyniki sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego oraz zaświadczenia o
szczegółowych wynikach odpowiednio sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego dla
każdego ucznia (słuchacza) komisja okręgowa przesyła do szkoły w terminie do
dnia 10 czerwca danego roku, a w przypadku, o którym mowa w § 28 ust. 4 i 5 - do
dnia 31 sierpnia danego roku.
§ 31. 1. Przewodniczący zespołu egzaminacyjnego, o którym mowa w § 27 ust. 3,
sporządza protokół przebiegu sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego.
2. Przewodniczący zespołu egzaminatorów, o którym mowa w § 29 ust. 1, sporządza
protokół przebiegu prac tego zespołu.
3. Protokoły, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisują członkowie odpowiednich
zespołów.
§ 32. Protokoły przebiegu sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego oraz pozostałą
dokumentację przechowuje się według zasad określonych odrębnymi przepisami.
§ 33. Egzamin maturalny, będący formą oceny poziomu wykształcenia ogólnego, jest
przeprowadzany dla absolwentów dotychczasowych szkół średnich dających
wykształcenie średnie ogólne oraz absolwentów trzyletnich liceów profilowanych i
dwuletnich liceów uzupełniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. a)
i c) ustawy, z uwzględnieniem § 62.
§ 34. 1. Egzamin maturalny składa się z części wewnętrznej, mającej formę
egzaminu ustnego, i z części zewnętrznej, mającej formę egzaminu pisemnego.
2. Część wewnętrzna egzaminu maturalnego obejmuje:
1) język polski,
2) język obcy nowożytny.
3. Część zewnętrzna egzaminu maturalnego obejmuje:
1) przedmioty obowiązkowe:
a) język polski,
b) język obcy nowożytny,
c) matematykę,
2) jeden przedmiot wybrany przez absolwenta spośród następujących:
a) biologia,
b) chemia,
c) fizyka,
d) geografia,
e) historia,
f) drugi język obcy nowożytny,
g) język obcy klasyczny
- z zastrzeżeniem ust. 5 i § 36 ust. 1.
4. Absolwenci szkół lub oddziałów z ojczystym językiem nauczania mniejszości
narodowych - oprócz przedmiotów wymienionych w ust. 3 pkt 1 - zdają egzamin
maturalny z języka ojczystego.
5. Absolwent może zdawać egzamin maturalny z wybranego dodatkowo przedmiotu.
§ 35. 1. Egzamin maturalny z języka obcego nowożytnego można zdawać z
następujących języków: angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, niemieckiego,
rosyjskiego, włoskiego, niezależnie od tego, czy absolwent uczył się danego
języka w szkole.
2. Egzamin maturalny z języka obcego klasycznego można zdawać z łaciny lub
greki.
§ 36. 1. Egzamin maturalny może być także przeprowadzany z przedmiotów nie
wymienionych w § 34 ust. 3 pkt 2, zgłoszonych przez dyrektora szkoły lub
wprowadzonych przez Centralną Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej "Komisją
Centralną".
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, składa się do dyrektora Komisji
Centralnej za pośrednictwem dyrektora komisji okręgowej, po uzyskaniu pozytywnej
opinii kuratora oświaty, co najmniej na trzy lata przed terminem egzaminu
maturalnego.
§ 37. Absolwenci szkół lub oddziałów z ojczystym językiem nauczania mniejszości
narodowych i grup etnicznych oraz absolwenci szkół dwujęzycznych mogą zdawać na
egzaminie maturalnym przedmioty - z wyjątkiem języka polskiego - w języku
polskim lub odpowiednio w języku danej mniejszości narodowej lub grupy etnicznej
albo w danym języku obcym. Wyboru języka, w którym będzie zdawany przedmiot,
absolwent dokonuje wraz z deklaracją wyboru przedmiotu, o której mowa w § 43
ust. 1.
§ 38. 1. Laureaci i finaliści olimpiad przedmiotowych są zwolnieni z egzaminu
maturalnego z danego przedmiotu na zasadach określonych w przepisach w sprawie
organizacji konkursów i olimpiad przedmiotowych.
2. Laureatom i finalistom olimpiad języków obcych uprawnienia wymienione w ust.
1 przysługują także wtedy, gdy język nie był objęty szkolnym planem nauczania
danej szkoły.
3. Zwolnienie z egzaminu z danego przedmiotu jest równoznaczne z uzyskaniem z
tego przedmiotu najwyższego wyniku, z tym że w przypadku przedmiotów
obowiązkowych - równoznaczne z uzyskaniem najwyższego wyniku na poziomie
rozszerzonym.
4. W odniesieniu do absolwentów posiadających certyfikaty językowe na poziomie
zaawansowanym, wydane przez zagraniczne uniwersytety lub instytucje
wyspecjalizowane w egzaminowaniu obcokrajowców, przepisy ust. 1-3 stosuje się
odpowiednio.
§ 39. Komisja okręgowa zobowiązana jest do zapewnienia warunków i form
przeprowadzania egzaminu maturalnego odpowiednich do możliwości mówienia,
pisania i poruszania się absolwentów z potwierdzonymi dysfunkcjami.
§ 40. 1. Egzamin maturalny przeprowadza komisja okręgowa właściwa dla
województwa, na terenie którego znajduje się szkoła, dwa razy w ciągu roku
szkolnego - w maju i styczniu.
2. Termin części zewnętrznej egzaminu maturalnego ustala Komisja Centralna.
§ 41. 1. Komisja okręgowa opracowuje i ogłasza szczegółowy opis wymagań
egzaminacyjnych, kryteriów oceniania, form przeprowadzania egzaminu maturalnego
dla określonego przedmiotu oraz przykłady zadań egzaminacyjnych, zwany dalej
"syllabusem", na dwa lata przed terminem egzaminu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dla przedmiotu, o którym w § 36 ust. 1, syllabus opracowuje i ogłasza komisja
okręgowa wyznaczona przez Komisję Centralną.
§ 42. 1. Absolwentów obowiązuje zakres wymagań egzaminacyjnych z przedmiotów
egzaminu maturalnego, określony w odrębnych przepisach.
2. Absolwent może zdawać część zewnętrzną egzaminu maturalnego z przedmiotu
obowiązkowego na poziomie podstawowym lub rozszerzonym.
3. Szczegółowy opis wymagań egzaminacyjnych dla rozszerzonego poziomu egzaminu
maturalnego zawiera syllabus.
4. Zdanie egzaminu maturalnego na poziomie rozszerzonym wymaga rozwiązania
dodatkowych zadań egzaminacyjnych, odpowiadających wymaganiom dla tego poziomu.
5. Negatywny wynik egzaminu na poziomie rozszerzonym nie ma wpływu na wynik
egzaminu z danego przedmiotu na poziomie podstawowym.
§ 43. 1. Absolwent deklaruje wybór przedmiotu (przedmiotów) egzaminu maturalnego
oraz poziomu egzaminu z przedmiotów obowiązkowych, na jeden rok przed terminem
egzaminu.
2. Wybór przedmiotu (przedmiotów) egzaminu maturalnego nie jest zależny od
profilu nauczania szkoły (oddziału), do której uczęszczał absolwent.
3. Absolwent może, nie później niż na cztery miesiące przed terminem egzaminu
maturalnego, zmienić wybrany przedmiot egzaminu lub poziom egzaminu.
§ 44. 1. Przeprowadzenie części wewnętrznej egzaminu maturalnego dla absolwentów
w danej szkole komisja okręgowa powierza szkolnemu zespołowi egzaminacyjnemu,
zwanemu dalej "zespołem szkolnym".
2. W uzasadnionych przypadkach komisja okręgowa powierza zespołowi szkolnemu
określonej szkoły przeprowadzenie części wewnętrznej egzaminu maturalnego dla
absolwentów kilku szkół, informując o tym zainteresowane szkoły na dwa lata
przed terminem egzaminu.
3. Dyrektor szkoły, w której nie powołano zespołu szkolnego, przekazuje
dokumentację przebiegu nauczania absolwentów do szkoły, w której zdają oni
egzamin maturalny. Po zakończeniu egzaminu przewodniczący zespołu szkolnego
zwraca tę dokumentację wraz z wynikami egzaminu do szkoły macierzystej, w
terminie siedmiu dni.
4. Absolwenci, którzy nie przystępują do egzaminu maturalnego w roku, w którym
ukończyli szkołę, mają prawo przystąpić do części wewnętrznej egzaminu w szkole
wyznaczonej przez komisję okręgową. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 45. 1. Przewodniczącym zespołu szkolnego może być dyrektor szkoły lub inny
nauczyciel zatrudniony w tej szkole, wpisany do ewidencji egzaminatorów.
2. Przewodniczący zespołu szkolnego kieruje pracą zespołu, a w szczególności:
1) powołuje spośród członków zespołu szkolnego, do dnia 1 października każdego
roku szkolnego, przedmiotowe zespoły egzaminacyjne złożone z nauczycieli
wpisanych do ewidencji egzaminatorów dla przeprowadzenia części wewnętrznej
egzaminu maturalnego, w skład których wchodzą:
a) przewodniczący,
b) co najmniej dwóch nauczycieli danego przedmiotu egzaminacyjnego,
2) powierza nauczycielom lub zespołom nauczycieli przygotowanie zestawów tematów
do egzaminu ustnego,
3) opracowuje szkolny harmonogram egzaminów ustnych w danym roku szkolnym.
3. Jeżeli członek przedmiotowego zespołu egzaminacyjnego z powodu choroby lub
innych ważnych przyczyn nie może wziąć udziału w egzaminie, przewodniczący
zespołu szkolnego wyznacza w zastępstwie innego, wpisanego do ewidencji
egzaminatorów nauczyciela, z tej samej szkoły, a w przypadku braku nauczyciela
danego przedmiotu w szkole - z innej szkoły oraz zawiadamia o tym komisję
okręgową.
§ 46. 1. W części wewnętrznej egzaminu maturalnego może uczestniczyć z prawem
głosu przedstawiciel komisji okręgowej, którym może być jedynie egzaminator
wpisany do ewidencji egzaminatorów, nie będący pracownikiem danej szkoły.
2. Za zgodą dyrektora komisji okręgowej obserwatorami egzaminu maturalnego mogą
być przedstawiciele organu sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego
szkołę, szkół wyższych, publicznych placówek doskonalenia nauczycieli oraz
wychowawca klasy, do której uczęszczał absolwent. Obserwatorzy nie uczestniczą w
prowadzeniu egzaminu ani w ustalaniu jego oceny.
§ 47. 1. Zestawy tematów, o których mowa w § 45 ust. 2 pkt 2, przewodniczący
zespołu szkolnego przedstawia do akceptacji komisji okręgowej nie później niż na
trzy miesiące przed terminem egzaminu.
2. Komisja okręgowa może zalecić poprawienie zestawów tematów. Zespół szkolny
jest zobowiązany przedstawić nowy zestaw, uwzględniający zalecenia komisji
okręgowej, w terminie jednego tygodnia od daty otrzymania zaleceń.
3. Jeżeli komisja okręgowa nie zgłosi zastrzeżeń do przedstawionych zestawów
tematów w ciągu dwóch miesięcy od daty ich złożenia, przedstawione zestawy uważa
się za zaakceptowane.
§ 48. 1. Wyniki części wewnętrznej egzaminu maturalnego z poszczególnych
przedmiotów ustalają przedmiotowe zespoły egzaminacyjne, zgodnie ze
szczegółowymi zasadami określonymi w syllabusie.
2. Przedmiotowy zespół egzaminacyjny ustala wynik egzaminu większością głosów. W
przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego.
3. Wynik egzaminu ustalony przez przedmiotowy zespół egzaminacyjny jest
ostateczny.
§ 49. 1. Zdanie części wewnętrznej egzaminu maturalnego z danego przedmiotu jest
warunkiem dopuszczenia do części zewnętrznej egzaminu z tego przedmiotu.
2. Warunki zdania części wewnętrznej egzaminu maturalnego z danego przedmiotu
określa syllabus.
3. Negatywny wynik z jednego przedmiotu w części wewnętrznej egzaminu
maturalnego nie stanowi przeszkody w zdawaniu części zewnętrznej egzaminu z
przedmiotu, z którego absolwent uzyskał wynik pozytywny, i przedmiotów nie
objętych egzaminem wewnętrznym.
§ 50. 1. Przewodniczący przedmiotowego zespołu egzaminacyjnego bezpośrednio po
egzaminie ogłasza wyniki części wewnętrznej egzaminu z poszczególnych
przedmiotów.
2. Listę absolwentów wraz z wynikami części wewnętrznej egzaminu z
poszczególnych przedmiotów przewodniczący zespołu szkolnego przesyła komisji
okręgowej.
§ 51. Część zewnętrzną egzaminu maturalnego organizuje i przeprowadza komisja
okręgowa w wyznaczonych szkołach lub instytucjach, posiadających odpowiednie
warunki lokalowe i techniczne zapewniające prawidłowy przebieg egzaminu.
§ 52. 1. Zadania egzaminacyjne dla części zewnętrznej egzaminu maturalnego
ustala komisja okręgowa.
2. Zorganizowanie i przeprowadzenie części zewnętrznej egzaminu maturalnego
komisja okręgowa powierza zespołowi powołanemu przez dyrektora komisji
okręgowej, zwanemu dalej "zespołem".
3. W skład zespołu wchodzi co najmniej trzech nauczycieli oraz wyznaczony przez
dyrektora komisji okręgowej przewodniczący. Przewodniczącym zespołu może być
jedynie nauczyciel wpisany do ewidencji egzaminatorów. Co najmniej jeden członek
zespołu powinien być zatrudniony w innej szkole.
4. Egzamin pisemny rozpoczyna się z chwilą przekazania absolwentom arkuszy
egzaminacyjnych i trwa od 3 do 4,5 godzin zegarowych efektywnego czasu. Czas
trwania egzaminu z poszczególnych przedmiotów określa syllabus. Po dwóch
kolejnych dniach egzaminów pisemnych powinien nastąpić co najmniej jeden dzień
przerwy.
5. W czasie egzaminu pisemnego w sali egzaminacyjnej przebywają co najmniej
trzej członkowie zespołu, w tym jeden pełniący funkcję przewodniczącego.
6. W czasie egzaminu absolwenci nie powinni opuszczać sali egzaminacyjnej.
Przewodniczący zespołu może zezwolić na opuszczenie sali, po zapewnieniu
warunków wykluczających możliwość kontaktowania się absolwenta z innymi osobami,
z wyjątkiem konieczności udzielenia pomocy medycznej.
7. W przypadku stwierdzenia niesamodzielnego rozwiązywania zadań
egzaminacyjnych, przewodniczący zespołu ma prawo unieważnienia pracy. Przepis §
59 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
8. Do sali egzaminacyjnej można wnosić jedynie materiały i środki dydaktyczne
określone w syllabusie.
9. Przewodniczący zespołu odpowiada za przechowywanie i zabezpieczenie tematów
egzaminacyjnych oraz arkuszy egzaminacyjnych otrzymanych z komisji okręgowej.
§ 53. 1. Wyniki z poszczególnych przedmiotów części zewnętrznej egzaminu
maturalnego ustala zespół egzaminatorów wpisanych do ewidencji egzaminatorów,
powołany przez dyrektora komisji okręgowej, zgodnie z kryteriami oceniania
zawartymi w syllabusie.
2. Zespół egzaminatorów, o którym mowa w ust. 1, ustala wynik większością
głosów. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego.
3. Wynik części zewnętrznej egzaminu maturalnego ustalony przez zespół
egzaminatorów jest ostateczny.
4. Absolwent zdał egzamin maturalny, jeżeli w części wewnętrznej i zewnętrznej
zdał egzamin ze wszystkich przedmiotów wymienionych w § 34 ust. 2 i ust. 3 pkt 1
oraz jednego spośród przedmiotów wymienionych w § 34 ust. 3 pkt 2.
5. Negatywny wynik egzaminu z wybranego dodatkowo przedmiotu, o którym mowa w §
34 ust. 5, nie ma wpływu na końcowy wynik egzaminu maturalnego i nie odnotowuje
się go na świadectwie dojrzałości.
6. Komisja okręgowa ustala listę osób, które zdały egzamin maturalny.
§ 54. 1. Absolwent, który nie zdał egzaminu z określonego przedmiotu w części
wewnętrznej lub zewnętrznej egzaminu maturalnego, może przystąpić ponownie do
odpowiedniej części egzaminu z tego przedmiotu, w kolejnych terminach
przeprowadzania egzaminu maturalnego, przez okres pięciu lat.
2. Po upływie pięciu lat od daty pierwszego egzaminu maturalnego absolwent, o
którym mowa w ust. 1, zdaje powtórny egzamin maturalny w pełnym zakresie.
3. Przy powtórnym egzaminie z przedmiotu wybranego absolwent może wybrać inny
przedmiot egzaminu, z zachowaniem przepisu § 43 ust. 1.
§ 55. Absolwent ma prawo przystąpić ponownie do egzaminu maturalnego w części
zewnętrznej z jednego lub więcej przedmiotów w najbliższym terminie jego
przeprowadzania w celu podwyższenia wyniku egzaminu z tych przedmiotów.
§ 56. Absolwent, który nie przystąpił do egzaminu maturalnego lub przerwał
egzamin maturalny, ma prawo przystąpić do egzaminu w kolejnych terminach jego
przeprowadzania.
§ 57. 1. Absolwent, który zdał egzamin maturalny, otrzymuje świadectwo
dojrzałości.
2. Na świadectwie dojrzałości odnotowuje się wyniki z części wewnętrznej i
zewnętrznej egzaminu maturalnego.
3. Absolwent, który podwyższył wynik egzaminu, zgodnie z przepisem § 55,
otrzymuje nowe świadectwo dojrzałości, zwracając uprzednio otrzymane świadectwo.
§ 58. 1. Dokumentację części wewnętrznej egzaminu maturalnego prowadzi i
przechowuje szkoła.
2. Dokumentację części zewnętrznej egzaminu maturalnego prowadzi i przechowuje
komisja okręgowa.
3. Protokoły części wewnętrznej egzaminu maturalnego sporządza przewodniczący
zespołu szkolnego. Protokoły podpisują wszyscy członkowie zespołu szkolnego.
4. Protokoły części zewnętrznej egzaminu maturalnego sporządza przewodniczący
zespołu egzaminatorów. Protokoły podpisują egzaminatorzy oceniający prace z
danego przedmiotu.
5. Dokumentację egzaminu maturalnego przechowuje się według zasad określonych
odrębnymi przepisami.
§ 59. 1. Komisja okręgowa zapewnia prawidłowe warunki i nadzoruje przebieg
sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego i egzaminu maturalnego.
2. Uczeń (słuchacz) lub absolwent może, w terminie dwóch dni od daty odpowiednio
sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego albo części wewnętrznej lub zewnętrznej
egzaminu maturalnego, zgłosić zastrzeżenia do dyrektora komisji okręgowej,
jeżeli uzna, że w trakcie sprawdzianu albo egzaminu zostały naruszone przepisy
dotyczące jego przeprowadzania.
3. Dyrektor komisji okręgowej rozpatruje zgłoszone zastrzeżenia w terminie
siedmiu dni od ich otrzymania. Rozstrzygnięcie dyrektora komisji okręgowej jest
ostateczne.
4. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów dotyczących przeprowadzania
sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego albo egzaminu maturalnego na skutek
zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, lub z urzędu dyrektor komisji okręgowej
może unieważnić dany sprawdzian albo egzamin i zarządzić jego ponowne
przeprowadzenie. Unieważnienie może nastąpić zarówno w stosunku do wszystkich,
jak i poszczególnych uczniów (słuchaczy) albo absolwentów.
5. W przypadku niemożności ustalenia wyników egzaminu pisemnego spowodowanej
zaginięciem prac egzaminacyjnych sprawdzianu albo egzaminu lub innymi
przyczynami losowymi, dyrektor komisji okręgowej zarządza ponowne
przeprowadzenie sprawdzianu albo egzaminu.
6. Termin ponownego sprawdzianu albo egzaminu, o którym mowa w ust. 4 i 5,
ustala dyrektor komisji okręgowej.
§ 60. 1. Przygotowywanie zestawów zadań i pytań, zestawów tematów oraz zadań
egzaminacyjnych, a także arkuszy sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego i arkuszy
egzaminacyjnych, ich przechowywanie i przekazywanie szkołom odbywa się z
zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. W przypadku naruszenia przepisów, o których mowa w ust. 1, decyzję co do
dalszego przebiegu sprawdzianu albo egzaminu podejmuje dyrektor komisji
okręgowej w uzgodnieniu z dyrektorem Komisji Centralnej.
§ 61. Sprawdzian w klasie szóstej szkoły podstawowej oraz egzamin gimnazjalny w
klasie trzeciej gimnazjum przeprowadza się począwszy od 2002 r.
§ 62. 1. Począwszy od roku szkolnego 2001/2002 egzamin maturalny jest
przeprowadzany dla absolwentów czteroletnich szkół średnich.
2. Począwszy od roku szkolnego 2002/2003 egzamin maturalny jest przeprowadzany
dla absolwentów pięcioletnich szkół średnich.
3. Począwszy od roku szkolnego 2004/2005 egzamin maturalny jest przeprowadzany
dla absolwentów liceów profilowanych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit.
a) ustawy.
4. Począwszy od roku szkolnego 2005/2006 egzamin maturalny jest przeprowadzany
dla absolwentów liceów uzupełniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3
lit. c) ustawy.
5. W roku szkolnym 1999/2000 i 2000/2001 dla absolwentów szkół, o których mowa w
ust. 1, a w roku szkolnym 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002 dla absolwentów
szkół, o których mowa w ust. 2, przeprowadza się egzamin dojrzałości według
dotychczasowych zasad.
§ 63. Tracą moc:
1) zarządzenie nr 29 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 września 1992 r. w
sprawie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów w szkołach
publicznych dla dzieci i młodzieży oraz przeprowadzania egzaminów sprawdzających
i klasyfikacyjnych (Dz. Urz. MEN Nr 7, poz. 32 i z 1993 r. Nr 10, poz. 38),
2) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie
zasad oceniania, klasyfikowania i promowania słuchaczy oraz przeprowadzania
egzaminów w szkołach publicznych dla dorosłych (Dz. U. Nr 47, poz. 296).
§ 64. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 19 kwietnia 1999 r.
w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki
dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz
rodzajów tej dokumentacji.
(Dz. U. Nr 41, poz. 414)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje sposób prowadzenia przez publiczne przedszkola,
sześcioletnie szkoły podstawowe, gimnazja i dotychczasowe szkoły
ponadpodstawowe, w tym przedszkola i szkoły specjalne, a także przez publiczne
placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne oraz placówki
oświatowo-wychowawcze dokumentacji przebiegu nauczania, działalności
wychowawczej i opiekuńczej.
2. Rozporządzenie stosuje się także w ósmych klasach dotychczasowych szkół
podstawowych.
3. Sposób prowadzenia dokumentacji przebiegu nauczania, działalności
wychowawczej i opiekuńczej przez publiczne szkoły artystyczne regulują odrębne
przepisy.
§ 2. 1. Przedszkole prowadzi dla każdego oddziału dziennik zajęć przedszkola, w
którym dokumentuje się przebieg pracy wychowawczo-dydaktycznej z wychowankami w
danym roku szkolnym.
2. Do dziennika zajęć przedszkola wpisuje się w porządku alfabetycznym nazwiska
i imiona wychowanków, daty i miejsca ich urodzenia, imiona i nazwiska rodziców
(prawnych opiekunów) i adresy ich zamieszkania, oznaczenie realizowanego
programu wychowania przedszkolnego oraz odnotowuje się obecność wychowanków na
zajęciach. Fakt przeprowadzenia zajęć potwierdza się podpisem.
§ 3. 1. Szkoła podstawowa i gimnazjum prowadzą księgę ewidencji dzieci
podlegających obowiązkowi szkolnemu, zamieszkałych w obwodzie szkoły, zwaną
dalej "księgą ewidencji".
2. Do księgi ewidencji wpisuje się - według roku urodzenia - imię (imiona) i
nazwisko oraz datę, miejsce urodzenia i adres zamieszkania dziecka, a także
imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz adresy ich zamieszkania.
3. W księdze ewidencji odnotowuje się corocznie informacje o spełnianiu przez
dziecko obowiązku szkolnego w danej albo innej szkole, informacje o spełnianiu
obowiązku szkolnego poza szkołą oraz o odroczeniu spełniania obowiązku
szkolnego, ze wskazaniem decyzji, na podstawie której dziecko spełnia obowiązek
szkolny poza szkołą lub odroczono mu spełnianie tego obowiązku.
§ 4. 1. Szkoła prowadzi księgę uczniów.
2. Do księgi uczniów wpisuje się imię (imiona) i nazwisko oraz datę, miejsce
urodzenia i adres zamieszkania ucznia, imiona i nazwiska rodziców (prawnych
opiekunów) i adresy ich zamieszkania, datę przyjęcia do szkoły oraz klasę, do
której ucznia przyjęto. W księdze odnotowuje się datę ukończenia szkoły albo
datę i przyczynę opuszczenia szkoły przez ucznia.
3. Wpisów w księdze uczniów dokonuje się chronologicznie według dat przyjęcia
uczniów do szkoły.
§ 5. Wpisów w księdze ewidencji oraz w księdze uczniów dokonuje się na podstawie
dowodów osobistych lub innych dokumentów tożsamości rodziców (prawnych
opiekunów) lub pełnoletniego ucznia, innych dokumentów zawierających dane
podlegające wpisowi do odpowiedniej księgi oraz informacji przekazanych przez
organ gminy lub dyrektora innej szkoły.
§ 6. 1. Szkoła prowadzi dla każdego oddziału dziennik lekcyjny, w którym
dokumentuje się przebieg nauczania w danym roku szkolnym.
2. Do dziennika lekcyjnego wpisuje się w porządku alfabetycznym nazwiska i
imiona uczniów, daty, miejsca urodzenia i adresy ich zamieszkania, imiona i
nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz adresy ich zamieszkania, tygodniowy
plan zajęć edukacyjnych, oznaczenie realizowanych programów nauczania zawartych
w zestawie programów nauczania dla danego oddziału oraz imiona i nazwiska
nauczycieli prowadzących poszczególne zajęcia.
3. W dzienniku lekcyjnym wpisuje się obecność uczniów na zajęciach edukacyjnych,
tematy przeprowadzonych zajęć, oceny i zaliczenia uzyskane przez uczniów z
poszczególnych zajęć edukacyjnych, oceny zachowania, wyniki sprawdzianu lub
egzaminu przeprowadzonego przez okręgową komisję egzaminacyjną, a także
przeprowadzone hospitacje.
4. Fakt przeprowadzenia zajęć edukacyjnych i hospitacji potwierdza się podpisem.
5. Do dziennika lekcyjnego prowadzonego przez szkołę dla dorosłych nie wpisuje
się danych dotyczących rodziców (prawnych opiekunów) oraz ocen zachowania i
zaliczeń.
§ 7. Wewnątrzszkolne ocenianie uczniów może być także dokumentowane w innym niż
dziennik lekcyjny dokumencie, określonym w statucie szkoły, z tym że ustalone
dla ucznia oceny końcoworoczne (semestralne), zaliczenia i ocenę zachowania
wpisuje się do dziennika lekcyjnego. Przepis § 6 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
§ 8. 1. Szkoła (przedszkole) prowadzi dzienniki zajęć, które nie są wpisywane do
dziennika lekcyjnego (dziennika zajęć przedszkola), jeżeli jest to uzasadnione
koniecznością dokumentowania przebiegu nauczania i wychowania, w szczególności
dziennik zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych.
2. Do dziennika zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych wpisuje się
w porządku alfabetycznym nazwiska i imiona uczniów (wychowanków), indywidualny
program pracy z uczniem (wychowankiem), a w przypadku zajęć grupowych - program
pracy grupy, tygodniowy plan zajęć, tematy przeprowadzonych zajęć, obecność
uczniów (wychowanków) na zajęciach, ocenę ich postępów i wnioski do dalszej
pracy.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w szkołach dla dorosłych.
§ 9. 1. Szkoła (przedszkole), która organizuje zespołowe zajęcia
rewalidacyjno-wychowawcze dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w
stopniu głębokim, prowadzi dla każdego zespołu uczestników dziennik zajęć
rewalidacyjno-wychowawczych, w którym dokumentuje się przebieg zajęć w danym
roku szkolnym.
2. Do dziennika zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wpisuje się w porządku
alfabetycznym nazwiska i imiona uczestników zajęć, daty i miejsca ich urodzenia,
imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) i adresy ich zamieszkania,
obecność uczestników na zajęciach, indywidualny program zajęć i opis przebiegu
zajęć z każdym uczestnikiem.
4. W stosunku do dzieci i młodzieży zakwalifikowanych do indywidualnego
nauczania i wychowania albo uczestnictwa w indywidualnych zajęciach
rewalidacyjno-wychowawczych szkoła (przedszkole) prowadzi odrębnie dla każdego
ucznia (uczestnika zajęć) odpowiednio dziennik indywidualnego nauczania i
wychowania lub dziennik indywidualnych zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.
§ 10. 1. Szkoła prowadzi dla każdego ucznia przez okres jego nauki w danej
szkole arkusz ocen. Wzór arkusza ocen określają odrębne przepisy.
2. Wpisów w arkuszu ocen dokonuje się na podstawie danych zawartych w księdze
uczniów, dzienniku lekcyjnym, protokołach egzaminów, protokołach rady
pedagogicznej i informacji o wyniku sprawdzianu lub egzaminu, przekazanej przez
okręgową komisję egzaminacyjną. Osoba wypełniająca arkusz ocen potwierdza
podpisem zgodność wpisów z dokumentami, na podstawie których ich dokonano.
3. Podstawą wpisu o klasyfikowaniu, promowaniu lub ukończeniu przez ucznia
szkoły jest uchwała rady pedagogicznej, której datę wpisuje się do arkusza ocen.
4. Oceny z zajęć edukacyjnych, ocenę zachowania, klasę i miesiąc urodzenia
ucznia wypełnia się słowami w pełnym brzmieniu. W rubrykach nie wypełnionych
wpisuje się poziomą kreskę, a w przypadku zwolnienia ucznia z zajęć edukacyjnych
wpisuje się "zwolniony/a".
5. W arkuszu ocen zamieszcza się również adnotację o wydaniu świadectwa
ukończenia szkoły i jego odpisów oraz duplikatu, zezwoleniu na indywidualny tok
lub program nauki, sporządzeniu odpisu arkusza ocen oraz wpisuje się datę i
przyczynę opuszczenia szkoły przez ucznia.
6. W przypadku przejścia ucznia do innej szkoły przesyła się do tej szkoły odpis
arkusza ocen.
§ 11. 1. Szkoła zakłada po zakończeniu każdego roku szkolnego księgę ocen.
Księgę ocen stanowią oprawione wykazy tych uczniów wszystkich oddziałów oraz ich
arkusze ocen, którzy w danym roku szkolnym ukończyli lub opuścili szkołę.
Stronice księgi ocen należy ponumerować.
2. Do czasu założenia księgi ocen arkusze ocen wraz z wykazem uczniów
sporządzonym zgodnie z wykazem zawartym w dzienniku lekcyjnym oraz protokołami
egzaminów warunkujących klasyfikowanie i promowanie i pozostałą dokumentację
tych egzaminów przechowuje się oddzielnie dla każdego oddziału.
§ 12. 1. Szkoła dla dorosłych kształcąca w formie zaocznej wydaje słuchaczom
indeksy. Dopuszcza się możliwość wydawania indeksów słuchaczom szkoły dla
dorosłych kształcącej w formie stacjonarnej, a także uczniom szkoły policealnej
i pomaturalnej dla młodzieży.
2. Indeks jest dokumentem potwierdzającym uzyskane oceny i złożenie egzaminów.
Wzór indeksu określają odrębne przepisy.
§ 13. 1. Sprawdziany uzdolnień kierunkowych (predyspozycji) dla kandydatów do
klas i gimnazjów sportowych, mistrzostwa sportowego, do gimnazjów dwujęzycznych
oraz prowadzących klasy autorskie, a także postępowanie kwalifikacyjne dla
kandydatów do klas pierwszych szkół ponadpodstawowych należy dokumentować
odpowiednio w protokołach tych sprawdzianów i protokołach postępowania
kwalifikacyjnego.
2. Egzaminy uczniów należy dokumentować w protokołach egzaminów.
§ 14. Dokumentację przebiegu nauczania stanowią także uchwały rady
pedagogicznej, dotyczące klasyfikowania i promowania uczniów oraz ukończenia
szkoły, pisemne prace kontrolne i egzaminacyjne oraz zezwolenia na indywidualny
tok lub program nauki.
§ 15. W szkołach organizujących zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze dla dzieci i
młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim - w stosunku do
uczestników tych zajęć - nie stosuje się przepisów § 2, 3, 6-8 i 10-14.
§ 16. 1. Szkoła (przedszkole), placówka opiekuńczo-wychowawcza i
resocjalizacyjna prowadzi dziennik pedagoga (psychologa).
2. Do dziennika pedagoga (psychologa) wpisuje się tygodniowy plan zajęć, zajęcia
(czynności) przeprowadzone w poszczególnych dniach, wykaz uczniów (wychowanków)
zakwalifikowanych do różnych form pomocy, w szczególności pomocy
psychologiczno-pedagogicznej, informacje o kontaktach z osobami i instytucjami,
z którymi pedagog (psycholog) współdziała przy wykonywaniu swoich zadań.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w szkołach dla dorosłych.
§ 17. 1. Szkoła (przedszkole), placówka opiekuńczo-wychowawcza i
resocjalizacyjna prowadzi dla każdego ucznia (wychowanka) dokumentację badań i
czynności uzupełniających prowadzonych w szczególności przez pedagoga,
psychologa, logopedę i lekarza.
2. Ośrodek szkolno-wychowawczy i placówka resocjalizacyjna prowadzi ponadto dla
każdego wychowanka dokumentację dotyczącą zmiany jego postawy, sporządzaną przez
wychowawcę na podstawie diagnozy i prognozy wstępnej pracy
wychowawczo-dydaktycznej.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w szkołach dla dorosłych.
§ 18. 1. Placówka opiekuńczo-wychowawcza i resocjalizacyjna prowadzi dla każdej
grupy wychowanków dziennik zajęć wychowawczych, w którym dokumentuje się
przebieg zajęć wychowawczych w danym roku szkolnym.
2. Do dziennika zajęć wychowawczych wpisuje się w porządku alfabetycznym
nazwiska i imiona wychowanków, daty i miejsca ich urodzenia, imiona i nazwiska
rodziców (prawnych opiekunów) i adresy ich zamieszkania, klasę i okresy nauki
(semestry), zajęcia edukacyjne, liczbę opuszczonych godzin zajęć
(usprawiedliwionych i nie usprawiedliwionych), uwagi o wychowankach oraz zajęcia
w placówce w dniach nauki, zajęcia powtarzające się okresowo, plan pracy na
okres (semestr), kontakty z rodziną wychowanka, tygodniowe założenia wychowawcze
i realizację planu pracy, oceny śródroczne i końcoworoczne (semestralne) oraz
zaliczenia uzyskane przez wychowanków z poszczególnych zajęć edukacyjnych i
ocenę zachowania.
§ 19. 1. Placówka oświatowo-wychowawcza, z wyjątkiem szkolnego schroniska
młodzieżowego, prowadzi dla każdego koła (sekcji, zespołu, klubu), a w przypadku
centrum kształcenia praktycznego - grupy uczniów, dziennik zajęć stałych oraz
dziennik zajęć okresowych i okazjonalnych, w których dokumentuje się przebieg
tych zajęć w danym roku szkolnym.
2. Do dziennika zajęć stałych wpisuje się w porządku alfabetycznym nazwiska i
imiona uczniów (wychowanków), daty i miejsca urodzenia, nazwiska i imiona
rodziców (prawnych opiekunów) i adresy ich zamieszkania, założenia programowe na
dany rok szkolny, tygodniowy rozkład zajęć i tematy przeprowadzonych zajęć oraz
obecność uczniów (wychowanków) na zajęciach.
3. Do dziennika zajęć okresowych i okazjonalnych wpisuje się w szczególności
założenia programowe zajęć i liczbę ich uczestników.
§ 20. 1. W przypadku zniszczenia dokumentacji przebiegu nauczania wskutek
pożaru, powodzi lub innych zdarzeń losowych dyrektor szkoły powołuje komisję w
celu ustalenia zakresu zniszczeń oraz odtworzenia tej dokumentacji, przede
wszystkim księgi uczniów, arkuszy ocen i protokołów egzaminów dojrzałości.
2. Odtworzenia dokumentacji dokonuje się na podstawie zachowanej dokumentacji
przebiegu nauczania i innych dokumentów oraz zeznań świadków. Protokoły
egzaminów dojrzałości należy odtwarzać na podstawie zeznań członków państwowych
komisji egzaminacyjnych.
3. Z przebiegu prac komisji sporządza się protokół, zawierający w szczególności:
imienny skład komisji, termin rozpoczęcia i zakończenia prac komisji, opis
zniszczonej dokumentacji przebiegu nauczania oraz podstawę, na jakiej dokonano
jej odtworzenia. Do protokołu dołącza się spisane zeznania świadków. Protokół
podpisują wszyscy członkowie komisji.
4. O powołaniu komisji i wynikach jej pracy dyrektor szkoły zawiadamia kuratora
oświaty.
§ 21. Dyrektor szkoły (przedszkola), placówki opiekuńczo-wychowawczej i
resocjalizacyjnej oraz placówki oświatowo-wychowawczej ponosi odpowiedzialność
za właściwe prowadzenie i przechowywanie dokumentacji przebiegu nauczania,
działalności wychowawczej i opiekuńczej zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz
za wydawanie uczniom (wychowankom) dokumentów zgodnych z posiadaną przez szkołę
(przedszkole) i placówkę dokumentacją.
§ 22. Zasady gromadzenia i przechowywania dokumentacji przebiegu nauczania,
działalności wychowawczej i opiekuńczej określają odrębne przepisy.
§ 23. Traci moc zarządzenie nr 5 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 marca
1993 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez przedszkola, szkoły i placówki
publiczne dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i
opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji (Dz. Urz. MEN Nr 4, poz. 12 oraz z
1997 r. Nr 8, poz. 35 i Nr 9, poz. 41).
§ 24. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r., z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisy § 6 ust. 3 i § 10 ust. 2, w zakresie odnotowywania wyników
sprawdzianów lub egzaminów przeprowadzanych przez okręgowe komisje
egzaminacyjne, wchodzą w życie z dniem 1 września 2001 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach
publicznych.
(Dz. U. Nr 41, poz. 415)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 lutego 1999 r. w
sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz.
128) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w pkt 4 wyraz "odpowiedni" zastępuje się wyrazami "odpowiednio
trzyletni, roczny lub półroczny";
2) w § 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 5 w lit. b) wyrazy "nr 11-17" zastępuje się wyrazami "nr 11, 12, 12a,
13-17 i 17a",
- w pkt 6 wyrazy "nr 19-26" zastępuje się wyrazami "nr 19-25, 25a, 26, 26a i
26b",
- w pkt 8 po wyrazach "nr 31-44" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "nr 44a,
44b i 44c",
b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "nr 11-17" zastępuje się wyrazami "nr 11, 12, 12a,
13-17 i 17a";
3) w § 3:
a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W kształceniu zaocznym ramowy plan nauczania określa wymiar zajęć w okresie
nauczania.",
b) w ust. 2 skreśla się wyraz "edukacyjnych",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły, z zastrzeżeniem ust. 3a i 4, mogą
być przeznaczone na:
1) zwiększenie liczby obowiązujących godzin zajęć edukacyjnych,
2) realizację dodatkowych zajęć edukacyjnych, w tym na nauczanie języka obcego,
3) realizację ścieżek edukacyjnych,
4) zorganizowanie zajęć dla grupy uczniów, z uwzględnieniem ich potrzeb i
zainteresowań, w tym zajęć wyrównawczych,
5) nauczanie historii i geografii kraju ojczystego mniejszości narodowych i
dziedzictwa kulturowego grup etnicznych - w szkołach z nauczaniem języka
mniejszości narodowych i grup etnicznych,
6) orientację zawodową lub inne zajęcia prowadzone z wychowawcą.",
d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Dyrektor szkoły ponadpodstawowej może przeznaczyć godziny zajęć
fakultatywnych na wprowadzenie do szkolnego planu nauczania przedmiotów ważnych
ze względu na profil nauczania, a nie umieszczonych w ramowych planach
nauczania, a także na prowadzenie dodatkowej nauki języka obcego.",
e) w ust. 5 po wyrazie "niepełnosprawnych" dodaje się wyrazy "w sześcioletniej
szkole podstawowej i gimnazjum";
4) w § 4:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Dla uczniów sześcioletnich szkół podstawowych specjalnych, którzy nie byli
objęci wychowaniem przedszkolnym, wprowadza się możliwość tworzenia zerowego
etapu edukacyjnego.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W szkołach zawodowych szkolne plany nauczania uwzględniają plany nauczania
zawarte w dopuszczonych do użytku szkolnego programach nauczania dla zawodów.",
c) w ust. 4:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w szkole (oddziale) z językiem nauczania mniejszości narodowych i grup
etnicznych - w wymiarze 14 godzin łącznie w klasach I-III sześcioletniej szkoły
podstawowej, w wymiarze 12 godzin łącznie w klasach IV-VI sześcioletniej szkoły
podstawowej i w gimnazjum, w wymiarze 16 godzin łącznie w liceum
ogólnokształcącym oraz w wymiarze 4 godzin w klasie VIII ośmioletniej szkoły
podstawowej; w szkołach (oddziałach) zawodowych tygodniowy wymiar godzin równy
jest tygodniowemu wymiarowi godzin języka polskiego w danym roku szkolnym,"
- w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "i w szkole zawodowej",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w szkole (oddziale) z dodatkową nauką języka mniejszości narodowej lub grupy
etnicznej - w wymiarze 3 godzin tygodniowo we wszystkich klasach sześcioletniej
szkoły podstawowej, w gimnazjum i liceum ogólnokształcącego oraz w VIII klasie
ośmioletniej szkoły podstawowej; w szkołach zawodowych tygodniowy wymiar godzin
równy jest tygodniowemu wymiarowi godzin języka polskiego w danym roku szkolnym.
Przepis stosuje się odpowiednio w szkołach specjalnych, w tym zawodowych dla
młodzieży, z wyjątkiem szkół policealnych i pomaturalnych oraz szkół na
podbudowie szkoły zasadniczej.",
d) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Dyrektor szkoły ponadpodstawowej może przesunąć nauczanie języków obcych i
przedmiotów, na które jest przewidziany wymiar 1-2 godzin lekcyjnych w tygodniu,
w całości lub częściowo do innej klasy niż wskazana w ramowym planie nauczania.
7. Jeżeli, w wyjątkowych przypadkach, w szkole organizowane jest nauczanie w
klasach łączonych, dyrektor szkoły dostosowuje odpowiednio ramowy plan
nauczania, z uwzględnieniem możliwości pełnej realizacji przyjętych programów
nauczania. Dopuszcza się możliwość połączenia zajęć oddziału przedszkolnego dla
dzieci sześcioletnich z zajęciami uczniów klasy pierwszej sześcioletniej szkoły
podstawowej.";
5) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu:
"§ 4a. W szkołach ponadpodstawowych:
1) oddział można dzielić na grupy na zajęciach z języków obcych i informatyki
oraz na zajęciach, dla których z treści programu nauczania wynika konieczność
prowadzenia ćwiczeń, w tym laboratoryjnych,
2) podział na grupy jest obowiązkowy na zajęciach z języków obcych i informatyki
w oddziałach liczących powyżej 24 uczniów oraz podczas ćwiczeń, w tym
laboratoryjnych, w oddziałach liczących powyżej 30 uczniów,
3) w przypadku oddziałów liczących odpowiednio mniej niż 24 uczniów lub mniej
niż 30 uczniów podziału na grupy na zajęciach, o których mowa w pkt 2, można
dokonywać za zgodą organu prowadzącego szkołę,
4) zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących od 15 do 30
uczniów, oddzielnie z chłopcami i dziewczętami. Możliwe jest tworzenie grup
międzyoddziałowych lub w wyjątkowych przypadkach międzyklasowych.
§ 4b. 1. Profile nauczania w liceach ogólnokształcących ustala dyrektor w
porozumieniu z radą szkoły.
2. Ustalając profil nauczania dyrektor liceum ogólnokształcącego wyznacza jeden
lub dwa przedmioty wiodące i zwiększa wymiar nauczania tych przedmiotów,
przeznaczając na nie godziny przewidziane w ramowych planach nauczania na
zajęcia fakultatywne.
3. Profil nauczania ustala się od klasy drugiej lub trzeciej liceum
ogólnokształcącego dla oddziału lub grupy uczniów z różnych oddziałów,
uwzględniając zainteresowania uczniów oraz możliwości organizacyjne, kadrowe i
finansowe szkoły.
4. Nazwy profilów nauczania tworzy się przez wskazanie przedmiotów wiodących
(np. profil matematyczno-fizyczny) lub przez określenie podstawowej problematyki
nauczania i wskazanie przedmiotów wiodących (np. profil ekologiczny - biologia z
higieną i ochroną środowiska i chemia).
5. Dyrektor liceum ogólnokształcącego może dla danego oddziału nie wyznaczać
przedmiotów wiodących i z godzin przeznaczonych w ramowych planach nauczania na
zajęcia fakultatywne zwiększyć wymiar nauczania różnych przedmiotów, określając
jednocześnie profil tego oddziału jako ogólny.
6. Profile nauczania tworzone z grupy przedmiotów humanistycznych powinny
uwzględniać nauczanie języka łacińskiego, a profil klasyczny - także języka
greckiego.";
6) w § 5 dodaje się na końcu wyrazy "stosownie do posiadanych środków
finansowych";
7) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:
"§ 6a. Ramowe plany nauczania w szkołach (oddziałach) sportowych i mistrzostwa
sportowego określają odrębne przepisy.";
8) w § 7 w pkt 3 wyrazy "20 września" zastępuje się wyrazami "25 sierpnia";
9) użyte w załącznikach nr 11, 12, 13-17, 19-25, 32-35 i 37-43 do rozporządzenia
wyrazy "rewalidacja indywidualna" lub "rehabilitacja indywidualna" zastępuje się
wyrazami "zajęcia rewalidacyjne";
10) w załącznikach nr 11, 12, 13-25, 26 i 31-43 do rozporządzenia, w rubryce
"Zajęcia edukacyjne", dodaje się na końcu przed pozycją "Razem" pozycję
"Religia/Etyka" i dla tej pozycji w odpowiednich rubrykach wpisuje się liczbę
godzin w wymiarze dwóch godzin tygodniowo, a w odpowiednich rubrykach
dotyczących pozycji "Razem" zwiększa się odpowiednio liczbę godzin zajęć;
11) załączniki nr 8, 28, 46, 48-52 oraz 55 i 56 do rozporządzenia otrzymują nowe
brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
12) dodaje się załączniki nr 12a, 17a, 25a, 26a, 26b, 44a, 44b i 44c do
rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Do dnia 31 sierpnia 1999 r. szkoły medyczne oraz rolnicze i gospodarki
żywnościowej stosują dotychczasowe ramowe plany nauczania ustalone przez
właściwych ministrów.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 kwietnia
1999 r. (poz. 415)
Załącznik nr 8
Ramowy plan nauczania dla sześcioletniej szkoły specjalnej dla uczniów ze
złożonymi niepełnosprawnościami lub autyzmem
(dla klas I-VI)
"0" ETAP EDUKACYJNY (klasa wstępna)
ZAJĘCIA EDUKACYJNELiczba godzin tygodniowo w ciągu jednego roku
Kształcenie zintegrowane17
Religia/Etyka2
Godziny do dyspozycji dyrektora6
Razem25
Zajęcia rewalidacyjne10
SZKOŁA PODSTAWOWA
I ETAP EDUKACYJNY (klasy I-III)
ZAJĘCIA EDUKACYJNELiczba godzin tygodniowo w ciągu trzech lata)
Kształcenie zintegrowane55
Religia/Etyka6
Godziny do dyspozycji dyrektora15
Razem76
Zajęcia rewalidacyjne30
II ETAP EDUKACYJNY (klasy IV-VI)
ZAJĘCIA EDUKACYJNELiczba godzin tygodniowo w ciągu trzech lata)
Język polski23
Historia i społeczeństwo
Sztuka
Język obcyb)6
Matematyka9
Przyroda9
Technika8
Informatyka
Wychowanie fizyczne10
Religia/Etyka6
Godziny z wychowawcą3
Godziny do dyspozycji dyrektora17
Razem91
Zajęcia rewalidacyjne30
a) na realizację zajęć edukacyjnych wskazanych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego.
b) jeżeli rodzaj niepełnosprawności uniemożliwia realizację zajęć - godziny te
przechodzą do dyspozycji dyrektora szkoły.
Załącznik nr 28
Ramowy plan nauczania dla gimnazjum specjalnego dla uczniów ze złożonymi
niepełnosprawnościami lub autyzmem
GIMNAZJUM
III ETAP EDUKACYJNY (klasy I-III)
ZAJĘCIA EDUKACYJNELiczba godzin tygodniowo w ciągu trzech lata)
Język polski14
Historia6
Wiedza o społeczeństwie3
Sztuka (plastyka, muzyka)4
Język obcyb)9
Matematyka14
Fizyka i astronomia4
Chemia4
Biologia4
Geografia4
Technika}3
Informatyka
Alternatywne metody komunikacji6
Wychowanie fizyczne9
Godzina z wychowawcą3
Godziny do dyspozycji dyrektora9
Religia/Etyka6
Razem102
Zajęcia rewalidacyjne30
a) na realizację zajęć edukacyjnych wskazanych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego
b) jeżeli rodzaj niepełnosprawności uniemożliwia realizację zajęć - godziny te
przechodzą do dyspozycji dyrektora szkoły
Załącznik nr 46
Ramowy plan nauczania dla szkoły zasadniczej kształcącej młodocianych
pracowników, w tym dla oddziałów wielozawodowych na podbudowie programowej
ośmioletniej szkoły podstawowej
Lp.Zajęcia edukacyjneKlasa IKlasa IIKlasa IIIRazem godzin tygodniowo w
okresie nauczania
Liczba godzin tygodniowo a)
1.Język polski3227
2.Język obcy2226
3.Matematyka2226
4.Przysposobienie obronne11-2
5.Wychowanie fizyczne3328
6.Wiedza o społeczeństwie-1-1
7.Historia11-2
8.Fizyka11-2
9.Chemia-112
10.Ochrona i kształtowanie środowiska1--1
11.Religia/Etyka2226
Godziny do dyspozycji wychowawcy10,50,52
12.Przedmioty zawodowe b/1} 13 e/c/ }13,5 e/c/ }18,5 e/c/ } 45 e/
Zajęcia praktyczned/d/d/d/
Zarys wiedzy o gospodarce f/-112
Razem30313192
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym, a w klasie programowo
najwyższej - 36 tygodni;
b/ uczniów poszczególnych zawodów obowiązują zestawy przedmiotów zawodowych
teoretycznych ustalone w programach nauczania dla zawodów ujętych w klasyfikacji
zawodów szkolnictwa zawodowego;
c/ w oddziałach wielozawodowych nauczanie przedmiotów zawodowych, o których mowa
pod lit. b/, odbywa się dla każdego zawodu odrębnie w ośrodkach dokształcania
zawodowego - w kl. II 6 tygodni i w kl. III - 8 tygodni, w wymiarze 36-40 godzin
zajęć tygodniowo;
d/ wymiar godzin zajęć praktycznych dla młodocianych pracowników wynika z
Kodeksu pracy;
e/ w oddziałach kształcących w danym zawodzie, podziału godzin przedmiotów
zawodowych teoretycznych i zajęć praktycznych określonych programem nauczania,
dokonuje dyrektor szkoły w porozumieniu z pracodawcami z uwzględnieniem
przepisów Kodeksu pracy;
f/ przedmiot obowiązkowy, o ile specyfika zawodu nie wymaga szerszego zakresu
wiedzy - umiejętności z tej dziedziny (inną nazwę przedmiotu i liczbę godzin
określi program nauczania dla zawodu).
Załącznik nr 48
Ramowy plan nauczania dla liceum technicznego na podbudowie programowej
ośmioletniej szkoły podstawowej
Lp.Zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych
Klasa IKlasa IIKlasa IIIKlasa IVRazem godzin tygodniowo w okresie nauczani
aRazem godzin tygodniowo w okresie nauczania Forma stacjonarnaRazem godzin
w okresie nauczania Forma zaoczna
Liczba godzin tygodniowo a/
1.Język polski44441612140
2.Język obcy I}6}5}4}411 lub 12}1910100
3.Język obcy II8 lub 7--
4.Matematyka34341410110
5.Wiedza o społeczeństwie---11116
6.Historia1} +21114} +22} +130} +10
7.Geografia111-3230
8.Biologia z higieną i ochroną środowiska1} +21} +11-3} +32} +130} +10
9.Fizyka z astronomią111-3230
10.Chemia21--3230
11.Elementy informatyki12--3230
12.Przysposobienie obronne11 b/--2--
13.Wychowanie fizyczne332210--
14.Religia/Etyka22228--
Godziny do dyspozycji wychowawcy110,50,53--
Profil kształcenia zawodowego
15.Przedsiębiorczość}2}3}10,5}11,58450
16.Komputeryzacja2116
17.Bloki ogólnozawodowe1710144
Zajęcia fakultatywne-2338440
Godziny do dyspozycji dyrektora-----440
Praktyka--2 tyg.-2 tyg.2 tyg.2 tyg.
Razem3333333313270856
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym, a w klasie IV - 30 tygodni
b/ zajęcia mogą być realizowane w formie tygodniowego obozu wakacyjnego
Załącznik nr 49
Ramowy plan nauczania dla średniej szkoły zawodowej - technikum, liceum i szkoły
równorzędnej na podbudowie programowej ośmioletniej szkoły podstawowej e/
Lp.Zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych
Klasa IKlasa IIKlasa IIIKlasa IVKlasa VRazem godzin tygodniowo w okresie
nauczani aRazem godz. tygodniowo w okresie nauczania Forma
stacjonarnaRazem godz. w okresie nauczania Forma zaoczna
Liczba godzin tygodniowo
1.Język polski433331610140
2.Język obcy22222108140
3.Historia211116360
4.Elementy informatyki21---3240
5.Przysposobienie obronne11---2--
6.Wychowanie fizyczne3322212--
7.Wiedza o społeczeństwie----11116
8.Geografia211--4240
9.Matematyka2} +22} +22} +12} +12} +110} +76} +494} +40
10.Fizyka1111-4240
11.Chemia21---3240
12.Ochrona i kształtowanie środowiska /Biologia z higieną i ochroną
środowiska b/11---2230
13.Religia/Etyka2222210--
Godziny do dyspozycji wychowawcy10,50,5050,53--
14.Przedmioty zawodowe i zajęcia praktyczne c/611,515,516,517,567521100
Zarys wiedzy o gospodarce d/--11-2120
Godziny do dyspozycji dyrektora------5100
Praktyka zawodowa: ...................... tygodni w klasie
.................................. i ......................
Razem33333232321621001900
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym, a w klasie V - 30 tygodni,
b/ przy realizacji przedmiotu - biologia z higieną i ochroną środowiska, jego
wymiar godzin w szkole dla młodzieży wynosi 4 godziny,
c/ zestaw przedmiotów zawodowych teoretycznych, wymiary godzin tych przedmiotów
i zajęć praktycznych oraz wymiar praktyki zawodowej określi program nauczania
dla zawodu,
d/ przedmiot obowiązkowy, o ile specyfika zawodu nie wymaga szerszego zakresu
wiedzy-umiejętności z tej dziedziny (inną nazwę przedmiotu i liczbę godzin
określi program nauczania dla zawodu),
e/ w latach szkolnych 1999/2000 i 2000/2001, w szczególnie uzasadnionych
przypadkach, można realizować kształcenie według innego planu nauczania, o ile
dla danego zawodu dopuszczone są do użytku szkolnego programy nauczania o
różnych okresach nauczania.
Załącznik nr 50
Ramowy plan nauczania dla średniej szkoły zawodowej - technikum, liceum i szkoły
równorzędnej na podbudowie programowej szkoły zasadniczej
Lp.Zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych
Klasa IKlasa IIKlasa IIIRazem godz. tygodniowo w okresie nauczania b
/Razem godz. tygodniowo w okresie nauczania b/ Forma stacjonarnaRazem
godz. w okresie nauczania b/ Forma zaoczna
Liczba godzin tygodniowo a/
1.Język polski433106100
2.Język obcy2226578
3.Historia2114240
4.Elementy informatyki21-3240
5.Wychowanie fizyczne2226--
6.Wiedza o społeczeństwie--11116
7.Geografia22-4230
7.Matematyka2} +22} +2,52} +1,56} +64} +260} +10
8.Fizyka21-3230
9.Chemia11-2240
10.Ochrona i kształtowanie środowiska /Biologia z higieną i ochroną
środowiska c/1--1116
11.Religia/Etyka2226--
Godziny do dyspozycji wychowawcy10,50,52--
12.Przedmioty zawodowe d/712173622380
Godziny do dyspozycji dyrektora----360
Praktyka zawodowa: ...................... tygodni w klasie
..................................
Razem32323296 b/54 b/900 b/
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym, a w klasie programowo
najwyższej - 30 tygodni;
b/ ustalenie w programie nauczania dla zawodu - 2,5-letniego okresu nauczania
następuje przez zmniejszenie w planie nauczania o 1/6 ogólnego wymiaru godzin
dla okresu nauczania z zachowaniem dla poszczególnych przedmiotów
ogólnokształcących wymiaru godzin ustalonego dla 3-letniego okresu nauczania, z
tym że dla przedmiotu wychowanie fizyczne w szkole dla młodzieży ustala się
wymiar 5 godzin w okresie nauczania;
c/ przy realizacji przedmiotu - biologia z higieną i ochroną środowiska, jego
wymiar godzin w szkole dla młodzieży wynosi 4 godz.
d/ zestaw przedmiotów zawodowych z ich wymiarami godzin oraz wymiar praktyki
zawodowej określi program nauczania dla zawodu
Załącznik nr 51
Ramowy plan nauczania dla szkoły policealnej i pomaturalnej na podbudowie
programowej liceum ogólnokształcącego lub liceum technicznego
Lp.Zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych
SemestrRazem godz. tygodniowo w okresie nauczania b /Razem godz.
tygodniowo w okresie nauczania b/ Forma stacjonarnaRazem godz. w okresie
nauczania b/ Forma zaoczna
IIIIIIIV
Liczba godzin tygodniowo a/
1.Przedmioty zawodowe i zajęcia praktyczne lub moduły c/242426265037680
Zarys wiedzy o gospodarce d/22--2120
Praktyka zawodowa: ...................... tygodni w semestrze
.................. i ................
2.Wychowanie fizyczne22224--
Razem28 e/28 e/28 e/28 e/56 e/38 e/700 e/
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ ustalając w programie nauczania dla zawodu 1,5 roczny lub 2,5-letni okres
nauczania, ogólne wymiary godzin dla 2-letniego okresu nauczania odpowiednio
zmniejsza się lub zwiększa:
- w szkole dla młodzieży - o 14 godz. tygodniowo w okresie nauczania,
- w szkole dla dorosłych: w formie stacjonarnej - o 10 godz. tygodniowo w
okresie nauczania, w formie zaocznej - o średni wymiar godzin w semestrze;
c/ zestaw i wymiary godzin przedmiotów zawodowych teoretycznych i zajęć
praktycznych lub zestaw i wymiary godzin modułów oraz wymiar praktyki zawodowej
określi program nauczania dla zawodu;
d/ przedmiot lub moduł obowiązkowy, o ile specyfika zawodu nie wymaga szerszego
zakresu wiedzy - umiejętności z tej dziedziny (inną nazwę przedmiotu lub modułu
i liczbę godzin określi program nauczania dla zawodu);
e/ dopuszcza się zwiększenie liczby godzin:
- w szkole dla młodzieży do 30 godzin tygodniowo,
- w szkole dla dorosłych:
- o 2 godziny tygodniowo w okresie nauczania w formie stacjonarnej,
- o 40 godzin w okresie nauczania w formie zaocznej,
w przypadku szkół, które realizują programy nauczania dla zawodów,
uwzględniające podstawy programowe, dopuszczone do użytku szkolnego przed 1
stycznia 1999 r. przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej.
Załącznik nr 52
Ramowy plan nauczania dla szkoły policealnej na podbudowie programowej liceum
ogólnokształcącego lub liceum technicznego
Lp.Zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych
SemestrRazem godz. tygodniowo w okresie nauczania b /Razem godz.
tygodniowo w okresie nauczania b/ Forma stacjonarnaRazem godz. w okresie
nauczania b/ Forma zaoczna
III
Liczba godzin tygodniowo a/
1.Przedmioty zawodowe i zajęcia praktyczne lub moduły c/24242420410
Zarys wiedzy o gospodarce d/222120
Praktyka zawodowa: ...................... tygodni w semestrze
............... i ...................
2.Wychowanie fizyczne222--
Razem28282821430
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
a/ przyjmuje się 38 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ ustalając w programie nauczania dla zawodu 0,5-roczny lub 1,5-roczny okres
nauczania, ogólne wymiary godzin dla 1-rocznego okresu nauczania odpowiednio
zmniejsza się lub zwiększa:
- w szkole dla młodzieży - o 14 godz. tygodniowo w okresie nauczania,
- w szkole dla dorosłych: w formie stacjonarnej - o 10 godz. tygodniowo w
okresie nauczania, w formie zaocznej - o średni wymiar godzin w semestrze;
c/ zestaw i wymiary godzin przedmiotów zawodowych teoretycznych i zajęć
praktycznych lub zestaw i wymiary godzin modułów oraz wymiar praktyki zawodowej
określi program nauczania dla zawodu
d/ przedmiot lub moduł obowiązkowy, o ile specyfika zawodu nie wymaga szerszego
zakresu wiedzy - umiejętności z tej dziedziny (inną nazwę przedmiotu lub modułu
i liczbę godzin określi program nauczania dla zawodu).
Załącznik nr 55
Ramowy plan nauczania dla liceum ogólnokształcącego dla dorosłych na podbudowie
programowej ośmioletniej szkoły podstawowej
Lp.Zajęcia edukacyjneKlasa IKlasa IIKlasa IIIKlasa IVRazem godz.
tygodniowo w okresie nauczania Forma stacjonarn aRazem godz. w okresie
nauczania Forma zaoczna
Liczba godzin tygodniowo
1.Język polski333312200
2.Język obcy332210132
3.Matematyka332210168
4.Wiedza o społeczeństwie-} +1-} +1-} +11} +1} 13} 540
5.Historia1111
6.Geografia1111
7.Biologia z higieną i ochroną środowiska1} +11} +11} +21} +1} 17
8.Fizyka z astronomią1111
9.Chemia1111
Godz. do dyspozycji dyrektora223310240
Razem18181818721280
Załącznik nr 56
Ramowy plan nauczania dla liceum ogólnokształcącego dla dorosłych na podbudowie
programowej szkoły zasadniczej
Lp.Zajęcia edukacyjneKlasa IKlasa IIKlasa IIIRazem godz. tygodniowo w
okresie nauczania Forma stacjonarn aRazem godz. w okresie nauczania Forma
zaoczna
Liczba godzin tygodniowo
1.Język polski3339150
2.Język obcy2226102
3.Matematyka3227124
4.Wiedza o społeczeństwie--1} +1} 10} 404
5.Historia1} +11} +11
6.Geografia111
7.Biologia z higieną i ochroną środowiska1} +11} +21} +1} 13
8.Fizyka z astronomią111
9.Chemia111
Godz. do dyspozycji dyrektora3339180
Razem18181854960
Załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 kwietnia
1999 r. (poz. 415)
Załącznik nr 12a
Ramowy plan nauczania dla klas V i VI sześcioletniej szkoły podstawowej
specjalnej dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim
Lp.Zajęcia edukacyjneTygodniowa liczba godzin
Klasa VKlasa VI
1.Język polski55
2.Historia-1
3.Matematyka55
4.Przyroda22
5.Geografia22
6.Technika z elementami informatyki4} +45} +2
7.Plastyka11
8.Muzyka11
9.Wychowanie fizyczne33
10.Godziny do dyspozycji wychowawcy11
Religia/Etyka22
Razem3030
Zajęcia rewalidacyjne1010
Załącznik nr 17a
Ramowy plan nauczania dla klas V i VI sześcioletniej szkoły podstawowej dla
uczniów niedostosowanych społecznie
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa VKlasa VI
1.Język polski} 11} 11
2.Język obcy
3.Matematyka
4.Wychowanie fizyczne33
5.Historia11
6.Geografia11
7.Biologia z higieną21
8.Fizyka-1
9.Plastyka11
10.Muzyka11
11.Technika z elementami informatyki/Przysposobienie do pracy
zawodowej6-186-18
12.Godziny do dyspozycji wychowawcy11
Religia/Etyka22
Razem29-4129-41
Zajęcia dydaktyczno-wychowawcze} 2} 2
Zajęcia sportowe
Załącznik nr 25a
Ramowy plan nauczania dla VIII klasy ośmioletniej szkoły podstawowej specjalnej
dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim
Lp.Zajęcia edukacyjneKlasa VIII
1.Język polski5} +1
2.Historia1
3.Wiedza o społeczeństwie1
4.Matematyka5
5.Geografia2
6.Przyroda2
7.Technika /Elementy informatyki5} +1
8.Plastyka1
9.Muzyka1
10.Wychowanie fizyczne3
11.Godziny do dyspozycji wychowawcy1
Religia/Etyka2
Razem31
Zajęcia rewalidacyjne2
Zajęcia sportowe1
Załącznik nr 26a
Ramowy plan nauczania dla klasy VIII ośmioletniej szkoły podstawowej dla uczniów
niedostosowanych społecznie
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa VIII
1.Język polski} 10
2.Język obcy
3.Matematyka
4.Wiedza o społeczeństwie1
5.Wychowanie fizyczne3
6.Historia1
7.Geografia1
8.Biologia z higieną1
9.Fizyka1
10.Chemia1
11.Plastyka1
12.Muzyka1
13.Technika z elementami informatyki /Przysposobienie do pracy
zawodowej6-18
14.Godziny do dyspozycji wychowawcy1
Religia/Etyka2
Razem30-42
Zajęcia dydaktyczno-wychowawcze} 1
Zajęcia sportowe
Załącznik nr 26b
Ramowy plan nauczania dla klasy VIII ośmioletniej szkoły podstawowej, klas
przysposabiających do pracy zawodowej dla uczniów niedostosowanych społecznie na
podbudowie programowej klasy VI szkoły podstawowej
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa VIII
1.Język polski3
2.Historia1
3.Wiedza o społeczeństwie1
4.Przysposobienie do życia w rodzinie1
5.Biologia z higieną} 6/7
6.Geografia
7.Matematyka
8.Fizyka
9.Chemia
10.Wychowanie fizyczne3
11.Godziny do dyspozycji wychowawcy1
12.Przysposobienie do pracy zawodowej18-21
Religia/Etyka2
Razem36-40
Zajęcia dydaktyczno-wychowawcze3
Zajęcia sportowe1
Zajęcia wokalno-muzyczne1
Załącznik nr 44a
Ramowy plan nauczania dla szkoły zasadniczej, dla uczniów niedostosowanych
społecznie, na podbudowie programowej ośmioletniej szkoły podstawowej
(w tym z oddziałami wielozawodowymi)
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa IKlasa II
1.Język polski44
2.Język obcya/22
3.Matematyka33
4.Przysposobienie do życia w rodzinie11
5.Wychowanie fizyczne33
6.Wiedza o społeczeństwie-1
7.Historia} 3b/} 2b/
8.Fizyka
9.Ochrona i kształtowanie środowiska
Godziny do dyspozycji wychowawcy} 1} 1
Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły
Religia/Etyka22
10.Przedmioty zawodowe wg planu nauczania dla zawodu-specjalności:0-60-6
Praktyczna nauka zawodu18-24c/18-24c/
Razem4343
Zajęcia sportowe22
Zajęcia fakultatywne22
a) jeżeli szkoła zatrudnia nauczyciela o odpowiednich kwalifikacjach
b) szkoła wybiera jeden lub dwa przedmioty w danej klasie
c) dla młodocianych pracowników wymiar godzin jest zwiększony zgodnie z Kodeksem
pracy
Załącznik nr 44b
Ramowy plan nauczania dla średniej szkoły zawodowej - liceum, technikum dla
uczniów niedostosowanych społecznie na podbudowie programowej szkoły zasadniczej
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa IKlasa II
1.Język polski55
2.Język obcy33
3.Matematyka33
4.Elementy informatykia)2/--/2
5.Wychowanie fizyczne33
6.Wiedza o społeczeństwie-1
7.Historia} 6b)} 6b)
8.Fizyka
9.Ochrona i kształtowanie środowiskac)
10.Geografia
Godziny do dyspozycji wychowawcy} 1} 1
Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły
Religia/Etyka22
11.Przedmioty zawodowe wg planu nauczania dla
zawodu-specjalności:18-2020-21
Praktyka zawodowa w klasie ........ i ........ po ........ tyg.
Razem43-4544-45
Zajęcia sportowe2
Zajęcia wokalno-muzyczne2
a) jeżeli szkoła zatrudnia nauczyciela o odpowiednich kwalifikacjach i posiada
pracownię komputerową
b) szkoła wybiera dwa lub trzy przedmioty w danej klasie
c) lub biologia z higieną i ochroną środowiska
Załącznik nr 44c
Ramowy plan nauczania dla średniej szkoły zawodowej - liceum dla uczniów
niedostosowanych społecznie
Lp.Zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo
Klasa IKlasa IIKlasa III
1.Język polski555
2.Język obcya)222
3.Matematyka444
4.Elementy informatykib)-2-
Przysposobienie do życia w rodzinie111
5.Wychowanie fizyczne332
6.Wiedza o społeczeństwie-- 1
7.Historia} 6c)} 4c)} 4c)
8.Fizyka
9.Ochrona i kształtowanie środowiskad)
10.Geografia
Godziny do dyspozycji wychowawcy} 1} 1} 1
Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły
Religia/Etyka222
11.Przedmioty zawodowe wg planu nauczania dla
zawodu-specjalności:4-63-84-10
Zajęcia praktyczne5-105-105-10
Praktyka zawodowa w klasie ........ i ........ po ........ tyg.
Razem33-4032-4231-42
Zajęcia sportowe222
Zajęcia fakultatywne222
a) jeżeli szkoła zatrudnia nauczyciela o odpowiednich kwalifikacjach
b) jeżeli szkoła zatrudnia nauczyciela o odpowiednich kwalifikacjach i posiada
pracownię komputerową
c) szkoła wybiera dwa lub trzy przedmioty w danej klasie
d) lub biologia z higieną i ochroną środowiska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku
szkolnego programów nauczania z zakresu kształcenia ogólnego oraz warunków i
trybu dopuszczania do użytku szkolnego podręczników i zalecania środków
dydaktycznych.
(Dz. U. Nr 41, poz. 416)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. w
sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania z
zakresu kształcenia ogólnego oraz warunków i trybu dopuszczania do użytku
szkolnego podręczników i zalecania środków dydaktycznych (Dz. U. Nr 14, poz.
130) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania
i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych.";
2) w § 1:
a) w ust. 1 w pkt 1:
- dodaje się nową lit. b) w brzmieniu:
"b) programów nauczania dla zawodów i programów nauczania dla profili
kształcenia zawodowego dla szkół ponadpodstawowych, w tym szkół specjalnych, z
zastrzeżeniem ust. 2,"
- dotychczasową lit. b) oznacza się jako lit. c),
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "z zakresu kształcenia ogólnego";
3) w § 2:
a) w ust. 1 wyrazy "zwany dalej «programem nauczania»" zastępuje się wyrazami
"zwany dalej «programem nauczania ogólnego»",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przez program nauczania dla zawodu lub profilu kształcenia zawodowego,
zwany dalej «programem nauczania zawodowego», należy rozumieć zbiór
usystematyzowanych, zgodnie z zasadami dydaktyki, celowych układów umiejętności
i treści nauczania, ujętych w podstawie programowej w danym zawodzie lub profilu
kształcenia zawodowego określonej odrębnymi przepisami, wraz z wytycznymi
dotyczącymi realizacji procesu kształcenia i oceniania osiągnięć edukacyjnych
ucznia.",
c) w ust. 2 po wyrazie "nauczania" dodaje się wyraz "ogólnego",
d) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Program nauczania zawodowego powinien zawierać:
1) plany nauczania dla zawodu lub profilu kształcenia zawodowego, opracowane na
podstawie ramowych planów nauczania ustalonych odrębnymi przepisami,
2) programy nauczania poszczególnych przedmiotów zawodowych, bloków
tematycznych, modułów lub innych układów treści, zawierające:
a) szczegółowe cele kształcenia, określające umiejętności, które powinny być
opanowane przez ucznia,
b) materiał nauczania w formie haseł programowych, związany z celami
kształcenia,
c) wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania,
d) propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia.
4. Program nauczania dla zawodu może uwzględniać umiejętności i treści
specjalizacji w zawodzie, realizowane przez część cyklu kształcenia, w
szczególności dostosowane do potrzeb rynku pracy.";
4) w § 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Program nauczania ogólnego i zawodowego dopuszcza do użytku szkolnego
minister właściwy do spraw oświaty i wychowania na wniosek osoby fizycznej,
osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości
prawnej.",
b) w ust. 2 i 4 po wyrazie "nauczania" dodaje się wyraz "ogólnego",
c) dodaje się ust. 5-8 w brzmieniu:
"5. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania zawodowego
powinien określać: nazwę zawodu lub profilu kształcenia zawodowego, dla którego
przeznaczony jest program nauczania, typ szkoły (typy szkół) oraz autora
(współautorów) programu.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, należy dołączyć dwie recenzje o programie
nauczania, zawierające szczegółową ocenę elementów programu, o których mowa w §
2 ust. 3.
7. Recenzje o programie nauczania zawodowego opracowują recenzenci wskazani
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Recenzentami mogą być
doświadczeni nauczyciele przedmiotów zawodowych, nauczyciele-konsultanci,
nauczyciele-doradcy metodyczni, pracownicy naukowi lub specjaliści-praktycy z
dziedziny właściwej dla danego zawodu lub profilu kształcenia zawodowego, o
wysokich kwalifikacjach merytorycznych i metodycznych.
8. Koszty recenzji ponosi osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka
organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, ubiegająca się o dopuszczenie
programu nauczania ogólnego lub zawodowego do użytku szkolnego.";
5) w § 5:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zakresu kształcenia",
b) w ust. 2 i 3 po wyrazie "nauczania" dodaje się wyraz "ogólnego";
6) w § 6:
a) w ust. 1 po wyrazie "nauczania" dodaje się wyraz "ogólnego",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Dopuszczone do użytku szkolnego programy nauczania zawodowego wpisywane są
do wykazów programów nauczania dla zawodów lub profili kształcenia zawodowego,
ze wskazaniem:
1) nazwy zawodu lub profilu kształcenia zawodowego i typu szkoły (typów szkół),
2) autora (współautorów), a w przypadku programu przeznaczonego do publikacji -
także wydawcy,
3) numeru dopuszczenia.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wykazy programów nauczania ogólnego i programów nauczania zawodowego
ustalane są odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem ust. 3.",
d) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wykazy programów nauczania, o których mowa w ust. 1a, ustalane są po
pozytywnym zaopiniowaniu projektów wykazów przez ministrów właściwych dla
zawodów, o których mowa w odrębnych przepisach.";
7) w § 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania skreśla program nauczania
ogólnego lub program nauczania zawodowego z wykazu, o którym mowa odpowiednio w
§ 6 ust. 1 lub 1a, na wniosek uprawnionej osoby fizycznej, osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej albo z urzędu, w
przypadku gdy program utracił aktualność lub przydatność dydaktyczną.",
b) w ust. 3 po wyrazie "nauczania" dodaje się wyraz "ogólnego",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Skreślenie z wykazu programu nauczania ogólnego dla szkoły ponadpodstawowej
oraz programu nauczania zawodowego z urzędu następuje na podstawie dwóch opinii
wydanych przez osoby posiadające kwalifikacje określone odpowiednio w § 4 ust. 3
pkt 1 lub 2 oraz § 4 ust. 7.";
8) § 20 otrzymuje brzmienie:
"§ 20. 1. Podręczniki szkolne, książki pomocnicze do przedmiotów
ogólnokształcących i zawodowych w szkołach specjalnych, książki pomocnicze dla
oddziałów przedszkolnych dla dzieci sześcioletnich oraz inne środki dydaktyczne
dopuszczone lub zalecone do użytku szkolnego na podstawie dotychczasowych
przepisów podlegają z urzędu wpisowi do odpowiednich wykazów, o których mowa w §
16, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W wykazach, o których mowa w § 16, nie umieszcza się podręczników szkolnych
dopuszczonych do użytku szkolnego przed dniem 10 marca 1999 r.:
1) od roku szkolnego 1999/2000 - podręczników dla klasy czwartej i klasy siódmej
dotychczasowej szkoły podstawowej,
2) od roku szkolnego 2000/2001 - podręczników dla klasy piątej i klasy ósmej
dotychczasowej szkoły podstawowej,
3) od roku szkolnego 2001/2002 - podręczników dla klas od pierwszej do trzeciej
oraz podręczników dla klasy szóstej dotychczasowej szkoły podstawowej.
3. W roku szkolnym 1999/2000 dopuszcza się korzystanie z podręczników, o których
mowa w ust. 2 pkt 1, jeżeli ich treść jest zgodna z podstawą programową
kształcenia ogólnego i z realizowanym programem nauczania."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 maja 1999 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych,
podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.
(Dz. U. Nr 52, poz. 529)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych,
podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 maja 1999 r.
o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.
(Dz. U. Nr 52, poz. 530)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych,
sporządzonego w Strasburgu dnia 18 grudnia 1997 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia okręgowych komisji
egzaminacyjnych oraz określenia ich zasięgu terytorialnego.
(Dz. U. Nr 41, poz. 417)
Na podstawie art. 9c ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153
i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 lutego 1999 r. w
sprawie utworzenia okręgowych komisji egzaminacyjnych oraz określenia ich
zasięgu terytorialnego (Dz. U. Nr 14, poz. 134) w § 1 i w § 2 w pkt 2 wyraz
"Katowicach" zastępuje się wyrazem "Jaworznie".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 maja 1999 r.
w sprawie oświadczeń o stanie majątkowym funkcjonariuszy i pracowników Inspekcji
Celnej.
(Dz. U. Nr 41, poz. 418)
Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej
(Dz. U. Nr 71, poz. 449 i z 1998 r. Nr 137, poz. 886) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób wypełniania oświadczenia o stanie majątkowym funkcjonariuszy i
pracowników zatrudnionych w Inspekcji Celnej oraz objaśnienia co do terminu i
miejsca składania, odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych z
faktycznym stanem rzeczy,
2) wzór oświadczenia o stanie majątkowym, składanego przez funkcjonariuszy i
pracowników zatrudnionych w Inspekcji Celnej.
§ 2. 1. Funkcjonariusze i pracownicy Inspekcji Celnej składają oświadczenia o
stanie majątkowym swoim oraz małżonków i osób pozostających we wspólnym
gospodarstwie domowym, zwane dalej "oświadczeniami", w terminie do dnia 31
stycznia każdego roku, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do
rozporządzenia.
3. Osoby podejmujące zatrudnienie w Inspekcji Celnej składają oświadczenia w
dniu nawiązania stosunku pracy.
§ 3. Złożone bezpośredniemu przełożonemu oświadczenia przekazywane są
niezwłocznie do komórki organizacyjnej właściwej do spraw pracowniczych, która
dokonuje ich rejestracji i przechowuje je w aktach osobowych funkcjonariuszy i
pracowników Inspekcji Celnej jako dokumenty zastrzeżone w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr
11, poz. 95).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 maja 1999 r. (poz. 418)
WZÓR
oświadczenia o stanie majątkowym składanego przez funkcjonariuszy i pracowników
Inspekcji Celnej
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania określonych
stanowisk w bibliotekach oraz trybu stwierdzania tych kwalifikacji.
(Dz. U. Nr 41, poz. 419)
Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz.
U. Nr 85, poz. 539 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania określonych
stanowisk w bibliotekach określa załącznik nr 1 rozporządzenia.
2. Pracownicy służby bibliotecznej zatrudnieni w bibliotekach publicznych dla
dzieci i młodzieży powinni ponadto posiadać przygotowanie pedagogiczne.
§ 2. Wykaz szkół wyższych, szkół oraz innych form kształcenia, których
ukończenie uznaje się za wykształcenie bibliotekarskie i przygotowanie
pedagogiczne, o którym mowa w § 1 ust. 2, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. Wymagania kwalifikacyjne stwierdza pracodawca, na podstawie dyplomów,
świadectw lub zaświadczeń oraz świadectw pracy, dokumentujących:
1) ukończenie szkół wyższych, szkół, kursów kwalifikacyjnych oraz innych form
kształcenia,
2) okresy zatrudnienia,
3) dorobek naukowy, dydaktyczny, zawodowy.
§ 4. 1. Do stażu pracy wymaganego do zajmowania stanowisk określonych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia zalicza się okresy zatrudnienia na
stanowiskach wymagających przygotowania bibliotekarskiego w:
1) bibliotekach i ośrodkach informacji naukowej,
2) jednostkach badawczo-rozwojowych,
3) archiwach, instytucjach kultury innych niż biblioteki, w urzędach organów
administracji rządowej lub samorządowej, organizacjach społecznych, szkołach
wyższych, szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych.
2. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może zaliczyć pracownikowi do stażu
pracy okresy zatrudnienia w innych instytucjach niż wymienione w ust. 1, na
stanowiskach, na których nabył kwalifikacje przydatne do pracy na określonym
stanowisku w bibliotece.
§ 5. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
kwalifikacji do zajmowania dotychczasowego stanowiska, obowiązany jest je
uzupełnić w ciągu 5 lat, z zastrzeżeniem § 6.
§ 6. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
kwalifikacji przewidzianych niniejszym rozporządzeniem do zajmowania
dotychczasowego stanowiska, a ukończył 45 lat życia i posiada 15-letni staż
pracy związanej z działalnością biblioteczną, jest zwolniony od obowiązku
uzupełnienia kwalifikacji wymaganych na tym stanowisku.
§ 7. Rozporządzenia nie stosuje się do bibliotekarzy na stanowiskach
nauczycielskich zatrudnionych w bibliotekach szkolnych i pedagogicznych oraz do
pracowników bibliotek i pracowników dokumentacji i informacji naukowej
zatrudnionych w szkołach wyższych.
§ 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 26 czerwca 1998
r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania określonych
stanowisk w bibliotekach oraz trybu stwierdzania tych kwalifikacji (Dz. U. Nr
122, poz. 803).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r.
(poz. 419)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA OKREŚLONYCH STANOWISK W
BIBLIOTEKACH
1. Bibliotekarze dyplomowani
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy kustosz dyplomowanywyższe (tytuł magistra, magistra inżyniera,
lekarza lub równorzędny) oraz:co najmniej 4 lata na stanowisku kustosza
dyplomowanego
- dorobek naukowy, dydaktyczny lub zawodowy w zakresie bibliotekarstwa
albo informacji naukowej,
- znajomość języka obcego,
- złożenie egzaminu lub uznanie dorobku naukowego i zawodowego zgodnie z
postępowaniem kwalifikacyjnym określonym w odrębnych przepisach
2Kustosz dyplomowanyjak wyżejco najmniej 3 lata na stanowisku adiunkta
bibliotecznego albo 8 lat w służbie: bibliotecznej, informacji naukowej,
technicznej i ekonomicznej, archiwalnej lub muzealnej
3Adiunkt bibliotecznyjak wyżejco najmniej 2 lata na stanowisku asystenta
bibliotecznego lub 6 lat w służbie: bibliotecznej, informacji naukowej,
technicznej i ekonomicznej, archiwalnej lub muzealnej
4Asystent bibliotecznyjak wyżejco najmniej 2 lata w służbie:
bibliotecznej, informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej,
archiwalnej lub muzealnej albo na stanowisku pracownika
naukowo-dydaktycznego lub pracownika naukowego
2. Pracownicy służby bibliotecznej
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy kustoszwyższe bibliotekarskie6 lat
wyższe oraz podyplomowe studia bibliotekoznawstwa i informacji naukowej
wyższe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej specjalności
2Kustoszwyższe bibliotekarskie4 lata
wyższe oraz podyplomowe studia bibliotekoznawstwa i informacji naukowej
wyższe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej specjalności
wyższe zawodowe bibliotekarskie5 lat
wyższe zawodowe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej
specjalności
3Straszy bibliotekarzwyższe bibliotekarskie2 lata
wyższe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej specjalności
wyższe zawodowe bibliotekarskie3 lata
wyższe zawodowe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej
specjalności
studium bibliotekarskie4 lata
4Bibliotekarzwyższe bibliotekarskie1 rok
wyższe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej specjalności
wyższe zawodowe bibliotekarskie1 rok
wyższe zawodowe odpowiadające profilowi biblioteki, wykonywanej
specjalności
studium bibliotekarskie2 lata
średnie bibliotekarskie
5Młodszy bibliotekarzstudium bibliotekarskie-
średnie bibliotekarskie
średnie oraz przeszkolenie specjalistyczne (praktyka, kurs dla nowo
zatrudnionych bibliotekarzy)
3. Specjaliści innych zawodów związanych z działalnością biblioteczną
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy dokumentalista dyplomowanywyższe (tytuł magistra, magistra
inżyniera, lekarza lub równorzędny) oraz:co najmniej 4 lata na stanowisku
dokumentalisty dyplomowanego
- dorobek naukowy, dydaktyczny, zawodowy w zakresie bibliotekarstwa lub
informacji naukowej,
- znajomość języka obcego,
- złożenie egzaminu lub uznanie dorobku naukowego i zawodowego zgodnie z
postępowaniem kwalifikacyjnym określonym w odrębnych przepisach
2Dokumentalista dyplomowanyjak wyżejco najmniej 3 lata na stanowisku
adiunkta dokumentacji naukowej albo 8 lat w służbie: bibliotecznej,
informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, archiwalnej lub muzealnej
3Adiunkt dokumentacji naukowejjak wyżejco najmniej 2 lata na stanowisku
asystenta dokumentacji naukowej albo 6 lat w służbie: bibliotecznej,
informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, archiwalnej lub muzealnej
4Asystent dokumentacji naukowejjak wyżejco najmniej 2 lata w służbie:
bibliotecznej, informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej,
archiwalnej, muzealnej albo na stanowisku pracownika naukowo-dydaktycznego
lub pracownika naukowego
5Główny specjalista: dokumentalista, konserwator zbiorów bibliotecznych i
inniwyższe odpowiadające wykonywanej specjalności, 5 lat
dorobek zawodowy, dydaktyczny, naukowy
6Starszy specjalista: dokumentalista, konserwator zbiorów bibliotecznych i
inniwyższe odpowiadające wykonywanej specjalności2 lata
wyższe zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności3 lata
policealne studium zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności4 lata
7Specjalista: dokumentalista, konserwator zbiorów bibliotecznych i
inniwyższe odpowiadające wykonywanej specjalności-
wyższe zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności 1 rok
policealne studium zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności2 lata
8Starszy magazynier bibliotecznyśrednie oraz przeszkolenie specjalistyczne
w bibliotece4 lata
9Magazynier bibliotecznyśrednie oraz przeszkolenie specjalistyczne w
bibliotece (praktyka, kurs dla nowo zatrudnionych pracowników)-
Załącznik nr 2
WYKAZ SZKÓŁ WYŻSZYCH, SZKÓŁ I INNYCH FORM KSZTAŁCENIA, KTÓRYCH UKOŃCZENIE UZNAJE
SIĘ ZA WYKSZTAŁCENIE BIBLIOTEKARSKIE I PRZYGOTOWANIE PEDAGOGICZNE
A. Wykształcenie uznane za bibliotekarskie do zajmowania stanowisk
bibliotekarskich określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia
1. Za wykształcenie średnie bibliotekarskie (wykształcenie równorzędne) uznaje
się:
1) ukończenie szkoły średniej oraz jednej z wymienionych form kształcenia:
a) Rocznego Studium Bibliotekarskiego w Jarocinie,
b) Policealnego Studium Bibliotekarskiego Zaocznego (z półtorarocznym cyklem
nauczania) w Warszawie,
c) ogólnobibliotekarskich kursów kwalifikacyjnych,
d) kwalifikacyjnych kursów bibliotekarskich w Państwowym Ośrodku Kształcenia
Korespondencyjnego Bibliotekarzy w Warszawie,
2) ukończenie przed 1970 r. jednej z następujących szkół lub kursów, pod
warunkiem posiadania wykształcenia średniego:
a) liceum bibliotekarskiego lub liceum bibliotekarskiego i księgarskiego,
b) Państwowego Kursu Bibliotekarskiego w Jarocinie,
c) dwóch lat studiów z zakresu bibliotekoznawstwa.
2. Za wykształcenie określone jako studium bibliotekarskie (wykształcenie
równorzędne) uznaje się ukończenie:
1) pomaturalnego studium bibliotekarskiego, dawniej państwowego studium
bibliotekarskiego,
2) Pomaturalnego Studium Bibliotekarskiego Zaocznego z dwuletnim cyklem
nauczania, dawniej Policealnego Studium Bibliotekarskiego Zaocznego,
3) państwowego pomaturalnego studium kształcenia animatorów kultury i
bibliotekarzy, dawniej państwowego studium kulturalno-oświatowego i
bibliotekarskiego - wydziału bibliotekarskiego lub wydziału animatorów kultury,
pod warunkiem posiadania średniego wykształcenia bibliotekarskiego,
4) Państwowego Zaocznego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych, pod warunkiem
posiadania średniego wykształcenia bibliotekarskiego,
5) policealnego studium archiwistyki, policealnego studium dokumentacji i
informacji naukowej, policealnego studium księgarskiego, pod warunkiem
posiadania świadectwa maturalnego,
6) Policealnego Studium Bibliotekarskiego Zaocznego w Centrum Ustawicznego
Kształcenia Bibliotekarzy, z dwuletnim cyklem nauczania,
oraz
7) posiadanie świadectwa ukończenia Kwalifikacyjnego Kursu Bibliotekarskiego,
8) posiadanie świadectwa złożenia Kwalifikacyjnego Egzaminu Bibliotekarskiego,
9) zaliczenie czterech lat studiów wyższych oraz ukończenie międzywydziałowego
studium bibliotekoznawstwa lub informacji naukowej albo uzyskanie kwalifikacji w
zakresie średniego wykształcenia bibliotekarskiego lub równorzędnego,
10) spełnienie jednego z następujących warunków (dotyczy okresu do 1970 r.):
a) ukończenie trzech lat studiów w zakresie bibliotekoznawstwa,
b) ukończenie co najmniej trzech lat studiów wyższych, pod warunkiem posiadania
średniego wykształcenia bibliotekarskiego lub równorzędnego.
3. Za wyższe wykształcenie bibliotekarskie (wykształcenie równorzędne) uznaje
się:
1) ukończenie studiów wyższych z zakresu bibliotekoznawstwa i informacji
naukowej,
2) ukończenie innych studiów wyższych niż wymienione w pkt 1 ze specjalnością
bibliotekoznawstwa i informacji naukowej,
3) ukończenie wyższych zawodowych studiów (studiów licencjackich)
bibliotekarskich,
4) ukończenie podyplomowego studium bibliotekoznawstwa i informacji naukowej,
5) ukończenie wyższego studium międzywydziałowego bibliotekoznawstwa i
informacji naukowej,
6) uzyskanie stopnia naukowego doktora lub doktora habilitowanego nauk
humanistycznych, jeżeli rozprawa doktorska lub habilitacyjna dotyczyła zagadnień
z zakresu bibliotekoznawstwa,
7) ukończenie studiów wyższych i złożenie egzaminu bibliotekarskiego lub
egzaminu z informacji i dokumentacji naukowej,
8) ukończenie przed rokiem 1970 studiów wyższych oraz jednej ze szkół lub
jednego z kursów wymienionych w części A, dziale 1 pkt, 1 i 2.
B. Za przygotowanie pedagogiczne, wymagane na odpowiednich stanowiskach, uznaje
się ukończenie:
1) wyższych studiów z przygotowaniem pedagogicznym albo szkół lub kursów
dających przygotowanie pedagogiczne w rozumieniu rozporządzenia Ministra
Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczegółowych
kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w
których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego wykształcenia (Dz. U.
Nr 98, poz. 433, z 1994 r. Nr 5, poz. 19 i Nr 109, poz. 521 oraz z 1999 r. Nr
14, poz. 127),
2) studiów podyplomowych w zakresie przygotowania pedagogicznego,
3) państwowego pomaturalnego studium kształcenia animatorów kultury i
bibliotekarzy, dawniej państwowego studium kulturalno-oświatowego i
bibliotekarskiego,
4) Pomaturalnego Studium Bibliotekarskiego Zaocznego w Warszawie,
5) pomaturalnego studium bibliotekarskiego, dawniej państwowego studium
bibliotekarskiego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 20 kwietnia 1999 r.
w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania kontroli działania organów
administracji architektoniczno-budowlanej oraz wzoru protokołu kontrolnego i
sposobu jego sporządzania.
(Dz. U. Nr 41, poz. 420)
Na podstawie art. 84b ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146,
poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz.
118 i Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 41, poz. 412) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7
lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz.
465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111,
poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 41,
poz. 412),
2) postępowaniu kontrolnym - należy przez to rozumieć wszelkie czynności
podejmowane przez upoważnione osoby w ramach prowadzonej przez nie kontroli,
mające na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie działalności jednostek
poddanych kontroli, rzetelne jego udokumentowanie i dokonanie oceny
kontrolowanej działalności pod względem legalności, rzetelności i terminowości,
3) organie kontrolującym - należy przez to rozumieć organy wymienione w art. 84b
ust. 1 ustawy,
4) jednostce kontrolowanej - należy przez to rozumieć, odpowiednio, urząd
wojewódzki lub starostwo powiatowe,
5) kontrolującym - należy przez to rozumieć upoważnioną osobę przeprowadzającą
kontrolę w jednostce kontrolowanej.
§ 2. 1. Kontrolę przeprowadza co najmniej dwóch pracowników organu
kontrolującego na podstawie legitymacji służbowej i imiennego upoważnienia
określającego jednostkę kontrolowaną i podstawę prawną do podjęcia kontroli.
2. Imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydają:
1) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego - dla pracowników Głównego Urzędu
Nadzoru Budowlanego,
2) wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego - dla pracowników wojewódzkiego
inspektoratu nadzoru budowlanego.
3. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. Kontrolujący, na 7 dni przed przystąpieniem do czynności kontrolnych,
powiadamia kierownika jednostki kontrolowanej o przedmiocie, zakresie i czasie
trwania kontroli.
§ 4. 1. Postępowanie kontrolne przeprowadzane jest w siedzibie jednostki
kontrolowanej.
2. Postępowanie kontrolne lub poszczególne jego czynności mogą być, w miarę
potrzeby, przeprowadzone w siedzibie organu kontrolującego.
§ 5. 1. Kontrolujący jest upoważniony do poruszania się na terenie jednostki
kontrolowanej bez obowiązku uzyskiwania przepustki.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej zapewnia kontrolującemu warunki niezbędne
do przeprowadzenia kontroli, w szczególności niezwłocznie przedstawia do
kontroli żądane dokumenty i materiały oraz udziela niezbędnych wyjaśnień.
§ 6. Kontrolujący ustala stan faktyczny na podstawie zebranych w toku
postępowania materiałów dowodowych.
§ 7. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe kontrolujący
odpowiednio zabezpiecza przez:
1) oddanie na przechowanie kierownikowi lub innemu pracownikowi jednostki
kontrolowanej za pokwitowaniem,
2) przechowanie w jednostce kontrolowanej w oddzielnym, zamkniętym i
opieczętowanym pomieszczeniu,
3) pobranie z jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem.
§ 8. 1. Kontrolujący może sporządzać, a w razie potrzeby może żądać od
kierownika jednostki kontrolowanej sporządzania niezbędnych dla kontroli odpisów
lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień i obliczeń na podstawie
dokumentów.
2. Zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń z oryginalnymi
dokumentami potwierdza kierownik komórki organizacyjnej, w której dokumenty się
znajdują, lub osoba do tego upoważniona.
3. Odpisy i wyciągi z dokumentów zabezpieczonych w trybie, o którym mowa w § 7,
mogą być sporządzane tylko za zgodą i w obecności kontrolera, który potwierdza
ich zgodność z oryginałem i wydaje je za pokwitowaniem odbioru.
§ 9. 1. Kontrolujący może żądać od pracowników jednostki kontrolowanej
udzielenia, w terminie przez niego wyznaczonym, ustnych i pisemnych wyjaśnień w
sprawach dotyczących przedmiotu kontroli.
2. Z ustnych wyjaśnień kontrolujący sporządza notatkę służbową.
3. Fakt odmowy udzielenia wyjaśnień i jej przyczyny kontrolujący wpisuje do
protokołu kontroli.
4. Kontrolujący przyjmuje od każdego ustne lub pisemne oświadczenia dotyczące
przedmiotu kontroli.
§ 10. Jeżeli w toku kontroli konieczne jest zbadanie określonych zagadnień
wymagających wiadomości specjalistycznych, kierownik organu kontrolującego, z
własnej inicjatywy lub na wniosek kontrolującego, może skorzystać z pomocy
specjalistów w danej dziedzinie wiedzy, określając przedmiot i zakres ich
działania oraz termin wydania opinii.
§ 11. 1. Kontrolujący ma prawo zwołać w toku kontroli, w szczególnie
uzasadnionych okolicznościach, naradę z pracownikami jednostki kontrolowanej w
celu omówienia spraw związanych z przeprowadzaną kontrolą.
2. O planowanym zwołaniu narady kontrolujący uprzedza kierownika jednostki
kontrolowanej, uzgadniając z nim czas i miejsce narady.
§ 12. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku
kontroli działalności jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych
nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych
nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych.
3. Ponadto protokół kontroli powinien zawierać:
1) datę i miejsce przeprowadzonej kontroli,
2) nazwę organu kontrolującego,
3) nazwę i adres jednostki kontrolowanej,
4) imię i nazwisko kierownika jednostki kontrolowanej (kontrolowanego wydziału),
5) podstawę prawną przeprowadzenia kontroli,
6) imiona, nazwiska i stanowiska służbowe kontrolujących,
7) zakres przeprowadzonej kontroli,
8) ewentualną wzmiankę o odmowie udzielenia wyjaśnień i przyczyny tej odmowy,
9) ewentualną wzmiankę o odmowie podpisania protokołu i złożenia wyjaśnienia
dotyczącego przyczyn niepodpisania przez kierownika jednostki kontrolowanej lub
osobę przez niego upoważnioną,
10) podpisy przeprowadzających kontrolę,
11) podpis kierownika jednostki kontrolowanej lub osoby przez niego
upoważnionej.
4. Wzór protokołu kontroli stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 13. 1. Kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo zgłoszenia,
przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń
zawartych w protokole.
2. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie w terminie 7 dni od dnia otrzymania
protokołu kontroli.
3. W razie zgłoszenia zastrzeżeń do protokołu kontroli, kontrolujący obowiązany
jest dokonać, w terminie 7 dni od ich wniesienia, analizy tych zastrzeżeń i w
miarę potrzeby podjąć dodatkowe czynności kontrolne. W przypadku stwierdzenia
zasadności wniesionych zastrzeżeń może on zmienić lub uzupełnić odpowiednią
część protokołu kontroli.
4. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części kontrolujący
przekazuje bezzwłocznie na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
§ 14. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej może odmówić podpisania protokołu
kontroli, składając w terminie 3 dni od daty jego otrzymania wyjaśnienie tej
odmowy.
2. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożenia wyjaśnienia dotyczącego
przyczyn niepodpisania kontrolujący czyni wzmiankę w protokole kontroli.
3. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę wymienioną w ust. 1 nie
stanowi przeszkody do podpisania protokołu kontroli przez kontrolującego i
realizacji ustaleń kontroli.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
20 kwietnia 1999 r. (poz. 420)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 kwietnia 1999 r.
w sprawie właściwości i trybu powoływania rzeczników dyscypliny finansów
publicznych, organów orzekających oraz szczegółowych zasad postępowania w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
(Dz. U. Nr 42, poz. 421)
Na podstawie art. 175, art. 176, art. 177 i art. 178 ustawy z dnia 26 listopada
1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 i z 1999 r. Nr 38,
poz. 360) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady powoływania i odwoływania oraz ustalania właściwości
rzeczników dyscypliny finansów publicznych, ich prawa i obowiązki oraz tryb
działania,
2) szczegółowe zasady powoływania i odwoływania osób wchodzących w skład komisji
orzekających oraz ich prawa i obowiązki,
3) szczegółowe zasady i tryb udzielania osobom wchodzącym w skład komisji
orzekających i rzecznikom dyscypliny finansów publicznych pierwszej i drugiej
instancji zwolnień od obowiązków służbowych oraz warunki, zasady wypłacania i
tryb zwrotu zarobków utraconych przez te osoby, a także zwracania im kosztów
odbywanych podróży służbowych,
4) szczegółowe zasady ustalania właściwości i postępowania przed komisjami
orzekającymi w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w pierwszej
i drugiej instancji oraz stwierdzania nieważności z mocy prawa i uchylania
prawomocnych rozstrzygnięć.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) Ministrze Finansów - należy przez to rozumieć ministra, o którym mowa w art.
2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155,
poz. 1014 i z 1999 r. Nr 38, poz. 360), zwanej dalej "ustawą",
2) ministrze - należy przez to rozumieć także przewodniczącego komitetu
wchodzącego w skład Rady Ministrów oraz Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
3) komisji orzekającej - należy przez to rozumieć komisje orzekające w sprawach
o naruszenie dyscypliny finansów publicznych pierwszej instancji, o których mowa
w art. 160 ust. 1 oraz art. 161 ust. 1 ustawy,
4) Głównej Komisji Orzekającej - należy przez to rozumieć Główną Komisję
Orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy
Ministrze Finansów, o której mowa w art. 160 ust. 2 ustawy,
5) rzeczniku dyscypliny - należy przez to rozumieć rzecznika dyscypliny finansów
publicznych właściwego w pierwszej instancji, o którym mowa w art. 159 ust. 3
oraz art. 161 ust. 2 ustawy,
6) Głównym Rzeczniku - należy przez to rozumieć Głównego Rzecznika dyscypliny
finansów publicznych, o którym mowa w art. 159 ust. 1 ustawy,
7) organie powołującym - należy przez to rozumieć ministra lub wojewodę
wymienionych w art. 162 ust. 2 ustawy.
Rozdział 2
Właściwość komisji orzekających
§ 3. 1. Resortowe komisje orzekające przy ministrach orzekają w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie:
1) realizacji budżetów działów administracji rządowej kierowanych przez ministra
oraz budżetów jednostek podległych lub nadzorowanych przez ministra zgodnie z
ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr
141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1122 i z 1999 r. Nr 41, poz. 412), z
zastrzeżeniem ust. 2-4,
2) pobierania dochodów i dysponowania środkami państwowego funduszu celowego
nadzorowanego przez ministra,
3) wykorzystania środków finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu ministra
lub państwowego funduszu celowego nadzorowanego przez ministra, z wyłączeniem
środków finansowych otrzymanych przez jednostki realizujące budżet jednostki
samorządu terytorialnego.
2. Komisja orzekająca przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów orzeka w
sprawach dotyczących budżetu Kancelarii, jednostek bezpośrednio nadzorowanych
przez Prezesa Rady Ministrów, a także w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych przez osoby pełniące funkcję: sekretarza stanu,
podsekretarza stanu, dyrektora generalnego w urzędzie organu administracji
rządowej oraz głównego księgowego budżetu państwa lub głównego księgowego części
budżetowej, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 1.
3. Komisja orzekająca przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jest również
właściwa w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w jednostkach
nadzorowanych przez jednostki, o których mowa w ust. 2.
4. Resortowa komisja orzekająca przy ministrze właściwym do spraw administracji
publicznej orzeka także w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych
przez:
1) wojewodę, wicewojewodę, dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego oraz
głównego księgowego części budżetowej, której dysponentem jest wojewoda,
2) marszałka województwa, członka zarządu województwa oraz głównego księgowego
budżetu województwa.
§ 4. Komisje orzekające przy wojewodach orzekają, z zastrzeżeniem § 3 ust. 4 pkt
1, w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie:
1) realizacji budżetu wojewody,
2) pobierania dochodów i dysponowania środkami finansowymi państwowego funduszu
celowego nadzorowanego przez wojewodę,
3) wykorzystania środków finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu wojewody
lub z funduszu celowego nadzorowanego przez wojewodę, z wyłączeniem środków
finansowych otrzymanych przez jednostki sektora finansów publicznych objęte
nadzorem regionalnych izb obrachunkowych.
§ 5. Komisje orzekające regionalnych izb obrachunkowych, z zastrzeżeniem § 3
ust. 4 pkt 2, orzekają w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w
zakresie:
1) realizacji budżetu gminy, budżetu powiatu, budżetu województwa, ich związków
oraz innych jednostek organizacyjnych lub osób prawnych tych podmiotów,
2) pobierania dochodów i dysponowania środkami finansowymi funduszu celowego
jednostki samorządu terytorialnego,
3) wykorzystania środków finansowych (dotacji) otrzymanych z budżetu jednostki
samorządu terytorialnego lub funduszu celowego jednostki samorządu
terytorialnego,
4) działania jednostek objętych nadzorem regionalnych izb obrachunkowych.
§ 6. Komisje orzekające wymienione w § 3 ust. 1 i § 4 są odpowiednio właściwe w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w jednostkach sektora
finansów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, objętych
nadzorem właściwego ministra lub wojewody, sprawowanym na podstawie przepisów
szczególnych.
§ 7. 1. Spory o właściwość między komisjami orzekającymi rozstrzyga, w drodze
postanowienia, przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej, przed wszczęciem postępowania,
wyznacza, w drodze postanowienia, komisję orzekającą do rozpoznania sprawy:
1) dla której właściwa była komisja orzekająca przy zlikwidowanym organie
administracji rządowej, lub
2) dotyczącej czynu, dla którego właściwość komisji orzekającej nie była
uregulowana przed jego popełnieniem ani w dniu jego ujawnienia.
§ 8. 1. Jeżeli zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych
dotyczy rzecznika dyscypliny, przekazuje on wniesione zawiadomienie Głównemu
Rzecznikowi, który wyłącza go ze sprawy i wyznacza, jako właściwego, innego
rzecznika dyscypliny bądź sam pełni tę funkcję. O wyznaczeniu do danej sprawy
innego rzecznika dyscypliny Główny Rzecznik informuje składającego zawiadomienie
i komisję orzekającą.
2. Jeżeli zawiadomienie dotyczy, określonego w art. 138 ust. 1 pkt 16 ustawy,
zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych przez członka komisji
orzekającej, rzecznik dyscypliny przekazuje je przewodniczącemu Głównej Komisji
Orzekającej, który wyznacza komisję orzekającą właściwą do rozpoznania sprawy w
pierwszej instancji.
3. Zarzut popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 2, przez członka Głównej
Komisji Orzekającej rozpoznaje w pierwszej instancji resortowa komisja
orzekająca przy Ministrze Sprawiedliwości.
§ 9. 1. Jeżeli wniosek o ukaranie za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
dotyczy członka komisji orzekającej albo przemawiają za tym inne ważne względy,
przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może, przed wszczęciem postępowania,
na wniosek przewodniczącego komisji orzekającej, a także z urzędu, w drodze
postanowienia, wyznaczyć do rozpoznania sprawy komisję orzekającą odpowiednio
przy innym, niż wynikałoby to z przepisów § 3-6, ministrze, wojewodzie lub
regionalnej izbie obrachunkowej.
2. W sprawach przekazanych do rozpoznania w trybie określonym w ust. 1 oraz w §
7 ust. 2 i § 8 ust. 2 i 3 oskarżycielem jest rzecznik dyscypliny właściwy dla
komisji orzekającej, której sprawę przekazano.
3. Na postanowienia, o których mowa w ust. 1, oraz w § 7 i 8, zażalenie nie
przysługuje.
Rozdział 3
Rzecznik dyscypliny finansów publicznych
§ 10. Główny Rzecznik, powołując rzecznika dyscypliny, określa jego właściwość,
odnosząc ją do spraw rozpoznawanych przez komisję orzekającą.
§ 11. 1. Główny Rzecznik może ustanowić rzecznika dyscypliny właściwego w
sprawach rozpoznawanych przez więcej niż jedną komisję orzekającą.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Główny Rzecznik określa zakres
właściwości takiego rzecznika dyscypliny i jego siedzibę. Ryczałtowe
wynagrodzenie należne takiemu rzecznikowi dyscypliny wypłaca się z budżetu
Ministra Finansów.
3. O ustanowieniu rzecznika dyscypliny, o którym mowa w ust. 1, Główny Rzecznik
zawiadamia właściwych ministrów, wojewodów i prezesów regionalnych izb
obrachunkowych oraz właściwe komisje orzekające.
§ 12. 1. Na wniosek Głównego Rzecznika odpowiedni minister, wojewoda lub prezes
regionalnej izby obrachunkowej, w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wniosku,
przedstawia Głównemu Rzecznikowi kandydatów na rzecznika dyscypliny i jego
zastępcę (lub zastępców).
2. Główny Rzecznik powołuje rzecznika dyscypliny i jego zastępcę (lub
zastępców), po przeprowadzeniu bezpośredniej rozmowy z przedstawionymi
kandydatami.
3. Rzecznika dyscypliny, o którym mowa w § 11 ust. 1, Główny Rzecznik powołuje w
własnej inicjatywy.
4. Główny Rzecznik może w każdym czasie odwołać rzecznika dyscypliny lub jego
zastępcę, jeżeli uzna, że nie daje on rękojmi należytego wykonywania pełnionej
funkcji. Powołanie nowego rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy następuje z
zachowaniem przepisów ust. 1-3.
5. O powołaniu lub odwołaniu rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy Główny
Rzecznik zawiadamia Główną Komisję Orzekającą, komisję orzekającą i właściwego
ministra, wojewodę, prezesa regionalnej izby obrachunkowej oraz pracodawcę
rzecznika dyscypliny.
§ 13. Funkcji rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy nie może pełnić:
1) kierownik i zastępca kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za
wykonywanie budżetu w zakresie części, której dysponentem jest minister, lub
planu finansowego jednostki budżetowej - urzędu ministra,
2) kierownik i zastępca kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za
wykonywanie budżetu w zakresie części, której dysponentem jest wojewoda, lub
planu finansowego jednostki budżetowej - urzędu wojewódzkiego,
3) główny księgowy i zastępca głównego księgowego budżetu w zakresie części,
której dysponentem jest minister, lub planu finansowego jednostki budżetowej -
urzędu ministra,
4) główny księgowy i zastępca głównego księgowego budżetu w zakresie części,
której dysponentem jest wojewoda, lub planu finansowego jednostki budżetowej -
urzędu wojewódzkiego
- jeżeli właściwość rzecznika dyscypliny obejmowałaby sprawy rozpoznawane w
pierwszej instancji przez komisję orzekającą przy tym ministrze lub wojewodzie.
§ 14. Główny Rzecznik może, z ważnych względów, z urzędu lub na wniosek
zainteresowanego rzecznika dyscypliny, wyłączyć rzecznika dyscypliny z danej
sprawy i wyznaczyć, jako właściwego w tej sprawie, innego rzecznika dyscypliny
bądź sam pełnić tę funkcję. O wyznaczeniu do danej sprawy innego rzecznika
dyscypliny Główny Rzecznik zawiadamia komisję orzekającą.
§ 15. 1. Rzecznik dyscypliny podlega wyłączeniu od udziału w rozpoznaniu sprawy,
jeżeli między nim a obwinionym, jego obrońcą lub przedstawicielem ustawowym
zachodzi stosunek podległości albo zwierzchności służbowej.
2. W sprawie wyłączenia rzecznika dyscypliny rozstrzyga poza rozprawą
przewodniczący komisji orzekającej, a na rozprawie - przewodniczący składu
orzekającego.
3. W razie wyłączenia rzecznika dyscypliny, przewodniczący komisji orzekającej
dopuszcza do udziału w sprawie zastępcę rzecznika dyscypliny lub występuje
niezwłocznie do Głównego Rzecznika o wyznaczenie, jako właściwego w tej sprawie,
innego rzecznika dyscypliny.
§ 16. Rzecznik dyscypliny jest obowiązany:
1) wnosić do komisji orzekającej wnioski o ukaranie,
2) popierać w toku postępowania wnioski o ukaranie, złożone przez organy
wymienione w art. 166 ustawy,
3) składać w toku postępowania wnioski dowodowe, przedstawiać propozycje co do
wymiaru kary,
4) wnosić środki zaskarżenia, jeżeli uzna, że rozstrzygnięcie jest sprzeczne z
prawem lub oczywiście niesłuszne albo zostało wydane z naruszeniem prawa lub
wymierzona kara jest niewspółmierna do popełnionego czynu,
5) zawiadomić Główną Komisję Orzekającą o ujawnieniu uchybienia powodującego
nieważność z mocy prawa prawomocnego rozstrzygnięcia,
6) zawiadomić Głównego Rzecznika o zaistnieniu przyczyn uzasadniających
wyłączenie rzecznika dyscypliny od udziału w rozpatrzeniu sprawy.
§ 17. 1. Główny Rzecznik jest oskarżycielem w postępowaniu w drugiej instancji.
2. Główny Rzecznik uczestniczy w rozprawach przed Główną Komisją Orzekającą i
popiera bądź wycofuje środki zaskarżenia składane przez rzeczników dyscypliny.
3. Główny Rzecznik, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o zatarcie kary
w trybie art. 155 ust. 2 ustawy, popiera lub odmawia poparcia tego wniosku.
4. Główny Rzecznik wyjaśnia przyczyny dopuszczenia do przedawnienia orzekania w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, składa przewidziane
prawem wnioski i informuje o nich organ powołujący komisję orzekającą.
§ 18. Główny Rzecznik, w ramach nadzoru, o którym mowa w § 34 ust. 2:
1) udziela rzecznikom dyscypliny, na ich wniosek, niezbędnej pomocy w
prowadzeniu czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy,
2) przedłuża na czas oznaczony, na wniosek rzecznika dyscypliny, termin na
złożenie wniosku o ukaranie, jeżeli zakończenie tych czynności nie jest możliwe
przed upływem 60 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny
finansów publicznych.
§ 19. Główny Rzecznik:
1) koordynuje działalność rzeczników dyscypliny i sprawuje kontrolę
prawidłowości ich działania,
2) zapewnia rzecznikom dyscypliny niezbędną pomoc fachową,
3) udziela rzecznikom dyscypliny wskazówek i wytycznych w celu realizacji
wykonywanych przez nich zadań,
4) upowszechnia wydawane rozstrzygnięcia, organizuje wymianę informacji celem
ujednolicenia praktyki działania rzeczników dyscypliny.
§ 20. 1. Na wniosek Ministra Finansów - Prezes Rady Ministrów może, w każdym
czasie, powołać i odwołać Głównego Rzecznika i jego zastępców.
2. Minister Finansów zapewnia Głównemu Rzecznikowi i jego zastępcom
materialno-techniczne warunki pracy i pokrywa koszty ich działalności.
Rozdział 4
Komisje orzekające
§ 21. 1. W skład komisji orzekającej powołuje się osoby nieskazitelnego
charakteru, które:
1) mają obywatelstwo polskie i korzystają z pełni praw publicznych,
2) ukończyły 24 lata,
3) posiadają odpowiednią wiedzę z zakresu problematyki finansów publicznych i
prawa oraz niezbędne doświadczenie zawodowe,
4) wyraziły zgodę na pracę w komisji.
2. Liczbę zastępców przewodniczącego i członków komisji orzekającej ustala organ
powołujący komisję orzekającą.
§ 22. Przed powołaniem komisji orzekającej organ powołujący może zwrócić się do
wybranych jednostek sektora finansów publicznych, uczelni, instytutów naukowych,
organizacji związkowych i stowarzyszeń o przedstawienie kandydatów do składu
komisji orzekającej.
§ 23. 1. Minister Finansów przedstawia Prezesowi Rady Ministrów kandydatów na
przewodniczącego i zastępców przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
2. Minister Finansów, przed powołaniem członków Głównej Komisji Orzekającej,
może zwrócić się do innych ministrów, wybranych jednostek sektora finansów
publicznych, uczelni, instytutów naukowych, organizacji związkowych i
stowarzyszeń o przedstawienie kandydatów do składu Głównej Komisji Orzekającej.
§ 24. 1. O powołaniu w skład komisji orzekającej zawiadamia się kandydata i jego
pracodawcę.
2. Przed upływem kadencji członkostwo w komisji orzekającej wygasa w razie:
1) śmieci członka,
2) utraty przez członka obywatelstwa polskiego lub utraty praw publicznych,
3) prawomocnego skazania za przestępstwo,
4) zrzeczenia się członkostwa w komisji.
3. Członka komisji orzekającej odwołuje się w razie:
1) nie usprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub rażąco
niedbałego ich wykonywania,
2) zachowania rażąco uchybiającego godności członka komisji orzekającej,
3) trwałej niemożności wykonywania obowiązków członka komisji.
4. O wygaśnięciu członkostwa lub odwołaniu członka komisji orzekającej przed
upływem kadencji zawiadamia się również jego pracodawcę.
5. Organ powołujący może, w czasie trwania kadencji, uzupełnić skład komisji
orzekającej. Przepisy ust. 1 oraz § 21-23 stosuje się odpowiednio.
§ 25. Przepisy § 13 stosuje się odpowiednio do członka komisji orzekającej,
jeżeli właściwość komisji orzekającej przy ministrze lub przy wojewodzie
obejmowałaby odpowiednio zakres określony w przepisach § 3 ust. 1 lub § 4.
§ 26. 1. Przyczyny wyłączenia od udziału w rozpoznaniu sprawy, wymienione w § 15
ust. 1, stosuje się odpowiednio do członka komisji orzekającej.
2. O wyłączeniu członka komisji orzekającej z przyczyn, o których mowa w ust. 1,
rozstrzyga przewodniczący składu orzekającego, a w sprawie wyłączenia
przewodniczącego składu - przewodniczący komisji.
Rozdział 5
Zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych. Wynagrodzenia członków komisji
orzekających i rzeczników dyscypliny
§ 27. Podstawą zwolnienia osoby wymienionej w art. 164 ust. 3 ustawy od
wykonywania obowiązków służbowych na czas niezbędny do udziału w rozprawie,
posiedzeniu, szkoleniu lub do wykonania innych zadań jest wezwanie lub pismo
przewodniczącego komisji orzekającej albo rzecznika dyscypliny.
§ 28. 1. Na żądanie członka komisji orzekającej, rzecznika dyscypliny lub jego
zastępcy, nie będących pracownikami jednostki sektora finansów publicznych,
wypłaca się ryczałtową rekompensatę za zarobek utracony wskutek wykonywania
zadań, o których mowa w § 27. Rekompensatę tę ustala się za każdy dzień
utraconych zarobków w wysokości 1/30 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia,
obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy należny w roku, w którym
należy się rekompensata.
2. Członkom komisji orzekających i rzecznikom dyscypliny, a także ich zastępcom,
zamieszkałym poza miejscowością, w której mieści się siedziba komisji
orzekającej, przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdu i noclegu, zgodnie z
przepisami o zasadach ustalania oraz wysokości należności przysługujących
pracownikom z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.
3. Pracodawca rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy może udzielić mu urlopu
bezpłatnego na czas określony. W czasie urlopu bezpłatnego rzecznik dyscypliny
lub jego zastępca otrzymuje wynagrodzenie z budżetu organu, przy którym powołano
komisję orzekającą objętą właściwością rzecznika dyscypliny, w wysokości nie
niższej, niż określono w ust. 1. W przypadku, o którym mowa w § 11 ust. 1,
rzecznik dyscypliny otrzymuje wynagrodzenie z budżetu Ministra Finansów.
4. Na wniosek Głównego Rzecznika organ, przy którym powołano komisję orzekającą,
może zwolnić częściowo lub całkowicie na czas pełnienia tej funkcji pracownika,
któremu powierzono funkcję rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy, od innych
obowiązków zawodowych, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
§ 29. 1. Osobom wchodzącym w skład komisji orzekającej przysługuje ryczałtowe
wynagrodzenie miesięczne w wysokości:
1) przewodniczącemu - 50% najniższego wynagrodzenia za pracę,
2) zastępcy przewodniczącego - 37,5% najniższego wynagrodzenia za pracę,
3) członkowi - 25% najniższego wynagrodzenia za pracę
- ogłoszonego na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu pracy.
2. Rzecznikowi dyscypliny i jego zastępcy przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie
miesięczne w wysokości, odpowiednio, jak przewodniczącemu i zastępcy
przewodniczącego komisji orzekającej.
3. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkowi Głównej Komisji
Orzekającej oraz Głównemu Rzecznikowi i jego zastępcy przysługuje, odpowiednio,
ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne w wysokości podwojonej stawki, należnej
zgodnie z ust. 1 i 2.
§ 30. 1. Za udział w rozprawie lub posiedzeniu komisji orzekającej przysługuje
ryczałtowe wynagrodzenie:
1) przewodniczącemu składu orzekającego - w wysokości 4%,
2) członkowi składu orzekającego - w wysokości 3,5%,
3) rzecznikowi dyscypliny budżetowej - w wysokości 3,5%,
4) protokolantowi - w wysokości 3%
- przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 140 ustawy.
2. Za udział w rozprawie lub posiedzeniu Głównej Komisji Orzekającej stawki
wynagrodzenia, należne zgodnie z ust. 1, podwyższa się o 50%.
3. Jeżeli przewodniczący komisji orzekającej wyznaczył w tym samym dniu termin
rozpoznania kilku spraw przez ten sam skład orzekający - przysługuje
wynagrodzenie jak za jedną rozprawę lub posiedzenie.
§ 31. Wydatki, o których mowa w § 28-30, obciążają odpowiednio budżet ministra,
wojewody lub regionalnej izby obrachunkowej.
Rozdział 6
Zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych
§ 32. Zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa
w art. 165 ust. 1 ustawy, powinno zawierać w szczególności:
1) określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i
okoliczności jego popełnienia, oraz wskazanie naruszonego przepisu prawa,
2) jeżeli wystąpił uszczerbek dochodów jednostki sektora finansów publicznych
(lub szkoda) - szacunkowe określenie ich wysokości,
3) w miarę możliwości imię i nazwisko, adres zamieszkania osoby, której zarzuca
się naruszenie dyscypliny finansów publicznych, oraz inne dane niezbędne do
ustalenia jej tożsamości,
4) wskazanie miejsca wykonywania pracy, adresu pracodawcy i stanowiska
zajmowanego przez osobę wymienioną w pkt 3,
5) imię i nazwisko, stanowisko służbowe, adres miejsca wykonywania pracy, datę i
podpis składającego zawiadomienie.
§ 33. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 165 ust. 2 ustawy,
rzecznik dyscypliny może złożyć wniosek o ukaranie osób, które nie były
wymienione w zawiadomieniu, lub postawić zarzuty, których w zawiadomieniu nie
wymieniono.
§ 34. 1. W toku czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, rzecznik
dyscypliny może także przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona
podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Przed przesłuchaniem
należy osobie przesłuchiwanej wyjaśnić, o jakie naruszenie dyscypliny finansów
publicznych może być obwiniona, oraz pouczyć ją o prawie do odmowy złożenia
wyjaśnień, a także o możliwości zgłoszenia własnych dowodów. Z tej czynności
sporządza się protokół.
2. Nadzór nad czynnościami, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy, sprawuje
Główny Rzecznik.
3. Ustalenia dokonane w toku czynności, o których mowa w art. 165 ust. 2 ustawy,
mogą być przedmiotem wystąpienia rzecznika dyscypliny sygnalizującego
kierownikowi jednostki sektora finansów publicznych lub kierownikowi jednostki
nadrzędnej przyczyny i okoliczności sprzyjające naruszaniu dyscypliny finansów
publicznych.
Rozdział 7
Wniosek o ukaranie
§ 35. 1. Wniosek o ukaranie składa z urzędu rzecznik dyscypliny.
2. W przypadku otrzymania zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny finansów
publicznych, rzecznik dyscypliny, w ciągu 60 dni od dnia jego otrzymania, składa
wniosek o ukaranie albo wydaje postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o
ukaranie.
3. Główny Rzecznik może, w uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza w sytuacji, o
której mowa w § 18 pkt 2, na wniosek rzecznika dyscypliny, przedłużyć na czas
oznaczony termin na złożenie wniosku o ukaranie.
4. Postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o ukaranie doręcza się
składającemu zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych.
5. Składającemu zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych służy
zażalenie na postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o ukaranie.
§ 36. 1. Jeżeli we wniosku o ukaranie rzecznik dyscypliny nie postawił zarzutu
naruszenia dyscypliny finansów publicznych wszystkim osobom wymienionym w
zawiadomieniu, wydaje - w stosunku do tych osób - postanowienie o odmowie
wniesienia takiego wniosku.
2. Przepisy § 35 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 37. 1. Wniosek o ukaranie, o którym mowa w art. 166 ust. 1 ustawy, powinien
zawierać:
1) imię i nazwisko, adres zamieszkania osoby, której zarzuca się naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, oraz inne dane niezbędne do ustalenia jej
tożsamości,
2) wskazanie miejsca wykonywania pracy, adresu pracodawcy i stanowiska
zajmowanego przez osobę wymienioną w pkt 1,
3) określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i
okoliczności jego popełnienia, oraz wskazanie naruszonego przepisu prawa,
4) jeżeli wystąpił uszczerbek dochodów jednostki sektora finansów publicznych
(lub szkoda) - szacunkowe określenie ich wysokości,
5) wskazanie dowodów, w tym świadków, z podaniem imion i nazwisk oraz adresów
ich zamieszkania,
6) informację, czy zarzut dotyczy czynu popełnionego umyślnie czy nieumyślnie,
7) informację, czy obwiniony był przed popełnieniem zarzucanego czynu karany za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych lub dyscypliny budżetowej (kiedy, za
jakiego rodzaju czyn, jaką karą),
8) określenie, jakiej kary będzie domagał się rzecznik dyscypliny za zarzucony
obwinionemu czyn,
9) jeżeli wniosek dotyczy kierownika jednostki - nazwę i adres jednostki
nadrzędnej,
10) jeżeli zarzucany czyn stanowi równocześnie przestępstwo - informację, czy
przedstawione zarzuty są przedmiotem postępowania karnego lub karnego
skarbowego.
2. Do wniosku o ukaranie należy dołączyć:
1) zebrany materiał dowodowy, w tym dowody przedstawione przez obwinionego na
swoją obronę,
2) zaświadczenie o wysokości zarobków obwinionego, obliczonych zgodnie z art.
147 ust. 3 ustawy,
3) opinię przełożonego o sposobie wywiązywania się obwinionego z obowiązków
służbowych.
3. Na żądanie rzecznika dyscypliny kierownik jednostki sektora finansów
publicznych przekazuje mu, w ciągu 7 dni od dnia otrzymania żądania, dokumenty,
o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3.
§ 38. 1. Rzecznik dyscypliny odmawia wniesienia wniosku o ukaranie w
przypadkach, o których mowa w art. 139 ust. 1 i art. 140 ustawy.
2. Rzecznik dyscypliny może odmówić złożenia wniosku o ukaranie, jeżeli uzna, że
szkodliwość zarzucanego czynu dla finansów publicznych jest znikoma.
Postanowienie takie doręcza się Głównemu Rzecznikowi.
Rozdział 8
Wszczęcie postępowania
§ 39. 1. Sprawy o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, pozostające ze
sobą w ścisłym związku lub dotyczące czynów popełnionych przez kilku
obwinionych, rozpoznaje się łącznie, chyba że zachodzą okoliczności
uniemożliwiające łączne rozpoznanie sprawy.
2. Jeżeli wniesiono kilka wniosków o ukaranie tego samego obwinionego za kilka
czynów stanowiących naruszenie dyscypliny finansów publicznych, przewodniczący
komisji orzekającej może zarządzić łączne ich rozpoznanie.
§ 40. 1. Jeżeli w toku postępowania komisja orzekająca stwierdzi, że jest
uzasadnione postawienie zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych
osobie nie wymienionej we wniosku o ukaranie, zwraca na to uwagę rzecznikowi
dyscypliny. Na wniosek rzecznika dyscypliny można w takim przypadku zawiesić
postępowanie celem łącznego rozpoznania spraw.
2. Zawieszenie postępowania, na wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać
dłużej niż 30 dni.
Rozdział 9
Szczegółowe zasady postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych
§ 41. Postępowaniem w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, poza
rozprawą, kieruje przewodniczący komisji orzekającej. Czuwa on nad sprawnym i
prawidłowym przebiegiem postępowania, wydaje postanowienia lub zarządzenia i
podejmuje w tym celu niezbędne czynności.
§ 42. Przewodniczący komisji orzekającej, zawiadamiając pracodawcę obwinionego
lub kierownika jednostki nadrzędnej o wszczęciu postępowania w sprawie o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, poucza go o treści art. 167 ust. 5
ustawy.
§ 43. 1. Komisje orzekające orzekają w składzie trzech osób.
2. Do rozpoznania sprawy przewodniczący komisji orzekającej wyznacza, spośród
osób wchodzących w skład komisji orzekającej - przewodniczącego składu
orzekającego i dwóch członków.
§ 44. 1. Przewodniczący komisji orzekającej zawiadamia o terminie i miejscu
rozprawy obwinionego i jego obrońcę oraz wzywa do osobistego stawiennictwa
niezbędnych świadków i biegłych.
2. O terminie i miejscu rozprawy zawiadamia się rzecznika dyscypliny.
3. Zawiadomienie przeznaczone dla obwinionego powinno zawierać oznaczenie
zarzucanego czynu, a ponadto pouczenie, że w razie niestawiennictwa można
przeprowadzić rozprawę zaocznie.
§ 45. 1. Upoważnienie do obrony, jeżeli nie zawiera ograniczeń, odnosi się do
całego postępowania, a także do czynności po uprawomocnieniu się
rozstrzygnięcia.
2. Obrońca może podejmować wszelkie czynności procesowe przewidziane dla
obwinionego. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyklucza osobistego w nim udziału
obwinionego.
3. Obwiniony może korzystać w postępowaniu z pomocy tylko jednego obrońcy. Jeden
obrońca może bronić kilku obwinionych, jeżeli ich interesy nie są sprzeczne.
4. Obwiniony może w każdym czasie odwołać upoważnienie do obrony.
§ 46. 1. Wyłączenie jawności rozprawy (lub części rozprawy) z przyczyn
określonych w art. 169 ust. 2 ustawy zarządza przewodniczący komisji
orzekającej, a po rozpoczęciu rozprawy - skład orzekający.
2. Na zarządzenie o wyłączeniu jawności rozprawy zażalenie nie przysługuje.
§ 47. 1. Przewodniczący składu orzekającego może z urzędu zarządzić utrwalenie
przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk. Zarejestrowany
dźwięk nie stanowi dowodu w postępowaniu. Po uprawomocnieniu rozstrzygnięcia
kończącego postępowanie - przewodniczący komisji orzekającej zarządza skasowanie
zarejestrowanego dźwięku.
2. Skład orzekający może, jeżeli uprzednie ostrzeżenie nie odniosło skutku,
zarządzić wydalenie z sali rozpraw osoby zakłócającej porządek rozprawy lub
naruszającej powagę komisji; nie dotyczy to stron i obrońcy.
3. Zarządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, odnotowuje się w protokole
rozprawy; na zarządzenia te zażalenie nie przysługuje.
§ 48. Jeżeli ważne przyczyny uniemożliwiają osobisty udział strony w rozprawie,
można, na jej wniosek, odroczyć rozprawę. Skład orzekający, jeżeli uzna to za
celowe, może przeprowadzić postępowanie dowodowe, a w szczególności przesłuchać
świadków, którzy stawili się na rozprawę. Na następnej rozprawie dowody te
należy ujawnić. Jeżeli zażąda tego strona, a skład orzekający uzna to za
konieczne w interesie oskarżenia lub obrony, dowody przeprowadza się ponownie.
§ 49. Po zamknięciu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego
udziela kolejno głosu: oskarżycielowi, obrońcy i obwinionemu, po czym zarządza
poufną naradę, na której, oprócz składu orzekającego, może być obecny tylko
protokolant.
§ 50. 1. Bezpośrednio po zakończeniu narady i podpisaniu rozstrzygnięcia przez
skład orzekający przewodniczący tego składu ogłasza ustnie sentencję
rozstrzygnięcia.
2. Po ogłoszeniu rozstrzygnięcia przewodniczący składu orzekającego przedstawia
ustnie motywy wydanego rozstrzygnięcia i poucza strony o przysługujących im
środkach zaskarżenia.
§ 51. 1. Rozstrzygnięcia, na które służy środek zaskarżenia lub wydane w wyniku
rozpoznania środka zaskarżenia, wymagają pisemnego uzasadnienia.
2. Rozstrzygnięcie wydane w pierwszej instancji doręcza się stronom na piśmie
wraz z uzasadnieniem w terminie 14 dni od dnia ich wydania. Rozstrzygnięcia
wydane w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia doręcza się za pośrednictwem
komisji orzekającej.
3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia wydanego przez skład orzekający sporządza i
podpisuje przewodniczący składu. Może on powierzyć przygotowanie projektu
uzasadnienia członkowi składu orzekającego, który referował sprawę na rozprawie
lub posiedzeniu.
4. Jeżeli szczególne przeszkody uniemożliwiają sporządzenie uzasadnienia
rozstrzygnięcia w terminie, o którym mowa w ust. 2, przewodniczący komisji
orzekającej może przedłużyć ten termin na czas oznaczony. O przedłużeniu terminu
zawiadamia się strony.
§ 52. Przewodniczący komisji orzekającej z urzędu doręcza Głównemu Rzecznikowi
odpis każdego rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w sprawie o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych z powodu przedawnienia orzekania.
Rozdział 10
Środki zaskarżania i ich rozpatrywanie
§ 53. 1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji stronom służy odwołanie.
2. Na postanowienie kończące postępowanie, wydane w pierwszej instancji, stronom
służy zażalenie, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
§ 54. 1. Wnoszący środek zaskarżenia może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia
naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom; ograniczenie to nie dotyczy
rzecznika dyscypliny.
2. Rzecznik dyscypliny może składać środki zaskarżenia na korzyść obwinionego.
3. W treści środka zaskarżenia należy podać, czego domaga się skarżący. Jeżeli
środek zaskarżenia pochodzi od rzecznika dyscypliny lub obrońcy będącego
adwokatem, powinien zawierać także zarzuty stawiane rozstrzygnięciu. Z treści
środka zaskarżenia powinno wynikać, czy jest on wnoszony na korzyść, czy na
niekorzyść obwinionego.
§ 55. 1. Środki zaskarżenia wnosi się na piśmie za pośrednictwem organu, który
wydał zaskarżone rozstrzygnięcie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
rozstrzygnięcia.
2. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia lub
czynności, chyba że organ, który je wydał, lub organ odwoławczy postanowi
inaczej.
§ 56. Rozstrzygnięcia wydane w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia są
prawomocne.
§ 57. Odwołania od orzeczeń wydanych przez komisje orzekające rozpoznaje Główna
Komisja Orzekająca.
§ 58. 1. O przekazaniu środka zaskarżenia i akt sprawy organowi właściwemu do
rozpoznania wniesionego środka zaskarżenia przewodniczący komisji orzekającej
zawiadamia strony.
2. Jeżeli środek zaskarżenia wniesiono na niekorzyść obwinionego - obwinionemu i
jego obrońcy, wraz z zawiadomieniem o przekazaniu akt, przekazuje się kopię
wniesionego odwołania lub zażalenia.
§ 59. Do postępowania przed Główną Komisją Orzekającą stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu przed komisją orzekającą, ze zmianami określonymi w §
60-63 i 82.
§ 60. O terminie i miejscu rozprawy przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
zawiadamia obwinionego, jego obrońcę i Głównego Rzecznika.
§ 61. 1. Główna Komisja Orzekająca orzeka na podstawie materiału dowodowego
zebranego przez komisję orzekającą.
2. Skład orzekający Głównej Komisji Orzekającej przeprowadza jednak dowód z
dokumentu dołączonego do odwołania lub przedstawionego na rozprawie, a w
uzasadnionych przypadkach może również przeprowadzić postępowanie dowodowe za
pomocą innych środków dowodowych, zwłaszcza gdy ma się to przyczynić do
przyspieszenia lub uproszczenia postępowania.
3. Wyznaczony członek składu orzekającego Głównej Komisji Orzekającej
przedstawia na rozprawie pisemny referat obejmujący: sprawozdanie z akt sprawy,
omówienie zaskarżonego rozstrzygnięcia, przedstawienie wniesionego środka
odwoławczego i umotywowane wnioski co do rozstrzygnięcia; referat włącza się do
protokołu rozprawy.
§ 62. 1. Skład Głównej Komisji Orzekającej:
1) utrzymuje w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie albo
2) uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie, przy czym:
a) wydaje nowe rozstrzygnięcie, zmieniając zaskarżone rozstrzygnięcie w całości
lub w części, albo
b) przekazuje sprawę komisji orzekającej do ponownego rozpoznania, jeżeli
zachodzi potrzeba ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego lub jego
uzupełnienia, a okoliczności sprawy nie uzasadniają zastosowania § 61 ust. 2.
2. O utrzymaniu w mocy lub uchyleniu rozstrzygnięcia skład orzekający Głównej
Komisji Orzekającej rozstrzyga w drodze orzeczenia.
§ 63. 1. Główna Komisja Orzekająca może ukarać obwinionego lub zaostrzyć karę
tylko wtedy, gdy odwołanie wniesiono na jego niekorzyść.
2. Główna Komisja Orzekająca, uchylając rozstrzygnięcie wydane w pierwszej
instancji - jeżeli zaistniała okoliczność, o której mowa w art. 18 lub art. 18c
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia lub w § 9 ust. 1 albo w § 15 ust.
1 oraz w § 26 ust. 1 - może postanowić o przekazaniu sprawy do ponownego
rozpoznania przez komisję orzekającą odpowiednio przy innym, niż wynikałoby to z
§ 3-6, ministrze, wojewodzie lub regionalnej izbie obrachunkowej.
§ 64. 1. Zażalenie na postanowienie o odmowie wniesienia wniosku o ukaranie
rozpoznaje Główny Rzecznik.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia Główny Rzecznik utrzymuje postanowienie w mocy
albo uchyla je i składa wniosek o ukaranie.
3. Głównemu Rzecznikowi przysługują w tym zakresie odpowiednio uprawnienia
drugiej instancji, o których mowa w § 67 i 68.
§ 65. 1. Zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, wniesione
przez strony lub tego, kto złożył wniosek o ukaranie, rozpoznaje przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przekazuje sprawę
przewodniczącemu komisji orzekającej w celu wszczęcia postępowania.
§ 66. 1. Na postanowienie o umorzeniu postępowania stronom przysługuje zażalenie
do Głównej Komisji Orzekającej.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia skład orzekający Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przekazuje sprawę komisji
orzekającej do ponownego rozpoznania; przepis § 63 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
§ 67. 1. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia środka
zaskarżenia przysługuje zażalenie do przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej, z zastrzeżeniem § 64 ust. 3.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i przywraca uchybiony termin.
§ 68. 1. Na postanowienie o odmowie przyjęcia środka zaskarżenia przysługuje
zażalenie do przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej, z zastrzeżeniem § 64
ust. 3.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej
utrzymuje postanowienie w mocy albo uchyla je i nadaje sprawie właściwy bieg.
Rozdział 11
Wykonywanie prawomocnych rozstrzygnięć
§ 69. Przewodniczący komisji orzekającej stwierdza prawomocność rozstrzygnięcia,
dokonując na nim stosownej adnotacji. Adnotacja taka określa także datę, od
której rozstrzygnięcie jest prawomocne.
§ 70. 1. Przewodniczący komisji orzekającej doręcza prawomocne orzeczenie lub
postanowienie, o którym mowa w art. 145 ust. 1 ustawy, Ministrowi Finansów, a w
przypadku określonym w art. 145 ust. 2 ustawy - pracodawcy ukaranego i
Ministrowi Finansów.
2. Pracodawca ukaranego, do którego w prawomocnym orzeczeniu zwrócono się o
rozważenie celowości dalszego zatrudniania ukaranego na zajmowanym stanowisku, w
ciągu 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia zawiadamia Ministra Finansów i
komisję orzekającą o sposobie załatwienia sprawy.
§ 71. 1. Odpis prawomocnego orzeczenia o ukaraniu dołącza się do akt osobowych
ukaranego. Po upływie terminu określonego w art. 155 ust. 1 ustawy, z
zastrzeżeniem art. 154 ust. 2 ustawy, odpis orzeczenia podlega zniszczeniu.
2. Jeżeli po dokonaniu czynu ukarany zmienił miejsce zatrudnienia, odpis
orzeczenia o ukaraniu doręcza się - w miarę możliwości - kierownikowi jednostki,
w której ukarany jest zatrudniony.
3. Zatarcie kary w wyniku postanowienia wydanego w trybie określonym w art. 155
ust. 2 lub art. 156 ust. 1 ustawy następuje z dniem wydania takiego
postanowienia.
§ 72. Przekazując prawomocne orzeczenie o ukaraniu, przewodniczący komisji
orzekającej poucza pracodawcę ukaranego (lub kierownika jednostki nadrzędnej),
że zaniechanie lub zwłoka w wykonaniu orzeczenia, łącznie ze skutkami ukarania
przewidzianymi w art. 151 ust. 1-3 ustawy, stanowi naruszenie dyscypliny
finansów publicznych.
Rozdział 12
Egzekwowanie kar pieniężnych i kosztów postępowania
§ 73. 1. Przewodniczący komisji orzekającej, przekazując ukaranemu prawomocne
orzeczenie o ukaraniu karą pieniężną, wzywa go do jej uiszczenia w terminie 7
dni od dnia doręczenia wezwania.
2. Przewodniczący komisji orzekającej może, na wniosek ukaranego, odroczyć
termin płatności kary pieniężnej lub rozłożyć zapłatę kary pieniężnej na raty,
na czas nie przekraczający jednego roku, jeżeli natychmiastowa jej egzekucja
spowoduje istotne pogorszenie sytuacji materialnej ukaranego lub jego rodziny.
3. Rozłożenie należności na raty można uchylić, jeżeli ukarany nie dotrzymał
terminu płatności chociażby jednej raty.
4. Na postanowienia, o których mowa w ust. 2 i 3, zażalenie nie przysługuje.
§ 74. Do prawomocnego orzeczenia o uznaniu winnym naruszenia dyscypliny finansów
publicznych przewodniczący komisji orzekającej dołącza wezwanie do uiszczenia
orzeczonych kosztów postępowania w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
§ 75. W razie stwierdzenia, że zobowiązany nie wpłacił kary pieniężnej lub
kosztów postępowania w terminach określonych odpowiednio w § 73 ust. 1 i w § 74,
przewodniczący komisji orzekającej wszczyna postępowanie egzekucyjne w trybie
określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
§ 76. 1. Jeżeli egzekucja kary pieniężnej lub kosztów postępowania okaże się
bezskuteczna, przewodniczący komisji orzekającej zarządza ich umorzenie.
2. Kary pieniężne i koszty postępowania umarza się także w razie śmierci
ukaranego oraz w razie przedawnienia wykonania kary lub egzekwowania kosztów
postępowania określonych w art. 154 ustawy.
Rozdział 13
Stwierdzanie nieważności i uchylanie prawomocnych rozstrzygnięć
§ 77. Każdy uczestnik postępowania jest obowiązany przedstawić Głównej Komisji
Orzekającej uchybienie stanowiące przyczynę nieważności rozstrzygnięcia z mocy
prawa.
§ 78. 1. Wniosek o stwierdzenie nieważności z mocy prawa prawomocnego
rozstrzygnięcia składa przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może postanowieniem wstrzymać
wykonanie prawomocnego rozstrzygnięcia będącego przedmiotem wniosku, o którym
mowa w ust. 1, jeżeli jego wykonanie może być przyczyną znacznej lub
nieodwracalnej szkody.
3. Na żądanie przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej komisja orzekająca
niezwłocznie przekazuje mu do wglądu akta sprawy.
4. Na odmowę złożenia przez przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej wniosku
o stwierdzenie nieważności prawomocnego rozstrzygnięcia zażalenie nie
przysługuje.
§ 79. 1. Główna Komisja Orzekająca, rozpoznając wniosek o stwierdzenie
nieważności prawomocnego rozstrzygnięcia, orzeka, w granicach wniosku, na
posiedzeniu niejawnym przy udziale Głównego Rzecznika.
2. Główna Komisja Orzekająca, w wyniku rozpoznania wniosku, wydaje orzeczenie o:
1) stwierdzeniu nieważności rozstrzygnięcia z mocy prawa albo
2) oddaleniu wniosku.
3. Jeżeli stwierdzenie nieważności dotyczy tylko części prawomocnego
rozstrzygnięcia, w orzeczeniu określa się, w jakim zakresie rozstrzygnięcie jest
nadal prawomocne.
4. Stwierdzając nieważność prawomocnego rozstrzygnięcia, Główna Komisja
Orzekająca umarza postępowanie lub przekazuje sprawę właściwej komisji
orzekającej do ponownego rozpoznania; przepis § 63 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
5. Orzeczenie doręcza się temu, kto przestawił uchybienie stanowiące podstawę
stwierdzenia nieważności prawomocnego rozstrzygnięcia, oraz stronom.
§ 80. 1. Jeżeli prawomocne rozstrzygnięcie jest sprzeczne z prawem lub
oczywiście niesłuszne, strony, ten kto złożył wniosek o ukaranie, właściwy
minister, wojewoda, prezes regionalnej izby obrachunkowej, kierownik jednostki
wymienionej w art. 161 ust. 1 ustawy oraz przewodniczący komisji orzekającej -
mogą zwrócić się do Ministra Finansów o wystąpienie z wnioskiem o uchylenie
rozstrzygnięcia.
2. Wystąpienie, o którym mowa w ust. 1, nie wstrzymuje wykonania prawomocnego
rozstrzygnięcia.
3. Na żądanie Ministra Finansów komisja orzekająca niezwłocznie przekazuje mu do
wglądu akta sprawy.
4. Minister Finansów składa do Głównej Komisji Orzekającej wniosek o uchylenie
prawomocnego rozstrzygnięcia, jeżeli uzna, że jest ono sprzeczne z prawem lub
oczywiście niesłuszne.
5. Na odmowę złożenia wniosku o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia zażalenie
nie przysługuje.
§ 81. 1. Na wniosek Ministra Finansów Główna Komisja Orzekająca wydaje
orzeczenie o:
1) uchyleniu prawomocnego rozstrzygnięcia, jeżeli jest ono sprzeczne z prawem
lub oczywiście niesłuszne, albo
2) oddaleniu wniosku.
2. Przepisy § 61-63, 66 i 82 stosuje się odpowiednio.
3. Uchylając prawomocne rozstrzygnięcie, Główna Komisja Orzekająca przekazuje
sprawę do ponownego rozpoznania komisji orzekającej, która orzekała w pierwszej
instancji. Jeżeli uchylone zostało wyłącznie rozstrzygnięcie wydane przez Główną
Komisję Orzekającą, przekazuje się sprawę do ponownego rozpoznania tej komisji.
§ 82. 1. Główna Komisja Orzekająca orzeka na posiedzeniu w składzie pięciu osób,
jeżeli rozpatruje wniosek o:
1) stwierdzenie nieważności z mocy prawa prawomocnego rozstrzygnięcia wydanego
przez Główną Komisję Orzekającą,
2) uchylenie sprzecznego z prawem lub oczywiście niesłusznego rozstrzygnięcia
wydanego przez Główną Komisję Orzekającą.
2. Pięcioosobowemu składowi orzekającemu Głównej Komisji Orzekającej
przewodniczy przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej lub jego zastępca.
§ 83. Rozstrzygnięcia wydane w wyniku rozpoznania wniosku o stwierdzenie
nieważności rozstrzygnięcia z mocy prawa oraz wniosku o uchylenie prawomocnego
rozstrzygnięcia sprzecznego z prawem lub oczywiście niesłusznego są prawomocne.
Rozdział 14
Sprawozdania z działalności komisji orzekających i rzeczników dyscypliny
finansów publicznych
§ 84. 1. Komisje orzekające, do dnia 31 stycznia każdego roku, składają
przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej roczne sprawozdanie o sposobie
załatwienia wniosków o ukaranie, wniesionych w roku poprzednim, według wzoru
stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej składa Ministrowi Finansów
sprawozdanie z działalności Głównej Komisji Orzekającej oraz zbiorcze
sprawozdanie z działalności komisji orzekających - do końca lutego każdego roku.
§ 85. 1. Rzecznicy dyscypliny składają Głównemu Rzecznikowi, w terminie 14 dni
po upływie każdego kwartału, kwartalne sprawozdania o liczbie:
1) otrzymanych zawiadomień o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych,
2) wniesionych wniosków o ukaranie, w tym liczbie wniosków o ukaranie
wniesionych po upływie 60 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o naruszeniu
dyscypliny,
3) wniosków o ukaranie w sprawach, w których wszczęto postępowanie, oraz liczbie
spraw rozstrzygniętych w pierwszej instancji,
4) wniosków o ukaranie rozstrzygniętych w pierwszej instancji odmiennie od
wniosku rzecznika dyscypliny,
5) rozstrzygnięć zaskarżonych przez rzecznika dyscypliny.
2. Główny Rzecznik może żądać od rzeczników dyscypliny informacji dodatkowych.
§ 86. Główny Rzecznik, do końca lutego każdego roku, składa Ministrowi Finansów
roczne zbiorcze sprawozdanie z działalności rzeczników dyscypliny za rok
poprzedni.
§ 87. Minister Finansów, do końca listopada każdego roku, może zwrócić się do
organów, o których mowa w § 84 ust. 2 i § 86, o uzupełnienie składanych
sprawozdań o informacje dodatkowe.
§ 88. 1. Minister, wojewoda i prezes regionalnej izby obrachunkowej przekazują
przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej do wiadomości decyzje o powołaniu
przewodniczącego, zastępców przewodniczącego i członków komisji orzekającej, a
także decyzje stwierdzające wygaśnięcie członkostwa w komisji orzekającej lub o
odwołaniu członka ze składu komisji orzekającej przed upływem kadencji.
2. Główny Rzecznik przekazuje Głównej Komisji Orzekającej do wiadomości decyzje
o powołaniu i odwołaniu rzeczników dyscypliny i ich zastępców.
Rozdział 15
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 89. 1. Postępowanie w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,
wszczęte przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, prowadzi się zgodnie
z przepisami niniejszego rozporządzenia, chyba że przepisy obowiązujące w dniu
popełnienia czynu są korzystniejsze dla obwinionego.
2. Czynności dokonane w trakcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, dokonane
na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność po wejściu w życie
niniejszego rozporządzenia.
§ 90. 1. Sprawozdania, o których mowa w § 84 i 86, składa się po raz pierwszy za
rok 1999.
2. Sprawozdania kwartalne, o których mowa w § 85, składa się po raz pierwszy za
drugi kwartał 1999 r.
§ 91. Z dniem 1 stycznia 2000 r. stawki ryczałtowych wynagrodzeń, ustalone w §
29 i 30, wzrastają o 100%.
§ 92. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. w
sprawie zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej (Dz. U.
Nr 57, poz. 258 i z 1998 r. Nr 126, poz. 831).
§ 93. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1999 r. (poz. 421)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 maja 1999 r.
w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów ustawy o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki na jednostki pływające Marynarki Wojennej,
Straży Granicznej i Policji.
(Dz. U. Nr 42, poz. 422)
Na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Do jednostek pływających Marynarki Wojennej stosuje się przepisy art. 6 pkt
2, art. 7 ust. 1, 2 i 5, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 11 i 12, art. 16 ust. 1 i
2 oraz art. 17 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu
morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Do jednostek pływających Straży Granicznej stosuje się przepisy art. 1 pkt
1 lit. c), art. 6 pkt 2, art. 7 ust. 1, 2 i 5, art. 9, art. 10 ust. 1, art.
11-13, art. 15, art. 16 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ustawy.
§ 3. Do jednostek pływających Policji stosuje się przepisy art. 1, art. 2 ust.
1, art. 3-6, art. 7 ust. 1, 2 i 5, art. 8 ust. 1 i 3, art. 9, art. 10 ust. 1,
art. 11-13, art. 15, art. 16 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ustawy.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 maja 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu legitymowania, zatrzymywania osób,
dokonywania kontroli osobistej oraz przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku
przez policjantów.
(Dz. U. Nr 42, poz. 423)
Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie trybu
legitymowania, zatrzymywania osób, dokonywania kontroli osobistej oraz
przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku przez policjantów (Dz. U. Nr 70, poz.
409 i z 1996 r. Nr 52, poz. 228) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 12 w ust. 2 wyrazy "stosownie do art. 2154 § 2" zastępuje się wyrazami
"stosownie do art. 253 § 2",
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia,
3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia po wyrazach "Dz. U. Nr 30, poz. 179"
dodaje się wyrazy "z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123,
poz. 779 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 maja 1999 r. (poz. 423)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1999 r.
w sprawie ustalenia wykazu gmin, powiatów i województw, na obszarze których
wystąpiła powódź, oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu rozliczania
dotacji celowych dla tych gmin, powiatów i województw, przeznaczonych na
dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi.
(Dz. U. Nr 42, poz. 424)
Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999
r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wykaz gmin, powiatów i województw, na obszarze których wystąpiła powódź,
określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Gminy, powiaty i województwa, na obszarze których wystąpiła powódź,
zwane dalej "jednostkami samorządu terytorialnego", mogą otrzymać z budżetu
państwa dotacje celowe na dofinansowanie bieżących zadań własnych, związanych z
usuwaniem skutków powodzi.
2. Dotacji, o których mowa w ust. 1, jednostkom samorządu terytorialnego
udzielają wojewodowie w ramach środków otrzymanych z rezerw celowych budżetu
państwa.
§ 3. 1. Wniosek o przyznanie dotacji, o których mowa w § 2 ust. 1, jednostki
samorządu terytorialnego składają do właściwego wojewody.
2. We wniosku należy podać:
1) wielkość poniesionych strat i szkód w infrastrukturze jednostek samorządu
terytorialnego oraz w obiektach użyteczności publicznej, będących we władaniu
jednostek samorządu terytorialnego,
2) wysokość środków finansowych, jakie w 1997 r. i 1998 r. zostały przeznaczone
z budżetu jednostek samorządu terytorialnego na usuwanie szkód, o których mowa w
pkt 1, w tym wysokość otrzymanych z budżetu państwa w 1997 r. i 1998 r. dotacji
na ich usuwanie,
3) harmonogram zadań związanych z usuwaniem skutków powodzi, przewidzianych do
realizacji w 1999 r., wraz z ich planowanymi kosztami.
3. Wojewodowie, po dokonaniu analizy i weryfikacji wniosków, przekazują je
niezwłocznie Szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów działającemu z
upoważnienia Prezesa Rady Ministrów.
§ 4. 1. Organ, o którym mowa w § 3 ust. 3, dokonuje podziału rezerw celowych, o
których mowa w załączniku nr 2 do ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego
1999 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) część 83 poz. 10 i 11, na poszczególne
województwa w podziale na jednostki samorządu terytorialnego oraz zadania,
których realizacja będzie dofinansowana dotacją z budżetu państwa.
2. Organ, o którym mowa w § 3 ust. 3, informuje właściwych wojewodów o dokonanym
podziale na jednostki samorządu terytorialnego oraz zadaniach, których
realizacja będzie dofinansowana dotacją z budżetu państwa.
3. Wojewodowie, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 2, występują
niezwłocznie do ministra właściwego do spraw finansów publicznych z wnioskiem o
zwiększenie ich budżetów, w którym podają informacje o przeznaczeniu przyznanych
środków według działów, rozdziałów i paragrafów klasyfikacji budżetowej.
§ 5. 1. Jednostki samorządu terytorialnego w terminie do dnia:
1) 15 stycznia 2000 r. dokonają zwrotu na rachunek bieżący właściwych
dysponentów budżetu państwa nie wykorzystanych do dnia 31 grudnia 1999 r. kwot
dotacji,
2) 15 lutego 2000 r. przedstawią wojewodom informacje o wielkościach
wykorzystanych środków z tytułu dotacji i ich przeznaczeniu według działów i
rozdziałów klasyfikacji budżetowej.
2. Wojewodowie, w terminie do dnia 28 lutego 2000 r., przedstawią organowi, o
którym mowa w § 3 ust. 3, oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych zbiorcze rozliczenie przekazanych dotacji za rok 1999, z podziałem
na poszczególne jednostki samorządu terytorialnego i rodzaje zadań.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1999 r. (poz. 424)
WYKAZ GMIN, POWIATÓW I WOJEWÓDZTW, NA OBSZARZE KTÓRYCH WYSTĄPIŁA POWÓDŹ
LP.WOJEWÓDZTWOLP.POWIATLP.GMINA
123456
1.DOLNOŚLĄSKIE1.miasta na prawach powiatu1.Jelenia Góra
2.Legnica
3.Wałbrzych
4.Wrocław
I. gminy miejskie:
2.bolesławiecki1.Bolesławiec
II. gminy:
1.Bolesławiec
2.Gromadka
3.Nowogrodziec
I. gminy miejskie:
3.dzierżoniowski1.Bielawa
2.Dzierżoniów
3.Pieszyce
4.Piława Górna
II. gminy:
1.Dzierżoniów
2.Łagiewniki
3.Niemcza
I. gminy miejskie:
4.głogowski1.Głogów
II. gminy:
1.Głogów
2.Kotla
3.Pęcław
4.Żukowice
II. gminy:
5.górowski1.Góra
2.Jemielno
3.Niechlów
4.Wąsosz
I. gminy miejskie:
6.jaworski1.Jawor
II. gminy:
1.Bolków
2.Męcinka
3.Mściwojów
4.Paszowice
5.Wądroże Wielkie
I. gminy miejskie:
7.jeleniogórski1.Karpacz
2.Kowary
3.Piechowice
4.Szklarska Poręba
II. gminy:
1.Janowice Wielkie
2.Jeżów Sudecki
3.Mysłakowice
4.Podgórzyn
5.Stara Kamienica
I. gminy miejskie:
8.kamiennogórski1.Kamienna Góra
II. gminy:
1.Kamienna Góra
2.Lubawka
3.Marciszów
I. gminy miejskie:
9.kłodzki1.Duszniki-Zdrój
2.Kłodzko
3.Nowa Ruda
4.Polanica-Zdrój
II. gminy:
1.Bystrzyca Kłodzka
2.Kłodzko
3.Lądek-Zdrój
4.Lewin Kłodzki
5.Międzylesie
6.Nowa Ruda
7.Radków
8.Stronie Śląskie
9.Szczytna
I. gminy miejskie:
10.legnicki1.Chojnów
II. gminy:
1.Chojnów
2.Krotoszyce
3.Kunice
4.Legnickie Pole
5.Miłkowice
6.Prochowice
7.Ruja
I. gminy miejskie:
11.lubański1.Lubań
2.Świeradów-Zdrój
II. gminy:
1.Leśna
2.Olszyna
II. gminy:
12.lubiński1.Rudna
2.Ścinawa
II. gminy:
13.lwówecki1.Gryfów Śląski
2.Lubomierz
3.Lwówek Śląski
4.Mirsk
5.Wleń
II. gminy:
14.milicki1.Krośnice
II. gminy:
15.oleśnicki1.Bierutów
I. gminy miejskie:
16.oławski1.Oława
II. gminy:
1.Jelcz-Laskowice
2.Oława
II. gminy:
17.polkowicki1.Grębocice
II. gminy:
18.strzeliński1.Kondratowice
2.Przeworno
3.Strzelin
4.Wiązów
II. gminy:
19.średzki1.Kostomłoty
2.Malczyce
3.Miękinia
4.Środa Śląska
I. gminy miejskie:
20.świdnicki1.Świdnica
2.Świebodzice
II. gminy:
1.Dobromierz
2.Jaworzyna Śląska
3.Marcinowice
4.Strzegom
5.Świdnica
6.Żarów
II. gminy:
21.trzebnicki1.Oborniki Śląskie
2.Wisznia Mała
3.Żmigród
I. gminy miejskie:
22.wałbrzyski1.Boguszów-Gorce
2.Jedlina-Zdrój
3.Szczawno-Zdrój
II. gminy:
1.Czarny Bór
2.Głuszyca
3.Mieroszów
4.Stare Bogaczowice
5.Walim
II. gminy:
23.wołowski1.Brzeg Dolny
2.Wińsko
3.Wołów
II. gminy:
24.wrocławski1.Czernica
2.Długołęka
3.Jordanów Śląski
4.Kąty Wrocławskie
5.Kobierzyce
6.Mietków
7.Sobótka
8.Święta Katarzyna
9.Żórawina
II. gminy:
25.ząbkowicki1.Bardo
2.Ciepłowody
3.Kamieniec Ząbkowicki
4.Stoszowice
5.Ząbkowice Śląskie
6.Ziębice
7.Złoty Stok
I. gminy miejskie:
26.złotoryjski1.Wojcieszów
2.Złotoryja
II. gminy:
1.Pielgrzymka
2.Świerzawa
3.Zagrodno
4.Złotoryja
2.KUJAWSKO-POMORSKIE1.miasta na prawach powiatu1.Grudziądz
2.Toruń
II. gminy:
2.chełmiński1.Chełmno
2.Unisław
II. gminy:
3.grudziądzki1.Grudziądz
II. gminy:
4.toruński1.Lubicz
2.Obrowo
3.Wielka Nieszawka
II. gminy:
3.LUBELSKIE1.biłgorajski1.Józefów
II. gminy:
2.janowski1.Janów Lubelski
II. gminy:
3.kraśnicki1.Annopol
II. gminy:
4.opolski1.Wilków
I. gminy miejskie:
5.puławski1.Puławy
II. gminy:
1.Janowiec
2.Kazimierz Dolny
3.Puławy
II. gminy:
6.zamojski1.Sułów
4.LUBUSKIE1.miasto na prawach powiatu1.Zielona Góra
I. gminy miejskie:
2.gorzowski1.Kostrzyn
II. gminy:
1.Witnica
I. gminy miejskie:
3.krośnieński1.Gubin
II. gminy:
1.Dąbie
2.Gubin
3.Krosno Odrzańskie
4.Maszewo
I. gminy miejskie:
4.nowosolski1.Nowa Sól
II. gminy:
1.Bytom Odrzański
2.Nowa Sól
3.Otyń
4.Siedlisko
5.Szlichtyngowa
6.Wschowa
II. gminy:
5.słubicki1.Cybinka
2.Górzyca
3.Słubice
II. gminy:
6.sulęciński1.Słońsk
II. gminy:
7.zielonogórski1.Bojadła
2.Czerwieńsk
3.Nowogród Bobrzański
4.Sulechów
5.Trzebiechów
6.Zabór
7.Zielona Góra
I. gminy miejskie:
8.żagański1.Żagań
II. gminy:
1.Niegosławice
2.Szprotawa
3.Żagań
II. gminy:
5.ŁÓDZKIE1.bełchatowski1.Rusiec
II. gminy:
2.łaski1.Buczek
2.Łask
3.Sędziejowice
4.Widawa
II. gminy:
2.łęczycki1.Grabów
2.Świnice Warckie
II. gminy:
4.łowicki1.Domaniewice
2.Łyszkowice
3.Nieborów
II. gminy:
5.opoczyński1.Drzewica
II. gminy:
6.pabianicki1.Lutomiersk
II. gminy:
7.pajęczański1.Działoszyn
2.Nowa Brzeźnica
II. gminy:
8.poddębicki1.Pęczniew
2.Poddębice
3.Wartkowice
4.Zadzim
I. gminy miejskie:
9.sieradzki1.Sieradz
II. gminy:
1.Brzeźno
2.Burzenin
3.Sieradz
4.Warta
5.Wróblew
6.Złoczew
II. gminy:
10.wieluński1.Biała
2.Konopnica
3.Mokrsko
4.Osjaków
5.Ostrówek
6.Pątnów
7.Skomlin
8.Wieluń
9.Wierzchlas
II. gminy:
11.wieruszowski1.Bolesławiec
2.Galewice
3.Lututów
4.Łubnice
5.Wieruszów
II. gminy:
12.zduńskowolski1.Zapolice
2.Zduńska Wola
MAŁOPOLSKIE1.miasta na prawach powiatu1.Kraków
2.Nowy Sącz
I. gminy miejskie:
2.bocheński1.Bochnia
II. gminy:
1.Bochnia
2.Drwinia
3.Lipnica Murowana
4.Łapanów
5.Nowy Wiśnicz
6.Trzciana
7.Żegocina
II. gminy:
3.brzeski1.Borzęcin
2.Brzesko
3.Czchów
4.Dębno
5.Gnojnik
6.Iwkowa
7.Szczurowa
II. gminy:
4.chrzanowski1.Alwernia
2.Babice
3.Chrzanów
4.Libiąż
II. gminy:
5.dąbrowski1.Bolesław
2.Dąbrowa Tarnowska
3.Gręboszów
4.Mędrzechów
5.Olesno
6.Radgoszcz
7.Szczucin
II. gminy:
6.gorlicki1.Biecz
2.Bobowa
3.Gorlice
4.Lipinki
5.Łużna
6.Moszczenica
7.Sękowa
8.Uście Gorlickie
II. gminy:
7.krakowski1.Czernichów
2.Igołomia-Wawrzeńczyce
3.Jerzmanowice-Przeginia
4.Liszki
5.Skawina
6.Sułoszowa
7.Wielka Wieś
I. gminy miejskie:
8.limanowski1.Limanowa
2.Mszana Dolna
II. gminy:
1.Dobra
2.Jodłownik
3.Kamienica
4.Laskowa
5.Limanowa
6.Łukowica
7.Mszana Dolna
8.Niedźwiedź
9.Słopnice
10.Tymbark
II. gminy:
9.miechowski1.Charsznica
2.Gołcza
3.Słaboszów
II. gminy:
10.myślenicki1.Dobczyce
2.Lubień
3.Myślenice
4.Pcim
5.Raciechowice
6.Tokarnia
7.Wiśniowa
I. gminy miejskie:
11.nowosądecki1.Grybów
II. gminy:
1.Chełmiec
2.Gródek nad Dunajcem
3.Grybów
4.Kamionka Wielka
5.Korzenna
6.Łabowa
7.Łącko
8.Łososina Dolna
9.Muszyna
10.Nawojowa
11.Piwniczna
12.Podegrodzie
13.Rytro
14.Stary Sącz
I. gminy miejskie:
12.nowotarski1.Nowy Targ
3.Szczawnica
II. gminy:
1.Czarny Dunajec
2.Czorsztyn
3.Krościenko n. Dunajcem
4.Nowy Targ
5.Ochotnica Dolna
6.Raba Wyżna
7.Spytkowice
8.Szaflary
I. gminy miejskie:
13.olkuski1.Sławków
II. gminy:
1.Klucze
2.Trzyciąż
3.Wolbrom
I. gminy miejskie:
14.oświęcimski1.Oświęcim
II. gminy:
1.Brzeszcze
2.Chełmek
3.Kęty
4.Oświęcim
5.Przeciszów
6.Zator
II. gminy:
15.proszowicki1.Koszyce
2.Nowe Brzesko
3.Pałecznica
I. gminy miejskie:
16.suski1.Sucha Beskidzka
II. gminy:
1.Budzów
2.Jordanów
3.Maków Podhalański
4.Stryszawa
5.Zawoja
6.Zembrzyce
II. gminy:
17.tarnowski1.Ciężkowice
2.Gromnik
3.Pleśna
4.Radłów
5.Ryglice
6.Rzepiennik Strzyżewski
7.Skrzyszów
8.Tuchów
9.Wierzchosławice
10.Wietrzychowice
11.Wojnicz
12.Zakliczyn
13.Żabno
II. gminy:
18.tatrzański1.Biały Dunajec
2.Bukowina Tatrzańska
3.Poronin
II. gminy:
19.wadowicki1.Andrychów
2.Brzeźnica
3.Kalwaria Zebrzydowska
4.Lanckorona
5.Mucharz
6.Spytkowice
7.Stryszów
8.Tomice
9.Wadowice
10.Wieprz
II. gminy:
20.wielicki1.Biskupice
2.Gdów
3.Kłaj
4.Niepołomice
5.Wieliczka
II. gminy:
7.MAZOWIECKIE1.białobrzeski1.Białobrzegi
2.Promna
3.Wyśmierzyce
II. gminy:
2.grójecki1.Nowe Miasto n. Pilicą
2.Warka
II. gminy:
3.kozienicki1.Gniewoszów
2.Kozienice
3.Magnuszew
4.Sieciechów
II. gminy:
4.lipski1.Chotcza
2.Solec n. Wisłą
II. gminy:
5.przysuski1.Odrzywół
II. gminy:
6.radomski1.Jastrzębia
2.Jedlińsk
3.Przytyk
4.Zakrzew
II. gminy:
7.sochaczewski1.Młodzieszyn
II. gminy:
8.zwoleński1.Przyłęk
II. gminy:
9.żyrardowski1.Wiskitki
8.OPOLSKIE1.miasto na prawach powiatu1.Opole
I. gminy miejskie:
2.brzeski1.Brzeg
II. gminy:
1.Brzeg
2.Grodków
3.Lewin Brzeski
4.Lubsza
5.Olszanka
II. gminy:
3.głubczycki1.Baborów
2.Branice
3.Głubczyce
4.Kietrz
I. gminy miejskie:
4.kędzierzyńsko-kozielski1.Kędzierzyn-Koźle
II. gminy:
1.Bierawa
2.Cisek
3.Reńska Wieś
II. gminy:
5.kluczborski1.Byczyna
2.Kluczbork
3.Wołczyn
II. gminy:
6.krapkowicki1.Gogolin
2.Krapkowice
3.Strzeleczki
4.Walce
5.Zdzieszowice
II. gminy:
7.namysłowski1.Pokój
II. gminy:
8.nyski1.Głuchołazy
2.Kamiennik
3.Korfantów
4.Łambinowice
5.Nysa
6.Otmuchów
7.Paczków
8.Skoroszyce
II. gminy:
9.oleski1.Dobrodzień
2.Olesno
3.Radłów
4.Rudniki
II. gminy:
10.opolski1.Chrząstowice
2.Dąbrowa
3.Dobrzeń Wielki
4.Komprachcice
5.Łubniany
6.Murów
7.Niemodlin
8.Ozimek
9.Popielów
10.Prószków
11.Tarnów Opolski
12.Turawa
II. gminy:
11.prudnicki1.Głogówek
2.Lubrza
3.Prudnik
II. gminy:
12.strzelecki1.Kolonowskie
2.Leśnica
3.Strzelce Opolskie
4.Ujazd
9.PODKARPACKIE1.miasto na prawach powiatu1.Tarnobrzeg
II. gminy:
2.brzozowski1.Brzozów
2.Jasienica Rosielna
II. gminy:
3.dębicki1.Brzostek
2.Dębica
3.Jodłowa
4.Żyraków
II. gminy:
4.jarosławski1.Jarosław
2.Laszki
3.Pawłosiów
4.Radymno
5.Rożwienica
II. gminy:
5.jasielski1.Brzyska
2.Dębowiec
3.Osiek Jasielski
4.Skołyszyn
5.Szerzyny
II. gminy:
6.krośnieński1.Chorkówka
2.Dukla
3.Rymanów
II. gminy:
7.leżajski1.Grodzisko Dolne
2.Kuryłówka
3.Leżajsk
II. gminy:
8.lubaczowski1.Horyniec
2.Lubaczów
3.Oleszyce
4.Stary Dzików
II. gminy:
9.łańcucki1.Białobrzegi
II. gminy:
10.mielecki1.Borowa
2.Czermin
3.Gawłuszowice
4.Mielec
5.Padew Narodowa
6.Przecław
7.Tuszów Narodowy
8.Wadowice Górne
II. gminy:
11.niżański1.Jarocin
2.Jeżowe
3.Krzeszów
4.Ulanów
II. gminy:
12.przemyski1.Bircza
2.Dubiecko
3.Fredropol
4.Krasiczyn
5.Krzywcza
6.Stubno
II. gminy:
13.przeworski1.Gać
2.Jawornik Polski
3.Sieniawa
4.Zarzecze
II. gminy:
14.ropczycko-sędziszowski1.Ostrów
2.Ropczyce
I. gminy miejskie:
15.rzeszowski1.Dynów
II. gminy:
1.Błażowa
2.Dynów
3.Lubenia
4.Tyczyn
II. gminy:
16.sanocki1.Bukowsko
2.Sanok
3.Tyrawa Wołowska
4.Zarszyn
II. gminy:
17.stalowowolski1.Pysznica
2.Radomyśl
3.Zaleszany
II. gminy:
18.strzyżowski1.Frysztak
II. gminy:
19.tarnobrzeski1.Baranów Sandomierski
2.Gorzyce
3.Nowa Dęba
I. gminy miejskie:
10.POMORSKIE1.kościerski1.Kościerzyna
II. gminy:
1.Kościerzyna
2.Liniewo
3.Nowa Karczma
11.ŚLĄSKIE1.miasta na prawach powiatu1.Częstochowa
2.Gliwice
3.Mysłowice
4.Ruda Śląska
5.Rybnik
6.Sosnowiec
7.Zabrze
II. gminy:
2.będziński1.Siewierz
I. gminy miejskie:
3.bielski1.Szczyrk
II. gminy:
1.Bestwina
2.Buczkowice
3.Jasienica
4.Jaworze
5.Kozy
6.Porąbka
7.Wilamowice
8.Wilkowice
I. gminy miejskie:
4.cieszyński1.Ustroń
2.Wisła
II. gminy:
1.Brenna
2.Dębowiec
3.Goleszów
4.Hażlach
5.Istebna
6.Skoczów
7.Strumień
8.Zebrzydowice
II. gminy:
5.częstochowski1.Koniecpol
2.Kruszyna
3.Mstów
4.Mykanów
5.Poczesna
I. gminy miejskie:
6.gliwicki1.Knurów
II. gminy:
1.Gierałtowice
2.Pilchowice
3.Sośnicowice
II. gminy:
7.kłobucki1.Krzepice
2.Lipie
3.Miedźno
4.Opatów
5.Panki
6.Popów
7.Przystajń
I. gminy miejskie:
8.lubliniecki1.Lubliniec
II. gminy:
1.Ciasna
2.Kochanowice
3.Pawonków
I. gminy miejskie:
9.mikołowski1.Mikołów
II. gminy:
10.myszkowski1.Koziegłowy
2.Niegowa
3.Poraj
II. gminy:
11.pszczyński1.Goczałkowice-Zdrój
2.Miedźna
3.Pawłowice
4.Pszczyna
I. gminy miejskie:
12.raciborski1.Racibórz
II. gminy:
1.Kornowac
2.Krzanowice
3.Krzyżanowice
4.Kuźnia Raciborska
5.Nędza
6.Pietrowice Wielkie
7.Rudnik
II. gminy:
13.rybnicki1.Czerwionka-Leszczyny
2.Jejkowice
3.Lyski
4.Świerklany
I. gminy miejskie:
14.tarnogórski1.Kalety
II. gminy:
1.Krupski Młyn
2.Tworóg
3.Zbrosławice
I. gminy miejskie:
15.tyski1.Bieruń
II. gminy:
1.Bojszowy
2.Chełm Śląski
I. gminy miejskie:
16.wodzisławski1.Rydułtowy
2.Wodzisław Śląski
II. gminy:
1.Godów
2.Gorzyce
3.Lubomia
I. gminy miejskie:
17.zawierciański1.Poręba
II. gminy:
1.Łazy
2.Pilica
3.Szczekociny
4.Żarnowiec
I. gminy miejskie:
18.żywiecki1.Żywiec
II. gminy:
1.Czernichów
2.Gilowice
3.Jeleśnia
4.Koszarawa
5.Lipowa
6.Łękawica
7.Łodygowice
8.Milówka
9.Radziechowy-Wieprz
10.Rajcza
11.Ślemień
12.Świnna
13.Ujsoły
14.Węgierska Górka
12.ŚWIĘTOKRZYSKIE1.miasto na prawach powiatu1.Kielce
II. gminy:
2.buski1.Nowy Korczyn
2.Pacanów
3.Solec-Zdrój
4.Wiślica
II. gminy:
3.jędrzejowski1.Sędziszów
II. gminy:
4.kazimierski1.Bejsce
2.Kazimierza Wielka
3.Opatowiec
4.Skalbmierz
II. gminy:
5.kielecki1.Bieliny
2.Chęciny
3.Daleszyce
4.Górno
5.Łagów
6.Miedziana Góra
7.Morawica
II. gminy:
6.opatowski1.Baćkowice
2.Lipnik
3.Sadowie
4.Tarłów
II. gminy:
7.ostrowiecki1.Bodzechów
2.Ćmielów
3.Kunów
II. gminy:
8.pińczowski1.Działoszyce
2.Kije
I. gminy miejskie:
9.sandomierski1.Sandomierz
II. gminy:
1.Dwikozy
2.Koprzywnica
3.Łoniów
4.Samborzec
5.Wilczyce
6.Zawichost
II. gminy:
10.starachowicki1.Brody
II. gminy:
11.staszowski1.Łubnice
2.Oleśnica
3.Osiek
4.Połaniec
5.Rytwiany
6.Staszów
II. gminy:
13.WARMIŃSKO-MAZURSKIE1.elbląski1.Tolkmicko
14.WIELKOPOLSKIE1.miasta na prawach powiatu1.Kalisz
2.Konin
II. gminy:
2.jarociński1.Żerków
II. gminy:
3.kaliski1.Blizanów
2.Brzeziny
3.Godziesze Wielkie
I. gminy miejskie:
4.kolski1.Koło
II. gminy:
1.Dąbie
2.Kościelec
II. gminy:
5.koniński1.Golina
2.Rzgów
II. gminy:
6.ostrowski1.Odolanów
2.Przygodzice
3.Sieroszewice
4.Sośnie
II. gminy:
7.ostrzeszowski1.Czajków
2.Doruchów
3.Grabów n. Prosną
4.Kraszewice
II. gminy:
8.pleszewski1.Chocz
2.Gizałki
3.Gołuchów
II. gminy:
9.słupecki1.Lądek
2.Zagórów
II. gminy:
10.wrzesiński1.Pyzdry
II. gminy:
15.ZACHODNIOPOMORSKIE1.myśliborski1.Boleszkowice
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa.
(Dz. U. Nr 42, poz. 426)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i
Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i
Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1996
r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 145, poz. 675 i
z 1998 r. Nr 113, poz. 721) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład UOP wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Zarząd Wywiadu,
2) Zarząd Kontrwywiadu,
3) Zarząd Ochrony Ekonomicznych Interesów Państwa,
4) Zarząd Śledczy,
5) Zarząd Zabezpieczenia Technicznego,
6) Biuro Analiz i Koordynacji,
7) Biuro Bezpieczeństwa Łączności i Informatyki,
8) Biuro Ewidencji i Archiwum,
9) Biuro Prawne,
10) Biuro Finansów,
11) Biuro Kadr i Szkolenia,
12) Biuro Administracyjno-Gospodarcze,
13) Inspektorat Nadzoru, Kontroli i Bezpieczeństwa Wewnętrznego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 30 kwietnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad przyznawania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu
prawa do bezpłatnego węgla i wypłacania tego ekwiwalentu oraz zasad refundowania
kosztów deputatu węglowego i rent wyrównawczych.
(Dz. U. Nr 42, poz. 427)
Na podstawie art. 55 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu
górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej
oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz.
1112) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) emerytach lub rencistach górniczych - należy przez to rozumieć emerytów i
rencistów, którzy byli zatrudnieni w przedsiębiorstwie górniczym, oraz wdowy,
wdowców i sieroty, pobierających rentę rodzinną po byłych pracownikach tych
przedsiębiorstw, uprawnionych do bezpłatnego węgla na podstawie Układu
zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r.,
2) ekwiwalencie - należy przez to rozumieć należny emerytom i rencistom
górniczym ekwiwalent pieniężny z tytułu prawa do bezpłatnego węgla.
§ 2. 1. Ekwiwalent wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych na wniosek
przedsiębiorstwa górniczego.
2. Przedsiębiorstwo górnicze we wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa
wysokość i okres, za jaki przysługuje ekwiwalent.
§ 3. 1. Emerytom i rencistom górniczym ekwiwalent wypłaca się, z zastrzeżeniem
ust. 2-6, wraz z wypłatą emerytury lub renty.
2. W pierwszym roku pobierania ekwiwalentu ekwiwalent ten jest wypłacany w
wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy ilością bezpłatnego węgla należną
emerytowi lub renciście górniczemu a bezpłatnym węglem zrealizowanym u
pracodawcy lub byłego pracodawcy do dnia wypłaty ekwiwalentu, pomnożonej przez
średnioroczną cenę zbytu 1 Mg węgla kamiennego w asortymencie Orzech II,
ustaloną na podstawie obwieszczenia Ministra Gospodarki opublikowanego w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" i podzieloną
przez liczbę miesięcy, za które przysługuje ekwiwalent.
3. W przypadku zgłoszenia wniosku o wypłatę ekwiwalentu po terminie płatności
emerytury lub renty, ekwiwalent, z zastrzeżeniem ust. 2, wypłaca się:
1) w terminie płatności emerytury lub renty, przypadającym po dniu zgłoszenia
wniosku, albo
2) w następnym terminie płatności emerytury lub renty, jeżeli okres między datą
zgłoszenia wniosku a terminem płatności, o którym mowa w pkt 1, jest krótszy niż
30 dni.
4. W przypadku przyznania emerytury lub renty po raz pierwszy, ekwiwalent
wypłaca się od pierwszego dnia miesiąca, w którym powstało prawo do emerytury
lub renty.
5. W przypadku przyznania renty rodzinnej po emerycie lub renciście, który był
zatrudniony w przedsiębiorstwie górniczym, ekwiwalent przysługuje po upływie
okresu, za który został wypłacony emerytowi lub renciście.
6. W przypadku zbiegu prawa do ekwiwalentu z dwóch lub więcej tytułów, wypłaca
się tylko jeden ekwiwalent.
7. Wstrzymanie wypłaty emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy nie
powoduje zawieszenia wypłaty ekwiwalentu, chyba że ustało prawo do emerytury lub
renty. W razie wstrzymania wypłaty emerytury lub renty wskutek zawieszenia prawa
do tych świadczeń, ekwiwalent wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 2, kwartalnie, w
trzecim miesiącu kwartału.
8. Wstrzymanie wypłaty renty rodzinnej przyznanej jednej osobie powoduje
wstrzymanie wypłaty ekwiwalentu także w przypadku, gdy prawo do renty uległo
zawieszeniu.
9. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio, jeżeli renta rodzinna przyznana
została więcej niż jednej osobie, z tym że wstrzymaniu podlega część ekwiwalentu
wypłacana wraz z częścią renty rodzinnej, której wypłatę wstrzymano.
§ 4. Przy dochodzeniu nienależnie pobranego ekwiwalentu, przepisy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące dochodzenia nienależnie
pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, stosuje się odpowiednio.
§ 5. 1. Minister Gospodarki z dotacji budżetowej, ustalanej corocznie w ustawie
budżetowej, przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zaliczki miesięczne na
wypłatę ekwiwalentu.
2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje rozliczenia zaliczek miesięcznie;
wraz z rozliczeniem zaliczki przekazuje Ministrowi Gospodarki imienne wykazy
osób z numerem PESEL, uprawnionych do pobierania ekwiwalentu.
§ 6. 1. Pracownikom oraz byłym pracownikom kopalń całkowicie likwidowanych,
którzy nabyli prawo do pobierania rent wyrównawczych przyznanych na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem albo ugody zawartej
pomiędzy kopalnią a pracownikiem, likwidator kopalni wypłaca te renty.
2. Minister Gospodarki z dotacji budżetowych ustalanych corocznie w ustawie
budżetowej, refunduje likwidatorowi kopalni koszty wypłacanych rent
wyrównawczych.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 14
stycznia 1999 r.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 kwietnia 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne.
(Dz. U. Nr 42, poz. 428)
1. Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 18 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131, poz. 860) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz.
443), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. zmieniającą ustawę - Przepisy wprowadzające
Kodeks karny (Dz. U. Nr 113, poz. 715),
2) ustawą z dnia 18 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o ujawnieniu pracy lub
służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach
1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 131, poz. 860) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przed dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 35-39 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443), które stanowią:
"Art. 35. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11b:
a) w ust. 2 w zdaniu drugim kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
«z wyjątkiem dokumentów i materiałów niezbędnych Sądowi Lustracyjnemu w
postępowaniu lustracyjnym.»,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
«5. Szef Urzędu Ochrony Państwa na żądanie Sądu Lustracyjnego przekazuje
wszelkie posiadane dokumenty i materiały niezbędne w postępowaniu lustracyjnym,
dotyczące osób objętych tym postępowaniem,»;
2) w art. 12 w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy «lub
przeprowadzenia postępowania lustracyjnego.»;
3) w art. 13 w ust. 1 w zdaniu pierwszym kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się wyrazy «z zastrzeżeniem art. 13a.»;
4) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
«Art. 13a. Urząd Ochrony Państwa nie może przy wykonywaniu swoich zadań
korzystać z tajnej współpracy osób, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 11
kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa
lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz.
U. Nr 70, poz. 443).»
Art. 36. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r.
Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 41 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
«4. Do zgłoszenia należy również dołączyć oświadczenie, o którym mowa w art. 6
ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443).»;
2) w art. 43 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
«Na liście zamieszcza się również treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6
ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443), w części określonej w
art. 11 ust. 2 tejże ustawy.»;
3) w art. 44 wyrazy «lub utracili prawo wybieralności» zastępuje się wyrazami
«,utracili prawo wybieralności lub złożyli niezgodne z prawdą oświadczenie, o
którym mowa w art. 41 ust. 4».
Art. 37. W ustawie z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224) w art. 19 w ust. 1
w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem, a po pkt 5 dodaje się pkt 6 w
brzmieniu:
«6) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1
ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących
funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443).»
Art. 38. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 i
z 1997 r. Nr 47, poz. 297) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 81 w ust. 5 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
«4) oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997
r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U.
Nr 70, poz. 443).»;
2) w art. 86 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy «w
tym treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia
1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U.
Nr 70, poz. 443), w części określonej w art. 11 ust. 2 tajże ustawy.»;
3) w art. 93 w ust. 1 po wyrazach «z każdej listy» dodaje się wyrazy «, w
szczególności treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11
kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa
lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz.
U. Nr 70, poz. 443), w części określonej w art. 11 ust. 2 tajże ustawy»;
4) w art. 131 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem, a po pkt 5
dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
«6) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 81 ust. 5
pkt 4.»
Art. 39. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) w art. 9 w ust. 1 kropkę
zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy «z wyjątkiem dokumentów i
materiałów niezbędnych Sądowi Lustracyjnemu w postępowaniu lustracyjnym.»";
2) art. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. zmieniającej ustawę - Przepisy
wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 113, poz. 715), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r.";
3) art. 2-6 i art. 8 ustawy z dnia 18 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131, poz. 860), które stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991
r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400, Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996
r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133,
poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
«9a) Biurze Rzecznika Interesu Publicznego,»;
2) w art. 36 w ust. 5 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
«9a) Rzeczniku Interesu Publicznego - dla urzędników Biura Rzecznika Interesu
Publicznego,».
Art. 3. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz.
943) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11b:
a) w ust. 2 w zdaniu drugim wyrazy «niezbędnych Sądowi Lustracyjnemu w
postępowaniu lustracyjnym» zastępuje się wyrazami «, które Sąd Apelacyjny w
Warszawie lub Rzecznik Interesu Publicznego uznają za niezbędne w związku z
wykonywaniem przez nich zadań określonych w ustawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz.
443 i z 1998 r. Nr 131, poz. 860)»,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
«5. Szef Urzędu Ochrony Państwa na żądanie Sądu Apelacyjnego w Warszawie lub
Rzecznika Interesu Publicznego udostępnia wszelkie posiadane dokumenty i
materiały, o których mowa w ust. 2.»;
2) w art. 12 w ust. 1 wyrazy «lub przeprowadzenia postępowania lustracyjnego»
zastępuje się wyrazami «lub w celu wykonania przez Sąd Apelacyjny w Warszawie i
Rzecznika Interesu Publicznego zadań, o których mowa w art. 11b ust. 2».
Art. 4. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 oraz z 1997 r. Nr 70, poz.
443 i Nr 141, poz. 943) w art. 9 w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy «niezbędnych
Sądowi Lustracyjnemu w postępowaniu lustracyjnym» zastępuje się wyrazami «,
które Sąd Apelacyjny w Warszawie lub Rzecznik Interesu Publicznego uznają za
niezbędne w związku z wykonywaniem ich zadań, określonych w ustawie z dnia 11
kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa
lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz.
U. Nr 70, poz. 443 i z 1998 r. Nr 131, poz. 860)».
Art. 5. Osoba, o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r.
o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz.
443), składa do Sądu Apelacyjnego w Warszawie oświadczenie, o którym mowa w art.
6 ust. 1 powołanej ustawy, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy.
Art. 6. 1. Podmioty, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
otrzymały, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz.
443), oświadczenia określone w art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, obowiązane są do
przesłania ich w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do
Sądu Apelacyjnego w Warszawie.
2. Postępowanie z oświadczeniami określonymi w ust. 1 toczy się według przepisów
ustawy, o której mowa w art. 1."
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załącznik do obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 kwietnia 1999 r.
(poz. 428)
USTAWA
z dnia 11 kwietnia 1997 r.
o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1) Sądem właściwym do orzekania o zgodności z prawdą oświadczeń
dotyczących pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa wymienionych w
ustawie lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do
dnia 10 maja 1990 r. jest Sąd Apelacyjny w Warszawie, zwany dalej "Sądem".
Art. 2. 1. Organami bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy są:
1) Resort Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego,
2) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego,
3) Komitet do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego,
4) jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1-3,
5) instytucje centralne Służby Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
oraz podległe im jednostki terenowe w wojewódzkich, powiatowych i równorzędnych
komendach Milicji Obywatelskiej oraz w wojewódzkich, rejonowych i równorzędnych
urzędach spraw wewnętrznych,
6) Zwiad Wojsk Ochrony Pogranicza,
7) Zarząd Główny Służby Wewnętrznej jednostek wojskowych Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych oraz podległe mu komórki,
8) Informacja Wojskowa,
9) Wojskowa Służba Wewnętrzna,
10) Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,
11) inne służby Sił Zbrojnych prowadzące działania operacyjno-rozpoznawcze lub
dochodzeniowo-śledcze, w tym w rodzajach broni oraz w okręgach wojskowych.
2. Do organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy należą także organy i
instytucje cywilne i wojskowe państw obcych o zadaniach podobnych do zadań
organów, o których mowa w ust. 1.
3. Jednostkami Służby Bezpieczeństwa w rozumieniu ustawy, są te jednostki
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które z mocy prawa podlegały rozwiązaniu w
chwili zorganizowania Urzędu Ochrony Państwa, oraz te jednostki, które były ich
poprzedniczkami.
Art. 3. 1. 2) Osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu ustawy są:
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, poseł, senator oraz osoba powołana, wybrana
lub mianowana na określone w innych ustawach kierownicze stanowisko państwowe,
przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm, Prezydium Sejmu, Senat, Sejm i
Senat, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu lub Prezesa Rady Ministrów, a także
Szef Służby Cywilnej, dyrektor generalny w ministerstwie, urzędzie centralnym
lub urzędzie wojewódzkim oraz sędzia, prokurator i adwokat.
2. Osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu ustawy są również:
członkowie rad nadzorczych, członkowie zarządów, dyrektorzy programów oraz
dyrektorzy ośrodków regionalnych i agencji "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna"
i "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", dyrektor generalny Polskiej Agencji
Prasowej, dyrektorzy biur, redaktorzy naczelni oraz kierownicy oddziałów
regionalnych Polskiej Agencji Prasowej, prezes Polskiej Agencji Informacyjnej,
wiceprezesi, członkowie zarządu oraz dyrektorzy - redaktorzy naczelni Polskiej
Agencji Informacyjnej.
Art. 4. 1. Współpracą w rozumieniu ustawy jest świadoma i tajna współpraca z
ogniwami operacyjnymi lub śledczymi organów bezpieczeństwa państwa w charakterze
tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji.
2. Współpracą w rozumieniu niniejszej ustawy nie jest działanie, którego
obowiązek wynikał z ustawy obowiązującej w czasie tego działania.
Art. 5. (skreślony). 3)
Rozdział 2
Oświadczenia
Art. 6. 1. Obowiązek złożenia oświadczenia, dotyczącego pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia
22 lipca 1944 r. do dnia 10 maja 1990 r., zwanego dalej "oświadczeniem", mają
osoby, o których mowa w art. 7.
2. Oświadczenia osób, o których mowa w art. 7, składane są w chwili wyrażenia
zgody na kandydowanie lub zgody na objęcie funkcji.
Art. 7. 1. Oświadczenia składają:
1) kandydat na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - Państwowej Komisji
Wyborczej,
2) kandydat na posła lub senatora - Państwowej Komisji Wyborczej za
pośrednictwem okręgowej komisji wyborczej,
3) osoba desygnowana na stanowisko Prezesa Rady Ministrów - Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej,
4) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje lub mianuje
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Rady Ministrów - powołującemu lub
mianującemu,
5) 4) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje, wybiera
lub mianuje Sejm, Prezydium Sejmu, Sejm i Senat lub Marszałek Sejmu -
Marszałkowi Sejmu,
6) 5) kandydat na kierownicze stanowisko państwowe, na które powołuje lub
mianuje Senat lub Marszałek Senatu - Marszałkowi Senatu,
7) kandydat na stanowisko Szefa Służby Cywilnej lub dyrektora generalnego w
ministerstwie, urzędzie centralnym lub urzędzie wojewódzkim - Prezesowi Rady
Ministrów,
8) 6) kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego lub sędziego
Trybunału Stanu - Marszałkowi Sejmu,
8a) 7) osoba nie będąca sędzią, ubiegająca się o stanowisko sędziego Sądu
Najwyższego - Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego,
8b) 7) osoba nie będąca sędzią, ubiegająca się o stanowisko sędziego Naczelnego
Sądu Administracyjnego - Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego,
9) osoba ubiegająca się o nominację sędziowską - ministrowi właściwemu do spraw
sprawiedliwości 8),
10) osoba ubiegająca się o nominację prokuratorską - Prokuratorowi Generalnemu,
10a) 9) osoba ubiegająca się o wpis na listę adwokatów - ministrowi właściwemu
do spraw sprawiedliwości 8),
11) kandydaci na stanowiska w "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" oraz w
"Polskim Radiu - Spółka Akcyjna" - Przewodniczącemu Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji,
12) kandydaci na stanowiska w Polskiej Agencji Prasowej i Polskiej Agencji
Informacyjnej - Prezesowi Rady Ministrów.
2. Oświadczeń nie składają osoby, które urodziły się po dniu 10 maja 1972 r.
2a. 10) Złożenie oświadczenia powoduje wygaśnięcie obowiązku jego powtórnego
złożenia w przypadku późniejszego kandydowania na funkcję publiczną, z którą
związany jest obowiązek złożenia oświadczenia.
3. Tryb składania oświadczeń przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
określają przepisy odpowiednich ordynacji wyborczych.
4. 11) Organy, którym składane są oświadczenia, przekazują je niezwłocznie, z
zastrzeżeniem ust. 5, do Sądu celem rozpoznania w trybie określonym w rozdziale
4.
5. 11) Oświadczenie kandydata na posła albo senatora przekazuje się jedynie w
przypadku, gdy zostanie on wybrany.
Art. 8. 12) Oświadczenie, o którym mowa w art. 6, może złożyć do Sądu również
osoba, która przed dniem wejścia w życie ustawy pełniła funkcję publiczną, a
która została publicznie pomówiona o fakt pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w okresie od dnia 22 lipca 1944 r.
do dnia 10 maja 1990 r.
Art. 9. Osoby składające oświadczenie, w zakresie jego treści, są zwolnione z
mocy prawa z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej i służbowej.
Art. 10. Wzór oświadczenia stanowi załącznik do ustawy.
Art. 11. 1. 13) Treść oświadczenia osoby, o której mowa w art. 7,
stwierdzającego fakt jej pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
współpracy z nimi, w części A określonej wzorem stanowiącym załącznik do ustawy,
podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" organ, któremu oświadczenie zostało
złożone, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. 14) Treść oświadczenia kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
posła lub senatora stwierdzającego fakt ich pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, w części A określonej wzorem
stanowiącym załącznik do ustawy, podaje się do publicznej wiadomości w
obwieszczeniu wyborczym.
Rozdział 3
Rzecznik Interesu Publicznego 15)
Art. 12-16. (skreślone). 16)
Art. 17. 17) 1. Stroną reprezentującą interes publiczny, w postępowaniu
lustracyjnym i w postępowaniu kasacyjnym przewidzianym w art. 24 ust. 5, jest
Rzecznik Interesu Publicznego, zwany dalej "Rzecznikiem".
2. Rzecznika i jego zastępców powołuje i odwołuje Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego.
3. Na stanowisko Rzecznika lub jego zastępcy może być powołany ten, kto łącznie
spełnia następujące warunki:
1) ma kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego,
2) wyróżnia się wiedzą prawniczą,
3) nie pracował w organach bezpieczeństwa państwa, nie pełnił w nich służby ani
nie współpracował z nimi w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 10 maja 1990
r.,
4) nie jest tajnym współpracownikiem Urzędu Ochrony Państwa lub Wojskowych Służb
Informacyjnych.
4. Na stanowisko Rzecznika lub jego zastępcy można powołać sędziego w stanie
spoczynku lub prokuratora w stanie spoczynku. W przypadku powołania na te
stanowiska sędziego lub prokuratora pełniących czynną służbę, są oni delegowani
do pełnienia tych funkcji przez organy właściwe według przepisów o ustroju sądów
i o prokuraturze.
5. Niezwłocznie po wyrażeniu zgody na powołanie kandydat na stanowisko Rzecznika
lub jego zastępcy składa Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego oświadczenie;
przepis art. 7 ust. 4 ma zastosowanie. W celu sprawdzenia warunku, o którym mowa
w ust. 3 pkt 3, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zasięga informacji organów, o
których mowa w art. 17e.
Art. 17a. 18) Rzecznik i jego zastępcy w zakresie wykonywania swoich zadań
podlegają tylko Konstytucji i ustawom.
Art. 17b. 18) 1. Rzecznik i jego zastępcy nie mogą zajmować innego stanowiska, z
wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, ani wykonywać innych zajęć
zawodowych.
2. Rzecznik i jego zastępcy nie mogą należeć do partii politycznej, związku
zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z
godnością ich urzędu.
Art. 17c. 18) 1. Kadencja Rzecznika i jego zastępców trwa 6 lat, licząc od dnia
powołania; po upływie kadencji Rzecznik pełni swoje obowiązki do czasu powołania
nowego Rzecznika.
2. Kadencja Rzecznika i jego zastępców ustaje z chwilą ich śmierci lub
odwołania.
3. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego odwołuje Rzecznika lub jego zastępcę w
przypadku:
1) zrzeczenia się stanowiska,
2) stwierdzenia prawomocnym orzeczeniem Sądu niezgodności z prawdą jego
oświadczenia,
3) długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków związanych
ze stanowiskiem,
4) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo.
Art. 17d. 18) 1. Do zadań Rzecznika i jego zastępców należą w szczególności:
1) analiza oświadczeń wpływających do Sądu,
2) zbieranie informacji niezbędnych do prawidłowej oceny oświadczeń,
3) składanie wniosków do Sądu o wszczęcie postępowania lustracyjnego,
4) sygnalizowanie odpowiednim organom o niewywiązywaniu się organów pozasądowych
z obowiązków nałożonych przez ustawę,
5) przedstawianie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Sejmowi, Senatowi,
Prezesowi Rady Ministrów i Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego corocznej
informacji o swojej działalności, wraz z wnioskami wynikającymi ze stanu
przestrzegania przepisów niniejszej ustawy.
2. Rzecznik, w zakresie wykonywania zadań określonych w ust. 1 pkt 2, może żądać
nadesłania lub przedstawienia akt oraz dokumentów i pisemnych wyjaśnień, a w
razie potrzeby przesłuchiwać świadków, zasięgać opinii biegłych oraz dokonywać
przeszukań; w tym zakresie, a także w zakresie zadań określonych w art. 17 ust.
1 do Rzecznika stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego
dotyczące prokuratora.
Art. 17e. 18) Rzecznik, jego zastępcy oraz upoważnieni pracownicy Bura Rzecznika
Interesu Publicznego mają pełny dostęp do dokumentacji, ewidencji i pomocy
informacyjnych, bez względu na formę ich utrwalenia, zgromadzonych lub
wytworzonych do dnia 10 maja 1990 r. przez:
1) Ministra Obrony Narodowej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji,
Ministra Sprawiedliwości oraz Ministra Spraw Zagranicznych, a także przez
podległe, podporządkowane lub nadzorowane przez nich organy i jednostki
organizacyjne,
2) Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
Art. 17f. 18) 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika
Interesu Publicznego, zwanego dalej "Biurem".
2. W Biurze mogą być zatrudnione wyłącznie osoby, które zostały dopuszczone do
tajemnicy państwowej w rozumieniu przepisów wynikających z ustawy z dnia 14
grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej (Dz. U. Nr 40, poz.
271, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i z 1997 r. Nr 110, poz. 714). 19)
3. Do pracowników Biura stosuje się odpowiednio przepisy o pracownikach urzędów
państwowych.
4. Organizację oraz zasady działania Biura określa statut nadany, w drodze
rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów w uzgodnieniu z Pierwszym Prezesem
Sądu Najwyższego.
5. Działalność Biura finansowana jest ze środków budżetowych Sądu Najwyższego.
Art. 17g. 18) W sprawach wynagrodzeń Rzecznika oraz jego zastępców stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące wynagrodzenia sędziów Sądu Najwyższego.
Rozdział 4
Postępowanie lustracyjne 20)
Art. 18. 21) Dostęp do akt i innych materiałów związanych z postępowaniem
lustracyjnym i postępowaniem kasacyjnym, o którym mowa w art. 24 ust. 5, mają
wyłącznie pracownicy Sądu oraz Sądu Najwyższego, którzy zostali dopuszczeni do
tajemnicy państwowej w rozumieniu przepisów wynikających z ustawy z dnia 14
grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. 19)
Art. 18a. 22) 1. Postępowanie lustracyjne wszczyna się na wniosek Rzecznika lub
jego zastępcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 4 oraz art. 18b ust. 4, po ustaleniu,
że przedłożone materiały wskazują na możliwość złożenia niezgodnego z prawdą
oświadczenia.
2. Postępowanie wobec Rzecznika i jego zastępców Sąd wszczyna z urzędu.
3. Sąd wszczyna postępowanie z urzędu w przypadku złożenia oświadczenia przez
osobę wymienioną w art. 8, a także w innych szczególnie uzasadnionych
przypadkach.
4. Sąd wszczyna postępowanie również na wniosek osoby, która złożyła
oświadczenie stwierdzające fakt jej pracy lub służby w organach bezpieczeństwa
państwa lub współpracy z nimi, a domaga się ustalenia, że jej praca, służba lub
współpraca była wymuszona poprzez groźbę utraty życia lub zdrowia przez nią lub
osoby dla niej najbliższe w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego.
Art. 18b. 22) 1. Poseł lub senator może zwrócić się pisemnie do Rzecznika lub
jego zastępcy o wystąpienie przez niego z wnioskiem o wszczęcie postępowania
lustracyjnego w stosunku do wskazanej osoby, która złożyła oświadczenie.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Rzecznik lub jego zastępca występuje do
sądu z wnioskiem o wszczęcie postępowania lustracyjnego, o czym informuje posła
lub senatora, albo wydaje postanowienie o odmowie wystąpienia z wnioskiem.
3. Poseł lub senator może złożyć do Sądu zażalenie na postanowienie, o którym
mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia doręczenia.
4. Sąd po rozpatrzeniu zażalenia wydaje orzeczenie o utrzymaniu postanowienia w
mocy albo o jego uchyleniu; w przypadku uchylenia postanowienia Rzecznika, Sąd
wszczyna postępowanie z urzędu.
Art. 19. 23) W postępowaniu lustracyjnym, kasacyjnym oraz w postępowaniu, o
którym mowa w art. 18b, w zakresie nie uregulowanym przepisami niniejszej ustawy
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Art. 20. 24) Do osoby poddanej postępowaniu lustracyjnemu, zwanej dalej "osobą
lustrowaną", mają zastosowanie przepisy dotyczące oskarżonego w postępowaniu
karnym.
Art. 21. 25) 1. W celu rozpatrzenia sprawy Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie
wyznacza rozprawę.
2. Sprawę rozpoznaje 3 sędziów z udziałem protokolanta.
3. Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie może zarządzić rozpoznanie sprawy przez
3 sędziów sądu wojewódzkiego delegowanych do Sądu.
4. Na wniosek strony lub z urzędu Sąd wyłącza w całości lub w części jawność
postępowania.
Art. 22. 25) 1. Postępowanie lustracyjne kończy się wydaniem orzeczenia na
piśmie. Do orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wyroku.
2. Sąd wydaje orzeczenie stwierdzające fakt złożenia przez osobę lustrowaną
niezgodnego z prawdą oświadczenia lub stwierdzające, że oświadczenie było
prawdziwe. W przypadku braku dostatecznych dowodów pozwalających na ocenę
prawdziwości oświadczenia Sąd orzeka o umorzeniu postępowania. Orzeczenia Sądu
wymagają uzasadnienia.
3. W przypadku gdy w trakcie postępowania lustracyjnego zostanie stwierdzone, iż
osoba lustrowana, podejmując pracę lub służbę w organach bezpieczeństwa państwa
albo współpracę z nimi, działała pod przymusem w obawie utraty życia lub zdrowia
przez nią lub przez osoby dla niej najbliższe w rozumieniu przepisów Kodeksu
karnego, fakt ten podawany jest w orzeczeniu Sądu.
4. Prawomocne orzeczenie Sądu stwierdzające zgodność z prawdą oświadczenia osoby
określonej w art. 8 podaje się do publicznej wiadomości na wniosek tej osoby, w
trybie określonym w art. 28.
Art. 23. 1. 26) Orzeczenie Sądu wraz w uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie
stronie.
2. 27) W terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia stronie przysługuje prawo
złożenia odwołania, w którym może ona również złożyć wnioski dowodowe.
Art. 24. 1. 28) Sąd rozpoznaje odwołanie w składzie 3 sędziów, z wyłączeniem
tych sędziów, którzy uczestniczyli w wydaniu orzeczenia w pierwszej instancji. W
składzie tym zasiada co najmniej 2 sędziów sądu apelacyjnego, w tym
przewodniczący.
2. Odwołanie rozpoznaje się na rozprawie.
3. 29) Sąd wyznacza termin rozprawy nie później niż na 30 dzień od dnia
otrzymania odwołania.
4. 12) Orzeczenie Sądu wydane w drugiej instancji jest prawomocne.
5. 30) Od orzeczenia Sądu wydanego w drugiej instancji przysługuje kasacja.
Kasacja wniesiona przez Rzecznika jest zwolniona od opłaty.
Art. 25. (skreślony). 31)
Art. 26. 12) W stosunku do osoby kandydującej na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Sąd wydaje orzeczenie w pierwszej instancji najpóźniej w terminie do 21
dnia przed dniem wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a w drugiej
instancji najpóźniej w terminie do 3 dnia przed dniem tych wyborów.
Art. 27. 1. Do wznowienia postępowania lustracyjnego, w zakresie nie
uregulowanym przepisami niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania karnego.
2. Postępowanie lustracyjne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się,
jeżeli:
1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, które zostało
stwierdzone prawomocnym wyrokiem, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia,
że przestępstwo to mogło mieć wpływ na treść orzeczenia,
2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem
sądowi, wskazujące na to, że:
a) osoba lustrowana w oświadczeniu podała prawdę, a została błędnie uznana za
oświadczającą nieprawdę,
b) osoba lustrowana w oświadczeniu podała nieprawdę, a została błędnie uznana za
oświadczającą prawdę.
3. 32) Postępowanie lustracyjne może być wznowione z urzędu, na wniosek osoby, w
sprawie której wydano prawomocne orzeczenie, Rzecznika lub Prezesa Sądu
Apelacyjnego w Warszawie
4. W razie śmierci osoby, w sprawie której wydano prawomocne orzeczenie, wniosek
o wznowienie postępowania lustracyjnego na jej korzyść może także złożyć jej
krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz
małżonek.
Art. 28. 12) Prawomocne orzeczenie Sądu, stwierdzające niezgodność z prawdą
oświadczenia osoby lustrowanej, podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 29. (skreślony). 33)
Art. 30. 1. 34) Prawomocne orzeczenie Sądu, stwierdzające fakt złożenia przez
osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia, jest równoznaczne z utratą
kwalifikacji moralnych niezbędnych do zajmowania funkcji publicznych określanych
w odpowiednich ustawach jako: nieskazitelność charakteru, nieposzlakowana
opinia, nienaganna opinia, dobra opinia obywatelska bądź przestrzeganie
podstawowych zasad moralnych. Po upływie 10 lat od dnia uprawomocnienia,
orzeczenie Sądu uznaje się za niebyłe.
2. 35) Prawomocne orzeczenie Sądu stwierdzające fakt złożenia przez osobę
lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia powoduje utratę zajmowanego
stanowiska lub funkcji, do których pełnienia wymagane są cechy określone w ust.
1; nie dotyczy to sędziów, którzy w tym zakresie podlegają sądownictwu
dyscyplinarnemu.
Art. 31. 1. 36) Minister właściwy do spraw obrony narodowej 37), minister
właściwy do spraw wewnętrznych 38), minister właściwy do spraw sprawiedliwości
8), minister właściwy do spraw zagranicznych 39) oraz Szef Urzędu Ochrony
Państwa udzielą Sądowi i Rzecznikowi pomocy w realizacji ich zadań. W
szczególności obowiązani są na żądanie Sądu lub Rzecznika udostępnić im
wszelkie, łącznie z zawierającymi tajemnicę państwową, materiały operacyjne i
archiwalne, a także inne dokumenty niezbędne do przeprowadzenia dowodów w
związku z wykonywaniem ich zadań określonych w ustawie.
2. 40) Na żądanie Sądu lub Rzecznika organy wymienione w ust. 1 zwolnią z
obowiązku zachowania tajemnicy państwowej podległych im funkcjonariuszy,
żołnierzy, pracowników oraz inne osoby obowiązane do jej zachowania,
umożliwiając przesłuchanie ich w charakterze świadków lub biegłych.
3. 41) Instytucje i organy państwowe obowiązane są na żądanie Sądu lub Rzecznika
udzielić niezbędnej pomocy w związku z wykonywaniem nich zadań określonych w
ustawie. Jeżeli instytucje i organy państwowe dysponują materiałami, które
według ich oceny mogą mieć istotne znaczenie dowodowe w związku z wykonywanymi
przez Sąd lub Rzecznika zadaniami, mają obowiązek poinformować ich o tym oraz
niezwłocznie udostępnić im te materiały.
4. 41) Inni niż wymienieni w ust. 1 i 3 dysponenci dokumentów bądź informacji,
określonych w tych przepisach, obowiązani są do powiadomienia o fakcie ich
posiadania Sądu lub Rzecznika oraz do udostępnienia im tych dokumentów,
materiałów bądź informacji.
Art. 32. 42) Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie i Rzecznik uzgadniają z
ministrem właściwym do spraw obrony narodowej 37), ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych 38), ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości 8), ministrem
właściwym do spraw zagranicznych 39), Szefem Urzędu Ochrony Państwa oraz
Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych szczegółowy tryb udostępniania
materiałów lub dokumentów, o których mowa w art. 31 ust. 1.
Art. 33. 42) 1. W razie potrzeby Sąd, Rzecznik i jego zastępcy mają prawo, także
z udziałem biegłych, wstępu do tych pomieszczeń organów wymienionych w art. 31,
w których materiały lub dokumenty, określone w powołanym przepisie, są
przechowywane bądź archiwizowane.
2. Biegłych powołanych przez Sąd lub Rzecznika dopuszcza się do tajemnicy
państwowej, w rozumieniu przepisów wynikających z ustawy z dnia 14 grudnia 1982
r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej 19).
Art. 34. (skreślony). 43)
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 35. (pominięty). 44)
Art. 36. (pominięty). 44)
Art. 37. (pominięty). 44)
Art. 38. (pominięty). 44)
Art. 39. (pominięty). 44)
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 40. 1. Obowiązek złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 6, mają
również osoby pełniące w dniu wejścia w życie ustawy funkcje publiczne; przepis
art. 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. (skreślony). 45)
3. 46) Sąd podaje do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" treść oświadczenia osoby, o której
mowa w ust. 1, stwierdzającego fakt jej pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi, w części A określonej wzorem
stanowiącym załącznik do ustawy.
4. 46) Postępowanie w stosunku do osoby, o której mowa w ust. 1, przeprowadza
się na zasadach i w trybie przewidzianym w niniejszej ustawie.
Art. 41. (skreślony). 47)
Art. 42. (skreślony). 47)
Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 48)
Załącznik do ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r.
Ilustracja
Ilustracja
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1998 r. o
zmianie ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa
lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz
o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131, poz. 860), która weszła w
życie z dniem 27 listopada 1998 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) Przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
7) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w
przypisie 1.
8) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 20 i art. 94 ustawy z dnia 4 września
1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr
162, poz. 1122 i z 1999 r. Nr 41, poz. 412), która weszła w życie z dniem 1
kwietnia 1999 r.
9) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret piąte ustawy wymienionej w przypisie
1.
10) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) Przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) Ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej
została uchylona przez art. 90 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), która weszła w życie z dniem 11
marca 1999 r. Obecnie sprawy ochrony tajemnicy państwowej reguluje wymieniona
ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 i pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej
w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) i lit. b) ustawy
wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) Przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 i pkt 22 lit. a) i b) ustawy
wymienionej w przypisie 1.
35) Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
37) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 14 i art. 94 ustawy wymienionej w
przypisie 8.
38) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 94 ustawy wymienionej w
przypisie 8.
39) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 27 i art. 94 ustawy wymienionej w
przypisie 8.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) Przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) Zamieszczony w obwieszczeniu.
45) Przez art. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
47) Przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) Ustawa została ogłoszona w dniu 3 lipca 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 maja 1999 r.
w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych.
(Dz. U. Nr 43, poz. 429)
Na podstawie art. 359 § 3 Kodeksu cywilnego zarządza się, co następuje:
§ 1. Określone w § 1 w pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1989
r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. Nr 16, poz. 84, Nr
41, poz. 225 i Nr 57, poz. 388, z 1990 r. Nr 1, poz. 1, Nr 4, poz. 25, Nr 11,
poz. 70, Nr 19, poz. 116, Nr 28, poz. 166, Nr 41, poz. 241 i Nr 82, poz. 478, z
1991 r. Nr 12, poz. 50 i Nr 82, poz. 367, z 1992 r. Nr 60, poz. 304, z 1993 r.
Nr 33, poz. 148, z 1995 r. Nr 141, poz. 694, z 1996 r. Nr 151, poz. 713, z 1998
r. Nr 45, poz. 270 oraz z 1999 r. Nr 7, poz. 52) odsetki ustawowe ustala się od
dnia 15 maja 1999 r. w wysokości 21% w stosunku rocznym.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 maja 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich
usytuowanie.
(Dz. U. Nr 43, poz. 430)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146,
poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22,
poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
§ 1. 1. Rozporządzenie określa warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać
drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie.
2. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać autostrady płatne i drogowe
obiekty inżynierskie oraz ich usytuowanie, określają przepisy odrębne.
3. Warunki techniczne, o których mowa w ust. 1, przy zachowaniu przepisów Prawa
budowlanego, przepisów o drogach publicznych oraz przepisów odrębnych, a także
ustaleń Polskich Norm zapewniają w szczególności:
1) spełnienie wymagań podstawowych dotyczących:
a) bezpieczeństwa użytkowania,
b) nośności i stateczności konstrukcji,
c) bezpieczeństwa z uwagi na możliwość wystąpienia pożaru lub innego miejscowego
zagrożenia,
d) ochrony środowiska ze szczególnym uwzględnieniem ochrony przed nadmiernym
hałasem, wibracjami, zanieczyszczeniami powietrza, wody i gleb,
2) odpowiednie warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem drogi publicznej,
3) niezbędne warunki do korzystania z drogi publicznej przez osoby
niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich.
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg
publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie,
rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach objętych obowiązkiem uzyskania
pozwolenia na budowę.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) drodze - rozumie się przez to drogę publiczną,
2) terenie zabudowy - rozumie się przez to teren leżący w otoczeniu drogi, na
którym dominują obszary o miejskich zasadach zagospodarowania, wymagające
urządzeń infrastruktury technicznej, lub obszary przeznaczone pod takie
zagospodarowanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,
3) liniach rozgraniczających drogę - rozumie się przez to granice terenów
przeznaczonych na pas drogowy lub pasy drogowe ustalone w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, a w wypadku autostrady - w decyzji o ustaleniu
lokalizacji autostrady; w liniach rozgraniczających drogi na terenie zabudowy
(ulicy) mogą znajdować się również urządzenia infrastruktury technicznej nie
związane z funkcją komunikacyjną drogi,
4) klasie drogi - rozumie się przez to przyporządkowanie drodze odpowiednich
parametrów technicznych, wynikających z jej cech funkcjonalnych,
5) prędkości projektowej - rozumie się przez to parametr techniczno-ekonomiczny,
któremu są przyporządkowane graniczne wartości elementów drogi, proporcje między
nimi oraz zakres wyposażenia drogi; prędkość projektowa nie jest związana z
prędkością dopuszczalną, o której mowa w przepisach o ruchu drogowym,
6) prędkości miarodajnej - rozumie się przez to parametr odwzorowujący prędkość
samochodów osobowych w ruchu swobodnym na drodze, służący do ustalania wartości
elementów drogi, które ze względu na bezpieczeństwo ruchu powinny być
dostosowane do tej prędkości,
7) pasie awaryjnego postoju, zwanym dalej "pasem awaryjnym" - rozumie się przez
to część pobocza służącą do zatrzymywania się i postoju pojazdów
unieruchomionych z przyczyn technicznych,
8) pasie dzielącym:
a) środkowym pasie dzielącym - rozumie się przez to część drogi stanowiącą
rozdzielenie jezdni przeznaczonych dla przeciwnych kierunków ruchu,
b) bocznym pasie dzielącym - rozumie się przez to część drogi stanowiącą
rozdzielenie jezdni o różnych funkcjach,
9) skrzyżowaniu - rozumie się przez to przecięcie lub połączenie dróg na jednym
poziomie, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy,
10) węźle - rozumie się przez to krzyżowanie się lub połączenie dróg na różnych
poziomach, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy,
11) przejeździe drogowym - rozumie się przez to krzyżowanie się dróg na różnych
poziomach, nie umożliwiające wyboru kierunku jazdy,
12) zjeździe - rozumie się przez to część drogi na połączeniu z drogą nie będącą
drogą publiczną lub na połączeniu drogi z dojazdem do nieruchomości przy drodze;
zjazd nie jest skrzyżowaniem,
13) wyjeździe z drogi lub wjeździe na drogę - rozumie się przez to część drogi
stanowiącą połączenie jezdni tej drogi z łącznicą na węźle albo z obiektem lub
urządzeniem obsługi uczestników ruchu,
14) natężeniu miarodajnym ruchu - rozumie się przez to natężenie ruchu
występujące w roku prognozy, wyrażone liczbą pojazdów na godzinę (P/h),
15) krętości odcinka drogi - rozumie się przez to stosunek sumy bezwzględnych
wartości kątów zwrotu kierunków trasy drogi wyrażonych w stopniach do jego
długości wyrażonej w kilometrach.
§ 4. 1. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujące klasy dróg:
1) autostrady, oznaczone dalej symbolem "A",
2) ekspresowe, oznaczone dalej symbolem "S",
3) główne ruchu przyspieszonego, oznaczone dalej symbolem "GP",
4) główne, oznaczone dalej symbolem "G",
5) zbiorcze, oznaczone dalej symbolem "Z",
6) lokalne, oznaczone dalej symbolem "L",
7) dojazdowe, oznaczone dalej symbolem "D".
2. Drogi zaliczone do jednej z kategorii, w rozumieniu przepisów o drogach
publicznych, powinny mieć parametry techniczne i użytkowe odpowiadające
następującym klasom dróg:
1) drogi krajowe - klasy A, S, GP i wyjątkowo klasy G,
2) drogi wojewódzkie - klasy G, Z i wyjątkowo klasy GP,
3) drogi powiatowe - klasy G, Z i wyjątkowo klasy L,
4) drogi gminne - klasy L, D i wyjątkowo klasy Z.
DZIAŁ II
USYTUOWANIE DROGI
§ 5. Usytuowanie drogi oznacza w niniejszym rozporządzeniu umieszczenie jej
elementów w pasie terenu wyznaczonym liniami rozgraniczającymi w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, w trybie określonym w przepisach o zagospodarowaniu
przestrzennym.
§ 6. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających powinna zapewniać możliwość
umieszczenia elementów drogi i urządzeń z nią związanych wynikających z
ustalonych docelowych transportowych i innych funkcji drogi oraz uwarunkowań
terenowych.
§ 7. 1. Szerokość ulicy w liniach rozgraniczających, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4,
nie powinna być mniejsza niż określona w tabeli:
Klasa ulicyNajmniejsza szerokość w liniach rozgraniczających ulicy o
przekroju
jednojezdniowym (m)dwujezdniowym (m)
1 × 22 × 22 × 3
1234
S-4050
GP304050
G253545
Z2030-
L12--
D10--
2. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych trudnymi warunkami terenowymi lub
istniejącym zagospodarowaniem, dopuszcza się przyjęcie mniejszych szerokości
ulic niż podane w ust. 1, jednak pod warunkiem spełnienia wymagań, o których
mowa w § 6. Przyjęcie mniejszej szerokości ulicy w liniach rozgraniczających
wymaga przeprowadzenia analizy obejmującej:
1) wzajemne rozmieszczenie jej elementów oraz urządzeń infrastruktury
technicznej, w charakterystycznych przekrojach poprzecznych,
2) sposób etapowego i docelowego odwodnienia,
3) sposób wysokościowego rozwiązania ulicy,
4) wpływ istniejącego wartościowego zadrzewienia,
5) podstawowe uwarunkowania hydrogeologiczne i geotechniczne, a w szczególności
występowanie gruntów o małej nośności oraz terenów zalewowych,
6) podstawowe uwarunkowania ochrony środowiska, a w szczególności sposoby
ochrony przed nadmiernym hałasem, wibracjami i zanieczyszczeniami powietrza.
3. Szerokość ulicy, określona w ust. 1, powinna być odpowiednio zwiększona,
jeżeli przewiduje się umieszczenie w tej ulicy większej liczby pasów ruchu,
torowiska tramwajowego, ścieżek rowerowych, pasów lub zatok postojowych, pasów
zieleni wysokiej lub urządzeń odwodnienia powierzchniowego.
4. Rozmiary terenu potrzebnego na węzeł, skrzyżowanie ulicy klasy Z lub ulic
wyższych klas z ulicą klasy Z, G lub GP oraz na plac i parking powinny być
określone indywidualnie. Na skrzyżowaniu ulicy klasy L lub D z ulicą klasy L lub
D, a także na skrzyżowaniu ulicy klasy Z z ulicą klasy L lub D powinny być
stosowane narożne ścięcia linii rozgraniczających nie mniejsze niż 5 m × 5 m.
§ 8. 1. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających poza terenem zabudowy i nie
przeznaczonym pod zabudowę nie powinna być mniejsza niż określona w tabeli:
Klasa drogiNajmniejsza szerokość w liniach rozgraniczających drogi o
przekroju
jednojezdniowym (m)dwujezdniowym (m)
1 × 22 × 22 × 3
1234
A-6070
S304050
GP253545
G2535-
Z2030-
L15--
D15--
2. Szerokości dróg, o których mowa w ust. 1, obejmują: jezdnie, pobocza, skarpy
o wysokości 0,75 m, rowy drogowe oraz pasy terenu za rowami, zgodnie z
przepisami o drogach publicznych.
3. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających powinna być zwiększona, jeżeli
zawiera ona elementy lub urządzenia inne niż wymienione w ust. 2.
4. Rozmiary terenu potrzebnego na węzeł, skrzyżowanie drogi klasy Z poza terenem
zabudowy lub dróg wyższych klas z drogą klasy Z, G, GP lub S oraz na plac i
parking powinny być określone indywidualnie. Na skrzyżowaniu drogi klasy Z z
drogą klasy L lub D powinny być stosowane narożne ścięcia linii
rozgraniczających nie mniejsze niż 10 m ×10 m, a przy istniejącej zabudowie
dopuszcza się nie mniejsze niż 5 m × 5 m, zaś na skrzyżowaniu drogi klasy L lub
D z drogą klasy L lub D powinny być stosowane narożne ścięcia nie mniejsze niż 5
m × 5 m.
§ 9. 1. W celu zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego
określa się następujące warunki połączeń dróg, dopuszczalne odstępy między
węzłami lub skrzyżowaniami oraz warunki stosowania zjazdów, przy czym przez
odstęp między węzłami lub skrzyżowaniami rozumie się odległość między punktami
przecięć osi dróg na sąsiednich węzłach lub skrzyżowaniach:
1) droga klasy A powinna mieć powiązania z drogami klasy G i drogami wyższych
klas, odstępy między węzłami nie powinny być mniejsze niż 15 km, a w granicach
lub sąsiedztwie dużego miasta lub zespołu miast - nie mniejsze niż 5 km;
dopuszcza się wyjątkowo pojedyncze odstępy nie mniejsze niż 5 km, a w granicach
lub sąsiedztwie dużego miasta lub zespołu miast - nie mniejsze niż 3 km, jeżeli
potrzeby funkcjonalno-ruchowe takie odstępy uzasadniają, przy czym stosowanie na
drodze klasy A zjazdów jest zabronione;
2) droga klasy S powinna mieć powiązania z drogami klasy G (wyjątkowo klasy Z) i
drogami wyższych klas, odstępy między węzłami (skrzyżowaniami) poza terenem
zabudowy nie powinny być mniejsze niż 5 km, a na terenie zabudowy w granicach
lub sąsiedztwie dużego oraz średniego miasta - nie mniejsze niż 3 km; dopuszcza
się wyjątkowo pojedyncze odstępy między węzłami (skrzyżowaniami) nie mniejsze
niż 3 km poza terenem zabudowy, a na terenie zabudowy - nie mniejsze niż 1,5 km,
jeżeli potrzeby funkcjonalno-ruchowe takie odstępy uzasadniają, przy czym
stosowanie zjazdów na drodze klasy S jest zabronione;
3) droga klasy GP powinna mieć powiązania z drogami klasy Z (wyjątkowo klasy L)
i drogami wyższych klas, a odstępy między skrzyżowaniami (węzłami) poza terenem
zabudowy nie powinny być mniejsze niż 2000 m oraz nie mniejsze niż 1000 m na
terenie zabudowy; dopuszcza się wyjątkowo pojedyncze odstępy między
skrzyżowaniami poza terenem zabudowy nie mniejsze niż 1000 m, a na terenie
zabudowy - nie mniejsze niż 600 m, jeżeli potrzeby funkcjonalno-ruchowe lub
ukształtowanie istniejącej sieci drogowej takie odstępy uzasadniają, przy czym
stosowanie na drodze klasy GP zjazdów jest dopuszczalne wyjątkowo, gdy brak
innej możliwości dojazdu lub nie jest uzasadnione bądź możliwe wykonanie albo
wykorzystanie istniejącej drogi klasy D lub L do obsługi przyległych
nieruchomości;
4) droga klasy G powinna mieć powiązania z drogami nie niższej klasy niż L
(wyjątkowo klasy D), a odstępy między skrzyżowaniami poza terenem zabudowy nie
powinny być mniejsze niż 800 m oraz na terenie zabudowy nie mniejsze niż 500 m;
dopuszcza się wyjątkowo odstępy między skrzyżowaniami poza terenem zabudowy nie
mniejsze niż 600 m, a na terenie zabudowy - nie mniejsze niż 400 m, przy czym na
drodze klasy G należy ograniczyć liczbę i częstość zjazdów przez zapewnienie
dojazdu z innych dróg niższych klas, szczególnie do terenów przeznaczonych pod
nową zabudowę;
5) droga klasy Z powinna mieć powiązania z drogami wszystkich klas, z
ograniczeniami wynikającymi z pkt 1 i 2, a odstępy między skrzyżowaniami poza
terenem zabudowy nie powinny być mniejsze niż 500 m oraz na terenie zabudowy nie
mniejsze niż 300 m; dopuszcza się wyjątkowo odstępy między skrzyżowaniami poza
terenem zabudowy nie mniejsze niż 250 m, a na terenie zabudowy - nie mniejsze
niż 150 m, przy czym na drodze klasy Z należy dążyć do ograniczenia liczby
zjazdów, szczególnie do terenów przeznaczonych pod nową zabudowę.
2. Przy przebudowie albo remoncie drogi, w wypadku uzasadnionym ukształtowaniem
istniejącej sieci drogowej, dopuszcza się wyjątkowo odstępstwa od warunków
dotyczących odstępów między skrzyżowaniami, określonych w ust. 1 pkt 3, 4 i 5,
jeżeli nie spowoduje to pogorszenia stanu bezpieczeństwa ruchu.
DZIAŁ III
DROGA I POŁĄCZENIA DRÓG
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 10. 1. Droga powinna mieć w szczególności:
1) jezdnię - jeżeli jest przeznaczona do ruchu pojazdów,
2) pobocza lub chodnik - jeżeli jest przeznaczona do ruchu pieszych,
3) torowisko tramwajowe - jeżeli jest przeznaczona do ruchu pojazdów szynowych.
2. Droga klasy A powinna mieć także urządzenia łączności alarmowej.
§ 11. Droga i związane z nią urządzenia powinny mieć formę architektoniczną
dostosowaną do krajobrazu i otaczającego zagospodarowania.
§ 12. 1. Dla klas dróg, o których mowa w § 4 ust. 1, ustala się prędkości
projektowe określone w tabeli:
Klasa drogiASGPGZLD
prędkość projektowa drogi (km/h):poza terenem zabudowy120, 100, 801)1202),
100, 80100, 80, 70, 6070, 60, 5060, 50, 4050, 4040, 30
na terenie zabudowy80, 70, 601)70, 6060, 5060, 50, 4040, 3030
1) Dopuszcza się przy usytuowaniu drogi na obszarze intensywnie zurbanizowanym.
2) Można stosować na dwujezdniowej drodze.
2. Droga klasy A powinna mieć prędkość projektową ustaloną dla tej klasy drogi w
ust. 1, z uwzględnieniem warunków określonych w przepisach
techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych.
3. Droga klasy S i drogi niższych klas powinny mieć prędkość projektową ustaloną
dla tych klas dróg w ust. 1, stosownie do warunków terenowych i
zagospodarowania.
4. Droga zaliczona do sieci dróg międzynarodowych nie powinna mieć prędkości
projektowej niższej niż wynika to z przepisów o głównych drogach ruchu
międzynarodowego.
§ 13. 1. W wypadku dróg klasy G i dróg wyższych klas wprowadza się prędkość
miarodajną, określaną w następujący sposób:
1) na dwujezdniowej drodze poza terenem zabudowy:
Vm = Vp + 10 km/h przy Vp ≥ 100 km/h,
Vm = Vp + 20 km/h przy Vp ≤ 80 km/h,
gdzie:
Vm - prędkość miarodajna (km/h),
Vp - prędkość projektowa (km/h),
2) na dwupasowej drodze dwukierunkowej poza terenem zabudowy zgodnie z tabelą:
Krętość drogi (°/km)<8080-160161-240>240
Prędkość miarodajna (km/h)drogi klasy S o szerokości jezdni 7,5 m lub 7,0
m1101009080
drogi o szerokości jezdni 7,0 m z utwardzonymi poboczami110908070
drogi o szerokości jezdni 7,0 m bez utwardzonych poboczy100908070
drogi o szerokości jezdni 6,0 m z utwardzonymi poboczami90807070
drogi o szerokości jezdni 6,0 m bez utwardzonych poboczy90807060
3) na drodze na terenie zabudowy:
Vm = Vo + 20 km/h, jeżeli jezdnia nie jest ograniczona krawężnikami,
Vm = Vo + 10 km/h, jeżeli jezdnia jest ograniczona z jednej lub z obu stron
krawężnikami,
gdzie:
Vm - prędkość miarodajna (km/h),
Vo - największa dopuszczalna prędkość samochodów osobowych na drodze,
ograniczona znakiem lub dopuszczona przepisami (km/h).
2. Prędkość miarodajna powinna być co najmniej równa prędkości projektowej drogi
i nie większa od niej o więcej niż 20 km/h.
Rozdział 2
Jezdnie
§ 14. 1. Na drodze klasy Z i drogach wyższych klas liczba jezdni oraz liczba
pasów ruchu na jezdni powinny być ustalone z uwzględnieniem klasy drogi oraz
wielkości miarodajnego natężenia ruchu.
2. Droga klasy A, a także ulica klasy S powinny mieć co najmniej dwie jezdnie,
każdą przeznaczoną dla jednego kierunku ruchu.
3. Jednojezdniowa droga klasy L lub droga wyższej klasy powinna mieć co najmniej
dwa pasy ruchu, z zastrzeżeniem ust. 6.
4. Droga klasy S, GP lub G poza terenem zabudowy o czterech lub większej liczbie
pasów ruchu w obu kierunkach, z wyłączeniem pasów dodatkowych, powinna mieć dwie
jezdnie, każdą przeznaczoną dla jednego kierunku ruchu, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W wypadku ograniczeń terenowych dopuszcza się stosowanie poza terenem
zabudowy jednojezdniowej drogi czteropasowej klasy GP lub G na odcinku o
długości nie większej niż 2 km, jeżeli kierunki ruchu będą rozdzielone barierą
ochronną.
6. Przy etapowaniu budowy, a także przy przebudowie albo remoncie drogi klasy Z
lub L poza terenem zabudowy, dopuszcza się stosowanie jezdni jednopasowej o
szerokości 3,5 m - 3,0 m z poboczami o nawierzchni co najmniej twardej o
szerokości nie mniejszej niż 1,0 m, jeżeli jest to uzasadnione warunkami
miejscowymi lub wielkością ruchu.
7. Szerokość jezdni na drogowym obiekcie inżynierskim powinna być nie mniejsza
niż przed obiektem.
8. W strefie zamieszkania szerokość pasa terenu przeznaczonego do ruchu pojazdów
i pieszych powinna być dostosowana do potrzeb; nie powinna być ona mniejsza, niż
wynika to z warunków określonych w przepisach dotyczących dróg pożarowych.
§ 15. 1. Szerokość pasa ruchu, z zastrzeżeniem § 14 ust. 6 i § 16, określa
tabela:
Usytuowanie drogiSzerokość pasa ruchu (m) na drodze klasy
ASGPGZLD
poza terenem zabudowy3,751)3,503,503,00-3,502,75-3,002,50-2,752,50-2,755)
3,752)3,50-3,006)
na terenie zabudowy3,503,503,503,503,503,002,50-2,255)
3,50-3,253)3,50-3,253)3,50-3,253)3,00-2,507)3,50-3,008)
3,25-3,004)3,25-2,754)
1) Stosuje się w szczególności na drodze o dwóch pasach ruchu na każdej jezdni i
prędkości projektowej 120 km/h.
2) Stosuje się na jednojezdniowej drodze o prędkości projektowej 100 km/h.
3) Dopuszcza się stosowanie w wypadku przebudowy albo remontu drogi.
4) Stosuje się przy uspokajaniu ruchu.
5) Stosuje się na drodze dwupasowej.
6) Stosuje się na drodze jednopasowej, jeżeli szerokość utwardzonej części
korony jest nie mniejsza niż 5,00 m, a mijanki umożliwiają wymijanie pojazdów.
7) Stosuje się w zabudowie jednorodzinnej lub przy uspokajaniu ruchu.
8) Stosuje się na ulicy jednopasowej na odcinkach z zachowaną wzajemną
widocznością, a mijanki umożliwiają wymijanie pojazdów.
2. Zmiana szerokości pasa ruchu powinna być wykonana zgodnie z warunkami
określonymi w § 64.
§ 16. 1. Szerokość każdego pasa ruchu powinna być zwiększona na łuku kołowym w
planie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, o wartość obliczoną w następujący sposób:
1) 40/R - na drodze klasy Z i drogach wyższych klas oraz na ulicy klasy L
usytuowanej na obszarze przemysłowo-handlowym lub na której odbywa się zbiorowa
komunikacja autobusowa,
2) 30/R - na drodze klasy D oraz innych niż wymienione w pkt 1 drogach klasy L,
gdzie R jest promieniem łuku kołowego osi jezdni wyrażonym w metrach, przy czym
obliczone poszerzenie powinno być zaokrąglone do 5 cm w górę.
2. Nie należy poszerzać pasa ruchu, jeżeli wartość obliczonego poszerzenia jest
mniejsza niż 0,20 m, a także gdy jezdnia ma dwa lub więcej pasów przeznaczonych
dla jednego kierunku ruchu.
3. Zmiana szerokości jezdni powinna być wykonana na krzywej przejściowej,
prostej przejściowej lub na łuku kołowym o większym promieniu, jeżeli jest to
krzywa koszowa, w sposób płynny bez widocznych załamań krawędzi jezdni.
4. Na łuku kołowym o promieniu mniejszym lub równym 25 m wartość poszerzenia
powinna być określona dla każdego pasa ruchu oddzielnie.
5. Poszerzenie pasów ruchu na skrzyżowaniu powinno być ustalone z zachowaniem
warunków, o których mowa w § 74.
§ 17. 1. Jezdnia drogi powinna mieć pochylenie poprzeczne umożliwiające sprawny
spływ wody.
2. Pochylenie poprzeczne jezdni, z zastrzeżeniem ust. 3, powinno wynosić nie
mniej niż:
1) 2,0% - nawierzchni twardej ulepszonej,
2) 3,0% - nawierzchni twardej nie ulepszonej,
3) 4,0% - nawierzchni gruntowej ulepszonej.
3. Zachowanie pochyleń poprzecznych, o których mowa w ust. 2, nie jest wymagane
na krzywych przejściowych i na prostych przejściowych przed i za łukiem kołowym,
na których następuje zmiana kierunku pochylenia poprzecznego jezdni, jeżeli:
1) pochylenie podłużne osi i krawędzi jezdni są większe od dodatkowego
pochylenia podłużnego, o którym mowa w § 18 ust. 3, nie mniej niż o 0,2%,
2) są spełnione warunki, o których mowa w § 18 ust. 3,
oraz w uzasadnionych wypadkach na skrzyżowaniu albo przy przebudowie lub
remoncie ulicy, jeżeli pochylenie ukośne jezdni nie będzie mniejsze niż 0,7%.
4. Jezdnia dwukierunkowa, niezależnie od liczby pasów ruchu, na odcinku prostym
lub na odcinku krzywoliniowym nie wymagającym jednostronnego pochylenia
poprzecznego, powinna mieć kształt daszkowy, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 4, nie jest wymagane w wypadku
prowadzenia drogi na stromym zboczu, przewidywanej dobudowy drugiej jezdni,
krótkiego odcinka prostego między odcinkami krzywoliniowymi oraz jeżeli w wyniku
zastosowania pochylenia jednostronnego uzyskuje się korzystne warunki
odprowadzenia wód opadowych, a także na ulicach klasy L i D.
6. Jezdnia jednokierunkowa drogi powinna mieć jednostronne pochylenie
poprzeczne, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. W wypadku etapowania przebudowy albo remontu dróg klasy GP i dróg niższych
klas dopuszcza się na jezdni jednokierunkowej dwustronne pochylenie poprzeczne.
§ 18. 1. Zmiana pochylenia poprzecznego jezdni powinna być wykonana na krzywej
przejściowej, prostej przejściowej, jeżeli krzywa przejściowa nie jest wymagana,
lub na łuku kołowym o większym promieniu, jeżeli jest to krzywa koszowa.
2. Usytuowanie osi obrotu jezdni powinno być tak dobrane, aby zapewnić sprawny
odpływ wody oraz płynny przebieg krawędzi jezdni, o którym mowa w § 26 ust. 1
pkt 1.
3. Zmiana pochylenia poprzecznego jezdni drogi powinna być tak prowadzona, aby
dodatkowe pochylenia podłużne krawędzi jezdni nie przekraczały wartości
określonych w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)Dopuszczalne dodatkowe pochylenie krawędzi
jezdni (%)
największenajmniejsze na odcinku o pochyleniu poprzecznym ≤2%
123
120-1000,900,1 × a a - odległość krawędzi jezdni od osi obrotu (m)
801,0
70,601,6
≤502,0
§ 19. Oś jezdni drogi w planie może składać się z odcinków prostych lub
krzywoliniowych.
§ 20. 1. Jeżeli pozwalają na to warunki miejscowe,długość odcinka prostego na
drodze poza terenem zabudowy o wypukłych załomach niwelety nie ograniczających
widoczności nie powinna przekraczać wartości określonych w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)120100807060
Największa długość odcinka prostego (m)20002000150012001000
Najmniejsza długość odcinka prostego między odcinkami krzywoliniowymi o
zgodnym kierunku zwrotu (m)500400350300250
2. W wypadku przebudowy albo remontu drogi długość odcinka prostego między
odcinkami krzywoliniowymi może być inna niż określona w tabeli ust. 1.
§ 21. 1. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków
kołowych i krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych.
2. Łuk kołowy powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby
bezpieczeństwo było zachowane przy ruchu po mokrej nawierzchni z prędkością
miarodajną - w wypadku drogi klasy G i dróg wyższych klas lub z prędkością
projektową - na drodze klasy Z, L lub D.
3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za spełnione, jeżeli
równocześnie:
1) wartość promienia łuku kołowego w planie jest nie mniejsza niż określona w
tabeli, z zastrzeżeniem ust. 4:
Prędkość projektowa (km/h)120100807060504030
Promień łuku kołowego (m)drogi poza terenem zabudowy, przy pochyleniu
poprzecznym jezdni 7%750500300200125805030
drogi na terenie zabudowy:
przy pochyleniu poprzecznym jezdni 5%----140805030
przy pochyleniu poprzecznym jezdni 6%--25017012070--
2) wartości promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego jezdni
są zgodne, z zastrzeżeniem ust. 5, z określonymi w tabelach:
a) droga klasy G i drogi wyższych klas, jeżeli jezdnia nie jest ograniczona
krawężnikami:
Prędkość miarodajna (km/h)Promień łuku kołowego w planie (m) przy
pochyleniu poprzecznym jezdni1)
jak na odcinku prostym2% do 2,5%3%4%5%6%2)7%2)
130≥4000≥35002500180014001100≤900
120≥3500≥3000200015001200900≤750
110≥2800≥2500180014001000800≤600
100≥2200≥200014001000800600≤500
90≥1600≥15001000750600500≤400
80≥1200≥1100800600450350≤300
70≥1000≥800600400300250≤200
60≥600≥500350250200150≤125
50≥450≥350250175125100≤80
1) Pochylenie poprzeczne jezdni dla promienia o wartości pośredniej należy
interpolować i zaokrąglać do 0,5%.
2) Stosowanie przy prędkości miarodajnej powyżej 90 km/h wymaga uzasadnienia.
b) droga klasy G i drogi wyższych klas, jeżeli jezdnia jest ograniczona z jednej
lub z obu stron krawężnikami:
Prędkość miarodajna (km/h)Promień łuku kołowego w planie (m) przy
pochyleniu poprzecznym jezdni*)
jak na odcinku prostym2%3%4%5%6%
80≥950≥550450350300≤250
70≥600≥375300250200≤170
60≥380≥250200160140≤120
50≥220≥15012010080≤70
*) Pochylenie poprzeczne jezdni dla promienia o wartości pośredniej należy
interpolować i zaokrąglać do 0,5%.
c) drogi klasy Z, L i D, jeżeli jezdnia nie jest ograniczona krawężnikami:
Prędkość projektowa (km/h)Promień łuku kołowego w planie (m) przy
pochyleniu poprzecznym jezdni*)
jak na odcinku prostym2%3%4%5%6%7%
60≥600≥500350250200150125
50≥450≥35025017512510080
40≥250≥220150100756050
30≥150≥1209060504030
*) Pochylenie poprzeczne jezdni dla promienia o wartości pośredniej należy
interpolować i zaokrąglać do 0,5%.
d) drogi klasy Z, L i D, jeżeli jezdnia jest ograniczona z jednej lub z obu
stron krawężnikami:
Prędkość projektowa (km/h)Promień łuku kołowego w planie (m) przy
pochyleniu poprzecznym jezdni*)
jak na odcinku prostym2%3%4%5%
60≥380≥250200160140
50≥220≥15012010080
40≥150≥100756050
30≥70≥50403530
*) Pochylenie poprzeczne jezdni dla promienia o wartości pośredniej należy
interpolować i zaokrąglać do 0,5%.
4. Na drodze klasy D dopuszcza się zmniejszenie promienia łuku w planie do 20 m,
a przy kącie załamania trasy zbliżonym do 90° - do 12 m.
5. Zachowanie pochyleń poprzecznych jezdni, o których mowa w ust. 3 pkt 2, nie
jest wymagane na ulicach klasy L i D, a w wypadku uspokojenia ruchu - także na
ulicy klasy Z.
§ 22. 1. Dwa odcinki drogi, które mają stałe i o różnej wartości krzywizny w
planie, powinny być połączone krzywą przejściową, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
Krzywa przejściowa powinna być wykonana tak, aby:
1) przyrost przyspieszenia dośrodkowego działającego na pojazd poruszający się z
prędkością projektową nie był większy niż określony w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)120-1008070605040
Przyrost przyspieszenia dośrodkowego (m/s3)0,30,50,60,70,80,9
2) kąt zwrotu trasy na długości krzywej przejściowej mieścił się w przedziale
3°-30°, z zastrzeżeniem ust. 2,
3) dodatkowe pochylenie podłużne zewnętrznej krawędzi jezdni na krzywej
przejściowej spełniało warunki, o których mowa w § 18 ust. 3.
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie musi być spełniony przy kącie
zwrotu trasy mniejszym niż 9°, a także na serpentynie.
3. W uzasadnionych względami użytkowymi wypadkach zamiast krzywych przejściowych
można stosować na drogach klasy L i D oraz ulicach klasy Z proste przejściowe o
długościach nie mniejszych niż określone w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)60504030
Długość prostej przejściowej (m)30252015
4. Krzywych przejściowych można nie stosować, jeżeli:
1) promień łuku w planie jest większy niż 2 000 m na drodze poza terenem
zabudowy przy prędkości projektowej 120 km/h i 100 km/h lub większy niż 1000 m
przy prędkości projektowej 80 km/h i mniejszej,
2) droga na terenie zabudowy ma na łuku w planie pochylenie poprzeczne jezdni
jak na odcinku prostym.
5. Na drodze poza terenem zabudowy, gdy nie ma potrzeby stosowania krzywych
przejściowych, a kąt zwrotu trasy jest mniejszy niż 9°, długość łuku kołowego
nie powinna być mniejsza niż określona w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)1201008070-60
Długość łuku kołowego (m)300200150100
§ 23. 1. Na drodze klasy GP i drogach niższych klas można stosować serpentyny.
Parametry serpentyny określa tabela:
Parametr serpentynyPrędkość projektowa serpentyny (km/h)
302015
Promień łuku podstawowego w osi jezdni nie mniejszy niż (m)302515
Pochylenie poprzeczne jezdni na łuku podstawowym (%)555
Długość krzywej (prostej) przejściowej nie mniejsza niż (m)302520
2. Poszerzenie pasa ruchu na łuku podstawowym serpentyny powinno spełniać
warunki, o których mowa w § 16.
§ 24. 1. Niweleta jezdni może składać się z odcinków o stałym pochyleniu,
krzywych wypukłych lub krzywych wklęsłych.
2. Pochylenie niwelety jezdni nie powinno być większe niż określone w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)120100807060504030
Pochylenie niwelety jezdni (%)4567891012
3. W wypadku przebudowy albo remontu drogi o prędkości projektowej 100 km/h i
mniejszej dopuszcza się zwiększenie pochylenia, o którym mowa w ust. 2, nie
więcej niż o 1%.
4. Pochylenie ukośne jezdni nie powinno być mniejsze niż 0,7% i nie większe niż
12%. W wypadku trudnego ukształtowania terenu dopuszcza się na drogach klasy L i
D pochylenie ukośne większe niż 12%.
5. Pochylenie niwelety jezdni powinno wynosić nie mniej niż 0,3%, z
zastrzeżeniem § 17 ust. 3 pkt 1.
6. Dopuszcza się mniejsze pochylenie niwelety jezdni niż określone w ust. 5, gdy
droga:
1) znajduje się na terenie zabudowy,
2) przebiega po terenie bagiennym, zalesionym, płaskim lub o dużej
przepuszczalności gruntu,
pod warunkiem należytego odwodnienia jezdni i korpusu drogi.
7. Promienie krzywych wypukłych i wklęsłych niwelety jezdni, z zachowaniem
warunków, o których mowa w § 168, nie powinny być mniejsze niż określone w
tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)120100807060504030
Promień krzywej wypukłej (m)droga dwujezdniowa120007000*)350025002000---
droga jednojezdniowa-80004500300025001500600300
Promień krzywej wklęsłej (m)450030002000180015001000600300
*) Dopuszcza się 6 000 m przy przebudowie albo remoncie drogi.
8. Określone w ust. 7 promienie krzywych wklęsłych mogą być na jezdni ulicy
mniejsze, jednak nie więcej niż dwukrotnie, z zachowaniem warunków, o których
mowa w § 168.
§ 25. Ukształtowanie jezdni ulicy, przy której jest torowisko tramwajowe,
powinno spełniać także wymagania, o których mowa w rozdziale 10 niniejszego
działu.
§ 26. 1. Jeżeli na to pozwalają warunki miejscowe, powinna być zapewniona
kompozycja przestrzenna elementów geometrycznych drogi w planie i w przekroju
podłużnym, spełniająca w szczególności następujące wymagania:
1) zapewniona jest ciągłość pola widzenia jezdni oraz płynność i brak wzrokowych
złudzeń deformacji jej krawędzi na odległość nie mniejszą niż 300 m przy
prędkości projektowej 120 km/h oraz nie mniejszą niż 250 m i 200 m przy
prędkości projektowej odpowiednio 100 km/h i 80 km/h,
2) nie stosuje się długich prostych w planie oraz elementów krzywoliniowych
wymagających pochylenia poprzecznego jezdni większego niż 4% w wypadku drogi na
terenie zabudowy i większego niż 5% poza nim.
2. Zapewnienie wymagań związanych z kompozycją przestrzenną drogi nie powinno
ograniczać jej właściwości użytkowych.
Rozdział 3
Dodatkowe pasy ruchu
§ 27. 1. Na wzniesieniach drogi klasy G i dróg wyższych klas, o prędkości
projektowej większej niż 60 km/h, można poszerzyć jezdnię, w zależności od
potrzeb, o dodatkowe pasy ruchu.
2. Dodatkowy pas ruchu na wzniesieniu powinien być wyznaczony na jezdni drogi
zgodnie z warunkami określonymi w przepisach w sprawie znaków i sygnałów
drogowych.
§ 28. 1. Na dwupasowej drodze dwukierunkowej poza terenem zabudowy, o prędkości
projektowej większej niż 60 km/h, można poszerzyć jezdnię, w zależności od
potrzeb, o dodatkowe pasy umożliwiające wyprzedzanie.
2. Dodatkowy pas ruchu, o którym mowa w ust. 1, powinien być wyznaczony na
jezdni drogi zgodnie z warunkami określonymi w przepisach w sprawie znaków i
sygnałów drogowych.
§ 29. 1. Szerokość dodatkowego pasa, o którym mowa w § 27 i 28, powinna być
odpowiednia do przeznaczenia oraz sposobu jego użytkowania i nie może być
mniejsza niż 3,0 m.
2. Pochylenie podłużne i poprzeczne dodatkowego pasa oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do ukształtowania pasa ruchu, przy
którym się on znajduje.
Rozdział 4
Pasy postojowe
§ 30. 1. Na ulicy klasy GP, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz na ulicach niższych
klas można stosować pas postojowy, jeżeli otaczające zagospodarowanie wywołuje
zapotrzebowanie na miejsca postojowe. Pas postojowy na ulicy klasy GP oraz na
nowej ulicy klasy G powinien być oddzielony od jezdni pasem manewrowym o
szerokości 3,0 m, a w uzasadnionym wypadku dopuszcza się pas manewrowy o
szerokości nie mniejszej niż 2,5 m.
2. Pas postojowy na ulicy klasy GP dopuszcza się przy przebudowie albo remoncie
tej ulicy.
3. Szerokość pasa postojowego powinna być dostosowana do rodzaju pojazdów oraz
sposobu ich umieszczenia na tym pasie. Wymiary stanowisk postojowych dla
poszczególnych rodzajów pojazdów określa § 116. Długość pasa postojowego powinna
być dostosowana do potrzeb przy uwzględnieniu bezpieczeństwa ruchu na drodze.
4. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa postojowego usytuowanego przy jezdni
powinny być dostosowane do ukształtowania jezdni.
5. Pas postojowy nie powinien być stosowany w szczególności w otoczeniu
skrzyżowań, a także przejść dla pieszych i przejazdów dla rowerzystów.
Rozdział 5
Pasy dzielące
§ 31. Pas dzielący powinien mieć szerokość i konstrukcję powierzchni odpowiednie
do przeznaczenia oraz wymagań bezpieczeństwa ruchu.
§ 32. 1. Środkowy pas dzielący drogi poza terenem zabudowy oraz dróg klasy A i S
na terenie zabudowy powinien mieć po obu stronach opaski, każdą o szerokości 0,5
m.
2. Właściwości użytkowe opaski, a także jej pochylenie poprzeczne i podłużne
powinny być takie same jak pasa ruchu przylegającego do niej.
3. Na opasce nie należy umieszczać żadnych urządzeń, a zwłaszcza kratek
ściekowych.
4. Środkowy pas dzielący drogi klasy A i S powinien umożliwiać umieszczenie na
nim bariery ochronnej.
5. Środkowe pasy dzielące na drodze klasy A oraz, z zastrzeżeniem § 34, na
drodze klasy S powinny spełniać wymagania określone w przepisach
techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych.
§ 33. 1. Ukształtowanie i konstrukcja powierzchni środkowego pasa dzielącego
powinna umożliwiać spływ wód opadowych i przejęcie tych wód w obrębie pasa
dzielącego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dopuszcza się spływ wód z utwardzonego pasa dzielącego na jezdnię, pod
warunkiem że materiał utwardzający pas dzielący nie będzie zanieczyszczać
jezdni, a spływ z powierzchni pasa będzie równomierny.
§ 34. Na terenie zabudowy oraz w obrębie skrzyżowań i węzłów pas dzielący na
drodze klasy S i drogach niższych klas może być obramowany krawężnikiem, jeżeli
uzyskuje się lepsze warunki odwodnienia lub utrzymania drogi.
§ 35. 1. Na dwukierunkowej jezdni drogi, w zależności od potrzeb, można stosować
wyspy dzielące środkowe lub boczne.
2. Wymiary wyspy powinny być dostosowane do funkcji, jakie ona pełni. Jeżeli
jest ona strefą oczekiwania dla pieszych, jej szerokość nie powinna być mniejsza
niż 2,0 m.
3. Załamania osi i krawędzi jezdni związane z wyspą powinny być wykonane o
skosie określonym w § 64.
4. Konstrukcja wyspy powinna spełniać warunki określone w § 76 dla wysp
kanalizujących ruch na skrzyżowaniu.
Rozdział 6
Pobocza
§ 36. 1. Pobocza drogi klasy A lub S, z zastrzeżeniem ust. 3, składają się z
umieszczonego przy jezdni pasa awaryjnego i gruntowego pobocza.
2. Szerokość pasa awaryjnego i gruntowego pobocza nie powinny być mniejsze niż
określone w tabeli:
Szerokość (m)Droga klasy ADroga klasy S
poza terenem zabudowyna terenie zabudowy
prędkość projektowa (km/h)
1201008012010080807060
pasa awaryjnego3,002,502,502,501)2,50
gruntowego pobocza1,252)0,752)
1) Na jednojezdniowej drodze klasy S i etapowaniu budowy dopuszcza się pas
awaryjny o szerokości 2,0 m.
2) Szerokość gruntowego pobocza może być większa, jeżeli wynika to z warunków
usytuowania urządzeń organizacji, bezpieczeństwa ruchu lub ochrony środowiska.
3. Na drodze klasy S o prędkości projektowej 80 km/h poza terenem zabudowy
dopuszcza się zamiast pasa awaryjnego stosowanie opaski zewnętrznej o szerokości
nie mniejszej niż 0,7 m oraz co około 2 km stosowanie zatok awaryjnych o
szerokości nie mniejszej niż 2,5 m i długości nie mniejszej niż 60 m. Miejsca
usytuowania zatok i odległości między nimi powinny być dostosowane do potrzeb
oraz możliwości terenowych.
4. Pochylenie poprzeczne pasa awaryjnego oraz pochylenia podłużne pasa
awaryjnego i gruntowego pobocza powinny być co do wartości i kierunku takie same
jak jezdni.
5. Na pasie awaryjnym nie wolno lokalizować żadnych obiektów ani urządzeń.
6. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza, o którym mowa w ust. 1, powinno
wynosić:
1) od 6% do 8% - na odcinku prostym oraz na odcinku krzywoliniowym o pochyleniu
poprzecznym jezdni jak na odcinku prostym,
2) o 2% do 3% więcej niż pasa awaryjnego - na odcinku krzywoliniowym o
pochyleniu poprzecznym jezdni innym niż na odcinku prostym, jeśli jest to
pobocze po wewnętrznej stronie łuku,
3) od 3% do 4% w kierunku przeciwnym niż pas awaryjny - na odcinku
krzywoliniowym o pochyleniu poprzecznym jezdni skierowanym do środka łuku, jeśli
jest to pobocze po zewnętrznej stronie łuku.
7. Przy przebudowie albo remoncie drogi w celu uzyskania parametrów drogi klasy
A dopuszcza się zmniejszenie szerokości gruntowego pobocza, jednak nie więcej
niż do 0,75 m, jeżeli szerokość pasa awaryjnego spełnia wymagania, o których
mowa w ust. 2.
§ 37. 1. Pobocza gruntowe drogi klasy GP i dróg niższych klas powinny mieć
szerokości, z zastrzeżeniem § 38, nie mniejsze niż:
1) 1,50 m - na drodze klasy GP,
2) 1,25 m - na drodze klasy G,
3) 1,00 m - na drodze klasy Z,
4) 0,75 m - na drodze klasy L lub D.
2. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza na odcinku prostym lub na odcinku
krzywoliniowym o pochyleniu poprzecznym jezdni jak na odcinku prostym powinno
wynosić:
1) od 6% do 8% - przy szerokości pobocza nie mniejszej niż 1,0 m,
2) 8% - przy szerokości pobocza mniejszej niż 1,0 m.
3. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza na odcinku krzywoliniowym o
pochyleniu poprzecznym jezdni innym niż na odcinku prostym powinno wynosić:
1) o 2% do 3% więcej niż pochylenie jezdni, jeżeli jest to pobocze po
wewnętrznej stronie łuku,
2) tyle co pochylenie jezdni - do szerokości 1 m pobocza, a na pozostałej części
pobocza - 2% w kierunku przeciwnym, jeżeli jest to pobocze po zewnętrznej
stronie łuku.
§ 38. 1. Na drogach klasy GP, G i Z, w zależności od potrzeb, w tym ruchu
lokalnego i pieszych, część pobocza przylegająca do jezdni może być utwardzona.
2. Utwardzone pobocze powinno mieć szerokość nie mniejszą niż 2,0 m, z
zastrzeżeniem ust. 3, a jego pochylenie podłużne i poprzeczne powinno być
dostosowane do pochyleń pasa ruchu, przy którym się ono znajduje.
3. Przy przebudowie, remoncie albo etapowaniu budowy dróg, o których mowa w ust.
1, dopuszcza się w trudnych warunkach terenowych utwardzone pobocza o szerokości
mniejszej niż 2,0 m.
4. Gruntowe pobocze, przylegające do utwardzonego pobocza, powinno mieć
szerokość nie mniejszą niż 0,75 m, a w wypadku przebudowy albo remontu drogi
dopuszcza się szerokość 0,50 m.
§ 39. 1. Jednojezdniowa droga zaliczona do sieci dróg międzynarodowych oraz
dwujezdniowa droga klasy GP, G lub Z, bez utwardzonych poboczy, powinny mieć
opaski zewnętrzne stanowiące część poboczy przylegających do jezdni. Konstrukcja
nawierzchni opaski powinna być taka sama jak jezdni.
2. Opaska zewnętrzna powinna mieć szerokość 0,50 m, a w wypadku drogi zaliczonej
do sieci dróg międzynarodowych - nie mniej niż 0,70 m.
§ 40. 1. Szerokość gruntowego pobocza, o którym mowa w § 37 ust. 1 i § 38 ust.
4, może być większa, jeżeli wynika to z warunków usytuowania urządzeń
organizacji, bezpieczeństwa ruchu lub ochrony środowiska.
2. Gruntowe pobocze, o którym mowa w § 37 ust. 1 i w § 38 ust. 4, powinno mieć
nawierzchnię co najmniej gruntową ulepszoną.
§ 41. Wymagania dotyczące poboczy na obiektach inżynierskich są określone w
przepisach dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe
obiekty inżynierskie i ich usytuowanie.
Rozdział 7
Skarpy nasypów i wykopów
§ 42. 1. Skarpy nasypów dróg klasy A i S powinny mieć, z zastrzeżeniem ust. 4 i
5, pochylenie:
1) 1:3 przy wysokości skarpy nasypu do 2 m, z zastrzeżeniem § 102 ust. 4,
2) 1:1,5 przy wysokości skarpy nasypu większej niż 2 m do 8 m.
2. Skarpy wykopów dróg klasy A i S powinny mieć, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5,
pochylenie:
1) 1:3 przy wysokości skarpy wykopu do 1 m, z zastrzeżeniem § 102 ust. 4,
2) 1:2 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 1 m do 2 m,
3) 1:1,5 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 2 m do 8 m.
3. Skarpy nasypów i wykopów dróg klasy GP i dróg niższych klas powinny mieć, z
zastrzeżeniem ust. 4 i 5, pochylenie 1:1,5.
4. Pochylenie i konstrukcja urządzeń wzmacniających skarpy nasypów i wykopów
dróg powinny być ustalone na podstawie obliczeń ich stateczności zgodnie z
Polską Normą, w szczególności wtedy, gdy:
1) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 8 m,
2) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 6 m, a zbocze ma pochylenie
większe niż 1:3,
3) drogowa budowla ziemna będzie budowana z materiału lub w gruncie wymagającym
szczególnych procedur technicznych i technologicznych,
4) nasyp będzie budowany na gruntach o małej nośności, na terenie osuwiskowym
albo na terenie podlegającym wpływom eksploatacji górniczej,
5) skarpa nasypu będzie narażona na działanie wód stojących lub płynących na
terenie zalewowym.
5. Pochylenie skarpy nasypu lub wykopu może być mniejsze niż określone w ust. 1,
2 i 3, jeżeli nie występuje żaden z wypadków, o których mowa w ust. 4, a za
zmianą pochylenia przemawiają względy utrzymania, ekonomiczne lub estetyczne.
6. W wypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, mogą być stosowane w szczególności
zmienne pochylenia skarp zależne od ich wysokości, ławy oraz przypory skarp.
7. Skarpy nasypów i wykopów powinny być umocnione obudową roślinną; w wypadkach,
o których mowa w ust. 4, mogą być stosowane inne rozwiązania.
Rozdział 8
Chodniki
§ 43. 1. Usytuowanie chodnika względem jezdni powinno zapewniać bezpieczeństwo
ruchu. Odległość chodnika od krawędzi jezdni, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, nie
powinna być mniejsza niż:
1) 10,0 m - w wypadku ulicy klasy S,
2) 5,0 m - w wypadku ulicy klasy GP,
3) 3,5 m - w wypadku ulicy klasy G.
2. Na ulicy klasy Z, L lub D chodnik może być usytuowany bezpośrednio przy
jezdni lub przy pasie postojowym. Ulica klasy L lub D w strefie zamieszkania
może nie mieć wyodrębnionej jezdni i chodników.
3. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych warunkami miejscowymi oraz przy
przebudowie albo remoncie ulic, o których mowa w ust. 1, dopuszcza się
usytuowanie chodnika bezpośrednio przy jezdni, przy czym w wypadku ulic klasy S
i GP - pod warunkiem zastosowania ogrodzenia oddzielającego chodnik od jezdni
lub innych urządzeń zapewniających bezpieczeństwo ruchu.
4. Na drodze klasy GP, G lub Z poza terenem zabudowy, w zależności od potrzeb,
może być stosowany samodzielny ciąg pieszy lub pieszo-rowerowy, usytuowany poza
pasem drogowym lub chodnik na koronie drogi, oddzielony od jezdni bocznym pasem
dzielącym o szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, chodnik powinien być wyniesiony
ponad krawędź jezdni lub pasa postojowego na wysokość od 6 cm do 16 cm i
oddzielony krawężnikiem. Ustalenie to nie dotyczy stref zamieszkania, przejść
dla pieszych i przejazdów dla rowerzystów.
§ 44. 1. Chodnik powinien mieć szerokość dostosowaną do natężenia ruchu
pieszych, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Szerokość chodnika przy jezdni lub przy pasie postojowym nie powinna być
mniejsza niż 2,0 m, a w wypadku przebudowy albo remontu drogi dopuszcza się
miejscowe zmniejszenie szerokości chodnika do 1,25 m, jeżeli jest on
przeznaczony wyłącznie do ruchu pieszych.
3. Szerokość chodnika powinna być odpowiednio zwiększona, jeżeli oprócz ruchu
pieszych jest on przeznaczony do usytuowania urządzeń technicznych, w
szczególności podpór znaków drogowych, słupów, drzew, wejść lub zjazdów
utrudniających ruch pieszych.
4. Szerokość chodnika odsuniętego od jezdni lub szerokość samodzielnego ciągu
pieszego nie powinna być mniejsza niż 1,5 m, a dopuszcza się miejscowe
zmniejszenie szerokości chodnika do 1,0 m, jeżeli jest on przeznaczony wyłącznie
do ruchu pieszych.
5. Długość chodnika usytuowanego w ciągu przejść dla pieszych między jezdniami
lub między jezdnią a torowiskiem tramwajowym powinna wynosić nie mniej niż 2,0
m.
6. Urządzenia na chodniku, w szczególności podpory znaków drogowych, słupy
oświetleniowe należy tak usytuować, aby nie utrudniały użytkowania chodnika, w
tym przez osoby niepełnosprawne.
§ 45. 1. Pochylenie podłużne chodnika lub samodzielnego ciągu pieszego nie
powinno przekraczać 6%. Przy większych pochyleniach należy stosować schody lub
pochylnie.
2. Schody i pochylnie na chodniku mogą być jednobiegowe lub wielobiegowe proste
lub łamane ze spocznikami.
3. Liczba stopni w biegu schodów nie może być mniejsza niż 3 i nie większa niż
13; dopuszcza się 17 stopni w schodach jednobiegowych.
4. Wysokość stopnia nie może być większa niż 17,5 cm, a szerokość od 30 cm do 35
cm, przy czym 2 h + s = 60 cm do 65 cm, gdzie h oznacza wysokość, a s -
szerokość stopnia.
5. Pochylenie podłużne pochylni dla ruchu pieszych nie powinno być większe niż
8%, a wyjątkowo 10%, gdy długość jej nie przekracza 10 m lub w wypadku pochylni
zadaszonej. Jeżeli długość pochylni jest większa niż 10 m, to należy ją
podzielić na krótsze odcinki przedzielone pośrednimi spocznikami, spełniające
następujące warunki:
1) różnica poziomów między sąsiednimi spocznikami nie jest większa niż 0,80 m,
2) długość odcinka pochylni nie jest większa niż 8 m,
3) długość spoczników nie jest mniejsza niż 1,5 m,
4) każdy odcinek pochylni powinien rozpoczynać się i kończyć spocznikiem.
6. Szerokość schodów i pochylni należy dostosować do natężenia ruchu pieszych i
do szerokości chodnika. Szerokość użytkowa schodów powinna być nie mniejsza niż
1,2 m, a pochylni - nie mniejsza niż 2,0 m. Szerokość użytkową mierzy się między
wewnętrznymi krawędziami balustrad, a w wypadku ścian ograniczających schody -
między poręczami mocowanymi do nich.
7. Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać schody i pochylnie oraz
balustrady i poręcze są określone w przepisach dotyczących warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich
usytuowanie.
8. Pochylenie poprzeczne chodnika powinno wynosić od 1% do 3% w zależności od
rodzaju nawierzchni i powinno umożliwiać sprawny spływ wody opadowej.
9. Stopnie schodów, spoczniki schodów i pochylni powinny mieć pochylenie od 1%
do 2%, zgodne z kierunkiem pochylenia biegów schodów i pochylni.
10. W wypadkach uzasadnionych dopuszcza się na chodniku progi inne niż stopnie
schodów, jeśli ich wysokość nie jest większa niż 2 cm.
Rozdział 9
Ścieżki rowerowe
§ 46. 1. Usytuowanie ścieżki rowerowej względem jezdni powinno zapewnić
bezpieczeństwo ruchu.
2. Odległość ścieżki rowerowej od krawędzi jezdni oraz jej usytuowanie powinny
odpowiadać wymaganiom określonym w § 43 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przy przebudowie lub remoncie drogi klasy G i dróg niższych klas dopuszcza
się wyznaczenie przy prawej krawędzi jezdni pasa dla rowerów o szerokości nie
mniejszej niż 1,5 m. Pas dla rowerów powinien być oddzielony od sąsiedniego pasa
ruchu znakami poziomymi.
§ 47. 1. Szerokość ścieżki rowerowej powinna wynosić nie mniej niż:
1) 1,5 m - gdy jest ona jednokierunkowa,
2) 2,0 m - gdy jest ona dwukierunkowa,
3) 2,5 m - gdy ze ścieżki jednokierunkowej mogą korzystać piesi.
2. Szerokość ścieżki rowerowej należy ustalać indywidualnie, jeżeli oprócz
prowadzenia ruchu rowerowego pełni ona inne funkcje.
§ 48. 1. Pochylenie podłużne ścieżki rowerowej nie powinno przekraczać 5%. W
wyjątkowych wypadkach dopuszcza się większe pochylenia, lecz nie większe niż
15%. Wysokość progów i uskoków na ścieżce rowerowej nie powinna przekraczać 1
cm.
2. Pochylenie poprzeczne ścieżki rowerowej powinno być jednostronne i wynosić od
1% do 3%, w zależności od rodzaju nawierzchni, i powinno umożliwiać sprawny
spływ wody opadowej.
Rozdział 10
Torowisko tramwajowe
§ 49. 1. Torowisko tramwajowe usytuowane w ulicy powinno być wydzielone z
jezdni, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Torowisko może być wspólne z jezdnią na skrzyżowaniu oraz na ulicy klasy G i
ulicach niższych klas między skrzyżowaniami z wyłączeniem rozjazdów, a w
szczególności zwrotnic.
3. Wydzielone torowisko tramwajowe, jeżeli nie przewiduje się po nim ruchu
innych pojazdów, w szczególności pojazdów uprzywilejowanych, powinno być
wyniesione ponad jezdnię na wysokość nie mniejszą niż 10 cm i oddzielone
krawężnikiem od jezdni.
4. Na torowisku wspólnym z jezdnią, z wyłączeniem łuków w planie, poziomy główek
szyn powinny być dostosowane do poziomu powierzchni jezdni, z tym że różnica
wysokości między szyną wewnętrzną i zewnętrzną nie powinna być większa niż 2 cm.
§ 50. 1. Szerokość wydzielonego dwutorowego torowiska tramwajowego na szlaku, z
zastrzeżeniem ust. 4, powinna wynosić nie mniej niż:
1) 2(d + b + p) + 0,50 m - gdy słupy trakcyjne są na międzytorzu,
2) 2(d + b + p) + 0,10 m - gdy na międzytorzu jest ogrodzenie,
3) 2(d + b) + p - gdy nie ma słupów trakcyjnych i ogrodzenia na międzytorzu,
gdzie:
d - szerokość taboru tramwajowego, w metrach,
b - zewnętrzny pas bezpieczeństwa, określony w ust. 2,
p - wewnętrzny pas bezpieczeństwa o szerokości 0,50 m.
2. Zewnętrzny pas bezpieczeństwa, mierzony od rzutu pionowego najbardziej
wystającej części taboru tramwajowego do ogrodzenia, ściany lub krawędzi jezdni,
powinien mieć szerokość nie mniejszą niż 0,75 m.
3. Dopuszcza się zmniejszenie szerokości pasa bezpieczeństwa, o którym mowa w
ust. 2, do 0,50 m, w wypadku usytuowania wzdłuż torów ścian lub wygrodzeń, pod
warunkiem wykonania w tych urządzeniach wnęk w odstępach co najwyżej 20 m z
pełną szerokością pasa bezpieczeństwa.
4. Szerokość torowiska tramwajowego należy ustalać indywidualnie w obrębie
przystanków, skrzyżowań oraz gdy na torowisku są inne niż wymienione w ust. 1
obiekty i urządzenia, a także gdy torowisko pełni dodatkowe funkcje, w
szczególności gdy jest przeznaczone do ruchu komunikacji autobusowej lub
pojazdów uprzywilejowanych.
§ 51. Ulica z torowiskiem tramwajowym powinna spełniać niżej określone warunki,
jakim powinny odpowiadać tory tramwajowe:
1) promień łuku w planie toru tramwajowego na szlaku nie powinien być mniejszy
niż 50 m i 25 m na skrzyżowaniu oraz na rozjazdach i pętlach,
2) w wypadku jednoczesnego występowania łuku w przekroju podłużnym i łuku w
planie, promień łuku w planie nie może być mniejszy niż 200 m,
3) pochylenie podłużne toru tramwajowego nie powinno być większe niż:
a) 5% na szlaku, jeśli przewidywany tabor ma odpowiednie właściwości trakcyjne,
b) 3% na dojazdach do wiaduktu i estakady,
c) 2,5% na przystanku tramwajowym i na rozjazdach,
4) łuk w przekroju podłużnym powinien być stosowany, gdy algebraiczna różnica
pochyleń podłużnych jest większa niż 0,6%,
5) promień łuku w przekroju podłużnym nie powinien być mniejszy niż 2 000 m.
Rozdział 11
Pasy zieleni
§ 52. 1. Pas zieleni może być elementem pasa drogowego, jeżeli pełni funkcje
estetyczne lub związane z ochroną środowiska albo przyczynia się do wypełnienia
wymagań określonych w § 1 ust. 3 rozporządzenia.
2. Zieleń w pasie drogowym nie powinna zagrażać bezpieczeństwu uczestników
ruchu, ograniczać wymaganego pola widoczności, skrajni drogi oraz utrudniać
utrzymania drogi.
3. Wymiary i zagospodarowanie pasa zieleni izolacyjnej, ograniczającego
wzajemnie negatywne oddziaływanie drogi i środowiska, powinny być dostosowane do
wskazań oceny oddziaływania drogi na środowisko, zgodnie z przepisami
dotyczącymi określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla
środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań,
jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji.
§ 53. 1. Szerokość pasa zieleni, zapewniająca wystarczające warunki jej
wegetacji i pielęgnacji powinna wynosić co najmniej 3,0 m, jeżeli jest to rząd
drzew, żywopłot lub pasmo krzewów.
2. Drzewa w pasie drogowym powinny być tak usytuowane, żeby w okresie swojej
wegetacji nie powodowały niszczenia nawierzchni drogi oraz nie utrudniały
użytkowania chodników przez pieszych, w szczególności przez osoby
niepełnosprawne.
3. Odległość pnia drzewa od krawędzi jezdni nie powinna być mniejsza niż 3,0 m,
a w wypadku przebudowy albo remontu drogi dopuszcza się mniejszą odległość,
jeśli będą spełnione pozostałe warunki określone w rozporządzeniu.
4. Ustalenie odległości urządzeń inżynieryjnych, drogowych i budowlanych od
drzew lub terenów wpisanych do rejestru zabytków lub obszarów objętych ochroną
konserwatorską wymaga uzgodnienia z właściwym terenowo wojewodą.
Rozdział 12
Skrajnia drogi
§ 54. 1. Nad drogą powinna być zachowana wolna przestrzeń, zwana dalej "skrajnią
drogi", o wymiarach określonych w załączniku nr 1.
2. Wysokość skrajni drogi, o której mowa w załączniku nr 1, powinna być, z
zastrzeżeniem ust. 3, nie mniejsza niż:
1) 4,70 m - nad drogą klasy A, S lub GP,
2) 4,60 m - nad drogą klasy G lub Z,
3) 4,50 m - nad drogą klasy L lub D.
3. Wysokość skrajni drogi może być zmniejszona do:
1) 4,50 m - jeżeli jest przebudowywana albo remontowana droga klasy A, S lub GP,
natomiast obiekty nad tymi drogami nie są objęte tymi robotami,
2) 4,20 m - jeżeli jest przebudowywana albo remontowana droga klasy G lub Z,
natomiast obiekty nad tymi drogami nie są objęte tymi robotami,
3) 3,50 m - nad drogą klasy L lub D, za zgodą zarządcy tych dróg.
4. Wysokość skrajni nad chodnikiem lub ścieżką rowerową powinna być nie mniejsza
niż 2,50 m, a w wypadku ich przebudowy albo remontu może być zmniejszona do 2,20
m.
5. Wymiary skrajni torowiska tramwajowego określają Polskie Normy.
6. Wymiary skrajni drogi na obiekcie inżynierskim określają przepisy dotyczące
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i
ich usytuowanie.
Rozdział 13
Skrzyżowania i zjazdy
§ 55. 1. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujący podział skrzyżowań i zjazdów:
1) skrzyżowanie zwykłe - nie zawiera na żadnym wlocie wyspy dzielącej kierunki
ruchu lub środkowego pasa dzielącego,
2) skrzyżowanie skanalizowane - zawiera co najmniej na jednym wlocie wyspę
dzielącą lub środkowy pas dzielący; do skrzyżowań skanalizowanych zalicza się
także ronda,
3) zjazd publiczny - określony przez zarządcę drogi jako zjazd co najmniej do
jednego obiektu, w którym jest prowadzona działalność gospodarcza, a w
szczególności do stacji paliw, obiektu gastronomicznego, hotelowego,
przemysłowego, handlowego lub magazynowego,
4) zjazd indywidualny - określony przez zarządcę drogi jako zjazd do jednego lub
kilku obiektów użytkowanych indywidualnie.
2. Zakres stosowania skrzyżowań, węzłów i przejazdów drogowych na drogach
poszczególnych klas określa tabela:
Klasa drogiASGPGZLD
AWWWP, (W)PPP
SWWW, (Sc)W, ScP, (Sp)PP
GPWW, (Sc)W, ScSc, (W)Sc, (Sp)Sc, SpSz, Sp
GP, (W)W, ScSc, (W)Sc, SzSc, SzSc, SzSz
ZPP, (Sp)Sc, (Sp)Sc, SzSc, SzSc, SzSc, Sz
LPPSc, SpSc, SzSc, SzSzSz
DPPSz, SpSzSc, SzSzSz
Oznaczenia w tabeli:
W - węzeł,
Sc - skrzyżowanie skanalizowane,
Sz - skrzyżowanie zwykłe,
Sp - skrzyżowanie tylko na prawe skręty,
P - przejazd drogowy (różnopoziomowy),
(...) - rozwiązanie dopuszczalne wyjątkowo w uzasadnionych wypadkach.
§ 56. Skrzyżowanie dróg, jego układ funkcjonalny, przestrzenny i rozwiązanie
techniczne powinno być tak zaprojektowane i wykonane, żeby mogli z niego
korzystać wszyscy uczestnicy ruchu, dla których jest ono przeznaczone, na
warunkach ustalonych w rozporządzeniu i przepisach odrębnych.
§ 57. 1. Parametry techniczne wlotu skrzyżowania drogi klasy G i dróg wyższych
klas z pierwszeństwem przejazdu, z wyjątkiem ronda, powinny być ustalone na
podstawie prędkości miarodajnej.
2. Prędkość miarodajną wlotu, o którym mowa w ust. 1, ustala się jako równą
prędkości miarodajnej drogi, na której ten wlot się znajduje, jeśli nie jest ona
większa niż 100 km/h. Jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 100
km/h, należy ograniczyć prędkość na odcinku poprzedzającym skrzyżowanie do
określonej w projekcie organizacji ruchu i nie większej niż 80 km/h, a za
prędkość miarodajną wlotu przyjąć prędkość ograniczoną znakiem powiększoną o 10
km/h lub 20 km/h, zgodnie z ustaleniami, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 3.
§ 58. 1. Skrzyżowanie na drodze klasy S powinno być skanalizowane. Rondo może
znajdować się tylko na początku lub końcu tej drogi.
2. Prędkość miarodajna odcinka drogi poprzedzającego rondo, o którym mowa w ust.
1, powinna być ograniczona do 50 km/h lub wyjątkowo do 60 km/h za pomocą znaków
drogowych lub przez ukształtowanie geometryczne drogi wymuszające ograniczenie
prędkości ruchu.
§ 59. Na drodze klasy S oraz na nowej drodze klasy GP lub G liczba wlotów
skrzyżowania nie powinna być większa niż cztery, chyba że jest to skrzyżowanie
typu rondo.
§ 60. 1. Kąt przecięcia osi dróg na skrzyżowaniu powinien być zbliżony do kąta
90°, z dopuszczalnym odchyleniem nie większym niż 30°, jeśli są spełnione
wymagania widoczności na skrzyżowaniu określone w załączniku nr 2.
2. Kąt przecięcia toru jazdy pojazdów z torem ruchu pieszych lub rowerzystów
powinien być zbliżony do kąta 90°, z dopuszczalnym odchyleniem nie większym niż
10°.
3. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych warunkami miejscowymi, dopuszcza się
odstępstwo od warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, jeśli będą spełnione
pozostałe warunki określone w rozporządzeniu, w szczególności wymagania
widoczności i przejezdności.
§ 61. Liczba pasów ruchu na wprost na odpowiadającym sobie wlocie i wylocie
skrzyżowania powinna być taka sama, jak na odcinku drogi przed skrzyżowaniem.
§ 62. 1. Ukształtowanie wysokościowe powierzchni jezdni skrzyżowania powinno być
dostosowane do pochylenia podłużnego i poprzecznego drogi z pierwszeństwem
przejazdu przy jednoczesnym zapewnieniu sprawnego odprowadzenia wody opadowej ze
skrzyżowania. W wypadku skrzyżowania dróg bez pierwszeństwa przejazdu oraz ronda
można wzajemnie dostosować pochylenia podłużne i poprzeczne dróg w celu
zapewnienia sprawnego odprowadzenia wody.
2. Pochylenia podłużne i poprzeczne drogi z pierwszeństwem przejazdu w miejscu
występowania skrzyżowania nie powinny być większe niż 3% w wypadku dróg klasy S
i GP, 3,5% - w wypadku dróg klasy G i Z oraz 4% - w wypadku dróg klasy L i D. Na
skrzyżowaniu poza terenem zabudowy dopuszcza się pochylenia drogi odpowiednio
4%, 5% i 6%.
3. Pochylenie podłużne drogi podporządkowanej nie powinno być większe niż 3% na
długości co najmniej 20 m od krawędzi jezdni drogi z pierwszeństwem przejazdu.
§ 63. Układ geometryczny, rozwiązanie techniczne oraz sposób organizacji i
sterowania ruchem na skrzyżowaniu powinny być wzajemnie dostosowane do siebie.
§ 64. 1. Na skrzyżowaniu skanalizowanym skos załamania w planie krawędzi jezdni
drogi nie powinien być większy niż określony w tabeli:
Usytuowanie skrzyżowaniaSkos załamania krawędzi jezdni przy prędkości
miarodajnej*) drogi (km/h)
≤4050607080≥90
Poza terenem zabudowy1:101:151:201:251:301:40
(1:10)(1:15)(1:20)(1:20)(1:30)
Na terenie zabudowy1:101:101:101:151:20-
(1:5)(1:10)(1:15)
*) Na drodze klasy Z lub L jest to prędkość projektowa, a w wypadku małego ronda
jest to prędkość przy dojeździe do ronda.
(...) W wypadkach określonych w ust. 2.
2. W wypadku przebudowy albo remontu skrzyżowania, a także na drodze na terenie
zabudowy z ruchem uspokojonym skos załamania krawędzi jezdni może być zwiększony
do wartości podanych w nawiasach w ust. 1 w tabeli.
§ 65. 1. Pasy ruchu na skanalizowanym wlocie skrzyżowania dróg powinny mieć
szerokość taką, jak przed skrzyżowaniem, a w wyjątkowych wypadkach szerokość
każdego z nich może być pomniejszona:
1) nie więcej niż o 0,25 m - jeżeli jest to grupa pasów dla pojazdów jadących na
wprost,
2) nie więcej niż o 0,50 m - jeżeli jest to grupa pasów dla pojazdów
skręcających w lewo lub w prawo.
2. Na skrzyżowaniu skanalizowanym o jednym pasie ruchu na wprost na drodze z
pierwszeństwem przejazdu pas ten powinien mieć szerokość:
1) od 4,50 m do 5,00 m - jeżeli jest ograniczony z obu stron krawężnikami,
2) od 4,00 m do 4,50 m - jeżeli jest ograniczony z jednej strony krawężnikami,
3) taką jak pas ruchu - jeżeli z obu stron nie jest ograniczony krawężnikami,
4) taką jak pas ruchu - jeżeli w strefie uspokojonego ruchu jest ograniczony
krawężnikami (z jednej lub z obu stron) na długości mniejszej niż 20 m.
3. Jeżeli występuje jeden pas ruchu na wprost na podporządkowanym wlocie drogi,
powinien on mieć szerokość:
1) od 4,00 m do 4,50 m - jeżeli jest ograniczony z jednej lub z obu stron
krawężnikami,
2) taką jak pas ruchu - jeżeli z obu stron nie jest ograniczony krawężnikami,
3) taką jak pas ruchu - jeżeli w strefie uspokojonego ruchu jest ograniczony
krawężnikami z jednej lub z obu stron na długości mniejszej niż 20 m.
4. Warunki określone w ust. 2 i 3 nie dotyczą wlotów na skrzyżowaniu typu mini
lub małe rondo, o których mowa w § 75.
§ 66. 1. Dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w lewo na skrzyżowaniu powinien
być stosowany na:
1) wlocie drogi klasy S,
2) wlocie ulicy klasy GP.
2. Dodatkowy pas może być także stosowany na wlotach pozostałych dróg klasy GP
oraz dróg klasy G i Z, jeżeli są one dwujezdniowe lub wynika to z warunków
organizacji i bezpieczeństwa ruchu.
3. Dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w lewo powinien mieć:
1) odcinek zmiany pasa ruchu o długości nie mniejszej niż określony w tabeli:
Prędkość miarodajna drogi*) (km/h)≤5060708090100
Długość odcinka zmiany pasa ruchu (m)152030405055
*) W wypadku drogi klasy Z jest to prędkość projektowa.
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż określony w tabeli:
Pochylenie podłużne wlotu (%)Długość odcinka zwalniania (m) przy prędkości
miarodajnej*) (km/h)
≤5060708090100
-630406080105140
-42535557090120
-22030456080105
0152540507095
2102035456085
4101530405575
6101525355065
*) W wypadku drogi klasy Z jest to prędkość projektowa.
3) odcinek akumulacji o długości obliczonej na podstawie miarodajnego natężenia
ruchu pojazdów skręcających w lewo, które muszą się zatrzymać, żeby umożliwić
przejazd pojazdom z pierwszeństwem przejazdu; długość odcinka akumulacji nie
powinna być mniejsza niż 20 m.
4. Przy przebudowie albo remoncie skrzyżowania dopuszcza się zmniejszenie
długości odcinka zmiany pasa ruchu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, do 20 m.
§ 67. 1. Dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w prawo na skrzyżowaniu
powinien być stosowany na:
1) wlocie drogi klasy S,
2) wlocie dwujezdniowej ulicy klasy GP,
3) wlocie drogi klasy GP lub G poza terenem zabudowy o prędkości miarodajnej
większej niż 90 km/h.
2. Dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w prawo może być także stosowany na
wlotach dróg klasy GP i G innych niż wymienione w ust. 1 oraz dróg klasy Z,
jeżeli wynika to z warunków organizacji i bezpieczeństwa ruchu.
3. Dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w prawo, z zastrzeżeniem ust. 5,
powinien mieć:
1) odcinek zmiany pasa ruchu o długości określonej w § 66 ust. 3 pkt 1,
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż określona w tabeli:
Prędkość miarodajna drogi1) (km/h)Pochylenie podłużne wlotu (%)Długość
odcinka zwalniania (m) przy promieniu łuku skrętu w prawo2) (m)
≤1011-1516-2021-30>30
60-43530252010
-23025201510
02520151010
2201510--
4151010--
80-47065605550
-26055504540
05050454035
24545403530
44040353025
100-412011511010595
-2105100959085
09590858075
28580757065
47570656560
1) W wypadku drogi klasy Z jest to prędkość projektowa.
2) Jeżeli na wlocie jest wyznaczone przejście dla pieszych lub skrzyżowanie jest
wyposażone w sygnalizację świetlną, to należy przyjąć długość odcinka zwalniania
jak dla promienia łuku równego 10 m.
3) odcinek akumulacji, jeśli skrzyżowanie jest wyposażone w sygnalizację
świetlną lub na jego wlocie jest wyznaczone przejście dla pieszych; długość
odcinka akumulacji powinna być określona zgodnie z wymaganiami, o których mowa w
§ 66 ust. 3 pkt 3.
4. Przy przebudowie albo remoncie skrzyżowania dopuszcza się zmniejszenie
długości odcinka zmiany pasa ruchu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, do 15 m.
5. Jeżeli dodatkowy pas dla pojazdów skręcających w prawo, o którym mowa w ust.
3, nie wymaga odcinka akumulacji i prędkość miarodajna drogi poza terenem
zabudowy jest mniejsza niż 90 km/h, dopuszcza się stosowanie dodatkowego pasa w
postaci klina o skosie nie większym niż 1:10 i długości od 30 m do 50 m.
§ 68. 1. Dodatkowy pas ruchu na skrzyżowaniu z prawej strony wylotu drogi z
pierwszeństwem przejazdu powinien być stosowany na:
1) drodze klasy S oraz na dwujezdniowej drodze klasy GP lub G poza terenem
zabudowy, gdy miarodajne natężenie ruchu pojazdów skręcających w prawo z wlotu
podporządkowanego jest większe niż 60 P/h i prędkość miarodajna na drodze z
pierwszeństwem przejazdu jest większa niż 80 km/h,
2) ulicy klasy GP.
2. Dodatkowy pas może być także stosowany na drogach klasy GP i G innych niż
wymienione w ust. 1, jeżeli wynika to z warunków organizacji i bezpieczeństwa
ruchu.
3. Dodatkowy pas ruchu, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania o długości nie mniejszej niż 100 m w wypadku ulicy
klasy GP i w przedziale od 100 m do 200 m w wypadku dróg klasy S, GP i G poza
terenem zabudowy,
2) odcinek zmiany pasa ruchu o długości określonej w § 66 ust. 3 pkt 1.
§ 69. 1. Dodatkowy pas ruchu z lewej strony wylotu można stosować na
dwujezdniowej drodze klasy S lub GP, jeśli na skrzyżowaniu nie ma i nie
przewiduje się sygnalizacji świetlnej.
2. Dodatkowy pas ruchu, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania o długości nie mniejszej niż 100 m,
2) odcinek zmiany pasa ruchu o długości określonej w § 66 ust. 3 pkt 1.
§ 70. Kształt i rozmiary pasa lub grupy pasów ruchu dla pojazdów skręcających na
skrzyżowaniu powinny być dostosowane do struktury rodzajowej pojazdów i
organizacji ruchu.
§ 71. Wewnętrzna krawędź pasa ruchu dla pojazdów skręcających w prawo na
skrzyżowaniu zwykłym powinna być kształtowana za pomocą łuku kołowego o
promieniu nie mniejszym niż:
1) 6,0 m - na wlocie drogi klasy L lub D,
2) 8,0 m - na wlocie drogi klasy G lub Z,
3) 10,0 m - na wlocie drogi klasy GP.
§ 72. 1. Wewnętrzna krawędź pasa lub grupy pasów ruchu dla pojazdów skręcających
w prawo na skrzyżowaniu skanalizowanym powinna być kształtowana za pomocą łuku
kołowego lub krzywej koszowej.
2. Promień łuku kołowego nie powinien być mniejszy niż 15 m w wypadku wlotu z
drogi klasy S i 10 m w wypadku wlotu z pozostałych klas dróg.
3. Krzywą koszową o stosunku promieni R1:R2:R3 = n:1:m, gdzie n i m wynosi 2 lub
3, można stosować, jeśli ułatwia ona ruch pojazdom skręcającym w prawo, a
jednocześnie nie pogarsza warunków ruchu na przejściach dla pieszych oraz nie
utrudnia obserwacji pojazdów relacji kolidujących. Środkowy promień krzywej
koszowej nie powinien być mniejszy niż 9 m, a kąty środkowe początkowego i
końcowego łuku powinny mieć po 15°.
§ 73. Wewnętrzna krawędź pasa lub grupy pasów ruchu dla pojazdów skręcających w
lewo na skrzyżowaniu skanalizowanym powinna być kształtowana za pomocą łuku
kołowego lub kombinacji odcinka prostego i łuków kołowych o promieniach w
przedziale od 10 m do 40 m, w zależności od klasy drogi, jej przekroju
poprzecznego oraz geometrii skrzyżowania.
§ 74. Szerokość jednego pasa ruchu dla pojazdów skręcających w lewo lub w prawo
na skrzyżowaniu skanalizowanym nie powinna być mniejsza niż określona w tabeli:
Promień skrętu (m)810121520253040
Szerokość (m)7,06,56,05,55,04,54,24,0
§ 75. Wymiary i zakres stosowania rond:
Typ rondaŚrednica wyspy środkowej (m)Średnica zewnętrzna ronda (m)Zakres
stosowania
mini1)3-5mniejsza niż 22osiedla
małe10(5)-28(33,5)26(22)-40(45)drogi klasy GP2), G, Z i L: wloty do miast,
strefy podmiejskie, osiedla miejskie, poza terenem zabudowy
średnie28-5041-65drogi klasy GP2) i G: poza terenem zabudowy, strefy
podmiejskie, wloty do miast
dużewiększa niż 50większa niż 65drogi klasy S3), GP i G: poza terenem
zabudowy
1) Wyspa środkowa przejezdna lub częściowo przejezdna.
2) W uzasadnionych wypadkach na drogach jednojezdniowych.
3) W uzasadnionych wypadkach na początku lub końcu drogi klasy S.
(...) Oznacza wartości dopuszczalne w uzasadnionych wypadkach.
§ 76. 1. Wyspa kanalizująca ruch na skrzyżowaniu powinna mieć:
1) kształt dostosowany do torów ruchu pojazdów,
2) wymiary dostosowane do funkcji przez nią pełnionych, a w szczególności jej
szerokość w miejscu wyznaczonej strefy oczekiwania pieszych nie powinna być
mniejsza niż 2,0 m.
2. Krawędzie wyspy wyodrębnionej z jezdni powinny być wyniesione ponad
powierzchnię jezdni na wysokość nie mniejszą niż 6 cm z wyłączeniem tej części
wyspy, na której wyznaczono przejście dla pieszych lub przejazd dla rowerzystów.
3. Wyspa kanalizująca ruch wyodrębniona z jezdni powinna wyraźnie różnić się od
jezdni, a umieszczone na niej urządzenia lub zieleń nie powinny ograniczać
wymaganego pola widoczności.
4. Urządzenia organizacji ruchu umieszczone na wyspie powinny być odsunięte od
krawędzi pasa ruchu na odległość określoną w przepisach w sprawie znaków i
sygnałów drogowych.
5. Wyspa kanalizująca ruch nie wyodrębniona z jezdni powinna być wyłączona z
ruchu i wyznaczona zgodnie z przepisami w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
§ 77. Zjazd z drogi powinien być zaprojektowany i wybudowany w sposób
odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia, a w
szczególności powinien być dostosowany do wymagań bezpieczeństwa ruchu na
drodze, wymiarów gabarytowych pojazdów, dla których jest przeznaczony, oraz do
wymagań ruchu pieszych.
§ 78. 1. Zjazd publiczny powinien być usytuowany zgodnie z wymaganiami
określonymi w § 113 ust. 7.
2. Zjazd publiczny:
1) powinien mieć:
a) szerokość nie mniejszą niż 5,0 m, w tym jezdnię o szerokości nie mniejszej
niż 3,5 m i nie większą niż szerokość jezdni na drodze,
b) nawierzchnię twardą w granicach pasa drogowego,
c) przecięcie krawędzi nawierzchni zjazdu i drogi wyokrąglone łukiem kołowym o
promieniu nie mniejszym niż 5 m,
d) pochylenie podłużne zjazdu w obrębie korony drogi dostosowane do jej
ukształtowania,
e) na długości nie mniejszej niż 7,0 m od krawędzi korony drogi pochylenie
podłużne zjazdu nie większe niż 5%, a na dalszym odcinku - nie większe niż 12%,
2) z nowej drogi klasy GP lub G do stacji paliw powinien być wyposażony w
dodatkowe pasy dla pojazdów skręcających z tej drogi,
3) z drogi klasy GP, G lub Z do obiektu wymienionego w § 55 ust. 1 pkt 3, w
wypadku uzasadnionym względami bezpieczeństwa ruchu, może być wyposażony w
dodatkowe pasy ruchu dla pojazdów skręcających z tej drogi, w szczególności gdy
miarodajne natężenie ruchu na drodze przekracza 400 P/h.
§ 79. Zjazd indywidualny powinien mieć:
1) szerokość nie mniejszą niż 4,5 m, w tym jezdnię o szerokości nie mniejszej
niż 3,0 m i nie większej niż szerokość jezdni na drodze,
2) nawierzchnię co najmniej twardą w granicach pasa drogowego,
3) przecięcie krawędzi nawierzchni zjazdu i drogi wyokrąglone łukiem kołowym o
promieniu nie mniejszym niż 3 m, lub skosem 1:1, jeżeli jest to zjazd z ulicy,
4) pochylenie podłużne zjazdu w obrębie korony drogi dostosowane do jej
ukształtowania,
5) na długości nie mniejszej niż 5,0 m od krawędzi korony drogi pochylenie
podłużne nie większe niż 5%, a na dalszym odcinku - nie większe niż 15%.
Rozdział 14
Węzły drogowe
§ 80. 1. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujący podział węzłów:
1) bezkolizyjny typu WA - na którym nie występuje przecinanie torów jazdy, a
relacje skrętne są realizowane tylko jako manewry wyłączania, włączania i
przeplatania się potoków ruchu,
2) częściowo bezkolizyjny typu WB - na którym występuje przecinanie torów jazdy
niektórych relacji na jednej z dróg; w ramach węzła funkcjonuje wówczas na tej
drodze skrzyżowanie lub zespół skrzyżowań, jednak relacje o dominujących
natężeniach są prowadzone bezkolizyjnie,
3) kolizyjny typu WC - na którym tylko jezdnie dróg krzyżują się w różnych
poziomach, natomiast relacje skrętne na obu drogach odbywają się na
skrzyżowaniach.
2. Zakres stosowania węzłów, o których mowa w ust. 1, określono w tabeli:
Klasa drogiASGPG
AWAWAWA, WB(WB)
SWAWA, WBWB, WCWB, WC
GPWA, WBWB, WCWB, WC(WB, WC)
G(WB)WB, WC(WB, WC)(WB, WC)
Oznaczenia w tabeli:
WA, WB, WC - typ węzła,
(...) - Rozwiązanie dopuszczalne w uzasadnionych wypadkach.
§ 81. Węzeł, jego układ funkcjonalny i przestrzenny, rozwiązanie techniczne i
materiałowe elementów budowlanych powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób
umożliwiający przejazd każdego typu pojazdu dopuszczonego do ruchu na podstawie
przepisów prawa o ruchu drogowym.
§ 82. 1. W węźle można usytuować stacje poboru opłat, zwane dalej "SPO", zgodnie
z przepisami odrębnymi.
2. Usytuowanie SPO w węźle powinno być dostosowane do układu węzła i nie powinno
ograniczać jego właściwości użytkowych określonych w rozporządzeniu.
3. W węźle nie powinny być usytuowane żadne obiekty usługowe, do których wjazd
odbywałby się z wykorzystaniem łącznic jako dojazdów.
§ 83. W węźle typu WA:
1) wyjazd i wjazd powinny być usytuowane po prawej stronie jezdni drogi,
2) wyjazd z jezdni drogi powinien być usytuowany przed wjazdem na tę jezdnię,
3) wyjazd powinien być wyposażony w pas wyłączania, z zachowaniem wymagań, o
których mowa w § 94,
4) wjazd powinien być wyposażony w pas włączania, z zachowaniem wymagań, o
których mowa w § 96.
§ 84. W węźle typu WB:
1) droga wyższej klasy, a przy drogach tej samej klasy droga o większym
miarodajnym natężeniu ruchu, powinna być prowadzona bez zakłóceń, natomiast do
warunków lokalnych powinna być dostosowana droga niższej klasy lub przy drogach
tej samej klasy droga o mniejszym miarodajnym natężeniu ruchu,
2) wyjazd z jezdni drogi, na której relacje skrętne odbywają się bezkolizyjnie,
powinien poprzedzać wjazd na nią,
3) wyjazd i wjazd na jezdnię drogi, na której relacje skrętne odbywają się
bezkolizyjnie, powinny być usytuowane po prawej stronie tej jezdni,
4) wyjazd i wjazd, o których mowa w pkt 3, powinny być wyposażone w pasy
wyłączania i włączania, z zachowaniem wymagań, o których mowa w § 94 i § 96,
5) połączenie łącznicy z drogą niższej klasy powinno odbywać się na
skrzyżowaniu,
6) wjazd na jednojezdniową drogę niższej klasy powinien odbywać się na
skrzyżowaniu.
§ 85. W węźle typu WC:
1) można stosować, odpowiednio do potrzeb, łącznicę P4 lub dwie łącznice P1, o
których mowa w § 87, rozdzielone pasem dzielącym,
2) połączenie łącznic z drogą powinno odbywać się na skrzyżowaniu.
§ 86. Graniczne prędkości projektowe łącznic na węzłach określa tabela:
Ilustracja
1) Łącznice zaczynające się pasem wyłączania i kończące się pasem włączania.
2) Łącznice zakończone na jednym końcu skrzyżowaniem.
3) Łącznice zakończone na obu końcach skrzyżowaniami.
§ 87. 1. Jednopasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej symbolem "P1",
powinna mieć:
1) jezdnię wraz z opaskami o szerokości nie mniejszej niż 6,0 m,
2) obustronne gruntowe pobocza, każde o szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
2. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej symbolem "P2", powinna
mieć:
1) jezdnię wraz z opaskami o szerokości nie mniejszej niż 8,0 m,
2) obustronne gruntowe pobocza, każde o szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
3. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa z pasem awaryjnym, oznaczona dalej
symbolem "P3", powinna mieć:
1) jezdnię wraz z opaską z lewej strony razem o szerokości nie mniejszej niż 7,5
m,
2) pas awaryjny o szerokości 2,0 m po prawej stronie jezdni,
3) obustronne gruntowe pobocza, każde o szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
4. Dwupasowa łącznica dwukierunkowa, oznaczona dalej symbolem "P4", powinna
mieć:
1) jezdnię wraz z opaskami o szerokości nie mniejszej niż 8,0 m,
2) obustronne gruntowe pobocza, każde o szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
5. W wypadku węzła na drodze klasy S lub na drogach niższych klas dopuszcza się
zmniejszenie szerokości jezdni łącznic nie więcej niż o 1,0 m.
6. Typ łącznicy powinien być dostosowany do przewidywanego natężenia ruchu oraz
długości łącznicy.
§ 88. 1. Jezdnia wraz z opaskami na łącznicy P1, P2 lub P3 powinna mieć na
odcinku prostym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 2%
i nie większe niż 3%.
2. Jezdnia wraz z opaskami na łącznicy P4 powinna mieć na odcinku prostym w
planie dwustronne pochylenie poprzeczne, nie mniejsze niż 2% i nie większe niż
3%.
3. Jezdnia wraz z opaskami na łącznicy P1, P2, P3 lub P4 powinna mieć na łuku
kołowym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne o wartości określonej w
tabeli:
Prędkość projektowa łącznicy (km/h)Wartość promienia łuku w planie (m)
przy pochyleniu poprzecznym jezdni
2%3%4%5%6%7%
80≥580420-579350-419290-349270-289250-269
70≥365290-364235-289215-234195-214185-194
60≥250190-249155-189140-154130-139120-129
50≥160125-159100-12490-9985-8975-84
40≥9575-9460-7455-5950-5445-49
30≥6050-5940-4935-3930-3425-29
4. Zachowanie wartości pochylenia poprzecznego jezdni łącznicy, o którym mowa w
ust. 1 i 2, nie jest wymagane na krzywych przejściowych i na prostych
przejściowych przed i za łukiem kołowym, na których następuje zmiana kierunku
pochylenia poprzecznego. Strefy te powinny być tak kształtowane, żeby był
zapewniony sprawny odpływ wody.
§ 89. 1. Szerokość jezdni łącznicy powinna być zwiększona na łuku kołowym w
planie o promieniu R mniejszym niż 150 m o wartość:
1) 50/R - na łącznicy P1,
2) 70/R - na łącznicy P2, P3 lub P4.
2. Zwiększenie szerokości jezdni, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się na
krzywej przejściowej lub na prostej przejściowej, jeśli krzywa przejściowa nie
występuje.
§ 90. 1. Oś jezdni łącznicy w planie powinna składać się z odcinków prostych i
odcinków krzywoliniowych.
2. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków kołowych i
krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych.
3. Łącznica powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, żeby było
zachowane bezpieczeństwo pojazdu poruszającego się z prędkością projektową po
mokrej nawierzchni.
4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, uznaje się za spełnione, jeżeli:
1) wartości promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego jezdni
łącznicy odpowiadają wymaganiom określonym w § 88 ust. 3,
2) parametry geometryczne łącznicy nie przekraczają wartości określonych w
tabeli:
Prędkość projektowa łącznicy (km/h)Najmniejszy parametr klotoidy
(m)Największe pochylenie podłużne (%)Najmniejszy promień łuku w przekroju
podłużnym (m)
łącznicy wyjazdowejłącznicy wjazdowejwypukłegowklęsłego
na wzniesieniuna spadkuna wzniesieniuna spadkuna łuku w planiena prostej w
planie
801005445450030002000
70905445320020001400
60756556270017001000
5060655614001000750
40406667700500500
30256667500200250
3) odległość widoczności na łącznicy jest nie mniejsza niż określona w § 168.
§ 91. 1. Jezdnię zbierająco-rozprowadzającą można stosować na węźle lub na
odcinku drogi między węzłami, jeżeli taka potrzeba wynika z kierunkowego
rozkładu ruchu lub usytuowania wyjazdów i wjazdów.
2. Prędkość projektowa jezdni zbierająco-rozprowadzającej powinna wynosić 60
km/h, a wyjątkowo 70 km/h lub 80 km/h.
3. Jezdnia zbierająco-rozprowadzająca powinna być jednokierunkowa i w zależności
od miarodajnego natężenia ruchu mieć przekrój poprzeczny taki jak łącznica P1,
P2 albo P3.
4. Ukształtowanie jezdni zbierająco-rozprowadzającej w planie i w przekroju
podłużnym powinno odpowiadać wymaganiom dotyczącym łącznic, o których mowa w §
90.
§ 92. Pochylenia poprzeczne gruntowego pobocza łącznicy i jezdni
zbierająco-rozprowadzającej powinny być ustalone z zachowaniem warunków, o
których mowa w § 37 ust. 2 i 3.
§ 93. Pochylenia skarp nasypów i wykopów łącznicy i jezdni
zbierająco-rozprowadzającej powinny być ustalone z zachowaniem warunków, o
których mowa w § 42.
§ 94. 1. Wyjazd w węźle typu WA oraz wyjazd z drogi klasy A, S i GP w węźle typu
WB powinny mieć, z zastrzeżeniem ust. 9, równoległe pasy wyłączania.
2. Do pasa wyłączania, o którym mowa w ust. 1, należy:
1) klin, na którego długości pas wyłączania uzyskuje pełną szerokość,
2) odcinek zwalniania, którego długość jest mierzona od końca klina do początku
łuku kołowego łącznicy.
3. Pas wyłączania na łącznicę P1, P2 lub P3, powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż:
a) 100 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 75 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h lub 100 km/h,
c) 50 m - w pozostałych wypadkach,
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż określona w tabeli:
Różnica prędkości ∆V (km/h)Długość odcinka zwalniania (m) przy pochyleniu
podłużnym pasa wyłączania
-5%-4%-3%-2%0%2%3%4%
60280250230210190170160150
50250230210190170150140130
40220200180170150130120110
3017016015014012011010090
≤201201101009585757065
Oznaczenia: ∆V = 0,75 × Vm - Vp
gdzie:
Vm - prędkość miarodajna drogi w km/h,
Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h.
4. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien mieć pas ruchu o
szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa drogi jest większa od 80 km/h, i 3,0
m w pozostałych wypadkach oraz pas awaryjny o szerokości 2,0 m lub opaskę o
szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje
na łącznicy.
5. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, bez zmniejszenia liczby pasów ruchu
na jezdni drogi, powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż:
a) 200 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 150 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h lub 100 km/h,
c) 100 m - w pozostałych wypadkach,
2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni drogi, o
długości nie mniejszej niż 400 m.
6. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, ze zmniejszeniem o jeden liczby pasów
ruchu na jezdni drogi, powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż:
a) 100 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 75 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h,
c) 50 m - w pozostałych wypadkach,
2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni drogi, o
długości nie mniejszej niż 450 m.
7. Odcinek, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 i ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy
ruchu o szerokości nie mniejszej niż 7,0 m oraz pas awaryjny o szerokości 2,0 m.
8. Pas wyłączania, o którym mowa w ust. 3, powinien mieć wspólną krawędź odcinka
pasa o pełnej szerokości i jezdni drogi klasy A lub S, o długości nie mniejszej
niż 200 m przy prędkości miarodajnej 130 km/h, nie mniejszej niż 175 m przy
prędkości miarodajnej 110 km/h i nie mniejszej niż 150 m przy prędkości
miarodajnej poniżej 110 km/h. W odniesieniu do jezdni dróg klas GP i G
wymienione długości nie powinny być mniejsze niż odpowiednio 150 m, 125 m i 100
m.
9. W wypadku dobrej widoczności wyjazdu z jezdni drogi na łącznicę P1 może być
stosowany kierunkowy pas wyłączania, jeżeli prędkość projektowa drogi jest
mniejsza niż 120 km/h. Kierunkowy pas wyłączania powinien mieć:
1) skos 1:30 z klinem o długości 75 m,
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż określona w tabeli w ust. 3
pkt 2; jego długość jest mierzona od końca klina do początku łuku kołowego
łącznicy,
3) pas awaryjny o szerokości 2,0 m lub opaskę o szerokości co najmniej 0,5 m, w
zależności od tego, który z elementów występuje na łącznicy.
10. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do pasa ruchu, przy którym się on
znajduje.
11. Wyjazdy z dróg w węźle typu WC mogą mieć dodatkowe pasy ruchu, które są
częścią skrzyżowań na tych drogach.
§ 95. 1. Wyjazd z łącznicy i z jezdni zbierająco-rozprowadzającej, z
zastrzeżeniem ust. 8, powinny mieć równoległe pasy wyłączania.
2. Pas wyłączania z łącznicy P1 na łącznicę P1 powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to węzeł
typu WA, i nie mniejszej niż 100 m w pozostałych wypadkach.
3. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, powinien mieć pas ruchu o
szerokości 3,0 m oraz opaskę o szerokości co najmniej 0,5 m.
4. Pas wyłączania z łącznicy P2 lub P3 na łącznicę P1 powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania o długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to
łącznica P3, i nie mniejszej niż 100 m, jeżeli jest to łącznica P2.
5. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, powinien mieć pas ruchu o
szerokości 3,0 m oraz opaskę o szerokości co najmniej 0,5 m.
6. Pas wyłączania z łącznicy P3 na łącznicę P3 powinien mieć:
1) klin o długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania o wymiarach jak w ust. 4 pkt 2.
7. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy
ruchu oraz pas awaryjny o szerokościach jak na łącznicy P3.
8. W wypadku dobrej widoczności wyjazdu z łącznicy lub jezdni
zbierająco-rozprowadzającej w węźle typu WA lub WB:
1) długości klina i odcinka zwalniania na pasie wyłączania mogą być nawet o
połowę krótsze,
2) może być stosowany kierunkowy pas wyłączania.
9. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym, powinny być dostosowane do jezdni łącznicy lub jezdni
zbierająco-rozprowadzającej.
§ 96. 1. Wjazd w węźle typu WA oraz wjazd na drogę klasy A, S lub GP w węźle
typu WB powinny mieć równoległe pasy włączania, z zastrzeżeniem ust. 9,
umieszczone z prawej strony jezdni krzyżujących się dróg.
2. Do pasa włączania, o którym mowa w ust. 1, należy:
1) odcinek przyspieszania, którego długość jest mierzona od końca łuku kołowego
na łącznicy do początku klina,
2) klin, na którego długości zanika pas włączania.
3. Pas włączania z łącznic P1 lub P2 powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania o długości nie mniejszej niż określona w tabeli:
Różnica prędkości ∆V (km/h)Długość odcinka przyspieszania (m) przy
pochyleniu podłużnym pasa włączania
-5%-4%-3%-2%0%2%3%4%
60190200210230270340390450
50170180200210250320370430
40150160180190230290330400
30130140150160200250290350
≤2090100110120160200240300
Oznaczenia: ∆V = 0,75 × Vm - Vp
gdzie:
Vm - prędkość miarodajna drogi w km/h,
Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h.
2) klin o długości nie mniejszej niż:
a) 100 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 75 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h lub 100 km/h,
c) 50 m - w pozostałych wypadkach.
4. Odcinek przyspieszania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinien mieć pas ruchu
o szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa drogi jest większa od 80 km/h, i
3,0 m w pozostałych wypadkach oraz pas awaryjny o szerokości 2,0 m lub opaskę o
szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje
na łącznicy.
5. Pas włączania, o którym mowa w ust. 3, powinien mieć wspólną krawędź odcinka
pasa o pełnej szerokości i jezdni drogi klasy A lub S, na długości nie mniejszej
niż 250 m przy prędkości miarodajnej drogi 130 km/h, nie mniejszej niż 200 m
przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h i nie mniejszej niż 150 m przy
prędkości miarodajnej drogi poniżej 110 km/h. W odniesieniu do jezdni dróg klas
GP i G wymienione długości nie powinny być mniejsze niż odpowiednio 200 m, 150 m
i 100 m.
6. Podwójny pas włączania z łącznicy P3 powinien mieć:
1) dwa następujące po sobie odcinki równoległego względem krawędzi jezdni drogi
pasa włączania, każdy o długości nie mniejszej niż 500 m,
2) kliny na końcach odcinków, o których mowa w pkt 1, długości nie mniejszej
niż:
a) 100 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 75 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h lub 100 km/h,
c) 50 m - w pozostałych wypadkach,
3) szerokość:
a) 7,0 m - dwóch pasów ruchu na pierwszym odcinku przyspieszania,
b) 3,5 m - pasa ruchu na drugim odcinku,
4) pas awaryjny o szerokości 2,0 m.
7. Podwójny pas włączania z łącznicy P3, ze zwiększeniem o jeden liczby pasów
ruchu na drodze, powinien mieć:
1) odcinek równoległego względem krawędzi jezdni pasa włączania, o długości nie
mniejszej niż 500 m,
2) klin o długości nie mniejszej niż:
a) 100 m - jeżeli prędkość miarodajna drogi jest większa niż 110 km/h,
b) 75 m - przy prędkości miarodajnej drogi 110 km/h lub 100 km/h,
c) 50 m - w pozostałych wypadkach,
3) pas ruchu na odcinku przyspieszania o szerokości 3,5 m,
4) pas awaryjny o szerokości 2,0 m.
8. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa włączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do pasa ruchu, przy którym się on
znajduje.
9. Pas włączania, o którym mowa w ust. 1, powinien być stosowany, jeżeli droga w
obrębie wjazdu jest dwujezdniowa. W wypadku drogi jednojezdniowej powinien być
stosowany dodatkowy pas ruchu jak na skrzyżowaniu.
10. Wjazdy na drogi w węźle typu WC mogą mieć dodatkowe pasy ruchu, które są
częścią skrzyżowań na tych drogach.
§ 97. 1. Wjazd na łącznicę lub jezdnię zbierająco-rozprowadzającą powinien mieć
równoległy pas włączania.
2. Pas włączania, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania o długości nie mniejszej niż 90 m i szerokości 3,0 m
oraz opaskę o szerokości co najmniej 0,5 m,
2) klin o długości nie mniejszej niż 60 m.
3. W wypadku dobrej widoczności wjazdu, o którym mowa w ust. 1, w węźle typu WA
lub WB, długości odcinka przyspieszania i klina mogą być nawet o połowę krótsze
niż określone w ust. 2.
§ 98. 1. Obszar przeplatania może występować na jezdni drogi klasy S i drogach
niższych klas oraz na jezdni zbierająco-rozprowadzającej.
2. Na obszarze przeplatania powinna być zwiększona liczba pasów ruchu nie mniej
niż o jeden, na długości od 100 m do 300 m, odpowiednio do potrzeb i warunków
użytkowych.
Rozdział 15
Przejazdy drogowe i skrzyżowania z liniami kolejowymi
§ 99. Droga w obrębie przejazdu drogowego powinna być tak zaprojektowana i
wykonana, żeby nie ograniczała właściwości technicznych i użytkowych drogi, z
którą się krzyżuje.
§ 100. Skrzyżowanie drogi z linią kolejową powinno być zaprojektowane i wykonane
zgodnie z przepisami w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowanie.
DZIAŁ IV
WYPOSAŻENIE TECHNICZNE DRÓG
Rozdział 1
Urządzenia odwadniające oraz odprowadzające wodę
§ 101. 1. Urządzenia do powierzchniowego odwodnienia pasa drogowego powinny
zapewniać sprawne odprowadzenie wody.
2. Wymiary urządzeń odwadniających drogę ustala się na podstawie deszczu
miarodajnego, określonego przy prawdopodobieństwie p pojawienia się opadów, przy
czym prawdopodobieństwo to wynosi:
1) p = 10% - na drodze klasy A lub S,
2) p = 20% - na drodze klasy GP,
3) p = 50% - na drodze klasy G lub Z,
4) p = 100% - na drodze klasy L lub D.
3. Obliczenia hydrauliczne urządzeń odwadniających powinny być wykonane zgodnie
z Polską Normą.
§ 102. 1. Rowy odwadniające drogę wykonuje się w kształcie opływowym, trójkątnym
lub trapezowym.
2. Rów opływowy stosuje się na drogach klas A i S, a dopuszcza się jego
stosowanie na drodze klasy GP wyłącznie w wykopach.
3. Rów opływowy stosuje się w wykopie, przy krawędzi korony drogi, jeżeli korpus
drogi ma odwodnienie wgłębne lub jest wykonany z materiału nie wymagającego
odwodnienia wgłębnego; rów opływowy powinien być również stosowany przy
wysokości skarpy nasypu do 2 m, gdy zachodzi potrzeba odprowadzenia wody, w
wypadku niestosowania skrajnej bariery ochronnej. Szerokość rowu opływowego nie
powinna być mniejsza niż 1,5 m, a głębokość nie powinna być większa niż 1/5 jego
szerokości.
4. Rów trójkątny stosuje się na drogach klasy A, S i GP, w szczególności w celu
ułatwienia utrzymania drogi, kiedy wysokość skarpy nasypu lub wykopu jest
mniejsza niż 1,0 m. Pochylenie skarpy wewnętrznej nie powinno być większe niż
1:3, skarpy zewnętrznej nie większe niż 1:5, a głębokość rowu powinna wynikać ze
sposobu odwodnienia korpusu drogi.
5. Rów trapezowy stosuje się na drogach wszystkich klas, z zastrzeżeniem ust. 6,
a także jako rów stokowy. Dno rowu powinno mieć szerokość co najmniej 0,4 m, a
głębokość rowu nie powinna być mniejsza niż 0,5 m, przy czym jeżeli górna część
korpusu drogi jest odwadniana drenami lub warstwą odsączającą, dno rowu powinno
być poniżej poziomu wylotu drenu, sączka lub warstwy odsączającej nie mniej niż
0,2 m, a na odcinku wododziału nie mniej niż 0,1 m. Pochylenie skarpy rowu nie
powinno być większe niż 1:1,5 z zastrzeżeniem § 42.
6. Rów trapezowy, o którym mowa w ust. 5, dopuszcza się na drodze klasy A lub S,
gdy na koronie drogi przewiduje się ustawienie skrajnej bariery ochronnej.
7. Połączenie rowów, o których mowa w ust. 1, powinno być wykonane w sposób
płynny.
8. Rów stokowy stosuje się w celu przejęcia wody powierzchniowej napływającej ze
stoku; rów stokowy powinien być wykonany co najmniej 3,0 m powyżej krawędzi
przecięcia się skarpy wykopu z terenem. Rów ten nie może zmniejszać stateczności
skarpy wykopu. Gdy istnieje obawa, że rów stokowy nawodni skarpę wykopu,
powinien być uszczelniony lub odsunięty od skarpy wykopu. Pochylenie skarp rowu
stokowego nie powinno być większe niż 1:1,5.
9. W celu zapewnienia sprawnego odprowadzenia wody należy stosować pochylenie
podłużne dna rowu nie mniejsze niż 0,5%; dopuszcza się pochylenie dna rowu nie
mniejsze niż 0,2% na terenie płaskim oraz na terenie płaskim o gruntach
przepuszczalnych i odcinkach wododziału - nie mniejsze niż 0,1%. Największe
dopuszczalne pochylenie podłużne dna rowu w zależności od rodzaju gruntu lub
sposobu umocnienia jego dna określa Polska Norma.
§ 103. 1. Urządzenie ściekowe, zwane dalej "ściekiem", powinno być stosowane w
wypadku, gdy woda powierzchniowa spowodowałaby uszkodzenie elementów korpusu
drogi, oraz na obszarze, z którego odprowadzenie wody powierzchniowej
bezpośrednio do ziemi lub do odbiornika wody nie jest dopuszczalne. Ścieki mogą
być stosowane do odwodnienia elementów pasa drogowego, w szczególności:
1) jezdni, pasa awaryjnego, utwardzonego pobocza, opaski, chodnika, ścieżki
rowerowej,
2) pasa dzielącego,
3) odprowadzenia wody z krawędzi korony w wykopie skalistym lub przy ścianie
oporowej,
4) umocnienia dna rowu.
2. Ze względu na cechy użytkowe wyróżnia się następujące ścieki:
1) płaskie (przykrawężnikowe),
2) korytkowe,
3) kryte.
3. Wody powierzchniowe ze ścieku powinny być odprowadzone przez studzienki
ściekowe przykanalikiem do kanalizacji lub w wypadku braku kanalizacji -
przykanalikiem do rowu przydrożnego.
4. Dopuszcza się na drogach klasy G i drogach niższych klas odprowadzenie wody
do rowu przydrożnego, o którym mowa w ust. 3, ściekiem podchodnikowym lub
ściekiem skarpowym.
5. Zakończenie wylotu przykanalika i ścieku skarpowego, o których mowa w ust. 3
i 4, powinno chronić rów przed rozmywaniem.
6. Pochylenie podłużne dna ścieku powinno być nie mniejsze niż 0,5%; na terenie
płaskim dopuszcza się pochylenie podłużne dna ścieku nie mniejsze niż 0,2%. W
wypadku gdy ściek ma niewystarczające pochylenie podłużne, dopuszcza się łamanie
niwelety dna ścieku w celu zwiększenia pochylenia podłużnego.
7. Odległość między miejscami odprowadzenia wody ze ścieku powinna być określona
przy uwzględnieniu ilości wody spływającej z powierzchni zlewni, pochylenia
podłużnego dna ścieku i jego napełnienia. Przy pochyleniu podłużnym dna ścieku
wynoszącym 0,2% odległość ta nie powinna być większa niż 50 m.
8. Miejsca odprowadzenia wody, o których mowa w ust. 7, na terenie zabudowy
powinny być umieszczane w szczególności:
1) przed skrzyżowaniem lub przejściem dla pieszych od strony napływu wody,
2) w najniższym miejscu wklęsłego załamania niwelety dna ścieku.
9. Studzienki ściekowe powinny być zlokalizowane poza pasem ruchu, opaską,
utwardzonym poboczem lub pasem awaryjnym, cofnięte za krawędź nawierzchni. Przy
przebudowie albo remoncie ulic oraz przy budowie nowych ulic klasy G i ulic
niższych klas dopuszcza się lokalizowanie studzienek ściekowych w jezdni przy
krawężniku.
§ 104. 1. Urządzenia do powierzchniowego odwodnienia placu powinny zapewniać
sprawne odprowadzenie wody.
2. Plac powinien być podzielony na zlewnie, z których odprowadzana woda do
jednej studzienki ściekowej nie powinna mieć większej powierzchni niż 800 m2.
3. Pochylenie wzdłuż kierunku spływu wody nie powinno być mniejsze niż 0,4%.
4. Wzdłuż obrzeży zbierających wodę ze zlewni, o których mowa w ust. 2, należy
przewidzieć ścieki płaskie lub kryte, w których powinny być usytuowane
studzienki ściekowe.
§ 105. 1. Urządzenia do wgłębnego odwodnienia drogi mają na celu odprowadzenie
wody z podłoża korpusu drogowego.
2. Parametry urządzeń do odwodnienia wgłębnego drogi powinny być określone na
podstawie badań gruntowo-wodnych podłoża.
3. Odwodnienie wgłębne może być stosowane do:
1) odprowadzenia wody z warstwy odsączającej i wody przedostającej się z
powierzchni pasa drogowego do gruntu,
2) obniżenia poziomu wody gruntowej, jeżeli spód konstrukcji nawierzchni jest
wyniesiony mniej niż 1,0 m nad poziom wody gruntowej.
4. Do obniżenia poziomu wody gruntowej można stosować dreny. Dren należy
umieszczać, w zależności od potrzeb, pod dnem rowu, dnem ścieku lub w pasie
dzielącym.
5. W wypadku napływu wody gruntowej w wykopie w kierunku korpusu drogi można
stosować dren odcinający. Dren ten od strony korony drogi powinien być
uszczelniony.
6. Jeżeli woda gruntowa wypływa na skarpę wykopu, powinien być stosowany dren
skarpowy.
7. Dren powinien być umieszczony poniżej głębokości przemarzania gruntu.
Dopuszcza się wykonanie płytkiego drenu do odprowadzenia wody z warstwy
odsączającej.
8. Spadek podłużny drenu powinien być nie mniejszy niż 0,2%.
§ 106. 1. Kanalizację deszczową wykonuje się, gdy nie ma możliwości
odprowadzenia wody za pomocą urządzeń do powierzchniowego odwodnienia lub gdy
wymagają tego przepisy odrębne.
2. Przy usytuowaniu kanalizacji deszczowej w pasie drogowym powinna być
uwzględniona lokalizacja innych urządzeń i budowli podziemnych, a także
nadziemnych o głębokich fundamentach.
3. Kolektor kanalizacji deszczowej powinien być usytuowany, z zastrzeżeniem ust.
4:
1) na dwujezdniowej drodze w pasie dzielącym lub w innym uzasadnionym
technicznie miejscu poza jezdnią,
2) na jednojezdniowej drodze pod chodnikiem, pasem zieleni, poboczem lub poza
koroną drogi, jeżeli uzasadniają to względy zagospodarowania pasa drogowego.
4. Na drodze klasy Z i drogach niższych klas oraz na przebudowywanym albo
remontowanym odcinku drogi klasy GP lub G na terenie zabudowy dopuszcza się
usytuowanie kolektora kanalizacji deszczowej pod jezdnią. Studzienki rewizyjne,
o których mowa w ust. 7, powinny być usytuowane w miejscu najmniej narażonym na
działanie kół pojazdów.
5. Strop kolektora lub przykanalika powinien być zagłębiony poniżej głębokości
przemarzania gruntu. Gdy uzyskanie tego zagłębienia nie jest możliwe, w
szczególności ze względu na zapewnienie wymaganego pochylenia podłużnego, należy
przewidzieć odpowiednią ich izolację.
6. Średnica kolektora powinna być ustalona na podstawie ilości wody spływającej
z odwadnianej powierzchni oraz przy założeniu, że:
1) prędkość przepływu wody nie powinna być mniejsza niż 0,5 m/s,
2) największa prędkość przepływu nie powinna przekroczyć wartości dopuszczalnej
dla materiału, z którego kolektor jest wykonany,
3) pochylenie dna kolektora o średnicy 0,30 m nie powinno być większe niż 3,0%,
a o średnicy 1,00 m i większej co najwyżej 1,0%; przy pośrednich średnicach
kolektora jego pochylenie należy interpolować; średnica kolektora nie powinna
być mniejsza niż 0,30 m, przykanalika zaś - 0,15 m.
7. Studzienka rewizyjna powinna być stosowana, gdy kolektor zmienia kierunek,
rozgałęzia się, zmienia średnicę lub pochylenie podłużne. W innych wypadkach
studzienki te rozmieszcza się przy zachowaniu odległości określonych w Polskiej
Normie.
§ 107. 1. Indywidualne rozwiązania urządzeń odwadniających uwzględniające
specyficzne warunki otoczenia i podłoża mogą być stosowane w szczególności na
drodze przebiegającej na terenie chronionym, w niekorzystnych warunkach
gruntowo-wodnych, w terenie górskim, na obszarze osuwiskowym albo na terenie
podlegającym wpływom eksploatacji górniczej.
2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, to w szczególności:
1) szczelny przekrój poprzeczny korony drogi,
2) szczelny rów odprowadzający wody powierzchniowe,
3) kanalizacja z elastycznych rur,
4) drenaż skarpowy,
5) ekrany iłowe odcinające dopływ wody,
6) przegrody zmniejszające prędkość przepływu, kaskady, bystrotoki, rynny,
7) dreny pionowe, studnie drenarskie i chłonne.
§ 108. 1. Wody opadowe z pasa drogowego odprowadzane do odbiornika wody lub do
ziemi powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących ochrony
środowiska.
2. Wody z kanalizacji można odprowadzać do odbiornika wody kolektorem lub rowem
odpływowym, przy czym w zależności od potrzeb dla oczyszczenia odprowadzanej
wody może być stosowany rów trawiasty, o pochyleniu podłużnym dna nie
przekraczającym 0,5%, w którym mogą być stosowane przegrody. Woda z kolektora
powinna być odprowadzona do odbiornika wodnego przez urządzenia oczyszczające.
3. Jeżeli nie ma możliwości odprowadzenia nie oczyszczonej wody z urządzeń
odwadniających, powinno się stosować urządzenia zabezpieczające środowisko przed
zanieczyszczeniami spływającymi z drogi.
4. Urządzeniami, o których mowa w ust. 3, mogą być w szczególności:
1) zbiornik retencyjno-infiltracyjny - gdy zachodzi potrzeba zwolnienia odpływu
lub zatrzymania wody,
2) zbiornik infiltracyjny - gdy grunt do głębokości 1,5 m poniżej dna zbiornika
zapewnia szybkość filtracji co najmniej 1,25 cm/h i znajduje się powyżej poziomu
wody gruntowej,
3) rów infiltracyjny - gdy grunt do głębokości 1,5 m poniżej dna rowu zapewnia
szybkość filtracji co najmniej 0,7 cm/h i znajduje się powyżej poziomu wody
gruntowej,
4) rów trawiasty - gdy jest stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi
urządzeniami oczyszczającymi; powinien być pokryty gęstą trawą wysoko koszoną,
na podłożu o szybkości filtracji co najmniej 1,25 cm/h.
5. Odległość od zabudowy urządzeń, o których mowa w ust. 4, nie powinna być
mniejsza niż 8,0 m; w celu utrzymania sprawności technicznej tych urządzeń
powinien być zapewniony dojazd.
Rozdział 2
Urządzenia oświetleniowe
§ 109. 1. Droga powinna być oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu, w
szczególności:
1) gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia
uczestników ruchu,
2) w obrębie węzła lub skrzyżowania, jeżeli jedna z krzyżujących się dróg jest
oświetlona,
3) na skrzyżowaniu z drogą klasy S,
4) na skrzyżowaniu typu rondo,
5) na skrzyżowaniu skanalizowanym z wyspami w krawężnikach - jeżeli jest to
droga klasy GP,
6) między odcinkami oświetlonymi - jeżeli długość odcinka nie przekracza 500 m,
7) na odcinku przyległym do obiektu mostowego - jeżeli obiekt jest oświetlony,
8) w obrębie miejsca poboru opłat, zwanego dalej "MPO",
9) na ulicy klasy S,
10) na jednojezdniowej ulicy o czterech i większej liczbie pasów ruchu,
11) na skrzyżowaniu na terenie zabudowy, przy którym znajdują się budynki
użyteczności publicznej, przystanki komunikacji zbiorowej,
12) w obrębie przejścia dla pieszych i dojścia do przystanków komunikacji
zbiorowej na terenie zabudowy.
2. Urządzenie obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek - miejsce obsługi
podróżnych, o którym mowa w przepisach o drogach publicznych, zwane dalej "MOP",
parking dla pojazdów ciężarowych, stacja paliw powinny być oświetlone co
najmniej w części dostępnej dla uczestników ruchu.
3. Światło oświetlenia nie może zmieniać barwy znaków drogowych.
4. Między oświetlonym a nie oświetlonym odcinkiem drogi powinna być wykonana
strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie
mniejszej niż:
1) 200 m - na drodze klasy A lub S,
2) 100 m - na drodze klasy GP i drogach niższych klas.
5. Słupy oświetleniowe powinny być tak usytuowane, aby nie powodowały zagrożenia
bezpieczeństwa ruchu i nie ograniczały widoczności. Słupy oświetleniowe oraz
oprawy oświetleniowe powinny być umieszczone poza skrajnią drogi, o której mowa
w § 54.
6. Odległość lica słupa oświetleniowego nie powinna być mniejsza niż:
1) 1,0 m - od krawędzi jezdni nie ograniczonej krawężnikami,
2) 0,5 m - od krawędzi pasa awaryjnego, pasa postojowego, utwardzonego pobocza
lub opaski,
3) 1,0 m - od lica krawężnika na drodze klasy S lub GP,
4) 0,5 m - od lica krawężnika na drodze klasy G i drogach niższych klas,
przy spełnieniu wymagań, o których mowa w § 130.
7. Wymagania dotyczące natężenia oświetlenia i rozmieszczenia punktów świetlnych
określa Polska Norma.
Rozdział 3
Obiekty i urządzenia obsługi uczestników ruchu
§ 110. 1. Droga w zależności od potrzeb może być wyposażona w obiekty i
urządzenia obsługi uczestników ruchu. Do obiektów tych i urządzeń zalicza się w
szczególności MOP, punkty kontroli samochodów ciężarowych, MPO, zatoki
postojowe, zatoki autobusowe, perony tramwajowe, pętle autobusowe, place do
zawracania, mijanki, przejścia dla pieszych.
2. Obiekty i urządzenia, o których mowa w ust. 1, mogą znajdować się w obrębie
korony lub poza koroną drogi w zależności od ich przeznaczenia.
3. Odległość obiektów budowlanych przeznaczonych do obsługi pojazdów i
uczestników ruchu od krawędzi jezdni drogi nie powinna być mniejsza niż
określona w przepisach o drogach publicznych.
4. Obiekty i inne przeszkody ograniczające widoczność powinny być usytuowane
poza wymaganym polem widoczności, o którym mowa w rozdziale 2 działu VII.
§ 111. 1. Odległość między sąsiednimi MOP na drodze klasy A powinna być nie
mniejsza niż 15 km, a odległość MOP od przejścia granicznego - nie mniejsza niż
3,0 km. Przy przebudowie albo remoncie drogi klasy A, w wypadku istniejących
obiektów i urządzeń obsługi uczestników ruchu, dopuszcza się zmniejszenie do 50%
tych odległości.
2. Odległość między sąsiednimi MOP na drodze klasy S powinna być nie mniejsza
niż 10 km, a odległość MOP od przejścia granicznego - nie mniejsza niż 1,5 km.
Przy przebudowie albo remoncie drogi klasy S, w wypadku istniejących obiektów i
urządzeń obsługi uczestników ruchu, dopuszcza się zmniejszenie do 50% tych
odległości.
§ 112. 1. MOP na drodze klasy A lub S powinien zapewnić obsługę uczestników
ruchu w zakresie, o którym mowa w § 114. Przy przebudowie albo remoncie drogi
klasy S dopuszcza się odrębne usytuowanie istniejących obiektów i urządzeń
obsługi uczestników ruchu przy dodatkowej jezdni, która powinna być połączona z
jezdnią drogi klasy S jednym wyjazdem i wjazdem.
2. Odległość między wyjazdem i wjazdem z MOP jest określona w § 166 ust. 2.
§ 113. 1. Połączenie obiektu lub urządzenia obsługi uczestników ruchu z drogą,
jeżeli nie jest ono usytuowane bezpośrednio przy jezdni, powinno być zapewnione
za pomocą dwu- lub jednokierunkowego wyjazdu i wjazdu.
2. Wyjazd i wjazd na drogę klasy A lub S z obiektu i urządzenia obsługi
uczestników ruchu powinny być zlokalizowane oddzielnie dla każdego kierunku
ruchu.
3. Na drodze klasy GP i drogach niższych klas o dwóch jezdniach oraz na
jednojezdniowej drodze o miarodajnym natężeniu ruchu większym niż 800 P/h,
połączenie obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu z drogą powinno być
wykonane oddzielnie dla każdego kierunku ruchu.
4. Na jednojezdniowej drodze klasy GP i drogach niższych klas o prędkości
miarodajnej powyżej 70 km/h dopuszcza się wykonanie wyjazdu i wjazdu na drogę z
obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu dla obu kierunków ruchu po jednej
stronie drogi, jeżeli natężenie miarodajne ruchu nie jest większe niż 400 P/h.
Przy większym miarodajnym natężeniu ruchu w obrębie wyjazdu z drogi do tych
urządzeń należy zapewnić dodatkowy pas ruchu dla skrętów w lewo.
5. Na drogach nie wymienionych w ust. 2, 3 i 4 wyjazdy i wjazdy na drogę z
obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu mogą być usytuowane dla jednego
lub obu kierunków ruchu, jeśli nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu.
6. Zatoka autobusowa, niezależnie od klasy drogi, powinna być przeznaczona do
ruchu w jednym kierunku.
7. Wyjazd z drogi do obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu i wjazd na
drogę nie mogą być usytuowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu
drogowego, a w szczególności:
1) w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła,
2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na drogę,
3) na odcinku drogi o pochyleniu niwelety większym niż 4%,
4) nie bliżej wierzchołka łuku wypukłego niż wymagana odległość widoczności na
zatrzymanie,
5) na odcinku występowania dodatkowego pasa ruchu.
8. Połączenie obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu do drogi klasy A
lub S powinno być wyposażone w pasy wyłączania i włączania.
9. Połączenie obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu do dwujezdniowych
dróg klasy GP i dróg niższych klas powinno być wyposażone w dodatkowe pasy
ruchu. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać dodatkowe pasy ruchu, są
określone w § 66-69.
10. Przedłużeniem pasa włączania powinien być pas awaryjny, a dodatkowego pasa
ruchu - utwardzone pobocze, o długości nie mniejszej niż 100 m i o szerokości
nie mniejszej niż 2,0 m.
§ 114. 1. W celu określenia cech użytkowych MOP wyróżnia się następujące ich
rodzaje:
1) MOP I - o funkcji wypoczynkowej: wyposażony w stanowiska postojowe (parking),
jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne i oświetlenie; dopuszcza
się wyposażenie w obiekty małej gastronomii,
2) MOP II - o funkcji wypoczynkowo-usługowej: wyposażony w obiekty, o których
mowa w pkt 1, oraz w stację paliw, stanowiska obsługi pojazdów, obiekty
gastronomiczno-handlowe, informacji turystycznej,
3) MOP III - o funkcji wypoczynkowej i usługowej: wyposażony w obiekty, o
których mowa w pkt 2, obiekty noclegowe oraz w zależności od potrzeb w agendy
poczty, banku, biur turystycznych, biur ubezpieczeniowych.
2. MOP I usytuowany naprzeciw MOP II lub MOP III ze względu na bezpieczeństwo
ruchu należy połączyć bezkolizyjnym przejściem dla pieszych.
3. Liczbę stanowisk postojowych w części parkingowej należy określić
indywidualnie z uwzględnieniem w szczególności średniego dobowego ruchu w roku,
wyrażonego w pojazdach na dobę (P/d), zwanego dalej "SDR" i częstotliwości
występowania MOP oraz ograniczeń wynikających z oceny oddziaływania na
środowisko.
§ 115. 1. Rodzaje MOP, o których mowa w § 114, ustala się w programie
zagospodarowania drogi.
2. W części parkingowej MOP, w zależności od potrzeb, należy wykonać stanowiska
do kontroli technicznej pojazdów oraz stanowiska postojowe dla pojazdów
przewożących materiały niebezpieczne. Wymiary i liczbę stanowisk do kontroli
pojazdów ustala się indywidualnie. Wymagania dotyczące usytuowania stanowisk
postojowych dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne określa § 160.
3. Na obszarze MOP dopuszcza się umieszczanie reklam i tablic informacyjnych nie
związanych z organizacją ruchu pojazdów, zgodnie z odrębnymi przepisami.
4. W obrębie MOP w każdym zespole stanowisk postojowych dla samochodów osobowych
powinny być zapewnione nie mniej niż dwa stanowiska postojowe dla samochodów
osób niepełnosprawnych, specjalnie oznakowane i usytuowane blisko wejść do
budynków użyteczności publicznej.
5. Uskok o wysokości od 2 cm do 15 cm między chodnikiem a jezdnią lub innym
urządzeniem użytkowanym przez osoby niepełnosprawne powinien być wyposażony w
rampę o szerokości co najmniej 0,90 m i pochyleniu nie większym niż 15%. Przy
uskokach większych niż 15 cm powinny być stosowane pochylnie lub schody, z
zachowaniem warunków określonych w § 45.
6. MOP powinien być wyposażony w sprzęt i urządzenia ochrony przeciwpożarowej,
zgodnie z warunkami określonymi w przepisach dotyczących ochrony
przeciwpożarowej.
7. Wody powierzchniowe i bytowo-gospodarcze odprowadzone z obiektów i urządzeń
obsługi uczestników ruchu wymagają oczyszczenia przed odprowadzeniem ich do
odbiorników lub do ziemi, zgodnie z przepisami o ochronie i kształtowaniu
środowiska.
§ 116. 1. Wymiary stanowisk postojowych, w zależności od ich usytuowania w
stosunku do krawędzi jezdni, nie powinny być mniejsze niż określone w tabelach:
1) dla samochodów osobowych:
Rodzaj pojazduUsytuowanie pod kątem (°)*)Długość (m)Szerokość (m)
Samochód osobowy904,502,30
06,002,50
Samochód osobowy z przyczepą010,002,50
Samochód dla osób niepełnosprawnych904,503,60
*) Wymiary stanowisk postojowych przy innych kątach usytuowania w stosunku do
krawędzi jezdni powinny być ustalone z zachowaniem wymiarów podanych dla kąta
90°.
2) dla samochodów ciężarowych i autobusów:
Rodzaj pojazduUsytuowanie pod kątem (°)2)Długość (m)Szerokość (m)
Samochód ciężarowy908,003,50
015,003,00
Autobus9010,004,00
019,003,00
Samochód ciężarowy z przyczepą lub członowy901)19,003,50
601)19,003,50
030,003,00
1) Stanowiska postojowe samochodów ciężarowych z przyczepami lub członowych
powinny być wykonane jako przelotowe.
2) Wymiary stanowisk postojowych przy innych kątach usytuowania w stosunku do
krawędzi jezdni powinny być ustalone z zachowaniem wymiarów podanych dla kąta
90°.
2. Szerokość jezdni manewrowej przy stanowiskach postojowych nie powinna być
mniejsza niż określono w tabeli:
Rodzaj pojazduUsytuowanie stanowiska w stosunku do krawędzi jezdni
(°)Szerokość jezdni manewrowej (m)*)
Samochód osobowy905,00
604,00
453,50
03,00
Samochód ciężarowy9012,00
607,50
456,00
03,50
Autobus9016,00
6010,00
457,50
03,50
*) Przy kącie innym niż podany w tabeli powinna być przyjęta szerokość jezdni
manewrowej jak dla najbliższego kąta większego.
3. Pozostałe parametry techniczne:
1) jezdni manewrowej nie powinny być mniejsze niż określono w tabeli:
Parametr jezdniJednostka miaryRodzaj pojazdu użytkującego jezdnię
osobowyosobowy z przyczepąciężarowy lub autobus
Szerokość jezdni jednokierunkowej:
1) bez krawężnikówm3,003,504,50
2) w krawężnikachm4,504,504,50
Promień łuku:
1) w planiem153030
2) w przekroju podłużnym:
a) wypukłym250250250
b) wklęsłym150150150
Promień wewnętrznej krawędzi jezdnim6,0010,0010,00
Prędkość projektowakm/h30
2) pochylenie stanowisk postojowych nie powinno być większe niż:
a) 2,5% - jeżeli jest to pochylenie podłużne,
b) 2,5% - jeżeli jest to pochylenie poprzeczne nawierzchni twardej ulepszonej,
c) 3,5% - jeżeli jest to pochylenie poprzeczne nawierzchni twardej nie
ulepszonej.
§ 117. 1. Zgodnie z przepisami odrębnymi w odległości nie większej niż 25 km od
przejścia granicznego, na którym są odprawiane samochody ciężarowe, powinien być
zlokalizowany parking ze stanowiskami postojowymi dla tych samochodów.
2. Wyjazd i wjazd na drogę z parkingu, o którym mowa w ust. 1, powinny być
wykonane zgodnie z warunkami określonymi w § 113 ust. 7.
§ 118. 1. Na drodze klasy GP i drogach niższych klas, poza terenem zabudowy,
dopuszcza się usytuowanie zatoki postojowej w obrębie korony drogi, gdy nie ma
warunków do wykonania parkingu poza nią.
2. Na drodze zaliczonej do sieci dróg międzynarodowych zgodnie z odrębnymi
przepisami oraz na drodze o prędkości miarodajnej nie mniejszej niż 80 km/h,
zatoka postojowa powinna być oddzielona od jezdni bocznym pasem dzielącym o
szerokości nie mniejszej niż 1,50 m. Boczny pas dzielący powinien być odsunięty
od krawędzi jezdni o 0,50 m.
3. Zatoka postojowa powinna mieć co najmniej 2 stanowiska postojowe, a pojazdy
stojące w zatoce nie powinny ograniczać widoczności urządzeń drogi mających
wpływ na bezpieczeństwo ruchu.
4. Ustala się następujące parametry zatoki postojowej poza terenem zabudowy:
1) szerokość zatoki przy jezdni drogi - 3,0 m; w uzasadnionych wypadkach
dopuszcza się szerokość nie mniejszą niż 2,5 m, a za bocznym pasem dzielącym -
szerokość nie mniejszą niż 3,5 m,
2) pochylenie podłużne jezdni w zatoce nie powinno przekraczać 2,5%, a jej
pochylenie poprzeczne powinno być zgodne z pochyleniem jezdni drogi,
3) skos wyjazdowy z drogi powinien być nie większy niż 1:3, a skos wjazdowy na
drogę - nie większy niż 1:1, wyokrąglone łukami kołowymi.
5. Na ulicy klasy G i ulicach niższych klas zatoki postojowe dla samochodów
osobowych można wykonywać przy jezdni. W zależności od warunków
zagospodarowania, miejsca postojowe mogą być w stosunku do krawędzi jezdni
równoległe, prostopadłe lub ukośne. Wymiary i parametry techniczne miejsc
postojowych określa § 116.
6. Na nowych ulicach klasy G zatoka postojowa powinna być oddzielona od jezdni
pasem manewrowym o szerokości nie mniejszej niż 2,5 m.
7. Ustala się następujące parametry zatoki postojowej na terenie zabudowy:
1) szerokość zatoki przy jezdni od 2,5 m do 4,5 m - w zależności od usytuowania
miejsc postojowych,
2) pochylenie podłużne jezdni nie powinno przekraczać 2,5%, a jej pochylenie
poprzeczne nie powinno być mniejsze niż 2% i zapewniać sprawne odprowadzenie
wody,
3) skos wyjazdowy i wjazdowy z miejsc postojowych równoległych - powinien być
nie większy niż 1:1,
4) załomy krawędzi jezdni powinny być wyokrąglone łukami o promieniu nie
mniejszym niż 2,0 m.
§ 119. 1. Zatokę autobusową, ze względu na bezpieczeństwo ruchu, należy
usytuować:
1) na prostym w planie odcinku drogi lub na łuku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7,
2) za skrzyżowaniem,
3) na drodze jednojezdniowej z przesunięciem w kierunku ruchu względem zatoki
dla kierunku przeciwnego,
4) na odcinku drogi o pochyleniu podłużnym nie większym niż:
a) 2,5% - na drogach klasy S i GP,
b) 4,0% - na drogach klasy G i drogach niższych klas.
2. Przy przebudowie albo remoncie drogi na terenie zabudowy dopuszcza się
wyjątkowo inne usytuowanie zatoki autobusowej niż określono w ust. 1 pkt 2.
3. Na drodze klasy S można, z uwzględnieniem wymagań bezpieczeństwa ruchu,
usytuować zatokę autobusową:
1) przy pasie awaryjnym - na odcinku między skrzyżowaniami lub węzłami za
bocznym pasem dzielącym i połączoną z jezdnią drogi pasem wyłączania i
włączania,
2) w obrębie węzła - przy jezdni zbierająco-rozprowadzającej lub jezdni
wydzielonej dla autobusów i połączoną z jezdnią drogi pasem wyłączania i
włączania.
4. Na drodze klasy GP zaliczonej do sieci dróg międzynarodowych, o prędkości
miarodajnej nie mniejszej niż 100 km/h, zatoka autobusowa powinna być oddzielona
od jezdni bocznym pasem dzielącym.
5. Na dwupasowej drodze dwukierunkowej klasy G, Z lub L, gdy przewiduje się
zbiorową komunikację autobusową i natężenie miarodajne ruchu wynosi co najmniej
400 P/h, powinny być wykonane zatoki autobusowe. Przy przebudowie albo remoncie
drogi dopuszcza się odstępstwo od wykonania zatoki, jeżeli jest zapewniona
wymagana odległość widoczności na zatrzymanie.
6. Można wykonać zatokę autobusową po wewnętrznej stronie łuku w planie, jeżeli:
1) na terenie zabudowy - jest zapewniona odległość widoczności na zatrzymanie,
2) poza terenem zabudowy - prędkość miarodajna nie jest większa niż 70 km/h, a
widoczność przed i za zatoką jest zapewniona na odległość co najmniej 1,5 raza
większą niż wymagana odległość widoczności na zatrzymanie.
7. Można wykonać zatokę autobusową po zewnętrznej stronie łuku w planie lub za
wierzchołkiem wypukłego łuku w przekroju podłużnym, jeżeli widoczność przed
zatoką jest zapewniona na odległość co najmniej równą wymaganej odległości
widoczności na zatrzymanie. Zatoka autobusowa na łuku w planie powinna być
oddzielona od jezdni bocznym pasem dzielącym.
8. Zatoka autobusowa powinna być wykonana, z zastrzeżeniem ust. 9, o parametrach
nie mniejszych niż:
1) długość krawędzi zatrzymania - 20,0 m,
2) szerokość zatoki przy jezdni - 3,0 m,
3) szerokość zatoki - 3,5 m, jeżeli jest ona oddzielona od jezdni bocznym pasem
dzielącym,
4) wyokrąglenie załomów krawędzi jezdni łukami o promieniu - 30,0 m,
5) szerokość peronu - 1,5 m,
6) pochylenie poprzeczne jezdni w zatoce 2,0%, skierowane do krawędzi jezdni
drogi lub zgodnie z jej pochyleniem, w zależności od warunków odwodnienia.
Skos wyjazdowy z drogi nie powinien być większy niż 1:8, a skos wjazdowy na
drogę nie większy niż 1:4.
9. Dopuszcza się na ulicach klasy G, L i D inne parametry zatoki autobusowej
dostosowane do wymiarów pojazdów, dla których jest ona przeznaczona.
10. Urządzenie dla ochrony pieszych przed warunkami atmosferycznymi (wiata),
powinno być oddzielne dla każdego kierunku ruchu i odsunięte od wewnętrznej
krawędzi zatoki co najmniej o 1,5 m, a jeżeli zatoka nie jest wykonywana - nie
mniej niż 2,5 m od krawędzi jezdni drogi. Urządzenie to nie może ograniczać
widoczności na drodze i w obrębie skrzyżowania.
§ 120. 1. Ulica z torowiskiem tramwajowym powinna mieć perony przystanków
tramwajowych. Peron przystanku powinien mieć szerokość dostosowaną do natężenia
ruchu pasażerskiego w godzinie szczytowej. Przy przebudowie albo remoncie ulicy
klasy G i ulic niższych klas dopuszcza się odstępstwo od wykonania peronu.
2. Szerokość peronu, do którego dojście jest w poziomie jezdni lub przejściem
nadziemnym (kładką), powinna być nie mniejsza niż 3,50 m, a przy dojściu do
peronu przejściem podziemnym - nie mniejsza niż 4,50 m.
3. Przy przebudowie albo remoncie ulicy klasy G lub Z peron, do którego dojście
jest w poziomie jezdni, może mieć szerokość nie mniejszą niż 2,0 m, jeżeli
szerokość ta jest wystarczająca dla ruchu pasażerskiego, o którym mowa w ust. 1.
Na peronie o szerokości 2,0 m nie stosuje się wiaty peronowej.
4. Rampa łącząca peron z przejściem dla pieszych w poziomie jezdni powinna mieć
szerokość równą peronowi i pochylenie nie większe niż 8%, dla umożliwienia
korzystania z peronu przez osoby niepełnosprawne.
5. Długość peronu powinna być nie mniejsza niż 30,0 m. Jeżeli natężenie ruchu
pociągów tramwajowych na godzinę wynosi więcej niż 30, długość peronu powinna
być wykonana dla dwóch pociągów.
6. Peron w stosunku do główki szyny powinien być wyniesiony nie mniej niż o 0,1
m.
7. Części budowlane urządzeń technicznych peronu od strony torowiska powinny być
oddalone od krawędzi peronu co najmniej o 0,75 m. Dopuszcza się przewężenie do
0,50 m, jeżeli w odległości nie większej niż 20,0 m od niego jest wnęka, która
zapewnia pas bezpieczeństwa o szerokości nie mniejszej niż 0,75 m.
8. Na peronie od strony jezdni należy przewidzieć miejsce na ogrodzenie, a w
wypadku nowych ulic klasy G i ulic wyższych klas - na barierę. Odległość
ogrodzenia lub bariery od krawędzi jezdni powinna wynosić nie mniej niż 0,5 m,
jeżeli peron jest obramowany wystającym krawężnikiem.
9. Pochylenie poprzeczne peronu powinno zapewniać sprawne odprowadzenie wody
opadowej.
§ 121. 1. Zjazd z drogi do urządzeń obsługi miejsca widokowego, kultu lub
pamięci narodowej powinien spełniać wymagania określone w § 78.
2. Na drodze klasy GP usytuowanie obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1,
powinno uniemożliwiać przekraczanie jezdni tej drogi przez pieszych.
§ 122. 1. Połączenie terminalu do odpraw celnych samochodów ciężarowych z drogą
klasy A lub S powinno być wykonane przez węzeł, a w wypadku drogi klasy S
dopuszcza się przez skrzyżowanie. Połączenie to z drogą klasy GP i drogami
niższych klas powinno być wykonane przez skrzyżowanie.
2. Na dwupasowej drodze dwukierunkowej między granicą a przejściem granicznym,
jeżeli przejście nie jest usytuowane na granicy państwowej, powinien być
wykonany dodatkowy pas ruchu dla straży granicznej, straży pożarnej, służb
medycznych i służb specjalnych.
3. Na odcinku drogi do przejścia granicznego dopuszcza się wykonanie dodatkowego
pasa postojowego o szerokości nie mniejszej niż 3,0 m, umieszczonego przy jezdni
po jej prawej stronie z zewnętrzną opaską o szerokości w przedziale 0,5 m - 1,0
m i z gruntowym poboczem o szerokości od 0,75 m do 1,25 m. Długość dodatkowego
pasa postojowego należy dostosować do wielkości natężenia ruchu granicznego,
rodzajowej struktury ruchu i sposobu odprawy granicznej.
§ 123. 1. Przy przebudowie albo remoncie drogi klasy S odległość między wyjazdem
i wjazdem sąsiadujących istniejących stacji paliw powinna spełniać warunki
określone w § 111 ust. 2 i § 112.
2. Na drodze klasy GP odległość między zjazdami sąsiadujących stacji paliw nie
powinna być mniejsza niż:
1) 5 km - poza terenem zabudowy,
2) 2 km - na terenie zabudowy.
Zjazdy powinny spełniać warunki określone w § 113 ust. 3 i 4.
3. Wyjazd i wjazd na drogę klasy S i zjazdy z dróg niższych klas do stacji paliw
powinny spełniać warunki określone w § 113 ust. 7.
§ 124. 1. Pętla autobusowa powinna mieć parametry nie mniejsze niż:
1) promień wewnętrznej krawędzi jezdni na pętli - 12,0 m,
2) szerokość jezdni - 6,0 m,
3) wyokrąglenie załomu krawędzi jezdni na pętli i jezdni drogi - łukiem o
promieniu 20,0 m.
2. Peron przy pętli autobusowej powinien spełniać wymagania określone w § 119
ust. 8.
3. Wyjazd i wjazd na drogę z pętli autobusowej powinny spełniać warunki
określone w § 113 ust. 7.
§ 125. 1. W wypadku nieprzelotowego zakończenia drogi klasy L lub D wykonuje się
plac do zawracania samochodów.
2. Plac do zawracania samochodów powinien spełniać następujące warunki:
1) dla samochodów osobowych - mieć promień nie mniejszy niż 6,0 m,
2) dla samochodów ciężarowych - mieć promień nie mniejszy niż 9,0 m lub kształt
kwadratu o wymiarach nie mniejszych niż 12,5 m × 12,5 m.
3. Plac do zawracania samochodów może mieć inne wymiary i kształt w planie,
jeśli będą spełnione warunki zawracania samochodów, o których mowa w ust. 2.
4. W wypadku gdy droga klasy L lub D jest zaliczona do dróg pożarowych, plac do
zawracania powinien mieć wymiary nie mniejsze niż 20,0 m × 20,0 m.
§ 126. 1. Jeżeli łączna szerokość utwardzonej części jednopasowej drogi klasy D
jest mniejsza niż 5,0 m, powinny być stosowane mijanki. Odległość między
mijankami powinna zapewnić ich wzajemną widoczność. Dopuszcza się stosowanie
mijanek na drogach klasy Z i L, jeżeli jezdnia jest realizowana etapowo jako
jednopasowa.
2. Mijankę lokalizuje się:
1) na prostym w planie odcinku drogi,
2) po zewnętrznej stronie łuku w planie,
3) w obrębie skrzyżowania jako dodatkowy pas ruchu.
3. Długość mijanki bez skosów powinna wynosić nie mniej niż 25,0 m. Całkowita
szerokość jezdni w obrębie mijanki powinna być nie mniejsza niż 5,0 m, a na łuku
w planie powiększona o wartość poszerzenia. Skosy wyjazdowy i wjazdowy powinny
być nie większe niż 1:2.
4. Pochylenie poprzeczne i podłużne jezdni mijanki powinny być zgodne z
pochyleniami jezdni drogi. Dopuszcza się wykonanie pochylenia poprzecznego
przeciwnego w stosunku do pochylenia jezdni drogi, jeżeli uzyskuje się lepsze
warunki odwodnienia.
§ 127. 1. Wyróżnia się następujące przejścia dla pieszych:
1) w poziomie jezdni, z sygnalizacją świetlną lub bez sygnalizacji,
2) bezkolizyjne podziemne (tunel) lub nadziemne (kładka).
2. Usytuowanie przejść dla pieszych ustala się w projekcie organizacji ruchu
drogi z uwzględnieniem potrzeb pieszych. Przejście dla pieszych umieszcza się:
1) w obrębie skrzyżowania,
2) między skrzyżowaniami,
3) w miejscu przecięcia samodzielnego ciągu pieszego z drogą.
3. Na drodze klasy A lub S powinny być bezkolizyjne przejścia dla pieszych. Na
drodze klasy S dopuszcza się przejścia dla pieszych w poziomie jezdni, jeżeli:
1) droga jest budowana etapowo,
2) na skrzyżowaniu jest sygnalizacja świetlna.
4. Na ulicy klasy GP, G lub Z przejścia dla pieszych powinny być usytuowane w
odległościach nie mniejszych niż 100 m, jeżeli nie ma sygnalizacji świetlnej.
5. Odległość przejścia dla pieszych z sygnalizacją świetlną od skrzyżowania lub
sąsiedniego przejścia dla pieszych z sygnalizacją świetlną nie powinna być
mniejsza niż:
a) na ulicy klasy GP - 600 m,
b) na ulicy klasy G - 400 m,
c) na ulicy klasy Z - 200 m.
6. Przy przebudowie albo remoncie ulic klasy G i Z dopuszcza się w uzasadnionych
wypadkach zmniejszenie odległości, o których mowa w ust. 5, do 50%.
7. Na drodze klasy GP i drogach niższych klas, poza terenem zabudowy, przejścia
dla pieszych powinny być usytuowane z uwzględnieniem bezpieczeństwa ruchu:
1) w obrębie skrzyżowań,
2) między skrzyżowaniami w ciągu pieszych, przy zapewnieniu widoczności
przejścia z odległości nie mniejszej niż wymagana odległość widoczności na
zatrzymanie.
8. Szerokość przejścia dla pieszych w poziomie jezdni nie powinna być mniejsza
niż 4,0 m.
9. Na przejściu dla pieszych powinna być umieszczona wyspa dzieląca jezdnię
ograniczona krawężnikami o szerokości nie mniejszej niż 2,0 m, w szczególności:
1) na jezdni dwukierunkowej między skrzyżowaniami, o liczbie pasów co najmniej
4,
2) na skrzyżowaniu bez wyspy dzielącej kierunki ruchu, jeżeli liczba pasów ruchu
wynosi co najmniej 4,
3) między jezdnią a torowiskiem, w wypadku wydzielonego torowiska tramwajowego,
4) na odcinku drogi dwupasowej z uspokojeniem ruchu.
10. Przejście dla pieszych w obrębie wyspy albo pasa dzielącego powinno być w
poziomie jezdni. Dopuszcza się wykonanie rampy na szerokości przejścia o
pochyleniu nie większym niż 15%. Wyniesienie krawężnika wyspy albo pasa
dzielącego na przejściu dla pieszych nie powinno być większe niż 2 cm.
11. W obrębie przejścia dla pieszych, na połączeniu chodnika z jezdnią, należy
wykonać rampę o szerokości nie mniejszej niż 0,9 m i pochyleniu nie większym niż
15%.
12. Szerokość bezkolizyjnego przejścia dla pieszych nie powinna być mniejsza
niż:
1) 3,0 m - jeżeli jest to przejście nadziemne,
2) 4,5 m - jeżeli jest to przejście podziemne.
13. Dojście do bezkolizyjnego przejścia dla pieszych powinno być wyposażone w
pochylnie, jeżeli przejście dostosowane do osób niepełnosprawnych jest w
odległości większej niż 200 m. Warunki techniczne pochylni są określone w § 45.
14. Na drodze poza terenem zabudowy dojście do bezkolizyjnego przejścia dla
pieszych może być wyposażone w schody na zasadach określonych w warunkach
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich
usytuowanie, przy czym szerokość schodów dwukierunkowych nie powinna być
mniejsza niż 2 m.
15. W wypadku intensywnego ruchu pieszych dopuszcza się stosowanie ruchomych
pochylni i schodów.
Rozdział 4
Urządzenia techniczne drogi
§ 128. Na drodze powinno być przewidziane miejsce na urządzenia techniczne
określone w odrębnych przepisach, w taki sposób, aby gwarantowało to bezpieczne
korzystanie z drogi.
§ 129. 1. Na drodze, w tym na łącznicy węzła lub jezdni
zbierająco-rozprowadzającej, powinno się stosować bariery ochronne, zwane dalej
"barierami", z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 2 i 3.
2. Odległość lica prowadnicy stalowej bariery lub podstawy betonowej bariery
pełnej powinna wynosić nie mniej niż:
1) 0,50 m - licząc od krawędzi pasa awaryjnego albo utwardzonego pobocza,
2) 1,00 m - licząc od krawędzi pasa ruchu drogi klasy Z i dróg wyższych klas,
3) 0,75 m - licząc od krawędzi pasa ruchu drogi klasy L lub D.
3. Dopuszcza się odległość lica prowadnicy stalowej bariery lub podstawy
betonowej bariery pełnej od krawędzi pasa ruchu 0,5 m, jeżeli na krawędzi pasa
ruchu znajduje się krawężnik o wysokości co najmniej 0,12 m.
§ 130. 1. Bariera skrajna na drodze klasy A lub S powinna być stosowana w
wypadku, gdy:
1) wysokość nasypu, mierzona na krawędzi korony drogi, jest większa niż 2,00 m,
a nachylenie skarpy jest większe niż 1:3,
2) u podnóża nasypu znajduje się obiekt lub przeszkoda niebezpieczna dla
uczestników ruchu,
3) nasyp jest ograniczony ścianą oporową, której wysokość jest większa niż 1,50
m,
4) przy krawędzi korony drogi znajduje się obiekt lub przeszkoda, której
odległość od krawędzi pasa awaryjnego jest mniejsza niż 1,25 m lub od krawędzi
pasa ruchu mniejsza niż 3,50 m,
5) na zewnętrznej stronie łuku w planie, w odległości mniejszej niż 1,50 m od
krawędzi korony drogi, może wystąpić zagrożenie dla uczestników ruchu,
6) w odległości od krawędzi pasa ruchu mniejszej niż 15,00 m znajduje się tor
kolejowy lub tramwajowy w poziomie drogi, w wykopie albo na nasypie niższym niż
1,80 m.
2. Bariera na pasie dzielącym na drodze klasy A lub S powinna być stosowana w
wypadku, gdy:
1) szerokość pasa dzielącego z opaskami jest mniejsza niż 6,00 m,
2) na pasie dzielącym znajduje się obiekt lub przeszkoda, której odległość od
krawędzi pasa ruchu jest mniejsza niż 3,50 m,
3) po przeciwnych stronach drogi są usytuowane obiekty i urządzenia obsługi
uczestników ruchu.
3. Bariera skrajna na drodze klasy GP i drogach niższych klas powinna być
stosowana w wypadku gdy:
1) wysokość nasypu, mierzona od krawędzi korony drogi, jest większa niż 3,50 m i
nachylenie skarpy jest większe niż 1:3,
2) u podnóża nasypu znajduje się obiekt lub przeszkoda niebezpieczna dla
uczestników ruchu,
3) nasyp jest ograniczony ścianą oporową, której wysokość jest większa niż 1,50
m,
4) przy krawędzi korony drogi znajduje się obiekt lub przeszkoda, z wyłączeniem
słupów oświetleniowych na drodze klasy G i drogach klas niższych, której
odległość od krawędzi utwardzonego pobocza jest mniejsza niż 1,25 m lub od
krawędzi pasa ruchu mniejsza niż 2,00 m,
5) w odległości od krawędzi pasa ruchu mniejszej niż 10,00 m, znajduje się w
szczególności zalew, urwisko, tor kolejowy lub tramwajowy, w poziomie drogi, w
wykopie albo na nasypie niższym niż 1,80 m.
4. Bariera na pasie dzielącym drogi klasy GP i drogach niższych klas powinna być
stosowana w wypadku, gdy:
1) na pasie dzielącym znajduje się obiekt lub przeszkoda, z wyłączeniem słupów
oświetleniowych na drodze klasy G i drogach klas niższych, których odległość od
krawędzi pasa ruchu jest mniejsza niż 2,50 m,
2) w obrębie łuku w planie, skrzyżowania i węzła wymagają tego warunki
bezpieczeństwa.
5. Bariera betonowa pełna może być stosowana w szczególności:
1) na wąskim pasie dzielącym,
2) jako bariera osłonowa przy obiekcie i przeszkodzie,
3) jako bariera skrajna w tunelu i przy ścianie oporowej,
4) na odcinku drogi niebezpiecznym dla uczestników ruchu.
6. Bariera od strony najazdu powinna być zakończona odcinkiem najazdowym,
nachylonym do powierzchni korony drogi.
7. Dopuszcza się stosowanie bariery z elementami poręczy w celu oddzielenia
ruchu pieszych od ruchu pojazdów.
§ 131. 1. W szczególnie niebezpiecznych miejscach powinno być przewidziane
miejsce na umieszczenie osłon energochłonnych.
2. Lico osłony energochłonnej w stosunku do krawędzi jezdni, pasa awaryjnego lub
utwardzonego pobocza powinno znajdować się w odległości określonej dla barier w
§ 129 ust. 2 i 3.
§ 132. 1. Na drodze, w zależności od potrzeb, można przewidzieć miejsce na
ogrodzenie drogi i inne urządzenia zabezpieczające przed wkroczeniem zwierząt na
drogę.
2. Ogrodzenie drogi może być stosowane w szczególności:
1) obustronnie na całej długości,
2) odcinkowo, jedno- lub dwustronnie, w obrębie naturalnego ciągu migracyjnego
dzikiej zwierzyny lub innego potencjalnego zagrożenia dla uczestników ruchu.
3. Do ogrodzenia drogi zalicza się:
1) siatkę o konstrukcji dostosowanej do rodzaju zagrożenia, o którym mowa w ust.
2 pkt 2,
2) wał ziemny z ekranem lub ekran służący ochronie środowiska.
4. Ogrodzenie drogi powinno być zlokalizowane nie bliżej niż:
1) 0,75 m - od granicy pasa drogowego i co najmniej 1,00 m od krawędzi skarpy
nasypu lub skarpy wykopu; dopuszcza się zmniejszenie tych odległości na drodze
klasy GP i drogach niższych klas do 0,50 m od granicy pasa drogowego i do 0,5 m
od krawędzi skarpy nasypu lub skarpy wykopu,
2) 1,50 m - od krawędzi pasa ruchu oraz 1,00 m od pasa awaryjnego, utwardzonego
pobocza lub opaski.
§ 133. Na drodze, w zależności od potrzeb, powinno być przewidziane miejsce na
urządzenia zabezpieczające ruch pieszych przed zagrożeniem, na jakie mogą być
narażeni przy korzystaniu z drogi. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać
te urządzenia, oraz ich usytuowanie są określone w przepisach odrębnych
dotyczących urządzeń bezpieczeństwa ruchu.
§ 134. 1. W zależności od potrzeb powinny być przewidziane miejsce na osłony
przeciwolśnieniowe na nie oświetlonych odcinkach drogi klasy GP i dróg wyższych
klas w celu zapewnienia uczestnikom ruchu ochrony przed światłem padającym z
przeciwnego kierunku ruchu lub stałego oświetlenia obiektów.
2. Osłony przeciwolśnieniowe powinny:
1) przeciwdziałać olśnieniu, na wysokości 1,0 m nad powierzchnią jezdni,
2) zapewnić osłonę na całym zagrożonym olśnieniem odcinku drogi.
3. Osłony przeciwolśnieniowe nie powinny:
1) ograniczać widoczności,
2) naruszać skrajni drogi,
3) powodować zagrożenia bezpieczeństwa ruchu,
4) powodować zaśnieżania drogi.
4. Osłony przeciwolśnieniowe mogą być usytuowane w szczególności:
1) między jezdniami dla przeciwnych kierunków ruchu na odcinku zagrożonym
olśnieniem, w obrębie węzła, na łuku w planie przy pochyleniu podłużnym drogi do
2%, na którym odchylenie osi tego łuku od stycznej w odległości równej wymaganej
widoczności na zatrzymanie jest większe niż szerokość pasa dzielącego zwiększona
o 2,0 m,
2) wzdłuż łącznicy przylegającej do drogi w węźle, na której ruch pojazdów jest
przeciwny do kierunku ruchu na drodze,
3) między równolegle przebiegającymi drogami lub między drogą a torem kolejowym,
4) między jezdnią drogi a urządzeniem obsługi uczestników ruchu, na którym ruch
pojazdów widoczny z drogi odbywa się w przeciwnym kierunku,
5) w obrębie obiektów stałych, których oświetlenie powoduje olśnienie na drodze.
5. Jako osłony przeciwolśnieniowe mogą być stosowane w szczególności:
1) krzewy lub drzewa,
2) urządzenia wykonane z materiałów naturalnych lub sztucznych,
3) sztuczne formy terenowe, wały ziemne.
§ 135. 1. Osłony przeciwwietrzne powinny być stosowane na odcinku drogi o
prędkości projektowej nie mniejszej niż 70 km/h, narażonym na działanie silnych
wiatrów bocznych, mogących zagrażać bezpieczeństwu ruchu, a w szczególności na
dojazdach do mostu, przy przekraczaniu dolin i wąwozów.
2. Osłoną przeciwwietrzną mogą być w szczególności urządzenia, o których mowa w
§ 134 ust. 5.
3. Rodzaj i miejsce zastosowania osłon przeciwwietrznych powinny być określone z
uwzględnieniem siły, kierunku i częstotliwości wiatru.
§ 136. 1. Stały objazd awaryjny można wykonać, w zależności od potrzeb, w celu
ominięcia wiaduktu drogowego w ciągu drogi klasy GP i dróg wyższych klas lub
przy wiadukcie na drodze, którą wyznaczono dla ruchu pojazdów ponadnormatywnych
albo na drodze specjalnego znaczenia.
2. Odległość stałego objazdu awaryjnego od wiaduktu nie powinna być mniejsza niż
50 m, przy czym skrzyżowania i przecięcia z innymi trasami komunikacyjnymi w
ciągu tego objazdu powinny być jednopoziomowe.
3. Parametry techniczne stałego objazdu awaryjnego powinny odpowiadać drodze
klasy G. Dopuszcza się wykonanie stałego objazdu awaryjnego o parametrach drogi
klasy Z, jeżeli SDR nie przekracza 4 000 P/d.
§ 137. 1. Objazd tymczasowy można wykonać, w zależności od potrzeb, przy
przebudowie albo remoncie drogi lub obiektu inżynierskiego oraz w wypadku
umieszczenia w korpusie drogi infrastruktury technicznej nie związanej z drogą.
2. Objazd tymczasowy wykonuje się w zależności od technologii wykonywanych
robót, czasu trwania i natężenia ruchu:
1) na części korony drogi,
2) na jednej jezdni drogi dwujezdniowej,
3) w pasie drogowym lub poza pasem na przyległym do drogi terenie,
4) po trasie zastępczej wykorzystującej istniejącą sieć drogową.
3. Na objeździe tymczasowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, prędkość
projektowa nie powinna być mniejsza niż 40 km/h.
4. Długość objazdu tymczasowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie powinna
być większa niż:
1) 300 m - przy ruchu dwukierunkowym,
2) 150 m - przy ruchu wahadłowym,
3) 5 000 m - przy zamknięciu jednej jezdni drogi dwujezdniowej.
5. Szerokość jezdni objazdu tymczasowego nie powinna być mniejsza niż:
1) w wypadku drogi klasy GP lub S:
a) 3,00 m - przy jednym pasie ruchu,
b) 6,00 m - przy ruchu dwukierunkowym,
2) w wypadku drogi klasy G i dróg niższych klas:
a) 2,75 m - przy jednym pasie ruchu,
b) 5,50 m - przy ruchu dwukierunkowym.
§ 138. 1. Na drodze, w zależności od potrzeb, powinno się przewidzieć miejsce
na:
1) znaki drogowe oraz słupki prowadzące na krawędzi korony i w pasie dzielącym
drogi,
2) słupki przeszkodowe,
3) sygnalizatory wiatru, mgły, gołoledzi,
4) urządzenia do pomiaru, sterowania i kontroli ruchu.
2. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać urządzenia, o których mowa w
ust. 1, określają przepisy w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
§ 139. 1. W pasie drogowym drogi klasy A, w zależności od potrzeb, może być
usytuowany pas technologiczny, po obu lub po jednej stronie drogi, przeznaczony
do utrzymania drogi, a także do umieszczenia podziemnej infrastruktury
technicznej.
2. Pas technologiczny w części przeznaczonej do ruchu pojazdów jednostek
utrzymania drogi klasy A powinien być utwardzony.
3. Usytuowanie pasa technologicznego nie powinno powodować obniżenia cech
użytkowych drogi klasy A.
Rozdział 5
Infrastruktura techniczna w pasie drogowym nie związana z drogą
§ 140. 1. Umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej nie
związanej z drogą, zwanej dalej "infrastrukturą", nie może naruszać elementów
technicznych drogi oraz nie może przyczyniać się do czasowego lub trwałego
zagrożenia bezpieczeństwa ruchu albo zmniejszenia wartości użytkowej drogi.
2. Infrastrukturę, o której mowa w ust. 1, stanowią w szczególności:
1) linie elektroenergetyczne wysokiego i niskiego napięcia oraz linie
telekomunikacyjne,
2) przewody kanalizacyjne nie służące do odwodnienia drogi, gazowe, ciepłownicze
i wodociągowe,
3) urządzenia wodnych melioracji,
4) urządzenia podziemne specjalnego przeznaczenia,
5) ciągi transportowe.
3. Infrastruktura liniowa przebiegająca poprzecznie nad drogą nie może naruszyć
skrajni drogi. Urządzenie oddziałujące niekorzystnie na uczestników ruchu
powinno być odpowiednio zabezpieczone.
4. Podziemna budowla liniowa przebiegająca poprzecznie przez drogę nie może
zmniejszać stateczności i nośności podłoża oraz nawierzchni drogi, naruszyć
urządzeń odwadniających i innych podziemnych urządzeń drogi.
5. Podziemna budowla dla infrastruktury powinna spełniać wymagania określone w
warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i
ich usytuowanie.
6. Budowla liniowa przecinająca poprzecznie drogę lub usytuowana wzdłuż drogi,
powinna być wykonana w taki sposób, aby nie ograniczała możliwości przebudowy
albo remontu drogi.
7. Infrastruktura liniowa napowietrzna i podziemna przebiegająca wzdłuż drogi
poza terenem zabudowy powinna być usytuowana poza pasem drogowym, w taki sposób,
aby:
1) nie wpływała ujemnie na system korzeniowy drzew rosnących w pasie drogowym,
2) wykopy pod tą infrastrukturą nie naruszały granicy pasa drogowego.
8. Usytuowanie infrastruktury w ulicy powinno uwzględniać planowaną docelową
realizację ulicy. Nowa infrastruktura podziemna nie powinna być usytuowana pod
jezdnią istniejącą i docelową.
9. Infrastruktura powinna być lokalizowana w odległościach od drogi określonych
w przepisach o drogach publicznych.
DZIAŁ V
NOŚNOŚĆ I STATECZNOŚĆ DROGOWYCH BUDOWLI ZIEMNYCH ORAZ KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI
DRÓG
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 141. 1. Konstrukcja drogowej budowli ziemnej oraz konstrukcja nawierzchni
drogi, rozumiane jako warstwa lub zespół warstw, powinny być projektowane i
wykonane w taki sposób, aby:
1) przenosiły wszystkie oddziaływania i wpływy mogące występować podczas budowy
i podczas użytkowania drogi, jeśli nie są przekraczane dopuszczalne naciski osi
pojazdu na nawierzchnię,
2) miały trwałość co najmniej równą okresowi użytkowania określonemu w
dokumentacji projektowej, pod warunkiem wykonania czynności wynikających z
rodzaju wbudowanych materiałów, kosztów użytkowania i zasad utrzymania
nawierzchni,
3) nie uległy zniszczeniu w stopniu nieproporcjonalnym do jego przyczyny.
2. Rozróżnia się następujące nawierzchnie:
1) jezdni: nawierzchnie zasadniczych i dodatkowych pasów ruchu, pasów
awaryjnych, pasów włączania i wyłączania, łącznicy, MOP, placu, opaski,
utwardzonych poboczy, przystanku autobusowego na pasach ruchu i w zatoce, drogi
w strefie zamieszkania oraz jezdni manewrowej,
2) przeznaczone do postoju pojazdów: nawierzchnie stanowisk, pasów i zatok
postojowych,
3) przeznaczone do ruchu pieszych i rowerów: nawierzchnie chodnika i ścieżki
rowerowej.
3. Nawierzchnie MPO i SPO powinny spełniać wymagania określone w przepisach
techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych.
§ 142. Wymagania określone w § 141 ust. 1 uznaje się za zachowane, jeżeli
równocześnie:
1) są spełnione warunki określone w niniejszym rozporządzeniu, zapewniające
nieprzekroczenie stanów granicznych nośności i stanów granicznych przydatności
do użytkowania w każdym z elementów oraz w całej konstrukcji budowli ziemnej i
nawierzchni drogi,
2) wbudowywane materiały i wyroby spełniają wymagania Polskich Norm i
specyfikacji robót drogowych.
Rozdział 2
Drogowa budowla ziemna
§ 143. W celu prawidłowego zaprojektowania i wykonania drogowej budowli ziemnej
powinny być przeprowadzone badania geologiczne i geotechniczne gruntów, zgodnie
z wymaganiami określonymi w Polskich Normach i przepisach szczególnych.
Szczegółowy sposób badań określa załącznik nr 4.
§ 144. 1. Sprawdzenie ogólnej stateczności skarp, zboczy oraz ścian oporowych, a
także nośności podłoża budowli ziemnej powinno być wykonywane zgodnie z Polskimi
Normami, przepisami odrębnymi oraz załącznikiem nr 4.
2. Pochylenia skarp nasypów i wykopów powinny być zgodne z wymaganiami, o
których mowa w § 42. Wskaźniki stateczności skarp i zboczy określane
indywidualnie metodami podanymi w Polskich Normach nie powinny być mniejsze niż
1,5. Przy sprawdzaniu ogólnej stateczności ściany oporowej i uskoku naziomu, lub
w wypadku wystąpienia osuwiska zbocza łącznie ze ścianą oporową, wymagane
wskaźniki stateczności powinny być przyjmowane według Polskich Norm.
3. Budowla ziemna powinna być tak zaprojektowana, aby dopuszczalne osiadania
eksploatacyjne powierzchni korpusu nasypu i podłoża drogowej budowli ziemnej nie
przekraczały wartości określonych w załączniku nr 4. Obliczenia osiadania nasypu
i podłoża budowli ziemnej mogą być pominięte, jeśli do głębokości strefy
aktywnej, określonej zgodnie z Polską Normą, występują grunty:
1) skaliste i kamieniste,
2) niespoiste (drobnoziarniste i gruboziarniste w stanie średnio zagęszczonym,
zagęszczonym lub bardzo zagęszczonym),
3) spoiste w stanie zwartym, półzwartym i twardoplastycznym.
4. W wypadku posadowienia nasypu na gruntach bardzo ściśliwych konstrukcja
drogowej budowli ziemnej powinna być sprawdzona obliczeniowo.
5. Sprawdzenie stanów granicznych przydatności do użytkowania drogowej budowli
ziemnej, których przekroczenie uniemożliwia eksploatowanie budowli ziemnej na
skutek jej odkształceń, przemieszczeń lub drgań, powinno być wykonywane zgodnie
z Polską Normą.
6. Parametry stanu granicznego przydatności do użytkowania ścian oporowych
określa Polska Norma.
§ 145. Drogowa budowla ziemna oraz ściany oporowe powinny być odwadniane.
§ 146. Na terenie podlegającym wpływom eksploatacji górniczej powinny być
stosowane zabezpieczenia drogowej budowli ziemnej, odpowiednio do kategorii
terenu górniczego, określonej w przepisach odrębnych.
§ 147. Rozbudowa lub przebudowa drogowej budowli ziemnej powinna być poprzedzona
oceną jej stanu technicznego.
Rozdział 3
Konstrukcja nawierzchni drogi
§ 148. Nawierzchnia jezdni powinna być tak projektowana, aby stan graniczny
nośności i przydatności do użytkowania nie był przekraczany w okresach
eksploatacji krótszych niż określone w załączniku nr 5.
§ 149. 1. Stany graniczne nośności nawierzchni jezdni i nawierzchni
przeznaczonych do postoju pojazdów uważa się za przekroczone, jeżeli:
1) konstrukcja nawierzchni osiągnęła stan zmęczenia, w którym wartość
zastępczego modułu sprężystości nawierzchni stanowi mniej niż 50% wartości
początkowej,
2) nie mniej niż 20% powierzchni jest pokryte pęknięciami zmęczeniowymi o
rozwartości większej niż 2 mm.
Nośność nawierzchni ocenia się na podstawie ugięć; na drogach klasy L i D
dopuszcza się wykonanie oceny wyłącznie na podstawie stanu spękań.
2. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli
powstały uszkodzenia uniemożliwiające bezpieczne użytkowanie nawierzchni w
rozumieniu § 171 i 172.
§ 150. 1. W projekcie nowej albo przebudowywanej konstrukcji nawierzchni jezdni
powinna być uwzględniona prognoza natężenia ruchu. Jako podstawę obliczenia
natężenia ruchu przyjmuje się:
1) wyniki ostatniego pomiaru generalnego albo wyniki specjalnie przeprowadzonych
pomiarów, dotyczące natężenia ruchu, struktury rodzajowej pojazdów oraz
wskaźników wzrostu,
2) wyniki prognoz wykorzystujące modelowanie ruchu, w szczególności dla nowych
dróg.
2. W strukturze rodzajowej ruchu, dla celów wymiarowania nawierzchni jezdni,
powinny być uwzględnione co najmniej następujące kategorie pojazdów:
1) samochody ciężarowe bez przyczep,
2) pojazdy członowe (samochody ciężarowe z przyczepami, ciągniki siodłowe z
naczepami),
3) autobusy.
§ 151. 1. Dopuszczalne naciski pojedynczej osi pojazdu na nawierzchnię jezdni i
nawierzchnię przeznaczoną do postoju pojazdów określa tabela:
Klasa drogi, elementy drogiDopuszczalny nacisk osi pojazdu (kN)
12
A, S115
GP115, 1001)
G, Z, L, D100, 801)
Pas ruchu i zatoka w rejonie przystanku autobusowego100
Stanowiska postojowe, pasy i zatoki postojowe115, 802)
1) Dopuszcza się przy przebudowie albo remoncie drogi.
2) Stanowiska postojowe przeznaczone dla pojazdów o ciężarze całkowitym nie
większym niż 2 500 kG.
2. Sposób ustalenia obciążenia ruchem określa załącznik nr 5.
§ 152. 1. Konstrukcja nawierzchni jezdni drogi klasy A lub S powinna być
projektowana indywidualnie.
2. Zalecane konstrukcje nawierzchni jezdni dróg pozostałych klas, nawierzchni
przeznaczonych do postoju pojazdów oraz ruchu pieszych i rowerów określa
załącznik nr 5.
3. Konstrukcja nawierzchni poszerzenia jezdni oraz utwardzonych poboczy powinna
być taka jak pasów ruchu.
4. Nawierzchnia betonowa powinna być projektowana indywidualnie, z wyjątkiem
nawierzchni przystanków określonych w załączniku nr 5.
5. Nawierzchnia przebudowywanej drogi powinna być projektowana indywidualnie.
§ 153. Na terenie podlegającym wpływom eksploatacji górniczej nawierzchnie
powinny być projektowane indywidualnie, odpowiednio do kategorii terenu
górniczego, określonej w przepisach odrębnych.
§ 154. Przebudowa i remont nawierzchni drogi powinny być poprzedzone oceną stanu
technicznego konstrukcji nawierzchni oraz jej podłoża, wykonaną według zasad
określonych w załączniku nr 4 oraz na podstawie wyników badań ugięć nawierzchni.
DZIAŁ VI
WARUNKI TECHNICZNE DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA Z UWAGI NA MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA
POŻARU LUB INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROŻENIA
§ 155. Droga i urządzenia z nią związane powinny być zaprojektowane i wykonane w
sposób:
1) utrudniający rozprzestrzenianie się pożaru lub innego miejscowego zagrożenia,
2) umożliwiający dostęp służb ratowniczych do miejsca zdarzenia, o którym mowa w
pkt 1,
3) nie powodujący wydłużenia czasu dojazdu służb ratowniczych oraz nie
ograniczający dostępu do zaopatrzenia wodnego dla celów ratowniczych.
§ 156. Przy projektowaniu drogi klasy A lub S, w strefie oddziaływania urządzeń
piętrzących wodę, należy przewidzieć zabezpieczenie tej drogi przed skutkami
awarii urządzeń piętrzących zaliczonych do jednej z czterech klas ważności,
określonych w przepisach w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać obiekty budowlane gospodarki wodnej i ich usytuowanie.
§ 157. Urządzenia odprowadzające wodę z drogi klasy A lub S usytuowanej poza
terenem zabudowy powinny umożliwiać zablokowanie odpływu wody zanieczyszczonej
materiałami niebezpiecznymi, które przedostały się do tych urządzeń w wyniku
zdarzeń, o których mowa w § 155 pkt 1.
§ 158. 1. Środkowy pas dzielący drogi klasy A, S lub GP poza terenem zabudowy,
powinien mieć przejazdy awaryjne na jezdnię przeznaczoną dla przeciwnego
kierunku ruchu, w odstępach nie większych niż 4 km, z wyłączeniem tuneli i
mostów. Każde skrzyżowanie na drodze klasy S lub GP spełnia funkcję przejazdu
awaryjnego.
2. Przejazdy awaryjne, o których mowa w ust. 1, powinny być usytuowane w
szczególności w pobliżu MOP, jednostek utrzymania dróg, a także przy węzłach,
tunelach i mostach.
3. Przejazd awaryjny przez pas dzielący powinien mieć konstrukcję nawierzchni
taką, jak jezdnia drogi, ukształtowanie umożliwiające przejazd pojazdów z jednej
jezdni na drugą oraz zapewniać sprawne odprowadzenie wody powierzchniowej.
Długość przejazdu powinna być dostosowana do potrzeb i nie może być mniejsza niż
75 m w wypadku drogi klasy A i nie mniejsza niż 45 m na drogach klasy S i GP.
4. Na przejeździe awaryjnym przez pas dzielący nie powinny być umieszczane żadne
obiekty i urządzenia, z wyjątkiem bariery, która powinna mieć łatwo rozbieralną
konstrukcję, nie utrudniającą w stanie złożonym ruchu na drodze.
§ 159. 1. Na drodze klasy A lub S, w rejonie wyznaczonych przejazdów drogowych,
w zależności od potrzeb służb ratowniczych lub jednostek utrzymania dróg,
powinny być zapewnione wjazdy awaryjne z drogi krzyżującej się na każdą jezdnię
tych dróg.
2. Jezdnia wjazdu awaryjnego powinna odpowiadać warunkom technicznym dotyczącym
dróg pożarowych, określonym w przepisach odrębnych.
3. Odległość wjazdu awaryjnego od przejazdu drogowego powinna być ustalona
odpowiednio do warunków miejscowych.
4. Na wjeździe awaryjnym, w miejscu połączenia z jezdnią drogi klasy A lub S,
nie powinny znajdować się żadne obiekty i urządzenia, z wyjątkiem bariery o
łatwo rozbieralnej konstrukcji.
§ 160. 1. MOP II i MOP III na drodze klasy A lub S powinny mieć nie mniej niż
dwa stanowiska postojowe dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne,
określone w przepisach odrębnych, usytuowane w odległości nie mniejszej niż 30 m
od budynków i urządzeń przeznaczonych dla uczestników ruchu, a także od
stanowisk postojowych dla innych pojazdów.
2. Stanowiska postojowe dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne nie
powinny być usytuowane w zagłębieniach terenu, w terenie podmokłym oraz w
odległości mniejszej niż 10 m od rowów, studzienek i urządzeń melioracyjnych.
3. Stanowiska postojowe dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne
powinny mieć odrębny, szczelny system odwodnienia, zaopatrzony w urządzenia do
przejmowania i neutralizacji wycieków niebezpiecznych substancji.
4. Nawierzchnia stanowiska postojowego dla pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne powinna być utwardzona, nienasiąkliwa oraz zapobiegająca
przenikaniu materiałów niebezpiecznych do gruntu i urządzeń melioracyjnych.
5. Ukształtowanie stanowisk postojowych dla pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne powinno uniemożliwiać rozprzestrzenianie się ewentualnego
rozlewiska materiałów niebezpiecznych poza teren stanowisk.
6. Do stanowisk postojowych dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne
powinien być doprowadzony dojazd o parametrach technicznych określonych w
przepisach odrębnych dotyczących dróg pożarowych.
§ 161. 1. Na drodze klasy G i drogach wyższych klas, w zależności od potrzeb i w
uzgodnieniu z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, mogą
być usytuowane parkingi przeznaczone dla pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne.
2. Parking, o którym mowa w ust. 1, powinien być usytuowany w odległości nie
mniejszej niż:
1) 30 m - od budynków i urządzeń inżynieryjnych nie związanych z parkingiem,
2) 40 m - od lasu o powierzchni powyżej 3 ha, gazociągów wysokiego ciśnienia i
torów kolejowych,
3) 300 m - od budynków mieszkalnych i innych przeznaczonych na pobyt ludzi.
3. Stanowiska postojowe na parkingu powinny spełniać wymagania, o których mowa w
§ 116 i 160.
4. Przy projektowaniu parkingu należy przewidzieć konieczność wyposażenia go w
sprzęt gaśniczy, materiały neutralizujące i pomocnicze w ilości i rodzaju
uzgodnionych z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej.
§ 162. 1. Jeżeli droga klasy A lub S jest ogrodzona, to należy w ogrodzeniu
umieszczać bramy awaryjne, o szerokości nie mniejszej niż 3,6 m, usytuowane w
miejscach przydatnych dla służb ratowniczych i jednostek utrzymania dróg. Bramy
awaryjne powinny być w szczególności usytuowane w miejscach zapewniających
dostęp do zaopatrzenia wodnego i dróg pożarowych.
2. Do bramy awaryjnej należy doprowadzić utwardzony dojazd.
§ 163. Zaopatrzenie wodne dla celów ratowniczych w pasie drogowym dróg klasy A
lub S poza terenem zabudowy powinno być zapewnione przy wykorzystaniu:
1) istniejących cieków i zasobów wodnych, zgodnie z przepisami prawa wodnego,
2) zaopatrzenia wodnego dla obiektów MOP,
3) innych źródeł.
§ 164. 1. Droga klasy A powinna mieć platformy przeznaczone na kolumny łączności
alarmowej.
2. Platformy, o których mowa w ust. 1, powinny być umieszczone w szczególności:
1) przy gruntowym poboczu po obu stronach drogi naprzeciwko siebie w odstępach
nie większych niż 2 km,
2) na MOP,
3) w innych miejscach w zależności od potrzeb.
3. Platforma powinna mieć wymiary nie mniejsze niż 1,5 m na 1,0 m, a dojście do
niej od strony jezdni powinno mieć szerokość nie mniejszą niż 1,0 m i być
przystosowane do osób niepełnosprawnych.
4. W wypadku gdy platforma jest umieszczona przy krawędzi korony drogi na
nasypie o wysokości skarpy większej niż 1,5 m, powinna być wyposażona od strony
skarpy w poręcze.
DZIAŁ VII
WARUNKI TECHNICZNE DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA UŻYTKOWANIA
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 165. Obiekty i urządzenia w pasie drogowym, przeznaczone dla uczestników
ruchu, powinny zapewniać bezpieczeństwo ich użytkowania, w tym również przez
osoby niepełnosprawne.
§ 166. 1. Wyjazdy i wjazdy na jezdnie drogi klasy A, S, łącznicy oraz na jezdnię
zbierająco-rozprowadzającą powinny być łatwo rozpoznawalne oraz zrozumiałe dla
uczestników ruchu, a ich rozmieszczenie nie może stanowić uciążliwości dla ruchu
oraz zagrożenia bezpieczeństwa.
2. Rozmieszczenie wyjazdów i wjazdów uznaje się za właściwe, jeżeli:
1) odległość między ostatnim wjazdem i pierwszym wyjazdem sąsiadujących ze sobą
węzłów lub węzła z MOP z jezdni drogi klasy A lub S jest nie mniejsza niż 2 700
m - w wypadku węzła typu WA, nie mniejsza niż 2 000 m, a w szczególnie
uzasadnionych wypadkach nie mniejsza niż 600 m - w wypadku węzła typu WB;
odległość ta jest mierzona od końca pasa włączania do początku pasa wyłączania
węzła lub MOP,
2) odległość między dwoma następującymi po sobie wyjazdami z jezdni drogi klasy
A lub S na węźle jest nie mniejsza niż 300 m, 250 m i 200 m, odpowiednio dla
prędkości projektowych 120 km/h, 100 km/h i 80 km/h; odległość ta jest mierzona
od końca pierwszego pasa wyłączania do początku drugiego pasa wyłączania,
3) odległość między dwoma następującymi po sobie wjazdami na jezdnię drogi klasy
A lub S na węźle jest nie mniejsza niż 200 m; odległość ta jest mierzona od
końca pierwszego pasa włączania do końca powierzchni wyłączonej z ruchu
otwierającej następny pas włączania,
4) odległość między kolejnymi wyjazdami z łącznicy lub z jezdni
zbierająco-rozprowadzającej jest nie mniejsza niż wynika to z możliwości
umieszczenia informacyjnych znaków pionowych, zgodnie z wymaganiami określonymi
w przepisach w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
§ 167. 1. Niezbędne szlaki migracji zwierząt, przecięte w wyniku budowy lub
eksploatacji drogi klasy A lub S, powinny być odtworzone przez budowę
nadziemnych lub podziemnych przejść dla zwierząt.
2. Obiekty przeznaczone dla zwierząt, w szczególności wiadukty i przepusty,
powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich
usytuowanie.
Rozdział 2
Wymagania widoczności
§ 168. 1. Na każdym pasie ruchu drogi klasy G i dróg wyższych klas powinna być
zapewniona co najmniej odległość widoczności pozwalająca kierowcy pojazdu
poruszającego się z prędkością miarodajną, a w wypadku pozostałych klas dróg z
prędkością o 10 km/h większą niż prędkość projektowa, na zatrzymanie pojazdu
przed przeszkodą na jezdni.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli:
a) cel obserwacji znajdujący się nad osią pasa ruchu jest widoczny z punktu
obserwacyjnego, zlokalizowanego na wysokości 1,0 m nad osią tego samego pasa
ruchu z odległości nie mniejszej niż określona w tabeli:
Prędkość (km/h)Najmniejsza odległość widoczności na zatrzymanie (m) na
pochyleniu
≤-10%-8%-6%-4%-2%0%2%4%6%8%≥10%
130--390350330310300290280--
120--340310290270260250240--
110--280260240230220200-
100-220200180170-
90190170150130120
80160140120110100
70110100908580
60807060
50555045
404035
302520
b) wysokość celu obserwacji jest określona w tabeli:
Prędkość (km/h)>100100-8180-61≤60
Wysokość celu obserwacji (m)0,450,300,150,00
3. Na łącznicy, jezdni zbierająco-rozprowadzającej oraz na jezdni manewrowej MOP
powinna być zapewniona co najmniej odległość widoczności, o której mowa w ust.
2, przyjmując prędkość projektową każdej z wymienionych jezdni.
§ 169. 1. Jeżeli na to pozwalają warunki miejscowe, na dwupasowej drodze
dwukierunkowej o prędkości projektowej 60 km/h i większej, poza terenem
zabudowy, powinno się zapewnić udział odcinków z możliwością wyprzedzania, nie
mniejszy niż określony w tabeli:
Prędkość projektowa (km/h)100807060
Udział odcinków z możliwością wyprzedzania (%)50353020
2. Na odcinku drogi jest możliwe wyprzedzanie, jeżeli cel obserwacji znajdujący
się nad osią pasa ruchu dla przeciwnego kierunku ruchu na wysokości 1,0 m jest
widoczny z punktu obserwacyjnego, zlokalizowanego na wysokości 1,0 m nad osią
drugiego pasa ruchu, z odległości nie mniejszej niż określona w tabeli:
Prędkość miarodajna drogi (km/h)12011010090807060
Odległość widoczności na wyprzedzanie (m)700650600550500450400
3. Powinno się dążyć do tego, aby usytuowanie odcinków z możliwością
wyprzedzania oraz dodatkowych pasów ruchu umożliwiających wyprzedzanie, o
których mowa w § 27 i 28, było dostosowane do potrzeb.
§ 170. 1. Na skrzyżowaniu oraz przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu albo z obiektu
lub urządzenia obsługi uczestników ruchu bez pasa włączania powinny być
zapewnione warunki widoczności, o których mowa w załączniku nr 2.
2. Na wjeździe z pasem włączania na jezdnię drogi klasy A, S lub GP, na jezdnię
zbierająco-rozprowadzającą lub na jezdnię łącznicy, powinny być zapewnione wolne
od przeszkód pola widoczności, o których mowa w załączniku nr 3.
3. Na wyjeździe z jezdni drogi klasy A lub S powinna być zapewniona widoczność
nosa wyspy dzielącej pas wyłączania od jezdni z odległości nie mniejszej niż 180
m, a na wyjeździe z łącznicy lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej z odległości
nie mniejszej niż 100 m.
4. W węzłach na terenie zabudowy odległości, o których mowa w ust. 3, mogą być
zmniejszone nie więcej niż o jedną czwartą.
Rozdział 3
Wymagania, jakim powinna odpowiadać nawierzchnia jezdni
§ 171. Nawierzchnia jezdni drogi nowej, przebudowanej albo remontowanej powinna
spełniać wymagania w zakresie:
1) równości podłużnej,
2) równości poprzecznej,
3) właściwości przeciwpoślizgowych.
§ 172. Wymagania, o których mowa w § 171, dotyczące nawierzchni jezdni drogi
nowej, przebudowanej albo remontowanej określono w załączniku nr 6.
§ 173. Określone w rozporządzeniu wymagania, z zachowaniem wymagań Polskich Norm
dotyczących zagęszczenia podłoża gruntowego i jakości materiałów, nawierzchnia
jezdni powinna spełniać w trakcie robót i po ich zakończeniu.
DZIAŁ VIII
OCHRONA ŚRODOWISKA
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 174. W celu ochrony środowiska przed uciążliwością drogi i ruchu drogowego
stosuje się przy projektowaniu i wykonaniu drogi zasady i warunki określone w
rozporządzeniu, przepisach odrębnych i Polskich Normach.
§ 175. Badania i oceny związane z oddziaływaniem projektowanej drogi na
środowisko powinny być wykonywane zgodnie z przepisami odrębnymi dotyczącymi
określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia
ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny
odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji.
§ 176. 1. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi powinno się dążyć do zachowania
istniejącego stanu środowiska oraz w zależności od potrzeb do stosowania środków
służących jego ochronie, odpowiednio do wskazań ocen oddziaływania na
środowisko, o których mowa w § 175.
2. Urządzenia służące ochronie środowiska powinny być usytuowane w pasie
drogowym zgodnie z warunkami wynikającymi z rozporządzenia oraz przepisów
odrębnych.
Rozdział 2
Ochrona obiektów i obszarów przed hałasem i wibracjami
§ 177. Przy projektowaniu drogi powinno się dążyć do tego, aby w otoczeniu drogi
obliczeniowe poziomy hałasu i wibracji powodowane prognozowanym ruchem na drodze
nie przekraczały wartości dopuszczalnych określonych w przepisach odrębnych.
§ 178. 1. Jeżeli prognozowane poziomy hałasu i wibracji przekraczają wartości
dopuszczalne określone w przepisach odrębnych, przy projektowaniu drogi powinno
się zaplanować zastosowanie odpowiednich środków ochrony.
2. Urządzenia ochrony przed hałasem i wibracjami mogą być także zastosowane po
wybudowaniu drogi w wypadku stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnych poziomów
hałasu i wibracji.
§ 179. Za podstawowe urządzenia ochrony obiektów i obszarów przed hałasem uważa
się ekrany akustyczne.
§ 180. Za podstawowe urządzenia ochrony obiektów przed wibracjami uważa się
ekrany przeciwwibracyjne oraz konstrukcje przeciwwibracyjne.
Rozdział 3
Ochrona powietrza
§ 181. Przy projektowaniu drogi powinno się dążyć do tego, aby w powietrzu w
otoczeniu drogi prognozowane stężenia substancji zanieczyszczających emitowanych
przez pojazdy poruszające się na drodze nie przekraczały wartości
dopuszczalnych, określonych w przepisach odrębnych.
§ 182. 1. Jeżeli prognozowane stężenia substancji zanieczyszczających w
otoczeniu drogi przekraczają wartości dopuszczalne, określone w przepisach
odrębnych, należy przewidzieć zastosowanie środków ochrony powietrza,
ograniczających skutki działania tych substancji. Podstawowym urządzeniem
ochrony są pasy zieleni izolacyjnej.
2. Urządzenia ochrony powietrza mogą być także zastosowane po wybudowaniu drogi
w wypadku stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnych poziomów zanieczyszczenia
powietrza.
Rozdział 4
Ochrona wód i powierzchniowych utworów geologicznych
§ 183. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi powinno się dążyć do tego, aby nie
stanowiła ona zagrożenia dla wód podziemnych oraz nie pogarszała stanu
odbiornika, do którego jest odprowadzana woda z pasa drogowego, pod względem
określonej dla niego klasy czystości wód.
§ 184. 1. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi powinno się uwzględniać warunki
hydrogeologiczne panujące w jej otoczeniu, a w szczególności:
1) usytuowanie obszarów zasilania wód podziemnych,
2) charakterystykę geologiczną utworów powierzchniowych oraz możliwości
występowania w strefie oddziaływania drogi procesów geodynamicznych,
3) możliwości nie kontrolowanego przenikania zanieczyszczeń do wód
powierzchniowych i podziemnych.
2. Przy wykonywaniu drogi nie powinno się dopuszczać do nie kontrolowanych
spływów wód z pasa drogowego, mogących uruchomić procesy erozyjne lub
zanieczyścić okresowo wody gruntowe i powierzchniowe.
§ 185. 1. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi powinno się ograniczać możliwe
zmiany i zakłócenia w stosunkach wodnych w strefie wpływu drogi, określonej w
ocenie oddziaływania na środowisko, uwzględniając przepisy prawa wodnego oraz
naruszania powierzchniowych utworów geologicznych.
2. Jeżeli prognozowane poziomy zanieczyszczenia wód i gleb przekraczają wartości
dopuszczalne, określone w przepisach odrębnych, powinno się przewidzieć
zastosowanie odpowiednich środków ochrony eliminujących lub ograniczających
skutki działania tych zanieczyszczeń.
3. Urządzenia ochrony wód i gleb mogą być wykonane także po wybudowaniu drogi w
przypadku stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń wód
i gleb.
4. Za podstawowe urządzenia ochrony uważa się:
1) w odniesieniu do wód - separatory, oczyszczalniki i oczyszczalnie wód,
2) w odniesieniu do gleb, poza środkami wymienionymi w pkt 1 - także pasy
zieleni izolacyjnej.
Rozdział 5
Ochrona przyrody, krajobrazu, gruntów rolnych i leśnych
§ 186. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi powinno się uwzględniać
uwarunkowania przyrodnicze oraz dążyć do ograniczenia negatywnego wpływu drogi
na przyrodę, krajobraz, grunty rolne i leśne w jej otoczeniu.
§ 187. Jeżeli nie jest możliwe wykonanie drogi bez powstania zagrożeń przyrody,
krajobrazu, gruntów rolnych i leśnych w jej otoczeniu, powinno się zaplanować
zastosowanie środków ochrony ograniczających te zagrożenia.
§ 188. 1. Podstawowymi środkami ograniczającymi zagrożenia wynikające z
negatywnego wpływu drogi na przyrodę, krajobraz, grunty rolne i leśne są:
1) przejazdy gospodarcze pod drogą celem zapewnienia połączeń lokalnych,
przemieszczania się zwierząt gospodarskich oraz przepusty dla zwierząt dziko
żyjących,
2) wiadukty nad drogą dla celów określonych w pkt 1,
3) ogrodzenia chroniące zwierzęta gospodarskie i zwierzynę leśną przed
wtargnięciem na drogę oraz uczestników ruchu przed skutkami takiego wtargnięcia,
4) pasy zieleni izolacyjnej,
5) rekonstrukcje terenów leśnych naruszonych budową drogi.
2. Środki określone w ust. 1, ograniczające wpływ drogi na przyrodę, krajobraz,
grunty rolne i leśne, mogą być także wykonane po wybudowaniu drogi, na podstawie
przeprowadzonych badań i analiz potwierdzających celowość ich zastosowania.
Rozdział 6
Ochrona środowiska kulturowego
§ 189. Przy projektowaniu i wykonaniu drogi oraz urządzeń z nią związanych
powinno się dążyć do zmniejszania ich negatywnego wpływu na podlegające ochronie
elementy środowiska kulturowego, określone w ocenie oddziaływania drogi na
środowisko, opracowanej na podstawie przepisów odrębnych.
§ 190. Jeżeli zaprojektowanie i wykonanie drogi bez narażenia na powstanie
zagrożeń w podlegającym ochronie środowisku kulturowym nie jest możliwe, powinny
być zastosowane środki ochrony ograniczające skutki tego wpływu, wskazane w
ocenie oddziaływania drogi na środowisko.
Rozdział 7
Zagospodarowanie terenów zieleni
§ 191. Otaczające drogę tereny zielone powinny być zaprojektowane z
uwzględnieniem charakteru terenu przylegającego do pasa drogowego.
§ 192. Na terenach przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego pod budowę drogi, jeżeli warunki miejscowe na to pozwalają, co
najmniej 10% powierzchni powinno być przeznaczone pod zieleń, jeżeli decyzja o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie stanowi inaczej.
§ 193. 1. Zieleń w pasie drogowym powinna być zaprojektowana z uwzględnieniem
jej roli i zadań, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa ruchu, estetyki i
funkcji związanych z jej pozytywnym wpływem na środowisko, a zwłaszcza jako
środek jego ochrony przed hałasem oraz zanieczyszczeniem powietrza i gleb.
2. Dobór odpowiedniej dla danego terenu roślinności powinien być dokonany z
uwzględnieniem miejscowych warunków klimatycznych oraz cech podłoża gruntowego.
§ 194. Usytuowanie elementów zagospodarowania terenów zieleni powinno być zgodne
z wymaganiami wynikającymi z przepisów odrębnych.
DZIAŁ IX
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
§ 195. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do dróg, wobec których przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia została wydana decyzja o pozwoleniu na
budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji.
§ 196. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem ust. 4 w załączniku nr 6, który wchodzi w życie po upływie 5 lat od
dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2
marca 1999 r. (poz. 430)
Załącznik nr 1
SCHEMATY SKRAJNI DRÓG 1)
1. Dwujezdniowa droga klasy A lub S
Ilustracja
_________
2. Jednojezdniowa droga klasy S
Ilustracja
3. Dwujezdniowa droga klasy GP i drogi niższych klas
3.1. Jezdnia nie ograniczona krawężnikami
Ilustracja
3.2. Jezdnia ograniczona krawężnikami
Ilustracja
4. Jednojezdniowa droga klasy GP i drogi niższych klas
4.1. Jezdnia nie ograniczona krawężnikami
Ilustracja
4.2. Jezdnia ograniczona krawężnikami
Ilustracja
5. Chodnik i ścieżka rowerowa
Ilustracja
Załącznik nr 2
WARUNKI WIDOCZNOŚCI NA SKRZYŻOWANIACH I ZJAZDACH
1. Na skrzyżowaniu, z zastrzeżeniem ust. 6, powinny być zapewnione wolne od
przeszkód pola widoczności przy:
1) zbliżaniu się do skrzyżowania po krzywoliniowym odcinku drogi
podporządkowanej, określone w ust. 3.1 i 3.2,
2) zbliżaniu się do skrzyżowania po drodze podporządkowanej, określone w ust.
4.1 i 4.2,
3) ruszaniu z miejsca zatrzymania na wlocie drogi podporządkowanej, określone w
ust. 5.
2. Przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu lub z obiektu i urządzenia obsługi
uczestników ruchu bez pasa włączania, z zastrzeżeniem ust. 6, powinno być
zapewnione wolne od przeszkód pole widoczności przy ruszaniu z miejsca
zatrzymania, określone w ust. 5.
3.1. Przy zbliżaniu się do skrzyżowania po krzywoliniowym odcinku drogi
podporządkowanej powinna być zapewniona widoczność ustawionego przed
skrzyżowaniem znaku drogowego "ustąp pierwszeństwa przejazdu" lub znaku "stop" z
odległości widoczności Lz umożliwiającej zatrzymanie pojazdu poruszającego się z
prędkością miarodajną po drodze podporządkowanej, nie mniejszej niż określa
tabela:
Prędkość miarodajna na drodze podporządkowanej*) (km/h)10090807060504030
Odległość widoczności Lz (m)1801501209070503520
*) Na drodze klasy Z, L i D jest to prędkość projektowa drogi.
3.2. W polu widoczności, oznaczonym na rysunku 1, umieszczonym nad jezdnią na
wysokości 1 m, nie powinny znajdować się żadne przeszkody. Nie są przeszkodami w
rozumieniu niniejszego załącznika poruszające się pojazdy, piesi i inne osoby
znajdujące się na drodze, pnie pojedynczych drzew, podpory znaków drogowych.
4.1. Przy zbliżaniu się do skrzyżowania po drodze podporządkowanej powinna być
zapewniona widoczność drogi z pierwszeństwem przejazdu umożliwiająca podjęcie
decyzji o wykonaniu zamierzonego manewru lub o konieczności zatrzymania się
przed skrzyżowaniem:
1) poza terenem zabudowy w odległości od krawędzi jezdni nie mniejszej niż:
a) 20 m - jeżeli droga podporządkowana jest klasy GP lub G,
b) 10 m - jeżeli droga podporządkowana jest klasy Z, L lub D,
2) na terenie zabudowy w odległości od krawędzi jezdni nie mniejszej niż 10 m,
jeżeli droga podporządkowana jest klasy GP, G lub Z.
Odległość widoczności L1 pola widoczności, mierzoną wzdłuż drogi z
pierwszeństwem przejazdu, określa tabela:
Prędkość miarodajna na drodze z pierwszeństwem przejazdu*)
(km/h)10090807060504030
Odległość widoczności L1 pola widoczności: (m)2101801601401201008060
*) Na drodze klasy Z, L i D jest to prędkość projektowa drogi.
4.2. W wypadku gdy nie jest możliwe zapewnienie oznaczonego na rysunku 2 wolnego
od przeszkód pola widoczności, umieszczonego nad jezdnią na wysokości 1 m,
należy dążyć do usunięcia tych przeszkód, zmiany lokalizacji skrzyżowania lub
wprowadzenia ograniczeń wynikających z przepisów o ruchu drogowym.
5. Przy ruszaniu z miejsca zatrzymania na wlocie drogi podporządkowanej oraz
przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu lub z obiektu i urządzenia obsługi
uczestników ruchu bez pasa włączania, w odległości nie mniejszej niż 3,0 m od
krawędzi jezdni lub krawędzi ścieżki rowerowej, powinna być zapewniona
widoczność drogi z pierwszeństwem przejazdu, co najmniej na odległość
widoczności L2 określoną w tabeli:
Prędkość miarodajna na drodze z pierwszeństwem przejazdu*)
(km/h)10090807060504030
Odległość widoczności L2 (m)18016012010090706040
*) Na drodze klasy Z, L i D jest to prędkość projektowa drogi.
W polu widoczności, oznaczonym na rysunku 3, umieszczonym nad jezdnią na
wysokości 1 m, nie powinny znajdować się żadne przeszkody.
6. Wymagania określone w niniejszym załączniku nie dotyczą skrzyżowań oraz
zjazdów i wjazdów usytuowanych w strefie zamieszkania.
Rys. 1. Pole widoczności przy zbliżaniu się do skrzyżowania po krzywoliniowym
odcinku drogi
Ilustracja
Rys. 2. Pole widoczności przy zbliżaniu się do skrzyżowania po drodze
podporządkowanej
Ilustracja
Rys. 3. Pole widoczności przy ruszaniu z miejsca zatrzymania
Ilustracja
Załącznik nr 3
WARUNKI WIDOCZNOŚCI NA WJAZDACH Z PASEM WŁĄCZANIA
1. Na wjeździe z pasem włączania na jezdnię drogi klasy A, S lub GP, na jezdnię
zbierająco-rozprowadzającą lub na łącznicę powinny być zapewnione wolne od
przeszkód pola widoczności:
1) przy zbliżaniu się do pasa włączania - oznaczone na rysunku 1 literami ABCD,
2) na całej długości pasa włączania - oznaczone na rysunku 2 literami EFG.
2. Punkty od A do G, będące wierzchołkami pól widoczności, o których mowa w ust.
1, powinny być umieszczone nad jezdnią na wysokości 1 m.
3. Punkt A jest punktem obserwacyjnym umieszczonym w osi jezdni wjazdu w
odległości nie mniejszej niż 50 m od punktu B na drodze klasy A i S oraz 20 m -
w pozostałych wypadkach, o których mowa w ust. 1.
4. Punkt B jest celem obserwacji umieszczonym w osi pasa włączania przy końcu
powierzchni wyłączonej z ruchu.
5. Punkt C jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, przy końcu powierzchni wyłączonej z ruchu.
6. Punkt D jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż 100 m od punktu C.
7. Punkt E jest punktem obserwacyjnym poruszającym się po osi pasa włączania na
całej jego długości.
8. Punkt F jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, i poruszającym się z punktem E.
9. Punkt G jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż Lb od punktu F. Długość
odcinka Lb powinna być określona z rysunku 3, przyjmując:
1) prędkość miarodajną drogi - jeżeli włączanie odbywa się na jezdnię dróg klasy
A, S i GP,
2) prędkość projektową jezdni zbierająco-rozprowadzającej lub łącznicy - jeżeli
włączanie odbywa się na te jezdnie.
10. Pola widoczności, o których mowa w ust. 1, powinny być wolne od przeszkód.
Nie są przeszkodami w rozumieniu niniejszego załącznika poruszające się pojazdy,
piesi i inne osoby znajdujące się na drodze, pnie pojedynczych drzew, podpory
znaków drogowych.
Rys. 1. Pole widoczności przy zbliżaniu się do pasa włączania
Ilustracja
Rys. 2. Pole widoczności na pasie włączania
Ilustracja
Rys. 3. Długość odcinka Lb w zależności od prędkości
Ilustracja
Załącznik nr 4
SPOSÓB PRZEPROWADZANIA BADAŃ GEOTECHNICZNYCH I OKREŚLENIA WARUNKÓW
GRUNTOWO-WODNYCH PODŁOŻA NAWIERZCHNI
1. Zakres badań podłoża drogowych budowli ziemnych
W celu określenia stanów granicznych nośności i przydatności do użytkowania
drogowej budowli ziemnej powinny być prowadzone badania i ocena parametrów
geotechnicznych zgodnie z Polskimi Normami i przepisami odrębnymi. W celu
dokonania oceny podłoża oprócz podstawowych badań geotechnicznych powinny być
przeprowadzone badania specjalistyczne, w szczególności:
1) badania potrzebne do oceny przydatności gruntu podłoża budowli ziemnej,
zgodnie z Polskimi Normami,
2) badania wysadzinowości gruntu: kapilarności biernej Hkb, wskaźnika piaskowego
WP, pęcznienia liniowego,
3) wskaźnika nośności CBR,
4) ocena zagęszczenia: maksymalna gęstość objętościowa Pds, wskaźnik
zagęszczenia Is, moduły odkształcenia: pierwotny (E1) i wtórny (E2),
5) właściwości gruntów antropogenicznych.
2. Stan graniczny nośności podłoża drogowej budowli ziemnej
2.1. Sprawdzenie stanu granicznego nośności
Sprawdzenie stanu granicznego nośności powinno obejmować:
1) analizę stateczności skarp i zboczy swobodnych oraz podpartych,
2) nośność podłoża budowli ziemnej.
2.2. Stateczność skarp i zboczy
Sprawdzenie stateczności skarp i zboczy powinno być wykonane zgodnie z Polską
Normą. Przy rozpatrywaniu wszystkich możliwych obciążeń oraz postaci zniszczenia
skarp i zboczy swobodnych i podpartych należy przyjmować:
1) dla gruntu jednorodnego pod względem podatności - kołowo-cylindryczne
powierzchnie poślizgu,
2) dla skarp zbudowanych z kilku warstw gruntu, różniących się znacznie
wytrzymałością na ścinanie - niekołowe powierzchnie poślizgu,
3) na spękanych skałach - kształt powierzchni poślizgu zależy od występujących
nieciągłości; równowagę bryły ograniczonej każdą z możliwych powierzchni
poślizgu sprawdza się, dla obliczeniowych wartości sił oraz parametrów
geotechnicznych, metodą pasków; wartości dopuszczalnych wskaźników stateczności
nie powinny być mniejsze niż 1,5,
4) obciążenia od pojazdów samochodowych równomiernie rozłożone, o wielkości 25
kPa.
2.3. Obliczenie nośności podłoża drogowej budowli ziemnej
Obliczenie nośności podłoża budowli ziemnej powinno być wykonane zgodnie z
Polską Normą, przez porównanie obliczeniowej wartości obciążenia działającego na
podłoże z oporem granicznym podłoża gruntowego.
2.4. Stan graniczny przydatności do użytkowania drogowej budowli ziemnej
Drogowa budowla ziemna powinna być zaprojektowana tak, aby jej odkształcenia nie
spowodowały utraty przydatności użytkowej konstrukcji nawierzchni drogi oraz
innych urządzeń zlokalizowanych w pobliżu. Dopuszczalne wartości osiadań
eksploatacyjnych sk korpusu i podłoża budowli ziemnej nie powinny przekraczać 10
cm, z wyjątkiem styku z obiektem inżynierskim. W miejscu styku osiadanie nasypu
powinno być równe osiadaniu obiektu inżynierskiego. Należy je obliczyć według
Polskiej Normy.
3. Warunki gruntowo-wodne podłoża nawierzchni
3.1. Warunki wodne
Warunki wodne ustala się według klasyfikacji określonej w tabeli:
CharakterystykaWarunki wodne w wypadku występowania swobodnego zwierciadła
wody
< 1 mod 1 m do 2 m> 2 m
1234
Wykopy ≤1 ma)złeprzeciętneprzeciętne
b)złeprzeciętnedobre
Nasypy ≤1 ma)złeprzeciętneprzeciętne
b)przeciętneprzeciętnedobre
Wykopy >1 ma)złeprzeciętnedobre
b)przeciętneprzeciętnedobre
Nasypy >1 ma)złeprzeciętnedobre
b)przeciętnedobredobre
Oznaczenia:
a) nie utwardzone pobocza,
b) utwardzone i szczelne pobocza oraz dobre odprowadzenie wód powierzchniowych.
W wypadku ulic warunki wodne określa się indywidualnie. Poziom występowania wody
gruntowej powinien być określony na podstawie dostępnych najwyższych notowań
uwarunkowanych opadami atmosferycznymi albo ich skutkami lub wysokimi stanami
wód powierzchniowych.
3.2. Warunki gruntowe
Grunty podłoża dzieli się, w zależności od ich wrażliwości na działanie wody i
mrozu, zgodnie z Polską Normą. Cechy gruntu powinny być ustalone na podstawie
badań laboratoryjnych jego właściwości podanych w Polskiej Normie. Podstawowym
kryterium oceny jest zawartość drobnych cząstek gruntu, a dodatkowymi,
stosowanymi w wypadkach wątpliwych: wskaźnik piaskowy i kapilarność bierna.
Wskaźnik piaskowy stanowi kryterium oceny gruntów niespoistych, zwłaszcza
zbliżonych do mało spoistych. Jeśli oceny na podstawie badania różnymi metodami
są rozbieżne, to przyjmuje się wynik najmniej korzystny.
3.3. Określenie grupy nośności podłoża
Grupy nośności podłoża określają tabele a i b:
Tabela a
Rodzaj gruntów podłożaGrupa nośności podłoża dla warunków wodnych
dobrychprzeciętnychzłych
1234
Grunty niewysadzinowe: rumosze (niegliniaste), żwiry i pospółki, piaski
grubo-, średnio- i drobnoziarniste, żużle nierozpadoweG1G1G1
Grunty wątpliwe: piaski pylasteG1G2G2
Grunty wątpliwe: zwietrzeliny gliniaste i rumosze gliniaste, żwiry i
pospółki gliniasteG1G2G3
Grunty mało wysadzinowe*): gliny zwięzłe, gliny piaszczyste i pylaste
zwięzłe, iły, iły piaszczyste i pylasteG2G3G4
Grunty bardzo wysadzinowe1): piaski gliniaste, pyły piaszczyste, pyły,
gliny, gliny piaszczyste i pylaste, iły warwoweG3G4G4
*) W stanie zwartym, półzwartym lub twardoplastycznym (IL ≤0,25).
Tabela b
Wskaźnik nośności CBR*)Grupa nośności podłoża nawierzchni
12
10% ≤CBRG1
5% ≤CBR <10%G2
3% ≤CBR <5%G3
CBR <3%G4
*) Badanie wskaźnika nośności CBR wykonuje się zgodnie z Polską Normą, lecz po
czterech dobach nasycania wodą.
Dla gruntów wątpliwych i wysadzinowych porównuje się grupę nośności, określoną
według tabeli a z grupą nośności określoną według tabeli b. Do projektowania
nawierzchni przyjmuje się niższą grupę nośności. W wypadku dużej zmienności
gruntów oraz występowania w podłożu gruntów miękkoplastycznych, plastycznych,
organicznych lub skał, grupę nośności podłoża ustala się indywidualnie.
3.4. Głębokość przemarzania gruntu
Głębokość przemarzania gruntu określa Polska Norma.
4. Warunki ogólne dla podłoża nawierzchni drogi
Konstrukcje nawierzchni podatnych i półsztywnych powinny być wykonywane na
podłożu niewysadzinowym grupy nośności G1, charakteryzującym się wartościami
wskaźnika zagęszczenia i modułu sprężystości (wtórny moduł odkształcenia)
określonymi w tabeli:
Kategorie ruchu1)Wtórny moduł odkształcenia2)Wskaźnik zagęszczenia
123
KR1 i KR21001,00
Od KR 3 do KR61201,03
1) Kategorie ruchu są określone w załączniku nr 5.
2) Wtórny moduł odkształcenia oznacza się przy drugim obciążeniu płytą o
średnicy ≥30 cm według Polskiej Normy. Badanie przeprowadza się w zakresie od 0
MPa do 0,25 MPa. Wartości modułu powinny być wyznaczone dla przyrostu obciążenia
od 0,05 MPa do 0,15 MPa.
Podłoże nawierzchni zaszeregowane do innej grupy nośności powinno być
doprowadzone do grupy nośności G1, zgodnie ze sposobami przedstawionymi w ust.
5.
5. Wzmocnienie słabego podłoża nawierzchni
W celu doprowadzenia podłoża nawierzchni zakwalifikowanego do grupy nośności G2,
G3 lub G4 do grupy nośności G1 powinny być stosowane sposoby podane w ust. 5.1 i
5.2.
5.1. Wymiana warstwy gruntu podłoża nawierzchni na warstwę gruntu lub materiału
niewysadzinowego
Wymianie powinna podlegać warstwa słabego podłoża nawierzchni o grubości
określonej w tabeli zależnie od grupy nośności podłoża i przyjętego wskaźnika
nośności CBR wymienionej warstwy:
Wskaźnik nośności CBR wymienionej warstwy (%)Grubość wymienianej warstwy
podłoża o grupie nośności (cm)
G2G3G4
1234
203050*)75*)
252540*)60*)
*) Zalecane wzmocnienie podłoża geosyntetykiem.
Grubości warstw gruntu podlegających wymianie według powyższej tabeli można
zmniejszyć, gdy pod wymienionym gruntem podłoże zostanie wzmocnione
geosyntetykiem. W szczególności zaleca się wykonywanie wzmocnienia
geosyntetykiem podłoża nawierzchni, gdy jest ono sklasyfikowane w grupie
nośności G3 albo G4 i z powyższej tabeli wynika konieczność wymiany warstwy o
grubości ≥50 cm. Wzmocnienie podłoża nawierzchni geosyntetykiem zaleca się także
w wypadku przebudowy podłoża z nadmiernie nawilgoconych rodzimych gruntów
spoistych w stanie miękkoplastycznym i plastycznym. We wszystkich tych wypadkach
wykonanie wzmocnienia geosyntetykami powinno być zaprojektowane indywidualnie z
uwzględnieniem cech gruntów, właściwości technicznych geosyntetyków oraz
możliwości uzyskania wymaganych charakterystyk podłoża określonych w ust. 4. W
wypadku stanowisk postojowych, chodników i ścieżek rowerowych powinno się
wymienić grunt podłoża na niewysadzinowy w warstwie o grubości określonej w
tabeli:
Grupa nośności podłoża wymienianej warstwyStanowiska postojowe dla
samochodów ciężarowychPozostałe nawierzchnie
123
G2 i G315 cm10 cm
G430 cm20 cm
Cała wymieniona warstwa lub jej górna część o grubości nie mniejszej niż 25 cm
powinna pełnić rolę warstwy odsączającej i spełniać warunek
wodoprzepuszczalności. Warstwa ta powinna być ułożona na całej szerokości korony
korpusu ziemnego, a w wypadku przekrojów ulicznych - między krawężnikami.
5.2. Ułożenie dodatkowych warstw podłoża nawierzchni
5.2.1. Wykonanie pod konstrukcją jezdni dróg:
1) na podłożu o grupie nośności G2: 10 cm warstwy z gruntów stabilizowanych
spoiwem (cementem, wapnem lub aktywnym popiołem lotnym) o Rm = 1,5 MPa *),
2) na podłożu o grupie nośności G3: 15 cm warstwy z gruntów stabilizowanych
spoiwem (cementem, wapnem lub aktywnym popiołem lotnym) o Rm = 2,5 MPa,
3) na podłożu o grupie nośności G4:
a) 25 cm warstwy z gruntów stabilizowanych spoiwem (cementem, wapnem lub
aktywnym popiołem lotnym) o Rm = 2,5 MPa,
b) dwóch warstw po 15 cm z gruntów stabilizowanych spoiwem (cementem, wapnem lub
aktywnym popiołem lotnym):
warstwa górna o Rm = 2,5 MPa,
warstwa dolna o Rm = 1,5 MPa.
Warstwy z gruntów stabilizowanych spoiwem (cementem, wapnem lub aktywnym
popiołem lotnym) powinny być wykonane z zachowaniem warunków jak dla ulepszonego
podłoża (marka Rm = 1,5 MPa) lub dolnej warstwy podbudowy (marka Rm = 2,5 MPa),
określonych w Polskich Normach.
5.2.2. Wykonanie pod konstrukcją stanowisk postojowych, chodników i ścieżek
rowerowych:
1) na podłożu o grupie nośności G2, G3: 10 cm warstwy ulepszonej spoiwem
(cementem, wapnem lub aktywnym popiołem lotnym), Rm = 1,5 MPa,
2) na podłożu o grupie nośności G4: 15 cm warstwy ulepszonej spoiwem (cementem,
wapnem lub aktywnym popiołem lotnym), Rm = 1,5 MPa.
5.3. Inne sposoby doprowadzenia słabego podłoża nawierzchni do grupy nośności G1
Dopuszcza się ulepszenie gruntu w górnej warstwie podłoża w sposób inny niż
podano w ust. 5.1 lub ust. 5.2 pod warunkiem uzyskania wymaganych charakterystyk
podłoża określonych w ust. 4.
6. Warunki dodatkowe dla podłoża nawierzchni
Z uwagi na możliwość wystąpienia w okresie budowy nawierzchni ciężkiego ruchu
technologicznego górna warstwa podłoża o grubości nie mniejszej niż 10 cm,
spełniająca ogólne warunki określone w ust. 4, powinna być wykonana z:
1) gruntu stabilizowanego cementem o Rm = 2,5 MPa,
2) kruszywa stabilizowanego mechanicznie o wskaźniku nośności CBR ≥40%.
Warstwa taka powinna być uwzględniona w projektowaniu nawierzchni drogi
zaliczonej do kategorii ruchu KR5 lub KR6 lub w innych technologicznie
uzasadnionych wypadkach (np. w projektowaniu podbudowy asfaltowej na podłożu
gruntowym).
Wysokie parametry CBR lub Rm warstwy ulepszonego podłoża nie upoważniają do
zmiany konstrukcji nawierzchni ustalonej jak dla podłoża G1.
7. Odwodnienie podłoża nawierzchni
W technicznie uzasadnionym wypadku konieczności odwodnienia podłoża nawierzchni
powinno się zastosować warstwę odsączającą wykonaną z materiałów mrozoodpornych
o współczynniku filtracji k ≥8 m/d (≥0,0093 cm/s). Warstwa odsączająca powinna
być wykonana na całej szerokości korpusu drogowego, a w wypadku przekrojów
ulicznych - między krawężnikami; jej grubość nie powinna być mniejsza niż 15 cm.
W wypadku występowania pod warstwą odsączającą gruntów nie ulepszonych spoiwem
powinien być spełniony warunek szczelności warstw określony zgodnie z wzorem:
gdzie:
D15 - wymiar sita, przez które przechodzi 15% ziaren warstwy odsączającej,
d85 - wymiar sita, przez które przechodzi 85% ziaren gruntu podłoża.
Jeżeli powyższy warunek szczelności warstw nie może być spełniony, to między
tymi warstwami powinna być ułożona warstwa odcinająca o grubości co najmniej 10
cm z odpowiednio uziarnionego gruntu lub wykonana warstwa pośrednia z
geowłókniny.
W nawierzchniach dróg zaliczonych do kategorii ruchu KR5 albo KR6 warstwa
odsączająca powinna występować pod warstwą wzmacniającą, stanowiącą część
podbudowy zasadniczej, wykonaną z zachowaniem warunków, o których mowa w ust. 6.
8. Mrozoodporność podłoża nawierzchni
W wypadku występowania w podłożu gruntów wysadzinowych lub wątpliwych powinno
się sprawdzić, czy rzeczywista grubość wszystkich warstw nawierzchni i
ulepszonego podłoża nie jest mniejsza od określonej w tabeli:
Kategoria obciążenia ruchemGrupa nośności podłoża z gruntów wątpliwych i
wysadzinowych
G1 i G2G3G4
1234
KR10,40 hz*)0,50 hz0,60 hz
KR20,45 hz0,55 hz0,65 hz
KR30,50 hz0,60 hz0,70 hz
KR40,55 hz0,65 hz0,75 hz
KR50,60 hz0,70 hz0,80 hz
KR60,65 hz0,75 hz0,85 hz
*) hz oznacza głębokość przemarzania gruntów, przyjmowaną zgodnie z Polską
Normą.
Jeżeli warunek ten nie jest spełniony, to najniżej położona warstwa ulepszonego
podłoża powinna być odpowiednio pogrubiona zgodnie z ust. 5.
Dopuszcza się stosowanie układu warstw w podłożu według ust. 5 spełniających
jedynie wymagania odpowiedniej nośności, pod warunkiem że najniżej położona
warstwa podłoża będzie wykonana z gruntu stabilizowanego spoiwem o Rm = 1,5 MPa
i o grubości nie mniejszej niż 15 cm na całej szerokości korpusu drogowego, a w
wypadku przekrojów ulicznych - między krawężnikami.
Załącznik nr 5
PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI DRÓG
1. Okresy eksploatacji nawierzchni
Przy projektowaniu nawierzchni przyjmuje się okresy eksploatacji określone w
tabeli:
Klasa drogi, elementy drogiKonstrukcje podatne i półsztywneKonstrukcje z
betonu cementowego
nowe lub przebudowaneremontowanenowe lub przebudowaneremontowane
12345
A, S, GP, G i Z20 lat10 lat30 lat20 lat
L i D20 lat10 lat20 lat10 lat
Pasy ruchu i zatoki w rejonie przystanku autobusowego, miejsca
przeznaczone do postoju pojazdów, ruchu pieszych i rowerów20 lat10 lat20
lat10 lat
Okresy eksploatacji są takie same dla wszystkich elementów jezdni, tj.
zasadniczych i dodatkowych pasów ruchu, pasów awaryjnych, pasów włączania i
wyłączania.
2. Sposób wyznaczania obciążenia ruchem
Do projektowania konstrukcji nawierzchni drogi przyjmuje się średni dobowy ruch
w roku (SDR) w przekroju drogi, prognozowany dla połowy okresu eksploatacji.
Pojazdy powinny być przeliczone na liczbę osi obliczeniowych 100 kN na dobę na
obliczeniowy pas ruchu, za pomocą wzoru:
L=(N1×r1+N2×r2+N3×r3)×f
gdzie:
L - liczba osi obliczeniowych na dobę na obliczeniowy pas ruchu,
N1 - średni dobowy ruch samochodów ciężarowych bez przyczep w przekroju drogi, w
połowie okresu eksploatacji,
N2 - średni dobowy ruch pojazdów członowych (samochodów ciężarowych z
przyczepami i ciągników siodłowych z naczepami) w przekroju drogi, w połowie
okresu eksploatacji,
N3 - średni dobowy ruch autobusów w przekroju drogi, w połowie okresu
eksploatacji,
f - współczynnik obliczeniowego pasa ruchu określony zgodnie z tabelą a,
r1, r2, r3 - współczynniki przeliczeniowe na osie obliczeniowe określone zgodnie
z tabelą b.
Tabela a
Liczba pasów ruchu w obu kierunkachWspółczynnik obliczeniowego pasa ruchu
f
droga jednojezdniowadroga dwujezdniowa
123
2-0,50
3-0,50
440,45
-60,35
-80,30
Tabela b
Rodzaj pojazduWspółczynnik przeliczeniowy na osie obliczeniowe
12
Samochód ciężarowy bez przyczepyr1 = 0,109
Pojazd członowy (samochód ciężarowy z przyczepami, ciągnik siodłowy z
naczepą)r2 = 1,2451), r2 = 1,9502)
Autobusr3 = 0,594
1) Wartość współczynnika przy mniejszym niż 8% udziale pojazdów o nacisku osi na
jezdnię 115 kN.
2) Wartość współczynnika przy od 8% do 20% udziale pojazdów o nacisku osi na
jezdnię 115 kN.
Jeżeli udział w ruchu pojazdów o nacisku osi na jezdnię 115 kN jest większy niż
20%, współczynnik przeliczeniowy powinien być wyznaczony indywidualnie.
Liczba osi obliczeniowych stanowi podstawę do ustalenia kategorii ruchu na
drodze według Polskiej Normy.
3. Indywidualne projektowanie nawierzchni
Przy indywidualnym projektowaniu konstrukcji nawierzchni zaleca się stosowanie
metod mechanistycznych z wykorzystaniem obliczenia naprężeń i odkształceń w
nawierzchni według teorii wielowarstwowej półprzestrzeni sprężystej lub
lepkosprężystej. Konstrukcje podatne z podbudową z kruszywa łamanego
stabilizowanego mechanicznie lub podbudową z mieszanki mineralno-asfaltowej
powinny być projektowane z zastosowaniem kryteriów zmęczeniowych warstw
asfaltowych i deformacji podłoża oraz warstw z materiałów nie związanych 1).
Konstrukcje półsztywne z podbudową z gruntu lub kruszywa stabilizowanego
cementem lub chudego betonu powinny być projektowane dwuetapowo (pierwszy etap -
uszkodzenia zmęczeniowe warstw podbudowy, drugi - uszkodzenia zmęczeniowe warstw
bitumicznych i deformacja podłoża) z zastosowaniem kryteriów zmęczeniowych 2).
4. Założenia do projektowania
Przy projektowaniu nawierzchni dróg powinny być uwzględnione lokalne parametry,
a w uzasadnionych wypadkach dopuszcza się do stosowania następujące ich
wartości:
4.1. Temperatura
Dla warstw bitumicznych przyjmuje się następujące średnie wartości temperatur:
1) okres zimy (3 miesiące) -2°C,
2) okres wiosny i jesieni (6 miesięcy) 10°C,
3) okres lata (3 miesiące) 23°C.
4.2. Ruch
Za obliczeniowy nacisk osi pojedynczej na nawierzchnię przyjmuje się 100 kN, a
rozkład ruchu na poszczególne okresy w roku jest następujący:
1) okres zimy (3 miesiące) 20%,
2) okres wiosny i jesieni (6 miesięcy) 50%,
3) okres lata (3 miesiące) 30%.
4.3. Stałe materiałowe
Wartości modułu sprężystości (sztywności) i współczynnika Poissona mieszanek
mineralno-asfaltowych powinny być obliczane przy następujących założeniach:
1) średnia temperatura według ust. 4.1,
2) czas oddziaływania obciążenia - 0,02 sekundy.
5. Rodzaje zalecanych konstrukcji nawierzchni
5.1. Natężenie ruchu
Konstrukcje nawierzchni podatnych i półsztywnych określone w ust. 5.3-5.7
zaprojektowano dla skumulowanej liczby osi obliczeniowych odpowiadającej
dwudziestoletniemu okresowi eksploatacji przy natężeniach ruchu odpowiadających
górnym granicom kategorii ruchu od KR1 do KR5 oraz 3 000 osi obliczeniowych na
dobę na obliczeniowy pas dla KR6; kategorie ruchu określa Polska Norma.
5.2. Założenia materiałowe
Konstrukcje nawierzchni podatnych i półsztywnych określone w ust. 5.3-5.7
zaprojektowano przy podanych niżej założeniach materiałowych:
1) przyjęte wartości modułów sprężystości (sztywności) E i współczynników
Poissona v mieszanek mineralno-asfaltowych określa tabela:
Rodzaj mieszankiZimaWiosna, jesieńLato
E (MPa)E (MPa)E (MPa)
1234567
Beton asfaltowy o strukturze zamkniętej przeznaczony do warstwy
ścieralnej193000,25103000,3028000,40
Beton asfaltowy o strukturze częściowo zamkniętej przeznaczony do warstwy
wiążącej188000,25101000,3030000,40
Beton asfaltowy o strukturze częściowo zamkniętej przeznaczony do warstwy
podbudowy181000,2596000,3030000,40
Piasek otoczony asfaltem przeznaczony do warstwy
podbudowy127000,2568000,3024000,40
2) przyjęte wartości modułów sprężystości E i współczynników Poissona v oraz
wytrzymałość na ściskanie pozostałych materiałów konstrukcyjnych określa tabela:
Rodzaj materiałuE (MPa)vWytrzymałość na ściskanie (po 28 dniach) (MPa)
1234
Beton cementowy350000,2040
Kruszywo łamane o ciągłym uziarnieniu, stabilizowane mechanicznie4000,30-
Tłuczeń4000,30-
Kruszywo naturalne o ciągłym uziarnieniu, stabilizowane
mechanicznie2000,30-
Chudy beton nie spękany129000,20od 6 do 8
Chudy beton spękany4000,30-
Grunt lub kruszywo stabilizowane cementem nie spękane45000,25od 2,5 do 5
Grunt lub kruszywo stabilizowane cementem spękane3000,30-
Podłoże bezpośrednio pod konstrukcją nawierzchni dla ruchu kategorii KR1 i
KR21000,30-
Podłoże bezpośrednio pod konstrukcją nawierzchni dla ruchu kategorii od
KR3 do KR61200,30-
5.3. Nawierzchnie jezdni
Zalecane konstrukcje nawierzchni jezdni na podłożu G1 o module sprężystości
(wtórnym) nie mniejszym niż 100 MPa dla kategorii ruchu KR1 i KR2 oraz 120 MPa
dla pozostałych kategorii ruchu określają tabele*):
5.3.1. Drogi o ruchu kategorii KR1
Ilustracja
*) Grubości warstw podano w centymetrach. W schematach nie są określone
związania międzywarstwowe.
5.3.2. Drogi o ruchu kategorii KR2
Ilustracja
5.3.3. Drogi o ruchu kategorii KR3
Ilustracja
5.3.4. Drogi o ruchu kategorii KR4
Ilustracja
5.3.5. Drogi o ruchu kategorii KR5
Ilustracja
5.3.6. Drogi o ruchu kategorii KR6
Ilustracja
5.4. Nawierzchnie w rejonie przystanku autobusowego
Zalecane konstrukcje nawierzchni pasa ruchu w rejonie przystanku autobusowego
powinny być takie, jak nawierzchni jezdni dla kategorii ruchu o jeden wyższej a
dla kategorii KR6 - powinny być projektowane indywidualnie. Zalecane konstrukcje
nawierzchni zatok w rejonie przystanku są:
1) konstrukcjami półsztywnymi jak nawierzchni jezdni,
2) konstrukcjami na podłożu G1 o module sprężystości (wtórnym) nie mniejszym niż
120 MPa, określonymi w tabelach:
5.4.1. Drogi o ruchu kategorii KR3
Ilustracja
5.4.2. Drogi o ruchu kategorii KR4
Ilustracja
5.4.3. Drogi o ruchu kategorii KR5
Ilustracja
5.5. Nawierzchnie jezdni dróg klasy L i D w strefie zamieszkania, w rozumieniu
przepisów o ruchu drogowym
Zalecane konstrukcje nawierzchni na podłożu G1 o module sprężystości (wtórnym)
nie mniejszym niż 100 MPa określa tabela:
Ilustracja
5.6. Nawierzchnie przeznaczone do postoju pojazdów i jezdni manewrowej
5.6.1. Zalecane konstrukcje nawierzchni stanowiska postojowego dla samochodów o
ciężarze całkowitym nie większym niż 2 500 kG, na podłożu G1 o module
sprężystości (wtórnym) nie mniejszym niż 100 MPa, określa tabela:
Ilustracja
5.6.2. Zalecane konstrukcje nawierzchni stanowiska postojowego dla samochodów
ciężarowych na podłożu G1 o module sprężystości (wtórnym) nie mniejszym niż 120
MPa określa tabela:
Ilustracja
Ilustracja
5.6.3. Konstrukcje nawierzchni jezdni manewrowych powinny być takie, jak
nawierzchni pasów ruchu. Kategorię ruchu ustala się zgodnie z tabelą:
Liczba stanowisk dla pojazdów osobowychKategoria ruchu jezdni
manewrowejLiczba stanowisk dla pojazdów ciężarowychKategoria ruchu jezdni
manewrowej
1234
<200KR1<_5KR1
od 6 do 15KR2
od 200 do 1000KR2od 16 do 45KR3
od 46 do 125KR4
>1000KR3od 126 do 250KR5
>250KR6
5.7. Nawierzchnie ścieżek rowerowych i chodników
5.7.1. Zalecane konstrukcje nawierzchni ścieżek rowerowych określa tabela:
Ilustracja
5.7.2. Zalecane konstrukcje nawierzchni chodnika z dopuszczeniem postoju
samochodów o ciężarze całkowitym nie większym niż 2 500 kG, na podłożu G1 o
module sprężystości (wtórnym) nie mniejszym niż 80 MPa, określa tabela:
Ilustracja
5.7.3. Zalecane konstrukcje nawierzchni chodników przeznaczonych wyłącznie dla
ruchu pieszych określa tabela:
Ilustracja
6. Materiały warstw konstrukcyjnych nawierzchni
Warstwy konstrukcyjne nawierzchni, określone w ust. 5 niniejszego załącznika,
powinny być wykonywane zgodnie z podanymi niżej zaleceniami.
6.1. Podbudowa
6.1.1. Do wykonania warstw podbudowy powinny być stosowane następujące typy
mieszanek zgodnie z Polską Normą:
1) beton asfaltowy,
2) chudy beton,
3) kruszywo lub grunt stabilizowane cementem,
4) mieszanka z kruszyw naturalnych albo łamanych, albo żużlowych stabilizowanych
mechanicznie.
6.1.2. Jeżeli trwałość zmęczeniowa konstrukcji z warstwą alternatywną będzie nie
mniejsza niż zalecanej konstrukcji, dopuszcza się wykonywanie podbudów innych
niż wymienione w ust. 6.1.1, a w szczególności:
1) z mieszanek mineralno-cementowo-emulsyjnych i mineralno-cementowych,
zawierających skruszony materiał z rozbiórki starych nawierzchni albo wykonywane
w technologii recyklingu na zimno na miejscu,
2) z mieszanek mineralno-emulsyjnych,
3) z żużli wielkopiecowych i stalowniczych,
4) z popiołów.
6.1.3. Kruszywo lub grunt stabilizowany cementem powinny spełniać wymagania
określone w Polskich Normach, przy czym zaleca się, aby wytrzymałość Rm wynosiła
5,0 MPa.
Mieszanka z kruszyw naturalnych, łamanych i żużlowych stabilizowanych
mechanicznie powinna spełniać wymagania określone w Polskiej Normie. Powinno być
stosowane:
1) kruszywo naturalne, żwir i pospółka - do podbudów na drodze o ruchu kategorii
KR1 i KR2,
2) kruszywo łamane zwykłe i kruszywo żużlowe wielkopiecowe - do warstw podbudowy
na drogach o ruchu wszystkich kategorii.
6.2. Warstwa wiążąca
Do wykonywania warstw wiążących powinien być stosowany beton asfaltowy zgodnie z
Polską Normą.
6.3. Warstwa ścieralna
Do wykonywania warstw ścieralnych powinno się stosować następujące typy
mieszanek mineralno-asfaltowych zgodnie z Polską Normą:
1) beton asfaltowy,
2) beton asfaltowy o nieciągłym uziarnieniu,
3) mieszankę mastyksowo-grysową,
4) mieszankę o nieciągłym uziarnieniu,
5) asfalt piaskowy,
6) asfalt lany,
7) mieszanki mineralno-asfaltowe na zimno zgodnie z zaleceniami technologicznymi
producenta, dopuszczone do obrotu i powszechnego albo jednostkowego stosowania w
budownictwie drogowym.
Asfalt lany rozkładany ręcznie dopuszcza się jedynie w wyjątkowych wypadkach.
Warstwy ścieralne nawierzchni mogą być wykonywane z asfaltu twardolanego jedynie
przy ich mechanicznym układaniu specjalistycznym sprzętem.
Dopuszcza się wykonywanie warstw ścieralnych z asfaltu piaskowego na drogach o
ruchu kategorii KR1 i KR2.
6.4. Związanie międzywarstwowe
Bez względu na kategorię ruchu musi być stosowane wiązanie między warstwami
asfaltowymi oraz między warstwami podbudowy nie związanej lub związanej spoiwem
hydraulicznym a warstwą asfaltową. Wiązanie warstw nawierzchni uzyskuje się
przez skrapianie lepiszczem asfaltowym podłoża pod wykonywaną warstwę. Jako
lepiszcze asfaltowe powinien być stosowany asfalt upłynniony rozpuszczalnikiem
organicznym lub emulsja asfaltowa. Właściwości lepiszcza asfaltowego do
skrapiania powinny być dostosowane do warunków stosowania (typu i porowatości
podłoża i wykonywanej warstwy, temperatury otoczenia, wilgotności).
Podłoże pod wykonywaną warstwą powinno być skropione w ilości wystarczającej do
związania warstw, bez nadmiaru lepiszcza. Zalecaną ilość asfaltu w połączeniu
międzywarstwowym powinno się przyjmować zgodnie z Polską Normą. W wypadku
wiązania warstw asfaltowych nawierzchni dróg obciążonych ruchem KR5 i KR6 zaleca
się przyjmowanie najmniejszych dopuszczalnych ilości asfaltu.
Skropienie powinno być wykonane sprzętem mechanicznym zapewniającym
równomierność skropienia lepiszczem.
Wbudowanie kolejnej warstwy na skropionym podłożu można rozpocząć po odparowaniu
rozpuszczalnika lub po rozpadzie emulsji i odparowaniu wody. Skrapiania nie
powinno się wykonywać w wypadku układania warstwy z asfaltu lanego.
Załącznik nr 6
WARUNKI TECHNICZNE, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ NAWIERZCHNIE JEZDNI
1. Rzędne wysokościowe
Przy wykonywaniu nowych i przebudowie dróg powinny być badane rzędne
wysokościowe podłoża, podbudowy i powierzchni nawierzchni. Na drogach klasy A i
S pomiar wykonuje się na siatce o rozmiarach 10 m × 10 m wraz ze sprawdzeniem
rzędnych osi podłużnej jezdni i obu krawędzi. Na drogach o jezdni węższej niż 10
m sprawdza się rzędne osi podłużnej i krawędzi. Na drogach klasy GP i drogach
niższych klas sprawdza się rzędne osi podłużnej jezdni i krawędzi co 20 m, a na
odcinkach krzywoliniowych co 10 m. Wartości dopuszczalnych odchyleń w stosunku
do rzędnych projektowych określa tabela:
Rodzaj warstwy konstrukcyjnejDopuszczalne odchylenie
12
Podłoże-2 cm, +0 cm
Podbudowa zasadnicza-1 cm, +0 cm
Warstwa ścieralna±1 cm
Wymaga się, aby 95% zmierzonych rzędnych danej warstwy nie przekraczało
dopuszczalnych odchyleń.
2. Ocena równości podłużnej
2.1. Do oceny równości podłużnej warstw nawierzchni drogi klasy Z i dróg
wyższych klas należy stosować jedną z następujących metod:
1) metodę profilometryczną pomiaru, umożliwiającą obliczanie wskaźnika równości
IRI,
2) metodę pomiaru równoważną użyciu łaty i klina, określonych w Polskiej Normie,
3) metodę z wykorzystaniem łaty i klina, określonych w Polskiej Normie.
Stosowanie łaty czterometrowej i klina dopuszcza się do oceny równości podłużnej
drogi klasy Z oraz tych elementów nawierzchni drogi klasy G i dróg wyższych
klas, gdzie nie można wykorzystać innych metod.
2.2. Do profilometrycznych pomiarów równości podłużnej powinien być
wykorzystywany sprzęt umożliwiający rejestrację, z błędem pomiaru nie większym
niż 1,0 mm, profilu podłużnego o charakterystycznych długościach mieszczących
się w przedziale od 0,5 m do 50 m. Wartości IRI oblicza się nie rzadziej niż co
50 m. Wymagana równość podłużna jest określona przez wartości wskaźnika, których
nie można przekroczyć na 50%, 80% i 100% długości badanego odcinka nawierzchni.
Wartości wskaźnika, wyrażone w mm/m, określa tabela:
Klasa drogiElement nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnej50%80%100%
123456
A, S, GPPasy ruchu zasadnicze, awaryjne, dodatkowe, włączania i
wyłączaniaścieralna≤1,2≤2,0≤3,3
wiążąca≤2,0≤3,4≤5,6
podbudowa zasadnicza≤2,9≤4,8≤7,8
jezdnie łącznic, jezdnie MOP, utwardzone poboczaścieralna≤2,0≤2,8≤4,0
wiążąca≤3,4≤4,8≤6,8
podbudowa zasadnicza≤4,8≤6,7≤9,5
G, ZPasy ruchu zasadnicze, dodatkowe, włączania i wyłączania,
postojoweścieralna≤2,8≤3,9≤4,9
wiążąca≤3,4≤4,8≤6,8
jezdnie łącznic, utwardzone poboczapodbudowa zasadnicza≤4,8≤6,7≤9,5
Jeżeli na odcinku nie można wyznaczyć więcej niż 10 wartości IRI, to wartość
miarodajna będąca sumą wartości średniej E(IRI) i odchylenia standardowego
D:E(IRI)+D nie powinna przekroczyć wartości odpowiedniej dla 80% długości
badanego odcinka nawierzchni.
2.3. W wypadku gdy konieczne jest stosowanie łaty i klina, określonych w
Polskiej Normie, pomiar wykonuje się nie rzadziej niż co 10 m. Wymagana równość
podłużna jest określona przez wartości odchyleń równości, które nie mogą być
przekroczone w liczbie pomiarów stanowiących 95% oraz 100% liczby wszystkich
pomiarów na badanym odcinku. Przez odchylenie równości rozumie się największą
odległość między łatą a mierzoną powierzchnią. Wartości odchyleń, wyrażone w mm,
określa tabela:
Klasa drogiElement nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejProcent liczby
pomiarów
95%100%
12345
A, S, GPPasy ruchu zasadnicze, awaryjne, dodatkowe, włączania i
wyłączaniaścieralna≤4≤5
wiążąca≤7≤8
podbudowa zasadnicza-≤11
jezdnie łącznic, jezdnie MOP, utwardzone poboczaścieralna≤5≤6
wiążąca≤9≤10
podbudowa zasadnicza-≤13
G, ZPasy ruchu zasadnicze, dodatkowe, włączania i wyłączania, postojowe,
jezdnie łącznic, utwardzone poboczaścieralna≤6≤7
wiążąca≤9≤10
podbudowa zasadnicza-≤13
2.4. Wymagania dotyczące równości podłużnej, określone w ust. 2, powinny być
spełnione w trakcie wykonywania robót i po ich zakończeniu.
3. Ocena równości poprzecznej
3.1. Do pomiaru poprzecznej równości nawierzchni powinna być stosowana metoda
równoważna metodzie z wykorzystaniem łaty i klina, określonych w Polskiej
Normie. Pomiar powinien być wykonywany nie rzadziej niż co 5 m, a liczba
pomiarów nie może być mniejsza niż 20. Wymagana równość poprzeczna jest
określona przez wartości odchyleń równości, które nie mogą być przekroczone w
liczbie pomiarów stanowiących 90% i 100% albo 95% i 100% liczby wszystkich
pomiarów na badanym odcinku. Odchylenie równości oznacza największą odległość
między łatą a mierzoną powierzchnią w danym profilu. Wartości odchyleń, wyrażone
w mm, określa tabela:
Klasa drogiElement nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnej90%95%100%
123456
A, S, GPPasy ruchu zasadnicze, awaryjne, dodatkowe, włączania i
wyłączaniaścieralna≤3-≤5
wiążąca≤6-≤8
podbudowa zasadnicza--≤11
jezdnie łącznic, jezdnie MOP, utwardzone poboczaścieralna-≤5≤6
wiążąca-≤9≤10
podbudowa zasadnicza--≤13
G, ZPasy ruchu zasadnicze, dodatkowe, włączania i wyłączania, postojowe,
jezdnie łącznic, utwardzone poboczaścieralna≤6-≤9
wiążąca≤9-≤12
podbudowa zasadnicza--≤18
3.2. Wymagania dotyczące równości poprzecznej, określone w ust. 3, powinny być
spełnione w trakcie wykonywania robót i po ich zakończeniu.
4. Ocena właściwości przeciwpoślizgowych
4.1. Przy ocenie właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni drogi klasy G i
dróg wyższych klas powinien być określony współczynnik tarcia na mokrej
nawierzchni przy całkowitym poślizgu opony testowej.
4.2. Pomiar wykonuje się nie rzadziej niż co 50 m na nawierzchni zwilżanej wodą
w ilości 0,5 l/m2, a wynik pomiaru powinien być przeliczalny na wartość przy
100% poślizgu opony bezbieżnikowej rozmiaru 5,60S × 13. Miarą właściwości
przeciwpoślizgowych jest miarodajny współczynnik tarcia. Za miarodajny
współczynnik tarcia przyjmuje się różnicę wartości średniej E(µ) i odchylenia
standardowego D:E(µ) - D.
4.3. Parametry miarodajnego współczynnika tarcia nawierzchni wymagane po dwóch
miesiącach od oddania drogi do użytkowania określa tabela:
Klasa drogiElement nawierzchniMiarodajny współczynnik tarcia przy
prędkości zablokowanej opony względem nawierzchni
30 km/h60 km/h90 km/h120 km/h
123456
APasy ruchu zasadnicze, dodatkowe, awaryjne0,520,460,420,37
Pasy włączania i wyłączania, jezdnie łącznic0,520,480,44-
S, GP, GPasy ruchu, pasy dodatkowe, utwardzone pobocza0,480,390,320,30
*) Marka gruntu stabilizowanego spoiwem jest to parametr określający jego
wytrzymałość na ściskanie:
- po 28 dniach twardnienia, jeśli spoiwem jest cement,
- po 42 dniach twardnienia, jeśli spoiwem jest aktywny popiół lotny lub wapno.
Wyróżnia się następujące marki gruntu stabilizowanego spoiwem:
- Rm = 1,5 MPa o wytrzymałości od 0,5 MPa do 1,5 MPa,
- Rm = 2,5 MPa o wytrzymałości od 1,5 MPa do 2,5 MPa,
- Rm = 5,0 MPa o wytrzymałości od 2,5 MPa do 5 MPa.
1) Do najczęściej stosowanych kryteriów zalicza się kryteria:
- Instytutu Asfaltowego w USA,
- SHELL'a.
2) Do najczęściej stosowanych kryteriów zalicza się kryteria:
- Centrum Badań Drogowych CRR w Belgii (Verstraeten),
- Narodowego Instytutu Badań Transportu i Dróg CSIR w RPA (De Beer),
- Uniwersytetu Illinois w USA (Dempsey),
- Instytutu Asfaltowego w USA.
1) Wymiary podano w metrach.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
w sprawie przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych.
(Dz. U. Nr 57, poz. 608)
Na podstawie art. 56 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) materiały niebezpieczne dopuszczone do przewozu drogowego oraz zasady ich
klasyfikacji,
2) warunki i sposób przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych,
3) dodatkowe wymagania dotyczące pojazdu przewożącego określone materiały
niebezpieczne, jego wyposażenia i ładunku,
4) wymagania odnoszące się do urządzeń technicznych służących do tego przewozu,
5) dokumenty wymagane przy przewozie materiałów niebezpiecznych, ich wzory oraz
tryb ich wydawania,
6) szczegółowy sposób oznakowania pojazdów przewożących materiały niebezpieczne
po drogach publicznych.
§ 2. W przypadkach uzasadnionych względami obronności państwa lub koniecznością
zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego dopuszcza się odstępstwa od
przepisów niniejszego rozporządzenia w stosunku do przewozów materiałów
niebezpiecznych pojazdami będącymi w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej na warunkach i w trybie określonych odrębnymi przepisami.
§ 3. 1. Do przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych stosuje się
postanowienia załączników A i B, z zastrzeżeniem § 6 i 8.
2. Dopuszcza się przewóz materiałów niebezpiecznych na warunkach określonych w
specjalnych umowach dwustronnych lub wielostronnych, zawartych na podstawie
postanowienia art. 4 ust. 3 Umowy ADR, jeżeli stroną tych umów jest
Rzeczypospolita Polska.
§ 4. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) umowa ADR - Umowę europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego
towarów niebezpiecznych, sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U.
z 1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190, z 1977 r. Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31,
poz. 134, z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r. Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14,
poz. 81, z 1990 r. Nr 84, poz. 490, z 1993 r. Nr 61, poz. 293, z 1995 r. Nr 50,
poz. 270, z 1997 r. Nr 59, poz. 367 i z 1999 r. Nr 30, poz. 287), wraz ze
zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób,
2) załącznik A lub B - odpowiednio załącznik A do Umowy ADR "Przepisy dotyczące
materiałów i przedmiotów niebezpiecznych" lub załącznik B do Umowy ADR "Przepisy
dotyczące pojazdów i przewozu",
3) materiały niebezpieczne (towary niebezpieczne) - materiały i przedmioty,
których przewóz drogowy, na podstawie postanowień załączników A i B, jest
zabroniony albo dozwolony na warunkach określonych w tych załącznikach,
4) klasa materiałów niebezpiecznych - grupę materiałów niebezpiecznych,
wydzieloną na podstawie dominującego zagrożenia; rozróżnia się następujące klasy
materiałów niebezpiecznych:
a) klasa 1 - materiały i przedmioty wybuchowe,
b) klasa 2 - gazy,
c) klasa 3 - materiały ciekłe zapalne,
d) klasa 4.1 - materiały stałe zapalne,
e) klasa 4.2 - materiały samozapalne,
f) klasa 4.3 - materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
g) klasa 5.1 - materiały utleniające,
h) klasa 5.2 - nadtlenki organiczne,
i) klasa 6.1 - materiały trujące,
j) klasa 6.2 - materiały zakaźne,
k) klasa 7 - materiały promieniotwórcze,
l) klasa 8 - materiały żrące,
m) klasa 9 - różne materiały i przedmioty niebezpieczne,
5) liczba marginesowa (lm.) - numer przepisu załącznika A lub B,
6) sztuka przesyłki - przygotowane do wysyłki opakowanie wraz z zawartym w nim
materiałem niebezpiecznym; określenie to nie obejmuje nie opakowanych materiałów
niebezpiecznych przewożonych luzem w pojazdach lub w kontenerach oraz materiałów
niebezpiecznych przewożonych w cysternach,
7) materiały inaczej nie określone (i.n.o.) - określenie ogólne materiałów, do
którego mogą być zaliczone materiały niebezpieczne nie wymienione z nazwy w
załączniku A, których właściwości odpowiadają temu określeniu.
2. Użyte w postanowieniach załączników A i B określenie "właściwa władza", w
odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej, oznacza ministra właściwego do spraw
transportu lub jednostkę przez niego upoważnioną, z zastrzeżeniem § 5.
§ 5. W zakresie szczegółowych czynności administracyjnych wskazanych w
przepisach załączników A i B określenie "właściwa władza" oznacza odpowiednio:
1) Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki lub jednostkę przez niego upoważnioną -
w sprawach warunków przewozu drogowego materiałów promieniotwórczych klasy 7,
2) Urząd Dozoru Technicznego - w sprawach warunków technicznych opakowań
przeznaczonych do przewozu drogowego gazów klasy 2,
3) Główny Inspektorat Kolejowego Dozoru Technicznego - w sprawach warunków
technicznych cystern przeznaczonych do przewozu drogowego materiałów
niebezpiecznych oraz w sprawach wydawania świadectw dopuszczenia pojazdów do
przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych,
4) jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych - w
sprawach nadzoru nad czynnościami ładunkowymi i postojem pojazdów z materiałami
niebezpiecznymi,
5) jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki - w
sprawach badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu materiałów
niebezpiecznych klas 1, 2, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9,
6) jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki - w
sprawach warunków technicznych opakowań materiałów niebezpiecznych klas 1, 3,
4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9.
§ 6. Do ruchu krajowego nie mają zastosowania postanowienia załączników A i B w
zakresie używania języków innych niż język polski, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2.
§ 7. 1. Do przewozu materiałów niebezpiecznych mogą być użyte pojazdy
samochodowe, z wyjątkiem motocykli, oraz ciągnięte przez nie przyczepy, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego i przyczepy może być
użyty do przewozu paliwa do silników Diesla, materiałów utleniających
stosowanych jako nawozy sztuczne lub materiałów trujących stosowanych jako
środki ochrony roślin, jeżeli materiały te przewożone są w sztukach przesyłki, w
ilościach nie przekraczających odpowiednich limitów określonych w przepisie lm.
10 011 załącznika B.
§ 8. 1. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 221(2) załącznika B,
dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów
niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w zwalniacz.
2. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 261(2) załącznika B,
dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów
niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w ogranicznik
prędkości, jeżeli pojazdy te zostały zarejestrowane po raz pierwszy w okresie od
dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 1 lipca 1995 r.
§ 9. 1. W przypadku pojazdów, w stosunku do których na podstawie przepisów
załącznika B wymagane jest "świadectwo dopuszczenia pojazdów do przewozu
niektórych materiałów niebezpiecznych", potwierdzenia spełnienia przez te
pojazdy odpowiednich wymagań technicznych dokonują stacje kontroli pojazdów, o
których mowa w art. 83 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym
(Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872).
2. Świadectwo o którym mowa w ust. 1 wystawia Główny Inspektorat Kolejowego
Dozoru Technicznego, w językach polskim i angielskim, zgodnie z wzorem podanym w
załączniku B.
3. W przypadku gdy pojazd nie jest wyposażony w wymagane urządzenia lub w jedno
z nich określone w § 8, świadectwo i potwierdzenie, o których mowa w ust. 1,
powinny zawierać informację o braku tych urządzeń lub tego urządzenia oraz uwagę
następującej treści: "Pojazd dopuszczony do przewozu materiałów niebezpiecznych
wyłącznie w ruchu krajowym".
§ 10. Przewóz materiałów inaczej nie określonych (i.n.o.) klas 1, 2, 3, 4.1,
4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 7, 8 i 9 nadawanych do przewozu w kraju jest dozwolony
po zaklasyfikowaniu ich jako materiały dopuszczone do przewozu przez:
1) jednostkę określoną w § 5 pkt 1 - w przypadku materiałów promieniotwórczych
klasy 7,
2) jednostkę określoną w § 5 pkt 5 - w przypadku materiałów niebezpiecznych
pozostałych klas.
§ 11. Przewóz na obszarze miast paliwa silnikowego (benzyny) o numerze
rozpoznawczym 1203 oraz skroplonych mieszanin węglowodorów gazowych o numerze
rozpoznawczym 1965 w cysternach o pojemności powyżej 7000 litrów, dokonywany w
celu zaopatrzenia stacji paliw, może odbywać się po drogach wyznaczonych przez
marszałka województwa oraz w czasie przez niego ustalonym, po zasięgnięciu
opinii organów zarządzających ruchem na tych drogach.
§ 12. 1. Ustala się "Wykaz materiałów niebezpiecznych, których przewóz podlega
zgłoszeniu do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej oraz
komendanta wojewódzkiego Policji", stanowiący załącznik do rozporządzenia.
2. Przewóz materiałów niebezpiecznych określonych w załączniku, o którym mowa w
ust. 1, należy zgłosić do właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia przewozu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej komendanta wojewódzkiego Państwowej
Straży Pożarnej oraz właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji.
3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje:
1) jeżeli przewóz rozpoczyna się w kraju:
a) krajowy przewoźnik materiału niebezpiecznego albo
b) nadawca materiału niebezpiecznego, jeżeli przewóz jest wykonywany przez
przewoźnika zagranicznego
- w terminie nie krótszym niż 5 dni przed rozpoczęciem przewozu,
2) jeżeli przewóz rozpoczyna się za granicą - właściwa graniczna placówka
kontrolna Straży Granicznej, przed zezwoleniem na wjazd pojazdu z materiałem
niebezpiecznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, powinno mieć formę pisemną i zawierać
następujące dane:
1) nazwę materiału niebezpiecznego i jego numer rozpoznawczy,
2) klasyfikację materiału (odpowiednio: klasa, punkt, litera, podklasa, grupa
zgodności, karta),
3) ilość materiału i sposób jego przewozu (odpowiednio: przewóz w cysternie,
luzem lub w sztukach przesyłki),
4) planowane miejsce i czas rozpoczęcia przewozu,
5) planowaną trasę przewozu,
6) nazwy i adresy przewoźnika, nadawcy i odbiorcy materiału.
§ 13. Do czasu wyznaczenia przez marszałka województwa okresów i dróg zgodnie z
§ 11 przewóz na obszarze miast paliwa silnikowego oraz skroplonych mieszanin
węglowodorów gazowych, o których mowa w tym przepisie, odbywa się na zasadach
dotychczasowych.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 1997 r. w sprawie
przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 130, poz. 872).
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
czerwca 1999 r. (poz. 608)
WYKAZ MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH, KTÓRYCH PRZEWÓZ PODLEGA ZGŁOSZENIU DO
KOMENDANTA WOJEWÓDZKIEGO PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ ORAZ KOMENDANTA
WOJEWÓDZKIEGO POLICJI
Klasa niebezpieczeństwaMateriały niebezpieczne, których przewóz podlega
zgłoszeniu na podstawie § 12 rozporządzenia
1- materiały podklasy 1.1 grupy zgodności A,
- pozostałe materiały podklasy 1.1 w ilości większej niż 1000 kg1),
- materiały podklasy 1.2 w ilości większej niż 3000 kg1),
- materiały podklasy 1.3 w ilości większej niż 5000 kg1),
- materiały podklasy 1.5 w ilości większej niż 5000 kg1)
1) Łączna masa netto materiałów przewożonych na pojeździe samochodowym i
przyczepie.
2- gazy grup: T, TF, TC, TO, TFC, TOC, przewożone w cysternach o
pojemności większej niż 3000 litrów
3, 4.2, 4.3, 5.1, 6.1 i 8- materiały wymienione pod literą a) różnych
punktów tych klas, przewożone w cysternach o pojemności większej niż 3000
litrów
5.2- materiały przewożone w cysternach
6.2- materiały wymienione w punkcie 1 tej klasy
7- sztuki przesyłki typu B(U) zawierające materiał promieniotwórczy o
łącznej aktywności większej niż 1014 Bq;
- sztuki przesyłki typu B(M);
- sztuki przesyłki z materiałami rozszczepialnymi, jeżeli suma wskaźników
transportowych przewożonych sztuk przesyłki przekracza 50;
- wypalone paliwo jądrowe;
- materiały przewożone w specjalnych warunkach
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
w sprawie kursów dokształcających kierowców pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne.
(Dz. U. Nr 57, poz. 609)
Na podstawie art. 89 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki udzielania i cofania upoważnień do prowadzenia kursów
dokształcających kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne,
2) zakres i warunki prowadzenia kursów dokształcających,
3) ramowy program kursu dokształcającego,
4) wzory dokumentów stosowanych w związku z dokształcaniem kierowców
przewożących materiały niebezpieczne.
§ 2. 1. Kursy dokształcające dla kierowców pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne, zwane dalej "kursami", prowadzą jednostki upoważnione przez
marszałka województwa.
2. Marszałek województwa udziela upoważnienia do prowadzenia kursów jednostce,
która:
1) posiada odpowiednie warunki lokalowe:
a) co najmniej jedną salę wykładową o powierzchni nie mniejszej niż 30 m2,
b) pokój wykładowców o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2,
c) archiwum o powierzchni nie mniejszej niż 6 m2,
d) zaplecze sanitarne,
2) zatrudnia wykładowców, którzy posiadają wyższe wykształcenie i co najmniej
pięcioletnią praktykę zawodową w dziedzinie: właściwości materiałów
niebezpiecznych, konstrukcji i eksploatacji opakowań, cystern i pojazdów
przeznaczonych do ich przewozu, ratownictwa drogowego i chemicznego, ochrony
przeciwpożarowej lub bezpieczeństwa ruchu drogowego,
3) posiada zbiór przepisów w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych oraz
pomoce nauczania, właściwe do rodzaju prowadzonego kursu, w postaci: plansz,
przeźroczy, fotografii, filmów, oprogramowania komputerowego, modeli pojazdów i
sztuk przesyłki, wzorów dokumentów itp.,
4) posiada możliwość przeprowadzania ćwiczeń praktycznych objętych tematyką
kursu.
3. Jednostka występująca do marszałka województwa z wnioskiem o udzielenie
upoważnienia do prowadzenia kursów załącza do wniosku następujące dokumenty:
1) dokumenty potwierdzające zdolność jednostki do prowadzenia działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia kursów,
2) wykaz posiadanych przepisów,
3) wykaz posiadanych pomocy nauczania,
4) wykaz posiadanych pomieszczeń,
5) wykaz wykładowców, wraz z dokumentacją potwierdzającą posiadanie przez nich
kwalifikacji, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2.
§ 3. Marszałek województwa nie udziela jednostce upoważnienia do prowadzenia
kursów, jeżeli:
1) nie załączyła ona dokumentów określonych w § 2 ust. 3 lub
2) nie spełnia wymogów określonych w § 2 ust. 2.
§ 4. Marszałek województwa cofa jednostce upoważnienie do prowadzenia kursów,
jeżeli:
1) przestała ona spełniać wymogi określone w § 2 ust. 2 lub
2) szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem, lub
3) prowadzona przez nią dokumentacja dotycząca kursu, a w szczególności wydane
zaświadczenie, o którym mowa w § 10 ust. 1, są niezgodne ze stanem faktycznym.
§ 5. 1. Upoważnione jednostki, o których mowa w § 2 ust. 1, mogą organizować
następujące rodzaje kursów:
1) kurs podstawowy w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych różnych klas,
obejmujący co najmniej 24 godziny lekcyjne,
2) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu w cysternach, obejmujący co najmniej
16 godzin lekcyjnych,
3) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy 1,
obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych,
4) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych klasy
7, obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych.
2. Kursy, o których mowa w ust. 1, odpowiednio do ich rodzajów, obejmują
tematykę określoną w ramowym programie kursu, stanowiącym załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
3. Kurs podstawowy i kursy specjalistyczne mogą być organizowane w formie:
1) kursu początkowego - dla kierowców, którzy nie posiadają ważnego
zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i
odpowiedniego kursu specjalistycznego,
2) kursu doskonalącego - dla kierowców posiadających ważne zaświadczenie o
ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i odpowiedniego kursu
specjalistycznego; kierowca powinien ukończyć odpowiedni kurs doskonalący przed
upływem terminu ważności posiadanego zaświadczenia.
4. Kurs doskonalący ma na celu uaktualnienie wiedzy kierowcy i powinien
obejmować w szczególności zmiany przepisów regulujących przewóz materiałów
niebezpiecznych, dokonane w okresie, jaki upłynął od poprzedniego kursu. Liczba
godzin zajęć na kursie doskonalącym wynosi odpowiednio połowę wymaganej liczby
godzin określonych w ust. 1.
5. Liczba godzin zajęć na kursie w ciągu jednego dnia, niezależnie od rodzaju
kursu, nie może przekroczyć 8 godzin lekcyjnych.
§ 6. Przypadki, w których przy przewozie materiałów niebezpiecznych wymagane
jest ukończenie przez kierowcę kursu, określają postanowienia załącznika B do
Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów
niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z
1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190, z 1977 r. Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31, poz.
134, z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r. Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14, poz.
81, z 1990 r. Nr 84, poz. 490, z 1993 r. Nr 61, poz. 293, z 1995 r. Nr 50, poz.
270, z 1997 r. Nr 59, poz. 367 oraz z 1999 r. Nr 30, poz. 287), wraz ze zmianami
obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób.
§ 7. 1. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs podstawowy jest posiadanie przez
niego prawa jazdy odpowiedniej kategorii przez okres co najmniej 3 lat, a w
przypadku kierowców, o których mowa w art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr
160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872), przez okres
co najmniej 1 roku.
2. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs specjalistyczny jest posiadanie przez
niego ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego, z zastrzeżeniem
ust. 4.
3. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs doskonalący jest posiadanie przez niego
ważnego zaświadczenia odpowiednio o ukończeniu kursu podstawowego lub
specjalistycznego.
4. W przypadku łącznego organizowania kursu podstawowego i specjalistycznego
warunek podany w ust. 2 uważa się za spełniony, jeżeli kierowca uzyska pozytywną
ocenę z zakresu posiadanej wiedzy i umiejętności, objętych programem kursu
podstawowego.
§ 8. 1. Kursy, o których mowa w § 5 ust. 1, prowadzone są przez wykładowców, o
których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, na podstawie szczegółowego programu kursu,
opracowanego zgodnie z ramowym programem kursu, o którym mowa w § 5 ust. 2.
2. Szczegółowy program kursu zatwierdzany jest przez marszałka województwa.
3. Szczegółowy program kursu powinien zawierać:
1) wykaz tematów i liczbę godzin przeznaczonych na poszczególne tematy, wraz z
wykazem wykładowców prowadzących poszczególne zajęcia,
2) wskazanie metod nauczania, wraz z wykazem pomocy nauczania, które będą użyte
podczas kursu,
3) szczegółową informację o planowanych ćwiczeniach praktycznych.
§ 9. 1. Kurs kończy się sprawdzeniem posiadanych wiadomości i umiejętności,
stanowiących tematykę kursu, przeprowadzonym w formie egzaminu pisemnego.
2. Katalog pytań egzaminacyjnych zatwierdzany jest przez marszałka województwa.
3. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja, w której skład
wchodzą: przedstawiciel marszałka województwa, przedstawiciel jednostki
prowadzącej kurs oraz wykładowca prowadzący zajęcia na kursie.
4. W przypadku niezdania egzaminu, zainteresowanemu przysługuje prawo do jednego
egzaminu poprawkowego, nie później niż w terminie 60 dni.
§ 10. 1. Kierowcy, który uzyskał pozytywną ocenę na egzaminie, wydaje się
zaświadczenie o przeszkoleniu go w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych,
którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, ważne jest przez okres 5 lat od daty
złożenia przez kierowcę egzaminu po kursie podstawowym.
3. W przypadku ukończenia przez kierowcę szkolenia specjalistycznego, dokonuje
się odpowiedniego wpisu w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1.
§ 11. 1. Jednostki posiadające upoważnienie do prowadzenia kursów na podstawie
przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3
lutego 1997 r. w sprawie dokształcania kursowego kierowców pojazdów przewożących
materiały niebezpieczne (Dz. U. Nr 14, poz. 81), do upływu terminu jego
ważności, uważa się za posiadające upoważnienie wymagane przepisami niniejszego
rozporządzenia.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, dostosują prowadzoną działalność do
wymogów określonych w rozporządzeniu w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia.
3. Zaświadczenia o przeszkoleniu wydane przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia przez jednostki, o których mowa w ust. 1, zachowują ważność w
okresie, na jaki zostały wydane.
§ 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia
3 lutego 1997 r. w sprawie kursowego dokształcania kierowców pojazdów
przewożących materiały niebezpieczne (Dz. U. Nr 14, poz. 81).
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
czerwca 1999 r. (poz. 609)
Załącznik nr 1
RAMOWY PROGRAM KURSU DOKSZTAŁCAJĄCEGO KIEROWCÓW POJAZDÓW PRZEWOŻĄCYCH MATERIAŁY
NIEBEZPIECZNE
I. 1. Dla kursu podstawowego:
1) ogólne wymagania dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych,
2) rodzaje zagrożeń,
3) zagadnienia ochrony środowiska naturalnego przy przewozie materiałów
niebezpiecznych, w tym odpadów,
4) sposoby przeciwdziałania różnym rodzajom zagrożeń,
5) czynności, które powinien podjąć kierowca po powstaniu wypadku, a w
szczególności pomoc przedlekarska, zabezpieczenie miejsca wypadku, użycie ochron
osobistych i sprzętu będącego w wyposażeniu pojazdu,
6) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłki,
kontenerów i pojazdów,
7) zasady postępowania kierowcy w czasie przewozu,
8) przeznaczenie i działanie elementów dodatkowego wyposażenia technicznego
pojazdów,
9) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
10) środki ostrożności w czasie czynności załadunkowych i rozładunkowych,
11) manipulowanie, rozmieszczanie i mocowanie sztuk przesyłki na pojeździe,
12) dokumenty wymagane przy przewozie,
13) zasady odpowiedzialności za szkody spowodowane w związku z przewozem
materiałów niebezpiecznych,
14) informacje na temat transportu kombinowanego materiałów niebezpiecznych.
2. Dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu w cysternach:
1) zachowanie się pojazdu na drodze, ze szczególnym uwzględnieniem
przemieszczania się ładunku wewnątrz cysterny i wpływu tego zjawiska na
bezpieczeństwo przewozu,
2) wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu z cysterną,
3) zasady załadunku i rozładunku cystern, uregulowane przepisami w dziedzinie
transportu,
4) wymagania dotyczące używania pojazdów z cysterną, w szczególności warunki
dopuszczenia pojazdu do przewozu, świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu
niektórych materiałów niebezpiecznych, zasady oznakowania oraz używania nalepek
ostrzegawczych,
5) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku pojazdu z cysterną.
3. Dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy
1:
1) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów i przedmiotów wybuchowych,
2) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłki,
kontenerów i pojazdów przewożących materiały wybuchowe,
3) szczególne wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu przewożącego
materiały wybuchowe,
4) szczególne wymagania dotyczące załadunku i rozładunku, manipulowania,
rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłki z materiałami wybuchowymi,
5) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
6) wymagania dotyczące używania pojazdów do przewozu materiałów wybuchowych, a w
szczególności kategorie pojazdów i świadectwa dopuszczenia do przewozu
niektórych materiałów niebezpiecznych.
4. Dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych
klasy 7:
1) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów promieniotwórczych,
2) podstawowe zasady ochrony przed promieniowaniem jonizującym,
3) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłki,
kontenerów i pojazdów przewożących materiały promieniotwórcze,
4) szczególne wymagania dotyczące załadunku i rozładunku, manipulowania,
rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłki z materiałami promieniotwórczymi,
5) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
6) zasady przewozu na warunkach używania wyłącznego,
7) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku przy przewozie materiałów
promieniotwórczych.
II. Pozytywną ocenę w zakresie posiadanych wiadomości i umiejętności
stanowiących tematykę kursu uzyskuje kierowca, który:
1) w przypadku kursu podstawowego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 25 spośród
30 pytań, w czasie nie dłuższym niż 45 minut,
2) w przypadku kursu specjalistycznego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 12
spośród 15 pytań, w czasie nie dłuższym niż 25 minut.
Załącznik nr 2
WZÓR ZAŚWIADCZENIA Z PRZESZKOLENIA KIEROWCÓW POJAZDÓW PRZEWOŻĄCYCH MATERIAŁY
NIEBEZPIECZNE
Format dokumentu: 105 × 148 mm (po złożeniu 105 × 74 mm)
Druk: dwustronny, tło koloru pomarańczowego
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania
uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów.
(Dz. U. Nr 57, poz. 610)
Na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja
1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez
kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 72, poz. 462 i Nr
105, poz. 667) wprowadza się następujące zmiany:
1) w rozdziale 2 w tabeli:
a) poz. 9 otrzymuje brzmienie:
"9 B+Epojazd, o którym mowa w art. 88 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, z
przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej co najmniej 1 t, o ile łączna
dopuszczalna masa całkowita tych pojazdów przekracza 3,5 t"
b) w poz. 10 w rubryce 3 wyrazy "poz. 6" zastępuje się wyrazami "poz. 5";
2) w § 7 w ust. 2:
a) w pkt 4 i 5 po wyrazie "posiada" dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem pkt 6,"
b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) przepisów pkt 4 i 5 nie stosuje się do żołnierzy zasadniczej służby
wojskowej.",
3) w § 15 w ust. 4 na końcu zdania kropkę skreśla się i dodaje wyrazy "oraz
kategorii A, B, C lub D, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii A1,
B1, C1 lub D1.";
4) w § 17:
a) w ust. 1 w pkt 7 dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) A1, B1, C1 lub D1, jeżeli ubiega się o uprawnienie do kierowania pojazdem w
zakresie odpowiednio prawa jazdy kategorii A, B, C lub D,"
b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. W przypadku uzyskania pozytywnego wyniku egzaminu przez osobę ubiegającą się
o prawo jazdy lub podlegającą kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji, gdy zachodzi
konieczność wydania jej nowego prawa jazdy - do dokumentów, o których mowa w
ust. 6, ośrodek egzaminowania dołącza zamówienie wykonania prawa jazdy wraz z
wzorem podpisu tej osoby.";
5) w § 18:
a) w ust. 1 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"z zastrzeżeniem ust. 1a.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Termin egzaminu dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową
ośrodek egzaminowania wyznacza po złożeniu dokumentów, o których mowa w § 17
ust. 1 pkt 1-4 i pkt 6-8. Zaświadczenie, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 5,
powinno być złożone nie później niż 2 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu.";
6) w § 23 w ust. 3:
a) w pkt 1 po wyrazie "B" skreśla się przecinek i wyrazy "B+E",
b) w pkt 2 w lit. a) po wyrazie "kategorii" dodaje się wyrazy "B+E,";
7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 9 w ust. 1 w pkt 1 przecinek
zastępuje się średnikiem i dodaje wyrazy "nie dotyczy osoby ubiegającej się o
prawo jazdy kategorii A, B, C lub D, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy
kategorii A1, B1, C1 lub D1,";
8) w załączniku nr 8 do rozporządzenia:
a) w tabeli 3 w poz. 3 i 4 w rubryce 3 wyrazy "płynne wykonanie parkowania"
zastępuje się wyrazami "możliwa jedna korekta toru jazdy w czasie wykonywania
zadania,"
b) w załączniku nr 4 do instrukcji część II otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia,
c) w załączniku nr 5 do instrukcji w tabeli 1 w poz. 1 w rubryce 3 po literze M
dodaje się przecinek oraz wyrazy "D1",
d) w załączniku nr 6 do instrukcji część II otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia,
e) załącznik nr 7 do instrukcji otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3
do niniejszego rozporządzenia;
9) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
czerwca 1999 r. (poz. 610)
Załącznik nr 1
II. Lista osób zakwalifikowanych na egzamin w zakresie prawa jazdy kategorii A1,
B1, C1, D1, C1+E, D1+E oraz pozwolenia
Ilustracja
Załącznik nr 2
II. Protokół egzaminacyjny z wyników egzaminów prowadzonych w zakresie prawa
jazdy kategorii A1, B1, C1, C1+E, D1+E oraz pozwolenia
Format A4, układ pionowy
Strona 1 + kolejne
Ilustracja
Załącznik nr 3
Format A5, układ pionowy.
Ilustracja
Załącznik nr 4
Format A5, układ pionowy Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 czerwca 1999 r.
w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia
czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdu.
(Dz. U. Nr 57, poz. 611)
Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Za wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu pobiera się opłatę w wysokości
30,00 zł.
§ 2. Za wydanie pozwolenia czasowego dla pojazdu pobiera się opłatę w wysokości
15,00 zł.
§ 3. 1. Za wydanie tablic rejestracyjnych pobiera się następujące opłaty:
1) samochodowych - 36,00 zł,
2) motocyklowych - 20,00 zł,
3) motorowerowych - 15,00 zł.
2. Za wydanie jednej tablicy rejestracyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1,
pobiera się opłatę w wysokości 18,00 zł.
3. Za wydanie z urzędu tablic tymczasowych pobiera się następujące opłaty:
1) samochodowych - 10,00 zł,
2) motocyklowych - 6,00 zł,
3) motorowerowych - 5,00 zł.
4. Za wydanie z urzędu jednej tablicy tymczasowej, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
pobiera się opłatę w wysokości 5,00 zł.
5. Za wydanie na wniosek właściciela tablic tymczasowych, w przypadkach, o
których mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2 lit. b) i c) ustawy z dnia 20 czerwca 1997
r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160,
poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872), pobiera się
opłaty określone w ust. 3. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Za wydanie na wniosek właściciela tablic tymczasowych w celu umożliwienia
wywozu pojazdu za granicę pobiera się opłaty określone w ust. 1. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 4
lutego 1998 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego,
pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych (Dz. U. Nr 20, poz. 92).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 czerwca 1999 r.
w sprawie wysokości opłat za wydanie karty pojazdu.
(Dz. U. Nr 57, poz. 612)
Na podstawie art. 77 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Za wydanie karty pojazdu organy rejestrujące pobierają opłatę w
wysokości 50 zł.
2. Za wydanie karty pojazdu producent lub importer nowego pojazdu może pobrać
opłatę w wysokości 30 zł.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników stacji
sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu inspektorów sanitarnych
określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji.
(Dz. U. Nr 57, poz. 613)
Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji
Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz.
756) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Inspektor sanitarny może upoważnić do wykonywania, w jego imieniu,
określonych czynności kontrolnych zatrudnionych w podległej mu stacji
sanitarno-epidemiologicznej pracowników działalności podstawowej.
2. Upoważnienia do wykonywania określonych czynności kontrolnych mogą również
obejmować czynności w zakresie postępowania zabezpieczającego, o których mowa w
art. 29 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r.
Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756).
§ 2. Inspektor sanitarny może upoważnić swojego zastępcę oraz pracowników, o
których mowa w § 1 ust. 1, zatrudnionych na stanowiskach kierowników komórek
organizacyjnych do wydawania w jego imieniu decyzji.
§ 3. Upoważnienia, o których mowa w § 1 i 2, mogą być udzielane:
1) jednorazowo - do wykonania określonej czynności kontrolnej lub do wydania
decyzji w określonej sprawie,
2) na czas oznaczony - do wykonywania określonych czynności kontrolnych lub do
wydawania decyzji w określonych sprawach.
§ 4. 1. Inspektorzy sanitarni udzielają upoważnień, o których mowa w § 1 i 2,
imiennie według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
2. Inspektor sanitarny prowadzi rejestr wydanych upoważnień.
§ 5. 1. Pracownik obowiązany jest do przechowywania upoważnienia w sposób
zapewniający, że nie zostanie ono wykorzystane przez osobę do tego nie powołaną.
2. W razie utraty upoważnienia pracownik obowiązany jest zawiadomić o tym
bezzwłocznie inspektora sanitarnego, który udzielił upoważnienia.
3. Pracownik jest obowiązany zwrócić upoważnienie niezwłocznie po upływie
terminu ważności.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2
listopada 1985 r. w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników
stacji sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu państwowych
inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji
(Dz. U. Nr 56, poz. 288 i z 1996 r. Nr 79, poz. 374).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15
czerwca 1999 r. (poz. 613)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 22 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich.
(Dz. U. Nr 57, poz. 614)
Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza
(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1115) oraz art. 45 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468,
z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz.
1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439 i Nr 49, poz. 483) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia
1998 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 164, poz. 1195) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 w pkt 1 po wyrazie "wystawiona" przecinek zastępuje się średnikiem i
dodaje się wyrazy "w przypadku wystawienia przez lekarza recepty dla siebie oraz
dla małżonka, zstępnych i wstępnych w linii prostej, lekarz zobowiązany jest
umieścić obok oznaczenia Kasy Chorych adnotację »pro auctore« lub »pro
familia«";
2) w § 2 w ust. 1:
a) w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) w miejscu oznaczonym na wzorze odcisk pieczęci świadczeniodawcy zawierającej
jego nazwę i adres, numer telefonu oraz numer identyfikacyjny nadany przez Kasę,
z którą zawarto umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych lub umowę upoważniającą
do wystawiania recept na refundowane leki, preparaty diagnostyczne i materiały
medyczne; dane te mogą być również wyrażone znakowo lub kodem paskowym. Na
recepcie Mz/Pom-31 i MZ/Pom-34 zamiast odcisku pieczęci nazwa i adres
świadczeniodawcy mogą być wykonane drukiem,"
b) w pkt 2:
- lit. c) otrzymuje brzmienie:
"c) »POO-MON« - w odniesieniu do osób, o których mowa w art. 69, 129, 134, 135
ust. 1, art. 161, art. 170 ust. 1 i 2, art. 193 ust. 3 i art. 206 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495,
Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz.
1114 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500),"
- dodaje się lit. f) w brzmieniu:
"f) »BP« - w odniesieniu do osób nie objętych powszechnym ubezpieczeniem
zdrowotnym, którym przysługuje prawo do otrzymywania leków, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku na podstawie art. 39 ust. 2 i
art. 165 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz.
756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr
45, poz. 439 i Nr 49, poz. 483), zwanej dalej "ustawą", oraz art. 7a ust. 1 pkt
3 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających
azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628 i z 1998 r. Nr 156, poz. 1018),";
3) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. W przypadku gdy:
1) Kasa Chorych nie zawarła z zakładem opieki zdrowotnej umowy o udzielanie
świadczeń zdrowotnych, a lekarz zatrudniony w tym zakładzie i wykonujący zawód
medyczny w ramach indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej
praktyki lub grupowej praktyki lekarskiej posiada umowę zawartą z Kasą na
wystawianie recept refundowanych - w miejscu oznaczonym na wzorze recepty należy
umieścić pieczęć zakładu opieki zdrowotnej, a pieczątka lekarza, o której mowa w
§ 1 pkt 8, powinna dodatkowo zawierać numer identyfikacyjny nadany przez Kasę, z
którą zawarto umowę; dane te mogą być również wyrażone znakowo lub kodem
paskowym,
2) lekarz, który zawarł umowę z Kasą Chorych na wystawianie recept refundowanych
(»pro auctore«, »pro familia«), a nie wykonuje zawodu medycznego w ramach
indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej praktyki lub grupowej
praktyki lekarskiej i nie jest zatrudniony w zakładzie opieki zdrowotnej, w
miejscu oznaczonym na wzorze recepty oraz w miejscu, w którym składa swój
podpis, umieszcza pieczątkę, o której mowa w § 1 pkt 8, zawierającą dodatkowo
numer identyfikacyjny nadany przez Kasę, z którą zawarto umowę; dane te mogą być
również wyrażone znakowo lub kodem paskowym.";
4) w § 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na jednej recepcie, z zastrzeżeniem § 4a, można zapisać jeden lek gotowy lub
preparat diagnostyczny. Zaordynowaną ilość, z zastrzeżeniem § 8, określa się
przez podanie wielkości dawki oraz liczby opakowań, nie więcej niż dwa,
wyrażonej cyfrą arabską oraz adnotacją »op.«, zamiennie »lg.« (lagena) lub
liczby jednostek dawkowania (np. tabletek, kapsułek) niezbędnych dla kuracji,
wyrażonej cyfrą arabską.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W przypadku wystawienia recepty na lek stosowany w chemioterapii
nowotworowej w formie stałej stosowanej doustnie, ilość leku określa się
wyłącznie przez podanie wielkości dawki, jednostki dawkowania oraz liczby
jednostek dawkowania danej postaci leku, wyrażonej cyfrą arabską, niezbędnej dla
kuracji.";
5) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:
"§ 4a. 1. Na jednej recepcie wystawionej na druku wzoru Mz/Pom-35 można zapisać
do pięciu leków w ramach jednej jednostki chorobowej lub jeden środek
antykoncepcyjny w ilości nie większej niż dwa opakowania każdego leku lub
środka.
2. Przepis § 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio.";
6) w § 6:
a) w ust. 2 po wyrazie "psychotropowe" dodaje się wyrazy "w tym również środki
odurzające i psychotropowe objęte wykazami określonymi na podstawie art. 39 ust.
2 ustawy",
b) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie i trzecie w brzmieniu:
"W przypadku osób, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. e), dopuszcza się
wystawianie przez lekarza - zamiast recept Mz/Pom-34 - recept Mz/Pom-31. Przepis
§ 2 ust. 2 stosuje się odpowiednio.";
7) w § 8:
a) w ust. 1 w pkt 1 przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "w
przypadku stosowania antykoncepcji doustnej ilość leku może być przepisana na
sześciomiesięczną kurację,"
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lekarz może jednorazowo wystawić
więcej niż jedną receptę na dany lek, preparat diagnostyczny lub środek
antykoncepcyjny, pod warunkiem, że łączna ilość zapisanego leku nie przekracza
ilości niezbędnej na dwumiesięczną kurację, a środka antykoncepcyjnego - na
sześciomiesięczną kurację.";
8) w § 12 w ust. 2 po wyrazach "o których mowa" dodaje się wyrazy "w § 1 pkt 1 w
odniesieniu do wieku osoby, dla której recepta została wystawiona, oraz";
9) w § 14 w ust. 2 po wyrazach "ilości leku" dodaje się wyrazy "lub preparatu
diagnostycznego";
10) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Termin realizacji recepty, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nie może przekroczyć
30 dni od daty wystawienia.";
11) po § 19 dodaje się § 19a w brzmieniu:
"§ 19a. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do recept wystawianych
przez felczerów ubezpieczenia zdrowotnego lub felczerów, którzy zawarli umowę z
Kasą Chorych na wystawianie recept refundowanych, zgodnie z ich uprawnieniami
określonymi w odrębnych przepisach."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 22 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za leki
podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata
ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego.
(Dz. U. Nr 57, poz. 615)
Na podstawie art. 37 ust. 5 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468,
z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz.
1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439 i Nr 49, poz. 483) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 grudnia
1998 r. w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe,
ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu
obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 156, poz. 1030)
wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. Opłata ryczałtowa za lek recepturowy wynosi 5 zł.
§ 3. 1. Opłata ryczałtowa, o której mowa w § 2, dotyczy:
1) proszków dzielonych do 20 szt.,
2) proszków nie dzielonych (prostych i złożonych) do 80 g,
3) substancji stosowanych przy oznaczaniu krzywej cukrowej do 100 g,
4) czopków, globulek, pręcików do 12 szt.,
5) roztworów, mikstur, zawiesin, emulsji do 250 g,
6) płynnych leków do stosowania zewnętrznego (o ile zawierają spirytus, ilość
spirytusu 95% nie może przekroczyć 100 g) do 500 g,
7) maści, kremów, mazideł, papek do 100 g,
8) kropli do użytku wewnętrznego do 40 g,
9) mieszanek ziołowych do 100 g,
10) pigułek do 30 szt.,
11) klein do 500 g,
12) kropli do oczu i uszu oraz maści ocznych sporządzanych w warunkach
aseptycznych do 10 g.
2. Opłata ryczałtowa dotyczy również postaci i ilości leków, o których mowa w
ust. 1 pkt 4, 5 i 7 oraz pkt 6 w odniesieniu do leków nie zawierających
spirytusu, sporządzanych w warunkach aseptycznych.";
2) w § 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wartość użytych surowców farmaceutycznych wpisanych do rejestru środków
farmaceutycznych i materiałów medycznych lub zamieszczonych w Farmakopei
Polskiej, w tym leków gotowych:
a) wymienionych w załączniku do rozporządzenia - w największych zarejestrowanych
opakowaniach,
b) innych leków niż określone pod lit. a), pod warunkiem że przepisana przez
lekarza dawka leku recepturowego jest mniejsza od najmniejszej zarejestrowanej
dawki leku gotowego w formie stałej stosowanej doustnie,";
3) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeśli surowcem do wykonania leku recepturowego jest lek gotowy, o którym
mowa w § 4 pkt 1, za cenę surowca uważa się cenę hurtową tego leku, z tym że w
przypadku leku, o którym mowa:
1) pod lit. a) - liczy się wartość użytej ilości leku gotowego, a w odniesieniu
do ampułek -wartość całkowitej ilości jednostek zawartych w ampułce,
2) pod lit. b) - liczy się wartość użytej jednostki dawkowania.";
4) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. 1. Koszt wykonania leku recepturowego, tzw. «taksę laborum», ustala się w
zależności od postaci leku i wynosi:
1) dla postaci leków wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 1-11 10 zł,
2) dla postaci leków wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 12 i ust. 2 20 zł.
2. Wysokość kosztu, o którym mowa w ust. 1, podlega waloryzacji w terminie od
dnia 1 marca każdego roku kalendarzowego o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, z tym że
pierwsza waloryzacja może nastąpić od dnia 1 marca 2000 r.";
5) w § 7:
a) skreśla się ust. 1,
b) skreśla się oznaczenie ust. 2;
6) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22
czerwca 1999 r. (poz. 615)
WYKAZ LEKÓW GOTOWYCH, KTÓRE MOŻNA TRAKTOWAĆ JAKO SUROWCE FARMACEUTYCZNE, W
NAJWIĘKSZYCH ZAREJESTROWANYCH OPAKOWANIACH
1. Azulan liq.
2. Cardiamid liq.
3. Fenactil liq.
4. Hippocastani Intr.
5. Hyperici Succus, intr.
6. Insulinum Cristalisatum
7. Linomag liq.
8. Mentholum valerianicum liq.
9. Neospasmina liq.
10. Pabialgin liq.
11. Passispasmina liq.
12. Pini sir.
13. Pyralginum inj.
14. Tussipect sir.
15. Taraxaci succus
16. Urticae succus
17. Vit. A liq.
18. Vit. A+D3 liq.
19. Vit. D3 liq.
20. Vit. E liq.
21. Vit. B6 amp.
22. Vit. E amp.
23. Chlorhexidinum gluconicum 20% płyn
24. Aqua pro injectione inj. - 10 ml
25. Natrium chloratum isotonicum inj. 0,9% - 10 ml.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 31 maja 1999 r.
o sprostowaniu błędu w Decyzji nr 1/99 Rady Stowarzyszenia między Wspólnotami
Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Rzecząpospolitą
Polską, z drugiej strony, z dnia 25 stycznia 1999 r. wprowadzającej zmiany w
Protokole nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a
Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony.
(Dz. U. Nr 57, poz. 616)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w ogłoszonym tekście Decyzji nr 1/99
Rady Stowarzyszenia między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami
Członkowskimi, z jednej strony, a Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony, z
dnia 25 stycznia 1999 r. wprowadzającej zmiany w Protokole nr 4 do Układu
Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i
ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Rzecząpospolitą Polską, z
drugiej strony (Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 288), prostuje się następujący
błąd:
w polskim tekście decyzji w art. 4 w ust. 1 w wierszu szóstym zamiast wyrazów
"umów zawartych między Wspólnotą a każdym z tych krajów" powinny być wyrazy
"umów zawartych między Polską a każdym z tych krajów".
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 9 czerwca 1999 r.
o sprostowaniu błędu.
(Dz. U. Nr 57, poz. 617)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca
1997 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej
konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji
nadawczych, sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r. (Dz. U. z 1997 r.
Nr 125, poz. 801) prostuje się następujący błąd:
oświadczenie Rzeczypospolitej Polskiej w odniesieniu do art. 6 ust. 2 konwencji
zamiast brzmienia:
"Rzeczpospolita Polska udzieli ochrony nadaniom tylko w przypadku, gdy siedziba
organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie."
powinno mieć brzmienie:
"Rzeczpospolita Polska udzieli ochrony nadaniom tylko wtedy, kiedy siedziba
organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie i nadanie
zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w tym samym Umawiającym się
Państwie."
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 czerwca 1999 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 27 ust. 2 pkt 2 lit. b) oraz art. 36 pkt 3
ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących
funkcje publiczne.
(Dz. U. Nr 57, poz. 618)
Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z wyrokiem Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 10 listopada 1998 r. sygn. akt K. 39/97 ogłaszam utratę
mocy obowiązującej art. 27 ust. 2 pkt 2 lit. b) oraz art. 36 ust. 3 ustawy z
dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa
państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje
publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554). *)
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: M. Safjan
*) Jednolity tekst tej ustawy został ogłoszony w Dzienniku Ustaw z 1999 r. Nr
42, poz. 428.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 2 czerwca 1999 r.
w sprawie wewnętrznych służb ochrony działających na terenach komórek i
jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.
(Dz. U. Nr 58, poz. 619)
Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia
(Dz. U. Nr 114, poz. 740 i z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa dla wewnętrznych służb ochrony działających na
terenach komórek i jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej:
1) warunki i tryb ich tworzenia,
2) strukturę organizacyjną i zakres działania,
3) uzbrojenie i wyposażenie,
4) warunki zatrudnienia pracowników,
5) umundurowanie i odznaki służbowe.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie
osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740 i z 1999 r. Nr 11, poz. 95),
2) komórkach i jednostkach organizacyjnych - rozumie się przez to komórki i
jednostki organizacyjne, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 5 załącznika do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1999 r. w sprawie nadania statutu
Ministerstwu Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 29, poz. 267),
3) terenach komórek i jednostek organizacyjnych - rozumie się przez to
nieruchomości pozostające w trwałym zarządzie lub wykorzystywane na podstawie
innych tytułów prawnych przez komórki i jednostki organizacyjne,
4) dowódcach jednostek wojskowych - rozumie się przez to również komendantów,
dyrektorów, szefów komórek i jednostek organizacyjnych, wymienionych w pkt 2,
5) jednostkach wojskowych - rozumie się przez to także komórki i jednostki
organizacyjne wymienione w pkt 2,
6) pracowniku ochrony - rozumie się przez to komendanta, zastępcę komendanta,
dowódcę warty i wartowników,
7) oddziale warty cywilnych - rozumie się przez to wewnętrzne służby ochrony
komórek i jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2, powołane do ochrony
mienia wojskowego i osób.
Rozdział 2
Warunki i tryb tworzenia wewnętrznych służb ochrony
§ 3. Oddziały wart cywilnych do ochrony terenów komórek i jednostek
organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych tworzy, na wniosek dowódcy
jednostki wojskowej, właściwy dowódca rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej lub dowódca Garnizonu Warszawa.
§ 4. Warunkiem utworzenia w jednostce wojskowej oddziału wart cywilnych jest
wprowadzenie stosownych zmian do jej etatu oraz przydzielenie etatów
kalkulacyjnych i środków na wynagrodzenia pracowników.
§ 5. Po ogłoszeniu mobilizacji, wprowadzeniu stanu wojennego lub w czasie wojny
ochronę terenów, komórek i jednostek organizacyjnych, obiektów i urządzeń
wojskowych przejmują od oddziałów wart cywilnych wojskowe pododdziały ochrony i
obrony obiektów.
Rozdział 3
Struktura organizacyjna i zakres działania oddziałów wart cywilnych
§ 6. Tworzy się dwie kategorie oddziałów wart cywilnych:
1) I kategorii - przy liczbie wartowników ponad 30,
2) II kategorii - przy liczbie wartowników do 30.
§ 7. 1. W skład oddziału wart cywilnych wchodzą pracownicy ochrony: komendant,
zastępca komendanta, dowódcy wart i wartownicy.
2. Zastępca komendanta oddziału wart cywilnych występuje tylko w oddziałach wart
cywilnych I kategorii.
3. Wartownicy mogą być zatrudniani na stanowiskach starszego wartownika,
wartownika lub młodszego wartownika.
4. Komendantowi mogą podlegać także portierzy i dozorcy.
§ 8. W oddziale wart cywilnych wystawiających tylko jeden posterunek obowiązki
komendanta pełni jeden z dowódców wart.
§ 9. 1. Do zakresu działania oddziału wart cywilnych należy w szczególności:
1) zapewnienie ochrony terenów komórek i jednostek organizacyjnych, obiektów i
urządzeń wojskowych,
2) strzeżenie przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem powierzonego mienia
wojskowego, znajdującego się na terenach komórek i jednostek organizacyjnych
oraz w obiektach wojskowych,
3) kontrolowanie dokumentów uprawniających do wstępu, wjazdu i przebywania na
terenach komórek i jednostek organizacyjnych lub w obiektach wojskowych,
wynoszenia lub wywożenia mienia oraz uniemożliwienie nielegalnego wejścia osób
postronnych na tereny komórek i jednostek organizacyjnych oraz do obiektów
chronionych,
4) współpraca z wojskowymi organami porządkowymi na zasadach określonych w
rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1992 r. w sprawie
wojskowych organów porządkowych oraz składu służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47,
poz. 212).
2. Szczegółowy zakres działania służby ochronnej określają dowódcy jednostek
wojskowych, na podstawie odrębnych przepisów.
Rozdział 4
Uzbrojenie i wyposażenie oddziałów wart cywilnych
§ 10. 1. Na czas pełnienia służby ochronnej dowódców wart i wartowników wyposaża
się w broń i amunicję służbową lub inne środki przymusu bezpośredniego.
2. Stosownie do wykonywanych zadań ochronnych dowódców wart i wartowników
wyposaża się ponadto w: opatrunki osobiste, środki łączności radiotelefonicznej,
latarki, ostrzegacze napadowe oraz maski przeciwgazowe, kamizelki kuloodporne,
środki transportu.
3. Zestaw należności uzbrojenia i wyposażenia dla dowódców wart i wartowników, w
zależności od kategorii ochranianego obiektu wojskowego, określa załącznik nr 1
do rozporządzenia.
§ 11. Decyzję o rodzaju uzbrojenia i wyposażenia oddziałów wart cywilnych w
środki przymusu bezpośredniego podczas ochrony terenów komórek i jednostek
organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych podejmują osoby, o których mowa
w § 3.
§ 12. 1. Broń palną i amunicję dla pracownika ochrony przydziela się rozkazem
dowódcy jednostki wojskowej.
2. Pracownik ochrony może występować z bronią palną podczas pełnienia służby
ochronnej i konwojowania oraz w czasie programowych szkoleń.
§ 13. Oddział wart cywilnych powinien posiadać broń palną i amunicję oraz środki
przymusu bezpośredniego na pełny stan pracowników ochrony zatrudnionych w
jednostce wojskowej.
§ 14. Broń i amunicja oddziału wart cywilnych podlega szczególnej ochronie,
ewidencji i rozliczeniu, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Rozdział 5
Warunki zatrudnienia pracowników ochrony oddziałów wart cywilnych
§ 15. 1. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku wartownika jest
obowiązana posiadać licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia, o
którym mowa w art. 26 ustawy.
2. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku komendanta, jego zastępcy
lub dowódcy warty jest obowiązana posiadać licencję pracownika ochrony fizycznej
drugiego stopnia, o którym mowa w art. 27 ustawy.
§ 16. Pracownicy ochrony powinni posiadać aktualne wyniki badań lekarskich i
psychologicznych stwierdzające przydatność do wykonywania zadań.
§ 17. Komendantem może być osoba, która spełnia warunki, o których mowa w § 15
ust. 2 i § 16, oraz posiada co najmniej sześcioletni staż pracy w oddziale wart
cywilnych lub była żołnierzem zawodowym.
§ 18. Przepis § 17 stosuje się odpowiednio do warunków zatrudnienia pracownika
na stanowisku zastępcy komendanta, z tym że do jego zatrudnienia wymagany jest
pięcioletni staż pracy w oddziale wart cywilnych.
§ 19. Dowódcą warty może być osoba, która spełnia warunki, o których mowa w § 15
ust. 2 i § 16, oraz posiada co najmniej dwuletni staż pracy na stanowisku
starszego wartownika oddziału wart cywilnych lub jest co najmniej podoficerem
rezerwy lub w stanie spoczynku.
§ 20. Starszym wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki, o których
mowa w § 15 ust. 1 i § 16, oraz posiada co najmniej roczny staż pracy na
stanowisku wartownika oddziału wart cywilnych.
§ 21. Wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki, o których mowa w § 15
ust. 1 i § 16, oraz posiada co najmniej roczny staż pracy na stanowisku
młodszego wartownika oddziału wart cywilnych.
§ 22. Młodszym wartownikiem może być osoba, która spełnia warunki, o których
mowa w § 15 ust. 1 i § 16, oraz została przeszkolona w zakresie posługiwania się
bronią palną, wykorzystywaną w danym oddziale wart cywilnych.
§ 23. W przypadkach nie uregulowanych w rozporządzeniu, w zakresie zatrudniania
pracowników ochrony, stosuje się Kodeks pracy.
Rozdział 6
Umundurowanie, oznaki stanowisk służbowych oraz odznaki służbowe oddziałów wart
cywilnych
§ 24. 1. Pracownik ochrony otrzymuje umundurowanie służbowe na koszt jednostki
wojskowej, w której jest zatrudniony.
2. W skład umundurowania wchodzą:
1) mundur, kurtka zimowa, czapka letnia i zimowa oraz koszulobluza i rękawice
polowe - koloru czarnego w nieregularne plamy o różnych odcieniach czerni i
szarości,
2) obuwie, pas główny, peleryna, rękawiczki dziane i szalokominiarka - koloru
czarnego.
3. Wzory umundurowania określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. Zestaw należności umundurowania określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 25. 1. Pracownik ochrony na umundurowaniu nosi oznaki stanowisk służbowych
koloru pomarańczowego oraz odznakę służbową.
2. Wzory oznak stanowisk służbowych oraz odznaki służbowej określają załączniki
nr 4 i 5 do rozporządzenia.
§ 26. 1. Pracownik ochrony nabywa prawo do umundurowania z dniem nawiązania
stosunku pracy.
2. Po upływie okresu używalności umundurowania albo po rozwiązaniu lub ustaniu
stosunku pracy umundurowanie podlega zwrotowi, z wyjątkiem przedmiotów
przechodzących na własność.
3. W razie utraty lub zniszczenia umundurowania albo jego części przed upływem
okresu używalności, pracownik ochrony otrzymuje nowe umundurowanie na koszt
jednostki wojskowej, jeżeli utrata lub zniszczenie nastąpiły bez winy pracownika
ochrony przy wykonywaniu obowiązków służbowych.
4. Jeżeli utrata lub zniszczenie umundurowania nastąpiły z przyczyn innych niż
wymienione w ust. 3, pracownik ochrony otrzymuje nowe umundurowanie po
uiszczeniu równowartości tej części utraconego lub zniszczonego umundurowania,
jaka przypada za czas od dnia utraty lub zniszczenia do końca okresu
używalności.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w razie rozwiązania lub ustania
stosunku pracy, jeżeli pracownik ochrony nie zwróci wydanych mu przedmiotów, z
wyjątkiem przechodzących na własność.
§ 27. 1. Pracownikowi ochrony przysługuje ekwiwalent pieniężny, ustalony na
podstawie cen przedmiotów mundurowych obowiązujących w danym roku, z tytułu:
1) za przedmioty umundurowania nie wydane w naturze,
2) za używanie umundurowania przez okres dłuższy, aniżeli ustalony czas
używalności.
2. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 1, ustalany jest corocznie decyzją Ministra
Obrony Narodowej.
§ 28. Nowe przedmioty umundurowania wydaje się po upływie okresu używalności
przedmiotów wydanych na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów.
§ 29. Dotychczas obowiązujące wzory umundurowania pracowników ochrony mogą być
stosowane do wyczerpania zapasów, nie dłużej jednak niż do końca 2000 r.
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 czerwca 1999 r.
(poz. 619)
Załącznik nr 1
ZESTAW NALEŻNOŚCI UZBROJENIA I WYPOSAŻENIA DLA DOWÓDCÓW WART I WARTOWNIKÓW
ODDZIAŁU WART CYWILNYCH W ZALEŻNOŚCI OD KATEGORII OCHRANIANEGO OBIEKTU
WOJSKOWEGO
Lp.Rodzaj obiektuUzbrojenie i wyposażenieJednostka miaryLiczbaUwagi
1Kategorii Ikarabinekkpl.1
2Kategorii IIkarabinek lub pistolet maszynowykpl.1
3Pozostałe kategoriepistoletkpl.1
4Wszystkie kategorieamunicjakpl.1do załadowania jednego magazynka
karabinka (pistoletu maszynowego) lub dwóch magazynków w pistolecie
5Wszystkie kategoriebroń gazowa lub paralizator elektryczny i ręczny
miotacz gazukpl. (szt.)1dla każdego wartownika pełniącego służbę ochronną
przy bramach wjazdowych (wejściowych) do jednostek wojskowych oraz w
biurach przepustek
6Wszystkie kategorieradiotelefonkpl.1na każdy posterunek i wartownię
7Wszystkie kategorieprzycisk (nadajnik) napadowyszt.1na każdy posterunek i
wartownię
8Wszystkie kategorielatarkakpl.1na każdy posterunek i wartownię
9Wszystkie kategorieopatrunek osobistyszt.1
Uwaga: Kategorie obiektów określa "Instrukcja o ochronie obiektów wojskowych" -
syg. Szt. Gen. 1377/90.
Załącznik nr 2
WZORY UMUNDUROWANI PRACOWNIKÓW OCHRONY ODDZIAŁU WART CYWILNYCH
Ilustracja
Czapka letnia pracownika ochrony
Ilustracja
Czapka zimowa pracownika ochrony
Ilustracja
Bluza od munduru pracownika ochrony
Ilustracja
Spodnie od munduru pracownika ochrony do półbutów
Ilustracja
Spodnie od munduru pracownika ochrony typu narciarskiego do trzewików
Ilustracja
Koszulobluza pracownika ochrony z krótkimi rękawami
Ilustracja
Kurtka zimowa pracownika ochrony z podpinką
Załącznik nr 3
ZESTAW NALEŻNOŚCI UMUNDUROWANIA DLA PRACOWNIKÓW OCHRONY ODDZIAŁU WART CYWILNYCH
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryLiczbaOkres używalności (w latach)Uwagi
1Czapka letnia pracownika ochronyszt.23
2Czapka zimowa pracownika ochronyszt.14
3Mundur pracownika ochrony ze spodniami do półbutówkpl.13
4Mundur pracownika ochrony ze spodniami typu narciarskiegokpl.13
5Koszulobluza pracownika ochrony z krótkimi rękawamiszt.12
6Kurtka zimowa pracownika ochrony z podpinkąszt.13
7Peleryna - kolor czarnyszt.16
8Szalokominiarka - kolor czarnyszt.13
9Oznaki stanowisk służbowych i odznaka służbowa pracownika
ochronykpl.13dla każdego umundurowania
10Rękawiczki zimowe dziane - kolor czarnypara11
11Rękawice polowe pracownika ochronypara12
12Bielizna osobista zimowa (koszulka z długimi rękawami +
kalesony)kpl.21dla kobiet bielizna damska
13Bielizna osobista letnia (koszulka z krótkimi rękawami +
spodenki)kpl.21dla kobiet bielizna damska
14Trzewikipara23
15Półbuty czarnepara23
16Pas pracownika ochronyszt.16
17Skarpetki letnie - kolor czarnypara41
18Skarpetki zimowe - kolor czarnypara41
Uwaga: Przedmioty wymienione w lp. 8, 10-15, 17 i 18 przechodzą na własność z
chwilą ich wydania.
Ponadto należność zbiorowa:
1) kożuch długi - na każdy z wystawianych posterunków ochronnych - zewnętrznych,
2) buty filcowo-gumowe - na 100% wartowników,
3) pościel (materac, podgłówek, dwa koce, poszewka na podgłówek, dwa
prześcieradła) - na każde łóżko w wartowni.
Załącznik nr 4
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH PRACOWNIKÓW OCHRONY ODDZIAŁU WART CYWILNYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
dowódca warty
Ilustracja
zastępca komendanta
Ilustracja
komendant
Uwaga: Oznaki stanowisk służbowych są w kolorze pomarańczowym; tło w kolorze
umundurowania.
Załącznik nr 5
WZÓR ODZNAKI SŁUŻBOWEJ PRACOWNIKA OCHRONY ODDZIAŁU WART CYWILNYCH
Ilustracja
Uwaga: Odznaka służbowa ma tło czarne, obrzeże i haft "ODDZIAŁ WART CYWILNYCH" -
srebrzyste, dwa skrzyżowane karabinki kbkAK na tle nie zamkniętego zębatego
szarego pierścienia, w dolnej części odznaki pomiędzy kolbami karabinków flaga
państwowa.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 24 maja 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających
uprawnienia do kierowania pojazdami.
(Dz. U. Nr 58, poz. 620)
Na podstawie art. 100 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23
grudnia 1997 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do
kierowania pojazdami (Dz. U. z 1998 r. Nr 18, poz. 86) wprowadza się następujące
zmiany:
1) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"WZÓR KRAJOWEGO PRAWA JAZDY
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Opis wzoru krajowego prawa jazdy
1. Format karty identyfikacyjnej (układ poziomy) o wymiarze 53,98 × 85,60 mm,
promieniu zaokrągleń 3,18 mm i grubości 0,76 mm (+80 µm/-300 µm), której inne
właściwości fizyczne i chemiczne odpowiadają standardom określonym w normach:
1) PN-ISO/IEC 7810:1997. Karty identyfikacyjne. Charakterystyki fizyczne,
2) PN-EN ISO/IEC 10373:1997. Karty identyfikacyjne. Metody testowania.
2. Karta składa się z rdzenia karty i folii laminującej.
3. Barwa tła rdzenia prawa jazdy jest utrzymana w tonacji różowej z
wielobarwnymi nadrukami zabezpieczającymi, z zastrzeżeniem ust. 6 pkt 1 lit. d).
Poza rdzeń wystaje przezroczysty margines folii laminującej.
4. Barwa tekstu, symboli i znaków graficznych prawa jazdy jest czarna, z
zastrzeżeniem ust. 6 pkt 1 lit. b).
5. Prawo jazdy zawiera elementy zabezpieczające dokument przed podrobieniem.
6. Prawo jazdy ma dwie strony:
1) na pierwszej stronie umieszcza się:
a) w dwóch wierszach - wyrazy o treściach: PERMIS DE CONDUIRE, PRAWO JAZDY,
RZECZPOSPOLITA POLSKA,
b) w lewym górnym rogu - symbol PL wpisany w elipsę o barwie białej na
niebieskim tle w kształcie prostokąta o wymiarze 12 × 20 mm,
c) następujące cyfry i dane oznaczające:
1 - Nazwisko,
2 - Imię,
3 - Data i miejsce urodzenia,
4a - Data wydania prawa jazdy,
4b - Data ważności prawa jazdy (znak "-" oznacza bezterminową ważność prawa
jazdy),
4c - Organ wydający (w postaci identyfikatora jednostek podziału terytorialnego
kraju),
4d - Nr PESEL,
5 - Numer prawa jazdy,
7 - Podpis posiadacza,
8 - Adres,
9 - Kategorie, z wyjątkiem tych, których posiadanie jest warunkiem uzyskania
następnych,
d) pod symbolem, o którym mowa w lit. b) - fotografię,
2) na drugiej stronie umieszcza się:
a) tabelę o wymiarze 44 × 51 mm zawierającą 16 wierszy podzielonych, z wyjątkiem
ostatniego, na cztery kolumny oznaczone cyframi:
9 - Kategorie,
10 - Data wydania uprawnienia,
11 - Data ważności uprawnienia (znak "-" oznacza bezterminową ważność prawa
jazdy),
12 - Ograniczenia;
wiersze tabeli mają wymiar 2,75 × 51 mm, a cztery rubryki - wymiary odpowiednio:
2,75 × 17 mm, 2,75 × 10 mm, 2,75 × 10 mm i 2,75 × 14 mm;
w polach kolumny oznaczonej cyfrą 9 umieszcza się literowe oznaczenia kategorii
prawa jazdy oraz, z wyjątkiem kategorii T, ustalone dla nich symbole graficzne;
w polach kolumny oznaczonej liczbą 12 umieszcza się liczbowe oznaczenie kodów,
które określają następujące ograniczenia w korzystaniu z uprawnień lub
informacje dodatkowe:
01 - wymagane używanie szkieł korekcyjnych podczas jazdy,
02 - wymagane używanie aparatu słuchowego podczas jazdy,
03 - wymagane używanie protez narządu ruchu podczas jazdy,
44 - wymagane dostosowanie pojazdu do rodzaju schorzenia,
70 - wymiana prawa jazdy wydanego za granicą,
71 - wtórnik,
101 - wymagane dodatkowe oznakowanie pojazdu,
102 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii C bez
posiadania kategorii B prawa jazdy,
103 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii D bez
posiadania kategorii B prawa jazdy,
104 - wymiana prawa jazdy kategorii M, z ograniczeniem do kierowania tylko
pojazdami wolnobieżnymi,
105 - wymiana prawa jazdy kategorii trolejbusowej, z ograniczeniem do kierowania
tylko trolejbusami;
w przypadku gdy ograniczenie dotyczy wszystkich posiadanych przez osobę
kategorii prawa jazdy, odpowiedni kod umieszcza się wyłącznie w ostatnim wierszu
tabeli,
b) w lewym górnym rogu - dwie ramki ograniczające obszar o wymiarze 7 × 18 mm
każda, z których górna oznaczona jest liczbą 13; odstęp pomiędzy dłuższymi
bokami tych ramek wynosi 1 mm, a pomiędzy krótszymi bokami ramek a krótszym
bokiem tabeli, o której mowa w lit. a) - 5 mm;
w dolnej ramce umieszcza się numer druku składający się z jednej litery alfabetu
łacińskiego i siedmiu cyfr arabskich,
c) poniżej ramek, o których mowa w lit. b), dopuszcza się umieszczenie kodu
kreskowego zawierającego cechy identyfikujące dokument,
d) w lewym dolnym rogu - objaśnienie dotyczące rodzaju wypełnianych danych:
1 - Nazwisko,
2 - Imię,
3 - Data i miejsce urodzenia,
4a - Data wydania prawa jazdy,
4b - Data ważności prawa jazdy,
4c - Organ wydający,
4d - Nr PESEL,
5 - Numer prawa jazdy,
8 - Adres,
9 - Kategorie,
10 - Data wydania uprawnienia,
11 - Data ważności uprawnienia,
12 - Ograniczenia.";
2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia strona 2 okładki otrzymuje brzmienie:
"Niniejsze prawo jazdy nie jest ważne w ruchu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Jest ono ważne na terytoriach wszystkich innych Umawiających się
Stron. Kategorie pojazdów, do których prowadzenia ono uprawnia, ustalone są na
końcu książeczki.
1. Albania
2. Algieria
3. Argentyna
4. Australia
5. Austria
6. Bahamy
7. Bahrajn
8. Bangladesz
9. Barbados
10. Belgia
11. Benin
12. Białoruś
13. Bośnia i Hercegowina
14. Botswana
15. Brazylia
16. Bułgaria
17. Chile
18. Chorwacja
19. Cypr
20. Dania
21. Egipt
22. Ekwador
23. Estonia
24. Federacja Malajska
25. Federacja Rosyjska
26. Fidżi
27. Filipiny
28. Finlandia
29. Francja
30. Ghana
31. Grecja
32. Gruzja
33. Gujana
34. Gwatemala
35. Haiti
36. Hiszpania
37. Holandia
38. Indie
39. Irlandia
40. Islamska Republika Iranu
41. Islandia
42. Izrael
43. Jamajka
44. Japonia
45. Jordania
46. Jugosławia
47. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii
48. Kambodża
49. Kanada
50. Kazachstan
51. Kongo
52. Kuba
53. Kuwejt
54. Kyrgystan
55. Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna
56. Lesotho
57. Liban
58. Litwa
59. Luksemburg
60. Łotwa
61. Madagaskar
62. Malawi
63. Mali
64. Malta
65. Maroko
66. Monako
67. Mongolia
68. Namibia
69. Niemcy
70. Niger
71. Norwegia
72. Nowa Zelandia
73. Pakistan
74. Papua-Nowa Gwinea
75. Paragwaj
76. Peru
77. Portugalia
78. Republika Czeska
79. Republika Dominikańska
80. Republika Korei
81. Republika Mołdowa
82. Republika Południowej Afryki
83. Republika Środkowoafrykańska
84. Ruanda
85. Rumunia
86. San Marino
87. Senegal
88. Seszele
89. Sierra Leone
90. Singapur
91. Słowacja
92. Słowenia
93. Sri Lanka
94. Stany Zjednoczone Ameryki
95. Syryjska Republika Arabska
96. Szwajcaria
97. Szwecja
98. Tadżykistan
99. Tajlandia
100. Togo
101. Trynidad i Tobago
102. Tunezja
103. Turcja
104. Turkmenistan
105. Uganda
106. Ukraina
107. Urugwaj
108. Uzbekistan
109. Watykan
110. Wenezuela
111. Węgry
112. Włochy
113. Wybrzeże Kości Słoniowej
114. Zair
115. Zimbabwe
116. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Niniejsze prawo jazdy nie zwalnia jego posiadacza od obowiązku przestrzegania w
każdym z Państw, w którym uczestniczy w ruchu, ustaw i przepisów dotyczących
osiedlania się lub wykonywania zawodu. W szczególności prawo jazdy traci swą
ważność w Państwie, w którym jego posiadacz osiedla się na stałe."
3) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"WZÓR ŚWIADECTWA KWALIFIKACJI
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Opis wzoru świadectwa kwalifikacji
1. Format karty identyfikacyjnej (układ poziomy) o wymiarze 53,98 × 85,60 mm,
promieniu zaokrągleń 3,18 mm i grubości 0,76 mm (+80 µm/-300 µm), której inne
właściwości fizyczne i chemiczne odpowiadają standardom określonym w normach:
1) PN-ISO/IEC 7810:1997. Karty identyfikacyjne. Charakterystyki fizyczne,
2) PN-EN ISO/IEC 10373:1997. Karty identyfikacyjne. Metody testowania.
2. Karta składa się z rdzenia karty i folii laminującej.
3. Barwa tła rdzenia świadectwa kwalifikacji utrzymana jest w tonacji
jasnozielonej z wielobarwnymi nadrukami zabezpieczającymi, z zastrzeżeniem ust.
6 pkt 1 lit. c). Poza rdzeń wystaje przezroczysty margines folii laminującej.
4. Barwa tekstu, symboli i znaków graficznych świadectwa kwalifikacji jest
czarna.
5. Świadectwo kwalifikacji zawiera elementy zabezpieczające dokument przed
podrobieniem.
6. Świadectwo kwalifikacji ma dwie strony:
1) na pierwszej stronie umieszcza się:
a) w jednym wierszu - wyrazy o treści: ŚWIADECTWO KWALIFIKACJI,
b) następujące cyfry i dane oznaczające:
1 - Nazwisko,
2 - Imię,
3 - Data urodzenia,
4a - Data wydania świadectwa kwalifikacji,
4b - Organ wydający (w postaci identyfikatora jednostek podziału
terytorialnego),
4c - Nr PESEL,
5 - Numer świadectwa kwalifikacji,
7 - Podpis posiadacza,
8 - Adres,
9 - Kategorie, z wyjątkiem tych, których posiadanie jest warunkiem uzyskania
następnych,
c) w lewym górnym rogu - fotografię,
2) na drugiej stronie umieszcza się:
a) tabelę o wymiarze 44 × 51 mm zawierającą cztery kolumny oznaczone cyframi:
9 - Kategorie,
10 - Data ważności,
11 - Kwalifikacje,
12 - Opis kwalifikacji;
w trzech pierwszych kolumnach wiersze tabeli mają wymiar 2,75 × 37 mm i
podzielone są, z wyjątkiem ostatniego wiersza, na trzy rubryki o wymiarach
odpowiednio: 2,75 × 7 mm, 2,75 × 10 mm i 2,75 × 20 mm;
w polach kolumny oznaczonej cyfrą 9 umieszcza się literowe oznaczenia kategorii
prawa jazdy, a w polu kolumny oznaczonej liczbą 12 - o wymiarze 44 × 14 mm -
liczbowe oznaczenia kodów kwalifikacji i ich opis:
501 - Posiadanie prawa jazdy przez okres co najmniej dwóch lat,
502 - Posiadanie prawa jazdy przez okres co najmniej trzech lat,
503 - Wykazanie się znajomością topografii miejscowości,
504 - Ukończenie kursu dokształcającego w zakresie przewozu materiałów
niebezpiecznych,
505 - Poddanie się kontrolnym badaniom lekarskim,
506 - Poddanie się badaniu psychologicznemu,
600 - Poddanie się kontrolnym badaniom lekarskim i badaniu psychologicznemu
przez kierującego tramwajem;
w przypadku gdy kwalifikacje dotyczą wszystkich posiadanych przez osobę
kategorii prawa jazdy, odpowiedni kod umieszcza się wyłącznie w ostatnim wierszu
tabeli. Wtórnik świadectwa kwalifikacji oznacza się kodem - 71, a posiadania
prawa jazdy przez okres co najmniej 1 roku przez kierujących pojazdami Sił
Zbrojnych, jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych
i Administracji, Policji i Straży Granicznej kodem - 500,
b) w lewym górnym rogu - ramkę ograniczającą obszar o wymiarze 7 ×18 mm; odstęp
pomiędzy krótszym bokiem ramki a krótszym bokiem tabeli, o której mowa w lit.
a), wynosi 5 mm,
c) w ramce, o której mowa w lit. b) - numer druku, składający się z jednej
litery alfabetu łacińskiego i siedmiu cyfr arabskich,
d) poniżej ramki, o której mowa w lit. b), dopuszcza się umieszczenie kodu
kreskowego zawierającego cechy identyfikujące dokument,
e) w lewym dolnym rogu - objaśnienie dotyczące rodzaju wypełnianych danych:
1 - Nazwisko,
2 - Imię,
3 - Data urodzenia,
4a - Data wydania świadectwa kwalifikacji,
4b - Organ wydający,
4c - Nr PESEL,
5 - Numer świadectwa kwalifikacji,
8 - Adres,
9 - Kategorie,
10 - Data ważności,
11 - Kwalifikacje,
12 - Opis kwalifikacji."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 czerwca 1999 r.
w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami.
(Dz. U. Nr 58, poz. 621)
Na podstawie art. 100 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe czynności organów w sprawach
związanych z wydawaniem uprawnień do kierowania pojazdami oraz wzory dokumentów
stosowane w tych sprawach.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872),
2) organie - rozumie się przez to starostę lub Wojewodę Mazowieckiego w
przypadku określonym w art. 97 ust. 3 ustawy,
3) ośrodku - rozumie się przez to wojewódzki ośrodek ruchu drogowego,
4) pozwoleniu - rozumie się przez to pozwolenie do kierowania tramwajem,
5) uprawnieniu - rozumie się przez to decyzję organu o wydaniu prawa jazdy,
pozwolenia lub wtórnika tych dokumentów,
6) zakazie - rozumie się przez to wydaną decyzję administracyjną o zatrzymaniu
prawa jazdy lub pozwolenia, cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub
orzeczoną - prawomocnym wyrokiem sądu, orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń
lub orzeczeniem innego organu uprawnionego do orzekania w sprawach o wykroczenia
w trybie dyscyplinarnym - karę zakazu prowadzenia pojazdów,
7) aktach ewidencyjnych osoby - rozumie się przez to przypisany określonej
osobie zbiór wszystkich dokumentów wydanych w sprawie:
a) prawa jazdy, pozwolenia lub świadectwa kwalifikacji,
b) zakazu prowadzenia pojazdów,
c) przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów,
8) karcie kierowcy - rozumie się przez to dokument zawierający aktualną
informację o posiadanych przez osobę uprawnieniach i zakazach oraz wybrane dane
z akt ewidencyjnych osoby,
9) podaniu - rozumie się przez to podanie, którego wzór został określony w
załączniku nr 9 do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień
przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 72, poz.
462 i Nr 105, poz. 667 oraz z 1999 r. Nr 57, poz. 610), zwanego dalej
"rozporządzeniem",
10) ewidencji kierowców - rozumie się przez to ewidencję osób uprawnionych do
kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajami,
11) ewidencji osób bez uprawnień - rozumie się przez to ewidencję osób, które:
a) nie uzyskały uprawnień oraz nie spełniają wymogów określonych w ustawie i
rozporządzeniu do wydania prawa jazdy lub pozwolenia, w szczególności mających
wydane orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniach zdrowotnych do prowadzenia
pojazdów lub orzeczoną karę zakazu prowadzenia pojazdów,
b) mają wydane za granicą prawo jazdy i orzeczoną karę zakazu prowadzenia
pojazdów lub wydane orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniach do prowadzenia
pojazdów.
§ 2. Wydanie lub odmowa wydania prawa jazdy, pozwolenia, świadectwa kwalifikacji
oraz ich wtórników następują w drodze decyzji administracyjnej.
§ 3. 1. Prawa jazdy i świadectwa kwalifikacji:
1) wykonuje jednostka, zwana dalej "producentem", na podstawie zamówienia organu
złożonego na druku, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
zwanego dalej "zamówieniem",
2) wydaje się po umieszczeniu na drukach, których wzór i opis określa
rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 grudnia 1997
r. w sprawie wzorów dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami (Dz. U. z
1998 r. Nr 18, poz. 86), danych ujętych w zamówieniu.
2. Pozwolenia i międzynarodowe prawa jazdy wydaje się:
1) na drukach, których wzór i opis określa rozporządzenie, o którym mowa w ust.
1 pkt 2 - dostarczanych przez ich producenta,
2) wypełniając druki, o których mowa w pkt 1, pismem maszynowym lub posługując
się drukarką komputerową.
§ 4. 1. Organ wydający prawo jazdy, pozwolenie lub świadectwo kwalifikacji
prowadzi:
1) ewidencję kierowców - w postaci akt ewidencyjnych osób i do dnia 31 grudnia
2003 r. kart kierowców, a od 1 stycznia 2004 r. - w systemie informatycznym,
posługując się jednolitym oprogramowaniem wskazanym przez Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, zwanym dalej "systemem informatycznym",
2) ewidencję osób bez uprawnień - w postaci akt ewidencyjnych osób, a od dnia 1
lipca 2004 r. - w systemie informatycznym.
2. Akta ewidencyjne osób powinny być:
1) oprawione w teczki i ułożone alfabetycznie, kolejno według nazwisk, imion,
dat urodzenia i numeru PESEL osób ich dotyczących oraz zawierać na jej
wierzchniej stronie wymienione dane i numer karty kierowcy, jeżeli była wydana;
w teczkach dokumenty powinny być ułożone według kolejności ich wpływu,
2) przechowywane w specjalnie do tego celu przeznaczonym archiwum - do czasu
wystawienia osobie, której dotyczą, aktu zgonu.
3. Karty kierowców powinny być ułożone rocznikami według kolejnych ich numerów.
Osobie może być przydzielony w określonym organie tylko jeden numer karty
kierowcy.
4. Wydawanie praw jazdy, pozwoleń, świadectw kwalifikacji i obsługę
informatycznych środków technicznych prowadzą wyznaczeni przez organ pracownicy
posiadający odpowiednie przeszkolenie w zakresie znajomości regulacji prawnych
związanych z wydawaniem tych dokumentów oraz obsługi tych środków technicznych.
5. Osoby, o których mowa w ust. 4, posługują się przy korzystaniu z
informatycznych środków technicznych, w szczególności przy wprowadzaniu do
ewidencji kierowców danych lub ich zmianie, przyznanym przez organ hasłem i
indywidualnym kluczem cyfrowym.
6. Przyznane hasło i klucz stanowią tajemnicę służbową.
Wydawanie krajowych praw jazdy i pozwoleń
§ 5. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie albo wtórnik tych dokumentów wydaje się w
następujących przypadkach, po otrzymaniu:
1) od osoby ubiegającej się o wydanie po raz pierwszy prawa jazdy lub pozwolenia
- za pośrednictwem ośrodka:
a) podania,
b) zaświadczenia o ukończeniu odpowiedniego rodzaju szkolenia,
c) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami; nie dotyczy prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub
D1+E,
d) pisemnej zgody rodziców lub opiekuna, jeżeli osoba nie ukończyła 18 lat,
e) zaświadczenia o odbywaniu zasadniczej służby wojskowej, gdy jest żołnierzem
ubiegającym się o prawo jazdy kategorii D lub D1, który nie ukończył 21 lat,
f) dowodu uiszczenia opłaty za wydanie prawa jazdy lub pozwolenia,
g) zamówienia wraz z wzorem jej podpisu, jeżeli ubiega się o wydanie prawa
jazdy,
h) fotografii bez nakrycia głowy, nie podklejonej, o wymiarach 3,5 × 4,5 cm,
2) od osoby ubiegającej się o rozszerzenie uprawnień ujętych w prawie jazdy:
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 (za pośrednictwem ośrodka),
b) kserokopii posiadanego prawa jazdy kategorii:
- B, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy kategorii C, C1, D lub D1,
- B, C, C1, D lub D1, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy odpowiednio
kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E,
3) od osoby ubiegającej się o zmianę danych umieszczonych w posiadanym prawie
jazdy lub pozwoleniu:
a) zawiadomienia o zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany danych
zawartych w tym dokumencie,
b) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h),
c) dokumentu, o którym mowa w pkt 1 lit. c), jeżeli zmiana dotyczy daty ważności
uzyskanego uprawnienia,
d) kserokopii posiadanego prawa jazdy lub pozwolenia,
4) od osoby ubiegającej się o wydanie wtórnika prawa jazdy lub pozwolenia:
a) wniosku o wydanie wtórnika,
b) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h),
5) od osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą przez
państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub odpowiadającego wzorowi prawa
jazdy określonemu w tych konwencjach:
a) wniosku o wymianę prawa jazdy,
b) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h),
c) kserokopii posiadanego prawa jazdy;
dokumenty te są również wymagane od osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy
wydanego za granicą, gdy rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej wydane na podstawie przepisu art. 94 ust. 4 ustawy określa w stosunku
do niej wzajemną wymianę praw jazd bez sprawdzania kwalifikacji lub umowa
międzynarodowa zawarta pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem, w którym
wydano prawo jazdy, przewiduje wzajemną ich wymianę bez sprawdzania
kwalifikacji,
6) od osoby ubiegającej się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy nie
określonego w konwencjach o ruchu drogowym - za pośrednictwem ośrodka:
a) podania,
b) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h),
c) uwierzytelnionego tłumaczenia prawa jazdy,
d) kserokopii posiadanego prawa jazdy,
7) od Ministra Spraw Zagranicznych wniosku dotyczącego osoby, o której mowa w
art. 97 ust. 3 ustawy, oraz:
a) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się po raz
pierwszy o wydanie prawa jazdy - dokumentów, o których mowa w pkt 1,
b) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o
rozszerzenie uprawnień ujętych w prawie jazdy:
- dokumentów, o których mowa w pkt 1,
- kserokopii posiadanego przez osobę prawa jazdy,
c) w przypadku gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy
wydanego za granicą przez państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub
odpowiadającego wzorowi prawa jazdy określonemu w tych konwencjach:
- dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h),
- kserokopii posiadanego przez osobę prawa jazdy,
d) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę
wydanego za granicą prawa jazdy nie określonego w konwencjach o ruchu drogowym:
- podania,
- dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. f)-h) i pkt 6 lit. c),
- kserokopii posiadanego przez osobę prawa jazdy,
8) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114
pkt 1 lit. b) ustawy - za pośrednictwem ośrodka:
a) podania,
b) skierowania wydanego przez organ,
9) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114
pkt 2 ustawy - za pośrednictwem ośrodka:
a) podania,
b) zaświadczenia wydanego przez organ,
10) od osoby mającej wydany zakaz na okres nie przekraczający 1 roku - podania o
zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub przywrócenie cofniętego uprawnienia,
11) wniosku od osoby zamieszkałej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
która ubiega się o wydanie - przed upływem okresu orzeczonej kary zakazu
prowadzenia pojazdów - prawa jazdy wydanego za granicą.
2. Podanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6, 7 lit. a), b) i d), pkt 8 i 9,
powinno zawierać adnotację egzaminatora o uzyskaniu przez osobę pozytywnego
wyniku egzaminu państwowego w zakresie wymaganym przepisami rozporządzenia.
3. Wniosek lub zawiadomienie, o których mowa w ust. 1, składa się za
pośrednictwem poczty lub bezpośrednio do organu na drukach, których wzór określa
załącznik nr 2 i 3 do rozporządzenia.
4. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, i zaświadczenie, o którym mowa w
ust. 1 pkt 9, wydaje organ na druku, którego wzór określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Podanie, wniosek, zawiadomienie i zamówienie, o których mowa w § 5 ust.
1, odnotowuje się w dzienniku, zwanym dalej "rejestrem", zawierającym
następujące dane:
1) liczbę porządkową,
2) datę otrzymania,
3) imię, nazwisko i nr PESEL osoby, której dotyczy,
4) rodzaj i zakres uprawnienia (kwalifikacji),
5) określenie ośrodka, jeżeli wpis dotyczy podania,
6) wysokość wniesionej opłaty za wydanie prawa jazdy lub pozwolenia,
7) datę wysłania zamówienia i datę odebrania zamówionych dokumentów,
8) datę odebrania przez osobę prawa jazdy lub pozwolenia albo datę otrzymania
zwrotu,
9) datę wpływu wniosku organu o przekazanie akt ewidencyjnych osoby,
10) datę wysłania do organu wnioskującego akt ewidencyjnych osoby.
2. Numer pozycji w rejestrze odnotowuje się w dokumentach, o których mowa w ust.
1, w wyznaczonym miejscu.
3. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym lub w formie zeszytu.
§ 7. 1. W celu wydania prawa jazdy lub pozwolenia albo odmowy ich wydania należy
kolejno:
1) przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 1, obejmującą
sprawdzenie:
a) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności,
b) zgodności danych z ujętymi w dokumencie tożsamości osoby - w przypadkach
określonych w § 5 ust. 1 pkt 3-5, 7 lit. c) i pkt 10,
c) spełnienia przesłanek określonych w ustawie i rozporządzeniu do wydania prawa
jazdy lub pozwolenia,
d) zgodności danych z ujętymi w prowadzonej ewidencji kierowców danymi w
zakresie posiadanych uprawnień i zakazów oraz orzeczeń lekarskich
stwierdzających istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami -
jeżeli osoba posiada wcześniej wydane uprawnienie,
e) zgodności danych z ujętymi w prowadzonej ewidencji osób bez uprawnień danymi
w zakresie orzeczonych kar zakazu prowadzenia pojazdów i orzeczeń lekarskich
stwierdzających istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami -
jeżeli osoba nie posiada wcześniej wydanego uprawnienia,
f) czy prawo jazdy jest wydane przez państwo ujęte w wykazie państw uznających i
wymieniających prawa jazdy, stanowiącym załącznik nr 5 do rozporządzenia, lub
czy odpowiada wzorowi określonemu w konwencjach o ruchu drogowym - jeżeli osoba
ubiega się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy,
2) w przypadku posiadania w prowadzonych ewidencjach orzeczenia lekarskiego w
zakresie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami sprzecznego z
otrzymanym orzeczeniem - skierować osobę na badania lekarskie w trybie art. 122
ust. 1 pkt 4 ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 123
ust. 2 ustawy i zawiadomić o fakcie stwierdzenia sprzecznych orzeczeń organ
przeprowadzający kontrolę wykonywania i dokumentowania badań lekarskich,
3) w przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów:
a) wypełnić odpowiednio podanie, wniosek lub zawiadomienie w miejscu
przeznaczonym na wydanie decyzji,
b) do dnia 31 grudnia 2003 r. - wypełnić kartę kierowcy, której wzór określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia - jeżeli nie była wcześniej wystawiona lub
wymaga aktualizacji,
c) od dnia 1 stycznia 2004 r. - wprowadzić dane do systemu informatycznego,
d) w odniesieniu do:
- prawa jazdy - wypełnić zamówienie, nadając mu numer odpowiadający numerowi w
rejestrze, i, w terminie nie dłuższym niż 2 dni od dnia otrzymania wymaganych
dokumentów, przesłać do producenta,
- pozwolenia - wypełnić, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania
wymaganych dokumentów, druk pozwolenia,
e) po otrzymaniu prawa jazdy od producenta - uzupełnić dane odpowiednio w
podaniu, wniosku lub zawiadomieniu, rejestrze i karcie kierowcy, a od dnia 1
stycznia 2004 r. - w systemie informatycznym,
f) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby
w ewidencji kierowców,
4) w przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów:
a) odmówić wydania prawa jazdy lub pozwolenia,
b) od dnia 1 stycznia 2004 r. wprowadzić dane do systemu informatycznego,
c) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby
w ewidencji:
- osób bez uprawnień, jeżeli nie uzyskała dotychczas uprawnienia,
- kierowców, jeżeli uzyskała uprawnienie,
5) w razie braków w dokumentach lub w danych w nich zawartych - wezwać do ich
uzupełnienia osobę, której te dokumenty dotyczą, lub ośrodek, w zależności od
rodzaju braku.
2. Podanie, wniosek, zawiadomienie, zamówienie, kartę kierowcy, prawo jazdy lub
pozwolenie wypełnia się w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3, stosując
następujące zasady:
1) numer karty kierowcy - numer składający się z 7 znaków oznaczających (licząc
od prawej strony):
a) pierwsze dwa znaki - ostatnie dwie cyfry roku jej wydania,
b) ostatnie pięć znaków - kolejna liczba porządkowa (pola nie ujęte liczbą
wypełnia się zerami);
jeżeli ze względu na dużą liczbę zmian nie ma w karcie miejsca na wprowadzenie
danych je potwierdzających, dopuszcza się wystawianie kart o tym samym numerze z
dodatkową kolejną literą alfabetu umieszczoną z jego prawej strony,
2) numer prawa jazdy lub pozwolenia - numer składający się, w zależności od
organu wydającego prawo jazdy, z 9, 11 lub 14 znaków oznaczających (licząc od
prawej strony):
a) pierwsze 2, 4 lub 7 znaków - identyfikator jednostki podziału terytorialnego
kraju, zwany dalej "kodem terytorialnym",
b) ostatnie 7 znaków - numer karty kierowcy,
3) organ wydający prawo jazdy - kod terytorialny,
4) organ wydający pozwolenie - nazwa organu,
5) data ważności prawa jazdy lub pozwolenia - data określona w orzeczeniu
lekarskim dla przeprowadzenia ponownych badań lekarskich lub w prawie jazdy
wydanym za granicą w przypadku jego wymiany, a jeżeli:
a) w orzeczeniu lekarskim nie ustalono tej daty lub prawo jazdy zostało wydane z
bezterminową datą ważności, to znak "-",
b) orzeczenie lub orzeczenia lekarskie zawierają różne daty przeprowadzenia
ponownych badań lekarskich w zakresie określonych kategorii prawa jazdy, to data
z nich najpóźniejsza,
6) kategorie na pierwszej stronie prawa jazdy - kategorie posiadane przez osobę,
z wyłączeniem tych, których posiadanie było warunkiem uzyskania następnych,
7) data wydania prawa jazdy - data ustalona przez producenta,
8) data wydania pozwolenia - data wypełnienia druku pozwolenia,
9) data uzyskania uprawnienia - data wydania decyzji zarządzającej wydanie prawa
jazdy w zakresie określonej kategorii,
10) data ważności uprawnienia - data określona w orzeczeniu lekarskim dla
przeprowadzenia ponownych badań lekarskich w zakresie określonej kategorii prawa
jazdy lub znak "-", jeżeli dla określonej kategorii prawa jazdy w orzeczeniu
lekarskim nie ustalono tej daty,
11) ograniczenia - kody określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 3 ust. 1
pkt 2, mające zastosowanie do prawa jazdy,
12) jeżeli kod, o którym mowa w pkt 11, jest identyczny dla wszystkich
uzyskanych przez osobę uprawnień, wpisuje się go:
a) na podaniu, wniosku, zawiadomieniu, zamówieniu i karcie kierowcy - tylko w
miejscu wyznaczonym do wpisania kodu ogólnego,
b) w prawie jazdy - tylko w ostatnim wierszu tabeli umieszczonej na jego drugiej
stronie.
3. W przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-4, gdy prawo jazdy lub
pozwolenie zostało wydane przed dniem 1 lipca 1999 r. i nie było wymienione w
ramach wymiany określonej w art. 150 ust. 2 ustawy, nowy dokument wydaje się
stosując dodatkowo zasady określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 13 maja 1999 r. w sprawie wymiany praw jazdy (Dz. U.
Nr 47, poz. 478).
4. Prawo jazdy (lub wtórnik prawa jazdy) w przypadku, o którym mowa w § 5 ust.
1:
1) pkt 3-5 i 7 lit. c) - wydaje się w zakresie kategorii posiadanych w
dotychczasowym prawie jazdy lub w zakresie kategorii określonych w umowie
międzynarodowej jako równoważne kategoriom posiadanym w prawie jazdy,
2) pkt 1, 6 i 7 lit. a) i d) - wydaje się w zakresie kategorii objętych
pozytywnym wynikiem egzaminu państwowego,
3) pkt 2, 7 lit. b), pkt 8 i 9 - wydaje się w zakresie kategorii objętych
pozytywnym wynikiem egzaminu państwowego oraz kategorii posiadanych w
dotychczasowym prawie jazdy i nie objętych zakresem tego egzaminu,
4) pkt 2, 3, 5 i 6 - wydaje się po zwrocie przez osobę dotychczas posiadanego
prawa jazdy,
5) pkt 4 - w odniesieniu do zniszczonego prawa jazdy - wydaje się po jego
otrzymaniu.
5. Przepisy ust. 4 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do pozwolenia.
6. Organ po otrzymaniu posiadanego przez osobę prawa jazdy lub pozwolenia
powinien w przypadkach określonych w § 5 ust. 1:
1) pkt 2 i 3 bądź pkt 4 - w odniesieniu do zniszczonego prawa jazdy lub
pozwolenia - unieważnić je przez odcięcie lewego rogu o powierzchni co najmniej
1 cm2 i zwrócić osobie uprawnionej oraz uzupełnić dane w:
a) podaniu, wniosku lub zawiadomieniu,
b) karcie kierowcy, a od dnia 1 stycznia 2004 r. - w systemie informatycznym,
2) pkt 5 i 6 - umieścić je w teczce akt ewidencyjnych osoby, chyba że umowa
międzynarodowa określa odmienny sposób postępowania, a od dnia 1 stycznia 2004
r. - uzupełnić dane w systemie informatycznym.
7. Prawo jazdy, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, może być wydane jego posiadaczowi
po zwrocie prawa jazdy wydanego przez polski organ.
§ 8. 1. Prawo jazdy i pozwolenie wydaje się uprawnionej osobie, w zależności od
określonego w podaniu, wniosku lub zawiadomieniu sposobu przekazania:
1) za pośrednictwem poczty, przesyłając dokument za zwrotnym potwierdzeniem
odbioru,
2) bezpośrednio za pokwitowaniem odbioru złożonym odpowiednio na podaniu,
wniosku lub zawiadomieniu.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się za pośrednictwem poczty w
terminie 2 dni:
1) od dnia otrzymania od producenta - w przypadku prawa jazdy,
2) od dnia wypełnienia druku pozwolenia - w przypadku pozwolenia.
3. W razie zwrotu przez pocztę prawa jazdy lub pozwolenia z powodu nieodebrania
ich przez osobę uprawnioną:
1) zwrócone dokumenty umieszcza się w aktach ewidencyjnych osoby,
2) dokumenty te podlegają wydaniu po osobistym zgłoszeniu się tej osoby.
4. Adnotacje o dacie odebrania albo dacie zwrotu prawa jazdy lub pozwolenia
przesłanego za pośrednictwem poczty wprowadza się do rejestru oraz podania,
wniosku lub zawiadomienia, a dokument potwierdzający ten fakt umieszcza się w
teczce akt ewidencyjnych osoby.
§ 9. 1. Dla przesłanych przez ośrodek dokumentów osób, które nie przystąpiły do
egzaminu państwowego w okresie 1 roku od daty ostatniego egzaminu i nie
spełniają wymogów określonych w ustawie i rozporządzeniu do wydania prawa jazdy
lub pozwolenia:
1) zakłada się akta ewidencyjne osoby i umieszcza w ewidencji osób bez
uprawnień, jeżeli osoba nie posiada uprawnień,
2) dołącza do teczki akt ewidencyjnych osoby, jeżeli osoba posiada uprawnienie.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się, na wniosek osoby, o której
mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 7 lit. a), b) i d) - do wskazanego przez nią
ośrodka.
§ 10. Akta ewidencyjne osoby:
1) umieszczone w ewidencji osób bez uprawnień dołącza się do akt ewidencyjnych
osoby w ewidencji kierowców, jeżeli osoba, której dotyczą, uzyska po raz
pierwszy uprawnienie,
2) przesyła się wraz z kserokopią karty kierowcy:
a) do organu właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania osoby, o której
mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 - na wniosek tego organu,
b) do organu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa
w § 5 ust. 1 pkt 1-6, jeżeli prawo jazdy lub pozwolenie wydał organ właściwy ze
względu na jej miejsce czasowego pobytu,
c) w ciągu 2 dni od daty otrzymania wniosku, o którym mowa w lit. a), albo od
daty odebrania przez osobę uprawnioną prawa jazdy lub pozwolenia, o którym mowa
w lit. b)
- po wprowadzeniu danych o tym fakcie do rejestru, karty kierowcy, a od dnia 1
stycznia 2004 r. - do systemu informatycznego,
3) przesłane przez inny organ umieszcza się w odpowiedniej ewidencji, po
wcześniejszym:
a) odnotowaniu tego faktu w rejestrze, a od dnia 1 stycznia 2004 r. - w systemie
informatycznym,
b) wystawieniu karty kierowcy oraz wprowadzeniu do niej danych o fakcie ich
otrzymania, jeżeli osoba posiada uprawnienie.
§ 11. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie, w którego zakresie ustalony został zakaz:
1) przechowuje się w teczce akt ewidencyjnych osoby, umieszczonej:
a) w ewidencji kierowców, jeżeli zostało przez polski organ,
b) w ewidencji osób bez uprawnień, jeżeli wydane zostało za granicą i nie
wymienione na polskie,
- po wcześniejszym wprowadzeniu danych o zakazie do karty kierowcy, jeżeli była
wydana, a od dnia 1 stycznia 2004 r. - do systemu informatycznego,
2) wydaje się, z zastrzeżeniem pkt 3, osobie uprawnionej:
a) po upływie okresu orzeczonej kary zakazu prowadzenia pojazdów albo po ustaniu
przyczyn jego zatrzymania lub cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami,
b) po spełnieniu wymogów określonych w § 5 ust. 1 pkt 8, 9 lub 10 oraz na
zasadach określonych w § 7 ust. 1-4 i § 8,
3) przesyła się do jednostki, która je wydała za granicą - w przypadku
określonym w § 5 ust. 1 pkt 11.
2. Osobie podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji wydaje się
skierowanie lub zaświadczenie, o którym mowa w § 5 ust. 4, a w przypadku gdy:
1) uzyska pozytywny wynik egzaminu państwowego:
a) wydaje się decyzję o przywróceniu cofniętego uprawnienia do kierowania
pojazdami i zwraca przechowywane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli poddała się
kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 pkt 2 lit. a) ustawy,
b) zwraca się zatrzymane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli była skierowana w
trybie art. 114 pkt 1 lit. b) lub poddała się kontrolnemu sprawdzeniu
kwalifikacji w trybie art. 114 pkt 2 lit. b) ustawy,
2) uzyska po raz pierwszy negatywny wynik egzaminu:
a) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami i wezwanie
do zwrotu posiadanego przez nią prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli była
skierowana w trybie art. 114 pkt 1 lit. a) ustawy,
b) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, jeżeli
była skierowana w trybie art. 114 pkt 1 lit. b) lub poddała się kontrolnemu
sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 pkt 2 ustawy,
3) nie podda się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu -
wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami.
§ 12. 1. Prawo jazdy, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 1 lit. a) wydane przed
dniem 1 lipca 1999 r. można na wniosek jego posiadacza - po upływie okresu
zakazu - unieważnić na zasadach określonych w § 7 ust. 6 pkt 1 i wydać nowy
dokument, stosując zasady określone w § 7 ust. 3.
2. Jeżeli zakaz dotyczy części posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w
prawie jazdy, można, po złożeniu przez nią podania, wydać prawo jazdy, w
zakresie uprawnień dotychczas posiadanych i nie objętych zakazem, na zasadach
określonych w § 7 ust. 1-4.
§ 13. Wszystkie dokumenty związane z zatrzymywaniem prawa jazdy lub pozwolenia,
cofaniem lub przywracaniem uprawnień do kierowania pojazdami oraz orzeczoną karą
zakazu prowadzenia pojazdów odnotowuje się w rejestrze i należy przechowywać w
aktach ewidencyjnych osoby według zasad określonych § 11 ust. 1 pkt 1.
Wydawanie międzynarodowych praw jazdy
§ 14. 1. Międzynarodowe prawo jazdy wydaje się:
1) po otrzymaniu od osoby ubiegającej się o jego wydanie:
a) podania,
b) dowodu uiszczenia opłaty za jego wydanie,
c) fotografii 3,5 × 4,5 cm,
d) kserokopii posiadanego krajowego prawa jazdy wydanego przez polski organ,
2) w zakresie posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w krajowym prawie jazdy,
z wyjątkiem kategorii A1, B1, C1, D1, C1+E, D1+E.
2. Podanie odnotowuje się w rejestrze.
3. Numer pozycji w rejestrze odnotowuje się w podaniu w wyznaczonym miejscu.
§ 15. 1. W celu wydania międzynarodowego prawa jazdy albo odmowy jego wydania
należy kolejno:
1) przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 14 ust. 1,
obejmującą sprawdzenie:
a) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności,
b) zgodności danych z ujętymi w dokumencie tożsamości osoby,
c) spełnienia przesłanek określonych w ustawie do wydania międzynarodowego prawa
jazdy,
d) zgodności danych z ujętymi w prowadzonej ewidencji kierowców danymi w
zakresie posiadanych uprawnień i zakazów oraz orzeczeń lekarskich
stwierdzających istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami,
2) w przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów:
a) wypełnić podanie w miejscu przeznaczonym na wydanie decyzji,
b) wypełnić - w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia otrzymania wymaganych
dokumentów - druk międzynarodowego prawa jazdy,
c) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby,
a jeżeli międzynarodowe prawo jazdy wydał organ nie będący organem właściwym ze
względu na jej miejsce zamieszkania - przesłać w terminie 3 dni od dnia jego
wydania - do tego organu,
3) w przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów:
a) odmówić wydania międzynarodowego prawa jazdy,
b) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby,
a jeżeli postępowanie prowadził organ nie będący organem właściwym ze względu na
jej miejsce zamieszkania - przesłać (w przypadku niezłożenia przez osobę w
wymaganym terminie odwołania) - do tego organu,
4) w razie braków w dokumentach lub w danych w nich zawartych wezwać osobę do
ich uzupełnienia.
2. Podanie i międzynarodowe prawo jazdy wypełnia się w przypadku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, stosując następujące zasady:
1) organ wydający - nazwa organu i miejscowość stanowiąca jego siedzibę (łącznie
z kodem pocztowym),
2) data wydania - data wypełnienia druku międzynarodowego prawa jazdy,
3) data ważności - data późniejsza o 3 lata od daty określonej w pkt 2, a jeżeli
ważność określonej kategorii krajowego prawa jazdy upływa wcześniej - data
ważności kategorii ważnej najkrócej,
4) kategorie - kategorie, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 2.
§ 16. 1. Międzynarodowe prawo jazdy wydaje się uprawnionej osobie w sposób
określony w § 8 ust. 1.
2. Przepisy § 8 ust. 2, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do międzynarodowego prawa
jazdy.
§ 17. 1. W międzynarodowym prawie jazdy wydanym za granicą dokonuje się
adnotacji o orzeczonej w stosunku do osoby, której było wydane, karze zakazu
prowadzenia pojazdów:
1) po otrzymaniu prawomocnego wyroku sądu lub orzeczenia kolegium do spraw
wykroczeń,
2) w zakresie kategorii prawa jazdy objętych zakazem oraz okresu jego
obowiązywania.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, odnotowuje się w rejestrze i
przechowuje w aktach ewidencyjnych osoby umieszczonych w ewidencji osób bez
uprawnień.
Wydawanie świadectw kwalifikacji
§ 18. 1. Świadectwo kwalifikacji lub jego wtórnik wydaje się w następujących
przypadkach, po otrzymaniu:
1) od osoby ubiegającej się o wydanie po raz pierwszy świadectwa kwalifikacji:
a) wniosku na druku, którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia,
b) dowodu uiszczenia opłaty za wydanie świadectwa kwalifikacji,
c) zamówienia wraz z wzorem jej podpisu,
d) fotografii bez nakrycia głowy, nie podklejonej, o wymiarach 3,5 × 4,5 cm,
e) w zależności od wnioskowanego zakresu potwierdzenia w świadectwie
kwalifikacji spełnienia wymogów określonych w art. 89 ust. 1, art. 106 ust. 2,
art. 111 ust. 2, art. 122 ust. 2 lub art. 124 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy:
- orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami,
- orzeczenia psychologicznego o predyspozycjach psychicznych do kierowania
pojazdem,
- zaświadczenia o znajomości topografii miejscowości,
- zaświadczenia o ukończeniu kursu dokształcającego kierowców przewożących
materiały niebezpieczne,
f) kserokopii posiadanego prawa jazdy,
2) od osoby ubiegającej się o rozszerzenie zakresu potwierdzenia w świadectwie
kwalifikacji spełnienia wymogów określonych w pkt 1 lit. e):
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1,
b) kserokopii świadectwa kwalifikacji,
c) kserokopii posiadanego prawa jazdy,
3) od osoby ubiegającej się o zmianę danych umieszczonych w posiadanym
świadectwie kwalifikacji:
a) zawiadomienia, na druku, o którym mowa w § 5 ust. 3, o zmianie stanu
faktycznego wymagającego zmiany danych zawartych w tym dokumencie,
b) kserokopii świadectwa kwalifikacji,
c) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b)-d),
4) od osoby ubiegającej się o wydanie wtórnika świadectwa kwalifikacji:
a) wniosku, na druku, o którym mowa w § 5 ust. 3, o wydanie wtórnika,
b) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b)-d).
2. Potwierdzenia spełnienia przez osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
wymogów określonych w art. 89 ust. 1 ustawy, w zakresie okresu posiadania prawa
jazdy określonej kategorii, dokonuje się na podstawie danych zawartych w aktach
ewidencyjnych tej osoby.
3. Wniosek i zawiadomienie, o których mowa w ust. 1:
1) składa się do organu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby
ubiegającej się lub - w uzasadnionych przypadkach - na miejsce czasowego pobytu,
2) odnotowuje się w rejestrze.
4. Numer pozycji w rejestrze odnotowuje się w dokumentach, o których mowa w ust.
3, w wyznaczonym miejscu.
§ 19. 1. W celu wydania świadectwa kwalifikacji albo odmowy jego wydania należy
kolejno:
1) przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 18 ust. 1,
obejmującą sprawdzenie:
a) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności,
b) zgodności danych z ujętymi w dokumencie tożsamości osoby,
c) spełnienia przesłanek określonych w ustawie do wydania świadectwa
kwalifikacji,
d) zgodności danych z ujętymi w prowadzonej ewidencji kierowców danymi w
zakresie posiadanych przez osobę dokumentów uprawniających do kierowania
pojazdami i okresów ich posiadania oraz orzeczeń lekarskich stwierdzających
istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami,
2) w przypadku posiadania w prowadzonych ewidencjach orzeczenia lekarskiego w
zakresie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami sprzecznego z
otrzymanym orzeczeniem - skierować osobę na badania lekarskie w trybie art. 122
ust. 1 pkt 4 ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 123
ust. 2 ustawy i zawiadomić o fakcie stwierdzenia sprzecznych orzeczeń organ
przeprowadzający kontrolę wykonywania i dokumentowania badań lekarskich,
3) w przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów:
a) wypełnić odpowiednio wniosek lub zawiadomienie w miejscu przeznaczonym na
wydanie decyzji,
b) do dnia 31 grudnia 2003 r. - wypełnić kartę kierowcy lub uzupełnić w niej
dane,
c) od dnia 1 stycznia 2004 r. - wprowadzić dane do systemu informatycznego,
d) wypełnić zamówienie, nadając mu numer odpowiadający numerowi w rejestrze, i,
w terminie nie dłuższym niż 2 dni od dnia otrzymania wymaganych dokumentów -
przesłać do producenta,
e) po otrzymaniu świadectwa kwalifikacji od producenta - uzupełnić dane we
wniosku lub zawiadomieniu, rejestrze i karcie kierowcy, a od dnia 1 stycznia
2004 r. - w systemie informatycznym,
f) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby
w ewidencji kierowców,
4) w przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów:
a) odmówić wydania świadectwa kwalifikacji,
b) od dnia 1 stycznia 2004 r. wprowadzić dane do systemu informatycznego,
c) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby
w ewidencji kierowców,
5) w razie braków w dokumentach lub w danych w nich zawartych - wezwać osobę do
ich uzupełnienia.
2. Wniosek, zawiadomienie, zamówienie, kartę kierowcy, świadectwo kwalifikacji
wypełnia się w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3, stosując następujące zasady:
1) numer świadectwa kwalifikacji - numer określony w § 7 ust. 2 pkt 2,
2) organ wydający - kod terytorialny,
3) data ważności - w zależności od zakresu potwierdzenia w świadectwie
kwalifikacji spełnienia wymogów, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. e):
a) znak "-", jeżeli potwierdzany jest okres posiadania prawa jazdy określonej
kategorii,
b) data ponownych badań lekarskich - w przypadku potwierdzania przeprowadzenia
kontrolnych badań lekarskich:
- określona w art. 122 ust. 2 ustawy, jeżeli w orzeczeniu lekarskim nie ustalono
tej daty,
- ustalona w orzeczeniu lekarskim, jeżeli jest datą wcześniejszą od daty
określonej w art. 122 ust. 2 ustawy,
4) data wydania - data ustalona przez producenta,
5) kwalifikacje - kody określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 3 ust. 1
pkt 2, mające zastosowanie do świadectwa kwalifikacji.
3. W przypadku gdy potwierdzane jest:
1) przeprowadzenie kontrolnego badania lekarskiego i jednocześnie okresu
posiadania prawa jazdy określonej kategorii, za datę ważności należy przyjąć
datę określoną w ust. 2 pkt 3 lit. b),
2) przeprowadzenie badania psychologicznego, ukończenie kursu dokształcającego w
zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych, znajomość topografii miejscowości
lub wydanie wtórnika - przewidziane dla nich kody wpisuje się:
a) na podaniu, wniosku, zawiadomieniu lub zamówieniu - tylko w miejscu
wyznaczonym do wpisania kodu ogólnego,
b) w świadectwie kwalifikacji - tylko w ostatnim wierszu tabeli umieszczonej na
jego drugiej stronie,
3) przeprowadzenie kontrolnego badania lekarskiego w zakresie pozwolenia, datę
ważności i odpowiedni kod wpisuje się w miejscu przeznaczonym dla kategorii A1
lub B1 prawa jazdy.
4. W przypadkach określonych w § 18 ust. 1 pkt 2-4, gdy świadectwo kwalifikacji
zostało wydane przed dniem 1 lipca 1999 r. i nie było wymienione w ramach
wymiany określonej w art. 150 ust. 2 ustawy, nowy dokument wydaje się stosując
dodatkowo zasady określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej z dnia 13 maja 1999 r. w sprawie wymiany praw jazdy (Dz. U. Nr 47, poz.
478).
§ 20. 1. Świadectwo kwalifikacji wydaje się uprawnionej osobie w sposób
określony w § 8 ust. 1.
2. Przepisy § 8 ust. 2, 3 i 4 oraz § 10 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do
świadectwa kwalifikacji.
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 21. 1. Prawa jazdy, świadectwa kwalifikacji i pozwolenia w sprawach wszczętych
i nie zakończonych przed dniem 1 lipca 1999 r. organ wydaje na drukach, których
wzory zostały określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 10 marca 1992 r. w sprawie uzyskiwania uprawnień do
kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w
sprawie szkolenia i egzaminowania (Dz. U. z 1996 r. Nr 134, poz. 626).
2. Akta ewidencyjne kierowcy i karta ewidencyjna, o których mowa w załączniku do
zarządzenia nr 110 Ministra Komunikacji z dnia 28 grudnia 1983 r. w sprawie
postępowania związanego z wydawaniem, zatrzymywaniem, cofaniem i przywracaniem
uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi, rowerami, motorowerami i
pojazdami zaprzęgowymi oraz wzorów stosowanych przy tym dokumentów (Dz. Urz.
Min. Kom. Nr 16, poz. 129):
1) ulegają połączeniu i przeniesieniu do akt ewidencyjnych osób w ewidencji:
a) kierowców - w przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-10 i § 18 ust. 1
oraz przy wymianie, o której mowa w art. 150 ust. 2 ustawy,
b) osób bez uprawnień - jeżeli osoba nie uzyskała dotychczas uprawnienia,
2) ulegają wycofaniu z dotychczasowej ewidencji do dnia 31 grudnia 2006 r. -
jeżeli osobie, której dotyczą, wystawiono akt zgonu,
3) są przechowywane przez czas nie ograniczony - w przypadkach nie wymienionych
w pkt 1 i 2.
§ 22. Traci moc zarządzenie nr 110 Ministra Komunikacji z dnia 28 grudnia 1983
r. w sprawie postępowania związanego z wydawaniem, zatrzymywaniem, cofaniem i
przywracaniem uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi, rowerami,
motorowerami i pojazdami zaprzęgowymi oraz wzorów stosowanych przy tym
dokumentów (Dz. Urz. Min. Kom. Nr 16, poz. 129).
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19
czerwca 1999 r. (poz. 621)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Format A5, układ pionowy Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Format A5, układ pionowy Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 4
Format A5, układ pionowy Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 5
Wykaz państw, których krajowe prawa jazdy są ważne na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i mogą być wymienione
1. Austria
2. Bahamy
3. Bahrajn
4. Białoruś
5. Belgia
6. Bośnia i Hercegowina
7. Brazylia
8. Bułgaria
9. Chorwacja
10. Dania
11. Estonia
12. Federacja Rosyjska
13. Filipiny
14. Finlandia
15. Francja
16. Grecja
17. Gruzja
18. Gujana
19. Iran
20. Izrael
21. Jugosławia
22. Macedonia
23. Kazachstan
24. Kuba
25. Kuwejt
26. Litwa
27. Luksemburg
28. Łotwa
29. Maroko
30. Monako
31. Mongolia
32. Niemcy
33. Niger
34. Norwegia
35. Pakistan
36. Rep. Czeska
37. Rep. Korei
38. Rep. Mołdowa
39. Rep. Południowej Afryki
40. Rep. Środkowoafrykańska
41. Rumunia
42. San Marino
43. Senegal
44. Seszele
45. Słowacja
46. Słowenia
47. Szwajcaria
48. Szwecja
49. Tadżykistan
50. Turkmenistan
51. Ukraina
52. Urugwaj
53. Uzbekistan
54. Węgry
55. Włochy
56. Wybrzeże Kości Słoniowej
57. Zair
58. Zimbabwe
Załącznik nr 6
Format A-5 Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 7
Format A5, układ pionowy Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW
WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 21 czerwca 1999 r.
w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 622)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym,
ich znaczenie i zakres obowiązywania.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) drodze z pierwszeństwem - rozumie się przez to drogę oznakowaną jako droga z
pierwszeństwem, na której kierujący zbliżający się do skrzyżowania ma
pierwszeństwo w stosunku do kierujących zbliżających się do skrzyżowania drogą
oznakowaną jako droga podporządkowana,
2) drodze podporządkowanej - rozumie się przez to drogę oznakowaną jako droga
podporządkowana, na której kierujący zbliżający się do skrzyżowania jest
obowiązany ustąpić pierwszeństwa kierującym zbliżającym się do skrzyżowania
drogą oznakowaną jako droga z pierwszeństwem.
3. Na drogach stosuje się następujące znaki i sygnały drogowe:
1) znaki pionowe w postaci tarcz, tablic z napisami lub symbolami, które
występują również w postaci znaków świetlnych,
2) znaki poziome w postaci linii, napisów i symboli, umieszczonych na
nawierzchni drogi,
3) sygnały świetlne nadawane przez sygnalizatory,
4) sygnały dawane przez osoby do tego uprawnione,
5) sygnały dźwiękowe lub wibracyjne wysyłane przez urządzenia umieszczone na
drodze.
4. Oprócz znaków, o których mowa w ust. 3 pkt 1, stosuje się znaki związane z
oznaczeniem pasa drogowego, obiektów drogowych i oznaczenia w postaci urządzeń
bezpieczeństwa ruchu w związku z zamknięciem drogi lub jej części dla ruchu, a w
razie potrzeby - znaki z napisami wskazującymi sposób korzystania z drogi,
jeżeli nie może on być wyrażony znakami określonymi w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. 1. Znak drogowy pionowy umieszczony po prawej stronie jezdni lub nad
jezdnią dotyczy kierujących znajdujących się na wszystkich pasach ruchu; jeżeli
jednak znaki umieszczone są nad poszczególnymi pasami ruchu, to znak dotyczy
tylko kierujących znajdujących się na pasie, nad którym znak jest umieszczony.
Znak drogowy umieszczony po lewej stronie jezdni lub pasów ruchu stanowi
powtórzenie znaku umieszczonego po prawej stronie, chyba że przepisy szczególne
stanowią inaczej.
2. Kierujący jest obowiązany stosować się do znaku drogowego pionowego
umieszczonego na wysyłającym żółte światła błyskowe pojeździe, który wykonuje na
drodze prace porządkowe, remontowe lub modernizacyjne.
3. Znaki drogowe wyrażające zakazy lub nakazy odnoszące się do kierunku jazdy
oraz znaki zakazu wjazdu pojazdów o określonych wymiarach, masie lub nacisku osi
nie dotyczą kierującego pojazdem szynowym, poruszającego się po wyznaczonej dla
niego trasie.
4. Napis lub symbol umieszczony na tabliczce pod znakiem drogowym stanowi
integralną część znaku.
5. Jeżeli na znaku lub tabliczce podany jest układ dróg na skrzyżowaniu (schemat
skrzyżowania) liniami o różnej szerokości, to linia szersza oznacza drogę z
pierwszeństwem.
6. Znaki poziome odzwierciedlające znaki pionowe ostrzegawcze lub zakazu
stanowią powtórzenie zastosowanych znaków pionowych.
7. Przepisy ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio do sygnałów świetlnych do
kierowania ruchem.
8. Wzory znaków drogowych, sygnałów drogowych, wzory tabliczek oraz ich spis
określa, z zastrzeżeniem ust. 9, załącznik do rozporządzenia.
9. Znaki i sygnały dotyczące organizacji ruchu oraz znaki określające prędkość,
wymiary, masę i naciski osi pojazdu podane są przykładowo. Dotyczy to również
tabliczek przedstawiających pojazdy, układ dróg na skrzyżowaniu i sytuacje na
drodze.
Rozdział 2
Znaki drogowe pionowe
Znaki ostrzegawcze
§ 3. 1. Znaki ostrzegawcze uprzedzają o miejscach na drodze, w których występuje
lub może występować niebezpieczeństwo, oraz zobowiązują uczestników ruchu do
zachowania szczególnej ostrożności.
2. Odległość znaku ostrzegawczego od miejsca niebezpiecznego wynosi od 150 m do
300 m na drogach, na których dopuszczalna prędkość pojazdów przekracza 60 km/h,
a do 100 m - na pozostałych drogach.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do znaku A-7, który umieszcza się w
odległości do 50 m od skrzyżowania na drogach, na których dopuszczalna prędkość
pojazdów przekracza 60 km/h, oraz do 25 m od skrzyżowania na pozostałych
drogach, z zastrzeżeniem § 5 ust. 5.
4. Umieszczona pod znakiem ostrzegawczym tabliczka T-1 wskazuje odległość znaku
od miejsca niebezpiecznego.
5. Umieszczona pod znakiem ostrzegawczym tabliczka T-2 wskazuje długość odcinka
drogi, na którym powtarza się lub występuje niebezpieczeństwo, jeżeli długość
odcinka przekracza 500 m; umieszczona pod znakiem ostrzegawczym tabliczka T-3
oznacza koniec takiego odcinka.
§ 4. 1. Znaki:
1) A-1 "niebezpieczny zakręt w prawo",
2) A-2 "niebezpieczny zakręt w lewo"
ostrzegają o niebezpiecznym zakręcie w kierunku wskazanym na znaku.
2. Znaki:
1) A-3 "niebezpieczne zakręty - pierwszy w prawo",
2) A-4 "niebezpieczne zakręty - pierwszy w lewo"
ostrzegają o niebezpiecznych zakrętach, z których pierwszy jest w kierunku
wskazanym na znaku.
3. Umieszczona pod znakiem A-3 lub A-4 tabliczka T-4 wskazuje liczbę zakrętów
większą niż dwa, natomiast tabliczka T-5 wskazuje początek drogi krętej.
§ 5. 1. Znak A-5 "skrzyżowanie dróg" ostrzega o skrzyżowaniu dróg, na którym
pierwszeństwo nie jest określone znakami.
2. Znaki:
1) A-6a "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach",
2) A-6b "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po prawej stronie",
3) A-6c "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po lewej stronie"
ostrzegają o skrzyżowaniu z drogą podporządkowaną występującą po stronie
wskazanej na znaku.
3. Umieszczona pod znakami A-6a, A-6b lub A-6c tabliczka T-6b wskazuje układ
dróg na skrzyżowaniu.
4. Znaki:
1) znak A-6d "wlot drogi jednokierunkowej z prawej strony",
2) znak A-6e "wlot drogi jednokierunkowej z lewej strony"
ostrzegają o skrzyżowaniu z jednokierunkową drogą podporządkowaną, której wlot
występuje po stronie wskazanej na znaku.
5. Znak A-7 "ustąp pierwszeństwa" ostrzega o skrzyżowaniu z drogą z
pierwszeństwem. Znak A-7 znajdujący się w obrębie skrzyżowania dotyczy tylko
najbliższej jezdni, przed którą został umieszczony.
6. Umieszczona pod znakiem A-7 tabliczka T-6c lub T-6d wskazuje rzeczywisty
przebieg drogi z pierwszeństwem przez skrzyżowanie.
7. Znak A-8 "skrzyżowanie o ruchu okrężnym" ostrzega o skrzyżowaniu, na którym
ruch odbywa się dookoła wyspy lub placu w kierunku wskazanym na znaku.
§ 6. 1. Znak A-9 "przejazd kolejowy z zaporami" ostrzega o przejeździe kolejowym
wyposażonym w zapory lub półzapory.
2. Znak A-10 "przejazd kolejowy bez zapór" ostrzega o przejeździe kolejowym nie
wyposażonym w zapory, ani w półzapory.
3. Umieszczona pod znakiem A-9 lub A-10 tabliczka T-7 wskazuje układ torów i
drogi na przejeździe.
§ 7. 1. Znak A-11 "nierówna droga" ostrzega o poprzecznej nierówności jezdni.
2. Znak A-11a "próg zwalniający" ostrzega o wypukłości na jezdni, zastosowanej w
celu spowolnienia ruchu pojazdów.
3. Znaki:
1) A-12a "zwężenie jezdni - dwustronne",
2) A-12b "zwężenie jezdni - prawostronne",
3) A-12c "zwężenie jezdni - lewostronne"
ostrzegają o zwężeniu jezdni po stronie wskazanej na znaku, które może powodować
utrudnienia ruchu.
4. Znak A-13 "ruchomy most" ostrzega o wjeździe na most zwodzony lub obrotowy.
5. Znak A-14 "roboty na drodze" ostrzega o prowadzonych na drodze robotach;
umieszczona pod znakiem tabliczka T-19 informuje o malowaniu znaków poziomych.
6. Znak A-15 "śliska jezdnia" ostrzega o możliwości poślizgu pojazdu
spowodowanego w szczególności zmianą nawierzchni jezdni, stałym albo okresowym
jej zawilgoceniem.
§ 8. 1. Znak A-16 "przejście dla pieszych" ostrzega o przejściu dla pieszych.
2. Znak A-17 "dzieci" ostrzega o miejscu na drodze szczególnie uczęszczanym
przez dzieci lub o bliskości takiego miejsca.
§ 9. Znaki:
1) A-18a "zwierzęta gospodarskie",
2) A-18b "zwierzęta dzikie"
ostrzegają o możliwości napotkania na drodze zwierząt.
§ 10. 1. Znak A-19 "boczny wiatr" ostrzega o miejscu, w którym mogą występować
silne boczne podmuchy wiatru.
2. Znak A-20 "odcinek jezdni o ruchu dwukierunkowym" ostrzega jadących jezdnią
jednokierunkową o miejscu, w którym rozpoczyna się ruch dwukierunkowy.
3. Znak A-21 "tramwaj" ostrzega o przejeździe przez tory tramwajowe; umieszczona
pod znakiem tabliczka T-7 wskazuje układ torów i drogi na tym przejeździe.
4. Znak A-22 "niebezpieczny zjazd" ostrzega o znacznym spadku podłużnym drogi;
umieszczona pod znakiem tabliczka T-9 wskazuje rzeczywistą wielkość spadku.
5. Znak A-23 "stromy podjazd" ostrzega o znacznym wzniesieniu drogi; umieszczona
pod znakiem tabliczka T-9 wskazuje rzeczywistą wielkość wzniesienia.
6. Znak A-24 "rowerzyści" ostrzega o miejscu, w którym rowerzyści wjeżdżają z
drogi dla rowerów na jezdnię lub przez nią przejeżdżają.
7. Znak A-25 "spadające odłamki skalne" ostrzega o możliwości spadania na drogę
lub zalegania na niej odłamków skalnych.
8. Znak A-26 "lotnisko" ostrzega o możliwości nagłego pojawienia się nisko
przelatującego samolotu lub śmigłowca.
9. Znak A-27 "nabrzeże lub brzeg rzeki" ostrzega o odcinku drogi prowadzącym
bezpośrednio do nabrzeża albo wzdłuż brzegu rzeki lub innego zbiornika wodnego.
10. Znak A-28 "sypki żwir" ostrzega o odcinku drogi pokrytej żwirem (grysem),
który może być wyrzucany spod kół jadących pojazdów.
11. Znak A-29 "sygnały świetlne" ostrzega o miejscu, w którym ruch jest
kierowany za pomocą sygnalizacji świetlnej.
§ 11. 1. Znak A-30 "inne niebezpieczeństwo" ostrzega o niebezpieczeństwie innego
rodzaju niż określone pozostałymi znakami ostrzegawczymi. Umieszczona pod
znakiem A-30 tabliczka wskazuje rodzaj niebezpieczeństwa za pomocą symbolu lub
napisu.
2. Umieszczona pod znakiem A-30 tabliczka wskazuje:
1) T-8 - miejsce, w którym ruch pojazdów został skierowany na tory tramwajowe,
2) T-10 - przecięcie drogi z bocznicą kolejową lub torem o podobnym charakterze;
w miejscu tak oznakowanym ruch na drodze jest wstrzymywany przez pracownika
kolei podczas przejeżdżania (przetaczania) pociągu,
3) T-11 - przeprawę promową,
4) T-12 - podłużny uskok nawierzchni,
5) T-13 - odcinek drogi, na którym występują deformacje nawierzchni w postaci
kolein,
6) T-14 - miejsce częstych wypadków o charakterze wskazanym na tabliczce,
7) T-15 - miejsce częstych wypadków spowodowanych śliską nawierzchnią jezdni ze
względu na opady deszczu,
8) T-16 - miejsce wyjazdu pojazdów uprzywilejowanych wskazanych na tabliczce,
9) T-17 - granicę państwa,
10) T-18 - nieoczekiwaną zmianę kierunku ruchu o przebiegu wskazanym na
tabliczce.
3. Tabliczka T-16 może być powtórzona bez znaku A-30 bezpośrednio przed miejscem
wyjazdu na drogę pojazdów uprzywilejowanych.
§ 12. 1. Znak A-31 "niebezpieczne pobocze" ostrzega o niebezpiecznym poboczu
(miękkim lub obniżonym); znak z odwróconym symbolem ostrzega o niebezpiecznym
poboczu występującym po lewej stronie drogi.
2. Znak A-32 "oszronienie jezdni" ostrzega o mogącym występować na drodze
oszronieniu jezdni lub gołoledzi.
§ 13. 1. Znak A-33 "zator drogowy" ostrzega o częstym występowaniu zablokowania
ruchu pojazdów.
2. Znak A-34 "wypadek drogowy" ostrzega o miejscu, w którym na skutek wypadku
drogowego nastąpiło zablokowanie drogi lub znaczne utrudnienie ruchu pojazdów.
§ 14. Znaki ostrzegawcze w postaci znaków świetlnych, na których symbole barwy
białej znajdują się na czarnym tle, mają takie samo znaczenie jak znaki w
postaci tarcz z czarnymi symbolami. Przepis ten stosuje się odpowiednio do
symboli i napisów na tabliczkach pod znakami.
Znaki zakazu
§ 15. 1. Znaki zakazu obowiązują na drodze, na której są umieszczone, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
2. Zakaz wyrażony znakiem obowiązuje od miejsca jego ustawienia, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
3. Znak zakazu umieszczony pod znakiem E-17a oznacza, że zakaz obowiązuje na
obszarze całej miejscowości, z wyjątkiem odcinka drogi, na którym został on
zmieniony lub odwołany innym znakiem.
4. Umieszczona pod znakiem zakazu tabliczka wskazuje:
1) T-20 - długość odcinka jezdni, na którym zakaz obowiązuje,
2) T-21 - odległość znaku od miejsca, od którego lub w którym zakaz obowiązuje.
5. Umieszczony na znaku zakazu albo tabliczce napis określający dni lub okres
doby oznacza, że zakaz obowiązuje w tym czasie.
6. Umieszczone na jednej tarczy dwa lub trzy symbole znaków określonych w § 18 i
19 mają takie samo znaczenie jak znaki pojedyncze.
§ 16. Znak B-1 "zakaz ruchu w obu kierunkach" oznacza zakaz ruchu na drodze
pojazdów, kolumn pieszych oraz jeźdźców i poganiaczy; znak może być ustawiony na
jezdni; umieszczona pod znakiem tabliczka T-22 wskazuje, że zakaz nie dotyczy
rowerów jednośladowych.
§ 17. 1. Znak B-2 "zakaz wjazdu" oznacza zakaz wjazdu pojazdów na drogę lub
jezdnię od strony jego umieszczenia; zakaz dotyczy również kolumn pieszych oraz
jeźdźców i poganiaczy.
2. Umieszczona pod znakiem B-2 tabliczka T-22 wskazuje, że znak nie dotyczy
rowerów jednośladowych wjeżdżających na wyznaczony na jezdni pas ruchu dla
rowerów.
§ 18. 1. Znak B-3 "zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykli
jednośladowych" oznacza zakaz ruchu pojazdów silnikowych; zakaz nie dotyczy
motocykli jednośladowych.
2. Znak B-3a "zakaz wjazdu autobusów" oznacza zakaz ruchu autobusów.
3. Znak B-4 "zakaz wjazdu motocykli" oznacza zakaz ruchu motocykli.
4. Znak B-5 "zakaz wjazdu samochodów ciężarowych" oznacza zakaz ruchu:
1) samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5
t,
2) ciągników samochodowych,
3) pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych o dopuszczalnej masie
całkowitej przekraczającej 3,5 t,
4) ciągników rolniczych,
5) pojazdów wolnobieżnych.
5. Określona na znaku B-5 albo na tabliczce umieszczonej pod nim masa oznacza,
że zakaz dotyczy pojazdu (zespołu pojazdów), którego dopuszczalna masa całkowita
przekracza masę podaną na znaku albo na tabliczce.
6. Znak B-6 "zakaz wjazdu ciągników rolniczych" oznacza zakaz ruchu ciągników
rolniczych i pojazdów wolnobieżnych.
7. Znak B-7 "zakaz wjazdu pojazdów silnikowych z przyczepą" oznacza zakaz ruchu
pojazdów silnikowych z przyczepą (przyczepami); zakaz nie dotyczy pojazdów z
przyczepą jednoosiową lub naczepą.
8. Określona na znaku B-7 albo na tabliczce umieszczonej pod nim masa dotyczy
dopuszczalnej masy całkowitej przyczepy, a w razie ciągnięcia dwóch przyczep -
sumy ich mas.
9. Znak B-8 "zakaz wjazdu pojazdów zaprzęgowych" oznacza zakaz ruchu pojazdów
zaprzęgowych oraz jeźdźców i poganiaczy.
10. Znak B-9 "zakaz wjazdu rowerów" oznacza zakaz ruchu na jezdni i poboczu
rowerów.
11. Znak B-10 "zakaz wjazdu motorowerów" oznacza zakaz ruchu motorowerów.
12. Znak B-11 "zakaz wjazdu wózków rowerowych" oznacza zakaz ruchu rowerów
wielośladowych.
13. Znak B-12 "zakaz wjazdu wózków ręcznych" oznacza zakaz ruchu na jezdni i
poboczu wózków ręcznych przeznaczonych do używania na jezdni, prowadzonych,
ciągniętych lub pchanych.
§ 19. 1. Znak B-13 "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami wybuchowymi lub łatwo
zapalnymi" oznacza zakaz ruchu pojazdów przewożących, określone w odrębnych
przepisach, materiały niebezpieczne klas: 1, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2 lub gazy
palne klasy 2, w ilościach, dla których wymagane jest oznakowanie pojazdu
tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej.
2. Znak B-13a "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami niebezpiecznymi" oznacza
zakaz ruchu pojazdów przewożących, określone w odrębnych przepisach, materiały
niebezpieczne w ilościach, dla których wymagane jest oznakowanie pojazdu
tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej; tabliczka z odpowiednim napisem
umieszczona pod znakiem wskazuje, że zakaz dotyczy tylko określonych klas lub
grup materiałów niebezpiecznych albo określonego sposobu ich przewozu.
3. Znak B-14 "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami, które mogą skazić wodę"
oznacza zakaz ruchu pojazdów przewożących materiały niebezpieczne, określone w
odrębnych przepisach, klas 3, 4.3, 6.1, 6.2, 8, gazy trujące lub gazy żrące
klasy 2, lub materiały zagrażające środowisku klasy 9, w ilościach, dla których
wymagane jest oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej.
§ 20. 1. Znak B-15 "zakaz wjazdu pojazdów o szerokości ponad ...m" oznacza zakaz
ruchu pojazdów, których szerokość (również z ładunkiem) jest większa od wartości
podanej na znaku.
2. Znak B-16 "zakaz wjazdu pojazdów o wysokości ponad ...m" oznacza zakaz ruchu
pojazdów, których wysokość (również z ładunkiem) jest większa od wartości
podanej na znaku.
3. Znak B-17 "zakaz wjazdu pojazdów o długości ponad ...m" oznacza zakaz ruchu
pojazdów lub zespołów pojazdów, których długość (również z ładunkiem) jest
większa od wartości podanej na znaku.
4. Znak B-18 "zakaz wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad ...t"
oznacza zakaz ruchu pojazdów, których rzeczywista masa całkowita jest większa od
wartości podanej na znaku; w przypadku zespołu pojazdów zakaz dotyczy ich
łącznej masy.
5. Znak B-19 "zakaz wjazdu pojazdów o nacisku osi większym niż ...t" oznacza
zakaz ruchu pojazdów, których nacisk osi jest większy od nacisku odpowiadającego
masie podanej na znaku; w przypadku osi wielokrotnej nacisk żadnej z osi
składowych nie może odpowiadać masie większej niż 80% masy podanej na znaku.
6. Jeżeli na znaku B-19 podano wartość 8 t lub 10 t, oznacza to dopuszczalny
nacisk osi pojedynczej odpowiadający masie 8 t lub 10 t, a osi wielokrotnej -
odpowiednio większej masie, zgodnie z przepisami określającymi warunki
techniczne pojazdów poruszających się po drogach.
§ 21. 1. Znak B-20 "stop" oznacza:
1) zakaz wjazdu na skrzyżowanie bez zatrzymania się przed drogą z
pierwszeństwem,
2) obowiązek ustąpienia pierwszeństwa uczestnikom ruchu poruszającym się tą
drogą.
2. Zatrzymanie powinno nastąpić w miejscu wyznaczonym w tym celu, a w razie jego
braku - w takim miejscu, w którym kierujący może upewnić się, że nie utrudni
ruchu na drodze z pierwszeństwem.
3. Znak B-20 umieszczony w obrębie skrzyżowania dotyczy tylko najbliższej
jezdni, przed którą został ustawiony.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do znaku B-20 umieszczonego przed
torowiskiem pojazdów szynowych lub w innych miejscach przecinania się kierunków
ruchu.
5. Umieszczona pod znakiem B-20 tabliczka T-6c lub T-6d wskazuje rzeczywisty
przebieg drogi z pierwszeństwem przez skrzyżowanie.
§ 22. 1. Znaki:
1) B-21 "zakaz skręcania w lewo",
2) B-22 "zakaz skręcania w prawo"
zabraniają skręcania w kierunku wskazanym na znaku; ponadto znak B-21 zabrania
zawracania.
2. Zakazy wyrażone znakami B-21 i B-22 obowiązują na najbliższym skrzyżowaniu, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Znaki B-21 i B-22 znajdujące się w obrębie skrzyżowania dotyczą tylko
najbliższej jezdni, przed którą zostały umieszczone.
4. Umieszczona pod znakiem B-21 lub B-22 tabliczka T-22 wskazuje, że znak nie
dotyczy rowerów jednośladowych skręcających na drogę dla rowerów lub wyznaczony
na jezdni pas ruchu przeznaczony dla tych pojazdów.
5. Znak B-23 "zakaz zawracania" zabrania kierującym zawracania do najbliższego
skrzyżowania włącznie.
6. Znak B-24 "koniec zakazu zawracania" oznacza odwołanie zakazu zawracania
przed skrzyżowaniem.
§ 23. 1. Znak B-25 "zakaz wyprzedzania" zabrania kierującym pojazdami
silnikowymi wyprzedzania pojazdów silnikowych wielośladowych.
2. Umieszczona pod znakiem B-25 tabliczka, o której mowa w § 27 ust. 2,
wskazuje, że znak B-25 dotyczy kierującego pojazdem określonym na tabliczce.
3. Znak B-26 "zakaz wyprzedzania przez samochody ciężarowe" zabrania
wyprzedzania pojazdów silnikowych wielośladowych kierującemu:
1) samochodem ciężarowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t,
2) ciągnikiem samochodowym,
3) pojazdem specjalnym lub używanym do celów specjalnych - o dopuszczalnej masie
całkowitej przekraczającej 3,5 t.
4. Znak B-27 "koniec zakazu wyprzedzania" oznacza koniec obowiązywania zakazu
określonego znakiem B-25.
5. Znak B-28 "koniec zakazu wyprzedzania przez samochody ciężarowe" oznacza
koniec obowiązywania zakazu określonego znakiem B-26.
§ 24. 1. Znak B-29 "zakaz używania sygnałów dźwiękowych" zabrania używania tych
sygnałów, chyba że jest to konieczne w celu ostrzeżenia o bezpośrednim
zagrożeniu bezpieczeństwa ruchu.
2. Znak B-30 "koniec zakazu używania sygnałów dźwiękowych" oznacza koniec
obowiązywania zakazu określonego znakiem B-29.
§ 25. Znak B-31 "pierwszeństwo dla nadjeżdżających z przeciwka" zabrania
kierującym wjazdu lub wejścia na zwężony odcinek jezdni, jeżeli zmusiłoby to
kierujących znajdujących się na tym odcinku lub zbliżających się do niego z
przeciwnej strony do zatrzymania się.
§ 26. 1. Znak B-32 "stój - kontrola celna" oznacza obowiązek zatrzymania się.
Zamiast napisu "Cło - Zoll" na znaku mogą być umieszczone napisy: "Kontrola
graniczna", "Rogatka uszkodzona", "Sygnalizacja uszkodzona", "Wjazd na prom",
"Kontrola drogowa" lub "Pobór opłat" - odpowiednio do przyczyny zatrzymania.
2. Zatrzymanie powinno nastąpić w miejscu wyznaczonym w tym celu, a jeżeli nie
jest ono wyznaczone - przed znakiem. Dalszy ruch może nastąpić za zgodą
uprawnionej osoby lub po nadaniu sygnału zezwalającego na ruch.
§ 27. 1. Znak B-33 "ograniczenie prędkości" oznacza zakaz przekraczania
prędkości określonej na znaku liczbą kilometrów na godzinę. Dopuszczalna
prędkość określona na znaku obowiązuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i § 32, do
miejsca:
1) wprowadzenia innej dopuszczalnej prędkości znakiem B-33 lub B-43,
2) umieszczenia znaku oznaczającego początek strefy zamieszkania,
3) umieszczenia znaku oznaczającego początek lub koniec obszaru zabudowanego.
2. Umieszczona pod znakiem B-33 tabliczka:
1) T-23a - motocykl,
2) T-23b - samochód ciężarowy, pojazd specjalny, pojazd używany do celów
specjalnych, o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, oraz
ciągnik samochodowy,
3) T-23c - ciągnik rolniczy i pojazd wolnobieżny,
4) T-23d - pojazd silnikowy z przyczepą, z wyjątkiem pojazdów z przyczepą
jednoosiową lub naczepą,
5) T-23e - pojazd z przyczepą kempingową,
6) T-23f - autobus,
7) T-23g - trolejbus,
8) T-23h - pojazd przewożący materiały niebezpieczne określone w § 19 ust. 2,
9) T-23i - pojazd przewożący materiały wybuchowe lub łatwo zapalne określone w §
19 ust. 1,
10) T-23j - pojazd przewożący materiały, które mogą skazić wodę, określone w §
19 ust. 3
wskazuje, że ograniczenie prędkości odnosi się do pojazdu, którego symbol
znajduje się na tabliczce.
3. Znak B-33 określający dopuszczalną prędkość większą niż 60 km/h, umieszczony
na obszarze zabudowanym, dotyczy samochodu osobowego, motocykla i samochodu
ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, z
wyjątkiem:
1) pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne,
2) pojazdu z urządzeniem wystającym do przodu więcej niż 1,5 m od siedzenia
kierującego,
3) pojazdu holującego pojazd silnikowy,
4) motocykla, którym przewozi się dziecko w wieku do lat 7,
5) samochodu ciężarowego przewożącego osoby poza kabiną kierowcy.
4. Znak B-34 "koniec ograniczenia prędkości" oznacza odwołanie ograniczenia
prędkości wprowadzonego znakiem B-33.
§ 28. 1. Znak B-35 "zakaz postoju" oznacza zakaz postoju pojazdu; dopuszczalny
czas unieruchomienia pojazdu dłuższy niż jedna minuta jest wskazany napisem na
znaku albo na umieszczonej pod nim tabliczce.
2. Znak B-36 "zakaz zatrzymywania się" oznacza zakaz zatrzymania pojazdu.
3. Zakaz wyrażony znakiem B-35 lub B-36:
1) dotyczy tej strony drogi, po której znak się znajduje, z wyjątkiem miejsc,
gdzie za pomocą znaku dopuszcza się postój lub zatrzymanie,
2) dotyczy również kolumn pieszych oraz jeźdźców i poganiaczy,
3) nie dotyczy pojazdów unieruchomionych ze względu na warunki lub przepisy
ruchu drogowego.
4. Zakaz wyrażony znakiem B-36 obowiązuje, z zastrzeżeniem § 32 ust. 2, do
odwołania lub do miejsca umieszczenia znaku B-35.
5. Umieszczona pod znakiem B-35 lub B-36 tabliczka T-24 wskazuje, że pojazd
pozostawiony w miejscu, w którym obowiązuje zakaz wyrażony tym znakiem, zostanie
usunięty z drogi na koszt właściciela.
6. Znaki:
1) B-37 "zakaz postoju w dni nieparzyste",
2) B-38 "zakaz postoju w dni parzyste"
oznaczają zakaz postoju pojazdów odpowiednio w nieparzyste lub parzyste dni
miesiąca; zakaz nie obowiązuje od godziny 21 do 24; przepisy ust. 1 i 3-5
stosuje się odpowiednio do tych znaków.
7. Umieszczone pod znakiem B-35, B-36, B-37 lub B-38 tabliczki wskazują:
1) T-25a - początek zakazu wyrażonego znakiem,
2) T-25b - kontynuację zakazu wyrażonego znakiem,
3) T-25c - odwołanie zakazu wyrażonego znakiem.
8. Znak B-35, B-36, B-37 lub B-38 wraz z tabliczką T-26, umieszczony na placu
równolegle do krawędzi jezdni, oznacza, że zakaz wyrażony tym znakiem dotyczy
strony placu, przy której został on ustawiony.
§ 29. 1. Znak B-39 "strefa ograniczonego postoju" oznacza wjazd do strefy, w
której obowiązuje zakaz postoju pojazdów na wszystkich drogach; dopuszczalny
czas unieruchomienia pojazdu dłuższy niż jedna minuta jest wskazany napisem na
znaku.
2. Znak B-39 nie dotyczy pojazdów:
1) komunikacji publicznej zatrzymujących się na wyznaczonych dla nich miejscach,
2) zatrzymujących się w miejscach oznaczonych znakami D-18, D-18b lub D-44,
3) unieruchomionych ze względu na warunki lub przepisy ruchu drogowego.
3. Znak B-40 "koniec strefy ograniczonego postoju" oznacza wyjazd ze strefy
ograniczonego postoju.
§ 30. Znak B-41 "zakaz ruchu pieszych" oznacza zakaz ruchu pieszych po tej
stronie drogi, po której znak jest umieszczony.
§ 31. 1. Znak B-43 "strefa ograniczonej prędkości" oznacza wjazd do strefy, w
której obowiązuje zakaz przekraczania prędkości określonej na znaku liczbą
kilometrów na godzinę.
2. Znak B-43 określający dopuszczalną prędkość mniejszą lub równą 30 km/h
oznacza ponadto, że umieszczone w strefie urządzenia i rozwiązania wymuszające
powolną jazdę mogą nie być oznakowane znakami ostrzegawczymi.
3. Znak B-44 "koniec strefy ograniczonej prędkości" oznacza wyjazd ze strefy
ograniczonej prędkości.
§ 32. 1. Znak B-42 "koniec zakazów" oznacza odwołanie zakazów wyrażonych
znakami: B-23, B-25, B-26, B-29 i B-33.
2. Jeżeli zakaz wyrażony przez znaki B-25, B-26, B-29, B-33, B-35, B-36, B-37 i
B-38 nie jest uprzednio odwołany znakiem oznaczającym koniec zakazu, to
obowiązuje on do najbliższego skrzyżowania; nie dotyczy to skrzyżowania na
drodze dwujezdniowej, na którym wlot drogi poprzecznej znajduje się tylko z
lewej strony i nie ma połączenia z prawą jezdnią.
§ 33. 1. Kierujący pojazdami wykonującymi na drodze prace porządkowe, remontowe
lub modernizacyjne mogą nie stosować się do zakazów wyrażonych znakami B-1, B-3,
B-5, B-6 i B-7 podczas wykonywania prac na drodze lub dojazdu do miejsca ich
wykonywania znajdującego się na obszarze lub na drodze objętej zakazem, pod
warunkiem używania żółtych sygnałów błyskowych i zachowania szczególnej
ostrożności.
2. Osoby niepełnosprawne kierujące pojazdami i kierujący przewożący osoby
niepełnosprawne mające trudności w poruszaniu się mogą pod warunkiem zachowania
szczególnej ostrożności nie stosować się do zakazów wyrażonych znakami: B-1,
B-3, B-3a, B-4, B-10, B-35, B-37, B-38 i B-39.
§ 34. Przepis § 14 stosuje się odpowiednio do znaków zakazu.
Znaki nakazu
§ 35. 1. Znaki:
1) C-1 "nakaz jazdy w prawo (przed znakiem)",
2) C-2 "nakaz jazdy w prawo (za znakiem)",
3) C-3 "nakaz jazdy w lewo (przed znakiem)",
4) C-4 "nakaz jazdy w lewo (za znakiem)",
5) C-5 "nakaz jazdy prosto",
6) C-6 "nakaz jazdy prosto lub w prawo",
7) C-7 "nakaz jazdy prosto lub w lewo",
8) C-8 "nakaz jazdy w prawo lub w lewo",
9) C-9 "nakaz jazdy z prawej strony znaku",
10) C-10 "nakaz jazdy z lewej strony znaku",
11) C-11 "nakaz jazdy z prawej lub lewej strony znaku"
zobowiązują kierującego do ruchu w kierunku zgodnym ze strzałkami; znaki te mogą
być umieszczone na przedłużeniu osi drogi (jezdni) lub na samej jezdni.
2. Znaki, o których mowa w ust. 1, obowiązują na najbliższym skrzyżowaniu lub w
miejscu, gdzie występuje możliwość zmiany kierunku jazdy.
§ 36. 1. Znak C-12 "ruch okrężny" oznacza, że na skrzyżowaniu ruch odbywa się
dookoła wyspy lub placu w kierunku wskazanym na znaku.
2. Znak C-12 występujący łącznie ze znakiem A-7 oznacza pierwszeństwo
kierującego znajdującego się na skrzyżowaniu, przed kierującym wjeżdżającym
(wchodzącym) na to skrzyżowanie.
3. Kierujący, zmieniając pas ruchu na skrzyżowaniu oznaczonym znakiem C-12, jest
obowiązany ustąpić pierwszeństwa kierującemu poruszającemu się po pasie ruchu,
na który zamierza wjechać (wejść).
§ 37. 1. Znak C-13 "droga dla rowerów" oznacza drogę przeznaczoną dla
kierujących rowerami jednośladowymi, którzy są obowiązani do korzystania z tej
drogi.
2. Znak C-13a "koniec drogi dla rowerów" oznacza koniec drogi przeznaczonej dla
kierujących rowerami jednośladowymi.
§ 38. 1. Znak C-14 "prędkość minimalna" oznacza, że kierujący, przy zachowaniu
ograniczeń prędkości wynikających z przepisów szczegółowych, obowiązany jest
jechać z prędkością nie mniejszą niż określona na znaku liczbą kilometrów na
godzinę, chyba że warunki ruchu lub jego bezpieczeństwo wymagają zmniejszenia
prędkości.
2. Znak C-15 "koniec minimalnej prędkości" oznacza miejsce, w którym prędkość
minimalna określona znakiem C-14 przestaje obowiązywać.
§ 39. 1. Znak C-16 "droga dla pieszych" oznacza drogę lub jej część przeznaczoną
dla pieszych, którzy są obowiązani z niej korzystać.
2. Znak C-16a "koniec drogi dla pieszych" oznacza koniec drogi przeznaczonej dla
pieszych.
§ 40. 1. Umieszczone na jednej tarczy symbole znaków C-13 i C-16 oznaczają, że
droga jest przeznaczona dla pieszych i kierujących rowerami jednośladowymi; ruch
pieszych i rowerzystów odbywa się:
1) na całej powierzchni, jeżeli symbole oddzielone są kreską poziomą,
2) odpowiednio po stronach drogi wskazanych na znaku, jeżeli symbole oddzielone
są kreską pionową.
2. Przepisy ust. 1 oraz § 37 ust. 2 i § 39 ust. 2 stosuje się odpowiednio dla
oznaczania końca drogi przeznaczonej dla pieszych i kierujących rowerami
jednośladowymi.
§ 41. Znak C-17 "nakazany kierunek jazdy dla pojazdów z materiałami
niebezpiecznymi" oznacza obowiązujący, wskazany znakami C-2, C-4, C-5, C-6, C-7
lub C-8, kierunek jazdy na skrzyżowaniu pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne określone w § 19 ust. 2.
§ 42. 1. Znak C-18 "nakaz używania łańcuchów przeciwpoślizgowych" oznacza, że na
drodze, na której znak został umieszczony, kierujący pojazdem silnikowym
obowiązany jest stosować łańcuchy przeciwpoślizgowe na co najmniej dwóch kołach
napędowych; umieszczona pod znakiem tabliczka, o której mowa w § 27 ust. 2,
oznacza, iż znak dotyczy pojazdów określonych na tabliczce.
2. Znak C-19 "koniec nakazu używania łańcuchów przeciwpoślizgowych" oznacza
miejsce, w którym nakaz określony znakiem C-18 przestaje obowiązywać.
Znaki informacyjne
§ 43. 1. Znak D-1 "droga z pierwszeństwem" oznacza początek lub kontynuację
drogi z pierwszeństwem.
2. Umieszczona pod znakiem tabliczka T-6a albo T-6b wskazuje odpowiednio
rzeczywisty przebieg drogi z pierwszeństwem przez skrzyżowanie lub układ dróg
podporządkowanych.
2. Znak D-2 "koniec drogi z pierwszeństwem" oznacza koniec drogi z
pierwszeństwem.
§ 44. 1. Znak D-3 "droga jednokierunkowa" oznacza początek lub kontynuację drogi
(jezdni), na której ruch odbywa się w jednym kierunku.
2. Umieszczona pod znakiem D-3 tabliczka T-22 wskazuje, że ruch rowerów
jednośladowych na wyznaczonym na jezdni pasie ruchu przeznaczonym dla tych
pojazdów odbywa się w kierunku przeciwnym do wskazanego na znaku.
§ 45. 1. Znak D-4a "droga bez przejazdu" oznacza początek drogi bez przejazdu.
2. Znak D-4b "wjazd na drogę bez przejazdu" oznacza, że droga za skrzyżowaniem
po stronie wskazanej na znaku jest drogą bez przejazdu.
§ 46. Znak D-5 "pierwszeństwo na zwężonym odcinku jezdni" oznacza, że kierujący
przejeżdżają (przechodzą) przed kierującymi zbliżającymi się z kierunku
przeciwnego.
§ 47. 1. Znak D-6 "przejście dla pieszych" oznacza miejsce przeznaczone do
przechodzenia pieszych w poprzek drogi.
2. Znak D-6a "przejazd dla rowerzystów" oznacza miejsce przeznaczone do
przejeżdżania rowerzystów w poprzek drogi.
3. Znak D-6b "przejście dla pieszych i przejazd dla rowerzystów" oznacza
występujące obok siebie miejsca, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. Kierujący pojazdem zbliżający się do miejsca oznaczonego znakiem D-6, D-6a
albo D-6b jest obowiązany zmniejszyć prędkość tak, aby nie narazić na
niebezpieczeństwo pieszych lub rowerzystów znajdujących się w tych miejscach lub
na nie wchodzących (wjeżdżających).
5. Umieszczona pod znakiem D-6 lub D-6b tabliczka T-27 wskazuje, że przejście
dla pieszych jest szczególnie uczęszczane przez dzieci.
§ 48. 1. Znak D-7 "droga ekspresowa" oznacza początek lub kontynuację drogi
ekspresowej; koniec drogi ekspresowej oznaczony jest znakiem D-8 "koniec drogi
ekspresowej".
2. Znak D-9 "autostrada" oznacza początek lub kontynuację autostrady; koniec
autostrady oznaczony jest znakiem D-10 "koniec autostrady".
3. Umieszczona pod znakiem D-7 lub D-9 tabliczka T-28 wskazuje, że za przejazd
drogą ekspresową lub autostradą pobierana jest opłata.
§ 49. 1. Znaki:
1) D-11 "początek pasa ruchu dla autobusów",
2) D-12 "pas ruchu dla autobusów"
oznaczają odpowiednio początek lub kontynuację pasa ruchu przeznaczonego tylko
dla autobusów (trolejbusów) oraz innych pojazdów wykonujących odpłatny przewóz
osób na regularnych liniach.
2. Umieszczony na znakach D-11 lub D-12 napis "TAXI" oznacza, że na pasie
oznaczonym tym znakiem jest dopuszczony ruch taksówek.
3. Znak D-13 "początek pasa ruchu powolnego" oznacza początek pasa ruchu, z
którego są obowiązani korzystać kierujący pojazdami nie osiągającymi na
wzniesieniu minimalnej prędkości określonej na znaku liczbą kilometrów na
godzinę.
4. Znak D-14 "koniec pasa ruchu" oznacza koniec skrajnego pasa ruchu,
znajdującego się po stronie wskazanej na znaku; znak D-14 umieszczony przy pasie
ruchu powolnego oznacza koniec tego pasa ruchu.
§ 50. Umieszczona pod znakiem D-7, D-8, D-9, D-10, D-13 lub D-14 tabliczka T-1a
wskazuje odległość do początku (końca) drogi lub pasa ruchu.
§ 51. 1. Znaki:
1) D-15 "przystanek autobusowy",
2) D-16 "przystanek trolejbusowy",
3) D-17 "przystanek tramwajowy"
oznaczają miejsce zatrzymywania się wskazanych na znaku pojazdów wykonujących
odpłatny przewóz osób na regularnych liniach.
2. Znak D-15 oznacza ponadto miejsce do zatrzymywania się innych niż autobus
pojazdów samochodowych wykonujących odpłatny przewóz osób na regularnych liniach
i pojazdów przeznaczonych do przewozu dzieci do szkół i przedszkoli.
§ 52. 1. Znak D-18 "parking" oznacza miejsce przeznaczone na postój pojazdów
(zespołów pojazdów), z wyjątkiem przyczep kempingowych; umieszczona pod znakiem
tabliczka T-23e oznacza, że na parkingu dopuszczony jest także postój przyczep
kempingowych.
2. Umieszczona pod znakiem D-18 tabliczka T-30 wskazuje sposób ustawienia
pojazdu względem krawędzi jezdni oznaczonej na tabliczce barwą szarą oraz że
miejsce przeznaczone jest dla pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie
całkowitej nie przekraczającej 2,5 t.
3. Umieszczona pod znakiem D-18 tabliczka T-3a wskazuje koniec miejsca
przeznaczonego na postój.
4. Znak D-18a "parking - miejsce zastrzeżone" oznacza miejsce przeznaczone na
postój pojazdu uprawnionej osoby.
5. Znak D-18b "parking zadaszony" oznacza miejsce przeznaczone do postoju
pojazdów znajdujące się w budynku lub pod wiatą.
6. Umieszczona pod znakiem D-18 lub D-18b tabliczka T-29 informuje o miejscach
przeznaczonych dla pojazdów przewożących lub kierowanych przez osoby
niepełnosprawne mające trudności w poruszaniu się.
§ 53. 1. Znak D-19 "postój taksówek" oznacza miejsce przeznaczone na postój
taksówek osobowych, z wyjątkiem taksówek zajętych.
2. Znak D-20 "koniec postoju taksówek" oznacza miejsce, w którym kończy się
postój taksówek; jeżeli na postoju taksówek nie umieszczono znaku D-20, to
kończy się on w odległości nie większej niż 20 m przed znakiem D-19.
3. Umieszczony dodatkowo na znakach D-19 i D-20 napis "Bagażowe" wskazuje, że
znaki te dotyczą taksówek bagażowych. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 54. 1. Znaki:
1) D-21 "szpital",
2) D-21a "policja",
3) D-22 "punkt opatrunkowy",
4) D-23 "stacja paliwowa",
5) D-23a "stacja paliwowa tylko z gazem do napędu pojazdów",
6) D-24 "telefon",
7) D-25 "poczta",
8) D-26 "stacja obsługi technicznej",
9) D-26a "wulkanizacja",
10) D-26b "myjnia",
11) D-26c "toaleta publiczna",
12) D-26d "natrysk",
13) D-27 "bufet lub kawiarnia",
14) D-28 "restauracja",
15) D-29 "hotel (motel)",
16) D-30 "obozowisko (kemping)",
17) D-31 "obozowisko (kemping) wyposażone w podłączenia elektryczne do
przyczep",
18) D-32 "pole biwakowe",
19) D-33 "schronisko młodzieżowe",
20) D-34 "punkt informacji turystycznej"
informują o wskazanych na znaku obiektach znajdujących się przy drodze.
2. Umieszczony w dolnej części znaku D-23 napis "LPG GAZ" informuje, że stacja
prowadzi także sprzedaż gazu do napędu pojazdów.
3. Umieszczony w dolnej części znaku D-26c napis "BUS" informuje o możliwości
opróżniania toalet zainstalowanych w pojazdach.
4. Znak D-34a "informacja radiowa o ruchu drogowym" informuje o stacjach
radiowych podających informacje o warunkach ruchu drogowego.
§ 55. Znaki:
1) D-35 "przejście podziemne dla pieszych",
2) D-35a "schody ruchome w dół",
3) D-36 "przejście nadziemne dla pieszych",
4) D-36a "schody ruchome w górę"
informują o możliwości przechodzenia pieszych pod jezdnią lub nad jezdnią w
sposób wskazany na znaku.
§ 56. Znak D-37 "tunel" oznacza wjazd do tunelu; wyjazd z tunelu oznaczony jest
znakiem D-38 "koniec tunelu".
§ 57. 1. Znak D-39 "dopuszczalne prędkości" informuje o dopuszczalnych
prędkościach obowiązujących na terytorium Polski.
2. Na przejściu granicznym mogą być umieszczone tablice z napisami lub symbolami
podające informacje o obowiązujących na terytorium Polski przepisach ruchu
drogowego.
§ 58. 1. Znak D-40 "strefa zamieszkania" oznacza wjazd do strefy zamieszkania.
Znak D-41 "koniec strefy zamieszkania" oznacza wyjazd ze strefy zamieszkania.
2. Znak D-40 informuje ponadto, że umieszczone w strefie urządzenia i
rozwiązania wymuszające powolną jazdę mogą nie być oznakowane znakami
ostrzegawczymi.
3. Znak D-42 "obszar zabudowany" oznacza wjazd na obszar zabudowany. Znak D-43
"koniec obszaru zabudowanego" oznacza wyjazd z obszaru zabudowanego.
4. Znak D-44 "strefa parkowania" oznacza wjazd do strefy, w której za postój
pojazdu pobierana jest opłata. Znak D-45 "koniec strefy parkowania" oznacza
wyjazd z takiej strefy.
5. Znak D-46 "droga wewnętrzna" oznacza początek ogólnodostępnej drogi
niepublicznej; napis umieszczony na znaku wskazuje zarządcę drogi. Znak D-47
"koniec drogi wewnętrznej" oznacza wyjazd z takiej drogi na drogę publiczną.
§ 59. Znak D-48 "zmiana pierwszeństwa" uprzedza o mającej nastąpić lub niedawno
wprowadzonej zmianie obowiązujących dotychczas zasad pierwszeństwa na
najbliższym skrzyżowaniu; umieszczony pod znakiem napis określa datę
wprowadzenia nowej zasady pierwszeństwa pokazanej znakiem A-5 lub A-7.
§ 60. Znak D-49 "pobór opłat" uprzedza o miejscu, w którym pobierane są opłaty
za przejazd.
§ 61. Znaki określone w § 52, 53, 54 i 58 ust. 1 i 5 mogą być umieszczone w
innym miejscu niż po prawej stronie jezdni.
Znaki kierunku i miejscowości
§ 62. 1. Znak E-1 "tablica przeddrogowskazowa" uprzedza o skrzyżowaniu.
2. Znak E-1a "tablica przeddrogowskazowa na autostradzie" uprzedza o wyjeździe z
autostrady.
3. Znak E-1b "tablica przeddrogowskazowa przed wjazdem na autostradę" uprzedza o
skrzyżowaniu z wjazdem na autostradę lub drogą prowadzącą do autostrady.
4. Umieszczone na znakach, o których mowa w ust. 1-3, wzory innych znaków
informują o występowaniu tych znaków na drogach, wskazanych na znaku.
§ 63. 1. Znaki:
1) E-2a "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni",
2) E-2b "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią",
3) E-2c "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni na autostradzie",
4) E-2d "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią na autostradzie",
5) E-2e "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni przed wjazdem na
autostradę",
6) E-2f "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią przed wjazdem na
autostradę",
7) E-3 "drogowskaz w kształcie strzały do miejscowości wskazujący numer drogi",
8) E-4 "drogowskaz w kształcie strzały do miejscowości podający od niej
odległość",
9) E-5 "drogowskaz do dzielnicy miasta"
wskazują na skrzyżowaniu lub bezpośrednio przed nim kierunki do miejscowości lub
dzielnic miast.
2. Znaki:
1) E-6 "drogowskaz do lotniska",
2) E-6a "drogowskaz do dworca lub stacji kolejowej",
3) E-6b "drogowskaz do dworca autobusowego",
4) E-6c "drogowskaz do przystani promowej"
wskazują kierunek do obiektu komunikacyjnego wskazanego na znaku; znak E-6c może
oznaczać ponadto dworzec morski.
3. Na drogowskazach według wzoru znaku E-6 mogą być podawane odpowiednim napisem
lub symbolem kierunki do jednostek policji, pogotowia ratunkowego, urzędów
administracji publicznej, zarządów drogi oraz jednostek prowadzących odprawę
celną.
4. Znaki:
1) E-7 "drogowskaz do przystani wodnej lub żeglugi",
2) E-8 "drogowskaz do plaży lub miejsca kąpielowego",
3) E-9 "drogowskaz do muzeum",
4) E-10 "drogowskaz do zabytku jako dobra kultury",
5) E-11 "drogowskaz do zabytku przyrody",
6) E-12 "drogowskaz do punktu widokowego",
7) E-12a "drogowskaz do szlaku rowerowego"
wskazują kierunek do obiektu turystycznego lub wypoczynkowego wskazanego na
znaku.
§ 64. 1. Znak E-13 "tablica kierunkowa" wskazuje kierunek i odległość do
głównych miejscowości położonych przy danej drodze; znak E-13 o tle barwy białej
oraz obrzeżu i napisie "Centrum" barwy niebieskiej wskazuje kierunek i odległość
do centrum miasta.
2. Znaki E-14 "tablica szlaku drogowego" i E-14a "tablica szlaku drogowego na
autostradzie" wskazują numer drogi i odległość do głównych miejscowości
położonych przy danym szlaku drogowym.
§ 65. 1. Znaki:
1) E-15a "numer drogi",
2) E-15b "trzycyfrowy numer drogi, na której dopuszcza się zwiększony do 10 t
nacisk osi pojazdu",
3) E-15c "numer autostrady",
4) E-15d "numer drogi ekspresowej",
5) E-16 "numer szlaku międzynarodowego"
wskazują numer (rodzaj) drogi.
2. Znaki E-15a z numerem jednocyfrowym lub dwucyfrowym, E-15b, E-15c, E-15d oraz
E-16 oznaczają także, że drogą mogą poruszać się pojazdy o nacisku osi
pojedynczej nie przekraczającym 10 t i odpowiednio większym nacisku osi
wielokrotnej, zgodnie z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów
poruszających się po drogach.
3. Znaki E-15a i E-15b o tle barwy żółtej i napisie barwy czarnej wskazują
drogi, których zarządcą jest organ samorządu terytorialnego.
§ 66. 1. Znak E-17a "miejscowość" oznacza wjazd do miejscowości.
2. Znak E-18a "koniec miejscowości" oznacza wyjazd z miejscowości.
§ 67. 1. Znak E-19a "obwodnica" wskazuje na skrzyżowaniu kierunek do obwodnicy
miasta.
2. Znak E-20 "tablica węzła drogowego na autostradzie" informuje o zbliżaniu się
do wyjazdu z autostrady; liczby umieszczone na znaku wskazują: górna - numer
wyjazdu, dolna - odległość tablicy od wyjazdu.
3. Znak E-21 "dzielnica (osiedle)" informuje o wjeździe do dzielnicy lub
osiedla.
§ 68. Znaki określone w § 63, § 64 ust. 1, § 66 ust. 2 i § 67 ust. 1 mogą nie
być umieszczone po prawej stronie jezdni.
Znaki uzupełniające
§ 69. 1. Znak F-1 "przejście graniczne" informuje o czynnym przejściu
granicznym.
2. Znak F-2 "przekraczanie granicy zabronione" informuje, że ruch przez granicę
jest zamknięty.
3. Znak F-3 "granica obszaru administracyjnego" z napisami "województwo",
"powiat" lub "gmina" i umieszczonymi nazwami, informuje o wjeździe odpowiednio
na obszar województwa, powiatu i gminy, powiatu i gminy albo gminy.
4. Znak F-4 "nazwa rzeki" podaje nazwę rzeki lub innego cieku wodnego, nad
którym przebiega droga.
§ 70. 1. Znak F-5 "uprzedzenie o zakazie" uprzedza o znaku zakazu umieszczonym
na drodze w odległości wskazanej na znaku.
2. Znak F-6 "znak uprzedzający umieszczany przed skrzyżowaniem" uprzedza o
wskazanym na nim odpowiednim znakiem niebezpieczeństwie lub zakazie występującym
za skrzyżowaniem na wskazanej drodze.
§ 71. 1. Znak F-7 "sposób jazdy w związku z zakazem skręcania w lewo" wskazuje
dojazd do drogi, w którą skręcanie jest zabronione.
2. Znak F-8 "objazd w związku z zamknięciem drogi" wskazuje wyznaczony objazd;
umieszczony na znaku F-8 znak zakazu wskazuje pojazdy, dla których objazd został
wyznaczony.
3. Znak F-9 "znak prowadzący na drodze objazdowej" wskazuje kierunek ruchu
pojazdów na wyznaczonym objeździe.
§ 72. 1. Umieszczony obok jezdni znak F-10 "kierunki na pasach ruchu" wskazuje
dozwolone, zgodnie ze strzałkami umieszczonymi na znaku, kierunki jazdy z
poszczególnych pasów ruchu.
2. Umieszczony nad pasem ruchu znak F-11 "kierunki na pasie ruchu" wskazuje
dozwolone, zgodnie ze strzałkami umieszczonymi na znaku, kierunki jazdy z pasa
ruchu, nad którym został umieszczony.
3. Umieszczona na znaku F-10 lub F-11 strzałka zezwalająca na skręcanie w lewo
ze skrajnego lewego pasa ruchu oznacza także zezwolenie na zawracanie, chyba że
jest to zabronione znakiem pionowym B-23 lub ruch kierowany jest sygnalizatorem
S-3.
§ 73. Znaki:
1) F-12 "znak wskazujący przejazd tranzytowy umieszczany przed skrzyżowaniem",
2) F-13 "przejazd tranzytowy"
wskazują zgodnie ze strzałką kierunek przejazdu tranzytowego pojazdów wskazanych
umieszczonym na znaku symbolem pojazdu, określonym w § 27 ust. 2.
§ 74. Znaki:
1) F-14a "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 300 m
przed pasem wyłączania",
2) F-14b "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 200 m
przed pasem wyłączania",
3) F-14c "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 100 m
przed pasem wyłączania"
informują o zbliżaniu się do początku pasa prowadzącego do wyjazdu z autostrady
(pasa wyłączania).
§ 75. 1. Znak F-15 "niesymetryczny podział jezdni dla przeciwnych kierunków
ruchu" wskazuje pasy ruchu przeznaczone do jazdy w podanych kierunkach.
2. Znaki:
1) F-16 "koniec pasa ruchu na jezdni dwukierunkowej",
2) F-17 "koniec pasa ruchu na jezdni jednokierunkowej"
uprzedzają o końcu wewnętrznego pasa ruchu na jezdni wskazanej na znaku.
3. Znak F-18 "przeciwny kierunek dla określonych pojazdów" wskazuje lewy pas
ruchu przeznaczony tylko dla pojazdów określonych na znaku, poruszających się w
kierunku przeciwnym.
4. Znak F-19 "pas ruchu dla rowerów" wskazuje wyznaczony na jezdni pas ruchu dla
rowerów jednośladowych.
§ 76. Znak F-20 "część drogi (pas ruchu) dla określonych pojazdów" wskazuje
drogę lub jej część przeznaczoną dla pojazdów, których symbol umieszczony został
na znaku.
§ 77. 1. Znak F-21 "ruch skierowany na sąsiednią jezdnię" wskazuje zjazd na
sąsiednią jezdnię w związku z tymczasową organizacją ruchu.
2. Znak F-22 "ograniczenia na pasie ruchu" wskazuje pas ruchu, na którym
zabroniony jest ruch pojazdów określonych symbolem znaku zakazu.
Rozdział 3
Dodatkowe znaki pionowe
Dodatkowe znaki przed przejazdami kolejowymi
§ 78. 1. Znaki:
1) G-1a "słupek wskaźnikowy z trzema kreskami umieszczany po prawej stronie
jezdni",
2) G-1b "słupek wskaźnikowy z dwiema kreskami umieszczany po prawej stronie
jezdni",
3) G-1c "słupek wskaźnikowy z jedną kreską umieszczany po prawej stronie
jezdni",
4) G-1d "słupek wskaźnikowy z trzema kreskami umieszczany po lewej stronie
jezdni",
5) G-1e "słupek wskaźnikowy z dwiema kreskami umieszczany po lewej stronie
jezdni",
6) G-1f "słupek wskaźnikowy z jedną kreską umieszczany po lewej stronie jezdni"
informują o zbliżaniu się do przejazdu kolejowego.
2. Słupek z trzema kreskami jest umieszczany pod znakiem A-9 lub A-10, słupek z
dwiema kreskami - na 2/3 odległości znaku ostrzegawczego od przejazdu, a słupek
z jedną kreską - na 1/3 tej odległości.
3. Jeżeli ze względu na warunki lokalne znaki ostrzegawcze umieszczono bliżej
niż w odległości, o której mowa w § 3 ust. 2, to pod znakiem ostrzegawczym
umieszcza się słupek z dwiema kreskami, a słupek z jedną kreską na 1/2
odległości znaku ostrzegawczego. Jeżeli znak ostrzegawczy umieszczono w
bezpośredniej bliskości przejazdu, to stosuje się tylko słupek z jedną kreską
umieszczony pod znakiem ostrzegawczym.
4. Znak G-2 "sieć pod napięciem" oznacza, że nad przejazdem kolejowym zawieszona
jest sieć trakcyjna pod napięciem.
5. Znaki:
1) G-3 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym jednotorowym",
2) G-4 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym wielotorowym"
wyznaczają miejsce zatrzymania się w związku z ruchem pociągu lub innego pojazdu
szynowego na przejeździe kolejowym bez zapór lub bez półzapór; znaki te
informują, że na przejeździe występuje odpowiednio jeden lub więcej torów.
Dodatkowe znaki dla kierujących tramwajami
§ 79. 1. Znak AT-1 "sygnalizacja świetlna" ostrzega o zbliżaniu się do miejsca,
w którym ruch tramwajów jest kierowany za pomocą trójbarwnej sygnalizacji
świetlnej.
2. Znak AT-2 "sygnalizacja świetlna wzbudzana" ostrzega o zbliżaniu się do
skrzyżowania, na którym tramwaj wzbudza wydzieloną dla siebie fazę.
3. Znak AT-3 "niebezpieczny zjazd" ostrzega o znacznym spadku podłużnym toru
tramwajowego, o wartości podanej na znaku.
4. Znak AT-4 "stromy podjazd" ostrzega o znacznym wzniesieniu toru tramwajowego,
o wartości podanej na znaku.
5. Znak AT-5 "ruch kolizyjny" ostrzega o zbliżaniu się do skrzyżowania z
sygnalizacją świetlną, na którym skręcający motorniczy, opuszczając
skrzyżowanie, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pozostałym uczestnikom
ruchu.
§ 80. Znaki, o których mowa w § 79:
1) są umieszczane po prawej stronie toru, nad torem przeznaczonym dla danego
kierunku ruchu albo między torami na słupach sieci trakcyjnej - w odległości od
50 do 200 m od miejsca niebezpiecznego,
2) zobowiązują kierujących tramwajami jadących torem, przy którym są
umieszczone, do zachowania szczególnej ostrożności.
§ 81. 1. Znak BT-1 "ograniczenie prędkości" oznacza zakaz przekraczania
prędkości określonej na znaku liczbą kilometrów na godzinę przez kierującego
tramwajem jadącego torem, przy którym jest on umieszczony.
2. Zakaz wyrażony znakiem BT-1 obowiązuje od miejsca umieszczenia znaku do
najbliższego skrzyżowania (rozwidlenia) torów lub miejsca ustawienia znaku BT-2
"koniec ograniczenia prędkości".
3. Znak BT-3 "blokada zwrotnicy" oznacza zakaz wjazdu kierującego tramwajem pod
urządzenie sterujące zwrotnicą, aż poprzedni tramwaj nie opuści zwrotnicy.
4. Znak BT-4 "stop - zwrotnica eksploatowana jednostronnie" oznacza zakaz wjazdu
kierującego tramwajem na zwrotnicę bez zatrzymania się przed zwrotnicą i
obowiązek sprawdzenia, czy położenie iglicy jest prawidłowe.
§ 82. Znaki, o których mowa w § 81, są umieszczane nad torem lub po prawej
stronie toru przeznaczonego dla danego kierunku ruchu.
Dodatkowe znaki szlaków rowerowych
§ 83. 1. Znaki:
1) R-1 "szlak rowerowy krajowy",
2) R-1a "początek (koniec) szlaku rowerowego krajowego",
3) R-1b "zmiana kierunku szlaku rowerowego krajowego"
oznaczają odpowiednio przebieg szlaku rowerowego krajowego.
2. Znaki:
1) R-2 "szlak rowerowy międzynarodowy",
2) R-2a "zmiana kierunku szlaku rowerowego międzynarodowego"
oznaczają odpowiednio przebieg szlaku rowerowego międzynarodowego o numerze
wskazanym na znaku.
3. Znak R-3 "tablica szlaku rowerowego" wskazuje odległość do głównych
miejscowości położonych przy szlaku rowerowym.
Dodatkowe znaki dla kierujących pojazdami wojskowymi
§ 84. 1. Znakami dla kierujących pojazdami wojskowymi są:
1) znak W-1 "klasa obciążenia mostu o ruchu jednokierunkowym",
2) znak W-2 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym",
3) znak W-3 "klasa obciążenia mostu o ruchu jednokierunkowym dla pojazdów
kołowych i gąsienicowych",
4) znak W-4 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym dla pojazdów
kołowych",
5) znak W-5 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym dla pojazdów
gąsienicowych",
6) Znak W-6 "szerokość mostu lub środka przeprawowego",
7) znak W-7 "wysokość skrajni pionowej na moście lub w tunelu".
2. Znaczenie znaków, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.
Rozdział 4
Znaki drogowe poziome
§ 85. 1. Znakami drogowymi poziomymi są umieszczone na nawierzchni linie ciągłe
lub przerywane, pojedyncze lub podwójne, strzałki, napisy, symbole i inne linie
związane z oznaczaniem określonych miejsc na drodze oraz punktowe elementy
odblaskowe.
2. Znaki drogowe poziome są barwy białej lub żółtej, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Jeżeli na drodze umieszczone są znaki barwy białej i żółtej wskazujące różny
sposób zachowania, to kierujący jest obowiązany stosować się do znaków barwy
żółtej.
4. Umieszczone na jezdni punktowe elementy odblaskowe barwy czerwonej wyznaczają
prawą krawędź jezdni, a barwy białej - lewą krawędź jezdni. Pasy ruchu mogą być
oznaczone punktowymi elementami odblaskowymi barwy białej lub żółtej; przepis
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 86. 1. Znak P-1 "linia pojedyncza przerywana", w którym kreski są krótsze od
przerw lub równe przerwom, wyznacza pasy ruchu.
2. Znak P-1 o podwójnej szerokości, w którym kreski i przerwy są równe,
informuje ponadto, że wyznaczony pas ruchu jest pasem:
1) ruchu powolnego,
2) zanikającym albo
3) przeznaczonym wyłącznie dla pojazdów wyjeżdżających na inną drogę lub
jezdnię.
3. Znak P-2 "linia pojedyncza ciągła" oddziela pasy ruchu o tym samym kierunku i
oznacza ponadto zakaz przejeżdżania (najeżdżania) przez linię.
4. Znak P-3 "linia jednostronnie przekraczalna" oznacza zakaz przejeżdżania
(najeżdżania) przez tę linię z pasa ruchu położonego przy linii ciągłej, z
wyjątkiem powrotu po wyprzedzaniu na pas ruchu zajmowany przed wyprzedzaniem.
5. Znak P-4 "linia podwójna ciągła" rozdziela pasy ruchu o kierunkach
przeciwnych i oznacza zakaz najeżdżania (przejeżdżania) przez tę linię.
6. Znak P-5 "linia podwójna przerywana" (znajdująca się między skrzyżowaniami po
obu stronach pasa ruchu) oznacza pas o zmiennym kierunku ruchu otwieranym i
zamykanym sygnałami świetlnymi nadawanymi przez sygnalizator S-4.
7. Znak P-6 "linia ostrzegawcza", w której kreski są dłuższe od przerw,
rozdziela pasy ruchu i uprzedza o zbliżaniu się do linii, przez którą
przejeżdżanie jest zabronione, lub do miejsca niebezpiecznego.
8. Umieszczone przy krawędzi jezdni znaki:
1) P-7a "linia krawędziowa przerywana",
2) P-7b "linia krawędziowa ciągła"
wyznaczają krawędź jezdni; znak P-7b oznacza ponadto zakaz wjazdu na pobocze.
§ 87. 1. Znaki:
1) P-8a "strzałka kierunkowa na wprost",
2) P-8b "strzałka kierunkowa do skręcania",
3) P-8c "strzałka kierunkowa do zawracania"
oznaczają, że jazda z pasa ruchu, na którym są umieszczone, jest dozwolona tylko
w kierunkach wskazanych strzałką kierunkową; połączone symbole znaków P-8a, P-8b
lub P-8c oznaczają zezwolenie na ruch w kierunkach wskazanych strzałkami
kierunkowymi.
2. Strzałka kierunkowa zezwalająca na skręcanie w lewo, umieszczona na skrajnym
lewym pasie, oznacza także zezwolenie na zawracanie, chyba że jest to zabronione
znakiem pionowym B-23 lub ruch kierowany jest sygnalizatorem S-3.
3. Znak P-9 "strzałka naprowadzająca" oznacza nakaz wjazdu na sąsiedni pas ruchu
wskazany strzałką; nie dotyczy to kierujących pojazdami, dla których
przeznaczony jest dalszy odcinek pasa ruchu.
§ 88. 1. Znak P-10 "przejście dla pieszych" oznacza miejsce przejścia dla
pieszych.
2. Znak P-11 "przejazd dla rowerzystów" oznacza miejsce przejazdu dla
rowerzystów.
§ 89. 1. Znak P-12 "linia bezwzględnego zatrzymania - stop" wskazuje miejsce
zatrzymania pojazdu w związku ze znakami pionowymi B-20 lub B-32.
2. Znak P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów" wskazuje
miejsce zatrzymania pojazdu w celu ustąpienia pierwszeństwa wynikającego ze
znaku pionowego A-7.
3. Znak P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów" wskazuje
miejsce zatrzymania pojazdu na skrzyżowaniu, przed przejściem dla pieszych lub
przed sygnałem świetlnym.
4. Znaki P-15 "trójkąt podporządkowania" i P-16 "napis stop" potwierdzają
oznakowanie wlotu na skrzyżowanie znakami pionowymi odpowiednio A-7 albo B-20.
§ 90. 1. Znak P-17 "linia przystankowa" wyznacza na jezdni miejsce przystanku
tramwajów, autobusów (trolejbusów) lub innych pojazdów wykonujących odpłatny
przewóz osób na regularnych liniach i oznacza, że zakaz zatrzymywania się innych
pojazdów na przystanku obowiązuje na całej długości linii.
2. Znak P-18 "stanowisko postojowe" wyznacza miejsce przeznaczone do postoju
pojazdów.
3. Znak P-19 "linia wyznaczająca pas postojowy" wyznacza pas przeznaczony na
postój pojazdów wzdłuż krawędzi jezdni lub oddziela od niej zatokę postojową.
4. Znak P-20 "koperta" wyznacza stanowisko postojowe zastrzeżone dla określonego
rodzaju pojazdów.
5. Znaki P-21 "powierzchnia wyłączona" oznacza powierzchnię drogi, na którą
wjazd i zatrzymanie są zabronione.
§ 91. 1. Znak P-22 "BUS" oznacza pas ruchu przeznaczony dla ruchu pojazdów
wykonujących odpłatny przewóz osób na regularnych liniach.
2. Znak P-23 "rower" oznacza drogę lub jej część (pas ruchu) przeznaczoną dla
ruchu rowerów jednośladowych.
3. Na pasie ruchu mogą być umieszczone inne niż określone w ust. 1 i 2 napisy
lub symbole oznaczające jego przeznaczenie.
§ 92. Znak P-24 "miejsce dla pojazdu osoby niepełnosprawnej" oznacza, że
stanowisko postojowe, na którym znak umieszczono, przeznaczone jest dla pojazdów
przewożących lub kierowanych przez osoby niepełnosprawne mające trudności w
poruszaniu się.
§ 93. Znak P-25 "próg zwalniający" oznacza wypukłość na jezdni zastosowaną w
celu spowolnienia ruchu pojazdów.
§ 94. 1. Przepisy § 85-87, 89 i 90 stosuje się odpowiednio do kolumn pieszych,
jeźdźców i poganiaczy.
2. Umieszczona na pasie ruchu liczba określa ograniczenie prędkości, wyrażone w
kilometrach na godzinę.
Rozdział 5
Sygnały świetlne nadawane przez urządzenia umieszczone na drodze
Sygnały świetlne dla kierujących i pieszych
§ 95. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-1 oznaczają:
1) sygnał zielony - zezwolenie na wjazd za sygnalizator,
2) sygnał żółty - zakaz wjazdu za sygnalizator, chyba że w chwili zapalenia się
tego sygnału pojazd znajduje się tak blisko sygnalizatora, że nie może być
zatrzymany przed nim bez gwałtownego hamowania; sygnał ten oznacza jednocześnie,
iż za chwilę zapali się sygnał czerwony,
3) sygnał czerwony - zakaz wjazdu za sygnalizator,
4) sygnały czerwony i żółty nadawane jednocześnie - zakaz wjazdu za
sygnalizator; sygnały te oznaczają także, że za chwilę zapali się sygnał
zielony.
2. Sygnał zielony nie zezwala na wjazd za sygnalizator, jeżeli:
1) ruch pojazdu utrudniłby opuszczenie jezdni pieszym lub rowerzystom,
2) ze względu na warunki ruchu na skrzyżowaniu lub za nim opuszczenie
skrzyżowania nie byłoby możliwe przed zakończeniem nadawania sygnału zielonego.
3. W sygnalizatorach używanych poza skrzyżowaniem mogą być nadawane sygnały
tylko o dwóch barwach - zielonej i czerwonej.
4. Kierujący pojazdem, który wjechał na skrzyżowanie o ruchu kierowanym
sygnałami świetlnymi, może je opuścić, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2-4, pod
warunkiem że nie spowoduje utrudnienia ruchu innym jego uczestnikom. Kierujący
pojazdem szynowym skręcający na skrzyżowaniu o ruchu kierowanym sygnałami
świetlnymi może je opuścić pod warunkiem ustąpienia pierwszeństwa innym
uczestnikom ruchu.
§ 96. 1. Nadawany przez sygnalizator S-2 sygnał czerwony wraz z sygnałem w
kształcie zielonej strzałki oznacza, że dozwolone jest skręcanie w kierunku
wskazanym strzałką w najbliższą jezdnię na skrzyżowaniu, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Sygnał w kształcie zielonej strzałki, nadawany przez sygnalizator S-2,
zezwalający na skręcanie w lewo, zezwala również na zawracanie z lewego
skrajnego pasa ruchu, chyba że jest to zabronione znakiem B-23.
3. Skręcanie lub zawracanie, o których mowa w ust. 1 i 2, jest dozwolone pod
warunkiem, że kierujący zatrzyma się przed sygnalizatorem i nie spowoduje
utrudnienia ruchu innym jego uczestnikom.
§ 97. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator kierunkowy S-3 dotyczą
kierujących jadących w kierunkach wskazanych strzałką (strzałkami).
2. Przepisy § 95 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sygnałów nadawanych przez
sygnalizator kierunkowy S-3.
3. Sygnał zielony nadawany przez sygnalizator kierunkowy S-3 oznacza ponadto, że
podczas jazdy na wskazanym kierunku nie występuje kolizja z innymi uczestnikami
ruchu.
4. Sygnalizatory kierunkowe S-3 nadające sygnały przeznaczone tylko dla pojazdów
skręcających w lewo mogą nie być umieszczone po prawej stronie drogi.
§ 98. 1. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator S-4 oznaczają:
1) sygnał zielony - zezwolenie na wjazd na pas ruchu, nad którym sygnalizator
jest umieszczony,
2) sygnał czerwony - zakaz wjazdu na pas ruchu, nad którym sygnalizator jest
umieszczony.
2. Sygnały świetlne dla pieszych nadawane przez sygnalizator S-5 oznaczają:
1) sygnał zielony - zezwolenie na wejście na przejście dla pieszych, przy czym
sygnał zielony migający oznacza, że za chwilę zapali się sygnał czerwony i
pieszy jest obowiązany jak najszybciej opuścić przejście,
2) sygnał czerwony - zakaz wejścia na przejście.
3. Sygnały świetlne dla rowerzystów nadawane przez sygnalizator S-6 oznaczają:
1) sygnał zielony - zezwolenie na wjazd na przejazd dla rowerów, przy czym
sygnał zielony migający oznacza, że za chwilę zapali się sygnał czerwony i
rowerzysta jest obowiązany jak najszybciej opuścić przejazd,
2) sygnał czerwony - zakaz wjazdu na przejazd.
4. Sygnał świetlny nadawany przez sygnalizator S-7 oznacza nakaz opuszczenia
pasa ruchu, nad którym sygnalizator jest umieszczony, i wjazdu na część jezdni
znajdującą się po stronie wskazanej strzałką.
5. Sygnał czerwony migający lub dwa na przemian migające sygnały czerwone
oznaczają zakaz wjazdu za sygnalizator lub inne urządzenie nadające te sygnały.
6. Migający lub stały sygnał żółty umieszczony na przeszkodzie albo migający
sygnał żółty nadawany przez sygnalizator ostrzegają o występującym
niebezpieczeństwie lub utrudnieniu ruchu oraz nakazują zachowanie szczególnej
ostrożności.
§ 99. 1. Zatrzymanie pojazdu wynikające z nadawanego sygnału powinno nastąpić
przed linią zatrzymania, a w razie jej braku - przed sygnalizatorem.
2. Jeżeli sygnalizator umieszczony jest nad jezdnią, to zatrzymanie pojazdu
wynikające z nadawanego sygnału powinno nastąpić przed linią zatrzymania, a w
razie jej braku - przed jezdnią, nad którą sygnalizator został umieszczony.
§ 100. Sygnały świetlne, o których mowa w § 95-97, dotyczą także kolumn
pieszych, jeźdźców i poganiaczy.
§ 101. Sygnał świetlny w postaci białych cyfr na tablicy lub sygnalizatorze
oznacza wjazd na odcinek jezdni, na którym zaleca się jazdę z prędkością
wyrażoną w km/h.
Sygnały świetlne dla kierujących pojazdami wykonującymi odpłatny przewóz osób na
regularnych liniach
§ 102. 1. Sygnały świetlne dla kierujących autobusami oraz innymi pojazdami
wykonującymi odpłatny przewóz osób na regularnych liniach, poruszającymi się po
wydzielonych dla nich pasach ruchu, są barwy białej.
2. Sygnały świetlne, o których mowa w ust. 1, nadawane przez sygnalizator SB
oznaczają:
1) sygnał w kształcie kreski pionowej - zezwolenie na wjazd za sygnalizator,
2) sygnał w kształcie dwóch kropek - zakaz wjazdu za sygnalizator; zakaz nie
dotyczy kierujących pojazdami, które w chwili zapalenia się tego sygnału
znajdują się tak blisko sygnalizatora, że nie mogą być zatrzymane przed nim bez
gwałtownego hamowania; sygnał ten oznacza jednocześnie, iż za chwilę zapali się
sygnał w kształcie kreski poziomej,
3) sygnał w kształcie kreski poziomej - zakaz wjazdu za sygnalizator; takie samo
znaczenie mają wyświetlane jednocześnie sygnały w kształcie kreski poziomej i
dwóch kropek oznaczające także, że za chwilę zapali się sygnał w kształcie
kreski pionowej.
3. Sygnał w kształcie kreski pionowej nie zezwala na wjazd za sygnalizator,
jeżeli:
1) ruch pojazdu utrudniłby opuszczenie jezdni pieszym lub rowerzystom,
2) ze względu na warunki ruchu na skrzyżowaniu lub za nim opuszczenie
skrzyżowania nie byłoby możliwe przed zakończeniem nadawania sygnału
zezwalającego na ruch.
4. Przepis § 99 stosuje się odpowiednio.
§ 103. Sygnały świetlne dla kierujących tramwajami są barwy białej.
§ 104. 1. Sygnały świetlne dla kierujących tramwajami nadawane przez
sygnalizator ST oznaczają:
1) sygnał w kształcie kreski pionowej - zezwolenie na wjazd za sygnalizator,
2) sygnał w kształcie kreski pionowej migający - zakaz wjazdu za sygnalizator;
zakaz nie dotyczy kierujących tramwajami, które w chwili zapalenia się tego
sygnału znajdują się tak blisko sygnalizatora, że nie mogą być zatrzymane przed
nim bez gwałtownego hamowania; sygnał ten oznacza jednocześnie, że za chwilę
zapali się sygnał w kształcie kreski poziomej,
3) sygnał w kształcie kreski poziomej - zakaz wjazdu za sygnalizator.
2. Sygnał w kształcie kreski pionowej nie zezwala na wjazd za sygnalizator,
jeżeli:
1) ruch tramwaju utrudniałby opuszczenie jezdni pieszym lub rowerzystom,
2) ze względu na warunki ruchu na skrzyżowaniu lub za nim opuszczenie
skrzyżowania nie byłoby możliwe przed zakończeniem nadawania sygnału
zezwalającego na wjazd na skrzyżowanie.
§ 105. Sygnały świetlne nadawane przez sygnalizator SB, o którym mowa w § 102
ust. 2 i 3, bez tabliczki z napisem "BUS", dotyczą kierujących tramwajami.
§ 106. 1. Sygnały nadawane przez sygnalizatory kierunkowe STK dotyczą tramwajów
jadących w kierunkach wskazanych przez strzałki umieszczone na tabliczce nad
sygnalizatorem; przepis § 104 ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. Sygnały kierunkowe dla kierujących tramwajami nadawane przez sygnalizator STT
oznaczają:
1) STT-1 - zakaz wjazdu za sygnalizator,
2) STT-2 - zezwolenie na jazdę we wskazanym kierunku (kierunkach); kierunki
oznaczone są kropkami wyświetlanymi w górnej części sygnalizatora wraz z
wyświetlaną kropką w dolnej jego części (lewa górna kropka oznacza kierunek w
lewo; środkowa górna kropka kierunek na wprost; a prawa górna kropka w prawo).
3. Nadawany przez sygnalizatory kierunkowe sygnał zezwalający na wjazd oznacza,
że przejazd nie ma kolizji z innymi kierunkami ruchu.
4. Przepisy § 104 ust. 2 stosuje się do sygnałów nadawanych przez sygnalizatory
kierunkowe.
§ 107. Przepisy § 95 ust. 4 i § 99 stosuje się odpowiednio do sygnałów
świetlnych dla kierujących tramwajami.
Rozdział 6
Sygnały dawane przez uprawnione osoby
§ 108. 1. Kierujący ruchem daje sygnały za pomocą postawy i ruchu rąk.
2. Postawa, w której kierujący ruchem zwrócony jest bokiem do nadjeżdżających
pojazdów, oznacza zezwolenie na wjazd na skrzyżowanie lub odcinek drogi za osobą
kierującą ruchem, a dla pieszych - zezwolenie na wejście na jezdnię.
3. Postawa, w której kierujący ruchem zwrócony jest przodem lub tyłem do
nadjeżdżających pojazdów, oznacza zakaz wjazdu na skrzyżowanie lub odcinek drogi
za osobą kierującą ruchem, a dla pieszych - zakaz wejścia na jezdnię.
4. Podniesienie ręki do góry przez osobę kierującą ruchem oznacza mającą
nastąpić zmianę dotychczas nadawanego sygnału. Dla uczestników ruchu, dla
których ruch był zamknięty, oznacza, że za chwilę będzie dawany sygnał
zezwalający na wjazd lub wejście, a dla uczestników ruchu, dla których ruch był
otwarty, oznacza, że za chwilę będzie dawany sygnał zakazujący wjazdu lub
wejścia.
5. Ręka osoby kierującej ruchem wyciągnięta poziomo, poprzecznie do kierunku
jazdy zbliżających się pojazdów, oznacza zakaz wjazdu na skrzyżowanie lub
odcinek drogi za osobą kierującą ruchem.
§ 109. 1. Sygnał oznaczający nakaz zatrzymania pojazdu dawany jest:
1) w warunkach dostatecznej widoczności - tarczą do zatrzymywania pojazdów,
2) w warunkach niedostatecznej widoczności - tarczą do zatrzymywania pojazdów ze
światłem odblaskowym lub światłem czerwonym albo latarką ze światłem czerwonym.
2. Tarcza do zatrzymywania pojazdów, o której mowa w ust. 1, ma kształt
czerwonego koła z białym obrzeżem.
3. Policjant umundurowany i żołnierz wojskowych organów porządkowych mogą w
warunkach dostatecznej widoczności dawać sygnał do zatrzymania pojazdu samą
ręką.
4. Osoby nadzorujące bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię dają sygnał do
zatrzymania pojazdu przez uniesienie w górę kwadratowej tarczy barwy żółtej ze
znakiem B-20 z żółtym napisem i obrzeżem.
§ 110. 1. Sygnał dźwiękowy dawany przez osobę kierującą ruchem lub uprawnioną do
jego kontroli jest sygnałem ostrzegającym uczestników ruchu lub zwracającym
uwagę na inne sygnały albo polecenia.
2. Jadący pojazdem samochodowym policjant lub żołnierz Żandarmerii Wojskowej
może dawać kierującemu pojazdem polecenia do:
1) określonego zachowania - za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych
lub świetlnych,
2) zatrzymania - w przypadku jazdy za kierującym, do którego skierowane jest
polecenie - przez krótkotrwałe włączenie niebieskiego światła błyskowego i
sygnału dźwiękowego o zmiennym tonie.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio do policjanta lub żołnierza
Żandarmerii Wojskowej poruszającego się statkiem powietrznym.
§ 111. Przepisy § 108-110 stosuje się odpowiednio do kolumn pieszych, jeźdźców i
poganiaczy.
Rozdział 7
Sygnały dźwiękowe lub wibracyjne wysyłane przez urządzenia umieszczone na drodze
§ 112. 1. Sygnał dźwiękowy nadawany w postaci dzwonu na przejeździe kolejowym
ostrzega o zbliżaniu się pociągu lub innego pojazdu szynowego albo o opuszczaniu
zapór (półzapór).
2. Sygnały dźwiękowe nadawane w postaci brzęczyków lub buczków albo komunikatów
słownych na przejściach dla pieszych o ruchu kierowanym sygnałami świetlnymi
informują osoby o upośledzonym wzroku, że dla pieszych nadawany jest sygnał
zielony.
3. Działanie urządzenia wibracyjnego znajdującego się na sygnalizatorze
informuje osoby o upośledzonym wzroku i słuchu, że dla pieszych nadawany jest
sygnał zielony.
Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 113. 1. Do dnia 31 grudnia 2005 r.:
1) tablica z białym tłem oraz czarnym obrzeżem i napisem określającym nazwę
miejscowości ma takie samo znaczenie jak znak D-42; przepis § 15 ust. 3 stosuje
się odpowiednio,
2) tablica, o której mowa w pkt 1, przekreślona ukośnie czerwoną linią ma takie
samo znaczenie jak znak D-43,
3) znak A-30 z tabliczką zawierającą symbol umieszczony na znaku A-31 ma takie
samo znaczenie jak znak A-31,
4) znak A-30 z tabliczką zawierającą symbol umieszczony na znaku A-32 ma takie
samo znaczenie jak znak A-32,
5) umieszczona przed przejazdem kolejowym tablica z białym tłem, na której
umieszczono symbol czaszki i napis "Baczność! Nie dotykać przewodów", ma takie
samo znaczenie jak znak G-2.
2. Do dnia 31 grudnia 2000 r.:
1) znaki B-35, B-36, B-37 i B-38 umieszczone na obszarze zabudowanym nie dotyczą
chodnika (pobocza), chyba że pod znakiem umieszczona jest tabliczka określająca
w sposób odmienny ich znaczenie,
2) dopuszcza się stosowanie znaków E-15a i E-15b o tle barwy czerwonej i napisie
barwy białej do oznakowania dróg, których zarządcą jest organ samorządu
terytorialnego,
3) tabliczka z zieloną strzałką umieszczona pod sygnalizatorem S-1 ma takie samo
znaczenie jak sygnał świetlny w postaci zielonej strzałki nadawany przez
sygnalizator S-2; przepis § 96 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio,
4) kierujący pojazdem, który wjechał na skrzyżowanie o ruchu kierowanym
sygnalizacją świetlną, może je opuścić przy sygnale czerwonym nadawanym przez
sygnalizator S-1 umieszczony za jezdnią, pod warunkiem nie utrudnienia ruchu
pojazdów i pieszych, dla których ruch jest otwarty.
§ 114. 1. Traci moc rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej
oraz Spraw Wewnętrznych z dnia 11 stycznia 1993 r. w sprawie znaków i sygnałów
drogowych (Dz. U. Nr 32, poz. 145 i z 1996 r. Nr 129, poz. 609).
2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r., z wyjątkiem § 36 ust.
3 i § 47 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. (poz. 622)
SPIS WZORÓW ZNAKÓW I SYGNAŁÓW DROGOWYCH
ZNAKI DROGOWE PIONOWE
Znaki ostrzegawcze
1) A-1 "niebezpieczny zakręt w prawo",
2) A-2 "niebezpieczny zakręt w lewo",
3) A-3 "niebezpieczne zakręty - pierwszy w prawo",
4) A-4 "niebezpieczne zakręty - pierwszy w lewo",
5) A-5 "skrzyżowanie dróg",
6) A-6a "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach",
7) A-6b "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po prawej stronie",
8) A-6c "skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po lewej stronie",
9) A-6d "wlot drogi jednokierunkowej z prawej strony",
10) A-6e "wlot drogi jednokierunkowej z lewej strony",
11) A-7 "ustąp pierwszeństwa",
12) A-8 "skrzyżowanie o ruchu okrężnym",
13) A-9 "przejazd kolejowy z zaporami",
14) A-10 "przejazd kolejowy bez zapór",
15) A-11 "nierówna droga",
16) A-11a "próg zwalniający",
17) A-12a "zwężenie jezdni - dwustronne",
18) A-12b "zwężenie jezdni - prawostronne",
19) A-12c "zwężenie jezdni - lewostronne",
20) A-13 "ruchomy most",
21) A-14 "roboty na drodze",
22) A-15 "śliska jezdnia",
23) A-16 "przejście dla pieszych",
24) A-17 " dzieci",
25) A-18a "zwierzęta gospodarskie",
26) A-18b "zwierzęta dzikie",
27) A-19 "boczny wiatr",
28) A-20 "odcinek jezdni o ruchu dwukierunkowym",
29) A-21 "tramwaj",
30) A-22 "niebezpieczny zjazd",
31) A-23 "stromy podjazd",
32) A-24 "rowerzyści",
33) A-25 "spadające odłamki skalne",
34) A-26 "lotnisko",
35) A-27 "nabrzeże lub brzeg rzeki",
36) A-28 "sypki żwir",
37) A-29 "sygnały świetlne",
38) A-30 "inne niebezpieczeństwo",
39) A-31 "niebezpieczne pobocze",
40) A-32 "oszronienie jezdni",
41) A-33 "zator drogowy",
42
A-34 "wypadek drogowy".
Znaki zakazu
1) B-1 "zakaz ruchu w obu kierunkach",
2) B-2 "zakaz wjazdu",
3) B-3 "zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykli
jednośladowych",
4) B-3a "zakaz wjazdu autobusów",
5) B-4 "zakaz wjazdu motocykli",
6) B-5 "zakaz wjazdu samochodów ciężarowych",
7) B-6 "zakaz wjazdu ciągników rolniczych",
8) B-7 "zakaz wjazdu pojazdów silnikowych z przyczepą",
9) B-8 "zakaz wjazdu pojazdów zaprzęgowych",
10) B-9 "zakaz wjazdu rowerów",
11) B-10 "zakaz wjazdu motorowerów",
12) B-11 "zakaz wjazdu wózków rowerowych",
13) B-12 "zakaz wjazdu wózków ręcznych",
14) B-13 "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi",
15) B-13a "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami niebezpiecznymi",
16) B-14 "zakaz wjazdu pojazdów z materiałami, które mogą skazić wodę",
17) B-15 "zakaz wjazdu pojazdów o szerokości ponad ...m",
18) B-16 "zakaz wjazdu pojazdów o wysokości ponad ...m",
19) B-17 "zakaz wjazdu pojazdów o długości ponad ...m",
20) B-18 "zakaz wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej ponad ...t",
21) B-19 "zakaz wjazdu pojazdów o nacisku osi większym niż ...t",
22) B-20 "stop",
23) B-21 "zakaz skręcania w lewo",
24) B-22 "zakaz skręcania w prawo",
25) B-23 "zakaz zawracania",
26) B-24 "koniec zakazu zawracania",
27) B-25 "zakaz wyprzedzania",
28) B-26 "zakaz wyprzedzania przez samochody ciężarowe",
29) B-27 "koniec zakazu wyprzedzania",
30) B-28 "koniec zakazu wyprzedzania przez samochody ciężarowe",
31) B-29 "zakaz używania sygnałów dźwiękowych",
32) B-30 "koniec zakazu używania sygnałów dźwiękowych",
33) B-31 "pierwszeństwo dla nadjeżdżających z przeciwka",
34) B-32 "stój - kontrola celna",
35) B-33 "ograniczenie prędkości",
36) B-34 "koniec ograniczenia prędkości",
37) B-35 "zakaz postoju",
38) B-36 "zakaz zatrzymywania się",
39) B-37 "zakaz postoju w dni nieparzyste",
40) B-38 "zakaz postoju w dni parzyste",
41) B-39 "strefa ograniczonego postoju",
42) B-40 "koniec strefy ograniczonego postoju",
43) B-41 "zakaz ruchu pieszych",
44) B-42 "koniec zakazów",
45) B-43 "strefa ograniczonej prędkości",
46) B-44 "koniec strefy ograniczonej prędkości".
Znaki nakazu
1) C-1 "nakaz jazdy w prawo (przed znakiem)",
2) C-2 "nakaz jazdy w prawo (za znakiem",
3) C-3 "nakaz jazdy w lewo (przed znakiem)",
4) C-4 "nakaz jazdy w lewo (za znakiem)",
5) C-5 "nakaz jazdy prosto",
6) C-6 "nakaz jazdy prosto lub w prawo",
7) C-7 "nakaz jazdy prosto lub w lewo",
8) C-8 "nakaz jazdy w prawo lub w lewo",
9) C-9 "nakaz jazdy z prawej strony znaku",
10) C-10 "nakaz jazdy z lewej strony znaku",
11) C-11 "nakaz jazdy z prawej lub lewej strony znaku",
12) C-12 "ruch okrężny",
13) C-13 "droga dla rowerów",
14) C-13a "koniec drogi dla rowerów",
15) C-14 "prędkość minimalna",
16) C-15 "koniec minimalnej prędkości",
17) C-16 "droga dla pieszych",
18) C-16a "koniec drogi dla pieszych",
19) C-17 "nakazany kierunek jazdy dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi",
20) C-18 "nakaz używania łańcuchów przeciwpoślizgowych",
21) C-19 "koniec nakazu używania łańcuchów przeciwpoślizgowych".
Znaki informacyjne
1) D-1 "droga z pierwszeństwem",
2) D-2 "koniec drogi z pierwszeństwem",
3) D-3 "droga jednokierunkowa",
4) D-4a "droga bez przejazdu",
5) D-4b "wjazd na drogę bez przejazdu",
6) D-5 "pierwszeństwo na zwężonym odcinku drogi",
7) D-6 "przejście dla pieszych",
8) D-6a "przejazd dla rowerzystów",
9) D-6b "przejście dla pieszych i przejazd dla rowerzystów",
10) D-7 "droga ekspresowa",
11) D-8 "koniec drogi ekspresowej",
12) D-9 "autostrada",
13) D-10 "koniec autostrady",
14) D-11 "początek pasa ruchu dla autobusów",
15) D-12 "pas ruchu dla autobusów",
16) D-13 "początek pasa ruchu powolnego",
17) D-14 "koniec pasa ruchu",
18) D-15 "przystanek autobusowy",
19) D-16 "przystanek trolejbusowy",
20) D-17 "przystanek tramwajowy",
21) D-18 "parking",
22) D-18a "parking - miejsce zastrzeżone",
23) D-18b "parking zadaszony",
24) D-19 "postój taksówek",
25) D-20 "koniec postoju taksówek",
26) D-21 "szpital",
27) D-21a "policja",
28) D-22 "punkt opatrunkowy",
29) D-23 "stacja paliwowa",
30) D-23a "stacja paliwowa tylko z gazem do napędu pojazdów",
31) D-24 "telefon",
32) D-25 "poczta",
33) D-26 "stacja obsługi technicznej",
34) D-26a "wulkanizacja",
35) D-26b "myjnia",
36) D-26c "toaleta publiczna",
37) D-26d "natrysk",
38) D-27 "bufet lub kawiarnia",
39) D-28 "restauracja",
40) D-29 "hotel (motel)",
41) D-30 "obozowisko (kemping)",
42) D-31 "obozowisko (kemping) wyposażone w podłączenia elektryczne do
przyczep",
43) D-32 "pole biwakowe",
44) D-33 "schronisko młodzieżowe",
45) D-34 "punkt informacji turystycznej",
46) D-34a "informacja radiowa o ruchu drogowym",
47) D-35 "przejście podziemne dla pieszych",
48) D-35a "schody ruchome w dół",
49) D-36 "przejście nadziemne dla pieszych",
50) D-36a "schody ruchome w górę",
51) D-37 "tunel",
52) D-38 "koniec tunelu",
53) D-39 "dopuszczalne prędkości",
54) D-40 "strefa zamieszkania",
55) D-41 "koniec strefy zamieszkania",
56) D-42 "obszar zabudowany",
57) D-43 "koniec obszaru zabudowanego",
58) D-44 "strefa parkowania",
59) D-45 "koniec strefy parkowania",
60) D-46 "droga wewnętrzna",
61) D-47 "koniec drogi wewnętrznej",
62) D-48 "zmiana pierwszeństwa",
63) D-49 "pobór opłat".
Znaki kierunku i miejscowości
1) E-1 "tablica przeddrogowskazowa",
2) E-1a "tablica przeddrogowskazowa na autostradzie",
3) E-1b "tablica przeddrogowskazowa przed wjazdem na autostradę",
4) E-2a "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni",
5) E-2b "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią",
6) E-2c "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni na autostradzie",
7) E-2d "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią na autostradzie",
8) E-2e "drogowskaz tablicowy umieszczany obok jezdni przed wjazdem na
autostradę",
9) E-2f "drogowskaz tablicowy umieszczany nad jezdnią przed wjazdem na
autostradę",
10) E-3 "drogowskaz w kształcie strzały do miejscowości wskazujący numer drogi",
11) E-4 "drogowskaz w kształcie strzały do miejscowości podający do niej
odległość",
12) E-5 "drogowskaz do dzielnicy miasta",
13) E-6 "drogowskaz do lotniska",
14) E-6a "drogowskaz do dworca lub stacji kolejowej",
15) E-6b "drogowskaz do dworca autobusowego",
16) E-6c "drogowskaz do przystani promowej",
17) E-7 "drogowskaz do przystani wodnej lub żeglugi",
18) E-8 "drogowskaz do plaży lub miejsca kąpielowego",
19) E-9 "drogowskaz do muzeum",
20) E-10 "drogowskaz do zabytku jako dobra kultury",
21) E-11 "drogowskaz do zabytku przyrody",
22) E-12 "drogowskaz do punktu widokowego",
23) E-12a "drogowskaz do szlaku rowerowego",
24) E-13 "tablica kierunkowa",
25) E-14 "tablica szlaku drogowego",
26) E-14a "tablica szlaku drogowego na autostradzie",
27) E-15a "numer drogi",
28) E-15b "trzycyfrowy numer drogi, na której dopuszcza się zwiększony do 10 t
nacisk osi pojazdu",
29) E-15c "numer autostrady",
30) E-15d "numer drogi ekspresowej",
31) E-16 "numer szlaku międzynarodowego",
32) E-17a "miejscowość",
33) E-18a "koniec miejscowości",
34) E-19a "obwodnica",
35) E-20 "tablica węzła drogowego na autostradzie",
36) E-21 "dzielnica (osiedle)".
Znaki uzupełniające
1) F-1 "przejście graniczne",
2) F-2 "przekraczanie granicy zabronione",
3) F-3 "granica obszaru administracyjnego",
4) F-4 "nazwa rzeki",
5) F-5 "uprzedzenie o zakazie",
6) F-6 "znak uprzedzający umieszczany przed skrzyżowaniem",
7) F-7 "sposób jazdy w związku z zakazem skręcania w lewo",
8) F-8 "objazd w związku z zamknięciem drogi",
9) F-9 "znak prowadzący na drodze objazdowej",
10) F-10 "kierunki na pasach ruchu",
11) F-11 "kierunki na pasie ruchu",
12) F-12 "znak wskazujący przejazd tranzytowy umieszczany przed skrzyżowaniem",
13) F-13 "przejazd tranzytowy",
14) F-14a "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 300 m
przed pasem wyłączania",
15) F-14b "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 200 m
przed pasem wyłączania",
16) F-14c "tablica wskaźnikowa na autostradzie umieszczana w odległości 100 m
przed pasem wyłączania",
17) F-15 "niesymetryczny podział jezdni dla przeciwnych kierunków ruchu",
18) F-16 "koniec pasa ruchu na jezdni dwukierunkowej",
19) F-17 "koniec pasa ruchu na jezdni jednokierunkowej",
20) F-18 "przeciwny kierunek dla określonych pojazdów",
21) F-19 "pas ruchu dla rowerów",
22) F-20 "część drogi (pas ruchu) dla określonych pojazdów",
23) F-21 "ruch skierowany na sąsiednią jezdnię",
24) F-22 "ograniczenia na pasie ruchu".
Tabliczki do znaków drogowych
1) T-1 tabliczka wskazująca odległość znaku ostrzegawczego od miejsca
niebezpiecznego,
2) T-1a tabliczka wskazująca odległość znaku informacyjnego od początku (końca)
drogi lub pasa ruchu,
3) T-2 tabliczka wskazująca długość odcinka drogi, na którym powtarza się lub
występuje niebezpieczeństwo,
4) T-3 tabliczka wskazująca koniec odcinka, na którym powtarza się lub występuje
niebezpieczeństwo,
5) T-3a tabliczka wskazująca koniec miejsca przeznaczonego na postój,
6) T-4 tabliczka wskazująca liczbę zakrętów,
7) T-5 tabliczka wskazująca początek drogi krętej,
8) T-6a tabliczka wskazująca rzeczywisty przebieg drogi z pierwszeństwem przez
skrzyżowanie (umieszczana na drodze z pierwszeństwem),
9) T-6b tabliczka wskazująca układ dróg podporządkowanych (umieszczana na drodze
z pierwszeństwem),
10) T-6c tabliczka wskazująca rzeczywisty przebieg drogi z pierwszeństwem przez
skrzyżowanie (umieszczana na drodze podporządkowanej),
11) T-6d tabliczka wskazująca prostopadły przebieg drogi z pierwszeństwem przez
skrzyżowanie oraz układ dróg podporządkowanych (umieszczana na drodze
podporządkowanej),
12) T-7 tabliczka wskazująca układ torów i drogi na przejeździe,
13) T-8 tabliczka wskazująca miejsce, w którym ruch pojazdów został skierowany
na tory tramwajowe,
14) T-9 tabliczka wskazująca rzeczywistą wielkość spadku lub wzniesienia drogi,
15) T-10 tabliczka wskazująca bocznicę kolejową lub tor o podobnym charakterze,
16) T-11 tabliczka wskazująca przeprawę promową,
17) T-12 tabliczka wskazująca podłużny uskok nawierzchni,
18) T-13 tabliczka wskazująca odcinek drogi, na którym występują deformacje
nawierzchni w postaci kolein,
19) T-14 tabliczka wskazująca miejsce częstych wypadków o charakterze wskazanym
na tabliczce,
20) T-15 tabliczka wskazująca miejsce częstych wypadków spowodowanych śliską
nawierzchnią jezdni ze względu na opady deszczu,
21) T-16 tabliczka wskazująca miejsce wyjazdu pojazdów uprzywilejowanych
wskazanych na tabliczce,
22) T-17 tabliczka wskazująca granicę państwa,
23) T-18 tabliczka wskazująca nieoczekiwaną zmianę kierunku ruchu o przebiegu
wskazanym na tabliczce,
24) T-19 tabliczka informująca o malowaniu znaków poziomych,
25) T-20 tabliczka wskazująca długość odcinka jezdni, na którym zakaz
obowiązuje,
26) T-21 tabliczka wskazująca odległość znaku od miejsca, od którego lub w
którym zakaz obowiązuje,
27) T-22 tabliczka wskazująca, że znak nie dotyczy rowerów jednośladowych,
28) T-23a tabliczka wskazująca motocykle,
29) T-23b tabliczka wskazująca samochody ciężarowe, pojazdy specjalne, pojazdy
używane do celów specjalnych, o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej
3,5 t, oraz ciągniki samochodowe,
30) T-23c tabliczka wskazująca ciągniki rolnicze,
31) T-23d tabliczka wskazująca pojazdy silnikowe z przyczepą,
32) T-23e tabliczka wskazująca pojazdy z przyczepą kempingową,
33) T-23f tabliczka wskazująca autobusy,
34) T-23g tabliczka wskazująca trolejbusy,
35) T-23h tabliczka wskazująca pojazdy z materiałami niebezpiecznymi,
36) T-23i tabliczka wskazująca pojazdy z materiałami wybuchowymi lub łatwo
zapalnymi,
37) T-23j tabliczka wskazująca pojazdy z materiałami, które mogą skazić wodę,
38) T-24 tabliczka wskazująca, że pozostawiony pojazd zostanie usunięty na koszt
właściciela,
39) T-25a tabliczka wskazująca początek zakazu postoju lub zatrzymywania,
40) T-25b tabliczka wskazująca kontynuację zakazu postoju lub zatrzymywania,
41) T-25c tabliczka wskazująca odwołanie zakazu postoju lub zatrzymywania,
42) T-26 tabliczka wskazująca, że zakaz postoju lub zatrzymywania dotyczy strony
palcu,
43) T-27 tabliczka wskazująca, że przejście dla pieszych jest szczególnie
uczęszczane przez dzieci,
44) T-28 tabliczka wskazująca, że za przejazd drogą pobierana jest opłata,
45) T-29 tabliczka informująca o miejscach dla pojazdów przewożących lub
kierowanych przez osoby niepełnosprawne mające trudności w poruszaniu się,
46) T-30 tabliczka wskazująca sposób ustawienia pojazdu względem krawędzi
jezdni.
DODATKOWE ZNAKI PIONOWE
Dodatkowe znaki przed przejazdami kolejowymi
1) G-1a "słupek wskaźnikowy z trzema kreskami umieszczany po prawej stronie
jezdni",
2) G-1b "słupek wskaźnikowy z dwiema kreskami umieszczany po prawej stronie
jezdni",
3) G-1c "słupek wskaźnikowy z jedną kreską umieszczany po prawej stronie
jezdni",
4) G-1d "słupek wskaźnikowy z trzema kreskami umieszczany po lewej stronie
jezdni",
5) G-1e "słupek wskaźnikowy z dwiema kreskami umieszczany po lewej stronie
jezdni",
6) G-1f "słupek wskaźnikowy z jedną kreską umieszczany po lewej stronie jezdni",
7) G-2 "sieć pod napięciem",
8) G-3 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym jednotorowym",
9) G-4 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym wielotorowym".
Dodatkowe znaki dla kierujących tramwajami
1) AT-1 "sygnalizacja świetlna",
2) AT-2 "sygnalizacja świetlna wzbudzana",
3) AT-3 "niebezpieczny zjazd",
4) AT-4 "stromy podjazd",
5) AT-5 "ruch kolizyjny",
6) BT-1 "ograniczenie prędkości",
7) BT-2 "koniec ograniczenia prędkości",
8) BT-3 "blokada zwrotnicy",
9) BT-4 "stop - zwrotnica eksploatowana jednostronnie".
Dodatkowe znaki szlaków rowerowych
1) R-1 "szlak rowerowy krajowy",
2) R-1a "początek (koniec) szlaku rowerowego krajowego",
3) R-1b "zmiana kierunku szlaku rowerowego krajowego",
4) R-2 "szlak rowerowy międzynarodowy",
5) R-2a "zmiana kierunku szlaku rowerowego międzynarodowego",
6) R-3 "tablica szlaku rowerowego".
Dodatkowe znaki dla kierujących pojazdami wojskowymi
1) W-1 "klasa obciążenia mostu o ruchu jednokierunkowym",
2) W-2 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym",
3) W-3 "klasa obciążenia mostu o ruchu jednokierunkowym dla pojazdów kołowych i
gąsienicowych",
4) W-4 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym dla pojazdów kołowych",
5) W-5 "klasa obciążenia mostu o ruchu dwukierunkowym dla pojazdów
gąsienicowych",
6) W-6 "szerokość mostu lub środka przeprawowego",
7) W-7 "wysokość skrajni pionowej na moście lub w tunelu".
ZNAKI DROGOWE POZIOME
1) P-1 "linia pojedyncza przerywana",
2) P-2 "linia pojedyncza ciągła",
3) P-3 "linia jednostronnie przekraczalna",
4) P-4 "linia podwójna ciągła",
5) P-5 "linia podwójna przerywana",
6) P-6 "linia ostrzegawcza",
7) P-7a "linia krawędziowa przerywana",
8) P-7b "linia krawędziowa ciągła",
9) P-8a "strzałka kierunkowa na wprost",
10) P-8b "strzałka kierunkowa do skręcania",
11) P-8c "strzałka kierunkowa do zawracania",
12) P-9 "strzałka naprowadzająca",
13) P-10 "przejście dla pieszych",
14) P-11 "przejazd dla rowerzystów",
15) P-12 "linia bezwzględnego zatrzymania - stop",
16) P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów",
17) P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów",
18) P-15 "trójkąt podporządkowania",
19) P-16 "napis stop",
20) P-17 "linia przystankowa",
21) P-18 "stanowisko postojowe",
22) P-19 "linia wyznaczająca pas postojowy",
23) P-20 "koperta",
24) P-21 "powierzchnia wyłączona",
25) P-22 "BUS",
26) P-23 "rower",
27) P-24 "miejsce dla pojazdu osoby niepełnosprawnej",
28) P-25 "próg zwalniający".
SYGNAŁY ŚWIETLNE
Sygnały świetlne dla kierujących i pieszych
1) S-1 sygnalizator z sygnałami do kierowania ruchem,
2) S-2 sygnalizator z sygnałem dopuszczającym warunkowe skręcanie,
3) S-3 sygnalizator kierunkowy,
4) S-4 sygnalizator z sygnałami dla pasów ruchu,
5) S-5 sygnalizator z sygnałami dla pieszych,
6) S-6 sygnalizator z sygnałami dla rowerzystów,
7) S-7 sygnalizator z sygnałem nakazującym opuszczenie pasa ruchu.
Sygnały świetlne dla kierujących pojazdami wykonującymi odpłatny przewóz osób na
regularnych liniach
1) SB sygnalizator z sygnałami dla kierujących autobusami,
2) ST sygnalizator z sygnałami dla tramwajów,
3) STK sygnalizator kierunkowy dla tramwajów,
4) STT-1 sygnał oznaczający zakaz wjazdu tramwaju za sygnalizator,
5) STT-2 sygnał oznaczający zezwolenie na jazdę tramwaju we wskazanym kierunku.
I. ZNAKI DROGOWE PIONOWE
Znaki ostrzegawcze
Ilustracja
Znaki zakazu
Ilustracja
Znaki nakazu
Ilustracja
Znaki informacyjne
Ilustracja
Znaki kierunku i miejscowości
Ilustracja
Znaki uzupełniające
Ilustracja
Tabliczki do znaków drogowych
Ilustracja
II. DODATKOWE ZNAKI PIONOWE
Dodatkowe znaki przed przejazdami kolejowymi
Ilustracja
III. ZNAKI DROGOWE POZIOME
Ilustracja
IV. SYGNAŁY ŚWIETLNE
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
drogach publicznych.
(Dz. U. Nr 59, poz. 623)
Na podstawie art. 40 ust. 7 oraz art. 47 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o
drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r.
Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r.
Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80,
poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz.
33 i Nr 48, poz. 239, z 1995 r. Nr 136, poz. 670, z 1997 r. Nr 101, poz. 631
oraz z 1998 r. Nr 148, poz. 968) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 8:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Dla dróg krajowych i wojewódzkich ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,80
zł za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego.
3. Dla dróg powiatowych i gminnych ustala się stawkę opłaty w wysokości 0,40 zł
za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie zajęcia jezdni drogi krajowej, wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej
opłata, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu o ryczałt za utrudnienia w
ruchu.",
c) skreśla się ust. 8;
2) w § 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i obiektów (części urządzeń lub
obiektów) nie związanych z funkcjonowaniem dróg, z wyjątkiem umieszczonych w
pasie drogowym obiektów handlowych i usługowych oraz reklam, o których mowa w §
10a ust. 1, zarządca drogi pobiera jednorazową opłatę.",
b) w ust. 4 skreśla się wyrazy "oraz za urządzenia telekomunikacyjne", a po
wyrazie "rozporządzenia" stawia się kropkę;
3) w § 10a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za umieszczenie w pasie drogowym obiektów handlowych i usługowych oraz
reklam, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21
marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75,
poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627, z 1997 r. Nr 6,
poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126), zarządca drogi pobiera opłatę odpowiadającą
iloczynowi powierzchni pasa drogowego zajętego przez obiekt handlowy lub
usługowy albo powierzchni reklamy, liczby dni zajęcia pasa drogowego określonych
w zezwoleniu oraz stawki opłat.",
b) skreśla się ust. 2,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Stawka opłaty za 1 m2 powierzchni pasa drogowego zajętego przez rzut poziomy
obiektu handlowego lub usługowego oraz opłaty za 1 m2 powierzchni reklamy wynosi
za każdy dzień zajęcia pasa:
Lp.Rodzaj drógStawki opłat w złotych
obiekty handlowe i usługowereklamy w obszarze zabudowany m
obszar nie zabudowanyobszar zabudowany - miejscowości
powyżej 500 tys. mieszkańcówpowyżej 100 tys. do 500 tys.
mieszkańcówpowyżej 40 tys. do 100 tys. mieszkańcówponiżej 40 tys.
mieszkańców
12345678
1Autostrady i drogi ekspresowe0,500,800,700,600,501,90
2Drogi krajowe0,400,700,600,500,401,50
3Drogi wojewódzkie0,200,400,300,250,201,10
4Drogi powiatowe0,100,250,200,150,100,90
5Drogi gminne0,050,150,100,080,050,60"
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W przypadku umieszczenia w pasie drogowym tablic z hasłami propagującymi
bezpieczeństwo ruchu drogowego, o treści i formie określonej przez zarządcę
drogi w porozumieniu z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Policji, oraz
pod warunkiem, że treści reklamowe inne niż dotyczące bezpieczeństwa ruchu
zajmują mniej niż 10% powierzchni tablicy, ustala się stawkę opłaty 0.";
4) dodaje się § 10b w brzmieniu:
"§ 10b. 1. Stawki opłat, o których mowa w § 8, 10 i 10a, podlegają zmianom
stosownie do kwartalnego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w
stosunku do kwartału poprzedniego, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w
którym wskaźnik ten został ogłoszony przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski».
2. Jeżeli zezwolenie zostało wydane przed ogłoszeniem wskaźnika, o którym mowa w
ust. 1, stawki opłat, o których mowa w § 8, 10 i 10a, nie ulegają przeliczeniu
według nowego wskaźnika.";
5) użyty w § 1, 2, 3, 4, 5, 8, 10, 10a, 11 i 12 w różnych przypadkach wyraz
"zarząd" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "zarządca".
§ 2. 1. Opłaty pobierane:
1) za zajęcie pasa drogowego spowodowane umieszczeniem urządzeń
telekomunikacyjnych lub ich naprawą - wymienione w § 8 ust. 2-6,
2) za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń telekomunikacyjnych - wymienione w
§ 10 ust. 2 i 3
- obniża się o 50%.
2. Przepisy ust. 1 obowiązują do dnia 31 grudnia 1999 r.
§ 3. Do spraw rozpoczętych i nie zakończonych przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 czerwca 1999 r.
w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i
limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1999 r.
(Dz. U. Nr 59, poz. 624)
Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z
1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997
r. Nr 133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016 i
Nr 160, poz. 1059) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rezerwę na zmiany organizacyjne, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 3
lit. a) i c) ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999 r. (Dz. U. Nr
17, poz. 154), rozdysponowuje się następująco:
1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych,
pomniejszonej o kwotę ujętą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 maja 1999
r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków
i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1999 r. (Dz.
U. Nr 49, poz. 487), rozdysponowuje się 674 668 zł,
2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie
dotowanej rozdysponowuje się 219 414 zł.
2. Rozdysponowanie środków i limitów, o których mowa w ust. 1, według
poszczególnych części budżetu i działów klasyfikacji budżetowej, z
uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów i terminu ich uruchomienia, określa
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Kwoty środków i limitów, o których mowa w § 1, zostały, stosownie do art.
27 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1999, przeliczone w związku z włączeniem do
wynagrodzeń części składki na ubezpieczenia społeczne - zgodnie z art. 110 ust.
3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.
U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1999 r. (poz. 624)
CZĘŚCIOWE ROZDYSPONOWANIE REZERWY PRZEZNACZONEJ DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW NA
ZMIANY ORGANIZACYJNE W 1999 R.
WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń w złKalkulacyjna liczba
etatówTermin uruchomienia
1234
1. PAŃSTWOWE JEDNOSTKI BUDŻETOWE674 668
CZĘŚĆ 17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA
dział 91 - Administracja państwowa207 15281 stycznia
16 032 1 marca
CZĘŚĆ 19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 91 - Administracja państwowa97 41071 lipca
CZĘŚĆ 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
dział 91 - Administracja państwowa
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego95 36241 stycznia
7 688 1 marca
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne55 94631 stycznia
2 805 1 marca
CZĘŚĆ 37 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
dział 91 - Administracja państwowa64 61251 lipca
CZĘŚĆ 48 KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa25 43911 stycznia
1 968 1 marca
CZĘŚĆ 59 GŁÓWNY URZĄD MIAR
dział 91 - Administracja państwowa
- jednostki podległe93 79861 stycznia
6 456 1 marca
2. JEDNOSTKI POZABUDŻETOWE NIE DOTOWANE219 414
CZĘŚĆ 37 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
dział 89 - Różna działalność205 929151 stycznia
13 485 1 marca
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu ustalania kar pieniężnych za
naruszanie warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do
ziemi, oraz współczynników różnicujących wysokość kar pieniężnych.
(Dz. U. Nr 59, poz. 625)
Na podstawie art. 130 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo
wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz.
201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr
39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz.
183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998
r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie zasad i
trybu ustalania kar pieniężnych za naruszanie warunków, jakim powinny odpowiadać
ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, oraz współczynników różnicujących
wysokość kar pieniężnych (Dz. U. Nr 79, poz. 400) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 8 w ust. 3 wyrazy "300 zł" zastępuje się wyrazami "500 zł";
2) w § 10:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "1,42 zł" zastępuje się wyrazami "2,84 zł",
- w pkt 2 wyrazy "1,13 zł" zastępuje się wyrazami "2,26 zł",
- w pkt 3 wyrazy "0,85 zł" zastępuje się wyrazami "1,70 zł",
- w pkt 4 wyrazy "0,57 zł" zastępuje się wyrazami "1,14 zł",
- w pkt 5 wyrazy "0,29 zł" zastępuje się wyrazami "0,58 zł",
- w pkt 6 wyrazy "0,05 zł" zastępuje się wyrazami "0,10 zł",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 wyrazy "0,12 zł" zastępuje się wyrazami "0,24 zł",
- w pkt 2 wyrazy "0,10 zł" zastępuje się wyrazami "0,20 zł",
- w pkt 3 wyrazy "0,07 zł" zastępuje się wyrazami "0,14 zł",
- w pkt 4 wyrazy "0,05 zł" zastępuje się wyrazami "0,10 zł",
- w pkt 5 wyrazy "0,02 zł" zastępuje się wyrazami "0,04 zł";
3) w § 11:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "0,03 zł" zastępuje się wyrazami "0,06 zł",
- w pkt 2 wyrazy "0,57 zł" zastępuje się wyrazami "1,14 zł",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 wyrazy "0,01 zł" zastępuje się wyrazami "0,02 zł",
- w pkt 2 wyrazy "0,14 zł" zastępuje się wyrazami "0,28 zł";
4) w § 12:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "0,57 zł" zastępuje się wyrazami "1,14 zł",
- w pkt 2 wyrazy "1,14 zł" zastępuje się wyrazami "2,28 zł",
- w pkt 3 wyrazy "2,30 zł" zastępuje się wyrazami "4,60 zł",
- w pkt 4 wyrazy "4,60 zł" zastępuje się wyrazami "9,20 zł",
b) w ust. 2 wyrazy "0,14 zł" zastępuje się wyrazami "0,28 zł";
5) w § 13 w ust. 1 wyrazy "2,84 zł" zastępuje się wyrazami "5,68 zł".
§ 2. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
stosuje się stawki kar w dotychczasowej wysokości.
§ 3. W przypadku gdy stwierdzone naruszenie warunków, jakim powinny odpowiadać
ścieki, nie ustało do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z dniem
tym organ ustala, w drodze decyzji, nowy wymiar kary pieniężnej dobowej,
stosując stawki kar określone w niniejszym rozporządzeniu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego.
(Dz. U. Nr 59, poz. 626)
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji
Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada
1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 138, poz.
641, z 1998 r. Nr 100, poz. 641 i z 1999 r. Nr 12, poz. 99) w § 23 w ust. 2 pkt
1 otrzymuje brzmienie:
"1) od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia - pszenicy i żyta,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 kwietnia 1999 r.
w sprawie udzielania kredytu na warunkach preferencyjnych dla gminy górniczej na
finansowanie inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy.
(Dz. U. Nr 59, poz. 627)
Na podstawie art. 39 ust. 7 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu
górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej
oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz.
1112) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady i tryb udzielania, spłacania oraz stosowania karencji i
umarzania kredytu dla gminy górniczej,
2) warunki i tryb rozliczeń z tytułu dopłat do tego kredytu,
3) zasady zawarcia umowy między Bankiem Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej
"Bankiem", a Ministrem Gospodarki.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 26 listopada 1998 r. o
dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki
rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr
162, poz. 1112),
2) gminie górniczej - rozumie się przez to gminę określoną w art. 2 pkt 9
ustawy,
3) kredycie - rozumie się przez to udzielany na warunkach preferencyjnych kredyt
na finansowanie inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy.
§ 3. Kredyt może być udzielony gminie górniczej, jeżeli:
1) zapewni ona sfinansowanie ze środków własnych co najmniej 25% wartości
kosztorysowej inwestycji wspierającej tworzenie nowych miejsc pracy,
2) uzyska pozytywną opinię Ministra Gospodarki o przyjętym przez radę gminy
górniczej programie aktywizacji gospodarczej, określającym zadania mające na
celu tworzenie nowych miejsc pracy,
3) zapewni zabezpieczenie spłaty kredytu wraz z odsetkami.
§ 4. 1. Kredyt może być udzielony przez Bank do wysokości 75% wartości
kosztorysowej inwestycji, o której mowa w § 3 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 2,
jednak w kwocie nie wyższej niż 5 mln zł.
2. Na wniosek gminy górniczej, która zapewni udział własny w sfinansowaniu
inwestycji w wysokości wyższej niż określona w § 3 pkt 1, po uzyskaniu
pozytywnej opinii Banku oraz właściwego wojewody, Minister Gospodarki może
wyrazić zgodę na udzielenie kredytu do wysokości 7 mln zł.
§ 5. Stopa oprocentowania kredytu jest zmienna i jest ustalana w stosunku
rocznym w wysokości 70% stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ogłaszanej
przez Radę Polityki Pieniężnej.
§ 6. 1. Kredyt jest udzielany na wniosek gminy górniczej składany w Banku.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) pozytywnie zaopiniowany przez Ministra Gospodarki program aktywizacji
gospodarczej gminy górniczej, uwzględniający inwestycję określoną we wniosku,
2) opinię właściwej regionalnej izby obrachunkowej, stwierdzającą zdolność gminy
ubiegającej się o kredyt do jego spłaty,
3) informacje o zakresie rzeczowym i efektach inwestycji dla tworzenia nowych
miejsc pracy,
4) zbiorcze zestawienie kosztów,
5) harmonogram realizacji inwestycji,
6) inne dokumenty wymagane przez Bank.
3. Bank w terminie do 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu
dokonuje oceny wniosku pod względem formalnym. Wniosek spełniający wymogi
formalne, o których mowa w ust. 2, podlega rejestracji w Banku z dniem jego
wpływu.
4. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust.
2, Bank wzywa gminę górniczą do jego uzupełnienia w terminie nie dłuższym niż 14
dni od dnia otrzymania wezwania; wniosek taki podlega rejestracji z dniem jego
uzupełnienia. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie powoduje
pozostawienie go bez rozpatrzenia.
§ 7. 1. Zarejestrowane wnioski podlegają ocenie Banku, w kolejności ich
zarejestrowania, w zakresie:
1) spełnienia warunków, o których mowa w § 3 pkt 1,
2) zdolności gminy do spłaty kredytu wraz z odsetkami, niezależnie od opinii, o
której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2.
2. W terminie 30 dni od dnia zarejestrowania wniosku Bank na podstawie oceny, o
której mowa w ust. 1, podejmuje decyzję o udzieleniu kredytu i określa, z
uwzględnieniem § 4, 5 i 8 ust. 2-4, warunki jego uruchomienia i spłaty bądź
odmawia udzielenia kredytu. O odmowie udzielenia kredytu i jej przyczynach Bank
niezwłocznie powiadamia gminę górniczą.
3. Uruchomienie kredytu lub jego pierwszej transzy następuje po udokumentowaniu
zaangażowania środków własnych gminy górniczej, o których mowa w § 3 pkt 1.
§ 8. 1. Termin spłaty kredytu określa umowa kredytu.
2. Kredyt jest spłacany w miesięcznych ratach.
3. Na wniosek gminy górniczej Bank może odroczyć spłatę kredytu na okres nie
dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia uruchomienia kredytu lub jego pierwszej
transzy.
4. Odsetki naliczone za okres, o którym mowa w ust. 3, są dopisywane do stanu
zadłużenia na ostatni dzień każdego miesiąca.
5. Po zrealizowaniu 50% wartości kosztorysowej inwestycji, o której mowa w § 3
pkt 1, gmina górnicza zawiadamia o tym Ministra Gospodarki.
6. Minister Gospodarki, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, ocenia stopień realizacji inwestycji.
7. O pozytywnej ocenie, o której mowa w ust. 6, Minister Gospodarki powiadamia
niezwłocznie gminę górniczą oraz Bank.
§ 9. 1. Na wniosek gminy górniczej, na podstawie pozytywnej oceny, o której mowa
w § 8 ust. 6, Bank może umorzyć 10% kwoty przyznanego kredytu, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Gmina górnicza zlokalizowana na terenie powiatu, w którym stopa bezrobocia w
dniu złożenia wniosku przekracza wskaźnik 1,4 średniej krajowej stopy
bezrobocia, może ubiegać się o umorzenie 20% kwoty przyznanego kredytu, po
uzyskaniu pozytywnej oceny, o której mowa w § 8 ust. 6.
§ 10. Bank przesyła Ministrowi Gospodarki w terminach ustalonych w umowie, o
której mowa w § 12:
1) miesięczne rozliczenia z tytułu:
a) kwot dopłat do oprocentowania kredytu,
b) kwot umorzenia części kredytów,
c) podlegających zwrotowi do budżetu państwa zrealizowanych dopłat do
oprocentowania lub umorzonych kwot kredytów wykorzystanych niezgodnie z
przeznaczeniem,
2) kwartalne informacje o stanie zadłużenia gmin górniczych z tytułu udzielonych
kredytów.
§ 11. W przypadku zwrotu kredytu wykorzystanego niezgodnie z przeznaczeniem
kwota stanowiąca równowartość zrealizowanych dopłat do oprocentowania, o których
mowa w § 13 ust. 1, od zwróconej kwoty kredytu lub umorzona kwota kredytu, o
której mowa w § 9, podlegają niezwłocznemu przekazaniu do budżetu państwa wraz z
odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczonymi od
dnia realizacji dopłat lub umorzenia kredytu do dnia ich zwrotu.
§ 12. 1. Umowa między Ministrem Gospodarki a Bankiem jest zawierana na okres od
dnia jej podpisania do dnia 31 grudnia 2002 r., z uwzględnieniem ust. 2.
2. Kwotę środków przeznaczonych w danym roku na dopłaty do oprocentowania i
umorzenia, należne Bankowi z tytułu kredytów udzielonych w danym roku i w latach
poprzednich, ustala się corocznie w formie aneksu do umowy, o której mowa w ust.
1.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna być zawarta w terminie 21 dni od dnia
wejścia w życie rozporządzenia.
§ 13. 1. Do dnia 31 grudnia 2002 r. ze środków budżetu państwa pokrywane są:
1) dopłaty do oprocentowania kredytu,
2) umorzenia części kredytów, o których mowa w § 9.
2. Kwota dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, odpowiada części oprocentowania
należnego Bankowi, stanowiącej różnicę pomiędzy stopą oprocentowania kredytu
określoną w § 5 a stopą procentową kredytu lombardowego ogłaszaną przez Radę
Polityki Pieniężnej.
3. Minister Gospodarki przekazuje Bankowi środki na pokrycie należności z
tytułów, o których mowa w ust. 1, w terminach miesięcznych.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad, wysokości i trybu przyznawania
dodatku skarbowego niektórym pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli
skarbowej.
(Dz. U. Nr 59, poz. 628)
Na podstawie art. 40 ust. 1b ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie
zasad, wysokości i trybu przyznawania dodatku skarbowego niektórym pracownikom
jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 62, poz. 391) w § 2 ust.
1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kwotowe stawki dodatku skarbowego ustala się w wysokości:
1123,02 zł
2do 246,03 zł
3do 369,05 zł
4do 492,07 zł
5do 615,08 zł"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 25 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących
księgi wieczyste.
(Dz. U. Nr 59, poz. 629)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr
115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499, z 1997 r.
Nr 117, poz. 752, Nr 137, poz. 926 i Nr 140, poz. 940 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668), a także art. 15 § 3 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. -
Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz.
355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz.
406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr
106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr
133, poz. 882, z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118
i 1125 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 180) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 grudnia 1998 r. w
sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste (Dz. U. Nr
166, poz. 1258) w § 2 w pkt 11 lit. w) otrzymuje brzmienie:
"w) Sąd Rejonowy w Zawierciu - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar
właściwości tego sądu:
- Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Poręba i Zawiercie oraz gmin: Łazy i
Ogrodzieniec,
- Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Siewierzu dla gmin:
Siewierz i Mierzęcice;".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 25 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów apelacyjnych, sądów
okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 59, poz. 630)
Na podstawie art. 15 § 2, art. 16 § 3 i 4 oraz art. 18 ustawy z dnia 20 czerwca
1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr
77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr
81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz.
604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782
i Nr 133, poz. 882, z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz.
1118 i 1125 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 180) oraz art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 26
stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121,
poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 grudnia 1998 r. w
sprawie utworzenia sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz
ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 166, poz. 1253)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Sąd Apelacyjny w Katowicach - obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych
w Bielsku-Białej, Częstochowie, Gliwicach i Katowicach,";
2) w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Katowicach:
a) Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej - obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w: Bielsku-Białej, Cieszynie, Oświęcimiu, Suchej Beskidzkiej,
Wadowicach i Żywcu,
b) Sąd Okręgowy w Częstochowie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych
w: Częstochowie, Lublińcu, Myszkowie i Oleśnie,
c) Sąd Okręgowy w Gliwicach - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w:
Bytomiu, Gliwicach, Rudzie Śląskiej, Tarnowskich Górach i Zabrzu,
d) Sąd Okręgowy w Katowicach z Ośrodkiem Zamiejscowym w Rybniku i Wydziałem
Zamiejscowym w Wodzisławiu Śląskim - obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w: Będzinie, Chorzowie, Chrzanowie, Dąbrowie Górniczej,
Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie, Katowicach, Mikołowie, Mysłowicach, Olkuszu,
Pszczynie, Raciborzu, Rybniku, Sosnowcu, Tychach, Wodzisławiu Śląskim i
Zawierciu;"
3) w § 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W Sądzie Okręgowym w Katowicach tworzy się Wydział Zamiejscowy z siedzibą w
Wodzisławiu Śląskim do rozpoznawania w pierwszej i drugiej instancji spraw
karnych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Jastrzębiu-Zdroju, Raciborzu,
Rybniku i Wodzisławiu Śląskim.";
4) w § 4:
- po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Gliwicach:
a) Sąd Rejonowy w Bytomiu - dla miast: Bytom i Radzionków,
b) Sąd Rejonowy w Gliwicach - dla miast: Gliwice, Knurów i Pyskowice oraz gmin:
Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek i
Wielowieś,
c) Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej - dla miasta Ruda Śląska,
d) Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie, Piekary
Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec,
Tworóg i Zbrosławice,
e) Sąd Rejonowy w Zabrzu - dla miasta Zabrze,";
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Katowicach:
a) Sąd Rejonowy w Będzinie - dla miast: Będzin, Czeladź i Wojkowice oraz gmin:
Bobrowniki i Psary,
b) Sąd Rejonowy w Chorzowie - dla miast: Chorzów i Świętochłowice,
c) Sąd Rejonowy w Chrzanowie - dla gmin: Babice, Chrzanów, Libiąż i Trzebinia,
d) Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej - dla miast: Dąbrowa Górnicza i Sławków,
e) Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju - dla miasta Jastrzębie-Zdrój oraz gmin:
Pawłowice i Zebrzydowice,
f) Sąd Rejonowy w Jaworznie - dla miasta Jaworzno,
g) Sąd Rejonowy w Katowicach - dla miast: Katowice i Siemianowice Śląskie,
h) Sąd Rejonowy w Mikołowie - dla miast: Łaziska Górne, Mikołów i Orzesze oraz
gminy Wyry,
i) Sąd Rejonowy w Mysłowicach - dla miast: Imielin i Mysłowice oraz gminy Chełm
Śląski,
j) Sąd Rejonowy w Olkuszu - dla miasta Bukowno oraz gmin: Bolesław, Klucze,
Olkusz, Pilica, Wolbrom i Żarnowiec,
k) Sąd Rejonowy w Pszczynie - dla gmin: Bestwina, Brzeszcze,
Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pszczyna i Suszec,
l) Sąd Rejonowy w Raciborzu - dla miasta Racibórz oraz gmin: Krzanowice,
Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie i Rudnik,
ł) Sąd Rejonowy w Rybniku - dla miast: Rybnik i Żory oraz gmin:
Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski i Świerklany,
m) Sąd Rejonowy w Sosnowcu - dla miasta Sosnowiec,
n) Sąd Rejonowy w Tychach - dla miast: Bieruń, Lędziny i Tychy oraz gmin:
Bojszowy i Kobiór,
o) Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim - dla miast: Pszów, Radlin, Rydułtowy i
Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice i Mszana,
p) Sąd Rejonowy w Zawierciu - dla miast: Poręba i Zawiercie oraz gmin: Łazy,
Mierzęcice, Ogrodzieniec i Siewierz,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2000 r., z wyjątkiem § 1
pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 21 czerwca 1999 r.
w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego
podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu
postępowania w tych sprawach.
(Dz. U. Nr 59, poz. 631)
Na podstawie art. 65 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) sposoby zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania
imprez na drogach powodujących utrudnienia w ruchu lub wymagających konieczności
korzystania z drogi w sposób szczególny, zwanych dalej "imprezami",
2) warunki odbywania imprez,
3) tryb postępowania przy organizowaniu imprez.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o organizatorze imprezy - rozumie się
przez to osobę prawną, osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną nie
posiadającą osobowości prawnej, organizującą imprezę.
§ 2. 1. Organizator imprezy zapewnia bezpieczeństwo i porządek podczas jej
trwania:
1) za pomocą własnej, oznakowanej służby porządkowej,
2) poprzez użycie środków technicznych, a w szczególności:
a) znaków lub tablic ostrzegawczych i informacyjnych,
b) lin, taśm, wstęg lub innych urządzeń służących do oznaczenia trasy lub
miejsca imprezy,
c) barier, płotków, przegród i innych tego typu urządzeń.
2. Policja zapewnia bezpieczeństwo i porządek w czasie imprezy:
1) wystawiając posterunki kierowania i blokady ruchu,
2) pilotując, w razie potrzeby, przejazd lub przejście uczestników imprezy.
§ 3. Organizator imprezy zobowiązany jest wypełnić w szczególności następujące
warunki zapewniające bezpieczeństwo i porządek publiczny podczas trwania
imprezy:
1) współdziałać w Policją:
a) uzgadniając przebieg trasy lub miejsca imprezy,
b) stosując jej polecenia dotyczące prawidłowego zabezpieczenia imprezy,
c) dokonując wspólnego objazdu trasy lub miejsca imprezy,
2) sporządzić plan określający sposoby zapewnienia bezpieczeństwa i porządku
publicznego podczas imprezy na terenie poszczególnych województw, obejmujący:
a) listę osób wchodzących w skład służby porządkowej organizatora, ich
rozmieszczenie oraz elementy wyróżniające te osoby,
b) pisemną instrukcję określającą zadania służb porządkowych,
c) rodzaje i ilość środków technicznych oraz miejsce ich rozlokowania,
d) rodzaje, zakres i sposób zabezpieczenia ratowniczego imprezy, w uzgodnieniu z
właściwym komendantem powiatowym Państwowej Straży Pożarnej oraz innymi służbami
ratowniczymi,
e) sposób oznaczenia miejsc niebezpiecznych dla uczestników imprezy,
f) oznakowanie pojazdów uczestniczących i towarzyszących imprezie,
g) rodzaje zezwoleń umożliwiających poruszanie się osób lub pojazdów w miejscach
wyłączonych z ruchu publicznego,
h) organizację łączności bezprzewodowej pomiędzy organizatorem imprezy a Policją
w trakcie trwania imprezy,
i) sposób informowania społeczeństwa o ograniczeniach w ruchu drogowym
spowodowanych imprezą - przed imprezą i w trakcie jej trwania,
3) ustalać z Policją terminy wspólnych spotkań, organizowanych w celu
uzgodnienia spraw związanych z zabezpieczeniem imprezy,
4) zapewnić realizację planu, o którym mowa w pkt 2,
5) powiadomić właściwego miejscowo komendanta jednostki organizacyjnej
Żandarmerii Wojskowej w przypadku przeprowadzania imprezy na drogach
przebiegających lub przylegających do terenów będących w zarządzie jednostek
organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych, dla których
organem założycielskim jest minister właściwy do spraw obrony narodowej,
6) uzgodnić z zarządcą drogi, a w przypadku płatnych dróg krajowych - również z
Agencją Budowy i Eksploatacji Autostrad, obszar wykorzystania pasa drogowego
oraz sposób przywrócenia go do stanu poprzedniego,
7) powiadomić przedsiębiorstwa komunikacji publicznej o przewidywanym czasie
występowania utrudnień w ruchu drogowym,
8) zapewnić uczestnikom imprezy pomoc medyczną,
9) na polecenie organu zarządzającego ruchem na drodze opracować projekt
organizacji ruchu,
10) uzyskać - jeżeli jest to niezbędne - od innych podmiotów, niż wymienione w
pkt 1, 5, 6, 7 i 9, pomoc w zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego
podczas imprezy,
11) udzielać dokładnych informacji dotyczących imprezy, na żądanie Policji lub
innych podmiotów wymienionych w pkt 5, 6, 7, 9 i 10, jeżeli są niezbędne do
realizacji ich zadań w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego,
12) współpracować ze środkami masowego przekazu w celu przekazywania informacji
o utrudnieniach ruchu wynikających z planowanej imprezy.
§ 4. 1. Policja zobowiązana jest wypełnić w szczególności następujące warunki
zapewniające bezpieczeństwo i porządek publiczny podczas trwania imprezy:
1) w czasie przygotowania imprezy:
a) dokonać szczegółowego i wszechstronnego zapoznania się z planowaną imprezą na
podstawie uzyskanych od organizatora informacji o rodzaju, miejscu lub trasie i
czasie przeprowadzenia imprezy, liczbie uczestników, widzów, osób wchodzących w
skład służby porządkowej i przedstawicieli organizatora oraz ilości i rodzaju
pojazdów uczestniczących w imprezie,
b) zapoznać się z treścią przepisów dotyczących planowanej imprezy oraz
regulaminem jej przeprowadzenia,
c) zapoznać się z przygotowanym przez organizatora imprezy planem, o którym mowa
w § 3 pkt 2,
d) ustalić, wspólnie z organizatorem imprezy, miejsca niebezpieczne, które
wymagać będą szczególnego nadzoru oraz zabezpieczenia,
e) uzgodnić z organizatorem imprezy system oznakowania pojazdów uczestniczących
i towarzyszących imprezie,
f) uzgodnić z organizatorem imprezy system zezwoleń umożliwiających poruszanie
się osób lub pojazdów w miejscach wyłączonych z ruchu publicznego,
g) uzyskać od organizatora imprezy informacje o jego przedsięwzięciach w
zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i porządku podczas imprezy,
h) dokonać, wspólnie z organizatorem imprezy, objazdu trasy imprezy w celu
ustalenia wszystkich istotnych elementów zabezpieczenia,
i) opracować własny plan zabezpieczenia imprezy,
2) w czasie trwania imprezy:
a) egzekwować od organizatora imprezy wykonanie obowiązków wynikających z
zezwolenia,
b) zapewnić zabezpieczenie trasy lub miejsc, które mogą stwarzać zagrożenie
bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
c) zorganizować objazdy wynikające w przeprowadzanej imprezy na drodze,
d) zapewnić realizację planu, o którym mowa w pkt 1 lit. i),
3) po zakończeniu imprezy przywrócić płynność ruchu na drodze.
2. Inne podmioty uczestniczące w zapewnieniu bezpieczeństwa uczestników ruchu i
porządku ruchu na drogach podczas trwania imprez realizują swoje zadania na
zasadach i w trybie określonych w przepisach regulujących działalność tych
organów.
§ 5. 1. Organizator imprezy składa pisemny wniosek o wydanie zezwolenia na
odbycie imprezy co najmniej na:
1) 60 dni przed planowanym rozpoczęciem imprezy, gdy ma się ona odbyć na drodze
krajowej lub wojewódzkiej,
2) 30 dni przed planowanym rozpoczęciem imprezy, gdy ma się ona odbyć na drodze
powiatowej lub gminnej.
2. Organizator imprezy powinien przesłać w terminach określonych w ust. 1 kopię
wniosku wraz z wymaganymi dokumentami do:
1) Komendanta Głównego Policji, jeżeli impreza ma odbyć się na drodze krajowej
lub jeżeli impreza odbywa się na obszarze większym niż jedno województwo,
2) właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia imprezy komendanta wojewódzkiego
Policji - w pozostałych przypadkach.
§ 6. Wniosek powinien zwierać w szczególności:
1) imię, nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedzibę organizatora
imprezy,
2) rodzaj i nazwę imprezy,
3) miejsce i datę rozpoczęcia, przebiegu oraz zakończenia imprezy,
4) przewidywaną liczbę uczestników imprezy,
5) wykaz osób reprezentujących organizatora w sprawach zabezpieczenia trasy lub
miejsca imprezy, na terenie poszczególnych województw,
6) podpis organizatora lub jego przedstawiciela.
§ 7. Do wniosku należy dołączyć:
1) szczegółowy regulamin imprezy określający między innymi zasady zachowania się
uczestników imprezy istotne dla bezpieczeństwa ruchu drogowego,
2) wykaz osób odpowiedzialnych za prawidłowy przebieg i zabezpieczenie imprezy
na terenie poszczególnych województw oraz w miejscach rozpoczęcia i zakończenia
każdego odcinka, a także w miejscach wymagających szczególnego zabezpieczenia,
3) program imprezy, szczegółowy opis trasy z podaniem odległości pomiędzy
poszczególnymi jej odcinkami oraz określony w minutach i kilometrach program
przejazdu lub przejścia uczestników przez poszczególne miejscowości i granice
województw,
4) plan zabezpieczenia trasy lub miejsca określony w § 3 pkt 2,
5) zobowiązanie organizatora do przywrócenia do pierwotnego stanu pasa drogowego
na trasie przejazdu, przejścia lub miejsca pobytu uczestników imprezy, a w
przypadku uszkodzenia pasa drogowego lub urządzeń drogowych - do ich
bezzwłocznego naprawienia lub pokrycia kosztów tych napraw.
§ 8. 1. Organ wydający zezwolenie niezwłocznie po otrzymaniu wniosku, o którym
mowa w § 5 ust. 1, zwraca się pisemnie do Komendanta Głównego Policji lub
komendanta wojewódzkiego Policji o jego zaopiniowanie.
2. Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji wydają opinię nie
później niż na:
1) 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku, gdy dotyczy on imprezy odbywającej się na
drodze krajowej lub wojewódzkiej,
2) 7 dni od dnia wpłynięcia wniosku, gdy dotyczy on imprezy odbywającej się na
drodze gminnej lub powiatowej.
§ 9. 1. Zezwolenie lub odmowa wydania zezwolenia powinny być wydane co najmniej
na 14 dni przed planowanym terminem imprezy.
2. Organ wydający zezwolenie lub opiniujący wniosek o zezwolenie może żądać od
organizatora imprezy spełnienia dodatkowych warunków mających wpływ na
zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas przebiegu imprezy.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1993
r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku
publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania, trybu
postępowania i organów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 73, poz. 345 i z
1994 r. Nr 82, poz. 380).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 czerwca 1999 r.
w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów.
(Dz. U. Nr 59, poz. 632)
Na podstawie art. 72 ust. 3 i art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997
r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160,
poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają:
1) warunki i tryb rejestracji pojazdów, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy,
zwanych dalej "pojazdami",
2) wzory dowodu rejestracyjnego i pozwolenia czasowego,
3) wzory tablic rejestracyjnych oraz innych tablic i oznaczeń, w które
zaopatruje się pojazd, a także ich opis,
4) dodatkowe dokumenty, na których podstawie rejestruje się pojazd,
5) zwolnienia z obowiązku przedstawienia niektórych dokumentów, o których mowa w
art. 72 ust. 1 ustawy.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872),
2) organie rejestrującym - rozumie się przez to odpowiednio starostę lub
Wojewodę Mazowieckiego,
3) właścicielu pojazdu - rozumie się przez to odpowiednio właściciela pojazdu,
podmiot, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy, oraz podmiot, któremu powierzono
pojazd w trybie określonym w art. 73 ust. 5 ustawy,
4) dowodzie odprawy celnej przywozowej - rozumie się przez to dokument określony
przepisami prawa celnego potwierdzający spełnienie formalności celnych.
Rozdział 2
Rejestracja pojazdów
§ 2. 1. W celu rejestracji pojazdu właściciel pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2-10
oraz § 3 i 4, składa wniosek w organie rejestrującym i dołącza do wniosku
następujące dokumenty:
1) dowód własności pojazdu,
2) dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany,
3) kartę pojazdu, jeżeli była wydana,
oraz oddaje tablice rejestracyjne, jeżeli pojazd był zarejestrowany na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Obowiązek oddania dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych, o których
mowa w ust. 1, nie dotyczy zarejestrowanego pojazdu podmiotów określonych w art.
73 ust. 3 ustawy.
3. Przepisu ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do pojazdu nabytego na licytacji
publicznej lub od podmiotu wykonującego orzeczenie o przepadku pojazdu na rzecz
Skarbu Państwa, jeżeli na dowodzie własności pojazdu została umieszczona przez
ten podmiot adnotacja określająca, że wraz ze sprzedanym pojazdem nie został
przekazany dowód rejestracyjny pojazdu i karta pojazdu, jeżeli była wydana.
4. W przypadku gdy dane odnoszące się do zbywcy pojazdu zawarte w dowodzie
własności pojazdu są niezgodne z danymi zawartymi w dowodzie rejestracyjnym i
karcie pojazdu, jeżeli była wydana, do wniosku o rejestrację dołącza się
dokument (dokumenty) potwierdzający fakt przeniesienia prawa własności pojazdu.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do pojazdów sprowadzonych z zagranicy, o
których mowa w § 3 ust. 1 i 2, w przypadku gdy przeniesienie prawa własności
pojazdu nastąpiło za granicą.
6. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji nowego pojazdu zakupionego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściciel pojazdu do wniosku o rejestrację
dołącza wyciąg ze świadectwa homologacji albo odpis decyzji zwalniającej pojazd
z homologacji, na których podstawie organ rejestrujący wpisuje dane techniczne
pojazdu. Wymóg ten nie dotyczy pojazdu zabytkowego, pojazdu zbudowanego przy
wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji własnej, którego markę
określa się jako "SAM", pojazdu Służby Więziennej oraz pojazdu straży pożarnej.
7. Jeżeli wymagane jest badanie stanu technicznego pojazdu, właściciel pojazdu
do wniosku o rejestrację dołącza zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania
technicznego pojazdu.
8. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu zabytkowego
właściciel pojazdu dodatkowo dołącza do wniosku:
1) uwierzytelnioną kopię decyzji w sprawie wpisania pojazdu, jako dobra kultury,
do rejestru zabytków lub dokument potwierdzający ujęcie pojazdu w centralnej
ewidencji dóbr kultury,
2) zaświadczenie z przeprowadzonego badania co do zgodności z warunkami
technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz protokół z oceny
stanu technicznego pojazdu zabytkowego.
9. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu, którego markę
określa się jako "SAM", właściciel pojazdu dołącza do wniosku:
1) dowód własności silnika,
2) dowód rejestracyjny pojazdu lub kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu
uwierzytelnioną przez organ rejestrujący, który go wydał, jeżeli silnik pochodzi
z pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) oświadczenie złożone pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych
zeznań, że jest właścicielem pozostałych zespołów i części służących do
zbudowania tego pojazdu,
4) zaświadczenie z przeprowadzonego badania co do zgodności z warunkami
technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz dokument
identyfikacyjny pojazdu marki "SAM".
Przepisy ust. 3-5 i 10 oraz § 3 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
10. W przypadku zgłoszenia do rejestracji pojazdu, który nie posiada nadanych i
nabitych fabrycznie przez producenta numerów nadwozia, podwozia (ramy), silnika
lub nie posiada tabliczki znamionowej, właściciel pojazdu dołącza do wniosku o
rejestrację zaświadczenie, o którym mowa w § 28 ust. 2.
§ 3. 1. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z
zagranicy, jego właściciel dołącza do wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
następujące dokumenty:
1) dowód własności pojazdu,
2) dowód rejestracyjny pojazdu lub dokument potwierdzający zarejestrowanie
pojazdu albo jego wyrejestrowanie, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą,
3) dowód odprawy celnej przywozowej,
4) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu.
2. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z
zagranicy przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie
obrotu pojazdami, właściciel pojazdu dołącza do wniosku:
1) dowód własności pojazdu z umieszczoną na nim przez tego przedsiębiorcę
adnotacją określającą datę i numer dowodu odprawy celnej przywozowej oraz organ
celny, który jej dokonał,
2) dowód rejestracyjny pojazdu lub dokument potwierdzający zarejestrowanie
pojazdu albo jego wyrejestrowanie, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą,
3) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu.
3. W przypadku powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną
podmiotowi polskiemu, do wniosku o rejestrację dołącza się:
1) dokument, na którego podstawie nastąpiło powierzenie pojazdu,
2) dowód rejestracyjny pojazdu lub dokument potwierdzający zarejestrowanie
pojazdu albo jego wyrejestrowanie, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą,
3) dowód odprawy celnej przywozowej,
4) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu.
§ 4. 1. W przypadku gdy dowodem własności jest prawomocne orzeczenie sądu
ustalające prawo własności pojazdu oraz gdy pojazd ma numery nadane i nabite
fabrycznie przez producenta, rejestracji dokonuje się, z zastrzeżeniem ust. 2,
tylko na podstawie tego orzeczenia i zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania
technicznego pojazdu.
2. W przypadku gdy dowodem własności jest prawomocne orzeczenie sądu
stwierdzające nabycie spadku, właściciel pojazdu dodatkowo dołącza do wniosku o
rejestrację dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i 3, oraz oddaje
tablice rejestracyjne, jeżeli pojazd był zarejestrowany na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku gdy właściciel nie posiada dokumentów, o których mowa w ust. 2,
składa on stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za składanie
fałszywych zeznań.
§ 5. Dokumenty sporządzone w języku obcym dołącza się do wniosku o rejestrację
wraz z ich tłumaczeniem na język polski przez tłumacza przysięgłego.
§ 6. 1. Dowodem własności pojazdu lub jego pojedynczych zespołów jest w
szczególności jeden z następujących dokumentów:
1) umowa sprzedaży,
2) umowa zamiany,
3) umowa darowizny,
4) umowa dożywocia,
5) faktura VAT lub rachunek uproszczony,
6) prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.
2. Dowód własności pojazdu dołącza się do wniosku o rejestrację wraz z dowodem
uiszczenia opłaty skarbowej lub z adnotacją właściwego urzędu skarbowego
zamieszczoną w dowodzie własności o zwolnieniu z tej opłaty.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy dowodów własności:
1) sporządzonych za granicą,
2) wystawionych przez przedsiębiorców, którzy uiszczają podatek od towarów i
usług z tytułu sprzedaży pojazdów lub ich pojedynczych zespołów albo na
podstawie odrębnych przepisów korzystają ze zwolnienia od tego podatku.
4. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do dokumentu (dokumentów)
potwierdzającego fakt przeniesienia prawa własności, o którym mowa w § 2 ust. 4.
§ 7. 1. Organ rejestrujący wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3:
1) dowód rejestracyjny według wzoru, o którym mowa w załączniku nr 2 do
rozporządzenia,
2) tablice (tablicę) rejestracyjne spełniające warunki określone w rozdziale 3
rozporządzenia.
2. W przypadkach określonych w art. 74 ustawy organ rejestrujący wydaje:
1) pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe badawcze w celu umożliwienia
przeprowadzenia badań homologacyjnych, badań i prób pojazdów, ich części albo
elementów wyposażenia przez producenta lub upoważnioną jednostkę badawczą,
według wzorów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
2) tymczasowe tablice (tablicę) rejestracyjne, zwane dalej "tablicami (tablicą)
tymczasowymi" w tym tymczasowe tablice (tablicę) badawcze, zwane dalej
"tablicami (tablicą) badawczymi", spełniające warunki, o których mowa w
rozdziale 3 rozporządzenia.
3. W przypadku rejestracji pojazdu wskutek zmiany właściciela pojazdu lub zmiany
miejsca zamieszkania właściciela pojazdu nie powodującej zmiany właściwości
miejscowej organu rejestrującego, organ rejestrujący wydaje dowód rejestracyjny,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
§ 8. Organ rejestrujący, przed wydaniem dokumentów, o których mowa w § 7,
wyznaczone strony tych dokumentów, według załącznika nr 2 i 3 do rozporządzenia,
pokrywa specjalną folią stanowiącą wraz z blankietem komplet.
§ 9. Jeżeli w dokumentach przedstawionych przy wniosku o rejestrację pojazdu
zawarte są zastrzeżenia wynikające z prawa celnego, organ rejestrujący jest
obowiązany zamieścić te zastrzeżenia w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub w
pozwoleniu czasowym.
§ 10. 1. W przypadku utraty dowodu rejestracyjnego pojazdu organ rejestrujący na
wniosek właściciela pojazdu wydaje wtórnik dowodu rejestracyjnego po:
1) przedstawieniu karty pojazdu, jeżeli była wydana,
2) złożeniu przez właściciela stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością
karną za składanie fałszywych zeznań,
3) przedstawieniu wyciągu z rejestru badań technicznych pojazdów prowadzonego
przez stację kontroli pojazdów, określającego termin następnego badania
technicznego pojazdu.
2. W przypadku zniszczenia dowodu rejestracyjnego pojazdu w stopniu powodującym
jego nieczytelność, organ rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu wydaje
wtórnik dowodu rejestracyjnego po:
1) oddaniu dotychczasowego dowodu rejestracyjnego,
2) przedstawieniu karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) przedstawieniu wyciągu z rejestru badań technicznych pojazdów, prowadzonego
przez stację kontroli pojazdów, jeżeli termin następnych badań technicznych
pojazdu nie jest możliwy do odczytania z dowodu rejestracyjnego.
3. Przepisów ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy
organ rejestrujący posiada informacje o terminie następnych badań technicznych
pojazdu.
§ 11. W przypadku utraty dowodu rejestracyjnego przed ponownym zarejestrowaniem
pojazdu właściciel pojazdu dołącza do wniosku:
1) dokumenty wymagane do rejestracji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i 3,
oraz oddaje tablice rejestracyjne, jeżeli pojazd był zarejestrowany na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) zaświadczenie Policji potwierdzające zgłoszenie utraty dowodu
rejestracyjnego,
3) pisemną informację wskazującą organ, w którym pojazd był dotychczas
zarejestrowany.
§ 12. 1. W przypadku kradzieży tablic (tablicy) rejestracyjnych organ
rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu wydaje nowy dowód rejestracyjny i
tablice (tablicę) rejestracyjne z nowym numerem rejestracyjnym po:
1) oddaniu dotychczasowego dowodu rejestracyjnego,
2) przedstawieniu karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) przedstawieniu zaświadczenia Policji potwierdzającego zgłoszenie kradzieży
tablic (tablicy) rejestracyjnych.
2. W przypadku zgubienia tablic (tablicy) rejestracyjnych organ rejestrujący na
wniosek właściciela pojazdu wydaje nowy dowód rejestracyjny pojazdu i tablice
(tablicę) rejestracyjne z nowym numerem rejestracyjnym po:
1) oddaniu dotychczasowego dowodu rejestracyjnego,
2) przedstawieniu karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) złożeniu przez właściciela stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością
karną za składanie fałszywych zeznań.
3. W przypadku zniszczenia tablic (tablicy) rejestracyjnych organ rejestrujący
na wniosek właściciela pojazdu wydaje, z zastrzeżeniem ust. 4, nowy dowód
rejestracyjny pojazdu i tablice (tablicę) rejestracyjne z nowym numerem
rejestracyjnym po:
1) oddaniu dotychczasowego dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych,
2) przedstawieniu karty pojazdu, jeżeli była wydana.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, organ rejestrujący na wniosek
właściciela pojazdu wydaje tylko tablicę rejestracyjną (wtórnik), jeżeli z
oddanych tablic (tablicy) rejestracyjnych możliwe jest odczytanie numeru
rejestracyjnego i po przedstawieniu przez właściciela pojazdu dowodu
rejestracyjnego i karty pojazdu, jeżeli była wydana.
5. Na okres konieczny do wykonania tablicy rejestracyjnej (wtórnika), ale nie
dłuższy niż określony w art. 74 ust. 3 ustawy, organ rejestrujący wydaje na
wniosek właściciela pojazdu pozwolenie czasowe oraz tablice (tablicę)
rejestracyjne tymczasowe.
§ 13. 1. W przypadku zawiadomienia o nabyciu pojazdu zarejestrowanego należy
przedstawić dokument potwierdzający fakt przeniesienia prawa własności pojazdu.
2. W przypadku zawiadomienia o zbyciu pojazdu zarejestrowanego należy
przedstawić pisemną informację wskazującą nabywcę pojazdu.
§ 14. 1. W przypadku zawiadomienia o zmianie danych zamieszczonych w dowodzie
rejestracyjnym, wynikających z wymiany nadwozia/podwozia lub silnika w pojeździe
zarejestrowanym, do zawiadomienia dołącza się:
1) dowód własności,
2) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli nadwozie/podwozie lub silnik zostało
sprowadzone z zagranicy, oraz dowód rejestracyjny pojazdu lub dokument
potwierdzający zarejestrowanie albo wyrejestrowanie pojazdu, jeżeli
nadwozie/podwozie pochodzi z pojazdu zarejestrowanego za granicą,
3) dowód rejestracyjny pojazdu lub kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu
uwierzytelnioną przez organ rejestrujący, który go wydał, jeżeli
nadwozie/podwozie lub silnik pochodzi z pojazdu zarejestrowanego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Przepisy § 2 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku zawiadomienia o zmianie innych danych technicznych pojazdu
zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, do zawiadomienia dołącza się dokument
(dokumenty) potwierdzający, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami
określającymi warunki techniczne pojazdów.
§ 15. 1. W celu wyrejestrowania pojazdu właściciel pojazdu składa wniosek w
organie rejestrującym i dołącza do wniosku:
1) zaświadczenie o przekazaniu pojazdu do składnicy złomu wyznaczonej przez
wojewodę, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu, jeżeli była wydana, i tablice
(tablicę) rejestracyjne, w przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy,
2) dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana, w przypadku
określonym w art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy,
3) dokument potwierdzający zbycie lub zarejestrowanie pojazdu za granicą, w
przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy.
2. W przypadku utraty dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, jeżeli była wydana,
lub tablic (tablicy) rejestracyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
właściciel pojazdu składa stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za
składanie fałszywych zeznań.
3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
Rozdział 3
Tablice rejestracyjne
§ 16. 1. Tablice rejestracyjne, zwane dalej "tablicami", ze względu na swoje
przeznaczenie dzielą się na:
1) zwyczajne - do oznaczania wszystkich pojazdów, z zastrzeżeniem pkt 2-5,
2) indywidualne - do oznaczania pojazdów samochodowych,
3) zabytkowe - do oznaczania pojazdów zabytkowych,
4) tymczasowe - do oznaczania pojazdów czasowo zarejestrowanych, w tym badawcze
- do oznaczania pojazdów eksploatowanych w ramach badań homologacyjnych, badań i
prób pojazdów, ich części bądź elementów wyposażenia przez producenta lub
upoważnioną jednostkę badawczą,
5) dyplomatyczne - do oznaczania pojazdów należących do przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz
organizacji międzynarodowych, a także ich personelu.
2. Organ rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu może wydać zamiast tablic
zwyczajnych tablice indywidualne.
3. Przed wydaniem tablic indywidualnych organ rejestrujący sprawdza, czy zostały
spełnione warunki, o których mowa w § 18 ust. 2, § 21 ust. 4 i § 22 pkt 1.
§ 17. Tablice ze względu na wielkość dzielą się na:
1) samochodowe (jednorzędowe i dwurzędowe) - do oznaczania wszystkich rodzajów
pojazdów, z wyjątkiem motocykli, ciągników rolniczych i motorowerów,
2) motocyklowe (dwurzędowe) - do oznaczania motocykli i ciągników rolniczych,
3) motorowerowe (dwurzędowe) - do oznaczania motorowerów.
§ 18. 1. Numer rejestracyjny pojazdu stanowią litery i cyfry (cyfra) umieszczone
na tablicy.
2. Każdemu pojazdowi przypisuje się jeden numer rejestracyjny.
3. Na tablicy zwyczajnej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy czarnej na
białym tle, składający się z wyróżnika województwa, wyróżnika powiatu i
wyróżnika pojazdu.
4. Na tablicy indywidualnej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy czarnej na
białym tle, składający się z wyróżnika województwa i literowego indywidualnego
wyróżnika pojazdu.
5. Na tablicy zabytkowej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy czarnej na
żółtym tle, składający się z wyróżnika województwa, wyróżnika powiatu i
wyróżnika pojazdu, oraz symbol pojazdu zabytkowego.
6. Na tablicy tymczasowej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy czerwonej na
białym tle, składający się z wyróżnika województwa, okrągłej nalepki
określającej termin ważności tablicy tymczasowej, wykonanej z czerwonej folii z
napisami w kolorze białym, oraz wyróżnika pojazdu. Wzór nalepki i jej opis
określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
7. Na tablicy badawczej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy czerwonej na
białym tle, składający się z wyróżnika województwa, wyróżnika pojazdu oraz
wyróżnika określającego przeznaczenie tablicy.
8. Na tablicy dyplomatycznej wytłoczony jest numer rejestracyjny barwy białej na
niebieskim tle, składający się z wyróżnika województwa i wyróżnika pojazdu.
§ 19. 1. Każda tablica posiada dodatkowo na niebieskim tle symbol flagi polskiej
barwy biało-czerwonej i litery "PL" barwy białej. Wymóg ten nie dotyczy tablic
(tablicy) dyplomatycznych.
2. Na tablicy zwyczajnej, indywidualnej, zabytkowej i badawczej w miejscu do
tego przeznaczonym organ rejestrujący nakleja znak legalizacyjny wykonany z
folii w kolorze zielonym z napisami w kolorze czarnym. Wymóg ten nie dotyczy
tablicy tymczasowej, w przypadku której funkcję znaku legalizacyjnego spełnia
nalepka określona w § 18 ust. 6. Wzór znaku legalizacyjnego i jego opis określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. W przypadku zniszczenia znaku legalizacyjnego, o którym mowa w ust. 2, organ
rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu wydaje nowy znak legalizacyjny po:
1) przedstawieniu dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, jeżeli była wydana,
oraz tablic (tablicy) rejestracyjnych,
2) złożeniu przez właściciela stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością
karną za składanie fałszywych zeznań.
§ 20. Na tablicach nie mogą być umieszczane inne oznaczenia niż te, o których
mowa w § 18 i 19.
§ 21. 1. Numery rejestracyjne tworzone są ze zbioru następujących 25 liter: A,
B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, T, U, V, W, X, Y i Z oraz
cyfr od 0 do 9.
2. Poszczególne litery i cyfry numeru rejestracyjnego pełnią następujące
funkcje:
1) na tablicach zwyczajnych samochodowych - pierwsza litera stanowi wyróżnik
województwa, druga lub druga i trzecia litera stanowią wyróżnik powiatu,
następnie odpowiednio pięć cyfr w przedziale od 00001 do 99999 lub cztery cyfry
w przedziale od 0001 do 9999 stanowią wyróżnik pojazdu, który po wyczerpaniu
wskazanej pojemności tworzy się kolejno w układzie cztery cyfry w przedziale od
0001 do 9999 i litera, następnie trzy cyfry w przedziale od 001 do 999 i dwie
litery oraz odpowiednio trzy cyfry w przedziale od 001 do 999 i litera,
2) na tablicach zwyczajnych motocyklowych - pierwsza litera stanowi wyróżnik
województwa, druga lub druga i trzecia litera stanowią wyróżnik powiatu, zaś
cztery cyfry w przedziale od 0001 do 9999 stanowią wyróżnik pojazdu, który po
wyczerpaniu wskazanej pojemności tworzy się w układzie trzy cyfry w przedziale
od 001 do 999 i litera,
3) na tablicach zwyczajnych motorowerowych - pierwsza litera stanowi wyróżnik
województwa, druga litera lub druga i trzecia litera stanowią wyróżnik powiatu,
zaś cztery cyfry w przedziale od 0001 do 9999 stanowią wyróżnik pojazdu,
4) na tablicach indywidualnych - litera i cyfra stanowią wyróżnik województwa,
zaś kolejne litery w liczbie od 3 do 5 stanowią indywidualny wyróżnik pojazdu,
5) na tablicach zabytkowych - pierwsza litera stanowi wyróżnik województwa,
druga lub druga i trzecia litera stanowią wyróżnik powiatu, zaś dwie cyfry w
przedziale od 01 do 99 i litera stanowią wyróżnik pojazdu,
6) na tablicach tymczasowych - litera i cyfra stanowią wyróżnik województwa, zaś
cztery cyfry w przedziale od 0001 do 9999 stanowią wyróżnik pojazdu, który po
wyczerpaniu wskazanej pojemności tworzy się w układzie trzy cyfry w przedziale
od 001 do 999 i litera, natomiast arabskie cyfry na nalepce oznaczają miesiąc i
dwie ostatnie cyfry roku,
7) na tablicach tymczasowych badawczych - litera i cyfra stanowią wyróżnik
województwa, zaś trzy cyfry w przedziale od 001 do 999 stanowią wyróżnik
pojazdu, następnie litera B, która jest literą stałą, stanowi wyróżnik
określający przeznaczenie tablicy,
8) na tablicach dyplomatycznych - pierwsza litera stanowi wyróżnik województwa,
zaś sześć cyfr w przedziale od 000001 do 999999 stanowi wyróżnik pojazdu.
3. Wyróżniki pojazdu określa organ rejestrujący, posługując się zestawem cyfr i
liter stanowiących pojemność rejestracyjną.
4. Wyróżnik indywidualny pojazdu określa zainteresowany właściciel pojazdu, z
zastrzeżeniem ust. 5.
5. Wyróżnik indywidualny powinien stanowić wyraz, skrót lub określenie w języku
polskim, nie zawierający treści obraźliwych lub niezgodnych z zasadami
współżycia społecznego.
§ 22. Właściwy miejscowo dla siedziby sejmiku województwa prezydent miasta na
prawach powiatu, a w województwie mazowieckim starosta warszawski:
1) prowadzi ewidencję tablic (tablicy) indywidualnych, wydanych na obszarze
województwa, z zachowaniem warunków określonych w § 18 ust. 2,
2) wyznacza w ramach województwa dla każdego organu rejestrującego pojemność
rejestracyjną tablic tymczasowych, w tym również tablic badawczych.
§ 23. Organ rejestrujący wydaje tablice (tablicę) indywidualne z wyróżnikiem
określonym w § 21 ust. 4, jeżeli z informacji uzyskanej z ewidencji, o której
mowa w § 22 pkt 1, wynika, że identyczne tablice (tablica) nie zostały wydane
dla innego pojazdu zarejestrowanego na terenie województwa.
§ 24. Ustala się dla tablic rejestracyjnych wyróżniki województw oraz wyróżniki
powiatów, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 25. 1. Właściciel pojazdu umieszcza na pojeździe tablice z przodu i z tyłu w
miejscach konstrukcyjnie do tego przeznaczonych, z wyjątkiem przyczep, ciągników
rolniczych, motocykli i motorowerów, na których tablice umieszcza się tylko z
tyłu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadkach uzasadnionych konstrukcją ciągnika rolniczego tablice umieszcza
się z przodu pojazdu.
3. Z przodu pojazdu umieszcza się wyłącznie tablicę jednorzędową, z wyjątkiem
ciągnika rolniczego, o którym mowa w ust. 2.
4. Z tyłu pojazdu umieszcza się tablicę jednorzędową albo dwurzędową w
zależności od miejsca konstrukcyjnie do tego przeznaczonego, z zastrzeżeniem
ust. 5.
5. Z tyłu przyczepy motocyklowej umieszcza się tablicę rejestracyjną motocyklową
przeniesioną z motocykla, który ciągnie przyczepę.
6. Jeżeli pojazd nie ma specjalnego miejsca do umocowania tablic, to przednią i
tylną tablicę umieszcza się w środku szerokości pojazdu, a gdyby to utrudniało
jego eksploatowanie lub ograniczało widoczność tablicy - po lewej stronie
pojazdu.
§ 26. Utrzymywanie tablic i innych oznaczeń pojazdów, o których mowa w rozdziale
4 rozporządzenia, w należytym stanie i zapewnienie ich czytelności jest
obowiązkiem kierującego pojazdem.
§ 27. Wzory tablic rejestracyjnych, umieszczanych na nich znaków i symboli, a
także ich opis określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Inne oznaczenia pojazdów
§ 28. 1. Organ rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu wydaje skierowanie
na:
1) nadanie i nabicie numerów w przypadku:
a) pojazdu zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy
konstrukcji własnej, którego markę określa się jako "SAM",
b) pojazdu, w którym dokonano wymiany nadwozia, podwozia (ramy) lub silnika na
nadwozie, podwozie (ramę) lub silnik bez numeracji fabrycznej,
c) pojazdu, w którym podczas naprawy uległ zniszczeniu albo wymianie element, na
którym znajduje się numer nadwozia, podwozia (ramy), silnika,
d) pojazdu odzyskanego po kradzieży, w którym został zatarty albo sfałszowany
numer nadwozia, podwozia (ramy) lub silnika,
e) pojazdu określonego w § 2 ust. 3, w którym został zatarty albo sfałszowany
numer nadwozia, podwozia (ramy) lub silnika,
f) pojazdu, w którym został zatarty albo sfałszowany numer nadwozia, podwozia
(ramy) lub silnika, a prawomocnym orzeczeniem sądu zostało ustalone prawo
własności pojazdu,
g) pojazdu, w którym uległ skorodowaniu numer nadwozia, podwozia (ramy) lub
silnika, jeżeli zostanie to potwierdzone opinią biegłego lub rzeczoznawcy z
zakresu oznakowań pojazdów,
2) wykonanie tabliczki znamionowej zastępczej, zwanej dalej "tabliczką
zastępczą", w przypadku:
a) braku, utraty lub zniszczenia tabliczki znamionowej,
b) utraty aktualności treści tabliczki znamionowej w wyniku dokonanych zmian w
pojeździe.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 stacja kontroli pojazdów wydaje
zaświadczenie o wykonaniu tabliczki zastępczej, nadaniu i nabiciu numerów lub
zaświadczenie potwierdzające brak możliwości nadania i nabicia numeru silnika,
jeżeli nadanie i nabicie numeru w sposób określony w odrębnych przepisach
mogłoby spowodować uszkodzenie silnika.
§ 29. 1. Na pojeździe samochodowym, z wyjątkiem motocykla, umieszcza się
dodatkowo nalepkę kontrolną, zwaną dalej "nalepką".
2. Na nalepce umieszczony jest numer rejestracyjny pojazdu.
3. Nalepka wydawana jest przez organ rejestrujący pojazd wraz z tablicami
rejestracyjnymi, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1-3.
4. Właściciel pojazdu umieszcza nalepkę w samochodzie osobowym wewnątrz pojazdu
w prawym górnym rogu tylnej szyby, zaś w samochodzie ciężarowym, autobusie oraz
w samochodzie nie posiadającym tylnej szyby - wewnątrz pojazdu w dolnym prawym
rogu przedniej szyby.
5. Wzór nalepki i jej opis określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 30. W przypadku uszkodzenia nalepki, na pisemny wniosek właściciela pojazdu,
wydaje się wtórnik nalepki po przedstawieniu dowodu rejestracyjnego i karty
pojazdu, jeżeli była wydana, oraz złożeniu stosownego oświadczenia pod
odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań.
§ 31. 1. Na samochodzie ciężarowym samowyładowczym oraz przyczepie
samowyładowczej umieszcza się numery rejestracyjne poprzez namalowanie na tyle
burty skrzyni ładunkowej białą lub czarną farbą kontrastową w stosunku do tła
burty tej samej treści co litery i cyfry na tablicach rejestracyjnych. Przepis
ten nie dotyczy pojazdów, które z tyłu nie mają burty w postaci płaszczyzny.
2. Numery namalowane na tyle burty skrzyni ładunkowej powinny mieć taki sam
układ i zbliżony kształt liter i cyfr jak numery na tablicy rejestracyjnej
jednorzędowej. Długość rzędu namalowanych numerów powinna wynosić 140-150 cm,
wysokość 25 cm, a grubość kreski - 4,5 cm.
§ 32. Autobus, o którym mowa w art. 20 ust. 4 ustawy, oraz pojazd, w stosunku do
którego organ rejestrujący określił na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy
indywidualną dopuszczalną prędkość jazdy, oznacza się na tyle nadwozia tarczą
określającą tę prędkość, wykonaną z materiału odblaskowego barwy białej z
obwódką barwy czerwonej.
§ 33. 1. Na pojeździe zarejestrowanym w Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być
używany w ruchu międzynarodowym, znak z literami "PL" umieszcza się z tyłu
pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Znak z literami "PL" może być umieszczony na tylnej szybie samochodu w prawym
dolnym rogu, pod warunkiem że będzie zapewniona wystarczająca widoczność znaku i
czytelność liter.
3. Na pojeździe należącym do przedstawicielstwa dyplomatycznego państwa obcego
umieszcza się znak z literami "CD", a na pojeździe urzędu konsularnego znak z
literami "CC".
4. Znaki, o których mowa w ust. 3, umieszcza się z tyłu pojazdu, z zastrzeżeniem
ust. 2.
§ 34. 1. Na pojeździe przeznaczonym do nauki jazdy lub przeprowadzania egzaminu
tablicę, o której mowa w art. 55 ust. 1 ustawy, umieszcza się z przodu i z tyłu
pojazdu lub zespołu pojazdów, na wysokości od 60 do 180 cm od powierzchni
jezdni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Na samochodzie osobowym tablicę, o której mowa w ust. 1, umieszcza się
pionowo na dachu prostopadle do osi podłużnej pojazdu.
3. Motocykl oznacza się tablicą, o której mowa w ust. 1, umieszczoną z tyłu
pojazdu.
§ 35. Na pojeździe przewożącym zorganizowaną grupę dzieci lub młodzieży w wieku
do lat 18 umieszcza się tablicę, o której mowa w art. 57 ust. 1 ustawy, z przodu
i z tyłu pojazdu, możliwie blisko lewej płaszczyzny obrysu, na wysokości od 60
do 180 cm od powierzchni jezdni.
§ 36. 1. Na pojeździe przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu osób
niepełnosprawnych umieszcza się tablicę, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy,
z przodu i z tyłu pojazdu, możliwie blisko lewej płaszczyzny obrysu, na
wysokości od 60 do 180 cm od powierzchni jezdni.
2. Pojazd, o którym mowa w art. 8 ustawy, może być oznaczony nalepką barwy
białej z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego barwy czarnej, umieszczoną
na przedniej szybie w prawym górnym rogu.
§ 37. Oznaczenia pojazdów, o których mowa w § 32, 34 ust. 3, § 35 i 36 ust. 1,
powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-92/N-01255 "Barwy bezpieczeństwa i znaki
bezpieczeństwa".
§ 38. Wzory oznaczeń pojazdów, o których mowa w § 32-36, a także ich opis
określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 39. 1. Ustala się dla wydawanych do dnia 30 kwietnia 2000 r.:
1) tablic zwyczajnych i dyplomatycznych - wyróżniki województw,
2) tablic tymczasowych - wyróżniki województw i przedziały liczbowe numerów
rejestracyjnych,
określone w poniższej tabeli, z zastrzeżeniem ust. 2.
Lp.WojewództwoWyróżniki województw na tablicach zwyczajnych i
dyplomatycznychWyróżniki województw i numery rejestracyjne na tablicach
tymczasowych
1234
1dolnośląskieWR; WO; WC; WW;od F500000 do F999999;
od J500000 do J999999;
od X000001 do X499999;
od Y000001 do Y499999;
2kujawsko-pomorskieBY; BG; BD; BC; TO; TU; TY;od C000001 do C499999;
od W500000 do W999999;
od X500000 do X999999;
3lubelskieLU; LL; LB;od A500000 do A999999;
od C500000 do C999999;
od K500000 do K999999;
od Y500000 do Y999999;
4lubuskieGO; GW; GR; ZG; ZE; ZN;od F000001 do F499999;
od Z000001 do Z499999;
5łódzkieLD; LZ; LF; LW;od L500000 do L999999;
od O500000 do O999999;
od T000001 do T999999;
6małopolskieKR; KK; KW; KV;od I500000 do I999999;
od M000001 do M499999;
od W000001 do W499999;
7mazowieckieWA; WF; WG; WI; WM; WP; WS; WT; WU; WV; WX; WZ;od A000001 do
A499999;
od D000001 do D499999;
od N500000 do N999999;
od P000001 do P499999;
od R500000 do R999999;
od S500000 do S999999;
8opolskieOP; OE; OD;od N000001 do N499999;
9podkarpackieRZ; RE; RW;od J000001 do J499999;
od S000001 do S499999;
od R000001 do R499999;
od V500000 do V999999;
10podlaskieBK; BT; BI;od B000001 do B499999;
od L000001 do L499999;
od U500000 do U999999;
11pomorskieGD; GK; GA; GN;od E500000 do E999999;
od U000001 do U499999;
12śląskieKA; KT; KB; KC; KD; KX;od B500000 do B999999;
od D500000 do D999999;
od G500000 do G999999;
13świętokrzyskieKI; KE; KJ;od H000001 do H499999;
14warmińsko-mazurskieOL; ON; OT;od E000001 do E499999;
od M500000 do M999999;
15wielkopolskiePO; PN; PZ; PW;od G000001 do G499999;
od H500000 do H999999;
od K000001 do K499999;
od O000001 do O499999;
od P500000 do P999999;
16zachodniopomorskieSZ; SC; SM;od I000001 do I499999;
od V000001 do V499999;
2. Jeżeli organy rejestrujące posiadają zapasy tablic zwyczajnych z wyróżnikami
województw określonymi w poniższej tabeli, to tablice te mogą być wydawane
zgodnie z tą tabelą, aż do wyczerpania się tych zapasów, jednak nie dłużej niż
do dnia 30 kwietnia 2000 r.:
Lp.WojewództwoWyróżniki województw na tablicach zwyczajnych
123
1dolnośląskieJG; JE; JA; LG; LC; LI; WB; WY; WH;
2kujawsko-pomorskieWL; WK; WE;
3lubelskieBP; BA; BS; CH; CM; CU; ZA; ZM; ZC;
4łódzkiePT; PK; PU; SI; SA; SB; SK; SN; SF;
5małopolskieNS; NO; NA; TA; TN; TW; BL;
6mazowieckieCI; CN; CA; OS; OK.; OR; PL.; PC; PB; RA; RO; RD; SE; SD; ST;
7podkarpackieKS; KU; KH; PR; PM; PE; TG; TB; TE;
8podlaskieLO; LM; LA; SU; SW; SO;
9pomorskieSL; SP; SG;
10śląskieBB; BO; CZ; CE; CO;
11warmińsko-mazurskieEL; EG; EB;
12wielkopolskieKL; KZ; KP; KN; KM; KF; LE; LS; LN; PI; PA; PY;
13zachodniopomorskieKO; KG; KY;
3. Poszczególne litery i cyfry na tablicach, o których mowa w ust. 1 i 2, pełnią
następujące funkcje:
1) na tablicach zwyczajnych - dwie pierwsze litery stanowią wyróżnik
województwa, zaś trzecia litera i cztery cyfry w przedziale od 0001 do 9999 albo
trzecia litera i trzy cyfry w przedziale od 001 do 999 i litera stanowią
wyróżnik pojazdu,
2) na tablicach dyplomatycznych - dwie pierwsze litery stanowią wyróżnik
województwa, zaś pięć cyfr w przedziale od 00001 do 99999 stanowią wyróżnik
pojazdu,
3) na tablicach tymczasowych - litera i cyfra stanowią wyróżnik województwa, zaś
sześć cyfr w przedziale od 000001 do 999999 stanowią wyróżnik pojazdu.
4. Tablice, o których mowa w ust. 1, przeznaczone są:
1) tablice zwyczajne - do oznaczania wszystkich pojazdów, z zastrzeżeniem pkt 2
i 3,
2) tablice tymczasowe - do oznaczania pojazdów czasowo zarejestrowanych, w tym
pojazdów eksploatowanych w ramach badań homologacyjnych, badań i prób pojazdów,
ich części bądź elementów wyposażenia, przez producenta lub upoważnioną
jednostkę badawczą,
3) tablice dyplomatyczne - do oznaczania pojazdów należących do
przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych
państw obcych oraz organizacji międzynarodowych, a także ich personelu.
5. Tablice, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać wymaganiom normy PN
S-73200.
6. Właściwy miejscowo dla siedziby sejmiku województwa prezydent miasta na
prawach powiatu, a w województwie mazowieckim starosta warszawski, wyznacza w
ramach województwa dla każdego organu rejestrującego pojemność rejestracyjną
tablic, o których mowa w ust. 1.
§ 40. 1. Pojazd eksploatowany w ramach badań homologacyjnych lub badań i prób
pojazdów, ich części bądź elementów wyposażenia powinien być dodatkowo oznaczony
znakiem "Jazda próbna", umieszczonym z przodu i z tyłu pojazdu bezpośrednio nad
lub pod tablicą rejestracyjną. Wzór znaku określa załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
2. Znak "Jazda próbna" powinien odpowiadać wymaganiom normy PN-92/N-01255 "Barwy
bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwa".
§ 41. Do dnia 30 kwietnia 2000 r. organ rejestrujący wydaje tablice
rejestracyjne spełniające warunki określone w § 39 niniejszego rozporządzenia.
§ 42. Tablice (tablica) rejestracyjne wydane na podstawie dotychczasowych
przepisów oraz na podstawie § 39 niniejszego rozporządzenia zachowują swoją
ważność.
§ 43. Dowody rejestracyjne wydane według wzoru określonego w dotychczasowych
przepisach zachowują swoją ważność.
§ 44. Pozwolenia czasowe wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują
ważność w terminie w nich określonym.
§ 45. Przepisu § 2 ust. 10 nie stosuje się do pojazdu, który posiada tabliczkę
zastępczą lub nadane i nabite numery na podstawie dotychczasowych przepisów.
§ 46. Obowiązku przedstawiania karty pojazdu przy rejestracji pojazdu nie
stosuje się do dnia 30 września 1999 r.
§ 47. Po dniu 30 kwietnia 2001 r. na wniosek właściciela pojazdu organ
rejestrujący może dokonać wymiany dowodu rejestracyjnego i tablic (tablicy)
rejestracyjnych, o których mowa w § 41 i 43, na dowód rejestracyjny określony
niniejszym rozporządzeniem i tablice (tablicę) rejestracyjne określone w
rozdziale 3 niniejszego rozporządzenia.
§ 48. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia
25 marca 1998 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 57, poz.
365 i Nr 159, poz. 1052).
§ 49. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r., z wyjątkiem § 16,
§ 18 ust. 3-8, § 19, § 21 ust. 2, 4 i 5, § 22-24, § 29 i 30, które wchodzą w
życie z dniem 1 maja 2000 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19
czerwca 1999 r. (poz. 632)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU O REJESTRACJĘ, CZASOWĄ REJESTRACJĘ LUB WYREJESTROWANIE
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR DOWODU REJESTRACYJNEGO POJAZDU
Format A6
Ilustracja
Strona 4 Strona 1
Uwaga: stronę 1 i 4 po wypełnieniu pokryć folią stanowiącą komplet z blankietem
Ilustracja
Strona 2 Strona 3
Załącznik nr 3
Rysunek nr 1
WZÓR POZWOLENIA CZASOWEGO
Format A6
Ilustracja
Ilustracja
Strona 1 Strona 2
Uwaga: stronę 1 po wypełnieniu pokryć folią stanowiącą komplet z blankietem.
Rysunek nr 2
WZÓR POZWOLENIA CZASOWEGO BADAWCZEGO
Format: książka o wymiarach 125 × 88 mm
Ilustracja
Ilustracja
Widok okładki na zewnątrz (kolor szary)
Ilustracja
Ilustracja
Strona wewnętrzna okładki Strony od 1 do 12
Uwaga: stronę wewnętrzną okładki po wypełnieniu pokryć folią stanowiącą komplet
z blankietem.
Ilustracja
Strona wewnętrzna okładki
Załącznik nr 4
WZORY TABLIC REJESTRACYJNYCH, UMIESZCZANYCH NA NICH ZNAKÓW I SYMBOLI ORAZ ICH
OPIS
1. Określenia
1.1. Użyte określenia oznaczają:
1) rodzaj tablicy - tablicę zwyczajną, indywidualną, zabytkową, dyplomatyczną
lub tymczasową, w tym tymczasową badawczą,
2) odmiana tablicy - tablicę jednorzędową, tj. przeznaczoną do usytuowania
znaków w jednym rzędzie, lub tablicę dwurzędową, tj. przeznaczoną do usytuowania
znaków w dwóch rzędach,
3) wzór tablicy - tablicę określonego rodzaju i odmiany,
4) tablicę pojedynczą - tablicę przeznaczoną do stosowania w jednym egzemplarzu,
5) komplet tablic - dwie tablice jednej lub różnej odmiany o takiej samej
treści,
6) znaki tablicy - litery, cyfry, symbole,
7) odbicie powrotne (współdrożne) - odbicie, w którym światło jest odbijane w
kierunku bliskim do tego, z którego pada, przy czym właściwość ta zostaje
zachowana przy znacznych zmianach kąta oświetlenia,
8) materiał odblaskowy - materiał odbijający światło w sposób powrotny
(współdrożny),
9) oś odniesienia NC - oś odpowiadającą osi symetrii próbki i prostopadłą do jej
powierzchni odblaskowej,
10) środek odniesienia C - punkt przecięcia osi odniesienia z powierzchnią
odblaskową próbki,
11) kąt oświetlenia ß - kąt zawarty pomiędzy osią odniesienia NC a prostą
wyznaczoną przez środek źródła światła Cs oraz środek odniesienia C próbki,
12) kąt obserwacji & - kąt zawarty pomiędzy prostymi łączącymi środek
odniesienia C próbki ze środkiem źródła światła Cs oraz środek odniesienia C
próbki ze środkiem odbiornika światła Cr,
13) rozwartość kątowa próbki $ - kąt, pod jakim jest widoczny największy wymiar
powierzchni odblaskowej badanej próbki ze środka odbiornika światła,
14) powierzchniowy współczynnik odblasku - stosunek światłości powierzchni
odblaskowej w kierunku obserwacji do natężenia oświetlenia przy powierzchni
odblaskowej, na płaszczyźnie prostopadłej do kierunku padającego światła i do
pola tej powierzchni odblaskowej, przy określonych kątach oświetlenia i
obserwacji; powierzchniowy współczynnik odblasku jest wyrażany w kandelach na
lux na metr kwadratowy (cd × lx-1 × m-2),
15) wzorcowe źródła światła A i D65 - według normy PN-91/E-04042/02,
16) współczynnik luminancji - stosunek luminancji danej powierzchni w określonym
kierunku do luminancji idealnego rozpraszacza oświetlonego w taki sam sposób.
1.2. Wymiary na rysunkach 1, 2, 11÷51 określono w mm.
2. Szczegółowy opis (warunki)
2.1. Płyta tablicy powinna być wykonana z taśmy aluminiowej o grubości 1 mm,
odpornej na działanie czynników atmosferycznych oraz na warunki występujące w
czasie normalnej eksploatacji pojazdu. Powierzchnia czołowa tablicy powinna być
pokryta materiałem odblaskowym barwy białej, żółtej lub niebieskiej, trwale
związanym z podłożem, odpornym na uderzenia i zginanie, posiadającym własności
elastyczne oraz wymagane własności odblaskowe i barwowe.
2.2. Wytłoczone znaki i ramka obrzeża powinny być pokryte powłoką o tej samej
barwie i powinny spełniać wymagania punktu 2.2 normy PN-S-73200.
2.3. Tablice samochodowe wykonuje się w kompletach, a tablice motocyklowe,
motorowerowe i na przyczepy jako tablice pojedyncze.
2.4. Symbol flagi polskiej i białe litery "PL" wyróżniające państwo rejestracji
umieszczone na niebieskim tle powinny być umiejscowione z lewej strony. Tło pod
flagę, flaga i litery "PL" powinny być odblaskowe i stanowić trwałą część
podłoża foliowego. Symbolu flagi i liter "PL" nie umieszcza się na tablicach
dyplomatycznych. Niebieskie tło powinno zachodzić na obrzeże sąsiadujące z tłem
tak, aby nie pozostawał biały lub żółty pasek między niebieskim tłem a czarną
lub czerwoną ramką obrzeża. Maksymalna odchyłka wysokości niebieskiego tła w
tablicach dwurzędowych wynosi +2 mm, a maksymalna odchyłka szerokości wynosi -2
mm dla wszystkich tablic. Polska flaga powinna mieć kształt poziomego prostokąta
o wymiarach 25×27 mm, a w tablicach motorowerowych o wymiarach 20×21 mm.
Oznaczenie kodowe kraju "PL" powinno mieć szerokość równą szerokości flagi,
wysokość 20 mm i grubość kreski 4 mm. Maksymalne odchyłki wymiarów flagi i
oznaczenia "PL" wynoszą +1 mm, a grubości kreski +0,5 mm.
2.5. Symbole pojazdów zabytkowych powinny być wykonane według rysunków 3 i 4.
2.6. Wymiary i kształty tablic powinny być zgodne z rysunkami 5÷8. Maksymalne
odchyłki wymiarów głównych (długości i szerokości) wynoszą +1 mm.
2.7. Geometria ogólna tablic powinna spełniać wymagania punktu 2.4 normy
PN-S-73200. Grubość całkowita tablic powinna wynosić 1,4÷3,0 mm.
2.8. Ukształtowanie powierzchni czołowej i obrzeży tablic powinno spełniać
wymagania punktu 2.7 normy PN-S-73200, z wyjątkiem kształtu obrzeża tablicy.
Obrzeże tablicy powinno być wytłoczone w formie ramki, jak określono na rysunku
1.
Rysunek 1. Ukształtowanie obrzeży tablic
Ilustracja
R≤1,5 mm, &=15°÷45°, h2=0,2÷1,0 mm, h1 wg PN-S-73200
2.9. Geometria wytłoczeń i pokryć barwnych znaków powinna spełniać wymagania
punktu 2.8 normy PN-S-73200.
2.10. Litery i cyfry na tablicach powinny być zgodne z normą PN-S-73200, z
wyjątkiem liter A, M, W oraz liter zwężonych. Wymiary tych liter określono na
rysunkach 9÷12 i w tablicach 4÷6.
2.11. Rozmieszczenie znaków na tablicach powinno być zgodne z rysunkami 13÷45,
na których prostokątami z przekątnymi zaznaczono miejsce położenia liter,
węższymi prostokątami z przekątną zaznaczono miejsce położenia cyfr, a
prostokątem przerywanym określono położenie znaku legalizacyjnego. Prostokąty
odpowiadają prostokątom opisanym na poszczególnych literach i cyfrach. W
przypadku cyfry 1 oraz liter I, J, L i T zgodnych z normą PN-S-73200 należy
stosować prostokąty zastępcze określone na rysunkach 46÷50.
2.12. Dokładność rozmieszczenia znaków powinna spełniać wymagania punktu 2.9.5
normy PN-S-73200.
2.13. Powierzchnia czołowa tablic rejestracyjnych stanowiąca tło dla znaków
numeru rejestracyjnego i boczne ścianki obrzeży tablic powinna być:
1) odblaskowa,
2) biała, żółta lub niebieska, jednolicie zabarwiona,
3) równa i gładka,
4) trwała i odporna na działanie czynników występujących w warunkach normalnej
eksploatacji pojazdów,
5) posiadająca niebieskie pole o wymiarach zgodnych w punktem 2.4 i rysunkami
poszczególnych wzorów tablic, z białymi literami "PL" i flagą polską - wymóg nie
dotyczy tablic dyplomatycznych,
6) bez jakichkolwiek uszkodzeń tła odsłaniających materiał płyty.
2.14. Tylna strona tablicy powinna być starannie wykończona i pozbawiona ostrych
krawędzi. Na tylnej stronie tablicy powinien być umieszczony trwały znak
identyfikacyjny producenta, usytuowany w miejscu niebieskiego tła, wykonany bez
przetłoczenia widocznego na powierzchni czołowej tablicy. Znak powinien zawierać
nazwę lub numer identyfikacyjny producenta oraz końcówkę roku produkcji.
2.15. Warstwa odblaskowa folii przeznaczonej do produkcji tablic rejestracyjnych
powinna zawierać w swej strukturze znaki identyfikacyjne w postaci liter "PL" o
wymiarach 10 × 10 mm, rozmieszczonych w odstępach co 50 mm w pionie i w
poziomie, niemożliwe do usunięcia bez zniszczenia warstwy odblaskowej. Znaki
identyfikacyjne powinny być nanoszone w strukturę folii w procesie produkcyjnym
folii i być nieusuwalne środkami chemicznymi bądź mechanicznymi. Usunięcie znaku
identyfikacyjnego powinno być jednoznaczne z widocznym i trwałym zniszczeniem
folii. Maksymalne odchyłki wymiarów znaków "PL" i ich rozmieszczenia wynoszą +5
mm.
2.16. Znaki identyfikacyjne wymienione w punkcie 2.15 powinny być widoczne tylko
z odpowiedniej odległości i pod odpowiednim kątem obserwacji. Odległość
obserwatora od tablicy rejestracyjnej zamontowanej na pojeździe powinna zawierać
się w przedziale 2÷3,5 m. Kąt obserwacji w płaszczyźnie pionowej, zawarty między
linią łączącą oko obserwatora z tablicą rejestracyjną a płaszczyzną poziomą,
powinien zawierać się w przedziale od 25° do 50°. Kąt obserwacji w płaszczyźnie
poziomej, zawarty pomiędzy osią podłużną pojazdu a rzutem na płaszczyznę poziomą
linii łączącej oko obserwatora z tablicą rejestracyjną, powinien wynosić max.
±40°. Naniesienie znaków identyfikacyjnych w warstwie odblaskowej folii nie może
spowodować zmniejszenia wartości powierzchniowego współczynnika odblasku.
2.17. Powierzchniowy współczynnik odblasku materiału odblaskowego tablicy,
zmierzony zgodnie ze schematem przedstawionym na rysunku 2, przy oświetleniu
wzorcowym źródłem A, wyrażony w kandelach na lux na metr kwadratowy (cd × Ix-1 ×
m-2) powinien być nie mniejszy niż wartości minimalne i nie większy niż wartości
maksymalne podane w tablicy 1.
Ilustracja
Rysunek 2. Schemat pomiaru współczynnika odblasku
C - środek odniesienia, NC - oś odniesienia, Rr - odbiornik (obserwator lub
urządzenie pomiarowe), Cr - środek odbiornika, @r - średnica odbiornika, Se -
źródło światła, Cs - środek źródła światła, @s - średnica źródła światła, De -
odległość od środka Cs do środka C, De' - odległość od środka Cr do środka C, &
- kąt obserwacji, ß - kąt oświetlenia, $ - rozwartość kątowa próbki.
2.18. Jednorodność odblasku. Powierzchnia odblaskowa tablicy obserwowana w
warunkach odbicia powrotnego nie powinna wykazywać widocznych zmian luminancji.
2.19. Barwa w warunkach dziennych. Barwa biała, żółta, czerwona i niebieska
powierzchni odblaskowych oraz biała, czerwona i czarna powierzchni znaków, przy
oświetleniu wzorcowym źródłem światła D65 pod kątem 45° do normalnej do
powierzchni i obserwacji wzdłuż normalnej (geometria 45/0), powinny mieścić się
w polach barwowych normalnego układu trójchromatycznego CIE, określonych dla
danej barwy przez punkty narożne o współrzędnych trójchromatycznych podanych w
tablicy 2 i odpowiadać podanemu w tablicy 2 współczynnikowi luminancji.
2.20. Barwa w warunkach nocnych. Barwa biała powierzchni odblaskowej przy
oświetleniu wzorcowym źródłem światła A dla kąta oświetlenia 5° i kąta
obserwacji 20' powinna mieścić się w polu barwowym normalnego układu
trójchromatycznego CIE, określonym przez punkty narożne o współrzędnych
trójchromatycznych podanych w tablicy 3.
Tablica 1 - Powierzchniowy współczynnik odblasku
BarwaKąt obserwacjiPowierzchniowy współczynnik odblasku (cd × Ix-1 × m-2)
MINMA X
Kąt oświetlenia
5°30°45°
Biała0°12'70306250
0°20'50253
1°30'521
Czerwona0°12'1040,8250
0°20'730,7
1°30'0,60,30,1
Niebieska0°12'31,5-10
0°20'1,51-5
1°30'0,3--1
Żółta0°12'50204175
0°20'35172
1°30'3,51,50,7
Tablica 2 - Barwa w warunkach dziennych
BarwaWspółrzędne trójchromatyczne punktów narożnychWspółczynnik luminancji
1234
Biała x0,3550,3050,2850335≥0,35
y0,3550,3050,3250,375
Czerwona x0,6900,5950,5690,655≥0,05
y0,3100,3150,3410,345
Niebieska x0,0780,1500,2100,137≥ 0,01
y0,1710,2200,1600,038
Żółta x0,4810,4440,4940,545≥ 0,27
y0,5180,4760,4260,454
Czarna x0,3850,3000,2600,345≥ 0,03
y0,3550,2700,3100,395
Tablica 3 - Barwa w warunkach nocnych
BarwaWspółrzędne trójchromatyczne punktów narożnych
1234
Biała x0,4500,5480,4170,372
Y0,5130,4040,3590,405
2.21. Odporność na działanie temperatury. Tablice powinny być odporne na
działanie:
1) podwyższonej temperatury zgodnie z wymaganiami punktu 2.13 normy PN-S-73200,
2) zmiennych temperatur zgodnie z wymaganiami punktu 2.14 normy PN-S-73200.
2.22. Odporność na oderwanie. Materiał foliowy tablicy poddany działaniu niskiej
i wysokiej temperatury, w warunkach próby opisanej w punkcie 4.9, nie powinien
dać się oderwać od podłoża bez zniszczenia.
2.23. Przyczepność powłok znaków tablic powinna spełniać wymagania punktu 2.20
normy PN-S-73200.
2.24. Odporność na uderzenie powinna spełniać wymagania punktu 2.15 normy
PN-S-73200.
2.25. Odporność na zginanie. Po zgięciu tablicy w sposób opisany w punkcie 4.12
nie powinno wystąpić pękanie materiału odblaskowego.
2.26. Odporność na działanie wody powinna spełniać wymagania punktu 2.17 normy
PN-S-73200.
2.27. Odporność na działanie substancji chemicznych powinna spełniać wymagania
punktu 2.21 normy PN-S-73200. Po próbie powierzchniowy współczynnik odblasku
powinien być zgodny z wymaganiami określonymi w tablicy 1.
2.28. Odporność na działanie mgły solnej powinna spełniać wymagania punktu 2.22
normy PN-S-73200. Po próbie powierzchniowy współczynnik odblasku powinien być
zgodny z wymaganiami określonymi w tablicy 1.
2.29. Odporność na działanie promieni świetlnych. Po poddaniu strony czołowej
tablicy działaniu promieni świetlnych zgodnie z punktem 2.16 normy PN-S-73200,
barwa biała, żółta, czerwona, niebieska i współczynnik luminancji powierzchni
odblaskowych powinny dalej spełniać wymagania podane w tablicy 2, a
powierzchniowy współczynnik odblasku nie powinien zmniejszyć się poniżej 50%
wartości podanych w tablicy 1. Nie powinna również wystąpić widoczna zmiana
barwy znaków.
2.30. Odporność na ścieranie powinna spełniać wymagania punktu 2.18 normy
PN-S-73200. Spadek powierzchniowego współczynnika odblasku nie powinien
przekroczyć 30% wartości przed próbą.
2.31. Twardość powłok znaków tablic, określona zgodnie z punktem 2.19 normy
PN-S-73200, powinna zawierać się w zakresie między B a 3H. Twardości tła z folii
odblaskowej nie określa się.
2.32. Wzory nalepek i znaku legalizacyjnego na tablice określa rysunek 51.
Nalepki na tablice tymczasowe powinny być wykonane z folii w kolorze czerwonym,
z białymi znakami i napisami. Znak legalizacyjny powinien być wykonany z folii w
kolorze zielonym, z napisami w kolorze czarnym. Barwy na nalepkach i znakach
powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-92/N-01255 "Barwy bezpieczeństwa i znaki
bezpieczeństwa", dotyczącym materiałów nieodblaskowych. Każdy znak (lub para
znaków dla kompletu tablic) powinien mieć naniesiony kolejny numer składający
się z trzyliterowej serii i siedmiu cyfr. Nalepki i znaki powinny być pokryte z
tylnej strony klejem zapewniającym bardzo dobre połączenie z powierzchnią
tablicy. Nalepki i znaki powinny być tak wykonane, aby przy jakiejkolwiek próbie
oderwania od tablicy następowało ich zniszczenie. Dotyczy to również próby
oderwania w podwyższonej i obniżonej temperaturze. Przyklejone nalepki i znaki
powinny być odporne na działanie światła oraz spełniać wymagania punktów 2.21,
2.22, 2.24, 2.25, 2.26, 2.27 i 2.30 niniejszego załącznika.
3. Ogólny zakres i warunki badań
3.1. Badania pełne. Zakres badań pełnych tablic rejestracyjnych powinien objąć
wszystkie badania opisane w punktach 4.1÷4.19. Do badań pełnych należy
dostarczyć całe tablice oraz próbki o wymiarach 10×10 cm wszystkich powierzchni
barwnych tła i znaków, wykonanych identycznie jak w całych tablicach, w ilości
uzgodnionej z jednostką badawczą. Badania można przeprowadzać na całych
tablicach lub na odcinkach tablic, a badania fotometryczne i kolorymetryczne na
w.w. próbkach.
3.2. Program i zakres badań niepełnych powinien być ustalony pomiędzy
zamawiającym i producentem.
3.3. Ogólne warunki badań powinny być zgodne z punktem 4.4 normy PN-S-73200.
4. Szczegółowe zasady badania tablic
4.1. Sprawdzenie materiału powinno się wykonać zgodnie z punktem 4.5.1 normy
PN-S-73200.
4.2. Oględziny wykonania, znaków i powierzchni tablic i ich obrzeży powinno się
wykonać zgodnie z punktem 4.5.2 normy PN-S-73200.
4.3. Sprawdzenie kształtu, wymiarów, geometrii, ukształtowania powierzchni
czołowej i obrzeży tablic oraz znaków na zgodność z punktami 2.6, 2.7 i 2.8
powinno się wykonać zgodnie z punktem 4.5.3 normy PN-S-73200.
4.4. Sprawdzenie geometrii wytłoczeń i pokryć barwnych znaków oraz ich
rozmieszczenia na zgodność z punktami 2.5, 2.9, 2.10, 2.11 i 2.12 powinno się
wykonać zgodnie z punktem 4.5.4 normy PN-S-73200.
4.5. Pomiar powierzchniowego współczynnika odblasku należy wykonać metodą
obiektywną, zgodnie ze schematem przedstawionym na rysunku 2, dla specjalnie
przygotowanych próbek o wymiarach 10 × 10 cm wszystkich rodzajów powierzchni
odblaskowych (białej, żółtej, niebieskiej i czerwonej), wykonanych identycznie
jak powierzchnie odblaskowe w całych tablicach. Pomiar należy przeprowadzić dla
wszystkich kątów obserwacji i oświetlenia podanych w tablicy 1. Kąt oświetlenia
i kąt obserwacji powinny leżeć w jednej płaszczyźnie. Rozwartość kątowa próbki
nie powinna przekraczać 80'. Równomierność oświetlenia próbki w czasie pomiaru
powinna być taka, aby zmiana natężenia oświetlenia na powierzchni próbki,
mierzonego prostopadle do padającego światła za pomocą fotoodbiornika o
powierzchni światłoczułej nie większej niż 1/10 powierzchni badanej, nie
przekraczała 5%. Dla wszystkich próbek muszą być spełnione wymagania podane w
punkcie 2.17. Urządzenia pomiarowe powinny zapewniać wykonanie pomiaru z błędem
nie przekraczającym 10%.
4.6. Sprawdzenie jednorodności odblasku powinno się przeprowadzić dla dwóch
całych tablic metodą subiektywną, przez obserwację w warunkach odbicia
powrotnego z odległości min. 10 m, przy oświetleniu wiązką światła zapewniającą
równomierność oświetlenia na powierzchni tablicy. W przypadku wątpliwości, w
obszarze stwierdzonych różnic luminancji powinno się przeprowadzić pomiar
współczynnika odblasku, przy kącie obserwacji 20' i kącie oświetlenia 5°,
przyległych fragmentów powierzchni odblaskowej o wymiarach 50 mm × 50 mm.
Stosunek największej do najmniejszej zmierzonej wartości nie powinien
przekraczać 2.
4.7. Sprawdzenie barwy powierzchni odblaskowych powinno się przeprowadzić na
próbkach przygotowanych do sprawdzenia własności odblaskowych, dla jednej próbki
z każdej barwy dla warunków dziennych i dla jednej próbki białej dla warunków
nocnych, a sprawdzenie barwy powierzchni nieodblaskowych znaków dla próbek o
powierzchni co najmniej 100 cm2, specjalnie przygotowanych przez producenta
tablic, po jednej dla każdej barwy, tylko dla warunków dziennych. Pomiar
współrzędnych trójchromatycznych powinno się wykonać metodą obiektywną,
kolorymetrem lub spektrofotometrem, dla wzorcowego źródła światła oraz geometrii
pomiaru zgodnych z punktem 2.19 dla warunków dziennych i z punktem 2.20 dla
warunków nocnych. Pomiar współczynnika luminancji należy wykonać zgodnie z normą
PN-86/E-04040/05 dla wzorcowego źródła światła D65 i geometrii pomiaru 45/0,
przy użyciu białej płytki wzorcowej. W przypadku braku sztucznego źródła światła
D65 można posłużyć się metodą spektrofotometryczną, wyznaczając składową
trójchromatyczną Y barwy.
4.8. Sprawdzenie odporności na działanie temperatury powinno się wykonać zgodnie
z punktami 4.5.7 i 4.5.8 normy PN-S-73200.
4.9. Sprawdzenie odporności na oderwanie powinno się wykonać przez umieszczenie
tablicy w komorze termicznej, najpierw przez 1 h w temperaturze -20°C ±2°C, a
następnie przez 1 h w temperaturze +65°C ±2°C. Bezpośrednio po przebywaniu w
każdej temperaturze powinno się wykonać próbę oderwania materiału foliowego od
podłoża, np. przy użyciu noża.
4.10. Sprawdzenie przyczepności powłok znaków tablic powinno się wykonać zgodnie
z punktem 4.5.14 normy PN-S-73200.
4.11. Sprawdzenie odporności na uderzenie powinno się wykonać zgodnie z punktem
4.5.9 normy PN-S-73200.
4.12. Sprawdzenie odporności na zginanie powinno się wykonać przez zgięcie na
trzpieniu @ 50 umieszczonym pośrodku tablicy, do uzyskania kąta zgięcia 90°,
przy umieszczeniu tablicy materiałem odblaskowym od strony zewnętrznej.
4.13. Sprawdzenie odporności na działanie wody powinno się wykonać zgodnie z
punktem 4.5.11 normy PN-S-73200.
4.14. Sprawdzenie odporności na działanie substancji chemicznych powinno się
wykonać zgodnie z punktem 4.5.15 normy PN-S-73200. Ponadto po próbie należy
zmierzyć powierzchniowy współczynnik odblasku przy kącie obserwacji 20' i kącie
oświetlenia 5°.
4.15. Sprawdzenie odporności na działanie mgły solnej powinno się wykonać
zgodnie z punktem 4.5.16 normy PN-S-73200. Ponadto po próbie powinno się
zmierzyć powierzchniowy współczynnik odblasku przy kącie obserwacji 20' i kącie
oświetlenia 5°.
4.16. Sprawdzenie odporności na działanie promieni świetlnych powinno się
wykonać zgodnie z punktem 4.5.10 normy PN-S-73200. Po próbie dla powierzchni
odblaskowych powinno się przeprowadzić pomiar powierzchniowego współczynnika
odblasku przy kącie obserwacji 20' i kącie oświetlenia 5° zgodnie z punktem 4.4
oraz pomiar barwy i współczynnika luminancji zgodnie z punktem 4.6. Dla
powierzchni nieodblaskowych znaków tablic oraz nalepek i znaków z folii powinno
się dokonać oceny wzrokowej.
4.17. Sprawdzenie odporności na ścieranie powinno się wykonać zgodnie z punktem
4.5.12 normy PN-S-73200. Ponadto fragment powierzchni odblaskowej tablicy o pow.
100 cm2 powinno się poddać działaniu piasku kwarcowego lub elektrokorundu o
średnicy ziaren 0,1 mm ÷ 0,2 mm, padającego z wysokości 1 m pod kątem 45°. Na
każdy cm2 powierzchni odblaskowej powinno przypadać co najmniej 100 g piasku lub
elektrokorundu. Po piaskowaniu powinno się sprawdzić powierzchniowy współczynnik
odblasku przy kącie obserwacji 20' i kącie oświetlenia 5°.
4.18. Sprawdzenie twardości powłok znaków powinno się wykonać zgodnie z punktem
4.5.13 normy PN-S-73200. Próby powinny być przeprowadzane na próbkach powłok o
wymaganej grubości, położonych na twardym podłożu, np. na aluminium.
4.19. Sprawdzenie czytelności znaków identyfikacji powinno się wykonać
obserwując znaki w podanym w punkcie 2.16 zakresie widoczności. Powinno się
również sprawdzić ich rozmieszczenie na tablicy rejestracyjnej.
Ilustracja
Rysunek 3. Wzór samochodu na tablicę samochodową zabytkową
Ilustracja
Rysunek 4. Wzór motocykla na tablicę motocyklową zabytkową
Ilustracja
Rysunek 5. Tablica samochodowa jednorzędowa
Ilustracja
Rysunek 6. Tablica motorowerowa
Ilustracja
Rysunek 7. Tablica samochodowa dwurzędowa
Ilustracja
Rysunek 8. Tablica motocyklowa
Ilustracja
Rysunek 9. Litera "A"
Tablica 4. Wymiary litery A
Wymiar [mm]abcde
Tablica samochodowa80,054,010,015,010,5
Tablica motocyklowa45,032,07,08,57,4
Tablica motorowerowa30,020,05,05,55,2
Rysunek 10. Litera "M"
Ilustracja
Tablica 5. Wymiary litery M
Wymiar [mm]abcde
Tablica samochodowa80,054,010,05,011,0
Tablica motocyklowa45,032,07,03,08,0
Tablica motorowerowa30,020,05,02,06,0
Rysunek 11. Litera "W"
Ilustracja
Tablica 6. Wymiary litery W
Wymiar [mm]abcdefg
Tablica samochodowa80,054,010,05,010,1544,011,0
Tablica motocyklowa45,032,07,03,07,124,08,0
Tablica motorowerowa30,020,05,02,05,115,06,0
Ilustracja
Rysunek 12a. Wzory zwężonych liter do tablic indywidualnych samochodowych
Ilustracja
Prostokąty zastępcze liter I, J, L
Ilustracja
Rysunek 12b. Wzory zwężonych liter do tablic indywidualnych samochodowych (cd.)
Ilustracja
Rysunek 12c. Wzory zwężonych liter do tablic indywidualnych motocyklowych
Ilustracja
Prostokąty zastępcze dla liter I i J
Ilustracja
Rysunek 12d. Wzory zwężonych liter do tablic indywidualnych motocyklowych (cd.)
Ilustracja
Rysunek 13. Tablica samochodowa zwyczajna jednorzędowa (2 litery, 5 cyfr)
Ilustracja
Rysunek 14. Tablica samochodowa zwyczajna jednorzędowa (2 litery, 4 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 15. Tablica samochodowa zwyczajna jednorzędowa (2 litery, 3 cyfry, 2
litery)
Ilustracja
Rysunek 16. Tablica samochodowa zwyczajna jednorzędowa (3 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 17. Tablica samochodowa zwyczajna jednorzędowa (3 litery, 3 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 18. Tablica samochodowa zwyczajna dwurzędowa (2 litery, 5 cyfr)
Ilustracja
Rysunek 19. Tablica samochodowa zwyczajna dwurzędowa (2 litery, 4 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 20. Tablica samochodowa zwyczajna dwurzędowa (2 litery, 3 cyfry, 2
litery)
Ilustracja
Rysunek 21. Tablica samochodowa zwyczajna dwurzędowa (3 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 22. Tablica samochodowa zwyczajna dwurzędowa (3 litery, 3 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Liczba literabcd
1+547131842
1+454162147
1+354203576
Rysunek 23. Tablica samochodowa indywidualna jednorzędowa
Ilustracja
Liczba literabc
547615
4541022
3542440
Rysunek 24. Tablica samochodowa indywidualna dwurzędowa
Ilustracja
Rysunek 25. Tablica motocyklowa zwyczajna (2 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 26. Tablica motocyklowa zwyczajna (2 litery, 3 cyfry, 1 litera)
Ilustracja
Rysunek 27. Tablica motocyklowa zwyczajna (3 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 28. Tablica motocyklowa zwyczajna (3 litery, 3 cyfry, 1 litera)
Ilustracja
Liczba literabc
528613
4321016
3321928
Rysunek 29. Tablica motocyklowa indywidualna
Ilustracja
Rysunek 30. Tablica motorowerowa zwyczajna (2 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 31. Tablica motorowerowa zwyczajna (3 litery, 4 cyfry)
Ilustracja
Rysunek 32. Tablica samochodowa zabytkowa jednorzędowa (2 litery, 2 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 33. Tablica samochodowa zabytkowa jednorzędowa (3 litery, 1 cyfra, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 34. Tablica samochodowa zabytkowa dwurzędowa (2 litery, 2 cyfry, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 35. Tablica samochodowa zabytkowa dwurzędowa (3 litery, 1 cyfra, 1
litera)
Ilustracja
Rysunek 36. Tablica motocyklowa zabytkowa (2 litery, 2 cyfry, 1 litera)
Ilustracja
Rysunek 37. Tablica motocyklowa zabytkowa (3 litery, 1 cyfra, 1 litera)
Ilustracja
Rysunek 38. Tablica samochodowa tymczasowa jednorzędowa
Ilustracja
Rysunek 38a. Tablica samochodowa tymczasowa jednorzędowa badawcza
Ilustracja
Rysunek 39. Tablica samochodowa tymczasowa dwurzędowa
Ilustracja
Rysunek 39a. Tablica samochodowa tymczasowa dwurzędowa badawcza
Ilustracja
Rysunek 40. Tablica motocyklowa tymczasowa
Ilustracja
Rysunek 40a. Tablica motocyklowa tymczasowa badawcza
Ilustracja
Rysunek 41. Tablica motorowerowa tymczasowa
Ilustracja
Rysunek 41a. Tablica motorowerowa tymczasowa badawcza
Ilustracja
Rysunek 42. Tablica samochodowa dyplomatyczna jednorzędowa
Ilustracja
Rysunek 43. Tablica samochodowa dyplomatyczna dwurzędowa
Ilustracja
Rysunek 44. Tablica motocyklowa dyplomatyczna
Ilustracja
Rysunek 45. Tablica motorowerowa dyplomatyczna
Ilustracja
Rysunek 46. Prostokąty zastępcze opisane na cyfrze 1 w tablicy samochodowej,
motocyklowej i motorowerowej
Ilustracja
Rysunek 47. Prostokąty zastępcze opisane na literze I w tablicy samochodowej,
motocyklowej i motorowerowej
Ilustracja
Rysunek 48. Prostokąty zastępcze opisane na literze J w tablicy samochodowej,
motocyklowej i motorowerowej
Ilustracja
Rysunek 49. Prostokąty zastępcze opisane na literze L w tablicy samochodowej,
motocyklowej i motorowerowej
Ilustracja
Rysunek 50. Prostokąty zastępcze opisane na literze T w tablicy samochodowej,
motocyklowej i motorowerowej
nalepki na tablice tymczasowe
samochodowe i motocyklowe
Ilustracja
motorowerowe
Ilustracja
znak legalizacyjny
Ilustracja
Wysokość cyfr numeru 5 mm
Wysokość liter serii 6 mm
Grubość kreski 1 mm
Rysunek 51. Nalepki i znak legalizacyjny na tablice rejestracyjne
Załącznik nr 5
TABELA WYRÓŻNIKÓW WOJEWÓDZKICH I POWIATOWYCH NA TABLICE REJESTRACYJNE
Lp.WojewództwoPowiatWyróżnik na tablice zwyczajne, zabytkowe i
dyplomatyczneWyróżnik na tablice tymczasowe i indywidualne
wyróżnik województwawyróżnik powiatu
123456
1DOLNOŚLĄSKIEDD0-D9
Jelenia GóraDJ
LegnicaDL
WałbrzychDB
WrocławDW
bolesławieckiDBL
dzierżoniowskiDDZ
głogowskiDGL
górowskiDGR
jaworskiDJA
jeleniogórskiDJE
kamiennogórskiDKA
kłodzkiDKL
legnickiDLE
lubańskiDLB
lubińskiDLU
lwóweckiDLW
milickiDMI
oleśnickiDOL
oławskiDOA
polkowickiDPL
strzelińskiDST
średzkiDSR
świdnickiDSW
trzebnickiDTR
wałbrzyskiDBA
wołowskiDWL
wrocławskiDWR
ząbkowickiDZA
zgorzeleckiDZG
złotoryjskiDZL
2KUJAWSKO-POMORSKIECC0-C9
BydgoszczCB
GrudziądzCG
ToruńCT
WłocławekCW
aleksandrowskiCAL
brodnickiCBR
bydgoskiCBY
chełmińskiCCH
golubsko-dobrzyńskiCGD
grudziądzkiCGR
inowrocławskiCIN
lipnowskiCLI
mogileńskiCMG
nakielskiCNA
radziejowskiCRA
rypińskiCRY
sępoleńskiCSE
świeckiCSW
toruńskiCTR
tucholskiCTU
wąbrzeskiCWA
włocławskiCWL
żnińskiCZN
3LUBELSKIELL0-L9
Biała PodlaskaLB
ChełmLC
LublinLU
ZamośćLZ
bialskiLBI
biłgorajskiLBL
chełmskiLCH
hrubieszowskiLHR
janowskiLJA
krasnostawskiLKS
kraśnickiLKR
lubartowskiLLB
lubelskiLUB
łęczyńskiLLE
łukowskiLLU
opolskiLOP
parczewskiLPA
puławskiLPU
radzyńskiLRA
ryckiLRY
świdnickiLSW
tomaszowskiLTM
włodawskiLWL
zamojskiLZA
4LUBUSKIEFF0-F9
Gorzów WielkopolskiFG
Zielona GóraFZ
gorzowskiFGW
krośnieńskiFKR
międzyrzeckiFMI
nowosolskiFNW
słubickiFSL
strzelecko-drezdeneckiFSD
sulęcińskiFSU
świebodzińskiFSW
zielonogórskiFZI
żagański FZG
żarskiFZA
5ŁÓDZKIEEE0-E9
ŁódźEL
Piotrków TrybunalskiEP
SkierniewiceES
bełchatowskiEBE
kutnowskiEKU
łaskiELA
łęczyckiELE
łowickiELC
łódzki wschodniELW
opoczyńskiEOP
pabianickiEPA
pajęczańskiEPJ
piotrkowskiEPI
poddębickiEPD
radomszczańskiERA
rawskiERW
sieradzkiESI
skierniewickiESK
tomaszowskiETM
wieluńskiEWI
wieruszowskiEWE
zduńskowolskiEZD
zgierskiEZG
6MAŁOPOLSKIEKK0-K9
KrakówKR
Nowy SączKN
TarnówKT
bocheńskiKBC
brzeskiKBR
chrzanowskiKCH
dąbrowskiKDA
gorlickiKGR
krakowskiKRA
limanowskiKLI
miechowskiKMI
myślenickiKMY
nowosądeckiKNS
nowotarskiKNT
olkuskiKOL
oświęcimskiKOS
proszowickiKPR
suskiKSU
tarnowskiKTA
tatrzańskiKTT
wadowickiKWA
wielickiKWI
7MAZOWIECKIEWW0-W9
OstrołękaWO
PłockWP
RadomWR
SiedlceWS
białobrzeskiWBR
ciechanowskiWCI
garwolińskiWG
gostynińskiWGS
grodziskiWGM
grójeckiWGR
kozienickiWKZ
legionowskiWL
lipskiWLI
łosickiWLS
makowskiWMA
mińskiWM
mławskiWML
nowodworskiWND
ostrołęckiWOS
ostrowskiWOR
otwockiWOT
piaseczyńskiWPI
płockiWPL
płońskiWPN
pruszkowskiWPR
przasnyskiWPZ
przysuskiWPY
pułtuskiWPU
radomskiWRA
siedleckiWSI
sierpeckiWSE
sochaczewskiWSC
sokołowskiWSK
szydłowieckiWSZ
warszawskiWA, B, D, E, F, H, I, J, K, N, T, U, W, X, Y
warszawski zachodniWZ
węgrowskiWWE
wołomińskiWWL
wyszkowskiWWY
zwoleńskiWZW
żuromiński WZU
żyrardowski WZY
8OPOLSKIEOO0-O9
OpoleOP
brzeskiOB
głubczyckiOGL
kędzierzyńsko-kozielskiOK
kluczborskiOKL
krapkowickiOKR
namysłowskiONA
nyskiONY
oleskiOOL
opolskiOPO
prudnickiOPR
strzeleckiOST
9PODKARPACKIERR0-R9
KrosnoRK
PrzemyślRP
RzeszówRZ
TarnobrzegRT
bieszczadzkiRBI
brzozowskiRBR
dębickiRDE
jarosławskiRJA
jasielskiRJS
kolbuszowskiRKL
krośnieńskiRKR
leżajskiRLE
lubaczowskiRLU
łańcuckiRLA
mieleckiRMI
niżańskiRNI
przemyskiRPR
przeworskiRPZ
ropczycko-sędziszowskiRRS
rzeszowskiRZE
sanockiRSA
stalowowolskiRST
strzyżowskiRSR
tarnobrzeskiRTA
10PODLASKIEBB0-B9
BiałystokBI
ŁomżaBL
SuwałkiBS
augustowskiBAU
białostockiBIA
bielskiBBI
grajewskiBGR
hajnowskiBHA
kolneńskiBKL
łomżyńskiBLM
monieckiBMN
sejneńskiBSE
siemiatyckiBSI
sokólskiBSK
suwalskiBSU
wysokomazowieckiBWM
zambrowskiBZA
11POMORSKIEGG0-G9
GdańskGD
GdyniaGA
SłupskGS
SopotGSP
bytowskiGBY
chojnickiGCH
człuchowskiGCZ
gdańskiGDA
kartuskiGKA
kościerskiGKS
kwidzyńskiGKW
lęborskiGLE
malborskiGMB
nowodworskiGND
puckiGPU
słupskiGSL
starogardzkiGST
tczewskiGTC
wejherowskiGWE
12ŚLĄSKIESS0-S9
Bielsko-BiałaSB
BytomSY
ChorzówSH
CzęstochowaSC
Dąbrowa GórniczaSD
GliwiceSG
Jastrzębie-ZdrójSJZ
JaworznoSJ
KatowiceSK
MysłowiceSM
Piekary ŚląskieSPI
Ruda ŚląskaSRS
RybnikSR
Siemianowice ŚląskieSI
SosnowiecSO
ŚwiętochłowiceSW
TychyST
ZabrzeSZ
ŻorySZO
będzińskiSBE
bielskiSBI
cieszyńskiSCI
częstochowskiSCZ
gliwickiSGL
kłobuckiSKL
lublinieckiSLU
mikołowskiSMI
myszkowskiSMY
pszczyńskiSPS
raciborskiSRC
rybnickiSRB
tarnogórskiSTA
tyskiSTY
wodzisławskiSWD
zawierciańskiSZA
żywiecki SZY
13ŚWIĘTOKRZYSKIETT0-T9
KielceTK
buskiTBU
jędrzejowskiTJE
kazimierskiTKA
kieleckiTKI
koneckiTKN
opatowskiTOP
ostrowieckiTOS
pińczowskiTPI
sandomierskiTSA
skarżyskiTSK
starachowickiTST
staszowskiTSZ
włoszczowskiTLW
14WARMIŃSKO-MAZURSKIENN0-N9
ElblągNE
OlsztynNO
bartoszyckiNBA
braniewskiNBR
działdowskiNDZ
elbląskiNEB
ełckiNEL
giżyckiNGI
iławskiNIL
kętrzyńskiNKE
lidzbarskiNLI
mrągowskiNMR
nidzickiNNI
nowomiejskiNNM
olecko-gołdapskiNOG
olsztyńskiNOL
ostródzkiNOS
piskiNPI
szczycieńskiNSZ
15WIELKOPOLSKIEPP0-P9
KaliszPK
KoninPKO
LesznoPL
PoznańPO
chodzieskiPCH
czarnkowsko-trzcianeckiPCT
gnieźnieńskiPGN
gostyńskiPGS
grodziskiPGO
jarocińskiPJA
kaliskiPKA
kępińskiPKE
kolskiPKL
konińskiPKN
kościańskiPKS
krotoszyńskiPKR
leszczyńskiPLE
międzychodzkiPMI
nowotomyskiPNT
obornickiPOB
ostrowskiPOS
ostrzeszowskiPOT
pilskiPP
pleszewskiPPL
poznańskiPOZ
rawickiPRA
słupeckiPSL
szamotulskiPSZ
średzkiPSR
śremskiPSE
tureckiPTU
wągrowieckiPWA
wolsztyńskiPWL
wrzesińskiPWR
złotowskiPZL
16ZACHODNIOPOMORSKIEZZ0-Z9
KoszalinZK
SzczecinZS
ŚwinoujścieZSW
białogardzkiZBI
choszczeńskiZCH
drawskiZDR
goleniowskiZGL
gryfickiZGY
gryfińskiZGR
kamieńskiZKA
kołobrzeskiZKL
koszalińskiZKO
myśliborskiZMY
polickiZPL
pyrzyckiZPY
sławieńskiZSL
stargardzkiZST
szczecineckiZSZ
świdwińskiZSD
wałeckiZWA
Załącznik nr 6
WZÓR NALEPKI KONTROLNEJ I JEJ OPIS
1. Opis warunków technicznych produkcji i badania nalepki kontrolnej
1.1. Nalepka kontrolna, zwana dalej "nalepką", powinna być wykonana z
warstwowego laminatu powleczonego jednostronnie klejem zapewniającym bardzo
dobre połączenie z wewnętrzną powierzchnią szyby samochodowej. Do czasu
przyklejenia nalepki warstwa kleju powinna być przykryta folią lub papierem
ochronnym.
1.2. Numer rejestracyjny powinien być nanoszony za pomocą drukarki na warstwę
kleju lub jako lustrzane odbicie na cienką folię pośrednią. Dopuszcza się
nanoszenie napisu ręcznie pisakiem, przy spełnieniu wszystkich wymagań.
1.3. Nalepka powinna być tak wykonana, aby przy jakiejkolwiek próbie oderwania
jej od szyby następowało zniszczenie elementów identyfikacyjnych i tła nalepki.
Dotyczy to również próby oderwania w podwyższonej i obniżonej temperaturze.
1.4. Nalepka powinna być dobrze zabezpieczona przed fałszowaniem i kopiowaniem.
Zasadniczym elementem zabezpieczającym powinno być tło nalepki wykonane w
technice trójwymiarowej. Barwne elementy tła powinny zmieniać kolor pod wpływem
podwyższonej temperatury w czasie próby odklejania nalepki.
1.5. Nalepka powinna zawierać elementy identyfikacyjne tablicy rejestracyjnej.
Podstawowe wymiary nalepki kontrolnej określa rysunek 1.
Rysunek 1
Ilustracja
Grubość kreski numeru rejestracyjnego - 2 mm.
Grubość kreski znaku "PL" - 1,5 mm.
Barwy:
- pole pod flagą polską - niebieskie trójwymiarowe
- flaga polska - biało-czerwona trójwymiarowa
- pozostała część nalepki - biała trójwymiarowa
- numer rejestracyjny - czarny gładki
- znak "PL" - biały gładki
2. Szczegółowy opis (warunki)
2.1. Nalepka obserwowana w rozproszonym świetle dziennym powinna dawać efekt
trójwymiarowości, poza znakiem "PL" i numerem rejestracyjnym.
2.2. Barwy nalepki: niebieska - pola pod flagą polską i czerwona - flagi
polskiej powinny odcieniem odpowiadać barwom tablicy rejestracyjnej. Barwa biała
powierzchni gładkich powinna być wyraźnie jaśniejsza od barwy białej powierzchni
trójwymiarowych.
2.3. Nalepka powinna być odporna na działanie:
1) podwyższonej temperatury zgodnie z wymaganiami punktu 2.13 normy PN-S-73200,
temperatura próby 65°C ±3°C,
2) zmiennych temperatur zgodnie z wymaganiami punktu 2.14 normy PN-S-73200.
2.4. Nalepka powinna mieć taką odporność na oderwanie, aby materiał foliowy
nalepki poddany działaniu temperatur -30°C ±2°C i +65°C ±2°C przez 1 godzinę,
natychmiast po wyjęciu z komory termicznej, nie powinien dać się oderwać od
podłoża bez zniszczenia.
2.5. Nalepka powinna mieć odporność na działanie wody zgodnie z wymaganiami
punktu 2.17 normy PN-S-73200.
2.6. Nalepka powinna mieć odporność na działanie substancji chemicznych zgodnie
z wymaganiami punktu 2.21 normy PN-S-73200.
2.7. Nalepka powinna mieć odporność na działanie promieni świetlnych. Po
poddaniu strony czołowej nalepki działaniu promieni świetlnych zgodnie z punktem
2.16 normy PN-S-73200, barwa niebieska i czerwona nie powinny ulec wyraźnemu
spłowieniu, a powierzchnia biała wyraźnej zmianie. Nie powinien również zniknąć
bądź ulec zmniejszeniu efekt trójwymiarowości.
3. Zasady badania nalepki
Wszystkie próby powinny być przeprowadzane na nalepkach przyklejonych do podłoża
szklanego nie wcześniej niż 2 godziny przed próbami.
3.1. Sprawdzenie efektu trójwymiarowości powinno się wykonać wzrokowo,
obserwując nalepkę w rozproszonym świetle dziennym. Efekt powinien być wyraźnie
widoczny dla kierunków obserwacji zawartych w kącie bryłowym ograniczonym
tworzącą, opartą na obrysie nalepki i odchyloną na zewnątrz o odpowiedni kąt.
3.2. Sprawdzenie barw nalepki powinno się wykonać wzrokowo przez porównanie ich
odcieni z tablicą rejestracyjną w warunkach rozproszonego światła dziennego.
3.3. Sprawdzenie odporności na działanie temperatury powinno się wykonać zgodnie
z punktami 4.5.7 i 4.5.8 normy PN-S-73200.
3.4. Sprawdzenie odporności na oderwanie od podłoża szklanego powinno się
wykonać wzrokowo. Nalepkę przyklejoną do płytki szklanej powinno się umieścić w
komorze termicznej i natychmiast po wyjęciu z komory wykonać próbę oderwania
materiału foliowego od podłoża, np. za pomocą noża.
3.5. Sprawdzenie odporności na działanie wody powinno się wykonać zgodnie z
punktem 4.5.11 normy PN-S-73200.
3.6. Sprawdzenie odporności na działanie substancji chemicznych powinno się
wykonać zgodnie z punktem 4.5.15 normy PN-S-73200.
3.7. Sprawdzenie odporności na działanie promieni świetlnych powinno się wykonać
zgodnie z punktem 4.5.10 normy PN-S-73200.
4. Ocena wyników badań
4.1. Za dobrą uznaje się nalepkę, która przeszła wszystkie wymagane badania z
wynikiem dodatnim.
4.2. Partię nalepek uznaje się za zgodną z wymaganiami normy, jeżeli w badaniach
niepełnych liczba wadliwych sztuk nie przekroczy liczby kwalifikacyjnej, a wynik
ostatnich badań pełnych był dodatni.
4.3. Do każdej partii nalepek uznanych przez wytwórcę za zgodną z wymaganiami
niniejszego załącznika powinno być załączone zaświadczenie zawierające co
najmniej:
• nazwę wytwórcy,
• nazwę i oznaczenie wyrobu,
• liczebność i nr partii,
• datę odbioru partii.
Załącznik nr 7
INNE OZNACZENIA POJAZDU
Tarcza wskazująca indywidualną dopuszczalną prędkość pojazdu ustaloną przez
organ rejestrujący pojazd
Ilustracja
Opis:
a = 20 mm
barwa tła - biała,
barwa cyfr - czarna,
barwa obrzeża - czerwona
Tarcza oznaczająca autobus spełniający dodatkowe warunki techniczne, którego
dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h
Ilustracja
Opis:
a = 20 mm
barwa tła - biała,
barwa cyfr - czarna,
barwa obrzeża - czerwona
Wzory cyfr stosowanych na:
- tarczy wskazującej indywidualną prędkość pojazdu ustaloną przez organ
rejestrujący pojazd,
- tarczy oznaczającej autobus spełniający dodatkowe warunki techniczne, którego
prędkość dopuszczalna na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h
(stosowane są cyfry "1" i "0")
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
a=1/4 gr b=1/2 gr c=3/4 gr R=11/2 gr r=9/2 gr
Znak "PL"
Ilustracja
Barwy: tła - biała, liter - czarna
Znak "CD"
Ilustracja
Barwy: tła - biała, liter - czarna
Znak "CC"
Ilustracja
Barwy: tła - biała, liter - czarna
Tablica do oznaczania pojazdu przewożącego zorganizowaną grupę dzieci i
młodzieży w wieku do 18 lat
Ilustracja
Opis:
a = 50 mm,
barwa tła - żółta,
barwa symbolu - czarna
Znak "JAZDA PRÓBNA"
Ilustracja
Barwy:
tła - biała,
liter - czerwona,
obrzeża - biała
TABLICA DO OZNACZANIA POJAZDU PRZEZNACZONEGO DO NAUKI JAZDY LUB PRZEPROWADZANIA
EGZAMINU PAŃSTWOWEGO
Ilustracja
Barwy:
tła - niebieska,
symbolu - biała,
obrzeża - biała
Nalepka do oznaczania pojazdu kierowanego przez osobę niepełnosprawną mającą
trudności w poruszaniu się
Ilustracja
Opis:
a1 = 12 mm,
barwa tła - biała,
barwa symbolu - czarna,
barwa obrzeża - czarna
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 czerwca 1999 r.
w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz
czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem
kart pojazdów.
(Dz. U. Nr 59, poz. 633)
Na podstawie art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872),
2) jednostce prowadzącej dystrybucję - rozumie się przez to producenta druków
kart,
3) podmiocie zamawiającym - rozumie się przez to podmioty wydające kartę,
określone w ustawie.
§ 2. 1. W karcie dokonuje się wpisu danych identyfikacyjnych właściciela pojazdu
na podstawie dowodu własności pojazdu.
2. Wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie:
1) wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z
homologacji, z zastrzeżeniem pkt 2-5,
2) zaświadczenia o pozytywnym wyniku z przeprowadzonego badania co do zgodności
z warunkami technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz protokołu
z oceny stanu technicznego - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu
zabytkowego,
3) zaświadczenia o pozytywnym wyniku z przeprowadzonego badania co do zgodności
z warunkami technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz dokumentu
identyfikacyjnego pojazdu marki "SAM" - w przypadku wystawiania karty dla
pojazdu marki "SAM",
4) katalogu marek i typów pojazdów oraz zaświadczenia o pozytywnym wyniku
badania technicznego pojazdu - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu
sprowadzonego z zagranicy i tam zarejestrowanego, a rejestrowanego po raz
pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu lub innego
dokumentu (dokumentów) potwierdzającego, że dokonane zmiany są zgodne z
przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów - w przypadku wystawiania
karty dla pojazdu, w którym dokonano zmian, o których mowa w art. 78 ust. 2
ustawy,
6) dowodu rejestracyjnego.
3. Wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie w przypadkach innych niż
określone w ust. 2 dokonuje się na podstawie zaświadczenia o pozytywnym wyniku
badania technicznego pojazdu.
§ 3. Druki kart są drukami ścisłego zarachowania.
§ 4. Jednostka prowadząca dystrybucję druków kart:
1) realizuje zamówienia na druki kart w terminie ustalonym z podmiotem
zamawiającym, ale nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia złożenia zamówienia,
2) określa miejsce, termin, sposób odbioru zamówienia oraz zasady reklamacji,
3) prowadzi ewidencję wydanych druków kart i podmiotów zamawiających druki kart
oraz zabezpiecza je przed dostępem osób nie upoważnionych,
4) przechowuje w oddzielnych teczkach dowody odbioru druków kart.
§ 5. Zamówienia na druki kart składają podmioty zamawiające.
§ 6. 1. Przygotowane do odbioru druki kart przez jednostkę prowadzącą
dystrybucję druków kart powinny znajdować się w paczkach zaplombowanych,
posiadających załączaną specyfikację ich zawartości.
2. Przy odbiorze należy sprawdzić stan ilościowy i zaplombowanie paczek.
§ 7. Odbiór druków kart pojazdu następuje na podstawie pisemnego upoważnienia
podmiotu zamawiającego.
§ 8. Podmiot zamawiający obowiązany jest:
1) złożyć kwartalne zamówienie na druki kart nie później niż 30 dni przed
upływem poprzedniego kwartału,
2) niezwłocznie wpisać otrzymane druki kart do wykazu otrzymanych i wydanych
druków kart, zwanego dalej "wykazem druków kart",
3) przechowywać w oddzielnych teczkach przychodu dowody otrzymania druków kart,
4) zabezpieczyć wykazy druków kart, dowody otrzymania druków kart oraz druki
kart przed dostępem osób nie upoważnionych.
§ 9. 1. Wykaz druków kart, o którym mowa w § 8 pkt 2, powinien posiadać zszyte
oraz ponumerowane i opieczętowane strony.
2. Wykaz druków kart, dowody otrzymania druków kart oraz druki kart powinny być
przechowywane w szafach metalowych w odpowiednio zabezpieczonych
pomieszczeniach, wyposażonych w sprzęt przeciwpożarowy. Jeżeli pomieszczenie
znajduje się na parterze, okna zewnętrzne powinny być okratowane.
3. Wzór wykazu druków kart określa załącznik do rozporządzenia.
§ 10. Wykaz druków kart, o którym mowa w § 8 pkt 2, druki kart i pieczęcie
służące do wystawiania kart powinny być przechowywane wyłącznie w szafach
metalowych plombowanych.
§ 11. W razie kradzieży druków kart pojazdu informacja o kradzieży powinna być
niezwłocznie przekazana Policji albo jednostce Żandarmerii Wojskowej, jeżeli
kradzieży dokonano na terenie jednostki lub instytucji wojskowej.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21
czerwca 1999 r. (poz. 633)
WYKAZ OTRZYMANYCH I WYDANYCH DRUKÓW KART POJAZDÓW
Lp.Nr drukuWydano dla pojazduUwagi
nr VINnr rejestracyjny*)
*) Wypełnia podmiot wydający kartę określony w ustawie, z wyjątkiem producenta
lub importera.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 czerwca 1999 r.
w sprawie warunków i trybu wydawania kart pojazdów, wzoru karty pojazdu i jej
opisu.
(Dz. U. Nr 59, poz. 634)
Na podstawie art. 77 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872),
2) rozporządzeniu określającym dokumenty - rozumie się przez to rozporządzenie
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie
dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności
jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdu
(Dz. U. Nr 59, poz. 633),
3) organie rejestrującym - rozumie się przez to odpowiednio starostę, Wojewodę
Mazowieckiego oraz organy jednostek, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy.
2. Przepisy rozporządzenia odnoszące się do właściciela pojazdu stosuje się
odpowiednio do organów jednostek, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy.
§ 2. 1. Karta pojazdu, zwana dalej "kartą", jest dokumentem przypisanym do
pojazdu, zawierającym w szczególności:
1) dane identyfikacyjne pojazdu,
2) parametry techniczne pojazdu,
3) dane identyfikacyjne właściciela pojazdu,
4) dane potwierdzające rejestrację pojazdu.
2. Wzór karty określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Wewnętrzną stronę okładki karty wypełnia:
1) producent lub importer nowych pojazdów dla każdego pojazdu samochodowego
wprowadzanego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) organ rejestrujący przy pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pojazdu sprowadzonego z zagranicy i tam zarejestrowanego,
3) organ rejestrujący wydając karty, o których mowa w § 6 i 7.
2. Pozostałe strony karty wypełnia odpowiednio organ rejestrujący.
3. Wpisów, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się na podstawie dokumentów
wymienionych w rozporządzeniu określającym dokumenty.
§ 4. W przypadku nabycia pojazdu, dla którego została wydana karta, organ
rejestrujący dokonuje wpisu danych identyfikacyjnych właściciela pojazdu oraz
danych potwierdzających rejestrację pojazdu.
§ 5. W przypadku zmiany stanu faktycznego wymagającej zmiany danych
zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym organ rejestrujący dokonuje
odpowiednich wpisów w karcie w rubryce "Adnotacje urzędowe" lub w rubryce
"Zmiany parametrów technicznych pojazdu".
§ 6. 1. W przypadku gdy w karcie brak wolnych miejsc na dokonanie wpisów
potwierdzających informacje, o których mowa w art. 78 ust. 2 ustawy, organ
rejestrujący wydaje nową kartę, a ponadto w rubryce "Adnotacje urzędowe"
dokonuje wpisu o przyczynie wydania nowej karty.
2. Dotychczasową kartę organ rejestrujący unieważnia przez odcięcie górnego rogu
wszystkich stron karty i zwraca ją właścicielowi.
§ 7. 1. W przypadku utraty karty organ rejestrujący na pisemny wniosek
właściciela pojazdu wydaje wtórnik karty po:
1) przedstawieniu dowodu rejestracyjnego pojazdu,
2) złożeniu przez właściciela stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością
karną za składanie fałszywych zeznań.
2. W przypadku zniszczenia karty w stopniu powodującym jej nieczytelność organ
rejestrujący na pisemny wniosek właściciela pojazdu wydaje wtórnik karty pojazdu
po:
1) przedstawieniu dowodu rejestracyjnego pojazdu,
2) oddaniu dotychczasowej karty.
3. W przypadku utraty karty przed zarejestrowaniem pojazdu, na pisemny wniosek
właściciela pojazdu organ rejestrujący wydaje wtórnik karty po uzyskaniu
potwierdzenia, że utracona karta była wydana. Do wniosku właściciel pojazdu
dołącza:
1) pisemną informację wskazującą producenta, importera lub organ rejestrujący,
który wydał utraconą kartę,
2) zaświadczenie Policji potwierdzające zgłoszenie utraty karty.
5. W przypadkach określonych w ust. 1-3 organ rejestrujący, wydając wtórnik
karty, w rubryce "Adnotacje urzędowe" dokonuje zapisu o przyczynie wydania
wtórnika karty.
§ 8. 1. Kartę pojazdu wypełnia się pismem maszynowym, czcionką zapewniającą
dobrą czytelność wpisów oraz stosując rozróżnienie cyfry 0 (zero) i litery O
poprzez przekreślenie oznaczenia cyfry (Ø).
2. W przypadku gdy nie jest możliwe wypełnienie karty w sposób określony w ust.
1, kartę wypełnia się czarnym tuszem, czytelnie, drukowanym pismem w sposób
gwarantujący trwałość zapisów.
3. Przed wydaniem karty wyznaczoną stronę tego dokumentu, zgodnie z załącznikiem
do rozporządzenia, pokrywa się folią stanowiącą komplet wraz z blankietem.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21
czerwca 1999 r. (poz. 634)
WZÓR KARTY POJAZDU
Widok okładki na zewnątrz
Ilustracja
Strona wewnętrzna okładki Strona 1
Ilustracja
Strona 2 Strona 3
Ilustracja
Strona 4 Strona 5
Ilustracja
Strona 6 Strona 7
Ilustracja
Strona 8 Strona 9
Ilustracja
Strona 10 Strona 11
Ilustracja
Strona 12 Strona wewnętrzna okładki
Ilustracja
OPIS WZORU KARTY POJAZDU
- Format - książka o wymiarach 125 × 88 mm.
- Okładka - kolor bordowy, litery i znak PL w obwódce koloru srebrnego.
- Strony karty pojazdu - papier ze znakiem wodnym oraz numeracją stron w rysunku
giloszowym.
- Kartki książeczki - zszyte z okładką nicią.
Uwaga: Stronę wewnętrzną okładki przed wydaniem karty należy pokryć załączoną do
karty folią.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 24 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za
sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców, kandydatów na
motorniczych i motorniczych, kandydatów na instruktorów i instruktorów,
kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz za wydanie im dokumentów.
(Dz. U. Nr 59, poz. 635)
Na podstawie art. 115 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
grudnia 1997 r. w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za sprawdzenie
kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców, kandydatów na motorniczych i
motorniczych, kandydatów na instruktorów i instruktorów, kandydatów na
egzaminatorów i egzaminatorów oraz za wydanie im dokumentów (Dz. U. Nr 159, poz.
1076, z 1998 r. Nr 74, poz. 485 i Nr 159, poz. 1053 oraz z 1999 r. Nr 52, poz.
542) w § 3 w tabeli nr 1 w lp. 3 treść rubryki 2 otrzymuje brzmienie:
"Kategoria B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E prawa jazdy".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa.
(Dz. U. Nr 60, poz. 636)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą
przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i
macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz
z 1999 r. Nr 26, poz. 228), zwanym dalej "ubezpieczonymi".
2. Świadczenia pieniężne z tytułu następstw wypadków przy pracy i chorób
zawodowych określa odrębna ustawa.
Art. 2. Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa, zwanego dalej "ubezpieczeniem chorobowym", obejmują:
1) zasiłek chorobowy,
2) świadczenie rehabilitacyjne,
3) zasiłek wyrównawczy,
4) zasiłek porodowy,
5) zasiłek macierzyński,
6) zasiłek opiekuńczy.
Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) tytuł ubezpieczenia chorobowego - zatrudnienie lub inną działalność, których
podjęcie rodzi obowiązek ubezpieczenia chorobowego lub uprawnienie do objęcia
tym ubezpieczeniem na zasadach dobrowolności w rozumieniu przepisów ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych,
2) płatnik składek - płatnika składek na ubezpieczenie chorobowe w rozumieniu
przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,
3) wynagrodzenie - przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na
ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe,
4) przychód - kwotę stanowiącą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie
chorobowe ubezpieczonego nie będącego pracownikiem, po odliczeniu kwoty
odpowiadającej 18,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe.
Rozdział 2
Zasiłek chorobowy
Art. 4. 1. Ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego:
1) po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego - jeżeli podlega
obowiązkowo temu ubezpieczeniu,
2) po upływie 180 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego - jeżeli jest
ubezpieczony dobrowolnie.
2. Do okresów ubezpieczenia chorobowego, o których mowa w ust. 1, wlicza się
poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie
przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem
bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza
niezawodowego.
3. Od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego
przysługuje:
1) absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem
chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia
ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,
2) jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy
lub z pracy,
3) ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni
okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego,
4) posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu
90 dni od ukończenia kadencji.
Art. 5. 1. Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, o którym mowa w art. 4 ust.
3 pkt 2, art. 11 ust. 2 pkt 2 i art. 19 ust. 1, uważa się nagłe zdarzenie,
wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca
wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia
chorobowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże
uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga
została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie
przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą
najkrótszą, była dla ubezpieczonego ze względów komunikacyjnych najdogodniejsza.
2. Za drogę do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z
pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca:
1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia
chorobowego,
2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,
3) zwykłego spożywania posiłków,
4) odbywania nauki lub studiów.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady oraz tryb uznawania zdarzenia za wypadek w
drodze do pracy lub z pracy.
Art. 6. 1. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się
niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
2. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność
wykonywania pracy:
1) w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych albo o zwalczaniu gruźlicy,
2) z powodu przebywania w:
a) stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia
alkoholowego,
b) stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od
środków odurzających lub substancji psychotropowych.
Art. 7. Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna
do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do
pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
1) nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego,
2) nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia
chorobowego - w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż
14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie
dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Art. 8. Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy
z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art.
6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy, a jeżeli niezdolność do pracy
spowodowana została gruźlicą - nie dłużej niż przez 9 miesięcy.
Art. 9. 1. Do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem
zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy,
jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6
ust. 2.
2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy,
spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a
powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.
3. Do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresu niezdolności do pracy
przypadającego w okresach, o których mowa w art. 4 ust. 1.
Art. 10. 1. Jeżeli po upływie okresu zasiłkowego ubezpieczony jest nadal
niezdolny do pracy z powodu choroby, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują
odzyskanie zdolności do pracy, okres zasiłkowy ulega przedłużeniu - nie dłużej
jednak niż na dalsze 3 miesiące.
2. O przedłużeniu okresu zasiłkowego, o którym mowa w ust. 1, orzeka, na wniosek
lekarza leczącego, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Okres zasiłkowy, o którym mowa w ust. 1, nie ulega przedłużeniu osobie
uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Art. 11. 1. Miesięczny zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem ust. 2, wynosi 80%
podstawy wymiaru zasiłku.
2. Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli
niezdolność do pracy:
1) przypada w okresie ciąży,
2) powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
3) trwa nieprzerwanie ponad 90 dni, począwszy od 91 dnia tej niezdolności.
3. Do 90 dni, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie wlicza się okresu niezdolności
do pracy przypadającego w okresach, o których mowa w art. 4 ust. 1.
4. Zasiłek chorobowy przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, nie
wyłączając dni wolnych od pracy.
5. Ilekroć przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego lub jego wysokości okres
jest oznaczony w miesiącach, za miesiąc uważa się 30 dni.
Art. 12. 1. Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy, w
których ubezpieczony na podstawie przepisów o wynagradzaniu zachowuje prawo do
wynagrodzenia. Okresy te wlicza się do okresu zasiłkowego.
2. Zasiłek chorobowy nie przysługuje również za okresy niezdolności do pracy
przypadającej w czasie:
1) urlopu bezpłatnego,
2) urlopu wychowawczego,
3) tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z
wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia
chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy
w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.
3. Okresów niezdolności do pracy, o których mowa w ust. 2, w których zasiłek nie
przysługuje, nie wlicza się do okresu zasiłkowego.
Art. 13. 1. Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu
ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy:
1) ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy,
2) kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową,
3) nie nabyła prawa do zasiłku w czasie ubezpieczenia, w przypadkach określonych
w art. 4 ust. 1,
4) jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub
świadczenia przedemerytalnego.
2. Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres niezdolności do pracy po ustaniu
tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ubezpieczenie to ustało po wyczerpaniu
prawa do zasiłku chorobowego.
Art. 14. Ubezpieczonemu będącemu pracownikiem, odsuniętemu od pracy w trybie
określonym w art. 6 ust. 2 pkt 1, z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków
choroby zakaźnej, zasiłek chorobowy nie przysługuje, jeżeli nie podjął
proponowanej mu przez pracodawcę innej pracy nie zabronionej takim osobom,
odpowiadającej jego kwalifikacjom zawodowym lub którą może wykonywać po
uprzednim przeszkoleniu.
Art. 15. 1. Zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu za cały okres
niezdolności do pracy, jeżeli niezdolność ta spowodowana została w wyniku
umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez tego ubezpieczonego.
2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1, stwierdza się na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądu albo prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw
wykroczeń.
Art. 16. Ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy spowodowana została
nadużyciem alkoholu, zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni
tej niezdolności.
Art. 17. 1. Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy
pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z
celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego
zwolnienia.
2. Zasiłek chorobowy nie przysługuje w przypadku, gdy zaświadczenie lekarskie
zostało sfałszowane.
3. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się w trybie określonym w
art. 68.
Rozdział 3
Świadczenie rehabilitacyjne
Art. 18. 1. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po
wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie
lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia
zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
3. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka lekarz orzecznik
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Orzeczenie lekarza orzecznika stanowi podstawę
do wydania decyzji w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego.
4. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury
lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku
przedemerytalnego lub do świadczenia przedemerytalnego.
Art. 19. 1. Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 75% podstawy wymiaru zasiłku
chorobowego, a jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku w drodze do
pracy lub z pracy albo jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży -
100% tej podstawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli świadczenie rehabilitacyjne zostało przyznane po upływie 6 miesięcy
niezdolności do pracy, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, od której ustala
się wysokość świadczenia rehabilitacyjnego, podlega waloryzacji. Przepisy art.
44 stosuje się odpowiednio.
Art. 20. Przepis art. 53 § 5 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do pracownika
pobierającego świadczenie rehabilitacyjne, jeżeli zgłosi on swój powrót do
pracodawcy niezwłocznie po wyczerpaniu tego świadczenia, choćby nastąpiło to po
upływie 6 miesięcy od rozwiązania stosunku pracy.
Art. 21. Ilekroć w przepisach o ubezpieczeniu społecznym, o ubezpieczeniu
zdrowotnym, o emeryturach i rentach, a także w przepisach, które uzależniają
uprawnienia od dochodu rodziny, jest mowa o zasiłku chorobowym, należy przez to
rozumieć również świadczenie rehabilitacyjne.
Art. 22. Do świadczenia rehabilitacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art.
11 ust. 4 i 5, art. 12, art. 13 ust. 1, art. 15 i 17.
Rozdział 4
Zasiłek wyrównawczy
Art. 23. 1. Zasiłek wyrównawczy przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem
ze zmniejszoną sprawnością do pracy, wykonującemu pracę:
1) w zakładowym lub międzyzakładowym ośrodku rehabilitacji zawodowej,
2) u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku pracy, dostosowanym do potrzeb
adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy,
jeżeli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane podczas rehabilitacji jest niższe
od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustalonego w myśl art. 36-42.
2. O potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej orzeka wojewódzki ośrodek
medycyny pracy lub lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Zasiłek wyrównawczy przysługuje przez okres rehabilitacji zawodowej w
warunkach, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje:
1) z dniem zakończenia rehabilitacji zawodowej i przesunięcia do innej pracy,
nie później jednak niż po 24 miesiącach od dnia, w którym ubezpieczony będący
pracownikiem podjął rehabilitację,
2) jeżeli z uwagi na stan zdrowia ubezpieczonego będącego pracownikiem
rehabilitacja zawodowa stała się niecelowa.
5. O okolicznościach, o których mowa w ust. 4 pkt 2, orzeka lekarz orzecznik
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 24. 1. Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym
wynagrodzeniem ustalonym w myśl art. 36-42 a miesięcznym wynagrodzeniem
osiągniętym za pracę w warunkach rehabilitacji zawodowej.
2. Jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem przepracował tylko część miesiąca
wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, zasiłek wyrównawczy
za ten miesiąc przysługuje w wysokości różnicy między przeciętnym miesięcznym
wynagrodzeniem ustalonym w myśl art. 36-42, zmniejszonym o jedną trzydziestą
część za każdy dzień tej nieobecności, a wynagrodzeniem osiągniętym w tym
miesiącu.
Art. 25. Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje ubezpieczonemu będącemu
pracownikiem, uprawnionemu do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do
pracy.
Art. 26. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb ustalania zasiłku wyrównawczego.
Rozdział 5
Zasiłek porodowy
Art. 27. 1. Zasiłek porodowy przysługuje ubezpieczonej z tytułu:
1) urodzenia dziecka w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu
wychowawczego,
2) urodzenia dziecka po ustaniu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ubezpieczenie
to ustało w okresie ciąży:
a) wskutek ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy,
b) z naruszeniem przepisów prawa, stwierdzonym prawomocnym orzeczeniem sądu,
3) przyjęcia dziecka na wychowanie i wystąpienia do sądu opiekuńczego w sprawie
jego przysposobienia albo przyjęcia dziecka na wychowanie w ramach rodziny
zastępczej, jeżeli z tego tytułu jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do ubezpieczonego.
3. Zasiłek porodowy przysługuje matce dziecka, która nie spełnia warunków do
otrzymania zasiłku porodowego, jeżeli warunki te spełnia ojciec dziecka.
4. Zasiłek porodowy przysługuje ubezpieczonemu ojcu dziecka, którego matka
zmarła przy porodzie.
Art. 28. 1. Zasiłek porodowy przysługuje w wysokości 20% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od
trzeciego miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy, na podstawie
przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego dla celów
emerytalnych.
2. W przypadku objęcia ubezpieczeniem chorobowym z kilku tytułów zasiłek
porodowy przysługuje tylko z jednego tytułu.
3. W razie urodzenia więcej niż jednego dziecka podczas jednego porodu zasiłek
porodowy przysługuje na każde dziecko.
Rozdział 6
Zasiłek macierzyński
Art. 29. 1. Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie
ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego:
1) urodziła dziecko,
2) przyjęła dziecko w wieku do 1 roku na wychowanie i wystąpiła do sądu
opiekuńczego w sprawie jego przysposobienia,
3) przyjęła dziecko w wieku do 1 roku na wychowanie w ramach rodziny zastępczej.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do ubezpieczonego.
3. W przypadku gdy prawo do zasiłku macierzyńskiego powstało w okresie urlopu
wychowawczego, zasiłek macierzyński przysługuje za okres odpowiadający części
urlopu macierzyńskiego, która przypada po porodzie.
4. W razie śmierci ubezpieczonej lub porzucenia przez nią dziecka zasiłek
macierzyński przysługuje ubezpieczonemu-ojcu dziecka lub innemu ubezpieczonemu
członkowi najbliższej rodziny, jeżeli przerwą zatrudnienie lub inną działalność
zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.
5. Zasiłek macierzyński przysługuje przez okres ustalony przepisami Kodeksu
pracy jako okres urlopu macierzyńskiego lub okres urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 6.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, okres wypłaty zasiłku macierzyńskiego
zmniejsza się o okres wypłaty tego zasiłku ubezpieczonej-matce dziecka.
Art. 30. 1. Zasiłek macierzyński przysługuje również w razie urodzenia dziecka
po ustaniu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ubezpieczenie to ustało w warunkach
określonych w art. 27 ust. 1 pkt 2.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zasiłek macierzyński przysługuje za
okres odpowiadający części urlopu macierzyńskiego, która przypada po porodzie.
3. Ubezpieczonej będącej pracownicą, z którą rozwiązano stosunek pracy w okresie
ciąży z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy i której nie
zapewniono innego zatrudnienia, przysługuje do dnia porodu zasiłek w wysokości
zasiłku macierzyńskiego.
4. Ubezpieczonej będącej pracownicą zatrudnioną na podstawie umowy o pracę na
czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, z którą umowa o pracę na
podstawie art. 177 § 3 Kodeksu pracy została przedłużona do dnia porodu -
przysługuje prawo do zasiłku macierzyńskiego po ustaniu ubezpieczenia.
Art. 31. 1. Miesięczny zasiłek macierzyński wynosi 100% podstawy wymiaru
zasiłku.
2. Do zasiłku macierzyńskiego stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 4
oraz art. 12 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 3.
Rozdział 7
Zasiłek opiekuńczy
Art. 32. 1. Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem
zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania
opieki nad:
1) dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do których
dziecko uczęszcza,
b) porodu lub choroby małżonka ubezpieczonego, stale opiekującego się dzieckiem,
jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,
c) pobytu małżonka ubezpieczonego, stale opiekującego się dzieckiem, w
stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej,
2) chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat,
3) innym chorym członkiem rodziny.
2. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka,
rodziców, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku ponad 14 lat
- jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z ubezpieczonym w okresie
sprawowania opieki.
3. Za dzieci w rozumieniu ust. 1 i 2 uważa się dzieci własne ubezpieczonego lub
jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci obce przyjęte na
wychowanie i utrzymanie.
Art. 33. 1. Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres zwolnienia od wykonywania
pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż
przez okres:
1) 60 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka sprawowana jest nad dziećmi, o
których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2,
2) 14 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka sprawowana jest nad innymi
członkami rodziny, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3.
2. Zasiłek opiekuńczy przysługuje łącznie na opiekę nad dziećmi i innymi
członkami rodziny za okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby członków rodziny
uprawnionych do zasiłku opiekuńczego oraz bez względu na liczbę dzieci i innych
członków rodziny wymagających opieki.
Art. 34. Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli poza ubezpieczonym są inni
członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący
zapewnić opiekę dziecku lub choremu członkowi rodziny. Nie dotyczy to jednak
opieki sprawowanej nad chorym dzieckiem w wieku do 2 lat.
Art. 35. 1. Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.
2. Do zasiłku opiekuńczego stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 4 oraz
art. 12 i 17.
Rozdział 8
Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków przysługujących ubezpieczonym będącym
pracownikami
Art. 36. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu
będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za
okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała
niezdolność do pracy.
2. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne
wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających
miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, gdy wynagrodzenie ulega
znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania.
3. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresów, o których mowa w
ust. 1 i 2, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne
wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
4. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy
stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru
zasiłku.
5. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem
wynagrodzenia uzyskanego w okresie ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego
przysługuje zasiłek.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których ze względu na charakter pracy lub zasady
wynagradzania za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się
wynagrodzenie z okresu wymienionego w ust. 2.
Art. 37. 1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca
kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego
stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby
pracował pełny miesiąc kalendarzowy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego
stanowi:
1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na
podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w
stałej miesięcznej wysokości,
2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia
osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i
pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był
obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień,
3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości,
wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom
zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u
którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem
nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.
Art. 38. 1. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru
zasiłku chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego
przez ubezpieczonego będącego pracownikiem za okres, o którym mowa w art. 36
ust. 1-3, przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.
2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, ubezpieczony będący pracownikiem
nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn
usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:
1) wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż
połowę obowiązującego go czasu pracy,
2) przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2,
wynagrodzenie z miesięcy, w których ubezpieczony będący pracownikiem
przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.
3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, ubezpieczony będący pracownikiem w
każdym miesiącu z przyczyn usprawiedliwionych wykonywał pracę przez mniej niż
połowę obowiązującego go czasu pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku
chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie miesiące po uzupełnieniu
według zasad określonych w art. 37 ust. 2.
Art. 39. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wypłacany zasiłek
wyrównawczy traktuje się na równi z wynagrodzeniem.
Art. 40. W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego
powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę
wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru
czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała
niezdolność do pracy, lub w miesiącach, o których mowa w art. 36.
Art. 41. 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia
się składników wynagrodzenia, jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy lub
przepisy o wynagradzaniu nie przewidują zmniejszania ich za okres pobierania
zasiłku.
2. Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego
aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu
nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego
za okres po tym terminie.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do składników wynagrodzenia, których
wypłaty zaprzestano na podstawie układu zbiorowego pracy lub przepisów o
wynagradzaniu.
Art. 42. 1. Premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za
okresy miesięczne wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie
wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie
przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku.
2. Składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące za okresy
kwartalne, wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego
do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej jedną
dwunastą kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały poprzedzające miesiąc,
w którym powstała niezdolność do pracy.
3. Składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące za okresy
roczne, wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości
stanowiącej jedną dwunastą kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający
miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do składników wynagrodzenia
wypłacanych za inne okresy.
5. Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1-4, nie zostały
wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych,
do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za okres
poprzedni.
Art. 43. W razie ponownego powstania prawa do zasiłku chorobowego, podstawę
wymiaru zasiłku chorobowego oblicza się na nowo, jeżeli przerwa między okresami
jego pobierania trwała co najmniej 3 miesiące kalendarzowe.
Art. 44. 1. Jeżeli po upływie 6-miesięcznego okresu zasiłkowego wypłata zasiłku
została przedłużona, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego podlega waloryzacji
według następujących zasad:
1) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w I kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w III
kwartale w stosunku do I kwartału ubiegłego roku kalendarzowego,
2) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w II kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w IV
kwartale w stosunku do II kwartału ubiegłego roku kalendarzowego,
3) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w III kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w I
kwartale tego roku kalendarzowego w stosunku do III kwartału ubiegłego roku
kalendarzowego,
4) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w IV kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II
kwartale tego roku kalendarzowego w stosunku do IV kwartału ubiegłego roku
kalendarzowego.
2. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w terminie do ostatniego dnia
każdego kwartału kalendarzowego, wskaźnik waloryzacji zasiłku chorobowego
obowiązujący w następnym kwartale.
Art. 45. 1. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym
wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty najniższego wynagrodzenia
pracowników, ustalonej na podstawie art. 774 Kodeksu pracy, po odliczeniu kwoty
odpowiadającej 18,71% tego wynagrodzenia.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ubezpieczonych będących pracownikami, do
których wynagrodzenia nie ma zastosowania art. 774 Kodeksu pracy.
Art. 46. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po
ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż 200%
przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od 3
miesiąca kwartału kalendarzowego na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów
emerytalnych.
Art. 47. Przepisy art. 36-43 i 45 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu
podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, zasiłku
macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego, a do świadczenia rehabilitacyjnego także
przepis art. 46.
Rozdział 9
Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków przysługujących ubezpieczonym nie
będącym pracownikami
Art. 48. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu
nie będącemu pracownikiem stanowi przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego
ubezpieczonemu nie będącemu pracownikiem stosuje się odpowiednio przepisy art.
36 ust. 3-5, art. 38 ust. 1, art. 42-44 i 46, z zastrzeżeniem art. 49-51.
Art. 49. Jeżeli niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu kalendarzowym
ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku stanowi:
1) najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, o której mowa
w art. 51 - dla ubezpieczonych, dla których określono najniższą podstawę wymiaru
składek,
2) kwota przychodu określona w umowie przypadająca na pierwszy miesiąc
kalendarzowy ubezpieczenia, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, a
jeżeli kwota ta w umowie nie została określona, kwota przeciętnego miesięcznego
przychodu innych ubezpieczonych, z którymi płatnik składek zawarł takie same lub
podobne umowy - dla ubezpieczonych wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia,
3) przeciętny miesięczny przychód innych członków spółdzielni - dla
ubezpieczonych będących członkami rolniczych spółdzielni produkcyjnych i
spółdzielni kółek rolniczych,
4) przeciętny miesięczny przychód osób wykonujących pracę nakładczą na rzecz
danego płatnika składek - dla osób wykonujących pracę nakładczą.
Art. 50. 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 48, przychód ubezpieczonego
nie będącego pracownikiem uległ zmniejszeniu wskutek niewykonywania pracy lub
działalności w okresie pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego,
świadczenia rehabilitacyjnego albo odbywania ćwiczeń wojskowych, przy ustalaniu
podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:
1) wyłącza się przychód za miesiące, w których ubezpieczony wykonywał pracę lub
działalność przez mniej niż połowę miesiąca,
2) przyjmuje się przychód za miesiące, w których ubezpieczony wykonywał pracę
lub działalność przez co najmniej połowę miesiąca.
2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, przychód ubezpieczonego w każdym
miesiącu uległ zmniejszeniu z przyczyn wymienionych w ust. 1, przy ustalaniu
podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, przyjmuje się przychód za wszystkie
miesiące.
Art. 51. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być niższa od najniższej
podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, określonej dla danej grupy
ubezpieczonych, obowiązującej w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku, po
odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4.
Art. 52. Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłku
macierzyńskiego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36 ust. 3-5, art. 38 ust.
1, art. 42, 43 i 49-51, a do świadczenia rehabilitacyjnego także przepis art.
46.
Rozdział 10
Dokumentowanie prawa do zasiłków i kontrola orzekania o czasowej niezdolności do
pracy
Art. 53. 1. Przy ustalaniu prawa do zasiłków i ich wysokości dowodami
stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, konieczność
osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, pobyt w stacjonarnym
zakładzie opieki zdrowotnej - są zaświadczenia lekarskie, o których mowa w art.
55.
2. Przewidywaną datę porodu określa zaświadczenie wystawione przez lekarza na
zwykłym druku, zaś datę porodu potwierdza się zaświadczeniem wystawionym przez
lekarza na zwykłym druku albo aktem urodzenia dziecka.
Art. 54. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych upoważnia do wystawiania zaświadczeń
lekarskich, o których mowa w art. 55, lekarza, lekarza stomatologa, felczera i
starszego felczera po złożeniu przez niego pisemnego oświadczenia, że
zobowiązuje się do przestrzegania zasad orzekania o czasowej niezdolności do
pracy i wykonywania obowiązków wynikających z przepisów ustawy.
2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może upoważnić do wystawiania zaświadczeń
lekarskich, o których mowa w ust. 1, lekarzy i lekarzy stomatologów w okresie
odbywania stażu podyplomowego.
3. Upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, Zakład Ubezpieczeń Społecznych udziela
w formie decyzji.
Art. 55. 1. Zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu
choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej, konieczności
osobistego sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad chorym członkiem rodziny,
zwane dalej "zaświadczeniem lekarskim", jest wystawiane na odpowiednim druku,
według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 59 ust. 14.
2. Zaświadczenie lekarskie zawiera informacje identyfikujące ubezpieczonego,
któremu zostało ono wystawione, jego płatnika składek, wystawiającego
zaświadczenie lekarskie i jego miejsce wykonywania zawodu oraz:
1) okres orzeczonej czasowej niezdolności do pracy, w tym okres pobytu w
stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej, numer statystyczny choroby ustalonej
według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów
Zdrowotnych, kody literowe, o których mowa w art. 57, i wskazania lekarskie,
2) okres zwolnienia od wykonywania pracy z powodu konieczności sprawowania
osobistej opieki nad chorym członkiem rodziny, datę urodzenia członka rodziny i
jego stosunek pokrewieństwa z ubezpieczonym.
3. Zaświadczenie lekarskie jest poufne.
4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje druki zaświadczeń lekarskich będące
drukami ścisłego zarachowania.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadzi rejestr zaświadczeń lekarskich
zawierający informacje, o których mowa w ust. 2.
6. Wystawiający zaświadczenia lekarskie są obowiązani do zawiadamiania terenowej
jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, która wydała druki
zaświadczeń lekarskich, o każdym przypadku zagubienia, zaginięcia lub kradzieży
druków zaświadczeń lekarskich.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady orzekania o
czasowej niezdolności do pracy oraz sposób dokumentowania orzeczonej
niezdolności do pracy.
Art. 56. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadzi rejestr lekarzy, lekarzy
stomatologów, felczerów i starszych felczerów, którzy zgłosili wniosek w sprawie
upoważnienia ich do wystawiania zaświadczeń lekarskich.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer identyfikacyjny,
2) numer prawa wykonywania zawodu,
3) imię i nazwisko,
4) nr PESEL,
5) NIP,
6) rodzaj i stopień specjalizacji,
7) miejsce wykonywania zawodu,
8) nazwę i siedzibę właściwej izby lekarskiej,
9) informację o wydanych drukach zaświadczeń lekarskich,
10) informację o cofnięciu upoważnienia, o którym mowa w art. 54.
3. Osoby wymienione w ust. 1 są obowiązane podawać informacje, o których mowa w
ust. 2 pkt 2-8, oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie.
4. Numer identyfikacyjny wpisuje się w zaświadczeniu lekarskim.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych:
1) udostępnia Naczelnej Radzie Lekarskiej informacje zgromadzone w rejestrze, o
którym mowa w ust. 1,
2) jest uprawniony do korzystania z informacji, o których mowa w ust. 2,
zgromadzonych w rejestrach lekarzy prowadzonych przez okręgowe rady lekarskie.
6. Do dnia 30 czerwca 2001 r. numer identyfikacyjny staje się równocześnie
numerem prawa wykonywania zawodu.
Art. 57. 1. W zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności do pracy z powodu
choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej informacje o
okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłku chorobowego lub jego wysokość
w myśl art. 7 pkt 2, art. 8, art. 9 ust. 2, art. 11 ust. 2 pkt 1 i art. 16
podaje się z zastosowaniem następujących kodów literowych:
1) kod A - oznacza niezdolność do pracy powstałą po przerwie nie przekraczającej
60 dni - spowodowaną tą samą chorobą, która była przyczyną niezdolności do pracy
przed przerwą,
2) kod B - oznacza niezdolność do pracy przypadającą w okresie ciąży,
3) kod C - oznacza niezdolność do pracy spowodowaną nadużyciem alkoholu,
4) kod D - oznacza niezdolność do pracy spowodowaną gruźlicą,
5) kod E - oznacza niezdolność do pracy spowodowaną chorobą, o której mowa w
art. 7 pkt 2.
2. W zaświadczeniu lekarskim, na pisemny wniosek ubezpieczonego, nie umieszcza
się kodu "B" i "D".
Art. 58. 1. Zaświadczenie lekarskie wystawia się z dwiema kopiami:
1) oryginał zaświadczenia lekarskiego wystawiający zaświadczenie przesyła, w
ciągu 7 dni od dnia wystawienia zaświadczenia, bezpośrednio do terenowej
jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
2) pierwszą kopię zaświadczenia lekarskiego otrzymuje ubezpieczony,
3) drugą kopię wystawiający zaświadczenie przechowuje przez okres 3 lat.
2. Kody literowe, o których mowa w art. 57, wpisuje się odpowiednio na oryginale
i na kopiach zaświadczenia lekarskiego, a numery statystyczne choroby ustalone
według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów
Zdrowotnych, tylko na oryginale i na drugiej kopii.
Art. 59. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu
choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli.
2. Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
3. W celu kontroli lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może:
1) przeprowadzić badanie lekarskie ubezpieczonego:
a) w wyznaczonym miejscu,
b) w miejscu jego pobytu,
2) skierować ubezpieczonego na badanie specjalistyczne przez lekarza konsultanta
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
3) zażądać od wystawiającego zaświadczenie lekarskie udostępnienia dokumentacji
medycznej dotyczącej ubezpieczonego stanowiącej podstawę wydania zaświadczenia
lekarskiego lub udzielenia wyjaśnień i informacji w sprawie,
4) zlecić wykonanie badań pomocniczych w wyznaczonym terminie.
4. Ubezpieczony jest obowiązany udostępnić posiadaną dokumentację medyczną
lekarzowi przeprowadzającemu badanie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 2.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wysyła do ubezpieczonego, za zwrotnym
potwierdzeniem odbioru, wezwanie, w którym określa termin badania przez lekarza
orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo przez lekarza konsultanta lub
dostarczenia posiadanych wyników badań pomocniczych. Wezwanie zawiera informację
o skutkach, o których mowa w ust. 6 i 10.
6. W razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań
w terminie, o którym mowa w ust. 5, zaświadczenie lekarskie traci ważność od
dnia następującego po tym terminie.
7. Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania
ubezpieczonego lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych określi
wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu
lekarskim, za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność.
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 7, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych wystawia zaświadczenie, które jest traktowane na równi z
zaświadczeniem stwierdzającym brak przeciwwskazań do pracy na określonym
stanowisku, wydanym w myśl art. 229 § 4 Kodeksu pracy.
9. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 8, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych wręcza w dniu badania ubezpieczonemu, informując go równocześnie o
konieczności doręczenia zaświadczenia pracodawcy.
10. W przypadkach, o których mowa w ust. 6 i 7, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku.
11. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 10, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
przesyła pracodawcy ubezpieczonego, którego ta decyzja dotyczy.
12. Pracodawca może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o
przeprowadzenie kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do
pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich dla celów wypłaty
wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, o którym mowa w art. 92 Kodeksu
pracy. Zakład informuje pracodawcę o wyniku postępowania.
13. Poniesione przez ubezpieczonego koszty przejazdu na badania kontrolne Zakład
Ubezpieczeń Społecznych zwraca do wysokości kosztów przejazdu najtańszym
środkiem komunikacji publicznej.
14. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu
opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb wystawiania zaświadczeń lekarskich oraz wzory zaświadczenia
lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza
orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
15. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określa, w drodze
rozporządzenia, inne wymagane dowody stanowiące podstawę przyznania i wypłaty
zasiłków.
Art. 60. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wystawiania zaświadczeń
lekarskich, a w szczególności gdy zaświadczenie lekarskie zostało wystawione:
1) bez przeprowadzenia bezpośredniego badania ubezpieczonego,
2) bez udokumentowania rozpoznania stanowiącego podstawę orzeczonej czasowej
niezdolności do pracy,
Zakład Ubezpieczeń Społecznych może cofnąć upoważnienie do wystawiania
zaświadczeń lekarskich na okres nie przekraczający 12 miesięcy od daty
uprawomocnienia się decyzji.
2. W przypadku powtarzającego się naruszania zasad określonych w art. 57 i 58
Zakład Ubezpieczeń Społecznych może cofnąć upoważnienie do wystawiania
zaświadczeń lekarskich na okres nie przekraczający 3 miesięcy od daty
uprawomocnienia się decyzji.
3. Cofnięcie upoważnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, następuje w formie
decyzji.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1-3, przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
5. Do decyzji, o których mowa w ust. 1-3 i art. 54, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Rozdział 11
Postępowanie w sprawach ustalania prawa do zasiłków i zasady ich wypłaty
Art. 61. 1. Prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz
zasiłki te wypłacają:
1) płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do
ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych, z zastrzeżeniem pkt 2 lit.
d),
2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych:
a) ubezpieczonym, których płatnicy składek zgłaszają do ubezpieczenia
chorobowego nie więcej niż 20 ubezpieczonych,
b) ubezpieczonym prowadzącym pozarolniczą działalność i osobom z nimi
współpracującym,
c) ubezpieczonym będącym duchownymi,
d) osobom uprawnionym do zasiłków za okres po ustaniu ubezpieczenia.
2. Liczbę ubezpieczonych, o której mowa w ust. 1, ustala się według stanu na
dzień 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego, a w stosunku do płatników
składek, którzy na ten dzień nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia chorobowego -
według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali takiego zgłoszenia.
3. Jeżeli do wypłaty zasiłku obowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
płatnik składek przedkłada zaświadczenie zawierające zestawienie składników
wynagrodzenia lub przychodu, stanowiących podstawę wymiaru zasiłku, którego wzór
określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego.
4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontynuuje po dniu 31 grudnia podjętą
wcześniej wypłatę zasiłku, nawet jeżeli od dnia 1 stycznia płatnik składek jest
zobowiązany, zgodnie z ust. 1, do wypłaty zasiłków.
Art. 62. 1. Zaświadczenie lekarskie ubezpieczony jest obowiązany dostarczyć nie
później niż w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania płatnikowi zasiłków, z
uwzględnieniem ust. 2.
2. Ubezpieczony, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2 lit. a), obowiązany jest
dostarczyć zaświadczenie lekarskie w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania
płatnikowi składek, który przekazuje je niezwłocznie do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, podając datę dostarczenia tego zaświadczenia przez ubezpieczonego.
3. Niedopełnienie obowiązku określonego w ust. 1 i 2 powoduje obniżenie o 25%
wysokości zasiłku przysługującego za okres od 8 dnia orzeczonej niezdolności do
pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia lekarskiego, chyba że niedostarczenie
zaświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego.
Art. 63. 1. Ubezpieczony może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z
wnioskiem o ustalenie uprawnień do zasiłku, jeżeli uważa, że zostały naruszone
jego uprawnienia w tym zakresie.
2. Z wnioskiem o ustalenie uprawnień do zasiłku przysługującego ubezpieczonemu
może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych także płatnik składek na
ubezpieczenie chorobowe.
3. Środki odwoławcze od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych określają
odrębne przepisy.
Art. 64. 1. Zasiłki porodowe wypłaca się niezwłocznie po zajściu okoliczności
uzasadniających wypłatę tych zasiłków; pozostałe zasiłki płatnicy składek, o
których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, wypłacają w terminach przyjętych dla
wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych bieżąco po
stwierdzeniu uprawnień. Zasiłki te wypłaca się nie później jednak niż w ciągu 30
dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do
zasiłków.
2. Jeżeli płatnik składek nie wypłacił zasiłku w terminie, o którym mowa w ust.
1, jest on obowiązany do wypłaty odsetek od tego zasiłku w wysokości i na
zasadach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 65. 1. Zasiłki wypłaca się osobie, której zasiłki te przysługują, lub
osobie przez nią upoważnionej albo osobie, do której rąk wypłaca się
wynagrodzenie lub dochód ubezpieczonego.
2. W razie śmierci ubezpieczonego przed podjęciem należnego mu zasiłku, zasiłek
wypłaca się osobom uprawnionym do podjęcia wynagrodzenia lub dochodu
ubezpieczonego.
Art. 66. 1. Wypłatę zasiłku wstrzymuje się, jeżeli prawo do zasiłku ustało albo
okaże się, że prawo takie w ogóle nie istniało.
2. Jeżeli bezpodstawna wypłata zasiłku nastąpiła z winy ubezpieczonego lub
wskutek okoliczności, o których mowa w art. 15-17 i 59 ust. 6 i 7, wypłacone
kwoty podlegają potrąceniu z należnych ubezpieczonemu zasiłków bieżących lub
ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej.
3. Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie zwrotu bezpodstawnie
pobranych zasiłków stanowi tytuł wykonawczy w postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
Art. 67. 1. Roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego,
macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od
ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje.
2. Roszczenie o wypłatę zasiłku porodowego przedawnia się po upływie 6 miesięcy
od dnia, w którym powstało prawo do zasiłku.
3. Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn
niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym
ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia.
4. Jeżeli niewypłacanie zasiłku w całości lub w części było następstwem błędu
płatnika składek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, albo Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, roszczenie o wypłatę zasiłku przedawnia się po upływie 3 lat.
Art. 68. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz płatnicy składek, o których mowa
w art. 61 ust. 1 pkt 1, są uprawnieni do kontrolowania ubezpieczonych co do
prawidłowości wykorzystywania zwolnień od pracy zgodnie z ich celem oraz są
upoważnieni do formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i tryb kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień od pracy oraz formalnej
kontroli zaświadczeń lekarskich.
Art. 69. Przepisy art. 61 i 63-68 stosuje się odpowiednio do świadczenia
rehabilitacyjnego.
Art. 70. 1. Jeżeli niezdolność ubezpieczonego do pracy uzasadniająca wypłatę
zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego została spowodowana przez
inną osobę w wyniku popełnienia przez nią umyślnego przestępstwa lub
wykroczenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo płatnik składek, o którym mowa
w art. 61 ust. 1 pkt 1, może dochodzić od sprawcy zwrotu wypłaconego zasiłku
chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego.
2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1, stwierdza się na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądu lub prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw
wykroczeń.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 71. W ustawie z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 36,
poz. 336, z 1954 r. Nr 57, poz. 284 oraz z 1998 r. Nr 143, poz. 916) po art. 3
dodaje się art. 3a w brzmieniu:
"Art. 3a. Starszy felczer albo felczer może wydać ubezpieczonemu orzeczenie o
czasowej niezdolności do pracy jednorazowo do 7 dni, z tym że łącznie orzeczony
okres niezdolności do pracy nie może być dłuższy niż 14 dni.".
Art. 72. W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46,
poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz.
474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585, z
1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887 i Nr
162, poz. 1118) w art. 27 skreśla się wyrazy " , ze zmianami wynikającymi z art.
28-32".
Art. 73. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz.
110 i Nr 43, poz. 189, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 111, poz. 723 i Nr 121,
poz. 769 i 770 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 399) w art. 161 skreśla się § 2.
Art. 74. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117,
poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882, z
1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125 oraz z
1999 r. Nr 20, poz. 180) w art. 74 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W okresie nieobecności w pracy z powodu choroby sędzia otrzymuje
wynagrodzenie, nie dłużej jednak niż przez okres roku. W innych przypadkach niż
choroba, o których mowa w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, sędziemu przysługuje odpowiednio
wynagrodzenie lub świadczenie porodowe na zasadach i w wysokości określonych w
tych przepisach."
Art. 75. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367, z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz.
752 i 753, Nr 124, poz. 782 i Nr 141, poz. 994 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607,
Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1123 i 1125) w art. 51 ust. 1 otrzymuje
brzmienie:
"1. W okresie nieobecności w pracy z powodu choroby prokurator otrzymuje
wynagrodzenie, nie dłużej jednak niż przez okres roku. W innych przypadkach niż
choroba, o których mowa w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, prokuratorowi przysługuje
odpowiednio wynagrodzenie lub świadczenie porodowe na zasadach i w wysokości
określonych w tych przepisach."
Art. 76. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
(Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 14:
a) w ust. 2 wyrazy "za okres niezdolności" zastępuje się wyrazami "za okres
czasowej niezdolności",
b) po ust. 2a dodaje się ust. 2b i 2c w brzmieniu:
"2b. Zasiłek chorobowy przyznaje się i wypłaca na podstawie zaświadczenia o
czasowej niezdolności do pracy wydanego przez lekarza, lekarza stomatologa,
felczera i starszego felczera upoważnionego przez Zakład na zasadach określonych
w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
2c. Prezes Kasy zwraca Zakładowi koszty związane z wyprodukowaniem i dystrybucją
druków zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy proporcjonalnie
do liczby ubezpieczonych.";
2) w art. 46 skreśla się ust. 1.
Art. 77. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych,
pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1118) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dochody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności i współpracy przy
prowadzeniu tej działalności przyjmuje się w wysokości nie niższej niż
zadeklarowane przez osoby osiągające te dochody kwoty stanowiące podstawę
wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a jeżeli z tytułu tej działalności
lub współpracy nie istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego - kwoty nie
niższe od najniższej podstawy wymiaru składek obowiązujących osoby
ubezpieczone.";
2) rozdział 2a otrzymuje tytuł w brzmieniu: "Zasiłki wychowawcze";
3) art. 15a otrzymuje brzmienie:
"Art. 15a. 1. Zasiłek wychowawczy przysługuje uprawnionemu do urlopu
wychowawczego. Zasady udzielania urlopów wychowawczych określają odrębne
przepisy.
2. Zasiłek wychowawczy przysługuje:
1) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 24
miesięcy kalendarzowych, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 36
miesięcy kalendarzowych, jeżeli uprawniony sprawuje osobistą opiekę nad więcej
niż jednym dzieckiem urodzonym podczas jednego porodu albo samotnie wychowuje
dziecko; przepis art. 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio,
3) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 72
miesięcy kalendarzowych, jeżeli uprawniony sprawuje osobistą opiekę nad
dzieckiem, które z powodu stanu zdrowia, a w szczególności przewlekłej choroby,
kalectwa lub opóźnienia w rozwoju umysłowym, wymaga osobistej opieki
uprawnionego. W takim przypadku warunkiem udzielenia uprawnionemu urlopu
wychowawczego jest przedstawienie orzeczenia lekarskiego o stanie zdrowia
dziecka uzasadniającym udzielenie tego urlopu.
3. Prawo do zasiłku wychowawczego ustala się na okres do dnia 31 maja, a jeżeli
zasiłek wypłacany jest dłużej - na kolejne okresy roczne od dnia 1 czerwca do
dnia 31 maja kolejnego roku kalendarzowego.";
4) po art. 15a dodaje się art. 15b-15d w brzmieniu:
"Art. 15b. 1. Zasiłek wychowawczy przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny
dochód na osobę w rodzinie uprawnionego nie przekracza kwoty stanowiącej 25%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1.
2. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się przeciętny
miesięczny dochód rodziny osiągnięty w poprzednim roku kalendarzowym, ustalony
według zasad określonych w art. 2 ust. 3 oraz w art. 3 i 4, z wyłączeniem
dochodów osiągniętych przez uprawnionego przed uzyskaniem prawa do zasiłku;
wyłączenie to nie dotyczy emerytury lub renty. W przypadku osiągania dochodów z
gospodarstwa rolnego, zasiłek wychowawczy przysługuje, jeżeli na osobę w
rodzinie przypada nie więcej niż 1 ha przeliczeniowy. Przepisy art. 5 i 6
stosuje się odpowiednio.
3. Zasiłek wychowawczy przysługuje chociaż dochód na osobę w rodzinie przekracza
kwotę, o której mowa w ust. 1, jeżeli łączna kwota tego przekroczenia,
przypadająca na wszystkich członków rodziny, nie równoważy kwoty zasiłku, pod
warunkiem że zasiłek wychowawczy przysługiwał w poprzednim okresie zasiłkowym.
Art. 15c. 1. Zasiłek wychowawczy przysługuje w wysokości 264,90 zł miesięcznie.
2. Osobie uprawnionej, samotnie wychowującej dziecko, zasiłek wychowawczy
przysługuje w kwocie 421,30 zł miesięcznie.
2a. Osobie wychowującej trzecie i każde następne dziecko zasiłek wychowawczy
przysługuje w kwocie 421,30 zł miesięcznie od dnia 1 stycznia 2000 r.
3. W przypadku przekroczenia dochodu na osobę w rodzinie, o którym mowa w art.
15b ust. 3, zasiłek wychowawczy wypłaca się w wysokości pomniejszonej o kwotę
tego przekroczenia przypadającą na jedną osobę.
4. Przy ustalaniu wysokości zasiłku wychowawczego stosuje się odpowiednio
przepis art. 13 ust. 3-8.
5. Zasiłek wychowawczy przysługujący za niepełne miesiące kalendarzowe wypłaca
się w wysokości 1/30 zasiłku miesięcznego za każdy dzień. Kwotę zasiłku
wychowawczego przypadającą do wypłaty zaokrągla się według zasad określonych w
art. 13 ust. 4.
Art. 15d. 1. Zasiłek wychowawczy nie przysługuje:
1) w razie korzystania z urlopu wychowawczego krótszego niż 3 miesiące,
2) jeżeli dochód na osobę w rodzinie jest wyższy od kwoty stanowiącej 25%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1, z
zastrzeżeniem art. 15c ust. 3,
3) w razie umieszczenia dziecka w żłobku lub w przedszkolu, w zakładzie
specjalnym, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, a także
w innych przypadkach zaprzestania sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, z
wyjątkiem czasowego pobytu matki lub dziecka, w okresie do 6 miesięcy, w
szpitalu lub w sanatorium,
4) w razie podjęcia w okresie urlopu wychowawczego pracy w ramach stosunku pracy
lub na innej podstawie albo działalności zarobkowej, a także w razie pobierania
emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli łączny dochód z tych
tytułów przekracza miesięcznie kwotę stanowiącą 60% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym.
2. Uprawniony pobierający zasiłek wychowawczy jest obowiązany zawiadomić
płatnika zasiłku wychowawczego o okolicznościach, o których mowa w ust. 1 pkt 3
i 4.";
5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Postępowanie w sprawach przyznawania
i wypłacania zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych";
6) w art. 16 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Ustalenie uprawnień do zasiłku wychowawczego i jego wysokości na każdy
okres roczny, a także wypłata zasiłku następuje na wniosek uprawnionego.";
7) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Uprawnienie do zasiłku rodzinnego i wychowawczego ustala się na
podstawie:
1) oświadczenia o dochodach rodziny osoby ubiegającej się o przyznanie zasiłku,
2) innych oświadczeń i dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzory wniosku o ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego,
pielęgnacyjnego i wychowawczego, wzory oświadczeń o dochodach rodziny, wzory
innych oświadczeń oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do zasiłku
rodzinnego, pielęgnacyjnego i wychowawczego, o których mowa w ust. 1 pkt 2.";
8) w art. 20 w ust. 1 skreśla się pkt 6;
9) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. Zasiłek wychowawczy wypłaca pracodawca, który udzielił uprawnionemu
urlopu wychowawczego, a jeżeli pracodawca nie jest zobowiązany do wypłacania
zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - właściwa
terenowo jednostka organizacyjna Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.";
10) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. Uprawniony pobierający zasiłek rodzinny, pielęgnacyjny lub wychowawczy
jest obowiązany zawiadamiać o wszelkich zmianach mających wpływ na uprawnienia
do zasiłków rodzinnego, pielęgnacyjnego lub wychowawczego oraz na żądanie
wypłacającego zasiłek przedstawić dowody, o których mowa w art. 17 ust. 1 i w
art. 18.";
11) w art. 23 wyrazy "zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne" zastępuje się wyrazami
"zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze";
12) w art. 24:
a) w ust. 1 wyrazy "zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny" zastępuje się wyrazami
"zasiłek rodzinny, pielęgnacyjny lub wychowawczy",
b) w ust. 2 wyrazy "zasiłku rodzinnego oraz pielęgnacyjnego" zastępuje się
wyrazami "zasiłku rodzinnego, pielęgnacyjnego oraz wychowawczego";
13) w art. 24a po wyrazach "zasiłków rodzinnych" dodaje się wyrazy "i
wychowawczych";
14) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
"Art. 26a. Przepisy art. 26 ust. 1-5, ust. 6 pkt 2 oraz ust. 7 i 8 stosuje się
odpowiednio do zasiłku wychowawczego.";
15) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. Zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze za dany miesiąc
kalendarzowy wypłaca się najpóźniej do 15 dnia następnego miesiąca, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W przypadku nabycia prawa do zasiłków po raz pierwszy lub ponownego ustalenia
uprawnień, zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze wypłaca się nie później
niż w terminie wypłaty zasiłków należnych za miesiąc następujący po miesiącu, w
którym przedstawione zostały dowody niezbędne do wypłaty tych zasiłków.
3. Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne przy emeryturach i rentach wypłaca się w
terminach przyjętych dla wypłaty emerytury lub renty.";
16) w art. 28:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zasiłek rodzinny, pielęgnacyjny i wychowawczy wypłaca się poczynając od
miesiąca, w którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż
jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.",
b) w ust. 2 wyrazy "zasiłku rodzinnego lub pielęgnacyjnego" zastępuje się
wyrazami "zasiłku rodzinnego, pielęgnacyjnego lub wychowawczego";
17) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
"Art. 30a. Uprawnionemu wypłaca się tylko jeden zasiłek wychowawczy.";
18) w art. 31 wyrazy "zasiłku rodzinnego lub zasiłku pielęgnacyjnego" zastępuje
się wyrazami "zasiłku rodzinnego, pielęgnacyjnego lub wychowawczego";
19) w art. 32 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Obowiązki określone w ust. 1 dotyczą odpowiednio pracodawców wypłacających
zasiłki wychowawcze.";
20) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroluje prawidłowość wypłat:
1) zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych przez pracodawców i powiatowe urzędy
pracy,
2) zasiłków wychowawczych przez pracodawców.";
21) w art. 34 wyrazy "rodzinnych i pielęgnacyjnych" zastępuje się wyrazami
"rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych";
22) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze są finansowane z budżetu
państwa."
Art. 78. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255,
Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123,
poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr
137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2 lit. e) wyrazy "2,6 ha" zastępuje się wyrazami "2,0
ha przeliczeniowych";
2) w art. 6 w ust. 2 w pkt 3 po wyrazach "świadczenia przedemerytalnego" dodaje
się wyrazy " , innych nienależnie pobranych świadczeń finansowanych z Funduszu
Pracy,";
3) w art. 57 w ust. 1 pkt 30 otrzymuje brzmienie:
"30) zasiłków porodowych wypłaconych bezrobotnym oraz zasiłków porodowych i
pogrzebowych wypłaconych osobom pobierającym zasiłki przedemerytalne lub
świadczenia przedemerytalne".
Art. 79. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r.
Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz.
1115) w art. 50 po ust. 5b dodaje się ust. 5c w brzmieniu:
"5c. Do lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i lekarzy
rzeczoznawców Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie stosuje się
przepisów ust. 1 pkt 3 i art. 54."
Art. 80. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr
26, poz. 228) w art. 20:
1) w ust. 1 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "i ust. 3";
2) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób, które
ubezpieczeniu chorobowemu podlegają dobrowolnie, nie może przekraczać
miesięcznie 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale.
Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kwartału
kalendarzowego na okres 3 miesięcy na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z
poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych."
Rozdział 13
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 81. 1. Zasiłki chorobowe, do których prawo powstało przed dniem wejścia w
życie ustawy, wypłaca się w wysokości, na zasadach i w trybie określonych w
przepisach dotychczasowych, za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku
wyrównawczego, zasiłku macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego.
3. Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego, przyznanego po zakończeniu pobierania
zasiłku chorobowego ustalonego według przepisów dotychczasowych, ustala się z
uwzględnieniem podstawy wymiaru zasiłku chorobowego ustalonej według
dotychczasowych zasad.
Art. 82. Do okresu ubezpieczenia chorobowego, o którym mowa w art. 4, wlicza się
okresy ubezpieczenia społecznego, uprawniającego do świadczeń pieniężnych w
razie choroby i macierzyństwa, przed wejściem w życie ustawy, jeżeli przerwa
między tymi okresami albo między nimi i ubezpieczeniem chorobowym nie przekracza
30 dni.
Art. 83. 1. Podstawę ustalania prawa do zasiłków mogą stanowić również
zaświadczenia lekarskie, określone w przepisach dotychczasowych, wydawane do
dnia 30 września 1999 r. przez lekarzy nie mających upoważnienia Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych do wydawania orzeczeń, zgodnie z art. 53 ust. 1, z
uwzględnieniem ust. 2.
2. Na oryginale zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, w miejsce
numeru statystycznego choroby podaje się informacje określone w art. 57.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wynagrodzenia za czas
niezdolności do pracy, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy.
Art. 84. 1. Do czasu wydania ustawy, o której mowa w art. 1 ust. 2, prawo do
zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy powstałej wskutek wypadku
przy pracy albo choroby zawodowej przysługuje na zasadach określonych niniejszą
ustawą, z uwzględnieniem ust. 2-4.
2. Prawo do zasiłku chorobowego przysługuje od pierwszego dnia ubezpieczenia
chorobowego.
3. Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku.
4. Zasady uznawania zdarzenia za wypadek przy pracy oraz choroby za chorobę
zawodową określają odrębne przepisy.
5. Wydatki na zasiłki chorobowe są finansowane ze środków funduszu wypadkowego
tworzonego na zasadach określonych w przepisach ustawy, o której mowa w art. 1
ust. 1.
6. Przepisy ust. 1 i 3-5 stosuje się odpowiednio do świadczenia
rehabilitacyjnego za okres niezdolności do pracy powstałej wskutek wypadku przy
pracy albo choroby zawodowej.
Art. 85. 1. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z
1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr
35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474, z
1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118),
2) art. 6 ust. 1 pkt 2 i 8, ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 5, art. 7, art. 9-11 oraz
art. 36-38 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z
1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997
r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118),
3) art. 3 ust. 1 pkt 2 i 10, ust. 2 pkt 1 i 2, art. 4 oraz art. 6-10 dekretu z
dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r.
Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r.
Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118),
4) art. 5 pkt 2 i 8, art. 7, 13-14, art. 15 ust. 1 oraz art. 30 ustawy z dnia 18
grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność
gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36,
poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz.
17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118),
5) art. 7 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3, art. 9, art. 18-20 oraz art. 23
ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U. Nr
29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r.
Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998
r. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w
mocy przepisy aktów wykonawczych wydane na podstawie ustawy wymienionej w ust. 1
pkt 1, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy.
Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r., z tym że:
1) art. 54, 56, 59, 79 i 83 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia,
2) art. 80 wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 15 lutego 1999 r.
w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego.
(Dz. U. Nr 14, poz. 129)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się podstawę programową kształcenia ogólnego dla:
1) sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów, stanowiącą załącznik nr 1 do
rozporządzenia,
2) szkół ponadpodstawowych, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Podstawa programowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy szkół
ponadpodstawowych funkcjonujących dotychczas w systemie szkolnym.
§ 2. W roku szkolnym 1999/2000 w klasach ósmych dotychczasowych szkół
podstawowych kształcenie odbywa się na podstawie dotychczasowych programów
nauczania.
§ 3. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą kształcenia dzieci i młodzieży z
upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym, znacznym i głębokim.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999
r. (poz. 129)
Załącznik nr 1
PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA SZEŚCIOLETNICH SZKÓŁ PODSTAWOWYCH I
GIMNAZJÓW
Nauczyciele powinni dążyć do wszechstronnego rozwoju ucznia jako nadrzędnego
celu pracy edukacyjnej. Edukacja szkolna polega na harmonijnej realizacji przez
nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania.
Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy każdego
nauczyciela.
Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia
uczniom w szczególności:
1. Naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się, pisania i czytania ze
zrozumieniem;
2. Poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy na poziomie
umożliwiającym co najmniej kontynuację nauki na następnym etapie kształcenia;
3. Dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania
przekazywanych treści;
4. Rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności
(przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych itp.);
5. Rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego;
6. Traktowanie wiadomości przedmiotowych, stanowiących wartość poznawczą samą w
sobie, w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i
siebie;
7. Poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego;
8. Poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury
europejskiej.
W szkole uczniowie powinni kształcić swoje umiejętności wykorzystywania
zdobywanej wiedzy, aby w ten sposób lepiej przygotować się do pracy w warunkach
współczesnego świata. Nauczyciele stwarzają uczniom warunki do nabywania
następujących umiejętności:
1. Planowania, organizowania i oceniania własnej nauki, przyjmowania za nią
coraz większej odpowiedzialności;
2. Skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego
punktu widzenia i uwzględniania poglądów innych ludzi, poprawnego posługiwania
się językiem ojczystym, przygotowania do publicznych wystąpień;
3. Efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, budowania więzi
międzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego
działania na gruncie zachowania obowiązujących norm;
4. Rozwiązywania problemów w twórczy sposób;
5. Poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł
oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną;
6. Odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doświadczeń
i nawyków;
7. Rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań;
8. Przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i
problemów społecznych.
Nauczyciele w swojej pracy wychowawczej, wspierając w tym zakresie obowiązki
rodziców, powinni zmierzać do tego, aby uczniowie w szczególności:
1. Znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobowego (w wymiarze
intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym,
duchowym);
2. Rozwijali w sobie dociekliwość poznawczą, ukierunkowaną na poszukiwanie
prawdy, dobra i piękna w świecie;
3. Mieli świadomość życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów
szkolnych, jak i całej edukacji na danym etapie;
4. Stawali się coraz bardziej samodzielni w dążeniu do dobra w jego wymiarze
indywidualnym i społecznym, godząc umiejętnie dążenie do dobra własnego z dobrem
innych, odpowiedzialność za siebie z odpowiedzialnością za innych, wolność
własną z wolnością innych;
5. Poszukiwali, odkrywali i dążyli na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia
wielkich celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w
świecie;
6. Uczyli się szacunku dla dobra wspólnego jako podstawy życia społecznego oraz
przygotowywali się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i w państwie w
duchu przekazu dziedzictwa kulturowego i kształtowania postaw patriotycznych;
7. Przygotowywali się do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i
hierarchizacji wartości oraz mieli możliwość doskonalenia się;
8. Kształtowali w sobie postawę dialogu, umiejętność słuchania innych i
rozumienia ich poglądów; umieli współdziałać i współtworzyć w szkole wspólnotę
nauczycieli i uczniów.
Nauczyciele, mając na uwadze osobowy rozwój ucznia, powinni współdziałać na
rzecz tworzenia w świadomości uczniów zintegrowanego systemu wiedzy,
umiejętności i postaw. Ma to szczególne zastosowanie w nauczaniu początkowym.
Integracji wiedzy nauczanej w szkole na różnych etapach kształcenia służy
wprowadzenie:
1. Kształcenia zintegrowanego w klasach I-III szkoły podstawowej;
2. Bloków przedmiotowych;
3. Ścieżek edukacyjnych.
Działalność edukacyjna szkoły powinna być określona przez:
1. Szkolny zestaw programów nauczania, który - uwzględniając wymiar wychowawczy
- obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego;
2. Program wychowawczy szkoły, który opisuje w sposób całościowy wszystkie
treści i działania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez
wszystkich nauczycieli.
Szkolny zestaw programów nauczania oraz program wychowawczy szkoły powinny
tworzyć spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej
szkoły, jak i każdego nauczyciela.
Obok zadań wychowawczych nauczyciele powinni wykonywać również działania
opiekuńcze i profilaktyczne, odpowiednio do istniejących potrzeb.
Konieczne jest podejmowanie przez nauczycieli działań mających na celu
wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów.
Edukacja szkolna przebiega w następujących etapach dostosowanych do okresów
rozwojowych dziecka:
1) etap I - klasy I-III szkoły podstawowej,
2) etap II - klasy IV-VI szkoły podstawowej,
3) etap III - gimnazjum.
Ilekroć w załączniku jest mowa o:
a) zajęciach edukacyjnych - należy przez to rozumieć zajęcia o charakterze
dydaktyczno-wychowawczym, w toku których odbywa się nauczanie przedmiotów
(bloków przedmiotowych), kształcenie zintegrowane lub realizacja ścieżek
edukacyjnych,
b) ścieżce edukacyjnej - należy przez to rozumieć zestaw treści i umiejętności o
istotnym znaczeniu wychowawczym, których realizacja może odbywać się w ramach
nauczania różnych przedmiotów (bloków przedmiotowych) lub w postaci odrębnych
zajęć,
c) etapie edukacyjnym - należy przez to rozumieć odpowiedni okres kształcenia o
wyróżnionych celach, stanowiący całość dydaktyczną,
d) kształceniu zintegrowanym - należy przez to rozumieć system nauczania w
klasach I-III sześcioletniej szkoły podstawowej,
e) bloku przedmiotowym - należy przez to rozumieć zintegrowane nauczanie treści
i umiejętności z różnych dziedzin wiedzy, realizowanych w toku jednolitych zajęć
edukacyjnych.
SZEŚCIOLETNIA SZKOŁA PODSTAWOWA
I i II etap edukacyjny
Nauczyciele w szkole podstawowej dostosowują sposób przekazywania odpowiedniej
wiedzy, kształtowania umiejętności i postaw uczniów do naturalnej w tym wieku
aktywności dzieci; umożliwiają im poznawanie świata w jego jedności i
złożoności; wspomagają ich samodzielność uczenia się; inspirują ich do wyrażania
własnych myśli i przeżyć; rozbudzają ich ciekawość poznawczą oraz motywację do
dalszej edukacji.
Edukacja w szkole podstawowej, wspomagając rozwój dziecka jako osoby i
wprowadzając je w życie społeczne, powinna przede wszystkim:
1. Prowadzić dziecko do nabywania i rozwijania umiejętności wypowiadania się,
czytania i pisania, wykonywania elementarnych działań arytmetycznych,
posługiwania się prostymi narzędziami i kształtowania nawyków społecznego
współżycia;
2. Rozwijać poznawcze możliwości uczniów, tak aby mogli oni przechodzić od
dziecięcego do bardziej dojrzałego i uporządkowanego rozumienia świata;
3. Rozwijać i przekształcać spontaniczną motywację poznawczą w motywację
świadomą, przygotowywać do podejmowania zadań wymagających systematycznego i
dłuższego wysiłku intelektualnego i fizycznego;
4. Rozbudzać i rozwijać wrażliwość estetyczną i moralną dziecka oraz jego
indywidualne zdolności twórcze;
5. Umacniać wiarę dziecka we własne siły i w zdolność osiągania wartościowych i
trudnych celów;
6. Rozwijać zdolność odróżniania świata rzeczywistego od wyobrażonego oraz
postaci historycznych od fantastycznych;
7. Kształtować potrzeby i umiejętności dbania o własne ciało, zdrowie i
sprawność fizyczną; wyrabiać czujność wobec zagrożeń dla zdrowia fizycznego,
psychicznego i duchowego;
8. Rozwijać umiejętności dziecka poznawania siebie oraz otoczenia rodzinnego,
społecznego, kulturowego, technicznego i przyrodniczego dostępnego jego
doświadczeniu;
9. Wzmacniać poczucie tożsamości kulturowej, historycznej, etnicznej i
narodowej;
10. Stwarzać warunki do rozwoju wyobraźni i ekspresji werbalnej, plastycznej,
muzycznej i ruchowej;
11. Zapewniać warunki do harmonijnego rozwoju fizycznego i psychicznego oraz
zachowań prozdrowotnych;
12. Zapewniać opiekę i wspomagać rozwój dziecka w przyjaznym, bezpiecznym i
zdrowym środowisku w poczuciu więzi z rodziną;
13. Uwzględniać indywidualne potrzeby dziecka i troszczyć się o zapewnienie mu
równych szans;
14. Stwarzać warunki do rozwijania samodzielności, obowiązkowości, podejmowania
odpowiedzialności za siebie i najbliższe otoczenie;
15. Stwarzać warunki do indywidualnego i grupowego działania na rzecz innych
dzieci.
W szkole podstawowej szczególnie ważne jest stwarzanie przyjaznej atmosfery i
pomaganie dziecku w dobrym funkcjonowaniu w społeczności szkolnej.
I ETAP EDUKACYJNY
Klasy I-III
KSZTAŁCENIE ZINTEGROWANE
Kształcenie na tym etapie jest łagodnym przejściem od wychowania przedszkolnego
do edukacji prowadzonej w systemie szkolnym. Ma ono charakter zintegrowany.
Zajęcia edukacyjne prowadzi nauczyciel (nauczyciele) według ustalonego przez
siebie planu, dostosowując czas zajęć i przerw do aktywności uczniów.
Nauczyciel (nauczyciele) powinien układać zajęcia w taki sposób, aby zachować
ciągłość nauczania i doskonalenia podstawowych umiejętności.
Wskazane jest takie organizowanie procesu dydaktyczno-wychowawczego, aby w
każdym dniu wystąpiły zajęcia ruchowe, których łączny tygodniowy czas powinien
wynosić co najmniej 3 godziny.
Cele edukacyjne
Wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju ucznia, w tym szczególnie:
1. Umiejętności służących zdobywaniu wiedzy (czytania, pisania i rachowania);
2. Umiejętności nawiązywania i utrzymywania poprawnych kontaktów z innymi
dziećmi, dorosłymi, z osobami niepełnosprawnymi, przedstawicielami innej
narodowości i rasy itp.;
3. Poczucia przynależności do społeczności szkolnej, środowiska lokalnego,
regionu i kraju;
4. Umiejętności działania w różnych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych;
5. Rozbudzania potrzeby kontaktu z przyrodą.
Zadania szkoły
1. Uświadamianie uczniom, że wspólnoty, takie jak: rodzina, środowisko lokalne i
ojczyzna stanowią wielką wartość w życiu każdego człowieka, i że każdy ma wobec
tych wspólnot obowiązki;
2. Uczenie zwyczajów, obyczajów i właściwych zachowań w środowisku rodzinnym,
wobec kolegów szkolnych i nauczycieli;
3. Uczenie właściwych zachowań w stosunku do zwierząt i otaczającej przyrody;
4. Rozpoznanie poziomu sprawności warunkującego opanowanie przez uczniów
podstawowych umiejętności: czytania, pisania i rachowania; odpowiednio do tego
prowadzenie ćwiczeń usprawniających;
5. Kształtowanie właściwych nawyków higienicznych;
6. Zapoznanie dzieci z polską i światową klasyczną literaturą dziecięcą.
Treści
Program edukacji na tym etapie powinien obejmować następujące treści i działania
edukacyjne:
1) dom rodzinny - dziecko jako członek rodziny,
2) szkoła - dziecko jako uczeń, kolega, przyjaciel,
3) miejscowość, życie jej mieszkańców,
4) przyroda w otoczeniu dziecka,
5) ojczyzna, jej symbole i święta narodowe; baśnie i legendy narodowe,
6) obrazy z przeszłości (własnej rodziny, szkoły, miejscowości),
7) zabawy, zajęcia, przygody dzieci,
8) obrazy z życia dzieci w innych krajach,
9) wybrane wytwory kultury, sztuki, techniki,
10) rozmowy,
11) swobodne i spontaniczne wypowiedzi uczniów,
12) opowiadanie i opisywanie,
13) recytowanie wierszy i prozy,
14) zabawy i gry dramowe, teatralne,
15) uważne słuchanie wypowiedzi innych,
16) odbiór programów radiowych i telewizyjnych,
17) słuchanie baśni, opowiadań i legend, w tym z własnego regionu, jako
inspiracji do słownego i pozasłownego wyrażania treści i przeżyć,
18) czytanie głośne sylab, wyrazów, zdań i tekstów,
19) czytanie ciche ze zrozumieniem,
20) sięganie do różnych źródeł informacji i technologii informacji, w tym
korzystanie z czytelni i biblioteki szkolnej,
21) pisanie liter, łączenie liter w sylaby, pisanie wyrazów, zdań,
22) przepisywanie wyrazów, zdań, tekstów, powiązane z uzupełnianiem i
przekształcaniem,
23) pisanie swobodnych tekstów, życzeń, zaproszeń, listów, opowiadań i opisów,
24) pisanie z wykorzystaniem elementarnych zasad pisowni,
25) stosunki przestrzenne, porządkowanie, klasyfikowanie,
26) liczenie (przeliczanie przedmiotów, niezależność liczby przedmiotów od
sposobów ich przeliczania, porównywanie liczebności zbiorów),
27) liczby i ich zapis, stopniowe rozszerzanie zakresu liczbowego do 10 000,
zapis dziesiątkowy,
28) działania arytmetyczne (dodawanie, odejmowanie, algorytmy dodawania i
odejmowania pisemnego, mnożenie, algorytm mnożenia pisemnego przez liczby
jednocyfrowe, dzielenie), kolejność wykonywania działań,
29) mierzenie, ważenie, obliczenia pieniężne, kalendarz,
30) matematyzowanie sytuacji konkretnych, rozwiązywanie zadań tekstowych
jednodziałaniowych i łatwych zadań złożonych,
31) figury geometryczne, w tym trójkąt, kwadrat, prostokąt, koło,
32) obserwowanie zjawisk i procesów przyrodniczych dostępnych doświadczeniu
dziecka i mówienie o nich,
33) formy ochrony środowiska przyrodniczego w najbliższej okolicy,
34) poznanie własnego ciała,
35) dbałość o zdrowie, higiena własna i otoczenia,
36) podobieństwa i różnice między ludźmi, zrozumienie a tolerancja,
37) żywność i żywienie,
38) bezpieczeństwo, w tym poruszanie się po drogach publicznych, rozpoznawanie
sygnałów alarmowych o niebezpieczeństwie,
39) poznawanie pracy w wybranych zawodach,
40) urządzenia techniczne powszechnego użytku (bezpieczne użytkowanie),
41) wykorzystanie materiałów (papier, drewno, tkanina, metal, tworzywa sztuczne,
materiały przyrodnicze) w działalności manualnej,
42) organizacja pracy (planowanie, organizacja stanowiska, racjonalne
wykorzystanie materiału i czasu),
43) działalność plastyczna uczniów w różnych materiałach, technikach i formach,
z wykorzystaniem tradycji regionalnych,
44) różnorodność dziedzictwa i poszukiwań w sferze kultury,
45) wielość środków komunikacji (język przestrzeni, koloru, ciała itp.) oraz
środków wyrazu plastycznego,
46) ekspresja i autoekspresja,
47) rozumienie, akceptacja i tolerancja dla innych wypowiedzi artystycznych,
48) kształtowanie otoczenia i form użytkowych,
49) krajobraz kulturowy,
50) brzmienie głosów, instrumentów muzycznych, dźwięk, rytm, tempo,
51) śpiew, gra na instrumentach, ruch z muzyką,
52) percepcja elementów akustyki środowiska człowieka, muzyki i utworów
muzycznych,
53) gry i zabawy ruchowe, ćwiczenia terenowe, wędrówki piesze,
54) umiejętności ruchowe oraz ćwiczenia fizyczne korygujące postawę ciała,
55) przestrzeganie reguł w grach i zabawach ruchowych.
W szkołach, które organizują naukę języka mniejszości narodowej lub grupy
etnicznej, język ten jest nauczany w ramach nauczania zintegrowanego. Treści do
edukacji w klasach I-III powinny być czerpane z podobnych kręgów tematycznych,
jakie zostały określone powyżej, z uwzględnieniem kultury danej mniejszości
narodowej lub grupy etnicznej.
II ETAP EDUKACYJNY
Klasy IV-VI
Począwszy od II etapu edukacyjnego wprowadza się, obok przedmiotów i bloków
przedmiotowych, ścieżki edukacyjne o charakterze wychowawczo-dydaktycznym:
1. Edukacja prozdrowotna;
2. Edukacja ekologiczna;
3. Edukacja czytelnicza i medialna;
4. Wychowanie do życia w społeczeństwie:
a) wychowanie do życia w rodzinie,
b) wychowanie regionalne - dziedzictwo kulturowe w regionie,
c) wychowanie patriotyczne i obywatelskie.
Dyrektor szkoły odpowiedzialny jest za uwzględnienie problematyki ścieżek
edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Za realizację ścieżek
edukacyjnych odpowiedzialni są nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do
własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki.
Częściowej realizacji tych treści można dokonać w czasie odrębnych, modułowych,
kilkugodzinnych zajęć, stanowiących dla uczniów ważny punkt odniesienia. Dotyczy
to zwłaszcza ścieżki edukacyjnej "Wychowanie do życia w społeczeństwie".
PRZEDMIOTY
JĘZYK POLSKI
Człowiek zdobywa wiedzę przede wszystkim poprzez język. Nauczanie języka
ojczystego tworzy fundament ogólnego rozwoju ucznia, jest pomocą w kształtowaniu
osoby wychowanka, stanowi główny punkt odniesienia całej edukacji szkolnej -
wychowania i kształcenia. Za rozwój języka w mowie i piśmie (w tym za zasób
pojęć, ortografię i estetykę zapisu) odpowiedzialni są wszyscy nauczyciele
niezależnie od reprezentowanej specjalności.
Cele edukacyjne
Wspomaganie umiejętności porozumiewania się uczniów i wprowadzanie ich w świat
kultury, zwłaszcza przez:
1. Kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania i pisania w
zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych, a zwłaszcza
ważnych dla życia w państwie demokratycznym i obywatelskim; rozwijanie
zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego;
2. Ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i
czytelniczych umiejętności uczniów po to, aby wyznaczać stosowne dla nich cele,
dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące
skuteczność edukacji;
3. Rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł
literackich i innych tekstów kultury - także audiowizualnych - a przez nie
przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury
narodowej i europejskiej;
4. Uczenie istnienia w kulturze, przede wszystkim w jej wymiarze symbolicznym i
aksjologicznym, tak by stawała się wewnętrzną i osobistą własnością dziecka.
Zadania szkoły
1. Wychowanie językowe i rozbudzanie wrażliwości estetycznej.
2. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury (w tym
regionalnej) wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i świecie z
perspektywy współczesności i z odniesieniem do przeszłości.
3. Doskonalenie kompetencji komunikacyjnej, tzn. umiejętności mówienia,
słuchania, czytania, pisania, odbioru różnorodnych tekstów kultury.
4. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i
refleksyjne jego używanie (bez nawarstwiania teoretycznej, abstrakcyjnej wiedzy
o systemie językowym).
5. Pobudzanie postaw kreatywnych ucznia w procesie zdobywania umiejętności i
gromadzenia wiedzy.
6. Integrowanie różnych doświadczeń kulturowych.
Treści
Treści powinny być podporządkowane funkcji wspierającej wypowiadanie się, bez
konieczności posługiwania się definicjami.
1. Pojęcia nadawcy i odbiorcy, sposoby rozpoznawania intencji wypowiedzi (np.
pytam, odpowiadam, informuję, proszę itp.).
2. Właściwości opowiadania, opisu, dialogu oraz prostych form użytkowych.
3. Wypowiedzenia oznajmujące, pytające i rozkazujące, w tym zdania i
równoważniki zdań.
4. Związki wyrazów w zdaniu, w tym rola podmiotu i orzeczenia.
5. Odmienne i nieodmienne części mowy oraz podstawowe kategorie fleksyjne.
6. Związki znaczeniowe między wyrazami.
7. Budowa słowotwórcza wyrazów.
8. Rodzaje głosek.
9. Akcent wyrazowy, intonacja.
10. Pojęcia: fikcja literacka, świat przedstawiony, nadawca, odbiorca, podmiot
mówiący, narracja, przenośnia, rytm.
11. Różnice między językiem potocznym a językiem literatury oraz językiem
regionu.
12. Terminy: bohater, wątek, akcja, autor, narrator, epitet, porównanie, wyraz
dźwiękonaśladowczy, rym, zwrotka, refren, baśń, opowiadanie, powieść, proza,
poezja.
13. Terminy związane z przekazami ikonicznymi, radiem, telewizją, filmem,
teatrem, prasą.
Osiągnięcia
1. Mówienie:
a) do rzeczywistych i wyobrażonych słuchaczy, z przejrzystością intencji, z
uwzględnieniem różnorodnych sytuacji, ról i kontaktów międzyludzkich
(oficjalnych i nieoficjalnych),
b) na temat otaczającej rzeczywistości, własnych zainteresowań, literatury,
innych (niewerbalnych i mieszanych) tekstów kultury,
c) na temat zaobserwowanych zjawisk językowych (przy użyciu elementarnej
terminologii językoznawczej wprowadzanej zależnie od możliwości uczniów),
d) z precyzją znaczeniową, ze świadomością emocjonalnego nacechowania wypowiedzi
oraz próbami ich oceny (zwłaszcza etycznej),
e) płynne, z poprawną i wyraźną artykulacją oraz dykcją, akcentowaniem,
intonacją, pauzowaniem i tempem (w tym wygłaszanie tekstów z pamięci).
2. Słuchanie:
a) uważne i ze zrozumieniem,
b) rozmaitych wypowiedzi, w różnych celach i sytuacjach,
c) z rozróżnianiem mowy i tła akustycznego w przekazach audiowizualnych.
3. Czytanie:
a) głośne i wyraziste, z uwzględnieniem zasad kultury żywego słowa,
b) ciche ze zrozumieniem,
c) różnych rodzajów tekstów z uwzględnieniem celu (takiego jak: informacja,
przeżycie, perswazja itp.).
4. Pisanie:
a) tekstów kierowanych do różnych adresatów i w różnorakich celach,
b) w związku z potrzebami codziennej komunikacji, ekspresji własnych doznań, z
literaturą i tekstami kultury wysokiej oraz masowej,
c) w różnych prostych formach,
d) z troską o kompozycję (plan, tytuł, akapit), sprawność stylistyczną oraz
poprawność gramatyczną, interpunkcyjną i ortograficzną, a także estetykę tekstu.
5. Odbiór tekstów kultury:
a) z dążnością do odkrywania ich dosłownego, przenośnego i symbolicznego sensu,
b) z uwzględnieniem obserwacji swoistości ich tworzywa,
c) ze wskazywaniem na różne elementy świata przedstawionego,
d) z odróżnianiem fikcji artystycznej od rzeczywistości,
e) z próbami określania funkcji różnych elementów tekstu przy użyciu
odpowiedniej terminologii (wprowadzanej zależnie od możliwości uczniów),
f) z wykorzystaniem różnych kontekstów,
g) z uwzględnieniem odrębności regionalnej i etnicznej.
Lektura
1. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela (w całości po dwa duże
teksty literackie w klasie IV, po trzy w klasach V i VI).
2. Baśnie, legendy, opowiadania i utwory poetyckie (w tym pochodzące z regionu).
3. Fragmenty polskiej i światowej klasyki dziecięcej i młodzieżowej przy
systematycznym motywowaniu uczniów do samodzielnego poznawania całych tekstów.
4. Teksty reprezentatywne dla źródeł kultury europejskiej.
5. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w polską tradycję i
współczesność literacką - stosownie do możliwości i potrzeb uczniów.
6. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów, gatunków i form artystycznego
wyrazu, ze szczególnym uwzględnieniem utworów epickich, w tym odmian prozy
fabularnej (m.in. powieści podróżniczo-przygodowej, obyczajowej, fantastycznej).
7. Teksty użytkowe, publicystyczne, popularnonaukowe, przedstawienia teatralne,
filmy, słuchowiska radiowe, programy tv.
HISTORIA I SPOŁECZEŃSTWO
Cele edukacyjne
1. Budzenie zainteresowania przeszłością.
2. Rozwijanie poczucia przynależności do grupy rodzinnej, społeczności lokalnej,
grupy etnicznej, narodu, państwa, społeczności europejskiej i światowej.
3. Świadoma postawa patriotyczna i obywatelska motywująca do odpowiedzialnego
uczestnictwa w życiu społecznym i publicznym. Odrodzenie szacunku do własnego
państwa.
4. Poznawanie wartości stanowiących istotny motyw działalności indywidualnej i
publicznej w Polsce, w Europie i w świecie.
Zadania szkoły
1. Dostarczanie wiedzy na temat najważniejszych wydarzeń i najwybitniejszych
postaci z dziejów Polski (w tym regionu) oraz Europy i świata.
2. Zapoznanie z symbolami narodowymi, religijnymi i państwowymi; wyjaśnienie ich
znaczenia oraz kształtowanie szacunku wobec nich. Rozwijanie postawy
patriotycznej.
3. Kształtowanie wyobraźni historycznej.
4. Zapoznanie z elementarnymi pojęciami historycznymi.
5. Rozbudzanie zainteresowań przeszłością własną, swojej rodziny i narodu oraz
korzeniami i rozwojem rodzimej kultury.
Treści
1. Ja. Kim jestem - co lubię, co potrafię, co jest dla mnie ważne. Godność moja
i innych.
2. Ja i inni. Moja postawa wobec innych. Koleżeństwo, przyjaźń, miłość. Prawa
moje i prawa innych. Stosunek do środowiska przyrodniczego i kulturowego.
3. Ja i inni. Wolność osobista a przewidywanie konsekwencji własnych zachowań,
odpowiedzialność i obowiązki. Wzorce osobowe - wybrane postacie historyczne i
współczesne.
4. Wartości: prawda, dobro, piękno i sprawiedliwość w otaczającym świecie.
5. Mój dom, moja rodzina i sąsiedztwo. Elementy historii rodzinnej, regionalnej
oraz życia codziennego w Polsce oraz w różnych krajach i epokach.
6. Społeczeństwo. Prawa i obowiązki obywatelskie. Postawy prospołeczne i
aspołeczne. Przykłady różnych systemów społecznych w świecie współczesnym i w
przeszłości.
7. Praca. Jej znaczenie w życiu indywidualnym i zbiorowym. Organizacja pracy i
jej efekty w różnych epokach i współcześnie.
8. Zróżnicowanie regionalne Polski efektem warunków przyrodniczych i
działalności człowieka, zasoby środowiska przyrodniczego, ich ochrona i
wykorzystanie.
9. Zagospodarowanie terenu w miejscu zamieszkania ucznia, uwarunkowania życia
ludzi danego obszaru od czynników przyrodniczych i pozaprzyrodniczych, krajobraz
najbliższej okolicy.
10. Moja ojczyzna. Wydarzenia i osoby o zasadniczym znaczeniu dla losów narodu i
państwa polskiego (chrzest Polski, Zjazd Gnieźnieński i koronacja Chrobrego,
Władysław Łokietek i Kazimierz Wielki, bitwa pod Grunwaldem, Unia
Polsko-Litewska, królowa Jadwiga i Jagiełło, Stefan Batory, potop szwedzki, Jan
Sobieski, Konstytucja 3 Maja, rozbiory, formy walki o niepodległość Polski, I
wojna światowa, odzyskanie niepodległości, wojna polsko-sowiecka, Józef
Piłsudski i Roman Dmowski, II wojna światowa, okupacja i walka o niepodległość).
11. Najważniejsze elementy polskiego dziedzictwa kulturowego.
12. Moja ojczyzna Polska - położenie, obszar, granice, sąsiedzi, ludność,
podział administracyjny.
13. Mój krąg cywilizacyjno-kulturowy. Wybrane zagadnienia z kręgu kultury
antycznej oraz dziejów Europy. Śródziemnomorskie korzenie wybranych elementów
kultury polskiej.
14. Polska w Europie - kierunki współpracy, procesy integracji z Unią
Europejską.
15. Symbole i święta narodowe, religijne i państwowe; symbole wybranych państw i
instytucji międzynarodowych.
Osiągnięcia
1. Integrowanie wiedzy historycznej uzyskanej z różnych źródeł.
2. Ujmowanie treści historycznych w związkach przyczynowo-skutkowych.
3. Ocenianie faktów i wydarzeń z przeszłości.
4. Tworzenie opowiadania opartego na treściach historycznych, z obrazowym
ujmowaniem epizodów, postaci i scenek historycznych.
5. Umieszczanie wydarzeń w przedziałach czasowych, obliczanie upływu czasu
między wydarzeniami.
6. Rysowanie drzewa genealogicznego.
7. Poszukiwanie swojego miejsca w świecie, świadome korzystanie z
przysługujących praw oraz wypełnianie obowiązków.
8. Umiejętność krytycznej oceny wydarzeń historycznych i współczesnych.
9. Rozumienie i stosowanie przyjętych norm współżycia w najbliższym otoczeniu.
Indywidualne i grupowe działanie w najbliższym otoczeniu społecznym i na forum
szkoły.
10. Samodzielna ocena zachowań swoich i innych, a także przewidywanie ich
konsekwencji.
11. Dokonywanie świadomej samoidentyfikacji kulturowej, narodowej, etnicznej,
regionalnej i państwowej; formułowanie uzasadnień własnych postaw i poglądów.
12. Wyrażanie własnego zdania i słuchanie zdania innych.
13. Dostrzeganie związków teraźniejszości z przeszłością oraz ciągłości rozwoju
kulturalnego i cywilizacyjnego.
14. Odczytywanie i opis różnorodnych źródeł informacji historycznej i ich
ilustracyjne wykorzystywanie przy rekonstrukcji przeszłości.
15. Lokalizowanie czasowo-przestrzenne wydarzeń z wykorzystaniem osi czasu,
planu, mapy, wykresów i tabel.
16. Wyciąganie wniosków z porównywania dwóch i więcej prostych informacji
dotyczących wydarzeń i postaci historycznych.
17. Poszukiwanie potrzebnych informacji w różnorodnych źródłach oraz rozwijanie
umiejętności ich selekcjonowania, porządkowania i przechowywania.
18. Ukierunkowana, bezpośrednia obserwacja elementów środowiska geograficznego i
społecznego.
19. Formułowanie pytań, problemów dotyczących zjawisk zachodzących w środowisku
lokalnym, regionalnym i poszukiwanie ich rozwiązań z wykorzystaniem dostępnych
źródeł informacji.
SZTUKA (PLASTYKA, MUZYKA)
Cele edukacyjne
1. Pobudzanie wszechstronnego rozwoju uczniów, a w szczególności:
a) rozbudzanie twórczej postawy wobec siebie i świata,
b) rozwijanie ogólnej wrażliwości dziecka,
c) rozwijanie muzykalności, wrażliwości muzycznej, wrażliwości plastycznej,
d) rozwijanie umiejętności refleksyjnego słuchania i patrzenia,
e) rozwijanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych i plastycznych.
2. Wyposażenie uczniów w podstawowe umiejętności muzyczne i plastyczne.
3. Wprowadzenie uczniów do aktywnego uczestnictwa w kulturze.
4. Wpływanie przez sztukę na obyczaje i kulturę uczniów i atmosferę szkolną.
Zadania szkoły
1. Stwarzanie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, bezinteresownego
działania, procesu twórczego - wysiłku i radości towarzyszących twórczej
aktywności.
2. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki już od samego początku
edukacji.
3. Kształtowanie postaw.
Treści
1. Nauka śpiewania w wykonaniu indywidualnym i zbiorowym.
2. Muzykowanie na instrumentach.
3. Działania muzyczno-ruchowe.
4. Słuchanie muzyki.
5. Obserwacja i tworzenie świata dźwięku.
6. Pojęcia muzyczne niezbędne do prowadzenia rozmów o muzyce.
7. Różnorodność muzyki ojczystej, w tym regionalnej, i muzyki innych narodów i
regionów świata.
8. Wartości muzyki klasycznej, rozrywkowej i ludowej.
9. Kontakt z dziełami sztuki plastycznej - pomniki, galerie, muzea.
10. Środki wyrazu plastycznego i działania plastyczne w różnych materiałach,
technikach i formach.
11. Sztuka ludowa i zdobnictwo charakterystyczne dla danego regionu.
12. Różnorodne sposoby komunikowania (komunikacja pozawerbalna - język
przestrzeni, koloru, ciała itd.).
13. Krajobraz kulturowy.
14. Kształtowanie otoczenia i form użytkowych (racjonalność, funkcjonalność,
estetyka).
Osiągnięcia
1. Śpiewanie indywidualne i w grupie.
2. Umiejętność słuchania muzyki.
3. Posługiwanie się prostymi technikami plastycznymi.
4. Dbanie o estetyczny wygląd własny i otoczenia.
5. Znajomość najważniejszych pieśni narodowych.
JĘZYK OBCY
Cele edukacyjne
Osiągnięcie poziomu opanowania języka zapewniającego minimum komunikacji
językowej.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości oraz wiary we własne
możliwości językowe, m.in. przez pozytywną informację zwrotną dotyczącą ich
indywidualnych umiejętności językowych.
2. Stopniowe przygotowywanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się
języka obcego.
3. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec
innych kultur.
Treści
1. Podstawowe struktury gramatyczne umożliwiające formułowanie wypowiedzi w
odniesieniu do teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz do relacji
przestrzennych.
2. Podstawowe funkcje językowe umożliwiające posługiwanie się językiem w
prostych, nieformalnych sytuacjach dnia codziennego.
3. Zasady wymowy i ortografii.
4. Podstawowe wiadomości o obszarze nauczanego języka.
5. Wprowadzenie do pracy ze słownikiem dwujęzycznym oraz stosownymi materiałami
uzupełniającymi.
6. Proste projekty zespołowe.
Osiągnięcia
1. Sprawność rozumienia ze słuchu:
a) rozumienie ogólnego sensu prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencji
rozmówcy,
b) rozumienie instrukcji nauczyciela,
c) rozumienie ogólnego sensu oraz wyszukiwanie informacji szczegółowych w
nieskomplikowanych wypowiedziach i dialogach.
2. Sprawność mówienia:
a) zadawanie prostych pytań oraz udzielanie odpowiedzi,
b) zdobywanie i udzielanie informacji w typowych sytuacjach dnia codziennego,
c) formułowanie krótkiej wypowiedzi o sobie, rodzinie, najbliższym otoczeniu,
d) inicjowanie i podtrzymywanie prostej rozmowy dotyczącej typowych sytuacji
dnia codziennego,
e) opanowanie poprawnej wymowy w zakresie poznanego materiału językowego.
3. Sprawność czytania:
a) rozumienie powszechnie spotykanych dokumentów, takich jak: menu, rozkład
jazdy, ogłoszenia, reklamy, listy i instrukcje,
b) wyszukiwanie konkretnych informacji w prostych tekstach,
c) rozumienie ogólnego sensu prostych, adaptowanych tekstów.
4. Sprawność pisania:
a) dostrzeganie różnic między fonetyczną a graficzną formą wyrazu oraz
umiejętność poprawnego zapisu większości słów znanych ze słuchu,
b) napisanie krótkiego listu o sobie i swoich zainteresowaniach, przekazanie
prostej informacji.
5. Inne umiejętności - korzystanie ze szkolnego słownika dwujęzycznego.
MATEMATYKA
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie rozumienia przez uczniów podstawowych pojęć arytmetyki i
geometrii.
2. Rozwijanie pamięci, wyobraźni, myślenia abstrakcyjnego i logicznego
rozumowania.
3. Rozwijanie umiejętności czytania i tworzenia tekstów w stylu matematycznym.
Zadania szkoły
1. Kształtowanie umiejętności myślenia i formułowania wypowiedzi.
2. Rozwijanie umiejętności uczniów w zakresie rozumienia prostych tekstów
sformułowanych w języku matematyki.
3. Rozwijanie umiejętności opisywania w języku matematyki prostych sytuacji.
4. Ułatwianie dostrzegania problemów i badania ich w konkretnych przypadkach
przez prowadzenie prostych rozumowań matematycznych.
Treści
1. Liczby naturalne; dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb
naturalnych, przykłady potęg; kolejność wykonywania działań; wielokrotności
liczb naturalnych, cechy podzielności.
2. Liczby całkowite, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb
całkowitych.
3. Liczby wymierne, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie ułamków;
zapisywanie ułamków zwykłych i wyrażeń dwumianowych w postaci liczb
dziesiętnych; dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb dziesiętnych;
obliczanie procentu danej liczby.
4. Symbole literowe, zapisywanie prostych wyrażeń algebraicznych oraz obliczanie
ich wartości liczbowych.
5. Zapisywanie treści prostych zadań w postaci równań pierwszego stopnia z jedną
niewiadomą; rozwiązywanie prostych równań z jedną niewiadomą.
6. Przykłady przyporządkowań; zaznaczanie punktów o danych współrzędnych i
odczytywanie współrzędnych punktów na płaszczyźnie.
7. Diagramy przedstawiające dane empiryczne, graficzne przedstawianie zależności
liczbowych (tam, gdzie to możliwe - z użyciem technologii informacji).
8. Wielokąty, koło - rysowanie figur i określanie ich własności; skala i plan.
9. Kąt, porównywanie i mierzenie kątów; rodzaje kątów (proste, ostre, rozwarte).
10. Obliczanie obwodów i pól prostokątów, trójkątów i trapezów.
11. Przykłady odbić lustrzanych; oś symetrii figury.
12. Prostopadłościan, graniastosłup prosty - modele brył, właściwości, siatki;
pola powierzchni wielościanów, objętość graniastosłupów prostych.
Osiągnięcia
1. Uzyskanie sprawności w prostym rachunku pamięciowym, szacowaniu wyników,
stosowaniu algorytmów działań sposobem pisemnym, dokonywaniu obliczeń za pomocą
kalkulatora.
2. Rozwiązywanie prostych zadań wymagających użycia liczb lub wykorzystania
właściwości figur geometrycznych.
3. Odczytywanie informacji z prostych wykresów i diagramów różnego typu.
4. Formułowanie w języku matematyki prostych problemów spotykanych w środowisku
uczniów.
PRZYRODA
Cele edukacyjne
1. Zainteresowanie światem, jego różnorodnością, bogactwem i pięknem.
2. Rozumienie zależności istniejących w środowisku przyrodniczym.
3. Zdobycie umiejętności obserwacji zjawisk przyrodniczych i dokonywania ich
opisu.
4. Poznanie współzależności człowieka i środowiska.
5. Poznanie zachowań sprzyjających bezpieczeństwu ludzi i przyrody.
6. Wyrobienie poczucia odpowiedzialności za środowisko.
Zadania szkoły
1. Dostarczanie wiedzy na temat człowieka, udzielanie uczniowi pomocy w
rozumieniu samego siebie.
2. Przekazywanie wiedzy na temat budowy i złożoności świata ożywionego i
nieożywionego oraz warunków życia.
3. Umożliwianie prowadzenia obserwacji środowiska w najbliższej okolicy oraz
poznawanych regionach.
4. Przeprowadzanie ćwiczeń kształtujących umiejętność orientowania się w terenie
i na mapie.
5. Umożliwianie prowadzenia obserwacji zjawisk przyrodniczych, wykonywania
prostych eksperymentów i interpretowania ich wyników.
6. Pobudzanie wrażliwości uczniów na piękno świata i wartość życia.
7. Kształtowanie postawy szacunku do zwierząt i przyrody oraz odpowiedzialności
za ich stan.
Treści
1. Wspólne cechy budowy i czynności organizmów.
2. Złożoność świata żywego, znaczenie różnych sposobów jego porządkowania.
3. Przykłady różnorodności roślin, grzybów i zwierząt oraz środowisk ich życia.
4. Opis miejsca zamieszkania (formy terenu, skały, wody, gleba, roślinność).
5. Warunki życia ludzi w najbliższym otoczeniu.
6. Orientacja w terenie, szkic, plan, mapa.
7. Krajobraz najbliższej okolicy - obserwacje i opisy:
a) składniki naturalnego krajobrazu,
b) sposoby zagospodarowania obszaru,
c) ludzie i kultura,
d) zależność życia ludzi od czynników przyrodniczych i pozaprzyrodniczych.
8. Krajobrazy nizinne, wyżynne i górskie:
a) środowisko i jego zagospodarowanie (na przykładzie wybranych krajobrazów
Polski),
b) krajobrazy naturalne i przekształcone przez człowieka,
c) przykłady pozytywnego i negatywnego zagospodarowania przestrzeni,
d) krainy Polski.
9. Wybrane krajobrazy świata:
a) lądy i kontynenty,
b) oceany.
10. Pogoda i klimat, obserwacje meteorologiczne.
11. Właściwości różnych substancji i ich zastosowanie:
a) metale i niemetale,
b) mieszaniny jednorodne i niejednorodne,
c) woda i roztwory wodne; rozpuszczanie i krystalizacja,
d) właściwości materii o różnych stanach skupienia,
e) przemiany chemiczne znane z życia codziennego (np. spalanie, korozja,
ścinanie białka).
12. Kinetyczno-molekularny model budowy materii.
13. Podstawowe zjawiska fizyczne:
a) mechaniczne,
b) elektryczne i magnetyczne,
c) optyczne i akustyczne.
14. Czynności życiowe człowieka, etapy rozwoju człowieka ze szczególnym
uwzględnieniem dojrzewania biologicznego, zasady higieny.
15. Znaczenie wybranych gatunków roślin, grzybów i zwierząt dla człowieka.
16. Bakterie i wirusy - zagrożenia i korzyści dla człowieka.
17. Substancje szkodliwe dla organizmów żywych i ich oddziaływanie na środowisko
przyrodnicze.
18. Wpływ człowieka na środowisko przyrodnicze.
19. Wpływ środowiska na zdrowie człowieka:
a) substancje szkodliwe i ich wpływ na organizm człowieka,
b) rola wody, powietrza, gleby, ich odtwarzalność, czystość i skażenie.
20. Ziemia w Układzie Słonecznym, obserwacje astronomiczne.
21. Podróże i odkrycia geograficzne.
Osiągnięcia
1. Całościowe postrzeganie rzeczywistości przyrodniczej.
2. Obserwowanie przyrodniczych składników środowiska i ich opis.
3. Gromadzenie i integrowanie wiedzy koniecznej do opisywania zjawisk przyrody.
4. Rozpoznawanie stanów fizjologicznych organizmu człowieka. Dbałość o zdrowie
przez stosowanie zasad higieny i korzystanie z różnych form rekreacji.
5. Dostrzeganie walorów przyrodniczych najbliższego regionu, znajomość prawnie
chronionych obiektów i obszarów przyrodniczych. Rozpoznawanie - z wykorzystaniem
atlasów i prostych kluczy - pospolitych gatunków roślin i zwierząt.
6. Dostrzeganie zależności między czynnikami środowiska przyrodniczego i
kulturowego.
7. Wyjaśnianie zjawisk fizycznych i astronomicznych.
8. Obserwowanie i identyfikowanie różnorodnych substancji i procesów chemicznych
w najbliższym otoczeniu.
9. Właściwe korzystanie z dostępnych produktów chemicznych.
10. Dostrzeganie wpływu działalności człowieka na środowisko przyrodnicze.
11. Orientowanie się w terenie.
12. Czytanie i interpretowanie map, wykresów, tabel.
13. Rozwiązywanie prostych zadań problemowych dotyczących miejsca zamieszkania i
okolicy.
14. Dostrzeganie przyrodniczych i kulturowych walorów najbliższego regionu.
TECHNIKA
Cele edukacyjne
Osiągnięcie elementarnego poziomu orientacji ogólnotechnicznej.
Zadania szkoły
1. Doprowadzenie ucznia do poznania i oceniania swoich cech, możliwości i
predyspozycji technicznych.
2. Organizowanie wielostronnej aktywności technicznej ucznia.
Treści
1. Analiza środowiska ucznia z punktu widzenia technicznego (dom, mieszkanie,
miejsce pracy i zabawy, miasto, wieś).
2. Teksty, dokumentacje techniczne oraz kalkulacje ekonomiczne (pojęcia,
symbole, znaki i rysunki); normalizacja w technice i w życiu codziennym.
3. Różnorodne materiały, ich cechy i zastosowania.
4. Technologie; podstawowe narzędzia, przyrządy pomiarowe stosowane w środowisku
ucznia; technologie ekologiczne w środowisku ucznia.
5. Maszyny i instalacje (urządzenia gospodarstwa domowego, rower); bezpieczne,
kulturalne i odpowiedzialne postępowanie ucznia w środowisku technicznym, w tym
bezpieczne poruszanie się w ruchu drogowym jako pieszego, pasażera i rowerzysty.
Osiągnięcia
1. Racjonalne i etyczne postępowanie w środowisku technicznym.
2. Ocenianie swoich umiejętności, nawyków, zainteresowań i zdolności
technicznych.
3. Opisywanie i wartościowanie wytworów i działań technicznych (za pomocą
obrazów, rysunków, symboli i tekstów; wykorzystywania technologii informacyjnej)
z różnych punktów widzenia (ekologicznego, ekonomicznego, estetycznego).
4. Opracowywanie pomysłów technicznych w formie dokumentacji technicznej (z
wykorzystaniem eksperymentowania, modelowania technicznego oraz technologii
informacyjnej; dokonywanie podstawowych pomiarów).
5. Planowanie i wykonywanie zadań technicznych indywidualnie i zespołowo;
organizowanie miejsca pracy.
6. Bezpieczne posługiwanie się narzędziami oraz urządzeniami gospodarstwa
domowego; czytanie ze zrozumieniem różnych instrukcji technicznych;
eksploatowanie roweru i bezpieczne poruszanie się nim po drogach (zdobywanie
karty rowerowej od 10 roku życia).
INFORMATYKA
Cele edukacyjne
Nauczenie podstawowych zasad posługiwania się komputerem i technologią
informacyjną.
Zadania szkoły
1. Przygotowanie uczniów do posługiwania się komputerem i technologią
informacyjną.
2. Uwrażliwienie uczniów na zagrożenia wychowawcze związane z niewłaściwym
korzystaniem z komputerów i ich oprogramowania (np. gier).
Treści
1. Zasady bezpieczeństwa posługiwania się komputerem.
2. Komputer jako źródło wiedzy i komunikowania się. Zastosowania komputera w
życiu codziennym.
3. Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków i motywów.
4. Korzystanie z elementarnych zastosowań komputerów do wzbogacania własnego
uczenia się i poznawania różnych dziedzin wiedzy.
5. Poznawanie zastosowań komputerów i opartych na technice komputerowej urządzeń
spotykanych przez ucznia w miejscach publicznych.
Osiągnięcia
1. Posługiwanie się komputerem w przystosowanym dla ucznia środowisku sprzętowym
i programistycznym.
2. Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków, motywów.
3. Korzystanie z różnorodnych źródeł i sposobów zdobywania informacji oraz jej
przedstawiania i wykorzystania.
4. Stosowanie komputerów do wzbogacania własnego uczenia się i poznawania
różnych dziedzin.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Cele edukacyjne
1. Wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego uczniów.
2. Rozwijanie i doskonalenie sprawności ruchowej i tężyzny fizycznej uczniów.
3. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za zdrowie własne i innych.
Zadania szkoły
1. Stymulowanie i umożliwianie uczniom podejmowania aktywności ruchowej i
wyrażania własnych przeżyć w zabawach, grach, tańcach.
2. Tworzenie warunków do doskonalenia sprawności i kondycji fizycznej.
3. Zapoznawanie uczniów z podstawowymi formami rekreacji, turystyki oraz z
podstawowymi zasadami uprawiania wybranych przez uczniów dyscyplin sportowych.
4. Dokonywanie oceny postawy ciała i poziomu sprawności ucznia wraz z
monitorowaniem rozwoju psychomotorycznego.
Treści
1. Ćwiczenia kształtujące postawę ciała oraz stymulujące rozwój układów:
ruchowego, oddechowego, krążeniowego, nerwowego.
2. Formy ruchu stwarzające możliwości doskonalenia koordynacji wzrokowo-ruchowej
oraz wzmocnienia kondycji fizycznej.
3. Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne oraz skoki.
4. Podstawowe elementy techniki i taktyki gier zespołowych, konkurencji
lekkoatletycznych, gier rekreacyjnych, tańców, pływania oraz wybranych sportów
zimowych.
5. Ćwiczenia i zabawy według inwencji uczniów, uwzględniające zasady
współdziałania, respektowania przepisów, zasad i ustaleń.
6. Przepisy i zasady organizacji zajęć ruchowych uwzględniające troskę o
zdrowie.
7. Badanie i ocena rozwoju oraz sprawności funkcjonowania organizmu.
8. Zasady sportowego współzawodnictwa.
9. Propozycje spędzania czasu wolnego z wykorzystaniem gier, zabaw, form
turystycznych i sportowych.
Osiągnięcia
Organizowanie i uczestniczenie w rekreacji, turystyce, zawodach sportowych, z
przestrzeganiem obowiązujących zasad (np. zasady "czystej gry" w sporcie).
JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ
(w szkołach organizujących naukę tego języka jako ojczystego)
Cele edukacyjne
Wspomaganie umiejętności komunikowania się uczniów i wprowadzenie ich w świat
kultury, zwłaszcza poprzez:
1. Poszukiwanie korzeni kultury rodzimej.
2. Poznanie kraju ojczystego (ew. regionu) danego języka i pogłębianie więzi
uczuciowej z nim.
3. Uczenie istnienia w kulturze, zwłaszcza w jej wymiarze symbolicznym i
aksjologicznym, tak aby stawała się wewnętrzną i osobistą własnością młodego
człowieka.
4. Kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania, pisania w
zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych; rozwijanie
zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego.
5. Ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i
czytelniczych umiejętności uczniów po to, by wyznaczać stosowne dla nich cele,
dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące
skuteczność edukacji.
6. Rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł
literackich i innych tekstów kultury (także audiowizualnych), a poprzez nie -
przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury
narodowej danej mniejszości lub kultury regionu grupy etnicznej.
Zadania szkoły
1. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury
narodowej (w tym regionalnej) wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i
świecie z perspektywy współczesności i z odniesieniem do przeszłości.
2. Doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru
różnorodnych tekstów.
3. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i
refleksyjne jego używanie.
4. Integrowanie różnych zakresów doświadczeń kulturowych.
5. Stwarzanie warunków do oceniania własnych zachowań, uczuć, postaw i
umiejętności wynikających z doświadczeń związanych z uczestnictwem w życiu
środowiska i kulturze.
6. Rozwijanie w uczniach postaw ciekawości, otwartości i poszanowania innych
kultur.
Treści
1. Podstawowe struktury gramatyczne.
2. Podstawowe zasady wymowy i ortografii.
3. Rozumienie pojęć i czynne posługiwanie się terminami: fikcja literacka, świat
przedstawiony, nadawca, odbiorca, podmiot mówiący, przenośnia, rytm, bohater,
akcja, autor, narrator, epitet, porównanie, rym, zwrotka, refren, baśń,
opowiadanie, proza, poezja.
4. Posługiwanie się terminami związanymi z przekazami ikonicznymi, radiem,
telewizją, filmem, teatrem, prasą (wyjaśnianie pojęć w razie potrzeby).
5. Posługiwanie się słownikami oraz stosowymi materiałami uzupełniającymi.
Osiągnięcia
1. Mówienie:
- na tematy: otaczającej rzeczywistości, własnych zainteresowań literatury ze
świadomością emocjonalnego nacechowania wypowiedzi oraz próbami ich oceny
(zwłaszcza etycznej);
- płynne, z poprawną i wyraźną artykulacją oraz dykcją, akcentowaniem,
intonacją, pauzowaniem i tempem (w tym wygłaszanie tekstów z pamięci).
2. Słuchanie:
- uważne i skuteczne,
- rozmaitych wypowiedzi, w różnych celach i sytuacjach.
3. Czytanie:
- ciche ze zrozumieniem,
- głośne i wyraziste, z uwzględnieniem zasad kultury żywego słowa.
4. Pisanie:
- w związku z potrzebami codziennej komunikacji w związku z czytaną literaturą,
z zachowaniem reguł kompozycyjnych, stylistycznych, gramatycznych i
estetycznych;
- w różnych prostych formach,
- krótkich tekstów kierowanych do różnych adresatów (list, zaproszenie,
pozdrowienia).
Lektura
1. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela.
2. Baśnie, legendy, opowiadania i utwory poetyckie (w tym pochodzące z regionu).
3. Fragmenty narodowej klasyki dziecięcej i młodzieżowej przy systematycznym
motywowaniu uczniów do samodzielnego poznawania całych tekstów.
4. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w tradycję narodową i
współczesność literacką - stosownie do możliwości i potrzeb uczniów.
5. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów, ze szczególnym uwzględnieniem
utworów epickich.
ETYKA*
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności
moralnych oraz wobec różnych sytuacji życiowych.
2. Przygotowanie do rozpoznawania podstawowych wartości i dokonywania właściwej
ich hierarchizacji.
Zadania szkoły
1. Wspieranie uczniów w poszukiwaniu wartości.
2. Ukazywanie uczniom konieczności doskonalenia samego siebie.
3. Ukazywanie sensu praw i obowiązków, zasad i reguł, nakazów i zakazów
obowiązujących w życiu społecznym.
4. Uczenie szacunku dla siebie i innych.
Treści
1. Poznawanie siebie, dostrzeganie cech indywidualnych własnych i najbliższych
osób.
2. Wyjaśnianie prawdziwego znaczenia własnych zachowań oraz ich przyczyn i
konsekwencji.
3. Człowiek jako osoba, godność człowieka.
4. Przyjmowanie odpowiedzialności za siebie.
5. Prawa i obowiązki, zasady i reguły postępowania.
6. Uczestnictwo w grupie, porozumiewanie się z innymi.
7. Wolność i jej różne rozumienie, autorytety i wzory osobowe.
8. Praca i jej wartość dla człowieka.
9. Uzasadnianie opinii, wydawanie sądów, kryteria ocen.
Osiągnięcia
1. Dostrzeganie różnorodności postaw i zachowań ludzi.
2. Rozpoznawanie swoich obowiązków wobec najbliższego otoczenia, rodziny i
szkoły.
_________
* Nauczanie religii regulowane jest odrębnie.
ŚCIEŻKI EDUKACYJNE
EDUKACJA PROZDROWOTNA
Cele edukacyjne
Ułatwienie nabywania umiejętności dbania o swoje zdrowie.
Zadania szkoły
1. Stwarzanie warunków do kształtowania zachowań sprzyjających zdrowiu i
bezpieczeństwu.
2. Rozbudzanie zainteresowania dziecka własnym zdrowiem i rozwojem, ułatwianie
nabywania podstawowych umiejętności dbania o swoje zdrowie.
3. Poznawanie zagrożeń cywilizacyjnych oraz nabycie umiejętności właściwego
zachowania się w przypadku kontaktu z przedmiotami niebezpiecznymi, toksycznymi,
łatwo palnymi, wybuchowymi, niewybuchami i niewypałami.
Treści
1. Higiena ciała, odzieży, obuwia, miejsca pracy i wypoczynku.
2. Bezpieczeństwo na drodze podczas gier i zabaw ruchowych; pierwsza pomoc w
niektórych urazach.
3. Urozmaicenie i regularność posiłków, estetyka ich spożywania, zabezpieczenie
żywności przed zanieczyszczeniem i zepsuciem.
4. Zabawy ruchowe i rekreacja, organizacja odrabiania lekcji i czasu wolnego;
prawidłowa postawa ciała.
5. Rozpoznawanie własnych mocnych i słabych stron, zalet i wad; kształtowanie
właściwego stosunku do własnych pozytywnych i negatywnych emocji; radzenie sobie
w sytuacjach trudnych i umiejętność szukania pomocy; zachowania sprzyjające i
zagrażające zdrowiu.
6. Podstawowe zasady i reguły obowiązujące w relacjach międzyludzkich.
7. Problemy i potrzeby kolegów niepełnosprawnych, osób chorych i starszych.
8. Poznawanie zagrożeń cywilizacyjnych oraz nabycie umiejętności właściwego
zachowania się w przypadku kontaktu z przedmiotami niebezpiecznymi, toksycznymi,
łatwo palnymi, wybuchowymi, niewybuchami i niewypałami.
9. Ochrona przed zagrożeniami naturalnymi i cywilizacyjnymi.
10. Przyczyny (namawianie i presja ze strony osób) i skutki używania środków
psychoaktywnych i nadużywania leków oraz innych nałogów (wyłącznie klasa VI).
Osiągnięcia
1. Dbanie o zdrowie własne i współpraca z dorosłymi w tym zakresie.
2. Rozróżnianie czynników wpływających pozytywnie i negatywnie na zdrowie i
rozwój.
3. Organizowanie czasu wolnego i nauki w domu.
4. Rozpoznawania zagrożeń i umiejętność reagowania na nie.
EDUKACJA EKOLOGICZNA
Cele edukacyjne
1. Dostrzeganie zmian zachodzących w otaczającym środowisku oraz ich
wartościowanie.
2. Rozwijanie wrażliwości na problemy środowiska.
Zadania szkoły
1. Ukazanie zależności stanu środowiska od działalności człowieka.
2. Ukazywanie mechanizmów i skutków niepożądanych zmian.
Treści
1. Wpływ codziennych czynności i zachowań w domu, szkole, miejscu zabawy i pracy
na stan środowiska naturalnego.
2. Style życia i ich związek z wyczerpywaniem się zasobów naturalnych.
3. Przykłady miejsc (w najbliższym otoczeniu), w których obserwuje się korzystne
i niekorzystne zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym.
4. Degradacja środowiska - przyczyny, wpływ na zdrowie człowieka oraz jej
związek z formami działalności ludzi.
5. Obszary chronione oraz ich znaczenie w zachowaniu różnorodności biologicznej;
zasady zachowania się na obszarach chronionych.
Osiągnięcia
1. Prowadzenie obserwacji w najbliższej okolicy.
2. Wskazywanie pozytywnych i negatywnych aspektów ingerencji człowieka w
środowisko.
EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA
Cele edukacyjne
1. Przygotowanie do samodzielnego poszukiwania potrzebnych informacji i
materiałów.
2. Przygotowanie do odbioru informacji rozpowszechnianych przez media.
3. Przygotowanie do świadomego i odpowiedzialnego korzystania ze środków masowej
komunikacji (telewizji, komputerów, prasy itp.).
4. Kształtowanie postawy szacunku dla polskiego dziedzictwa kulturowego w
związku z globalizacją kultury masowej.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie i utrwalania zainteresowań, potrzeb i nawyków czytelniczych, z
uwzględnieniem indywidualnych uzdolnień uczniów.
2. Kształcenie umiejętności samodzielnego korzystania ze zbiorów bibliotecznych.
3. Kształcenie i utrwalanie nawyków kulturalnego obcowania z książką i innymi
nośnikami informacji.
4. Przygotowanie do odróżniania fikcji od rzeczywistości w przekazach
medialnych.
5. Wprowadzanie w świat mediów oraz podstawowe sposoby i procesy komunikowania
się ludzi. Przygotowanie do rozpoznawania różnych komunikatów medialnych i
rozumienia języka mediów.
6. Wprowadzenie do samodzielnego posługiwania się narzędziami medialnymi.
Treści
1. Dzieje pisma, książki, prasy i przekazów medialnych.
2. Wydawnictwa informacyjne. Literatura popularnonaukowa. Czasopisma dziecięce i
młodzieżowe.
3. Katalogi. Kartoteki. Zautomatyzowany system wyszukiwania danych.
4. Proces porozumiewania się, jego składniki i kontekst społeczny.
5. Komunikacja werbalna i niewerbalna; bezpośrednia i medialna.
6. Rodzaje mediów, ich istota i zasady funkcjonowania.
7. Funkcje i charakterystyka komunikatów medialnych: drukowanych, obrazowych,
dźwiękowych, audiowizualnych i multimedialnych.
8. Podstawowe elementy języka poszczególnych rodzajów mediów. Rodzaje i gatunki
przekazów medialnych.
9. Teatr jako źródło przekazów medialnych.
10. Wydarzenia z życia osobistego i społecznego jako inspiracja do samodzielnych
rejestracji i twórczości medialnej.
11. Selektywność doboru informacji w środkach masowego przekazu. Stronniczość
przekazu.
12. Informacja czy perswazja? Jawne i niejawne funkcje środków masowej
komunikacji we współczesnym społeczeństwie informacyjnym.
Osiągnięcia
1. Czytanie dla zdobycia wiadomości i zaspokajania potrzeb poznawczych.
2. Poszukiwanie i wykorzystywanie informacji z encyklopedii, słowników, innych
wydawnictw i dokumentów pozaksiążkowych (medialnych).
3. Wyszukiwanie materiałów na określony temat za pomocą katalogów i kartotek.
4. Rozpoznawanie elementów języka mediów w różnych rodzajach komunikatów.
5. Rozróżnianie komunikatów przedstawiających rzeczywistość realną i fikcję.
6. Rozróżnianie między obiektywną relacją a komentarzem.
7. Posługiwanie się podstawowymi urządzeniami medialnymi.
8. Umiejętność krytycznej analizy wartości oferty mediów i dokonywania
właściwego wyboru w korzystaniu ze środków masowej komunikacji.
WYCHOWANIE DO ŻYCIA W SPOŁECZEŃSTWIE
Ścieżka ta składa się z trzech odrębnych modułów:
1. Wychowanie do życia w rodzinie.
2. Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie.
3. Wychowanie patriotyczne i obywatelskie.
1. Wychowanie do życia w rodzinie*
Cele edukacyjne
Celem wychowania do życia w rodzinie jest ukazywanie wartości rodziny w życiu
osobistym człowieka oraz pomoc w przygotowaniu się do zrozumienia i akceptacji
przemian okresu dojrzewania.
Zadania szkoły
1. Integrowanie wychowawczych działań szkoły i rodziny.
2. Wzmacnianie prawidłowych relacji dziecka z rodziną.
3. Współpraca z rodzicami w przygotowaniu uczniów do okresu dojrzewania i
pozytywnego przyjęcia jego przejawów fizycznych i psychicznych.
4. Pomoc w kształtowaniu pozytywnego stosunku do płciowości.
5. Wspieranie prawidłowego rozwoju emocjonalnego i społecznego, w tym
koleżeństwa i przyjaźni.
Treści
1. Podstawowe funkcje rodziny, z podkreśleniem miejsca dziecka w rodzinie.
2. Przekaz wartości i tradycji w rodzinie, wspólne świętowanie, spędzanie
wolnego czasu.
3. Więź rodzinna, związki uczuciowe i inne relacje w rodzinie; konflikty i ich
rozwiązywanie.
4. Macierzyństwo i ojcostwo. Podstawowa wiedza dotycząca budowy i funkcjonowania
układu rozrodczego człowieka.
5. Ciąża, rozwój dziecka przed urodzeniem, poród, przyjęcie dziecka jako nowego
członka rodziny.
6. Różnice i podobieństwa między chłopcami i dziewczętami. Identyfikacja z
własną płcią. Akceptacja i szacunek dla ciała.
7. Zmiany fizyczne i psychiczne okresu dojrzewania. Zróżnicowane, indywidualne
tempo rozwoju.
8. Higiena okresu dojrzewania.
9. Prawo człowieka do intymności i ochrona tego prawa; postawy asertywne.
10. Istota koleżeństwa i przyjaźni, wzajemny szacunek, udzielanie sobie pomocy,
współpraca, empatia.
11. Mass media: zasady i kryteria wyboru czasopism, książek, filmów i programów
TV.
12. Odpowiedzialność za własny rozwój - samowychowanie.
Osiągnięcia
1. Prawidłowe komunikowanie, rozwiązywanie konfliktów; empatia.
2. Dostrzeganie potrzeb własnych i innych ludzi; wyrażanie uczuć, asertywność.
3. Rozpoznawanie i rozumienie psychofizycznych przejawów dojrzewania.
4. Akceptowanie i poszanowanie własnego ciała oraz ochrona swojej intymności.
5. Aktywny udział w życiu rodziny.
6. Umiejętne korzystanie z mass mediów.
* Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do
życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r.
Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040 oraz z 1999 r.
Nr 5, poz. 32).
2. Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie
Cele edukacyjne
1. Poznanie najbliższego środowiska i specyfiki swojego regionu.
2. Rozwijanie wartości rodzinnych związanych z wartościami kulturowymi wspólnoty
lokalnej.
3. Rozwój postaw patriotycznych związanych z tożsamością kultury regionalnej.
Zadania szkoły
1. Umożliwianie poznania regionu i jego kultury.
2. Wprowadzanie w życie kulturalne wspólnoty lokalnej.
3. Kształtowanie tożsamości narodowej w aspekcie tożsamości regionalnej.
Treści
1. Najbliższe otoczenie domu rodzinnego, sąsiedztwa i szkoły.
2. Ogólna charakterystyka geograficzna i kulturowa regionu oraz jego podstawowe
nazewnictwo; główne symbole regionalne.
3. Język regionu, gwara i nazewnictwo.
4. Elementy historii regionu i ich związki z historią i tradycją własnej
rodziny.
5. Lokalne i regionalne tradycje, święta, obyczaje i zwyczaje.
6. Miejscowe podania, przysłowia, muzyka, architektura, plastyka, tradycyjne
rzemiosło, sztuka ludowa i folklor.
7. Sylwetki osób zasłużonych dla środowiska lokalnego, regionu i kraju.
Osiągnięcia
1. Odczytywanie związków łączących tradycję rodzinną z tradycjami regionu.
2. Dostrzeganie wpływu wartości związanych z kulturą regionu na życie
poszczególnych ludzi.
3. Świadome i aktywne uczestnictwo w życiu wspólnoty lokalnej, w zachowaniu i
pomnażaniu dziedzictwa kulturowego.
3. Wychowanie patriotyczne i obywatelskie
Cele edukacji
1. Kształtowanie więzi z krajem ojczystym i świadomości obywatelskiej.
2. Rozwijanie szacunku dla dobra wspólnego i postaw prospołecznych.
3. Kształtowanie szacunku dla własnego państwa.
Zadania szkoły
1. Organizowanie różnorodnych wydarzeń (spotkań, uroczystości, inscenizacji,
wycieczek) wyzwalających przeżycia związane z obchodzeniem świąt państwowych
oraz ważnych dla kraju rocznic.
2. Zapoznanie uczniów z symbolami, zasadami i instytucjami, które posiadają
istotne znaczenie dla funkcjonowania narodu i państwa polskiego.
3. Przygotowywanie uczniów do świadomego, aktywnego i odpowiedzialnego
uczestnictwa w życiu publicznym.
Treści
1. Godło i hymn państwowy.
2. Pieśni patriotyczne. Utwory literackie (obrazy i filmy) o tematyce
historyczno-patriotycznej.
3. Lokalne miejsca pamięci narodowej.
4. Sylwetki wielkich Polaków (artystów, uczonych, polityków, żołnierzy).
5. Jednostka i grupa. Życie w grupie (więzi, wartości, role, podejmowanie
decyzji, konflikty, negocjacje).
6. Szkolny samorząd uczniowski.
7. Samorząd terytorialny.
8. Jednostka, społeczeństwo, naród, państwo.
9. Prawa i obowiązki obywatelskie.
10. Wartości i normy życia społecznego. Kategoria dobra wspólnego. Patriotyzm.
Kultura społeczna i polityczna.
Osiągnięcia
1. Znajomość hymnu narodowego oraz symboli narodowych i państwowych.
2. Odpowiednie zachowanie się w czasie uroczystości szkolnych i państwowych.
3. Umiejętność dostrzegania i działania na rzecz rozwiązywania problemów i zadań
w najbliższym otoczeniu i środowisku lokalnym.
4. Znajomość systemu pomocy społecznej w najbliższym środowisku (dla różnych
kategorii osób niepełnosprawnych).
5. Umiejętność podejmowania decyzji dotyczących grupy.
6. Umiejętność przeprowadzenia wyborów do samorządu szkolnego.
7. Znajomość instytucji państwa demokratycznego.
8. Próby określenia współczesnej postawy obywatelskiej i patriotycznej.
GIMNAZJUM
III ETAP EDUKACYJNY
W gimnazjum nauczyciele wprowadzają uczniów w świat wiedzy naukowej; wdrażają
ich do samodzielności; pomagają im w podejmowaniu decyzji dotyczącej kierunku
dalszej edukacji i przygotowują do aktywnego udziału w życiu społecznym.
Edukacja w gimnazjum, wspomagając rozwój ucznia jako osoby i wprowadzając go w
życie społeczne, powinna przede wszystkim:
1. Wprowadzać ucznia w świat nauki przez poznanie języka, pojęć, twierdzeń i
metod właściwych dla wybranych dyscyplin naukowych na poziomie umożliwiającym
dalsze kształcenie.
2. Rozbudzać i rozwijać indywidualne zainteresowania ucznia.
3. Wprowadzać ucznia w świat kultury i sztuki.
4. Rozwijać umiejętności społeczne ucznia przez zdobywanie prawidłowych
doświadczeń we współżyciu i współdziałaniu w grupie rówieśniczej.
Ścieżki edukacyjne
W gimnazjum, obok przedmiotów (bloków przedmiotowych), wprowadza się następujące
ścieżki edukacyjne:
• edukacja filozoficzna,
• edukacja czytelnicza i medialna,
• edukacja prozdrowotna,
• edukacja ekologiczna,
• edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie,
• obrona cywilna,
• edukacja europejska,
• kultura polska na tle cywilizacji śródziemnomorskiej.
Dyrektor szkoły odpowiedzialny jest za uwzględnienie problematyki ścieżek
edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Za realizację ścieżek
edukacyjnych odpowiedzialni są nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do
własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki.
Częściowej realizacji tych treści można dokonać w czasie odrębnych, modułowych,
kilkugodzinnych zajęć, które będą dla uczniów ważnym punktem odniesienia.
Dotychczasowy przedmiot "Wiedza o życiu seksualnym człowieka" będzie realizowany
w ramach przedmiotu "Wiedza o społeczeństwie".
PRZEDMIOTY
JĘZYK POLSKI
Cele edukacyjne
Wspomaganie umiejętności komunikowania się uczniów i wprowadzanie ich w świat
kultury, zwłaszcza przez:
1) kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania i pisania w
zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych, ważnych dla
życia w państwie demokratycznym i obywatelskim; rozwijanie zainteresowania
uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego,
2) ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i
czytelniczych umiejętności uczniów po to, by wyznaczać stosowne dla nich cele,
dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące
skuteczność edukacji,
3) rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł
literackich i innych tekstów kultury - także audiowizualnych, a przez nie
przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury
europejskiej i narodowej,
4) uczenie istnienia w kulturze, przede wszystkim w jej wymiarze symbolicznym i
aksjologicznym, tak by stawała się wewnętrzną i osobistą własnością młodego
człowieka.
Zadania szkoły
1. Doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru
różnorodnych tekstów kultury; opis języka wspomagający umiejętności ucznia.
2. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury
wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i świecie z perspektywy
współczesności i z odniesieniem do przeszłości.
3. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i
refleksyjne jego używanie (bez nawarstwiania teoretycznej, abstrakcyjnej wiedzy
o systemie językowym).
4. Pobudzanie postaw kreatywnych ucznia w procesie zdobywania umiejętności i
gromadzenia wiedzy.
5. Integrowanie różnych zakresów doświadczeń kulturowych; przybliżanie uczniom
różnorodnych tekstów kultury w perspektywie wiedzy o człowieku i świecie,
uczestnictwa w kulturze współczesnej i praktyce społecznej komunikacji oraz
obcowania z tradycją.
6. Wspomaganie uczniów w procesie rozpoznawania i rozumienia wartości oraz w
osobistym wysiłku tworzenia wewnętrznie akceptowanej ich hierarchii.
7. Wprowadzanie uczniów w technikę uczenia się i wyposażanie ich w narzędzia
samodzielnej pracy umysłowej.
Treści
1. Oficjalne i nieoficjalne sytuacje mówienia.
2. Wyżej zorganizowane formy wypowiedzi, np. rozprawka, reportaż, recenzja,
wywiad.
3. Pojęcia związane z retoryką i wypowiedziami o strukturze logicznej: teza,
argument, przesłanka, wniosek, pogląd, ocena.
4. Składniowe funkcje części mowy oraz części zdania, a także budowa wypowiedzeń
złożonych (w związku z interpunkcją).
5. Słowotwórcze i fleksyjne cząstki budowy wyrazów oraz posługiwanie się
wiadomościami na ten temat w analizie znaczeń.
6. Pojęcia służące omawianiu znaczeń wyrazów: treść i zakres, wyrazy
abstrakcyjne i konkretne, ogólne i szczegółowe.
7. Pojęcia dotyczące stylistyki: neologizm, archaizm, dialektyzm, stylizacja.
8. Mechanizm upodobnień fonetycznych (głównie pod względem dźwięczności) i
znaczenia tego zjawiska dla praktyki wymawiania i zapisywania wyrazów.
9. Pojęcia (bez konieczności definiowania pojęcia i używania terminów): myśl
przewodnia, sens symboliczny i metaforyczny utworu, realizm, fantastyka,
groteska, narracja (pierwszo- i trzecioosobowa), symbol, alegoria, ironia,
apostrofa, antyteza, kontrast.
10. Rodzaje literackie oraz gatunki związane z epiką, dramatem i liryką.
11. Posługiwanie się w czynnym języku terminami: wiersz sylabiczny i wolny,
średniówka, przerzutnia, przenośnia, obraz poetycki, pytanie retoryczne, rodzaj
i gatunek literacki, teatr, komedia, tragedia, fraszka, bajka, ballada, hymn,
satyra, sonet, nowela, przypowieść, fabuła, akcja, biografia.
Osiągnięcia
Wyrównywanie poziomu i rozwijanie umiejętności wyniesionych ze szkoły
podstawowej, a ponadto:
1. Mówienie, słuchanie, czytanie i pisanie:
a) budowanie wypowiedzi mówionych i pisanych zgodnie z intencją i
okolicznościami (w związku z sytuacjami życiowymi i lekturą),
b) rozpoznawanie i tworzenie wypowiedzi informujących, opisujących,
wartościujących oraz służących wyrażaniu opinii, przekonywaniu i uzasadnianiu
poglądów,
c) posługiwanie się różnymi odmianami polszczyzny (zwłaszcza ogólną - mówioną i
pisaną) w zależności od sytuacji,
d) rozpoznawanie i rozumienie założeń komunikacji (sytuacje, emocje, oceny) oraz
przewidywanie skutków wypowiedzi i dyskutowanie ich etycznego wymiaru (np.
szczerość - nieszczerość, kłamstwo, manipulacja, agresja słowna, brutalność w
zachowaniach językowych),
e) dokonywanie celowych zabiegów redakcyjnych w zakresie poprawiania i
parafrazowania tekstów własnych i cudzych (m.in. streszczenia, skracania,
rozwijania, przekształcania stylistycznego),
f) dokonywanie intersemiotycznego przekładu treści obrazowych i akustycznych na
wypowiedzi ustne i pisemne,
g) operowanie strukturami gramatycznymi odpowiednio do sytuacji i kontekstu
wypowiedzi oraz wyjaśnianie wpływu użytych form na jej klarowność i spójność,
h) usprawnianie operacji zdaniotwórczych; celowe i dwukierunkowe przekształcanie
wypowiedzeń: zdanie - równoważnik, zdanie pojedyncze - złożone, konstrukcje
czynne - bierne.
2. Samokształcenie:
a) poszukiwanie informacji w różnych źródłach,
b) dokumentowanie, notowanie, selekcja i przechowywanie informacji,
c) rozumne korzystanie ze środków masowego przekazu.
3. Odbiór tekstów kultury:
a) dostrzeganie i komentowanie swoistych właściwości poznawanych utworów
literackich i tekstów kultury oraz określanie funkcji zaobserwowanych środków
wyrazu,
b) posługiwanie się w sposób naturalny i funkcjonalny w trakcie rozważania
problematyki utworów poznawanymi pojęciami i terminami literackimi i
kulturowymi,
c) dostrzeganie uniwersalności doświadczeń, przemyśleń uczuć i aspiracji
wpisanych w dzieła z różnych okresów i kręgów kulturowych (zwłaszcza tradycji
biblijnej, antycznej, dworsko-rycerskiej, patriotycznej, społecznikowskiej),
d) porównywanie tworzywa literatury i innych dzieł sztuki,
e) omawianie i interpretowanie utworów w różnych zestawieniach kontekstualnych,
f) twórcze, wyrastające z postaw ludycznych, emocjonalnych i estetycznych
wykonywanie utworów (bądź ich fragmentów) w żywym słowie lub w formach
teatralnych,
g) rozpoznawanie wartości w utworach oraz próby ich oceny na tle własnego świata
wartości,
h) samodzielne, krytyczne ustosunkowanie się do obserwowanych zjawisk kultury;
formułowanie, uzasadnianie i obrona dyskusji (także na piśmie) własnych punktów
widzenia, pomysłów interpretacyjnych i opinii o utworach,
i) dostrzeganie związku utworów z biografiami twórców i czasem historycznym.
Lektura
1. Wybrane utwory z klasyki światowej: Biblia (fragmenty), mitologia (wybór),
Homer: Iliada lub Odyseja (fragmenty); Sofokles: Antygona, Pieśń o Rolandzie
(fragmenty); W. Szekspir: Romeo i Julia; M. Cervantes: Don Kichot: (fragmenty);
K. Dickens: Opowieść wigilijna lub Dawid Copperfield (fragmenty); A. Czechow:
wybrana nowela; A. Saint-Exupery: Mały Książę lub Nocny lot; E. Hemingway:
wybrane opowiadania.
2. Wybrane utwory z klasyki polskiej: Bogurodzica; J. Kochanowski: wybrane
fraszki, pieśni, psalmy, treny; wybór poezji barokowej; I. Krasicki: wybrane
bajki i jedna z satyr; A. Mickiewicz: wybrane bajki i ballady; Dziady cz. II,
Pan Tadeusz (fragmenty); J. Słowacki: Balladyna (fragmenty); A. Fredro (Zemsta);
H. Sienkiewicz, B. Prus, S. Żeromski: Syzyfowe prace, wybrana nowela.
3. Wybór liryki XIX wieku, wybór poezji XX wieku.
4. Wybór nowelistyki z XIX i XX wieku (w tym co najmniej 1 utwór
pozytywistyczny).
5. Wybrane utwory współczesnej prozy polskiej i dramatu.
6. Wybrane utwory o dorastaniu, w tym powieści dla młodzieży.
7. Przykłady pamiętnika, dziennika, korespondencji literackich, reportażu, w tym
A. Kamiński: Kamienie na szaniec; M. Białoszewski: Pamiętnik z powstania
warszawskiego (fragmenty).
8. Przykłady literatury regionalnej, wkład literatury regionalnej do
ogólnopolskiej skarbnicy literackiej.
9. Wybrane z czasopism i prasy codziennej teksty publicystyczne, informacyjne,
reklamowe.
10. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela, w tym literatura popularna
(co najmniej jeden w każdej klasie).
11. Inne składniki kultury (np. przedstawienia teatralne, filmy, słuchowiska
radiowe, programy TV, przekazy ikoniczne, poezja śpiewana).
HISTORIA
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie i pogłębianie zainteresowań przeszłością, zachodzącymi w niej
procesami i wydarzeniami.
2. Rozwijanie myślenia historycznego i krytycyzmu.
3. Pogłębianie umiejętności powiązania dziejów Polski z dziejami Europy i
świata.
4. Rozwijanie umiejętności pozwalających na samodzielną pracę intelektualną z
materiałem historycznym.
5. Pogłębianie rozumienia pojęć i wartości niezbędnych do zrozumienia życia
politycznego, gospodarczego i społecznego.
6. Rozwijanie umiejętności dostrzegania złożoności związków
przyczynowo-skutkowych.
7. Pogłębianie i umacnianie postawy patriotyzmu.
Zadania szkoły
1. Przekazywanie wiedzy o najważniejszych etapach dziejów Polski, Europy i
świata.
2. Uczenie umiejętności analizy i syntezy materiału historycznego.
3. Uczenie zasad odczytywania i interpretowania źródła historycznego.
4. Ukazywanie możliwości różnorodnych interpretacji źródeł, wydarzeń i postaci
historycznych.
5. Uczenie rzetelności badawczej.
6. Doskonalenie różnorodnych form wypowiedzi ustnej i pisemnej.
7. Rozwijanie umiejętności poszukiwania, porządkowania, wykorzystywania i
przechowywania różnych rodzajów informacji.
Treści
1. Periodyzacja dziejów i pojęcie czasu w historii.
2. Warunki życia człowieka w czasach najdawniejszych.
3. Cywilizacje starożytne - dorobek kultury i jego trwałość (Egipt, Izrael,
Grecja, Rzym).
4. Powstanie chrześcijaństwa i pierwsze wieki jego rozwoju.
5. Europa i świat śródziemnomorski w wiekach średnich: państwa, religie,
społeczeństwa, kultury (Bizancjum, Arabowie, państwo Karolingów, cesarstwo
Ottonów, uniwersalizm cesarski i papieski, ruch krucjatowy, gospodarka
średniowieczna, jedność i różnorodność kultury średniowiecza).
6. Polska pierwszych Piastów; statut Bolesława Krzywoustego i rozbicie
dzielnicowe Polski; zjednoczenie państwa polskiego; Polska Kazimierza Wielkiego;
7. Pierwsi Jagiellonowie na tronie Polski; gospodarka i społeczeństwo Polski
średniowiecznej - zjawiska i procesy; specyfika kultury polskiego średniowiecza.
8. Wielkie odkrycia geograficzne. Europejczycy a Nowy Świat XVI-XVIII w.
9. Europa w XVI-XVII wieku: reformacja i reforma katolicka; barok; powstanie
systemów absolutystycznych (Francja, Rosja); Rzeczpospolita szlachecka XVI-XVII
w. - kraj wielu kultur i religii.
10. Przełom oświeceniowy w Europie i w Polsce - przemiany ustrojowe, gospodarcze
i cywilizacyjne; powstanie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej; rewolucja
francuska - znaczenie dziejowe; Polska u schyłku XVIII wieku (odrodzenie
kulturalne, próby ratowania Rzeczypospolitej, rozbiory, powstanie
kościuszkowskie).
11. Przemiany społeczne i cywilizacyjne XIX wieku: epoka napoleońska; tworzenie
podstaw nowoczesnej demokracji w Europie i Ameryce Północnej; przemiany na mapie
politycznej Europy i świata; kolonializm; rozwój ekonomiczny i społeczny w XIX
wieku.
12. Losy i postawy Polaków w warunkach braku niepodległości: powstania narodowe,
koncepcje pracy organicznej, losy Polaków na emigracji.
13. I wojna światowa; rewolucje rosyjskie.
14. Świat między wojnami: kryzys demokracji (systemy totalitarne, hitleryzm i
komunizm); najistotniejsze problemy gospodarcze, społeczne i polityczne świata.
15. Odrodzone państwo polskie: budowa państwowości, walka o granice; ewolucja
ustrojowa, główne problemy gospodarcze i społeczne; polityka zagraniczna i
miejsce Polski w Europie międzywojennej.
16. II wojna światowa; pakt Ribbentrop-Mołotow i jego realizacja, momenty
przełomowe wojny, budowa koalicji antyhitlerowskiej; eksterminacja narodów na
terenach okupowanych; obozy koncentracyjne i łagry; Holokaust.
17. Polska w latach 1939-1945: dwie okupacje; Katyń; formy i miejsca walki o
niepodległość; polskie państwo podziemne; powstanie warszawskie; losy Polaków w
kraju i na obczyźnie.
18. Świat powojenny; postęp cywilizacyjny, przemiany polityczne i kulturowe;
konflikt Wschód-Zachód, nowe zjawiska polityczno-społeczne i przyspieszenie
cywilizacyjne, dekolonizacja; nowe zjawiska w kulturze masowej.
19. Polska po 1945 r.: walka o kształt państwa, polski stalinizm; przemiany
gospodarczo-społeczne w PRL; kryzysy polityczne lat 1956, 1968, 1970; wybór
Polaka na papieża, rok 1980 i powstanie "Solidarności", stan wojenny i lata
osiemdziesiąte; przełom roku 1989, proces budowy III Rzeczypospolitej.
Osiągnięcia
1. Rozpoznawanie miejsca człowieka w czasie historycznym, jego relacji z
przyrodą, społecznością lokalną, ojczyzną, kręgiem kulturowym, innymi narodami i
religiami.
2. Operowanie podstawowymi kategoriami historycznymi: czasem, przestrzenią,
ciągłością, zmiennością.
3. Wykorzystywanie podstawowej wiedzy o najważniejszych etapach dziejów do
powiązania zjawisk historycznych z zakresu dziejów powszechnych z historią
Polski.
4. Ujmowanie treści historycznych w związkach przyczynowo-skutkowych.
5. Ocenianie faktów i wydarzeń historycznych.
6. Interpretacja różnego rodzaju źródeł historycznych.
7. Docieranie do różnych źródeł informacji historycznej, integracja wiedzy
uzyskanej z różnych źródeł informacji.
WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE
Przedmiot ten składa się z trzech odrębnych modułów:
1. Wychowanie do życia w rodzinie.
2. Wychowanie obywatelskie.
3. Wychowanie do aktywnego udziału w życiu gospodarczym.
1. Wychowanie do życia w rodzinie*
Cele edukacyjne
1. Przyjęcie integralnej wizji osoby ludzkiej; wybór i urzeczywistnianie
wartości służących osobowemu rozwojowi.
2. Rozwiązywanie problemów i pokonywanie trudności okresu dorastania.
Zadania szkoły
1. Stymulowanie procesu samowychowania u uczniów.
2. Współpraca z rodzicami w zakresie prawidłowych relacji między nimi a
dzieckiem.
2. Pomoc we właściwym przeżyciu okresu dojrzewania.
4. Wzmacnianie procesu identyfikacji z własną płcią.
5. Wspieranie rozwoju moralnego i kształtowania hierarchii wartości.
6. Promowanie integralnej wizji seksualności człowieka; ukazanie jedności
pomiędzy działaniem seksualnym a miłością i odpowiedzialnością.
7. Tworzenie klimatu dla koleżeństwa i przyjaźni oraz szacunku dla człowieka.
8. Pomoc w poszukiwaniu odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne.
Treści
1. Rozwój człowieka: przed urodzeniem, narodziny, faza niemowlęca,
wczesnodziecięca, przedpokwitaniowa, dojrzewania, młodości, wieku średniego,
wieku późnego.
2. Budowa prawidłowych relacji z rodzicami. Konflikt pokoleń: przyczyny i
sposoby rozwiązywania konfliktów. Odpowiedzialność wszystkich za atmosferę
panującą w rodzinie.
3. Rola autorytetu w życiu człowieka.
4. Relacje międzyosobowe i ich znaczenie. Przyjaźń, zakochanie, miłość; pierwsze
fascynacje, miłość platoniczna, miłość młodzieńcza, miłość dojrzała;
rozróżnianie pojęć.
5. Podstawowe informacje o rozwoju seksualnym człowieka: tożsamość płciowa -
kobiecość i męskość.
6. Dojrzewanie. Rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej,
psychicznej i społecznej.
7. Problemy i trudności okresu dojrzewania (np. napięcia seksualne,
masturbacja), sposoby radzenia sobie z nimi, pomoc w rozeznaniu sytuacji
wymagających porady lekarza lub innych specjalistów.
8. Różnice w rozwoju psychoseksualnym dziewcząt i chłopców; postawy i wzajemne
oczekiwania.
9. Zagrożenia okresu dojrzewania: presja seksualna, pornografia, uzależnienia.
10. Główne funkcje płciowości: wyrażanie miłości, budowanie więzi i
rodzicielstwo.
11. Problem inicjacji seksualnej; związek pomiędzy aktywnością seksualną a
miłością i odpowiedzialnością; krzywda związana z przedmiotowym traktowaniem
człowieka w dziedzinie seksualnej. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i
moralne za inicjacją w małżeństwie.
12. Zakłócenia i trudności w osiąganiu tożsamości płciowej; brak akceptacji
własnej płci. Lęki homoseksualne a rzeczywiste skłonności homoseksualne;
przyczyny. Możliwości pomocy w pokonywaniu trudności związanych z tożsamością
płciową.
13. Płodność - wspólną sprawą kobiety i mężczyzny. Prawa rządzące ludzką
płodnością.
14. Życie jako fundamentalna wartość, szacunek dla ludzkiego życia od chwili
poczęcia.
15. Planowanie rodziny; naturalne metody rozpoznawania płodności a
antykoncepcja. Aspekt zdrowotny, psychologiczny, moralny.
16. Choroby przenoszone drogą płciową. AIDS: drogi przenoszenia zakażenia,
profilaktyka, aspekt społeczny.
17. Wartości związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość,
małżeństwo, rodzina, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu
własnej płciowości i budowaniu trwałych więzi.
18. Wpływ sposobu spędzania wolnego czasu (w tym korzystanie ze środków masowego
przekazu) na osobowość człowieka.
Osiągnięcia
1. Znajomość organizmu ludzkiego i zachodzących w nim zmian oraz akceptacja
własnej płciowości.
2. Rozeznawanie, analizowanie i wyrażanie uczuć.
3. Kierowanie własnym rozwojem; podejmowanie wysiłku samowychowawczego.
4. Przyjęcie integralnej wizji ludzkiej seksualności.
5. Umiejętność obrony własnej intymności i nietykalności seksualnej oraz
szacunek dla ciała innej osoby.
6. Korzystanie ze środków przekazu w sposób selektywny, umożliwiający obronę
przed ich destrukcyjnym oddziaływaniem.
7. Wnoszenie pozytywnego wkładu w życie swojej rodziny.
8. Wyrażanie szacunku dla siebie oraz innych ludzi, ich wysiłku i pracy.
* Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do
życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r.
Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040 oraz z 1999 r.
Nr 5, poz. 32).
2. Wychowanie obywatelskie
Cele edukacyjne
1. Pogłębianie poczucia przynależności do wspólnoty obywateli państwa polskiego.
2. Świadomość istnienia obowiązków wobec własnej ojczyzny, w tym w szczególności
obowiązku jej obrony oraz dbałości o jej dobre imię.
3. Poczucie wartości i przydatności indywidualnego i grupowego działania na
rzecz społeczności lokalnej.
4. Rozumienie ważnych wydarzeń życia społecznego, politycznego oraz
gospodarczego w kraju i na świecie.
5. Działania na rzecz poczucia szacunku dla własnego państwa.
Zadania szkoły
1. Stawianie wymagań w zakresie właściwej postawy uczniów wobec godła i hymnu
państwowego oraz w czasie uroczystości szkolnych i państwowych.
2. Pomoc w rozpoznaniu własnych praw i obowiązków.
3. Ukazywanie praktycznych zastosowań zasad i procedur demokratycznych w
społeczności szkolnej.
4. Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za siebie i innych.
5. Wspieranie samorządności uczniowskiej.
Treści
1. Człowiek - istota społeczna.
2. Grupa i więzi społeczne.
3. Naród i państwo. Tożsamość narodowa.
4. Monarchie konstytucyjne i republiki we współczesnej Europie.
5. Obywatel a władza publiczna w systemach totalitarnych, autorytarnych i
demokratycznych.
6. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (ustrój polityczny i instytucje RP,
prawa i obowiązki obywatela).
7. Samorządy terytorialne a władza centralna.
8. Ustrój, zadania, instytucje, struktura władzy samorządów terytorialnych.
9. Służba cywilna.
10. Przykłady procedur obowiązujących w załatwianiu spraw w urzędzie gminnym.
11. Kultura polityczna i formy życia publicznego (świadomość obywatelska, cnoty
obywatelskie, stowarzyszenia, partie polityczne, związki zawodowe).
12. Niezbywalny charakter praw człowieka, ich katalog i systemy ochrony.
13. Etyka w życiu publicznym.
14. Życie szkoły - samorządność, procedury demokratyczne, regulacje prawne.
Osiągnięcia
1. Godne zachowanie w czasie obchodów świąt i uroczystości narodowych.
2. Rozpoznawanie własnych praw i obowiązków.
3. Wykorzystanie wiedzy o zasadach ustroju Rzeczypospolitej Polskiej do
interpretacji wydarzeń życia publicznego.
4. Uczestniczenie w dyskusji, prezentacja i obrona własnego stanowiska, branie
pod uwagę argumentów strony przeciwnej.
5. Współpraca w grupie z uwzględnieniem podziału zadań.
6. Podporządkowanie się wymogom procedur demokratycznych we wspólnym działaniu.
7. Załatwianie prostych spraw urzędowych: pisanie podań, życiorysu, wypełnianie
druków urzędowych.
8. Znajomość najważniejszych, etycznych zasad życia publicznego.
3. Wychowanie do aktywnego udziału w życiu gospodarczym
Cele edukacyjne
1. Wszechstronny rozwój ucznia ukierunkowany na przygotowanie do aktywnej
obecności w życiu społeczno-gospodarczym kraju.
2. Rozumienie przez uczniów zjawisk i zmian gospodarczych w kraju.
3. Zdolność uczniów do odnajdywania swojego miejsca w życiu gospodarczym w
warunkach gospodarki rynkowej i zmiennego rynku pracy.
4. Wstępne przygotowanie uczniów do aktywności zawodowej i odnalezienia się na
rynku pracy.
Zadania szkoły
1. Dostarczenie elementarnej wiedzy ekonomicznej.
2. Rozwijanie ducha przedsiębiorczości.
3. Rozbudzanie wyobraźni, pomysłowości na temat przyszłej aktywności zawodowej i
gospodarczej.
4. Pomoc w świadomym kształtowaniu orientacji i kariery zawodowej.
Treści
1. Gospodarstwo domowe - zarządzanie własnymi pieniędzmi.
2. Najważniejsze zasady racjonalnego gospodarowania.
3. Elementarne pojęcia ekonomiczne z zakresu gospodarki rynkowej.
4. Krótka historia pieniądza i jego najważniejsze funkcje.
5. Przedsiębiorca i przedsiębiorczość (małe firmy, potrzebne umiejętności,
zasady prawne, źródła informacji).
6. Orientacja zawodowa (lokalny i ponadlokalny rynek pracy).
7. Odkrywanie i rozwijanie indywidualnych kwalifikacji zawodowych, podejmowanie
decyzji zawodowych. Rodzaje zawodów i umiejętności zawodowych.
8. Przykłady procedur obowiązujących w ubieganiu się o pracę lub rozpoczynaniu
działalności gospodarczej.
9. Wybór zawodu. System poradnictwa zawodowego i kształcenia ustawicznego.
10. Mobilność zawodowa jako zjawisko cywilizacyjne. Rynek pracy. Problem
bezrobocia: przyczyny, skutki, sposoby rozwiązywania.
11. Ubieganie się o pracę - list motywacyjny, życiorys zawodowy (CV),
kwestionariusz osobowy, rozmowa kwalifikacyjna, cechy dobrego pracownika.
12. Człowiek w gospodarce. Praca zespołowa. Wybrane zagadnienia z etyki życia
gospodarczego.
13. Przekształcenia ustroju gospodarczego w Polsce po 1989 r.
Osiągnięcia
1. Znajomość elementarnych pojęć i praw ekonomicznych.
2. Umiejętność planowania rozwoju własnego wykształcenia i kwalifikacji
zawodowych.
3. Zdolność uczniów do trafnego rozpoznawania swoich predyspozycji, kwalifikacji
i realnych możliwości z punktu widzenia rynku pracy.
4. Umiejętność sporządzania dokumentów określonych procedurą ubiegania się o
pracę (list motywacyjny, życiorys zawodowy, kwestionariusz osobowy) oraz
zdolność do odbycia rozmowy kwalifikacyjnej.
5. Umiejętność aktywnego znalezienia się na rynku pracy i działalności
gospodarczej.
6. Znajomość podstawowych zasad etycznych życia gospodarczego i umiejętność
stosowania ich w życiu szkolnym (np. rzetelna praca, punktualność, dotrzymywanie
danego słowa, uczciwość, odpowiedzialność za skutki, prawdomówność).
7. Zdolność do zarządzania własnymi pieniędzmi.
SZTUKA (PLASTYKA, MUZYKA)
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych i plastycznych.
2. Wyposażenie uczniów w niezbędne umiejętności muzyczne i plastyczne, a także
wiedzę z tego zakresu.
3. Umożliwienie uczniom przeżycia różnych doświadczeń muzycznych i plastycznych.
4. Kształtowanie kultury muzycznej i plastycznej (umiejętność włączania sztuki
we własne, osobiste życie).
5. Uczenie wartościowania obecnych wokół ucznia zjawisk z zakresu muzyki i
plastyki.
Zadania szkoły
1. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki prowadzącego do przeżyć
estetycznych.
2. Ukazanie wielkiego bogactwa świata sztuki.
3. Stwarzanie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, doświadczenia
tajemnicy, kontemplacji, a także autorefleksji.
4. Ukazanie różnych funkcji sztuki - estetycznej, poznawczej, wspólnotowej,
emocjonalno-terapeutycznej, religijnej.
Treści
1. Słuchanie muzyki.
2. Śpiew.
3. Muzykowanie na instrumentach.
4. Działanie muzyczno-ruchowe.
5. Wiedza niezbędna do rozumienia muzyki.
6. Różnorodność muzyki ojczystej, w tym regionalnej, muzyki innych narodów i
regionów świata.
7. Wartości muzyki ludowej, muzyki artystycznej i muzyki popularnej.
8. Kontakt z dziełami sztuki plastycznej - pomniki, galerie, muzea.
9. Środki wyrazu plastycznego. Działania plastyczne w różnych materiałach,
technikach i formach.
10. Sztuka ludowa i zdobnictwo charakterystyczne dla danego regionu.
11. Różnorodne sposoby komunikowania (komunikacja pozawerbalna - język
przestrzeni, koloru, ciała itd.).
12. Krajobraz kulturowy.
13. Kształtowanie otoczenia i form użytkowych (racjonalność, funkcjonalność,
estetyka).
14. Podstawowa wiedza o teatrze i filmie.
Osiągnięcia
1. Rozpoznawanie wybitnych dzieł muzycznych.
2. Rozpoznawanie wybitnych dzieł plastycznych.
3. Własna aktywność muzyczna i plastyczna.
4. Dbanie o estetyczny wygląd własny i otoczenia.
JĘZYK OBCY
Cele edukacyjne
1. Osiągnięcie poziomu opanowania języka zapewniającego w miarę sprawną
komunikację językową.
2. Lepsze poznanie kultury i spraw życia codziennego kraju języka nauczanego.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości oraz wiary we własne
możliwości językowe, m.in. przez pozytywną informację zwrotną dotyczącą
indywidualnych umiejętności lingwistycznych.
2. Stopniowe przygotowanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się
języka obcego.
3. Zapewnienie uczniom możliwości stosowania języka jako narzędzia przy
wykonywaniu zespołowych projektów, zwłaszcza interdyscyplinarnych.
4. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec
innych kultur.
Treści
1. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia.
2. Rozwijanie sprawności czytania i pisania.
3. Poszerzenie repertuaru funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się
językiem obcym w sytuacjach życia codziennego.
4. Opanowanie bardziej rozwiniętych struktur gramatycznych stosowanych do
wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości.
5. Wzbogacenie słownictwa dotyczącego życia codziennego, ze szczególnym
uwzględnieniem realiów kraju ojczystego oraz kraju/obszaru języka docelowego na
podstawie oryginalnych materiałów językowych.
6. Rozszerzenie komponentu kulturowo-cywilizacyjnego, z ukierunkowaniem na styl
życia i zachowania w kraju języka docelowego.
7. Rozróżnianie formalnego i nieformalnego stylu języka.
8. Rozwój indywidualnych strategii uczenia się.
Osiągnięcia
1. Sprawność rozumienia ze słuchu:
a) rozumienie ogólnego sensu oraz głównych punktów dialogów i wypowiedzi
rodzimych użytkowników języka,
b) rozumienie sensu prostych wypowiedzi w różnych warunkach odbioru (np. rozmowa
przez telefon, komunikat na dworcu),
c) rozumienie sensu wypowiedzi zawierającej niezrozumiałe elementy, których
znaczenia uczeń może domyślić się z kontekstu.
2. Sprawność mówienia:
a) formułowanie krótkich, płynnych i spójnych wypowiedzi na określone tematy z
zastosowaniem form gramatycznych odpowiednich do wyrażania teraźniejszości,
przeszłości i przyszłości,
b) wykorzystanie znajomości fonetyki w stopniu zapewniającym zrozumiałość
wypowiedzi dla rodzimego użytkownika języka,
c) inicjowanie, podtrzymywanie i kończenie prostej rozmowy,
d) wyrażanie własnych opinii oraz relacjonowanie wypowiedzi innych osób,
e) właściwa reakcja językowa na wypowiedź rozmówcy.
3. Sprawność czytania:
a) rozumienie dłuższych i bardziej złożonych tekstów,
b) rozumienie prostego tekstu narracyjnego,
c) rozumienie ogólnego sensu tekstu, który zawiera fragmenty niezrozumiałe,
d) rozumienie ogólnego sensu obszerniejszego tekstu przy pobieżnym czytaniu,
e) wyszukiwanie żądanej informacji lub szczegółu z częściowo niezrozumiałego
tekstu.
4. Sprawność pisania:
a) formułowanie, w miarę zróżnicowanej pod względem morfosyntaktycznym i
leksykalnym, wypowiedzi pisemnej,
b) sformułowanie i zapisanie własnego oraz otrzymanego komunikatu,
c) napisanie krótkiego listu,
d) sporządzenie prostej i spójnej notatki z czyjejś wypowiedzi,
e) prawidłowe stosowanie zasad ortografii i podstaw interpunkcji.
5. Inne umiejętności:
a) klasyfikowanie faktów i informacji, selekcjonowanie informacji,
b) korzystanie ze słownika jedno- i dwujęzycznego oraz innych źródeł informacji.
MATEMATYKA
Cele edukacyjne
1. Przygotowywanie uczniów do wykorzystania wiedzy matematycznej do
rozwiązywania problemów z zakresu różnych dziedzin kształcenia szkolnego oraz
życia codziennego; budowania modeli matematycznych dla konkretnych sytuacji.
2. Przyswajanie przez uczniów języka matematyki; dostrzeganie oraz formułowanie,
rozwiązywanie i dyskutowanie problemów.
3. Rozwijanie wyobraźni przestrzennej uczniów.
Zadania szkoły
1. Kształtowanie umiejętności myślenia i jasnego formułowania wypowiedzi.
2. Rozwijanie umiejętności uczniów w zakresie rozumienia tekstów sformułowanych
w języku matematyki.
3. Rozwijanie umiejętności opisywania w języku matematyki prostych sytuacji.
4. Ułatwianie dostrzegania problemów i badania ich w konkretnych przypadkach
przez prowadzenie prostych rozumowań matematycznych.
Treści
1. Liczby wymierne i działania na nich, przykłady wykorzystania kalkulatora;
porównywanie liczb wymiernych; procenty i ich zastosowania praktyczne; potęga o
wykładniku całkowitym; własności potęgowania; pierwiastki i ich podstawowe
własności.
2. Przybliżenia dziesiętne liczb rzeczywistych; przykłady liczb niewymiernych.
3. Zapisywanie wyrażeń algebraicznych oraz obliczanie ich wartości liczbowych;
wzory skróconego mnożenia.
4. Przykłady funkcji (również nieliczbowych i nieliniowych); odczytywanie
własności funkcji z wykresu.
5. Równanie liniowe z jedną niewiadomą, nierówność liniowa z jedną niewiadomą;
układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi i jego interpretacja geometryczna.
6. Zbieranie, porządkowanie i przedstawianie danych (tam gdzie to możliwe - z
użyciem technologii informacji).
7. Proste doświadczenia losowe.
8. Wielokąty, koło i okrąg; symetralna odcinka i dwusieczna kąta; kąt środkowy i
kąt wpisany, cechy przystawania trójkątów, okrąg wpisany w trójkąt, okrąg
opisany na trójkącie.
9. Przykłady przekształceń geometrycznych.
10. Obwód i pole wielokąta; pole koła i długość okręgu.
11. Twierdzenia o związkach miarowych w figurach; twierdzenie Pitagorasa i jego
zastosowania; figury podobne.
12. Prostopadłość i równoległość w przestrzeni; graniastosłupy proste,
ostrosłupy i bryły obrotowe (walec, stożek, kula); obliczanie pól powierzchni i
objętości wielościanów oraz brył obrotowych.
Osiągnięcia
1. Przeprowadzanie nieskomplikowanych rozumowań matematycznych.
2. Posługiwanie się własnościami liczb i działań oraz własnościami figur przy
rozwiązywaniu zadań.
3. Posługiwanie się kalkulatorem przy rozwiązywaniu typowych zadań.
4. Dostrzeganie, wykorzystywanie i interpretowanie zależności funkcyjnych;
interpretowanie związków wyrażonych za pomocą wzorów, wykresów, schematów,
diagramów, tabel.
5. Prezentowanie z użyciem języka matematyki wyników badania prostych zagadnień.
FIZYKA I ASTRONOMIA
Cele edukacyjne
1. Budzenie zainteresowań prawidłościami świata przyrody.
2. Prezentowanie wyników własnych obserwacji, eksperymentów i przemyśleń.
3. Poznanie podstawowych praw opisujących przebieg zjawisk fizycznych i
astronomicznych w przyrodzie.
4. Wykorzystanie wiedzy fizycznej w praktyce życia codziennego.
Zadania szkoły
1. Zapoznanie uczniów z podstawowymi prawami przyrody.
2. Stworzenie możliwości przeprowadzania doświadczeń fizycznych.
3. Zapoznanie z metodami obserwowania, badania i opisywania zjawisk fizycznych i
astronomicznych.
4. Ukazanie znaczenia odkryć w naukach przyrodniczych dla rozwoju cywilizacji i
rozwiązywania problemów współczesnego świata.
5. Kształcenie umiejętności krytycznego korzystania ze źródeł informacji.
Treści
1. Właściwości materii.
2. Stany skupienia materii. Kinetyczny model budowy materii.
3. Ruch i siły.
4. Opis ruchów prostoliniowych. Ruch drgający (jakościowo), ruchy krzywoliniowe.
Oddziaływania mechaniczne i ich skutki. Równowaga mechaniczna. Zasada zachowania
pędu. Zasady dynamiki. Oddziaływania grawitacyjne. Loty kosmiczne.
5. Praca i energia.
6. Rodzaje energii mechanicznej. Zasada zachowania energii. Moc. Pierwsza zasada
termodynamiki.
7. Przesyłanie informacji.
8. Fale dźwiękowe. Fale elektromagnetyczne. Rozchodzenie się światła - zjawiska
odbicia i załamania. Barwy. Obrazy optyczne. Natura światła. Urządzenia do
przekazywania informacji.
9. Elektryczność i magnetyzm.
10. Ładunki elektryczne i ich oddziaływanie. Pole elektryczne.
11. Obwód prądu stałego. Prawa przepływu prądu stałego. Źródło napięcia. Pole
magnetyczne. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej (jakościowo). Wytwarzanie i
przesyłanie energii elektrycznej.
12. Mikroskopowy model zjawisk elektrycznych.
13. Budowa atomu. Energia jądrowa. Promieniowanie jądrowe.
14. Układ Słoneczny. Elementy kosmologii.
Osiągnięcia
1. Umiejętność obserwowania i opisywania zjawisk fizycznych i astronomicznych.
2. Umiejętność posługiwania się metodami badawczymi typowymi dla fizyki i
astronomii.
3. Umiejętność wykonywania pomiarów prostych i złożonych.
4. Opisywanie zjawisk fizycznych i rozwiązywanie problemów fizycznych i
astronomicznych z zastosowaniem modeli i technik matematycznych.
CHEMIA
Cele edukacyjne
1. Nabycie umiejętności obserwacji i opisu zjawisk chemicznych zachodzących w
otaczającym świecie.
2. Poznanie znaczenia wiedzy chemicznej w procesach przetwarzania materii przez
człowieka.
3. Nabycie umiejętności i nawyku postępowania zgodnego z zasadami dbałości o
własne zdrowie i ochronę środowiska.
Zadania szkoły
1. Ukształtowanie myślenia prowadzącego do zrozumienia poznanej wiedzy
chemicznej i posługiwania się nią w różnych sytuacjach życiowych.
2. Zapoznanie uczniów z właściwościami substancji chemicznych i bezpiecznym
obchodzeniem się z nimi.
3. Umożliwienie uczniom zdobycia wiadomości i umiejętności zarówno praktycznych,
jak i stanowiących podstawę do kształcenia w następnych etapach.
Treści
1. Substancje i przemiany chemiczne w otoczeniu człowieka. Metale i niemetale,
mieszaniny, powietrze jako mieszanina gazów, tlen i azot - właściwości, tlenki,
zanieczyszczenia powietrza.
2. Budowa atomu: jądro i elektrony, składniki jądra, izotopy. Promieniotwórczość
i jej różnorodne konsekwencje. Atomy, jony i cząsteczki, pierwiastki i związki
chemiczne, symbole chemiczne, wartościowość pierwiastków. Wiązania chemiczne -
jonowe i atomowe.
3. Teoria atomistyczno-cząsteczkowa - nieciągłość budowy materii. Układ okresowy
pierwiastków chemicznych - sposób usystematyzowania pierwiastów.
4. Wagowe stosunki stechiometryczne w związkach chemicznych i reakcjach
chemicznych - masa atomowa i cząsteczkowa, prawo stałości składu, prawo
zachowania masy.
5. Reakcje chemiczne i równania reakcji chemicznych.
6. Woda i roztwory wodne - zagrożenia cywilizacyjne wynikające z jej
zanieczyszczeń.
7. Roztwory, rozpuszczalność, stężenia procentowe roztworów - podstawowe
obliczenia.
8. Typy związków nieorganicznych: kwasy, zasady, wodorotlenki, dysocjacja
jonowa, odczyn roztworu, pH - w ujęciu jakościowym. Sole: reakcje substancji o
właściwościach kwasowych z substancjami o właściwościach zasadowych, podstawowe
właściwości i zastosowania wybranych soli.
9. Surowce i tworzywa pochodzenia mineralnego: węgiel kamienny, ropa naftowa,
gaz ziemny, wapień, gips, szkło.
10. Węgiel i jego związki. Proste węglowodory nasycone i nienasycone, alkohole,
kwasy karboksylowe, mydła, estry, tłuszcze, cukry, białka jako podstawowe
składniki organizmów żywych, tworzywa sztuczne.
11. Działanie niektórych substancji na organizm człowieka: leki, trucizny,
alkohole, narkotyki, nawozy, środki ochrony roślin.
Osiągnięcia
1. Określanie właściwości różnorodnych substancji oraz ich powiązanie z
zastosowaniem i wpływem na środowisko naturalne.
2. Wyjaśnianie przebiegu prostych procesów chemicznych i zapisywanie poznanych
reakcji chemicznych w postaci równań.
3. Projektowanie i przeprowadzanie prostych doświadczeń chemicznych.
4. Bezpieczne posługiwanie się prostym sprzętem laboratoryjnym, substancjami i
wyrobami o poznanym składzie chemicznym.
5. Dostrzeganie przemian chemicznych w otoczeniu oraz czynników wpływających na
ich przebieg.
6. Wykonywanie prostych obliczeń stechiometrycznych.
BIOLOGIA
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie zainteresowań biologicznych i skłanianie do samodzielnego
poznawania świata żywego.
2. Poznawanie różnorodności świata żywego i środowisk życia organizmów.
3. Poznanie i zrozumienie podstawowych procesów życiowych organizmów.
4. Zrozumienie zasad funkcjonowania organizmu człowieka i kształtowanie zachowań
prozdrowotnych.
5. Kształcenie zachowań ukierunkowanych na ochronę środowiska przyrodniczego.
Zadania szkoły
1. Umożliwienie projektowania i prowadzenia obserwacji i doświadczeń
biologicznych.
2. Ukazywanie różnorodności i złożoności świata żywego.
3. Ukazywanie uwarunkowań i prawidłowości przebiegu procesów i zjawisk
biologicznych.
4. Motywowanie do przestrzegania zasad higieny osobistej i podejmowania
odpowiedzialności za zdrowie i życie własne i innych.
5. Umożliwienie podejmowania działań na rzecz najbliższego środowiska
przyrodniczego i szacunku dla zwierząt.
Treści
1. Struktura organizmu i funkcje, jakim ona służy (komórki, tkanki, organy).
2. Przykłady różnych sposobów pełnienia tych samych funkcji życiowych przez
organizmy zależnie od warunków środowiska.
3. Budowa i funkcjonowanie układów organizmu człowieka.
4. Stan zdrowia i choroby. Przykłady chorób zakaźnych oraz patologii w działaniu
narządów; elementy epidemiologii, profilaktyki i leczenia omawianych chorób.
5. Etapy biologicznego i psychicznego rozwoju człowieka i potrzeby z nimi
związane.
6. Informacja dziedziczna; cechy organizmu wynikające z wpływu genów i
oddziaływań środowiskowych.
7. Relacje wewnątrz- i międzygatunkowe w przyrodzie. Krążenie materii i przepływ
energii w różnych układach przyrodniczych.
8. Działania człowieka w środowisku przyrodniczym i ich konsekwencje.
Osiągnięcia
1. Formułowanie hipotez. Analizowanie i interpretowanie wyników obserwacji i
doświadczeń wraz z oceną ich wiarygodności.
2. Gromadzenie, integrowanie, opracowywanie i interpretowanie wiedzy z różnych
dziedzin niezbędnej do wyjaśnienia procesów życiowych.
3. Interpretowanie zależności między budową i funkcją układów i narządów w
organizmie człowieka. Postrzeganie funkcjonowania organizmu ludzkiego jako
integralnej całości.
4. Interpretowanie zależności między środowiskiem życia organizmu a jego budową
i funkcjonowaniem.
5. Analizowanie struktury i funkcjonowania wybranych ekosystemów.
6. Ocenianie zmian zachodzących w środowisku przyrodniczym w wyniku
oddziaływania człowieka i ich wpływu na jakość życia i umiejętności odnajdywania
środków zaradczych.
7. Analizowanie przyczyn zakłóceń stanu zdrowia człowieka, przewidywanie skutków
własnych decyzji w tym zakresie. Prowadzenie zdrowego trybu życia.
GEOGRAFIA
Cele edukacyjne
1. Budzenie zainteresowania szeroko rozumianą przestrzenią geograficzną (własnym
regionem, terytorium Polski, Europy, świata) oraz przygotowanie do swobodnego
poruszania się w niej.
2. Kształtowanie w uczniach:
a) poszanowania innych narodów, systemów wartości i sposobów życia,
b) poczucia odpowiedzialności za swoje środowisko życia (geograficzne i
społeczne), gotowości uczestniczenia w rozwiązywaniu problemów swojej
społeczności.
3. Uświadomienie wartości, jaką jest własny region i kraj oraz ich dziedzictwo
kulturowe.
4. Przyswojenie informacji podstawowych umożliwiających realizację punktu 1, 2 i
3.
Zadania szkoły
Stwarzanie uczniom sprzyjających warunków do:
1) korzystania z możliwie różnorodnych źródeł wiedzy geograficznej, w tym z
własnych obserwacji terenowych, ze szczególnym uwzględnieniem swojej gminy
(powiatu),
2) uczenia się czynnego, kształtującego dociekliwość, refleksyjność, zdrowy
krytycyzm, chęć działania,
3) kształtowania postawy szacunku dla przyrody.
Treści
1. Ziemia jako część Wszechświata.
2. Ziemia jako środowisko życia, jej historia i obraz współczesny.
3. Interakcja Ziemia - człowiek.
4. Gospodarowanie zasobami naturalnymi Ziemi.
5. Współczesne przemiany gospodarcze, społeczne i polityczne na kontynentach i w
wybranych państwach.
6. Źródła konfliktów i próby ich rozwiązywania (na wybranych przykładach).
7. Potencjał naturalny, ludnościowy, gospodarczy i kulturowy Polski (na treści
dotyczące Polski należy zarezerwować nie mniej niż 1/3 czasu przeznaczonego na
geografię w gimnazjum).
8. Polska na tle Europy i świata.
9. Problemy integracyjne na świecie, w Europie i w Polsce.
10. Przykłady ochrony krajobrazu na świecie i w Polsce.
Osiągnięcia
1. Całościowe widzenie regionów i miejsc (Polski i świata).
2. Lokalizowanie miejsc na powierzchni Ziemi i orientowanie się w ich wzajemnym
położeniu za pomocą map.
3. Gromadzenie, interpretowanie i prezentowanie wiedzy geograficznej.
4. Ocenianie w kategoriach geograficznych działalności gospodarczej, społecznej
i politycznej oraz działań własnych.
5. Przewidywanie zmian w przyrodzie i w działaniach ludzi na podstawie
uzyskanych informacji.
6. Korzystanie z możliwie różnych źródeł informacji.
7. Stosowanie wiedzy geograficznej w życiu.
TECHNIKA
Cele edukacyjne
Przygotowanie do życia w cywilizacji technicznej.
Zadania szkoły
Zorganizowanie warunków do samodzielnego działania technicznego z wykorzystaniem
typowych metod stosowanych w podstawowych dziedzinach techniki.
Treści
1. Prezentacja wybranych wielkich polskich i zagranicznych wynalazców w
dziedzinie techniki.
2. Związki techniki z rozwojem kultury i różnych dyscyplin wiedzy technicznej.
3. Projektowanie i konstruowanie; ochrona praw autorskich, wynalazczość, ochrona
patentowa; młodzieżowy ruch twórczości technicznej.
4. Materiały konstrukcyjne; wymagania użytkowe bezpieczeństwa, ekonomiczne i
konstrukcyjne.
5. Planowanie pracy indywidualnej i zespołowej, podział pracy, koordynacja
działań, rachunek ekonomiczny.
6. Technologie - narzędzia i urządzenia techniczne stosowane do przetwarzania
różnych materiałów; pomiary i regulacje techniczne.
7. Problemy bezpiecznego wykorzystania wytworów współczesnej techniki;
urządzenia techniczne stosowane w środowisku życia ucznia; bezpieczeństwo
poruszania się po drogach.
Osiągnięcia
1. Określanie i ocenianie własnych mocnych i słabych cech ujawnianych w
działaniach technicznych indywidualnych i zespołowych; ocenianie własnych
możliwości sprostania wymaganiom wstępnie wybranego zawodu (stanowiska pracy).
2. Stosowanie różnorodnych metod i środków (symboli, rysunków, kodów i zdjęć) w
porozumiewaniu się na temat zagadnień technicznych.
3. Czytanie i sporządzanie prostych dokumentacji technicznych.
4. Bezpieczne i wydajne posługiwanie się podstawowymi narzędziami, przyrządami i
urządzeniami, dobieranie narzędzi oraz utrzymywanie ich w stanie sprawności.
5. Eksploatacja urządzeń i systemów technicznych związanych z życiem codziennym
z uwzględnieniem zasad i reguł bezpieczeństwa, w tym korzystanie z dróg i
pojazdów.
INFORMATYKA
Cele edukacyjne
Przygotowanie do aktywnego i odpowiedzialnego życia w społeczeństwie
informacyjnym.
Zadania szkoły
1. Stworzenie warunków do osiągnięcia umiejętności posługiwania się komputerem,
jego oprogramowaniem i technologią informacyjną.
2. Zainteresowanie uczniów rozwojem wiedzy informacyjnej oraz nowymi
możliwościami dostępu do informacji i komunikowania się.
3. Wspomaganie uczniów w ich rozpoznaniu własnych uzdolnień i zainteresowań w
celu świadomego wyboru dalszego kierunku kształcenia.
Treści
1. Posługiwanie się sprzętem i korzystanie z usług systemu operacyjnego.
Podstawowe elementy komputera i ich funkcje. Zasady bezpiecznej pracy z
komputerem. Podstawowe usługi systemu operacyjnego. Podstawowe zasady pracy w
sieci lokalnej i globalnej.
2. Rozwiązywanie problemów za pomocą programów użytkowych. Formy reprezentowania
i przetwarzania informacji przez człowieka i komputer. Redagowanie tekstów i
tworzenie rysunków za pomocą komputera. Tworzenie dokumentów zawierających
tekst, grafikę i tabele. Wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do rozwiązywania
zadań z programu nauczania gimnazjum i codziennego życia. Korzystanie z
multimedialnych źródeł informacji. Przykłady różnych form organizacji danych.
Przykłady wyszukiwania i zapisywania informacji w bazach danych. Przykłady
zastosowań komputera jako narzędzia dostępu do rozproszonych źródeł informacji i
komunikacji na odległość.
3. Rozwiązywanie problemów w postaci algorytmicznej. Algorytmy wokół nas,
przykłady algorytmów rozwiązywania problemów praktycznych i szkolnych. Ścisłe
formułowanie sytuacji problemowych. Opisywanie algorytmów w języku potocznym.
Zapisywanie algorytmów w postaci procedur, które może wykonać komputer.
Przykłady algorytmów rekurencyjnych. Rozwiązywanie umiarkowanie złożonych zadań
metodą zstępującą. Przykłady testowania i oceny algorytmów.
4. Modelowanie i symulacja za pomocą komputera. Symulowanie zjawisk o znanych
prostych modelach. Modelowanie a symulacja. Przykłady tworzenia prostych modeli.
5. Społeczne, etyczne i ekonomiczne aspekty rozwoju informatyki. Pożytki
wynikające z rozwoju informatyki i powszechnego dostępu do informacji.
Konsekwencje dla osób i społeczeństw. Zagrożenia wychowawcze: szkodliwe gry,
deprawujące treści, uzależnienie. Zagadnienia etyczne i prawne związane z
ochroną własności intelektualnej i ochroną danych.
Osiągnięcia
1. Wybieranie, łączenie i celowe stosowanie różnych narzędzi informatycznych do
rozwiązywania typowych praktycznych i szkolnych problemów ucznia.
2. Korzystanie z różnych, w tym multimedialnych i rozproszonych źródeł
informacji dostępnych za pomocą komputera.
3. Rozwiązywanie umiarkowanie złożonych problemów przez stosowanie poznanych
metod algorytmicznych.
4. Dostrzeganie korzyści i zagrożeń związanych z rozwojem zastosowań komputerów.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Cele edukacyjne
1. Zrozumienie przez ucznia powodów i sensu jego starań o ciało, o sprawność, o
zdrowie i urodę, jako warunek szacunku wobec siebie i wobec innych.
2. Uzewnętrznienie, przyjęcie i uznanie przez ucznia postulatu racjonalnej
troski o witalną gotowość organizmu, która warunkuje jego życiowe osiągnięcia.
3. Doskonalenie sprawności kondycyjnej i koordynacyjnej.
Zadania szkoły
1. Przekazywanie wiedzy, która podtrzyma potrzebę systematycznej aktywności
fizycznej uczniów, potwierdzającej zdrowotne nawyki oraz znajomość zasad
zdrowego życia.
2. Stymulowanie różnorodnych form aktywności fizycznej uczniów, wspierającej ich
rozwój, szczególnie w okresie stabilizacji postaw ciała.
3. Organizowanie zajęć w wybranych dziedzinach rekreacyjno-sportowych i
turystycznych.
4. Organizowanie zajęć fakultatywnych z zakresu "sportów całego życia".
Treści
1. Ćwiczenia kształtujące i korygujące postawę ciała, oddechowe, kompensacyjne.
2. Ćwiczenia z obciążeniem na zmiennych dystansach, z wykorzystaniem przyborów i
przyrządów.
3. Marsze, biegi, wspinanie, dźwiganie, skoki, gimnastyka, gry
sportowo-rekreacyjne.
4. Organizowanie i sędziowanie zawodów sportowych, rekreacyjnych i
turystycznych.
5. Zasady funkcjonowania organizmu, regeneracji sił i czynnego odpoczynku,
zapobieganie chorobom i uzależnieniom.
Osiągnięcia
1. Diagnozowanie własnej sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych.
2. Hartowanie organizmu i dbałość o higienę i zdrowie.
3. Dbałość o prawidłową postawę ciała.
4. Aktywność ruchowa o charakterze rekreacyjno-sportowym w dwóch wybranych
formach indywidualnych i dwóch zespołowych.
5. Pełnienie roli organizatora, widza i sędziego w wybranych dyscyplinach
rekreacyjnych i sportowych.
JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ
(w szkołach organizujących nauczanie tego języka jako ojczystego)
Cele edukacyjne
1. Opanowanie języka ojczystego zapewniające sprawną komunikację językową w
różnych sytuacjach prywatnych i publicznych.
2. Uczestniczenie w kulturze, szczególnie w wymiarze symbolicznym, tak aby
stawała się osobistą własnością młodego człowieka.
3. Wszechstronny rozwój ucznia jako przygotowanie do aktywnej obecności w
społeczeństwie.
4. Zdolność ucznia do odnajdywania swojego miejsca w warunkach
wielokulturowości.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości, tożsamości narodowej
(etnicznej) oraz wiary we własne możliwości językowe.
2. Kształcenie i doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania,
pisania, odbioru różnorodnych tekstów kultury.
3. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje poprzez świadome i
refleksyjne jego używanie (bez obciążenia wiedzą teoretyczną).
4. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i poszanowania innych
kultur.
5. Integrowanie różnych płaszczyzn kulturowych, stwarzanie możliwości
uczestnictwa w kulturze współczesnej na bazie obcowania z tradycją.
6. Ukazywanie wkładu danej mniejszości w kulturę polską i rozwój Polski.
Treści
1. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu, mówienia oraz czytania i pisania.
2. Utrwalenie i poszerzenie funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się
językiem w sytuacjach życia codziennego.
3. Opanowanie funkcjonalnych struktur gramatycznych.
4. Wzbogacanie słownictwa dotyczącego życia codziennego w oparciu o materiały
językowe.
5. Wielopłaszczyznowe wykorzystanie tekstu literackiego; akcentowanie wartości
ideowych, moralnych, estetycznych; wprowadzenie pojęć z zakresu historii i
teorii literatury (kompozycja, narracja, podmiot liryczny, symbol, kontrast,
środki wyrazu artystycznego).
6. Stosowanie różnych form wypowiedzi pisemnej (opowiadanie, streszczenie, opis,
charakterystyka, sprawozdanie).
7. Wprowadzanie uczniów w technikę uczenia się i wyposażenie ich w narzędzia
samodzielnej pracy umysłowej.
Osiągnięcia
Najistotniejszym osiągnięciem jest rozbudzenie zamiłowania do języka, historii i
kultury ojczystej.
1. Wyrównywanie poziomu i rozwijanie umiejętności wyniesionych ze szkoły
podstawowej w zakresie mówienia, słuchania, czytania i pisania:
- budowanie wypowiedzi mówionych i pisanych zgodnie z intencją i okolicznościami
(w związku z sytuacjami życiowymi i lekturą),
- rozpoznawanie i tworzenie wypowiedzi informujących, opisujących,
wartościujących oraz służących wyrażaniu opinii, przekonywaniu i uzasadnianiu
poglądów,
- dokonywanie celowych zabiegów redakcyjnych w zakresie poprawiania i
parafrazowania tekstów własnych i cudzych,
- operowanie strukturami gramatycznymi odpowiednio do sytuacji i kontekstu
wypowiedzi.
2. Samokształcenie:
- poszukiwanie informacji w różnych źródłach i ich porządkowanie,
- umiejętne i rozumne korzystanie ze środków masowego przekazu; klasyfikowanie i
selekcjonowanie informacji.
3. Odbiór tekstów kultury:
- dostrzeganie i omawianie swoistych właściwości poznawanych utworów i tekstów
kultury,
- rozpoznawanie wartości w utworach oraz próby ich oceny na tle wartości
uniwersalnych,
- twórcze wykonywanie utworów w żywym słowie lub innych formach artystycznych.
Lektury
1. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w tradycję i współczesność
literacką - stosownie do możliwości i potrzeb.
2. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów, gatunków i form artystycznego
wyrazu, ze szczególnym uwzględnieniem utworów epickich, w tym odmian prozy
fabularnej i historycznej.
3. Teksty użytkowe, publicystyczne, popularnonaukowe oraz inne teksty kultury
wysokiej i masowej.
ETYKA*
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności
moralnych oraz wobec różnych sytuacji życiowych.
2. Rozpoznawanie podstawowych wartości i dokonywanie właściwej ich
hierarchizacji.
3. Podjęcie odpowiedzialności za siebie i innych oraz za dokonywane wybory
moralne.
Zadania szkoły
1. Uświadamianie ważnych problemów moralnych i sposobów ich rozwiązywania.
2. Ukazywanie znaczenia zasad moralnych dla rozwoju osobistego człowieka,
kształtowania się relacji między ludźmi oraz życia społecznego, gospodarczego i
politycznego.
3. Ułatwianie nawiązywania więzi z własną rodziną, krajem oraz jego kulturą,
umożliwiających rzeczywiste otwieranie się na różnorodność kultur w otaczającym
świecie.
4. Umożliwienie rozwijania umiejętności prezentacji własnego stanowiska w
dialogu z innymi i demokratycznego współdecydowania.
Treści
1. Człowiek jako osoba; natura i godność człowieka.
2. Rola i znaczenie sumienia w ocenie moralnej i dla wewnętrznego rozwoju
człowieka.
3. Samowychowanie jako droga rozwoju.
4. Główne problemy współczesnej etyki.
5. Człowiek wobec wartości; człowiek wobec cierpienia i śmierci.
6. Moralność a religia, wiedza i polityka.
7. Wskazania moralne w religii chrześcijańskiej.
8. Wskazania moralne w innych religiach świata.
9. Moralne aspekty stosunku człowieka do świata przyrody.
10 Praca i jej wartość dla człowieka, znaczenie etyki zawodowej.
Osiągnięcia
1. Dokonywanie wyboru wartości i tworzenie ich hierarchii.
2. Rozstrzyganie wątpliwości i problemów moralnych zgodnie z przyjętą hierarchią
wartości i dobrem wspólnym.
3. Stosowanie zasad harmonijnego współistnienia i współdziałania ze środowiskiem
społecznym i przyrodniczym.
_________
* Nauczanie religii regulowane jest odrębnie.
ŚCIEŻKI EDUKACYJNE
EDUKACJA FILOZOFICZNA
Cele edukacyjne
1. Wdrażanie do refleksji i logicznego myślenia.
2. Kształtowanie wrażliwości moralnej.
3. Zachęcanie do bliższego i głębszego poznania samego siebie.
4. Pogłębianie rozumienia rzeczywistości.
Zadania szkoły
1. Ukazanie filozofii jako:
a) "umiłowania mądrości",
b) zachęty do zadawania zasadniczych pytań,
c) drogi wiodącej do lepszego poznania prawdy,
d) jednego z fundamentów klasycznej kultury.
2. Sprzyjanie intelektualnemu rozwojowi ucznia.
3. Zwracanie uwagi na:
a) specyfikę myślenia filozoficznego,
b) różnicę między światem rzeczywistym a światem fantazji.
4. Ukazywanie roli naturalnego zdziwienia jako początku filozoficznego poznania.
5. Pomaganie w odpowiedzi na podstawowe pytania, dotyczące szczególnie sensu
życia ludzkiego.
6. Zaprezentowanie przykładów najważniejszych osiągnięć filozofii.
7. Pomoc uczniom w odkrywaniu własnej tożsamości.
Treści
1. Starożytne wezwanie: "Poznaj samego siebie", a zawsze aktualne pytania: Kim
jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam? Jaki jest sens życia ludzkiego?
2. Filozofia jako "umiłowanie mądrości".
3. Starożytna Grecja jako miejsce narodzenia filozofii.
4. Najwybitniejsi przedstawiciele filozofii starożytnej: Sokrates, Platon,
Arystoteles.
5. Klasyczna definicja prawdy. Poszukiwanie prawdy przez stulecia.
6. Przykłady wykorzystania klasycznej wiedzy filozoficznej do analizy
współczesnych problemów.
7. Ogólna prezentacja dyscyplin filozoficznych.
8. Filozofia a nauki szczegółowe.
9. Koncepcja człowieka jako osoby, a więc istoty rozumnej, wolnej i zdolnej do
poznania prawdy i dążącej do dobra.
10. Przykłady podstawowych i ponadczasowych prawd filozoficznych jako części
duchowego dziedzictwa ludzkości.
Osiągnięcia
1. Znajomość najważniejszych pytań i pojęć filozoficznych.
2. Rozumienie człowieka jako bytu osobowego.
3. Lepsze rozumienie siebie i drugiego człowieka.
4. Umiejętność przedstawiania krótkiej charakterystyki dokonań Sokratesa,
Platona i Arystotelesa.
5. Umiejętność analizy filozoficznej przeprowadzonej na dowolnym przykładzie.
6. Umiejętność filozoficznego określenia prawdy, wolności i innych wartości.
EDUKACJA PROZDROWOTNA
Cele edukacyjne
Kształtowanie zdrowego stylu życia i inspirowanie harmonijnego rozwoju.
Zadania szkoły
1. Stwarzanie warunków do kształtowania zdrowego stylu życia oraz harmonijnego
rozwoju.
2. Uświadamianie własnej odpowiedzialności za ochronę swojego zdrowia.
3. Uświadamianie współzależności między wymiarami zdrowia, np. fizycznym,
psychicznym i duchowym.
Treści
1. Higiena osobista i otoczenia:
a) zasady pielęgnacji skóry,
b) hałas, nadmierne nasłonecznienie.
2. Bezpieczeństwo i pierwsza pomoc:
a) przepisy bezpieczeństwa w domu, szkole, miejscu publicznym; potrzeby w
zakresie bezpieczeństwa dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych,
b) ryzyko związane z różnymi rodzajami aktywności i sytuacjami życiowymi, jego
ocena i odpowiedzialność za jego podejmowanie,
c) pierwsza pomoc w najczęstszych przypadkach zagrożenia życia; wzywanie pomocy
w nagłych wypadkach; zachowanie w sytuacjach katastrof.
3. Żywność i żywienie:
a) skład żywności, układanie jadłospisów, ich różnice ze względu na kulturę,
wiek, stan zdrowia, rodzaj pracy,
b) higiena produkcji i przechowywania, przenoszenie i przechowywanie żywności,
prawa konsumenta, reklama żywności.
4. Aktywność ruchowa i umysłowa:
a) aktywność fizyczna w różnych okresach życia i stanach zdrowia,
b) wypoczynek bierny i czynny,
c) higiena pracy umysłowej i snu,
d) osoby niepełnosprawne i ich potrzeby.
5. Zachowania sprzyjające i zagrażające zdrowiu - podejmowanie odpowiedzialnych
wyborów; korzystanie z pomocy służby zdrowia.
6. Poczucie własnej wartości, dawanie i przyjmowanie wsparcia, asertywność.
7. Przyczyny i skutki używania, m.in. środków psychoaktywnych, formy pomocy dla
osób eksperymentujących i uzależnionych; sposoby radzenia sobie w sytuacjach
trudnych.
Osiągnięcia
1. Rozpoznawanie czynników chroniących i czynników ryzyka wpływających na
zdrowie i rozwój.
2. Podejmowanie działań na rzecz ochrony zdrowia.
EDUKACJA EKOLOGICZNA
Cele edukacyjne
1. Uświadamianie zagrożeń środowiska przyrodniczego, występujących w miejscu
zamieszkania.
2. Budzenie szacunku do przyrody.
Zadania szkoły
1. Tworzenie warunków do poznawania współzależności między różnymi składnikami
środowiska oraz rozumienia przyczyn i skutków ingerencji człowieka w świat
przyrody.
2. Kształtowanie proekologicznej motywacji uczniów.
Treści
1. Przyczyny i skutki niepożądanych zmian w atmosferze, biosferze, hydrosferze i
litosferze.
2. Różnorodność biologiczna (gatunkowa, genetyczna oraz ekosystemów) - znaczeń
jej ochrony.
3. Żywność - oddziaływanie produkcji żywności na środowisko.
4. Zagrożenia dla środowiska wynikające z produkcji i transportu energii;
energetyka jądrowa - bezpieczeństwo i składowanie odpadów.
Osiągnięcia
1. Dostrzeganie, opisywanie i wyjaśnianie związków między naturalnymi
składnikami środowiska, człowiekiem i jego działalnością.
2. Krytyczna analiza relacji między działalnością człowieka a stanem środowiska.
3. Organizowanie działań służących poprawie stanu środowiska w najbliższym
otoczeniu.
4. Podejmowanie działań ekologicznych w najbliższym otoczeniu i we własnym
życiu.
5. Umiejętność przestrzegania zasad ładu i porządku w miejscach publicznych.
EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA
Cele edukacyjne
1. Przygotowanie do korzystania z różnych źródeł informacji.
2. Umiejętność segregowania informacji i krytycznego ich odbioru.
3. Rozbudzanie potrzeb czytelniczych.
4. Przygotowanie do pracy samokształceniowej i wykorzystywania mediów jako
narzędzi pracy intelektualnej.
5. Kształtowanie postawy szacunku dla polskiego dziedzictwa kulturowego w
związku z globalizacją kultury masowej.
Zadania szkoły
1. Rozpoznanie i umiejętne kierowanie zainteresowaniami literackimi uczniów.
2. Tworzenie warunków do zdobywania informacji z różnych źródeł.
3. Rozwijanie wiedzy o komunikowaniu się ludzi bezpośrednio i przez media.
4. Ukazywanie zależności między formą i językiem mediów a zamierzeniami,
postawami i kulturą twórców komunikatów artystycznych, informacyjnych,
reklamowych i propagandowych.
5. Uświadomienie roli mass mediów i stosowanych przez nie środków i zabiegów
socjotechnicznych.
6. Wprowadzenie uczniów w zasady procesu twórczego w produkcji medialnej.
7. Zapoznanie z fundamentalnymi dziełami medialnymi: fotografii, radia, filmu,
telewizji i teatru, polskimi i zagranicznymi.
Treści
1. Dokumenty gromadzone w bibliotece i ich wartość informacyjna.
2. Opis i spis bibliograficzny; zestawienie tematyczne.
3. Pojęcia komunikacji medialnej: znak, symbol, kod, język, denotacja,
konotacja.
4. Drogi, formy i kanały komunikowania się ludzi, funkcje komunikatów -
psychologiczne podstawy komunikowania się ludzi.
5. Formy komunikatów medialnych: słownych, pisemnych, obrazowych, dźwiękowych,
filmowych i multimedialnych.
6. Kody ikoniczne i symboliczne. Języki poszczególnych mediów. Formy i środki
obrazowe. Fikcja w mediach.
7. Słowo, gest i ruch jako forma wypowiedzi w życiu i w teatrze, gry
dramatyczne, inscenizacje, teatr szkolny.
8. Media jako środki poznania historii i współczesności. Komunikaty informacyjne
i perswazyjne (reklamowe i propagandowe, public relations).
9. Podstawy projektowania i wykonywania różnych form komunikatów medialnych.
Osiągnięcia
1. Korzystanie ze zbiorów i warsztatu informacyjnego biblioteki, także za pomocą
automatycznych systemów wyszukiwawczych.
2. Sporządzanie opisów bibliograficznych i bibliografii załącznikowej do
własnych opracowań.
3. Sprawne, szybkie czytanie, notowanie i selekcjonowanie wiadomości.
4. Analizowanie komunikatów medialnych, odczytywanie znaków i kodów dosłownych i
kontekstowych.
5. Rozpoznawanie użytych środków formalnych i ich służebność względem zamierzeń
twórców w różnych formach przekazów medialnych.
6. Wykorzystywanie mediów jako źródeł informacji i opinii w samodzielnym
dochodzeniu do wiedzy.
7. Posługiwanie się różnymi formami komunikatów i narzędzi medialnych w procesie
komunikowania, zdobywania, dokumentowania i prezentowania wiedzy.
8. Rozróżnianie komunikatów informacyjnych od perswazyjnych, przekazów
przedstawiających rzeczywistość od interpretujących i fikcyjnych.
9. Umiejętność krytycznej analizy wartości oferty mediów i dokonywania
właściwego wyboru w korzystaniu ze środków masowej komunikacji.
EDUKACJA REGIONALNA - DZIEDZICTWO KULTUROWE W REGIONIE
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie wiedzy o kulturze własnego regionu i jej związkach z kulturą
narodową.
2. Kontakt ze środowiskiem lokalnym i regionalnym w celu wytworzenia bliskich
więzi i zrozumienia różnorakich przynależności człowieka.
3. Ugruntowanie poczucia tożsamości narodowej przez rozwój tożsamości
regionalnej.
4. Rozwijanie wiedzy o historii regionu w powiązaniu z tradycjami własnej
rodziny.
Zadania szkoły
1. Wprowadzanie w świat tradycji regionu i należących do niej wartości.
2. Wskazywanie przykładów umożliwiających integrację z kulturą regionu.
3. Wspieranie kontaktów z osobami i instytucjami zajmującymi się ochroną i
pomnażaniem dziedzictwa kulturowego w regionie.
Treści
1. Położenie i zróżnicowanie przestrzenne elementów środowiska geograficznego
regionu.
2. Rola regionu i jego związki z innymi regionami Polski.
3. Charakterystyka i pochodzenie społeczności regionalnej.
4. Elementy historii regionu i jego najwybitniejsi przedstawiciele.
5. Język regionalny, gwary i nazewnictwo regionalne, miejscowe nazwy, imiona i
nazwiska.
6. Elementy dziejów kultury regionalnej, regionalne tradycje, obyczaje i
zwyczaje, muzyka.
7. Główne zabytki przyrody i architektury w regionie.
8. Historia i tradycja własnej rodziny na tle historii i tradycji regionu.
Osiągnięcia
1. Odnajdywanie wartości, jaką stanowi wspólnota lokalna i jej kultura w życiu
człowieka.
2. Prezentowanie własnego regionu i jego walorów oraz cech wyróżniających.
3. Działanie na rzecz ochrony regionalnego dziedzictwa kulturowego.
4. Udział w lokalnych inicjatywach kulturalnych.
5. Wybrane umiejętności regionalne (tańce, śpiewy).
OBRONA CYWILNA
Cele edukacyjne
Przygotowanie do prawidłowego współdziałania w przypadku wystąpienia zagrożenia
zbiorowego.
Zadania szkoły
1. Kształcenie umiejętności udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.
2. Przekazywanie uczniom wiedzy o zasadach zachowania się w stanach zagrożenia
życia i zdrowia.
3. Uświadomienie uczniom znaczenia ochrony cywilnej (ludzi, środowiska i dóbr
materialnych) i wykształcenia właściwych zachowań w sytuacjach zagrożeń.
Treści
1. Główne zadania i organizacja sił i środków ochrony cywilnej w okresie pokoju;
formacje obrony cywilnej.
2. Ostrzeganie i alarmowanie ludności o zagrożeniach.
3. Ochrona przed skutkami powodzi, pożaru i innych zagrożeń.
4. Powszechny obowiązek ochrony.
5. Katastrofy drogowe i kolejowe - zasady zachowania się.
6. Źródła promieniowania jądrowego i jego skutki.
7. Sposoby znakowania substancji toksycznych (wybranych według katalogu ONZ).
8. Zasady pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.
Osiągnięcia
1. Ocenianie wydarzeń zagrażających życiu i ujmowanie ich w związki
przyczynowo-skutkowe.
2. Opisywanie i ocenianie sytuacji wymagających od ludzi wspólnego działania
oraz podporządkowania się pewnym rygorom (zarządzeniom).
3. Przyjmowanie odpowiedzialności za zdrowie (życie) własne i innych.
4. Udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym.
EDUKACJA EUROPEJSKA
Cele edukacyjne
1. Określenie miejsca i roli Polski i Polaków w integrującej się Europie.
2. Rozwijanie tożsamości europejskiej budowanej na gruncie miłości do małej i
wielkiej ojczyzny.
3. Ukazywanie procesu integracji jako środka prowadzącego do przyśpieszenia
transformacji ustrojowej i osiągnięcia warunków do długofalowego rozwoju kraju.
Zadania szkoły
1. Ukazanie zasad funkcjonowania najważniejszych organizacji europejskich.
2. Zapoznanie z celami, podstawami ustrojowymi i instytucjonalnymi Unii
Europejskiej.
3. Wskazywanie konkretnych form i możliwości współpracy młodzieżowej oraz
uczestnictwa w życiu publicznym zintegrowanej Europy.
Treści
1. Polska w Europie. Przykłady najważniejszych wzajemnych związków między Polską
a innymi państwami europejskimi w przeszłości.
2. Zasady ładu europejskiego opartego na wspólnej, historycznej podstawie
cywilizacyjnej: filozofii greckiej, prawie rzymskim i Biblii.
3. Twórcy Wspólnot Europejskich: R. Schuman, A. de Gasperi, K. Adenauer i inni.
4. Cele i założenia Wspólnot Europejskich. Krótka historia traktatów.
5. Wielkość koncepcji rozwoju Unii Europejskiej.
6. Rada Europejska, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Parlament
Europejski, Europejski Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Rewidentów Księgowych.
7. Jednolity Rynek Europejski (swobodny przepływ osób, towarów, kapitału i
usług). Waluta europejska.
8. Polityka edukacyjna UE: między odrębnością programową i formami
współdziałania. Programy współpracy i wymiany młodzieży. Wymienialność dyplomów.
Nauka języków obcych.
9. Proces integracji Polski z UE. Procedury negocjacyjne. Koszty i korzyści
wynikające z członkostwa w Unii Europejskiej dla polskiego obywatela.
10. Bezpieczeństwo europejskie. NATO, OBWE, ONZ.
11. Rada Europy.
12. Grupa Wyszehradzka. Inne organizacje regionalne.
13. Prawa człowieka.
14. Duchowy wymiar wspólnoty europejskiej (przesłanie Jana Pawła II).
Osiągnięcia
1. Rozumienie procesów integracyjnych zachodzących w Europie.
2. Wyjściowa postawa otwartości i dialogu wznosząca się ponad uprzedzenia i
stereotypy etniczne.
3. Znajomość najważniejszych instytucji europejskich.
4. Przykłady umiejętności potrzebnych w nawiązaniu współpracy europejskiej na
poziomie indywidualnym, grupowym i państwowym.
5. Przyczynianie się do powstawania świadomości: "jestem Polakiem, więc jestem
Europejczykiem".
KULTURA POLSKA NA TLE TRADYCJI ŚRÓDZIEMNOMORSKIEJ
Cele edukacyjne
1. Rozumienie ciągłości rozwoju kultury i trwałości ludzkich osiągnięć.
2. Wiązanie aktualnych wydarzeń społecznych, politycznych i kulturalnych z
przeszłością.
3. Dostrzeganie w kulturze antycznej korzeni tożsamości kulturowej Polski i
Europy.
Zadania szkoły
Uświadomienie uczniom związków współczesnej kultury (przede wszystkim polskiej)
z kulturą grecką, rzymską i chrześcijańską.
1. Przygotowanie uczniów do samodzielnego poszukiwania źródeł i przyczyn
konkretnych zjawisk naszej cywilizacji i kultury.
2. Ułatwienie rozumienia aktualnych wydarzeń społecznych, politycznych i
kulturalnych przy wykorzystaniu szeroko rozumianej wiedzy o świecie starożytnym.
3. Ułatwienie rozumienia i stosowania popularnych zwrotów, sentencji, powiedzeń
i wyrażeń łacińskich, z czasów starożytnych i późniejszych, obecnych w kulturze
i języku polskim.
4. Ułatwienie posługiwania się terminologią współczesną opartą na językach
klasycznych i nowożytnych.
Treści
1. Chronologia starożytności.
2. Elementy historii i geografii świata starożytnego.
3. Wybrane zagadnienia z życia codziennego Greków i Rzymian.
4. Znaczenie mitologii, misteriów, obrzędów, świąt i uroczystości.
5. Rola igrzysk olimpijskich i widowisk teatralnych.
6. Podstawowe wiadomości o dziejach języka, alfabetu, pisma.
7. Przykłady literatury i sztuki starożytnej Grecji i Rzymu.
8. Powstawanie kultury chrześcijańskiej i jej związki z kulturą Grecji i Rzymu.
9. Obecność wartości świata starożytnego w średniowieczu i nowożytnej Europie.
10. Rola filozofii greckiej, prawa rzymskiego i Biblii w kulturze polskiej.
Osiągnięcia
1. Dostrzeganie związków między kulturą współczesną a starożytną kulturą Grecji
i Rzymu oraz chrześcijaństwem pierwszych wieków.
2. Posługiwanie się słownikami w celu zrozumienia i interpretacji popularnych
zwrotów, sentencji, pojęć i terminów pochodzących z języków klasycznych.
3. Wykorzystywanie wiedzy o kulturze śródziemnomorskiej w kolejnych etapach
edukacji oraz w życiu społecznym i zawodowym.
4. Poszukiwanie, gromadzenie i wykorzystywanie informacji pozwalających na
interpretację współczesnych wydarzeń w świetle początków kultury
śródziemnomorskiej.
Załącznik nr 2
PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA SZKÓŁ PONADPODSTAWOWYCH
JĘZYK POLSKI
Człowiek zdobywa wiedzę przede wszystkim poprzez język. Nauczanie języka
ojczystego tworzy fundament ogólnego rozwoju ucznia, jest pomocą w kształtowaniu
się zintegrowanej wewnętrznie osoby wychowanka, stanowi główny punkt odniesienia
całej edukacji szkolnej - wychowania i kształcenia. Za rozwój języka ucznia w
mowie i piśmie (w tym za zasób pojęć, ortografię i estetykę zapisu)
odpowiedzialni są wszyscy nauczyciele niezależnie od reprezentowanej
specjalności.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
1. Osiąganie przez uczniów dojrzałości intelektualnej, emocjonalnej i moralnej.
Budowanie tożsamości osobowej, narodowej oraz zadomowienie w tradycji kultury
europejskiej.
2. Rozwijanie świadomego, krytycznego odbioru dzieł kultury (także masowej) oraz
samodzielnego poznawania różnych obszarów humanistyki.
3. Dorastanie do poczucia odpowiedzialności za własny rozwój, samodzielne
decyzje dotyczące dalszej drogi kształcenia (np. wyboru kierunku studiów) czy
wyboru zawodu.
4. Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych w różnych sytuacjach, a poprzez to
osiąganie dojrzałości do życia w rodzinie, w społeczeństwie, w państwie
obywatelskim.
Zadania szkoły
A. Wszystkie szkoły
Zadania szkoły jak w ośmioletniej szkole podstawowej, a nadto:
1. Wprowadzanie ucznia w dziedzictwo literackie i kulturowe; pogłębianie
rozumienia tradycji narodowej i europejskiej, rozpoznawanie jej obecności we
współczesnej kulturze;
2. Przybliżanie problematyki i zjawisk artystycznych we współczesnej literaturze
i kulturze;
3. Interpretacja arcydzieł - w kontekście egzystencjalnym, aksjologicznym i
historycznym; rozpoznawanie wartości w dziełach literatury i kultury oraz ich
hierarchizacja; wartościowanie;
4. Omawianie roli mediów w komunikacji społecznej oraz analizowanie form
przekazu radia, telewizji i prasy; pobudzanie uczniów do ich krytycznego
odbioru;
5. Opisanie systemu i życia języka: ukazanie jego rozwoju, zróżnicowania,
bogactwa znaczeń i środków ekspresji, różnorodności użycia w sytuacjach
komunikacyjnych; etyka mówienia;
6. Nauczanie syntezowania i porządkowania poznanego materiału według dyscyplin
naukowych:
- językoznawstwa (opis systemu języka);
- literaturoznawstwa (podstawowe pojęcia z poetyki i procesu
historycznoliterackiego);
7. Wprowadzenie w technologię pracy umysłowej jako przygotowanie do matury i do
studiów.
B. Profil humanistyczny
Jak wyżej, a nadto:
1. Rozwijanie sztuki interpretacji w rozszerzonych kontekstach
historycznoliterackich, teoretycznoliterackich, filozoficznych.
2. Wskazywanie na korespondencję różnych sztuk, interpretacje porównawcze.
3. Rozwijanie uzdolnień twórczych uczniów - artystycznych lub naukowych -
poprzez ich własną twórczość (np. pisarską, teatralną, filmową albo drobne prace
krytyczne i badawcze).
Treści
1. Doskonalenie umiejętności jak w ośmioletniej szkole podstawowej, a nadto:
A. Wszystkie szkoły
1) mówienie i pisanie:
- sprawne posługiwanie się różnymi odmianami polszczyzny (zwłaszcza ogólną w
odmianie pisanej i mówionej oraz potoczną i fachową) w zależności od sytuacji
komunikacyjnej;
- wypowiadanie się w podstawowych (szkolnych) formach gatunkowych: rozprawka,
recenzja, referat, interpretacja utworu literackiego lub fragmentu;
- poszerzanie czynnego repertuaru leksykalnego i frazeologicznego w rozmaitych
wypowiedziach;
- rozpoznawanie aktów mowy i ich intencji (np. odróżnianie prośby od rozkazu,
pytania od żądania, spostrzeganie ironii, sarkazmu, rubaszności); sprawne
posługiwanie się nimi;
- stosowanie zabiegów perswazyjnych wraz z rozpoznawaniem ich wartości
(zwłaszcza odróżnianie szczerości od nieszczerości, prawdy od nieprawdy i
kłamstwa, nielojalności, podchwytliwości, eufemizmów, agresji, brutalności i
wulgaryzmów w zachowaniach językowych);
- poprawne formułowanie pytań i odpowiedzi (np. pytanie sugestywne, źle
postawione, podchwytliwe, retoryczne);
- sprawne i skuteczne uczestniczenie w dialogu, dyskusji i negocjacjach;
2) słuchanie:
- wykładu z notowaniem;
- aktywne (z empatią, ze wspomaganiem, z korygowaniem, ze sprzeciwem);
- w relacjach społecznych;
3) redagowanie tekstów:
- komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi; analiza tematu, układanie planów
i konspektów; nadawanie tytułów i śródtytułów;
- praca redakcyjna nad tekstem własnym i cudzym: poprawianie, adiustacja,
podział na części składowe (rozdziały, paragrafy, akapity), wyróżnienia w
tekście;
- parafrazowanie tekstu własnego i cudzego; streszczanie, skracanie, rozwijanie,
cytowanie;
- spostrzeganie zjawisk powodujących niejednoznaczność wypowiedzi (homonimie,
anakoluty, elipsy, paradoksy); eliminowanie niewłaściwego ich użycia;
- spostrzeganie w tekście dialektyzmów, archaizmów, indywidualnych cech tekstu;
wartościowanie estetyki tekstu;
- prowadzenie korespondencji, stosowanie zwrotów adresatywnych, etykiety
językowej;
4) czytanie:
- rozróżnianie swoistości i rozumienie funkcji gatunków publicystycznych:
tekstów prasowych, radiowych, telewizyjnych, wystąpień publicznych;
- sprawne czytanie ze zrozumieniem tekstów użytkowych, popularnonaukowych i
esejów (krótkie fragmenty);
- rozumienie różnych tekstów i kodów w przekazach kultury masowej;
5) odbiór dzieł sztuki:
a) w wymiarze interpretacyjnym:
- wyraziste czytanie utworów literackich ze zrozumieniem sensu, z troską o
estetykę czytania, właściwą dykcję, akcent, intonację, itd.;
- recytacja z pamięci wybranych tekstów poetyckich;
- stosowanie podstawowych pojęć z poetyki w analizie utworów literackich;
pojmowanie działań analitycznych jako podstawy interpretacji; umiejętność
przywołania właściwego kontekstu;
- rozumienie tekstów o różnym stopniu komplikacji; odbiór znaczeń
metaforycznych, rozpoznawanie aluzji literackich, znaków biblijnych, antycznych
i innych znaków kulturowych;
- odbiór i porównywanie różnych dzieł sztuki, rozumienie korespondencji sztuk;
b) w wymiarze historycznym:
- rozpoznawanie stylów w sztuce (romański, gotycki, renesansowy ...);
- wyjaśnianie powiązań czytanych utworów z historią Polski i Europy;
- porównywanie utworów literackich (z różnych epok) o podobnych motywach;
- dostrzeganie wartości charakterystycznych dla różnych epok;
- rozpoznawanie przybliżonego czasu powstania utworów na podstawie obrazu
kultury materialnej, obyczaju, konwencji, stylu i języka;
c) w wymiarze aksjologiczno-egzystencjalnym:
- rozpoznawanie wartości i ich hierarchii w dziełach literackich; wskazywanie w
literaturze i sztuce wartości aprobowanych przez siebie;
- odróżnienie spontanicznych i osobistych przeżyć literackich od
ponadindywidualnych, utrwalonych w tradycji i krytyce kodów odbioru; zrozumienie
formacyjnych i terapeutycznych wartości czytanych dzieł dla pojedynczego
czytelnika i wspólnoty pokoleniowej czy narodowej;
6) samokształcenie:
- syntezowanie poznanego materiału: scalanie zebranych informacji w problemowe
całości;
- korzystanie z literatury fachowej: notowanie, relacjonowanie; opis
bibliograficzny:
- korzystanie z różnych rodzajów i technik gromadzenia i przekazywania
informacji (dokumentów, leksykonów, encyklopedii, słowników, baz danych, nagrań
magnetofonowych i magnetowidowych, internetu).
B. Profil humanistyczny
Jak wyżej, a nadto:
1) mówienie i pisanie:
- wypowiadanie się ze świadomością użycia wyznaczników gatunku: felietonu,
eseju, artykułu popularnonaukowego, interpretacji porównawczej;
- własne próby pisarskie (opowiadanie, tekst poetycki, dziennik, pamiętnik,
scenariusz); próby stylizowania i pastiszowania różnych tekstów;
- rzetelne i skuteczne uczestniczenie w dialogu, polemice, negocjacjach;
- próby wystąpień publicznych (np. przemawianie, prowadzenie zebrań, wygłaszanie
referatów, świadome posługiwanie się gestykulacją i mimiką);
2) czytanie:
- ze zrozumieniem i notowaniem tekstów naukowych;
- ze zrozumieniem tekstów filozoficznych (krótkich fragmentów);
3) odbiór dzieł sztuki:
- stosowanie w analizach utworów literackich pojęć z poetyki historycznej;
- rozumienie przyjętej metodologii (szukam w interpretacji utworu wartości?,
odniesień do filozofii i sensu?, odniesień do życia i człowieka?, odniesień do
biografii {autora i własnej}, odczytuję znaki i chcę zrozumieć strukturę
artystyczną i estetykę dzieła?);
- wskazywanie charakterystycznych dla danej epoki cech języka i stylu czytanych
utworów;
- dostrzeganie związków utworu ze sztuką, kulturą i filozofią epoki;
interpretowanie dzieł w konwencjach gatunkowych i w konwencjach prądów
artystycznych epoki;
- rozpoznawanie znaków tradycji (np. biblijnej, antycznej, chrześcijańskiej,
staropolskiej) w kulturze współczesnej - w literaturze, filmie, teatrze;
- odnajdywanie intertekstualnych powiązań w czytanych utworach;
4) samokształcenie:
- sporządzanie przepisów i zestawów bibliograficznych;
- próby gromadzenia i przekazywania informacji: sporządzanie baz danych, zapisu
komputerowego (także internetowego), nagrywania audio i wideo.
2. Wiadomości
We wszystkich szkołachPonadto w profilu humanistycznym
12
Język jako zjawisko semiotyczne
• język - mowa - pismo• językowy obraz świata
• znak językowy• kompetencja językowa i komunikacyjna
• podstawowe funkcje znaku językowego: komunikowanie, ekspresja, impresja•
model komunikacji językowej
• funkcje znaku: poznawcza, poetycka, metajęzykowa
Budowa języka
• brzmieniowa warstwa języka i wypowiedzi• prozodia
• sposoby poszerzania leksyki (zapożyczenia, neologizmy, związki
frazeologiczne)• polszczyzna a inne języki
• budowa wypowiedzeń (zdań), sposoby opisu• przekład z języka na język
• spójność tekstu• leksykalna i fleksyjna łączliwość składniowa
Retoryka
• werbalne i niewerbalne środki komunikacji, perswazji• retoryka i
erystyka jako sztuka
• środki retoryczne• retoryczna organizacja tekstu
• etyka mówienia: stosowność, skuteczność, uczciwość, etykieta językowa•
podstawowe chwyty erystyczne
Wypowiedź językowa
• wartościowanie wypowiedzi: poprawność - niepoprawność, błąd językowy,
prawdziwość - fałszywość, szczerość - kłamstwo, wartościowanie estetyczne•
intencje komunikacyjne (illokucja)
• podstawowe gatunki pisanej i mówionej odmiany języka (rozmowa, dyskusja,
przemówienie)• performatywność wypowiedzi
• wypowiedź monologowa i dialogowa• gatunki pisanej i mówionej odmiany
języka (referat, esej, felieton, wywiad, kazanie)
• wypowiedź artystyczna, publicystyczna, potoczna• informacja, opinia,
perswazja, manipulacja językowa, propaganda
Język - dzieje - społeczeństwo
• pochodzenie języka polskiego• podstawowe przejawy zmian w dziejach
polszczyzny
• społeczne odmiany języka: dialekt, gwara, żargon, odmiany pokoleniowe•
kontakty międzyjęzykowe, zapożyczenia
• społeczeństwa jedno- i wielojęzyczne
Style
• styl; style funkcjonalne• stylizacja językowa
• stosowność stylowa wypowiedzi• rodzaje środków stylistycznych (w różnych
odmianach języka)
• języki fachowe, terminologia specjalistyczna• swoistość wypowiedzi
indywidualnej (idiolekt)
Ogólne pojęcia kultury
• cywilizacja, natura, kultura, sztuka• kulturowe konteksty literatury
• dzieło literackie i jego wyróżniki• różne formy przekazu utworów
literackich: drukowane, ustne, ikoniczne, akustyczne, filmowe,
audiowizualne
• społeczne środki przekazu (prasa, radio, TV)• obiegi kultury: kultura
"niska" i kultura "wysoka"
• uczestnictwo w kulturze: twórcy i odbiorcy
• kultura masowa i elitarna
• arcydzieło, kicz
Tradycje literackie
• staropolskie i oświeceniowe• dziedzictwo a tradycja literacka
• romantyczne i pozytywistyczne• awangarda a postmodernizm
• młodopolskie i awangardowe• intertekstualność
• konteksty biblijne i antyczne
• kontynuacje i nawiązania
Tematy, motywy, wątki
• miłość, dom, rodzina, śmierć, droga, wędrówka, pielgrzymka itp.• topos,
np. ogrodu, raju, arkadii
• motywy franciszkańskie w kulturze• motyw artysty jako nauczyciela,
kapłana, wieszcza, mędrca, błazna itp.
Proces historycznoliteracki
• gatunki i rodzaje literackie• przemiany gatunku
• konwencja literacka i typowe dla niej środki artystyczne•
konwencjonalizm, epigonizm, oryginalność
• konteksty utworu: historyczne i biograficzne• konteksty macierzyste
utworu
• prąd artystyczny
• epoka jako formacja kulturowa, następstwo epok
Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne
• prawda, dobro, piękno• etyka, estetyka
• komizm, humor, ironia, tragizm, patos• kategorie estetyczne
• nauka, wiedza, wiara• filozofia a religia; metafizyka, mistyka
• sacrum i profanum• nurty filozoficzne związane z omawianą tradycją
literacką
• wolność, odpowiedzialność, tolerancja• wartości uniwersalne
• ojczyzna, mała ojczyzna
• naród a społeczeństwo
3. Lektura:
- literatura powszechna:
Biblia (fragmenty); mitologia (wybór); Homer - Iliada lub Odyseja (fragmenty);
Sofokles - Antygona; Pieśń o Rolandzie (fragmenty); Horacy - wybór pieśni; W.
Szekspir - wybrany dramat; Molier - wybrana komedia; W. Goethe - Faust
(fragmenty); wybrana europejska powieść XIX w.; J. Conrad - wybrany utwór; F.
Kafka - Proces; M. Bułhakow - Mistrz i Małgorzata; inna wybrana powieść XX w.;
- literatura polska:
(konteksty biblijne, antyczne i inne; kontynuacje i nawiązania); Bogurodzica; J.
Kochanowski - pieśni i treny (wybór); poezja baroku (wybór); I. Krasicki -
satyry (wybór), liryka (wybór); A. Mickiewicz - Pan Tadeusz, Dziady cz. III;
inny dramat romantyczny (J. Słowackiego, Z. Krasińskiego lub C. Norwida); wybór
poezji romantycznej (w tym: A. Mickiewicza, J. Słowackiego, C. Norwida); B. Prus
- Lalka; E. Orzeszkowa - Nad Niemnem (fragmenty); wybór nowel pozytywistycznych;
wybór poezji młodopolskiej; S. Wyspiański - Wesele; W. Reymont - Chłopi (t. 1:
Jesień); S. Żeromski - Ludzie bezdomni, Przedwiośnie; W. Gombrowicz - Ferdydurke
(fragmenty); inny wybrany utwór z prozy polskiej XX w. (np. M. Dąbrowska, M.
Kuncewiczowa, Z. Nałkowska); T. Borowski - wybrane opowiadania; G.
Herling-Grudziński - Inny świat; wybór poezji polskiej XX w. (w tym: B.
Leśmiana, L. Staffa, J. Tuwima, Cz. Miłosza, K. Baczyńskiego, T. Różewicza, Z.
Herberta, M. Białoszewskiego, W. Szymborskiej); wybrany dramat XX w. (S. I.
Witkiewicza, S. Mrożka, T. Różewicza);
- wybrany utwór z literatury dokumentalnej (reportaż, dziennik, pamiętnik);
- utwory zaproponowane przez młodzież i nauczyciela;
- inne teksty kultury (spektakle teatralne, filmy, reklamy, utwory muzyczne,
obrazy, słuchowiska, programy telewizyjne, teksty prasowe).
Uwaga: w każdej klasie obowiązuje lektura w całości pięciu większych utworów (z
prozy lub dramatu).
Osiągnięcia
Osiągnięcia określone są w punkcie Treści w częściach opisujących umiejętności
oraz wiadomości.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA NIE KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
1. Czynne uczestnictwo uczniów w kulturze i wznoszenie się na wyższy poziom
życia duchowego poprzez lekturę, odbiór tekstów kultury i staranną, czystą mowę.
2. Uzupełnianie braków w zakresie wiedzy i umiejętności nabywanych na niższych
stopniach edukacji, tak aby uczeń mógł podjąć naukę w szkole przygotowującej do
matury.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie umiejętności rozumienia oraz wyrażania myśli przez użycie języka i
wykorzystywanie wiedzy o nim; wyrównywanie poziomu umiejętności wyniesionych z
ośmioletniej szkoły podstawowej.
2. Uświadamianie etycznego wymiaru zachowań językowych.
3. Zapoznawanie z różnorodnymi tekstami kultury odpowiednimi do wieku,
zainteresowań, doświadczeń i możliwości percepcyjnych uczniów, wzbogacającymi
ich wiedzę o człowieku, życiu i świecie z perspektywy współczesności i z
dbałością o zakorzenienie w tradycji.
4. Przygotowywanie do refleksyjnego uczestnictwa w różnych formach kultury
masowej.
5. Wyzwalanie uczniowskich postaw twórczych i refleksji nad własnymi
działaniami.
Treści
1. Doskonalenie umiejętności jak w ośmioletniej szkole podstawowej, a
szczególnie:
1) mówienie:
- poprawne: dykcja, akcentowanie, intonacja, pauzowanie, tempo; uczestnictwo w
rozmowie na tematy związane z różnymi tekstami kultury lub z życiem;
- przekazywanie zamierzonych treści, komunikowanie swoich intencji odpowiednio
do sytuacji;
- respektowanie wymogów: sprawności, stosowności, skuteczności wypowiedzi; etyki
i etykiety językowej;
2) pisanie:
- dążenie do poprawności frazeologicznej, składniowej, stylistycznej,
kompozycyjnej, ortograficznej, interpunkcyjnej;
- tworzenie tekstów: w różnych formach (opis, opowiadanie, rozprawka,
streszczenie, sprawozdanie, notatka, instrukcja, list, telegram, podanie,
życiorys) i o różnych funkcjach (informacyjnej, wartościującej, perswazyjnej);
3) słuchanie:
- przewidywanie celu i intencji wypowiedzi:
- interpretowanie znaczeń wynikających z intonacji, akcentu, tonu głosu itp.;
- wykorzystywanie wzrokowych i słuchowych sygnałów pochodzących z otoczenia;
- radzenie sobie z redundancją i "szumem informacyjnym";
4) czytanie:
- rozumienie cech gatunkowych tekstu;
- przewidywanie treści tekstu;
- rozumienie najważniejszych myśli;
- wyszukiwanie w tekście określonych informacji:
- rozumienie zasad organizacji tekstu (porównanie, kontrast, analogia; porządek
opisu, opowiadania);
- interpretacja tekstów o różnej strukturze logicznej;
- domyślanie się znaczenia niezrozumiałych elementów tekstu;
5) odbiór tekstów kultury:
- analizowanie tekstów kultury, określanie funkcji i dostrzeżonych składników;
- odkrywanie uniwersalności doświadczeń, przemyśleń, uczuć, aspiracji, wartości
w literaturze z różnych okresów i kultur;
- odczytywanie znaków kultury i tradycji; rozumienie dosłownego, przenośnego i
symbolicznego sensu tekstów kultury;
- czytanie literatury w kontekście codziennej komunikacji, nieliterackich
tekstów kultury wysokiej i mass mediów;
- dostrzeganie i komentowanie swoistości poznanych tekstów kultury oraz
określanie ich funkcji; krytyczne ocenianie i wartościowanie;
6) samokształcenie:
- wykorzystywanie różnych źródeł informacji, ich selekcja i krytyczna ocena.
2. Wiadomości (w funkcji wspierającej wypowiadanie się i bez konieczności
posługiwania się definicjami):
- znajomość pojęć nadawca i odbiorca oraz rozróżnianie intencji wypowiedzi (np.
pytam, odpowiadam, informuję, proszę);
- znajomość właściwości opowiadania, opisu, dialogu oraz prostych form
użytkowych;
- rozróżnianie wypowiedzeń oznajmujących, pytających i rozkazujących, w tym zdań
i równoważników zdań;
- dostrzeganie związków wyrazów w zdaniu, w tym roli podmiotu i orzeczenia;
- rozróżnianie odmiennych i nieodmiennych części mowy oraz podstawowych
kategorii fleksyjnych;
- analizowanie związków znaczeniowych między wyrazami;
- obserwacja budowy słowotwórczej wyrazów;
- rozróżnianie rodzajów głosek;
- wyróżnianie akcentu wyrazowego, rozpoznawanie intonacji;
- dostrzeganie różnic między językiem ogólnym a językiem literatury;
- rozumienie pojęć fikcja literacka, świat przedstawiony, nadawca, odbiorca,
podmiot mówiący, narracja, przenośnia, rytm;
- czynne posługiwanie się terminami: bohater, wątek, akcja, autor, narrator,
epitet, porównanie, wyraz dźwiękonaśladowczy, rym, zwrotka, refren, baśń,
opowiadanie, powieść, proza, poezja;
- posługiwanie się terminami związanymi z przekazami ikonicznymi, radiem,
telewizją, filmem, teatrem, prasą (wyjaśnianie pojęć w razie potrzeby).
3. Lektura:
- utwory z klasyki europejskiej:
Biblia (fragmenty); mitologia - wybór; W. Szekspir - Romeo i Julia (fragmenty);
K. Dickens - Opowieść wigilijna; A. Saint-Exupéry - Nocny lot; A. Czechow i G.
de Maupassant - wybrane nowele;
- utwory z klasyki polskiej:
J. Kochanowski - fraszki, pieśni, treny (wybór); I. Krasicki - bajki i satyry
(wybór); A. Mickiewicz - bajki i ballady (wybór), Zdania i uwagi (wybór), Pan
Tadeusz (fragmenty); A. Fredro - wybrana komedia; H. Sienkiewicz - Quo vadis
albo inna powieść historyczna; B. Prus - Lalka (fragmenty), wybrane nowele; S.
Żeromski - wybrane nowele; wybór liryki XIX wieku;
- utwory literatury współczesnej:
wybór poezji XX wieku (w tym: L. Staffa, J. Tuwima, M.
Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej, Cz. Miłosza, K. Baczyńskiego, T. Różewicza, Z.
Herberta, W. Szymborskiej); wybrany dramat współczesny (np. J. Szaniawski -
Most, S. Mrożek - Emigranci, Szczęśliwe wydarzenie); wybór współczesnej prozy
(np. opowiadania: J. Szaniawski - Profesor Tutka, M. Hłasko - Pierwszy krok w
chmurach, S. Mrożek - Mały przyjaciel, K. Filipowicz - Egzekucja w ZOO, P.
Huelle - Przeprowadzka); G. Herling-Grudziński - Wieża; fragmenty powieści (np.:
W. Myśliwskiego - Kamień na kamieniu, Widnokrąg, S. Chwina - Hanemann, O.
Tokarczuk - Prawiek, Podróż ludzi Księgi); utwory o dorastaniu, w tym powieści
dla młodzieży; wybór współczesnych reportaży (np.: H. Krall, R. Kapuścińskiego,
M. Wańkowicza); literatura dokumentu (przykłady dziennika, pamiętnika,
wspomnień, listów literackich, w tym: M. Białoszewskiego - Pamiętnik z powstania
warszawskiego, L. Tyrmanda - Dziennik 1954);
- teksty kultury współczesnej:
filmowe adaptacje literackie (w zestawieniu z fragmentami lektury, np. Kronika
wypadków miłosnych, Lawa, Lalka, Cudzoziemka, Ogniem i mieczem, Pan Tadeusz);
filmy wybrane przez młodzież; piosenki rockowe; reklamy, programy tv (w tym
aktualne seriale);
- teksty użytkowe, publicystyczne, popularnonaukowe.
Uwaga: w każdej klasie obowiązuje lektura przynajmniej dwóch większych utworów w
całości.
Osiągnięcia:
Osiągnięcia określone są w punkcie Treści w częściach opisujących umiejętności
oraz wiadomości.
JĘZYK OBCY
Cele edukacyjne
1. Osiągnięcie poziomu opanowania języka zapewniającego w miarę sprawną
komunikację językową we wszystkich sytuacjach życia codziennego.
2. Lepsze poznanie kultury i spraw życia codziennego kraju języka nauczanego w
celu interpretowania opisanych wydarzeń kulturowych w porównaniu z własną
kulturą.
3. Umiejętność właściwego nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z
cudzoziemcami dzięki świadomości istnienia różnic kulturowych.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości oraz wiary we własne
możliwości językowe, między innymi przez pozytywną informację zwrotną dotyczącą
indywidualnych umiejętności lingwistycznych.
2. Zapewnienie w miarę możliwości dostępu do stosowanych materiałów
autentycznych.
3. Zapewnienie uczniom maksimum kontaktu z językiem obcym, między innymi przez
wymianę ze szkołami w innych krajach lub uczestnictwo w programach
międzynarodowych.
4. Stopniowe przygotowanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się
języka obcego.
5. Zapewnienie uczniom możliwości stosowania języka jako narzędzia przy
wykonywaniu zespołowych projektów, zwłaszcza interdyscyplinarnych.
6. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec
innych kultur.
7. Pogłębianie poczucia własnej tożsamości kulturowej u ucznia.
Treści
1. Dalsze rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia.
2. Dalsze rozwijanie sprawności czytania i pisania.
3. Poszerzenie repertuaru funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się
językiem obcym w sytuacjach życia codziennego.
4. Opanowanie bardziej rozwiniętych struktur gramatycznych stosowanych do
wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości.
5. Wzbogacanie słownictwa dotyczącego życia codziennego, ze szczególnym
uwzględnieniem realiów kraju ojczystego oraz kraju/obszaru języka docelowego w
oparciu o autentyczne materiały językowe.
6. Rozszerzenie komponentu kulturowo-cywilizacyjnego, z ukierunkowaniem na styl
życia i zachowania w kraju języka docelowego.
7. Rozróżnianie formalnego i nieformalnego stylu języka.
8. Korzystanie z technik kompensacyjnych.
9. Rozwój indywidualnych strategii uczenia się.
Osiągnięcia
1. Sprawność rozumienia ze słuchu:
- rozumienie ogólnego sensu oraz głównych punktów dialogów i wypowiedzi
rodzimych użytkowników języka;
- rozumienie sensu prostych wypowiedzi w różnych warunkach odbioru (np. rozmowa
przez telefon, komunikat na dworcu);
- rozumienie sensu wypowiedzi zawierającej niezrozumiałe elementy, których
znaczenia uczeń może domyślić się z kontekstu.
2. Sprawność mówienia:
- formułowanie krótkich, płynnych i spójnych wypowiedzi na określone tematy z
życia codziennego lub prostych wydarzeń kulturowych, z zastosowaniem form
gramatycznych odpowiednich do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i
przyszłości;
- wykorzystanie znajomości fonetyki w stopniu zapewniającym zrozumiałość
wypowiedzi dla rodzimego użytkownika języka;
- inicjowanie, podtrzymywanie i kończenie rozmowy w zakresie tematyki życia
codziennego;
- wyrażanie własnych opinii oraz relacjonowanie wypowiedzi innych osób;
- właściwa reakcja językowa na wypowiedź rozmówcy.
3. Sprawność czytania:
- rozumienie dłuższych i bardziej złożonych tekstów;
- rozumienie prostego tekstu narracyjnego;
- rozumienie ogólnego sensu tekstu, który zawiera fragmenty niezrozumiałe;
- rozumienie ogólnego sensu obszerniejszego tekstu przy pobieżnym czytaniu;
- wyszukiwanie żądanej informacji lub szczegółu z częściowo nie zrozumiałego
tekstu;
- czytanie ze zrozumieniem prostych materiałów autentycznych dla uzyskania
informacji i zinterpretowania różnic kulturowych.
4. Sprawność pisania:
- formułowanie w miarę zróżnicowanej pod względem morfosyntaktycznym i
leksykalnym wypowiedzi pisemnej na temat życia codziennego lub prostych wydarzeń
kulturowych;
- sformułowanie i zapisanie własnego oraz otrzymanego komunikatu;
- napisanie krótkiego listu;
- sporządzenie prostej i spójnej notatki z czyjejś wypowiedzi;
- prawidłowe stosowanie zasad ortografii i podstaw interpunkcji.
5. Inne umiejętności:
- klasyfikowanie faktów i informacji, selekcjonowanie informacji;
- korzystanie ze słownika jedno- i dwujęzycznego oraz innych źródeł informacji.
JĘZYK ŁACIŃSKI I KULTURA ANTYCZNA
LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
Nauka języka łacińskiego i kultury antycznej jest ściśle powiązana z wiedzą o
kulturze greckiej, rzymskiej i chrześcijańskiej, w której głęboko tkwią korzenie
kultury polskiej. Obcowanie z tymi treściami jest więc istotnym elementem
kształtowania ogólnej kultury współczesnego Polaka i powinno mieć miejsce na
wszystkich szczeblach nauczania.
Nauczanie przedmiotu "Język łaciński i kultura antyczna" odbywa się w ścisłej
korelacji z innymi przedmiotami. Należy traktować go jako przedmiot
propedeutyczny i pomocniczy nie tylko dla przedmiotów humanistycznych, lecz
także dla matematyczno-przyrodniczych i nauk społecznych.
Nauczanie przedmiotu może być realizowane w wymiarze podstawowym lub
poszerzonym.
Cele edukacyjne
1. Poznanie kultury antycznej jako podstawy tożsamości kulturowej współczesnej
Europy.
2. Zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami historii kultury starożytnej Grecji i
Rzymu i dostrzeżenie związków tej kultury i języka łacińskiego z kulturą i
językami współczesnymi.
3. Poznanie przekazanej przez starożytność tradycji życia obywatelskiego,
obowiązków obywatela wobec państwa i innych członków społeczności.
4. Kształtowanie postaw patriotycznych i świadomości przynależenia do
określonego kręgu kulturowego.
5. Ułatwienie nauki posługiwania się poprawną polszczyzną i zrozumienie wielu
zjawisk językowych w niej zachodzących.
6. Ułatwienie nauki języków obcych i doskonalenie ogólnej sprawności językowej.
7. Ułatwienie rozumienia terminologii współczesnej opartej na językach obcych.
8. Rozwijanie wrażliwości językowej i estetycznej.
9. Doskonalenie umiejętności jasnego i precyzyjnego formułowania myśli,
kształcenie samodzielności intelektualnej oraz porządkowanie pracy umysłowej.
Zadania szkoły
A. Wymiar podstawowy
1. Stworzenie warunków do rozpoznania przez uczniów w kulturze antycznej
podstawy tożsamości kulturowej Europy.
2. Zapoznanie uczniów z podstawowymi zagadnieniami z historii i kultury
starożytnej Grecji i Rzymu oraz ułatwienie im zrozumienia związków tej kultury i
języka łacińskiego z kulturą i językami współczesnymi.
3. Zapoznanie uczniów z językiem łacińskim w takim stopniu, aby mogli zrozumieć
popularne zwroty, sentencje, powiedzenia starożytnych Rzymian i wyrażenia
łacińskie z czasów poklasycznych funkcjonujące w kulturze i języku polskim.
4. Ułatwienie rozumienia terminologii współczesnej opartej na językach
klasycznych.
5. Uczenie jasnego i precyzyjnego formułowania myśli, doskonalenia form
wypowiedzi.
6. Ułatwienie rozumienia aktualnych wydarzeń społecznych, politycznych,
kulturalnych przy wykorzystywaniu wiedzy o świecie starożytnym.
7. Przez obcowanie z wielkimi dziełami sztuki i literatury - budzenie
wrażliwości estetycznej i zachęcanie do twórczości własnej.
B. Wymiar poszerzony
1. Umożliwienie uczniom głębszego i bezpośredniego kontaktu z kulturą
śródziemnomorską przez opanowanie języka łacińskiego w stopniu pozwalającym na
lekturę tekstów oryginalnych.
2. Zapoznanie uczniów z próbkami tekstów reprezentatywnych dla literatury
antycznej oraz istotnych z punktu widzenia jej recepcji (gatunku, formy
literackiej, treści, wątków) w kulturze europejskiej.
3. Kształcenie umiejętności analizy tekstu.
4. Przygotowanie do interpretowania tekstów, formułowania i wyrażania sądów.
5. Przedstawienie łaciny jako języka wspólnego Europy późnego antyku,
średniowiecza i renesansu.
6. Rozbudzanie wrażliwości estetycznej i zachęcanie do twórczości własnej przez
obcowanie z wielkimi dziełami sztuki i literatury.
Treści
A. Wymiar podstawowy
1. Chronologia starożytności.
2. Elementy historii i geografii świata antycznego.
3. Mitologia: wybór mitów greckich, legendy związane z początkami Rzymu, funkcja
mitu w kulturze.
4. Obrzędy, święta, uroczystości w Grecji i w Rzymie, rola igrzysk olimpijskich
i widowisk teatralnych.
5. Wybrane zagadnienia z literatury greckiej i rzymskiej.
6. Sztuka grecka i rzymska na wybranych przykładach.
7. Wybrane zagadnienia z życia codziennego Greków i Rzymian.
8. Podstawowe wiadomości o dziejach języków i pisma.
9. Nauczanie podstaw gramatyki łacińskiej w zakresie umożliwiającym tłumaczenie
i analizę tekstów wybranych do zrealizowania wyżej wymienionych zadań (wymiar
podstawowy).
10. Uwzględnienie w nauczaniu zwłaszcza tej części leksyki łacińskiej, której
poznanie umożliwi zrozumienie etymologii wielu wyrazów używanych we współczesnej
polszczyźnie i językach nowożytnych oraz ułatwi posługiwanie się nimi.
B. Wymiar poszerzony
1. Gramatyka, leksyka i frazeologia języka łacińskiego w zakresie umożliwiającym
tłumaczenie i analizę tekstów oryginalnych.
2. Wybrane fragmenty tekstów Cezara, Cycerona (list, mowa, traktat), Horacego,
Owidiusza, Wergiliusza, autorów polsko-łacińskich.
3. Literatura grecka i rzymska: cechy poezji i prozy łacińskiej, dramat
antyczny, geneza wybranych gatunków literackich, wybrane zagadnienia
filozoficzne.
4. Elementy wiedzy o starożytności jako komentarz i tło dla tłumaczonych
tekstów: chronologia, instytucje państwowe i formy sprawowania rządów, prawo i
sądownictwo, wojskowość, centra i peryferie cywilizacji i kultury
śródziemnomorskiej.
5. Łacina jako język literatury, środek komunikacji językowej, język sakralny,
język tekstów naukowych.
6. Wpływ łaciny na strukturę i zasoby leksykalne współczesnych języków
europejskich.
7. Znaczenie dziedzictwa antyku dla kultury polskiej.
8. Osiągnięcia starożytnych w zakresie nauk matematyczno-przyrodniczych i
technicznych.
Osiągnięcia
A. Wymiar podstawowy
1. Dostrzeganie związków między kulturą Grecji i Rzymu a kulturą współczesną.
2. Wykorzystywanie elementów wiedzy na temat kultury śródziemnomorskiej w
dalszych etapach edukacji, w życiu społecznym i zawodowym.
3. Poszukiwanie, gromadzenie i wykorzystywanie informacji pozwalających na
odnajdywanie przyczyn i źródeł zjawisk współczesnych w kulturze
śródziemnomorskiej.
4. Posługiwanie się słownikami dla zrozumienia oraz interpretacji popularnych
zwrotów, sentencji, pojęć i terminów pochodzących z języków klasycznych.
B. Wymiar poszerzony
1. Rozumienie i tłumaczenie oryginalnych tekstów łacińskich.
2. Analizowanie, interpretowanie i komentowanie tekstów oryginalnych i w
przekładach.
3. Operatywna znajomość gramatyki łacińskiej.
4. Wykorzystywanie języka łacińskiego do lepszego zrozumienia zjawisk językowych
zachodzących w polszczyźnie i innych językach nowożytnych.
5. Posługiwanie się słownikami i podręcznikami gramatyki w pracy nad przekładem
i analizą tekstów oryginalnych.
MATEMATYKA
SZKOŁA PODSTAWOWA KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
1. Zdobycie przez uczniów umiejętności operowania podstawowymi pojęciami
matematycznymi.
2. Dostrzeganie, formułowanie i rozwiązywanie przez uczniów prostych problemów
teoretycznych.
3. Rozwijanie umiejętności logicznego rozumowania i wnioskowania.
4. Przygotowanie uczniów do wykorzystania wiedzy matematycznej przy
rozwiązywaniu problemów z różnych dziedzin.
Zadania szkoły
1. Kształtowanie umiejętności operowania przez uczniów podstawowymi obiektami
matematycznymi.
2. Kształcenie umiejętności przydatnych w życiu codziennym (obliczanie
prawdopodobieństwa, odczytywanie informacji z tabel, wykresów i diagramów).
3. Przedstawianie zadań stymulujących dostrzeganie, formułowanie i rozwiązywanie
przez uczniów prostych problemów teoretycznych.
4. Rozwijanie umiejętności precyzyjnego formułowania myśli przez uczniów.
5. Kształtowanie wyobraźni geometrycznej uczniów.
6. Rozwijanie umiejętności logicznego rozumowania i wnioskowania (definiowanie
podstawowych obiektów matematycznych, klasyfikowanie tych obiektów, podawanie
przykładów i kontrprzykładów, przeprowadzanie prostych rozumowań dedukcyjnych).
Treści
1. Liczby, równania i funkcje:
- usystematyzowanie wiadomości o liczbach wymiernych;
- przykłady liczb niewymiernych; przybliżenia dziesiętne liczb rzeczywistych;
- obliczenia procentowe;
- potęgowanie liczb rzeczywistych (potęga o wykładniku całkowitym, potęga o
wykładniku wymiernym);
- pojęcie funkcji;
- przykłady wykresów funkcji liczbowych; przekształcanie wykresów;
- odczytywanie własności funkcji z wykresu;
- funkcja liniowa;
- funkcja kwadratowa;
- równania i nierówności liniowe z jedną niewiadomą;
- równania i nierówności liniowe z dwiema niewiadomymi; układy równań liniowych
i ich interpretacja geometryczna;
- równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą i ich interpretacja
geometryczna;
- przykłady prostych równań i nierówności trzeciego stopnia;
- proporcjonalność prosta i odwrotna; wykres proporcjonalności odwrotnej;
- nierówności typu (2/x)<3.
2. Ciągi liczbowe:
- przykłady ciągów liczbowych (w tym ciągów rekurencyjnych);
- własności ciągu;
- ciąg arytmetyczny i ciąg geometryczny; suma wyrazów ciągu arytmetycznego, suma
wyrazów ciągu geometrycznego;
- procent składany;
- szereg geometryczny.
3. Elementy rachunku prawdopodobieństwa:
- elementy kombinatoryki;
- prawdopodobieństwo i jego związek z częstością;
- przykłady obliczania prawdopodobieństwa;
- przykłady praktycznego zastosowania statystyki (odczytywanie tabel, diagramów
i wykresów, przedstawianie danych empirycznych w postaci diagramów i wykresów).
4. Geometria:
- usystematyzowanie wiadomości o figurach płaskich;
- kąty i wielokąty; okręgi i koła; obwody i pola wielokątów i kół;
- odległość na płaszczyźnie;
- przykłady izometrii płaszczyzny (przesunięcie, symetria osiowa, symetria
środkowa);
- przystawanie figur;
- wektory i ich zastosowania;
- twierdzenie Pitagorasa i twierdzenie Talesa;
- jednokładność;
- podobieństwo figur;
- konstrukcje geometryczne;
- funkcje trygonometryczne; podstawowe tożsamości trygonometryczne; najprostsze
zastosowania funkcji trygonometrycznych (twierdzenie sinusów, twierdzenie
kosinusów);
- prostopadłość i równoległość w przestrzeni;
- kąt nachylenia prostej do płaszczyzny;
- kąt dwuścienny;
- usystematyzowanie wiadomości o wielościanach i bryłach obrotowych;
- przekroje płaskie wielościanów i brył obrotowych;
- pola powierzchni i objętości wielościanów i brył obrotowych.
Osiągnięcia
1. Operowanie podstawowymi obiektami matematycznymi.
2. Przeprowadzanie prostych rozumowań dedukcyjnych.
3. Zdobycie umiejętności przydatnych w życiu codziennym (obliczanie
prawdopodobieństwa, odczytywanie informacji z tabel, wykresów i diagramów).
4. Precyzyjne formułowanie myśli.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA NIE KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
1. Zdobycie przez uczniów umiejętności operowania podstawowymi pojęciami
matematycznymi.
2. Rozwijanie umiejętności logicznego rozumowania i wnioskowania.
Zadania szkoły
1. Kształtowanie umiejętności operowania przez uczniów podstawowymi pojęciami
matematycznymi.
Kształcenie umiejętności przydatnych w życiu codziennym (odczytywanie informacji
z tabel, wykresów i diagramów).
3. Rozwijanie umiejętności precyzyjnego formułowania myśli przez uczniów.
4. Kształtowanie wyobraźni geometrycznej uczniów.
5. Rozwijanie umiejętności logicznego rozumowania i wnioskowania.
Treści
1. Liczby, równania i funkcje:
- usystematyzowanie wiadomości o liczbach wymiernych;
- obliczenia procentowe;
- przykłady funkcji liczbowych;
- odczytywanie własności funkcji z wykresu;
- funkcja liniowa;
- równania i nierówności liniowe z jedną niewiadomą;
- równania i nierówności liniowe z dwiema niewiadomymi; układy równań liniowych;
- proporcjonalność prosta i odwrotna.
2. Elementy statystyki:
- przykłady praktycznego zastosowania statystyki (odczytywanie tabel, diagramów
i wykresów, przedstawianie danych empirycznych w postaci diagramów i wykresów).
3. Geometria:
- usystematyzowanie wiadomości o figurach płaskich;
- kąty i wielokąty; okręgi i koła; obwody i pola wielokątów i kół;
- odległość na płaszczyźnie;
- skala i plan;
- twierdzenie Pitagorasa;
- przykłady izometrii płaszczyzny (przesunięcie, symetria osiowa, symetria
środkowa);
- wektory i ich zastosowania;
- prostopadłość i równoległość w przestrzeni;
- kąt nachylenia prostej do płaszczyzny;
- kąt dwuścienny;
- usystematyzowanie wiadomości o wielościanach i bryłach obrotowych;
- pola powierzchni i objętości wielościanów i brył obrotowych.
Osiągnięcia
1. Operowanie podstawowymi pojęciami matematycznymi.
2. Zdobycie umiejętności przydatnych w życiu codziennym (odczytywanie informacji
z tabel, wykresów i diagramów).
3. Precyzyjne formułowanie myśli.
HISTORIA
Celem nauczania historii w szkole jest:
- zapoznanie uczniów z wiedzą historyczną ułatwiającą samoidentyfikację
kulturową, narodową i religijną;
- rozwijanie postaw patriotycznych, poczucia przynależności do społeczności
lokalnej i regionalnej, grupy etnicznej, narodu, społeczności europejskiej i
międzynarodowej;
- przygotowanie do posługiwania się terminologią i wiedzą historyczną w zakresie
niezbędnym do uczestnictwa w życiu publicznym;
- zapoznanie z zasadami wykorzystywania różnorodnych źródeł historycznych jako
źródła informacji;
- przygotowanie do dokonywania syntez na podstawie różnorodnych rodzajów
informacji, rozwijania umiejętności formułowania pytań i problemów historycznych
oraz poszukiwania ich rozwiązań, ich wartościowania i hierarchizacji;
- wspieranie rozwoju intelektualnego uczniów i rozwijanie umiejętności:
rozróżnienia informacji od komentarza, analizy krytycznej, wypowiedzi w mowie i
piśmie, samodzielnej pracy intelektualnej i samokształcenia;
- rozwijanie technik zbierania, interpretacji i przechowywania informacji;
- racjonalne planowanie i wykonywanie pracy indywidualnej i grupowej.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA NIE KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie umiejętności praktycznych umożliwiających korzystanie z
różnorodnych źródeł wiedzy historycznej.
2. Przygotowanie uczniów do samodzielnej integracji wiedzy o przeszłości
czerpanej z różnych źródeł informacji.
3. Przygotowanie uczniów do wykorzystywania wiedzy i umiejętności historycznych
na forum publicznym, w życiu prywatnym i zawodowym.
Zadania szkoły
1. Pogłębianie wiedzy o otaczającym świecie, zachodzących w nim procesach i
zjawiskach historycznych, w skali globalnej, narodowej, regionalnej i lokalnej.
2. Doskonalenie umiejętności uczniów w zakresie odnajdywania i analizowania
związków przyczynowo-skutkowych.
3. Rozwijanie umiejętności tworzenia własnych interpretacji przeszłości, ich
prezentacji oraz obrony własnej opinii w ramach polemiki i dyskusji na forum
publicznym.
Treści
Programy nauczania historii na etapie nauczania zaawansowanego powinny zakładać
wykorzystywanie podstawowej wiedzy i umiejętności historycznych wyniesionych
przez uczniów z poprzednich etapów kształcenia. Ich celem ma być poszerzanie
zakresu wiedzy o poszczególnych epokach i mechanizmach procesu historycznego
poprzez problemowe ujęcie najważniejszych aspektów przeszłości. Program może
zawierać chronologiczny lub problemowy układ treści. W programach powinny zostać
uwzględnione następujące wątki tematyczne (bez konieczności wyczerpywania treści
merytorycznych w każdej z epok).
1. Czynniki i drogi postępu w czasach najdawniejszych.
2. Cywilizacje wschodnie.
3. Grecja i Rzym starożytny - dorobek kultury i jego trwałość.
4. Kręgi cywilizacji średniowiecznej; uniwersalizm chrześcijański.
5. Polska i jej dorobek dziejowy w wiekach średnich.
6. Odrodzenie włoskie i jego wpływ na Europę.
7. Wielkie odkrycia geograficzne i konfrontacja Europy z odmiennymi kulturami i
systemami wartości.
8. Chrześcijaństwo w XVI-XVII w.
9. Przewrót umysłowy XVII wieku w Europie.
10. Epoka Oświecenia i jej znaczenie w dziejach świata i Polski.
11. Polska na tle europejskim w XVI-XVIII wieku.
12. Przemiany społeczne, kulturowe i cywilizacyjne XIX wieku w Europie i w
świecie.
13. Społeczeństwo polskie bez własnego państwa; kształtowanie się narodu
nowoczesnego.
14. I wojna światowa; rewolucje rosyjskie.
15. Świat między wojnami - demokratyzacja i kultura masowa; totalitaryzm.
16. Polacy w odrodzonym państwie.
17. II wojna światowa - geneza; charakter wojny; holocaust.
18. Społeczeństwo polskie w okresie wojny.
19. Świat po II wojnie światowej - kierunki ewolucji, przemiany polityczne,
cywilizacyjne, kulturowe.
20. Polska i Polacy w powojennym świecie.
Osiągnięcia
1. Rozumienie zmienności i rozwoju różnych sfer życia człowieka w przeszłości.
2. Umiejętność scalania informacji pochodzących z różnorodnych źródeł w jeden
spójny obraz przeszłości (umiejętność tworzenia syntezy).
3. Umiejętność wykorzystywania posiadanej wiedzy i posługiwania się nabytymi
umiejętnościami w życiu społecznym i zawodowym.
4. Umiejętność powiązania wydarzeń, zjawisk i procesów o zasięgu powszechnym z
dziejami Polski.
5. Umiejętność usytuowania historii lokalnej i regionalnej na tle dziejów
Polski.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Cele edukacyjne
W szkole kończącej się maturą realizowane są cele edukacyjne szkoły
ponadpodstawowej nie kończącej się maturą, a ponadto:
- zapoznanie uczniów z metodologią naukowego poznawania i opisywania
przeszłości;
- rozwijanie umiejętności samodzielnego poszerzenia zakresu wiedzy historycznej
w warunkach indywidualnej i zespołowej pracy uczniów.
Zadania szkoły
1. Tworzenie warunków do rozwoju umiejętności samodzielnego poszerzenia wiedzy
historycznej w warunkach indywidualnej i zespołowej pracy uczniów.
2. Doskonalenie sposobów samodzielnej interpretacji i weryfikacji różnych typów
materiałów źródłowych przez uczniów.
3. Rozwijanie umiejętności zastosowania posiadanej wiedzy do samodzielnego
tworzenia obrazu przeszłości.
4. Przygotowywania rozwiniętych wypowiedzi ustnych i pisemnych spełniających
kryteria warsztatu naukowego historii.
Treści
Programy nauczania historii w szkole ponadpodstawowej kończącej się maturą
opierają się na tej samej podstawie programowej co program powszechny. Powinny
jednocześnie:
- zakładać szerszy zakres omawianych treści programowych;
- wskazywać drogi zapoznawania uczniów z podstawowymi zasadami naukowego badania
przeszłości;
- zawierać wymogi szerszego wykorzystywania materiałów źródłowych w pracy
dydaktycznej;
- dawać możliwości indywidualizacji nauczania uczniów w zależności od
zainteresowań i potrzeb ucznia (egzamin maturalny, egzaminy wstępne na studia
itd.).
Osiągnięcia
Nauczanie historii w szkołach kończących się maturą zakłada, że uczniowie po jej
ukończeniu będą prezentowali osiągnięcia absolwentów szkół ponadpodstawowych nie
kończących się maturą, a ponadto umiejętności:
- samodzielnego zbierania, interpretowania, przetwarzania i przechowywania
różnego typu informacji przydatnych do rekonstrukcji, opisu i oceny przeszłości;
- przedstawienia wybranego problemu historycznego z uwzględnieniem zasad
naukowego badania przeszłości;
- krytycznej analizy różnych interpretacji historii.
WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE
Cele edukacyjne
1. Ukazanie uczniom wzorca państwa prawnego, funkcjonującego na podstawie
mechanizmów demokratycznych, odniesionego do dobra wspólnego.
2. Uświadomienie uczniom funkcji i znaczenia podatków w demokratycznym państwie
prawnym.
3. Uzyskanie przez uczniów wiedzy o uprawnieniach i obowiązkach ludzi dorosłych,
które wynikają natury człowieczeństwa oraz faktu bycia obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Przybliżenie zagadnień związanych z rynkiem pracy.
Zadania szkoły
1. Stawianie wymagań w zakresie właściwej postawy uczniów wobec godła i hymnu
państwowego oraz w czasie uroczystości szkolnych i państwowych.
2. Pomoc w rozpoznaniu własnych praw i obowiązków w szkole.
3. Wspieranie samorządności uczniowskiej.
4. Umożliwienie uczniom bezpośredniego kontaktu z odpowiednimi podstawowymi
aktami prawnymi regulującymi prawa i obowiązki obywateli.
5. Przygotowanie do wejścia na rynek pracy.
Treści
1. Obywatel a władza publiczna w systemach totalitarnych, autorytarnych i
demokratycznych; niezbywalny charakter praw człowieka, ich katalog i systemy
ochrony.
2. Funkcjonowanie demokracji w RP:
- konstytucyjne uprawnienia i obowiązki obywatela;
- konstytucyjne organy władzy centralnej;
- samorządy terytorialne.
3. Kultura polityczna i formy życia publicznego:
- świadomość narodowa - prawa mniejszości narodowych;
- świadomość obywatelska;
- cnoty obywatelskie m.in.: zaangażowanie, poszanowanie innych, patriotyzm,
odpowiedzialność;
- stowarzyszenia, partie polityczne, związki zawodowe.
4. Budżet państwa i podatki.
5. Praca oraz rynek pracy i jego mechanizmy.
Osiągnięcia
1. Znajomość elementarnych zasad funkcjonowania Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Znajomość swoich podstawowych praw i obowiązków obywatelskich.
3. Umiejętność wypełnienia deklaracji podatkowej (PIT) dotyczącej podatku od
dochodów osobistych.
GEOGRAFIA
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
KLASY I-III
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie się w uczniach:
- świadomości wartości, jaką jest własny region i kraj oraz dziedzictwo
przyrodnicze i kulturowe;
- poszanowania innych narodów, ich kultur, systemów wartości i sposobów życia.
2. Całościowe widzenie regionów i miejsc oraz problemów, z jakimi boryka się
świat.
3. Umiejętność analizowania i interpretowania działalności gospodarczej,
społecznej i politycznej w kategoriach geograficznych.
4. Przygotowanie do świadomego podejmowania decyzji uwzględniających zarówno
zachowanie ciągłości funkcji przyrody i równowagi w środowisku, jak też potrzeby
człowieka (rozwój zrównoważony).
5. Odczuwanie potrzeby współpracy dotyczącej zwalczania zagrożeń środowiska
geograficznego oraz zagrożeń społecznych.
6. Przygotowanie się do roli odpowiedzialnych współgospodarzy regionu i Polski;
gotowość uczestniczenia w rozwiązaniu problemów swojej społeczności.
Zadania szkoły
Stwarzanie uczniom sprzyjających warunków do:
- kształtowania systemu wartości odpowiadającego naturze i godności ludzkiej;
- korzystania z możliwie różnorodnych źródeł wiedzy geograficznej, w tym z
własnych obserwacji terenowych, ze szczególnym uwzględnieniem swojej gminy
(powiatu);
- uczenia się czynnego, kształtującego dociekliwość, refleksyjność, zdrowy
krytycyzm, chęć działania;
- stosowania wiedzy geograficznej w życiu.
Treści
1. Ziemia jako część Wszechświata i jako system otwarty.
2. Ziemia jako środowisko życia, jej historia i obraz współczesny.
3. Gospodarowanie zasobami naturalnymi Ziemi i ich ochrona; energia i jej rola
we współczesnej gospodarce.
4. Dysproporcje gospodarcze, społeczne oraz zróżnicowanie polityczne i kulturowe
współczesnego świata, na przykładach wybranych państw i regionów.
5. Współczesne przemiany gospodarcze, społeczne i polityczne na kontynentach i w
wybranych państwach, ze szczególnym uwzględnieniem Europy.
6. Źródła, przebieg i próby rozwiązywania konfliktów politycznych i społecznych,
na wybranych przykładach.
7. Potencjał naturalny, ludnościowy, gospodarczy i kulturowy Polski.
8. Struktura współczesnej gospodarki narodowej Polski; tendencje rozwojowe;
strategia ekorozwoju Polski.
9. Przykłady ochrony środowiska w Polsce i na świecie.
10. Polska na tle Europy i świata.
11. Problemy integracyjne na świecie, w Europie i w Polsce.
Uwaga: na treści dotyczące Polski należy zarezerwować nie mniej niż 1/3 czasu
przeznaczonego na geografię.
Osiągnięcia
1. Lokalizowanie miejsc na powierzchni Ziemi i orientowanie się w ich wzajemnym
położeniu za pomocą map.
2. Gromadzenie, wartościowanie, porządkowanie, interpretowanie, analizowanie i
prezentowanie wiedzy geograficznej pochodzącej z różnych źródeł.
3. Wykorzystywanie wiedzy geograficznej w celu interpretowania i analizowania
aktualnych zjawisk, zdarzeń i procesów, zachodzących w przestrzeni
geograficznej.
4. Przewidywanie zmian w przyrodzie i w działaniach ludzi na podstawie
uzyskanych informacji.
5. Rozwiązywanie zadań o treści geograficznej i charakterze problemowym.
ZAJĘCIA FAKULTATYWNE
KLASA IV (KLASY III-IV)
Cele edukacyjne
1. Świadomość:
- konieczności gospodarowania zgodnie z ideą rozwoju zrównoważonego;
- odpowiedzialności i gotowości uczestniczenia w rozwiązywaniu problemów swojej
społeczności, Polski, Europy i świata;
- konieczności normowania stosunków międzyludzkich w skali lokalnej, regionalnej
i ponadregionalnej.
2. Zdobywanie umiejętności samodzielnego uczenia się, istotnego z punktu
widzenia samokształcenia jak i studiowania w szkole wyższej.
Zadania szkoły
Stwarzanie uczniom sprzyjających warunków do:
- prowadzenia samodzielnych obserwacji i poszukiwań poza terenem szkoły w
zakresie indywidualnie formułowanych tematów geograficznych;
- korzystania ze źródeł wiedzy geograficznej (w tym: z bibliotek pozaszkolnych i
dokumentacji urzędów publicznych);
- samodzielnego opracowywania wybranych tematów;
- zapewnienia uczniom konsultacji z nauczycielami innych przedmiotów, ze względu
na silne związki geografii z innymi naukami.
Treści
Wybór treści powinien być zgodny z zainteresowaniami i potrzebami uczniów
biorących udział w zajęciach. Zaleca się uwzględnianie tematów z pięciu wielkich
grup tematycznych:
1. Przyrodnicze środowisko życia i działalności ludzi na Ziemi.
2. Region, w którym żyje uczeń.
3. Polska, jej potencjał naturalny, gospodarczy, ludnościowy i kulturowy,
historia gospodarcza, problemy współczesne.
4. Europa, jej potencjał naturalny, gospodarczy, ludnościowy i kulturowy,
historia gospodarcza, problemy współczesne.
5. Problemy globalne świata.
Osiągnięcia
1. Posługiwanie się wiedzą geograficzną w życiu codziennym w sytuacjach
wykraczających poza system uczenia się szkolnego.
2. Umiejętność oceniania swojej wiedzy geograficznej i umiejętności z punktu
widzenia własnych celów życiowych.
BIOLOGIA
Cele edukacyjne
Celem nauczania biologii powinno być osiągnięcie przez ucznia:
- rozumienia zależności istniejących w środowisku przyrodniczym;
- świadomości zmienności świata ożywionego;
- rozumienia jedności podstawowych procesów życiowych organizmów przy ich
różnorodności;
- rozumienia zależności człowieka od środowiska i wpływu człowieka na
środowisko;
- świadomości zagrożeń cywilizacyjnych;
- rozumienia podstaw działania własnego organizmu;
- rozumienia podstawowych zasad dziedziczenia;
- podstawy odpowiedzialności za zdrowie swoje oraz innych ludzi;
- motywacji do przestrzegania ogólnych zasad higieny.
Zadania szkoły
1. Umożliwienie uczniom projektowania i prowadzenia obserwacji i doświadczeń
biologicznych.
2. Umożliwienie poznania podstawowych procesów życiowych organizmów.
3. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za działania podejmowane w najbliższym
środowisku.
4. Prowadzenie uczniów do zrozumienia podstaw funkcjonowania własnego organizmu.
Treści
1. Budowa i funkcjonowanie organizmu człowieka:
- układ krążenia, naczynia krwionośne, budowa i funkcjonowanie serca, skład
krwi, rola krwi, grupy krwi;
- układ nerwowy, mózg, budowa mózgu i jego funkcjonowanie, sieci nerwowe,
zmysły, neuroprzekaźniki, odruchy warunkowe i bezwarunkowe, plastyczność
działania mózgu (rozwój, uczenie się, pamięć);
- układ odpornościowy, antygeny, przeciwciała, szczepienia, przeszczepy;
- układ pokarmowy, trawienie, wchłanianie;
- układ rozrodczy, produkcja gamet, zapłodnienie, ciąża, poród;
- układ gruczołów dokrewnych i ich funkcje, hormony;
- układ mięśniowy, typy i zasady funkcjonowania mięśni.
2. Odżywianie człowieka:
- główne składniki pokarmowe i ich źródła (białka, cukry, tłuszcze);
- dieta pełno- i niepełnowartościowa;
- aminokwasy egzogenne;
- zawartość energetyczna pokarmu, potrzeby energetyczne organizmu, otyłość;
- witaminy, mikroelementy i ich źródła.
3. Zdrowie jako stan równowagi biologicznej:
- odporność, zaburzenia odporności, np. w zakażeniu HIV;
- czynniki prozdrowotne, np. aktywność fizyczna, prawidłowe odżywianie, higiena;
- czynniki chorobowe, wirusy, bakterie, trucizny;
- choroby wirusowe, np. odra, wirusowe zapalenie wątroby;
- choroby bakteryjne, np. gruźlica, salmonelloza; działanie antybiotyków;
- choroby nowotworowe, onkogeneza;
- choroby układu krwionośnego, miażdżyca, nadciśnienie, zawał.
4. Higiena, zdrowe środowisko przyrodnicze i społeczne:
- sposoby zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób, elementy epidemiologii;
- szczepienia ochronne;
- niekorzystne dla zdrowia czynniki środowiskowe i cywilizacyjne;
- czynniki psychiczne: rozwój psychiczny, stres, emocje i ich zaburzenia,
osobowość, zachowania zbiorowe.
5. Elementy cytologii i genetyki:
- ultrastruktura komórki, organelle, błony biologiczne, cytoszkielet;
- budowa DNA, kod genetyczny, synteza białek;
- mutacje, czynniki mutagenne;
- choroby dziedziczne;
- zasady inżynierii genetycznej, zastosowania biotechnologii (np. rośliny
transgeniczne).
6. Elementy ewolucjonizmu:
- pojęcie gatunku;
- mutacje i ich konsekwencje, dobór naturalny;
- zasady klasyfikacji naturalnej, drzewa filogenetyczne roślin i zwierząt;
- ewolucja naczelnych.
Osiągnięcia
1. Formułowanie hipotez. Analizowanie i interpretowanie wyników obserwacji i
doświadczeń, wraz z oceną ich wiarygodności.
2. Gromadzenie, integrowanie, opracowywanie i interpretowanie wiedzy z różnych
dziedzin niezbędnej do wyjaśnienia procesów życiowych.
3. Interpretowanie zależności między budową i funkcją układów i narządów w
organizmie człowieka. Postrzeganie funkcjonowania organizmu ludzkiego jako
integralnej całości.
4. Interpretowanie zależności między środowiskiem życia organizmu a jego budową
i funkcjonowaniem.
5. Analizowanie struktury i funkcjonowania wybranych ekosystemów.
6. Ocenianie zmian zachodzących w środowisku przyrodniczym w wyniku
oddziaływania człowieka i ich wpływu na jakość życia i umiejętności odnajdywania
środków zaradczych.
7. Analizowanie przyczyn zakłóceń stanu zdrowia człowieka, przewidywanie skutków
własnych decyzji w tym zakresie. Prowadzenie zdrowego trybu życia.
FIZYKA Z ASTRONOMIĄ
Elementem wyróżniającym fizykę od wielu innych nauk jest decydująca rola
doświadczenia jako źródła inspiracji koncepcji teoretycznych i jednocześnie
kryterium ich weryfikacji. W związku z tym w podstawie programowej pominięte
zostały, w zasadzie, te zagadnienia, o których w warunkach szkolnych można mówić
tylko deklaratywnie, bez odwołania się do doświadczenia uczniowskiego lub
przynajmniej pokazu. Atrakcyjne zagadnienia współczesnej fizyki czy astrofizyki
muszą być z konieczności nauczane w szkołach w sposób popularnonaukowy i dobór
ich w programie pozostawiono inwencji twórców programów.
Cele edukacyjne
Za najważniejszy cel nauczania fizyki w ramach kształcenia ogólnego uznano
wyrobienie u uczniów przekonania o istnieniu praw rządzących przebiegiem zjawisk
w przyrodzie, w życiu codziennym i technice.
Zadania szkoły
1. Wyrobienie u uczniów przekonania o istnieniu praw rządzących przebiegiem
zjawisk w przyrodzie, w życiu codziennym i technice.
2. Kształtowanie umiejętności obserwacji zjawisk fizycznych i ich opisu.
3. Kształcenie u uczniów postawy aktywnego współtwórcy informacji w oparciu o
własne obserwacje, eksperymenty i przemyślenia.
4. Kształcenie umiejętności krytycznego korzystania ze źródeł gotowych
informacji.
5. Kształcenie umiejętności ilościowego opisu zjawisk fizycznych.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Treści
1. Względność ruchu; składanie i rozkładanie ruchów.
2. Przyspieszenie w ruchu prostoliniowym; ruch prostoliniowy jednostajnie
zmienny; wykresy prędkości i położenia jako funkcji czasu.
3. Zasady dynamiki; zasada zachowania pędu.
4. Ruch jednostajny po okręgu; przyspieszenie dośrodkowe i siła dośrodkowa.
5. Prawo ciążenia Newtona; pole grawitacyjne, przyspieszenie ziemskie; energia
potencjalna; spadek swobodny.
6. Ruch w centralnym polu grawitacyjnym po orbitach kołowych; struktura
Wszechświata.
7. Prawo Coulomba; pole elektrostatyczne; energia potencjalna; jądrowy model
atomu.
8. Promieniowanie jądrowe; budowa jądra atomowego; bilans energii przy
rozszczepieniu jądra; energetyka jądrowa.
9. Obwody prądu stałego; prawa Ohna i Kirchhoffa.
10. Indukcja magnetyczna; pole magnetyczne prądu elektrycznego; siła Lorentza i
siła elektrodynamiczna; ruch cząstki naładowanej w jednorodnym polu
magnetycznym.
11. Indukcja elektromagnetyczna; siła elektromotoryczna indukcji; prądnica; prąd
przemienny; transformator.
12. Ciśnienie hydrostatyczne i atmosferyczne; prawa gazów doskonałych;
mikroskopowy model gazu; temperatura bezwzględna.
13. Zmiany energii i praca w przemianach gazowych; zasada działania silników
cieplnych.
14. Ruch drgający, przemiany energii; amplituda, okres, częstotliwość; tłumienie
drgań; rezonans.
15. Fale mechaniczne; dźwięk; fale periodyczne, długość fali; prędkość fali;
interferencja i dyfrakcja fal.
16. Światło jako fala; przegląd widma fal elektromagnetycznych.
Osiągnięcia
1. Umiejętność wyodrębniania, obserwacji, opisywania zjawisk fizycznych i
astronomicznych.
2. Umiejętność posługiwania się ze zrozumieniem wybranymi pojęciami fizycznymi.
3. Umiejętność wykorzystania modeli do wyjaśniania zjawisk i procesów
fizycznych.
4. Umiejętność planowania i wykonywania doświadczeń fizycznych i prostych
obserwacji astronomicznych, zapisywania i analizowania ich wyników.
5. Umiejętność sporządzania i interpretacji wykresów.
6. Umiejętność korzystania z praw i zasad fizyki do wyjaśniania wybranych
zjawisk zachodzących w przyrodzie.
7. Umiejętność wykorzystania wiedzy fizycznej do wyjaśniania zasad działania i
bezpiecznego użytkowania wybranych urządzeń technicznych.
8. Umiejętność wskazania przykładów degradacji środowiska wynikającej z
technicznej działalności człowieka oraz możliwych sposobów zapobiegania tej
degradacji.
SZKOŁA PONADPODSTAWOWA NIE KOŃCZĄCA SIĘ MATURĄ
Utrwalanie i pogłębianie niektórych zagadnień z zakresu ośmioletniej szkoły
podstawowej, wybranych w zależności od potrzeb kierunku kształcenia zawodowego.
CHEMIA
W kursie chemii należy zwracać uwagę na bogactwo związków i przemian chemicznych
w otoczeniu człowieka oraz związane z tym szanse i zagrożenia. Szczególnie
należy zwracać uwagę na znaczenie i zagrożenie pierwiastkami promieniotwórczymi
oraz ich związkami, a także na trujące substancje chemiczne w najbliższym
otoczeniu człowieka.
Cele edukacyjne
1. Pogłębienie wiedzy o procesach chemicznych zachodzących w otaczającym
świecie.
2. Zrozumienie znaczenia chemii w rozwoju cywilizacji.
3. Rozbudzenie zainteresowania naukami chemicznymi poprzez ukazanie ich
osiągnięć i problemów.
Zadania szkoły
1. Rozwijanie myślenia prowadzącego do umiejętnego posługiwania się zdobytą
wiedzą chemiczną.
2. Zapoznanie uczniów z praktyką laboratoryjną poprzez prowadzenie pokazów i
wykonywanie doświadczeń.
3. Przygotowanie uczniów do prawidłowego korzystania z różnorodnych źródeł
informacji.
Treści
1. Współczesny, uproszczony model budowy atomu; izotopy.
2. Współczesny układ okresowy; zależność pomiędzy budową atomów a właściwościami
pierwiastków i ich położeniem w układzie okresowym.
3. Wiązania chemiczne: atomowe i jonowe.
4. Reakcje chemiczne - ich opis i zapis; typy reakcji chemicznych (synteza,
analiza, wymiana); mol; ilościowa interpretacja przemiany chemicznej; szybkość
przemiany chemicznej; reakcje endo- i egzoenergetyczne; stopień utlenienia,
najprostsze reakcje utleniania i redukcji.
5. Roztwory, rozpuszczalność, stężenie roztworu.
6. Tlenki, zasady, kwasy, sole - nazewnictwo, właściwości i zastosowanie.
7. Dysocjacja elektrolityczna; wskaźniki kwasowo-zasadowe, skala pH; reakcje w
roztworach wodnych - reakcje zobojętniania i reakcje strąceniowe; odczyn wodnych
roztworów soli.
8. Węglowodory nasycone i nienasycone - nazewnictwo, izomeria, właściwości,
reakcje charakterystyczne, zastosowania; benzen jako przedstawiciel węglowodorów
aromatycznych.
9. Proste jednofunkcyjne pochodne węglowodorów: alkohole, aldehydy i ketony,
kwasy karboksylowe i ich pochodne - nazewnictwo, otrzymywanie, właściwości,
zastosowanie.
10. Najważniejsze dwufunkcyjne pochodne węglowodorów - występowanie, właściwości
i zastosowanie; glicyna jako przedstawiciel aminokwasów; peptydy i białka;
glukoza jako przykład cukrów prostych; sacharoza i skrobia jako przykłady cukrów
złożonych.
Osiągnięcia
1. Określanie budowy atomu na podstawie położenia pierwiastków w układzie
okresowym.
2. Znajomość właściwości najważniejszych pierwiastków i związków chemicznych.
3. Umiejętność zapisywania prostych reakcji chemicznych oraz opisywania efektów
im towarzyszących.
4. Posługiwanie się podstawowym nazewnictwem związków chemicznych.
5. Wykonywanie prostych obliczeń stechiometrycznych z zastosowaniem pojęcia
mola.
6. Znajomość podstawowych związków organicznych, ich zastosowania oraz
biologicznego znaczenia.
TECHNIKA
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie umiejętności zaplanowania i zrealizowania działań poprzez
wykonywanie różnych prac technicznych.
2. Osiągnięcie przez uczniów podstawowego poziomu kultury technicznej dającej
ogólne przygotowanie do korzystania ze współczesnych urządzeń powszechnego
użytku.
Zadania szkoły
1. Organizowanie różnorodnej działalności technicznej uczniów.
2. Pomoc uczniom w rozpoznaniu własnych uzdolnień i zainteresowań w celu
świadomego wyboru dalszego kierunku kształcenia.
3. Uwrażliwienie uczniów na zagrożenia związane z niewłaściwym korzystaniem z
urządzeń technicznych.
4. Zorganizowanie warunków do samodzielnej działalności technicznej uczniów.
Treści
1. Budowa i zasada działania prostych urządzeń technicznych powszechnego użytku
(w zakresie odpowiadającym programom nauczania fizyki i innych przedmiotów).
2. Narzędzia i urządzenia techniczne w domu i pracowni szkolnej; zasady obsługi,
regulacji i konserwacji.
3. Zasady bezpiecznego korzystania z energii elektrycznej; instalacje domowe;
zabezpieczenia; typowe usterki; zagrożenia.
4. Popularne techniczne środki łączności; sposób używania.
5. Informacja techniczna; normy (przykłady); symbole stosowane na schematach,
rysunkach poglądowych i dokumentacji technicznej; czytanie danych technicznych i
rysunku technicznego; symbole i informacje umieszczane na urządzeniach
powszechnego użytku (oznaczenia, tabliczki znamionowe, metki); oznaczenia
ostrzegawcze: przeciwpożarowe, bhp.
6. Planowanie pracy indywidualnej i zespołowej, podział pracy, koordynacja
działań, proste kalkulacje ekonomiczne.
7. Ochrona środowiska naturalnego przed szkodliwymi skutkami działalności
technicznej - przykłady problemów i działań dotyczących środowiska lokalnego.
Osiągnięcia
1. Bezpieczne dla ucznia i prawidłowe pod względem technicznym posługiwanie się
urządzeniami powszechnego użytku. Właściwe stosowanie wymiennych elementów
znormalizowanych (np. bezpieczników elektrycznych).
2. Wykonywanie prostych prac wytwórczych i usługowych; bezpieczne i sprawne
posługiwanie się narzędziami, przyrządami i urządzeniami; dobieranie ich do
zadań; utrzymywanie w stanie sprawności.
3. Umiejętność oceny stanu technicznego niektórych urządzeń powszechnego użytku
i instalacji domowych. Przeprowadzanie elementarnych regulacji, konserwacji i
napraw dozwolonych dla użytkownika.
4. Posługiwanie się informacjami zawartymi w rysunkach technicznych, schematach
elektrycznych oraz w instrukcjach obsługi i eksploatacji.
5. Sporządzanie opisów własnych prac technicznych z użyciem schematów i rysunków
poglądowych.
ELEMENTY INFORMATYKI
Cele edukacyjne
Przygotowanie do korzystania w życiu osobistym i zawodowym z powszechnie
stosowanych urządzeń informatycznych.
Zadania szkoły
1. Przygotowanie uczniów do posługiwania się techniką komputerową w prostych
zastosowaniach praktycznych.
2. Pomoc uczniom w rozpoznaniu własnych uzdolnień i zainteresowań w celu
świadomego wyboru dalszego kierunku kształcenia.
3. Uwrażliwienie uczniów na zagrożenia dla ich zdrowia i rozwoju związane z
niewłaściwym korzystaniem z urządzeń i programów komputerowych.
4. Kształtowanie umiejętności analizowania zadań szkolnych i prostych problemów
praktycznych oraz tworzenia algorytmów ich rozwiązywania.
Treści
1. Posługiwanie się sprzętem komputerowym i korzystanie z usług systemu
operacyjnego:
- podstawowe elementy komputera i ich funkcje;
- zasady bezpiecznej pracy z komputerem;
- informacja w komputerze: programy i dane; nośniki informacji;
- komunikacja użytkownika z komputerem;
- podstawowe usługi systemu operacyjnego;
- ogólne wiadomości o sieciach komputerowych;
- formy prezentowania i przetwarzania informacji przez człowieka i komputer;
- multimedialne źródła informacji;
- podstawowe zasady pracy w sieciach komputerowych; typowe usługi z zakresu
komunikacji między użytkownikami oraz dostępu do informacji i jej przesyłania;
- zabezpieczenie informacji (kopie bezpieczeństwa, ochrona antywirusowa).
2. Stosowanie programów użytkowych do wykonywania zadań szkolnych:
- kształtowanie układu dokumentu tekstowego z użyciem podstawowych form
redakcyjnych; włączanie tabel i grafiki; przykłady stosowania zaawansowanych
narzędzi, w tym korekcji pisowni, dzielenia wyrazów i korespondencji seryjnej;
- wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do rozwiązywania zadań z programu
nauczania szkoły i z życia codziennego;
- baza danych: przykłady wyszukiwania informacji z użyciem operatorów
logicznych; przykłady różnych form organizacji danych; zastosowania baz danych.
3. Algorytmy rozwiązywania zadań:
- przykłady ścisłego formułowania zadań (zakres wartości danych, forma wyników);
- rozwiązywanie umiarkowanie złożonych zadań szkolnych.
4. Symulacja procesów:
- przykłady odwzorowywania w komputerze przebiegów poznanych procesów
fizycznych, m.in. ruchu ciał; eksperymentowanie z doborem parametrów.
5. Społeczne, etyczne i ekonomiczne aspekty rozwoju informatyki:
- pożytki i konsekwencje wynikające dla osób i społeczeństw z zastosowań
informatyki;
- zagrożenia wychowawcze: szkodliwe gry, deprawujące treści, uzależnienie;
zagadnienia etyczne i prawne związane z ochroną własności intelektualnej i
ochroną danych.
Osiągnięcia
1. Przygotowanie umiarkowanie złożonego dokumentu tekstowego.
2. Rozwiązywanie typowych zadań szkolnych; dobór programów komputerowych do
zadań.
3. Korzystanie z różnych, także multimedialnych, źródeł informacji dostępnych za
pomocą komputera.
PLASTYKA
Cele edukacyjne
1. Pobudzanie całościowo pojętego rozwoju uczniów, a w szczególności:
- rozbudzanie twórczej postawy wobec siebie i świata;
- rozwijanie ogólnej wrażliwości dziecka;
- rozwijanie wrażliwości plastycznej;
- rozwijanie umiejętności refleksyjnego patrzenia;
- rozwijanie zainteresowań i zamiłowań plastycznych.
2. Wyposażenie uczniów w podstawowe umiejętności plastyczne.
3. Umożliwienie uczniom autoekspresji oraz rozumienia i akceptacji dla innych
wypowiedzi twórczych.
Zadania szkoły
1. Stwarzanie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, doświadczenia
tajemnicy, bezinteresownego działania, procesu twórczego - wysiłku i radości
towarzyszących twórczej aktywności.
2. Umożliwienie uczniom kontaktu z dziełami sztuki.
Treści
1. Środki wyrazu plastycznego.
2. Działania plastyczne w różnych materiałach, technikach i formach.
3. Różnorodne sposoby komunikowania (komunikacja pozawerbalna - język
przestrzeni, koloru, ciała itd.).
4. Sztuka ludowa i zdobnictwo charakterystyczne dla danego regionu.
5. Kontakt z dziełami sztuki plastycznej - pomniki, galerie, muzea.
6. Krajobraz kulturowy.
7. Kształtowanie otoczenia i form użytkowych (racjonalność, funkcjonalność,
estetyka).
Osiągnięcia
1. Posługiwanie się prostymi technikami plastycznymi.
2. Dbanie o estetykę własnego wyglądu oraz najbliższego otoczenia.
MUZYKA
Cele edukacyjne
1. Pobudzanie całościowo pojętego rozwoju uczniów, a w szczególności:
- rozbudzanie twórczej postawy wobec siebie i świata;
- rozwijanie ogólnej wrażliwości dziecka;
- rozwijanie muzykalności i wrażliwości muzycznej;
- rozwijanie umiejętności refleksyjnego słuchania muzyki.
2. Kształtowanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych.
3. Wyposażenie uczniów w podstawowe umiejętności muzyczne i elementarne
wiadomości o muzyce.
4. Umożliwienie uczniom aktywnego uczestnictwa w kulturze muzycznej.
5. Rozbudzanie intelektualnej postawy wobec muzyki.
6. Rozszerzenie wiadomości o muzyce i rozwijanie umiejętności muzycznych.
Zadania szkoły
1. Stwarzanie sytuacji dających możliwość:
- przeżycia radości z wykonywania i poznawania muzyki;
- doświadczenia radości i wysiłku towarzyszących twórczej aktywności;
- współdziałania w grupie;
- sprzeciwu wobec zastanych schematów;
- przeżycia różnorodnych doświadczeń muzycznych;
- prezentacji umiejętności i osiągnięć.
2. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami muzycznymi.
3. Ukazanie różnorodności i bogactwa muzyki minionych epok i muzyki
współczesnej.
4. Ukazanie różnych funkcji muzyki.
5. Uczenie wartościowania muzyki.
6. Uwzględnianie indywidualnych możliwości uczniów.
7. Otwarcie na muzyczne zainteresowania uczniów.
8. Stwarzanie sytuacji dających możliwość:
- przeżycia radości z rozumienia muzyki;
- samodzielnego zdobywania wiedzy o muzyce i poznawania literatury muzycznej.
9. Umożliwienie kontaktu z aktualnymi wydarzeniami muzycznymi.
Treści
1. Słuchanie muzyki.
2. Źródła wiedzy i informacji o muzyce.
3. Wiedza niezbędna do rozumienia muzyki.
4. Historyczny rozwój muzyki europejskiej.
5. Muzyka ludowa, muzyka artystyczna i muzyka popularna.
6. Muzyka w obrzędach, magii, religii.
7. Muzyka w filmie, w teatrze, w mediach.
8. Komunikacja pozawerbalna - muzyka jako język.
9. Śpiew, muzykowanie na instrumentach, działania muzyczno-ruchowe, tworzenie
struktur dźwiękowych.*
Osiągnięcia
1. Słuchanie muzyki i rozpoznawanie wybranych utworów.
2. Formułowanie własnych sądów i prowadzenie rozmów o muzyce.
3. Podstawowe wiadomości z zakresu historii muzyki.
4. Aktywność muzyczna indywidualna lub w grupie - śpiew, ruch przy muzyce, gra
na instrumentach, tworzenie struktur dźwiękowych.*
__________
* Nieobowiązkowo przy jednej godzinie lekcyjnej w tygodniu.
PRZYSPOSOBIENIE OBRONNE
Cele edukacyjne
1. Nauczanie przysposobienia obronnego powinno służyć przygotowaniu uczniów do
indywidualnego ratownictwa przedmedycznego w nagłych stanach zagrożenia życia i
wypadkach, samopomocy, udzielania poszkodowanym niezbędnej i możliwej w danych
warunkach pomocy, ukształtowaniu postaw ochrony życia i zdrowia własnego oraz
innych osób, gotowości udzielania pomocy współobywatelom.
2. Treści nauczania przedmiotu "Przysposobienie obronne" muszą być wolne od
wszelkich form propagandy wojennej.
Zadania szkoły
1. Przygotowanie młodzieży do racjonalnych zachowań w obliczu zagrożeń
cywilizacyjnych i militarnych, uczestniczenia w przedsięwzięciach obronnych
realizowanych przez organy administracji państwowej, samorządu terytorialnego i
organizacje społeczne.
2. Prowadzenie zajęć w małych grupach umożliwiających praktyczne ćwiczenie
pożądanych umiejętności. W nauczaniu przedmiotu należy uwzględnić specyfikę
miejsca, rejonu zamieszkania.
Treści
1. Zagrożenia ludności czasu pokoju i okresu wojny:
- zagrożenia w czasie pokoju i zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia;
- zagrożenia czasu wojny i zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia;
- regionalne zagrożenia ekologiczne.
2. Podstawowe zadania Obrony Cywilnej w systemie obronnym Rzeczypospolitej
Polskiej:
- obowiązki obywateli w zakresie obronności kraju;
- ogólne wiadomości o ochronie ludności;
- cel, zadania i organizacja Obrony Cywilnej.
2. Wybrane zagadnienia międzynarodowego prawa humanitarnego:
- ochrona rannych i chorych;
- ochrona ludności cywilnej podczas wojny;
- ochrona ofiar konfliktów zbrojnych nie mających charakteru międzynarodowego;
- ochrona dóbr kultury;
- międzynarodowa pomoc humanitarna.
4. Ochrona ludności w ramach powszechnej samoobrony:
- indywidualne i zbiorowe środki ochrony przed skażeniami;
- przeznaczenie oraz wykorzystanie przyrządów rozpoznania skażeń
promieniotwórczych i chemicznych;
- ochrona żywności, wody, pasz i zwierząt gospodarskich przed skażeniami i
zakażeniami;
- prowadzenie zabiegów sanitarnych i specjalnych;
- udzielanie pomocy poszkodowanym;
- sposoby alarmowania ludności;
- zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów;
- posługiwanie się środkami do zwalczania pożarów;
- ratowanie ludzi i dóbr z rejonu pożaru;
- ochrona ludności przed katastrofalnymi zatopieniami i powodziami.
5. Ratownictwo i pomoc medyczna:
- rozpoznanie stanów zagrożenia życia i zdrowia;
- postępowanie w stanach zagrożenia życia i zdrowia;
- resuscytacja krążeniowo-oddechowa;
- udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym;
- posługiwanie się apteczką pierwszej pomocy i środkami podręcznymi;
- sposoby ewakuacji poszkodowanych;
- ratownictwo w wypadkach komunikacyjnych: bezpieczeństwo ofiar i udzielających
pomocy, organizowanie pomocy, doraźne zabezpieczenie pojazdów przed zapaleniem,
ewakuowanie ofiar wypadków z pojazdów;
- alarmowanie o zagrożeniu i wzywanie pomocy zawodowej;
- opieka nad poszkodowanymi.
6. Terenoznawstwo:
- orientacja w terenie;
- czytanie map i planów;
- określanie miejsca zdarzenia.
Osiągnięcia
W wyniku realizacji treści programowych uczeń powinien posiąść podstawowe
wiadomości ogólne na temat:
- zagrożeń dla zdrowia i życia ludzkiego, jakie niosą ze sobą wypadki,
katastrofy, awarie oraz środki masowego rażenia;
- psychologicznych i społecznych problemów w sytuacji zagrożeń, klęsk,
katastrof, groźnych awarii i wojny;
- zasad prowadzenia akcji ratunkowej w przypadkach nagłych stanów zagrożenia
życia i wypadków;
- zagrożeń okresu pokoju i wojny;
- form spełniania powinności obywatelskiej na rzecz obronności państwa;
- zasad i sposobów powszechnej samoobrony ludności;
- międzynarodowych uregulowań prawnych dotyczących ochrony ludności i dóbr
kultury w czasie pokoju i wojny;
oraz umiejętności:
- rozpoznawania bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia ludzkiego;
- ratownictwa w nagłych stanach zagrożenia życia i wypadkach;
- samopomocy i udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej poszkodowanym;
- posługiwania się improwizowanymi i etatowymi środkami, sprzętem ratowniczym
oraz środkami zastępczymi;
- posługiwania się podręcznymi środkami przeciwpożarowymi;
- organizowania pomocy;
- alarmowania o zagrożeniu i wzywania pomocy zawodowej;
- zachowania się podczas ewakuacji z terenu zagrożonego;
- posługiwania się wybranymi przyrządami rozpoznania skażeń;
- posługiwania się środkami ochrony przed skażeniami.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie u uczniów postawy dbałości o własny rozwój fizyczny, sprawność
i odporność organizmu oraz higienę ciała.
2. Rozbudzanie u uczniów potrzeby aktywności fizycznej - zabawy i wypoczynku,
jako elementu zdrowego stylu życia, a równocześnie praktycznego wyrazu świadomej
troski o własny rozwój i zdrowie; kształtowanie pozytywnych nawyków w tej
dziedzinie.
3. Kształcenie charakteru i wzmacnianie psychiki uczniów poprzez ćwiczenia
fizyczne oraz indywidualny i zespołowy udział uczniów w sportowej rywalizacji w
formach odpowiednich do ich płci, wieku, a także umiejętności i możliwości
fizycznych.
4. Ogólne usprawnienie ruchowe uczniów, wzmacnianie ich odporności i tężyzny
fizycznej.
5. Zapobieganie powstawaniu oraz korygowanie wad postawy.
Zadania szkoły
1. Umożliwienie wszystkim uczniom przeżycia radości, jaką dają dobrze dobrane i
przeprowadzone zajęcia ruchowe.
2. Tworzenie okoliczności umożliwiających uczniom przeżycie satysfakcji z
przezwyciężania własnej słabości oraz osiągania coraz większej sprawności
fizycznej.
3. Ukazywanie uczniom etycznego wymiaru wspólnych zabaw i gier ruchowych, w
szczególności czuwanie nad przestrzeganiem przez uczniów zasady "fair play" w
rywalizacji sportowej.
4. Tworzenie warunków sprzyjających spontanicznemu organizowaniu przez uczniów
gier i zabaw ruchowych.
Treści
1. Odpowiednie do zainteresowań uczniów gry, zabawy i zajęcia ruchowe na świeżym
powietrzu i w pomieszczeniach.
2. Dostosowanie do płci, wieku, umiejętności i możliwości fizycznych, a także do
warunków w jakich odbywają się zajęcia - ćwiczenia fizyczne, w tym ćwiczenia
kształtujące prawidłową postawę ciała.
3. Uprawianie na szkolnym poziomie różnych, odpowiednio do lokalnych warunków i
możliwości, dyscyplin sportowych, w tym gier zespołowych.
Osiągnięcia
1. Nabycie umiejętności przegrywania i wygrywania.
2. Uzyskanie dobrej kondycji fizycznej.
3. Nabycie umiejętności ruchowych oraz wiadomości umożliwiających korzystanie z
różnych form wypoczynku w ruchu.
4. Wykształcenie elementarnych nawyków higienicznych, w szczególności związanych
z uprawianiem ćwiczeń fizycznych.
ETYKA (ZAJĘCIA FAKULTATYWNE)
Cele edukacyjne
1. Kształtowanie refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności
moralnych oraz wobec różnych sytuacji życiowych.
2. Przygotowanie do rozpoznawania podstawowych wartości i dokonywania właściwej
ich hierarchizacji.
3. Ukazywanie odpowiedzialności każdego człowieka za siebie i innych oraz za
dokonywane wybory moralne.
Zadania szkoły
1. Uświadamianie ważnych problemów moralnych i sposobów ich rozwiązywania.
2. Ukazywanie znaczenia zasad moralnych dla rozwoju osobistego człowieka,
kształtowania się relacji pomiędzy ludźmi oraz życia społecznego, gospodarczego
i politycznego.
3. Kształtowanie więzi z własną rodziną, tradycją, kulturą oraz krajem,
umożliwiających rzeczywiste otwieranie się na różnorodność kultur w otaczającym
świecie.
4. Umożliwienie rozwijanie umiejętności prezentacji własnego stanowiska, dialogu
z innymi i demokratycznego współdecydowania.
Treści
1. Człowiek jako osoba; natura i godność człowieka.
2. Rola i znaczenie sumienia w ocenie moralnej i dla wewnętrznego rozwoju
człowieka.
3. Samowychowanie jako droga rozwoju.
4. Główne problemy współczesnej etyki.
5. Człowiek wobec wartości; człowiek wobec cierpienia i śmierci.
6. Moralność a religia, wiedza i polityka.
7. Wskazania moralne w religii chrześcijańskiej.
8. Wskazania moralne w innych religiach świata.
9. Moralne aspekty stosunku człowieka do świata przyrody.
10. Praca i jej wartość dla człowieka, znaczenie etyki zawodowej.
Osiągnięcia
1. Umiejętność dokonywania wyboru wartości i tworzenia ich hierarchii.
2. Umiejętność rozstrzygania wątpliwości i problemów moralnych zgodnie z
przyjętą hierarchią wartości i zasadą dobra wspólnego.
3. Umiejętność respektowania zasad harmonijnego współistnienia i współdziałania
ze środowiskiem społecznym i przyrodniczym.
FILOZOFIA (ZAJĘCIA FAKULTATYWNE)
Cele edukacyjne
1. Wdrażanie do logicznego i krytycznego myślenia.
2. Kształcenie umiejętności uczestnictwa w dialogu, w tym prezentacji własnego
stanowiska i jego obrony.
3. Uświadomienie specyfiki zagadnień filozoficznych; ich genezy, rozwoju i roli
w kulturze.
4. Rozwijanie w uczniach samowiedzy poprzez uświadamianie zagadnień
egzystencjonalnie i moralnie doniosłych.
Zadania szkoły
Uwrażliwianie na głębię znaczeniową słowa, poprawność formułowania zdań i
jasność wypowiedzi.
Treści
1. Różne sposoby pojmowania filozofii (główne koncepcje filozofii, np.:
klasyczna, pozytywistyczna, lingwistyczna).
2. Elementy logiki ogólnej i retoryki (myśl a język; umiejętność stawiania
pytań, definiowania, klasyfikacji i argumentacji; dyskusja).
3. Elementy teorii poznania (źródła, granice poznania; prawdziwość poznania i
jej kryteria).
4. Filozofia a inne dziedziny kultury (filozofia a nauka; filozofia a religia;
filozofia a sztuka; filozofia a światopogląd; filozofia a ideologia).
5. Elementy antropologii filozoficznej (główne koncepcje człowieka; naturalne i
kulturowe środowisko człowieka; człowiek w relacji z drugim człowiekiem i ze
wspólnotami; człowiek wobec wartości; główne kierunki i szkoły etyczne; obyczaj,
moralność, prawo).
Osiągnięcia
Umiejętność uczestniczenia w dyskusji, w tym:
- umiejętność prezentowania własnego stanowiska,
- umiejętność stawiania pytań i odpowiadania na pytania,
- umiejętność argumentowania.
WYCHOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE*
Seksualność nie jest wartością autonomiczną i wyizolowaną; wiąże się z całą
strukturą osobowości, z systemem wartości człowieka, strukturą potrzeb, obrazem
własnego "ja", z normami moralnymi i religijnymi, relacjami interpersonalnymi,
rolami małżeńskimi, rodzicielskimi i społecznymi. Szkoła jest zobowiązana
respektować ten fakt i podawać wiedzę o ludzkiej płciowości w tak rozumianym
kontekście całej rzeczywistości człowieka.
Cele edukacyjne
1. Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z trudnościami
okresu dojrzewania i dorastania.
2. Przybliżenie zagadnień związanych z przyjaźnią, miłością, seksualnością i
prokreacją człowieka.
3. Uzyskanie przez uczniów lepszego rozumienia siebie i najbliższego otoczenia.
4. Kształtowanie postaw prorodzinnych, prozdrowotnych i prospołecznych.
Zadania szkoły
1. Wspieranie wychowawczej roli rodziny. Integrowanie działań szkoły i rodziców.
2. Pomoc w kształtowaniu pozytywnego stosunku do płciowości. Odniesienie
płciowości do wartości nadrzędnych, takich jak: poszanowanie życia, miłość,
małżeństwo, rodzina oraz przyjaźń, akceptacja i szacunek w relacjach
międzyosobowych.
3. Pomoc w kształtowaniu dojrzałości psychoseksualnej, która wiąże się z
podejmowaniem dojrzałych decyzji, właściwym przygotowaniem do przyszłych ról
małżeńskich i rodzinnych.
4. Uświadomienie roli rodziny w życiu człowieka, promowanie trwałych związków
małżeńskich, opartych na miłości, wierności, uczciwości i współpracy.
5. Przekazywanie rzetelnej wiedzy na temat zmian biologicznych, psychicznych i
społecznych na różnych etapach rozwoju człowieka, dostosowanej do różnych
potrzeb i poziomu rozwoju ucznia.
Treści programowe
1. Rozwój człowieka w kolejnych fazach życia ze szczególnym uwzględnieniem
rozwoju psychoseksualnego.
2. Dojrzewanie: rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej,
psychicznej i społecznej. Trudności, problemy okresu dojrzewania i sposoby
radzenia sobie z nimi.
3. Wartości związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość,
małżeństwo, rodzina, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu
własnej płciowości i budowaniu trwałych więzi.
4. Istota seksualności człowieka. Aspekty seksualności: biologiczny,
emocjonalny, duchowy. Integracja seksualna. Budowanie więzi (miłości) i
prokreacja jako cele płciowości.
5. Różnice w przeżywaniu miłości między chłopcem i dziewczyną. Komplementarność
płci - wzajemne dopełnianie się płci w dziedzinie fizycznej, psychicznej,
duchowej i społecznej. Rozumienie, akceptacja i szacunek dla osób płci
odmiennej. Potrzeba pełnej akceptacji własnej seksualności.
6. Zakłócenia i trudności w osiąganiu tożsamości płciowej. Lęki homoseksualne a
rzeczywiste skłonności homoseksualne; przyczyny. Możliwości pomocy w pokonywaniu
trudności związanych z tożsamością płciową.
7. Inicjacja seksualna i jej uwarunkowania. Następstwa przedwczesnej inicjacji
seksualnej. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne za inicjacją w
małżeństwie. Współżycie seksualne źródłem trwałych zobowiązań moralnych i
psychicznych.
8. Niebezpieczeństwa związane z niedojrzałym działaniem seksualnym:
nieprawidłowy rozwój psychoseksualny, zranienia emocjonalne, uzależnienia
seksualne, przedwczesne rodzicielstwo.
9. Choroby przenoszone drogą płciową i AIDS. Profilaktyka.
10. Istota miłości. Etapy rozwoju miłości: zakochanie, miłość młodzieńcza,
miłość dojrzała. Kryteria dojrzałej miłości. Rodzaje miłości. Miłość jako proces
dynamiczny.
11. Zaburzenia w rozwoju miłości: niedojrzałość, egoizm, brak zrozumienia istoty
miłości, brak odpowiedzialności, zazdrość, nieumiejętność okazywania uczuć.
12. Biologia prokreacji; psychofizjologia procesów rozrodczych. Cykl owulacyjny
i nauka obserwacji cyklu jako wprowadzenie do naturalnego planowania rodziny.
13. Metody naturalnego planowania rodziny i ich skuteczność. Aspekt ekologiczny,
psychologiczny i etyczny stosowania naturalnego planowania rodziny. Prezentacja
wybranej metody: metody owulacyjnej Billingsa, termicznej, objawowo-termicznej.
14. Metody i środki antykoncepcyjne i wczesnoporonne: różnice w działaniu;
skuteczność, skutki uboczne; aspekt zdrowotny, psychologiczny i moralny ich
stosowania.
15. Świadomość własnej płodności i akceptacja płodności drugiej osoby oraz
wspólna odpowiedzialność za płodność jako jeden z warunków prawidłowej więzi
małżeńskiej.
16. Ojcostwo i macierzyństwo jako dopełnienie więzi małżeńskiej. Adopcja.
17. Nie planowane poczęcie dziecka; sposoby szukania pomocy w sytuacjach
trudnych.
18. Aborcja - zagrożenie dla zdrowia fizycznego i psychicznego; wymiar medyczny,
psychiczny i moralny.
19. Wiedza na temat przebiegu i higieny ciąży, rozwoju prenatalnego dziecka,
porodu i naturalnego karmienia.
20. Rola więzi matki z dzieckiem w pierwszym okresie życia dziecka. Dialog od
poczęcia. Rola ojca w czasie oczekiwania na dziecko, w okresie porodu i w opiece
nad noworodkiem.
21. Wartość małżeństwa. Wybór współmałżonka: kryteria, trudności. Życie
małżeńskie i rodzinne a doświadczanie ludzkiego szczęścia.
22. Uwarunkowania rozwoju więzi małżeńskiej; dialog i komunikacja w małżeństwie,
wierność i zaufanie.
23. Konflikty w rodzinie. Przyczyny. Zasady konstruktywnego rozwiązywania
konfliktów (mediacja, negocjacje).
24. Zagrożenia społeczne i cywilizacyjne, jakim podlega współczesna rodzina:
m.in. agresja, przemoc, alkoholizm, rozwód, separacja.
25. Zaburzenia w sferze seksualnej. Przemoc i przestępstwa seksualne; możliwości
zapobiegania, sposoby obrony. Informacja o środkach pomocy psychologicznej i
medycznej.
26. Wychowanie dzieci w rodzinie; miłość macierzyńska i ojcowska; znaczenie
prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka.
27. Prawodawstwo dotyczące rodziny.
Osiągnięcia
1. Umiejętność dojrzałego funkcjonowania w życiu rodzinnym.
2. Uczeń staje się świadomym kreatorem własnej osobowości.
3. Znajomość podstawowych praw rządzących ludzką płodnością.
4. Umiejętność podejmowania odpowiedzialnych decyzji dotyczących małżeństwa i
rodziny.
________
* Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do
życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r.
Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040 oraz z 1999 r.
Nr 5, poz. 32).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz
opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 637)
Na podstawie art. 115 ust. 2 i art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 19 października
1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 oraz z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 121, poz. 770) oraz art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 30 października
1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 4, poz. 14) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie
postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków
i wzorów użytkowych (Dz. U. Nr 36, poz. 160, z 1995 r. Nr 58, poz. 301 i z 1997
r. Nr 64, poz. 409) załącznikowi do rozporządzenia nadaje się brzmienie ustalone
w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do:
1) opłat jednorazowych pobieranych od zgłoszeń, wniosków, odwołań, zażaleń i
innych czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że opłata
została uiszczona wcześniej,
2) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, chyba że opłata została uiszczona wcześniej albo jej
wysokość została określona w decyzji o udzieleniu prawa wyłącznego korzystania z
wynalazku lub wzoru użytkowego, wydanej przed dniem wejścia w życie tego
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1999 r. (poz. 637)
TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ WYNALAZKÓW I WZORÓW UŻYTKOWYCH ORAZ
PRZEJŚCIOWĄ OCHRONĄ PRODUKTÓW
Lp.WyszczególnienieWysokość opłat
123
IOpłaty jednorazowe
1Za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego420,00 zł
- za każdą stronę ponad 20 stron opisu, zastrzeżeń i rysunków25,00 zł
2Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa
- za każde pierwszeństwo40,00 zł
3Opłata za przekazanie (od zgłoszenia PCT*)280,00 zł
4Opłata za opóźnienie opłaty za wyznaczenie, przekazanie, poszukiwanie lub
opłaty podstawowej (od zgłoszenia PCT*)280,00 zł
5Opłata krajowa (od zgłoszenia PCT*):
- gdy badania wstępnego nie przeprowadzono420,00 zł
- gdy badanie wstępne przeprowadzono210,00 zł
- za każdą dodatkową stronę powyżej 20 stron25,00 zł
6Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu
spornym175,00 zł
7Od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego40,00 zł
8Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego20,00 zł
9Za publikację opisu patentowego70,00 zł
10Za publikację jedenastej i każdej następnej strony opisu patentowego
- od strony maszynopisu lub arkusza rysunku4,00 zł
11Za publikację opisu ochronnego15,00 zł
12Za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu
określonego wpisu w rejestrze7,00 zł
13Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do uzyskania patentu40,00 zł
14Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do udzielenia prawa ochronnego na
wzór użytkowy30,00 zł
15Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze30,00 zł
IIOpłaty okresowe
1Za pierwszy okres ochrony wynalazku obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok
ochrony345,00 zł
2Za drugi okres ochrony wynalazku obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony550,00 zł
3Za trzeci okres ochrony wynalazku obejmujący 9, 10 i 11 rok ochrony830,00
zł
4Za czwarty okres ochrony wynalazku obejmujący 12 i 13 rok ochrony970,00
zł
5Za piąty okres ochrony wynalazku obejmujący 14 i 15 rok ochrony1 100,00
zł
6Za szósty okres ochrony wynalazku obejmujący 16 i 17 rok ochrony1 400,00
zł
7Za siódmy okres ochrony wynalazku obejmujący 18 i 19 rok ochrony1 750,00
zł
8Za ósmy okres ochrony wynalazku obejmujący 20 rok ochrony1 750,00 zł
9Za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego1 050,00
zł
10Za każdy dodatkowy wynalazek ujęty w zgłoszeniu20% opłaty za odpowiedni
okres ochrony
11Za pięcioletni okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5
rok ochrony230,00 zł
12Za drugi okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 6, 7 i 8 rok
ochrony420,00 zł
13Za trzeci okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 9 i 10 rok
ochrony550,00 zł
14Za ochronę wzoru użytkowego stanowiącego przedmiot prawa ochronnego
dodatkowego600,00 zł
15Za każde rozpoczęte pięć lat przejściowej ochrony produktu w Polsce2
100,00 zł
*) PCT Układ o współpracy patentowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną znaków
towarowych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 638)
Na podstawie art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach
towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10,
poz. 46, z 1994 r. Nr 74, poz. 331 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 września 1992 r. w sprawie opłat
związanych z ochroną znaków towarowych (Dz. U. Nr 76, poz. 377, z 1995 r. Nr 58,
poz. 302 i z 1997 r. Nr 64, poz. 410) załącznikowi do rozporządzenia nadaje się
brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia
§ 2. Opłaty jednorazowe od podań, wniosków, odwołań, zażaleń i za inne czynności
dokonane po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także opłaty
okresowe, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, uiszcza się w wysokości określonej w rozporządzeniu, chyba że
opłata została uiszczona wcześniej lub jej wysokość została określona w wezwaniu
doręczonym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1999 r. (poz. 638)
TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ ZNAKÓW TOWAROWYCH
Lp.WyszczególnienieWysokość opłat
123
IOpłaty jednorazowe
1Od podania o zarejestrowanie znaku towarowego420,00 zł
a w przypadku wspólnego znaku towarowego840,00 zł
2Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa30,00 zł
3Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu
spornym175,00 zł
4Od wniosku o wygaśnięcie prawa z rejestracji z powodu nieużywania
znaku70,00 zł
5Od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego40,00 zł
6Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego20,00 zł
7Za odpis lub wyciąg z rejestru znaków towarowych albo zaświadczenie o
istnieniu określonego wpisu w rejestrze znaków towarowych7,00 zł
8Za drugie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia40,00 zł
9Za trzecie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia90,00 zł
10Za wydanie dowodu pierwszeństwa14,00 zł
11Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze30,00 zł
12Od wniosku o rejestrację międzynarodową280,00 zł
13Od wniosku o przedłużenie ochrony140,00 zł
IIOpłaty okresowe (za dziesięcioletni okres ochrony)
1Do trzech klas towarowych według obowiązującej klasyfikacji towarów, za
każdą klasę140,00 zł
- za każdą następną klasę towarowąpo 420,00 zł
2W przypadku wspólnego znaku towarowego do trzech klas towarowych, za
każdą klasę280,00 zł
- za każdą następną klasę towarowąpo 840,00 zł
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów
zdobniczych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 639)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o
wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
1993 r. Nr 4, poz. 14) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie opłat
związanych z ochroną wzorów zdobniczych (Dz. U. Nr 36, poz. 161, z 1995 r. Nr
58, poz. 303 i z 1997 r. Nr 64, poz. 411) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Opłaty jednorazowe, o których mowa w § 2 ust. 1, pobiera się w wysokości:
1) za zgłoszenie wzoru zdobniczego 210,00 zł,
2) od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa 20,00 zł,
3) od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym
175,00 zł,
4) od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 40,00 zł,
5) od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 20,00 zł,
6) za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu określonego
wpisu w rejestrze 7,00 zł,
7) za sporządzenie dowodu pierwszeństwa 20,00 zł,
8) za publikację opisu wzoru zdobniczego 14,00 zł,
9) od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 30,00 zł.";
2) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Opłaty okresowe, o których mowa w § 4 i § 5 ust. 1, pobiera się w
wysokości:
1) za pięcioletni okres ochrony wzoru obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony
180,00 zł,
2) za drugi okres ochrony wzoru obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 350,00 zł,
3) za trzeci okres ochrony wzoru obejmujący 9 i 10 rok ochrony 500,00 zł,
4) za każdą kolejną odmianę wzoru 10% opłaty za odpowiedni okres ochrony."
§ 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do:
1) opłat jednorazowych określonych w § 1 pkt 1 niniejszego rozporządzenia,
pobieranych od czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że
opłata została uiszczona wcześniej,
2) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, chyba że opłaty te uiszczono lub do uiszczenia ich
wezwano wcześniej, według dotychczasowych przepisów.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 lipca 1999 r.
w sprawie utworzenia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Kaliszu.
(Dz. U. Nr 60, poz. 640)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach
zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Tworzy się z dniem 15 lipca 1999 r. państwową wyższą szkołę zawodową pod
nazwą "Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu", zwaną dalej "Uczelnią".
2. Siedzibą Uczelni jest miasto Kalisz.
§ 2. Uczelnia prowadzi następujące specjalności zawodowe:
1) zarządzanie biznesem,
2) technologia maszyn,
3) elektroenergetyka.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu samodzielnych publicznych zakładów
opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do
przejęcia uprawnień organu, który je utworzył.
(Dz. U. Nr 60, poz. 641)
Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz.
872 i Nr 162, poz. 1162) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1998 r. w
sprawie wykazu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz
jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu,
który je utworzył (Dz. U. Nr 145, poz. 941 i Nr 166, poz. 1204), załącznik do
rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1999 r.
(poz. 641)
WYKAZ SAMODZIELNYCH PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ ORAZ JEDNOSTEK
SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO WŁAŚCIWYCH DO PRZEJĘCIA UPRAWNIEŃ ORGANU, KTÓRY JE
UTWORZYŁ
I. WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Szpital Rejonowyul. Pocztowa 16Powiat zgorzelecki
59-920 Bogatynia
2Dolnośląski Szpital Specjalistyczny im. T. Marciniaka - Centrum Medycyny
Ratunkowejul. R. Traugutta 116Samorząd województwa
50-420 Wrocław
3Szpital Rehabilitacyjnyul. Willowa 4Powiat trzebnicki
55-055 Żmigród
4Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul.
Krakowska 28Samorząd województwa
50-425 Wrocław
5Dolnośląskie Centrum Diagnostyki Medycznej DOLMEDul. Legnicka 40Samorząd
województwa
53-674 Wrocław
6Zespół Opieki Zdrowotnejul. Lubańska 11-12Powiat zgorzelecki
59-900 Zgorzelec
7Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sanatoryjna 15Powiat
jeleniogórski
58-530 Kowary
8Wojewódzki Zespół Szpitalno-Sanatoryjny Chorób Płucul. Trzebnicka
5/7Samorząd województwa
55-035 Oborniki Śląskie
9Zespół Opieki Zdrowotnejul. H. Sienkiewicza 11Powiat wołowski
56-120 Brzeg Dolny
10Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płuc w Jeleniej Górze z
siedzibą w Kowarachul. Sanatoryjna 27Samorząd województwa
58-530 Kowary
11Centrum Pneumonologii Dziecięcejul. Myśliwska 13Samorząd województwa
58-540 Karpacz
12Jeleniogórski Ośrodek Medycyny Pracyul. Groszowa 1Samorząd województwa
58-500 Jelenia Góra
13Wojewódzki Szpital w Legnicyul. J. Iwaszkiewicza 5Samorząd województwa
59-220 Legnica
14Wojewódzka Przychodnia Stomatologicznaul. Dworcowa 7Samorząd województwa
59-220 Legnica
15Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Senatorska 1Samorząd
województwa
59-220 Legnica
16Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Lubinieul. Księcia Ludwika I
5Samorząd województwa
59-300 Lubin
17Szpital Zakaźnyul. Poselska 14Samorząd województwa
59-220 Legnica
18Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Szpitalna 8Samorząd województwa
59-500 Złotoryja
19Szpital Chirurgicznyul. Senatorska 1Samorząd województwa
59-220 Legnica
20Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Chorób Infekcyjnych im. J.
Gromkowskiegoul. Koszarowa 5Samorząd województwa
51-149 Wrocław
21Zespół Opieki Zdrowotnej w Jelczu-Laskowicachul. A. Bożka 13Gmina
Jelcz-Laskowice
55-220 Jelcz-Laskowice
22Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wolności 117Powiat
dzierżoniowski
58-226 Bielawa
23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Międzyleśna 3Powiat
kłodzki
57-500 Bystrzyca Kłodzka
24Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dusznikach Zdrojuul.
Sprzymierzonych 21Powiat kłodzki
57-340 Duszniki Zdrój
25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Cicha 1Powiat
dzierżoniowski
58-200 Dzierżoniów
26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 1Powiat
kłodzki
57-300 Kłodzko
27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Marsz. J. Piłsudskiego
2Powiat kłodzki
57-400 Nowa Ruda
28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Westerplatte 22Powiat
świdnicki
58-100 Świdnica
29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie
3Powiat świdnicki
58-160 Świebodzice
30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Ząbkowicach Śląskichul.
Armii Krajowej 46Powiat ząbkowicki
57-200 Ząbkowice Śląskie
31Zespół Opieki Zdrowotnej w Ziębicachul. Kolejowa 29Powiat ząbkowicki
57-200 Ziębice
32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital
Zespolony w Wałbrzychuul. Batorego 4Samorząd województwa
58-300 Wałbrzych
33Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. A. Sokołowskiego w
Wałbrzychuul. Dr. A. Sokołowskiego 4Samorząd województwa
58-309 Wałbrzych
34Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki Szpital
Ginekologiczno-Położniczyal. I. J. Paderewskiego 10Samorząd województwa
58-301 Wałbrzych
35Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki
Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w
Wałbrzychuul. S. Moniuszki 110Samorząd województwa
58-300 Wałbrzych
36Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Stroniu Śląskimul. Morawka
1Samorząd województwa
57-550 Stronie Śląskie
37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzki
Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Chorób Płucul. Słoneczna
1Samorząd województwa
58-351 Sokołowsko
38Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Wojewódzka Stacja
Pogotowia Ratunkowegoul. B. Chrobrego 39Samorząd województwa
58-300 Wałbrzych
39Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital Leczenia
Odwykowego w Czarnym Borzeul. Parkowa 8Samorząd województwa
58-379 Czarny Bór
40Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Sanatorium Chorób Płuc i
Gruźlicy w Rościszowieul. Piękna 11Samorząd województwa
58-252 Rościszów
41Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Państwowy Zespół
Prewentoriów w Bielawieul. J. Korczaka 3Samorząd województwa
58-260 Bielawa
42Samodzielny Publiczny Zespół Rehabilitacyjno-Sanatoryjny dla Dzieci
"Czermna Bukowina" w Kudowie Zdrojuul. T. Kościuszki 116Samorząd
województwa
57-350 Kudowa Zdrój
43Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Sanatorium
Rehabilitacyjne dla Dzieci "Poranek" w Zagórzu Śląskimul. Główna
13Samorząd województwa
58-321 Jugowice
44Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład
Opiekuńczo-Leczniczy w Złotym Stokuul. Spacerowa 5Powiat ząbkowicki
57-250 Złoty Stok
45Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład
Leczniczo-Opiekuńczy w Kamieńcu Ząbkowickimul. Szpitalna 1Powiat
ząbkowicki
57-230 Kamieniec Ząbkowicki
46Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zakład
Opiekuńczo-Leczniczy w Bardzie Śląskimul. Główna 36Powiat ząbkowicki
57-256 Bardo Śląskie
47Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Górzeul. L. Hirszfelda
8Powiat górowski
56-200 Góra
48Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we Wrocławiuul. Oławska 14Samorząd
województwa
50-123 Wrocław
49Wałbrzyski Ośrodek Medycyny Pracy w Wałbrzychuul. Dr. A. Sokołowskiego
4Samorząd województwa
58-309 Wałbrzych
50Zespół Opieki Zdrowotnejul. Zawidowska 4Powiat lubański
59-800 Lubań
51Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Chorób Narządu Ruchuul. J. Korczaka
1Samorząd województwa
58-401 Kamienna Góra
52Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. dr. M.
Marzyńskiegoul. Rolnicza 25Samorząd województwa
59-921 Sieniawka
53Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul. Tysiąclecia
30Samorząd województwa
59-700 Bolesławiec
54Szpital Wojewódzkiul. Ogińskiego 6Samorząd województwa
58-506 Jelenia Góra
55Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Wojska Polskiego 21Samorząd
województwa
58-500 Jelenia Góra
56Zespół Opieki Zdrowotnejul. Jeleniogórska 4Powiat bolesławiecki
59-700 Bolesławiec
57Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bohaterów Getta
8Powiat kamiennogórski
58-400 Kamienna Góra
58Zakład Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych we Wrocławiupl. Katedralny
8/9Miasto na prawach powiatu - Wrocław
50-329 Wrocław
59Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zawidowska 4Powiat
lubański
59-800 Lubań
60Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. G. Morcinka
7Powiat lwówecki
59-600 Lwówek Śląski
61Zakład Lecznictwa Otwartegoul. L. Wyczółkowskiego 15Gmina Bogatynia
59-920 Bogatynia
62Gminny Ośrodek Zdrowia we Wleniuul. Ogrodowa 8Gmina Wleń
59-610 Wleń
63Zespół Opieki Zdrowotnej w Lubinieul. W. Łokietka 3Powiat lubiński
59-300 Lubin
64Zespół Opieki Zdrowotnej w Głogowieul. T. Kościuszki 15Powiat głogowski
67-300 Głogów
65Zespół Opieki Zdrowotnej Trzebnicaul. T. Kościuszki 10Powiat trzebnicki
55-100 Trzebnica
66Szpital Rejonowy Wołówul. Inwalidów Wojennych 26Powiat wołowski
56-100 Wołów
67Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Ambulatoryjnego w Krzelowie56-150
KrzelówGmina Wińsko
68Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Chorób Dziecięcych im. J. Korczaka -
Wrocławal. J. Kasprowicza 64/66Samorząd województwa
51-137 Wrocław
69Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Sycowie56-500
SycówPowiat oleśnicki
ul. Świerczewskiego 2
70Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego Wrocławul. R. Traugutta
112Samorząd województwa
55-100 Wrocław
71Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych - Lubiążul. A.
Mickiewicza 1Samorząd województwa
56-110 Lubiąż
72Ośrodek Zdrowia Prusiceul. Żmigrodzka 32Gmina Prusice
55-110 Prusice
73Gminny Ośrodek Zdrowia Mietkówul. Kolejowa 27Gmina Mietków
55-081 Mietków
74Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Środzie Śląskiejul. Kolejowa
29Powiat średzki
55-300 Środa Śląska
75Publiczny Zespół Zakładów Lecznictwa Ambulatoryjnego w Miliczuul.
Trzebnicka 2Gmina Milicz
56-300 Milicz
76Zespół Opieki Zdrowotnej w Świętej Katarzynie55-010 Święta
KatarzynaGmina Święta Katarzyna
77Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Główna 104Gmina Marciszów
58-410 Marciszów
78Gminny Zespół Opieki Zdrowotnej w Przewornie57-130 PrzewornoGmina
Przeworno
ul. Pocztowa 6
79Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Oleśnicyul. J.
Kilińskiego 2Gmina Oleśnica
56-400 Oleśnica
80Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Bierutowieul. S.
Moniuszki 13Gmina Bierutów
56-420 Bierutów
81Ośrodek Zdrowia w Borowej66-412 Borowa 71Gmina Długołęka
82Ośrodek Zdrowia w Kiełczowie56-405 KiełczówGmina Długołęka
ul. Wilczycka 14
83Ośrodek Zdrowia w Brzeziej Łące56-405 Brzezia Łąka 11Gmina Długołęka
84Gminny Ośrodek Zdrowia w Długołęceul. Wrocławska 24Gmina Długołęka
56-411 Długołęka
85Gminny Ośrodek Zdrowia w Cieszkowieul. Gen. Sikorskiego 53Gmina Cieszków
56-320 Cieszków
86Gminny Ośrodek Zdrowia w Jordanowie Śląskimul. Pocztowa 4Gmina Jordanów
Śląski
55-065 Jordanów Śląski
87Zespół Lecznictwa Ambulatoryjnego w Kątach Wrocławskichul. S. Staszica
9Gmina Kąty Wrocławskie
55-080 Kąty Wrocławskie
88Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Kobierzycachul. W.
Witosa 11Gmina Kobierzyce
55-040 Kobierzyce
89Zakład Usług Medycznych w Kostomłotachul. Szpitalna 13Gmina Kostomłoty
55-311 Kostomłoty
90Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Krośnicachul. Parkowa 37Gmina
Krośnice
56-320 Krośnice
91Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Łagiewnikachul. Słowiańska 10Gmina
Łagiewniki
55-061 Łagiewniki
92Ośrodek Zdrowia Siedlec55-108 SiedlecGmina Długołęka
93Ośrodek Zdrowia Skokowaul. Prusicka 4Gmina Prusice
55-130 Skokowa
94Zakład Opieki Zdrowotnej w Malczycach55-320 MalczyceGmina Malczyce
95Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej - Miliczul. Ks. Waresiaka
7Powiat milicki
56-300 Milicz
96Szpital im. Józefa Dietla - Oleśnicaul. J. Kilińskiego 2Powiat oleśnicki
56-400 Oleśnica
97Zespół Opieki Zdrowotnej - Oławaul. K. K. Baczyńskiego 1Powiat oławski
55-200 Oława
98Szpital im. Wojciecha Oczki - Strzelinul. Wrocławska 46Powiat
strzeliński
57-100 Strzelin
99Przychodnia Rejonowo-Specjalistyczna - Wołówul. J. Piłsudskiego 54Powiat
wołowski
56-100 Wołów
100Wiejski Ośrodek Zdrowia - Lubiążul. M. L. Willmana 23Gmina Wołów
51-110 Lubiąż
101Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dobroszycachul. Wojska Polskiego
22Gmina Dobroszyce
56-410 Dobroszyce
102Specjalistyczny Zakład Profilaktyczno-Leczniczy Provita - Wrocławul.
Bierutowska 59Miasto na prawach powiatu - Wrocław
51-317 Wrocław
103Dolnośląskie Centrum Gruźlicy i Chorób Płuc - Wrocławul. Grabiszyńska
105Samorząd województwa
53-439 Wrocław
104Wojewódzki Szpital im. Babińskiego - Wrocławpl. 1 Maja 8Samorząd
województwa
50-043 Wrocław
105Dolnośląskie Centrum Onkologii - Wrocławpl. Hirszfelda 12Samorząd
województwa
53-413 Wrocław
106Centrum Rehabilitacyjno-Ortopedyczne Wojewódzki Szpital Specjalistyczny
dla Dzieci i Młodzieży - Trzebnicaul. Leśna 1Samorząd województwa
55-100 Trzebnica
107Specjalistyczny Szpital im. Falkiewicza we Wrocławiuul. Warszawska
2Samorząd województwa
52-114 Wrocław
108Specjalistyczny Szpital im. Rydygiera we Wrocławiuul. L. Rydygiera
22/26Samorząd województwa
50-248 Wrocław
109Ośrodek Replantacji Kończyn, Mikrochirurgii, Chirurgii Ręki i Chirurgii
Ogólnej - Trzebnicaul. Prusicka 19Powiat trzebnicki
55-100 Trzebnica
110Zespół Opieki Zdrowotnej w Jaworzeul. J. Piłsudskiego 10Powiat jaworski
59-400 Jawor
111Zespół Opieki Zdrowotnejul. Hoża 11Powiat złotoryjski
59-500 Złotoryja
112Zespół Opieki Zdrowotnej w Chojnowieul. Szpitalna 20Powiat legnicki
59-520 Chojnów
113Wojewódzki Szpital Neuropsychiatrii - Krośniceul. Kwiatowa 4Samorząd
województwa
56-320 Krośnice
114Specjalistyczny Zespół Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej -
WrocławWybrzeże J. C. Korzeniowskiego 18Samorząd województwa
50-226 Wrocław
115Specjalistyczny Rehabilitacyjno-Ortopedyczny Zespół Opieki Zdrowotnej -
Wrocławul. Poświęcka 8Samorząd województwa
51-128 Wrocław
116Zakład Sprzętu Ortopedycznegoul. Poświęcka 9Samorząd województwa
51-128 Wrocław
117Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościelna 11Gmina Wiązów
57-120 Wiązów
118Wojewódzki Zespół Specjalistycznej Opieki Zdrowotnej - Wrocławul.
Dobrzyńska 21/23Samorząd województwa
50-403 Wrocław
119Samorządowa Przychodnia Zdrowia w Jaworzynie Śląskiejul. Westerplatte
16Powiat kłodzki
58-140 Jaworzyna Śląska
120Publiczny Zespół Zakładów Lecznictwa Ambulatoryjnego w Żmigrodzieul.
Lipowa 4Gmina Żmigród
55-055 Żmigród
121Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Twardogórzeul. L.
Waryńskiego 4Gmina Twardogóra
56-416 Twardogóra
122Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w Zawoniul. Spacerowa
6Gmina Zawonia
55-106 Zawonia
123Leczniczo-Rehabilitacyjny Ośrodek Medycyny Rodzinnej w Sobótceul.
Strzelców 2Gmina Sobótka
55-050 Sobótka
124Zakład Opieki Zdrowotnej w Żórawinieul. Urzędnicza 11Gmina Żórawina
55-020 Żórawina
125Publiczny Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnego w Strzelinieul. A.
Mickiewicza 20Gmina Strzelin
57-100 Strzelin
126Ośrodek Zdrowia Wisznia Małaul. Wrocławska 2Gmina Wisznia Mała
55-114 Wisznia Mała
127Gminny Ośrodek Zdrowia Prusy57-100 PrusyGmina Kondratowice
128Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Łozinieul. Milicka 15Gmina
Długołęka
56-407 Łozina
129Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Borowieul. Wrocławska
12Gmina Borów
57-160 Borów
130Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. H. M. Kamieńskiego 73aSamorząd
województwa
51-124 Wrocław
131Oddział Dzienny Neuropsychiatrii Dziecięcej - Wrocławul. Białowieska
74aMiasto na prawach powiatu - Wrocław
54-235 Wrocław
132Przychodnia Rejonowaul. B. Chrobrego 79Gmina Wojcieszów
58-579 Wojcieszów
133Przychodnia Rejonowaul. Złotoryjska 18Gmina Świerzawa
58-536 Świerzawa
134Przychodnia Rejonowaul. Jedności Narodowej 11Gmina Szklarska Poręba
58-580 Szklarska Poręba
135Zakład Opieki Zdrowotnej w Piechowicachul. Żymierskiego 58Gmina
Piechowice
58-573 Piechowice
136Zespół Opieki Zdrowotnej w Lubawceul. T. Kościuszki 19Gmina Lubawka
58-420 Lubawka
137Zespół Opieki Zdrowotnej w Bolkowieul. Wysokogórska 3Gmina Bolków
58-575 Bolków
138Gminny Ośrodek Zdrowia w Mysłakowicachul. Jeleniogórska 18Gmina
Mysłakowice
58-533 Mysłakowice
139Zakład Opieki Zdrowotnej w KliczkowieKliczków 38Gmina Osiecznica
59-727 Osiecznica
140Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Wojska Polskiego 3Gmina Janowice Wielkie
58-520 Janowice Wielkie
141Gminny Ośrodek Zdrowiapl. Wolności 17Gmina Lubomierz
58-536 Lubomierz
142Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Długa 15Gmina Jeżów Sudecki
58-521 Jeżów Sudecki
143Gminny Ośrodek Zdrowia58-512 Stara KamienicaGmina Stara Kamienica
144Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Wolności 21Gmina Olszyna
59-830 Olszyna
145Gminny Ośrodek Zdrowia58-816 Platerówka 51Gmina Platerówka
146Zakład Lecznictwa Podstawowego w Węglińcuul. Gen. W. Sikorskiego
40Gmina Węgliniec
59-940 Węgliniec
147Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Lubańska 42aGmina Nowogrodziec
59-730 Nowogrodziec
148Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Cicha 4Powiat bolesławiecki
59-730 Nowogrodziec
149Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Zachodnia 10Gmina Polkowice
59-310 Polkowice
150Przychodnia Rejonowaul. Ratuszowa 11Gmina Chocianów
59-320 Chocianów
151Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Miękiniul. T. Kościuszki 31Gmina
Miękinia
55-025 Miękinia
152Zakład Opieki Zdrowotnej w Strzegomiuul. Armii Krajowej 23Gmina
Strzegom
58-150 Strzegom
153Obwód Lecznictwa Kolejowego we Wrocławiu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Joannitów 10/12Samorząd województwa
50-552 Wrocław
154Obwód Lecznictwa Kolejowego w Jeleniej Górze - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. W. Bogusławskiego 28Samorząd województwa
58-500 Jelenia Góra
155Obwód Lecznictwa Kolejowego w Legnicy - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. J. Libana 8Samorząd województwa
59-200 Legnica
156Obwód Lecznictwa Kolejowego w Wałbrzychu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Armii Krajowej 23Samorząd województwa
57-302 Wałbrzych Miasto
157Kolejowe Sanatorium Uzdrowiskowe w Dusznikach Zdroju - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. F. Chopina 10Samorząd województwa
57-340 Duszniki Zdrój
158Kolejowe Sanatorium Uzdrowiskowe w Szczawnie Zdroju - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ofiar Katynia 3/5Samorząd
województwa
58-310 Szczawno Zdrój
159Kolejowy Szpital Chorób Płuc i Nowotworów w Szklarskiej Porębie -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sanatoryjna 1Samorząd
województwa
58-585 Szklarska Poręba
160Kolejowe Prewentorium w Janowicach Wielkich - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej58-520 Janowice WielkieSamorząd województwa
161Okręgowy Szpital Kolejowy we Wrocławiu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejal. Wiśniowa 36aSamorząd województwa
53-137 Wrocław
162Szpital Chirurgii Plastycznejul. Kościelna 1Samorząd województwa
57-320 Polanica Zdrój
163Zakład Opieki Zdrowotnej w Złotym Stokuul. 3 Maja 26Gmina Złoty Stok
67-250 Złoty Stok
164Zakład Opieki Zdrowotnej Wrocław - Stare Miastopl. Dominikański 6Miasto
na prawach powiatu - Wrocław
50-159 Wrocław
165Zakład Opieki Zdrowotnej - Wrocław Śródmieścieul. H. Sienkiewicza
106Miasto na prawach powiatu - Wrocław
50-348 Wrocław
166Zakład Opieki Zdrowotnej - Wrocław Fabrycznaul. Podróżnicza 26/28Miasto
na prawach powiatu - Wrocław
53-208 Wrocław
167Zakład Opieki Zdrowotnej - Wrocław Krzykiul. B. Pretficza 22Miasto na
prawach powiatu - Wrocław
53-328 Wrocław
168Zakład Opieki Zdrowotnej - Wrocław Psie Poleal. T. Boya-Żeleńskiego
22/24Miasto na prawach powiatu - Wrocław
51-160 Wrocław
169Zakład Opieki Zdrowotnej - Przychodnia przy ul. Legnickiej we
Wrocławiuul. Legnicka 61Miasto na prawach powiatu - Wrocław
54-203 Wrocław
170Zakład Opieki Zdrowotnej "Zawidawie" we Wrocławiuul. B. Krzywoustego
290Miasto na prawach powiatu - Wrocław
51-312 Wrocław
171Zakład Opieki Zdrowotnej "Gądów" we Wrocławiuul. Na Ostatnim Groszu
56/58Miasto na prawach powiatu - Wrocław
54-513 Wrocław
172Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Rehabilitacji Medycznej i
Fizykoterapii CELMED we Wrocławiuul. Celtycka 15/17Miasto na prawach
powiatu - Wrocław
54-153 Wrocław
173Przychodnia Specjalistyczno-Rehabilitacyjna "PULSANTIS" we Wrocławiuul.
A. Ostrowskiego 3Miasto na prawach powiatu - Wrocław
53-238 Wrocław
174Zespół Opieki Zdrowotnej w Legnicyul. Chojnowska 112Powiat legnicki
59-220 Legnica
175Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Polkowicachul. Zachodnia
10Powiat polkowicki
59-230 Polkowice
176Przychodnia Rejonowa w Złotoryiul. Kwiska 1Gmina Złotoryja
59-500 Złotoryja
177Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Ośrodek Zdrowia w
Kunicachul. Legnicka 12Gmina Kunice
59-216 Kunice
178Ośrodek Zdrowia w MściwojowieMściwojów 5aGmina Mściwojów
59-407 Mściwojów
179Ośrodek Zdrowia w UdaninieUdanin 88Gmina Udanin
59-116 Udanin
180Zakład Opieki Zdrowotnej w Wądrożu WielkimWądroże Wielkie 167Gmina
Wądroże Wielkie
59-244 Wądroże Wielkie
181Miejski Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Lubinieul. W. Łokietka
3Gmina Lubin
59-300 Lubin
182Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Lubinieul. W. Łokietka
3Gmina Lubin
59-300 Lubin
183Miejsko-Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Ścinawieul. W.
Jagiełły 2Gmina Ścinawa
59-330 Ścinawa
184Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Rudnejul. 1 Maja 3Gmina
Rudna
59-305 Rudna
185Miejski Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Głogowieul. T. Kościuszki
15Gmina Głogów
67-200 Głogów
186Gminny Ośrodek Zdrowia w KotliKotla 8aGmina Kotla
67-240 Kotla
187Wiejski Ośrodek Zdrowia w Jerzmanowejul. Obiszowska 11Gmina Jerzmanowa
67-222 Jerzmanowa
188Wiejski Ośrodek Zdrowia w PęcławiuPęcław 30Gmina Pęcław
67-221 Pęcław
189Zakład Opieki Zdrowotnej Wiejski Ośrodek Zdrowia w Krzepowieul.
Rudnowska 109Gmina Głogów
67-200 Krzepów
190Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w ŻukowicachNielubia 51Gmina
Żukowice
67-224 Nielubia
191Przychodnia Rejonowa w Jaworzeul. J. Piłsudskiego 10Gmina Jawor
59-400 Jawor
192Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w PaszowicachPaszowice
260Gmina Paszowice
59-411 Paszowice
193Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w MęcinceMęcinka 45Gmina
Męcinka
59-424 Męcinka
194Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w ZłotoryiGierałtowiec
33Gmina Złotoryja
59-511 Gierałtowiec
195Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w PielgrzymcePielgrzymka
11Gmina Pielgrzymka
59-524 Pielgrzymka
196Gminny Zespół Zakładów Opieki Podstawowej w Warcie
BolesławieckiejRaciborowice 191Gmina Warta Bolesławiecka
59-253 Raciborowice
197Gminny Ośrodek Zdrowia w ZagrodnieZagrodno 56Gmina Zagrodno
59-516 Zagrodno
198Przychodnia Rejonowa w Chojnowieul. Legnicka 12Gmina Chojnów
59-225 Chojnów
199Gminny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Chojnowieul. Krzywa 7aGmina
Chojnów
59-227 Chojnów
200Ośrodek Zdrowia w Miłkowicachul. Wojska Polskiego 77Gmina Miłkowice
59-222 Miłkowice
201Przychodnia Rejonowa w Prochowicachul. J. Kochanowskiego 32Gmina
Prochowice
59-230 Prochowice
202Gminna Przychodnia Zdrowia w Legnickim Poluul. Kosmy Damiana Asama
5Gmina Legnickie Pole
59-241 Legnickie Pole
203Gminny Ośrodek Zdrowia w Gromadceul. Szkolna 18aGmina Gromadka
59-706 Gromadka
204Gminny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Krotoszycach59-223
Krotoszyce 13Gmina Krotoszyce
205Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Wałbrzychuul. B. Chrobrego 13Gmina
Wałbrzych
58-300 Wałbrzych
206Zespół Opieki Zdrowotnej w Lądku Zdrojuul. Kłodzka 3Powiat kłodzki
57-540 Lądek Zdrój
II. WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Wojewódzka Przychodnia Zdrowia Psychicznegoul. Sułkowskiego 58aSamorząd
województwa
85-634 Bydgoszcz
2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ogrodowa 3Powiat
nakielski
89-200 Szubin
3Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Papowie86-221 Papowo BiskupieGmina
Papowo Biskupie
4Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. M. Karłowicza 26Samorząd województwa
85-092 Bydgoszcz
5Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 3Powiat
radziejowski
88-200 Radziejów
6Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznychul. Okrzei 74Powiat
włocławski
87-800 Włocławek
7Szpital Wojewódzkiul. Wieniecka 43Samorząd województwa
87-800 Włocławek
8Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Nieszawska 6Powiat
lipnowski
87-600 Lipno
9Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 18Powiat
aleksandrowski
87-700 Aleksandrów Kujawski
10Zakład Leczniczo-Opiekuńczy87-721 RaciążekPowiat aleksandrowski
11Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Wyszyńskiego 21Samorząd województwa
87-800 Włocławek
12Wojewódzki Szpital Dziecięcyul. Konstytucji 3 Maja 42Samorząd
województwa
87-100 Toruń
13Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Chełmińska 26Samorząd województwa
87-100 Toruń
14Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Konstytucji 3 Maja 42Samorząd
województwa
87-100 Toruń
15Wojewódzkie Samodzielne Centrum Stomatologiiul. Przedzamcze 10Samorząd
województwa
87-100 Toruń
16Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dr. J. G. Koppa 1aPowiat golubsko-dobrzyński
87-400 Golub-Dobrzyń
17Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 55Gmina
Koronowo
86-010 Koronowo
18Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego
126Powiat świecki
86-100 Świecie n. Wisłą
19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Mickiewicza 26Powiat
sępoleński
89-410 Więcbork
20Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźnyul. Św. Floriana 12Samorząd
województwa
85-030 Bydgoszcz
21Wojewódzki Szpital Gruźlicy i Chorób Płucul. Gimnazjalna 11Samorząd
województwa
85-950 Bydgoszcz
22Wojewódzki Szpital Dziecięcy w Bydgoszczy z Wojewódzką Przychodnią Matki
i Dzieckaul. Chodkiewicza 44Samorząd województwa
85-667 Bydgoszcz
23Wojewódzki Szpital im. dr. J. Bizielaul. Ujejskiego 75Samorząd
województwa
85-168 Bydgoszcz
24Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul. Sądowa
18Samorząd województwa
86-100 Świecie n. Wisłą
25Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Markwarta 8Samorząd
województwa
85-015 Bydgoszcz
26Wojewódzka Przychodnia Dermatologicznaul. Kurpińskiego 8Samorząd
województwa
85-096 Bydgoszcz
27Wojewódzka Przychodnia Reumatologiczno-Rehabilitacyjnaul. Gdańska
46Samorząd województwa
85-005 Bydgoszcz
28Wojewódzka Przychodnia Sportowo-Lekarskaul. Rejtana 1Samorząd
województwa
85-032 Bydgoszcz
29Wojewódzka Przychodnia Stomatologicznaul. G. Zapolskiej 18Samorząd
województwa
85-149 Bydgoszcz
30Bydgoskie Centrum Diabetologii i Endokrynologiiul. K. K. Baczyńskiego
17Samorząd województwa
85-822 Bydgoszcz
31Regionalne Centrum Onkologii - Szpital im. prof. Franciszka
Łukaszczykaul. I. Romanowskiej 2Samorząd województwa
85-791 Bydgoszcz
32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Staropoznańska
291Miasto Inowrocław
88-100 Inowrocław
33Miejsko-Gminna Przychodnia Zdrowiaul. Powstańców 7aGmina Solec Kujawski
86-050 Solec Kujawski
34Gminna Przychodniaul. Barycka 38Gmina Białe Błota
86-005 Białe Błota
35Gminna Przychodniaul. Cejnowy 18Gmina Bukowiec
86-122 Bukowiec
36Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 6Gmina Cekcyn
89-511 Cekcyn
37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bydgoska 38Gmina
Dąbrowa Chełmińska
86-070 Dąbrowa Chełmińska
38Gminna PrzychodniaDobrcz z siedzibą w Kotomierzu 86-020Gmina Dobrcz
39Gminna Przychodniaul. Dworcowa 20Gmina Drzycim
86-140 Drzycim
40Gminna Przychodniaul. Wyzwolenia 9Gmina Lniano
86-141 Lniano
41Gminna Przychodniaul. Komierowskiego 39Gmina Nowe n. Wisłą
86-170 Nowe n. Wisłą
42Gminna Przychodniaul. Bydgoska 14Gmina Nowa Wieś Wielka
86-060 Nowa Wieś Wielka
43Gminna Przychodniaul. Dworcowa 7Gmina Osie
86-150 Osie
44Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wiejska 9Powiat brodnicki
87-300 Brodnica
45Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dr. L. Rydygiera 1Powiat chełmiński
86-200 Chełmno
46Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Powstańców Wielkopolskich
2Gmina Więcbork
89-410 Więcbork
47Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leśna 7Gmina Sośno
89-412 Sośno
48Samodzielna Publiczna Miejsko-Gminna Przychodniaul. Sępoleńska 11Gmina
Kamień Krajeński
89-430 Kamień Krajeński
49Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 4Gmina Sępólno Krajeńskie
89-400 Sępólno Krajeńskie
50Miejsko-Gminna Przychodniaul. 10 Lutego 9Gmina Świecie n. Wisłą
86-100 Świecie n. Wisłą
51Gminna PrzychodniaDragacz z siedzibą w Dolnej Grupie 86-133Gmina Dragacz
52Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bydgoska 12Gmina
Gostycyn
89-520 Gostycyn
53Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Łanowa 1Gmina Kęsowo
89-506 Kęsowo
54Samodzielny Publiczny Zakład Opieki ZdrowotnejLubiewo z siedzibą w
Bysławiu 89-526Gmina Lubiewo
55Gminna Przychodnia86-031 OsielskoGmina Osielsko
56Gminna Przychodniaul. Zamknięta 7Gmina Pruszcz
86-120 Pruszcz
57Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej86-014 SicienkoGmina
Sicienko
58Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 7Gmina Śliwice
89-530 Śliwice
59Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 18 Lutego 2Gmina
Warlubie
86-160 Warlubie
60Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. Macieja z Miechowaul.
Grudziądzka 2Gmina Łasin
86-320 Łasin
61Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Lunewill 15Samorząd
województwa
87-800 Włocławek
62Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Gnieźnieńska 4Gmina
Janowiec Wielkopolski
88-430 Janowiec Wielkopolski
63Miejsko-Gminny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Świecka 45Gmina
Tuchola
89-500 Tuchola
64Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Półwiejska
1Gmina Gąsawa
88-410 Gąsawa
65Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej89-243
ŻarczynGmina Kcynia
66Szpital Powiatowyul. Szpitalna 30Powiat żniński
88-400 Żnin
67Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Szpital w Tucholiul.
Nowodworskiego 14/18Powiat tucholski
89-500 Tuchola
68Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Świecka 45Powiat tucholski
89-500 Tuchola
69Wojewódzki Zakład Protetyki Stomatologicznejul. G. Zapolskiej 18Samorząd
województwa
85-149 Bydgoszcz
70Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 20Powiat
rypiński
87-500 Rypin
71Gminny Ośrodek ZdrowiaKłótnoGmina Baruchowo
87-821 Baruchowo
72Zakład Opieki Zdrowotnejul. Parkowa 6Gmina Choceń
87-850 Choceń
73Gminny Ośrodek Zdrowia87-811 FabiankiGmina Fabianki
74Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejpl. Władysława Łokietka 1Gmina Brześć
Kujawski
87-880 Brześć Kujawski
75Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej87-222 KsiążkiGmina Książki
76Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Parkowa 6Gmina Unisław
86-260 Unisław
77Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Tysiąclecia 21Gmina Radzyń
Chełmiński
87-220 Radzyń Chełmiński
78Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej87-214 PłużnicaGmina Płużnica
79Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej87-162 LubiczGmina Lubicz
80Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej87-162 GrębocinGmina Lubicz
81Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej87-122 ZłotoriaGmina Lubicz
82Gminny Ośrodek Zdrowia87-335 ŚwiedziebniaGmina Świedziebnia
83Gminny Ośrodek Zdrowia86-327 GrutaGmina Gruta
84Gminny Ośrodek Zdrowia86-212 StolnoGmina Stolno
85Gminny Ośrodek Zdrowia87-134 Zławieś WielkaGmina Zławieś Wielka
86Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej86-341 Świecie n. OsąGmina Świecie n. Osą
87Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Toruńska 5Gmina Lisewo
86-230 Lisewo
88Zakład Opieki ZdrowotnejMokreGmina Grudziądz
86-302 Grudziądz 4
89Publiczny Zakład Opieki ZdrowotnejDobrzejewiceGmina Obrowo
87-123 Obrowo
90Państwowe Prewentorium im. Kazimierza DłuskiegoChełmżaSamorząd
województwa
87-140 Głuchowo
91Gminny Ośrodek ZdrowiaWielka NieszawkaGmina Wielka Nieszawka
87-165 Cierpice
92Gminny Ośrodek Zdrowia86-318 RogóźnoGmina Rogóźno
93Gminny Ośrodek Zdrowia86-253 Kijewo KrólewskieGmina Kijewo Królewskie
94Publiczny Ośrodek ZdrowiaDźwierznoGmina Chełmża
87-141 Zelgno
95Gminna Przychodniaul. Czerska 4Gmina Jeżewo
86-131 Jeżewo
96Miejsko-Gminny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza
1Miasto Inowrocław
88-100 Inowrocław
97Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej88-133 Dąbrowa BiskupiaGmina Dąbrowa
Biskupia
98Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 9Gmina Gniewkowo
88-140 Gniewkowo
99Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Klonowa 9Gmina Janikowo
88-160 Janikowo
100Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rybacka 20Gmina Kruszwica
88-150 Kruszwica
101Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Św. Jana 28Gmina Pakość
88-170 Pakość
102Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej88-111 RojewoGmina Rojewo
103Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 28Gmina Złotniki Kujawskie
88-180 Złotniki Kujawskie
104Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Poznańska 97Powiat inowrocławski
88-100 Inowrocław
105Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna
48Gmina Żnin
88-400 Żnin
106Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. T.
Kościuszki 8Gmina Rogowo
88-420 Rogowo
107Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. T. Kościuszki
10Powiat mogileński
88-300 Mogilno
108Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szewska 23Powiat toruński
87-140 Chełmża
109Szpital im. dr. W. Biegańskiegoul. Gen. Sikorskiego 32Miasto na prawach
powiatu - Grudziądz
86-300 Grudziądz
110Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Św. Józefa 53/59Samorząd województwa
87-100 Toruń
111Wojewódzki Ośrodek Lecznictwa Psychiatrycznegoul. M. Skłodowskiej-Curie
27Samorząd województwa
87-100 Toruń
112Wojewódzki Szpital Zakaźnyul. Z. Krasińskiego 4/4aSamorząd województwa
87-100 Toruń
113Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wolności 27Powiat wąbrzeski
87-200 Wąbrzeźno
114Kolejowe Sanatorium Uzdrowiskowe im. dr. Józefa Krzymińskiego w
Inowrocławiu - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Przy
Stawku 12Samorząd województwa
88-100 Inowrocław
115Obwód Lecznictwa Kolejowego w Bydgoszczy - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 63Samorząd województwa
85-009 Bydgoszcz
116Obwód Lecznictwa Kolejowego w Toruniu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. 18 Stycznia 4Samorząd województwa
87-100 Toruń
117Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminna Przychodnia w
Mroczypl. 1 Maja 9Gmina Mrocza
89-115 Mrocza
118Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminna Przychodnia w
Sadkachul. Mickiewicza 3Gmina Sadki
89-110 Sadki
119Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zespół Opieki Zdrowotnej
w Nakle n. Noteciąul. Gen. H. Dąbrowskiego 33Powiat nakielski
89-100 Nakło n. Notecią
III. WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Terebelska 57/65Samorząd województwa
21-500 Biała Podlaska
2Zespół Opieki Zdrowotnejul. Staromiejska 20Powiat bialski
21-350 Międzyrzec Podlaski
3Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wisznicka 111Powiat radzyński
21-300 Radzyń Podlaski
4Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościelna 124Powiat parczewski
21-200 Parczew
5Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych21-305
SuchowolaSamorząd województwa
6Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnegoul.
Warszawska 20Samorząd województwa
21-500 Biała Podlaska
7Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Okopowa 3Samorząd województwa
21-500 Biała Podlaska
8Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Białej
Podlaskiejul. Okopowa 3Miasto na prawach powiatu - Biała Podlaska
21-500 Biała Podlaska
9Samodzielny Publiczny Zespół Opieki ZdrowotnejAl. Grunwaldzkie 1Powiat
tomaszowski
22-600 Tomaszów Lubelski
10Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Peowiaków 1Miasto
na prawach powiatu - Zamość
22-400 Zamość
11Samodzielny Publiczny Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Zagłoby
8Samorząd województwa
22-400 Zamość
12Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki im. J. Bożegoul. Biernackiego
9Samorząd województwa
20-049 Lublin
13Wojewódzka Przychodnia Zaopatrzenia Ortopedycznego i Środków
Pomocniczych - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Chodźki
4Samorząd województwa
20-093 Lublin
14Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leśmiana 4Powiat
świdnicki
21-040 Świdnik
15Samodzielny Publiczny Zakład Opiekuńczo-Lecznicy dla Psychicznie i
Nerwowo Chorych24-121 CelejówSamorząd województwa
16Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Dr. K. Jaczewskiego 7Samorząd województwa
20-090 Lublin
17Wojewódzki Ośrodek Medycyny Sportowej - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Zygmuntowska 4aSamorząd województwa
20-101 Lublin
18Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rynek 12Gmina Dęblin
20-530 Dęblin
19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Chopina 13Powiat
kraśnicki
23-200 Kraśnik
20Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wróblewskiego 4Powiat
puławski
24-100 Puławy
21Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Cicha 14Powiat
lubartowski
21-200 Lubartów
22Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Ceramiczna 1Samorząd województwa
22-100 Chełm
23Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sobieskiego 4Powiat krasnostawski
22-300 Krasnystaw
24Zespół Opieki Zdrowotnejal. Wyzwolenia 46Powiat włodawski
22-200 Włodawa
25Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Pojaska 5Powiat
biłgorajski
23-400 Biłgoraj
26Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 11Powiat
hrubieszowski
22-500 Hrubieszów
27Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Klasztorna 2Samorząd województwa
22-462 Radecznica
28Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci im. J. Korczakaul. Sanatoryjna
2Powiat zamojski
22-440 Krasnobród
29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób
Płuc22-200 AdampolSamorząd województwa
30Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Kardynała S. Wyszyńskiego -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Kraśnicka 100Samorząd
województwa
20-718 Lublin
31Szpital Neuropsychiatryczny im. prof. Mieczysława Kaczyńskiego -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Abramowicka 2Samorząd
województwa
20-442 Lublin
32Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 16Samorząd województwa
20-124 Lublin
33Wojewódzka Przychodnia Skórno-Wenerologiczna - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 5aSamorząd województwa
20-078 Lublin
34Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Nałęczowska 27Samorząd województwa
20-704 Lublin
35Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Lubelska 90Powiat
lubelski
24-200 Bełżyce
36Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 30Powiat
lubelski
23-100 Bychawa
37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Górnicza 3Powiat
łęczyński
21-010 Łęczna
38Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Przemysłowa 2Powiat
opolski
24-300 Opole Lubelskie
39Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żytnia 16Powiat rycki
08-500 Ryki
40Samodzielne Publiczne Sanatorium Gruźlicy i Chorób Płuc24-320
PoniatowaSamorząd województwa
41Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. J. Zamoyskiego 149Powiat janowski
23-300 Janów Lubelski
42Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Nowy Świat 3Powiat chełmski
22-100 Chełm
43Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dr. Z. Klukowskiego
1Powiat zamojski
22-460 Szczebrzeszyn
44Szpital Wojewódzki im. Papieża Jana Pawła IIul. Legionów 10Samorząd
województwa
22-400 Zamość
45Wojewódzka Przychodnia Matki i Dziecka Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Sądowa 3Samorząd województwa
20-027 Lublin
46Wojewódzka Przychodnia Stomatologiczna - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Lubartowska 58Samorząd województwa
20-094 Lublin
47Samodzielny Publiczny Akademicki Zakład Opieki Zdrowotnejul. Langiewicza
6aSamorząd województwa
20-032 Lublin
48Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej22-352 FajsławiceGmina
Fajsławice
49Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Józefowieul. Kościuszki
54Gmina Józefów
23-460 Józefów
50Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Powstania Styczniowego
8Gmina Żyrzyn
24-103 Żyrzyn
51Samodzielny Publiczny Miejski Zakład Opieki Zdrowotnejul. Jaśminowa
4Gmina Łęczna
21-017 Łęczna
52Okręgowy Szpital Kolejowy w Lublinie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kruczkowskiego 21Samorząd województwa
20-468 Lublin
53Obwód Lecznictwa Kolejowego w Lublinie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. 1 Maja 51Samorząd województwa
24-410 Lublin
54Kolejowy Szpital Uzdrowiskowy w Nałęczowie - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Górskiego 6Samorząd województwa
24-140 Nałęczów
55Miejsko-Gminny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
Annopoluul. Leśna 1Gmina Annopol
27-635 Annopol
56Zespół Opieki Zdrowotnej w Jastkowie Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Szkolna 1Gmina Jastków
20-002 Jastków
57Zakład Opieki Zdrowotnej w Motyczu Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej31-030 MotyczGmina Konopnica
58Zespół Opieki Zdrowotnej w Niemcach Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej21-025 NiemceGmina Niemce
59Gminny Ośrodek Zdrowia w Łuszczowie Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej21-011 ŁuszczówGmina Wólka
IV. WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki nr 2ul. Warszawska 48Samorząd
województwa
66-400 Gorzów Wielkopolski
2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Narutowicza 6Powiat
gorzowski
66-470 Kostrzyn
3Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 30 Stycznia 67Powiat
międzyrzecki
66-300 Międzyrzecz
4Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 5Powiat
międzyrzecki
66-440 Skwierzyna
5Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Nadodrzańska 6Powiat
słubicki
69-100 Słubice
6Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki ZdrowotnejAl. Niepodległości 16Miasto
na prawach powiatu - Zielona Góra
65-048 Zielona Góra
7Lubuski Szpital Specjalistyczny Pulmonologiczno-Kardiologiczny -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego
52Samorząd województwa
66-230 Torzym
8Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ks. A. Kostki 33Powiat
nowosolski
67-400 Wschowa
9Samodzielny Publiczny Szpital Zespolonyul. J. Dekerta 1Samorząd
województwa
66-400 Gorzów Wielkopolski
10Samodzielny Publiczny Psychiatryczno-Wielospecjalistyczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Walczaka 42Samorząd województwa
66-400 Gorzów Wielkopolski
11Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 8Powiat
strzelecko-drezdenecki
66-530 Drezdenko
12Samodzielny Publiczny Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul.
Poznańska 109Samorząd województwa
66-300 Międzyrzecz
13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Henrykowska 62Powiat
żagański
67-300 Szprotawa
14Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Pszenna 2Powiat żarski
68-200 Żary
15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Centrum Leczenia Dzieci
i MłodzieżyZabór 66-003Samorząd województwa
16Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Chrobrego 2Samorząd województwa
65-043 Zielona Góra
17Ośrodek dla Osób Uzależnionych - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej w Nowym Dworku66-203 JordanowoSamorząd województwa
18Ośrodek Leczenia Chorób Układu Oddechowego u Dzieci - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Wojnowie66-120 KargowaPowiat
zielonogórski
19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Poznańska 2Powiat
żarski
68-300 Lubsko
20Wojewódzki Szpital Specjalistyczny dla Nerwowo i Psychicznie Chorych -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej66-212 CibiórzSamorząd
województwa
21Lubuski Ośrodek Rehabilitacyjno-Ortopedyczny dla Dzieci i Młodzieży -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejpl. Browarniany 3Samorząd
województwa
66-200 Świebodzin
22Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. W. Witosa 7Powiat
sulęciński
69-200 Sulęcin
23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Śląska 35Powiat
krośnieński
66-620 Gubin
24Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piastów 3Powiat
krośnieński
66-600 Krosno Odrzańskie
25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Chałubińskiego 1Powiat
nowosolski
67-100 Nowa Sól
26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Niepodległości
15Powiat zielonogórski
66-100 Sulechów
27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Młyńska 6Powiat
świebodziński
66-200 Świebodzin
28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żelazna 1Powiat
żagański
68-100 Żagań
29Szpital Wojewódzki - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Zyty 26Samorząd województwa
65-046 Zielona Góra
30Obwód Lecznictwa Kolejowego w Zielonej Górze Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 4aSamorząd województwa
65-024 Zielona Góra
31Obwód Lecznictwa Kolejowego w Gorzowie Wielkopolskim - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 13Samorząd województwa
66-400 Gorzów Wielkopolski
32Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kazimierza Wielkiego 7Samorząd województwa
66-400 Gorzów Wielkopolski
V. WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Medycyny Pracyul.
J. Kilińskiego 8/12Samorząd województwa
95-200 Pabianice
2Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. H. Sienkiewicza
137/141Samorząd województwa
90-203 Łódź
3Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Aleksandrowska
159Samorząd województwa
91-229 Łódź
4Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób Płucul. Okólna
181Samorząd województwa
91-520 Łódź
5Zakład Profilaktyczno-Rehabilitacyjny dla Dzieci z Przewlekłymi Chorobami
Górnych Dróg Oddechowych i Wadami Wymowyul. Sczanieckiej 2/12Samorząd
województwa
95-039 Sokolniki
6Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Parzęczewska 35Samorząd województwa
95-100 Zgierz
7Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. M. Pirogowaul. Wólczańska
195Samorząd województwa
90-531 Łódź
8Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. M. Madurowiczaul. Wileńska
37Samorząd województwa
94-029 Łódź
9Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Aleksandrowska 61/63Samorząd
województwa
91-224 Łódź
10Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej Matki i Dzieckaul. J.
Piłsudskiego 71Samorząd województwa
90-329 Łódź
11Specjalistyczny Dermatologiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. S.
Pogonowskiego 44Samorząd województwa
90-618 Łódź
12Zespół Opieki Zdrowotnejul. Ułańska 28Powiat łowicki
99-400 Łowicz
13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Warszawska 14Powiat
rawski
96-200 Rawa Mazowiecka
14Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. Sieradzka 3Samorząd województwa
98-290 Warta
15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 16Powiat
wieluński
98-300 Wieluń
16Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Warszawska 62Powiat
łaski
98-100 Łask
17Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Mickiewicza 6Samorząd województwa
98-200 Sieradz
18Szpital Rejonowy im. Jana Pawła IIul. Czaplinieckiej 128Samorząd
województwa
97-400 Bełchatów
19Szpital Rejonowyul. Wojska Polskiego 77Powiat piotrkowski
97-300 Piotrków Trybunalski
20Zespół Opieki Zdrowotnejul. Zachodnia 2Powiat łęczycki
99-100 Łęczyca
21Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. Kardynała Stefana
Wyszyńskiegoul. Armii Krajowej 6Samorząd województwa
98-200 Sieradz
22Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. Wł. Biegańskiegoul. Gen. K.
Kniaziewicza 1/5Samorząd województwa
91-347 Łódź
23Wojewódzki Szpital Zespolony im. M. Kopernikaul. Pabianicka 62Samorząd
województwa
93-513 Łódź
24Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. Z. Radlińskiegoul. Drewnowska
75Samorząd województwa
91-002 Łódź
25Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnejul. A. Struga 3Powiat zgierski
95-100 Zgierz
26Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Rybickiego 1Samorząd województwa
96-100 Skierniewice
27Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 6Powiat łódzki
wschodni
96-140 Brzeziny
28Samodzielny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Królewska 29Powiat zduńskowolski
98-220 Zduńska Wola
29Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. A. Mickiewicza 16Powiat
poddębicki
99-200 Poddębice
30Szpital Rejonowyul. Partyzantów 30Powiat opoczyński
26-300 Opoczno
31Szpital Rejonowy w Radomskuul. Prymasa Wyszyńskiego 14Powiat
radomszczański
97-500 Radomsko
32Szpital Rejonowyul. Jana Pawła II 35Powiat tomaszowski
97-200 Tomaszów Mazowiecki
33Szpital Regionalnyul. Rakowska 15Samorząd województwa
97-300 Piotrków Trybunalski
34Samodzielny Publiczny Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dzieci w
Rafałówce98-203 RossoszycaSamorząd województwa
35Obwód Lecznictwa Kolejowego w Łodzi - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejpl. B. Sałacińskiego 1Samorząd województwa
90-116 Łódź
36Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rynek 1/17Powiat
wieruszowski
98-400 Wieruszów
37Specjalistyczny Szpital Gruźlicy, Chorób Płuc i Rehabilitacjiul.
Szpitalna 5Samorząd województwa
97-315 Tuszyn
38Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 42Powiat kutnowski
99-300 Kutno
39Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 33/35Powiat
zgierski
95-015 Głowno
40Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Południowa 1Gmina Parzęczew
95-945 Parzęczew
41Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Karolewska 68Powiat pabianicki
95-200 Pabianice
42Samodzielny Miejski Zespół Przychodni Rejonowychul. Fijałkowskiego
2Powiat zgierski
95-100 Zgierz
43Gminny Zespół Wiejskich Ośrodków Zdrowiaul. Łęczycka 4Gmina Zgierz
95-100 Zgierz
44Miejska Przychodnia Zdrowiaul. Wigury 1Gmina Ozorków
95-035 Ozorków
45Zespół Opieki Zdrowotnejul. 1 Maja 12Powiat pajęczański
42-115 Pajęczno
46Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lututowie98-360
LututówGmina Lututów
47Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Czarnożyłach98-310
CzarnożyłyGmina Czarnożyły
48Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej w
OstrówkuOstrówek 94Gmina Ostrówek
98-311 Ostrówek
49Gminny Zespół Ochrony Zdrowia w Moszczenicyul. Piotrkowska 27Gmina
Moszczenica
97-310 Moszczenica
VI. WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych im. St. Horoungaul. Armii
Krajowej 5Samorząd województwa
30-150 Kraków
2Centrum Medycyny Profilaktycznejul. Komorowskiego 12Samorząd województwa
30-106 Kraków
3Krakowski Szpital Reumatologii i Rehabilitacjiul. Focha 33Samorząd
województwa
30-119 Kraków
4Szpital Położniczo-Ginekologiczny im. R. Czerwiakowskiegoul.
Siemiradzkiego 1Samorząd województwa
31-137 Kraków
5Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci "Solidarność"32-052 RadziszówSamorząd
województwa
6Akademickie Centrum Rehabilitacji im. S. Jasińskiegoul. Ciągłówki
9Samorząd województwa
34-500 Zakopane
7Krakowskie Centrum Rehabilitacjiul. Modrzewiowa 22Samorząd województwa
31-224 Kraków
8Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Wielicka 267Miasto na prawach powiatu -
Kraków
30-663 Kraków
9Wojewódzka Przychodnia Stomatologicznaul. Batorego 3Samorząd województwa
31-135 Kraków
10Zespół Opieki Zdrowotnej - Zakład Samodzielny w Limanowejul.
Piłsudskiego 61Powiat limanowski
34-600 Limanowa
11Zespół Opieki Zdrowotnej w Zakopanemul. Kamieniec 10Powiat tatrzański
34-500 Zakopane
12Wojewódzki Szpital Specjalistyczny Chorób Płucul. Gładkie 1Powiat
tatrzański
34-500 Zakopane
13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Miasta Tarnowaul.
Boya-Żeleńskiego 4aMiasto na prawach powiatu - Tarnów
33-100 Tarnów
14Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 1Powiat dąbrowski
33-200 Dąbrowa Tarnowska
15Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Ogrodowa 1Powiat oświęcimski
32-615 Grójec
16Wojewódzki Szpital Psychiatrycznyul. J. Dąbrowskiego 19Samorząd
województwa
34-120 Andrychów
17Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wysokie Brzegi 4Powiat oświęcimski
32-600 Oświęcim
18Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Karmelicka 5Powiat wadowicki
34-100 Wadowice
19Górnośląski Ośrodek Rehabilitacji dla Dzieciul. Dietla 5Samorząd
województwa śląskiego
34-410 Rabka
20Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 3Powiat miechowski
32-200 Miechów
21Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej32-241 KozłówGmina Kozłów
22Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Batorego 3Miasto
na prawach powiatu - Kraków
31-135 Kraków
23Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 22Powiat suski
34-200 Sucha Beskidzka
24Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. Sokoła 19Powiat chrzanowski
32-500 Chrzanów
25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Myślenicachul.
Szpitalna 2Powiat myślenicki
32-400 Myślenice
26Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Proszowicachul.
Kopernika 13Powiat proszowicki
32-100 Proszowice
27Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy "Nowa Huta"ul. Ujastek 3Samorząd
województwa
30-969 Kraków
28Szpital Specjalistyczny im. J. Dietlaul. Skarbowa 4Samorząd województwa
31-121 Kraków
29Szpital Specjalistyczny im. S. Żeromskiego - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Na Skarpie 66Miasto na prawach powiatu -
Kraków
30-969 Kraków
30Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. G. Narutowiczaul. Prądnicka
35Miasto na prawach powiatu - Kraków
31-202 Kraków
31Krakowski Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła IIul. Prądnicka
80Samorząd województwa
31-202 Kraków
32Wojewódzki Szpital Okulistycznyul. Dożynkowa 61Samorząd województwa
31-234 Kraków
33Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. Św. Ludwikaul.
Strzelecka 2/4Samorząd województwa
31-503 Kraków
34Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. L. RydygieraOs. Złota Jesień
1Samorząd województwa
31-826 Kraków
35Szpital Specjalistyczny im. dr. Józefa Babińskiego - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. J. Babińskiego 29Samorząd
województwa
30-393 Kraków
36Krakowskie Pogotowie Ratunkoweul. Łazarza 14Samorząd województwa
31-530 Kraków
37Zakład Opieki Zdrowotnej w Trzebiniul. HarcerskaGmina Trzebinia
32-540 Trzebinia
38Wojewódzki Szpital Chorób Płucul. Kolejowa 2aSamorząd województwa
32-312 Jaroszowiec-Klucze
39Zespół Opieki Zdrowotnejul. 1000-lecia 13Powiat olkuski
32-300 Olkusz
40Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kraszewskiego 142Powiat nowosądecki
33-380 Krynica
41Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Flisaków 1Powiat nowosądecki
33-300 Nowy Sącz
42Zakład Opieki Zdrowotnejul. PCK 3Powiat olkuski
42-533 Sławków
43Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Gorczańska 6Powiat
nowotarski
34-436 Maniowy
44Wiejski Ośrodek Zdrowia34-785 NaprawaPowiat suski
45Wiejski Ośrodek Zdrowia34-786 OsielecPowiat suski
46Wiejski Ośrodek Zdrowia34-785 ToporzyskoPowiat suski
47Wiejski Ośrodek Zdrowia34-788 ŁętowniaPowiat suski
48Wiejski Ośrodek Zdrowia34-789 Bystra PodhalańskaPowiat suski
49Wiejski Ośrodek Zdrowia34-787 SidzinaPowiat suski
50Miejska Przychodnia Rejonowa34-785 JordanówPowiat suski
51Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Kościelisku34-511
KościeliskoPowiat tatrzański
52Samodzielny Publiczny Wiejski Ośrodek Zdrowia34-721 Raba Wyżna 64Powiat
nowotarski
53Samodzielny Publiczny Wiejski Ośrodek Zdrowia34-723 Sieniawa 94Powiat
nowotarski
54Samodzielny Publiczny Wiejski Ośrodek Zdrowia34-713 Skawa 9Powiat
nowotarski
55Samodzielny Publiczny Wiejski Ośrodek Zdrowia34-745 Spytkowice 26Powiat
nowotarski
56Miejski Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. 9 Maja 2Gmina Libiąż
32-590 Libiąż
57Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 6Gmina Brzeszcze
32-620 Brzeszcze
58Zespół Opieki Zdrowotnej34-120 AndrychówPowiat wadowicki
59Miejska Przychodnia Zdrowia34-200 Sucha BeskidzkaPowiat suski
60Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w KłajuKłaj 820Gmina Kłaj
32-015 Kłaj
61Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w GołczyGołcza 80aGmina
Gołcza
32-075 Gołcza
62Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
MichałowicachMichałowice II 13aGmina Michałowice
32-091 Michałowice
63Zespół Lecznictwa Otwartego w Skawinieul. Ks. J. Popiełuszki 2aGmina
Skawina
32-050 Skawina
64Gminny Zakład Opieki ZdrowotnejWieprz 222Gmina Wieprz
34-122 Wieprz
65Przychodnia ZdrowiaStryszawa 27aGmina Stryszawa
34-205 Stryszawa
66Przychodnia Zdrowia34-232 Lachowice-Hucisko 195Gmina Stryszawa
67Gminny Ośrodek Zdrowia34-106 Mucharz 226Gmina Mucharz
68Ośrodek Zdrowia34-211 Budzów 460Gmina Budzów
69Ośrodek Zdrowia34-212 Bieńkówka 410Gmina Budzów
70Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej - Przychodnia Zdrowia34-210 Zembrzyce
541Gmina Zembrzyce
71Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej - Przychodnia ZdrowiaŚleszowice 162Gmina
Zembrzyce
34-210 Zembrzyce
72Miejska Przychodnia Zdrowiaul. Kościuszki 1Gmina Maków Podhalański
34-220 Maków Podhalański
73Wiejski Ośrodek Zdrowia34-231 Juszczyn 542Gmina Maków Podhalański
74Ośrodek Zdrowia34-221 Skawica 448Gmina Zawoja
75Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 1Gmina Spytkowice
34-116 Spytkowice
76Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Jana Pawła II 7Gmina
Kalwaria Zebrzydowska
34-120 Kalwaria Zebrzydowska
77Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dziewinie32-008 Dziewin 48aGmina
Drwinia
78Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. J. Śniadeckiegoul.
Młyńska 5Samorząd województwa
33-300 Nowy Sącz
79Zespół Opieki Zdrowotnej w Gorlicachul. Węgierska 21Powiat gorlicki
38-300 Gorlice
80Zespół Opieki Zdrowotnej w Nowym Targuul. Szpitalna 12Powiat nowotarski
34-400 Nowy Targ
81Zespół Opieki Zdrowotnej w Rabceul. Słoneczna 3Powiat nowotarski
34-700 Rabka
82Szpital Wojewódzki im. Św. Łukaszaul. Lwowska 178aSamorząd województwa
33-100 Tarnów
83Wojewódzki Szpital Zespolony im. E. Szczeklikaul. Szpitalna 13Miasto na
prawach powiatu - Tarnów
33-100 Tarnów
84Zespół Opieki Zdrowotnej w Bochniul. Krakowska 31Powiat bocheński
32-700 Bochnia
85Zespół Opieki Zdrowotnej w Brzeskuul. Kościuszki 68Powiat brzeski
32-800 Brzesko
86Zespół Opieki Zdrowotnej w Tuchowieul. Szpitalna 1Powiat tarnowski
33-170 Tuchów
87Gminny Zakład Lecznictwa AmbulatoryjnegoBabice 389Gmina Babice
32-551 Babice
88Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Długa 169Powiat
nowotarski
34-442 Łapsze Niżne
89Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej34-483 Lipnica Wielka
517Powiat nowotarski
90Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Uściu Gorlickim38-315
Uście GorlickiePowiat gorlicki
91Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Bukowinie
Tatrzańskiej34-530 Bukowina TatrzańskaPowiat tatrzański
92Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia34-424 SzaflaryPowiat
nowotarski
93Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoal. M. B. Fatimskiej 2Powiat
tarnowski
33-100 Tarnów
94Szpital Rejonowyul. Szpitalna 51Powiat chrzanowski
32-500 Chrzanów
95Samodzielny Publiczny Zespół Lecznictwa Otwartego w Wieliczceul.
Szponara 20Gmina Wieliczka
32-020 Wieliczka
96Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia w RadziemicachRadziemice
76Gmina Radziemice
32-107 Radziemice
97Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Gminy Niepołomiceul.
Korczaka 1Gmina Niepołomice
32-005 Niepołomice
98Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Przychodnia Rejonowa w
Świątnikach Górnychul. Krakowska 2Gmina Świątniki Górne
32-040 Świątniki Górne
99Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Mogilanach33-031
Mogilany 342Gmina Mogilany
100Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Zakliczynieul. Tarnowska 2Gmina
Zakliczyn
32-840 Zakliczyn
101Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Bochniul. Karola Wielkiego 26Gmina
Bochnia
32-700 Bochnia
102Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Olesnieul. Leśna 10Gmina Olesno
32-210 Olesno
103Mościckie Centrum Medyczne w Tarnowie Mościcachul. Kwiatkowskiego
15Miasto na prawach powiatu - Tarnów
33-100 Tarnów-Mościce
104Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w TrzcianieTrzciana 302Gmina Trzciana
32-733 Trzciana
105Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Rzezawieul. Wiśniowa 30Gmina Rzezawa
32-765 Rzezawa
106Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej34-146 Stryszów 557Gmina
Stryszów
107Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w LipinkachLipinki
44Gmina Lipinki
38-256 Lipinki
108Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Bieczu - Gminna
Przychodnia Rejonowa w Bieczuul. Tysiąclecia 3Gmina Biecz
38-350 Biecz
109Obwód Lecznictwa Kolejowego w Nowym Sączu - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Batorego 77Samorząd województwa
33-300 Nowy Sącz
110Obwód Lecznictwa Kolejowego w Tarnowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejpl. Dworcowy 4Samorząd województwa
33-100 Tarnów
111Okręgowy Szpital Kolejowy w Krakowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Juliusza Lea 44Samorząd województwa
30-052 Kraków
112Kolejowy Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy w Makowie Podhalańskim -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej34-220 Maków
PodhalańskiSamorząd województwa
113Kolejowe Sanatorium Uzdrowiskowe im. Aleksandry Piłsudskiej w Rabce -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 18Samorząd
województwa
33-700 Rabka
114Obwód Lecznictwa Kolejowego w Krakowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Olszańska 5Samorząd województwa
31-154 Kraków
115Kolejowe Sanatorium Uzdrowiskowe w Krynicy - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Doktora Ebersa 2Samorząd województwa
33-380 Krynica
116Prewentorium Kolejowe im. dr. med. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w Nowym
Targu-Kowańcu - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Oleksówki 42Samorząd województwa
34-401 Nowy Targ-Kowaniec
117Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Chełmkuul. Staicha 1Gmina
Chełmek
32-580 Chełmek
118Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej z siedzibą w Nowym
Sączuul. Flisaków 1Miasto na prawach powiatu - Nowy Sącz
33-300 Nowy Sącz
119Ośrodek Rehabilitacyjny Narządów Ruchu w Krzeszowicachul. Daszyńskiego
1Samorząd województwa
32-065 Krzeszowice
120Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Zdrowia w
Zawoi34-222 Zawoja 1580Gmina Zawoja
121Samodzielny Publiczny Zakład Przychodnia Zdrowia w Krzeszowie34-206
Krzeszów 217Gmina Stryszawa
122Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Charsznicyul. Miechowska 52Gmina
Charsznica
32-250 Charsznica
123Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Książu Wielkimul. Warszawska
17Gmina Książ Wielki
32-210 Książ Wielki
124Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w SłaboszowieDziaduszyce 25Gmina
Słaboszów
32-218 Słaboszów
VII. WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Szpital Wojewódzki - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
Ciechanowieul. Powstańców Wielkopolskich 2Samorząd województwa
06-400 Ciechanów
2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. A. Dobrskiej 1Powiat
mławski
06-500 Mława
3Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 7Powiat
płoński
09-100 Płońsk
4Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 56Powiat
żuromiński
09-300 Żuromin
5Wojewódzki Szpital Zespolony w Płockuul. Medyczna 19Samorząd województwa
09-400 Płock
6Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Kolegialna 19Samorząd województwa
09-402 Płock
7Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnegoul.
Gwardii Ludowej 5Samorząd województwa
09-400 Płock
8Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 32Powiat sierpecki
09-200 Sierpc
9Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 37Powiat
miński
05-300 Mińsk Mazowiecki
10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kilińskiego 29Miasto
na prawach powiatu - Siedlce
08-110 Siedlce
11Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Sokołowie Podlaskimul.
Ks. J. Bosco 5Powiat sokołowski
08-300 Sokołów Podlaski
12Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 15Powiat
węgrowski
07-100 Węgrów
13Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Garwolinieul. Staszica
18Powiat garwoliński
08-400 Garwolin
14Samodzielny Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób
Płuc - Sanatoriumal. T. Dunina 1Samorząd województwa
05-321 Rudka
15Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Grójcuul. P. Skargi
10Powiat grójecki
05-600 Grójec
16Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Gen. W. Sikorskiego
10Powiat kozienicki
26-900 Kozienice
17Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Śniadeckiego 10Powiat
lipski
27-300 Lipsko
18Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Legionistów 38Powiat
radomski
26-670 Pionki
19Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wschodnia 23Powiat
szydłowiecki
26-500 Szydłowiec
20Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Szpital Rejonowy w
Iłżyul. Dr Anki 4Powiat radomski
27-100 Iłża
21Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Tochtermana 1Miasto na prawach powiatu -
Radom
26-610 Radom
22Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Bodzeńtyńska 17Powiat radomski
27-100 Iłża
23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Tomaszowska 11Powiat
grójecki
26-420 Nowe Miasto n. Pilicą
24Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Partyzantów 8Powiat
przysuski
26-400 Przysucha
25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Pokoju 5Powiat
zwoleński
26-700 Zwoleń
26Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Jacka Jerza 5Samorząd województwa
26-607 Radom
27Samodzielny Wojewódzki Zakład Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnejul.
Krychnowicka 1Samorząd województwa
26-607 Radom
28Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Tochtermana 1Miasto na
prawach powiatu - Radom
26-600 Radom
29Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Radomiuul. J. Aleksandrowicza
5Samorząd województwa
26-617 Radom
30Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego
Warszawa-Mokotówul. Zamiany 13Powiat warszawski
02-786 Warszawa
31Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Praga
Północul. Jagiellońska 34Powiat warszawski
03-719 Warszawa
32Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego
Warszawa-Praga Południeul. Krypska 39Powiat warszawski
04-082 Warszawa
33Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa-Bródnoul.
Tykocińska 32/34Powiat warszawski
03-545 Warszawa
34Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Dermatologicznej
Opieki Zdrowotnejul. Leszno 15Samorząd województwa
01-192 Warszawa
35Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. prof.
Mazurkiewicza - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Partyzantów 2/4Samorząd województwa
05-802 Pruszków
36Wojewódzki Zespół Specjalistyczny Rehabilitacji Niepełnosprawnych i
Zaopatrzenia Ortopedycznego - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Schillera 10Samorząd województwa
02-248 Warszawa
37Szpital Wolski im. dr Anny Gostyńskiej - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kasprzaka 17Powiat warszawski
00-211 Warszawa
38Wojewódzki Szpital Bródnowski - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Kondratowicza 8Samorząd województwa
03-242 Warszawa
39Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej im. Św. Anny - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Barska 16/20Samorząd województwa
02-315 Warszawa
40Szpital Położniczo-Ginekologiczny Św. Zofii - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żelazna 90Powiat warszawski
00-879 Warszawa
41Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. prof. J. Bogdanowicza - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Niekłańska 4/24Samorząd województwa
00-924 Warszawa
42Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. prof. dr. med. Józefa Polikarpa
Brudzińskiego w Dziekanowie Leśnym - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. M. Konopnickiej 75Samorząd województwa
05-092 Łomianki
43Wojewódzki Szpital Zakaźny - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Wolska 37Samorząd województwa
01-201 Warszawa
44Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Poznańska 22Samorząd województwa
00-685 Warszawa
45Wojewódzka Przychodnia dla Nauczycieli - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Śliska 5Samorząd województwa
00-127 Warszawa
46Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego
Warszawa-Wolaul. E. Ciołka 11Powiat warszawski
01-445 Warszawa
47Gminny Ośrodek Zdrowia18-324 SzulborzeGmina Szulborze Wielkie
48Szpital Specjalistyczny im. dr. Józefa Psarskiegoul. Artyleryjska
120Samorząd województwa
07-400 Ostrołęka
49Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Duboisa
68aPowiat ostrowski
07-300 Ostrów Mazowiecka
50Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. Duńskiego Czerwonego
Krzyżaul. Szpitalna 4Powiat przasnyski
06-300 Przasnysz
51Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Witosa 2Powiat
makowski
06-200 Maków Mazowiecki
52Samodzielny Specjalistyczny Szpital Wojewódzkiul. Poniatowskiego
26Samorząd województwa
08-110 Siedlce
53Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Lecznictwa Otwartego
Warszawa-Żoliborzul. Szajnochy 8Powiat warszawski
01-637 Warszawa
54Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego
Warszawa-Ochotaul. Szczęśliwicka 36Powiat warszawski
02-353 Warszawa
55Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Miodowa
2Powiat nowodworski
05-100 Nowy Dwór Mazowiecki
56Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul.
Kraszewskiego 11Powiat pruszkowski
05-800 Pruszków
57Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Gdyńska
1/3Powiat wołomiński
05-200 Wołomin
58Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Daleka
11aPowiat grodziski
05-825 Grodzisk Mazowiecki
59Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej dla Szkół
Wyższychul. Mochnackiego 10Samorząd województwa
02-042 Warszawa
60Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Psychiatrycznej
Opieki Zdrowotnejul. Nowowiejska 27Samorząd województwa
00-665 Warszawa
61Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Onkologicznej Opieki
Zdrowotnejul. Gen. Andersa 37Samorząd województwa
00-159 Warszawa
62Centrum Rehabilitacji im. prof. Mariana Weissa Zespół Samodzielny
Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wierzejewskiego 12Samorząd
województwa
05-511 Konstancin
63Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej
Chorób Płuc i Gruźlicy w Otwockuul. Narutowicza 80Samorząd województwa
05-400 Otwock
64Wojewódzkie Centrum Stomatologii - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Nowy Zjazd 1Samorząd województwa
00-301 Warszawa
65Samodzielny Wojewódzki Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad Matką i
Dzieckiemal. Wojska Polskiego 25Samorząd województwa
01-515 Warszawa
66Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych "Drewnica"
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rychlińskiego 1Samorząd
województwa
05-210 Ząbki
67Ośrodek Medycyny Pracy i Lecznictwa - Samodzielny Zespół Publicznych
Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Górczewska 89Samorząd województwa
00-401 Warszawa
68Szpital Grochowski im. dr. med. Rafała Masztaka - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Grenadierów 51/59Powiat warszawski
04-073 Warszawa
69Szpital Czerniakowski - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Stępińska 19/25Powiat warszawski
00-739 Warszawa
70Szpital Sióstr Elżbietanek - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Goszczyńskiego 1Powiat warszawski
02-616 Warszawa
71Szpital Bielański - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Cegłowska 80Powiat warszawski
01-808 Warszawa
72Szpital Praski Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Solidarności
67Powiat warszawski
03-400 Warszawa
73Szpital Ginekologiczno-Położniczy - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Inflancka 6Powiat warszawski
00-189 Warszawa
74Szpital Ginekologiczno-Położniczy im. Świętej Rodziny Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Madalińskiego 25Powiat warszawski
02-544 Warszawa
75Wojewódzki Szpital Dziecięcy - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Kopernika 43Powiat warszawski
00-328 Warszawa
76Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej Dziecięcej - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki ZdrowotnejAl. Jerozolimskie 57Samorząd województwa
00-697 Warszawa
77Ośrodek Terapii Uzależnień Alkoholowych Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. W. Łokietka 11Gmina Warszawa-Targówek
03-590 Warszawa
78Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Olchy 8Powiat warszawski
04-837 Warszawa-Radość
79Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Mehoffera 72/74Powiat warszawski
01-131 Warszawa
80Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Szubińska 1Powiat warszawski
01-958 Warszawa
81Samodzielny Publiczny Zakład Lecznictwa Otwartegoul. Podleśna 4Gmina
Nieporęt
05-126 Nieporęt
82Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Lecznictwa Otwartegoul. Warszawska
28Gmina Karczew
05-480 Karczew
83Wojewódzki Szpital Zakaźny im. Dzieci Warszawy - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sienna 60Samorząd województwa
00-825 Warszawa
84Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartegoul. Parkowa
21Gmina Jabłonna
05-110 Jabłonna
85Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartegoul.
Mickiewicza 23Powiat legionowski
05-120 Legionowo
86Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej09-152 NaruszewoGmina
Naruszewo
87Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Narutowicza 6Powiat
łosicki
08-200 Łosice
88Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej Warszawa-Śródmieścieul.
Mokotowska 55Gmina Warszawa-Centrum
00-542 Warszawa
89Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej "Przychodnie Radomskie"ul.
Graniczna 24Miasto na prawach powiatu - Radom
26-600 Radom
90Miejski Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartegoul. Armii
Krajowej 21Miasto Sulejówek
05-070 Sulejówek
91Publiczny Zakład Lecznictwa Otwartego Józefówul. Skłodowskiej-Curie
5/7Miasto Józefów
05-420 Józefów
92Publiczny Zakład Lecznictwa Otwartegoul. 1 Praskiego Pułku 21Miasto
Wesoła
05-075 Wesoła
93Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartegoul. Konstytucji 3 Maja
19Gmina Radzymin
05-250 Radzymin
94Gminny Zespół Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartegoul. Gminnej Rady
Narodowej 60Gmina Lesznowola
05-506 Lesznowola
95Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Św. Kazimierza 53Gmina Celestynów
05-430 Celestynów
96Samodzielny Publiczny Zespół Lecznictwa Otwartego Warszawa-Wawerul.
Strusia 4/8Gmina Warszawa-Wawer
04-564 Warszawa
97Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Nadarzyńska 13Powiat
piaseczyński
05-500 Piaseczno
98Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Batorego 44Powiat
otwocki
05-400 Otwock
99Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pułtuskuul.
Daszyńskiego 2Powiat pułtuski
06-100 Pułtusk
100Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej09-164 DzierżąźniaGmina
Dzierżąźnia
101Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Targowa 6Gmina
Glinojeck
06-450 Glinojeck
102Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 2Gmina
Lutocin
09-317 Lutocin
103Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-640 SkaryszewGmina Skaryszew
104Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej05-660 WarkaGmina Warka
105Gminny Ośrodek Zdrowia05-650 ChynówGmina Chynów
106Gminny Ośrodek Zdrowia26-630 Jedlnia-LetniskoGmina Jedlnia-Letnisko
107Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-660 JedlińskGmina Jedlińsk
108Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-811 WyśmierzyceGmina
Wyśmierzyce
109Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Falęcicach26-803 PromnaGmina Promna
110Gminny Ośrodek Zdrowia26-634 GózdGmina Gózd
111Zakład Opieki ZdrowotnejZałazy 24Gmina Przyłęk
26-704 Przyłęk
112Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Spacerowa 10Gmina
Białobrzegi
26-800 Białobrzegi
113Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 75Gmina Wierzbica
26-680 Wierzbica
114Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-425 OdrzywółGmina Odrzywół
115Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-807 RadzanówGmina Radzanów
116Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-631 JastrzębiaGmina Jastrzębia
117Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej26-804 StromiecGmina Stromiec
118Gminny Ośrodek Zdrowia26-414 PotworówGmina Potworów
119Gminny Ośrodek Zdrowia26-806 Stara BłotnicaGmina Stara Błotnica
120Gminny Ośrodek Zdrowia26-434 GielniówGmina Gielniów
121Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Spacerowa 10Powiat białobrzeski
26-800 Białobrzegi
122Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Neuropsychiatrycznej Opieki
Zdrowotnej dla Dzieci i Młodzieży w Zagórzu k. Warszawy05-462
WiązownaSamorząd województwa
123Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Komisji Edukacji
Narodowej 1Powiat wyszkowski
07-200 Wyszków
124Ośrodek Profilaktyczno-Terapeutyczny "Petra" Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Wiejska 19Gmina Warszawa-Centrum
00-480 Warszawa
125Obwód Lecznictwa Kolejowego nr 1 w Warszawie - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Nowogrodzka 62aSamorząd województwa
02-002 Warszawa
126Obwód Lecznictwa Kolejowego nr 2 w Warszawie - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Brzeska 12Samorząd województwa
03-737 Warszawa
127Centralny Szpital Kolejowy w Warszawie-Międzylesiu - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bursztynowa 2Samorząd województwa
04-749 Warszawa
128Szpital Kolejowy w Pruszkowie - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Warsztatowa 1Samorząd województwa
05-800 Pruszków
129Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w
Gostyninie-Zalesiu09-502 Gostynin-ZalesieSamorząd województwa
130Zespół Opieki Zdrowotnej w Gostyninie-Kruku09-502 Gostynin-KrukPowiat
gostyniński
131Samodzielny Zespół Opieki Zdrowotnej "Przychodnia Mazowiecka"ul.
Mazowiecka 6/8Samorząd województwa
00-052 Warszawa
132Szpital im. Z. Tokarskiego - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. B. Limanowskiego 30Powiat żyrardowski
96-300 Żyrardów
133Zespół Opieki Zdrowotnej w Sochaczewieul. Batalionów Chłopskich
3/7Powiat sochaczewski
96-500 Sochaczew
134Centrum Akupunktury im. Prof. Zbigniewa Garnuszewskiego Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Winnicka 10Samorząd województwa
02-093 Warszawa
135Wojewódzka Przychodnia Chorób Płuc i Gruźlicy - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. Pasteura 10Samorząd województwa
02-093 Warszawa
136Samodzielny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 28Miasto na
prawach powiatu - Płock
09-402 Płock
VIII. WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Opolskie Centrum Rehabilitacjiul. Wyzwolenia 80Samorząd województwa
49-137 Korfantów
2Centrum Terapii Nerwic Moszna - Zamek47-340 ZielinaSamorząd województwa
3Samodzielny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad Matką i
Dzieckiemul. Ozimska 20Samorząd województwa
45-057 Opole
4Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Neuropsychiatrycznyul. Wodociągowa
4Samorząd województwa
45-255 Opole
5Samodzielny Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul.
Szpitalna 18Samorząd województwa
48-140 Branice
6Samodzielny Szpital Reumatologiczno-Rehabilitacyjnyul. Namysłowska
22Samorząd województwa
46-034 Pokój
7Ośrodek Lecznictwa Odwykowego w Woskowicach Małych46-142 Bukowa
ŚląskaSamorząd województwa
8Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu z siedzibą w
Kędzierzynie-Koźluul. M. Reja 2aSamorząd województwa
47-223 Kędzierzyn-Koźle
9Wojewódzkie Centrum Medyczne w Opolual. W. Witosa 26Samorząd województwa
45-496 Opole
10Wojewódzki Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy w Kupul. Karola Miarki
6Samorząd województwa
46-082 Kup
11Zespół Opieki Zdrowotnej w Brzeguul. Mossora 1Powiat brzeski
49-300 Brzeg
12Zespół Opieki Zdrowotnej w Głubczycachul. J. Sobieskiego 5Powiat
głubczycki
49-100 Głubczyce
13Zespół Opieki Zdrowotnej w Głuchołazachul. M. Skłodowskiej-Curie
16Powiat nyski
48-340 Głuchołazy
14Zespół Opieki Zdrowotnej w Grodkowieul. Szpitalna 1Powiat brzeski
49-200 Grodków
15Zespół Opieki Zdrowotnej w Kędzierzynie-Koźluul. W. Planetorza 2Powiat
kędzierzyńsko-kozielski
47-200 Kędzierzyn-Koźle
16Zespół Opieki Zdrowotnej w Kluczborkuul. Katowicka 1Powiat kluczborski
46-200 Kluczbork
17Zespół Opieki Zdrowotnej w Krapkowicachul. Szkolna 7Powiat krapkowicki
47-300 Krapkowice
18Zespół Opieki Zdrowotnej w Namysłowieul. Oleśnicka 10Powiat namysłowski
46-100 Namysłów
19Zespół Opieki Zdrowotnej w Niemodlinieul. Wojska Polskiego 3Powiat
opolski
49-100 Niemodlin
20Zespół Opieki Zdrowotnej w Nysieul. Bohaterów Warszawy 23Powiat nyski
48-300 Nysa
21Zespół Opieki Zdrowotnej w Ozimkuul. Częstochowska 31Powiat opolski
46-040 Ozimek
22Zespół Opieki Zdrowotnej w Prudnikuul. Piastowska 64Powiat prudnicki
48-200 Prudnik
23Zespół Opieki Zdrowotnej w Strzelcach Opolskichul. Opolska 22Powiat
strzelecki
47-100 Strzelce Opolskie
24Zespół Opieki Zdrowotnej w Oleśnieul. Klonowa 1Powiat oleski
46-300 Olesno
25Szpital Wojewódzki w Opoluul. Kośnego 53Samorząd województwa
45-060 Opole
26Zespół Samorządowej Służby Zdrowia w Białejul. S. Moniuszki 8Powiat
prudnicki
48-210 Biała
27Rejonowa Przychodnia Zdrowia w Baborowieul. T. Kościuszki 3Gmina Baborów
48-120 Baborów
28Samodzielny Samorządowy Ośrodek Zdrowia w Branicachul. Szpitalna 18Gmina
Branice
48-140 Branice
29Gminny Zespół Lecznictwa Otwartego w Kietrzuul. Kościelna 1Gmina Kietrz
48-130 Kietrz
30Samorządowa Służba Zdrowia Miasta i Gminy Otmuchówul. Krakowska 17Gmina
Otmuchów
47-385 Otmuchów
31Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia
w Opoluul. Głogowska 25Samorząd województwa
45-315 Opole
32Wojewódzki Ośrodek Onkologii w Opoluul. Katowicka 64Samorząd województwa
45-372 Opole
33Obwód Lecznictwa Kolejowego w Opolu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Powstańców Śląskich 25Samorząd województwa
45-086 Opole
34Kolejowe Sanatorium Chorób Płuc i Gruźlicy w Głuchołazach - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Parkowa 9Samorząd województwa
48-340 Głuchołazy
IX. WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Zespół Opieki Zdrowotnej w Strzyżowieul. Dąbrowskiego 10Powiat
strzyżowski
38-100 Strzyżów
2Zespół Opieki Zdrowotnej w Ropczycachul. Ks. Kard. S. Wyszyńskiego
54Powiat ropczycko-sędziszowski
39-100 Ropczyce
3Zespół Opieki Zdrowotnej nr 2 w Rzeszowieul. S. Batorego 5Powiat
rzeszowski
35-005 Rzeszów
4Szpital Wojewódzki nr 2 w Rzeszowieul. Lwowska 60Samorząd województwa
35-301 Rzeszów
5Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płucul. Rycerska 2Samorząd
województwa
35-241 Rzeszów
6Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Rzeszowieul. Szopena 2Samorząd
województwa
35-026 Rzeszów
7Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 1Powiat niżański
37-400 Nisko
8Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze36-140 GórnaPowiat rzeszowski
9Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 1Powiat
tarnobrzeski
39-460 Nowa Dęba
10Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnienia od Alkoholu i
Współuzależnieniaul. Zakładowa 50Samorząd województwa
39-405 Tarnobrzeg
11Specjalistyczny Zakład Opieki Stomatologicznej w Tarnobrzeguul. A.
Mickiewicza 34Miasto na prawach powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
12Przychodnia Specjalistyczna w Tarnobrzeguul. A. Mickiewicza 34Miasto na
prawach powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
13Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Hetmańska 120Samorząd województwa
35-045 Rzeszów
14Wojewódzki Szpital Podkarpacki im. J. Pawła IIul. Korczyńska 57Samorząd
województwa
38-400 Krosno
15Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. S. Staszica
4Powiat stalowowolski
37-450 Stalowa Wola
16Wojewódzki Szpital Zespolonyul. A Mickiewicza 40Samorząd województwa
35-400 Tarnobrzeg
17Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kwiatkowskiego 2Gmina
Stalowa Wola
37-450 Stalowa Wola
18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Krakowska 91Miasto Dębica
39-200 Dębica
19Zespół Opieki Zdrowotnej w Mielcuul. S. Żeromskiego 17Powiat mielecki
39-300 Mielec
20Zespół Opieki Zdrowotnej w Kolbuszowejul. Grunwaldzka 4Powiat
kolbuszowski
36-100 Kolbuszowa
21Zespół Opieki Zdrowotnej w Leżajskuul. Leśna 22Powiat leżajski
37-300 Leżajsk
22Zespół Opieki Zdrowotnej w Łańcucieul. I. J. Paderewskiego 5Powiat
łańcucki
37-100 Łańcut
23Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Poniatowskiego 4Samorząd
województwa
35-026 Rzeszów
24Zespół Przychodni i Poradniul. Lewakowskiego 27bPowiat krośnieński
38-400 Krosno
25Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rynek 33aGmina
Korczyna
38-420 Korczyna
26Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej38-422 Krościenko
WyżneGmina Krościenko Wyżne
27Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej38-741
WojaszówkaGmina Wojaszówka
28Miejska Przychodnia Zdrowiaul. Kisielewskiego 1Miasto na prawach powiatu
- Krosno
38-400 Krosno
29Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Chorkówceul.
Łukasiewicza 18Gmina Chorkówka
38-457 Zręcin
30Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki ZdrowotnejTrakt Węgierski
16Gmina Dukla
38-450 Dukla
31Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. R. Traugutta
3Gmina Jedlicze
38-460 Jedlicze
32Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dukielska
2Gmina Miejsce Piastowe
38-430 Miejsce Piastowe
33Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej w Rymanowieul. J.
Piłsudskiego 2Gmina Rymanów
38-520 Rymanów
34Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Stomatologicznejul. Korczyńska
57Powiat krośnieński
38-400 Krosno
35Wojewódzki Szpital Zespolony w Przemyśluul. Rogozińskiego 30Samorząd
województwa
37-700 Przemyśl
36Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Monte Cassino 1Samorząd
województwa
37-700 Przemyśl
37Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych37-710
ŻurawicaSamorząd województwa
38Specjalistyczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Jarosławiuul.
Kościuszki 18Samorząd województwa
37-500 Jarosław
39Zespół Opieki Zdrowotnej w Przemyśluul. J. Słowackiego 68bPowiat
przemyski
37-700 Przemyśl
40Zespół Opieki Zdrowotnej w Jarosławiuul. 3 Maja 70Powiat jarosławski
37-500 Jarosław
41Zespół Opieki Zdrowotnej w Lubaczowieul. A. Mickiewicza 168Powiat
lubaczowski
37-600 Lubaczów
42Zespół Opieki Zdrowotnej w Przeworskuul. Szpitalna 16Powiat przeworski
37-200 Przeworsk
43Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Ks. J. Bielawskiego
16Powiat brzozowski
36-200 Brzozów
44Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Lwowska 24aPowiat
jasielski
38-200 Jasło
45Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. J. Kochanowskiego
2Powiat bieszczadzki
38-600 Lesko
46Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. 800-lecia 25Powiat
sanocki
38-500 Sanok
47Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. 29 Listopada 53Powiat
bieszczadzki
38-700 Ustrzyki Dolne
48Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Przemyśluul. J. Jasińskiego 15Powiat
przemyski
37-700 Przemyśl
49Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnieńul. Siemińskiego Lucjana 17Samorząd
województwa
35-203 Rzeszów
50Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej36-230 Domaradz 327Gmina
Domaradz
51Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej38-710 CzarnaGmina
Czarna
52Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej38-232 Krempna
32Gmina Krempna
53Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej36-213 HaczówGmina
Haczów
54Samodzielne Publiczne Pogotowie Ratunkoweul. Grodzka 45Powiat
krośnieński
38-400 Krosno
55Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ks. J. Bielawskiego
10Gmina Brzozów
36-200 Brzozów
56Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dydni36-204 Krzemienna
83Gmina Dydnia
57Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej36-220 Jasienica Rosielna
312Gmina Jasienica Rosielna
58Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej36-245 Nozdrzec 242Gmina
Nozdrzec
59Samodzielny Publiczny Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. A.
Mickiewicza 4Gmina Jasło
38-200 Jasło
60Zakład Rehabilitacji LeczniczejAl. Niepodległości 2Miasto na prawach
powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
61Ośrodek Medycyny SportowejAl. Niepodległości 2Miasto na prawach powiatu
- Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
62Poradnia Zaopatrzenia Ortopedycznegoul. 11 Listopada 8Miasto na prawach
powiatu - Tarnobrzeg
39-405 Tarnobrzeg
63Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zakładowa 50Miasto na
prawach powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
64Ośrodek Medycyny Pracy i Lecznictwaul. Targowa 4Miasto na prawach
powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
65Miejski Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. A. Mickiewicza 4Miasto
na prawach powiatu - Tarnobrzeg
39-400 Tarnobrzeg
66Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej38-212 Brzyska 349Gmina
Brzyska
67Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej38-220 Dębowiec 81Gmina
Dębowiec
68Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej38-223 Osiek
JasielskiGmina Osiek Jasielski
69Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej38-242 Skołyszyn 232Gmina
Skołyszyn
70Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej38-204 Tarnowiec 256Gmina
Tarnowiec
71Samodzielny Publiczny Zespół Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Gminie
Sanokul. T. Kościuszki 23Gmina Sanok
38-500 Sanok
72Gminna Przychodnia Lekarska w Iwoniczu Zdrojuul. Ks. Raba 4Gmina Iwonicz
Zdrój
38-440 Iwonicz Zdrój
73Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Krakowska 11Gmina Nowy
Żmigród
38-230 Nowy Żmigród
74Obwód Lecznictwa Kolejowego w Przemyślu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Sportowa 6Samorząd województwa
37-700 Przemyśl
75Obwód Lecznictwa Kolejowego w Rzeszowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 2Samorząd województwa
35-201 Rzeszów
76Obwód Lecznictwa Kolejowego w Rozwadowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Dąbrowskiego 5Powiat stalowowolski
37-464 Stalowa Wola
77Wojewódzki Zespół Specjalistyczny w Rzeszowieul. Warzywna 3Samorząd
województwa
35-310 Rzeszów
X. WOJEWÓDZTWO PODLASKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Wojewódzki Szpital Zespolonyul. M. Skłodowskiej-Curie 26Samorząd
województwa
15-278 Białystok
2Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Żurawia 14Samorząd województwa
15-540 Białystok
3Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Elewatorska 6Samorząd województwa
15-950 Białystok
4Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób Płucul.
Warszawska 18Samorząd województwa
15-063 Białystok
5Specjalistyczny Dermatologiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Św. Rocha
3Samorząd województwa
15-879 Białystok
6Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Paliatywnejul. Reja 69bSamorząd
województwa
16-400 Suwałki
7Szpital Wojewódzkial. Piłsudskiego 11Samorząd województwa
18-400 Łomża
8Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Szosa Zambrowska 1/27Powiat
łomżyński
18-400 Łomża
9Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Szosa Zambrowska 1/19Samorząd województwa
18-400 Łomża
10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Wojewódzki Zakład
Patomorfologiial. Piłsudskiego 11Samorząd województwa
18-400 Łomża
11Wojewódzki Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnień w Łomżyul. Rybaki
3Samorząd województwa
18-400 Łomża
12Szpital Ogólnyul. Konstytucji 3 Maja 34Powiat grajewski
19-203 Grajewo
13Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Kolejowa 8Powiat grajewski
19-200 Grajewo
14Szpital Ogólnyul. Wojska Polskiego 69Powiat kolneński
18-500 Kolno
15Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. S. Milewskiego 36Powiat
kolneński
18-500 Kolno
16Szpital Ogólnyul. Papieża Jana Pawła II 14Powiat zambrowski
18-300 Zambrów
17Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Papieża Jana Pawła II 14Powiat
zambrowski
18-300 Zambrów
18Szpital Ogólnyul. Szpitalna 5Powiat wysokomazowiecki
18-200 Wysokie Mazowieckie
19Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 5Powiat
wysokomazowiecki
18-200 Wysokie Mazowieckie
20Samodzielny Publiczny Terenowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Białymstokuul.
Słonimska 15/1Powiat białostocki
15-028 Białystok
21Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Łapachul. J. Korczaka
23Powiat białostocki
18-100 Łapy
22Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Bielsku Podlaskimul.
Kleszczelowska 1Powiat bielski
17-100 Bielsk Podlaski
23Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Wojewódzka Stacja
Pogotowia Ratunkowegoul. Poleska 89Samorząd województwa
15-874 Białystok
24Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnejpl. Z.
Brodowicza 1Samorząd województwa
16-070 Choroszcz
25Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Prewentorium
PrzeciwgruźliczeBaciki ŚrednieSamorząd województwa
17-303 Siemiatycze
26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Hajnówceul. Lipowa
190Powiat hajnowski
17-200 Hajnówka
27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Dąbrowie
Białostockiejul. M. Skłodowskiej-Curie 15Powiat sokólski
16-200 Dąbrowa Białostocka
28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 12Powiat
augustowski
16-300 Augustów
29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dr. E. Rittlera
2Powiat sejneński
16-500 Sejny
30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. T. Kościuszki
101Miasto na prawach powiatu - Suwałki
16-400 Suwałki
31Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzkiul. Szpitalna 60Samorząd
województwa
16-400 Suwałki
32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Ośrodek
Rehabilitacjiul. Waryńskiego 22Samorząd województwa
16-400 Suwałki
33Samodzielny Publiczny Szpital Psychiatryczny - Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Szpitalna 62Samorząd województwa
16-400 Suwałki
34Białostocki Ośrodek Onkologiczny im. M. Skłodowskiej-Curieul. Ogrodowa
12Samorząd województwa
15-062 Białystok
35Samodzielny Publiczny Zakład Opieki ZdrowotnejAl. Niepodległości 9Powiat
moniecki
19-100 Mońki
36Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Gen. Sikorskiego
40Powiat sokólski
16-100 Sokółka
37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leg. Piłsudskiego
3Powiat siemiatycki
17-300 Siemiatycze
38Obwód Lecznictwa Kolejowego w Białymstoku - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kard. S. Wyszyńskiego 1Samorząd województwa
15-888 Białystok
XI. WOJEWÓDZTWO POMORSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Wojewódzkie Centrum Leczenia Uzależnień83-250 Zapowiednik k.
SkarszewSamorząd województwa
2Ośrodek Terapii Uzależnień84-221 Smażyno k. WejherowaSamorząd województwa
3Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnejul. Jana z Kolna 22/26Samorząd
województwa
80-864 Gdańsk
4Szpital im. Św. Janaul. Dr. J. Balewskiego 1Powiat starogardzki
83-200 Starogard Gdański
5Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Lęborska 13Powiat
bytowski
77-100 Bytów
6Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szczecińska 31Powiat
człuchowski
77-300 Człuchów
7Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zwycięstwa 13Powiat
lęborski
84-300 Lębork
8Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wybickiego 30Powiat
bytowski
77-200 Miastko
9Specjalistyczny Psychiatryczny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. G. Morcinka 20Samorząd województwa
76-200 Słupsk
10Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 21Samorząd
województwa
82-100 Nowy Dwór Gdański
11Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Lotha 26Samorząd
województwa
76-200 Słupsk
12Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej84-312 CewiceGmina Cewice
13Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół WyższychAl. Zwycięstwa 30Samorząd
województwa
80-219 Gdańsk-Wrzeszcz
14Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul.
Polanki 119Samorząd województwa
80-308 Gdańsk-Oliwa
15Wojewódzki Szpital Zakaźnyul. Smoluchowskiego 18Samorząd województwa
80-214 Gdańsk-Wrzeszcz
16Wojewódzki Zespół Gruźlicy i Chorób Płucul. Partyzantów 21Samorząd
województwa
80-254 Gdańsk-Wrzeszcz
17Gdańskie Centrum Rehabilitacjiul. Szpitalna 36Samorząd województwa
83-332 Dzierżążno
18Wojewódzki Zespół Reumatologiczny im. Dr Jadwigi Titz-Koskoul.
Grunwaldzka 1/3Samorząd województwa
81-759 Sopot
19Zakład Rehabilitacjiul. Chwarznieńska 136/138Miasto na prawach powiatu -
Gdynia
81-602 Gdynia Witomino
20Specjalistyczny Psychiatryczno-Neurologiczny Zespół Opieki Zdrowotnejul.
Srebrniki 1Samorząd województwa
80-282 Gdańsk-Wrzeszcz
21Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. Stanisława Kryzanaul.
Skaryszewska 7Samorząd województwa
83-200 Starogard Gdański
22Szpital Specjalistyczny Św. Wojciecha AdalbertaAl. Jana Pawła II
50Samorząd województwa
80-467 Gdańsk Zaspa
23Szpital Morski im. PCKul. Powstania Styczniowego 1Samorząd województwa
81-519 Gdynia
24Dom im. Korczaka Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dzieciul. Abrahama
56Samorząd województwa
80-370 Gdańsk Oliwa
25Szpital Miejski im. Józefa Brudzińskiegoul. Wójta Radtkego 1Samorząd
województwa
21-348 Gdynia
26Zespół Opieki Zdrowotnejul. Ceynowy 7Powiat kartuski
83-300 Kartuzy
27Zespół Opieki Zdrowotnejul. I Armii Wojska Polskiego 16Powiat pucki
84-100 Puck
28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Niepodległości 7Powiat
chojnicki
89-600 Chojnice
29Gminna Przychodniaul. Dworcowa 24Gmina Brusy
89-632 Brusy
30Zakład Opieki Zdrowotnejul. 30 Stycznia 58Powiat tczewski
83-100 Tczew
31Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego
71/73Powiat malborski
82-300 Malbork
32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Piłsudskiego 25Powiat
kwidzyński
82-500 Kwidzyn
33Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Reja 12Powiat
malborski
82-400 Sztum
34Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Kuracyjna 1Samorząd województwa
82-551 Prabuty
35Zespół Opieki Zdrowotnejul. Traugutta 1Powiat kościerski
83-400 Kościerzyna
36Zespół Opieki Zdrowotnejul. Pomorska 9Powiat wejherowski
84-200 Wejherowo
37Samodzielna Publiczna Przychodnia Miejskaul. Kościerska 9Gmina Chojnice
89-600 Chojnice
38Samodzielna Publiczna Przychodnia Wiejska Gminy Chojniceul. Kościerska
9Gmina Chojnice
89-600 Chojnice
39Samodzielny Ośrodek Zdrowia83-420 LubieszynGmina Liniewo
gm. Liniewo
40Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Pasteura 1Gmina Trąbki Wielkie
83-034 Trąbki Wielkie
41Gminny Ośrodek Zdrowia84-217 ŁęczyceGmina Łęczyce
42Gminny Ośrodek Zdrowia84-251 GniewinoGmina Gniewino
43Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Lęborska 34Gmina Sierakowice
83-340 Sierakowice
44Gminny Ośrodek Zdrowiapl. Kaszubski 7Gmina Kolbudy Górne
83-050 Kolbudy
45Gminny Ośrodek Zdrowia83-320 SulęczynoGmina Sulęczyno
46Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Abrahama 4Gmina Stężyca
83-322 Stężyca
47Gminny Ośrodek Zdrowia83-314 SomoninoGmina Somonino
48Przychodnia Rejonowaul. Hallera 21Gmina Starogard Gdański
83-200 Starogard Gdański
49Przychodnia Rejonowaul. Główna 28Gmina Skórcz
83-220 Skórcz
50Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Dworcowa 11Gmina Skarszewy
83-410 Skarszewy
51Zakład Opieki Zdrowotnejul. Pożarna 4Gmina Żukowo
83-330 Żukowo
52Gminny Ośrodek Zdrowia83-212 BobowoGmina Bobowo
53Przychodnia Rejonowo-Specjalistycznaul. Okrężna 10Gmina Czarna Woda
83-262 Czarna Woda
54Gminny Ośrodek Zdrowia83-260 KaliskaGmina Kaliska
55Gminny Ośrodek Zdrowia83-240 LubichowoGmina Lubichowo
56Gminny Ośrodek Zdrowia83-210 ZblewoGmina Zblewo
57Gminny Ośrodek Zdrowia83-230 KopytkowoGmina Smętowo Graniczne
Smętowo Graniczne
58Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Nowe Ogrody 1/6Samorząd województwa
80-853 Gdańsk
59Wojewódzka Stacja Pogotowia RatunkowegoAl. Zwycięstwa 49Samorząd
województwa
80-219 Gdańsk-Wrzeszcz
60Szpital Specjalistycznyul. Piechowskiego 36Samorząd województwa
83-400 Kościerzyna
61Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej82-520 GardejaGmina Gardeja
62Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejpl. Wolności 1Gmina Dzierzgoń
82-440 Dzierzgoń
63Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Marynarki Wojennej 6Gmina Stare Pole
82-220 Stare Pole
64Szpital Specjalistyczny im. F. Ceynowyul. Jagalskiego 10Samorząd
województwa
83-200 Wejherowo
65Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Żwirki i Wigury 14Miasto na
prawach powiatu - Gdynia
81-387 Gdynia
66Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego 9Powiat gdański
83-000 Pruszcz Gdański
67Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Chrobrego 6/8Miasto na prawach
powiatu - Sopot
81-756 Sopot
68Wiejski Ośrodek Zdrowia83-200 RywałdGmina Starogard Gdański
Starogard Gdański
69Gminny Ośrodek Zdrowia83-221 OsiekGmina Osiek
70Gminny Ośrodek Zdrowia83-242 OsiecznaGmina Osieczna
71Wiejski Ośrodek Zdrowia83-206 SemlinGmina Zblewo
72Gminny Ośrodek Zdrowia81-198 KosakowoGmina Kosakowo
73Gminny Ośrodek Zdrowia84-217 SzemudGmina Szemud
74Gminny Ośrodek Zdrowia84-233 LiniaGmina Linia
75Okręgowy Szpital Kolejowy w Gdańsku - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Powstańców Warszawskich 1/2Samorząd województwa
80-101 Gdańsk
76Obwód Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Podwale Grodzkie 2Samorząd województwa
80-895 Gdańsk
77Obwód Lecznictwa Kolejowego w Tczewie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. 1 Maja 15Samorząd województwa
44-335 Tczew
78Obwód Lecznictwa Kolejowego w Słupsku - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Wileńska 30Powiat słupski
76-200 Słupsk
79Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Ogrodowa 12Gmina Smołdzino
76-214 Smołdzino
80Wiejski Ośrodek Zdrowiapl. Wolności 7Gmina Smołdzino
76-213 Gardna Wielka
81Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Królowej Jadwigi
4Powiat chojnicki
89-650 Czersk
XII. WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Przychodnia Rejonowa - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Mireckiego 29aMiasto na prawach powiatu - Częstochowa
42-200 Częstochowa
2Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sosnowa 12Powiat częstochowski
42-290 Blachownia
3Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacjiul. Zamek 1Samorząd województwa
42-718 Kochcice
4Bielskie Pogotowie Ratunkoweul. E. Plater 14Powiat bielski
43-300 Bielsko-Biała
5Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Mostowa
1Powiat bielski
43-300 Bielsko-Biała
6Beskidzki Zespół Leczniczo-Rehabilitacyjnyul. Wapienicka 463Samorząd
województwa
43-384 Jaworze
7Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Międzybrodziu Żywieckim34-315
Międzybrodzie ŻywieckieSamorząd województwa
8Państwowy Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Rajczyul. Ujsolska 35Powiat
żywiecki
34-370 Rajcza
9Wojewódzki Ośrodek Chorób Płuc Dzieci i Młodzieży w IstebnejIstebna
500Samorząd województwa
43-460 Wisła
10Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Bielska 4Powiat cieszyński
43-400 Cieszyn
11Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 52Powiat żywiecki
34-300 Żywiec
12Szpital Wojewódzkiul. Armii Krajowej 141Samorząd województwa
43-300 Bielsko-Biała
13Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej przy Fiat Auto Poland S.A.ul. M.
Grażyńskiego 141Powiat bielski
43-300 Bielsko-Biała
14Szpital Ogólny w Bielsku-Białejul. Widok 5Miasto na prawach powiatu -
Bielsko-Biała
43-300 Bielsko-Biała
15Szpital Onkologiczny w Bielsku-Białejul. Widok 5Powiat bielski
43-300 Bielsko-Biała
16Szpital Pediatrycznyul. Widok 5Powiat bielski
43-300 Bielsko-Biała
17Szpital nr 1ul. Główna 11Miasto na prawach powiatu - Ruda Śląska
41-703 Ruda Śląska
18Szpital Geriatrycznyul. Morawa 31Miasto na prawach powiatu - Katowice
40-353 Katowice
19Wojewódzkie Zakłady Ortopedyczneul. Stefana Batorego 17Samorząd
województwa
41-900 Bytom
20Przychodnia Rejonowa - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Księżycowa 5Miasto na prawach powiatu - Częstochowa
42-202 Częstochowa
21Samodzielny Zespół Lecznictwa Ambulatoryjnegoal. J. Piłsudskiego
92Miasto na prawach powiatu - Dąbrowa Górnicza
41-308 Dąbrowa Górnicza
22Wojewódzki Ośrodek Reumatologiczno-Rehabilitacyjnyul. Uzdrowiskowa
54Samorząd województwa
43-230 Goczałkowice-Zdrój
23Szpital Psychiatrycznyul. Gliwicka 5Samorząd województwa
44-180 Toszek
24Centrum Diagnostyki Medycznej i Rehabilitacji w Ustroniuul. Uzdrowiskowa
5Samorząd województwa
43-450 Ustroń
25Zespół Opieki Zdrowotnejul. 26 Marca 51Powiat wodzisławski
44-300 Wodzisław Śląski
26Szpital Specjalistycznyul. M. Skłodowskiej-Curie 10Samorząd województwa
41-800 Zabrze
27Szpital Miejski nr 1 Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wyciska
1Miasto na prawach powiatu - Zabrze
42-800 Zabrze
28Szpital Rejonowyul. Zamkowa 4Miasto na prawach powiatu - Zabrze
41-803 Zabrze
29Rejonowe Pogotowie Ratunkoweul. Czarna 3Samorząd województwa
41-200 Sosnowiec
30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Zakład Diagnostyki
Obrazowejpl. Medyków 2Samorząd województwa
40-200 Sosnowiec
31"Repty" Górnośląskie Centrum Rehabilitacji im. gen. J. Ziętkaul.
Śniadeckiego 1Samorząd województwa
42-600 Tarnowskie Góry
32Zespół Opieki Zdrowotnejul. J. Kochanowskiego 11Powiat bielski
43-320 Czechowice-Dziedzice
33Szpital nr 1 w Gliwicachul. T. Kościuszki 29Powiat gliwicki
44-100 Gliwice
34Szpital im. Ludwika Rydygieraul. Markiefki 87Miasto na prawach powiatu -
Katowice
40-213 Katowice
35Szpital - Centrum Psychiatriiul. Korczaka 27Samorząd województwa
40-338 Katowice
36Szpital im. J. Śniadeckiegoul. Szopienicka 10Miasto na prawach powiatu -
Katowice
40-432 Katowice
37Szpital im. Leszczyńskiegoul. Raciborska 26Samorząd województwa
40-074 Katowice
38Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy im. Św. Józefa w Pilchowicachul. Dworcowa
31Samorząd województwa
44-145 Pilchowice
39Zakład Opieki Zdrowotnej w Miedźnejul. Pszczyńska 2Gmina Miedźna
43-225 Wola
40Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Ks. K. Damrota 6Gmina Pilchowice
44-145 Pilchowice
41Miejsko-Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Gliwicka 28Gmina Sośnicowice
44-153 Sośnicowice
42Zakład Pulmonologiiul. Lipowa 3Samorząd województwa
42-600 Tarnowskie Góry
43Ośrodek Diabetologiczny dla Dzieci i Młodzieżyul. Zwycięstwa 31Samorząd
województwa
44-100 Gliwice
44Ośrodek Rehabilitacyjno-Leczniczyul. Katowicka 22Powiat mikołowski
43-190 Mikołów
45Ośrodek Rehabilitacyjno-Wychowawczyul. Mikołowska 208Samorząd
województwa
43-180 Orzesze-Zawiść
46Śląski Szpital Reumatologiczno-Rehabilitacyjnyul. Szpitalna 11Samorząd
województwa
43-450 Ustroń
47Szpital Chorób Płucul. Gliwicka 20Samorząd województwa
43-180 Orzesze
48Szpital Miejski nr 1ul. E. Zegadłowicza 3Miasto na prawach powiatu -
Sosnowiec
41-200 Sosnowiec
49Szpital nr 2 im. dr. K. Zahorskiego w Sosnowcuul. 3 Maja 33Samorząd
województwa
41-200 Sosnowiec
50Szpital Miejski nr 3ul. Szpitalna 1Miasto na prawach powiatu - Sosnowiec
41-200 Sosnowiec
51Wojewódzki Szpital Specjalistycznyul. Bielska 104/118Samorząd
województwa
42-200 Częstochowa
52Wojewódzki Szpital Zespolonyul. PCK 1Samorząd województwa
42-200 Częstochowa
53Zespół Opieki Zdrowotnej nr 1ul. Mirowska 15Miasto na prawach powiatu -
Częstochowa
42-200 Częstochowa
54Zespół Opieki Zdrowotnejul. Staszica 12Powiat kłobucki
42-100 Kłobuck
55Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sobieskiego 9Powiat lubliniecki
42-700 Lubliniec
56Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wolności 29Powiat myszkowski
42-300 Myszków
57Wojewódzki Szpital Neuropsychiatrycznyul. Grunwaldzka 48Samorząd
województwa
42-700 Lubliniec
58Ośrodek Terapii Uzależnień od Alkoholuul. Częstochowska 1Samorząd
województwa
42-164 Parzymiechy
59Zespół Opieki Zdrowotnejul. Potockiego 2Powiat będziński
42-500 Będzin
60Szpital Specjalistyczny nr 1ul. S. Żeromskiego 7Samorząd województwa
41-902 Bytom
61Szpital Specjalistyczny nr 2ul. S. Batorego 15Samorząd województwa
41-902 Bytom
62Zespół Szpitali nr 2 w Gliwicachul. Radiowa 2Powiat gliwicki
44-100 Gliwice
63Zespół Szpitali nr 3 w Gliwicachul. Ziemowita 1Powiat gliwicki
44-100 Gliwice
64Wojewódzki Ośrodek Lecznictwa Odwykowego i Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w
Gorzycachul. Zamkowa 8Samorząd województwa
44-350 Gorzyce
65Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 2ul. Leśna 5Samorząd województwa
44-330 Jastrzębie Zdrój
66Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznychul. Powstańców
41aSamorząd województwa
40-038 Katowice
67Wojewódzkie Pogotowie Ratunkoweul. Powstańców 52/54Samorząd województwa
40-024 Katowice
68Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Warszawska 42Samorząd województwa
40-956 Katowice
69Zespół Opieki Zdrowotnej Knurówul. Niepodległości 8Powiat gliwicki
44-220 Knurów
70Zespół Opieki Zdrowotnejul. W. Korfantego 6Powiat pszczyński
43-200 Pszczyna
71Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. Kard. S. Wyszyńskiego 24aPowiat
gliwicki
44-120 Pyskowice
72Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. J. Bema 4Powiat raciborski
47-400 Racibórz
73Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 3ul. Energetyków 46Samorząd
województwa
44-200 Rybnik
74Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. Bytomska 6Powiat tarnogórski
42-600 Tarnowskie Góry
75Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 1 im. prof. Józefa Gasińskiegoul.
Edukacji 102Samorząd województwa
43-100 Tychy
76Rejonowe Pogotowie Ratunkoweul. Dr. L. Mendego 2Samorząd województwa
44-300 Wodzisław Śląski
77Zespół Opieki Zdrowotnejul. Męczenników Oświęcimskich 46Miasto na
prawach powiatu - Żory
44-240 Żory
78Szpital nr 2ul. Lipa 2Miasto na prawach powiatu - Ruda Śląska
41-703 Ruda Śląska
79Zakład Opieki Zdrowotnejul. Chemików 39Gmina Bieruń
43-150 Bieruń
80Szpital Specjalistyczny w Chorzowieul. Zjednoczenia 10Samorząd
województwa
41-500 Chorzów
81Zakład Opieki Zdrowotnej w Czerwionce-LeszczynachAl. Św. Barbary 6Gmina
Czerwionka-Leszczyny
44-230 Czerwionka-Leszczyny
82Szpital Rejonowyul. Szpitalna 1Powiat gliwicki
44-120 Pyskowice
83Ośrodek Terapii, Uzależnienia i Współuzależnienia od Alkoholuul.
Korczaka 2Samorząd województwa
40-338 Katowice
84Szpital Rejonowyul. Gamowska 3Powiat raciborski
47-400 Racibórz
85Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. Klasztorna 9bGmina Kuźnia
Raciborska
47-420 Kuźnia Raciborska
86Wielospecjalistyczny Szpital Rejonowy im. B. Hageraul. Pyskowicka
47/51Powiat tarnogórski
42-600 Tarnowskie Góry
87Centrum Pediatriiul. Wawel 3Samorząd województwa
41-200 Sosnowiec
88Zakład Medycyny Pracy i Lecznictwaul. Niepodległości 32Samorząd
województwa
42-200 Częstochowa
89Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Jana 41Gmina Bojszowy
43-220 Bojszowy
90Zakład Opieki Zdrowotnej w Imielinieul. J. Kordeckiego 8Gmina Imielin
41-407 Imielin
91Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Klasztorna 1Gmina Ornontowice
44-235 Ornontowice
92Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zjednoczenia 67Gmina Pawłowice
43-250 Pawłowice
93Specjalistyczny Zespół Chorób Płuc i Gruźlicyul. J. Fałata 2Samorząd
województwa
43-360 Bystra
94Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Centralna 12Gmina Kobiór
43-210 Kobiór
95Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Krasickiego 2Gmina Krupski Młyn
42-693 Krupski Młyn
96Miejski Zespół Opieki Zdrowotnej Lędzinyul. Lędzińska 47Miasto Lędziny
43-143 Lędziny
97Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczyul. Karoliny 15Miasto na prawach powiatu
- Katowice
40-061 Katowice
98Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wyzwolenia 18Gmina Wilkowice
43-365 Wilkowice
99Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej34-313 Porąbka 704Gmina Porąbka
100Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 1Gmina Kozy
43-340 Kozy
101Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Lecznicza 272Gmina Jaworze
43-384 Jaworze
102Samodzielny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej43-385 JasienicaGmina
Jasienica
103Gminny Zespół Ośrodków Zdrowiaul. Dworcowa 19Gmina Woźniki
42-289 Woźniki
104Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Szkolna 1Gmina Buczkowice
43-376 Buczkowice
105Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Kilińskiego 10Samorząd
województwa
42-200 Częstochowa
106Centrum Leczenia Oparzeń Siemianowice Śląskieul. Hibnera 55Samorząd
województwa
41-100 Siemianowice Śląskie
107Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybnikuul.
Gliwicka 33Samorząd województwa
44-201 Rybnik
108Ośrodek Leczniczo-Rehabilitacyjny dla Dzieci Kamieniec-Zbrosławiceul.
Polna 2Samorząd województwa
44-120 Kamieniec-Zbrosławice
109Gminny Ośrodek Zdrowia Chełm Śląskiul. O. Kolberga 2Gmina Chełm Śląski
41-403 Chełm Śląski
110Wojewódzki Szpital Rehabilitacji dla Dzieciul. T. Kościuszki 14Samorząd
województwa
44-330 Jastrzębie Zdrój
111Wojewódzki Zespół Ochrony Zdrowia Matki, Dziecka i Młodzieżyul.
Powstańców 31Samorząd województwa
40-038 Katowice
112Miejska Przychodnia Rejonowaul. Rynek 29Powiat częstochowski
42-230 Koniecpol
113Zespół Opieki Zdrowotnej w Mikołowieul. Okrzei 27Powiat mikołowski
43-190 Mikołów
114Wojewódzki Szpital Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskichul. Bytomska
62Samorząd województwa
41-940 Piekary Śląskie
115Wojewódzki Szpital Chorób Płucul. Bracka 13Samorząd województwa
43-300 Wodzisław Śląski
116Zakład Lecznictwa Ambulatoryjnegoul. J. Piłsudskiego 80Powiat
zawierciański
42-400 Zawiercie
117Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. J. III Sobieskiego 12Gmina
Zebrzydowice
43-417 Zebrzydowice-Kaczyce
118Wojewódzka Specjalistyczna Przychodnia Stomatologicznaul. Dworcowa
17Samorząd województwa
40-012 Katowice
119Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościelna 79Gmina Świerklany
44-266 Świerklany
120Zespolony Szpital Miejskiul. Opolska 2Powiat tarnogórski
42-600 Tarnowskie Góry
121Szpital Rejonowyul. Miodowa 14Powiat zawierciański
42-400 Zawiercie
122Szpital Chorób Płucul. Zbigniewa Oleśnickiego 21Samorząd województwa
42-470 Siewierz
123Gminna Służba Zdrowia w BobrownikachRogoźnikGmina Bobrowniki
42-583 Bobrowniki
124Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 4 w BytomiuAl. Legionów
10Samorząd województwa
40-902 Bytom
125Zakład Opieki Zdrowotnej Wojkowiceul. PCK 1Gmina Wojkowice
42-580 Wojkowice
126Centrum Zdrowia Psychicznego i Leczenia Uzależnieńul. Dębowa 5Powiat
gliwicki
44-100 Gliwice
127Szpital Rejonowy Murcki - Janów w Katowicachul. A. Sokołowskiego
2Miasto na prawach powiatu - Katowice
40-749 Katowice
128Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 5 im. Św. Barbary w Sosnowcupl.
Medyków 1Samorząd województwa
40-203 Sosnowiec
129Przychodnia Rejonowaul. Zdrowia 1Miasto Szczyrk
43-370 Szczyrk
130Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej32-630 WilamowiceGmina Wilamowice
131Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 40Powiat będziński
41-250 Czeladź
132Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bytomska 64Miasto na prawach powiatu -
Piekary Śląskie
42-640 Piekary Śląskie
133Zespół Opieki Zdrowotnejul. Plebiscytowa 69Powiat wodzisławski
44-280 Rydułtowy
134Obwód Lecznictwa Kolejowego w Katowicach - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 3Samorząd województwa
40-012 Katowice
135Obwód Lecznictwa Kolejowego w Bielsku-Białej - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejul. R. Traugutta 12Samorząd województwa
43-302 Bielsko-Biała
136Obwód Lecznictwa Kolejowego w Częstochowie - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnejal. Wolności 46Samorząd województwa
42-200 Częstochowa
137Obwód Lecznictwa Kolejowego w Gliwicach - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Opolska 18Samorząd województwa
44-100 Gliwice
138Obwód Lecznictwa Kolejowego w Rybniku - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Parkowa 4aSamorząd województwa
44-200 Rybnik
139Obwód Lecznictwa Kolejowego w Sosnowcu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. J. Piłsudskiego 9Samorząd województwa
41-200 Sosnowiec
140Obwód Lecznictwa Kolejowego w Tarnowskich Górach - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. J. Piłsudskiego 18Samorząd
województwa
42-600 Tarnowskie Góry
141Okręgowy Szpital Kolejowy w Katowicach - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Panewnicka 65Samorząd województwa
40-760 Katowice
142Szpital Kolejowy w Wilkowicach-Bystrej - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Żywiecka 19Samorząd województwa
43-365 Wilkowice
143Szpital Kolejowy w Sosnowcu - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Odrodzenia 9Samorząd województwa
41-200 Sosnowiec
144Szpital Kolejowy w Jastrzębiu Zdroju - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. 1 Maja 34Samorząd województwa
44-335 Jastrzębie Zdrój
XIII. WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy nr 1ul. Olszewskiego 2Miasto na
prawach powiatu - Kielce
25-950 Kielce
2Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy w Ostrowcu Świętokrzyskimul.
Świętokrzyska 22Powiat ostrowiecki
27-400 Ostrowiec Świętokrzyski
3Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracyul. Ekonomii 4Powiat skarżyski
26-110 Skarżysko-Kamienna
4Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy nr 2ul. Jagiellońska 74Powiat
kielecki
25-734 Kielce
5Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracyul. Piłsudskiego 101Powiat konecki
26-220 Stąporków
6Zespół Opieki Zdrowotnejul. Armii Krajowej 22Powiat pińczowski
28-400 Pinczów
7Powiatowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Starachowicachul. Radomska 35Powiat
starachowicki
27-200 Starachowice
8Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej27-220 Mirzec 14Gmina Mirzec
9Wojewódzki Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej Gruźlicy i Chorób
Płucul. Jagiellońska 72Samorząd województwa
25-734 Kielce
10Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Grunwaldzka 45Samorząd województwa
25-736 Kielce
11Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Opieki Neuropsychiatrycznejul.
Grunwaldzka 47Samorząd województwa
25-736 Kielce
12Świętokrzyskie Centrum Onkologiiul. Artwińskiego 3Samorząd województwa
25-734 Kielce
13Świętokrzyskie Centrum Pediatriiul. Artwińskiego 3Samorząd województwa
25-734 Kielce
14Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcyul. Langiewicza 2Samorząd
województwa
25-381 Kielce
15Wojewódzki Specjalistyczny Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul.
Spacerowa 5Samorząd województwa
26-026 Morawica
16Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji Dzieci i Osób Niepełnosprawnych26-221
Czarniecka Góra 43Samorząd województwa
17Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Leonarda 10Samorząd
województwa
25-311 Kielce
18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bohaterów Warszawy 67Powiat buski
28-100 Busko Zdrój
19Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kielecka 1Powiat kielecki
28-110 Chmielnik
20Zespół Opieki Zdrowotnejul. Małogoska 25Powiat jędrzejowski
28-300 Jędrzejów
21Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 13Powiat kazimierski
28-500 Kazimierza Wielka
22Zespół Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 28Powiat włoszczowski
29-100 Włoszczowa
23Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. 11 Listopada
78Powiat staszowski
28-200 Staszów
24Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 13Powiat opatowski
27-500 Opatów
25Specjalistyczny Szpital Położniczo-Ginekologiczny i Noworodkówul. Prosta
30Powiat kielecki
25-371 Kielce
26Zespół Opieki Zdrowotnejul. Gimnazjalna 41bPowiat konecki
26-600 Końskie
27Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szymanowskiego 11Powiat ostrowiecki
27-400 Ostrowiec Świętokrzyski
28Zespół Opieki Zdrowotnej w Starachowicachul. Radomska 70Powiat
starachowicki
27-200 Starachowice
29Obwód Lecznictwa Kolejowego w Skarżysku-Kamiennej - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sokola 44Samorząd województwa
26-110 Skarżysko-Kamienna
30Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Olszewskiego 2Samorząd województwa
25-663 Kielce
31Zespół Opieki Zdrowotnej w Skarżysku-Kamiennejul. Szpitalna 1Powiat
skarżyski
26-110 Skarżysko-Kamienna
32Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Sandomierzuul.
Schinzla 13Powiat sandomierski
27-600 Sandomierz
33Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Gowarczowieal.
Wyzwolenia 74Gmina Gowarczów
26-407 Gowarczów
34Samodzielny Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej w
ŚwiniarachŚwiniary Stare 29Gmina Łoniów
27-670 Łoniów
35Gminny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
ObrazowieŚwiątniki 79Gmina Obrazów
27-641 Obrazów
36Miejski Zakład Opieki Zdrowotnej w Starachowicachul. Kilińskiego 24Gmina
Starachowice
27-200 Starachowice
XIV. WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kopernika 8Powiat
elbląski
14-400 Pasłęk
2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Moniuszki 13Powiat
braniewski
14-500 Braniewo
3Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Psychiatryczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Sanatoryjna 1Samorząd województwa
14-530 Frombork
4Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Tysiąclecia 5Samorząd województwa
82-300 Elbląg
5Samodzielny Publiczny Szpital Psychiatrycznyul. Gen. J. Bema 24Samorząd
województwa
11-600 Węgorzewo
6Samodzielny Publiczny Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnieńul.
Warszawska 41aSamorząd województwa
11-500 Giżycko
7Samodzielny Publiczny Ośrodek Rehabilitacji Uzależnionych "DOREN"11-603
WęgielsztynSamorząd województwa
Różewiec
8Zespół Opieki Zdrowotnejul. K. S. Wyszyńskiego 11Powiat bartoszycki
11-200 Bartoszyce
9Zespół Opieki Zdrowotnejul. Armii Krajowej 8Powiat olsztyński
13-300 Biskupiec
10Zespół Opieki Zdrowotnejul. Grunwaldzka 10bPowiat olsztyński
11-130 Dobre Miasto
11Zespół Opieki Zdrowotnejul. Gen. Andersa 8Powiat iławski
14-200 Iława
12Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 2Powiat kętrzyński
11-400 Kętrzyn
13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bartoszycka 3Powiat lidzbarski
11-100 Lidzbark Warmiński
14Zespół Opieki Zdrowotnejul. Dąbrowskiego 16Powiat ostródzki
14-300 Morąg
15Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wolności 12Powiat mrągowski
11-700 Mrągowo
16Zespół Opieki Zdrowotnejul. Mickiewicza 23Powiat nidzicki
13-100 Nidzica
17Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 23Powiat kętrzyński
11-440 Reszel
18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 2Powiat ostródzki
14-100 Ostróda
19Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Żołnierska 18Samorząd województwa
10-561 Olsztyn
20Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcyul. Żołnierska 18Samorząd
województwa
10-561 Olsztyn
21Wojewódzki Zespół Lecznictwa PsychiatrycznegoAl. Wojska Polskiego
35Samorząd województwa
10-288 Olsztyn
22Samodzielny Publiczny Zespół Pulmonologii i Onkologiiul. Jagiellońska
78Samorząd województwa
10-357 Olsztyn
23Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci w Ameryce14-150
OlsztynekSamorząd województwa
24Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny w Górowie Iławeckimul. Armii
Czerwonej 24Samorząd województwa
11-220 Górowo Iławeckie
25Samodzielny Publiczny Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczyul. Słowackiego
23Samorząd województwa
11-440 Reszel
26Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Toruńska 6aPowiat
ełcki
19-300 Ełk
27Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Warszawska 41Powiat
giżycki
11-500 Giżycko
28Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Słoneczna 7Powiat
olecko-gołdapski
19-500 Gołdap
29Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Gołdapska 1Powiat
olecko-gołdapski
19-400 Olecko
30Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Sienkiewicza 2Powiat
piski
12-200 Pisz
31Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 17Powiat
giżycki
11-600 Węgorzewo
32Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Leśna 1Powiat
działdowski
13-200 Działdowo
33Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 3Powiat szczycieński
12-100 Szczytno
34Samodzielny Publiczny Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. M.
Konopnickiej 4Gmina Biała Piska
12-230 Biała Piska
35Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. T. Kościuszki 1Gmina
Banie Mazurskie
19-520 Banie Mazurskie
36Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Witosa 1Gmina Kowale
Oleckie
19-420 Kowale Oleckie
37Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szkolna 2Gmina
Mikołajki
11-730 Mikołajki
38Samodzielny Publiczny Miejsko-Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Cierniaka
12Gmina Orzysz
12-525 Orzysz
39Samodzielny Publiczny Miejsko-Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejal. Wczasów
4Gmina Ruciane-Nida
12-220 Ruciane-Nida
40Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. 40-lecia PRL 6Gmina
Wydminy
11-510 Wydminy
41Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Królewiecka 146Samorząd województwa
82-300 Elbląg
42Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnejul.
Żeromskiego 22Miasto na prawach powiatu - Elbląg
82-300 Elbląg
43Przychodnia Rejonowaul. Młynarska 4Gmina Frombork
14-530 Frombork
44Przychodnia Rejonowaul. Chopina 11Gmina Olsztynek
11-015 Olsztynek
45Wojewódzki Zespół Medycyny Przemysłowejul. Pstrowskiego 31Samorząd
województwa
10-602 Olsztyn
46Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Niepodległości 16Samorząd
województwa
10-045 Olsztyn
47Miejska Przychodnia Zdrowiaul. Lipowa 2Gmina Barczewo
10-010 Barczewo
48Gminny Ośrodek Zdrowiaul. W. Reymonta 2Gmina Korsze
11-430 Korsze
49Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia11-606 BudryGmina Budry
50Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 10Gmina
Kruklanki
11-612 Kruklanki
51Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Osiedle 1Gmina Wieliczki
19-404 Wieliczki
52Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowia11-513 MiłkiGmina Miłki
53Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej13-324 GrodzicznoGmina Grodziczno
54Zespół Opieki Zdrowotnejul. Grunwaldzka 3Powiat nowomiejski
13-300 Nowe Miasto Lubawskie
55Gminny Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 8Gmina Kurzętnik
13-306 Kurzętnik
56Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Grunwaldzka 13Gmina Świętajno
12-140 Świętajno
57Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. 1 Maja 1cGmina Pozezdrze
11-610 Pozezdrze
58Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Konrada Wallenroda
10Gmina Ryn
11-520 Ryn
59Wojewódzka Przychodnia Skórno-Wenerologicznaul. Kościuszki 37Samorząd
województwa
10-503 Olsztyn
60Wojewódzka Specjalistyczna Przychodnia Stomatologicznaul. Żołnierska
18Samorząd województwa
10-561 Olsztyn
61Obwód Lecznictwa Kolejowego w Olsztynie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 72Samorząd województwa
10-552 Olsztyn
62Szpital Kolejowy w Olsztynie - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejal. Wojska Polskiego 30Miasto na prawach powiatu - Olsztyn
10-949 Olsztyn
63Miejska Przychodnia Zdrowiaul. Kajki 20Gmina Jeziorany
11-320 Jeziorany
64Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 2Gmina Elbląg
82-300 Elbląg
65Gminny Ośrodek Zdrowia82-316 Milejewo 33Gmina Milejewo
66Gminny Ośrodek Zdrowia82-325 Markusy 70Gmina Markusy
67Miejsko-Gminna Przychodnia Rejonowaul. Sienkiewicza 18Gmina Kisielice
82-560 Kisielice
68Przychodnia Zdrowiaul. J. Wybickiego 9Gmina Susz
82-540 Susz
69Szpital Powiatowy im. Jana Pawła IIul. Wyszyńskiego 11Powiat bartoszycki
11-200 Bartoszyce
70Specjalistyczny Zakład Lecznictwa Otwartegoul. Wyszyńskiego 11Powiat
bartoszycki
11-200 Bartoszyce
71Miejski Zakład Lecznictwa Otwartegoul. Marksa 10Gmina Bartoszyce
11-200 Bartoszyce
72Zakład Lecznictwa Otwartegoul. Lipowa 1aGmina Sępopol
11-210 Sępopol
73Zakład Lecznictwa Otwartegoul. Sikorskiego 19Gmina Górowo Iławeckie
11-220 Górowo Iławeckie
74Gminny Zakład Lecznictwa Otwartego11-214 Galiny 17Gmina Bartoszyce
75Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Zajeziorna
58Gmina Rybno
13-220 Rybno
76Samodzielny Publiczny Gminny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego
2Gmina Elbląg
82-300 Elbląg
77Samodzielny Publiczny Gminny Ośrodek Zdrowiaul. 1 Maja 15Gmina Prostki
19-335 Prostki
78Gminny Ośrodek Zdrowia14-241 Ząbrowo 44Gmina Iława
79Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Sportowa 5Gmina Iława
14-204 Rudzienice
80Miejski Szpital Zespolonyul. Niepodległości 44Miasto na prawach powiatu
- Olsztyn
10-045 Olsztyn
81Wojewódzki Zespół Poradni Zdrowia Psychicznegoul. Wojska Polskiego
35Samorząd województwa
10-228 Olsztyn
82Zakład Ambulatoryjnej Opieki Zdrowotnejul. Szrajbera 9/10Miasto na
prawach powiatu - Olsztyn
10-007 Olsztyn
83Szpital im. Jana Mikuliczaul. Armii Krajowej 8Powiat olsztyński
11-300 Biskupiec
84Gminny Ośrodek Zdrowia14-107 GietrzwałdGmina Gietrzwałd
85Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Agrestowa 2Gmina Dąbrówno
14-120 Dąbrówno
86Miejski Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 22Gmina
Elbląg
82-300 Elbląg
XV. WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Wojewódzki Szpital Zespolony im. Ludwika Perzynyul. Poznańska 79Samorząd
województwa
62-800 Kalisz
2Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Pleszewieul. Poznańska
125Powiat pleszewski
63-300 Pleszew
3Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 7Powiat kępiński
63-600 Kępno
4Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Bolewskiego 8Powiat krotoszyński
63-700 Krotoszyn
5Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej dla Dzieci
i Młodzieżyul. Zamkowa 2Samorząd województwa
64-113 Osieczna
6Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Magazynowa 5Samorząd województwa
64-100 Leszno
7Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Kard. S. Wyszyńskiego 1Samorząd
województwa
62-510 Konin
8Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Poduchowne 1Powiat turecki
62-700 Turek
9Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 91Powiat czarnkowsko-trzcianecki
64-700 Czarnków
10Zespół Opieki Zdrowotnejul. Żeromskiego 29Powiat chodzieski
64-800 Chodzież
11Zespół Opieki Zdrowotnejpl. Wojska Polskiego 19Powiat pilski
98-300 Wyrzysk
12Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 28Powiat złotowski
77-400 Złotów
13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Wojska Polskiego 43Powiat pilski
64-920 Piła
14Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracyul. Poznańska 55aSamorząd
województwa
60-852 Poznań
15Szpital Rehabilitacyjno-Kardiologiczny64-600 Kowanówko k.
ObornikSamorząd województwa
16Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dorosłychul. Mogileńska 42Miasto na
prawach powiatu - Poznań
61-044 Poznań
17Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dorosłych i Dzieciul. E. Orzeszkowej
27Powiat gnieźnieński
62-200 Gniezno
18Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczyul. Promenady 7Samorząd województwa
63-100 Śrem
19Poznański Ośrodek Reumatologicznyul. Mickiewicza 95Samorząd województwa
63-100 Śrem
20Zakład Leczenia Uzależnień64-412 Chrzypsko WielkieSamorząd województwa
Charcice 12
21Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiemul.
Krysiewicza 7/8Samorząd województwa
61-825 Poznań
22Szpital Pneumologiczny "Staszycówka"62-050 MosinaSamorząd województwa
Ludwikowo
23Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieciul. Sanatoryjna 2Samorząd województwa
60-480 Kiekrz
24Zakład Opiekuńczo-Leczniczyul. Grobla 26Samorząd województwa
61-858 Poznań
25Zespół Opieki Zdrowotnejul. Poniatowskiego 25Powiat kolski
62-600 Koło
26Szpital Specjalistycznyul. Rydygiera 1Powiat pilski
64-920 Piła
27Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sikorskiego 22Powiat czarnkowsko-trzcianecki
64-980 Trzcianka
28Zespół Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 74Powiat wągrowiecki
62-100 Wągrowiec
29Wojewódzki Szpital Matki i Dziecka w Kaliszuul. Toruńska 7Samorząd
województwa
62-800 Kalisz
30Wojewódzki Specjalistyczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej Chorób Płuc
i Gruźlicy62-860 OpatówekSamorząd województwa
Wolica k. Kalisza
31Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrowie Wielkopolskimul.
Limanowskiego 20/22Powiat ostrowski
63-400 Ostrów Wielkopolski
32Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrzeszowieal. Wolności 4Powiat
ostrzeszowski
63-500 Ostrzeszów
33Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Jarocinieul. Hallera 9Powiat
jarociński
63-200 Jarocin
34Wojewódzki Szpital Zespolony w Lesznieul. Kiepury 45Samorząd województwa
64-100 Leszno
35Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Gostyniuul. Karola
Marcinkowskiego 8/9Powiat gostyński
63-800 Gostyń
36Zespół Opieki Zdrowotnej w Kościanieul. Szpitalna 7Powiat kościański
64-400 Kościan
37Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Rawiczuul. Gen.
Grota-Roweckiego 6Powiat rawicki
63-900 Rawicz
38Wojewódzki Szpital Neuropsychiatryczny im. Oskara Bielawskiego w
Kościanieul. Kościuszki 10Samorząd województwa
64-000 Kościan
39Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Koninieul. Kard. S.
Wyszyńskiego 1Samorząd województwa
62-510 Konin
40Zespół Opieki Zdrowotnej w Słupcyul. Traugutta 7Powiat słupecki
62-400 Słupca
41Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wschowska 3Powiat
wolsztyński
64-200 Wolsztyn
42Zespół Opieki Zdrowotnejul. Św. Jana 9Powiat gnieźnieński
62-200 Gniezno
43Zespół Opieki Zdrowotnejul. Mossego 17Powiat grodziski
62-065 Grodzisk Wielkopolski
44Zespół Opieki Zdrowotnejul. Poznańska 30Powiat nowotomyski
64-300 Nowy Tomyśl
45Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 2Powiat obornicki
64-600 Oborniki
46Zespół Opieki Zdrowotnejul. Sukiennicza 2Powiat szamotulski
64-500 Szamotuły
47Zespół Opieki Zdrowotnejul. Chełmońskiego 1Powiat śremski
63-100 Śrem
48Zespół Opieki Zdrowotnejul. Czerwonego Krzyża 2Powiat średzki
63-000 Środa Wielkopolska
49Zespół Opieki Zdrowotnejul. Słowackiego 2Powiat wrzesiński
62-300 Września
50Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorychul. Poznańska
15Samorząd województwa
62-200 Gniezno
51Wielkopolskie Centrum Chorób Płuc i Gruźlicyul. Szamarzewskiego
62Samorząd województwa
60-569 Poznań
52Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Chełmońskiego 20Samorząd
województwa
60-756 Poznań
53Wielkopolskie Centrum Ortopedii i Chirurgii Urazowejul. Gąsiorowskich
7Samorząd województwa
60-703 Poznań
54Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Juraszów 7/19Samorząd województwa
60-479 Poznań
55Wielkopolskie Centrum Onkologiiul. Garbary 15Samorząd województwa
61-866 Poznań
56Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Kaliszuul. Nowy Świat
35Samorząd województwa
62-800 Kalisz
57Wojewódzki Zakład Opieki Psychiatrycznej w SokołówceSokołówkaSamorząd
województwa
62-840 Koźminek
58Zespół Przychodni Specjalistycznychul. Słowackiego 8/10Powiat poznański
60-821 Poznań
59Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Koźminie
Wielkopolskimul. Borecka 19Powiat krotoszyński
63-720 Koźmin Wielkopolski
60Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Miejsko-Gminny Ośrodek
Zdrowia w Mikstacieul. Mickiewicza 1Powiat ostrzeszowski
63-510 Mikstat
61Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Jarocińska 7Gmina Jaraczewo
63-233 Jaraczewo
62Gminny Ośrodek Zdrowia62-831 KorzeniewGmina Mycielin
63Gminny Ośrodek Zdrowia63-435 SośnieGmina Sośnie
64Gminny Ośrodek Zdrowia62-834 Ceków - KoloniaGmina Ceków - Kolonia
65Gminny Ośrodek Zdrowiaul. Kaliska 12Gmina Gizałki
63-308 Gizałki
66Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminny Ośrodek Zdrowia
w Gołuchowieul. Mickiewicza 1Gmina Gołuchów
63-322 Gołuchów
67Koniński Ośrodek Medycyny Pracyul. Przemysłowa 160Samorząd województwa
62-520 Konin
68Przychodnia Rejonowaul. Spokojna 2Powiat koniński
62-610 Sompolno
69Poznański Ośrodek Zdrowia PsychicznegoOs. Kosmonautów 110Samorząd
województwa
61-642 Poznań
70Ośrodek Epidemiologii i Profilaktyki Nowotworowejul. Kazimierza
Wielkiego 24/26Samorząd województwa
61-863 Poznań
71Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Krotoszynieul.
Bolewskiego 8Powiat krotoszyński
63-700 Krotoszyn
72Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Pileal. Wojska Polskiego 49BSamorząd
województwa
64-920 Piła
73Ośrodek Rehabilitacyjny dla Dzieci i Młodzieżyul. Bączkowskiego 11aGmina
Kościan
64-000 Kościan
74Szpital Kolejowy w Poznaniu - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnejul. Orzeszkowej 6/16Samorząd województwa
60-778 Poznań
75Okręgowy Szpital Kolejowy w Puszczykowie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Kraszewskiego 1Powiat poznański
62-041 Puszczykowo
76Kolejowy Szpital Dziecięcy w Ostrowie Wielkopolskim - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 35Powiat ostrowski
63-400 Ostrów Wielkopolski
77Obwód Lecznictwa Kolejowego w Poznaniu - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Taczaka 8Samorząd województwa
61-818 Poznań
78Obwód Lecznictwa Kolejowego w Lesznie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. Dworcowa 1Samorząd województwa
64-100 Leszno
79Obwód Lecznictwa Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wrocławska 81Samorząd województwa
63-400 Ostrów Wielkopolski
80Kolejowy Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy im. dr. Władysława Biegańskiego
w Chodzieży - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Strzelecka
32Samorząd województwa
64-800 Chodzież
81Kolejowe Sanatorium dla Dzieci w Miłowodach - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej64-600 Miłowody k. ObornikSamorząd województwa
82Trzemeszeńska Przychodnia Lekarska w Trzemesznieul. Langiewicza 2Gmina
Trzemeszno
62-240 Trzemeszno
83Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminny Ośrodek
Zdrowia62-872 Godziesze WielkieGmina Godziesze Wielkie
84Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminny Ośrodek Zdrowia
w Stawiszynie z Filią w Zbierskuul. Stawościńska 11Gmina Stawiszyn
62-820 Stawiszyn
85Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Gminny Ośrodek Zdrowia
w ŻelazkowieŻelazków 109Gmina Żelazków
62-817 Żelazków
XVI. WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE
Lp.Nazwa zakładu opieki zdrowotnejAdresJednostka samorządu terytorialnego
właściwa do przejęcia uprawnień organu, który utworzył zakład opieki
zdrowotnej
1234
1Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Pułku Ułanów 9Samorząd
województwa
76-100 Sławno
2Państwowe Sanatorium Przeciwgruźliczeul. S. Staszica 5Samorząd
województwa
78-640 Tuczno
3Zespół Opieki Zdrowotnejul. 12 Lutego 9Powiat wałecki
78-600 Wałcz
4Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Niedziałkowskiego
4Powiat choszczeński
73-200 Choszczno
5Szpital Wojewódzkiul. T. Chałubińskiego 7Samorząd województwa
75-581 Koszalin
6Specjalistyczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płucul. Niepodległości
44/48Samorząd województwa
75-252 Koszalin
7Stacja Pogotowia Ratunkowegoul. Kościuszki 5Powiat koszaliński
75-404 Koszalin
8Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznychal. Monte Cassino
9Samorząd województwa
75-414 Koszalin
9Ośrodek Leczenia Uzależnień Alkoholowych78-217 StanominoSamorząd
województwa
10Zespół Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 9Powiat białogardzki
78-200 Białogard
11Zespół Opieki Zdrowotnejul. M. Skłodowskiej-Curie 32Powiat sławieński
76-150 Darłowo
12Zespół Opieki Zdrowotnejul. B. Chrobrego 4Powiat drawski
78-500 Drawsko Pomorskie
13Zespół Opieki Zdrowotnejul. Łopuskiego 8Samorząd województwa
78-100 Kołobrzeg
14Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej nr 1ul. Bociania 4Gmina Kołobrzeg
78-100 Kołobrzeg
15Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej nr 2ul. Łopuskiego 8Gmina Kołobrzeg
78-100 Kołobrzeg
16Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej nr 3ul. Waryńskiego 8Gmina
Kołobrzeg
78-100 Kołobrzeg
17Zespół Opieki Zdrowotnejul. Bobolicka 4Gmina Polanów
76-130 Polanów
18Zespół Opieki Zdrowotnejul. Gwardii Ludowej 5Powiat świdwiński
78-320 Połczyn Zdrój
19Zespół Opieki Zdrowotnejul. J. Słowackiego 3aGmina Sianów
76-004 Sianów
20Zespół Opieki Zdrowotnejul. T. Kościuszki 38Powiat szczecinecki
78-400 Szczecinek
21Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Wolności 14Gmina Kalisz Pomorski
78-540 Kalisz Pomorski
22Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Bobolicka 1Gmina Tychowo
78-220 Tychowo
23Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnejpl. 600-lecia 1Gmina Złocieniec
78-520 Złocieniec
24Zespół Ośrodków Zdrowia Gminy Grzmiącaul. Kolejowa 11Gmina Grzmiąca
78-450 Grzmiąca
25Przychodnia Rejonowaul. Zwycięstwa 8/10Gmina Bobolice
78-430 Bobolice
26Zespół Ośrodków Zdrowia Gminy Szczecinekul. Pilska 3Gmina Szczecinek
78-400 Szczecinek
27Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolonyul. Arkońska 4Samorząd
województwa
71-455 Szczecin
28Specjalistyczny Szpital im. prof. A. Sokołowskiegoul. A. Sokołowskiego
11Samorząd województwa
70-880 Szczecin
29Samodzielny Publiczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Mączna
4Samorząd województwa
70-780 Szczecin
30Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowegoal. Wojska Polskiego
92/94Samorząd województwa
70-481 Szczecin
31Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyul. Bolesława Śmiałego 33Samorząd
województwa
70-347 Szczecin
32Portowy Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Energetyków
2Samorząd województwa
70-656 Szczecin
33Samodzielny Publiczny Zakład Stoczniowy Opieki Zdrowotnejul. Dubois
27Samorząd województwa
71-610 Szczecin
34Samodzielny Publiczny Ośrodek Rehabilitacji Dzieci i Młodzieżyul. M.
Skłodowskiej-Curie 14Samorząd województwa
71-332 Szczecin
35Samodzielny Publiczny Dziecięcy Ośrodek Rehabilitacji74-105 Nowe
CzarnowoSamorząd województwa
36Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Nowogardzka
2Powiat goleniowski
72-100 Goleniów
37Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna
10Powiat kamieński
72-400 Kamień Pomorski
38Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. M.
Konopnickiej 2Miasto na prawach powiatu - Świnoujście
72-600 Świnoujście
39Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Jana Pawła II
2Powiat pyrzycki
74-200 Pyrzyce
40Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Siedlecka
2aPowiat policki
72-010 Police
41Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Parkowa
7Powiat gryfiński
74-100 Gryfino
42Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wojska
Polskiego 27Powiat stargardzki
73-110 Stargard Szczeciński
43Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Niechorska 27Samorząd województwa
72-300 Gryfice
44Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Szpitalna 10Powiat
myśliborski
74-320 Barlinek
45Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Kościuszki 17Powiat
myśliborski
74-400 Dębno
46Samodzielny Specjalistyczny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej nad
Matką, Dzieckiem i Młodzieżąul. Św. WojciechaSamorząd województwa
70-410 Szczecin
47Samodzielny Publiczny Wojewódzki Zakład Gruźlicy i Chorób Płucul.
Janosika 1/3Samorząd województwa
71-424 Szczecin
48Regionalny Szpital Onkologicznyul. Strzałowska 22Samorząd województwa
71-730 Szczecin
49Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Wojska
Polskiego 7Powiat goleniowski
72-200 Nowogard
50Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnejul. Gen. Sikorskiego 6Powiat
stargardzki
73-300 Łobez
51Specjalistyczna Przychodnia Stomatologicznaul. Legnicka 10Miasto na
prawach powiatu - Koszalin
75-733 Koszalin
52Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracyal. Zwycięstwa 136Samorząd województwa
75-613 Koszalin
53Przychodnia Rejonowaul. Kościuszkowców 10Powiat wałecki
78-600 Wałcz
54Zakład Opieki Zdrowotnej - Przychodnia Rejonowaul. T. Kościuszki 3Gmina
Barwice
78-460 Barwice
55Gminna Przychodnia Zdrowiaul. Nadrzeczna 2Gmina Biały Bór
78-425 Biały Bór
56Gminny Zespół Opieki Zdrowotnejul. Orła Białego 5Gmina Borne Sulinowo
78-449 Borne Sulinowo
57Gminny Zespół Opieki Zdrowotnej76-011 WyszewoGmina Manowo
58Gminny Zakład Opieki Zdrowotnej76-142 MalechowoGmina Malechowo
59Okręgowy Szpital Kolejowy w Szczecinie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejal. Wyzwolenia 52Miasto na prawach powiatu - Szczecin
71-586 Szczecin
60Obwód Lecznictwa Kolejowego w Szczecinie - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnejul. 3 Maja 25/27Samorząd województwa
70-215 Szczecin
61Kolejowy Szpital Uzdrowiskowy "Kolejarz" w Kołobrzegu - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnejul. Rafińskiego 3Samorząd województwa
73-100 Kołobrzeg
62Publiczny Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Szczecinkuul. Karlińska
15Gmina Miejska Szczecinek
78-400 Szczecinek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 30 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego.
(Dz. U. Nr 60, poz. 642)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. w
sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego (Dz. U. Nr 14, poz. 129) w
załączniku nr 2 "Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół
ponadpodstawowych" wprowadza się następujące zmiany:
1) w części "Matematyka" wyrazy "Szkoła podstawowa kończąca się maturą"
zastępuje się wyrazami "Szkoła ponadpodstawowa kończąca się maturą";
2) część "Biologia" otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 czerwca 1999
r. (poz. 642)
BIOLOGIA
Cele edukacyjne
Celem nauczania biologii powinno być osiągnięcie przez ucznia:
- rozumienia zależności istniejących w środowisku przyrodniczym;
- świadomości zmienności świata ożywionego;
- świadomości znaczenia zachowania różnorodności biologicznej oraz motywacji do
przestrzegania zasad jej ochrony;
- rozumienia jedności podstawowych procesów życiowych organizmów przy ich
różnorodności;
- rozumienia zależności człowieka od środowiska i wpływu człowieka na
środowisko;
- świadomości zagrożeń cywilizacyjnych;
- rozumienia podstaw działania własnego organizmu;
- rozumienia podstawowych zasad dziedziczenia;
- postawy odpowiedzialności za zdrowie swoje oraz innych ludzi;
- motywacji do przestrzegania ogólnych zasad higieny.
Zadania szkoły
1. Umożliwienie uczniom projektowania i prowadzenia obserwacji i doświadczeń
biologicznych.
2. Umożliwienie uczniom poznania podstawowych procesów życiowych organizmów.
3. Rozwijanie odpowiedzialności ucznia za działania podejmowane w najbliższym
środowisku.
4. Prowadzenie uczniów do zrozumienia podstaw funkcjonowania własnego organizmu.
Treści
1. Struktura organizmu:
- komórki, ich budowa i pełnione funkcje;
- komórki bakteryjne, znaczenie bakterii w przyrodzie i życiu człowieka, choroby
bakteryjne;
- wirusy bakterii roślin i zwierząt, choroby wirusowe człowieka;
- tkanki i organy, ich budowa i pełnione funkcje (na wybranych przykładach).
2. Fizjologia organizmów roślinnych i zwierzęcych:
1) odżywianie:
- potrzeby pokarmowe i sposoby odżywiania się organizmów;
- układ pokarmowy i przebieg procesów trawiennych u człowieka;
- zasady racjonalnego odżywiania;
2) oddychanie i wymiana gazowa:
- oddychanie tlenowe i beztlenowe;
- wymiana gazowa u roślin i zwierząt,
- układ oddechowy człowieka i jego schorzenia;
3) transport substancji i płyny ustrojowe:
- transport substancji u roślin, płyny ustrojowe u zwierząt;
- funkcje homeostatyczne i obronne u człowieka pełnione przez krew;
- choroby układu krążenia;
4) wydalanie:
- zbędne i szkodliwe produkty przemiany materii i sposoby ich usuwania przez
rośliny i zwierzęta;
- układ wydalniczy u człowieka i jego schorzenia;
5) rozmnażanie i rozwój organizmów:
- rozmnażanie bezpłciowe i płciowe;
- wzrost i rozwój roślin i zwierząt;
- biologia rozmnażania się i rozwój człowieka;
6) regulacja i koordynacja procesów życiowych:
- regulacja hormonalna u roślin;
- regulacja hormonalna u człowieka i jej zaburzenia;
- budowa, funkcje i higiena układu nerwowego oraz wybranych narządów zmysłów
człowieka.
3. Elementy cytologii i genetyki:
- ultrastruktura komórki, organelle, błony biologiczne, cytoszkielet;
- budowa DNA, kod genetyczny, synteza białek;
- mutacje, czynniki mutagenne;
- choroby dziedziczne;
- zasady inżynierii genetycznej, zastosowania biotechnologii.
4. Elementy ewolucjonizmu:
- pojęcie gatunku;
- mutacje i ich konsekwencje, dobór naturalny;
- zasady klasyfikacji naturalnej, drzewa filogenetyczne roślin i zwierząt;
- ewolucja naczelnych.
5. Ekologia i ochrona środowiska przyrodniczego:
- populacja i parametry ją charakteryzujące;
- ekosystem, główne typy ekosystemów Ziemi, struktura troficzna ekosystemu,
przepływ energii i krążenie materii w ekosystemie, sukcesja ekologiczna;
- antropopresja, przyczyny i skutki zmniejszania różnorodności biologicznej;
- chemiczne zanieczyszczenie powietrza, wody, gleby, nadmierne odwadnianie i
erozja gleb, eutrofizacja wód;
- zasoby odnawialne i nieodnawialne, racjonalna gospodarka zasobami;
- zasada zrównoważonego rozwoju.
Osiągnięcia
1. Formułowanie hipotez. Analizowanie i interpretowanie wyników obserwacji i
doświadczeń wraz z oceną ich wiarygodności.
2. Gromadzenie, integrowanie, opracowywanie wiedzy z różnych dziedzin niezbędnej
do wyjaśnienia procesów życiowych.
3. Interpretowanie zależności między budową i funkcją układów i narządów w
organizmach; postrzeganie funkcjonowania organizmu jako integralnej całości.
4. Interpretowanie zależności między środowiskiem życia organizmu a jego budową
i funkcjonowaniem.
5. Analizowanie struktury i funkcjonowania wybranych ekosystemów.
6. Ocenianie zmian zachodzących w środowisku przyrodniczym w wyniku
oddziaływania człowieka i ich wpływu na jakość życia oraz umiejętność
odnajdywania środków zaradczych.
7. Analizowanie przyczyn zakłóceń stanu zdrowia człowieka, przewidywanie skutków
własnych decyzji w tym zakresie; prowadzenie zdrowego trybu życia.
8. Formułowanie zasad zrównoważonego rozwoju i analiza własnych decyzji i
zachowań w tym zakresie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 9 lipca 1999 r.
w sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania
dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich.
(Dz. U. Nr 60, poz. 643)
Na podstawie art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i Nr 49,
poz. 485) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dotacje przedmiotowe mogą być udzielane do podręczników szkolnych oraz do
podręczników akademickich, zwanych dalej "podręcznikami", w zakresie określonym
w ustawie budżetowej na dany rok.
§ 2. 1. Ustala się stawki dotacji przedmiotowych do jednego arkusza wydawniczego
w wysokości:
1) przy pierwszym wydaniu - do 1200 zł,
2) przy wydaniach następnych - do 850 zł.
2. W przypadku pierwszych wydań podręczników o szczególnie wysokich kosztach
wydania stawka, o której mowa w ust. 1, może zostać zwiększona maksymalnie o
10%.
3. Zwiększenie stawki, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić w przypadku
konieczności zastosowania podwyższonych parametrów edytorskich, stwierdzonej na
podstawie rozliczenia kosztów wydania i egzemplarza okazowego podręcznika.
§ 3. 1. Wydawca, który ubiega się o dotację, o której mowa w § 2, składa:
1) wniosek o dotację do podręcznika według wzoru określonego w załączniku nr 1
lub nr 2 do rozporządzenia,
2) kalkulację wstępną kosztów wydania podręcznika według wzoru określonego w
załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być sporządzony na podstawie
maszynopisu podręcznika.
3. Dotacja do podręcznika szkolnego może być przyznana w przypadku, gdy
podręcznik, zgodnie z odrębnymi przepisami, został dopuszczony do użytku
szkolnego.
4. W przypadku kolejnego wydania podręcznika do wniosku należy dołączyć
egzemplarz ostatniego wydania.
5. W przypadku pierwszego wydania podręcznika akademickiego do wniosku należy
dołączyć jego szczegółowy konspekt oraz dwie recenzje wydawnicze. Na żądanie
wydawca obowiązany jest przedstawić maszynopis podręcznika.
§ 4. Przed przyznaniem dotacji do podręcznika Minister Edukacji Narodowej może
zasięgnąć opinii ekspertów co do jego przydatności oraz zasadności dotowania.
§ 5. 1. Wydawca podręczników akademickich do dnia 31 marca każdego roku składa
zestawienie zbiorcze podręczników planowanych do wydania w roku następnym wraz z
wnioskami o dotacje i kalkulacjami wstępnymi kosztów wydania.
2. Wydawca podręczników szkolnych do dnia 31 marca każdego roku składa
zestawienie zbiorcze podręczników planowanych do wydania w roku następnym wraz z
kalkulacjami wstępnymi kosztów wydania, a do końca lutego roku wydania - wnioski
o dotacje do podręczników zgłoszonych w zestawieniu zbiorczym.
§ 6. 1. Wysokość dotacji stanowi iloczyn liczby arkuszy wydawniczych i stawki
dotacji do jednego arkusza wydawniczego, jednakże nie więcej niż kwota deficytu
wyliczona w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, pomniejszona o
dofinansowanie z innych źródeł.
2. O rezygnacji z dotacji wydawca obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić
Ministra Edukacji Narodowej, nie później jednak niż do dnia 1 października roku,
na który została przyznana dotacja.
§ 7. 1. Minimalny nakład dotowanego podręcznika akademickiego nie może być
niższy niż 1500 egzemplarzy. W przypadku podręczników dla unikatowych kierunków
studiów nakład może być obniżony do 1000 egzemplarzy.
2. Wydawca może otrzymać dotację do kolejnego wydania podręcznika akademickiego
nie wcześniej niż po trzech latach, a w przypadku podręcznika szkolnego nie
wcześniej niż po dwóch latach - od roku udzielenia poprzedniej dotacji.
§ 8. Za zgodą Ministra Edukacji Narodowej termin wydania podręcznika może być
przedłużony o rok.
§ 9. Skutki finansowe powstałe w wyniku zwiększenia objętości podręcznika w
stosunku do wielkości określonej we wniosku ponosi wydawca.
§ 10. Po wydaniu podręcznika wydawca przedkłada rozliczenie kosztów wydania
podręcznika według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia, wraz z
rachunkiem i egzemplarzem okazowym.
§ 11. Do dotacji przyznanych do podręczników akademickich na 1999 r. oraz
dotacji do podręczników szkolnych zaplanowanych na podstawie wykazów wniosków
złożonych na 1999 r. stosuje się dotychczasowe zasady i tryb udzielania dotacji.
§ 12. W roku 1999 zestawienia zbiorcze podręczników, o których mowa w § 5,
planowanych do wydania w roku następnym, wraz z wnioskami o dotacje i
kalkulacjami wstępnymi kosztów wydania, wydawca składa do dnia 31 lipca.
§ 13. Traci moc:
1) zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 1992 r. w sprawie
szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji przedmiotowych do podręczników
szkolnych i akademickich (Monitor Polski Nr 30, poz. 209 i z 1995 r. Nr 29, poz.
339),
2) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1998 r. w sprawie
stawek dotacji przedmiotowych do specjalistycznych podręczników szkolnych i
akademickich (Dz. U. Nr 38, poz. 219).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r.
(poz. 643)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O DOTACJĘ DO PODRĘCZNIKA SZKOLNEGO
Ilustracja
Załącznik nr 2
WNIOSEK O DOTACJĘ DO PODRĘCZNIKA AKADEMICKIEGO
Ilustracja
Załącznik nr 3
KALKULACJA WSTĘPNA*) KOSZTÓW WYDANIA PODRĘCZNIKA SZKOLNEGO/PODRĘCZNIKA
AKADEMICKIEGO**)
Ilustracja
Załącznik nr 4
ROZLICZENIE*) KOSZTÓW WYDANIA PODRĘCZNIKA SZKOLNEGO/PODRĘCZNIKA AKADEMICKIEGO**)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 17 czerwca 1999 r.
w sprawie przydziału umundurowania dla funkcjonariuszy Inspekcji Celnej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 644)
Na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej
(Dz. U. Nr 71, poz. 449, z 1998 r. Nr 137, poz. 886 i z 1999 r. Nr 49, poz. 483)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa kryteria i tryb przydziału umundurowania z
uwzględnieniem ilości i rodzajów składników umundurowania przysługujących
funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej oraz okresu używalności tych składników.
§ 2. 1. Funkcjonariuszowi Inspekcji Celnej, zwanemu dalej "funkcjonariuszem",
przydziela się bezpłatnie umundurowanie.
2. Ilość i rodzaj składników umundurowania przysługującego funkcjonariuszowi
oraz okres ich używalności określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Uprawnienie do zaopatrzenia w przedmioty umundurowania powstaje z dniem
powołania na stanowisko funkcjonariusza i wygasa z dniem odwołania ze
stanowiska.
2. Prawo do ponownego przydziału poszczególnych składników umundurowania
funkcjonariusz nabywa z upływem okresu ich używalności.
3. Okres używalności składników umundurowania liczy się od dnia, w którym
funkcjonariusz nabył prawo do ich przydziału.
4. Po upływie okresu używalności poszczególnych składników umundurowania i
wydaniu nowych składników poprzednio wydane składniki nie podlegają zwrotowi.
§ 4. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do posiadania kompletu umundurowania
zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdej porze roku.
2. Poszczególne ubiory funkcjonariusz nosi według zestawów ustalonych z
uwzględnieniem pory roku. Rozróżnia się okres letni od 1 maja do 30 września i
okres zimowy od 1 listopada do 31 marca. Miesiące kwiecień i październik
stanowią okres przejściowy.
3. Funkcjonariusz może użytkować przedmioty umundurowania, których wzory zostały
określone w odrębnych przepisach.
§ 5. 1. Umundurowanie służbowe funkcjonariusza powinno być utrzymane w należytym
stanie, zapewniającym przepisowy i estetyczny wygląd zewnętrzny podczas
wykonywania obowiązków służbowych.
2. Funkcjonariuszowi zabrania się:
1) użytkowania przedmiotów umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem lub
obowiązującym zestawem umundurowania albo w połączeniu z przedmiotami ubioru
cywilnego,
2) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd
zewnętrzny narusza godność munduru.
3. Dopuszczalne jest noszenie przez umundurowanego funkcjonariusza:
1) symbolu żałoby w sposób zwyczajowo przyjęty,
2) okularów przeciwsłonecznych i zdrowotnych z przyciemnionymi szkłami.
§ 6. 1. W przypadku utraty albo zniszczenia składnika umundurowania przed
upływem okresu jego używalności nie z winy funkcjonariusza przysługuje mu
bezpłatnie nowy składnik umundurowania.
2. W razie utraty albo zniszczenia składnika umundurowania w przypadkach innych
niż określone w ust. 1 funkcjonariusz otrzymuje nowy składnik umundurowania za
zwrotem wartości utraconego lub zniszczonego składnika umundurowania, wyliczonej
stosownie do okresu jego użytkowania.
3. Jeżeli utrata albo zniszczenie składnika umundurowania nastąpiło w
okolicznościach szczególnych i niemożliwych do przewidzenia, Generalny Inspektor
Celny może, na wniosek funkcjonariusza zaopiniowany przez jego przełożonego,
wyrazić zgodę na wydanie nieodpłatne nowego składnika umundurowania.
§ 7. 1. Funkcjonariusz odchodzący na emeryturę lub rentę zatrzymuje składniki
umundurowania bez zwrotu ich wartości.
2. W przypadku rozwiązania stosunku pracy przed upływem okresu używalności
składników umundurowania funkcjonariusz może zatrzymać składniki umundurowania
za zwrotem wartości, wyliczonej stosownie do okresu ich użytkowania, jeżeli
rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło:
1) za wypowiedzeniem dokonanym przez pracownika,
2) przez pracodawcę na podstawie art. 52 § 1 Kodeksu pracy,
3) w przypadkach określonych w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35,
poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 34, poz. 178 i
182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr
95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136,
poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883, Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 49,
poz. 483).
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, kwota podlegająca zwrotowi, liczona
według aktualnych cen detalicznych składników umundurowania, powinna odpowiadać
wartości tych składników od dnia rozwiązania stosunku pracy do upływu okresu
używalności danego składnika.
§ 8. 1. Ubiór specjalny przysługuje funkcjonariuszowi wykonującemu czynności
uzasadniające potrzebę posiadania takiego ubioru, a w szczególności w
przypadkach fizycznej i technicznej ochrony funkcjonariuszy i pracowników
Inspekcji Celnej oraz jej obiektów.
2. Generalny Inspektor Celny dokonuje przydziału ubioru, o którym mowa w ust. 1.
3. Ubiór specjalny nosi się w czasie wykonywania zadań o charakterze specjalnym
na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Inspekcji Celnej.
4. Generalny Inspektor Celny może zezwolić na noszenie przez funkcjonariusza
ubioru specjalnego w czasie wykonywania obowiązków służbowych innych niż
wymienione w ust. 3.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 1999 r. (poz.
644)
NORMY UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY INSPEKCJI CELNEJ
I. Normy umundurowania ubioru służbowego i wyjściowego funkcjonariuszy-mężczyzn
Lp.Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miaryIlośćOkres
używalności*Uwagi
123456
1kurtka męska letniaszt.13
2kurtka męska zimowaszt.13
3spodnie męskie letnieszt.13
4spodnie męskie zimoweszt.13
5czapka wyjściowa męskaszt.13
6płaszcz wyjściowy męski z podpinkąszt.14
7kurtka lekka uniwersalnaszt.13
8spodnie służbowe męskieszt.13
9koszula służbowa męskaszt.21
10czapka służbowa letnia uniwersalnaszt.13
11krawat koloru czarnegoszt.22
12spinka do krawatuszt.12
13sweter uniwersalnyszt.12
14kurtka ocieplana uniwersalnaszt.13
15czapka służbowa ocieplanaszt.13
16koszula wyjściowa męska koloru białegoszt.41
17półbuty męskie koloru czarnegopara21
18szalik letniszt.12
19szalik zimowyszt.12
20rękawiczki zimowe skórzane koloru czarnegopara12
21rękawiczki letnie skórzane koloru czarnegopara12
22pasek skórzany do spodni koloru czarnegoszt.12
23bielizna osobistakpl.31ekwiwalent
24skarpetki męskie letnie koloru czarnegopara31ekwiwalent
25skarpetki męskie zimowe koloru czarnegopara31ekwiwalent
26dystynkcje i oznaki służbowekpl.14do każdego przedmiotu według zasad
określonych w rozporządzeniu
27baretkikpl.14do każdego przedmiotu według zasad określonych w
rozporządzeniu
28sznur galowyszt.14
II. Normy umundurowania ubioru służbowego i wyjściowego funkcjonariuszy-kobiet
Lp.Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miaryIlośćOkres
używalności*Uwagi
123456
1kurtka damska letniaszt.13
2kurtka damska zimowaszt.13
3spódnica damska letniaszt.13
4spódnica damska zimowaszt.13
5spodnie damskie zimoweszt.13
6spodnie damskie letnieszt.13
7peleryna wyjściowa damska z podpinkąszt.14
8kapelusz wyjściowy damskiszt.13
9kurtka lekka uniwersalnaszt.12
10spodnie służbowe damskieszt.11
11koszula służbowa damskaszt.41
12czapka służbowa letnia uniwersalnaszt.12
13krawatszt.22
14spinka do krawatuszt.12
15podkołnierzykszt.12
16sweter uniwersalny damskiszt.12
17kurtka ocieplana uniwersalna damskaszt.13
18czapka służbowa ocieplanaszt.13
19koszula wyjściowa damska koloru białegoszt.41
20kozaczki damskie koloru czarnegopara13
21półbuty damskie koloru czarnegopara21
22szalik letniszt.12
23szalik zimowyszt.12
24rękawiczki zimowe skórzane koloru czarnegopara12
25rękawiczki letnie skórzane koloru czarnegopara12
26pasek skórzany do spodni lub spódnicy koloru czarnegoszt.12
27rajstopy damskie letnie koloru czarnegopara41ekwiwalent
28rajstopy damskie zimowe koloru czarnegopara41ekwiwalent
29bielizna damskakpl.31ekwiwalent
30dystynkcje i oznaki służbowekpl.14do każdego przedmiotu według zasad
określonych w rozporządzeniu
31baretkikpl.14do każdego przedmiotu według zasad określonych w
rozporządzeniu
32sznur galowyszt.14
III. Normy umundurowania ubioru specjalnego funkcjonariuszy-kobiet i mężczyzn**
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności*Uwagi
123456
1bluza i spodnie typu specjalnegokpl.12
2kombinezonszt.11
3czapka wełniana koloru czarnegoszt.12
4trzewiki typu wojskowego koloru czarnegopara13
5pas z tkaniny koloru czarnego, do ubioru specjalnegoszt.13
* Okres używalności poszczególnych przedmiotów umundurowania podano w latach.
** Przysługuje funkcjonariuszom określonym w § 8 rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 czerwca 1999 r.
w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny.
(Dz. U. Nr 60, poz. 645)
Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dług celny w przywozie nie powstaje, z zastrzeżeniem ust. 2, w wypadku:
1) uchybienia terminu, w jakim towary objęte procedurą celną lub towary
składowane czasowo powinny zostać objęte procedurą celną lub otrzymać inne
przeznaczenie celne, pod warunkiem że organ celny wydał zgodę na przedłużenie
terminu, a wniosek w tej sprawie został złożony przez osobę zobowiązaną do
zachowania tego terminu przed jego upływem,
2) przedstawienia towaru, objętego procedurą tranzytu, w urzędzie celnym
przeznaczenia w terminie późniejszym niż wyznaczony przez organ celny,
3) poddania badaniom towaru składowanego czasowo bez uprzedniego udzielenia
przez organ celny zgody, o której mowa w art. 40 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia
1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz.
770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160,
poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402), zwanej dalej "Kodeksem celnym", lub
poddania towaru objętego procedurą składu celnego zwyczajowym czynnościom bez
uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego, pod warunkiem że taka zgoda lub
pozwolenie byłyby udzielone, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim
wnioskiem,
4) wykorzystywania towaru objętego procedurą odprawy czasowej w celu innym niż
wskazany w pozwoleniu organu celnego na dokonanie odprawy czasowej, pod
warunkiem że organ celny mógłby udzielić pozwolenia na takie wykorzystywanie
towaru, gdyby osoba uprawniona do korzystania z tej procedury celnej wystąpiła z
odpowiednim wnioskiem,
5) uzasadnionego przemieszczenia towaru składowanego czasowo lub objętego
procedurą celną bez wymaganej zgody organu celnego, pod warunkiem że towar może
zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie,
6) wprowadzenia towaru do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bez
dokonania wymaganych formalności celnych, pod warunkiem że towar został ujęty w
ewidencji towarowej niezwłocznie po jego złożeniu w magazynie, na placu lub w
innym miejscu prowadzenia działalności oraz że może zostać przedstawiony
organowi celnemu na jego żądanie.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, dług celny w przywozie nie powstaje,
pod warunkiem że:
1) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1,
nie stanowiło próby usunięcia towaru spod dozoru celnego,
2) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1,
nie nastąpiło z winy lub niedbalstwa osoby obowiązanej do wykonania obowiązków
lub dopełnienia warunków,
3) wszystkie formalności celne niezbędne do uregulowania sytuacji towaru zostały
dokonane niezwłocznie po zaistnieniu wypadków, o których mowa w ust. 1.
§ 2. Dług celny w przywozie nie powstaje w wypadku:
1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6
Kodeksu celnego, rzeczy stanowiących jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła
swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby,
2) gdy towary, które uprzednio zostały objęte procedurą celną z częściowym lub
całkowitym zwolnieniem od cła albo zostały zwolnione od cła ze względu na ich
przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania
siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony
przez organ celny,
3) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 190 § 2
Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od
cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez
nabywcę przez okres trzech lat, licząc od daty odstąpienia,
4) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze
celnym lub składzie wolnocłowym, nawet gdy towar ten nie został całkowicie
zniszczony oraz gdy w sposób nie budzący wątpliwości można stwierdzić, że został
zużyty lub użyty w akcji ratowniczej,
5) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn,
urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych służących do
prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub
składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed
dniem wejścia w życie Kodeksu celnego.
§ 3. W wypadku, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu celnego, dług celny w
przywozie wobec towarów przywiezionych w celu uszlachetniania czynnego nie
powstaje, jeżeli towary te są:
1) materiałami pochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta
przewiduje zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła materiałów niepochodzących,
2) materiałami pochodzącymi lub materiałami niepochodzącymi w rozumieniu umowy
międzynarodowej, a umowa ta nie przewiduje zakazu zwrotu lub zwolnienia z cła
tych materiałów.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1997 r. w
sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 144,
poz. 966 i z 1998 r. Nr 164, poz. 1176).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 czerwca 1999 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 646)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
dochodu stanowiącego nadwyżkę pomiędzy wartością rynkową akcji objętych przez
osoby uprawnione na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy spółki
a wydatkami poniesionymi na ich objęcie.
§ 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, nie ma zastosowania do dochodu uzyskanego
przez osoby uprawnione ze zbycia akcji.
§ 3. Zaniechanie ma zastosowanie do dochodów uzyskanych w okresie od dnia 1
stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 czerwca 1999 r.
w sprawie ochrony przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne terenów
komórek i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 647)
Na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i
mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740 i z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ochrony terenów komórek i
jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej przez specjalistyczne
uzbrojone formacje ochronne przedsiębiorców, o których mowa w art. 2 pkt 7 i
art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz.
U. Nr 114, poz. 740 i z 1999 r. Nr 11, poz. 95), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) komórkach i jednostkach organizacyjnych - rozumie się przez to komórki i
jednostki organizacyjne, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 5 załącznika do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1999 r. w sprawie nadania statutu
Ministerstwu Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 29, poz. 267),
2) terenach komórek i jednostek organizacyjnych - rozumie się przez to
nieruchomości pozostające w trwałym zarządzie lub wykorzystywane na podstawie
innych tytułów prawnych przez komórki i jednostki organizacyjne,
3) dowódcach jednostek wojskowych - rozumie się przez to również komendantów,
dyrektorów, szefów jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 1,
4) jednostkach wojskowych - rozumie się przez to także komórki i jednostki
organizacyjne, o których mowa w pkt 1,
5) przedsiębiorcy - rozumie się przez to przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 2
pkt 7 ustawy.
§ 3. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub dowódca
Garnizonu Warszawa, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, podejmuje decyzję o
zaangażowaniu przedsiębiorcy do ochrony terenów komórek lub jednostek
organizacyjnych, obiektów lub urządzeń wojskowych.
§ 4. Warunkiem zaangażowania w jednostce wojskowej przedsiębiorcy jest
wprowadzenie stosownych zmian do jej etatu oraz przydzielenie środków
finansowych.
§ 5. Po ogłoszeniu mobilizacji lub wprowadzeniu stanu wojennego ochronę terenów
komórek i jednostek organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych przejmują od
przedsiębiorcy wojskowe pododdziały ochrony i obrony obiektów.
§ 6. 1. Zakres i przedmiot działania specjalistycznej uzbrojonej formacji
ochronnej określa się w umowie zawartej pomiędzy dowódcą jednostki wojskowej a
przedsiębiorcą oraz w "Instrukcji ochrony", opracowanej przez tego
przedsiębiorcę przy udziale przedstawiciela jednostki wojskowej. Instrukcję
podpisują dowódca jednostki wojskowej i przedsiębiorca.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać zakres i przedmiot ochrony, a
w szczególności:
1) wskazanie terenów komórek i jednostek organizacyjnych, obiektów i urządzeń
wojskowych podlegających ochronie,
2) zobowiązanie przedsiębiorcy do strzeżenia przed kradzieżą, zniszczeniem lub
uszkodzeniem powierzonego mienia wojskowego,
3) uprawnienie przedsiębiorcy do kontroli dokumentów uprawniających do wstępu,
wjazdu i przebywania na terenach komórek i jednostek organizacyjnych lub w
obiektach wojskowych, wynoszenia lub wywożenia mienia oraz uniemożliwienia
nielegalnego wejścia osób postronnych na tereny komórek i jednostek
organizacyjnych oraz do obiektów chronionych,
4) zakres i sposób prowadzenia kontroli wykonywania zadań ochrony terenów
komórek i jednostek organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych przez
pracowników ochrony specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej prowadzonych
przez przełożonych oraz osoby określone w odrębnych przepisach, posiadające
upoważnienia do kontroli stanu ochrony terenów komórek i jednostek
organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych.
3. W umowie określa się także:
1) podległość pracowników ochrony,
2) uprawnienia osób funkcyjnych jednostki wojskowej oraz służb dyżurnych w
stosunku do pracowników ochrony,
3) szczegółowe zasady odpowiedzialności przedsiębiorcy i pracowników ochrony za
powierzone ochronie mienie,
4) sposób ochrony tajemnicy państwowej i służbowej przez pracowników ochrony,
5) obowiązek przekazania dowódcy jednostki wojskowej przez przedsiębiorcę wykazu
wszystkich pracowników ochrony zatrudnionych wyłącznie na podstawie umowy o
pracę i przewidzianych do ochrony terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego.
4. Instrukcja ochrony terenu komórki lub jednostki organizacyjnej, obiektu lub
urządzenia wojskowego, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) charakterystykę ochranianego terenu komórki lub jednostki organizacyjnej,
obiektu lub urządzenia wojskowego,
2) cel ochrony,
3) system ochrony,
4) obowiązki dowódcy ochrony i pracowników ochrony,
5) zakres ochrony fizycznej terenu komórki lub jednostki organizacyjnej, obiektu
lub urządzenia wojskowego,
6) tabelę posterunków,
7) zadania i obowiązki pracowników ochrony oraz patroli,
8) imienny wykaz przełożonych pracowników ochrony specjalistycznej uzbrojonej
formacji ochronnej, którymi są:
a) przedsiębiorca,
b) dowódca ochrony terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego, wyznaczony ze
składu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej,
9) sposób postępowania pracownika ochrony specjalistycznej uzbrojonej formacji
ochronnej w przypadku ujawnienia przestępstwa lub wykroczenia albo w razie
zwiększonego zagrożenia ochranianego terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego
oraz w przypadku zaistnienia kradzieży, pożaru lub innych zdarzeń losowych,
10) sposób powiadamiania przez przełożonych, o których mowa w pkt 8, dowódcy
jednostki wojskowej oraz właściwego wojskowego organu porządkowego określonego w
rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 1992 r. w sprawie
wojskowych organów porządkowych oraz składu służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47,
poz. 212) - w przypadku ujawnienia przestępstwa lub wykroczenia albo w razie
zwiększonego zagrożenia ochranianego terenu, obiektu lub urządzenia wojskowego
oraz w przypadku zaistnienia kradzieży, pożaru lub innych zdarzeń losowych,
11) wyciągi z ustaw i innych dokumentów normatywnych dotyczących warunków i
sposobów postępowania pracowników ochrony przy użyciu broni palnej oraz
stosowaniu środków przymusu bezpośredniego,
12) wykaz osób upoważnionych do otwierania lub wchodzenia do poszczególnych
obiektów i pomieszczeń podlegających ochronie - opracowany przez jednostkę
wojskową,
13) wzory upoważnień, przepustek, plomb i odcisków pieczęci - opracowane przez
jednostkę wojskową,
14) instrukcję o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej,
15) sposób alarmowania, ostrzegania i powiadamiania.
§ 7. Podczas wykonywania zadań ochrony terenów komórek i jednostek
organizacyjnych, obiektów i urządzeń wojskowych pracownicy ochrony
specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych są uprawnieni do legitymowania
i ujęcia osób oraz użycia broni palnej i stosowania środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy. Z uprawnieniami tymi
zapoznaje się stany osobowe jednostki wojskowej lub obiektu wojskowego
chronionego przez przedsiębiorcę.
§ 8. Dowódca jednostki wojskowej jest obowiązany:
1) udostępnić przedsiębiorcy:
a) pomieszczenia na potrzeby wykonywania zadań ochronnych, pomieszczenia
socjalne dla pracowników ochrony oraz punkt doraźnej pomocy medycznej,
zabezpieczający daną jednostkę wojskową,
b) środki łączności do powiadamiania i alarmowania o zaistniałych zdarzeniach
oraz
2) zapewnić niezbędne oświetlenie obiektów oraz ich właściwe zabezpieczenie
przeciwpożarowe.
§ 9. Przedsiębiorca jest obowiązany posiadać następujące dokumenty:
1) instrukcję ochrony terenu komórki lub jednostki organizacyjnej, obiektu lub
urządzenia wojskowego,
2) plan ochrony komórki lub jednostki organizacyjnej, obiektu lub urządzenia
wojskowego - opracowany graficznie przez dowództwo jednostki wojskowej przy
udziale przedstawiciela formacji i podpisany przez dowódcę jednostki wojskowej
oraz przedsiębiorcę,
3) książkę raportów lub meldunków specjalistycznej uzbrojonej formacji
ochronnej,
4) książkę ewidencji kluczy (w zależności od potrzeb),
5) książkę wydawania kluczy (w zależności od potrzeb),
6) wykazy telefonów alarmowych i służbowych,
7) spis wyposażenia pomieszczeń służbowych i socjalnych wykorzystywanych przez
przedsiębiorcę.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad tworzenia, działania i
finansowania warsztatów terapii zajęciowej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 648)
Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr
137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr
49, poz. 486) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 sierpnia
1998 r. w sprawie szczegółowych zasad tworzenia, działania i finansowania
warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. Nr 118, poz. 764) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 3 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) przedstawiciel:
a) powiatowego centrum pomocy rodzinie, zwanego dalej «centrum pomocy»,
b) jednostki zamierzającej zorganizować warsztat lub prowadzącej warsztat;"
2) w § 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Oddział Funduszu, w terminie 14 dni od daty przedstawienia projektu, o
którym mowa w § 3 ust. 1, po stwierdzeniu zgodności projektu zorganizowania
warsztatu z celami i zasadami działania oraz po weryfikacji przedstawionych
preliminarzy, składa projekt właściwemu miejscowo staroście do akceptacji w
terminie 30 dni od daty jego złożenia.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Oddział Funduszu, po uzyskaniu od starosty akceptacji projektu
zorganizowania warsztatu, podejmuje decyzję o finansowaniu warsztatu w wysokości
i na warunkach określonych w umowie zawartej z jednostką organizującą
warsztat.",
c) w ust. 2:
- w zdaniu wstępnym wyrazy "ust. 1" zastępuje się wyrazami "ust. 1a",
- w pkt 6 po wyrazach "na rodzaje kosztów," dodaje się wyrazy "z tym że
działalność warsztatów:
a) zorganizowanych w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca - jest finansowana do
31 grudnia roku, w którym zorganizowano warsztat,
b) zorganizowanych w okresie od 1 lipca do 31 grudnia - jest finansowana do 31
grudnia roku następującego po roku, w którym zorganizowano warsztat,"
- w pkt 7 po wyrazach "sposób finansowania" wyraz "i" zastępuje się wyrazami
"oraz sposób i termin",
d) skreśla się ust. 3,
e) w ust. 4 w nawiasie po wyrazie "628" wyraz "i" zastępuje się przecinkiem i po
wyrazie "668" dodaje się przecinek oraz wyrazy "Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz.
1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 486";
3) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Czas trwania zajęć w warsztacie wynosi do 35 godzin tygodniowo i do 7 godzin
dziennie. Ustalenie krótszego wymiaru zajęć powoduje konieczność odpowiedniego
zmniejszenia wysokości finansowania.";
4) w § 8:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wynagrodzenie pracowników warsztatu, dodatkowe wynagrodzenie roczne oraz
należne od pracodawcy składki od tego wynagrodzenia na ubezpieczenia społeczne,
a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych oraz odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - w
przypadku ich ponoszenia,"
b) w ust. 3 wyrazy "§ 4 ust. 1" zastępuje się wyrazami "§ 4 ust. 1a";
5) w § 9:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Starosta zawiera z jednostką, która zorganizowała warsztat, umowę
określającą roczną wysokość środków finansowych na działalność warsztatu zgodnie
z warunkami określonymi w umowie, o której mowa w § 4 ust. 1a, z uwzględnieniem
podziału na poszczególne rodzaje kosztów, zaliczonych do kosztów działalności
warsztatów finansowanych ze środków Funduszu. Umowa obowiązuje od pierwszego
dnia po dniu zakończenia finansowania warsztatu na podstawie umowy, o której
mowa w § 4 ust. 1a.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Strony umowy, o której mowa w ust. 1, corocznie określają, w formie aneksu
do tej umowy, wysokość środków na działalność warsztatu w następnym roku, z
uwzględnieniem podziału na poszczególne rodzaje kosztów, zaliczonych do kosztów
działalności warsztatów finansowanych ze środków Funduszu.",
c) w ust. 2 wyrazy "oddziałowi Funduszu" zastępuje się wyrazami "staroście";
6) § 10 otrzymuje brzmienie:
"§ 10. Środki Funduszu są przekazywane zgodnie z umową, o której mowa w § 4 ust.
1a oraz w § 9 ust. 1, na konto jednostki prowadzącej warsztat, która jest
zobowiązana do prowadzenia wyodrębnionej księgowości analitycznej dla
działalności warsztatu oraz do składania staroście pełnego rozliczenia rocznego
na podstawie przedstawionego do wglądu całościowego bilansu rocznej działalności
jednostki.";
7) w § 12 i 13 użyte w różnych przypadkach wyrazy "oddział Funduszu" zastępuje
się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "starosta";
8) w § 14 w ust. 3 wyrazy "§ 4 ust. 1" zastępuje się wyrazami "§ 4 ust. 1a lub w
§ 9 ust. 1";
9) w § 16:
a) w ust. 1 wyrazy "Zespół, o którym mowa w § 3 ust. 2" zastępuje się wyrazami
"Centrum pomocy",
b) w ust. 2 wyraz "zespół" zastępuje się wyrazami "centrum pomocy".
§ 2. 1. Koszty działalności warsztatów terapii zajęciowej utworzonych do 31
grudnia 1998 r. są finansowane, na podstawie umowy zawartej przez starostę z
jednostką prowadzącą warsztat, ze środków przekazanych przez Prezesa Zarządu
Funduszu na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) roczną wysokość środków finansowych na działalność warsztatów terapii
zajęciowej, zgodnie z warunkami określonymi w dotychczas zawartej pomiędzy
jednostką a Funduszem umowie,
2) podział na poszczególne rodzaje kosztów, o których mowa w § 8 ust. 2
rozporządzenia wymienionego w § 1.
3. Strony umowy, o których mowa w ust. 1, corocznie określają w formie aneksu do
tej umowy wysokość środków na działalność warsztatu terapii zajęciowej na rok
następny.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 2 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych
wymaganych przy zarobkowym wytwarzaniu, przetwarzaniu, obrocie lub składowaniu
niejadalnych surowców zwierzęcych, pasz oraz dodatków do pasz.
(Dz. U. Nr 60, poz. 649)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17
marca 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy
zarobkowym wytwarzaniu, przetwarzaniu, obrocie lub składowaniu niejadalnych
surowców zwierzęcych, pasz oraz dodatków do pasz (Dz. U. Nr 30, poz. 295) w § 11
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Do obrotu nie mogą być wprowadzane pasze i dodatki do pasz zawierające
antybiotyki:
1) cynk-bacytracyna,
2) spiramycyna,
3) virginiamycyna,
4) fosforan tylozyny."
§ 2. Pasze i dodatki do pasz, o których mowa w § 1, wyprodukowane lub
sprowadzone z zagranicy do dnia wejścia w życie rozporządzenia, mogą być
wprowadzane do obrotu w ciągu 90 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. H. Wujec
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 10 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu nabywania przez
uprawnionych pracowników akcji Skarbu Państwa w spółkach, których akcje
wniesione zostały do Spółek Cukrowych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 650)
Na podstawie art. 8 ust. 8 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Skarbu Państwa z dnia 4 sierpnia 1997 r. w
sprawie szczegółowego trybu nabywania przez uprawnionych pracowników akcji
Skarbu Państwa w spółkach, których akcje wniesione zostały do Spółek Cukrowych
(Dz. U. Nr 95, poz. 587), wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 w ust. 1 wyrazy "w terminie 30 dni od dnia zakończenia" zastępuje się
wyrazami "po zakończeniu",
2) w § 3 w ust. 3 wyrazy "Spółka, w terminie określonym w ust. 1," zastępuje się
wyrazami "Spółka niezwłocznie po sporządzeniu listy uprawnionych pracowników".
§ 2. Spółki, o których mowa w przepisach rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa
z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania przez
uprawnionych pracowników akcji Skarbu Państwa w spółkach, których akcje
wniesione zostały do Spółek Cukrowych (Dz. U. Nr 95, poz. 587 i z 1999 r. Nr 60,
poz. 650), są zobowiązane ponownie dokonać czynności wskazanych w § 2, 3 i 4
tego rozporządzenia. Listę uprawnionych pracowników spółka sporządza w ciągu 3
miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Pozostałe terminy
stosuje się odpowiednio.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: E. Wąsacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 28 czerwca 1999 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Ordynariatu Polowego z
siedzibą w Warszawie.
(Dz. U. Nr 60, poz. 651)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r.
Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 90, poz. 557, Nr 96, poz. 590, Nr
141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz.
757) i w związku z art. 4 ust. 3 Konkordatu między Stolicą Apostolską i
Rzecząpospolitą Polską, podpisanego w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z
1998 r. Nr 51, poz. 318), zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Akcja Katolicka Ordynariatu Polowego" z
siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Biskupa Polowego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
w sprawie określenia rzadkich grup krwi, rodzajów surowic diagnostycznych i
leczniczych preparatów krwiopochodnych, których uzyskanie wymaga przed pobraniem
krwi zabiegu uodpornienia dawcy lub innych zabiegów, oraz wysokości ekwiwalentu
pieniężnego za pobraną krew i związane z tym zabiegi.
(Dz. U. Nr 60, poz. 652)
Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej
służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681 i z 1998 r. Nr 117, poz. 756) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Krwią rzadkiej grupy jest krew, na której składnikach nie występują
antygeny stwierdzane u więcej niż 95% populacji ludzkiej, z układów grupowych:
ABO, Rh, Kell, Kidd, Duffy, MNSs, LW, Gerbich, P, Lewis, Lutheran, Diego, Yt,
Xg, Scianna, Dombrock, Colton, Chido/Rodgers, Cromer, Knops, Indian, HLA, HPA,
NA, oraz brak jest antygenów I, Cad, Vel, Lan i Sda.
§ 2. Preparatami, których uzyskanie wymaga przed pobraniem krwi zabiegu
uodpornienia dawcy lub innych zabiegów, są surowice diagnostyczne służące do
oznaczania grup krwi oraz lecznicze preparaty krwiopochodne, takie jak
immunoglobuliny anty-RhD i anty-HBs.
§ 3. Dawcom krwi rzadkich grup oraz dawcom, którzy przed pobraniem krwi zostali
poddani zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom w celu uzyskania surowic
diagnostycznych i leczniczych preparatów krwiopochodnych, o których mowa w § 2,
przysługuje ekwiwalent pieniężny w następującej wysokości:
1) za 1 litr pobranej krwi 130 zł,
2) za 1 litr pobranego osocza 170 zł,
3) za 1 mililitr krwi pobranej do celów diagnostycznych od dawców krwinek
wzorcowych 1 zł,
4) za 1 mililitr krwi pobranej do szczepień 1 zł,
5) za 1 litr krwi z wytworzonymi przeciwciałami w wyniku sztucznego uodpornienia
200 zł,
6) za 1 litr osocza pobranego od dawców immunizowanych lub stymulowanych 280 zł,
7) za zabieg pierwszej immunizacji dawców, o których mowa w pkt 6 20 zł,
i za każdy następny zabieg immunizacji 10 zł,
8) za preparaty komórkowe pobierane przy zastosowaniu zabiegów tromba- i
leukaferezy:
a) za cały zabieg, tzn. 6 cykli 130 zł,
b) za 1 cykl zabiegu 30 zł.
§ 4. Należność z tytułu ekwiwalentu pieniężnego, o której mowa w § 3, wypłaca
dawcy krwi jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, która dokonała
pobrania krwi rzadkiej grupy albo wykonała zabieg uodpornienia lub inny zabieg
poprzedzający pobranie krwi lub osocza.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 23 czerwca 1999 r.
sygn. akt K. 30/98.
(Dz. U. Nr 60, poz. 653)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Stefan J. Jaworski,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 1999 r. na rozprawie sprawy z połączonych
wniosków Rady Miasta Gdańska i Rady Miejskiej w Sulejówku, z udziałem
umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego,
Rady Miasta Gdańska o stwierdzenie niezgodności art. 4 pkt 3, 5, 6 i art. 7 ust.
1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679) z
art. 32 i art. 65 Konstytucji,
Rady Miejskiej w Sulejówku o stwierdzenie niezgodności art. 4 pkt 6 w związku z
art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106,
poz. 679) z art. 22 i 32 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
- art. 4 pkt 3, pkt 5 oraz pkt 6 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez
osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z 1998 r. Nr 113,
poz. 715 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483) jest zgodny z art.
32 oraz art. 65 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- art. 4 pkt 6 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje
publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z 1998 r. Nr 113, poz. 715 i Nr 162, poz.
1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483) jest zgodny z art. 22 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
- art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje
publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z 1998 r. Nr 113, poz. 715, Nr 162, poz.
1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483) jest zgodny z art. 32 oraz art. 65
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Wiesław Johann
Teresa Dębowska-Romanowska
Stefan J. Jaworski
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków podwyższania
emerytur funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 661)
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53,
poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 162,
poz. 1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie
szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej (Dz. U. Nr 21, poz. 114) skreśla się § 6.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni
odpowiadać świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze
świadczeniodawcami na pierwszy rok działalności Kas Chorych.
(Dz. U. Nr 61, poz. 662)
Na podstawie art. 169b ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr
117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z
1999 r. Nr 45, poz. 439 i Nr 49, poz. 483) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 października 1998 r. w sprawie
wymagań i kryteriów, jakim powinni odpowiadać świadczeniodawcy, oraz zasad i
trybu zawierania umów ze świadczeniodawcami na pierwszy rok działalności Kas
Chorych (Dz. U. Nr 134, poz. 873 i Nr 160, poz. 1069) w § 7 skreśla się ust. 2.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 lipca 1999 r.
w sprawie zaniechania poboru zryczałtowanego podatku od towarów i usług od usług
transportowych polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami
zarejestrowanymi za granicą.
(Dz. U. Nr 61, poz. 663)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru zryczałtowanego podatku od towarów i usług
od usług transportowych polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami
zarejestrowanymi w Republice Słowacji.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
usług, o których mowa w § 1, wykonywanych od dnia 26 maja 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 lipca 1999 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego oraz umorzenia zaległości
podatkowych z tytułu podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w wyniku
łączenia i grupowania niektórych banków.
(Dz. U. Nr 61, poz. 664)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 lit. b) i art. 67 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z
1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Zarządza się:
1) zaniechanie poboru podatku dochodowego od dochodów, o których mowa w § 2,
banków łączących się i grupowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 14
czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w formie spółki
akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939),
2) umorzenie zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od dochodów, o
których mowa w § 2, banków łączących się i grupowanych na podstawie przepisów
ustawy wymienionej w pkt 1.
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dochodów, o których mowa w art. 10
ust. 1 i art. 12 ust. 4 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137,
poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79,
poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770,
Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934, Nr 140,
poz. 939 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr
117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121
oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484), stanowiących nadwyżkę wartości, otrzymanego
przez bank utworzony w wyniku połączenia, majątku łączących się banków nad
wydatkami poniesionymi przez ten bank na nabycie lub objęcie akcji łączących się
banków.
§ 3. Przepisy § 1 pkt 2 i § 2 stosuje się do dochodów uzyskanych przez banki od
dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w § 1.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 15 czerwca 1999 r.
w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 665)
Na podstawie art. 8 i art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie
medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady tworzenia, organizacji i kontroli służby medycyny pracy w
jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi",
2) zadania służby medycyny pracy wynikające ze specyfiki ryzyka zawodowego osób
zatrudnionych lub pozostających w stosunku służbowym w jednostkach
organizacyjnych,
3) kwalifikacje zawodowe pracowników tych służb.
§ 2. Przy tworzeniu i organizacji służby medycyny pracy w jednostkach
organizacyjnych uwzględnia się:
1) istniejącą sieć zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony
Narodowej,
2) lokalizację jednostek wojskowych rodzajów sił zbrojnych i specyfikę służby
lub pracy w nich,
3) stan osobowy jednostek wojskowych stacjonujących w poszczególnych garnizonach
wojskowych,
4) strukturę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej i wojskowych organów
administracji niezespolonej.
§ 3. Służbę medycyny pracy tworzy się na szczeblach:
1) podstawowym - w jednostkach wojskowych i instytucjach resortu obrony
narodowej,
2) obwodu profilaktyczno-leczniczego - w okręgach wojskowych i dla rodzajów sił
zbrojnych,
3) centralnym.
§ 4. Do zadań służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych, oprócz zadań
określonych w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668), należą:
1) rozpoznawanie, analiza i przeciwdziałanie zagrożeniom dla zdrowia żołnierzy
pełniących służbę na jednostkach pływających Marynarki Wojennej,
2) współdziałanie z dowódcami jednostek pływających w zapewnieniu warunków
służby eliminujących ich negatywny wpływ na zdrowie żołnierzy, związanych w
szczególności z długotrwałym pobytem na morzu i w przypadku okrętów podwodnych -
z przebywaniem w zanurzeniu,
3) prowadzenie działalności profilaktycznej wśród personelu latającego Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ze szczególnym uwzględnieniem ochrony
zdrowia żołnierzy odbywających loty w warunkach przeciążenia,
4) zapewnienie szczególnej opieki lekarskiej żołnierzom pełniącym służbę jako
nurkowie lub wykonującym skoki na spadochronie, a także obsługującym sprzęt w
jednostkach rakietowych i w lotnictwie,
5) rozeznanie niebezpieczeństw zachorowań i prowadzenie działań
profilaktycznych, w tym szczepień ochronnych, wśród żołnierzy i pracowników
wojska kierowanych za granicę Rzeczypospolitej Polskiej, a także zapewnienie
opieki lekarskiej nad nimi w miejscu przebywania,
6) eliminowanie zagrożeń zdrowia związanych z zakwaterowaniem przejściowym
wojska, szczególnie w warunkach ćwiczeń poligonowych.
§ 5. 1. Zadania służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych realizują:
1) lekarze - posiadający kwalifikacje do wykonywania badań profilaktycznych oraz
profilaktycznej opieki zdrowotnej, określone w § 7 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. a)-d)
rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w
sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej
opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów
przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z 1997 r. Nr 60, poz.
375 i z 1998 r. Nr 159, poz. 1057), oraz którzy pełnili służbę lub byli
zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 3 lat jako
lekarze w jednostkach organizacyjnych,
2) pielęgniarki i położne - zatrudnione w zakładach opieki zdrowotnej
utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej i posiadające dodatkowe kwalifikacje
w dziedzinie ochrony zdrowia, określone w § 1 ust. 1 i § 2 ust. 1 rozporządzenia
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. w sprawie zadań
służby medycyny pracy, których wykonywanie przez pielęgniarki wymaga posiadania
dodatkowych kwalifikacji, rodzaju i trybu uzyskiwania tych kwalifikacji oraz
rodzajów dokumentów potwierdzających ich posiadanie (Dz. U. Nr 124, poz. 796).
2. Badania profilaktyczne osób narażonych na działania promieniowania
jonizującego lub wykonujących prace w warunkach tropikalnych, morskich i
podwodnych oraz osób wyjeżdżających do pracy lub powracających z pracy w
warunkach tropikalnych mogą wykonywać lekarze, o których mowa w ust. 1 pkt 1, po
zaliczeniu przeszkolenia w jednostce badawczo-rozwojowej określonej w
rozporządzeniu wymienionym w ust. 1 pkt 1.
§ 6. 1. Kontrola służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych obejmuje
jakość i zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz sposób sprawowania opieki
zdrowotnej.
2. Osoba kontrolująca musi posiadać kwalifikacje zawodowe wymagane od
pracowników realizujących zadania służby medycyny pracy w jednostkach
organizacyjnych.
3. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w jednostce kontrolowanej osoba
kontrolująca zawiadamia organ nadrzędny tej jednostki.
4. Wystąpienie pokontrolne osoba kontrolująca przysyła do dowódcy (kierownika)
jednostki kontrolowanej, wskazując w nim stwierdzone w trakcie kontroli
nieprawidłowości, ich przyczyny, a także wnioski dotyczące usunięcia
nieprawidłowości. Wyznacza ona termin ich usunięcia i powiadomienia o wykonaniu
zaleceń albo przyczynach ich niewykonania.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 6 lipca 1999 r.
w sprawie zatrzymania żołnierza oraz w sprawie izb zatrzymań.
(Dz. U. Nr 61, poz. 666)
Na podstawie art. 38 ust. 7 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie
wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne.
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb zatrzymania żołnierza,
2) sposób postępowania z zatrzymanym żołnierzem,
3) zasady tworzenia izb zatrzymań,
4) warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia izb zatrzymań.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 4 września 1997 r. o
dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083),
2) zatrzymanym - należy przez to rozumieć żołnierza, wobec którego właściwy
organ podjął decyzję o zatrzymaniu.
Rozdział 2
Warunki i tryb zatrzymania żołnierza.
§ 3. 1. Dowódca lub żołnierz patrolu, konwoju i asysty Żandarmerii Wojskowej
albo żołnierz pełniący służbę wartowniczą lub dowódca warty, dowódca lub
żołnierz pododdziału alarmowego, dowódca lub żołnierz konwoju albo asysty -
garnizonu lub jednostki wojskowej, podejmując decyzję o zatrzymaniu:
1) podaje swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz pełnioną funkcję,
2) podaje podstawę prawną oraz przyczynę zatrzymania,
3) sprawdza, czy zatrzymany posiada przy sobie broń, amunicję, materiały
wybuchowe lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć lub być przeznaczone
do popełnienia przestępstwa, wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego, jak
również mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi, albo których
posiadanie wymaga zezwolenia, oraz odbiera te przedmioty.
2. Dowódca lub żołnierz, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie doprowadza
zatrzymanego odpowiednio do:
1) oficera dyżurnego jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej,
2) oficera inspekcyjnego garnizonu lub pomocnika oficera inspekcyjnego
garnizonu,
3) oficera dyżurnego jednostki wojskowej lub pomocnika oficera dyżurnego
jednostki wojskowej.
3. Doprowadzenie zatrzymanego dokumentuje się w meldunku, którego wzór stanowi
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. Organ, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, może:
1) zwolnić zatrzymanego, gdy uzna, że nie ma podstaw do jego zatrzymania,
2) osadzić zatrzymanego w izbie zatrzymań.
§ 5. 1. Właściwy przełożony dyscyplinarny, podejmując decyzję o zatrzymaniu,
oraz organ, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, podejmując decyzję o osadzeniu
zatrzymanego w izbie zatrzymań:
1) podaje swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe lub
pełnioną funkcję,
2) podaje podstawę prawną oraz przyczynę zatrzymania,
3) sprawdza, czy zatrzymany posiada przy sobie broń, amunicję, materiały
wybuchowe lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć lub być przeznaczone
do popełnienia przestępstwa, wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego, jak
również mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi albo których
posiadanie wymaga zezwolenia, oraz odbiera te przedmioty,
4) kieruje zatrzymanego na badania lekarskie do lekarza dyżurnego garnizonu, a w
razie niewyznaczenia takiego lekarza - do zakładu opieki zdrowotnej wskazanego
przez dowódcę garnizonu lub komendanta garnizonu w garnizonach, w których są
etatowi komendanci garnizonów, w celu wydania zaświadczenia stwierdzającego brak
przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia zatrzymanego w izbie zatrzymań,
5) poucza zatrzymanego o prawie:
a) wniesienia odwołania od decyzji o zatrzymaniu, wskazując wojskowy sąd
garnizonowy właściwy w sprawie,
b) żądania nawiązania w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także
bezpośredniej z nim rozmowy,
c) żądania zawiadomienia o zatrzymaniu osoby najbliższej dla zatrzymanego lub
innej wskazanej przez niego osoby zamiast lub obok osoby najbliższej,
6) sporządza protokół zatrzymania według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
7) doręcza zatrzymanemu protokół zatrzymania.
2. W razie gdy kontakt z zatrzymanym jest niemożliwy lub utrudniony ze względu
na to, że jest on pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub psychotropowego
albo innego podobnie działającego środka bądź też z innych powodów ma zakłóconą
świadomość, czynności określone w ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 7 wykonuje się po ustaniu
przyczyny zakłócającej świadomość.
3. Jeżeli z zaświadczenia lekarskiego wynika, że istnieją przeciwwskazania
zdrowotne do osadzenia w izbie zatrzymań, właściwy przełożony dyscyplinarny lub
organ, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, niezwłocznie zwalnia zatrzymanego.
4. Zwolnienie zatrzymanego z powodu, o którym mowa w ust. 3, stwierdza się w
protokole zatrzymania.
§ 6. Czas zatrzymania:
1) liczy się od chwili faktycznego pozbawienia wolności zatrzymanego, a w
szczególności od chwili podjęcia czynności związanych z doprowadzeniem, o
których mowa w § 3 ust. 1,
2) potwierdza się w protokole zatrzymania.
§ 7. Przełożony dyscyplinarny, który podjął decyzję o zatrzymaniu, oraz organ, o
którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, który podjął decyzję o osadzeniu zatrzymanego
w izbie zatrzymań, niezwłocznie zawiadamia o miejscu, dacie i godzinie
zatrzymania oraz o osadzeniu w izbie zatrzymań dowódcę jednostki wojskowej albo
szefa, komendanta, dyrektora komórki lub jednostki organizacyjnej, w której
zatrzymany pełni czynną służbę wojskową, a także - w przypadkach przewidzianych
w odrębnych przepisach - prokuratora wojskowego.
§ 8. W razie wniesienia przez zatrzymanego odwołania od decyzji o zatrzymaniu,
odwołanie oraz kopię protokołu zatrzymania i inne materiały uzasadniające
zatrzymanie przekazuje się niezwłocznie do wojskowego sądu garnizonowego
właściwego ze względu na miejsce zatrzymania.
§ 9. 1. Zatrzymanego zwalnia się niezwłocznie, gdy ustanie przyczyna
zatrzymania, a w szczególności gdy:
1) wojskowy sąd garnizonowy wyda postanowienie o zwolnieniu zatrzymanego,
2) prokurator wojskowy zarządzi zwolnienie zatrzymanego,
3) z zaświadczenia lekarskiego wynika, że dalsze osadzenie w izbie zatrzymań
może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia zatrzymanego.
2. Zatrzymanego zwalnia się nie później niż przed upływem 48 godzin od chwili
zatrzymania, chyba że w tym czasie został on przekazany do dyspozycji sądu
wojskowego wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania albo
zostało mu doręczone postanowienie o zastosowaniu wobec niego tymczasowego
aresztowania.
3. Zatrzymanego zwalnia się również wtedy, gdy w ciągu 24 godzin od przekazania
go do dyspozycji sądu wojskowego nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu
wobec niego tymczasowego aresztowania.
4. Decyzję o zwolnieniu zatrzymanego z przyczyny, o której mowa w ust.1 pkt 3,
podejmuje właściwy przełożony dyscyplinarny, który podjął decyzję o zatrzymaniu,
lub organ, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, który podjął decyzję o osadzeniu
zatrzymanego w izbie zatrzymań. Kopię decyzji doręcza się zatrzymanemu oraz
żołnierzowi obsługi izby zatrzymań.
Rozdział 3
Sposób postępowania z zatrzymanym.
§ 10. Zatrzymanemu należy zapewnić pomoc lekarską, jeżeli zachodzi uzasadniona
obawa, że znajduje się on w stanie zagrażającym życiu lub zdrowiu, a w
szczególności:
1) jeżeli zatrzymany ma widoczne obrażenia ciała lub utracił przytomność,
2) w razie oświadczenia zatrzymanego, że cierpi na schorzenia wymagające stałego
lub okresowego leczenia,
3) jeżeli z posiadanych informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że
zatrzymany może być chory zakaźnie.
§ 11. Właściwy przełożony dyscyplinarny, który podjął decyzję o zatrzymaniu, lub
organ, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, który podjął decyzję o osadzeniu
zatrzymanego w izbie zatrzymań, zapewnia doprowadzenie zatrzymanego do izby
zatrzymań przez właściwy wojskowy organ porządkowy.
§ 12. Podstawę przyjęcia zatrzymanego do izby zatrzymań stanowią kopia protokołu
zatrzymania i zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań
zdrowotnych do osadzenia zatrzymanego w izbie zatrzymań.
§ 13. 1. Komendant lub profos izby zatrzymań niezwłocznie odnotowuje przyjęcie
zatrzymanego do izby zatrzymań w książce ewidencji żołnierzy osadzonych w izbie
zatrzymań, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Przy przyjęciu do izby zatrzymań zatrzymany jest obowiązany podać swoje dane
osobowe. Jeżeli nie można ustalić danych osobowych zatrzymanego, w książce, o
której mowa w ust. 1, wpisuje się jego rysopis.
3. Przy przyjęciu do izby zatrzymań zatrzymany jest obowiązany przekazać do
depozytu:
1) urządzenia telekomunikacyjne, urządzenia służące do rejestrowania lub
odtwarzania informacji,
2) przedmioty, których posiadanie jest niedozwolone ze względu na bezpieczeństwo
w izbie zatrzymań, a w szczególności: brzytwy, żyletki, metalowe noże, łyżki i
widelce, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki
odurzające lub psychotropowe oraz alkohol.
4. Przy przyjęciu do izby zatrzymań zatrzymany jest obowiązany przekazać do
depozytu również dokumenty, pieniądze i przedmioty wartościowe oraz inne
przedmioty, z wyjątkiem wyrobów tytoniowych i przedmiotów osobistego użytku, a w
szczególności: zegarka, notatek, listów, fotografii członków rodziny i innych
osób bliskich, przedmiotów kultu religijnego, materiałów piśmiennych oraz prasy
codziennej, czasopism i książek.
5. Przyjęcie do depozytu, o którym mowa w ust. 3 i 4, komendant lub profos izby
zatrzymań wpisuje w książce depozytowej, której wzór stanowi załącznik nr 4 do
rozporządzenia. Wykaz rzeczy przyjętych do depozytu podpisuje żołnierz
przyjmujący i zatrzymany.
6. W razie gdy kontakt z zatrzymanym jest niemożliwy lub utrudniony ze względu
na to, że jest on pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub psychotropowego
albo innego podobnie działającego środka bądź też z innych powodów ma zakłóconą
świadomość, przyjmuje się rzeczy, o których mowa w ust. 3 i 4, do depozytu w
obecności osoby przybranej, która również podpisuje wykaz, o którym mowa w ust.
5.
§ 14. 1. Przy przyjęciu do izby zatrzymań oraz w razie potrzeby uzasadnionej
wyłącznie względami bezpieczeństwa w izbie zatrzymań, zatrzymany podlega w
każdym czasie kontroli. Podlega jej w szczególności odzież, bielizna i obuwie,
pomieszczenie, w który stale lub czasowo przebywa zatrzymany, a także przedmioty
dostarczone mu przez inną osobę lub przekazywane przez niego innym osobom, z
wyjątkiem korespondencji.
2. Kontrolę osobistą przeprowadza się z poszanowaniem godności ludzkiej i praw
człowieka, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste zatrzymanego. W
szczególności kontroli osobistej dokonuje się w miarę możliwości w pomieszczeniu
niedostępnym w czasie kontroli dla osób postronnych i przez żołnierza tej samej
płci co zatrzymany.
3. Przedmioty, o których mowa w § 13 ust. 3 pkt 2, znalezione w czasie kontroli
zatrzymanego osadzonego w izbie zatrzymań, podlegają przekazaniu do depozytu i
zaewidencjonowaniu w sposób określony w § 13 ust. 5 i 6.
§ 15. 1. Zatrzymanych żołnierzy zawodowych oraz oficerów i chorążych rezerwy
odbywających okresową służbę wojskową i ćwiczenia wojskowe umieszcza się, w
miarę możliwości, w pomieszczeniach izby zatrzymań pojedynczo, chyba że według
zaleceń lekarza lub na podstawie decyzji o zatrzymaniu zachodzi potrzeba
umieszczenia w jednym pomieszczeniu dwóch lub więcej żołnierzy.
2. W jednym pomieszczeniu izby zatrzymań można umieszczać jedynie żołnierzy tych
samych korpusów osobowych.
3. Zatrzymanych odmiennej płci umieszcza się oddzielnie.
§ 16. 1. Zatrzymanemu osadzonemu w izbie zatrzymań wydaje się środki higieny w
ilości niezbędnej do utrzymania higieny osobistej i czystości pomieszczeń, w
których przebywa.
2. Jeżeli względy higieny lub względy bezpieczeństwa w izbie zatrzymań za tym
przemawiają, zatrzymanemu wydaje się ubranie robocze.
§ 17. 1. Zatrzymany osadzony w izbie zatrzymań:
1) nie uczestniczy w zajęciach służbowych,
2) nie wykonuje prac porządkowych i innych zajęć, z wyjątkiem utrzymywania
czystości pomieszczeń, w których jest osadzony.
§ 18. O każdym przypadku popełnienia przez zatrzymanego osadzonego w izbie
zatrzymań przestępstwa ściganego z urzędu lub wykroczenia albo przewinienia
dyscyplinarnego komendant lub profos izby zatrzymań jest obowiązany niezwłocznie
zawiadomić odpowiednio:
1) komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii
Wojskowej lub prokuratora wojskowego,
2) właściwego przełożonego dyscyplinarnego.
§ 19. Zatrzymany ma prawo bezpośredniego zwracania się do komendanta i profosa
izby zatrzymań oraz do osób, które kontrolują izbę zatrzymań, w sprawach
związanych z osadzeniem w izbie zatrzymań oraz w sprawach osobistych.
§ 20. 1. Zatrzymany ma prawo wnoszenia skarg, wniosków i próśb oraz meldunków na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Zatrzymanemu udostępnia się, jeżeli o to wnosi, przedmioty niezbędne do
sporządzenia pisma w celu, o którym mowa w ust. 1. Pismu sporządzonemu przez
zatrzymanego niezwłocznie nadaje się bieg.
§ 21. 1. Zatrzymanemu zwalnianemu z izby zatrzymań zwraca się, za pokwitowaniem,
przedmioty, o których mowa w § 13 ust. 3 i 4 oraz w § 14 ust. 3, przyjęte od
niego do depozytu.
2. Profos izby zatrzymań rozlicza zatrzymanego z przedmiotów wydanych mu na czas
pobytu w tej izbie.
3. Komendant lub profos izby zatrzymań wystawia zatrzymanemu zwalnianemu z izby
zatrzymań zaświadczenie według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
4. Komendant lub profos izby zatrzymań niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki
wojskowej albo szefa, komendanta, dyrektora komórki lub jednostki
organizacyjnej, w której zatrzymany pełni czynną służbę wojskową, o dacie i
godzinie zwolnienia zatrzymanego z izby zatrzymań.
Rozdział 4
Zasady tworzenia izb zatrzymań.
§ 22. Izby zatrzymań mogą być tworzone przy wojskowych aresztach dyscyplinarnych
jako wyodrębnione w nich pomieszczenia lub jako samodzielne izby zatrzymań w
jednostkach wojskowych.
§ 23. 1. Izbę zatrzymań przy wojskowym areszcie dyscyplinarnym tworzy i znosi:
1) dowódca rodzaju sił zbrojnych na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach,
w których są etatowi komendanci garnizonów - na wniosek komendanta garnizonu,
2) Dowódca Garnizonu Warszawa - w mieście stołecznym Warszawie,
3) Dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach, w których są
etatowi komendanci garnizonów - na wniosek komendanta garnizonu, oraz Szef
Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu - dla osadzenia zatrzymanych
pełniących służbę odpowiednio w Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Jednostce Wojskowej Nr 1004
- Biuro Ochrony Rządu, a także Jednostce Wojskowej Nr 2305.
2. Izbę zatrzymań w jednostce wojskowej może tworzyć i znosić dowódca jednostki
wojskowej w porozumieniu z dowódcą garnizonu lub komendantem garnizonu w
garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonów, za zgodą odpowiednio
dowódcy rodzaju sił zbrojnych lub Dowódcy Garnizonu Warszawa.
3. Dowódcy jednostek wojskowych mogą tworzyć i znosić izby zatrzymań w:
1) Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji - w porozumieniu z dowódcą garnizonu lub komendantem garnizonu w
garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonów, za zgodą Dowódcy
Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
2) Jednostce Wojskowej Nr 2305.
4. Na okrętach wojennych i pomocniczych jednostkach pływających Marynarki
Wojennej dowódcy tych okrętów i jednostek mogą tworzyć, za zgodą Dowódcy
Marynarki Wojennej, izby zatrzymań działające w czasie trwania rejsów morskich.
§ 24. O utworzeniu i zniesieniu izby zatrzymań zawiadamia się niezwłocznie
właściwych miejscowo: wojskowy sąd garnizonowy i wojskowego prokuratora
garnizonowego.
§ 25. 1. Obsługę izby zatrzymań stanowią:
1) komendant i profos wojskowego aresztu dyscyplinarnego, przy którym utworzono
izbę zatrzymań,
2) komendant i profos, wyznaczeni przez dowódcę jednostki wojskowej albo dowódcę
okrętu wojennego lub pomocniczej jednostki pływającej Marynarki Wojennej spośród
żołnierzy zawodowych do pełnienia służby w samodzielnej izbie zatrzymań.
2. Izba zatrzymań jest chroniona przez wartę.
§ 26. 1. W izbie zatrzymań obowiązuje porządek dnia ustalony przez komendanta
tej izby.
2. W porządku dnia określa się w szczególności:
1) czas ciszy nocnej,
2) czas i miejsce spożywania posiłków przez zatrzymanych,
3) zasady i czas poruszania się zatrzymanych po izbie zatrzymań,
4) czas i miejsce palenia tytoniu przez zatrzymanych,
5) terminy i miejsce przyjmowania skarg i meldunków zatrzymanych,
6) terminy i miejsce przyjmowania zatrzymanych przez lekarza.
3. Postanowienia porządku dnia umieszcza się w pomieszczeniach dla zatrzymanych.
Rozdział 5
Warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia izb zatrzymań.
§ 27. 1. Izba zatrzymań powinna składać się z:
1) pomieszczenia dla komendanta i profosów,
2) pomieszczeń dla zatrzymanych,
3) pokoju lekarskiego,
4) pomieszczenia do przygotowywania posiłków i zmywania naczyń,
5) magazynu do przechowywania przedmiotów przyjętych do depozytu, a także ubrań
roboczych, pościeli i bielizny czystej i brudnej oraz środków higieny i
czystości,
6) umywalni,
7) ustępu.
2. Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe wydzielenie wszystkich
pomieszczeń wymienionych w ust. 1 pkt 3-5, dopuszcza się ich lokalizację poza
izbą zatrzymań, jednak na terenie tej samej jednostki wojskowej, z tym że
przedmioty przyjęte do depozytu przechowuje się w izbie zatrzymań. Funkcje
pokoju lekarskiego może spełniać izba chorych.
§ 28. 1. Izba zatrzymań powinna być zlokalizowana, w miarę możliwości, na
kondygnacji parterowej budynku lub wyższej. W przypadku usytuowania samodzielnej
izby zatrzymań w suterenie budynku, może być ona użytkowana po uzyskaniu
pozwolenia właściwego organu nadzoru budowlanego.
2. Tynki w pomieszczeniach izby zatrzymań powinny być wykonane z zaprawy
cementowowapiennej, bielone farbą emulsyjną, a od podłogi do wysokości 1,6 m
malowane farbą olejną.
3. Wysokość pomieszczeń izby zatrzymań powinna wynosić:
1) dla nie więcej niż 4 osób - minimum 2,5 m,
2) dla więcej niż 4 osób - minimum 3 m.
4. Wszystkie wejścia i wyjścia z izby zatrzymań powinny być wyposażone w kratę
stalową i drzwi wytrzymałe pod względem konstrukcyjnym, otwierane na zewnątrz, z
atestowanymi zamkami.
5. Wszystkie pomieszczenia w izbie zatrzymań powinny być wyposażone w
dźwiękowo-świetlną instalację alarmową, a w szczególności w:
1) dzwonki alarmowe i punkty świetlne w miejscu, z którego sygnał alarmowy
zapewnia natychmiastowe przybycie profosa,
2) przyciski dzwonków, które umieszcza się:
a) w pomieszczeniu dla komendanta i profosów,
b) na ścianach korytarza, przy drzwiach każdego pomieszczenia,
c) w pokoju lekarskim,
d) w pomieszczeniu do przygotowywania posiłków i zmywania naczyń,
e) w umywalni i ustępie.
6. Pomieszczenia dla zatrzymanych oraz ich wyposażenie powinny odpowiadać
następującym warunkom:
1) powierzchnia pomieszczenia przypadająca na jednego zatrzymanego nie mniejsza
niż 3 m2 dla mężczyzny i nie mniejsza niż 4 m2 dla kobiety,
2) podłoga zmywalna, trwała, ocieplana,
3) okna uchylne w grubości ściany muru o powierzchni w stosunku do powierzchni
podłogi nie mniejszej niż 1:8, z zainstalowaną na zewnątrz kratą z prętów
żelaznych o średnicy co najmniej 12 mm lub z płaskowników o wymiarach co
najmniej 8 × 30 mm, a od wewnątrz siatką stalową z drutu o średnicy co najmniej
1,5 mm i wielkości oczek co najwyżej 25 × 25 mm,
4) ogrzewanie zapewniające temperaturę według norm określonych dla pomieszczeń
mieszkalnych, zaś grzejniki zabezpieczone siatką stalową w taki sposób, jak
otwory okienne, a przy ogrzewaniu piecowym drzwiczki od pieców na zewnątrz
pomieszczeń,
5) ściany wewnętrzne wykonane z cegły pełnej na zaprawie cementowej, o grubości
co najmniej 1,5 cegły, lub innych materiałów o nie mniejszej wytrzymałości,
6) oświetlenie elektryczne odpowiednie do czytania i pisania; punkty świetlne
zabezpieczone siatką stalową lub nietłukącym się szkłem,
7) przyciski do wzywania obsługi izby zatrzymań, pod bezpiecznym napięciem
elektrycznym,
8) wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna zapewniająca półtorakrotną wymianę
powietrza w ciągu godziny oraz otwory wentylacyjne zabezpieczone siatką stalową
w taki sposób jak otwory okienne,
9) drzwi o silnej konstrukcji otwierane na zewnątrz, z wizjerem stożkowym na
wysokości 1,5 m, zabezpieczonym od strony pomieszczenia szkłem hartowanym i z
drugiej strony ruchomą zasłoną, z dwiema zasuwami i atestowanym zamkiem oraz
łańcuchem zabezpieczającym,
10) leżanki jednoosobowe, szafki na rzeczy osobiste, stoliki i taborety -
przymocowane trwale do podłogi lub ściany.
7. Pomieszczenia administracyjno-gospodarcze, korytarze, umywalnie i ustępy oraz
ich wyposażenie powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) punkty świetlne umieszczone na suficie,
2) pomieszczenie dla komendanta i profosów z otwieraną barierą drewnianą,
wyposażone w instalację telefoniczną mającą bezpośrednie połączenie z oficerem
inspekcyjnym (dyżurnym) i dowódcą warty, a także w:
a) godło,
b) instrukcję dla obsługi izby zatrzymań,
c) instrukcję ochrony przeciwpożarowej w izbie zatrzymań,
d) plan rozmieszczenia pomieszczeń izby zatrzymań,
e) schemat ewakuacji izby zatrzymań,
f) książkę ewidencji żołnierzy osadzonych w izbie zatrzymań,
g) teczkę do przechowywania dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia do izby
zatrzymań lub zwolnienia z niej,
h) książkę depozytową,
i) książkę skarg, wniosków i meldunków zatrzymanych żołnierzy,
j) książkę meldunków obsługi izby zatrzymań,
k) wyciąg ze spisu abonentów centrali telefonicznej lub książkę telefoniczną,
l) biurko drewniane lub biurko na metalowej podstawie,
m) krzesło biurowe drewniane twarde lub krzesło biurowe na metalowej podstawie
twarde,
n) szafę metalową lub skrzynię metalową na akta, odpowiednio zabezpieczone,
o) wieszak do ubrań stojący, drewniany lub metalowy,
p) kosz metalowy na śmieci,
q) oświetlenie zastępcze,
r) zasłonę na okno,
s) zegar,
t) termometr wewnętrzny,
u) apteczkę z opisem stosowania leków i środków opatrunkowych,
v) instrukcję o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej,
w) zbiornik na kawę lub herbatę,
x) prasę codzienną, czasopisma i książki,
3) pokój lekarski wyposażony w umywalkę z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz
sprzęt:
a) biurko lekarskie na metalowej podstawie,
b) krzesło biurowe na metalowej podstawie,
c) kozetkę lekarską,
d) szafkę na leki i podstawowy sprzęt medyczny do badania i udzielania pierwszej
pomocy lekarskiej,
e) wieszak do ubrań stojący, drewniany lub metalowy,
f) kosz metalowy na śmieci,
g) oświetlenie zastępcze,
4) pomieszczenie do przygotowywania posiłków i zmywania naczyń, wyposażone w:
a) zlewozmywak dwukomorowy z dopływem ciepłej i zimnej wody,
b) szafki kuchenne stojące i wiszące oraz półki,
c) lodówkę,
d) kuchenkę elektryczną,
e) stół na metalowej podstawie,
f) taboret koszarowy na metalowej podstawie,
g) kosz metalowy na śmieci,
h) oświetlenie zastępcze,
i) zasłonę na okno,
5) magazyn do przechowywania przedmiotów przyjętych do depozytu, a także ubrań
roboczych, pościeli i bielizny czystej i brudnej oraz środków higieny i
czystości, wyposażony w:
a) regał magazynowy metalowy,
b) szafę metalową lub skrzynię metalową na akta, odpowiednio zabezpieczone,
c) stół na metalowej podstawie,
d) taboret koszarowy na metalowej podstawie,
e) kosz metalowy na śmieci,
f) oświetlenie zastępcze,
g) środki higieny osobistej i czystości,
h) ubrania robocze,
i) pościel,
j) bieliznę osobistą,
k) pojemniki na pościel, osobno, czystą i brudną,
l) pojemniki na bieliznę osobistą, osobno, czystą i brudną,
6) w umywalni - umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz, w miarę
możliwości, natrysk, wydzielony podobnie jak kabina ustępowa,
7) ustęp wyposażony w umywalkę z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz miski
ustępowe spłukiwane za pomocą automatu ukrytego w ścianie,
8) miski ustępowe umieszczone w kabinach oddzielonych przegrodami o wysokości co
najwyżej 1 m, trwale przytwierdzonymi do podłogi i ściany, z drzwiami o górnej
krawędzi na wysokości co najwyżej 1 m i dolnej krawędzi na wysokości co najmniej
0,3 m nad podłogą,
9) umywalki, miski ustępowe, kabiny natryskowe, wykonane z materiałów
nietłukących się,
10) drzwi do ustępu i umywalni z natryskiem wyposażone w szybę z nietłukącego
się szkła lub zwykłą szybę zabezpieczoną obustronnie siatką stalową,
11) woda ciepła do umywalni i natrysku oraz do umywalki w ustępie, w miarę
możliwości, doprowadzona poprzez mieszacz zlokalizowany w miejscu odpowiednio
zabezpieczonym lub niedostępnym dla zatrzymanych,
12) na ścianach korytarzy, obok drzwi pomieszczeń dla zatrzymanych zamocowane
półki drewniane służące do stawiania naczyń z posiłkami,
13) podłogi zmywalne, nienasiąkliwe, uniemożliwiające poślizg.
8. W pomieszczeniach izby zatrzymań znajduje się również spis sprzętu w
pomieszczeniu, a w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 6 i 7 pkt 2, także
postanowienia porządku dnia.
9. Stosowanie materiałów zamiennych i innych rozwiązań technicznych niż
określone w ust. 1-7 jest dopuszczalne po uzyskaniu zgody właściwego organu
nadzoru budowlanego.
§ 29. 1. Izba zatrzymań na okrętach wojennych i pomocniczych jednostkach
pływających Marynarki Wojennej powinna składać się co najmniej z pomieszczenia
dla zatrzymanych.
2. Zatrzymani osadzeni w izbie zatrzymań na okręcie wojennym lub pomocniczej
jednostce pływającej Marynarki Wojennej korzystają z urządzeń okrętowych w
zakresie opieki medycznej, przygotowania posiłków oraz zapewnienia warunków
sanitarnych. Zdeponowane przedmioty osobiste zatrzymanych przechowuje się w
pomieszczeniu komendanta izby zatrzymań.
3. Izba zatrzymań na okrętach wojennych i pomocniczych jednostkach pływających
Marynarki Wojennej powinna odpowiadać kryteriom określonym dla innych
pomieszczeń mieszkalnych załogi, a ponadto spełniać następujące warunki:
1) powierzchnia przypadająca na jednego zatrzymanego nie mniejsza niż
powierzchnia na jednego członka załogi w pomieszczeniach mieszkalnych danego
typu okrętu,
2) pokrycie podłogi trwałe, zmywalne,
3) oświetlenie elektryczne odpowiednie do czytania i pisania,
4) klosze opraw świetlnych oświetlenia awaryjnego i nocnego wykonane z tworzyw
nietłukących się,
5) dzwonki i punkty świetlne instalacji alarmowej umieszczone w pomieszczeniach
komendanta izby zatrzymań oraz oficera dyżurnego okrętu,
6) przyciski sygnalizacji alarmowej i do wzywania obsługi izby zatrzymań, pod
bezpiecznym napięciem elektrycznym,
7) drzwi pomieszczenia dla zatrzymanych zgodne z przepisami okrętowymi dla
pomieszczeń mieszkalnych, o wzmocnionej konstrukcji, wyposażone we właz awaryjny
pozwalający na opuszczenie pomieszczenia od zewnątrz w przypadku zagrożenia, z
wizjerem stożkowym na wysokości 1,5 m, zabezpieczonym od strony pomieszczenia
szkłem hartowanym i z drugiej strony ruchomą zasłoną, z atestowanym zamkiem i
łańcuchem zabezpieczającym oraz wyposażone w sygnalizację alarmującą o próbie
manipulowania przy zamku i włazie awaryjnym,
8) standardowe koje okrętowe, szafki na rzeczy osobiste i blaty biurowe
przymocowane trwale do podłogi lub ściany.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe.
§ 30. 1. Do czasu utworzenia izb zatrzymań według zasad i warunków określonych w
rozporządzeniu, jednak nie dłużej niż w okresie roku od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, osadzanie zatrzymanych może odbywać się w dotychczasowych izbach
zatrzymań.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy izby zatrzymań, o której mowa w § 23 ust. 4.
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lipca 1999 r.
(poz. 666)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
KSIĄŻKA EWIDENCJI ŻOŁNIERZY OSADZONYCH W IZBIE ZATRZYMAŃ
Lp.Stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca, data i miejsce urodzenia,
miejsce pełnienia czynnej służby wojskowej, rodzaj, seria i numer
wojskowego dokumentu osobistego albo rysopisStopień wojskowy, imię i
nazwisko oraz funkcja żołnierza doprowadzającego zatrzymanegoData i
godzina oraz podstawa przyjęcia do izby zatrzymańPozycja w książce
depozytowejOpis pomocy lekarskiej udzielonej zatrzymanemu i jej
dataPodstawa prawna, data i godzina zwolnienia z izby zatrzymań
(przekazania do dyspozycji innego organu)Stanowisko służbowe, stopień
wojskowy, imię i nazwisko żołnierza przyjmującego do izby zatrzymań i
zwalniającego z tej izbyUwagi
123456789
Załącznik nr 4
KSIĄŻKA DEPOZYTOWA
Lp.Data i godzina przyjęcia przedmiotów do depozytuPozycja w książce
ewidencji żołnierzy osadzonych w izbie zatrzymańStopień wojskowy, imię i
nazwisko oraz miejsce pełnienia czynnej służby wojskowej żołnierza,
którego dotyczy depozytRodzaj i szczegółowy opis przedmiotów przyjętych do
depozytuWykaz zwróconych przedmiotów, data, godzina oraz czytelny podpis
zatrzymanego zwalnianego z izby zatrzymańStanowisko służbowe, stopień
wojskowy, imię i nazwisko żołnierza przyjmującego przedmioty do depozytu i
zwracającego je żołnierzowiStanowisko służbowe, stopień wojskowy, imię i
nazwisko żołnierza przybranego do przyjęcia przedmiotówUwagi
123456789
Załącznik nr 5
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 6 lipca 1999 r.
w sprawie warunków tworzenia aresztów oraz warunków, jakim powinny odpowiadać
pomieszczenia, w których żołnierze odbywają karę.
(Dz. U. Nr 61, poz. 667)
Na podstawie art. 93 pkt 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie
wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Wojskowy areszt dyscyplinarny, zwany dalej "aresztem", może być tworzony
w garnizonie w celu wykonywania kary aresztu izolacyjnego, wymierzonej
żołnierzom niezawodowym.
2. Areszt tworzy i znosi:
1) dowódca rodzaju sił zbrojnych na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach,
w których są etatowi komendanci garnizonów - na wniosek komendanta garnizonu,
2) Dowódca Garnizonu Warszawa - w mieście stołecznym Warszawie,
3) Dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach, w których są
etatowi komendanci garnizonów - na wniosek komendanta garnizonu, oraz Szef
Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu - w celu wykonywania kary
aresztu izolacyjnego, wymierzonej żołnierzom pełniącym służbę odpowiednio w
Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji oraz Jednostce Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu, a także
Jednostce Wojskowej Nr 2305.
2. O utworzeniu i zniesieniu aresztu dowódca (komendant) garnizonu lub Szef
Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu zawiadamia niezwłocznie
właściwych miejscowo: wojskowy sąd garnizonowy i wojskowego prokuratora
garnizonowego.
§ 2. 1. Areszt powinien być zlokalizowany w miarę możliwości na kondygnacji
parterowej budynku lub wyższej. W przypadku usytuowania aresztu w suterenie
budynku, może być on użytkowany po uzyskaniu pozwolenia właściwego organu
nadzoru budowlanego.
2. Tynki w pomieszczeniach aresztu powinny być wykonane z zaprawy
cementowowapiennej, bielone farbą emulsyjną, a od podłogi do wysokości 1,6 m
malowane farbą olejną.
3. Wysokość pomieszczeń aresztu powinna wynosić:
1) dla nie więcej niż 4 osób - minimum 2,5 m,
2) dla więcej niż 4 osób - minimum 3 m.
4. Wszystkie wejścia i wyjścia z aresztu powinny być wyposażone w kratę stalową
i drzwi wytrzymałe pod względem konstrukcyjnym, otwierane na zewnątrz, z
atestowanymi zamkami.
5. Wszystkie pomieszczenia w areszcie powinny być wyposażone w
dźwiękowo-świetlną instalację alarmową, a w szczególności w:
1) dzwonki alarmowe i punkty świetlne w miejscu, z którego sygnał alarmowy
zapewnia natychmiastowe przybycie profosa,
2) przyciski dzwonków, które umieszcza się:
a) w pomieszczeniu dla komendanta i profosów,
b) na ścianach korytarza, przy drzwiach każdego pomieszczenia,
c) w pomieszczeniu do przygotowywania posiłków i zmywania naczyń,
d) w umywalni i ustępie.
6. Pomieszczenia dla żołnierzy odbywających karę aresztu izolacyjnego oraz ich
wyposażenie powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) powierzchnia pomieszczenia przypadająca na jednego żołnierza odbywającego
karę aresztu izolacyjnego nie mniejsza niż 3 m2 dla mężczyzny i nie mniejsza niż
4 m2 dla kobiety,
2) podłoga zmywalna, trwała, ocieplana,
3) okna uchylne w grubości ściany muru o powierzchni w stosunku do powierzchni
podłogi nie mniejszej niż 1:8, z zainstalowaną na zewnątrz kratą z prętów
żelaznych o średnicy co najmniej 12 mm lub z płaskowników o wymiarach co
najmniej 8 × 30 mm, a od wewnątrz siatką stalową z drutu o średnicy co najmniej
1,5 mm i wielkości oczek co najwyżej 25 × 25 mm,
4) ogrzewanie zapewniające temperaturę według norm określonych dla pomieszczeń
mieszkalnych, zaś grzejniki zabezpieczone siatką stalową w taki sposób, jak
otwory okienne, a przy ogrzewaniu piecowym drzwiczki od pieców na zewnątrz
pomieszczeń,
5) ściany wewnętrzne wykonane z cegły pełnej na zaprawie cementowej, o grubości
co najmniej 1,5 cegły, lub innych materiałów o nie mniejszej wytrzymałości,
6) oświetlenie elektryczne odpowiednie do czytania i pisania; punkty świetlne
zabezpieczone siatką stalową lub nietłukącym się szkłem,
7) przyciski do wzywania obsługi aresztu, pod bezpiecznym napięciem
elektrycznym,
8) wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna zapewniająca półtorakrotną wymianę
powietrza w ciągu godziny oraz otwory wentylacyjne zabezpieczone siatką stalową
w taki sposób jak otwory okienne,
9) drzwi o silnej konstrukcji otwierane na zewnątrz, z wizjerem stożkowym na
wysokości 1,5 m, zabezpieczonym od strony pomieszczenia szkłem hartowanym i z
drugiej strony ruchomą zasłoną, z dwiema zasuwami i atestowanym zamkiem oraz
łańcuchem zabezpieczającym,
10) leżanki, szafki, stoliki i taborety - przymocowane trwale do podłogi lub
ściany.
7. Pomieszczenia administracyjno-gospodarcze aresztu, korytarze, umywalnie i
ustępy oraz ich wyposażenie powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) punkty świetlne umieszczone na suficie,
2) pomieszczenie dla komendanta i profosów aresztu z otwieraną barierą
drewnianą, wyposażone w instalację telefoniczną mającą bezpośrednie połączenie z
oficerem inspekcyjnym garnizonu i dowódcą warty, a także w:
a) godło,
b) instrukcję dla obsługi aresztu,
c) instrukcję ochrony przeciwpożarowej w areszcie,
d) plan rozmieszczenia pomieszczeń aresztu,
e) schemat ewakuacji aresztu,
f) książkę ewidencji żołnierzy odbywających karę aresztu izolacyjnego,
g) teczkę do przechowywania dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia do
aresztu lub zwolnienia z niego,
h) książkę skarg i wniosków żołnierzy odbywających karę aresztu izolacyjnego,
i) książkę meldunków obsługi aresztu,
j) wyciąg ze spisu abonentów centrali telefonicznej lub książkę telefoniczną,
k) biurko drewniane lub biurko na metalowej podstawie,
l) krzesło biurowe drewniane twarde lub krzesło biurowe na metalowej podstawie
twarde,
m) szafę metalową lub skrzynię metalową na akta, odpowiednio zabezpieczone,
n) wieszak do ubrań stojący, drewniany lub metalowy,
o) kosz metalowy na śmieci,
p) oświetlenie zastępcze,
q) zasłonę na okno,
r) zegar,
s) termometr wewnętrzny,
t) apteczkę z opisem stosowania leków i środków opatrunkowych,
u) instrukcję o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej,
v) kaftan bezpieczeństwa,
w) zbiornik na kawę lub herbatę,
x) prasę codzienną, czasopisma i książki,
3) pomieszczenie do przygotowywania posiłków i zmywania naczyń, wyposażone w:
a) zlewozmywak dwukomorowy z dopływem ciepłej i zimnej wody,
b) szafki kuchenne stojące, wiszące i półki,
c) lodówkę,
d) kuchenkę elektryczną,
e) stół na metalowej podstawie,
f) taboret koszarowy na metalowej podstawie,
g) kosz metalowy na śmieci,
h) oświetlenie zastępcze,
i) zasłonę na okno,
4) magazyn do przechowywania przedmiotów przyjętych do depozytu, a także ubrań
roboczych, pościeli i bielizny czystej i brudnej oraz środków higieny i
czystości, wyposażony w:
a) regał magazynowy metalowy,
b) szafę metalową lub skrzynię metalową na akta, odpowiednio zabezpieczone,
c) stół na metalowej podstawie,
d) taboret koszarowy na metalowej podstawie,
e) kosz metalowy na śmieci,
f) oświetlenie zastępcze,
g) środki higieny osobistej i czystości,
h) ubrania robocze,
i) pościel,
j) bieliznę osobistą, w tym piżamy,
k) pojemniki na pościel, osobno, czystą i brudną,
l) pojemniki na bieliznę osobistą, osobno, czystą i brudną,
5) w umywalni - umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz, w miarę
możliwości, natrysk, wydzielony podobnie jak kabina ustępowa,
6) ustęp wyposażony w umywalkę z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz miski
ustępowe spłukiwane za pomocą automatu ukrytego w ścianie,
7) miski ustępowe umieszczone w kabinach oddzielonych przegrodami o wysokości co
najwyżej 1 m, trwale przytwierdzonymi do podłogi i ściany, z drzwiami o górnej
krawędzi na wysokości co najwyżej 1 m i dolnej krawędzi na wysokości co najmniej
0,3 m nad podłogą,
8) umywalki, miski ustępowe, kabiny natryskowe, wykonane z materiałów
nietłukących się,
9) drzwi do ustępu i umywalni z natryskiem, wyposażone w szybę z nietłukącego
się szkła lub zwykłą szybę zabezpieczoną obustronnie siatką stalową,
10) woda ciepła do umywalni i natrysku oraz do umywalki w ustępie, w miarę
możliwości, doprowadzona poprzez mieszacz zlokalizowany w miejscu odpowiednio
zabezpieczonym lub niedostępnym dla żołnierzy odbywających karę aresztu
izolacyjnego,
11) na ścianach korytarzy, obok drzwi pomieszczeń dla żołnierzy odbywających
karę aresztu izolacyjnego, zamocowane półki drewniane służące do stawiania
naczyń z posiłkami,
12) podłogi zmywalne, nienasiąkliwe, uniemożliwiające poślizg.
8. W pomieszczeniach aresztu znajduje się również spis sprzętu w pomieszczeniu,
a w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 6 i 7 pkt 2, także regulamin
wykonywania kary aresztu izolacyjnego i porządek dnia.
9. Stosowanie materiałów zamiennych i innych rozwiązań technicznych niż
określone w ust. 1-7 jest dopuszczalne po uzyskaniu zgody właściwego organu
nadzoru budowlanego.
10. Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe wydzielenie wszystkich
pomieszczeń wymienionych w ust. 7 pkt 3 i 4, dopuszcza się ich lokalizację poza
aresztem, na terenie tej samej jednostki wojskowej, z tym że przedmioty przyjęte
do depozytu przechowuje się w areszcie.
§ 3. Do czasu utworzenia aresztów na warunkach określonych w rozporządzeniu,
jednak nie dłużej niż przez rok od dnia wejścia w życie rozporządzenia,
osadzanie żołnierzy ukaranych karą aresztu izolacyjnego może odbywać się w
dotychczas funkcjonujących aresztach.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 6 lipca 1999 r.
w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 61, poz. 668)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz.
44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153,
Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r.
Nr 162, poz. 1114 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Równoważnik pieniężny za wyżywienie przysługuje poborowemu odbywającemu
służbę zastępczą w wysokości 8,30 zł za każdy dzień kalendarzowy w okresie
odbywania służby zastępczej, z wyjątkiem dni, w których jego nieobecność w pracy
była nie usprawiedliwiona.
2. W razie gdy poborowy z uzasadnionych przyczyn korzysta tylko z częściowego
wyżywienia, należny mu ekwiwalent pieniężny za wyżywienie ustala się, przyjmując
50% kwoty równoważnika określonego w ust. 1 za obiad i po 25% za śniadanie i
kolację.
§ 2. 1. Równoważnik pieniężny za ubranie przysługuje poborowemu odbywającemu
służbę zastępczą w wysokości 20% równoważnika pieniężnego, o którym mowa w § 1
ust. 1.
2. Pracodawca wypłaca poborowemu równoważnik pieniężny określony w ust. 1 w
okresach miesięcznych, w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy.
§ 3. Poborowemu odbywającemu służbę zastępczą przysługuje świadczenie pieniężne
w wysokości 84,00 zł miesięcznie.
§ 4. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą, należnych od dnia 1 stycznia 1999 r.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20
marca 1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i
ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą (Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz.
399 i Nr 100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz.
453, z 1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz.
481, Nr 138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz.
247, Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz.
255 i Nr 105, poz. 487, z 1997 r. Nr 12, poz. 69, Nr 34, poz. 211, Nr 52, poz.
333 i Nr 120, poz. 761 oraz z 1998 r. Nr 29, poz. 158 i Nr 118, poz. 765).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 29 czerwca 1999 r.
w sprawie warunków otrzymywania przez policjantów dodatkowego wynagrodzenia za
wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe.
(Dz. U. Nr 61, poz. 670)
Na podstawie art. 112 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o najniższym wynagrodzeniu, należy przez
to rozumieć:
1) stawkę najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników określanego odrębnymi
przepisami - w stosunku do policjantów objętych obowiązkowym ubezpieczeniem
emerytalnym i rentowym,
2) kwotę stanowiącą 85% stawki, o której mowa w pkt 1 - w stosunku do
policjantów nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.
§ 2. 1. Policjantowi, któremu zlecono na piśmie wykonywanie zadań wykraczających
poza obowiązki służbowe, polegających na obsłudze codziennej powierzonego mu do
prowadzenia sprzętu transportowego, przysługuje - za każdy dzień wykonywania
tych czynności - dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:
1) za obsługę codzienną transportera opancerzonego, samobieżnego miotacza wody
lub gazów łzawiących, autobusu, samochodu ciężarowego i samochodu specjalnego
lub specjalizowanego na podwoziu samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 2,5
t - do 1,3% najniższego wynagrodzenia,
2) za obsługę codzienną samochodu nie wymienionego w pkt 1 oraz łodzi motorowej,
ciągnika rolniczego lub ciężkiego sprzętu budowlanego - do 0,9% najniższego
wynagrodzenia,
3) za obsługę codzienną motocykla lub innego sprzętu transportowego nie
wymienionego w pkt 1 i 2 - do 0,4% najniższego wynagrodzenia.
2. Łączna kwota dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie obsługi codziennej
danej jednostki sprzętu transportowego nie może przekroczyć dziennie kwoty
ustalonej zgodnie z ust. 1.
§ 3. 1. Policjantowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu
zlecono na piśmie wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe,
polegających na obsłudze technicznej nr 1 sprzętu transportowego, przysługuje -
za jednorazowe wykonanie tej obsługi - dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:
1) za obsługę techniczną nr 1 transportera opancerzonego, samobieżnego miotacza
wody (gazu), ciężkiego sprzętu budowlanego, autobusu, samochodu ciężarowego i
pochodnego oraz specjalnego (specjalizowanego) na podwoziu samochodu ciężarowego
o ładowności powyżej 2,5 t - do 20% najniższego wynagrodzenia,
2) za obsługę techniczną nr 1 samochodu osobowego, osobowo-terenowego,
mikrobusu, furgonu i pochodnego, specjalnego (specjalizowanego) na podwoziu
furgonu oraz łodzi motorowej z silnikiem wbudowanym, łodzi motorowej z silnikiem
zaburtowym, pojazdu o napędzie elektrycznym, wózka transportowego o napędzie
spalinowym, przyczepy samochodowej oraz ciągnika rolniczego i ogrodniczego - do
10% najniższego wynagrodzenia,
3) za obsługę techniczną nr 1 motocykla lub innego sprzętu transportowego nie
wymienionego w pkt 1 i 2 - do 7% najniższego wynagrodzenia.
§ 4. Policjantowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu zlecono
na piśmie wykonywanie, innych niż określone w § 2 i 3, zadań wykraczających poza
obowiązki służbowe, związanych z jego obsługą, bądź dotyczących przewożonych nim
ładunków lub osób, przysługuje - za każdy dzień wykonywania tych czynności -
dodatkowe wynagrodzenie łącznie w wysokości do 3,5% najniższego wynagrodzenia.
§ 5. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie czynności, o których
mowa w § 2 - 4, ustala kierownik jednostki organizacyjnej Policji prowadzącej
gospodarkę transportową lub upoważniona przez niego osoba, uwzględniając ich
rodzaj i uciążliwość.
2. Zasady wykonywania obsługi codziennej i obsługi technicznej nr 1 sprzętu
transportowego oraz jego klasyfikację określają przepisy w sprawie organizacji
obsług technicznych i napraw sprzętu transportowego w jednostkach Policji.
§ 6. Przepisy § 1-5 nie mają zastosowania do policjantów kierujących pojazdami
służbowymi przekazanymi im do eksploatacji na podstawie umowy użyczenia
samochodu osobowego lub motocykla.
§ 7. Policjantowi posiadającemu zaświadczenie kwalifikacyjne uprawniające do
obsługi agregatów prądotwórczych i elektrowni oświetleniowych, któremu zlecono
na piśmie wykonywanie zadań wykraczających poza obowiązki służbowe, polegających
na konserwacji tego sprzętu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:
1) za bieżącą konserwację agregatu lub elektrowni - do 10% najniższego
wynagrodzenia miesięcznie,
2) za jednorazowe przygotowanie do pracy, uruchomienie na czas 20 minut, a
następnie zakonserwowanie agregatu lub elektrowni - do 12% najniższego
wynagrodzenia.
Przepis § 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 8. Dodatkowe wynagrodzenie wypłaca się na podstawie imiennej listy
zatwierdzonej przez przełożonego w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za
miesiąc poprzedni.
§ 9. Traci moc zarządzenie nr 18 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia 14 kwietnia 1997 r. w sprawie warunków otrzymywania przez policjantów
dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza
obowiązki służbowe (Dz. Urz. MSWiA Nr 4, poz. 37).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 6 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad postępowania i
właściwości organów w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i
uprawnionych członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 61, poz. 671)
Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z
1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 grudnia 1994 r. w
sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w zakresie
zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i uprawnionych członków ich rodzin
(Dz. U. Nr 138, poz. 742 i z 1996 r. Nr 139, poz. 652) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 po wyrazach "Ministerstwa Spraw Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i
Administracji";
2) w § 4 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "Ministrowi Spraw Wewnętrznych" dodaje się
wyrazy "i Administracji";
3) w § 9:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zaświadczenie o okresach służby w warunkach uzasadniających podwyższenie
emerytury policyjnej, sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza lub
innych dokumentów potwierdzających pełnienie służby w tych warunkach,"
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) orzeczenie komisji lekarskiej o niezdolności funkcjonariusza do służby i
zaliczeniu do jednej z grup inwalidzkich,"
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Okresy pełnienia służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży
Granicznej lub Państwowej Straży Pożarnej w warunkach uzasadniających
podwyższenie emerytury policyjnej potwierdza, w formie zaświadczenia, komórka
kadrowa właściwa ze względu na ostatnie miejsce pełnienia przez funkcjonariusza
służby w danej formacji.
1b. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1a, komórka kadrowa wydaje na żądanie
funkcjonariusza, który spełnia warunki określone w § 4 ust. 1 pkt 1."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 7 lipca 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania szkód poniesionych przez Policję,
Państwową Straż Pożarną i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz służbę
zdrowia w związku z ich działaniami w miejscu i czasie odbywania się imprezy
masowej oraz trybu wypłaty odszkodowań przez jej organizatora.
(Dz. U. Nr 61, poz. 672)
Na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie
imprez masowych (Dz. U. Nr 106, poz. 680 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustalania szkód, które poniosły
Policja, Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz
służba zdrowia w mieniu użytym przez ich jednostkę organizacyjną, zwaną dalej
"jednostką poszkodowaną", w związku z ich działaniami w miejscu i czasie
odbywania się imprezy masowej, oraz tryb wypłaty odszkodowań, przysługujących z
tytułu odpowiedzialności organizatora imprezy masowej za wyrządzone rzeczywiste
szkody w tym mieniu.
§ 2. 1. Powstanie oraz rozmiar szkody w mieniu użytym przez jednostkę
poszkodowaną, w związku z działaniami w miejscu i czasie odbywania się imprezy
masowej, stwierdza się protokołem ustaleń zniszczonego i uszkodzonego mienia,
zwanego dalej "protokołem", sporządzonym przez przedstawiciela jednostki
poszkodowanej przy współudziale przedstawiciela organizatora imprezy masowej.
Wzór protokołu stanowi załącznik do rozporządzenia.
2. Do ustalenia powstania i rozmiaru szkody, o której mowa w ust. 1, przystępuje
się niezwłocznie po zakończeniu imprezy masowej, a jeżeli jest to niemożliwe, w
szczególności ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, spowodowane pożarem
lub użyciem chemicznych środków służących do obezwładniania osób - niezwłocznie
po ustaniu zagrożenia.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się odrębnie dla każdej z
jednostek poszkodowanych.
4. Protokół powinien zawierać ilość oraz zwięzły opis stanu mienia zniszczonego
i uszkodzonego.
5. Protokół podpisują przedstawiciel jednostki poszkodowanej oraz przedstawiciel
organizatora imprezy masowej, opatrują go datą oraz przekazują po jednym
egzemplarzu jednostce poszkodowanej i organizatorowi imprezy masowej.
§ 3. 1. Kierownik jednostki będącej dysponentem środków budżetowych, któremu
podlega jednostka poszkodowana, wyznacza swojego przedstawiciela do ustalenia
powstania szkody i zawiadamia o tym organizatora imprezy masowej, nie później
niż na 14 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia imprezy masowej.
2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się imię i nazwisko,
stanowisko, ewentualnie stopień służbowy, miejsce pracy, numer telefonu
służbowego wyznaczonego przedstawiciela i przedstawiciela rezerwowego, który
zastępuje go w nagłych wypadkach.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do organizatora imprezy masowej.
§ 4. 1. Ewentualne rozbieżności w ocenie zniszczeń i uszkodzeń mienia, o którym
mowa w § 1, przedstawiciele jednostki poszkodowanej i organizatora imprezy
masowej uzgadniają w terminie 7 dni od daty sporządzenia protokołu.
2. W razie nieuzgodnienia rozbieżności, o których mowa w ust. 1, można zlecić
wykonanie ekspertyzy lub oceny technicznej.
3. Koszty związane z ekspertyzą lub oceną techniczną, o której mowa w ust. 2,
ponoszą w częściach równych jednostka poszkodowana i organizator imprezy
masowej.
§ 5. Kierownik jednostki, o którym mowa w § 3 ust. 1, na podstawie protokołu
ustala wysokość szkody, z uwzględnieniem zasad określonych w § 6 i 7.
§ 6. 1. Wysokość szkody, wynikającą ze zniszczenia mienia, ustala się według cen
zakupu takiego samego przedmiotu z daty wyrządzenia szkody, uwzględniając
stopień jego zużycia przed zaistnieniem szkody.
2. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu takiego samego przedmiotu, jego
wartość ustala się według cen zakupu przedmiotu tego samego rodzaju.
§ 7. 1. Wysokość szkody, wynikającą z uszkodzenia mienia, ustala się w kwocie
stanowiącej równowartość przywrócenia uszkodzonego mienia do stanu sprzed
zaistnienia szkody.
2. Jeżeli koszty naprawy lub remontu przekroczyłyby kwotę, o której mowa w ust.
1, wysokość szkody ustala się na zasadach określonych w § 6.
§ 8. Po ustaleniu wysokości szkody kierownik jednostki, o którym mowa w § 3 ust.
1, przekazuje organizatorowi imprezy masowej zestawienie zawierające ilość i
wartość zniszczonego i uszkodzonego mienia oraz kwotę odszkodowania.
§ 9. W uzasadnionych przypadkach, szczególnie ze względu na termin wykonania
remontu lub naprawy uszkodzonego mienia, można określić odszkodowanie w kwotach
odrębnych dla mienia zniszczonego i mienia uszkodzonego, przekazując
organizatorowi imprezy masowej odrębne zestawienia, przy zachowaniu wymogów
określonych w § 8.
§ 10. Organizator imprezy masowej w terminie 14 dni od daty otrzymania
zestawienia, o którym mowa w § 8 i 9, jest obowiązany do zapłaty odszkodowania
na rachunek bankowy wskazany przez przekazującego zestawienie.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7
lipca 1999 r. (poz. 672)
PROTOKÓŁ
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 czerwca 1999 r.
w sprawie akcji przeciwlodowej na wodach morskich.
(Dz. U. Nr 61, poz. 673)
Na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U.
z 1998 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W okresie zalodzenia wód morskich dla zapewnienia bezpiecznej żeglugi
prowadzi się akcję przeciwlodową.
2. Akcja przeciwlodowa obejmuje:
1) łamanie lodów i torowanie drogi statkom za pomocą lodołamaczy w portach
morskich, na redach i kotwicowiskach tych portów oraz na torach wodnych
prowadzących do portów,
2) udzielanie interwencyjnej pomocy statkom, które z powodu lodów nie mogą
kontynuować podróży lub znajdują się w stanie zagrożenia - na akwenach innych
niż wymienione w pkt 1,
organizowanie konwojów w celu grupowego przeprowadzania statków przez lody na
akwenach objętych akcją przeciwlodową.
§ 2. Lodołamaczem w rozumieniu rozporządzenia jest statek wyznaczony do
prowadzenia akcji przeciwlodowej.
§ 3. Akcją przeciwlodową kieruje kierownik akcji przeciwlodowej, którym jest:
1) Kapitan Portu Gdynia - dla rejonu wschodniego, obejmującego terytorialny
zakres działania dyrektorów Urzędów Morskich w Gdyni i Słupsku, z wyłączeniem
portu Kołobrzeg,
2) Kapitan Portu Szczecin - dla rejonu zachodniego, obejmującego terytorialny
zakres działania dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie oraz w porcie
Kołobrzeg.
§ 4. 1. W zakresie związanym z akcją przeciwlodową kapitanaty i bosmanaty
wszystkich portów podlegają kierownikowi akcji przeciwlodowej.
2. W terminie do dnia 10 listopada każdego roku kierownik akcji przeciwlodowej w
porozumieniu z kapitanatami portów wyznacza:
1) porty, w których może być wprowadzona w danym roku akcja przeciwlodowa,
2) porty przebazowania kutrów i łodzi rybackich.
3. W odniesieniu do portów położonych na obszarze terytorialnego zakresu
działania dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku decyzje określone w ust. 2
kierownik akcji przeciwlodowej podejmuje po uzgodnieniu ich z dyrektorem Urzędu
Morskiego w Słupsku.
§ 5. 1. W zakresie prowadzenia akcji przeciwlodowej kierownik tej akcji
współpracuje:
1) z odpowiednim oddziałem Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej,
2) z odpowiednimi okręgowymi dyrekcjami gospodarki wodnej,
3) z Marynarką Wojenną na podstawie odrębnych przepisów,
4) z innymi odpowiednimi terytorialnie podmiotami organizacyjnymi portów.
2. Kierownik akcji przeciwlodowej może prowadzić dla celów tej akcji rozpoznanie
lotnicze za pomocą samolotów lub w ramach współpracy z innymi podmiotami, nie
wymienionymi w ust. 1.
§ 6. Dla celów akcji przeciwlodowej kierownik akcji określa w instrukcjach
obowiązki kapitanatów i bosmanatów portów, o których mowa w § 4 ust. 1,
współpracujących jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 5 ust. 1, oraz
kierowników lodołamaczy.
§ 7. 1. W porozumieniu z zainteresowanymi armatorami kierownik akcji
przeciwlodowej uzgadnia w terminie do dnia 15 października każdego roku wykaz
lodołamaczy.
2. Dyrektorzy urzędów morskich zawierają z armatorami lodołamaczy odpowiednie
umowy o wykonanie usług lodołamania, określające w szczególności zasady i tryb
dysponowania lodołamaczami.
3. Armatorzy lodołamaczy obowiązani są w terminie do dnia 10 listopada każdego
roku zapewnić pełną gotowość techniczną i nawigacyjną lodołamaczy,
przewidzianych do akcji przeciwlodowej.
§ 8. 1. Decyzje o rozpoczęciu, zawieszeniu i zakończeniu akcji przeciwlodowej
dla poszczególnych rejonów podejmuje kierownik tej akcji na podstawie oceny
istniejącego stanu zalodzenia wód portowych i morskich i jego wpływu na
bezpieczeństwo żeglugi, po zasięgnięciu opinii właściwych kapitanatów i
bosmanatów portów.
2. W odniesieniu do portów położonych w obszarze terytorialnego zakresu
działania dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku decyzje określone w ust. 1
kierownik akcji przeciwlodowej podejmuje po uzgodnieniu z dyrektorem Urzędu
Morskiego w Słupsku.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1, kierownik akcji przeciwlodowej przesyła na
piśmie wszystkim zainteresowanym przedsiębiorstwom oraz instytucjom, z podaniem
dnia i godziny rozpoczęcia, zawieszenia lub zakończenia akcji.
4. W czasie trwania akcji przeciwlodowej kierownicy akcji przesyłają Ministrowi
Transportu i Gospodarki Morskiej codzienne komunikaty lodowe, a po zakończeniu
akcji - sprawozdania z przebiegu akcji wraz z oceną i wnioskami.
§ 9. 1. W czasie trwania akcji przeciwlodowej pełniące dyżur lodołamacze
pozostają w wyłącznej dyspozycji kierownika akcji.
2. Użycie lodołamacza, o którym mowa w ust. 1, do akcji ratowniczej wymaga
każdorazowej zgody kierownika akcji przeciwlodowej.
3. W przypadku użycia lodołamacza do akcji ratowniczej zainteresowany armator
obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o zaistniałej sytuacji kierownika akcji
przeciwlodowej i uzgodnić z nim dalsze postępowanie.
§ 10. 1. W czasie akcji przeciwlodowej lodołamacz powinien być oznaczony:
1) w dzień - flagą służbową, którą podnosi się na topie masztu lub na prawym
noku rejki sygnałowej,
2) w nocy - światłem stałym niebieskim widzialnym dookoła widnokręgu i
umieszczonym w miejscu, z którego będzie najlepiej widoczne.
2. Wzór flagi służbowej dla lodołamaczy określają odrębne przepisy.
§ 11. Stosownie do sytuacji w zależności od stanu zalodzenia wód morskich oraz
ilości posiadanych do dyspozycji lodołamaczy kierownik akcji przeciwlodowej:
1) wyznacza lodołamacze do udzielenia statkom pomocy interwencyjnej,
2) organizuje konwoje dla grupowego przeprowadzenia statków,
3) zarządza, w porozumieniu z kapitanatem danego portu oraz po zasięgnięciu
opinii podmiotu zarządzającego portem, zamknięcie dla żeglugi portu lub jego
części.
§ 12. 1. W przypadku organizowania konwojów statków kierownik akcji
przeciwlodowej wyznacza kierownika konwoju.
2. Kierownik konwoju upoważniony jest do wydawania statkom wchodzącym w skład
konwoju poleceń koniecznych do przeprowadzenia konwoju, a w szczególności
dotyczących: kolejności statków w konwoju, odstępów między statkami i szybkości
statków.
§ 13. 1. Statki korzystające z usług lodołamacza obowiązane są stosować się do
poleceń wydawanych przez kierownika lodołamacza, a statki idące w konwoju - do
poleceń kierownika konwoju. Okoliczność ta jednak nie zdejmuje odpowiedzialności
z kapitana statku za bezpieczeństwo jego statku.
2. Statki nie stosujące się do poleceń kierownika lodołamacza lub kierownika
konwoju automatycznie tracą prawo do korzystania z usług lodołamacza.
3. Statki korzystające z usług lodołamacza obowiązane są utrzymywać stały
nasłuch radiotelefoniczny i porozumiewać się z lodołamaczem za pomocą
radiotelefonu na wyznaczonym kanale UKF.
§ 14. 1. Koszty łamania lodu na torach wodnych, redach i kotwicowiskach,
wykonywanego na polecenie kierownika akcji przeciwlodowej, pokrywa się z budżetu
państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej w
ramach środków przewidzianych na administrację morską.
2. Łamanie lodu w portach (w basenach portowych, kanałach i przy nabrzeżach)
wykonywane jest odpłatnie na koszt właściciela lub użytkownika tego nabrzeża.
3. Łamanie lodu na torach wodnych podejściowych do portów skomunalizowanych,
przeładowni zakładowych i portów prywatnych odbywa się na koszt właścicieli lub
użytkowników tych portów.
4. Udzielanie interwencyjnej pomocy statkom na akwenach innych niż wymienione w
§ 1 ust. 2 pkt 1 wykonywane jest na koszt armatora.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 28 czerwca 1999 r.
w sprawie zadań służby medycyny pracy wynikających ze specyfiki ryzyka
zawodowego osób zatrudnionych w transporcie kolejowym.
(Dz. U. Nr 61, poz. 674)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy
(Dz. U. Nr 96, poz. 593 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa zadania służby medycyny pracy nie wymienione w
art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U.
Nr 96, poz. 593 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668), wynikające ze specyfiki ryzyka
zawodowego pracowników związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych,
zwanych dalej "pracownikami".
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do osób zatrudnionych lub pozostających w
stosunku służbowym w koncesjonowanych podmiotach gospodarczych uprawnionych do
zarządzania liniami kolejowymi oraz pracowników metra i bocznic kolejowych.
§ 2. Zadania, o których mowa w § 1, wynikają z elementów ryzyka zawodowego
pracowników, a w szczególności:
1) z obciążenia odpowiedzialnością za bezpieczne prowadzenie ruchu na liniach
kolejowych, w tym za powierzone życie i mienie,
2) ze stałego napięcia uwagi (czujności) związanego z koniecznością szybkiego i
właściwego reagowania przy ciągłym dopływie zmiennych informacji podczas pracy
na torach,
3) z konieczności prawidłowego reagowania w warunkach stresu,
4) z wysokiego stopnia zaangażowania narządu wzroku i słuchu,
5) z wysokiej sprawności narządu ruchu,
6) z gwałtownych wahań aktywacji psychicznej,
7) z dużych obciążeń statycznych,
8) z pracy w warunkach zaburzonego rytmu biologicznego,
9) z pracy na otwartej przestrzeni, w zmiennych warunkach atmosferycznych,
10) z pracy w narażeniu na jednoczesne występowanie różnych zagrożeń zawodowych.
§ 3. 1. Zadania, o których mowa w § 1, w odniesieniu do pracowników transportu
kolejowego, obejmują w szczególności:
1) analizowanie wymogów zdrowotnych dotyczących stanu narządu wzroku i narządu
słuchu oraz sprawności psychofizycznych niezbędnych do wykonywania czynności na
poszczególnych stanowiskach w transporcie kolejowym na potrzeby standaryzacji
profilaktycznych badań lekarskich i ustalenia przeciwwskazań zdrowotnych,
2) wykonywanie badań niezbędnych dla wydania orzeczenia lekarskiego i oceny
psychologicznej zgodnie z zasadami wynikającymi z ryzyka zawodowego,
3) kwalifikację i kierowanie pracowników do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego
na turnusy profilaktyczne i rehabilitacyjne finansowane przez pracodawców,
4) prowadzenie badań nad ryzykiem błędów stanowiących zagrożenie bezpieczeństwa
publicznego i przyczynami utraty zdolności do pracy.
2. Służba medycy pracy prowadzi działalność informacyjną oraz szkoleniową z
uwzględnieniem specyfiki ryzyka zawodowego oraz poradnictwo psychologiczne.
§ 4. Rozporządzenie nie narusza innych przepisów dotyczących badań lekarskich
pracowników.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 6 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania rybołówstwa morskiego w celach
sportowo-rekreacyjnych.
(Dz. U. Nr 61, poz. 675)
Na podstawie art. 24 ust. 4 i art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o
rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 17 marca
1998 r. w sprawie wykonywania rybołówstwa morskiego w celach
sportowo-rekreacyjnych (Dz. U. Nr 40, poz. 231) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Licencja ważna jest na polskich obszarach morskich.";
2) w § 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wysokość opłat za wydanie licencji osobom fizycznym wynosi za okres:
1) jednego roku - 6 SDR,
2) 14 dni - 2 SDR."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. A. Grzelakowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 14 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy
stomatologów.
(Dz. U. Nr 61, poz. 676)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza
(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1115) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 marca 1999
r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. U. Nr 31, poz.
302) w § 37 w ust. 2 wyrazy "15 lipca" zastępuje się wyrazami "24 września".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 czerwca 1999 r.
sygn. akt U. 5/98.
(Dz. U. Nr 61, poz. 677)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodnicząca,
Wiesław Johann,
Krzysztof Kolasiński - sprawozdawca,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 1999 r. sprawy z połączonych wniosków Rzecznika
Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oraz
Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie:
1) niezgodności obwieszczenia Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z
dnia 28 maja 1998 r. w sprawie wysokości normatywów miesięcznych spłat kredytu
mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu w II półroczu 1998 r.
(Monitor Polski Nr 20, poz. 311) z art. 87 ust. 1 oraz art. 92 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz
2) niezgodności obwieszczenia Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z
dnia 11 grudnia 1998 r. w sprawie wysokości normatywów miesięcznych spłat
kredytu mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu w I półroczu 1999 r.
(Monitor Polski Nr 45, poz. 644) z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej,
orzeka:
Obwieszczenie Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 11 grudnia
1998 r. w sprawie wysokości normatywów miesięcznych spłat kredytu mieszkaniowego
za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu w I półroczu 1999 r. (Monitor Polski Nr 45,
poz. 644) nie jest niezgodne z art. 87 ust. 1 w związku z art. 92 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Nadto
postanawia:
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) umorzyć postępowanie w sprawie
niezgodności obwieszczenia Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia
28 maja 1998 r. w sprawie wysokości normatywów miesięcznych spłat kredytu
mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu w II półroczu 1998 r.
(Monitor Polski Nr 20, poz. 311).
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Wiesław Johann
Krzysztof Kolasiński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 22 czerwca 1999 r.
sygn. akt K. 5/99.
(Dz. U. Nr 61, poz. 678)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ferdynand Rymarz - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Federacji
Związków Zawodowych Pracowników Polskich Kolei Państwowych, z udziałem
umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie niezgodności
art. 1 ust. 2, art. 50 ust. 1 pkt 2 oraz art. 195 pkt 7 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr
162, poz. 1118) z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
art. 1 ust. 2, art. 50 ust. 1 pkt 2 oraz art. 195 pkt 7 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr
162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 38, poz. 360) są zgodne z art. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Ferdynand Rymarz
Jerzy Ciemniewski
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 lipca 1999 r.
sygn. akt P. 2/99.
(Dz. U. Nr 61, poz. 680)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący,
Krzysztof Kolasiński,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Ferdynand Rymarz - sprawozdawca,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 1999 r. na rozprawie pytania prawnego Sądu
Okręgowego III Wydział Karny we Wrocławiu, z udziałem umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: Sądu Okręgowego we Wrocławiu, Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, czy przepis art. 9 § 2
ustawy z dnia 20 marca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr
88, poz. 554) jest zgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 42 ust. 1
Konstytucji] Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
Art. 9 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 715)
jest zgodny z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 42 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Andrzej Mączyński
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Ferdynand Rymarz
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 maja 1999 r.
o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o
ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z
nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne.
(Dz. U. Nr 62, poz. 681)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r.
Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 95, poz. 472 oraz z 1997 r. Nr 70, poz. 443 i Nr
121, poz. 770) w art. 44 wyrazy ", utracili prawo wybieralności lub złożyli
niezgodne z prawdą oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 4" zastępuje się
wyrazami "lub utracili prawo wybieralności".
Art. 2. W ustawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 27 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Postępowania lustracyjnego nie wznawia się, z przyczyn, o których mowa w
ust. 2 pkt 2 lit. b), po upływie 10 lat od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia.";
2) w art. 30 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Prawomocne orzeczenie Sądu stwierdzające fakt złożenia przez osobę
lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia powoduje pozbawienie jej na 10 lat
biernego prawa wyborczego na urząd Prezydenta."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 czerwca 1999 r.
o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
(Dz. U. Nr 62, poz. 682)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668
oraz z 1999 r. Nr 41, poz. 412 i Nr 49, poz. 483) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 3 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
"15) terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren, a w szczególnych
przypadkach obiekt budowlany lub jego część, dostępny wyłącznie dla osób
uprawnionych oraz wyznaczony w sposób określony w przepisach Prawa geodezyjnego
i kartograficznego, niezbędny na cele:
a) obronności lub bezpieczeństwa państwa, będący w dyspozycji jednostek
organizacyjnych podległych ministrom właściwym do: spraw obrony narodowej, spraw
wewnętrznych, spraw zagranicznych oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa,
b) bezpośredniego wydobywania kopaliny ze złoża, będący w dyspozycji zakładu
górniczego,";
2) w art. 33 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Projekt budowlany i inne dokumenty, o których mowa w ust. 2-4, zawierające
informacje niejawne mogą być za zgodą właściwego organu przechowywane przez
inwestora.";
3) w art. 38:
a) w ust. 2 po wyrazach "obiektu budowlanego" dodaje się wyrazy ", z
zastrzeżeniem ust. 3",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Właściwy organ w decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego na
terenie zamkniętym niezbędnym na cele obronności lub bezpieczeństwa państwa może
wyrazić zgodę, aby zatwierdzony projekt budowlany, a także inne dokumenty objęte
pozwoleniem na budowę zawierające informacje niejawne przechowywane były przez
użytkownika obiektu budowlanego.";
4) w art. 82 w ust. 3 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) służących celom bezpieczeństwa państwa, na terenach zamkniętych."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 15 lutego 1999 r.
w sprawie ramowego statutu publicznej sześcioletniej szkoły podstawowej i
publicznego gimnazjum.
(Dz. U. Nr 14, poz. 131)
Na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153
i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Określa się ramowy statut:
1) publicznej sześcioletniej szkoły podstawowej, stanowiący załącznik nr 1 do
rozporządzenia,
2) publicznego gimnazjum, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Ramowe statuty, o których mowa w ust. 1, stosuje się w szkołach dla dzieci i
młodzieży oraz szkołach dla dorosłych.
3. Ramowy statut publicznej sześcioletniej szkoły podstawowej specjalnej oraz
publicznego gimnazjum specjalnego określają odrębne przepisy.
§ 2. W roku szkolnym 1999/2000 postanowienia statutu sześcioletniej szkoły
podstawowej odnoszą się do ósmych klas dotychczasowych szkół podstawowych
działających w sześcioletnich szkołach podstawowych albo przy gimnazjach lub
innych typach szkół jako filie sześcioletnich szkół podstawowych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999
r. (poz. 131)
Załącznik nr 1
RAMOWY STATUT PUBLICZNEJ SZEŚCIOLETNIEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ
§ 1. 1. Statut publicznej sześcioletniej szkoły podstawowej dla dzieci i
młodzieży, zwanej dalej "szkołą", określa nazwę szkoły. Nazwa szkoły zawiera:
1) określenie "Szkoła Podstawowa",
2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy szkoły, wyrażony cyfrą
arabską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedna szkoła podstawowa,
3) imię szkoły, jeśli imię takie nadano,
4) oznaczenie siedziby szkoły,
5) ewentualne określenie innego niż polski języka nauczania w szkołach z
językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych oraz w szkołach
dwujęzycznych dla mniejszości narodowych lub grup etnicznych.
2. W przypadku szkoły filialnej nazwa szkoły zawiera nazwę szkoły, której szkoła
filialna jest organizacyjnie podporządkowana, oraz określenie "Szkoła Filialna w
...".
3. Nazwa szkoły wchodzącej w skład zespołu składa się z nazwy zespołu i nazwy
tej szkoły.
4. Szkole nadaje imię organ prowadzący na wniosek rady szkoły lub wspólny
wniosek rady pedagogicznej, rady rodziców i samorządu uczniowskiego.
5. W uzasadnionych przypadkach odrębne imię może być nadane szkole filialnej,
według zasad określonych w ust. 4.
6. Nazwa jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach i stemplach może być
używany skrót nazwy. Szkoły z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup
etnicznych - oprócz nazwy w języku polskim - mogą używać nazwy w języku danej
mniejszości lub grupy etnicznej.
§ 2. 1. Statut szkoły określa w szczególności:
1) cele i zadania szkoły wynikające z przepisów prawa oraz uwzględniające
program wychowawczy szkoły, o którym mowa w odrębnych przepisach,
2) sposób wykonywania zadań szkoły z uwzględnieniem optymalnych warunków rozwoju
ucznia, zasad bezpieczeństwa oraz zasad promocji i ochrony zdrowia,
3) zadania zespołów nauczycielskich, wymienionych w § 16,
4) szczegółowe zasady systemu oceniania w danej szkole,
5) organizację oddziałów sportowych, oddziałów integracyjnych, oddziałów
specjalnych, oddziałów dwujęzycznych dla mniejszości narodowych lub grup
etnicznych oraz oddziałów z językiem nauczania mniejszości narodowej lub grupy
etnicznej, a także organizację nauczania języka mniejszości narodowych lub grup
etnicznych, jeżeli szkoła takie oddziały lub nauczanie prowadzi,
6) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli szkoła taką
działalność prowadzi,
7) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności
ich potrzeb rozwojowych,
8) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub
losowych potrzebna jest pomoc i wsparcie,
9) organizację współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi oraz
innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc dzieciom i
rodzicom,
10) zasady i formy współdziałania szkoły z rodzicami (prawnymi opiekunami) w
zakresie nauczania, wychowania i profilaktyki.
2. Program wychowawczy szkoły, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uchwala rada
pedagogiczna po zasięgnięciu opinii rady rodziców i samorządu uczniowskiego.
§ 3. Statut szkoły określa:
1) szczegółowe kompetencje organów szkoły, którymi są:
a) dyrektor szkoły,
b) rada pedagogiczna,
c) samorząd uczniowski,
d) rada szkoły oraz rada rodziców, jeżeli zostały utworzone,
2) zasady współdziałania organów szkoły oraz sposób rozwiązywania sporów między
nimi.
§ 4. Statut szkoły określa organizację szkoły, z uwzględnieniem przepisów §
5-10.
§ 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną szkoły jest oddział.
2. Zasady tworzenia i organizacji oddziałów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5,
oraz organizacji nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych określają
odrębne przepisy.
3. W szkole mogą być tworzone oddziały przedszkolne realizujące program
wychowania przedszkolnego.
§ 6. 1. Oddział można dzielić na grupy na zajęciach z języków obcych i
informatyki oraz na zajęciach, dla których z treści programu nauczania wynika
konieczność prowadzenia ćwiczeń, w tym laboratoryjnych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podział na grupy jest obowiązkowy na zajęciach z języków obcych i informatyki
w oddziałach liczących powyżej 24 uczniów oraz podczas ćwiczeń, w tym
laboratoryjnych, w oddziałach liczących powyżej 30 uczniów.
3. W przypadku oddziałów liczących odpowiednio mniej niż 24 uczniów lub mniej
niż 30 uczniów podziału na grupy na zajęciach, o których mowa w ust. 2, można
dokonywać za zgodą organu prowadzącego szkołę.
4. Zajęcia z wychowania fizycznego w klasach IV-VI prowadzone są w grupach
liczących od 12 do 26 uczniów.
5. W szkołach działających w szczególnie trudnych warunkach demograficznych lub
geograficznych dopuszcza się organizację nauczania w klasach łączonych.
§ 7. 1. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza
się prowadzenie zajęć edukacyjnych w czasie od 30 do 60 minut, zachowując ogólny
tygodniowy czas trwania zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć.
2. Czas trwania poszczególnych zajęć w klasach I-III ustala nauczyciel
prowadzący te zajęcia, zachowując ogólny tygodniowy czas zajęć, o którym mowa w
ust. 1.
§ 8. 1. Dla uczniów, którzy muszą dłużej przebywać w szkole ze względu na czas
pracy ich rodziców (prawnych opiekunów) lub organizację dojazdu do szkoły,
szkoła organizuje świetlicę.
2. W świetlicy prowadzone są zajęcia w grupach wychowawczych. Liczba uczniów w
grupie nie powinna przekraczać 25.
§ 9. Statut szkoły określa szczegółowe zadania i organizację biblioteki szkolnej
oraz zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 10. 1. Dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła może
zorganizować internat.
2. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej w internacie nie powinna przekraczać
30.
3. Tygodniowy wymiar zajęć opiekuńczych i wychowawczych z jedną grupą
wychowawczą w internacie powinien wynosić 70 godzin zegarowych.
4. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego, w internacie można
zatrudnić wychowawcę - opiekuna nocnego.
§ 11. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku
szkolnym określa arkusz organizacji szkoły opracowany przez dyrektora szkoły, z
uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie
ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji
szkoły zatwierdza organ prowadzący szkołę do dnia 30 maja danego roku.
2. W arkuszu organizacji szkoły zamieszcza się w szczególności: liczbę
pracowników szkoły, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, ogólną
liczbę godzin zajęć edukacyjnych finansowanych ze środków przydzielonych przez
organ prowadzący szkołę.
§ 12. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji szkoły dyrektor szkoły, z
uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy rozkład
zajęć określający organizację stałych, obowiązkowych i nadobowiązkowych zajęć
edukacyjnych.
§ 13. Statut szkoły określa zakres zadań nauczycieli oraz innych pracowników, z
uwzględnieniem przepisów § 14-17.
§ 14. 1. W szkole, która liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się stanowisko
wicedyrektora.
2. Dyrektor szkoły, za zgodą organu prowadzącego, może tworzyć dodatkowe
stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze.
§ 15. Nauczyciel prowadzi pracę dydaktyczną, wychowawczą, opiekuńczą i jest
odpowiedzialny za jakość tej pracy oraz bezpieczeństwo powierzonych jego opiece
uczniów.
§ 16. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale tworzą zespół, którego
zadaniem jest w szczególności ustalenie zestawu programów nauczania dla danego
oddziału oraz jego modyfikowanie w miarę potrzeb.
2. Nauczyciele mogą tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne
zespoły problemowo-zadaniowe.
3. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora na wniosek
zespołu.
§ 17. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca.
2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej wskazane jest,
aby wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego.
3. Formy spełniania zadań nauczyciela wychowawcy powinny być dostosowane do
wieku uczniów, ich potrzeb oraz warunków środowiskowych szkoły.
§ 18. Statut szkoły określa szczegółowe zasady przyjmowania uczniów do szkoły
oraz ich prawa i obowiązki, w tym:
1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od
kary; nie mogą być stosowane kary naruszające nietykalność i godność osobistą
ucznia,
2) przypadki, w których dyrektor szkoły może wystąpić do kuratora oświaty z
wnioskiem o przeniesienie ucznia do innej szkoły,
3) warunki pobytu w szkole zapewniające uczniom bezpieczeństwo, ochronę przed
przemocą, uzależnieniami, demoralizacją oraz innymi przejawami patologii
społecznej.
§ 19. 1. Szkoła używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Szkoła filialna używa pieczęci urzędowej szkoły, której jest organizacyjnie
podporządkowana.
3. Zespół szkół posiada pieczęć urzędową wspólną dla wszystkich szkół
wchodzących w jego skład, zawierającą nazwę zespołu.
4. Tablice i stemple szkół wchodzących w skład zespołu szkół powinny zawierać
nazwę zespołu i nazwę szkoły.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do szkół filialnych.
§ 20. Szkoła może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny.
§ 21. 1. Szkoła prowadzi i przechowuje dokumentację zgodnie z odrębnymi
przepisami.
2. Zasady gospodarki finansowej szkoły określają odrębne przepisy.
§ 22. Przepisy dotyczące sześcioletniej szkoły podstawowej dla dzieci i
młodzieży stosuje się do sześcioletniej szkoły podstawowej dla dorosłych, zwanej
dalej "szkołą dla dorosłych", z wyjątkiem przepisów § 2 ust. 1 pkt 9 i 10 oraz
ust. 2, § 5 ust. 3, § 6, § 7 ust. 2, § 8, 10 i § 18 pkt 2. Przepisy § 1 ust. 4,
§ 2 ust. 1 pkt 1, 5 i 7, § 3, § 5 ust. 2, § 12, 15 i 17 stosuje się odpowiednio.
§ 23. Statut szkoły dla dorosłych, określając organizację nauczania w tych
szkołach, powinien ponadto uwzględniać przepisy § 24-27.
§ 24. 1. Kształcenie w szkołach dla dorosłych może być prowadzone w formie
stacjonarnej lub zaocznej.
2. W szkole kształcącej w formie stacjonarnej mogą być prowadzone klasy zaoczne,
a w szkole kształcącej w formie zaocznej - klasy stacjonarne.
§ 25. 1. Zajęcia ze słuchaczami w szkole dla dorosłych kształcącej w formie
stacjonarnej odbywają się trzy lub cztery dni w tygodniu.
2. W szkole kształcącej w formie zaocznej:
1) konsultacje zbiorowe ze słuchaczami odbywają się we wszystkich semestrach co
dwa tygodnie przez dwa dni,
2) dopuszcza się możliwość organizowania konsultacji indywidualnych w wymiarze
20% ogólnej liczby godzin w semestrze,
3) organizuje się dwie konferencje instruktażowe w czasie jednego semestru:
pierwszą - wprowadzającą do pracy w semestrze i drugą - przedegzaminacyjną.
§ 26. Statut szkoły dla dorosłych określa przypadki, w których słuchacz może
zostać skreślony z listy słuchaczy.
§ 27. 1. W celu wyrównania poziomu wiedzy i przygotowania kandydatów do
intensywnej nauki szkoła dla dorosłych może organizować odpłatne kursy
przygotowawcze i zajęcia wyrównawcze dla słuchaczy.
2. Szkoła dla dorosłych powinna umożliwić osobom przygotowującym się do
egzaminów eksternistycznych uczęszczanie na wybrane przez nie zajęcia - za zgodą
dyrektora szkoły.
Załącznik nr 2
RAMOWY STATUT PUBLICZNEGO GIMNAZJUM
§ 1. 1. Statut publicznego gimnazjum dla dzieci i młodzieży, zwanego dalej
"gimnazjum", określa nazwę gimnazjum. Nazwa gimnazjum zawiera:
1) określenie "Gimnazjum",
2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy gimnazjum, wyrażony cyfrą
arabską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedno gimnazjum,
3) imię gimnazjum, jeśli imię takie nadano,
4) oznaczenie siedziby gimnazjum,
5) ewentualne określenie innego niż polski języka nauczania w gimnazjach z
językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych oraz w gimnazjach
dwujęzycznych.
2. Nazwa gimnazjum wchodzącego w skład zespołu składa się z nazwy zespołu i
nazwy tego gimnazjum.
3. Gimnazjum nadaje imię organ prowadzący na wniosek rady szkoły lub wspólny
wniosek rady pedagogicznej, rady rodziców i samorządu uczniowskiego.
4. Nazwa jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach i stemplach może być
używany skrót nazwy. Gimnazja z językiem nauczania mniejszości narodowych lub
grup etnicznych - oprócz nazwy w języku polskim - mogą używać nazwy w języku
danej mniejszości lub grupy etnicznej.
§ 2. 1. Statut gimnazjum określa w szczególności:
1) cele i zadania gimnazjum wynikające z przepisów prawa oraz uwzględniające
program wychowawczy gimnazjum, o którym mowa w odrębnych przepisach,
2) sposób wykonywania zadań gimnazjum, z uwzględnieniem optymalnych warunków
rozwoju ucznia, zasad bezpieczeństwa oraz zasad promocji i ochrony zdrowia,
3) zadania zespołów nauczycielskich, wymienionych w § 18,
4) szczegółowe zasady systemu oceniania,
5) organizację oddziałów sportowych, oddziałów dwujęzycznych, oddziałów
przysposabiających do pracy, oddziałów integracyjnych, oddziałów specjalnych,
oddziałów dwujęzycznych dla mniejszości narodowych lub grup etnicznych oraz
oddziałów z językiem nauczania mniejszości narodowej lub grupy etnicznej, a
także organizację nauczania języka mniejszości narodowych lub grup etnicznych,
jeżeli gimnazjum takie oddziały lub nauczanie prowadzi,
6) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli gimnazjum
taką działalność prowadzi,
7) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności
ich potrzeb rozwojowych,
8) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub
losowych potrzebna jest pomoc i wsparcie,
9) organizację współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi oraz
innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc dzieciom i
rodzicom,
10) zasady i formy współdziałania gimnazjum z rodzicami (prawnymi opiekunami) w
zakresie nauczania, wychowania i profilaktyki.
2. Program wychowawczy gimnazjum, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uchwala rada
pedagogiczna po zasięgnięciu opinii rady rodziców i samorządu uczniowskiego.
§ 3. Statut gimnazjum określa:
1) szczegółowe kompetencje organów gimnazjum, którymi są:
a) dyrektor szkoły,
b) rada pedagogiczna,
c) samorząd uczniowski,
d) rada szkoły oraz rada rodziców, jeżeli zostały utworzone,
2) zasady współdziałania organów gimnazjum oraz sposób rozwiązywania sporów
między nimi.
§ 4. Statut gimnazjum określa organizację gimnazjum, z uwzględnieniem przepisów
§ 5-12.
§ 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną gimnazjum jest oddział.
2. Zasady tworzenia i organizacji oddziałów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5,
oraz organizacji nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych określają
odrębne przepisy, z zastrzeżeniem § 8 i 9.
§ 6. 1. Oddział można dzielić na grupy na zajęciach z języków obcych i
informatyki oraz na zajęciach, dla których z treści programu nauczania wynika
konieczność prowadzenia ćwiczeń, w tym laboratoryjnych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podział na grupy jest obowiązkowy na zajęciach z języków obcych i informatyki
w oddziałach liczących powyżej 24 uczniów oraz podczas ćwiczeń, w tym
laboratoryjnych, w oddziałach liczących powyżej 30 uczniów.
3. W przypadku oddziałów liczących odpowiednio mniej niż 24 uczniów lub mniej
niż 30 uczniów podziału na grupy na zajęciach, o których mowa w ust. 2, można
dokonywać za zgodą organu prowadzącego szkołę.
4. Zajęcia z wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących od 12 do 26
uczniów.
§ 7. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się
prowadzenie zajęć edukacyjnych w czasie od 30 do 60 minut, zachowując ogólny
tygodniowy czas zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć.
§ 8. 1. Oddziały klas dwujęzycznych mogą być tworzone w gimnazjum posiadającym
odpowiednie warunki kadrowe i lokalowe, za zgodą organu prowadzącego szkołę.
2. Przez oddział dwujęzyczny rozumie się oddział, w którym nauczanie jest
prowadzone w dwóch językach: polskim i drugim języku nauczania.
3. Nauczanie dwujęzyczne może być realizowane w zakresie obowiązkowych zajęć
edukacyjnych, z wyjątkiem języka polskiego, historii i geografii Polski oraz
drugiego języka obcego. Proporcje zajęć prowadzonych z danego przedmiotu w
języku polskim i obcym ustala nauczyciel przedmiotu, uwzględniając stopień
opanowania przez uczniów drugiego języka nauczania, a także wymagania
kształcenia dwujęzycznego i dwukulturowego.
§ 9. 1. Oddziały przysposabiające do pracy mogą być tworzone dla uczniów, którzy
po rocznym uczęszczaniu do gimnazjum i ukończeniu 15 roku życia nie rokują
ukończenia gimnazjum w normalnym trybie.
2. Po zapoznaniu się z sytuacją i możliwościami ucznia dyrektor szkoły, na
podstawie uchwały rady pedagogicznej, za zgodą rodziców (prawnych opiekunów),
przyjmuje ucznia do oddziału przysposabiającego do pracy, uwzględniając opinię
lekarską oraz opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej.
3. W oddziałach przysposabiających do pracy kształcenie ogólne realizuje się
zgodnie z podstawą programową kształcenia ogólnego w formach dostosowanych do
potrzeb i możliwości uczniów.
4. Program przysposobienia do pracy opracowuje nauczyciel, z uwzględnieniem
wybranych treści kształcenia zawartych w podstawie programowej kształcenia w
określonym zawodzie.
5. Przysposobienie do pracy może być organizowane w gimnazjum albo poza
gimnazjum na podstawie umowy zawartej przez dyrektora szkoły ze szkołą zawodową,
placówką kształcenia ustawicznego lub przedsiębiorcą.
§ 10. 1. Dla uczniów, którzy muszą dłużej przebywać w gimnazjum ze względu na
czas pracy ich rodziców (prawnych opiekunów) lub organizację dojazdu do szkoły,
gimnazjum organizuje świetlicę.
2. W świetlicy prowadzone są zajęcia w grupach wychowawczych. Liczba uczniów w
grupie nie powinna przekraczać 25.
§ 11. Statut gimnazjum określa szczegółowe zadania i organizację biblioteki
szkolnej oraz zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 12. 1. Dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania gimnazjum
może zorganizować internat.
2. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej w internacie nie powinna przekraczać
30.
3. Tygodniowy wymiar zajęć opiekuńczych i wychowawczych z jedną grupą
wychowawczą w internacie powinien wynosić 70 godzin zegarowych.
4. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego, w internacie można
zatrudnić wychowawcę - opiekuna nocnego.
§ 13. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku
szkolnym określa arkusz organizacji gimnazjum opracowany przez dyrektora szkoły,
z uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie
ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji
gimnazjum zatwierdza organ prowadzący szkołę do dnia 30 maja danego roku.
2. W arkuszu organizacji gimnazjum zamieszcza się w szczególności: liczbę
pracowników szkoły, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, ogólną
liczbę godzin zajęć edukacyjnych finansowanych ze środków przydzielonych przez
organ prowadzący szkołę.
§ 14. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji gimnazjum dyrektor szkoły,
z uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy
rozkład zajęć określający organizację stałych, obowiązkowych i nadobowiązkowych
zajęć edukacyjnych.
§ 15. Statut gimnazjum określa zakres zadań nauczycieli oraz innych pracowników,
z uwzględnieniem przepisów § 16-19.
§ 16. 1. W gimnazjum, które liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się
stanowisko wicedyrektora.
2. Dyrektor szkoły, za zgodą organu prowadzącego, może tworzyć dodatkowe
stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze.
§ 17. Nauczyciel prowadzi pracę dydaktyczną, wychowawczą, opiekuńczą i jest
odpowiedzialny za jakość tej pracy oraz bezpieczeństwo powierzonych jego opiece
uczniów.
§ 18. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale tworzą zespół, którego
zadaniem jest w szczególności ustalenie zestawu programów nauczania dla danego
oddziału oraz jego modyfikowanie w miarę potrzeb.
2. Nauczyciele mogą tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne
zespoły problemowo-zadaniowe.
3. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora na wniosek
zespołu.
§ 19. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca.
2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej wskazane jest,
aby wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego.
3. Formy spełniania zadań nauczyciela wychowawcy powinny być dostosowane do
wieku uczniów, ich potrzeb oraz warunków środowiskowych szkoły.
§ 20. Statut gimnazjum określa szczegółowe zasady przyjmowania uczniów do
gimnazjum oraz ich prawa i obowiązki, w tym:
1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od
kary; nie mogą być stosowane kary naruszające nietykalność i godność osobistą
ucznia,
2) przypadki, w których dyrektor szkoły może wystąpić do kuratora oświaty z
wnioskiem o przeniesienie ucznia do innego gimnazjum,
3) warunki pobytu w szkole zapewniające uczniom bezpieczeństwo, ochronę przed
przemocą, uzależnieniami, demoralizacją oraz innymi przejawami patologii
społecznej.
§ 21. 1. Gimnazjum używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Zespół szkół posiada pieczęć urzędową wspólną dla wszystkich szkół
wchodzących w jego skład, zawierającą nazwę zespołu.
3. Tablice i stemple gimnazjum wchodzącego w skład zespołu szkół powinny
zawierać nazwę zespołu i nazwę gimnazjum.
§ 22. Gimnazjum może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny.
§ 23. 1. Gimnazjum prowadzi i przechowuje dokumentację zgodnie z odrębnymi
przepisami.
2. Zasady gospodarki finansowej gimnazjum określają odrębne przepisy.
§ 24. Przepisy dotyczące gimnazjum dla dzieci i młodzieży stosuje się do
gimnazjum dla dorosłych, z wyjątkiem przepisów § 2 ust. 1 pkt 9 i 10 oraz ust.
2, § 6, 8, 9, 10, 12 i § 20 pkt 2. Przepisy § 1 ust. 1 pkt 5 i ust. 3, § 2 ust.
1 pkt 1, 5 i 7, § 3, § 5 ust. 2, § 14, 17 i 19 stosuje się odpowiednio.
§ 25. Statut gimnazjum dla dorosłych, określając organizację nauczania w tych
gimnazjach, powinien ponadto uwzględniać przepisy § 26-29.
§ 26. 1. Kształcenie w gimnazjach dla dorosłych może być prowadzone w formie
stacjonarnej lub zaocznej.
2. W gimnazjum kształcącym w formie stacjonarnej mogą być prowadzone klasy
zaoczne, a w gimnazjum kształcącym w formie zaocznej - klasy stacjonarne.
§ 27. 1. Zajęcia ze słuchaczami w gimnazjum dla dorosłych kształcącym w formie
stacjonarnej odbywają się trzy lub cztery dni w tygodniu.
2. W gimnazjum kształcącym w formie zaocznej:
1) konsultacje zbiorowe ze słuchaczami odbywają się we wszystkich semestrach co
dwa tygodnie przez dwa dni,
2) dopuszcza się możliwość organizowania konsultacji indywidualnych w wymiarze
20% ogólnej liczby godzin w semestrze,
3) organizuje się dwie konferencje instruktażowe w czasie jednego semestru:
pierwszą - wprowadzającą do pracy w semestrze i drugą - przedegzaminacyjną.
§ 28. Statut gimnazjum dla dorosłych określa przypadki, w których słuchacz może
zostać skreślony z listy słuchaczy.
§ 29. 1. W celu wyrównania poziomu wiedzy i przygotowania kandydatów do
intensywnej nauki gimnazjum dla dorosłych może organizować odpłatne kursy
przygotowawcze i zajęcia wyrównawcze dla słuchaczy.
2. Gimnazjum dla dorosłych powinno umożliwić osobom przygotowującym się do
egzaminów eksternistycznych uczęszczanie na wybrane przez nie zajęcia - za zgodą
dyrektora szkoły.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 15 lutego 1999 r.
w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli i
szkół oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 132)
Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162,
poz. 1126),
2) szkole podstawowej - należy przez to rozumieć ósmą klasę dotychczasowej
ośmioletniej szkoły podstawowej w roku szkolnym 1998/1999 i 1999/2000 oraz
sześcioletnią szkołę podstawową, tworzoną z dniem 1 września 1999 r.,
3) szkole ponadpodstawowej - należy przez to rozumieć dotychczasowe szkoły
zasadnicze, szkoły średnie ogólnokształcące i szkoły średnie zawodowe.
§ 2. Rozporządzenie nie dotyczy warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół
ponadgimnazjalnych tworzonych z dniem 1 września 2002 r. oraz przechodzenia z
jednego typu szkół ponadgimnazjalnych do innych typów szkół ponadgimnazjalnych.
§ 3. Organy prowadzące szkoły publiczne zapewniają warunki realizacji obowiązku
szkolnego w szkołach podstawowych i gimnazjach oraz obowiązku nauki w szkołach
ponadpodstawowych przez:
1) tworzenie sieci szkół publicznych odpowiadającej potrzebom edukacyjnym
środowiska,
2) ustalenie, w porozumieniu z dyrektorami szkół, liczby uczniów przyjmowanych
do klas pierwszych sześcioletnich szkół podstawowych, gimnazjów i szkół
ponadpodstawowych oraz ustalanie warunków organizacyjnych, kadrowych i
finansowych nowych kierunków (specjalności, profili) kształcenia, w tym klas
sportowych, dwujęzycznych, informatycznych itp.,
3) upowszechnianie informacji dla kandydatów do szkół ponadpodstawowych.
§ 4. Do przedszkoli publicznych w pierwszej kolejności powinny być przyjmowane
dzieci 6-letnie, dzieci matek lub ojców samotnie wychowujących dzieci, matek lub
ojców, wobec których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień
niepełnosprawności bądź całkowitą niezdolność do pracy albo niezdolność do
samodzielnej egzystencji na podstawie odrębnych przepisów, a także dzieci z
rodzin zastępczych.
§ 5. 1. Do klasy pierwszej sześcioletniej szkoły podstawowej przyjmowane są
dzieci, które w danym roku kalendarzowym kończą 7 lat i nie odroczono im
obowiązku szkolnego na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy, a także dzieci, w
stosunku do których wyrażono zgodę na wcześniejsze przyjęcie do szkoły na
podstawie art. 16 ust. 1 ustawy.
2. Dziecko jest zapisywane do klasy pierwszej sześcioletniej szkoły podstawowej
z rocznym wyprzedzeniem.
§ 6. Do sześcioletniej szkoły podstawowej prowadzonej przez gminę przyjmuje się:
1) z urzędu - dzieci zamieszkałe w obwodzie danej szkoły,
2) na prośbę rodziców (prawnych opiekunów) - dzieci zamieszkałe poza obwodem
danej szkoły, jeśli w odpowiedniej klasie są wolne miejsca.
§ 7. 1. Do klasy pierwszej gimnazjum prowadzonego przez gminę przyjmuje się:
1) z urzędu - absolwentów sześcioletnich szkół podstawowych zamieszkałych w
obwodzie gimnazjum,
2) na prośbę rodziców (prawnych opiekunów) - absolwentów sześcioletnich szkół
podstawowych zamieszkałych poza obwodem danego gimnazjum, w przypadku gdy
gimnazjum dysponuje wolnymi miejscami.
2. W przypadku większej liczby kandydatów spoza obwodu danego gimnazjum
prowadzonego przez gminę oraz w przypadku gimnazjum publicznego innego niż
wymienione w ust. 1, listę przyjętych ustala się na podstawie kryteriów
określonych przez gimnazjum, uwzględniających oceny i inne osiągnięcia ucznia
wymienione na świadectwie ukończenia sześcioletniej szkoły podstawowej.
3. Kryteria, o których mowa w ust. 2, podaje się do wiadomości kandydatom w
terminie ustalonym przez dyrektora gimnazjum.
4. Dla kandydatów do klas i gimnazjów sportowych, mistrzostwa sportowego, do
gimnazjów dwujęzycznych oraz gimnazjów prowadzących klasy autorskie może być
przeprowadzony sprawdzian uzdolnień kierunkowych (predyspozycji), na zasadach
ogłoszonych co najmniej na trzy miesiące przed terminem sprawdzianu, z
zastrzeżeniem ust. 5.
5. W roku 1999 termin przeprowadzenia sprawdzianu uzdolnień kierunkowych oraz
ogłoszenia zasad, o których mowa w ust. 4, ustala dyrektor gimnazjum.
6. W roku szkolnym 1999/2000 do uczniów, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z
dnia 8 stycznia 1999 r. - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego (Dz.
U. Nr 12, poz. 96) przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio.
§ 8. 1. O przyjęcie do klasy pierwszej szkoły ponadpodstawowej lub klasy
wstępnej w liceum ogólnokształcącym, które prowadzi taką klasę na podstawie
odrębnych przepisów, może ubiegać się uczeń, który ukończył ośmioletnią
podstawową szkołę publiczną lub niepubliczną.
2. Kandydaci do szkól zasadniczych i średnich szkół zawodowych dla młodzieży
muszą, oprócz wymagań określonych w ust. 1, spełniać wymagania zdrowotne
określone dla danego zawodu.
3. Do szkół pomaturalnych mogą ubiegać się kandydaci, którzy uzyskali świadectwo
dojrzałości.
4. Do szkół policealnych mogą ubiegać się kandydaci, którzy uzyskali świadectwo
ukończenia szkoły średniej ogólnokształcącej lub średniej zawodowej.
§ 9. O przyjęciu kandydata do szkoły zasadniczej dla młodzieży decyduje suma
punktów pochodzących z przeliczenia ocen uzyskanych na świadectwie ukończenia
ośmioletniej szkoły podstawowej ze wszystkich przedmiotów oraz wynik rozmowy
kwalifikacyjnej lub egzaminu (sprawdzianu) wstępnego, jeżeli szkolna komisja
rekrutacyjno-kwalifikacyjna postanowi go przeprowadzić.
§ 10. 1. O przyjęciu kandydata do klasy pierwszej szkoły średniej
ogólnokształcącej i średniej zawodowej dla młodzieży (w tym do szkoły
policealnej) lub klasy wstępnej w liceum ogólnokształcącym, które prowadzi taką
klasę, oraz do szkoły pomaturalnej, z zastrzeżeniem § 24 ust. 2, decydują:
1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej,
2) suma punktów pochodzących z przeliczenia ocen uzyskanych na egzaminie
wstępnym lub z rozmowy kwalifikacyjnej i na świadectwie ukończenia szkoły
niższego stopnia z przedmiotów ustalonych przez szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną,
3) inne dodatkowe kryteria, zależne od profilu (kierunku) kształcenia, ustalone
przez dyrektora szkoły w porozumieniu z radą pedagogiczną (zdrowotne,
sprawnościowe, uzdolnienia językowe, artystyczne i inne).
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą osób, które szkołę niższego
stopnia ukończyły za granicą. Do tych kandydatów stosuje się przepisy § 12 pkt 3
oraz § 23 ust. 1 pkt 2 lit. a).
§ 11. 1. O przyjęcie do szkoły dla dorosłych mogą ubiegać się kandydaci, którzy
ukończyli lub ukończą w danym roku kalendarzowym co najmniej 17 lat życia.
2. Podstawą przyjęcia do odpowiedniej klasy szkoły podstawowej lub gimnazjum dla
dorosłych jest ostatnie świadectwo promocyjne kandydata lub egzamin
eksternistyczny z przedmiotów stanowiących podbudowę programową klasy, do której
ubiegający się ma być przyjęty, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 2 i 5 ustawy -
Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego.
3. O przyjęcie do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy szkoły
ponadpodstawowej dla dorosłych mogą ubiegać się kandydaci, którzy ukończyli
szkołę uprawniającą do podjęcia nauki w wybranej szkole ponadpodstawowej, a
także spełniają warunki ustalone przez dyrektora szkoły w porozumieniu z radą
pedagogiczną lub przez szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną.
4. Warunkiem przyjęcia kandydata do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy
szkoły średniej ogólnokształcącej i zawodowej dla dorosłych jest pozytywny wynik
egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej.
5. W szkołach zasadniczych dla dorosłych dopuszcza się inne niż określone w ust.
3 i 4 warunki kwalifikowania kandydatów na semestr pierwszy.
6. Warunkiem przyjęcia kandydata na semestr pierwszy w szkołach policealnych dla
dorosłych jest złożenie z pozytywnym wynikiem egzaminu wstępnego lub spełnienie
innych warunków ustalonych przez dyrektora bądź szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną.
§ 12. Do klasy programowo wyższej w sześcioletniej szkole podstawowej, gimnazjum
i szkole ponadpodstawowej przyjmuje się ucznia na podstawie:
1) świadectwa ukończenia klasy niższej w szkole publicznej lub szkole
niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej tego samego typu oraz odpisu
arkusza ocen wydanego przez szkołę, z której uczeń odszedł,
2) pozytywnych wyników egzaminów klasyfikacyjnych, przeprowadzanych na zasadach
określonych w przepisach dotyczących oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów w przypadku:
a) przyjmowania do sześcioletniej szkoły podstawowej i gimnazjum ucznia, który
spełnia obowiązek szkolny poza szkołą na podstawie art. 16 ust. 8 ustawy,
b) ubiegania się o przyjęcie do klasy bezpośrednio wyższej, niż to wynika z
ostatniego świadectwa szkolnego ucznia zmieniającego typ szkoły lub profil
klasy,
c) przyjmowania do ponadpodstawowej szkoły publicznej ucznia ze szkoły
niepublicznej bez uprawnień szkoły publicznej,
3) świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę za granicą i ostatniego
świadectwa szkolnego wydanego w Polsce, po ustaleniu odpowiedniej klasy na
podstawie sumy lat nauki szkolnej ucznia.
§ 13. 1. Egzaminy klasyfikacyjne, o których mowa w § 12 pkt 2 lit. a) i c),
przeprowadza się ze wszystkich przedmiotów obowiązkowych ujętych w planach
nauczania klas niższych od klasy tej szkoły, do której uczeń przechodzi, z
wyjątkiem wychowania technicznego, plastycznego, muzycznego i fizycznego.
2. Zakres egzaminu klasyfikacyjnego, o którym mowa w § 12 pkt 2 lit. b),
określają odrębne przepisy.
3. Różnice programowe z przedmiotów objętych nauką w klasie, do której uczeń
przechodzi, są uzupełniane według zasad ustalonych przez nauczycieli danych
przedmiotów.
§ 14. 1. Jeżeli w klasie, do której uczeń przechodzi, naucza się innego języka
(języków) obcego niż ten, którego uczył się w poprzedniej szkole, a rozkład
zajęć uniemożliwia mu uczęszczanie na zajęcia innego oddziału (grupy) w tej
samej szkole, uczeń może:
1) uczyć się języka (języków) obowiązującego w danym oddziale, wyrównując we
własnym zakresie braki programowe do końca roku szkolnego, albo
2) kontynuować we własnym zakresie naukę języka (języków) obcego, którego uczył
się w poprzedniej szkole, albo
3) uczęszczać do klasy z danym językiem w innej szkole.
2. Ucznia, który kontynuuje we własnym zakresie naukę języka (języków) obcego
jako przedmiotu obowiązkowego, egzaminuje i ocenia nauczyciel języka obcego z
tej samej lub innej szkoły, wyznaczony przez dyrektora szkoły, a w przypadku gdy
dyrektor nie może zapewnić nauczyciela danego języka - przez dyrektora innej
szkoły.
§ 15. W celu przeprowadzenia rekrutacji do klasy pierwszej szkoły
ponadpodstawowej, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w § 23 ust. 3, dyrektor
szkoły powołuje szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, wyznacza jej
przewodniczącego i określa zadania członków.
§ 16. Szkolna komisja rekrutacyjno-kwalifikacyjna:
1) ustala listę kandydatów zwolnionych z egzaminu wstępnego lub rozmowy
kwalifikacyjnej, na podstawie uprawnień, o których mowa w § 19 pkt 1 i 2,
2) przeprowadza egzamin wstępny lub rozmowę kwalifikacyjną oraz postępowanie
kwalifikacyjne zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu,
3) może zarządzić przeprowadzenie egzaminu z przedmiotu dodatkowego, o którym
mowa w § 17 ust. 1 pkt 2 lit. b),
4) sporządza protokół postępowania kwalifikacyjnego.
§ 17. 1. Egzamin wstępny do publicznych szkół średnich ogólnokształcących i
średnich zawodowych składa się:
1) z części pisemnej, obejmującej język polski i matematykę,
2) z części ustnej jako:
a) egzamin poprawkowy z przedmiotu, z którego uczeń w części pisemnej otrzymał
ocenę niedostateczną,
b) egzamin ustny z dodatkowego przedmiotu wybranego przez kandydata do liceum
ogólnokształcącego z następujących przedmiotów ogólnokształcących: język polski,
historia, biologia, chemia, geografia, matematyka, fizyka, język obcy nowożytny,
a w średnich szkołach zawodowych - wybranego przez kandydata spośród co najmniej
3 wyżej wymienionych przedmiotów, zaproponowanych przez szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną,
c) w przypadkach szczególnych, uzasadnionych względami organizacyjnymi, komisja
może zarządzić przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w lit. b) w formie
sprawdzianu (testu) pisemnego.
2. Na egzamin pisemny z danego przedmiotu przeznacza się 90 minut; czas egzaminu
z języka polskiego może być wydłużony do 120 minut, z równoczesnym wprowadzeniem
10-minutowej przerwy między częściami egzaminu.
3. Egzamin wstępny może obejmować również - za zgodą kuratora oświaty -
dodatkowy sprawdzian szczególnych uzdolnień kandydatów, odpowiadający kryteriom,
o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 3.
4. Egzamin wstępny do szkół policealnych oraz do szkół pomaturalnych
przeprowadza się w formie pisemnej z dwóch przedmiotów określonych przez radę
pedagogiczną jako kierunkowe. Szkolna komisja rekrutacyjno-kwalifikacyjna może
zwolnić z egzaminu wstępnego kandydata do szkoły policealnej lub do szkoły
pomaturalnej na podstawie zaświadczenia o pozytywnym wyniku egzaminu wstępnego
do szkoły wyższej, wyrażonym w postaci oceny (stopnia), jeśli kandydat ubiega
się o przyjęcie do szkoły o tym samym lub pokrewnym kierunku.
§ 18. 1. Przy ustalaniu liczby punktów za wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy
kwalifikacyjnej przyjmuje się następującą wartość ocen: celujący - 6 pkt ,
bardzo dobry - 5 pkt , dobry - 4 pkt , dostateczny - 3 pkt , mierny - 2 pkt .
2. Przy ustalaniu liczby punktów za oceny na świadectwie ukończenia szkoły
przyjmuje się następującą wartość ocen: celujący - 4 pkt , bardzo dobry - 3 pkt
, dobry - 2 pkt , dostateczny - 1 pkt.
§ 19. Przy przyjmowaniu do szkół ponadpodstawowych:
1) finalistom oraz laureatom konkursów przedmiotowych szczebla wojewódzkiego
przysługują uprawnienia określone w odrębnych przepisach; uprawnienia te nie
dotyczą dodatkowych kryteriów kwalifikacji, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 3,
2) kandydaci z orzeczeniami kwalifikacyjnymi poradni
psychologiczno-pedagogicznych mają pierwszeństwo w przyjęciu do szkół
zasadniczych, a także do szkół średnich ogólnokształcących i średnich
zawodowych, po uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu wstępnego lub rozmowy
kwalifikacyjnej; w uzasadnionych przypadkach na wniosek poradni kandydat do
szkoły średniej może być zwolniony z egzaminu wstępnego,
3) pierwszeństwo w przyjęciu do szkół, w przypadku równorzędnych wyników
uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, mają:
a) sieroty i wychowankowie domów dziecka, rodzinnych domów dziecka i rodzin
zastępczych,
b) kandydaci o wyjątkowych zdolnościach, którzy mieli ustalony indywidualny
program lub tok nauki.
§ 20. Przepisy § 4 i 19 nie naruszają uprawnień dzieci innych osób, którym
przysługuje pierwszeństwo w przyjęciu do przedszkoli i szkół na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 21. Pozytywny wynik egzaminu wstępnego do szkoły średniej ogólnokształcącej i
średniej zawodowej zwalnia kandydata w całości lub w części z egzaminu w
przypadku starań o przyjęcie do innej szkoły średniej, jeżeli ta szkoła
organizuje egzamin wstępny.
§ 22. Uczniowie liceów ogólnokształcących i średnich szkół zawodowych mogą
zmienić szkołę w ciągu roku szkolnego na warunkach określonych w § 12 i § 13.
§ 23. 1. Dyrektor szkoły publicznej:
1) decyduje o przyjęciu uczniów do wszystkich klas szkoły podstawowej, gimnazjum
oraz do klas programowo wyższych szkół ponadpodstawowych; przyjęcie do szkoły
podstawowej i gimnazjum dziecka zamieszkałego poza obwodem szkolnym wymaga
zawiadomienia dyrektora szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka,
2) decyduje o przyjęciu uczniów do klasy pierwszej szkoły ponadpodstawowej dla
młodzieży, w przypadku gdy:
a) uczeń powraca z zagranicy,
b) liczba kandydatów do klasy pierwszej szkoły zasadniczej oraz szkoły
policealnej jest mniejsza niż liczba miejsc i w szkole nie powołano szkolnej
komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej,
c) kandydat do szkoły (klasy) dwujęzycznej ukończył z wynikiem pozytywnym klasę
wstępną, jeżeli taka była organizowana,
3) decyduje o przyjęciu uczniów do pierwszej klasy szkoły ponadpodstawowej dla
dorosłych, w przypadku gdy odstąpiono od powołania szkolnej komisji
rekrutacyjno-kwalifikacyjnej.
2. W przypadkach nie wymienionych w ust. 1 dyrektor szkoły przyjmuje uczniów na
podstawie ustaleń szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej powołanej w celu
przeprowadzenia przyjęć uczniów do klas pierwszych.
3. Dyrektor szkoły zasadniczej, szkoły policealnej oraz szkół ponadpodstawowych
dla dorosłych, niezależnie od typu szkoły, może odstąpić od powołania szkolnej
komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej, jeżeli liczba kandydatów do tych szkół
jest mniejsza od liczby miejsc.
4. Dyrektor szkoły ponadpodstawowej również:
1) wydłuża termin składania podań o przyjęcie do szkoły, jeżeli liczba
kandydatów jest mniejsza od liczby miejsc, a w przypadku niedokonania pełnego
naboru do szkoły - wyznacza dodatkowy termin egzaminu,
2) wyznacza dodatkowy termin egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej w
szczególnie uzasadnionych przypadkach losowych - na wniosek ucznia lub jego
rodziców (prawnych opiekunów),
3) wyznacza i organizuje egzamin klasyfikacyjny, o którym mowa w § 12 pkt 2,
4) zapewnia stałe i aktualne informacje dotyczące terminów składania podań,
terminów egzaminów lub rozmów kwalifikacyjnych, warunków przyjęć, wyników
egzaminów i decyzji w sprawie przyjęć oraz sieci punktów informacyjnych dla
kandydatów do szkół ponadpodstawowych,
5) przekazuje kuratorowi oświaty i organowi prowadzącemu szkołę informacje
dotyczące rekrutacji do klasy pierwszej.
§ 24. 1. Kurator oświaty:
1) ogłasza terminy egzaminów wstępnych do szkół średnich ogólnokształcących i
średnich zawodowych oraz określa terminy składania podań do szkół
ponadpodstawowych,
2) ustala tematy pisemnych egzaminów wstępnych do średnich szkół
ogólnokształcących i średnich zawodowych z języka polskiego i matematyki,
przestrzegając zasady zgodności z obowiązującą podstawą programową,
3) może udzielić dyrektorowi szkoły zgody na ustalenie odrębnych
(indywidualnych) tematów pisemnego egzaminu wstępnego z jednego lub obydwu
przedmiotów egzaminacyjnych,
4) może podjąć decyzję o zastąpieniu w danym roku egzaminów wstępnych do szkół
średnich ogólnokształcących i średnich zawodowych rozmową kwalifikacyjną, jeżeli
liczba kandydatów nie przekracza liczby miejsc,
5) może udzielić zgody na wcześniejszy termin rekrutacji w danej szkole lub do
danej klasy; zgoda może dotyczyć jednego roku szkolnego lub może być udzielona
do odwołania,
6) organizuje punkty informacyjne o wolnych miejscach w szkołach
ponadpodstawowych,
7) zarządza przeprowadzenie egzaminu poprawkowego, o którym mowa w § 17 ust. 1
pkt 2 lit. a), i określa warunki dopuszczenia do tego egzaminu,
8) może zarządzić przeprowadzenie dodatkowego egzaminu wstępnego w ostatniej
dekadzie sierpnia.
2. W roku szkolnym 1998/1999 i 1999/2000 kurator oświaty może dopuścić
przyjęcie, na obszarze województwa lub jego części, za podstawę rekrutacji do
szkół ponadpodstawowych wyników sprawdzianu osiągnięć uczniów klas ósmych
dotychczasowych szkół podstawowych.
§ 25. Odrębne przepisy określają warunki i tryb przyjmowania uczniów do
publicznych:
1) szkół i placówek artystycznych,
2) przedszkoli specjalnych, szkół specjalnych i oddziałów integracyjnych w
przedszkolach i szkołach,
3) placówek,
4) szkół i placówek - w przypadku osób nie będących obywatelami polskimi.
§ 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 maja 1992 r.
w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia
z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 42, poz. 186 i Nr 75, poz. 371 oraz z
1993 r. Nr 76, poz. 360).
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że w odniesieniu do uczniów szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej oraz
szkół medycznych wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 czerwca 1999 r.
o zmianie ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 684)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 133, poz. 883 oraz z
1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016 i Nr 160, poz. 1059) w art. 2
w ust. 1 w pkt 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy "z wyłączeniem placówek
zagranicznych,".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 czerwca 1999 r.
o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich.
(Dz. U. Nr 62, poz. 685)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące
zmiany:
1) skreśla się art. 30;
2) dodaje się art. 30a, 30b i 30c w brzmieniu:
"Art. 30a. 1. Po utworzeniu spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, minister
właściwy do spraw Skarbu Państwa, działając w imieniu Skarbu Państwa, na
zasadach określonych w przepisach Kodeksu handlowego, wniesie o podjęcie przez
walne zgromadzenie akcjonariuszy tych spółek oraz spółek: Zarząd Portu Gdańsk SA
w Gdańsku, Port Gdynia Holding SA w Gdyni i Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA
w Szczecinie uchwał na podstawie art. 463 pkt 1 Kodeksu handlowego:
1) o połączeniu spółki Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku ze spółką, o której mowa
w art. 13 ust. 1,
2) o połączeniu spółki Port Gdynia Holding SA w Gdyni ze spółką, o której mowa w
art. 13 ust. 2,
3) o połączeniu spółki Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie ze
spółką, o której mowa w art. 13 ust. 3.
2. W połączeniach, o których mowa w ust. 1, spółkami przejmującymi są spółki, o
których mowa w art. 13 ust. 1-3.
Art. 30b. 1. W przypadku dokonania połączeń spółek, o których mowa w art. 30a
ust. 1, uprawnionym pracownikom spółek przejętych w rozumieniu art. 2 ustawy z
dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 32, poz.
184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr
141, poz. 945, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 400) w
spółkach przejmowanych przysługuje, zgodnie z zasadami określonymi w art. 36 i
art. 38 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji emisji
połączeniowej objętych przez Skarb Państwa w spółkach przejmujących
proporcjonalnie do wartości nominalnej akcji należących do Skarbu Państwa w
spółce przejętej, które byłyby przeznaczone do nieodpłatnego zbycia w przypadku
prywatyzacji pośredniej.
2. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji, o którym mowa w ust. 1, powstaje po
upływie 3 miesięcy od dnia wykreślenia spółki przejętej z rejestru handlowego i
wygasa z upływem 6 miesięcy od dnia jego powstania.
Art. 30c. Skarb Państwa zachowuje w spółkach zarządzających portami o
podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, o których mowa w art. 30a ust.
1, co najmniej 51% sumy głosów służących całemu kapitałowi, po zrealizowaniu
przez pracowników prawa do nieodpłatnego nabycia akcji."
Art. 2. 1. W przypadku gdy połączenie spółek:
1) Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku z Zarządem Morskiego Portu Gdańsk SA w
Gdańsku,
2) Port Gdynia Holding SA w Gdyni z Zarządem Morskiego Portu Gdynia SA w Gdyni,
3) Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie z Zarządem Morskiego Portu
Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie
zostanie zarejestrowane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przepisy
art. 30b ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji
powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i
wygasa z upływem 6 miesięcy od dnia jego powstania.
Art. 3. W przypadku połączenia spółek, o których mowa w art. 2 ust. 1, spółki
posiadające w dniu zarejestrowania połączenia udziały lub akcje w spółkach
działających w sferze eksploatacji powinny je zbyć do dnia 31 grudnia 2003 r.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 czerwca 1999 r.
o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.
(Dz. U. Nr 62, poz. 688)
Art. 1. Ustawa reguluje tryb postępowania w sprawie wykonywania inicjatywy
ustawodawczej przez obywateli, o której mowa w art. 118 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. Grupa obywateli polskich, licząca co najmniej 100 000 osób, mających
prawo wybierania do Sejmu, może wystąpić z inicjatywą ustawodawczą przez
złożenie podpisów pod projektem ustawy.
Art. 3. Projekt ustawy nie może dotyczyć spraw, dla których Konstytucja
Rzeczypospolitej Polskiej zastrzega wyłączną właściwość innych podmiotów, którym
przysługuje inicjatywa ustawodawcza.
Art. 4. 1. Projekt ustawy wniesiony do Marszałka Sejmu powinien odpowiadać
wymogom zawartym w Konstytucji i Regulaminie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
oraz w niniejszej ustawie.
2. Wniesienie projektu ustawy nie stanowi przeszkody do wniesienia innego
projektu, w tym także przez grupę obywateli, w tej samej sprawie.
3. Projekt ustawy, w stosunku do którego postępowanie ustawodawcze nie zostało
zakończone w trakcie kadencji Sejmu, w której został wniesiony, jest
rozpatrywany przez Sejm następnej kadencji bez potrzeby ponownego wniesienia
projektu ustawy. W takim wypadku Marszałek Sejmu zarządza ponowne drukowanie
projektu ustawy oraz jego doręczenie posłom.
Art. 5. 1. Czynności związane z przygotowaniem projektu ustawy, jego
rozpowszechnianiem, kampanią promocyjną, a także organizacją zbierania podpisów
obywateli popierających projekt, wykonuje komitet inicjatywy ustawodawczej,
zwany dalej "komitetem". Komitet występuje pod nazwą uzupełnioną o tytuł
projektu ustawy.
2. Komitet może utworzyć grupa co najmniej 15 obywateli polskich, którzy mają
prawo wybierania do Sejmu i złożyli pisemne oświadczenie o przystąpieniu do
komitetu, ze wskazaniem imienia (imion) i nazwiska, adresu zamieszkania oraz
numeru ewidencyjnego PESEL.
3. W imieniu i na rzecz komitetu występuje pełnomocnik komitetu lub jego
zastępca, wskazani w pisemnym oświadczeniu pierwszych 15 osób tworzących
komitet.
4. Komitet posiada osobowość prawną, którą nabywa z chwilą przyjęcia przez
Marszałka Sejmu zawiadomienia, o którym mowa w art. 6 ust. 2.
Art. 6. 1. Po zebraniu, zgodnie z wymogami zawartymi w art. 9 ust. 2, 1000
podpisów obywateli popierających projekt, pełnomocnik komitetu zawiadamia
Marszałka Sejmu o utworzeniu komitetu. Podpisy, o których mowa w zdaniu
pierwszym, stanowią część wymaganej liczby 100 000 podpisów osób popierających
projekt.
2. W zawiadomieniu podaje się:
1) pełną nazwę komitetu oraz dokładny adres jego siedziby,
2) dane, o których mowa w art. 5 ust. 2,
3) dane: imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika komitetu oraz jego zastępcy.
3. Do zawiadomienia załącza się projekt ustawy, spełniający warunki, o których
mowa w art. 4 ust. 1, wraz z załączonym wykazem 1000 podpisów obywateli
popierających projekt.
4. Jeżeli zawiadomienie odpowiada warunkom określonym w ust. 2 i 3, Marszałek
Sejmu, w terminie 14 dni od jego doręczenia, postanawia o przyjęciu
zawiadomienia. Postanowienie o przyjęciu zawiadomienia doręcza się niezwłocznie
pełnomocnikowi komitetu.
5. W wypadku stwierdzenia braków formalnych zawiadomienia, Marszałek Sejmu, nie
później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, wzywa
pełnomocnika komitetu do ich usunięcia w terminie 14 dni. Nieusunięcie braków
powoduje odmowę przyjęcia zawiadomienia. Umotywowane postanowienie Marszałka
Sejmu o odmowie przyjęcia zawiadomienia może być przez pełnomocnika komitetu
zaskarżone do Sądu Najwyższego w terminie 14 dni od daty doręczenia. Sąd
Najwyższy rozpatruje skargę w terminie 30 dni, w składzie 7 sędziów, w
postępowaniu nieprocesowym. Od postanowienia Sądu Najwyższego nie przysługuje
środek prawny.
Art. 7. 1. Po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w art. 6 ust. 4, lub
postanowienia Sądu Najwyższego uwzględniającego skargę, komitet ogłasza, w
dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, fakt nabycia osobowości prawnej, adres
komitetu oraz miejsca udostępnienia projektu ustawy do publicznego wglądu.
2. Od dnia przyjęcia przez Marszałka Sejmu zawiadomienia, o którym mowa w art. 6
ust. 4, lub otrzymania przez komitet postanowienia Sądu Najwyższego
uwzględniającego skargę, o której mowa w art. 6 ust. 5, do dnia wniesienia
projektu ustawy, o którym mowa w art. 10 ust. 1, treść projektu nie może być
zmieniona.
Art. 8. 1. Kampania promocyjna służy przedstawianiu i wyjaśnianiu przez komitet
treści projektu ustawy, stanowiącego przedmiot inicjatywy ustawodawczej.
2. Kampania promocyjna na rzecz projektu ustawy oraz zbieranie podpisów
obywateli popierających projekt ustawy może rozpocząć się po ogłoszeniu, o
którym mowa w art. 7 ust. 1.
3. Do prowadzenia kampanii promocyjnej oraz do zbierania podpisów stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z
1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554, Nr 98, poz. 604, Nr
121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483), określające
zasady przeprowadzania kampanii wyborczej, z wyłączeniem art. 142-148.
Art. 9. 1. W miejscu zbierania podpisów obywateli musi być wyłożony do wglądu
projekt ustawy.
2. Obywatel udziela poparcia projektowi ustawy, składając na wykazie, obok
swojego imienia (imion) i nazwiska, adresu zamieszkania oraz numeru
ewidencyjnego PESEL, własnoręczny podpis. Na każdej stronie wykazu musi
znajdować się nazwa komitetu i tytuł projektu ustawy, której obywatel udziela
poparcia.
3. Wycofanie poparcia udzielonego projektowi ustawy jest nieskuteczne.
4. Wzór wykazu, o którym mowa w ust. 2, ustala, w drodze rozporządzenia, Prezes
Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej.
Art. 10. 1. Pełnomocnik komitetu wnosi do Marszałka Sejmu projekt ustawy z
załączonym wykazem podpisów obywateli popierających projekt.
2. Projekt ustawy wraz z załączonym wykazem podpisów obywateli popierających
projekt nie może zostać wniesiony później niż 3 miesiące od daty postanowienia
Marszałka Sejmu o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu lub
postanowienia Sądu Najwyższego, o którym mowa w art. 7 ust. 1.
3. Jeżeli projekt ustawy został wniesiony zgodnie z postanowieniami art. 7 ust.
2, art. 9 ust. 2 oraz art. 10 ust. 2, Marszałek Sejmu kieruje projekt ustawy do
pierwszego czytania w Sejmie i zawiadamia o tym pełnomocnika komitetu.
Art. 11. 1. W wypadku stwierdzenia, że treść projektu ustawy lub uzasadnienia
jest zmieniona, Marszałek Sejmu, w drodze postanowienia, nie później niż w
terminie 14 dni od dnia wniesienia projektu, odmawia jego przyjęcia.
2. Na umotywowane postanowienie Marszałka Sejmu pełnomocnikowi komitetu
przysługuje skarga do Sądu Najwyższego. Przepis art. 6 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
Art. 12. 1. W wypadku uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości złożenia
wymaganej liczby podpisów obywateli w sposób, o którym mowa w art. 9 ust. 2,
Marszałek Sejmu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wniesienia projektu,
zwraca się do Państwowej Komisji Wyborczej o stwierdzenie, czy jest złożona
wymagana liczba podpisów. Państwowa Komisja Wyborcza dokonuje czynności
sprawdzających w terminie 21 dni. W postępowaniu przed Państwową Komisją
Wyborczą jako obserwator może uczestniczyć pełnomocnik komitetu.
2. Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 1, prawidłowo
złożona liczba podpisów popierających projekt okaże się mniejsza niż ustawowo
wymagana, Marszałek Sejmu odmawia nadania biegu projektowi ustawy. Postanowienie
Marszałka Sejmu w tej sprawie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie
pełnomocnikowi komitetu.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być przez pełnomocnika komitetu
zaskarżone do Sądu Najwyższego. Przepis art. 6 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 13. Pierwsze czytanie projektu ustawy na posiedzeniu Sejmu przeprowadza się
w terminie 3 miesięcy od daty wniesienia projektu ustawy do Marszałka Sejmu lub
postanowienia Sądu Najwyższego stwierdzającego prawidłowo złożoną liczbę
podpisów popierających projekt ustawy. W wypadku określonym w art. 4 ust. 3
pierwsze czytanie odbywa się nie później niż w terminie 6 miesięcy od daty
pierwszego posiedzenia Sejmu.
Art. 14. 1. W pracach nad projektem ustawy komitet reprezentuje przedstawiciel
lub osoba uprawniona do jego zastępstwa, powołana w trybie określonym w art. 5
ust. 3 i art. 6 ust. 2 pkt 3.
2. Przedstawiciel jest uprawniony do udziału w pracach Sejmu i Senatu w trybie i
na zasadach określonych odpowiednio w regulaminach Sejmu i Senatu.
Art. 15. 1. Wydatki związane z wykonywaniem inicjatywy ustawodawczej przez
obywateli pokrywa komitet.
2. Komitet może organizować zbiórki publiczne środków finansowych na cele
związane z wykonywaniem obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej, na zasadach i w
trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach
publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162, z 1948 r. Nr 36, poz. 250, z 1971 r. Nr 12,
poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668).
3. Organizowanie zbiórki publicznej nie wymaga pozwolenia.
Art. 16. 1. Komitetowi nie mogą być przekazywane na cele, o których mowa w art.
15 ust. 1 środki finansowe pochodzące:
1) z budżetu państwa,
2) od państwowych jednostek organizacyjnych,
3) z budżetu jednostek samorządu terytorialnego, związków komunalnych i innych
komunalnych osób prawnych,
4) od przedsiębiorców państwowych, a także przedsiębiorców z udziałem Skarbu
Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, związków komunalnych oraz innych
komunalnych osób prawnych.
2. Zakaz, o którym mowa w art. 1, dotyczy również środków finansowych
pochodzących od:
1) osób fizycznych nie mających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych za granicą,
2) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) osób prawnych nie mających siedziby na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
4) innych podmiotów nie mających siedziby na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
posiadających zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym
imieniu,
5) osób prawnych z udziałem podmiotów zagranicznych,
6) obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych, misji
specjalnych i organizacji międzynarodowych oraz innych obcych przedstawicielstw
korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych i konsularnych na
mocy umów, ustaw lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wartości niepieniężnych.
Art. 17. 1. Finansowanie wykonywania inicjatywy ustawodawczej przez obywateli
jest jawne.
2. Pełnomocnik komitetu jest obowiązany do złożenia ministrowi właściwemu do
spraw finansów publicznych sprawozdania finansowego o źródłach pozyskanych
funduszy na cele inicjatywy ustawodawczej w terminie 3 miesięcy od dnia
wniesienia do Marszałka Sejmu projektu ustawy, o którym mowa w art. 10 ust. 1,
lub postanowienia Sądu Najwyższego, o którym mowa w art. 12 ust. 3, a w wypadku
wcześniejszego rozwiązania komitetu - w terminie 3 miesięcy od dnia jego
rozwiązania.
3. Wzór sprawozdania finansowego i szczegółowy zakres zawartych w nim informacji
określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów
publicznych.
4. Sprawozdanie finansowe pełnomocnik komitetu podaje do publicznej wiadomości w
dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym w terminie, o którym mowa w ust. 2.
5. Pełnomocnik komitetu jest obowiązany do przechowywania dokumentów związanych
z finansowaniem wykonywania inicjatywy ustawodawczej przez okres 12 miesięcy od
dnia publikacji sprawozdania finansowego.
6. Pełnomocnik komitetu, w wypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych funduszy na
cele inicjatywy ustawodawczej nad poniesionymi wydatkami, jest obowiązany
przekazać tę nadwyżkę instytucji charytatywnej. Informację o przekazaniu
nadwyżki zamieszcza się w sprawozdaniu finansowym.
Art. 18. 1. Komitet ulega rozwiązaniu po upływie 3 miesięcy od daty:
1) zakończenia postępowania ustawodawczego,
2) postanowienia Marszałka Sejmu o odmowie nadania biegu projektowi ustawy lub
postanowienia Sądu Najwyższego oddalającego zaskarżone postanowienie o odmowie
nadania biegu projektowi ustawy,
3) bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2.
2. W innych wypadkach komitet ulega rozwiązaniu po upływie 3 miesięcy od upływu
terminu wskazanego w art. 17 ust. 2.
Art. 19. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem przeszkadza w wykonywaniu
inicjatywy ustawodawczej przez obywateli albo przez nadużycie stosunku
zależności wywiera wpływ na jej wykonywanie
- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 20. Kto:
1) nie dopełnia obowiązku opublikowania sprawozdania finansowego, o którym mowa
w art. 17 ust. 2, albo podaje w nim nieprawdziwe dane,
2) nie dopełnia obowiązku przechowywania dokumentów związanych z finansowaniem
wykonywania inicjatywy ustawodawczej, o którym mowa w art. 17 ust. 5,
3) nie przekazuje instytucji charytatywnej nadwyżki środków finansowych, o
której mowa w art. 17 ust. 6
- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
3.
Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 czerwca 1999 r.
o Polskiej Organizacji Turystycznej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 689)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. W celu wzmocnienia promocji Polski w dziedzinie turystyki w kraju i
za granicą tworzy się Polską Organizację Turystyczną z siedzibą w Warszawie.
2. Polska Organizacja Turystyczna tworzy warunki współpracy organów
administracji rządowej, samorządu terytorialnego i organizacji zrzeszających
przedsiębiorców z dziedziny turystyki, w tym samorządu gospodarczego i
zawodowego, oraz stowarzyszeń działających w tej dziedzinie.
Art. 2. 1. Polska Organizacja Turystyczna jest państwową osobą prawną.
2. Nadzór nad Polską Organizacją Turystyczną sprawuje minister właściwy do spraw
kultury fizycznej i turystyki, zwany dalej "właściwym ministrem".
Art. 3. 1. Do zadań Polskiej Organizacji Turystycznej należy:
1) promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie,
2) zapewnianie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji
turystycznej w kraju i na świecie,
3) inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji
infrastruktury turystycznej,
4) wykonywanie innych zadań powierzonych przez organy i jednostki, o których
mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawieranej pomiędzy
tymi organami i jednostkami a Polską Organizacją Turystyczną.
2. Polska Organizacja Turystyczna, wykonując swoje zadania, współpracuje w
szczególności z:
1) jednostkami samorządu terytorialnego,
2) organizacjami zrzeszającymi przedsiębiorców z dziedziny turystyki, w tym
samorządu gospodarczego i zawodowego, oraz stowarzyszeniami działającymi w tej
dziedzinie,
3) polskimi przedstawicielstwami zagranicznymi - w zakresie zadań wykonywanych
za granicą.
3. W sprawach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 4 września
1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr
162, poz. 1122 i z 1999 r. Nr 41, poz. 412) Polska Organizacja Turystyczna
wspomaga właściwego ministra.
Art. 4. Dla zapewnienia współpracy, o której mowa w art. 1 ust. 2, Polska
Organizacja Turystyczna może inspirować tworzenie regionalnych organizacji
turystycznych obejmujących swoim zakresem działania obszar jednego lub więcej
województw oraz lokalnych organizacji turystycznych obejmujących swoim zakresem
działania obszar jednej lub więcej jednostek samorządu terytorialnego i z nimi
współdziałać.
Rozdział 2
Organy Polskiej Organizacji Turystycznej
Art. 5. Organami Polskiej Organizacji Turystycznej są:
1) Rada Polskiej Organizacji Turystycznej,
2) Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej.
Art. 6. 1. Rada Polskiej Organizacji Turystycznej wykonuje kompetencje
stanowiące i opiniodawcze określone w ustawie.
2. Do kompetencji Rady Polskiej Organizacji Turystycznej należy w szczególności:
1) przyjmowanie przedstawionych przez Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej
rocznych planów finansowych oraz przedstawianie ich właściwemu ministrowi,
2) przyjmowanie rocznych i wieloletnich programów działania Polskiej Organizacji
Turystycznej,
3) zatwierdzanie rocznych sprawozdań z działalności Polskiej Organizacji
Turystycznej,
4) przyjmowanie rocznych sprawozdań finansowych Polskiej Organizacji
Turystycznej,
5) opiniowanie kandydatów na stanowisko Prezesa i wiceprezesów Polskiej
Organizacji Turystycznej,
6) określanie zasad wynagradzania pracowników Polskiej Organizacji Turystycznej
i wymagań kwalifikacyjnych wobec tych pracowników.
3. Rada Polskiej Organizacji Turystycznej jest uprawniona do przedstawiania
opinii lub wniosków we wszystkich sprawach dotyczących działalności Polskiej
Organizacji Turystycznej.
Art. 7. 1. W skład Rady Polskiej Organizacji Turystycznej wchodzi 12-18 członków
powoływanych przez właściwego ministra spośród kandydatów przedstawionych przez:
1) administrację rządową,
2) jednostki lub ogólnopolskie reprezentacje samorządu terytorialnego,
3) samorząd gospodarczy i samorząd zawodowy oraz stowarzyszenia działające w
dziedzinie turystyki, a także przewoźników.
Podmioty wymienione w pkt 1-3 są reprezentowane w Radzie Polskiej Organizacji
Turystycznej w równych proporcjach.
2. Kadencja Rady Polskiej Organizacji Turystycznej trwa 3 lata.
3. Rada powołuje ze swojego składu i odwołuje Przewodniczącego i zastępcę
Przewodniczącego Rady Polskiej Organizacji Turystycznej.
4. W razie uzyskania równej liczby głosów w Radzie Polskiej Organizacji
Turystycznej, rozstrzyga głos jej Przewodniczącego.
5. Ustanie członkostwa w Radzie Polskiej Organizacji Turystycznej może nastąpić
z powodu:
1) odwołania na umotywowany wniosek podmiotu, który przedstawił kandydaturę,
2) pisemnej rezygnacji,
3) ograniczenia albo utraty zdolności do czynności prawnych,
4) śmierci.
6. Właściwy minister:
1) odwołuje członka Rady Polskiej Organizacji Turystycznej w wypadku, o którym
mowa w ust. 5 pkt 1,
2) stwierdza ustanie członkostwa w wypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 2-4.
Art. 8. Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej kieruje Polską Organizacją
Turystyczną i reprezentuje ją na zewnątrz.
Art. 9. 1. Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej powołuje właściwy minister,
po zasięgnięciu opinii Rady Polskiej Organizacji Turystycznej.
2. Kadencja Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej trwa 4 lata.
3. Prezesem Polskiej Organizacji Turystycznej może być także osoba zajmująca
kierownicze stanowisko państwowe w rozumieniu przepisów o wynagradzaniu osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
4. Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej może być odwołany z ważnych przyczyn
przez właściwego ministra, po zasięgnięciu opinii Rady Polskiej Organizacji
Turystycznej.
5. Ta sama osoba może być Prezesem Polskiej Organizacji Turystycznej nie dłużej
niż przez 2 kolejne kadencje.
Art. 10. 1. Wiceprezesów Polskiej Organizacji Turystycznej w liczbie od 1 do 3
powołuje i odwołuje Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej, po zasięgnięciu
opinii Rady Polskiej Organizacji Turystycznej.
2. Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej w razie potrzeby zastępuje
wyznaczony przez niego jeden z wiceprezesów.
Art. 11. 1. Do obowiązków Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej należy
realizowanie zadań Polskiej Organizacji Turystycznej, określonych w art. 3, a w
szczególności:
1) opracowywanie projektu rocznego planu finansowego Polskiej Organizacji
Turystycznej, a także występowanie z wnioskami do właściwego ministra w sprawie
wysokości dotacji budżetowej na realizację tych zadań,
2) opracowywanie projektów rocznych i wieloletnich programów działania Polskiej
Organizacji Turystycznej,
3) przedstawianie Radzie Polskiej Organizacji Turystycznej i właściwemu
ministrowi rocznych sprawozdań z działalności Polskiej Organizacji Turystycznej,
4) tworzenie jednostek organizacyjnych Polskiej Organizacji Turystycznej, w tym
jednostek wykonujących zadania za granicą, a zwłaszcza ośrodków informacji
turystycznej.
2. Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej wykonuje swoje zadania przy pomocy
Biura Prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej. Zadania i organizację Biura
określa statut, o którym mowa w art. 12.
Art. 12. Szczegółowy zakres działania Polskiej Organizacji Turystycznej z
uwzględnieniem jednostek organizacyjnych wykonujących zadania za granicą, jej
strukturę organizacyjną, tryb działania oraz inne sprawy wymienione w ustawie
określa statut Polskiej Organizacji Turystycznej, nadany, w drodze
rozporządzenia, przez właściwego ministra po zasięgnięciu opinii Rady Polskiej
Organizacji Turystycznej.
Rozdział 3
Mienie i zasady gospodarki finansowej Polskiej Organizacji Turystycznej
Art. 13. 1. Skarb Państwa przekaże Polskiej Organizacji Turystycznej:
1) mienie przedsiębiorstwa państwowego Polska Agencja Promocji Turystyki z
siedzibą w Warszawie,
2) inne składniki majątkowe niezbędne do podjęcia działalności Polskiej
Organizacji Turystycznej, które Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki
przekaże jej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa,
3) składniki majątkowe należące do polskich ośrodków informacji turystycznej za
granicą.
2. Skarb Państwa, w celu podwyższenia funduszu statutowego Polskiej Organizacji
Turystycznej, przekaże jej nieodpłatnie akcje Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki
S.A. z siedzibą w Warszawie.
3. Nabycie mienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, następuje nieodpłatnie,
przy czym do jego trybu i skutków stosuje się odpowiednio przepisy o
komercjalizacji i prywatyzacji dotyczące prywatyzacji bezpośredniej poprzez
sprzedaż przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przepisów dotyczących zarządzenia o
prywatyzacji bezpośredniej.
4. Polska Organizacja Turystyczna, z chwilą nabycia składników mienia, o których
mowa w ust. 1 i 2, wstępuje w prawa i obowiązki z nimi związane w stosunku do
Skarbu Państwa oraz osób trzecich.
Art. 14. 1. Przychodami Polskiej Organizacji Turystycznej są:
1) dotacje budżetowe,
2) bezzwrotna pomoc zagraniczna,
3) dochody z działalności gospodarczej,
4) wpłaty jednostek samorządu terytorialnego,
5) przychody ze sprzedaży rzeczowych składników mienia,
6) przychody z tytułu przekazania do odpłatnego używania rzeczowych składników
mienia,
7) wpłaty organizacji zrzeszających przedsiębiorców, prowadzących działalność
gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji,
8) wpłaty przedsiębiorców, prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie
turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji,
9) darowizny i zapisy,
10) inne przychody.
2. Wpłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 7 i 8, mają charakter dobrowolny.
3. Kwoty dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala ustawa budżetowa.
4. Polska Organizacja Turystyczna prowadzi rachunkowość według zasad określonych
w przepisach o rachunkowości.
5. Rokiem obrotowym i podatkowym Polskiej Organizacji Turystycznej jest rok
kalendarzowy.
6. Nadwyżki środków finansowych w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok
następny, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
Art. 15. 1. Polska Organizacja Turystyczna działa na podstawie rocznego planu
finansowego.
2. Roczny plan finansowy Polskiej Organizacji Turystycznej po przyjęciu przez
Radę Polskiej Organizacji Turystycznej zatwierdza właściwy minister.
3. Roczny plan finansowy Polskiej Organizacji Turystycznej obejmuje w
szczególności:
1) planowane przychody, w tym dotacje na realizację zadań, o których mowa w art.
3,
2) planowane koszty operacyjne,
3) planowane wydatki inwestycyjne,
4) stan środków obrotowych na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok
obrotowy,
5) planowany przyrost lub spadek środków obrotowych na ostatni dzień roku
obrotowego,
6) sposób pokrycia planowanego niedoboru przychodów w stosunku do kosztów.
Art. 16. W razie gdy działalność Polskiej Organizacji Turystycznej w roku
obrotowym zakończy się nadwyżką przychodów w stosunku do kosztów, nadwyżka
podlega wpłacie na fundusz rezerwowy, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2.
Art. 17. 1. Tworzy się następujące fundusze własne Polskiej Organizacji
Turystycznej:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz rezerwowy.
2. Na fundusz statutowy Polskiej Organizacji Turystycznej składa się w
szczególności:
1) wartość mienia Polskiej Organizacji Turystycznej,
2) inwestycje realizowane z dotacji budżetowej,
3) wartość netto środków trwałych,
4) wartości niematerialne i prawne,
5) wartość środków obrotowych przekazanych Polskiej Organizacji Turystycznej.
3. Fundusz statutowy ulega zmniejszeniu o wartość umorzenia składników
majątkowych zaliczanych do majątku trwałego dokonywanego zgodnie z
obowiązującymi przepisami oraz ulega zwiększeniu o wartość nabytych bądź
wytworzonych składników mienia Polskiej Organizacji Turystycznej.
4. Dysponentem funduszu rezerwowego jest Prezes Polskiej Organizacji
Turystycznej.
5. Fundusz rezerwowy przeznacza się w pierwszej kolejności na finansowanie
niedoborów wynikających z działalności prowadzonej przez Polską Organizację
Turystyczną; pozostała nadwyżka może być przeznaczona na finansowanie
wieloletnich zadań inwestycyjnych i wieloletnich programów promocyjnych ujętych
w wieloletnich programach działania Polskiej Organizacji Turystycznej.
Art. 18. 1. Roczne sprawozdanie finansowe Polskiej Organizacji Turystycznej
podlega badaniu przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych;
badanie dokonywane jest za każdy rok obrotowy.
2. Wyboru podmiotu uprawnionego do badania rocznego sprawozdania finansowego
Polskiej Organizacji Turystycznej dokonuje Rada Polskiej Organizacji
Turystycznej.
3. Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej przedstawia Radzie Polskiej
Organizacji Turystycznej oraz właściwemu ministrowi roczne sprawozdanie
finansowe Polskiej Organizacji Turystycznej wraz z raportem podmiotu, który
dokonał badania sprawozdania finansowego.
4. Roczne sprawozdanie finansowe Polskiej Organizacji Turystycznej zatwierdza
właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budżetu.
Art. 19. Polska Organizacja Turystyczna może otrzymywać z budżetu państwa
dotacje celowe na finansowanie zadań przewidzianych w jej planie finansowym.
Kwoty tych dotacji ustala ustawa budżetowa.
Rozdział 4
Działalność gospodarcza Polskiej Organizacji Turystycznej
Art. 20. 1. Polska Organizacja Turystyczna może prowadzić działalność
gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej w zakresie i w
sposób określony w statucie.
2. Dochód z działalności gospodarczej służy wyłącznie realizacji zadań Polskiej
Organizacji Turystycznej określonych w art. 3 ust. 1.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 21. W ustawie z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74 i z 1997 r. Nr 141, poz. 943)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 dodaje się na końcu wyrazy " , z zastrzeżeniem przepisów o Polskiej
Organizacji Turystycznej.";
2) w art. 3 skreśla się pkt 8.
Art. 22. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz.
592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933
i 934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471,
Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 930 i Nr 162,
poz. 1121) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 w pkt 30 po wyrazach "w drodze rozporządzenia," dodaje się wyrazy "a
także wpłat przedsiębiorców, prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie
turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji, na rzecz Polskiej Organizacji
Turystycznej,";
2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, maksymalną wysokość wpłat dokonywanych przez przedsiębiorców,
prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu
i rekreacji, na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, uznawaną za koszt
uzyskania przychodów."
Art. 23. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz.
686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592,
Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr
137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945,
z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887,
Nr 144, poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 w pkt 13 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się
pkt 14 w brzmieniu:
"14) Polską Organizację Turystyczną.";
2) w art. 16:
a) w ust. 1 w pkt 14 po wyrazach "podatkową grupę kapitałową," dodaje się wyrazy
"a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej,"
b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, maksymalną wysokość wpłat na rzecz Polskiej Organizacji
Turystycznej, uznawaną za koszt uzyskania przychodów."
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 24. Do czasu powołania ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i
turystyki jego kompetencje określone w art. 7, art. 9 i art. 11 wykonuje Prezes
Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, a określone w art. 12 - Prezes Rady
Ministrów.
Art. 25. 1. Polska Organizacja Turystyczna staje się pracodawcą w stosunku do
pracowników polskich ośrodków informacji turystycznej za granicą. Przepisy art.
231 § 1, 2 i 5 Kodeksu pracy, z zastrzeżeniem przepisów o pracownikach urzędów
państwowych oraz o służbie cywilnej, stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracowników przedsiębiorstwa
państwowego Polska Agencja Promocji Turystyki.
Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem
przepisów rozdziału 2 i art. 24, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 lipca 1999 r.
o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków
powodzi.
(Dz. U. Nr 62, poz. 690)
Art. 1. Ustawa reguluje zasady stosowania dopłat do oprocentowania kredytów
udzielonych przez banki na usuwanie skutków powodzi, które miały miejsce
począwszy od lipca 1997 r., zwanych dalej "dopłatami".
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) remoncie - należy przez to rozumieć wykonanie w istniejącym lokalu
mieszkalnym, budynku mieszkalnym lub w obiekcie infrastruktury technicznej robót
budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przy czym dopuszcza
się stosowanie materiałów innych niż użyte pierwotnie,
2) odtworzeniu - należy przez to rozumieć odbudowę budynku mieszkalnego lub
obiektu infrastruktury technicznej w całości lub części, w miejscu i o wymiarach
budynku lub obiektu odtwarzanego, jeżeli odtworzeniu podlegają ich elementy
konstrukcyjne, a także odbudowę takiego budynku lub obiektu o podobnych
parametrach, w innym miejscu, na nieruchomości stanowiącej własność lub będącej
w użytkowaniu wieczystym właściciela uszkodzonego albo zniszczonego budynku lub
obiektu, w wypadku gdy odtworzenie budynku lub obiektu w tym samym miejscu jest,
na skutek powodzi, niemożliwe lub nieuzasadnione ze względu na zagrożenie
powodzią,
3) obiekcie infrastruktury technicznej - należy przez to rozumieć związane z
budynkami mieszkalnymi urządzenia budowlane i budowle będące sieciami uzbrojenia
terenu w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, takie jak: przyłącza i sieci
wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze, gazowe, elektroenergetyczne i
telekomunikacyjne,
4) mieszkaniu komunalnym - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny tworzący
mieszkaniowy zasób gminy w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie
lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz.
787 i Nr 162, poz. 1119).
Art. 3. 1. Dopłaty mogą być stosowane do oprocentowania kredytów udzielonych
przez banki właścicielom lub zarządcom budynków mieszkalnych, lokali
mieszkalnych oraz obiektów infrastruktury technicznej towarzyszących budownictwu
mieszkaniowemu, zwanym dalej "kredytobiorcami", na:
1) remont lokalu mieszkalnego,
2) remont lub odtworzenie budynku mieszkalnego,
3) remont lub odtworzenie części budynku mieszkalnego stanowiącej współwłasność
właścicieli lokali znajdujących się w tym budynku,
4) remont lub odtworzenie obiektu infrastruktury technicznej,
5) odtworzenie budynku mieszkalnego lub obiektu o podobnych parametrach w innym
miejscu, na nieruchomości stanowiącej własność lub będącej w użytkowaniu
wieczystym właściciela uszkodzonego lub zniszczonego budynku lub obiektu, w
wypadku gdy odtworzenie budynku lub obiektu w tym samym miejscu jest niemożliwe
albo nieuzasadnione ze względu na zagrożenie powodzią.
2. Dopłaty mogą być stosowane do oprocentowania kredytów udzielonych gminom na
budowę mieszkań komunalnych dla osób, które w wyniku powodzi utraciły lokal lub
budynek mieszkalny i nie mają możliwości ich odbudowy z własnych środków.
3. Dopłaty są udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego i dotyczą
oprocentowania kredytów udzielonych na cele, o których mowa w ust. 1 i 2, przez
ten bank oraz inne banki, które zawrą z nim umowę.
Art. 4. 1. Kredyty mogą być udzielane do wysokości:
1) odpowiadającej 20-krotności najniższego wynagrodzenia za pracę, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, obowiązującego w miesiącu złożenia
wniosku o udzielenie kredytu - na remont lokalu mieszkalnego, budynku
mieszkalnego lub części budynku mieszkalnego stanowiącej udział właściciela
lokalu mieszkalnego we współwłasności budynku, na podstawie uproszczonego
kosztorysu robót budowlanych,
2) 100% wartości kosztorysowej na:
a) remont lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo jego części, o
której mowa w pkt 1, jeśli wartość robót przekracza kwotę, o której mowa w pkt
1,
b) odtworzenie budynku mieszkalnego albo jego części, o której mowa w art. 3
ust. 1 pkt 3, lub budowę mieszkań komunalnych,
c) remont lub odtworzenie obiektu infrastruktury technicznej.
2. Kredyty mogą być udzielane na okres do 10 lat, z możliwością karencji w
spłacie kapitału do 24 miesięcy.
Art. 5. 1. Dopłaty mogą być stosowane do oprocentowania kredytów udzielonych na
cele, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, jeżeli:
1) szkody poniesione w wyniku powodzi zostały potwierdzone przez właściwy organ
gminy; nie dotyczy to kredytów udzielanych gminom,
2) kwota kredytu nie przekracza wartości kosztorysowej przedsięwzięcia, o którym
mowa w art. 3 ust. 1 i 2,
3) oprocentowanie kredytu nie przekracza 1,10 stopy redyskonta weksli w
Narodowym Banku Polskim,
4) kredyt został udzielony nie później niż w ciągu 24 miesięcy od miesiąca, w
którym powstały szkody w wyniku powodzi,
5) bank, który udzielił kredytu, potwierdzi, że kredytobiorca zapłacił należne
odsetki i raty kapitałowe.
2. Dopłaty do oprocentowania kredytów na usuwanie skutków powodzi z lipca 1997
r. mogą być stosowane, jeśli kredyty zostały udzielone do dnia 31 grudnia 1999
r.
3. Dopłata stanowi część odsetek należnych bankowi i odpowiada różnicy między
odsetkami wynikającymi z oprocentowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a
odsetkami płaconymi przez kredytobiorcę w wysokości 2% w stosunku rocznym.
4. Jeżeli wartość kosztorysowa remontu lub odtworzenia budynku mieszkalnego
przekracza iloczyn powierzchni użytkowej budynku i ostatnio ustalonego przez
wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku
mieszkalnego, o którym mowa w ustawie wymienionej w art. 2 pkt 4, dopłatą może
być objęte oprocentowanie kredytu, którego kwota nie przekracza tego iloczynu.
Art. 6. 1. Dopłaty nie mogą być stosowane, jeżeli bank, który udzielił kredytu,
stwierdził, że:
1) kredyt został w części lub w całości wykorzystany niezgodnie z
przeznaczeniem,
2) wybudowane przez gminę mieszkania komunalne nie zostały przydzielone osobom,
które w wyniku powodzi utraciły lokal mieszkalny lub budynek mieszkalny.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, kredytobiorca jest obowiązany do
spłaty odsetek w pełnej wysokości wynikającej z umowy kredytu za okres
korzystania z kredytu, a bank udzielający kredytu zwróci niezwłocznie Bankowi
Gospodarstwa Krajowego kwotę otrzymanych dotychczas dopłat do oprocentowania
tego kredytu.
3. Środki, o których mowa w ust. 2, Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje
niezwłocznie do budżetu państwa.
4. Dopłaty nie mogą być stosowane do oprocentowania kredytu udzielonego na
roboty, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, jeżeli na ich wykonanie w danym
obiekcie była udzielona pożyczka lub kredyt ze środków Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego albo kredyt z dopłatami do oprocentowania na podstawie niniejszej
ustawy lub przepisów odrębnych; nie dotyczy to szkód powstałych w wyniku
kolejnej powodzi.
Art. 7. 1. Dopłaty są udzielane Bankowi Gospodarstwa Krajowego oraz bankom, z
którymi Bank Gospodarstwa Krajowego zawrze umowy określające warunki
kredytowania.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego udziela kredytów na warunkach określonych w
umowach, o których mowa w ust. 1.
Art. 8. 1. Dopłaty będą dokonywane ze środków budżetowych przekazywanych przez
Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast na wyodrębniony rachunek w Banku
Gospodarstwa Krajowego.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, będą oprocentowane na zasadach stosowanych
przez Bank Gospodarstwa Krajowego dla rachunków bieżących.
Art. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb rozliczeń z tytułu dopłat ze środków budżetu
państwa do oprocentowania kredytów udzielonych przez banki na usuwanie skutków
powodzi oraz prowizji przysługującej Bankowi Gospodarstwa Krajowego z tytułu
tych rozliczeń, zapewniając terminowość otrzymywania przez Bank Gospodarstwa
Krajowego środków na dopłaty i prowizję oraz terminowość rozliczeń tego banku z
Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast,
2) prowizję dla Banku Gospodarstwa Krajowego, uwzględniając koszty konieczne
ponoszone przez ten bank z tytułu udzielanych dopłat.
Art. 10. Upoważnia się ministra właściwego do spraw usuwania skutków powodzi do
sfinansowania należnych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Bankowi
Gospodarstwa Krajowego dopłat do udzielonych przez banki kredytów powodziowych
oraz prowizji z tytułu udzielonych dopłat.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie, z wyjątkiem art. 4, również do kredytów, o których mowa w art. 1,
udzielonych przed dniem jej wejścia w życie.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń zawodowych kuratorów sądowych.
(Dz. U. Nr 62, poz. 691)
Na podstawie art. 1231 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117,
poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882, z
1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125 oraz z
1999 r. Nr 20, poz. 180 i Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie
wynagrodzeń zawodowych kuratorów sądowych (Dz. U. Nr 37, poz. 205) wprowadza się
następujące zmiany:
1) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Ustala się dla zawodowych kuratorów sądowych, zwanych dalej "kuratorami",
miesięczne wynagrodzenie zasadnicze, odpowiednio do rangi stanowiska, przy
zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej:
Lp.StanowiskoMnożnik
1kurator specjalista1,3
2starszy kurator1,1
3kurator1,0
4stażysta kuratorski0,8";
2) skreśla się § 2-4.
§ 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń kuratorów,
należnych od dnia 1 stycznia 1999 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 25 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych,
surowic i szczepionek produkcji krajowej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 692)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1998 r.
w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek
produkcji krajowej (Dz. U. Nr 157, poz. 1034 oraz z 1999 r. Nr 35, poz. 323 i Nr
47, poz. 463) wprowadza się następujące zmiany:
1) pod lit. A dodaje się lp. 111 i 112 w brzmieniu:
111Atenolol - tabl. 0,05 g - 30 szt.1,651,892,65
112Atenolol - tabl. 0,1 g - 30 szt.2,783,184,45
2) pod lit. B:
a) lp. 13 i 14 otrzymują brzmienie:
13Biodacyna - inj. 0,25 g/2 ml - 1 amp.2,602,974,16
14Biodacyna - inj. 0,5 g/2 ml - 1 amp.4,204,806,24
b) dodaje się lp. 53 i 54 w brzmieniu:
53Biosotal - tabl. 0,08 g - 30 szt.6,006,868,80
54Biosotal - tabl. 0,16 g - 30 szt.11,4813,1215,74
3) pod lit. M:
a) lp. 4 otrzymuje brzmienie:
4Macdafen - inj. 1 g fiol.64,4073,6185,39
b) dodaje się lp. 72-76 w brzmieniu:
72Macdafen - inj. 2 g fiol.96,60110,41128,08
73Mononit - tabl. powl. 0,02 g - 30 szt.3,093,534,94
74Mononit - tabl. powl. 0,02 g - 60 szt.6,187,069,01
75Mononit - tabl. powl. 0,04 g - 30 szt.5,516,308,19
76Mononit 60 retard - tabl. 0,06 g - 30 szt.7,889,0110,96
4) pod lit. T dodaje się lp. 48-59 w brzmieniu:
48Theophylinum kaps. o przedł. dział. 0,1 g - 20 szt.3,003,434,80
49Theophylinum kaps. o przedł. dział. 0,2 g - 20 szt.4,405,036,54
50Theophylinum kaps. o przedł. dział. 0,3 g - 20 szt.5,706,528,47
51Tramal Retard 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 10 szt.9,6010,9713,16
52Tramal Retard 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 30 szt.26,8730,7135,62
53Tramal Retard 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 50 szt.44,1750,4958,56
54Tramal Retard 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 10
szt.13,9315,9218,72
55Tramal Retard 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 30
szt.39,1244,7151,86
56Tramal Retard 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 50
szt.64,5973,8385,64
57Tramal Retard 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 10 szt.18,0420,6223,92
58Tramal Retard 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 30 szt.51,3258,6668,04
59Tramal Retard 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 50
szt.84,9597,10112,64
5) pod lit. Z dodaje się lp. 2-5 w brzmieniu:
2Zofran tabl. powl. 0,004 g - 10 szt.75,4286,21100,00
3Zofran tabl. powl. 0,008 g - 10 szt.154,71176,83205,13
4Zofran roztw. do wstrz. 4 mg/2 ml - 5 amp.178,88204,46237,17
5Zofran roztw. do wstrz. 8 mg/4 ml - 5 amp.356,72407,73472,97
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 czerwca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych,
surowic i szczepionek produkcji krajowej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 693)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1998 r.
w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek
produkcji krajowej (Dz. U. Nr 157, poz. 1034 oraz z 1999 r. Nr 35, poz. 323, Nr
47, poz. 463 i Nr 62, poz. 692) wprowadza się następujące zmiany:
1) pod lit. E dodaje się lp. 30 i 31 w brzmieniu:
30Eltroxin tabl. 50 µg - 100 szt.11,4413,0815,70
31Eltroxin tabl. 100 µg - 100 szt.12,1713,9116,69
2) pod lit. L dodaje się lp. 42-45 w brzmieniu:
42Lacipil tabl. powl. 2 mg - 14 szt.9,3610,7012,84
43Lacipil tabl. powl. 2 mg - 28 szt.17,1619,6122,74
44Lacipil tabl. powl. 4 mg - 14 szt.16,6419,0222,06
45Lacipil tabl. powl. 4 mg - 28 szt.32,7637,4443,44
3) pod lit. P lp. 78 otrzymuje brzmienie:
78Prazol - kaps. 0,02 g - 14 szt.37,1742,4949,28
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników
zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie
zdrowia.
(Dz. U. Nr 62, poz. 694)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych
jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 105,
poz. 486, z 1997 r. Nr 39, poz. 245 i z 1998 r. Nr 45, poz. 282) wprowadza się
następujące zmiany:
1) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w
następujących państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie
zdrowia:
1) utworzonych przez ministra właściwego do spraw zdrowia,
2) wojewódzkich ośrodkach organizacji, ekonomiki i informatyki w ochronie
zdrowia, wojewódzkich zespołach metodycznych opieki zdrowotnej, wojewódzkich
zespołach polityki zdrowotnej,
3) zakładach naprawczych sprzętu medycznego, zakładach techniki medycznej,
zakładach (warsztatach) ortopedycznych,
4) jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji),
5) Centralnej Pralni Służby Zdrowia w Toruniu.";
2) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1,
posiadającemu stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy
profesora przysługuje miesięczny dodatek, ustalony w relacji procentowej do
wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, w
wysokości:
Stopień (tytuł) naukowyProcent wynagrodzenia zasadniczego
Profesordo 50%, jednak nie mniej niż 185 zł
Doktor habilitowanydo 30%, jednak nie mniej niż 125 zł
Doktordo 20%, jednak nie mniej niż 65 zł
2. Pracownikowi posiadającemu jednocześnie określony stopień i tytuł naukowy
przysługuje tylko jeden dodatek - wyższy.
3. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym pracownik udokumentował posiadany stopień (tytuł) naukowy.";
3) w § 8 ust. 1 wyrazy "pkt 2-4" zastępuje się wyrazami "pkt 3 i 4";
4) w § 13 wyrazy "pkt 2-5" zastępuje się wyrazami "pkt 3-5";
5) w § 14:
a) w ust. 10 i 11 skreśla się wyrazy "w dniu 1 lipca 1996 r. albo",
b) skreśla się ust. 13;
6) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) tabele I i V otrzymują brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia,
b) tytuł tabeli II otrzymuje brzmienie:
"II. Zakładach naprawczych sprzętu medycznego, zakładach techniki medycznej",
c) tytuł tabeli IV otrzymuje brzmienie:
"IV. Jednostkach obsługi inwestycyjnej, zarządach inwestycji".
§ 2. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostkach, o których mowa w § 1
rozporządzenia wymienionego w § 1 niniejszego rozporządzenia, w dniu wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród
jubileuszowych wlicza się okresy, które zostały wliczone temu pracownikowi przy
ustalaniu prawa do nagrody jubileuszowej, do której nabył prawo w tej jednostce
przed tym dniem.
2. Do pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 3-5
rozporządzenia wymienionego w § 1 niniejszego rozporządzenia, przepisy
rozporządzenia wymienionego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem
stosuje się do czasu przekazania tych jednostek określonym odrębnymi przepisami
jednostkom samorządu terytorialnego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie przy
ustalaniu wysokości wynagrodzeń należnych od dnia 1 marca 1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca
1999 r. (poz. 694)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*)
dla pracowników zatrudnionych w:
I. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia
Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł
12
I605 - 770
II610 - 800
III615 - 840
IV625 - 900
V640 - 960
VI660 - 1025
VII680 - 1090
VIII700 - 1160
IX720 - 1235
X740 - 1330
XI765 - 1455
XII790 - 1585
XIII825 - 1715
XIV860 - 1850
XV895 - 2000
XVI940 - 2160
XVII1020 - 2320
XVIII1100 - 2480
XIX1185 - 2680
II. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 3 rozporządzenia
Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł
I540 - 740
II545 - 760
III550 - 780
IV555 - 805
V560 - 840
VI570 - 885
VII580 - 950
VIII590 - 1015
IX605 - 1080
X620 - 1155
XI635 - 1230
XII650 - 1310
XIII675 - 1410
XIV705 - 1520
XV740 - 1635
XVI775 - 1750
XVII820 - 1865
XVIII870 - 1990
XIX920 - 2115
XX1000 - 2255
III. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 4 i 5 rozporządzenia
Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł
I540 - 710
II545 - 720
III550 - 735
IV555 - 765
V560 - 795
VI565 - 840
VII570 - 890
VIII580 - 950
IX590 - 1010
X600 - 1075
XI610 - 1140
XII620 - 1205
XIII635 - 1275
XIV655 - 1350
XV675 - 1430
XVI705 - 1525
XVII740 - 1625
XVIII780 - 1725
XIX830 - 1835
XX890 - 1950
*) Stawki wynagrodzenia zasadniczego po przeliczeniu stosownie do przepisów
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w
sprawie sposobu przeliczenia przychodu w związku z wprowadzeniem obowiązku
opłacania składki na ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr
153, poz. 1006).
Załącznik nr 2
I. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVII - XIX6wyższe8
Dyrektor jednostki wymienionej w § 1 pkt 2 rozporządzeniaXVI-XVIII5
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVI - XVIII5wyższe5
Zastępca dyrektora, główny księgowy jednostki wymienionej w § 1 pkt 2
rozporządzeniaXV-XVII4
3Kierownik zakładu, ośrodkaXIV - XVI4wyższe7
4Zastępca głównego księgowegoXIII - XV3wyższe4
średnie ekonomiczne8
Radca prawny2według odrębnych przepisów
Główny specjalista2wyższe5
5Kierownik pracowni, działuXII - XIV3wyższe5
6Starszy: specjalista, informatyk, asystentXI - XIII wyższe5
Starszy koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i
narządówwyższe medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne5
7Specjalista, informatyk, asystentX - XII wyższe3
Koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządówwyższe
medyczne i przeszkolenie specjalistyczne1
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2
8Młodszy: informatyk, specjalista, asystentIX - XI wyższe-
9Starszy technikVIII - X średnie5
10Inspektor bhpVII - IX według odrębnych przepisów
11Starszy: inspektor, księgowy, magazynier, referentVI - VIII średnie3
Starszy bibliotekarzwedług odrębnych przepisów
12Kierownik sekretariatuV - VII1średnie3
13Technik, referent, inspektor, księgowyIV - VI średnie-
Bibliotekarzwedług odrębnych przepisów
Kierowca samochodu osobowego
14MagazynierIII - V podstawowe2
Pracownik gospodarczy-
15Telefonistka, maszynistkaII - IV podstawowe-
16SprzątaczkaI - III podstawowe-
V. Centralnej Pralni Służby Zdrowia w Toruniu
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
A. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1DyrektorXVI - XVIII5wyższe6
2Zastępca dyrektoraXV - XVII4wyższe4
Główny księgowy
3Kierownik technicznyXIV - XVI3wyższe3
4Radca prawnyXIII - XV2według odrębnych przepisów
5Inspektor bhpX - XII według odrębnych przepisów
Technologśrednie4
Inspektor ds. przeciwpożarowychwedług odrębnych przepisów
6Starszy: księgowy, referent, magazynier, kasjerIX - XI wyższe1
średnie3
7KsięgowyVIII - X średnie3
Magazynierśrednie-
podstawowe2
8Referent, kasjerVII - IX średnie-
B. Pracownicy na stanowiskach robotniczych i obsługi
1Konserwator urządzeń technicznychIX - XI średnie techniczne lub
zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"3
2Elektryk, ślusarz, operator urządzeń technicznych, mechanikVII - IX
zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"-
krawcowa i innezasadnicze zawodowe
3Detaszer, maglarz, pracz, szwaczka, prasowacz i inneV - VII podstawowe i
przeszkolenie zawodowe-
4Sprzątaczka, portier, dozorcaII - IV podstawowe-
5Pracownik w okresie przyuczenia do zawoduI - III podstawowe-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 22 lipca 1999 r.
w sprawie przeznaczenia środków z Funduszu Pracy na realizację zadań związanych
z restrukturyzacją gospodarki narodowej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 695)
Na podstawie art. 57 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr
108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126 oraz z 1999 r.
Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Z Funduszu Pracy przeznacza się w 1999 r. kwotę 400.000.000 zł na
realizację zadań związanych z restrukturyzacją gospodarki narodowej.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przekaże kwotę, o której mowa w ust. 1, na
rachunek bankowy Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., po przedstawieniu przez Prezesa
tej Agencji szczegółowych propozycji wydatkowania przekazanych środków oraz po
zaakceptowaniu tych propozycji przez ministra właściwego do spraw pracy i
ministra właściwego do spraw budżetu.
3. Przekazanie środków nastąpi w terminach:
1) w ciągu 3 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia - 200.000.000 zł,
2) do dnia 15 września 1999 r. - 200.000.000 zł.
4. Kwota nie wykorzystana do 31 grudnia 1999 r. na realizację zadań, o których
mowa w ust. 1, podlega zwrotowi na rachunek bankowy Funduszu Pracy.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. P. Kołodziejczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 14 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie niektórych uprawnień komendantów
granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 698)
Na podstawie art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie niektórych uprawnień komendantów granicznych
placówek kontrolnych Straży Granicznej (Dz. U. Nr 29, poz. 161) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ust. 4 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) gpk SG Krościenko";
2) w ust. 7 dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
"14) gpk SG Przewóz".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 lipca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia ogólnego dopuszczalnego połowu
niektórych gatunków ryb w polskich obszarach morskich w 1999 r. oraz sposobu i
warunków podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe.
(Dz. U. Nr 62, poz. 699)
Na podstawie art. 8 i art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o
rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
grudnia 1998 r. w sprawie określenia ogólnego dopuszczalnego połowu niektórych
gatunków ryb w polskich obszarach morskich w 1999 r. oraz sposobu i warunków
podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe (Dz. U. Nr 158, poz.
1042) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) szprot - 80 750 ton,";
2) w § 2 w ust. 1 w pkt 3 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się wyrazy "z tym że 16 500 ton szprota pozostaje w rezerwie.";
3) w § 3 po wyrazach "Rezerwa, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c)" dodaje
się wyrazy "i pkt 3".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 lipca 1999 r.
o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
(Dz. U. Nr 63, poz. 700)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym
(Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137,
poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439 i
Nr 49, poz. 483) w art. 169c w ust. 2 wyrazy "30 czerwca 1999 r." zastępuje się
wyrazami "31 grudnia 1999 r.".
Art. 2. Środki finansowe przekazane właściwym Kasom Chorych w okresie od dnia 1
lipca 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zalicza się na poczet
kwot przewidzianych w planie finansowym sporządzonym przez Pełnomocnika Rządu do
Spraw Wprowadzenia Ubezpieczenia Zdrowotnego.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 29 września 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu rozliczania
składek na ubezpieczenia społeczne z uwzględnieniem dotacji Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa.
(Dz. U. Nr 79, poz. 899)
Na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr
137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr
49, poz. 486) zarządza się, co następuje:
§ 1. W § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia
1998 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu rozliczania składek na
ubezpieczenia społeczne z uwzględnieniem dotacji Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa (Dz. U. Nr 164, poz.
1190) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 wyrazy "30 września" zastępuje się wyrazami "31 grudnia",
2) w ust. 2 w pkt 1 skreśla się wyraz "średnią", a wyrazy "III kwartał"
zastępuje się wyrazem "grudzień".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. E. Lewicka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 18 lutego 1999 r.
w sprawie utworzenia okręgowych komisji egzaminacyjnych oraz określenia ich
zasięgu terytorialnego.
(Dz. U. Nr 14, poz. 134)
Na podstawie art. 9c ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Tworzy się okręgowe komisje egzaminacyjne z siedzibami w Gdańsku,
Katowicach, Krakowie, Łodzi, Łomży, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu, zwane dalej
"Komisjami".
§ 2. Zasięg terytorialny działania Komisji obejmuje:
1) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Gdańsku: województwo kujawsko-pomorskie i
pomorskie,
2) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Katowicach: województwo śląskie,
3) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Krakowie: województwo lubelskie,
małopolskie i podkarpackie,
4) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi: województwo łódzkie i
świętokrzyskie,
5) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łomży: województwo podlaskie i
warmińsko-mazurskie,
6) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Poznaniu: województwo lubuskie,
wielkopolskie i zachodnio-pomorskie,
7) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Warszawie: województwo mazowieckie,
8) Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej we Wrocławiu: województwo dolnośląskie i
opolskie.
§ 3. Organizację Komisji określa statut nadany przez Ministra Edukacji
Narodowej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 22 września 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy audytu
energetycznego oraz algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia
termomodernizacyjnego, a także wzorów kart audytu energetycznego.
(Dz. U. Nr 79, poz. 900)
Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu
przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. Nr 162, poz. 1121) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30
kwietnia 1999 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy audytu energetycznego
oraz algorytmu oceny opłacalności przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, a także
wzorów kart audytu energetycznego (Dz. U. Nr 46, poz. 459), wprowadza się
następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 w części 3 w pkt 1.1. po pierwszym zdaniu dodaje się zdanie
w brzmieniu:
"Wartość optymalnego oporu cieplnego przegrody zewnętrznej po termomodernizacji
nie może być mniejsza niż:
1) dla ścian zewnętrznych (stykających się z powietrzem zewnętrznym) - 4,00
(m2.K)/W,
2) dla stropodachów i stropów pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami
- 4,50 (m2.K)/W,
3) dla stropów nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami
podpodłogowymi - 2,00 (m2.K)/W.";
2) w załączniku nr 2 w części 3 w pkt 2 wzór na obliczanie kosztów zmiennych
wytwarzania ciepła w lokalnym źródle ciepła otrzymuje postać:
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 17 września 1999 r.
w sprawie określenia koniecznych elementów umów o udostępnienie szpitala
klinicznego albo oddziału klinicznego na wykonywanie zadań dydaktycznych i
badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.
(Dz. U. Nr 79, poz. 901)
Na podstawie art. 43f ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr
104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668,
Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Umowa o udostępnienie szpitala klinicznego albo umowa o udostępnienie
oddziału klinicznego na wykonywanie zadań dydaktycznych i badawczych w
powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych powinny zawierać w szczególności:
1) oznaczenie stron umowy,
2) czas trwania umowy,
3) kwotę należną szpitalowi klinicznemu albo szpitalowi udostępniającemu oddział
kliniczny z tytułu realizacji umowy, sposób przekazywania tej kwoty oraz zasady
rozliczeń,
4) zasady i tryb rozpatrywania sporów wynikających z realizacji umowy,
5) wykaz ruchomości i nieruchomości udostępnianych w celu realizacji umowy,
sposób ich udostępniania oraz zasady i warunki ich wykorzystywania,
6) określenie potrzeb w zakresie liczby, kwalifikacji zawodowych i wymiaru czasu
pracy nauczycieli akademickich, mających wykonywać w udostępnianym szpitalu
klinicznym albo oddziale klinicznym zadania dydaktyczne i badawcze w powiązaniu
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych,
7) okoliczności, w których może nastąpić renegocjacja warunków umowy,
8) zasady odpowiedzialności cywilnej podmiotu, któremu udostępniany jest szpital
kliniczny albo oddział kliniczny, za szkody wyrządzone przez studentów lub
nauczycieli akademickich,
9) zasady postępowania w przypadku naruszenia przez nauczyciela akademickiego
lub studenta porządku ustalonego w szpitalu klinicznym albo w szpitalu
udostępniającym oddział kliniczny.
§ 2. 1. Umowy, o których mowa w § 1, w zakresie wykonywania zadań dydaktycznych,
powinny ponadto zawierać elementy dotyczące warunków odbywania i organizacji
zajęć dydaktycznych oraz zasad ustalania ich ilości.
2. Umowy, o których mowa w § 1, w zakresie wykonywania zadań badawczych, powinny
ponadto zawierać zasady organizacji i finansowania badań oraz udzielania
informacji na temat prowadzonych badań.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
o zmianie ustawy o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej
służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i
zakładach wydobywania rud uranu.
(Dz. U. Nr 80, poz. 902)
Art. 1. W ustawie z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr
111, poz. 537, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118)
wprowadza się następujące zmiany:
1) użyty w różnych przypadkach w tytule oraz w art. 2 ust. 1-3 wyraz "dodatek"
zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "świadczenie
pieniężne";
2) w preambule po wyrazach "szczególny rodzaj represji" dodaje się wyrazy "z
przyczyn politycznych";
3) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierzom:
1) zastępczej służby wojskowej, którzy w latach 1949-1959 byli przymusowo
zatrudniani w kopalniach węgla, kamieniołomach oraz w zakładach pozyskiwania i
wzbogacania rud uranowych,
2) z poboru w 1949 r., którzy byli wcieleni do ponadkontygentowych brygad
"Służby Polsce" i przymusowo zatrudniani w kopalniach węgla i kamieniołomach
- przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, świadczenie pieniężne.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Świadczenie pieniężne i uprawnienia przewidziane ustawą nie przysługują
żołnierzom Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Wojsk Ochrony Pogranicza
odkomenderowanym w 1956 r. do kopalń węgla bez selekcjonowania politycznego
określonego kategorią zastępczej służby wojskowej oraz żołnierzom, którzy w
ramach werbunku ochotniczego zawarli umowę o pracę w górnictwie węglowym.",
c) skreśla się ust. 3,
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Osobie uprawnionej jednocześnie do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w
ust. 1, do dodatku kombatanckiego lub świadczenia przysługującego w wysokości
tego dodatku określonych w przepisach o kombatantach oraz niektórych osobach
będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, do dodatku
określonego w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, a także do dodatku
za tajne nauczanie przysługującego na podstawie odrębnych przepisów bądź do
świadczenia pieniężnego określonego w przepisach o osobach deportowanych do
pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR
przysługuje tylko jedno z tych świadczeń lub jeden z tych dodatków - wyższy lub
wybrany przez zainteresowanego.";
4) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
"Art. 2a. 1. Osobom, o których mowa w art. 1 ust. 1, przysługuje ryczałt
energetyczny w wysokości 50% taryfowych opłat za korzystanie z energii
elektrycznej, gazowej i cieplnej na cele domowe, obliczany na podstawie norm
ilościowych ustalonych przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych.
2. Ryczałt energetyczny przysługuje również wdowom po żołnierzach, o których
mowa w art. 1 ust. 1, pobierającym emeryturę lub rentę.
3. W razie zbiegu prawa do ryczałtu energetycznego, o którym mowa w ust. 1 lub
2, z innych tytułów przysługuje jeden ryczałt energetyczny.";
5) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Świadczenie pieniężne oraz ryczałt energetyczny przyznaje i wypłaca
właściwy organ emerytalno-rentowy na wniosek osoby uprawnionej złożony w tym
organie wraz z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1:
1) osobie pobierającej emeryturę lub rentę - wraz z tą emeryturą lub rentą,
2) osobie mającej ustalone prawo do emerytury lub renty, której wypłata została
zawieszona - kwartalnie, w trzecim miesiącu kwartału.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy
emerytalno-rentowe właściwe do przyznawania świadczenia pieniężnego oraz
ryczałtu energetycznego, a także zasady i tryb wypłacania tych świadczeń osobom:
1) nie mającym ustalonego prawa do emerytury lub renty,
2) pobierającym świadczenie o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych.";
6) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Świadczenie pieniężne, ryczałt energetyczny i jednorazowe odszkodowanie
oraz koszty ich obsługi finansowane są ze środków budżetu państwa.";
7) w art. 5:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Świadczenie pieniężne oraz ryczałt energetyczny są przyznawane na podstawie
zaświadczenia organu wojskowego potwierdzającego rodzaj i okres wykonywania
przymusowego zatrudnienia w ramach zastępczej służby wojskowej, o której mowa w
art. 1 ust. 1.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, powinno być poprzedzone
zasięgnięciem przez organ wojskowy opinii właściwego stowarzyszenia
zrzeszającego byłych żołnierzy górników. Opinia sporządzana jest nieodpłatnie.";
8) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:
"Art. 5a. 1. Żołnierzom, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1, przymusowo
zatrudnianym w zakładach pozyskiwania i wzbogacania rud uranowych jednorazowo
przysługuje odszkodowanie w wysokości:
1) 22 200 zł - jeżeli u poszkodowanego orzeczono na stałe inwalidztwo I grupy
lub całkowitą niezdolność do pracy oraz do samodzielnej egzystencji,
2) 15 850 zł - jeżeli u poszkodowanego orzeczono na stałe inwalidztwo II grupy
lub całkowitą niezdolność do pracy,
3) 9 510 zł - dla pozostałych poszkodowanych.
2. Podstawę do wypłaty odszkodowania stanowi zaświadczenie organu wojskowego, o
którym mowa w art. 5 ust. 1.
3. Przyznanie i jednorazową wypłatę odszkodowania realizuje na wniosek
poszkodowanego Biuro Roszczeń Byłych Pracowników Zakładów Produkcji Rud Uranu
Państwowej Agencji Atomistyki w Kowarach."
Art. 2. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz.
592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932,
933, 934 i Nr 141, poz. 943 i 945, z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471,
Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 930 i Nr 162,
poz. 1121 oraz z 1999 r. Nr 62, poz. 689 i Nr 72, poz. 801) w art. 21 w ust. 1 w
pkt 62 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 63 w brzmieniu:
"63) świadczenie pieniężne oraz ryczałt energetyczny przyznane na podstawie
ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr
111, poz. 537, z 1995 r. Nr 138, poz. 681, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999
r. Nr 80, poz. 902)."
Art. 3. Dodatek przyznany na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów jest
wypłacany nadal na zasadach przewidzianych dla świadczenia pieniężnego
określonego przepisami niniejszej ustawy.
Art. 4. 1. Osobom, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1,
pobierającym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dodatek przysługuje
ryczałt energetyczny, o którym mowa w art. 2a, na podstawie zaświadczeń wydanych
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do wdowy po osobie
wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że ryczałt
energetyczny przyznaje się i wypłaca na wniosek osoby zainteresowanej.
Art. 5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłosi w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o świadczeniu pieniężnym
i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej
przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywania rud uranu, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.
(Dz. U. Nr 80, poz. 903)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady zawierania oraz prawa i obowiązki stron umowy
kompensacyjnej, zwanej "umową offsetową", w związku z zawarciem umowy dostawy na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uzbrojenia lub sprzętu wojskowego na
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, wyprodukowanego lub wytworzonego
poza jej terytorium.
Art. 2. 1. Ustawy nie stosuje się w przypadku zawierania umów dostawy uzbrojenia
lub sprzętu wojskowego, których wartość nie przekracza równowartości w walucie
polskiej 5 000 000 EURO.
2. Ustawy nie stosuje się do umów dotyczących remontów i dostaw części
zamiennych do zakupionego przed wejściem w życie niniejszej ustawy uzbrojenia
lub sprzętu wojskowego.
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) umowie offsetowej - rozumie się przez to umowę zawartą pomiędzy Skarbem
Państwa a zagranicznym dostawcą, określającą zakres i wartość zobowiązania
offsetowego, które zagraniczny dostawca ma wykonać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państw obcych, wspólnie z polskim
przedsiębiorcą,
2) zobowiązaniu offsetowym - rozumie się przez to zobowiązanie bezpośrednie lub
pośrednie zagranicznego dostawcy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego do wniesienia
wkładów do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością bądź spółki akcyjnej lub do
zawarcia umowy poddostawy z polskim przedsiębiorcą,
3) zagranicznym dostawcy - rozumie się przez to przedsiębiorcę zagranicznego lub
zależną od niego osobę prawną wykonującą - na podstawie umowy - dostawy
uzbrojenia lub sprzętu wojskowego na rzecz Skarbu Państwa lub polskiego
przedsiębiorcy, na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa,
4) polskim przedsiębiorcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną
oraz nie mającą osobowości prawnej spółkę handlową, które zawodowo, we własnym
imieniu, podejmują i wykonują działalność gospodarczą, posiadają miejsce
zamieszkania bądź siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie są
osobami prawnymi zależnymi od przedsiębiorcy zagranicznego,
5) uzbrojeniu lub sprzęcie wojskowym - rozumie się przez to broń, amunicję,
materiały wybuchowe oraz wyroby i ich części, usługi, a także technologie o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, określone na podstawie art. 1 ust. 2
ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z
zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami
międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 775),
6) umowie dostawy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego - rozumie się przez to umowę
sprzedaży, dostawy, licencji, know-how i inne umowy o przeniesienie prawa lub
świadczenie usług, których przedmiotem jest uzbrojenie lub sprzęt wojskowy,
7) zobowiązaniu offsetowym bezpośrednim - rozumie się przez to wiążące się z
umową dostawy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego zobowiązanie offsetowe na rzecz
przemysłowego potencjału obronnego,
8) zobowiązaniu offsetowym pośrednim - rozumie się przez to inne zobowiązanie
offsetowe niż wymienione w pkt 7,
9) umowie poddostawy - rozumie się przez to umowę sprzedaży, dostawy, licencji,
know-how i inne umowy o przeniesienie prawa lub świadczenie usług, zawarte
pomiędzy zagranicznym dostawcą a polskim przedsiębiorcą, których przedmiot
pozostaje w związku z przedmiotem umowy dostawy uzbrojenia lub sprzętu
wojskowego,
10) wartości umowy offsetowej - rozumie się przez to łączną wartość zobowiązań
offsetowych zagranicznego dostawcy, określoną w umowie offsetowej,
11) mnożniku offsetowym - rozumie się przez to określony liczbą współczynnik
zaliczania zobowiązań offsetowych zagranicznego dostawcy na poczet wartości
umowy offsetowej,
12) ofercie offsetowej - rozumie się przez to skierowaną przez zagranicznego
dostawcę propozycję zawarcia umowy offsetowej, stanowiącą ofertę w rozumieniu
art. 66 § 1 Kodeksu cywilnego,
13) przemysłowym potencjale obronnym - rozumie się przez to zasoby materialne i
niematerialne istniejące w przemyśle Rzeczypospolitej Polskiej, zabezpieczające
potrzeby obronne państwa, w tym potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
w uzbrojenie lub sprzęt wojskowy.
Art. 4. 1. Zagraniczny dostawca ma obowiązek zawarcia umowy offsetowej na
zasadach określonych w ustawie.
2. Umowa dostawy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego, którą zawarł zagraniczny
dostawca, staje się ważna z dniem zawarcia przez niego umowy offsetowej.
3. Żadna ze stron nie może odstąpić od umowy offsetowej ani jej wypowiedzieć.
Art. 5. Umowa offsetowa zapewnia udział zagranicznych dostawców w
restrukturyzacji i rozwoju gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej, a w
szczególności:
1) rozwój polskiego przemysłowego potencjału obronnego, a także przemysłu
lotniczego, elektronicznego oraz wdrażania zaawansowanych technologii,
2) otwarcie nowych rynków eksportowych dla polskiego przemysłu, o którym mowa w
pkt 1, lub zwiększenie jego dotychczasowych możliwości eksportowych,
3) przekazanie nowych technologii oraz usprawnień organizacyjnych do
Rzeczypospolitej Polskiej,
4) rozwój prac naukowo-badawczych, rozwój polskich uczelni i jednostek
badawczo-rozwojowych,
5) tworzenie nowych miejsc pracy w Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w
regionach zagrożonych bezrobociem, w których znajdują się spółki przemysłowego
potencjału obronnego.
Art. 6. 1. Wartość umowy offsetowej zawartej z zagranicznym dostawcą nie może
być mniejsza od równowartości dostawy uzbrojenia lub sprzętu wojskowego,
określonej w umowie tej dostawy.
2. Wartość zobowiązania offsetowego bezpośredniego, wykonywanego na rzecz
przemysłowego potencjału obronnego, nie może być mniejsza od połowy wartości
umowy offsetowej.
Rozdział 2
Zawarcie umowy offsetowej
Art. 7. 1. Umowę offsetową zawiera się po przeprowadzeniu rokowań na podstawie
oferty offsetowej zagranicznego dostawcy.
2. Rokowania prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.
3. Umowę offsetową zawiera w imieniu Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem przepisu
art. 23, minister właściwy do spraw gospodarki.
Art. 8. 1. Zagraniczny dostawca składa ofertę offsetową ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki, nie później niż w terminie złożenia oferty w postępowaniu w
sprawie udzielenia zamówienia publicznego na zasadach określonych w odrębnych
przepisach. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw
gospodarki może, na wniosek oferenta, przedłużyć termin do złożenia oferty.
2. Oferta, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) podstawowe informacje dotyczące statusu prawnego, majątku oraz sposobu
reprezentacji zagranicznego dostawcy,
2) informacje dotyczące doświadczeń zagranicznych dostawcy w wykonywaniu umów
offsetowych,
3) proponowaną wartość umowy offsetowej,
4) proponowany przedmiot zobowiązań offsetowych,
5) proponowane terminy wykonywania zobowiązań offsetowych.
3. Ofertę offsetową sporządza się w języku polskim z zachowaniem formy pisemnej
pod rygorem nieważności.
Art. 9. 1. Komitet do Spraw Umów Offsetowych, zwany dalej "Komitetem", analizuje
i opiniuje złożone oferty offsetowe zagranicznych dostawców, kierując się
względami bezpieczeństwa i obronności państwa, z uwzględnieniem interesu
gospodarczego.
2. Komitet sporządza pisemną opinię, odrębnie dla każdej złożonej oferty, w
terminie trzydziestu dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 8 ust. 1.
3. W opinii, o której mowa w ust. 2, zawiera się ocenę danych wymienionych w
art. 8 ust. 2 oraz przedstawia się sposób zaliczania zobowiązań offsetowych na
poczet proponowanej przez zagranicznego dostawcę wartości umowy offsetowej, w
tym przyjęte mnożniki offsetowe.
4. Opinię, o której mowa w ust. 2, Komitet przesyła niezwłocznie ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki.
Art. 10. 1. Zaliczanie zobowiązań offsetowych zagranicznego dostawcy na poczet
wartości umowy offsetowej następuje z uwzględnieniem:
1) mnożników offsetowych określonych w przedziale od 0,5 do 2,0,
2) korzystniejszego dla zagranicznego dostawcy zaliczenia zobowiązania
offsetowego bezpośredniego niż pośredniego,
3) możliwości zaliczenia wartości zobowiązań z umów innych niż umowy dostawy
uzbrojenia lub sprzętu wojskowego, zawartych przez zagranicznego dostawcę w
terminie 12 miesięcy poprzedzających zawarcie umowy offsetowej, przy założeniu,
że stosowany w tym przypadku mnożnik offsetowy jest niższy od mnożnika
stosowanego przy zaliczaniu zobowiązań offsetowych.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
zaliczania zobowiązań offsetowych zagranicznego dostawcy na poczet wartości
umowy offsetowej, a w tym:
1) wielkość mnożników offsetowych i sposób ich stosowania,
2) sposoby zaliczania zobowiązań offsetowych,
3) sposoby zaliczania wartości zobowiązań z umów, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
Art. 11. 1. Rokowania w celu zawarcia umowy offsetowej są prowadzone z
zagranicznym dostawcą, równolegle do postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Przedmiotem rokowań z zagranicznym dostawcą są w szczególności:
1) wartość umowy offsetowej,
2) przedmiot zobowiązań offsetowych,
3) zastosowanie mnożnika offsetowego,
4) terminy wykonywania zobowiązań offsetowych.
3. Rokowania, o których mowa w ust. 1, powinny się zakończyć nie później niż w
dniu zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 1.
Art. 12. 1. Umowa offsetowa nie może być zawarta na okres dłuższy niż dziesięć
lat.
2. Umowę offsetową zawiera się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Rozdział 3
Treść i wykonanie umowy offsetowej
Art. 13. Umowa offsetowa powinna zawierać w szczególności:
1) określenie stron oraz daty i miejsca jej zawarcia,
2) oznaczenie czasu jej obowiązywania,
3) oznaczenie wartości zobowiązania offsetowego,
4) oznaczenie przedmiotu zobowiązania offsetowego,
5) harmonogram wykonania zobowiązań offsetowych,
6) określenie zasad odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
zobowiązań offsetowych, w tym kary umowne.
Art. 14. 1. Zagraniczny dostawca, który zawarł umowę offsetową, ma obowiązek
przedkładać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki kwartalne i roczne
sprawozdania z wykonania zobowiązań offsetowych. Sprawozdanie kwartalne
przedkłada się nie później niż w terminie 30 dni od zakończenia danego kwartału,
zaś sprawozdanie roczne nie później niż w terminie 90 dni od zakończenia roku
sprawozdawczego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki ma prawo żądać w każdym czasie od
zagranicznego dostawcy, o którym mowa w ust. 1, informacji o stopniu wykonania
zobowiązań offsetowych.
Art. 15. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii
Komitetu, zalicza wykonane przez zagranicznego dostawcę zobowiązania offsetowe
na poczet wartości umowy offsetowej, niezwłocznie po ich wykonaniu. Stwierdzenie
wykonania zobowiązania offsetowego następuje w formie protokołu podpisanego
przez ministra właściwego do spraw gospodarki oraz zagranicznego dostawcę.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek zagranicznego dostawcy,
może zaliczyć na poczet wartości umowy offsetowej wartość zobowiązań z umów
zawartych przez zagranicznego dostawcę w terminie 12 miesięcy poprzedzających
zawarcie umowy offsetowej i wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, o ile mogą one stanowić przedmiot zobowiązania offsetowego.
Art. 16. Minister właściwy do spraw gospodarki, najpóźniej w dniu zawarcia umowy
offsetowej, może żądać w imieniu Skarbu Państwa od zagranicznego dostawcy
gwarancji bankowej należytego wykonania zobowiązania offsetowego.
Art. 17. W razie istotnej zmiany okoliczności w czasie wykonywania zobowiązania
offsetowego może nastąpić zmiana przedmiotu, wartości oraz terminu wykonania
tego zobowiązania. Przepisy art. 4 ust. 3, art. 6-10, art. 11 ust. 2 i art. 12
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 18. Prawem właściwym dla umowy offsetowej jest prawo polskie.
Art. 19. Umowa offsetowa wygasa, z zastrzeżeniem art. 23, z dniem stwierdzenia
przez ministra właściwego do spraw gospodarki wykonania zobowiązania offsetowego
przez zagranicznego dostawcę albo w dniu zapłaty na rzecz Skarbu Państwa
odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania tego
zobowiązania. Wysokość odszkodowania stanowi nie mniej niż równowartość
niewykonanej lub nienależycie wykonanej umowy offsetowej.
Rozdział 4
Komitet do Spraw Umów Offsetowych
Art. 20. 1. Komitet działa przy ministrze właściwym do spraw gospodarki.
2. W skład Komitetu wchodzą, po jednej osobie, przedstawiciele: Prezesa Rady
Ministrów oraz ministrów właściwych do spraw gospodarki, finansów publicznych,
Skarbu Państwa, spraw zagranicznych, spraw wewnętrznych, spraw pracy, Ministra
Obrony Narodowej, Szefa Urzędu Ochrony Państwa, a także Prezesa Urzędu Zamówień
Publicznych oraz Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych.
3. W pracach Komitetu może uczestniczyć przedstawiciel Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Przewodniczący Komitetu może zapraszać do udziału w pracach Komitetu, bez
prawa głosu, inne osoby niż wymienione w ust. 2 i 3, a w szczególności
przedstawicieli innych ministrów oraz ekspertów.
5. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel ministra właściwego do spraw
gospodarki. Zastępcę Przewodniczącego Komitetu wybiera ze swego grona Komitet.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacyjny
Komitetu.
Art. 21. 1. Do zadań Komitetu należy w szczególności:
1) opracowanie założeń do wykonania umów offsetowych dla poszczególnych zamówień
publicznych na dostawę uzbrojenia lub sprzętu wojskowego,
2) analizowanie i opiniowanie ofert offsetowych pod kątem zapewnienia
największych korzyści dla interesów gospodarczych Rzeczypospolitej Polskiej oraz
bezpieczeństwa i obronności państwa,
3) przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz udzielającemu
zamówienia publicznego na dostawę uzbrojenia lub sprzętu wojskowego opinii
dotyczących poszczególnych ofert offsetowych,
4) analizowanie sprawozdań zagranicznych dostawców z wykonania zobowiązań
offsetowych,
5) przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki raportów z
wykonywania zobowiązań offsetowych przez zagranicznych dostawców.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres
zadań Komitetu.
Rozdział 5
Nadzór nad wykonywaniem umów offsetowych
Art. 22. Nadzór nad wykonywaniem umów offsetowych sprawuje minister właściwy do
spraw gospodarki.
Art. 23. Zawarcie umowy offsetowej z zagranicznym dostawcą oraz stwierdzenie jej
wykonania wymaga zatwierdzenia przez Radę Ministrów.
Art. 24. Minister właściwy do spraw gospodarki przedkłada Radzie Ministrów
roczne sprawozdania z wykonania zobowiązań offsetowych przez zagranicznych
dostawców, w terminie do końca drugiego kwartału po zakończeniu roku
sprawozdawczego.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
Art. 25. Do umów offsetowych zawieranych w związku z umową dostawy na potrzeby
obronności i bezpieczeństwa państwa nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 24
lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie
interesów konsumentów (Dz. U. z 1999 r. Nr 52, poz. 547).
Art. 26. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 września 1999 r.
w sprawie obrotu przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny wierzytelnościami nabywanymi
od banków, w których powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności.
(Dz. U. Nr 80, poz. 904)
Na podstawie art. 4 ust. 2a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z 1997 r. Nr
24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538, Nr 88, poz. 554 i Nr 140, poz.
940, z 1998 r. Nr 108, poz. 685 i Nr 162, poz. 1121 oraz z 1999 r. Nr 40, poz.
399) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa formę organizacyjno-prawną, szczegółowe zasady,
zakres i tryb obrotu przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem",
wierzytelnościami nabywanymi przez Fundusz od banków, w których powstało
niebezpieczeństwo niewypłacalności, zwanymi dalej "wierzytelnościami".
§ 2. Fundusz, działając w zakresie udzielania pomocy bankom, nabywa i zbywa
wierzytelności, o których mowa w § 4 ust. 1.
§ 3. Fundusz dokonuje obrotu wierzytelnościami przy pomocy Biura Funduszu.
§ 4. 1. Fundusz może nabywać bezsporne wierzytelności pieniężne banków, z
wyjątkiem wierzytelności zagrożonych.
2. Do wierzytelności zagrożonych zalicza się w szczególności wierzytelności:
1) których opóźnienie w spłacie należności głównej lub odsetek wynosi więcej niż
3 miesiące,
2) wobec dłużników postawionych w stan likwidacji, z wyjątkiem gdy likwidacja
następuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz.
561 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz.
673, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 400),
3) wobec dłużników, co do których została ogłoszona upadłość,
4) wobec dłużników, przeciwko którym bank złożył wniosek o wszczęcie
postępowania egzekucyjnego lub rozpoczął postępowanie mające na celu
zaspokojenie swojej należności z przedmiotów zabezpieczenia w innym trybie,
5) wobec dłużników, których miejsce pobytu jest nieznane i których majątek nie
został ujawniony,
6) wobec dłużników, których sytuacja ekonomiczno-finansowa pogorszyła się
nieodwracalnie w sposób uniemożliwiający spłacenie długu,
7) obciążone prawami na rzecz osób trzecich, a także zajęte w postępowaniu
egzekucyjnym lub zabezpieczającym.
§ 5. Nabywanie przez Fundusz wierzytelności banków może być finansowane
wyłącznie ze środków funduszu pomocowego w wysokości nie przekraczającej 20%
funduszu pomocowego do wykorzystania w danym roku.
§ 6. 1. Nabycie wierzytelności następuje na wniosek zainteresowanego banku.
2. Bank występujący z wnioskiem o nabycie przez Fundusz wierzytelności powinien
dołączyć do wniosku wykaz wierzytelności oferowanych do zbycia wraz z ich opisem
oraz kompletem dokumentów pozwalających na ocenę stanu prawnego i faktycznego
tych wierzytelności.
3. Opis, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie dłużnika banku wraz z przedstawieniem jego sytuacji finansowej,
2) kwotę wierzytelności ze wskazaniem należności głównej, odsetek i innych
należności ubocznych,
3) datę powstania wierzytelności oraz terminy i warunki jej spłaty,
4) informacje o ustanowionych zabezpieczeniach wierzytelności,
5) dotychczasowy przebieg działań w zakresie dochodzenia należności wynikających
z wierzytelności.
§ 7. 1. Fundusz ustala, które z oferowanych przez bank wierzytelności mogą być
nabyte przez Fundusz i zawiadamia o tym bank.
2. Przy wyborze wierzytelności do nabycia Fundusz kieruje się oceną sytuacji
finansowej banku-wnioskodawcy i analizą jakości wykazanych przez niego
wierzytelności, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości ich spłaty.
§ 8. Fundusz zawiera z bankiem umowę określającą warunki nabywania
wierzytelności tego banku.
§ 9. 1. Fundusz może zbyć wierzytelność za cenę niższą niż cena jej nabycia, z
zastrzeżeniem § 10 ust. 4.
2. Cena zbycia wierzytelności nie może być niższa niż 50% ceny jej nabycia.
§ 10. 1. W umowie nabycia przez Fundusz wierzytelności można zastrzec możliwość
odkupu tej wierzytelności przez bank zbywający.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, w części dotyczącej odkupu powinna określać:
1) termin, do którego bank może wykonać prawo odkupu wierzytelności,
2) cenę odkupu,
3) formę i terminy zapłaty przez bank.
3. Cena odkupu, o której mowa w ust. 2 pkt 2, powinna uwzględniać cenę zakupu
wierzytelności wraz z kosztami związanymi z zakupem poniesionymi przez Fundusz,
powiększoną co najmniej o stopę oprocentowania, jaka jest pobierana przy
udzielaniu bankom pomocy w formie pożyczki, oraz pomniejszoną o kwotę stanowiącą
różnicę między częścią wierzytelności odzyskaną przez Fundusz w okresie od
nabycia tej wierzytelności od banku do jej odkupu przez bank a kosztami
poniesionymi przez Fundusz w związku z odzyskaniem tej części wierzytelności.
4. W przypadku skorzystania przez bank zbywający z prawa odkupu zastrzeżonego w
umowie nabycia wierzytelności, cena zbycia wierzytelności przez Fundusz nie może
być niższa niż cena odkupu, ustalona zgodnie z ust. 3.
5. Fundusz, w terminie określonym w umowie, przekaże bankowi odkupującemu
wierzytelności informacje o rodzajach i skutkach działań, jakie podjął w
stosunku do dłużnika.
§ 11. Nabywając wierzytelność, co do której zostało zastrzeżone prawo odkupu,
Fundusz może żądać ustanowienia zabezpieczenia należności wynikających z takiej
wierzytelności.
§ 12. 1. Fundusz może zbyć osobie trzeciej, z zastrzeżeniem § 13, nabytą od
banku wierzytelność, o ile w umowie o nabycie wierzytelności nie postanowiono
inaczej.
2. Nabyte od banków wierzytelności, z zastrzeżeniem § 13, Fundusz zbywa w drodze
pisemnego przetargu nieograniczonego lub w drodze oferty ogłoszonej publicznie
(sprzedaż publiczna). W ofercie ogłoszonej publicznie Fundusz określa cenę
sprzedaży wierzytelności.
3. Zamiar sprzedaży wierzytelności Fundusz ogłasza co najmniej w jednym
dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz w miejscu publicznie dostępnym w swojej
siedzibie.
4. Wyznaczony przez Fundusz termin składania ofert nie może być krótszy niż 3
tygodnie od daty ogłoszenia przetargu.
5. Przystępujący do przetargu wnoszą wadium w wysokości określonej przez
Fundusz. Fundusz może odstąpić od pobierania wadium od przystępujących do danego
przetargu.
6. Fundusz dokonuje wyboru najkorzystniejszej oferty w ciągu dwóch tygodni od
upływu terminu składania ofert. Kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty
stanowi w szczególności cena zakupu od Funduszu wierzytelności oraz warunki
płatności zaproponowane przez oferenta.
7. Fundusz informuje o wyborze oferty, zamieszczając, w miejscu publicznie
dostępnym w swojej siedzibie, ogłoszenie wskazujące firmę (nazwę) i siedzibę
tego, którego ofertę wybrano.
8. Fundusz zawiera z wybranym oferentem pisemną umowę sprzedaży wierzytelności
nabytej uprzednio od banku.
9. O dokonanej sprzedaży wierzytelności Fundusz niezwłocznie zawiadamia
dłużnika.
§ 13. 1. W przypadku gdy wierzytelność nabyta przez Fundusz wynika z czynności
objętych tajemnicą bankową, nabywcą wierzytelności może być tylko bank.
2. Wierzytelności, o których mowa w ust. 1, nie mogą być zbywane w drodze
publicznej sprzedaży.
3. Fundusz zbywa wierzytelności, o których mowa w ust. 1, na podstawie oferty
skierowanej wyłącznie do banków lub w drodze przetargu ograniczonego,
zapraszając do składania ofert imiennie oznaczone banki.
4. Fundusz zaprasza do składania ofert taką liczbę banków, nie mniejszą jednak
niż pięć, która umożliwi wybór najkorzystniejszej oferty, konkurencję i sprawne
zbycie wierzytelności.
5. W sprawach dotyczących ofert, wnoszenia wadium i sprzedaży wierzytelności
stosuje się także przepisy § 12 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 września 1999 r.
w sprawie przypadków, w których nie stosuje się ograniczeń dotyczących
zaciągania niektórych zobowiązań finansowych przez jednostki samorządu
terytorialnego oraz inne podmioty sektora finansów publicznych, z wyjątkiem
Skarbu Państwa.
(Dz. U. Nr 80, poz. 905)
Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49,
poz. 485 i Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ograniczeń dotyczących zaciągania przez jednostki samorządu
terytorialnego oraz inne podmioty sektora finansów publicznych, z wyjątkiem
Skarbu Państwa, zobowiązań finansowych, których maksymalna wartość nominalna,
wyrażona w złotych, nie jest ustalona w dniu zawierania transakcji, nie stosuje
się w przypadku zobowiązań finansowych, nominowanych w walutach obcych,
zaciąganych:
1) w formie kredytów i pożyczek:
a) w międzynarodowych instytucjach finansowych, których Rzeczpospolita Polska
jest członkiem lub z którymi podpisała umowę o współpracy,
b) od rządów lub instytucji rządowych państw obcych, na mocy porozumień
zawieranych przez Radę Ministrów z właściwym rządem lub instytucją rządową,
2) w formie obligacji o terminie wykupu powyżej roku, emitowanych na
międzynarodowych rynkach kapitałowych,
3) w celu ustanowienia zabezpieczenia na rzecz Skarbu Państwa, w związku z
udzielanymi przez Skarb Państwa poręczeniami lub gwarancjami.
2. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się również w przypadku:
1) zobowiązań finansowych objętych poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa lub
podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
2) zobowiązań finansowych zaciągniętych w celu współfinansowania
przedsięwzięcia, którego jednym ze źródeł finansowania są środki uzyskane w
wyniku zaciągnięcia zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją Skarbu
Państwa, lub podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
3) zobowiązań finansowych, które mogą powstać w wyniku otrzymania środków
bezzwrotnych podlegających zwrotowi w przypadku niewypełnienia warunków
zawartych w umowie, na podstawie której są otrzymane od podmiotów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, oraz instytucji, których organem założycielskim jest Unia
Europejska.
§ 2. Zobowiązania finansowe, o których mowa w § 1, mogą być zaciągane jedynie na
finansowanie wydatków inwestycyjnych nie znajdujących pokrycia w planowanych
dochodach jednostki samorządu terytorialnego lub innych podmiotów sektora
finansów publicznych.
§ 3. Jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty sektora finansów
publicznych, z wyjątkiem Skarbu Państwa, mogą zaciągać zobowiązania finansowe, o
których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, jedynie w przypadku, gdy uzyskały ocenę
wiarygodności kredytowej na poziomie inwestycyjnym, wydaną przez jedną spośród
agencji oceniających wiarygodność kredytową (agencje ratingowe), które wraz z
odpowiadającymi im przedziałami ocen wiarygodności kredytowej na poziomie
inwestycyjnym wskaże minister właściwy do spraw finansów publicznych.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 października 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania pracowników w jednostkach wojskowych
przewidzianych do użycia lub pobytu poza granicami państwa.
(Dz. U. Nr 80, poz. 906)
Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach
użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa
(Dz. U. Nr 162, poz. 1117) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Umowę o pracę na czas określony, z zastrzeżeniem ust. 2, nawiązuje z
pracownikiem posiadającym specjalistyczne kwalifikacje dowódca jednostki
wojskowej, przewidzianej do użycia lub pobytu poza granicami państwa, na
zasadach określonych w Kodeksie pracy.
2. W wypadku gdy obsługę finansową jednostki wojskowej, o której mowa w ust. 1,
sprawuje Zakład Budżetowy "Wojskowe Misje Pokojowe", umowę o pracę z
pracownikiem tej jednostki nawiązuje komendant tego Zakładu.
§ 2. Pracownika można zatrudnić w jednostce wojskowej, o której mowa w § 1 ust.
1, po uprzednim:
1) wyrażeniu pisemnej zgody pracownika na wyjazd,
2) uzyskaniu odpowiedniego poświadczenia bezpieczeństwa, wydanego na zasadach i
w trybie określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych,
3) uzyskaniu orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań
zdrowotnych do tego wyjazdu, wydanego na podstawie odrębnych przepisów,
4) pisemnym potwierdzeniu przyjęcia przez pracownika zakresu obowiązków na
stanowisku pracy, na którym będzie wykonywał obowiązki poza granicami państwa.
§ 3. Do pracowników, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pozostają w
stosunku pracy poza granicami państwa, stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba
że przepisy rozporządzenia są dla nich korzystniejsze.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 1 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów
udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek
studenckich, wysokości kredytu studenckiego i pożyczki studenckiej, warunków i
trybu rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnych bankom od kredytów
studenckich oraz wysokości oprocentowania pożyczki i kredytu studenckiego
spłacanego przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę.
(Dz. U. Nr 80, poz. 907)
Na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach
i kredytach studenckich (Dz. U. Nr 108, poz. 685) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 września 1998 r. w
sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz
umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, wysokości kredytu
studenckiego i pożyczki studenckiej, warunków i trybu rozliczeń z tytułu
pokrywania odsetek należnych bankom od kredytów studenckich oraz wysokości
oprocentowania pożyczki i kredytu studenckiego spłacanego przez pożyczkobiorcę
lub kredytobiorcę (Dz. U. Nr 126, poz. 835 i Nr 139, poz. 899) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 2:
a) w ust. 3 w pkt 4 dodaje się na końcu wyrazy "i oświadczenie studenta o
kontynuowanych kierunkach studiów",
b) w ust. 5:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) oświadczenie studenta o aktualnej liczbie osób w rodzinie, o których mowa w
§ 5 ust. 1,"
- dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu:
"4) informacje o wysokości renty lub emerytury członka rodziny studenta, w
przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 5, potwierdzone odcinkiem renty lub
emerytury za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku o pożyczkę lub kredyt,
5) zaświadczenie z miejsca zatrudnienia studenta o wysokości miesięcznego
dochodu w bieżącym roku, w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1c pkt 2;
zaświadczenie powinno być wystawione nie wcześniej niż trzy miesiące przed
terminem złożenia wniosku o pożyczkę lub kredyt.";
2) w § 3:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Termin składania wniosków, o których mowa w ust. 2, upływa z dniem 15
listopada.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Student ma prawo do korzystania z pożyczki lub kredytu na studiach
magisterskich uzupełniających bez konieczności ponownego składania wniosku, w
przypadku gdy przerwa między ukończeniem studiów zawodowych a rozpoczęciem
studiów magisterskich uzupełniających wynika z organizacji studiów.";
3) w § 5:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie studenta uwzględnia się dochody:
1) studenta,
2) współmałżonka studenta, a także dzieci niepełnoletnich, dzieci uczących się
do 25 roku życia i dzieci niepełnosprawnych bez względu na wiek, będących na
utrzymaniu studenta lub współmałżonka,
3) rodziców studenta i będących na ich utrzymaniu dzieci niepełnoletnich, dzieci
uczących się do 25 roku życia i dzieci niepełnosprawnych bez względu na wiek.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a, 1b, 1c i 1d w brzmieniu:
"1a. Przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie studenta nie uwzględnia się
dochodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli student spełnia warunki, o
których mowa w ust. 1c.
1b. W przypadku gdy student spełnia warunki, o których mowa w ust. 1c, można
przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie studenta uwzględniać dochody, o
których mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli student potwierdzi oświadczeniem prowadzenie
wspólnego gospodarstwa domowego z rodzicami bądź jednym z nich.
1c. Student jest samodzielny finansowo, jeżeli spełnia łącznie warunki:
1) posiadał stałe źródło dochodów w ostatnim roku podatkowym,
2) posiada stałe źródło dochodów w roku bieżącym,
3) jego miesięczny dochód w wymienionych okresach nie jest mniejszy od
najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, ogłaszanego na podstawie
odrębnych przepisów, obowiązującego w ostatnim miesiącu ostatniego roku
podatkowego w przypadku dochodu studenta z ostatniego roku podatkowego i
obowiązującego w miesiącu złożenia wniosku o udzielenie pożyczki lub kredytu
studenckiego w przypadku dochodu studenta z roku bieżącego.
1d. Do dochodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie wlicza się dochodów tego z
rodziców, który wyrokiem sądu lub ugodą sądową zobowiązany został do alimentów
na rzecz studenta.",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W przypadku przejścia na emeryturę, rentę lub utraty stałego źródła dochodu
członka rodziny studenta w bieżącym roku, dochód ustala się na podstawie połowy
dochodu z ostatniego roku podatkowego i dwukrotności dochodu z ostatnich trzech
miesięcy, poprzedzających złożenie wniosku o pożyczkę lub kredyt.";
4) w § 6 w ust. 1 dodaje się na końcu wyrazy "lub w okresach, o których mowa w §
5 ust. 5";
5) w § 7 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Umowy pożyczki i umowy kredytu podpisywane są do dnia 28 lutego.";
6) w § 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku ukończenia studiów przed terminem wynikającym z planu studiów,
okresy wypłaty rat pożyczki lub kredytu, określone w ust. 1 i 2, nie ulegają
skróceniu.";
7) w § 9:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Kredytobiorca zobowiązany jest do niezwłocznego powiadomienia banku o
ukończeniu studiów.",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 po wyrazach "wznowienie wypłat może nastąpić" skreśla się wyrazy "w
następnym semestrze (roku akademickim)",
- w pkt 2 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje wyrazy
"studentowi nie są wypłacane raty kredytu za miesiące, w których nie przedłożył
zaświadczenia",
c) w ust. 3 po wyrazach "przyczyn losowych" dodaje się przecinek i wyrazy "a
także w związku ze studiami w uczelni zagranicznej";
8) w § 11:
a) w ust. 1 po wyrazach "w dniu 1 października" dodaje się wyrazy "lub, w
przypadku gdy ostatni rok studiów trwa jeden semestr, w dniu 1 kwietnia",
b) w ust. 2 dodaje się na końcu zdanie "W przypadku wystąpienia o spłatę kredytu
w okresie studiów, kredytobiorca zobowiązany jest dołączyć do wniosku
zaświadczenie szkoły wyższej, o którym mowa w § 2 ust. 3 pkt 1.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 2 pkt 2, kredytobiorca rozpoczyna
spłatę pożyczki lub kredytu, począwszy od pierwszego dnia drugiego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym upłynął termin złożenia zaświadczenia, z
uwzględnieniem postanowień § 12.";
9) w § 13:
a) w ust. 5 skreśla się ostatnie zdanie,
b) w ust. 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "kształcenia na
studiach doktoranckich i kontynuowania studiów na innym kierunku studiów
rozpoczętym w trakcie pierwszych studiów.",
c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Po upływie okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, kredytobiorca spłaca
odsetki w pełnej wysokości oprocentowania kredytu, bez dopłat z Funduszu.
Wysokość oprocentowania określona jest w umowie kredytu.";
10) w § 14 po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Spłatę kredytu objętego poręczeniem Banku Gospodarstwa Krajowego ze środków
Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, o którym mowa w ustawie z dnia 8 maja
1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz
niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), umarza się w
przypadku braku prawnych możliwości dochodzenia przez Bank Gospodarstwa
Krajowego roszczeń z tytułu realizowanego poręczenia kredytu. Umorzeń dokonuje
Minister Edukacji Narodowej na wniosek Banku Gospodarstwa Krajowego.";
11) w § 15 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje ze środków Funduszu na rachunek
Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych środki odpowiadające kwocie kredytu
umorzonego w przypadku określonym w § 14 ust. 6a.";
12) § 16 otrzymuje brzmienie:
"§ 16. 1. Wysokość miesięcznej raty pożyczki lub kredytu na rok akademicki
1999/2000 wynosi 400 zł.
2. Wysokość miesięcznej raty kredytu na rok akademicki 1999/2000 poręczonego
przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń
Kredytowych wynosi 300 zł.";
13) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 października
1999 r. (poz. 907)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 września 1999 r.
Wyjaśnienia dotyczące wartości celnej.
(Dz. U. Nr 80, poz. 908)
Na podstawie art. 33 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Organami właściwymi w sprawach wyjaśnień dotyczących wartości celnej są
Komitet Ustalania Wartości Celnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz
Komitet Techniczny Ustalania Wartości Celnej Światowej Organizacji Celnej (WCO).
§ 2. 1. Wyjaśnieniami dotyczącymi wartości celnej są decyzje Komitetu Ustalania
Wartości Celnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz wyjaśnienia Komitetu
Technicznego Ustalania Wartości Celnej Światowej Organizacji Celnej (WCO).
2. Decyzje i wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1, stanowią załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Traci moc zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997
r. - Wyjaśnienia dotyczące wartości celnej (Monitor Polski Nr 67, poz. 657).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
(Wyjaśnienia dotyczące wartości celnej stanowią odrębny załącznik do niniejszego
numeru).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 września 1999 r.
w sprawie warunków wykonywania czynności kontroli celnej.
(Dz. U. Nr 80, poz. 909)
Na podstawie art. 2776 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Kontrola celna towarów wprowadzanych na polski obszar celny i wyprowadzanych z
polskiego obszaru celnego
§ 1. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów, których posiadanie, obrót lub
rozpowszechnianie umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne uzależniają od
spełnienia określonych wymogów, organ celny kontroluje spełnienie tych wymogów
przed przyjęciem zgłoszenia celnego, a w wypadku gdy nadanie towarom
przeznaczenia celnego nie wymaga dokonania zgłoszenia celnego - przed nadaniem
przeznaczenia celnego.
2. Jeżeli przepisy, o których mowa w ust. 1, uzależniają przywóz lub wywóz
towaru od posiadania pozwolenia, organ celny w momencie zgłoszenia celnego jest
obowiązany w szczególności:
1) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o ilości lub wartości przywożonego
lub wywożonego towaru,
2) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o całkowitym wykorzystaniu
pozwolenia, jeżeli towar objęty pozwoleniem został w całości przywieziony lub
wywieziony,
3) zwrócić oryginał pozwolenia zgłaszającemu oraz dołączyć kserokopię pozwolenia
wraz z dokonanymi adnotacjami do karty zgłoszenia celnego, zatrzymywanej przez
organ celny.
3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przepisy odrębne określają inny
sposób postępowania.
§ 2. 1. W wypadku przywozu towarów podlegających oznaczeniu znakami akcyzy, na
podstawie przepisów o oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy, funkcjonariusz celny
sprawdza, czy znaki akcyzy:
1) są autentyczne,
2) zostały nałożone prawidłowo,
3) nie są uszkodzone.
2. W wypadku przywozu na polski obszar celny towarów, na które polskie znaki
akcyzy nałożono za granicą, funkcjonariusz celny sprawdza, czy znaki te zostały
wywiezione z polskiego obszaru celnego zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie
przepisami.
§ 3. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem przesyłowym, takim jak
rurociągi, gazociągi i sieć energetyczna, funkcjonariusz celny nakłada
zamknięcia celne na urządzenia pomiarowe służące do odczytu wskazań ilości
przywożonych lub wywożonych towarów tym transportem, przed rozpoczęciem ich
eksploatacji.
2. Podczas kontroli celnej funkcjonariusz celny porównuje dane zawarte w
zgłoszeniu celnym z danymi z protokołów odczytu wskazań urządzeń pomiarowych,
stosowanych przy transporcie, o którym mowa w ust. 1.
3. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem, o którym mowa w ust. 1,
funkcjonariusz celny może uczestniczyć w czynnościach związanych z odczytem
wskazań urządzeń pomiarowych, a udział w tych czynnościach potwierdza w
protokole odczytu wskazań.
§ 4. 1. Złożenie towarów w magazynie celnym lub wyprowadzenie towarów z magazynu
celnego jest dokonywane w obecności funkcjonariusza celnego, a jeżeli z ważnych
przyczyn jest to niemożliwe - po uprzednim pisemnym powiadomieniu organu
celnego.
2. Funkcjonariusz celny potwierdza złożenie towarów w magazynie celnym lub
wyprowadzenie towarów z magazynu celnego w ewidencji towarowej prowadzonej w tym
magazynie.
§ 5. 1. Zamknięcia celne mogą być nakładane na towary, opakowania lub środki
transportu, gdy:
1) ze względu na warunki procedury celnej jest to niezbędne dla zachowania
tożsamości towarów,
2) towary, którym nadano przeznaczenie celne wprowadzenia do wolnego obszaru
celnego lub składu wolnocłowego, są przewożone z urzędu celnego do wolnego
obszaru celnego lub składu wolnocłowego,
3) towary objęte procedurą składu celnego są przemieszczane do innego składu
celnego,
4) towary znajdujące się w wolnym obszarze celnym lub w składzie wolnocłowym są
przewożone do innego wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego,
5) towary składowane czasowo są przewożone do innego miejsca znajdującego się
pod dozorem celnym,
6) towary wprowadzone na polski obszar celny przewożone są drogą celną,
7) towary są złożone w magazynie celnym bez zabezpieczenia kwoty wynikającej z
długu celnego.
2. Zamknięcia celne mogą być nakładane na pomieszczenia, składy celne lub
magazyny celne w wypadku, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary w nich
znajdujące się mogą zostać usunięte spod dozoru celnego.
3. Funkcjonariusz celny, który nałożył zamknięcia celne, jest obowiązany podać w
protokole liczbę i rodzaj nałożonych zamknięć celnych i ich cechy
identyfikacyjne.
4. Zamknięć celnych nie nakłada się w wypadku, gdy towary:
1) znajdują się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, materiałów
wybuchowych, amunicji, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów
tytoniowych i innych używek,
2) są przewożone, zgodnie z odrębnymi przepisami, bez opakowań, w otwartych
wagonach, otwartych barkach lub innych środkach przewozowych, zwłaszcza gdy są
to towary masowe,
3) posiadają cechy pozwalające w sposób nie budzący wątpliwości ustalić ich
tożsamość, w szczególności posiadają numery fabryczne w sposób trwały
umieszczone na towarze, albo gdy zgłaszający przedstawił opis, dokumentację
techniczną lub zdjęcia fotograficzne towaru.
5. Organ celny może zezwolić na usunięcie lub zniszczenie zamknięć celnych:
1) osobie zwolnionej z obowiązku przedstawiania towarów w urzędzie celnym - na
podstawie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej lub innego pozwolenia
organu celnego, lub
2) innym osobom - na podstawie pozwolenia organu celnego na usunięcie lub
zniszczenie zamknięć celnych.
6. Osoby, o których mowa w ust. 5, mogą usunąć lub zniszczyć zamknięcia celne
zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu i pod warunkiem zawiadomienia
organu celnego, w trybie i terminie określonym w pozwoleniu, o rodzaju, ilości i
cechach identyfikacyjnych zamknięć celnych.
7. Jeżeli w wyniku sprawdzenia zamknięć celnych funkcjonariusz celny stwierdzi
ich uszkodzenie, usunięcie lub zniszczenie dokonane bez zgody organu celnego,
jest obowiązany sporządzić protokół.
§ 6. W ramach kontroli celnej autentyczność dokumentów może zostać sprawdzona w
wyniku:
1) oceny cech zewnętrznych i treści dokumentów,
2) oględzin znaków zabezpieczających, a w szczególności hologramów lub kodów,
jeżeli dokument został w ten sposób zabezpieczony,
3) uzyskania od organów lub osób, które wystawiły dokumenty, potwierdzenia ich
autentyczności,
4) dokonania przez organ celny lub inny organ albo instytucję ekspertyzy
laboratoryjnej dokumentów,
5) ustalenia autentyczności podpisów, pieczęci i innych znaków urzędowych i
firmowych,
6) porównania dokumentów z ich kopiami lub uwierzytelnionymi fotokopiami, które
są w posiadaniu organów celnych lub zostały bezpośrednio przekazane organom
celnym przez organy lub osoby, które wystawiły te dokumenty.
§ 7. Jeżeli przepisy prawa celnego ograniczają uprawnienia do korzystania ze
zwolnienia od cła przez osoby wielokrotnie przekraczające granicę państwową,
osoba przekraczająca granicę, przy zgłoszeniu towarów podlegających zwolnieniu
od cła, składa deklarację według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
Rozdział 2
Kontrola procedur celnych i procedury uproszczonej
§ 8. W wypadku złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na korzystanie z
gospodarczej procedury celnej lub wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej, organ celny może przed udzieleniem pozwolenia
przeprowadzić u składającego kontrolę w celu ustalenia, czy:
1) sposób prowadzenia księgowości i dokumentacji związanej z przeprowadzanymi
operacjami handlowymi pozwoli na ustalenie, czy przepisy prawa celnego będą
stosowane właściwie,
2) osoba ta nie naruszyła przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych,
3) stan pomieszczeń lub terenu zapewnia pozostawanie towaru pod dozorem celnym,
jeżeli procedura ma być stosowana w miejscach znajdujących się pod dozorem
celnym.
§ 9. 1. W wypadku osoby, która uzyskała pozwolenie na stosowanie procedury
uproszczonej, organ celny, co najmniej dwa razy w ciągu roku kalendarzowego,
przeprowadza kontrolę dokumentów, danych handlowych i księgowości w celu
stwierdzenia, czy przepisy dotyczące procedury uproszczonej były właściwie
stosowane i czy osoba ta nie naruszyła przepisów prawa związanych z przywozem
lub wywozem towarów.
2. W okresie stosowania procedury uproszczonej organ celny może żądać
dostarczenia przez korzystającego z procedury:
1) opinii o sytuacji finansowej, wydanej przez bank prowadzący rachunek
rozliczeniowy,
2) aktualnego zaświadczenia wydanego przez urząd skarbowy właściwy dla
korzystającego z procedury uproszczonej potwierdzający, że korzystający z
procedury uproszczonej nie zalega z podatkami stanowiącymi dochód budżetu
państwa,
3) aktualnego zaświadczenia potwierdzającego, że korzystający z procedury
uproszczonej nie zalega ze składkami na ubezpieczenia społeczne,
4) zaświadczenia o niekaralności osób kierujących działalnością gospodarczą
korzystającego z procedury uproszczonej za przestępstwa przeciwko dokumentom,
mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
5) oświadczenia, że wobec korzystającego z procedury uproszczonej nie jest
prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, układowe lub likwidacyjne,
6) zestawienia złożonych zgłoszeń celnych uproszczonych i zgłoszeń
uzupełniających.
§ 10. Kontrola stosowania procedury dopuszczenia do obrotu polega w
szczególności na:
1) sprawdzeniu przestrzegania warunków określonych przez przepisy prawa celnego,
zwłaszcza w wypadku, gdy towar został zwolniony od cła ze względu na
przeznaczenie lub cel przywozu albo z zastrzeżeniem nieodstępowania, a także gdy
ze względu na przeznaczenie towarów zostały zastosowane obniżone lub
preferencyjne stawki celne albo inne środki taryfowe,
2) zbadaniu spełnienia, przy stosowaniu procedury dopuszczenia do obrotu,
wymagań określonych przepisami prawa, w tym dotyczącymi należności celnych.
§ 11. 1. Kontrola stosowania procedury tranzytu polega w szczególności na:
1) kontroli autentyczności i prawidłowości oraz terminu ważności dokumentów, z
których zastosowaniem odbywa się przemieszczanie towarów, i innych dokumentów
wymaganych na podstawie przepisów prawa,
2) sprawdzaniu zamknięć celnych,
3) kontroli przestrzegania terminu określonego dla objęcia towaru procedurą
tranzytu.
2. W wypadku gdy przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu nie zostało
złożone zabezpieczenie, w związku ze zwolnieniem korzystającego z procedury z
obowiązku złożenia zabezpieczenia na podstawie art. 100 § 1 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr
121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668
i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802), zwanej
dalej "Kodeksem celnym":
1) urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, niezwłocznie
zawiadamia urząd celny przeznaczenia o rodzaju, ilości i wartości towaru
objętego procedurą oraz wyznaczonej dacie przedstawienia towaru w urzędzie
przeznaczenia,
2) urząd celny przeznaczenia, niezwłocznie po przedstawieniu w nim towarów,
zawiadamia urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, o
przedstawieniu towaru lub o niedostarczeniu towaru w wyznaczonym terminie.
§ 12. Kontrola stosowania procedury składu celnego polega w szczególności na
sprawdzeniu:
1) czy towar objęty procedurą składu celnego nie został usunięty spod dozoru
celnego,
2) ilości, wartości i tożsamości towaru złożonego w składzie celnym,
3) prawidłowości dokumentacji celnej, w tym złożonego zabezpieczenia.
§ 13. 1. Kontrola stosowania procedury uszlachetniania czynnego polega na
sprawdzeniu, czy osoba, której udzielono pozwolenia, prowadzi działalność
zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w
szczególności czy:
1) osoba ta przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym produkty
kompensacyjne powinny zostać wywiezione, powrotnie wywiezione lub otrzymać inne
przeznaczenie celne,
2) osoba ta prawidłowo prowadzi księgi uszlachetniania czynnego, jeżeli przepisy
prawa celnego wymagają prowadzenia takich ksiąg,
3) ilość lub procent produktów kompensacyjnych, uzyskanych w wyniku
uszlachetniania, zgodne są ze współczynnikiem produktywności zatwierdzonym przez
organ celny lub wyznaczonym zgodnie z zasadami określonymi przez organ celny.
2. Organ celny może żądać przedstawienia przez osobę korzystającą z procedury
uszlachetniania czynnego zestawienia zawierającego:
1) wykaz towarów objętych procedurą uszlachetniania,
2) wykaz miejsc i stanów, w jakich się znajdują towary objęte procedurą
uszlachetniania czynnego,
3) określenie wysokości cła, które nie zostało pobrane przy przywozie towarów
lub które będzie mogło być zwrócone lub umorzone, jeżeli towary zostaną
wywiezione poza polski obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych,
4) wykaz produktów kompensacyjnych.
§ 14. 1. Kontrola stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną polega
na sprawdzeniu, czy korzystający z procedury prowadzi działalność zgodnie z
przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w
szczególności czy:
1) przestrzega wyznaczonych przez organ celny terminów,
2) poddaje towary odpowiednim procesom przetwarzania.
2. Przepis § 13 ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
§ 15. Kontrola stosowania procedury odprawy czasowej polega na sprawdzeniu, czy
osoba, której udzielono pozwolenia, wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy
czasowej zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w
pozwoleniu, a w szczególności czy osoba ta:
1) przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym towary przywożone
powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać inne przeznaczenie celne, i
terminów uiszczania kwoty cła należnego za towary objęte procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od cła,
2) wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy czasowej zgodnie z przeznaczeniem
i warunkami, od których przepisy prawa celnego uzależniają możliwość objęcia
towaru tą procedurą.
§ 16. 1. Kontrola stosowania procedury uszlachetniania biernego polega na
sprawdzeniu, czy osoba, której udzielono pozwolenia, prowadzi działalność
zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w
szczególności czy:
1) wywóz w ramach procedury uszlachetniania biernego został prawidłowo
udokumentowany,
2) osoba ta przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym towary
wywiezione do naprawy lub produkty kompensacyjne powinny zostać przywiezione lub
otrzymać inne przeznaczenie celne.
2. W okresie ważności pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania
biernego organ celny może żądać przedstawienia przez osobę, której udzielono
tego pozwolenia, okresowych sprawozdań z wykonania procesu uszlachetniania oraz
zestawienia zawierającego:
1) wykaz towarów wywiezionych w celu poddania procesowi uszlachetnienia,
2) wykaz produktów kompensacyjnych, które zostały przywiezione.
§ 17. Kontrola stosowania procedury wywozu polega w szczególności na:
1) sprawdzeniu przestrzegania warunków określonych przepisami prawa,
2) kontroli zgodności stanu faktycznie wywożonego towaru z danymi uwidocznionymi
w zgłoszeniu celnym oraz dołączonych dokumentach.
Rozdział 3
Kontrola celna wykonywana w składach celnych, wolnych obszarach celnych lub
składach wolnocłowych oraz agencjach celnych
§ 18. 1. Organ celny jest obowiązany przeprowadzać okresowe kontrole składu
celnego nie rzadziej niż raz w ciągu roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. Okresowe kontrole składu celnego organ celny przeprowadza co najmniej raz w
ciągu 6 miesięcy, gdy:
1) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom uszlachetnienia
w ramach procedury uszlachetniania czynnego, lub
2) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom przetworzenia w
ramach procedury przetwarzania pod kontrolą celną, lub
3) na podstawie art. 80 Kodeksu celnego towary składowane w składzie celnym są
obejmowane procedurą składu celnego lub dopuszczenia do obrotu bez
przedstawiania ich organom celnym.
3. W trakcie okresowej kontroli składu celnego organ celny podejmuje odpowiednie
czynności kontroli celnej w celu stwierdzenia, czy:
1) stan pomieszczeń oraz wyposażenie składu celnego zapewniają odpowiednie
warunki składowania towarów, umożliwiają prowadzenie kontroli celnej i
gwarantują pozostawanie towarów pod dozorem celnym,
2) prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie z warunkami określonymi w
przepisach prawa, udzielonym pozwoleniu i regulaminie funkcjonowania składu
celnego,
3) towary są składowane zgodnie z ustalonymi warunkami, a zwłaszcza czy
przestrzegane są terminy składowania wyznaczone na podstawie art. 115 Kodeksu
celnego,
4) działalność składu celnego nie została przerwana na czas dłuższy niż 3
miesiące,
5) rozmiar prowadzonej działalności uzasadnia dalsze prowadzenie składu celnego,
6) ewidencja towarowa jest prowadzona zgodnie z warunkami określonymi przez
organ celny,
7) towary są poddawane zwyczajowym czynnościom, zgodnie z warunkami określonymi
w pozwoleniu,
8) towary są czasowo wyprowadzane ze składu celnego, zgodnie z warunkami
określonymi w pozwoleniu,
9) ilość towarów znajdujących się w składzie celnym jest zgodna z ilością
wykazaną w ewidencji towarowej,
10) wykonane zostały zalecenia dotyczące usunięcia uchybień stwierdzonych w
wyniku wcześniejszej okresowej kontroli składu celnego.
4. Organ celny może zakazać wprowadzania towarów do składu celnego lub
wyprowadzania towarów ze składu celnego w czasie przeprowadzania okresowej
kontroli składu celnego, nie dłużej jednak niż przez okres 3 dni.
5. W celu stwierdzenia, czy prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie
z przepisami prawa celnego oraz czy nie zostały naruszone warunki określone w
art. 105 § 5 Kodeksu celnego, organ celny może zobowiązać prowadzącego skład
celny do dostarczenia:
1) opinii o sytuacji finansowej prowadzącego skład celny, wydanej przez bank
prowadzący jego rachunek rozliczeniowy,
2) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez urząd skarbowy właściwy dla
prowadzącego skład celny, że prowadzący skład celny nie zalega z podatkami
stanowiącymi dochód budżetu państwa,
3) aktualnego zaświadczenia potwierdzającego, że prowadzący skład celny nie
zalega ze składkami na ubezpieczenia społeczne,
4) zaświadczenia o niekaralności osób kierujących działalnością gospodarczą
prowadzącego skład celny za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu,
przestępstwo gospodarcze oraz przestępstwo skarbowe,
5) zestawienia ilości towarów składowanych w składzie celnym,
6) zestawienia należności przywozowych i wywozowych, jakie mogą powstać w
związku ze stosowaniem procedury składu celnego.
§ 19. 1. Kontrola działalności prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie
wolnocłowym dokonywana jest co najmniej raz w ciągu 6 miesięcy.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na:
1) kontroli towarów wprowadzanych do wolnego obszaru celnego lub składu
wolnocłowego, znajdujących się w nich lub z nich wyprowadzanych, a zwłaszcza
towarów, które podlegają należnościom przywozowym albo wywozowym,
2) kontroli ewidencji prowadzonych w związku z działalnością w wolnym obszarze
celnym lub składzie wolnocłowym,
3) sprawdzaniu zgodności ilości i rodzaju towarów znajdujących się w wolnym
obszarze celnym lub składzie wolnocłowym z informacjami wykazanymi w ewidencjach
towarowych,
4) kontroli procedur celnych stosowanych na terenie wolnego obszaru celnego lub
składu wolnocłowego,
5) kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie warunków określonych przez
umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne,
6) kontroli warunków składowania towarów, a zwłaszcza towarów, których
składowanie związane jest ze zwiększonym ryzykiem lub wymaga specjalnych
urządzeń,
7) kontroli przestrzegania terminu pozostawania towarów w wolnym obszarze celnym
lub składzie wolnocłowym, jeżeli termin taki został wyznaczony,
8) sprawdzaniu, czy osoby prowadzące działalność w wolnym obszarze celnym lub
składzie wolnocłowym nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu
państwa lub składkami na ubezpieczenia społeczne ani nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe.
§ 20. 1. Organ celny jest obowiązany przeprowadzać, co najmniej raz w ciągu roku
kalendarzowego, kontrolę działalności prowadzonej przez zarządzającego wolnym
obszarem celnym lub składem wolnocłowym.
2. W trakcie okresowej kontroli działalności prowadzonej przez zarządzającego
wolnym obszarem celnym lub składem wolnocłowym organ celny podejmuje odpowiednie
czynności kontroli celnej w celu stwierdzenia, czy:
1) zarządzający wolnym obszarem celnym lub składem wolnocłowym prowadzi
działalność zgodnie z warunkami określonymi w regulaminie funkcjonowania wolnego
obszaru celnego i składu wolnocłowego,
2) zachowane zostały warunki umożliwiające organowi celnemu sprawowanie dozoru
celnego.
§ 21. 1. Organ celny jest obowiązany przeprowadzić okresowe kontrole
działalności agencji celnej nie rzadziej niż raz w ciągu roku kalendarzowego.
2. Kontrola działalności agencji celnej polega w szczególności na sprawdzeniu:
1) ewidencji i rejestrów prowadzonych w związku z działalnością agencji oraz
innych dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej,
2) prowadzonej działalności pod względem zgodności z warunkami udzielonej
koncesji i przepisami prawa celnego.
3. W celu stwierdzenia, czy prowadzący działalność w agencji celnej prowadzi ją
zgodnie z przepisami prawa celnego i czy nie zostały naruszone warunki określone
w art. 256 § 2 oraz w art. 259 § 2 Kodeksu celnego, organ celny może zobowiązać
prowadzącego do dostarczenia w szczególności:
1) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez urząd skarbowy właściwy dla siedziby
lub miejsca zamieszkania prowadzącego działalność w agencji celnej, że nie
zalega on z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa,
2) aktualnego zaświadczenia, że prowadzący działalność w agencji celnej nie
zalega ze składkami na ubezpieczenia społeczne,
3) zaświadczenia o niekaralności za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu,
przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe osób kierujących
działalnością gospodarczą prowadzoną w agencji celnej,
4) umów o pracę oraz innych dokumentów potwierdzających wypełnienie warunku
określonego w art. 256 § 2 Kodeksu celnego.
Rozdział 4
Kontrola celna wykonywana poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym lub
uznanym przez organ celny
§ 22. 1. Kontrola celna wykonywana poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym
lub uznanym przez organ celny może mieć charakter:
1) planowany,
2) doraźny.
2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, organy celne mogą wykonywać wspólnie z
innymi upoważnionymi organami.
§ 23. Kontroli celnej, wykonywanej poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym
lub uznanym przez organ celny, powinny podlegać w szczególności towary akcyzowe,
rolno-spożywcze, elektroniczne oraz materiały i wyroby włókiennicze.
§ 24. Organ celny dokonuje ustaleń prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu
celnym na podstawie dowodów, takich jak dokumenty i dowody rzeczowe, dane z
ewidencji i sprawozdawczości, oględziny, zeznania świadków, opinie biegłych,
szkice, zdjęcia fotograficzne, jak również pisemne wyjaśnienia i oświadczenia.
§ 25. Organ celny zabezpiecza dowody przez:
1) przechowanie ich u kontrolowanego w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym
pomieszczeniu,
2) opieczętowanie i oddanie ich, za pokwitowaniem, kontrolowanemu na
przechowanie,
3) odebranie ich, za potwierdzeniem odbioru.
§ 26. 1. Dowody utrwalone za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz
elektronicznych nośników informacji powinny być zabezpieczone przed zniszczeniem
lub uszkodzeniem, w szczególności na skutek działania środków chemicznych,
mechanicznych, temperatury lub pola magnetycznego.
2. Opakowania zabezpieczające dowody powinny uniemożliwiać swobodne odtwarzanie
lub kopiowanie. Każdy z dowodów powinien być opatrzony podpisem kontrolującego i
zawierać numer akt sprawy oraz opis sposobu odtworzenia dowodu.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 27. Do postępowań wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 28. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. w
sprawie sposobów i warunków wykonywania kontroli celnej (Dz. U. Nr 154, poz.
1007 i z 1998 r. Nr 24, poz. 129).
§ 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 września 1999 r. (poz.
909)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 września 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu powrotnego przywozu towarów.
(Dz. U. Nr 80, poz. 910)
Na podstawie art. 192 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb powrotnego przywozu
towarów, wzór formularza i objaśnienia co do sposobu jego wypełnienia oraz
dokumenty, które powinny być dołączone do wniosku, o którym mowa w art. 191 § 2
Kodeksu celnego.
§ 2. 1. Towarami powracającymi, w rozumieniu art. 191 Kodeksu celnego są:
1) części lub część uprzednio wywiezionych maszyn, urządzeń lub innych towarów,
jeżeli spełniają warunki określone w art. 192 § 1 Kodeksu celnego,
2) towary wywiezione z zastosowaniem karnetu ATA wydanego w Polsce, nawet jeżeli
termin jego ważności zostanie przekroczony,
3) towary, które po ich wywiezieniu poza polski obszar celny zostały poddane
czynnościom niezbędnym do ich naprawy lub konserwacji,
4) towary, które po ich wywiezieniu poza polski obszar celny zostały poddane
innym czynnościom niż te, o których mowa w pkt 3, okazały się wadliwe lub
niezdatne do użytku, pod warunkiem że ich wadliwość lub niezdatność mogła być
stwierdzona dopiero po dokonaniu tych czynności.
2. Towary, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za wolne od cła, jeżeli
zabiegi polegające na naprawie stały się konieczne w związku z nieprzewidzianym
zdarzeniem, które nastąpiło poza polskim obszarem celnym, w wyniku którego
towary te nie mogły zostać w normalnych warunkach i zgodnie z charakterem użyte,
a ich wartość nie stała się wyższa w wyniku dokonywanych zabiegów od ich
wartości w chwili wywozu poza polski obszar celny.
3. Jeżeli w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, powstałby
obowiązek uiszczenia cła, w wypadku gdyby towary te zostały poddane wymienionym
czynnościom w ramach procedury uszlachetniania biernego, wówczas w stosunku do
towarów powrotnie przywożonych stosuje się przepisy dotyczące obliczania kwoty
należności celnych, właściwe dla procedury uszlachetniania biernego.
§ 3. 1. W wypadku gdy osoba zainteresowana przewiduje, że wywożone towary mogą
zostać powrotnie wprowadzone na polski obszar celny, przy dokonywaniu zgłoszenia
celnego może przedstawić dla celów dowodowych wypełniony formularz dokumentu
"Towary Powracające", zwany dalej "dokumentem TP".
2. Wzór formularza dokumentu TP stanowi załącznik do rozporządzenia.
3. Dokument TP sporządza się w oryginale i dwóch kopiach.
4. Dokument TP powinien dotyczyć towarów objętych danym zgłoszeniem celnym.
§ 4. W wypadku przyjęcia zgłoszenia wywozowego, organ celny na dokumencie TP
wypełnia pole nr 10, zwraca oryginał i kopię nr 1 zgłaszającemu. Jeżeli
zgłoszenie celne dokonywane jest w formie:
1) pisemnej - kopia nr 2 stanowi załącznik do dokumentu SAD,
2) ustnej - kopia nr 2 stanowi załącznik do rejestru przedstawionych dokumentów
TP, określonego w przepisach szczególnych.
§ 5. W wypadku gdy osoba zainteresowana przewiduje, że wywożone towary mogą
zostać powrotnie wprowadzone na polski obszar celny i zgłoszone w kilku urzędach
celnych, należy do zgłoszenia wywozowego dołączyć odpowiednią liczbę dokumentów
TP.
§ 6. 1. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu towarów
powrotnie przywożonych można przedstawić, dla celów dowodowych, oryginał i kopię
nr 1 dokumentu TP, jeżeli został wystawiony przy objęciu towarów procedurą
wywozu.
2. W wypadku przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu towarów
powrotnie przywożonych, organ celny na oryginale i kopii nr 1 dokumentu TP
wypełnia pola nr 12 i 13, zatrzymuje kopię nr 1 dokumentu TP, a oryginał zwraca
zgłaszającemu.
§ 7. Osoba zainteresowana może zwrócić się do organu celnego, który wystawił
dokument TP, o wydanie kilku egzemplarzy dokumentów TP. Wydanie dokumentów TP
następuje po zwróceniu organowi celnemu dokumentu TP, na którym następnie organ
celny umieszcza adnotację "anulowano".
§ 8. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 191 § 2 Kodeksu celnego, powinien być
złożony w urzędzie celnym, w którym zostanie złożone zgłoszenie celne o
dopuszczenie do obrotu towarów powracających.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę oraz siedzibę osoby
zainteresowanej,
2) określenie organu celnego, do którego jest kierowany,
3) nazwę, rodzaj, ilość oraz przewidywany termin powrotnego przywozu towarów,
4) określenie dokumentów wywozowych, o ile były wymagane,
5) uzasadnienie wniosku,
6) oświadczenie zainteresowanego o treści:
"Pouczony o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 k.k. za zeznanie nieprawdy
lub zatajenie prawdy oświadczam, że dane zawarte we wniosku oraz dane zawarte w
załączonych do niego dokumentach są prawdziwe.",
7) datę sporządzenia wniosku oraz podpis osoby zainteresowanej.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności dołączyć:
1) poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie dokumentów, o których mowa w
ust. 2 pkt 4,
2) poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię dokumentu TP, jeżeli został
sporządzony.
§ 9. Traci moc zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997
r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu powrotnego przywozu towarów (Monitor
Polski Nr 67, poz. 663).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 września 1999 r. (poz.
910)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
strona druga
Formularz dokumentu TP drukowany jest na papierze samokopiującym, koloru
białego, o masie nie mniejszej niż 40 g/m2. Papier nie powinien przy normalnym
użyciu być podatny na rozerwanie lub marszczenie. Jednocześnie powinien mieć
odpowiednią wytrzymałość mechaniczną umożliwiającą czytelne wypełnianie ręczne i
maszynowe bez przebarwień tekstu na drugą stronę. Formularz ma wymiary 210 × 297
mm, maksymalna tolerancja wynosząca minus 5 mm lub plus 8 mm jest dozwolona.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 14 września 1999 r.
w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm.
(Dz. U. Nr 80, poz. 911)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm wymienionych w załączniku
do rozporządzenia.
§ 2. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 grudnia 1993 r. w
sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm
branżowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 20, poz. 71 i z 1997 r. Nr 129, poz. 843),
2) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 28 marca 1994 r. w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych norm branżowych (Dz. U. Nr 42, poz.
159 i z 1997 r. Nr 129, poz. 842).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 września 1999 r. (poz.
911)
WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA
Lp.Numer normy PNTytuł normy PNZakres obowiązku stosowania normy
1234
1PN-90/A-55602Ochrona pracy. Maszyny i urządzenia oraz stanowiska pracy
przemysłu ziemniaczanego. Wymagania bezpieczeństwa pracy i
ergonomii.całość normy
2PN-B-13067:1997Szyby hartowane do sprzętu grzejnego.całość normy
3PN-B-13210:1997Wyroby szklane i ceramiczne przeznaczone do kontaktu z
żywnością. Dopuszczalne ilości uwalnianego ołowiu i kadmu.całość normy
4PN-93/C-01011Produkty chemiczne stosowane w przemyśle. Pobieranie próbek.
Zagadnienia bezpieczeństwa.całość normy
5PN-85/C-77023Wyroby kosmetyczne i perfumeryjne. Wymagania
mikrobiologiczne.całość normy bez pkt 2
6PN-93/C-77026Wyroby kosmetyczne i perfumeryjne. Wytyczne ogólne
wprowadzania do obrotu wyrobów kosmetycznych.całość normy bez pkt 2.2d,
2.3e, 3.1, 3.4
7PN-C-83051:1997Produkty chemii organicznej. Benzoesan sodu do celów
spożywczych.całość normy
8PN-87/C-84004Kwaśny węglan sodowy.w zakresie wymagań dla gat. Extra i I,
dla przemysłu spożywczego
9PN-C-84909:1997Gazy techniczne. Dwutlenek węgla skroplony, skroplony
schłodzony i zestalony.w zakresie wymagań dla rodzaju S do celów
spożywczych
10PN-81/C-84012Kwaśny węglan amonowy.w zakresie wymagań dla rodz. I, dla
przemysłu spożywczego
11PN-C-84081-02:1998Sól (chlorek sodowy). Sól spożywcza.całość normy
12PN-C-84910:1997Gazy techniczne. Tlen sprężony.w zakresie wymagań i badań
dla rodzaju M do celów medycznych i dla rodzaju S do celów spożywczych
13PN-C-84911:1997Gazy techniczne. Tlen ciekły.w zakresie wymagań i badań
dla rodzaju M do celów medycznych i dla rodzaju S do celów spożywczych
14PN-91/C-86003Górnicze zapalniki elektryczne. Badania
dopuszczeniowe.całość normy
15PN-92/C-86005Górnicze materiały wybuchowe. Badania dopuszczeniowe.całość
normy
16PN-92/C-86008Górnicze pobudzacze wybuchowe. Badania
dopuszczeniowe.całość normy
17PN-92/C-86009Górnicze pobudzacze wybuchowe. Podział, oznaczenie i
wymagania.pkt 3, 4
18PN-94/C-86020Górnicze zapalniki elektryczne. Wymagania.całość normy
19PN-C-86048:1994Materiały wybuchowe. Spłonka ZnT.całość normy
20PN-C-86049:1994Materiały wybuchowe. Pentryt.całość normy
21PN-C-86050:1994Materiały wybuchowe. Trójnitrotoluen.całość normy
22PN-93/C-86051Materiały wybuchowe. Metanity. Wymagania.pkt 2
23PN-93/C-86052Materiały wybuchowe. Dynamity. Wymagania.pkt 2
24PN-93/C-86053Materiały wybuchowe. Karbonity. Wymagania.pkt 2
25PN-93/C-86054Materiały wybuchowe. Barbaryty. Wymagania.pkt 2
26PN-93/C-86055Materiały wybuchowe. Amonity. Wymagania.pkt 2
27PN-C-86060:1997Materiały wybuchowe. Głowiczki zapalnikowe termo- i
ciśnienioodporne.całość normy
28PN-C-86067:1997Górnicze materiały wybuchowe. Klasyfikacja, oznaczenie i
wymagania ogólne.całość normy
29PN-C-86079:1997Technika strzałowa. Szybkozłącza.całość normy
30PN-C-86080:1998Lonty detonujące. Lonty detonujące pentrytowe.całość
normy
31PN-90/C-86100Broń gazowa. Wymagania i badania.całość normy
32PN-C-86061:1997Wyroby pirotechniczne widowiskowe. Klasyfikacja,
wymagania dotyczące bezpieczeństwa i metody badań.całość normy
33PN-C-86203:1997Prochy czarne.całość normy
34PN-84/C-87054Nawozy sztuczne. Saletra amonowa.całość normy
35PN-85/C-94210/03Smoczki gumowe. Wymagania i badania.całość normy
36PN-75/C-94250/34+A2:1996Węże gumowe. Węże nie wzmocnione do cieczy
spożywczych.całość normy
37PN-78/C-94250/49+A2:1996Węże gumowe. Węże tłoczne ze wzmocnieniem
tekstylnym do środków ochrony roślin.całość normy
38PN-76/C-94250/64Węże gumowe. Węże ssawne do cieczy spożywczych.całość
normy
39PN-C-96008:1998Przetwory naftowe. Gazy węglowodorowe. Gazy skroplone
C3-C4.w zakresie wymagań i metod badań
40PN-C-96025:1999Przetwory naftowe. Benzyny silnikowe. Benzyny
etylizowane.całość normy
41PN-90/D-56271Obrabiarki do drewna nieprodukcyjne. Ogólne wymagania
bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy
42PN-89/D-60256Maszyny i urządzenia do obróbki drewna. Ogólne wymagania
bezpieczeństwa pracy w zakresie konstrukcji.całość normy
43PN-74/E-06074Zespoły prostownikowe bezpieczne. Ogólne wymagania i
badania.całość normy
44PN-84/E-06311Oprawy do oświetlenia mieszkań i wnętrz użyteczności
publicznejpkt 2.3, 2.4, 2.5
45PN-88/E-06514Górnicze omomierze strzałowe i próbniki ciągłości obwodu.
Wymagania i badania.całość normy
46PN-E-06800:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki
elektryczne.pkt 2.7, 2.9, 2.17, 2.18, 2.19
47PN-E-06810:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki do
wentylatorów, suszarek i odkurzaczy.pkt 2.5, 2.6, 2.7, 2.8, 2.12 b), i)
48PN-E-06811:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki do
narzędzi.pkt 2.6, 2.7, 2.11 e), f), h), o)
49PN-E-06812:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe do wirówek
do bielizny.pkt 2.3, 2.4, 2.11, 2.16 d), e), f), h)
50PN-E-06813:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe do
pralek.pkt 2.3, 2.4, 2.11, 2.15 c), d), e), l)
51PN-E-06814:1996Maszyny elektryczne wirujące. Małe silniki komutatorowe
stosowane w przyrządach do przyrządzania potraw.pkt 2.3, 2.5, 2.6, 2.11
e), h), m), n), o
52PN-E-06820:1996Maszyny elektryczne wirujące. Zespoły napędowe domowych
maszyn do szycia.pkt 2.5, 2.6, 2.7, 2.9 b), c), l), m)
53PN-E-06821:1996Maszyny elektryczne wirujące. Pompki elektryczne do
przyrządów powszechnego użytku.całość normy
54PN-87/E-08111Elektryczne urządzenia przeciwwybuchowe. Urządzenia
hermetyzowane masą izolacyjną. Klasyfikacja, wymagania i metody
badań.całość normy
55PN-85/E-08400/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Bezpieczeństwo
użytkowania. Ogólne wymagania i badania.całość normy
56PN-85/E-08401/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Wkrętarki.
Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy
57PN-93/E-08402Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym.
Nożyce i wycinarki do blach. Wymagania szczegółowe i badania.całość normy
58PN-86/E-08404/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Szlifierki
oscylacyjne i taśmowe. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy
59PN-89/E-08405/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Gwinciarki.
Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy
60PN-87/E-08406/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Strugarki do
drewna. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy
61PN-88/E-08408/02Narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym. Pilarki
brzeszczotowe. Bezpieczeństwo użytkowania.całość normy
62PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwa.pkt
1.2
63PN-79/E-08510Elektroenergetyczny sprzęt ochronny. Neonowe uzgadniacze
faz.całość normy
64PN-91/E-90100Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do
odbiorników ruchomych i przenośnych. Ogólne wymagania i badania.pkt 2
65PN-89/E-90140Przewody elektroenergetyczne o izolacji i oponie gumowej do
górniczych odbiorników ruchomych i przenośnych. Wymagania i badania.pkt 2
66PN-85/E-93401Oprawki gwintowe do lamp elektrycznych.pkt 3
67PN-F-06000-1:1998Meble biurowe. Postanowienia ogólne.pkt 3.1
68PN-F-06001-1:1994Meble mieszkaniowe. Postanowienia ogólne.pkt 3.1
69PN-F-06001-2:1994Meble mieszkaniowe. Klasyfikacja jakościowa.pkt 2.3
70PN-91/F-06008Meble dla dzieci. Wymagania i badania.pkt 3.1, 3.2, tabl.
3, lp. 3 i 4
71PN-90/F-06009Meble szkolne i przedszkolne. Wymagania i badania.pkt 3.2,
3.3, tabl. 3, lp. 1
72PN-88/F-06010/02Meble szkolne. Stoły uczniowskie, laboratoryjne do
kreślenia i rysowania, do nauki języków obcych. Podstawowe wymiary
funkcjonalne.całość normy
73PN-89/F-06018/02Meble mieszkaniowe dla dzieci. Stoły, biurka i krzesła
dla dzieci w wieku szkolnym. Podstawowe wymiary funkcjonalne.całość normy
74PN-F-06109:1997Meble żłobkowe, przedszkolne i szkolne. Wymagania i
badania wytrzymałościowe.całość normy
75PN-F-93000:1996Zszywacze elektryczne. Wymagania i badania.pkt 3.2,
3.3.7, 3.3.8
76PN-93/G-02010Kopalniane stacje ratownictwa górniczego. Zasady
projektowania.całość normy
77PN-G-02100:1996Górnictwo odkrywkowe. Szerokość pasów ochronnych wyrobisk
odkrywkowych.całość normy
78PN-G-02105:1996Górnictwo odkrywkowe. Odległości sieci trakcyjnej od szyn
torów i od budowli.całość normy
79PN-G-02600:1996Ochrona pracy w górnictwie. Oświetlenie podziemnych
wyrobisk zakładów górniczych.całość normy
80PN-84/G-02700Prądy błądzące. Określenia i metody pomiarów.całość normy
81PN-85/G-02701Górnicze elektryczne zapalarki strzałowe.całość normy
82PN-89/G-02702Przyrządy do badania górniczych elektrycznych zapalarek
strzałowych. Impulsometry strzałowe.całość normy
83PN-62/G-04025Powietrze kopalniane. Pobieranie próbek powietrza z
wyrobisk górniczych.całość normy
84PN-87/G-04026Ciecze hydrauliczne stosowane w systemach maszyn i urządzeń
górniczych. Metody badań i oceny palności.całość normy
85PN-G-04035:1994Ochrona czystości powietrza w zakładach górniczych.
Pomiar stężenia zapylenia powietrza oraz oznaczanie zawartości wolnej
krzemionki w pyle.całość normy
86PN-G-04037:1998Zabezpieczenia przeciwwybuchowe zakładów górniczych.
Zabezpieczenie przed wybuchem pyłu węglowego. Oznaczanie zawartości części
niepalnych w pyle kopalnianymcałość normy
87PN-G-04151:1997Wentylatory kopalniane. Wyznaczanie podstawowych
parametrów hałasu w warunkach ruchowych.całość normy
88PN-70/G-04161Wentylatory kopalniane główne. Badanie podstawowych
parametrów pracy.całość normy
89PN-74/G-04165Wentylatory osiowe miejscowego przewietrzania. Podstawowe
wymagania.całość normy
90PN-G-04210:1996Szyby górnicze. Obudowy i zbrojenia szybów. Ogólne zasady
badań.całość normy
91PN-G-04211:1996Szyby górnicze. Obudowa betonowa. Kryteria oceny i metody
badań.całość normy
92PN-91/G-04510Paliwa stałe. Symbole i współczynniki przeliczeniowe.całość
normy
93PN-93/G-04558Węgiel kamienny. Oznaczanie wskaźnika samozapalności.całość
normy
94PN-G-05002:1997Górnictwo. Betonowe tamy wodne jednodrzwiowe na ciśnienie
0,5, 1,0, 1,5 MPa w podziemnych zakładach górniczych. Zasady projektowania
i wykonania.całość normy
95PN-G-05012:1997Przewietrzanie wyrobisk górniczych. Śluzowe tamy
wentylacyjne. Zasady projektowania i wykonania.całość normy
96PN-G-05013:1997Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w zakładach
górniczych. Zasady projektowania wzajemnego usytuowania torów, ścieków i
posadowień obudowy.całość normy
97PN-G-05014:1997Szyby górnicze. Ogrzewanie powietrza wdechowego. Zasady
projektowania instalacji.całość normy
98PN-G-05016:1997Szyby górnicze. Obudowa. Obciążenia.całość normy
99PN-G-05018:1997Przewietrzanie kopalń. Wejścia śluzowe i włazy do kanałów
wentylacyjnych. Zasady projektowania.całość normy
100PN-G-05019:1997Górnictwo. Kopalniane tamy wodne pełne. Zasady
projektowania i wykonania.całość normy
101PN-G-05021:1997Górnictwo. Tamy wodne z drzwiami dla komór w głównym
odwadnianiu podziemnych zakładów górniczych. Zasady projektowania i
wykonania.całość normy
102PN-G-05100:1998Górnictwo. Podziemne stałe składy materiałów
wybuchowych. Wytyczne projektowania i wykonania.całość normy
103PN-G-05600:1998Podziemne wyrobiska korytarzowe i komorowe. Obudowa
powłokowa. Zasady projektowania i obliczeń statycznych.całość normy
104PN-74/G-06001Szyby górnicze. Obudowa murowa i betonowa. Wymagania i
badania.całość normy
105PN-G-06009:1997Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w zakładach
górniczych. Odstępy ruchowe i wymiary przejścia dla ludzi.całość normy
106PN-90/G-06011Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w kopalniach.
Wyrobiska obudowane odrzwiami z kształtowników korytkowych. Wymagania i
badania przy odbiorze.całość normy
107PN-G-06016:1997Wyrobiska korytarzowe poziome i pochyłe w zakładach
górniczych. Przejścia nad urządzeniami transportowymi. Wymagania.całość
normy
108PN-G-06020:1994Podziemne wyrobiska górnicze dla ruchu samojezdnych
maszyn górniczych. Podział i wymagania.całość normy
109PN-G-06021:1997Obudowa górniczych wyrobisk korytarzowych. Okładziny
żelbetowe.całość normy
110PN-G-06031:1998Ruch samojezdnych maszyn górniczych. Znaki na drogach
podziemnych.całość normy
111PN-G-06102:1996Podziemne wyrobiska zakładów górniczych. Stacje
pomiarowe powietrza. Wymagania.całość normy
112PN-G-06105:1998Górnictwo. Podziemne składy paliw. Wymagania.całość
normy
113PN-84/G-09000.01Mapy górnicze. Podział i określenia.całość normy
114PN-84/G-09000.03Mapy górnicze. Wymagania podstawowe.całość normy
115PN-72/G-09001Mapy górnicze. Wzorce, nazwy i symbole barw.całość normy
116PN-72/G-09003Mapy górnicze. Umowne znaki obiektów i urządzeń na
powierzchni.całość normy
117PN-70/G-09004Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych wyrobisk
górniczych.całość normy
118PN-76/G-09005Mapy górnicze. Umowne znaki skał i surowców
mineralnych.całość normy
119PN-72/G-09006Mapy górnicze. Umowne znaki zagrożeń i urządzeń
zabezpieczających w wyrobiskach podziemnych.całość normy
120PN-72/G-09007Mapy górnicze. Umowne znaki granic.całość normy
121PN-74/G-09008Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych urządzeń
transportowych, maszyn przodkowych oraz urządzeń energetycznych.całość
normy
122PN-75/G-09009Mapy górnicze. Umowne znaki wentylacyjne.całość normy
123PN-73/G-09010Mapy górnicze. Umowne znaki geologiczne różne.pkt 3÷9
124PN-73/G-09016Mapy górnicze. Umowne znaki wyrobisk odkrywkowych i
zwałowisk.całość normy
125PN-73/G-09017Mapy górnicze. Umowne znaki robót strzelniczych w
górnictwie odkrywkowym.całość normy
126PN-73/G-09018Mapy górnicze. Umowne znaki urządzeń i obiektów w
górnictwie odkrywkowym.całość normy
127PN-75/G-09019Mapy górnicze. Umowne znaki gospodarki terenami w
górnictwie odkrywkowym.całość normy
128PN-75/G-09020Mapy górnicze. Umowne znaki rekultywacji w górnictwie
odkrywkowym.całość normy
129PN-75/G-09021Mapy górnicze. Umowne znaki otworów wiertniczych w
górnictwie odkrywkowym.całość normy
130PN-G-09051:1997Miernictwo górnicze. Szyby, wieże szybowe i urządzenia
wyciągowe. Wyznaczanie i utrwalanie charakterystycznych punktów oraz
osi.całość normy
131PN-93/G-11010Górnictwo. Materiały do posadzki hydraulicznej. Wymagania
i badania.całość normy
132PN-G-11020:1994Górnictwo. Pył kamienny przeciwwybuchowy.całość normy
133PN-G-14100:1997Podziemne wyrobiska korytarzowe i komorowe. Beton
natryskowy. Wymagania i badania.całość normy
134PN-85/G-15000.01Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników
korytkowych. Postanowienia ogólne.całość normy
135PN-92/G-15000.05Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników
korytkowych. Odrzwia łukowe otwarte. Badania stanowiskowe.całość normy
136PN-G-15000.07:1996Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z
kształtowników korytkowych. Rozpory stalowe dwustronnego działania.
Wymagania i badania.całość normy
137PN-G-15000.09:1998Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z
kształtowników korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Próba
statyczna zginania.całość normy
138PN-87/G-15000.10Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników
korytkowych. Strzemiona. Badania wytrzymałościowe.całość normy
139PN-91/G-15000.11Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z kształtowników
korytkowych. Kształtowniki korytkowe proste. Badania złącz.całość normy
140PN-G-15000.12:1994Obudowa chodników odrzwiami podatnymi z
kształtowników korytkowych. Kształtowniki korytkowe. Próba statycznego
skręcania.całość normy
141PN-G-15050:1996Obudowa wyrobisk górniczych. Siatki okładzinowe
zgrzewane.całość normy
142PN-G-15091:1998Kotwie górnicze. Wymagania.całość normy
143PN-G-15530:1996Górnicza obudowa zmechanizowana. Stojaki hydrauliczne.
Wymagania.całość normy
144PN-G-15532:1996Górnicza obudowa indywidualna. Stojaki hydrauliczne
centralnie zasilane. Wymagania.całość normy
145PN-G-15533:1997Górnicza obudowa indywidualna. Stojaki cierne. Wymagania
i badania.całość normy
146PN-G-15534:1997Górnicza obudowa indywidualna. Głowica koronowa do
stojaków ciernych i hydraulicznych. Podstawowe wymagania.całość normy
147PN-G-15535:1998Górnicza obudowa indywidualna. Baterie zaworowe stojaków
hydraulicznych centralnie zasilanych. Wymagania.całość normy
148PN-G-15541:1997Górnicza obudowa indywidualna. Stropnice zwykłe
SZG.całość normy
149PN-G-15545:1997Górnicza obudowa indywidualna. Stropnice członowe SCG.
Wymagania i badania.całość normy
150PN-92/G-32000Górnicze napędy i sterowanie hydrauliczne. Złącza wtykowe.
Podstawowe parametry i wymiary.całość normy
151PN-G-36000:1997Napędy spalinowe dla podziemnych pojazdów górniczych.
Wymagania.całość normy
152PN-G-38010:1997Ochrona pracy w górnictwie. Silniki indukcyjne
trójfazowe do maszyn górniczych. Wymagania i badania.całość normy
153PN-73/G-42011Lampy górnicze elektryczne. Podstawowe wymagania i
badania.całość normy
154PN-G-42021:1997Elektroenergetyka kopalniana. Stacje transformatorowe.
Wymagania i badania.całość normy
155PN-G-42041:1997Środki ochronne i zabezpieczające w elektroenergetyce
kopalnianej. System uziemiających przewodów ochronnych. Wymagania.całość
normy
156PN-G-42042:1997Środki ochronne i zabezpieczające w elektroenergetyce
kopalnianej. Zabezpieczenia zwarciowe i przeciążeniowe. Wymagania i zasady
doboru.całość normy
157PN-G-42050:1997Elektroenergetyka kopalniana. Rozdzielnice kopalniane
prądu przemiennego na napięcie powyżej 1 kV do 15 kV włącznie. Wymagania i
badania.całość normy
158PN-G-43026:1998Przewietrzanie wyrobisk górniczych drążonych z
wykorzystaniem maszyn spalinowych. Lutniociągi wentylacyjne. Określanie
podstawowych parametrów.całość normy
159PN-G-43055:1998Przewietrzanie wyrobisk górniczych. Wentylatory
wolnostrumieniowe. Zasady budowy i eksploatacjicałość normy
160PN-G-44100:1996Górnictwo. Rurociągi odmetanowania.całość normy
161PN-78/G-46039Wozy kopalniane. Sprzęg hakowy.całość normy
162PN-G-46200:1994Naczynia wyciągowe. Zawieszenia linowe nośne z sercówką
samozaciskową. Wymagania i badania.całość normy
163PN-G-46201:1997Górnicze wyciągi szybowe. Zawieszenia lin wyrównawczych.
Wymagania i badania.całość normy
164PN-G-46203:1996Górnicze wyciągi szybowe. Koła linowe kierujące.
Wymagania i badania.całość normy
165PN-G-46205:1997Górnicze wyciągi szybowe. Naczynia wyciągowe stalowe.
Wymagania i badania.całość normy
166PN-G-46206:1997Górnicze wyciągi szybowe. Odporność cieplna hamulców
tarczowych maszyn wyciągowych. Wymagania i badania.całość normy
167PN-G-46221:1997Szyby górnicze. Zamknięcia przeciwpożarowe zrębów szybów
wdechowych. Wymagania.całość normy
168PN-G-46222:1997Szyby górnicze. Przedziały drabinowe. Wymagania i
badania.całość normy
169PN-G-46224:1997Szyby górnicze. Zbrojenia sztywne. Wymagania i
badania.całość normy
170PN-G-46225:1997Szyby górnicze. Połączenia kotwiowe zbrojenia z obudową
szybu. Wymagania i badania.całość normy
171PN-G-46230:1996Górnicze wyciągi szybowe. Prowadnice ślizgowe staliwne
do prowadników sztywnych.całość normy
172PN-93/G-46606Liny stalowe o konstrukcji zamkniętej stosowane w
kopalniach. Warunki techniczne odbioru.całość normy
173PN-86/G-46730Wciągniki górnicze łańcuchowe.całość normy
174PN-G-46732:1997Wciągniki górnicze łańcuchowe. Łańcuchy krótkoogniwowe
kalibrowane.całość normy
175PN-G-46731:1996Wciągniki górnicze łańcuchowe. Haki jednorożne.całość
normy
176PN-G-47050:1997Ochrona pracy w górnictwie. Sygnalizacja optyczna i
akustyczna w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych. Wymagania.całość
normy
177PN-G-47061:1996Górnicze koleje podziemne. Nawierzchnie torowe.
Wymagania.całość normy
178PN-G-47071:1997Górnicze koleje podziemne. Ładownie baterii akumulatorów
trakcyjnych. Wymagania.całość normy
179PN-G-47072:1997Górnicze koleje podziemne. Stacje osobowe.
Wymagania.całość normy
180PN-G-49001:1997Koleje podziemne. Sygnały i znaki kolejowe.całość normy
181PN-G-49002:1996Sygnalizacja w transporcie podziemnym. Sygnały i znaki
dla pieszych.całość normy
182PN-93/G-50000Ochrona pracy. Maszyny i urządzenia górnicze. Ogólne
wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
183PN-93/G-50001Ochrona pracy. Wyposażenie elektryczne maszyn i urządzeń
górniczych. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
184PN-G-50003:1996Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia elektryczne
górnicze w wykonaniu normalnym. Wymagania i badania.całość normy
185PN-G-50004:1994Ochrona pracy. Przenośniki zgrzebłowe. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy bez pkt 2.19.3
186PN-G-50005:1997Ochrona pracy w górnictwie. Przenośniki taśmowe.
Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
187PN-G-50006:1997Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia automatyki i
telekomunikacji górniczej. Wymagania i badania.całość normy
188PN-G-50010:1997Ochrona pracy w górnictwie. Układy sterowania
podziemnych przenośników taśmowych. Wymagania.całość normy
189PN-G-50017:1996Ochrona pracy w górnictwie. Lokomotywy kopalniane
podziemne z napędem elektrycznym. Wymagania bezpieczeństwa i
ergonomii.całość normy
190PN-G-50019:1997Ochrona pracy w górnictwie. Wozy szynowe do transportu
osób. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomiicałość normy
191PN-G-50020:1994Ochrona pracy. Wozy kopalniane urobkowe i materiałowe.
Wymagania bezpieczeństwa i ergonomiicałość normy
192PN-G-50032:1996Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia strugowe.
Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
193PN-G-50033:1996Ochrona pracy w górnictwie. Ładowarki. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
194PN-G-50034:1994Ochrona pracy. Kombajny ścianowe. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
195PN-93/G-50035Ochrona pracy. Kombajny chodnikowe. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
196PN-G-50038:1997Ochrona pracy w górnictwie. Urządzenia
kotwiąco-przesuwające przenośników zgrzebłowych i strugów. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
197PN-G-50041:1994+A1:1998Ochrona pracy. Obudowy ścianowe zmechanizowane.
Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
198PN-G-50042:1996Ochrona pracy w górnictwie. Ścianowe kompleksy
zmechanizowane. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy bez pkt
2.15
199PN-93/G-50051Ochrona pracy. Ciągarki górnicze łańcuchowe ręczne.
Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
200PN-93/G-50052Ochrona pracy. Ciągarki górnicze linowe ręczne. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
201PN-G-50053:1997Ochrona pracy w górnictwie. Wciągarki bębnowe
wolnobieżne. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
202PN-G-50054:1997Ochrona pracy w górnictwie. Kołowroty. Wymagania
bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
203PN-G-50071:1996Ochrona pracy w górnictwie. Agregaty zasilające
hydrauliczne. Wymagania bezpieczeństwa i ergonomii.całość normy
204PN-G-50090:1997Ochrona pracy w górnictwie. Sieć elektryczna trakcji
przewodowej. Wymagania.całość normy
205PN-G-52101:1997Górnictwo. Kopalniane magazyny awaryjne.
Wymagania.całość normy
206PN-90/G-56235Wiertarki górnicze obrotowe ręczne. Ogólne
wymagania.całość normy
207PN-G-50251:1997Górnictwo odkrywkowe. Urządzenia sygnalizacji pożarowej
na koparkach i zwałowarkach. Wymagania podstawowe.całość normy
208PN-91/G-56260Wiertarki górnicze udarowe pneumatyczne. Ogólne
wymagania.całość normy
209PN-93/G-56265Wiertarki górnicze udarowe. Wiertła jednodłutowe, żerdzie
i koronki.całość normy
210PN-93/G-57000Wiertarki górnicze obrotowe. Żerdzie śrubowe i rączki.
Podstawowe wymagania i wymiary przyłączeniowe.całość normy
211PN-G-57401:1996Wiercenia dołowe. Żerdzie rurowe.całość normy
212PN-93/G-58000Puszki na górnicze materiały wybuchowe.całość normy
213PN-93/G-58001Ładownice na górnicze zapalniki elektryczne.całość normy
214PN-92/G-59001Samojezdne maszyny górnicze. Konstrukcje chroniące
operatora przed obwałami skał. Wymagania i badania.całość normy
215PN-G-59002:1994Samojezdne maszyny górnicze. Widoczność ze stanowiska
pracy operatora. Wymagania i badania.całość normy
216PN-G-59003:1998Samojezdne maszyny górnicze. Urządzenia klimatyzacyjne.
Wymagania i badania.całość normy
217PN-73/G-60005Tamy bezpieczeństwa. Zasady projektowania i
wykonania.całość normy
218PN-73/G-60101Przewietrzanie wyrobisk górniczych. Tamy wentylacyjne.
Zasady projektowania i wykonania.całość normy
219PN-G-61020:1997Wiercenia obrotowe normalnośrednicowe. Łączniki ochronne
pod graniatkę.całość normy
220PN-93/G-61026Wiercenia obrotowe normalnośrednicowe. Zawór
bezpieczeństwa nadgraniatkowy i podgraniatkowy.całość normy
221PN-G-61031:1997Wiertnictwo. Ściski do obciążników i rur okładzinowych.
Główne wymagania i badania.całość normy
222PN-G-61100-1:1997Wiertnictwo. Połączenia kołnierzowe klamrowe.
Wymagania i badania.całość normy
223PN-91/G-74040Maszyny górnicze. Silniki pneumatyczne zębate. Podstawowe
wymagania.całość normy
224PN-61/G-95005Prowadniki szybowe. Prowadniki z litego drewna
krajowego.całość normy
225PN-H-01201:1997Obróbka cieplna. Piece z atmosferą regulowaną. Wymagania
bezpieczeństwa dotyczące budowy i eksploatacji.całość normy
226PN-H-01203:1997Obróbka cieplna. Przemysłowe piece próżniowe. Wymagania
dotyczące budowy i eksploatacji.całość normy
227PN-88/H-54553Maszyny i urządzenia odlewnicze. Ogólne wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
228PN-88/H-54554Maszyny i urządzenia odlewnicze. Formierki i rdzeniarki.
Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
229PN-88/H-54555Maszyny i urządzenia odlewnicze. Urządzenia do czyszczenia
odlewów. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
230PN-88/H-54556Maszyny i urządzenia odlewnicze. Kokilarki. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
231PN-89/H-54558Maszyny i urządzenia odlewnicze. Maszyny i urządzenia do
przygotowania materiałów formierskich. Wymagania bezpieczeństwa w
konstrukcji.całość normy
232PN-90/H-54559Maszyny i urządzenia odlewnicze. Maszyny do odlewania
ciśnieniowego. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
233PN-H-93011:1996Stal konstrukcyjna. Kęsy i pręty kwadratowe walcowane na
gorąco na butle do gazów technicznych i ciśnieniowe zbiorniki stałe.całość
normy
234PN-H-93441-1 do 10:1994Kształtowniki stalowe walcowane na gorąco dla
górnictwa. Ogólne wymagania i badania oraz wymiary.całość normy
235PN-I-73005-1:1997Rejestratory transakcyjne z pamięcią fiskalną.
Wymagania ogólne i badania.całość normy
236PN-I-73005-2:1998Rejestratory transakcyjne z pamięcią fiskalną. Kasy
rejestrujące. Wymagania i badania.całość normy
237PN-I-73005-3:1998Rejestratory transakcyjne z pamięcią fiskalną.
Terminale sklepowe. Wymagania i badania.całość normy
238PN-93/M-35350Kotły grzewcze gazowe wodne niskotemperaturowe i
średniotemperaturowe. Wymagania i badania.całość normy bez pkt 3.18
239PN-84/M-35603Technika bezpieczeństwa. Stałe zbiorniki ciśnieniowe.
Znakowanie.całość normy
240PN-81/M-35630Technika bezpieczeństwa. Kotły parowe i wodne. Zawory
bezpieczeństwa.całość normy
241PN-79/M-40300Kuchnie i kuchenki gazowe użytku domowego.całość normy
242PN-87/M-40301Gazowe grzejniki wody przepływowej. Wymagania i
badania.całość normy
243PN-89/M-40302Promienniki gazowe.całość normy
244PN-86/M-40305Urządzenia gazowe użytku domowego. Wymagania ogólne.całość
normy
245PN-86/M-40306Urządzenia gazowe użytku domowego. Metody badań.całość
normy
246PN-87/M-40307Ogrzewacze pomieszczeń gazowe konwekcyjne. Wymagania i
badania.całość normy
247PN-71/M-40321Reduktory do gazu propanowo-butanowego. Ogólne wymagania i
badania.całość normy
248PN-89/M-41105Elektryczne chłodziarki domowe. Wymagania i badania.pkt
2.16, 2.3, 2.4.1 do 2.4.3, 2.1.3 do 2.1.6, 3.1, 4.3.2, 4.3.10 do 4.3.13,
4.3.16, 4.3.21 do 4.3.24
249PN-90/M-41106Elektryczne chłodziarko-zamrażarki domowe. Wymagania i
badania.całość normy
250PN-77/M-43021Wentylatory. Ogólne wymagania i badania.całość normy
251PN-82/M-55681Obrabiarki do metali. Osłony zabezpieczające ściernic.
Wymiary podstawowe i wymagania techniczne.całość normy
252PN-81/M-55720/00Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
253PN-81/M-55720/01Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji tokarek.całość normy
254PN-81/M-55720/02Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji frezarek.całość normy
255PN-81/M-55720/03Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji szlifierek.całość normy
256PN-81/M-55720/04Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji wiertarko-frezarek.całość normy
257PN-81/M-55720/05Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji wiertarek.całość normy
258PN-81/M-55720/06Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji obrabiarek do uzębień.całość normy
259PN-81/M-55720/07Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji strugarek, dłutownic i przeciągarek.całość
normy
260PN-81/M-55720/08Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji przecinarek.całość normy
261PN-81/M-55720/09Obrabiarki do metali. Ochrona pracy. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji obrabiarek zespołowych i linii obrabiarek
zespołowych.całość normy
262PN-92/M-66026Tłoczniki. Stopnie zagrożenia.całość normy
263PN-88/M-66027Tłoczniki. Ogólne wymagania bezpieczeństwa.całość normy
264PN-89/M-68050/01Maszyny do obróbki plastycznej metali. Ogólne wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
265PN-89/M-68050/02Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy
mechaniczne. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
266PN-89/M-68050/03Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy śrubowe.
Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
267PN-89/M-68050/04Maszyny do obróbki plastycznej metali. Zwijarki do
blach. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
268PN-90/M-68050/05Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy
hydrauliczne. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
269PN-90/M-68050/06Maszyny do obróbki plastycznej metali. Nożyce.
Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
270PN-91/M-68050/07Maszyny do obróbki plastycznej metali. Młoty. Wymagania
bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
271PN-91/M-68050/08Maszyny do obróbki plastycznej metali. Maszyny
automatyczne i półautomatyczne. Wymagania bezpieczeństwa w
konstrukcji.całość normy
272PN-92/M-68050/09Maszyny do obróbki plastycznej metali. Prasy
krawędziowe. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
273PN-92/M-68050/10Maszyny do obróbki plastycznej metali. Maszyny do
prostowania. Wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji.całość normy
274PN-79/M-69221Butle do gazów. Butle stalowe spawane.całość normy
275PN-M-69228:1994+A1:1997Butle do gazów. Zawory do butli. Wymagania i
badania.całość normy
276PN-M-71075:1996Zbiorniki wysokociśnieniowe roztłaczane. Wymagania i
metody badań.całość normy
277PN-90/M-77006Szybkowary. Ogólne wymagania i badania.całość normy
278PN-89/M-77271Kuchenki gazowe turystyczne.całość normy
279PN-89/M-77275Urządzenia gazowe turystyczne. Ogólne wymagania i metody
badań.całość normy
280PN-M-80284:1997Górnictwo odkrywkowe. Dopuszczalne zużycie lin
stalowych.całość normy
281PN-M-86403:1996Łożyska toczne. Łożyska kulkowe i wałeczkowe. System
oznaczania.całość normy
282PN-70/N-01270/01 do 04, 07 do 09, 12, 14Wytyczne. Znakowania
rurociągów.całość normy
283PN-85/N-74010/01Ołówki i kredki. Postanowienia ogólne.pkt 3.1.1 i 3.1.4
w zakresie toksyczności powłoki
284PN-91/N-98100Wózki dziecięce.całość normy bez pkt 3.3
285PN-75/O-79707Butelki do napojów gazowanych.całość normy
286PN-O-91013:1999Obuwie. Znakowanie.całość normy
287PN-P-50425:1995Pergamin sztuczny kwasowy i papiery pergaminowe.
Właściwości, wymagania i metody badań.całość normy
288PN-90/P-50440Papier śniadaniowy.pkt 3.1 w zakresie parametrów jakości
zdrowotnej i obowiązku posiadania atestu
289PN-90/P-50549Wata celulozowa.całość normy
290PN-P-82011:1996Tekstylia. Dopuszczalne zawartości formaldehydu.całość
normy
291PN-P-84004:1996Tekstylia. Dzianiny i wyroby dziewiarskie. Wartości
wskaźnika zmiany wymiarów po praniu.całość normy
292PN-79/P-84512Pieluszki.całość normy
293PN-84/P-84515Koszulki i kaftaniki z tkanin dla niemowląt.całość normy
294PN-90/P-84531+A1:1997Wyroby konfekcyjne. Oznaczenie.całość normy bez
umieszczania na etykiecie wyrobu: - skróconego symbolu, - roku produkcji
295PN-85/P-84752Dzianiny i wyroby dziane. Wskaźniki odporności
wybarwień.całość normy
296PN-90/P-84753+A1:1997Wyroby dziane. Oznaczaniecałość normy bez
umieszczania na etykiecie wyrobu: - skróconego symbolu, - znaku KJ
297PN-93/R-02001/01Ciągniki i maszyny rolnicze i leśne. Techniczne środki
zapewnienia bezpieczeństwa. Postanowienia ogólne.całość normy
298PN-91/R-36124Ciągniki kołowe rolnicze i leśne. Konstrukcje ochronne.
Metoda badania dynamicznego i warunki zatwierdzenia.całość normy
299PN-92/R-36131Ciągniki rolnicze. Kotwiczenie pasów bezpieczeństwa.całość
normy
300PN-87/S-46200Rowery. Wymagania i badania.całość normy
301PN-S-76021:1998Instalacja elektryczna pojazdów samochodowych. Wymagania
i metody badań.całość normy
302PN-93/T-42107+A1:1996+A2:1997Bezpieczeństwo urządzeń techniki
informatycznej i elektrycznych urządzeń techniki biurowej.całość normy
303PN-83/Z-08002/01Wykrywacze gazów. Znakowanie wykrywaczy
rurkowych.całość normy
304PN-Z-87000:1998Ceratki i podkłady niemowlęce.całość normy
305PN-Z-87001:1998Odciągacze pokarmu kobiecego.całość normy
306PN-Z-87002:1998Gruszki medyczne.całość normy
307PN-EN 71-1:1998Bezpieczeństwo zabawek. Własności mechaniczne i
fizyczne.całość normy
308PN-EN 71-2:1998Bezpieczeństwo zabawek. Palność.całość normy
309PN-EN 71-3:1998Bezpieczeństwo zabawek. Migracja określonych
pierwiastków.całość normy
310PN-EN 71-4:1998Bezpieczeństwo zabawek. Zestawy do wykonywania
doświadczeń chemicznych i podobnych.całość normy
311PN-EN 71-5:1998Bezpieczeństwo zabawek. Zabawki (zestawy chemiczne) nie
przeznaczone do wykonywania doświadczeń chemicznych.całość normy
312PN-EN 71-6:1998Bezpieczeństwo zabawek. Znak graficzny ostrzegawczy
dotyczący wieku.całość normy
313PN-EN 201:1994Techniczne wymagania bezpieczeństwa w konstrukcji i
budowie wtryskarek do tworzyw sztucznych i gumy.całość normy
314PN-EN 228:1999Przetwory naftowe. Benzyny silnikowe.całość normy
315PN-EN 393+AC:1998Kamizelki ratunkowe i indywidualne środki
asekuracyjne. Środki asekuracyjne - 50 N.całość normy
316PN-EN 442-1:1999Radiatory i konwektory. Wymagania i warunki
techniczne.całość normy
317PN-EN 590:1999Przetwory naftowe. Oleje napędowe.całość normy bez pkt
NA.3 załącznika krajowego NA
318PN-EN 716-1:1999Meble. Łóżka dziecięce i łóżka dziecięce składane
mieszkaniowe. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa.całość normy
319PN-EN 775:1998Roboty przemysłowe. Bezpieczeństwo.całość normy
320PN-EN 982:1998Bezpieczeństwo maszyn. Wymagania bezpieczeństwa dotyczące
układów hydraulicznych i pneumatycznych i ich elementów. Hydraulika.całość
normy
321PN-EN 50060+A1:1998Spawalnicze źródła energii do ręcznego spawania
łukowego o ograniczonym czasie obciążenia.całość normy
322PN-EN 60335-1:1999Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania ogólne.całość normy
323PN-EN 60335-2-35:1999Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla przepływowych ogrzewaczy
wody.całość normy
324PN-EN-60974-1:1997 IEC 974-1Wymagania bezpieczeństwa dotyczące urządzeń
do spawania łukowego. Spawalnicze źródła energii.całość normy
325PN-EN 61010-1:1999Wymagania bezpieczeństwa elektrycznych przyrządów
pomiarowych, automatyki i urządzeń laboratoryjnych. Wymagania
ogólne.całość normy
326PN-IEC 34-1:1997Maszyny elektryczne wirujące. Dane znamionowe i
parametry.pkt 6.4, 6.5, 7.10, 8.1, 8.5, 8.7, 8.9, 10.1
327PN-IEC 34-5:1998Maszyny elektryczne wirujące. Klasyfikacja stopni
ochrony zapewnianych przez osłony maszyn elektrycznych wirujących (kod
IP).całość normy
328PN-IEC 65:1998+A#Wymagania bezpieczeństwa użytkowania elektronicznego
sprzętu powszechnego użytku zasilanego z sieci.całość normy
329PN-IEC 320-1:1998Nasadki i wtyki do użytku domowego i podobnych
ogólnych zastosowań. Wymagania ogólne.całość normy
330PN-IEC 335-2-2:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla odkurzaczy i przyrządów
czyszczących zasysających wodę.całość normy
331PN-IEC 335-2-3:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla żelazek.całość normy
332PN-IEC 335-2-4:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla wirówek do bielizny.całość
normy
333PN-IEC 335-2-5:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla zmywarek do naczyń.całość
normy
334PN-IEC 335-2-7:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla pralek.całość normy
335PN-IEC 335-2-9:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla opiekaczy, prodiży i
podobnych przyrządów.całość normy
336PN-IEC 335-2-13:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla frytkownic, patelni i
podobnych przyrządów.całość normy
337PN-IEC 335-2-14:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla maszyn kuchennych.całość
normy
338PN-IEC 335-2-61:1997Bezpieczeństwo elektrycznych przyrządów do użytku
domowego i podobnego. Wymagania szczegółowe dla akumulacyjnych ogrzewaczy
pomieszczeń.całość normy
339PN-IEC 432-1+A1:1996Wymagania bezpieczeństwa dotyczące żarówek. Żarówki
z żarnikiem wolframowym do użytku domowego i podobnych ogólnych celów
oświetleniowych.całość normy
340PN-IEC 742+A1:1997Transformatory separacyjne i transformatory
bezpieczeństwa. Wymagania.całość normy
341PN-IEC 745-2-1+A1:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla wiertarek.całość normy
342PN-IEC 745-2-1+A1/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla wiertarek. Wymagania do stosowania
w kraju.całość normy
343PN-IEC 745-2-3:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla szlifierek, polerek i szlifierek
dyskowych.całość normy
344PN-IEC 745-2-5:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla pilarek tarczowych i noży
tarczowych.całość normy
345PN-IEC 745-2-5/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla pilarek tarczowych i noży
tarczowych. Wymagania do stosowania w kraju.całość normy
346PN-IEC 745-2-6:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla młotków.całość normy
347PN-IEC 745-2-6/Ak:1996Bezpieczeństwo narzędzi ręcznych o napędzie
elektrycznym. Wymagania szczegółowe dla młotków. Wymagania do stosowania w
kraju.całość normy
348PN-IEC 832:1994Drążki izolacyjne i uniwersalne elementy robocze do prac
pod napięciem.całość normy
349PN-IEC 884-1:1996Gniazda wtyczkowe i wtyczki do użytku domowego i
podobnego. Wymagania ogólne.całość normy
350PN-IEC 1242:1998Sprzęt elektroinstalacyjny. Przedłużacze zwijane do
użytku domowego i podobnego.całość normy
351PN-IEC 60038:1998Napięcia znormalizowane IEC.całość normy
352PN-ISO 32:1994Sprzęt medyczny. Butle do gazów medycznych. Oznakowanie
zawartości.całość normy
353PN-ISO 3154:1997Liny splotkowe do wyciągów górniczych. Techniczne
warunki dostawy.całość normy
354PN-ISO 3411:1998Maszyny do robót ziemnych. Wymiary operatorów i
minimalna przestrzeń wokół operatora.całość normy
355PN-ISO 4253:1996Ciągniki rolnicze. Usytuowanie siedziska operatora.
Wymiary.całość normy
356PN-ISO 5700:1996Ciągniki kołowe rolnicze i leśne. Konstrukcje ochronne.
Metoda badania statycznego i warunki oceny.całość normy
357PN-ISO 5970:1994Meble, krzesła i stoły szkolne. Wymiary
funkcjonalne.całość normy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 16 września 1999 r.
w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm z zakresu
ochrony środowiska i leśnictwa.
(Dz. U. Nr 80, poz. 913)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm wymienionych w załączniku
do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 26 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania
wybranych Polskich Norm z zakresu ochrony środowiska, zasobów naturalnych i
leśnictwa (Dz. U. Nr 50, poz. 273).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 16 września 1999 r. (poz. 913)
WYKAZ POLSKICH NORM Z ZAKRESU OCHRONY ŚRODOWISKA I LEŚNICTWA DO OBOWIĄZKOWEGO
STOSOWANIA
1) PN-87/M-34129 Odpylacze kotłowe. Wymagania i badania montażowe i odbiorcze.
(zakres obowiązku stosowania normy: pkt 2.2.1; 2.2.2; 3.1.2.9;
3.1.2.10;3.2.1.11; 3.2.1.13; 3.2.1.14; 3.2.1.17; 3.2.1.18; 3.2.1.19 oraz
rozdział 6; dotyczące badania i oceny skuteczności działania rodzajów odpylaczy
wymienionych w pkt 1.1 normy). (podgrupa: 13.040.40 oraz podgrupa: 27.060.30)
2) PN-R-65700:1998 Materiał siewny - Nasiona drzew i krzewów leśnych i
zadrzewieniowych. (podgrupa: 65.020.20)
3) PN-R-67025:1999 Materiał sadzeniowy - Sadzonki drzew i krzewów do upraw
leśnych i na plantacje. (podgrupa: 65.020.20)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 4 października 1999 r.
w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych.
(Dz. U. Nr 80, poz. 914)
Na podstawie art. 74 ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz
z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802 i Nr 78, poz. 875)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych nadaje się statut, stanowiący załącznik
do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. E. Lewicka
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4
października 1999 r. (poz. 914)
STATUT ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
§ 1. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest państwową jednostką organizacyjną
posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz.
887, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636,
Nr 72, poz. 802 i Nr 78, poz. 875) oraz niniejszego statutu.
2. Siedzibą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 2. Użyte w statucie określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr
26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802 i Nr 78, poz. 875),
2) Zakład - Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
3) Centrala - Centralę Zakładu.
Rozdział 2
Prezes Zakładu
§ 3. 1. Prezes Zakładu:
1) kieruje działalnością Zakładu i reprezentuje go na zewnątrz, przy pomocy
Zarządu Zakładu, głównego inspektora kontroli Zakładu, naczelnego lekarza
Zakładu, dyrektorów komórek organizacyjnych Centrali Zakładu i dyrektorów
oddziałów,
2) realizuje zadania zastrzeżone ustawą do zakresu jego działania.
2. Prezes Zakładu może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1, do:
1) reprezentowania Zakładu i podejmowania decyzji w jego imieniu, w określonych
przez niego sprawach,
2) upoważniania innych pracowników Zakładu, w zakresie określonym w pkt 1.
3. Prezes Zakładu może upoważniać także inne osoby do podejmowania decyzji w
jego imieniu, w zakresie przez niego określonym.
4. Prezes Zakładu:
1) wydaje akty kierownictwa wewnętrznego,
2) nadaje Zakładowi regulamin organizacyjny.
5. Ponadto do kompetencji Prezesa Zakładu należą sprawy określone w art. 73 ust.
3 ustawy.
Rozdział 3
Zarząd Zakładu
§ 4. Do kompetencji Zarządu Zakładu należą sprawy określone w art. 74 ust. 2 i 3
ustawy.
§ 5. 1. Zarząd Zakładu działa kolegialnie.
2. Tryb pracy Zarządu Zakładu określają odrębne przepisy.
Rozdział 4
Rada Nadzorcza Zakładu
§ 6. Do kompetencji Rady Nadzorczej Zakładu należą sprawy określone w art. 75
ust. 2 ustawy.
§ 7. 1. Rada Nadzorcza Zakładu podejmuje uchwały na posiedzeniach plenarnych.
2. Tryb pracy Rady Nadzorczej Zakładu określają odrębne przepisy.
3. Rada Nadzorcza Zakładu realizuje swoje zadania przy pomocy Biura Rady
Nadzorczej.
Rozdział 5
Centrala
§ 8. Centrala jest jednostką organizacyjną, przy pomocy której Prezes Zakładu
oraz Zarząd Zakładu realizują zadania należące do zakresu ich działania.
§ 9. Zakres rzeczowy działania Centrali Zakładu obejmuje w szczególności:
1) dysponowanie Funduszem Ubezpieczeń Społecznych, Funduszem Rezerwy
Demograficznej i Funduszem Alimentacyjnym,
2) prowadzenie rozliczeń składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie
zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz
wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zgodnie z
przepisami ustawy,
3) prowadzenie kont ubezpieczonych i płatników składek,
4) prowadzenie rejestrów ubezpieczonych, płatników składek, członków otwartych
funduszy emerytalnych oraz rejestru uprawnionych do świadczeń zdrowotnych,
5) koordynację pracy terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu,
6) zarządzanie finansami Zakładu,
7) dysponowanie majątkiem Zakładu,
8) opracowywanie projektów krótko- i długoterminowych planów działalności
Zakładu,
9) opracowywanie analiz i prognoz działalności Zakładu,
10) gromadzenie i analizę danych statystycznych oraz prowadzenie badań
statystycznych z zakresu ubezpieczeń społecznych,
11) realizację polityki kadrowej, szkoleniowej, wydawniczej, informacyjnej,
promocyjnej, doradczej i konsultingowej Zakładu,
12) prowadzenie polityki prewencyjnej i rehabilitacji w zakresie ubezpieczeń
społecznych,
13) opracowywanie i opiniowanie projektów aktów normatywnych oraz aktów prawnych
wewnętrznych,
14) współpracę z organami administracji rządowej, instytucjami zagranicznymi
oraz organizacjami międzynarodowymi i krajowymi w zakresie ubezpieczeń
społecznych.
§ 10. W skład Centrali Zakładu wchodzą:
1) Gabinet Prezesa,
2) Biuro Głównego Inspektora Kontroli Zakładu,
3) Biuro Integracji Europejskiej,
4) Biuro Naczelnego Lekarza Zakładu,
5) Biuro Rady Nadzorczej,
6) Biuro Rent Zagranicznych,
7) Biuro Rzecznika Prasowego,
8) Centralny Ośrodek Obliczeniowy,
9) Departament Finansów,
10) Departament Inwestycji,
11) Departament Kapitału Początkowego,
12) Departament Legislacyjno-Prawny,
13) Departament Obsługi Administracyjnej,
14) Departament Obsługi Klientów,
15) Departament Obsługi Systemów Świadczeniowych,
16) Departament Ochrony Informacji,
17) Departament Organizacji i Nadzoru Jednostek Terenowych,
18) Departament Orzecznictwa Lekarskiego,
19) Departament Planowania i Kontrollingu,
20) Departament Prewencji i Rehabilitacji,
21) Departament Rachunkowości,
22) Departament Realizacji Dochodów,
23) Departament Rejestrów Centralnych,
24) Departament Rewizji Wewnętrznej,
25) Departament Spraw Pracowniczych,
26) Departament Statystyki,
27) Departament Świadczeń Emerytalno-Rentowych,
28) Departament Świadczeń Krótkoterminowych,
29) Departament Ubezpieczeń i Składek,
30) Departament Wdrożenia i Rozwoju KSI,
31) Departament Wypłat Świadczeń Zagranicznych,
32) Departament Zamówień Publicznych,
33) Departament Zasilania Informacyjnego.
§ 11. Szczegółową organizację Centrali oraz zakres zadań jej komórek
organizacyjnych określa regulamin organizacyjny Zakładu.
Rozdział 6
Terenowe jednostki organizacyjne
§ 12. 1. Terenowymi jednostkami organizacyjnymi Zakładu są oddziały kierowane
przez dyrektora i podlegające im inspektoraty kierowane przez kierownika
inspektoratu.
2. Wojewódzkie inspektoraty kontroli kierowane przez wojewódzkiego inspektora
kontroli są terenowymi jednostkami organizacyjnymi Zakładu podlegającymi
głównemu inspektorowi kontroli Zakładu.
§ 13. Terenowe jednostki organizacyjne Zakładu realizują zadania należące do
zakresu jego działania zgodnie z właściwością rzeczową i terytorialną określoną
przez Prezesa Zakładu.
§ 14. Zakres rzeczowy działania terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu
obejmuje bezpośrednią obsługę klientów Zakładu, a w szczególności:
1) stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych,
2) ustalanie uprawnień do świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych oraz innych
świadczeń zleconych Zakładowi,
3) wypłatę świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych oraz innych świadczeń
zleconych Zakładowi do wypłaty,
4) dochodzenie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń,
5) dochodzenie należnych składek i opłat,
6) orzecznictwo lekarskie na potrzeby ustalania uprawnień do świadczeń z
ubezpieczeń społecznych.
§ 15. Prezes Zakładu - tworząc, przekształcając i znosząc terenowe jednostki
organizacyjne - ogłasza aktualne wykazy tych jednostek w Biuletynie
Informacyjnym Zakładu.
§ 16. Szczegółową organizację terenowych jednostek organizacyjnych oraz zakres
zadań ich komórek, a także kompetencje kierowników tych jednostek, określa
regulamin organizacyjny Zakładu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 22 września 1999 r.
w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania okręgowych
inspektorów rybołówstwa morskiego oraz utworzenia okręgowych inspektoratów
rybołówstwa morskiego.
(Dz. U. Nr 80, poz. 915)
Na podstawie art. 36b ust. 3 oraz art. 36c ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996
r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145 i z 1999 r. Nr 70, poz. 778)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się jako siedziby okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego
miasta: Gdynia, Słupsk, Szczecin.
§ 2. 1. Terytorialny zakres działania:
1) okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego z siedzibą w Gdyni obejmuje:
morskie wody wewnętrzne, morze terytorialne i wyłączną strefę ekonomiczną od
wschodniej granicy Państwa do południka 17° 40' 30'' długości geograficznej
wschodniej, jak również morskie porty i przystanie oraz pas techniczny w tych
granicach,
2) okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego z siedzibą w Słupsku obejmuje:
morskie wody wewnętrzne, morze terytorialne i wyłączną strefę ekonomiczną od
południka 17° 40' 30'' długości geograficznej wschodniej do południka 15° 23'
24'' długości geograficznej wschodniej, jak również morskie porty i przystanie
oraz pas techniczny w tych granicach,
3) okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego z siedzibą w Szczecinie obejmuje:
a) morskie wody wewnętrzne, morze terytorialne i wyłączną strefę ekonomiczną od
południka 15° 23' 24'' długości geograficznej wschodniej do zachodniej granicy
Państwa, jak również morskie porty i przystanie oraz pas techniczny w tych
granicach,
b) statki rybackie o polskiej przynależności państwowej wykonujące rybołówstwo
morskie poza polskimi obszarami morskimi.
2. W zakresie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o rybołówstwie morskim
okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego są również właściwi do podejmowania
działań na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996
r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145 i z 1999 r. Nr 70, poz. 778).
§ 3. Tworzy się następujące okręgowe inspektoraty rybołówstwa morskiego:
1) Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Gdyni,
2) Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Słupsku,
3) Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Balazs
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
sygn. akt U. 4/99.
z dnia 5 października 1999 r.
(Dz. U. Nr 80, poz. 916)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący,
Andrzej Mączyński,
Marian Zdyb - sprawozdawca,
protokolant: Lidia Banaszkiewicz,
po rozpoznaniu w dniu 5 października 1999 r. na rozprawie z udziałem umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Rady Ministrów oraz
Prokuratora Generalnego, sprawy z wniesionych na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4
oraz art. 191 ust. 2 Konstytucji połączonych wniosków:
1) Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy o stwierdzenie
niezgodności § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni
odpowiadać świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze
świadczeniodawcami na pierwszy rok działalności Kas Chorych (Dz. U. z 1998 r. Nr
160, poz. 1069) z:
- art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu
rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 z
późn. zm.),
- art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 z
późn. zm.),
- art. 128 i art. 169b ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 z późn. zm.),
- art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) Zarządu Głównego NSZZ Pracowników Wojska o stwierdzenie niezgodności § 1
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni odpowiadać
świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze świadczeniodawcami na
pierwszy rok działalności Kas Chorych (Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1069) z:
- art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu
rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 z
późn. zm.),
- art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 z
późn. zm.),
- art. 128 i art. 169b ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 z późn. zm.),
- art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
3) Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" o zbadanie
zgodności rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni odpowiadać
świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze świadczeniodawcami na
pierwszy rok działalności Kas Chorych (Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1069) z:
- art. 169b ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 z późn. zm.),
- art. 5 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla
pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 z późn. zm.),
orzeka:
§ 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie wymagań i kryteriów, jakim powinni odpowiadać
świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu zawierania umów ze świadczeniodawcami na
pierwszy rok działalności Kas Chorych (Dz. U. Nr 160, poz. 1069), w zakresie, w
jakim zachował moc obowiązującą, pomimo skreślenia dodanego przez niego § 7 ust.
2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wymagań
i kryteriów, jakim powinni odpowiadać świadczeniodawcy, oraz zasad i trybu
zawierania umów ze świadczeniodawcami na pierwszy rok działalności Kas Chorych
(Dz. U. z 1998 r. Nr 134, poz. 873 i Nr 160, poz. 1069 oraz z 1999 r. Nr 61,
poz. 662)
- jest niezgodny z art. 169b w związku z art. 128 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r.
o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz.
468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162,
poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr
70, poz. 777 i Nr 72, poz. 802) oraz w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12
grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek
sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 z późn. zm.), a przez to z art. 92
ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- nie jest niezgodny z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z
1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997
r. Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014, Nr 155, poz.
1016 i Nr 160, poz. 1059 oraz z 1999 r. Nr 62, poz. 684 i Nr 72, poz. 802).
Janusz Trzciński
Andrzej Mączyński Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 7 września 1999 r.
w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz
wzorów dokumentów przy tym stosowanych.
(Dz. U. Nr 81, poz. 917)
Na podstawie art. 81 ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres i sposób przeprowadzania badań technicznych
pojazdów samochodowych, przyczep (naczep), ciągników rolniczych oraz
motorowerów, zwanych dalej "pojazdami", oraz wzory dokumentów stosowanych przy
tych badaniach.
§ 2. Badanie techniczne pojazdu polega na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada
warunkom technicznym określonym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872), zwanej dalej "ustawą", i
rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999
r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego
wyposażenia (Dz. U. Nr 44, poz. 432), zwanym dalej "rozporządzeniem".
§ 3. Badania techniczne pojazdów dzieli się na:
1) okresowe,
2) pierwsze:
a) pojazdu przeznaczonego do przewozu materiałów niebezpiecznych,
b) taksówki osobowej,
c) pojazdu uprzywilejowanego,
d) pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą,
3) dodatkowe - pojazdu skierowanego przez organ kontroli ruchu drogowego w razie
uzasadnionego przypuszczenia, że zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza
wymagania ochrony środowiska, a w szczególności:
a) co do którego zachodzi podejrzenie, że nie spełnia określonych warunków
technicznych, o których mowa w ustawie i rozporządzeniu,
b) pojazdu uszkodzonego w kolizji, wypadku drogowym,
4) dodatkowe - pojazdu skierowanego przez starostę w razie uzasadnionego
przypuszczenia, że zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony
środowiska, a w szczególności:
a) co do którego zachodzi podejrzenie, że nie spełnia określonych warunków
technicznych, o których mowa w ustawie i rozporządzeniu,
b) pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przez organy Sił Zbrojnych,
jednostki wojskowe podporządkowane Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji, Policję, Urząd Ochrony Państwa i Straż Graniczną, a
rejestrowanego ponownie przez starostę,
c) zgłoszonego do rejestracji, a uszkodzonego w kolizji, wypadku drogowym lub
innym,
d) po zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany danych technicznych
zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym (tj. rodzaju pojazdu, rodzaju nadwozia,
przeznaczenia, masy własnej, dopuszczalnej ładowności, liczby miejsc, pojemności
silnika, dopuszczalnej masy całkowitej, dopuszczalnej masy całkowitej ciągniętej
przyczepy, dopuszczalnego nacisku osi),
e) po zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany niektórych danych
identyfikacyjnych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, tj. po zmianie
numeru identyfikacyjnego (numeru nadwozia lub podwozia-ramy),
5) dodatkowe - pojazdu, w którym dokonano montażu instalacji do zasilania gazem,
6) dodatkowe - pojazdu, który ma być używany jako taksówka osobowa lub bagażowa,
7) dodatkowe - pojazdu, który ma być używany jako przewożący materiały
niebezpieczne,
8) dodatkowe - pojazdu, który ma być używany jako uprzywilejowany.
§ 4. 1. Zakres badania technicznego pojazdu obejmuje, w odniesieniu do badania:
1) okresowego - sprawdzenie i ocenę:
a) prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, zwłaszcza
pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska,
b) spełniania warunków dodatkowych dla niektórych pojazdów określonych w ustawie
i w rozporządzeniu oraz innych przepisach wydanych na podstawie ustawy,
2) pierwszego, okresowego i dodatkowego - pojazdu przeznaczonego do przewozu
materiałów niebezpiecznych:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę spełniania odpowiednich przepisów dotyczących warunków i
kontroli przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych,
3) pierwszego, okresowego i dodatkowego - taksówki osobowej:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych określonych w § 24
rozporządzenia,
4) pierwszego, okresowego i dodatkowego - pojazdu uprzywilejowanego:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych określonych w § 25-37
rozporządzenia,
5) pierwszego - pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) zakres poszerzony o specjalistyczne badania,
c) sporządzenie specjalnego dokumentu identyfikacyjnego,
6) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 3 lit. a):
- sprawdzenie i ocenę spełniania określonych warunków technicznych, o których
mowa w skierowaniu,
7) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 3 lit. b):
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) zakres poszerzony o specjalistyczne badania,
8) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 4 lit. a) i b)
- sprawdzenie i ocenę spełniania określonych warunków technicznych, o których
mowa w skierowaniu,
9) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 4 lit. c):
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) zakres poszerzony o specjalistyczne badania,
10) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 4 lit. d):
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę prawidłowości dokonanych zmian z przepisami ustawy i
rozporządzenia,
c) sporządzenie opisu i ocenę zmian oraz określenie nowych danych technicznych
pojazdu,
11) dodatkowego - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 4 lit. e):
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) zakres poszerzony o specjalistyczne badania,
12) okresowe i dodatkowe - pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 5:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych, określonych w § 41
rozporządzenia,
13) dodatkowe i okresowe - taksówki bagażowej:
a) zakres - jak w ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych, określonych w § 24
rozporządzenia.
2. Badania, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, nie wpływają na termin
następnego badania technicznego, określony w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, o
ile nie jest to sprzeczne z ustawą. Za zgodą właściciela pojazdu termin
następnego badania może być ustalony zgodnie z ustawą, pod warunkiem że pojazd
poddany był co najmniej okresowemu badaniu technicznemu.
§ 5. Okresowe badanie techniczne pojazdu polega na sprawdzeniu:
1) zgodności faktycznych danych pojazdu z zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym
lub odpowiadającym mu dokumencie, dotyczącymi tożsamości i danych technicznych
pojazdu, a także prawidłowości i stanu tablic rejestracyjnych,
2) stanu technicznego ogumienia,
3) prawidłowości działania, ustawienia i własności świetlnych świateł
zewnętrznych,
4) stanu technicznego, skuteczności i równomierności działania hamulców,
5) prawidłowości działania urządzeń sygnalizacyjnych,
6) prawidłowości działania układu kierowniczego, stanu technicznego jego
połączeń oraz wielkości ruchu jałowego koła kierownicy,
7) stanu technicznego zawieszenia,
8) prawidłowości ustawienia i zamocowania kół jezdnych,
9) stanu technicznego nadwozia, podwozia i ich osprzętu oraz przedmiotów
wyposażenia,
10) stanu technicznego układu wydechowego, a w uzasadnionych wypadkach - na
pomiarze poziomu hałasu zewnętrznego na postoju,
11) emisji zanieczyszczeń gazowych lub zadymienia spalin,
12) spełniania warunków dodatkowych dla pojazdów określonych w rozporządzeniu.
§ 6. Wykaz czynności kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego
pojazdu określa załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia.
§ 7. Sposób badania skuteczności i równomierności działania hamulców określa
załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 8. Sposób oceny stanu technicznego układu wydechowego i pomiaru poziomu hałasu
zewnętrznego podczas postoju pojazdu oraz sposób kontroli stanu technicznego
sygnału dźwiękowego określa załącznik nr 3 do niniejszego rozporządzenia.
§ 9. Sposób pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych oraz zadymienia spalin
określa załącznik nr 4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 10. Sposób sprawdzania prawidłowości przystosowania pojazdu do zasilania gazem
określa załącznik nr 5 do niniejszego rozporządzenia.
§ 11. Sposób ustalania nieznanych danych technicznych pojazdu określa załącznik
nr 6 do niniejszego rozporządzenia.
§ 12. Sposób nadawania i wybijania numerów na nadwoziach (podwoziach-ramach) i
silnikach oraz wykonywania tabliczek zastępczych i wzór specjalnej pieczątki
upoważniającej do nadawania i wybijania numerów określa załącznik nr 7 do
niniejszego rozporządzenia.
§ 13. 1. Dane identyfikacyjne pojazdu należy wpisać do rejestru badań
technicznych pojazdów na podstawie zapisów zamieszczonych w dowodzie
rejestracyjnym pojazdu lub odpowiadającym mu dokumencie.
2. Rejestr badań technicznych pojazdów, z zastrzeżeniem ust. 3, stanowi
dokument, którego strony powinny być ponumerowane, przesznurowane, a końce
sznurka zaklejone nalepką i ostemplowane. Wzór rejestru określa załącznik nr 8
do niniejszego rozporządzenia.
3. Dopuszcza się prowadzenie rejestru badań technicznych pojazdów za pomocą
techniki informatycznej.
§ 14. 1. Jeżeli wynik badania technicznego podlegającego potwierdzeniu w
dowodzie rejestracyjnym jest pozytywny, uprawniony diagnosta dokonujący badania
technicznego potwierdza ten fakt w dowodzie rejestracyjnym, wpisując termin
następnego badania.
2. W przypadkach innych niż wymienione w ust. 1 stacja kontroli pojazdów wydaje
zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, przy czym jeżeli wynik
badania jest:
1) pozytywny - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "pojazd dopuszczony do
ruchu",
2) negatywny - w zaświadczeniu wpisuje się stwierdzone usterki, z tym że jeżeli:
a) nie stwarzają one bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego
lub środowiska - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "dopuszczony do ruchu
warunkowo", wpisując w niektórych przypadkach niezbędne ograniczenia, w
szczególności zakaz: przewozu pasażerów, ładunków, ciągnięcia przyczepy, jazdy w
okresie od zmierzchu do świtu oraz podczas zmniejszonej widoczności, oraz okres
warunkowego dopuszczenia, niezbędny do usunięcia usterek, jednak nie dłuższy niż
siedem dni,
b) stwarzają one bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub
środowiska - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "pojazd nie dopuszczony do
ruchu", dokonując wpisu: "zatrzymano dowód rejestracyjny nr...", zatrzymuje się
dowód rejestracyjny i w terminie trzech dni przesyła się go do organu, który go
wystawił, wraz z kopią zaświadczenia.
3. Badanie techniczne pojazdu polegające na ponownym sprawdzeniu zespołów i
układów pojazdu, w których stwierdzono usterki, może być dokonane tylko w
zakresie ich usunięcia wyłącznie przez stację kontroli pojazdów, która te
usterki stwierdziła, w okresie nie dłuższym niż 14 dni od poprzedniego badania.
W innej stacji kontroli pojazdów albo po upływie tego terminu przeprowadza się
odpowiednie badanie w pełnym zakresie.
4. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym określa załącznik nr
9 do niniejszego rozporządzenia.
§ 15. 1. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu używanego do przewozu
materiałów niebezpiecznych, w zaświadczeniu wymienionym w § 14 ust. 2 uprawniony
diagnosta dokonujący badania technicznego zamieszcza wpis stwierdzający, że
pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym dopuszczenia do przewozu
określonego materiału niebezpiecznego lub materiałów niebezpiecznych danej
klasy, określonych w przepisach o warunkach i kontroli przewozu materiałów
niebezpiecznych, z podaniem:
1) nazwy materiału niebezpiecznego oraz numeru klasy i punktu, pod którym jest
on wymieniony w odrębnych przepisach, lub
2) określenia grupy materiałów niebezpiecznych oraz numerów klasy i punktów, pod
którymi jest on wymieniony w odrębnych przepisach, lub
3) określenia klasy materiałów i numeru tej klasy, jeżeli pojazd jest
przeznaczony do przewozu wszystkich materiałów tej klasy,
4) numeru i daty wydania zaświadczenia właściwej jednostki dozoru technicznego,
stwierdzającego, że cysterna odpowiada warunkom technicznym określonym w
przepisach dotyczących warunków i kontroli przewozu drogowego materiałów
niebezpiecznych - jeżeli badanie dotyczy pojazdu z cysterną,
5) innych danych dotyczących warunków technicznych pojazdu, o ile wymagają tego
przepisy o przewozie drogowym materiałów niebezpiecznych.
2. Jeżeli pierwsze badanie techniczne dotyczy pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 2
lit. d), uprawniony diagnosta dokonujący badania technicznego, poza
zaświadczeniem o przeprowadzonym badaniu, wystawia specjalny dokument
identyfikacyjny badanego pojazdu, według wzoru określonego w załączniku nr 11 do
niniejszego rozporządzenia. W razie potrzeby, przed wydaniem takiego dokumentu,
stacja kontroli pojazdów może zażądać przedstawienia opinii rzeczoznawcy z
zakresu techniki samochodowej lub wiarygodnego dokumentu jednostki zagranicznej,
dokonującej badań technicznych pojazdów.
3. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu, o którym mowa w § 3 pkt 4 lit. d),
uprawniony diagnosta dokonujący badania technicznego wystawia specjalny
dokument, według wzoru określonego w załączniku nr 12 do niniejszego
rozporządzenia, zawierający opis i ocenę zgodności dokonanych zmian z przepisami
ustawy i rozporządzenia, oraz zamieszcza w zaświadczeniu o przeprowadzonym
badaniu technicznym wpis dotyczący zgodności tych zmian z powyższymi przepisami
i nowe dane techniczne pojazdu wynikające z dokonanych zmian. W razie potrzeby,
przed wydaniem takich dokumentów, stacja może zażądać przedstawienia opinii
rzeczoznawcy z zakresu techniki samochodowej lub odpowiednio innej specjalności.
4. Jeżeli dodatkowe badanie techniczne dotyczy pojazdu przystosowanego do
zasilania gazem, uprawniony diagnosta dokonujący badania technicznego pojazdu
wystawia specjalne zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu według wzoru
określonego w załączniku nr 10 do niniejszego rozporządzenia oraz dokonuje
adnotacji o treści: "pojazd przystosowany do zasilania gazem" w dowodzie
rejestracyjnym lub zaświadczeniu oraz rejestrze, o których mowa w § 13 i 14.
5. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu z zamontowanym urządzeniem
technicznym podlegającym dozorowi technicznemu, uprawniony diagnosta dokonujący
badania technicznego pojazdu zamieszcza w rejestrze, o którym mowa w § 13, lub w
zaświadczeniu, o którym mowa w § 14, wpis potwierdzający, że pojazd odpowiada
warunkom technicznym dozoru technicznego, z podaniem numeru i daty wydania
zaświadczenia właściwej jednostki dozoru technicznego.
6. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu silnikowego, o którym mowa w art.
71 ust. 4 ustawy, uprawniony diagnosta przeprowadza badanie polegające na
sprawdzeniu i ocenie spełniania warunków technicznych, o których mowa w § 7 ust.
6 rozporządzenia, oraz dokonuje adnotacji o treści "pojazd przystosowany do
ciągnięcia przyczep" w dowodzie rejestracyjnym lub zaświadczeniu oraz rejestrze,
o którym mowa w § 13 i 14.
7. Badanie techniczne autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i
drodze ekspresowej wynosi 100 km/h, obejmuje:
a) zakres określony w § 4 ust. 1 pkt 1,
b) sprawdzenie wymagań i sporządzenie zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu
według wzoru określonego w załączniku nr 13 do niniejszego rozporządzenia.
Badanie techniczne autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i
drodze ekspresowej wynosi 100 km/h, wykonywane jest za zgodą właściciela
pojazdu.
§ 16. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu wymienionego w art. 132 ust. 5
ustawy, badania przeprowadza się odpowiednio, zgodnie z zasadami określonymi w
niniejszym rozporządzenia z uwzględnieniem § 1 ust. 3 rozporządzenia.
§ 17. 1. Na wniosek właściciela pojazdu stacja kontroli pojazdów może wydać
zaświadczenie potwierdzające wyposażenie pojazdu w urządzenie rejestrujące
samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy oraz postoju (tachograf), o ile w dniu
wykonania okresowego badania technicznego tachograf posiadał ważne oznakowanie
uwierzytelniające.
2. Wpisy w dokumentach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, powinny być
opatrzone odpowiednio pieczątką stacji kontroli pojazdów, datą, podpisem
uprawnionego diagnosty dokonującego badania technicznego, pieczątką
identyfikacyjną oraz jego pieczątką imienną.
3. W wypadku popełnienia błędu pisarskiego i rachunkowego oraz innej oczywistej
omyłki w dokumentach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, uprawniony
diagnosta prostuje je przez skreślenie błędu lub omyłki i podanie właściwej
informacji, która powinna być opatrzona datą, podpisem uprawnionego diagnosty,
jego pieczątką imienną, lub wystawia nowy dokument z odpowiednim wyjaśnieniem.
4. Na wniosek właściciela pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje duplikat
dokumentów związanych z ostatnim badaniem technicznym dotyczącym pojazdu.
5. Wzory pieczątek stacji kontroli pojazdów oraz identyfikacyjnej i imiennej
uprawnionego diagnosty określa załącznik nr 14 do niniejszego rozporządzenia.
§ 18. Pieczątki, o których mowa w § 12 i § 17 ust. 5 wykonywane są za zgodą
starosty na koszt stacji kontroli pojazdów. W wypadku cofnięcia upoważnienia do
wykonywania badań pojazdów stacji lub uprawnionemu diagnoście, pieczątki zwraca
się staroście.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7
września 1999 r. (poz. 917)
Załącznik nr 1
WYKAZ CZYNNOŚCI KONTROLNYCH ORAZ METODY I KRYTERIA OCENY STANU TECHNICZNEGO
POJAZDU
Przedmiot i zakres badaniaSposób przeprowadzenia badaniaPodstawowe
kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający
123
1. IDENTYFIKACJA I DODATKOWE WYPOSAŻENIE
1.1. Identyfikacja pojazduOględziny organoleptyczne: porównanie zapisów w
dowodzie rejestracyjnym (pozwoleniu czasowym) ze stanem faktycznym.1. Brak
zgodności zapisów numeru identyfikacyjnego (VIN) lub numeru nadwozia
(podwozia-ramy), numeru rejestracyjnego ze stanem faktycznym.
2. Brak numeru identyfikacyjnego (VIN) lub numeru nadwozia (podwozia-ramy)
lub numer nieczytelny.
3. Niezgodna z zapisem w dowodzie rejestracyjnym: masa własna pojazdu,
dopuszczalna ładowność, dopuszczalna masa całkowita, pojemność silnika lub
liczba miejsc.
4. Tablice rejestracyjne nie certyfikowane.
5. Tablice rejestracyjne nieczytelne lub uszkodzone.
6. Ozdobienie tablic rejestracyjnych.
7. Brak tabliczki znamionowej (zastępczej) albo nieczytelna lub niezgodna
ze stanem faktycznym.
1.2. Dodatkowe wyposażenieOględziny.1. Brak trójkąta ostrzegawczego do
ustawiania na drodze.
2. Brak gaśnicy (jeżeli jest wymagana).
2. OGUMIENIE
2.1. Stan techniczny i ciśnienie powietrza w oponachOględziny. Pojazd
uniesiony za pomocą dźwignika lub ustawiony na kanale. Pomiar i regulacja
ciśnienia w oponach.1. Na tej samej osi zamontowane są opony różnej
konstrukcji (radialne, diagonalne, diagonalne z opasaniem lub o różnej
rzeźbie bieżnika).
2. Na pojeździe samochodowym o dwóch osiach są zamontowane opony:
a) diagonalne lub diagonalne z opasaniem na kołach tylnej osi, jeżeli na
kołach przedniej osi znajdują się opony radialne,
b) diagonalne na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi
znajdują się opony diagonalne z opasaniem.
3. Opony różnej konstrukcji na osiach wchodzących w skład osi wielokrotnej
z zastrzeżeniem, że na osi nie napędzanej opony mogą być takie same jak na
osi kierowanej.
4. Opony, których wskaźniki pokazują graniczne zużycie, a w odniesieniu do
opon nie zaopatrzonych w takie wskaźniki o rzeźbie bieżnika mniejszej niż
1,6 mm na 3/4 szerokości środkowej części opony.
5. Opony o widocznych pęknięciach obnażających lub naruszających ich
osnowę albo odkształcone.
6. Opony z umieszczonymi trwale, wystającymi na zewnątrz przeciwślizgowymi
elementami metalowymi.
7. Niedostateczna wytrzymałość (nośność) opon.
3. ŚWIATŁA
3.1. Światła drogowe i mijaniaOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.1.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Niejednakowa barwa
lub barwa inna niż biała bądź żółta selektywna.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Brak lub niedziałanie świateł drogowych (jeżeli są wymagane).
5. Brak lub niedziałanie świateł mijania.
6. Włączenie świateł mijania lub świateł drogowych nie włącza równocześnie
świateł pozycyjnych oraz oświetlenia tablicy rejestracyjnej.
7. Przełączenie świateł drogowych na światła mijania nie powoduje
wyłączenia wszystkich świateł drogowych.
8. Przełączenie świateł mijania na światła drogowe nie powoduje włączenia
co najmniej jednej pary świateł drogowych.
9. Brak wyraźnej granicy światła i cienia świateł mijania.
10. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia świateł drogowych.
3.1.2. Ustawienie świateł drogowych i mijania w płaszczyźnie poziomej i
pionowejPomiar ustawienia za pomocą przyrządów specjalnych lub ekranu.1.
Odchylenie strumienia światła mijania w płaszczyźnie poziomej przekracza
dopuszczalne granice:
w lewo - 5 cm na 10 m,
w prawo - 20 cm na 10 m.
2. Odchylenie strumienia światła drogowego w płaszczyźnie poziomej
przekracza dopuszczalne granice:
20 cm na 10 m (w lewo lub w prawo).
3. Wartość ustawienia światła mijania w płaszczyźnie pionowej różni się od
wartości nominalnej więcej niż:
3 cm na 10 m w górę, lub
5 cm na 10 m w dół.
4. Wartość ustawienia światła drogowego w płaszczyźnie pionowej różni się
od wartości nominalnej więcej niż:
5 cm na 10 m w górę lub w dół.
3.1.3. Światłość świateł drogowychPomiar światłości poszczególnych
równocześnie włączonych par świateł drogowych i obliczenie: - sumy
światłości, - różnicy światłości między lewym i prawym światłem. Uwaga:
pomiaru światłości dokonuje się przy pracy silnika na średniej prędkości
obrotowej.1. Światłość co najmniej jednej pary świateł nie osiąga
wymaganego minimum 30 kcd (12,5 kcd dla motocykla).
2. Suma światłości przekracza dopuszczalne maksimum 225 kcd.
3. Różnica światłości w którejkolwiek parze świateł przekracza:
a) 30% światłości większej - w wypadku gdy światłość większa przekracza 40
kcd,
b) 50% światłości większej - w wypadku gdy światłość większa nie
przekracza 40 kcd.
3.2. Światła kierunkowskazówOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą w przepisach.
3.2.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż żółta
samochodowa.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Brak kontrolnego sygnału działania lub niewłaściwe jego działanie.
5. Włączenie kierunkowskazów uzależnione jest od włączenia innych świateł.
6. Działają nie w jednej fazie.
7. Częstotliwość błysków mniejsza niż 60 cykli na minutę lub większa niż
120 cykli na minutę.
8. Włączenie świateł następuje z opóźnieniem większym niż 1 s, a pierwsze
wyłączenie z opóźnieniem większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika
kierunkowskazów.
3.3. Światła hamowania "stop"Oględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.3.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
czerwona.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Nie włącza się przy uruchomieniu hamulca roboczego.
5. Natężenie światła nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł
pozycyjnych tylnych.
6. Zamontowany sygnał włączenia (dopuszcza się sygnał niesprawności
świateł).
3.4. Światła pozycyjne przednieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.4.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż biała
(dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli światła te są połączone ze
światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnej).
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia.
3.5. Światła pozycyjne tylneOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.5.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
czerwona.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia.
3.6. Światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjnąOględziny i
sprawdzenie działania.1. Barwa inna niż biała.
3.6.1. Stan techniczny i działanie 2. Widoczne bezpośrednio z tyłu
pojazdu.
3.7. Światła odblaskowe tylne inne niż trójkątneOględziny.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.7.1. Stan techniczny i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż czerwona.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
3.8. Światła odblaskowe tylne trójkątneOględziny.1. Liczba świateł
niezgodna z wymaganą przepisami.
3.8.1. Stan techniczny i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż czerwona.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Kształt trójkąta inny niż równoboczny.
5. Wewnątrz trójkąta umieszczone jest inne światło.
6. Umieszczone na innym pojeździe niż przyczepa.
3.9. Światła odblaskowe przednieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z
wymaganą przepisami.
3.9.1. Stan techniczny i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż biała.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Mają kształt trójkąta.
3.10. Światła odblaskowe boczneOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z
wymaganą przepisami.
3.10.1. Stan techniczny i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż żółta
samochodowa, z tyłu dopuszcza się barwę czerwoną.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Mają kształt trójkąta.
3.11. Światła awaryjneOględziny.1. Jak w poz. 3.2 pkt 1-4 i 7.
3.11.1. Stan techniczny i działanie 2. Nie działają, gdy urządzenie
włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę.
3.12. Światła przeciwmgłowe tylneOględziny i sprawdzenie działania.1.
Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.12.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
czerwona.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Brak lub niewłaściwie działający kontrolny sygnał włączenia.
5. Może być włączone bez włączonych świateł mijania lub świateł
przeciwmgłowych przednich.
6. Nie ma możliwości wyłączenia światła przeciwmgłowego tylnego
niezależnie od światła przeciwmgłowego przedniego.
7. Natężenie światła nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł
pozycyjnych tylnych.
8. Umieszczone w odległości mniejszej niż 10 cm od światła stop.
3.13. Światła cofaniaOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą
przepisami.
3.13.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
biała.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Włączanie na biegu innym niż wsteczny.
5. Możliwość włączenia, gdy urządzenie włączające silnik jest w położeniu
uniemożliwiającym jego pracę.
6. Oślepiają innych użytkowników drogi.
3.14. Światła obrysoweOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą
przepisami.
3.14.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
biała z przodu i czerwona z tyłu.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Umieszczone na innym pojeździe niż pojazd samochodowy i przyczepa,
których szerokość przekracza 1,8 m.
3.15. Światła przeciwmgłowe przednieOględziny i sprawdzenie działania.1.
Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.15.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
biała lub żółta selektywna.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Włączają się bez włączenia świateł pozycyjnych.
5. Oślepiają innych użytkowników drogi.
6. Nie ma możliwości włączenia i wyłączenia niezależnie od świateł
drogowych i mijania.
3.15.2. Ustawienie świateł przeciwmgłowych przednichPomiar ustawienia za
pomocą przyrządów specjalnych lub ekranu.Wartość ustawienia światła
przeciwmgłowego przedniego w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości
nominalnej więcej niż: 5 cm/10 m w górę lub w dół.
3.16. Światła jazdy dziennejOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba
świateł niezgodna z wymaganą przepisami.
3.16.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
biała.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Podłączenie elektryczne niezgodne z przepisami.
5. Nieodpowiednia powierzchnia świetlna.
3.17. Światła pozycyjne boczneOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z
wymaganą przepisami.
3.17.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż
żółta samochodowa, z tyłu dopuszcza się barwę czerwoną.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Zamontowane na pojeździe samochodowym o długości nie przekraczającej
6,0 m, z wyjątkiem ciągnika siodłowego i przyczepy.
3.18. Światło kierunkowe (tzw. szperacz)Oględziny.Światło zamontowane na
pojeździe nieuprzywilejowanym.
3.18.1. Stan techniczny i działanie
3.19. Światła roboczeOględziny.Światło zamontowane na innym pojeździe niż
ciągnik rolniczy.
3.19.1. Stan techniczny i działanie
3.20. Światła postojoweOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą
przepisami.
3.20.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie 2. Barwa inna niż:
- biała z przodu,
- czerwona z tyłu,
- żółta samochodowa z boku, jeśli światło jest połączone z kierunkowskazem
bocznym.
3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami.
4. Zamontowane na pojeździe samochodowym o długości przekraczającej 6,0 m
i szerokości przekraczającej 2,0 m.
4. UKŁADY HAMULCOWE
4.1. Układy hamulcowe (wszystkie)Oględziny.1. Konstrukcja niezgodna z
wymaganiami.
4.1.1. Konstrukcja 2. Samodzielne zmiany konstrukcyjne jakiejkolwiek
części układu hamulcowego.
3. Brak obwodowości układu roboczego (o ile jest wymagana).
4. Nieszczelna instalacja układu hamulcowego (szczególnie na
połączeniach).
4.1.2. Mocowanie pedału hamulca nożnegoOględziny.1. Nadmierny opór.
2. Zużyta piasta.
3. Nadmierne zużycie/luz.
4.1.3. Stan techniczny pedału hamulcowego i skok elementu uruchamiającego
hamulceOględziny.1. Nadmierny lub zbyt mały skok jałowy (brak odległości
rezerwowej stopki pedału hamulca).
2. Pedał hamulca nie zwalnia się prawidłowo.
3. Brak powierzchni antypoślizgowej na powierzchni pedału hamulca lub
przemieszcza się, jest zużyta/śliska.
4.1.4. Układ wspomagania lub sprężarkaOględziny.1. Nadmierny czas wzrostu
ciśnienia do wartości umożliwiającej skuteczne działanie hamulców.
2. Niewystarczające ciśnienie/podciśnienie do przynajmniej dwukrotnego
uruchomienia hamulców po zadziałaniu urządzenia ostrzegawczego (lub gdy
wskaźnik pokazuje niebezpieczną wartość).
3. Wypływ powietrza powodujący zauważalny spadek ciśnienia lub słyszalny
wypływ.
4. Brak wyraźnego spadku nacisku na pedał hamulca po włączeniu do
działania urządzenia wspomagającego (przez uruchomienie silnika lub
napowietrzenie układu pneumatycznego).
4.1.5. Wskaźnik lub miernik ostrzegawczy niskiego
ciśnieniaOględziny.Wadliwe działanie lub uszkodzenie wskaźnika lub
miernika ostrzegawczego niskiego ciśnienia.
4.1.6. Zawór sterujący hamulca postojowegoOględziny.1. Pęknięty,
uszkodzony lub nadmiernie zużyty zawór sterujący.
2. Wadliwe działanie zaworu sterującego.
3. Sterowanie niepewne, niepewne działanie trzpienia blokującego lub
zaworu.
4. Luźne połączenie bądź nieszczelność.
5. Niezadowalające działanie.
4.1.7. Hamulec postojowy, dźwignia sterująca, zapadka hamulca
postojowegoOględziny.1. Zapadka hamulca postojowego nie blokuje
prawidłowo.
2. Nadmierne zużycie łożyska dźwigni lub mechanizmu. Nadmierny ruch
dźwigni wskazujący na nieprawidłową regulację.
4.1.8. Zawory hamulcowe (zawory zabezpieczające, zawory sterujące
itp.)Oględziny.1. Uszkodzone, nadmierny wypływ powietrza.
2. Nadmierny ubytek oleju ze sprężarki.
3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie.
4. Brak działania zaworu bezpieczeństwa.
5. Zauważalny samoczynny spadek ciśnienia hamowania w czasie 1 minuty.
6. Zauważalny spadek ciśnienia w okresie 1 minuty, gdy pedał hamulca jest
utrzymany w pozycji wciśniętej.
7. Spadek ciśnienia na 1 pełne zahamowanie przekracza 0,06 MPa.
4.1.9. Złącza przewodów hamulcowych przyczepyOględziny.1. Uszkodzenie,
nieszczelności przewodów lub zaworu złącza przewodu.
2. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie.
3. Nadmierne nieszczelności.
4. Przy rozłączeniu połączenia hamulec przyczepy nie działa automatycznie.
4.1.10. Zbiornik powietrzaOględziny.1. Uszkodzony, skorodowany,
nieszczelny.
2. Nie działa zawór odwadniający.
3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie.
4.1.11. Podzespoły serwomechanizmu wspomagającego, pompa hamulcowa (w
systemach hydraulicznych)Oględziny.1. Wadliwy lub niesprawny zespół
serwomechanizmu.
2. Nieszczelna lub wadliwa pompa hamulcowa.
3. Niepewne działanie pompy hamulcowej.
4. Niewystarczający poziom płynu hamulcowego.
5. Brak zamknięcia (pokrywki) zbiorniczka pompy.
6. Lampka kontrolna poziomu płynu hamulcowego świeci lub jest uszkodzona.
7. Nieprawidłowe działanie wskaźnika ostrzegawczego poziomu płynu
hamulcowego.
8. Zapowietrzony układ hydrauliczny.
9. Zbiorniczek płynu hamulcowego zasłonięty (niedostępny dla kontroli).
10. Nieprawidłowy rodzaj lub niski poziom płynu hamulcowego.
4.1.12. Sztywne przewody hamulcoweOględziny.1. Możliwość rozerwania lub
pęknięcia.
2. Wycieki z przewodów lub połączeń.
3. Uszkodzone lub nadmiernie skorodowane.
4. Zauważalnie przemieszczone.
4.1.13. Elastyczne przewody hamulcoweOględziny.1. Możliwość rozerwania lub
pęknięcia.
2. Przewody hamulcowe uszkodzone, ocierające, za krótkie, skręcone.
3. Wycieki z przewodów lub połączeń.
4. Wybrzuszanie się, pęcznienie przewodów pod działaniem ciśnienia.
5. Porowatość.
4.1.14. Okładzina szczęk (klocków) hamulcowychOględziny.1. Zauważalne
nadmierne zużycie.
2. Zauważalne zanieczyszczenie (olejem, smarem itp.).
4.1.15. Bębny, tarcze hamulcoweOględziny.1. Zauważalne nadmierne zużycie,
zarysowania, pęknięcia.
2. Zauważalne zanieczyszczenia (olejem, smarem itp.).
3. Uszkodzone osłony, brak.
4.1.16. Linki hamulcowe, pręty i połączenia dźwignioweOględziny.1. Linki
zniszczone lub nie działają.
2. Nadmiernie zużyte lub skorodowane.
3. Niepewne połączenia linek lub prętów.
4. Uszkodzona prowadnica linki.
5. Jakiekolwiek ograniczenia swobodnego ruchu elementów układu
hamulcowego.
6. Jakikolwiek nietypowy ruch dźwigni, sworzni, połączeń wskazujący na
niewłaściwe ustawienie lub zużycie.
4.1.17. Urządzenie uruchamiające hamulce (w tym siłownik
membranowo-sprężynowy lub rozpieracz hydrauliczny szczęk
hamulcowych).Oględziny.1. Pęknięte lub uszkodzone.
2. Nieszczelne.
3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie.
4. Nadmierna korozja.
5. Nadmierny skok tłoka siłownika lub membrany.
6. Brak lub nadmierne zużycie osłony przeciwpyłowej.
4.1.18. Regulator (korektor) siły hamowaniaOględziny.1. Wadliwe
podłączenie.
2. Zauważalna nieprawidłowa regulacja.
3. Zatarty, brak działania.
4. Brak regulatora (o ile jest przewidziany).
4.1.19. Automatyczny regulator szczękOględziny.1. Zatarty, nienormalny
skok, nadmiernie zużyty lub niewłaściwa regulacja zauważalna przy
naciskaniu pedału hamulca.
2. Uszkodzony.
4.1.20. Zwalniacz (o ile jest wymagany lub zamontowany)Oględziny.1.
Niepewne połączenia lub zamocowanie.
2. Uszkodzony.
4.2. Skuteczność i sprawność roboczego układu hamulcowegoPomiaru
skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją
(załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia).1. Brak stopniowej zmiany
natężenia siły hamowania.
2. Zauważalny nieprawidłowy czas opóźnienia zadziałania hamulca w
którymkolwiek kole.
3. Nadmierne wahanie siły hamowania odpowiednio do zniekształceń tarczy
lub owalizacji bębnów.
4. Bardzo mała lub brak siły hamującej na co najmniej jednym kole.
5. Siła hamująca na którymś z kół jest mniejsza od 70% maksymalnej
wartości zmierzonej na innym kole tej samej osi w wypadku testowania
układu hamulcowego na drodze, hamowanie nierówne, ściąganie pojazdu w
prawo lub w lewo.
6. Nierównomierny, skokowy przyrost siły hamującej (zakleszczenie).
7. Zauważalne opóźnienie początku hamowania na którymś kole.
8. Brak wymaganej skuteczności hamowania.
4.3. Skuteczność i sprawność awaryjnego układu hamulcowegoPomiaru
skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją
(załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia).1. Hamulec (-ce) nie
działający(-ce) z jednej strony pojazdu.
Pomiary tylko, jeżeli działanie uzyskiwane jest dzięki oddzielnemu
układowi. Jeżeli hamulec awaryjny stanowi część hamulca roboczego, nie
przeprowadza się sprawdzenia działania.2. Nierównomierny przyrost siły
hamującej (zakleszczanie).
3. Automatyczny system hamulcowy przyczepy nie działa.
4. Brak wymaganej skuteczności hamowania.
4.4. Skuteczność i sprawność postojowego układu hamulcowegoPomiaru
skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją
(załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia).1. Hamulce nie działają po
jednej stronie.
2. Brak wymaganej skuteczności hamowania.
4.5. Skuteczność układu hamowania zwalniacza, hamulca silnikowego
(wydechowego)Oględziny.1. Niepłynny przyrost siły hamującej (dla
zwalniacza).
2. Uszkodzenia hamulca wydechowego.
4.6. Urządzenie przeciwblokujące (ABS)Oględziny.1. System sygnalizacji
wskazuje uszkodzenie.
2. Zauważalna niekompletność: brak czujnika, sterownika, modulatora.
5. UKŁAD KIEROWNICZY
5.1. Kolumna i koło kierownicyUstawić pojazd kołami na twardym podłożu i
energicznie nacisnąć na koło kierownicy w kierunku poosiowym i
promieniowym, jak również obracać koło w obie strony dookoła osi
kolumny.1. Kierownica umieszczona z prawej strony w pojazdach o liczbie
kół większej niż trzy, których prędkość jest większa niż 40 km/h.
5.1.1. Stan techniczny i zamocowanie 2. Luźne zamocowanie koła na
kolumnie.
3. Wyraźny luz promieniowy lub poosiowy kolumny kierownicy.
4. Pęknięcia lub deformacja koła kierowniczego.
5. Koło kierownicy bez certyfikatu (znaku bezpieczeństwa) lub homologacji.
5.1.2. Ruch jałowy koła kierownicyPomiar ruchu jałowego przy kołach
kierowanych ustawionych na nieruchomej nawierzchni symetrycznie do osi
podłużnej pojazdu.Ruch jałowy przekracza wartość maksymalną dopuszczalną
dla danego typu pojazdu.
Uwaga: w wypadku mechanizmów kierowniczych ze wspomaganiem, kontrolę
przeprowadzać przy pracującym silniku.
5.2. Przekładnia kierowniczaObracanie koła kierownicy w obie strony od
oporu do oporu i ocena organoleptyczna działania.1. Mechanizm obraca się
ciężko lub z zacięciami albo zgrzytami.
5.2.1. Stan techniczny i działanie 2. Nadmierne luzy poosiowe wałka
przekładni.
5.2.2. Mocowanie obudowy przekładniPojazd ustawiony kołami na twardej
nawierzchni. Oględziny obudowy przekładni podczas energicznego obracania
kołem kierownicy w lewo i w prawo.1. Brak śrub mocujących lub
niedokręcone.
2. Pęknięcie obudowy przekładni.
5.3. Mechanizm wspomagającyPojazd ustawiony kołami na twardym podłożu.
Obracać koło kierownicy w obie strony o kąt potrzebny do poruszenia kół
jezdnych, równocześnie uruchamiać i zatrzymywać silnik - sprawdzić
działanie mechanizmu.1. Mechanizm nie działa.
5.3.1. Stan techniczny i działanie 2. Pęknięcie mechanizmu lub wycieki
oleju.
3. Złe połączenie lub tarcie części o inne elementy.
4. Brak mechanizmu wspomagającego w pojeździe (jeżeli jest wymagany).
5.4. Drążki kierowniczeSamochód stoi na twardej nawierzchni (na dźwigniku
lub na stanowisku kanałowym). Podczas energicznego obracania kołem
kierownicy w obie strony obserwować działanie drążków i ich połączeń.1.
Nadmierne luzy w połączeniach (przegubach).
5.4.1. Stan techniczny 2. Pęknięcie lub deformacja jakiejkolwiek części.
3. Czynności naprawcze wykonane spawaniem, zgrzewaniem lub lutowaniem.
5.4.2. DziałanieObracając koła w obie strony od oporu do oporu sprawdzić
działanie drążków w całym zakresie.1. Ocieranie drążków lub dźwigni o
sąsiednie elementy podwozia.
2. Brak lub niedziałanie ograniczników skrętu.
5.5. Koła jezdneOględziny kół, zwrotnic i wahaczy podczas energicznego
kołysania (szarpania) kołem w kierunku pionowym oraz dookoła zwrotnicy.1.
Pęknięcia lub odkształcenia osi.
5.5.1. Zawieszenie kół, zwrotnice, wahacze, łożyska 2. Pęknięcia lub
widoczne odkształcenie zwrotnic lub wahaczy.
3. Nadmierny luz: na sworzniu zwrotnicy, na sworzniach wahaczy, w
łożyskach kół.
4. Naprawy osi zwrotnic lub wahaczy wykonane techniką spawania lub
zgrzewania.
5. Zgrzyty w łożysku wskazujące na uszkodzenie łożyska.
5.5.2. KołaOględziny kół obustronne.1. Pęknięcia lub deformacje tarcz kół.
2. Brak lub obluzowanie nakrętek lub śrub kół.
3. Niepewne zamocowanie pierścienia zaporowego.
5.5.3. Piasty kółOględziny.Brak zabezpieczenia nakrętek półosi.
5.5.4. Zbieżność kół przednichPomiar zbieżności kół ustawionych do jazdy
na wprost. Uwaga: Dopuszcza się kontrolę na urządzeniu do ogólnej oceny
prawidłowego ustawienia kół.1. Wartość zbieżności wykracza poza
dopuszczalne granice dla danego typu pojazdu.
2. Urządzenie do ogólnej oceny wykazuje nieprawidłowe wartości.
6. PODWOZIE I ZAWIESZENIE
6.1. Rama podwoziaOględziny pojazdu ustawionego na kanale przeglądowym lub
podniesionego na dźwigniku.1. Pęknięcie lub odkształcenie ramy.
2. Nadmierna korozja mająca wpływ na wytrzymałość całej konstrukcji.
6.2. Resory, wahacze, drążki reakcyjne, amortyzatoryOględziny pojazdu
ustawionego na kanale przeglądowym lub podniesionego na dźwigniku.1.
Niepewne mocowanie do nadwozia/podwozia lub do osi kół.
2. Pęknięcia lub silne odkształcenia.
3. Nadmierne luzy.
4. Istotne wycieki płynu z amortyzatorów.
6.3. Układ napędowyOględziny pojazdu ustawionego na kanale przeglądowym
lub podniesionego na dźwigniku.Zauważalne poluzowanie lub brak śrub
mocujących zespoły napędowe do nadwozia/podwozia i pomiędzy sobą.
6.4. Urządzenia sprzęgowo-zaczepoweOględziny, ostukiwanie metalowym
młotkiem. Szczególną uwagę należy zwrócić na urządzenie zabezpieczające.1.
Nadmierne zużycie lub pęknięcie jakichkolwiek części.
2. Obluzowanie mocowania urządzenia zaczepowego do podwozia.
3. Zacinanie się lub nieprawidłowe działanie jakichkolwiek urządzeń
zabezpieczających.
4. Brak zaczepów do holowania (o ile są wymagane).
6.5. Zderzaki, urządzenia ochronneOględziny.1. Brak lub niespełnianie
wymagań rozporządzenia (jeżeli jest wymagany zderzak tylny lub urządzenia
ochronne).
2. Pęknięcia lub odkształcenia zderzaka grożące zranieniem innych
uczestników ruchu drogowego.
3. Pęknięcia lub odkształcenia bocznych urządzeń ochronnych, grożące
zranieniem innych uczestników ruchu drogowego.
6.6. Zbiornik paliwa i przewodyOględziny.1. Nadmierna korozja zbiornika.
2. Nieszczelny zbiornik lub przewody.
3. Ocieranie przewodów o ruchome części podwozia.
4. Niewłaściwe umieszczenie zbiornika.
6.7. Zaczep kulowy samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5
tOględziny.1. Niepewne mocowanie do pojazdu.
2. Brak tabliczki znamionowej.
3. Brak certyfikatu (znaku bezpieczeństwa) lub homologacji.
7. INSTALACJA ELEKTRYCZNA
7.1. AkumulatorOględziny.1. Brak wyłącznika akumulatora (o ile jest
wymagany).
2. Brak możliwości uruchomienia pojazdu.
3. Brak mocowania akumulatora do nadwozia.
4. Pęknięcie obudowy, wycieki elektrolitu.
7.2. Przewody i urządzenia elektryczneOględziny.1. Przetarta izolacja.
2. Brak zabezpieczenia przed zakłóceniami radioelektrycznymi.
3. Brak połączenia elektrycznego silnika z nadwoziem, tzw. "masa".
7.3. Złącze elektryczne z przyczepąOględziny i kontrola prawidłowości
połączeń elektrycznych.1. Brak zabezpieczenia przed samoczynnym
rozłączeniem.
2. Przetarta izolacja przewodów elektrycznych.
3. Niewłaściwe połączenia, wtyczki lub gniazda.
8. NADWOZIE I OSPRZĘT
8.1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób,
przestrzeń ładunkowaOględziny zewnętrzne pojazdu umieszczonego na kanale
przeglądowym lub na dźwigniku.1. Niepewne mocowanie do podwozia lub brak
tego mocowania.
8.1.1. Stan techniczny i zamocowanie 2. Nadmierna korozja w miejscach
mocowania.
3. Uszkodzenie burt, zawiasów, słupków i podłogi nadwozia czyniące przewóz
niebezpiecznym.
4. W samochodzie ciężarowym brak trwałej przegrody o odpowiedniej
wytrzymałości rozdzielającej pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób
od przestrzeni ładunkowej.
5. Brak kabiny lub ramy ochronnej do ciągnika rolniczego (o ile jest
wymagana).
8.1.2. NadwozieOględziny zewnętrzne. Kontrola stopnia skorodowania
elementów nośnych za pomocą małego młotka.1. Uszkodzenia korozyjne
osłabiające w istotny sposób konstrukcję nośną pojazdu.
2. Uszkodzenie lub skorodowanie części mogących ulec oderwaniu.
3. Uszkodzenie umożliwiające dostawanie się spalin do wnętrza pojazdu.
4. Uszkodzenia zwiększające ryzyko uwięzienia pasażerów lub poranienia
przechodniów w razie wypadku.
5. Brak zabezpieczenia pokrywy przedniej przed samoczynnym otwarciem.
8.1.3. DrzwiOględziny i sprawdzenie działania.1. Złe otwieranie i
zamykanie lub samoczynne bądź niezamierzone otwieranie się.
2. Brak lub uszkodzenie klamek drzwi.
8.1.4. PodłogaOględziny.Nadmierne skorodowanie lub popękanie podłogi.
8.1.5. StopnieOględziny.Brak, obluzowanie lub uszkodzenie grożące
zranieniem.
8.1.6. Błotniki -fartuchyOględziny.Brak błotników lub fartuchów albo
niespełnianie wymagań.
8.1.7. SiedzeniaOględziny.1. Pęknięcie szkieletu siedzenia.
2. Złe zamocowanie grożące samoczynnym przesuwaniem.
3. Złe działanie mechanizmu regulacji położenia siedzenia.
4. Brak zagłówków na siedzeniach (jeżeli są wymagane).
8.1.8. Lusterka wsteczneOględziny.1. Brak wymaganych lusterek wstecznych.
2. Brak wymaganej widoczności.
3. Pęknięcia powierzchni luster.
4. Ograniczenie pola widzenia w lusterkach zewnętrznych.
8.1.9. SzybyOględziny.1. Pęknięcia lub zmatowienie szyb ograniczające
widoczność kierowcy lub osłabiające wytrzymałość szyb.
2. Brak ocechowania szyb.
3. Ograniczenie pola widzenia lub widoczności w szybie przedniej i
przednich bocznych.
8.1.10. Wycieraczki i spryskiwaczeOględziny i sprawdzenie działania.1.
Brak wycieraczek lub nie działające.
2. Brak spryskiwaczy lub nie działające.
8.1.11. Sygnał dźwiękowySprawdzenie działania, ocena tonu i poziomu
dźwięku sygnału.1. Brak działania.
2. Ton przeraźliwy lub nieciągły.
3. Za niski poziom dźwięku.
8.1.12. Pasy bezpieczeństwa i miejsca kotwiczenia pasówOględziny.1. Brak
pasów bezpieczeństwa (jeżeli są wymagane).
2. Brak miejsc kotwiczenia pasów (jeżeli są wymagane).
3. Brak działania mechanizmu blokowania pasów bezwładnościowych.
4. Stan techniczny nasuwający wątpliwości co do prawidłowości działania w
razie wypadku.
8.1.13. Prędkościomierz, drogomierz, tachograf, ogranicznik
prędkościOględziny.1. Brak lub brak działania prędkościomierza i
drogomierza.
2. Prędkościomierz umieszczony poza polem widzenia kierowcy.
3. Brak lub brak działania tachografu (jeżeli jest wymagany).
4. Brak, w dniu badania technicznego, ważnego oznakowania uwierzytelnienia
tachografu.
5. Rozmiar opon inny niż przewidziany dla danego typu pojazdu i
tachografu.
6. Brak ogranicznika prędkości (o ile jest wymagany).
7. Zauważalne uszkodzenia połączeń ogranicznika prędkości.
8.1.14. Wyjście bezpieczeństwaOględziny.Brak wyjść bezpieczeństwa,
niewłaściwie urządzone lub za mała ich liczba.
8.1.15. Ogrzewanie i wentylacjaOględziny i sprawdzenie działania.1. Brak
lub niedziałanie urządzeń ogrzewczych w kabinie kierowcy lub w
pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób.
2. Brak lub niedziałanie urządzeń wentylacyjnych w kabinie kierowcy lub w
pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób.
8.1.16. Urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby
niepowołaneOględziny i sprawdzenie działania.Niekompletność lub
niedziałanie blokady koła kierownicy, jeżeli jest zamontowana.
8.1.17. Wymiary zewnętrzne, masy, oznakowaniePomiary zewnętrznych wymiarów
(pomiary tylko w uzasadnionych wypadkach).1. Niezgodne z przepisami
szerokość, wysokość lub długość pojazdu.
2. Niezgodne z przepisami masy lub naciski osi pojazdu.
3. Brak oznakowania pojazdu wolno poruszającego, długiego i ciężkiego lub
oznakowanie niezgodne z przepisami.
8.1.18. Wózek boczny motocyklowyOględziny.Wózek motocykla umieszczony po
lewej stronie.
9. ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z OCHRONĄ ŚRODOWISKA
9.1. Hałas zewnętrznyOcena i pomiar hałasu zewnętrznego na postoju
przeprowadza się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 3 do niniejszego
rozporządzenia).1. Wyraźnie nieszczelny układ wydechowy.
2. Niekompletny układ wydechowy.
3. Poziom hałasu zewnętrznego przekracza określone w przepisach wartości.
9.2. Emisja zanieczyszczeń gazowych z silnika o zapłonie iskrowymPomiar
emisji zanieczyszczeń gazowych przeprowadza się zgodnie z instrukcją
(załącznik nr 4 do niniejszego rozporządzenia).1. Nieprawidłowe wolne
obroty silnika.
2. Wskazania miernika tlenku węgla (CO) na biegu jałowym silnika powyżej
wartości 4,5% (3,5%), w odniesieniu do motocykla 5,5% (4,5%) dla pojazdów
rejestrowanych po raz pierwszy przed: 01.10.1986 (01.07.1995).
3. Wyraźnie zauważalne spalanie oleju silnikowego (nie dotyczy silników
dwusuwowych).
4. Niedozwolone odprowadzenie spalin do atmosfery (tzw. "odma").
5. Wskazania wieloskładnikowego analizatora spalin powyżej:
- 0,5% CO i 100 ppm CH mierzone na biegu jałowym silnika, w odniesieniu do
motocykla 4,5% CO,
- 0,3% CO i 100 ppm CH mierzone z prędkością obrotową silnika (z zakresu
od 2000-3000 min) nie dotyczy motocykli,
oraz wartość współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) poza granicami
0,97-1,03, mierzona z podwyższoną prędkością obrotową silnika (z zakresu
od 2000 min do 3000 min) dla pojazdu wyposażonego w sondę lambda, dla
pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po 30.06.1995 r.
9.3. Zadymienie spalin z silnika o zapłonie samoczynnymPomiar zadymienia
spalin przeprowadza się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 4 do
niniejszego rozporządzenia).Zadymienie spalin pojazdu większe niż 2,5 m-1,
zaś w przypadku silników z turboładowaniem 3,0 m-1.
9.4. Wycieki płynów eksploatacyjnychOględziny.Wycieki paliwa, olejów,
płynów hamulcowych, chłodniczych i innych, tworzące plamy na drodze.
10. WARUNKI DODATKOWE
10.1. Autobus, trolejbus, przyczepa rolnicza ciężarowa przystosowana do
przewozu osóbOględziny.1. Brak co najmniej dwóch drzwi w autobusie
regularnej komunikacji miejskiej, publicznej.
2. Brak wyjść awaryjnych.
3. Brak gaśnic, zasłony za miejscem kierowcy, apteczki, koła zapasowego.
4. Brak napisu wskazującego dopuszczalną liczbę miejsc do siedzenia i do
stania albo napis nieczytelny.
5. Brak tablic kierunkowych w autobusie regularnej komunikacji publicznej.
10.2. TaksówkaOględziny.1. Brak zalegalizowanego taksometru.
2. Brak gaśnicy, apteczki, koła zapasowego.
3. Światło "TAXI" nieprawidłowo podłączone lub umieszczone.
4. Napisy nie związane z działalnością przewoźnika umieszczone na świetle
"TAXI".
10.3. Pojazd samochodowy uprzywilejowanyOględziny.1. Brak lub niedziałanie
sygnałów ostrzegawczych dźwiękowych.
2. Ostrzegawczy sygnał świetlny nie działa lub ma nieprawidłową barwę.
3. Nieprawidłowa barwa lub napisy na pojeździe.
4. Możliwość włączenia sygnałów dźwiękowych bez włączenia świetlnych.
5. Włączenie sygnałów zależy od położenia urządzenia umożliwiającego pracę
silnika.
10.4. Pojazd przeznaczony do wykonywania czynności na drodze oraz inne
pojazdy, na które ze względu na bezpieczeństwa ruchu należy zwracać
szczególną uwagęOględziny.1. Brak lub niedziałanie sygnału świetlnego
błyskowego barwy żółtej samochodowej.
2. Brak oznakowania pojazdu pomocy drogowej.
3. Brak oznakowania części wystających poza obrys lub ich oświetlenia
(jeżeli jest wymagane).
10.5. Samochód ciężarowy, przyczepa rolnicza ciężarowa przystosowana do
przewozu osóbOględziny.1. Brak stopni lub drabinki.
2. Brak oświetlenia wnętrza.
3. Brak okienka służącego do oświetlania i do przewietrzania.
4. Ławki o nieodpowiednich wymiarach lub niewłaściwie rozmieszczone.
5. Brak lub niedziałanie urządzeń sygnalizacyjnych.
6. Brak koła zapasowego, apteczki.
7. Brak oznakowania pojazdu.
10.6. Pojazd przeznaczony do nauki jazdy i egzaminowaniaOględziny.1. Brak
dodatkowego pedału hamulca roboczego.
2. Brak dodatkowych lusterek wstecznych.
3. Brak koła zapasowego lub apteczki.
4. Nieogrzewana tylna szyba (w samochodzie osobowym).
5. Brak wymaganego oznakowania.
11. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PO WYPADKU, KOLIZJI DROGOWEJ, WYMIANIE
(LUB NADANIU I WYBICIU NUMERU) NADWOZIA, PODWOZIA (RAMY)
11.1 Dodatkowa kontrola stanu technicznego i działania hamulcówOględziny
części zewnętrznych układów hamulcowych pojazdu ustawionego na kanale lub
podniesionego za pomocą dźwignika. Hamulce są uruchamiane pedałem hamulca
lub dźwignią ręcznego sterowania.1. Zastosowanie nieoryginalnych
elementów.
2. Niekompletność układu hamulcowego.
3. Wadliwie poprowadzone cięgła lub przewody hamulcowe.
11.2. Dodatkowa kontrola świateł mijaniaSprawdzenie na stanowisku
kontrolnym przez pomiar zmian położenia poziomego odcinka granicy światła
i cienia świateł mijania w funkcji położenia elementu uruchamiającego
korektor.1. Brak samoczynnej (bez wywierania dodatkowego nacisku) zmiany
położenia poziomego odcinka granicy światła i cienia przy zmianach
położenia elementu uruchamiającego korektor w dwie skrajne pozycje.
11.2.1. Stan techniczny i działanie korektorów świateł mijania 2.
Niewłaściwa (niezgodna z wymaganiami producenta) wartość zmiany położenia
poziomego odcinka granicy światła i cienia w dwóch skrajnych pozycjach
elementu uruchamiającego korektor, różniąca się od wartości nominalnej o
więcej niż 2 cm/10 cm.
Uwaga: w wypadku braku danych jako wartość nominalną należy przyjąć zmianę
min. 10 cm/10 m.
11.3. Dodatkowa kontrola układu kierowniczegoOględziny części zewnętrznych
układu kierowniczego pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za
pomocą dźwignika.1. Zastosowanie nieoryginalnych elementów układu
kierowniczego lub elementów połączeń śrubowych.
11.3.1. Stan technicznySprawdzenie wyrywkowe momentów dokręcenia połączeń
śrubowych kluczem dynamometrycznym (dopuszcza się komplet kluczy zwykłych
znormalizowanych).2. Niedostateczny (zbyt mały) moment dokręcenia co
najmniej 1 ze sprawdzanych wyrywkowo śrub lub nakrętek.
3. Nieprawidłowy montaż drążków kierowniczych i końcówek drążków.
4. Brak wymaganych zabezpieczeń połączeń śrubowych.
11.3.2. Wartość skrętności kół oraz maksymalnego skrętu kół (prawidłowość
montażu układu kierowniczego)Sprawdzenie na stanowisku wyposażonym w
obrotnice.1. Niezgodna z wymaganiami producenta wartość skrętności kół w
którąkolwiek stronę.
Pomiar wykonuje się w funkcji obrotów koła kierownicy (pomiary tylko w
uzasadnionych wypadkach).2. Niezgodna z wymaganiami wartość maksymalnego
kąta skrętu kół w którąkolwiek stronę.
11.3.3. Działanie mechanizmu wspomagającego układ kierowniczySprawdzenie
na stanowisku o twardej nawierzchni, przy kołach badanego pojazdu
ustawionych do jazdy na wprost, poprzez skręcanie kół.1. Brak zmiany oporu
skrętu kół przednich przy działającym i niedziałającym mechanizmie
wspomagającym.
Uwaga: sprawdzenie płynności działania wykonywać na obrotnicach lub przy
kołach uniesionych nad nawierzchnią stanowiska.2. Brak płynności działania
w całym zakresie skrętu.
11.4. Dodatkowa kontrola zawieszeniaOględziny części zewnętrznych
elementów zawieszenia pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za
pomocą dźwignika i z możliwością unoszenia poszczególnych osi.1.
Zastosowanie nieoryginalnych elementów zawieszenia lub połączeń śrubowych.
11.4.1. Stan technicznySprawdzenie wyrywkowe momentów dokręcenia połączeń
śrubowych kluczem dynamometrycznym (dopuszcza się komplet kluczy zwykłych
znormalizowanych).2. Niedostateczny (zbyt mały) moment dokręcenia co
najmniej jednej ze sprawdzanych wyrywkowo śrub lub nakrętek.
11.4.2. Pomiar sprawności amortyzatorów (dotyczy tylko samochodu
osobowego)Sprawdzenie na stanowisku wyposażonym w urządzenie do kontroli
amortyzatorów wbudowanych w pojazd.Wyniki badań nie są zgodne z
wymaganiami podawanymi przez producenta pojazdów (lub producenta
urządzenia kontrolnego).
11.5. Dodatkowa kontrola ustawienia kół jezdnychPomiary geometrii kół
jezdnych pojazdu wykonuje się na stanowisku płaskim i poziomym.1.
Niedopuszczalna wielkość luzów w układzie jezdnym pojazdu.
11.5.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich:Uwaga:2. Niezgodność
otrzymanych wyników pomiarów z wartościami parametrów podawanymi przez
producenta pojazdów (niezgodność nawet jednego parametru).
- pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego, - pomiary wykonuje się
przy takim stanie obciążenia pojazdu, dla jakiego producent podaje
określone mierzone parametry,
- pomiar kąta pochylenia sworznia zwrotnicy kół lewego i prawego, -
pomiarów nie wykonuje się, jeżeli wielkość luzu w układzie jezdnym pojazdu
przekracza wielkości dopuszczalne w eksploatacji,
- pomiar kąta wyprzedzenia sworznia zwrotnicy kół lewego i prawego, -
zakres pomiarów odpowiedni do rodzaju wypadku, kolizji drogowej,
- pomiar zbieżności kół.- pomiary kąta pochylenia kół oraz zbieżności kół
wykonuje się po uprzednim skompensowaniu "bicia" kół,
- pomiary wykonuje się po uprzednim wyregulowaniu ciśnienia w ogumieniu do
wartości nominalnej dla danego pojazdu.
11.5.2. Pomiar geometrii ustawienia kół tylnej osi (jeżeli jest wymagana
przez producenta pojazdu):Jak wyżej.Jak wyżej.
- pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego,
- pomiar zbieżności kół.
11.5.3. Pomiar śladowości kół poszczególnych osiJak wyżej.Przekroczenie
określonej przez producenta pojazdu symetryczności ustawienia kół jezdnych
między stronami lewą i prawą (śladowość kół.) W wypadku braku danych nie
więcej niż 2% rozstawu kół osi tylnej.
11.5.4. Pomiar równoległości osi pojazduPomiar przeprowadza się
urządzeniami lub przymiarem rurowym lub linkowym.Przekroczenie określonej
przez producenta pojazdu dopuszczalnej nierównoległości osi pojazdu
(różnicy między rozstawem osi z lewej i prawej strony pojazdu). W wypadku
braku danych nie więcej niż 0,8% rozstawu osi.
11.6. Dodatkowa kontrola tarcz kół i ich mocowania oraz ogumieniaOględziny
elementów mocujących tarcze kół.Zastosowanie nieoryginalnych śrub lub
nakrętek mocujących tarcze kół.
11.6.1. Stan techniczny elementów mocujących tarcze kół Uwaga: dopuszcza
się stosowanie specjalnych śrub (nakrętek) zabezpieczających koła przed
kradzieżą.
11.6.2. Wyważenie kół (dotyczy tylko samochodu osobowego)Oględziny kół w
pojeździe uniesionym i kołach odciążonych.Występowanie intensywnych drgań
zawieszenia i koła kierownicy lub nadwozia badanego pojazdu przy
napędzaniu kół urządzeniem do napędu kół zamontowanych (lub za pomocą
napędu własnego pojazdu) do prędkości obrotowej odpowiadającej prędkości
jazdy wynoszącej około 90 km/h.
Uwaga: przy braku ciężarków wyważających na obu kołach przednich w wypadku
tarcz o wymiarach 13''-16'' dokonuje się dodatkowej kontroli wyważenia kół
przednich za pomocą urządzenia do napędu uniesionych kół lub wyważarki;
nie stosuje się do kół napędzanych.
11.7. Dodatkowa kontrola nadwozia/podwozia (ramy)Oględziny pojazdu na
stanowisku i pomiary przymiarami liniowymi lub sprawdzianami (pomiary
tylko w uzasadnionych wypadkach).Niezgodność podstawowych wymiarów
nadwozia (jako bazy dla układu jezdnego) z wymaganiami podawanymi przez
producenta pojazdu, zwłaszcza:
11.7.1. Główne wymiary nadwozia (jako bazy dla układu jezdnego) - rozstawu
kół i osi,
- zwisów, tylnego i przedniego,
- odległości między wybranymi punktami bazowymi nadwozia (np. pomiar po
przekątnej).
11.7.2. Stan techniczny głównych węzłów nadwozia (elementów ramy)Oględziny
głównych węzłów nadwozia lub elementów ramy przy pojeździe ustawionym na
kanale lub podniesionym za pomocą dźwignika.Zły stan techniczny (np.
korozja) lub wadliwy montaż, naprawa głównych węzłów nadwozia lub
elementów ramy, zwłaszcza stanowiących bazę do mocowania zawieszenia lub
zespołów sterowania pojazdem (mechanizm kierowniczy, pompa hamulcowa i
inne).
11.8. Dodatkowa próba drogowaPróba drogowa, przeprowadzona tylko w
wypadkach uzasadnionych wynikami pomiarów lub obserwacjami pracownika
dokonującego badania.1. Nieprawidłowość działania podstawowych zespołów
kierowania i prowadzenia pojazdu, a w szczególności: utrudnione zmiany
kierunku jazdy oraz utrudnione lub niepełne włączanie biegów oraz
niestabilność ich włączenia.
Uwaga: Próbę należy przeprowadzać na wydzielonym terenie nie na drodze
publicznej.2. Brak działania wstecznego biegu (w wypadku pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 400 kg).
3. Utrudnione kierowanie pojazdem, a w szczególności brak stabilności i
zakłócenia prostoliniowego toru jazdy.
12. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PRZYSTOSOWANEGO DO ZASILANIA GAZEM
12.1. Instalacja zasilania gazemOględziny zewnętrzne instalacji na wolnym
powietrzu. Kontrola szczelności za pomocą urządzeń oraz roztworu wodnego
mydła. Kontrolę instalacji zasilania gazem przeprowadza się zgodnie z
instrukcją stanowiącą załącznik nr 5 do niniejszego rozporządzenia.1.
Nieszczelny jakikolwiek element instalacji.
2. Brak działania lub działanie nieprawidłowe urządzenia (zaworu)
ograniczającego stopień napełnienia.
3. Brak lub niedziałanie układu sygnalizacji zasilania gazem.
4. Nieprawidłowe poprowadzenie przewodów instalacji gazowej.
5. Brak ważnego poświadczenia KDT lub oznakowania butli albo zbiorników
gazowych.
6. Brak lub przysłonięte otwory wentylacyjne.
7. Wypływ gazu z reduktora do mieszalnika w wypadku zatrzymania silnika.
8. Nieprawidłowe działanie zaworów.
9. Brak homologacji dla elementów instalacji zasilania gazem płynnym;
dotyczy to instalacji dopuszczonej po raz pierwszy do ruchu po dniu 31
grudnia 1995 r.
13. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU ZAREJESTROWANEGO PO RAZ PIERWSZY ZA
GRANICĄ
13.1. Dane pojazduOględziny zewnętrzne, sporządzenie dokumentu
identyfikacyjnego. Porównanie danych technicznych pojazdu z wymaganiami
przepisów.Niezgodność parametrów technicznych pojazdu z wymaganiami ustawy
i rozporządzenia albo z przepisami homologacyjnymi.
13.2. Dodatkowa kontrola układu jezdnegoJak w poz. 11.5. (pomiary tylko w
uzasadnionych wypadkach)Jak w poz. 11.5.
13.2.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich lub tylnych oraz osi
13.2.2. Pomiar sprawności amortyzatorów (dotyczy tylko samochodu
osobowego)Jak w poz. 11.4.2.Jak w poz. 11.4.2.
14. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU, W KTÓRYM DOKONANO ZMIAN
14.1. Zmiany konstrukcyjne, przeznaczeniaOględziny zewnętrzne,
sporządzenie opisu zmian, ustalenie nowych danych pojazdu (w uzasadnionych
przypadkach opinia rzeczoznawcy).Niezgodność zmian z wymaganiami przepisów
ustawy i rozporządzeń.
15. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PRZEZNACZONEGO DO PRZEWOZU MATERIAŁÓW
NIEBEZPIECZNYCH
15.1. Dodatkowe warunki techniczneOględziny (warunki techniczne określają
przepisy o przewozie drogowym materiałów niebezpiecznych -
ADR).Niespełnianie wymagań odnoszących się do pojazdu i jego wyposażenia
dotyczących przewozu określonych materiałów niebezpiecznych w zakresie:
- rodzaju pojazdu,
- układu hamulcowego,
- środków do gaszenia pożaru,
- wyposażenia elektrycznego,
- innego wyposażenia dodatkowego,
- szczególnych wymagań przy przewozach w cysternach,
- oznakowania pojazdu.
16. SPECJALISTYCZNE BADANIE AUTOBUSU, KTÓREGO DOPUSZCZALNA PRĘDKOŚĆ NA
AUTOSTRADZIE I DRODZE EKSPRESOWEJ WYNOSI 100 km/h
16.1. Charakterystyka techniczna pojazduOględziny i sporządzenie
specjalnego zaświadczenia1. Brak ogranicznika prędkości.
2. Brak lub niedziałanie zwalniacza hamulcowego.
3. Brak urządzenia przeciwblokującego (ABS).
4. Siedzenia nie odpowiadają wymaganiom przepisów.
5. Opony niehomologowane lub głębokość rzeźby bieżnika opon mniejsza niż 3
mm.
6. Brak tachografu o zakresie działania min. 125 km/h.
7. Stosunek maksymalnej mocy silnika do dopuszczalnej masy całkowitej
mniejszej niż 11 kW/t.
UWAGI:
1. Oględziny przeprowadza się bez demontażu zespołów i części pojazdu
ustawionego na kanale lub podniesionego za pomocą dźwignika na stanowisku
kontrolnym.
2. Wykaz czynności oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego pojazdów nie
wyczerpują wszystkich możliwych wypadków niesprawności. W indywidualnych,
uzasadnionych wypadkach przedmiot i zakres badania, sposób przeprowadzania
badania i kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający ustala okręgowa
stacja kontroli pojazdów.
Załącznik nr 2
SPOSÓB BADANIA SKUTECZNOŚCI I RÓWNOMIERNOŚCI DZIAŁANIA HAMULCÓW
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Załącznik określa sposób badania skuteczności hamowania pojazdów
samochodowych, ciągników rolniczych, motorowerów oraz przyczep, zwanych dalej
"pojazdami".
2. Załącznik stosuje się do badania skuteczności hamowania układów hamulca
roboczego, awaryjnego oraz postojowego, zwanych dalej odpowiednio "hamulcami".
3. W pojazdach, w których przy uszkodzonym hamulcu roboczym uzyskuje się
skuteczność hamowania wymaganą dla hamulca awaryjnego (§ 15 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia), nie wymaga się badania skuteczności hamulca awaryjnego.
4. Badania skuteczności hamowania, z zastrzeżeniem ust. 5, dokonuje się przez
pomiar sił hamowania na urządzeniu rolkowym lub płytowym.
5. Dopuszcza się badanie skuteczności hamowania w drodze pomiaru opóźnienia
hamowania - w odniesieniu do pojazdów, których cechy uniemożliwiają
przeprowadzenie badania zgodnie z ust. 4.
Pomiar sił hamowania
§ 2. 1. Pomiar sił hamowania hamulcem roboczym powinien odbywać się przy
zachowaniu następujących warunków:
1) ciśnienie w ogumieniu nie może różnić się od nominalnego więcej niż o:
a) ±0,01 MPa dla motocykla i samochodu osobowego,
b) ±0,02 MPa dla pozostałych pojazdów,
2) hamowanie powinno być dokonywane tylko hamulcem badanym, przy czym sprzęgło
silnika może być włączone, a w pojazdach wyposażonych w mechanizm wspomagający
silnik może być uruchomiony,
3) pomiar sił hamowania powinien być dokonany na granicy blokady któregokolwiek
koła, przy czym nacisk na pedał (dźwignię) hamulca nie może przekraczać:
określone w daN
Rodzaj pojazduHamulec roboczyHamulec awaryjnyHamulec postojowy
nożnyręcznynożnyręcznynożnyręczny
motocykl4040----
samochód osobowy502050405040
pozostałe702070607060
Uwaga: Dla przyczep z hamulcem najazdowym dopuszczalny nacisk na urządzenie
sterujące nie może przekraczać 10% dopuszczalnej masy całkowitej badanej
przyczepy.
4) pomiar siły hamowania jednej osi powinien być dokonany równocześnie na kołach
jednej i drugiej strony tej osi,
5) podczas pomiaru siły hamowania na każdej osi powinien być również zmierzony
nacisk na pedał (dźwignię) hamulca lub ciśnienie w siłownikach pneumatycznego
układu hamulcowego, stosowane podczas pomiaru,
6) jest wskazane, aby przy przeprowadzaniu pomiarów osie pojazdu były obciążone,
lecz nie więcej niż maksymalny nacisk konstrukcyjny określony dla danego typu
pojazdu; w wypadku pomiarów pojazdu nie obciążonego należy ściśle przestrzegać
zasad ekstrapolacji wymienionych w § 4 ust. 2,
7) w wypadku pomiarów skuteczności hamowania pojazdów wyposażonych w urządzenie
sterujące działaniem hamulców poszczególnych kół lub osi (regulator siły
hamowania, urządzenia przeciwblokujące itp.) należy to działanie uwzględnić.
2. Siła hamowania jednej osi jest sumą równoczesnych sił hamowania
poszczególnych kół, zmierzonych na granicy blokady któregokolwiek koła.
3. Siła hamowania hamulcem roboczym jest sumą sił hamowania zmierzonych na
wszystkich osiach hamowanych hamulcem roboczym.
4. Pomiar sił hamowania hamulcem awaryjnym powinien odbywać się przy zachowaniu
następujących warunków:
1) określonych w ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 7,
2) maksymalny nacisk na pedał (dźwignię) hamulca zgodny z ust. 1 pkt 3 lub przy
maksymalnej sile siłowników hamulca,
3) pomiaru sił na urządzeniu rolkowym należy dokonać oddzielnie dla każdego koła
(przy wyłączonym tylko jednym zespole rolek).
5. Siła hamowania hamulca awaryjnego jest sumą maksymalnych sił hamowania
zmierzonych na wszystkich kołach hamowanych hamulcem awaryjnym.
6. Pomiar sił hamowania hamulcem postojowym powinien odbywać się przy zachowaniu
warunków określonych w ust. 4.
7. Siła hamowania hamulca postojowego jest sumą maksymalnych sił hamowania
zmierzonych na wszystkich kołach hamowanych tym hamulcem.
Pomiar opóźnienia hamowania
§ 3. 1. Pomiar opóźnienia hamowania pojazdu hamulcem roboczym, awaryjnym i
postojowym powinien być dokonywany z zachowaniem następujących warunków:
1) badanie można przeprowadzać tylko na takim odcinku drogi, na którym nie
spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego (np. przez nagłe
zahamowanie pojazdu),
2) powinny być spełnione warunki określone w § 2 ust. 1 pkt 1-3,
3) pojazd powinien być równomiernie obciążony ładunkiem o masie równej jego
dopuszczalnej ładowności; dopuszcza się badanie samochodów osobowych i motocykli
tylko z kierowcą; zabrania się badania autobusów i trolejbusów na drodze
publicznej, chyba że zamiast pasażerów w pojeździe umieszczony będzie balast
odpowiadający pod względem masy i rozmieszczenia nośności danego pojazdu,
4) droga na odcinku wybranym do wykonywania pomiaru powinna być pozioma, o
nawierzchni twardej (bitumicznej, betonowej), równej, suchej i czystej,
5) podczas pomiaru pojazd powinien prowadzić kierowca badanego pojazdu lub
pracownik upoważniony do dokonywania badań technicznych,
6) kierujący pojazdem powinien hamować tylko hamulcem badanym, przy czym
sprzęgło może być włączone,
7) pomiaru należy dokonywać przy prędkości początkowej ok. 30 km/h według
wskazań prędkościomierza, a w odniesieniu do pojazdów nie osiągających tej
prędkości - przy prędkości maksymalnej,
8) nie wymaga się hamowania aż do zatrzymania się pojazdu.
2. Pomiar opóźnienia hamowania powinien być dokonany za pomocą opóźnieniomierza
wycechowanego w m/s2 lub w % przyspieszenia ziemskiego, umocowanego w badanym
pojeździe w sposób wskazany przez producenta przyrządu.
Ocena skuteczności hamowania
§ 4. 1. Skuteczność hamowania należy uznać za odpowiadającą wymaganiom, jeżeli:
1) wskaźnik skuteczności hamowania zmierzony (lub obliczony) na podstawie
pomiaru sił hamowania lub opóźnienia hamowania jest nie mniejszy niż odpowiednio
podany w § 16 ust. 2 i 4 rozporządzenia (za wymagany wskaźnik skuteczności
hamowania hamulcem postojowym przyjmuje się wartość pochylenia podaną w tym
ustępie), § 50 ust. 1 i § 52 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia lub
2) zmierzona (lub obliczona) siła hamowania jest nie mniejsza niż wymagana,
określona na podstawie danych technicznych pojazdu i na podstawie wymaganego
wskaźnika skuteczności hamowania,
3) zmierzone siły hamowania kół po obu stronach osi pojazdu nie różnią się
więcej niż o 30%, przyjmując za 100% siłę większą (nie dotyczy hamulca
awaryjnego i postojowego),
4) zmierzone opóźnienie hamowania jest nie mniejsze od wymaganego, określonego
na podstawie wskaźnika skuteczności hamowania, oraz jeżeli nie nastąpiła zmiana
położenia osi kierunku poruszania się pojazdu podczas hamowania o więcej niż 0,5
m względem kierunku początkowego (przy nie korygowanym kierownicą kierunku
jazdy).
2. Wskaźnik skuteczności hamowania, określony na podstawie zmierzonej siły
hamowania, oblicza się według wzoru:
gdzie:
z - wskaźnik skuteczności hamowania (%) dla badanego rodzaju hamulca,
- siła hamowania uzyskana ze wszystkich kół (kN), odpowiednio dla hamulca
roboczego, awaryjnego lub postojowego,
P - siła ciężkości (nacisk) od dopuszczalnej masy całkowitej badanego pojazdu
(kN), przyjmując dla obliczeń 1 kN = siła ciężkości 100 kg masy (dla pojazdów
członowych dopuszcza się przyjmowanie do obliczeń dopuszczalnego nacisku danej
osi).
Dopuszczalną masę całkowitą pojazdu przyjmuje się na podstawie danych zawartych
w dowodzie rejestracyjnym, tabliczce znamionowej albo innych wiarygodnych danych
technicznych pojazdu lub oblicza się, sumując masę własną i dopuszczalną
ładowność pojazdu; dla ciągników siodłowych dopuszczalną ładownością jest
dopuszczalny nacisk na siodło ciągnika.
3. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca roboczego lub obliczony na tej
podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiąga wymaganej wartości, należy
ustalić obliczoną maksymalną wartość siły hamowania (lub obliczony wskaźnik
skuteczności hamowania), mnożąc zmierzone siły hamowania poszczególnych kół
przez stosunek maksymalnego dopuszczalnego nacisku na pedał (dźwignię) hamulca
do nacisku wywieranego w czasie pomiaru lub przez stosunek ciśnienia obliczonego
w układzie hamulcowym do ciśnienia w siłownikach hamulcowych, zmierzonego w
czasie pomiaru, na tej osi, według wzoru:
Tmin=P×zmin
i
gdzie:
Tmin - minimalna wymagana siła hamulca roboczego (kN),
P - siła ciężkości od dopuszczalnej masy całkowitej badanego pojazdu (kN),
przyjmując do obliczeń 1 kN = siła ciężkości 100 kg masy (dla pojazdów
członowych dopuszcza się przyjmowanie do obliczeń dopuszczalnego nacisku danej
osi),
zmin - wymagany wskaźnik skuteczności hamowania (%),
T* - obliczona siła hamowania hamulca roboczego (kN),
z* - obliczony wskaźnik skuteczności hamowania (%),
T - siła hamowania uzyskana ze wszystkich kół danej osi (kN),
i - kolejna badana oś pojazdu,
Pz - zmierzony nacisk na pedał (dźwignię) hamulca roboczego lub zmierzone
ciśnienie w siłownikach (kN lub MPa),
Pd - dopuszczalny nacisk na pedał (dźwignię) hamulca roboczego według § 2 ust. 1
pkt 3 rozporządzenia dla danego rodzaju pojazdu lub ciśnienie obliczone (dolne
regulowane lub określone przez producenta pojazdu) pneumatycznego układu
hamulcowego (kN lub MPa).
Uzyskaną w ten sposób obliczoną siłę hamowania lub obliczony wskaźnik
skuteczności hamowania należy ponownie porównać z wartością wymaganą dla danego
rodzaju pojazdu.
Dla pojazdów członowych dopuszcza się określanie wskaźnika skuteczności
hamowania (również obliczonego) pojedynczo dla każdej osi przy zachowaniu
warunków wymienionych powyżej.
Powinien być spełniony warunek:
4. Wskaźnik skuteczności hamowania określony na podstawie zmierzonego opóźnienia
hamowania oblicza się według wzoru:
gdzie:
z - wskaźnik skuteczności hamowania (%),
b - zmierzone opóźnienie hamowania (m/s2),
g - przyspieszenie ziemskie, którego wartość do obliczenia należy przyjmować 10
m/s2.
Powinien być spełniony warunek:
b>_bmin lub z>_zmin
gdzie:
bmin - minimalne wymagane opóźnienie hamowania.
5. Minimalne wymagane opóźnienie hamowania oblicza się na podstawie wskaźnika
skuteczności hamowania, dzieląc go przez 10, np. wskaźnik 50 oznacza, że
wymagane opóźnienie hamowania wynosi minimum 5,0 m/s2.
6. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca awaryjnego lub obliczony na tej
podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiągają wymaganej wartości, lecz
w czasie hamowania wszystkie koła hamowane zostały zablokowane, należy uznać
skuteczność hamowania za odpowiadającą wymaganiom.
7. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca postojowego lub obliczony na tej
podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiągają wymaganej wartości, lecz
w czasie hamowania wszystkie koła hamowane zostały zablokowane, należy uznać
skuteczność hamowania za odpowiadającą wymaganiom.
Załącznik nr 3
SPOSÓB OCENY STANU TECHNICZNEGO UKŁADU WYDECHOWEGO I POMIARU POZIOMU HAŁASU
ZEWNĘTRZNEGO PODCZAS POSTOJU POJAZDU ORAZ SPOSÓB KONTROLI STANU TECHNICZNEGO
SYGNAŁU DŹWIĘKOWEGO
I. Kontrola stanu technicznego układu wydechowego i poziomu hałasu zewnętrznego
podczas postoju pojazdu
Zakres kontroli
§ 1. Pełny zakres kontroli obejmuje dwa etapy:
1) kontrolę organoleptyczną (I etap),
2) pomiar poziomu hałasu miernikiem poziomu dźwięku (II etap),
przy czym przeprowadzenie II etapu jest uzależnione od wyników I etapu.
Kontrola organoleptyczna - I etap
§ 2. 1. Kontrola polega na organoleptycznych oględzinach układu wydechowego
pojazdu i ocenie jego stanu technicznego.
2. Niedopuszczalne są:
1) wyraźnie zauważalne nieszczelności układu wydechowego,
2) niekompletność układu wydechowego,
3) uszkodzenia mechaniczne układu wydechowego mające wpływ na swobodny przepływ
spalin.
3. W wypadku negatywnej oceny, według ust. 2, pojazd należy poddać II etapowi
kontroli, tj. pomiarowi poziomu hałasu zewnętrznego na postoju.
Pomiar poziomu hałasu przyrządem (miernikiem poziomu dźwięku) - II etap
Ogólne warunki pomiaru
§ 3. Kontrola polega na pomiarze poziomu hałasu zewnętrznego przyrządem
(miernikiem poziomu dźwięku) na krzywej korekcyjnej A i dla stałej czasowej
miernika F (Fast - szybko). Pomiar powinien być przeprowadzony, a wynik końcowy
ustalony zgodnie z określonymi niżej warunkami.
Warunki atmosferyczne
§ 4. 1. Pomiaru hałasu zewnętrznego pojazdu nie powinno się dokonywać w
warunkach atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik
pomiaru.
2. W celu ograniczenia szumów przepływu wiatru i ochrony przed kurzem i
spalinami jest wskazane stosowanie osłony przeciwwietrznej mikrofonu.
Poziom hałasu otoczenia
§ 5. 1. Poziom hałasu otoczenia, przy uwzględnieniu wpływu wiatru i innych
zakłóceń akustycznych na mikrofon, powinien być mniejszy co najmniej o 10 dB od
zmierzonego poziomu hałasu zewnętrznego wytwarzanego przez pojazd.
2. Poziom hałasu otoczenia powinien być zmierzony przed rozpoczęciem pomiarów i
sprawdzony w czasie ich wykonywania przy wyłączonym silniku.
Miejsce pomiarowe
§ 6. 1. Pomiary hałasu pojazdu należy wykonać na stanowisku zewnętrznym,
spełniającym wymagania określone w § 9 załącznika nr 1 do rozporządzenia
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie
szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów (Dz. U. Nr 81, poz.
918).
2. W czasie pomiaru w miejscu pomiarowym może przebywać tylko właściciel
(kierowca) pojazdu i osoba prowadząca pomiar. Sposób ich zachowania nie może
wpływać na wskazania miernika.
Przygotowanie pojazdu do badań
§ 7. 1. Pojazd podczas badania nie powinien być obciążony, z tym że motocykl
(motorower) powinien być obciążony tylko kierującym.
2. Podczas badania pojazd powinien być odłączony od przyczepy (naczepy); nie
dotyczy to pojazdów nierozłączalnych.
3. Przed badaniem silnik pojazdu powinien być doprowadzony do normalnej
temperatury pracy. Jeżeli układ chłodzenia pojazdu jest wyposażony w dmuchawę o
napędzie włączanym samoczynnie, w czasie pomiarów układ ten powinien pracować
normalnie. Jeżeli silnik o zapłonie samoczynnym pojazdu jest wyposażony w układ
wzbogacania dawki paliwa, dźwignię tego układu należy ustawić w położeniu "bez
obciążenia".
4. Badany pojazd należy umieścić w środkowej części obszaru pomiarowego, zgodnie
z rys. nr 1, z układem napędowym w pozycji neutralnej, wyłączonym sprzęgłem i
włączonym hamulcem postojowym.
Ustawienie mikrofonu
§ 8. 1. Mikrofon powinien być ustawiony tak, aby:
1) jego wysokość nad powierzchnią obszaru pomiarowego była równa wysokości
końcówki wylotu rury wydechowej pojazdu, jednak nie mniejsza niż 0,2 m,
2) był skierowany w stronę końcówki wylotu rury wydechowej i odległy od niej o
0,5±0,01 m,
3) oś jego maksymalnej czułości była równoległa do powierzchni obszaru
pomiarowego i tworzyła kąt 45°±10°, z płaszczyzną pionową przechodzącą przez oś
kierunku wylotu wydechu, zgodnie z rys. nr 1 i 2.
2. W wypadku układu wydechowego o dwu lub więcej wylotach umieszczonych w
odległości mniejszej niż 0,3 m od siebie i połączonych z tym samym tłumikiem,
należy wykonać pomiar tylko przy ustawieniu mikrofonu w pobliżu końcówki wylotu
znajdującego się bliżej zewnętrznej strony pojazdu (rys. nr 2a i b).
3. W wypadku pojazdu mającego układ wydechowy o dwu lub więcej wylotach
umieszczonych w odległości większej niż 0,3 m od siebie, należy wykonać pomiar
oddzielnie dla każdego wylotu zgodnie z metodyką dotyczącą pojedynczego wylotu,
a jako wynik pomiaru należy przyjąć największą wartość zmierzonego poziomu (rys.
nr 2c i d).
4. W pojazdach o końcówce wylotu układu wydechowego skierowanej pionowo w górę
mikrofon powinien być umieszczony na wysokości tego wylotu, w odległości
0,5±0,01 m po stronie pojazdu, w której znajduje się rura wydechowa. Mikrofon
należy skierować osią maksymalnej czułości pionowo w górę (rys. nr 2e).
5. Jeżeli końcówka wylotu układu wydechowego pojazdu znajduje się w miejscu
uniemożliwiającym umieszczenie mikrofonu w odległości 0,5 m od niej ze względu
na obecność przeszkód będących częściami pojazdu (np. koła, zbiornik paliwa
itp.), mikrofon należy umieścić w odległości nie większej niż 0,5 m od
zewnętrznej krawędzi obrysu pojazdu, znajdującej się najbliżej końcówki wydechu
(rys. nr 2f).
Wykonanie pomiarów
§ 9. 1. Pomiar polega na odczytaniu wartości poziomu hałasu w dB w krótkim
okresie pracy silnika przy ustalonej prędkości obrotowej, odpowiadającej 75%
prędkości obrotowej mocy maksymalnej (dla motocykli, których prędkość obrotowa
mocy maksymalnej jest większa od 5000 min-1, należy do pomiarów przyjmować 50%
prędkości obrotowej mocy maksymalnej oraz w czasie jej zmniejszania do prędkości
obrotowej biegu jałowego (po szybkim zwolnieniu pedału przyspieszenia).
2. Dopuszcza się określanie prędkości obrotowej silnika przy wykorzystaniu
sprawnego wskaźnika obrotów zamontowanego na pojeździe.
3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie. Pod uwagę
bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech
następujących po sobie pomiarów, nie różniących się od siebie o więcej niż 2 dB.
Pomiary należy prowadzić aż do uzyskania trzech wartości spełniających powyższy
warunek.
Ustalenie końcowej wartości pomiaru
§ 10. W celu ustalenia końcowej wartości pomiaru należy:
1) wybrać największą wartość z trzech pomiarów spełniających wymagania określone
w § 9 ust. 3, zaokrąglając ją do liczby całkowitej,
2) ustaloną zgodnie z pkt 1 wartość zmniejszoną o 1 dB (uwzględnienie
ewentualnych błędów pomiarowych) przyjmuje się jako końcową wartość pomiaru.
Ocena wyników
§ 11. Niedopuszczalne jest, aby końcowa wartość pomiaru poziomu hałasu
zewnętrznego pojazdu przekraczała maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w §
9 ust. 1 pkt 1, § 44 ust. 1 pkt 2 i w § 52 ust. 5 rozporządzenia.
II. Kontrola stanu technicznego i poziomu dźwięku sygnału dźwiękowego
Zakres kontroli
§ 12. Pełny zakres kontroli jest taki sam, jak określony w § 1.
Kontrola organoleptyczna (I etap)
§ 13. 1. Kontrola polega na organoleptycznym sprawdzeniu działania sygnału
dźwiękowego pojazdu i ocenie jego stanu technicznego, a w uzasadnionych
wypadkach - pomiarze poziomu dźwięku.
2. Niedopuszczalne są:
1) brak lub wyraźnie zauważalna nieciągłość działania sygnału,
2) wyraźnie zauważalne zmiany tonacji sygnału.
3. W wypadku negatywnej oceny, według ust. 2, pojazd należy poddać II etapowi
kontroli, tj. pomiarowi poziomu dźwięku na postoju.
Pomiar poziomu dźwięku
Warunki pomiaru
§ 14. Warunki pomiaru powinny być zgodne z wymaganiami § 4-6.
Ustawienie mikrofonu
§ 15. Mikrofon pomiarowy powinien być umieszczony w podłużnej płaszczyźnie
symetrii pojazdu na wysokości od 0,5 m do 1,5 m nad powierzchnią obszaru
pomiarowego, w odległości 3 m od przedniego obrysu pojazdu (rys. nr 3).
Wykonanie pomiarów
§ 16. 1. Kontrola polega na pomiarze poziomu sygnału dźwiękowego przyrządem na
krzywej korekcyjnej A i dla stałej czasowej miernika F (Fast - szybko).
2. W wypadku sygnału zasilanego prądem stałym (akumulator) pomiar należy wykonać
przy unieruchomionym silniku pojazdu.
3. Pomiar powinien być przeprowadzony w drodze wyznaczenia największej wartości
poziomu dźwięku w zakresie wysokości określonym w § 15.
Ocena wyników
§ 17. Niedopuszczalne jest, aby zmierzona wartość poziomu dźwięku sygnału
dźwiękowego była mniejsza niż wielkości ustalone odpowiednio w § 11 ust. 1 pkt 5
i w § 45 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.
Rysunek nr 1
Ilustracja
Rysunek nr 2
Ilustracja
Rysunek nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
SPOSÓB POMIARU EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH ORAZ ZADYMIENIA SPALIN
I. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych pojazdów z silnikiem o zapłonie
iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 lipca 1995 r.
Warunki pomiaru
§ 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) powinien być dokonany analizatorem
działającym na zasadzie pochłaniania promieniowania podczerwonego, wywzorcowanym
w ułamku objętościowym wyrażonym w % (% objętości spalin).
§ 2. Pomiar powinien się odbywać przy zachowaniu następujących warunków:
1) układ dolotowy silnika (filtr powietrza, kolektor, odpowietrzenie skrzyni
korbowej, układ pochłaniania par paliwa, podciśnieniowy układ sterowania
wyprzedzenia zapłonu) oraz układ wydechowy powinien być kompletny i szczelny,
2) odbiorniki energii elektrycznej (oświetlenie, klimatyzacja) powinny być
wyłączone; włączany okresowo wentylator chłodnicy nie powinien pracować, jeżeli
powoduje to przekroczenie wartości dopuszczalnych,
3) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej,
4) urządzenie rozruchowe powinno być wyłączone,
5) hamulec postojowy powinien być włączony,
6) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70°C dla
oleju silnikowego, min. 80°C dla płynu chłodzącego),
7) sonda analizatora spalin powinna być wprowadzona do rury wydechowej silnika
bezpośrednio przed pomiarem na głębokość nie mniejszą niż:
a) 30 cm dla silnika czterosuwowego,
b) 75 cm dla silnika dwusuwowego.
Wykonanie pomiaru
§ 3. 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach powinien być dokonany
przy prędkości obrotowej biegu jałowego, zgodnie z zaleceniami producenta, przy
czym bezpośrednio przed pomiarem należy co najmniej przez 15 sekund utrzymać
podwyższoną prędkość silnika (do około 3000 min-1), a następnie ją obniżyć do
wolnych obrotów.
2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego, zalecana przez
producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę
silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych.
3. Prędkość obrotowa silnika w czasie pomiaru powinna być mierzona miernikiem
prędkości, podłączonym do silnika w sposób wskazany przez producenta miernika.
Dopuszcza się dokonywanie pomiaru prędkości miernikiem zamontowanym fabrycznie w
badanym pojeździe. Dla pojazdów, dla których ze względów konstrukcyjnych nie
istnieje możliwość wykonania pomiaru prędkości obrotowej silnika, dopuszcza się
ocenę organoleptyczną.
4. Odczyt wyniku pomiaru powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań
miernika tlenku węgla (CO), w czasie nie przekraczającym jednak 30 sekund od
momentu ustabilizowania prędkości biegu jałowego.
5. W silnikach wyposażonych w dwudrożny układ wydechowy pomiar powinien być
dokonany w obu wylotach, a za wynik przyjmuje się uzyskaną wartość większą.
Ocena wyników pomiaru
§ 4. Niedopuszczalne jest, aby:
1) końcowa wartość pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach przekraczała
maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2 i § 44 ust. 2
rozporządzenia,
2) nie były spełnione wymagania, o których mowa w § 2 pkt 1.
II. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie
iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy od dnia 1 lipca 1995 r.
Warunki pomiaru
§ 5. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych powinien być dokonany przyrządem
przeznaczonym do pomiaru zawartości w spalinach: tlenku węgla (CO) zgodnie z §
1, dwutlenku węgla (CO2), węglowodorów (CH-heksan), tlenu (O2) oraz do
określania współczynnika nadmiaru powietrza (lambda).
§ 6. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach oraz
określenie współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinny się odbywać przy
zachowaniu warunków określonych w § 2.
Wykonanie pomiaru
§ 7. 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach
powinien być dokonany najpierw przy podwyższonej prędkości obrotowej silnika
(2000-3000 min-1), a następnie przy prędkości obrotowej biegu jałowego, zgodnej
z zaleceniami producenta. Pomiary powinny być dokonane bezpośrednio po sobie,
przy czym odczyt wyników pomiaru przy prędkości obrotowej biegu jałowego
powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań miernika tlenku węgla (CO)
i węglowodorów (CH), w czasie między około 30 a 60 sekundą od momentu
ustabilizowania się prędkości biegu jałowego.
2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego zalecana przez
producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę
silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych.
3. Pomiar współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany przy
podwyższonej prędkości obrotowej silnika (2000-3000 min-1); dotyczy to pojazdu
wyposażonego w sondę lambda, z wyjątkiem pojazdów, dla których pomiar
współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany zgodnie z
zaleceniami producenta, zatwierdzonymi podczas badań homologacyjnych.
4. Przepisy § 3 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.
Ocena wyników pomiaru
§ 8. Niedopuszczalne jest, aby:
1) końcowe wartości pomiarów zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w
spalinach oraz współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) przekraczały wielkości
ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2 i w § 44 ust. 2 rozporządzenia,
2) nie były spełnione wymagania, o których mowa w § 2 pkt 1.
III. Pomiar zadymienia spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie samoczynnym
Warunki pomiaru
§ 9. 1. Pomiaru zadymienia spalin nie powinno się dokonywać w warunkach
atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik pomiaru.
Temperatura otoczenia powinna być wyższa niż 5°C.
2. Przy przeprowadzaniu pomiaru w pomieszczeniu zamkniętym należy zapewnić
skuteczną wentylację stanowiska pomiarowego albo stosować indywidualne wyciągi
spalin o odpowiedniej wydajności.
§ 10. Pomiar zadymienia spalin polega na ustaleniu współczynnika absorpcji k
(m-1). Jeżeli dymomierz jest wyposażony w więcej niż jedną sondę, przy pomiarze
należy zastosować sondę o średnicy odpowiedniej dla średnicy rury wydechowej
badanego pojazdu, zgodnie z zaleceniami instrukcji obsługi dymomierza.
§ 11. Pomiar powinien odbywać się przy zachowaniu następujących warunków:
1) układ wydechowy powinien być całkowicie szczelny aż do miejsca poboru spalin
(sprawdzanie wizualne i słuchowe); w wypadku utrudnionego dostępu do końcówki
rury wydechowej lub gdy końcowy odcinek rury wydechowej nie jest prosty na
długości niezbędnej do przeprowadzania prawidłowego pomiaru, dopuszcza się
szczelne przedłużenie układu wydechowego,
2) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej,
3) hamulec postojowy powinien być włączony,
4) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70°C dla
oleju silnikowego, min. 80°C dla płynu chłodzącego),
5) przed pomiarem układ wydechowy powinien być przedmuchany przez kilkakrotne
naciśnięcie pedału przyspieszenia, a następnie pracę silnika przy podwyższonej
prędkości obrotowej w czasie około 1 minuty,
6) sonda dymomierza powinna być wprowadzona do rury wydechowej możliwie
centrycznie, na głębokość co najmniej równą trzem średnicom wewnętrznym rury,
7) przewody łączące sondę z dymomierzem powinny być oryginalne, o tej samej
długości, bez ostrych zagięć mogących powodować zaleganie sadzy lub ograniczenie
przepływu spalin.
Wykonanie pomiaru
§ 12. 1. Pomiaru zadymienia spalin dokonuje się w sposób następujący:
1) podczas pracy silnika na biegu jałowym należy szybko, lecz niegwałtownie,
nacisnąć pedał przyspieszenia, tak aby uzyskać pełny wydatek pompy wtryskowej,
2) pozycję pełnego wydatku należy utrzymać do momentu uzyskania przez silnik
maksymalnej prędkości obrotowej i zadziałania regulatora obrotów, jednak nie
krócej niż przez 1,5 sekundy,
3) zwolnić pedał przyspieszenia do uzyskania przez silnik prędkości biegu
jałowego i powrotu wskazań dymomierza do odpowiadających jej wartości.
2. W wypadku silnika z pompą wtryskową bez automatycznej blokady urządzenia
rozruchowego przyspieszanie (ust. 1 pkt 1) rozpoczyna się od podwyższonej
prędkości obrotowej (800-900 min-1) w celu uniknięcia wtryskiwania dawki
rozruchowej.
3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie, z tym że po
każdym pojedynczym pomiarze przerwa powinna wynosić około 15 sekund. Pod uwagę
bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech
następujących po sobie pomiarów, nie różniące się od siebie o więcej niż 0,50
m-1 i nie tworzące sekwencji malejącej.
4. Jako wynik końcowy pomiaru należy przyjąć średnią arytmetyczną z pomiarów z
dokładnością do 0,01 m-1.
§ 13. Dopuszcza się pomiar zadymienia spalin według skali procentowej
Hartridge'a (HRT) i przeliczanie uzyskanych wartości na współczynnik, zgodnie z
zamieszczoną tabelą.
Ocena wyników pomiarów
§ 14. Niedopuszczalne jest, aby:
1) końcowa wartość pomiaru zadymienia spalin przekraczała maksymalne wielkości
ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 3 i w § 44 ust. 2 rozporządzenia,
2) układ wydechowy nie spełniał wymagania, o którym mowa w § 11 pkt 1.
TABELA ZAMIANY JEDNOSTEK SKALI PROCENTOWEJ HARDRIDGE'A [HRT] NA JEDNOSTKI
WSPÓŁCZYNNIKA k [m-1]
k%(HRT)k%(HRT)k%(HRT)k%(HRT)k%(HRT)
1212121212
0,0210,55211,23412,19613,8681
0,0520,58221,27422,25623,9982
0,0730,61231,31432,31634,1283
0,0940,64241,35442,38644,2684
0,1250,67251,39452,44654,4185
0,1460,70261,43462,51664,5786
0,1770,73271,48472,58674,7487
0,1980,76281,52482,65684,9388
0,2290,80291,57492,72695,1389
0,25100,83301,61502,80705,3590
0,27110,88311,66512,88715,6091
0,30120,90321,71522,96725,8792
0,32130,95331,76533,04736,1893
0,35140,97341,81543,13746,5494
0,38151,00351,86553,22756,9795
0,41161,04361,91563,32767,4996
0,43171,07371,96573,42778,1597
0,46181,11382,02583,52789,1098
0,49191,15392,07593,637910,7199
0,52201,19402,13603,7480
Załącznik nr 5
SPOSÓB SPRAWDZANIA PRAWIDŁOWOŚCI PRZYSTOSOWANIA POJAZDU DO ZASILANIA GAZEM
Przepisy ogólne
§ 1. Załącznik określa sposób sprawdzenia prawidłowości przystosowania pojazdu
do zasilania gazem płynnym lub ziemnym.
§ 2. Przed przystąpieniem do właściwego sprawdzenia należy skontrolować:
1) ważność poświadczenia Kolejowego Dozoru Technicznego (KDT) zbiornika (butli)
gazu,
2) czy elementy instalacji zasilania gazem płynnym są zaopatrzone w oznakowanie
homologacyjne (cecha "E" w kółku); dotyczy to instalacji dopuszczanej po raz
pierwszy do ruchu po dniu 31 grudnia 1995 r.
Sposób sprawdzenia
§ 3. Kontrola rozmieszczenia i mocowania na pojeździe elementów instalacji
gazowej polega na sprawdzeniu:
1) czy odpowiadają one wymaganiom w tym zakresie, ustalonym w załączniku nr 7 do
rozporządzenia,
2) organoleptycznym prawidłowości ich zamocowania.
§ 4. Kontrola stanu ogólnego instalacji polega na sprawdzeniu:
1) czy zbiornik nie nosi śladów przeróbek,
2) czy przewody metalowe wysokiego ciśnienia są prawidłowo ukształtowane, bez
załamań i otarć,
3) czy przewody elastyczne nie wykazują pęknięć, uszkodzeń lub śladów
zestarzenia się materiału,
4) czy na końcach przewodów niskiego ciśnienia i wentylacyjnych znajdują się
metalowe opaski odpowiednio zaciśnięte,
5) czy w instalacji zasilania gazem ziemnym przed reduktorem znajduje się
funkcjonujący wskaźnik ciśnienia gazu o pośrednim przenoszeniu wskazań,
6) stanu przewodów elektrycznych, doprowadzających prąd do elektrozaworów.
§ 5. 1. Kontrola szczelności instalacji polega na pokryciu preparatem pieniącym
(np. roztworem mydlanym) miejsc połączeń przewodów i elementów instalacji,
gniazd zaworu bezpieczeństwa i zaworu napełniania oraz elektrozaworu gazowego.
2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu, bez względu na to, czy
silnik pracuje, czy też nie.
§ 6. 1. Kontrola działania reduktora polega na sprawdzeniu, czy reduktor nie
przepuszcza gazu przy nie pracującym silniku; w tym celu należy zdjąć z króćca
elastyczny przewód zasilający (niskiego ciśnienia), nasunąć szczelnie na króciec
kawałek przewodu, zanurzyć ostrożnie jego koniec w naczyniu z wodą (tak aby nie
wytworzyć przeciwciśnienia) i przy przełączniku zasilania ustawionym na
zasilanie gazowe obserwować powierzchnię wody.
2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu, bez względu na to, czy
zapłon jest włączony, czy też nie.
§ 7. 1. Kontrola działania elektrozaworu gazowego obejmuje:
1) uruchomienie silnika przy ustawieniu przełącznika na zasilanie gazowe,
2) odłączenie przewodu elektrycznego doprowadzającego prąd do cewki sprawdzanego
zaworu.
2. Po wypaleniu resztek gazu z reduktora silnik powinien zatrzymać się.
§ 8. 1. Kontrola działania elektrozaworu paliwa bazowego obejmuje:
1) uruchomienie silnika przy ustawieniu przełącznika na zasilanie paliwem
bazowym,
2) odłączenie przewodu elektrycznego doprowadzającego prąd do cewki sprawdzanego
zaworu.
2. Po wypaleniu resztek paliwa silnik powinien zatrzymać się.
§ 9. 1. Kontrola działania zaworu ograniczającego wypływ gazu płynnego obejmuje:
1) odłączenie przewodu wysokiego ciśnienia przy zbiorniku, przy zamknięciu
głównego zbiornika,
2) szczelne połączenie końcówek urządzenia do kontroli działania zaworu
ograniczającego wypływ gazu ze zbiornikiem i przewodem wysokiego ciśnienia,
3) przełączenie na zasilanie gazowe,
4) obserwację wskazań manometru urządzenia po otwarciu zaworów: zbiornika i
urządzenia.
2. Zawór uznaje się za sprawny, jeżeli po wychyleniu się wskazówki manometru
urządzenia pod wpływem doprowadzonego ciśnienia gazu nastąpi natychmiastowy
zauważalny spadek ciśnienia (zmniejszenie wychylenia wskazówki).
§ 10. 1. Kontrola działania urządzenia (zaworu) ograniczającego stopień
napełnienia zbiornika gazu płynnego obejmuje:
1) sprawdzenie, czy zbiornik jest opróżniony (silnik nie daje się uruchomić po
przełączeniu na zasilanie gazowe),
2) napełnienie zbiornika ilością gazu (dm3) odpowiadającą 0,8 pojemności
geometrycznej zbiornika.
2. Urządzenie (zawór) uznaje się za sprawne, jeżeli po napełnieniu zbiornika do
0,8 jego pojemności (ust. 1 pkt 2) nastąpi odcięcie dopływu gazu.
3. Podczas kontroli dopuszcza się napełnianie zbiornika gazem najwyżej do 0,85
jego pojemności geometrycznej {w przypadku niesprawności urządzenia (zaworu)
ograniczającego}. Nadmierną ilość gazu (powyżej 0,8 pojemności geometrycznej
zbiornika) należy bezzwłocznie usunąć, wykorzystując pracę silnika pojazdu.
4. Dopuszcza się potwierdzanie sprawności urządzenia (zaworu) ograniczającego
stopień napełniania zbiornika gazu płynnego przez pracownika stacji tankowania
gazu posiadającego ważne zaświadczenie Urzędu Dozoru Technicznego o ukończeniu
odpowiedniego przeszkolenia.
§ 11. 1. Kontrola szczelności obudowy zbiornika i obudowy zaworów obejmuje:
1) pokrycie preparatem pieniącym miejsc połączeń,
2) wprowadzenie końcówki urządzenia kontrolnego do otworu przewodu
wentylacyjnego; jeżeli są dwa otwory, drugi otwór powinien być szczelnie
zatkany,
3) doprowadzenie powietrza sprężonego pod ciśnieniem 0,01 MPa.
2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu ani widocznych
odkształceń elementów.
§ 12. Wartość emisji zanieczyszczeń gazowych (zadymienia) spalin, zmierzona
zgodnie z załącznikiem nr 4 do niniejszego rozporządzenia, nie może przekraczać
dopuszczalnego dla danego pojazdu poziomu, zarówno przy zasilaniu gazem, jak i
paliwem bazowym.
§ 13. W wypadku dodatkowego badania technicznego pojazdu, w którym dokonano
montażu instalacji do zasilania gazem homologowanej w kraju, wykonuje się
czynności określone w § 1 i w § 2 oraz w § 12 i w § 14.
Ocena wyników
§ 14. Wynik badania uznaje się za pozytywny, jeżeli podczas kontroli nie
stwierdzono żadnego odchylenia od wymagań określonych w niniejszym załączniku.
Załącznik nr 6
SPOSÓB USTALANIA NIEZNANYCH DANYCH TECHNICZNYCH POJAZDU
§ 1. Załącznik określa sposób ustalania danych technicznych pojazdu, zwłaszcza
dopuszczalnej ładowności lub dopuszczalnej masy całkowitej oraz liczby miejsc.
§ 2. 1. Przy ustalaniu nieznanych danych technicznych pojazdu (§ 1) należy w
możliwie największym stopniu wykorzystywać dostępne informacje zawarte w takich
źródłach, jak dokumenty homologacyjne, dane wytwórni, katalog marek i typów
pojazdów eksploatowanych w Polsce wydawany przez Instytut Transportu
Samochodowego w Warszawie, pozostałe katalogi pojazdów, a w indywidualnych
wypadkach - inne wiarygodne publikacje i dokumenty, dotyczące danego pojazdu lub
jego zespołów i elementów.
2. Wszelkie ustalenia powinny być podejmowane:
1) na podstawie przepisów art. 2 pkt 31-57 ustawy,
2) z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z § 2-5 rozporządzenia oraz z
ewentualnych warunków dodatkowych, dotyczących danego pojazdu.
§ 3. 1. Masę własną pojazdu ustala się:
1) przez zważenie całego pojazdu, albo
2) jako sumę mas wynikających z nacisków poszczególnych osi pojazdu.
2. W przypadku dokonania przeróbki, zmiany przeznaczenia pojazdu marki, typu i
modelu produkowanego fabrycznie, ustalona dopuszczalna masa całkowita nie może
przekraczać jej pierwotnej wielkości.
3. W razie powstania trudności w ustaleniu podstawowych parametrów pojazdu,
powinno zażądać się opinii rzeczoznawcy z zakresu techniki samochodowej lub
odpowiednio innej specjalności.
4. W przypadku gdy dokonane przeróbki, zmiany przeznaczenia pojazdu związane są
z przepisami, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, właściciel
pojazdu powinien przedstawić dokumenty potwierdzające spełnianie warunków
technicznych, o których mowa w tych przepisach.
§ 4. 1. Dopuszczalną ładowność pojazdu ustala się jako różnicę między
dopuszczalną masą całkowitą a masą własną.
2. Dopuszczalną ładowność i masę własną pojazdu określa się w zaokrągleniu do:
1) 10 kg - dla pojazdów o masie własnej do 2000 kg,
2) 50 kg - dla pozostałych pojazdów.
§ 5. 1. Liczbę miejsc w pojeździe ustala się tak, aby:
1) łączna masa osób znajdujących się w pojeździe nie powodowała przekroczenia
jego dopuszczalnej masy całkowitej; masę pierwszej osoby przyjmuje się w
wysokości 75 kg, a kolejnych - w wysokości 68 kg, z zachowaniem warunków § 17
ust. 2 rozporządzenia,
2) zachowane były wymagania dotyczące miejsc oraz pomieszczeń przeznaczonych lub
przystosowanych do przewozu osób, określone dla danego rodzaju pojazdu w
rozporządzeniu.
2. Jeżeli przepisy ustawy zezwalają na przewóz danym rodzajem pojazdu osób
stojących lub leżących, poza łączną liczbą miejsc należy określić również
zawartą w niej liczbę miejsc do stania i leżenia.
§ 6. Inne dane techniczne pojazdu, np. rodzaj, przeznaczenie, pojemność skokową
silnika, ustala się stosując odpowiednio zasady określone w § 2-5 niniejszego
załącznika.
Załącznik nr 7
SPOSÓB NADAWANIA I WYBIJANIA NUMERÓW NA NADWOZIACH (PODWOZIACH-RAMACH) I
SILNIKACH ORAZ WYKONYWANIA TABLICZEK ZASTĘPCZYCH I WZÓR SPECJALNEJ PIECZĄTKI
UPOWAŻNIAJĄCEJ DO NADAWANIA I WYBIJANIA NUMERÓW
Przepisy ogólne
§ 1. Załącznik określa sposób nadawania i wybijania numerów na nadwoziach
(podwoziach-ramach) i silnikach oraz wykonywania zastępczych tabliczek,
przewidzianych w § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.
§ 2. 1. Numery nadaje się i wybija oraz tabliczkę zastępczą wykonuje za zgodą
organu właściwego do rejestracji pojazdu.
2. Tabliczkę zastępczą wydaje się w wypadkach:
1) braku, utraty lub zniszczenia tabliczki fabrycznej,
2) utraty aktualności treści tabliczki fabrycznej - w wypadku dokonania zmian w
pojeździe.
Wybijanie numerów
§ 3. 1. Ustala się następujące miejsca wybijania numerów:
1) podwozie - na prawej podłużnicy ramy w przedniej części, w miejscu łatwo
dostępnym i widocznym,
2) nadwozie samonośne - w przedniej części nadwozia po prawej stronie pod
pokrywą silnika (bagażnika) w miejscu łatwo dostępnym i widocznym, na elemencie
nie podlegającym zazwyczaj wymianie podczas eksploatacji,
3) silnik (zamontowany w pojeździe) - na kadłubie (bloku) w miejscu do tego
przewidzianym przez wytwórnię silnika. Jeżeli wytwórnia silnika nie przewidziała
miejsca na kadłubie (bloku) łatwo dostępnego i widocznego dla wybicia numeru lub
nie stosuje numeracji silników, numeru nie nadaje się. Należy wówczas zamieścić
odpowiednią adnotację w wydanym zaświadczeniu (§ 7 ust. 1).
2. W wypadku numeru nadwozia (podwozia-ramy) lub silnika zatartego lub
sfałszowanego numer ten przekreśla się wybitą linią ciągłą, a nadany numer
wybija się zgodnie z zasadami ust. 1.
3. W razie wybicia błędnej cyfry (litery) nie wolno w tym samym miejscu wybijać
właściwej cyfry (litery); błędny znak powinien być przebity znakiem "X", a nad
lub pod nim - wybity właściwy znak. Należy wówczas zamieścić odpowiednią
adnotację w wydanym zaświadczeniu (§ 7 ust. 1).
§ 4. 1. Nadawany i wybijany numer składa się z dziewięciu lub dziesięciu znaków
obejmujących następujące człony:
1) wyróżnik województwa i powiatu, określony jako pierwszy w przepisach
dotyczących rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów (dwie lub trzy litery),
2) numer upoważnienia stacji do dokonywania badań technicznych pojazdów (dwie
cyfry),
3) pięciocyfrowy kolejny numer rozpoczynający się od liczby 00001.
2. Litery i cyfry w wybijanym numerze powinny być jednakowego typu i grubości, o
wysokości nie mniejszej niż 6 mm.
3. Wzór nabijanego numeru na nadwoziu (podwoziu-ramie) pojazdu:
Ilustracja
Tabliczka zastępcza
§ 5. Tabliczka zastępcza powinna być wykonana według wzoru określonego w
niniejszym załączniku, z materiału odpornego na wpływy atmosferyczne, i trwale
wypełniona zgodnie ze stanem faktycznym.
§ 6. 1. Tabliczka zastępcza powinna być trwale umocowana w przedniej części
nadwozia po prawej stronie pod pokrywą silnika (bagażnika) w miejscu łatwo
dostępnym i widocznym albo na lewym środkowym słupku nadwozia, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. W wypadku, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, dotychczasowej tabliczki nie
należy usuwać, lecz jej zdezaktualizowane zapisy przekreślić trwale liniami
ciągłymi. Tabliczkę zastępczą należy umocować w sąsiedztwie tabliczki
dotychczasowej, a jeżeli to nie jest możliwe - zgodnie z ust. 1.
Ilustracja
Uwagi:
1. W pozycji "NR IDENTYFIKACYJNY" zamieszcza się numer identyfikacyjny (VIN) lub
numer nadwozia (podwozia-ramy) nadany przez wytwórnię - w wypadku, o którym mowa
w § 2 ust. 2 pkt 1, a w pozostałych wypadkach - nadany i wybity numer nadwozia
(podwozia-ramy).
2. W pozycji "TABLICZKA WYKONANA PRZEZ" zamieszcza się symbol (identyfikator)
stacji kontroli.
Inne wymagania
§ 7. 1. O nadaniu i wybiciu numeru, wydaniu tabliczki zastępczej należy wydać
zaświadczenie według wzoru określonego w niniejszym załączniku.
2. Pieczątkę uprawnionego diagnosty upoważnionego do nadawania i wybijania
numerów określa wzór do niniejszego załącznika.
§ 8. 1. Jednostka nadająca i wybijająca numery oraz wydająca tabliczki zastępcze
jest obowiązana prowadzić rejestr nadanych i wybitych numerów oraz tabliczek
zastępczych.
2. Wzór rejestru nadanych i wybitych numerów oraz tabliczek zastępczych określa
tabela do niniejszego załącznika.
3. Rejestr nadanych i wybitych numerów oraz wydanych tabliczek zastępczych, z
zastrzeżeniem ust. 4, stanowi dokument, którego strony powinny być ponumerowane,
przesznurowane, a końce sznurka zaklejone nalepką i ostemplowane.
4. Dopuszcza się prowadzenie rejestru za pomocą techniki informatycznej.
Ilustracja
REJESTR NADANYCH I WYBITYCH NUMERÓW ORAZ TABLICZEK ZASTĘPCZYCH
Numer kolejny rejestruData wykonaniaMarka, typ i model pojazduNumer
rejestracyjny pojazduNadany i wybity numer nadwozia (podwozia-ramy) lub
silnikaWydano tabliczkę zastępcząOrgan zezwalający na nadanie i wybicie
numeru, wykonanie tabliczki zastępczej oraz data i numer dokumentuPodpis i
pieczątka imienna uprawnionego diagnostyUwagi
123456789
Uwagi: 1. W kolumnie 5 lub 6 należy zamieścić znak "-", gdy nie nadano i nie
wybito numeru.
2. W kolumnie 7 należy wpisać wyraz "tak" lub "nie".
Załącznik nr 8
WZÓR REJESTRU BADAŃ TECHNICZNYCH POJAZDÓW
Numer kolejny rejestruData pierwszej rejestracjiRodzaj pojazduMarka
pojazduNumer rejestracyjny pojazduNumer identyfikacyjny lub nadwozia
(podwozia-ramy)Wynik badaniaUwagi
Data badaniaRodzaj badaniaTyp i model pojazduSeria i numer dowodu
rejestracyjnegoNumer silnikaPodpis i pieczątka imienna
12345678
Uwagi:
1. W rubryce "Wynik badania" należy wpisać symbol wyniku badania:
P - dopuszczony do ruchu,
W - dopuszczony do ruchu warunkowo oraz wpisać cyframi ważność dopuszczenia (np.
07.11.96),
N - nie dopuszczony do ruchu,
X - nie dotyczy.
2. W wypadku wydawania zaświadczenia należy to zaznaczyć w rubryce "Seria i
numer dowodu rejestracyjnego" symbolem "Z" (numer zaświadczenia jest identyczny
z numerem rejestru).
3. W wypadku pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą należy w
rubryce "Uwagi" podać datę pierwszej rejestracji za granicą.
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA:
1. Przykładowa nazwa jednostki upoważnionej do dokonywania badań technicznych
pojazdów.
2. Wyróżnik województwa i powiatu określony jako pierwszy w przepisach
dotyczących rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów (dwie lub trzy litery)
oraz numer upoważnienia stacji do dokonywania badań technicznych (dwie cyfry).
3. Jak wyżej numer kolejny uprawnionego diagnosty wymienionego w upoważnieniu do
dokonywania badań technicznych pojazdów.
4. Symbole rodzajów pojazdów, do których badania jest upoważniona stacja
kontroli i uprawniony diagnosta:
A - motocykle i motorowery,
B - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
C - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t do 16 t,
CC - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t,
D - autobusy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t,
T - ciągniki rolnicze,
E - przyczepy przeznaczone do łączenia z pojazdami silnikowymi, do których
badania jest upoważniona stacja kontroli.
5. Symbole rodzajów badań, do których dokonywania może być dodatkowo upoważniona
stacja kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań (§ 3 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie
szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów (Dz. U. Nr 81, poz.
918):
b - pojazdów używanych do przewozu materiałów niebezpiecznych,
c - pojazdów przystosowanych do zasilania gazem,
d - pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą (pierwsze badanie
techniczne),
e - pojazdów skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę,
f - okresowe pojazdu marki "SAM",
h - nadawanie i wybijanie numerów na nadwoziach (podwoziach-ramach), silnikach
pojazdów oraz wykonywanie tabliczek zastępczych.
__________
* W wypadku miast na prawach powiatu - z up. Prezydenta Miasta Krosna.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 7 września 1999 r.
w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów.
(Dz. U. Nr 81, poz. 918)
Na podstawie art. 84 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania w stosunku do stacji kontroli
pojazdów przeprowadzających badania techniczne w określonym zakresie, wzory
dokumentów związanych z uzyskaniem upoważnień do ich przeprowadzania oraz wzór
upoważnienia.
§ 2. Do przeprowadzania badań technicznych pojazdów upoważnia się jednostkę,
która:
1) spełnia wymagania techniczno-organizacyjne określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia,
2) zatrudnia co najmniej dwóch uprawnionych diagnostów spełniających wymagania
określone w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów.
§ 3. Jednostka może otrzymać upoważnienie jako:
1) stacja kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych,
obejmującym sprawdzenie oraz ocenę prawidłowości działania poszczególnych
zespołów i układów pojazdu, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i
ochrony środowiska; w szczególnie uzasadnionych przypadkach starosta może
rozszerzyć zakres upoważnienia stacji o niektóre badania określone w pkt 2 lit.
b)-f) i h), stosownie do możliwości jednostki,
2) okręgowa stacja kontroli pojazdów o rozszerzonym zakresie badań technicznych,
obejmującym podstawowy zakres badań technicznych określony w pkt 1, oraz:
a) badanie autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze
ekspresowej wynosi 100 km/h,
b) badanie pojazdu używanego do przewozu materiałów niebezpiecznych,
c) badanie pojazdu przystosowanego do zasilania gazem,
d) pierwsze badanie techniczne pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za
granicą,
e) badanie pojazdu skierowanego przez organ kontroli ruchu drogowego lub
starostę,
f) badanie okresowe pojazdu marki "SAM",
g) badanie co do zgodności z warunkami technicznymi pojazdów zabytkowych i
pojazdów marki "SAM", o których mowa w przepisach w sprawie zakresu i sposobu
przeprowadzania badań pojazdów zabytkowych i pojazdów marki "SAM" co do
zgodności z warunkami technicznymi, wzorów dokumentów związanych z tymi
badaniami oraz jednostek upoważnionych do przeprowadzania tych badań,
h) nadawanie i wybijanie numerów na nadwoziach (podwoziach-ramach), silnikach
pojazdów oraz wykonywanie tabliczek zastępczych,
i) opiniowanie indywidualnego wniosku o zezwolenie na odstępstwo od warunków
technicznych, jakim powinien odpowiadać pojazd,
j) wyjaśnianie wątpliwości i rozpatrywanie ewentualnych sporów między stacją o
podstawowym zakresie badań technicznych a użytkownikiem pojazdu.
§ 4. 1. Urządzenia i przyrządy stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego
powinny być certyfikowane na zasadach określonych w przepisach o badaniach i
certyfikacji oraz dopuszczone do użytkowania w stacjach kontroli pojazdów.
Przyrządy pomiarowe powinny być odniesione do wzorców państwowych jednostek miar
zgodnie z przepisami Prawa o miarach.
2. Certyfikacji dokonuje akredytowana przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
jednostka certyfikująca, zgodnie z ustawą z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach
i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr
104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 776). Certyfikacja
ta nie dotyczy kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych w rozumieniu
przepisów Prawa o miarach.
§ 5. Urządzenia i przyrządy stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego
powinny posiadać dokumenty okresowej kontroli eksploatacyjnej.
§ 6. 1. Wykaz urządzeń i przyrządów przeznaczonych dla stacji kontroli pojazdów,
które nie mogą być nabywane bez certyfikatu zgodności, oraz sposób
przeprowadzania okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzeń i przyrządów
kontrolnych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Wzór karty okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzenia (przyrządu)
stanowiącego wyposażenie stanowiska kontroli określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 7. Przepisów § 4 ust. 1 i § 5 nie stosuje się do urządzeń i przyrządów
określonych:
1) w § 7 ust. 1 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, o ile urządzenia te
były wyprodukowane i zainstalowane w stacji kontroli pojazdów przed dniem 1 maja
1993 r. i przewidziane zostały wyłącznie do badań ciągnika rolniczego i
przyczepy rolniczej ciężarowej,
2) w § 7 ust. 1 pkt 13 i 14 oraz w ust. 2 pkt 2 i 7 załącznika nr 1 do
rozporządzenia,
3) w § 7 ust. 2 pkt 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, o ile urządzenia te
stanowią element składowy innych urządzeń spełniających wymagania określone w §
4 ust. 1 i w § 5.
§ 8. Jeżeli jednostka spełnia wymagania techniczno-organizacyjne określone w §
2, może wystąpić do starosty z pisemnym wnioskiem o przyznanie jej upoważnienia
stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych, rozszerzonym
lub jako okręgowa stacja kontroli pojazdów. Wzór wniosku określa załącznik nr 4
do rozporządzenia.
§ 9. 1. Starosta, po rozpatrzeniu wniosku i stwierdzeniu, że jednostka spełnia
wymagane warunki, wydaje upoważnienie, określając w nim:
1) pojazdy, których badanie może być przeprowadzone w danej stacji kontroli
pojazdów, a w przypadku stacji o podstawowym zakresie badań - również zakres
badań dodatkowych, o których mowa w § 3 pkt 2 lit. b)-f) i h),
2) imiennie uprawnionych diagnostów upoważnionych do dokonywania badań
technicznych pojazdów oraz zakres ich upoważnienia.
2. Upoważnienie wydaje się na okres trzech lat.
3. Wzór upoważnienia określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 10. Wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia upoważnienia do
dokonywania badań technicznych pojazdów zachowują ważność nie dłużej niż do dnia
31 marca 2000 r.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7
września 1999 r. (poz. 918)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA TECHNICZNO-ORGANIZACYJNE DLA STACJI KONTROLI POJAZDÓW
1. Warunki ogólne
§ 1. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna znajdować się w pomieszczeniu
przelotowym, zapewniającym jeden kierunek ruchu. Dopuszcza się pomieszczenie
nieprzelotowe - w odniesieniu do stacji przewidzianej do badania pojazdu o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub stacji wykonującej badania
specjalistyczne, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego zgodnie
z wymaganiami określonymi w przepisach.
2. Jeżeli stacja kontroli pojazdów jest częścią zakładu prowadzącego także inną
działalność, powinna ona być wydzielona (odgrodzona) z pozostałego terenu z
zapewnieniem bezpośredniego do niej dojazdu.
3. Pojazdom oczekującym na badanie techniczne powinna być zapewniona możliwość
swobodnego ich zaparkowania. Liczba miejsc do parkowania powinna wynosić co
najmniej:
1) 4 - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
2) 2 - dla pozostałych pojazdów.
§ 2. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna być oznaczona na zewnątrz (w miejscu
widocznym) szyldem barwy niebieskiej z białymi napisami, zawierającymi co
najmniej: nazwę jednostki, wyrazy "(Okręgowa) Stacja Kontroli Pojazdów", godziny
otwarcia stacji.
2. Przy stanowisku kontrolnym powinna być umieszczona tablica, na której
znajdować się powinny co najmniej: kopia upoważnienia stacji do dokonywania
badań technicznych, cennik opłat za przeprowadzenie badań technicznych pojazdów
oraz wykaz czynności kontrolnych dla oceny stanu technicznego pojazdu
sporządzony zgodnie z zamieszczoną tabelą.
3. Pracownik dokonujący badań technicznych powinien posiadać identyfikator
osobisty zawierający co najmniej imię i nazwisko oraz numer upoważnienia.
4. Dokumenty oraz pieczątki urzędowe powinny być zabezpieczone przed dostępem
osób niepowołanych.
2. Stanowisko kontrolne
§ 3. 1. Stanowisko kontrolne powinno znajdować się w wydzielonym pomieszczeniu o
wymiarach i bramach: wjazdowej i wyjazdowej, dostosowanych do wielkości pojazdu
(zespołów pojazdów) przewidzianych do badania.
2. Stanowisko kontrolne składa się z:
1) płaskiej i poziomej powierzchni mieszczącej badany pojazd (zespół pojazdów),
zwanej dalej "ławą pomiarową", i powierzchni pomocniczej mieszczącej urządzenia
i przyrządy pomiarowo-kontrolne,
2) kanału przeglądowego i urządzenia do podnoszenia osi pojazdu; kanał
przeglądowy może być zastąpiony urządzeniem do podnoszenia całego pojazdu,
3) urządzeń i przyrządów pomiarowo-kontrolnych,
4) wyposażenia technologicznego,
5) stanowiska zewnętrznego do pomiarów akustycznych.
§ 4. 1. Długość stanowiska kontrolnego powinna być większa niż długość kanału
przeglądowego (§ 6 ust. 1 pkt 1) nie mniej niż o 3,0 m. Jeżeli sposób
wykonywania badania, wynikający z rozmieszczenia urządzeń i przyrządów, wymaga
większej długości, stanowisko powinno być odpowiednio przedłużone.
2. Szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 6,0 m.
Dopuszcza się szerokość nie mniejszą niż 5,0 m w przypadku:
1) dwóch stanowisk równoległych nie oddzielonych od siebie ścianą,
2) badań wyłącznie pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, o ile
warunki lokalowe nie pozwalają na zachowanie szerokości 6,0 m.
Nie dotyczy to działających w dniu 6 stycznia 1996 r. stacji kontroli pojazdów o
podstawowym zakresie badań technicznych przewidzianych do badania pojazdu o
dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, w których szerokość stanowiska
kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 5,5 m.
3. Wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego w świetle, w obszarze
wyznaczonym wzdłuż osi stanowiska na szerokości co najmniej 3,0 m, nie powinna
być mniejsza niż:
1) 4,2 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w kanał; dopuszcza się 3,3 m w
odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdu o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; nie dotyczy to działających w dniu 6
stycznia 1996 r. stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań
technicznych przewidzianych do badania pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej
powyżej 3,5 t, w których wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie
powinna być mniejsza niż 4,05 m.
2) 5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w urządzenie do podnoszenia całego
pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t; dopuszcza się 4,8 m w
odniesieniu do stacji przewidzianych do badania pojazdu o dopuszczalnej masie
całkowitej do 3,5 t; w miejscu przewidzianym do podnoszenia całego pojazdu, a na
pozostałym obszarze odpowiednio jak w pkt 1; nie dotyczy to działających od dnia
wejścia w życie rozporządzenia stacji kontroli pojazdów przewidzianych do
badania pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, w których wysokość
pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 3,7 m.
4. Wymiary bramy wjazdowej i wyjazdowej w świetle otwartej bramy i w osi
stanowiska nie powinny być mniejsze niż:
1) 4,2 m - wysokość; dopuszcza się 3,2 m - w odniesieniu do stacji
przewidzianych do badania wyłącznie pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do
3,5 t,
2) 3,4 m - szerokość; nie dotyczy to działających w dniu 6 stycznia 1996 r.
stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych
przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, w
których szerokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna być mniejsza niż 3,0
m.
5. Stosunek powierzchni oszklonej pomieszczenia stanowiska do powierzchni
podłogi powinien wynosić co najmniej 0,15.
6. Podłoga stanowiska kontrolnego, nawierzchnia kanału przeglądowego i ław
pomiarowych oraz ściany do wysokości co najmniej 2,0 m i ściany kanału
przeglądowego powinny być łatwo zmywalne; nie dotyczy to działających od dnia
wejścia w życie rozporządzenia stacji kontroli pojazdów, w których ściany
stanowiska kontrolnego powinny być łatwo zmywalne do wysokości co najmniej 1,8
m.
7. Stanowisko kontrolne powinno być zaopatrzone w:
1) instrukcje obsługi użytkowanych urządzeń i przyrządów,
2) dane dotyczące kryteriów oceny badanych pojazdów i ich układów lub zespołów,
3) komplet przepisów prawnych określających wymagania dotyczące warunków
technicznych pojazdu i badań technicznych.
3. Ławy pomiarowe
§ 5. 1. Wymiary ław pomiarowych powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna zapewniać możliwość ustawienia na nich wszystkimi kołami
każdego badanego pojazdu oraz umieszczenia przed jego światłami oświetleniowymi
przyrządu do ich kontroli; w przypadku gdy przewiduje się przetaczanie pojazdu
podczas pomiaru zbieżności kół, długość ław należy powiększyć o długość drogi
przetoczenia pojazdu,
2) rozstaw krawędzi zewnętrznych nie powinien być mniejszy niż:
a) 2,4 m - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 2,8 m - dla pozostałych pojazdów,
rozstaw krawędzi wewnętrznych wynika z wymiarów obrzeża kanału (§ 6 ust. 1 pkt
2).
2. Nawierzchnia ław pomiarowych powinna spełniać następujące wymagania:
1) dopuszczalna nierówność (falistość) nie powinna przekraczać:
a) 2 mm - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm - dla pozostałych pojazdów,
2) dopuszczalna odchyłka od poziomu nie powinna przekraczać:
a) 2 mm/mb. - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm/mb. - dla pozostałych pojazdów,
c) na szerokości czynnej rolek urządzenia do badania hamulców powinna być
odporna na ścieranie i łatwa do utrzymania w czystości.
3. Urządzenie do podnoszenia całego pojazdu może stanowić część składową ławy
pomiarowej, o ile odpowiada warunkom, o których mowa w ust. 2.
4. Kanał przeglądowy
§ 6. 1. Wymiary kanału przeglądowego powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna być większa niż długość pojazdu lub zespołu pojazdów,
wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 1-5 rozporządzenia Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych
pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 44, poz. 432), co
najmniej o długość schodów; dopuszcza się długość:
a) nie mniejszą niż 6,0 m w odniesieniu do stacji przewidzianych do badań
wyłącznie pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) wystarczającą do przeprowadzenia badania ciągnika rolniczego łącznie z
przyczepą rolniczą - w odniesieniu do stacji przewidzianej do badania pojazdów,
o których mowa w § 44 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz
zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 44, poz. 432); nie dotyczy to
działających w dniu 1 września 1999 r. stacji kontroli pojazdów przewidzianych
do badania pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, w których
długość kanału przeglądowego nie może być mniejsza niż 12,0 m,
2) szerokość powinna mieścić się w granicach:
a) 0,65-0,80 m - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 0,70-0,90 m - dla pozostałych pojazdów,
3) głębokość powinna wynosić od 1,40 m do 1,70 m; wewnątrz kanału powinny
znajdować się przesuwne platformy lub stałe boczne stopnie umożliwiające
diagnoście zajęcie pozycji podwyższonej.
2. Kanał przeglądowy powinien mieć zapewnione odwodnienie oraz wentylację.
3. Kanał przeglądowy powinien być wyposażony w:
1) oświetlenie:
a) światło możliwie rozproszone, oświetlające miejsce pracy,
b) światło skupione o bezpiecznym napięciu zasilania, kierowane w razie potrzeby
na elementy pojazdu (lampa przenośna lub na elastycznym wysięgniku),
2) półki wewnętrzne na narzędzia i klucze,
3) urządzenie do podnoszenia osi pojazdu o udźwigu co najmniej:
a) 20 kN - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 100 kN - dla pozostałych pojazdów,
4) obrzeże umożliwiające przeciążenie urządzenia do podnoszenia osi pojazdu o
25% nominalnego udźwigu,
przy czym powinno być możliwe ustawienie urządzenia do podnoszenia osi pojazdu
również między obrotnicami do kontroli geometrii kół.
5. Wyposażenie pomiarowo-kontrolne
§ 7. 1. Stanowisko kontrolne w stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie
badań powinno być wyposażone co najmniej w następujące urządzenia i przyrządy
pomiarowo-kontrolne:
1) urządzenie rolkowe lub urządzenie płytowe (najazdowe) do pomiaru sił
hamujących lub inne urządzenie służące do sprawdzania skuteczności działania
hamulców,
2) przyrząd do pomiaru zbieżności kół przednich lub urządzenie do kontroli
prawidłowości ustawienia kół przednich,
3) przyrząd do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu,
4) przyrząd do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy,
5) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych,
6) przyrząd do pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu na postoju,
7) przyrząd do pomiaru zadymienia spalin silników o zapłonie samoczynnym, przy
swobodnym przyspieszaniu silnika,
8) urządzenie do kontroli złącza elektrycznego pojazd-przyczepa,
9) przyrząd do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania
hamulcem najazdowym przyczepy; dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje
przyczepy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
10) urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu dla kontroli
luzów w elementach zawieszenia i układu kierowniczego,
11) wieloskładnikowy analizator spalin silników o zapłonie iskrowym z
możliwością odczytywania zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) oraz
współczynnika nadmiaru powietrza (lambda),
12) opóźnieniomierz do pomiaru skuteczności działania hamulców,
13) zestaw narzędzi monterskich,
14) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia,
15) urządzenia i przyrządy pomiarowo-kontrolne wymienione w ust. 2, stosownie do
zakresu ewentualnych badań dodatkowych.
2. Stanowisko kontrolne w okręgowej stacji kontroli pojazdów powinno być
wyposażone w urządzenia i przyrządy wymienione w ust. 1, a ponadto co najmniej
w:
1) przyrząd do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu,
2) przyrząd do kontroli równoległości osi pojazdu,
3) urządzenie do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów wbudowanych w
pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
4) przyrząd do pomiaru zmian ciśnień pneumatycznego układu sterowania hamulców,
5) urządzenie do napędu uniesionych kół przednich pojazdu samochodowego o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub w wyważarkę do kół zamontowanych na
pojeździe samochodowym,
6) urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdu samochodowego,
7) komplet kluczy dynamometrycznych.
6. Wyposażenie technologiczne
§ 8. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego powinno obejmować co
najmniej:
1) ogólne oświetlenie elektryczne oraz punkty odbioru energii elektrycznej o
napięciu zasilania 380 V, 220 V i napięciu bezpiecznym z możliwością poboru mocy
wystarczającej do zasilania eksploatowanych urządzeń i przyrządów,
2) instalację sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym z zakresu:
a) 0,6-0,8 MPa - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 0,6-1,0 MPa - dla pozostałych pojazdów,
3) doprowadzenie wody ciepłej lub nagrzewanej miejscowo do umywalki do mycia
rąk,
4) odpływ ogólny ścieków przez łapacz błota, olejów i paliw lub
5) odpływ ścieków z kanałów przez łapacz błota, olejów i paliw do kanalizacji
ogólnej lub system odwadniania kubełkowego,
6) wentylację:
a) grawitacyjną, mechaniczną nawiewno-wyciągową, zapewniającą awaryjną co
najmniej sześciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym stanowisko
kontrolne powinno być wyposażone w alarmowy czujnik nadmiernego poziomu tlenku
węgla, który może automatycznie uruchamiać wentylację,
b) indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe, o wydajności
dostosowanej do rodzajów badanych pojazdów,
7) ogrzewanie pomieszczenia uwzględniające straty ciepła spowodowane częstym
otwieraniem bram.
7. Stanowisko zewnętrzne do pomiarów akustycznych
§ 9. 1. Stanowisko zewnętrzne, przeznaczone do pomiarów hałasu zewnętrznego i
głośności sygnału dźwiękowego, powinno znajdować się na zewnątrz pomieszczenia
stacji kontroli pojazdów i być wolne od przeszkód akustycznych.
2. Wymiary stanowiska zewnętrznego nie powinny być mniejsze niż:
1) 7,0 m × 8,0 m dla motocykla i motoroweru,
2) 8,5 m × 12,0 m dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
3) 8,5 m × 18,0 m dla pozostałych pojazdów.
3. Nawierzchnia stanowiska zewnętrznego powinna być płaska i utwardzona (np.
beton, asfalt).
TABELA WYKAZU CZYNNOŚCI KONTROLNYCH DLA OCENY STANU TECHNICZNEGO POJAZDU
Wykaz czynności kontrolnych
Przedmiot i zakres badania
1. IDENTYFIKACJA I DODATKOWE WYPOSAŻENIE
1.1. Identyfikacja pojazdu
1.2. Dodatkowe wyposażenie
2. OGUMIENIE
2.1. Stan techniczny i ciśnienie powietrza w oponach
3. ŚWIATŁA
3.1. Światła drogowe i mijania
3.1.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.1.2. Ustawienie świateł drogowych i mijania w płaszczyźnie poziomej i pionowej
3.1.3. Światłość świateł drogowych
3.2. Światła kierunkowskazów
3.2.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.3. Światła hamowania "stop"
3.3.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.4. Światła pozycyjne przednie
3.4.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.5. Światła pozycyjne tylne
3.5.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.6. Światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjną
3.6.1. Stan techniczny i działanie
3.7. Światła odblaskowe tylne inne niż trójkątne
3.7.1. Stan techniczny i rozmieszczenie
3.8. Światła odblaskowe tylne trójkątne
3.8.1. Stan techniczny i rozmieszczenie
3.9. Światła odblaskowe przednie
3.9.1. Stan techniczny i rozmieszczenie
3.10. Światła odblaskowe boczne
3.10.1. Stan techniczny i rozmieszczenie
3.11. Światła awaryjne
3.11.1. Stan techniczny i działanie
3.12. Światła przeciwmgłowe tylne
3.12.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.13. Światła cofania
3.13. 1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.14. Światła obrysowe
3.14.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.15. Światła przeciwmgłowe przednie
3.15.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.15.2. Ustawienie świateł przeciwmgłowych przednich
3.16. Światła jazdy dziennej
3.16.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.17. Światła pozycyjne boczne
3.17.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
3.18. Światło kierunkowe (tzw. szperacz)
3.18.1. Stan techniczny i działanie
3.19. Światła robocze
3.19.1. Stan techniczny i działanie
3.20. Światła postojowe
3.20.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenie
4. UKŁADY HAMULCOWE
4.1. Układy hamulcowe (wszystkie)
4.1.1. Konstrukcja
4.1.2. Mocowanie pedału hamulca nożnego
4.1.3. Stan techniczny pedału hamulcowego i skok elementu uruchamiającego
hamulce
4.1.4. Układ wspomagania lub sprężarka
4.1.5. Wskaźnik lub miernik ostrzegawczy niskiego ciśnienia
4.1.6. Zawór sterujący hamulca postojowego
4.1.7. Hamulec postojowy, dźwignia sterująca, zapadka hamulca postojowego
4.1.8. Zawory hamulcowe (zawory zabezpieczające, zawory sterujące itp.)
4.1.9. Złącza przewodów hamulcowych przyczepy
4.1.10. Zbiornik powietrza
4.1.11. Podzespoły serwomechanizmu wspomagającego, pompa hamulcowa (w systemach
hydraulicznych)
4.1.12. Sztywne przewody hamulcowe
4.1.13. Elastyczne przewody hamulcowe
4.1.14. Okładzina szczęk (klocków hamulcowych)
4.1.15. Bębny, tarcze hamulcowe
4.1.16. Linki hamulcowe, pręty i połączenia dźwigniowe
4.1.17. Urządzenie uruchamiające hamulce (w tym siłownik membranowo-sprężynowy
lub rozpieracz hydrauliczny szczęk hamulcowych).
4.1.18. Regulator (korektor) siły hamowania
4.1.19. Automatyczny regulator szczęk
4.1.20. Zwalniacz (o ile jest wymagany lub zamontowany)
4.2. Skuteczność i sprawność roboczego układu hamulcowego
4.3. Skuteczność i sprawność awaryjnego układu hamulcowego
4.4. Skuteczność i sprawność postojowego układu hamulcowego
4.5. Skuteczność układu hamowania zwalniacza, hamulca silnikowego (wydechowego)
4.6. Urządzenie przeciwblokujące (ABS)
5. UKŁAD KIEROWNICZY
5.1. Kolumna i koło kierownicy
5.1.1. Stan techniczny i zamocowanie
5.1.2. Ruch jałowy koła kierownicy
5.2. Przekładnia kierownicza
5.2.1. Stan techniczny i działanie
5.2.2. Mocowanie obudowy przekładni
5.3. Mechanizm wspomagający
5.3.1. Stan techniczny i działanie
5.4. Drążki kierownicze
5.4.1. Stan techniczny
5.4.2. Działanie
5.5. Koła jezdne
5.5.1. Zawieszenie kół, zwrotnice, wahacze, łożyska
5.5.2. Koła
5.5.3. Piasty kół
5.5.4. Zbieżność kół przednich
6. PODWOZIE I ZAWIESZENIE
6.1. Rama podwozia
6.2. Resory, wahacze, drążki reakcyjne, amortyzatory
6.3. Układ napędowy
6.4. Urządzenia sprzęgowo-zaczepowe
6.5. Zderzaki, urządzenia ochronne
6.6. Zbiornik paliwa i przewody
6.7. Zaczep kulowy samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t
7. INSTALACJA ELEKTRYCZNA
7.1. Akumulator
7.2. Przewody i urządzenia elektryczne
7.3. Złącze elektryczne z przyczepą
8. NADWOZIE I OSPRZĘT
8.1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób,
przestrzeń ładunkowa
8.1.1. Stan techniczny i zamocowanie
8.1.2. Nadwozie
8.1.3. Drzwi
8.1.4. Podłoga
8.1.5. Stopnie
8.1.6. Błotniki - fartuchy
8.1.7. Siedzenia
8.1.8. Lusterka wsteczne
8.1.9. Szyby
8.1.10. Wycieraczki i spryskiwacze
8.1.11. Sygnał dźwiękowy
8.1.12. Pasy bezpieczeństwa i miejsca kotwiczenia pasów
8.1.13. Prędkościomierz, drogomierz, tachograf, ogranicznik prędkości
8.1.14. Wyjście bezpieczeństwa
8.1.15. Ogrzewanie i wentylacja
8.1.16. Urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby niepowołane
8.1.17. Wymiary zewnętrzne, masy, oznakowanie
8.1.18. Wózek boczny motocyklowy
9. ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z OCHRONĄ ŚRODOWISKA
9.1. Hałas zewnętrzny
9.2. Emisja zanieczyszczeń gazowych z silnika o zapłonie iskrowym
9.3. Zadymienie spalin z silnika o zapłonie samoczynnym
9.4. Wycieki płynów eksploatacyjnych
10. WARUNKI DODATKOWE
10.1. Autobus, trolejbus, przyczepa rolnicza ciężarowa przystosowana do przewozu
osób
10.2. Taksówka
10.3. Pojazd samochodowy uprzywilejowany
10.4. Pojazd przeznaczony do wykonywania czynności na drodze oraz inne pojazdy,
na które ze względu na bezpieczeństwo ruchu należy zwracać szczególną uwagę
10.5. Samochód ciężarowy, przyczepa rolnicza ciężarowa przystosowana do przewozu
osób
10.6. Pojazd przeznaczony do nauki jazdy i egzaminowania
11. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PO WYPADKU, KOLIZJI DROGOWEJ, WYMIANIE (LUB
NADANIU I WYBICIU NUMERU) NADWOZIA, PODWOZIA (RAMY)
11.1. Dodatkowa kontrola stanu technicznego i działania hamulców
11.2. Dodatkowa kontrola świateł mijania
11.2.1. Stan techniczny i działanie korektorów świateł mijania
11.3. Dodatkowa kontrola układu kierowniczego
11.3.1. Stan techniczny
11.3.2. Wartość skrętności kół oraz maksymalnego skrętu kół (prawidłowość
montażu układu kierowniczego)
11.3.3. Działanie mechanizmu wspomagającego układ kierowniczy
11.4. Dodatkowa kontrola zawieszenia
11.4.1. Stan techniczny
11.4.2. Pomiar sprawności amortyzatorów (dotyczy samochodu osobowego)
11.5. Dodatkowa kontrola ustawienia kół jezdnych
11.5.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich:
- pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego,
- pomiar kąta pochylenia sworznia zwrotnicy koła lewego i prawego,
- pomiar kąta wyprzedzenia sworznia zwrotnicy koła lewego i prawego,
- pomiar zbieżności kół
11.5.2. Pomiar geometrii ustawienia kół tylnej osi (jeżeli jest wymagana przez
producenta pojazdu):
- pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego,
- pomiar zbieżności kół
11.5.3. Pomiar śladowości kół poszczególnych osi
11.5.4. Pomiar równoległości osi pojazdu
11.6. Dodatkowa kontrola tarcz kół i ich mocowania oraz ogumienia
11.6.1. Stan techniczny elementów mocujących tarcze kół
11.6.2. Wyważenie kół (tylko w samochodach osobowych)
11.7. Dodatkowa kontrola nadwozia/podwozia (ramy)
11.7.1. Główne wymiary nadwozia (jako bazy dla układu jezdnego)
11.7.2. Stan techniczny głównych węzłów nadwozia (elementów ramy)
11.8. Dodatkowa próba drogowa
12. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PRZYSTOSOWANEGO DO ZASILANIA GAZEM
12.1. Instalacja zasilania gazem
12.1.1. Rozmieszczenie i mocowanie instalacji
12.1.2. Szczelność instalacji
12.1.3. Działanie reduktora
12.1.4. Działanie elektrozaworu gazowego i paliwa bazowego
12.1.5. Działanie zaworu ograniczającego wypływ gazu
12.1.6. Działanie urządzenia ograniczającego stopień napełnienia
12.1.7. Szczelność obudowy zbiornika i zaworów
12.1.8. Emisja zanieczyszczeń gazowych z silnika przy zasilaniu gazem
13. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU ZAREJESTROWANEGO PO RAZ PIERWSZY ZA GRANICĄ
13.1. Dane pojazdu
13.2. Dodatkowa kontrola układu jezdnego
13.2.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich lub tylnych oraz osi
13.2.2. Pomiar sprawności amortyzatorów (dotyczy tylko samochodu osobowego)
14. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU, W KTÓRYM DOKONANO ZMIAN
14.1. Zmiany konstrukcyjne, przeznaczenia
14.1.1. Opis zmian
14.1.2. Ocena dokonanych zmian
14.1.3. Ustalenie nowych danych technicznych
15. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PRZEZNACZONEGO DO PRZEWOZU MATERIAŁÓW
NIEBEZPIECZNYCH
15.1. Dodatkowe warunki techniczne
15.1.1. Sprawdzenie warunków dodatkowych w zakresie:
- rodzaju pojazdu,
- układu hamulcowego,
- środków do gaszenia pożaru,
- wyposażenia elektrycznego,
- innego wyposażenia dodatkowego,
- szczególnych wymagań przy przewozach w cysternach,
- oznakowania pojazdu
15.1.2. Sporządzenie zaświadczenia
16. SPECJALISTYCZNE BADANIE AUTOBUSU, KTÓREGO DOPUSZCZALNA PRĘDKOŚĆ NA
AUTOSTRADZIE I DRODZE EKSPRESOWEJ WYNOSI 100 km/h
16.1. Charakterystyka techniczna pojazdu
16.1.1. Sprawdzenie warunków dodatkowych w zakresie:
- ogranicznika prędkości,
- układu hamulcowego,
- siedzeń,
- ogumienia,
- tachografu,
- mocy maksymalnej silnika
16.1.2. Sporządzenie specjalnego zaświadczenia
Załącznik nr 2
CERTYFIKACJA ZGODNOŚCI ORAZ OKRESOWA KONTROLA EKSPLOATACYJNA URZĄDZEŃ I
PRZYRZĄDÓW STANOWIĄCYCH WYPOSAŻENIE STANOWISKA KONTROLI W STACJI KONTROLI
POJAZDÓW
1. Certyfikacja zgodności
Wykaz urządzeń i przyrządów przeznaczonych dla stacji kontroli pojazdów, które
nie mogą być nabywane bez certyfikatu zgodności
Lp.Nazwa przyrządu lub urządzeniaJednostka upoważniona do badań i oceny
1Urządzenia do podnoszenia osi pojazduITS
2Urządzenia do podnoszenia całego pojazduITS
3Urządzenia do pomiaru sił hamujących i oceny skuteczności działania
hamulców pojazdu:ITS
* urządzenia rolkowe
* urządzenia płytowe
* opóźnieniomierze
4Przyrządy do pomiaru zbieżności kół jezdnych pojazduITS
5Urządzenia do oceny prawidłowości ustawienia kół jezdnych pojazduITS
6Przyrządy do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu
pojazduGUM, ITS
7Przyrządy do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy pojazduITS
8Przyrządy do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych
pojazduITS
9Przyrządy do pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu na postojuGUM,
ITS
10Przyrządy do pomiaru zadymienia spalin silnika pojazdu o zapłonie
samoczynnym przy swobodnym przyspieszaniu silnikaITS
11Urządzenia do kontroli złącza elektrycznego pojazd-przyczepaITS
12Przyrządy do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania
hamulcem najazdowym przyczepyITS
13Urządzenia do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu dla kontroli
luzów w elementach zawieszenia i układu kierowniczegoITS
14Wieloskładnikowe analizatory spalin silnika pojazdu o zapłonie
iskrowymGUM, ITS
15Przyrządy do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazduITS
16Urządzenia do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów wbudowanych
w pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tITS
17Przyrządy do pomiaru zmian ciśnień pneumatycznego układu sterowania
hamulców pojazduITS
18Urządzenia do napędu uniesionych kół przednich pojazdu samochodowego o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tITS
19Urządzenia do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdu
samochodowegoITS
20Indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechoweITS
Uwaga:
Stacja kontroli pojazdów powinna dysponować kopią certyfikatu.
ITS - Instytut Transportu Samochodowego, ul. Jagiellońska 80, 03-301 Warszawa.
GUM - Główny Urząd Miar, ul. Elektoralna 2, 00-950 Warszawa.
2. Okresowa kontrola eksploatacyjna
§ 1. 1. Urządzenia i przyrządy objęte obowiązkiem certyfikacji zgodności
podlegają okresowej kontroli eksploatacyjnej; nie dotyczy to urządzeń i
przyrządów, które na mocy decyzji Prezesa Głównego Urzędu Miar podlegają
obowiązkowej kontroli metrologicznej.
2. Okresowa kontrola eksploatacyjna obejmuje:
1) organoleptyczne sprawdzenie, czy urządzenie lub przyrząd są kompletne i nie
uszkodzone mechanicznie,
2) sprawdzenie prawidłowości działania i wskazań, dokonane zgodnie z zaleceniami
producenta podanymi w dokumentacji techniczno-ruchowej (instrukcji obsługi),
3) inne czynności kontrolne przewidziane przez producenta, przeprowadzone
zgodnie z jego zaleceniami.
3. Okresową kontrolę eksploatacyjną przeprowadza się w terminach zalecanych
przez producenta, jednak nie rzadziej niż co sześć miesięcy.
4. Okresową kontrolę eksploatacyjną przeprowadza upoważniony przez kierownika
stacji kontroli pojazdów pracownik lub inna osoba posiadająca odpowiednie
kwalifikacje.
§ 2. 1. Wyniki kontroli zapisuje się w karcie okresowej kontroli eksploatacyjnej
urządzenia lub przyrządu stanowiącego wyposażenie stanowiska kontroli.
2. Karty okresowej kontroli eksploatacyjnej:
1) prowadzi się bieżąco dla każdego przyrządu lub urządzenia,
2) przechowuje się w formie kartoteki, zgodnie z zasadami ewidencji stosowanymi
w stacji kontroli pojazdów.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA:
1. Symbole rodzajów pojazdów:
A - motocykle i motorowery,
B - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
C - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t do 16 t,
CC - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t,
D - autobusy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t,
T - ciągniki rolnicze,
E - przyczepy przeznaczone do łączenia z pojazdami silnikowymi, do których
badania jest upoważniona stacja kontroli pojazdów.
2. Symbole rodzajów badań:
b - pojazdów używanych do przewozu materiałów niebezpiecznych,
c - pojazdów przystosowanych do zasilania gazem,
d - pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą (pierwsze badanie
techniczne),
e - pojazdów skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę,
f - okresowe pojazdu marki "SAM",
g - co do zgodności z warunkami technicznymi pojazdów zabytkowych i pojazdów
marki "SAM", o których mowa w przepisach w sprawie zakresu i sposobu
przeprowadzania badań pojazdów zabytkowych i pojazdów marki "SAM" co do
zgodności z warunkami technicznymi, wzorów dokumentów związanych z tymi
badaniami oraz jednostek upoważnionych do przeprowadzania tych badań,
h - nadawanie i wybijanie numerów na nadwoziach (podwoziach-ramach), silnikach
pojazdów oraz wykonywanie tabliczek zastępczych.
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 7 września 1999 r.
w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów.
(Dz. U. Nr 81, poz. 919)
Na podstawie art. 84 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania w stosunku do diagnostów,
programu szkolenia i wzorów dokumentów związanych z uzyskaniem uprawnień do
wykonywania badań technicznych pojazdów.
§ 2. 1. Uprawnieni diagności przeprowadzający badania techniczne w stacji
kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań, określonej przepisami w sprawie
szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów, powinni posiadać
następujące kwalifikacje:
1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 1 rok praktyki
w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo
2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 3 lata
praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy
pojazdów.
2. Praktyka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powinna być dwukrotnie dłuższa,
jeżeli posiadane wykształcenie techniczne należy do innej specjalności niż
samochodowa.
3. Uprawnieni diagności, o których mowa w ust. 1, przeprowadzający badania
techniczne pojazdów powinni ponadto ukończyć z wynikiem pozytywnym szkolenie w
zakresie przeprowadzania okresowych badań technicznych pojazdów, a w razie
upoważnienia do przeprowadzania badań dodatkowych - również ukończyć z wynikiem
pozytywnym szkolenie specjalistyczne w stosownym zakresie.
4. Szkolenie w zakresie przeprowadzania okresowych badań technicznych
przeprowadzane jest według programu ustalonego w załączniku nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Uprawnieni diagności przeprowadzający badania techniczne pojazdów w
okręgowej stacji kontroli pojazdów, określonej przepisami, o których mowa w § 2
ust. 1, powinni posiadać następujące kwalifikacje:
1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 2 lata praktyki
w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo
2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 4 lata
praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy
pojazdów.
2. Uprawnieni diagności, o których mowa w ust. 1, przeprowadzający badania
techniczne pojazdów powinni ponadto ukończyć z wynikiem pozytywnym szkolenie w
zakresie przeprowadzania okresowych badań technicznych pojazdów. Uprawnieni
diagności przeprowadzający badania techniczne o rozszerzonym zakresie powinni
ponadto ukończyć z wynikiem pozytywnym szkolenie specjalistyczne w stosownym
zakresie.
3. Szkolenia specjalistyczne, o których mowa w ust. 2, przeprowadzane są
odpowiednio według programów określonych w załącznikach nr 2-5 do
rozporządzenia.
§ 4. Niezależnie od szkoleń, o których mowa w § 2 ust. 4 i § 3 ust. 3,
uprawnieni diagności przeprowadzający badania techniczne pojazdów obowiązani są
uczestniczyć nie rzadziej niż co dwa lata w okresowych szkoleniach
uzupełniających, według programu określonego w załączniku nr 6 do
rozporządzenia.
§ 5. 1. Wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w § 2 ust. 4, §
3 ust. 3 i § 4, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
2. Wzór imiennego uprawnienia diagnosty do dokonywania badań technicznych
pojazdów określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
§ 6. Pracownicy stacji kontroli pojazdów, dokonujący badań technicznych
pojazdów, którzy uzyskali uprawnienia do dokonywania badań według
dotychczasowych przepisów, zachowują uzyskane uprawnienia.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7
września 1999 r. (poz. 919)
Załącznik nr 1
PROGRAM SZKOLENIA PODSTAWOWEGO W ZAKRESIE PRZEPROWADZANIA OKRESOWYCH BADAŃ
TECHNICZNYCH POJAZDÓW
1. Zakres szkolenia
Słuchacze kursu powinni być zapoznani z zakresem badań, oceny i sposobów
pomiarów, metodami kontroli urządzeniami i przyrządami wynikającymi z wymagań
obowiązujących w tym zakresie przepisów.
Dla zapewnienia właściwej pracy kandydatów na uprawnionych diagnostów należy
zapoznać ich z podstawowymi zasadami organizacji pracy stacji kontroli pojazdów,
uprawnieniami i obowiązkami personelu oraz niezbędną dokumentacją.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien posiadać:
- umiejętność wyciągania wniosków z przeprowadzonych okresowych badań
technicznych pojazdów, pomiarów i wydawania na ich podstawie ocen o stanie
technicznym pojazdów w zakresie dopuszczania do ruchu,
- umiejętność prawidłowego wypełniania i prowadzenia dokumentacji obowiązującej
przy badaniach technicznych w stacjach kontroli pojazdów,
- ogólną wiedzę o certyfikowanych urządzeniach i przyrządach
pomiarowo-kontrolnych oraz zakresie ich stosowania i zakresie kontroli
eksploatacyjnej.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i technikę działania kursu1--1
2Zasady BHP wynikające z obowiązujących przepisów1--1
3Szczegółowa analiza przepisów dotyczących systemu badań:2--2
- ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98,
poz. 602 z późn. zm.),
- akty wykonawcze wydane na podstawie wyżej wymienionej ustawy,
- wymagane wyposażenie
4Organizacja stacji kontroli, ogólny przedmiot i zakres badania
okresowego1--1
5Identyfikacja pojazdu, zasady wypełniania dokumentów1--1
6Kontrola stanu technicznego ogumienia, układu kierowniczego, podwozia
(zawieszenia) oraz nadwozia3418
7Kontrola stanu technicznego układów hamulcowych:2518
- roboczego,
- postojowego (awaryjnego),
- badanie skuteczności
8Kontrola i ocena prawidłowości działania świateł:2518
- mijania,
- drogowych,
- przeciwmgłowych,
- cofania itd.
Zasady kontroli prawidłowości ustawienia świateł
9Kontrola prawidłowości działania świateł sygnalizacyjnych oraz
pozostałego osprzętu elektrycznego4318
10Kontrola i ocena działania elementów związanych z ochroną
środowiska:2518
- emisja spalin,
- hałas
11Badanie dodatkowe taksówki, pojazdu uprzywilejowanego1--1
12Egzamin końcowy--22
13Wykład podsumowujący wyniki szkolenia i analizujący popełniane przez
kursantów błędy; pokazy11-2
RAZEM2123751
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład przewidziany jako element porządkowy dla poinformowania słuchaczy o
sprawach organizacyjnych, informacje o sposobie prowadzenia zajęć, przekazanie
materiałów pomocniczych, informacje o zasadach i formie egzaminu końcowego itp.
2/ Do lp. 2
Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy przeciwpożarowe obowiązujące
na terenie stacji kontroli pojazdów oraz w trakcie wykonywania pomiarów i badań.
Omówienie szkodliwego wpływu toksycznych składników spalin na człowieka.
3/ Do lp. 3
Organizacja stacji kontroli pojazdów. Lokalizacja stacji kontroli pojazdów i
organizacja stanowisk kontrolno-pomiarowych. Obowiązki i uprawnienia stacji
kontroli pojazdów stopnia podstawowego oraz stacji okręgowych. Uzyskiwanie i
wycofywanie uprawnień dla pracowników dokonujących badań oraz stacji kontroli
pojazdów. Obowiązująca dokumentacja i wyposażenie stacji kontroli pojazdów.
Zasady ustalania wyniku badania i tryb postępowania w przypadkach wątpliwych
(dopuszczenie warunkowe, zatrzymanie dowodu rejestracyjnego itp.).
4/ Do lp. 4
Omówienie celu badań okresowych, ich przedmiotu i zakresu rodzajów badań
dodatkowych, które można wykonać w ramach badania okresowego, prawidłowej
kolejności postępowania, organizacji systemu badań na terenie stacji kontroli
pojazdów.
5/ Do lp. 5
Zasady identyfikacji pojazdu, tj. numeru identyfikacyjnego lub nadwozia
(podwozia), numeru rejestracyjnego. Informacje zawarte na tabliczce znamionowej,
nazwa handlowa i kod homologacyjny marki, typu i modelu. Zasady dokonywania
wpisów do: dowodu rejestracyjnego, zaświadczenia z przeprowadzonego badania
technicznego pojazdu, rejestru badań technicznych.
6/ Do lp. 6
Metody i kryteria oględzin stanu technicznego i prawidłowości ogumienia, stanu
tarcz kół i ich mocowania. Metody oceny stanu technicznego układu kierowniczego:
pomiar ruchu jałowego koła kierownicy, ocena luzów w łożyskach kół i
połączeniach układu kierowniczego oraz mechanizmie kierowniczym. Metody pomiaru
zbieżności kół przednich oraz metody ogólnej oceny ustawienia kół urządzeniami
najazdowymi. Kryteria oceny organoleptycznej nadwozia oraz elementów ramy
wymagających szczególnej kontroli. Kryteria oceny prawidłowości i stanu
technicznego elementów wyposażenia podwozia i nadwozia pojazdu (np. zbiornik
paliwa, przewody) oraz urządzeń sprzęgowo-zaczepowych. Wymagania i kryteria
oceny prawidłowości i stanu technicznego zderzaków oraz elementów
zabezpieczających przed wjechaniem pod samochód.
7/ Do lp. 7
Wymagania techniczne dla poszczególnych układów hamulcowych, w jakie powinien
być wyposażony pojazd: roboczy, awaryjny, postojowy. Metody oraz wyposażenie
kontrolno-pomiarowe do oceny skuteczności działania hamulców. Technologia oceny
skuteczności i równomierności działania hamulców na urządzeniach rolkowych lub
płytowych. Podstawowe zasady oceny pneumatycznych układów hamulcowych. Zasady
badania skuteczności hamowania za pomocą opóźnieniomierza.
8/ Do lp. 8
Ocena prawidłowości rodzaju, rozmieszczenia i działania świateł zewnętrznych
oświetleniowych pojazdów samochodowych. Metody kontroli prawidłowości działania
świateł mijania, drogowych, przeciwmgłowych. Zasady działania i używania świateł
cofania, roboczych, kierunkowych (tzw. szperaczy). Pomiar ustawienia świateł
oraz światłości świateł drogowych. Zasada działania korektorów świateł mijania.
9/ Do lp. 9
Kontrola i ocena techniczna świateł sygnalizacyjnych oraz świateł pojazdów
uprzywilejowanych, taksówek. Ocena kompletności i prawidłowości działania
osprzętu elektrycznego pojazdu: akumulatora, przewodów, wycieraczek, sygnału
dźwiękowego, lampek kontrolnych, złącza elektrycznego przyczepy itd.
10/ Do lp. 10
Obowiązujące przepisy, metody i wyposażenie do kontroli emisji spalin silników z
zapłonem iskrowym i samoczynnym. Metoda, technologia kontroli i wyposażenie do
pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu.
11/ Do lp. 11
Omówienie dodatkowych warunków technicznych dla pojazdów przeznaczonych do
zarobkowego przewozu osób i ich bagażu lub ładunków. Omówienie dodatkowych
warunków technicznych dla pojazdów uprzywilejowanych.
12/ Do lp. 12
Egzamin pisemny, a w przypadkach uzasadnionych wynikami prac kontrolnych -
dodatkowy komisyjny egzamin ustny i praktyczny.
13/ Do lp. 13
Omówienie wyników szkolenia. Analiza typowych błędów popełnianych w czasie
kontroli. Wręczenie zaświadczeń o ukończeniu szkolenia.
Załącznik nr 2
PROGRAM SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO W ZAKRESIE PRZEPROWADZANIA DODATKOWYCH BADAŃ
TECHNICZNYCH POJAZDÓW PRZEZNACZONYCH DO PRZEWOZU MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH
1. Zakres szkolenia
Zakres szkolenia obejmuje zaznajomienie słuchaczy z aktami prawnymi regulującymi
wymagania techniczne i wyposażenie dla pojazdów przeznaczonych do przewozu
materiałów niebezpiecznych.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien posiadać:
- umiejętność samodzielnego przeprowadzania okresowych badań i samodzielnego
wyciągania wniosków z przeprowadzonych badań oraz wydawania na ich podstawie
decyzji o możliwości dopuszczenia do ruchu,
- umiejętność wypełniania i prowadzenia dokumentacji obowiązującej przy
badaniach technicznych pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów
niebezpiecznych.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i technikę działania kursu1--1
2Podstawowe pojęcia i definicje dotyczące materiałów niebezpiecznych i
pojazdów przeznaczonych do ich przewozu. Obowiązujące akty prawne2--2
3Rodzaje pojazdów przewidzianych do przewozu materiałów niebezpiecznych i
wymagania konstrukcyjne2--2
4Wyposażenie dodatkowe wymagane przy poszczególnych rodzajach pojazdów1--1
5Oznakowanie pojazdów przewidzianych do przewozu materiałów
niebezpiecznych (tablice, nalepki ostrzegawcze, napisy)1--1
6Tok postępowania przygotowawczego przed właściwym badaniem:22-4
kolejność postępowania, zasady korzystania z aktów prawnych
7Proces technologiczny i metody kontroli poszczególnych elementów pojazdów
z punktu widzenia przystosowania pojazdu do przewozu materiałów
niebezpiecznych-2-2
8Zasady wypełniania niezbędnych dokumentów-1-1
9Praktyczne ćwiczenia ustalania wymaganego zakresu badań i doboru
kryteriów oceny dla przykładowo wybranych 4 rodzajów pojazdów i różnych
założonych przeznaczeń tych pojazdów-2-2
10Egzamin końcowy pisemny--22
11Wykład podsumowujący wyniki szkolenia i analizujący popełnione przez
kursantów błędy1--1
RAZEM107219
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład przewidziany jako element porządkowy dla poinformowania słuchaczy o
sprawach organizacyjnych, informacje o sposobie prowadzenia zajęć, przekazanie
materiałów pomocniczych, informacje o zasadach i formie egzaminu końcowego itp.
2/ Do lp. 2
Omówienie i ujednolicenie podstawowych pojęć w zakresie przewozu materiałów
niebezpiecznych - definicje, określenia. Omówienie zakresu poszczególnych aktów
prawnych dotyczących przewozu materiałów niebezpiecznych ze szczególnym
uwzględnieniem fragmentów związanych z wyposażeniem i przygotowaniem pojazdów do
przewozu materiałów niebezpiecznych.
3/ Do lp. 3
Omówienie przyjętych w przepisach rodzajów pojazdów przewidzianych do przewozu
materiałów niebezpiecznych i szczególnych wymagań konstrukcyjnych związanych z
konkretnym przeznaczeniem pojazdu.
4/ Do lp. 4
Omówienie dodatkowego wyposażenia pojazdu stosowanego przy różnych materiałach
niebezpiecznych przewidzianych do przewożenia poszczególnymi rodzajami pojazdów.
5/ Do lp. 5
Omówienie na przykładach różnych rodzajów tablic ostrzegawczych i nalepek oraz
napisów wymaganych na poszczególnych pojazdach. Wyjaśnienie zasad ustalania
treści kodów cyfrowych stosowanych na tablicach ostrzegawczych i przypadki ich
wymagania.
6/ Do lp. 6
Omówienie zasad ustalania kolejności działania w typowych przypadkach badania
pojazdów zgłaszanych przez użytkowników. Wyjaśnienie i uściślenie zasad
ustalania obowiązującego zakresu badania i obowiązujących wymagań technicznych.
Omówienie typowych błędów występujących w praktyce.
7/ Do lp. 7
Omówienie metody konkretnych badań poszczególnych elementów pojazdu zgodnie z
ustalonym na poprzednich zajęciach przewodnikiem technologicznym. Dyskusja z
uczestnikami szkolenia na temat wymagań dla poszczególnych elementów
konstrukcyjnych i wyposażenia.
8/ Do lp. 8
Zasady wypełniania dokumentów pojazdu przeznaczonego do przewozu materiałów
niebezpiecznych.
9/ Do lp. 9
Przeprowadzenie ze słuchaczami wspólnych ćwiczeń symulowanego badania co
najmniej 4 różnych rodzajów i typów pojazdów z przewidzianym zróżnicowanym
przeznaczeniem. Wspólne ćwiczenie ustalania zakresu badań i kryteriów oceny.
Zajęcia prowadzone powinny być w grupach ćwiczeniowych 4-7-osobowych.
10/ Do lp. 10
Egzamin pisemny, a w przypadkach uzasadnionych - dodatkowy komisyjny egzamin
ustny i praktyczny.
11/ Do lp. 11
Omówienie wyników szkolenia. Analiza typowych błędów popełnianych w czasie
kontroli. Wręczenie zaświadczeń o ukończeniu szkolenia.
Załącznik nr 3
PROGRAM SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO W ZAKRESIE PRZEPROWADZANIA DODATKOWYCH BADAŃ
TECHNICZNYCH POJAZDÓW PRZYSTOSOWANYCH DO ZASILANIA GAZEM
1. Zakres szkolenia
Zakres szkolenia obejmuje zaznajomienie słuchaczy z kryteriami oceny pojazdów
przystosowanych do zasilania gazem płynnym lub ziemnym, techniką dokonywania
badań instalacji gazowych, zasadami określania ostatecznych wniosków z badania.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien posiadać:
- umiejętność samodzielnego przeprowadzania badań technicznych instalacji
zasilania gazem w pojazdach z zamontowaną instalacją przez upoważnione firmy
oraz wyciągania wniosków z przeprowadzonych badań i wydawania na ich podstawie
decyzji o możliwości dopuszczenia do ruchu,
- umiejętność wypełniania i prowadzenia dokumentacji obowiązującej przy
badaniach technicznych pojazdów przystosowanych do zasilania gazem.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i organizację kursu1--1
2Podstawowe informacje o paliwie gazowym LPG i CNG:1--1
- właściwości fizyczne i chemiczne,
- właściwości silników spalinowych zasilanych gazem
3Przepisy BHP oraz ppoż. przy badaniach urządzeń zasilanych gazem,
organizacja stanowiska do kontroli pojazdów zasilanych gazem1--1
4Szczegółowa analiza przepisów dotyczących pojazdów przystosowanych do
zasilania gazem - ustawa, rozporządzenie21-3
5Identyfikacja elementów instalacji gazowej, zadania dozoru technicznego,
cele homologacji1--1
6Budowa i zasada działania instalacji gazowej i jej elementów:2--2
- główne zespoły,
- zawory,
- pozostały osprzęt
7Urządzenia do badań instalacji gazowej LPG:11-2
- budowa,
- zasada działania,
- sposób przeprowadzania badań
8Badanie instalacji gazowej i zasady wypełniania wymaganych dokumentów-1-1
9Egzamin końcowy--22
10Wykład podsumowujący wyniki szkolenia i analizujący popełniane przez
kursantów błędy1---
RAZEM103214
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład ma na celu poinformowanie słuchaczy o sprawach organizacyjnych, o
sposobie prowadzenia zajęć, przekazywaniu materiałów pomocniczych, o zasadach i
formie egzaminu końcowego itp.
2/ Do lp. 2
Omówienie podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych gazu płynnego i
ziemnego, sposobów przechowywania, własności energetycznych, wpływu gazu na inne
materiały, wpływu paliwa gazowego na pracę silników spalinowych z układem
zasilania gaźnikowym, wtryskowym sterowanym i niesterowanym sondą lambda,
wydzielane spaliny, zasady dystrybucji gazów na terenie kraju.
3/ Do lp. 3
Szczegółowe omówienie zagrożeń pożarowych oraz problemów bezpieczeństwa i
higieny pracy związanych z paliwami gazowymi. Zasady postępowania w sytuacjach
awaryjnych. Omówienie warunków technicznych i wyposażenia stanowiska do badań
instalacji gazowej.
4/ Do lp. 4
Szczegółowa analiza zapisów obowiązujących aktów prawnych z niezbędnym
komentarzem praktycznym. Powtórzenie, w trakcie zajęć praktycznych,
przewidzianych w przepisach czynności kontrolnych, omówienie zasad współpracy z
punktem napełniania gazem płynnym przy kontroli urządzenia (zaworu)
ograniczającego stopień napełnienia.
5/ Do lp. 5
Omówienie zasad oznakowania zbiorników, reduktorów i pozostałych elementów
instalacji. Omówienie przepisów i obowiązków dozoru technicznego, w
szczególności w zakresie zbiorników i butli. Podstawowe cele i zadania
homologacji na przykładzie regulaminu nr 67 Europejskiej Komisji Gospodarczej
Organizacji Narodów Zjednoczonych.
6/ Do lp. 6
Na przykładzie schematu instalacji gazowej na gaz płynny i ziemny omówienie
zasad działania zbiorników, butli, zasad mocowania zbiorników, budowy i zasad
działania różnych zaworów, zasad montażu przewodów, budowy i działania
reduktorów, mikserów, instalacji elektrycznej układu zasilania gazem i jej
działania.
7/ Do lp. 7
Na przykładzie schematu certyfikowanego urządzenia do badań oraz pozostałego
osprzętu pomocniczego omówienie zasady działania wymaganej aparatury. W trakcie
zajęć praktycznych wykonanie badań urządzeniem przy czynnym udziale słuchaczy.
8/ Do lp. 8
Omówienie metodyki postępowania w trakcie badania instalacji gazowej. W czasie
zajęć praktycznych wykonanie badania instalacji gazowej przy czynnym udziale
kursantów. Zasady uznawania stanu technicznego za niezadowalający.
9/ Do lp. 9
Egzamin pisemny, a w przypadkach uzasadnionych - dodatkowy komisyjny egzamin
ustny i praktyczny.
10/ Do lp. 10
Omówienie wyników szkolenia. Analiza typowych błędów popełnianych w czasie
kontroli. Wręczenie zaświadczeń o ukończeniu szkolenia.
Załącznik nr 4
PROGRAM SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO W ZAKRESIE PRZEPROWADZANIA BADAŃ
TECHNICZNYCH:
- związanych z pierwszym badaniem pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za
granicą,
- pojazdów skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę w
razie uzasadnionego przypuszczenia, że zagrażają bezpieczeństwu ruchu lub
naruszają wymagania ochrony środowiska,
- pojazdów marki "SAM",
- pojazdów zabytkowych.
1. Zakres szkolenia
Zakres szkolenia obejmuje zaznajomienie absolwentów z przedmiotem i kryteriami
oceny pojazdów zgłoszonych do rejestracji, a uszkodzonych w kolizji, wypadku
drogowym lub innym, po zmianach stanu faktycznego wymagającego zmiany niektórych
danych identyfikacyjnych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, tj. numeru
identyfikacyjnego (numeru nadwozia lub podwozia), po zmianach stanu faktycznego
wymagającego zmiany danych technicznych określonych w dowodzie rejestracyjnym,
pojazdów marki "SAM", pojazdów zabytkowych oraz zarejestrowanych po raz pierwszy
za granicą (importowanych indywidualnie), postępowaniem w wypadkach wątpliwych
oraz zasadami określenia ostatecznego wniosku z badania.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien posiadać:
- umiejętność samodzielnego wyciągania wniosków z przeprowadzonych badań i
pomiarów i wydawania na ich podstawie ocen o stanie technicznym pojazdów w
zakresie możliwości dopuszczania do ruchu na drogach publicznych,
- umiejętność wypełniania i prowadzenia dokumentacji obowiązującej przy tego
rodzaju badaniach technicznych pojazdów,
- umiejętność prowadzenia specjalistycznych pomiarów i podejmowania
samodzielnych decyzji uzasadniających wykonanie dodatkowych opinii
rzeczoznawców,
- umiejętność odnajdywania i odczytywania podstawowych informacji technicznych z
dokumentów innych państw dla pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za
granicą oraz z tabliczki znamionowej.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i technikę działania kursu1--1
2Przedmiot i zakres badań dodatkowych, rodzaje badań1--1
3Zasady i kryteria oceny dodatkowej układów hamulcowych21-3
4Zasady i kryteria oceny dodatkowej układu kierowniczego, zawieszenia i
kół11-2
5Pomiary ustawienia kół i osi, pomiary sprawności amortyzatorów22-4
6Zasady i kryteria oceny dodatkowej stanu technicznego nadwozia, ramy-1-1
7Wypełnianie dokumentu identyfikacyjnego pojazdu, podstawowe słownictwo
pojęć technicznych w języku angielskim, niemieckim, francuskim-2-2
8Badanie i zasady wypełniania opisu zmian pojazdu, w którym dokonano zmian
konstrukcyjnych. Pojęcie dopuszczalnej masy całkowitej, dopuszczalnych
nacisków osi itd.21-3
9Cel i zadania opinii rzeczoznawcy, przykłady1--1
10Egzamin końcowy--22
11Wykład podsumowujący wyniki szkolenia i analizujący popełniane przez
kursantów błędy1--1
RAZEM118221
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład przewidziany jako element porządkowy dla poinformowania słuchaczy o
sprawach organizacyjnych, informacje o sposobie prowadzenia zajęć, przekazanie
materiałów pomocniczych, informacje o zasadach i formie egzaminu końcowego itp.
2/ Do lp. 2
Omówienie celu badań pierwszych i dodatkowych, ich przedmiotu i zakresu,
rodzajów badań, prawidłowej kolejności postępowania, organizacji systemu badań
na terenie stacji kontroli pojazdów.
3/ Do lp. 3
Omówienie metod i kryteriów oceny dodatkowej układów hamulcowych. Zasada
działania korektorów hamulcowych i możliwość kontroli prawidłowości ich
działania. Zasady kontroli dodatkowej pneumatycznych układów hamulcowych.
4/ Do lp. 4
Metody i kryteria oceny stanu technicznego, mocowania i działania układu
kierowniczego i układu wspomagania, zawieszenia, mocowania kół itp.
5) Do lp. 5
Omówienie teoretycznych podstaw geometrii kół i osi, zasady prawidłowego pomiaru
geometrii kół, znaczenie technicznej sprawności amortyzatorów dla prawidłowego
prowadzenia pojazdu. Praktyczne pomiary na przykładzie pojazdu samochodowego.
6/ Do lp. 6
Przypadki uzasadniające oględziny i badania głównych węzłów nadwozia lub ramy.
Proste metody pomiarów nadwozia i ramy. Technika kontroli prawidłowości
działania korektorów świateł mijania.
7/ Do lp. 7
Zasady wypełniania dokumentu identyfikacyjnego dla różnych rodzajów pojazdów.
Przypadki, kiedy dokumentu nie wypełnia się w całości.
8/ Do lp. 8
Zadania badania pojazdu, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych, zmiany
przeznaczenia itd. Prawidłowy sposób wypełniania dokumentacji na przykładzie
różnych pojazdów.
9/ Do lp. 9
Podstawowe zasady techniki samochodowej. Współpraca z rzeczoznawcami różnych
specjalności, przypadki uzasadniające opinię.
10/ Do lp. 10
Egzamin pisemny, a w przypadkach uzasadnionych - dodatkowy komisyjny egzamin
ustny i praktyczny.
11/ Do lp. 11
Omówienie wyników szkolenia. Analiza typowych błędów popełnianych w czasie
kontroli. Wręczenie zaświadczeń ukończenia szkolenia.
Załącznik nr 5
PROGRAM SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO W ZAKRESIE BADANIA TECHNICZNEGO AUTOBUSU,
KTÓREGO DOPUSZCZALNA PRĘDKOŚĆ NA AUTOSTRADZIE I DRODZE EKSPRESOWEJ WYNOSI 100
km/h
1. Zakres szkolenia
Zakres szkolenia obejmuje zaznajomienie absolwentów z przedmiotem i kryteriami
oceny autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze
ekspresowej wynosi 100 km/h.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien posiadać:
- umiejętność samodzielnego wyciągania wniosków z przeprowadzonych badań i
oględzin i wydawania na ich podstawie ocen o stanie technicznym autobusu w
zakresie możliwości dopuszczania ich do ruchu na drogach publicznych z
dopuszczalną prędkością do 100 km/h,
- umiejętność wypełnienia i prowadzenia dokumentacji obowiązującej przy tego
rodzaju badaniach technicznych autobusów.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i technikę działania kursu1--1
2Zasady i kryteria oceny dodatkowej układów hamulcowych, budowa i zasada
działania urządzenia przeciwblokującego (ABS) oraz zwalniacza2--2
3Budowa i zasada działania ogranicznika prędkości1--1
4Zasady oceny technicznej siedzeń1--1
5Szczegółowa analiza przepisów dotyczących zakresu i sposobu
przeprowadzania badania i sposobu wypełniania specjalnego
zaświadczenia11-2
6Egzamin końcowy--11
7Wykład podsumowujący wyniki szkolenia1--1
RAZEM:7119
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład przewidziany jako element porządkowy dla poinformowania słuchaczy o
sprawach organizacyjnych, informacja o sposobie prowadzenia zajęć, przekazanie
materiałów pomocniczych.
2/ Do lp. 2
Omówienie metod i kryteriów oceny dodatkowej układów hamulcowych. Zasada
działania urządzenia przeciwblokującego (ABS), zwalniacza i możliwość kontroli
prawidłowości ich działania w warunkach stacji kontroli pojazdów.
3/ Do lp. 3
Omówienie szczegółów budowy i zasady działania ogranicznika prędkości, cel
stosowania.
4/ Do lp. 4
Omówienie wymagań technicznych dla siedzeń oraz pasów bezpieczeństwa.
5/ Do lp. 5
Kolejność postępowania podczas oględzin autobusu. Zasady wypełniania specjalnego
zaświadczenia dla różnych typów autobusów.
6/ Do lp. 6
Egzamin pisemny, a w przypadkach uzasadnionych - dodatkowy komisyjny egzamin
ustny i praktyczny.
7/ Do lp. 7
Omówienie wyników szkolenia. Wręczenie zaświadczeń ukończenia szkolenia.
Załącznik nr 6
PROGRAM OKRESOWEGO SZKOLENIA UZUPEŁNIAJĄCEGO DLA UPRAWNIONYCH DIAGNOSTÓW
1. Zakres szkolenia
Zakres szkolenia obejmuje zaznajomienie słuchaczy z bieżącymi zmianami przepisów
dotyczących badań technicznych, nowymi technologiami badania pojazdów,
najnowszymi rozwiązaniami technicznymi w zakresie wyposażenia pojazdów w
urządzenia podwyższające bezpieczeństwo jazdy.
2. Wymagane efekty szkolenia
Absolwent szkolenia powinien poznać najnowsze zmiany przepisów w zakresie
warunków technicznych, badań technicznych pojazdów oraz umieć je odpowiednio
interpretować.
3. Plan nauczania
Lp.Treść tematuLiczba godzin lekcyjnych
teoretycznychseminarium teoretyczno-praktyczneprace kontrolne +
egzaminrazem
123456
1Wykład wprowadzający w tematykę szkolenia i technikę działania kursu1--1
2Szczegółowa analiza najnowszych przepisów dotyczących badań pojazdów:
ustawy, rozporządzenia21-3
3Nowe rozwiązania techniczne w konstrukcji pojazdów, podwyższające
bezpieczeństwo jazdy3--3
4Szczegółowa analiza wybranych przepisów dotyczących zakresu i sposobu
przeprowadzania badań2--2
5Nowe technologie badania stanu technicznego układów i zespołów pojazdów
mających wpływ na bezpieczeństwo jazdy32-5
6Omówienie najczęściej pojawiających się problemów i błędów spotykanych w
trakcie przeprowadzania badań1--1
7Wykład podsumowujący wyniki szkolenia1--1
RAZEM:133-16
Ważniejsze założenia do programu szkolenia
1/ Do lp. 1
Wykład przewidziany jako element porządkowy dla poinformowania słuchaczy o
sprawach organizacyjnych, informacja o sposobie prowadzenia zajęć, przekazanie
materiałów pomocniczych.
2/ Do lp. 2
Omówienie bieżących zmian przepisów wydanych przez Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej. Szczegółowa analiza przepisów z praktycznymi przykładami
zastosowania w działalności stacji kontroli pojazdów.
3/ Do lp. 3
Najnowsze konstrukcje podwyższające bezpieczeństwo jazdy zastosowane w aktualnie
produkowanych pojazdach. Możliwe do zastosowania sposoby oceny stanu
technicznego.
4/ Do lp. 4
Szczegółowa analiza wybranych zapisów obowiązujących przepisów Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej, z którymi uprawnieni diagności mają najwięcej
trudności w bieżącej działalności.
5/ Do lp. 5
Prezentacja najnowszych osiągnięć technicznych w zakresie przeprowadzania
diagnostyki bezpieczeństwa jazdy oraz ochrony środowiska. Prezentacja nowych
urządzeń diagnostycznych przewidzianych jako wyposażenie stacji kontroli
pojazdów.
6/ Do lp. 6
Omówienie najczęściej popełnianych błędów związanych z przeprowadzeniem badań
technicznych pojazdów, będących wynikiem niewłaściwie stosowanych procedur.
7/ Do lp. 7
Omówienie wyników szkolenia. Wręczenie zaświadczeń ukończenia szkolenia.
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 października 1999 r.
w sprawie nadania statutu Krajowej Szkole Administracji Publicznej.
(Dz. U. Nr 82, poz. 920)
Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole
Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Krajowej Szkole Administracji Publicznej nadaje się statut w brzmieniu
stanowiącym załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Tracą moc:
1) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1993 r. w sprawie
wzoru emblematu, wzoru dyplomu ukończenia oraz sztandaru Krajowej Szkoły
Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 27, poz. 122),
2) zarządzenie nr 30 Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1991 r. w sprawie
nadania statutu Krajowej Szkole Administracji Publicznej, zmienione
zarządzeniami Prezesa Rady Ministrów nr 56 z dnia 14 listopada 1991 r. i nr 98 z
dnia 25 września 1992 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 1999 r.
(poz. 920)
STATUT KRAJOWEJ SZKOŁY ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
I. Postanowienia ogólne
§ 1. Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, zwana dalej "Szkołą", działająca
na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji
Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483), zwanej dalej
"ustawą o KSAP", jest związana z systemem administracji Państwa.
§ 2. Szkoła służy Rzeczypospolitej Polskiej, przygotowując kadry dla służby
publicznej, neutralne politycznie, kompetentne i odpowiedzialne za powierzone im
sprawy.
§ 3. 1. Do zakresu działania Szkoły należy w szczególności:
1) kształcenie kandydatów na stanowiska wyższych urzędników administracji
publicznej,
2) opracowywanie programów oraz organizowanie szkoleń dla administracji
publicznej, w szczególności przewidzianych dla służby cywilnej,
3) współpraca z administracją publiczną, ze szkołami wyższymi oraz innymi
instytucjami, a także organizacjami krajowymi i zagranicznymi.
2. Szkoła może przeprowadzać sprawdzenie poziomu znajomości wybranych języków
obcych pracowników administracji publicznej oraz osób pełniących funkcje
publiczne.
II. Organy i organizacja Szkoły
§ 4. Organami Szkoły są dyrektor i Rada Szkoły.
§ 5. Dyrektor kieruje Szkołą przy pomocy nie więcej niż trzech zastępców,
których powołuje i odwołuje po zasięgnięciu opinii Rady Szkoły.
§ 6. 1. Do kompetencji dyrektora należy w szczególności:
1) wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy, w tym ustalanie regulaminów
wynikających z przepisów prawa pracy,
2) określanie w regulaminie organizacyjnym szczegółowej struktury organizacyjnej
Szkoły,
3) sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pionami i komórkami organizacyjnymi
Szkoły oraz prowadzenie kontroli wewnętrznej w Szkole,
4) organizowanie naboru kandydatów i ustalanie regulaminu przebiegu postępowania
rekrutacyjnego, określanie terminu rozpoczęcia postępowania kwalifikacyjnego i
terminu rozpoczęcia zajęć w roku kształcenia,
5) określanie warunków rekrutacji w drodze ogłoszenia publicznego o naborze, co
najmniej na dwa miesiące przed terminem rozpoczęcia postępowania rekrutacyjnego,
6) zapewnienie realizacji procesów dydaktycznych oraz ustalanie regulaminu
kształcenia,
7) powoływanie Komisji Programowo-Dydaktycznej, do której należy ocena pracy
słuchaczy, koordynowanie i aktualizacja programów zajęć i szkoleń oraz
inicjowanie i upowszechnianie nowych metod i form pracy dydaktycznej,
8) podejmowanie decyzji o nagradzaniu lub o ukaraniu słuchacza oraz o skreśleniu
z listy słuchaczy,
9) zapewnienie przestrzegania przepisów o tajemnicy prawnie chronionej.
2. Dyrektor jest odpowiedzialny za gospodarowanie mieniem Szkoły.
§ 7. 1. Rada Szkoły, zwana dalej "Radą", jest organem wnioskującym, doradczym i
opiniującym Szkoły.
2. Rada liczy nie więcej niż 25 członków.
§ 8. Do kompetencji Rady w szczególności należy:
1) określanie organizacji i trybu działania Rady,
2) wyrażanie opinii w sprawach:
a) kierunków działania Szkoły,
b) ogólnych zasad rekrutacji,
c) procesu dydaktycznego,
d) funkcjonowania i wyników działalności Szkoły,
e) zatrudniania absolwentów.
§ 9. 1. W skład Rady wchodzą: minister właściwy do spraw administracji
publicznej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, minister właściwy
do spraw zagranicznych, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Szef Służby Cywilnej - którzy mogą działać za
pośrednictwem wyznaczonego zastępcy.
2. Prezes Rady Ministrów zaprasza do udziału w Radzie Szefa Kancelarii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli oraz
Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego.
3. Prezes Rady Ministrów, na wniosek dyrektora, może powołać do Rady kierowników
urzędów administracji publicznej i dyrektorów generalnych urzędów.
4. Prezes Rady Ministrów, na wniosek dyrektora, powołuje do Rady także wybitnych
przedstawicieli nauki, praktyki i środowisk opiniotwórczych na pięcioletnią
kadencję. W skład Rady mogą być powoływane również osoby zatrudnione w Szkole.
5. Prezes Rady Ministrów może odwołać członków Rady, o których mowa w ust. 3 i
4.
§ 10. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Rady, może nadać honorowe członkostwo w
Radzie osobie szczególnie zasłużonej dla Szkoły.
§ 11. 1. Rada spośród swoich członków wybiera przewodniczącego i jego zastępcę,
na pięcioletnią kadencję. Rada może dokonać zmiany przewodniczącego i zastępcy w
każdym czasie.
2. Inauguracyjnemu posiedzeniu Rady danej kadencji przewodniczy Prezes Rady
Ministrów.
§ 12. 1. Rada obraduje na posiedzeniach odbywanych nie rzadziej niż dwa razy w
roku.
2. Rada wyraża swoje stanowisko w formie uchwał podejmowanych zwykłą większością
głosów, w obecności co najmniej połowy składu.
3. Głosowania są jawne, chyba że Rada postanowi inaczej.
4. W posiedzeniach Rady z prawem głosu uczestniczy dyrektor.
5. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz tryb pracy Rady określa regulamin
uchwalony przez Radę.
§ 13. 1. Organizacja Szkoły dostosowana jest do aplikacyjnego programu
kształcenia i może ulegać zmianom stosownie do rozwijanej działalności.
2. W strukturze organizacyjnej Szkoły występują tworzone i znoszone przez
dyrektora piony, ośrodki, działy, sekcje i biura, w ramach których mogą działać
inne komórki organizacyjne.
3. Ośrodki, działy i sekcje prowadzą działalność bezpośrednio związaną z
wykonywaniem zadań Szkoły.
4. Biura są jednostkami obsługi Szkoły, jej słuchaczy i pracowników.
5. Dyrektor może tworzyć i znosić samodzielne stanowiska pracy, zespoły
zadaniowe oraz inne niż wymienione w ust. 2 i 3 komórki organizacyjne, jeżeli
wymagają tego potrzeby Szkoły.
§ 14. W Szkole działają:
1) Komisja Rekrutacyjna, do której należą sprawy określone w § 15,
2) Lingwistyczna Komisja Sprawdzająca, do której należą sprawy określone w § 25,
3) Komisja Programowo-Dydaktyczna, do której należą sprawy określone w § 6 ust.
1 pkt 7, § 30 ust. 5 oraz w § 31 ust. 1 pkt 3.
III. Działalność dydaktyczna
§ 15. 1. Przyjęcie w poczet słuchaczy Szkoły odbywa się w drodze konkursowego
postępowania rekrutacyjnego.
2. Postępowanie rekrutacyjne przeprowadza Komisja Rekrutacyjna, zwana dalej
"Komisją".
3. Komisja podejmuje decyzje w sprawach:
1) dopuszczenia kandydata do postępowania rekrutacyjnego i jego kolejnych
etapów,
2) przyjęcia kandydata w poczet słuchaczy Szkoły.
§ 16. 1. W skład Komisji wchodzą:
1) dyrektor, który jest jej przewodniczącym; organizuje i kieruje pracami
Komisji,
2) członkowie powoływani przez dyrektora przede wszystkim spośród osób
prowadzących zajęcia dydaktyczne w Szkole; dyrektor może powołać zastępców
członków Komisji, którzy wchodzą do jej składu w przypadku nieobecności członka,
3) przedstawiciel Prezesa Rady Ministrów,
4) przedstawiciel Szefa Służby Cywilnej.
2. Rada może delegować do Komisji jedną osobę ze swojego składu.
3. Sekretarza Komisji wyznacza przewodniczący spośród jej członków.
4. W razie nieobecności dyrektora, Komisji przewodniczy wyznaczony przez niego
inny członek Komisji.
5. Wykonanie określonych czynności w postępowaniu rekrutacyjnym przewodniczący
może powierzyć osobom nie wchodzącym w skład Komisji.
§ 17. 1. Komisja podejmuje decyzje na posiedzeniach w głosowaniu jawnym zwykłą
większością głosów.
2. Decyzja może być podjęta, jeżeli w posiedzeniu uczestniczy nie mniej niż
połowa członków Komisji.
3. Obrady Komisji są niejawne.
4. Przewodniczący może zapraszać do udziału w posiedzeniu Komisji, bez prawa
głosu, osoby nie będące jej członkami, które wykonywały czynności w postępowaniu
rekrutacyjnym.
5. Wyniki postępowania rekrutacyjnego ogłaszane są publicznie w Szkole poprzez
wywieszenie na ogólnodostępnej tablicy ogłoszeń.
§ 18. 1. Postępowanie rekrutacyjne, podzielone w trybie § 6 ust. 1 pkt 4 na
etapy, ma na celu sprawdzenie wiedzy kandydata, znajomości języka obcego
określonego w ogłoszeniu o naborze oraz spełniania wymogów i predyspozycji do
pracy na wyższych stanowiskach w administracji publicznej, w tym i w służbie
cywilnej. Ostatnim etapem jest rozmowa kwalifikująca, która odbywa się częściowo
w wybranym przez kandydata języku obcym.
2. Wyniki poszczególnych etapów ustalane są według skali punktowej określonej
przez Komisję. Komisja ustala liczbę punktów niezbędną do dopuszczenia kandydata
do kolejnego etapu postępowania, a także liczbę punktów, jaką należy uzyskać w
rozmowie kwalifikującej, by zostać zaliczonym w poczet słuchaczy Szkoły.
3. Sprawdzenie wiedzy i znajomości języka, poza sprawdzeniem dokonanym w toku
rozmowy kwalifikującej, odbywa się z zachowaniem anonimowości.
4. Komisja może, w przypadkach podyktowanych stanem zdrowotnym kandydata,
odstąpić od zasady anonimowości, jeżeli jej zachowanie nie jest możliwe.
5. W postępowaniu rekrutacyjnym mogą być użyte testy służące ocenie możliwości
intelektualnych kandydata i jego osobowości.
6. Kandydatowi, który po raz kolejny przystąpił do postępowania rekrutacyjnego,
nie zalicza się wyników uzyskanych w poprzednich postępowaniach
kwalifikacyjnych.
§ 19. 1. Od decyzji Komisji przysługuje odwołanie do przewodniczącego Rady.
2. Odwołanie, w formie pisemnej, wnosi się w terminie 14 dni od daty publicznego
ogłoszenia wyników postępowania rekrutacyjnego.
3. Przewodniczący Rady rozstrzyga odwołanie nie później niż do dnia rozpoczęcia
roku kształcenia, którego postępowanie rekrutacyjne dotyczyło.
§ 20. 1. Szkoła prowadzi działalność dydaktyczną w formie:
1) kształcenia słuchaczy, które trwa od 18 do 24 miesięcy,
2) szkoleń dla członków korpusu służby cywilnej oraz kadr wyższych urzędników
administracji.
2. Program kształcenia jest otwarty, podlega zmianom i uzupełnieniom odpowiednio
do potrzeb służby publicznej.
3. Szkoła opracowuje programy szkoleniowe dla własnej działalności dydaktycznej
oraz może opracowywać programy na potrzeby służby cywilnej i urzędów
administracji publicznej.
§ 21. Rodzaje zajęć dydaktycznych zarówno w toku kształcenia, jak i w
działalności szkoleniowej oraz metody ich prowadzenia (m.in. treningi,
konwersatoria, seminaria problemowe, warsztaty, badania terenowe), są
dostosowywane przede wszystkim do aplikacyjnego charakteru kształcenia i
szkoleń.
§ 22. 1. Program kształcenia obejmuje:
1) określony w regulaminie kształcenia zestaw przedmiotów i zajęć obowiązkowych
dla wszystkich słuchaczy (zestaw podstawowy),
2) staże administracyjne, a dla słuchaczy spełniających warunki określone w
regulaminie kształcenia - także zagraniczne staże administracyjne,
3) zajęcia służące analizie i poszerzeniu znajomości problematyki związanej z
działaniem służby cywilnej,
4) zajęcia fakultatywne - udział w konferencjach, odczytach, spotkaniach z
krajowymi i zagranicznymi osobistościami życia publicznego itp.
2. W toku kształcenia przeprowadza się sprawdzenie znajomości języka obcego.
3. W toku kształcenia słuchacze są oceniani oraz klasyfikowani (szeregowani) ze
względu na uzyskane wyniki nauki i opinie, według reguł określonych w
regulaminie kształcenia.
§ 23. 1. Absolwent Szkoły otrzymuje dyplom ukończenia według wzoru określonego w
załączniku nr 1 do statutu.
2. Do postępowania z dyplomem ukończenia stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące sposobu prowadzenia przez państwowe szkoły wyższe (uczelnie)
dokumentacji przebiegu studiów.
3. Uczestnik zajęć, o którym mowa w § 26 ust. 2, po ich ukończeniu otrzymuje
certyfikat według wzoru określonego w załączniku nr 2 do statutu.
§ 24. 1. Szkoła organizuje i prowadzi szkolenia przede wszystkim na podstawie
własnych programów szkoleniowych - na zlecenie i na potrzeby urzędów
administracji publicznej.
2. Szkoła może organizować i prowadzić szkolenia wspólnie z innymi jednostkami
szkolącymi, w tym zagranicznymi.
§ 25. 1. Przeprowadzenia sprawdzenia znajomości języka obcego, zgodnie z
wymaganiami określonymi przez dyrektora, dokonuje Lingwistyczna Komisja
Sprawdzająca.
2. Członków Lingwistycznej Komisji Sprawdzającej powołuje dyrektor.
3. Osobom, które w toku sprawdzenia wykazały się znajomością języka obcego na
poziomie zaawansowanym i średnio zaawansowanym, Szkoła wydaje certyfikaty według
wzorów określonych odpowiednio w załącznikach nr 3 i nr 4 do statutu.
III. Prawa i obowiązki słuchacza Szkoły
§ 26. 1. Słuchacz podejmuje obowiązki i nabywa prawa płynące z przyjęcia w
poczet słuchaczy z pierwszym dniem miesiąca, w którym rozpoczęto zajęcia.
2. Dyrektor może dopuścić do udziału w zajęciach osoby nie będące słuchaczami,
określając warunki i zakres ich uczestnictwa w zajęciach.
§ 27. 1. Do obowiązków słuchacza należy:
1) uczestniczenie we wszystkich zajęciach objętych programem kształcenia i
sumienne wykonywanie zadań zlecanych przez prowadzących zajęcia,
2) odbywanie, w terminach określonych przez dyrektora, staży administracyjnych,
w tym zagranicznych, jeżeli spełnia wymogi dla nich określone,
3) rozwijanie własnej inicjatywy w uzyskiwaniu wiedzy o życiu publicznym kraju i
problemach międzynarodowych,
4) przestrzeganie regulaminów oraz stosowanie się do poleceń porządkowych
dyrektora,
5) poszanowanie mienia Szkoły i racjonalne wykorzystanie sprzętu i środków
stawianych przez szkołę do dyspozycji słuchaczy,
6) kulturalne zachowanie wobec pracowników Szkoły i innych słuchaczy.
2. Usprawiedliwienie nieobecności słuchacza na zajęciach następuje w trybie
przewidzianym dla usprawiedliwienia nieobecności w pracy, określonym w
przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy.
§ 28. 1. Słuchacz nie może wykonywać zajęć o charakterze zarobkowym. W
wyjątkowych przypadkach dyrektor może udzielić zgody na zawarcie przez słuchacza
umowy wydawniczej lub innej przenoszącej majątkowe prawa autorskie.
2. Podjęcie lub kontynuowanie przez słuchacza studiów w innej niż Szkoła
instytucji dydaktycznej może nastąpić tylko za zgodą dyrektora.
§ 29. 1. Słuchacze mogą być nagradzani przez dyrektora za szczególne osiągnięcia
oraz za wykonaną, poza swoimi obowiązkami, pracę na rzecz Szkoły lub urzędu
administracji publicznej.
2. Nagrodami mogą być: pochwała pisemna, pochwała przed Prezesem Rady Ministrów,
nagroda rzeczowa lub pieniężna.
3. Wzmiankę o nagrodzie zamieszcza się w aktach słuchacza.
§ 30. 1. Słuchacz, za naruszenie obowiązków słuchacza, naruszenie regulaminu lub
polecenia porządkowego, może być ukarany przez dyrektora karą porządkową.
2. Karami porządkowymi są: upomnienie i nagana.
3. Nie można ukarać słuchacza, jeżeli upłynęło 14 dni od daty powzięcia
wiadomości o przewinieniu lub trzy miesiące od jego popełnienia.
4. Przed zastosowaniem kary słuchacz musi być wysłuchany.
5. Od ukarania słuchaczowi przysługuje odwołanie do dyrektora, wnoszone w
terminie trzech dni od ukarania. Odwołanie rozpatruje dyrektor przy udziale
Komisji Programowo-Dydaktycznej.
6. Wzmiankę o ukaraniu zamieszcza się w aktach słuchacza.
§ 31. 1. Dyrektor skreśla słuchacza z listy słuchaczy, jeżeli:
1) nie podjął lub zaprzestał uczęszczania na zajęcia,
2) w sposób rażący uchybił godności słuchacza lub jego zachowanie godzi w dobre
imię Szkoły,
3) w dwóch okresach trzymiesięcznych Komisja Programowo-Dydaktyczna, na
podstawie przeprowadzonych w tych okresach sprawdzianów oraz opinii prowadzących
zajęcia, negatywnie oceniła pracę słuchacza,
4) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne,
5) złożył pisemne oświadczenie o rezygnacji z kształcenia w Szkole,
6) odmówił złożenia zobowiązania, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o KSAP,
7) nie spełnia określonych w odrębnych przepisach wymagań przewidzianych dla
urzędnika służby cywilnej lub pracownika administracji publicznej.
2. Dyrektor może skreślić słuchacza z listy słuchaczy, jeżeli:
1) dwukrotnie otrzymał naganę, w szczególności z powodu nie usprawiedliwionej
nieobecności,
2) opuścił z przyczyn usprawiedliwionych 20% zajęć w okresie trzech miesięcy,
3) nie przystąpił w terminie do co najmniej trzech sprawdzianów przewidzianych
programem kształcenia,
4) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie odbył stażu administracyjnego, w tym
zagranicznego, lub oceny ze stażu świadczą o nikłej przydatności do służby
publicznej.
3. Dyrektor przed podjęciem decyzji o skreśleniu z przyczyn określonych w ust. 1
pkt 2 wysłuchuje wyjaśnień słuchacza oraz zapoznaje się z opinią wskazanych
przez niego pracowników Szkoły i słuchaczy.
§ 32. Od decyzji dyrektora o skreśleniu z listy słuchaczy słuchaczowi
przysługuje odwołanie do przewodniczącego Rady, wnoszone w terminie 14 dni od
daty otrzymania decyzji.
§ 33. Słuchacz jest uprawniony do:
1) korzystania z wyposażenia i sprzętu Szkoły dla doskonalenia swoich
umiejętności oraz pogłębiania wiedzy, na warunkach określonych przez dyrektora,
2) ubiegania się odpłatne zakwaterowanie w hotelu Szkoły,
3) zwrotu należności przysługujących z tytułu podróży służbowych na zasadach
określonych w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących
pracownikom z tytułu podróży służbowej, wydanych na podstawie Kodeksu pracy, w
przypadku wykonywania zadań zleconych przez Szkołę poza jej siedzibą,
4) wyboru miejsca przyszłej pracy, z zastrzeżeniem przepisów ustawy o służbie
cywilnej, spośród stanowisk postawionych do dyspozycji absolwentów Szkoły przez
Prezesa Rady Ministrów w kolejności określonej pierwszeństwem wynikającym z
szeregowania.
§ 34. 1. Słuchacze Szkoły wybierają ze swego grona reprezentację, która
przedstawia interesy i potrzeby słuchaczy władzom Szkoły.
2. Słuchacze nie mogą na poparcie swych żądań podejmować działań zakłócających
funkcjonowanie Szkoły.
IV. Symbole Szkoły
§ 35. Szkoła ma prawo używania emblematu według wzoru określonego w załączniku
nr 5 do statutu.
§ 36. Szkoła posiada sztandar w kształcie kwadratu otoczonego z trzech stron
złotymi frędzlami. Na stronie głównej, na białym tle umieszczony jest z lewej
strony emblemat Szkoły w kolorze granatowym, z boku emblematu napis złotymi,
dużymi literami "Krajowa Szkoła Administracji Publicznej", ułożony pojedynczymi
wyrazami jeden pod drugim, u dołu napis złotymi, dużymi literami "Warszawa". Na
stronie odwrotnej, na czerwonym tle pośrodku srebrne godło Państwa ze złotą
koroną, złotymi pazurami oraz górną częścią dzioba, nad godłem półkoliście
umieszczony napis złotymi, dużymi literami "Rzeczpospolita", pod godłem
półkoliście umieszczony napis złotymi, dużymi literami "Polska" (półkola napisu
stanowią przeciwległe fragmenty okręgu), po obu stronach godła - złote, duże
kropki.
Załączniki do statutu Krajowej Szkoły Administracji Publicznej
Załącznik nr 1
Ilustracja
Uwagi:
1) Dyplom ukończenia Szkoły na kartonie koloru szarego, formatu A-4.
2) Godło Państwa w kolorze złotym.
3) Emblemat Szkoły w kolorze granatowym.
4) Na dyplomie wpisy w rodzaju odpowiednim do płci absolwenta.
5) Jeżeli absolwent nie odbywał zawodowego stażu w administracji zagranicznej -
na dyplomie pomija się dane dotyczące miejsca stażu zagranicznego.
6) Szkoła może wydawać dyplom także w języku obcym.
7) W nawiasach podane wskazówki do wpisów na dyplomie.
8) Odpis dyplomu:
a) papier w kolorze białym, formatu A-4, pozostałe elementy w kolorze czarnym,
b) napis "odpis" umieszczony na górze, z lewej strony godła Państwa,
c) na odwrotnej stronie:
"Zgodność niniejszego odpisu z oryginałem stwierdzam:
Kierownik Biura Kadr i Organizacji
m.p.
Warszawa, dnia (dzień/miesiąc/rok) r."
Załącznik nr 2
Wzór
Ilustracja
Uwagi:
1) Certyfikat ukończenia programu w Szkole na kartonie koloru szarego, formatu
A-4.
2) Godło Państwa w kolorze złotym.
3) Emblemat Szkoły w kolorze granatowym.
4) Na certyfikacie wpisy w rodzaju odpowiednim do płci otrzymującego.
5) Obywatelstwo wpisuje się w przypadku wydawania certyfikatu cudzoziemcom.
6) Szkoła może wydawać certyfikat także w języku obcym.
7) W nawiasach podane wskazówki do wpisów na certyfikacie.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Uwagi:
1) Certyfikat na kartonie koloru jasnoszarego, formatu A-4.
2) Godło Państwa w kolorze czarnym.
3) Emblemat Szkoły w kolorze granatowym.
4) Na certyfikacie wpisy w rodzaju odpowiednim do płci otrzymującego.
5) W numerze - odpowiednio: numer kolejny wydania certyfikatu w roku
kalendarzowym, skrót określenia języka (pierwsza litera języka)/ rok wydania.
6) Szkoła może wydawać certyfikat także w języku obcym.
7) W nawiasach podane wskazówki do wpisów na certyfikacie.
Załącznik nr 4
Ilustracja
Uwagi:
1) Certyfikat na kartonie koloru piaskowego, formatu A-4.
2) Godło Państwa w kolorze czarnym.
3) Emblemat Szkoły w kolorze granatowym.
4) Na certyfikacie wpisy w rodzaju odpowiednim do płci otrzymującego.
5) W numerze - odpowiednio: numer kolejny wydania certyfikatu w roku
kalendarzowym, skrót określenia języka (pierwsza litera języka)/ rok wydania.
6) Szkoła może wydawać certyfikat także w języku obcym.
7) W nawiasach podane wskazówki do wpisów na certyfikacie.
Załącznik nr 5
WZÓR EMBLEMATU
Ilustracja
Uwaga:
Emblemat w kolorze granatowym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Miar.
(Dz. U. Nr 82, poz. 921)
Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o utworzeniu Głównego
Urzędu Miar (Dz. U. Nr 55, poz. 247 i z 1998 r. Nr 37, poz. 202) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia
1994 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Miar (Dz. U. Nr 11, poz. 43
i z 1998 r. Nr 52, poz. 323) w § 3 w ust. 1 w pkt 22 kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się pkt 23 w brzmieniu:
"23) Zespół do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 29 września 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk w ruchu zakładu górniczego, które
wymagają szczególnych kwalifikacji.
(Dz. U. Nr 82, poz. 922)
Na podstawie art. 78 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 października 1994 r.
w sprawie stanowisk w ruchu zakładu górniczego, które wymagają szczególnych
kwalifikacji (Dz. U. Nr 109, poz. 523), wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4 w ust. 1, w § 6 w ust. 3, w § 9, w § 10 w ust. 1 i 2, w § 11 w ust. 1,
w § 12 w § 13 w ust. 4 oraz w załącznikach nr 4 i 5 skreśla się wyraz
"państwowego";
2) w § 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Członkami komisji mogą być osoby posiadające stwierdzone kwalifikacje
wymagane na stanowiskach kierownictwa lub wyższego dozoru ruchu zakładu
górniczego odpowiednich specjalności technicznych, a także przedstawiciele
stowarzyszeń naukowo-technicznych oraz jednostek organizacyjnych uprawnionych do
przeprowadzania egzaminów lub organizujących kursy specjalistyczne, posiadający
wyższe wykształcenie odpowiednich specjalności technicznych.";
3) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Komisja kwalifikacyjna przeprowadza egzaminy w zespołach egzaminacyjnych,
których skład ustala przewodniczący komisji spośród jej członków; co najmniej
jeden z członków zespołu powinien posiadać wykształcenie wyższe odpowiadające
specjalności osób egzaminowanych.";
4) załącznik nr 1 - "Wykaz stanowisk w ruchu podziemnych zakładów górniczych,
które wymagają szczególnych kwalifikacji, oraz rodzaj tych kwalifikacji" -
otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
5) załącznik nr 2 - "Wykaz stanowisk w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych,
które wymagają szczególnych kwalifikacji, oraz rodzaj tych kwalifikacji" -
otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia;
6) załącznik nr 3 - "Wykaz stanowisk w ruchu zakładów górniczych wydobywających
kopaliny metodą otworów wiertniczych, które wymagają szczególnych kwalifikacji,
oraz rodzaj tych kwalifikacji" - otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, pozostają w mocy stwierdzenia kwalifikacji
wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
2. Osoba, która uzyskała stwierdzenie kwalifikacji górnika strzałowego II
stopnia, nie może wykonywać czynności górnika strzałowego w polach metanowych
oraz w polach zagrożonych wyrzutami gazów i skał.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29 września 1999 r.
(poz. 922)
Załącznik nr 1
Wykaz stanowisk w ruchu podziemnych zakładów górniczych, które wymagają
szczególnych kwalifikacji, oraz rodzaj tych kwalifikacji
Lp.StanowiskoWykształcenieStaż pracyWiek, stan zdrowiaSzkolenie
specjalistyczne
123456
1Górnik strzałowyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne24 miesiące
pracy w ruchu zakładu górniczego w charakterze górnika w oddziale, w
którym wykonywane są roboty strzałowe, i minimum 5 lat pracy dołowej24
lata, badania psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs górnika strzałowego
2Wydawca materiałów wybuchowychZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego21 lat, badania
psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs wydawców materiałów wybuchowych
3Instruktor strzałowyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne5 lat
pracy na stanowisku górnika strzałowegoBadania psychofizyczne powtarzane
co 4 lataKurs instruktora strzałowego
4Maszynista maszyn wyciągowychZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego, w tym 6 miesięcy w
szybowych brygadach remontowo-konserwacyjnych, 6 miesięcy w brygadzie
konserwatorów maszyn wyciągowych, 3 miesiące na stanowisku sygnalisty, 6
miesięcy szkolenia praktycznego kierowania maszyną wyciągową przy
ciągnieniu urobku pod nadzorem maszynisty wyciągowego21 lat, badania
psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs maszynisty maszyn wyciągowych
5Sygnalista szybowyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne18
miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego, w tym 6 miesięcy w szybowych
brygadach remontowo-konserwacyjnych, 6 miesięcy szkolenia praktycznego pod
nadzorem sygnalisty szybowego21 lat, badania psychofizyczne powtarzane co
4 lataKurs sygnalisty szybowego
6Operator /samojezdnych/ maszyn przodkowych:Zawodowe, średnie zawodowe lub
średnie ogólne12 miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego na stanowisku
górnika lub ślusarza21 lat, badania psychofizyczne powtarzane co 4
lataKurs operatora określonej specjalności
- kombajnów ścianowych,
- kombajnów chodnikowych,
- ładowarek samojezdnych,
- wozów wiertniczych,
- wozów kotwiących,
- wozów odstawczych urobku,
- kompleksów ciągłego urabiania,
- do robót strzałowych obrywki, stawiania obudowy podporowej,
- z ruchomymi platformami /koszami/
7Operator pojazdów pozaprzodkowych i /samojezdnych/ maszyn
pomocniczych:Zawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne12 miesięcy
pracy w ruchu zakładu górniczego21 lat, badania psychofizyczne powtarzane
co 4 lataKurs operatora określonej specjalności
- pojazdów do przewozu osób,
- pojazdów do przewozu materiałów wybuchowych,
- pojazdów do przewozu materiałów, elementów maszyn i urządzeń,
- maszyn i pojazdów specjalistycznych do wykonywania montażu, demontażu i
remontów maszyn, urządzeń i instalacji
8Maszynista lokomotyw pod ziemią:Zawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego, w tym 12 miesięcy w
oddziale przewozowym pod ziemią oraz 6 miesięcy pod nadzorem maszynisty21
lat, badania psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs maszynisty określonej
specjalności
- lokomotyw spalinowych i elektrycznych szynowych,
- kolejek podwieszanych szynowych,
- kolejek podwieszanych linowych,
- kolejek spągowych
9Rewident urządzeń wyciągowychZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne24 miesiące pracy w oddziale szybowym21 lat, badania psychofizyczne
powtarzane co 4 lataKurs rewidenta urządzeń wyciągowych
10Rewident urządzeń elektrycznych maszyn wyciągowych i sygnalizacji
szybowejZawodowe, średnie zawodowe (w specjalności elektrycznej lub
teletechnicznej)24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego przy
konserwacji maszyn wyciągowych21 lat, badania psychofizyczne powtarzane co
4 lataKurs rewidenta urządzeń elektrycznych maszyn wyciągowych i
sygnalizacji szybowej
11Rewident urządzeń systemów łączności, bezpieczeństwa i
alarmowaniaZawodowe, średnie zawodowe (w specjalności elektrycznej lub
teletechnicznej)24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego przy
konserwacji urządzeń systemów łączności, bezpieczeństwa i alarmowania21
lat, badania psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs rewidenta systemów
łączności, bezpieczeństwa i alarmowania
Załącznik nr 2
Wykaz stanowisk w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych, które wymagają
szczególnych kwalifikacji, oraz rodzaj tych kwalifikacji
Lp.StanowiskoWykształcenieStaż pracyWiek, stan zdrowiaSzkolenie
specjalistyczne
123456
1StrzałowyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne24 miesiące pracy w
ruchu zakładu górniczego w charakterze górnika lub wiertacza otworów
strzałowych21 lat, badania psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs
techniki strzałowej w zakresie określonych metod strzelania
2Wydawca materiałów wybuchowychZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne18 miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego w charakterze górnika,
w tym 3 miesiące w charakterze pomocnika wydawcy materiałów wybuchowych21
lat, badania psychofizyczne powtarzane co 4 lataKurs wydawców materiałów
wybuchowych
3Maszynista wiertniczyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne6
miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego, w tym 3 miesiące w charakterze
pomocnika maszynisty18 lat, badania psychofizyczneKurs wiertaczy
4Operator maszyny podstawowejZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne12 miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego, w tym 9 miesięcy przy
obsłudze maszyny podstawowej21 lat, badania psychofizyczneKurs operatorów
maszyn
Załącznik nr 3
Wykaz stanowisk w ruchu zakładów górniczych wydobywających kopaliny metodą
otworów wiertniczych, które wymagają szczególnych kwalifikacji, oraz rodzaj tych
kwalifikacji
Lp.StanowiskoWykształcenieStaż pracyWiek, stan zdrowiaSzkolenie
specjalistyczne
123456
1StrzałowyZawodowe, średnie zawodowe lub średnie ogólne24 miesiące pracy w
ruchu zakładu górniczego21 lat, badania psychofizyczneKurs strzałowych
2Wydawca materiałów wybuchowychZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne24 miesiące pracy w ruchu zakładu górniczego21 lat, badania
psychofizyczneKurs wydawców materiałów wybuchowych
3Mechanik - maszynista wiertniZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne12 miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego21 lat, badania
psychofizyczneKurs mechaników - maszynistów wiertni
4Operator agregatów cementacyjnych, zasobników oraz urządzeń do
intensyfikacji wydobycia ropy i gazuZawodowe, średnie zawodowe lub średnie
ogólne12 miesięcy pracy w ruchu zakładu górniczego21 lat, badania
psychofizyczneKurs operatorów oraz dodatkowe uprawnienia do przewozu
materiałów radioaktywnych, żrących i kwasów
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 6 października 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania
dotacji przeznaczonej dla górnictwa siarki, soli, rud cynku i ołowiu, barytu i
węgla brunatnego wydobywanego metodą głębinową, ujętych w budżecie Ministerstwa
Gospodarki.
(Dz. U. Nr 82, poz. 923)
Na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999
r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dotację określoną w art. 37 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia
17 lutego 1999 r., zwaną dalej "dotacją", przeznacza się na pokrycie kosztów:
1) całkowitej likwidacji kopalni siarki "Machów" i "Grzybów" oraz
Przedsiębiorstwa Rekultywacji Terenów Górniczych "Jeziórko",
2) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Łężkowice" i częściowej likwidacji
zakładu górniczego "Bochnia" w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia",
3) częściowej likwidacji kopalni rud cynku i ołowiu "Olkusz-Pomorzany" - rejon
Olkusza,
4) ponoszonych po zakończeniu likwidacji Zakładu Górniczo-Hutniczego Kopalni
"Bolesław", zakładu górniczego Kopalni Barytu "Boguszów" spółka z o.o. w
upadłości, podziemnego zakładu górniczego "Sieniawa" wchodzącego w skład Kopalni
Węgla Brunatnego "Sieniawa" w likwidacji,
5) utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli
"Wieliczka".
2. Przez koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, rozumie się koszty ponoszone
na:
1) likwidację otworów eksploatacyjnych oraz wyrobisk górniczych, a także
zabezpieczenie tych wyrobisk,
2) likwidację zbędnych instalacji, budynków oraz demontaż maszyn i urządzeń,
3) usuwanie szkód górniczych wywołanych eksploatacją górniczą,
4) rekultywację terenów pogórniczych,
5) utrzymanie obiektów przeznaczonych do likwidacji - w kolejności zapewniającej
bezpieczeństwo ruchu zakładu górniczego,
6) wykonywanie prac zabezpieczających oraz przedsięwzięć zapobiegających
zagrożeniom związanym z likwidowanym zakładem górniczym i po zakończeniu
likwidacji,
7) opracowanie projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z
likwidacją kopalni,
8) uregulowanie stanu prawnego gruntów, wykup gruntów oraz odtworzenie majątku
trwałego, zapewniającego prawidłowy przebieg procesu likwidacji kopalń siarki
"Machów" i "Grzybów" oraz Przedsiębiorstwa Rekultywacji Terenów Górniczych
"Jeziórko",
9) ogólny zarząd w zakładzie górniczym całkowicie likwidowanym od chwili
zaprzestania wydobycia.
3. Przez koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 5, rozumie się koszty ponoszone na:
1) ujmowanie i odprowadzanie wycieków z Kopalni Soli "Wieliczka" oraz ich
utylizację,
2) likwidację wyrobisk w rejonie obszaru górniczego Kopalni Soli "Wieliczka" w
celu ograniczenia zagrożenia wodnego, zawałowego oraz zapadliskowego na
powierzchni,
3) renowację zabytkowych wyrobisk, maszyn i urządzeń,
4) odtworzenie majątku trwałego zapewniającego funkcjonowanie zabytkowej części
Kopalni Soli "Wieliczka".
§ 2. Dotacje przeznacza się również na:
1) osłony socjalne z tytułu urlopów górniczych i zasiłków socjalnych, wypłacane
w bieżącym roku budżetowym, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
pracownikom jednostek wymienionych w tych przepisach,
2) odprawy pieniężne przysługujące na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r.
o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr
4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106,
poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1
oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) dla pracowników dotychczas zatrudnionych pod
ziemią w zakładach górniczych całkowicie likwidowanych,
3) zaspokojenie roszczeń byłych pracowników całkowicie likwidowanych zakładów
górniczych, w których zaprzestano wydobycia, dotyczących:
a) ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy przysługujący emerytom i rencistom
na podstawie układów zbiorowych pracy obowiązujących w jednostkach wymienionych
w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2,
b) rent wyrównawczych oraz jednorazowych odszkodowań pieniężnych z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
§ 3. 1. Podstawą przyznania dotacji na pokrycie kosztów, o których mowa w § 1
ust. 1 pkt 1-4, jest spełnienie łącznie następujących warunków:
1) podjęcie decyzji albo uchwały właściwego organu przedsiębiorstwa górniczego o
rozpoczęciu likwidacji zakładu górniczego,
2) zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki:
a) programu likwidacji zakładu górniczego,
b) rocznego planu likwidacji zakładu górniczego w podziale na miesiące,
obejmującego:
- zakres rzeczowy robót likwidacyjnych i ich harmonogram,
- preliminarz kosztów i przychodów z likwidacji majątku i innych źródeł,
c) zakresu rzeczowego robót i harmonogramu prac prowadzonych po zakończeniu
likwidacji zakładu górniczego,
3) przedłożenie sprawozdania z dotychczasowej realizacji planu likwidacji
zakładu górniczego w przypadku kontynuowania jego likwidacji,
4) zawarcie umowy o prowadzenie likwidacji między Ministrem Gospodarki a
likwidatorem, syndykiem albo właściwym organem kopalni lub zakładu górniczego
ubiegającym się o dotację.
2. Podstawą przyznania dotacji na pokrycie kosztów, o których mowa w § 1 ust. 1
pkt 5, jest spełnienie łącznie następujących warunków:
1) zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki:
a) programu utrzymania i zabezpieczenia Kopalni Soli "Wieliczka",
b) rocznego planu ratowania, utrzymania i zabezpieczenia Kopalni Soli
"Wieliczka" w podziale na miesiące, obejmującego:
- zakres rzeczowy robót i harmonogram prac,
- preliminarz kosztów,
2) zawarcie umowy na realizację prac w zakresie utrzymania, zabezpieczenia i
ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka" między Ministrem Gospodarki
a właściwym organem Kopalni Soli "Wieliczka" ubiegającym się o dotację.
§ 4. 1. Dotację przyznaje się na wniosek likwidatora, syndyka albo właściwego
organu kopalni lub zakładu górniczego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) tytuł zadania przewidzianego do realizacji, w związku z likwidacją zakładu
górniczego, albo
3) tytuł zadania przewidziany do realizacji, wynikający z programu utrzymania i
zabezpieczenia Kopalni Soli "Wieliczka",
4) preliminarz kosztów realizacji zadania,
5) informację o stanie zaawansowania prac związanych z:
a) likwidacją zakładu górniczego albo
b) utrzymaniem i zabezpieczeniem Kopalni Soli "Wieliczka".
§ 5. 1. Przyznana przez Ministra Gospodarki dotacja jest wypłacana zaliczkowo, w
ratach miesięcznych, na specjalnie w tym celu utworzony przez likwidatora,
syndyka albo właściwy organ kopalni lub zakładu górniczego rachunek bankowy.
2. Druga rata zaliczki oraz kolejne raty, o których mowa w ust. 1, wypłacane są
po przedłożeniu sprawozdania, o którym mowa w § 7 ust. 1.
§ 6. 1. W przypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem Minister
Gospodarki wstrzymuje przekazywanie dalszych rat dotacji do czasu rozliczenia
się z otrzymanych kwot.
2. Dotacje nie wykorzystane lub wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem
podlegają zwrotowi do budżetu państwa w trybie określonym w odrębnych
przepisach.
§ 7. 1. Likwidator, syndyk albo właściwy organ kopalni lub zakładu górniczego
składają Ministrowi Gospodarki sprawozdania miesięczne w terminie do 25 dnia
miesiąca następnego po miesiącu, na który przyznana została rata dotacji,
zawierające rozliczenie z wykonywanych prac i faktycznie poniesionych kosztów.
2. Sprawozdanie z realizacji rocznego planu likwidacji, utrzymania,
zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka", wraz z
rocznym rozliczeniem rzeczowo-finansowym w zakresie wykorzystania dotacji,
właściwy organ kopalń jest obowiązany przedłożyć Ministrowi Gospodarki do dnia
20 lutego 2000 r.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 6 października 1999 r.
w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad
i trybu wypłacania w 1999 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych i
zasiłków socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa soli, rud
cynku i ołowiu, barytu, węgla brunatnego wydobywanego metodą głębinową.
(Dz. U. Nr 82, poz. 924)
Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999
r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, barytu, węgla brunatnego
wydobywanego metodą głębinową, zwanych dalej "pracownikami", posiadających co
najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach górniczych, wykonujących pracę pod
ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących
zakładu pracy z powodu likwidacji lub upadłości, podziemnego zakładu górniczego
"Sieniawa", wchodzącego w skład Kopalni Węgla Brunatnego "Sieniawa" w likwidacji
w Sieniawie, zwanego dalej KWB "Sieniawa", zakładu górniczego "Stanisławów" oraz
zakładu górniczego "Boguszów", wchodzących w skład Kopalni Barytu "Boguszów"
Spółka z o.o. w upadłości w Boguszowie-Gorcach, zwanych dalej Kopalnią Barytu
"Boguszów", Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni, Kopalń Rud Cynku i Ołowiu
"Bolesław" i rejonu "Olkusz" Kopalni "Olkusz-Pomorzany" wchodzących w skład
Zakładów Górniczo-Hutniczych "Bolesław" w Bukownie, jeśli postanowienia układów
zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon
socjalnych z tytułu urlopów górniczych i zasiłków socjalnych,
2) osób z jednostek określonych w pkt 1, które do dnia 31 grudnia 1998 r.
przebywały na urlopach górniczych i pobierały zasiłki socjalne finansowane ze
środków budżetowych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) osłonie socjalnej - należy przez to rozumieć świadczenie socjalne wypłacone w
trakcie urlopu górniczego, zwane dalej "świadczeniem socjalnym", oraz deputat
węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika", dodatkową nagrodę roczną wynikającą z
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczegółowych
przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta Górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2,
poz. 13), zwanego dalej "Kartą Górnika", a ponadto uznaniowe świadczenia
wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasiłek socjalny,
2) pracownikach wykonujących prace pod ziemią - należy przez to rozumieć
pracowników posiadających co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie,
którzy ten rodzaj pracy mają określony w umowie o pracę zawartej na czas nie
określony i pracę tę wykonywali w okresie co najmniej trzech miesięcy przed
otrzymaniem urlopu górniczego lub zasiłku socjalnego,
3) jednostkach górniczych - należy przez to rozumieć jednostki wymienione w § 1
pkt 1.
§ 3. 1. Pracownikowi, na jego wniosek, może być przyznana osłona socjalna na
warunkach określonych rozporządzeniem, za zgodą pracodawcy.
2. Osłona socjalna nie przysługuje jednak osobie, która w trakcie korzystania z
niej podjęła pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon
socjalnych albo podjęła inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym w terminie do
30 dni od dnia podjęcia zatrudnienia jednostki górniczej zobowiązanej do wypłaty
osłon socjalnych.
3. Prawo do pobierania osłony socjalnej przysługuje do dnia nabycia uprawnień
emerytalnych lub rentowych.
§ 4. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, któremu ze względu na wiek,
łączny staż pracy lub staż pracy pod ziemią wykonywanej stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy, brakuje nie więcej niż pięć lat do spełnienia warunków
umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, może być przyznany urlop górniczy
do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, pod warunkiem złożenia przez
pracownika pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku
pracy z dniem zakończenia tego urlopu.
2. Urlop górniczy może być udzielony przez pracodawcę po ustaleniu przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych okresów uprawniających pracownika do emerytury.
§ 5. 1. Osoba korzystająca z urlopu górniczego otrzymuje świadczenie socjalne, o
którym mowa w § 6, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową
nagrodę roczną wynikającą z Karty Górnika, nagrodę jubileuszową oraz ma prawo do
korzystania z uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna
wynikająca z "Karty Górnika", o których mowa w ust. 1, przysługują pod
warunkiem, że osoba korzystająca z urlopu górniczego nabyła do nich uprawnienia
przed uzyskaniem świadczenia socjalnego.
3. Od świadczenia socjalnego, deputatu węglowego, nagrody z okazji "Dnia
Górnika" oraz dodatkowej nagrody rocznej wynikającej z "Karty Górnika", o
których mowa w ust. 1, pracodawca dokonuje wpłaty składek na ubezpieczenia
społeczne, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, oraz składek na
Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokościach
określonych w odrębnych przepisach.
§ 6. 1. Świadczenie socjalne przyznawane pracownikom przed 1 stycznia 1999 r.
jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w
terminie wypłat wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2-8.
2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi od 1 stycznia 1999 r. na okres
do 5 lat, jest wypłacane w każdym miesiącu podczas trwania urlopu górniczego,
nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem §
7, w kwocie stanowiącej 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczonego, z
zastrzeżeniem ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.
3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w
ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych zgodnie z
Kodeksem pracy, nie więcej jednak niż 37,5 godzin nadliczbowych w kwartale.
4. Od 1 stycznia 1999 r. podstawę wymiaru świadczenia socjalnego stanowi
wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, pomniejszone o kwotę składek
odpowiadającą 18,71% tego wynagrodzenia.
§ 7. 1. Miesięczne świadczenie socjalne, o którym mowa w § 6 ust. 1, dla
pracowników:
1) Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni w I kwartale 1999 r. nie może być niższe niż
kwota 611,70 zł,
2) Kopalń Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" oraz "Olkusz" w I kwartale 1999 r. nie
może być niższe niż kwota 829,09 zł,
3) KWB "Sieniawa" oraz Kopalni Barytu "Boguszów" w I kwartale 1999 r. nie może
być niższe niż kwota 500,03 zł.
2. Świadczenie socjalne w jednostkach górniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1
i 2, jest waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnych
wynagrodzeń obciążających koszty, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego
świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym
waloryzację.
3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się
odrębnie dla każdej kopalni wymienionej w ust. 1 pkt 1 i 2 jako stosunek
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w
jednostkach wymienionych w § 1 pkt 1, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na
który wskaźnik jest ustalony, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za
kwartał przedostatni. Do wynagrodzenia nie wlicza się nagród rocznych, odpraw
pieniężnych przyznawanych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych
wypłat o charakterze jednorazowym.
4. Świadczenia socjalne w kopalniach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są
waloryzowane kwartalnie według wskaźnika wzrostu przeciętnego miesięcznego
najniższego wynagrodzenia określonego w ust. 5, obliczanego na podstawie
najniższego wynagrodzenia pracowników ustalanego na podstawie odrębnych
przepisów, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty
wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację.
5. Wskaźnik wzrostu przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia na
kolejny kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego najniższego
wynagrodzenia z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest
ustalany, do analogicznego przeciętnego miesięcznego najniższego wynagrodzenia
za kwartał przedostatni.
6. Wysokość świadczenia socjalnego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn
kwoty świadczenia socjalnego otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika
wzrostu przeciętnych wynagrodzeń.
7. Waloryzacja świadczenia socjalnego dla osoby, której przyznano urlop górniczy
w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału.
8. Do wyliczenia na II kwartał 1999 r. wskaźnika, o którym mowa w ust. 2,
odpowiednie wynagrodzenie za I kwartał 1999 r. należy pomniejszyć o kwotę
składek, o których mowa w § 6 ust. 4.
§ 8. 1. Zasiłek socjalny przyznany pracownikowi przed 1 stycznia 1999 r. na
okres do 2 lat jest wypłacany w każdym miesiącu, w którym osoba jest upoważniona
do jego pobierania, nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń w jednostce
górniczej wypłacającej, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
2. Zasiłek socjalny przyznany od dnia 1 stycznia 1999 r. pracownikowi
wykonującemu pracę pod ziemią, w KWB "Sieniawa" oraz Kopalni Barytu "Boguszów"
nie uprawnionemu do urlopu górniczego, z którym z przyczyn dotyczących zakładu
pracy rozwiązano stosunek pracy, jest wypłacany w każdym miesiącu, w którym były
pracownik jest uprawniony do pobierania zasiłku, nie później niż w terminie
wypłaty wynagrodzeń, w kwocie stanowiącej 65% miesięcznego ekwiwalentu
pieniężnego, obliczonego, z zastrzeżeniem § 6 ust. 4, jak wynagrodzenie za urlop
wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego dnia po
dniu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 3-5.
3. W KWB "Sieniawa" oraz w Kopalni Barytu "Boguszów" miesięczny zasiłek
socjalny, o którym mowa w ust. 1, w I kwartale 1999 r. nie może być niższy niż
kwota 416,69 zł.
4. Zasiłek socjalny jest waloryzowany kwartalnie według zasad określonych w § 7
ust. 4-8.
5. Od zasiłku socjalnego odprowadzane są składki, o których mowa w § 5 ust. 3.
§ 9. Osobie otrzymującej świadczenie socjalne, która podejmie zatrudnienie u
pracodawcy nie uprawnionego do stosowania osłon socjalnych, z wyłączeniem każdej
pracy pod ziemią, i zgłosi ten fakt jednostce górniczej zobowiązanej do
wypłacania świadczenia socjalnego, przysługuje miesięcznie połowa przyznanego
świadczenia socjalnego, wypłacanego jednak nie dłużej niż do końca okresu, na
który świadczenie przyznano.
§ 10. Osobie otrzymującej zasiłek socjalny, która podejmie zatrudnienie u
pracodawcy nie uprawnionego do stosowania osłon socjalnych, z wyłączeniem każdej
pracy pod ziemią, i zgłosi ten fakt jednostce górniczej zobowiązanej do
wypłacania zasiłku socjalnego, przysługuje jednorazowa odprawa zasiłkowa w
wysokości stanowiącej iloczyn 50% kwoty przyznanego zasiłku socjalnego i liczby
pełnych miesięcy, które pozostały do końca okresu, na który zasiłek przyznano.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 5 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych.
(Dz. U. Nr 82, poz. 925)
Na podstawie art. 8 ust. 4, art. 18, art. 20 ust. 4, art. 24, art. 25 ust. 5,
art. 29 ust. 5, art. 34 ust. 2, art. 39, art. 49 ust. 5, art. 50 ust. 2, art.
56, art. 74 ust. 2, art. 80 ust. 2 i art. 87 oraz w związku z art. 108 ust. 1
ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz.
688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162,
poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w
sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z
1998 r. Nr 153, poz. 1004 i z 1999 r. Nr 20, poz. 182) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 w pkt 1 wyrazy "Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44" zastępuje się wyrazami "Dz.
U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz.
688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162,
poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7";
2) w § 14 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "dowódcy okręgu wojskowego" zastępuje się
wyrazami "dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgu wojskowego";
3) w § 60:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki, w której został
wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, nie później niż w terminie do 30 dni od
dnia, w którym rozkaz o przeniesieniu wpłynął do jednostki wojskowej, z
zastrzeżeniem ust. 3.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą przełożonego, który wydał
rozkaz o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe, termin, o którym mowa w
ust. 2, może być przedłużony do 2 miesięcy.";
4) w § 132:
a) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadku wniesienia przez żołnierza zawodowego wypowiedzenia, o którym
mowa w ust. 1, organ zwalniający wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz
personalny o zwolnieniu żołnierza, w którym określa datę zwolnienia żołnierza z
zawodowej służby wojskowej wynikającą z wypowiedzenia.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Rozkaz, o którym mowa w ust. 4, w przypadku zwolnienia żołnierza z zawodowej
służby wojskowej w okresie pełnienia przez niego służby obowiązkowej dodatkowo
określa:
1) zastrzeżenie, że wypowiedzenie będzie skuteczne, jeżeli żołnierz przekaże do
dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przydzieloną mu osobną kwaterę stałą,
2) informację o konieczności zwrotu równowartości kosztów zakwaterowania,
wyżywienia i umundurowania otrzymanych w czasie studiów lub nauki, o ile
żołnierz nie został zwolniony z obowiązku zwrotu tych kosztów w trybie § 136.";
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W przypadku niespełnienia warunku przekazania kwatery, o którym mowa w ust.
5 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym fakcie organ zwalniający,
który wydaje - dla celów ewidencyjnych - rozkaz personalny stwierdzający
wygaśnięcie rozkazu o zwolnieniu tego żołnierza.";
5) w § 135:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach
uzasadnionych względami społecznymi, na wniosek zainteresowanego żołnierza, może
odroczyć termin zapłaty całości lub części równowartości kosztów lub rozłożyć
płatność całości lub części tych kosztów na raty.";
6) w § 136 w ust. 1 skreśla się pkt 3;
7) § 169 otrzymuje brzmienie:
"§ 169. 1. Jeżeli w wyniku dokonywanych w jednostce wojskowej zmian
organizacyjno-etatowych obniżono stopień etatowy stanowiska służbowego, które
żołnierz zawodowy zajmował, zachowuje się na czas zajmowania tego stanowiska
jego zaszeregowanie do dotychczasowego stopnia etatowego zajmowanego stanowiska
służbowego.
2. Żołnierzowi zawodowemu zachowuje się zaszeregowanie do dotychczasowego
stopnia etatowego zajmowanego stanowiska służbowego, na zasadach określonych w
ust. 1, również w innej jednostce wojskowej, jeżeli w wyniku zmian
organizacyjno-etatowych jednostka wojskowa, w której żołnierz pełnił służbę,
została rozformowana lub przeformowana.
3. Żołnierzowi zawodowemu zachowuje się zaszeregowanie do dotychczasowego
stopnia etatowego zajmowanego stanowiska służbowego w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 i 2, jeżeli zachowany stopień etatowy nie jest wyższy od stopnia
etatowego przewidzianego w etacie jednostki wojskowej dla bezpośredniego
przełożonego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 16 września 1999 r.
w sprawie zasad i trybu postępowania konkursowego przy wyłanianiu kandydata na
stanowisko wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 82, poz. 926)
Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach
farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji
Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz.
211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr
60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668
oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
§ 1. Postępowanie konkursowe przy wyłanianiu kandydata na stanowisko
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, zwanego dalej "inspektorem",
obejmuje:
1) ogłoszenie konkursu,
2) powołanie komisji konkursowej,
3) przeprowadzenie konkursu.
§ 2. 1. Ogłoszenia o konkursie dokonuje wojewoda.
2. Ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się co najmniej w dwóch
dziennikach o zasięgu ogólnokrajowym oraz w prasie fachowej według wzoru
stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Komisję konkursową powołuje wojewoda.
§ 4. 1. W skład komisji konkursowej wchodzą:
1) wojewoda właściwy ze względu na siedzibę wojewódzkiego inspektoratu inspekcji
farmaceutycznej lub osoba działająca w imieniu wojewody,
2) Główny Inspektor Farmaceutyczny lub jego przedstawiciel,
3) przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia,
4) przedstawiciel Naczelnej Rady Aptekarskiej, z zastrzeżeniem ust. 2,
5) przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego.
2. W skład komisji konkursowej nie może wchodzić jako przedstawiciel Naczelnej
Rady Aptekarskiej członek okręgowej rady aptekarskiej z województwa, na którego
terenie przeprowadzane jest postępowanie konkursowe.
3. Członkowie komisji konkursowej, z wyjątkiem wojewody i Głównego Inspektora
Farmaceutycznego, powinni posiadać imienne upoważnienie wydane przez organy lub
organizacje, które reprezentują.
4. Przewodniczącym komisji konkursowej jest wojewoda lub osoba działająca w
imieniu wojewody.
§ 5. Miejsce odbywania konkursu określa wojewoda w ogłoszeniu o konkursie.
§ 6. W skład komisji konkursowej nie może być powołana osoba, która jest
małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby,
która zgłosiła swoją kandydaturę na stanowisko inspektora, albo pozostaje wobec
niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione
wątpliwości co do jej bezstronności.
§ 7. Komisja konkursowa powinna rozpocząć pracę nie później niż w ciągu 14 dni
od daty upływu terminu składania ofert.
§ 8. 1. Prace komisji konkursowej mogą być prowadzone pod warunkiem, iż w
posiedzeniu bierze udział jej przewodniczący oraz co najmniej 3 członków, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Posiedzenie komisji konkursowej, w trakcie której odbywa się rozmowa
kwalifikacyjna, musi odbywać się w pełnym składzie komisji.
3. Komisja konkursowa określa zakres tematyczny rozmowy kwalifikacyjnej.
§ 9. Do konkursu mogą przystąpić osoby, które spełniają wymogi określone w art.
56 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej.
§ 10. Kandydaci zgłaszający się do konkursu składają ofertę zawierającą:
1) podanie,
2) kwestionariusz osobowy,
3) życiorys,
4) odpis dyplomu oraz inne dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje,
5) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania
pracy na stanowisku kierowniczym,
6) oświadczenie o niekaralności, w tym za przewinienia zawodowe,
7) oświadczenie, że nie zachodzą przeciwwskazania do powołania na stanowisko
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, określone w ustawie z dnia 21
sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez
osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z 1998 r. Nr 113,
poz. 715 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483).
§ 11. 1. Komisja konkursowa po zapoznaniu się ze złożonymi dokumentami orzeka,
czy kandydaci spełniają wymogi określone w ogłoszeniu stanowiącym załącznik do
rozporządzenia.
2. Z kandydatami spełniającymi warunki, o których mowa w ust. 1, przeprowadzana
jest rozmowa kwalifikacyjna. W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej kandydat na
inspektora powinien wykazać się wiedzą z zakresu zadań inspekcji
farmaceutycznej.
§ 12. 1. Komisja konkursowa w drodze tajnego głosowania, zwykłą większością
głosów, wyłania kandydata na stanowisko inspektora.
2. Każdemu z członków komisji konkursowej przysługuje jeden głos.
3. Członek komisji konkursowej, o której mowa w ust. 1, nie może wstrzymać się
od głosowania.
4. Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyska zwykłej większości oddanych głosów, do
drugiej tury głosowania zostają dopuszczeni kandydaci, którzy uzyskali co
najmniej dwa głosy w pierwszej turze głosowania.
§ 13. Z prac komisji i głosowania sporządza się protokół, który podpisują
wszyscy członkowie komisji konkursowej.
§ 14. Obsługę komisji konkursowej i środki finansowe związane z postępowaniem
konkursowym oraz działalnością komisji zapewnia organ powołujący komisję.
§ 15. Postępowanie komisji w sprawach proceduralnych jest jawne.
§ 16. 1. Postępowanie konkursowe jest nieważne w razie:
1) niespełnienia przez kandydatów na stanowisko inspektora warunków wymienionych
w ogłoszeniu stanowiącym załącznik do rozporządzenia,
2) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji
konkursowej weszły osoby, o których mowa w § 6,
3) naruszenia tajności głosowania,
4) niepowiadomienia kandydata lub członków komisji konkursowej o terminie
konkursu.
2. Stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego ogłasza się nie później
niż 14 dni od dnia wyłonienia przez komisję konkursową kandydata.
3. W razie stwierdzenia przez organ, o którym mowa w § 2, nieważności
postępowania konkursowego następny konkurs ogłasza się nie później niż w ciągu
miesiąca.
§ 17. W razie stwierdzenia nieprzydatności na stanowisko objęte konkursem
wszystkich kandydatów lub niezgłoszenia się do konkursu kandydata spełniającego
warunki określone w postępowaniu konkursowym, konkurs ogłasza się ponownie, nie
później niż w ciągu miesiąca od daty zakończenia poprzedniego postępowania
konkursowego.
§ 18. Do czasu obsadzenia w drodze konkursu stanowiska wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego stanowisko to może pełnić inspektor farmaceutyczny przez czas
określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 16
września 1999 r. (poz. 926)
WZÓR OGŁOSZENIA KONKURSU NA STANOWISKO WOJEWÓDZKIEGO INSPEKTORA FARMACEUTYCZNEGO
WOJEWODA ......................
ogłasza konkurs na stanowisko wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego w
...............
1. Kandydatem przystępującym do konkursu może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) uzyskała w kraju dyplom magistra farmacji bądź uzyskała za granicą dyplom
uznany w kraju za równorzędny,
3) posiada co najmniej 5-letni staż pracy zgodnej z kierunkiem wykształcenia,
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych i korzysta z pełni praw publicznych.
2. Oferta kandydata powinna zawierać:
1) podanie,
2) kwestionariusz osobowy,
3) życiorys,
4) odpis dyplomu oraz inne dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje,
ewentualnie dyplom ukończenia studium podyplomowego w zakresie inspekcji
farmaceutycznej,
5) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania
pracy na stanowisku kierowniczym,
6) oświadczenie o niekaralności, w tym za przewinienia zawodowe,
7) oświadczenie, że nie zachodzą przeciwwskazania do powołania na stanowisko
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, określone w ustawie z dnia 21
sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez
osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z 1998 r. Nr 113,
poz. 715 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483).
Oferty należy składać do Wojewody ......................
Konkurs odbywać się będzie ......................
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 21 września 1999 r.
w sprawie zasad wykonywania zadań przez inspektorów sanitarnych w odniesieniu do
zakładów karnych, aresztów śledczych oraz schronisk dla nieletnich i zakładów
poprawczych podległych Ministrowi Sprawiedliwości.
(Dz. U. Nr 82, poz. 927)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (Dz.
U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 1999 r.
Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wykonywania zadań przez inspektorów
sanitarnych w odniesieniu do:
1) zakładów karnych, aresztów śledczych - zwanych dalej "zakładami karnymi",
2) schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych - zwanych dalej "zakładami
dla nieletnich".
2. Rozporządzenie stosuje się również do gospodarstw pomocniczych, warsztatów
rzemieślniczo-usługowych i placówek handlowo-gospodarczych, działających na
terenie zakładów karnych lub zakładów dla nieletnich.
§ 2. 1. Prawo wstępu na teren zakładów karnych i zakładów dla nieletnich w
związku z wykonywaną kontrolą mają:
1) powiatowi inspektorzy sanitarni, właściwi ze względu na położenie danego
zakładu,
2) pracownicy właściwych terenowo powiatowych stacji
sanitarno-epidemiologicznych, upoważnieni przez inspektora powiatowego do
wykonywania określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji, w tym
wydawania zaleceń pokontrolnych,
po przedstawieniu dokumentów potwierdzających prawo wstępu oraz imiennej
przepustki.
2. Imienne przepustki wydają odpowiednio:
1) do zakładów karnych - dyrektorzy okręgowi Służby Więziennej,
2) do zakładów dla nieletnich - prezesi sądów okręgowych.
3. Imienne przepustki są wydawane na jeden rok. W przepustce należy wymienić
zakłady karne lub zakłady dla nieletnich, objęte kontrolą.
4. Osoby, którym wydano imienne przepustki, zwracają je:
1) po upływie ważności przepustki,
2) przed dniem rozwiązania stosunku pracy,
3) z dniem wygaśnięcia lub cofnięcia upoważnienia do wykonywania określonych
czynności kontrolnych i wydawania decyzji.
§ 3. 1. Wojewódzcy inspektorzy sanitarni uzgadniają odpowiednio z dyrektorami
okręgowymi Służby Więziennej i prezesami sądów wojewódzkich:
1) godziny, w których mogą być przeprowadzane czynności kontrolne w zakładach
karnych i w zakładach dla nieletnich,
2) tryb przeprowadzania czynności kontrolnych poza ustalonymi godzinami, w
okolicznościach wymagających bezzwłocznego podjęcia czynności kontrolnych.
2. O wynikach uzgodnień określonych w ust. 1 wojewódzki inspektor sanitarny
zawiadamia powiatowego inspektora sanitarnego.
§ 4. 1. Czynności kontrolne w zakładach karnych i w zakładach dla nieletnich
mogą być przeprowadzane wyłącznie w obecności funkcjonariusza (pracownika)
wyznaczonego przez dyrektora zakładu.
2. W czynnościach kontrolnych przeprowadzanych w zakładach karnych i w zakładach
dla nieletnich może uczestniczyć przedstawiciel służby zdrowia danego zakładu,
stosownie do porozumień zawartych w tej sprawie między właściwym powiatowym
inspektorem sanitarnym i dyrektorem zakładu.
§ 5. 1. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół, który
podpisuje kontrolujący i wymieniony w § 4 ust. 1 funkcjonariusz (pracownik).
2. Protokół sporządza się w 2 egzemplarzach, z których jeden pozostaje w
zakładzie karnym lub w zakładzie dla nieletnich.
§ 6. 1. Osoby przeprowadzające czynności kontrolne w zakładach karnych i w
zakładach dla nieletnich obowiązane są zapoznać się z regulaminami i innymi
przepisami porządkowymi obowiązującymi w tych zakładach.
2. Sposób przeprowadzania czynności kontrolnych nie może naruszać regulaminów i
przepisów, o których mowa w ust. 1.
§ 7. Wojewódzcy inspektorzy sanitarni, po porozumieniu z dyrektorami okręgowymi
Służby Więziennej i prezesami sądów okręgowych, mogą ustalić tryb przekazywania
do okręgowych dyrektorów Służby Więziennej i do sądów okręgowych odpisów
decyzji, doraźnych wniosków i zaleceń wydanych w toku sprawowania bieżącego
nadzoru sanitarnego nad danym zakładem karnym lub zakładem dla nieletnich.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 5 października 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach administracji
rządowej.
(Dz. U. Nr 82, poz. 928)
1. Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz.
778) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr
141, poz. 943), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o działach administracji
rządowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1122),
2) ustawą z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów
zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412),
3) ustawą z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji
rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie
obejmuje:
1) art. 39-75 oraz art. 79-88 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), które stanowią:
«Art. 39. W ustawie z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych
drogach wodnych (Dz. U. z 1952 r. Nr 26, poz. 182, z 1960 r. Nr 29, poz. 163, z
1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 6 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego za zgodą Prezesa Rady
Ministrów";
2) w art. 9 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego w porozumieniu z Ministrami:
Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa
Rady Ministrów";
3) w art. 12 w ust. 3 skreśla się wyrazy "w porozumieniu z Ministrami: Obrony
Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa Rady
Ministrów";
4) w art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisy określone w ust. 1 minister właściwy do spraw gospodarki wodnej
wydaje w drodze rozporządzenia, przy czym przepisy określone w pkt 2 wydawane są
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do
spraw pracy, a określone w pkt 3-7, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw transportu."
Art. 40. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych
(Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271 i z 1997 r. Nr 126, poz. 805) w art. 3 ust.
2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i ministrem właściwym do spraw
wyznań religijnych, może ustalić szczególne warunki odstępowania gruntów Skarbu
Państwa na zakładanie nowych i rozszerzanie istniejących cmentarzy."
Art. 41. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z
1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i
Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926) w art. 121 w § 5 wyrazy
"Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami
"ministra właściwego do spraw administracji publicznej".
Art. 42. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496 i Nr 106, poz. 678)
w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zasady tworzenia i wysokość funduszów na nagrody i zapomogi określa minister
właściwy do spraw obrony narodowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do
spraw zabezpieczenia społecznego i do spraw pracy."
Art. 43. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z
1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199 oraz z 1996 r. Nr 73, poz. 350)
wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w ustawie, także w tytule, wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej"
zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
2) w art. 9 w ust. 3 wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej"
zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej".
Art. 44. W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390) w art. 30 w ust. 3 wyrazy "Ministra
Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska" zastępuje się wyrazami
"ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast".
Art. 45. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16,
poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202,
z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 471) w art. 24 w ust. 5 wyrazy
"Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy
do spraw zabezpieczenia społecznego".
Art. 46. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991
r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254
i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z
1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604 i Nr
133, poz. 882 i 883) w art. 43 w ust. 3 wyrazy "Ministrowi Spraw Wewnętrznych"
zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych".
Art. 47. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i
archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 29 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) archiwa jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministrów
właściwych do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych i spraw zagranicznych
- w zakresie tych działów administracji rządowej, określonych w przepisach
odrębnych,";
2) w art. 33:
a) zdanie pierwsze otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) zdanie drugie otrzymuje oznaczenie ust. 3,
c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Jeżeli jednostką, o której mowa w ust. 1, jest ministerstwo, archiwum
zakładowe tworzy się odrębnie dla każdego działu administracji rządowej,
określonego w przepisach odrębnych.";
3) w art. 34 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Jeżeli jednostką organizacyjną jest urząd administracji rządowej, kierownik
jednostki wykonuje zadania określone w ust. 1 i 2 poprzez dyrektora generalnego
tego urzędu, powołanego na podstawie przepisów odrębnych."
Art. 48. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89,
poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661
i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Przewodniczący Komitetu Badań
Naukowych" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister
właściwy do spraw nauki";
2) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, ustala minister właściwy do spraw
nauki.";
3) w art. 74 w ust. 1 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej" zastępuje się
wyrazami "ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego";
4) w art. 75 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na wniosek dyrektora wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego jego
organ założycielski, działając w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw
nauki i do spraw pracy, może rozciągnąć wszystkie lub niektóre przepisy
rozdziałów 6-12 na zakład badawczo-rozwojowy, działający jako organizacyjnie
wyodrębniona jednostka tego przedsiębiorstwa i prowadzący działalność, o której
mowa w art. 2."
Art. 49. W ustawie z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr
36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997
r. Nr 64, poz. 406 i Nr 88, poz. 554) w art. 24 w ust. 2 skreśla się wyrazy "w
porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji".
Art. 50. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr
51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr
107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w ust. 2 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami
"minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wyznań religijnych";
2) w art. 42 w ust. 5 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa"
zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej".
Art. 51. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994
r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515,
z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680 i Nr 123, poz. 779) w art. 73 w
ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "z
ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego".
Art. 52. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 60 w ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje
się wyrazami "z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego";
2) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy określa Szef
Urzędu Ochrony Państwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy i
ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego."
Art. 53. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz.
3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34
i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz.
661 i Nr 121, poz. 770) w art. 3 w ust. 6 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej"
zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania".
Art. 54. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr
133, poz. 883 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Minister - Szef Urzędu Rady
Ministrów" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister
właściwy do spraw administracji publicznej";
2) w art. 9 w ust. 5 po wyrazie "ustala," dodaje się wyrazy "z uwzględnieniem
klasyfikacji działów administracji rządowej";
3) w art. 19 w ust. 5 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się
wyrazami "Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy
do spraw szkolnictwa wyższego", a wyrazy "określa" i "ustala" zastępuje się
odpowiednio wyrazami "określają" i "ustalają";
4) w art. 70:
a) w ust. 1 wyrazy "Ministrowie Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i
Administracji" zastępuje się wyrazami "Ministrowie: właściwy do spraw obrony
narodowej, właściwy do spraw wewnętrznych i właściwy do spraw administracji
publicznej",
b) w ust. 2 wyrazy "Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się
wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki".
Art. 55. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133,
Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr
64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 2 wyrazy "Prezesowi Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "ministrowi
właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego",
2) w ust. 3 dodaje się na końcu wyrazy "na wniosek ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego",
3) w ust. 4 wyrazy "Rada Ministrów" zastępuje się wyrazami "Prezes Rady
Ministrów".
Art. 56. W ustawie z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74) w art. 1 ust. 4 otrzymuje
brzmienie:
"4. Prezesa Urzędu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra
właściwego do spraw kultury fizycznej i turystyki. Nadzór nad Prezesem Urzędu
sprawuje minister właściwy do spraw kultury fizycznej i turystyki."
Art. 57. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr
110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz.
127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr
100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z
ministrami właściwymi do spraw finansów publicznych i do spraw zdrowia określa,
w drodze rozporządzenia, zasady wykorzystywania środków funduszu rehabilitacji
oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystywania tych środków.";
2) w art. 29:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów ustanowi, z uwzględnieniem art. 10 ustawy z dnia 8 sierpnia
1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania
ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), Pełnomocnika Rządu do
Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej Pełnomocnikiem.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Pełnomocnika obsługuje urząd obsługujący, na podstawie przepisów odrębnych,
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego."
Art. 58. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996
r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) ministrze - należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania z wyjątkiem ministra określonego na podstawie art. 29 ust. 1,";
2) w art. 5 w ust. 10 skreśla się wyrazy "ministrów i inne";
3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw kultury określa, w drodze rozporządzenia, typy szkół
artystycznych publicznych i niepublicznych oraz ustala zasady ich działania.";
4) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania egzaminów
eksternistycznych oraz szczegółowe zasady odpłatności za ich przeprowadzanie.";
5) skreśla się art. 25-27 i art. 29 ust. 2;
6) w art. 28 wyrazy "art. 25 i 26" zastępuje się wyrazem "ustawy";
7) w art. 35:
a) w ust. 2:
- skreśla się pkt 1-3,
- w pkt 4 skreśla się wyraz "innymi",
b) w ust. 6 skreśla się wyrazy ", a w stosunku do nauczycieli sprawujących
nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami artystycznymi - Minister Kultury i
Sztuki w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej", a wyraz "określają"
zastępuje się wyrazem "określa";
8) w art. 36:
a) w ust. 2 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych Minister Kultury i
Sztuki mogą" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury może",
b) w ust. 3 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych - Minister Kultury i
Sztuki określają" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury określa";
9) w art. 58 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną, z wyjątkiem
gminy i związku komunalnego, wymaga zezwolenia kuratora oświaty po uzyskaniu
opinii właściwego, ze względu na dziedzinę kształcenia, ministra z wyłączeniem
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Dotyczy to również szkoły
wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 29.";
10) art. 87 otrzymuje brzmienie:
"Art. 87. W stosunku do szkół wymienionych w przepisach wydanych na podstawie
art. 29 właściwym ministrom przysługują uprawnienia kuratora oświaty i Ministra
Edukacji Narodowej, określone w art. 85 ust. 2 i 3 oraz art. 86.";
11) w art. 90 w ust. 5 skreśla się wyrazy ", a w odniesieniu do szkół
artystycznych - Minister Kultury i Sztuki,".
Art. 59. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony
Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem
administracji rządowej, powołanym do kontroli przestrzegania przepisów o
ochronie środowiska oraz badania stanu środowiska, nadzorowanym przez ministra
właściwego do spraw środowiska."
Art. 60. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96,
poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz.
932, 933, 934) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26 w ust. 14 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje
się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego";
2) w art. 27a w ust. 19 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa"
zastępuje wyrazami "Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast".
Art. 61. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz.
473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136,
poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676 i
Nr 111, poz. 725) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Szczegółowe zasady rozliczeń, o których mowa w ust. 5, określa minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego oraz minister właściwy do spraw
rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.";
2) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze
rozporządzenia, może określić szczegółowe zasady zawieszania prawa do emerytury
lub renty oraz zmniejszania wysokości tych świadczeń."
Art. 62. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721) w art. 39 ust. 1
otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej
przez ministrów właściwych do spraw obrony narodowej, do spraw wewnętrznych i do
spraw sprawiedliwości."
Art. 63. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr
124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 106, poz. 679 i Nr 113, poz. 734) w art. 7
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kontrolę Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych izby mogą
prowadzić na wniosek ministrów: właściwego do spraw finansów publicznych,
właściwego do spraw zdrowia, właściwego do spraw wewnętrznych, właściwego do
spraw administracji publicznej, właściwego do spraw obrony narodowej oraz
właściwego do spraw transportu."
Art. 64. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie
płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17,
poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) w art. 4a w
ust. 10 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami
"ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego".
Art. 65. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z
1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780
i Nr 137, poz. 926) w art. 51 w ust. 6 wyrazy "Ministrem Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do
spraw gospodarki".
Art. 66. W ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82,
z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr
98, poz. 603) w art. 19 w ust. 2 wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się
wyrazami "minister właściwy do spraw finansów publicznych".
Art. 67. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640
oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554, Nr 98, poz.
604 i Nr 121, poz. 770) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Transportu
i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami
"minister właściwy do spraw gospodarki morskiej".
Art. 68. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80,
poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255 i Nr 79, poz. 484)
wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister
właściwy do spraw rozwoju wsi";
2) w art. 5 w ust. 3 skreśla się wyrazy "oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej".
Art. 69. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.
U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i
Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 52 w ust. 4 wyrazy "Prezes Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast";
2) w art. 56 w ust. 3 i 4 po wyrazach "Prezes Rady Ministrów" dodaje się wyrazy
"na wniosek ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast".
Art. 70. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach
popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
80, poz. 507, Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741 i Nr 140, poz. 939) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 33b w pkt 1 i 3 skreśla się wyrazy "inicjowanie i";
2) w art. 33c w pkt 1 wyrazy "Radzie Ministrów" zastępuje się wyrazami
"ministrowi właściwemu do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast".
Art. 71. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 i z 1997 r. Nr 121, poz.
770) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "o urzędzie Ministra Finansów oraz";
2) skreśla się art. 1-4 i art. 9;
3) w art. 5 ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia,
terytorialny zakres działania oraz siedziby urzędów i izb skarbowych."
Art. 72. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz.
443) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i
pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra";
2) skreśla się art. 1-5, art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 10 i art. 11;
3) w art. 9 w ust. 1 i 2 wyrazy "resortu spraw wewnętrznych i administracji"
zastępuje się wyrazami "jednostek mu podporządkowanych lub przez niego
nadzorowanych".
Art. 73. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady
Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156,
poz. 775) w art. 33 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prezes Rady Ministrów określając szczegółowy zakres działania ministra, w
wypadku ministra kierującego określonym działem administracji rządowej:
1) wskazuje, z uwzględnieniem przepisów o działach administracji rządowej, dział
lub działy, którymi kieruje minister,
2) (skreślony), a)
3) określa, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, zakres uprawnień ministra jako
dysponenta wyodrębnionej lub wyodrębnionych części budżetu państwa."
Art. 74. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 673 i Nr
115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących
Skarbowi Państwa";
2) rozdział 1 otrzymuje tytuł "Uprawnienia ministra właściwego do spraw Skarbu
Państwa";
3) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Ogólne zadania ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa określają
przepisy odrębne.";
4) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa:
1) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów oraz, z jej upoważnienia, Sejmowi
coroczne sprawozdania o stanie mienia Skarbu Państwa oraz o ekonomicznych,
finansowych i społecznych skutkach prywatyzacji,
2) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów projekty rocznych kierunków
prywatyzacji i programów prywatyzacji majątku państwowego oraz coroczne
sprawozdania z realizacji kierunków prywatyzacji,
3) prowadzi zbiorczą ewidencję majątku Skarbu Państwa,
4) prowadzi ewidencję podmiotów, w szczególności państwowych jednostek
organizacyjnych, którym przysługuje prawo wykonywania uprawnień wynikających z
praw majątkowych Skarbu lub do działania w imieniu Skarbu Państwa,
5) wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych Skarbu Państwa w
szczególności:
a) w zakresie praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, łącznie z
wynikającymi z nich prawami osobistymi,
b) w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowej jednostki
organizacyjnej lub przypadającego Skarbowi Państwa w wyniku likwidacji spółki z
jego udziałem,
chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej,
6) składa w imieniu Skarbu Państwa oświadczenia woli o utworzeniu spółki prawa
handlowego lub przystąpieniu do takiej spółki oraz o utworzeniu fundacji bądź
innej osoby prawnej, przewidzianej przepisami prawa, chyba że odrębne przepisy
stanowią inaczej,
7) sprawuje kontrolę wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych
Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 4,
8) sprawuje kontrolę wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz
państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie
przekształceń własnościowych,
9) realizuje inne zadania określone w przepisach odrębnych.";
5) skreśla się art. 6 i 7;
6) w art. 17:
a) w ust. 1 po wyrazach "w rozumieniu przepisów o pracownikach urzędów
państwowych," dodaje się wyrazy "w szczególności dyrektorzy generalni urzędów,"
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kierownicy urzędów państwowych mogą, w zakresie uprawnień reprezentowania
Skarbu Państwa wynikających z przepisów odrębnych, udzielać pełnomocnictw do
reprezentowania Skarbu Państwa kierownikom podporządkowanych im jednostek
organizacyjnych.";
7) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z właściwymi
organami administracji rządowej, może udzielać kierownikom urzędów państwowych
lub innych państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości
prawnej upoważnień do wykonywania zadań określonych w art. 2 pkt 5-8."
Art. 75. W ustawie z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U.
Nr 75, poz. 469) w art. 38 wyrazy "Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych"
zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki."»;
«Art. 79. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministrze:
1) właściwym do określonych spraw lub w określonych sprawach - należy przez to
rozumieć ministra właściwego w sprawach oznaczonych nazwą danego działu, z
zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4,
2) określonym nazwą jego urzędu - należy przez to rozumieć ministra właściwego
do spraw oznaczonych nazwą jego urzędu i określonych w odpowiednich przepisach
ustawy, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4, z tym że:
a) minister właściwy do spraw finansów publicznych wykonuje zadania i
kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów - z wyjątkiem spraw, które
przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw budżetu
oraz do spraw instytucji finansowych,
b) minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania i kompetencje należące
dotychczas do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa - z
wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu działania ministra właściwego do
spraw gospodarki wodnej,
c) minister właściwy do spraw oświaty i wychowania wykonuje zadania i
kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej - z wyjątkiem
spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do
spraw szkolnictwa wyższego,
d) minister właściwy do spraw pracy wykonuje zadania i kompetencje należące do
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do
zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego,
e) minister właściwy do spraw rolnictwa wykonuje zadania i kompetencje należące
dotychczas do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - z wyjątkiem spraw,
które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw
gospodarki wodnej oraz do spraw rozwoju wsi,
f) minister właściwy do spraw transportu wykonuje zadania i kompetencje należące
dotychczas do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - z wyjątkiem spraw,
które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw
gospodarki morskiej oraz do spraw gospodarki wodnej,
g) minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje zadania i kompetencje
należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - z wyjątkiem
spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do
spraw administracji publicznej.
Art. 80. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw administracji
publicznej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów:
1) o aktach stanu cywilnego,
2) o autostradach płatnych,
3) o cenach,
4) o cmentarzach i chowaniu zmarłych,
5) o drogach publicznych,
6) o ewidencji ludności i dowodach osobistych,
7) o gospodarce nieruchomościami,
8) o grobach i cmentarzach wojennych,
9) o paszportach,
10) o pracownikach urzędów państwowych, z zastrzeżeniem art. 46,
11) prawa budowlanego,
12) prawa geodezyjnego i kartograficznego,
13) prawa geologicznego i górniczego,
14) o Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa,
15) o regionalnych izbach obrachunkowych,
16) o rybactwie śródlądowym,
17) o samorządzie terytorialnym i przepisów wprowadzających te przepisy,
18) o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i
nadzorze farmaceutycznym.
Art. 81. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw budżetu przechodzą
zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów na podstawie
przepisów prawa budżetowego, z zastrzeżeniem art. 54.
Art. 82. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej
przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów:
1) o izbach morskich,
2) Kodeksu morskiego,
3) o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej,
4) o portach i przystaniach morskich,
5) o pracy na morskich statkach handlowych,
6) o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej,
7) o rybołówstwie morskim,
8) o zapobieganiu zanieczyszczania morza przez statki.
Art. 83. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej
przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do:
1) Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na podstawie
przepisów prawa wodnego,
2) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów:
a) o ochronie i kształtowaniu środowiska,
b) o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych.
Art. 84. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw instytucji
finansowych przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra
Finansów na podstawie przepisów:
1) o działalności ubezpieczeniowej,
2) prawa bankowego,
3) o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych,
4) o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, z zastrzeżeniem art.
66.
Art. 85. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw rozwoju wsi
przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej na podstawie przepisów:
1) o ochronie gruntów rolnych i leśnych,
2) o ochronie i kształtowaniu środowiska,
3) prawa geodezyjnego i kartograficznego,
4) prawa wodnego,
5) o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli,
6) o ubezpieczeniu społecznym rolników,
7) o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.
Art. 86. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego
przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji
Narodowej na podstawie przepisów:
1) o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach,
2) o szkolnictwie wyższym, z zastrzeżeniem art. 53,
3) o tytule naukowym i stopniach naukowych,
4) o wyższym szkolnictwie wojskowym.
Art. 87. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw wyznań religijnych
przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów:
1) o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
2) o stosunku Państwa do poszczególnych Kościołów i innych związków
wyznaniowych.
Art. 88. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów:
1) o funduszu alimentacyjnym,
2) o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i
okresu powojennego,
3) o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych,
4) o pomocy społecznej,
5) o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa,
6) o rewaloryzacji i waloryzacji emerytur i rent,
7) o ubezpieczeniach społecznych,
8) o ubezpieczeniu społecznym duchownych,
9) o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich
rodzin,
10) o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia,
11) o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin,
12) o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
13) o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin,
14) o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych,
15) o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin,
16) o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych.»;
2) art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o działach
administracji rządowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1122), który stanowi:
«Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1998 r.»;
3) art. 29 ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich
obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412), który stanowi:
«Art. 29. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.»;
4) art. 22 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach
administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778),
który stanowi:
«Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 11 w zakresie dotyczącym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Sportu, art. 2, art. 3, art. 5 oraz art. 8 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem
1 stycznia 2000 r.,
2) art. 1 pkt 4 lit. b) w zakresie dotyczącym GłównegoUrzędu Administracji
Publicznej, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r.»
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 października 1999 r.
(poz. 928)
USTAWA
z dnia 4 września 1997 r.
o działach administracji rządowej.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zakres działów administracji rządowej, zwanych dalej
"działami", oraz właściwość ministra kierującego danym działem.
Art. 2. Ustawę stosuje się odpowiednio do przewodniczących określonych w
ustawach komitetów, którzy są powołani w skład Rady Ministrów - z zastrzeżeniem
przepisów tych ustaw dotyczących kierowania działem przez komitet oraz z
zastrzeżeniem art. 18.
Art. 3. 1. Ustalenie szczegółowego zakresu działania ministra kierującego
określonym działem następuje na zasadach określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999
r. Nr 81, poz. 929), z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.
2. 1) Podział ministerstwa na komórki organizacyjne, dokonywany zgodnie z art.
39 ustawy, o której mowa w ust. 1, uwzględnia podział na działy w ten sposób, że
działowi odpowiada w całości jeden lub więcej departamentów.
Art. 4. 1. Ministra kierującego określonym działem określa się jako ministra
właściwego do spraw oznaczonych nazwą danego działu, określoną w art. 5.
2. 2) Minister kierujący działem administracji rządowej jest właściwy w sprawach
z zakresu administracji rządowej określonych w ustawie, z wyjątkiem spraw
zastrzeżonych w odrębnych przepisach do kompetencji innego organu.
3. Ministrowie właściwi do spraw oznaczonych nazwą danego działu mogą wykonywać
inne zadania i kompetencje, jeżeli przewidują to przepisy odrębne.
4. Kierowanie działami administracji rządowej, o których mowa w art. 5 pkt 2, 3
i 7, powierza się jednemu ministrowi.
Rozdział 2
Klasyfikacja działów administracji rządowej
Art. 5. Ustala się następujące działy:
1) administracja publiczna,
1a) 3) architektura i budownictwo,
2) budżet,
3) finanse publiczne,
4) gospodarka,
5) gospodarka morska,
6) gospodarka wodna,
7) instytucje finansowe,
8) integracja europejska,
9) 4) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego,
10) 4) kultura fizyczna i sport,
11) łączność,
12) 5) gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa,
13) nauka,
14) obrona narodowa,
15) oświata i wychowanie,
16) praca,
17) rolnictwo,
18) rozwój wsi,
18a) 6) rozwój regionalny,
18b) 6) rynki rolne,
19) Skarb Państwa,
20) sprawiedliwość,
21) szkolnictwo wyższe,
22) transport,
22a) 7) turystyka,
23) środowisko,
24) sprawy wewnętrzne,
25) wyznania religijne,
26) zabezpieczenie społeczne,
27) sprawy zagraniczne,
28) zdrowie.
Art. 6. 1. 8) Dział administracja publiczna obejmuje sprawy:
1) administracji, w tym organizacji urzędów administracji publicznej oraz
procedur administracyjnych,
2) reform i organizacji struktur administracji publicznej,
3) zespolonej administracji rządowej w województwie,
4) podziału administracyjnego państwa oraz nazw jednostek osadniczych i obiektów
fizjograficznych,
5) ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów,
6) zbiórek publicznych.
2. 9) Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad
działalnością Prezesa Głównego Urzędu Administracji Publicznej.
3. Ilekroć właściwy minister lub kierownik urzędu centralnego określa, na
podstawie przepisów odrębnych, terytorialny zakres działania podległych mu lub
nadzorowanych przez niego urzędów albo innych jednostek organizacyjnych,
określenie to następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
administracji publicznej.
Art. 7. Dział budżet obejmuje sprawy:
1) opracowywania budżetu państwa, wykonywania - z wyjątkiem spraw zastrzeżonych
do kompetencji ministra właściwego do spraw finansów publicznych - budżetu
państwa, kontroli realizacji budżetu państwa, przygotowywania sprawozdań z
wykonania budżetu państwa oraz nadzoru nad działalnością organów orzekających w
sprawach o naruszenia dyscypliny budżetowej,
2) systemu finansowania:
a) samorządu terytorialnego,
b) sfery budżetowej,
c) bezpieczeństwa państwa,
3) wynikające z zarządzania długiem publicznym.
Art. 8. 1. Dział finanse publiczne obejmuje sprawy realizacji dochodów i
wydatków budżetu państwa.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odpowiada, na zasadach, w
trybie i w granicach określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za:
1) realizację dochodów z podatków bezpośrednich, pośrednich oraz opłat,
2) koordynowanie i organizowanie współpracy finansowej, kredytowej i płatniczej
z zagranicą, współdziałanie w opracowywaniu związanych z tym spraw oraz
współpracę z międzynarodowymi organizacjami finansowymi,
3) realizację przepisów dotyczących ceł,
4) finansowanie jednostek realizujących zadania objęte budżetem państwa i
finansowanie samorządu terytorialnego,
5) dochodzenie należności Skarbu Państwa,
6) gry losowe i zakłady wzajemne,
7) rachunkowość,
8) prawo dewizowe,
9) bilans finansów sektora publicznego i prognozowanie bilansu płatniczego,
10) kontrolę skarbową oraz nadzór nad organami kontroli skarbowej,
11) ceny.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór nad Prezesem
Głównego Urzędu Ceł oraz nad Generalnym Inspektorem Celnym.
4. 10) Ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych podlegają Generalny
Inspektor Kontroli Skarbowej, izby skarbowe i urzędy skarbowe.
Art. 9. 11) 1. Dział gospodarka obejmuje sprawy gospodarki, w tym współpracy
gospodarczej z zagranicą, energetyki, certyfikacji, własności przemysłowej,
działalności gospodarczej oraz współpracy z organizacjami samorządu
gospodarczego.
2. Do ministra właściwego do spraw gospodarki należą w szczególności sprawy:
1) funkcjonowania krajowych systemów energetycznych, z uwzględnieniem zasad
racjonalnej gospodarki i potrzeb bezpieczeństwa energetycznego kraju,
2) działalności związanej z wykorzystaniem energii atomowej na potrzeby
społeczno-gospodarcze kraju,
3) kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z
porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi,
4) ustalania taryf celnych, kontyngentów oraz wprowadzania zakazów przywozu i
wywozu towarów i technologii.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad działalnością
Urzędu Dozoru Technicznego, Państwowej Agencji Atomistyki, Urzędu Regulacji
Energetyki oraz Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Ministrowi właściwemu do spraw gospodarki podlega Polskie Centrum Badań i
Certyfikacji, Agencja Rezerw Materiałowych oraz Agencja Techniki i Technologii.
Art. 9a. 12) 1. Dział architektura i budownictwo obejmuje sprawy:
1) architektury,
2) geodezji i kartografii,
3) budownictwa,
4) nadzoru architektoniczno-budowlanego.
2. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa sprawuje nadzór nad
działalnością Głównego Geodety Kraju oraz Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego.
Art. 10. 1. Dział gospodarka morska obejmuje sprawy:
1) transportu morskiego i żeglugi morskiej,
2) obszarów morskich,
3) portów i przystani morskich,
4) 13) racjonalnego korzystania z żywych zasobów morza,
5) ochrony środowiska morskiego.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej jest organem administracji
morskiej w rozumieniu przepisów odrębnych.
Art. 11. 14) 1. Dział gospodarka wodna obejmuje sprawy gospodarki wodnej,
ochrony przeciwpowodziowej, meteorologii, hydrologii, w tym budowy i utrzymania
urządzeń hydrologicznych oraz budowy, modernizacji i utrzymania śródlądowych
dróg wodnych, z wyjątkiem żeglugi śródlądowej.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad
działalnością Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
Art. 12. 1. Dział instytucje finansowe obejmuje sprawy banków, zakładów
ubezpieczeń, funduszy powierniczych i innych instytucji finansowych oraz
funkcjonowania rynku finansowego.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych wykonuje określone w
odrębnych przepisach zadania w zakresie obrotu papierami wartościowymi oraz
inicjuje politykę Rządu dotyczącą rynku papierów wartościowych.
Art. 13. Zakres zadań i kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej i jego
przewodniczącego w zakresie działu, o którym mowa w art. 5 pkt 8, określają
przepisy odrębne.
Art. 14. 15) 1. Dział kultura i ochrona dziedzictwa narodowego obejmuje sprawy
rozwoju i opieki nad materialnym i niematerialnym dziedzictwem narodowym oraz
sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad tą
działalnością, w szczególności w zakresie:
1) podtrzymywania i rozpowszechniania tradycji narodowej i państwowej,
2) ochrony dóbr kultury i muzeów,
3) miejsc pamięci narodowej, grobów i cmentarzy wojennych, pomników zagłady i
ich stref ochronnych,
4) działalności twórczej, artystycznej, kultury ludowej i rękodzieła
artystycznego oraz ich ochrony,
5) wydawnictw, księgarstwa, bibliotek i czytelnictwa,
6) edukacji kulturalnej,
7) wystaw artystycznych,
8) polityki audiowizualnej,
9) amatorskiego ruchu artystycznego, organizacji i stowarzyszeń regionalnych
oraz społeczno-kulturalnych,
10) wymiany kulturalnej z zagranicą,
11) działalności widowiskowej i rozrywkowej.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje
nadzór nad działalnością Komitetu Kinematografii, Naczelnym Dyrektorem Archiwów
Państwowych oraz Generalnym Konserwatorem Zabytków.
3. Ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
podlega Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Art. 15. 16) 1. Dział kultura fizyczna i sport obejmuje sprawy:
1) kultury fizycznej,
2) sportu powszechnego i wyczynowego,
3) sportu osób niepełnosprawnych.
2. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu sprawuje, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach, nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu
Kultury Fizycznej i Sportu oraz związków i organizacji sportowych.
Art. 16. 1. Dział łączność obejmuje sprawy poczty i telekomunikacji.
2. Ministrowi właściwemu do spraw łączności podlega Państwowa Inspekcja
Telekomunikacyjna i Pocztowa oraz Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna.
Art. 17. 17) 1. Dział gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa obejmuje sprawy:
1) zagospodarowania przestrzennego,
2) wspierania mieszkalnictwa,
3) gospodarki nieruchomościami,
4) polityki miejskiej,
5) rządowych programów rozwoju infrastruktury komunalnej,
6) ogródków działkowych.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej sprawuje
nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Art. 18. 1. Dział nauka obejmuje sprawy nauki, w tym badań naukowych i prac
badawczo-rozwojowych.
2. Minister właściwy do spraw nauki jest przewodniczącym Komitetu Badań
Naukowych działającego na podstawie przepisów odrębnych.
3. 18) Minister właściwy do spraw nauki sprawuje nadzór nad działalnością
Polskiej Akademii Nauk w zakresie zgodności działania jej organów z przepisami
ustaw i statutem tej Akademii.
Art. 19. 1. Dział obrona narodowa obejmuje, w czasie pokoju, sprawy:
1) obrony Państwa oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej
"Siłami Zbrojnymi",
2) udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji
międzynarodowych oraz w zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych,
wynikających z umów międzynarodowych
- chyba że na mocy odrębnych przepisów określone sprawy należą do zakresu zadań
i kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub innych organów
państwowych.
2. Minister właściwy do spraw obrony narodowej wykonuje zadania i kompetencje
Ministra Obrony Narodowej określone w art. 134 ust. 2 i 5 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).
Art. 20. 19) Dział oświata i wychowanie obejmuje sprawy:
1) kształcenia, nauczania, wychowania, kultury fizycznej dzieci i młodzieży, z
wyjątkiem spraw zastrzeżonych do kompetencji innych organów administracji
publicznej,
2) organizacji dziecięcych i młodzieżowych, w tym systemu dofinansowania zadań
państwa realizowanych przez te organizacje,
3) udzielania pomocy materialnej dzieciom i młodzieży,
4) międzynarodowej współpracy dzieci i młodzieży.
Art. 21. 1. Dział praca obejmuje sprawy:
1) zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu,
2) stosunków pracy i warunków pracy,
3) wynagrodzeń i świadczeń pracowniczych,
4) zbiorowych stosunków pracy i sporów zbiorowych,
5) związków zawodowych i organizacji pracodawców.
2. Minister właściwy do spraw pracy sprawuje nadzór nad Prezesem Krajowego
Urzędu Pracy.
Art. 22. 1. Dział rolnictwo obejmuje sprawy:
1) produkcji roślinnej i ochrony roślin uprawnych,
2) nasiennictwa,
3) produkcji zwierzęcej i hodowli zwierząt,
4) ochrony zdrowia zwierząt, środków farmaceutycznych i materiałów medycznych
przeznaczonych dla zwierząt,
5) nadzoru nad zdrowotną jakością środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego w
miejscach ich pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania i składowania,
6) 20) nadzoru nad jakością handlową towarów rolno-spożywczych w obrocie
krajowym i zagranicznym,
7) (skreślony), 21)
8) (skreślony), 21)
9) izb rolniczych, związków zawodowych rolników i organizacji
społeczno-zawodowych rolników,
10) 22) rybactwa śródlądowego i rybołówstwa morskiego.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa sprawuje nadzór nad działalnością
Centralnego Inspektoratu Standaryzacji.
3. 23) Ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa podlegają okręgowi inspektorzy
rybołówstwa morskiego, Inspekcja Nasienna, Inspekcja Ochrony Roślin, Inspekcja
Weterynaryjna oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych.
Art. 23. 1. Dział rozwój wsi obejmuje sprawy:
1) ochrony gruntów przeznaczonych na cele rolne,
2) scalania i wymiany gruntów, gleboznawczej klasyfikacji gruntów oraz podziału
i rozgraniczenia nieruchomości na obszarze wsi,
3) infrastruktury wsi, w szczególności:
a) melioracji, w zakresie spraw nie objętych działem gospodarka wodna,
zaopatrzenia wsi i rolnictwa w wodę oraz oczyszczania ścieków i gospodarki
odpadami,
b) elektryfikacji i gazyfikacji w zakresie spraw nie objętych działem gospodarka
oraz telefonizacji wsi w zakresie spraw nie objętych działem łączność,
4) ubezpieczenia społecznego rolników,
5) 24) rozwoju przedsiębiorczości, w tym w szczególności podnoszenia
kwalifikacji zawodowych, wspomagania pozarolniczych form aktywności zawodowej i
gospodarczej mieszkańców wsi.
2. W zakresie ubezpieczenia społecznego rolników minister właściwy do spraw
rozwoju wsi współdziała z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia
społecznego.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi sprawuje nadzór nad działalnością
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego.
Art. 23a. 25) Dział rozwój regionalny obejmuje sprawy:
1) współpracy z organizacjami zrzeszającymi jednostki samorządu terytorialnego w
zakresie spraw społeczno-gospodarczego rozwoju kraju,
2) współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego w zakresie rozwoju regionu,
3) opracowywania projektów krajowej strategii rozwoju regionalnego,
4) opracowywania projektów i wykonywania programów rozwoju regionalnego kraju, w
zakresie nie należącym do zadań i kompetencji jednostek samorządu
terytorialnego,
5) kontraktów regionalnych.
Art. 23b. 25) 1. Dział rynki rolne obejmuje sprawy przetwórstwa i
przechowalnictwa rolno-spożywczego oraz mechanizmów regulacji rynków rolnych.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych sprawuje nadzór nad Agencją Rynku
Rolnego oraz Inspekcją Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.
Art. 24. 1. Dział sprawiedliwość obejmuje sprawy:
1) sądownictwa,
2) prokuratury, notariatu, adwokatury i radców prawnych, w zakresie wynikającym
z przepisów odrębnych,
3) wykonywania kar oraz środków wychowawczych i środka poprawczego orzeczonego
przez sądy oraz sprawy pomocy postpenitencjarnej.
2. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości zapewnia przygotowywanie projektów
kodyfikacji prawa cywilnego, w tym rodzinnego, oraz prawa karnego.
3. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości jest właściwy w sprawach
sądownictwa w zakresie spraw nie zastrzeżonych odrębnymi przepisami do
kompetencji innych organów państwowych i z uwzględnieniem zasady niezawisłości
sędziowskiej.
4. Ministrowi właściwemu do spraw sprawiedliwości podlega Centralny Zarząd
Służby Więziennej.
Art. 25. 1. Dział Skarb Państwa obejmuje sprawy dotyczące gospodarowania mieniem
Skarbu Państwa, w tym komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych
oraz narodowych funduszy inwestycyjnych i ich prywatyzacji, jak również ochrony
interesów Skarbu Państwa - z wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów
przypisane są innym działom.
2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa reprezentuje Skarb Państwa w
zakresie określonym w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów odrębnych.
3. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może również inicjować politykę
Państwa w zakresie przekształceń własnościowych mienia komunalnego.
4. 26) Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa sprawuje nadzór nad Agencją
Prywatyzacji, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa, Agencją Mienia Wojskowego
oraz Wojskową Agencją Mieszkaniową.
Art. 26. 27) Dział szkolnictwo wyższe obejmuje sprawy szkolnictwa wyższego, w
tym określone w odrębnych przepisach sprawy nadzoru nad szkołami wyższymi,
nadzoru nad przyznawaniem tytułów naukowych oraz sprawy finansowania nauki w
szkołach wyższych.
Art. 27. 28) 1. Dział transport obejmuje sprawy:
1) funkcjonowania oraz rozwoju infrastruktury transportu, w szczególności
budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych, w tym autostrad,
oraz kolei, lotnisk i portów lotniczych oraz śródlądowych dróg wodnych w
zakresie żeglugi śródlądowej,
2) ruchu drogowego, kolejowego, lotniczego oraz żeglugi śródlądowej,
3) przewozu osób i rzeczy środkami transportu samochodowego, kolejowego,
lotniczego i żeglugi śródlądowej,
4) komunikacji publicznej.
2. Minister właściwy do spraw transportu sprawuje nadzór nad Agencją Budowy i
Eksploatacji Autostrad, Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych oraz Głównym
Inspektorem Kolejnictwa.
3. Ministrowi właściwemu do spraw transportu podlegają inspektoraty żeglugi
śródlądowej oraz organy nadzoru nad lotnictwem cywilnym.
Art. 27a. 29) Dział turystyka obejmuje sprawy zagospodarowania turystycznego
kraju oraz mechanizmów regulacji rynku turystycznego.
Art. 28. 1. Dział środowisko obejmuje sprawy:
1) ochrony i kształtowania środowiska oraz racjonalnego wykorzystywania jego
zasobów,
2) ochrony przyrody, w tym w parkach narodowych i krajobrazowych, rezerwatach
przyrody, oraz ochrony gatunków roślin i zwierząt, prawem chronionych lasów,
zwierzyny i innych tworów przyrody,
3) geologii,
4) gospodarki zasobami naturalnymi,
5) (skreślony), 30)
6) kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska i badania stanu
środowiska,
7) leśnictwa,
8) ochrony lasów i gruntów leśnych,
9) łowiectwa.
2. Ministrowi właściwemu do spraw środowiska podlega Główny Inspektor Ochrony
Środowiska.
3. Minister właściwy do spraw środowiska sprawuje nadzór nad Narodowym Funduszem
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz nad działalnością Państwowego
Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe".
Art. 29. 1. Dział sprawy wewnętrzne obejmuje sprawy:
1) ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
2) (skreślony), 31)
3) ochrony granicy Państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców,
4) obywatelstwa,
5) obrony cywilnej,
6) ochrony przeciwpożarowej,
7) przeciwdziałania skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń
zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu.
8) (skreślony). 32)
2. Jeżeli informacje uzyskane przez organy i jednostki organizacyjne
nadzorowane, podległe lub podporządkowane ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych mogą mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa, minister
ten przekazuje je niezwłocznie do wiadomości Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej i Prezesa Rady Ministrów.
3. (skreślony). 33)
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje nadzór nad działalnością
Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Obrony Cywilnej Kraju.
Art. 30. Dział wyznania religijne obejmuje sprawy stosunków Państwa z Kościołem
Katolickim oraz innymi kościołami i związkami wyznaniowymi.
Art. 31. 1. Dział zabezpieczenie społeczne obejmuje sprawy:
1) ubezpieczeń społecznych i zaopatrzenia społecznego,
2) funduszy emerytalnych,
3) pomocy społecznej i świadczeń na rzecz rodziny,
4) świadczeń socjalnych, zatrudnienia, rehabilitacji społecznej i zawodowej osób
niepełnosprawnych,
5) kombatantów i osób represjonowanych,
6) 34) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, z wyjątkiem rzeczowych
świadczeń leczniczych.
2. Ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego podlega Zakład
Ubezpieczeń Społecznych.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego sprawuje nadzór nad
Prezesem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Art. 32. 1. Dział sprawy zagraniczne obejmuje sprawy:
1) stosunków Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami oraz z organizacjami
międzynarodowymi,
2) reprezentowania i ochrony interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli
oraz polskich osób prawnych za granicą,
3) 35) współpracy z Polakami zamieszkałymi za granicą, w tym wspierania polskich
instytucji kulturalnych i oświatowych za granicą,
4) 36) promocji Rzeczypospolitej Polskiej i języka polskiego za granicą, w tym
działalności gospodarczej, naukowej, kulturalnej i sportowej.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych koordynuje, z zastrzeżeniem zadań i
kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej określonych w przepisach odrębnych,
działalność innych organów i instytucji państwowych w dziedzinie stosunków z
zagranicą.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych ustala organizację i kieruje
działalnością przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
Art. 33. 1. Dział zdrowie obejmuje sprawy:
1) ochrony zdrowia i organizacji opieki zdrowotnej,
2) nadzoru nad środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi, aparaturą i
sprzętem medycznym,
3) zawodów medycznych,
4) warunków sanitarnych oraz nadzoru sanitarnego,
5) lecznictwa uzdrowiskowego,
6) 37) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie rzeczowych
świadczeń leczniczych.
2. 38) Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór nad Głównym
Inspektorem Farmaceutycznym oraz Głównym Inspektorem Sanitarnym.
3. 38) Ministrowi właściwemu do spraw zdrowia podlega Agencja Rezerw Artykułów
Sanitarnych oraz Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Art. 33a. 39) 1. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad działalnością
administracji rządowej nie objętą zakresem działów administracji rządowej,
wykonywaną przez:
1) Główny Urząd Miar,
2) Główny Urząd Statystyczny,
3) Komisję Papierów Wartościowych i Giełd,
4) Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń,
5) Polski Komitet Normalizacyjny,
6) Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
7) Urząd Ochrony Państwa,
8) Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi,
9) Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych,
10) Urząd Służby Cywilnej,
11) Urząd Zamówień Publicznych,
12) Wyższy Urząd Górniczy.
2. Zakres sprawowania przez Prezesa Rady Ministrów nadzoru, o którym mowa w ust.
1, określają ustawy.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień właściwego ministra określonych w
odrębnych przepisach, w stosunku do urzędów, o których mowa w ust. 1.
Art. 33b. 39) 1. Prezes Rady Ministrów wykonując politykę Rady Ministrów wydaje
kierownikom urzędów, o których mowa w art. 33a ust. 1, wiążące wytyczne i
polecenia.
2. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 1, nie mogą dotyczyć
rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej.
Rozdział 3
Zadania ministra kierującego określonym działem administracji rządowej
Art. 34. 40) 1. Minister jest obowiązany do inicjowania i opracowywania polityki
Rady Ministrów w stosunku do działu, którym kieruje, oraz do przedkładania w tym
zakresie inicjatyw i projektów aktów normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów.
W zakresie działu, którym kieruje, minister wykonuje politykę Rady Ministrów i
koordynuje jej wykonywanie przez organy, urzędy i jednostki organizacyjne, które
jemu podlegają lub są przez niego nadzorowane.
2. W sprawach indywidualnych decyzje centralnego organu administracji rządowej
są ostateczne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego,
chyba że ustawa uprawnienie takie przyznaje ministrowi kierującemu określonym
działem administracji rządowej.
Art. 35. (skreślony). 41)
Art. 36. Zadania i kompetencje ministra kierującego określonym działem w
stosunku do organów, w tym terenowych organów administracji rządowej i jednostek
organizacyjnych jemu podległych lub przez niego nadzorowanych, określają
przepisy odrębne.
Art. 37. Minister kierujący określonym działem wykonuje określone w odrębnych
przepisach zadania z dziedziny obronności i ochrony bezpieczeństwa Państwa, z
wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów należą do innych organów
administracji rządowej i państwowych jednostek organizacyjnych.
Art. 38. 1. W celu realizacji swoich zadań minister kierujący określonym działem
współdziała, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach oraz w
zakresie wynikającym z potrzeb danego działu, z innymi członkami Rady Ministrów,
Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, innymi organami administracji rządowej
i państwowymi jednostkami organizacyjnymi, organami samorządu terytorialnego,
jak również z organami samorządu gospodarczego, zawodowego, związków zawodowych
i organizacji pracodawców oraz innych organizacji społecznych i
przedstawicielstw środowisk zawodowych i twórczych.
2. Minister kierujący działem podejmuje w odniesieniu do tego działu czynności w
zakresie współpracy z zagranicą we współpracy z ministrem właściwym do spraw
zagranicznych i, w zakresie jego zadań, z Komitetem Integracji Europejskiej.
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 39-75. (pominięte). 42)
Rozdział 5
Przepisy szczególne, przejściowe i dostosowujące
Art. 76. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, ministra właściwego do spraw obrony narodowej oraz Szefa Urzędu
Ochrony Państwa, ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowy rozdział
kompetencji między Policję, Urząd Ochrony Państwa, Państwową Straż Pożarną,
Straż Graniczną i Obronę Cywilną Kraju oraz wojskowe organy porządkowe i
Wojskowe Służby Informacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw obrony
narodowej oraz zasady ich współdziałania.
Art. 77. 1. Minister właściwy do spraw budżetu określa, w drodze rozporządzenia,
warunki emisji skarbowych papierów wartościowych, a w szczególności wartości
nominalne poszczególnych emisji, wysokość i sposób oprocentowania, ich terminy
wykupu i płatności odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia
ceny emisyjnej oraz terminy przedawnienia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dopuszczalny stan zadłużenia Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów
wartościowych określają przepisy odrębne.
Art. 78. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala:
1) zasady ewidencji należności i zobowiązań Skarbu Państwa,
2) warunki prowadzenia rozliczeń środków zgromadzonych na rachunkach
likwidacyjnych, w tym zasady stosowania kursów walut dla jednostek
rozliczeniowych.
Art. 79-88. (pominięte). 42)
Art. 89. Ministrowie powołani w skład Rady Ministrów na zasadach obowiązujących
przed dniem wejścia w życie ustawy wykonują swoje zadania i kompetencje do czasu
ustalenia szczegółowego zakresu działania ministrów kierujących określonym
działem zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 1 niniejszej ustawy. Do
tego czasu zachowują moc przepisy ustaw wymienionych w art. 96.
Art. 90. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministerstwie, należy
przez to rozumieć urząd obsługujący ministra właściwego do danych spraw w
rozumieniu ustawy.
Art. 91. 1. Ministerstwa utworzone lub działające na podstawie dotychczasowych
przepisów działają na podstawie tych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2, do czasu
wydania nowych przepisów na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy, o której mowa w
art. 3 ust. 1.
2. Statuty ministerstw wydane do dnia wejścia ustawy w życie zachowują moc do
czasu wydania nowych statutów na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy, o której mowa
w art. 3 ust. 1.
Art. 92. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych, powołany na podstawie
dotychczasowych przepisów, staje się Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób
Niepełnosprawnych w rozumieniu ustawy.
Art. 93. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przejęcia przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania szkół od
innych ministrów i kierowników urzędów centralnych.
Art. 94. Prezes Rady Ministrów i ministrowie zobowiązani do wydania jednolitych
tekstów ustaw uwzględnią w tych tekstach oznaczenia właściwych do określonych
spraw ministrów zgodnie z wymogami wynikającymi z klasyfikacji działów
administracji rządowej.
Art. 95. Ilekroć przepisy nakładają na naczelny lub centralny organ
administracji rządowej obowiązek ogłoszenia aktu prawnego w wydawnictwie
promulgacyjnym innym niż Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, akt taki
podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski".
Rozdział 6
Przepisy końcowe
Art. 96. 1. Tracą moc, z zastrzeżeniem art. 71 42), 72 42), 74 42) i art. 89,
ustawy o urzędach ministrów, w szczególności ustawy:
1) z dnia 29 maja 1974 r. o urzędzie Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 21,
poz. 115 i z 1984 r. Nr 9, poz. 34),
2) z dnia 4 maja 1982 r. o urzędzie Ministra Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 14,
poz. 112),
3) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i z 1990 r. Nr 29, poz. 172),
4) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Edukacji
Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178, z 1990 r. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
5) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 407),
6) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Łączności (Dz. U. Nr
67, poz. 408, z 1990 r. Nr 86, poz. 504 i z 1995 r. Nr 60, poz. 310),
7) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 433 oraz z 1991 r. Nr 101,
poz. 444 i Nr 114, poz. 492),
8) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434, z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i z 1997 r. Nr
121, poz. 770),
9) z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 106, poz.
490).
2. Pozostają w mocy przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie
Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474
oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770).
Art. 97. 43) Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
a) Przez art. 8 pkt 5 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach
administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778),
która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o
zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 70, poz. 778), która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
6) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1, który zgodnie z art. 22 pkt 2 cytowanej ustawy, w zakresie
dotyczącym Głównego Urzędu Administracji Publicznej, wejdzie w życie z dniem 1
lipca 2000 r.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1,
który zgodnie z art. 22 pkt 1 cytowanej ustawy, w zakresie dotyczącym Prezesa
Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
21) Przez art. 1 pkt 15 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
24) Dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) Przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
31) Przez art. 1 pkt 23 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) Przez art. 1 pkt 23 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) Przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
36) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) Dodany przez art. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
39) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) Przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) Zamieszczone w obwieszczeniu.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o
zmianie ustawy o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1122),
która weszła w życie z dniem 31 grudnia 1998 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 5 października 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o organizacji i trybie pracy Rady
Ministrów oraz o zakresie działania ministrów.
(Dz. U. Nr 82, poz. 929)
1. Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz.
778) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów
oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z
reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr
156, poz. 775),
2) ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr
141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122),
3) ustawą z dnia 29 grudnia 1998 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z
wdrożeniem reformy ustrojowej państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1126),
4) ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr
11, poz. 95),
5) ustawą z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji
rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 22 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o
zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.
U. Nr 156, poz. 775), który stanowi:
"Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r., z wyjątkiem art. 14 pkt 2 i art. 17 pkt 2-13, które wchodzą w życie z
dniem 8 kwietnia 1997 r.";
2) art. 97 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122), który stanowi:
"Art. 97. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.";
3) art. 38 ustawy z dnia 29 grudnia 1998 r. o zmianie niektórych ustaw w związku
z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1126), który
stanowi:
"Art. 38. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.";
4) art. 91 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych
(Dz. U. Nr 11, poz. 95), który stanowi:
"Art. 91. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
5) art. 12-14 i art. 22 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o
działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz.
778), które stanowią:
"Art. 12. 1. Ministerstwa utworzone po raz pierwszy rozporządzeniem Rady
Ministrów, wydanym na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 8, stają
się odpowiednio, z mocy prawa, stroną w stosunkach pracy z pracownikami
dotychczasowych ministerstw w zakresie zadań przejętych od tych ministerstw.
2. O przejściu praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy, o których mowa
w ust. 1, dyrektorzy generalni ministerstw obowiązani są niezwłocznie zawiadomić
pracownika na piśmie.
3. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, zachowują dotychczasowe warunki
zatrudnienia wynikające z aktów, na podstawie których powstał ich stosunek
pracy. Warunki te mogą być zmienione lub stosunek pracy może być rozwiązany
zgodnie z przepisami ustaw, na podstawie których został nawiązany stosunek
pracy.
Art. 13. Rozporządzenia, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy zmienianej w
art. 8, Prezes Rady Ministrów wyda do dnia 31 grudnia 1999 r.
Art. 14. Prezes Rady Ministrów, działając na podstawie art. 12 ustawy zmienianej
w art. 8, powoła do dnia 31 grudnia 1999 r. organ opiniodawczo-doradczy, który
dokona oceny możliwości:
1) przekazania wojewodzie lub jednostkom samorządu terytorialnego zadań
administracji rządowej objętych zakresem działania danego działu,
2) uchylenia przepisów określających zadania administracji rządowej nie
wymagających ustawowej regulacji."
"Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 11 w zakresie dotyczącym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Sportu, art. 2, art. 3, art. 5 oraz art. 8 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem
1 stycznia 2000 r.,
2) art. 1 pkt 4 lit. b) w zakresie dotyczącym GłównegoUrzędu Administracji
Publicznej, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r."
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 października 1999 r.
(poz. 929)
USTAWA
z dnia 8 sierpnia 1996 r.
o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Rada Ministrów (Rząd) działa kolegialnie.
Art. 2. 1. Rada Ministrów, wykonując ustanowione dla niej w konstytucji i
ustawach zadania i kompetencje, rozpatruje sprawy i podejmuje rozstrzygnięcia na
posiedzeniach.
2. Rada Ministrów może również rozstrzygać poszczególne sprawy w drodze
korespondencyjnego uzgodnienia stanowisk (drogą obiegową).
Art. 3. 1)Przepisy ustawy dotyczące ministrów stosuje się również do osób, o
których mowa w art. 147 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 2
Członkowie Rady Ministrów
Art. 4. 1. Pracami Rady Ministrów kieruje Prezes Rady Ministrów.
2. Prezes Rady Ministrów reprezentuje Radę Ministrów.
3. Prezes Rady Ministrów:
1) koordynuje i kontroluje pracę ministrów,
2) wykonuje zadania określone w odrębnych przepisach.
Art. 5. W celu wykonania zadań, o których mowa w art. 4, Prezes Rady Ministrów
może w szczególności:
1) wyznaczyć ministrowi zakres spraw, w których minister ten działa z
upoważnienia Prezesa Rady Ministrów,
2) żądać informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych lub dotyczących
poszczególnej sprawy albo rodzaju spraw od ministra, kierownika urzędu
centralnego lub wojewody oraz od pracowników urzędów organów administracji
rządowej po zawiadomieniu właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub
wojewody,
3) zarządzić przeprowadzenie korespondencyjnego uzgodnienia stanowisk członków
Rady Ministrów,
4) przewodniczyć w każdym z komitetów Rady Ministrów, bez względu na to, czy
został powołany do składu komitetu, w trybie określonym w art. 11,
5) zwoływać posiedzenia, z udziałem właściwych ministrów, kierowników urzędów
centralnych lub wojewodów i im przewodniczyć oraz brać udział w posiedzeniach
komisji i komitetów sprawujących funkcje organów administracji rządowej i
przedstawiać wnioski,
6) przekazać, z urzędu lub na wniosek właściwego organu albo na wniosek strony,
sprawę należącą do właściwości więcej niż jednego ministra lub kierownika
centralnego urzędu do załatwienia wskazanemu przez siebie ministrowi,
zawiadamiając o tym wszystkie inne właściwe organy oraz strony,
7) rozstrzygać o zakresie działania ministrów w razie sporu kompetencyjnego
między ministrami.
Art. 6. 1. W razie nieobecności Prezesa Rady Ministrów lub w innym wypadku
czasowej niemożności wykonywania przez niego obowiązków w Radzie Ministrów,
pracami Rady Ministrów kieruje wiceprezes Rady Ministrów wyznaczony przez
Prezesa Rady Ministrów lub jeden z ministrów, jeżeli wiceprezes Rady Ministrów
nie został powołany.
2. Wiceprezes Rady Ministrów wykonuje, w imieniu Prezesa Rady Ministrów, zadania
i kompetencje w zakresie powierzonym przez Prezesa Rady Ministrów.
3. Prezes Rady Ministrów i wiceprezes Rady Ministrów mogą łączyć swoje
stanowisko ze stanowiskiem ministra.
Art. 7. 1. Członek Rady Ministrów uczestniczy, na zasadach określonych w
konstytucji, w ustalaniu polityki państwa, ponosząc za treść i za realizację
działań Rządu odpowiedzialność w trybie i na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.
2. Członek Rady Ministrów jest obowiązany do inicjowania i opracowywania, w
zakresie swojego działania, polityki Rządu, przedkładania inicjatyw i
odpowiednich projektów aktów normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów.
3. Członek Rady Ministrów realizuje politykę ustaloną przez Radę Ministrów.
4. Członek Rady Ministrów, realizując politykę ustaloną przez Radę Ministrów, w
szczególności:
1) współdziała z innymi członkami Rady Ministrów,
2) nadzoruje działalność terenowych organów administracji rządowej,
3) współdziała z samorządem terytorialnym, organizacjami społecznymi i
przedstawicielstwami środowisk zawodowych i twórczych,
4) występuje do Prezesa Rady Ministrów o powołanie zespołów międzyresortowych do
wykonywania zadań wykraczających poza zakres jego działania,
5) po zawiadomieniu Prezesa Rady Ministrów powołuje rady i zespoły, jako organy
pomocnicze w sprawach należących do zakresu jego działania.
Art. 8. Członek Rady Ministrów reprezentuje w swoich wystąpieniach stanowisko
zgodne z ustaleniami przyjętymi przez Radę Ministrów.
Art. 9. 1. Członek Rady Ministrów, upoważniony przez Radę Ministrów,
reprezentuje Rząd przed Sejmem Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach
rozpatrywanych z inicjatywy Rady Ministrów. W takim wypadku minister składa, po
porozumieniu się z Prezesem Rady Ministrów, wszelkie oświadczenia w imieniu
Rządu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do reprezentowania Rządu w innych
sprawach rozpatrywanych przez Sejm. W takim wypadku upoważnienia do
reprezentowania Rządu może, w uzasadnionych wypadkach, udzielić ministrowi
Prezes Rady Ministrów.
3. Prezes Rady Ministrów może, na wniosek ministra:
1) udzielić upoważnienia do reprezentowania Rządu przed Sejmem sekretarzowi
stanu lub podsekretarzowi stanu w danym ministerstwie, pełnomocnikowi Rządu lub
kierownikowi urzędu centralnego,
2) udzielić upoważnienia do reprezentowania Rządu w Sejmie, poza posiedzeniem
plenarnym, innej osobie czynnej w danym dziale administracji rządowej.
4. Zasady określone w ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wszystkich innych
sytuacji wymagających upoważnienia do reprezentowania Rządu przed innymi
organami państwowymi, w szczególności przed Senatem Rzeczypospolitej Polskiej i
Trybunałem Konstytucyjnym.
5. Zasady i tryb udzielania odpowiedzi na interpelacje i zapytania poselskie
regulują odrębne przepisy.
Art. 10. 1. Rada Ministrów może ustanowić pełnomocnika Rządu do określonych
spraw o charakterze czasowym, których przekazanie członkom Rady Ministrów nie
jest celowe.
2. Pełnomocnikiem Rządu może być sekretarz stanu lub podsekretarz stanu, a w
szczególnie uzasadnionych wypadkach, w zakresie zadań o zasięgu regionalnym -
wojewoda.
3. Pełnomocnika Rządu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zakres udzielonych
pełnomocnikowi upoważnień, sposób sprawowania nadzoru nad jego działalnością
oraz sposób zapewnienia pełnomocnikowi obsługi merytorycznej,
organizacyjno-prawnej, technicznej i kancelaryjno-biurowej, wraz ze wskazaniem
sposobu finansowania jego działalności.
Rozdział 3
Organy wewnętrzne Rady Ministrów
Art. 11. 1. Rada Ministrów w celu uzgadniania stanowiska jej członków,
inicjowania i przygotowywania rozstrzygnięć w określonych dziedzinach polityki
Rządu może tworzyć, w drodze rozporządzenia, stałe komitety Rady Ministrów jako
organy pomocnicze i opiniodawcze.
2. Rada Ministrów może postanowić, że rozpatrywanie określonych spraw będzie
możliwe wyłącznie po zapoznaniu się ze stanowiskiem stałego komitetu.
3. Prezes Rady Ministrów może, z inicjatywy Rady Ministrów lub własnej, tworzyć
komitety do rozpatrywania określonej sprawy.
4. W skład komitetów, o których mowa w ust. 1 i 3, wchodzą członkowie Rady
Ministrów.
5. Do komitetów, o których mowa w ust. 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 17 i art. 20-22, z tym że określone w tych przepisach uprawnienia Prezesa
Rady Ministrów przysługują przewodniczącemu komitetu, a sekretarza Rady
Ministrów - sekretarzowi właściwego komitetu.
Art. 12. Prezes Rady Ministrów, z inicjatywy Rady Ministrów lub własnej, może
tworzyć rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze w
sprawach zagadnień należących do zakresu działania Rady Ministrów lub Prezesa
Rady Ministrów.
Art. 13. 1. Rada Ministrów w uzgodnieniu z zainteresowaną instytucją lub
środowiskiem społecznym może powoływać, w drodze rozporządzenia, komisje
wspólne, składające się z przedstawicieli Rządu oraz tej instytucji lub
środowiska.
2. Celem komisji, o których mowa w ust. 1, jest wypracowanie wspólnego
stanowiska w sprawach ważnych dla polityki Rządu oraz interesów reprezentowanej
w komisji instytucji lub środowiska.
Art. 14. 1. Przy Prezesie Rady Ministrów działa Rada Legislacyjna.
2. Prezes Rady Ministrów powołuje członków Rady Legislacyjnej.
3. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zadania oraz
szczegółowe zasady i tryb funkcjonowania Rady Legislacyjnej.
4. Prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii Rady Legislacyjnej ustala, w
drodze rozporządzenia:
1) zasady techniki prawodawczej,
2) zasady rejestrowania normatywnych aktów prawnych wydawanych przez organy
administracji rządowej oraz zasady ogłaszania tych aktów, chyba że zostały one
uregulowane w przepisach odrębnych.
Art. 14a. 2) Przy Prezesie Rady Ministrów działa Rządowe Centrum Legislacji jako
państwowa jednostka organizacyjna podległa Prezesowi Rady Ministrów.
Art. 14b. 2) Rządowe Centrum Legislacji, zwane dalej "Centrum", zapewnia
koordynację działalności legislacyjnej Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów i
innych organów administracji rządowej.
Art. 14c. 2) 1. Centrum zapewnia obsługę prawną Rady Ministrów, a w
szczególności:
1) opracowuje stanowiska prawno-legislacyjne do rządowych projektów aktów
prawnych,
2) koordynuje przebieg uzgodnień rządowych projektów aktów prawnych,
3) opracowuje pod względem legislacyjnym rządowe projekty aktów prawnych
skierowane do rozpatrzenia przez Radę Ministrów,
4) opracowuje rządowe projekty aktów prawnych w zakresie ustalonym przez Prezesa
Rady Ministrów,
5) redaguje Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej oraz Dziennik Urzędowy
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
6) współdziała z Komitetem Integracji Europejskiej w sprawie harmonizacji prawa
polskiego z wymogami prawa Wspólnot Europejskich,
7) współdziała z Radą Legislacyjną w zakresie opiniowania rządowych projektów
aktów normatywnych pod względem ich zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej
Polskiej oraz spójności z systemem prawa,
8) kontroluje wydawanie przez organy administracji rządowej przepisów
wykonawczych do ustaw,
9) wykonuje inne zadania określone w odrębnych przepisach lub wskazane przez
Prezesa Rady Ministrów.
2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, tryb opracowywania
projektów aktów prawnych przez Centrum.
Art. 14d. 2) Centrum współdziała z Polską Akademią Nauk, szkołami wyższymi oraz
innymi instytucjami naukowymi.
Art. 14e. 2) 1. Centrum kieruje Prezes Centrum przy pomocy wiceprezesów Centrum
oraz dyrektorów komórek organizacyjnych Centrum.
2. Prezesa Centrum powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
3. Prezes Centrum wykonuje czynności ze stosunku pracy wobec osób zatrudnionych
w Centrum oraz inne czynności przewidziane w obowiązujących ustawach dla
kierownika urzędu.
4. Wiceprezesów Centrum powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek
Prezesa Centrum.
Art. 14f. 2) 1. Do Prezesa, wiceprezesów, dyrektorów i wicedyrektorów komórek
organizacyjnych Centrum oraz zatrudnionych w nim legislatorów i pozostałych
pracowników Centrum, zwanych dalej "pracownikami Centrum", ma zastosowanie
przepis art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U.
Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775).
2. Do pracowników Centrum nie stosuje się przepisów o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
Art. 14g. 2) 1. Wymagania kwalifikacyjne dotyczące legislatorów określają
odrębne przepisy.
2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
oraz wymagania kwalifikacyjne pracowników Centrum, z uwzględnieniem ust. 1.
Art. 14h. 2) 1. Centrum prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w
przepisach o finansach publicznych dla jednostek budżetowych.
2. Prezes Centrum dysponuje środkami budżetu państwa przeznaczonymi na
finansowanie Centrum.
Art. 14i. 2) Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Centrum
statut, w którym określa jego wewnętrzną organizację.
Art. 15. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób finansowania i
obsługi organów pomocniczych, opiniodawczo-doradczych i komisji wspólnych, o
których mowa w art. 11-14.
Art. 16. Rada Ministrów ustanawia regulamin swojej pracy, w którym określa w
szczególności:
1) tryb działania organów pomocniczych, opiniodawczo-doradczych i komisji
wspólnych, o których mowa w art. 11-13, oraz tryb przygotowywania dokumentów
przedstawianych tym organom i komisjom,
2) tryb zwoływania i odbywania posiedzeń komitetów, rad i zespołów określonych w
art. 11 i 12.
Rozdział 4
Posiedzenia Rady Ministrów
Art. 17. Prezes Rady Ministrów zwołuje posiedzenia Rady Ministrów, ustala ich
porządek i im przewodniczy.
Art. 18. Posiedzenie Rady Ministrów przygotowuje i obsługuje sekretarz Rady
Ministrów, do którego należą również sprawy związane z:
1) przyjmowaniem od wnioskodawców oraz przekazywaniem członkom Rady Ministrów
projektów dokumentów rządowych,
2) opracowywaniem protokołu ustaleń przyjętych przez Radę Ministrów,
3) przygotowywaniem dokumentów rozpatrywanych przez Radę Ministrów oraz
przedkładanych do podpisu Prezesowi Rady Ministrów,
4) koordynowaniem działalności legislacyjnej Rady Ministrów i Prezesa Rady
Ministrów.
Art. 19. (skreślony). 3)
Art. 20. 1. Udział członków Rady Ministrów w rozpatrywaniu spraw i podejmowaniu
rozstrzygnięć na posiedzeniu Rady Ministrów jest obowiązkowy.
2. W wypadku usprawiedliwionej nieobecności ministra na posiedzeniu, za zgodą
Prezesa Rady Ministrów, w rozpatrywaniu spraw przez Radę Ministrów bierze udział
wskazany przez ministra sekretarz lub podsekretarz stanu, a przy podejmowaniu
rozstrzygnięć, nieobecnego ministra może zastąpić inny minister wskazany przez
Prezesa Rady Ministrów.
3. Sekretarz Rady Ministrów uczestniczy w rozpatrywaniu spraw przez Radę
Ministrów.
4. Prezes Rady Ministrów, z inicjatywy własnej lub na wniosek ministra, może
zezwolić zaproszonym osobom na przysłuchiwanie się całemu lub części posiedzenia
oraz na udzielanie wyjaśnień.
Art. 21. 1. Posiedzenia Rady Ministrów odbywają się przy obecności większości
członków Rady Ministrów.
2. Rozstrzygnięcia Rady Ministrów zapadają w drodze uzgodnienia.
3. W wypadkach gdy osiągnięcie uzgodnienia nie jest możliwe, projekt
rozstrzygnięcia może być, z inicjatywy przewodniczącego posiedzenia, poddany
głosowaniu. Rozstrzygnięcia, w drodze głosowania, zapadają zwykłą większością
głosów obecnych członków Rady Ministrów, a w razie równej liczby głosów,
rozstrzyga głos przewodniczącego posiedzenia.
4. Członek Rady Ministrów może zgłosić do protokołu odrębne stanowisko w
stosunku do rozstrzygnięcia podjętego na tym posiedzeniu Rady Ministrów.
Art. 22. 1. Posiedzenia Rady Ministrów mają charakter poufny. Prezes Rady
Ministrów zarządza tajność całości lub części posiedzenia ze względu na ochronę
wiadomości stanowiących tajemnicę państwową lub służbową.
2. Rada Ministrów jest obowiązana informować opinię publiczną o przedmiocie
posiedzenia oraz o podjętych rozstrzygnięciach. Nie dotyczy to spraw, w stosunku
do których Prezes Rady Ministrów zarządził tajność obrad.
Art. 23. 1. Z posiedzenia Rady Ministrów sporządza się pełny zapis jego
przebiegu oraz protokół ustaleń.
2. Protokół ustaleń podpisuje Prezes Rady Ministrów i sekretarz Rady Ministrów,
a w wypadku określonym w art. 6 ust. 1 - wiceprezes Rady Ministrów lub inny
członek Rady Ministrów i sekretarz Rady Ministrów.
3. Protokół ustaleń doręcza się członkom Rady Ministrów, wojewodom, Prezesowi
Najwyższej Izby Kontroli oraz innym osobom wskazanym przez Prezesa Rady
Ministrów.
Art. 24. 1. Rada Ministrów może powierzyć Prezesowi Rady Ministrów ostateczną
redakcję tekstów przyjętych rozstrzygnięć.
2. Rozstrzygnięcia Rady Ministrów podpisuje Prezes Rady Ministrów po ich
przedstawieniu i podpisaniu przez sekretarza Rady Ministrów.
Art. 25. Regulamin, o którym mowa w art. 16, określa:
1) tryb zwoływania i odbywania posiedzeń,
2) tryb przygotowywania dokumentów i projektów rozstrzygnięć Rady Ministrów oraz
organy właściwe do ich wnoszenia na posiedzenie,
3) tryb przygotowywania projektów aktów normatywnych Rady Ministrów,
4) tryb rozpatrywania i podejmowania rozstrzygnięć przez Radę Ministrów,
5) szczegółowe obowiązki sekretarza Rady Ministrów.
Rozdział 5
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Art. 26. 1. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, zwana dalej "Kancelarią",
zapewnia obsługę:
1) Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów,
2) wiceprezesów Rady Ministrów,
3) stałych komitetów Rady Ministrów,
4) Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.
2. Kancelaria może również obsługiwać pełnomocnika Rządu oraz wskazane przez
Prezesa Rady Ministrów, inne niż określone w ust. 1 pkt 3, organy pomocnicze i
opiniodawczo-doradcze Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów oraz komisje
wspólne.
Art. 27. Kancelarią kieruje Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, powoływany i
odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 28. Prezes Rady Ministrów powołuje i odwołuje sekretarzy i podsekretarzy
stanu w Kancelarii.
Art. 29. Do zadań, które z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów realizuje
Kancelaria, należy w szczególności:
1) kontrola realizacji zadań wskazanych przez Radę Ministrów i Prezesa Rady
Ministrów oraz przedstawianie wniosków z przeprowadzonych kontroli i
przedkładanie propozycji doskonalenia metod kontroli,
2) wydawanie Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
3) koordynacja realizacji polityki kadrowej w administracji rządowej, w zakresie
określonym w odrębnych przepisach,
4) obsługa spraw kadrowych osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe w
administracji rządowej,
5) koordynacja współdziałania Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów z Sejmem
Rzeczypospolitej Polskiej, Senatem Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydentem
Rzeczypospolitej Polskiej i innymi organami państwowymi,
6) obsługa informacyjna oraz prasowa Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów oraz
wewnętrznych organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów,
7) koordynacja działalności kontrolnej Prezesa Rady Ministrów wobec organów
administracji rządowej,
8) wykonywanie zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa określonych w
odrębnych przepisach,
9) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach lub zleconych
przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 30. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa w art. 29 pkt 1.
Art. 31. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Kancelarii
statut, w którym określa szczegółowy zakres zadań i organizację Kancelarii oraz
jednostki organizacyjne nadzorowane przez Szefa Kancelarii, z uwzględnieniem
zasad określonych w art. 39 ust. 2-4.
Rozdział 6
Zakres i zasady działania ministrów
Art. 32. (skreślony). 4)
Art. 33. 1. Prezes Rady Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres działania ministra, niezwłocznie po powołaniu Rady
Ministrów, a jeżeli minister został powołany w innym czasie - niezwłocznie po
jego powołaniu,
2) ministerstwo lub inny urząd administracji rządowej, który ma obsługiwać
ministra, a w wypadku ministra kierującego określonym działem administracji
rządowej - również organy i jednostki organizacyjne jemu podległe lub przez
niego nadzorowane, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2.
1a. 5) Prezes Rady Ministrów określając szczegółowy zakres działania ministra, w
wypadku ministra kierującego określonym działem administracji rządowej:
1) wskazuje, z uwzględnieniem przepisów o działach administracji rządowej, dział
lub działy, którymi kieruje minister,
2) (skreślony), 6)
3) określa, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, zakres uprawnień ministra jako
dysponenta wyodrębnionej lub wyodrębnionych części budżetu państwa.
1b. 7) Prezes Rady Ministrów, realizując uprawnienia wynikające z art. 3 ustawy
z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr
82, poz. 928), dokonuje, w drodze rozporządzenia, przeniesień planowanych
dochodów i wydatków budżetowych między częściami, z zachowaniem przeznaczenia
środków publicznych wynikającego z ustawy budżetowej.
1c. 7) W przypadkach, o których mowa w ust. 1b, nie stosuje się przepisów art.
96 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155,
poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778).
2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, tracą moc:
1) z dniem powołania nowej Rady Ministrów,
2) z dniem powołania dla danego działu administracji rządowej nowego ministra.
3. W wypadku uchylenia przepisów określonych w ust. 1, do dnia wejścia w życie
nowych przepisów Prezes Rady Ministrów wykonuje zadania ministra, którego
uchylony przepis dotyczy.
Art. 34. 1. Minister kieruje, nadzoruje i kontroluje działalność
podporządkowanych organów, urzędów i jednostek. W szczególności w tym zakresie:
1) tworzy i likwiduje jednostki organizacyjne, chyba że przepisy odrębne
stanowią inaczej,
2) powołuje i odwołuje kierowników jednostek organizacyjnych, chyba że przepisy
odrębne stanowią inaczej,
3) organizuje kontrolę sprawności działania, efektywności gospodarowania oraz
przestrzegania prawa przez jednostki organizacyjne.
2. Minister nadzoruje i kontroluje działalność organów i jednostek, w stosunku
do których uzyskał uprawnienia nadzorcze na podstawie przepisów ustawowych - na
zasadach określonych w tych przepisach. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Rada Ministrów może powołać przy ministrze komitet doradczy i określić zakres
jego zadań.
Art. 34a. 8) 1. Minister, w celu dostosowania do polityki ustalonej przez Radę
Ministrów zasad i kierunków działania podległych lub nadzorowanych centralnych
organów administracji rządowej, innych urzędów lub jednostek organizacyjnych nie
mających osobowości prawnej, może wydawać kierownikom urzędów centralnych oraz
kierownikom innych urzędów i jednostek organizacyjnych wiążące ich wytyczne i
polecenia.
2. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 1, nie mogą dotyczyć
rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej.
3. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 1, wydane ustnie, wymagają
potwierdzenia na piśmie.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do organów, urzędów i jednostek
organizacyjnych wchodzących w skład zespolonej administracji rządowej, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
Art. 35. 1. Minister, do którego zakresu działania należy sprawowanie nadzoru
nad określonym urzędem centralnym, przedstawia sprawy dotyczące tego urzędu na
posiedzeniu Rady Ministrów.
2. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, minister, o którym mowa w ust.
1:
1) składa Prezesowi Rady Ministrów wniosek o nadanie urzędowi centralnemu
statutu,
2) składa Prezesowi Rady Ministrów wnioski o powołanie i odwołanie kierownika
urzędu centralnego,
3) powołuje zastępców kierownika urzędu centralnego,
4) wykonuje w stosunku do urzędu centralnego uprawnienia określone w art. 34
ust. 1 pkt 3.
3. 9) Minister zapewnia współdziałanie podległych urzędów centralnych.
4. 9) Minister przedstawia Radzie Ministrów lub Prezesowi Rady Ministrów
projekty dokumentów rządowych w sprawach dotyczących działania podległych mu
urzędów centralnych.
Art. 36. W razie nieobsadzenia stanowiska ministra lub jego czasowej
niezdolności do wykonywania obowiązków, ministra zastępuje Prezes Rady Ministrów
lub inny wskazany przez Prezesa Rady Ministrów członek Rady Ministrów.
Art. 37. 1. 10) Minister wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarza i
podsekretarzy stanu oraz gabinetu politycznego ministra.
2. Zakres czynności sekretarza i podsekretarza stanu ustala właściwy minister,
zawiadamiając o tym Prezesa Rady Ministrów.
3. Sekretarza stanu i podsekretarza stanu powołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek właściwego ministra.
4. Sekretarza i podsekretarza stanu odwołuje Prezes Rady Ministrów.
5. Ministra zastępuje sekretarz stanu w zakresie przez niego ustalonym lub
podsekretarz stanu, jeżeli sekretarz stanu nie został powołany.
Art. 38. W razie przyjęcia dymisji Rządu przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, dymisję składają sekretarze i podsekretarze stanu oraz wojewodowie i
wicewojewodowie. O przyjęciu dymisji Prezes Rady Ministrów rozstrzyga w ciągu
trzech miesięcy od dnia powołania Rady Ministrów.
Art. 39. 1. Ministerstwo tworzy, znosi lub przekształca Rada Ministrów, w drodze
rozporządzenia.
1a. 11) W razie zniesienia lub przekształcenia ministerstwa, Prezes Rady
Ministrów określa, w drodze zarządzenia, przeznaczenie składników majątkowych,
będących w posiadaniu tego ministerstwa, chyba że odrębne przepisy stanowią
inaczej, oraz ustala podmiot i sposób przekazania spraw wszczętych i nie
zakończonych przed dniem jego zniesienia lub przekształcenia.
2. W skład ministerstwa wchodzą komórki organizacyjne:
1) departamenty - do realizacji merytorycznych zadań ministerstwa,
2) biura - do realizacji zadań w zakresie obsługi ministerstwa,
3) sekretariaty - do obsługi ministra oraz komitetów, rad i zespołów,
4) wydziały - jako komórki organizacyjne wewnątrz komórek wymienionych w pkt 1 i
2.
3. W każdym ministerstwie tworzy się w szczególności:
1) gabinet polityczny ministra,
2) komórki organizacyjne, biura, wydziały lub wyodrębnione stanowiska do spraw:
a) prawnych,
b) informacji,
c) budżetu i finansów,
d) kadr, szkolenia i organizacji,
e) integracji europejskiej i współpracy z zagranicą,
f) informatyki,
g) zamówień publicznych,
h) administracyjno-gospodarczych,
i) obronnych,
j) kontroli, skarg i wniosków,
k) 12) ochrony informacji niejawnych.
4. 13) Bezpośredni nadzór nad komórkami organizacyjnymi wymienionymi w ust. 2
pkt 1-3 oraz ust. 3 pkt 2 sprawuje dyrektor generalny, który zapewnia prawidłowe
wykonywanie zadań określonych przez ministra, sekretarza stanu i podsekretarza
stanu. Prawa i obowiązki dyrektora generalnego urzędu określają odrębne
przepisy.
5. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje ministerstwu statut, w
którym określa jego szczegółową strukturę organizacyjną.
6. 14) Minister ustala, w drodze zarządzenia, regulamin organizacyjny
ministerstwa określający zakres zadań i tryb pracy komórek organizacyjnych
ministerstwa oraz jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez
ministra.
7. 14) Dyrektor Generalny zatwierdza wewnętrzne regulaminy organizacyjne komórek
organizacyjnych ministerstwa oraz jednostek organizacyjnych podległych
ministrowi.
8. 14) Przepisy ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio do kierowników urzędów
centralnych oraz utworzonych na podstawie ustawy państwowych jednostek
organizacyjnych podległych kierownikom urzędów centralnych.
Rozdział 7
Przepis końcowy
Art. 40. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej. 15)
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o
zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 70, poz. 778), która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r
2) Dodany przez art. 8 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1, który wchodzi w
życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
3) Przez art. 8 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Przez art. 8 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) Dodany przez art. 73 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122),
która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
6) Przez art. 8 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) Dodany przez art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1998 r. o zmianie
niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa (Dz. U. Nr
162, poz. 1126), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
8) Dodany przez art. 8 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) Dodany przez art. 8 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) Dodany przez art. 22 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 7 oraz w brzmieniu
ustalonym przez art. 8 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) Dodany przez art. 81 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), która weszła w życie z dniem 11 marca 1999
r.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 13 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o
zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i
administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 156, poz. 775), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1997 r.
14) Dodany przez art. 8 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) Stosownie do art. 1 pkt 1 i art. 31 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) - ustawa z dnia 8 sierpnia
1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania
ministrów weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 33 ust. 1
pkt 1, który wszedł w życie z dniem 14 września 1996 r., oraz art. 32, art. 33
ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3, art. 39 ust. 2 i 3, które weszły w życie z dniem 14
czerwca 1997 r., oraz art. 1-25, art. 34-38 i art. 39 ust. 5, które weszły w
życie z dniem 1 października 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
Kodeks karny skarbowy.
(Dz. U. Nr 83, poz. 930)
TYTUŁ I
PRZESTĘPSTWA SKARBOWE I WYKROCZENIA SKARBOWE
DZIAŁ I
Część ogólna
Rozdział 1
Przepisy wstępne
Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub
odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe podlega ten tylko, kto popełnia czyn
społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w
czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym czyn
zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego sprawca
czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
§ 4. Jeżeli do dokonania przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego
wymagane jest nastąpienie określonego w kodeksie skutku, sprawca zaniechania
podlega odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności
za wykroczenie skarbowe tylko wtedy, jeżeli ciążył na nim prawny, szczególny
obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.
Art. 2. § 1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym
nastąpiło zachowanie sprawcy, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 2. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia
przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową,
jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest
względniejsza dla sprawcy.
§ 3. Niedopuszczalne jest stosowanie w części ustawy nowej i w części ustawy
obowiązującej poprzednio.
§ 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem zagrożony
jest karą, której górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę
obniża się do górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn
zabroniony w nowej ustawie; jeżeli nowa ustawa nie przewiduje możliwości
zastosowania środka objętego orzeczeniem, to środka tego nie wykonuje się.
§ 5. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem nie jest już
zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności
podlegającą wykonaniu zamienia się na karę grzywny, przyjmując jeden dzień kary
pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym kary grzywny.
§ 6. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem nie jest już
zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa.
Art. 3. § 1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym
nastąpiło zachowanie sprawcy, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu
zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.
§ 2. Przepisy kodeksu stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub
powietrznym, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 3. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa
skarbowego, przepisy kodeksu stosuje się także do obywatela polskiego oraz
cudzoziemca w razie popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego skierowanego
przeciwko istotnym interesom finansowym państwa polskiego.
§ 4. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w rozdziale 7 działu
II tytułu I są karalne także w razie popełnienia ich za granicą, jeżeli zostały
ujawnione w wyniku czynności kontrolnych przeprowadzanych tam przez polski organ
celny lub inny organ uprawniony na podstawie umów międzynarodowych; przepis
stosuje się odpowiednio, jeżeli wykroczenie skarbowe określone w art. 104 § 1
lub 2 popełnione zostało za granicą.
Art. 4. § 1. Przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe można popełnić
umyślnie, a także nieumyślnie, jeżeli kodeks tak stanowi.
§ 2. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego
popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego
popełnienia, na to się godzi.
§ 3. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając
zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności
wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu
przewidywał albo mógł przewidzieć.
Art. 5. § 1. Na zasadach określonych w kodeksie odpowiada ten tylko, kto
popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17, chyba że przepis ustawy stanowi
inaczej.
§ 2. W stosunku do sprawcy, który popełnił przestępstwo skarbowe lub wykroczenie
skarbowe po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary
lub środka karnego stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze
przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju
sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.
Art. 6. § 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo skarbowe albo
tylko jedno wykroczenie skarbowe.
§ 2. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów
zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie
należności publicznoprawnej, za krótki odstęp czasu uważa się okres kilku
miesięcy.
Art. 7. § 1. Jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo
więcej przepisach kodeksu, sąd skazuje tylko za jedno przestępstwo skarbowe albo
tylko za jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się
przepisów.
§ 2. W wypadku określonym w § 1 sąd wymierza karę na podstawie przepisu
przewidującego karę najsurowszą, a jeżeli zbiegające się przepisy przewidują
zagrożenia takie same - na podstawie przepisu, którego znamiona najpełniej
charakteryzują czyn sprawcy. Nie stoi to na przeszkodzie orzeczeniu środków
karnych wymienionych w art. 22 § 2 pkt 2-7 lub w art. 47 § 2 pkt 2 i 3 na
podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.
Art. 8. § 1. Jeżeli ten sam czyn będący przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem
skarbowym wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub wykroczenia określonego w
przepisach karnych innej ustawy, stosuje się każdy z tych przepisów.
§ 2. Wykonaniu podlega tylko najsurowsza z kar, co nie stoi na przeszkodzie
wykonaniu środków karnych lub innych środków orzeczonych na podstawie wszystkich
zbiegających się przepisów. Środki karne i środki zabezpieczające oraz dozór
stosuje się, chociażby je orzeczono tylko na podstawie jednego ze zbiegających
się przepisów; w razie orzeczenia za zbiegające się czyny zabronione zakazów
tego samego rodzaju lub pozbawienia praw publicznych, sąd stosuje odpowiednio
przepisy o karze łącznej.
§ 3. Jeżeli obok kary najsurowszej, która podlega wykonaniu, orzeczono także
karę grzywny, również ta kara podlega łącznemu wykonaniu; w razie orzeczenia
obok kary najsurowszej kilku kar grzywny, łącznemu wykonaniu podlega tylko
najsurowsza kara grzywny.
Art. 9. § 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony
sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje
wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie
innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.
§ 2. Każdy ze współsprawców wykonujących czyn zabroniony odpowiada w granicach
swej umyślności lub nieumyślności, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych
sprawców; okoliczność osobistą, wyłączającą lub łagodzącą albo zaostrzającą
odpowiedzialność, która nie stanowi znamienia czynu zabronionego, uwzględnia się
tylko co do sprawcy, którego ona dotyczy.
§ 3. Za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca,
także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub
faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi osoby fizycznej,
osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.
Art. 10. § 1. Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie
co do okoliczności stanowiącej jego znamię.
§ 2. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą
odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu zabronionego w
usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię
czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto
dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że
zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność.
§ 4. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto
dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego
karalności.
§ 5. W wypadku określonym w § 3 lub 4, jeżeli błąd sprawcy jest
nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a jeżeli
czyn zabroniony jest wykroczeniem skarbowym - sąd może odstąpić od wymierzenia
kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 i 3, chyba że przepadek
dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
Art. 11. § 1. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego,
kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia
czynności psychicznych nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub
pokierować swoim postępowaniem.
§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego zdolność rozpoznania
znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu
ograniczona, sąd może orzec karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich
górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy
przestępstwo skarbowe; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary,
a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 22 §
2 pkt 2, 3, 5 i 6, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29
pkt 4.
§ 3. Jeżeli w wypadku określonym w § 2 sprawca popełnił wykroczenie skarbowe,
sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 47
§ 2 pkt 2 i 3, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt
4.
§ 4. Przepisów § 1-3 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan
nietrzeźwości lub inny stan odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie
poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.
Art. 12. § 1. Kary, środki karne oraz inne środki przewidziane w kodeksie
stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z
poszanowaniem godności człowieka.
§ 2. Sąd wymierza karę, środek karny lub inny środek według swego uznania, w
granicach przewidzianych przez kodeks bacząc, aby ich dolegliwość nie
przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu
oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają one osiągnąć
w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości
prawnej społeczeństwa.
§ 3. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek młodocianemu albo
nieletniemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.
Art. 13. § 1. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek, sąd uwzględnia w
szczególności rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i
stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i
sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed
popełnieniem czynu zabronionego i zachowanie się po jego popełnieniu, a
zwłaszcza gdy czynił starania o zapobieżenie uszczupleniu należności
publicznoprawnej lub o jej późniejsze wyrównanie.
§ 2. Okoliczności wpływające na wymiar kary, środka karnego lub innego środka
uwzględnia się tylko co do osoby, której one dotyczą.
Art. 14. Jeżeli sąd lub organ dochodzenia określa obowiązek uiszczenia przez
sprawcę przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego uszczuplonej lub
narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej lub nakłada na niego
obowiązek zapłaty równowartości pieniężnej przedmiotów podlegających
przepadkowi, to przy określeniu terminu jego wykonania powinien wziąć pod uwagę
w szczególności sytuację majątkową sprawcy oraz wysokość uszczuplonej lub
narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej lub równowartości
pieniężnej przedmiotów podlegających przepadkowi.
Art. 15. § 1. Orzeczenie zapadłe w postępowaniu w sprawie o przestępstwo
skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności
publicznoprawnej.
§ 2. W razie orzeczenia przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości
pieniężnej wygasa obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej dotyczącej
tych przedmiotów.
§ 3. W razie uiszczenia należności publicznoprawnej sąd może orzec przepadek
przedmiotów tylko w warunkach określonych w art. 31 § 3 pkt 2.
§ 4. W razie potrzeby orzeczenie kończące postępowanie, na mocy którego nie
orzeczono przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej,
powinno zawierać również rozstrzygnięcie co do przekazania tych przedmiotów
właściwemu organowi do odrębnego postępowania.
Rozdział 2
Zaniechanie ukarania sprawcy
Art. 16. § 1. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie
skarbowe, kto po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ ścigania,
ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby
współdziałające w jego popełnieniu.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się tylko wtedy, gdy w terminie wyznaczonym przez
uprawniony organ sprawca uiści w całości należność publicznoprawną uszczuploną
lub narażoną na uszczuplenie popełnionym czynem zabronionym. Jeżeli czyn
zabroniony nie polega na uszczupleniu lub na narażeniu na uszczuplenie tej
należności, natomiast orzeczenie przepadku przedmiotów jest obowiązkowe, sprawca
powinien złożyć te przedmioty, a w razie niemożności ich złożenia - uiścić ich
równowartość pieniężną; nie nakłada się obowiązku uiszczenia równowartości
pieniężnej, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 3. Jeżeli złożone przez sprawcę przedmioty podlegające przepadkowi mogą ulec
szybkiemu zniszczeniu lub zepsuciu, ich przechowywanie byłoby połączone z
niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne
obniżenie ich wartości, organ dochodzenia nakłada na sprawcę obowiązek
uiszczenia ich równowartości pieniężnej, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów
określonych w art. 29 pkt 4.
§ 4. Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie albo przekazane ustnie do
protokołu.
§ 5. Zawiadomienie jest bezskuteczne, jeżeli zostało złożone:
1) w czasie, kiedy organ ścigania miał już wyraźnie udokumentowaną wiadomość o
popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego,
2) po rozpoczęciu przez organ ścigania czynności służbowej, w szczególności
przeszukania, czynności sprawdzającej lub kontroli zmierzającej do ujawnienia
przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, chyba że czynność ta nie
dostarczyła podstaw do wszczęcia postępowania o ten czyn zabroniony.
§ 6. Przepisu § 1 nie stosuje się wobec sprawcy, który:
1) nakłonił inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego w celu skierowania przeciwko niej postępowania o ten czyn zabroniony,
2) zorganizował grupę albo związek mający na celu popełnienie przestępstwa
skarbowego lub popełnianie wykroczeń skarbowych albo taką grupą lub związkiem
kierował, chyba że zawiadomienia, o którym mowa w § 1, dokonał ze wszystkimi
członkami grupy lub związku.
Art. 17. § 1. Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a sprawca:
1) uiścił należność publicznoprawną, jeżeli czyn zabroniony polega na
uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie tej należności,
2) uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za
dany czyn zabroniony,
3) wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim
ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów
- uiścił ich równowartość pieniężną; przepisy art. 16 § 2 zdanie trzecie oraz
art. 31 § 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio,
4) uiścił zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.
§ 2. Niedopuszczalne jest udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności, jeżeli:
1) przestępstwo skarbowe zagrożone jest karą ograniczenia wolności albo karą
pozbawienia wolności,
2) przestępstwo skarbowe zagrożone tylko karą grzywny popełniono w warunkach
określonych w art. 37 § 1 lub art. 38 § 2,
3) zgłoszono interwencję co do przedmiotów podlegających przepadkowi, chyba że
zostanie ona wycofana przez interwenienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do
sądu.
Art. 18. § 1. Sąd, udzielając zezwolenia na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności, orzeka:
1) tytułem kary grzywny kwotę nie wyższą niż uiszczona przez sprawcę,
2) przepadek przedmiotów tylko w takich granicach, w jakich sprawca wyraził na
to zgodę, a w razie niemożności ich złożenia - uiścił ich równowartość
pieniężną.
§ 2. Prawomocne postanowienie o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności powoduje takie same skutki prawne jak prawomocne orzeczenie
kończące postępowanie w sprawie; postanowienie to nie podlega wpisowi do
rejestru karnego.
§ 3. Uiszczenie określonej kwoty tytułem kary grzywny za przestępstwo skarbowe w
drodze dobrowolnego poddania się odpowiedzialności nie stanowi przesłanki
recydywy skarbowej określonej w art. 37 § 1 pkt 4.
Art. 19. § 1. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, co nie stoi na przeszkodzie
orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 22 § 2 pkt 2, 3, 5 i 6 albo w art.
47 § 2 pkt 2 i 3, jeżeli zachodzą warunki jego orzeczenia i cele kary zostaną
przez ten środek spełnione, w szczególności w wypadkach przewidzianych w
kodeksie, a ponadto:
1) za przestępstwa skarbowe - zagrożone karą pozbawienia wolności lub karą
łagodniejszą, gdy stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu nie jest
znaczny,
2) za wykroczenia skarbowe - w wypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie, biorąc pod uwagę charakter i okoliczności popełnienia wykroczenia
skarbowego, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po
popełnieniu tego wykroczenia.
§ 2. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym
nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności
publicznoprawnej, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego
wymienionego w art. 22 § 2 pkt 2, 3, 5 i 6 albo w art. 47 § 2 pkt 2 i 3 tylko
wtedy, gdy należność ta została w całości uiszczona przed wydaniem orzeczenia.
§ 3. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od orzeczenia
środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe; przepisu nie stosuje
się, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 4. W postępowaniu w stosunku do nieobecnych orzeczenie co do kary, środka
karnego lub innego środka można ograniczyć do przepadku przedmiotów.
Rozdział 3
Przestępstwa skarbowe
Art. 20. § 1. Do przestępstw skarbowych nie mają zastosowania przepisy części
ogólnej Kodeksu karnego, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Przepisy art. 18 § 2 i 3, art. 19-20, 21 § 2 i 3, art. 22-24, 27 § 1, art.
40 § 1, art. 41, 43 § 2, art. 51, 57-58 § 1, art. 60 § 1 i 2, art. 62-63, 65, 66
§ 1 i 2, art. 67-70, 72-78 § 1 i 2, art. 79 § 1, art. 80 § 1 i 2, art. 81-83,
85, 86 § 2 i 3, art. 87, 89 § 1 i 3, art. 90, 92-98, 103 § 1, art. 104 § 1
zdanie pierwsze, art. 106-107 § 1, 2, 4 i 5, art. 108 oraz 114, a także wskazane
w innych przepisach niniejszego rozdziału, przepisy części ogólnej Kodeksu
karnego stosuje się odpowiednio do przestępstw skarbowych.
§ 3. W wypadku określonym w art. 21 § 3 Kodeksu karnego sąd może także odstąpić
od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 22 § 2 pkt 2, 3, 5 i
6 niniejszego kodeksu, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art.
29 pkt 4.
§ 4. Wymieniona w art. 23 Kodeksu karnego przesłanka "dobrowolności" nie ma
zastosowania do przestępstw skarbowych.
§ 5. W wypadku określonym w art. 27 § 1 Kodeksu karnego dopuszczalny eksperyment
dotyczy tylko eksperymentu ekonomicznego lub technicznego.
§ 6. Wymienione w § 2 oraz w art. 21 § 3, art. 26 § 4, art. 40 § 1 i art. 45
przepisy części ogólnej Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio także do osób
wymienionych w art. 53 § 36, które dopuściły się przestępstwa skarbowego, chyba
że część wojskowa Kodeksu karnego zawiera odmienne przepisy ogólne.
Art. 21. § 1. Usiłowanie przestępstwa skarbowego zagrożonego karą
nieprzekraczającą roku pozbawienia wolności lub karą łagodniejszą jest karalne
tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi.
§ 2. Za usiłowanie można wymierzyć karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch
trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego dla danego
przestępstwa skarbowego.
§ 3. Do usiłowania stosuje się odpowiednio także przepisy art. 13, 14 § 2 oraz
art. 15 Kodeksu karnego; przepis art. 20 § 4 niniejszego kodeksu stosuje się
odpowiednio.
Art. 22. § 1. Karami za przestępstwa skarbowe są:
1) kara grzywny w stawkach dziennych,
2) kara ograniczenia wolności,
3) kara pozbawienia wolności.
§ 2. Środkami karnymi są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,
2) przepadek przedmiotów,
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów,
4) przepadek osiągniętych korzyści majątkowych,
5) zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania
określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska,
6) podanie wyroku do publicznej wiadomości,
7) pozbawienie praw publicznych,
8) środki związane z poddaniem sprawcy próbie:
a) warunkowe umorzenie postępowania karnego,
b) warunkowe zawieszenie wykonania kary,
c) warunkowe zwolnienie.
§ 3. Środkami zabezpieczającymi są:
1) umieszczenie w zakładzie zamkniętym,
2) umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym,
3) umieszczenie w zakładzie karnym, w którym stosuje się środki lecznicze lub
rehabilitacyjne,
4) umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego,
5) skierowanie do placówki leczniczo-rehabilitacyjnej,
6) przepadek przedmiotów,
7) zakazy wymienione w § 2 pkt 5.
Art. 23. § 1. Wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość
jednej stawki dziennej; jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, najniższa liczba
stawek wynosi 10, najwyższa - 720.
§ 2. Nakazem karnym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających
wysokości 200 stawek dziennych, chyba że kodeks przewiduje karę łagodniejszą.
§ 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego
warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka
dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części najniższego
miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji ani też
przekraczać jej czterystukrotności.
Art. 24. § 1. Za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego można
uczynić w całości lub w części odpowiedzialną posiłkowo osobę fizyczną, osobę
prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jeżeli sprawcą
czynu zabronionego jest zastępca tego podmiotu prowadzący jego sprawy jako
pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający w jakimkolwiek innym
charakterze, a zastępowany podmiot odniósł lub mógł odnieść z popełnionego
przestępstwa jakąkolwiek korzyść majątkową.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do ściągnięcia równowartości pieniężnej
przepadku przedmiotów.
§ 3. W razie nałożenia odpowiedzialności posiłkowej przy wymiarze kary grzywny
stosuje się odpowiednio art. 23 § 3.
§ 4. Jeżeli odpowiedzialność, o której mowa w § 1 i 2, nałożono na kilka
podmiotów odpowiedzialnych posiłkowo, odpowiadają oni solidarnie, chyba że ze
względu na okoliczności sprawy sąd określi zakres odpowiedzialności każdego z
nich stosownie do osiągniętej korzyści majątkowej.
§ 5. Niezależnie od nałożenia odpowiedzialności posiłkowej sąd zobowiązuje
podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości lub w części
na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; nie dotyczy to
korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi na rzecz innego podmiotu. Przepisy
art. 333 § 4 i art. 416 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio, z
tym że przez wyrażenie "prokurator" należy rozumieć także "finansowy organ
dochodzenia".
Art. 25. § 1. Odpowiedzialności posiłkowej nie stosuje się wobec państwowych
jednostek budżetowych, o których mowa w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o
finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360,
Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778).
§ 2. Odpowiedzialność posiłkowa nie obciąża spadku.
§ 3. Odpowiedzialność posiłkowa nie wygasa:
1) w razie śmierci sprawcy skazanego po uprawomocnieniu się orzeczenia,
2) jeżeli kary grzywny wobec skazanego nie wykonano z powodu jego nieobecności w
kraju.
Art. 26. § 1. Jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia
wolności, sąd może orzec zamiast niej karę ograniczenia wolności, w
szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny wymieniony w art. 22 § 2
pkt 2, 3, 5 i 6, co nie stoi na przeszkodzie wymierzenia także kary grzywny
grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności.
§ 2. Wymierzając karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku
z którym nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności
publicznoprawnej i należności tej nie uiszczono, sąd określa także obowiązek jej
uiszczenia przez skazanego w wyznaczonym terminie.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się do sprawcy umyślnego przestępstwa skarbowego,
który był uprzednio skazany na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż
6 miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
§ 4. Do wymiaru kary ograniczenia wolności stosuje się odpowiednio także art.
34-36 Kodeksu karnego.
Art. 27. Jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, kara pozbawienia wolności trwa
najkrócej 5 dni, najdłużej - 3 lata; wymierza się ją w dniach, miesiącach i
latach.
Art. 28. § 1. Jeżeli kodeks przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie
górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku łącznego zagrożenia karami
wymienionymi w art. 22 § 1, obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie odnosi się
do każdej z tych kar.
§ 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 1080 stawek dziennych
kary grzywny, 18 miesięcy kary ograniczenia wolności albo 6 lat kary pozbawienia
wolności.
Art. 29. Przepadek przedmiotów może objąć:
1) przedmiot pochodzący bezpośrednio z przestępstwa skarbowego,
2) narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub
było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego,
3) opakowanie oraz przedmiot połączony z przedmiotem przestępstwa skarbowego w
taki sposób, że nie można dokonać ich rozłączenia bez uszkodzenia któregokolwiek
z tych przedmiotów,
4) przedmiot, którego wytwarzanie, posiadanie, obrót, przewóz, przenoszenie lub
przesyłanie jest zabronione.
Art. 30. § 1. Przepadek przedmiotów można orzec tylko w wypadkach przewidzianych
w kodeksie, a orzeka się, jeżeli kodeks tak stanowi.
§ 2. W wypadkach określonych w art. 54 § 1 i 2, art. 55 § 1 i 2, art. 58 § 2 i
3, art. 59 § 1 i 2, art. 63 § 1-3, art. 64 § 1, art. 65 § 1 i 3, art. 66 § 1,
art. 67 § 1 i 2, art. 68 § 1, art. 69 § 1 i 2, art. 70 § 1, 2 i 4, art. 72 oraz
art. 73 § 1 można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 1-3,
przy czym podrobiony lub przerobiony znak urzędowy określony w art. 59 § 1
należy usunąć, chociażby to miało być połączone ze zniszczeniem przedmiotu.
§ 3. W wypadkach określonych w art. 86 § 1-3, art. 87 § 1-3, art. 88 § 1 i 2,
art. 89 § 1 i 2, art. 90 § 1 oraz art. 91 § 1 i 3 orzeka się przepadek
przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 1 lub 2, a także można orzec przepadek
przedmiotów wymienionych w art. 29 pkt 3.
§ 4. W wypadku określonym w art. 98 § 2 i 3 orzeka się przepadek wartości
dewizowych, a także można orzec przepadek innych przedmiotów wymienionych w art.
29 pkt 1-3.
§ 5. W wypadkach określonych w art. 107 § 1-3 przepadkowi podlega stanowiący
przedmiot czynu zabronionego dokument lub urządzenie gry losowej lub zakładu
wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu,
a także środki uzyskane ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek.
Przepis stosuje się odpowiednio także w wypadkach określonych w art. 109 i 110.
§ 6. W wypadkach określonych w § 2-4 orzeka się przepadek przedmiotów, o których
mowa w art. 29 pkt 4.
Art. 31. § 1. Przedmioty stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego podlegają
przepadkowi, chociażby nie były własnością sprawcy.
§ 2. Przepadku przedmiotów nie orzeka się, jeżeli są własnością osoby trzeciej,
a sprawca uzyskał je w drodze przestępstwa lub wykroczenia.
§ 3. Przepadku przedmiotów nie orzeka się także, jeżeli:
1) orzeczenie jego byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego przestępstwa
skarbowego,
2) uiszczono należność publicznoprawną dotyczącą przedmiotów zagrożonych
przepadkiem, chyba że należność ta jest niewspółmiernie niska do kwoty
równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów albo przepadek dotyczy
przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4 lub które zostały specjalnie
przysposobione do popełnienia czynu zabronionego.
§ 4. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa z
chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
Art. 32. § 1. W razie niemożności orzeczenia przepadku, o którym mowa w art. 29,
gdy przedmiot został zniszczony, zgubiony lub z innych przyczyn faktycznych lub
prawnych nie może być objęty w posiadanie, orzeka się obowiązek uiszczenia kwoty
stanowiącej jego równowartość pieniężną, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów
określonych w art. 29 pkt 4.
§ 2. Jeżeli równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie można określić
dokładnie, oznacza się ją w przybliżeniu.
§ 3. Jeżeli w popełnieniu przestępstwa skarbowego brało udział kilka osób,
odpowiadają one solidarnie za uiszczenie równowartości pieniężnej przepadku
przedmiotów.
Art. 33. § 1. W razie skazania sprawcy, o którym mowa w art. 37 § 1 pkt 2 lub 5,
sąd może orzec przepadek osiągniętych korzyści majątkowych pochodzących
chociażby pośrednio z popełnienia przestępstwa skarbowego.
§ 2. Przepis art. 31 § 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 34. § 1. Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej oraz
pozbawienie praw publicznych można orzec tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi.
§ 2. Sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w
wypadkach określonych w art. 38 § 1 i 2 oraz w razie skazania sprawcy za
przestępstwo skarbowe określone w art. 54 § 1, art. 55 § 1, art. 56 § 1, art. 59
§ 1 i 2, art. 63 § 1 i 2, art. 64 § 1, art. 65 § 1, art. 66 § 1, art. 67 § 1 i
2, art. 68 § 1, art. 69 § 1-3, art. 70 § 1, 2 i 4, art. 72-73 § 1, art. 74 §
1-3, art. 76 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 82 § 1, art. 85 § 1 i 2, art.
86 § 1 i 2, art. 87 § 1 i 2, art. 88 § 1 i 2, art. 89 § 1 i 2, art. 90 § 1 i 2,
art. 91 § 1, art. 92 § 1, art. 93, 97 § 1 i 2, art. 98 § 1 i 2, art. 107 § 1-3,
art. 110 oraz art. 112 § 1.
§ 3. Pozbawienie praw publicznych sąd może orzec w wypadkach określonych w art.
38 § 1 i 2 w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od
lat 3.
§ 4. Zakazy wymienione w art. 22 § 2 pkt 5 oraz pozbawienie praw publicznych
orzeka się w latach, od roku do lat 5.
Art. 35. W uzasadnionych wypadkach sąd może orzec podanie wyroku do publicznej
wiadomości w sposób przez siebie określony.
Art. 36. § 1. Stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, sąd może:
1) wymierzyć karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest
zagrożone karą pozbawienia wolności; przepis art. 26 § 2 stosuje się,
2) odstąpić od wymierzenia kary i orzec środek karny wymieniony w art. 22 § 2
pkt 2, 3, 5 i 6,
3) odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było
obowiązkowe; przepis art. 19 § 3 zdanie drugie stosuje się.
§ 2. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie lub
narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej i przed wydaniem wyroku
należność ta została w całości uiszczona, nadzwyczajne złagodzenie kary może
polegać na orzeczeniu tylko kary grzywny w wysokości nieprzekraczającej połowy
górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy
przestępstwo, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych
wymienionych w art. 22 § 2 pkt 2, 3, 5 i 6 przewidzianych za to przestępstwo.
§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo
zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy współdziałającego z inną osobą w
popełnieniu przestępstwa skarbowego, jeżeli ujawni on wobec organu ścigania
informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa skarbowego
oraz istotne okoliczności jego popełnienia.
Art. 37. § 1. Sąd może zastosować nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca:
1) popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe powodując uszczuplenie należności
publicznoprawnej dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a
wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża,
2) uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu,
3) popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa albo więcej
przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co
do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa
skarbowego określonego w tym samym przepisie,
4) skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub
karę ograniczenia wolności albo karę grzywny, w ciągu 5 lat po odbyciu co
najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności lub 6 miesięcy kary ograniczenia
wolności albo po uiszczeniu grzywny wynoszącej co najmniej 120 stawek dziennych
popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju,
5) popełnia przestępstwo skarbowe działając w zorganizowanej grupie albo w
związku mającym na celu popełnienie przestępstwa skarbowego,
6) popełnia przestępstwo skarbowe używając przemocy lub grożąc natychmiastowym
jej użyciem albo działając wspólnie z inną osobą, która używa przemocy lub grozi
natychmiastowym jej użyciem,
7) przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia
doprowadza inną osobę do popełnienia czynu zabronionego będącego przestępstwem
skarbowym.
§ 2. Przepisu § 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się, jeżeli w związku z przestępstwem
skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, a została ona w
całości uiszczona przed zamknięciem przewodu sądowego w pierwszej instancji.
§ 3. Przepisu § 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli sprawca odstąpił od udziału w
zorganizowanej grupie lub związku i ujawniając przed organem ścigania istotne
okoliczności zamierzonego przestępstwa skarbowego, zapobiegł jego popełnieniu.
§ 4. W wypadkach określonych w § 1 pkt 3 sąd orzeka tylko jeden raz karę za
wszystkie zbiegające się przestępstwa skarbowe na podstawie przepisu, którego
znamiona każde z nich wyczerpuje, w granicach określonych w art. 38 § 1 lub 2.
Art. 38. § 1. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd może wymierzyć karę
pozbawienia wolności:
1) do 6 miesięcy albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe
jest zagrożone tylko karą grzywny do 360 stawek dziennych, co nie wyłącza
wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,
2) do roku albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest
zagrożone tylko karą grzywny przekraczającą 360 stawek dziennych, co nie wyłącza
wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,
3) przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo skarbowe w wysokości do
górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie wyłącza
wymierzenia z takim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to
przestępstwo obok kary pozbawienia wolności.
§ 2. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd może wymierzyć karę pozbawienia
wolności w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego
podwójnie, co nie wyłącza wymierzenia w wysokości do górnej granicy ustawowego
zagrożenia zwiększonego o połowę także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,
jeżeli sprawca popełnia ten czyn zabroniony określony w:
1) art. 54 § 1, art. 55 § 1, art. 56 § 1, art. 63 § 1 i 2, art. 65 § 1, art. 67
§ 1, art. 70 § 1, 2 i 4, art. 76 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 86 § 1 i 2,
art. 87 § 1 i 2, art. 90 § 1, art. 91 § 1 oraz art. 92 § 1, a kwota uszczuplonej
należności publicznoprawnej lub wartość przedmiotu czynu zabronionego jest
wielka,
2) art. 98 § 2, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest wielka.
§ 3. W wypadku określonym w § 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio przepis art.
26 § 2, a w wypadku określonym w § 2 stosuje się odpowiednio przepis art. 37 § 2
lub 3.
Art. 39. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych
za poszczególne przestępstwa skarbowe do ich sumy, nie przekraczając jednak 1080
stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat
pozbawienia wolności.
Art. 40. § 1. Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 Kodeksu karnego
popełnia dwa albo więcej ciągów przestępstw skarbowych określonych w art. 37 § 1
pkt 3 albo ciąg przestępstw skarbowych oraz przestępstwo skarbowe, sąd orzeka
karę łączną, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu karnego o zbiegu przestępstw
oraz o łączeniu kar i środków karnych.
§ 2. Jeżeli sprawca został skazany dwoma albo więcej orzeczeniami za
przestępstwa skarbowe należące do ciągu przestępstw skarbowych określonego w
art. 37 § 1 pkt 3, orzeczona w wyroku łącznym kara nie może przekroczyć górnych
granic wymiaru określonych w art. 38 § 1 lub 2.
§ 3. Kara łączna ograniczenia wolności nie może przekraczać 18 miesięcy, a kara
łączna grzywny nie może przekraczać 1080 stawek dziennych. Przy określaniu na
nowo stawki dziennej, sąd kieruje się wskazaniami określonymi w art. 23 § 3.
Art. 41. § 1. Warunkowego umorzenia postępowania karnego nie stosuje się także
do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art.
37 § 1 pkt 1-3, 5-7 lub art. 38 § 2.
§ 2. Umarzając warunkowo postępowanie karne za przestępstwo skarbowe, w związku
z którym nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności
publicznoprawnej i należności tej nie uiszczono, sąd określa także obowiązek jej
uiszczenia przez sprawcę w wyznaczonym terminie.
§ 3. Sąd może także podjąć warunkowo umorzone postępowanie karne, jeżeli sprawca
w okresie próby uchyla się od wykonania określonego obowiązku uiszczenia
należności publicznoprawnej.
§ 4. Przepisy § 2 i 3 stosuje się odpowiednio w razie:
1) warunkowego zawieszenia wykonania kary,
2) warunkowego zwolnienia.
Art. 42. Jeżeli sprawca skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę
pozbawienia wolności popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku tej kary
umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, sąd może go warunkowo
zwolnić po odbyciu dwóch trzecich kary, jednak nie wcześniej niż po 6
miesiącach.
Art. 43. § 1. Przepadek przedmiotów wymieniony w art. 22 § 3 pkt 6 można orzec
tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli:
1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,
2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,
3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego,
4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego,
5) zastosowano art. 5 § 2.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,
sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego także zakaz prowadzenia
określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub
zajmowania określonego stanowiska, gdy jest to konieczne ze względu na ochronę
porządku prawnego.
§ 3. Wymienione w § 2 zakazy orzeka się bez wyznaczenia terminu; sąd uchyla
zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia.
Art. 44. § 1. Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego
popełnienia upłynęło lat:
1) 3 - gdy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą grzywny lub karą
ograniczenia wolności,
2) 5 - gdy przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności.
§ 2. Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub
narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy
nastąpiło przedawnienie tej należności.
§ 3. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub § 2 bieg przedawnienia przestępstwa
skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności
publicznoprawnej rozpoczyna się z końcem roku, w którym upłynął termin płatności
tej należności. Jeżeli sprawca przestępstwa skarbowego dopuścił się uszczuplenia
lub narażenia na uszczuplenie należności celnej, bieg jego przedawnienia
rozpoczyna się z dniem, w którym powstał dług celny; jeżeli nie jest możliwe
określenie dnia powstania długu celnego, bieg przedawnienia przestępstwa
skarbowego rozpoczyna się z dniem najwcześniejszym, w którym istnienie długu
celnego zostało ustalone.
§ 4. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub § 2, jeżeli dokonanie przestępstwa
skarbowego zależy od nastąpienia określonego w kodeksie skutku, bieg
przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
§ 5. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 lub § 2 wszczęto postępowanie
przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego przestępstwa skarbowego
ustaje z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.
§ 6. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia albo stwierdzenia jego
nieważności, przedawnienie biegnie od dnia wydania orzeczenia w tym przedmiocie.
Art. 45. § 1. Do przedawnienia wykonania środków karnych wymienionych w art. 22
§ 2 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 103 § 1 pkt 3 Kodeksu karnego.
§ 2. Do zatarcia skazania w odniesieniu do środków karnych wymienionych w art.
22 § 2 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio art. 107 § 6 Kodeksu karnego.
Rozdział 4
Wykroczenia skarbowe
Art. 46. Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej
Kodeksu wykroczeń, z zastrzeżeniem art. 186 § 5 niniejszego kodeksu.
Art. 47. § 1. Karą za wykroczenia skarbowe jest kara grzywny określona kwotowo.
§ 2. Środkami karnymi są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,
2) przepadek przedmiotów,
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
§ 3. Tytułem środka zabezpieczającego można orzec przepadek przedmiotów
wymieniony w § 2 pkt 2; przepisy art. 43 § 1 pkt 1, 2 i 4 stosuje się
odpowiednio.
Art. 48. § 1. Kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej
do dwudziestokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia, chyba że
kodeks stanowi inaczej.
§ 2. Mandatem karnym można wymierzyć karę grzywny w granicach
nieprzekraczających podwójnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 3. Nakazem karnym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających
dziesięciokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 4. Wymierzając karę grzywny, uwzględnia się także dochody sprawcy, jego
warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.
§ 5. W razie zatrzymania osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia skarbowego,
zgodnie z art. 244-248 Kodeksu postępowania karnego, na poczet orzeczonej kary
grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności, zaokrąglając do
pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest
równoważny karze grzywny w wysokości od jednej pięćsetnej do jednej
pięćdziesiątej górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny.
Art. 49. § 1. Do przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29,
30 § 1 i 6 oraz art. 31-32, przy czym nie obejmuje on środka przewozowego.
§ 2. W wypadkach określonych w art. 54 § 3, art. 55 § 3, art. 59 § 3, art. 63 §
4, art. 64 § 2, art. 65 § 4, art. 66 § 2, art. 67 § 4, art. 68 § 2 i 3, art. 70
§ 4, art. 73 § 2, art. 86 § 4 i 5, art. 87 § 4, art. 88 § 3, art. 89 § 3, art.
90 § 3 oraz w art. 107 § 4 można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w § 1.
§ 3. W wypadku określonym w art. 65 § 4 i art. 91 § 4 można orzec przepadek
przedmiotów wymienionych w § 1, jeżeli czyn zabroniony został popełniony
umyślnie.
§ 4. W wypadkach określonych w art. 98 § 4 i art. 103 można orzec przepadek
wartości dewizowych, a także innych przedmiotów wymienionych w § 1.
Art. 50. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa albo więcej wykroczeń
skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do górnej granicy
ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie stoi na przeszkodzie
orzeczeniu środków karnych wymienionych w art. 47 § 2 pkt 2 i 3 za pozostające w
zbiegu wykroczenia.
Art. 51. § 1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego
popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 44 § 2-4 i 6 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko
sprawcy, karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z
upływem 2 lat od czasu jego popełnienia.
§ 3. Orzeczona kara lub środek karny wymieniony w art. 47 § 2 pkt 2 i 3 nie
podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 2
lata.
Art. 52. § 1. Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt
2 i 3 uważa się za niebyłe z upływem 2 lat od wykonania, darowania albo
przedawnienia ich wykonania, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 2. W razie odstąpienia od wymierzenia kary lub środka karnego, zatarcie
skazania następuje z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia.
§ 3. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu, lecz przed upływem okresu przewidzianego w §
1 ponownie popełnił przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo
lub wykroczenie, za które wymierzono mu karę lub środek karny, wymieniony w art.
22 § 2 pkt 2-7 i 8 lit. b) lub w art. 47 § 2 pkt 2 i 3, lub w razie odstąpienia
od wymierzenia kary, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich
skazań.
§ 4. Wymierzenie kary grzywny w drodze mandatu karnego uważa się za niebyłe z
upływem roku od uiszczenia lub ściągnięcia tej grzywny.
Rozdział 5
Objaśnienie wyrażeń ustawowych
Art. 53. § 1. Czyn zabroniony jest to zachowanie o znamionach określonych w
kodeksie, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego.
§ 2. Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary
grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia
wolności.
§ 3. Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary
grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na
uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie
przekracza pięciokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia w
czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony,
jeżeli kodeks tak stanowi.
§ 4. Najniższe miesięczne wynagrodzenie jest to najniższe wynagrodzenie
pracowników określone na podstawie Kodeksu pracy oraz w wydanych na jego
podstawie przepisach wykonawczych.
§ 5. Zagrożenie karne jest to zagrożenie karą przewidziane w odpowiednim
przepisie tytułu I działu II - Część szczególna, określającym dany typ
przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego.
§ 6. Ustawowy próg, o którym mowa w tytule I w dziale II - Część szczególna,
jest to wysokość kwoty określonej w § 3 zdanie pierwsze.
§ 7. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego bierze się
pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego
przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na
uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia
czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj
naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia.
§ 8. W rozumieniu kodeksu wypadek mniejszej wagi jest to czyn zabroniony jako
wykroczenie skarbowe, które w konkretnej sprawie, ze względu na jej szczególne
okoliczności - zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe - zawiera niski stopień
społecznej szkodliwości czynu, w szczególności gdy uszczuplona lub narażona na
uszczuplenie należność publicznoprawna nie przekracza ustawowego progu z § 6, a
sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie wskazują na rażące
lekceważenie przez sprawcę porządku finansowoprawnego lub reguł ostrożności
wymaganych w danych okolicznościach, albo sprawca dopuszczający się czynu
zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to z
pobudek zasługujących na uwzględnienie.
§ 9. W rozumieniu kodeksu zasada terytorialności, o której mowa w art. 3 § 2,
obejmuje również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę
ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i
zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i
eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.
§ 10. Za statek wodny uważa się także stałą platformę umieszczoną na szelfie
kontynentalnym.
§ 11. Przestępstwo skarbowe skierowane przeciwko istotnym interesom finansowym
państwa polskiego, o którym mowa w art. 3 § 3, jest to takie przestępstwo
skarbowe, które zagraża Skarbowi Państwa powstaniem uszczerbku finansowego w
wysokości co najmniej dziesięciokrotności wielkiej wartości.
§ 12. Przestępstwa skarbowe tego samego rodzaju są to przestępstwa skarbowe
określone w tym samym rozdziale kodeksu; przestępstwa skarbowe z użyciem
przemocy lub groźby jej użycia uważa się za przestępstwa skarbowe tego samego
rodzaju.
§ 13. Korzyść majątkowa obejmuje zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów
majątkowych dla:
1) siebie,
2) innej osoby fizycznej,
3) osoby prawnej,
4) jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
5) zorganizowanej grupy lub związku mającego na celu popełnienie przestępstwa
skarbowego, wykroczenia skarbowego, przestępstwa lub wykroczenia.
§ 14. Mała wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu
zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 15. Duża wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu
zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 16. Wielka wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu
zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 17. Wartość przedmiotu czynu zabronionego oznacza się według przeciętnej jego
ceny rynkowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem stopnia
zużycia, a w razie braku tych danych - na podstawie oszacowania. O cenie
rozstrzyga czas popełnienia czynu zabronionego, a gdy nie można go ustalić -
czas jego ujawnienia.
§ 18. W rozumieniu kodeksu środek przewozowy jest to przedmiot używany do
przewozu osób lub towarów, w szczególności: pojazd drogowy, szynowy środek
transportu, przyczepa, naczepa, jednostka pływająca oraz statek powietrzny.
§ 19. Młodociany jest to osoba, która w czasie popełnienia czynu zabronionego
nie ukończyła 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat.
§ 20. Dokument jest to każdy przedmiot lub każda informacja utrwalona na nośniku
do jej zapisu w postaci cyfrowej lub na taśmie elektromagnetycznej, jak również
na elektronicznym nośniku danych, z którymi jest związane określone prawo albo
które ze względu na zawartą w nim treść stanowią dowód prawa, stosunku prawnego
lub okoliczności mającej znaczenie prawne.
§ 21. Księga jest to:
1) księga rachunkowa,
2) podatkowa księga przychodów i rozchodów,
3) ewidencja,
4) rejestr,
5) inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje
przepis prawa.
§ 22. Księga nierzetelna jest to księga prowadzona niezgodnie ze stanem
rzeczywistym.
§ 23. Księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisem prawa.
§ 24. Wyrób akcyzowy jest to wyrób określony w ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r.
o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z
1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770), a także wyrób objęty szczególnym
nadzorem podatkowym na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572).
§ 25. Znak akcyzy jest to znak skarbowy akcyzy mający w szczególności postać
banderoli, znaku cechowego lub odcisku pieczęci.
§ 26. W rozumieniu kodeksu należność publicznoprawna jest to należność państwowa
lub samorządowa, będąca przedmiotem przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego; należnością państwową jest podatek stanowiący dochód budżetu
państwa, należność z tytułu rozliczenia udzielonej dotacji lub subwencji lub
należność celna, a należnością samorządową - podatek stanowiący dochód jednostki
samorządu terytorialnego lub należność z tytułu rozliczenia udzielonej dotacji
lub subwencji.
§ 27. Należność publicznoprawna uszczuplona czynem zabronionym jest to wyrażona
liczbowo kwota pieniężna, od której uiszczenia lub zadeklarowania uiszczenia w
całości lub w części osoba zobowiązana uchyliła się i w rzeczywistości ten
uszczerbek finansowy nastąpił.
§ 28. Narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej czynem zabronionym
jest to spowodowanie konkretnego niebezpieczeństwa takiego uszczuplenia - co
oznacza, że zaistnienie uszczerbku finansowego jest wysoce prawdopodobne, choć
nie musi nastąpić.
§ 29. Przepisy § 27 i 28 stosuje się odpowiednio do określenia "bezpodstawny
zwrot podatkowej należności publicznoprawnej" oraz określenia "bezpodstawny
zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia".
§ 30. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenia, a w szczególności: "czynności
sprawdzające", "deklaracja", "informacja podatkowa", "inkasent", "kontrola
podatkowa", "obowiązek podatkowy", "podatek", "podatnik", "płatnik", mają
znaczenie nadane im w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z
1999 r. Nr 11, poz. 95) oraz w wydanych na jej podstawie przepisach
wykonawczych, z tym że określenie "podatek" oznacza również zaliczkę na podatek,
ratę podatku, a także opłaty oraz inne niepodatkowe należności budżetu państwa o
podobnym charakterze daninowym; określenie "podatnik" oznacza również osobę
zobowiązaną do uiszczenia opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa o
podobnym charakterze daninowym.
§ 31. Kontrola skarbowa jest to kontrola określona w ustawie z dnia 28 września
1991 r. o kontroli skarbowej.
§ 32. Użyte w rozdziale 7 kodeksu określenia, a w szczególności: "agencja
celna", "dozór celny", "kontrola celna", "magazyn celny", "odprawa czasowa",
"organ celny", "pozwolenie", "przedstawienie towaru organowi celnemu", "skład
celny", "skład wolnocłowy", "stawka celna", "wolny obszar celny", "zamknięcie
celne", "zgłoszenie celne", mają znaczenie nadane im w Kodeksie celnym oraz w
wydanych na jego podstawie przepisach wykonawczych. Określenie "należność celna"
oznacza odpowiednio "cło" i inną opłatę o podobnym charakterze daninowym, a w
szczególności: "cło antydumpingowe", "opłatę celną dodatkową" lub "opłatę
wyrównawczą".
§ 33. Użyte w rozdziale 7 kodeksu określenia, a w szczególności: "obrót z
zagranicą towarami lub usługami", "przywóz z zagranicy", "wywóz za granicę",
mają znaczenie nadane im w ustawie z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr 55, poz. 587) oraz w wydanych na jej podstawie
przepisach wykonawczych. Określenie "reglamentacja pozataryfowa" oznacza
odpowiednio "środki polityki handlowej", takie jak: "ograniczenia", "zakazy",
"koncesje" lub inne podobne środki ochrony rynku ustanowione w ramach polityki
gospodarczej państwa.
§ 34. Użyte w rozdziale 8 kodeksu określenia, a w szczególności: "dewizy",
"działalność kantorowa", "inwestycje portfelowe", "kontrola dewizowa", "kraj",
"krajowe środki płatnicze", "nierezydent", "obrót dewizowy", "obrót dewizowy z
zagranicą", "obrót kapitałowy", "rezydent", "transfer", "wartości dewizowe",
"waluta polska", "waluta wymienialna", "zagraniczne środki płatnicze",
"zezwolenie dewizowe", mają znaczenie nadane im w ustawie z dnia 18 grudnia 1998
r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063) oraz w wydanych na jej podstawie
przepisach wykonawczych.
§ 35. Użyte w rozdziale 9 kodeksu określenia, a w szczególności: "gra bingo
fantowe", "gra losowa", "gra w automatach losowych", "loteria", "loteria
fantowa", "loteria promocyjna", "zakłady wzajemne", mają znaczenie nadane im w
ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U.
z 1998 r. Nr 102, poz. 650, Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz.
1061) oraz w wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych.
§ 36. Żołnierz jest to osoba, która pełni czynną służbę wojskową; przepisy
Kodeksu karnego skarbowego dotyczące żołnierzy stosuje się odpowiednio także do
żołnierzy sił zbrojnych państw obcych przebywających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli ich
przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe pozostają w związku z pełnieniem
obowiązków służbowych.
§ 37. Finansowy organ dochodzenia jest to:
1) urząd skarbowy,
2) inspektor kontroli skarbowej,
3) urząd celny,
4) funkcjonariusz Inspekcji Celnej.
§ 38. Niefinansowy organ dochodzenia jest to:
1) Straż Graniczna,
2) Policja,
3) Urząd Ochrony Państwa,
4) Żandarmeria Wojskowa.
§ 39. Organ nadrzędny nad finansowym organem dochodzenia jest to:
1) Główny Urząd Ceł - w sprawach należących do właściwości urzędu celnego, a
jeżeli dochodzenie prowadzi funkcjonariusz Inspekcji Celnej - Generalny
Inspektor Celny,
2) miejscowo właściwa izba skarbowa - w sprawach należących do właściwości
urzędu skarbowego, a jeżeli dochodzenie prowadzi inspektor kontroli skarbowej -
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,
3) minister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli postanowienie lub
zarządzenie wydał Generalny Inspektor Celny albo Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej.
§ 40. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej jest to osoba
fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej,
którą organ prowadzący postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe wezwał do
udziału w tym charakterze.
§ 41. Interwenient jest to podmiot, który, nie będąc podejrzanym lub oskarżonym
w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe,
zgłosił w tym postępowaniu roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi.
DZIAŁ II
Część szczególna
Rozdział 6
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom podatkowym i
rozliczeniom z tytułu dotacji lub subwencji
Art. 54. § 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia
właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa
deklaracji, przez co naraża Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego
na uszczuplenie podatku,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 3, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości,
sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 55. § 1. Podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności
gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności
posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to
naraża Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego na uszczuplenie
podatku,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości,
sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 56. § 1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu lub płatnikowi
deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie
dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża
Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego na uszczuplenie podatku,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości,
sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten podatnik, który mimo ujawnienia
przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu
lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia.
Art. 57. § 1. Podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Wobec sprawcy czynu zabronionego określonego w § 1, który przed wszczęciem
postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe wpłacił w całości należny podatek
na rachunek właściwego organu, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
Art. 58. § 1. Kto uchyla się od uiszczenia należnej opłaty skarbowej od
czynności cywilnoprawnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Kto uszczupla opłatę skarbową przez użycie skasowanego znaku opłaty
skarbowej,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto skasowany znak opłaty
skarbowej puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi,
przenosi, przesyła, albo pomaga w jego zbyciu lub ukryciu.
§ 4. Jeżeli kwota uszczuplonej opłaty skarbowej albo wartość użytego skasowanego
znaku tej opłaty nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego
określonego w § 1-3
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 59. § 1. Kto w celu użycia w obrocie publicznym podrabia albo przerabia
znak urzędowy mający stwierdzić uiszczenie opłaty skarbowej albo takiego znaku
jako autentycznego używa,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto w obrocie publicznym używa dokumentu
opatrzonego takim podrobionym lub przerobionym znakiem.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 60. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie
zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę
podatkowego lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i
na jego rzecz.
Art. 61. § 1. Kto nierzetelnie prowadzi księgę,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto wadliwie prowadzi księgę.
Art. 62. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za
wykonanie świadczenia albo odmawia ich wydania,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 2. Kto fakturę lub rachunek, określone w § 1, wystawia w sposób nierzetelny
albo takim dokumentem posługuje się,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 3. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje kopii wystawionej faktury lub
rachunku,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 4. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew przepisom ustawy dokona
sprzedaży z pominięciem kasy rejestrującej albo nie wyda dokumentu z kasy
rejestrującej, stwierdzającego dokonanie sprzedaży.
§ 5. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-4
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 63. § 1. Kto wbrew przepisom ustawy sprowadza na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub wydaje z zakładu produkcyjnego wyroby akcyzowe lub
opakowania z tymi wyrobami bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w
§ 1 w stosunku do wyrobów akcyzowych, które oznaczono nieprawidłowo lub
nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi,
podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi.
§ 3. Jeżeli należny podatek akcyzowy jest małej wartości, sprawca czynu
zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 64. § 1. Producent, który wydaje wyroby akcyzowe przeznaczone do wywozu za
granicę bez pisemnego zawiadomienia w terminie właściwego organu o zamiarze ich
wywozu,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 65. § 1. Kto nabywa, przechowuje lub przewozi wyroby akcyzowe lub
opakowania z tymi wyrobami stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w
art. 63-64, lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby przyjmuje lub pomaga w ich
ukryciu, jeśli rodzaj, ilość lub wartość wskazują na ich przeznaczenie do
działalności gospodarczej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Kto nabywa, przechowuje lub przewozi wyroby akcyzowe, o których na
podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowią
przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63-64, lub pomaga w ich zbyciu
albo te wyroby przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu, jeśli rodzaj, ilość lub
wartość wskazują na ich przeznaczenie do działalności gospodarczej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości,
sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 66. § 1. Kto wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami oznacza
nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 67. § 1. Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do
odbioru banderol,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 3, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Kto w celu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w § 1 uzyskuje
lub przysposabia środki,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 3. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w § 2 sprawca, który
odstąpił od jego dokonania, w szczególności zniszczył uzyskane lub
przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 68. § 1. Kto nie dopełnia obowiązku oznaczania wyrobów akcyzowych lub
opakowań z tymi wyrobami znakami akcyzy w razie:
1) pakowania, rozlewania lub rozważania wyrobów,
2) wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub
nieodpowiednimi znakami akcyzy,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto, będąc posiadaczem wyrobów
określonych w § 1 pkt 2, nie sporządza ich spisu i nie przedstawia w terminie do
potwierdzenia właściwemu organowi.
Art. 69. § 1. Kto bez przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podejmuje czynności
bezpośrednio związane z produkcją, importem lub obrotem wyrobami akcyzowymi lub
opakowań z tymi wyrobami, a także z ich oznaczaniem znakami akcyzy,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Producent, który podaje nieprawdziwe dane o rodzaju, ilości lub jakości
wyprodukowanego wyrobu akcyzowego lub opakowań z tym wyrobem,
podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych.
§ 3. Kto wbrew przepisom usuwa wyrób akcyzowy lub opakowania z tym wyrobem z
miejsca produkcji, przerobu, zużycia, przechowywania lub podczas przewozu,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 4. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 2 lub 3 jest karalne.
Art. 70. § 1. Kto wbrew przepisom zbywa lub w inny sposób przekazuje znaki
akcyzy osobie nieuprawnionej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu użycia lub puszczenia w obieg nabywa
lub w inny sposób przyjmuje znaki akcyzy od osoby nieuprawnionej lub usuwa je z
wyrobu akcyzowego lub z opakowania z tym wyrobem w celu ponownego ich użycia lub
puszczenia w obieg.
§ 3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 1 lub 2 jest karalne.
§ 4. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto, nie będąc do tego
uprawnionym, posiada lub przechowuje znaki akcyzy.
§ 5. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1, 2 i
4
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 71. Kto przez rażące naruszenie przepisów dotyczących przewozu lub
przechowywania znaków akcyzy naraża je na bezpośrednie niebezpieczeństwo
kradzieży, zniszczenia, uszkodzenia lub zgubienia,
podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych.
Art. 72. Kto wbrew obowiązkowi nie rozlicza się w terminie z właściwym organem
ze stanu zużycia znaków akcyzy, w szczególności nie zwraca znaków
niewykorzystanych, uszkodzonych lub nieważnych,
podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych.
Art. 73. § 1. Kto, w użyciu wyrobu akcyzowego, zmienia cel, przeznaczenie lub
nie zachowuje innego warunku, od którego ustawa uzależnia zwolnienie towaru w
całości lub w części od obowiązku oznaczania znakami akcyzy,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Jeżeli niepobrany podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 74. § 1. Producent, importer lub inny podmiot, który wbrew obowiązkowi nie
prowadzi ewidencji znaków akcyzy,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega producent lub importer, który wbrew obowiązkowi nie
prowadzi ewidencji rodzaju, ilości i wartości wyrobów lub opakowań z tymi
wyrobami wydanych lub sprowadzonych bez oznaczenia znakami akcyzy.
§ 3. Kto ewidencje określone w § 1 lub 2 prowadzi nierzetelnie,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 5. Karze określonej w § 4 podlega także ten, kto ewidencje, o których mowa w §
1 lub 2, prowadzi wadliwie.
Art. 75. § 1. Producent, który nie dopełnia obowiązku sporządzenia raportu
dziennego, zawierającego dzienną liczbę zużytych lub uszkodzonych znaków akcyzy,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega importer, który nie dopełnia obowiązku uzyskania od
producenta zagranicznego odpowiedniego rozliczenia z przekazanych mu znaków
akcyzy.
Art. 76. § 1. Kto przez wprowadzenie w błąd uprawnionego organu naraża Skarb
Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego na bezpodstawny zwrot podatkowej
należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu
przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowego, zwrot nadpłaty lub
jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych
zobowiązań podatkowych,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 3, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana jest małej wartości, sprawca czynu
zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 77. § 1. Płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w
terminie na rachunek właściwego organu,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości, sprawca czynu
zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 4. Wobec sprawcy czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2, który przed
wszczęciem postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe wpłacił w całości
pobrany podatek na rachunek właściwego organu, sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 5. Wobec sprawcy czynu zabronionego określonego w § 3, który przed wszczęciem
postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe wpłacił w całości pobrany podatek
na rachunek właściwego organu, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
Art. 78. § 1. Płatnik, który nie pobiera podatku albo pobiera go w kwocie
niższej od należnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota uszczuplonego podatku jest małej wartości, sprawca czynu
zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota uszczuplonego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 79. Płatnik lub inkasent, który nie wyznacza w wymaganym terminie osoby, do
której obowiązków należy obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe
wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, lub nie zgłasza właściwemu
miejscowo organowi podatkowemu wymaganych danych tych osób,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 80. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie składa w terminie właściwemu organowi
wymaganej informacji podatkowej,
podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.
§ 2. Płatnik, który wbrew obowiązkowi nie składa w terminie podatnikowi lub
właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli informację określoną w § 1 lub 2 złożono nieprawdziwą, sprawca
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 81. § 1. Podatnik lub płatnik, który wbrew obowiązkowi:
1) nie dokonuje w terminie zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacji
objętych nim danych,
2) dokonuje zgłoszenia więcej niż jeden raz,
3) nie podaje numeru identyfikacji podatkowej lub podaje numer nieprawdziwy,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Tej samej karze podlega także ten podatnik, który wbrew obowiązkowi nie
składa płatnikowi dostarczonego przez niego formularza zgłoszenia
identyfikacyjnego.
Art. 82. § 1. Kto naraża finanse publiczne na uszczuplenie poprzez nienależną
wypłatę, pobranie lub niezgodne z przeznaczeniem wykorzystanie dotacji lub
subwencji,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Jeżeli wypłata lub pobranie nienależnej, nadmiernej lub wykorzystanej
niezgodnie z przeznaczeniem dotacji lub subwencji nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto popełnia nieumyślnie czyn
zabroniony określony w § 1 lub 2.
Art. 83. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających,
kontroli podatkowej lub skarbowej udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności
służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby odmawia okazania księgi
lub księgę taką niszczy, uszkadza, czyni bezużyteczną, ukrywa lub usuwa,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
Art. 84. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł
obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do dokonania czynu
zabronionego określonego w tym rozdziale,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona
innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego albo jeżeli
niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.
Rozdział 7
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom celnym oraz
zasadom obrotu z zagranicą towarami i usługami
Art. 85. § 1. Kto wyłudza pozwolenie, koncesję lub inny podobny dokument,
dotyczący warunków obrotu z zagranicą towarami lub usługami, regulowany przez
ustawy, o których mowa w art. 53 § 32 lub 33, przez podstępne wprowadzenie w
błąd organu uprawnionego do wydania takich dokumentów,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto używa dokumentu uzyskanego w sposób określony
w § 1.
§ 3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 1 lub 2 jest karalne.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 86. § 1. Kto, nie dopełniając ciążącego na nim obowiązku celnego, przywozi
z zagranicy lub wywozi za granicę towar bez jego przedstawienia organowi celnemu
lub zgłoszenia celnego, przez co naraża Skarb Państwa na uszczuplenie należności
celnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli przemyt celny dotyczy towaru w
obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa.
§ 3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru
w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest
małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru
w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie
przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 5. Karze określonej w § 4 podlega także ten, kto popełnia nieumyślnie czyn
zabroniony określony w § 1-4.
Art. 87. § 1. Kto przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli
celnej naraża Skarb Państwa na uszczuplenie należności celnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli oszustwo celne dotyczy towaru lub
usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa.
§ 3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru
lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja
pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
lub 2
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru
lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja
pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego
określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 88. § 1. Kto, będąc uprawnionym do korzystania z procedury odprawy czasowej
towaru objętego tą procedurą na podstawie zgłoszenia dokonanego w formie ustnej,
nie dokonuje jego powrotnego wywozu lub nie podejmuje czynności w celu nadania
temu towarowi nowego przeznaczenia celnego, przez co naraża Skarb Państwa na
uszczuplenie należności celnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli czyn zabroniony dotyczy towaru w
obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa.
§ 3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru
w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie
przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 89. § 1. Kto w użyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub nie zachowuje
innego warunku, od którego ustawa uzależnia zwolnienie towaru w całości lub w
części od należności celnej, w szczególności od cła, albo zastosowanie zerowej,
obniżonej lub preferencyjnej stawki celnej,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli czyn zabroniony dotyczy towaru lub
usługi w obrocie z zagranicą, które zwolniono od reglamentacji pozataryfowej.
§ 3. Jeżeli niepobrana należność celna lub wartość towaru lub usługi w obrocie z
zagranicą, które zwolniono od reglamentacji pozataryfowej, nie przekracza
ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 90. § 1. Kto usuwa towar lub środek przewozowy spod dozoru celnego,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Kto bez zgody uprawnionego organu usuwa, niszczy lub uszkadza zamknięcie
celne,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 91. § 1. Kto nabywa, przechowuje lub przewozi towar stanowiący przedmiot
czynu zabronionego określonego w art. 86-90 § 1, lub pomaga w jego zbyciu albo
ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Kto nabywa, przechowuje lub przewozi towar, o którym na podstawie
towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowi przedmiot
czynu zabronionego określonego w art. 86-90 § 1, lub pomaga w jego zbyciu albo
ten towar przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co
do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co
do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu,
sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 92. § 1. Kto przez wprowadzenie w błąd organu celnego naraża Skarb Państwa
na bezpodstawny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej
do zapłacenia,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 3, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana lub umorzona jest małej wartości, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota bezpodstawnie żądana lub umorzona nie przekracza ustawowego
progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 93. § 1. Kto rażąco narusza przepisy w zakresie warunków prowadzenia
agencji celnej, w szczególności nierzetelnie lub wadliwie wykonuje czynności, do
których została upoważniona agencja celna,
podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych.
§ 2. Kto rażąco narusza przepisy prawa celnego w zakresie warunków działalności
wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto rażąco narusza przepisy w
zakresie warunków prowadzenia magazynu celnego.
Art. 94. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień
mających znaczenie dla kontroli celnej lub nie udostępnia wymaganych dokumentów
dotyczących obrotu z zagranicą towarami lub usługami,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto w inny sposób osobie uprawnionej do
przeprowadzania czynności kontrolnych lub dozoru celnego udaremnia lub utrudnia
wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto odmawia wykonania czynności
przygotowawczych do kontroli celnej lub nie dopełnia obowiązku niezwłocznego
dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez organ celny.
Art. 95. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje dokumentów mających
znaczenie dla kontroli celnej,
podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 96. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł
obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do dokonania czynu
zabronionego określonego w tym rozdziale,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona
innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego albo jeżeli
niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.
Rozdział 8
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obrotowi dewizowemu
Art. 97. § 1. Kto wyłudza zezwolenie dewizowe przez podstępne wprowadzenie w
błąd organu uprawnionego do udzielania takich zezwoleń,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto używa dokumentu uzyskanego w sposób określony
w § 1.
§ 3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w § 1 lub 2 jest karalne.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 98. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom
dokonuje obrotu kapitałowego,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. Jeżeli obrót kapitałowy, o którym mowa w § 1, dotyczy transferu wartości
dewizowych lub krajowych środków płatniczych, sprawca
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 3. Jeżeli wartość przedmiotu transferu, o którym mowa w § 2, jest mała,
sprawca
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 4. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu kapitałowego, o którym mowa w § 1 lub 2,
nie przekracza ustawowego progu, sprawca
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 99. § 1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew
jego warunkom dokonuje rozporządzenia wierzytelnością od nierezydenta w sposób
uniemożliwiający w terminie jej wymagalności niezwłoczny transfer z zagranicy
zagranicznych lub krajowych środków płatniczych, będących przedmiotem
świadczenia tej wierzytelności,
podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych.
§ 2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu nie przekracza ustawowego progu, sprawca
czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 100. § 1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew
jego warunkom dysponuje wartościami dewizowymi lub krajowymi środkami
płatniczymi posiadanymi za granicą w sposób niezapewniający ich niezwłocznego
transferu z zagranicy,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega rezydent, będący osobą fizyczną, który bez
wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom dysponuje wartościami
dewizowymi uzyskanymi w czasie pobytu za granicą w sposób niezapewniający ich
transferu z zagranicy w wymaganym terminie.
§ 3. Jeżeli kwota wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, o
których mowa w § 1 lub 2, nie przekracza ustawowego progu, sprawca
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 101. § 1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew
jego warunkom dokonuje płatności lub ją przyjmuje lub dokonuje transferu w
obrocie dewizowym bez pośrednictwa uprawnionego banku,
podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega rezydent, który bez wymaganego zezwolenia
dewizowego albo wbrew jego warunkom dokonuje inwestycji portfelowych bez
pośrednictwa uprawnionego podmiotu prowadzącego działalność maklerską.
§ 3. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, o którym mowa w § 1 lub 2, nie przekracza
ustawowego progu, sprawca
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 102. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom
wyraża zobowiązanie pieniężne w obrocie dewizowym z zagranicą w inny sposób niż
w walucie polskiej lub w walucie wymienialnej,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo
wbrew jego warunkom w obrocie dewizowym z zagranicą dokonuje płatności w inny
sposób niż w krajowych środkach płatniczych, w walucie wymienialnej lub w
dewizach płatnych w takiej walucie.
§ 3. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, o którym mowa w § 1 lub 2, nie przekracza
ustawowego progu, sprawca
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 103. § 1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew
jego warunkom prowadzi działalność kantorową,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Tej samej karze podlega rezydent, który bez wymaganego zezwolenia
dewizowego albo wbrew jego warunkom sprzedaje rezydentowi lub kupuje od
rezydenta wartości dewizowe.
Art. 104. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień
lub nie udostępnia wymaganych dokumentów w sprawach objętych kontrolą dewizową,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza i na żądanie
uprawnionego organu nie przedstawia do kontroli dewizowej wartości dewizowych
lub krajowych środków płatniczych, będących przedmiotem transferu.
§ 3. Tej samej karze podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje
wymaganych dokumentów, mających znaczenie dla kontroli dewizowej.
Art. 105. § 1. Kto, uczestnicząc w obrocie dewizowym z zagranicą, nie dopełnia
obowiązku przekazania Narodowemu Bankowi Polskiemu danych niezbędnych do
sporządzenia bilansu płatniczego oraz bilansów należności i zobowiązań
zagranicznych państwa,
podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.
§ 2. Tej samej karze podlega rezydent, który wbrew obowiązkowi nie zgłasza
Narodowemu Bankowi Polskiemu mienia posiadanego za granicą lub nabytego w
obrocie dewizowym z zagranicą.
§ 3. Tej samej karze podlega nierezydent, który wbrew obowiązkowi nie zgłasza
Narodowemu Bankowi Polskiemu mienia posiadanego w kraju lub nabytego w obrocie
dewizowym z zagranicą.
§ 4. Karze przewidzianej w § 1 podlega, kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza utraty
mienia określonego w § 2 lub 3.
Art. 106. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł
obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do dokonania czynu
zabronionego określonego w tym rozdziale,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona
innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego albo jeżeli
niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.
Rozdział 9
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko organizacji gier losowych
i zakładów wzajemnych
Art. 107. § 1. Kto wbrew przepisom ustawy, regulaminu lub warunkom zezwolenia
urządza lub prowadzi grę losową lub zakład wzajemny,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2 w
celu osiągnięcia korzyści majątkowej z organizowania zbiorowego uczestnictwa w
grze losowej lub zakładzie wzajemnym,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 3, albo obu tym karom łącznie.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub
2
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 108. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia albo wbrew jego warunkom urządza
lub prowadzi loterię fantową, grę bingo fantowe, loterię promocyjną lub grę w
automatach losowych,
podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Jeżeli nadwyżka z loterii fantowej lub gry bingo fantowe była przeznaczona
na cel społeczny, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.
Art. 109. Kto uczestniczy w grze losowej lub zakładzie wzajemnym urządzonym lub
prowadzonym bez wymaganego zezwolenia albo wbrew jego warunkom,
podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych.
Art. 110. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, z chęci osiągnięcia korzyści
majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej
lub zakładzie wzajemnym,
podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności,
albo obu tym karom łącznie.
Art. 111. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł
obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do dokonania czynu
zabronionego określonego w tym rozdziale,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona
innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego albo jeżeli
niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.
Rozdział 10
Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko prywatyzacji mienia
Skarbu Państwa
Art. 112. § 1. Kto składa fałszywe oświadczenie w celu wyłudzenia od Skarbu
Państwa powszechnego świadectwa udziałowego, nieodpłatnie zbywanych akcji spółek
należących do Skarbu Państwa, bonu prywatyzacyjnego, świadectwa udziałowego
funduszu przemysłowego lub innego świadczenia określonego w przepisach o
prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, do którego otrzymania nie jest uprawniony,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
roku, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
TYTUŁ II
POSTĘPOWANIE W SPRAWACH O PRZESTĘPSTWA SKARBOWE I WYKROCZENIA SKARBOWE
DZIAŁ I
Przepisy wstępne
Rozdział 11
Przepisy ogólne
Art. 113. § 1. W postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, jeżeli
przepisy niniejszego kodeksu nie stanowią inaczej.
§ 2. Nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących
pokrzywdzonego oraz przepisów postępowania w sprawach o wykroczenia.
§ 3. W postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe nie stosuje się przepisów:
1) Kodeksu postępowania karnego dotyczących środków zapobiegawczych,
poszukiwania oskarżonego i listu gończego,
2) art. 309, 310, 470, 472 § 1 i art. 590-607 Kodeksu postępowania karnego.
Art. 114. § 1. Przepisy kodeksu mają ponadto na celu takie ukształtowanie
postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, aby
osiągnięte zostały cele tego postępowania w zakresie wyrównania uszczerbku
finansowego Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, spowodowanego
takim czynem zabronionym.
§ 2. Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany także pouczyć sprawcę o
przysługujących mu uprawnieniach w razie wyrównania uszczerbku finansowego
Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
Art. 115. § 1. W sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
orzekają sądy powszechne albo sądy wojskowe.
§ 2. Sąd rejonowy orzeka w pierwszej instancji, z wyjątkiem spraw przekazanych
ustawą do właściwości innego sądu.
§ 3. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych w pierwszej
instancji orzeka:
1) wojskowy sąd garnizonowy,
2) wojskowy sąd okręgowy, gdy chodzi o przestępstwa skarbowe popełnione przez
żołnierzy, o których mowa w art. 654 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania karnego.
Art. 116. § 1. Orzecznictwu wojskowego sądu garnizonowego podlegają także sprawy
o wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby, o których mowa w art. 53 § 36, co
nie wyklucza odpowiedzialności dyscyplinarnej. Właściwy dowódca zawiadamia
niezwłocznie prokuratora wojskowego albo wojskowy sąd garnizonowy o wynikach
postępowania dyscyplinarnego i zastosowanych karach dyscyplinarnych. Sprawy o
wykroczenia skarbowe nie przestają podlegać orzecznictwu wojskowego sądu
garnizonowego mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej.
§ 2. Przepis § 1 nie wyłącza w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej
postępowania mandatowego na zasadach i w trybie określonym w niniejszym
kodeksie, z tym że w razie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia w
terminie grzywny wymierzonej w drodze mandatu - właściwy do rozpoznania sprawy
jest wojskowy sąd garnizonowy.
§ 3. O popełnieniu przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej wykroczenia
skarbowego zawiadamia się prokuratora wojskowego. Dotyczy to również wypadku
przewidzianego w § 2, ale tylko w razie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub
nieuiszczenia w terminie grzywny wymierzonej w drodze mandatu.
§ 4. Wojskowy sąd garnizonowy może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie o
wykroczenie skarbowe, a wszczęte umorzyć i sprawę przekazać właściwemu dowódcy z
wnioskiem o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach
dyscyplinarnych, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie
skarbowe. Przed wniesieniem aktu oskarżenia uprawnienie to przysługuje
prokuratorowi wojskowemu; zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje
wojskowy sąd garnizonowy.
§ 5. Jeżeli przepisy § 1-4 nie stanowią inaczej, postępowanie w sprawach o
wykroczenia skarbowe odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu, mających
zastosowanie w sprawach karnych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych,
które stosuje się odpowiednio; w szczególności, w sprawach o wykroczenia
skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o
postępowaniu uproszczonym, z wyjątkiem art. 469-471 oraz 483.
Art. 117. § 1. Postępowania uproszczonego nie stosuje się także w razie
popełnienia przestępstwa skarbowego w warunkach określonych w art. 37 § 1 lub
art. 38 § 2.
§ 2. W sprawach o wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego o postępowaniu nakazowym i uproszczonym.
§ 3. W wypadkach wskazanych w kodeksie i na zasadach w nim określonych
upoważniony organ dochodzenia lub jego przedstawiciel może wymierzać za
wykroczenia skarbowe karę grzywny w drodze mandatu karnego.
§ 4. Orzekanie następuje także w postępowaniu w stosunku do nieobecnych.
Art. 118. § 1. Organami dochodzenia w sprawach o przestępstwa skarbowe i
wykroczenia skarbowe są:
1) urząd skarbowy,
2) inspektor kontroli skarbowej,
3) urząd celny,
4) funkcjonariusz Inspekcji Celnej,
5) Straż Graniczna,
6) Policja,
7) Żandarmeria Wojskowa.
§ 2. Organem dochodzenia w sprawach o przestępstwa skarbowe jest także Urząd
Ochrony Państwa.
§ 3. Czynności procesowe organów, o których mowa w § 1 i 2, wykonują upoważnieni
przedstawiciele tych organów.
Art. 119. § 1. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów podlegających
przepadkowi może dochodzić swych roszczeń w postępowaniu w sprawie o
przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe.
§ 2. W razie prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów, co do których
podmiot określony w § 1 nie zgłosił interwencji we właściwym czasie bez własnej
winy, odpowiedzialność Skarbu Państwa ocenia się według przepisów o
bezpodstawnym wzbogaceniu.
§ 3. Roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia wygasa, jeżeli powództwa nie
wytoczono w terminie 3 miesięcy, licząc od dnia, w którym powód dowiedział się o
prawomocnym orzeczeniu przepadku przedmiotów, nie później jednak niż przed
upływem 2 lat od daty uprawomocnienia się tego orzeczenia.
Rozdział 12
Strony
Art. 120. § 1. W postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe stronami są:
oskarżyciel publiczny, oskarżony, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności
posiłkowej oraz interwenient.
§ 2. W postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe stronami są: oskarżyciel
publiczny, oskarżony oraz interwenient.
§ 3. Interwenientowi w toku całego postępowania przysługują uprawnienia w
granicach interwencji.
Art. 121. § 1. Oprócz prokuratora, oskarżycielem publicznym przed sądem jest
organ, który wnosi i popiera akt oskarżenia.
§ 2. Organy dochodzenia wskazane w art. 133 § 1 i art. 134 § 1 mają w sprawach o
wykroczenia skarbowe uprawnienia do sporządzania i wnoszenia aktu oskarżenia
oraz do popierania go przed sądem, a także do występowania w toku całego
postępowania, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia.
§ 3. Oskarżycielem publicznym w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe
i wykroczenia skarbowe przed wojskowym sądem garnizonowym lub w sprawach o
przestępstwa skarbowe przed wojskowym sądem okręgowym jest wyłącznie prokurator
wojskowy.
Art. 122. § 1. W sprawach, w których finansowy organ dochodzenia prowadzi
dochodzenie, a następnie wnosi i popiera akt oskarżenia przed sądem:
1) przez wyrażenie "prokurator" w art. 18 § 2, art. 19 § 1 zdanie pierwsze i §
2, art. 20 § 1, art. 23, 46, 71 § 2, art. 87 § 3, art. 93 § 4, art. 96 § 1, art.
100 § 2, art. 135, 158, 160 § 4, art. 192 § 2, art. 215, 218 § 1 zdanie
pierwsze, art. 231 § 1, art. 281, 282 § 1 pkt 1, art. 288 § 1, art. 290 § 1,
art. 298 § 1, art. 299 § 3, art. 308 § 1 i 3, art. 317 § 2, art. 323 § 1 i 3,
art. 324, art. 327 § 1 i 3, art. 330 § 1 i 2, art. 331 § 1, art. 333 § 2, art.
336 § 1 i 3, art. 339 § 1 pkt 1 i 3, § 3 pkt 4 i § 5, art. 340 § 2, art. 341 §
2, art. 342 § 4, art. 345 § 1 i 2, art. 354, art. 359 pkt 1, art. 380, art. 387
§ 2, art. 397 § 1, art. 446 § 2, art. 448, 450 § 1, art. 461 § 1, art. 505 § 1,
art. 526 § 2, art. 545 § 2, art. 570, 571 § 2 oraz art. 618 § 1 pkt 2 Kodeksu
postępowania karnego rozumie się także "finansowy organ dochodzenia",
2) przez wyrażenie "prokurator" w art. 15 § 1, art. 48 § 1, art. 156 § 5, art.
179 § 3, art. 306 § 2, art. 325-326 § 1-3, art. 327 § 2 i 3 oraz art. 472
Kodeksu postępowania karnego rozumie się także "organ nadrzędny nad finansowym
organem dochodzenia",
3) przez wyrażenie "Prokurator Generalny" w art. 328 Kodeksu postępowania
karnego rozumie się także "ministra właściwego do spraw finansów publicznych",
gdy potrzeba uchylenia prawomocnego postanowienia zachodzi w sprawie o
wykroczenie skarbowe.
§ 2. Finansowy organ dochodzenia może wystąpić z wnioskiem do prokuratora o
podjęcie czynności, o których mowa w art. 73 § 2 i 3, art. 180 § 1, art. 202 §
1, art. 203 § 2, art. 214 § 8, art. 218 § 1 zdanie drugie, art. 220 § 1, art.
237 § 1 i 2, art. 247 § 1, art. 250 § 2-4, art. 263 § 2, art. 270 § 1 oraz art.
293 § 1 Kodeksu postępowania karnego. Jeżeli w wypadku, o którym mowa w art. 250
§ 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego, sąd zastosował tymczasowe aresztowanie,
prokurator z mocy prawa obejmuje dochodzenie nadzorem.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się w razie przejęcia sprawy przez
prokuratora do swego prowadzenia.
Art. 123. § 1. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej i
interwenient mogą ustanowić pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być adwokat lub
radca prawny.
§ 2. Za podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej i interwenienta,
którzy nie są osobami fizycznymi, czynności procesowych może dokonać także organ
uprawniony do działania w ich imieniu.
§ 3. W sprawach o wykroczenia skarbowe interwenient może mieć tylko jednego
pełnomocnika.
Art. 124. § 1. Pociągnięcie podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej następuje w
formie postanowienia.
§ 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, wydaje w postępowaniu przygotowawczym
organ prowadzący to postępowanie, a po wniesieniu aktu oskarżenia - sąd.
§ 3. Postanowienie zawiera wskazanie oskarżonego, zarzucanego mu przestępstwa
skarbowego, kwalifikacji prawnej, podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności
posiłkowej oraz podstaw pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej.
§ 4. Zmiana lub uzupełnienie postanowienia, o którym mowa w § 1, następuje w
formie postanowienia. W razie braku podstaw do pociągnięcia podmiotu do
odpowiedzialności posiłkowej zmiana ta może polegać także na uchyleniu wydanego
poprzednio postanowienia.
Art. 125. § 1. Do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz
jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio dotyczące podejrzanego, oskarżonego i
obrońcy przepisy: art. 72, 74 § 1, art. 75-79, 81, 84-86, 157 § 1 i 2, art.
174-176, 182, 185, 186, 300, 301, 315 § 1, art. 316, 321, 323 § 2, art. 334 § 2,
art. 337, 353 § 2, art. 386, 389 i 390, 431 § 2 i 3, art. 434-435, 440, 443, 453
§ 3, art. 454 § 1, art. 455, 480, 482 § 1, art. 524 § 3, art. 540 § 2 i 3, art.
542 § 2, art. 545 § 1, art. 547 § 3, art. 548, 624 § 1, art. 627, 630, 632-633
oraz 636 § 1 Kodeksu postępowania karnego.
§ 2. Od chwili wydania postanowienia, o którym mowa w art. 124 § 1, podmiot
pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej może być w tym charakterze wezwany
do udziału w czynnościach procesowych.
§ 3. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej nie może być
przesłuchany w charakterze świadka.
Art. 126. § 1. Interwencja może być zgłoszona do chwili rozpoczęcia przewodu
sądowego w pierwszej instancji.
§ 2. Jeżeli interwenient w zgłoszeniu nie podał miejsca swego zamieszkania,
pobytu lub siedziby, lub podał co do tego nieprawdziwe dane, zgłoszenie uważa
się za niebyłe.
Art. 127. § 1. Interwencję zgłasza się pisemnie albo ustnie do protokołu.
§ 2. Jeżeli na podstawie danych zebranych w toku postępowania zostanie ustalony
podmiot spełniający warunki do zgłoszenia interwencji, należy go niezwłocznie
zawiadomić o przysługującym uprawnieniu, chyba że nie można ustalić jego miejsca
zamieszkania, pobytu lub siedziby.
§ 3. Jeżeli w toku postępowania zatrzymano przedmiot lub dokonano zajęcia albo
zabezpieczenia, należy o tym niezwłocznie zawiadomić interwenienta.
§ 4. Odpis wniosku, o którym mowa w art. 323 § 3 Kodeksu postępowania karnego,
doręcza się niezwłocznie interwenientowi.
Art. 128. § 1. Do interwenienta oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio
przepisy art. 232 § 3, art. 305 § 4, art. 315 § 1, art. 316 § 1, art. 318, 321,
323 § 2, art. 334 § 2, art. 343 § 2, art. 474 § 1, art. 475, 482 § 1 zdanie
pierwsze, art. 549 oraz 550 § 2 Kodeksu postępowania karnego.
§ 2. Interwenient może być przesłuchany w charakterze świadka.
§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawie prawidłowo zawiadomionego
o terminie interwenienta lub jego pełnomocnika nie jest przeszkodą do jej
przeprowadzenia i wydania orzeczenia.
§ 4. Jeżeli przepadek przedmiotów orzeczono postanowieniem o warunkowym
umorzeniu postępowania karnego, zażalenie przysługuje także interwenientowi.
§ 5. W razie nieuwzględnienia interwencji koszty wynikłe z jej zgłoszenia ponosi
interwenient.
Rozdział 13
Zabezpieczenie majątkowe
Art. 129. W wypadkach niecierpiących zwłoki organ dochodzenia może żądać od
podmiotów wymienionych w art. 218 § 1 Kodeksu postępowania karnego zatrzymania
przesyłki, co do której istnieje podejrzenie, że zawiera przedmioty przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Zatrzymanie to trwa aż do czasu uzyskania
zatwierdzenia przez prokuratora - nie dłużej jednak niż 7 dni.
Art. 130. Przedmiot, co do którego powstaje wątpliwość, komu należy go wydać,
można złożyć do depozytu także we właściwym miejscowo finansowym organie
dochodzenia.
Art. 131. § 1. W razie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego zabezpieczyć można także ściągnięcie równowartości pieniężnej
przedmiotów podlegających przepadkowi oraz uiszczenie należności
publicznoprawnej uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia grożącego przepadku
osiągniętych korzyści majątkowych.
§ 3. Wykonanie kary grzywny oraz ściągnięcie równowartości pieniężnej
przedmiotów podlegających przepadkowi można zabezpieczyć także na mieniu
podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.
§ 4. Do zabezpieczenia grożącego przepadku osiągniętych korzyści majątkowych lub
ściągnięcia równowartości pieniężnej przedmiotów podlegających przepadkowi
stosuje się odpowiednio art. 292 § 2 Kodeksu postępowania karnego.
Art. 132. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 131, upada, jeżeli nie
zostanie prawomocnie orzeczony przepadek osiągniętych korzyści majątkowych lub
ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. Zabezpieczenie
należności publicznoprawnych uszczuplonych lub narażonych na uszczuplenie upada,
jeżeli w ciągu 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie nie zostanie wszczęta egzekucja dla ściągnięcia tych
należności.
Rozdział 14
Właściwość organów dochodzenia
Art. 133. § 1. Dochodzenie prowadzą:
1) urząd celny - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
określone w art. 85-96 § 1, art. 98 § 2-4, art. 104 § 2 oraz w sprawach
ujawnionych z art. 104 § 1 i 3, a w sprawach ujawnionych w zakresie swego
działania przez Inspekcję Celną - funkcjonariusz tej inspekcji,
2) urząd skarbowy - w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe, a w tych sprawach ujawnionych w zakresie swego działania przez urząd
kontroli skarbowej - inspektor kontroli skarbowej.
§ 2. Organy, o których mowa w § 1, mogą wszcząć dochodzenie w sprawach o
przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe nie należące do ich właściwości; po
zabezpieczeniu dowodów przekazują sprawę do dalszego prowadzenia właściwemu
organowi.
Art. 134. § 1. Dochodzenie prowadzą także:
1) Straż Graniczna - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
wymienione w art. 133 § 1 pkt 1, ujawnione w zakresie swego działania przez
Straż Graniczną,
2) Policja - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe ujawnione
w zakresie swego działania przez Policję,
3) Urząd Ochrony Państwa - w sprawach o przestępstwa skarbowe ujawnione w
zakresie swego działania przez ten urząd,
4) Żandarmeria Wojskowa - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe popełnione przez osoby wymienione w art. 53 § 36.
§ 2. Organy określone w § 1 pkt 1-3 zawiadamiają niezwłocznie o prowadzeniu
dochodzenia właściwe finansowe organy dochodzenia przez przesłanie odpisu
postanowienia o jego wszczęciu, chyba że ograniczą swoje czynności do
zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego oraz przekazania sprawy do dalszego prowadzenia tym organom.
§ 3. Organ określony w § 1 pkt 4 o wszczęciu dochodzenia zawiadamia niezwłocznie
właściwą prokuraturę wojskową.
§ 4. W razie zgłoszenia przez sprawcę czynu zabronionego wniosku o zezwolenie na
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, przekazanie sprawy właściwemu
finansowemu organowi dochodzenia jest obowiązkowe.
§ 5. Przepisy § 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy organ określony
w § 1 pkt 1-3 jest właściwy do prowadzenia dochodzenia w sprawie o czyn
zabroniony będący przestępstwem określonym w przepisach karnych innej ustawy,
który wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego.
Art. 135. § 1. W wypadku gdy sprawcy zarzucono kilka przestępstw skarbowych albo
wykroczeń skarbowych, względnie gdy zachodzi zbieg przepisów określony w art. 7
§ 1, a sprawy należą do właściwości różnych organów dochodzenia, właściwy jest
organ, który pierwszy wszczął postępowanie.
§ 2. Jeżeli sprawcy zarzucono przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe, a
sprawy należą do właściwości różnych finansowych organów dochodzenia, właściwy
jest organ, który wszczął postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe.
§ 3. Jeżeli sprawa o przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe należy do
właściwości finansowych i niefinansowych organów dochodzenia, postępowanie
prowadzi finansowy organ dochodzenia, chyba że dochodzenie prowadzi Żandarmeria
Wojskowa.
§ 4. Spór o właściwość między finansowymi organami dochodzenia rozstrzyga
minister właściwy do spraw finansów publicznych. Jeżeli spór wszczyna
niefinansowy organ dochodzenia, rozstrzyga go prokurator.
§ 5. W czasie trwania sporu o właściwość każdy z organów dochodzenia dokonuje
czynności niecierpiących zwłoki.
DZIAŁ II
Pociągnięcie do odpowiedzialności za zgodą sprawcy
Rozdział 15
Postępowanie mandatowe
Art. 136. § 1. Postępowanie mandatowe prowadzi finansowy organ dochodzenia, a
niefinansowe organy dochodzenia, gdy przepis szczególny tak stanowi.
§ 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
sposób wydawania funkcjonariuszom finansowych organów dochodzenia i
niefinansowych organów dochodzenia upoważnienia do wymierzania kary grzywny w
drodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe oraz szczegółowe zasady ich
wymierzania i sposób uiszczania.
Art. 137. § 1. W postępowaniu mandatowym, jeżeli kodeks nie stanowi inaczej,
organ dochodzenia lub jego przedstawiciel upoważniony do wymierzania kary
grzywny w drodze mandatu karnego może ją wymierzyć jedynie, gdy osoba sprawcy i
okoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a nie
zachodzi potrzeba orzeczenia kary surowszej od tej, która jest przewidziana w
art. 48 § 2.
§ 2. Postępowania mandatowego nie stosuje się, jeżeli:
1) są podstawy do orzeczenia środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 1,
2) przepis przewiduje obowiązek orzeczenia przepadku przedmiotów,
3) sprawca znajduje się pod wpływem alkoholu lub innego podobnie działającego
środka,
4) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności sprawcy,
5) zachodzi zbieg przepisów określony w art. 7 § 1, a ten sam czyn sprawcy
wykroczenia skarbowego wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego.
§ 3. Warunkiem wymierzenia kary grzywny w drodze mandatu karnego jest wyrażenie
przez sprawcę wykroczenia skarbowego zgody na przyjęcie mandatu.
§ 4. Upoważniony organ dochodzenia lub jego przedstawiciel, wymierzając karę
grzywny w drodze mandatu karnego, obowiązany jest określić wykroczenie skarbowe
zarzucane sprawcy oraz pouczyć go o prawie odmowy przyjęcia mandatu i o skutkach
prawnych takiej odmowy.
Art. 138. § 1. W postępowaniu mandatowym można wymierzyć karę grzywny w drodze
mandatu karnego:
1) wydanego ukaranemu po uiszczeniu grzywny bezpośrednio organowi dochodzenia
lub jego przedstawicielowi, który ją wymierzył,
2) kredytowanego, wydawanego za potwierdzeniem odbioru ukaranemu.
§ 2. Mandatem karnym, o którym mowa w § 1 pkt 1, może być wymierzona kara
grzywny wobec osób czasowo tylko przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do osób stale przebywających na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które czasowo opuszczają to terytorium.
§ 4. Mandat karny, o którym mowa w § 1 pkt 1, staje się prawomocny z chwilą
uiszczenia kary grzywny organowi dochodzenia lub jego przedstawicielowi, który
ją wymierzył, zaś mandat karny kredytowany - z chwilą pokwitowania jego odbioru
przez ukaranego.
§ 5. Mandat karny kredytowany powinien zawierać pouczenie o obowiązku uiszczenia
wymierzonej kary grzywny w terminie 7 dni od daty jego uprawomocnienia oraz o
skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie.
Art. 139. § 1. W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego, organ dochodzenia wnosi
akt oskarżenia do sądu. W akcie oskarżenia należy zaznaczyć, że sprawca odmówił
przyjęcia mandatu karnego, i w miarę możności podać także przyczyny tej odmowy.
§ 2. W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego, a zwłaszcza gdy sprawca
wykroczenia skarbowego przebywa stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego
miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, organ dochodzenia lub jego
przedstawiciel może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego sprawcy, w
szczególności przedmiotów zagrożonych przepadkiem.
Art. 140. § 1. Prawomocny mandat karny podlega niezwłocznie uchyleniu, jeżeli
karę grzywny wymierzono za czyn niebędący wykroczeniem skarbowym. Uchylenie
następuje na wniosek ukaranego złożony w terminie zawitym 7 dni od daty
uprawomocnienia się mandatu lub z urzędu.
§ 2. Uprawnionym do uchylania prawomocnych mandatów karnych jest sąd, w którego
okręgu mandat został nałożony. Sąd orzeka jednoosobowo na posiedzeniu. Przed
podjęciem decyzji można zarządzić stosowne czynności w celu sprawdzenia podstaw
do uchylenia mandatu karnego.
§ 3. Uchylając mandat karny nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano
grzywnę, zwrot uiszczonej kwoty, chyba że czyn zarzucany sprawcy wyczerpuje
znamiona przestępstwa skarbowego; w takim wypadku uiszczoną kwotę zatrzymuje się
do zakończenia postępowania jako zabezpieczenie grożących mu kar, środków
karnych lub innych środków oraz kosztów postępowania.
Art. 141. Nadzór nad postępowaniem mandatowym sprawuje minister właściwy do
spraw finansów publicznych, a w sprawach, o których mowa w art. 134 § 1,
odpowiednio - minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Minister Obrony
Narodowej.
Rozdział 16
Zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
Oddział 1
Przebieg negocjacji
Art. 142. § 1. W postępowaniu przed finansowym organem dochodzenia, zanim
wniesiono akt oskarżenia, sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego może zgłosić wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności.
§ 2. Przed pierwszym przesłuchaniem finansowy organ dochodzenia obowiązany jest
pouczyć sprawcę także o prawie złożenia takiego wniosku.
§ 3. Jeżeli sprawcą jest osoba w wieku po ukończeniu lat 17, lecz przed
ukończeniem lat 18, wniosek, o którym mowa w § 1, może w jego imieniu zgłosić
przedstawiciel ustawowy.
§ 4. Wniosek sprawcy, o którym mowa w § 1, może być złożony na piśmie albo
ustnie do protokołu. Do wniosku dołącza się dowody wykonania czynności
wymienionych w art. 143 § 1-3.
Art. 143. § 1. Zgłaszając wniosek, o którym mowa w art. 142 § 1, sprawca
obowiązany jest łącznie uiścić:
1) należność publicznoprawną, jeżeli czyn zabroniony polega na uszczupleniu lub
narażeniu na uszczuplenie tej należności, chyba że do chwili zgłoszenia wniosku
ta należność została w całości zapłacona,
2) tytułem kary grzywny kwotę odpowiadającą co najmniej jednej trzeciej
najniższego miesięcznego wynagrodzenia, a za wykroczenie skarbowe - kwotę
odpowiadającą co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia,
3) zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.
§ 2. Jeżeli za czyn zabroniony, o który toczy się postępowanie, przewidziane
jest obowiązkowe orzeczenie przepadku przedmiotów, sprawca składając wniosek, o
którym mowa w art. 142 § 1, jest obowiązany wyrazić zgodę na ich przepadek, a w
razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścić ich równowartość pieniężną.
§ 3. Jeżeli orzeczenie przepadku przedmiotów nie jest obowiązkowe, sprawca może
ograniczyć wyrażenie zgody na przepadek, a w razie niemożności złożenia tych
przedmiotów - uiścić równowartość pieniężną tylko niektórych przedmiotów
zagrożonych przepadkiem albo złożyć wniosek o całkowite zaniechanie orzeczenia
przepadku przedmiotów lub uiszczenia ich równowartości pieniężnej.
§ 4. Uiszczenie przez sprawcę równowartości pieniężnej przedmiotów zagrożonych
przepadkiem nie dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 5. Przepisy art. 16 § 3 i art. 31 § 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanych
kosztów postępowania związanych ze zgłoszeniem wniosku o zezwolenie na
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w wysokości nie wyższej niż jedna
dziesiąta najniższego miesięcznego wynagrodzenia, mając na uwadze w
szczególności wydatki finansowego organu dochodzenia, poniesione przy jego
rozpoznaniu.
Art. 144. § 1. Cofnięcie wniosku, o którym mowa w art. 142 § 1, nie jest możliwe
przed upływem 1 miesiąca od jego złożenia, a także po doręczeniu postanowienia o
zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.
§ 2. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.
§ 3. W razie cofnięcia wniosku uiszczone przez sprawcę kwoty zatrzymuje się do
zakończenia postępowania jako zabezpieczenie grożących mu kar, środków karnych
lub innych środków oraz kosztów postępowania.
Art. 145. § 1. W razie wystąpienia przez sprawcę o zezwolenie na dobrowolne
poddanie się odpowiedzialności, finansowy organ dochodzenia może zamiast aktu
oskarżenia wnieść niezwłocznie do sądu wniosek o udzielenie takiego zezwolenia.
§ 2. Wniosek finansowego organu dochodzenia powinien zawierać:
1) imię i nazwisko sprawcy oraz inne dane określające jego tożsamość,
2) dokładne określenie czynu zarzucanego sprawcy ze wskazaniem czasu, miejsca,
sposobu i okoliczności jego popełnienia, a zwłaszcza wysokości uszczuplonej lub
narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej,
3) wskazanie przepisów kodeksu, pod które zarzucany czyn podpada,
4) dokładne określenie wykonanych przez sprawcę czynności, o których mowa w art.
143 § 1-3,
5) wskazanie sądu właściwego do udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności.
§ 3. Uzasadnienie wniosku może być ograniczone do wskazania dowodów świadczących
o tym, że wina sprawcy i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą
wątpliwości, a nadto innych okoliczności świadczących o tym, że w danej sprawie
można zezwolić na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, w szczególności ze
względu na to, że jest to wystarczające dla zaspokojenia uzasadnionego interesu
finansowego Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
§ 4. Z wnioskiem, o którym mowa w § 1, przesyła się sądowi akta postępowania
wraz z załącznikami.
§ 5. O wniesieniu do sądu wniosku, o którym mowa w § 1, finansowy organ
dochodzenia zawiadamia niezwłocznie sprawcę, jak również przedstawiciela
ustawowego, o którym mowa w art. 142 § 3.
Art. 146. § 1. Wniesienie wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie
się odpowiedzialności finansowy organ dochodzenia uzależnia od uiszczenia w
całości należności publicznoprawnej, jeżeli czyn zabroniony polega na
uszczupleniu lub narażeniu na jej uszczuplenie, a do tej chwili należność ta nie
została zapłacona.
§ 2. Wniesienie wniosku, o którym mowa w § 1, finansowy organ dochodzenia może
uzależnić:
1) od uiszczenia tytułem kary grzywny dodatkowej kwoty, nieprzekraczającej
jednak łącznie z kwotą już wpłaconą wysokości połowy sumy odpowiadającej górnej
granicy ustawowego zagrożenia za dany czyn zabroniony,
2) od wyrażenia zgody na przepadek przedmiotów nieobjętych wnioskiem sprawcy, o
którym mowa w art. 142 § 1, a w razie niemożności ich złożenia - od uiszczenia
równowartości pieniężnej tych przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy
przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 3. Czas, rodzaj i sposób wykonania czynności, o których mowa w § 1 lub 2,
finansowy organ dochodzenia określa po wysłuchaniu sprawcy.
Art. 147. Na postanowienie odmawiające wniesienia wniosku o udzielenie
zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności przysługuje zażalenie do
organu nadrzędnego nad finansowym organem dochodzenia, o czym należy sprawcę
pouczyć. W razie nieuwzględnienia zażalenia stosuje się odpowiednio art. 144 §
3.
Oddział 2
Zezwolenie
Art. 148. § 1. W kwestii udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się
odpowiedzialności sąd wydaje niezwłocznie postanowienie.
§ 2. W sprawach o przestępstwa skarbowe prezes sądu może zarządzić rozpoznanie
wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, w
składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli ze względu na okoliczności
sprawy uzna to za stosowne.
§ 3. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział sprawca i jego obrońca, a także
przedstawiciel ustawowy, o którym mowa w art. 142 § 3. Nieusprawiedliwione
niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionego o terminie sprawcy lub jego obrońcy,
a także przedstawiciela ustawowego, o którym mowa w art. 142 § 3, nie jest
przeszkodą do przeprowadzenia posiedzenia.
§ 4. Stawiennictwo na posiedzenie finansowego organu dochodzenia lub jego
przedstawiciela, w szczególności tego, który wniósł wniosek, jest obowiązkowe,
jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.
§ 5. W razie oddalenia wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie
się odpowiedzialności, sąd niezwłocznie zwraca sprawę finansowemu organowi
dochodzenia. Przepis art. 144 § 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 149. § 1. W razie zaskarżenia postanowienia o zezwoleniu na dobrowolne
poddanie się odpowiedzialności ulega ono uchyleniu lub zmianie w postępowaniu
odwoławczym tylko wtedy, gdy sąd:
1) orzekł tytułem kary grzywny kwotę wyższą niż uiszczona przez sprawcę,
2) orzekł przepadek przedmiotów lub uiszczenie ich równowartości pieniężnej w
zakresie nieobjętym zgodą sprawcy.
§ 2. Sąd odwoławczy orzeka niezwłocznie w składzie jednoosobowym, chyba że sąd
pierwszej instancji orzekał w składzie jednego sędziego i dwóch ławników.
DZIAŁ III
Postępowanie przygotowawcze
Art. 150. § 1. Określone w Kodeksie postępowania karnego obowiązki i uprawnienia
Policji, z wyjątkiem art. 214 § 6 i art. 663, dotyczą także innych organów
dochodzenia.
§ 2. W razie potrzeby inny niż Policja organ dochodzenia może zwrócić się do
Policji z wnioskiem o udzielenie pomocy przy dokonaniu czynności procesowej.
§ 3. Czynność, o której mowa w art. 75 § 2 Kodeksu postępowania karnego,
dokonywana jest przez Policję, Straż Graniczną, Urząd Ochrony Państwa lub
Żandarmerię Wojskową, a gdy dochodzenie prowadzone jest przez finansowy organ
dochodzenia - przez Policję na żądanie tego organu.
§ 4. Oprócz Policji, czynność, o której mowa w art. 244 § 1 Kodeksu postępowania
karnego, może być dokonana także przez Straż Graniczną, Urząd Ochrony Państwa
lub Żandarmerię Wojskową.
Art. 151. § 1. Można odmówić wszczęcia postępowania w sprawie o wykroczenie
skarbowe, a wszczęte umorzyć także wtedy, gdy w sprawie o ten sam czyn
zabroniony wyczerpujący zarazem znamiona wykroczenia skarbowego i przestępstwa,
postępowanie karne w sprawie o przestępstwo zostało już prawomocnie zakończone
orzeczeniem skazującym.
§ 2. Można odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć, jeżeli o ten sam
czyn zabroniony wyczerpujący zarazem znamiona wykroczenia skarbowego i
przestępstwa toczy się postępowanie karne w sprawie o przestępstwo ścigane z
urzędu.
Art. 152. W razie ustalenia, że czyn zabroniony, o który toczy się dochodzenie,
jest wykroczeniem skarbowym, postępowanie można ograniczyć do przesłuchania
podejrzanego oraz w razie potrzeby także do czynności w zakresie niezbędnym do
wniesienia aktu oskarżenia.
Art. 153. § 1. Dochodzenie w sprawie o przestępstwo skarbowe powinno być
zakończone w ciągu 3 miesięcy. W razie niezakończenia dochodzenia w tym terminie
stosuje się odpowiednio art. 310 § 3 Kodeksu postępowania karnego.
§ 2. W razie niezakończenia dochodzenia w sprawie o wykroczenie skarbowe
prowadzonego przez organ dochodzenia w ciągu 2 miesięcy, organ nadrzędny nad tym
organem może przedłużyć dochodzenie na czas oznaczony.
Art. 154. Przepisu art. 305 § 3 zdanie drugie Kodeksu postępowania karnego nie
stosuje się, jeżeli w sprawie o wykroczenie skarbowe postanowienie o odmowie
wszczęcia dochodzenia albo jego umorzeniu wydał finansowy organ dochodzenia.
Art. 155. § 1. W razie istnienia podstaw do wniesienia aktu oskarżenia finansowy
organ dochodzenia sporządza go i wnosi do właściwego sądu oraz popiera go przed
tym sądem. O wniesieniu aktu oskarżenia w sprawie o przestępstwo skarbowe
finansowy organ dochodzenia zawiadamia niezwłocznie prokuratora przez doręczenie
odpisu tego aktu.
§ 2. W sprawie o przestępstwo skarbowe podlegające rozpoznaniu w postępowaniu
zwyczajnym finansowy organ dochodzenia w ciągu 14 dni od zakończenia dochodzenia
sporządza akt oskarżenia i przesyła go wraz z aktami prokuratorowi, przekazując
jednocześnie dowody rzeczowe. Akt oskarżenia zatwierdza i wnosi do sądu
prokurator. W akcie oskarżenia należy także wskazać finansowy organ dochodzenia,
któremu przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego. Organ ten zawiadamia
się niezwłocznie o wniesieniu aktu oskarżenia przez doręczenie jego odpisu.
§ 3. Akt oskarżenia zawierać może także wniosek o nałożenie odpowiedzialności
posiłkowej.
Art. 156. § 1. Prokurator, a także finansowy organ dochodzenia może, za zgodą
oskarżonego, dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o skazanie oskarżonego za
zarzucane mu przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli okoliczności
popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego
wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia
rozprawy.
§ 2. Wniosek może dotyczyć:
1) w sprawie o przestępstwo skarbowe - wymierzenia oskarżonemu kary z
zastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzenia, orzeczenia środka karnego
wymienionego w art. 22 § 2 pkt 2, 3, 5 lub 6, odstąpienia od wymierzenia kary
lub warunkowego zawieszenia wykonania kary; przepisu nie stosuje się do sprawcy
przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 37 § 1 lub w
art. 38 § 2,
2) w sprawie o wykroczenie skarbowe - wymierzenia oskarżonemu kary grzywny
nieprzekraczającej dziesięciokrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia
albo orzeczenia środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 lub 3 z
odstąpieniem od wymierzenia kary grzywny lub z odstąpieniem także od wymierzenia
tych środków karnych.
§ 3. Przepisy art. 335 § 2, art. 339 § 1 pkt 3 i art. 343 Kodeksu postępowania
karnego stosuje się odpowiednio; jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub
wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie
należności publicznoprawnej, sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od
uiszczenia tej należności w całości w wyznaczonym terminie.
§ 4. Nie można uwzględnić wniosku o orzeczenie przepadku przedmiotów, jeżeli
interwenient temu się sprzeciwi na piśmie lub ustnie do protokołu.
DZIAŁ IV
Postępowanie przed sądem
Rozdział 17
Postępowanie przed sądem pierwszej instancji
Art. 157. § 1. Udział w rozprawie finansowego organu dochodzenia lub jego
przedstawiciela, w szczególności tego, który wniósł akt oskarżenia, jest
obowiązkowy w postępowaniu uproszczonym. Udział prokuratora w rozprawie nie
wyłącza obowiązku udziału finansowego organu dochodzenia lub jego
przedstawiciela w charakterze oskarżyciela publicznego.
§ 2. W sprawach o przestępstwa skarbowe, w których akt oskarżenia wniósł
prokurator, finansowy organ dochodzenia lub jego przedstawiciel może działać
obok prokuratora w charakterze oskarżyciela publicznego.
Art. 158. § 1. Niestawiennictwo na rozprawę podmiotu pociągniętego do
odpowiedzialności posiłkowej, któremu prawidłowo doręczono wezwanie, nie stoi na
przeszkodzie rozpoznaniu sprawy i wydaniu orzeczenia.
§ 2. Jeżeli jednak podmiot, o którym mowa w § 1, usprawiedliwi swoje
niestawiennictwo i jednocześnie wniesie o odroczenie rozprawy, nie można jej
przeprowadzić w czasie nieobecności tego podmiotu.
§ 3. W wypadku, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 482 Kodeksu
postępowania karnego w zakresie rozstrzygnięcia o nałożeniu odpowiedzialności
posiłkowej.
Art. 159. W razie wyłączenia jawności rozprawy głównej także podmiot pociągnięty
do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient mogą żądać pozostawienia na
sali rozpraw po nie więcej niż dwie osoby.
Art. 160. Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie
przewodniczącego, stosownie do art. 171 § 1 Kodeksu postępowania karnego, mogą
zadawać jej pytania w następującym porządku: oskarżyciel publiczny,
interwenient, pełnomocnik interwenienta, biegły, podmiot pociągnięty do
odpowiedzialności posiłkowej, pełnomocnik podmiotu pociągniętego do
odpowiedzialności posiłkowej, obrońca, oskarżony, członkowie składu
orzekającego. Przepisy art. 370 § 2-4 Kodeksu postępowania karnego stosuje się.
Art. 161. § 1. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem
skarbowym nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności
publicznoprawnej, sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego, o którym
mowa w art. 387 Kodeksu postępowania karnego, od uiszczenia tej należności w
całości w wyznaczonym terminie; uiszczenie uszczuplonej należności
publicznoprawnej jest obowiązkowe, jeżeli sprawca popełni takie przestępstwo
skarbowe w warunkach określonych w art. 37 § 1 pkt 1 i 3 lub w art. 38 § 2.
§ 2. Jeżeli w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe zgłoszono
interwencję, sąd nie może przychylić się do wniosku, o którym mowa w art. 387
Kodeksu postępowania karnego, dotyczącego orzeczenia przepadku przedmiotów, gdy
interwenient temu się sprzeciwi na piśmie lub ustnie do protokołu.
Art. 162. § 1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu
stronom oraz ich przedstawicielom. Zabierają one głos w następującej kolejności:
oskarżyciel publiczny, interwenient, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności
posiłkowej i oskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed
stronami, które reprezentują.
§ 2. Jeżeli oskarżyciel publiczny, interwenient lub jego pełnomocnik ponownie
zabierają głos, należy również udzielić głosu podmiotowi pociągniętemu do
odpowiedzialności posiłkowej, jego pełnomocnikowi, obrońcy i oskarżonemu.
Art. 163. Orzeczenie kończące postępowanie powinno w miarę potrzeby zawierać
również rozstrzygnięcie co do odpowiedzialności posiłkowej, roszczeń
interwenienta, ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów,
przedmiotów zajętych na zabezpieczenie jej równowartości lub należności
publicznoprawnej uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie przez przestępstwo
skarbowe lub wykroczenie skarbowe.
Art. 164. Jeżeli skazany za wykroczenie skarbowe jest osobą przebywającą jedynie
czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na tym terytorium
stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu, sąd może orzec
natychmiastową wykonalność orzeczenia skazującego na karę grzywny; jednocześnie
sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności na wypadek nieuiszczenia
orzeczonej kary grzywny w terminie 3 dni.
Rozdział 18
Postępowanie odwoławcze i nadzwyczajne środki zaskarżenia
Art. 165. Przepis art. 157 stosuje się odpowiednio również na rozprawie w sądzie
odwoławczym, jeśli finansowy organ dochodzenia wniósł apelację, a także na
posiedzeniu sądu w kwestii wznowienia postępowania, chyba że prezes sądu lub sąd
zarządzi inaczej.
Art. 166. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo może wnieść apelację z powodu
nałożenia odpowiedzialności posiłkowej, natomiast z powodu skazania oskarżonego
- tylko wtedy, gdy skazanie jest podstawą tej odpowiedzialności.
Art. 167. § 1. Zażalenie na postanowienie finansowego organu dochodzenia
rozpoznaje organ nadrzędny, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę -
prokurator sprawujący nadzór nad tym dochodzeniem albo sąd.
§ 2. Zażalenie na postanowienie Żandarmerii Wojskowej rozpoznaje właściwy
prokurator wojskowy, a w wypadkach przewidzianych przez ustawę - sąd wojskowy.
Art. 168. § 1. Kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania
oskarżonego za przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania.
§ 2. Kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie uniewinnienia
oskarżonego.
§ 3. Ograniczenia przewidziane w § 1 i 2 nie dotyczą kasacji:
1) wniesionej z powodu uchybień wymienionych w art. 439 Kodeksu postępowania
karnego oraz
2) w wypadku określonym w art. 521 Kodeksu postępowania karnego.
Art. 169. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo lub interwenient może wnieść kasację
przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym.
Art. 170. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się w
zakresie rozstrzygnięcia o nałożeniu odpowiedzialności posiłkowej także wtedy,
gdy po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem
sądowi, wskazujące na to, że niesłusznie nałożono tę odpowiedzialność.
DZIAŁ V
Postępowanie nakazowe
Art. 171. § 1. Orzeczenie nakazu karnego jest niedopuszczalne także wtedy,
jeżeli:
1) stosuje się przepisy o odpowiedzialności posiłkowej,
2) zgłoszono interwencję co do przedmiotów podlegających przepadkowi, chyba że
zostanie ona wycofana przez interwenienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do
sądu.
§ 2. W posiedzeniu dotyczącym orzeczenia nakazu karnego udział finansowego
organu dochodzenia lub jego przedstawiciela, w szczególności tego, który wniósł
akt oskarżenia, jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.
§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych o terminie
stron i ich przedstawicieli procesowych nie tamuje toku posiedzenia, chyba że
stawiennictwo było obowiązkowe.
Art. 172. § 1. Nakazem karnym można orzec za przestępstwo skarbowe karę grzywny
przewidzianą w art. 23 § 2 albo karę ograniczenia wolności, a za wykroczenie
skarbowe - karę grzywny przewidzianą w art. 48 § 3.
§ 2. Obok kary określonej w § 1 można, w wypadkach przewidzianych w kodeksie,
orzec przepadek przedmiotów oraz ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku
przedmiotów.
§ 3. Sąd może poprzestać na orzeczeniu środków karnych, o których mowa w § 2,
jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tych środków.
DZIAŁ VI
Postępowanie w stosunku do nieobecnych
Rozdział 19
Przesłanki
Art. 173. § 1. Przeciwko sprawcy przestępstwa skarbowego lub wykroczenia
skarbowego przebywającemu stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego
miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, postępowanie toczyć się może podczas
jego nieobecności.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli:
1) wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego budzą
wątpliwości,
2) oskarżony ukrył się po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a także wówczas,
gdy w toku postępowania przed sądem ustalono jego miejsce zamieszkania lub
pobytu w kraju.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do
odpowiedzialności posiłkowej.
Rozdział 20
Przebieg postępowania
Art. 174. Postępowanie toczy się na zasadach ogólnych, przy czym nie stosuje się
przepisów, których nie można wykonać z powodu nieobecności oskarżonego albo
podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.
Art. 175. § 1. O zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych organ
prowadzący postępowanie wydaje postanowienie. W postępowaniu przygotowawczym w
sprawach o przestępstwa skarbowe postanowienie to wymaga zatwierdzenia przez
prokuratora.
§ 2. W postępowaniu w stosunku do nieobecnych nie stosuje się art. 313 § 1
Kodeksu postępowania karnego w części dotyczącej ogłoszenia postanowienia oraz
przesłuchania podejrzanego.
Art. 176. § 1. Prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza nieobecnemu
oskarżonemu obrońcę z urzędu. Udział obrońcy jest obowiązkowy także w
postępowaniu odwoławczym.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do
odpowiedzialności posiłkowej, gdy nie ma on pełnomocnika. Wyznaczenie adwokata
lub radcy prawnego dla nieobecnego podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności
posiłkowej jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa.
Art. 177. W razie osobistego zgłoszenia się skazanego do rozporządzenia sądu lub
ujęcia skazanego doręcza mu się odpis prawomocnego wyroku. Na wniosek skazanego
złożony na piśmie w zawitym terminie 14 dni od daty doręczenia sąd, którego
wyrok się uprawomocnił, wyznacza niezwłocznie rozprawę, a wydany w tej instancji
wyrok traci moc z chwilą stawienia się skazanego na rozprawie.
TYTUŁ III
POSTĘPOWANIE WYKONAWCZE W SPRAWACH O PRZESTĘPSTWA SKARBOWE I WYKROCZENIA
SKARBOWE
DZIAŁ I
Część ogólna
Rozdział 21
Zakres obowiązywania
Art. 178. § 1. Do wykonywania orzeczeń w sprawach o przestępstwa skarbowe i
wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego
wykonawczego, jeżeli przepisy niniejszego kodeksu nie stanowią inaczej.
§ 2. W postępowaniu wykonawczym w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe przez wyrażenie "prokurator" użyte w przepisach Kodeksu karnego
wykonawczego rozumie się także "finansowy organ dochodzenia".
Rozdział 22
Postępowanie
Art. 179. § 1. Organem postępowania wykonawczego w zakresie wykonywania orzeczeń
w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe jest także urząd celny
lub organ Inspekcji Celnej. Do decyzji tych organów stosuje się odpowiednio art.
7 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 2. Organem wykonującym zabezpieczenie majątkowe jest urząd skarbowy, chyba że
kodeks stanowi inaczej.
§ 3. Zabezpieczenia majątkowego na towarach, wartościach dewizowych lub
krajowych środkach płatniczych podlegających kontroli celnej lub kontroli
dewizowej wykonywanej przez urząd celny lub organ Inspekcji Celnej lub będących
w dyspozycji urzędu celnego lub organu Inspekcji Celnej dokonują te organy.
§ 4. Jeżeli zabezpieczenia majątkowego dokonał uprzednio urząd celny lub organ
Inspekcji Celnej, sąd kieruje orzeczenie do tych organów w celu wykonania w tej
części; przepisu nie stosuje się w razie jednoczesnego orzeczenia przepadku
osiągniętych korzyści majątkowych.
§ 5. W razie orzeczenia przepadku osiągniętych korzyści majątkowych, organ
egzekucyjny określony w art. 25 Kodeksu karnego wykonawczego prowadzi również
egzekucję orzeczonej równocześnie kary grzywny lub ściągnięcia równowartości
pieniężnej przepadku przedmiotów, jeżeli dokonał uprzednio ich zabezpieczenia.
Art. 180. § 1. Do egzekucji ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku
przedmiotów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub innych
należności, których ściągnięcie orzeczono w postępowaniu przewidzianym w
kodeksie, stosuje się odpowiednio art. 25 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 2. Do zabezpieczenia należności publicznoprawnej uszczuplonej lub narażonej na
uszczuplenie, ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów
przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego stosuje się odpowiednio art.
25 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 3. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów objętych zabezpieczeniem
lub egzekucją przepadku przedmiotów może dochodzić swych roszczeń tylko w trybie
określonym w art. 119.
Art. 181. § 1. W wypadkach określonych w art. 8 § 1 w razie niejednoczesnego
skazania przez sądy na kary, środki karne lub inne środki, sąd, który ostatni
wydał orzeczenie w pierwszej instancji, na wniosek skazanego rozstrzyga
postanowieniem, która kara, jako najsurowsza, podlega wykonaniu. Wniosek o
rozstrzygnięcie tej kwestii może złożyć również organ dochodzenia. Na
postanowienie służy zażalenie organowi dochodzenia i skazanemu.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie niejednoczesnego skazania przez
organy orzekające na karę grzywny za wykroczenie skarbowe i na karę grzywny za
wykroczenie.
§ 3. W wypadku określonym w art. 8 § 2 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego dotyczące wyroku łącznego.
§ 4. W razie uprzedniego wykonania kary łagodniejszej lub środka karnego w
całości lub w części zalicza się je na poczet kary najsurowszej podlegającej
wykonaniu, uwzględniając różnice zachodzące między tymi karami lub środkami
karnymi.
DZIAŁ II
Część szczególna
Rozdział 23
Wykonywanie kar
Art. 182. Jeżeli kara grzywny wymierzona za przestępstwo skarbowe została
uiszczona lub ściągnięta w drodze egzekucji tylko w części i zostanie
stwierdzone, że spowodowane to jest tym, że okoliczności wymagane dla ustalenia
stawki dziennej uległy istotnej zmianie, sąd dla nieuiszczonej jeszcze w części
kary grzywny określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami
określonymi w art. 23 § 3, chyba że skazany wykaże, iż nastąpiło to z przyczyn
od niego niezależnych.
Art. 183. Odroczenie uiszczenia wymierzonej kary grzywny lub rozłożenia jej na
raty sąd może uzależnić od zabezpieczenia jej na majątku skazanego za
przestępstwo skarbowe lub podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo.
Art. 184. § 1. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo uiszcza wymierzoną karę grzywny,
jeżeli skazany nie zapłaci jej w terminie i zostanie stwierdzone, że nie można
jej ściągnąć w drodze egzekucji.
§ 2. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od
skazanego w drodze egzekucji tylko w części, odpowiedzialność posiłkową
zmniejsza się w sposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości
orzeczonej kary.
§ 3. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od podmiotu
odpowiedzialnego posiłkowo tylko w części, sąd może zamienić tę karę, po
uprzednim wyrażeniu zgody przez skazanego, na pracę społecznie użyteczną, a
jeżeli skazany nie podejmie tej pracy, sąd orzeka wykonanie zastępczej kary
pozbawienia wolności.
§ 4. W stosunku do podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo nie stosuje się wykonania
pracy społecznie użytecznej ani zastępczej kary pozbawienia wolności.
§ 5. Postępowania wykonawczego nie umarza się w razie śmierci sprawcy skazanego
za przestępstwo skarbowe po uprawomocnieniu się orzeczenia o nałożeniu
odpowiedzialności posiłkowej.
Art. 185. § 1. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe nie uiści grzywny w
terminie, a nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, sąd po uprzednim
wyrażeniu zgody przez ukaranego może zamienić karę grzywny na pracę społecznie
użyteczną, określając jej rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa
najkrócej 7 dni, najdłużej - 2 miesiące; określa się ją w dniach i miesiącach.
§ 2. Praca społecznie użyteczna polega na wykonywaniu nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez sąd, w odpowiednim
zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub
instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej, w
wymiarze od 5 do 10 godzin w stosunku tygodniowym.
Art. 186. § 1. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe, mimo możliwości, nie
uiści grzywny w terminie ani też nie podejmie zastępczej formy jej wykonania
określonej w art. 185 i zostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć w drodze
egzekucji, sąd orzeka wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
§ 2. Zastępczą karę pozbawienia wolności można orzec w razie nieściągalności
grzywny wymierzonej w kwocie przekraczającej jedną dwudziestą górnej granicy
ustawowego jej zagrożenia. Dzień pozbawienia wolności równoważny jest karze
grzywny wynoszącej od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy
ustawowego zagrożenia karą grzywny.
§ 3. Wymiar zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 30 dni;
wymierza się ją w dniach.
§ 4. Nie można wymierzyć zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli
właściwości lub warunki osobiste ukaranego uniemożliwiają jej odbycie.
§ 5. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
W takim wypadku stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu wykroczeń dotyczące
warunkowego zawieszenia wykonania kary.
Art. 187. § 1. Kary grzywny wymierzone w sprawach o wykroczenia skarbowe,
niezależnie od trybu, w jakim je wymierzono, przypadają Skarbowi Państwa.
§ 2. Wykonanie prawomocnych mandatów karnych, o których mowa w art. 138 § 1 pkt
2, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43,
poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i 944
oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126).
Art. 188. W razie skazania sprawcy na karę ograniczenia wolności za przestępstwo
skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie lub narażenie na
uszczuplenie należności publicznoprawnej, uchylaniem się skazanego od odbywania
kary ograniczenia wolności jest również nieuiszczenie tej należności w
wyznaczonym terminie.
Rozdział 24
Wykonywanie środków karnych
Art. 189. Do wykonania orzeczenia w części dotyczącej ściągnięcia równowartości
pieniężnej przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio art. 27, 45 oraz 49-51
Kodeksu karnego wykonawczego.
Art. 190. Sąd nie może w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać
obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej, o którym mowa w art. 41 § 2
lub 4, albo od jego wykonania zwolnić.
Art. 191. Po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione w
art. 22 § 2 pkt 5 i 7, nie wcześniej jednak niż po roku, sąd może uznać je za
wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
Przepisy wprowadzające Kodeks karny skarbowy.
(Dz. U. Nr 83, poz. 931)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Kodeks karny skarbowy wchodzi w życie z dniem 17 października 1999 r.
Art. 2. Traci moc ustawa karna skarbowa z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z
1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i
Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21,
poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136,
poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz.
640 i Nr 152, poz. 720, z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485, Nr 102, poz.
643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr
108, poz. 682 i Nr 160, poz. 1063).
Art. 3. § 1. Uchyla się art. 20-25 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu
wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 121, poz. 770).
§ 2. Uchyla się art. 19 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej
kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami
i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 70,
poz. 775).
§ 3. Uchyla się art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88,
poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141,
poz. 945, z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr 107, poz. 669 i Nr
155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 9, poz. 75).
§ 4. Uchyla się art. 16 i 17 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach
ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z
1997 r. Nr 88, poz. 554 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118).
Rozdział 2
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 4. § 1. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12,
poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6,
poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i
Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41,
poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422
i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24,
poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i
Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr
98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz.
779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 717):
1) w art. 52a w pkt 1 po wyrazie "przestępstwa" dodaje się przecinek i wyrazy "w
tym i przestępstwa skarbowego",
2) w art. 57 w § 1 i w art. 105 w § 1 wyrazy "przestępstwo lub wykroczenie"
zastępuje się wyrazami "przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie
lub wykroczenie skarbowe".
§ 2. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz.
145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 75,
poz. 471, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 75, poz. 853) w art. 4 w
ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Wyłączenie to nie obejmuje występowania w sprawach karnych w charakterze
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i powoda cywilnego, jeżeli są to
instytucje państwowe lub społeczne albo przedsiębiorcy, oraz występowania w
charakterze pełnomocnika interwenienta i podmiotu pociągniętego do
odpowiedzialności posiłkowej w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe."
§ 3. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach
nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1995 r. Nr 89,
poz. 443 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668):
1) w art. 14 po wyrazach "Kodeksu karnego" dodaje się przecinek i wyrazy
"Kodeksu karnego skarbowego",
2) w art. 30 w § 5 wyrazy "organu finansowego, określonego w ustawie karnej
skarbowej" zastępuje się wyrazami "finansowego organu dochodzenia, określonego w
Kodeksie karnym skarbowym",
3) w art. 69 w § 1 i w art. 100 po wyrazie "karnego" skreśla się kropkę i dodaje
wyrazy "lub art. 5 § 2 Kodeksu karnego skarbowego",
4) w art. 73 w § 1 po wyrazie "karnego" dodaje się wyrazy "lub art. 5 § 2
Kodeksu karnego skarbowego",
5) w art. 99 w § 1 w pkt 2 wyrazy "ustawy karnej skarbowej o postępowaniu przed
sądem" zastępuje się wyrazami "Kodeksu karnego skarbowego".
§ 4. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z
1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751,
752, 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882, z 1998 r. Nr
98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125 oraz z 1999 r. Nr 20,
poz. 180, Nr 60, poz. 636 i Nr 75, poz. 853) po art. 16 dodaje się art. 161 w
brzmieniu:
"Art. 161. § 1. Minister Sprawiedliwości może, w drodze rozporządzenia, tworzyć
w siedzibie sądu rejonowego lub poza nią, a także znosić, wydziały lub wydziały
zamiejscowe sądów rejonowych do rozpoznawania spraw:
1) o wykroczenia skarbowe,
2) o przestępstwa skarbowe zagrożone:
a) karą grzywny,
b) karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. W rozporządzeniu określa się obszar właściwości wydzielony z obszaru
właściwości sądu rejonowego."
§ 5. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r.
Nr 54, poz. 572) w art. 36 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) skarbowych, polegających na uszczupleniu należności publicznoprawnej dużej
wartości albo gdy wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża".
§ 6. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i
Nr 128, poz. 840 oraz z 1999 r. Nr 64, poz. 729):
1) art. 234 otrzymuje brzmienie:
"Art. 234. Kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o
przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe
lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie tych
czynów zabronionych lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.",
2) w art. 235 wyrazy "przestępstwo, wykroczenie" zastępuje się wyrazami
"przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie
skarbowe",
3) w art. 236 w § 1 wyrazy "przestępstwa, wykroczenia" zastępuje się wyrazami
"przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego, wykroczenia, wykroczenia
skarbowego",
4) w art. 238 po wyrazie "przestępstwie" dodaje się przecinek i wyrazy "lub o
przestępstwie skarbowym",
5) w art. 239 w § 1 dwukrotnie po wyrazie "przestępstwa" dodaje się przecinek i
wyrazy "w tym i przestępstwa skarbowego",
6) w art. 255 w § 1 po wyrazie "występku" skreśla się przecinek i dodaje się
wyrazy "lub przestępstwa skarbowego",
7) w art. 258 w § 1 po wyrazie "przestępstw" dodaje się wyrazy "w tym i
przestępstw skarbowych",
8) w art. 259 po wyrazie "przestępstwa" kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się wyrazy "w tym i przestępstwa skarbowego",
9) w art. 314 po wyrazie "upoważnienie" skreśla się przecinek i wyrazy
"uiszczenie opłaty skarbowej".
§ 7. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr
89, poz. 555):
1) w art. 183 w § 1 wyrazy "przestępstwo lub wykroczenie" zastępuje się wyrazami
"przestępstwo, przestępstwo skarbowe, wykroczenie lub wykroczenie skarbowe",
2) w art. 213 w § 2 po wyrazie "karnego" skreśla się przecinek i dodaje wyrazy
"albo przestępstwo skarbowe w warunkach art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu karnego
skarbowego",
3) w art. 296 wyrazy "organów kontroli finansowej, jeżeli organy te ujawniły
przestępstwo" zastępuje się wyrazami "finansowych organów dochodzenia, jeżeli
organy te ujawniły przestępstwo, przestępstwo skarbowe lub wykroczenie
skarbowe",
4) w art. 312 w pkt 1 wyrazy "kontroli finansowej" zastępuje się wyrazami
"finansowym organom dochodzenia",
5) w art. 323 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania
przygotowawczego prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 §
1, art. 100 Kodeksu karnego lub w art. 43 § 1 i 2 oraz art. 47 § 3 Kodeksu
karnego skarbowego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie, tytułem środka
zabezpieczającego, przepadku przedmiotów.",
6) w art. 332 w § 1 w pkt 3 skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "albo w art.
37 § 1 pkt 4 Kodeksu karnego skarbowego,"
7) w art. 340 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 Kodeksu karnego lub w
art. 43 § 2 Kodeksu karnego skarbowego, sąd, umarzając postępowanie lub
rozpoznając wniosek prokuratora wymieniony w art. 323 § 3, orzeka przepadek
przedmiotów.",
8) w art. 414 w § 3 po wyrazie "karnego" dodaje się wyrazy "lub w art. 43 § 2
Kodeksu karnego skarbowego",
9) w art. 481 wyrazy "wymieniony w art. 39 pkt 4 Kodeksu karnego" zastępuje się
wyrazem "przedmiotów".
§ 8. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) w art. 1 w § 1 wyrazy "karnym skarbowym" zastępuje
się wyrazami "w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia
skarbowe".
§ 9. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz.
449, z 1998 r. Nr 137, poz. 886 i z 1999 r. Nr 49, poz. 483) w art. 28 w ust. 1
wyrazy "należności Skarbu Państwa w znacznej wartości" zastępuje się wyrazami
"należności publicznoprawnej dużej wartości albo gdy wartość przedmiotu czynu
zabronionego jest duża,", a wyrazy "karnego skarbowego" zastępuje się wyrazami
"postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe".
§ 10. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 114,
poz. 738 i Nr 160, poz. 1083) w art. 1 w ust. 1:
1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) skarbowych, polegających na uszczupleniu należności publicznoprawnej dużej
wartości albo gdy wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża,"
2) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) określone w art. 67 i 70 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny
skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930)."
§ 11. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz.
1063):
1) w art. 7 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Czynność dokonaną
bez spełnienia któregokolwiek z tych warunków, w szczególności czynność dokonaną
na podstawie zezwolenia dewizowego, o którym podmiot wie, że zostało
wykorzystane w sposób niezgodny z określonymi warunkami, uważa się za czynność
dokonaną bez zezwolenia.",
2) w art. 10 w ust. 1 po wyrazie "skarbowe" stawia się przecinek i dodaje się
wyraz "przestępstwo", a po wyrazie "majątkowej" stawia się kropkę, natomiast
pozostałą część skreśla się,
3) w art. 21 w ust. 2 wyrazy "karnym skarbowym" zastępuje się wyrazami "w
sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe".
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 5. § 1. Do czynów zabronionych popełnionych przed dniem wejścia w życie
Kodeksu karnego skarbowego stosuje się jego przepisy o przedawnieniu i zatarciu
skazania, chyba że już upłynął termin przedawnienia określony w art. 44 § 1, 2,
5 i 6 oraz w art. 51 § 1 i 2 Kodeksu karnego skarbowego.
§ 2. W sprawach określonych w § 1, jeżeli postępowanie nie jest uregulowane
innymi przepisami, orzeka na posiedzeniu sąd właściwy do wykonania kary lub
środka karnego; na postanowienie przysługuje zażalenie.
Art. 6. Przepisy Kodeksu karnego skarbowego stosuje się również do spraw
wszczętych przed dniem wejścia jego w życie, jeżeli przepisy poniższe nie
stanowią inaczej.
Art. 7. W sprawach o przestępstwa skarbowe orzeka sąd właściwy według Kodeksu
karnego skarbowego, jeżeli na podstawie jego przepisów nastąpiło uchylenie
dotychczasowej właściwości finansowego organu orzekającego, chyba że przed dniem
wejścia w życie tego kodeksu organ ten wydał orzeczenie karne.
Art. 8. Sprawy o przestępstwa skarbowe, w których przed dniem wejścia w życie
Kodeksu karnego skarbowego rozpoczęto przewód sądowy, toczą się do końca
postępowania sądowego w danej instancji według przepisów dotychczasowych; w
razie odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po wydaniu
prawomocnego orzeczenia, postępowanie toczy się według nowych przepisów.
Art. 9. § 1. W sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, w
których przed dniem wejścia w życie Kodeksu karnego skarbowego złożono żądanie
skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, sąd rozpoznając to żądanie
stosuje dotychczasowe przepisy.
§ 2. Jeżeli sąd uzna za niezbędne uchylenie orzeczenia finansowego organu
orzekającego, przekazuje sprawę oskarżycielowi publicznemu w celu uzupełnienia
postępowania przygotowawczego.
Art. 10. § 1. W sprawach o wykroczenia skarbowe, w których do dnia wejścia w
życie Kodeksu karnego skarbowego nie wydano jeszcze rozstrzygnięcia w pierwszej
instancji, stosuje się w dalszym postępowaniu nowe przepisy.
§ 2. W sprawach o wykroczenia skarbowe, w których przed dniem wejścia w życie
Kodeksu karnego skarbowego złożono odwołanie do finansowego organu orzekającego
drugiej instancji, sąd rozpoznając to odwołanie traktuje je jako apelację w
rozumieniu nowych przepisów.
§ 3. Nierozpoznane do dnia wejścia w życie Kodeksu karnego skarbowego wnioski o
uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawach o wykroczenia skarbowe
rozpoznaje się stosując dotychczasowe przepisy.
Art. 11. Czynności procesowe, jak również czynności w zakresie postępowania
wykonawczego i inne czynności wykonawcze dokonane przed dniem wejścia w życie
Kodeksu karnego skarbowego są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem
przepisów dotychczasowych.
Art. 12. Przy wykonywaniu orzeczeń sądu lub rozstrzygnięć finansowego organu
orzekającego lub finansowego organu dochodzenia, które uprawomocniły się przed
dniem wejścia w życie Kodeksu karnego skarbowego, stosuje się nowe przepisy.
Art. 13. § 1. W sprawach zakończonych prawomocnym rozstrzygnięciem, w których
kara lub środek karny nie został wykonany:
1) karę pieniężną, karę grzywny i karę ograniczenia wolności wykonuje się według
przepisów dotychczasowych,
2) do osób, którym wykonanie kary warunkowo zawieszono, lub do osób warunkowo
zwolnionych oraz do osób odbywających karę pozbawienia wolności stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu karnego skarbowego,
3) łączny wymiar zastępczych kar pozbawienia wolności za wykroczenia skarbowe
powyżej 30 dni ulega obniżeniu do 30 dni,
4) zastępczych kar pozbawienia wolności nie wykonuje się, jeżeli Kodeks karny
skarbowy nie przewiduje możliwości ich zastosowania,
5) przepadku przedmiotów nie wykonuje się, jeżeli Kodeks karny skarbowy nie
przewiduje możliwości jego zastosowania,
6) zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub pozbawienia praw
publicznych nie wykonuje się, jeżeli Kodeks karny skarbowy nie przewiduje
możliwości ich zastosowania,
7) zakazy prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania
określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska oraz pozbawienie praw
publicznych w wymiarze powyżej 5 lat ulegają obniżeniu do 5 lat.
§ 2. W sprawach określonych w § 1 orzeka na posiedzeniu sąd właściwy do
wykonania kary lub środka karnego; na postanowienie przysługuje zażalenie.
Art. 14. § 1. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na uchylone przepisy
dotyczące przedmiotów unormowanych w Kodeksie karnym skarbowym albo odsyłają
ogólnie do przepisów ustawy, o której mowa w art. 2, stosuje się odpowiednie
przepisy Kodeksu karnego skarbowego.
§ 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w Kodeksie karnym
skarbowym, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
Kodeksu karnego skarbowego, pozostają w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze
wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 2, w zakresie, w jakim nie są
one sprzeczne z przepisami Kodeksu karnego skarbowego.
Art. 15. W razie wątpliwości, czy stosować przepisy Kodeksu karnego skarbowego,
czy przepisy dotychczasowe, stosuje się przepisy Kodeksu karnego skarbowego.
Art. 16. W zakresie przedsięwzięć wdrożeniowych związanych z organizowaniem
nowych jednostek organizacyjnych sądów powszechnych właściwych w sprawach
karnych skarbowych nie stosuje się w 1999 r. ograniczeń dotyczących przeniesień
wydatków określonych w art. 96 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o
finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360,
Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778).
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 października 1999 r.
o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji
technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 83, poz. 932)
Art. 1. Ustawa określa zasady niektórych form wspierania:
1) restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego,
2) modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. 1. Ustawę stosuje się do:
1) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych prowadzących
działalność gospodarczą na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa,
2) przedsiębiorstw państwowych, dla których organem założycielskim jest Minister
Obrony Narodowej, oraz spółek powstałych w wyniku komercjalizacji tych
przedsiębiorstw,
3) jednostek badawczo-rozwojowych prowadzących działalność na potrzeby
bezpieczeństwa i obronności państwa.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz spółek oraz
przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych, o których mowa w
ust. 1.
Art. 3. Przepisy art. 5 pkt 2 i art. 10-15 stosuje się odpowiednio do spółek
zależnych od spółek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1.
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) przemysłowym potencjale obronnym - rozumie się przez to zasoby materialne i
niematerialne istniejące w przemyśle Rzeczypospolitej Polskiej, zabezpieczające
potrzeby obronne państwa, w tym potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, w uzbrojenie lub sprzęt wojskowy,
2) spółkach przemysłowego potencjału obronnego - rozumie się przez to spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne prowadzące działalność
gospodarczą na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa, o których mowa w
art. 2 ust. 1 pkt 1, oraz spółki powstałe w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstw państwowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,
3) spółkach zależnych - rozumie się przez to spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, prowadzące działalność gospodarczą
polegającą na produkcji lub świadczeniu usług w zakresie uzbrojenia lub sprzętu
wojskowego, w których w chwili wejścia w życie ustawy spółki przemysłowego
potencjału obronnego i Skarb Państwa posiadają łącznie więcej niż połowę ogólnej
liczby udziałów lub akcji,
4) zobowiązaniach - rozumie się przez to zobowiązania pieniężne spółek
przemysłowego potencjału obronnego lub spółek zależnych wraz z odsetkami,
5) przychodach z prywatyzacji spółek przemysłowego potencjału obronnego -
rozumie się przez to środki finansowe pochodzące ze sprzedaży akcji lub udziałów
należących do Skarbu Państwa w spółkach, o których mowa w pkt 2,
6) uzbrojeniu lub sprzęcie wojskowym - rozumie się przez to broń, amunicję,
materiały wybuchowe oraz wyroby i ich części, usługi, a także technologie o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, określone na podstawie art. 1 ust. 2
ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z
zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami
międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 775),
7) koncentracji - rozumie się przez to przeniesienie działalności produkcyjnej
lub usługowej spółek przemysłowego potencjału obronnego do jednego
przedsiębiorcy,
8) konwersji - rozumie się przez to zmianę przedmiotu działalności gospodarczej
spółek przemysłowego potencjału obronnego na działanie niezwiązane z produkcją
lub świadczeniem usług w zakresie uzbrojenia lub sprzętu wojskowego.
Art. 5. Wspieranie restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego polega w
szczególności na:
1) przeznaczaniu części przychodów z prywatyzacji spółek przemysłowego
potencjału obronnego na:
a) konwersję lub koncentrację produkcji w ramach programów naprawczych lub
restrukturyzacyjnych,
b) działalność badawczo-rozwojową na potrzeby przemysłowego potencjału
obronnego,
c) promocję eksportu wytworzonego w Polsce uzbrojenia lub sprzętu wojskowego,
wyprodukowanych w spółkach przemysłowego potencjału obronnego lub spółkach
zależnych,
d) finansowanie, za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego, dopłat w
wysokości nieprzekraczającej 50% kwot stanowiących oprocentowanie kredytów
inwestycyjnych udzielonych spółkom przemysłowego potencjału obronnego,
2) restrukturyzacji finansowej zobowiązań spółek przemysłowego potencjału
obronnego po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 10-15,
3) przeznaczaniu, w okresie do 31 grudnia 2002 r., dotacji określonej w
rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 222 ust. 1 oraz art. 223 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495,
Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 146, poz.
961, Nr 162, poz. 1114 i poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500), wypłacanej
przedsiębiorcom na dostosowanie mocy produkcyjnych i remontowych w spółkach
przemysłowego potencjału obronnego i spółkach zależnych do zadań określonych w
Centralnym Programie Mobilizacji Gospodarki,
4) przeznaczaniu środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w
trybie i na zasadach określonych w art. 3 ust. 3 i w art. 6b ustawy z dnia 29
grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r.
Nr 5, poz. 34, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668 i Nr 137, poz. 887), na odprawy pieniężne przysługujące na podstawie
ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r.
Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) z tytułu
zwolnień grupowych, należne pracownikom, którym przysługuje zasiłek albo
świadczenie przedemerytalne.
Art. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość dopłat, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. d), szczegółowe zasady i
tryb ich udzielania,
2) wysokość należnej prowizji Banku Gospodarstwa Krajowego za czynności związane
z obsługą bankową dopłat.
Art. 7. Wspieranie procesu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej polega na przeznaczaniu pozostałej części przychodów z
prywatyzacji spółek przemysłowego potencjału obronnego na zakupy nowoczesnego
uzbrojenia lub sprzętu wojskowego produkowanego w spółkach przemysłowego
potencjału obronnego.
Art. 8. 1. Ustawa budżetowa corocznie określa przewidywaną kwotę przychodów z
prywatyzacji spółek przemysłowego potencjału obronnego z przeznaczeniem na
działania, o których mowa w art. 5 i 7.
2. Przychody z prywatyzacji, o której mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności
przeznaczone są na wsparcie restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego.
Dotyczy to również przychodów z prywatyzacji przekraczających kwoty przewidziane
w ustawie budżetowej.
Art. 9. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy, w odniesieniu do spółek przemysłowego
potencjału obronnego wyszczególnionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do
rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w art. 2 ust. 2, kompetencje
ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, określone w art. 2 pkt 5 oraz art.
18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień
przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775, z
1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr
155, poz. 1014), zwanej dalej "ustawą o zasadach wykonywania uprawnień
przysługujących Skarbowi Państwa", wykonuje minister właściwy do spraw
gospodarki.
2. Od dnia wejścia w życie ustawy, w odniesieniu do spółek powstałych w wyniku
komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, a wyszczególnionych w wykazie
stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w
art. 2 ust. 2, kompetencje ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa,
określone w art. 2 pkt 5 oraz art. 18 ust. 1 ustawy o zasadach wykonywania
uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, wykonuje Minister Obrony Narodowej w
uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki.
3. Prywatyzacji spółek przemysłowego potencjału obronnego dokonuje minister
właściwy do spraw Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do
spraw gospodarki.
4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do spółek realizujących obrót
specjalny w rozumieniu odrębnych przepisów.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz spółek, o których mowa
w ust. 4.
6. Do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, o
których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.
Art. 10. 1. Restrukturyzacji finansowej, na zasadach określonych w ustawie,
podlegają zobowiązania według stanu na dzień 30 czerwca 1999 r. wobec:
1) budżetu państwa - z wyłączeniem zobowiązań dotyczących kwot głównych
należnych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych,
2) Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Funduszu Pracy i Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych - z tytułu należnych składek oraz odsetek za zwłokę,
3) Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - z tytułu
należnych wpłat wraz z odsetkami za zwłokę,
4) Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - z tytułu
należnych opłat i kar.
2. Restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na:
1) umorzeniu zobowiązań,
2) odroczeniu terminu spłaty zobowiązań na czas określony,
3) rozłożeniu spłaty zobowiązań na raty,
4) zaniechaniu naliczania odsetek z tytułu odroczenia terminu spłaty i opłat
prolongacyjnych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95), zwanej dalej "Ordynacją podatkową",
5) zamianie podlegających spłacie zobowiązań na udziały lub akcje spółek
przemysłowego potencjału obronnego,
6) zwolnieniu od obowiązku uiszczania bieżących opłat i kar.
3. W czasie trwania postępowania, o którym mowa w art. 13 ust. 1, nie nalicza
się odsetek od zobowiązań, o których mowa w ust. 1.
4. Spółki zależne mogą korzystać z umorzenia zobowiązań, o których mowa w ust.
1, proporcjonalnie do ilości udziałów lub akcji, które spółka przemysłowego
potencjału obronnego posiada w tych spółkach.
Art. 11. 1. Zobowiązania, o których mowa w art. 10 ust. 1, podlegają - po
spełnieniu warunków określonych w art. 15 ust. 2 - restrukturyzacji finansowej
na następujących zasadach:
1) termin spłaty tych zobowiązań odracza się do dnia 31 grudnia 2001 r.,
2) od dnia 1 stycznia 2002 r. zobowiązania te mogą podlegać umorzeniu.
2. Zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług podlegają restrukturyzacji
finansowej na następujących zasadach:
1) do dnia 31 grudnia 2001 r. termin spłaty tych zobowiązań odracza się, po
spełnieniu warunków określonych w art. 15 ust. 2,
2) od dnia 1 stycznia 2002 r. następuje spłata tych zobowiązań, w okresie nie
dłuższym niż pięć lat, w sposób określony w umowie zawartej pomiędzy spółką
przemysłowego potencjału obronnego bądź spółką zależną, a jej wierzycielem, o
której mowa w art. 15 ust. 1.
Art. 12. 1. Wykonanie zobowiązań, wymienionych w art. 10 ust. 1, zawiesza się na
okres od dnia wejścia w życie ustawy do dnia zawarcia umowy, o której mowa w
art. 15 ust. 1.
2. W okresie odroczenia terminów spłaty zobowiązań, o których mowa w art. 10
ust. 1, oraz w okresie spłaty tych zobowiązań nie stosuje się przepisów art. 57
§ 1-4 Ordynacji podatkowej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku niezapłacenia lub nieterminowego zapłacenia którejkolwiek z rat
zrestrukturyzowanych zobowiązań, o których mowa w art. 10 ust. 1, nalicza się
odsetki od zaległości podatkowych, licząc od dnia następującego po dniu, w
którym upływa termin zapłaty raty.
4. Umorzenie kwoty zobowiązań uwzględnia się w rachunku zysków i strat, na
zasadach określonych w przepisach o rachunkowości, z tym że przychody z tytułu
umorzenia nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr
79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz.
770, Nr 123, poz. 776 i poz. 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932, 933 i 934,
Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz.
685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 931, Nr 162, poz. 1112 i
poz. 1121 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 62, poz. 689).
Art. 13. 1. Restrukturyzację finansową, o której mowa w art. 10 ust. 1,
przeprowadza się w drodze postępowania zwanego dalej "postępowaniem
oddłużeniowym".
2. Nadzór nad postępowaniem oddłużeniowym sprawuje minister właściwy do spraw
gospodarki.
Art. 14. 1. Postępowanie oddłużeniowe wszczyna się na wniosek spółki
przemysłowego potencjału obronnego lub spółki zależnej, złożony wierzycielowi
nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Warunkiem wszczęcia postępowania oddłużeniowego jest przedłożenie pozytywnie
zaopiniowanego programu naprawczego, określającego:
1) sposoby i środki działania, które mają zapewnić spółce przemysłowego
potencjału obronnego osiągnięcie dodatniego wyniku finansowego na działalności
operacyjnej, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2001 r.,
2) propozycję restrukturyzacji finansowej spółki przemysłowego potencjału
obronnego wraz z harmonogramem jej realizacji,
3) zadania spółki przemysłowego potencjału obronnego w zakresie ochrony
środowiska wraz z harmonogramem realizacji tych zobowiązań,
4) analizę stanu i perspektyw rozwoju spółki przemysłowego potencjału obronnego
na okres kolejnych trzech lat, licząc od ostatniego dnia kwartału
poprzedzającego złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1.
3. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się sposoby restrukturyzacji,
o których mowa w art. 10 ust. 2.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, spółka przemysłowego potencjału obronnego
dołącza, sporządzone według stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego
dzień złożenia wniosku, następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego o wpisie spółki przemysłowego potencjału
obronnego do tego rejestru,
2) bilans z rachunkiem zysków i strat na ostatni dzień roku za ostatni rok
obrotowy,
3) spis wierzycieli zawierający: oznaczenie wierzyciela, wysokość
wierzytelności, datę ich powstania, terminy płatności tych wierzytelności oraz
zabezpieczenie ich spłat,
4) wykaz udzielonych przez spółkę przemysłowego potencjału obronnego poręczeń i
gwarancji oraz hipotek ustanowionych na jej majątku,
5) wykaz niewykonanych tytułów egzekucyjnych wystawionych przeciwko spółce
przemysłowego potencjału obronnego,
6) wykaz dłużników z podaniem wysokości należności i terminów ich płatności oraz
zabezpieczenie ich spłat.
5. Program naprawczy, o którym mowa w ust. 2, opiniuje minister właściwy do
spraw gospodarki w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw finansów
publicznych, pracy, Skarbu Państwa, środowiska oraz z Ministrem Obrony
Narodowej, po uzyskaniu opinii:
1) Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - w odniesieniu do zobowiązań wobec
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
2) Prezesa Krajowego Urzędu Pracy - w odniesieniu do zobowiązań wobec Funduszu
Pracy,
3) Prezesa Krajowego Urzędu Pracy - w odniesieniu do zobowiązań wobec Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
4) Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - w
odniesieniu
do zobowiązań wobec tego Funduszu,
5) Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - w
odniesieniu do zobowiązań wobec tego Funduszu.
6. Nieprzedstawienie stanowiska przez osoby wymienione w ust. 5 pkt 1-5 w
terminie 14 dni od zwrócenia się o opinię przez ministra właściwego do spraw
gospodarki oznacza akceptację programu.
7. Wydanie opinii przez ministra właściwego do spraw gospodarki, po porozumieniu
z ministrami właściwymi do spraw finansów publicznych, pracy, Skarbu Państwa,
środowiska oraz Ministrem Obrony Narodowej, następuje w terminie 30 dni od dnia
złożenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki programu naprawczego, o
którym mowa w ust. 2.
Art. 15. 1. Postępowanie oddłużeniowe prowadzi się na podstawie umowy zawartej
przez spółkę przemysłowego potencjału obronnego z wierzycielem, sporządzonej
zgodnie z ustawą. Umowa określa sposób restrukturyzacji finansowej.
2. Przesłanką postępowania oddłużeniowego jest spełnienie przez spółkę
przemysłowego potencjału obronnego, w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do
dnia 31 grudnia 2001 r., następujących warunków:
1) nieprzekroczenia przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia,
ustalonego przez Komisję Trójstronną na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1994
r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u
przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i
Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1112),
2) niedokonywania darowizn, chyba że dotyczy to nieodpłatnego przekazania
obiektów majątku nieprodukcyjnego przynoszącego straty lub darowizn z
Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych,
3) nieudzielania poręczeń i gwarancji z wyjątkiem weksli i poręczeń związanych z
obrotem towarowym z zagranicą, wystawionych zgodnie z obowiązującymi przepisami
prawa celnego,
4) realizowania pozytywnie zaopiniowanego programu naprawczego, o którym mowa w
art. 14 ust. 2 i 5,
5) terminowego regulowania bieżących zobowiązań z tytułu: podatku od towarów i
usług, podatku dochodowego od osób fizycznych, ubezpieczeń społecznych, składki
na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz wpłat na
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a także z tytułu opłat i
kar należnych Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Z dniem zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, wstrzymuje się wykonywanie
zawartych wcześniej i niewykonanych umów, porozumień oraz decyzji dotyczących
zobowiązań, o których mowa w art. 10 ust. 1, a postępowania egzekucyjne zawiesza
się do dnia zakończenia postępowania oddłużeniowego.
4. W okresie prowadzenia postępowania oddłużeniowego nie stosuje się przepisów
art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r.
- Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1,
z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106,
poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117,
poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756).
5. W przypadku gdy spółka przemysłowego potencjału obronnego przez trzy kolejne
miesiące nie wykona zobowiązań wynikających z umowy, o której mowa w ust. 1,
postępowanie oddłużeniowe umarza się, a objęte umową zobowiązania stają się
wymagalne.
6. O umorzeniu postępowania oddłużeniowego decyduje minister właściwy do spraw
gospodarki, działając w uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw Skarbu
Państwa, finansów publicznych i środowiska.
Art. 16. Do spółek przemysłowego potencjału obronnego nie stosuje się:
1) przepisów art. 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz.
770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999
r. Nr 40, poz. 400),
2) przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi
składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr
90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz.
770),
3) art. 86e ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz.
296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668),
4) przepisu art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773 i z 1999 r. Nr 45, poz. 437).
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 30 września 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu na przywóz węgla pochodzącego z Federacji
Rosyjskiej.
(Dz. U. Nr 83, poz. 933)
Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 oraz art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11
grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o
obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr 55, poz. 587)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1999 r. ustanawia się kontyngent ilościowy na przywóz
węgla pochodzącego z Federacji Rosyjskiej, wymienionego w załączniku do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, nastąpi według kolejności
złożenia kompletnych wniosków.
§ 3. Określa się maksymalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie,
dla pozycji określonej 4-cyfrowym kodem PCN, w wysokości 2 500 ton.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 września 1999 r. (poz.
933)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu (w tonach)
2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla:} 50 000
- Węgiel, również sproszkowany, lecz niescalony:
2701 11- - Antracyt:
2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej masie
pozbawionej substancji mineralnych) nie przekraczający 10% (ECSC)
2701 11 90 0- - - Pozostały (ECSC)
2701 12- - Węgiel bitumiczny:
2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy (ECSC)
2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla (ECSC)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 lipca 1999 r.
o zmianie ustawy o transporcie kolejowym.
(Dz. U. Nr 84, poz. 934)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr
96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
zakres badań koniecznych do uzyskania świadectwa dopuszczenia do eksploatacji
budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz
świadectwa dopuszczenia do eksploatacji każdego typu pojazdu szynowego.";
2) w art. 36 skreśla się ust. 2.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 września 1999 r.
o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 84, poz. 935)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z
1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661,
Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz.
756 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256) w art. 45 w ust. 1
w pkt 2 lit. b) i c) wyraz "wyłonieni" zastępuje się wyrazem "wybrani".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 września 1999 r.
o ustanowieniu Medalu Wojska Polskiego.
(Dz. U. Nr 84, poz. 936)
Art. 1. Ustanawia się Medal Wojska Polskiego w celu uhonorowania cudzoziemców
oraz obywateli polskich zamieszkałych poza granicami Polski, którzy swoją
działalnością szczególnie zasłużyli się w dziedzinie współpracy Wojska Polskiego
z siłami zbrojnymi innych państw.
Art. 2. Medal Wojska Polskiego może być nadany osobom, które:
1) aktywnie wspierały na arenie międzynarodowej pokojową działalność Wojska
Polskiego,
2) przyczyniły się do rozwoju potencjału obronnego Rzeczypospolitej Polskiej,
3) szczególnie zasłużyły się w dziedzinie współdziałania w ramach jednostek
wielonarodowych, w skład których wchodzą jednostki Wojska Polskiego, w tym
przede wszystkim w integrowaniu dowództw, sztabów i jednostek wojskowych na
wszystkich szczeblach dowodzenia (zarządzania),
4) przyczyniły się do popularyzacji dziejów i tradycji Wojska Polskiego na
arenie międzynarodowej.
Art. 3. Medal Wojska Polskiego dzieli się na trzy stopnie:
1) I stopień - Złoty Medal Wojska Polskiego,
2) II stopień - Srebrny Medal Wojska Polskiego,
3) III stopień - Brązowy Medal Wojska Polskiego.
Art. 4. 1. Medal Wojska Polskiego nadaje Minister Obrony Narodowej.
2. Osoba, której nadano Medal Wojska Polskiego, otrzymuje odznakę Medalu i
legitymację potwierdzającą jego nadanie.
Art. 5. 1. Medal Wojska Polskiego tego samego stopnia może być nadany tej samej
osobie tylko raz.
2. Osobie wyróżnionej Medalem Wojska Polskiego nie nadaje się tego Medalu w
stopniu niższym od posiadanego.
Art. 6. 1. Odznaką Medalu Wojska Polskiego jest okrągły medal o średnicy 36 mm,
obramowany wieńcem z liści laurowych. W środku medalu umieszczony jest krzyż
czteroramienny pokryty czerwoną emalią. W środku krzyża umieszczony jest srebrny
orzeł ze znaku Ministerstwa Obrony Narodowej, określony przez Ministra Obrony
Narodowej na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 34, poz. 154 i z 1995 r. Nr
150, poz. 731). Między ramionami krzyża umieszczone są pęki promieni. Wieniec,
obramowanie krzyża, pęki promieni oraz rewers, w zależności od stopnia Medalu,
są złocone, srebrzone lub patynowane na brązowo. Na stronie odwrotnej
umieszczony jest tłoczony napis "Wojsko Polskie".
2. Odznaka Medalu Wojska Polskiego zawieszona jest na wstążce długości 65 mm i
szerokości 38 mm z tkaniny w pionowe paski, umieszczone symetrycznie względem
środka, w kolorach: stalowym - szerokości 6 mm, złotym - szerokości 2 mm oraz
khaki - szerokości 6 mm. Pośrodku wstążki jest pionowy biało-czerwony pasek
szerokości 10 mm.
3. Wzór graficzny odznaki Medalu Wojska Polskiego wraz ze wstążką i baretką
określa załącznik do ustawy.
Art. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie Medalu Wojska Polskiego,
określając organy uprawnione do występowania z wnioskiem o nadanie Medalu, w tym
w szczególności Szefa Sztabu Generalnego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych, oraz
uwzględniając terminy rozpatrzenia wniosku,
2) wzór wniosku o nadanie Medalu Wojska Polskiego oraz wzór legitymacji
potwierdzającej nadanie Medalu,
3) sposób wręczania i zasady noszenia Medalu Wojska Polskiego,
4) zasady ewidencjonowania osób wyróżnionych Medalem Wojska Polskiego.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 3 września 1999 r. (poz. 936)
MEDAL WOJSKA POLSKIEGO
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 24 sierpnia 1999 r.
w sprawie rejestracji pojazdów Sił Zbrojnych.
(Dz. U. Nr 84, poz. 937)
Na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu
rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej, zwanych dalej "Siłami
Zbrojnymi", a także jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach.
§ 2. 1. Rejestracji na warunkach i w trybie określonym w rozporządzeniu
podlegają następujące pojazdy Sił Zbrojnych:
1) pojazdy samochodowe, w tym kołowe lub gąsienicowe pojazdy specjalne Sił
Zbrojnych, z wyjątkiem:
a) pojazdów wolnobieżnych i pojazdów przeznaczonych do transportu wewnętrznego,
b) samojezdnego sprzętu do prac przeładunkowych,
c) samobieżnego gąsienicowego sprzętu pływającego,
2) jednoosiowe lub dwuosiowe przyczepy transportowe i specjalne, z wyjątkiem:
a) wózków bocznych i przyczep motocyklowych,
b) przyczep specjalnych przeznaczonych do ciągnięcia przez ciągniki rolnicze
oraz pojazdy wolnobieżne,
c) ciągnionego sprzętu artyleryjskiego, kuchni polowych i innego sprzętu
ciągnionego, który nie jest zbudowany na podwoziu przyczepy lub na ramie
- zwane dalej "pojazdami".
2. Rejestracji na warunkach i w trybie określonym w rozporządzeniu podlegają nie
zarejestrowane pojazdy przyjęte do badań albo testowania.
§ 3. 1. Rejestracji pojazdu dokonuje Dowódca Wojsk Lądowych, zwany dalej
"wojskowym organem rejestrującym", przez wpisanie do rejestru pojazdów Sił
Zbrojnych:
1) danych o pojeździe - numeru fabrycznego podwozia i silnika, roku produkcji,
marki, typu i modelu oraz rodzaju pojazdu,
2) nazwy rodzaju Sił Zbrojnych, instytucji lub jednostki wojskowej użytkującej
pojazd,
3) numeru wydanego dowodu rejestracyjnego.
2. Podstawą rejestracji pojazdu jest dowód jego przyjęcia, którym w
szczególności może być akt zdawczo-odbiorczy, rachunek, faktura, umowa
kupna-sprzedaży, darowizny, zamiany albo dowód obrotu rzeczowymi składnikami
majątku wytwórcy lub przedstawicielstwa wojskowego przy wytwórcy.
3. Ewidencję pojazdów według wydanych dowodów rejestracyjnych prowadzą jednostki
nadzorujące użytkowanie pojazdów. Sposób prowadzenia i uaktualniania ewidencji
regulują odrębne przepisy.
§ 4. 1. Pojazd może mieć przyporządkowany tylko jeden numer rejestracyjny z
rejestru pojazdów Sił Zbrojnych. Zmiana przeznaczenia pojazdu nie powoduje
konieczności jego ponownej rejestracji.
2. Potwierdzeniem rejestracji pojazdu jest wydanie dowodu rejestracyjnego,
zwanego dalej "dowodem", oraz, z zastrzeżeniem § 8 ust. 4, tablic (tablicy)
rejestracyjnych pojazdu Sił Zbrojnych, zwanych dalej "tablicami", o numerze
rejestracyjnym wpisanym w dowodzie.
3. Wzór dowodu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Dla pojazdu przyjętego do Sił Zbrojnych w ramach mobilizacyjnego rozwinięcia
Sił Zbrojnych dowódca jednostki przeprowadzającej mobilizację wydaje wkładkę do
dowodu rejestracyjnego pojazdu, zwaną dalej "wkładką", której wzór określa
załącznik nr 2 do rozporządzenia. Wkładka jest ważna łącznie z dowodem
rejestracyjnym tego pojazdu.
5. Numery rejestracyjne na potrzeby mobilizacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych
przydziela wojskowy organ rejestrujący z zasobów numerowych rejestru pojazdów
Sił Zbrojnych. Zapotrzebowania na te numery składają dowódcy jednostek
mobilizacyjnych.
6. Przy zwrocie pojazdu, o którym mowa w ust. 4, wkładkę odbiera się i deponuje
w jednostce przeprowadzającej mobilizację.
§ 5. Dowód i wkładka są drukami ścisłego zarachowania.
§ 6. 1. W przypadku utraty dowodu albo jego zniszczenia w stopniu
uniemożliwiającym odczytanie zawartych w nim danych prowadzi się postępowanie
wyjaśniające.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz w przypadku braku miejsca na
dokonanie zmian w dowodzie, dowódca jednostki wojskowej występuje do wojskowego
organu rejestrującego o wydanie wtórnika dowodu.
3. Numer wydanego wtórnika dowodu wpisuje się do rejestru pojazdów Sił
Zbrojnych.
4. Dowód unieważnia się przez przekreślenie jego zewnętrznych i wewnętrznych
stron oraz przez odcięcie prawego dolnego rogu w sposób umożliwiający odczytanie
naniesionych wcześniej zapisów.
5. Unieważniony dowód przechowuje się wraz z dokumentacją indywidualną pojazdu.
6. Po wykreśleniu pojazdu z rejestru pojazdów Sił Zbrojnych jego dowód lub
wtórnik dowodu, jeżeli został wydany, podlegają protokolarnemu zniszczeniu.
7. Decyzję o wycofaniu wkładek i ich zniszczeniu podejmuje dowódca jednostki
przeprowadzającej mobilizację.
§ 7. 1. Numer rejestracyjny pojazdu służy do jego identyfikacji i składa się z
następujących wyróżników:
1) wyróżnika przynależności do Sił Zbrojnych, którym jest wielka litera U,
umieszczana jako pierwsza,
2) wyróżnika pojazdu, którym są:
a) jedna z wielkich liter: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, P, R, S, T,
V, W, X, Y, Z,
b) pięciocyfrowa liczba od 00001 do 99999 - dla pojazdu samochodowego i
przyczepy,
c) czterocyfrowa liczba od 0001 do 9999 oraz na końcu wielka litera T - dla
pojazdu gąsienicowego.
2. Wyróżniki pojazdu określa wojskowy organ rejestrujący, posługując się
zestawem cyfr i liter stanowiących pojemność rejestracyjną.
3. Numer rejestracyjny pojazdu umieszcza się odpowiednio:
1) na zwyczajnej tablicy samochodowej,
2) na zwyczajnej tablicy motocyklowej,
3) na nalepce rejestracyjnej,
4) bezpośrednio na pojeździe.
4. W pojeździe pobranym z zasobów gospodarki w ramach mobilizacyjnego
rozwinięcia Sił Zbrojnych pozostawia się jego tablice rejestracyjne, z
zastrzeżeniem § 8 ust. 3.
§ 8. 1. Na pojeździe samochodowym, w tym pojeździe specjalnym Sił Zbrojnych na
podwoziu kołowym, umieszcza się z przodu i z tyłu w miejscu konstrukcyjnie do
tego przeznaczonym tablicę zwyczajną samochodową jednorzędową, a w przypadku
braku miejsca - tablicę zwyczajną samochodową dwurzędową.
2. Na pojeździe, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem samochodu osobowego i
autobusu, umieszcza się dodatkowo numer rejestracyjny barwy białej lub czarnej,
kontrastującej z barwą pojazdu, wykonany bezpośrednio na bocznej powierzchni
pojazdu przy użyciu szablonów lub z zastosowaniem innej techniki.
3. Na pojeździe przeznaczonym na uzupełnienie do etatu wojennego Sił Zbrojnych
umieszcza się dodatkowo numer rejestracyjny, barwy białej lub czarnej,
kontrastującej z barwą pojazdu, wyznaczony z rejestru pojazdów Sił Zbrojnych,
wykonany bezpośrednio na tylnej i bocznych powierzchniach pojazdu przy użyciu
szablonów lub z zastosowaniem innej techniki.
4. Na pojeździe gąsienicowym, kołowym transporterze i samochodzie opancerzonym
umieszcza się numer rejestracyjny barwy czarnej na białym tle oraz symbol
przynależności narodowej, wykonany bezpośrednio na przedniej i tylnej
powierzchni pojazdu przy użyciu szablonów lub z zastosowaniem innej techniki
albo wykonany jako samoprzylepna nalepka rejestracyjna, lub umieszcza się
tablice.
5. Wzór numeru rejestracyjnego oraz symbolu przynależności narodowej nanoszonych
bezpośrednio na powierzchni pojazdów, o których mowa w ust. 4, określa załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
6. Na przyczepie transportowej i specjalnej umieszcza się z tyłu tablicę
zwyczajną samochodową dwurzędową, a w przypadku braku miejsca - tablicę
zwyczajną samochodową jednorzędową.
7. Na ciągniku rolniczym, trójkołowym lub czterokołowym pojeździe samochodowym o
masie własnej nie przekraczającej 550 kg oraz motocyklu umieszcza się z tyłu
jedną tablicę motocyklową, z zastrzeżeniem ust. 10.
8. Na przyczepie motocyklowej umieszcza się z tyłu tablicę przeniesioną z
motocykla.
9. Jeżeli nie ma specjalnego miejsca do umocowania tablic, przednią i tylną
tablicę lub numer rejestracyjny umieszcza się w środku szerokości pojazdu, a gdy
to utrudnia jego użytkowanie lub ogranicza widoczność tablicy lub numeru - po
lewej stronie pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 10.
10. Dopuszcza się umieszczenie tablicy lub numeru rejestracyjnego pojazdu
specjalnego po prawej jego stronie, a tablicy na ciągniku rolniczym, trójkołowym
lub czterokołowym pojeździe samochodowym o masie własnej nie przekraczającej 550
kg oraz na motocyklu - z przodu pojazdu.
11. Nalepkę kontrolną umieszcza się wewnątrz pojazdu:
1) w prawym górnym rogu tylnej szyby samochodu osobowego,
2) w dolnym prawym rogu przedniej szyby autobusu oraz samochodu ciężarowego,
ciężarowo-osobowego (osobowo-terenowego) o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5
t.
12. Wymiary liter i cyfr numeru rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 2 i 3,
powinny odpowiadać wymiarom numeru rejestracyjnego umieszczonego na tablicy.
13. Wzory tablic i wzór nalepki kontrolnej, wzory umieszczonych na nich znaków i
symboli oraz ich opis określa rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej z dnia 19 czerwca 1999 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów
(Dz. U. Nr 59, poz. 632).
§ 9. 1. W przypadku utraty lub zniszczenia tablic (tablicy) lub nalepki
kontrolnej prowadzi się postępowanie wyjaśniające.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej występuje do
wojskowego organu rejestrującego, który wydaje nowy dowód oraz tablice (tablicę)
lub zgodę na odtworzenie tablic (tablicy) i nalepki, a fakt ten wpisuje do
rejestru pojazdów Sił Zbrojnych.
3. Wojskowy organ rejestrujący zleca wykonanie tablic (tablicy) lub nalepek ich
producentom.
§ 10. 1. Wojskowy organ rejestrujący wykreśla pojazd z rejestru pojazdów Sił
Zbrojnych w przypadku:
1) sprzedaży albo przekazania do Agencji Mienia Wojskowego,
2) wybrakowania, kasacji albo zniszczenia,
3) przeznaczenia do zbioru muzealnego,
4) utraty, po zakończeniu postępowania karnego,
5) zwrócenia zarejestrowanego pojazdu po badaniach albo testowaniu.
2. W przypadku przeniesienia własności pojazdu, zwrócenia pojazdu po badaniach
albo testowaniu przekazaniu podlega karta pojazdu, jeżeli była wydana. Nie
przekazuje się wydanego przez wojskowy organ rejestrujący dowodu oraz tablic
(tablicy).
3. Sposób postępowania z dowodem i tablicami (tablicą) określa wojskowy organ
rejestrujący.
4. Numer rejestracyjny oraz tablice (tablica) po wykreśleniu pojazdu z rejestru
pojazdów Sił Zbrojnych mogą być wykorzystane ponownie.
5. W przypadku rezygnacji z ponownego wykorzystania tablice (tablica) podlegają
protokolarnemu zniszczeniu w instytucji lub jednostce dokonującej czynności, o
których mowa w ust. 1.
§ 11. 1. Dowody, tablice oraz numery rejestracyjne pojazdów Sił Zbrojnych wydane
na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują, z zastrzeżeniem ust. 3,
ważność do dnia skreślenia pojazdu z rejestru pojazdów Sił Zbrojnych.
2. Do dnia 30 czerwca 2000 r. rejestracja pojazdów Sił Zbrojnych może być
dokonywana również na podstawie dotychczasowych przepisów.
3. Wojskowy organ rejestrujący może dokonać wymiany dowodu i tablic (tablicy), o
których mowa w ust. 1, na dowód i tablice (tablicę) określone niniejszym
rozporządzeniem.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 sierpnia 1999
r. (poz. 937)
Załącznik nr 1
WZÓR DOWODU REJESTRACYJNEGO POJAZDU SIŁ ZBROJNYCH
Ilustracja
WYKONANIE DOKUMENTU:
Format dokumentu A7.
Okładka kartonowa foliowana jednostronnie koloru ciemnozielonego, papier klasy
III, gramatura papieru 220-250 g/m2.
Kartki wewnętrzne z papieru białego klasy III o gramaturze 220-250 g/m2.
Naniesiony drukiem transparentowym:
- znak godła RP, na stronach 1 i 3,
- znak PL w owalu, na stronach 5 i 7.
SPOSÓB DOKONYWANIA WPISÓW DANYCH ZAWARTYCH W DOWODZIE REJESTRACYJNYM
Należy wpisać:
1. Organ rejestrujący:
- na stronach 1 i 2 - numery: rejestracyjny, nadwozia (podwozia), silnika; rok
produkcji; datę pierwszej rejestracji; parametry pojazdu, fakt zaliczenia do
pojazdu specjalnego Sił Zbrojnych, dane o użytkowniku pojazdu. Jeżeli pojazd nie
jest pojazdem specjalnym - odpowiednia rubryka podlega przekreśleniu;
- na stronie 5 - termin pierwszego badania technicznego.
2. Oddział (wydział) techniczny jednostki nadrzędnej - na stronie 3 -
przynależność pojazdu do instytucji lub jednostki wojskowej.
3. Jednostka użytkująca pojazd zgodnie z ustaloną dla niej należnością
(przyjmująca pojazd na stan) - na stronach 3 lub 4 - zmianę przynależności
pojazdu.
4. Instytucja (jednostka wojskowa) upoważniona do przeprowadzenia remontu - na
stronie 2 - numer zamienianego nadwozia (podwozia) lub silnika.
5. Stacja kontroli pojazdów - na stronach 5-7 - wykonane badania techniczne i
termin kolejnego badania.
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR WKŁADKI DO DOWODU REJESTRACYJNEGO
Ilustracja
WYKONANIE DOKUMENTU:
- format dokumentu A7 - druk dwustronny,
- papier biały klasy III,
- gramatura papieru 220-250 g/m2.
We wkładce wydanej na pojazd pobrany z zasobów gospodarki narodowej w ramach
mobilizacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych w przeznaczonym do tego miejscu
wpisuje się:
a) w celu sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej, przeprowadzenia ćwiczeń
wojskowych, zwalczania klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz likwidacji
ich skutków - serię i numer dowodu rejestracyjnego oraz numer rejestracyjny
pojazdu mobilizowanego,
b) w przypadku uzupełnienia do etatu wojennego - nadany numer rejestracyjny
pojazdu Sił Zbrojnych.
Załącznik nr 3
WZÓR NUMERU REJESTRACYJNEGO ORAZ SYMBOLU PRZYNALEŻNOŚCI NARODOWEJ NANOSZONY
BEZPOŚREDNIO NA POWIERZCHNI POJAZDÓW
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 14 września 1999 r.
w sprawie wyróżniania żołnierzy, pododdziałów i oddziałów wojskowych.
(Dz. U. Nr 84, poz. 938)
Na podstawie art. 12 i 16 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie
wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) rodzaje tytułów honorowych nadawanych żołnierzom oraz wzory odznak tych
tytułów,
2) przełożonych uprawnionych do wyrażania uznania żołnierzom,
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom wyróżnień oraz wyrażania im
uznania,
4) sposób prowadzenia i przechowywania karty wyróżnień żołnierza,
5) rodzaje tytułów honorowych nadawanych pododdziałom i oddziałom wojskowym oraz
warunki i tryb ich nadawania, a także wzory odznak tytułów honorowych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 34, poz. 154 i z 1995 r. Nr
150, poz. 731),
2) ustawie o dyscyplinie wojskowej - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 4
września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz.
1083),
3) równorzędnym stanowisku służbowym - należy przez to rozumieć odpowiednio
stanowisko, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30
grudnia 1998 r. w sprawie określenia równorzędnych stanowisk służbowych
przełożonych dyscyplinarnych oraz stanowisk służbowych równorzędnych lub
wyższych od stanowisk żołnierzy, w stosunku do których może być wszczęte
postępowanie dyscyplinarne (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 15),
4) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć również szefa,
komendanta lub dyrektora komórki i jednostki organizacyjnej albo
przedsiębiorstwa państwowego, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 5 statutu
Ministerstwa Obrony Narodowej, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 16 lutego 1999 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Obrony
Narodowej (Dz. U. Nr 29, poz. 267).
Rozdział 2
Rodzaje tytułów honorowych nadawanych żołnierzom, wzory odznak tych tytułów oraz
przełożeni uprawnieni do wyrażania uznania żołnierzom
§ 3. Żołnierzom mogą być nadawane tytuły honorowe:
1) "Wzorowy Żołnierz",
2) "Wzorowy Marynarz",
3) "Wzorowy Podchorąży",
4) "Wzorowy Kadet",
5) "Wzorowy Szef Pododdziału",
6) "Wzorowy Dowódca",
7) "Zasłużony Pilot Wojskowy".
§ 4. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Żołnierz" stanowi owalny wieniec
laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Na wieńcu są
umieszczone dwa skrzyżowane karabiny oraz orzeł z głowicy sztandaru jednostki
wojskowej, według wzoru określonego w art. 15 ust. 3 ustawy, spoczywający na
puszce, wykonane z metalu o barwie brązu. Na puszce jest umieszczony złocony
monogram "WŻ".
2. Wzór odznaki "Wzorowy Żołnierz" stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Marynarz" stanowi owalny wieniec
laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Na wieńcu są
umieszczone orzeł z głowicy sztandaru jednostki wojskowej oraz kotwica
przepleciona liną kotwiczną zwiniętą w kształcie litery "S", stanowiąca element
orła marynarki wojennej, według wzoru określonego w art. 7 ust. 2 i art. 15 ust.
3 ustawy, spoczywające na puszce; wykonane z metalu o barwie brązu. Na puszce
jest umieszczony złocony monogram "WM".
2. Wzór odznaki "Wzorowy Marynarz" stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Podchorąży" stanowi owalny wieniec
laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Odznaka jest wykonana
z metalu. Na srebrzonym wieńcu są umieszczone, srebrzone i oksydowane, orzeł z
głowicy sztandaru jednostki wojskowej, według wzoru określonego w art. 15 ust. 3
ustawy, oraz biało emaliowana puszka ze wstęgami emaliowanymi w barwach
narodowych, na której jest umieszczony złocony monogram "WP".
2. Wzór odznaki "Wzorowy Podchorąży" stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Kadet" stanowi owalny wieniec
laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Odznaka jest wykonana
z metalu. Na wieńcu o barwie brązu są umieszczone srebrzony i oksydowany orzeł z
głowicy sztandaru jednostki wojskowej, według wzoru określonego w art. 15 ust. 3
ustawy, oraz biało emaliowana puszka ze wstęgami emaliowanymi w barwach
narodowych, na której jest umieszczony złocony monogram "WK".
2. Wzór odznaki "Wzorowy Kadet" stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Szef Pododdziału" stanowi owalny
wieniec laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Odznaka jest
wykonana z metalu. Na złoconym wieńcu są umieszczone srebrzony i oksydowany
orzeł z głowicy sztandaru jednostki wojskowej, według wzoru określonego w art.
15 ust. 3 ustawy, oraz biało emaliowana puszka ze wstęgami emaliowanymi w
barwach narodowych, na której jest umieszczony złocony monogram "WS".
2. Wzór odznaki "Wzorowy Szef Pododdziału" stanowi załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
§ 9. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Dowódca" stanowi owalny wieniec
laurowy, otwarty w górnej części, o wymiarach 45 × 45 mm. Odznaka jest wykonana
z metalu. Na złoconym wieńcu są umieszczone srebrzony i oksydowany orzeł z
głowicy sztandaru jednostki wojskowej, według wzoru określonego w art. 15 ust. 3
ustawy, oraz biało emaliowana puszka, na której jest umieszczony złocony
monogram "WD". Po obu stronach puszki są umieszczone skrzyżowane szabla wz. 76 z
buławą, srebrzone i oksydowane, otoczone wstęgą emaliowaną w barwach narodowych.
2. Wzór odznaki "Wzorowy Dowódca" stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Odznakę tytułu honorowego "Zasłużony Pilot Wojskowy" stanowi podwójny
pierścień, okolony złoconym wieńcem z liści laurowych i dębowych. Wewnątrz
pierścienia na polu z błękitnej emalii jest umieszczony srebrzony i oksydowany
orzeł z oznaki specjalności pilota, trzymający w dziobie złoconą rzymską liczbę
I, II lub III, oznaczającą nadanie tytułu honorowego po raz pierwszy, drugi lub
trzeci. Między pierścieniami na otoku z białej emalii jest umieszczony napis
"ZASŁUŻONY PILOT WOJSKOWY". Na dole odznaki, pośrodku na tle wieńca i
pierścienia, jest umieszczona w obramowaniu koloru srebrnego szachownica
lotnicza z emalii białej i czerwonej, według wzoru określonego w art. 22 ust. 2
ustawy. Pierścienie i napis są wykonane z metalu srebrzonego i oksydowanego.
Średnica odznaki wynosi 45 mm, średnica zewnętrznego pierścienia - 38 mm, a
pierścienia wewnętrznego - 24 mm, szerokość każdego z pierścieni i obramowania
szachownicy wynosi 1,5 mm; bok szachownicy ma 9 mm, liczba rzymska ma 5 mm
wysokości i 2,5 mm szerokości.
2. Wzór odznaki "Zasłużony Pilot Wojskowy" stanowi załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
§ 11. Odznaki, o których mowa w § 4 ust. 1, § 5 ust. 1, § 6 ust. 1, § 7 ust. 1,
§ 8 ust. 1, § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1, są oznaczone na odwrocie odrębnym numerem
oraz przypinane na zakrętkę.
§ 12. 1. Do wyrażania żołnierzom uznania jest uprawniony przełożony zajmujący
stanowisko służbowe:
1) dowódcy kompanii lub równorzędne albo wyższe - listem gratulacyjnym,
2) dowódcy batalionu lub równorzędne albo wyższe - pismem pochwalnym ze zdjęciem
żołnierza na tle:
a) flagi rodzaju Sił Zbrojnych, do którego należy jednostka wojskowa, a jeżeli
jednostka wojskowa nie wchodzi w skład rodzaju Sił Zbrojnych - flagi wojsk
lądowych, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. a),
b) znaku dowódcy okrętu, proporca marynarki wojennej, flagi lotnisk (lądowisk)
marynarki wojennej, bandery pomocniczych jednostek pływających marynarki
wojennej i bandery wojennej - w zależności od rodzaju jednostki wojskowej
Marynarki Wojennej,
3) dowódcy jednostki wojskowej, odpowiednio:
a) pismem pochwalnym ze zdjęciem żołnierza na tle sztandaru jednostki wojskowej,
a jeżeli jednostce wojskowej nie został nadany sztandar - flagi rodzaju sił
zbrojnych, na zasadach określonych w pkt 2 lit. a),
b) wpisaniem imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do kroniki jednostki
wojskowej,
c) tytułem honorowym "Wzorowy Żołnierz" i "Wzorowy Marynarz",
d) tytułem honorowym "Wzorowy Dowódca" i "Wzorowy Szef Pododdziału" - dowódców
oraz szefów pododdziałów wojskowych wchodzących w skład jednostki wojskowej,
4) komendanta akademii wojskowej, z zastrzeżeniem pkt 5, oraz komendanta wyższej
szkoły oficerskiej - tytułem honorowym "Wzorowy Podchorąży",
5) komendanta wydziału w Wojskowej Akademii Technicznej - tytułem honorowym
"Wzorowy Podchorąży",
6) komendanta centrum szkolenia - tytułem honorowym "Wzorowy Kadet".
2. Minister Obrony Narodowej wyraża żołnierzom uznanie w formie:
1) listu gratulacyjnego,
2) pisma pochwalnego ze zdjęciem żołnierza na tle flagi Ministra Obrony
Narodowej,
3) wpisania imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do "Księgi Honorowej
Ministra Obrony Narodowej",
4) nadania tytułu honorowego "Zasłużony Pilot Wojskowy".
Rozdział 3
Szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom wyróżnień oraz wyrażania im
uznania
§ 13. Wyróżnienie żołnierza powinno nastąpić w jak najkrótszym czasie od
spełnienia warunków określonych w § 14.
§ 14. 1. Żołnierz może być wyróżniony:
1) pochwałą - w szczególności za bardzo dobre wykonanie zadania służbowego,
2) urlopem krótkoterminowym - w szczególności za uzyskanie wyróżniających
wyników w służbie lub wykonywanie dodatkowych zadań wykraczających poza zwykłe
obowiązki służbowe,
3) nagrodą rzeczową - w szczególności za dokonanie czynu świadczącego o męstwie
lub odwadze, uzyskanie bardzo dobrych wyników w dowodzeniu i szkoleniu albo
wzorowe wykonanie innych zadań służbowych lub zadania służbowego,
4) białą bronią - w szczególności za dokonanie szczególnego czynu albo za
szczególne osiągnięcie lub wybitny dorobek zawodowy w służbie wojskowej,
5) wcześniejszym mianowaniem na kolejny stopień wojskowy - w szczególności za
uzyskanie wybitnych osiągnięć w służbie wojskowej.
2. Szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom nagród pieniężnych w formie
wyróżnienia określają odrębne przepisy.
§ 15. 1. Urlop krótkoterminowy w wymiarze do 5 dni może obejmować nie więcej niż
jeden dzień ustawowo wolny od pracy, a w wymiarze powyżej 5 dni - nie więcej niż
dwa dni ustawowo wolne od pracy.
2. Żołnierzom należy umożliwić wykorzystanie urlopu krótkoterminowego nie
później niż w ciągu miesiąca od dnia udzielenia tego wyróżnienia, a w
uzasadnionych przypadkach - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy. Na wniosek
wyróżnionego żołnierza urlop krótkoterminowy może być przez niego wykorzystany w
dwóch częściach lub łącznie z innym urlopem.
§ 16. 1. Wyróżnienia białą bronią udzielają: Minister Obrony Narodowej, Szef
Sztabu Generalnego i dowódca rodzaju Sił Zbrojnych.
2. Dedykację graweruje się na głowni szabli wz. 76 lub kordzika, zamieszczając
stopień wojskowy, imię i nazwisko wyróżnionego (w trzecim przypadku
gramatycznym), napis: "Za osiągnięcia w służbie wojskowej", stanowisko
przełożonego udzielającego wyróżnienia i datę udzielenia wyróżnienia. Żołnierz,
któremu udzielono wyróżnienia, otrzymuje białą broń wraz z pochwą.
§ 17. 1. Nagród rzeczowych udzielają, z zastrzeżeniem § 18-20, przełożeni
zajmujący stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli dla tego
stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy nie niższy niż
majora (komandora podporucznika) albo wyższe stanowisko służbowe - żołnierzom
pełniącym służbę w tej jednostce wojskowej, z wyjątkiem swoich zastępców.
2. Dowódcom jednostek wojskowych i ich zastępcom oraz żołnierzom pełniącym
służbę w jednostkach wojskowych, których dowódcy nie posiadają uprawnień
określonych w ust. 1, nagród rzeczowych udzielają przełożeni tych dowódców.
3. Przełożeni, o których mowa w ust. 1, są uprawnieni do udzielania nagród
rzeczowych również żołnierzom oddelegowanym lub odbywającym praktykę oraz
żołnierzom pełniącym służbę w podległych im jednostkach wojskowych.
§ 18. 1. Nagród rzeczowych udzielają żołnierzom zawodowym wyznaczonym do
pełnienia służby poza granicami państwa:
1) w składzie polskich kontyngentów wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej do misji specjalnych organizacji międzynarodowych i
sił wielonarodowych oraz w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach tych misji
- przełożeni, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 września
1998 r. w sprawie pełnienia służby poza granicami państwa przez żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 127, poz. 840),
2) jako obserwatorzy wojskowi lub osoby posiadające status obserwatora
wojskowego w misjach specjalnych organizacji międzynarodowych i sił
wielonarodowych - właściwi przełożeni narodowi sprawujący nad nimi bezpośredni
merytoryczny nadzór.
2. Minister Obrony Narodowej udziela nagród rzeczowych żołnierzom:
1) wyznaczonym na stanowiska służbowe:
a) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach
międzynarodowych,
b) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy międzynarodowych dowództwach
wojskowych,
c) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych
dowództw wojskowych,
d) w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych, w ataszatach wojskowych i w
urzędach konsularnych,
2) pełniącym służbę poza granicami państwa w misjach specjalnych organizacji
międzynarodowych lub sił wielonarodowych albo bezpośrednio w strukturach
organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych dowództw wojskowych, na
podstawie indywidualnych kontraktów.
§ 19. Żołnierzom skierowanym do odbywania szkolenia za granicą nagród rzeczowych
udziela Dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 20. Nagród rzeczowych udzielają również:
1) żołnierzom pozostającym bez przydziału służbowego - organ wojskowy, w którego
dyspozycji pozostają żołnierze,
2) żołnierzom wyznaczonym na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych
poza resortem obrony narodowej - organ wojskowy, któremu żołnierze podlegają z
tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej.
§ 21. Uprawniony przełożony, podejmując decyzję o udzieleniu nagrody rzeczowej,
określa wartość nagrody w granicach środków finansowych posiadanych na ten cel.
§ 22. 1. O udzielenie żołnierzowi wyróżnienia w przypadku, o którym mowa w art.
7 ust. 3 ustawy o dyscyplinie wojskowej, występuje się drogą służbową.
2. Wyższy przełożony, do którego wpłynął wniosek o udzielenie żołnierzowi
wyróżnienia, złożony przez przełożonego nieuprawnionego do udzielenia danego
wyróżnienia, w przypadku odmowy udzielenia wyróżnienia zawiadamia pisemnie
wnioskodawcę.
§ 23. Udzielenie wyróżnienia powinno mieć charakter uroczysty. Szczegółowy
sposób udzielenia żołnierzom wyróżnienia białą bronią oraz wcześniejszym
mianowaniem na kolejny stopień wojskowy określa ceremoniał wojskowy.
§ 24. Żołnierzowi może być wyrażone uznanie w formie:
1) listu gratulacyjnego - w szczególności za wyróżnienie się w wykonywaniu zadań
służbowych lub w wykonaniu zadania służbowego, uzyskanie bardzo dobrych wyników
w dowodzeniu, szkoleniu i nauce w szkole wojskowej lub podnoszeniu kwalifikacji
zawodowych, a także za szczególne osiągnięcia w związku z jubileuszem pełnienia
służby wojskowej,
2) pisma pochwalnego ze zdjęciem żołnierza na tle sztandaru jednostki wojskowej
lub znaku rodzaju Sił Zbrojnych - w szczególności za wyróżniające pełnienie
służby wojskowej, w tym zwłaszcza w związku z przeniesieniem do pełnienia służby
w innej jednostce wojskowej lub zwolnieniem z czynnej służby wojskowej,
3) wpisania imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do kroniki jednostki
wojskowej - w szczególności za ukończenie z pierwszą lokatą szkoły wojskowej,
dokonanie szczególnego czynu w służbie wojskowej, a także wybitny dorobek
zawodowy w związku z jubileuszem służby wojskowej, z przeniesieniem do pełnienia
służby w innej jednostce wojskowej lub zwolnieniem z czynnej służby wojskowej.
§ 25. 1. O wyrażenie uznania żołnierzowi w formie:
1) listu gratulacyjnego - występuje do dowódcy kompanii lub równorzędnego
pododdziału:
a) przełożony zajmujący stanowisko służbowe dowódcy drużyny lub równorzędne -
drogą służbową,
b) przełożony zajmujący stanowisko służbowe dowódcy plutonu lub równorzędne,
2) pisma pochwalnego ze zdjęciem żołnierza na tle:
a) znaku rodzaju Sił Zbrojnych, z zastrzeżeniem lit. c) - przełożeni występują
drogą służbową do dowódcy batalionu lub równorzędnego pododdziału lub w
przypadku, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 3 lit. a), do dowódcy jednostki
wojskowej,
b) sztandaru jednostki wojskowej lub wpisaniem imienia i nazwiska żołnierza oraz
jego zasług do kroniki jednostki wojskowej - przełożeni występują drogą służbową
do dowódcy jednostki wojskowej,
c) flagi Ministra Obrony Narodowej - dowódca jednostki wojskowej występuje drogą
służbową do Ministra Obrony Narodowej.
2. Przełożony uprawniony do wyrażenia uznania w formie listu gratulacyjnego lub
pisma pochwalnego ze zdjęciem żołnierza na tle znaku rodzaju Sił Zbrojnych może
wystąpić o jego dokonanie przez wyższego przełożonego.
3. Wyrażenie uznania w przypadku, o którym mowa w:
1) ust. 1 pkt 1 - następuje w drodze wystosowania listu gratulacyjnego,
2) ust. 1 pkt 2 - stwierdza się w rozkazie dziennym lub specjalnym albo decyzji.
§ 26. 1. Żołnierzowi może być nadany tytuł honorowy:
1) "Wzorowy Żołnierz" lub "Wzorowy Marynarz" - w szczególności za bardzo dobre
wykonywanie zadań służbowych i osiąganie bardzo dobrych wyników w szkoleniu
przez szeregowych i podoficerów zasadniczej służby wojskowej oraz nadterminowej
zasadniczej służby wojskowej, którzy odbyli co najmniej 6 miesięcy służby
wojskowej,
2) "Wzorowy Podchorąży" - w szczególności za uzyskanie, po zakończeniu IV
semestru studiów w akademii wojskowej i wyższej szkole oficerskiej, średniej
oceny nie niższej niż 4,51 (bez niedostatecznych ocen semestralnych) i bardzo
dobre wykonywanie obowiązków służbowych,
3) "Wzorowy Kadet" - w szczególności za ukończenie pierwszego roku nauki w
szkole chorążych z oceną średnią nie niższą niż 4,51 i bardzo dobre wykonywanie
obowiązków służbowych,
4) "Wzorowy Szef Pododdziału" - w przypadku:
a) zajmowania stanowiska służbowego co najmniej 2 lata,
b) uzyskania przynajmniej II klasy specjalisty wojskowego,
c) wyróżniania się w wykonywaniu obowiązków służbowych, w szczególności z
zakresu logistycznego zabezpieczenia zadań realizowanych przez pododdział,
zapewnianiu żołnierzom warunków socjalnych i należnego im uposażenia,
umundurowania i wyekwipowania, dbałości o porządek wojskowy, sprzęt wojskowy i
inne mienie, a także wyróżniania się zdyscyplinowaniem i dobrym przykładem dla
innych żołnierzy,
5) "Wzorowy Dowódca" - w przypadku wyróżniania się w dowodzeniu oraz zajmowania:
a) co najmniej rok stanowiska służbowego dowódcy drużyny lub działonu, załogi
albo sekcji,
b) co najmniej 2 lata stanowiska służbowego dowódcy plutony lub klucza, obsługi
i innego dowódcy, szefa, kierownika, jeżeli dla tego stanowiska służbowego
przewidziano w etacie stopień etatowy porucznika, dowódcy kompanii lub baterii i
klucza, jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień
etatowy kapitana, dowódcy okrętu III i IV rangi, komendanta placówki Żandarmerii
Wojskowej oraz dowódcy batalionu lub dywizjonu i eskadry, dowódcy grupy okrętów
III i IV rangi, dowódcy okrętu II rangi, komendanta wydziału Żandarmerii
Wojskowej
- jeżeli dowodzony pododdział osiąga bardzo dobre wyniki w szkoleniu.
2. Żołnierzowi może być nadany tytuł honorowy:
1) "Wzorowy Podchorąży" - nie więcej niż dwukrotnie, a ponowne nadanie tytułu
honorowego może nastąpić po upływie co najmniej roku od poprzedniego nadania,
2) "Wzorowy Szef Pododdziału" - nie więcej niż trzykrotnie, a kolejne nadanie
tytułu honorowego może nastąpić po upływie co najmniej dwóch lat od poprzedniego
nadania,
3) "Wzorowy Dowódca" - nie więcej niż trzykrotnie, a kolejne nadanie tytułu
honorowego może nastąpić po upływie co najmniej roku od poprzedniego nadania.
§ 27. 1. Tytułem honorowym "Zasłużony Pilot Wojskowy" wyraża się uznanie
wybitnie zasłużonym pilotom za wzorową służbę w lotnictwie Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności za duży wkład w jego rozwój,
umocnienie gotowości bojowej i szkolenie kadr lotniczych.
2. Tytuł honorowy "Zasłużony Pilot Wojskowy" może być również nadany pilotom
wojskowym, którzy dokonali bohaterskiego czynu związanego z wykonywaniem lotu.
3. Tytuł honorowy "Zasłużony Pilot Wojskowy" może być nadany żołnierzowi nie
więcej niż trzykrotnie, a kolejne nadanie tytułu honorowego w przypadkach, o
których mowa w ust. 1, może nastąpić po upływie co najmniej trzech lat od
poprzedniego nadania.
§ 28. 1. Z wnioskiem o nadanie tytułu honorowego, o którym mowa w § 3 pkt 1-6,
występuje drogą służbową:
1) dowódca plutonu lub równorzędnego pododdziału - o nadanie tytułu honorowego
"Wzorowy Żołnierz", "Wzorowy Marynarz", a także "Wzorowy Dowódca" dla żołnierzy
zajmujących stanowisko służbowe dowódcy drużyny lub działonu, załogi albo
sekcji,
2) dowódca kompanii lub równorzędnego pododdziału - o nadanie tytułu honorowego
"Wzorowy Podchorąży" i "Wzorowy Kadet", a także "Wzorowy Szef Pododdziału" i
"Wzorowy Dowódca" dla żołnierzy zajmujących stanowisko służbowe szefa
pododdziału albo dowódcy plutony lub klucza, obsługi i innego dowódcy, szefa,
kierownika, jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień
etatowy porucznika,
3) dowódca batalionu lub równorzędnego pododdziału - o nadanie tytułu honorowego
"Wzorowy Dowódca" dla żołnierzy zajmujących stanowisko służbowe dowódcy kompanii
lub baterii i klucza, jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w
etacie stopień etatowy kapitana, dowódcy okrętu III i IV rangi, komendanta
placówki Żandarmerii Wojskowej.
2. Nadanie tytułu honorowego "Wzorowy Dowódca" żołnierzowi, o którym mowa w ust.
1 pkt 2 i 3, oraz żołnierzowi zajmującemu stanowisko służbowe dowódcy batalionu
lub dywizjonu i eskadry, dowódcy grupy okrętów III i IV rangi, dowódcy okrętu II
rangi, komendanta wydziału Żandarmerii Wojskowej, który jest bezpośrednio
podporządkowany dowódcy jednostki wojskowej, nie wymaga wniosku.
3. Z wnioskiem o nadanie tytułu honorowego "Zasłużony Pilot Wojskowy" może
występować, w każdym roku kalendarzowym, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, w
terminie do dnia 31 maja.
4, Kwalifikowania kandydatów zgłoszonych do wyrażenia uznania tytułem honorowym
"Zasłużony Pilot Wojskowy" dokonuje komisja, o której mowa w § 35 ust. 3, która
przedkłada Ministrowi Obrony Narodowej propozycje kandydatur do dnia 15 lipca
danego roku.
§ 29. 1. Wyrażenie uznania żołnierzowi powinno nastąpić w jak najkrótszym czasie
od spełnienia warunków określonych w § 24 i 26.
2. Minister Obrony Narodowej nadaje tytuł honorowy "Zasłużony Pilot Wojskowy" z
okazji Święta Lotnictwa.
§ 30. Wyrażenie uznania w przypadku, o którym mowa w:
1) § 28 ust. 1 i 2 - stwierdza się w rozkazie dziennym lub specjalnym albo
decyzji,
2) § 28 ust. 3 - stwierdza się w decyzji Ministra Obrony Narodowej
poprzedzającej obchody Święta Lotnictwa.
§ 31. 1. Żołnierz, któremu wyrażono uznanie w formie nadania tytułu honorowego,
otrzymuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odznakę tytułu oraz legitymację
stwierdzającą uprawnienia do noszenia odznaki. Nadanie tytułu honorowego kolejny
raz, odnotowuje się w legitymacji.
2. Żołnierz, któremu został nadany powtórnie tytuł honorowy "Wzorowy Podchorąży"
lub "Wzorowy Szef Pododdziału" albo "Wzorowy Dowódca", otrzymuje usztywnioną
podkładkę pod odznakę tytułu, w kształcie owalnym o wymiarach 50 × 40 mm,
wykonaną z tkaniny mundurowej.
3. W razie nadania tytułu honorowego "Wzorowy Szef Pododdziału" lub "Wzorowy
Dowódca" po trzykroć, żołnierz otrzymuje podkładkę z obramowaniem o szerokości 2
mm koloru:
1) srebrnego - jeżeli nosi mundur wojsk lądowych lub wojsk lotniczych i obrony
powietrznej,
2) złotego - jeżeli nosi mundur marynarki wojennej.
4. Wzory legitymacji odznak tytułów honorowych stanowią załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
§ 32. 1. Wyrażenie uznania powinno mieć charakter uroczysty.
2. Odznakę tytułu honorowego "Zasłużony Pilot Wojskowy" oraz jej legitymację
wręcza Minister Obrony Narodowej lub jego przedstawiciel.
3. Szczegółowy sposób wręczania odznak tytułów honorowych oraz ich legitymacji w
przypadkach, o których mowa w ust. 2 oraz w § 31 ust. 1-3, określa ceremoniał
wojskowy.
§ 33. W przypadku zagubienia lub uszkodzenia posiadanej odznaki tytułu
honorowego lub jej legitymacji, według wzoru ustalonego w rozporządzeniu,
przełożony uprawniony do nadawania odznaki może - na prośbę żołnierza - wydać
nową odznakę za zwrotem kosztów jej wytworzenia. Wydanie duplikatu legitymacji
następuje nieodpłatnie.
§ 34. 1. W "Księdze Honorowej Ministra Obrony Narodowej" są dokumentowane
zasługujące na najwyższe uznanie czyny, świadczące o szczególnej ofiarności i
męstwie, oraz najszczytniejsze dokonania żołnierzy w umacnianiu obronności
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wpis do "Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej" zawiera:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz imię ojca żołnierza,
2) stanowisko służbowe żołnierza i miejsce pełnienia przez niego służby
wojskowej,
3) opis zasług żołnierza,
4) fotografię żołnierza.
§ 35. 1. Z wnioskiem o wpisanie imienia i nazwiska żołnierza oraz jego zasług do
"Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej" może występować dowódca jednostki
wojskowej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową, nie później
niż do dnia 31 maja każdego roku kalendarzowego.
3. Kwalifikowania kandydatów zgłoszonych do wyrażenia uznania wpisem do "Księgi
Honorowej Ministra Obrony Narodowej" dokonuje komisja, powołana przez Ministra
Obrony Narodowej.
4. Komisja, o której mowa w ust. 3, przedkłada Ministrowi Obrony Narodowej
propozycje wyrażenia uznania wpisem do dnia 15 lipca danego roku.
§ 36. 1. Minister Obrony Narodowej wyraża uznanie w formie wpisania imienia i
nazwiska żołnierza oraz jego zasług do "Księgi Honorowej Ministra Obrony
Narodowej" w decyzji poprzedzającej obchody Święta Wojska Polskiego.
2. Podstawą wpisu do "Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej" jest decyzja,
o której mowa w ust. 1.
3. Kopię wpisu do "Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej" przekazuje się
jednostce lub instytucji wojskowej, w której uhonorowany pełni służbę wojskową,
w celu wyeksponowania w sali tradycji lub innym honorowym miejscu jednostki lub
instytucji wojskowej.
4. Żołnierze, którym wyrażono uznanie wpisem do "Księgi Honorowej Ministra
Obrony Narodowej", otrzymują dyplomy pamiątkowe.
5. Wręczenie dyplomów, o których mowa w ust. 4, odbywa się w Muzeum Wojska
Polskiego w przededniu Święta Wojska Polskiego.
§ 37. 1. "Księgę Honorową Ministra Obrony Narodowej" prowadzi jednostka
organizacyjna określona przez Ministra Obrony Narodowej.
2. "Księgę Honorową Ministra Obrony Narodowej" przechowuje się w Muzeum Wojska
Polskiego.
Rozdział 4
Sposób prowadzenia i przechowywania karty wyróżnień żołnierza
§ 38. 1. Karty wyróżnień prowadzi się dla żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową, począwszy od dnia, w którym żołnierzowi zostało udzielone wyróżnienie
lub wyrażone uznanie.
2. Oprócz danych, o których mowa w art. 11 ust. 2 ustawy o dyscyplinie
wojskowej, w karcie wyróżnień żołnierza zamieszcza się:
1) numer i datę rozkazu lub decyzji albo oznaczenie i datę innego dokumentu oraz
datę ustnego udzielenia żołnierzowi wyróżnienia albo wyrażenia uznania,
2) adnotacje o:
a) realizacji wyróżnienia udzielonego żołnierzowi lub wyrażonego mu uznania,
b) zapoznaniu żołnierza z kartą wyróżnień, o którym mowa w § 41.
3. Wzór karty wyróżnień żołnierza stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia.
§ 39. 1. Kartę wyróżnień żołnierza prowadzi w jednostce wojskowej:
1) dowódca kompanii lub równorzędnego pododdziału - dla podporządkowanych
żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą
służbę wojskową oraz przeszkolenie wojskowe i kandydatów na żołnierzy
zawodowych,
2) osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki wojskowej do prowadzenia spraw
personalnych - dla żołnierzy zawodowych i żołnierzy odbywających nadterminową
zasadniczą służbę wojskową, podporządkowanych przełożonemu zajmującemu
stanowisko służbowe wyższe niż dowódca kompanii lub równorzędne.
2. Kartę wyróżnień żołnierza rezerwy prowadzi i przechowuje organ wojskowy
właściwy, na podstawie odrębnych przepisów, do prowadzenia ewidencji wojskowej.
3. Kartę wyróżnień żołnierza zawodowego:
1) przeniesionego do dyspozycji - prowadzi się w dowództwie rodzaju sił
zbrojnych lub w dowództwie okręgu wojskowego albo Departamencie Kadr
Ministerstwa Obrony Narodowej,
2) przeniesionego do rezerwy kadrowej lub pełniącego służbę wojskową w jednostce
organizacyjnej poza resortem obrony narodowej - prowadzi się w Departamencie
Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 40. 1. Wyciąg z rozkazu lub decyzji albo inny dokument lub zawiadomienie o
ustnym udzieleniu żołnierzowi wyróżnienia, a także o wyrażeniu uznania
przekazuje się organowi wojskowemu lub osobie prowadzącej kartę wyróżnień
żołnierza, w terminie 14 dni od jego wydania, sporządzenia lub dokonania.
2. Wpisu do karty wyróżnień żołnierza dokonuje się w terminie 7 dni od dnia
otrzymania wiadomości o udzieleniu żołnierzowi wyróżnienia lub wyrażeniu uznania
w sposób, o którym mowa w ust. 1.
§ 41. 1. Z kartą wyróżnień zapoznaje się:
1) żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową i kandydata na żołnierza
zawodowego - raz w roku, na jego prośbę złożoną po upływie 6 miesięcy służby,
2) żołnierza odbywającego nadterminową zasadniczą służbę wojskową oraz żołnierza
zawodowego - raz w roku, w miesiącu poprzedzającym opiniowanie okresowe,
określone w odrębnych przepisach,
3) żołnierza zawodowego:
a) przeniesionego do dyspozycji lub rezerwy kadrowej - na jego prośbę, raz w
roku, w którym został skierowany do wykonywania zadań służbowych, w miesiącu
grudniu,
b) pełniącego służbę wojskową w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony
narodowej - raz w roku, w miesiącu poprzedzającym opiniowanie okresowe.
2. Z kartą wyróżnień zapoznaje się także żołnierza na co najmniej 14 dni przed
przeniesieniem do innej jednostki wojskowej lub wyznaczeniem na inne stanowisko
służbowe oraz na miesiąc przed zwolnieniem ze służby wojskowej.
3. Zapoznania z kartą wyróżnień dokonuje:
1) w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2:
a) przełożony zajmujący stanowisko służbowe dowódcy plutonu lub równorzędne albo
wyższe - podporządkowanego żołnierza odbywającego zasadniczą lub nadterminową
zasadniczą służbę wojskową albo przeszkolenie wojskowe lub kandydata na
żołnierza zawodowego,
b) bezpośredni przełożony - żołnierza zawodowego,
2) w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 3 - organ wojskowy, o którym mowa w §
39 ust. 3.
4. Osoba zapoznająca żołnierza z kartą wyróżnień sporządza i podpisuje adnotację
o dokonaniu zapoznania, zawierającą datę tej czynności. Czytelny podpis pod
adnotacją, zawierający stopień wojskowy oraz imię i nazwisko, składa również
żołnierz.
5. W razie odmowy lub niemożności złożenia podpisu przez żołnierza zapoznawanego
z kartą wyróżnień, osoba, o której mowa w ust. 4, sporządza odpowiednią
wzmiankę.
§ 42. 1. Kartę wyróżnień przechowuje się, z zastrzeżeniem ust. 2:
1) w kancelarii dowódcy kompanii lub równorzędnego pododdziału - żołnierzy, o
których mowa w § 39 ust. 1 pkt 1,
2) w kancelarii jednostki wojskowej - żołnierzy zawodowych i żołnierzy
odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową, o których mowa w § 39 ust.
1 pkt 2,
3) w kancelarii organu wojskowego, o którym mowa w § 39 ust. 3 - żołnierzy
zawodowych przeniesionych do dyspozycji, rezerwy kadrowej lub pełniących służbę
wojskową w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej.
2. Karty wyróżnień dowódców jednostek wojskowych i ich zastępców przechowuje się
w kancelarii dowództwa nadrzędnej jednostki wojskowej.
3. Karty wyróżnień żołnierzy zawodowych przeniesionych w stan nieczynny oraz
żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej i przeniesionych w stan
spoczynku dołącza się do ich akt personalnych lub ewidencji wojskowej.
§ 43. Karty wyróżnień żołnierzy prowadzone na podstawie dotychczasowych
przepisów przechowuje się łącznie z kartami wyróżnień żołnierzy prowadzonymi na
podstawie przepisów rozporządzenia.
Rozdział 5
Rodzaje tytułów honorowych nadawanych pododdziałom i oddziałom wojskowym, wzory
odznak tych tytułów oraz warunki i tryb ich nadawania
§ 44. 1. Pododdziałom wojskowym i oddziałom wojskowym mogą być nadawane tytuły
honorowe:
1) "Wzorowy Pododdział" - plutonowi, kompanii i batalionowi lub równorzędnemu
pododdziałowi,
2) "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej":
a) batalionowi oraz dywizjonowi i eskadrze, nie wchodzącym w skład pułku lub
brygady,
b) brygadzie lub pułkowi,
c) oddziałom wojskowym równorzędnym oddziałom, o których mowa w lit. a) i b).
2. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" stanowi, z zastrzeżeniem § 49
ust. 1, proporzec:
1) "Wzorowy Pododdział Wojsk Lądowych",
2) "Wzorowy Pododdział Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej",
3) "Wzorowy Pododdział Marynarki Wojennej",
4) "Wzorowy Pododdział Żandarmerii Wojskowej".
3. Pododdział wojskowy nie wchodzący w skład rodzaju Sił Zbrojnych, któremu
został nadany tytuł honorowy, otrzymuje proporzec "Wzorowy Pododdział Wojsk
Lądowych".
§ 45. 1. Proporzec "Wzorowy Pododdział Wojsk Lądowych" składa się z płata i
drzewca.
2. Płat proporca ma kształt prostokąta z tkaniny barwy zielonej na jego stronie
głównej, a na stronie odwrotnej barwy białej; jeden bok proporca jest wszyty w
białą skórę przymocowaną do drzewca pięcioma gwoździami z metalu koloru
srebrnego po każdej stronie płata (drzewca); boki proporca, z wyjątkiem boku
przytwierdzonego do drzewca, są obszyte frędzlą srebrną o długości 35 mm.
3. Na stronie głównej płata, pośrodku, znajduje się orzeł wojsk lądowych, według
wzoru określonego w art. 5 ust. 2 ustawy, haftowany srebrnym szychem, korona,
dziób i szpony orła są haftowane złotym szychem; wysokość orła, mierzona od
tarczy amazonek do końca skrzydeł, wynosi 320 mm.
4. Na stronie odwrotnej płata, pośrodku, znajdują się dwie gałązki wawrzynu,
ułożone w kształcie wieńca otwartego w górnej części, pośród których jest
umieszczony w czterech wierszach napis "TOBIE OJCZYZNO ZAWSZE WIERNI"; wieniec i
napis są haftowane złotym szychem.
5. Drzewce proporca jest sporządzone z drewna toczonego; drzewce jest
dwudzielne, połączone tuleją z metalu koloru srebrnego o długości 100 mm; na
górnym końcu drzewca jest umieszczony grot, a na dolnym stopka z metalu koloru
srebrnego; na drzewcu mogą być umieszczone gwoździe okolicznościowe koloru
srebrnego.
6. Wzór proporca "Wzorowy Pododdział Wojsk Lądowych" stanowi załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
§ 46. 1. Proporzec "Wzorowy Pododdział Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej"
składa się z płata i drzewca.
2. Płat proporca ma kształt prostokąta z tkaniny barwy błękitnej na jego stronie
głównej, a na stronie odwrotnej barwy białej.
3. Na stronie głównej płata znajduje się orzeł lotnictwa wojskowego, według
wzoru określonego w art. 6 ust. 2 ustawy.
4. Do opisu płata oraz drzewca proporca "Wzorowy Pododdział Wojsk Lotniczych i
Obrony Powietrznej" przepisy § 45 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.
5. Wzór proporca "Wzorowy Pododdział Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej"
stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia.
§ 47. 1. Proporzec "Wzorowy Pododdział Marynarki Wojennej" składa się z płata i
drzewca.
2. Płat proporca ma kształt prostokąta z tkaniny barwy granatowej na jego
stronie głównej, a na stronie odwrotnej barwy białej; jeden bok proporca jest
wszyty w białą skórę przymocowaną do drzewca pięcioma gwoździami z metalu koloru
złotego po każdej stronie płata (drzewca); boki proporca, z wyjątkiem boku
przytwierdzonego do drzewca, są obszyte frędzlą złotą o długości 35 mm.
3. Na stronie głównej płata, pośrodku, znajduje się orzeł marynarki wojennej,
według wzoru określonego w art. 7 ust. 2 ustawy, haftowany srebrnym szychem;
korona, dziób i szpony orła oraz kotwica i lina są haftowane złotym szychem, a
wewnętrzne pole tarczy amazonek jest haftowane niebieskim szychem.
4. Do opisu płata proporca "Wzorowy Pododdział Marynarki Wojennej" przepisy § 45
ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
5. Drzewce proporca jest sporządzone z drewna toczonego; drzewce jest
dwudzielne, połączone tuleją z metalu koloru złotego o długości 100 mm; na
górnym końcu drzewca jest umieszczony grot, a na dolnym stopka z metalu koloru
złotego; na drzewcu mogą być umieszczone gwoździe okolicznościowe koloru
złotego.
6. Wzór proporca "Wzorowy Pododdział Marynarki Wojennej" stanowi załącznik nr 12
do rozporządzenia.
§ 48. 1. Proporzec "Wzorowy Pododdział Żandarmerii Wojskowej" składa się z płata
i drzewca.
2. Płat proporca ma kształt prostokąta z tkaniny barwy szkarłatnej na jego
stronie głównej, a na stronie odwrotnej barwy białej.
3. Na stronie głównej płata, pośrodku, znajduje się hełm dywizjonu karabinierów
konnych, którzy w latach 1830-1831 stanowili korpus żandarmerii, wsparty na
pękających granatach, z podpinką ustylizowaną w litery "ŻW" - będące elementami
odznaki pamiątkowej Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej, określonej w
odrębnych przepisach - haftowane srebrnym szychem; wysokość hełmu, mierzona od
podpinki, wynosi 320 mm.
4. Do opisu płata oraz drzewca proporca "Wzorowy Pododdział Żandarmerii
Wojskowej" przepisy § 45 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.
5. Wzór proporca "Wzorowy Pododdział Żandarmerii Wojskowej" stanowi załącznik nr
13 do rozporządzenia.
§ 49. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" nadanego pododdziałowi
wojskowemu, który na podstawie odrębnych przepisów dziedziczy tradycje
kawaleryjskie, stanowi buńczuk.
2. Ogon z włosia końskiego barwy czarnej, umieszczony w siatce jedwabnej z
frędzlami z trójskrętnego sznurka koloru srebrnego, przymocowany do metalowej
niklowanej kopułki zaopatrzonej u wierzchołka w kółko, jest zawieszony wraz z
proporczykiem przy grocie lancy. Ogon jest zawieszony na metalowym niklowanym
łańcuszku o liczbie siedmiu ogniw, zakończonym haczykiem w kształcie litery "S";
całkowita długość łańcuszka wynosi 95 mm.
3. Proporczyk z tkaniny w barwach narodowych o długości 1200 mm i szerokości 350
mm jest zakończony dwoma językami na wolnym liku; głębokość wcięcia języków
proporczyka jest równa jednej trzeciej jego długości.
4. Lanca metalowa niklowana o długości 2 700 mm ma grot o długości 300 mm oraz
rękojeść, umieszczoną w odległości 1 150 mm od jej dolnego końca, oplecioną
szarym sznurkiem na długości 200 mm. Przy górnej krawędzi rękojeści i dolnym
końcu lancy są umieszczone rzemienie koloru brązowego. Na lancy mogą być
umieszczone gwoździe okolicznościowe koloru srebrnego.
5. Wzór buńczuka stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia.
§ 50. 1. Umieszczone na tarczy herbowej: trójdzielna tarcza zwieńczona
panoplium, banderola z dewizą i gwóźdź ozdobny stanowią elementy odznaki tytułu
honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", przyznawanej
oddziałowi wojskowemu.
2. Trójdzielna półkolista tarcza, o długości 85 mm i szerokości 90 mm,
obwiedziona wężykiem generalskim o szerokości 10 mm, tłoczonym w metalu
srebrzonym i oksydowanym jest umieszczona w centralnej części tarczy herbowej.
Pośrodku lewego górnego niebiesko emaliowanego pola tarczy i prawego górnego
granatowo emaliowanego pola tarczy o długości 30 mm i szerokości 33 mm oraz
dolnego zielono emaliowanego, półkoliście zakończonego pola tarczy o długości 60
mm i szerokości 35 mm, są umieszczone odpowiednio orzeł lotnictwa wojskowego,
orzeł marynarki wojennej i orzeł wojsk lądowych według wzoru określonego w art.
5 ust. 2, art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 2 ustawy, wykonane z metalu srebrzonego i
oksydowanego. Pośrodku zbiegających się krawędzi pól tarczy jest umieszczony
inicjał "SZ RP", wykonany z metalu srebrzonego o wymiarach liter 15 × 30 mm.
3. Panoplium, wykonane z metalu srebrzonego i oksydowanego oraz emalii, tworzą:
sztandar jednostki wojskowej oraz skrzyżowane szable, lufy armatnie i lance z
proporczykami emaliowanymi w barwach narodowych. Na panoplium jest umieszczony
orzeł z głowicy sztandaru jednostki wojskowej, według wzoru określonego w art.
15 ust. 3 ustawy, o wysokości 62 mm, spoczywający na puszce. Na puszce jest
umieszczony w trzech rzędach napis "Minister Obrony Narodowej".
4. Półkolista banderola z metalu srebrzonego i oksydowanego, zakończona
falistymi proporczykami emaliowanymi w barwach narodowych, jest umieszczona
poniżej tarczy w odległości 2 mm. Na banderoli jest umieszczona dewiza "BENE
MERITUS PATRIAE".
5. Tarcza herbowa o długości 150 mm, szerokości 210 mm i grubości 19 mm jest
wykonana z drewna bukowego. Brzeg tarczy jest ścięty na szerokość 5 mm i
wysokość 5 mm. Na tarczy, poniżej banderoli z dewizą, jest umieszczony gwóźdź
ozdobny w kształcie tarczy o długości 20 mm i szerokości 27 mm, wykonany z
metalu srebrzonego i oksydowanego. Na gwoździu są umieszczone grawerowane
inicjały nazwy oddziału wojskowego, a poniżej nich liczba oznaczająca rok
nadania tytułu honorowego. Na tarczy mogą być umieszczane - symetrycznie po obu
stronach trójdzielnej półkolistej tarczy - gwoździe ozdobne, upamiętniające
kolejne nadanie tytułu honorowego oddziałowi wojskowemu. Pośrodku odwrotnej
strony tarczy jest umieszczona na zawiasie podstawka o długości 120 mm.
6. Wzór odznaki "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" stanowi
załącznik nr 15 do rozporządzenia.
§ 51. 1. Odznakę tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział", nadanego pododdziałowi
wojskowemu, którą noszą jego żołnierze, stanowi odpowiednio:
1) miniaturka odznaki, będąca odwzorowaniem:
a) strony głównej płata proporca "Wzorowy Pododdział Wojsk Lądowych",
określonego w § 45 ust. 2 i 3,
b) strony głównej płata proporca "Wzorowy Pododdział Wojsk Lotniczych i Obrony
Powietrznej", określonego w § 46 ust. 2-4,
c) strony głównej płata proporca "Wzorowy Pododdział Marynarki Wojennej",
określonego w § 47 ust. 2-4,
d) strony głównej płata proporca "Wzorowy Pododdział Żandarmerii Wojskowej",
określonego w § 48 ust. 2-4
- w kształcie powiewającego proporca, którego płat ma szerokość 16 mm i długość
25 mm, a drzewce ma długość 30 mm,
2) miniaturka buńczuka, wykonana z metalu srebrzonego i oksydowanego, o długości
10 mm i szerokości 3 mm, z emaliowanym w barwach narodowych powiewającym
proporczykiem na lancy skierowanej ukośnie w prawą stronę, o wymiarach: długość
- 15 mm, szerokość - 5 mm, głębokość wcięcia - jedna trzecia długości; długość
lancy wynosi 25 mm.
2. Odznaka tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział", którą noszą żołnierze
pododdziału wojskowego, jest pokryta emalią koloru odpowiadającego barwie
tkaniny płata głównego proporca, który odwzorowuje. Orzeł wojskowy znajdujący
się na miniaturce odznaki, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a)-c), a także hełm
dywizjonu karabinierów konnych umieszczony na miniaturce odznaki, o której mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. d) - wysokości 12 mm oraz obramowanie w formie frędzli i
drzewce odznaki noszonej przez żołnierzy pododdziału wojsk lądowych oraz wojsk
lotniczych i obrony powietrznej lub Żandarmerii Wojskowej są wykonane z metalu
srebrzonego i oksydowanego.
3. Elementy odznaki noszonej przez żołnierzy pododdziału marynarki wojennej są
wykonane: orzeł marynarki wojennej o wysokości 12 mm - z metalu srebrzonego i
oksydowanego, a stanowiąca jego część tarcza amazonek jest niebiesko emaliowana,
kotwica i lina są wykonane z metalu złoconego, drzewce - z metalu srebrzonego i
oksydowanego, z tym że jego grot jest złocony, obramowanie w formie frędzli - z
metalu złoconego.
§ 52. 1. Odznakę tytułu honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej", którą noszą żołnierze oddziału wojskowego, stanowi wizerunek
panoplium, określonego w § 50 ust. 3, z tym że puszka umieszczona na panoplium
jest kancelowana. Odznaka ma długość 32 mm i szerokość 22 mm.
2. Odznaka tytułu honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej", którą noszą:
1) żołnierze zawodowi - jest wykonana z metalu srebrzonego i oksydowanego oraz
ma emaliowane w barwach narodowych proporczyki lanc,
2) żołnierze niezawodowi - jest wykonana z metalu srebrzonego i oksydowanego.
§ 53. 1. Odznaki tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" i "Znak Honorowy Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", które noszą żołnierze pododdziału i
oddziału wojskowego, są zapinane na sztyft.
2. Wzory odznak tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" i "Znak Honorowy Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", noszonych przez żołnierzy, stanowią
załącznik nr 16 do rozporządzenia.
§ 54. 1. Warunkiem nadania pododdziałowi lub oddziałowi wojskowemu tytułu
honorowego za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych jest ich
potwierdzenie w działalności kontrolno-rozliczeniowej, prowadzonej na podstawie
odrębnych przepisów.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, tytuł honorowy nadaje się pododdziałowi
lub oddziałowi wojskowemu raz w roku na okres jednego roku.
3. Warunki, o których mowa w ust. 2, nie mają zastosowania w przypadku nadawania
tytułu honorowego za szczególne osiągnięcia pododdziału lub oddziału wojskowego
w czasie udziału w akcjach humanitarnych lub ratowniczych albo w misjach
pokojowych organizacji międzynarodowych.
§ 55. 1. Proporzec lub buńczuk tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" nadanego
pododdziałowi wojskowemu spełniającemu warunki, o których mowa w § 54 ust. 1,
jest przechodni, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pododdział wojskowy, któremu został nadany trzykrotnie tytuł honorowy
"Wzorowy Pododdział", otrzymuje na własność jego proporzec lub buńczuk.
3. Pododdział wojskowy, któremu został nadany tytuł honorowy "Wzorowy
Pododdział", otrzymuje wraz z przechodnim proporcem lub buńczukiem gwóźdź
okolicznościowy, zawierający grawerowane inicjały nazwy pododdziału, a poniżej
nich liczbę oznaczającą rok nadania tytułu honorowego. Gwóźdź okolicznościowy
umieszcza się na drzewcu proporca lub lancy buńczuka.
4. W razie uzyskania proporca lub buńczuka, który nie jest przechodni, przez
kolejny pododdział wojskowy, wykonuje się dla tego pododdziału gwoździe
okolicznościowe upamiętniające poprzednie nadania tytułu honorowego. Przepis
ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
§ 56. 1. W przypadku, o którym mowa w § 54 ust. 1, tytuł honorowy "Wzorowy
Pododdział" nadaje w drodze decyzji lub rozkazu specjalnego:
1) Minister Obrony Narodowej - nie więcej niż trzem pododdziałom nie wchodzącym
w skład rodzaju Sił Zbrojnych,
2) Dowódca Wojsk Lądowych - nie więcej niż siedmiu pododdziałom z
podporządkowanych mu jednostek wojskowych,
3) Dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej - nie więcej niż czterem
pododdziałom z podporządkowanych mu jednostek wojskowych,
4) Dowódca Marynarki Wojennej - nie więcej niż dwom pododdziałom z
podporządkowanych mu jednostek wojskowych.
2. Minister Obrony Narodowej może nadać tytuł honorowy "Wzorowy Pododdział"
także innemu pododdziałowi wojskowemu niż wymieniony w ust. 1:
1) pododdziałowi nie wchodzącemu w skład rodzaju Sił Zbrojnych - na wniosek
Szefa Sztabu Generalnego, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej lub innego
przełożonego zajmującego stanowisko służbowe równorzędne dowódcy rodzaju Sił
Zbrojnych,
2) pododdziałowi wchodzącemu w skład rodzaju Sił Zbrojnych - na wniosek dowódcy
rodzaju Sił Zbrojnych.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 oraz w § 54 ust. 3, tytuł honorowy
"Wzorowy Pododdział" nadaje, w drodze decyzji, Minister Obrony Narodowej.
4. Tytuł honorowy "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej"
nadaje, w drodze decyzji, Minister Obrony Narodowej:
1) w przypadku, o którym mowa w § 54 ust. 1 - jednemu oddziałowi wojskowemu w
rodzaju Sił Zbrojnych oraz oddziałowi nie wchodzącemu w skład rodzaju Sił
Zbrojnych,
2) w przypadku, o którym mowa w § 54 ust. 3 - oddziałom wojskowym biorącym
udział w akcjach humanitarnych lub ratowniczych albo w misjach pokojowych
organizacji międzynarodowych.
§ 57. 1. Wnioski o nadanie pododdziałom i oddziałom wojskowym tytułów
honorowych, w uznaniu szczególnych osiągnięć w wykonywaniu zadań służbowych,
składają w terminie do dnia 31 lipca danego roku:
1) dowódcy oddziałów - dla pododdziałów, drogą służbową, do Ministra Obrony
Narodowej oraz Szefa Sztabu Generalnego, dowódców rodzajów Sił Zbrojnych,
Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej lub innego przełożonego zajmującego
stanowisko służbowe równorzędne dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych,
2) Szef Sztabu Generalnego, dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych oraz Komendant Główny
Żandarmerii Wojskowej - odpowiednio dla oddziałów nie wchodzących w skład
rodzaju Sił Zbrojnych oraz podporządkowanych im oddziałów - do komisji, o której
mowa w § 35 ust. 3.
2. Komisja przedkłada Ministrowi Obrony Narodowej propozycje nadania tytułu
honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" w terminie do
dnia 15 września danego roku.
§ 58. 1. Minister Obrony Narodowej lub jego przedstawiciel albo dowódca rodzaju
Sił Zbrojnych lub jego przedstawiciel dokonuje wręczenia proporca lub buńczuka i
aktu jego nadania dowódcy pododdziału uhonorowanego tytułem "Wzorowy Pododdział"
na uroczystym apelu. Żołnierzom uhonorowanego pododdziału odznaki tytułu wręcza
dowódca oddziału.
2. Proporzec lub buńczuk towarzyszy pododdziałom w wystąpieniach z okazji świąt
państwowych i wojskowych oraz w innych uroczystościach.
§ 59. 1. Dowódca oddziału wojskowego, któremu został nadany tytuł honorowy "Znak
Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", otrzymuje jego odznakę i akt
nadania podczas dorocznej odprawy kierowniczej kadry Sił Zbrojnych.
2. Odznakę "Znaku Honorowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" wręcza się
wraz z futerałem, na którego wierzchu jest umieszczony pośrodku orzeł
Ministerstwa Obrony Narodowej, według wzoru określonego w odrębnych przepisach,
o wysokości 50 mm, wykonany z metalu srebrzonego i oksydowanego.
3. W przypadku kolejnego nadania oddziałowi wojskowemu tytułu honorowego "Znak
Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", jego dowódca otrzymuje wraz z
aktem nadania tytułu gwóźdź okolicznościowy, o którym mowa w § 50 ust. 5.
4. Żołnierze oddziału wojskowego, któremu został nadany tytuł honorowy "Znak
Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej", otrzymują odznaki tytułu, na
uroczystym apelu, od dowódcy oddziału.
§ 60. 1. Szczegółowy sposób obchodów uroczystości nadania tytułu honorowego
"Wzorowy Pododdział" oraz tytułu honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej" określa ceremoniał wojskowy.
2. Żołnierze pełniący służbę wojskową w pododdziale lub oddziale, któremu został
nadany tytuł honorowy, noszą odznakę tego tytułu przez okres, na jaki został on
nadany.
§ 61. Na trzy tygodnie przed upływem okresu uprawnienia do posiadania proporca
tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział" dowódca oddziału, w którego skład wchodzi
uhonorowany pododdział, wyznacza żołnierzy do asysty, która przekazuje proporzec
jednostce organizacyjnej określonej przez Ministra Obrony Narodowej oraz
dowódców rodzajów Sił Zbrojnych. Przekazanie proporca odbywa się w sposób
uroczysty.
§ 62. 1. Proporzec lub buńczuk tytułu honorowego "Wzorowy Pododdział"
przechowuje się w eksponowanym miejscu w pododdziale.
2. Odznakę tytułu honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej" przechowuje się w sali tradycji, izbie pamięci lub innym honorowym
miejscu oddziału wojskowego.
3. W przypadku utraty lub zniszczenia proporca lub buńczuka tytułu honorowego
"Wzorowy Pododdział" bądź odznaki tytułu honorowego "Znak Honorowy Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej", dowódca uhonorowanego pododdziału lub oddziału
wojskowego powiadamia o ich okolicznościach przełożonego, który go nadał, oraz
występuje o podjęcie decyzji o wykonaniu jego kopii.
4. W przypadku zagubienia lub uszkodzenia odznaki, o której mowa w § 51-53,
dowódca oddziału wojskowego może - na prośbę żołnierza - wydać nową odznakę za
zwrotem kosztów jej wytworzenia.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 63. 1. Żołnierz, któremu nadano wyróżniający tytuł i odznakę wzorowego
żołnierza na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie
wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za
naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17 i z
1997 r. Nr 117, poz. 753), zachowuje dotychczasowe uprawnienia związane z tym
wyróżnieniem.
2. Odznaki, o których mowa w ust. 1, nie podlegają wymianie na odznaki według
wzoru określonego w § 4 ust. 2 i § 5 ust. 2.
3. W przypadku zagubienia lub uszkodzenia posiadanej odznaki, o której mowa w
ust. 1, nie wydaje się odznaki według wzoru określonego w § 4 ust. 2 i § 5 ust.
2.
§ 64. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 3-11, § 12 ust. 1 pkt 3 lit. c), d) i pkt 4-6 oraz ust. 2 pkt 3 i 4,
§ 26-28, § 29 ust. 2, § 30 i 31, § 32 ust. 2 i 3, § 33-37 i § 44-63, które
wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 września 1999
r. (poz. 938)
Załącznik nr 1
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY ŻOŁNIERZ"
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY MARYNARZ"
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY PODCHORĄŻY"
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY KADET"
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY SZEF PODODDZIAŁU"
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZÓR ODZNAKI "WZOROWY DOWÓDCA"
Ilustracja
Załącznik nr 7
WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY PILOT WOJSKOWY"
Ilustracja
Załącznik nr 8
WZORY LEGITYMACJI ODZNAK TYTUŁÓW HONOROWYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Uwaga:
Na stronie odwrotnej legitymacji odznaki "Wzorowy Podchorąży" po wyrazie
"nadanego" wpisuje się wyrazy "po raz pierwszy" lub "po raz drugi", w razie
nadania tytułu honorowego wielokrotnie.
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Uwagi:
1. Na stronie odwrotnej legitymacji odznaki "Wzorowy Szef Pododdziału", "Wzorowy
Dowódca" oraz "Zasłużony Pilot Wojskowy" po wyrazie "nadanego" wpisuje się
wyrazy "po raz pierwszy" albo "po raz drugi" lub "po raz trzeci", w razie
nadania żołnierzowi tytułu honorowego wielokrotnie.
3. Na stronie przedniej legitymacji odznaki "Zasłużony Pilot Wojskowy" jest
umieszczony wizerunek odznaki właściwej dla nadania tytułu honorowego po raz
pierwszy, drugi lub trzeci.
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
WZÓR PROPORCA "WZOROWY PODODDZIAŁ WOJSK LĄDOWYCH"
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 11
WZÓR PROPORCA "WZOROWY PODODDZIAŁ WOJSK LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ"
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
WZÓR PROPORCA "WZOROWY PODODDZIAŁ MARYNARKI WOJENNEJ"
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 13
WZÓR PROPORCA "WZOROWY PODODDZIAŁ ŻANDARMERII WOJSKOWEJ"
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
WZÓR BUŃCZUKA
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 15
WZÓR ODZNAKI "ZNAK HONOROWY SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOILTEJ POLSKIEJ"
Ilustracja
Załącznik nr 16
WZORY ODZNAK TYTUŁU HONOROWEGO "WZOROWY PODODDZIAŁ"
I. "ZNAK HONOROWY SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ" NOSZONYCH PRZEZ
ŻOŁNIERZY
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 9 września 1999 r.
w sprawie określenia wzoru oraz szczegółowych zasad i trybu nadawania odznaki
honorowej "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi".
(Dz. U. Nr 84, poz. 939)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej
służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681 i z 1998 r. Nr 117, poz. 756) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Odznaka honorowa "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" jest zaszczytnym
wyróżnieniem nadawanym honorowym dawcom krwi na zasadach i w trybie określonym w
rozporządzeniu.
2. Odznaka jest trzystopniowa.
§ 2. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" I stopnia przysługuje honorowemu
dawcy krwi:
1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 15 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,
2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 18 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników.
§ 3. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" II stopnia przysługuje honorowemu
dawcy krwi:
1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 10 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,
2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 12 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników.
§ 4. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" III stopnia przysługuje honorowemu
dawcy krwi:
1) kobiecie, która oddała w dowolnym okresie co najmniej 5 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,
2) mężczyźnie, który oddał w dowolnym okresie co najmniej 6 litrów krwi lub
odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników.
§ 5. Równoważne ilości innych składników krwi odpowiadające objętości oddanej
krwi, o których mowa w § 2-4, określają odrębne przepisy.
§ 6. 1. Odznakę "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" nadaje zarząd okręgowy Polskiego
Czerwonego Krzyża na pisemny wniosek jednostek organizacyjnych PCK, stowarzyszeń
i klubów zrzeszających honorowych dawców krwi oraz jednostek organizacyjnych
publicznej służby krwi.
2. Do wniosku załącza się dokument wydany przez jednostkę publicznej służby
krwi, potwierdzający oddanie określonej ilości krwi lub odpowiadającej tej
objętości ilości innych jej składników.
§ 7. 1. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" I stopnia ma kształt rozety o
średnicy 27 mm w kolorze złotym; wokół jej krawędzi umieszczonych jest pięć
czerwonych serc; w środku, na okrągłej białej tarczy symbol Czerwonego Krzyża; w
otoku złoconym napis w kolorze złotym "HONOROWY DAWCA KRWI PCK"; rozeta
zawieszona jest na zawieszce o wymiarach 24 × 5 mm z umieszczonym na czerwonym
tle napisem w kolorze złotym "ZASŁUŻONY".
2. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" II stopnia ma kształt rozety o
średnicy 25 mm w kolorze białym; wokół jej krawędzi umieszczone są cztery
czerwone krople; w środku, na okrągłej białej tarczy symbol Czerwonego Krzyża; w
otoku napis w złotym kolorze "HONOROWY DAWCA KRWI PCK"; rozeta zawieszona jest
na zawieszce o wymiarach 24 × 5 mm z umieszczonym na czerwonym tle napisem w
kolorze złotym "ZASŁUŻONY".
3. Odznaka "Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" III stopnia ma kształt stylizowanego
krzyża w wymiarze 20 × 20 mm w kolorze czerwonym w obramowaniu w kolorze złotym;
w środku krzyża, na tle ośmiokąta w kolorze złotym, umieszczona jest biała
okrągła tarcza z symbolem Czerwonego Krzyża i napisem w kolorze złotym "HONOROWY
DAWCA KRWI PCK"; krzyż zawieszony jest na zawieszce o wymiarach 24 × 5 mm z
umieszczonym na czerwonym tle napisem w kolorze złotym "ZASŁUŻONY".
4. Wzory odznak stanowią załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Odznakę wręcza w sposób uroczysty prezes zarządu okręgowego Polskiego
Czerwonego Krzyża lub osoba przez niego upoważniona.
2. Osoba wyróżniona otrzymuje legitymację stwierdzającą nadanie odznaki
"Zasłużony Honorowy Dawca Krwi" ze wskazaniem jej stopnia.
3. Wzory legitymacji stanowią załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 9. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
§ 10. Ewidencję osób wyróżnionych odznakami prowadzą zarządy okręgowe Polskiego
Czerwonego Krzyża.
§ 11. 1. W razie zgubienia lub zniszczenia odznaki Zarząd Główny lub zarząd
okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża na prośbę osoby wyróżnionej lub członka
najbliższej rodziny osoby wyróżnionej może ponownie wydać odznakę. Ponowne
wydanie odznaki następuje za zwrotem kosztu jej wytworzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zgubienia lub zniszczenia
legitymacji stwierdzającej nadanie odznaki, z tym że wydanie wtórnika
legitymacji następuje nieodpłatnie.
§ 12. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu państwa
w części dotyczącej Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9
września 1999 r. (poz. 939)
Załącznik nr 1
WZORY RYSUNKOWE ODZNAKI
"ZASŁUŻONY HONOROWY DAWCA KRWI"
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 października 1999 r.
w sprawie utworzenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
(Dz. U. Nr 85, poz. 940)
Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999
r. Nr 82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. Tworzy się Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 października 1999 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
(Dz. U. Nr 85, poz. 941)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999
r. Nr 82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) administracja publiczna,
2) architektura i budownictwo,
3) sprawy wewnętrzne,
4) wyznania religijne.
3. Z zastrzeżeniem odrębnych przepisów, minister jest dysponentem części 31
budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.
5. Organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi oraz przez niego
nadzorowane, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów
(Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 929), określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 października 1999
r. (poz. 941)
WYKAZ ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODLEGŁYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ
MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1) Komendant Główny Policji,
2) Komendant Główny Straży Granicznej,
3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej,
4) Szef Obrony Cywilnej Kraju,
5) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego,
6) Główny Geodeta Kraju,
7) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
8) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego
"Hydrobudowa",
9) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w
Budownictwie "Elektromontaż",
10) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet",
11) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia
Budownictwa "Metalplast",
12) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej
"Stolbud",
13) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal",
14) Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa
Tuliszkowskiego,
15) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie,
16) Wyższa Szkoła Policji,
17) Szkoła Główna Służby Pożarniczej,
18) Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi,
19) Centralny Ośrodek Recepcyjny dla Uchodźców,
20) Władza Wdrażająca Program Współpracy Przygranicznej Phare.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 7 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu udzielania i
sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych na finansowanie restrukturyzacji
zatrudnienia w przemyśle hutnictwa żelaza i stali oraz warunków uzyskania
uprawnień, zasad i trybu przyznawania, obliczania i wypłacania osłon socjalnych
dla pracowników tego przemysłu w ramach dotacji ujętych w budżecie Ministerstwa
Gospodarki.
(Dz. U. Nr 85, poz. 942)
Na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999
r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 7 maja 1999 r. w sprawie
szczegółowych zasad, trybu udzielania i sposobu wykorzystania dotacji
przeznaczonych na finansowanie restrukturyzacji zatrudnienia w przemyśle
hutnictwa żelaza i stali oraz warunków uzyskania uprawnień, zasad i trybu
przyznawania, obliczania i wypłacania osłon socjalnych dla pracowników tego
przemysłu w ramach dotacji ujętych w budżecie Ministerstwa Gospodarki (Dz. U. Nr
47, poz. 466) w § 1 w ust. 1 wyrazy:
«Huta "Ostrowiec" S.A., Huta "Stalowa Wola" Zakład Hutniczy Spółka z o.o., Huta
"Zawiercie" S.A., Huta "Andrzej" S.A., Huta "Bankowa" Spółka z o.o., Huta
"Batory" S.A., Huta im. M. Buczka S.A., Huta im. E. Cedlera S.A., Huta "Jedność"
S.A., Huta "Katowice" S.A., Huta "Kościuszko" S.A., Huta "Zygmunt" S.A., Huta
"Baildon", Huta "Częstochowa" S.A., Huta "Ferrum" S.A., Huta "Florian" S.A.,
Huta "Gliwice" S.A., Huta Lucchini Spółka z o.o. w Warszawie, Huta "Łabędy"
S.A., Huta "Łaziska" S.A., Huta "Małapanew" S.A., Huta "Pokój" S.A., Huta im. T.
Sendzimira S.A., Huta "Szczecin" S.A.»
zastępuje się wyrazami:
«Huta Ostrowiec S.A., HSW - Zakład Hutniczy Sp. z o.o., Huta "ZAWIERCIE" Spółka
Akcyjna, Huta "ANDRZEJ" S.A., HUTA BANKOWA Spółka z o.o., Huta "BATORY" S.A.,
Huta Buczek S.A., HUTA CEDLER S.A., Huta "JEDNOŚĆ" S.A., Huta Katowice S.A.,
Huta "Kościuszko" S.A., Huta "ZYGMUNT" S.A., Huta Baildon, Huta "Częstochowa"
Spółka Akcyjna, "Huta Ferrum" S.A., Huta Florian S.A., Huta "Gliwice" S.A.,
"HUTA L.W." Sp. z o.o., Hura Łabędy S.A., Huta "ŁAZISKA" Spółka Akcyjna, "HUTA
MAŁAPANEW" Spółka Akcyjna, "Huta Pokój" - Spółka Akcyjna, Huta im. Tadeusza
Sendzimira spółka akcyjna, "HUTA SZCZECIN" Spółka Akcyjna.»
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 7 września 1999 r.
w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych szkół i placówek
artystycznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych.
(Dz. U. Nr 85, poz. 943)
Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 32a ust. 4 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117,
poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Warunkiem ubiegania się kandydata o przyjęcie do klasy pierwszej:
1) sześcioletniej ogólnokształcącej szkoły muzycznej I stopnia jest ukończenie 7
lat lub w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z
dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr
117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) - 6 lat,
2) sześcioletniej szkoły muzycznej I stopnia jest ukończenie 6 lat i
nieprzekroczenie 16 roku życia,
3) dziewięcioletniej szkoły baletowej jest ukończenie 9 lat i nieprzekroczenie
11 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia klasy trzeciej szkoły
podstawowej,
4) sześcioletniej ogólnokształcącej szkoły muzycznej II stopnia jest
nieprzekroczenie 14 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia
sześcioletniej ogólnokształcącej szkoły muzycznej I stopnia lub szkoły
podstawowej,
5) sześcioletniej ogólnokształcącej szkoły sztuk pięknych jest nieprzekroczenie
14 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia szkoły podstawowej,
6) czteroletniego liceum plastycznego jest nieprzekroczenie 17 roku życia oraz
posiadanie świadectwa ukończenia gimnazjum,
7) sześcioletniej szkoły muzycznej II stopnia jest ukończenie 10 lat i
nieprzekroczenie 21 roku życia,
8) sześcioletniej szkoły sztuki tańca jest ukończenie 6 lat i nieprzekroczenie
16 roku życia,
9) czteroletniej szkoły sztuki cyrkowej jest ukończenie 12 lat i
nieprzekroczenie 20 roku życia.
2. Warunkiem ubiegania się kandydata o przyjęcie na pierwszy rok nauki w
artystycznej szkole policealnej, szkole bibliotekarskiej i animatorów kultury
jest nieprzekroczenie 23 roku życia oraz posiadanie świadectwa ukończenia lub
świadectwa dojrzałości liceum ogólnokształcącego lub szkoły równorzędnej.
§ 2. 1. Szkoły artystyczne prowadzą dla kandydatów poradnictwo obejmujące w
szczególności informację o zasadach przyjęć, warunkach nauki i programie
kształcenia.
2. Szkoły artystyczne mogą prowadzić:
1) okresową działalność konsultacyjną, między innymi w formie zajęć
praktycznych, kursów, akcji otwartej szkoły,
2) wstępne badania zainteresowań i uzdolnień kandydatów i na tej podstawie
określanie możliwości i celowości wyboru przez kandydata danego kierunku
kształcenia.
§ 3. 1. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do szkół artystycznych składają
podanie wraz ze świadectwem zdrowia:
1) w ogólnokształcących szkołach muzycznych I stopnia - od dnia 15 stycznia do
dnia 31 marca,
2) w szkołach muzycznych I stopnia, w szkołach muzycznych II stopnia, w
ogólnokształcących szkołach muzycznych II stopnia, w szkołach baletowych, w
szkołach sztuki tańca, w ogólnokształcących szkołach sztuk pięknych, liceach
plastycznych, szkołach sztuki cyrkowej, w artystycznych szkołach policealnych,
szkołach bibliotekarskich i animatorów kultury - od dnia 1 marca do dnia 31
maja.
2. Szkoła, w zależności od kierunku kształcenia, może zażądać dodatkowo
przedłożenia przez kandydata opinii lekarza.
§ 4. 1. Kwalifikacja kandydatów do ogólnokształcących szkół sztuk pięknych,
liceów plastycznych, ogólnokształcących szkół muzycznych II stopnia, szkół
muzycznych II stopnia, artystycznych szkół policealnych oraz szkół
bibliotekarskich i animatorów kultury odbywa się na podstawie egzaminu
wstępnego.
2. Kwalifikacja kandydatów do ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia,
szkół muzycznych I stopnia, szkół baletowych, szkół sztuki tańca i szkół sztuki
cyrkowej odbywa się na podstawie badania przydatności.
§ 5. 1. Egzamin wstępny dla kandydatów przeprowadza się:
1) do ogólnokształcących szkół sztuk pięknych, ogólnokształcących szkół
muzycznych II stopnia, liceów plastycznych, szkół muzycznych II stopnia - w
okresie od dnia 4 maja do dnia 30 czerwca,
2) do artystycznych szkół policealnych, szkół bibliotekarskich i animatorów
kultury - w okresie od dnia 1 czerwca do końca roku szkolnego.
2. Badania przydatności kandydatów przeprowadza się:
1) do ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia - w okresie od dnia 1
kwietnia do zakończenia zajęć lekcyjnych,
2) do szkół muzycznych I stopnia, szkół baletowych, szkół sztuki tańca i szkół
sztuki cyrkowej - w okresie od dnia 4 maja do zakończenia zajęć lekcyjnych.
3. Datę egzaminów wstępnych oraz badania przydatności ustala dyrektor szkoły.
§ 6. Kwalifikacja kandydatów do placówek artystycznych odbywa się na podstawie
badania przydatności. Terminy składania podań o przyjęcie do placówki i datę
badania przydatności ustala dyrektor placówki.
§ 7. 1. W celu przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub badania przydatności
dyrektor szkoły lub placówki artystycznej powołuje spośród nauczycieli tej
szkoły lub placówki komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją",
i wyznacza jej przewodniczącego.
2. W przypadkach uzasadnionych liczbą kandydatów, a także liczbą specjalizacji
kształcenia, do przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub badania przydatności
kandydatów przewodniczący komisji może powołać spośród członków komisji, o
której mowa w ust. 1, zespoły kwalifikacyjne liczące co najmniej 3 osoby.
§ 8. 1. Egzamin wstępny do ogólnokształcących szkół muzycznych II stopnia, szkół
muzycznych II stopnia, ogólnokształcących szkół sztuk pięknych, liceów
plastycznych oraz artystycznych szkół policealnych przeprowadza się wyłącznie z
przedmiotów artystycznych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W roku 2000 i 2001 egzamin wstępny do ogólnokształcących szkół muzycznych II
stopnia i ogólnokształcących szkół sztuk pięknych obejmuje egzamin z przedmiotów
artystycznych, a także pisemny sprawdzian umiejętności w zakresie kształcenia
ogólnego.
§ 9. 1. Egzamin z przedmiotów artystycznych obejmuje:
1) w ogólnokształcącej szkole muzycznej II stopnia i w szkole muzycznej II
stopnia:
a) egzamin praktyczny z przygotowanych utworów muzycznych,
b) egzamin, w formie pisemnej lub ustnej, z kształcenia słuchu;
2) w ogólnokształcącej szkole sztuk pięknych
egzamin praktyczny z rysunku, malarstwa, kompozycji przestrzennej;
3) w liceum plastycznym:
a) egzamin praktyczny z rysunku, malarstwa, kompozycji przestrzennej,
b) sprawdzenie, w formie ustnej, zainteresowań wybraną dziedziną sztuki i
zjawiskami kulturalnymi;
4) w policealnej szkole artystycznej:
a) egzamin praktyczny,
b) sprawdzenie, w formie ustnej, zainteresowań wybraną dziedziną sztuki i
zjawiskami kulturalnymi;
2. Dodatkowo można przeprowadzić:
1) w ogólnokształcącej szkole muzycznej II stopnia i szkole muzycznej II
stopnia:
a) egzamin z wiadomości o muzyce w zakresie ogólnokształcącej szkoły muzycznej I
stopnia lub szkoły muzycznej I stopnia,
b) inne egzaminy kwalifikacyjne związane z kierunkiem kształcenia;
2) w ogólnokształcącej szkole sztuk pięknych
rozmowę kwalifikacyjną w zakresie podstawy programowej przedmiotu "sztuka".
§ 10. Egzamin wstępny do szkół bibliotekarskich i animatorów kultury obejmuje:
1) egzamin praktyczny predyspozycji animacyjnych,
2) egzamin w formie ustnej, zainteresowań wybraną dziedziną kultury,
3) egzamin w formie pisemnej z języka polskiego,
4) egzamin w formie ustnej z historii Polski.
§ 11. W przypadku większej liczby kandydatów niż liczba miejsc, można uwzględnić
oceny z zajęć ogólnokształcących i inne osiągnięcia uczniów wymienione na
świadectwie szkolnym oraz wyniki uzyskane w trybie zewnętrznego systemu
oceniania.
§ 12. 1. Formy, zakres tematyczny egzaminów oraz sposoby informowania kandydatów
ustala szczegółowo statut szkoły.
2. Tematy egzaminów wstępnych ustala komisja.
3. Tematy egzaminów są objęte zasadą ochrony tajemnicy służbowej.
§ 13. Badanie przydatności kandydatów:
1) w ogólnokształcących szkołach muzycznych I stopnia i w szkołach muzycznych I
stopnia - polega na sprawdzeniu uzdolnień muzycznych, warunków psychofizycznych,
predyspozycji do nauki gry na określonym instrumencie,
2) w szkołach baletowych, szkołach tańca i szkołach sztuki cyrkowej - polega na
sprawdzeniu warunków psychofizycznych, predyspozycji ruchowych i poczucia rytmu.
§ 14. 1. Z przebiegu egzaminu wstępnego lub badania przydatności komisja
sporządza protokół zawierający listę kandydatów zakwalifikowanych i listę
kandydatów niezakwalifikowanych oraz uzyskane przez nich oceny.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien być przechowywany w szkole przez
okres pełnego cyklu kształcenia, obowiązującego w danym typie szkoły. Prace
egzaminacyjne z danego roku powinny być przechowywane do końca września tego
roku.
§ 15. Po każdej części egzaminu wstępnego lub badania przydatności komisja lub
zespoły kwalifikacyjne wpisują do protokołu uzyskane przez kandydatów wyniki,
odrębnie dla każdego przedmiotu i każdej części egzaminu wstępnego lub badania
przydatności.
§ 16. 1. Decyzję o przyjęciu do szkoły artystycznej podejmuje dyrektor szkoły na
podstawie ostatecznej oceny z egzaminu wstępnego lub badania przydatności.
2. Dyrektor ogłasza listę kandydatów przyjętych do szkoły w ciągu trzech dni po
zakończeniu egzaminów wstępnych lub badania przydatności.
§ 17. 1. W indywidualnych przypadkach kandydat do szkoły może ubiegać się o
przyjęcie do klasy wyższej niż pierwsza.
2. Decyzję o przyjęciu kandydata do klasy wyższej niż pierwsza podejmuje
dyrektor szkoły na podstawie ustalenia przez komisję predyspozycji i poziomu
umiejętności odpowiadających programowi klasy, do której kandydat ma być
przyjęty, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie ogólne - także na
podstawie przedstawionego przez kandydata świadectwa ukończenia odpowiedniej
klasy szkoły, do której uczęszczał.
§ 18. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość przechodzenia ucznia z
jednej szkoły artystycznej do innej tego samego typu i kierunku kształcenia, w
trybie określonym w § 17 ust. 2.
§ 19. W szczególnie uzasadnionych przypadkach uczeń może być przyjęty w ciągu
roku szkolnego, w trybie określonym w § 17 ust. 2.
§ 20. Różnice programowe z przedmiotów objętych nauką w szkole, do której uczeń
przechodzi, są uzupełniane w czasie i według zasad ustalonych przez nauczycieli
tych przedmiotów.
§ 21. 1. Jeżeli w szkole, do której uczeń przechodzi, naucza się innego języka
obcego niż ten, którego się uczył w poprzedniej szkole, a rozkład zajęć
uniemożliwia uczęszczanie na zajęcia innej grupy w tej samej szkole, uczeń może:
1) uczyć się języka obowiązującego w danej klasie, wyrównując we własnym
zakresie braki programowe do końca roku szkolnego, albo
2) kontynuować we własnym zakresie naukę języka obcego, którego uczył się w
poprzedniej szkole, albo
3) uczęszczać na zajęcia z języka obcego w innej szkole.
2. Ucznia, który kontynuuje we własnym zakresie naukę języka obcego jako
przedmiotu obowiązkowego, egzaminuje i ocenia nauczyciel języka obcego z tej
samej lub innej szkoły, upoważniony przez dyrektora danej szkoły.
§ 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 5 sierpnia 1997
r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół i placówek artystycznych
oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 99, poz. 610).
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: A. Zakrzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 11 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad organizacji inspektoratów
weterynarii.
(Dz. U. Nr 85, poz. 944)
Na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie zasad organizacji inspektoratów weterynarii
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 3) w lp. 1 w kolumnie zatytułowanej "Siedziby
oddziałów zakładu higieny weterynaryjnej" wyrazy "Jelenia Góra" zastępuje się
wyrazem "Legnica".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Balazs
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 4 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania
z wczasów i rekreacji, przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej i
członkom ich rodzin.
(Dz. U. Nr 85, poz. 947)
Na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45,
poz. 436) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 października 1992 r.
w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji,
przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej i członkom ich rodzin (Dz.
U. Nr 81, poz. 421, z 1993 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 133, poz. 644 oraz z 1995 r.
Nr 68, poz. 349), wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "stały się inwalidami I lub II grupy" zastępuje
się wyrazami "zostały zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności";
2) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dopłata do wypoczynku przysługuje na każdą uprawnioną osobę w wysokości 77%
minimalnej stawki uposażenia zasadniczego w 23 grupie uposażenia zasadniczego
policjanta nie objętego obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym,
według stawek obowiązujących w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym
strażak nabył prawo do urlopu wypoczynkowego.";
3) w § 4:
a) w ust. 1 wyrazy "co najmniej 14 dni" zastępuje się wyrazami "co najmniej 14
kolejnych dni kalendarzowych",
b) w ust. 2 wyrazy "przekroczył 14 dni" zastępuje się wyrazami "przekroczył 14
kolejnych dni kalendarzowych",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Dopłata do wypoczynku nie przysługuje, jeżeli strażak pobrał ekwiwalent
pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, przysługujący w roku
kalendarzowym, w którym strażak został zwolniony ze służby."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
dopłat do wypoczynku przysługujących od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 stycznia 1999 r.
o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją
skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.
(Dz. U. Nr 15, poz. 135)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w
związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz.
U. Nr 80, poz. 491, Nr 107, poz. 692 i Nr 160, poz. 1087), w art. 16 w ust. 5
wyrazy "do dnia 30 czerwca 1998 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia
1999 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i stosuje się do przychodów
uzyskanych po dniu 30 czerwca 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 stycznia 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.
(Dz. U. Nr 15, poz. 139)
1. Na podstawie art. 149 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych
ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z
reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
2) ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy
o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz.
726),
3) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu
środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 885),
4) ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr
141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122),
5) ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających
kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową
państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668).
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym nie obejmuje następujących
przepisów:
1) art. 71-73 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. Nr 89, poz. 415), które stanowią:
"Art. 71. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r.
Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384 i Nr 85, poz. 388) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 51 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy «ustaleniu lokalizacji inwestycji»
zastępuje się wyrazami «warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu»,
2) w art. 70 w ust. 1 wyrazy «lokalizacji inwestycji» zastępuje się wyrazami
«warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu».
Art. 72. W ustawie z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków
przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 103, poz. 446 i z 1994 r. Nr 84, poz. 384)
skreśla się rozdział 2 i 4.
Art. 73. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492 i z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Ustalenia zawarte w planie ochrony, dotyczące obszaru poddanego
ochronie, są wiążące przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, w skład którego wchodzi ten obszar.
2. Ustalenia zawarte w rozporządzeniu wojewody, dotyczące zagospodarowania
obszaru poddanego ochronie, uwzględnia się w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, w skład którego wchodzi ten obszar.
3. Przepis ust. 2 stosuje się do przedmiotów poddanych ochronie.
4. Jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje obszar poddany
ochronie, to koszt sporządzenia planu dla tego obszaru ponoszą, w częściach
równych, budżet państwa i budżet gminy.";
2) w art. 24 w ust. 9 po wyrazie «wojewodę» dodaje się wyrazy «w drodze
rozporządzenia»;
3) skreśla się art. 25;
4) w art. 26:
a) skreśla się oznaczenie ust. 1,
b) skreśla się ust. 2;
5) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. 1. Rada gminy może wprowadzić formy ochrony przyrody, o których mowa w
art. 13 ust. 1 pkt 4-6, jeżeli wojewoda nie wprowadził tych form.
2. Dla obszarów i zespołów, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 4 i w art. 13
ust. 1 pkt 6 lit. d), poddawanych ochronie przez radę gminy, miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego sporządza się obowiązkowo.";
6) art. 44 otrzymuje brzmienie:
"Art. 44. Zmiana przeznaczenia terenów, na których znajduje się starodrzew, może
być dokonana jedynie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, po
uzyskaniu zgody wojewody.";"
2) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art.
41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia
21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz.
488).";
3) art. 6 i art. 8 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo
budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw (Dz. U.
Nr 111, poz. 726), które stanowią:
"Art. 6. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy tej ustawy."
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.";
4) art. 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i
kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz.
885), który stanowi:
"Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 1
pkt 22, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.";
5) art. 97 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122), który stanowi:
"Art. 97. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.";
6) art. 150 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw
określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą
ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), który stanowi:
"Art. 150. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
26, art. 128 pkt 2, art. 139 pkt 1 i 10, art. 145 ust. 2 i 4, art. 146 ust. 2 i
4 oraz art. 147 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, i art. 34
pkt 1, art. 36 pkt 23, art. 48 pkt 1 i 3, art. 84, art. 97 pkt 1-3, 5-10 i 12-36
oraz art. 139 pkt 9 lit. a), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r."
3. Podany w załączniku jednolity tekst ustawy nie obejmuje zmian właściwości
ministrów wynikających z wprowadzenia działów administracji rządowej i ich
klasyfikacji ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122), która wejdzie w życie z
dniem 1 kwietnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1999 r.
(poz. 139)
USTAWA
z dnia 7 lipca 1994 r.
o zagospodarowaniu przestrzennym.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. 1) Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym, zwana dalej "ustawą",
określa zakres oraz sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na
określone cele i ustalania zasad ich zagospodarowania, przyjmując rozwój
zrównoważony jako podstawę tych działań, a także określa zasady i tryb
rozwiązywania konfliktów między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i
państwa w tych sprawach.
2. W zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury,
2) walory architektoniczne i krajobrazowe,
3) wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa
ludzi i mienia, a także wymagania osób niepełnosprawnych,
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury,
5) walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności,
6) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.
Art. 2. 1. Ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonywane
jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z zachowaniem warunków
określonych w ustawach.
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z
zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, określenie przeznaczenia i ustalenie warunków
zagospodarowania terenu następuje w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, wydanej na podstawie obowiązujących ustaw.
Art. 3. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego,
każdy ma prawo do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny,
2) ochrony własnego interesu prawnego, przy zagospodarowaniu terenów należących
do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 4. 1. 2) Ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu należy, z
wyjątkiem morskich wód wewnętrznych oraz morza terytorialnego, do zadań własnych
gminy.
2. 3) Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym
uchwalanie strategii rozwoju województwa i planu zagospodarowania przestrzennego
województwa oraz koordynacja ponadlokalnych programów zagospodarowania
przestrzennego, należy do zadań samorządu województwa.
3. 4) Kształtowanie polityki przestrzennej państwa, w tym prowadzenie rządowej
polityki regionalnej oraz koordynowanie z tą polityką strategii rozwoju i
zagospodarowania przestrzennego województw, należy do zadań Rady Ministrów i
właściwych organów administracji rządowej.
Art. 5. 1. 5) Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach
zagospodarowania przestrzennego jest Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju
Miast.
2. 6) Organem doradczym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w sprawach
zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja
Urbanistyczno-Architektoniczna.
3. 6) Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje przewodniczącego i
członków komisji, o której mowa w ust. 2, oraz ustala w regulaminie jej
organizację i zasady działania.
4. 7) Organy samorządu terytorialnego mogą powoływać komisje
urbanistyczno-architektoniczne jako organy doradcze w sprawach zagospodarowania
przestrzennego, ustalając ich regulamin, organizację oraz zasady działania.
Rozdział 2
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Art. 6. 1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, rada gminy podejmuje
uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".
2. 8) Zarząd gminy sporządza studium, uwzględniając ustalenia strategii rozwoju
województwa zawarte w planie zagospodarowania przestrzennego województwa.
3. Zarząd gminy przedkłada studium do zaopiniowania organom, o których mowa w
art. 18 ust. 2 pkt 4. Nienadesłanie opinii, w terminie 21 dni od dnia
udostępnienia studium, uważa się za brak uwag.
4. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające, w szczególności z:
1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu,
2) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów
szczególnych,
3) stanu i funkcjonowania środowiska przyrodniczego i kulturowego, w tym stanu
rolniczej przestrzeni produkcyjnej,
4) prawa własności gruntów,
5) jakości życia mieszkańców,
6) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych.
5. W studium określa się, w szczególności:
1) 9) obszary objęte lub wskazane do objęcia ochroną na podstawie przepisów
szczególnych,
2) lokalne wartości zasobów środowiska przyrodniczego i zagrożenia środowiskowe,
3) obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej, w tym wyłączone z zabudowy,
4) obszary zabudowane, ze wskazaniem, w miarę potrzeby, terenów wymagających
przekształceń lub rehabilitacji,
5) obszary, które mogą być przeznaczone pod zabudowę, ze wskazaniem, w miarę
potrzeby, obszarów przewidzianych do zorganizowanej działalności inwestycyjnej,
5a) 10) obszary, które mogą być przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową
wynikającą z potrzeby zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty
samorządowej,
6) 11) kierunki rozwoju komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym obszary,
na których będą stosowane indywidualne i grupowe systemy oczyszczania ścieków, a
także tereny niezbędne do wytyczania ścieżek rowerowych,
7) obszary, dla których sporządzanie miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego jest obowiązkowe na podstawie przepisów szczególnych lub ze
względu na istniejące uwarunkowania,
8) 12) obszary przewidywane do realizacji zadań i programów wynikających z
polityki, o której mowa w ust. 2.
6. Studium uchwala rada gminy.
7. Studium nie jest przepisem gminnym i nie stanowi podstawy do wydania decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 7. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym.
Art. 8. 1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowią
treść uchwały rady gminy. Integralną częścią planu jest rysunek planu stanowiący
załącznik do uchwały rady gminy. Rysunek planu obowiązuje w zakresie określonym
uchwałą.
2. W uchwale rady gminy wskazuje się, sporządzone wcześniej, miejscowe plany
zagospodarowania przestrzennego dotyczące obszaru objętego planem, które
zachowują moc obowiązującą, i które tracą moc.
3. Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego opracowuje się w
formie, o której mowa w ust. 1.
4. 13) Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast określi, w drodze
zarządzenia 14), rodzaje i wzory dokumentów stosowanych w pracach planistycznych
oraz zakres i rodzaje dokumentów wymaganych w postępowaniu o ustalenie warunków
zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 9. 1. W ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
uwzględnia się postanowienia przepisów szczególnych odnoszące się do obszaru
objętego planem i przedmiotu jego ustaleń.
2. 15) W ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
uwzględnia się zadania rządowe, o których mowa w rozdziale 6, oraz zadania
samorządowe, o których mowa w rozdziale 5a.
Art. 10. 1. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się, w
zależności od potrzeb:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnych funkcjach
lub różnych zasadach zagospodarowania,
2) 16) linie rozgraniczające ulice, place oraz drogi publiczne wraz z
urządzeniami pomocniczymi, a także tereny niezbędne do wytyczania ścieżek
rowerowych,
3) tereny przeznaczone dla realizacji celów publicznych oraz linie
rozgraniczające te tereny,
4) granice i zasady zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających
ochronie,
5) zasady obsługi w zakresie infrastruktury technicznej oraz linie
rozgraniczające tereny tej infrastruktury,
6) 17) lokalne warunki, zasady i standardy kształtowania zabudowy oraz
zagospodarowania terenu, w tym również linie zabudowy i gabaryty obiektów, a
także maksymalne lub minimalne wskaźniki intensywności zabudowy,
7) zasady i warunki podziału terenów na działki budowlane,
8) 18) szczególne warunki zagospodarowania terenów, w tym zakaz zabudowy,
wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego, kulturowego i zdrowia
ludzi, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów
rolnych i leśnych,
9) tereny, na których przewiduje się stosowanie systemów indywidualnych lub
grupowych oczyszczenia ścieków bądź zbiorników bezodpływowych,
10) tymczasowe sposoby zagospodarowania, urządzania oraz użytkowania terenu,
11) granice obszarów:
a) zorganizowanej działalności inwestycyjnej,
b) rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej,
c) przekształceń obszarów zdegradowanych.
2. 19) Do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dołącza się prognozę
skutków wpływu ustaleń planu na środowisko przyrodnicze, sporządzoną przez
biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
3. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się również
stawkę procentową, służącą naliczeniu opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 3.
Art. 11. 20) Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza się dla
obszaru gminy lub jej części albo zespołu gmin lub jego części.
Art. 12. 1. 21) O przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, z zastrzeżeniem art. 13, rozstrzyga rada gminy,
w drodze uchwały, określając granice obszaru objętego planem, na mapie
stanowiącej załącznik graficzny do tej uchwały i przedmiot jego ustaleń, o
którym mowa w art. 10 ust. 1.
2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w ust. 1, podejmuje rada gminy z własnej
inicjatywy lub na wniosek. Z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego może wystąpić każdy.
3. Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla zespołu gmin lub jego części wymaga zgodnych uchwał
zainteresowanych gmin.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przy zmianie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego.
Art. 13. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza się
obowiązkowo:
1) jeżeli przepisy szczególne tak stanowią,
2) 22) dla obszaru, na którym przewiduje się realizację programów, o których
mowa w art. 54d i w art. 58 ust. 1,
3) 23) dla obszaru, na którym przewiduje się zadania dla realizacji lokalnych
celów publicznych, z wyjątkiem zadań związanych z budową urządzeń infrastruktury
technicznej w granicach pasa drogowego,
3a) 24) dla obszarów, o których mowa w art. 6 ust. 5 pkt 5a,
4) dla obszaru, o którym mowa w art. 6 ust. 5 pkt 7, ze względu na istniejące
uwarunkowania.
2. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego powstaje:
1) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po upływie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie stosownego przepisu szczególnego,
2) 25) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, po upływie 3 miesięcy od dnia
ustalenia warunków wprowadzenia zadania rządowego albo zadania samorządu
województwa do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
3) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, po upływie dwóch miesięcy od dnia
złożenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
3. 26) Zadaniem dla realizacji celów publicznych, w rozumieniu ustawy, jest
każda działalność państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego,
wynikająca z ustaw, o ile wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu i jest finansowana w całości lub części z budżetu państwa lub właściwej
jednostki samorządu terytorialnego.
4. 27) Za zadanie dla realizacji celów publicznych może być także uznane, na
wniosek właściwego ministra lub wojewody, zadanie służące realizacji
ponadlokalnych celów publicznych, realizowane w całości ze środków własnych
inwestora. Do zadania takiego stosuje się przepisy rozdziału 6 ustawy, a
zobowiązania, o których mowa w art. 62 ust. 6 i art. 65 ust. 1, obciążają
inwestora.
Art. 14. Koszty sporządzenia bądź zmiany miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego obciążają budżet gminy, a w przypadkach określonych:
1) w art. 13 ust. 1 pkt 1 - budżet państwa, a budżet gminy w zakresie, w jakim
plan sporządza się w celu wykonania zadań własnych gminy,
2) 28) w art. 13 ust. 1 pkt 2 - budżet państwa albo budżet województwa, albo
inwestora - w zależności od tego, z czyjej przyczyny wystąpiły koszty
sporządzenia bądź zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Art. 15. 1. 29) Jeżeli rada gminy, w przypadkach o których mowa w art. 13 ust. 1
pkt 1 i 2, nie podejmuje uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, wojewoda wzywa gminę do podjęcia uchwały,
w określonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie lub upływie jednego roku
od dnia podjęcia tej uchwały i nieuchwalenia przez radę gminy planu, sporządza
plan i wydaje zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego wywołuje skutki prawne, jak miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez radę gminy.
2. 30) Przepisy art. 14 i art. 18 stosuje się odpowiednio.
Art. 16. (skreślony). 31)
Art. 17. 1. Jeżeli ustalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
dotyczące tego samego obszaru, są sprzeczne, do czasu usunięcia sprzeczności,
obowiązują w tym zakresie ustalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, uchwalonego wcześniej.
2. Jeżeli sprzeczność dotyczy ustaleń miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego sąsiadujących gmin, następstwa obciążają gminę, która sporządziła
plan później. W przypadku gdy gmina sporządzająca plan jako pierwsza nie
dopełniła obowiązku zawiadomienia o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, następstwa obciążają tę gminę.
Art. 18. 1. Organem właściwym w sprawie sporządzania miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego jest zarząd gminy.
2. Zarząd gminy, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do
sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, kolejno:
1) ogłasza w miejscowej prasie oraz przez obwieszczenie, a także w sposób
zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o przystąpieniu do sporządzania planu,
określając formę, miejsce i termin, nie krótszy niż 21 dni, składania wniosków
do planu,
2) 32) zawiadamia na piśmie o przystąpieniu do sporządzania planu organy
właściwe do uzgadniania projektu planu oraz zarząd województwa i powiatu,
2a) 33) bada spójność rozwiązań projektu planu z polityką przestrzenną gminy
określoną w studium, o którym mowa w art. 6,
3) występuje o opinie właściwych organów administracji rządowej, stosownie do
przedmiotu planu,
4) 34) uzgadnia projekt planu, stosownie do jego zakresu, z:
a) organami właściwymi do uzgadniania miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego, na podstawie przepisów szczególnych,
b) 35) wojewodą, w zakresie zgodności miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego z zadaniami rządowymi wpisanymi do wojewódzkiego rejestru, o
którym mowa w art. 61 ust. 1,
b1)) 36) zarządem województwa, w zakresie zgodności miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego z zadaniami samorządu województwa wpisanymi do
rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1,
c) 37) zarządami gmin sąsiednich, jeżeli obszar objęty projektem planu przylega
do granic tych gmin lub gdy ustalenia planu mogą naruszać ich interes prawny,
d) 38) zarządem miasta, będącego obowiązkowym związkiem gmin, gdy plan dotyczy
gminy położonej na jego obszarze, w zakresie zgodności z planem zagospodarowania
przestrzennego tego miasta,
e) właściwymi terytorialnie organami wojskowymi, ochrony granic oraz
bezpieczeństwa państwa, w zakresie ich właściwości,
f) 39) dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa
technicznego, pasa ochronnego, morskich portów i przystani,
g) 39) właściwym zarządem drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów
przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu może mieć wpływ na ruch
drogowy lub samą drogę,
5) zawiadamia na piśmie o terminie wyłożenia projektu planu:
a) właścicieli lub władających nieruchomościami, których interes prawny może być
naruszony ustaleniami planu,
b) właścicieli nieruchomości, od których może być pobrana opłata, o której mowa
w art. 36 ust. 3,
c) osoby, których wnioski nie zostały uwzględnione w projekcie planu,
uzasadniając odmowę ich uwzględnienia,
6) 40) wykłada projekt planu i prognozę, o której mowa w art. 10 ust. 2, do
publicznego wglądu, na okres co najmniej 21 dni, a o wyłożeniu ogłasza w sposób
określony w pkt 1, co najmniej na 7 dni przed wyłożeniem, a także zapewnia
informację o wyłożonym projekcie i umożliwia uzyskanie, za zwrotem kosztów,
kopii, wypisów i wyrysów,
7) przyjmuje protesty, o których mowa w art. 23 ust. 1, i zarzuty, o których
mowa w art. 24 ust. 1,
8) po upływie terminów, o których mowa w art. 23 ust. 2 i art. 24 ust. 2,
rozpatruje, w terminie nie dłuższym niż miesiąc, protesty i zarzuty wniesione do
projektu planu i przedstawia radzie gminy protesty i zarzuty nie uwzględnione w
projekcie planu,
9) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o terminie sesji, na której rada gminy
rozpatrzy nie uwzględnione protesty i zarzuty, zawiadamiając o tym imiennie
zainteresowanych,
10) doręcza zainteresowanym wyciąg z uchwały rady gminy rozstrzygającej o
nieuwzględnieniu złożonych zarzutów wraz z pouczeniem o dopuszczalności
wniesienia skargi do sądu administracyjnego,
11) 41) przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt planu, uwzględniający
orzeczenia sądu administracyjnego wydane w związku ze złożonymi zarzutami, oraz
informuje o wynikach badań, o których mowa w pkt 2a,
12) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o terminie sesji, na której będzie
rozpatrywany projekt planu,
13) przedstawia wojewodzie uchwałę rady gminy wraz z dokumentacją planistyczną w
celu oceny zgodności z prawem,
14) kieruje, w terminie nie dłuższym niż 30 dni, uchwałę rady gminy do
ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do zmiany miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego oraz planu sporządzanego na podstawie art. 15.
Art. 19. 1. 42) Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3 i 4, są
zobowiązane do współpracy przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz
udostępnianiu informacji, na swój koszt.
2. Protesty organów, o których mowa w ust. 1, złożone do projektu miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, podlegają odrzuceniu, jeżeli organy te
nie wywiązały się z obowiązków współpracy przy sporządzaniu projektu planu.
Art. 20. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 4, uzgadniają, na swój
koszt, projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w zakresie
swojej właściwości rzeczowej i miejscowej.
Art. 21. 1. Organ, z którym uzgodniono projekt miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, ponosi koszty zmiany projektu planu,
spowodowane późniejszą zmianą stanowiska zajętego w trakcie uzgadniania planu.
2. 43) Spory pomiędzy gminą a organem, o którym mowa w ust. 1, dotyczące
wysokości kosztów, rozstrzygają sądy powszechne.
3. 44) Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1 i 2, działa w ramach zespolonej
administracji powiatowej lub w ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z
zakresu administracji rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany planu lub
jego projektu jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska organu wynikła ze zmiany
ustawy lub wiążących ten organ nowych ustaleń organu administracji rządowej
wyższego stopnia.
Art. 22. 1. Zarząd gminy ustala termin przedstawienia uzgodnień i opinii, o
których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3 i 4, nie krótszy niż 21 dni od dnia
udostępnienia projektu planu.
2. Nieprzedstawienie uzgodnień i opinii w terminie, o którym mowa w ust. 1,
uważa się odpowiednio za uzgodnienie lub brak uwag do projektu planu.
Art. 23. 1. Protest może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w
projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do
publicznego wglądu.
2. Protest należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż 14 dni, po
upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu protestu rozstrzyga rada gminy w drodze
uchwały.
Art. 24. 1. Zarzut może wnieść każdy, którego interes prawny lub uprawnienia
zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu.
2. Zarzut należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż 14 dni, po
upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga rada gminy, w drodze
uchwały, zawierającej uzasadnienie faktyczne i prawne.
4. Uchwałę o odrzuceniu zarzutu w całości lub części, wnoszący zarzut może
zaskarżyć do sądu administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.
Art. 25. Jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w
przedstawionym do uchwalenia projekcie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, w tym także w wyniku uwzględnienia wniosków, protestów i
zarzutów, czynności, o których mowa w art. 18 ust. 2, ponawia się w zakresie
niezbędnym do dokonania tych zmian.
Art. 26. Rada gminy uchwala miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz
jego zmiany, z zastrzeżeniem art. 15.
Art. 27. 1. 45) Naruszenie trybu postępowania oraz właściwości organów
określonych w art. 18 powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub
części.
2. 46) Jeżeli orzeczenie organu nadzoru, stwierdzające nieważność uchwały w
sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanie się prawomocne
z powodu niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu
administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie przez sąd oddalona, czynności, o
których mowa w art. 18 ust. 2, ponawia się w zakresie niezbędnym w celu
uzyskania zgodności projektu planu z prawem.
Art. 28. Uchwała rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego obowiązuje od dnia w niej określonego, jednak nie wcześniej niż
po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Art. 29. 1. Każdy ma prawo wglądu do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego oraz otrzymania wypisów i wyrysów z planu.
2. Za wydane wypisy i wyrysy pobiera się opłatę administracyjną.
Art. 30. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi aktualizowany rejestr
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, gromadzi materiały związane
z tymi planami oraz odpowiada za przechowywanie oryginałów miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, również uchylonych i nie obowiązujących.
2. 47) Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazywać
wojewodzie, staroście i marszałkowi województwa kopie uchwalonych miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego.
Art. 31. 1. Zarząd gminy dokonuje oceny zmian w zagospodarowaniu przestrzennym
gminy i przedstawia radzie gminy, co najmniej raz w okresie kadencji, wyniki tej
oceny.
2. Zarząd gminy przeprowadza analizę wniosków w sprawie sporządzania lub zmiany
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
3. Zarząd gminy w wyniku ocen i analiz występuje do rady gminy ze stosownymi
wnioskami w sprawie sporządzenia lub zmiany miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego.
Art. 32. Jeżeli w wyniku zmiany ustawy szczególnej zachodzi konieczność zmiany
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czynności, o których mowa w
art. 18 ust. 2, wykonuje się w zakresie niezbędnym do dokonania tej zmiany,
chyba że ustawa szczególna określa odrębny tryb postępowania.
Art. 32a. 48) Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do morskich wód
wewnętrznych i morza terytorialnego.
Rozdział 3
Skutki prawne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Art. 33. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują,
wraz z innymi przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności
nieruchomości.
Art. 34. (skreślony). 49)
Art. 35. 1. Z dniem wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmiany wygasają wydane uprzednio decyzje o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu, sprzeczne z ustaleniami tego planu.
2. Wygaśnięcie decyzji, o których mowa w ust. 1, stwierdza organ, który wydał tę
decyzję.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli wydano decyzję o pozwoleniu na
budowę.
Art. 36. 1. Jeżeli, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w
dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się
niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel lub użytkownik wieczysty
nieruchomości może żądać od gminy:
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części, albo
3) zamiany nieruchomości na inną.
2. 50) Jeżeli wartość nieruchomości ulega obniżeniu w związku z uchwaleniem lub
zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel lub
użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których
mowa w ust. 1, może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości
nieruchomości.
3. 50) Jeżeli wartość nieruchomości wzrosła, w związku z uchwaleniem lub zmianą
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel lub użytkownik
wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera
jednorazową opłatę, określoną, w stosunku procentowym do wzrostu wartości
nieruchomości, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wysokość
opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.
4. Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym
mowa w ust. 2, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o
której mowa w ust. 3, ustala się na dzień jej zbycia. Obniżenie oraz wzrost
wartości nieruchomości stanowi różnicę pomiędzy wartością nieruchomości,
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu
lub zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a jej wartością,
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą
tego planu lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego
uchwaleniem.
5. Opłatę, o której mowa w ust. 3, pomniejsza się o zwaloryzowaną wartość
nakładów poniesionych przez właściciela nieruchomości w okresie pomiędzy
uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a dniem
zbycia nieruchomości, jeżeli nakłady te miały wpływ na wzrost wartości tej
nieruchomości.
6. Roszczenia, o których mowa w ust. 2, można wnosić w terminie 5 lat od dnia, w
którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana stały się
obowiązujące.
7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w ust. 3.
8. Notariusz jest obowiązany, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia umowy zbycia
nieruchomości, w formie aktu notarialnego, przesłać zarządowi gminy wypis z tego
aktu.
9. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala opłatę, w drodze decyzji, o
której mowa w ust. 3, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego, o
którym mowa w ust. 8.
10. Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub
zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przed jej zbyciem może
żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia wysokości opłaty, o
której mowa w ust. 3. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje w tej sprawie
decyzję.
11. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia każdorazowo na sesji rady
gminy informację o zgłoszonych żądaniach i wydanych decyzjach, o których mowa w
ust. 9 i 10.
12. Wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w ust. 1 i 2,
powinno nastąpić w ciągu 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony
postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie z tytułu odszkodowania lub
wykupu nieruchomości należą się odsetki ustawowe.
13. Spory w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, rozstrzygają sądy powszechne.
14. 51) Zasady określania wartości nieruchomości oraz osoby uprawnione do
określania tej wartości określają przepisy o gospodarce nieruchomościami.
Art. 37. 1. Tereny, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
ustala inne przeznaczenie, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do
czasu ich zagospodarowania zgodnie z planem, chyba że w planie ustalono zasady
ich tymczasowego zagospodarowania.
2. W przypadku ustalenia w planie zasad, o którym mowa w ust. 1, wójt, burmistrz
albo prezydent miasta orzeka, w drodze decyzji, o sposobie tymczasowego
zagospodarowania terenu.
Art. 38. 1. Rada gminy podejmuje uchwałę określającą źródła pokrycia zobowiązań,
o których mowa w art. 36 ust. 2. W tym celu gmina może emitować obligacje na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Wypłata w obligacjach, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć połowy
należności, a termin wykupu obligacji nie może być dłuższy niż 10 lat, licząc od
dnia wypłaty.
Art. 38a. 52) Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do morskich wód
wewnętrznych i morza terytorialnego.
Rozdział 4
Ustalanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Art. 39. 53) 1. Zmiana zagospodarowania terenu polegająca w szczególności na
wykonaniu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego wymaga
ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Nie wymagają ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu:
1) roboty budowlane polegające na modernizacji, remoncie lub montażu, przebudowa
oraz zmiana przeznaczenia budynku lub jego części, jeżeli nie powodują zmiany
sposobu zagospodarowania terenu,
2) roboty budowlane nie wymagające pozwolenia na budowę.
Art. 40. 1. 54) W sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
orzeka się, w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu, z zastrzeżeniem art.
13 ust. 1, na podstawie przepisów szczególnych.
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzję
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przygotowuje osoba posiadająca
uprawnienia urbanistyczne.
3. 55) Decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z zastrzeżeniem
ust. 3a i 3b, wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po uzyskaniu
uzgodnień lub decyzji wymaganych ustawą i przepisami szczególnymi.
3a. 56) W odniesieniu do terenów zamkniętych, w rozumieniu przepisów Prawa
budowlanego, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje
wojewoda.
3b. 57) W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego decyzję o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje dyrektor właściwego
miejscowo urzędu morskiego.
3c. 57) W przypadku inwestycji wykraczających poza obszar jednej gminy decyzję o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dotyczącą terenu położonego w
granicach jednego województwa, wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na
obszarze właściwości którego znajduje się większa część terenu inwestycji, w
porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast.
4. 58) Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się po uzgodnieniu z:
1) 59) działającymi w imieniu wojewody wojewódzkimi inspektorami: ochrony
środowiska oraz sanitarnym - w odniesieniu do inwestycji szczególnie szkodliwych
dla środowiska i zdrowia ludzi,
2) 59) powiatowym inspektorem sanitarnym, w odniesieniu do inwestycji mogących
pogorszyć stan środowiska,
3) Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych - zgodnie z odrębnymi
przepisami,
4) 60) działającym w imieniu wojewody wojewódzkim konserwatorem zabytków, w
odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską,
5) 61) dyrektorem właściwego urzędu morskiego, w odniesieniu do obszarów pasa
technicznego, ochronnego, morskich portów i przystani,
6) 62) właściwym organem państwowego nadzoru górniczego, w odniesieniu do
terenów górniczych.
4a. 63) Uzgodnienia, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i pkt 2, podejmowane są przez
właściwe organy w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, na podstawie ocen
oddziaływania na środowisko, sporządzanych przez biegłych z listy Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w porozumieniu
z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, określi:
1) rodzaje inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi
oraz inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska,
2) wymagania, jakim powinny odpowiadać:
a) prognozy skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego na środowisko, o którym mowa w art. 10 ust. 2,
b) 64) oceny oddziaływania na środowisko przyrodnicze inwestycji, o których mowa
w pkt 1, sporządzane przez biegłych z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 41. 1. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następuje na
wniosek zainteresowanego.
2. Wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu powinien
zawierać określenie:
1) 65) granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy
zasadniczej lub w przypadku jej braku na kopii mapy ewidencyjnej, obejmującej
teren, którego wniosek dotyczy, i najbliższe otoczenie tego terenu,
2) funkcji i sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i
zagospodarowania terenu,
3) zapotrzebowania na wodę, energię i sposobu odprowadzania lub oczyszczania
ścieków oraz innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w
szczególnych przypadkach sposobu unieszkodliwiania odpadów,
4) charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz w przypadku braku
obowiązku wykonania oceny oddziaływania na środowisko, o której mowa w art. 40
ust. 5 pkt 2 lit. b), dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko lub jego
wykorzystanie.
2a. 66) Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, zainteresowany obowiązany jest
załączyć ocenę oddziaływania na środowisko w odniesieniu do inwestycji
szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi i mogących pogorszyć stan
środowiska, sporządzoną przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
3. 67) Nie można uzależnić wydania decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nie
przewidzianych, obowiązującymi przepisami, świadczeń lub warunków.
Art. 42. 1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określa:
1) rodzaj inwestycji,
2) warunki wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, jeśli dla danego obszaru plan został uchwalony,
3) warunki zabudowy i zagospodarowania terenu wynikające z przepisów
szczególnych,
4) 68) warunki obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
5) wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich,
6) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w stosownej
skali,
7) okres ważności decyzji.
2. W stosunku do inwestycji liniowych decyzja, o której mowa w ust. 1, określa
ponadto:
1) przebieg inwestycji, a w przypadku inwestycji wymagających wydzielenia
terenu, granice tego terenu, wyznaczone na mapie w stosownej skali,
2) w miarę potrzeby, szczególne warunki wynikające z charakteru inwestycji.
Art. 43. Nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu, jeżeli zamierzenie nie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu, z przepisami
szczególnymi, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1.
Art. 44. 1. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, wydanie decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu następuje po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej.
O terminie rozprawy zawiadamia się zainteresowanych oraz ogłasza się dodatkowo w
prasie lokalnej lub w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po przeprowadzeniu rozprawy, o której
mowa w ust. 1, przedstawia wojewodzie warunki zabudowy i zagospodarowania terenu
w celu stwierdzenia ich zgodności z prawem.
3. 69) Wojewoda, w drodze postanowienia, stwierdza w terminie 30 dni od dnia
przedstawienia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, o ich zgodności z
prawem. Na postanowienie to stronie nie przysługuje zażalenie.
4. 70) Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, z zastrzeżeniem ust. 5a, w
przypadku stwierdzenia przez wojewodę niezgodności z prawem warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, usuwa te niezgodności.
5. Zarząd gminy przedstawia radzie gminy, nie rzadziej niż raz w roku, wykaz
decyzji, o których mowa w ust. 1, wraz z oceną skutków, jakie decyzje te
wywołały w zagospodarowaniu przestrzennym gminy.
5a. 71) W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego
czynności, o których mowa w ust. 2 i 4, wykonuje dyrektor właściwego miejscowo
urzędu morskiego.
Art. 45. 1. Dla obszarów, dla których, zgodnie z art. 13 ust. 1, istnieje
obowiązek sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu zawiesza się do czasu uchwalenia planu.
2. 72) Dla obszarów nie wymienionych w ust. 1, a w odniesieniu do których
nastąpiło ogłoszenie o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1,
postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od
dnia tego ogłoszenia. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania
administracyjnego nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub nie dokonano jego zmiany, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 44 albo ustala się warunki zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie
obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Art. 46. 1. 73) Dla tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając
odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub
użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 1a.
1a. 74) W przypadku inwestycji liniowych wprowadzonych do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego właścicielom i użytkownikom wieczystym
nieruchomości, na których inwestycje te mają być realizowane, przekazuje się
informacje o wydaniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie rodzi praw do
terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację
tej treści zamieszcza się w decyzji.
3. Wnioskodawcy, który nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie o
zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaną decyzją ustalającą warunki
zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 46a. 75) 1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest
nieważna, jeżeli:
1) jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub
2) nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w
przypadkach określonych w art. 13 ust. 1, a decyzja została wydana po powstaniu
obowiązku jego sporządzenia.
2. Stwierdzenie nieważności decyzji, o której mowa w ust. 1, następuje na
zasadach i w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Art. 47. Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalone w decyzji, wiążą
organ wydający pozwolenie na budowę.
Art. 48. 76) Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, z zastrzeżeniem art. 50a,
stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, jeżeli:
1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę,
2) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 35 ust. 1.
Art. 49. 1. Do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta przesyła się odpisy
decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, jeżeli
dotyczą one zagospodarowania terenu.
2. Organy, które w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których mowa w ust.
1, nie przesłały odpisów tych decyzji, ponoszą odpowiedzialność za szkodę tym
wyrządzoną.
3. Zarząd gminy bada zgodność decyzji, o których mowa w ust. 1, z ustalonymi
warunkami zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 50. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 50a. 77) 1. W stosunku do morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego
dyrektor właściwego miejscowo urzędu morskiego wydaje decyzje, o których mowa w
art. 48 pkt 1, oraz wykonuje czynności, o których mowa w art. 49 i art. 50.
2. W gminach, w granicach których znajdują się morskie wody wewnętrzne, wydanie
decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje po uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem
albo prezydentem miasta.
Rozdział 5
Uprawnienia urbanistyczne
Art. 51. Do wykonywania czynności polegających na:
1) samodzielnym przygotowaniu lub pełnieniu funkcji głównego projektanta zespołu
przygotowującego projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub
studium, o którym mowa w art. 6,
2) kierowaniu opracowaniem lub samodzielnym opracowywaniu warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, w przypadkach, o których mowa w art. 40 ust. 2,
wymagane jest posiadanie uprawnień urbanistycznych.
Art. 52. 1. Warunkiem uzyskania uprawnień urbanistycznych jest:
1) posiadanie odpowiedniego wyższego wykształcenia,
2) wykazanie się odpowiednią praktyką w planowaniu przestrzennym,
3) złożenie egzaminu z przepisów prawnych dotyczących gospodarki przestrzennej
oraz praktycznego zastosowania wiedzy w zakresie urbanistyki.
2. 78) Postępowanie kwalifikacyjne, w tym egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
przeprowadza komisja powołana przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju
Miast.
3. Koszty postępowania kwalifikacyjnego ponosi osoba ubiegająca się o nadanie
uprawnień urbanistycznych.
4. 79) Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast określi, w
drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinno odpowiadać przygotowanie zawodowe
osób ubiegających się o uprawnienia i sposoby jego dokumentowania, zasady
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, w tym egzaminu, o którym mowa w
ust. 1 pkt 3, odpłatności za postępowanie kwalifikacyjne, wynagradzania komisji
kwalifikacyjnej, a także tryb postępowania przy nadawaniu i cofaniu uprawnień
urbanistycznych.
Art. 53. 78) 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, w sprawie nadania
lub odmowy nadania uprawnień urbanistycznych, orzeka w drodze decyzji.
2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast prowadzi rejestr osób
posiadających uprawnienia urbanistyczne.
Art. 54. 1. Odpowiedzialności zawodowej, w rozumieniu ustawy, podlegają osoby
posiadające uprawnienia urbanistyczne, które przy wykonywaniu czynności,
określonych w art. 51, naruszają przepisy ustawy lub przepisy szczególne.
2. 78) Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, w stosunku do osób, o
których mowa w ust. 1, może z tytułu odpowiedzialności zawodowej orzec, w drodze
decyzji, karę:
1) upomnienia albo
2) zawieszenia uprawnień z obowiązkiem zdania egzaminu albo
3) cofnięcia uprawnień.
3. 78) Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast może wszcząć postępowanie z
tytułu odpowiedzialności zawodowej, w stosunku do osób, które naruszyły przepisy
ustawy lub przepisy szczególne.
4. 78) Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, Prezes Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast zasięga opinii powołanej przez siebie Komisji
Odpowiedzialności Zawodowej. Komisja może zgłosić wniosek o przeprowadzenie
rozprawy z udziałem przedstawiciela właściwego stowarzyszenia zawodowego.
5. Zawieszenie lub cofnięcie uprawnień urbanistycznych podlega odnotowaniu w
rejestrze, o którym mowa w art. 53 ust. 2.
6. 78) Wojewoda, orzekając, w postępowaniu określonym w art. 18 ust. 2 pkt 13
oraz w art. 44 ust. 3, o niezgodności z prawem przedstawionych dokumentów,
przesyła do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast kopię tego orzeczenia.
Rozdział 5a 80)
Kształtowanie i realizacja polityki przestrzennej województwa
Art. 54a. 1. W celu określenia uwarunkowań i kierunków polityki przestrzennej
organy samorządu województwa prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje
i sporządzają programy, odnoszące się do obszarów i zagadnień - odpowiednio do
potrzeb i celów podejmowanych prac.
2. Organy powiatu mogą prowadzić, w granicach swojej właściwości rzeczowej,
analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszące się do
obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju.
Art. 54b. 1. Sejmik województwa uchwala strategię rozwoju województwa
określającą uwarunkowania, cele i kierunki rozwoju województwa.
2. Sejmik województwa uchwala plan zagospodarowania przestrzennego województwa,
w którym określa się zasady organizacji struktury przestrzennej, w tym:
1) podstawowe elementy sieci osadniczej,
2) rozmieszczenie infrastruktury społecznej, technicznej i innej,
3) wymagania w zakresie ochrony środowiska przyrodniczego i ochrony dóbr kultury
- z uwzględnieniem obszarów podlegających szczególnej ochronie.
3. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się zadania
rządowe, służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych, wpisane do
rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1, oraz ustala się obszary, na których
przewiduje się realizację tych celów.
4. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się zadania
samorządu województwa, służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych,
zawarte w programach, o których mowa w art. 54d, oraz wskazuje się obszary, na
których przewiduje się realizację tych zadań, z zastrzeżeniem art. 14 pkt 2 i
art. 36 ust. 1 i 2.
5. Projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa podlega:
1) uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w zakresie
programów, o których mowa w art. 58 ust. 1,
2) zaopiniowaniu przez:
a) Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, z zastrzeżeniem pkt 1,
b) organy gmin i powiatów (miast na prawach powiatu).
6. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania
przestrzennego województwa wraz z wykazami zadań rządowych i samorządowych
województwa, o których mowa w ust. 3 i 4, marszałek województwa przekazuje
wojewodzie celem ogłoszenia ich w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
7. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa podlega okresowej
aktualizacji. Przepisy ust. 3-6 stosuje się odpowiednio.
Art. 54c. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa nie jest aktem prawa
miejscowego i nie narusza uprawnień gmin określonych w art. 7-10.
Art. 54d. 1. Sejmik województwa uchwala programy wojewódzkie służące realizacji
ponadlokalnych i regionalnych celów publicznych.
2. Programy, o których mowa w ust. 1, przygotowuje zarząd województwa.
3. Uchwalenie programu możliwe jest po zapewnieniu środków finansowych
niezbędnych do realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36
ust. 1 i 2.
4. Z dniem uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego zadania rządowe oraz
zadania samorządu województwa wynikające z programów przyjętych przed dniem
uchwalenia planu umieszczane są w wykazie, o którym mowa w art. 54b ust. 6.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do zadań wynikających z programów
uchwalonych po dniu uchwalenia planu. W takim przypadku przed uchwaleniem
programu sejmik województwa ocenia jego zgodność z obowiązującym planem i w
miarę potrzeby podejmuje kroki mające na celu usunięcie sprzeczności.
6. Marszałek województwa informuje wojewodę o uchwaleniu programu w celu
wprowadzenia go do rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1.
Rozdział 6
Kształtowanie i realizacja polityki przestrzennej państwa
Art. 55. 81) W celu określenia podstaw i kierunków polityki przestrzennej
państwa ministrowie i centralne organy administracji rządowej prowadzą analizy i
studia oraz opracowują koncepcje i sporządzają programy odnoszące się do
obszarów i zagadnień - odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych prac.
Art. 56. 1. 82) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w trybie prac
nad strategią rozwoju kraju sporządza i aktualizuje koncepcję polityki
przestrzennego zagospodarowania kraju, określającą zwłaszcza przyrodnicze,
kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania i cele oraz kierunki tej
polityki.
2. 83) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych przedstawia Radzie
Ministrów koncepcję, o której mowa w ust. 1. Rada Ministrów ustala, w jakim
zakresie koncepcja ta będzie stanowić podstawę sporządzania programów,
zawierających zadania rządowe, służących realizacji ponadlokalnych celów
publicznych wpływających na przestrzenne zagospodarowanie kraju.
3. 84) Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw
mieszkalnictwa i rozwoju miast przedkłada Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej
koncepcję polityki przestrzennego zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o
stanie zagospodarowania przestrzennego kraju.
4. 85) Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw
mieszkalnictwa i rozwoju miast powołuje Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej
jako organ doradczy w sprawie koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania
kraju oraz ustala w regulaminie organizację i zasady działania tej rady.
Art. 57. (skreślony). 86)
Art. 58. 1. 87) Ministrowie i centralne organy administracji rządowej
sporządzają programy zawierające zadania rządowe służące realizacji
ponadlokalnych celów publicznych.
2. 88) Programy, o których mowa w ust. 1, po zaopiniowaniu przez Prezesa
Rządowego Centrum Studiów Strategicznych i po uzgodnieniu z Prezesem Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oraz z sejmikami właściwych województw, podlegają
zatwierdzeniu przez Radę Ministrów.
3. 89) Przedmiotem uzgodnień, o których mowa w ust. 2, jest spójność programu z
koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju i planem zagospodarowania
przestrzennego województwa oraz zatwierdzonymi programami zadań rządowych i
uchwalonymi programami wojewódzkimi.
4. Rada Ministrów może upoważnić inne organy do zatwierdzania programów.
5. Warunkiem zatwierdzenia programów jest zapewnienie środków finansowych
niezbędnych do realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36
ust. 1 i 2.
6. Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują wojewodom zatwierdzone programy,
w części dotyczącej ich właściwości.
Art. 59. (skreślony). 90)
Art. 60. 91) Organy, o których mowa w art. 58 ust. 1, przekazują zatwierdzone
programy Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który sporządza i
prowadzi centralny rejestr programów rządowych.
Rozdział 6a 92)
Zasady realizacji zadań rządowych i zadań samorządu województwa
Art. 61. 1. Wojewoda sporządza i prowadzi wojewódzki rejestr, w którym
zamieszcza:
1) 93) zadania rządowe i zadania samorządu województwa, wynikające z programów,
o których mowa w art. 54d i art. 58,
2) zadania realizowane na terenach i obiektach chronionych na podstawie ustaw
szczególnych.
2. 94) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady sporządzania i prowadzenia wojewódzkiego rejestru.
Art. 62. 1. 95) Warunkiem realizacji zadań rządowych, o których mowa w art. 58
ust. 1, jest ich wprowadzenie do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego.
2. Zadania rządowe wprowadza się do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego po uprzednim przeprowadzeniu negocjacji z gminą, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
3. Podstawą negocjacji, o których mowa w ust. 2, jest wpis do wojewódzkiego
rejestru.
4. Przedmiotem negocjacji są warunki wprowadzenia zadania rządowego do
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
5. Przedstawicielem rządu w negocjacjach z gminą jest wojewoda; Rada Ministrów
może ustanowić innego przedstawiciela.
6. 96) Jeżeli z wprowadzeniem zadania rządowego do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego łączą się zobowiązania wymagające zapewnienia
środków finansowych, o których mowa w art. 58 ust. 5, ustalenie tych zobowiązań
następuje w umowie.
7. 97) Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do uchwalonych programów
wojewódzkich. Przedstawicielem samorządu województwa w negocjacjach z gminą jest
marszałek województwa, chyba że sejmik województwa ustanowi innego
przedstawiciela.
Art. 63. 1. 98) Jeżeli negocjacje nie doprowadzą do uzgodnienia z gminą warunków
wprowadzenia zadania rządowego do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, Rada Ministrów, na wniosek organu prowadzącego negocjacje,
rozstrzyga w sprawie wprowadzenia zadania, określając sposób realizacji
zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2.
2. 99) Jeżeli bezskuteczne negocjacje dotyczą wprowadzenia do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego zadania samorządu województwa, w sprawie
rozstrzyga, na wniosek marszałka województwa, Rada Ministrów, określając również
sposób realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i
2.
3. 99) Rozstrzygnięcie Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 2, jest ostateczne i
wiążące dla gminy i dla samorządu województwa.
Art. 64. 100) 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb
sporządzania programów oraz negocjacji warunków wprowadzania zadań rządowych
służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady uwzględniania w
zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa.
Art. 65. 1. W przypadku odstąpienia od realizacji zadania rządowego,
wprowadzonego do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gminie
przysługuje odszkodowanie za szkody spowodowane tym odstąpieniem.
2. 101) Gmina ponosi ryzyko wprowadzenia do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego zadania rządowego nie ujętego w zatwierdzonym programie.
3. 102) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w sprawie zadania samorządu
województwa.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 66. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie
zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy ustawy.
2. Ostateczne decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji, dla których do dnia
wejścia w życie ustawy nie wydano decyzji o pozwoleniu na budowę, traktuje się
jak decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 67. 1. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, obowiązujące w dniu
wejścia w życie ustawy, tracą moc po upływie 5 lat od dnia jej wejścia w życie,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do terenów objętych zmianami miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego, dokonanymi na zasadach określonych w
ustawie.
3. Przed utratą mocy planów, o której mowa w ust. 1, rada gminy jest obowiązana
do uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy.
Art. 68. 1. Przepisów rozdziału 3 nie stosuje się do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego obowiązujących przed dniem wejścia w życie
ustawy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy opłat i roszczeń wynikających z przepisów innych
ustaw i z innych tytułów.
Art. 69. Roszczenia finansowe wobec gminy, które mogą wynikać z ustaleń
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego lub zmienionego
na podstawie ustawy, podlegają realizacji nie wcześniej niż w następnym roku
budżetowym po jej wejściu w życie. Odsetki ustawowe, o których mowa w art. 36
ust. 12, należą się w takim przypadku po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia
nowego roku budżetowego.
Art. 70. Uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym, uzyskane na
mocy przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U.
z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 87, poz. 505 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212), stają się
uprawnieniami urbanistycznymi, w rozumieniu ustawy.
Art. 71. (pominięty) 103).
Art. 72. (pominięty) 103).
Art. 73. (pominięty) 103).
Art. 74. Traci moc ustawa z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym
(Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i Nr 87, poz. 505 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212) oraz uchwalone
na jej podstawie założenia do planów regionalnych i plany regionalne.
Art. 75. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o
zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 726), która weszła w życie z dniem 24
grudnia 1997 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 24 lipca 1998
r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji
publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668),
która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
4) Dodany przez art. 91 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 5.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 3.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 3.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
10) Dodany przez art. 2 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) Dodany przez art. 2 pkt 3 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 5 i
art. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483)
zarządzenia przestały być źródłem powszechnie obowiązującego prawa
Rzeczypospolitej Polskiej.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 3.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 885), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
20) Zgodnie z oznaczeniem i w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
24) Dodany przez art. 2 pkt 8 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
27) Dodany przez art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 3.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) Przez art. 91 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 3.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
33) Dodany przez art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 8 lit. b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 3.
36) Dodany przez art. 91 pkt 8 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 3.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. b) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 8 lit. b) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 3.
39) Dodane przez art. 2 pkt 10 lit. b) tiret trzecie ustawy wymienionej w
przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
44) Dodany przez art. 91 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 3.
48) Dodany przez art. 2 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Przez art. 91 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 3.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 3.
52) Dodany przez art. 2 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
56) Dodany przez art. 2 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1, w
brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie
3.
57) Dodany przez art. 2 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. d) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 13 lit. b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 3.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 13 lit. b) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 3.
61) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. d) tiret czwarte ustawy
wymienionej w przypisie 1.
62) Dodany przez art. 2 pkt 17 lit. d) tiret piąte ustawy wymienionej w
przypisie 1.
63) Dodany przez art. 14 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 19.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 19.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
66) Dodany przez art. 14 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 19.
67) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 20 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 20 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
71) Dodany przez art. 2 pkt 20 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
73) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
74) Dodany przez art. 2 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
75) Dodany przez art. 91 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 3.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
77) Dodany przez art. 2 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 5.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 5
oraz art. 69 pkt 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji
rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122), która wejdzie
w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. Do tego czasu przepis ten ma brzmienie: "4.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinno
odpowiadać przygotowanie zawodowe osób ubiegających się o uprawnienia i sposoby
jego dokumentowania, zasady przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, w tym
egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odpłatności za postępowanie
kwalifikacyjne, wynagradzania komisji kwalifikacyjnej, a także tryb postępowania
przy nadawaniu i cofaniu uprawnień urbanistycznych."
80) Dodany przez art. 91 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 3.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 3.
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1
oraz art. 91 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 69 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r.
wymienionej w przypisie 79, obowiązującym od dnia 1 kwietnia 1999 r., oraz przez
art. 91 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3. Do dnia 1 kwietnia 1999
r. przepis ten obowiązuje w brzmieniu: "3. Prezes Rady Ministrów przedkłada
Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej koncepcję polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o stanie zagospodarowania
przestrzennego kraju."
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 5 oraz przez art. 69 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r.
wymienionej w przypisie 79, obowiązującym od dnia 1 kwietnia 1999 r. Do tego
czasu przepis obowiązuje w brzmieniu: "4. Prezes Rady Ministrów powołuje
Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej jako organ doradczy w sprawie koncepcji
polityki przestrzennego zagospodarowania kraju oraz ustala w regulaminie
organizację i zasady działania tej rady."
86) Przez art. 91 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 3.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1
oraz art. 91 pkt 19 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 5 i
art. 91 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3.
89) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 19 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
90) Przez art. 91 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 3.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 3.
92) Oznaczenie rozdziału i tytuł dodane przez art. 91 pkt 22 ustawy wymienionej
w przypisie 3.
93) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 3.
94) W brzmieniu ustalonym przez art. 62 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 5.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 24 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
96) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
97) Dodany przez art. 91 pkt 24 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3.
98) Oznaczenie ust. 1 dodane przez art. 91 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie
3.
99) Dodany przez art. 91 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 3.
100) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 91 pkt 26 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
102) Dodany przez art. 91 pkt 26 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 3.
103) Zamieszczony w obwieszczeniu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 4 lutego 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
(Dz. U. Nr 15, poz. 140)
1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia 30 września 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132,
poz. 878), ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia
1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o
sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574),
2) rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 4
kwietnia 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 45, poz. 200),
3) rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30
września 1997 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132, poz. 878)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie
obejmuje:
1) § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia
4 kwietnia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 45, poz. 200),
które stanowią:
"§ 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a nie
zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.",
2) § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30
września 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132, poz. 878),
który stanowi:
"§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia."
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4
lutego 1999 r. (poz. 140)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146,
poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22,
poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarządza się co następuje:
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
§ 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać
budynki i związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz
zagospodarowanie działek przeznaczonych pod zabudowę.
2. Rozporządzenie określa warunki, które przy zachowaniu przepisów Prawa
budowlanego oraz odrębnych ustaw i przepisów szczególnych, a także ustaleń
Polskich Norm zapewniają:
1) bezpieczeństwo konstrukcji,
2) bezpieczeństwo pożarowe,
3) bezpieczeństwo użytkowania,
4) odpowiednie warunki higieniczne i zdrowotne oraz ochronę środowiska,
5) ochronę przed hałasem i drganiami,
6) oszczędność energii i odpowiednią izolacyjność cieplną przegród,
7) odpowiednie warunki użytkowe, z uwzględnieniem potrzeb osób
niepełnosprawnych,
8) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich,
9) ochronę dóbr kultury.
§ 2. 1. 1) Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie,
rozbudowie, nadbudowie, przebudowie, modernizacji oraz zmianie sposobu
użytkowania budynków i budowli podziemnych spełniających funkcje użytkowe
budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem §
207 ust. 3.
2. Przy przebudowie, modernizacji i zmianie sposobu użytkowania budynków
istniejących lub ich części wymagania wymienione w § 1 ust. 2 mogą być spełnione
w sposób inny niż podany w rozporządzeniu, odpowiednio do wskazań oceny
(ekspertyzy) właściwych jednostek badawczo-rozwojowych albo rzeczoznawców
budowlanego i do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionych z właściwą
terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej oraz właściwym terenowo
państwowym inspektorem sanitarnym. 1a)
3. W odniesieniu do obiektów i terenów wpisanych do rejestru zabytków lub
obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie ustaleń miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego ocena (ekspertyza), o której mowa w ust. 2,
podlega uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. 1b)
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) działce budowlanej - rozumie się przez to wydzieloną część terenu,
przeznaczoną pod zabudowę, na której znajdują się już budynki lub dla której
wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) budynku mieszkalnym - rozumie się przez to budynek wielorodzinny, dom
mieszkalny zawierający nie więcej niż 4 mieszkania, dom jednorodzinny oraz dom
mieszkalny w zabudowie zagrodowej,
3) zabudowie wielorodzinnej - rozumie się przez to budynek mieszkalny
zawierający więcej niż 4 mieszkania lub zespół takich budynków, wraz z
urządzeniami związanymi z ich obsługą oraz zielenią i rekreacją przydomową,
4) zabudowie jednorodzinnej - rozumie się przez to budynek mieszkalny
jednorodzinny lub zespół takich budynków w układzie: wolno stojącym,
bliźniaczym, szeregowym, atrialnym, a także budynek mieszkalny zawierający nie
więcej niż 4 mieszkania lub zespół takich budynków,
5) budynku zamieszkania zbiorowego - rozumie się przez to budynek przeznaczony
do okresowego pobytu ludzi poza stałym miejscem zamieszkania, taki jak hotel,
motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, schronisko turystyczne, internat, dom
studencki, koszary, zakład karny i zakład dla nieletnich, a także budynek do
stałego pobytu ludzi, taki jak dom rencistów i dom dziecka,
6) budynku użyteczności publicznej - rozumie się przez to budynek przeznaczony
do wykonywania funkcji: administracji państwowej, wymiaru sprawiedliwości,
kultury, kultu religijnego, oświaty, nauki, służby zdrowia, opieki społecznej i
socjalnej, obsługi bankowej, handlu gastronomii, usług, turystyki, sportu,
obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym i wodnym, poczty
i telekomunikacji oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania
podobnych funkcji,
7) pomieszczeniu użytkowym - rozumie się przez to pomieszczenie spełniające
funkcje zgodne z przeznaczeniem budynku i nie będące pomieszczeniem gospodarczym
lub technicznym,
8) pomieszczeniu mieszkalnym - rozumie się przez to pokoje w budynku mieszkalnym
oraz sypialnie i pomieszczenia do pobytu dziennego w budynku zamieszkania
zbiorowego,
9) pomieszczeniu pomocniczym w mieszkaniu - rozumie się przez to kuchnie,
pomieszczenie higienicznosanitarne, pomieszczenie służące do komunikacji
wewnętrznej oraz do przechowywania ubrań, przedmiotów gospodarstwa domowego, a
także produktów żywnościowych,
10) pomieszczeniu technicznym w budynku - rozumie się przez to pomieszczenie, w
którym znajdują się urządzenia służące do obsługi budynku,
11) pomieszczeniu gospodarczym w budynku - rozumie się przez to pomieszczenie
służące do przechowywania materiałów i sprzętu związanego z obsługą budynku,
przedmiotów i produktów żywnościowych użytkowników budynku, opału, a także
odpadków stałych,
12) piwnicy - rozumie się przez to część budynku przeznaczoną na pomieszczenia
gospodarcze lub techniczne, w których poziom podłogi ze wszystkich stron
znajduje się poniżej terenu,
13) suterenie - rozumie się przez to część budynku zawierającą pomieszczenia
użytkowe, w których poziom podłogi w części lub całości znajduje się poniżej
terenu, lecz przynajmniej od strony jednej ściany z oknami poziom podłogi
znajduje się na głębokości nie większej niż 0,9 m w stosunku do przylegającego
terenu,
14) liczbie kondygnacji - rozumie się przez to liczbę kondygnacji budynku, z
wyjątkiem piwnic, suteren, antresoli oraz poddaszy nieużytkowych,
15) Polskich Normach - rozumie się przez to normy uznane w całości lub w części
za obowiązujące, zgodnie z przepisami o normalizacji,
16) zgodności z przeznaczeniem budynku lub pomieszczenia - rozumie się przez to,
że spełnione zostały wymagania użytkowe określone przez inwestora oraz warunki
dla tego rodzaju budynku lub pomieszczenia, ustalone w rozporządzeniu,
przepisach szczególnych, Polskich Normach, decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, wymaganych opiniach i decyzjach organów do tego
upoważnionych, a także w decyzji o pozwoleniu na budowę lub zmianę sposobu
użytkowania obiektu.
§ 4. Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi dzielą się na:
1) pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, w których przebywanie tych
samych osób w ciągu doby trwa dłużej niż 4 godziny,
2) pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, w których przebywanie tych
samych osób w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie.
§ 5. 1. Nie uważa się za przeznaczone na pobyt ludzi pomieszczeń, w których:
1) łączny czas przebywania tych samych osób jest krótszy niż 2 godziny w ciągu
doby, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy, bądź też praca polega na
krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem oraz konserwacją maszyn i urządzeń
lub utrzymaniem czystości i porządku,
2) mają miejsce procesy technologiczne nie pozwalające na zapewnienie warunków
przebywania osób stanowiących ich obsługę, bez zastosowania indywidualnych
urządzeń ochrony osobistej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,
3) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania
w nich osób zajmujących się obsługą.
2. Ustalenia ust. 1 nie naruszają przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy.
§ 6. Piwnic oraz poddaszy, nie zawierających pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi, nie zalicza się do kondygnacji użytkowych w rozumieniu przepisów
rozporządzenia, z wyjątkiem przepisów dotyczących ewakuacji.
§ 7. Wysokość budynku lub jego części jest liczona od poziomu terenu przy
najniżej położonym wejściu do budynku, nie będącym wyłącznie wejściem do
pomieszczeń gospodarczych lub technicznych, do górnej płaszczyzny stropu lub
stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z grubością izolacji
cieplnej, bez uwzględnienia wyniesionych ponad tę płaszczyznę maszynowni dźwigów
i innych pomieszczeń technicznych.
§ 8. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujący podział budynków na grupy wysokości:
1) niskie (N) - do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości
do 4 kondygnacji włącznie,
2) średniowysokie (SW) - ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub
mieszkalne o wysokości do 9 kondygnacji włącznie,
3) wysokie (W) - ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu,
4) wysokościowe (WW) - powyżej 55 m nad poziomem terenu.
§ 9. 1. Wymagane w rozporządzeniu wymiary w świetle należy rozumieć jako
uzyskane po wykończeniu powierzchni elementów budynku.
2. Określone w rozporządzeniu odległości między budynkami i terenowymi
urządzeniami budowlanymi mierzy się w miejscu najmniejszego oddalenia, przy czym
dopuszcza się przyjmowanie wymiarów bez uwzględnienia grubości tynków i okładzin
zewnętrznych.
DZIAŁ II
ZABUDOWA I ZAGOSPODAROWANIE DZIAŁKI BUDOWLANEJ
Rozdział 1
Usytuowanie budynku
§ 10. Przeznaczenie budynku oraz sposób zabudowy i zagospodarowania działki
budowlanej powinny być zgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz
warunkami obrony cywilnej.
§ 11. 1. 2) Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być
wznoszony poza zasięgiem uciążliwości określonych w przepisach o ochronie i
kształtowaniu środowiska lub w ich zasięgu pod warunkiem zastosowania środków
technicznych zmniejszających uciążliwości do poziomu określonego w tych
przepisach oraz w Polskich Normach.
2. Do uciążliwości, o których mowa w ust. 1, zalicza się w szczególności:
1) szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych,
2) hałas i drgania (wibracje),
3) zanieczyszczenie powietrza,
4) zanieczyszczenie gruntu i wód.
§ 12. 1. Usytuowanie budynku na działce budowlanej powinno być dostosowane do
linii i gabarytów zabudowy, określonych w planie miejscowym lub w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zapewniać zachowanie odległości
między budynkami i urządzeniami terenowymi oraz odległości budynku i urządzeń
terenowych od granic działki i od zabudowy na działkach sąsiednich, określonych
w rozporządzeniu, a także w przepisach odrębnych i szczególnych, w tym
sanitarnych i o ochronie przeciwpożarowej.
2. W zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej nie ustala się wymagań w zakresie
zachowania odległości między budynkami na działce budowlanej, z zastrzeżeniem
przepisów ust. 1 oraz § 23, 35, 36 i 271.
3. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz do produkcji i
przechowywania produktów żywnościowych powinien być wznoszony i użytkowany z
zachowaniem odległości od źródeł zagrożeń i uciążliwości określonych w
rozporządzeniu i w przepisach szczególnych, w tym dotyczących wymagań
higienicznosanitarnych, oraz w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
4. 3) Jeżeli z warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w § 13, § 271, § 272
ust. 4, nie wynikają inne wymagania, należy zachować odległości zabudowy od
granicy z sąsiednimi działkami co najmniej:
1) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą z otworami okiennymi lub
drzwiowymi - 4 m,
2) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów - 3 m.
5. Okapy i gzymsy nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki budowlanej
o więcej niż 0,5 m, natomiast balkony lub loggie o więcej niż 1 m.
6. 4) Dopuszcza się sytuowanie budynku, z zastrzeżeniem § 270 ust. 2,
bezpośrednio przy granicy działki budowlanej bądź w odległości mniejszej od
określonej w ust. 4 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m od tej granicy, jeżeli w
projekcie zabudowy i zagospodarowania terenu (działki budowlanej) zostanie
wykazana możliwość zachowania określonych w rozporządzeniu odległości między
projektowaną zabudową a istniejącymi lub zaprojektowanymi elementami
zagospodarowania działki sąsiedniej i uzyskana pisemna zgoda jej właściciela.
7. 5) W razie braku zgody właściciela, właściwy organ może rozstrzygnąć, w
drodze postanowienia, o dopuszczalności usytuowania budynku w odległościach, o
których mowa w ust. 6, jeżeli nie spowoduje to istotnego utrudnienia w
zagospodarowaniu działki sąsiedniej. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.
8. 6) Zgoda właściciela nie jest wymagana, jeżeli usytuowanie budynku, o którym
mowa w ust. 6, wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
9.6) Budynek produkcyjny, usługowy i magazynowy uznany za uciążliwy dla
otoczenia przez organ właściwy w zakresie ochrony środowiska lub przez
właściwego państwowego terenowego inspektora sanitarnego1a), a także stodoła i
budynek inwentarski nie mogą być sytuowane przy granicy działki budowlanej jako
sąsiadujące bezpośrednio z budynkiem mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego oraz
użyteczności publicznej.
§ 13. 1. Odległość budynku mającego pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi od
innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń, z
zachowaniem przepisów § 57 i 60. Warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli
odległość od obiektu przesłaniającego jest:
1) nie mniejsza niż jego wysokość - dla obiektów przesłaniających o wysokości do
55 m włącznie,
2) nie mniejsza niż 55 m - dla obiektów przesłaniających wyższych niż 55 m.
2. Wysokość obiektu przesłaniającego, o której mowa w ust. 1, liczy się od
poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego do
poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego.
3. Odległości, o których mowa w ust. 1, mogą być mniejsze, jeżeli będą spełnione
inne warunki określone w rozporządzeniu oraz będzie zapewnione, z okna budynku
przesłanianego, pole widzenia o kącie 60° w płaszczyźnie poziomej, a obiekt
przesłaniający, znajdujący się w tym polu, jest usytuowany w odległości nie
mniejszej niż jego wysokość.
4. Odległości, o których mowa w ust. 1, mogą być zmniejszone o połowę w
śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej (plombowej).
Rozdział 2
Dojścia i dojazdy
§ 14. 1. Do działki budowlanej oraz do budynku i urządzeń z nimi związanych
należy zapewnić dojście i dojazd od drogi publicznej, odpowiednie do
przeznaczenia i sposobu jego użytkowania oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej,
określonych w przepisach szczególnych. Szerokość jezdni nie może być mniejsza
niż 3 m.
2. W zespole budynków jednorodzinnych dopuszcza się zastosowanie dojścia i
dojazdu do działek budowlanych w postaci ciągu pieszo-jezdnego, pod warunkiem że
ma on szerokość nie mniejszą niż 5 m.
3. W zespole niskich budynków wielorodzinnych dojście do każdej klatki schodowej
powinno być przystosowane do awaryjnego ruchu pojazdów uprzywilejowanych o masie
całkowitej do 2,5 tony.
4. Do budynku i urządzeń z nimi związanych, wymagających dojazdów, funkcję tę
mogą spełniać dojścia, pod warunkiem że ich szerokość nie będzie mniejsza niż
4,5 m.
§ 15. 1. Szerokość, promienie łuków dojazdów oraz wytrzymałość nawierzchni
należy dostosować do wymiarów gabarytowych, ciężaru całkowitego i warunków ruchu
pojazdów, których dojazd do działki budowlanej i budynku jest konieczny.
2. Dojścia służące równocześnie do ruchu pojazdów gospodarczych i
uprzywilejowanych o masie do 2,5 tony powinny mieć nawierzchnię o nośności co
najmniej dostosowanej do masy tych pojazdów.
§ 16. Do wejść do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, zamieszkania zbiorowego
i użyteczności publicznej powinny być doprowadzone utwardzone dojścia o
szerokości minimalnej 1,5 m, przy czym co najmniej jedno dojście powinno
zapewniać osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku lub tych jego części,
z których osoby te mogą korzystać.
§ 17. 1. Nachylenie podłużne dojść (chodników) nie powinno przekraczać 5%, a
poprzeczne - 2%. Dopuszcza się zastosowanie większego nachylenia podłużnego,
jeżeli będzie ono odpowiadało wymaganiom dotyczącym pochylni zewnętrznych,
określonym w § 70.
2. Wysokość ogólnodostępnych przejść i prześwitów do ruchu pieszego nie może być
mniejsza niż 2,2 m, jeżeli przepisy dotyczące ochrony przeciwpożarowej nie
stanowią inaczej.
Rozdział 3
Miejsca postojowe dla samochodów
§ 18. 1. W zagospodarowaniu działki budowlanej należy zapewnić, stosownie do jej
przeznaczenia i sposobu zabudowy, odpowiednią liczbę miejsc postojowych dla
samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsc
postojowych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
2. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych lub budowy garaży należy
dostosować do ustalonych przez właściwy organ warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których
korzystają osoby niepełnosprawne, przy zachowaniu warunków technicznych
określonych w rozporządzeniu.
§ 19. 1. 7) Odległość wydzielonego, odkrytego zgrupowania miejsc postojowych lub
otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od okien budynku
mieszkalnego, zamieszkania zbiorowego (z wyjątkiem hoteli), zakładu opieki
zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także od placu zabaw dziecięcych nie może
być mniejsza niż:
1) dla zgrupowania do 60 stanowisk włącznie - 10 m,
2) dla większych zgrupowań - 20 m, z zachowaniem warunków określonych w § 275.
2. Ustalenia ust. 1 pkt 1 i 2 dotyczą również sytuowania wjazdów do zamkniętego
garażu wielostanowiskowego w stosunku do okien budynku zakładu opieki
zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także placu zabaw dziecięcych.
3. Zachowanie odległości określonych w ust. 1 nie jest wymagane w stosunku do
miejsc postojowych, znajdujących się między liniami rozgraniczającymi ulicy, na
obszarze zwartej zabudowy miejskiej.
§ 20. Miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, mogą być usytuowane w odległości 5 m od okien budynku
mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego oraz zbliżone bez żadnych
ograniczeń do innych budynków. Miejsca te wymagają odpowiedniego oznakowania.
§ 21. 1. Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej
szerokość 2,3 m i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby
niepełnosprawne szerokość stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość
5 m, a w wypadku usytuowania wzdłuż jezdni - długość co najmniej 6 m.
2. Stanowiska postojowe i dojazdy manewrowe dla samochodów osobowych powinny
mieć nawierzchnię utwardzoną lub co najmniej gruntową stabilizowaną, ze spadkiem
zapewniającym spływ wody.
3. Stanowiska przeznaczone do mycia i niezawodowego przeglądu samochodów w
zgrupowaniach miejsc postojowych powinny mieć doprowadzenie wody oraz twardą
nawierzchnię ze spadkami zapewniającymi spływ wody do wpustów kanalizacyjnych z
osadnikami błota i łapaczami oleju.
Rozdział 4
Miejsca gromadzenia odpadków stałych
§ 22. 1. W jednostkach osadniczych na działkach budowlanych należy przewidzieć
miejsca na pojemniki służące do czasowego gromadzenia odpadków stałych, z
uwzględnieniem możliwości ich segregacji.
2. Miejscami, o których mowa w ust. 1, mogą być:
1) zadaszone osłony lub pomieszczenia ze ścianami pełnymi bądź ażurowymi,
2) wyodrębnione pomieszczenia w przyziemiu budynków z bezpośrednim wyjściem na
zewnątrz, zaopatrzonym w daszek o wysięgu co najmniej 1 m, mające ściany i
podłogi zmywalne, punkt czerpalny wody, kratkę ściekową, wentylację grawitacyjną
oraz sztuczne oświetlenie,
3) utwardzone place do ustawiania kontenerów z zamykanymi otworami wrzutowymi.
3. Między wejściami do pomieszczeń lub placami, o których mowa w ust. 2, a
miejscem dojazdu samochodów śmieciarek wywożących odpadki powinno być utwardzone
dojście, umożliwiające przemieszczanie pojemników na własnych kołach lub na
wózkach.
4. Miejsca do gromadzenia odpadków stałych w zabudowie wielorodzinnej powinny
być dostępne dla osób niepełnosprawnych.
§ 23. 1. 8) Odległość zadaszonych osłon lub pomieszczeń z pojemnikami na odpadki
stałe, o których mowa w § 22 ust. 2 pkt 1, powinna wynosić co najmniej 10 m od
okien i drzwi do budynków z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz
co najmniej 3 m od granicy z sąsiednią działką. Zachowanie odległości od granicy
działki nie jest wymagane, jeżeli osłony lub pomieszczenia stykają się z
podobnymi urządzeniami na działce sąsiedniej.
2. W wypadku przebudowy lub modernizacji istniejącej zabudowy, odległości, o
których mowa w ust. 1, mogą być pomniejszone, jednak nie więcej niż o połowę, po
uzyskaniu opinii właściwego terenowo państwowego inspektora sanitarnego.1a)
3. W zabudowie jednorodzinnej dopuszcza się zmniejszenie odległości określonych
w ust. 1 od okien i drzwi do 3 m, od granicy działki do 2 m, a także sytuowanie
zadaszonych osłon lub pomieszczeń na granicy działek, jeżeli stykają się one z
podobnymi urządzeniami na działce sąsiedniej lub przy linii rozgraniczającej od
strony ulicy.
§ 24. 1. Na terenach nie zurbanizowanych oraz w jednostkach osadniczych, w
których nie działają przedsiębiorstwa oczyszczania, mogą być stosowane
stacjonarne zbiorniki na odpadki stałe (śmietniki), przystosowane do okresowego
opróżniania, pod warunkiem usytuowania ich w odległościach określonych w § 23
ust. 1.
2. Zbiorniki, o których mowa w ust. 1, powinny mieć nieprzepuszczalne ściany i
dno, szczelne przykrycie z zamykanym otworem wsypowym oraz zamykanym otworem
bocznym do usuwania odpadków. Do zbiorników tych należy doprowadzić utwardzony
dojazd.
§ 25. W zabudowie wielorodzinnej trzepaki należy sytuować przy miejscach do
gromadzenia odpadków stałych, z zachowaniem odległości nie mniejszej niż 10 m od
okien i drzwi do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.
Rozdział 5
Przyłączenia do sieci zewnętrznych
§ 26. 1. Działka budowlana, przewidziana pod zabudowę budynkami przeznaczonymi
na pobyt ludzi, powinna mieć zapewnioną możliwość przyłączenia uzbrojenia
działki lub bezpośrednio budynku do zewnętrznej sieci wodociągowej,
kanalizacyjnej i elektroenergetycznej oraz scentralizowanego zaopatrzenia w
ciepło bądź korzystania z indywidualnych źródeł ciepła.
2. 9) W razie braku warunków przyłączenia do zewnętrznej sieci wodociągowej i
kanalizacyjnej, działka, o której mowa w ust. 1, może być wykorzystana pod
zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi, pod warunkiem zapewnienia
możliwości korzystania z indywidualnego ujęcia wody, urządzenia do oczyszczania
ścieków w sposób określony w odrębnych przepisach lub szczelnego zbiornika do
czasowego gromadzenia nieczystości ciekłych, jeżeli ich ilość nie przekracza 2
m3 na dobę. Jeżeli ilość nieczystości ciekłych odprowadzanych do zbiornika
przekracza 2 m3 na dobę, niezbędna jest pozytywna opinia właściwego terenowo
państwowego inspektora sanitarnego1a).
3. Na działkach budowlanych przeznaczonych dla szpitali i sanatoriów,
niezależnie od zasilania z sieci zewnętrznej, należy zapewnić dodatkowo własne
ujęcie wody oraz własne źródło energii elektrycznej i cieplnej.
4. Spełnienie warunków określonych w ust. 1 i 2 nie jest wymagane w wypadku
działek przeznaczonych pod budowę letnich domków rekreacyjnych oraz budynków
inwentarskich i gospodarczych na wsi, jeżeli właściwy organ w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie określił takich wymagań.
§ 27. Działka budowlana, która nie może być zaopatrzona w wodę zdatną do picia z
sieci zewnętrznej lub własnego ujęcia, może być wykorzystana pod zabudowę
zagrodową lub rekreacyjną, pod warunkiem zapewnienia możliwości czerpania lub
dostawy wody z ujęć położonych poza granicami działki.
§ 28. 1. 10) Działka budowlana, na której są sytuowane budynki, powinna być
wyposażona w odrębną kanalizację deszczową lub przyłączona do kanalizacji
ogólnospławnej.
2. 11) W razie braku kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się
odprowadzanie wód opadowych na własny teren.
3. 12) Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą zabudowy jednorodzinnej,
zagrodowej i rekreacyjnej.
§ 29. Dokonywanie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania go
na teren sąsiedniej nieruchomości bez zgody jej właściciela lub zarządcy jest
zabronione.
§ 30. Usytuowanie na działce budowlanej ujęć wody, urządzeń do gromadzenia i
oczyszczania ścieków oraz odpadków stałych powinno być zgodne z wymaganiami
rozporządzenia oraz z przepisami dotyczącymi ochrony gruntu, wód i powietrza.
Rozdział 6
Studnie
§ 31. 1. Odległość studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby
gospodarcze, nie wymagającej, zgodnie z przepisami szczególnymi, ustanowienia
większej strefy ochronnej, powinna wynosić - licząc od osi studni - co najmniej:
1) do granicy działki - 7,5 m,
2) do osi rowu przydrożnego - 7,5 m,
3) do budynków inwentarskich i związanych z nimi szczelnych silosów, zbiorników
do gromadzenia nieczystości, kompostu oraz podobnych szczelnych urządzeń - 15 m,
4) do najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli
odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w
przepisach dotyczących ochrony wód - 30 m,
5) do nie utwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych, najbliższego przewodu
rozsączającego kanalizacji lokalnej bez urządzeń biologicznego oczyszczania
ścieków oraz do granicy pola filtracyjnego - 70 m.
2. Dopuszcza się sytuowanie studni wspólnej na granicy dwóch działek lub w
odległości mniejszej niż 7,5 m od granicy, pod warunkiem zachowania na obydwu
działkach odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5.
§ 32. 1. Obudowa studni kopanej, dostarczającej wodę do picia i na potrzeby
gospodarcze, powinna być wykonana z materiałów nieprzepuszczalnych i nie
wpływających ujemnie na jakość wody, a złącza elementów obudowy powinny być
należycie uszczelnione. Przy zastosowaniu kręgów betonowych warunek szczelności
uznaje się za spełniony, jeżeli wykonane zostanie ich spoinowanie od wewnątrz na
całej wysokości studni, a ponadto od zewnątrz do głębokości co najmniej 1,5 m od
poziomu terenu.
2. Część nadziemna studni kopanej, nie wyposażonej w urządzenie pompowe, powinna
mieć wysokość co najmniej 0,9 m od poziomu terenu oraz być zabezpieczona trwałym
i nieprzepuszczalnym przykryciem, ochraniającym wnętrze studni i urządzenia do
czerpania wody.
3. Część nadziemna studni kopanej, wyposażonej w urządzenie pompowe, powinna
mieć wysokość co najmniej 0,2 m od poziomu terenu. Przykrycie jej powinno być
szczelnie dopasowane do obudowy i wykonane z materiału nieprzepuszczalnego oraz
mieć nośność odpowiednią do przewidywanego obciążenia.
4. Teren otaczający studnię kopaną, w pasie o szerokości co najmniej 1 m, licząc
od zewnętrznej obudowy studni, powinien być pokryty nawierzchnią utwardzoną, ze
spadkiem w kierunku zewnętrznym.
§ 33. Przy ujęciu wód podziemnych za pomocą studni wierconej teren w promieniu
co najmniej 1 m od wprowadzonej w grunt rury należy zabezpieczyć w sposób
określony w § 32 ust. 4, a przejście rury studziennej przez nawierzchnię
ochronną należy uszczelnić.
Rozdział 7
Zbiorniki na nieczystości ciekłe
§ 34. 1. Zbiorniki na nieczystości ciekłe, doły gnilne i osadniki ścieków mogą
być stosowane wyłącznie na działkach nie przyłączonych do zewnętrznej sieci
kanalizacyjnej. Warunek ten nie dotyczy gospodarstw rolnych i hodowlanych.
2. (skreślony). 13)
§ 35. 14) Kompostownie powinny posiadać budowę zapewniającą nieprzedostawanie
się do gruntu ciekłych produktów kompostowania, a zbiorniki na nieczystości
ciekłe, doły ustępów nie skanalizowanych oraz urządzenia kanalizacyjne i
zbiorniki do usuwania i gromadzenia wydalin pochodzenia zwierzęcego powinny mieć
dno i ściany nieprzepuszczalne, szczelne przekrycie z zamykanym otworem do
usuwania nieczystości i odpowietrzenie wyprowadzone co najmniej 0,5 m ponad
poziom terenu.
§ 36. 1. 15) Odległość pokryw i wylotów wentylacji ze zbiorników na nieczystości
ciekłe, dołów ustępów nie skanalizowanych o liczbie miejsc nie większej niż 4 i
podobnych urządzeń sanitarno-gospodarczych o pojemności do 10 m3 powinna wynosić
co najmniej:
1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi
oraz do magazynów produktów spożywczych - 15 m,
2) od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 7,5 m.
2. Odległości, o których mowa w ust. 1, na nie skanalizowanych terenach zabudowy
jednorodzinnej i zagrodowej powinny wynosić co najmniej:
1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi -
5 m,
2) od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 2 m.
3. 16) Odległości dołów ustępów nie skanalizowanych o liczbie miejsc większej
niż 4 oraz zbiorników na nieczystości ciekłe i kompostowni o pojemności od 10 do
50 m3 powinny wynosić co najmniej:
1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń budynków wymienionych w ust. 1
pkt 1 - 30 m,
2) od granicy działki sąsiedniej - z wyjątkiem terenów zabudowy zagrodowej - 15
m,
3) od linii rozgraniczającej drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 10 m.
4. Terenowy organ właściwy w sprawach ustalania warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem
sanitarnym 16a), może ustalić dla działek budowlanych położonych przy
zabudowanych działkach sąsiednich odległości mniejsze niż określone w ust. 1 i
2.
5. Dopuszcza się sytuowanie krytych zbiorników na nieczystości ciekłe oraz dołów
ustępowych na granicy działek, gdy będą przylegać do tego samego rodzaju
urządzeń na działce sąsiedniej, lub co najmniej 1 m od granicy, pod warunkiem
zachowania odległości określonych w § 31.
6. 17) Organ właściwy w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym16a),
określa odległości zbiorników na nieczystości ciekłe i kompostowni o pojemności
powyżej 50 m3 od budynków przeznaczonych na pobyt ludzi.
§ 37. Przepływowe, szczelne osadniki podziemne, stanowiące część indywidualnego
urządzenia do biologicznego oczyszczania ścieków gospodarczo-bytowych, służące
do wstępnego ich oczyszczania, mogą być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie
budynków jednorodzinnych, pod warunkiem wyprowadzenia ich odpowietrzenia przez
instalację kanalizacyjną co najmniej 0,6 m powyżej górnej krawędzi okien i drzwi
zewnętrznych w tych budynkach.
§ 38. Odległość osadników błota, łapaczy olejów mineralnych i tłuszczu,
neutralizatorów ścieków i innych podobnych zbiorników od okien otwieralnych i
drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna wynosić
co najmniej 5 m, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Rozdział 8
Zieleń i urządzenia rekreacyjne
§ 39. 1. Na działkach budowlanych, przeznaczonych w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego pod zespoły zabudowy wielorodzinnej, budynki
zakładów opieki zdrowotnej (z wyjątkiem przychodni) oraz oświaty i wychowania,
co najmniej 25% powierzchni należy przeznaczyć pod zieleń i na rekreację.
2. W decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu organ gminy może
określić inny niż w ust. 1 procent udziału terenów zieleni, jeżeli wynika to z
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
§ 40. 1. W zespole zabudowy wielorodzinnej na terenach zieleni przydomowej
należy, stosownie do potrzeb użytkowych, przewidzieć placyki zabaw dla dzieci
najmłodszych, boiska sportowe i miejsca rekreacyjne dostępne dla osób starszych
i niepełnosprawnych. W zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się ograniczenie tego
programu przez organ gminy, w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
2. Nasłonecznienie placyku zabaw dla dzieci powinno wynosić co najmniej 4
godziny, liczone w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 1000 -
1600. W zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się nasłonecznienie nie krótsze niż 2
godziny.
3. Odległość placyków i urządzeń, wymienionych w ust. 1, od linii
rozgraniczającej ulicę oraz od miejsc gromadzenia odpadków powinna wynosić co
najmniej 10 m.
Rozdział 9
Ogrodzenia
§ 41. Ogrodzenie działki nie powinno przekraczać granicy działki oraz linii
rozgraniczającej ulicy lub placu bądź innej linii ustalonej w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego.
§ 42. 1. 18) Ogrodzenie powinno być ażurowe co najmniej powyżej 0,6 m od poziomu
terenu, chyba że konieczność budowy ogrodzenia innego wynika z ustaleń
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo wymagań ochrony
akustycznej lub warunków użytkowania działki. Łączna powierzchnia prześwitów
(otworów), umożliwiająca naturalny przepływ powietrza, powinna wynosić co
najmniej 25% powierzchni ażurowej części ogrodzenia między słupami.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ogrodzeń terenów obiektów zabytkowych, sportowych,
wojskowych, zakładów karnych, zakładów dla nieletnich oraz zakładów
przemysłowych i innych terenów o specjalnym przeznaczeniu.
§ 43. 1. Ogrodzenie nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i
zwierząt. Umieszczanie na wysokości mniejszej niż 1,8 m drutu kolczastego,
tłuczonego szkła oraz innych ostro zakończonych elementów jest zabronione.
2. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki i mieć
progów utrudniających wjazd osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich.
3. 19) Szerokość bramy powinna wynosić w świetle co najmniej 2,4 m, a szerokość
furtki co najmniej 0,9 m, przy czym na drodze pożarowej szerokości te regulują
przepisy odrębne w sprawie bezpieczeństwa pożarowego.
DZIAŁ III
BUDYNKI I POMIESZCZENIA
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 44. Budynek, jego układ funkcjonalny i przestrzenny, ustrój konstrukcyjny oraz
rozwiązania techniczne i materiałowe elementów budowlanych powinny być
zaprojektowane i wykonane w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego
usytuowania i przeznaczenia oraz z odnoszących się do niego przepisów
rozporządzenia i przepisów szczególnych.
§ 45. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być
zaopatrzony co najmniej w wodę do picia, utrzymania higieny i na potrzeby
gospodarcze oraz przeciwpożarowe, jeżeli wymagają tego przepisy szczególne, a
odpowiednio do ich przeznaczenia - także na inne cele. W innych budynkach
zaopatrzenie w wodę powinno wynikać z ich przeznaczenia i potrzeb ochrony
przeciwpożarowej.
§ 46. Budynek mieszkalny wielorodzinny, zamieszkania zbiorowego, zakładu opieki
zdrowotnej, opieki społecznej, oświaty i wychowania, zakładu żywienia, produkcji
i handlu żywnością, a także inne budynki, jeżeli są wyposażone w wanny, natryski
lub umywalki, powinny mieć indywidualną lub centralną instalację ciepłej wody.
Warunek doprowadzenia ciepłej wody do umywalek nie dotyczy budownictwa
zagrodowego oraz indywidualnego budownictwa rekreacyjnego.
§ 47. Budynek wyposażony w instalację wodociągową powinien mieć zapewnione
odprowadzenie ścieków bytowo-gospodarczych i technologicznych.
§ 48. 1. Budynek przeznaczony na pobyt ludzi oraz inne budynki, w których w
trakcie użytkowania powstają odpadki i nieczystości stałe, powinny mieć miejsca
przystosowane do ich czasowego gromadzenia, usytuowane w samym budynku lub w
jego otoczeniu.
2. Budynki, o których mowa w ust. 1, mogą być wyposażone w wewnętrzne urządzenia
(zsypy) do usuwania odpadków i nieczystości stałych.
§ 49. Budynek i pomieszczenia powinny być wyposażone w instalacje (urządzenia)
do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur, umożliwiające
utrzymanie temperatury powietrza wewnętrznego odpowiedniej do ich przeznaczenia.
§ 50. Budynek i pomieszczenia, w których są zainstalowane paleniska na paliwo
stałe lub komory spalania z palnikami na paliwo płynne lub gazowe, powinny mieć
przewody kominowe do odprowadzania dymu i spalin.
§ 51. Budynek i pomieszczenia powinny mieć zapewnioną wentylację lub
klimatyzację, stosownie do ich przeznaczenia.
§ 52. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi może być
zaopatrywany w gaz z sieci gazowej, z sieci lokalnej, baterii butli lub
zbiorników stałych gazu płynnego, zgodnie z warunkami określonymi w § 157.
§ 53. 1. Budynek, odpowiednio do potrzeb wynikających z jego przeznaczenia,
powinien być przyłączony do sieci elektroenergetycznej i wyposażony w wewnętrzną
instalację elektryczną.
2. Budynek należy wyposażyć w instalację piorunochronną, chroniącą od wyładowań
atmosferycznych, jeżeli obowiązek taki wynika z Polskiej Normy.
§ 54. 1. 20) Budynek średniowysoki i wyższy, o liczbie kondygnacji większej niż
1, niezależnie od przeznaczenia, a także dwukondygnacyjny i wyższy budynek
zakładu opieki zdrowotnej, opieki społecznej oraz inne budynki, stosownie do
przeznaczenia, należy wyposażyć w urządzenia dźwigowe.
2. W budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej,
wyposażonym w dźwigi, należy zapewnić dostęp do nich i dojazd na wszystkie
kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym.
§ 55. 1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym nie wyposażonym w dźwigi należy
zapewnić możliwość wykonania pochylni lub zainstalowania odpowiednich urządzeń
technicznych, umożliwiających dostęp osobom niepełnosprawnym do mieszkań
położonych na parterze.
2. W nowo wznoszonym budynku zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
nie wyposażonym w dźwigi należy zainstalować urządzenia techniczne, które
zapewnią osobom niepełnosprawnym konieczny dostęp na kondygnacje użytkowe. Nie
dotyczy to koszar, zakładów karnych i zakładów dla nieletnich.
3. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku o wysokości do 5 kondygnacji
włącznie, jeżeli ostatnia kondygnacja użytkowa stanowi część mieszkań
dwupoziomowych.
4. 21) Adaptacja na cele mieszkalne poddasza (strychu), usytuowanego
bezpośrednio nad 4 kondygnacją istniejącego budynku wielorodzinnego,
wzniesionego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, nie wymaga wyposażenia
budynku w dźwig.
§ 56. Budynek wielorodzinny, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
powinien być przystosowany do wyposażenia w instalacje telekomunikacyjne oraz
instalacje zbiorczych anten radiowo-telewizyjnych, odpowiadające przepisom
szczególnym i Polskim Normom, a stosownie do przeznaczenia budynku - również w
instalację sygnalizacji dzwonkowej lub domofonowej.
Rozdział 2
Oświetlenie i nasłonecznienie
§ 57. 1. Pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione
oświetlenie naturalne, dostosowane do przeznaczenia, kształtu i wielkości, z
uwzględnieniem warunków określonych w § 13 oraz w Polskich Normach.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien,
liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co
najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie naturalne
jest wymagane ze względów na przeznaczenie - co najmniej 1:12.
§ 58. Dopuszcza się oświetlenie pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi
wyłącznie światłem sztucznym, jeżeli:
1) oświetlenie światłem dziennym nie jest konieczne lub nie jest wskazane ze
względów technologicznych,
2) jest uzasadnione celowością funkcjonalną zlokalizowania tego pomieszczenia w
obiekcie podziemnym lub w części budynku pozbawionej oświetlenia naturalnego.
§ 59. 1. Oświetlenie sztuczne pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi
powinno odpowiadać potrzebom użytkowym i Polskim Normom.
2. Ogólne oświetlenie sztuczne pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi
powinno zapewniać odpowiednie warunki użytkowania całej jego powierzchni.
3. Oświetlenie sztuczne połączonych ze sobą pomieszczeń przeznaczonych na stały
pobyt ludzi oraz do ruchu ogólnego (komunikacji) nie powinno wykazywać różnic
natężenia, wywołujących olśnienie przy przejściu między tymi pomieszczeniami.
§ 60. 1. Pokój mieszkalny oraz pomieszczenie przeznaczone do zbiorowego
przebywania dzieci w żłobku, przedszkolu i szkole, z wyjątkiem pracowni
chemicznej, fizycznej i plastycznej, powinny mieć zapewniony czas
nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy (21 marca i 21
września) w godzinach 800 - 1600.
2. W mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania ust. 1 co
najmniej do jednego pokoju, przy czym w zabudowie uzupełniającej (plombowej)
dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w
odniesieniu do mieszkania jednopokojowego nie określa się wymaganego czasu
nasłonecznienia.
Rozdział 3
Wejścia do budynków i mieszkań
§ 61. Położenie drzwi wejściowych do budynku oraz kształt i wymiary pomieszczeń
wejściowych powinny umożliwiać dogodne warunki ruchu, w tym również osobom
niepełnosprawnym. Wymaganie przystosowania wejść dla tych osób nie dotyczy
budynków mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz budynków do
rekreacji indywidualnej.
§ 62. 1. Drzwi wejściowe do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych
oraz do mieszkań powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 0,9 m. W wypadku
zastosowania drzwi zewnętrznych dwuskrzydłowych szerokość skrzydła zasadniczego
nie może być mniejsza niż 0,9 m.
2. W wejściach do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych mogą być
zastosowane drzwi obrotowe lub wahadłowe, pod warunkiem usytuowania przy nich
drzwi rozwieranych lub rozsuwanych, przystosowanych do ruchu osób
niepełnosprawnych.
3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i
pomieszczeń mieszkalnych w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie
może przekraczać 20 mm.
§ 63. Wejścia z zewnątrz do budynku i pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi
należy chronić przed nadmiernym dopływem chłodnego powietrza przez zastosowanie
przedsionka, kurtyny powietrznej lub innych rozwiązań nie utrudniających ruchu.
Wymagania te nie dotyczą dodatkowych wejść nie przewidzianych do stałego
użytkowania.
§ 64. Wejście do budynku i do każdej klatki schodowej powinno mieć elektryczne
oświetlenie zewnętrzne. Nie dotyczy to budownictwa zagrodowego i rekreacyjnego.
§ 65. W budynku wielorodzinnym, w pomieszczeniu przy wejściu, należy zapewnić
miejsce do zainstalowania domowych skrzynek listowych.
Rozdział 4
Schody i pochylnie
§ 66. W celu zapewnienia dostępu do pomieszczeń położonych na różnych poziomach
należy stosować schody stałe, a w zależności od przeznaczenia budynku - również
pochylnie odpowiadające warunkom określonym w rozporządzeniu.
§ 67. Zainstalowanie w budynku schodów lub pochylni ruchomych nie zwalnia z
obowiązku zastosowania schodów lub pochylni stałych.
§ 68. 1. Graniczne wymiary schodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu
określa tabela:
Przeznaczenie budynkówMinimalna szerokość użytkowa (m)Maksymalna wysokość
stopni (m)
bieguspocznika
1234
Budynki jednorodzinne i zagrodowe oraz mieszkania dwupoziomowe0,80,80,19
Budynki mieszkalne wielorodzinne, budynki zamieszkania zbiorowego oraz
użyteczności publicznej*), a także budynki produkcyjne*) oraz
magazynowo-składowe1,21,50,175
Przedszkola i żłobki1,21,30,15
Budynki zakładów opieki zdrowotnej*)1,41,50,15
Garaże wbudowane i wolno stojące (wielostanowiskowe)0,90,90,19
Wszelkie budynki - schody do piwnic oraz poddaszy nieużytkowych i
służących do przechowywania pasz słomiastych w budynkach
inwentarskich0,80,80,2
*) Szerokość użytkowa biegów i spoczników klatek schodowych, określona w tabeli,
nie może być mniejsza, niż wynika to ze wskaźnika 0,6 m na 100 osób na
kondygnacji o największej liczbie przewidywanych użytkowników znajdujących się
tam jednocześnie.
2. Szerokość użytkowa schodów zewnętrznych powinna wynosić co najmniej 1,2 m.
3. Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami
poręczy, a w wypadku balustrady jednostronnej - między wykończoną powierzchnią
ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie mogą być
ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku.
§ 69. 1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych, łączących kondygnacje
nadziemne, nie powinna wynosić więcej niż:
1) w budynku zakładu opieki zdrowotnej - 14 stopni,
2) w innych budynkach - 17 stopni.
2. Liczba stopni w jednym biegu schodów zewnętrznych nie powinna wynosić więcej
niż 10.
3. Szerokość stopni stałych schodów wewnętrznych powinna wynikać z warunku
określonego wzorem:
2h+s=0,6 do 0,65 m, gdzie h oznacza wysokość stopnia, s - jego szerokość.
4. Szerokość stopni schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku
powinna wynosić w budynkach użyteczności publicznej co najmniej 0,35 m, w innych
budynkach - co najmniej 0,3 m.
5. Szerokość stopnia zabiegowego oraz stopnia schodów wachlarzowych w odległości
0,4 m od poręczy balustrady powinna wynosić co najmniej 0,25 m.
6. W budynku zakładu opieki zdrowotnej stosowanie schodów zabiegowych i
wachlarzowych, jako przeznaczonych do ruchu pacjentów, jest zabronione.
7. Schody i pochylnie powinny mieć wykończenie powierzchni odróżniające je od
poziomych płaszczyzn ruchu.
§ 70. 1. Maksymalne nachylenie pochylni związanych z budynkiem nie może
przekraczać wielkości określonych w poniższej tabeli:
Przeznaczenie pochylniUsytuowanie pochylni
na zewnątrz, bez przekrycia % nachyleniawewnątrz budynku lub pod dachem %
nachylenia
123
Do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych poruszających się przy
użyciu wózka inwalidzkiego, przy wysokości pochylni:
a) do 0,15 m1515
b) do 0,5 m810
c) ponad 0,5 m*)68
Dla samochodów w garażach wielostanowiskowych:
a) jedno- i dwupoziomowych1525
b) wielopoziomowych1515
Dla samochodów w garażach indywidualnych2525
*) Pochylnie do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych o długości ponad 9 m
powinny być podzielone na krótsze odcinki, przy zastosowaniu spoczników
poziomych o długości co najmniej 1,4 m.
2. Nawierzchnia pochylni powinna być szorstka, a pochylni zewnętrznych o
nachyleniu większym niż 15% - ponadto karbowana.
§ 71. 1. Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych powinny mieć
szerokość płaszczyzny ruchu co najmniej 1,2 m, krawężniki o wysokości co
najmniej 0,07 m i obustronne poręcze odpowiadające warunkom określonym w § 298,
przy czym odstęp między nimi powinien mieścić się w granicach od 1 m do 1,1 m.
2. Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna
wynosić co najmniej 1,5 m.
3. Wymiary spocznika związanego z pochylnią przed wejściem do budynku powinny
umożliwiać manewrowanie wózkiem inwalidzkim i otwieranie drzwi oraz wynosić co
najmniej 1,5×1,5 m.
Rozdział 5
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi
§ 72. 1. Wysokość pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna odpowiadać
wymaganiom określonym w poniższej tabeli:
Rodzaj pomieszczenia (sposób użytkowania)Minimalna wysokość w świetle (m)
12
Pomieszczenia mieszkalne w budynkach jednorodzinnych i wielorodzinnych
oraz sypialnie 1-4-osobowe w budynkach zamieszkania zbiorowego2,5*)22)
Pomieszczenia mieszkalne w budynkach jednorodzinnych na poddaszu oraz
pomieszczenia w indywidualnych domach rekreacyjnych2,2*)
Pomieszczenia do pracy, nauki i innych celów, w których nie występują
czynniki uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia:
a) jeżeli przebywają w nich nie więcej niż 4 osoby2,5
b) jeżeli przebywają w nich więcej niż 4 osoby3,0
Pomieszczenia jak wyżej, lecz usytuowane na antresoli otwartej do
większego pomieszczenia, jeżeli nie występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia2,2
Pomieszczenia do pracy i innych celów, w których występują czynniki
uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia3,3
Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, jak dyżurki, portiernie,
kantory, kioski uliczne, a także kioski usytuowane w halach dworcowych,
fabrycznych, wystawowych, handlowych, jeżeli nie występują czynniki
szkodliwe dla zdrowia2,2*)
Pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi:
a) jeżeli nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia2,2*)
b) jeżeli występują czynniki szkodliwe dla zdrowia2,5
*) Przy stropach pochyłych jest to wysokość średnia, natomiast wysokość
najniższa powinna wynosić co najmniej 1,9 m. Przestrzeń o wysokości poniżej 1,9
m uznaje się za pomocniczą.
2. 23) Pomieszczenia, których wysokość powinna, w myśl ust. 1, wynosić co
najmniej 3 m i 3,3 m, mogą być obniżone do wysokości nie mniejszej niż 2,5 m w
wypadku zastosowania klimatyzacji, pod warunkiem uzyskania zgody państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego.16a)
§ 73. 1. W pomieszczeniu mieszkalnym poziom podłogi od strony ściany z oknami
nie powinien znajdować się poniżej przyległego terenu.
2. W pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku zakładu opieki
zdrowotnej, opieki społecznej, oświaty, wychowania i nauki poziom podłogi
powinien znajdować się co najmniej 0,3 m powyżej przyległego terenu.
3. W pomieszczeniu produkcyjnym i usługowym poziom podłogi może znajdować się na
poziomie terenu. Obniżenie poziomu podłogi poniżej terenu wymaga uzyskania zgody
właściwego państwowego inspektora pracy oraz państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego.16a)
§ 74. W budynku użyteczności publicznej pomieszczenia ogólnodostępne ze
zróżnicowanym poziomem podłóg powinny być przystosowane do ruchu osób
niepełnosprawnych.
§ 75. 1. 24) Drzwi do pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi oraz do
pomieszczenia kuchennego powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 0,8 m i
nie mogą mieć progów.
2. 25) W budynku użyteczności publicznej drzwi wewnętrzne, z wyjątkiem drzwi do
pomieszczeń pomocniczych i gospodarczych, powinny mieć w świetle szerokość co
najmniej 0,9 m.
Rozdział 6
Pomieszczenia higienicznosanitarne
§ 76. Wymagania dotyczące pomieszczeń higienicznosanitarnych określają przepisy
rozporządzenia, a także przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
obrony cywilnej. Do pomieszczeń higienicznosanitarnych zalicza się łaźnie,
sauny, natryski, łazienki, ustępy, umywalnie, szatnie, przebieralnie, pralnie,
pomieszczenia higieny osobistej kobiet, jak też pomieszczenia służące do
odkażania, oczyszczania oraz suszenia odzieży i obuwia.
§ 77. 1. Pomieszczenie higienicznosanitarne powinno mieć wysokość w świetle co
najmniej 2,5 m, z wyjątkiem łaźni ogólnodostępnej, której wysokość powinna
wynosić co najmniej 3 m.
2. Dopuszcza się pomniejszenie wysokości pomieszczenia higienicznosanitarnego, z
wyjątkiem ogólnodostępnych ustępów i łaźni, do 2,2 m w świetle, w wypadku
usytuowania w suterenie, podpiwniczeniu lub na poddaszu budynku.
§ 78. 1. Ściany pomieszczenia higienicznosanitarnego powinny mieć do wysokości
co najmniej 2 m powierzchnie zmywalne i odporne na działanie wilgoci.
2. Posadzka pralni, łazienki, umywalni, kabiny natryskowej i ustępu powinna być
zmywalna, nienasiąkliwa i nieśliska.
§ 79. 1. Drzwi do łazienki, umywalni i wydzielonego ustępu powinny otwierać się
na zewnątrz pomieszczenia, mieć szerokość co najmniej 0,8 m w świetle ościeżnicy
i w dolnej części otwory o sumarycznym przekroju nie mniejszym niż 0,022 m2 dla
dopływu powietrza.
2. W łazience i umywalni, z wyjątkiem zbiorowych, mogą być stosowane drzwi
przesuwane.
§ 80. 1. Kubatura pomieszczenia łazienki mającej wentylację grawitacyjną powinna
wynosić co najmniej:
1) przy zastosowaniu gazowego urządzenia do ogrzewania wody, instalowanego w tym
pomieszczeniu - 8 m3,
2) przy doprowadzeniu centralnej ciepłej wody albo zastosowaniu elektrycznego
urządzenia do ogrzewania wody lub gdy gazowe urządzenie do ogrzewania wody
znajduje się poza tym pomieszczeniem - 6,5 m3.
2. Łazienka o kubaturze mniejszej niż 6,5 m3 powinna być wyposażona w wentylację
mechaniczną.
§ 81. 1. Kabina natryskowa nie zamknięta, stanowiąca wydzieloną część
pomieszczeń natrysków i umywalni zbiorowych, powinna mieć powierzchnię nie
mniejszą niż 0,9 m2 i szerokość co najmniej 0,9 m.
2. Kabina natryskowa zamknięta, wydzielona ściankami na całą wysokość
pomieszczenia, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 1,5 m2 i szerokość co
najmniej 0,9 m oraz być wyposażona w wentylację mechaniczną.
3. Kabina natryskowa zamknięta, przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych,
które muszą korzystać z wózków inwalidzkich w trakcie kąpieli, powinna mieć
powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być
wyposażona w wentylację mechaniczną.
4. W sąsiedztwie kabin natryskowych i umywani zbiorowej powinna znajdować się
kabina ustępowa.
§ 82. 1. W budynku zamieszkania zbiorowego łazienki związane z pomieszczeniami
mieszkalnymi powinny być wyposażone w wannę lub natrysk oraz umywalkę. Miska
ustępowa może być usytuowana w łazience lub w wydzielonej kabinie ustępowej
wyposażonej w umywalkę.
2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, bez łazienek i ustępów związanych z
pomieszczeniami mieszkalnymi, powinny być urządzone na każdej kondygnacji
umywalnie i ustępy przeznaczone do wspólnego użytku, wyposażone co najmniej w:
1) 1 miskę ustępową dla 20 osób,
2) 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób,
3) 1 umywalkę dla 5 osób,
4) 1 pisuar dla 20 mężczyzn.
§ 83. 26) Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nie przeznaczona dla osób
niepełnosprawnych, wyposażona w umywalkę, powinna w świetle mieć co najmniej
1,35 m długości i 1 m szerokości, natomiast bez umywalki - co najmniej 1,15 m
długości i 0,9 m szerokości.
§ 84. 1. W budynku użyteczności publicznej i zakładu pracy należy urządzić
ustępy ogólnodostępne. Jeżeli liczba osób w pomieszczeniach przeznaczonych na
pobyt ludzi na danej kondygnacji jest mniejsza od 10, dopuszcza się umieszczenie
ustępu na najbliższej, wyższej lub niższej kondygnacji.
2. 27) W budynkach, o których mowa w ust. 1, w ustępach ogólnodostępnych powinna
przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 35 mężczyzn oraz
jedna miska ustępowa na 25 kobiet, jeżeli przepisy dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy nie stanowią inaczej. W wypadku gdy w pomieszczeniach
przeznaczonych na stały pobyt ludzi liczba osób jest mniejsza niż 5, dopuszcza
się umieszczenie wspólnego ustępu dla kobiet i mężczyzn.
3. W budynkach, o których mowa w ust. 1, odległość od stanowiska pracy lub
miejsca przebywania ludzi do najbliższego ustępu nie może być większa niż 75 m,
a od stanowiska pracy chronionej - niż 50 m.
§ 85. Ustępy ogólnodostępne powinny mieć wejścia z dróg komunikacji ogólnej. W
ustępach tych należy stosować:
1) przedsionki oddzielone ścianami pełnymi na całą wysokość pomieszczenia;
przedsionków nie wymagają ustępy przy salach zajęć w żłobkach i przedszkolach
oraz przy pokojach dla chorych w szpitalach,
2) drzwi wejściowe o szerokości co najmniej 0,9 m oraz drzwi wewnętrzne i drzwi
do kabin ustępowych, otwierane na zewnątrz, o szerokości co najmniej 0,8 m,
3) przegrody dzielące ustęp damski od męskiego, wykonane jako ściany pełne na
całą wysokość pomieszczenia,
4) miski ustępowe umieszczone w oddzielnych kabinach ze ściankami i drzwiami o
wysokości co najmniej 2 m z prześwitem nad podłogą 0,15 m; oddzielenia nie
wymagają ustępy dla dzieci w żłobkach i przedszkolach,
5) co najmniej jedną umywalkę na każdą 1-3 misek ustępowych lub każdy 1-3
pisuarów,
6) wpusty kanalizacyjne z syfonem i kratką oraz zawory wodociągowe ze złączką do
węża,
7) wentylację grawitacyjną lub mechaniczną, w ustępach z oknem i jedną kabiną, a
w innych - mechaniczną, włączaną automatycznie i spełniającą po wyłączeniu
funkcję wentylacji grawitacyjnej.
§ 86. 1. W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co
najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych powinno być
przystosowane dla tych osób przez:
1) zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5×1,5 m,
2) stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez
progów,
3) zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej
i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie
przewiduje się w budynku takie urządzenia,
4) zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń
higienicznosanitarnych.
2. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez
przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej.
§ 87. 1. Ustępy publiczne należy sytuować na terenach wyposażonych w sieć
wodociągową i kanalizacyjną.
2. Dopuszcza się sytuowanie ustępów publicznych na terenach nie skanalizowanych
jako budynki wolno stojące ze szczelnymi zbiornikami nieczystości.
3. Dopuszcza się sytuowanie tymczasowych, nie skanalizowanych ustępów
publicznych na terenach skanalizowanych, za zgodą właściwego terenowo
państwowego inspektora sanitarnego.1a)
4. Ustęp publiczny powinien odpowiadać wymaganiom określonym w § 85 oraz mieć
kabiny ustępowe o wymiarach co najmniej 1,5 m długości i 1 m szerokości.
5. W ustępie publicznym co najmniej jedna kabina powinna być przystosowana do
potrzeb osób niepełnosprawnych, zgodnie z § 86.
§ 88. 1. Wejście do ustępu publicznego, wbudowanego w inny obiekt, nie może
prowadzić bezpośrednio z klatki schodowej lub innej drogi komunikacji ogólnej w
budynku ani z pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi.
2. Odległość od okien i drzwi ustępu publicznego do okien i wejść do innych
budynków przeznaczonych na pobyt ludzi nie może być mniejsza niż 10 m.
§ 89. 1. Przepisów § 73 ust. 1, § 75, 79 ust. 1 i § 83 niniejszego działu nie
stosuje się do budynków zakwaterowania osób tymczasowo aresztowanych, skazanych
lub ukaranych, zwanych dalej osadzonymi.
2. Przepisów § 75 i 79 ust. 1 nie stosuje się do zakładów poprawczych i
schronisk dla nieletnich.
Rozdział 7
Szczególne wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych
§ 90. Mieszkanie w budynku wielorodzinnym powinno spełniać wymagania dotyczące
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, a ponadto wymagania określone w
niniejszym rozdziale.
§ 91. Mieszkanie, z wyjątkiem jedno- i dwupokojowego, powinno być przewietrzane
na przestrzał lub narożnikowo. Nie dotyczy to mieszkania w budynku podlegającym
przebudowie lub modernizacji.
§ 92. 1. Mieszkanie, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, powinno mieć kuchnię lub
wnękę kuchenną, łazienkę, ustęp wydzielony lub miskę ustępową w łazience,
przestrzeń składowania oraz przestrzeń komunikacji wewnętrznej.
2. Kuchnia i wnęka kuchenna powinny być wyposażone w trzon kuchenny, zlewozmywak
lub zlew oraz mieć układ przestrzenny, umożliwiający zainstalowanie chłodziarki
i urządzenie miejsca pracy.
3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe
zainstalowanie wanny, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu
wydzielonego), automatycznej pralki domowej, a także usytuowanie pojemnika na
brudną bieliznę. Sposób zagospodarowania i rozmieszczenia urządzeń sanitarnych
powinien zapewniać do nich dogodny dostęp.
4. Ustęp wydzielony należy wyposażyć w umywalkę.
§ 93. 1. Pomieszczenie mieszkalne i kuchenne powinno mieć bezpośrednie
oświetlenie światłem dziennym.
2. W mieszkaniu jednopokojowym dopuszcza się pomieszczenie kuchenne lub wnękę
kuchenną bez okien, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej wentylacji.
3. W mieszkaniu wielopokojowym kuchnia może stanowić część pokoju przeznaczonego
na pobyt dzienny.
§ 94. 1. 28) W budynku wielorodzinnym szerokość w świetle ścian pomieszczeń
powinna wynosić co najmniej:
1) pokoju sypialnego przewidzianego dla jednej osoby - 2,2 m,
2) pokoju sypialnego przewidzianego dla dwóch osób - 2,6 m,
3) kuchni w mieszkaniu jednopokojowym - 1,7 m,
4) kuchni w mieszkaniu wielopokojowym - 2,3 m.
2. W mieszkaniu co najmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnię nie mniejszą
niż 16 m2.
3. 29) Wymiary określone w ust. 1 nie mogą być podstawą do ustalania minimalnych
powierzchni użytkowych pomieszczeń.
§ 95. 1. Kształt i wymiary przedpokoju powinny umożliwiać przeniesienie chorego
na noszach lub wykonanie manewru wózkiem inwalidzkim w miejscach zmiany kierunku
ruchu.
2. 30) Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć
szerokość w świetle co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do
0,9 m na długości korytarza nie większej niż 1,5 m.
Rozdział 8
Pomieszczenia techniczne i gospodarcze
§ 96. 1. Pomieszczenie techniczne, w którym są zainstalowane urządzenia
emitujące hałasy lub drgania, może być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie
pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, pod warunkiem zastosowania
rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych, zapewniających ochronę sąsiednich
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi przed uciążliwym oddziaływaniem tych
urządzeń, zgodnie z wymaganiami działu IX rozporządzenia oraz Polskich Norm.
2. Podpory, zamocowania i złącza urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny być
wykonane w sposób uniemożliwiający przenoszenie niedopuszczalnego hałasu i drgań
na elementy budynku i instalacje.
§ 97. 1. Wysokość pomieszczenia technicznego i gospodarczego nie powinna być
mniejsza niż 2,2 m, a w budynkach jednorodzinnych - 2 m.
2. Wysokość przejść pod przewodami instalacyjnymi powinna wynosić w świetle co
najmniej 1,9 m, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w § 242 ust. 3.
3. Wysokość kanałów i przestrzeni instalacyjnych w budynku oraz studzienek
kontrolnych powinna wynosić co najmniej 1,9 m w świetle, przy czym na odcinkach
o długości do 4 m wysokość kanałów może być obniżona do 0,9 m.
4. Odległość między włazami kontrolnymi w kanałach instalacyjnych nie może
przekraczać 30 m. Włazy te powinny znajdować się na każdym załamaniu kanału i
mieć wymiary co najmniej 600×600 mm lub Ø 600 mm.
5. Przepisy ust. 3 i 4 nie dotyczą tuneli kablowych, w stosunku do których
wymagania określa Polska Norma.
§ 98. 1. 31) Podłogi w pomieszczeniach technicznych i gospodarczych powinny być
wykonane w sposób zapewniający utrzymanie czystości, stosownie do ich
przeznaczenia.
2. 32) Pomieszczenia techniczne i gospodarcze powinny być wyposażone w
instalacje i urządzenia elektryczne dostosowane do przeznaczenia tych
pomieszczeń, zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.
Rozdział 9
Dojścia i przejścia do urządzeń technicznych
§ 99. 1. Dojściami i przejściami do dźwignic i innych urządzeń technicznych mogą
być korytarze, pomosty, podesty, galerie, schody, drabiny i klamry, wykonane z
materiałów niepalnych.
2. Ogólne wymagania dotyczące dojść i przejść do dźwignic należy stosować
również w razie wykonania dojść roboczych do pomieszczeń i części budynku nie
przeznaczonych na pobyt ludzi, związanych z okresową obsługą maszyn i urządzeń
oraz przeglądem i utrzymaniem stanu technicznego budynku.
3. Wymagania szczegółowe, jakim powinny odpowiadać dojścia i przejścia do
dźwignic, określają przepisy wydane przez Urząd Dozoru Technicznego.
§ 100. 1. Dojścia i przejścia, o których mowa w § 99, powinny mieć wysokość w
świetle co najmniej 1,9 m i mogą być usytuowane nad stanowiskiem pracy na
wysokości co najmniej 2,5 m, licząc od poziomu podłogi tego stanowiska.
2. Nawierzchnia podłogi w dojściach i przejściach nie może być śliska.
3. Podłogi ażurowe nie mogą mieć otworów o powierzchni większej niż 1700 mm2 i
wymiarów umożliwiających przejście przez nie kuli o średnicy większej niż 36 mm.
4. Poziome dojścia i przejścia od strony przestrzeni otwartej powinny być
zabezpieczone balustradą o wysokości 1,1 m z poprzeczką umieszczoną w połowie
jej wysokości i krawężnikiem o wysokości co najmniej 0,15 m.
§ 101. 1. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych względami użytkowymi, jako
przejście między różnymi poziomami mogą służyć drabiny lub klamry, trwale
zamocowane do konstrukcji.
2. Szerokość drabin lub klamer, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić co
najmniej 0,5 m, a odstępy między szczeblami nie mogą być większe niż 0,3 m.
Poczynając od wysokości 3 m nad poziomem podłogi, drabiny lub klamry powinny być
zaopatrzone w urządzenia zabezpieczające przed upadkiem. Warunek ten spełniają
obręcze ochronne, rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 0,8 m, z pionowymi
prętami w rozstawie nie większym niż 0,3 m.
3. Odległość drabiny lub klamry od ściany bądź innej konstrukcji, do której są
umocowane, nie może być mniejsza niż 0,15 m, a odległość obręczy ochronnej od
drabiny, w miejscu najbardziej od niej oddalonym, nie może być mniejsza niż 0,7
m i większa niż 0,8 m.
4. Spoczniki z balustradą powinny być umieszczone co 8-10 m wysokości drabiny
lub ciągu klamer. Górne końce podłużnic (bocznic) drabin powinny być
wyprowadzone co najmniej 0,75 m nad poziom wejścia (pomostu), jeżeli nie zostały
zastosowane inne zabezpieczenia przed upadkiem.
Rozdział 10
Garaże dla samochodów osobowych
§ 102. 1. Garaż do przechowywania i bieżącej, niezawodowej obsługi samochodów
osobowych w budynku, stanowiącym samodzielny obiekt budowlany lub część innego
obiektu, z zewnętrzną obudową pełną, częściową lub ażurową, powinien mieć:
1) wysokość w świetle konstrukcji co najmniej 2,2 m i do spodu przewodów
instalacyjnych 2 m,
2) wjazdy lub wrota garażowe co najmniej o szerokości 2,3 m i wysokości 2 m w
świetle,
3) elektryczną instalację oświetleniową w garażach zbiorowych
wielostanowiskowych,
4) wymianę powietrza, zgodnie z § 108,
5) wpusty kanalizacyjne z osadnikami błota, olejów i smarów: w garażach z
instalacją wodociągową, w garażach podziemnych oraz w garażach nadziemnych o
pojemności powyżej 25 samochodów na kondygnacji,
6) instalację przeciwpożarową, wymaganą przepisami szczególnymi, zabezpieczoną
przed zamarzaniem.
2. Garaż, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać wymagania § 274-281 oraz
przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
§ 103. 1. Do garażu położonego poniżej lub powyżej terenu należy zapewnić dojazd
dla samochodów za pomocą pochylni o maksymalnym nachyleniu nie większym niż
określone w § 70 lub zastosować odpowiednie urządzenia do transportu pionowego.
2. W garażu wielopoziomowym, przeznaczonym dla więcej niż 25 samochodów na
każdej kondygnacji, należy stosować pochylnie o szerokości co najmniej 5,5 m,
umożliwiające ruch dwukierunkowy lub osobne, jednopasmowe pochylnie o szerokości
co najmniej 2,7 m dla wjazdu i wyjazdu samochodów.
3. W garażu wielopoziomowym, przeznaczonym dla nie więcej niż 25 samochodów na
kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie wyłącznie pochylni jednopasmowych, pod
warunkiem zainstalowania sygnalizacji do regulacji kierunków ruchu.
4. W garażu dwupoziomowym, przeznaczonym dla nie więcej niż 10 samochodów na
kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie pochylni jednopasmowej bez sygnalizacji
świetlnej.
§ 104. 1. Dojazd (droga manewrowa) do stanowisk postojowych w garażu
jednoprzestrzennym (bez ścian wewnętrznych) powinien mieć szerokość dostosowaną
do warunków ruchu takich samochodów, jakie mają być przechowywane, oraz do
sposobu ich usytuowania w stosunku do osi drogi, ale co najmniej:
1) przy usytuowaniu prostopadłym - 5,7 m,
2) przy usytuowaniu pod kątem 60° - 4 m,
3) przy usytuowaniu pod kątem 45° - 3,5 m,
4) przy usytuowaniu równoległym - 3 m.
2. Stanowiska postojowe w garażu powinny mieć wymiary zapewniające zachowanie
odległości między samochodami co najmniej 0,6 m oraz między samochodami a
przegrodami budowlanymi - co najmniej 0,5 m.
3. Odległości, o których mowa w ust. 2, odnoszące się do stanowisk
przeznaczonych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne,
powinny wynosić co najmniej 1,2 m.
§ 105. 1. W garażu podziemnym i wielopoziomowym nadziemnym jako dojścia należy
stosować schody odpowiadające warunkom określonym w § 68.
2. W garażu jednopoziomowym podziemnym i nadziemnym dopuszcza się wykorzystanie
jako dojścia pochylni przeznaczonych do ruchu samochodów, jeżeli ich nachylenie
nie przekracza 10% oraz istnieje możliwość wydzielenia bezpiecznego pasma ruchu
pieszego o szerokości co najmniej 0,75 m.
3. Nie wymaga się wydzielenia pasma ruchu pieszego na pochylni dwupasmowej, a w
garażu o pojemności do 25 samochodów włącznie na kondygnacji - także na pochylni
jednopasmowej.
4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach
dostępnych dla tych osób z pochylni, odpowiadającej warunkom określonym w § 70,
lub przy zastosowaniu mechanicznych urządzeń podnośnych.
§ 106. Garaż znajdujący się w budynku o innym przeznaczeniu powinien mieć ściany
i stropy, zapewniające wymaganą izolację akustyczną oraz szczelność
umożliwiającą przenikanie spalin lub oparów paliwa do sąsiednich pomieszczeń
przeznaczonych na pobyt ludzi.
§ 107. 1. Posadzka w garażu nie powinna być śliska i powinna mieć spadki do
wewnętrznego lub zewnętrznego wpustu kanalizacyjnego. W zabudowie jednorodzinnej
i zagrodowej dopuszcza się kierowanie spadków posadzki bezpośrednio na teren
działki.
2. W garażu krawędzie płaszczyzny postojowej i manewrowej, a także znajdujących
się w niej otworów, należy z uwzględnieniem ust. 1, ograniczyć progiem
(obrzeżem) o wysokości 30 mm, uniemożliwiającym spływ wody lub innej cieczy na
zewnątrz i na niższy poziom garażowania. Na drodze ruchu pieszego próg ten
powinien być wyprofilowany w sposób umożliwiający przejazd wózkiem inwalidzkim.
§ 108. W garażu z zewnętrzną obudową pełną należy stosować wentylację:
1) co najmniej naturalną, przez przewietrzenie otworami wentylacyjnymi w
ścianach przeciwległych lub bocznych, o łącznej powierzchni otworów netto nie
mniejszej niż 0,04 m2 na każde stanowisko postojowe - w garażach nadziemnych
wolno stojących, przybudowanych lub wbudowanych w budynki nie ogrzewane,
2) co najmniej grawitacyjną, zapewniającą 1,5-krotną wymianę powietrza na
godzinę - w garażach jednoprzestrzennych nadziemnych lub częściowo zagłębionych,
znajdujących się w budynkach mających ogrzewanie i nie więcej niż 10 stanowisk
postojowych,
3) mechaniczną - w innych garażach, nie wymienionych w pkt 1 i 2, oraz w
kanałach rewizyjnych, służących zawodowej obsłudze i naprawie samochodów bądź
znajdujących się w garażach wielostanowiskowych.
Rozdział 11
Szczególne wymagania dotyczące pomieszczeń inwentarskich
§ 109. Pomieszczenie przeznaczone dla inwentarza żywego powinno odpowiadać
potrzebom wynikającym z zasad racjonalnego utrzymywania zwierząt oraz
odpowiednich warunków pracy obsługi, a także powinno spełniać wymagania
dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków inwentarskich i ewakuacji zwierząt,
określone w dziale VI rozdziale 9.
§ 110. W pomieszczeniu przeznaczonym dla inwentarza żywego należy zapewnić:
1) oświetlenie światłem dziennym lub sztucznym, przystosowane do gatunku i grupy
zwierząt,
2) wymianę powietrza, wymaganą dla określonego gatunku i grupy zwierząt,
3) utrzymanie właściwej temperatury,
4) zabezpieczenie przed wpływami atmosferycznymi oraz wilgocią z podłoża i
zalegających odchodów zwierzęcych,
5) odprowadzenie ścieków ze stanowisk dla zwierząt do zewnętrznych lub
wewnętrznych zbiorników szczelnych,
6) wyposażenie w instalacje i urządzenia elektryczne, dostosowane do
przeznaczenia pomieszczeń,
oraz odpowiednie warunki do pracy obsługi.
§ 111. W razie zastosowania w budynku instalacji wodociągowej, powinna być ona
doprowadzona do miejsc wynikających z technologii chowu.
§ 112. Dopuszcza się niewyposażenie pomieszczenia przeznaczonego dla inwentarza
żywego, użytkowanego okresowo, w instalacje i urządzenia elektryczne.
DZIAŁ IV
WYPOSAŻENIE TECHNICZNE BUDYNKÓW
Rozdział 1
Instalacje zimnej i ciepłej wody
§ 113. 1. Instalacja wodociągowa powinna być zaprojektowana i wykonana w sposób
zapewniający zaopatrzenie w wodę budynku, zgodnie z jego przeznaczeniem.
2. Instalacja wodociągowa powinna spełniać wymagania określone w przepisach
dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz w Polskich Normach.
3. Instalacja wodociągowa powinna zapewniać ruch wody poprzez odbiory oraz
możliwość jej okresowej wymiany w całej instalacji.
§ 114. 1. Ciśnienie wody w instalacji wodociągowej w budynku, poza hydrantami
przeciwpożarowymi, powinno wynosić przed każdym punktem czerpalnym nie mniej niż
0,05 MPa (0,5 kG/cm2) i nie więcej niż 0,6 MPa (6 kG/cm2).
2. Jeżeli minimalne ciśnienie, określone w ust. 1, nie może być uzyskane ze
względu na występujące stale lub okresowo niedostateczne ciśnienie wody w
zewnętrznej sieci wodociągowej, należy zastosować odpowiednie urządzenia
techniczne, zapewniające wymaganą jego wielkość w instalacji wodociągowej w
budynku.
§ 115. 1. Na każdym połączeniu instalacji w budynku lub wewnętrznej sieci
wodociągowej na terenie działki budowlanej z zewnętrzną siecią wodociągową
powinien być zainstalowany wodomierz główny.
2. W wypadku przyłączenia instalacji lub wewnętrznej sieci wodociągowej do
zewnętrznej sieci wodociągowej w więcej niż jednym miejscu, należy za każdym
wodomierzem, na połączeniu od strony nieruchomości, instalować zawór zwrotny.
3. W razie wykonania instalacji lub wewnętrznej sieci wodociągowej, wspólnej do
celów gospodarczych i przeciwpożarowych, należy stosować wodomierze sprzężone.
§ 116. 1. Wodomierz na połączeniu z siecią zewnętrzną, powinien być umieszczony
w piwnicy budynku lub na parterze, w wydzielonym, łatwo dostępnym miejscu,
zabezpieczonym przed zalaniem wodą lub zamarzaniem oraz dostępem osób
niepowołanych.
2. Dopuszcza się umieszczenie wodomierza w studzience poza budynkiem, jeżeli
jest on nie podpiwniczony lub został usytuowany w odległości większej niż 15 m
od linii rozgraniczającej nieruchomość od ulicy (drogi).
§ 117. 1. Pomieszczenie lub studzienka, w której jest zainstalowany wodomierz,
powinny mieć:
1) w wypadku umieszczenia wodomierza w piwnicy budynku - wpust do kanalizacji,
zabezpieczony zamknięciem przeciwzalewowym, jeżeli warunki lokalne tego
wymagają,
2) w wypadku umieszczenia wodomierza w studzience wodomierzowej poza budynkiem -
zabezpieczenie przed napływem wód gruntowych i opadowych, zagłębienie do
wyczerpywania wody oraz wentylację.
2. Studzienka wodomierzowa powinna być wykonana z materiału trwałego, mieć
stopnie lub klamry do schodzenia oraz otwór włazowy o średnicy co najmniej 0,6 m
w świetle, zaopatrzony w dwie pokrywy, z których wierzchnia powinna być
dostosowana do przewidywanego obciążenia ruchem pieszym lub kołowym.
§ 118. 1. Instalację wodociągową, wykonaną z materiałów przewodzących prąd
elektryczny, należy, przed i za wodomierzem, połączyć przewodem metalowym,
zgodnie z Polskimi Normami.
2. Połączenia, o których mowa w ust. 1, nie są wymagane przy zastosowaniu
wodomierzy z jednopunktowym przyłączeniem.
§ 119. W budynkach zakładów opieki zdrowotnej, opieki społecznej, żłobków,
przedszkoli, zakładów żywienia zbiorowego, służących do produkcji żywności, w
których do przygotowania ciepłej wody korzysta się z systemu centralnego
zaopatrzenia w ciepło, należy w okresie przerw w jego działaniu zapewnić inny
sposób przygotowania ciepłej wody.
§ 120. 1. Instalacja ciepłej wody użytkowej powinna zapewniać uzyskanie w
punktach czerpania wody temperatury co najmniej 45°C, lecz nie wyższej niż 55°C.
2. W budynkach, z wyjątkiem jednorodzinnych i zagrodowych, w instalacji ciepłej
wody użytkowej powinien być zapewniony stały obieg wody.
§ 121. 1. 33) W budynku mieszkalnym wielorodzinnym należy stosować urządzenia do
pomiaru ilości ciepła lub paliwa zużywanego do przygotowania ciepłej wody
użytkowej oraz pomiaru ilości zimnej i ciepłej wody, dostarczanej do
poszczególnych lokali oraz pomieszczeń służących do wspólnego użytku mieszkańców
w tym budynku.
2. 34) W zespołach budynków zaopatrywanych w ciepłą wodę użytkową ze wspólnej
kotłowni lub grupowego węzła cieplnego urządzenie do pomiaru ilości ciepła lub
paliwa zużywanego do przygotowywania ciepłej wody użytkowej, o którym mowa w
ust. 1, może być umieszczone poza tymi budynkami.
Rozdział 2
Kanalizacja sanitarna i deszczowa
§ 122. Instalacja kanalizacyjna budynku powinna umożliwiać odprowadzanie
ścieków, a także wód opadowych z tego budynku, jeżeli nie są one odprowadzane na
teren działki, oraz spełniać wymagania określone w Polskich Normach.
§ 123. Instalacja kanalizacyjna budynku, do której są wprowadzane ścieki nie
odpowiadające warunkom dotyczącym ochrony ziemi i wód oraz odprowadzania ścieków
do sieci kanalizacji zewnętrznej, określonym w przepisach szczególnych, powinna
być wyposażona w urządzenia służące do ich oczyszczania do stanu zgodnego z tymi
przepisami.
§ 124. Skanalizowanie piwnic i innych pomieszczeń w budynku położonym poniżej
poziomu, z którego krótkotrwale nie jest możliwy grawitacyjny spływ ścieków,
może być wykonane pod warunkiem zainstalowania w miejscach łatwo dostępnych
urządzeń przeciwzalewowych, o konstrukcji umożliwiającej szybkie ich zamknięcie.
§ 125. 1. Przewody spustowe (piony) instalacji kanalizacyjnej powinny być
wyprowadzone jako rury wentylacyjne ponad dach, a także powyżej górnej krawędzi
okien i drzwi znajdujących się w odległości poziomej mniejszej niż 4 m od
wylotów rur.
2. Nie jest wymagane wyprowadzanie ponad dach wszystkich przewodów wentylujących
piony kanalizacyjne, pod następującymi warunkami:
1) zastosowania na pionach kanalizacyjnych nie wyprowadzonych ponad dach
urządzeń napowietrzających te piony i przeciwdziałających przenikaniu wyziewów z
kanalizacji do pomieszczeń,
2) wyprowadzenia ponad dach przewodów wentylujących:
a) ostatni pion, licząc od podłączenia kanalizacyjnego na każdym przewodzie
odpływowym,
b) co najmniej co piąty z pozostałych pionów kanalizacyjnych w budynku.
3. Wprowadzanie rur wentylujących piony kanalizacyjne do przewodów dymowych i
spalinowych oraz do przewodów wentylacyjnych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi jest zabronione.
§ 126. 1. Dachy i tarasy, a także zagłębienia wykonane przy ścianach
zewnętrznych budynku (zejścia, zjazdy, fosy) powinny mieć odprowadzenie wody
opadowej do sieci kanalizacji ogólnospławnej, wyodrębnionej kanalizacji
deszczowej, do dołów chłonnych lub na teren działki, z zachowaniem przepisów §
28.
2. Dachy ze spadkami do wewnątrz budynku powinny mieć odwodnienie przy
zastosowaniu wewnętrznych pionów przyłączonych do sieci kanalizacji deszczowej
lub ogólnospławnej.
3. W wypadku zastosowania odrębnej sieci kanalizacji deszczowej, wody opadowe
powinny być wprowadzane do niej przewodami odrębnymi od przewodów
odprowadzających ścieki bytowo-gospodarcze.
§ 127. Przyłączenie drenażu terenu przy budynku do przewodów odprowadzających
ścieki do sieci kanalizacyjnej wymaga zastosowania urządzeń zapobiegających
zamulaniu tych przewodów oraz przedostawaniu się ścieków i gazów z sieci
kanalizacyjnej do ziemi.
Rozdział 3
Wewnętrzne urządzenia do usuwania odpadków i nieczystości stałych
§ 128. Wewnętrzne urządzenia zsypowe do usuwania odpadków i nieczystości stałych
w budynku, w którym są one przewidziane, powinny odpowiadać wymaganiom
higienicznym, być wykonane w sposób zapewniający bezpieczeństwo pożarowe, być
zabezpieczone pod względem akustycznym i nie powodować uciążliwości dla
mieszkańców.
§ 129. Urządzenie zsypowe zainstalowane w budynku powinno odpowiadać
następującym warunkom:
1) nie może być usytuowane bezpośrednio przy ścianach pomieszczeń przeznaczonych
na stały pobyt ludzi oraz w odległości mniejszej niż 2 m od drzwi wejściowych do
tych pomieszczeń,
2) powinno być zabezpieczone przed zamarzaniem,
3) komora wsypowa powinna być umieszczona w pomieszczeniu wydzielonym pełnymi
ścianami, spełniającymi wymagania § 216 ust. 1, a także mieć drzwi o szerokości
co najmniej 0,8 m, umieszczone w sposób umożliwiający dostęp osobom
niepełnosprawnym,
4) otwór wsypowy powinien mieć zamknięcie chroniące przed wydzielaniem się woni
z rury zsypowej,
5) rura zsypowa powinna mieć średnicę wewnętrzną co najmniej 0,4 m,
6) rura zsypowa powinna być prowadzona pionowo bez załamań oraz wentylowana
przewodem wyprowadzonym ponad dach, wyposażonym w filtr oraz wentylator
wywiewny,
7) rura zsypowa powinna być gładka wewnątrz, wykonana z materiałów trwałych,
niepalnych, nienasiąkliwych i odpornych na niszczące oddziaływania chemiczne
odpadków oraz uderzenia przy ich spadaniu.
§ 130. 1. Nad najwyżej położonym otworem wsypowym powinna znajdować się górna
komora z urządzeniami do czyszczenia i dezynfekcji urządzenia zsypowego.
2. Pod najniżej położonym otworem zsypowym powinna znajdować się dolna komora z
pojemnikami do gromadzenia odpadków. Pojemność dolnej komory zsypowej, warunki
dojazdu i szerokość otworu drzwiowego do niej powinny umożliwiać stosowanie
ruchomych pojemników na śmieci o wielkości używanej w danym rejonie
oczyszczania.
3. Górne i dolne komory zsypów powinny mieć:
1) ściany i posadzkę z materiału nienasiąkliwego, łatwo zmywalnego,
2) urządzenia do spłukiwania zimną i ciepłą wodą,
3) wpust kanalizacyjny,
4) dopływ powietrza oraz niezależną wentylację wywiewną,
5) wejścia bez progów, zamykane drzwiami pełnymi, otwieranymi na zewnątrz,
6) 35) instalację oświetleniową.
§ 131. Rozwiązania techniczne urządzeń zsypowych powinny spełniać wymagania
Polskich Norm.
Rozdział 4
Ogrzewanie pomieszczeń
§ 132. 1. Budynek, który ze względu na swoje przeznaczenie wymaga ogrzewania,
powinien być wyposażony w instalację centralnego ogrzewania lub inne rodzaje
instalacji albo urządzeń ogrzewczych, nie będących piecami lub trzonami
kuchennymi.
2. Dopuszcza się stosowanie pieców i trzonów kuchennych na paliwo stałe w
budynkach o wysokości do 3 kondygnacji włącznie, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy czym w
budynkach zakładów opieki zdrowotnej, opieki społecznej, przeznaczonych dla
dzieci i młodzieży, lokalach gastronomicznych oraz pomieszczeniach
przeznaczonych do produkcji żywności i środków farmaceutycznych - pod warunkiem
uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.16a)
§ 133. Urządzenia do ogrzewania instalowane w budynkach powinny mieć wysoką
sprawność energetyczną, potwierdzoną atestem przyznanym na podstawie przepisów
szczególnych.
§ 134. 1. Instalacje i urządzenia do ogrzewania budynku powinny umożliwiać
dotrzymywanie w poszczególnych pomieszczeniach temperatury obliczeniowej, przy
obliczeniowych warunkach zapotrzebowania ciepła. Temperatury i warunki
obliczeniowe określają przepisy szczególne i Polskie Normy.
2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaopatrzone w
urządzenia do regulacji dopływu ciepła do poszczególnych pomieszczeń.
3. W budynku zasilanym z sieci scentralizowanego zaopatrzenia w ciepło oraz w
budynku z własnymi (indywidualnymi) źródłami ciepła na paliwo płynne, gazowe lub
energię elektryczną urządzenia do regulacji, o których mowa w ust. 2, powinny
być sterowane automatycznie.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy domu jednorodzinnego, budynku: mieszkalnego,
mającego nie więcej niż 4 mieszkania, zagrodowego, rekreacji indywidualnej, a
także części innych budynków, wyposażonych we własne instalacje centralnego
ogrzewania i nie mających więcej niż 4 mieszkania lub lokale użytkowe.
5. W budynku mieszkalnym i użyteczności publicznej, zasilanym z sieci
centralnego zaopatrzenia w ciepło, urządzenia do regulacji dopływu ciepła do
instalacji budynku powinny działać odpowiednio do zmian zewnętrznych warunków
klimatycznych. Regulacja dopływu ciepła do poszczególnych pomieszczeń powinna
działać w zależności od zmian temperatury wewnętrznej w pomieszczeniach.
Wymagania te nie dotyczą pomieszczeń, w których obliczeniowa temperatura jest
niższa niż 12°C.
6. Urządzenia, o których mowa w ust. 5, powinny umożliwiać użytkownikom
uzyskanie w pomieszczeniach temperatury niższej od obliczeniowej.
7. W budynku, którego przeznaczenie wiąże się z okresowymi przerwami w jego
użytkowaniu w sezonie grzewczym, instalacje ogrzewcze powinny być zaopatrzone w
urządzenia pozwalające na ograniczenie dopływu ciepła w czasie tych przerw.
8. Poszczególne części instalacji centralnego ogrzewania powinny być wyposażone
w zawory umożliwiające zamknięcie dopływu ciepła do nich i opróżnienie z
czynnika grzejnego bez konieczności przerywania działania pozostałej części
instalacji.
§ 135. Instalacje centralnego ogrzewania powinny być zaopatrzone w odpowiednią
aparaturę kontrolną i pomiarową, zapewniającą sprawne i bezpieczne ich
użytkowanie.
§ 136. Instalacje centralnego ogrzewania w budynku przyłączonym do sieci
scentralizowanego zaopatrzenia w ciepło powinny być wyposażone w liczniki do
pomiaru ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczej budynku oraz
urządzenia niezbędne do indywidualnego rozliczania kosztów ogrzewania
poszczególnych mieszkań lub innych lokali.
§ 137. Jeżeli zapotrzebowanie na ciepło lub sposób użytkowania poszczególnych
części budynku są wyraźnie zróżnicowane, instalacja centralnego ogrzewania
powinna być odpowiednio podzielona na niezależne gałęzie (obiegi).
§ 138. Obudowa pionów instalacji centralnego ogrzewania powinna umożliwiać
wymianę instalacji, bez naruszania konstrukcji budynku.
§ 139. Urządzenia wodnych instalacji grzewczych, narażonych na intensywny dopływ
powietrza zewnętrznego w zimie, powinny być chronione przed zamarzaniem i mieć,
w miejscach tego wymagających, izolację termiczną, zabezpieczającą przed
nadmiernymi stratami ciepła.
Rozdział 5
Przewody kominowe
§ 140. 1. Przewody (kanały) kominowe w budynku: wentylacyjne, spalinowe i
dymowe, prowadzone w ścianach budynku, w obudowach, trwale połączonych z
konstrukcją lub stanowiące konstrukcje samodzielne, powinny mieć wymiary
przekroju, sposób prowadzenia i wysokość, stwarzające potrzebny ciąg
zapewniający wymaganą przepustowość, oraz spełniające wymagania określone w
Polskich Normach.
2. Przewody kominowe powinny być szczelne i spełniać warunki określone w § 267.
3. Najmniejszy wymiar przekroju lub średnica murowanych przewodników kominowych
spalinowych o ciągu naturalnym i przewodów dymowych powinna wynosić co najmniej
0,14 m.
4. Wewnętrzna powierzchnia przewodów odprowadzających spaliny mokre powinna być
odporna na ich destrukcyjne oddziaływanie.
5. Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię
przekroju co najmniej 0,016 m2 oraz najmniejszy wymiar przekroju co najmniej
0,11 m, a do wentylacji mechanicznej - wymiary przekroju wynikające z obliczeń
przepływów powietrza.
§ 141. Stosowanie zbiorczych przewodów spalinowych i dymowych z przykanalikami
oraz indywidualnych wentylatorów wyciągowych w pomieszczeniach, w których
znajdują się wloty do przewodów spalinowych lub zbiorczych przewodów wentylacji
grawitacyjnej z przykanalikami, jest zabronione.
§ 142. 1. Przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość
zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu.
2. Wymaganie ust. 1 uznaje się za spełnione, jeżeli wyloty przewodów kominowych
zostaną wyprowadzone ponad dach w sposób określony Polską Normą dla kominów
murowanych.
3. Dopuszcza się wyprowadzanie przewodów spalinowych bezpośrednio przez ściany
zewnętrzne budynków, przy zachowaniu warunków określonych w § 176 ust. 7.
§ 143. 1. W budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem,
określonych Polskimi Normami, należy stosować na przewodach dymowych i
spalinowych nasady kominowe pobudzające ciąg.
2. Nasady kominowe, o których mowa w ust. 1, należy również stosować na innych
obszarach, jeżeli wymagają tego położenie budynków i lokalne warunki
topograficzne.
3. Wymagania ust. 1 i 2 nie dotyczą palenisk i komór spalania z mechanicznym
pobudzaniem odpływu spalin.
§ 144. 1. Ściany, w których znajdują się przewody kominowe, mogą być obciążone
stropami, pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa
konstrukcji, a także jeżeli nie spowoduje to nieszczelności lub ograniczenia
światła przewodów.
2. Trzonów kominowych wydzielonych lub oddylatowanych od konstrukcji budynku nie
można obciążać stropami ani też uwzględniać ich w obliczeniach jako części tej
konstrukcji.
§ 145. 1. Trzony kuchenne na paliwo stałe oraz paleniska otwarte (kominki) o
wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie
do własnego, samodzielnego przewodu dymowego, posiadającego co najmniej wymiary
0,14×0,14 m, a w wypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków o
większym otworze paleniskowym - co najmniej 0,14×0,27 m, przy czym dla większych
przewodów o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek wymiarów boków 3:2.
2. Piece na paliwo stałe, posiadające hermetyczne zamknięcie, mogą być
przyłączone do jednego przewodu dymowego o przekroju co najmniej 0,14×0,14 m,
pod warunkiem zachowania różnicy poziomu włączenia co najmniej 1,5 m oraz
nieprzyłączania więcej niż 3 pieców do tego przewodu.
3. Piece, o których mowa w ust. 2, usytuowane na najwyższej kondygnacji powinny
być przyłączone do odrębnego przewodu dymowego.
4. Przyłączenia urządzeń gazowych do przewodów spalinowych powinny odpowiadać
warunkom określonym w § 175 i 176.
§ 146. 1. Wyloty przewodów kominowych powinny być dostępne do czyszczenia i
okresowej kontroli, z uwzględnieniem przepisów § 308.
2. Przewody spalinowe i dymowe powinny być wyposażone, odpowiednio, w otwory
wycierowe lub rewizyjne, zamykane szczelnymi drzwiczkami.
Rozdział 6
Wentylacja i klimatyzacja
§ 147. 1. Instalacje wentylacyjne i klimatyzacyjne, powinny umożliwiać
spełnienie warunków wymiany i czystości powietrza oraz bezpieczeństwa pożarowego
określonych w rozporządzeniu i przepisach szczególnych, a także warunków
dotyczących wymiany powietrza, temperatury i wilgotności pomieszczeń,
określonych w Polskich Normach.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi, a także w innych
pomieszczeniach, które nie mają okien otwieranych, należy zapewnić wentylację.
3. Pokoje w mieszkaniach mogą być wentylowane pośrednio przez pomieszczenia
kuchenne i sanitarne.
4. Przepływ powietrza wentylacyjnego między pomieszczeniami powinien odbywać się
od pomieszczenia mniej do bardziej zanieczyszczonego.
5. Pomieszczeń o różnych wymaganiach użytkowych i sanitarno-zdrowotnych nie
należy przyłączać do wspólnych układów wentylacyjnych.
§ 148. 1. W budynku wysokim i wysokościowym oraz w innych budynkach, jeżeli
wymaga tego ich przeznaczenie, należy stosować wentylację mechaniczną wywiewną
lub nawiewno-wywiewną. W pozostałych budynkach może być zastosowana wentylacja
grawitacyjna.
2. W wypadku zastosowania okien, drzwi balkonowych i innych zamknięć otworów
zewnętrznych o dużej szczelności, uniemożliwiającej infiltrację powietrza
zewnętrznego w ilości niezbędnej do potrzeb wentylacyjnych, należy przewidzieć
odpowiednie urządzenia zapewniające wystarczający jego napływ do pomieszczenia.
3. Instalowane w pomieszczeniu urządzenia, w szczególności zużywające powietrze,
nie mogą wywoływać zakłóceń w funkcjonowaniu wentylacji i ograniczać jej
skuteczności.
§ 149. W pomieszczeniu zagrożonym wydzielaniem się lub przenikaniem z zewnątrz
substancji szkodliwej dla zdrowia lub substancji palnej w ilościach mogących
stworzyć zagrożenie wybuchem, należy stosować dodatkową, awaryjną wentylację
wyciągową uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczenia i zapewniającą
wymianę powietrza dostosowaną do przeznaczenia pomieszczenia, zgodnie z
przepisami szczególnymi i Polskimi Normami.
§ 150. 1. W pomieszczeniu, którego przeznaczenie wiąże się z okresowym
użytkowaniem instalacji wentylacji mechanicznej, powinny być zastosowane
urządzenia ograniczające intensywność wymiany powietrza w okresach, w których
pomieszczenie to nie jest użytkowane.
2. Przy okresowym (nieciągłym) działaniu wentylacji mechanicznej lub
klimatyzacji należy zapewnić w okresie przerw dodatkową wentylację grawitacyjną
lub mechaniczną, obliczoną co najmniej na półkrotną wymianę powietrza w ciągu
godziny, przyjmując do obliczenia kubatury wentylowanej nominalną wysokość
pomieszczeń, lecz nie więcej niż 4 m.
3. W pomieszczeniu o podwyższonych wymaganiach higienicznych (np. sala
operacyjna, boks jałowy) stosowanie wentylacji grawitacyjnej jest zabronione.
§ 151. W pomieszczeniu, w którym proces technologiczny jest źródłem miejscowych
emisji substancji szkodliwych o niedopuszczalnym stężeniu lub uciążliwym
zapachu, należy stosować miejscowe odciągi wentylacyjne współpracujące z
wentylacją ogólną, aby zapewnić w pomieszczeniu warunki określone w § 147 ust.
1.
§ 152. 1. Czerpnie powietrza do urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych
powinny być zlokalizowane w sposób umożliwiający pobieranie powietrza nie
zanieczyszczonego, a jeżeli zanieczyszczenie powietrza przekracza wartości
określone w przepisach szczególnych lub Polskich Normach, powinno być
oczyszczone przed wprowadzeniem go do wentylowanych pomieszczeń.
2. 36) Czerpnie powietrza i wyrzutnie powietrza zanieczyszczonego należy
sytuować poza strefami zagrożenia wybuchem, zachowując między nimi odległość nie
mniejszą niż 10 m.
3. Odległość, o której mowa w ust. 2, może nie być zachowana w wypadku
zastosowania zblokowanych urządzeń, obejmujących czerpnię i wyrzutnię powietrza,
zapewniających skuteczny rozdział strumienia powietrza świeżego od usuwanego z
urządzenia wentylacyjnego.
4. Wyrzutnie wentylacji mechanicznej powinny być wyprowadzone na wysokość co
najmniej 0,4 m ponad powierzchnię, na której są zamontowane, oraz na wysokość co
najmniej 0,3 m ponad linię łączącą najwyższe punkty przeszkód, przy czym za
przeszkodę uważa się wystające części budynku, znajdujące się w odległości do 10
m od wyrzutni, mierząc w rzucie poziomym.
5. Odległość wyrzutni wentylacji mechanicznej od okien budynku przeznaczonego na
pobyt ludzi nie powinna być mniejsza niż 3 m w rzucie poziomym i 1 m w rzucie
pionowym. W wypadku usuwania substancji szkodliwych dla środowiska i zdrowia
ludzi, odległość pozioma powinna być zwiększona co najmniej do 6 m.
§ 153. 1. Recyrkulację powietrza wentylacyjnego można stosować, gdy objętość
strumienia powietrza świeżego stanowi nie mniej niż 10% całkowitego strumienia
powietrza wentylacyjnego, a przeznaczenie wentylowanych pomieszczeń nie wiąże
się z występowaniem bakterii chorobotwórczych, z emisją substancji szkodliwych
dla zdrowia, cuchnących zapachów, przy zachowaniu warunków technicznych
wynikających z przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
2. W budynku zakładu opieki zdrowotnej jest dopuszczalna recyrkulacja powietrza
tylko za zgodą i na warunkach określonych przez państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego.16a)
§ 154. 1. 37) W pomieszczeniu z paleniskami na paliwo stałe, płynne lub z
urządzeniami gazowymi pobierającymi powietrze do spalania z pomieszczenia i z
grawitacyjnym odprowadzeniem spalin, a także jeżeli powietrze do spalania
dostarczane jest z zewnątrz bezpośrednio do paleniska z zamkniętą komorą
spalania szczelnym kanałem, stosowanie mechanicznej wentylacji wyciągowej jest
zabronione.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pomieszczeń, w których zastosowano
wentylację nawiewno-wywiewną zblokowaną.
§ 155. 1. 38) W budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, oświaty,
wychowania, zakładów opieki zdrowotnej i opieki społecznej, a także w
pomieszczeniach biurowych przeznaczonych na pobyt ludzi, nie wyposażonych w
wentylację mechaniczną, okna powinny mieć konstrukcję umożliwiającą otwieranie
co najmniej 50% ich powierzchni w danym pomieszczeniu, w celu okresowego
wietrzenia. Nie dotyczy to sal operacyjnych, pomieszczeń sterylnych i innych
pomieszczeń mających klimatyzację, a także budynków wysokościowych.
2. Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne, wykorzystywane do
wietrzenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, powinny być zaopatrzone w
urządzenia pozwalające na łatwe ich otwieranie i regulowanie wielkości otwarcia
z poziomu podłogi lub pomostu, także przez osoby niepełnosprawne, jeżeli nie
przewiduje się korzystania z pomocy innych współużytkowników.
Rozdział 7
Instalacja gazowa na paliwa gazowe 39)
§ 156. Zaopatrzenie budynków w gaz oraz instalacje gazowe powinny odpowiadać
potrzebom użytkowym i warunkom wynikającym z własności fizykochemicznych gazu
oraz warunkom technicznym przyłączenia do sieci gazowej, określonym przez
dostawcę gazu.
§ 157. 1. 40) Gaz z sieci gazowej, doprowadzony do zewnętrznej ściany budynku,
nie może mieć ciśnienia wyższego niż 400 kPa.
2. 41) Instalacja gazowa w budynku wysokim lub wysokościowym może być
doprowadzona tylko do pomieszczeń technicznych, w których zainstalowane są
urządzenia gazowe, usytuowane w piwnicy lub na pierwszej bądź ostatniej
kondygnacji. Przepisu tego nie stosuje się przy remoncie i modernizacji
instalacji gazowej.
3. 42) Zastosowanie instalacji gazowej, o której mowa w ust. 2, wymaga
zaopiniowania przez właściwą komendę wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej.
4. 43) Budynki niskie, w razie braku możliwości ich przyłączenia do sieci
gazowej lub sieci lokalnej, mogą być zasilane z baterii butli lub zbiorników
stałych gazu płynnego.
5.43) W budynku mieszkalnym, mającym instalację zasilaną z sieci gazowej,
stosowanie instalacji gazu płynnego z butli jest zabronione.
6. 44) Instalacje gazowe dla gazu cięższego od powietrza nie mogą być stosowane
w pomieszczeniach, których poziom podłogi znajduje się poniżej otaczającego
terenu.
§ 158. 1. Instalacja gazowa w budynku powinna zapewniać doprowadzenie paliwa
gazowego w ilości odpowiadającej potrzebom użytkowym oraz odpowiednią wartość
ciśnienia, zależną od rodzaju gazu zastosowanego do zasilania budynku, określoną
Polskimi Normami.
2. Instalacja gazowa, przyłączona do sieci gazowej, wykonanej z rur stalowych,
powinna być zabezpieczona przed wpływem prądów błądzących.
3. 45) Instalacje sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu mogą być
stosowane w budynkach, w których ustanowiony jest stały nadzór, zapewniający
podejmowanie działań zaradczych, a także w budynkach jednorodzinnych.
4.45) Czujki sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu w budynkach, o
których mowa w ust. 3, powinny być instalowane w piwnicach i suterenach oraz w
pomieszczeniach, w których istnieje możliwość nagromadzenia gazu przy stanach
awaryjnych instalacji lub przyłącza gazowego.
5.45) Sygnały alarmowe stanu zagrożenia wybuchem w budynkach, z wyłączeniem
budynków jednorodzinnych, powinny być kierowane do służb lub osób zobowiązanych
do podjęcia skutecznej akcji zapobiegawczej.
6. 46) Zabrania się instalowania urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ
gazu do części mieszkalnej budynku wielorodzinnego. Nie dotyczy to
indywidualnych urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ gazu do odrębnych
mieszkań.
§ 159. 1. Budynek zasilany z sieci gazowej, z sieci lokalnej gazów płynnych lub
innych zewnętrznych źródeł zasilania powinien mieć zainstalowany na przyłączu
kurek główny, umożliwiający odcięcie dopływu gazu do instalacji gazowej.
2. 47) Kurek główny powinien być zainstalowany na zewnątrz budynku w
wentylowanej szafce przy ścianie, we wnęce ściennej lub w odległości nie
przekraczającej 5 m od zasilanego budynku, w miejscu łatwo dostępnym i
zabezpieczonym przed wpływami atmosferycznymi, uszkodzeniami mechanicznymi i
dostępem osób niepowołanych. Odległość ta w zabudowie jednorodzinnej i
zagrodowej może być zwiększona do 10 m.
3. W budynku o charakterze monumentalnym dopuszcza się instalowanie kurków
głównych w miejscach łatwo dostępnych z zewnątrz, nie będących pomieszczeniami,
np. w podcieniach, prześwitach, bramach.
4. Odległość kurka głównego od poziomu terenu oraz najbliższej krawędzi okna,
drzwi lub innego otworu w budynku powinna wynosić co najmniej 0,5 m.
5. 48) W uzasadnionych wypadkach, wynikających z rozwiązania
funkcjonalno-przestrzennego budynku, może być zainstalowany więcej niż jeden
kurek główny. W takim wypadku instalacje zasilane z oddzielnych przyłączy nie
mogą być ze sobą połączone.
§ 160. Miejsce usytuowania kurka głównego powinno być jednoznacznie oznakowane.
Na budynku mającym więcej niż jeden kurek główny należy umieścić informację o
liczbie i miejscach ich zainstalowania.
§ 161. 1. W wypadku zasilania instalacji z sieci gazowej o ciśnieniu do 400 kPa,
za urządzeniem redukcyjnym należy zainstalować kurek odcinający, będący kurkiem
głównym.
2. 49) W wypadku zasilania budynku jednorodzinnego i zagrodowego z sieci gazowej
o ciśnieniu do 400 kPa, kurek odcinający, zainstalowany przed urządzeniem
redukcyjnym, może być traktowany jako kurek główny. Przepis ten stosuje się
także, jeżeli urządzenie redukcyjne połączone jest w jeden zespół z gazomierzem.
§ 162. Urządzenia redukcyjne mogą być instalowane wyłącznie na zewnątrz budynku
i powinny być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych i uszkodzeniami
mechanicznymi.
§ 163. 1. 50) Przewody instalacji gazowej należy wykonywać z rur stalowych bez
szwu lub rur stalowych ze szwem przewodowych, zgodnych z wymaganiami Polskich
Norm, łączonych przez spawanie. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowanych
do przyłączenia armatury oraz do innych połączeń w budynku:
1) mieszkalnym jednorodzinnym,
2) mieszkalnym wielorodzinnym za gazomierzami odbiorców indywidualnych,
3) zamieszkania zbiorowego lub użyteczności publicznej za połączeniami
odgałęzień prowadzących do odrębnych lokali.
2. 51) Przewodów instalacji gazowych nie należy prowadzić przez pomieszczenia
mieszkalne oraz pomieszczenia, których sposób użytkowania może spowodować
naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry eksploatacyjne
gazu.
3.51) Dopuszcza się prowadzenie przewodów instalacji gazowych przez
pomieszczenia mieszkalne, pod warunkiem zastosowania rur miedzianych, łączonych
przez lutowanie, lub rur stalowych bez szwu, łączonych przez spawanie.
§ 164. 1. Przewody instalacji gazowej, w stosunku do przewodów innych instalacji
stanowiących wyposażenie budynku (centralnego ogrzewania, wodnej,
kanalizacyjnej, elektrycznej, piorunochronnej itp.), należy lokalizować w sposób
zapewniający bezpieczeństwo ich użytkowania. Odległość między przewodami
instalacji gazowej a innymi przewodami powinna umożliwiać wykonywanie prac
konserwacyjnych.
2. Poziome odcinki instalacji gazowych powinny być usytuowane w odległości co
najmniej 0,1 m powyżej innych przewodów instalacyjnych, natomiast jeżeli gęstość
gazu jest większa od gęstości powietrza - poniżej przewodów elektrycznych i
urządzeń iskrzących.
3. Przewody instalacji gazowej krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi
powinny być od nich oddalone co najmniej o 20 mm.
4. 52) Po zewnętrznej stronie ścian budynku nie może być prowadzona instalacja
gazowa:
1) zasilana gazem zawierającym parę wodną,
2) zasilana mieszaninami A i B propanu i butanu, o składzie określonym w
Polskiej Normie dotyczącej węglowodorowych gazów płynnych,
3) wykonana z rur miedzianych.
5. Odcinki przewodów instalacji gazowej, usytuowane poza obrysem budynku i
położone poniżej poziomu terenu oraz przechodzące przez zewnętrzne przegrody
budowlane, powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących budowy
sieci gazowych.
§ 165. 1. Rozwiązania techniczne instalacji gazowej powinny umożliwiać
samokompensację wydłużeń cieplnych oraz eliminować ewentualne odkształcenia
instalacji, wywołane deformacją lub osiadaniem budynku.
2. Przewody instalacji gazowych w piwnicach i suterenach należy prowadzić na
powierzchni ścian, natomiast na innych kondygnacjach dopuszcza się prowadzenie
ich w bruzdach osłoniętych nie uszczelnionymi ekranami lub wypełnionych - po
uprzednim wykonaniu próby szczelności instalacji - łatwo usuwalną masą
tynkarską, nie powodującą korozji przewodów. Wypełnianie bruzd, w których są
prowadzone przewody z rur miedzianych, jest zabronione.
3. Przewody gazowe z rur stalowych, po wykonaniu próby szczelności, powinny być
zabezpieczone przed korozją.
§ 166. 1. 53) Urządzenia pomiarowe zużycia gazu (gazomierze) powinny być
zainstalowane oddzielnie dla każdego z odbiorców i zabezpieczone przed dostępem
osób niepowołanych.
2. Lokalizacja gazomierzy powinna zapewniać łatwy dostęp do ich kontroli lub
wymiany.
3. Gazomierze mogą być instalowane:
1) w szafkach metalowych z otworami wentylacyjnymi:
a) 54) na klatkach schodowych lub korytarzach kondygnacji użytkowych,
b) w kuchniach i przedpokojach - z dopuszczeniem także instalowania gazomierzy
bez szafek,
c) na zewnątrz budynku, razem z kurkiem głównym instalacji gazowej, z
zachowaniem warunków określonych w § 159-161,
2) w szybach przeznaczonych dla pionów instalacyjnych, z drzwiczkami dostępnymi
od strony pomieszczeń niemieszkalnych.
4. Gazomierze mogą być ponadto instalowane w pomieszczeniach piwnicznych, jeżeli
mają one otwór okienny oraz przewód wentylacji grawitacyjnej wyprowadzony ponad
dach lub przez ścianę zewnętrzną na wysokość co najmniej 2,5 m powyżej terenu, w
odległości nie mniejszej niż 0,5 m od bocznej krawędzi okien, drzwi i innych
otworów.
§ 167. Gazomierzy nie można instalować:
1) w pomieszczeniach mieszkalnych, łazienkach lub innych, w których występuje
zagrożenie korozyjne (wilgoć, opary związków chemicznych itp.),
2) we wspólnych wnękach z licznikami elektrycznymi,
3) w odległości mniejszej w rzucie poziomym niż 1 m od palnika gazowego lub
innego paleniska,
4) w odległości mniejszej niż 3 m od urządzenia gazowego, mierząc w rozwinięciu
długości przewodu.
§ 168. 1. Przed każdym gazomierzem należy zainstalować kurek odcinający. Jeżeli
gazomierz jest instalowany w jednej szafce zewnętrznej z kurkiem głównym, uznaje
się, że wymaganie to jest spełnione.
2. Gazomierze należy instalować w przedziale wysokości od 0,3 m do 1,8 m od
poziomu podłogi do spodu gazomierza i co najmniej 0,5 m od poziomu terenu.
3. Gazomierze do pomiaru przepływu gazu lżejszego od powietrza należy umieszczać
powyżej licznika elektrycznego, a do gazu cięższego od powietrza - poniżej
licznika.
§ 169. Rozwiązania techniczne połączeń gazomierzy i urządzeń gazowych z
instalacją powinny umożliwiać ich odłączenie bez konieczności demontażu części
instalacji.
§ 170. 1. Urządzenia gazowe mogą być instalowane wyłącznie w pomieszczeniach
spełniających warunki dotyczące ich wysokości, kubatury, wentylacji i
odprowadzenia spalin, określone w rozporządzeniu.
2. (skreślony). 55)
§ 171. Urządzenia gazowe, pozostające bez stałego dozoru w czasie ich
użytkowania, takie jak kotły gazowe lub ogrzewcze pomieszczeń, powinny mieć
samoczynne zabezpieczenia przed skutkami spadku ciśnienia lub wyłączenia dopływu
gazu oraz spełniać wymagania Polskich Norm.
§ 172. 1. Maksymalne, łączne obciążenie cieplne pochodzące od urządzeń gazowych
nie może przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli:
Rodzaje pomieszczeńMaksymalne obciążenie cieplne pochodzące od urządzeń
gazowych na 1 m3 kubatury pomieszczenia
bez odprowadzenia spalinz odprowadzeniem spalin
123
Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, z wyłączeniem pomieszczeń
kuchennych w mieszkaniach175 W (150 kcal/h)350 W (300 kcal/h)
Pomieszczenia nie przeznaczone na stały pobyt ludzi oraz pomieszczenia
kuchenne w mieszkaniach930 W (800 kcal/h)4650 W (4000 kcal/h)
2. Pomieszczenia, w których przewiduje się zainstalowanie urządzeń gazowych,
powinny mieć wysokość co najmniej 2,2 m oraz wentylację zapewniającą wymianę
powietrza i poziom jego zanieczyszczenia zgodny z przepisami szczególnymi i
Polskimi Normami.
3. W istniejących budynkach mieszkalnych i zagrodowych dopuszcza się
instalowanie gazowych kotłów grzewczych w pomieszczeniach technicznych o
wysokości co najmniej 1,9 m, mających przewód nawiewny z wylotem 0,3 m nad
poziomem podłogi i wywiewny przewód wentylacyjny, wyprowadzony ponad dach lub
przez ścianę zewnętrzną na wysokość co najmniej 2,5 m ponad poziom terenu, z
wylotem w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od bocznych krawędzi okien i drzwi,
z zachowaniem warunków określonych w ust. 1.
§ 173. 1. Przy instalowaniu urządzeń gazowych należy spełnić następujące
warunki:
1) urządzenia gazowe należy połączyć na stałe ze stalowymi lub miedzianymi
przewodami instalacji gazowej,
2) kurek odcinający dopływ gazu do urządzenia należy umieścić w miejscu łatwo
dostępnym,
3) kuchnie i kuchenki gazowe użytku domowego należy instalować w odległości co
najmniej 0,5 od okien do boku urządzenia, licząc w rzucie poziomym,
4) urządzenia gazowe służące do ogrzewania pomieszczeń, których temperatura
osłon może przekroczyć 60°C, należy instalować w odległości co najmniej 0,3 m od
ścian z materiałów łatwo zapalnych, otynkowanych oraz 0,6 m od elementów ścian z
materiałów łatwo zapalnych, nie osłoniętych tynkiem,
5) grzejniki gazowe wody przepływowej należy instalować na ścianach z materiałów
niepalnych bądź odizolować je od ściany z materiałów palnych płytą z materiału
niepalnego.
2. Dopuszcza się instalowanie kuchni i kuchenek gazowych z zastosowaniem
przewodów elastycznych mających certyfikat na znak bezpieczeństwa, wydany
zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 174. Urządzenia gazowe, wymagające przemieszczania, takie jak palniki, kolby,
lutownice, mogą być instalowane za pomocą przewodów elastycznych przeznaczonych
do takich celów.
§ 175. 1. Grzewcze urządzenia gazowe, jak kotły, ogrzewacze pomieszczeń,
grzejniki wody przepływowej, niezależnie od ich obciążenia cieplnego, powinny
być połączone na stałe przewodem z indywidualnym kanałem spalinowym. W
pomieszczeniu kotłowni dopuszcza się przyłączenie kilku kotłów do wspólnego
przewodu spalinowego, pod warunkiem zastosowania wspólnego, skrzyniowego
przerywacza ciągu.
2. Do połączenia urządzeń gazowych z kanałem spalinowym w mieszkaniach należy
stosować przewody pionowe o długości co najmniej 0,22 m oraz przewody poziome o
długości nie większej niż 2 m ze spadkiem 5% do urządzenia gazowego.
§ 176. 1. 56) Przewody łączące urządzenia gazowe z kanałami spalinowymi oraz
kanały spalinowe odprowadzające spaliny na zasadzie ciągu naturalnego powinny
mieć przekrój dostosowany do obciążenia cieplnego pochodzącego od urządzeń
gazowych, zgodnie z Polskimi Normami.
2. Przewody i kanały spalinowe odprowadzające spaliny od okapów nad kuchniami
gazowymi typu restauracyjnego oraz od kotłów gazowych centralnego ogrzewania o
obciążeniu powyżej 34900 W (30000 kcal/h) powinny mieć przekroje wynikające z
obliczeń.
3. Na całej długości przewodów i kanałów spalinowych, o których mowa w ust. 1 i
2, nie może występować zmniejszenie ich przekroju.
4. Przewody i kanały spalinowe, o których mowa w ust. 1 i 2, należy odbierać w
sposób zapewniający na całej ich długości podciśnienie ciągu w czasie pracy
urządzenia gazowego nie mniejsze niż 1 Pa i nie większe niż 15 Pa.
5. Długość kanału spalinowego w budynku jednokondygnacyjnym oraz na ostatniej
kondygnacji w budynku wielokondygnacyjnym, liczona od okapu przerywacza ciągu w
urządzeniu gazowym do górnej krawędzi tego kanału nad dachem, nie powinna być
mniejsza niż 2 m.
6. Wylot kanału spalinowego powinien być zaopatrzony w wywietrznik dobrany do
ilości spalin, wysokości tego kanału, położenia w określonej strefie wiatrowej i
warunków lokalnych.
7. 57) Dopuszcza się wyprowadzenie przez zewnętrzną ścianę budynku przewodów
powietrzno-spalinowych od urządzeń gazowych o mocy do 21 kW w wolno stojących
budynkach jednorodzinnych oraz o mocy do 5 kW w pozostałych budynkach. Wylot
spalin powinien znajdować się co najmniej 0,5 m od krawędzi okien i ryzalitów
przesłaniających.
8. 58) Przewody łączące urządzenia gazowe, wyposażone w palniki nadmuchowe, z
kanałami spalinowymi, a także kanały spalinowe, powinny mieć przekrój
dostosowany do nadciśnienia w komorze spalania oraz do obciążenia cieplnego
pochodzącego od tych urządzeń.
§ 177. 1. Do zasilania urządzeń gazowych może być stosowany gaz płynny w butlach
(propan-butan), pod warunkiem instalowania w jednym mieszkaniu, w warsztacie lub
lokalu użytkowym nie więcej niż dwóch butli, przyłączonych do urządzeń gazowych,
o zawartości gazu do 11 kg każda.
2. Przy instalowaniu butli w wypadkach, o których mowa w ust. 1, należy spełnić
następujące warunki:
1) butle umieszczać w odległości co najmniej 1,5 m od urządzeń promieniujących
ciepło (grzejniki, piece itp.), z wyłączeniem zestawów kuchni gazowych oraz
ogrzewaczy promiennikowych i konwekcyjnych z szafkami na butle,
2) butli nie umieszczać w sąsiedztwie innych urządzeń powodujących iskrzenie,
3) butle instalować w pozycji pionowej oraz zabezpieczać przed uderzeniem,
przewróceniem lub przypadkowym przemieszczeniem,
4) temperatura pomieszczeń, w których instaluje się butle, nie może przekraczać
35°C.
§ 178. Dopuszcza się zasilanie wewnętrznych instalacji gazowych gazem płynnym z
baterii butli lub zbiorników stałych, instalowanych na zewnątrz budynku, pod
warunkiem spełnienia wymagań dotyczących ustalania wielkości stref zagrożenia
wybuchem, określonych w przepisach o ochronie przeciwpożarowej.
§ 179. 1. Pojedyncze urządzenia gazowe mogą być połączone z reduktorem ciśnienia
gazu na butli z zastosowaniem przewodu elastycznego o wytrzymałości co najmniej
300 kPa, odpornego na działanie gazów, olejów itp., przy czym długość przewodu
elastycznego nie może być większa niż 3 m.
2. Kuchnie gazowe z piekarnikami, zasilane gazem płynnym z butli, należy łączyć
z przewodem elastycznym rurą stalową o długości co najmniej 0,5 m. Zastosowanie
rury stalowej przy kuchni nie jest wymagane, jeżeli przewód elastyczny odpowiada
warunkom określonym w § 173 ust. 2.
Rozdział 8
Instalacja elektryczna
§ 180. Instalacja i urządzenia elektryczne powinny zapewniać:
1) ciągłą dostawę energii elektrycznej o odpowiednich parametrach technicznych,
stosownie do potrzeb użytkowych,
2) bezpieczeństwo użytkowania, a przede wszystkim ochronę przed porażeniem
prądem elektrycznym, przepięciami łączeniowymi i atmosferycznymi, powstaniem
pożaru, wybuchem i innymi szkodami,
3) ochronę środowiska przed skażeniem i emitowaniem niedopuszczalnego poziomu
drgań, hałasu oraz oddziaływaniem pola elektromagnetycznego,
4) spełnienie wymagań przepisów dotyczących projektowania i budowy instalacji
urządzeń elektrycznych oraz Polskich Norm.
§ 181. 1. Budynek, w którym zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może
spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a
także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch
niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej oraz
wyposażać w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i
ewakuacyjne). W budynku wysokościowym jednym ze źródeł zasilania powinien być
agregat prądotwórczy.
2. Oświetlenie awaryjne należy stosować w:
1) pomieszczeniach: produkcyjnych, magazynowych oraz przeznaczonych na pobyt
ludzi, w których poruszanie się ludzi w ciemnościach może spowodować wybuch,
pożar lub inne zagrożenie dla życia lub zdrowia, a także mających powierzchnię
użytkową ponad 2000 m2,
2) budynkach użyteczności publicznej:
a) wysokich i wysokościowych,
b) kinach, teatrach, filharmoniach i muzeach,
c) szpitalach,
3) częściach budynków użyteczności publicznej, obejmujących:
a) sale sportowe i widowiskowe z widowniami na ponad 300 osób,
b) sale wystawowe, lokale rozrywkowe i sale konsumpcyjne o powierzchni ponad 500
m2,
c) sale zebrań i audytoria o 300 i więcej miejscach,
d) pomieszczenia handlowe o powierzchni ponad 2000 m2,
e) bankowe sale operacyjne o powierzchni ponad 300 m2 oraz skarbce,
f) hale pasażerskie dworców o powierzchni ponad 1000 m2,
4) budynkach zamieszkania zbiorowego, przeznaczonych dla więcej niż 200 osób,
5) pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi oraz na drogach
komunikacji wewnętrznej, oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym,
6) garażach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym o powierzchni powyżej 1000
m2,
7) innych budynkach i pomieszczeniach nie wymienionych w pkt 1-6, w których
nawet krótkotrwałe wyłączenie oświetlenia podstawowego może spowodować
następstwa wymienione w ust. 1.
3. W pomieszczeniu, które jest użytkowane przy zgaszonym oświetleniu
podstawowym, należy stosować oświetlenie przeszkodowe, zasilane napięciem
bezpiecznym, służące uwidocznieniu przeszkód wynikających z układu budynku,
drogi komunikacyjnej lub sposobu jego użytkowania, a także podświetlane znaki
wskazujące kierunki ewakuacji.
4. Oświetlenie bezpieczeństwa, ewakuacyjne i przeszkodowe należy wykonywać
zgodnie z Polskimi Normami.
§ 182. Pomieszczenie stacji transformatorowej może być sytuowane w budynkach o
innym przeznaczeniu, jeżeli są spełnione warunki określone w § 96 oraz:
1) zostanie zachowana odległość pozioma i pionowa od pomieszczeń przeznaczonych
na stały pobyt ludzi co najmniej 2,8 m,
2) ściany i stropy będą stanowiły oddzielenia przeciwpożarowe oraz będą miały
zabezpieczenia przed przedostawaniem się cieczy i gazów.
§ 183. W instalacjach elektrycznych należy stosować:
1) złącza instalacji elektrycznej budynku, umożliwiające odłączenie od sieci
zasilającej i usytuowane w miejscu dostępnym dla dozoru i obsługi oraz
zabezpieczone przed uszkodzeniami, wpływami atmosferycznymi a także ingerencją
osób niepowołanych,
2) oddzielny przewód ochronny i neutralny,
3) wyłączniki przeciwporażeniowe różnicowoprądowe,
4) wyłączniki nadmiarowe w obwodach odbiorczych,
5) połączenia wyrównawcze główne i miejscowe, łączące przewody ochronne z
częściami przewodzącymi innych instalacji i konstrukcji budynku,
6) zasadę prowadzenia tras przewodów elektrycznych w liniach prostych,
równoległych do krawędzi ścian i stropów,
7) żyły przewodów elektrycznych o przekrojach do 10 mm2, wykonane wyłącznie z
miedzi,
8) 59) urządzenia ochrony przeciwprzepięciowej.
§ 184. 60) Jako uziomy instalacji elektrycznej należy wykorzystywać metalowe
konstrukcje budynków, inne metalowe elementy umieszczone w fundamentach
stanowiące sztuczny uziom fundamentowy, zbrojenia fundamentów i ścian oraz
przewodzące prąd instalacje wodociągowe, pod warunkiem uzyskania zgody jednostki
eksploatującej sieć wodociągową.
§ 185. 1. Instalacja odbiorcza w budynku i w samodzielnym lokalu powinna być
wyposażona w urządzenia do pomiaru zużycia energii elektrycznej, usytuowane w
miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczone przed uszkodzeniami i ingerencją osób
niepowołanych.
2. W budynku wielorodzinnym liczniki pomiaru zużycia energii elektrycznej należy
umieszczać poza lokalami mieszkalnymi, w zamykanych szafkach.
§ 186. 1. Prowadzenie instalacji i rozmieszczenie urządzeń elektrycznych w
budynku powinno zapewniać bezkolizyjność z innymi instalacjami w zakresie
odległości i ich wzajemnego usytuowania oraz uwzględniać warunki określone w §
164.
2. Główne, pionowe ciągi instalacji elektrycznej w budynku wielorodzinnym,
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy prowadzić poza
mieszkaniami i pomieszczeniami użytkowymi, w wydzielonych kanałach lub szybach
instalacyjnych, odpowiadających wymaganiom Polskich Norm.
§ 187. 1. Przewody i kable elektryczne należy prowadzić w sposób umożliwiający
ich wymianę bez potrzeby naruszania konstrukcji budynku.
2. Dopuszcza się prowadzenie przewodów elektrycznych wtynkowych, pod warunkiem
pokrycia ich warstwą tynku o grubości co najmniej 5 mm.
§ 188. 1. Obwody instalacji elektrycznej w budynku wielorodzinnym należy
prowadzić w obrębie każdego mieszkania lub lokalu użytkowego.
2. W instalacji elektrycznej w mieszkaniu należy stosować wyodrębnione obwody:
oświetlenia górnego (sufitowego), gniazd wtyczkowych ogólnego przeznaczenia,
gniazda wtyczkowego do pralki, gniazd wtyczkowych do urządzeń odbiorczych w
kuchni oraz obwody do odbiorników zainstalowanych na stałe.
§ 189. 1. Pomieszczenia w mieszkaniu należy wyposażać w wypusty oświetleniowe
górne (sufitowe) oraz w niezbędną liczbę gniazd wtyczkowych.
2. Instalacja oświetleniowa w pokojach powinna umożliwiać załączanie za pomocą
wyłączników wieloobwodowych.
§ 190. W budynku wielorodzinnym oświetlenie i odbiorniki w pomieszczeniach
komunikacji ogólnej oraz technicznych i gospodarczych powinny być zasilane z
tablic administracyjnych.
§ 191. Mieszkania w budynku wielorodzinnym i odrębne mieszkania w budynku
zamieszkania zbiorowego należy wyposażyć w instalację wejściowej sygnalizacji
dzwonkowej, a w razie przeznaczenia ich dla osób niepełnosprawnych - również w
odpowiednią sygnalizację alarmowo-przyzywową.
§ 192. 1. W budynku wymagającym, zgodnie z § 56, przystosowania do wyposażenia w
instalacje telekomunikacyjne i radiowo-telewizyjne główne ciągi tych instalacji
powinny być prowadzone poza lokalami mieszkalnymi oraz pomieszczeniami
użytkowymi, których sposób użytkowania może spowodować przerwy lub zakłócenia
przekazywanego sygnału.
2. Miejsce lub pomieszczenie przeznaczone na urządzenia techniczne, związane z
instalacją telekomunikacyjną i radiowo-telewizyjną, powinno być łatwo dostępne i
zabezpieczone przed ingerencją osób nieuprawnionych.
Rozdział 9
Urządzenia dźwigowe
§ 193. 1. W budynkach, o których mowa w § 54 ust. 1 i 2, liczbę i parametry
techniczno-użytkowe dźwigów należy ustalać z uwzględnieniem przeznaczenia
budynku, jego wysokości oraz liczby użytkowników.
2. Co najmniej jeden z dźwigów służących komunikacji ogólnej w budynku lub jego
wydzielonej części, przeznaczonej na pobyt ludzi, powinien być przystosowany do
przewozu mebli, chorych na noszach i osób niepełnosprawnych.
3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym średniowysokim o układzie klatkowym,
mającym nie więcej niż 3 mieszkania dostępne z klatki schodowej na kondygnacji,
dopuszcza się instalowanie, w obrębie klatki schodowej, tylko jednego dźwigu
spełniającego wymagania ust. 2, pod warunkiem zapewnienia dojścia do dźwigu
zainstalowanego w sąsiedniej klatce schodowej korytarzem na najwyżej położonej
kondygnacji użytkowej lub nad nią.
4. Dźwigi przeznaczone dla ekip ratowniczych powinny spełniać wymagania
określone w § 253 oraz w Polskich Normach.
§ 194. Dostęp do dźwigu powinien być zapewniony z każdej kondygnacji użytkowej.
Nie dotyczy to kondygnacji nadbudowanej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu
na cele mieszkalne lub inne cele użytkowe.
§ 195. Odległość pomiędzy zamkniętymi drzwiami przystankowymi dźwigu a
przeciwległą ścianą lub inną przegrodą powinna wynosić co najmniej:
1) dla dźwigów osobowych - 1,6 m,
2) dla dźwigów towarowych małych - 1,8 m,
3) dla dźwigów szpitalnych i towarowych - 3 m.
§ 196. 1. Szyby dźwigów z napędem elektrycznym powinny być oddylatowane od ścian
i stropów budynku.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy budynków produkcyjnych i magazynowych oraz
budynków wysokościowych, chyba że zastosowanie dylatacji wynika ze względów
użytkowych lub konstrukcyjnych.
§ 197. 1. Zespoły napędowe w maszynowni dźwigu powinny być zamocowane w sposób
uniemożliwiający przenoszenie się drgań na konstrukcję budynku.
2. Sytuowanie maszynowni dźwigów obok pokojów mieszkalnych jest zabronione. Nie
dotyczy to kondygnacji nadbudowanej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu na
cele mieszkalne, z zachowaniem warunków określonych w § 96.
§ 198. Szyby i maszynownie mogą być umieszczane poza obrębem budynków, pod
warunkiem zapewnienia w nich minimalnej temperatury +5°C.
§ 199. Prowadzenie bezpośrednio pod szybami dźwigowymi dróg komunikacyjnych oraz
sytuowanie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi jest zabronione. Nie
dotyczy to małych dźwigów towarowych o udźwigu do 250 kg, jeżeli strop pod
szybem dźwigu wytrzymuje obciążenie co najmniej 5000 N/m2.
§ 200. W szpitalach i budynkach opieki społecznej każdy dźwig powinien być
umieszczony w odrębnym szybie. W innych budynkach w jednym szybie można
umieszczać nie więcej niż 3 dźwigi.
§ 201. W szybach dźwigowych można umieszczać wyłącznie urządzenia i przewody
związane z pracą i konserwacją dźwigu.
§ 202. 61) Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia
maszynowni, szyby oraz podszybia dźwigów określają Polskie Normy i przepisy
techniczne wydane przez Urząd Dozoru Technicznego.
DZIAŁ V
BEZPIECZEŃSTWO KONSTRUKCJI
§ 203. Budynki i urządzenia z nimi związane powinny być projektowane i
wykonywane w taki sposób, aby obciążenia mogące na nie działać w trakcie budowy
i użytkowania nie prowadziły do:
1) zniszczenia całości lub części obiektu,
2) przemieszczeń i odkształceń o niedopuszczalnej wielkości,
3) uszkodzenia części obiektów, połączeń lub zainstalowanego wyposażenia w
wyniku znacznych przemieszczeń elementów konstrukcji,
4) zniszczenia na skutek wypadku, w stopniu nieproporcjonalnym do jego
przyczyny.
§ 204. 1. Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające
nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów granicznych
przydatności do użytkowania w żadnych z jego elementów i w całej konstrukcji.
2. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja
powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz w jego
pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia lub przechowywanego mienia.
3. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli
wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji nie są dotrzymywane. Oznacza to, że w
konstrukcji budynku nie mogą wystąpić:
1) lokalne uszkodzenia, w tym również rysy, które mogą ujemnie wpływać na
przydatność użytkową, trwałość i wygląd konstrukcji, jej części, a także
przyległych do niej niekonstrukcyjnych części budynku,
2) odkształcenia ujemne wpływające na wygląd konstrukcji i jej przydatność
użytkową (włączając w to również funkcjonowanie maszyn i urządzeń) oraz
uszkodzenia części niekonstrukcyjnych budynku i elementów wykończenia,
3) drgania dokuczliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego
wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające jego
użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
4. Warunki bezpieczeństwa konstrukcji, o których mowa w ust. 1, uznaje się za
spełnione, jeżeli konstrukcja ta odpowiada Polskim Normom projektowania i
obliczania konstrukcji.
§ 205. Na terenach podziemnej eksploatacji górniczej powinny być stosowane
zabezpieczenia konstrukcji budynków, odpowiednie do kategorii szkód górniczych.
§ 206. Rozbudowa, przebudowa oraz zmiana przeznaczenia budynku powinny być
poprzedzone oceną stanu technicznego konstrukcji i elementów budynku, z
uwzględnieniem stanu podłoża gruntowego.
DZIAŁ VI
BEZPIECZEŃSTWO POŻAROWE
Rozdział 1
Zasady ogólne
§ 207. 1. Budynek powinien być usytuowany na działce, zaprojektowany i
wybudowany w sposób zapobiegający powstaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru.
2. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w
sposób zapewniający w razie pożaru:
1) nośność konstrukcji przez założony czas,
2) ewakuację ludzi,
3) prowadzenie akcji ratowniczej oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru
w obiekcie i na sąsiednie obiekty.
3. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego stosuje się również, z
uwzględnieniem § 2 ust. 2, do budynków istniejących, jeżeli zagrażają one życiu
ludzi.
§ 208. 1. Wymagania dotyczące zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku i jego
części wynikają z przeznaczenia i sposobu użytkowania budynku, zagrożenia
wybuchem oraz występującego obciążenia ogniowego i są ustalane zgodnie z
rozporządzeniem, przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej i
przeciwwybuchowej oraz Polskimi Normami.
2. Wymagania dotyczące dróg pożarowych, instalacji sygnalizacyjno-alarmowych,
stałych i półstałych instalacji gaśniczych, stref zagrożenia wybuchem,
przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz podział budynków z uwagi na kategorie
zagrożenia ludzi (ZL I - ZL V) określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej.
§ 209. Wymagania dotyczące budynku produkcyjnego i magazynowego określa się w
zależności od obciążenia ogniowego, wysokości oraz zagrożenia wybuchem.
§ 210. 62) Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w
pionie - od fundamentu po dach - mogą być traktowane jako odrębne budynki.
Jeżeli dach jest nie rozprzestrzeniający ognia, a jego konstrukcja jest wykonana
z materiałów niepalnych, to ściany oddzielenia przeciwpożarowego nie muszą
dzielić konstrukcji dachu.
§ 211. 1. Przepisów § 231, 239 ust. 3 pkt 3, § 242 ust. 1, § 243 ust. 1, § 245
ust. 1 pkt 2, § 255, 256 ust. 3 oraz § 272 ust. 4, zawartych w dziale VI, w
zakresie kategorii ZL III, nie stosuje się do budynków i pomieszczeń
przeznaczonych do zakwaterowania osób osadzonych.
2. Przepisów § 231 i 239 ust. 3 pkt 3 nie stosuje się do zakładów poprawczych i
schronisk dla nieletnich.
Rozdział 2
Odporność pożarowa budynków
§ 212. 1. Ustanawia się pięć klas odporności pożarowej budynków, podanych w
kolejności od najwyższej do najniższej i oznaczonych literami: A, B, C, D i E.
2. 63) Klasę odporności pożarowej budynku lub jego części należy ustalać według
poniższej tabeli:
Klasa odporności pożarowejBudynki produkcyjne i magazynoweBudynki
zaliczane do kategorii zagrożenia ludzi ZL*)
123
ABudynki o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej ponad 4000
MJ/m2-
BBudynki o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej ponad 2000 do
4000 MJ/m2 oraz budynki wysokie i wysokościowe o maksymalnym obciążeniu
ogniowym strefy pożarowej do 2000 MJ/m2**)a) liczące powyżej 2 kondygnacji
kategorii: ZL I, ZL II, ZL V
b) wysokie i wysokościowe kategorii ZL III
c) wysokościowe kategorii ZL IV
CBudynki średniowysokie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej
do 2000 MJ/m2 oraz budynki niskie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy
pożarowej ponad 1000 do 2000 MJ/m2**) a) dwukondygnacyjne kategorii: ZL I,
ZL II, ZL V
b) powyżej 2 kondygnacji niskie i średniowysokie kategorii ZL III
c) powyżej 3 kondygnacji niskie, średniowysokie i wysokie kategorii ZL IV
DBudynki niskie o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy pożarowej do 1000
MJ/m2**)a) jednokondygnacyjne kategorii ZL II
b) do 2 kondygnacji kategorii ZL III
c) trzykondygnacyjne kategorii ZL IV
EBudynki jednokondygnacyjne o maksymalnym obciążeniu ogniowym strefy
pożarowej do 500 MJ/m2a) jednokondygnacyjne z elementów nie
rozprzestrzeniających ognia kategorii: ZL I i ZL V
b) do 2 kondygnacji kategorii ZL IV
*) Kategorie zagrożenia ludzi określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej.
**) Z wyłączeniem budynków wymienionych dla klasy E.
3. Klasę odporności pożarowej podziemnej części budynku ustala się odrębnie w
zależności od występującego w tej części budynku obciążenia ogniowego lub
kategorii zagrożenia ludzi, przy czym nie może być ona niższa niż C.
4. Jeżeli część podziemna budynku jest zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi,
przy ustalaniu klasy odporności pożarowej budynku liczbę jego kondygnacji
określa suma kondygnacji podziemnych i nadziemnych.
5. W budynku wielokondygnacyjnym, którego kondygnacje są zaliczone do różnych
kategorii zagrożenia ludzi albo przeznaczone na cele produkcyjne lub magazynowe,
klasy odporności pożarowej określa się dla poszczególnych kondygnacji odrębnie.
Klasa odporności pożarowej części niższej budynku nie może być niższa od klasy
odporności pożarowej części budynku położonej nad nią.
6. Pomieszczenie produkcyjne, magazynowe lub inne pomieszczenie technologiczne,
usytuowane w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi, powinno być
wydzielone ścianami i stropami oddzieleń przeciwpożarowych o odporności
ogniowej, wynikającej z obciążenia ogniowego, występującego w tym pomieszczeniu,
jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
7. 64) Pomieszczenie, w którym są umieszczone przeciwpożarowe zbiorniki wodne i
pompy wodnych instalacji przeciwpożarowych oraz maszynownia wentylacji do celów
przeciwpożarowych, powinno być obudowane ścianami i stropami o odporności
ogniowej przewidzianej dla ścian i stropów oddzieleń przeciwpożarowych, zgodnie
z § 233.
§ 213. Wymagania dotyczące klasy odporności pożarowej budynków, określone w §
212, nie dotyczą budynków:
1) do trzech kondygnacji:
a) mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej,
b) mieszkalnych i administracyjnych w gospodarstwach leśnych,
2) wolno stojących do dwóch kondygnacji:
a) przeznaczonych do celów turystyki i wypoczynku o kubaturze do 1500 m3,
b) gospodarczych w budownictwie zagrodowym i w gospodarstwach leśnych, z
zachowaniem wymagań dotyczących stref pożarowych,
c) przeznaczonych do wykonywania zawodu lub działalności usługowej i handlowej o
kubaturze do 1000 m3.
§ 214. 1. Jeżeli budynek wielokondygnacyjny jest chroniony samoczynnymi, stałymi
urządzeniami gaśniczymi, można obniżyć klasę odporności pożarowej o jedną w
stosunku do klasy wynikającej z § 212, a w budynkach jednokondygnacyjnych
przyjąć klasę E odporności pożarowej budynku.
2. Obniżenie klasy odporności pożarowej nie dotyczy budynków wysokościowych oraz
budynków zaliczonych do kategorii ZL II, niezależnie od ich wysokości.
§ 215. 1. Dopuszcza się budowę, w klasie E odporności pożarowej,
jednokondygnacyjnych budynków produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym
przekraczającym 500 MJ/m2 pod warunkiem zastosowania:
1) wszystkich elementów budynku nie rozprzestrzeniających ognia,
2) samoczynnych urządzeń oddymiających, jeżeli powierzchnia użytkowa budynku
przekracza 1000 m2.
2. Obniżenie klasy odporności pożarowej budynków, w wypadkach wymienionych w
ust. 1 oraz w § 214 ust. 1, nie dotyczy oddzieleń przeciwpożarowych.
§ 216. 1. 65) Elementy budynku zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności
pożarowej powinny spełniać wymagania w zakresie odporności ogniowej i
rozprzestrzeniania ognia określone w poniższej tabeli:
Klasa odporności pożarowej budynkuElementy budynku
główna konstrukcja nośna (ściany, słupy, podciągi, ramy)stropyścianki
działowe i ściany osłonowedachy*), tarasy, konstrukcja nośna dachu
minimalna odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna
odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa
w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa w
minrozprzestrzenianie ognia
123456789
A240NRO120NRO60NRO30NRO
B120NRO60NRO30**)NRO30NRO
C60NRO60NRO15**)NRO15NRO
D30NRO30NRO(-)SRO***)(-)SRO***)
E(-)SRO(-)SRO(-)SRO(-)SRO
odporność ogniową i klasyfikację w zakresie rozprzestrzeniania ognia
określa się zgodnie z Polskimi Normami
Oznaczenia w tabeli:
min - minuty,
NRO - nie rozprzestrzeniające ognia,
SRO - słabo rozprzestrzeniające ogień,
(-) - nie stawia się wymagań,
*) - wymagania odporności ogniowej nie dotyczą naświetli dachowych, świetlików i
okien połaciowych, jeżeli zastosowano je na powierzchni nie większej niż 20%
powierzchni połaci dachowych,
**) - dla komór zsypów na odpadki - 60 min, drzwi - 30 min,
***) - dla budynku kategorii ZL II jest wymagane NRO.
2. W budynku niskim kategorii ZL IV można stosować od strony zewnętrznej
izolacje termiczne i okładziny ścian słabo rozprzestrzeniające ogień.
3. Warunki w zakresie rozprzestrzeniania ognia nie dotyczą ścianek działowych w
obrębie jednego mieszkania w niskich i średniowysokich budynkach kategorii ZL
IV.
4. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych w budynkach klasy E i D odporności
pożarowej powinna mieć odporność ogniową co najmniej 15 min i uwzględniać
przepisy § 217.
5. 66) W ścianach zewnętrznych budynku kategorii ZL II, z uwzględnieniem ust. 7,
mogą być stosowane materiały izolacyjne palne, jeżeli osłaniająca je od wewnątrz
okładzina ścian jest wykonana z materiału niepalnego. Odporność ogniowa
okładziny powinna wynosić co najmniej:
1) w budynku klasy B - 60 min,
2) w budynku klasy C i D - 30 min.
6. 67) Klapy dymowe w dachach i stropodachach mogą być wykonane z materiałów
łatwo zapalnych.
7. 68) Okładzina zewnętrzna i jej zamocowanie mechaniczne, a także izolacja
termiczna ściany zewnętrznej budynku na wysokości powyżej 25 m od poziomu terenu
muszą być wykonane z materiałów niepalnych.
8.68) Dopuszcza się ocieplenie ściany zewnętrznej budynku mieszkalnego,
wzniesionego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, o wysokości do 11
kondygnacji włącznie, z użyciem samogasnącego polistyrenu spienionego, w sposób
zapewniający nierozprzestrzenianie ognia.
§ 217. W budynku kategorii ZL IV zagrożenia ludzi i w hotelu odporność ogniwa
ścian oddzielających mieszkania lub pokoje hotelowe od dróg komunikacji ogólnej
oraz innych mieszkań lub pokoi hotelowych powinna wynosić nie mniej niż:
1) w budynku niskim i średniowysokim - 30 min,
2) w budynku wysokim i wysokościowym oraz między budynkami jednorodzinnymi
bliźniaczymi, szeregowymi lub atrialnymi - 60 min.
§ 218. 1. 69) Dach lub stropodach budynku niższego, przylegającego do ściany z
otworami budynku wyższego, powinien być wykonany jako nie rozprzestrzeniający
ognia na szerokości co najmniej 8 m, licząc od ściany budynku wyższego.
2. Odporność ogniwa części dachu lub stropodachu, o której mowa w ust. 1,
powinna wynosić co najmniej 30 min.
3. W części połaci dachu lub stropodachu, określonej w ust. 1, mogą znajdować
się tylko wyloty kanałów wentylacyjnych i spalinowych od aparatów gazowych oraz
rury wentylujące piony kanalizacyjne.
4. Warunków określonych w ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli najniżej położony
otwór w ścianie budynku wyższego znajduje się w odległości co najmniej 10 m od
dachu budynku niższego, a obciążenie ogniowe w budynku niższym nie przekracza
2000 MJ/m2.
§ 219. 1. W budynkach zaliczonych do kategorii ZL III i ZL IV dopuszcza się
adaptację poddasza o konstrukcji drewnianej na cele mieszkalne, biurowe itp.,
pod warunkiem oddzielenia konstrukcji poddasza od pomieszczeń użytkowych
przegrodami:
1) w budynku niskim - o odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) w budynku średniowysokim i wysokim - o odporności ogniowej co najmniej 60
min.
2. Wysokość budynków, o których mowa w ust. 1, określa się według stanu przed
adaptacją poddasza.
§ 220. Ściany i stropy wydzielające kotłownie o wydajności powyżej 58 kW (50 000
kcal/h), opalane olejem lub gazem, zlokalizowane w budynkach mieszkalnych,
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, powinny mieć odporność
ogniową co najmniej 60 min, a zamknięcia otworów w ścianach i stropach co
najmniej 30 min, natomiast w budynkach wysokościowych odpowiednio 120 i 60 min.
§ 221. 1. Nad pomieszczeniem zagrożonym wybuchem należy stosować lekki dach,
wykonany z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, o masie nie
przekraczającej 75 kg/m2 rzutu, licząc bez obciążeń od elementów konstrukcji
nośnej dachu, takich jak podciągi, wiązary i belki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pomieszczenia, w którym łączna powierzchnia
urządzeń odciążających (przeciwwybuchowych), jak przepony, klapy oraz otwory
oszklone szkłem zwykłym, jest większa niż 0,065 m2/m3 kubatury pomieszczenia.
3. Ściany oddzielające pomieszczenie zagrożone wybuchem od innych pomieszczeń
powinny być odporne na parcie o wartości 15 kN/m2 (15 kPa).
§ 222. 1. Pomieszczenie zagrożone wybuchem należy sytuować na najwyższej
kondygnacji budynku.
2. 70) W wypadkach uzasadnionych względami technologicznymi dopuszcza się inne
usytuowanie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem zapewnienia
odpowiednich instalacji i urządzeń przeciwwybuchowych, jeżeli wyrazi na to zgodę
właściwy organ państwowego nadzoru budowlanego.
§ 223. 1. W ścianach zewnętrznych budynku, z zastrzeżeniem § 224, odległość
między otworami w pionie powinna wynosić co najmniej 0,8 m.
2. Jako równorzędne rozwiązania można stosować oddzielenie poziome w formie
daszków, gzymsów i balkonów o wysięgu co najmniej 0,5 m lub też inne oddzielenie
poziome i pionowe o łącznej długości co najmniej 0,8 m.
3. Elementy poziome, wymienione w ust. 2, powinny mieć odporność ogniową
wymaganą w stosunku do ścian osłonowych budynku i być wykonane z materiałów
niepalnych.
4. Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą otworów w holach i ciągach
komunikacyjnych budynków oraz portfenetrów w budynkach kategorii ZL IV niskich i
średniowysokich.
§ 224. W budynku powyżej dwóch kondygnacji, w pomieszczeniach przeznaczonych na
magazyny o obciążeniu ogniowym większym od 500 MJ/m2, wysokość pasa między
oknami na sąsiednich kondygnacjach nie może być mniejsza niż 1,2 m.
§ 225. 71) Okładzina szklana ścian zewnętrznych budynku wysokiego i
wysokościowego powinna być wykonana ze szkła o podwyższonej wytrzymałości na
uderzenia, tłukącego się na drobne, nieostre odłamki.
Rozdział 3
Strefy pożarowe i oddzielenia przeciwpożarowe
§ 226. Strefę pożarową może stanowić:
1) budynek albo jego cześć oddzielona od innych budynków lub innych części
budynku elementami oddzieleń przeciwpożarowych bądź też pasami wolnego terenu o
szerokości nie mniejszej niż dopuszczalne odległości od innych obiektów
budowlanych, określonych w § 270-272,
2) powierzchnia składowiska oddzielonego od innych obiektów budowlanych ścianami
o odporności ogniowej co najmniej 240 min i wysokości co najmniej 0,5 m powyżej
poziomu składowania lub wolnymi pasami terenu o szerokości nie mniejszej niż
dopuszczalna odległość tego składowiska od innych obiektów budowlanych,
3) w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi każda kondygnacja
budynku, oddzielona od innych kondygnacji w sposób zabezpieczający przed
przenikaniem ognia zgodnie z § 216 ust. 1 oraz § 245 i 246.
§ 227. 1. 72) Dopuszczalne wielkości stref pożarowych w budynkach produkcyjnych
i magazynowych określa poniższa tabela:
Rodzaj stref pożarowychObciążenie ogniowe w MJ/m2Dopuszczalne powierzchnie
stref pożarowych w budynkach, w m2
jednokondygnacyjnychwielokondygnacyjnych
niskich i średniowysokichwysokich i wysokościowych
12345
Strefy pożarowe z pomieszczeniem zagrożonym wybuchemponad 4 000 1 000--
ponad 2 000 do 4 0002 000--
ponad 1 000 do 2 0004 0001 000-
ponad 500 do 1 0006 0002 000-
do 5008 0003 000500
Strefy pożarowe pozostałeponad 4 0002 0001 000-
ponad 2 000 do 4 0004 0002 000-
ponad 1 000 do 2 0008 0004 000-
ponad 500 do 1 00015 0008 0001 000
do 50020 00010 0002 500
2. Strefy pożarowe w podziemnej części budynków, o których mowa w ust. 1, nie
mogą przekroczyć 50% powierzchni określonych w tabeli.
§ 228. 1. W budynku produkcyjnym i magazynowym strefy pożarowe mogą być
powiększone o 100% przy zastosowaniu stałych wodnych urządzeń gaśniczych, a o
50% - przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń oddymiających.
2. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 1, podlegają sumowaniu.
§ 229. 1. 73) W jednokondygnacyjnym budynku produkcyjnym i magazynowym, bez
pomieszczenia zagrożonego wybuchem, oraz na ostatniej kondygnacji takiego
budynku wielokondygnacyjnego wielkości stref pożarowych można powiększyć o 100%,
jeżeli:
1) budynek jest wykonany z elementów nie rozprzestrzeniających ognia,
2) zastosowano samoczynne urządzenia oddymiające.
2. W jednokondygnacyjnym budynku produkcyjnym i magazynowym wielkości stref
pożarowych nie ogranicza się, pod warunkiem zastosowania stałych urządzeń
tryskaczowych i samoczynnych urządzeń oddymiających.
§ 230. 1. W budynkach kategorii zagrożenia ludzi (ZL) wielkości stref pożarowych
określa poniższa tabela:
Kategoria zagrożenia ludziDopuszczalna powierzchnia stref pożarowych dla
budynków w m2
jednokondygnacyjnych bez ograniczenia wysokościo wysokości do 12 m
włącznieo wysokości do 25 m włącznieo wysokości powyżej 25 m
12345
ZL I, ZL V15 00010 0005 0002 500
ZL II8 0005 0003 5002 000
ZL III10 0008 0005 0002 500
ZL IV10 0008 0006 0002 500
2. Strefy pożarowe w podziemnej części budynków, o których mowa w ust. 1, nie
mogą przekroczyć 50% powierzchni określonych w tabeli dla pierwszej kondygnacji
budynku.
3. W wypadku zastosowania stałych urządzeń tryskaczowych, powierzchnie stref
pożarowych w budynkach, o których mowa w ust. 1, mogą być powiększone o 100%, a
przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń oddymiających - o 50%. Nie dotyczy to
budynków wysokich i wysokościowych.
4. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 3, podlegają sumowaniu.
§ 231. 1. Przy określaniu wielkości stref pożarowych powierzchnie kondygnacji
połączonych ze sobą nie zamykanymi otworami należy sumować.
2. 74) Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych można przyjmować dla każdej
części budynku oddzielnie, odpowiednio do podziału budynków zgodnie z § 227 ust.
1 i § 230 ust. 1, pod warunkiem wydzielenia poszczególnych części ścianami lub
stropami oddzielenia przeciwpożarowego.
§ 232. 1. W budynkach inwentarskich wielkości stref pożarowych określa poniższa
tabela:
Liczba kondygnacjiDopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej w m2
przy hodowli ściółkowejprzy hodowli bezściółkowej
123
jedna5 000nie ogranicza się
dwie2 5005 000
powyżej dwóch1 0002 500
2. W wypadku stosowania w budynku ścian silnie rozprzestrzeniających ogień,
strefę pożarową należy zmniejszyć do 25% wartości podanej w ust. 1, a w wypadku
jednokondygnacyjnego budynku przeznaczonego do hodowli bezściółkowej, strefę
pożarową ogranicza się do 5000 m2.
§ 233. Ściany i stropy oddzielenia przeciwpożarowego powinny być wykonane z
materiałów niepalnych i odpowiadać wymaganiom określonym w tabeli:
Klasa odporności pożarowej budynkuMinimalna odporność ogniowa oddzielenia
przeciwpożarowego w minMinimalna odporność ogniowa drzwi*) w min
123
A240120 lub 2×60
B i C12060 lub 2×30
D i E6030 lub 2×15
*) Przy zastosowaniu pary drzwi należy wykonać przedsionek o najmniejszym
wymiarze rzutu poziomego 1,4 m z materiałów niepalnych, wentylowany (co najmniej
wentylacja grawitacyjna), o odporności ogniowej ścian i stropu co najmniej 60
min. Drzwi powinny być zaopatrzone w samozamykacze lub urządzenia zamykające je
samoczynnie w razie pożaru.
§ 234. 1. Ścianę oddzielenia przeciwpożarowego należy wznosić na własnym
fundamencie lub na stropie, którego odporność ogniowa nie jest niższa od
odporności ogniowej tej ściany.
2. Dopuszcza się wypełnienie otworu w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego
luksferami, cegłą szklaną lub innym materiałem o podobnych właściwościach,
jednak na powierzchni nie większej niż 10% ściany, przy czym ogólna powierzchnia
otworów wypełnionych tym materiałem i innych otworów zamykanych nie może
przekraczać łącznie 25% powierzchni ściany.
3. W stropie oddzielenia przeciwpożarowego dopuszcza się stosowanie otworów o
łącznej powierzchni do 0,5% powierzchni stropu, z zamknięciem o odporności
ogniowej równej połowie odporności ogniowej stropu.
4. Przepusty instalacyjne w ścianie lub stropie oddzielenia przeciwpożarowego
powinny mieć odporność ogniową równą odporności ogniowej tego oddzielenia, z
wyjątkiem wypadków, o których mowa w § 269 ust. 3.
5. Przepusty instalacyjne przez zewnętrzne ściany budynku, znajdujące się
poniżej poziomu terenu, powinny być zabezpieczone przed możliwością przenikania
gazu do wnętrza budynku.
6. Jeżeli ze względów technologicznych lub użytkowych jest niezbędne
zastosowanie nie zamykanego otworu w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego,
pomieszczenia po jej obu stronach powinny być połączone korytarzem (tunelem) o
długości co najmniej 4 m, obudowanym ścianami i stropem z materiałów niepalnych,
o odporności ogniowej co najmniej 60 min. Korytarz (tunel) powinien być na całej
długości chroniony urządzeniem tryskaczowym lub zraszaczowym uruchamianym
samoczynnie.
§ 235. W budynku z dachem rozprzestrzeniającym ogień ściany oddzielenia
przeciwpożarowego należy wyprowadzić ponad pokrycie dachu na wysokość co
najmniej 0,3 m lub zastosować inne, równorzędne rozwiązanie.
Rozdział 4
Drogi ewakuacyjne
§ 236. 1. Z pomieszczenia, w którym mogą przebywać ludzie, należy zapewnić
bezpieczne wyjście, prowadzące bezpośrednio lub pośrednio na przestrzeń otwartą,
do innej strefy pożarowej bądź na poziome lub pionowe drogi komunikacji ogólnej,
zwane dalej "drogami ewakuacyjnymi".
2. Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami.
3. 75) Drzwi ewakuacyjne z budynku przeznaczonego dla więcej niż 50 osób powinny
otwierać się na zewnątrz. Wymaganie to nie dotyczy budynku wpisanego do rejestru
zabytków.
§ 237. 1. Długość przejścia w pomieszczeniu, mierzona od najdalszego miejsca, w
którym może przebywać człowiek, do wyjścia na drogę ewakuacyjną nie powinna
przekraczać w pomieszczeniach:
1) zagrożonych wybuchem - 40 m,
2) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym przekraczającym 500 MJ/m2
w budynkach wielokondygnacyjnych - 75 m,
3) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym przekraczającym 500 MJ/m2
w budynkach jednokondygnacyjnych - 100 m,
4) zaliczanych do kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V - 40 m.
2. Nie ogranicza się długości przejść, o których mowa w ust. 1, w
pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2,
w pomieszczeniach ZL IV oraz w pomieszczeniach nie przeznaczonych na pobyt
ludzi.
3. W pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m długość przejść, o których
mowa w ust. 1, może być powiększona o 25%.
4. Przy zastosowaniu urządzeń tryskaczowych długość przejść, o których mowa w
ust. 1, może być powiększona o 100%, a przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń
oddymiających - o 50%.
5. Powiększenia długości, o których mowa w ust. 4, podlegają sumowaniu.
§ 238. 1. Przejścia do drogi ewakuacyjnej nie mogą prowadzić przez sąsiednie
pomieszczenia, jeżeli są one zagrożone wybuchem i nie oddzielone od siebie
przedsionkiem, o którym mowa w § 233.
2. Z pomieszczenia należy zapewnić co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, jeżeli:
1) powierzchnia pomieszczenia zagrożonego wybuchem przekracza 100 m2,
2) powierzchnia pomieszczenia produkcyjnego lub magazynowego, o obciążeniu
ogniowym powyżej 500 MJ/m2 lub kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V, przekracza
300 m2,
3) powierzchnia pomieszczenia produkcyjnego lub magazynowego o obciążeniu
ogniowym do 500 MJ/m2 przekracza 1000 m2 bądź gdy długość przejścia w nich jest
większa niż. 50 m, bez względu na to, na której kondygnacji pomieszczenie jest
usytuowane,
4) liczba osób mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu przekracza 50, a
w pomieszczeniu zaliczonym do kategorii ZL II - 30.
§ 239. 1. Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia zagrożonego wybuchem, prowadzące
na drogę ewakuacyjną, powinny być zamknięte przedsionkami odpowiadającymi
wymaganiom § 233.
2. Szerokość wyjścia ewakuacyjnego (drzwi) należy dostosować do liczby osób
mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu, przyjmując 0,6 m szerokości
wyjścia na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m w świetle.
3. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz
pomieszczeń:
1) zagrożonych wybuchem,
2) do których jest możliwe niespodziewane przedostanie się mieszanin wybuchowych
lub substancji trujących, duszących bądź innych mogących utrudnić ewakuację,
3) w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób,
4) magazynowych o powierzchni ponad 200 m2,
5) 76) przeznaczonych dla więcej niż 6 osób o ograniczonej zdolności poruszania
się.
4. Stosowanie drzwi obrotowych i podnoszonych na drogach ewakuacyjnych jest
zabronione.
5. Stosowanie na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwanych, jeżeli służą one
wyłącznie do ewakuacji, jest zabronione.
6. Na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwane, które nie służą wyłącznie do
ewakuacji, powinny spełniać następujące warunki:
1) konstrukcja drzwi - zapewniać otwieranie automatyczne i ręczne oraz wykluczać
możliwość ich zablokowania,
2) w razie pożaru lub awarii drzwi - zapewniać ich samoczynne rozsunięcie i
pozostanie w pozycji otwartej.
7. 77) W bramach i ścianach przesuwanych na drogach ewakuacyjnych powinny
znajdować się drzwi otwierane ręcznie albo w bezpośrednim sąsiedztwie bram i
ścian powinny być umieszczone i wyraźnie oznakowane drzwi.
8. Drzwi, bramy i inne zamknięcia otworów, w stosunku do których jest wymagana
odporność ogniwa lub dymoszczelność, powinny być zaopatrzone w urządzenia
zapewniające zamknięcie otworu w razie pożaru. Należy też zapewnić możliwość
ręcznego otwierania drzwi służących do ewakuacji.
§ 240. Jako wyjścia ewakuacyjne z sal widowiskowych i innych o podobnym
przeznaczeniu, w których następuje jednoczesna wymiana publiczności
(użytkowników), nie mogą służyć wejścia do tych sal, a drogi ewakuacyjne dla
wychodzących nie mogą stykać się ani krzyżować z drogami dla wchodzących.
§ 241. W ścianach stanowiących wewnętrzną obudowę dróg ewakuacyjnych w budynkach
szkolnych, biurowych, produkcyjnych i magazynowych dopuszcza się umieszczenie
nieotwieranych naświetli powyżej 2 m od poziomu posadzki, jeżeli przylegające
pomieszczenia nie są zagrożone wybuchem i jeżeli obciążenie ogniowe w tych
pomieszczeniach nie przekracza 1000 MJ/m2.
§ 242. 1. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych oblicza się przyjmując 0,6 m na
100 osób mogących przebywać na danej kondygnacji budynku, jednak szerokość ta
nie może być mniejsza niż 1,4 m.
2. 78) Szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej może być zmniejszona do 1,2 m,
jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób.
3. Wysokość dróg ewakuacyjnych nie może być mniejsza niż 2,2 m, natomiast
wysokość przejścia, drzwi lub lokalnego obniżenia - 2 m.
§ 243. 1. Korytarze w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi należy
dzielić na odcinki nie dłuższe niż 50 m za pomocą drzwi dymoszczelnych lub
innych urządzeń technicznych, zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu.
2. Przestrzeń nad sufitami podwieszonymi należy przedzielić w płaszczyźnie
drzwi, o których mowa w ust. 1, za pomocą przegrody z materiałów niepalnych.
§ 244. 1. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione stosowanie:
1) spoczników ze stopniami,
2) schodów ze stopniami zabiegowymi, jeżeli schody te są jedyną drogą
ewakuacyjną.
2. Na drogach ewakuacyjnych dopuszcza się stosowanie schodów wachlarzowych, pod
warunkiem zachowania najmniejszej szerokości stopni określonych w § 69 ust. 5.
3. Jeżeli na drodze ewakuacyjnej stosuje się w jednym przejściu mniej niż 3
stopnie, różnica poziomów powinna być wyraźnie oznakowana.
§ 245. 1. Klatki schodowe obudowane i zamykane drzwiami należy stosować w
budynkach:
1) niskich:
a) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym co najmniej w jednej
strefie pożarowej powyżej 500 MJ/m2 lub w których znajduje się pomieszczenie
zagrożone wybuchem,
b) kategorii ZL II,
2) średniowysokich:
a) produkcyjnych i magazynowych,
b) kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V.
2. Klatki schodowe, o których mowa w ust. 1, powinny mieć urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
§ 246. 1. W budynku wysokim i wysokościowym powinny być co najmniej dwie
obudowane klatki schodowe, oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej
przedsionkiem, zamykanym obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej
30 min.
2. Klatki schodowe i przedsionki w budynku wysokim kategorii ZL II oraz w
budynku wysokościowym, z wyjątkiem kategorii ZL IV, należy wyposażyć w
urządzenia zapobiegające ich zadymieniu.
3. Klatki schodowe i przedsionki w budynku wysokim kategorii ZL I, ZL III i ZL V
oraz w budynku wysokościowym kategorii ZL IV powinny mieć urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
4. W budynku wysokim dopuszcza się stosowanie tylko jednej klatki schodowej,
jeżeli powierzchnia rzutu poziomego budynku nie przekracza 750 m2.
5. W budynku wysokim i wysokościowym kategorii ZL IV i produkcyjnym dopuszcza
się wykonywanie klatek schodowych bez przedsionków, o których mowa w ust. 1,
jeżeli:
1) każde mieszkanie i pomieszczenie będzie oddzielone od klatki schodowej
drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) klatki schodowe będą wyposażone w samoczynne urządzenia oddymiające,
3) klatki schodowe będą zamykane drzwiami dymoszczelnymi.
6. W budynku wysokim i wysokościowym drzwi z pokoi hotelowych i zamieszkania
zbiorowego, prowadzące na drogi komunikacji ogólnej, powinny mieć odporność
ogniową co najmniej 30 min.
§ 247. 1. W budynku wysokim i wysokościowym, z wyjątkiem kategorii ZL IV, należy
przewidzieć rozwiązania zabezpieczające przed zadymieniem poziomych dróg
ewakuacyjnych.
2. W obiekcie podziemnym, w którym znajdują się pomieszczenia dla ponad 100
osób, oraz w zadaszonym pasażu należy zapewnić usuwanie dymów i gazów pożarowych
z tych pomieszczeń i dróg ewakuacyjnych.
§ 248. Schody stanowiące wewnętrzne połączenie pomieszczeń w mieszkaniu mogą nie
spełniać warunków stawianych drogom ewakuacyjnym.
§ 249. 1. Obudowa schodów i pochylni służących celom ewakuacji powinna mieć
odporność ogniową wymaganą w stosunku do ścian nośnych i stropów danego budynku.
2. Odporność ogniowa biegów, spoczników i pochylni, służących celom ewakuacji,
powinna wynosić co najmniej:
1) w budynkach klasy A-C odporności pożarowej - 60 min,
2) w budynkach klasy D i E odporności pożarowej - 30 min.
3. W budynku z klatkami schodowymi, oddzielonymi na każdej kondygnacji
przedsionkami zamykanymi obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej
30 min, dopuszcza się odstąpienie od wymagań określonych w ust. 2.
4. Elementy klatek schodowych powinny być wykonane z materiałów niepalnych.
Dopuszcza się ich wykonanie z drewna i innych materiałów palnych:
1) w budynku niskim klasy D i E odporności pożarowej z klatkami schodowymi
wydzielonymi drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) w budynku tymczasowym,
3) w mieszkaniu dwukondygnacyjnym.
§ 250. Piwnice powinny być oddzielone niepalnymi ścianami i stropami o
odporności ogniowej co najmniej 60 min i zamknięte drzwiami o odporności
ogniowej co najmniej 30 min. Wymagania odporności ogniowej nie dotyczą drzwi do
piwnic w budynku zaliczonym do kategorii ZL IV, niskim i średniowysokim. Jeżeli
drzwi do piwnic znajdują się poniżej poziomu parteru, schody z tego poziomu
powinny być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający omyłkowe zejścia ludzi do
piwnic w wypadku ewakuacji (np. ruchomą barierą).
§ 251. 1. W budynku o dwóch lub więcej kondygnacjach należy zapewnić możliwość
wyjścia na dach od wewnątrz budynku, przynajmniej z jednej klatki schodowej.
2. W budynku wysokim i wysokościowym wyjścia na dach powinny prowadzić z każdej
klatki schodowej.
3. Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane
drzwiami o odporności ogniowej co najmniej:
1) w budynkach do trzech kondygnacji włącznie, z wyjątkiem budynków mieszkalnych
- 15 min,
2) w budynkach powyżej trzech kondygnacji - 30 min.
4. Klapy wyjściowe na dach powinny mieć wymiary co najmniej 0,8 m × 0,8 m, a
dostęp do nich powinien odpowiadać warunkom określonym w § 101.
§ 252. Schodów i pochylni ruchomych nie zalicza się do dróg ewakuacyjnych.
§ 253. 1. W budynku wysokim i wysokościowym, zaliczonym do kategorii zagrożenia
ludzi ZL I, ZL II, ZL III i ZL V, oraz w innych budynkach wysokościowych
przynajmniej jeden dźwig w każdej strefie pożarowej powinien być przystosowany
do potrzeb ekip ratowniczych.
2. Dźwig, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć nośność co najmniej 1000 kg i
kabinę o wymiarach poziomych nie mniejszych niż 1,1×2,1 m. Czas przejazdu dźwigu
między przystankami krańcowymi nie powinien być dłuższy niż 1 min. Spocznik
dźwigu powinien być dostępny z przedsionka klatki schodowej.
3. Dopuszcza się przystosowanie do potrzeb ekip ratowniczych dźwigu, który nie
spełnia wymagań określonych w ust. 2, jeżeli hol, w którym on się znajduje, jest
zamykany w razie pożaru drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 60 min.
§ 254. 1. 79) Ściany i stropy szybu dźwigowego do celów przeciwpożarowych
powinny mieć klasę odporności ogniowej wymaganą w stosunku do ścian nośnych i
stropów danego budynku. Drzwi do dźwigu lub przedsionka dźwigu powinny mieć
klasę odporności ogniowej nie mniejszą niż połowa odporności ogniowej ścian.
2. Szyb dźwigu przeciwpożarowego powinien być wyposażony w urządzenia do
oddymiania.
§ 255. Wyjścia ewakuacyjne mogą prowadzić na podwórze (dziedziniec), do
sąsiedniej strefy pożarowej lub na galerię pod warunkiem połączenia ich z
przestrzenią otwartą bezpośrednio lub za pośrednictwem przejść bądź przejazdów,
obudowanych jak poziome drogi komunikacji ogólnej służące celom ewakuacyjnym.
§ 256. 1. 80) Odległość od wyjścia z pomieszczeń na drogę ewakuacyjną do wyjścia
na zewnątrz budynku albo do drzwi klatki schodowej lub pochylni, zwaną dalej
dojściem ewakuacyjnym, mierzy się wzdłuż osi dojścia.
2. Jeżeli klatki schodowe nie są obudowane i nie są zamykane drzwiami, długość
dojść ewakuacyjnych mierzy się wzdłuż osi dojścia, od wyjścia z pomieszczenia do
krawędzi najbliższego stopnia schodów.
3. Dopuszczalne długości dojść ewakuacyjnych określa tabela:
Rodzaj strefy pożarowej/kategoria zagrożenia ludziDługość dojścia w m przy
jednym dojściuwielu dojściach
123
Strefa pożarowa z pomieszczeniem zagrożonym wybuchem1040
Strefa pożarowa o obciążeniu ogniowym powyżej 500 MJ/m2 bez pomieszczenia
zagrożonego wybuchem w budynku produkcyjnym lub magazynowym2075
Strefa pożarowa o obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2 bez pomieszczenia
zagrożonego wybuchem w budynku produkcyjnym lub magazynowym40nie określa
się
Kategoria ZL II1030
Kategoria ZL I, ZL III, ZL V2045
Kategoria ZL IV2060
4. Długość dojść ewakuacyjnych może być powiększona o 100%, jeżeli kondygnacja
jest chroniona stałą instalacją tryskaczową, a o 50% jeżeli droga ewakuacyjna
jest chroniona przed zadymieniem.
5. Powiększenia długości, o których mowa w ust. 4, podlegają sumowaniu.
§ 257. 1. W budynku produkcyjnym i magazynowym jako dodatkową drogę ewakuacyjną
dla ludzi z wyższej kondygnacji można stosować drabiny ewakuacyjne, prowadzące
na dach niższej kondygnacji lub na poziom terenu, jeżeli liczba osób
przebywających jednocześnie na wyższej kondygnacji nie przekracza 50, a w
budynku z pomieszczeniem zagrożonym wybuchem - 15.
2. Drabiny ewakuacyjne należy umieszczać w miejscach łatwo dostępnych.
Sytuowanie drabin naprzeciw świetlików i okien jest zabronione.
3. Dopuszcza się wykonywanie drabin ewakuacyjnych bez obręczy ochronnych, gdy
różnica wysokości nie przekracza 3 m, z uwzględnieniem wymagań § 101.
Rozdział 5
Elementy wykończenia wnętrz
§ 258. 81) W budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi stosowanie do
wykończenia wnętrz materiałów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu
termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące, jest zabronione.
§ 259. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie
materiałów łatwo zapalnych jest zabronione.
§ 260. 1. Stosowanie łatwo zapalnych wykładzin podłogowych jest zabronione:
1) w pomieszczeniach budynków zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL II,
2) w pomieszczeniach, w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób,
3) w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych.
2. 82) Podłogi w strefie zagrożenia wybuchem powinny być wykonane z materiałów
co najmniej trudno zapalnych, nie gromadzących ładunków elektrostatycznych i nie
mogących wytworzyć iskier, zdolnych do zapalenia występujących w tej strefie
substancji.
§ 261. 1. W salach konferencyjnych, lokalach gastronomicznych i rozrywkowych
oraz w pomieszczeniach produkcyjnych wykonywanie osłon, przegród i ścianek
działowych z materiałów łatwo zapalnych jest zabronione.
2. W pomieszczeniach budynków zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej,
w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób, stałe elementy
wyposażenia oraz wystroju wnętrz powinny być wykonane z materiałów co najmniej
trudno zapalnych.
§ 262. 1. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszone należy wykonywać z
materiałów niepalnych lub niezapalnych, nie kapiących i nie odpadających pod
wpływem ognia.
2. W pomieszczeniach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, w których
jednocześnie może przebywać nie więcej niż 100 osób, dopuszcza się stosowanie
podwieszonych sufitów wykonanych z materiałów trudno zapalnych, nie kapiących i
nie odpadających pod wpływem ognia.
3. Warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą mieszkań.
4. Przestrzeń między podwieszonym sufitem i stropem powinna być podzielona na
sektory o powierzchni nie większej niż 1000 m2, a w korytarzach - przegrodami co
50 m, wykonanymi z materiałów niepalnych.
§ 263. 1. W łazienkach i saunach z piecykami gazowymi oraz termami gazowymi i
elektrycznymi dopuszcza się stosowanie okładzin ściennych z materiałów palnych,
z tym że odległość aparatu od wykładziny powinna wynosić co najmniej 0,3 m.
2. Stosowanie wykładzin ściennych z materiałów łatwo zapalnych w łazienkach i
saunach z piecem kąpielowym na paliwo stałe jest zabronione.
§ 264. 83) W strefie zagrożenia wybuchem należy stosować drzwi i okna nie
wytwarzające przy otwieraniu i zamykaniu iskier mogących spowodować zapalenie
się występujących w tej strefie substancji.
Rozdział 6
Paleniska, przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne
§ 265. 1. Palenisko powinno być umieszczone na podłożu niepalnym o grubości co
najmniej 0,15 m, a przy piecach metalowych bez nóżek - 0,3 m. Podłoga łatwo
zapalna przed drzwiczkami palenisk powinna być zabezpieczona pasem materiału
niepalnego o szerokości co najmniej 0,3 m, sięgającym poza krawędzie drzwiczek
co najmniej po 0,3 m.
2. Palenisko otwarte może być stosowane tylko w pomieszczeniu, w którym nie
występuje zagrożenie wybuchem, w odległości co najmniej 0,6 m od łatwo zapalnych
części budynku. W pomieszczeniach ze stropem drewnianym palenisko otwarte
powinno mieć okap wykonany z materiałów niepalnych, wystający co najmniej 0,3 m
poza krawędź paleniska.
§ 266. 1. Piec metalowy lub w ramach metalowych, rury przyłączeniowe oraz otwory
do czyszczenia powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części
konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,6 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o
grubości 25 mm lub inną równorzędną okładziną - co najmniej 0,3 m.
2. 84) Piec z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych oraz
przewody spalinowe i dymowe powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie
osłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,3 m, a od osłoniętych
okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce albo równorzędną okładziną - co
najmniej 0,15 m.
§ 267. 1. Obudowa przewodów spalinowych i dymowych powinna mieć odporność
ogniową co najmniej 60 min.
2. Dopuszcza się wykonanie obudowy, o której mowa w ust. 1, z cegły pełnej
grubości 12 cm, murowanej na zaprawie cementowo-wapiennej, z zewnętrznym tynkiem
lub spoinowaniem.
§ 268. 1. Urządzenia i przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne w pomieszczeniu
należy wykonywać z zachowaniem następujących warunków:
1) palne izolacje termiczne i akustyczne oraz inne palne okładziny przewodów
wentylacyjnych mogą być stosowane tylko na zewnętrznej ich powierzchni, w sposób
zabezpieczający przed rozprzestrzenianiem ognia,
2) przewody wentylacyjne prowadzone przez pomieszczenia, których nie obsługują,
powinny być obudowane elementami (ściankami, okładzinami itp.) o klasie
odporności ogniowej przewidzianej dla ścianek działowych tych pomieszczeń,
3) odległość nie izolowanych przewodów wentylacyjnych od wykładzin i powierzchni
palnych powinna wynosić co najmniej 0,5 m,
4) w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) prowadzenie przez
pomieszczenia przewodów wentylacyjnych z materiałów palnych jest zabronione,
5) drzwiczki rewizyjne stosowane w kanałach i przewodach wentylacyjnych powinny
być wykonane z materiałów niepalnych.
2. Niezależnie od wymagań określonych w ust. 1, przy wykonywaniu urządzeń
wentylacyjnych i klimatyzacyjnych w pomieszczeniu zagrożonym wybuchem należy
stosować:
1) przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne instalowane oddzielnie dla każdego
pomieszczenia (nie dotyczy to przewodów nawiewnych),
2) wentylatory wywiewne nie wywołujące iskier mogących spowodować zapalenie
substancji palnych.
§ 269. 1. Dopuszcza się przeprowadzenie przewodów wentylacyjnych i
klimatyzacyjnych przez ścianę i strop oddzielenia przeciwpożarowego, pod
warunkiem że nie będą nimi przepływały gazy, pary wybuchowe, włókna i pyły
palne, tworzące w połączeniu z powietrzem mieszaniny wybuchowe.
2. Przewody wentylacyjne powinny być obudowane lub wyposażone w klapy
odcinające, w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru między strefami
pożarowymi.
3. Odporność ogniowa obudowanego przewodu, klapy odcinającej lub obudowanego
przewodu, wraz z klapą, powinna wynosić połowę odporności ogniowej oddzielenia
przeciwpożarowego.
4. 85) Przewody oddymiającej wentylacji pożarowej powinny mieć odporność ogniową
równą odporności ogniowej wymaganej dla stropów zgodnie z § 216.
Rozdział 7
Odległości między budynkami ze względu na ochronę przeciwpożarową
§ 270. 86) 1. Jednorodzinne domy mieszkalne oraz budynki mieszkalne i
gospodarcze na działkach zagrodowych, ze ścianami i dachami nie
rozprzestrzeniającymi ognia, mogą być sytuowane w odległościach od granicy
działki określonych w § 12 ust. 6.
2. Budynek usytuowany bezpośrednio przy granicy działki powinien mieć ścianę
oddzielenia przeciwpożarowego od strony sąsiedniej działki, o odporności
ogniowej określonej w § 233, a dla budynków wymienionych w § 213 - o odporności
ogniowej 60 min.
§ 271. 1. 87) W wolno stojących budynkach, wymienionych w § 213, oraz w
budynkach inwentarskich, stodołach lub suszarniach dopuszcza się stosowanie
dachów rozprzestrzeniających ogień, pod warunkiem, że odległość:
1) budynku od granicy działki wynosi więcej niż 12 m,
2) od innych budynków z dachami nie rozprzestrzeniającymi ognia wynosi więcej
niż 15 m,
3) od innych budynków z dachami rozprzestrzeniającymi ogień wynosi więcej niż 24
m,
4) od małych budynków pomocniczych o powierzchni rzutu poziomego do 20 m2, bez
własnego paleniska, wynosi więcej niż 5 m.
2. Stosowanie dachów rozprzestrzeniających ogień w budynkach usytuowanych w
odległości mniejszej niż 24 m od granicy lasu jest zabronione.
§ 272. 1. Odległość między budynkami, z wyjątkiem zabudowy jednorodzinnej i
zagrodowej, nie może być mniejsza niż:
1) między budynkiem produkcyjnym lub magazynowym, z pomieszczeniem zagrożonym
wybuchem, a innym budynkiem oraz między budynkiem produkcyjnym lub magazynowym
zawierającym strefę pożarową o obciążeniu ogniowym 1000 MJ/m2 a budynkiem
zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 20 m,
2) 88) między budynkiem produkcyjnym lub magazynowym, bez pomieszczeń
zagrożonych wybuchem i stref pożarowych o obciążeniu ogniowym powyżej 1000
MJ/m2, a budynkiem zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 10 m,
3) między budynkami zaliczonymi do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 10 m.
2. Najmniejsze odległości między budynkami produkcyjnymi lub magazynowymi bez
pomieszczeń zagrożonych wybuchem oraz między składowiskami otwartymi określa
tabela:
Budynki przeznaczone do celów produkcyjnych i magazynowych o maksymalnym
obciążeniu ogniowym strefy pożarowej w MJ/m2Niemniejsze odległości w m od
innego budynku lub składowiska otwartego o maksymalnym obciążeniu ogniowym
strefy pożarowej w MJ/m2
do 500powyżej 500 do 4000powyżej 4000
1234
do 500101520
powyżej 500 do 4000151520
powyżej 4000202020
3. Odległości określone w ust. 1 i 2, w zależności od klasy odporności ogniowej
i wielkości powierzchni oszklenia ściany od strony sąsiedniego budynku:
1) mogą być pomniejszone o 50% - jeżeli ściana ma odporność ogniową co najmniej
60 min i znajdują się w niej tylko jedne drzwi o odporności ogniowej co najmniej
30 min,
2) powinny być powiększone o 50% - jeżeli ściana ma oszklenie szkłem zwykłym na
35-70% jej powierzchni, a ściana sąsiedniego budynku nie spełnia warunków, o
których mowa w pkt 1,
3) powinny być powiększone o 100% - jeżeli ściana ma oszklenie szkłem zwykłym na
ponad 70% powierzchni, a ściana sąsiedniego budynku nie spełnia warunków, o
których mowa w pkt 1.
4. Odległości między budynkami, o których mowa w ust. 1-3, a granicą sąsiedniej
nie zabudowanej działki powinny wynosić co najmniej połowę wielkości w nich
określonych, przyjmując, że może być na niej usytuowany budynek zaliczany do
kategorii zagrożenia ludzi, ze ścianą mającą oszklenie szkłem zwykłym na
powierzchni poniżej 35%.
5. Odległości między budynkami lub częściami budynku a innymi budynkami można
pomniejszyć w stosunku do wymagań określonych w ust. 1-4, pod warunkiem
zastosowania stałych, samoczynnych urządzeń gaśniczych:
1) przy zastosowaniu tych urządzeń w jednym z budynków - o 25%,
2) przy zastosowaniu tych urządzeń w obydwu budynkach - o 50%.
6. Najmniejszą odległość budynku produkcyjnego i magazynowego oraz budynku
zaliczonego do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) od granicy lasu należy przyjmować
jak odległość od budynku zaliczonego do kategorii zagrożenia ludzi, zgodnie z
ust. 1 i z uwzględnieniem ust. 3 i 5.
§ 273. 89) Odległości między budynkami położonymi na jednej działce budowlanej
nie normuje się, jeżeli ich łączna powierzchnia nie przekracza dopuszczalnej
powierzchni strefy pożarowej.
Rozdział 8
Wymagania szczególne dotyczące garaży
§ 274. 1. Wymagania dotyczące klasy odporności pożarowej garaży należy
przyjmować zgodnie z § 212 ust. 2 jak dla budynków o obciążeniu ogniowym do 500
MJ/m2, z zastrzeżeniem § 275 ust. 2.
2. Jednokondygnacyjny garaż o powierzchni użytkowej powyżej 100 m2 powinien mieć
konstrukcję nośną o odporności ogniowej co najmniej 30 min. Odległość tego
garażu od innych budynków nie może być mniejsza niż 5 m, jeżeli nie zastosowano
ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 min.
3. Odległość garażu wielopoziomowego od innych budynków powinna odpowiadać
warunkom określonym w § 272 jak dla budynków produkcyjnych i magazynowych o
obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2.
4. 90) Jednokondygnacyjny garaż o powierzchni użytkowej do 100 m2 powinien mieć
ściany i dach nie rozprzestrzeniające ognia.
§ 275. 1. Pod względem bezpieczeństwa pożarowego za garaż otwarty uważa się
garaż, w którym otwory w ścianach zewnętrznych stanowią co najmniej 1/3
całkowitej powierzchni tych ścian i umożliwiają odprowadzanie ciepła i dymu.
2. Garaż otwarty, którego najwyższy poziom parkowania znajduje się nie wyżej niż
25 m nad poziomem terenu, może być wykonany w klasie D odporności pożarowej,
jeżeli w tym garażu:
1) ściany przeciwległe z otworami znajdują się w odległości nie większej niż 50
m,
2) ponad kondygnacjami przeznaczonymi do parkowania samochodów nie znajdują się
inne pomieszczenia,
3) między otworami w ścianach garażu a innymi budynkami odległość jest nie
mniejsza niż 10 m, z zastrzeżeniem § 19 ust. 1.
§ 276. 1. Powierzchnia strefy pożarowej w garażu zamkniętym nie może
przekraczać:
1) w garażu nadziemnym - 5000 m2,
2) w garażu podziemnym - 2500 m2.
2. Powierzchnie określone w ust. 1 mogą być powiększone o 100% przy zastosowaniu
stałych urządzeń gaśniczych, a o 50% - przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń
oddymiających.
3. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 2, podlegają sumowaniu.
4. 91) Powierzchnia strefy pożarowej w garażu otwartym nie może przekraczać
30000 m2.
5. W zamkniętym garażu, mającym więcej niż 50 stanowisk postojowych w jednej
strefie pożarowej, należy stosować wentylację oddymiającą.
§ 277. Kondygnacje garażu podziemnego powinny mieć możliwość oddzielenia, w
razie pożaru, za pomocą bram, drzwi lub innych zamknięć w sposób zabezpieczający
przed przenikaniem ognia i dymu między kondygnacjami.
§ 278. 1. Na każdej kondygnacji garażu, na której liczba samochodów przekracza
50, powinny znajdować się co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, przy czym jednym
z tych wyjść może być wjazd lub wyjazd. Długość przejścia do wyjścia
ewakuacyjnego nie może przekraczać:
1) w garażu zamkniętym 40 m,
2) w garażu otwartym 60 m.
2. Wyjście ewakuacyjne powinno być dostępne także w wypadku zamknięcia bram
między strefami pożarowymi.
3. Klatki schodowe ewakuacyjne nie są konieczne, jeżeli poziom parkowania leży
nie wyżej niż 3 m nad poziomem terenu. W tym wypadku jako wyjście ewakuacyjne
może służyć drabina stalowa lub schody zewnętrzne.
§ 279. 1. W wypadku wbudowania garażu w budynek zaliczony do kategorii
zagrożenia ludzi, należy zachować odległość w pionie co najmniej 1,5 m między
wrotami garażu a oknami tego budynku. Odległość ta może wynosić 1,1 m, jeżeli
wykonano nad wjazdem do garażu daszek z materiałów niepalnych o wysięgu co
najmniej 0,6 m od lica ściany, wysunięty obustronnie 0,8 m poza boczne krawędzie
wrót garażu, lub jeżeli wrota garażu są cofnięte o 0,8 m od lica ściany.
2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, odległość wrót garażu wbudowanego lub
dobudowanego od najbliższej krawędzi okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi w tym samym budynku nie może być mniejsza niż 1,5 m w rzucie poziomym.
§ 280. Połączenie garażu z domem jednorodzinnym wymaga zastosowania drzwi o
odporności ogniowej co najmniej 30 min. W innych budynkach połączenie takie jest
dopuszczalne, pod warunkiem wykonania pośredniego przedsionka, zamykanego
obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min.
§ 281. 1. Instalowanie w garażu studzienek rewizyjnych instalacji, aparatów i
przewodów gazowych oraz umieszczanie otworów od palenisk lub otworów
przeznaczonych do czyszczenia kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych
jest zabronione.
2. Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych z rur stalowych bez szwu,
łączonych za pomocą spawania przez jedną kondygnację garażu, znajdującą się
bezpośrednio pod budynkiem, pod warunkiem zabezpieczenia tych przewodów przed
uszkodzeniem.
Rozdział 9
Wymagania szczególne dotyczące budynków inwentarskich
§ 282. Od wymagań dotyczących klasy odporności pożarowej budynków, określonych w
§ 212, zwalnia się stodoły, jednokondygnacyjne budynki inwentarskie i
gospodarcze oraz budynki do przechowywania płodów rolnych i leśnych o kubaturze,
łącznie z poddaszem użytkowym, do 1500 m3.
§ 283. Paszarnie, kotłownie i inne pomieszczenia wyposażone w paleniska lub
trzony kuchenne, znajdujące się w budynkach inwentarskich, powinny mieć podłogi,
ściany i stropy wykonane z materiałów niepalnych.
§ 284. Budynek inwentarski powinien spełniać następujące wymagania ewakuacyjne:
1) odległość od najdalszego stanowiska dla zwierząt do wyjścia ewakuacyjnego nie
powinna przekraczać przy ściółkowym utrzymaniu zwierząt - 50 m, a przy
bezściółkowym - 75 m,
2) w bezściółkowym chowie bydła, trzody chlewnej i owiec, jeżeli liczba bydła i
trzody chlewnej nie przekracza 15 sztuk, a owiec - 200 sztuk, należy stosować co
najmniej jedno wyjście ewakuacyjne,
3) w budynku przeznaczonym dla większej liczby zwierząt aniżeli wymieniona w pkt
2 należy stosować co najmniej dwa wyjścia, a z pomieszczeń podzielonych na
sekcje - co najmniej jedno wyjście ewakuacyjne z każdej sekcji,
4) wrota i drzwi w budynku inwentarskim powinny otwierać się na zewnątrz
pomieszczenia.
§ 285. Dopuszcza się umieszczenie w jednym budynku części mieszkalnej i
gospodarczej pod następującymi warunkami:
1) część mieszkalna oraz cześć gospodarcza mają odrębne wejścia,
2) między częścią mieszkalną a gospodarczą zostanie wykonana ściana o odporności
ogniowej co najmniej 60 min.
Rozdział 10
Wymagania szczególne dotyczące budynków tymczasowych
§ 286. 1. Budynek tymczasowy przeznaczony na stały pobyt ludzi nie może mieć
więcej niż 2 kondygnacje i powinien być wykonany co najmniej w klasie E
odporności pożarowej.
2. 92) Tymczasowy budynek wykonany z materiałów palnych lub z palną izolacją
należy przegradzać w odstępach nie przekraczających 24 m ścianami oddzieleń
przeciwpożarowych odporności ogniowej co najmniej 60 min; nie dotyczy to
wypadków określonych w § 287 i 288.
3. Ściana oddzielenia przeciwpożarowego powinna być wysunięta co najmniej o 0,6
m poza lico ścian zewnętrznych i ponad palne pokrycie dachu.
4. Dostęp do poddasza tymczasowego budynku drewnianego powinien być umożliwiony
za pomocą wewnętrznego wyłazu z klapą przeciwpożarową o wymiarach 0,6×0,6 m lub
przez drabinę i drzwi zewnętrzne o wymiarach 0,6×1,6 m, umieszczone w szczytowej
ścianie budynku.
5. Stosowanie instalacji elektrycznych lub gazowych na strychu tymczasowego
budynku drewnianego jest zabronione.
§ 287. Budynek tymczasowy może być przeznaczony na cele widowiskowe lub inne
zgromadzenia ludzi, jeżeli:
1) jest jednokondygnacyjny,
2) widownia jest dostępna z poziomu terenu,
3) dach lub stropodach mają pokrycie co najmniej trudno zapalne,
4) ma wejścia o szerokości i liczbie określonej w przepisach rozporządzenia
dotyczących ewakuacji z pomieszczeń lub budynków,
5) ma oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa,
6) ma instalację elektryczną wykonaną zgodnie z Polskimi Normami.
§ 288. Pomieszczenie z obudową pneumatyczną może być wykorzystywane do użytku
publicznego, a także na magazyn i pomieszczenie produkcyjne o obciążeniu
ogniowym nie wyższym od 1000 MJ/m2, pod następującymi warunkami:
1) zachowania odległości co najmniej 20 m od innych obiektów,
2) użycia jako powłoki materiału co najmniej trudno zapalnego,
3) zastosowania wyłącznie ogrzewania powietrznego,
4) zapewnienia liczby i szerokości wyjść ewakuacyjnych oraz długości dojść
ewakuacyjnych, określonych w rozporządzeniu,
5) odpowiedniego oznakowania wyjść,
6) 93) wyposażenia w oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa,
7)93) wyposażenia w instalację elektryczną wykonaną zgodnie z Polskimi Normami.
§ 289. Ze względu na zapewnienie warunków ewakuacji, pomieszczenie, o którym
mowa w § 288, przeznaczone do celów widowiskowych, wystawowych, rekreacyjnych
lub sportowych, powinno być dodatkowo wyposażone w:
1) konstrukcje umieszczone wewnątrz lub na zewnątrz budynku do awaryjnego
podwieszenia powłoki pneumatycznej,
2) awaryjne urządzenie do utrzymania ciśnienia w powłoce, zasilane z
niezależnego źródła energii,
3) awaryjną wentylację mechaniczną do wymiany powietrza, zasilaną z niezależnego
źródła,
4) oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa,
5) wyjścia ewakuacyjne, rozmieszczone możliwie równomiernie na obwodzie,
6) krzesła połączone ze sobą w sposób trwały i unieruchomione w rzędach co
najmniej po 8 sztuk; szerokość przejść między rzędami określają przepisy o
ochronie przeciwpożarowej.
§ 290. Tymczasowy budynek typu namiotowego przeznaczony na cele widowiskowe
powinien spełniać wymagania określone w § 288 i 289, z wyjątkiem wymagań
dotyczących urządzeń do utrzymywania ciśnienia w powłoce.
DZIAŁ VII
BEZPIECZEŃSTWO UŻYTKOWANIA
§ 291. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być projektowane i wykonane w
sposób nie stwarzający niemożliwego do zaakceptowania ryzyka wypadków w trakcie
użytkowania, w szczególności przez uwzględnienie przepisów mniejszego działu.
§ 292. Wejścia do budynku o wysokości powyżej dwóch kondygnacji, mającego
pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi, należy ochraniać podcieniem lub
daszkiem ochronnym o głębokości (wysięgu) co najmniej 1 m w stosunku do
płaszczyzny drzwi wejściowych. Wymaganie to nie dotyczy zakładów karnych i
zakładów dla nieletnich.
§ 293. 1. Elementy elewacji budynku, tablice informacyjne, dekoracje i reklamy
nie mogą stanowić uciążliwości oraz zagrożenia bezpieczeństwa dla użytkowników
budynku i osób trzecich.
2. Daszki, balkony oraz stałe i ruchome osłony przeciwsłoneczne (markizy) mogą
być umieszczane na wysokości co najmniej 2,4 m nad poziomem chodnika, z
pozostawieniem nie osłoniętego pasma ruchu od strony jezdni o szerokości co
najmniej 1 m.
3. Wystawy sklepowe i gabloty reklamowe mogą być wysunięte poza płaszczyznę
ściany zewnętrznej budynku nie więcej niż 0,5 m - pod warunkiem zachowania
użytkowej szerokości chodnika nie mniejszej niż 2 m oraz zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu dla osób z dysfunkcją narządu wzroku.
4. Oświetlenie wystaw i reklamy świetlne nie powinny być uciążliwe dla
użytkowników budynku oraz powodować olśnienia przechodniów i użytkowników
jezdni.
§ 294. 1. Wpusty kanalizacyjne, pokrywy urządzeń sieci uzbrojenia terenu i
instalacji podziemnych oraz inne osłony otworów, usytuowane na trasie przejścia
lub przejazdu, powinny znajdować się w płaszczyźnie chodnika lub jezdni.
2. Wpusty kanalizacyjne oraz ażurowe osłony otworów w płaszczyźnie chodnika lub
przejścia przez jezdnię powinny mieć odstępy między prętami lub średnice otworów
nie większe niż 20 mm.
3. Umieszczanie odbojów, skrobaczek, wycieraczek do obuwia lub podobnych
urządzeń wystających ponad poziom płaszczyzny dojścia w szerokości drzwi
wejściowych do budynku jest zabronione.
§ 295. Skrzydła drzwiowe, wykonane z przezroczystych tafli, powinny być wykonane
z materiału zapewniającego bezpieczeństwo użytkowników w wypadku stłuczenia oraz
oznakowane w sposób widoczny.
§ 296. 1. Schody zewnętrzne i wewnętrzne o wysokości przekraczającej 0,5 m
powinny być zaopatrzone w balustrady lub inne zabezpieczenia od strony
przestrzeni otwartej.
2. W budynku mieszkalnym jednorodzinnym, zagrodowym i rekreacji indywidualnej
warunek określony w ust. 1 uważa się za spełniony również wówczas, gdy schody i
pochylnie o wysokości do 1 m, nie mające balustrad, są obustronnie szersze w
stosunku do drzwi lub innego przejścia, do którego prowadzą, co najmniej po 0,5
m.
3. Schody zewnętrzne i wewnętrzne w budynku użyteczności publicznej powinny mieć
balustrady lub poręcze przyścienne, umożliwiające lewo- i prawostronne ich
użytkowanie. Przy szerokości biegu schodów większej niż 4 m należy zastosować
dodatkową balustradę.
§ 297. Konstrukcja schodów, pochylni, pomostów i galerii, służących komunikacji
ogólnej w budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i użyteczności
publicznej, nie może być podatna na wywoływane przez użytkowników drgania.
§ 298. 1. Balustrady przy schodach, pochylniach, portfenetrach, balkonach i
loggiach powinny mieć konstrukcję przenoszącą siły poziome, określone w Polskich
Normach, oraz wysokość i wypełnienie płaszczyzn pionowych zapewniające skuteczną
ochronę przed wypadnięciem osób.
2. Wysokość i prześwity lub otwory w wypełnieniu balustrad powinny mieć wymiary
określone w tabeli:
Rodzaj budynków (przeznaczenie użytkowe)Minimalna wysokość balustrady,
mierzona do wierzchu poręczy (m)Maksymalny prześwit lub wymiar otworu
pomiędzy elementami wypełnienia balustrady (m)
123
Budynki jednorodzinne i wnętrza mieszkań wielopoziomowych0,9nie reguluje
się
Budynki wielorodzinne i zamieszkania zbiorowego, oświaty i wychowania oraz
zakładów opieki zdrowotnej1,10,12
Inne budynki1,10,2
3. W budynku, w którym przewiduje się przebywanie dzieci bez stałego nadzoru,
balustrady powinny mieć rozwiązania uniemożliwiające wspinanie się na nie oraz
zsuwanie się po poręczy.
4. Przy balustradach lub ścianach przyległych do pochylni, przeznaczonych do
ruchu osób niepełnosprawnych należy zastosować obustronne poręcze, umieszczone
na wysokości 0,75 i 0,9 m od płaszczyzny ruchu.
5. Poręcze przy schodach zewnętrznych i pochylniach należy przedłużyć o 0,3 m
przed początkiem i końcem biegu oraz zakończyć w sposób zapewniający bezpieczne
użytkowanie.
6. Balustrady oddzielające różne poziomy widowni, hal sportowych, teatrów, kin i
innych obiektów użyteczności publicznej powinny zapewniać bezpieczeństwo
użytkowników, także w wypadku paniki. Dopuszcza się obniżenie pionowej części
balustrady do 0,7 m, pod warunkiem uzupełnienia jej górną częścią poziomą o
szerokości dającej łącznie z częścią pionową wymiar co najmniej 1,2 m.
§ 299. 94) 1. Okna w budynku powyżej drugiej kondygnacji, a także okna na
niższych kondygnacjach, wychodzące na chodniki lub inne przejścia dla pieszych,
powinny mieć skrzydła otwierane do wewnątrz.
2. Dopuszcza się stosowanie okien otwieranych na zewnątrz, o poziomej osi obrotu
(uchylnych) i maksymalnym wychyleniu skrzydła do 0,6 m, mierząc od lica ściany
zewnętrznej, pod warunkiem zastosowania w nich szyb zapewniających
bezpieczeństwo użytkowania oraz umożliwienia ich mycia, konserwacji i naprawy od
wewnątrz pomieszczeń lub z urządzeń technicznych instalowanych na zewnątrz
budynku.
3. Przepisów określonych w ust. 1 i 2 nie stosuje się do budynku wpisanego do
rejestru zabytków.
4. Okna w budynku wysokościowym, na kondygnacjach położonych powyżej 55 m nad
terenem, powinny mieć zabezpieczenia uniemożliwiające ich otwarcie przez osoby
do tego nie powołane.
§ 300. 1. Kraty zewnętrzne, zastosowane w otworach okiennych i balkonowych,
powinny być wykonane w sposób zapobiegający możliwości wspinania się po nich do
pomieszczeń położonych na innych kondygnacjach.
2. Kraty, o których mowa w ust. 1, powinny spełniać wymagania określone w
przepisach szczególnych o ochronie przeciwpożarowej. Nie dotyczy to zakładów
karnych i aresztów śledczych.
§ 301. 1. W budynku o kondygnacjach położonych poniżej 25 m nad terenem
odległość między górną krawędzią wewnętrznego podokiennika a podłogą powinna
wynosić co najmniej 0,85 m, z wyjątkiem przyziemia, wysokiego parteru oraz
ścianek podokiennych w loggii, na tarasie lub galerii, gdzie nie podlega ona
ograniczeniom.
2. W budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem między górną
krawędzią podokiennika a podłogą należy zachować odległość co najmniej 1,1 m, z
wyjątkiem okien wychodzących na loggie, tarasy lub galerie
3. Wysokość położenia podokiennika, określona w ust 1 i 2, może być
pomniejszona, pod warunkiem zastosowania zabezpieczenia okna balustradą do
wymaganej wysokości lub zastosowania w tej części okna skrzydła nie otwieranego
i szkła o podwyższonej wytrzymałości.
§ 302. 1. W budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi temperatura
na powierzchni elementów centralnego ogrzewania, nie zabezpieczonych przed
dotknięciem przez użytkowników, nie może przekraczać 90°C oraz przy ogrzewaniu
powietrznym 70°C w odległości 1 cm od wylotu strumienia powietrza ogrzewającego.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na zbiorowy pobyt dzieci oraz osób
niepełnosprawnych na grzejnikach centralnego ogrzewania należy umieszczać
osłony, ochraniające od bezpośredniego kontaktu z elementem grzejnym.
§ 303. 1. W budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem nie
należy stosować balkonów. Nie dotyczy to balkonów o przeznaczeniu
technologicznym.
2. W budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem można stosować
loggie wyłącznie z balustradami pełnymi. Stosowanie loggii powyżej 55 m nad
terenem jest zabronione.
3. W budynku na kondygnacjach położonych powyżej 12 m, lecz nie wyżej niż 25 m
nad terenem, można stosować portfenetry, pod warunkiem zastosowania w nich
progów o wysokości co najmniej 0,15 m.
§ 304. Przeszklenie okien połaciowych, których krawędź jest usytuowana na
wysokości ponad 3 m nad poziomem podłogi, świetlików oraz dachów w budynkach
użyteczności publicznej i zakładów pracy, powinno być wykonane ze szkła lub
innego materiału o podwyższonej wytrzymałości na uderzenie.
§ 305. Nawierzchnia schodów i pochylni zewnętrznych i wewnętrznych, a także
podłóg w pomieszczeniu przeznaczonym do ruchu ogólnego, powinna być wykonana z
materiałów nie powodujących niebezpieczeństwa poślizgu.
§ 306. W budynku użyteczności publicznej, produkcyjnym i magazynowym, w
miejscach, w których następuje zmiana poziomu podłogi, należy zastosować
rozwiązania techniczne, plastyczne lub inne sygnalizujące tę różnicę.
§ 307. W budynku produkcyjnym i magazynowym, w których mogą wystąpić zmienne
obciążenia użytkowe stropów, schodów lub pomostów roboczych, należy w widocznym
miejscu umieścić tablicę informacyjną, określającą dopuszczalną wielkość
obciążenia tych elementów.
§ 308. 1. Na dachu o spadku ponad 25% oraz na dachu pokrytym materiałami
łamliwymi (tłukącymi) należy wykonać stałe dojścia do kominów oraz anten
radiowych i telewizyjnych.
2. Dojścia, o których mowa w ust. 1, na odcinkach o nachyleniu ponad 25% powinny
mieć zabezpieczenia przed poślizgiem.
3. Na dachu o spadku ponad 100% powinny być zamocowane stałe uchwyty dla lin
bezpieczeństwa lub bariery ochronne nad dolną krawędzią dachu.
DZIAŁ VIII
HIGIENA I ZDROWIE
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 309. Budynek powinien być zaprojektowany i wykonany z takich materiałów i
wyrobów oraz w taki sposób, aby nie stanowił zagrożenia dla higieny i zdrowia
użytkowników lub sąsiadów, w szczególności w wyniku:
1) wydzielania się gazów toksycznych,
2) obecności szkodliwych pyłów lub gazów w powietrzu,
3) niebezpiecznego promieniowania,
4) zanieczyszczenia lub zatrucia wody lub gleby,
5) nieprawidłowego usuwania dymu i spalin oraz nieczystości i odpadów w postaci
stałej lub ciekłej,
6) występowania wilgoci w elementach budowlanych lub na ich powierzchniach,
7) niekontrolowanej infiltracji powietrza zewnętrznego,
8) przedostawania się gryzoni do wnętrza.
Rozdział 2
Ochrona czystości powietrza
§ 310. 1. Budynek przeznaczony na pobyt ludzi i urządzenia z nim związane
powinny być zaprojektowane i wykonane tak, aby w pomieszczeniach zawartość w
powietrzu stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, wydzielanych przez
grunt, materiały i stałe wyposażenie oraz powstających w trakcie użytkowania
zgodnego z przeznaczeniem pomieszczeń, nie przekraczała wartości dopuszczalnych,
określonych w przepisach szczególnych i Polskich Normach.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do pomieszczeń
przeznaczonych dla zwierząt.
3. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi, w którym jest wymagane
zachowanie szczególnej czystości, stosowanie grzejników z rur ożebrowanych jest
zabronione.
§ 311. Jeżeli w powietrzu usuwanym z pomieszczenia występują niedopuszczalne
stężenia substancji szkodliwych, należy zastosować urządzenia unieszkodliwiające
je przed wyemitowaniem do atmosfery.
§ 312. 1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, dla
inwentarza żywego, a także do produkcji i przechowywania artykułów spożywczych
oraz farmaceutycznych nie może być wykonany z materiałów emitujących związki
(gazy, pary, pyły) szkodliwe dla zdrowia lub zapachowe w stopniu przekraczającym
ich dopuszczalne stężenia.
2. Jeżeli związki, o których mowa w ust. 1, są emitowane przez materiały w
niedopuszczalnym stężeniu jedynie przez ograniczony czas, dopuszcza się ich
stosowanie, pod warunkiem że użytkowanie budynku lub pomieszczeń, w których
materiały te zostały zastosowane, nastąpi dopiero po upływie terminu karencji, a
w wypadku materiałów emitujących zanieczyszczenia pyliste lub włókniste, po
stwierdzeniu przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego16a)
osiągnięcia stanu zanieczyszczenia powietrza, zgodnego z przepisami
szczególnymi.
Rozdział 3
Ochrona przed promieniowaniem jonizującym i polami elektromagnetycznymi
§ 313. 1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz dla
inwentarza żywego nie może być wzniesiony lub użytkowany na obszarach, na
których średnia roczna dawka tła promieniowania jonizującego przekracza
dopuszczalną wartość, określoną w przepisach szczególnych.
2. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi i dla inwentarza
żywego nie może być wykonany z materiałów nie spełniających wymagań w zakresie
dopuszczalnych zawartości naturalnych pierwiastków promieniotwórczych,
określonych w przepisach szczególnych
3. Średnie wartości roczne ekwiwalentnego stężenia radonu w pomieszczeniach
budynku przeznaczonego na stały pobyt ludzi nie mogą przekraczać dopuszczalnej
wartości, określonej w przepisach szczególnych.
§ 314. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi nie może być
wzniesiony na obszarach, na których występuje przekroczenie dopuszczalnego
poziomu oddziaływania pola elektromagnetycznego, określonego w przepisach
szczególnych.
Rozdział 4
Ochrona przed zawilgoceniem i zagrzybieniem
§ 315. Budynek powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby opady
atmosferyczne, woda w gruncie na jego powierzchni, woda użytkowana w budynku
oraz para wodna w powietrzu w tym budynku nie powodowały zagrożenia zdrowia i
higieny użytkowania.
§ 316. 1. Budynek położony na gruncie, na którym poziom wód gruntowych może
powodować przenikanie wody do pomieszczeń, należy zabezpieczyć za pomocą drenażu
zewnętrznego lub w inny sposób przed infiltracją wody do wnętrza oraz
zawilgoceniem.
2. Ukształtowanie terenu wokół budynku powinno zapewniać swobodny spływ wody
opadowej od budynku.
§ 317. 1. Ściany piwnic budynku oraz stykające się z gruntem inne elementy
budynku, wykonane z materiałów podciągających wodę kapilarnie, powinny być
zabezpieczone odpowiednią izolacją przeciwwilgociową.
2. Części ścian zewnętrznych, bezpośrednio nad otaczającym terenem, tarasami,
balkonami i dachami, powinny być zabezpieczone przed przenikaniem wody opadowej
i z topniejącego śniegu.
§ 318. Rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe pionowych przegród zewnętrznych
(ścian, okien i drzwi) i ich uszczelnienie powinny uniemożliwiać przenikanie
wody opadowej do wnętrza budynków.
§ 319. 1. Dachy i tarasy powinny mieć szczelne pokrycia lub izolacje oraz
spadki, umożliwiające odpływ wód opadowych i z topniejącego śniegu do rynien i
wewnętrznych lub zewnętrznych rur spustowych.
2. 95) Dachy w budynkach o wysokości powyżej 15 m nad poziomem terenu powinny
mieć spadki umożliwiające odpływ wody do wewnętrznych rur spustowych.
3. W budynku wolno stojącym o wysokości do 4,5 m i powierzchni dachu do 100 m2
dopuszcza się niewykonywanie rynien i rur spustowych, pod warunkiem
odpowiedniego ukształtowania okapów.
§ 320. Balkony, loggie i tarasy powinny mieć posadzki wykonane z materiałów
nienasiąkliwych, mrozoodpornych i nieśliskich.
§ 321. W pomieszczeniu przeznaczonym na stały pobyt ludzi temperatura na
wewnętrznej powierzchni przegród zewnętrznych powinna być wyższa co najmniej o
1°C od punktu rosy, obliczonego zgodnie z Polskimi Normami.
§ 322. 1. Rozwiązania materiałowo-konstrukcyjne zewnętrznych przegród budynku,
warunki cieplno-wilgotnościowe, a także intensywność wymiany powietrza w
pomieszczeniach, powinny uniemożliwiać powstanie zagrzybienia.
2. Do budowy należy stosować materiały, wyroby i elementy budowlane odporne lub
uodpornione na zagrzybienie i inne formy biodegradacji, odpowiednio do stopnia
zagrożenia korozją biologiczną.
3. Przed podjęciem przebudowy, rozbudowy, modernizacji lub zmiany przeznaczenia
budynku, w wypadku stwierdzenia występowania zawilgocenia i oznak korozji
biologicznej, należy wykonać ekspertyzę mykologiczną i na podstawie jej wyników,
odpowiednie roboty zabezpieczające.
DZIAŁ IX
OCHRONA PRZED HAŁASEM I DRGANIAMI
§ 323. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane
w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy lub ludzie
znajdujący się w ich sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a
także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadawalających warunkach.
§ 324. Budynek, który ze względu na prowadzoną w nim działalność lub sposób
eksploatacji może stwarzać uciążliwe dla otoczenia hałasy lub drgania, należy
kształtować i zabezpieczać tak, aby poziom hałasów i drgań z budynku nie
przekraczał wartości dopuszczalnych, określonych w przepisach szczególnych.
§ 325. Budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
należy sytuować w miejscach najmniej narażonych na występowanie hałasu i drgań,
a jeżeli one występują i poziomy ich przekraczają wartości dopuszczalne,
określone w przepisach o ochronie przed hałasem i drganiami, należy stosować
skuteczne zabezpieczenia.
§ 326. 1. Pomieszczenia w budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i
użyteczności publicznej powinny być chronione przed przenikaniem nadmiernego
hałasu i drgań pochodzących z otoczenia budynku, a także powodowanych przez
użytkowników innych pomieszczeń w budynku
2. Poziom hałasu oraz drgań przenikających do pomieszczeń nie może przekraczać
wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach.
3. Przegrody zewnętrzne i wewnętrzne budynku powinny mieć izolacyjność
akustyczną nie mniejszą od wymaganej w Polskich Normach.
§ 327. 1. Instalacje i urządzenia, stanowiące techniczne wyposażenie budynku
mieszkalnego, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, nie mogą
powodować powstawania nadmiernych hałasów i drgań, utrudniających eksploatację
lub uniemożliwiających ochronę użytkowników pomieszczeń przed ich
oddziaływaniem.
2. Sposób posadowienia urządzeń, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich
połączenia z przewodami i elementami konstrukcyjnymi budynku, jak również sposób
połączenia poszczególnych odcinków przewodów między sobą i z elementami
konstrukcyjnymi budynku, powinien zapobiegać powstawaniu i rozchodzeniu się
hałasów i drgań do pomieszczeń podlegających ochronie lub do otoczenia budynku.
DZIAŁ X
OSZCZĘDNOŚĆ ENERGII I IZOLACYJNOŚĆ CIEPLNA
§ 328. Budynek i jego instalacje grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne powinny
być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby ilość energii cieplnej,
potrzebnej do użytkowania budynku zgodnie z jego przeznaczeniem, można było
utrzymać na racjonalnie niskim poziomie.
§ 329. 96) 1. Dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego
wymagania określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli wartość wskaźnika E,
określającego obliczeniowe zapotrzebowanie na energię końcową (ciepło) do
ogrzewania budynku w sezonie grzewczym, wyrażone ilością energii przypadającej w
ciągu roku na 1 m3 kubatury ogrzewanej części budynku, jest mniejsza od wartości
granicznej E0.
2. Dla budynku mieszkalnego w zabudowie jednorodzinnej wymagania określone w §
328 uznaje się za spełnione, jeżeli:
1) wartość wskaźnika E, o którym mowa w ust. 1, jest mniejsza od wartości
granicznej E0, lub
2) przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej oraz innym
wymaganiom związanym z oszczędnością energii, określonym w załączniku do
rozporządzenia.
3. Dla budynku użyteczności publicznej i budynku przemysłowego wymagania
określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli przegrody zewnętrzne
odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej oraz innym wymaganiom związanym z
oszczędnością energii, określonym w załączniku do rozporządzenia.
4. Wartości graniczne E0 wskaźnika sezonowego zapotrzebowania na ciepło do
ogrzewania budynku, w zależności od współczynnika kształtu budynku A/V, dla
budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego wynoszą:
1) E0 = 29 kWh/(m3 rok) przy A/V ≤ 0,20,
2) E0 = 26,6 + 12 A/V kWh/(m3 rok) przy 0,20 < A/V < 0,90,
3) E0 = 37,4 kWh/(m3 rok) przy A/V ≥ 0,90
gdzie:
A - jest sumą pół powierzchni wszystkich ścian zewnętrznych (wraz z oknami i
drzwiami balkonowymi), dachów i stropodachów, podłóg na gruncie lub stropów nad
piwnicą nie ogrzewaną, stropów nad przejazdami, oddzielających część ogrzewaną
budynku od powietrza zewnętrznego, liczonych po obrysie zewnętrznym,
V - jest kubaturą ogrzewanej części budynku, obliczoną zgodnie z Polską Normą
dotyczącą zasad obliczania kubatury budynków, powiększoną o kubaturę ogrzewanych
pomieszczeń na poddaszu użytkowym lub w piwnicy i pomniejszoną o kubaturę
wydzielonych klatek schodowych, szybów wind, otwartych wnęk, loggii i galerii.
5. Wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynku
mieszkalnego i zamieszkania zbiorowego E, o którym mowa w ust. 1, oblicza się
zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania sezonowego zapotrzebowania na ciepło
do ogrzewania budynków mieszkalnych.
DZIAŁ XI
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
§ 330. 97) Przepisów rozporządzenia nie stosuje się, z zastrzeżeniem § 2 ust. 1
i § 207 ust. 3, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia:
1) została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę,
2) zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonywania robót budowlanych, w
wypadku gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji, o której mowa w pkt 1.
§ 331. 98) Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budynków wznoszonych z
prefabrykatów wielkowymiarowych w okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. włącznie, w
zakresie wymagań określonych w:
a) § 72, jeżeli wysokości pomieszczeń mieszkalnych określone w tabeli będą
obniżone nie więcej niż o 50 mm,
b) § 94 ust. 1, jeżeli zostaną zachowane określone w nim wymiary, z wyjątkiem
szerokości kuchni w mieszkaniach wielopokojowych, która może być zmniejszona do
1,7 m.
§ 332. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.
Załącznik 99) do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
z dnia 14 grudnia 1994 r.
WYMAGANIA IZOLACYJNOŚCI CIEPLNEJ I INNE WYMAGANIA ZWIĄZANE Z OSZCZĘDNOŚCIĄ
ENERGII
1. Izolacyjność cieplna przegród i podłóg na gruncie
1.2. Wartości współczynnika przenikania ciepła k ścian, stropów i stropodachów,
obliczone zgodnie z Polską Normą, nie mogą być większe niż wartości kmax,
określone w tabelach:
Budynek mieszkalny w zabudowie jednorodzinnej
Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K)
123
1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym):
a) przy tj > 16°C:
- o budowie warstwowej*) z izolacją z materiału o współczynniku
przewodzenia ciepła λ≤ 0,05 W/(m K)0,30
- pozostałe0,50
b) przy tj <_ 16°C (niezależnie od rodzaju ściany)0,80
2Ściany piwnic nie ogrzewanychbez wymagań
3Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami:
a) przy ti > 16°C0,30
b) przy 8°C < ti <_ 16°C0,50
4Stropy nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami
podpodłogowymi0,60
5Stropy nad piwnicami ogrzewanymibez wymagań
6Ściany wewnętrzne oddzielające pomieszczenie ogrzewane od nie
ogrzewanego1,00
ti - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy
*) tynk zewnętrzny i wewnętrzny nie jest uznawany jako warstwa
Budynek użyteczności publicznej
Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K)
123
1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym):
a) przy tj > 16°C:
- pełne0,45
- z otworami okiennymi i drzwiowymi0,55
- ze wspornikami balkonu, przenikającymi ścianę0,65
b) przy ti <_ 16°C (niezależnie od rodzaju ściany)0,70
2Ściany wewnętrzne między pomieszczeniami ogrzewanymi a klatkami
schodowymi lub korytarzami3,00*)
3Ściany przylegające do szczelin dylatacyjnych o szerokości:
a) do 5 cm, trwale zamkniętych i wypełnionych izolacją cieplną na
głębokość co najmniej 20 cm3,00
b) powyżej 5 cm, niezależnie od przyjętego sposobu zamknięcia i
zaizolowania szczeliny1,00
4Ściany piwnic nie ogrzewanychbez wymagań
5Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami:
a) przy ti > 16°C0,30
b) przy 8°C < ti <_ 16°C0,50
6Stropy nad piwnicami nie ogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami
podpodłogowymi0,60
7Stropy nad piwnicami ogrzewanymibez wymagań
*) Jeżeli przy drzwiach wejściowych do budynku nie ma przedsionka, to wartość
współczynnika k ściany wewnętrznej przy klatce schodowej na parterze nie powinna
być większa niż 1,0 W/(m2 K)
Budynek przemysłowy
Lp.Rodzaj przegrody i temperatura w pomieszczeniuKmax W/(m2K)
123
1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym):
a) przy ti > 16°C:
- pełne0,45
- z otworami okiennymi i drzwiowymi0,55
b) przy 8°C < ti <_ 16°C:
- pełne0,75
- z otworami okiennymi i drzwiowymi0,90
c) przy ti <_ 8°C1,20
2Ściany wewnętrzne i stropy międzykondygnacyjne:
a) dla Δti > 16K1,00
b) dla 8K < Δti <_ 16K1,40
c) dla Δti <_ 8Kbez wymagań
3Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami:
a) przy ti > 16°C0,30
b) przy 8°C < ti <_ 16°C0,50
c) przy ti <_ 8°C0,70
ti - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy lub
określana indywidualnie w projekcie technologicznym
Δti - różnica temperatur obliczeniowych w pomieszczeniach
1.2. Wartości współczynnika przenikania ciepła k okien, drzwi balkonowych i
drzwi zewnętrznych nie mogą być większe niż wartości kmax, określone w tabelach:
Budynek mieszkalny w zabudowie jednorodzinnej
Lp.Okna, drzwi balkonowe i drzwi zewnętrzneKmax W/(m2K)
123
1Okna (w tym połaciowe), drzwi balkonowe i powierzchnie przezroczyste
nieotwieralne w pomieszczeniach o ti >_ 20°C:
- w I, II i III strefie klimatycznej2,6
- w IV i V strefie klimatycznej2,0
2Okna w ścianach oddzielających pomieszczenia ogrzewane od nie
ogrzewanych4,0
3Okna pomieszczeń piwnicznych i poddaszy nie ogrzewanych oraz nad klatkami
schodowymi nie ogrzewanymibez wymagań
4Drzwi zewnętrzne wejściowe2,6
Budynek użyteczności publicznej
Lp.Okna, drzwi balkonowe, świetliki i drzwi zewnętrzneKmax W/(m2K)
123
1Okna i drzwi balkonowe:
a) przy ti >_ 20°C2,3
b) przy ti < 20°Cbez wymagań
2Okna i drzwi balkonowe w pomieszczeniach o szczególnych wymaganiach
higienicznych (pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi w
szpitalach, żłobkach i przedszkolach)2,3
3Okna pomieszczeń piwnicznych i poddaszy nie ogrzewanych oraz świetliki
nad klatkami schodowymi nie ogrzewanymibez wymagań
4Drzwi zewnętrzne wejściowe do budynków2,6
Budynek przemysłowy
Lp.Okna, świetliki, drzwi i wrotaKmax W/(m2K)
123
1Okna i świetliki w przegrodach zewnętrznych:
a) przy ti > 16°C2,6
b) przy 8°C < ti <_ 16°C4,0
c) przy ti <_ 8°Cbez wymagań
2Drzwi i wrota w przegrodach zewnętrznych:
a) przy ti > 16°C1,4
b) przy 8°C < ti <_ 16°C3,0
c) przy ti <_ 8°Cbez wymagań
ti - temperatura obliczeniowa w pomieszczeniu według Polskiej Normy lub
określana indywidualnie w projekcie technologicznym
1.3. Dopuszcza się dla budynku przemysłowego większe wartości współczynnika k
niż określone w pkt 1.1 i 1.2., jeśli uzasadnia to rachunek efektywności
ekonomicznej inwestycji, obejmujący koszty budowy i eksploatacji budynku.
1.4. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej, budynku użyteczności
publicznej, a także budynku przemysłowym podłoga na gruncie w ogrzewanym
pomieszczeniu powinna być izolowana dodatkową izolacją cieplną w postaci pasów
pionowych lub poziomych o szerokości co najmniej 1,0 m usytuowanych wzdłuż linii
styku podłogi ze ścianą zewnętrzną. Suma oporów cieplnych warstw podłogowych,
dodatkowej izolacji cieplnej (poziomej lub pionowej) i gruntu, obliczona zgodnie
z Polską Normą, nie powinna być mniejsza od wartości określonych w poniższej
tabeli:
Minimalne wartości sumy oporów cieplnych dla podłóg układanych na gruncie
Lp.Składniki oporu ciepłaRmin m2 K/W+
8°C <_ ti <_ 16°Cti > 16°C
1234
1Warstwy podłogowe, izolacja cieplna (pozioma lub pionowa) oraz ściana
zewnętrzna lub fundamentowa (schemat wg rys. 1)1,01,5
2Warstwy podłogowe i grunt przyległy do podłogi (w jej strefie
środkowej)bez wymagań1,5
a)
Ilustracja
b)
IlustracjaRys. 1. Schemat wymaganej ochrony cieplnej podłogi na gruncie w
strefie przyściennej: a) izolacja cieplna pozioma, b) izolacja cieplna pionowa;
1 - poziom terenu
Podłogom stykającym się z gruntem w pomieszczeniach o temperaturze obliczeniowej
ti <_ 8°C oraz podłogom usytuowanym poniżej 0,6 m od poziomu terenu nie stawia
się żadnych wymagań izolacyjności cieplnej.
1.5. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej, budynku użyteczności
publicznej, a także w budynku przemysłowym wartości oporów cieplnych ścian
stykających się z gruntem, na odcinku ściany równym 1,0 m licząc od poziomu
terenu, nie mogą być mniejsze niż:
a) przy ti > 16°C - 1,0 m2 K/W,
b) przy 4°C < ti ≤ 16°C - 0,8 m2 K/W,
a na odcinku ściany poniżej 1,0 m, licząc od poziomu terenu, wartości oporu
cieplnego nie ogranicza się.
2. Inne wymagania związane z oszczędnością energii
2.1. Powierzchnia okien
2.1.1. W budynku mieszkalnym w zabudowie jednorodzinnej pole powierzchni A0,
wyrażone w m2, okien oraz przegród szklanych i przezroczystych, o współczynniku
przenikania ciepła k nie mniejszym niż 2,0 W/(m2 K), obliczone według ich
wymiarów modularnych, nie może być większe niż wartość A0max obliczona według
wzoru:
A0max = 0,15 Az + 0,03 Aw
gdzie:
Az - jest sumą pól powierzchni rzutu poziomego wszystkich kondygnacji
nadziemnych (w zewnętrznym obrysie budynku) w pasie o szerokości 5 m wzdłuż
ścian zewnętrznych,
Aw - jest sumą pól powierzchni pozostałej części rzutu poziomego wszystkich
kondygnacji po odjęciu Az.
2.1.2. W budynku użyteczności publicznej pole powierzchni A0, wyrażone w m2,
okien oraz przegród szklanych przezroczystych, o współczynniku przenikania
ciepła k nie mniejszym niż 2,0 W/(m2 K), obliczone według ich wymiarów
modularnych, nie może być większe niż wartość A0max obliczona według wzoru
określonego w pkt 2.1.1., jeśli nie jest to sprzeczne z warunkami odnośnie do
zapewnienia niezbędnego oświetlenia światłem dziennym, określonymi w § 57
rozporządzenia.
2.1.3. W budynku przemysłowym łączne pole powierzchni okien oraz ścian szklanych
w stosunku do powierzchni całej elewacji nie może być większe niż:
a) w budynku jednokondygnacyjnym (halowym) - 15%,
b) w budynku wielokondygnacyjnym - 30%.
2.2. Punkt rosy
2.2.1. W budynku mieszkalnym, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku
przemysłowym opór cieplny nieprzezroczystych przegród zewnętrznych powinien
umożliwiać utrzymanie na wewnętrznych jej powierzchniach temperatury wyższej co
najmniej o 1°C od punktu rosy powietrza w pomieszczeniu, przy obliczeniowych
wartościach temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego oraz przy
obliczeniowej wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu, obliczonej
zgodnie z Polską Normą.
2.2.2. W pomieszczeniu klimatyzowanym, z utrzymywaną stałą wilgotnością względną
powietrza, temperatura na wewnętrznej powierzchni przegród powinna być wyższa od
punktu rosy powietrza w pomieszczeniu.
2.3. Szczelność na przenikanie powietrza
2.3.1. W budynku mieszkalnym, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku
przemysłowym przegrody zewnętrzne nieprzezroczyste, złącza między przegrodami i
częściami przegród oraz połączenia okien z ościeżnicami należy projektować i
wykonywać pod kątem osiągnięcia ich całkowitej szczelności na przenikanie
powietrza.
2.3.3. W budynku mieszkalnym i budynku użyteczności publicznej współczynnik
infiltracji powietrza dla otwieranych okien i drzwi balkonowych w
pomieszczeniach, w których napływ powietrza zewnętrznego zapewniony jest przez
nawiewniki okienne, powinien wynosić nie więcej niż 0,3 m3/(m h daPa2/3), a w
pozostałych wypadkach powyżej 0,5, lecz nie więcej niż 1,0 m3/(m h daPa2/3).
1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa z dnia 4 kwietnia 1996 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 45, poz. 200), które weszło w życie z dniem 20
czerwca 1996 r.
1a) Obecnie: w sprawach tych działa właściwy terenowo inspektor sanitarny
stosownie do art. 51 pkt 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych
ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z
reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1999 r.
1b) Obecnie: z wojewodą, który działa przy pomocy wojewódzkiego konserwatora
zabytków jako kierownika wojewódzkiej Służby Ochrony Zabytków wchodzącej w skład
zespolonej administracji wojewódzkiej stosownie do art. 18 pkt 3 ustawy
wymienionej w przypisie 1a.
2) W brzmieniu ustalonym przez pkt 1 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574), a
następnie zmienionym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 132, poz. 878), które weszło w życie z dniem 29
kwietnia 1998 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 3.
5) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
6) Zmiana oznaczenia kolejności dotychczasowego ustępu ustalona przez § 1 pkt 3
lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
9) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
10) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
13) Przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 3.
16a) Obecnie: w sprawach tych właściwy jest wojewoda, który działa przy pomocy
wojewódzkiego inspektora sanitarnego jako kierownika wojewódzkiej inspekcji
sanitarnej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej stosownie do
art. 51 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1a.
17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 3.
18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
20) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
21) Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
23) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
24) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego
w przypisie 3.
25) Dodany przez § 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
27) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 11 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
29) Dodany przez § 1 pkt 11 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
30) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 12 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
31) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 13 rozporządzenia wymienionego
w przypisie 3.
32) Dodany przez § 1 pkt 13 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
33) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 11 lit. a) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 1.
34) Dodany przez § 1 pkt 11 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
35) Dodany przez § 1 pkt 14 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
36) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 12 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
38) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 16 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
39) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 17 rozporządzenia
wymienionego w przypisie 3.
40) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
41) Dodany przez § 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie zmieniony przez § 1 pkt 18 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
42) Dodany przez § 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
43) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. c) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 1.
44) Dodany przez § 1 pkt 18 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
45) Dodany przez § 1 pkt 14 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
46) Dodany przez § 1 pkt 14 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
47) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
49) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 16 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
50) Dodany przez § 1 pkt 17 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
51) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez § 1 pkt 17 lit. b) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
53) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 18 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
54) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 18 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
55) Przez § 1 pkt 22 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
56) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
57) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
58) Dodany przez § 1 pkt 23 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
59) Dodany przez § 1 pkt 24 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
60) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
61) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
62) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 19 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
63) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 27 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
64) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 20 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
65) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
66) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
67) Dodany przez § 1 pkt 21 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
68) Dodany przez § 1 pkt 28 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
69) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 29 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
70) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 22 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
71) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 30 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
72) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 31 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
73) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 32 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
74) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 33 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
75) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 34 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
76) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
77) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
78) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 24 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
79) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 35 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
80) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
81) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
82) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 27 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 36 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
85) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 37 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
86) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 29 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
87) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 30 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
88) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 31 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
89) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 32 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
90) Dodany przez § 1 pkt 38 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
91) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 39 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
92) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 40 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
93) Dodany przez § 1 pkt 41 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
94) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 42 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
95) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 43 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
96) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 44 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
97) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 45 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
98) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 46 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
99) Dodany przez § 1 pkt 47 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 6 października 1999 r.
w sprawie trybu i zasad przyznawania dotacji z budżetu państwa na funkcjonowanie
jednostek ochrony przeciwpożarowej.
(Dz. U. Nr 85, poz. 948)
Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa ryb i zasady przyznawania przez Komendanta Głównego
Państwowej Straży Pożarnej dotacji z budżetu państwa, zwanych dalej "dotacjami",
na dofinansowanie kosztów funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, o
których mowa w art. 15 pkt 2-6 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126), działających w ramach
krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, zwanych dalej "jednostkami".
§ 2. 1. Wniosek do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej o przyznanie
dotacji, zwany dalej "wnioskiem", jednostki składają po uprzednim sprawdzeniu
merytorycznym i rachunkowym wniosku przez właściwych terytorialnie: komendantów
powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej oraz zarządy wojewódzkie
Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wniosek powinien zawierać charakterystykę, kalkulację i termin zakończenia
objętego nim zadania, związanego z funkcjonowaniem jednostki ochrony
przeciwpożarowej.
3. Do każdego wniosku dołącza się opinię właściwego terytorialnie komendanta
wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.
4. Wnioski składa się do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej w
pierwszym kwartale danego roku kalendarzowego.
§ 3. 1. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej dokonuje podziału dotacji na
jednostki, które złożyły wniosek, po uprzedniej analizie i weryfikacji wniosków
oraz ustaleniu i zatwierdzeniu poszczególnych kwot dotacji. Podział dotacji
następuje do końca drugiego kwartału danego roku kalendarzowego.
2. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej w ciągu 30 dni od podziału, o
którym mowa w ust. 1, zawiadamia pisemnie jednostki ochrony przeciwpożarowej o
wysokości przyznanej dotacji i terminie jej przekazania.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 5 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia na zasadzie wzajemności opłaty
wyrównawczej w stosunku do zagranicznych przedsiębiorców wykonujących
międzynarodowy transport drogowy, określenia wysokości tej opłaty, trybu jej
wnoszenia oraz jednostek uprawnionych do jej pobierania.
(Dz. U. Nr 85, poz. 949)
Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach
wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677 i z
1999 r. Nr 32, poz. 310) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 27
kwietnia 1999 r. w sprawie wprowadzenia na zasadzie wzajemności opłaty
wyrównawczej w stosunku do zagranicznych przedsiębiorców wykonujących
międzynarodowy transport drogowy, określenia wysokości tej opłaty, trybu jej
wnoszenia oraz jednostek uprawnionych do jej pobierania (Dz. U. Nr 39, poz. 397)
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Wysokość opłaty, o której mowa w § 1, ustala się w następujący sposób:
1) od pojazdów samochodowych zarejestrowanych w Republice Białoruś:
a) samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 10 ton - 140 zł,
b) samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 10 ton do 24
ton - 200 zł,
c) samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 24 ton - 314
zł,
d) autobusu o liczbie miejsc siedzących do 12 włącznie - 100 zł,
e) autobusu o liczbie miejsc siedzących powyżej 12 do 30 włącznie - 200 zł,
f) autobusu o liczbie miejsc siedzących powyżej 30, z zastrzeżeniem lit. g) -
360 zł,
g) autobusu wykonującego regularną międzynarodową komunikację autobusową - 160
zł,
2) od samochodów ciężarowych zarejestrowanych w Federacji Rosyjskiej - 140 zł."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 października 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre wyroby techniki
medycznej przywożone z zagranicy dla zakładów opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 86, poz. 950)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1999 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15
grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036
oraz z 1999 r. Nr 24, poz. 215, Nr 72, poz. 805, Nr 74, poz. 827 i Nr 75, poz.
839).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
§ 4. Maksymalna wielkość, na jaką będzie udzielone pozwolenie, wynosi 20%
wartości kontyngentu.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 października 1999 r. (poz.
950)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (EUR)
123
3002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi
oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
3002 10- Antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty
immunologiczne, także otrzymywane w procesach biotechnologicznych:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3002 10 95 0- - - - Pochodzenia ludzkiego
ex 3002 10 95 0Preparaty osoczopochodne (osoczowe czynniki
krzepnięcia)1.000.000
3004Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006) złożone
z produktów zmieszanych lub nie zmieszanych, dla celów terapeutycznych lub
profilaktycznych, przygotowane w odmierzonych dawkach lub w opakowaniach
do sprzedaży detalicznej:
3004 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3004 90 99 0- - - Pozostałe
ex 3004 90 99 0Worki plastikowe z płynem dializacyjnym (CAPD)4.000.000
ex 3004 90 99 0Zestawy do ciągłej dializy otrzewnowej (CADO)2.000.000
9018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Aparatura elektrodiagnostyczna (w tym także aparaty do badań
funkcjonalnych lub do kontroli parametrów fizjologicznych):
9018 12 00 0- - Urządzenia do ultrasonografii
ex 9018 12 00 0Ultrasonografy wysokiej rozdzielczości, wielogłowicowe z
kolorowym Dopplerem2.000.000
ex 9018 12 00 0Echokardiografy wysokiej klasy z modułem Dopplera
konwencjonalnego znakowanego kolorem3.000.000
9018 19- - Pozostałe:
9018 19 90 0- - - Pozostałe
ex 9018 19 90 0Urządzenie do elektroablacji150.000
ex 9018 19 90 0Urządzenia do pomiaru czasu krzepliwości krwi100.000
ex 9018 19 90 0Urządzenie do ablacji600.000
ex 9018 19 90 0Zestaw do laparoskopii1.000.000
ex 9018 19 90 0Stymulatory zewnętrzne sekwencyjne dwujamowe50.000
ex 9018 19 90 0Inkubatory stacjonarne1.000.000
ex 9018 19 90 0Inkubatory transportowe500.000
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 31- - Strzykawki nawet z igłami:
9018 31 90 0- - - Pozostałe
ex 9018 31 90 0Elektrody do stymulacji, ablacji, elektrofizjologii700.000
ex 9018 31 90 0Wstrzykiwacze z insuliną200.000
9018 39 00 0- - Pozostałe
ex 9018 39 00 0Cewniki do angioplastyki i plastyki zastawek serca z
wysokociśnieniowym balonem wstrzykującym ciśnienie powyżej 3,0 F - typu
rapid exchange i koaksjalne6.000.000
ex 9018 39 00 0Balony do kontrpulsacji wewnątrzaortalnej570.000
ex 9018 39 00 0Zestawy/pętle do usuwania ciał obcych z układu
naczyniowego45.000
9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy:
9018 90 30 0- - Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory)
ex 9018 90 30 0Aparaty do hemodializy2.500.000
ex 9018 90 30 0Dializatory5.000.000
9018 90 50 0- - Aparatura do transfuzji
ex 9018 90 50 0Pojemniki do pobierania i preparatyki krwi2.500.000
ex 9018 90 50 0Zestawy jednorazowego użytku do pobierania osocza metodą
automatycznej plazmaferezy3.000.000
ex 9018 90 50 0Separatory osocza600.000
ex 9018 90 50 0Separatory komórkowe600.000
ex 9018 90 50 0Aparaty do pobierania osocza metodą automatyczną1.000.000
ex 9018 90 50 0Zestawy jednorazowego użytku do separatora
komórkowego1.000.000
9018 90 60 0- - Aparatura i przyrządy do anestezji
ex 9018 90 60 0Hemokoncentratory80.000
9018 90 85 0- - Pozostałe
ex 9018 90 85 0Kleszczyki i zaciski chirurgiczne do operacji tętniaków,
tętnic mózgowych450.000
ex 9018 90 85 0Zestaw narzędzi do chirurgii wieńcowej (bypass)150.000
ex 9018 90 85 0Zestawy do kardioplegii80.000
9019Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii,
aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne respiratory
lecznicze:
9019 20 00 0- Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii,
aparaty do sztucznego oddychania i inne lecznicze respiratory
ex 9019 20 00 0Oksygenatory2.000.000
ex 9019 20 00 0Respiratory z kompletem funkcji wentylacji objętościowej
lub ciśnieniowej dla noworodków, dzieci i dorosłych2.000.000
9021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami
chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania
złamanych kości; protezy; aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane,
noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa:
- Sztuczne stawy, aparaty ortopedyczne i inny sprzęt do składania
złamanych kości:
9021 11 00 0- - Sztuczne stawy
ex 9021 11 00 0Endoprotezy stawu biodrowego wraz z
instrumentarium2.000.000
ex 9021 11 00 0Endoprotezy stawu kolanowego wraz z
instrumentarium1.000.000
9021 30- Protezy innych części ciała:
9021 30 90 0- - Pozostałe
ex 9021 30 90 0Zastawki serca, kondiuty2.000.000
ex 9021 30 90 0Protezy i łaty naczyniowe o porowatości nie wyższej niż
1500 D.V40.000
ex 9021 30 90 0Protezy wewnątrznaczyniowe (stenty)1.000.000
ex 9021 30 90 0Zastawki do wodogłowia2.000.000
9021 50 00 0- Stymulatory serca, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów
ex 9021 50 00 0Stymulatory serca (wszczepiane)6.000.000
9021 90- Pozostałe:
9021 90 90 0- - Pozostałe
ex 9021 90 90 0Wyposażenie stymulatorów serca400.000
ex 9021 90 90 0Wyposażenie zastawek serca500.000
ex 9021 90 90 0Wyposażenie zastawek do wodogłowia200.000
9022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie
alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii
lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz innymi generatorami promieni
rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami i panelami
sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do prowadzenia badań lub
leczenia:
- Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet dla
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub
weterynaryjnych, włącznie z aparatami do radiografii lub radioterapii:
9022 12 00 0- - Urządzenia do tomografii komputerowej
ex 9022 12 00 0Tomograf komputerowy2.000.000
9022 14 00 0- - Pozostałe, do zastosowań medycznych, chirurgicznych lub
weterynaryjnych
ex 9022 14 00 0Zestawy rtg do angiografii i koronarografii4.000.000
ex 9022 14 00 0Mammografy1.000.000
ex 9022 14 00 0Densytometry rtg1.000.000
- Aparaty wykorzystujące promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych i
weterynaryjnych, łącznie z aparaturą do radiografii i radioterapii:
9022 21 00 0- - Do zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych
ex 9022 21 00 0Gammakamery1.000.000
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.: przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym
(promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
ex 9027 50 00 0Glukometry3.000.000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Obrony
Narodowej.
(Dz. U. Nr 86, poz. 951)
Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra
Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474, z 1997 r.
Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1999 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 29, poz. 267) w
"Wykazie jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej
lub przez niego nadzorowanych oraz przedsiębiorstw państwowych, dla których jest
organem założycielskim", w części A. "Jednostki organizacyjne podporządkowane"
dodaje się pkt 53 w brzmieniu:
"53) Jednostka Wojskowa Nr 2305."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia zakazu i ograniczenia obrotu
specjalnego z zagranicą.
(Dz. U. Nr 86, poz. 952)
Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o
administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr 55, poz. 587) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 1999 r. w sprawie
wprowadzenia zakazu i ograniczenia obrotu specjalnego z zagranicą (Dz. U. Nr 77,
poz. 865) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 października 1999 r. (poz.
952)
LISTA KRAJÓW OBJĘTYCH OGRANICZENIEM OBROTU SPECJALNEGO
Lp.KrajKategorie uzbrojeniaUwagi
1234
1AfganistanABCD
2Bośnia i HercegowinaABCDNie dotyczy uzbrojenia z pozycji kat. A-1 i A-3
przeznaczonego dla sił policyjnych w BiH oraz sprzętu saperskiego
3ChinyABDotyczy również Tajwanu
4ChorwacjaABCDNie dotyczy sprzętu saperskiego
5ErytreaABCD
6EtiopiaABCD
7IndonezjaABCD1) Dotyczy także kontraktów zawartych przed wejściem w życie
rozporządzenia
2) Obowiązuje do dnia 17 stycznia 2000 r.
8IranABD
9Kongo (Demokratyczna Republika Konga)AB
10Koreańska Republika Ludowo-DemokratycznaABCD
11KubaAB
12LibiaABCD
13Była Jugosłowiańska Republika MacedoniiABCDNie dotyczy sprzętu
saperskiego
14MyanmarABCD
15SudanABCD
16SyriaABD
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
w sprawie zniesienia wolnego obszaru celnego w Przemyślu-Medyce.
(Dz. U. Nr 86, poz. 953)
Na podstawie art. 168 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Znosi się wolny obszar celny w Przemyślu-Medyce w województwie
podkarpackim, utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995
r. w sprawie ustanowienia wolnego obszaru celnego w Przemyślu-Medyce (Dz. U. Nr
134, poz. 655).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
w sprawie ustanowienia składu wolnocłowego na terenie Portu Lotniczego
Gdańsk-Trójmiasto.
(Dz. U. Nr 86, poz. 954)
Na podstawie art. 168 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się skład wolnocłowy na terenie Portu Lotniczego
Gdańsk-Trójmiasto.
2. Szczegółowy opis granic składu wolnocłowego określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Zarządzającym składem wolnocłowym na terenie Portu Lotniczego
Gdańsk-Trójmiasto ustanawia się spółkę Port Lotniczy Gdańsk-Trójmiasto Spółka z
o.o. z siedzibą w Gdańsku.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 października 1999 r. (poz.
954)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC SKŁADU WOLNOCŁOWEGO NA TERENIE PORTU LOTNICZEGO
GDAŃSK-TRÓJMIASTO
Skład wolnocłowy na poziomie I piętra Terminalu Pasażerskiego Portu Lotniczego
Gdańsk-Trójmiasto stanowi strefę zamkniętą odcinkami ścian, określonymi w opisie
technicznym granicy składu wolnocłowego. Opis ten, przedstawiony na mapie w
skali 1:100, jest przechowywany u zarządzającego oraz w kopii we właściwym
miejscowo urzędzie celnym nadzorującym skład wolnocłowy oraz w Głównym Urzędzie
Ceł.
Granicę składu wolnocłowego stanowią następujące odcinki ścian:
1) cztery stanowiska Straży Granicznej wraz z kontrolą celną na odcinku długości
6 metrów, oddzielone od strefy ogólnodostępnej kioskami i bramkami typu "Wanzl",
2) ścianka szklona działowa stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych, o
długości 15 metrów, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od pustki nad
parterem,
3) ścianka szklona działowa stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych, o
długości 2,5 metra, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od pustki nad
parterem,
4) ściana przeszklona zewnętrzna stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych,
o długości 3,6 metra, oddzielająca pomieszczenie sklepu od podjazdu pod
terminal,
5) ściana żelbetowa zewnętrzna o długości 21,5 metra, oddzielająca pomieszczenie
sklepów od podjazdu pod terminal,
6) ściana żelbetowa zewnętrzna o długości 3,5 metra, oddzielająca pomieszczenie
sklepu od strony parkingów i podjazdu pod terminal,
7) ściana przeszklona zewnętrzna stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych,
o długości 7,5 metra, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od płyty lotniska,
8) ściana żelbetowa o długości 4 metrów, oddzielająca pomieszczenie sanitarne
strefy składu wolnocłowego od szybu instalacji wentylacyjnych,
9) ściana żelbetowa o długości 2,7 metra, oddzielająca pomieszczenie sanitarne
strefy składu wolnocłowego od pomieszczenia executive lounge,
10) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 3 metrów, oddzielająca
pomieszczenie sanitarne strefy składu wolnocłowego od pomieszczenia executive
lounge,
11) ściana żelbetowa o długości 4 metrów, oddzielająca pomieszczenie sanitarne
strefy składu wolnocłowego od pomieszczenia executive lounge,
12) ścianka szklona działowa stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych, o
długości 13 metrów, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od pomieszczenia
executive lounge; w ścianie drzwi szklone o szerokości 0,9 metra z profilu
aluminiowego,
13) ściana przeszklona zewnętrzna stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych,
o długości 15 metrów, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od płyty lotniska,
14) ściana żelbetowa o długości 7,5 metra, oddzielająca strefę składu
wolnocłowego od klatki schodowej prowadzącej na płytę lotniska; w ścianie drzwi
wejściowe o szerokości 1,8 metra (zabezpieczone kontrolą dostępu na karty
magnetyczne),
15) ściana przeszklona zewnętrzna stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych,
o długości 7 metrów, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od płyty lotniska,
16) ścianka szklona działowa stała typu "Schuco" na profilach aluminiowych, o
długości 6,5 metra, oddzielająca strefę składu wolnocłowego od pomieszczenia
centrum bezpieczeństwa i dozoru technicznego terminalu pasażerskiego oraz holu
ogólnodostępnego; w ścianie drzwi przejścia służbowego o szerokości 1,8 metra
zamykane na zamek,
17) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 5,5 metra, oddzielająca strefę
składu wolnocłowego od pomieszczenia sanitarnego ogólnodostępnego,
18) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 4,2 metra, oddzielająca strefę
składu wolnocłowego od pomieszczenia sanitarnego ogólnodostępnego,
19) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 2,4 metra, oddzielająca strefę
składu wolnocłowego od pomieszczenia Urzędu Celnego,
20) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 3,8 metra, oddzielająca strefę
składu wolnocłowego od pomieszczenia Urzędu Celnego,
21) ściana z płyt gipsowo-kartonowych o długości 9,4 metra, oddzielająca strefę
składu wolnocłowego od pomieszczenia Urzędu Celnego i pomieszczenia Straży
Granicznej; w ścianie dwoje drzwi płycinowych zamykanych na zamek, o szerokości
0,9 metra każde.
Powierzchnia składu wolnocłowego wynosi 736 m2.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1999 r.
w sprawie gospodarki finansowej specjalistycznych organów kolejowego dozoru
technicznego.
(Dz. U. Nr 16, poz. 142)
Na podstawie art. 29i ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym
(Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Wprowadza się dla Głównego Inspektoratu Kolejowego Dozoru Technicznego
oraz okręgowych inspektoratów kolejowego dozoru technicznego, jako obowiązujące,
zasady gospodarki finansowej organów dozoru technicznego, określone w rozdziale
3a ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz.
202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943), zwanej dalej "ustawą", z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Plan finansowy oraz wynik finansowy, o którym mowa w art. 29c i 29f ustawy,
zatwierdza minister właściwy do spraw transportu.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w Krakowie.
(Dz. U. Nr 16, poz. 143)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie (Dz. U. Nr 135, poz. 912)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 w pkt 1:
a) lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na
terenie strefy, zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych
Głównego Urzędu Statystycznego do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzajów
123 i 129 w zakresie obiektów przeznaczonych do prowadzenia działalności
badawczej, informatycznej oraz projektowej, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup
20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258, podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i
296,"
b) po lit. c) dodaje się lit. d) w brzmieniu:
"d) zakup wartości niematerialnych i prawnych, będących licencjami, patentami,
programami komputerowymi oraz prawami z rejestracji topografii układów
scalonych, nadającymi się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do
używania,";
2) w § 4 w pkt 5 po wyrazach "określonych w sekcjach JiK KWiU" dodaje się wyrazy
"z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz dzialu 74 grupy 74.3."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
w sprawie ustanowienia składu wolnocłowego na terenie Międzynarodowego Portu
Lotniczego "Katowice" w Pyrzowicach..
(Dz. U. Nr 86, poz. 955)
Na podstawie art. 168 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się skład wolnocłowy na terenie Międzynarodowego Portu
Lotniczego "Katowice" w Pyrzowicach.
2. Szczegółowy opis granic składu wolnocłowego określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Zarządzającym składem wolnocłowym na terenie Międzynarodowego Portu
Lotniczego "Katowice" w Pyrzowicach ustanawia się spółkę Górnośląskie
Towarzystwo Lotnicze S.A. z siedzibą w Katowicach.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 października 1999 r. (poz.
955)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC SKŁADU WOLNOCŁOWEGO NA TERENIE MIĘDZYNARODOWEGO PORTU
LOTNICZEGO "KATOWICE" W PYRZOWICACH
Skład wolnocłowy na poziomie parteru (przyziemia) Terminalu Pasażerskiego
Międzynarodowego Portu Lotniczego "Katowice" w Pyrzowicach, w pomieszczeniu
hallu odlotowego, stanowi strefę zamkniętą odcinkami ścian, określonymi w opisie
technicznym granicy składu wolnocłowego. Zamknięcie od dołu stanowi podłoga na
gruncie (obiekt niepodpiwniczony), od góry zaś strop pomiędzy parterem a
pierwszym piętrem. Opis ten, przedstawiony na mapie w skali 1:100, jest
przechowywany u zarządzającego oraz w kopii we właściwym miejscowo urzędzie
celnym nadzorującym skład wolnocłowy oraz w Głównym Urzędzie Ceł.
Granicę składu wolnocłowego stanowią następujące odcinki ścian:
1) ściana gipsowo-metalowa zewnętrzna od strony "rampy" wyładunkowej przy drodze
służbowej na terenie zamkniętym, długości 2,5 metra, w której znajduje się otwór
drzwiowy z drzwiami rozwieranymi na zewnątrz o szerokości 2,4 m, wysokości 2,4
m,
2) ściana murowana wzdłuż klatki schodowej, o długości 5,5 m, w której znajdują
się drzwi o wymiarach 0,8 × 1,3 m do pomieszczenia niskiego o wysokości 1,4 m -
dodatkowego magazynu opakowań zlokalizowanego pod podestem schodów,
3) ściana niskiego pomieszczenia murowana wzdłuż klatki schodowej i
pomieszczenia na odpadki restauracji, o długości 3,4 m,
4) ściana murowana stanowiąca obudowę windy towarowej i przedmagazynu
restauracji, o długości 2,8 m,
5) ściana murowana stanowiąca obudowę przedmagazynu restauracji i toalet, o
długości 1 m,
6) ściana murowana stanowiąca obudowę rozdzielni elektrycznej i toalet, o
długości 4,1 m,
7) ściana gipsowa oddzielająca toalety od bagażowni, o długości 5,7 m,
8) ściana gipsowa oddzielająca toalety od bagażowni, pomieszczenia technicznego
rozdzielaczy c.o. i pomieszczenia obserwacyjnego Urzędu Celnego, o długości 4 m,
9) dwie ściany gipsowe (połączone pod kątem prostym) wzdłuż pomieszczenia
obserwacyjnego Urzędu Celnego, o długości 1 m, z dwoma okienkami obserwacyjnymi
o wymiarach 0,9 × 0,9 m (po jednym okienku w każdym odcinku ściany),
10) ściana gipsowa oddzielająca pomieszczenie odprawowe w ciągu odlotowym Urzędu
Celnego, o długości 2 m,
11) ściana gipsowa oddzielająca pomieszczenie odprawowe w ciągu odlotowym Urzędu
Celnego, o długości 3,4 m, z okienkiem obserwacyjnym o wymiarach 0,9 × 0,9 m,
12) ściana przeszklona o konstrukcji aluminiowej, oddzielająca pomieszczenie
kontroli bezpieczeństwa Straży Granicznej w ciągu odlotowym, o długości 1,2 m, z
otworem drzwiowym o szerokości 1,2 m i wysokości 2,4 m,
13) ściana przeszklona o konstrukcji aluminiowej, oddzielająca pomieszczenie
kontroli bezpieczeństwa Straży Granicznej w ciągu odlotowym, o długości 7,3 m, z
czterema otworami drzwiowymi o szerokości 1,2 m i wysokości 2,4 m,
14) ściana gipsowa oddzielająca pomieszczenie przeszukań - kontroli osobistej w
ciągu odlotowym Straży Granicznej (podwójnego przeznaczenia, w ruchu krajowym -
Policji), o długości 1,9 m,
15) ściana gipsowa wzdłuż korytarza ruchu krajowego w ciągu odlotowym, o
długości 9,1 m, z otworem drzwiowym o szerokości 2,0 m i wysokości 2,4 m,
16) dwa odcinki ścian gipsowych wzdłuż sali tranzytowej, o długościach 0,7 i 3,3
m,
17) ściana gipsowa wzdłuż toalet sali tranzytowej, o długości 3,1 m,
18) ściana gipsowa wzdłuż toalet sali tranzytowej i sali tranzytowej (podwójnego
przeznaczenia, w ruchu krajowym - odlotowej), o długości 15,1 m, z otworem
drzwiowym o szerokości 2 m i wysokości 2,4 m,
19) ściana gipsowo-metalowa zewnętrzna od strony płyty postojowej samolotów, o
długości 12 m, w której znajdują się dwa otwory drzwiowe z drzwiami rozwieranymi
na zewnątrz o szerokości 2,4 m i wysokości 3,6 m oraz dwa okna (ścianki
przeszklone konstrukcji aluminiowej) o szerokości 2,4 m i wysokości 3,6 m,
20) ściana gipsowa wzdłuż pomieszczenia odprawowego "VIP" o długości 6,2 m, w
której znajduje się otwór drzwiowy o szerokości 2 m i wysokości 2,4 m,
21) ściana gipsowa wzdłuż pomieszczenia odprawowego "VIP", o długości 4,4 m,
22) ściana gipsowa wzdłuż toalety pomieszczenia odprawowego "VIP", o długości
5,9 m,
23) ściana gipsowa wzdłuż toalety pomieszczenia odprawowego "VIP", o długości
3,4 m,
24) ściana gipsowo-metalowa zewnętrzna od drogi służbowej na terenie zamkniętym,
o długości 6 m, w której znajdują się cztery otwory okienne o szerokości 0,9 m i
wysokości 0,9 m.
Grubość ścian gipsowych wynosi 12 cm, ścian zewnętrznych gipsowo-metalowych 22
cm, murowanych zaś na różnych odcinkach 12 i 25 cm.
Powierzchnia użytkowa składu wolnocłowego łącznie wynosi 480,7 m2.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 października 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń z tytułu dopłat ze środków
budżetu państwa do oprocentowania kredytów udzielonych przez banki na usuwanie
skutków powodzi oraz prowizji przysługującej Bankowi Gospodarstwa Krajowego z
tytułu tych rozliczeń.
(Dz. U. Nr 86, poz. 956)
Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 1999 r. o dopłatach do oprocentowania
kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków powodzi (Dz. U. Nr 62, poz.
690) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowe zasady i tryb rozliczeń z tytułu dopłat
ze środków budżetu państwa do oprocentowania kredytów udzielonych przez banki na
usuwanie skutków powodzi, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 8 lipca 1999 r.
o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków
powodzi (Dz. U. Nr 62, poz. 690), zwanej dalej "ustawą", oraz prowizji
przysługującej Bankowi Gospodarstwa Krajowego, zwanego dalej "Bankiem", z tytułu
tych rozliczeń.
§ 2. 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, zwany dalej "Prezesem
Urzędu", przekazuje, na wyodrębniony rachunek w Banku, środki:
1) na dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie
skutków powodzi, o których mowa w art. 1 ustawy, zwane dalej "dopłatami",
2) na prowizję z tytułu dopłat,
otrzymane na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, podjętej na wniosek Prezesa Urzędu uzgodniony z organem, o którym
mowa w art. 10 ustawy.
2. Wysokość prowizji ustala się w kwocie odpowiadającej:
1) 8% dopłat za rok 1998, 1999 i 2000,
2) 5% dopłat za lata następne.
§ 3. 1. Wstępne zapotrzebowanie na środki z tytułu dopłat oraz prowizji, o
których mowa w § 2, na dany kwartał, Bank przekazuje Prezesowi Urzędu oraz
organowi, o którym mowa w art. 10 ustawy, w terminie do 15 dnia ostatniego
miesiąca tego kwartału, pomniejszając je o przewidywaną kwotę odsetek za dany
kwartał na rachunku, o którym mowa w § 2 ust. 1.
2. Prezes Urzędu przekazuje Bankowi środki przeznaczone na dopłaty oraz prowizję
za dany kwartał, w kwocie wynikającej ze wstępnego zapotrzebowania, o którym
mowa w ust. 1, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po tym kwartale.
3. W razie nieprzekazania środków w wysokości i w terminie, o których mowa w
ust. 2, Bank wypłaci bankom dopłaty z własnych środków, a Prezes Urzędu zwróci
wypłaconą przez Bank kwotę.
4. Od kwoty dopłat przekazanych przez Bank z własnych środków, jednak nie
wyższej niż wynikająca ze wstępnego zapotrzebowania, o którym mowa w ust. 1,
Bankowi przysługują odsetki naliczone według stopy kredytu lombardowego,
ogłaszanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, za okres od dnia wypłacenia
tych dopłat.
§ 4. 1. Rozliczenie z tytułu dopłat oraz prowizji za dany kwartał Bank
przekazuje Prezesowi Urzędu oraz organowi, o którym mowa w art. 10 ustawy, w
terminie do 15 dnia drugiego miesiąca następującego po tym kwartale.
2. Bank pomniejsza kwotę dopłat należnych za dany kwartał, wynikającą z
rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, o kwotę odsetek naliczonych za ten kwartał
na rachunku wskazanym w § 2 ust. 1.
§ 5. 1. Jeżeli środki przekazane na dopłaty oraz prowizję za dany kwartał były
niższe od kwoty wynikającej z rozliczenia, o którym mowa w § 4 ust. 1, z
zastrzeżeniem ust. 2, Prezes Urzędu uzupełni niedobór środków w terminie do 5
dnia czwartego miesiąca następującego po kwartale objętym rozliczeniem.
2. Od należności nieprzekazanych w terminie określonym w ust. 1 Bankowi
przysługują odsetki według stopy kredytu lombardowego określonej w § 3 ust. 4.
3. Jeżeli środki przekazane na dopłaty oraz prowizję za dany kwartał były wyższe
od kwoty wynikającej z rozliczenia, o którym mowa w § 4 ust. 1, z zastrzeżeniem
ust. 2, Bank zwraca na rachunek Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nadwyżkę
przekazanych środków niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie określonym
w § 4 ust. 1.
4. Od środków niezwróconych w terminie określonym w ust. 3 Bank zapłaci odsetki
naliczone według stopy kredytu lombardowego określonej w § 3 ust. 4.
§ 6. 1. Bank przekaże niezwłocznie Prezesowi Urzędu oraz organowi, o którym mowa
w art. 10 ustawy, rozliczenie z tytułu:
1) dopłat sfinansowanych przez ten Bank z własnych środków wraz z odsetkami
naliczonymi według stopy kredytu lombardowego określonej w § 3 ust. 4,
naliczonymi od dnia przekazania dopłat bankom,
2) należnej prowizji.
2. Prezes Urzędu przekaże Bankowi środki przeznaczone na dopłaty wraz z
odsetkami oraz prowizję, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 5 stycznia
2000 r.
3. Od należności nie uregulowanych w terminie określonym w ust. 2 Bankowi
przysługują odsetki naliczone według stopy kredytu lombardowego określonej w § 3
ust. 4.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 października 1999 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Konwencji Klimatycznej.
(Dz. U. Nr 86, poz. 957)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999
r. Nr 82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Konwencji Klimatycznej,
zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnikiem jest sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
3. Pełnomocnik podlega bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów.
§ 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należą sprawy związane z udziałem Rzeczypospolitej
Polskiej w Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, a w
szczególności prowadzenie przygotowań do udziału w V Konferencji Stron Ramowej
konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, zwanej dalej
"Konferencją", oraz reprezentowanie Rzeczypospolitej Polskiej na Konferencji.
2. Pełnomocnik niezwłocznie informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich
zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w ust. 1.
§ 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań.
§ 4. Pełnomocnik przedstawi Radzie Ministrów raport z przebiegu Konferencji.
§ 5. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewniają Pełnomocnikowi odpowiednio Kancelaria Prezesa
Rady Ministrów oraz Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
§ 6. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa w części dotyczącej odpowiednio Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz
Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów
uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
(Dz. U. Nr 86, poz. 958)
Na podstawie art. 66 § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z
1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100,
z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32,
poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
z 1995 r. Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 102, poz. 643 i Nr 123,
poz. 779 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 717) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w sprawie
nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania grzywien w
drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz. 41 oraz z
1997 r. Nr 6, poz. 34 i Nr 135, poz. 917) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Uprawnienia do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego nadaje się
funkcjonariuszom organów:
1) Inspekcji Sanitarnej,
2) Inspekcji Ochrony Środowiska,
3) Inspekcji Handlowej,
4) Inspekcji Weterynaryjnej,
5) Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych,
6) Inspekcji Ochrony Roślin,
7) Wojskowej Inspekcji Sanitarnej,
8) inspekcji sanitarnej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
9) Głównego Inspektoratu Kolejnictwa,
10) Państwowej Straży Pożarnej,
11) wojskowej ochrony przeciwpożarowej,
12) Straży Granicznej,
13) administracji publicznej, wykonującym zadania z zakresu ochrony środowiska,
gospodarki wodnej i geodezji,
14) administracji miar i administracji probierczej,
15) administracji żeglugi śródlądowej,
16) administracji morskiej,
17) administracji w sprawach melioracji wodnych oraz zaopatrzenia rolnictwa i
wsi w wodę,
18) nadzoru budowlanego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 19 października 1999 r.
w sprawie aplikacji legislacyjnej.
(Dz. U. Nr 86, poz. 959)
Na podstawie art. 102 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej
(Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Aplikacja legislacyjna, zwana dalej "aplikacją", jest prowadzona w
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
2. Aplikacja legislacyjna trwa 10 miesięcy i jest podzielona na dwa semestry
5-miesięczne.
§ 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określa każdorazowo limit przyjęć do
odbycia aplikacji. Listę osób zakwalifikowanych do odbycia aplikacji ustala
komisja, składająca się z Sekretarza Rady Ministrów, kierownika naukowego
aplikacji i kierownika aplikacji, spośród osób określonych w art. 102 ust. 1
ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49,
poz. 483 i Nr 70, poz. 778) i art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o
pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz.
187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95,
poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz.
704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr
131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 49, poz.
483 i Nr 70, poz. 778) - z uwzględnieniem kolejności ich zgłoszenia.
§ 3. Aplikacja obejmuje:
1) uczestnictwo w wykładach oraz konwersatoriach,
2) wykonywanie zadań praktycznych wyznaczonych przez kierownika aplikacji lub
patrona.
§ 4. 1. Przedmiotem wykładów i konwersatoriów są:
1) źródła prawa w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) metodyka pracy legislacyjnej,
3) procedura prawodawcza,
4) wybrane problemy legislacyjne podstawowych gałęzi prawa,
5) standardy tworzenia prawa w państwie prawnym,
6) prawo Unii Europejskiej i harmonizacja prawa polskiego z prawem Unii
Europejskiej,
7) orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego i orzecznictwo sądowe.
2. Zadania praktyczne polegają w szczególności na opracowywaniu, pod kierunkiem
patrona, projektów przepisów prawnych oraz sporządzaniu opinii o projektach
aktów normatywnych.
§ 5. 1. Wykłady i konwersatoria odbywają się w wyznaczony przez kierownika
aplikacji jeden dzień w tygodniu.
2. Uczestniczenie w wykładach i konwersatoriach oraz wykonywanie zadań, o
których mowa w § 4 ust. 2, należy do obowiązków aplikanta.
3. W razie niewykonywania przez aplikanta jego obowiązków, kierownik aplikacji
legislacyjnej może postanowić o przerwaniu aplikacji.
§ 6. 1. Każdemu aplikantowi wyznacza się patrona spośród osób mających
wykształcenie prawnicze i co najmniej pięcioletni staż pracy w legislacji. W
wyjątkowych przypadkach jeden patron może sprawować opiekę nad trzema
aplikantami.
2. Do obowiązków patrona należy zapoznanie aplikanta z podstawowymi zadaniami w
legislacji.
§ 7. Nadzór nad przebiegiem aplikacji sprawuje Sekretarz Rady Ministrów,
działający z upoważnienia Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. 1. Aplikacją kieruje kierownik aplikacji, powoływany i odwoływany przez
Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii przewodniczącego
Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.
2. Do obowiązków kierownika aplikacji należy w szczególności:
1) opracowywanie szczegółowego planu zajęć,
2) wyznaczanie patronów aplikantom,
3) dopuszczanie aplikantów do egzaminu kończącego aplikację,
4) zapewnienie obsługi administracyjnej aplikacji oraz egzaminu kończącego
aplikację.
§ 9. 1. Kierownikiem naukowym aplikacji może być doktor habilitowany nauk
prawnych.
2. Kierownik naukowy aplikacji przygotowuje program aplikacji oraz zapewnia
należyty poziom merytoryczny prowadzonych zajęć.
§ 10. 1. Aplikacja legislacyjna kończy się egzaminem pisemnym oraz ustnym,
składanym przed komisją egzaminacyjną. Każdy z egzaminów odbywa się w oddzielnym
dniu.
2. Komisję egzaminacyjną powołuje Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, na
wniosek Sekretarza Rady Ministrów, w składzie:
1) przewodniczący komisji - Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów albo
działający w jego imieniu kierownik naukowy aplikacji,
2) członkowie:
- kierownik aplikacji,
- dyrektor Centrum Legislacyjnego Rządu albo jego zastępca,
- przedstawiciel dyrektora generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
- wykładowca na aplikacji.
§ 11. 1. Przed dopuszczeniem do egzaminu patron sporządza opinię o aplikancie,
zawierającą informację o postępach aplikanta oraz jego przydatności do pracy
legislacyjnej.
2. Nie może być dopuszczony do egzaminu aplikant, który opuścił co najmniej 10
dni zajęć bez względu na przyczynę nieobecności.
§ 12. 1. Termin przeprowadzenia egzaminu wyznacza przewodniczący komisji
egzaminacyjnej i zawiadamia o nim członków komisji.
2. O terminie i miejscu egzaminu zawiadamia aplikantów dopuszczonych do egzaminu
kierownik aplikacji, z odpowiednim wyprzedzeniem.
§ 13. 1. Egzamin pisemny polega na opracowaniu projektu przepisów prawnych wraz
z uzasadnieniem oraz na opracowaniu opinii o projekcie aktu normatywnego.
Podczas egzaminu pisemnego jest dopuszczalne posługiwanie się tekstem aktów
normatywnych oraz zbiorami orzeczeń i komentarzami.
2. Egzamin pisemny odbywa się pod nadzorem kierownika aplikacji oraz osoby
wyznaczonej przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej spośród pozostałych
członków komisji.
§ 14. 1. Egzamin ustny obejmuje sprawdzenie umiejętności rozstrzygania problemów
legislacyjnych w zakresie określonym w § 4 ust. 1.
2. Egzamin ustny odbywa się przed komisją egzaminacyjną, w obecności patrona
aplikanta.
§ 15. 1. Komisja egzaminacyjna ocenia łącznie wyniki egzaminu pisemnego i
ustnego, podejmując uchwałę większością głosów; w razie równej liczby głosów
decyduje głos przewodniczącego.
2. Ocenę ogólną wyniku egzaminu pisemnego i ustnego określa się łącznym
stopniem: bardzo dobry z wyróżnieniem, bardzo dobry, dobry, dostateczny,
niedostateczny.
3. Z przebiegu i wyniku egzaminu kończącego aplikację legislacyjną sporządza się
protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji egzaminacyjnej oraz
przewodniczący.
4. W razie niedostatecznego wyniku egzaminu kończącego aplikację legislacyjną
można zdawać go ponownie tylko jeden raz, nie wcześniej niż po upływie sześciu
miesięcy, w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
§ 16. 1. Na podstawie protokołu, o którym mowa w § 15 ust. 3, Szef Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów wydaje zaświadczenie stwierdzające zdanie egzaminu
kończącego aplikację legislacyjną. Wzór zaświadczenia określa załącznik do
rozporządzenia.
2. Odpis zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, Szef Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów przekazuje do urzędu, który skierował aplikanta do odbycia aplikacji.
§ 17. 1. Odpłatność za uczestnictwo w aplikacji ustala się w wysokości 4 000 zł
za semestr.
2. Odpłatność, o której mowa w ust. 1, jest uiszczana przez podmioty kierujące
pracowników do odbycia aplikacji i jest gromadzona na koncie środka specjalnego,
z którego jest finansowane prowadzenie aplikacji.
§ 18. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustala miesięczne wynagrodzenia
ryczałtowe dla:
1) kierownika aplikacji,
2) kierownika naukowego aplikacji,
3) patronów.
2. W ramach środków przeznaczonych na finansowanie aplikacji kierownik aplikacji
zawiera umowy z:
1) wykładowcami,
2) osobami wykonującymi czynności obsługi organizacyjnej i finansowej aplikacji,
3) akceptuje koszty delegacji, zakwaterowania i innych należności określonych w
przepisach o podróżach służbowych na terenie kraju,
4) dokonuje zakupów środków technicznych i pomocy naukowych niezbędnych do
prowadzenia aplikacji, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o
zamówieniach publicznych.
§ 19. Przepisy rozporządzenia stosuje się do aplikacji roku 1998/1999.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 października 1999
r. (poz. 959)
WZÓR ZAŚWIADCZENIA STWIERDZAJĄCEGO ZDANIE EGZAMINU KOŃCZĄCEGO APLIKACJĘ
LEGISLACYJNĄ
KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 12 października 1999 r.
w sprawie ustalenia planu rozwoju Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Krakowski Park
Technologiczny".
(Dz. U. Nr 86, poz. 960)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się plan rozwoju Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Krakowski Park
Technologiczny", stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: w z. T. Donocik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 12 października 1999 r.
(poz. 960)
PLAN ROZWOJU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ "KRAKOWSKI PARK TECHNOLOGICZNY"
1. Wstęp
Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz
działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów,
obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów
ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków.
Specjalna Strefa Ekonomiczna "Krakowski Park Technologiczny" ustanowiona została
rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. (Dz. U. Nr 135,
poz. 912), zmienionym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r.
(Dz. U. Nr 16, poz. 143), w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o
specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668).
Specjalną Strefę Ekonomiczną "Krakowski Park Technologiczny" utworzono w drugim
co do wielkości środowisku akademickim i naukowo-badawczym Polski. Podstawowym
zadaniem Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest stworzenie stałej
zinstytucjonalizowanej platformy współpracy pomiędzy uczelniami a przemysłem,
połączenie oraz wymiana uniwersyteckiego i przemysłowego know-how poprzez
informowanie, propagowanie, szkolenie oraz pomoc przy wdrażaniu zaawansowanych
technologii i technik wytwarzania w przemyśle. Istotną rolę w rozwoju regionu
odgrywają również problemy restrukturyzacji największego zakładu przemysłowego -
Huty im. T. Sendzimira i związana z tym potrzeba redukcji zatrudnienia i
ograniczenia uciążliwości zakładu dla środowiska oraz ograniczenia
nierejestrowanego bezrobocia agrarnego, jakie występuje w Małopolsce. Realizacja
tych celów wymaga zastosowania specjalnych instrumentów ekonomicznych. Powinny
one również przyciągnąć inwestorów zdolnych do zagospodarowania terenów
przeznaczonych pod Parki Technologiczne. Pozwoli to na pełniejsze wykorzystanie
potencjalnych możliwości regionu. Należy do nich w szczególności położenie
komunikacyjne, dojrzałe środowisko naukowe i otwarte na przemiany środowisko
biznesowe.
Nakłady związane z budową zakładów i wyposażeniem technicznym poniosą
inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze
Gmina Kraków oraz zarządzający.
Działania zarządzającego strefą będą polegały na zbywaniu, w imieniu
właścicieli, na rzecz inwestorów prawa własności lub wieczystego użytkowania
nieruchomości (ewentualnie ich udostępnianiu w innej formie), gospodarowaniu
infrastrukturą oraz przeprowadzaniu przetargów lub rokowań, dokonywaniu stałej
kontroli prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, na podstawie
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 stycznia 1998 r. w sprawie
powierzenia "Centrum Zaawansowanych Technologii - Kraków" Sp. z o.o. udzielania
zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej
kontroli działalności przedsiębiorców na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Krakowski Park Technologiczny" oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Dz. U. Nr
22, poz. 100).
Preferowani będą inwestorzy, którzy trwale zwiążą się ze strefą i zajmą się
transferem nowoczesnych, zaawansowanych technologii.
2. Cele ustanowienia strefy
1. Rozwój sektora przemysłu wysokich technologii przy wykorzystaniu potencjału
naukowo-badawczego, przede wszystkim krakowskiego środowiska wyższych uczelni i
instytutów, z możliwościami rozpowszechnienia tego rozwoju na cały kraj.
2. Stworzenie sprzyjających warunków ekonomicznych, infrastrukturalnych i
organizacyjnych dla inwestorów krajowych i zagranicznych deklarujących
wykorzystanie i rozwijanie istniejącego potencjału naukowo-badawczego Krakowa,
głównie w obszarze zaawansowanych technologii.
3. Stymulowanie procesu powstania i rozwoju nowych przedsiębiorstw w sektorach
wymagających wysokich technologii.
4. Wspomaganie rozwoju i restrukturyzacja istniejących przedsiębiorstw, w tym
głównie małych i średnich, w zakresie:
- standaryzacji produktów pod kątem norm europejskich,
- innowacyjności i transferu technologii,
- doradztwa, konsultacji, szkoleń w zakresie restrukturyzacji, organizacji i
ochrony własności intelektualnej,
- pozyskiwania środków finansowych na innowacje oraz na wspólnie przedsięwzięcia
(prace badawczo-naukowe i wdrożenia) z jednostkami naukowymi,
- restrukturyzacji profilu działalności produkcyjnej w Krakowie poprzez
zmniejszanie udziału przemysłu ciężkiego w tej działalności.
5. Podniesienie zdolności i jakości szkolenia technicznego prowadzonego przez
uczelnie w drodze efektywniejszej współpracy z przedsiębiorstwami w dziedzinie
badań i dzięki ułatwionej wymianie doświadczeń.
6. Wykorzystanie dostępnych terenów, w tym poprzemysłowych, i istniejącej tam
infrastruktury technicznej. Pozwoli to na ochronę walorów krajobrazowych i
gospodarczych innych terenów Krakowa i regionu bez powiększania obszarów
przemysłowych miasta.
3. Środki realizacji celów strefy
3.1 Działania:
- promocja strefy w kraju i za granicą,
- rozwój branż wysokotechnologicznych, a przy tym wykorzystujących mocne strony
regionu,
- preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w
regionie poza strefą,
- dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy,
- stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko,
- uczestnictwo przy realizacji budowy obiektów do prowadzenia działalności
gospodarczej w strefie i obiektów wspomagających.
3.2 Środki techniczne
Specjalna Strefa Ekonomiczna "Krakowski Park Technologiczny" zlokalizowana jest
w całości na terenie Gminy Kraków.
Całkowity obszar strefy wynosi 66,4801 ha, z czego powierzchnia:
- Parku Technologicznego Huty im. Tadeusza Sendzimira wynosi 17,6 ha i stanowi
własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym Huty im. Tadeusza Sendzimira w
Krakowie,
- Parku Technologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego wynosi 19,3482 ha i
stanowi własność Gminy Kraków (7,3176 ha), Akademii Górniczo-Hutniczej (3,8600
ha) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego (8,1706 ha),
- Parku Technologicznego Politechniki Krakowskiej wynosi 29,5319 ha i stanowi
własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym Politechniki Krakowskiej.
3.2.1 Budynki
Na obszarze Parku Technologicznego Politechniki Krakowskiej zlokalizowana jest
hala produkcyjna wraz z budynkiem biurowym o powierzchni użytkowej 4791,9 m2 (w
tym sama hala o powierzchni 1361,1 m2). Stan techniczny tego budynku jest
określany jako surowy zamknięty. Jest on podłączony do instalacji elektrycznej i
sanitarnej. Pozwala to na szybką adaptację budynku dla celów Parku
Technologicznego.
W Parku Technologicznym Huty im. Tadeusza Sendzimira znajdują się następujące
budynki i budowle:
- budynek administracyjno-socjalny o powierzchni użytkowej 877 m2, stan
techniczny - średni,
- budynek przepompowni ścieków o powierzchni użytkowej 23 m2, stan techniczny -
średni,
- budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni użytkowej 194 m2, kubaturze 870
m3, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek filtrów, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek podstacji elektrycznej, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek młynowni głównej aerofall o kubaturze 2167 m3, stan techniczny - do
rozbiórki,
- budynek klasyfikatorów, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek stacji sprężarek o powierzchni użytkowej 123,6 m2, kubaturze 531 m3,
stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek zasobników i magazynów pyłu o kubaturze: część niska - 2460 m3, część
wysoka - 4240 m3, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek młynowni domielającej o powierzchni użytkowej 90 m2, stan techniczny -
do rozbiórki,
- budynek zbiorników gotowego produktu, stan techniczny - do rozbiórki,
- budynek magazynów gazów technicznych o powierzchni użytkowej 20 m2, stan
techniczny - do rozbiórki.
3.2.2 Infrastruktura
Dostęp do infrastruktury jest zróżnicowany: dobry w obszarze Parku
Technologicznego Huty im. T. Sendzimira i Parku Technologicznego Politechniki
Krakowskiej, a najmniejszy w obszarze Parku Technologicznego Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Na terenie każdego Parku Technologicznego konieczne jest
wybudowanie wewnętrznego układu komunikacyjnego oraz sieci i urządzeń
infrastruktury technicznej. Koszty tych inwestycji w głównej mierze poniesie
Gmina Kraków i zarządzający.
Park Technologiczny Huty im. Tadeusza Sendzimira
Położony jest we wschodniej części miasta w bezpośrednim sąsiedztwie ul.
Igołomskiej - drogi krajowej nr 777 o kierunku Kraków-Sandomierz. Jest to teren
tzw. "Mączki Nawozowej", wyłączony z eksploatacji Oddziału Huty im. Tadeusza
Sendzimira.
a) Woda
Przez teren Parku przebiega instalacja wody pożarowo-pitnej o średnicy 80 mm, a
w pobliżu przebiega instalacja wody przemysłowej linii granulacji żużla o
średnicy 300 mm z odejściem w kierunku strefy o średnicy 100 mm. Ponadto wzdłuż
południowej strony ul. Igołomskiej budowana jest magistrala wody pitnej o
średnicy 300 mm.
b) Ścieki
Ścieki mogą być odprowadzane istniejącą kanalizacją sanitarną o średnicy 200 mm
poprzez lokalne odstojniki do kolektora zbiorczego o średnicy 500 mm, biegnącego
wzdłuż południowej strony strefy.
c) Wody opadowe
Na terenie strefy istnieje kanalizacja opadowa o średnicy kolektora zbiorczego
500 mm i kanalizacja zbierająca o średnicy 300 mm.
d) Energia elektryczna
Na obszarze strefy jest zlokalizowana w obiekcie 1768 podstacja P70 z
rozdzielnią 6 kV i 0,4 kV. Istnieje możliwość dodatkowego zasilania z głównej
stacji transformatorowej GST 9, która zaspokoi potrzeby inwestorów.
e) Gaz
Przez teren Parku przebiega gazociąg o średnicy 65 mm wysokiego ciśnienia 0,8
MPa, który jest w stanie zaspokoić potrzeby przyszłych inwestorów.
f) Ciepło
Istnieje możliwość wykorzystania do celów grzewczych gazu ziemnego, energii
elektrycznej, a także energii cieplnej. Przez teren Parku przebiega sieć
ciepłownicza napowietrzna o średnicy 150 mm oraz w kanałach podziemnych o
średnicy 80 mm.
g) Telekomunikacja
Na terenie Krakowa działa jeden operator sieci lokalnych Telekomunikacja Polska
S.A., który zapewni korzystanie z miejskiej strefy telekomunikacyjnej.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty.
i) Drogi
Strefa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie drogi krajowej nr 777. Jest
obsługiwana przez dwie ulice miejskie, z których jedna, prowadzona drogą krajową
nr 3, ma być w najbliższym czasie modernizowana. Niezbędne jest wybudowanie dróg
wewnętrznych.
j) Kolej
Wzdłuż granicy strefy przebiega linia kolejowa znajdująca się w gestii Huty im.
Tadeusza Sendzimira z torami roz- i wyładowczymi dla obsługi użytkowników
strefy.
Park Technologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego
Położony jest w południowo-zachodniej części miasta, na terenie III Kampusu
Uniwersytetu Jagiellońskiego w Pychowicach.
a) Woda
Przez teren Parku z południa na północ przebiega magistrala wody pitnej o
średnicy 1200 m, wschodnia część Parku jest objęta miejską siecią wodociągową.
Zapewnia ona dostawy wody w ilości wystarczającej dla przyszłych inwestorów.
b) Ścieki
Ścieki z terenu strefy mogą być odprowadzane poprzez kolektor ogólnospławny "A"
110/185 cm, którego przepustowość jest wystarczająca na potrzeby podmiotów,
które będą działały na terenie strefy.
c) Wody opadowe
Przez teren strefy przebiega gęsta sieć rowów, które mogą być odbiornikami wód
opadowych z utwardzonych powierzchni. Przewiduje się ich modyfikacje poprzez
zmiany przebiegów, budowę zbiornika retencyjnego i osadników oraz rurowanie
niektórych odcinków.
d) Energia elektryczna
Przez teren strefy przebiega napowietrzna linia elektryczna 110 kV, zapewniająca
dostawy energii w ilości wystarczającej na potrzeby przyszłych inwestorów.
e) Gaz
W sąsiedztwie Parku, ok. 500 m od jego granic, przebiega gazociąg wysokiego
ciśnienia 0,8 MPa, o średnicy 65 mm. Gazociąg ten zaspokoi w pełni potrzeby
przyszłych inwestorów.
f) Ciepło
Istnieje możliwość wykorzystania do celów grzewczych gazu ziemnego, energii
elektrycznej, a także energii cieplnej. W pobliżu terenu strefy przebiega
magistrala ciepłownicza o średnicy 800 mm, zasilająca sieć miejską.
g) Telekomunikacja
Na terenie Krakowa działa jeden operator sieci lokalnych Telekomunikacja Polska
S.A., który zapewni korzystanie z miejskiej strefy telekomunikacyjnej.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty.
i) Drogi
Strefa znajduje się w odległości 4 km od węzła na autostradzie A-4. Niezbędne
jest wybudowanie drogi wewnętrznej. Gmina Kraków zobowiązała się do wybudowania,
w latach 1998-2002, odcinka ul. Gronostajowej o długości ok. 220 m oraz
przedłużenia ul. Grota-Roweckiego do ulicy Czerwone Maki - odcinek o długości
1520 m, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną w postaci kanalizacji
ogólnospławnej, wodociągu i oświetlenia. Realizacja tej inwestycji zapewni pełną
dostępność terenów Parku Technologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Park Technologiczny Politechniki Krakowskiej
Położony jest we wschodniej części Krakowa na terenie Kampusu Czyżyny
Politechniki Krakowskiej, w odległości 5 km od centrum miasta. Niegdyś w całości
był to teren lotniska Kraków. Teren ten ograniczony jest ulicami: od północy -
ul. gen. T. Bora-Komorowskiego i ul. gen. L. Okulickiego, od południa - al. Jana
Pawła II, od wschodu - ul. I. Stella-Sawickiego, od zachodu przylega do terenów
Muzeum Lotnictwa i Astronautyki.
a) Woda
Przez teren Parku przebiega instalacja wody o średnicy 400 mm i wody pożarowej o
średnicy 100 mm. Wodociągi te zaspokoją w pełni zapotrzebowanie przyszłych
inwestorów.
b) Ścieki
Ścieki z terenu Parku mogą być odprowadzane istniejącą kanalizacją sanitarną o
średnicy 400 mm, która jest wystarczająca na potrzeby przyszłych inwestorów.
c) Wody opadowe
Na terenie Parku istnieje kanalizacja opadowa o średnicy 1000 mm.
d) Energia elektryczna
Na terenie Parku jest zlokalizowany Główny Punkt Zasilania 110 kV, który
zapewnia inwestorom odpowiedni zapas mocy. Wymagana będzie budowa stacji
transformatorowych 15/0.4 kV i sieci 15 kV powiązanej z siecią w sąsiedztwie.
e) Gaz
Główne magistrale przesyłu gazu znajdują się w pobliżu Parku, wzdłuż ulicy gen.
T. Bora-Komorowskiego i al. Jana Pawła II. Ich parametry techniczne umożliwiają
zaspokojenie w całości potrzeb przyszłych inwestorów. Może jednak wystąpić
konieczność zwiększenia średnicy gazociągu na odcinku ok. 0,6 km.
f) Ciepło
Przez teren Parku przebiega magistrala ciepłownicza o średnicy 300 mm. Jest ona
wystarczająca dla zasilania obiektów zlokalizowanych na terenie Parku. W
przypadku zwiększonego zapotrzebowania na ciepło istnieje możliwość, zgodnie z
zapewnieniem Elektrociepłowni Kraków S.A., doprowadzenia energii cieplnej
bezpośrednio z tej Elektrociepłowni.
g) Telekomunikacja
Na terenie Krakowa działa jeden operator sieci lokalnych Telekomunikacja Polska
S.A., który zapewni korzystanie z miejskiej strefy telekomunikacyjnej. Konieczna
jest rozbudowa istniejącej i budowa nowych sieci łączności. Obszar Parku
Technologicznego Politechniki Krakowskiej znajduje się w zasięgu obsługi
telefonicznej CA Bieńczyce, która jest obecnie modernizowana i rozbudowywana. Na
obszarze Parku wybudować należy odpowiedniej pojemności szafę kablową i system
rozdzielczej kanalizacji technicznej dostosowanej do planu zagospodarowania.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty.
i) Drogi
Strefa bezpośrednio sąsiaduje z miejską siecią dróg publicznych (ul. gen. T.
Bora-Komorowskiego i ul. gen. L. Okulickiego, al. Jana Pawła II, ul. I.
Stella-Sawickiego). Niezbędne jest wybudowanie ulicy lokalnej łączącej główne
elementy funkcjonalne z wlotami do obszaru oraz ulic dojazdowych zapewniających
dostęp do wszystkich kwartałów inwestycyjnych i skoordynowanej z realizacją
sieci infrastruktury technicznej. Odcinek ulicy lokalnej umożliwiający podjęcie
inwestycji przez pierwszych inwestorów wybuduje zarządzający.
4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne
4.1. Warunki prawno-organizacyjne
4.1.1. Zarządzanie strefą
Zarządzającym strefą została ustanowiona spółka Centrum Zaawansowanych
Technologii - Kraków Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie. Zarządzający strefą
będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy,
zgodnie z planem rozwoju, regulaminem strefy i w oparciu o umowy zarządu zawarte
z właścicielami (użytkownikami wieczystymi) terenów strefy, w szczególności
przez:
1) promocję strefy,
2) organizowanie rokowań lub przetargów,
3) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania
wieczystego gruntów położonych na terenie strefy oraz oddawanie nieruchomości do
korzystania na innych podstawach prawnych,
4) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym
prowadzenie działalności gospodarczej,
5) podejmowanie wspólnych inicjatyw gospodarczych z innymi podmiotami.
4.1.2. Regulamin strefy
Regulamin strefy określa sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego
i został zatwierdzony przez Ministra Gospodarki w dniu 3 kwietnia 1998 r. W
szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a przedsiębiorcami
prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy.
4.1.3. Procedura udzielania zezwoleń
Minister Gospodarki powierzył zarządzającemu udzielanie zezwoleń na prowadzenie
działalności gospodarczej oraz wykonywanie bieżącej kontroli działalności
przedsiębiorców na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Krakowski Park
Technologiczny".
Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii zarządzającego cofa i zmienia
zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie. Ustalenie
przedsiębiorców, którzy uzyskają zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub
rokowań zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu Ministra Gospodarki.
Otrzymane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej związane jest z
ulgami podatkowymi. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14
października 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w
Krakowie (Dz. U. Nr 135, poz. 912 i z 1999 r. Nr 16, poz. 143):
- strefa została ustanowiona na okres 12 lat,
- zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych lub osób fizycznych jest
objęty jedynie dochód z działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu, pod
warunkiem prowadzenia tej działalności wyłącznie na terenie strefy (w przypadku
osób prawnych również posiadanie siedziby na terenie strefy),
- przez pierwsze 6 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy
działalności na terenie strefy obowiązuje zwolnienie od podatku dochodowego:
- całego dochodu - jeżeli wydatki inwestycyjne przekroczą równowartość 2 mln
EURO,
- dochodu stanowiącego równowartość wydatków inwestycyjnych - w pozostałych
przypadkach,
- przez pozostały okres obowiązuje ulga w wysokości 50% podatku dochodowego,
- nieruchomości położone na terenie strefy są zwolnione od podatku od
nieruchomości przez czas istnienia strefy.
Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów
działalności:
1) usług instalowania, naprawy, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń,
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, a
także przedmiotów osobistego użytku,
2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług,
3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz
artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych
w sekcjach G i H Klasyfikacji wyrobów i usług,
4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności określonych w sekcji I
Klasyfikacji wyrobów i usług,
5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K
Klasyfikacji wyrobów i usług, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz
działu 74 grupy 74.3,
6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej
prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług
komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q Klasyfikacji
wyrobów i usług.
W przypadku braku prawa do zwolnień można podwyższać stawki amortyzacji środków
trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy
przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 oraz zaliczyć w pełnej
wysokości wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych
bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy do kosztów
uzyskania przychodów.
4.2. Warunki prawno-ekonomiczne
4.2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania
Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą
wykonywania funkcji administracyjnych z zakresu wydawania decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwoleń na budowę.
Dopuszcza się pełnienie tych funkcji przez zarządzającego strefą. Wymaga to:
• powierzenia zarządzającemu, przez zarząd Gminy Kraków wykonujący zadania
starosty, za zgodą Wojewody Małopolskiego, wydawania w pierwszej instancji
decyzji administracyjnych wynikających z ustawy Prawo budowlane,
• powierzenia zarządzającemu przez Prezydenta Miasta Krakowa, za zgodą Rady
Miasta, wydawania decyzji administracyjnych w sprawach ustalania warunków
zabudowy i zagospodarowania terenu.
4.2.2. Udostępnienie infrastruktury
Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom
rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze
produkcyjnym, jak i usługowym.
Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się w szczególności:
• opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury,
• opracowanie przez zarządzającego planu modernizacji istniejącej
infrastruktury,
• umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach,
• budowę nowej infrastruktury.
4.2.3. Szkolenia
Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych
kadr możliwe będzie dzięki ofercie instytucji szkolących, działających w
lokalnym środowisku. Zarządzający podejmie następujące działania:
• nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie
szkoleń (Wojewódzki Urząd Pracy),
• koordynowanie działalności szkoleniowej,
• stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów.
4.2.4. Otoczenie strefy
W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym,
społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmuje:
• współpracę z instytucjami akademickimi i biznesowymi w celu rozwijania
doradztwa prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych,
• współpracę z władzami miasta, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu
tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa,
hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.),
• współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi, a także mass mediami
całego regionu, w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy.
5. Strategia rozwoju strefy
5.1. Założenia ogólne dotyczące przedsiębiorców prowadzących działalność w
strefie
Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia:
1) rozwój sektora wysokich technologii przy wykorzystaniu potencjału
naukowo-badawczego krakowskiego środowiska wyższych uczelni i instytutów,
2) pozyskanie inwestorów strategicznych, deklarujących wykorzystanie i
rozwijanie istniejącego potencjału naukowo-badawczego Krakowa, których
działalność i stopień kooperacji jest elementem przyciągającym innych
inwestorów,
3) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, działających w
sektorach wysokich technologii,
4) przyjmowanie inwestorów nie powodujących zniekształcenia konkurencji w
regionie,
5) minimalizację wpływu strefy na środowisko, bieżącą współpracę z instytucjami
ochrony środowiska.
5.2. Założenia szczegółowe
W Specjalnej Strefie Ekonomicznej "Krakowski Park Technologiczny" przewiduje się
preferowanie firm, ośrodków badawczych i instytucji zajmujących się transferem
nowoczesnych, zaawansowanych technologii ukierunkowanych głównie na:
1) technologię i technikę wysokiej próżni,
2) technologię i technikę wysokich ciśnień,
3) technologie dotyczące ochrony zdrowia i inżynierii medycznej (biomateriały),
4) energo- i materiałooszczędne technologie i techniki wytwarzania,
5) technologie i techniki związane z inżynierią materiałową (w tym z modyfikacją
właściwości materiałów techniką implantacyjną),
6) biotechnologię i inżynierię genetyczną,
7) technologie związane z ochroną środowiska oraz niekonwencjonalnymi źródłami
energii,
8) projektowanie i wytwarzanie elementów elektronicznych (w tym optoelektronika
i mikroelektronika),
9) technologie dotyczące oprogramowania, systemów informatycznych i sieci
telekomunikacyjnych,
10) technologie związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony obiektów
inżynierskich,
11) projektowanie i wytwarzanie aparatury pomiarowej do badań laboratoryjnych i
przemysłowych.
5.3. Działalność usługowa
Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i
poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie
zasługują następujące kierunki:
- usługi związane z dostawą mediów i odprowadzaniem ścieków i odpadów,
- usługi w zakresie transportu,
- usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne,
architektoniczne itp.),
- usługi deweloperskie.
Zarządzający będzie gromadzić informacje, które mogą być wykorzystywane przez
podmioty prowadzące działalność w strefie, w szczególności dotyczące budowy
geologicznej i skażenia gruntów oraz możliwości zagospodarowania terenów strefy
z punktu widzenia planów zagospodarowania przestrzennego i dostawy nośników
energii.
5.4. Pozyskiwanie inwestorów
Plan rozwoju Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Krakowski Park Technologiczny"
zakłada, zgodnie z podjętą przez Rząd w dniu 15 czerwca br. decyzją w sprawie
dalszego funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych, że wydawanie zezwoleń
na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie zakończy się najpóźniej z
końcem 2002 r. i w tym czasie strefa zostanie całkowicie wypełniona.
5.4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów
Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań
promocyjnych, mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych.
Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów:
1) inwestorów strategicznych, angażujących duży kapitał inwestycyjny,
wykorzystujących w istotnej części majątek strefy i zdolnych zapewnić
rzeczywisty transfer wysokich technologii; działalność tych inwestorów określi
dynamikę i charakter rozwoju strefy,
2) średnich i małych inwestorów, tworzących nowe przedsiębiorstwa w drodze
inwestycji bezpośrednich,
3) firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić
będą działalność na rzecz obsługi przedsiębiorców działających w strefie.
Działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą:
- współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy,
- wykreowanie image strefy w rezultacie promocji ogólnej (nie adresowanej) w
kraju i za granicą,
- promocję adresowaną w formie ofert kierowanych do wybranych firm z
wyselekcjonowanych branż przemysłowych,
- badania trendów gospodarczych, zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi
branżami przemysłowymi,
- analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy,
- współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania
przychylnego stosunku do strefy.
5.4.2. Udostępnianie majątku
Udostępnienie majątku nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej (sprzedaży,
dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie:
- określeniem rodzaju i wielkości majątku,
- wybraniem, w drodze rokowań lub przetargu, najkorzystniejszej oferty
inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy,
- udzielaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie
strefy.
5.5. Rozwój środków technicznych
Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i
infrastruktury są niewystarczające dla osiągnięcia głównych celów strefy.
Oznacza to konieczność wznoszenia przez inwestorów nowych budynków oraz budowy
infrastruktury.
5.5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury
Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju
strefy. Istnieje konieczność wybudowania magistralnych instalacji oraz wiążących
się z nimi urządzeń technicznych we wszystkich Parkach Technologicznych. W
większości będą one lokalizowane w pasach dróg wewnętrznych oraz na innych
terenach, które pozostaną w dyspozycji zarządzającego. Ponadto należy:
- wybudować wewnętrzne drogi w Parkach Technologicznych Politechniki Krakowskiej
oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego,
- wybudować powiązania drogowe zewnętrzne dla Parku Technologicznego
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Inwestycje te zostaną wykonane częściowo przez Gminę Kraków, właścicieli i
użytkowników wieczystych terenów strefy oraz zarządzającego, a częściowo przez
inwestorów, we współpracy z dostawcami mediów technicznych. Przyłącza wykonają
na własny koszt inwestorzy.
6. Zasoby kadrowe
Zasoby siły roboczej są określone przez dwa czynniki: stopę bezrobocia i
kwalifikacje przyszłej kadry. Stopa bezrobocia na terenie województwa
krakowskiego na koniec 1998 r. wynosiła 4,1%. W uczelniach, instytutach
naukowych, organizacjach badawczo-rozwojowych, których na terenie Krakowa działa
ponad 110, pracuje około 8 500 naukowców, studiuje zaś około 100.000 studentów.
7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy
Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez:
- inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa, budowa obiektów, udział w budowie
infrastruktury),
- zarządzającego oraz właścicieli (użytkowników wieczystych) nieruchomości
(rozbudowa infrastruktury).
7.1. Nakłady inwestorów
Przedsiębiorcy podejmujący działalność w strefie będą ponosić nakłady na kupno
gruntów, budowę obiektów i ich wyposażenie. Udział inwestorów w rozwoju
infrastruktury przewiduje się przede wszystkim w budowie przyłączy lokalnych i
każdorazowo będzie to przedmiotem negocjacji z zarządzającym.
7.2. Nakłady zarządzającego i właścicieli
1. Koszty utrzymania nieruchomości położonych na terenie strefy będą ponosili
ich właściciele (użytkownicy wieczyści). W miarę udostępniania majątku
inwestorom koszty te będą się zmniejszać, a właściciele oraz zarządzający
uzyskają przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu. Dochody zarządzającego
w znacznej części zostaną przeznaczone na rozbudowę infrastruktury na terenie
strefy.
2. Koszty budowy infrastruktury na terenie Parku Technologicznego Politechniki
Krakowskiej, do której zobowiązał się zarządzający, wyniosą docelowo co najmniej
2-3 mln zł. Nakłady powinny być poniesione w okresie nie dłuższym niż 2 lata, co
oznacza średni roczny wydatek w granicach co najmniej 1-1,5 mln zł.
3. Koszty opracowania dokumentacji niezbędnej do sporządzenia planu
zagospodarowania przestrzennego strefy ponoszą właściciele (użytkownicy
wieczyści) gruntu, a koszty przygotowania dokumentacji niezbędnej do uzyskania
"Warunków zagospodarowania i zabudowy terenu" oraz pozwoleń na budowę ponoszą
inwestorzy.
4. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki, w tym
między innymi koszty wynajmu lokalu będącego jej siedzibą. Wielkość tych kosztów
jest szacowana na ok. 300.000 zł w pierwszym roku działalności, a w następnych
latach 600 000 złotych rocznie, z zastrzeżeniem że będzie to uzależnione od
wielkości zaangażowania inwestycyjnego na terenie strefy. Szczegółowa projekcja
kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów
ekonomiczno-finansowych zarządzającego.
5. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem
możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w okresie do końca 2002
r. nakłady te wyniosą ok. 100 tys. zł rocznie.
8. Etapy rozwoju strefy
Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym
na 12 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę.
Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy.
Rozwój strefy obejmuje 3 podstawowe etapy:
EtapOkresGłówne cele etapu
I1999 r.-2002 r.Zrealizowanie inwestycji infrastrukturalnych (budowa,
rozbudowa),
Wprowadzanie inwestorów do strefy (pełne zagospodarowanie wszystkich
podstref), rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i w
regionie, gospodarowanie urządzeniami infrastruktury,
monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie strefy
II2003 r.- 2009 r.Prowadzenie działalności na docelowym poziomie
III2007 r.-2011 r.Przygotowywanie warunków do funkcjonowania powstałego
obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych, obowiązujących w
ciągu 12 lat trwania strefy.
9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania
Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności Centrum Zaawansowanych
Technologii Kraków Sp. z o.o.:
Lp.ObowiązkiTermin wykonania
1Wydanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w
strefieI półrocze 1999 r.
2Przekazanie, na podstawie stosownych umów, majątku inwestoromI półrocze
1999 r.
3Opracowanie programu budowy infrastrukturyI półrocze 1999 r.
4Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej
infrastruktury (I etap)I półrocze 1999 r.
5Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyI półrocze
1999 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 7 września 1999 r.
w sprawie zasad i warunków prowadzenia działalności innowacyjnej i
eksperymentalnej przez publiczne szkoły i placówki artystyczne.
(Dz. U. Nr 86, poz. 961)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 32a ust. 4 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117,
poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Innowacją pedagogiczną, zwaną dalej "innowacją", w publicznych szkołach
i placówkach artystycznych, zwanych dalej "szkołami", są zmodyfikowane
rozwiązania organizacyjne bądź metodyczne mające na celu poprawę skuteczności
działania szkoły.
2. Eksperymentem pedagogicznym, zwanym dalej "eksperymentem", są działania
służące podniesieniu skuteczności działania szkoły, w ramach których tworzy się
nowe warunki, organizację zajęć, sposób albo treść nauczania, wychowania lub
opieki, a efekty tych działań są poddane procedurze weryfikacyjnej, zgodnej z
metodologią nauk pedagogicznych.
3. Innowacje i eksperymenty nie mogą prowadzić do zmiany typu szkoły, a ponadto
nie mogą naruszać:
1) ramowych planów nauczania, w zakresie określonego przez te plany minimalnego
wymiaru godzin zajęć edukacyjnych,
2) zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów, w zakresie, który
ograniczałby uprawnienia ucznia do uzyskania świadectwa lub dyplomu.
§ 2. 1. Innowacja lub eksperyment może obejmować wszystkie lub wybrane zajęcia
edukacyjne, całą szkołę lub jej część, czyli wydział, sekcję, grupę, ciąg klas
lub grup.
2. Rozpoczęcie innowacji lub eksperymentu jest możliwe po zapewnieniu przez
szkołę odpowiednich warunków kadrowych i organizacyjnych niezbędnych do
realizacji planowanych działań innowacyjnych i eksperymentalnych.
3. Innowacje lub eksperymenty wymagające przyznania szkole dodatkowych środków
budżetowych mogą być podjęte po wyrażeniu przez organ prowadzący szkołę pisemnej
zgody na finansowanie planowanych działań.
4. Rekrutacja do szkół, w których prowadzona jest innowacja lub eksperyment,
odbywa się na zasadzie powszechnej dostępności.
§ 3. Innowacje, o których mowa w § 1 ust. 1, mogą w szczególności polegać na:
1) modyfikacji rozwiązań organizacyjnych lub metodycznych zachowującej cele
kształcenia oraz wiedzę i umiejętności ucznia określone w podstawie programowej,
2) łącznym, czyli blokowym, nauczaniu zajęć edukacyjnych na podstawie jednego
programu nauczania,
3) wprowadzeniu do szkolnego planu nauczania zajęć edukacyjnych nie ujętych w
ramowych planach nauczania wspomagających kierunek kształcenia artystycznego.
§ 4. 1. Uchwałę w sprawie wprowadzenia innowacji w szkole podejmuje rada
pedagogiczna.
2. Uchwała o wprowadzeniu innowacji może być podjęta po uzyskaniu:
1) pozytywnej opinii rady szkoły,
2) pozytywnej opinii metodyka lub konsultanta wyznaczonego przez Centrum
Edukacji Artystycznej, zwane dalej "Centrum", w przypadku innowacji, o której
mowa w § 3 pkt 3,
3) pisemnej zgody autora lub zespołu autorskiego innowacji,
4) zgody organu prowadzącego szkołę, o której mowa w § 2 ust. 3.
3. Uchwałę rady pedagogicznej o podjęciu innowacji wraz z opisem jej zasad oraz
opiniami, o których mowa w ust. 2, dyrektor szkoły przekazuje Centrum do 30
czerwca roku szkolnego poprzedzającego rok szkolny wprowadzenia innowacji.
4. Centrum po upływie trzech miesięcy od rozpoczęcia roku szkolnego informuje
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o zakresie
i rodzajach innowacji podjętych w szkołach, nad którymi sprawuje nadzór
pedagogiczny.
§ 5. W przypadku stwierdzenia w trybie nadzoru pedagogicznego, że innowacja
prowadzona jest niezgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu
albo powoduje obniżenie poziomu kształcenia lub skuteczności działania szkoły,
Centrum może wstrzymać dalsze prowadzenie innowacji.
§ 6. Dyrektor szkoły prowadzącej innowację przekazuje - bezpośrednio po jej
zakończeniu - Centrum, a w uzasadnionych przypadkach również organowi
prowadzącemu szkołę - ocenę wyników innowacji.
§ 7. Eksperyment nie może naruszać uprawnień ucznia do bezpłatnej nauki,
wychowania i opieki w zakresie ustalonym w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162,
poz. 1126), a także w zakresie uzyskania wiedzy i umiejętności koniecznych do
ukończenia danego typu szkoły, złożenia egzaminu dyplomowego i maturalnego.
§ 8. Prowadzenie eksperymentu wymaga zgody ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego.
§ 9. 1. Dyrektor szkoły po uzyskaniu zgody rady pedagogicznej i opinii Centrum
występuje z wnioskiem do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego w terminie do 31 stycznia roku szkolnego poprzedzającego
rok szkolny, w którym planowane jest jego rozpoczęcie.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) założenia, czas trwania i sposób realizacji eksperymentu, wskazanie procedur
weryfikacyjnych oraz formę przedstawienia oceny wyników eksperymentu,
2) opinię wyższej uczelni, która przeprowadzi weryfikację założeń eksperymentu,
będzie sprawować opiekę naukową nad eksperymentem oraz dokona jego oceny,
3) w przypadku eksperymentu dotyczącego zawodu nie umieszczonego w klasyfikacji
zawodów szkolnictwa zawodowego - opinię wojewódzkiego urzędu pracy lub
instytucji artystycznej zainteresowanej wynikami eksperymentu oraz pozytywną
opinię o merytorycznej zawartości dokumentacji programowej, wydaną przez wyższą
szkołę artystyczną właściwą dla zawodu będącego przedmiotem eksperymentu,
4) potwierdzenie zgody rady pedagogicznej oraz pozytywną opinię rady szkoły,
5) zgodę organu prowadzącego szkołę, o której mowa w § 2 ust. 3.
§ 10. 1. Dyrektor szkoły prowadzącej eksperyment przekazuje bezpośrednio po jego
zakończeniu ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego ocenę eksperymentu, a w uzasadnionych przypadkach - również organowi
prowadzącemu szkołę.
2. Oceny, o których mowa w ust. 1, składa się za pośrednictwem Centrum, które
dołącza swoją opinię.
§ 11. Traci moc zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 29 marca 1994 r. w
sprawie zasad i warunków prowadzenia działalności innowacyjnej i
eksperymentalnej przez szkoły i placówki artystyczne (Dz. Urz. MKiS Nr 3, poz.
9).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: A. Zakrzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 8 października 1999 r.
w sprawie organizmów genetycznie zmodyfikowanych.
(Dz. U. Nr 86, poz. 962)
Na podstawie art. 37a ust. 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz.
296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie zezwoleń na zamierzone
uwolnienie genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska w celach
eksperymentalnych lub wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego organizmy
genetycznie zmodyfikowane lub składającego się z takich organizmów albo ich
części,
2) wymagania, jakim powinna odpowiadać ocena zagrożenia dla środowiska i zdrowia
ludzi załączona do wniosku o wydanie zezwolenia na zamierzone uwolnienie
genetycznie zmodyfikowanych organizmów do środowiska w celach eksperymentalnych
lub wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego organizmy genetycznie
zmodyfikowane lub składającego się z takich organizmów albo ich części oraz
zakres badań i analiz niezbędnych do jej sporządzenia,
3) wymagania, jakim powinny odpowiadać oznakowanie i opakowanie produktu
wprowadzonego do obrotu zawierającego organizmy genetycznie zmodyfikowane lub
składającego się z takich organizmów albo ich części.
§ 2. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na zamierzone uwolnienie organizmów
genetycznie zmodyfikowanych do środowiska w celach eksperymentalnych, zwane
dalej "zamierzonym uwolnieniem", powinien zawierać:
1) informacje o wnioskodawcy i osobach odpowiedzialnych za przygotowanie oraz
przeprowadzenie zamierzonego uwolnienia;
2) informacje o organizmie genetycznie zmodyfikowanym:
a) charakterystykę dawcy, biorcy, organizmu rodzicielskiego,
b) charakterystykę wektora,
c) charakterystykę organizmu genetycznie zmodyfikowanego;
3) informacje o:
a) zamierzonym uwolnieniu,
b) warunkach środowiska, do którego nastąpi zamierzone uwolnienie,
c) celu zamierzonego uwolnienia;
4) informacje o oddziaływaniach pomiędzy organizmem genetycznie zmodyfikowanym a
środowiskiem:
a) charakterystykę oddziaływań środowiska na przeżycie, rozmnażanie i
rozpowszechnianie organizmu genetycznie zmodyfikowanego,
b) oddziaływanie ze środowiskiem,
c) potencjalny wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na środowisko;
5) informacje o monitorowaniu i kontroli zamierzonego uwolnienia oraz planach
reagowania na zagrożenie:
a) informacje o technice monitorowania,
b) kontrolę zamierzonego uwolnienia do środowiska,
c) plany reagowania na zagrożenie;
6) informacje o poprzednich uwolnieniach do środowiska:
a) datę i miejsce,
b) cel,
c) cel monitorowania i jego przebieg,
d) skutki dla zdrowia ludzi oraz dla środowiska,
e) wnioski;
7) inne informacje dotyczące zamierzonego uwolnienia.
2. Szczegółowy zakres informacji, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr
1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktu
zawierającego organizmy genetycznie zmodyfikowane lub składającego się z takich
organizmów albo ich części, zwanego dalej "produktem", powinien zawierać:
1) informacje o wnioskodawcy;
2) informacje o produkcie:
a) ogólny opis,
b) instrukcje lub zalecenia dotyczące przechowywania i użytkowania,
c) planowane opakowanie,
d) planowane oznakowanie,
e) postępowanie w przypadku niewłaściwego użycia;
3) informacje o organizmie genetycznie zmodyfikowanym zawartym w produkcie:
a) charakterystykę organizmu genetycznie zmodyfikowanego,
b) charakterystykę biorców lub organizmów rodzicielskich, z których otrzymano
organizm genetycznie zmodyfikowany;
4) informacje o:
a) metodach używanych do modyfikacji genetycznej,
b) właściwościach wektora,
c) insercie,
d) organizmie, z którego insert jest pozyskany;
5) informacje o oddziaływaniach pomiędzy organizmem genetycznie zmodyfikowanym a
środowiskiem oraz wpływie tego organizmu na zdrowie ludzi:
a) charakterystykę oddziaływań środowiska na przeżycie, rozmnażanie i
rozprzestrzenianie organizmu genetycznie zmodyfikowanego,
b) wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na środowisko,
c) wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na zdrowie ludzi;
6) informacje o monitorowaniu i kontroli produktu wprowadzonego do obrotu oraz
planach reagowania na zagrożenie;
7) informację o poprzednich wprowadzeniach produktu do obrotu, która powinna
podawać:
a) datę i miejsce,
b) cel,
c) cel monitorowania poprzedniego wprowadzenia i jego przebieg,
d) skutki dla zdrowia ludzi oraz dla środowiska,
e) wnioski;
8) inne informacje dotyczące wprowadzenia produktu do obrotu.
2. Szczegółowy zakres informacji, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr
2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Ocena zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi załączona do wniosku o
wydanie zezwolenia na zamierzone uwolnienie genetycznie zmodyfikowanych
organizmów do środowiska w celach eksperymentalnych powinna zawierać opis
zamierzonego uwolnienia, z zastrzeżeniem § 6.
2. Opis zamierzonego uwolnienia, o którym mowa w ust. 1, powinien uwzględniać w
szczególności:
1) warunki środowiska, do którego nastąpi zamierzone uwolnienie,
2) miejsce zamierzonego uwolnienia,
3) metody kontroli zamierzonego uwolnienia,
4) postępowanie z odpadami,
5) plan działania w razie zagrożenia dla środowiska lub zdrowia ludzi,
6) informacje o poprzednich uwolnieniach tego organizmu.
§ 5. 1. Ocena zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi załączona do wniosku o
wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu produktu powinna zawierać
informację o wprowadzeniu do obrotu tego produktu, z zastrzeżeniem § 6.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności opisywać:
1) rodzaj produktu,
2) miejsce wprowadzenia,
3) metody kontroli,
4) wymagania co do sposobu przechowywania i użytkowania produktu,
5) sposoby postępowania w przypadku użycia niezgodnego z przeznaczeniem,
6) sposób postępowania z odpadami,
7) plan działania w razie zagrożenia dla środowiska lub zdrowia ludzi,
8) poprzednie wprowadzenia produktu do obrotu.
§ 6. Oceny zagrożenia dla zdrowia ludzi i dla środowiska, o których mowa w § 4
ust. 1 i § 5 ust. 1, powinny uwzględniać:
1) opis oddziaływań pomiędzy organizmem genetycznie zmodyfikowanym a
środowiskiem, a w szczególności:
a) czynniki wpływające na przeżywalność, rozmnażanie, rozprzestrzenianie się
organizmu genetycznie zmodyfikowanego w środowisku,
b) zdolność przenoszenia materiału genetycznego z organizmu genetycznie
zmodyfikowanego do organizmów występujących w ekosystemie oraz z organizmów
występujących w ekosystemie do organizmu genetycznie zmodyfikowanego,
c) prawdopodobieństwo ujawnienia się niepożądanych cech w organizmie genetycznie
zmodyfikowanym,
d) sposoby rozprzestrzeniania się,
e) opis ekosystemów, do których organizm genetycznie zmodyfikowany mógłby być
przeniesiony,
f) niebezpieczeństwo nadmiernego wzrostu populacji organizmu genetycznie
zmodyfikowanego w środowisku,
g) konkurencyjność organizmu genetycznie zmodyfikowanego w stosunku do
niezmodyfikowanych biorców lub organizmów rodzicielskich,
h) określenie i opis organizmów docelowych,
i) przewidywany mechanizm i przewidywane efekty oddziaływania między organizmem
genetycznie zmodyfikowanym a organizmem docelowym,
j) prawdopodobieństwo zmian w oddziaływaniach biologicznych pomiędzy organizmem
genetycznie zmodyfikowanym a organizmem docelowym,
k) określenie i opis organizmów innych niż docelowe, na które może mieć wpływ
organizm genetycznie zmodyfikowany,
l) znane lub przewidywane wpływy organizmu genetycznie zmodyfikowanego na inne
niż docelowe organizmy w środowisku,
m) możliwość wpływu na środowisko oddziaływań pomiędzy organizmem genetycznie
zmodyfikowanym a organizmem innym niż docelowy,
n) możliwe pozytywne i negatywne cechy, które mogą ujawniać się na skutek
przeniesienia genów z organizmu genetycznie zmodyfikowanego do innych gatunków,
o) znany lub przewidywany udział organizmu genetycznie zmodyfikowanego w
procesach biogeochemicznych,
p) inne możliwe oddziaływania na środowisko;
2) przewidywane oddziaływanie na zdrowie ludzi organizmu genetycznie
zmodyfikowanego, a w szczególności:
a) działania toksyczne lub alergiczne organizmu genetycznie zmodyfikowanego lub
jego produktów metabolicznych,
b) porównanie organizmu genetycznie zmodyfikowanego z dawcą, biorcą lub
organizmem rodzicielskim, w odniesieniu do patogenności,
c) zdolność do kolonizacji,
d) schorzenia i mechanizmy patogenności, włączając inwazyjność i złośliwość
choroby,
e) zakaźność,
f) dawkę infekcyjną,
g) możliwości zmian gospodarza,
h) możliwości przeżycia poza organizmem gospodarza,
i) obecność wektorów,
j) stabilność biologiczną,
k) rodzaje odporności na antybiotyki
oraz możliwość leczenia.
§ 7. 1. Oceny, o których mowa w § 4 ust. 1 i § 5 ust. 1, sporządzane są na
podstawie badań i analiz.
2. Badania i analizy, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w zakresie
umożliwiającym opis oddziaływań organizmu genetycznie zmodyfikowanego na
środowisko oraz opis przewidywanego oddziaływania tego organizmu na zdrowie
ludzi, a w szczególności:
1) biorców, dawców lub organizmów rodzicielskich, z których otrzymano organizm
genetycznie zmodyfikowany,
2) metod używanych do modyfikacji genetycznej, właściwości wektora, insertu,
3) organizmu genetycznie zmodyfikowanego i jego charakterystyki uzyskanej w
kontrolowanych warunkach wzrostu i rozwoju,
4) poprzednich uwolnień organizmu genetycznie zmodyfikowanego do środowiska lub
poprzednich wprowadzeń produktu do obrotu.
§ 8. Opakowanie produktu powinno uniemożliwiać uwolnienie produktu do środowiska
podczas transportu, przechowywania i użytkowania.
§ 9. 1. Na opakowaniu produktu składającego się z organizmów genetycznie
zmodyfikowanych albo ich części powinien być umieszczony, w kolorze kontrastowym
do koloru opakowania, napis "produkt genetycznie zmodyfikowany", z zastrzeżeniem
ust. 3.
2. Na opakowaniu produktu, którego niektóre składniki stanowią organizmy
genetycznie zmodyfikowane albo ich części, obok nazwy składnika należy umieścić,
w kolorze kontrastowym do koloru opakowania, napis "genetycznie zmodyfikowany"
lub zaznaczyć gwiazdką (*) i wspólny odnośnik umieścić pod wyszczególnieniem
składników, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Opakowanie produktu znakuje się umieszczając informację o:
1) przeznaczeniu produktu, dacie i numerze zezwolenia na wprowadzenie do obrotu,
2) warunkach geograficzno-przyrodniczych, w jakich produkt może być użytkowany,
jeżeli produkt tego wymaga,
3) sposobach postępowania w przypadku niezamierzonego uwolnienia lub
niewłaściwego użycia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 9, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 8 października 1999 r. (poz. 962)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWY ZAKRES INFORMACJI ZAWARTY WE WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA NA
ZAMIERZONE UWOLNIENIE ORGANIZMÓW GENETYCZNIE ZMODYFIKOWANYCH DO ŚRODOWISKA W
CELACH EKSPERYMENTALNYCH
1. Informacje o wnioskodawcy i osobach odpowiedzialnych za przygotowanie i
przeprowadzenie zamierzonego uwolnienia
1.1Nazwa i siedziba lub nazwisko i adres wnioskodawcy
1.2Imię i nazwisko oraz informacja o kwalifikacjach fachowych osoby (osób)
odpowiedzialnej za przygotowanie i przeprowadzenie zamierzonego uwolnienia
2. Informacje o organizmie genetycznie zmodyfikowanym
a) charakterystyka dawcy, biorcy, organizmu rodzicielskiego (jeśli występuje)
2.1Nazwa naukowa
2.2Taksonomia
2.3Inne nazwy (nazwa zwyczajowa, nazwa szczepu, nazwa hodowlana itd.)
2.4Cechy fenotypowe i genetyczne
2.5Stopień pokrewieństwa pomiędzy dawcą i biorcą lub między organizmami
rodzicielskimi
2.6Opis technik identyfikacji i detekcji
2.7Czułość, wiarygodność (ilościowo) i specyficzność technik identyfikacji
i detekcji
2.8Opis geograficznego zasięgu i naturalnego środowiska organizmu wraz z
informacją o naturalnych wrogach, ofiarach, pasożytach, konkurentach,
symbiontach i gospodarzach
2.9 Możliwość przeniesienia informacji genetycznej do innych organizmów.
Krzyżowanie z innymi gatunkami użytkowymi lub dzikimi
2.10Kontrola stabilności genetycznej organizmów i czynników na nią
wpływających
2.11Cechy patologiczne, ekologiczne i fizjologiczne
a) klasyfikacja zagrożenia, stosownie do istniejących norm dotyczących
ochrony zdrowia ludzi lub ochrony środowiska
b) wymiana pokoleń w naturalnym ekosystemie; płciowe i bezpłciowe cykle
reprodukcyjne
c) informacje dotyczące zdolności do samodzielnego utrzymania się w
środowisku, w tym wytwarzanie diaspor, np. nasion, spor itp. Specyficzne
czynniki wpływające na przeżywalność i rozsiewanie
d) patogenność, infekcyjność, toksyczność (zjadliwość), alergiczność,
wektory patogenów, możliwe wektory, wpływ na organizmy niedocelowe.
Możliwość aktywacji wirusów utajonych (prowirusów); zdolność do
kolonizacji innych organizmów
e) oporność na antybiotyki i możliwość wykorzystywania tych antybiotyków
w leczeniu ludzi i zwierząt i w profilaktyce
f) rola w procesach środowiskowych: produkcja pierwotna, obieg składników
odżywczych, rozkład materii organicznej, oddychanie itp.
2.12Charakterystyka wewnętrznych (natywnych) wektorów
a) sekwencja
b) częstość mobilizacji
c) swoistość
d) obecność genów oporności
2.13Opis wcześniejszych modyfikacji genetycznych
b) charakterystyka wektora
2.14Właściwości i źródło wektora
2.15Sekwencja transpozonów, wektorów i innych niekodujących odcinków
genetycznych, użytych do wytworzenia organizmu genetycznie zmodyfikowanego
umożliwiających działanie wektorów i insertów w organizmie genetycznie
zmodyfikowanym
2.16Częstość mobilizacji wbudowanego wektora lub zdolność przenoszenia i
metody określenia tych procesów
2.17Informacje o tym, w jakim stopniu wektor jest ograniczony do DNA
wymaganego do spełnienia planowanych funkcji
c) Charakterystyka organizmu genetycznie zmodyfikowanego
2.18Informacje związane z modyfikacjami genetycznymi
a) metody używane do modyfikacji
b) metody używane do skonstruowania lub wprowadzenia insertu (-ów) do
biorcy lub usunięcia sekwencji
c) opis insertu i/lub konstrukcji wektora oraz metody użyte do ich
scharakteryzowania
d) czystość insertu - czy sekwencja insertu jest ograniczona do DNA
wymaganego dla spełnienia zamierzonej funkcji
e) sekwencja, identyczność funkcjonalna i lokalizacja zmienionej
(wstawionej lub usuniętej) części kwasu nukleinowego, ze szczególnym
odniesieniem do jakiejkolwiek znanej szkodliwej sekwencji
f) umiejscowienie insertu w komórce (chromosomy, mitochondria,
chloroplasty, cytoplazma) i metody identyfikacji umiejscowienia insertu
g) wielkość usuniętego fragmentu i jego funkcje
2.19Informacje o uzyskanym organizmie genetycznie zmodyfikowanym
a) opis cech genetycznych lub fenotypowe charakterystyki cech o
zmodyfikowanej ekspresji
b) struktura i liczba kopii każdego wektora lub dodanego kwasu
nukleinowego w zmodyfikowanym organizmie
c) stabilność organizmu (opis cech genetycznych)
d) charakterystyka i poziom ekspresji nowego materiału genetycznego.
Metody i czułość pomiaru. Części organizmu, gdzie występuje ekspresja (np.
korzeń)
e) funkcja nowego białka
f) opis identyfikacji i techniki detekcji wprowadzonej sekwencji,
wektorów i białka będącego produktem wprowadzonego genu
g) czułość, wiarygodność (ilościowo) oraz swoistość technik identyfikacji
i wykrywania
h) zmiany współczynnika rozmnożenia, zdolności do rozsiewania i
przeżywalności organizmu genetycznie zmodyfikowanego w porównaniu do
organizmu biorcy
2.20Opis wcześniejszych uwolnień organizmu genetycznie zmodyfikowanego
2.21Aspekty zdrowotne
a) właściwości toksyczne lub alergiczne organizmów genetycznie
zmodyfikowanych lub produktów ich metabolizmu
b) produkty stwarzające zagrożenie
c) porównanie organizmu genetycznie zmodyfikowanego z dawcą, biorcą lub
organizmem rodzicielskim (jeśli występuje), w odniesieniu do patogenności
d) zdolność do kolonizacji
e) patogenność organizmu dla ludzi, o sprawnym układzie odpornościowym
f) wywołane dolegliwości i mechanizm patogenności, włączając inwazyjność
i zjadliwość
g) zakaźność
h) dawka infekcyjna
i) zakres gospodarzy i możliwość ich zmiany
j) możliwości przeżycia poza organizmem gospodarza
k) obecność wektorów lub możliwość rozprzestrzeniania się
l) stabilność biologiczna
m) odporność na antybiotyki (antybiogram)
n) możliwość leczenia
3. Informacje o warunkach uwolnienia oraz o środowisku, do którego nastąpi
zamierzone uwolnienie
a) informacje o zamierzonym uwolnieniu do środowiska
3.1Opis proponowanych zamierzonych uwolnień do środowiska, w tym
zamierzone i przewidywane produkty tego procesu
3.2Dane dotyczące zamierzonego uwolnienia do środowiska
a) termin zamierzonego uwolnienia
b) charakter zamierzonego uwolnienia (jednorazowe, wielokrotne, czasowe)
3.3Wielkość terenu zamierzonego uwolnienia
3.4Przygotowanie terenu przed zamierzonym uwolnieniem do środowiska
3.5Metody używane do zamierzonego uwolnienia do środowiska
3.6Planowana ilość (liczba) uwolnionych do środowiska organizmów
genetycznie zmodyfikowanych
3.7Potencjalne zaburzenia siedliska, ewentualna degradacja i dewastacja
gleby oraz powierzchni ziemi, po zamierzonym uwolnieniu do środowiska
organizmu genetycznie zmodyfikowanego
3.8Metody ochrony pracowników w czasie zamierzonego uwalniania organizmu
genetycznie zmodyfikowanego do środowiska
3.9Traktowanie terenu po dokonaniu zamierzonego uwolnienia do środowiska
organizmu genetycznie zmodyfikowanego (typ i metoda uprawy, nawadnianie
lub inne działania i ich znaczenie)
3.10Przewidywane techniki eliminacji lub unieczynnienia organizmu
genetycznie zmodyfikowanego na końcu eksperymentu
3.11Informacje i wyniki dotyczące wcześniejszego zamierzonego uwolnienia
do środowiska organizmu genetycznie zmodyfikowanego, zwłaszcza w różnych
skalach i różnych ekosystemach
b) informacja o warunkach środowiska (miejsce zamierzonego uwolnienia i szersze
środowisko), do którego nastąpi zamierzone uwolnienie
3.12Lokalizacja administracyjna, geograficzna (województwo, powiat, gmina,
miejscowość) według podziału administracyjnego Polski
3.13Fizyczne lub biologiczne pokrewieństwo uwalnianego organizmu z ludźmi
lub innymi ważnymi organizmami (gatunki pokrewne dzikie i użytkowe)
3.14Sąsiedztwo istotnych biotopów lub obszarów chronionych na terenie lub
w sąsiedztwie których zlokalizowano miejsce zamierzonego uwolnienia
3.15Liczebność społeczności lokalnej (liczba mieszkańców miasta, gminy,
powiatu, województwa) w zależności od obszaru zamierzonego uwolnienia
3.16Główne kierunki działalności gospodarczej społeczności lokalnej,
korzystającej z naturalnych zasobów obszaru
3.17Odległość od najbliższego obszaru chronionego źródeł i ujęć wody oraz
obszarów objętych ochroną prawną na podstawie przepisów ustawy o ochronie
przyrody
3.18Charakterystyka klimatyczna regionu (średnie roczne opady i
temperatura)
3.19Charakterystyka geograficzna, geologiczna i gleboznawcza terenu
3.20Flora i fauna, włączając rośliny uprawne, żywy inwentarz i gatunki
wędrowne
3.21Opis ekosystemów docelowych i niedocelowych mogących podlegać wpływom
3.22Porównanie naturalnego środowiska organizmu biorcy z proponowanym
terenem zamierzonego uwolnienia do środowiska
3.23Informacja o planowanych zmianach zagospodarowania terenu i planach
rozwoju regionu, które mogą mieć wpływ na środowiskowe oddziaływanie
zamierzonego uwolnienia
c) opis celu zamierzonego uwolnienia do środowiska
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4. Informacje o oddziaływaniach pomiędzy organizmem genetycznie zmodyfikowanym a
środowiskiem
a) charakterystyka oddziaływań środowiska na przeżycie, rozmnażanie i
rozpowszechnianie organizmu genetycznie zmodyfikowanego
4.1Cechy biologiczne, mające wpływ na przetrwanie, rozmnażanie i
rozprzestrzenianie
4.2Znane lub przewidywane warunki środowiskowe, które mogą mieć wpływ na
przeżycie, rozmnażanie i rozprzestrzenianie (wiatr, woda, gleba,
temperatura, pH itp.)
4.3Czułość na specyficzne warunki
b) oddziaływanie ze środowiskiem
4.4Przewidziane środowisko organizmu genetycznie zmodyfikowanego
4.5Wyniki badań nad charakterystyką organizmu genetycznie zmodyfikowanego
w kontrolowanych warunkach wzrostu, takich jak laboratoryjnie odtworzone
ekosystemy, komory wzrostu, cieplarnie i inne
4.6Zdolność przenoszenia materiału genetycznego
a) z organizmu genetycznie zmodyfikowanego do organizmów występujących w
ekosystemie
b) z organizmów występujących w ekosystemie do organizmu genetycznie
zmodyfikowanego
4.7Prawdopodobieństwo selekcji po zamierzonym uwolnieniu do środowiska
prowadzące do nieoczekiwanej ekspresji niepożądanych cech w organizmie
genetycznie zmodyfikowanym
4.8Stosowane środki dla zabezpieczenia i sprawdzenia stabilności
genetycznej; opis mechanizmów genetycznych, które mogą zapobiegać lub
minimalizować rozprzestrzenianie się materiału genetycznego; metody
sprawdzania stabilności genetycznej
4.9Szlaki biologicznego rozprzestrzeniania, znane lub potencjalne sposoby
współdziałania z czynnikiem rozprzestrzeniającym, włączając wdychanie,
przyjmowanie pokarmu, kontakt powierzchniowy, zagrzebywanie w glebie itp.
4.10Opis ekosystemów, do których organizm genetycznie zmodyfikowany mógłby
być przeniesiony
c) potencjalny wpływ na środowisko
4.11Możliwość nadmiernego wzrostu populacji w środowisku
4.12Konkurencyjność organizmu genetycznie zmodyfikowanego w stosunku do
niezmodyfikowanych biorców lub organizmów rodzicielskich
4.13Identyfikacja i opis organizmów docelowych
4.14Przewidywany mechanizm i rezultaty oddziaływania między organizmem
genetycznie zmodyfikowanym a organizmem docelowym
4.15Identyfikacja i opis innych organizmów, na które mogą wpływać
niezamierzone oddziaływania
4.16Prawdopodobieństwo zmian oddziaływań biologicznych lub zmiany
gospodarza
4.17Znane lub przewidywane wpływy na niedocelowe organizmy w środowisku,
zmiany konkurencyjności w stosunku do ofiar, gospodarzy, symbiontów,
wrogów, pasożytów i patogenów
4.18Możliwy wpływ na środowisko wynikający z wzajemnego oddziaływania
organizmu genetycznie zmodyfikowanego i niedocelowych organizmów
4.19Możliwe pozytywne i negatywne cechy u innych krzyżujących się
gatunków, które mogą ujawniać się na skutek przeniesienia genów z
organizmów genetycznie zmodyfikowanych
4.20Znany lub przewidywany udział w procesach biogeochemicznych
4.21Inne możliwe istotne zależności ze środowiskiem
5. Informacje o monitorowaniu i kontroli zamierzonego uwolnienia oraz planach
reagowania na zagrożenie
a) informacje o technice monitorowania
5.1Metody obserwacji organizmu genetycznie zmodyfikowanego i monitorowania
efektów zamierzonego uwolnienia do środowiska
5.2Swoistość (dla zidentyfikowania organizmu genetycznie zmodyfikowanego,
odróżnienie go od dawcy, biorcy lub organizmów macierzystych, jeśli to
właściwe), czułość i wiarygodność technik monitorowania
5.3Techniki detekcji materiału genetycznego przeniesionego do innych
organizmów
5.4Czas trwania i częstotliwość monitorowania
b) kontrola zamierzonego uwolnienia do środowiska
5.5Metody i procedury zmierzające do uniknięcia lub zminimalizowania
rozprzestrzeniania organizmu genetycznie zmodyfikowanego poza miejscem
zamierzonego uwolnienia do środowiska
5.6Metody i procedury mające na celu ochronę miejsca zamierzonego
uwolnienia organizmu genetycznie zmodyfikowanego przed wtargnięciem osób
nieupoważnionych
5.7Metody i procedury ochrony miejsca zamierzonego uwolnienia przed innymi
organizmami
c) plany reagowania na zagrożenie
5.8Metody i procedury kontroli organizmu genetycznie zmodyfikowanego, w
przypadku nieoczekiwanego rozprzestrzenienia
5.9Plany ochrony zdrowia ludzi i środowiska, w przypadku wystąpienia
niepożądanych efektów
5.10Metody postępowania z organizmem genetycznie zmodyfikowanym,
stwarzającym zagrożenie (unieczynnienie, usunięcie ze środowiska)
5.11Metody odkażania zagrożonych obszarów
5.12Metody eliminacji: roślin, zwierząt, gleby itp., narażonych na kontakt
z organizmem genetycznie zmodyfikowanym po lub w trakcie
rozprzestrzeniania
5.13Metody izolacji obszarów zagrożonych rozprzestrzenieniem się
organizmów genetycznie zmodyfikowanych
6. Informacje o poprzednich uwolnieniach do środowiska
a) Data i miejsce
......................................................................................
b) Cel
........................................................................................................
c) Cel monitorowania i jego przebieg
.......................................................
d) Skutki dla zdrowia ludzi oraz dla środowiska
.......................................
e) Wnioski
................................................................................................
7. Inne informacje dotyczące zamierzonego uwolnienia
7.1. Postępowanie z odpadami
................................................................................
a) rodzaj wytwarzanych
odpadów............................................................
b) oczekiwana ilość odpadów
..................................................................
c) możliwe zagrożenia
..............................................................................
d) opis planowanego postępowania z odpadami
.....................................
7.2. Inne informacje
.................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
Załącznik nr 2
SZCZEGÓŁOWY ZAKRES INFORMACJI ZAWARTY WE WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA NA
WPROWADZENIE DO OBROTU PRODUKTU ZAWIERAJĄCEGO ORGANIZMY GENETYCZNIE
ZMODYFIKOWANE LUB SKŁADAJĄCEGO SIĘ Z TAKICH ORGANIZMÓW ALBO ICH CZĘŚCI
1. Informacje o wnioskodawcy
1.1 Nazwa i siedziba lub nazwisko i adres wnioskodawcy
.......................................
1.2 Nazwa wytwórcy lub importera oraz jego adres
.................................................
2. Informacje o produkcie zawierającym organizmy genetycznie zmodyfikowane lub
składającym się z takich organizmów albo ich części
a) Opis produktu
2.1 Nazwa
produktu..................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.2. Rodzaj
produktu................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.3 Skład
produktu...................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.4 Charakterystyka
produktu..................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.5
Użytkownicy.......................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.6 Obszar administracyjny wprowadzenia produktu do
obrotu...............................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.7 Szacunkowa wielkość produkcji rocznej lub importu do Polski
.........................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.8 Termin wprowadzenia produktu do obrotu i zamierzony czas trwania
(częstotliwość) wprowadzenia
.....................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.9 Czy inny produkt o tej samej kombinacji organizmu genetycznie
zmodyfikowanego został wprowadzony na polski rynek przez innego wnioskodawcę?
Tak ........ Nie ........ Nie wiadomo ........
Jeśli tak, proszę wyszczególnić:
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
2.10 Informacje dotyczące wcześniejszych wprowadzeń produktu zawierającego takie
same organizmy genetycznie zmodyfikowane lub takiej samej kombinacji przez
wnioskodawcę
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) Instrukcje lub zalecenia dotyczące przechowywania i użytkowania
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
c) Planowane opakowanie produktu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
d) Planowane oznakowanie produktu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
e) Postępowanie w przypadku niewłaściwego użycia
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3. Informacje o organizmie genetycznie zmodyfikowanym zawartym w produkcie
a) Charakterystyka organizmu genetycznie zmodyfikowanego
3.1 Nazwa i charakter każdego typu organizmu genetycznie zmodyfikowanego
zawartego w produkcie
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.2 Opis cech genetycznych lub właściwości fenotypowych, a w szczególności
jakichkolwiek nowych cech i właściwości, które mogą ulegać ekspresji lub przez
dłuższy okres nie ulegać ekspresji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.3 Genetyczna stałość organizmu genetycznie zmodyfikowanego
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.4 Szybkość i poziom ekspresji nowego genetycznego materiału
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.5 Aktywność białek, które uległy ekspresji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.6 Informacja o technikach:
a) identyfikacji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) wykrywania organizmu genetycznie zmodyfikowanego w środowisku
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.7 Patogenność/szkodliwość (chorobotwórczość):
a) toksyczne lub alergiczne właściwości żywego lub martwego organizmu
genetycznie zmodyfikowanego lub ich produktów metabolizmu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) produkty niebezpieczne
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
c) porównanie organizmu genetycznie zmodyfikowanego z dawcą, biorcą lub
organizmem rodzicielskim pod względem chorobotwórczości
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
d) zdolność kolonizacji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) Charakterystyka biorców lub organizmu (-ów) rodzicielskich, z których
otrzymano organizm genetycznie zmodyfikowany
3.8 Nazwy naukowe i inne nazwy
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.9 Cechy fenotypowe i genetyczne
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.10 Pokrewieństwo pomiędzy dawcą i biorcą lub między organizmami rodzicielskimi
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.11 Występowanie geograficzne i naturalne siedlisko organizmów wraz z
informacją o naturalnych wrogach, ofiarach, pasożytach, konkurentach,
symbiontach i gospodarzach
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.12 Stabilność genetyczna i czynniki na nią wpływające
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.13 Możliwość genetycznego przeniesienia i wymiany z innymi organizmami.
Zdolność do krzyżowania z innymi gatunkami użytkowymi lub dzikimi
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.14 Informacja dotycząca reprodukcji i czynników z nią związanych
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.15 Informacja dotycząca przeżywalności i czynników na nią wpływających
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.16 Drogi rozprzestrzeniania i czynniki na nie wpływające
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.17 Oddziaływania ze środowiskiem
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.18 Informacja o technikach:
a) identyfikacji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) wykrywania
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.19 Czułość i swoistość technik identyfikacji i wykrywania
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.20 Charakterystyka:
a) chorobotwórcza
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) inne szkodliwe właściwości organizmu żywego lub martwego, włączając jego
pozakomórkowe produkty
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
3.21 Charakter i opis znanych pozachromosomalnych elementów genetycznych
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4. Informacje o metodach używanych do modyfikacji genetycznej, właściwościach
wektora i insertu
a) Metody używane do modyfikacji genetycznej
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) Właściwości wektora
4.1 Natura i źródło wektora
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.2 Opis budowy wektora
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.3 Mapa genetyczna lub mapa restrykcyjna wektora
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.4 Sekwencja
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.5 Informacja, do jakiego stopnia wektor zawiera sekwencje, których produkt lub
rejon funkcji nie jest znany
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.6 Zdolność wektora do genetycznego przeniesienia
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.7 Częstość uruchomienia wektora
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.8 Część wektora, która pozostaje w organizmie genetycznie modyfikowanym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
c) Informacja o insercie
4.9 Metody używane do budowy insertu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.10 Miejsca restrykcyjne
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.11 Sekwencja insertu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.12 Źródło i funkcja każdej składowej części insertu w organizmie genetycznie
zmodyfikowanym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.13 Informacja na temat, do jakiego stopnia insert jest ograniczony do żądanej
funkcji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.14 Położenie insertu w organizmie genetycznie zmodyfikowanym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
d) Informacja o organizmie (-ach), z którego insert jest pozyskany (dawca)
4.15 Nazwa naukowa i inna
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.16 Właściwości:
a) chorobotwórcze właściwości organizmu dawcy
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) inne szkodliwe właściwości organizmu żywego lub martwego, włączając jego
pozakomórkowe produkty
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.17 Wskazanie, czy przekazywane sekwencje są zaangażowane w przypadku, gdy
organizm dawcy posiada szkodliwe lub chorobotwórcze właściwości
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
4.18 Możliwość naturalnej wymiany materiału genetycznego pomiędzy dawcą i
organizmem biorcy
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5. Informacje o oddziaływaniach pomiędzy organizmem genetycznie zmodyfikowanym a
środowiskiem oraz wpływie tego organizmu na zdrowie ludzi
A) Charakterystyka oddziaływań środowiska na przeżycie, rozmnażanie i
rozprzestrzenianie organizmu genetycznie zmodyfikowanego
5.1 Cechy biologiczne, mające wpływ na przetrwanie, rozmnażanie i
rozprzestrzenianie
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.2 Znane lub przewidywane warunki środowiskowe, które mogą mieć wpływ na
przeżycie, rozmnażanie i rozprzestrzenianie (wiatr, woda, gleba, temperatura, pH
itp.)
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.3 Czułość na specyficzne warunki
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
B) Wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na środowisko
5.4 Przewidziane środowisko organizmu genetycznie zmodyfikowanego
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.5 Wyniki badań nad zachowaniem i charakterystyką organizmu genetycznie
zmodyfikowanego w kontrolowanych warunkach wzrostu, takich jak laboratoryjnie
odtworzone ekosystemy, komory wzrostu, cieplarnie i inne
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.6 Zdolność przenoszenia materiału genetycznego
a) z organizmu genetycznie zmodyfikowanego do organizmów występujących w
ekosystemie
b) z organizmów występujących w ekosystemie do organizmu genetycznie
zmodyfikowanego
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.7 Prawdopodobieństwo selekcji po uwolnieniu do środowiska prowadzące do
nieoczekiwanej ekspresji niepożądanych cech w organizmie genetycznie
zmodyfikowanym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.8 Stosowane środki dla zabezpieczenia i sprawdzenia stabilności genetycznej;
opis mechanizmów genetycznych, które mogą zapobiegać lub minimalizować
rozprzestrzenianie się materiału genetycznego; metody sprawdzania stabilności
genetycznej
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.9 Szlaki biologicznego rozprzestrzeniania, znane lub potencjalne sposoby
rozsiewania, włączając wdychanie, przyjmowanie pokarmu, przenikanie przez glebę
itp.
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.10 Opis ekosystemów, do których organizm genetycznie zmodyfikowany mógłby być
przeniesiony
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
5.11 Potencjalny wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na środowisko:
a) możliwość nadmiernego wzrostu populacji w środowisku
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) konkurencyjność genetycznie zmodyfikowanego organizmu w stosunku do
niezmodyfikowanych biorców lub organizmów rodzicielskich
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
c) identyfikacja i opis organizmów docelowych
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
d) przewidywany mechanizm i rezultaty oddziaływania między genetycznie
zmodyfikowanym organizmem a organizmem docelowym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
e) identyfikacja i opis innych organizmów, na które mogą wpływać niezamierzone
oddziaływania
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
f) prawdopodobieństwo zmian biologicznych oddziaływań lub zmiany gospodarza
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
g) znane lub przewidywane wpływy na niedocelowe organizmy w środowisku, zmiany
konkurencyjności w stosunku do ofiar, gospodarzy, symbiontów, wrogów, pasożytów
i patogenów
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
h) możliwy wpływ na środowisko wynikający z wzajemnego oddziaływania genetycznie
zmodyfikowanego organizmu i niedocelowych organizmów
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
i) możliwe pozytywne i negatywne cechy u innych krzyżujących się gatunków, które
mogą ujawniać się na skutek przeniesienia genów z genetycznie zmodyfikowanych
organizmów
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
j) znany lub przewidywany udział w procesach biogeochemicznych
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
k) inne możliwe istotne zależności ze środowiskiem
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
C) Wpływ organizmu genetycznie zmodyfikowanego na zdrowie ludzi
5.12 Aspekty zdrowotne:
a) właściwości toksyczne lub alergiczne organizmów genetycznie zmodyfikowanych
lub produktów ich metabolizmu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
b) produkty stwarzające zagrożenie
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
c) porównanie organizmu genetycznie zmodyfikowanego z dawcą, biorcą lub
organizmem rodzicielskim (jeśli występuje), w odniesieniu do patogenności
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
d) zdolność do kolonizacji
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
e) patogenność organizmu dla ludzi o sprawnym układzie odpornościowym
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
f) wywołane dolegliwości i mechanizm patogenności, włączając inwazyjność i
zjadliwość
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
g) zakaźność
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
h) dawka infekcyjna
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
i) zakres gospodarzy i możliwość ich zmiany
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
j) możliwość przeżycia poza organizmem gospodarza
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
k) obecność wektorów lub możliwość rozprzestrzeniania się
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
l) stabilność biologiczna
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
m) oporność na antybiotyki (antybiogram)
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
n) możliwość leczenia
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
6. Informacje o monitorowaniu i kontroli produktu wprowadzanego do obrotu oraz
planach reagowania na zagrożenia
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
7. Informacje o poprzednich wprowadzeniach produktu do obrotu
a) Data i miejsce
............................................................................................................
b) Cel
..............................................................................................................
c) Cel monitorowania i jego przebieg
..............................................................................
d) Skutki dla zdrowia ludzkiego oraz dla środowiska
........................................................
e) Wnioski
..............................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
8. Inne informacje dotyczące wprowadzenia produktu do obrotu
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
.................................................................................................................................
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 26 kwietnia 1999 r.
sygn. akt K. 33/98.
(Dz. U. Nr 86, poz. 963)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Ferdynand Rymarz - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie, że art. 11 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, a także art.
15 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach
wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158,
poz. 1045 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) naruszają zasady wyrażone w art. 22 i
art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),
orzeka:
Art. 11 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 oraz art. 15 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób
(Dz. U. Nr 141, poz. 942 i Nr 158, poz. 1045 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) są
niezgodne z art. 22 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że wprowadzają nadmierne ograniczenia w
zakresie korzystania z wolności działalności gospodarczej oraz z wolności wyboru
i wykonywania zawodu.
Andrzej Mączyński
Zdzisław Czeszejko-Sochacki Teresa Dembowska-Romanowska
Ferdynand Rymarz Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 2 czerwca 1999 r.
sygn. akt K. 34/98.
(Dz. U. Nr 86, poz. 964)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ferdynand Rymarz - przewodniczący,
Lech Garlicki,
Stefan J. Jaworski,
Wiesław Johann,
Marek Safjan - sprawozdawca,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 1999 r. na rozprawie wniosku Rzecznika Praw
Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania:
wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Ministra Obrony Narodowej i
Prokuratora Generalnego, w sprawie zgodności art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 22
czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80,
poz. 506 i Nr 106, poz. 678 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w zakresie, w jakim
upoważnia on dyrektora oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, po
upływie terminu wypowiedzenia umowy najmu, do zarządzenia przymusowego
przekwaterowania byłego najemcy bez uprzedniego uzyskania w tej sprawie
prawomocnego wyroku sądowego, z art. 2, art. 64 ust. 2 i art. 175 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
1. Art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106, poz. 678 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668) w zakresie, w jakim upoważnia on dyrektora oddziału
terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, po upływie terminu wypowiedzenia
umowy najmu, do zarządzenia przymusowego przekwaterowania byłego najemcy bez
uprzedniego uzyskania w tej sprawie prawomocnego wyroku sądowego, jest niezgodny
z art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że wprowadza
zróżnicowanie ochrony praw majątkowych przysługujących najemcom lokali
mieszkalnych.
2. Art. 42 ust. 4 ustawy powołanej w pkt 1 wyroku jest zgodny z art. 2 i art.
175 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ferdynand Rymarz
Lech Garlicki Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann Marek Safjan
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 września 1999 r.
sygn. akt K. 14/98.
(Dz. U. Nr 86, poz. 965)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stefan J. Jaworski - przewodniczący,
Lech Garlicki,
Wiesław Johann - sprawozdawca,
Krzysztof Kolasiński,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 14 września 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora
Generalnego, o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że art. 28 ust. 2 ustawy z
dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr
85, poz. 390 z późn. zm.), stanowiący, że uchwały organów Polskiego Związku
Działkowców w sprawie członkostwa Związku nie podlegają orzecznictwu sądów, jest
niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),
orzeka:
Art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668) jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że zamyka sądową drogę dochodzenia
naruszonych wolności i praw.
Stefan J. Jaworski
Lech Garlicki Wiesław Johann
Krzysztof Kolasiński Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 września 1999 r.
sygn. akt K. 6/98.
(Dz. U. Nr 86, poz. 966)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Ferdynand Rymarz - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 21 września 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie niezgodności art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn.
zm.) z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
1997 r. Nr 78, poz. 483),
orzeka:
Art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i z 1999
r. Nr 49, poz. 484) w zakresie, w jakim wyłącza pierwszeństwo nabycia lokalu
mieszkalnego stanowiącego własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego przez najemców, których stosunek najmu nie został nawiązany przed
dniem 12 listopada 1994 r. na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale,
jest niezgodny z zasadą równości wyrażoną w art. 32 ust. 1 w związku z zasadą
sprawiedliwości społecznej wyrażoną w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.
Andrzej Mączyński
Zdzisław Czeszejko-Sochacki Teresa Dembowska-Romanowska
Ferdynand Rymarz Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 19 października 1999 r.
sygn. akt SK. 4/99.
(Dz. U. Nr 86, poz. 967)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodnicząca,
Lech Garlicki - sprawozdawca,
Stefan J. Jaworski,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 19 października 1999 r. na rozprawie skargi konstytucyjnej
Józefa Baszkiewicza z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: Skarżącego, Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego, w
sprawie zgodności § 42 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia
1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie
społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i
świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 z
późniejszymi zmianami) z art. 65 ust. 1 i 4 i art. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim odnosi się on do adwokatów
wykonujących zawód indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem pobierających
emeryturę
orzeka:
§ 42 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie
wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia
społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330, z 1994 r. Nr 25, poz. 86 i Nr
140, poz. 769, z 1995 r. Nr 153, poz. 781, z 1996 r. Nr 111, poz. 532, z 1997 r.
Nr 20, poz. 107 oraz z 1998 r. Nr 76, poz. 493) w zakresie, w jakim odnosi się
do adwokatów, którzy pobierają emeryturę, a zarazem nadal wykonują zawód
indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem:
1. w części stanowiącej: "nie niższy jednak od kwoty odpowiadającej 60%
przeciętnego wynagrodzenia":
1) jest niezgodny z art. 65 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez
to, że dopuszcza sytuacje ograniczające dalsze wykonywanie zawodu przez
adwokata,
2) nie jest niezgodny z art. 65 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2. w pozostałym zakresie jest zgodny z art. 65 ust. 1 w związku z art. 2 i nie
jest niezgodny z art. 65 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Teresa Dembowska-Romanowska
Lech Garlicki Stefan J. Jaworski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 października 1999 r.
w sprawie pomocy dla osób przybyłych do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
wizy repatriacyjnej.
(Dz. U. Nr 87, poz. 968)
Na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, formy i tryb udzielania, ze
środków budżetu państwa, przez organy administracji publicznej pomocy, o której
mowa w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U.
Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126), osobom
przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy repatriacyjnej, zwanym
dalej "repatriantami".
§ 2. Repatriantowi może być udzielona pomoc, jeżeli nie posiada wystarczających
środków na zagospodarowanie i utrzymanie się w miejscu osiedlenia.
§ 3. Repatriantowi może być udzielana pomoc w formie jednorazowych zasiłków
pieniężnych:
1) transportowego - na zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania za granicą
do granicy Rzeczypospolitej Polskiej,
2) na zagospodarowanie i bieżące utrzymanie,
3) szkolnego - na pokrycie kosztów związanych z podjęciem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nauki przez małoletnie dzieci repatrianta podlegające
obowiązkowi szkolnemu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991
r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr
162, poz. 1126).
§ 4. Repatriantowi może być udzielana pomoc przez zapewnienie możliwości
uczestniczenia w kursach nauki języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 5. 1. Repatriantowi, który poniósł koszty przejazdu z miejsca zamieszkania za
granicą do miejsca osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może
być przyznany jednorazowy zasiłek transportowy, stanowiący ryczałt za przejazd z
miejsca zamieszkania za granicą do granicy Rzeczypospolitej Polskiej, w
wysokości odpowiadającej cenie biletu za przejazd w klasie 2 pociągu komunikacji
międzynarodowej na tej trasie.
2. Jeżeli repatriant przybył do Rzeczypospolitej Polskiej wraz z małżonkiem i
małoletnimi dziećmi, zasiłek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się w kwocie
określonej w ust. 1, powiększonej o 100% na każdego z wymienionych członków
rodziny repatrianta, z uwzględnieniem ulg taryfowych stosowanych w komunikacji
międzynarodowej.
§ 6. 1. Zasiłek na zagospodarowanie i bieżące utrzymanie się repatrianta może
być przyznany w wysokości stanowiącej równowartość dwukrotnego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
2. Jeżeli repatriant osiedlił się w Rzeczypospolitej Polskiej wraz z małżonkiem
nie będącym repatriantem, zasiłek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany w
kwocie określonej w ust. 1, powiększonej o 100%.
3. Jeżeli repatriant osiedlił się w Rzeczypospolitej Polskiej wraz z małoletnimi
dziećmi, zasiłek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany w kwocie określonej
w ust. 1, powiększonej o 50% na każde dziecko.
4. Zasiłku, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się, jeżeli suma świadczeń
pieniężnych udzielonych repatriantowi, jego małżonkowi oraz małoletnim dzieciom,
w szczególności ze środków pomocy społecznej, przekracza łączną wysokość zasiłku
określoną w ust. 1-3.
§ 7. Zasiłek szkolny, o którym mowa w § 3 pkt 3, może być przyznany w wysokości
stanowiącej równowartość 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym
mowa w § 6 ust. 1, na każde dziecko repatrianta podlegające obowiązkowi
szkolnemu.
§ 8. 1. Zasiłki, o których mowa w § 3, na wniosek repatrianta, w drodze decyzji,
przyznaje i ustala ich wysokość albo odmawia ich przyznania właściwy w sprawach
pomocy społecznej organ powiatu, z zastrzeżeniem § 14.
2. Repatriant składa wniosek o przyznanie zasiłków niezwłocznie po przybyciu na
miejsce osiedlenia się, nie później jednak niż w terminie 11 miesięcy od dnia
wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za pośrednictwem powiatowego
centrum pomocy rodzinie właściwego ze względu na miejsce osiedlenia się.
3. Wniosek przed przekazaniem organowi, o którym mowa w ust. 1, podlega
zaopiniowaniu przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie na podstawie
wywiadu rodzinnego (środowiskowego) przeprowadzonego przez pracownika socjalnego
centrum, w sposób określony przepisami o pomocy społecznej.
4. Jeżeli w wyniku wywiadu rodzinnego (środowiskowego) kierownik powiatowego
centrum pomocy rodzinie ustali, że repatriant posiada wystarczające środki na
zagospodarowanie i utrzymanie się w miejscu osiedlenia, organ, o którym mowa w
ust. 1, odmówi przyznania zasiłków określonych w § 3.
§ 9. 1. Wniosek o przyznanie zasiłków, o których mowa w § 3, repatriant składa
osobiście. We wniosku tym uwzględnia się małoletnie dzieci repatrianta oraz
przybyłego z nim małżonka.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się:
1) kwestionariusz zawierający:
a) dane osobowe repatrianta wraz z określeniem miejsca osiedlenia się,
b) dane osobowe małżonka i małoletnich dzieci repatrianta,
2) oświadczenie w sprawie posiadania środków wystarczających na zagospodarowanie
i utrzymanie się w miejscu osiedlenia.
3. Wzór kwestionariusza, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
4. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 10. Repatriant, składając wniosek o przyznanie zasiłków, przedstawia do wglądu
dokument paszportowy z wizą repatriacyjną, dokument paszportowy małżonka, a
także dokumenty paszportowe dzieci, jeżeli takie dokumenty były wydane, oraz
poświadczenie o posiadaniu obywatelstwa polskiego i dowód osobisty.
§ 11. Organ, o którym mowa w § 8 ust. 1, wypłaca przyznane zasiłki niezwłocznie,
nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ich
przyznaniu stała się ostateczna.
§ 12. 1. Repatriantom oraz ich małżonkom udziela się pomocy w nauce języka
polskiego i adaptacji w społeczeństwie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
przez umożliwienie uczestniczenia w bezpłatnych kursach, obejmujących 80 godzin
nauki języka polskiego i do 40 godzin zajęć adaptacyjnych.
2. Kursy, o których mowa w ust. 1, organizuje i sprawuje nadzór nad ich
przebiegiem wojewoda.
§ 13. Pomoc, o której mowa w § 3 i 4, może być w 1999 r. udzielona repatriantom
przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 27 grudnia 1997 r.
§ 14. 1. Pomoc, o której mowa w § 13, na wniosek repatrianta, przyznaje i ustala
jej wysokość albo odmawia jej przyznania minister właściwy do spraw wewnętrznych
w drodze decyzji.
2. Repatriant składa wniosek o przyznanie pomocy do ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, za pośrednictwem ośrodka pomocy społecznej, w terminie do dnia 1
grudnia 1999 r. Wymóg przedstawienia poświadczenia o obywatelstwie polskim i
dowodu osobistego nie ma zastosowania.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się kwestionariusz i oświadczenie
sporządzone według wzorów określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia.
4. Kursy, o których mowa w § 4, w 1999 r. może organizować minister właściwy do
spraw wewnętrznych.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 października 1999 r. (poz.
968)
Załącznik nr 1
KWESTIONARIUSZ DO WNIOSKU O PRZYZNANIE ZASIŁKÓW: TRANSPORTOWEGO, NA
ZAGOSPODAROWANIE I BIEŻĄCE UTRZYMANIE ORAZ SZKOLNEGO
A. Dane osobowe repatrianta:
1NAZWISKO
Zgodnie z zapisem w paszporcie
2IMIONA
3IMIĘ OJCA
4IMIĘ I NAZWISKO RODOWE MATKI
5DATA I MIEJSCE URODZENIA
(podać dzień, miesiąc, rok, miejscowość, państwo)
6STAN CYWILNY
(wpisać: kawaler, panna, żonaty, mężatka, rozwiedziony(a), wdowiec, wdowa)
7NUMER I SERIA DOKUMENTU PASZPORTOWEGO WRAZ Z NUMEREM WIZY REPATRIACYJNEJ
LUB NUMER I SERIA DOWODU OSOBISTEGO ORAZ NR PESEL
8DATA I MIEJSCE WYSTAWIENIA WIZY REPATRIACYJNEJ
9DATA PRZYJAZDU DO POLSKI
(data przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej)
10MIEJSCE OSIEDLENIA W POLSCE I TELEFON
(województwo, powiat, gmina, miejscowość, ulica, numer domu, numer
mieszkania)
11POPRZEDNIE MIEJSCE ZAMIESZKANIA
(wpisać ostatnie miejsce zamieszkania za granicą)
B. Dane osobowe małżonka repatrianta:
12NAZWISKO
Zgodnie z zapisem w paszporcie
13IMIONA
14IMIĘ OJCA
15IMIĘ I NAZWISKO RODOWE MATKI
16DATA I MIEJSCE URODZENIA
(podać dzień, miesiąc, rok, miejscowość, państwo)
17NUMER I SERIA DOKUMENTU PASZPORTOWEGO WRAZ Z NUMEREM WIZY REPATRIACYJNEJ
LUB NUMER I SERIA DOWODU OSOBISTEGO ORAZ NR PESEL*
18DATA I MIEJSCE WYSTAWIENIA WIZY REPATRIACYJNEJ
19DATA PRZYJAZDU DO POLSKI
(data przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej)
20MIEJSCE OSIEDLENIA W POLSCE I TELEFON
(województwo, powiat, gmina, miejscowość, ulica, numer domu, numer
mieszkania)
21POPRZEDNIE MIEJSCE ZAMIESZKANIA
(wpisać ostatnie miejsce zamieszkania za granicą)
C1. Dane osobowe małoletnich dzieci repatrianta:
22NAZWISKO
Zgodnie z zapisem w paszporcie
23IMIONA
24IMIĘ OJCA
25IMIĘ I NAZWISKO RODOWE MATKI
26DATA I MIEJSCE URODZENIA
(podać dzień, miesiąc, rok, miejscowość, państwo)
27NUMER I SERIA DOKUMENTU PASZPORTOWEGO WRAZ Z NUMEREM WIZY REPATRIACYJNEJ
28RODZAJ SZKOŁY I KLASY, DO KTÓREJ POWINIEN UCZĘSZCZAĆ
Ilustracja
Załącznik nr 2
OŚWIADCZENIE W SPRAWIE POSIADANIA ŚRODKÓW WYSTARCZAJĄCYCH NA ZAGOSPODAROWANIE I
UTRZYMANIE SIĘ W MIEJSCU OSIEDLENIA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 października 1999 r.
w sprawie zasad współpracy organów Inspekcji Handlowej z powiatowym (miejskim)
rzecznikiem konsumentów, a także z innymi organami administracji publicznej i
instytucjami kontrolnymi, w tym organizacjami pozarządowymi, działającymi w
zakresie ochrony interesów konsumentów.
(Dz. U. Nr 87, poz. 969)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o Inspekcji Handlowej
(Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, z 1991 r. Nr 65, poz. 279, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Organy Inspekcji Handlowej współpracują z powiatowym (miejskim)
rzecznikiem, a także z innymi organami administracji publicznej i instytucjami
kontrolnymi oraz organizacjami pozarządowymi, działającymi w zakresie ochrony
interesów konsumentów, na zasadach określonych w rozporządzeniu.
§ 2. Organy Inspekcji Handlowej mogą, w porozumieniu z podmiotami, o których
mowa w § 1, podejmować wspólne działania mające zapewnić wzmocnienie ochrony
interesów konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.
§ 3. Organy Inspekcji Handlowej współpracują z powiatowymi (miejskimi)
rzecznikami konsumentów w zakresie:
1) wymiany wiedzy fachowej,
2) wspólnych działań w zakresie edukacji konsumentów,
3) wymiany informacji o praktykach rynkowych naruszających prawa konsumenta,
4) mediacji i polubownego sądownictwa konsumenckiego,
5) lokalnych inicjatyw dotyczących ochrony konsumentów.
§ 4. 1. Organy Inspekcji Handlowej i instytucje kontrolne powinny przekazywać
sobie wzajemnie informacje o naruszeniach prawa, ujawnionych w wyniku kontroli
lub uzyskanych w inny sposób, mogących stanowić podstawę do wykorzystania przez
zainteresowany organ w zakresie jego działania.
2. W przypadku powzięcia w trakcie kontroli wiadomości lub uzasadnionego
podejrzenia o naruszeniu przepisów dotyczących jakości zdrowotnej środków
spożywczych, organy Inspekcji Handlowej powiadamiają właściwe organy Inspekcji
Sanitarnej lub Inspekcji Weterynaryjnej.
3. Organy i instytucje, o których mowa w ust. 1, mogą na podstawie wzajemnego
porozumienia organizować wspólne kontrole oraz udzielać sobie doraźnej pomocy
merytorycznej w toku prowadzonej kontroli.
§ 5. Wojewódzkie organy Inspekcji Handlowej współpracują z właściwymi miejscowo
delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w zakresie:
1) przekazywania wyników kontroli, które mogą być podstawą wszczęcia przez te
delegatury postępowania na podstawie odrębnych przepisów,
2) wzajemnego przekazywania informacji i wniosków,
3) podejmowania wspólnych działań kontrolnych oraz innych wspólnych
przedsięwzięć w zakresie ochrony konsumentów.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 września 1999 r.
w sprawie zwolnień z zabezpieczenia przy korzystaniu z procedury uszlachetniania
czynnego.
(Dz. U. Nr 87, poz. 970)
Na podstawie art. 1261 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb i warunki wydawania i cofania pozwoleń na zwolnienie z obowiązku
złożenia zabezpieczenia przy korzystaniu z procedury uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń,
2) szczegółowe wymogi, które powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie
pozwolenia,
3) wykaz towarów, przy których przywozie nie udziela się zwolnienia z obowiązku
złożenia zabezpieczenia.
§ 2. Pozwolenie na zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy
korzystaniu z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, zwane
dalej "pozwoleniem", wydaje się na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie
pozwolenia, zwanej dalej "wnioskodawcą", składany do organu celnego właściwego
do udzielenia pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń.
§ 3. 1. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby
wnioskodawcy,
2) rodzaj towarów, jakie będą obejmowane procedurą uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń, z podaniem pozycji taryfy celnej,
3) termin, na jaki pozwolenie ma być udzielone,
4) numer identyfikacyjny REGON,
5) numer identyfikacji podatkowej NIP.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń lub wniosek o udzielenie takiego pozwolenia,
2) odpis z rejestru sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji
działalności gospodarczej,
3) zaświadczenie, wydane przez właściwy dla wnioskodawcy:
a) urząd skarbowy o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi
dochód budżetu państwa,
b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze
składkami na ubezpieczenie społeczne,
4) pozytywną opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank
prowadzący jego rachunek rozliczeniowy,
5) zobowiązanie do zapłacenia, na pierwsze pisemne żądanie organu celnego, kwoty
wynikającej z długu celnego mogącego powstać w związku z niewykonaniem obowiązku
wynikającego ze stosowania procedury uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia,
6) oświadczenie wnioskodawcy, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr
2 do rozporządzenia, że:
a) korzysta z procedury uszlachetniania co najmniej od roku,
b) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych.
§ 4. 1. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 2, powinny być dołączone w
oryginałach lub uwierzytelnionych kopiach, chyba że zostały wcześniej złożone
organowi celnemu, do którego składany jest wniosek o wydanie pozwolenia; w takim
przypadku wnioskodawca jest zobowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono
te dokumenty.
2. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 2, powinny zawierać dane aktualne w dniu
złożenia wniosku o wydanie pozwolenia.
3. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3 i 4, powinny zostać sporządzone
nie wcześniej niż na 3 miesiące przed datą złożenia wniosku o wydanie
pozwolenia.
§ 5. Warunkiem wydania pozwolenia jest uzyskanie przez wnioskodawcę pozwolenia
na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń.
§ 6. 1. Pozwolenie jest wydawane w formie decyzji, której wzór stanowi załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
2. Pozwolenie jest wydawane w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje
wnioskodawca, a drugi jest zatrzymywany przez organ celny, który je wydał. Na
uzasadniony wniosek osoby posiadającej pozwolenie organ celny może wydać większą
liczbę egzemplarzy pozwolenia.
§ 7. Pozwolenie obejmuje towary określone we wniosku o wydanie pozwolenia.
§ 8. Pozwolenie nie może być wydane na okres dłuższy niż termin stosowania
procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, określony w pozwoleniu
na korzystanie z tej procedury.
§ 9. W przypadku gdy zostało zmienione pozwolenie na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, organ celny może zmienić
pozwolenie w zakresie, w jakim zmiana pozwolenia na korzystanie z procedury ma
wpływ na pozwolenie.
§ 10. Osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana powiadomić organ celny, który
wydał pozwolenie, o jego utracie lub zaginięciu, informując jednocześnie o
okolicznościach, w jakich to nastąpiło.
§ 11. Wykaz towarów, o których mowa w art. 1261 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia
1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz.
770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160,
poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802), zwanej dalej
"Kodeksem celnym", stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 12. 1. Organ celny cofa pozwolenie, z zastrzeżeniem ust. 2, w przypadku, gdy:
1) osobie posiadającej pozwolenie zostało cofnięte pozwolenie na korzystanie z
procedury uszlachetniania czynnego,
2) osoba, której zostało wydane pozwolenie, będzie miała zaległości w zapłacie
kwoty wynikającej z długu celnego,
3) nastąpiło przeniesienie na inną osobę praw i obowiązków osoby uprawnionej do
korzystania z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
4) osoba posiadająca pozwolenie przestanie spełniać co najmniej jeden z warunków
określonych w art. 1261 § 2 Kodeksu celnego.
2. Organ celny nie cofa pozwolenia, jeżeli zaległości, o których mowa w ust. 1
pkt 2, spowodowały uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie
przekraczającej równowartości 2000 EURO.
3. W przypadku cofnięcia pozwolenia, jednocześnie z wydaniem decyzji o cofnięciu
pozwolenia organ celny nakazuje złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z
długu celnego w związku ze stosowaniem procedury uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń.
4. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć w terminie 14 dni od
dnia doręczenia decyzji o cofnięciu pozwolenia.
§ 13. W przypadku cofnięcia pozwolenia osoba posiadająca pozwolenie powinna
zwrócić niezwłocznie organowi celnemu, który wydał pozwolenie, wszystkie
posiadane egzemplarze pozwolenia.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 września 1999 r. (poz.
970)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
WYKAZ TOWARÓW O ZWIĘKSZONYM STOPNIU RYZYKA, W STOSUNKU DO KTÓRYCH ZWOLNIENIE Z
ZABEZPIECZENIA W PROCEDURZE USZLACHETNIANIA CZYNNEGO W SYSTEMIE ZAWIESZEŃ NIE
MOŻE BYĆ UDZIELONE
Lp.Pozycja/podpozycja/kod PCNOpis towaru
123
10101 19Konie żywe, inne niż hodowlane czystej krwi
20102Bydło żywe
30103Trzoda chlewna żywa
40104Owce i kozy żywe
50105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki
60106 00 10Króliki domowe, żywe
70201Mięso wołowe świeże lub chłodzone
80202Mięso wołowe mrożone
90203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone
100205 00 11 0Mięso końskie świeże lub chłodzone
0205 00 19 0Mięso końskie, mrożone
11ex 0206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z
osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone, z wyjątkiem
przeznaczonych do produkcji wyrobów farmaceutycznych
120207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone
130210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone;
jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobów
140401Mleko i śmietana, nie zagęszczone ani nie zawierające dodatku cukru
ani innego środka słodzącego
150402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego
160403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub
zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego,
lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao
170405 10Masło
180407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane
190408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na
parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego
200409 00 00 0Miód naturalny
21ex 1001Pszenica z wyłączeniem pszenicy durum
221002 00 00 0Żyto
231003 00Jęczmień
241004 00 00 0Owies
251008 10 00 0Gryka
261008 20 00 0Proso
271008 90 10 0Pszenżyto (Triticale)
281101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna
291107Słód palony lub nie
301108 11 00 0Skrobia pszenna
311108 12 00 0Skrobia kukurydziana
321108 13 00 0Skrobia ziemniaczana
331205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane
341209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne
351507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie
361508 10Olej z orzeszków ziemnych - surowy i jego frakcje
371510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek,
rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie, łącznie z
mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi
pozycją nr 1509
381511 10Olej palmowy - surowy
391512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich
frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie
401513 11Surowy olej kokosowy
1513 21Surowy olej z ziaren palmowych
411514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane
lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie
42ex 1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem
jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie, z wyłączeniem oleju rycynowego i jego frakcji z pozycji nr
1515 30
431516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub
całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone
441517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z
pozycji nr 1516
451518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane,
utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez
ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane
chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 1516; niejadalne mieszaniny
lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z
frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone
461701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej
471702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel
482002 90Pozostałe pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego
492009 50Sok pomidorowy
502103 20 00 0Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe
512103 90 30 0Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od
44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i
różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej
522106 90Pozostałe przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone
532203Piwo otrzymywane ze słodu
542204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009
552205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi
562206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej
572207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe wyroby alkoholowe
o dowolnej mocy, skażone
582208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe
592301Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie nadające się do spożycia
przez ludzi; skwarki
602302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane
612303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki
buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i inne odpady produkcji cukru,
pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, również w postaci
granulek
622304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w
postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego
632305 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w
postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z orzeszków ziemnych
642306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż
z pozycji nr 2304 lub 2305
652309Produkty używane do karmienia zwierząt
662401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe
672402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z
tytoniu lub namiastek tytoniu
682403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń
"homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe
692710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze
702922 41 00 0Lizyna i jej estry; ich sole
712923 10 00 0Cholina i jej sole
722930 40Metionina
732936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z
naturalnymi koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy,
oraz mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku
743302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z roztworami
alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, stosowane
jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na substancjach
zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów
753502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin
763505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach
773507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone
783809 10Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające
barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy)
w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym
i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, na bazie
substancji skrobiowych
798521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych
(tunery wideo)
808525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne, kamery wideo ze stop klatką i
inne rejestrujące kamery wideo
818527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub
radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu
lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar
828528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu;
monitory i projektory wideo
838703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 października 1999 r.
w sprawie trybu i warunków czasowego składowania towarów oraz tworzenia i
prowadzenia magazynów celnych.
(Dz. U. Nr 87, poz. 971)
Na podstawie art. 54 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osoba zamierzająca prowadzić magazyn celny składa, do dyrektora urzędu
celnego właściwego ze względu na proponowaną lokalizację magazynu celnego,
pisemny wniosek o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu celnego.
2. Wniosek o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu celnego powinien w
szczególności określać rodzaje towarów, jakie mają być składowane w magazynie
celnym, oraz powierzchnię i kubaturę magazynu celnego.
3. Do wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu celnego należy
dołączyć:
1) odpis z właściwego rejestru albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji
działalności gospodarczej,
2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do użytkowania pomieszczeń
lub terenu, gdzie ma być prowadzony magazyn celny,
3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON,
4) decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP,
5) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług
oraz podatku akcyzowego wydane przez właściwy urząd skarbowy lub oświadczenie
wnioskodawcy, że nie ciąży na nim obowiązek dokonania zgłoszenia
rejestracyjnego, gdyż korzysta z podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i
usług,
6) plan terenu i pomieszczeń, gdzie ma być prowadzony magazyn celny, oraz opis
sposobu odgrodzenia i stosowanych zabezpieczeń,
7) wykaz wyposażenia technicznego magazynu celnego,
8) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z
rodzajem towarów, jakie mają być składowane w magazynie celnym,
9) planowany termin rozpoczęcia działalności magazynu celnego,
10) regulamin prowadzenia magazynu celnego,
11) wzór ewidencji towarów składowanych w magazynie celnym.
4. Organ celny udzielający pozwolenia na prowadzenie magazynu celnego może
zażądać dostarczenia danych i dokumentów innych niż określone w ust. 3, jeżeli
jest to niezbędne do stwierdzenia, czy warunki prowadzenia magazynu celnego
zapewniają pozostawanie towarów składowanych w magazynie celnym pod dozorem
celnym oraz umożliwiają prowadzenie kontroli celnej.
§ 2. Dokumenty, o których mowa w § 1, powinny:
1) być dołączone w oryginałach lub uwierzytelnionych kopiach, chyba że zostały
wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek o wydanie
pozwolenia; w takim przypadku wnioskodawca obowiązany jest do wskazania sprawy,
przy której złożono te dokumenty,
2) zawierać dane zgodne z aktualnym stanem faktycznym i prawnym w dniu składania
wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu celnego.
§ 3. Decyzja nakładająca obowiązek prowadzenia magazynu celnego, o którym mowa w
art. 50 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz.
117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr
72, poz. 802), powinna w szczególności określać:
1) rodzaj towarów, jakie mają być składowane w magazynie celnym,
2) termin, w jakim magazyn celny powinien być utworzony,
3) termin, w jakim osoba zobowiązana do prowadzenia magazynu celnego powinna
dostarczyć regulamin prowadzenia magazynu celnego, oraz wzór ewidencji towarów
składowanych w magazynie celnym.
§ 4. 1. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w § 3, organ celny powinien
dokonać przeglądu stanu terenu lub pomieszczeń w celu stwierdzenia, czy warunki
prowadzenia magazynu celnego zapewniają pozostawanie towarów składowanych w
magazynie celnym pod dozorem celnym oraz umożliwiają prowadzenie kontroli
celnej.
2. Z dokonanego przeglądu organ celny sporządza protokół.
§ 5. 1. Regulamin prowadzenia magazynu celnego powinien w szczególności
określać:
1) zasady przyjmowania towarów do magazynu celnego i wydawania towarów z
magazynu celnego,
2) wzory dokumentów stosowanych przez prowadzącego magazyn celny przy
przyjmowaniu i wydawaniu towarów,
3) godziny, w jakich towary są przyjmowane i wydawane,
4) tryb zakończenia działalności magazynu celnego.
2. Regulamin prowadzenia magazynu celnego jest uzgadniany z dyrektorem urzędu
celnego właściwym ze względu na lokalizację magazynu celnego.
§ 6. Prowadzący magazyn celny jest obowiązany zawiadamiać organ celny o zmianach
technicznych w pomieszczeniach magazynu celnego, zmianach sposobu odgrodzenia i
stosowanych zabezpieczeniach.
§ 7. 1. Towary mogą być czasowo składowane w magazynie celnym, jeżeli:
1) są towarami takiego rodzaju, jaki został określony w decyzji, o której mowa w
§ 3, lub w pozwoleniu na prowadzenie magazynu celnego, i
2) magazyn posiada odpowiednie warunki techniczne i jest przystosowany do
przechowywania tego rodzaju towarów.
2. Wprowadzenie lub wyprowadzenie towaru z magazynu celnego wymaga potwierdzenia
w ewidencji towarowej magazynu celnego przez funkcjonariusza celnego.
§ 8. 1. Towary przyjmowane do magazynu celnego powinny zostać niezwłocznie ujęte
w ewidencji towarów składowanych w magazynie celnym, zwanej dalej "ewidencją",
która jest prowadzona przez osobę prowadzącą magazyn celny.
2. Wpisu do ewidencji dokonuje się na podstawie deklaracji skróconej lub
dokumentu, który został wykorzystany w charakterze deklaracji skróconej. W
wypadku braku tych dokumentów wpis dokonywany jest na podstawie innych
dokumentów dotyczących towaru.
3. Ewidencja powinna w szczególności zawierać informacje dotyczące:
1) rodzaju i ilości towaru,
2) znaków identyfikacyjnych towaru,
3) daty złożenia towaru w magazynie celnym,
4) dokumentu, na podstawie którego dokonano wpisu,
5) osoby, która wprowadziła towar na polski obszar celny, lub osoby, która
przejęła odpowiedzialność za towar po jego wprowadzeniu,
6) rodzaju i pozycji ewidencji prowadzonej przez organ celny, w której dokonano
wpisu o wprowadzeniu towaru na polski obszar celny.
4. Ewidencja powinna być prowadzona w taki sposób, aby na jej podstawie możliwe
było ustalenie dokładnego miejsca złożenia towaru oraz określenie, jakim
czynnościom podlegał towar w czasie jego składowania w magazynie celnym.
5. Ewidencja może być prowadzona w formie książkowej lub z zastosowaniem technik
elektronicznego przetwarzania danych.
6. W wypadku prowadzenia ewidencji w formie książkowej, karty ewidencji powinny
być przeszyte, a strony ponumerowane kolejno od numeru jeden i opatrzone
stemplem osoby prowadzącej magazyn celny. Ostatnia strona ewidencji powinna być
zszyta i opatrzona pieczęcią urzędu celnego. Ewidencję opisuje się przez
wskazanie liczby kart oraz złożenie podpisu przez dyrektora urzędu celnego lub
osobę przez niego upoważnioną.
7. Ewidencja może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych, pod warunkiem że:
1) osoba prowadząca ją posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu
komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji,
2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub
zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz
uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów.
8. Osoba prowadząca ewidencję z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych jest obowiązana do przechowywania kopii ewidencji zapisanej
na nośnikach informacji lub w formie wydruku.
9. Wzór ewidencji oraz sposób jej prowadzenia powinny zostać uzgodnione z
organem celnym.
§ 9. Prowadzący magazyn celny obowiązany jest powiadomić organ celny, który
wydał decyzję lub pozwolenie na prowadzenie magazynu celnego, o zamiarze
zakończenia prowadzenia magazynu celnego i zakończyć działalność zgodnie z
zasadami określonymi w regulaminie prowadzenia magazynu celnego.
§ 10. Traci moc zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997
r. w sprawie trybu i warunków czasowego składowania towarów oraz tworzenia i
prowadzenia magazynów celnych (Monitor Polski Nr 67, poz. 661).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 października 1999 r.
w sprawie rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób
zobowiązanych do ich przechowywania.
(Dz. U. Nr 87, poz. 972)
Na podstawie art. 12 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dokumentami mającymi znaczenie dla kontroli celnej są:
1) dokumenty wydawane przez organy celne, a w szczególności:
a) pozwolenia,
b) koncesje,
c) zaświadczenia,
d) pokwitowania, w tym: dowód uiszczenia kwoty wynikającej z długu celnego,
potwierdzenie złożenia zabezpieczenia, kaucji gwarancyjnej oraz dokonania innych
wpłat na rzecz organów celnych,
2) inne decyzje i postanowienia wydawane przez organy celne,
3) orzeczenia wydawane w postępowaniu karnym skarbowym przez organy celne,
4) pozwolenia Ministra Gospodarki, o których mowa w art. 14 § 6 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr
121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668
i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802), zwanej
dalej Kodeksem celnym,
5) świadectwa pochodzenia i inne dowody pochodzenia towarów,
6) faktury i inne dokumenty służące do ustalania wartości celnej,
7) deklaracja skrócona lub dokumenty, o których mowa w art. 42 § 1 Kodeksu
celnego,
8) regulaminy, których obowiązek sporządzenia wynika z przepisów prawa celnego,
a w szczególności: regulamin magazynu celnego, regulamin funkcjonowania składu
celnego, regulamin funkcjonowania wolnego obszaru celnego oraz składu
wolnocłowego,
9) ewidencje i rejestry, których obowiązek prowadzenia wynika z przepisów prawa
celnego, a w szczególności: ewidencje towarów składowanych w magazynie celnym,
ewidencje i rejestry prowadzone przez agencje celne, ewidencje towarowe składu
celnego oraz ewidencje prowadzone przez osoby prowadzące działalność w wolnym
obszarze celnym lub składzie wolnocłowym,
10) wydruki ewidencji, jeżeli ewidencje prowadzi się z zastosowaniem techniki
elektronicznego przetwarzania danych,
11) wydruki komputerowe zgłoszenia celnego, jeżeli zgłoszenie celne zostało
dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych,
12) wnioski i decyzje w sprawie ochrony własności intelektualnej, handlowej i
przemysłowej,
13) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów dotyczących posiadania, obrotu
lub rozpowszechniania towarów, od których umowy międzynarodowe lub przepisy
odrębne uzależniają przywóz lub wywóz tych towarów,
14) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków wymaganych do korzystania ze
zwolnień od cła,
15) zgłoszenia celne, w tym także zgłoszenie celne uzupełniające oraz dokumenty
wymagane do objęcia towaru procedurą celną,
16) protokoły sporządzane przez organy celne, jeżeli zostały one doręczone
osobom,
17) dokumenty handlowe lub urzędowe, przedkładane przy objęciu towaru procedurą
uproszczoną,
18) księgi uszlachetniania czynnego,
19) pozwolenia, o których mowa w art. 170 § 2 Kodeksu celnego,
20) upoważnienia, o których mowa w art. 254 § 2 Kodeksu celnego,
21) zaświadczenia o wpisaniu na listę agentów celnych,
22) dokumenty określające status prawny osoby wprowadzającej towar lub
wyprowadzającej towar podlegający kontroli celnej,
23) bankowe potwierdzenia dokonania przelewów na rzecz osób mających miejsce
zamieszkania lub siedzibę za granicą,
24) dokumenty bankowe zezwalające na wywóz wartości dewizowych za granicę,
25) wykorzystane międzynarodowe dokumenty gwarancyjne,
26) dokumenty dotyczące transportu i spedycji, a w szczególności umowy przewozu,
faktury lub inne dokumenty potwierdzające dokonanie zapłaty na przewóz.
§ 2. Dokumenty, o których mowa w § 1, przechowują następujące osoby:
1) zgłaszający i upoważniony do korzystania z procedury celnej - dokumenty
związane ze zgłoszeniem celnym oraz z korzystaniem z procedury,
2) posiadający koncesję na prowadzenie agencji celnej - dokumenty wykorzystywane
w toku działalności agencji celnej,
3) prowadzący skład celny i magazyn celny - dokumenty związane z prowadzeniem
składów celnych i magazynów celnych,
4) zarządzający wolnym obszarem celnym, składem wolnocłowym lub prowadzący
działalność w wolnym obszarze celnym - dokumenty związane z zarządzaniem wolnym
obszarem celnym, składem wolnocłowym lub związane z prowadzoną działalnością,
5) przewoźnicy i spedytorzy - dokumenty związane z dokonanym przewozem lub
spedycją,
6) dłużnik - dokumenty związane z powstaniem długu celnego i pokryciem kwoty
wynikającej z długu celnego,
7) stosujący pośrednio lub bezpośrednio przepisy prawa celnego - dokumenty
związane ze stosowaniem przepisów prawa celnego.
§ 3. Traci moc dział V zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23
września 1997 r. w sprawie ewidencji towarów, wzorów rejestrów, innych
dokumentów ewidencyjnych, formularzy i rodzajów dokumentów mających znaczenie
dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania oraz warunków i
trybu rejestrowania kwot należności (Monitor Polski Nr 70, poz. 688).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 października 1999 r.
w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako
zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych.
(Dz. U. Nr 87, poz. 973)
Na podstawie art. 201 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr
160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr
40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych
jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 1999 r.
(poz. 973)
WYKAZ GWARANTÓW UPRAWNIONYCH DO UDZIELANIA GWARANCJI SKŁADANYCH JAKO
ZABEZPIECZENIE POKRYCIA KWOT WYNIKAJĄCYCH Z DŁUGÓW CELNYCH
I. Banki:
1. ABN AMRO BANK (Polska) S.A.
2. AIG BANK Polska S.A.
3. American Express (Poland) Ltd
4. Bałtycki Bank Regionalny S.A.
5. Bankgesellschaft Berlin (Polska) S.A.
6. Bank Amerykański w Polsce S.A. "AmerBank"
7. Bank Austria Creditanstalt Poland S.A.
8. Bank Cukrownictwa CUKROBANK S.A.
9. Bank CZĘSTOCHOWA S.A.
10. Bank Energetyki S.A.
11. Bank Gospodarki Żywnościowej S.A.
12. Bank Gospodarstwa Krajowego
13. Bank Handlowy w Warszawie S.A.
14. Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych S.A.
15. Bank Komunalny S.A.
16. Bank Ochrony Środowiska S.A.
17. Bank of America (Polska) S.A.
18. Bank Pocztowy S.A.
19. Bank Polska Kasa Opieki S.A.
20. Bank Przemysłowo-Handlowy S.A.
21. Bank Przemysłowy S.A.
22. Bank Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego S.A.
23. Bank Rozwoju Cukrownictwa S.A.
24. Bank Społem S.A.
25. Bank Staropolski S.A.
26. Bank Śląski S.A.
27. Bank Unii Gospodarczej S.A.
28. Bank Własności Pracowniczej S.A.
29. Bank Wschodni S.A.
30. Bank Współpracy Europejskiej S.A.
31. Bank Współpracy Regionalnej S.A.
32. Bank Zachodni S.A.
33. BIG BANK S.A.
34. BIG Bank GDAŃSKI S.A.
35. BNP-Dresdner Bank (Polska) S.A.
36. BRE Bank S.A.
37. BWR REAL BANK S.A.
38. CITIBANK (Poland) S.A.
39. Credit Lyonnais Bank Polska S.A.
40. CUPRUM-BANK S.A.
41. DaimlerChrysler Services (debis) Bank (Polska) S.A.
42. Deutsche Bank Polska S.A.
43. Dolnośląski Bank Regionalny S.A.
44. Fiat Bank Polska S.A.
45. Ford Bank Polska S.A. GE Bank Mieszkaniowy S.A.
46. GE Bank Mieszkaniowy S.A.
47. GE Capital Bank S.A.
48. Gliwicki Bank Handlowy S.A.
49. Gospodarczy Bank Południowo-Zachodni S.A.
50. Gospodarczy Bank Wielkopolski S.A.
51. Górnośląski Bank Gospodarczy S.A.
52. HYPO-BANK POLSKA S.A.
53. Hypo Vereinsbank Polska S.A.
54. ING Bank N.V. Oddział w Warszawie
55. INVEST-BANK S.A.
56. Kredyt Bank S.A.
57. LG Petro Bank S.A.
58. Lubelski Bank Regionalny S.A.
59. LUKAS Bank Świętokrzyski S.A.
60. Małopolski Bank Regionalny S.A.
61. Mazowiecki Bank Regionalny S.A.
62. OPEL BANK S.A.
63. Pierwszy Polsko-Amerykański Bank S.A.
64. Polsko-Kanadyjski Bank Św. Stanisława S.A.
65. Pomorsko-Kujawski Bank Regionalny S.A.
66. Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy
67. Powszechny Bank Kredytowy S.A.
68. PROSPER-BANK S.A.
69. Rabobank Polska S.A.
70. Raiffeisen-Centrobank S.A.
71. SOCIÉTÉ GÉNÉRALE-SUCCURSALE de VARSOVIE
72. VOLKSWAGEN BANK POLSKA S.A.
73. Warmińsko-Mazurski Bank Regionalny S.A.
74. Westdeutsche Landesbank Polska S.A.
75. Wielkopolski Bank Kredytowy S.A.
76. Wielkopolski Bank Rolniczy S.A.
77. Wschodni Bank Cukrownictwa S.A.
II. Zakłady ubezpieczeń:
1. AIG Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
2. Korporacja Ubezpieczeniowa FILAR S.A. w Szczecinie
3. Towarzystwo Ubezpieczeniowe COMPENSA S.A. w Warszawie
4. Bankowe Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji HEROS S.A. w Warszawie
5. Sopockie Towarzystwo Ubezpieczeniowe HESTIA INSURANCE S.A. w Sopocie
6. Zakład Ubezpieczeń i Reasekuracji POLONIA S.A. w Łodzi
7. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji WARTA S.A. w Warszawie
8. Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
9. Towarzystwo Ubezpieczeń w Rolnictwie i Gospodarce Żywnościowej AGROPOLISA
S.A. w Warszawie
10. "Gerling Polska" Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
11. Powszechne Towarzystwo Ubezpieczeniowe ENERGO-ASEKURACJA S.A. w Radomiu
12. Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. w Warszawie
13. Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych WIELKOPOLSKA w Poznaniu
14. Towarzystwo Ubezpieczeniowe ALLIANZ Polska S.A. w Warszawie.
15. DAEWOO Towarzystwo Ubezpieczeniowe S.A. w Warszawie
16. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji CIGNA STU S.A. w Warszawie
17. Towarzystwo Ubezpieczeniowe INTER-FORTUNA S.A. w Warszawie
18. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji PARTNER S.A. w Warszawie
19. Commercial Union Polska - Towarzystwo Ubezpieczeń Ogólnych S.A. w Warszawie
20. Generali Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 10 września 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów
eksternistycznych w publicznych szkołach artystycznych oraz zasad odpłatności za
ich przeprowadzanie.
(Dz. U. Nr 87, poz. 974)
Na podstawie art. 10 ust. 2 w związku z art. 32a ust. 4 ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496,
z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i
Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Egzamin eksternistyczny umożliwia uzyskanie dyplomu ukończenia
publicznej szkoły artystycznej, zwanej dalej "szkołą", osobie, która opanowała
poza szkołą podstawę programową kształcenia w danym zawodzie określoną odrębnymi
przepisami.
2. Egzamin eksternistyczny obejmuje:
1) egzaminy z zajęć edukacyjnych objętych ramowym planem nauczania dla danego
typu szkoły,
2) egzamin dyplomowy.
§ 2. 1. Podanie o dopuszczenie do egzaminu eksternistycznego należy składać w
wybranej szkole do dnia 30 września.
2. Do podania należy dołączyć:
1) świadectwo ukończenia szkoły średniej lub świadectwo dojrzałości, stanowiące
podstawę dopuszczenia do egzaminu eksternistycznego w szkole,
2) świadectwo lub inny dokument, stanowiące podstawę zwolnienia z całości lub
części egzaminów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1,
3) informacje o dotychczasowej działalności artystycznej w określonej dziedzinie
sztuki, zgodnej z kierunkiem kształcenia szkoły.
§ 3. 1. Dla przeprowadzenia egzaminów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1,
dyrektor szkoły powołuje komisję egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją", i
wyznacza jej przewodniczącego.
2. Przewodniczący komisji powołuje spośród członków komisji zespoły
egzaminacyjne.
3. W skład zespołu egzaminacyjnego wchodzą: osoba egzaminująca, która jest
nauczycielem danej specjalności, oraz 1-2 nauczycieli tej samej lub pokrewnej
specjalności.
§ 4. 1. O dopuszczeniu do egzaminów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, oraz o
zwolnieniu z całości lub części tych egzaminów rozstrzyga komisja na podstawie
dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 2.
2. Rozstrzygnięcia komisji w sprawach, o których mowa w ust. 1, zostają wpisane
do protokołu egzaminacyjnego oraz indeksu osoby zdającej.
§ 5. 1. Osoba dopuszczona do egzaminów, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1,
zostaje poinformowana o rozstrzygnięciu komisji, a także o obowiązującej ją
podstawie programowej oraz podręcznikach i innych materiałach służących do
nauki.
2. Przewodniczący komisji ustala z osobą dopuszczoną do egzaminów, o której mowa
w ust. 1, daty i kolejność zdawania egzaminów.
§ 6. 1. Egzaminy, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, przeprowadzane są w formie
pisemnej, ustnej lub praktycznej. Formę poszczególnych egzaminów określa zespół
egzaminacyjny.
2. Tematy egzaminów opracowuje osoba egzaminująca, a zatwierdza przewodniczący
komisji.
3. Tematy egzaminów pisemnych i ustnych objęte są zasadą ochrony tajemnicy
służbowej.
4. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba egzaminująca zobowiązana jest do
sprawdzenia tożsamości osoby zdającej.
5. Ocenę z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej (według obowiązującej
skali ocen) proponuje osoba egzaminująca, a zatwierdza przewodniczący komisji.
Osoba egzaminująca opatruje każdą pracę recenzją, która jest uzasadnieniem
proponowanej oceny.
6. Ocenę z egzaminu przeprowadzonego w formie ustnej i praktycznej (według
obowiązującej skali ocen) proponuje i uzasadnia osoba egzaminująca, uzgadniając
ją z pozostałymi członkami zespołu egzaminacyjnego.
7. Oceny z egzaminów osoba egzaminująca wpisuje do protokołu egzaminacyjnego
oraz indeksu osoby zdającej.
§ 7. Osoba, która nie zgłosiła się na egzamin w wyznaczonym terminie lub od
niego odstąpiła albo otrzymała ocenę niedostateczną, może przystąpić do egzaminu
ponownie za zgodą komisji w terminie wyznaczonym przez komisję.
§ 8. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności w razie zmiany miejsca
zamieszkania osoby zdającej lub rozwiązania komisji, osoba zdająca ma prawo
przystąpić do dalszej części egzaminów przed inną komisją w wybranej przez
siebie szkole lub wskazanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego.
§ 9. Do egzaminu dyplomowego może przystąpić osoba, która otrzymała oceny
pozytywne z wszystkich zajęć edukacyjnych będących w ramowym planie nauczania
szkoły danego typu.
§ 10. 1. Egzamin dyplomowy przeprowadza się według odrębnych przepisów.
2. Osoba, która złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomowy, otrzymuje
dyplom ukończenia szkoły z klauzulą "dla eksterna".
3. Wzory dyplomów określają odrębne przepisy.
§ 11. Okres liczony od rozpoczęcia do zakończenia składania egzaminu
eksternistycznego przez daną osobę nie powinien przekraczać 3 lat, a w przypadku
szkół o dwuletnim cyklu nauczania - 1 roku.
§ 12. 1. Egzamin eksternistyczny jest odpłatny.
2. Opłaty za egzamin, w wysokości obliczonej procentowo od kwoty przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w poprzednim kwartale, ogłoszonego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 3 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.
U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774 i Nr 72,
poz. 801 i 802), zwanej dalej "podstawą naliczania", wynoszą:
Lp.Zakres egzaminu% podstawy naliczania
1Wszystkie zajęcia edukacyjne objęte ramowym planem nauczania, z
wyłączeniem głównego przedmiotu artystycznego15
2Główny przedmiot (przedmioty) artystyczny35
3Egzamin dyplomowy60
3. Osoba przystępująca do egzaminu przekazuje opłatę za egzamin na wskazane
konto przed rozpoczęciem egzaminu.
4. Osoba, która z ważnych przyczyn losowych nie przystąpiła do egzaminu, może
ubiegać się o zwrot wniesionej opłaty. Decyzję w tej sprawie podejmuje dyrektor
szkoły.
§ 13. 1. Wydatki związane z działalnością komisji egzaminacyjnych pokrywane są
przez szkołę, przy której powołano komisję.
2. Wysokość wynagrodzenia członków komisji określa umowa zawarta pomiędzy
dyrektorem szkoły a członkiem komisji.
§ 14. 1. Nadzór pedagogiczny nad egzaminem eksternistycznym sprawuje minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
2. W przypadku stwierdzenia, że w czasie egzaminu eksternistycznego zostały
naruszone przepisy i fakt ten mógł mieć wpływ na wynik egzaminu, minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może unieważnić
egzamin w całości lub w części i określić tryb dalszego postępowania.
§ 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 18 sierpnia 1993
r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów
eksternistycznych w szkołach artystycznych oraz zasad odpłatności za ich
przeprowadzanie (Dz. U. Nr 82, poz. 386).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: A. Zakrzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 10 września 1999 r.
w sprawie organizacji oraz zasad przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad
dla uczniów publicznych szkół artystycznych.
(Dz. U. Nr 87, poz. 975)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 32a ust. 4 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117,
poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W celu rozwijania uzdolnień i promowania osiągnięć artystycznych uczniów
publicznych szkół artystycznych, zwanych dalej "szkołami", organizowane są
konkursy.
2. Tematyka konkursów jest związana z podstawą programową kształcenia w
poszczególnych zawodach szkolnictwa artystycznego.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza
wykaz konkursów organizowanych w każdym roku szkolnym.
§ 2. 1. Konkursy organizuje Centrum Edukacji Artystycznej, zwane dalej
"Centrum".
2. Centrum ustala szczegółowe zasady poszczególnych konkursów oraz opracowuje
regulaminy konkursów, które powinny określać w szczególności:
1) nazwę konkursu,
2) program merytoryczny,
3) datę i miejsce przeprowadzenia konkursu,
4) warunki uczestnictwa i sposób oceniania,
5) tryb pracy komisji konkursowej.
3. Dyrektor Centrum powołuje przewodniczącego i członków komisji konkursowej.
4. Centrum zleca szkołom lub placówkom przeprowadzanie poszczególnych konkursów
i niektóre czynności organizacyjne.
§ 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
zatwierdza regulaminy poszczególnych konkursów.
§ 4. Szkoły mają obowiązek informowania uczniów o organizowanych w danym roku
szkolnym konkursach, ich terminach i zasadach udziału.
§ 5. Po zakończeniu konkursu Centrum opracowuje dokumentację zawierającą liczbę
uczestników konkursu, uzyskane przez nich wyniki, wykaz laureatów ze wskazaniem
szkoły i nauczyciela prowadzącego ucznia, ocenę merytoryczną konkursu.
§ 6. Laureaci konkursów otrzymują zaświadczenia lub dyplomy świadczące o udziale
w konkursie i uzyskaniu tytułu laureata.
§ 7. Uczniowie szkół artystycznych mogą uczestniczyć w innych niż określone w §
1 konkursach, turniejach i olimpiadach organizowanych na zasadach określonych
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 5 sierpnia 1997 r. w
sprawie organizacji oraz zasad przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad
przedmiotowych (Monitor Polski Nr 52, poz. 490).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: A. Zakrzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji, sposobu wydawania i
rozpowszechniania oraz podstawy ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i
Gospodarczego i wysokości opłat za zamieszczenie w nim ogłoszenia lub
obwieszczenia.
(Dz. U. Nr 87, poz. 977)
Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora
Sądowego i Gospodarczego (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42 i z 1997 r. Nr 121,
poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 kwietnia 1996 r. w
sprawie organizacji, sposobu wydawania i rozpowszechniania oraz podstawy
ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i Gospodarczego i wysokości opłat za
zamieszczenie w nim ogłoszenia lub obwieszczenia (Dz. U. Nr 45, poz. 204) § 8
otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Opłatę za zamieszczenie ogłoszenia lub obwieszczenia ustala się za ilość
znaków, którymi są litery, cyfry, znaki przestankowe i odstępy między wyrazami,
licząc po 0,50 zł za każdy znak, jednak nie mniej niż 60 zł za ogłoszenie. W
razie żądania użycia w ogłoszeniu lub w obwieszczeniu szczególnej czcionki oraz
dokonania podkreśleń i wytłuszczeń, opłatę zwiększa się o 30%."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 18 października 1999 r.
w sprawie wysokości funduszu na nagrody oraz zapomogi dla strażaków Państwowej
Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 87, poz. 978)
Na podstawie art. 95b ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i
Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 436)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wysokość, tworzonego w ramach środków na uposażenia, funduszu na nagrody
oraz zapomogi dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej w:
1) Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej,
2) komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej,
3) komendach powiatowych Państwowej Straży Pożarnej,
4) szkołach Państwowej Straży Pożarnej,
5) Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej w Józefowie,
6) Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach
wynosi 9,5% planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia
zasadnicze strażaków Państwowej Straży Pożarnej wraz z dodatkami o charakterze
stałym, w tym środki do wysokości 0,1% środków na uposażenia zasadnicze wraz z
dodatkami o charakterze stałym strażaków ujętych w części 31 budżetu państwa,
pozostające w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Wysokość funduszu, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższana przez jego
dysponenta, w ramach łącznej sumy środków na uposażenia zasadnicze strażaków
Państwowej Straży Pożarnej wraz z dodatkami o charakterze stałym.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie przy
ustalaniu wysokości funduszu, poczynając od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 3 września 1999 r.
w sprawie wykazu stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na
liniach kolejowych oraz warunków, jakie powinny spełniać osoby zatrudnione na
tych stanowiskach oraz prowadzący pojazdy szynowe.
(Dz. U. Nr 87, poz. 979)
Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym
(Dz. U. Nr 96, poz. 591, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i z 1999 r. Nr 84, poz. 934)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz stanowisk pracy bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach
kolejowych,
2) warunki, jakie powinni spełniać zatrudnieni na stanowiskach pracy, o których
mowa w pkt 1, oraz prowadzący pojazdy szynowe,
3) zasady oceny zdolności fizycznych i psychicznych pracowników, o których mowa
w pkt 2, oraz trybu orzekania o tej zdolności,
4) sposób powoływania i tryb pracy komisji egzaminacyjnych stwierdzających
kwalifikacje pracowników zatrudnionych na stanowiskach, o których mowa w pkt 2,
5) wysokość opłat związanych ze stwierdzaniem kwalifikacji, sposób uiszczania
tych opłat oraz wzór dokumentu stwierdzającego te kwalifikacje,
6) zasady wynagradzania osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) stanowiskach pracy - rozumie się przez to stanowiska bezpośrednio związane z
prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych oraz stanowiska związane z prowadzeniem
pojazdów szynowych,
2) liniach kolejowych - rozumie się przez to również bocznice kolejowe i metro,
3) pracodawcy - rozumie się przez to zarząd kolei, przewoźnika kolejowego lub
metra,
4) uprawnionym lekarzu - rozumie się przez to lekarza uprawnionego na podstawie
odrębnych przepisów do przeprowadzania badań lekarskich pracowników, sprawowania
opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz do wydawania orzeczeń lekarskich do
celów określonych w Kodeksie pracy,
5) pracownikach - rozumie się przez to pracowników zatrudnionych na stanowiskach
bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych oraz
prowadzących pojazdy szynowe,
6) przygotowaniu zawodowym - rozumie się przez to okres zatrudnienia, w trakcie
którego pracownik nabywa w sposób zorganizowany wiadomości teoretyczne i
umiejętności praktyczne potrzebne do samodzielnego wykonywania obowiązków na
stanowiskach pracy, o których mowa w rozporządzeniu,
7) komisji egzaminacyjnej - rozumie się przez to komisję egzaminacyjną
stwierdzającą kwalifikacje pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy
bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych oraz
prowadzących pojazdy szynowe,
8) egzaminie kwalifikacyjnym - rozumie się przez to egzamin mający na celu
stwierdzenie posiadania przez pracownika kwalifikacji do pracy na stanowiskach
bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych albo do
prowadzenia pojazdu szynowego.
§ 3. 1. Wykaz stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach
kolejowych oraz prowadzących pojazdy szynowe na tych liniach, z zastrzeżeniem
ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Wykaz stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach metra
oraz prowadzących pojazdy szynowe metra określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
Rozdział 2
Wymagania kwalifikacyjne i przygotowanie zawodowe
§ 4. 1. Na stanowisku pracy może być zatrudniona osoba pełnoletnia, która:
1) posiada wymagane wykształcenie,
2) posiada zdolność fizyczną i psychiczną, stwierdzoną zaświadczeniem lekarskim,
3) odbyła wymagane przygotowanie zawodowe na dane stanowisko,
4) zdała egzamin kwalifikacyjny przed komisją, stwierdzony świadectwem złożenia
egzaminu kwalifikacyjnego,
5) zna specyficzne warunki wykonywania pracy u danego pracodawcy i posiada
określone przez pracodawcę dodatkowe umiejętności związane z tymi warunkami,
6) posiada inne, dodatkowe uprawnienia, jeżeli do wykonywania określonych
czynności na danym stanowisku pracy są one wymagane na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Wymagania kwalifikacyjne, rodzaj i zakres przygotowania zawodowego oraz
wymagany czas trwania przygotowania dla poszczególnych stanowisk pracy określają
załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia.
§ 5. Do odbycia przygotowania zawodowego może być dopuszczona osoba, która
posiada:
1) dyplom lub świadectwo stwierdzające wymagane wykształcenie,
2) zaświadczenie stwierdzające zdolność fizyczną i psychiczną do pracy na
określonym stanowisku, wydane przez uprawnionego lekarza.
§ 6. 1. Przygotowanie zawodowe w celu uzyskania kwalifikacji wymaganych na
poszczególne stanowiska pracy organizuje pracodawca.
2. Jeżeli pracodawca nie ma możliwości zorganizowania przygotowania zawodowego w
swoim przedsiębiorstwie, zawiera porozumienie z innym pracodawcą.
3. Pracodawca obowiązany jest zaopatrzyć osobę odbywającą przygotowanie zawodowe
w program szkolenia i dzienniczek przygotowania zawodowego, zwany dalej
"dzienniczkiem", oraz sprawować nadzór nad przygotowaniem zawodowym bądź
wyznaczyć inną osobę kierującą przygotowaniem zawodowym w jego imieniu.
4. Osoba kierująca przygotowaniem zawodowym powinna posiadać kwalifikacje
zawodowe, stwierdzone świadectwem złożenia egzaminu kwalifikacyjnego,
odpowiednie dla danego stanowiska pracy oraz posiadać co najmniej 3-letni staż
pracy na danym stanowisku.
§ 7. 1. Przygotowanie zawodowe obejmuje:
1) szkolenie teoretyczne z przepisów i zagadnień niezbędnych do samodzielnej
pracy, obowiązujących na określonym stanowisku,
2) szkolenie praktyczne, podczas którego osoba odbywająca przygotowanie zawodowe
nabywa wiedzę i umiejętności praktyczne na tym stanowisku,
3) zajęcia próbne na stanowisku pracy, wykonywane samodzielnie przez osobę
odbywającą przygotowanie zawodowe pod nadzorem wykwalifikowanego pracownika.
2. Jeżeli przygotowanie zawodowe odbywa się w niepełnym wymiarze czasu pracy,
okres przygotowania zawodowego powinien być odpowiednio wydłużony.
§ 8. 1. Osoba odbywająca przygotowanie zawodowe dokumentuje jego przebieg w
dzienniczku, w którym w szczególności należy:
1) wymienić jednostki organizacyjne pracodawcy, w których odbywało się
przygotowanie zawodowe, oraz:
a) dla stanowisk pracy bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach
kolejowych - wymienić również jednostkę organizacyjną i obiekty eksploatacyjne,
w których odbywało się przygotowanie zawodowe,
b) dla stanowisk pracy związanych z prowadzeniem pojazdów szynowych - wymienić
również typy i numery serii pojazdów szynowych z napędem oraz odcinki linii
kolejowych, na których odbywało się przygotowanie zawodowe,
2) określić charakter czynności wykonywanych w każdym tygodniu (na
poszczególnych stanowiskach pracy).
2. Osoba kierująca przygotowaniem zawodowym co najmniej raz w miesiącu
potwierdza przebieg przygotowania zawodowego i wpisuje ocenę w dzienniczku.
3. Po zakończeniu przygotowania zawodowego lub przy zmianie jednostki
organizacyjnej, w której odbywało się przygotowanie, osoba kierująca
przygotowaniem wpisuje w dzienniczku ogólną ocenę przebiegu przygotowania
zawodowego. Ocenę tę potwierdza kierownik jednostki organizacyjnej, w której
odbywało się przygotowanie.
§ 9. Pracodawca może skrócić czas trwania przygotowania zawodowego, wliczając
okresy zatrudnienia na podobnych stanowiskach lub przygotowanie, które osoba ta
odbyła zgodnie z programem nauczania w ukończonej szkole, pod warunkiem że
zakres łącznego przygotowania jest zgodny z zakresem przygotowania wymaganym na
danym stanowisku.
Rozdział 3
Sposób powoływania i tryb pracy komisji egzaminacyjnych stwierdzających
kwalifikacje pracowników oraz wzór dokumentu stwierdzającego te kwalifikacje
§ 10. 1. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą:
1) przewodniczący posiadający wykształcenie wyższe lub średnie, świadectwo
złożenia egzaminu kwalifikacyjnego odpowiadającego specjalności osób
egzaminowanych i co najmniej 3-letni staż pracy w danej specjalności,
2) co najmniej dwaj członkowie z wykształceniem co najmniej średnim, posiadający
świadectwo złożenia egzaminu kwalifikacyjnego odpowiadającego specjalności osób
egzaminowanych oraz co najmniej 3-letni staż pracy u pracodawcy,
3) sekretarz komisji,
4) w wypadku przeprowadzania egzaminu dla pracowników innego pracodawcy -
przedstawiciel tego pracodawcy, posiadający wykształcenie co najmniej średnie
oraz świadectwo złożenia egzaminu kwalifikacyjnego odpowiadającego specjalności
osób egzaminowanych.
2. Przewodniczącego komisji egzaminacyjnej powołuje i odwołuje okręgowy
inspektor kolejnictwa na wniosek pracodawcy.
3. Pozostałych członków komisji powołuje przewodniczący komisji w uzgodnieniu z
okręgowym inspektorem kolejnictwa.
4. Sekretarza komisji egzaminacyjnej wyznacza pracodawca.
5. Obsługę administracyjną komisji egzaminacyjnej zapewnia pracodawca.
§ 11. 1. Egzamin kwalifikacyjny przeprowadza się na wniosek pracodawcy lub osoby
zainteresowanej.
2. Wniosek o przeprowadzenie egzaminu kwalifikacyjnego składa się w jednostce
organizacyjnej pracodawcy, przy którym została powołana komisja egzaminacyjna.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) odpis dyplomu lub świadectwo ukończenia szkoły,
2) dzienniczek przygotowania zawodowego,
3) dowód uiszczenia opłaty za egzamin kwalifikacyjny,
4) wskazanie stanowiska pracy, na którym ma być zatrudniona osoba
zainteresowana,
5) kopię zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2,
6) informację o odbyciu przygotowania zawodowego na stanowiskach pracy
związanych z kwalifikacjami, o których stwierdzenie ubiega się osoba
zainteresowana,
7) wynik ostatniego egzaminu kwalifikacyjnego i datę tego egzaminu,
8) adres, na jaki należy przesłać informację o dopuszczeniu osoby
zainteresowanej do egzaminu wraz z informacją o terminie i miejscu jego
przeprowadzenia.
§ 12. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej:
1) dopuszcza osoby zainteresowane do egzaminu kwalifikacyjnego, a w przypadku
stwierdzenia braków we wniosku, o którym mowa w § 11 ust. 3, występuje
bezzwłocznie o usunięcie wskazanych braków w terminie nie dłuższym niż 2
tygodnie,
2) wyznacza termin i miejsce egzaminu,
3) wyznacza skład komisji do przeprowadzenia egzaminu praktycznego oraz części
pisemnej egzaminu teoretycznego, zwany dalej "zespołem egzaminacyjnym",
4) wyznacza terminy egzaminów poprawkowych,
5) określa dla poszczególnych członków komisji zakres zagadnień egzaminacyjnych
egzaminu ustnego,
6) zatwierdza na wniosek członków komisji tematy egzaminu praktycznego oraz
części pisemnej i ustnej egzaminu teoretycznego.
§ 13. 1. Egzamin kwalifikacyjny przeprowadza się w terminie nie dłuższym niż
jeden miesiąc od dnia złożenia wniosku.
2. Osoba dopuszczona do egzaminu, o którym mowa w ust. 1, powinna być
zawiadomiona o jego terminie i miejscu listem poleconym, co najmniej na 2
tygodnie przed terminem.
§ 14. 1. Egzamin kwalifikacyjny składa się z egzaminu praktycznego oraz z
egzaminu teoretycznego.
2. Zakres przedmiotowy egzaminu kwalifikacyjnego na poszczególne stanowiska
bezpośrednio związane z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych oraz z
prowadzeniem pojazdów szynowych określa, z zastrzeżeniem ust. 3, załącznik nr 3
do rozporządzenia.
3. Zakres przedmiotowy egzaminu kwalifikacyjnego na poszczególne stanowiska
bezpośrednio związane z prowadzeniem ruchu na liniach metra oraz z prowadzeniem
pojazdów szynowych metra określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 15. 1. Egzamin praktyczny polega na sprawdzeniu umiejętności samodzielnego
wykonania przez osobę egzaminowaną określonych czynności na danym stanowisku
pracy.
2. Egzamin praktyczny przeprowadza się na stanowisku pracy.
3. Egzamin praktyczny może być przeprowadzany indywidualnie dla każdej z
egzaminowanych osób lub w zespołach 2-3 osobowych, z tym że każda z osób
egzaminowanych powinna mieć ściśle określone zadania do samodzielnego wykonania,
które podlegają indywidualnej ocenie.
4. Egzamin praktyczny nie powinien trwać dłużej niż 8 godzin.
5. Egzamin praktyczny przeprowadza co najmniej dwuosobowy zespół egzaminacyjny
posiadający kwalifikacje w zakresie specjalności osób egzaminowanych.
6. Oceny egzaminu praktycznego dokonuje zespół egzaminacyjny. Jeżeli wykonane
zadanie nie pozwala na stwierdzenie dostatecznych umiejętności praktycznych
zdającego, zespół egzaminatorów może zarządzić wykonanie dodatkowego zadania do
samodzielnego wykonania w innym czasie lub terminie.
7. Z przebiegu egzaminu praktycznego zespół egzaminacyjny przeprowadzający
egzamin sporządza protokół, w którym stwierdza wynik egzaminu.
8. Pozytywny wynik egzaminu praktycznego stanowi warunek dopuszczenia osoby
egzaminowanej do egzaminu teoretycznego.
9. W przypadku uzyskania na egzaminie praktycznym wyniku negatywnego,
przewodniczący komisji egzaminacyjnej wyznacza termin egzaminu poprawkowego.
Egzamin poprawkowy praktyczny można zdawać tylko jeden raz.
§ 16. 1. Egzamin teoretyczny obejmuje sprawdzenie wiadomości i umiejętności
określonych wymaganiami dla danego stanowiska.
2. Egzamin teoretyczny składa się z części pisemnej i ustnej.
3. Część pisemna polega na opracowaniu przez osobę egzaminowaną zadanych tematów
lub udzieleniu odpowiedzi na zadane testy.
4. Część ustna stanowi sprawdzenie wiadomości na wybrane losowo zestawy pytań
przygotowane przez komisję egzaminacyjną.
§ 17. Zestawy tematów (pytań) egzaminacyjnych części pisemnej i ustnej egzaminu
teoretycznego stanowią dokumentację poufną.
§ 18. 1. Egzamin pisemny z jednego zagadnienia nie może trwać dłużej niż 3
godziny, przy czym jednego dnia osoba egzaminowana może zdawać egzamin pisemny
najwyżej z dwóch zagadnień.
2. W przypadku gdy egzamin pisemny ma formę testu, powinien zawierać od 40 do 60
pytań.
3. Zdanie egzaminu pisemnego jest warunkiem dopuszczenia osoby egzaminowanej do
części ustnej.
4. W przypadku przeprowadzania egzaminu pisemnego w formie testu egzamin uważa
się za zdany, przy udzieleniu prawidłowej odpowiedzi na 2/3 pytań.
5. W części ustnej egzaminu osoba egzaminowana wybiera w sposób losowy zestaw
pytań ze zbioru przygotowanego przez komisję egzaminacyjną.
6. W przypadku trudności w ocenie poprawności odpowiedzi udzielonej przez osobę
egzaminowaną, przewodniczący komisji egzaminacyjnej może zadać osobie
egzaminowanej dodatkowe pytanie, nawiązujące do pytania uprzednio zadanego.
7. Do uzyskania wyniku pozytywnego z części ustnej egzaminu wymagane jest
udzielenie prawidłowej odpowiedzi na 2/3 zadanych pytań.
8. W przypadku uzyskania na egzaminie kwalifikacyjnym wyniku negatywnego,
przewodniczący komisji egzaminacyjnej obowiązany jest określić termin, po
którego upływie zainteresowany może ponownie przystąpić do egzaminu
kwalifikacyjnego. Termin ten nie może być krótszy niż 2 tygodnie. Egzamin
kwalifikacyjny poprawkowy można składać dwa razy.
§ 19. 1. Z przebiegu egzaminu komisja egzaminacyjna sporządza i podpisuje
protokół, w którym określa wyniki egzaminów uzyskane przez poszczególne osoby
egzaminowane.
2. Komisja egzaminacyjna, na podstawie uzyskanego przez osobę egzaminowaną
pozytywnego wyniku egzaminu, wydaje świadectwo złożenia egzaminu
kwalifikacyjnego; wzór świadectwa określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący komisji egzaminacyjnej
przekazuje pracodawcy, a jego kopię - właściwemu okręgowemu inspektorowi
kolejnictwa.
4. Pracodawca zapewnia przechowanie dokumentacji z przeprowadzonych egzaminów
oraz prowadzi ich rejestr.
§ 20. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach, o których mowa w załącznikach nr 1
i 2 do rozporządzenia, obowiązani są poddawać się doskonaleniu zawodowemu i
egzaminom okresowym, na zasadach i w terminach określonych przez pracodawcę.
2. Organizowanie doskonalenia zawodowego i egzaminów okresowych, nie rzadziej
niż raz na cztery lata, pracowników zatrudnionych na stanowiskach, o których
mowa w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, należy do obowiązków pracodawcy.
3. Egzaminy okresowe w formie testów przeprowadza komisja powołana zgodnie z
przepisami § 10.
4. Jeżeli zarząd kolei lub przewoźnik kolejowy nie ma warunków do organizowania
doskonalenia zawodowego pracowników lub przeprowadzania egzaminów okresowych,
obowiązany jest skierować w tym celu odpłatnie pracownika do innego zarządu
kolei lub innego przewoźnika kolejowego.
§ 21. W razie spowodowania wypadku, stwierdzenia poważnych uchybień przy
wykonywaniu obowiązków służbowych, mogących powodować zagrożenie bezpieczeństwa
ruchu kolejowego, pracownicy zatrudnieni na stanowiskach, o których mowa w
załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, powinni być poddani ponownemu
sprawdzeniu kwalifikacji.
§ 22. 1. Za przeprowadzenie egzaminu stwierdzającego kwalifikacje, o którym mowa
w rozporządzeniu, kierujący wniosek, z zastrzeżeniem ust. 3, ponosi opłatę
egzaminacyjną w wysokości 10% najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników,
obowiązującego w dniu złożenia wniosku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" za każdą osobę zgłoszoną do egzaminu.
2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się przekazem bankowym, pocztowym lub
przelewem na konto pracodawcy, przy którym działa komisja egzaminacyjna.
3. Nie ponosi opłaty egzaminacyjnej pracodawca, przy którym została powołana
komisja egzaminacyjna.
§ 23. 1. Za udział w pracach komisji egzaminacyjnych, o których mowa w § 10,
przysługuje wynagrodzenie, które ustala się na podstawie liczby osób
egzaminowanych.
2. Łączna wysokość wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej powinna wynosić 70% sumy
opłat egzaminacyjnych, o których mowa w § 22 ust. 1.
3. Wynagrodzenie przewodniczącego komisji egzaminacyjnej jest o 50% wyższe niż
członków komisji.
4. Wynagrodzenie sekretarza komisji stanowi 50% wynagrodzenia członka komisji.
Rozdział 4
Zasady oceny zdolności fizycznych i psychicznych pracowników zatrudnionych na
stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych
i liniach metra oraz prowadzących pojazdy szynowe, a także tryb orzekania o tej
zdolności
§ 24. 1. Charakterystykę stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu
na liniach kolejowych oraz związanych z prowadzeniem pojazdów szynowych wraz z
określeniem wymogów zdrowotnych dotyczących kategorii wzroku i słuchu oraz
terminów badań okresowych na poszczególnych stanowiskach określa, z
zastrzeżeniem ust. 2, załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Charakterystykę stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na
liniach metra oraz związanych z prowadzeniem pojazdów szynowych metra wraz z
określeniem wymogów zdrowotnych dotyczących kategorii wzroku i słuchu oraz
terminów badań okresowych na poszczególnych stanowiskach określa załącznik nr 7
do rozporządzenia.
§ 25. 1. Zasady oceny zdolności fizycznych i psychicznych na stanowiskach
bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych i liniach
metra oraz prowadzących pojazdy szynowe, a także tryb orzekania o tej zdolności
określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2. Wzory zaświadczeń lekarskich określają załączniki nr 9 i 10 do
rozporządzenia.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 26. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia wykonują
czynności na stanowiskach określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia
i do wykonywania tych czynności zostali dopuszczeni na podstawie dotychczasowych
przepisów, zachowują nadal uprawnienia do wykonywania tych czynności, bez
obowiązku dopełnienia warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu,
dotyczących stażu pracy, przygotowania zawodowego i egzaminów kwalifikacyjnych.
§ 27. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia wykonują
czynności na stanowiskach określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia
i posiadają zdolność fizyczną i psychiczną stwierdzoną zaświadczeniem lekarskim
wydanym na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują nadal tę zdolność do
czasu następnego badania, którego termin wynika z przepisów rozporządzenia.
§ 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3
września 1999 r. (poz. 979)
Załącznik nr 1
WYKAZ STANOWISK BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM RUCHU NA LINIACH
KOLEJOWYCH ORAZ PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE
Lp.Stanowisko
12
1Dyżurny ruchu
2Nastawniczy
3Zwrotniczy
4Kierownik pociągu
5Ustawiacz
6Manewrowy
7Monter urządzeń sterowania ruchem kolejowym
8Toromistrz
9Dróżnik przejazdowy
10Maszynista pojazdów trakcyjnych
11Kierowca lokomotywki spalinowej do 300 KM
12Kierowca drezyny i wózka motorowego
13Maszynista wieloczynnościowych i ciężkich maszyn do robót budowlanych
Załącznik nr 2
WYKAZ STANOWISK BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM RUCHU NA LINIACH METRA
ORAZ PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE METRA
Lp.Stanowisko
12
1Dyspozytor ruchu
2Dyżurny ruchu i stacji
3Maszynista taboru pasażerskiego metra
4Maszynista pomocniczych pojazdów szynowych
Załącznik nr 3
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE, RODZAJ, ZAKRES I CZAS TRWANIA PRZYGOTOWANIA ZAWODOWEGO
ORAZ ZAKRES PRZEDMIOTOWY EGZAMINU KWALIFIKACYJNEGO NA POSZCZEGÓLNE STANOWISKA
BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANE Z PROWADZENIEM RUCHU NA LINIACH KOLEJOWYCH ORAZ
PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE
Dyżurny ruchu
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - średnie techniczne o specjalności transport kolejowy.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
Wariant B
1. Wykształcenie - średnie techniczne o specjalności pokrewnej wariantowi A,
odpowiedniej dla tego egzaminu.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
II. Program przygotowania zawodowego:
Liczba dni dla wariantu
AB
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka wykonawcza inżynierii ruchu:2128
a) struktura organizacyjna przedsiębiorstwa; zapoznanie się z
zagadnieniami ogólnoadministracyjnymi; wybrane zagadnienia pracownicze23
b) na technicznym posterunku nastawczym: zapoznanie się z dokumentacją
techniczno-ruchową prowadzoną na posterunku; zakres czynności podstawowych
i dodatkowych dyżurnego ruchu; zapoznanie się z rodzajami urządzeń
sterowania ruchem kolejowym oraz kolejowej łączności przewodowej i
bezprzewodowej810
c) zapoznanie się z regulaminem technicznym stacji oraz tymczasowymi
regulaminami prowadzenia ruchu w czasie zamknięć torowych34
d) zapoznanie się z budową torów i rozjazdów oraz metodami ich utrzymania
i zasadami kontroli ich stanu technicznego; regulaminy obsługi przejazdu
lub przejścia kolejowego23
e) zapoznanie się z urządzeniami elektroenergetycznymi na posterunkach
ruchu; odłączniki trakcyjne; urządzenia ogrzewania rozjazdów12
f) zasady organizowania i wykonywania przewozów wojskowych transportem
kolejowym; ogólne zapoznanie się z rolą i zasadami obrony cywilnej na
terenie kolejowych zakładów pracy22
g) organizacja międzynarodowych i krajowych przewozów osób i rzeczy;
rozkłady jazdy pociągów34
2) dyspozytura - struktura organizacyjna pionu dyspozytorskiego; nadzór
dyspozytorski nad ruchem pasażerskim i towarowym; zapoznanie się z
zasadami organizacji akcji ratunkowej po wypadku kolejowym; łączność
dyspozytorska; współpraca dyspozytora odcinkowego z innymi dyspozyturami45
3) jednostka pasażerska - ogólne zapoznanie się z krajowymi i
międzynarodowymi przepisami w zakresie przewozu osób i rzeczy koleją34
4) jednostka towarowa - ogólne zapoznanie się z krajowymi i
międzynarodowymi przepisami w zakresie przewozu rzeczy i z gospodarką
wagonami towarowymi45
5) jednostka taboru:811
a) gospodarka pojazdami i drużynami trakcyjnymi11
b) budowa oraz zasady utrzymania i naprawy wagonów23
c) rola i zadania dyspozytury11
d) oględziny techniczne wagonów w składzie pociągu12
e) próby hamulca zespolonego34
Łącznie:4053
2. Szkolenie teoretyczne - dla wariantu A nie przewiduje się;
* dla wariantu B według odrębnego programu nauczania.-*
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku, na którym kandydat ma być
zatrudniony510
Ogółem:4563
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) dokonanie zapisów w dokumentacji techniczno-ruchowej podczas występowania
usterek w działaniu urządzeń sterowania ruchem kolejowym,
2) wypisanie rozkazów pisemnych w zadanych przypadkach,
3) dokonanie zapisów w dzienniku ruchu podczas zamknięć torowych,
4) opracowanie treści podanych telegramów adresowych,
5) przygotowanie drogi przebiegu dla wjazdu, wyjazdu i przejazdu pociągu na
podanych urządzeniach sterowania ruchem kolejowym.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematów z zakresu:
a) techniki i organizacji ruchu kolejowego,
b) sterowania ruchem kolejowym,
2) część ustna - znajomość zagadnień z zakresu:
a) techniki i organizacji ruchu kolejowego,
b) sygnalizacji kolejowej,
c) obsługi urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ogólna znajomość:
- budowy urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności,
- zagadnień pracowniczych,
- organizacji i wykonywania wojskowych przewozów transportem kolejowym,
- budowy urządzeń zabezpieczenia ruchu na przejazdach kolejowych.
Nastawniczy
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe.
2. Zawodowy staż pracy - 2 lata w specjalności związanej z ruchem pociągów.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka organizacyjna zatrudniająca pracownika: 10 dni
a) na technicznym posterunku nastawczym: zapoznanie się z dokumentacją
techniczno-ruchową prowadzoną na posterunku; zakres czynności podstawowych i
dodatkowych nastawniczego; zapoznanie się z rodzajami urządzeń sterowania ruchem
kolejowym oraz kolejowej łączności przewodowej i bezprzewodowej 5 dni
b) zapoznanie się z regulaminem technicznym stacji 2 dni
c) utrzymanie i zasady kontroli stanu technicznego rozjazdów; obsługa przejazdu
kolejowego lub przejścia 3 dni
2) jednostka taboru - oględziny techniczne wagonów w składzie pociągu;
dokonywanie uproszczonej próby hamulca zespolonego 5 dni
Łącznie: 15 dni
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku nastawniczego 5 dni
Ogółem: 20 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) dokonanie zapisów w dokumentacji techniczno-ruchowej podczas występowania
usterek w działaniu urządzeń sterowania ruchem kolejowym,
2) założenie zamka trzpieniowego i spony iglicowej,
3) przygotowanie drogi przebiegu dla wjazdu, wyjazdu i przejazdu pociągu na
podanych urządzeniach sterowania ruchem kolejowym,
4) zabezpieczenie taboru przed zbiegnięciem,
5) osygnalizowanie zamkniętego toru szlakowego i stacyjnego,
6) odłączenie napędu zwrotnicowego o scentralizowanym sposobie nastawiania i
przejścia na ręczne przestawianie zwrotnicy.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematów z zakresu:
a) techniki ruchu kolejowego,
b) sterowania ruchem kolejowym,
2) część ustna - znajomość zagadnień z zakresu:
a) techniki ruchu kolejowego,
b) sygnalizacji kolejowej,
c) obsługi urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ogólna znajomość budowy urządzeń:
- sterowania ruchem kolejowym i łączności,
- zabezpieczenia ruchu na przejazdach kolejowych.
Zwrotniczy
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka organizacyjna zatrudniająca pracownika: 14 dni
a) struktura organizacyjna przedsiębiorstwa; zapoznanie się z zagadnieniami
ogólnoadministracyjnymi oraz wybrane zagadnienia pracownicze 2 dni
b) na technicznym posterunku nastawczym: zapoznanie się z dokumentacją
techniczno-ruchową prowadzoną na posterunku; zakres czynności podstawowych i
dodatkowych zwrotniczego; zapoznanie się z rodzajami urządzeń sterowania ruchem
kolejowym oraz kolejowej łączności przewodowej i bezprzewodowej 5 dni
c) zapoznanie się z regulaminem technicznym stacji 2 dni
d) zapoznanie się z budową torów i rozjazdów oraz metodami ich utrzymania i
zasadami kontroli stanu technicznego; regulaminy obsługi przejazdu kolejowego
lub przejścia 3 dni
e) zapoznanie się z urządzeniami elektroenergetycznymi na posterunkach ruchu;
odłączniki trakcyjne; urządzenia ogrzewania rozjazdów 2 dni
2) jednostka taboru - oględziny techniczne wagonów w składzie pociągu;
dokonywanie uproszczonej próby hamulca zespolonego 5 dni
Łącznie: 19 dni
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku zwrotniczego 3 dni
Ogółem: 22 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) dokonanie zapisów w dokumentacji techniczno-ruchowej podczas występowania
usterek w działaniu urządzeń sterowania ruchem kolejowym,
2) założenie zamka trzpieniowego i spony iglicowej,
3) przygotowanie drogi przebiegu dla wjazdu, wyjazdu i przejazdu pociągu na
podanych urządzeniach sterowania ruchem kolejowym,
4) zabezpieczenie taboru przed zbiegnięciem,
5) wykonanie uproszczonej próby hamulca zespolonego.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu techniki ruchu kolejowego,
2) część ustna - znajomość zagadnień z zakresu:
a) techniki ruchu kolejowego,
b) sygnalizacji kolejowej,
c) obsługi urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy.
Kierownik pociągu
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - średnie techniczne o specjalności ekonomika transportu
kolejowego lub ruch i przewozy kolejowe.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
Wariant B
1. Wykształcenie - średnie techniczne, ekonomiczne lub ogólne.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
II. Program przygotowania zawodowego:
Liczba dni dla wariantu
AB
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka organizacyjna zatrudniająca kandydata:35
a) zagadnienia ogólnoadministracyjne23
b) zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy12
2) stacja kolejowa:4357
a) zagadnienia techniczno-ruchowe46
b) odprawa osób, przesyłek bagażowych i ekspresowych w komunikacji
krajowej i międzynarodowej1723
c) zespół drużyn konduktorskich55
d) odprawa i przewóz przesyłek towarowych w komunikacji krajowej i
międzynarodowej1723
3) jednostka przewozów:1214
a) struktura organizacyjna i zadania jednostki przewozów towarowych33
b) struktura organizacyjna i zadania jednostki przewozów pasażerskich33
c) użytkowanie wagonów w komunikacji krajowej i międzynarodowej46
d) dyspozytura22
Łącznie:5876
2. Szkolenia teoretyczne - dla wariantu A nie przewiduje się;
* dla wariantu B według odrębnego programu nauczania.-*
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku, na którym pracownik ma być
zatrudniony55
Ogółem:6381
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) sporządzenie umowy najmu,
2) sporządzenie miesięcznego sprawozdania kasowego,
3) sporządzenie miesięcznego sprawozdania statystycznego,
4) opracowanie projektu odpowiedzi na skargę podróżnego lub reklamację złożoną
przez klienta.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematów z zakresu:
a) odprawy osób, przesyłek bagażowych i ekspresowych,
b) odprawy przesyłek towarowych,
c) użytkowania wagonów,
d) zarachowania przychodów,
2) część ustna - znajomość:
a) Prawa przewozowego oraz taryf w zakresie przewozu osób,
b) Prawa przewozowego i taryf towarowych,
c) użytkowania wagonów w komunikacji krajowej i międzynarodowej,
d) zagadnień zarachowawczo-kasowych,
e) zagadnień bezpieczeństwa i higieny pracy.
Ustawiacz
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe.
2. Zawodowy staż pracy - 3 lata w zespole manewrowym.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka organizacyjna zatrudniająca pracownika: 5 dni
a) zakres czynności podstawowych i dodatkowych ustawiacza 2 dni
b) zakres czynności kierownika pociągu towarowego 2 dni
c) zapoznanie się z regulaminem pracy manewrowej 1 dzień
2) jednostka towarowa: 6 dni
a) zapoznanie się z organizacją ruchu towarowego 1 dzień
b) gospodarka wagonami towarowymi 2 dni
c) przewozy nadzwyczajne 2 dni
d) obsługa punktów ładunkowych 1 dzień
3) jednostka taboru: 4 dni
a) oględziny techniczne wagonów w składzie pociągu 2 dni
b) próby hamulca zespolonego 2 dni
Łącznie: 15 dni
1. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku ustawiacza 10 dni
Ogółem: 25 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) wykonanie pod nadzorem zadanej czynności manewrowej,
2) wykonanie wstępnych oględzin technicznych składu pociągu,
3) wykonanie próby hamulca zespolonego,
4) przyjęcie wagonu w punkcie zdawczo-odbiorczym.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu:
a) organizacji i techniki ruchu kolejowego,
b) zagadnień handlowo-przewozowych,
2) część ustna - znajomość zagadnień z zakresu:
a) organizacji i techniki ruchu kolejowego,
b) sygnalizacji kolejowej,
c) zagadnień handlowo-przewozowych,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy.
Manewrowy
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
1) jednostka organizacyjna zatrudniająca pracownika: 14 dni
a) struktura organizacyjna przedsiębiorstwa; zapoznanie się z zagadnieniami
ogólnoadministracyjnymi; wybrane zagadnienia pracownicze 2 dni
b) zakres czynności podstawowych i dodatkowych manewrowego; zapoznanie się z
ręcznymi urządzeniami sterowania ruchem kolejowym oraz kolejowej łączności
przewodowej i bezprzewodowej 4 dni
c) zadania i obowiązki drużyny manewrowej; wykonywanie ruchów i czynności
manewrowych 4 dni
d) zapoznanie się z regulaminem pracy manewrowej 2 dni
e) zapoznanie się z budową torów i rozjazdów 2 dni
2) jednostka towarowa - ogólne zapoznanie się z organizacją ruchu towarowego i
zasadami gospodarki wagonami towarowymi 4 dni
3) jednostka taboru: 6 dni
a) budowa wagonu 2 dni
b) oględziny techniczne wagonów w składzie pociągu 2 dni
c) uproszczona próba hamulca zespolonego 2 dni
Łącznie: 24 dni
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku manewrowego 14 dni
Ogółem: 38 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) dokonanie zapisów w dokumentacji techniczno-ruchowej podczas występowania
usterek w działaniu urządzeń sterowania ruchem kolejowym,
2) założenie zamka trzpieniowego i spoiny iglicowej,
3) przygotowanie drogi przebiegu dla wjazdu, wyjazdu i przejazdu pociągu na
podanych urządzeniach sterowania ruchem kolejowym,
4) zabezpieczenie toru przed zbiegnięciem,
5) wykonanie uproszczonej próby hamulca zespolonego.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu techniki ruchu kolejowego,
2) część ustna - znajomość zagadnień z zakresu:
a) techniki ruchu kolejowego,
b) sygnalizacji kolejowej,
c) obsługi urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy.
Monter urządzeń sterowania ruchem kolejowym
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe w zawodzie mechanicznym lub
elektrotechnicznym.
2. Zawodowy staż pracy - 2 lata pracy przy naprawie i utrzymaniu urządzeń
sterowania ruchem kolejowym, zwanych dalej urządzeniami "srk".
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne - nie przewiduje się.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny - wykazanie się umiejętnościami wykonywania prac w
urządzeniach zewnętrznych i wewnętrznych srk:
1) zmontowanie wyznaczonego urządzenia lub jego zespołu,
2) zdemontowanie wyznaczonego urządzenia lub jego zespołu,
3) regulacja wyznaczonego urządzenia lub jego części składowej,
4) wykonanie wyznaczonych zabiegów utrzymaniowych,
5) wykonanie wyznaczonych pomiarów przy użyciu mierników i sprawdzianów,
6) ustalenie i usunięcie symulowanych niesprawności w urządzeniach srk,
7) wykonanie czynności poprzedzających przystąpienie do prac w czynnych
urządzeniach srk, a mianowicie: dokonanie zapisu w książce kontroli urządzeń srk
z uwzględnieniem zakresu robót, konieczności wprowadzenia obostrzonych zasad
prowadzenia ruchu oraz sposobu ostrzegania pracujących monterów przez personel
obsługi urządzeń.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu prac wykonywanych przez montera
urządzeń sterowania ruchem kolejowym i obowiązków na tym stanowisku,
2) część ustna - znajomość:
a) budowy, działania, utrzymania i obsługi elektromechanicznych urządzeń srk,
b) technologii montażu poszczególnych zespołów i podzespołów
elektromechanicznych i przekaźnikowych urządzeń srk oraz ogólna znajomość:
- praw i obowiązków pracowników kolejowych,
- zasad ewidencji i obiegu dokumentacji pracy i płac w zakresie stanowiska
roboczego,
- gospodarki materiałowej,
- sygnalizacji kolejowej,
- działania i obsługi przewodowej i radiowej łączności kolejowej,
- podstawowych zasad techniki i organizacji ruchu pociągów i manewrów,
- regulaminów technicznych stacji,
- dokumentacji znajdującej się na posterunku ruchu dotyczącej regulaminowych
działań pracowników kolejowych różnych specjalności,
- zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, m.in. z uwzględnieniem ochrony
przeciwporażeniowej oraz przeciwpożarowej,
- zasad przygotowania urządzeń srk do pracy w warunkach zimowych.
Toromistrz
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie lub zasadnicze zawodowe o specjalności monter
nawierzchni kolejowych.
2. Zawodowy staż pracy - 3 lata na stanowisku rzemieślnika w jednostkach
drogowych przy naprawach i utrzymaniu toru kolejowego.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne - nie przewiduje się.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem, przy czynnościach toromistrza - 24 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) wytyczenie w terenie rozjazdu,
2) zniwelowanie toru lub terenu za pomocą niwelatora lub sprzętem pomocniczym,
3) dokonanie pomiaru strzałek łuku,
4) wykonanie technicznych badań rozjazdu,
5) dokonanie odczytu z planu schematycznego stacji oraz odczytu na rysunku
technicznym,
6) osłonięcie sygnałami przeszkody w torze oraz miejsca ograniczenia szybkości
ruchu pociągów w torze,
7) wykonanie odrębnego szkicu obiektu,
8) opracowanie harmonogramu robót przy wymianie rozjazdu, regulacji odcinka toru
w planie i profilu oraz regulacji naprężeń w torze bezstykowym metodą swobodnej
regulacji naprężeń,
9) sporządzenie wykresu pełzania toków szynowych toru bezstykowego.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu:
a) pracy i obowiązków toromistrza,
b) zasad tyczenia osi torów,
c) zasad niwelacji toru i terenu,
d) zasad budowy toru kolejowego,
e) organizacji robót torowych,
f) analizy zmian stanu naprężeń w tokach szynowych,
g) regulacji naprężeń w torze bezstykowym,
h) naprawy pękniętej szyny w torze bezstykowym,
2) część ustna - znajomość:
a) zasad tyczenia osi torów i rozjazdów,
b) zasad niwelowania torów i terenu, dokonywanie stosownych pomiarów i
obliczania strzałek łuków,
c) zasad dokonywania kontroli stanu torów, rozjazdów i budowli inżynieryjnych
oraz związanych z tym pomiarów,
d) zasad osygnalizowania i prowadzenia robót związanych z budową i utrzymaniem
podtorza i nawierzchni toru, budowli i urządzeń kolejowych,
e) budowy i działania sprzętu i maszyn oraz ręcznych narzędzi do robót torowych,
f) budowy, zasad działania i napraw rozjazdów kolejowych,
g) zasad budowy i utrzymania torów bezstykowych,
h) zagadnień spawalnictwa szyn i rozjazdów,
i) zasad dokonywania odbioru robót nawierzchniowych i podtorzowych,
j) zasad dokonywania badań defektoskopowych,
k) zasad określania przydatności elementów nawierzchni kolejowej oraz ich
składowania,
l) zasad i zakresu przygotowania kolei do pracy w warunkach zimowych,
ł) budowy i utrzymania urządzeń ogrzewania rozjazdów kolejowych,
m) sygnalizacji kolejowej i techniki ruchu,
n) budowy, zasad działania i obsługi urządzeń sterowania ruchem i łączności
kolejowej,
o) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
p) zasad ochrony przeciwpożarowej oraz posługiwania się sprzętem
przeciwpożarowym,
r) zasad postępowania w razie wypadku kolejowego, uszkodzenia toru, podtorza,
budowli albo innych urządzeń kolejowych, zagrażających bezpieczeństwu ruchu,
s) sposobów udzielania pierwszej pomocy w razie wypadków z ludźmi lub nagłych
zachorowań.
Dróżnik przejazdowy
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe.
2. Zawodowy staż pracy - odbycie przygotowania zawodowego.
Wariant B
1. Wykształcenie - podstawowe.
2. Zawodowy staż pracy - 6 miesięcy w wykonawczych jednostkach drogowych lub
inżynierii ruchu.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne - nie przewiduje się.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem przy czynnościach dróżnika przejazdowego na
różnych przejazdach strzeżonych, głównie o dużym natężeniu ruchu - 18 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) obsługa mechanicznej i elektrycznej rogatki przejazdu strzeżonego,
2) przyjęcie telegramu o kursowaniu pociągu dodatkowego, zmianie sytuacji
ruchowej lub zawierającego polecenie dla dróżnika przejazdowego oraz zgłoszenie
zamknięcia rogatek lub wykonanie otrzymanego polecenia,
3) osłonięcie sygnałami przeszkody w torze szlakowym i na stacji,
4) osłonięcie sygnałami miejsca ograniczenia szybkości ruchu pociągów w torze
szlaku jedno- lub dwutorowego,
5) zabezpieczenie pękniętej szyny w torze jednym ze stosowanych sposobów,
6) zabezpieczenie i obsługa przejazdu w przypadku uszkodzenia rogatek lub
sygnalizacji świetlnej.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu pracy i obowiązków dróżnika
przejazdowego,
2) część ustna - znajomość:
a) obowiązków dróżnika przejazdowego,
b) sygnalizacji kolejowej i techniki ruchu kolejowego z zakresu obowiązków
dróżnika przejazdowego,
c) budowy, działania i obsługi rogatek przejazdowych, sygnalizacji świetlnej
oraz urządzeń telewizji przemysłowej,
d) zasad obsługi urządzeń przejazdu strzeżonego w razie uszkodzenia lub
unieruchomienia urządzeń rogatkowych lub sygnalizacji świetlnej,
e) zasad postępowania w razie wypadku na przejeździe lub w jego pobliżu,
uszkodzenia toru, budowli albo innych urządzeń kolejowych, zagrażających
bezpieczeństwu ruchu,
f) zasad obsługi urządzeń łączności,
g) budowy toru kolejowego i nawierzchni kolejowej oraz zasad wykonywania
podstawowych robót związanych z utrzymaniem toru i nawierzchni przejazdu,
h) kategorii przejazdów kolejowych i warunków, jakim powinny odpowiadać,
i) podstawowych zasad ruchu drogowego,
j) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
k) sposobów udzielania pierwszej pomocy w razie wypadków z ludźmi lub nagłych
zachorowań,
l) zasad przygotowania kolei do pracy w warunkach zimowych oraz posługiwania się
sprzętem do usuwania śniegu i lodu z urządzeń kolejowych.
Maszynista pojazdu trakcyjnego
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - złożony egzamin kwalifikacyjny na stanowisko pomocnika
maszynisty pojazdu trakcyjnego.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok na stanowisku pomocnika maszynisty pojazdu
trakcyjnego i przejechanie w tym czasie:
- 15 tys. km w trakcji elektrycznej lub
- 10 tys. km w trakcji spalinowej, lub
- 5 tys. km w trakcji parowej.
Wariant B
1. Wykształcenie - złożony egzamin kwalifikacyjny na stanowisko maszynisty w
innym rodzaju trakcji.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok na stanowisku maszynisty pojazdu trakcyjnego w
innym rodzaju trakcji.
Wariant C
1. Wykształcenie - średnie techniczne właściwej specjalności oraz złożony
egzamin kwalifikacyjny na stanowisko pomocnika maszynisty.
2. Zawodowy staż pracy -
6 miesięcy na stanowisku pomocnika maszynisty,
- 30 dni pracy przy naprawie i utrzymaniu pojazdów trakcyjnych.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
- wykonawcza jednostka organizacyjna zatrudniająca pracownika:
Liczba dni dla wariantu
ABC
1) praca przy naprawie i utrzymaniu elektrycznych pojazdów
trakcyjnych-30*-
2) praca przy naprawie i utrzymaniu spalinowych pojazdów trakcyjnych-30*-
3) zatrudnienie w charakterze pracownika szkolonego (pod nadzorem):
a) przy czynnościach pomocnika maszynisty elektrycznych pojazdów
trakcyjnych-15*-
b) przy czynnościach pomocnika maszynisty spalinowych pojazdów
trakcyjnych-15*-
4) złożenie egzaminu autoryzacyjnego przed maszynistą instruktoremx-x-
5) praca na stanowisku pomocnika maszynisty w rodzaju trakcji, na którą
kandydat jest szkolony-50*-
6) zatrudnienie w charakterze pracownika szkolonego (pod nadzorem):
a) przy czynnościach maszynisty elektrycznych pojazdów trakcyjnych15*-20*
b) przy czynnościach maszynisty spalinowych pojazdów trakcyjnych15*-20*
Łącznie:15*95*20*
2. Szkolenie teoretyczne - dla wariantu A i B według odrębnego programu
nauczania; dla wariantu C nie przewiduje się.
Liczba dni dla wariantu
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem:ABC
a) na stanowisku maszynisty elektrycznych pojazdów trakcyjnych20*30*20*
b) na stanowisku maszynisty spalinowych pojazdów trakcyjnych20*30*20*
Ogółem:35*125*40*
_________
* Dotyczy rodzaju trakcji, na którą kandydat jest szkolony.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny - wykonanie:
1) czynności przygotowania pojazdu trakcyjnego do pracy i zdania pojazdu
trakcyjnego po pracy,
2) obsługi pojazdów trakcyjnych podczas jazdy,
3) wstępnych oględzin technicznych pociągu, obsługi hamulców kolejowych,
4) przykładowego lokalizowania i wykrywania usterek w poszczególnych obwodach i
urządzeniach pojazdów trakcyjnych,
5) obsługi urządzeń czujności i radiołączności,
6) prowadzenia dokumentacji eksploatacyjnej i naprawczej.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu konstrukcji i obsługi pojazdu
trakcyjnego oraz hamulców kolejowych,
2) część ustna - znajomość:
a) konstrukcji i obsługi pojazdów trakcyjnych,
b) przygotowania pojazdu trakcyjnego do pracy i zdania pojazdu trakcyjnego po
pracy,
c) działania i obsługi typów hamulców kolejowych stosowanych na kolejach,
d) poszczególnych obwodów i urządzeń pojazdów trakcyjnych,
e) sposobów lokalizowania i usuwania przyczyn wadliwej pracy pojazdu trakcyjnego
lub określonych podzespołów,
f) obsługi urządzeń czujności i radiołączności,
g) urządzeń zabezpieczenia ruchu pociągów w zakresie niezbędnym maszyniście
pojazdu trakcyjnego,
h) sygnalizacji i organizacji ruchu kolejowego,
i) zasad postępowania w razie wypadku kolejowego lub wydarzeń z ludźmi,
j) przepisów i instrukcji oraz prowadzenia podstawowej dokumentacji
eksploatacyjnej i naprawczej,
k) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,
l) bezpiecznych metod pracy przy urządzeniach elektrycznych.
Kierowca lokomotywki spalinowej do 300 KM
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe o specjalności
mechanicznej.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok przy wykształceniu średnim technicznym lub 2 lata
przy wykształceniu zasadniczym zawodowym.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne - w wykonawczej jednostce organizacyjnej zatrudniającej
pracownika:
a) przy naprawie i utrzymaniu spalinowych pojazdów trakcyjnych 30 dni
b) przy czynnościach kierowcy lokomotywki spalinowej o mocy do 300 KM w
charakterze pracownika szkolonego (pod nadzorem) 15 dni
Łącznie: 45 dni
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku kierowcy lokomotywki spalinowej o
mocy do 300 KM 30 dni
Ogółem: 75 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) próbna jazda w zakresie umiejętności obsługi urządzeń i hamulców lokomotywki,
2) czynności przygotowania lokomotywki do pracy i zdania lokomotywki po pracy,
3) lokalizowanie, wykrywanie i usuwanie typowych usterek podczas pracy
lokomotywki,
4) obsługa hamulców kolejowych podczas przeprowadzania prób hamulca pociągu.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu konstrukcji i obsługi
lokomotywki spalinowej do 300 KM,
2) część ustna - znajomość:
a) konstrukcji i obsługi lokomotywek do 300 KM,
b) lokalizacji i sposobów usuwania wadliwej pracy lokomotywki,
c) budowy i obsługi hamulców stosowanych na kolejach,
d) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,
e) sygnalizacji i organizacji ruchu kolejowego.
Kierowca drezyny i wózka motorowego
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - średnie techniczne specjalności mechanicznej.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok, w tym 2 miesiące jazdy wózkiem jako pomocnik
kierowcy przyuczający się do zawodu kierowcy wózka.
Wariant B
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe w jednym z zawodów mechanicznych.
2. Zawodowy staż pracy - 3 lata, w tym 6 miesięcy przy naprawach wózków
motorowych i 2 miesiące jazdy wózkiem jako pomocnik kierowcy przyuczający się do
zawodu kierowcy wózka.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
a) na stanowiskach rzemieślniczych przy naprawie i utrzymaniu pojazdów
pomocniczych z napędem motorowym 180 dni
b) przy czynnościach pomocnika kierowcy drezyny i wózka motorowego 60 dni
c) przy obsłudze żurawi z napędem hydraulicznym o udźwigu do 8 ton 3 dni
Łącznie: 243 dni
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - przy czynnościach kierowcy drezyny i wózka motorowego 12 dni
Ogółem: 255 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) odbycie próbnej jazdy na wybranym odcinku linii kolejowej dla sprawdzenia
umiejętności jazdy oraz znajomości sygnalizacji kolejowej i techniki ruchu
kolejowego,
2) wykrycie i usunięcie usterki w działaniu urządzeń drezyny lub wózka
motorowego,
3) osłonięcie sygnałami przeszkody na torze szlakowym,
4) obsługa żurawika hydraulicznego zamontowanego na wózku,
5) osłonięcie sygnałami wózka (drezyny) w czasie nieprzewidzianego postoju na
szlaku.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu:
a) budowy, eksploatacji i utrzymania wózków motorowych z napędem spalinowym,
b) techniki ruchu kolejowego,
2) część ustna - znajomość:
a) budowy, działania, obsługi i utrzymania wózków motorowych z napędem
spalinowym,
b) budowy i działania silnika spalinowego,
c) zasad gospodarki paliwem i smarami,
d) sposobów wykrywania i usuwania nieprawidłowości w działaniu urządzeń drezyny
i wózka motorowego,
e) podstawy budowy toru kolejowego i nawierzchni kolejowej,
f) sygnalizacji kolejowej,
g) techniki i organizacji ruchu kolejowego,
h) geografii sieci kolejowej Polski,
i) służbowego rozkładu jazdy pociągów,
j) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
k) zasad postępowania w razie wypadków lub stwierdzenia przeszkód albo uszkodzeń
kolejowych zagrażających bezpieczeństwu ruchu,
l) sposobów udzielania pierwszej pomocy w razie wypadków z ludźmi lub nagłych
zachorowań,
ł) ochrony przeciwpożarowej oraz posługiwania się sprzętem przeciwpożarowym,
m) podstawowych zagadnień z zakresu dozoru technicznego.
IV. Uwagi:
Do egzaminu na kierowcę drezyny i wózka motorowego mogą być dopuszczeni
pracownicy (np. kontrolerzy, naczelnicy sekcji, maszyniści wieloczynnościowych i
ciężkich maszyn do robót nawierzchniowych, monterzy i inni), którzy przy
wykonywaniu obowiązków służbowych powinni samodzielnie kierować drezyną lub
wózkiem motorowym (pojazdem pomocniczym z napędem motorowym).
Pracowników tych przed poddaniem egzaminowi należy przeszkolić:
- teoretycznie (według pkt II.2),
- praktycznie - przy czynnościach pomocnika kierowcy drezyny i wózka motorowego;
pracownik powinien przejechać w tym charakterze 600 km (w okresie 12 dni).
Maszynista wieloczynnościowych i ciężkich maszyn do robót budowlanych
Egzamin może być przeprowadzony w jednej lub kilku z niżej wymienionych
specjalności:
1) maszynista oczyszczarki tłucznia w torze,
2) maszynista zgarniarki i profilarki,
3) maszynista stabilizatora dynamicznego,
4) maszynista automatycznej podbijarki torów i rozjazdów,
5) maszynista koparki rowów,
6) maszynista profilarki (ścinarki) ław torowiska,
7) maszynista żurawia torowego,
8) maszynista zgarniarki torowej,
9) maszynista układnic Uk 25 i SBT,
10) maszynista zakrętarki wielowrzecionowej,
11) maszynista zespołu prądotwórczego o mocy 15 kVA i więcej,
12) maszynista pociągu do wymiany nawierzchni kolejowej,
13) maszynista transportera materiałów sypkich,
14) maszynista wymieniarki podkładów,
15) maszynista odśnieżarki torów,
16) maszynista pociągu do odchwaszczania torów,
17) maszynista wciągarki szyn,
18) maszynista urządzenia do bezdźwigowej wymiany rozjazdów,
19) maszynista pojazdu do inspekcji mostów,
20) maszynista maszyny dwudrogowej do robót nawierzchniowych.
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
Wariant A
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe o specjalności kolejowe maszyny drogowe.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok, w tym 6 miesięcy przy utrzymaniu i naprawie
maszyn nawierzchniowych i budowlanych i 6 miesięcy przy czynnościach pomocnika
maszynisty określonej ciężkiej maszyny do robót nawierzchniowych.
Wariant B
1. Wykształcenie - zasadnicze zawodowe o specjalności mechanicznej,
elektromechanicznej lub elektrycznej.
2. Zawodowy staż pracy - 2 lata na stanowiskach rzemieślniczych przy utrzymaniu
i naprawie maszyn nawierzchniowych, w tym 6 miesięcy przy czynnościach pomocnika
maszynisty określonej ciężkiej maszyny do robót nawierzchniowych.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne - nie przewiduje się.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem przy czynnościach maszynisty określonej
wieloczynnościowej lub ciężkiej maszyny do robót nawierzchniowych 20 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) przygotowanie do pracy określonej maszyny,
2) odbycie próbnej pracy maszyną dla sprawdzenia umiejętności obsługiwania
maszyny,
3) wykrycie i usunięcie usterki stwierdzonej w czasie pracy maszyny, awaryjne
"złożenie" maszyny,
4) osłonięcie sygnałami maszyny w czasie nieprzewidzianego postoju maszyny na
szlaku,
5) wykonanie czynności obsługowych po zakończeniu pracy maszyną.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu:
a) budowy, działania, obsługi i utrzymania maszyny,
b) organizacji, techniki i metod wykonywania robót określoną maszyną,
2) część ustna - znajomość:
a) przeznaczenia, budowy, działania i zasad obsługi określonych
wieloczynnościowych i ciężkich maszyn stosowanych przy robotach
nawierzchniowych,
b) systemów remontów planowo-zapobiegawczych wieloczynnościowych i ciężkich
maszyn,
c) zasad i zakresu obsługi oraz konserwacji urządzeń elektrycznych i
wieloczynnościowych oraz ciężkich maszyn,
d) techniki ruchu kolejowego oraz zasad organizacji manewrów kolejowych,
e) sygnalizacji kolejowej,
f) udzielania pierwszej pomocy w razie wypadków z ludźmi i nagłych zachorowań,
g) zasad ewidencji obiegu dokumentacji pracy i płacy.
IV. Uwagi:
1. Maszyniści wieloczynnościowych i ciężkich maszyn do robót nawierzchniowych
kierujący pojazdem szynowym powinni po uprzednim przeszkoleniu teoretycznym
złożyć dodatkowo egzamin:
1) praktyczny:
- wykonanie próbnej jazdy maszyną na wybranym odcinku linii kolejowej dla
sprawdzenia umiejętności jazdy oraz znajomości sygnalizacji kolejowej i techniki
ruchu kolejowego,
2) teoretyczny:
a) część pisemna:
- opracowanie tematu z zakresu znajomości techniki ruchu kolejowego,
b) część ustna - znajomość:
- geografii sieci kolejowej Polski,
- służbowego rozkładu jazdy pociągów.
2. Maszyniści obsługujący maszyny pozostające pod nadzorem dozoru technicznego
powinni uzyskać uprawnienia do obsługi tych maszyn.
3. Maszyniści obsługujący maszyny energetyczne powinni zdać egzamin ze
znajomości zasad eksploatacji urządzeń i instalacji elektroenergetycznych.
Załącznik nr 4
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE, RODZAJ, ZAKRES I CZAS TRWANIA PRZYGOTOWANIA ZAWODOWEGO
ORAZ ZAKRES PRZEDMIOTOWY EGZAMINU KWALIFIKACYJNEGO NA POSZCZEGÓLNE STANOWISKA
BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANE Z PROWADZENIEM RUCHU NA LINIACH METRA ORAZ PROWADZĄCYCH
POJAZDY SZYNOWE METRA
Dyspozytor ruchu metra
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok na stanowisku dyżurnego ruchu i stacji
II. Program przygotowania zawodowego:
1. Szkolenie praktyczne:
1) obsługa dygitajzera - 2 miesiące,
2) zapoznanie się z systemami i urządzeniami w metrze - 1 miesiąc.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku dyspozytora ruchu.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
1) wykonanie pod nadzorem zadanej czynności dyspozytora ruchu,
2) dokonanie zapisu w wybranym dokumencie,
3) obsługa urządzeń i systemów na stanowisku dyspozytora ruchu,
4) wydawanie poleceń prostych i złożonych,
5) polecenia specjalne.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna:
a) opracowanie tematu z zakresu organizacji i techniki ruchu,
b) znajomość przepisów i instrukcji,
2) część ustna:
a) znajomość przepisów i instrukcji,
b) obsługa urządzeń,
c) postępowanie w przypadku zagrożeń,
d) bezpieczeństwo i higiena pracy.
Dyżurny ruchu i stacji metra
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie.
2. Zawodowy staż pracy - 6 miesięcy.
II. Program przygotowania zawodowego:
1. Szkolenie praktyczne:
a) obsługa pulpitu stacji - 1 miesiąc,
b) zapoznanie się z układem torowym stacji - 2 dni.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem na stanowisku dyżurnego ruchu i stacji.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny:
a) wykonanie pod nadzorem zadanej czynności dyżurnego ruchu i stacji,
b) dokonanie zapisu w wybranym dokumencie,
c) założenie zamka trzpieniowego i spony iglicowej,
d) przygotowanie drogi przebiegu dla wjazdu, wyjazdu i przejazdu przez stację,
e) automatyczne zawracanie i automatyczne powtarzanie przebiegów.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna:
- opracowanie tematu z zakresu organizacji i techniki ruchu; przepisy i
instrukcje,
2) część ustna:
a) sygnalizacja,
b) obsługa urządzeń,
c) postępowanie w przypadku zagrożeń,
d) bezpieczeństwo i higiena pracy.
Maszynista taboru pasażerskiego metra
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie.
2. Zawodowy staż pracy - po ukończeniu kursu na stanowisko maszynisty taboru
metra.
II. Program przygotowania zawodowego:
1. Szkolenie praktyczne:
1) praca przy naprawie i utrzymaniu taboru metra:
a) układzie mechanicznym wagonu - 1 tydzień,
b) układzie elektrycznym wagonu - 2 tygodnie,
c) urządzeniach pneumatycznych i hamulcach - 1 tydzień,
2) zatrudnienie w charakterze pracownika szkolonego pod nadzorem przy
czynnościach maszynisty taboru metra - 2 miesiące, w tym 80 godzin samodzielnego
prowadzenia pociągu pod nadzorem maszynisty.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu nauczania.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny - wykonanie:
1) czynności przygotowania pociągu metra do pracy i zdania pociągu metra po
pracy,
2) obsługi pociągu metra podczas jazdy po linii metra,
3) wstępnych oględzin technicznych pociągu, obsługi hamulców w pociągach metra,
4) przykładowego lokalizowania i wykrywania usterek w poszczególnych obwodach i
urządzeniach wagonów metra,
5) obsługi urządzeń automatycznego ograniczenia prędkości (AOP), czujności,
radiołączności i rozgłoszenia,
6) prowadzenia dokumentacji eksploatacyjnej i naprawczej.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna - opracowanie tematu z zakresu konstrukcji i obsługi wagonów
metra,
2) część ustna - znajomość:
a) konstrukcji wagonów metra,
b) przygotowania pociągu metra do pracy i zdania pociągu metra po pracy,
c) działania i obsługi hamulców w wagonach metra,
d) poszczególnych obwodów i urządzeń w wagonach metra,
e) sposobów lokalizowania i usuwania przyczyn wadliwej pracy poszczególnych
wagonów metra,
f) obsługi urządzeń automatycznego ograniczenia prędkości (AOP), czujności,
radiołączności i rozgłoszenia,
g) instrukcji sygnalizacji i prowadzenia ruchu pojazdów metra,
h) instrukcji postępowania w sprawie wypadków i wydarzeń kolejowych na liniach
metra,
i) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.
Maszynista pomocniczych pojazdów szynowych metra
I. Kwalifikacje wymagane od kandydatów do egzaminu:
1. Wykształcenie - średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe o specjalności
mechanicznej lub elektrycznej.
2. Zawodowy staż pracy - 1 rok przy wykształceniu średnim technicznym i 2 lata
przy wykształceniu zasadniczym zawodowym.
II. Program przygotowania zawodowego (przyuczenia):
1. Szkolenie praktyczne:
1) praca przy naprawie i utrzymaniu spalinowych pojazdów trakcyjnych (lokomotywy
manewrowej, wózków motorowych) 30 dni
2) wykonywanie pod nadzorem czynności kierowcy lokomotywy manewrowej i wózków
manewrowych 20 dni
3) obsługa żurawi z napędem hydraulicznym do 2 ton 2 dni.
2. Szkolenie teoretyczne - według odrębnego programu.
3. Zajęcia próbne - pod nadzorem 7 dni.
III. Zakres egzaminu kwalifikacyjnego:
1. Egzamin praktyczny - wykonanie:
1) czynności przygotowania i zdania pojazdu,
2) obsługi codziennej,
3) wykrywania, lokalizacji i usuwania typowych usterek,
4) próbnej jazdy pociągiem roboczym.
2. Egzamin teoretyczny:
1) część pisemna:
- opracowanie tematu z zakresu konstrukcji i obsługi pomocniczych pojazdów
szynowych,
2) część ustna - znajomość:
a) konstrukcji i obsługi pomocniczych pojazdów szynowych,
b) wykrywania i sposobu usuwania usterek,
c) budowy i obsługi hamulców stosowanych w pomocniczych pojazdach szynowych w
metrze,
d) sygnalizacji i organizacji ruchu pasażerskiego i pociągów roboczych na
liniach metra,
e) zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w metrze,
f) przepisów wewnętrznych i instrukcji obowiązujących w metrze.
Załącznik nr 5
WZÓR ŚWIADECTWA
(format A4)
Ilustracja
Załącznik nr 6
CHARAKTERYSTYKA STANOWISK BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM RUCHU NA
LINIACH KOLEJOWYCH ORAZ PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMOGÓW
ZDROWOTNYCH DOTYCZĄCYCH KATEGORII WZROKU I SŁUCHU ORAZ TERMINÓW BADAŃ OKRESOWYCH
WYMAGANYCH NA TYCH STANOWISKACH
Nr stanowiska pracyStanowisko (wykonywane czynności)Charakterystyka
stanowiska: określenie czynności, warunków i miejsca pracy z
uwzględnieniem warunków szkodliwych lub uciążliwychKategoria
wzrokuKategoria słuchuTerminy badań okresowych
123456
1Dyżurny ruchuKierowanie ruchem pociągów na stacji i sąsiednich szlakach.
Zarządzanie, nadzorowanie i wykonywanie innych czynności, związanych z
ruchem pociągów i pracą manewrową stacji. Praca ciągła w systemie
zmianowym w różnych warunkach atmosferycznych, w dużym napięciu uwagi.
Odpowiedzialność za bezpieczeństwo ruchu pociągów i życie pasażerów.
Prowadzenie dokumentacji ruchowejIIIco 2 lata
2NastawniczyObsługa urządzeń sterowania ruchem kolejowym. Sprawdzanie
stanu i działania zwrotnic, wykolejnic, i sygnałów. Prowadzenie
dokumentacji ruchowej. Praca fizyczna na nastawniach wyposażonych w
urządzenia mechaniczne. Praca w systemie zmianowym. Odpowiedzialność za
bezpieczeństwo ruchu pociągów. Praca ciągła w zmiennym rytmie dobowymIIIco
2 lata
3ZwrotniczyObsługa i utrzymanie zwrotnic i wykolejnic, nastawianie ręczne
lub automatyczne. Praca w systemie zmianowym, w różnych warunkach
atmosferycznych, w wymuszonej pozycji ciałaIIIco 2 lata
4Kierownik pociąguPraca wykonywana przed rozpoczęciem jazdy, podczas jazdy
lub manewrów. Zarządzane ruchem pociągu na szlaku. Praca w zmiennym rytmie
dobowym. Duża odpowiedzialność. Narażenie na zmienne warunki
atmosferyczneIIIco 2 lata
5UstawiaczZestawianie i rozrządzanie pociągów, obsługa punktów
ładunkowych. Wykonywanie manewrów jedną lokomotywą i kierowanie pracą
drużyny manewrowej. Praca w zmiennym rytmie dobowym, odpowiedzialna, przy
dużym napięciu uwagi. Praca na wysokości przy sprawdzaniu stanu wagonów i
przesyłek wagonowychII1 raz w roku
6ManewrowyRozłączanie i sprzęganie taboru, przestawianie zwrotnic nie
obsługiwanych przez zwrotniczych, hamowanie taboru manewrowego przy użyciu
płozy, zabezpieczanie wagonów od zbiegnięcia oraz inne prace zlecone przez
ustawiacza. Praca fizyczna w wymuszonej pozycji ciała. Praca na wysokości
przy sprawdzaniu stanu wagonów i przesyłek wagonowych. Praca w systemie
zmianowym. Narażenie na zmienne warunki atmosferyczne i hałasII1 raz w
roku
7Monter urządzeń sterowania ruchem kolejowymUtrzymanie, naprawa i montaż
urządzeń sterowania ruchem kolejowym. Praca przy urządzeniach czynnych.
Możliwość pracy na wysokości. Niebezpieczeństwo porażenia prądemIIIIco 2
lata
8ToromistrzOrganizowanie, kierowanie i nadzór nad robotami torowymi. Praca
w narażeniu na czynniki atmosferyczneIIIdo 50 roku życia co 2 lata,
powyżej 50 roku życia - raz w roku
9Dróżnik przejazdowyObsługa urządzeń zabezpieczających przejazd.
Osłanianie pociągów zatrzymywanych na szlaku. Konserwowanie i utrzymywanie
przejazdu i nawierzchni kolejowej w granicach przejazdu. Praca w systemie
zmianowym w różnych warunkach atmosferycznych. Praca odpowiedzialna, przy
dużym napięciu uwagiII zawsze wg tabeli 2 w § 7 ust. 1 załącznika nr 8Ico
2 lata
10Maszynista pojazdów trakcyjnychProwadzenie i obsługa elektrycznego,
spalinowego lub parowego pojazdu trakcyjnego. Przygotowanie pojazdu do
pracy, usuwanie typowych uszkodzeń. Praca odpowiedzialna wymagająca
szczególnej sprawności psychicznej. Narażenie na stres, hałas, wibrację i
niekorzystne warunki mikroklimatyczneI, a w przypadku maszynisty kolei
dojazdowych - IIIdo 50 roku życia co 2 lata, powyżej 50 roku życia - raz w
roku
11Kierowca lokomotywki spalinowej o mocy do 300 KMProwadzenie i obsługa
lokomotywki spalinowej. Możliwość pracy w różnych porach doby, w narażeniu
na stres, hałas, wibrację i czynniki atmosferyczneIIco 2 lata
12Kierowca drezyny i wózka motorowegoProwadzenie pojazdu szynowego na
szlaku i po torach stacyjnych lub drogach. Konserwacja sprzętu. Możliwość
pracy w różnych porach doby, w narażeniu na czynniki atmosferyczneIIco 2
lata
13Maszynista wieloczynnościowych i ciężkich maszyn do robót
budowlanychObsługa i prowadzenie maszyn do robót nawierzchni kolejowej.
Przygotowanie maszyny do pracy, usuwanie typowych uszkodzeń. Praca
odpowiedzialna w zmiennych warunkach atmosferycznych i zmiennym rytmie
dobowym. Narażenie na stres, hałas, wibrację i pyły. Praca poza stałym
miejscem zamieszkaniaIIdo 50 roku życia co 2 lata, powyżej 50 roku życia -
raz w roku
Załącznik nr 7
CHARAKTERYSTYKA STANOWISK BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM RUCHU NA
LINIACH METRA ORAZ PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE METRA WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMOGÓW
ZDROWOTNYCH DOTYCZĄCYCH KATEGORII WZROKU I SŁUCHU ORAZ TERMINÓW BADAŃ OKRESOWYCH
WYMAGANYCH NA TYCH STANOWISKACH
Nr stanowiska pracyStanowisko (wykonywane czynności)Charakterystyka
stanowiska: określenie czynności, warunków i miejsca pracy z
uwzględnieniem warunków szkodliwych lub uciążliwychKategoria
wzrokuKategoria słuchuTerminy badań okresowych
123456
1Dyspozytor ruchuStały nadzór nad ruchem pojazdów na linii i ruchem
pasażerów. Praca w systemie zmianowym; duża odpowiedzialność; duży dopływ
informacji; obsługa monitorów; sztuczne oświetlenieIIIdo 50 roku życia co
2 lata, powyżej 50 roku życia - raz w roku
2Dyżurny ruchu i stacjiObsługa ruchu pasażerskiego i pociągów metra. Praca
zmianowa; duża odpowiedzialność; duży dopływ informacji; obsługa
monitorów; sztuczne oświetlenieIIIjak pod nr stanowiska 1
3Maszynista taboru pasażerskiegoObsługa pociągu metra. Praca w stresie;
duża odpowiedzialność; duży dopływ informacji. Praca w systemie zmianowym,
w wymuszonej pozycji, przy sztucznym oświetleniu; hałas. Zagrożenie
spowodowane ruchem pociągówIIjak pod nr stanowiska 1
4Maszynista pomocniczych pojazdów szynowychProwadzenie pomocniczych
pojazdów szynowych (lokomotywa, drezyna) na linii metra i łącznicy. Praca
w tunelu przy sztucznym oświetleniu; hałas; narażenie na urazy
mechaniczneIIjak pod nr stanowiska 1
Załącznik nr 8
ZASADY OCENY ZDOLNOŚCI FIZYCZNYCH I PSYCHICZNYCH NA STANOWISKACH BEZPOŚREDNIO
ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM RUCHU NA LINIACH KOLEJOWYCH I LINIACH METRA ORAZ
PROWADZĄCYCH POJAZDY SZYNOWE, A TAKŻE TRYB ORZEKANIA O TEJ ZDOLNOŚCI
§ 1. Ocena zdolności fizycznych i psychicznych do służby jest ustalana po
przeprowadzeniu badań profilaktycznych lekarskich i psychologicznych,
obejmujących:
1) badanie ogólne stanu zdrowia przeprowadzane przez lekarza uprawnionego,
2) badania specjalistyczne i pomocnicze zlecone przez lekarza uprawnionego, w
tym obowiązkowe badanie okulistyczne i laryngologiczne,
3) badanie psychologicznej przydatności zawodowej.
§ 2. 1. Badania profilaktyczne pracowników zatrudnionych na stanowiskach
bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych oraz
prowadzących pojazdy szynowe wykonują uprawnieni lekarze oraz komisje lekarskie.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, wykonywane są na podstawie skierowania
wydanego przez pracodawcę.
3. Skierowanie wydane oddzielnie dla każdego pracownika powinno zawierać:
1) określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane,
2) w przypadku osób przyjmowanych do pracy lub pracowników przenoszonych na inne
stanowiska pracy - określenie stanowiska pracy, na którym osoba ta ma być
zatrudniona; w tym przypadku pracodawca może wskazać w skierowaniu dwa lub
więcej stanowisk pracy, w kolejności odpowiadającej jego potrzebom,
3) określenie stanowiska pracy, na którym pracownik jest zatrudniony,
4) informacje o występujących na stanowiskach pracy, o których mowa w pkt 2 i 3,
czynnikach szkodliwych dla zdrowia lub warunkach uciążliwych oraz aktualne
wyniki badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia na tych stanowiskach.
§ 3. 1. Do oceny zdolności fizycznych i psychicznych pracowników i wydawania
orzeczeń o tej zdolności właściwi są lekarze uprawnieni i komisje lekarskie w
kolejowych ośrodkach medycyny pracy oraz w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej.
2. Lekarze posiadający specjalizację w dziedzinie okulistyki, zwani dalej
lekarzami okulistami, oraz lekarze posiadający specjalizację w dziedzinie
laryngologii, zwani dalej lekarzami laryngologami, przeprowadzający
specjalistyczne badania profilaktyczne pracowników zatrudnionych na stanowiskach
wymienionych w § 2 ust. 1, powinni odbyć przeszkolenie w jednostkach
organizacyjnych służby medycyny pracy PKP w zakresie czynników ryzyka zawodowego
i szczególnych wymogów zdrowotnych w transporcie kolejowym oraz metodyki badań
specjalistycznych.
3. Oceny psychologicznej przydatności zawodowej dokonują, na podstawie
przeprowadzonych badań, psycholodzy przeszkoleni w jednostkach organizacyjnych
służby medycyny pracy PKP w zakresie czynników ryzyka zawodowego i szczególnych
wymogów sprawności psychicznych w transporcie kolejowym oraz metodyki badań
psychologicznych.
§ 4. 1. Badania profilaktyczne dzielą się na:
1) wstępne,
2) okresowe,
3) kontrolne.
2. Badania wstępne przeprowadza się przed zatrudnieniem na stanowisku
bezpośrednio związanym z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych i liniach
metra oraz przed podjęciem pracy na stanowisku związanym z prowadzeniem pojazdów
szynowych, a także przed przeniesieniem do pracy na takie stanowisko.
3. Badania okresowe przeprowadza się u pracowników, którzy wymagają sprawdzenia
i oceny stanu zdrowia, w terminach określonych w załączniku nr 6 do
rozporządzenia. Lekarz uprawniony może wyznaczyć wcześniejszy termin badań
okresowych w zależności od stanu zdrowia pracownika i warunków środowiska pracy.
Wyznaczoną datę kolejnego badania okresowego lekarz wpisuje do zaświadczenia
lekarskiego (załącznik nr 9).
4. Badania kontrolne przeprowadza się w następujących przypadkach:
1) niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż 30 dni,
2) spowodowania przez pracownika wypadku na linii kolejowej lub podejrzenia o
spowodowanie wypadku,
3) kierowania pracownika na kurs, po którego ukończeniu ma on objąć stanowisko o
wyższych wymogach zdrowotnych lub o innego rodzaju narażeniu zdrowotnym,
4) podejrzenia utraty przez pracownika zdolności do wykonywania pracy na
dotychczasowym stanowisku,
5) powrotu pracownika do pracy na stanowisku po okresie przerwy trwającej dłużej
niż 6 miesięcy,
6) przed rozwiązaniem stosunku pracy z pracownikiem, który pracował w warunkach
szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, albo przed przeniesieniem go z tego
stanowiska na stanowisko, na którym warunki szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe
nie występują,
7) w innych uzasadnionych przypadkach, o ile wynika to z odrębnych przepisów.
5. Badania kontrolne przeprowadzane są poza terminami wynikającymi z
częstotliwości wykonywania badań okresowych. Badania te obejmują ogólne badanie
stanu zdrowia, badania specjalistyczne i pomocnicze. Zakres badań
specjalistycznych i pomocniczych, a także konieczność przeprowadzenia badania
psychologicznej przydatności zawodowej, określa lekarz uprawniony.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, badanie kontrolne przeprowadza
komisja lekarska w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej.
§ 5. 1. Badania lekarskie pracowników przeprowadza lekarz uprawniony
samodzielnie, uwzględniając wyniki badań specjalistycznych i pomocniczych oraz
ocenę psychologicznej przydatności zawodowej ustaloną przez psychologa.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się na podstawie:
1) skierowań, o których mowa w § 2 ust. 2,
2) wykazu i charakterystyki stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem
ruchu na liniach kolejowych, wymogów zdrowotnych w zakresie kategorii wzroku i
słuchu oraz w terminach badań obowiązujących na tych stanowiskach (załączniki nr
6 i 7 do rozporządzenia),
3) innych przepisów, z których wynika potrzeba oceny zdolności fizycznej i
psychicznej pracowników, a w szczególności dotyczących zatrudniania kobiet,
4) własnych spostrzeżeń lekarza uprawnionego z przeprowadzonych lustracji
stanowisk pracy.
§ 6. 1. Przed rozpoczęciem badania lekarz uprawniony, lekarz specjalista oraz
psycholog powinien:
1) sprawdzić tożsamość osoby skierowanej na badania,
2) upewnić się, czy pracownik nie zgłosił się do badania bezpośrednio po nocnej
zmianie, w stanie uniemożliwiającym dokładne ustalenie przydatności do pracy; w
takim przypadku należy odmówić przeprowadzenia badania i ustalić nowy termin,
3) w razie stwierdzenia u pracownika objawów ostrego schorzenia - wyznaczyć nowy
termin badania.
2. Badania psychologicznej przydatności zawodowej wykonuje się przed innymi
badaniami wchodzącymi w zakres badań lekarskich pracowników.
3. W ramach badań pomocniczych należy rutynowo wykonać morfologię krwi, OB,
badanie ogólne moczu, poziom glikemii na czczo, rtg klatki piersiowej i ekg.
4. Wyniki badań laboratoryjnych, z wyjątkiem badań poziomu glikemii na czczo,
uznaje się za miarodajne, jeżeli od ich wykonania minęło nie więcej niż 6
miesięcy, a w przypadku badań radiologicznych nie więcej niż 24 miesiące, jeżeli
nie zachodzą okoliczności uzasadniające ponowne ich wykonanie.
§ 7. 1. Badanie układu wzrokowego przeprowadza lekarz okulista, który określa
kategorię wzroku pracownika na podstawie wyników badania, stosując tabele 1 i 2
oraz uwagi metodyczne.
Tabela 1
Pracownicy o stażu pracy poniżej 2,5 roku na stanowiskach bezpośrednio
związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych i liniach metra oraz
prowadzący pojazdy szynowe
Ostrość wzrokuIII
Bez korekcji0,8/0,80,8/0,6
Z korekcją--
Korekcja--
Barwyprawidłoweprawidłowe
Tabela 2
Pracownicy o stażu pracy co najmniej 2,5 roku na stanowiskach bezpośrednio
związanych z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych i liniach metra oraz
prowadzący pojazdy szynowe
Ostrość wzrokuIII
Bez korekcji0,5/0,5 lub 0,7/0,30,4/0,2
Z korekcją1,0/0,5 lub 0,8/0,80,8/0,6
Korekcja+/-3,0 D sph+/-3,0 D sph
+ /-2,0 D cyl + /-2,0 D cyl
Barwyprawidłoweprawidłowe
Uwagi metodyczne
A. Zez, oczopląs i wszczepienie soczewek wewnątrzgałkowych wyklucza
zakwalifikowanie do I i II kategorii wzroku.
B. Brak widzenia stereoskopowego dyskwalifikuje do pracy na wysokości.
C. Zmiany w polu widzenia nie zezwalają na zakwalifikowanie do I kategorii
wzroku. Obwodowe ubytki w polu widzenia nieprzekraczające 20 stopni w każdym oku
pozwalają przyznać II kategorię wzroku po wykluczeniu czynnego procesu
chorobowego.
D. Wyniki badań, rozpoznanie oraz ewentualną konieczność pracy w szkłach
korekcyjnych należy wpisać do dokumentacji medycznej indywidualnej wewnętrznej
pracownika oraz do zaświadczenia lekarskiego.
2. Jeżeli kategorie wzroku zostały określone w szkłach okularowych lub
soczewkach kontaktowych, pracownik jest zobowiązany do używania wymaganej
korekcji w czasie pracy oraz do posiadania szkieł zapasowych.
§ 8. Badanie narządu słuchu i równowagi pracownika przeprowadza lekarz
laryngolog, który określa kategorię słuchu według norm zawartych w tabeli 3,
uwzględniając wynik badania audiometrycznego.
Tabela 3
Kategoria słuchuPracownicy o stażu pracy poniżej 2,5 roku na stanowisku
bezpośrednio związanym z prowadzeniem ruchu na liniach kolejowych i
liniach metra oraz prowadzący pojazdy szynowePracownicy o stażu pracy co
najmniej 2,5-letnim na stanowisku bezpośrednio związanym z prowadzeniem
ruchu na liniach kolejowych i liniach metra oraz prowadzący pojazdy
szynowe
IBadany powinien słyszeć szept każdym uchem oddzielnie z odległości 5
mBadany powinien słyszeć szept każdym uchem oddzielnie z odległości 2 m
§ 9. 1. Badanie psychologicznej przydatności zawodowej przeprowadza psycholog,
uwzględniając czynniki ryzyka zawodowego i szczególne wymogi sprawności
psychicznych w transporcie kolejowym oraz metodykę badań psychologicznych.
2. Badania kontrolne powypadkowe wykonywane są w Samodzielnej Pracowni
Psychologii Pracy Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej.
§ 10. 1. Przy ocenie zdolności fizycznej i psychicznej do pracy pracownika
zatrudnionego na danym stanowisku dłużej niż 5 lat lekarz uprawniony uwzględnia
stopień przystosowania zawodowego.
2. Przy ocenie zdolności do pracy pracownika, który wykonuje stale dodatkowe
czynności, dla których przepisy określają wyższe wymogi zdrowotne, należy
uwzględnić wymogi zdrowotne przewidziane dla tych czynności.
§ 11. 1. Do pracy na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu
na liniach kolejowych i liniach metra oraz z prowadzeniem pojazdów szynowych są
zdolne osoby, jeżeli:
1) w wyniku badania ogólnego stanu zdrowia, z uwzględnieniem wyników badań
specjalistycznych i pomocniczych, nie stwierdzono istotnych zmian chorobowych
ani nieprawidłowości lub stwierdzone zmiany w nieznacznym stopniu ograniczają
sprawność ustroju, lecz nie powodują niezdolności do wykonywania czynności na
danym stanowisku pracy,
2) spełniają wymogi odnośnie do kategorii wzroku i słuchu określone w § 7 i 8,
3) uzyskali pozytywną ocenę psychologicznej przydatności zawodowej.
§ 12. 1. W wyniku badania lekarskiego (badania ogólnego stanu zdrowia, badań
specjalistycznych i pomocniczych) oraz badania psychologicznej przydatności
zawodowej lekarz uprawniony wydaje orzeczenie stwierdzające brak przeciwwskazań
zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku pracy lub istnienie takich
przeciwwskazań.
2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, lekarz uprawniony wpisuje do
zaświadczenia lekarskiego (załącznik nr 9 lub nr 10) oraz do dokumentacji
indywidualnej wewnętrznej pracownika.
3. Zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 2, jest wystawiane w 2
egzemplarzach - dla pracownika i dla pracodawcy.
4. Rejestr wydanych zaświadczeń należy prowadzić oddzielnie dla każdego
pracodawcy (zakładu pracy).
§ 13. 1. Pracownik lub pracodawca, który nie zgadza się z orzeczeniem wydanym
przez lekarza uprawnionego lub komisję lekarską, może wystąpić w ciągu 7 dni od
dnia wydania zaświadczenia lekarskiego z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego
badania. Wniosek składa się do lekarza (komisji), który to zaświadczenie wydał.
2. Ponowne badanie powinno być przeprowadzone w terminie 14 dni od dnia złożenia
wniosku przez:
1) komisje lekarskie w kolejowych poradniach medycyny pracy - dla pracowników
zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na
liniach kolejowych oraz prowadzeniem pojazdów szynowych na tych liniach,
2) wojewódzkie ośrodki medycyny pracy - dla pracowników zatrudnionych na
stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu na liniach metra oraz
prowadzeniem pojazdów szynowych metra.
3. Orzeczenie wydane w trybie odwoławczym określonym w ust. 1 i 2 jest
ostateczne.
§ 14. 1. Komisje lekarskie w kolejowych poradniach medycyny pracy są powołane
do:
1) orzekania o zdolności do pracy w przypadku odwołania od orzeczenia lekarza
uprawnionego,
2) orzekania o zdolności do pracy, gdy pracownik spowodował wypadek na linii
kolejowej, linii metra lub jest podejrzany o spowodowanie wypadku.
2. Komisja lekarska w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej orzeka w trybie
odwoławczym od orzeczeń wydanych przez komisje lekarskie w kolejowych poradniach
medycyny pracy, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. W skład komisji orzekającej w trybie odwoławczym nie może wchodzić lekarz,
który wydał orzeczenie, od którego rozpatrywane jest odwołanie.
4. Komisja lekarska może wystąpić do pracodawcy badanego pracownika o
udostępnienie akt dochodzeniowych (akt powypadkowych) i informacji przydatnych
do pracy komisji, a także zaprosić przedstawiciela pracodawcy do udziału w
pracach komisji.
5. Przedstawiciel pracodawcy badanego pracownika nie bierze udziału w badaniu
lekarskim i nie może być przy nim obecny. Powinien on scharakteryzować badanego,
warunki środowiska pracy, sposób wykonywania pracy i szczególne wymagania
sprawnościowe.
6. Przepis § 6 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Załącznik nr 9
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić.
POUCZENIE:
Osoba zainteresowana i pracodawca otrzymujący zaświadczenie lekarskie - w
przypadku zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia - może wystąpić w ciągu 7
dni od daty otrzymania zaświadczenia do właściwej terenowo kolejowej poradni
medycyny pracy z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie i wydanie zaświadczenia.
W przypadku badania powypadkowego wniosek o ponowne badanie lekarskie i wydanie
zaświadczenia należy skierować do Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej za
pośrednictwem komisji lekarskiej, która wydała zaświadczenie. W przypadku
pracownika metra - do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy. Wniosek składa się
za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie.
Załącznik nr 10
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
o zmianie ustawy - Prawo energetyczne.
(Dz. U. Nr 88, poz. 980)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54,
poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1126) w art. 70 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zaświadczenia kwalifikacyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych
zachowują moc przez okres w nich oznaczony."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 października 1999 r.
w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i
limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1999 r.
(Dz. U. Nr 88, poz. 981)
Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z
1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997
r. Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016 i Nr
160, poz. 1059 oraz z 1999 r. Nr 62, poz. 684 i Nr 72, poz. 802) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Rezerwę na zmiany organizacyjne, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 3
lit. a) i c) ustawy budżetowej na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999 r. (Dz. U. Nr
17, poz. 154), pomniejszoną o kwoty ujęte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia
19 maja 1999 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy etatów
kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na zmiany
organizacyjne w 1999 r. (Dz. U. Nr 49, poz. 487), oraz w rozporządzeniu Rady
Ministrów z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie częściowego rozdysponowania
rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej
na zmiany organizacyjne w 1999 r. (Dz. U. Nr 59, poz. 624), rozdysponowuje się
następująco:
1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych
rozdysponowuje się 1 701 687 zł,
2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie
dotowanej rozdysponowuje się 2 266 297 zł.
2. Rozdysponowanie środków i limitów, o których mowa w ust. 1, według
poszczególnych części budżetu i działów klasyfikacji budżetowej, z
uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów i terminu ich uruchomienia, określa
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Kwoty środków i limitów, o których mowa w § 1, zostały, stosownie do art.
27 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1999, przeliczone w związku z włączeniem do
wynagrodzeń części składki na ubezpieczenie społeczne - zgodnie z art. 110 ust.
3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.
U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228,
Nr 60, poz. 636 i Nr 72, poz. 802).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 października 1999 r. (poz.
981)
CZĘŚCIOWE ROZDYSPONOWANIE REZERWY, PRZEZNACZONEJ DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW,
NA ZMIANY ORGANIZACYJNE W 1999 R.
WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń w złKalkulacyjna liczba
etatówTermin, od którego przyznano środki i limity
1234
1. Państwowe jednostki budżetowe1 701 687
CZĘŚĆ 15 KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I GIEŁD
dział 91 - Administracja państwowa119 35415od 1 października
CZĘŚĆ 19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 91 - Administracja państwowa83 49812od 1 października
CZĘŚĆ 23 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa64 18810od 1 października
CZĘŚĆ 28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
dział 91 - Administracja państwowa
centrala ministerstwa34 8955od 1 października
CZĘŚĆ 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne28 5178od 1 października
CZĘŚĆ 32 MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa179 39325od 1 października
CZĘŚĆ 33 MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
dział 89 - Różna działalność68 03518od 1 października
CZĘŚĆ 48 KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa27 8064od 1 października
CZĘŚĆ 51 GŁÓWNY URZĄD CEŁ
dział 91 - Administracja państwowa
- jednostki podległe385 497100od 1 października
CZĘŚĆ 64 GŁÓWNY INSPEKTORAT KOLEJNICTWA
dział 91 - Administracja państwowa100 96315od 1 października
CZĘŚĆ 85/02 WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 1772od 1 października
CZĘŚĆ 85/04 WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 6602od 1 października
CZĘŚĆ 85/06 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
dział 91 - Administracja państwowa13 0943od 1 października
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 0192od 1 października
CZĘŚĆ 85/08 WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE
dział 91 - Administracja państwowa54 4943*od 1 stycznia
3 681 *od 1 marca
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne8 0632od 1 października
CZĘŚĆ 85/10 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
dział 91 - Administracja państwowa54 4943*od 1 styczna
3 681 *od 1 marca
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 2352od 1 października
CZĘŚĆ 85/12 WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne6 9572od 1 października
CZĘŚĆ 85/14 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne6 5432od 1 października
CZĘŚĆ 85/16 WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
dział 91 - Administracja państwowa127 1527*od 1 stycznia
8 589 *od 1 marca
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne6 5952od 1 października
CZĘŚĆ 85/18 WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 2652od 1 października
CZĘŚĆ 85/20 WOJEWÓDZTWO PODLASKIE
dział 91 - Administracja państwowa12 9683od 1 października
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 6422od 1 października
CZĘŚĆ 85/22 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE
dział 91 - Administracja państwowa12 9883od 1 października
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 1772od 1 października
CZĘŚĆ 85/24 WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE
dział 45 - Leśnictwo166 79013od 1 stycznia
12 090 od 1 marca
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 2052od 1 października
CZĘŚĆ 85/26 WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 9852od 1 października
CZĘŚĆ 85/28 WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE
dział 91 - Administracja państwowa8 6972od 1 października
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 3642od 1 października
CZĘŚĆ 85/32 WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE
dział 91 - Administracja państwowa21 7885od 1 października
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne7 1482od 1 października
2. Jednostki pozabudżetowe nie dotowane2 266 297
CZĘŚĆ 85/04 WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
dział 85 - Ochrona zdrowia21 7903od 1 stycznia
3 210 od 1 marca
CZĘŚĆ 85/06 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
dział 89 - Różna działalność241 90073od 1 października
CZĘŚĆ 85/08 WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE
dział 45 - Leśnictwo35 01010od 1 października
dział 89 - Różna działalność471 68234od 1 stycznia
29 245 od 1 marca
CZĘŚĆ 85/14 WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE
dział 79 - Oświata i wychowanie170 0008od 1 stycznia
10 000 od 1 marca
CZĘŚĆ 85/22 WOJEWÓDZTWO POMORSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny166 00011od 1 stycznia
15 000 od 1 marca
dział 66 - Różne usługi materialne38 46010od 1 października
dział 79 - Oświata i wychowanie595 00028od 1 stycznia
56 000 od 1 marca
CZĘŚĆ 85/30 WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE
dział 79 - Oświata i wychowanie381 00028od 1 stycznia
32 000 od 1 marca
* środki na okres od terminu ich przyznania do dnia 31 grudnia 1999 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących
pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
(Dz. U. Nr 88, poz. 982)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz.
121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132,
poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz.
604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr
155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz.
519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505, z 1994 r. Nr 18, poz. 64, z
1995 r. Nr 31, poz. 158 i Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 56, poz. 252, z 1997 r.
Nr 44, poz. 275 oraz z 1998 r. Nr 76, poz. 500) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wynagrodzenie bazowe wynosi od dnia 1 listopada 1999 r. 716 USD.";
2) w § 4:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z dniem 1 stycznia każdego roku",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zmiana wynagrodzenia walutowego następuje począwszy od 2000 r. corocznie z
dniem 1 maja.";
3) po § 24b dodaje się § 24c w brzmieniu:
"§ 24c. Z dniem 1 listopada 1999 r. pracownikowi przysługuje jednorazowy dodatek
walutowy stanowiący różnicę między wynagrodzeniem walutowym przysługującym
zgodnie z § 3 ust. 1 w wysokości określonej na podstawie § 4 ust. 1 z
uwzględnieniem dodatków, o których mowa w § 3 ust. 7, § 8 ust. 1, § 9a ust. 1
oraz § 15 ust. 1, a wynagrodzeniem walutowym wypłaconym wraz z wymienionymi
dodatkami w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 października 1999 r.
lub do dnia wcześniejszego zakończenia pracy w placówce."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 października 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu
udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki
socjalnej i prawnej.
(Dz. U. Nr 88, poz. 983)
Na podstawie art. 2 ust. 4 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r.
Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040 oraz z 1999 r.
Nr 5, poz. 32) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r. w sprawie
określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz
wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej (Dz. U. Nr 97,
poz. 441, z 1994 r. Nr 44, poz. 172 i z 1996 r. Nr 123, poz. 577) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 2a w ust. 1 po wyrazach "pomocy społecznej" wyrazy w nawiasie zastępuje
się wyrazami "(Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz.
756, Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 170 i Nr 79, poz.
885)",
2) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:
"§ 6a. Osobie uprawnionej do zasiłku pieniężnego, o którym mowa w § 2 ust. 1,
jeżeli miała prawo do tego zasiłku w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia
1999 r., przysługuje dodatkowo jeden miesięczny zasiłek pieniężny za okres
siódmego miesiąca ciąży."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 października 1999 r.
w sprawie warunków, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez
organ celny, oraz wypadków, w których czynności przewidziane przepisami prawa
celnego mogą być dokonywane w tym miejscu.
(Dz. U. Nr 88, poz. 984)
Na podstawie art. 288 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub
uznane przez organ celny, oraz wypadki, w których czynności przewidziane
przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tym miejscu.
§ 2. 1. Organ celny z urzędu może wyznaczyć miejsce, w którym mogą być
dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego.
2. Organ celny na wniosek osoby zainteresowanej może uznać miejsce, w którym
mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego.
§ 3. 1. Miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny musi spełniać warunki
gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości
znajdujących się w nim towarów.
2. Miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny musi spełniać warunki
techniczne, zapewniające możliwość wykonywania kontroli celnej oraz innych
czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.
3. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno być odpowiednio oznaczone.
4. W przypadku wniosku o uznanie miejsca, w celu jednokrotnego dokonania
czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, organ celny w szczególnie
uzasadnionych wypadkach może odstąpić od wymogu określonego w ust. 3.
§ 4. 1. Miejsce, w którym mogą zostać dokonane czynności przewidziane przepisami
prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 2, może zostać wyznaczone lub uznane:
1) w wypadku, o którym mowa w art. 36 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.
- Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr
157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz.
1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802), zwanej dalej "Kodeksem
celnym", jeżeli wyznaczenie lub uznanie tego miejsca jest uzasadnione:
a) umową międzynarodową,
b) ważnym interesem państwowym,
c) ważnymi względami służbowymi,
2) w innych uzasadnionych gospodarczo wypadkach.
2. Miejsce, w którym mogą zostać dokonane czynności przewidziane przepisami
prawa celnego, może zostać uznane w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o
której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego.
§ 5. 1. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby
wnioskodawcy,
2) numer identyfikacyjny REGON,
3) numer identyfikacji podatkowej NIP,
4) czynności przewidziane w przepisach prawa celnego, które będą dokonywane w
miejscu uznanym.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) aktualny wypis z rejestru sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji
działalności gospodarczej,
2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do użytkowania miejsca,
które ma zostać uznane,
3) szczegółowy opis miejsca i jego plan sytuacyjny,
4) opis warunków, które mają zapewniać nienaruszalność i tożsamość towarów,
5) określenie wyposażenia i sprzętu technicznego niezbędnego do wykonywania w
miejscu uznanym kontroli celnej lub innych czynności przewidzianych przepisami
prawa celnego,
6) dane lub dokumenty uzasadniające uznanie miejsca.
3. W wypadku, o którym mowa w § 4 ust. 2, wymogi dotyczące wniosku o uznanie
miejsca, w którym będą dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa
celnego, regulują przepisy dotyczące procedury uproszczonej.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny być dołączone w
oryginałach lub uwierzytelnionych kopiach i sporządzone nie wcześniej niż trzy
miesiące przed dniem złożenia wniosku.
§ 6. 1. Organ celny, po złożeniu przez osobę wniosku o uznanie miejsca, sprawdza
zgodność danych wynikających z tego wniosku.
2. Przed wydaniem decyzji w sprawie uznania miejsca, o którym mowa w § 3, organ
celny może zażądać przedstawienia dodatkowych danych lub dokumentów, wymaganych
na podstawie przepisów odrębnych, związanych z działalnością wykonywaną w takim
miejscu lub rodzajem towarów.
3. W decyzji dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca organ celny określa w
szczególności zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które
będą dokonywane w tym miejscu, oraz szczegółowy tryb i warunki ich wykonywania.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzja, o której mowa w ust. 3, może
zawierać określenie terminu, w jakim czynności przewidziane przepisami prawa
celnego mogą być dokonywane w tym miejscu.
§ 7. Osoba, która dokonuje czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w
miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, jest obowiązana do
niezwłocznego poinformowania tego organu o zmianie danych zawartych we wniosku
lub dołączonych do niego dokumentach.
§ 8. 1. Decyzje w sprawie miejsc wyznaczonych lub uznanych przez organy celne,
wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, pozostają w mocy.
2. W sprawach wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia mają zastosowanie przepisy dotychczasowe.
§ 9. Traci moc zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 8 października
1997 r. w sprawie warunków, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane
przez organ celny, oraz wypadków, w których czynności przewidziane przepisami
prawa celnego mogą być dokonywane w tym miejscu (Monitor Polski Nr 76, poz.
720).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 grudnia 1999 r.
sygn. akt SK. 14/98.
(Dz. U. Nr 101, poz. 1181)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki - przewodniczący,
Wiesław Johann - sprawozdawca,
Andrzej Mączyński,
Ferdynand Rymarz,
Jerzy Stępień,
Joanna Szymczak - protokolant
po rozpoznaniu w dniach 6 i 14 grudnia 1999 r. na rozprawie skargi
konstytucyjnej Ryszarda Płaczkowskiego, z udziałem skarżącego oraz umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz
Prokuratora Generalnego, o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że:
1) art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr
7, poz. 44), w zakresie przeniesienia do dyspozycji bez zgody żołnierza
zawodowego, jest niezgodny z art. 60 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z
dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483),
2) art. 36 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.), w brzmieniu
nadanym art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz ustawy o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz.
U. Nr 107, poz. 688), jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) art. 107 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.), w zakresie
wyłączenia spod kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu
wojskowego o zwolnieniu żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego i
przeniesieniu go do dyspozycji, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
1. Art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr
7, poz. 44) w zakresie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz.
678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z
1998 r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) jest zgodny z art. 60
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 36 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107,
poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770, Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr
162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7), w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 3
ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych oraz ustawy o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. Nr 107, poz.
688), jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto postanawia
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643), w części dotyczącej art. 107 ust. 1a
pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.), w zakresie zgodności wyłączenia spod
kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu wojskowego o
zwolnieniu żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego i przeniesieniu go do
dyspozycji, z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej umorzyć postępowanie w związku z niedopuszczalnością wydania
orzeczenia.
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Wiesław Johann Andrzej Mączyński
Ferdynand Rymarz Jerzy Stępień
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 grudnia 1999 r.
sygn. akt K. 10/99.
(Dz. U. Nr 101, poz. 1182)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca,
Lech Garlicki - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady
Miejskiej w Brzezinach, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie niezgodności:
1) art. 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego
trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603 i Nr
104, poz. 656) z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP;
2) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia
powiatów (Dz. U. Nr 103, poz. 652) z art. 3 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 5 czerwca
1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 i Nr 155, poz. 1014);
3) treści części V - Województwo Łódzkie, poz. 6 załącznika do rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz. U.
Nr 103, poz. 652) z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie
powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 i Nr 155, poz. 1014)
orzeka:
I. 1. Art. 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego
trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603 i Nr
104, poz. 656) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej przez to, że zawarte w nim upoważnienie do wydawania rozporządzeń nie
określa wytycznych dotyczących treści tych aktów.
2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia
powiatów (Dz. U. Nr 103, poz. 652) jest zgodne z art. 3 ust. 2 i 4 ustawy z dnia
5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 i Nr 155,
poz. 1014).
3. Postanowienie cz. V, poz. 6 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz. U. Nr 103, poz. 652)
jest zgodne z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie
powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 i Nr 155, poz. 1014).
II. Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji określa termin utraty mocy
obowiązującej art. 5 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego
trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603 i Nr
104, poz. 656) na dzień 30 września 2000 r.
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska
Lech Garlicki Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia trybu i harmonogramu wypłat rekompensat według kryterium
wieku uprawnionych oraz zadań poszczególnych podmiotów odpowiedzialnych za
realizację zobowiązań Skarbu Państwa wobec uprawnionych.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1185)
Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu
okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych
wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr 107, poz.
691 oraz z 1999 r. Nr 72, poz. 801) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się następujący harmonogram wypłat rekompensaty:
1) od dnia 25 marca 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się przed 1920 r.,
2) od dnia 25 kwietnia 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1920-1923,
3) od dnia 25 maja 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1924-1926,
4) od dnia 25 czerwca 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1927-1928,
5) od dnia 25 lipca 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1929 r.,
6) od dnia 25 sierpnia 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1930 r.,
7) od dnia 25 września 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1931 r.,
8) od dnia 25 października 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym,
którzy urodzili się w 1932 r.,
9) od dnia 25 listopada 2000 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1933 r.,
10) od dnia 25 marca 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1934 r.,
11) od dnia 25 kwietnia 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1935 r.,
12) od dnia 25 maja 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1936 r.,
13) od dnia 25 lipca 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1937 r.,
14) od dnia 25 sierpnia 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1938 r.,
15) od dnia 25 września 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1939 r.,
16) od dnia 25 listopada 2001 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1940 r.,
17) od dnia 25 marca 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1941 r.,
18) od dnia 25 kwietnia 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1942 r.,
19) od dnia 25 maja 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1943 r.,
20) od dnia 25 czerwca 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1944 r.,
21) od dnia 25 lipca 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1945-1946,
22) od dnia 25 sierpnia 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1947 r.,
23) od dnia 25 września 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1948 r.,
24) od dnia 25 października 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym,
którzy urodzili się w 1949 r.,
25) od dnia 25 listopada 2002 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1950-1951,
26) od dnia 25 lutego 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1952 r.,
27) od dnia 25 marca 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1953 r.,
28) od dnia 25 kwietnia 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1954 r.,
29) od dnia 25 maja 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1955 r.,
30) od dnia 25 czerwca 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1956 r.,
31) od dnia 25 lipca 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1957 r.,
32) od dnia 25 sierpnia 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1958 r.,
33) od dnia 25 września 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1959 r.,
34) od dnia 25 października 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym,
którzy urodzili się w 1960 r.,
35) od dnia 25 listopada 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w latach 1961-1962,
36) od dnia 15 grudnia 2003 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1963 r.,
37) od dnia 25 marca 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1964 r.,
38) od dnia 25 kwietnia 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1965 r.,
39) od dnia 25 maja 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1966 r.,
40) od dnia 25 lipca 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1967 r.,
41) od dnia 25 sierpnia 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1968 r.,
42) od dnia 25 września 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się w 1969 r.,
43) od dnia 25 listopada 2004 r. rekompensaty będą wypłacane uprawnionym, którzy
urodzili się po 1969 r.
§ 2. Spadkobiercom będą wypłacane rekompensaty zgodnie z harmonogramem wypłat
określonym w § 1, stosownie do daty urodzenia uprawnionej osoby zmarłej.
§ 3. 1. Podmiot wyłoniony w drodze przetargu, o którym mowa w art. 21 ust. 2
ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac
w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i
rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr 107, poz. 691 oraz z 1999 r. Nr 72, poz. 801),
zwanej dalej "ustawą", rozpocznie przyjmowanie poleceń zapłaty rekompensaty,
składanych bezpośrednio przez uprawnionego lub przez jego pełnomocnika na
wskazany przez uprawnionego rachunek bankowy, nie później niż na 24 dni przed
ustalonym w § 1 dniem wypłaty rekompensat dla grupy wiekowej, do której należy
uprawniony.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, dokona przelania rekompensaty na wskazany
przez uprawnionego rachunek bankowy:
1) nie później niż w ciągu 5 dni od dnia rozpoczęcia wypłaty rekompensat dla
danej grupy wiekowej - w razie złożenia polecenia zapłaty przed tym dniem,
2) nie później niż w ciągu 5 dni od dnia złożenia polecenia zapłaty - w razie
złożenia takiego polecenia w dniu rozpoczęcia wypłaty rekompensat dla danej
grupy wiekowej lub po tym dniu.
3. Uprawnieni, którzy nie złożyli poleceń, o których mowa w ust. 1, mogą odebrać
należną im rekompensatę bezpośrednio w jednostce organizacyjnej podmiotu, o
którym mowa w ust. 1.
§ 4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sporządzi i przekaże
bankowi, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, do dnia 31 grudnia 1999 r.,
zaktualizowaną bazę danych adresowych uprawnionych.
§ 5. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekaże ministrowi
właściwemu do spraw Skarbu Państwa informację o łącznej nominalnej kwocie
rekompensaty dla danej grupy uprawnionych do piątego dnia każdego miesiąca, w
którym będzie dokonywana wypłata rekompensat, zgodnie z harmonogramem określonym
w § 1.
2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przekaże ministrowi właściwemu do
spraw finansów publicznych informację o łącznej kwocie rekompensaty dla danej
grupy uprawnionych, nie później niż na 7 dni przed datami wypłat określonymi w §
1.
§ 6. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekaże środki
finansowe na rachunek bankowy, w wysokości zgodnej z informacją, o której mowa w
§ 5 ust. 2, w terminach umożliwiających przygotowanie wypłaty dla uprawnionych,
nie później jednak niż na jeden dzień przed pierwszym dniem, w którym może
odebrać rekompensatę dana grupa wiekowa uprawnionych.
2. W przypadku nieterminowego przekazania środków finansowych, o których mowa w
ust. 1, wysokość przekazanych środków zostanie powiększona o środki finansowe
pochodzące z budżetu państwa, niezbędne na pokrycie roszczeń z tego tytułu.
3. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa otworzy rachunek bankowy, o którym
mowa w ust. 1, do obsługi procesu wypłat rekompensaty pieniężnej, na co najmniej
miesiąc przed terminem pierwszej wypłaty rekompensat.
§ 7. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekaże podmiotowi, o
którym mowa w § 3 ust. 1, odpowiednie fragmenty wykazów uprawnionych wraz z
informacją o łącznej nominalnej kwocie rekompensaty dla danej grupy
uprawnionych, nie później niż na 30 dni przed datami wypłat określonymi w § 1.
§ 8. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej analizuje i
kontroluje pod względem merytorycznym przekazany przez instytucję wyłonioną w
drodze przetargu, o której mowa w art. 21 ust. 2 ustawy, raport miesięczny z
przebiegu wypłat rekompensaty.
2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w terminie 10 dni od
dnia otrzymania raportu miesięcznego, przekaże ministrowi właściwemu do spraw
Skarbu Państwa pisemną informację o prawidłowości raportu oraz informację o
liczbie uprawnionych, którzy odebrali rekompensatę w danym miesiącu.
3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sporządzi i przekaże, w
ciągu 30 dni, ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa i ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych pisemną informację o kwocie wypłaconej
rekompensaty w danym miesiącu.
§ 9. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa koordynuje wykonanie kolejnych
etapów wypłat rekompensaty pieniężnej.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki
publicznej na rok 1999.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1186)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej
(Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i
Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W "Programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1999",
stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 września 1998
r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1999
(Dz. U. Nr 129, poz. 854 i z 1999 r. Nr 73, poz. 814), wprowadza się następujące
zmiany:
1) w poz. 1.03.03(019) Statystyka przestępczości:
a) w rubryce 2 w części "Źródła danych" skreśla się wyrazy "oraz karty
statystyczne MS-P3 z aktów oskarżenia formułowanych przez prokuratury
powszechne",
b) w rubryce 3 skreśla się wyrazy "prokuratury powszechne",
c) w rubryce 4 skreśla się wyrazy "MS-P3 - karta statystyczna z aktu oskarżenia.
Nośniki magnetyczne",
d) w rubryce 5 skreśla się wyrazy "w tym samym dniu, w którym przesłano akt
oskarżenia do sądu. Na nośnikach magnetycznych dwa razy w miesiącu
zbiorczo-narastająco",
e) w rubryce 6 skreśla się wyrazy "Ministerstwo Sprawiedliwości",
f) w rubryce 7 skreśla się wyrazy "- "Statystyka prokuratorska - Wyniki pracy
powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury" - do 30 kwietnia i do 30
września";
2) skreśla się poz. 1.30.10(104) Aktywność sportowa osób niepełnosprawnych w
Polsce;
3) skreśla się poz. 1.44.04(123) Badania regionalnego i działowego (EKD)
zapotrzebowania mocy elektrycznej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów
powiatu.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1187)
Na podstawie art. 39 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym
(Dz. U. Nr 91, poz. 578 i Nr 155, poz. 1014) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 grudnia
1998 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów powiatu (Dz. U. Nr 160,
poz. 1074) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 13 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Jednolity rzeczowy wykaz akt dla organów powiatu określa załącznik nr 9.";
2) skreśla się § 38;
3) dodaje się załącznik nr 9 do instrukcji kancelaryjnej dla organów powiatu w
brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1999 r.
(poz. 1187)
Załącznik nr 9
JEDNOLITY RZECZOWY WYKAZ AKT DLA ORGANÓW POWIATU
WYKAZ HASEŁ PIERWSZEGO, DRUGIEGO I TRZECIEGO RZĘDU
Symbole klasyfikacyjne I II i III rzęduHasła klasyfikacyjne
12345
0 ZARZĄDZANIE
00 ORGANY JEDNOOSOBOWE I KOLEGIALNE
000Przepisy prawne dotyczące organów jednoosobowych i kolegialnych
001Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm i Senat Rzeczypospolitej
Polskiej i ich organy
002Wybory do sejmików wojewódzkich, rad powiatów, gmin i innych instytucji
samorządowych
003Sejmik Województwa
004Rada Powiatu
005Komisje Rady Powiatu
006Zarząd Powiatu
007Kolegia, komisje, zespoły działające przy organach samorządu
terytorialnego
008Związki, stowarzyszenia i porozumienia powiatów
009Zjazdy, narady, konferencje
01 ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
010Przepisy prawne dotyczące organizacji i zarządzania
011Organizacja urzędów organów samorządu terytorialnego
012Organizacja organów i urzędów władz naczelnych, centralnych i
współdziałających
013Akty normatywne
014Prace naukowo-badawcze
015Metody pracy
016Normalizacja, normatywy
017Wykonywanie funkcji organu założycielskiego
018Organizacja i udział w spółkach, przedsiębiorstwach, spółdzielniach,
bankach itp.
02 PROGNOZOWANIE, PLANOWANIE I SPRAWOZDAWCZOŚĆ, STATYSTYKA
020Metodyka i organizacja prognozowania, planowania i sprawozdawczości
statystycznej
021Planowanie i prognozowanie
022Sprawozdawczość
023Statystyka
024Analizy
025Meldunki i raporty sytuacyjne
03 INFORMATYZACJA
030Projektowanie i koordynowanie systemów i programów
031Eksploatacja systemów informatycznych
04 PODZIAŁ TERYTORIALNY
040Przepisy prawne dotyczące podziału terytorialnego
041Podział terytorialny
05 OBSŁUGA PRAWNA, SKARGI I WNIOSKI
050Przepisy prawne dotyczące obsługi prawnej, skarg i wniosków
051Prowadzenie spraw sądowych
052Opiniowanie aktów prawnych
053Opinie prawne
054Interpretacje prawne i spory kompetencyjne
055Skargi i wnioski
06 WYDAWNICTWA I PUBLIKACJE, POPULARYZACJA
060Przepisy prawne dotyczące wydawnictw i publikacji
061Plany i programy wydawnicze
062Dzienniki, czasopisma, ogłoszenia, wywiady
063Kroniki i monografie
064Wystawy, pokazy, imprezy, prezentacje
065Sponsoring
066Patronat, komitety honorowe
07 WSPÓŁDZIAŁANIE, KONTAKTY
070Przepisy prawne dotyczące współdziałania i kontaktów
071Współdziałanie
072Kontakty zagraniczne
08 BIUROWOŚĆ, ARCHIWUM ZAKŁADOWE
080Przepisy prawne dotyczące biurowości, archiwów zakładowych
081Instrukcje, regulaminy, rejestry
082Archiwum zakładowe
083Biblioteka urzędowa
084Technika pracy biurowej
085Formularze i druki
086Godła, pieczęcie, tablice ogłoszeń
087Opłaty i ryczałty pocztowe, telefoniczne
09 NADZÓR, KONTROLE, BADANIA
090Zasady i tryb postępowania w sprawach nadzoru, kontroli i badań
091Kontrole, inspekcje, lustracje
092Badania
093Uczestnictwo w obcych kontrolach i badaniach
1 KADRY
10 ZASADY PRACY I PŁAC. EWIDENCJA OSOBOWA
100Zbiór przepisów prawnych dotyczących pracy i płac oraz spraw osobowych
101Praca, płace
102Ewidencja osobowa, legitymacje własnych pracowników
103Ewidencja osobowa, legitymacje pracowników powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnych
11 ZATRUDNIANIE I WYNAGRADZANIE PRACOWNIKÓW WŁASNEGO URZĘDU I KIEROWNIKÓW
POWIATOWYCH SAMORZĄDOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
110Przepisy prawne dotyczące zatrudniania i wynagradzania
111Zatrudnianie i zwalnianie pracowników własnego urzędu
112Nagradzanie i awansowanie pracowników własnego urzędu
113Zatrudnianie, nagradzanie i awansowanie kadry kierowniczej powiatowych
samorządowych jednostek organizacyjnych (p.s.j.o.)
114Odznaczenia państwowe i resortowe
115Prace dodatkowe pracowników własnego urzędu i kierowników powiatowych
samorządowych jednostek organizacyjnych
116Opiniowanie kandydatów na stanowiska w rządowej administracji
zespolonej, policji i straży pożarnej
12 SZKOLENIE PRACOWNIKÓW
120Przepisy prawne dotyczące szkolenia pracowników
121Ośrodki doskonalenia kadr pracowniczych
122Formy i metody szkolenia
123Uczestnicy szkolenia
124Dokształcanie i szkolenie kadry kierowniczej powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnych
13 DYSCYPLINA PRACY, URLOPY, KARY
130Przepisy prawne dotyczące dyscypliny pracy, urlopów, karania
pracowników
131Dyscyplina pracy
132Urlopy pracownicze
133Kary porządkowe i dyscyplinarne
134Postępowanie dyscyplinarne
14 SPRAWY SOCJALNO-BYTOWE PRACOWNIKÓW
140Przepisy prawne dotyczące spraw socjalno-bytowych pracowników
141Mieszkania, ogródki działkowe, działki budowlane
142Opieka zdrowotna
143Wypoczynek pracowników i ich rodzin
144Sport, oświata i kultura
15 EMERYTURY, RENTY, UBEZPIECZENIA
150Przepisy prawne emerytalno-rentowe i ubezpieczeniowe
151Emerytury i renty
152Ubezpieczenia społeczne
16 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
160Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy
161Stan bezpieczeństwa i higieny pracy
162Środki ochronne
163Wypadki przy pracy, zdrowie, choroby zawodowe
2 ŚRODKI RZECZOWE
20 ADMINISTRACJA NIERUCHOMOŚCI
200Podstawowe zasady gospodarowania nieruchomościami
201Administrowanie nieruchomościami
202Utrzymywanie lokali i pomieszczeń
203Ochrona obiektów i mienia
21 GOSPODARKA ŚRODKAMI RUCHOMYMI
210Zaopatrzenie w materiały i pomoce biurowe
211Meble i sprzęt biurowy
212Maszyny i urządzenia biurowe
213Gospodarka materiałowa i narzędziowa
214Inwentaryzacja
215Usługi
22 INWESTYCJE I REMONTY
220Przepisy prawne dotyczące inwestycji i remontów
221Przygotowywanie inwestycji i remontów
222Inwestycje budowlane, remonty kapitalne
223Remonty bieżące
23 TRANSPORT
230Przepisy prawne dotyczące transportu
231Zakup i ewidencja środków transportu
232Eksploatacja środków transportu
233Zaplecze techniczne transportu
3 BUDŻET, PODATKI, OPŁATY, RACHUNKOWOŚĆ
30 PLANOWANIE I WYKONYWANIE BUDŻETÓW
300Przepisy prawne dotyczące planowania budżetowego
301Budżet powiatu
302Zadania zlecone
303Gospodarka pozabudżetowa
304Plany finansowania inwestycji i remontów
305Fundusze specjalne i celowe, dotacje, subwencje
306Pożyczki, kredyty
307Dochody z majątku powiatowego, dochody i wpłaty powiatowych jednostek
organizacyjnych
308Emisja obligacji, akcje
309Fundusze pomocowe EWG, dofinansowanie zagraniczne i inne dochody
31 RACHUNKOWOŚĆ, KSIĘGOWOŚĆ, OBSŁUGA KASOWA
310Przepisy prawne dotyczące rachunkowości, księgowości i obsługi kasowej
311Sprawy ogólne dotyczące urządzeń do księgowania
312Księgowość budżetowo-finansowa
313Księgowość podatków i opłat oraz innych należności
314Płace, delegacje służbowe
315Obsługa kasowa
316Nadzór nad rachunkowością, dokumentacją i obsługą kasową
32 PODATKI I OPŁATY LOKALNE
320Przepisy dotyczące podatków i opłat
321Rejestracja podatkowa
322Informacje podatkowe
323Orzecznictwo w zakresie podatków i opłat
324Akta podatkowo-wymiarowe
325Podatek rolny
33 EGZEKUCJA ADMINISTRACYJNA
330Tytuły wykonawcze
331Przydział tytułów wykonawczych poborcom i inspektorom skarbowym
332Zażalenia
34 ZAMÓWIENIA PUBLICZNE, PRZETARGI, OFERTY
340Przepisy prawne dotyczące zamówień i przetargów
341Kryteria oceny ofert
342Zamówienia publiczne
343Przetargi
344Konkurs ofert
345Rejestry zamówień publicznych, odwołań i protestów
4 KULTURA, SPORT, TURYSTYKA I WYPOCZYNEK, OŚWIATA
40 UPOWSZECHNIANIE KULTURY
400Przepisy prawne dotyczące upowszechniania kultury
401Ewidencja placówek upowszechniania kultury zarządzanych przez władze
powiatu
402Organizacja i programy upowszechniania kultury
403Ochrona dóbr kultury
404Amatorski ruch artystyczny i sztuka ludowa
405Współdziałanie ze związkami i stowarzyszeniami twórców
41 SPORT, KULTURA FIZYCZNA
410Przepisy prawne dotyczące sportu i kultury fizycznej
411Ewidencja obiektów sportowych i rekreacyjnych pozostających w gestii
powiatu
412Kierunki i programy rozwoju kultury fizycznej i sportu oraz
sprawozdania z ich realizacji
413Wychowanie fizyczne i sport masowy
414Stowarzyszenia kultury fizycznej, związki sportowe
415Baza i sprzęt sportowy
42 TURYSTYKA I WYPOCZYNEK
420Przepisy prawne dotyczące turystyki i wypoczynku
421Kierunki i programy rozwoju turystyki i wypoczynku i ich realizacja
422Zagospodarowanie turystyczno-wypoczynkowe
423Obsługa ruchu turystycznego
43OŚWIATA
430Przepisy prawne dotyczące oświaty
431Organizacja oświaty publicznej
432Organizacja oświaty niepublicznej
433Organizacja pracy szkół
434Organizacja pracy innych placówek oświatowych
435Uroczystości i święta w placówkach oświatowych
5 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE, BEZPIECZEŃSTWO, KOMUNIKACJA,
DROGOWNICTWO, TRANSPORT, ŁĄCZNOŚĆ
50 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE
500Przepisy prawne dotyczące spraw społecznych i obywatelskich
501Sprawy społeczne
502Decyzje i nadzór w sprawach zgromadzeń i imprez masowych
503Obywatelstwo - oświadczenia w sprawie wyboru, nabycia lub utraty
obywatelstwa polskiego
504Zmiany imion lub nazwisk
505Nadzór nad stowarzyszeniami
51 SPRAWY WOJSKOWE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY, OCHRONA
INFORMACJI NIEJAWNYCH
510Przepisy prawne dotyczące spraw wojskowych, bezpieczeństwa i porządku
publicznego
511Sprawy wojskowe
512Bezpieczeństwo i porządek publiczny
513Ochrona informacji niejawnych
52 SPRAWY OBRONY, OBRONA CYWILNA
520Przepisy prawne dotyczące spraw obronnych i obrony cywilnej
521Terenowe komitety obrony
522Obrona cywilna
523Świadczenia na rzecz obronności
53 OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA, STRAŻE POŻARNE.
SYSTEM RATOWNICZO-GAŚNICZY.
ZAPOBIEGANIE KLĘSKOM ŻYWIOŁOWYM
530Przepisy prawne dotyczące ochrony przeciwpożarowej, straży pożarnych i
zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa
531Sieć straży pożarnych, zespołów ratownictwa i ich organizacja
532Powiatowe zespoły do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa
54 KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO
540Komunikacja, drogownictwo, transport
541Przepisy prawne dotyczące komunikacji, drogownictwa, transportu
542Bezpieczeństwo ruchu drogowego
543Komunikacja miejska
544Zezwolenie na wykorzystanie pasa drogowego dróg publicznych w sposób
szczególny
55 TRANSPORT
550Ewidencja i rejestracja pojazdów
551Przeglądy techniczne pojazdów, diagnostyka, szkolenie kierowców
552Prawa jazdy, świadectwa kwalifikacyjne, uprawnienia
553Koncesje na świadczenie usług przewozowych
554Gospodarka i zarządzanie drogami lądowymi i wodnymi
555Lokalne szlaki kolejowe
56 ŁĄCZNOŚĆ
560Przepisy prawne dotyczące łączności
561Zaopatrzenie w sprzęt do łączności
6 ROLNICTWO, LEŚNICTWO, GOSPODARKA WODNA, PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
60 GOSPODARKA ROLNA, WETERYNARIA
600Przepisy prawne dotyczące rolnictwa i weterynarii
601Obrót nieruchomościami rolnymi
602Produkcja roślinna
603Produkcja zwierzęca
604Nadzór weterynaryjny
61 LEŚNICTWO, ŁOWIECTWO, OCHRONA PRZYRODY
610Przepisy prawne dotyczące gospodarki leśnej, łowieckiej i ochrony
przyrody
611Gospodarka leśna
612Łowiectwo, rybołówstwo
613Ochrona przyrody
62 GOSPODARKA WODNA
620Przepisy prawne dotyczące gospodarki wodnej
621Sprawy techniczne
622Ochrona wód, pozwolenia wodnoprawne
623Ochrona przeciwpowodziowa
63 PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
630Przepisy prawne dotyczące przemysłu, usług i handlu
631Sieć zakładów przemysłowych i usługowych
632Zezwolenia, koncesje, decyzje, zgłoszenia
633Działalność handlowa
634Ochrona praw konsumenckich
635Prywatyzacja przedsiębiorstw
7 GOSPODARKA POWIATU, MAJĄTEK POWIATU I SKARBU PAŃSTWA.
GOSPODARKA KOMUNALNA, GRUNTAMI I NIERUCHOMOŚCIAMI, BUDOWNICTWO,
ARCHITEKTURA, GEOLOGIA, OCHRONA ŚRODOWISKA
70 MAJĄTEK POWIATU I SKARBU PAŃSTWA
700Majątek powiatu
701Majątek Skarbu Państwa
71 GOSPODARKA KOMUNALNA
710Przepisy prawne dotyczące gospodarki komunalnej
711Urządzenia komunalne
712Inwestycje komunalne
713Inwestycje powiatowej infrastruktury technicznej i społecznej. Remonty
kapitalne i bieżące
714Usługi komunalne
715Cmentarze i grobownictwo
716Utrzymanie czystości na terenie powiatu
72 GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI
720Przepisy prawne dotyczące gospodarki nieruchomościami
721Ewidencja gruntów nierolniczych i nieruchomości
722Gospodarka nieruchomościami
723Grunty pod budownictwo mieszkaniowe
724Nadzór nad zarządzaniem gruntami
725Ogródki działkowe
73 BUDOWNICTWO, URBANISTYKA, ARCHITEKTURA
730Przepisy prawne dotyczące urbanistyki, budownictwa i architektury
731Programy prac urbanistycznych i ich realizacja
732Planowanie przestrzenne
733Lokalizacja inwestycji
734Organizacja służb projektowania i budownictwa
735Nadzór architektoniczno-budowlany
74 GEODEZJA I KARTOGRAFIA
740Przepisy dotyczące geodezji i kartografii
741Powiatowa baza danych krajowego systemu informacji o terenie
742Powszechna taksacja nieruchomości, tabele i mapy taksacyjne
743Ewidencja gruntów i budynków
744Prace geodezyjne i kartograficzne - urządzenia podziemne
745Wykonawstwo geodezyjne. Nadzór i kontrola nad pracami geodezyjnymi
746Dokumentacja geodezyjna podziału administracyjnego
75 GEOLOGIA
750Przepisy prawne dotyczące geologii
751Geologia surowcowa
752Hydrogeologia
753Geologia inżynierska
76 OCHRONA ŚRODOWISKA
760Przepisy prawne dotyczące ochrony środowiska
761Normatywy i wskaźniki dotyczące ochrony środowiska
762Nowe przedsięwzięcia z zakresu ochrony środowiska
763Nadzór, koordynacja i kontrola ochrony środowiska
764Organizacja ochrony środowiska
765Ustalanie i wpływy z opłat z tytułu gospodarczego korzystania ze
środowiska
8 ZDROWIE, POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE, UCHODŹCY
80 OCHRONA ZDROWIA
800Przepisy prawne dotyczące ochrony zdrowia
801Plany i programy ochrony zdrowia
802Organizacja opieki zdrowotnej
803Profilaktyka i oświata zdrowotna
804Wydawanie zezwoleń z tytułu opłaty administracyjnej sekcji zwłok
81 SPRAWY SANITARNE I PRZECIWEPIDEMICZNE
810Współdziałanie z Powiatowym Inspektorem Sanitarnym
811Analizy stanu sanitarno-epidemiologicznego powiatu
82 POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE, UCHODŹCY
820Przepisy prawne dotyczące pomocy społecznej i osób niepełnosprawnych
821Sprawy osób niepełnosprawnych
822Powiatowe centra pomocy rodzinie
823Inne placówki pomocy społecznej
824Identyfikowanie przyczyn ubóstwa, wyrównywanie poziomu życia
mieszkańców powiatu, programy pomocy społecznej
825Potrzeby i strategia działania w zakresie pomocy społecznej
826Zapobieganie patologiom społecznym
827Rodziny zastępcze
828Opieka nad kombatantami i osobami represjonowanymi
829Pomoc uchodźcom
9 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
90 PRZEPISY PRAWNE DOTYCZĄCE PRZECIWDZIAŁANIA BEZROBOCIU
91 POWIATOWE URZĘDY PRACY
92 WSPÓŁDZIAŁANIE Z POWIATOWYMI RADAMI ZATRUDNIENIA I INNYMI
ORGANIZACJAMI
93 AKTYWIZACJA LOKALNEGO RYNKU PRACY
930Pośrednictwo pracy
931Analizy i oceny stanu zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu
932Programy rozwoju rynku pracy i ograniczania bezrobocia
933Pozyskiwanie i gospodarka środkami finansowymi na aktywizację lokalnego
rynku pracy
934Pomoc bezrobotnym w przekwalifikowaniu lub podjęciu działalności
gospodarczej
94 DZIAŁANIA INTERWENCYJNE
940Organizacja i finansowanie robót publicznych i prac interwencyjnych
941Zatrudnianie absolwentów, szkolenia i programy specjalne
JEDNOLITY RZECZOWY WYKAZ AKT DLA ORGANÓW POWIATU
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
0 ZARZĄDZENIE
00 ORGANY JEDNOOSOBOWE I KOLEGIALNE
000 Przepisy prawne dotyczące organów jednoosobowych i
kolegialnychB-10Bc
001 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Sejm i Senat Rzeczypospolitej
Polskiej i ich organy
0010Wybory Prezydenta RPB-5BcSzczegółowe okresy przechowywania
dokumentacji wyborczej regulują odrębne przepisy
0011ReferendumB-5Bc
0012Wybory do Sejmu i Senatu RPB-5BcJak w klasie 0010
0013Komisje sejmowe i senackieB-5Bc
0014Zespoły poselskie i biura senatorówB-5Bc
0015Spotkania posłów i senatorów z wyborcamiBE-5Bc
0016Interpelacje, wnioski i postulaty posłów i senatorówBE-5Bc
002 Wybory do sejmików wojewódzkich, rad powiatów, gmin i innych
instytucji samorządowych Jak w klasie 0010
0020Wybory do Sejmiku Województwa, Rady Powiatu, Rady GminyB-5BcJak w
klasie 0010
0021Wybory do Izb RolniczychB-5Bc
0022Wybory ławnikówB-5Bc
0023InneB-5Bc
003 Sejmik Województwa
0030Organizacja Sejmiku WojewództwaBcBc
0031Spotkania radnych Sejmiku z wyborcamiBE-5Bc
0032Interpelacje, wnioski i postulaty radnych SejmikuBE-5Bc
0033Referendum wojewódzkieB-5Bc
004 Rada Powiatu
0040Organizacja Rady Powiatu (regulaminy)ABc
0041Protokoły sesji Rady PowiatuABcSposób prowadzenia protokolarzy
określa § 47 i 48 instrukcji kancelaryjnej dla organów powiatu (Dz. U. Nr
160 z 1998 r., poz. 1074).
0042Zespoły (kluby) radnychABcProtokoły posiedzeń, skład
0043Sprawy osobowe radnych, pomoc radnym w wykonywaniu ich funkcjiB-5Bc
0044Spotkania radnych z wyborcamiABc
0045Wnioski, interpelacje i postulaty radnych i ich realizacjaABcW tym
także rejestr interpelacji i wniosków radnych.
0046Rejestr uchwał Rady PowiatuA-
0047Realizacja uchwał Rady PowiatuABc
0048Referendum powiatoweABcWyniki zbiorcze. Pozostałe materiały kat.
B-5
005 Komisje Rady Powiatu
0050Powoływanie i zmiany składów komisji stałychABc
0051Organizacja i regulaminy komisji stałychABc
0052Posiedzenia komisji stałych (protokoły)ABcJak w klasie 0042
0053Rejestr wniosków i opinii komisji Rady PowiatuA-
0054Kontrole komisji stałychBE-5Bc
0055Realizacja wniosków komisjiABc
0056Komisje niestałe, zespoły doraźneABc
0057Współdziałanie komisji z organizacjami zawodowymi, społecznymi,
politycznymiB-5Bc
006 Zarząd Powiatu
0060Wybory członków i skład ZarząduB-5BcMateriały podstawowe znajdują
się w protokołach z posiedzeń Rady Powiatu
0061Regulaminy prac ZarząduABc
0062Posiedzenia Zarządu (protokoły)ABcJak w klasie 0042
0063Decyzje, zarządzenia, postanowienia, uchwałyABc
0064Rejestr uchwał ZarząduA-
0065Realizacja uchwał Zarządu, decyzji, zarządzeń, postanowieńABc
007 Kolegia, komisje, zespoły działające przy organach samorządu
terytorialnego
0070Powoływanie kolegiów, komisji i zespołówB-5BcMateriał podstawowy
znajduje się w protokołach posiedzeń tego organu Rady Powiatu, który dane
kolegium, komisję lub zespół powołał.
0071Posiedzenia kolegiów, komisji i zespołów (protokoły)ABc
0072Techniczna obsługa kolegiów, komisji i zespołówBcBcZawiadomienia,
harmonogramy itp.
0073Rejestry uchwał kolegiów, komisji i zespołówA-
008 Związki, stowarzyszenia i porozumienia powiatów
0080Statuty związków i ich rejestracjaABc
0081Reprezentacja powiatu w związku i zasady jej działaniaABcSkład
osobowy i zasady jego pracy
0082Zgromadzenie związkuABcProtokóły, uchwały
0083Zarząd związkuABcProtokóły, uchwały, decyzje
0084Porozumienia powiatów w sprawie prowadzenia zadań publicznychABc
0085Techniczna obsługa związków, stowarzyszeń i porozumień
powiatuBcBcJak w klasie 0072
009 Zjazdy, narady, konferencje
0090Plany i programy zjazdów, narad i konferencji własnychABc
0091Techniczna obsługa zjazdów, narad i konferencji własnychBcBcJak w
klasie 0072
0092Narady pracowników własnej jednostkiABcProtokoły, sprawozdania,
wnioski
0093Udział w obcych zjazdach, naradach i konferencjachABcWłasne
wystąpienia, referaty, opracowania. Pozostałe kat. B-3
01 ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
010 Przepisy prawne dotyczące organizacji i zarządzaniaB-10Bc
011 Organizacja urzędów organów samorządu terytorialnego
0110Statuty organizacyjne Starostwa PowiatowegoABc
0111Statuty i regulaminy organizacyjne innych urzędówB-10Bc
0112Regulaminy organizacyjne Starostwa PowiatowegoABc
0113Podział czynności między pracowników Starostwa Powiatowego -
regulaminy wewnętrzneB-5Bc
0114Upoważnienia pracowników do załatwiania spraw.
PełnomocnictwaB-10BcOkres przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia
pełnomocnictwa lub upoważnienia.
0015Rejestry wydanych upoważnień i pełnomocnictwB-10Bc
0116Decentralizacja zadań i uprawnieńABc
0117Porozumienia w sprawie prowadzenia lub przejęcia zadań zleconych z
zakresu administracji ogólnejABc
0118Przekazywanie i powierzanie zadań powiatu na drodze porozumień
władzom gminnym i innym jednostkom organizacyjnymABc
012 Organizacja organów i urzędów władz naczelnych, centralnych i
współdziałających
0120Organizacja Urzędu Prezydenta, Senatu i Kancelarii Senatu, Sejmu i
Kancelarii Sejmu RP, Urzędu Rady MinistrówB-5Bc
0121Organizacja ministerstw i urzędów centralnychB-5Bc
0122Organizacja jednostek współdziałającychB-5Bc
013 Akty normatywne
0130Akty normatywne Prezydenta RPB-10Bc
0131Akty normatywne Rady MinistrówB-10Bc
0132Decyzje Prezydium RząduB-10Bc
0133Akty normatywne Prezesa Rady MinistrówB-10Bc
0134Zarządzenia ministrów i kierowników urzędów centralnychB-10Bc
0135Akty normatywne własne wewnętrzneABcKomplet podpisanych zarządzeń,
okólników, decyzji, instrukcji. Dla każdego rodzaju aktów normatywnych
zakłada się odrębne teczki. Jeden egzemplarz rejestruje się w odpowiednich
klasach rzeczowych.
0136Zbiory aktów prawa miejscowego i ich publikacjaABcW tym m.in.
statut powiatu. Prowadzi się co najmniej dwa zbiory. Jeden służy do
powszechnego udostępniania i powinien być prowadzony w systemie
komputerowym
0137Akty normatywne innych jednostek samorządu terytorialnegoB-10Bc
0138Akty normatywne terenowych organów rządowej administracji
ogólnejB-10Bc
014 Prace naukowo-badawczeBE-10Bc
0140Plany i programy prac, realizacjaA-
0141Rozliczenia, odbiór robótB-5
015 Metody pracyBE-5BcUsprawnienia, racjonalizacja.
016 Normalizacja, normatywyBE-5BcMetodyka, normy wyposażenia w sprzęt
itp.
017 Wykonywanie funkcji organu założycielskiego
0170Tworzenie, łączenie, podział i likwidacja powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnychABc
0171Realizacja uprawnień organu założycielskiegoB-5Bc
0172Oceny działalności powiatowych jednostek organizacyjnychBE-5Bc
018 Organizacja i udział w spółkach, przedsiębiorstwach, spółdzielniach,
bankach itp.ABcAkty erekcyjne, rejestr sądowy, reprezentacja, udziały,
regulaminy pracy itp.
02 PROGNOZOWANIE, PLANOWANIE I SPRAWOZDAWCZOŚĆ, STATYSTYKA
020 Metodyka i organizacja prognozowania, planowania i sprawozdawczości
statystycznej
0200Opracowania zewnętrzneB-5Bc
0201Opracowania własneABc
0202Oceny, opinie, uwagiABc
0203Materiały pomocniczeB-5Bc
021 Planowanie i prognozowanie
0210Własne plany roczne i prognozy wieloletnieABcZbiorcze i
merytorycznych komórek organizacyjnych
0211Własne plany okresoweB-5BcZa okres krótszy niż rok.
0212Plany roczne i wieloletnie jednostek podległych i innychB-5Bc
0213Plany okresowe jednostek podległych i innychB-5Bc
022 Sprawozdawczość
0220Sprawozdania własne za okres roczny i wieloletnie, zbiorcze i
jednostkoweABcJak w klasie 0210, w tym bilans
0221Sprawozdania jednostek podległych i innychBE-5Bc
0222Sprawozdania zbiorczeABc
0223Sprawozdania okresowe własneBE-5BcDo kat. arch. zalicza się te
sprawozdania okresowe komórek merytorycznych, dla których nie sporządza
się sprawozdań rocznych
0224Materiały pomocniczeABcDo kat. A zaliczamy tylko materiały nie
wykorzystane w sprawozdaniach, pozostałe - kat. B-3
023 Statystyka
0230Źródłowe materiały statystyczneBE-5Bc
0231Statystyczne opracowania końcowe własneABcZa okres roku lub krótszy
o ile są to opracowania końcowe.
0232Statystyczne opracowania cząstkoweB-5Bc
0233Prowadzenie resortowych badań statystycznychB-5Bc
0234Statystyczne opracowania jednostek podległych i innychB-5Bc
024 Analizy
0240Analizy własne (kompleksowe i problemowe)ABc
0241Analizy jednostek podległychB-10Bc
0242Analizy zbiorczeABc
0243Materiały pomocniczeABcJak w klasie 0224
025 Meldunki i raporty sytuacyjne
0250Meldunki i raporty sytuacyjne własneBE-5Bc
0251Meldunki i raporty sytuacyjne jednostek podległychB-5Bc
0252Meldunki i raporty sytuacyjne zbiorczeBE-5Bc
03 INFORMATYZACJA
030 Projektowanie i koordynowanie systemów i programów
0300Organizacja prac projektowychB-5BcUmowy, plany pracy, protokoły
odbioru prac oraz raporty, korespondencja z wykonawcami i użytkownikami
0301Dokumentacja faz projektowania oprogramowaniaABc
0302Dokumentacja projektowania funkcjonalnegoABcOgólne i szczegółowe
projekty funkcjonalne systemów
0303Licencje na oprogramowanieB-5BcOkres przechowywania liczy się od
daty wygaśnięcia umowy licencyjnej
031 Eksploatacja systemów informatycznych
0310Instrukcje eksploatacyjneB-10BcInstrukcje dotyczące systemów
inform., systemów ewidencjonowania informacji, nośników i kopii
bezpieczeństwa oraz archiwizowania zbiorów danych
0311Zbiory informacjiBE-5BcKategoria archiwalna zależy od rodzaju
zgromadzonych informacji - zgodnie z rzeczowym wykazem akt
0312Zabezpieczenie eksploatacji systemówB-5BcMateriałowe i techniczne.
0313Instalacja, utrzymanie i administracja oprogramowania systemowego i
pomocniczegoB-5Bc
0314Wspomaganie użytkowników systemówB-5BcKonsultacje, szkolenia,
materiały pomocnicze.
04 PODZIAŁ TERYTORIALNY
040 Przepisy prawne dotyczące podziału terytorialnegoBE-10Bc
041 Podział terytorialny
0410Tworzenie i znoszenie województwABcWnioski, opinie i postulaty
0411Tworzenie i znoszenie powiatówABcJak w klasie 0410
0412Tworzenie, łączenie i znoszenie gmin, ustalanie ich nazw i
siedzibBE-10Bc
0413Zmiany granic województw, miast i gminB-5Bc
0414Zmiany granic powiatówABc
0415Przenoszenie siedzib powiatów do innych miejscowościABc
0416Podziały terytorialne dla celów specjalnychBE-5Bc
0417Podział terytorialny na rejony działania rządowej administracji
ogólnej i specjalnej, sądownictwa itd.BE-5Bc
05 OBSŁUGA PRAWNA, SKARGI I WNIOSKI
050 Przepisy prawne dotyczące obsługi prawnej, skarg i wnioskówB-10Bc
051 Prowadzenie spraw sądowych
0510Rejestry spraw sądowychB-10-Cywilnych, karnych, pracy,
administracyjnych, gospodarczych itd.
0511Sprawy cywilne i w sądach pracyB-10-
0512Sprawy karneB-5-
0513Sprawy administracyjneB-10-
0514Sprawy gospodarczeB-10-
0515Sprawy przed kolegiami ds. wykroczeńB-10-
0516Występowanie przed sądamiB-5Bc
0517Zastępstwa sądoweB-5Bc
0518Współdziałanie z organami ścigania w sprawach zapobiegania
przestępstwomB-5Bc
0519Postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczymB-10Bc
052 Opiniowanie aktów prawnych
0520Projekty uchwał Rady PowiatuB-3Bc
0521Projekty uchwał (postanowień) Zarządu PowiatuB-3Bc
0522Projekty postanowień StarostyB-3Bc
0523Opinie i stanowiska do projektów aktów prawnych organów
administracji rządowejB-3Bc
0524Projekty aktów prawnych uchwalanych przez SejmB-3Bc
053 Opinie prawne
0530Opinie prawne dla Rady PowiatuBE-5Bc
0531Opinie prawne dla wydziałów i jednostek równorzędnych urzęduB-5Bc
0532Opinie prawne dla urzędów terenowych organów rządowej administracji
ogólnejB-5Bc
0533Inne opinie prawneB-5Bc
054 Interpretacje prawne i spory kompetencyjne
0540Interpretacje prawne własneABc
0541Interpretacje prawne obceB-5Bc
0542Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między organami samorządu
terytorialnegoBE-5Bc
0543Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między organami samorządu
terytorialnego a urzędami terenowymi rządowej administracji ogólnejBE-5Bc
055 Skargi i wnioski
0550Rejestr skarg i wnioskówABc
0551Rozpatrywanie skarg i wnioskówBE-5BcDo kat. A kwalifikuje się 5%
materiałów.
0552Skargi i wnioski przesłane do rozpatrzenia według właściwościB-3Bc
0553Analizy i oceny skarg i wnioskówABc
0554Nadzór i kontrola prawidłowości rozpatrywania skarg i wnioskówB-3Bc
06 WYDAWNICTWA I PUBLIKACJE, POPULARYZACJA
060 Przepisy prawne dotyczące wydawnictw i publikacjiB-10Bc
061 Plany i programy wydawnicze
0610Programy i plany wydawnictw i publikacji własnychABc
0611Programy i plany wydawnictw i publikacji obcychB-5Bc
0612Wykonania poligraficzneB-2Bc
0613Kolportaż i rozpowszechnianie wydawnictwB-2Bc
0614Własne publikacjeABcTzw. teki wydawnicze - zawierają dokumentację
każdego tytułu w postaci kart wydawniczych, umów opracowań autorskich i
redakcyjnych, recenzji, opinii i projektów graficznych.
062 Dzienniki, czasopisma, ogłoszenia, wywiady
0620Prenumerata dzienników i czasopismB-2Bc
0621Ogłoszenia i obwieszczenia własneB-3Bc
0622Konferencje prasoweABcStenogramy, przebieg konferencji
0623Wywiady i informacje dla prasy, radia i telewizjiABc
0624Wycinki prasowe dotyczące działalności własnejABc
0625Wycinki prasowe dotyczące działalności jednostek podległychB-2Bc
063 Kroniki i monografie
0630Kroniki i monografie własneABc
0631Kroniki i monografie jednostek podległychB-10Bc
0632Kroniki i monografie obceB-5Bc
064 Wystawy, pokazy, imprezy, prezentacje
0640Programy, scenariusze, materiały pomocnicze, księgi pamiątkowe
wystaw, pokazów, imprez własnychABc
0641Techniczna obsługa wystaw, pokazów i imprezB-2Bc
0642Udział w imprezach krajowych i zagranicznychABcDo kat. A zalicza
się własne opracowania oraz sprawozdania z czynnego uczestnictwa.
Pozostałe materiały - kat. B-2.
0643Megafonizacja i radiofonizacjaB-3Bc
065 SponsoringBE-5Bc
066 Patronat, komitety honoroweBE-5Bc
07 WSPÓŁDZIAŁANIE, KONTAKTY Obejmuje ogólne sprawy współpracy z
instytucjami krajowymi nie związane bezpośrednio z dokumentacją innych
klas.
070 Przepisy prawne dotyczące współdziałania i kontaktówB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
071 Współdziałanie
0710Współdziałanie z partiami i organizacjami
politycznymiABcKorespondencja merytoryczna i własne opracowania dla tych
instytucji, pozostałe - kat. B-5.
0711Współdziałanie ze związkami zawodowymi, organizacjami
spółdzielczymi i społecznymiABcJak w klasie 0710. Dotyczy także
organizacji kombatanckich. W miarę potrzeb dla poszczególnych organizacji
można zakładać podteczki.
0712Współdziałanie z terenowymi organami administracji rządowejABcJak w
klasie 0710.
0713Współdziałanie z terenowymi organami inspekcji rządowejA Jak w
klasie 0710.
0714Współdziałanie z organami samorządu terytorialnegoABcJak w klasie
0710.
0715Współdziałanie z innymi urzędami, instytucjami i
stowarzyszeniamiBE-5Bc
0716Współdziałanie z komórkami własnej jednostkiBcBc
0717Współdziałanie z powiatowymi jednostkami samorządowymiB-5Bc
0718Współdziałanie z innymi instytucjami, związkami, organizacjami,
urzędamiB-5Bc
0719ReprezentacjaBE-5BcZaproszenia, życzenia, podziękowania i inna
korespondencja.
072 Kontakty zagraniczne
0720Ogólne zasady i programy kontaktów zagranicznych (własne)ABc
0721Sprawozdania z wyjazdów zagranicznychABc
0722Przyjmowanie przedstawicieli i gości z zagranicy - programy i
sprawozdaniaA
0723Wymiana doświadczeńBE-5Bc
0724Współpraca dwustronna z zaprzyjaźnionymi miastami lub innymi
jednostkami podziału administracyjnego innych państwABcUmowy, uzgodnienia,
zasady, sprawozdania i plany ze wspólnych przedsięwzięć
0725Wnioski wyjazdoweB-5Bc
0726Kontakty zagraniczne jednostek podległychB-5Bc
0727Współpraca z organizacjami międzynarodowymiABcDla każdej
organizacji zakłada się odrębne teczki, zawierające podpisane
porozumienia, analizy, oceny i sprawozdania z realizacji współpracy.
08 BIUROWOŚĆ, ARCHIWUM ZAKŁADOWE
080 Przepisy prawne dotyczące biurowości, archiwów zakładowychB-10Bc
081 Instrukcje, regulaminy, rejestry
0810Instrukcje kancelaryjneABc
0811Rzeczowy wykaz aktABc
0812Rejestry kancelaryjne, rzeczoweB-5Bc
0813Instrukcje i regulaminy archiwum zakładowego i biblioteki
urzędowejABc
082 Archiwum zakładowe
0820Wykazy spisów zdawczo-odbiorczychABc
0821Spisy zdawczo-odbiorcze akt przekazanych do archiwum zakładowegoABc
0822Spisy zdawczo-odbiorcze akt przekazanych do archiwum państwowegoABc
0823Wypożyczanie akt z archiwum zakładowegoB-2Bc
0824Protokoły brakowania akt i spisy akt wybrakowanychABc
0825KwerendyB-5Bc
0826Skontrum dokumentacji archiwum zakładowegoB-5BcOkres przechowywania
liczy się od daty przeprowadzenia nowego skontrum
0827Zagubienie bądź utrata aktABcPostępowanie wyjaśniające, protokoły
083 Biblioteka urzędowa
0830Ewidencja zasobów bibliotecznychB-50Bc
0831Zakup książek i innych wydawnictwB-2Bc
0832Katalogi, prospekty, rejestry itp. wydawnictwaB-3BcObce
0833Ewidencja wypożyczeń zbiorów bibliotecznychB-5Bc
0834Brakowanie zbiorów, weryfikacja przydatnościB-3Bc
084 Technika pracy biurowejB-5BcZasady organizacji i nowoczesnej
techniki pracy biurowej, współpraca z instytucjami zajmującymi się tym
problemem, wprowadzanie nowych technik biurowych, pomoc i nadzór w tym
zakresie.
085 Formularze i druki
0850Wzory formularzy i druków własnychABc
0851Katalogi i wzorniki druków i formularzyB-10BcObce
0852Gospodarka formularzami i drukamiB-3Bc
0853Składnice formularzy i drukówB-3Bc
0854Druki ścisłego rozliczania i powszechnego użytkuB-5Bc
086 Godła, pieczęcie, tablice ogłoszeń
0860Godła i herby (wzory)ABcOpiniowanie, wizerunki
0861Odciski pieczęci urzędowych, ewidencjaABc
0862Zamawianie pieczęci urzędowych i stempli, likwidacja pieczęciB-10Bc
0863Tablice urzędowe i informacyjneB-5Bc
0864Tablice ogłoszeńB-5Bc
0865Flagi państwoweB-5Bc
087 Opłaty i ryczałty pocztowe, telefoniczne
0870Tabele opłat pocztowychB-5Bc
0871Opłaty i ryczałtyB-5Bc
0872Telegramy, telefonogramy, dalekopisy i telefaksyB-5Bc
09 NADZÓR, KONTROLE, BADANIA
090 Zasady i tryb postępowania w sprawach nadzoru, kontroli i
badańB-10BcWłasne ustalenia i wytyczne - kat. A
0900Książki kontroliB-5Bc
0901Nadzór terenowych organów rządowej administracji ogólnej nad
przestrzeganiem prawa przez organy samorządu terytorialnegoB-5Bc
091 Kontrole, inspekcje, lustracje
0910Plany kontroli, inspekcji i lustracji oraz ich realizacjaB-5Bc
0911Kontrole zewnętrzne urzędu własnegoABcProtokoły, sprawozdania z
kontroli, wnioski i wystąpienia pokontrolne, sprawozdania z realizacji
zaleceń. Do kat. A - kontrole problemowe i kompleksowe, pozostałe - kat.
B-5.
0912Kontrole wewnętrzneB-5BcJak w klasie 0911
0913Własne kontrole jednostek podległychABcJak w klasie 0911
0914Kontrole zewnętrzne w jednostkach podległychB-5BcJak w klasie 0911
092 Badania Badania dotyczące różnych aspektów funkcjonowania i
organizacji własnego urzędu oraz jednostek podległych.
0920Plany i programy badań oraz ich realizacjaB-5Bc
0921Tezy badań i wytyczne w sprawach badań (własne)ABc
0922Wyniki badań, opracowania, wnioski, notatkiABc
0923Wykorzystanie wniosków z przeprowadzonych badańABc
093 Uczestnictwo w obcych kontrolach i badaniach
0930Udział w kontrolach organizowanych przez specjalistyczne jednostki
kontrolneB-3Bc
0931Udział w kontrolach organizowanych przez organy organizacji
społecznych i innychB-3Bc
0932Udział w kontrolach organizowanych przez terenowe organy rządowej
administracji ogólnej, zespolonej i niezespolonejBE-5Bc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
1 KADRY
10 ZASADY PRACY I PŁAC. EWIDENCJA OSOBOWA
100 Zbiór przepisów prawnych dotyczących pracy i płac oraz spraw
osobowychBE-10BcOkres przechowywania liczy się od daty utraty mocy prawnej
danego przepisu. Do kat. A zalicza się własne ustalenia i wytyczne.
101 Praca, płace
1010Umowy zbiorowe i zakładoweABcWłasne, zewnętrzne - kat. B-5
1011Taryfikatory kwalifikacyjne, siatki płacABcWłasne, zewnętrzne -
kat. B-5
1012Regulaminy pracy, czas pracyABcWłasne, zewnętrzne - kat. B-5
1013Zasady nagradzania i premiowaniaABcWłasne, zewnętrzne - kat. B-5
102 Ewidencja osobowa, legitymacje własnych pracowników Do całości
spraw mają zastosowanie postanowienia ustawy z dnia 29.08.1997 roku o
ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883)
1020Akta osobowe pracowników starostwaBE-50BcProwadzi się w sposób
określony w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
28.05.1996 roku w sprawie zakresu ... (Dz. U. Nr 62, poz. 286)
1021Pomoce ewidencyjne do akt osobowychB-50Bc
1022Legitymacje służbowe i karty identyfikacyjne pracowników własnej
jednostkiB-5Bc
1023Sprawy wojskowe pracownikówB-5Bc
1024Świadectwa pracy, zaświadczenia itp.B-5Bc
103 Ewidencja osobowa, legitymacje pracowników powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnych Jak w klasie 102
1030Akta osobowe kadry kierowniczej powiatowych samorządowych jednostek
organizacyjnychBE-50 Jak w klasie 1020
1031Pomoce do akt osobowych kadry kierowniczej powiatowych
samorządowych jednostek organizacyjnychB-50
1032Legitymacje służbowe kierowników powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnychB-5
11 ZATRUDNIANIE I WYNAGRADZANIE PRACOWNIKÓW WŁASNEGO URZĘDU I
KIEROWNIKÓW POWIATOWYCH SAMORZĄDOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
110 Przepisy prawne dotyczące zatrudniania i wynagradzaniaBE-10BcJak w
klasie 100
111 Zatrudnianie i zwalnianie pracowników własnego urzędu
1110Zapotrzebowanie i nabór pracownikówB-2Bc
1111Zatrudnianie i zwalnianie pracownikówB-2Bc
1112Zatrudnianie i zwalnianie pracowników specjalnych kategoriiB-2Bc
1113Zatrudnianie i zwalnianie pracowników młodocianychB-2Bc
1114Zatrudnianie w godzinach nadliczbowychB-2Bc
1115Praktyki, praktykanci, stażeB-5Bc
1116Wykazy etatów, plany rozmieszczenia pracownikówABc
1117Przeglądy kadroweBE-5Bc
1118Obsadzanie stanowisk pracy w drodze konkursówB-5Bc
112 Nagradzanie i awansowanie pracowników własnego urzędu
1120Nagradzanie pracownikówB-2Bc
1121Awansowanie pracownikówB-2Bc
1122Nagrody jubileuszoweB-2Bc
1123Dyplomy, listy, podziękowaniaB-2BcJeden egzemplarz odkłada się do
akt osobowych - klasa 1020
1124Opinie o pracownikachB-5Bc
113 Zatrudnianie, nagradzanie i awansowanie kadry kierowniczej
powiatowych samorządowych jednostek organizacyjnych (p.s.j.o.)
1130Powoływanie i odwoływanie kierowników powiatowych samorządowych
jednostek organizacyjnych. Konkursy na stanowiskaB-5BcJeden egzemplarz
odkłada się do akt osobowych - klasa 1030
1131Nagradzanie i awansowanie kadry kierowniczej p.s.j.o.B-5BcJak w
klasie 1130
1132Nagrody jubileuszowe kadry kierowniczej p.s.j.o.B-2Bc
1133Dyplomy, podziękowania dla kadry kierowniczej p.s.j.o.B-2BcJak w
klasie 1130
1134Opinie o kierownikach p.s.j.o.B-5Bc
114 Odznaczenia państwowe i resortowe
1140Ewidencja pracowników odznaczonychBE-10Bc
1141Odznaczenia państwowe (wnioski)B-5Bc
1142Odznaczenia resortoweB-5Bc
115 Prace dodatkowe pracowników własnego urzędu i kierowników
powiatowych samorządowych jednostek organizacyjnych
1150Zezwolenia na wykonywanie pracy dodatkowej. EwidencjaB-5Bc
1151Prace zleconeB-5Bc
1152Umowy o dziełoB-5Bc
116 Opiniowanie kandydatów na stanowiska w rządowej administracji
zespolonej, policji i straży pożarnejBE-5Bc
12 SZKOLENIE PRACOWNIKÓW
120 Przepisy prawne dotyczące szkolenia pracownikówB-10Bc
121 Ośrodki doskonalenia kadr pracowniczych
1210Lokale, pomieszczenia i ich wyposażenieB-5Bc
1211Pracownicy ośrodkówB-5Bc
1212Koszty szkolenia, rozliczenia, zwolnienia od kosztówB-3Bc
1213Baza wyżywieniowa, rozliczeniaB-3Bc
1214Obsługa techniczno-kancelaryjna kursówB-3Bc
1215Dokumentacja szkoleniaB-10Bc
122 Formy i metody szkolenia
1220Plany i programy szkolenia pracowników urzędu własnego i ich
realizacjaABcDo kat. A kwalifikuje się własne programy i plany, obce do
kat. B-5
1221Analizy i oceny form szkoleniowychABc
1222KursyB-3Bc
1223Sympozja, kursokonferencje itp.B-3Bc
1224Szkolenie praktykantówB-3Bc
1225Egzaminy kwalifikacyjneB-5Bc
1226Praktyki szkolenioweB-3Bc
1227Samokształcenie, dokształcanieB-3Bc
123 Uczestnicy szkolenia
1230Ewidencja szkolonychB-10Bc
1231Dobór kadr do szkoleniaB-2Bc
1232Analizy i oceny wyników szkoleniaABc
1233Opieka nad szkolonymiB-3Bc
1234Protokoły z egzaminów i świadectwa naukiB-50Bc
124 Dokształcanie i szkolenie kadry kierowniczej powiatowych
samorządowych jednostek organizacyjnychB-5BcPlany, zezwolenia, decyzje o
dofinansowaniu
13 DYSCYPLINA PRACY, URLOPY, KARY
130 Przepisy prawne dotyczące dyscypliny pracy, urlopów, karania
pracownikówBE-10BcJak w klasie 100
131 Dyscyplina pracy
1310Listy obecności pracownikówBcBc
1311Absencja chorobowaB-5Bc
1312Książki wyjść poza urządB-3Bc
1313Ewidencja delegacji służbowychBcBc
1314Zachowanie tajemnicy państwowej i służbowejB-3BcOkres
przechowywania liczy się od następnego roku po wygaśnięciu zobowiązania
lub uprawnienia dostępu.
1315Analizy efektywnego czasu pracyABc
132 Urlopy pracownicze
1320Plany i wykorzystanie urlopów wypoczynkowych pracowników urzędu
własnegoB-3Bc
1321Urlopy okolicznościoweB-3Bc
1322Urlopy macierzyńskie i wychowawczeB-3BcOdkłada się do akt osobowych
- klasa 1020 lub 1030
1323Urlopy bezpłatneB-3BcJak w klasie 1322
1324Urlopy dla poratowania zdrowiaB-3BcJak w klasie 1322
133 Kary porządkowe i dyscyplinarne
1330Upomnienia - odwołaniaBcBcZgodnie z przepisami Kodeksu Pracy
1331Komisje dyscyplinarne, rzecznicy dyscyplinarniB-5Bc
1332Zacieranie nałożonych karB-5Bc
1333Zawieszanie pracowników w czynnościachB-5Bc
1334Pozbawianie uprawnień urzędnika samorządowegoB-5Bc
134 Postępowanie dyscyplinarneBE-5BcW tym komisje i rzecznicy
dyscyplinarni
14 SPRAWY SOCJALNO-BYTOWE PRACOWNIKÓW
140 Przepisy prawne dotyczące spraw socjalno-bytowych
pracownikówBE-10BcJak w klasie 100
141 Mieszkania, ogródki działkowe, działki budowlane
1410Mieszkania pracownicze, pomoc, interwencje, pożyczki
mieszkanioweB-5BcDecyzje w przedmiotowych sprawach
1411Ogródki działkowe pracownikówB-5Bc
1412Działki budowlane dla pracownikówB-3Bc
1413Dojazdy do pracy - dopłaty do biletówB-3Bc
1414Zaopatrzenie rzeczowe pracownikówB-3Bc
142 Opieka zdrowotna
1420Ambulatoria własneB-3Bc
1421Sanatoria, wczasy leczniczeB-5BcDecyzje o dofinansowaniu
1422Zasiłki choroboweB-5BcDokumentacja stanowiąca podstawę przyznania
1423Zasiłki połogowe, pogrzebowe, losowe i inneB-5BcJak w klasie 1410
1424Opieka nad inwalidamiB-3Bc
1425Opieka nad emerytami i rencistamiB-3Bc
1426Opieka nad dziećmi - żłobki, przedszkolaB-3Bc
143 Wypoczynek pracowników i ich rodzin
1430Wczasy pracownicze i rodzinneB-5BcJak w klasie 1421
1431Obozy, kolonie dla dzieci i młodzieżyB-5BcJak w klasie 1421
1432Własna baza wczasowo-kolonijnaB-3Bc
144 Sport, oświata i kultura
1440Własna baza sportowa i kulturalno-oświatowaB-2Bc
1441Imprezy sportowe dla pracownikówB-2Bc
1442Wypożyczalnie sprzętu sportowegoB-2Bc
1443Biblioteki i czytelnie dla pracownikówB-2Bc
1444Imprezy kulturalno-oświatoweB-2Bc
15 EMERYTURY, RENTY, UBEZPIECZENIA
150 Przepisy prawne emerytalno-rentowe i ubezpieczenioweB-10Bc
151 Emerytury i renty
1510Ewidencja emerytów i rencistów własnego urzęduB-10Bc
1511Wnioski o emerytury dla własnych pracowników i kierowników
powiatowych samorządowych jednostek organizacyjnychB-3Bc
1512Wnioski o renty inwalidzkie i specjalne dla własnych pracowników i
kierowników powiatowych samorządowych jednostek organizacyjnychB-3Bc
1513Dodatki do rent i emeryturB-3Bc
152 Ubezpieczenia społeczne
1520Składki ubezpieczenia społecznegoB-5Bc
1521Zbiorowe ubezpieczenia pracownikówB-10Bc
1522Legitymacje ubezpieczeniowe pracowników urzędu własnegoB-5Bc
16 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
160 Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracyBE-10BcJak w
klasie 100
161 Stan bezpieczeństwa i higieny pracy
1610Przeglądy i kontrole stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w
urzędzie własnymB-3Bc
1611Przeglądy i kontrola stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w
jednostkach podległychB-3Bc
1612Analizy i oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracyB-5Bc
162 Środki ochronne
1620Odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistejB-3Bc
1621Urządzenia ochronne i sanitarneB-3Bc
1622Środki utrzymania czystościB-3Bc
163 Wypadki przy pracy, zdrowie, choroby zawodowe
1630Wypadki zbiorowe, śmiertelne i inwalidzkieABc
1631Inne wypadkiB-10Bc
1632Zgłoszenia chorób zawodowychB-10Bc
1633Analizy i oceny wypadkowości i chorób zawodowychABc
1634Badania okresowe pracownikówBx* *Okres przechowywania zgodny z
wymaganiami na danym stanowisku pracy
1635Profilaktyka zapobiegawczaB-5Bc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
2 ŚRODKI RZECZOWE
20 ADMINISTRACJA NIERUCHOMOŚCI
200 Podstawowe zasady gospodarowania nieruchomościamiBE-10BcJak w klasie
100
201 Administrowanie nieruchomościami
2010Dokumentacja prawna i projektowo-kosztorysowaBE5BcDo każdego
obiektu zakłada się odrębne teczki. Okres przechowywania liczy się od daty
zaprzestania eksploatacji obiektu. Dokumentacja obiektów zabytkowych -
kat. A.
2011Ewidencja nieruchomości, lokali i pomieszczeń użytkowych przez
urząd własnyB-10Bc
2012Ewidencja (dokumentacja) nieruchomości, lokali i pomieszczeń
przekazanych do korzystania jednostkom podległymB-10Bc
2013Ewidencja nieruchomości, lokali i pomieszczeń własnych użytkowanych
przez jednostki obceB-10Bc
2014Nabywanie, zbywanie, zamiana nieruchomości, lokali i pomieszczeń na
potrzeby własne urzęduB-25Bc
2015Podatki, opłaty i czynsze za lokale, pomieszczenia i nieruchomości
własneB-10Bc
202 Utrzymywanie lokali i pomieszczeń
2020Utrzymywanie czystościB-2Bc
2021Ogrzewanie lokali i pomieszczeńB-2Bc
2022OświetlenieB-2Bc
2023Woda, kanalizacja, ścieki itp.B-2Bc
2024Dekoracja, flagowanie, estetykaB-2Bc
203 Ochrona obiektów i mienia
2030Ochrona przeciwpożarowa w nieruchomościach własnychB-5Bc
2031Ochrona przeciwpożarowa w nieruchomościach jednostek
podległychB-5Bc
2032Ochrona (strzeżenie) obiektów i mienia własnego oraz jednostek
podległychB-5BcDzienniki służb, meldunki itp.
21 GOSPODARKA ŚRODKAMI RUCHOMYMI
210 Zaopatrzenie w materiały i pomoce biurowe
2100Źródła zaopatrzenia, dostawcyB-2Bc
2101Magazynowanie i użytkowanie ruchomości, materiałów, narzędzi i
pomocy biurowychB-5Bc
2102Ewidencja ruchomości, narzędzi, materiałów i pomocy biurowychB-3Bc
2103Likwidacja środków trwałychB-5Bc
211 Meble i sprzęt biurowy
2110Zapotrzebowania, zamówienia, przydziałyB-3Bc
2111Konserwacja i remontyB-3Bc
2112Kasacja i upłynnianieB-5Bc
212 Maszyny i urządzenia biurowe
2120Zapotrzebowania, zamówienia, przydziałyB-3Bc
2121Dokumentacja techniczna i eksploatacyjna maszyn i
urządzeńB-3BcOkres przechowywania liczy się od daty kasacji danej maszyny
lub urządzenia
213 Gospodarka materiałowa i narzędziowa
2130Zasady gospodarki materiałowej i narzędziowej (własnej)ABc
2131Ewidencja materiałów i narzędziB-10Bc
2132Magazynowanie materiałów i narzędziB-10Bc
2133Rozliczenia zużycia materiałówB-3Bc
2134Gospodarka odpadami (surowcami wtórnymi)B-2Bc
214 Inwentaryzacja
2140Inwentaryzacja w urzędzie własnymB-5Bc
2141Formularze inwentaryzacyjne (spisy i protokoły)B-5Bc
2142Komisje inwentaryzacyjne własneB-5BcSkłady komisji
2143Wycena i przecenaB-10Bc
2144Inwentaryzacje w jednostkach podległychB-3-Informacje, wyniki
215 UsługiB-5BcUsługi świadczone innym instytucjom
22 INWESTYCJE I REMONTY
220 Przepisy prawne dotyczące inwestycji i remontówB-10Bc
221 Przygotowywanie inwestycji i remontów
2210Normatywy techniczne projektowaniaB-5Bc
2211Opinie i uzgodnienia projektów inwestycyjnych i remontów
kapitalnychB-5Bc
2212Zlecenia na wykonanie dokumentacjiB-3Bc
222 Inwestycje budowlane, remonty kapitalne
2220Dokumentacja (prawna i techniczna) budynków typowychBE-5BcJak w
klasie 2010
2221Dokumentacja (prawna i techniczna) budynków zabytkowychABcJak w
klasie 2010
2222Zlecenia, umowyB-5Bc
2223Protokoły odbioru, rozliczeniaB-5BcJeden egzemplarz protokołu
odbioru inwestycji i notatek należy dołączyć do dokumentacji prawnej i
technicznej obiektu - klasa 2010
2224Zaopatrzenie materiałowe i wyposażenioweB-3Bc
2225Sprawozdania z realizacji inwestycjiBE-5Bc
2226Ewidencja inwestycjiABc
2227Nadzór inwestycyjnyB-5Bc
2228Wykonawstwo inwestycjiB-5Bc
223 Remonty bieżące
2230Dokumentacja ogólna dotycząca spraw remontówB-3Bc
2231Wykonawstwo remontów bieżących - umowy, zleceniaB-5Bc
2232Zaopatrzenie materiałoweB-5Bc
2233Protokoły odbioru, rozliczeniaB-5Bc
23 TRANSPORT
230 Przepisy prawne dotyczące transportuB-10Bc
231 Zakup i ewidencja środków transportu
2310Zakupy środków transportuB-5Bc
2311Ewidencja własnych środków transportuB-10Bc
2312Ewidencja środków transportu jednostek podległychB-10Bc
2313Etaty samochodowe własne oraz jednostek podległychB-5Bc
232 Eksploatacja środków transportu
2320Przebiegi samochodów osobowych własnychB-3Bc
2321Przebiegi samochodów osobowych jednostek podległychB-3Bc
2322Remonty kapitalne pojazdówB-3Bc
2323Remonty bieżące pojazdówB-3Bc
2324Części zamienne, narzędzia, sprzętB-3Bc
2325PaliwoB-3Bc
2326Zezwolenia na prowadzenie samochodów służbowychB-5Bc
2327Ryczałty samochodoweB-3Bc
2328Karty drogoweB-5Bc
233 Zaplecze techniczne transportuB-3BcGaraże, warsztaty, myjnie
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
3 BUDŻET, PODATKI, OPŁATY, RACHUNKOWOŚĆ
30 PLANOWANIE I WYKONYWANIE BUDŻETÓW
300 Przepisy prawne dotyczące planowania budżetowegoBE-10BcJak w klasie
100
301 Budżet powiatu
3010Opracowania i materiały dotyczące projektowania budżetówB-5Bc
3011Budżet zbiorczy, zmiany i realizacjaABcW tym opinie Regionalnej
Izby Obrachunkowej
3012Plany finansowe jednostek budżetowych, zmiany i realizacjaBE-5Bc
3013
302 Zadania zlecone
3020Dotacje celowe budżetu wojewódzkiego na realizację rządowych zadań
zleconychB-5Bc
3021Plany finansowe zadań zleconychBE-5BcZałożenia i wyliczenia
Starostwa
303 Gospodarka pozabudżetowa
3030Opracowania i materiały w sprawach planowania i realizacji środków
pozabudżetowychB-5Bc
3031Opracowania i materiały innych jednostek w sprawach planowania i
realizacji środków pozabudżetowychB-5Bc
3032Plany finansowe zakładów budżetowychB-5Bc
304 Plany finansowania inwestycji i remontów
3040Plany finansowania inwestycji własnych i ich realizacjaB-5Bc
3041Plany finansowania inwestycji jednostek podległych i ich
realizacjaB-5Bc
3042Finansowanie remontów własnychB-5Bc
3043Finansowanie remontów jednostek podległychB-5Bc
305 Fundusze specjalne i celowe, dotacje, subwencje
3050Ewidencja funduszy specjalnych i celowychB-5Bc
3051Realizacja funduszy specjalnych i celowychABc
3052DotacjeB-5Bc
3053Nadzór nad wykorzystaniem dotacji przez jednostki dotowaneB-5Bc
3054Subwencje z budżetu państwaB-5
3055Subwencje wyrównawcze z budżetu państwaB-5
306 Pożyczki, kredyty
3060Zasady współpracy z finansującymi bankamiA-Umowy, umowy kredytowe i
inne ustalenia
3061Maksymalne kwoty kredytów i pożyczek, zasady ich
wykorzystaniaBE-5Bc
307 Dochody z majątku powiatowego, dochody i wpłaty powiatowych
jednostek organizacyjnych
3070Dochody z majątku powiatowegoB-5Bc
3071Dochody powiatowych jednostek organizacyjnychB-5Bc
3072Wpłaty powiatowych jednostek organizacyjnychB-5Bc
308 Emisja obligacji, akcje
3080Zasady i wysokość emisji obligacjiABcWłasne ustalenia, zewnętrzne -
kat. B-5
3081Techniczne wykonanie emisji obligacjiBE-5Bc
3082Ewidencja obligacjiA-
3083Zbywanie obligacji i wykup obligacjiB-5Bc
3084Dochody z udziałów w spółkach prawa handlowego, spółdzielniach,
przedsiębiorstwach, bankachB-5Bc
309 Fundusze pomocowe EWG, dofinansowanie zagraniczne i inne dochody
3090Fundusze pomocowe EWG, dofinansowanie zagraniczneABc
3091Inne dochodyBE-5BcNp. spadki, darowizny itp.
31 RACHUNKOWOŚĆ, KSIĘGOWOŚĆ, OBSŁUGA KASOWA
310 Przepisy prawne dotyczące rachunkowości, księgowości i obsługi
kasowejB-10Bc
311 Sprawy ogólne dotyczące urządzeń do księgowaniaB-3Bc
312 Księgowość budżetowo-finansowa
3120Dokumentacja księgowa księgowości budżetowejB-5BcKsięgi, rejestry,
dzienniki, kartoteki itp.
3121Dowody księgowe księgowości budżetowejB-5Bc
3122Dokumentacja księgowa inwestycjiB-5-Jak w klasie 3120
3123Dowody księgowe inwestycjiB-5BcOkres przechowywania całości dowodów
dotyczących danej inwestycji liczy się od następnego roku po jej
rozliczeniu
3124Dokumentacja księgowa dochodów i wydatków zadań zleconychB-5-Jak w
klasie 3120
3125Dowody księgowe dochodów i wydatków zadań zleconychB-5Bc
313 Księgowość podatków i opłat oraz innych należności
3130Dokumentacja księgowa księgowości podatków i opłatB-5-Jak w klasie
3120
3131Dowody księgowe księgowości podatków i opłatB-5Bc
3132Dokumentacja księgowa innych należnościB-5BcJak w klasie 3120
3133Dowody księgowe innych należnościB-5Bc
3134
314 Płace, delegacje służbowe
3140Dokumentacja służąca sporządzaniu list płacB-5Bcw tym karty pracy
3141Listy płacB-50*-*Okres przechowywania wynika z art. 74 Ustawy z
dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) i może
ulec zmianie. Kopie - B-5
3142Kartoteki wynagrodzeńB-50*-Jak w klasie 3141
3142Listy innych wynagrodzeń stanowiące podstawę do naliczenia renty
lub emeryturyB-50*BcJak w klasie 3141
3143Listy zaliczek na wynagrodzeniaB-5Bc
3144Rozliczenia delegacji służbowychB-5Bc
3145Deklaracje podatkowe PITB-5-
3146Deklaracje RMUAB-3-
3147Zaświadczenia o zarobkachB-3-
315 Obsługa kasowa
3150Dokumentacja kasowaB-5BcJak w klasie 3120
3151Raporty kasowe - oryginałyB-5BcKopie - kat. B-2
3152Uzgodnienia saldB-3Bc
3153Depozyty kasoweB-5Bc
3154Rewizje i lustracje kasyB-5Bc
3155Dowody kasoweB-5BcOryginały KP, KW itp.
316 Nadzór nad rachunkowością, dokumentacją i obsługą kasową
3160Bieżący nadzór głównego księgowegoB-3Bc
3161Powoływanie biegłych księgowych, listy biegłychB-10Bc
32 PODATKI I OPŁATY LOKALNE
320 Przepisy dotyczące podatków i opłatB-10Bc
321 Rejestracja podatkowa
3210Materiały rejestracji podatkowej o charakterze ogólnymB-10Bc
3211Ewidencja zgłoszeńB-10Bc
3212Wykazy kontroli w sprawie rejestracji podatkowejB-10Bc
3213ZaświadczeniaB-5Bc
322 Informacje podatkowe
3220Materiały dotyczące informacji podatkowychB-10Bc
3221Ewidencje dotyczące informacji podatkowychB-10Bc
323 Orzecznictwo w zakresie podatków i opłat
3230Ogólne zasady orzecznictwaB-10Bc
3231Materiały dotyczące ustalania zobowiązań podatkowychB-10Bc
3232Ewidencje, rejestry, wykazyB-10Bc
3233Odwołania i zażalenia w trybie postępowania podatkowegoB-10Bc
3234Ulgi i umorzeniaB-5Bc
3235Przesunięcia terminów płatnościB-3Bc
324 Akta podatkowo-wymiarowe
3240Ewidencja teczek wymiarowych poszczególnych podatnikówB-10Bc
3241Teczki wymiarowe podatnikówB-10Bc
3242Inne materiały dotyczące akt wymiarowychB-10Bc
3243Nadzór nad realizacją zobowiązańB-5Bc
325 Podatek rolnyB-10BcEwidencja, akta wymiarowe
33 EGZEKUCJA ADMINISTRACYJNA
330 Tytuły wykonawcze
3300Ewidencja i spisy tytułów wykonawczychB-10-
3301Zlecenia egzekucyjne i inne materiały podlegające włączeniu do
tytułów wykonawczychB-10Bc
331 Przydział tytułów wykonawczych poborcom i inspektorom skarbowym
3310Przydział, rejestracja i odbiór tytułów wykonawczych od inspektorów
i poborców skarbowychB-5Bc
3311Wyniki pracy inspektorów skarbowych i poborców skarbowychB-10Bc
3312Wewnętrzna kontrola załatwianych spraw przez inspektorów i poborców
skarbowychB-10Bc
332 ZażaleniaB-10Bc
34 ZAMÓWIENIA PUBLICZNE, PRZETARGI, OFERTY
340 Przepisy prawne dotyczące zamówień i przetargówBE-10BcJak w klasie
300
341 Kryteria oceny ofertBE-5BcDo kat. A zalicza się własne ustalenia i
wytyczne
342 Zamówienia publiczne
3420Powoływanie komisjiB-5Bc
3421Wybór ofertyB-5BcDla każdego zamówienia prowadzi się odrębną teczkę
zawierającą materiały kontrahentów, opinie komisji i decyzje. Okres
przechowywania liczy się od daty realizacji przedsięwzięcia
343 Przetargi
3430Powoływanie komisjiB-5Bc
3431Wybór ofertyB-5BcJak w klasie 3421
344 Konkurs ofertB-5BcOferty i decyzje o wyborze jednej z nich. Dla
każdego zlecenia prowadzi się odrębne teczki.
345 Rejestry zamówień publicznych, odwołań i protestówB-5-
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIV W komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
4 KULTURA, SPORT, TURYSTYKA I WYPOCZYNEK, OŚWIATA Poszczególne placówki
upowszechniania kultury, sportu, oświaty itp. powinny posiadać własne
szczegółowe wykazy akt przygotowane w oparciu o analogiczne przepisy
właściwych rzeczowo resortów
40 UPOWSZECHNIANIE KULTURY
400 Przepisy prawne dotyczące upowszechniania kulturyBE-10BcJak w klasie
100
401 Ewidencja placówek upowszechniania kultury zarządzanych przez władze
powiatuA-W tym protokoły przekazania i przejęcia
402 Organizacja i programy upowszechniania kultury
4020Plany i programy upowszechniania kulturyABc
4021Organizacja jednostek upowszechniania kulturyABcW tym bibliotek
powiatowych. Dla każdej jednostki zakłada się odrębną teczkę
4022Współdziałanie w zakresie upowszechniania kultury i placówek
upowszechniania kulturyB-5Bc
4023Nadzór nad działalnością instytucji artystycznych i placówek
upowszechniania kulturyB-5Bc
4024Wydawanie zezwoleń na publiczną działalność rozrywkową i
artystycznąB-5Bc
4025Organizacja sieci kin i rozpowszechnianie filmówBE-5Bc
4026Gospodarowanie środkami budżetowymi przeznaczonymi na realizację
zadań w sferze kultury i sztukiB-5Bc
403 Ochrona dóbr kultury
4030Decyzje i postanowienia starosty, wytyczne konserwatorskie dla dóbr
kultury ruchomych i nieruchomychABc
4031Ewidencja ruchomych dóbr kulturyABcW tym ewidencja zabytków
ruchomych. Dla każdego obiektu zakłada się w miarę potrzeb odrębną teczkę
4032Ewidencja nieruchomych dóbr kulturyABcW tym ewidencja zabytków
nieruchomych. Jak w klasie 4031
4033Gospodarowanie środkami budżetowymi przeznaczonymi na realizację
zadań w sferze ochrony dóbr kulturyB5Bc
404 Amatorski ruch artystyczny i sztuka ludowa
4040Amatorskie zespoły artystyczneBE-5BcEwidencja, pomoc materialna i
organizacyjna
4041Twórcy ludowiABcJak w klasie 4040
405 Współdziałanie ze związkami i stowarzyszeniami twórcówBE-5
41 SPORT, KULTURA FIZYCZNA
410 Przepisy prawne dotyczące sportu i kultury fizycznejB-10Bc
411 Ewidencja obiektów sportowych i rekreacyjnych pozostających w gestii
powiatuA-w tym protokoły przekazania i przejęcia
412 Kierunki i programy rozwoju kultury fizycznej i sportu oraz
sprawozdania z ich realizacjiABc
413 Wychowanie fizyczne i sport masowy
4130Współdziałanie i wspieranie stowarzyszeń kultury fizycznejB-3Bc
4131Nadzór nad systemem rozgrywek sportowychB-3Bc
4132Realizacja zadań w zakresie sportu i kultury fizycznejBE-5Bc
4133Współdziałanie w zakresie przygotowania kadr, organizacji
konkursów, współzawodnictwa i sportu inwalidówB-3Bc
4134Propagowanie i upowszechnianie masowego ruchu sportowegoB-3Bc
4135Gospodarowanie środkami budżetowymi na realizację zadań w sferze
kultury fizycznejB-5Bc
414 Stowarzyszenia kultury fizycznej, związki sportowe
4140Ewidencja uczniowskich klubów sportowychA-
4141Nadzór nad działalnością lokalnych związków sportowych i
stowarzyszeń kultury fizycznejABc
4142Pomoc organizacyjna i finansowa związków sportowych i organizacji
kultury fizycznejBE-5Bc
415 Baza i sprzęt sportowy
4150Eksploatacja bazy sportowejB-5Bc
4151Wypożyczalnie sprzętu sportowego i turystycznegoB-5Bc
42 TURYSTYKA I WYPOCZYNEK
420 Przepisy prawne dotyczące turystyki i wypoczynkuB-10Bc
421 Kierunki i programy rozwoju turystyki i wypoczynku i ich
realizacjaABc
422 Zagospodarowanie turystyczno-wypoczynkowe
4220Współdziałanie ze stowarzyszeniami turystycznymiB-5Bc
4221Gospodarowanie środkami budżetowymi na realizację zadań w sferze
turystyki i wypoczynkuB-5Bc
4222Realizacja zadań w dziedzinie turystyki i wypoczynkuB-5Bc
4223
423 Obsługa ruchu turystycznegoB-5Bc
43 OŚWIATA
430 Przepisy prawne dotyczące oświatyBE-10BcJak w klasie 400. Możliwy
dalszy podział na podteczki dotyczące poszczególnych grup przepisów.
431 Organizacja oświaty publicznej
4310Ewidencja placówek oświaty publicznejA-
4311Tworzenie, przekształcanie i likwidacja liceów ogólnokształcących i
zawodowychABcDokumentacja formalnoprawna
4312Tworzenie, przekształcanie i likwidacja szkół specjalnychABcJak w
klasie 4311
4313Tworzenie, przekształcanie i likwidacja zespołów szkółABcJak w
klasie 4311
4314Tworzenie, przekształcanie i likwidacja innych placówek
oświatowychABcJak w klasie 4311
432 Organizacja oświaty niepublicznej
4320Rejestr niepublicznych placówek oświatowychA-
4321Zaświadczenia o wpisaniu do rejestru niepublicznych placówek
oświatowychABcTeczka zawiera zaświadczenie i całość dokumentacji
niezbędnej do uzyskania zaświadczenia. Możliwy dalszy podział na podteczki
według rodzaju placówek oświatowych (przedszkola, szkoły podstawowe itd.).
4322Decyzje o odmowie wpisu do rejestru niepublicznych placówek
oświatowychBE-5BcJak w klasie 4321
4323Decyzje o skreśleniu z rejestru niepublicznych placówek
oświatowychABcJak w klasie 4321
4324Nadawanie placówkom niepublicznym statusu szkół publicznychABcJak w
klasie 4321
433 Organizacja pracy szkół
4330Sieć szkolna, rejonizacjaABc
4331Organizacja roku szkolnegoABcArkusze organizacyjne szkół
4332Dni wolne od naukiB-3BcFerie, rekolekcje wielkopostne itp.
4333Zajęcia pozalekcyjne, imprezy, sport, turystyka, wypoczynekB-5Bc
4334Eksperymenty naukowe, innowacjeBE-10Bc
4335Porozumienia, umowy, działalność gospodarczaB-5Bc
4336Druki szkolneB-3Bc
4337Nadzór nad działalnością szkół publicznych i niepublicznych w
zakresie realizacji powierzonych zadańB-5Bc
434 Organizacja pracy innych placówek oświatowych
4340Programy pracy i ich realizacjaBE-5Bc
4341Nadzór nad działalnością innych placówek oświatowych w zakresie
realizacji powierzonych zadańBE-5Bc
435 Uroczystości i święta w placówkach oświatowychBE-5
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
5 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE, BEZPIECZEŃSTWO, KOMUNIKACJA,
DROGOWNICTWO, TRANSPORT, ŁĄCZNOŚĆ
50 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE
500 Przepisy prawne dotyczące spraw społecznych i obywatelskichB-10Bc
501 Sprawy społeczne
5010Repatrianci i ich sprawyBE-10Bc
5011Mniejszości narodoweBE-10Bc
5012Zbiórki publiczne (zezwolenia)BE-5BcZbiórki funduszy na określone
cele
5013Zezwolenia na nabycie nieruchomości przez
cudzoziemcówB-10BcPrzygotowywanie dokumentacji dla organów podejmujących
decyzje
5014Korespondencja z placówkami konsularnymi w sprawach
społecznychB-5Bc
5015OdznakiB-10Bc
502 Decyzje i nadzór w sprawach zgromadzeń i imprez masowychBE-5Bc
503 Obywatelstwo - oświadczenia w sprawie wyboru, nabycia lub utraty
obywatelstwa polskiegoB-50Bc
504 Zmiany imion lub nazwisk
5040Zmiana imion i nazwiskB-50Bc
5041Odwołania w sprawach zmiany imion i nazwiskB-50Bc
5042Zameldowania do właściwych urzędów o dokonanych zmianach imion lub
nazwiskB-5Bc
5043Sprawy konsularneB-10Bc
505 Nadzór nad stowarzyszeniami
5050Ewidencja stowarzyszeń działających na terenie powiatuA-
5051Nadzór nad stowarzyszeniami i postępowanie rejestroweABcOpinie dla
sądów rejestrowych, statuty itp. Dla każdego stowarzyszenia prowadzi się
odrębną teczkę
51 SPRAWY WOJSKOWE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY. OCHRONA
INFORMACJI NIEJAWNYCH
510 Przepisy prawne dotyczące spraw wojskowych, bezpieczeństwa i
porządku publicznegoB-10Bc
511 Sprawy wojskowe
5110Komisje poborowe i ich działalnośćB-5BcW tym nadzór nad pracą
komisji poborowych
5111Ćwiczenia wojskowe i mobilizacjaB-10BcOrganizacja doręczania i
doręczanie kart powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych w trybie
natychmiastowego stawiennictwa oraz w czasie mobilizacji i wojny
512 Bezpieczeństwo i porządek publiczny
5120Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznegoB-5Bc
5121Współdziałanie z organami wymiaru sprawiedliwościB-5Bc
5122Współdziałanie z policją, strażami miejskimi i innymi służbami
porządkowymi i kontrolnymiB-5
5123Rejestr wniosków do kolegiumB-2Bc
5124Nakazy administracyjneB-5Bc
513 Ochrona informacji niejawnychB-5BcProtokoły kontroli, sprawozdania
itp.
52 SPRAWY OBRONY, OBRONA CYWILNA
520 Przepisy prawne dotyczące spraw obronnych i obrony cywilnejB-5Bc
521 Terenowe komitety obrony
5210Organizacja i struktura komitetów obronyB-10Bc
5211Obsługa komitetu obronyB-5Bc
522 Obrona cywilna
5220Organizacja formacji obrony cywilnejB-10Bc
5221Baza służąca obronie cywilnejB-50Bc
5222Plany obrony cywilnejABc
5223Planowanie i organizowanie systemu ostrzegania ludnościABc
5224Nadzór nad organizacją i realizacją zadań obrony cywilnej oraz jej
koordynowanieB-3Bc
5225Łączność alarmowaB-5Bc
523 Świadczenia na rzecz obronnościB-10BcŚwiadczenia osobiste i rzeczowe
na rzecz obrony cywilnej
53 OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA, STRAŻE POŻARNE. SYSTEM RATOWNICZO-GAŚNICZY.
ZAPOBIEGANIE KLĘSKOM ŻYWIOŁOWYM
530 Przepisy prawne dotyczące ochrony przeciwpożarowej, straży pożarnych
i zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwaB-10Bc
531 Sieć straży pożarnych, zespołów ratownictwa i ich organizacja
5310Sieć zawodowych straży pożarnych i współdziałanie z jej
jednostkamiB-10Bc
5311Sieć i organizacja ochotniczych straży pożarnychB-10Bc
5312System ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i
medycznegoB-10BcTakże ewidencja służb, straży itp. podmiotów biorących
udział w działaniach ratowniczych
532 Powiatowe zespoły do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa
5320Centra zarządzania kryzysowego, organizacja i zasady prowadzenia
akcji ratowniczejABcOrganizacja, skład zespołów, kierowanie na wypadek
sytuacji nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia lub środowiska
5321Systemy łączności, alarmowania i współdziałania w działaniach
ratowniczych na obszarze powiatuB-10BcOkres przechowywania liczy się od
daty dezaktualizacji dokumentacji. W tym także koordynacja działań
jednostek straży pożarnej, służb ratowniczych i innych inspekcji, straży i
instytucji w wypadku zagrożenia
5323Analizowanie i prognozowanie lokalnych zagrożeńABcW zakresie
pożarów, klęsk żywiołowych i innych
5324Analizy sił i środków systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze
powiatuBE-5Bc
5325Profilaktyka przeciwpożarowaB-5BcAkcje propagandowe, kontrole
doraźne itp.
5326Zapobieganie klęskom żywiołowymBE-5BcDziałania profilaktyczne w tym
zakresie
54 KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO
540 Komunikacja, drogownictwo, transport
541 Przepisy prawne dotyczące komunikacji, drogownictwa,
transportuBE-10BcJak w klasie 100
542 Bezpieczeństwo ruchu drogowego
5420Nadzór nad organizacją ruchu na drogach publicznychB-5Bc
5421Współpraca z innymi instytucjami w zakresie bezpieczeństwa ruchu
drogowegoB-5Bc
5422Znaki drogoweB-3Bc
5423Sygnalizacja drogowa i oświetlenie ulicB-3Bc
5424Wypadki drogoweB-5Bc
5425Linie komunikacyjne - ewidencjaB-3Bc
5426Rozkłady jazdyB-2Bc
543 Komunikacja miejska
5430Sieć linii komunikacji miejskiejABc
5431Przystanki komunikacji miejskiej, zmiany trasB-3Bc
5432Bilety, opłatyB-5Bc
5433Ustalanie opłat z tytułu kosztów urządzenia ulic i placów
komunalnychB-5Bc
5434Eksploatacja taboruB-3Bc
544 Zezwolenie na wykorzystanie pasa drogowego dróg publicznych w sposób
szczególny
5440Lokalizacje reklam i drobnych placówek handlowychB-3Bc
5441Zawody sportowe, akcje protestacyjne, uroczystości religijneB-3Bc
5442Remonty i renowacje nawierzchni i torowiskB-3Bc
5443InneB-3Bc
55 TRANSPORT
550 Ewidencja i rejestracja pojazdów
5500Ewidencja i rejestracja pojazdów samochodowychB-5BcOkres
przechowywania liczy się od daty wycofania pojazdu z rejestru pojazdów. W
skład akt wchodzi dokumentacja określona w ustawie Prawo o ruchu drogowym
(Dz. U. z 1997 r. Nr 98, poz. 602)
5501Ewidencja innych pojazdówB-5BcJak w klasie 5500
551 Przeglądy techniczne pojazdów, diagnostyka, szkolenie kierowców
5510Wydawanie i cofanie uprawnień dla diagnostówB-50BcRejestry,
dokumentacja podstawowa
5511Wydawanie i cofanie uprawnień do prowadzenia stacji
diagnostycznychB-10BcRejestry, dokumentacja formalnoprawna. Okres
przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia uprawnień
5512Okresowe kontrole stacji diagnostycznychB-3Bc
5513Ograniczanie zakresu badań prowadzonych przez stacje
diagnostyczneB-10BcOkres przechowywania liczy się od daty podjęcia decyzji
w przedmiotowych sprawach
5514Kursy kwalifikacyjne dla instruktorów nauki jazdyB-50BcAbsolwenci,
protokoły egzaminacyjne
5515Wpisywanie i skreślanie z ewidencji instruktorówB-10BcJak w klasie
5511
5516Nadzór nad szkoleniem kierowcówB-3Bc
5517Wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie szkoleń dla przyszłych
kierowcówB-10BcJak w klasie 5511
552 Prawa jazdy, świadectwa kwalifikacyjne, uprawnienia
5520Akta ewidencyjne osób, którym wydano prawa jazdy lub świadectwa
kwalifikacyjne, odmówiono wydania takich dokumentów lub je
zatrzymanoBx*-Jak w klasie 5500 oraz zgodnie z rozporządzeniem Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej z 19.06.1999 (Dz. U. z 1999 r. Nr 58,
poz. 621). Okres przechowywania ubiega wraz ze zgonem osoby, której akta
dotyczą
5521Karty kierowcówBx*-Jak w klasie 5520. Od 2004 r. prowadzi się w
systemie komputerowym
5522Ewidencja osób bez uprawnieńBx*-Jak w klasie 5520
5523Rejestry praw jazdy, wtórników lub pozwoleńB-10-Okres
przechowywania liczy się od daty dezaktualizacji rejestru
5524Wydawanie uprawnień dla egzaminatorów na prawa jazdy kategorii
"T"B-50BcJak w klasie 5510
5525Egzaminy państwowe na prawa jazdy kategorii "T"B-50BcDokumentacja,
protokoły z egzaminów
5526Uprawnienia do kierowania rowerem, motorowerem i pojazdem
zaprzęgowymB-10BcEgzaminy, dokumentacja uprawnionych
5527Utrzymanie punktów egzaminacyjnych i sprzętu do egzaminów na prawo
jazdy kat. "T"B-5Bc
553 Koncesje na świadczenie usług przewozowych
5530Zasady udzielania koncesjiB-5Bc
5531Wydane koncesje i wnioski koncesyjneB-5Bc
5532Rejestry wydanych koncesjiBE-10-Okres przechowywania liczy się od
daty całkowitej dezaktualizacji
554 Gospodarka i zarządzanie drogami lądowymi i wodnymi
5540Planowanie i finansowanie budowy, modernizacji, utrzymania i
ochrony dróg i mostówB-10Bc
5541Funkcjonowanie systemu komunikacyjnego i jego rozbudowaB-10Bc
5542Ewidencja dróg lądowych i mostówABc
5543Tereny pod budowę dróg i mostówB-5Bc
5544Walka z zaśnieżeniem, gołoledzią itp.B-5Bc
5545Ewidencja dróg wodnych i urządzeń na drogachABc
5546Planowanie i finansowanie budowy, modernizacji, utrzymania i
ochrony dróg wodnychB-10Bc
555 Lokalne szlaki kolejowe
5550Nadzór nad organizacją ruchuB-3Bc
5551Współpraca z innymi instytucjami w zakresie bezpieczeństwa
ruchuB-3Bc
5552Sygnalizacja świetlna, znaki ostrzegawcze, zapory i przejazdyB-5Bc
5553Wypadki kolejoweB-5Bc
56 ŁĄCZNOŚĆ
560 Przepisy prawne dotyczące łącznościB-10Bc
561 Zaopatrzenie w sprzęt do łączności
5610Plany zaopatrzenia w sprzęt i materiały łącznościB-5Bc
5611Ewidencja sprzętu i materiałów łącznościB-3Bc
5612Eksploatacja sprzętu i materiałów łącznościB-3Bc
5613Remonty i naprawy sprzętu łącznościB-3Bc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
6 ROLNICTWO, LEŚNICTWO, GOSPODARKA WODNA, PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
60 GOSPODARKA ROLNA, WETERYNARIA
600 Przepisy prawne dotyczące rolnictwa i weterynariiB-10Bc
601 Obrót nieruchomościami rolnymi
6010Ewidencja, dokumentacja podstawowa nieruchomościABc
6011Podziały, rozgraniczenia nieruchomościB-5Bc
6012Zmiany rodzaju użytkowania nieruchomościB-5Bc
6013Gospodarka i obrót nieruchomościamiB-5Bc
6014Sprawy socjalne rolników i ich rodzinB-5Bc
6015Przyjmowanie i przekazywanie nieruchomości rolnychAB-10
6016Regulowanie prawa własności gospodarstw rolnychAB-10
6017Scalanie i wymiana gruntówAB-10
6018Ochrona gruntów rolnychB-5Bc
602 Produkcja roślinna
6020Programowanie produkcji roślinnejB-5Bc
6021Rejonizacja upraw i struktura zasiewówABc
6022Nadzór nad produkcją roślinnąB-5Bc
6023Ochrona roślin uprawnych przed chorobamiB-5Bc
603 Produkcja zwierzęca
6030Nadzór nad produkcją zwierzęcąB-5Bc
6031Gospodarka handlowa w produkcji zwierzęcejB-5Bc
6032Nadzór nad śródlądową gospodarką rybackąB-5Bc
6033Rejestracja sprzętu pływającego służącego do połowu rybB-5Bc
604 Nadzór weterynaryjnyB-5BcNadzór nad zwalczaniem zaraźliwych chorób
zwierzęcych
61 LEŚNICTWO, ŁOWIECTWO, OCHRONA PRZYRODY
610 Przepisy prawne dotyczące gospodarki leśnej, łowieckiej i ochrony
przyrodyBE-10BcJak w klasie 100
611 Gospodarka leśna
6110Ustalanie kierunków rozwoju leśnictwaABc
6111Zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nierolnicze i
nieleśneB-5Bc
6112Sprawy ochrony lasówB-5Bc
612 Łowiectwo, rybołówstwo
6120Gospodarka łowiecka - planyB-5Bc
6121Nadzór nad administrowaniem łowiectwaB-5Bc
6122Szacowanie szkód łowieckichB-5Bc
6123Wydawanie kart wędkarskichB-3BcRejestr wydanych kart wędkarskich,
dokumentacja do wydanych kart. Okres przechowywania liczy się od daty
dezaktualizacji rejestru
6124Powiatowe służby ochrony wód i gospodarki łowieckiejABcOrganizacja,
zasady działania
613 Ochrona przyrody
6130Ewidencja pomników przyrody, stanowisk dokumentacyjnych, użytków
ekologicznych i zespołów przyrodniczo-krajobrazowychABc
6131Parki krajobrazoweABcEwidencja, tworzenie. Administracje powinny
stosować własne wykazy akt
6131Ochrona roślinB-5Bc
6132Ochrona zwierzątB-5Bc
62 GOSPODARKA WODNA
620 Przepisy prawne dotyczące gospodarki wodnejB-10Bc
621 Sprawy techniczne
6210Projekty budowlanych obiektów wodnychBE-5Bc
6211Opinie i uzgodnienia projektów technicznych z zakresu gospodarki
wodnej i ochrony wódBE-5Bc
6212Spółki wodneB-10Bc
622 Ochrona wód, pozwolenia wodnoprawne
6220Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom wódB-5Bc
6221Decyzje w sprawach czystości wódB-5Bc
6222Kontrola i nadzór gospodarki wodnejB-5Bc
6223Pozwolenia wodnoprawne na szczególne wykorzystanie wódB-5BcOkres
przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia pozwolenia
6224Pozwolenia wodnoprawne na wykonanie urządzeń wodnychB-5BcJak w
klasie 6223
623 Ochrona przeciwpowodziowaB-5Bc
63 PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
630 Przepisy prawne dotyczące przemysłu, usług i handluB-5Bc
631 Sieć zakładów przemysłowych i usługowych
6310Ewidencja zakładów przemysłowych i usługowychABc
6311Założenia polityki gospodarczejABc
6312Analizy i oceny przedsięwzięć gospodarczychABc
6313Programowanie i planowanie inwestycji przemysłowo-usługowychBE-5Bc
6314Nadzór i kontrola działalności przedsiębiorstw i zakładów
usługowychB-5Bc
6315Ustalanie czasu pracy placówek usługowych i handlowychB-5Bc
6316Przedsiębiorstwa zagraniczneB-5Bc
632 Zezwolenia, koncesje, decyzje, zgłoszenia
6320Pozwolenia (licencje, koncesje) na prowadzenie działalności
przemysłowejB-10BcOkres przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia
pozwolenia (licencji, koncesji)
6321Pozwolenia (licencje, koncesje) na prowadzenie działalności
usługowejB-10BcJak w klasie 6320
6322Pozwolenia (licencje, koncesje) na prowadzenie działalności
handlowejB-10BcJak w klasie 6320
6323Nadzór nad prowadzeniem działalności zgodnie z pozwoleniem
(licencją, koncesją)B-5Bc
6324Zaświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczejB-5Bc
6325Decyzje o wykreśleniu podmiotu gospodarczegoB-5Bc
6326Umowy partycypacyjneB-10Bc
6327Rejestry wydanych zezwoleń, licencji i koncesjiBE-10-Okres
przechowywania liczy się od daty całkowitej dezaktualizacji
633 Działalność handlowa
6330Nadzór nad działalnością placówek handlowychB-5Bc
6331TargowiskaB-5Bc
6332Analizy i oceny organizacji zaopatrzenia ludnościBE-5Bc
6333Nadzór i realizacja przepisów dotyczących sprzedaży napojów
alkoholowychB-5Bc
634 Ochrona praw konsumenckich
6340Powiatowy (miejski rzecznik konsumentów)ABcZasady organizacji i
działania
6341Poradnictwo w zakresie ochrony praw konsumenckichB-3Bc
6342Sprawy procesowe z zakresu ochrony praw konsumenckichB-10Bc
6343Współdziałanie z władzami nadrzędnymi i innymi władzami w zakresie
ochrony praw konsumenckichBE-5Bc
6344Inicjatywy w zakresie zmian prawa miejscowegoB-2Bc
635 Prywatyzacja przedsiębiorstw
6350Metody analiz i wyceny wartości przedsiębiorstwABc
6351Wycena wartości rynkowej przedsiębiorstw bądź ich częściABc
6352Dokumentacja formalnoprawna dotycząca przekształcenia
własnościowego przedsiębiorstw samorządowychABc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
7 GOSPODARKA POWIATU, MAJĄTEK POWIATU I SKARBU PAŃSTWA. GOSPODARKA
KOMUNALNA, GRUNTAMI I NIERUCHOMOŚCIAMI, BUDOWNICTWO, ARCHITEKTURA,
GEOLOGIA, OCHRONA ŚRODOWISKA
70 MAJĄTEK POWIATU I SKARBU PAŃSTWA
700 Majątek powiatu
7000Ewidencja majątku powiatu, rejestrA-Dokumentacja prawna i
techniczna
7001Zbywanie i zamiana majątku powiatuB-25BcDokumentacja
formalnoprawna. Podstawowe decyzje - w protokołach Rady Powiatu
7002Dzierżawa, najem, użyczenie lub oddanie w trwały zarząd majątku
powiatuB-5BcOkres przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia umowy
dzierżawy, zmiany decyzji. Dla każdej sprawy prowadzi się odrębną teczkę
7003Użytkowanie wieczyste majątku powiatu, jego znoszenie i
przekształcanie w prawo własnościBE-25BcJak w klasie 7002
7004Zarządzanie majątkiem powiatuB-10BcZawiera dokumentację nie objętą
poprzednimi klasami
701 Majątek Skarbu Państwa
7010Ewidencja majątku skarbu państwa pozostającego w gestii starostyA-
7011Zbywanie, nabywanie i zamiana majątku Skarbu PaństwaABcDecyzje
starosty
7012Dzierżawa, najem, użyczenie lub oddanie w trwały zarząd majątku
Skarbu PaństwaB-5BcJak w klasie 7003
7013Użytkowanie wieczyste majątku Skarbu Państwa, jego znoszenie i
przekształcanie w prawo własnościABcJak w klasie 7012
7014Zarządzanie majątkiem Skarbu PaństwaB-10BcJak w klasie 7004
71 GOSPODARKA KOMUNALNA
710 Przepisy prawne dotyczące gospodarki komunalnejB-5Bc
711 Urządzenia komunalne
7110Analizowanie i prognozowanie rozwoju urządzeń komunalnychBE-5Bc
7111Ewidencja urządzeń komunalnych naziemnychABc
7112Ewidencja urządzeń komunalnych podziemnychABc
7113Inwentaryzacja urządzeń komunalnychABc
7114Opłaty za korzystanie z urządzeń komunalnychB-5Bc
7115Nadzór nad eksploatacją i konserwacja urządzeń komunalnychB-5Bc
712 Inwestycje komunalne
7120Planowanie i opiniowanie inwestycji komunalnychBE-5Bc
7121Udział w kosztach inwestycji komunalnychB-5Bc
7122Rejestr dokumentacji inwestycyjnejB-5
713 Inwestycje powiatowej infrastruktury technicznej i społecznej.
Remonty kapitalne i bieżące Dotyczy m.in. oczyszczalni ścieków,
wodociągów, placówek oświatowych, szpitali itd.
7130Dokumentacja techniczna - przetargi, zlecenia,
umowyB-5BcDokumentacja techniczna jest przechowywana u użytkownika -
zobacz klasa 2010
7131Wykonawstwo - przetargi, zlecenia, umowyB-5Bc
7132Protokoły odbioru, rozliczeniaB-5BcJak w klasie 2223
7133Nadzór inwestorskiB-5BcJak w klasie 2223
7134Wykonawstwo remontów bieżącychB-5BcUmowy, zlecenia, zaopatrzenie
materiałowe, protokoły odbioru, rozliczenia
714 Usługi komunalne
7140Ewidencja przedsiębiorstw i zakładów świadczących usługi
komunalneB-10Bc
7141Organizacja przedsiębiorstw i zakładów świadczących usługi
komunalneB-10Bc
7142Nadzór nad przedsiębiorstwami i zakładami świadczącymi usługi
komunalneB-5Bc
715 Cmentarze i grobownictwo
7150Nadzorowanie organizowania i sprawowania opieki nad cmentarzami
wojennymi i grobami poległychBE-5Bc
7151Ewidencja cmentarzy komunalnychABc
7152Otwieranie, zamykanie, poszerzanie i likwidacja cmentarzyBE-5Bc
7153Ekshumacja zwłok, przewożenie zwłokB-5Bc
7154Ustalanie opłat za miejsca na cmentarzu i korzystanie z urządzeń
cmentarnychB-10Bc
7155Utrzymanie cmentarzyB-5Bc
716 Utrzymanie czystości na terenie powiatu
7160Zarządzenia dotyczące utrzymania czystościB-5Bc
7161Opłaty związane ze świadczeniem usług związanych z utrzymaniem
czystościB-10Bc
7162Parki, zieleńce, trawniki i ich utrzymanieB-5Bc
7163Lasy komunalneB-5Bc
7164Wysypiska śmieci, kontrola, utrzymanieB-5Bc
7165Dzikie wysypiska śmieciB-5Bc
7166Analizy stanu sanitarnego powiatuB-5Bc
72 GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI
720 Przepisy prawne dotyczące gospodarki nieruchomościami
721 Ewidencja gruntów nierolniczych i nieruchomości
7210Ewidencja terenów nierolniczychABc
7211Ewidencja nieruchomościABc
7212Listy rzeczoznawców majątkowychB-10Bc
722 Gospodarka nieruchomościami
7220Nabywanie nieruchomościABcDokumentacja formalnoprawna
7221Wywłaszczanie nieruchomości, zwrot wywłaszczonych
nieruchomościBE-25BcDokumentacja formalnoprawna wywłaszczeń
7222Ustalanie wysokości odszkodowań oraz wypłaty odszkodowańB-25 Okres
przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia roszczeń
7223Zamiana gruntów, zmiana użytkowaniaABc
7224Zagospodarowywanie gruntów nierolniczych, uzbrojenie terenuBE-5Bc
7225Darowizny, spadkobraniaBE-25BcDokumentacja formalnoprawna
7226Ustalanie opłat i czynszów dzierżawnychB-10Bc
7227Rekompensata za mienie pozostawione poza granicami Rzeczypospolitej
PolskiejB-25BcJak w klasie 7222
723 Grunty pod budownictwo mieszkaniowe
7230Dokumentacja terenowo-prawnaABc
7231Plany szczegółowe dla gruntów pod budownictwo mieszkanioweBE-10Bc
724 Nadzór nad zarządzaniem gruntami
7240Organizacja zarządzania gruntamiB-10Bc
7241Nadzór i kontrola zarządzania gruntamiB-5Bc
725 Ogródki działkowe
7250Plany rozwoju ogródków działkowychB-5Bc
7251Tworzenie, poszerzanie i likwidacja ogródków działkowychB-5Bc
7252Pomoc w uzbrojeniu terenu ogródków działkowychB-5Bc
7253Samorząd ogródków działkowychB-5Bc
7254Sprzedaż ogródków działkowychBE-10Bc
73 BUDOWNICTWO, URBANISTYKA, ARCHITEKTURA
730 Przepisy prawne dotyczące urbanistyki, budownictwa i
architekturyB-10Bc
731 Programy prac urbanistycznych i ich realizacjaABc
732 Planowanie przestrzenne
7320Analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego obszaru
powiatu i jego rozwojuABc
7321Kopie uchwalonych planów zagospodarowania przestrzennego
przekazywane z gminB-5BcOkres przechowywania liczy się od daty
dezaktualizacji planu
733 Lokalizacja inwestycji
7330Wskazania lokalizacyjne dla inwestycji o charakterze powiatowym i
lokalnymB-10Bc
7331Opinie i decyzje lokalizacji ogólnychABc
7332Opinie i decyzje lokalizacji szczegółowychABc
7333Ewidencja i rejestracja lokalizacjiABc
7334Opiniowanie projektów inwestycyjnychBE-5Bc
7335Wytyczne i decyzje koordynacyjneB-5Bc
734 Organizacja służb projektowania i budownictwa
7340Organizacja służb projektowaniaB-5Bc
7341Organizacja służb budownictwaB-5Bc
7342Rozdział zadań i środkówB-5Bc
7343Stwierdzanie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia
samodzielnych funkcji w budownictwieB-5Bc
7344Zespoły usług projektowychB-5Bc
735 Nadzór architektoniczno-budowlany
7350Zatwierdzanie projektów budowlanychB-5Bc
7351Pozwolenia na budowę i rozbiórkęB-5BcOkres przechowywania liczy się
od daty zburzenia obiektu. Rejestry wydanych zezwoleń kat. A.
Przechowywaniu podlega także dokumentacja techniczna będąca podstawą
wydania zezwolenia - zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo
budowlane (Dz. U. Nr 89 z 1994 r., poz. 414)
7352Zgłoszenia robót budowlanychB-10Bc
7353Pozwolenia na użytkowanie i zawiadomienia o zakończeniu
budowyBE-50Bc
7354Pozwolenia na zmianę sposobu użytkowaniaB-10Bc
7355Samowola budowlana i użytkowaB-10Bc
7356Utrzymanie obiektówB-10Bc
7357Interwencje w sprawie nadzwyczajnych zagrożeń budowlanychB-10Bc
74 GEODEZJA I KARTOGRAFIA
740 Przepisy dotyczące geodezji i kartografiiB-10BcW szczególności
rozporządzenie MSWiA z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie określenia rodzajów
materiałów stanowiących państwowy zasób geodezyjny ... (Dz. U. Nr 49, poz.
493)
741 Powiatowa baza danych krajowego systemu informacji o
terenieA-Prowadzenie, aktualizacja
742 Powszechna taksacja nieruchomości, tabele i mapy taksacyjneA-Jak w
klasie 741
743 Ewidencja gruntów i budynków
7430Ewidencja gruntów i budynkówABc
7431Osnowa geodezyjna, mapa zasadnicza i mapy topograficzneA-
7432Aktualizacja bieżącej mapy zasadniczejB-10-
7433Nazewnictwo ulic, placów, parków itp.ABc
7434Rozgraniczenia nieruchomościABc
7435Podziały nieruchomościABc
7436Nadzór nad ewidencją gruntówB-10Bc
7437Klasyfikacja gleboznawcza gruntówA-
7438Ewidencja gruntów rolnych, zmiany i aktualizacja
7439Ustalanie linii brzeguABc
744 Prace geodezyjne i kartograficzne - urządzenia podziemne
7440Ewidencja urządzeń podziemnychABc
7441Dokumentacja urządzeń podziemnychABc
7442Decyzje i zezwolenia dotyczące urządzeń podziemnychB-10Bc
7443Prowadzenie robót związanych z urządzeniami podziemnymiB-5Bc
745 Wykonawstwo geodezyjne. Nadzór i kontrola nad pracami geodezyjnymi
7450Organizacja geodezyjnych jednostek wykonawczychB-10Bc
7451Nadzór nad pracami geodezyjnymiB-5Bc
7452Znaki geodezyjne i ich ochronaB-5Bc
7453Zezwolenia na prowadzenie prac geodezyjnychB-5Bc
7454Gospodarowanie Funduszem Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i
KartograficznymB-5Bc
7455Pomiary geodezyjne gruntów rolnychB-5Bc
7456Zlecenia pomiarów gruntów rolnychB-2Bc
746 Dokumentacja geodezyjna podziału administracyjnego
7460Projektowanie zmian w podziale administracyjnymB-10Bc
7461Wykazy jednostek i ich powierzchnieABc
7462Operat podziału administracyjnegoABc
75 GEOLOGIA
750 Przepisy prawne dotyczące geologiiB-10Bc
751 Geologia surowcowaBE-10Bc
752 HydrogeologiaBE-10Bc
753 Geologia inżynierskaBE-10Bc
76 OCHRONA ŚRODOWISKA
760 Przepisy prawne dotyczące ochrony środowiskaB-10Bc
761 Normatywy i wskaźniki dotyczące ochrony środowiskaBE-10BcJak w
klasie 100. Normatywy dot. powierzchni ziemi i kopalin, wód i środowiska
morskiego, powietrza, świata roślinnego i zwierzęcego, walorów
krajobrazowych i wypoczynkowych, ochrony zieleni, hałasu, wibracji i
promieniowania. W miarę potrzeb dla każdego typu normatywów można
prowadzić odrębne teczki
762 Nowe przedsięwzięcia z zakresu ochrony środowiska
7620Plany i programy przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiskaABc
7621Nowoczesne techniki i technologie ograniczające zanieczyszczenie
środowiska, ich wdrażanie i popularyzacjaB-5Bc
7622Popularyzacja i propaganda w dziedzinie ochrony środowiskaB-5Bc
7623RecyklingB-5
763 Nadzór, koordynacja i kontrola ochrony środowiska
7630Badania, analizy i oceny jakości środowiskaABc
7631Współpraca z wojewódzkimi inspektoratami ochrony środowiska i
inspekcją sanitarnąB-5Bc
7632Tworzenie obszarów ograniczonego użytkowaniaBE-5Bc
7633Uzgadnianie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz
projektów budowlanych inwestycji mogących pogorszyć stan środowiskaBE-10Bc
764 Organizacja ochrony środowiska
7640Ewidencja potencjalnych źródeł zanieczyszczenia środowiskaABc
7641Ewidencja obiektów inżynierskich służących ochronie środowiskaB-5Bc
7642Bilans źródeł zanieczyszczeń środowiskaABc
7643Budowa, remonty, eksploatacja obiektów służących ochronie
środowiskaB-5Bc
7644Ustalanie warunków wprowadzania zanieczyszczeń do środowiskaBE-5Bc
7645Decyzje i postanowienia w sprawie zakazu lub ograniczenia
wprowadzania zanieczyszczeń do środowiskaB-5Bc
7646Straże ochrony przyrodyBE-5Bc
765 Ustalanie i wpływy z opłat z tytułu gospodarczego korzystania ze
środowiskaB-10Bc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIVW komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
8 ZDROWIE, POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE, UCHODŹCY
80 OCHRONA ZDROWIA
800 Przepisy prawne dotyczące ochrony zdrowiaB-10Bc
801 Plany i programy ochrony zdrowia Bc
8010Opracowania kompleksowe i analityczneABc
8011Programy zwalczania chorób społecznychB-5Bc
802 Organizacja opieki zdrowotnej
8020Placówki służby zdrowiaABcSieć placówek
8021Rozwój sieci placówek służby zdrowia - programyABc
8022Nadzór nad placówkami służby zdrowiaB-5Bc
8023Działalność jednostek obsługujących służbę zdrowiaB-5Bc
8024Kasy chorychB-5
803 Profilaktyka i oświata zdrowotnaB-5Bc
804 Wydawanie zezwoleń z tytułu opłaty administracyjnej sekcji
zwłokB-5Bc
81 SPRAWY SANITARNE I PRZECIWEPIDEMICZNE
810 Współdziałanie z Powiatowym Inspektorem SanitarnymB-5Bc
811 Analizy stanu sanitarno-epidemiologicznego powiatuABc
82 POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE, UCHODŹCY
820 Przepisy prawne dotyczące pomocy społecznej i osób
niepełnosprawnychB-5Bc
821 Sprawy osób niepełnosprawnychB-5Bc
8210Organizacje i stowarzyszeniaB-5Bc
8211Orzekanie o stopniu niepełnosprawnościB-10BcZespoły orzekające
niepełnosprawność lub niezdolność do pracy. Powoływanie, orzeczenia.
Rejestry orzeczeń - kat. B-50
8212Rehabilitacja zawodowaB-5BcSpółdzielnie inwalidzkie, warsztaty
pracy chronionej, warsztaty terapii zajęciowej
8213Rehabilitacja społecznaB-5
8214Transport, sprawy socjalno-bytowe i mieszkanioweB-5BcDla każdego
rodzaju spraw można założyć odrębne podteczki
8215Likwidacja barierB-5Bc
8216Współpraca z organami rentowymi i innymiB-5BcJak w klasie 8214
8217Programy i plany pomocy osobom niepełnosprawnym i ich
realizacjaBE-5Bc
822 Powiatowe centra pomocy rodzinie Placówki te posługują się
szczegółowymi wykazami akt dla b. ośrodków pomocy społecznej.
8220Wytaczanie powództw o roszczenia alimentacyjneB-10BcTakże
wystąpienia przed sądem
8221Kierowanie do zespołów orzekających niepełnosprawność lub
niezdolność do pracyB-2Bc
823 Inne placówki pomocy społecznej
8230Organizacja placówek pomocy społecznejBE-10BcJak w klasie 100
8231Zasady funkcjonowania powiatowych jednostek organizacyjnych pomocy
społecznejABc
8232Wydawanie decyzji o umieszczeniu i odpłatności w placówkach pomocy
społecznejB-10BcW tym rejestry. Okres przechowywania liczy się od daty
utraty praktycznego znaczenia tej dokumentacji
8233Nadzór nad placówkami pomocy społecznejB-5Bc
824 Identyfikowanie przyczyn ubóstwa, wyrównywanie poziomu życia
mieszkańców powiatu, programy pomocy społecznejABc
825 Potrzeby i strategia działania w zakresie pomocy społecznejABc
826 Zapobieganie patologiom społecznym
8260Zwalczanie i zapobieganie alkoholizmowi i narkomaniiB-5Bc
8261Zapobieganie i zwalczanie innych szkodliwych zjawisk i
patologiiB-5Bc
827 Rodziny zastępcze
8270Dobór rodzin zastępczych, zawieranie i rozwiązywanie umów
powierzenia dzieckaBE-50-Dla każdego dziecka prowadzi się odrębną teczkę
8271Przyznawanie świadczeń pieniężnychB-5Bc
8272Odpłatność rodziców biologicznych za pobyt dziecka w rodzinach
zastępczychB-5Bc
828 Opieka nad kombatantami i osobami represjonowanymi
8280Pomoc materialna kombatantom, osobom represjonowanym i ich
rodzinomB-5Bc
8281Pomoc formalnoprawna kombatantom i rodzinom represjonowanych w
zakresie uzyskiwania rent i dodatków specjalnych, świadczeń
odszkodowawczych itp.B-5Bc
8282Współdziałanie z organizacjami kombatanckimi i innymi w
problematyce pomocy społecznej, świadczeń rentowych itp.BE-5Bc
829 Pomoc uchodźcomBE-5Bc
SYMBOLE KLASYFIKACYJNEHASŁA KLASYFIKACYJNEKATEGORIA ARCHIWALNAUWAGI
IIIIIIIV W komórce macierzystejW innych komórkach
12345678
9 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
90 PRZEPISY PRAWNE DOTYCZĄCE PRZECIWDZIAŁANIA BEZROBOCIUBE-10BcJak w
klasie 100
91 POWIATOWE URZĘDY PRACYB-5BcWspółdziałanie i koordynacja
92 WSPÓŁDZIAŁANIE Z POWIATOWYMI RADAMI ZATRUDNIENIA I INNYMI
ORGANIZACJAMIBE-5Bc
93 AKTYWIZACJA LOKALNEGO RYNKU PRACY
930 Pośrednictwo pracyB-5BcUdzielanie pomocy poszukującym pracy i
pracodawcom
931 Analizy i oceny stanu zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociuABc
932 Programy rozwoju rynku pracy i ograniczania bezrobociaBE-5Bc
933 Pozyskiwanie i gospodarka środkami finansowymi na aktywizację
lokalnego rynku pracyB-5BcW tym środków z Funduszu Pracy i PFRON
934 Pomoc bezrobotnym w przekwalifikowaniu lub podjęciu działalności
gospodarczejB-5Bc
94 DZIAŁANIA INTERWENCYJNE
940 Organizacja i finansowanie robót publicznych i prac
interwencyjnychB-5Bc
941 Zatrudnianie absolwentów, szkolenia i programy specjalneB-5Bc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 6 grudnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad
rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, w tym rozliczeń z indywidualnymi
odbiorcami w lokalach.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1188)
Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.
U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady:
1) kształtowania i kalkulacji taryf przez przedsiębiorstwo energetyczne
prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania i
dystrybucji, obrotu oraz magazynowania
paliw gazowych,
2) rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, w tym rozliczeń z indywidualnymi
odbiorcami w lokalach.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz.
594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980),
2) sieci gazowej - należy przez to rozumieć gazociągi wraz ze stacjami gazowymi,
układami pomiarowymi i tłoczniami gazu, połączone i współpracujące ze sobą,
służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do
przedsiębiorstwa energetycznego,
3) sieci przesyłowej - należy przez to rozumieć sieć gazową służącą do
przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu wyższym niż 0,4 MPa,
4) sieci rozdzielczej - należy przez to rozumieć sieć gazową służącą do
przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu do 0,4 MPa,
5) przyłączu - należy przez to rozumieć odcinek sieci gazowej od gazociągu
zasilającego do kurka głównego włącznie, służący do przyłączenia instalacji
gazowej znajdującej się na terenie i w obiekcie odbiorcy,
6) układy pomiarowe - należy przez to rozumieć gazomierze i inne urządzenia
pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi,
służące do pomiaru ilości paliw gazowych i dokonywania rozliczeń,
7) grupie taryfowej - należy przez to rozumieć grupę odbiorców pobierających
paliwa gazowe z sieci gazowej, sklasyfikowaną ze względu na:
a) przyłączenie do sieci przesyłowej lub rozdzielczej,
b) rodzaj pobieranego paliwa,
c) wielkość i charakterystykę odbioru paliwa,
d) system rozliczeń,
e) niezawodność i ciągłość świadczonych usług i ponoszonych z tego tytułu
kosztów,
8) charakterystyce odbioru paliwa gazowego - należy przez to rozumieć określone
w umowie lub rzeczywiste wielkości charakteryzujące w szczególności:
a) roczną ilość odbieranego paliwa i nierównomierność poboru paliwa w czasie,
b) godzinową lub dobową moc,
c) ciśnienie w miejscu dostarczania paliwa gazowego,
9) mocy umownej - należy przez to rozumieć maksymalną godzinową lub dobową
możliwość odebrania w danym roku paliwa gazowego, określoną w umowie sprzedaży
paliw gazowych, umowie o świadczenie usług przesyłowych lub umowie o
magazynowanie gazu,
10) uzasadnionych kosztach - należy przez to rozumieć koszty określone przez
przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie przepisów ustawy i niniejszego
rozporządzenia, przy zachowaniu należytej staranności zmierzającej do ochrony
interesów odbiorców i minimalizacji kosztów, niezbędne do wykonania zobowiązań
wynikających z umowy o przyłączenie do sieci gazowej, umowy sprzedaży paliw
gazowych lub umowy o świadczenie usług przesyłowych albo umowy o magazynowanie
paliw gazowych,
11) subsydiowaniu skrośnym - należy przez to rozumieć pokrywanie kosztów
dotyczących jednego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej lub jednej
grupy odbiorców przychodami pochodzącymi z innego rodzaju prowadzonej
działalności gospodarczej lub od innej grupy odbiorców,
12) pozyskaniu paliw gazowych - należy przez to rozumieć zakup paliw gazowych z
importu i źródeł krajowych oraz wydobycie, wytwarzanie i przetwarzanie paliw
gazowych,
13) pojemności czynnej magazynu - należy przez to rozumieć maksymalną ilość gazu
możliwą do odebrania w ciągu jednego cyklu pracy magazynu przy zachowaniu
bezpieczeństwa pracy magazynu.
Rozdział 2
Zasady kształtowania i kalkulacji taryf
§ 3. Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę w sposób zapewniający:
1) zgodność z założeniami polityki energetycznej państwa, a w szczególności
określoną w tych założeniach polityką inwestycyjną i cenową oraz innymi
czynnikami wpływającymi na poziom uzasadnionych kosztów, stanowiących podstawę
do ustalania cen i stawek opłat,
2) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen,
3) eliminowanie subsydiowania skrośnego.
§ 4. Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę odpowiednio do zakresu
prowadzonej działalności gospodarczej związanej z zaopatrzeniem w paliwa gazowe,
rodzaju odbiorców i ich zapotrzebowania na te paliwa.
§ 5. 1. Taryfa powinna, odpowiednio do prowadzonej przez przedsiębiorstwo
energetyczne działalności gospodarczej, określać:
1) poszczególne grupy taryfowe,
2) rodzaje oraz wysokość cen i stawek opłat, a także warunki ich stosowania,
3) bonifikaty,
4) opłaty z tytułu niedotrzymania przez strony warunków umowy,
5) opłaty za nielegalny pobór paliw gazowych.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane określić zasady uwzględniania
przy kalkulacji cen i stawek opłat:
1) uzasadnionych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, kosztów
modernizacji, rozwoju i ochrony środowiska,
2) kosztów współfinansowania przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia
zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie
uniknięcia budowy i rozbudowy nowych źródeł energii i sieci oraz przedsięwzięć
związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej,
3) poprawy efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane opracować taryfę w sposób
umożliwiający zainteresowanym podmiotom określenie na jej podstawie składników
opłat za paliwa gazowe i świadczone usługi dla poszczególnych zakresów
prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej
związanej z zaopatrzeniem odbiorców w paliwa gazowe.
§ 6. Określone w taryfie ceny i stawki opłat oraz warunki ich stosowania są
kalkulowane przy uwzględnieniu standardów jakościowych, określonych w odrębnych
przepisach.
§ 7. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie wytwarzania paliw gazowych ustala w taryfie:
1) ceny za paliwa gazowe,
2) bonifikaty,
3) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków
umów.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
przesyłania i dystrybucji paliw gazowych ustala w taryfie:
1) ryczałtowe stawki opłat za przyłączenie do sieci przesyłowej lub
rozdzielczej,
2) stawki opłat za usługi przesyłowe sieciami przesyłowymi i rozdzielczymi,
3) bonifikaty,
4) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków
umów,
5) opłaty za nielegalny pobór paliw gazowych.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu paliwami gazowymi ustala w taryfie:
1) ceny za paliwa gazowe,
2) stawki opłat abonamentowych,
3) bonifikaty,
4) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków
umów.
4. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
magazynowania paliw gazowych ustala w taryfie:
1) stawki opłat za usługi magazynowania paliw gazowych,
2) bonifikaty,
3) opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców i warunków
umów.
§ 8. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania paliw gazowych kalkuluje ustalone w taryfie ceny za paliwa gazowe na
podstawie uzasadnionych kosztów wytwarzania tego paliwa w źródłach własnych i
instalacjach.
§ 9. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
przesyłania i dystrybucji paliw gazowych kalkuluje ryczałtowe stawki opłat za
przyłączenie do sieci przesyłowej lub rozdzielczej, z uwzględnieniem podziału
na:
1) ryczałtowe stawki opłat za budowę przyłącza do sieci przesyłowej lub
rozdzielczej, zwane dalej "ryczałtowymi stawkami opłat za przyłącze",
2) ryczałtowe stawki opłat za niezbędną do realizacji przyłączenia budowę lub
rozbudowę sieci rozdzielczej, zwane dalej "ryczałtowymi stawkami opłat za
rozbudowę sieci".
§ 10. 1. Ryczałtowe stawki opłat za przyłącze kalkuluje się:
1) odrębnie dla sieci przesyłowej i rozdzielczej w zależności od:
a) średnicy przyłącza,
b) rodzaju materiałów i technologii wykonania,
2) na podstawie uzasadnionych kosztów budowy przyłącza wynikających z
planowanych nakładów na budowę przyłącza, przy zastosowaniu standardowych
elementów przyłącza i jego wykonaniu w warunkach standardowych, wyrażone w
złotych na jednostkę długości przyłącza.
2. Do standardowych elementów przyłącza, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza
się:
1) rurę przewodową, złącze izolacyjne lub połączenia typu polietylen-stal na
przyłączu polietylenowym, kurek główny oraz reduktor ciśnienia gazu o
przepustowości do 10 m3/h, rury ochronne na skrzyżowaniu z innym uzbrojeniem
podziemnym - przy budowie przyłącza w sieci rozdzielczej,
2) rurę przewodową, złącze izolacyjne, dwa układy zaporowo-upustowe, rury
ochronne na skrzyżowaniach z innym uzbrojeniem podziemnym - przy budowie
przyłącza w sieci przesyłowej.
3. Do warunków standardowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się
wykonanie przyłącza w wykopie otwartym, teren bez nawierzchni utwardzonej, grunt
kategorii III-IV oraz wykonywane ręcznie roboty ziemne.
§ 11. 1. Ryczałtowe stawki opłat za budowę lub rozbudowę sieci kalkuluje się:
1) przyjmując, że ustalana na ich podstawie opłata obejmuje tylko niezbędną do
realizacji przyłączenia budowę lub rozbudowę sieci rozdzielczej,
2) na podstawie uzasadnionych kosztów budowy lub rozbudowy sieci rozdzielczej,
wynikających z planowanych nakładów na budowę lub rozbudowę tej sieci przy
zastosowaniu standardowych elementów sieci i wykonanie budowy lub rozbudowy w
warunkach standardowych, wyrażone w złotych na jednostkę długości sieci
rozdzielczej.
2. Do standardowych elementów sieci, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się
rurę przewodową, armaturę odcinającą, rurę ochronną na skrzyżowaniach z innym
uzbrojeniem podziemnym - przy rozbudowie sieci rozdzielczej.
3. Do warunków standardowych wykonania budowy lub rozbudowy sieci, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się wykonanie budowy lub rozbudowy sieci w wykopie
otwartym przy użyciu rur ochronnych na skrzyżowaniach z innym uzbrojeniem, w
terenie bez nawierzchni utwardzonej, gruncie kategorii III-IV oraz wykonywane
ręcznie roboty ziemne.
§ 12. W przypadku gdy realizacja wniosku o przyłączenie wymaga zastosowania
innych niż standardowe elementów przyłącza lub sieci rozdzielczej oraz warunków
ich realizacji, wysokość opłaty za przyłączenie określa umowa o przyłączenie.
§ 13. 1. W kalkulacji ryczałtowych stawek opłat za przyłączenie uwzględnia się
60% nakładów, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2, oraz 10% nakładów, o których
mowa w § 11 ust. 1 pkt 2.
2. W nakładach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio koszty: prac
projektowych, prac geodezyjnych, uzgodnienia dokumentacji, uzyskania pozwolenia
na budowę, budowy standardowych elementów przyłącza i sieci, nadzoru
budowlanego, robót budowlano-montażowych wraz z niezbędnymi próbami oraz opłaty
za zajęcie terenu.
§ 14. Koszty, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 i § 11 ust. 1 pkt 2, ustala się
na podstawie:
1) planu rozwoju, o którym mowa w art. 16 ustawy, lub
2) planu zaopatrzenia w paliwa gazowe, o którym mowa w art. 20 ustawy.
§ 15. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne ustala wysokość ryczałtowej opłaty za
przyłączenie do sieci gazowej na podstawie ustalonych w taryfie ryczałtowych
stawek opłat za przyłączenie, w zależności od:
1) mocy umownej i stopnia wykorzystania przepustowości sieci, wyrażonego w
przedziale od 0 do 1,
2) rodzaju przyłącza i jego długości, wyrażonej w metrach.
2. Stopień wykorzystania przepustowości sieci, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
określony w warunkach przyłączenia, jest równy ilorazowi mocy umownej do
maksymalnej mocy, jaką można przesłać rozbudowywaną siecią do odbiorcy.
3. Ryczałtowa opłata za przyłączenie do sieci gazowej stanowi sumę:
1) ryczałtowej opłaty za budowę przyłącza do 5 m do sieci rozdzielczej lub do 30
m do sieci przesyłowej,
2) ryczałtowej opłaty za budowę przyłącza, stanowiącej iloczyn ryczałtowej
stawki opłaty za przyłącze i długości przyłącza,
3) ryczałtowej opłaty za budowę lub rozbudowę sieci rozdzielczej, stanowiącej
iloczyn ryczałtowej stawki opłaty za budowę lub rozbudowę sieci, długości sieci
rozdzielczej niezbędnej do budowy lub rozbudowy i współczynnika określającego
stopień wykorzystania przepustowości tej sieci.
4. Ryczałtową opłatę za przyłączenie do sieci rozdzielczej oblicza się według
wzoru:
ORP=Sp+SRP×Lp+SRS×LS×WS
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ORP - ryczałtową opłatę za przyłączenie, wyrażoną w złotych,
Sp - ryczałtową opłatę za budowę przyłącza do 5 m,
SRP - ryczałtową stawkę opłaty za budowę przyłącza standardowego za każdy metr
przyłącza powyżej 5 m,
Lp - długość przyłącza powyżej 5 m, wyrażoną w metrach,
SRS - ryczałtową stawkę opłaty za rozbudowę sieci, wyrażoną w złotych za 1 m
długości sieci rozdzielczej niezbędnej do budowy lub rozbudowy,
LS - długość sieci rozdzielczej niezbędnej do budowy lub rozbudowy, wyrażoną w
metrach,
WS - współczynnik określający stopień wykorzystania przepustowości sieci.
5. Ryczałtową opłatę za przyłączenie do sieci przesyłowej oblicza się według
wzoru:
ORP=Sp+SRP×Lp
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
ORP - ryczałtową opłatę za przyłączenie, wyrażoną w złotych,
Sp - ryczałtową opłatę za budowę przyłącza do 30 m,
SRP - ryczałtową stawkę opłaty za budowę przyłącza standardowego za każdy metr
przyłącza powyżej 30 m,
Lp - długość przyłącza powyżej 30 m, wyrażoną w metrach.
§ 16. 1. Ryczałtowa opłata za przyłączenie jest pobierana jednorazowo, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne może, na wniosek przyłączanego podmiotu,
rozłożyć opłatę, o której mowa w ust. 1, na raty. Warunki pobierania opłaty w
ratach, w tym pokrywania związanych z tym kosztów, określa umowa o przyłączenie.
§ 17. Stawki opłat za usługi przesyłowe kalkuluje się:
1) oddzielne dla sieci przesyłowej i rozdzielczej,
2) w sieciach przesyłowych z uwzględnieniem podziału na:
a) dystansowe stawki opłat - dla odbiorców, którzy korzystają z prawa do usług
przesyłowych,
b) dystansowe lub grupowe stawki opłat - dla odbiorców, którzy nie korzystają z
prawa do usług przesyłowych,
c) w sieciach rozdzielczych, jako grupowe stawki opłat za usługi przesyłowe.
§ 18. 1. Stawki opłat za usługi przesyłowe, o których mowa w § 17, kalkuluje się
jako stawki opłaty zmiennej i stawki opłaty stałej, na podstawie uzasadnionych
kosztów dostarczania paliwa gazowego dla odbiorców lub grup taryfowych.
2. Stawki opłaty stałej mogą być różnicowane odpowiednio do charakterystyki
odbioru paliwa gazowego i potrzeb jego magazynowania.
3. Dla odbiorców przyłączonych do sieci rozdzielczej grupowe stawki opłat za
usługi przesyłowe ustala się na podstawie łącznych kosztów, ponoszonych przez
przedsiębiorstwo energetyczne w związku z przesyłaniem i dystrybucją paliwa
gazowego od źródła gazu do odbiorcy.
§ 19. 1. Stawki opłaty zmiennej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie
kosztów zmiennych określonych dla danej grupy taryfowej, w szczególności
kosztów:
1) zakupu paliw gazowych w ilości niezbędnej do pokrycia różnicy między ilością
paliw gazowych wprowadzoną do sieci gazowej a ilością paliw gazowych pobraną z
sieci przez odbiorców,
2) utrzymania standardów jakościowych dostarczanych paliw gazowych, poprzez
zapewnienie niezbędnych rezerw tych paliw i zdolności przesyłowych w źródłach,
magazynach i sieciach własnych oraz innych podmiotów.
2. Stawki opłaty stałej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie kosztów
stałych określonych dla danej grupy taryfowej, w szczególności kosztów:
1) eksploatacji i odtworzenia przyłączy,
2) eksploatacji, odtworzenia, modernizacji i rozbudowy sieci gazowej,
3) przesyłania paliw gazowych sieciami gazowymi o innych parametrach i sieciami
innych przedsiębiorstw energetycznych prowadzących działalność gospodarczą w
zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych,
4) rezerwowania przesyłania paliw gazowych sieciami gazowymi o innych
parametrach i sieciami innych przedsiębiorstw, o których mowa w pkt 3,
5) magazynowania paliw gazowych w górotworze,
6) budowy i eksploatacji układów pomiarowych oraz wykorzystania infrastruktury
technicznej, koniecznych dla zapewnienia dostarczania paliw gazowych.
§ 20. 1. Stawki opłaty zmiennej: dystansowe lub grupowe kalkuluje się na
jednostkę paliwa gazowego odbieranego z sieci w miejscu jego dostarczania przez
przedsiębiorstwo energetyczne, jako stawki niezależne od odległości przesyłania
tego paliwa.
2. Stawki opłaty stałej dystansowej kalkuluje się na jednostkę mocy umownej i
jednostkę długości sieci służącej do przesyłania paliwa gazowego, od miejsca
jego pozyskania do miejsca odbioru tego paliwa przez odbiorcę.
3. Stawki opłaty stałej grupowej kalkuluje się na jednostkę mocy umownej, z
zastrzeżeniem § 22 pkt 3.
§ 21. 1. Stawki opłaty stałej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie
uzasadnionych kosztów stałych przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. Stawki opłaty zmiennej za usługi przesyłowe kalkuluje się na podstawie
uzasadnionych kosztów zmiennych przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne uwzględnia w kalkulacji stawki opłaty zmiennej
za usługi przesyłowe część kosztów stałych, w wysokości wynikającej z wymagań
określonych w § 33 ust. 1. Wysokość uwzględnianych kosztów może być zróżnicowana
dla poszczególnych grup taryfowych.
§ 22. Opłatę za usługę przesyłową:
1) dla stawek dystansowych oblicza się według wzoru:
Ozd=Szd×Q+Ssd×Mp×L
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ozd - opłatę za usługę przesyłową, wyrażoną w złotych,
Szd - stawkę opłaty zmiennej dystansowej, wyrażoną w złotych za 1 m3 przesłanego
paliwa gazowego,
Q - ilość przesłanego paliwa gazowego, wyrażoną w metrach sześciennych,
Ssd - stawkę opłaty stałej dystansowej odniesioną do okresu rozliczeniowego,
wyrażoną w złotych za jednostkę mocy umownej i jednostkę długości drogi
przesyłania paliwa gazowego,
Mp - moc umowną, wyrażoną w metrach sześciennych na dobę lub w metrach
sześciennych na godzinę,
L - obliczeniową długość drogi przesyłania paliwa gazowego, obliczaną jako
najmniejszą możliwą do świadczenia takiej usługi odległość między miejscem
pozyskania i miejscem odbioru tego paliwa, liczoną wzdłuż gazociągów
przesyłowych określonych na schemacie sieci przesyłowych przedsiębiorstwa
energetycznego, wyrażoną w metrach,
2) dla stawek grupowych, z zastrzeżeniem pkt 3, oblicza się według wzoru:
Og=Szg×Q+Ssg×Mp
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Og - opłatę za usługę przesyłową, wyrażoną w złotych,
Szg - stawkę opłaty zmiennej grupowej, wyrażoną w złotych za 1 m3 przesłanego
paliwa gazowego,
Q - ilość przesłanego paliwa gazowego, wyrażoną w metrach sześciennych,
Ssg - stawkę opłaty stałej grupowej odniesioną do okresu rozliczeniowego,
wyrażoną w złotych za jednostkę mocy umownej,
Mp - moc umowną, wyrażoną w metrach sześciennych na dobę lub w metrach
sześciennych na godzinę,
3) dla stawek grupowych w przypadku odbiorców odbierających paliwa gazowe w
ilości do 10 m3/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy oblicza się według
wzoru:
Ocg=Szg×Q+Ssg
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ocg - opłatę za usługę przesyłową, wyrażoną w złotych,
Szg - stawkę opłaty zmiennej grupowej, wyrażoną w złotych za 1 m3 przesłanego
paliwa gazowego,
Q - ilość przesłanego paliwa gazowego, wyrażoną w metrach sześciennych,
Ssg - opłatę stałą grupową odniesioną do okresu rozliczeniowego dla danej grupy
taryfowej, wyrażoną w złotych, obliczaną w zależności od nierównomierności
dobowej lub godzinowej przesyłania i odbioru paliwa gazowego w sieci
rozdzielczej (N), ustaloną przez przedsiębiorstwo energetyczne - na podstawie
średniej charakterystyki odbioru paliwa gazowego dla poszczególnych grup
taryfowych, określoną wzorem:
N (dobowa) = (M × 365) : QR - dla nierównomierności dobowej lub
N (godzinowa) = (M × 8760) : QR - dla nierównomierności godzinowej,
w którym:
M - jednakowa dla całej grupy taryfowej obliczeniowa moc odbioru paliwa
gazowego, ustalona na podstawie średniej charakterystyki odbioru tego paliwa dla
poszczególnych grup taryfowych, wyrażona w metrach sześciennych na dobę lub w
metrach sześciennych na godzinę,
QR - ilość przesłanego paliwa gazowego w roku dla danej grupy taryfowej,
wyrażona w metrach sześciennych.
§ 23. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych może ustalić w taryfie stawki
opłat i zasady obliczania dodatkowych opłat, pobieranych za dodatkowe usługi lub
czynności, wykonywane na dodatkowe zlecenia przyłączonego podmiotu.
2. Dodatkowe opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się za:
1) przerwanie i wznowienie dostarczania paliwa gazowego,
2) sprawdzanie prawidłowości wskazań układu pomiarowego.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie
przesyłania i dystrybucji paliw gazowych kalkuluje stawki opłat, o których mowa
w ust. 1, na podstawie uzasadnionych kosztów realizacji usług lub czynności.
§ 24. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu paliwami gazowymi kalkuluje ustalane w taryfie:
1) ceny za paliwa gazowe - na podstawie uzasadnionych kosztów pozyskania paliwa
gazowego oraz kosztów własnych związanych z obrotem tym paliwem, wyrażone w
złotych za 1 m3 paliwa gazowego,
2) stawki opłat abonamentowych - na podstawie uzasadnionych kosztów świadczenia
usług, obejmujących w szczególności: odczytywanie wskazań układów pomiarowych,
wystawianie faktur, obliczanie i pobieranie należności za dostarczone paliwo
gazowe, a także czynności związane z kontrolą układów pomiarowych, dotrzymywania
warunków umów i prawidłowości rozliczeń,
3) bonifikaty i opłaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi
odbiorców i warunków umów - na podstawie standardów jakościowych określonych w
odrębnych przepisach.
2. Koszty własne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się na podstawie kosztów
prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami gazowymi, a w
szczególności kosztów:
1) obsługi handlowej związanej z obrotem paliwami gazowymi,
2) finansowych.
§ 25. 1. W przypadku gdy odbiorca, który nie korzysta z prawa do usług
przesyłowych, może być zaliczony do więcej niż jednej grupy taryfowej, wówczas
ma prawo wyboru jednej z nich.
2. Odbiorca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić do przedsiębiorstwa
energetycznego o zmianę grupy taryfowej nie częściej niż raz na 12 miesięcy.
3. Grupę taryfową, do której odbiorca został zakwalifikowany, oraz warunki jej
zmiany określa umowa sprzedaży paliw gazowych.
§ 26. Wyodrębnione w taryfie ceny i stawki opłat dla grup taryfowych mogą być
różnicowane z uwzględnieniem podziału roku na okresy czasowe ze względu na
uzasadnione koszty dostarczania paliw gazowych w tych okresach.
§ 27. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie magazynowania paliw gazowych ustala:
1) stawki opłaty zmiennej za usługi magazynowania - na podstawie uzasadnionych
kosztów zmiennych, zależnych od ilości paliwa gazowego zatłaczanego do magazynu
gazu i odbieranego z tego magazynu,
2) stawki opłaty stałej za usługi magazynowania - na podstawie uzasadnionych
kosztów stałych zależnych od zamówionej pojemności czynnej magazynu i zamawianej
mocy gazu odbieranego z magazynu.
§ 28. 1. Opłatę za usługę magazynowania gazu ziemnego oblicza się według wzoru:
OM=SZZ×VZ+SZO×VO+SSV×VC+SSM×MM
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
OM - opłatę, wyrażoną w złotych,
SZZ - stawkę opłaty zmiennej za zatłoczenie gazu do magazynu, wyrażoną w złotych
za 1 m3 gazu zatłoczonego do magazynu,
VZ - ilość gazu zatłoczoną do magazynu, wyrażoną w metrach sześciennych,
SZO - stawkę opłaty zmiennej za odbiór gazu z magazynu, wyrażoną w złotych za 1
m3 gazu odebranego z magazynu,
VO - ilość gazu odebraną z magazynu, wyrażoną w metrach sześciennych,
SSV - stawkę opłaty stałej za zamówioną pojemność czynną magazynu w okresie
rozliczeniowym, wyrażoną w złotych za 1 m3 zamówionej pojemności czynnej
magazynu,
SSM - stawkę opłaty stałej za zamówioną moc odbioru gazu z magazynu w okresie
rozliczeniowym, wyrażoną w złotych za jednostkę mocy umownej odbioru gazu z
magazynu,
VC - zamówioną pojemność czynną magazynu w okresie rozliczeniowym, wyrażoną w
metrach sześciennych,
MM - zamówioną moc odbioru gazu z magazynu w okresie rozliczeniowym, wyrażoną w
metrach sześciennych na dobę lub w metrach sześciennych na godzinę
§ 29. 1. Uzasadnione koszty prowadzenia przez przedsiębiorstwo energetyczne
działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w paliwa gazowe oblicza się
dla poszczególnych grup taryfowych na podstawie:
1) kosztów pozyskania, magazynowania, przesyłania i dystrybucji oraz obrotu
paliwami gazowymi, poniesionych w poprzednim roku obrotowym, przed wprowadzeniem
nowej taryfy, wynikających z zatwierdzonych sprawozdań finansowych,
2) planowanych średnich rocznych kosztów modernizacji i rozwoju oraz kosztów
związanych z realizacją inwestycji w zakresie ochrony środowiska,
3) średnich rocznych kosztów:
a) współfinansowania przedsięwzięć związanych z rozwojem energetyki
niekonwencjonalnej,
b) współfinansowania przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia
paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia
budowy nowych źródeł energii i sieci.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę na podstawie kosztów, o
których mowa w ust. 1, w sposób zapewniający ochronę interesów odbiorców przed
nieuzasadnionym poziomem cen, w szczególności poprzez dokonywanie zakupów
towarów i usług, w tym paliw gazowych, z zachowaniem zasad konkurencji.
3. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się na podstawie ewidencji
kosztów, prowadzonej zgodnie z dokumentacją księgową opisującą przyjęte zasady
rachunkowości, określone przepisami o rachunkowości, oraz rzeczywistego
wykonania w poprzednim roku obrotowym kosztów stałych i kosztów zmiennych
poniesionych przez przedsiębiorstwo energetyczne.
4. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie planu rozwoju,
o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, jako średnie roczne koszty w okresie
objętym planem, wynikające z określonych w tym planie przedsięwzięć, z
uwzględnieniem planów zaopatrzenia w paliwa gazowe, o których mowa w art. 20
ustawy.
5. Koszty prowadzenia działalności gospodarczej, w tym koszty modernizacji i
rozwoju, ochrony środowiska, współfinansowania przedsięwzięć związanych z
rozwojem energetyki niekonwencjonalnej, przedsięwzięć i usług zmierzających do
zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne
uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci, które są wspólne
dla wszystkich lub kilku grup odbiorców, dzieli się na poszczególne grupy
odbiorców zgodnie z przyjętą w przedsiębiorstwie energetycznym metodą podziału
kosztów.
6. W przypadku przedsiębiorstwa energetycznego prowadzącego różne rodzaje
działalności gospodarczej, ponoszone przez to przedsiębiorstwo koszty wspólne
dla wszystkich lub kilku rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej dzieli
się na poszczególne rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z
przyjętą w przedsiębiorstwie energetycznym metodą podziału kosztów.
7. Metoda podziału kosztów, o której mowa w ust. 5 i 6, powinna być zgodna z
wymogami określonymi w § 3.
§ 30. 1. W celu określenia dopuszczalnych zmian cen i stawek opłat
przedsiębiorstwo energetyczne określa cenę wskaźnikową oraz porównywalną cenę
wskaźnikową odrębnie dla każdego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej,
na którą uzyskało koncesję.
2. Cenę wskaźnikową, o której mowa w ust. 1, dla prowadzonej działalności
gospodarczej w zakresie:
1) obrotu paliwami gazowymi - oblicza się jako iloraz rocznych przychodów ze
sprzedaży paliwa gazowego, określonych na podstawie cen i stawek opłat
obowiązujących w taryfie w danym roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w
okresie, o którym mowa w § 29 ust. 1 pkt 1, zwanym dalej "rokiem bazowym", do
ilości paliwa gazowego sprzedanego w roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32,
2) przesyłania i dystrybucji paliw gazowych - oblicza się jako iloraz rocznych
przychodów za przesyłanie i dystrybucję paliwa gazowego, określonych na
podstawie stawek opłat w obowiązującej taryfie w danym roku oraz wielkości i
struktury sprzedaży w roku bazowym, do ilości tego paliwa przesłanego siecią w
roku bazowym, z zastrzeżeniem § 32,
3) magazynowania paliw gazowych - oblicza się jako iloraz przychodów za
magazynowanie paliwa gazowego, określonych na podstawie stawek opłat
obowiązujących w taryfie w danym roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w
roku bazowym, do pojemności czynnej magazynów w roku bazowym, z zastrzeżeniem §
32.
3. Cena wskaźnikowa na dany rok obowiązywania taryfy nie może być wyższa niż
porównywalna cena wskaźnikowa obliczona według wzoru:
Cpn=Cpn-1×[1+(RPI-X)/100]
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Cpn - porównywalną cenę wskaźnikową obliczoną na dany rok obowiązywania taryfy,
Cpn-1 - porównywalną cenę wskaźnikową dla roku poprzedzającego dany rok,
RPI - średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w roku
poprzedzającym dany rok obowiązywania taryfy, określony w komunikacie Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski", wyrażony w procentach,
X - współczynnik korekcyjny, uwzględniający projektowaną poprawę efektywności
funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków prowadzenia
przez nie działalności gospodarczej, wyrażony w procentach.
4. W pierwszym roku obowiązywania taryfy za Cpn-1, o którym mowa w ust. 3,
przyjmuje się cenę wskaźnikową obliczoną w sposób określony w ust. 2 dla
wartości uzyskanych przychodów i wielkości sprzedaży w roku bazowym.
§ 31. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie przesyłania i dystrybucji paliw gazowych określa, dla każdej grupy
taryfowej, średnią cenę sprzedaży.
2. Średnią cenę sprzedaży, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloraz
rocznych przychodów uzyskanych z przesyłania i dystrybucji paliwa gazowego danej
grupie taryfowej, ustalonych na podstawie stawek opłat określonych w taryfie dla
danego roku oraz wielkości i struktury sprzedaży w roku bazowym, do ilości
paliwa gazowego przesłanego siecią gazową danej grupie taryfowej w roku bazowym,
z zastrzeżeniem § 32.
3. Wzrost średniej ceny sprzedaży w subsydiowanych grupach taryfowych w danym
roku obowiązywania taryfy w stosunku do roku poprzedzającego dany rok nie może
być wyższy niż 5 punktów procentowych powyżej wzrostu ceny wskaźnikowej na dany
rok dla prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie przesyłania i
dystrybucji paliwa gazowego.
§ 32. W przychodach, o których mowa w § 30 ust. 2 i § 31 ust. 2, nie uwzględnia
się przychodów uzyskanych z opłat:
1) dodatkowych,
2) za nielegalny pobór paliw gazowych,
3) za niedotrzymanie warunków umów.
§ 33. 1. Wzrost opłat ponoszonych przez poszczególnych odbiorców za dostarczone
im paliwo gazowe w danym roku obowiązywania taryfy w stosunku do roku
poprzedzającego dany rok nie może być wyższy niż 12,5 punktów procentowych ponad
średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w roku poprzedzającym
dany rok, określony w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
2. Wysokość opłat ponoszonych przez poszczególnych odbiorców, o których mowa w
ust. 1, określa się na podstawie cen i stawek opłat obowiązujących w taryfie w
danym roku oraz w roku poprzedzającym dany rok oraz wielkości i struktury
sprzedaży w roku poprzedzającym dany rok.
§ 34. Ustalona przez przedsiębiorstwo energetyczne i zatwierdzona przez Prezesa
Urzędu Regulacji Energetyki taryfa oraz współczynnik korekcyjny X, o którym mowa
w § 30 ust. 3, obowiązują od roku do 5 lat, z zastrzeżeniem § 43 ust. 1.
§ 35. W przypadku nowo tworzonych przedsiębiorstw energetycznych lub
podejmowania przez istniejące przedsiębiorstwa nowego rodzaju działalności
gospodarczej, w zakresie zaopatrzenia w paliwa gazowe, wysokość ceny
wskaźnikowej ustala się na podstawie planowanych przychodów i wielkości
sprzedaży lub na podstawie analiz porównawczych z innymi przedsiębiorstwami
energetycznymi.
§ 36. 1. W przypadku nielegalnego pobierania paliwa gazowego przez odbiorcę,
przedsiębiorstwo energetyczne pobiera podwyższone opłaty w wysokości dwukrotnych
cen i stawek opłat, określonych w taryfie dla danej grupy odbiorców.
2. Podwyższone opłaty, o których mowa w ust. 1, oblicza się dla całego nie
objętego przedawnieniem okresu udowodnionego nielegalnego pobierania paliw
gazowych.
§ 37. 1. W przypadku gdy paliwa gazowe pobierane są bez zawarcia umowy
sprzedaży, za każdą jednostkę tak pobranego paliwa gazowego przedsiębiorstwo
energetyczne obciąża pobierającego opłatami za nielegalny pobór w wysokości
pięciokrotnych cen i stawek opłat, określonych w taryfie dla odbiorców danej
grupy.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, oblicza się dla całego nie objętego
przedawnieniem okresu udowodnionego pobierania paliw gazowych.
Rozdział 3
Zasady rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, w tym rozliczeń z indywidualnymi
odbiorcami w lokalach
§ 38. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w
zakresie obrotu paliwami gazowymi dokonuje rozliczeń za pobrane paliwa gazowe na
podstawie wskazań układu pomiarowego, w okresach rozliczeniowych ustalonych w
taryfie lub w umowie sprzedaży paliw gazowych:
1) u indywidualnych odbiorców w lokalach i odbiorców pobierających paliwa gazowe
w ilościach do 10 m3/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy - w okresach
nie dłuższych niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2,
2) u odbiorców pobierających paliwa gazowe w ilościach większych od 10 m3/h w
przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy - co miesiąc.
2. W przypadku gdy dostarczanie paliwa gazowego odbywa się na podstawie umowy
sprzedaży zawartej pomiędzy przedsiębiorstwem energetycznym a właścicielem lub
zarządcą budynku działającym na podstawie umowy o zarządzanie budynkiem,
podstawą do ustalania wysokości opłat za dostarczane paliwo gazowe, pobieranych
przez właściciela lub zarządcę budynku od indywidualnych odbiorców w lokalach,
są wskazania układów pomiarowych zainstalowanych w tych lokalach, a w przypadku
braku układów pomiarowych - liczba osób zamieszkujących te lokale.
3. W okresach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą być pobierane opłaty za
paliwa gazowe w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia tych
paliw.
4. Jeżeli w wyniku wnoszenia opłat na podstawie prognozowanego zużycia, o którym
mowa w ust. 3, powstanie nadpłata lub niedopłata za pobrane paliwo gazowe,
przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane zawiadomić odbiorców.
5. W przypadku powstania nadpłaty lub niedopłaty za pobrane paliwo gazowe:
1) nadpłata podlega zaliczeniu na poczet płatności ustalonych na najbliższy
okres rozliczeniowy, o ile odbiorca w terminie określonym w zawiadomieniu, o
którym mowa w ust. 4, nie krótszym niż 7 dni od dnia zawiadomienia o nadpłacie,
nie zażąda jej zwrotu,
2) niedopłata jest doliczana do pierwszego rachunku, ustalonego dla najbliższego
okresu rozliczeniowego.
§ 39. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w działaniu układu
pomiarowego lub przyjęcia do rozliczeń błędnych odczytów wskazań układu
pomiarowego, które spowodowały zawyżenie należności za pobrane paliwo gazowe,
przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane dokonać korekty uprzednio
wystawionych rachunków.
2. Korekta, o której mowa w ust. 1, obejmuje cały okres rozliczeniowy lub okres,
w którym występowały stwierdzone nieprawidłowości lub błędy.
§ 40. Przedsiębiorstwo energetyczne obniża odbiorcy wysokość opłat za świadczone
usługi przesyłowe i usługi magazynowania gazu w sieci przesyłowej lub
rozdzielczej proporcjonalnie do wielkości ograniczenia mocy umownej i czasu
trwania przerwy lub ograniczenia, a w szczególności w przypadku przerw lub
ograniczeń wynikających z:
1) awarii, zagrożenia wybuchem lub wybuchu,
2) zagrożenia pożarem lub pożaru,
3) prowadzenia prac związanych z usuwaniem awarii,
4) wykonywania planowanych prac konserwacyjnych lub remontowych sieci gazowych,
5) prowadzenia prac związanych z przyłączaniem nowych odbiorców lub prac
przyłączeniowych w sieci gazowej należącej do przedsiębiorstwa gazowniczego.
§ 41. 1. Odbiorcy przysługują bonifikaty w przypadku:
1) ograniczenia ciśnienia dostarczanego paliwa gazowego poniżej wielkości
określonych w umowie,
2) niespełniania przez paliwo gazowe standardów jakościowych określonych w
odrębnych przepisach.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane udzielić lub odmówić udzielenia
bonifikaty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku przez odbiorcę; wysokość
bonifikaty określa taryfa.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 42. W pierwszej taryfie opracowanej na podstawie niniejszego rozporządzenia
przedsiębiorstwo energetyczne do kalkulacji cen i stawek opłat może przyjmować
poniesione koszty, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 1, oraz przychody i wielkość
sprzedaży z okresu ostatnich 12 miesięcy poprzedzających, nie więcej niż o 2
miesiące, miesiąc złożenia wniosku o zatwierdzenie taryfy.
§ 43. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne ustala pierwszą taryfę na okres jednego
roku; taryfa ta może obowiązywać do dnia wejścia w życie nowej taryfy, jednak
nie dłużej niż 18 miesięcy.
2. Wzrost średniej ceny wskaźnikowej ustalonej na podstawie taryfy, o której
mowa w ust. 1, w stosunku do średniej ceny ustalonej na podstawie ostatnio
obowiązującej taryfy nie może przekraczać 11%.
3. Średnią cenę wskaźnikową, o której mowa w ust. 2, oblicza się jako iloraz
przychodów uzyskanych łącznie z prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne
działalności gospodarczej, na które uzyskało koncesje, do wielkości sprzedanego
paliwa gazowego.
4. Wzrost opłat ponoszonych przez poszczególnych odbiorców za dostarczone paliwo
gazowe, określony zgodnie z § 33, nie może przekroczyć 12,5%.
§ 44. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 8 grudnia 1999 r.
w sprawie wysokości oprocentowania odroczonej lub rozłożonej na raty należności
z tytułu sprzedaży mienia z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
szczegółowych kryteriów niestosowania oprocentowania oraz ustalenia innych niż
pieniądz mierników wartości należności pieniężnej.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1189)
Na podstawie art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57,
poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr
156, poz. 775, z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2-5 i 7, rozłożona na raty należność wyrażona w
pieniądzu podlega oprocentowaniu do dnia jej zapłaty w wysokości stopy
redyskontowej, o której mowa w art. 31 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 19
października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa
(Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268,
Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz.
484, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484), zwanej dalej
"ustawą".
2. W umowie sprzedaży udziałów lub akcji strony mogą ustalić, że oprocentowanie
należności do dnia jej zapłaty będzie niższe niż określone w ust. 1, nie niższe
jednak niż jedna czwarta stopy redyskontowej. W żadnym jednak wypadku
oprocentowanie nie może być niższe niż 4% w stosunku rocznym.
3. Należność z tytułu sprzedaży nieruchomości, które nie są nieruchomościami
rolnymi w rozumieniu Kodeksu cywilnego, oraz nieruchomości przeznaczonych w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nie związane z
prowadzeniem gospodarki rolnej i leśnej wraz z przynależnościami, podlega
oprocentowaniu do dnia jej zapłaty, w wysokości jednej drugiej stopy
redyskontowej, nie niżej jednak niż 8% w stosunku rocznym.
4. Należność z tytułu sprzedaży innego mienia niż określone w ust. 2, 3 i 7
podlega oprocentowaniu do dnia jej zapłaty w wysokości jednej czwartej stopy
redyskontowej, nie niżej jednak niż 4% w stosunku rocznym.
5. Przepis ust. 3 stosuje się także do należności z tytułu łącznej sprzedaży
mienia, o którym mowa w ust. 3 i 4. Jeżeli jednak ustalona w umowie wartość
nieruchomości, o których mowa w ust. 3, jest niższa niż wartość pozostałego
mienia, stosuje się przepis ust. 4.
6. Oprocentowanie, o którym mowa w ust. 2-5, stosuje się w wypadku dotrzymania
przez nabywcę ustalonych w umowie bądź odroczonych terminów płatności należności
i oprocentowania. W razie niedotrzymania terminów płatności stosuje się
oprocentowanie w wysokości stopy redyskontowej.
7. Należność z tytułu sprzedaży dokonanej na zasadach określonych w art. 42
ustawy podlega oprocentowaniu do dnia jej zapłaty w wysokości jednej piątej
stopy redyskontowej, nie niżej jednak niż 3% w stosunku rocznym.
8. Przepisy ust. 2-5 stosuje się także przy ustalaniu wyrażonego w pieniądzu
czynszu z tytułu umowy, o której mowa w art. 38a ustawy.
§ 2. Od należności nie zapłaconej w ustalonym terminie pobiera się, za okres
opóźnienia, odsetki ustawowe. W razie niezapłacenia w ustalonym terminie raty
należności, o ratę tę, w okresie opóźnienia, pomniejsza się podstawę
oprocentowania, o którym mowa w § 1 ust. 1.
§ 3. Jeżeli zapłata należności następuje przez potrącenie dokonywane zgodnie z
przepisami Kodeksu cywilnego, oprocentowanie ustala się w wysokości dwukrotności
stopy redyskontowej, chyba że strony ustalą w umowie niższe oprocentowanie, nie
niższe jednak niż oprocentowanie wierzytelności przedstawionej do potrącenia. W
żadnym jednak wypadku oprocentowanie nie może być niższe niż ustalone zgodnie z
przepisami § 1.
§ 4. Nie podlega oprocentowaniu należność z tytułu sprzedaży, o której mowa w §
1 ust. 3-5, mienia nie wykorzystywanego przez okres co najmniej roku przed
zawarciem umowy do prowadzenia działalności produkcyjnej lub usługowej,
położonego na terenie gminy, uznanej na podstawie przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu za zagrożoną szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, w okresie, w którym nabywca zatrudnia na podstawie umowy o pracę
ustaloną w umowie sprzedaży mienia liczbę osób spośród mieszkańców gmin uznanych
za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
§ 5. 1. Ustala się jedną decytonę pszenicy jako inny niż pieniądz miernik
wartości należności pieniężnej za sprzedane mienie oraz należności z tytułu
czynszu dzierżawnego lub najmu, o którym mowa w art. 38a ustawy.
2. Jeżeli należność, o której mowa w ust. 1, została określona w wysokości
równowartości odpowiedniej ilości pszenicy, to wysokość wpłaty ustala się jako
iloczyn tej ilości pszenicy i średniej krajowej ceny skupu pszenicy,
publikowanej w obwieszczeniach Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
ogłaszanych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", za
półrocze poprzedzające określony w umowie termin wpłaty.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: E. Wąsacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów
samorządu województwa.
(Dz. U. Nr 103, poz. 1192)
Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie
województwa (Dz. U. Nr 91, poz. 576, Nr 155, poz. 1014, Nr 160, poz. 1060 i Nr
162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 grudnia
1998 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów samorządu województwa
(Dz. U. Nr 160, poz. 1073) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 13 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Jednolity rzeczowy wykaz akt dla organów samorządu województwa określa
załącznik nr 9.";
2) skreśla się § 38;
3) dodaje się załącznik nr 9 do instrukcji kancelaryjnej dla organów samorządu
województwa w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1999 r.
(poz. 1192)
Załącznik nr 9
JEDNOLITY RZECZOWY WYKAZ AKT DLA ORGANÓW SAMORZĄDU WOJEWÓDZTWA
WYKAZ HASEŁ PIERWSZEGO, DRUGIEGO I TRZECIEGO rzędu
Symbole klasyfikacyjne I, II i III rzęduHasła klasyfikacyjne
12345
0 ZARZĄDZANIE
00ORGANY JEDNOOSOBOWE I KOLEGIALNE
000Przepisy prawne dotyczące organów jednoosobowych i kolegialnych
001Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
002Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
003Sejmik Województwa
004Komisje Sejmiku Województwa
005Zarząd Województwa
006Kolegia, komisje, zespoły samorządu województwa
007Zjazdy, narady, konferencje
01 ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
010Przepisy prawne dotyczące organizacji i zarządzania
011Organizacja samorządu województwa
012Organizacja organów i urzędów naczelnych, centralnych i
współdziałających
013Akty normatywne, pomoc prawna
014Prace naukowo-badawcze
015Metody pracy
016Normalizacja i normatywy
017Wykonywanie funkcji organu założycielskiego
018Organizacja i udział w spółkach, przedsiębiorstwach, bankach itd.
02 PROGNOZOWANIE, PLANOWANIE I SPRAWOZDAWCZOŚĆ, STATYSTYKA
020Metodyka i organizacja planowania i sprawozdawczości statystycznej
021Strategia rozwoju województwa
022Planowanie i prognozowanie
023Sprawozdawczość
024Statystyka
025Analizy działalności
026Meldunki i raporty sytuacyjne
03 INFORMATYZACJA
030Projektowanie i koordynowanie systemów i programów
031Eksploatacja systemów informatycznych
04 PODZIAŁ TERYTORIALNY
040Przepisy prawne dotyczące podziału terytorialnego
041Podział terytorialny
05 OBSŁUGA PRAWNA, SKARGI I WNIOSKI
050Przepisy prawne dotyczące obsługi prawnej, skarg i wniosków
051Prowadzenie spraw sądowych
052Opiniowanie aktów prawnych
053Opinie prawne
054Interpretacje prawne i spory kompetencyjne
055Skargi i wnioski
06 WYDAWNICTWA, PUBLIKACJE, POPULARYZACJA
060Przepisy prawne dotyczące wydawnictw i publikacji
061Wydawnictwa, publikacje
062Dzienniki, czasopisma, ogłoszenia, wywiady
063Kroniki i monografie
064Wystawy, pokazy, imprezy, prezentacje
065Sponsoring
066Patronat
067Komitety honorowe
07 WSPÓŁDZIAŁANIE, KONTAKTY
070Przepisy prawne dotyczące współdziałania i kontaktów
071Związki, stowarzyszenia i porozumienia województw
072Współdziałanie
073Kontakty zagraniczne
08 BIUROWOŚĆ, ARCHIWUM ZAKŁADOWE
080Przepisy prawne dotyczące biurowości i archiwum zakładowego
081Instrukcje, regulaminy, rejestry
082Archiwum zakładowe
083Biblioteka urzędowa
084Technika pracy biurowej
085Formularze i druki
086Godła, pieczęcie, tablice, ogłoszenia
087Opłaty i ryczałty pocztowe, telefoniczne
09 NADZÓR, KONTROLE, BADANIA
090Zasady i tryb postępowania w sprawach nadzoru, kontroli i badań
091Kontrole, inspekcje, lustracje
092Badania
1 KADRY
10 ZASADY PRACY I PŁACY. EWIDENCJA OSOBOWA
100Zbiór przepisów prawnych dotyczących pracy, płac oraz spraw socjalnych
101Zasady pracy i płac
102Ewidencja osobowa
11 ZATRUDNIANIE I WYNAGRADZANIE PRACOWNIKÓW WŁASNEGO URZĘDU I KIEROWNIKÓW
WOJEWÓDZKICH SAMORZĄDOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
110Przepisy prawne dotyczące zatrudniania i wynagradzania
111Zatrudnianie i zwalnianie
112Nagradzanie pracowników
113Zatrudnianie, nagradzanie i awansowanie pracowników wojewódzkich
samorządowych jednostek organizacyjnych
114Odznaczenia państwowe i resortowe
115Prace dodatkowe pracowników
116Sprawy wojskowe pracowników
12 SZKOLENIE PRACOWNIKÓW
120Przepisy prawne dotyczące szkolenia pracowników
121Ośrodki doskonalenia kadr pracowniczych
122Formy i metody szkolenia
123Uczestnicy szkolenia
13 DYSCYPLINA PRACY, URLOPY, KARY
130Przepisy prawne dotyczące dyscypliny pracy, urlopów, karania
pracowników
131Dyscyplina pracy
132Urlopy pracownicze
133Kary porządkowe i dyscyplinarne
14 SPRAWY SOCJALNO-BYTOWE PRACOWNIKÓW
140Przepisy prawne dotyczące spraw socjalno-bytowych pracowników
141Mieszkania pracownicze, pomoc interwencyjna
142Dojazdy do pracy, dopłaty do biletów
143Zaopatrzenie rzeczowe pracowników
144Opieka zdrowotna
145Wypoczynek pracowników i ich rodzin
146Sport, oświata i kultura
147Akcje socjalne
15 EMERYTURY, RENTY. UBEZPIECZENIA OSOBOWE
150Przepisy prawne emerytalno-rentowe i ubezpieczeniowe
151Emerytury i renty
152Ubezpieczenia społeczne
16 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
160Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy
161Stan bezpieczeństwa i higieny pracy
162Środki ochronne
163Wypadki przy pracy, choroby zawodowe
2 ŚRODKI RZECZOWE
20 ADMINISTRACJA NIERUCHOMOŚCI
200Podstawowe zasady gospodarowania nieruchomościami
201Administrowanie nieruchomościami
202Utrzymywanie lokali i pomieszczeń
203Ochrona obiektów i mienia
21 GOSPODARKA ŚRODKAMI RUCHOMYMI
210Zaopatrzenie w materiały i pomoce biurowe
211Meble i sprzęt biurowy
212Maszyny i urządzenia biurowe
213Gospodarka materiałowa i narzędziowa
214Inwentaryzacja
22 INWESTYCJE I REMONTY BUDOWLANE
220Przepisy prawne dotyczące inwestycji i remontów
221Przygotowanie inwestycji i remontów
222Inwestycje budowlane, remonty kapitalne
23 TRANSPORT
230Przepisy prawne dotyczące transportu
231Zakup i ewidencja środków transportu
232Eksploatacja środków transportu
3 BUDŻET, PODATKI, OPŁATY, RACHUNKOWOŚĆ
30 PLANOWANIE I WYKONYWANIE BUDŻETÓW
300Przepisy prawne dotyczące planowania budżetowego
301Budżet województwa
302Zadania zlecone
303Plany finansowania inwestycji i remontów
304Fundusze specjalne i celowe, dotacje, subwencje
305Kredyty, pożyczki
306Źródła finansowania zadań województwa, dochody województwa
307Emisja obligacji
308Spółki, udziały
31 RACHUNKOWOŚĆ, KSIĘGOWOŚĆ, OBSŁUGA KASOWA
310Przepisy prawne dotyczące rachunkowości, księgowości i obsługi kasowej
311Rachunkowości i księgowość
312Dokumentacja płac
313Obsługa kasowa
314Nadzór nad rachunkowością, księgowością, dokumentacją i obsługą kasową
32 PODATKI I OPŁATY LOKALNE
320Przepisy prawne dotyczące podatków i opłat
321Rejestracja podatkowa
322Informacje podatkowe
323Akta podatkowo-wymiarowe
33 ZAMÓWIENIA PUBLICZNE, PRZETARGI, OFERTY
330Przepisy prawne dotyczące zamówień i przetargów
331Kryteria oceny ofert
332Zamówienia publiczne
333Przetargi
334Konkurs ofert
335Rejestry zamówień publicznych, odwołań i protestów
4 KULTURA, SPORT, TURYSTYKA I WYPOCZYNEK, OŚWIATA
40 UPOWSZECHNIANIE KULTURY
400Przepisy prawne dotyczące wspierania rozwoju kultury i ochrony
dziedzictwa kulturowego
401Rozwój i upowszechnianie kultury
41 SPORT, KULTURA FIZYCZNA
410Przepisy prawne dotyczące sportu
411Współdziałanie i wspieranie stowarzyszeń kultury fizycznej o zasięgu
ponadgminnym
412Propagowanie i upowszechnianie masowego ruchu sportowego
413Ewidencja obiektów sportowych i rekreacyjnych pozostających w gestii
województwa
42 TURYSTYKA I WYPOCZYNEK
420Przepisy prawne dotyczące turystyki
421Kierunki i programy rozwoju turystyki
422Realizacja zadań w dziedzinie rozwoju turystyki
423Zagospodarowanie turystyczno-wypoczynkowe
43 OŚWIATA
430Przepisy prawne dotyczące edukacji publicznej i szkolnictwa wyższego
431Współdziałanie, kontakty z kościołami i związkami wyznaniowymi
432Sieć i organizacja szkół wyższych
433Szkoły niepubliczne
5 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY,
KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO, TRANSPORT, ŁĄCZNOŚĆ
50 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE
500Przepisy prawne dotyczące spraw społecznych i obywatelskich
501Sprawy społeczne
51 SPRAWY WOJSKOWE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY, OCHRONA
INFORMACJI NIEJAWNYCH
510Przepisy prawne dotyczące spraw wojskowych, bezpieczeństwa i porządku
publicznego
511Sprawy wojskowe
512Bezpieczeństwo i porządek publiczny
513Zapobieganie klęskom żywiołowym
514Ochrona informacji niejawnych
52 SPRAWY OBRONNE, OBRONA CYWILNA
520Przepisy prawne dotyczące spraw obronnych i obrony cywilnej
521Reagowanie kryzysowe
522Obrona cywilna
523Świadczenia na rzecz obronności
53 OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
530Przepisy prawne dotyczące ochrony przeciwpożarowej
531Profilaktyka przeciwpożarowa
532Analizy i oceny stanu ochrony przeciwpożarowej
54 KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO, TRANSPORT
540Przepisy prawne dotyczące komunikacji, drogownictwa i transportu
541Bezpieczeństwo ruchu drogowego
542Gospodarka i zarządzanie drogami
543Ruch drogowy i kolejowy
55 ŁĄCZNOŚĆ
550Przepisy prawne dotyczące łączności
551Zaopatrzenie i eksploatacja sprzętu łączności
552Organizacja łączności alarmowej
6 ROLNICTWO, LEŚNICTWO, GOSPODARKA WODNA, PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
60 GOSPODARKA ROLNA, WETERYNARIA
600Przepisy prawne dotyczące rolnictwa i weterynarii
601Sprawy ogólne rolnictwa
602Produkcja roślinna
603Produkcja zwierzęca
604Nadzór weterynaryjny
61 LEŚNICTWO, ŁOWIECTWO, OCHRONA PRZYRODY
610Przepisy prawne dotyczące gospodarki leśnej, łowieckiej i ochrony
przyrody
611Gospodarka leśna
612Łowiectwo
613Ochrona przyrody
62 GOSPODARKA WODNA
620Przepisy prawne dotyczące gospodarki wodnej
621Sprawy techniczne
622Ochrona wód
623Wpływy z opłat z tytułu szczególnego korzystania z wód i urządzeń
wodnych
624Ochrona przeciwpowodziowa
63 PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
630Przepisy prawne dotyczące przemysłu, usług i handlu
631Przemysł i usługi
632Ochrona praw konsumentów
633Prywatyzacja przedsiębiorstw
7 GOSPODARKA WOJEWÓDZTWA, MIESZKANIOWA, LOKALOWA, PRZESTRZENNA,
BUDOWNICTWO, ARCHITEKTURA, OCHRONA ŚRODOWISKA
70 MAJĄTEK WOJEWÓDZTWA
700Przepisy prawne dotyczące gospodarki wojewódzkiej
701Majątek województwa
702Majątek Skarbu Państwa
703Urządzenia wojewódzkie
704Inwestycje wojewódzkie
705Inwestycje wojewódzkiej infrastruktury technicznej i społecznej
71 GOSPODARKA MIESZKANIOWA I LOKALOWA
710Przepisy prawne dotyczące gospodarki mieszkaniowej i lokalowej
711Budownictwo mieszkaniowe
712Gospodarka lokalami
713Czynsze, opłaty, kaucje
714Eksploatacja i ochrona budynków i lokali
72 GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI
720Przepisy prawne dotyczące gospodarki nieruchomościami
721Ewidencja nieruchomości
722Zamiana gruntów, sprzedaż, dzierżawa, darowizny, sprzedaż gruntów
cudzoziemcom, czynsze
73 BUDOWNICTWO, URBANISTYKA, ARCHITEKTURA
730Przepisy prawne dotyczące urbanistyki, budownictwa i architektury
731Programy prac urbanistycznych i ich realizacja
732Planowanie przestrzenne
733Lokalizacja inwestycji
74 GEODEZJA I KARTOGRAFIA
740Przepisy prawne dotyczące geodezji i kartografii
741Wojewódzka baza danych krajowego systemu informacji o terenie
742Wojewódzki zasób geodezyjny i kartograficzny
743Gospodarowanie środkami wojewódzkiego Funduszu Gospodarki Zasobem
Geodezyjnym i Kartograficznym
744Wykonanie i udostępnianie map topograficznych i tematycznych
745Służba geodezyjna
75 GEOLOGIA
750Przepisy prawne dotyczące geologii
751Geologia surowcowa
752Hydrogeologia
753Geologia inżynierska
76 OCHRONA ŚRODOWISKA
760Przepisy prawne dotyczące ochrony środowiska
761Plany, programy dotyczące ochrony środowiska
762Nadzór, koordynacja i kontrola ochrony środowiska
763Organizacja ochrony środowiska
764Wpływy z tytułu opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska
8 ZDROWIE, POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE
80 OCHRONA ZDROWIA
800Przepisy prawne dotyczące ochrony zdrowia
801Plany i programy ochrony zdrowia
802Organizacja opieki zdrowotnej
803Profilaktyka i oświata zdrowotna
81 POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE
810Przepisy prawne dotyczące pomocy społecznej
811Sprawy osób niepełnosprawnych
812Pomoc społeczna
813Pomoc społeczna realizowana przez inne podmioty
9 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
90 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
900Przepisy prawne dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu
901Aktywizacja lokalnego rynku pracy
902Rada zatrudnienia
903Ochotnicze Hufce Pracy
JEDNOLITY RZECZOWY WYKAZ AKT DLA ORGANÓW SAMORZĄDU WOJEWÓDZTWA
Symbole klasyfikacyjneHasła klasyfikacyjneKategoria archiwalnaUwagi
IIIIIIIVw komórce macierzystejw innych komórkach
12345678
0 ZARZĄDZANIE
00 ORGANY JEDNOOSOBOWE I KOLEGIALNE
000 Przepisy prawne dotyczące organów jednoosobowych i
kolegialnychB-10Bc
001 Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej PolskiejB-5BcMateriały
informacyjne, korespondencja.
002 Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej PolskiejB-5BcJak w klasie
001.
003 Sejmik Województwa
0030Wybory do Sejmiku WojewództwaB-5BcJak w klasie 001.
0031Organizacja Sejmiku WojewództwaABcRegulaminy.
0032Sesje Sejmiku WojewództwaABcProtokoły posiedzeń. Sposób prowadzenia
określa § 47 i 48 instrukcji kancelaryjnej dla organów samorządu
województwa (Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1073).
0033Rejestr uchwał SejmikuA-
0034Realizacja uchwał Sejmiku WojewództwaABc
0035Zespoły (kluby) radnychABcProtokoły posiedzeń.
0036Wnioski i interpelacje radnych, spotkania radnych z wyborcamiABcW
tym rejestr interpelacji i wniosków radnych.
0037Sprawy osobowe radnychB-5Bc
0038Pomoc radnym w wykonywaniu ich funkcjiB-5Bc
0039ReferendumABcWyniki zbiorcze. Pozostałe materiały - kat. B-5.
004 Komisje Sejmiku Województwa
0040Powoływanie i zmiany składów komisji stałychABc
0041Organizacja i regulaminy komisji stałychABc
0042Posiedzenia komisji stałychABcJak w klasie 0032.
0043Kontrole komisji stałychBE-5Bc
0044Realizacja wniosków komisjiABcWnioski, opinie komisji Sejmiku i ich
realizacja.
0045Rejestr wniosków i opinii komisji SejmikuA-
0046Komisje niestałe, zespoły doraźneABcJak w klasie 0032.
0047Współdziałanie komisji z organizacjami zawodowymi, społecznymi,
politycznymiB-5Bc
005 Zarząd Województwa
0050Wybory członków i skład ZarząduB-5BcMateriały podstawowe znajdują
się w protokołach posiedzeń Sejmiku Województwa.
0051Regulaminy prac ZarząduABc
0052Posiedzenia ZarząduABcJak w klasie 0032.
0053Realizacja postanowień ZarząduABc
0054Rejestr uchwał Zarządu WojewództwaA-
0055Reprezentacja samorządu województwaB-5Bc
006 Kolegia, komisje, zespoły samorządu województwa Dla każdej komisji,
zespołu zakłada się odrębną teczkę.
0060Powoływanie kolegiów, komisji i zespołówB-5BcMateriały podstawowe
znajdują się w protokołach posiedzeń tego organu Sejmiku Województwa,
który dane kolegium, komisję lub radę powołał.
0061Posiedzenie kolegiów, komisji i zespołówABcProtokoły posiedzeń.
0062Rejestry uchwał kolegiów, komisji i zespołówA-
0063Nadzór nad działalnością kolegiów, komisji i zespołówB-5Bc
0064Obsługa administracyjna i techniczna kolegiów, komisji i
zespołówBcBcZawiadomienia, harmonogramy itp.
007 Zjazdy, narady, konferencje
0070Zjazdy, narady, konferencje własneABcProgramy, referaty, wnioski,
uchwały, listy uczestników, protokoły, sprawozdania z realizacji uchwał.
0071Organizacja zjazdów, narad i konferencji własnychBcBcZawiadomienia,
harmonogramy, korespondencja.
0072Narady pracowników własnej jednostkiABcProtokoły, sprawozdania,
wnioski.
0073Koordynacja narad, zjazdów i konferencjiB-5Bc
0074Udział w obcych zjazdach, naradach i konferencjachABcWłasne
wystąpienia, referaty, opracowania, sprawozdania. Pozostałe materiały -
kat. B-5.
01 ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
010 Przepisy prawne dotyczące organizacji i zarządzaniaBE-10BcDo kat. A
- własne ustalenia i wytyczne.
011 Organizacja samorządu województwa
0110Statut organizacyjny Urzędu MarszałkowskiegoABc
0111Regulamin organizacyjny Urzędu MarszałkowskiegoABc
0112Statuty i regulaminy organizacyjne innych urzędówB-10Bc
0113Podział czynności między pracowników urzędu marszałkowskiegoB-5Bc
0114Upoważnienia pracowników do załatwiania spraw.
PełnomocnictwaB-10BcW tym rejestr upoważnień i pełnomocnictw. Okres
przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia pełnomocnictwa lub
upoważnienia.
0115Porozumienia w sprawach prowadzenia lub przejęcia zadań z zakresu
administracji rządowejABc
0116Porozumienia w sprawach powierzenia prowadzenia zadań
publicznychABcZ innymi województwami oraz jednostkami lokalnego samorządu
terytorialnego z obszaru województwa.
0117Organizacja wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-10BcDla każdej jednostki prowadzi się oddzielną teczkę
zawierającą: akta rejestracyjne, regulaminy, akta rad nadzorczych itp.
012 Organizacja organów i urzędów naczelnych, centralnych i
współdziałającychB-5BcUrzędu Prezydenta RP, Sejmu, Senatu, ministerstw i
urzędów centralnych jednostek współdziałających itp.
013 Akty normatywne, pomoc prawna
0130Akty normatywne organów i urzędów naczelnych,
centralnychB-10BcUrzędu Prezydenta RP, Sejmu, Senatu, ministerstw i
urzędów centralnych itp.
0131Akty normatywne własneABcKomplet podpisanych uchwał, zarządzeń,
okólników, decyzji, instrukcji. Dla każdego rodzaju aktów normatywnych
zakłada się odrębne teczki. Jeden egzemplarz rejestruje się w odpowiednich
klasach rzeczowych.
0132Zbiory aktów prawa miejscowego i ich publikacjaABcW tym m.in.
statut województwa. Prowadzi się co najmniej dwa zbiory - jeden służy do
powszechnego udostępniania i powinien być prowadzony w systemie
komputerowym.
0133Akty normatywne innych organów samorządu terytorialnegoB-10Bc
0134Akty normatywne terenowych organów rządowej administracji
ogólnejB-10Bc
014 Prace naukowo-badawczeB-10Bc
0140Plany i programy prac, realizacjaABc
0141Rozliczenia, odbiór robótB-5Bc
015 Metody pracyBE-5BcUsprawnienia, racjonalizacja.
016 Normalizacja i normatywyBE-5BcMetodyka, normy wyposażenia w sprzęt
itp.
017 Wykonywanie funkcji organu założycielskiego
0170Tworzenie, łączenie, podział i likwidacja wojewódzkich
samorządowych jednostek organizacyjnychABc
0171Realizacja uprawnień organu założycielskiegoB-5BcPowoływanie,
odwoływanie kierowników wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnych.
0172Oceny działalności przedsiębiorstwBE-5Bc
018 Organizacja i udział w spółkach, przedsiębiorstwach, bankach
itp.ABcAkty erekcyjne, rejestr sądowy, udziały, regulaminy pracy,
reprezentacja itp.
02 PROGNOZOWANIE, PLANOWANIE I SPRAWOZDAWCZOŚĆ, STATYSTYKA Dla każdego
rodzajów planów i sprawozdań zakłada się odrębne teczki.
020 Metodyka i organizacja planowania i sprawozdawczości
statystycznejB-10BcOpracowania własne - kat. A.
021 Strategia rozwoju województwaABc
022 Planowanie i prognozowanie
0220Plany roczne i prognozy wieloletnieABcWłasne. Do kat. A należy
wyłącznie wersja zatwierdzona planu. Wersje robocze (projekty), materiały
źródłowe, korespondencja - kat. B-3.
0221Plany okresoweB-5BcWłasne. Kwartalne, miesięczne itp.
0222Plany roczne i wieloletnie wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-5Bc
0223Plany okresowe wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-5Bc
023 Sprawozdawczość
0230Sprawozdania własne roczne i wieloletnieABcJak w klasie 0210, w tym
bilans.
0231Sprawozdania wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychBE-5Bc
0232Sprawozdania zbiorczeABc
0233Sprawozdania okresowe własneBE-5BcDo kat. A zalicza się te
sprawozdania okresowe komórek merytorycznych, dla których nie sporządza
się sprawozdań rocznych.
0234Materiały pomocniczeABcDo kat. A zalicza się tylko materiały nie
wykorzystane w sprawozdaniach, pozostałe - kat. B-3.
024 Statystyka
0240Źródłowe materiały statystyczneB-2BcAnkiety, formularze
statystyczne, sprawozdania. Okres przechowywania liczy się od daty
opracowania końcowego.
0241Statystyczne opracowania końcoweABcZa okres roku lub krótszy, o ile
są to opracowania końcowe. Opracowania cząstkowe - kat. B-5.
0242Statystyczne opracowania jednostek podległychB-5Bc
0243Prowadzenie resortowych badań statystycznychB-5Bc
025 Analizy działalności
0250Analizy własneABcDo kat. A należą analizy kompleksowe i problemowe,
pozostałe - kat. B-5.
0251Analizy wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnychB-10Bc
0252Analizy zbiorczeABc
0253Materiały pomocniczeABcJak w klasie 0224.
026 Meldunki i raporty sytuacyjne
0260Meldunki i raporty sytuacyjne własneBE-5Bc
0261Meldunki i raporty sytuacyjne wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-5Bc
0262Meldunki i raporty zbiorczeBE-5Bc
03 INFORMATYZACJA
030 Projektowanie i koordynowanie systemów i programów
0300Organizacja prac projektowychB-5BcUmowy, plany pracy, protokoły
odbioru prac oraz raporty, korespondencja z wykonawcami i użytkownikami.
0301Dokumentacja faz projektowania oprogramowaniaABc
0302Dokumentacja projektowania funkcjonalnegoABcOgólne i szczegółowe
projekty funkcjonalne systemów
0303Licencje na oprogramowanieB-5BcOkres przechowywania liczy się od
daty wygaśnięcia umowy licencyjnej.
031 Eksploatacja systemów informatycznych
0310Instrukcje eksploatacyjneB-10BcSystemów informatycznych, systemów
ewidencjonowania informacji, nośników i kopii bezpieczeństwa oraz
archiwizowania zbiorów danych.
0311Zbiory informacjiBE-5BcZgromadzone na nośnikach informatycznych.
Kategoria archiwalna zależy od rodzaju zgromadzonych informacji - zgodnie
z rzeczowym wykazem akt.
0312Zabezpieczenie eksploatacji systemówB-5BcMateriałowe i techniczne.
0313Instalacja, utrzymanie i administracja oprogramowania systemowego i
pomocniczegoB-5Bc
0314Wspomaganie użytkowników systemówB-5BcKonsultacje, szkolenia,
materiały pomocnicze i instrukcje dla użytkowników.
04 PODZIAŁ TERYTORIALNY
040 Przepisy prawne dotyczące podziału terytorialnegoBE-10Bc
041 Podział terytorialny
0410Tworzenie, łączenie i znoszenie województwABcWnioski, opinie,
postulaty.
0411Tworzenie miastABcJak w klasie 0430.
0412Tworzenie, łączenie gmin, powiatów oraz ustalanie ich nazw i
siedzibABcJak w klasie 0430.
0413Zmiany granic województwABcJak w klasie 0430.
0414Zmiany granic powiatówBE-10BcJak w klasie 0430.
0415Zmiany granic gminBE-10BcJak w klasie 0430.
0416Zmiany granic miastBE-10BcJak w klasie 0430.
0417Przenoszenie siedzib do innych miejscowościBE-10BcJak w klasie
0430.
0418Podziały terytorialne dla celów specjalnychBE-5Bc
0419Podział terytorialny na rejony działania administracji rządowej
ogólnej i specjalnej, sądownictwa itp.BE-5Bc
05 OBSŁUGA PRAWNA, SKARGI I WNIOSKI
050 Przepisy prawne dotyczące obsługi prawnej, skarg i
wnioskówB-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
051 Prowadzenie spraw sądowych
0510Rejestr spraw sądowychABcCywilnych, karnych, pracy,
administracyjnych, gospodarczych itd.
0511Sprawy cywilne i w sądach pracyB-10-Materiały.
0512Sprawy karneB-5-Jak w klasie 0511.
0513Sprawy administracyjneB-10-Jak w klasie 0511. W tym postępowanie
przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym.
0514Sprawy gospodarczeB-10-Jak w klasie 0511.
0515Sprawy przed kolegiami ds. wykroczeńB-10-Jak w klasie 0511.
0516Występowanie przed sądamiB-5Bc
0517Współdziałanie z organami ścigania w sprawach zapobiegania
przestępstwomB-5Bc
0518Zastępstwa sądoweB-3Bc
052 Opiniowanie aktów prawnych
0520Projekty uchwał Sejmiku WojewództwaB-3Bc
0521Projekty uchwał (postanowień) Zarządu WojewództwaB-3Bc
0522Projekty postanowień Marszałka WojewództwaB-3Bc
0523Projekty rozporządzeń i zarządzeń administracji rządowejB-3Bc
053 Opinie prawne
0530Opinie prawne dla Sejmiku WojewództwaBE-5Bc
0531Opinie prawne dla departamentówB-5Bc
0532Opinie prawne dla administracji rządowejB-5Bc
0533Inne opinie prawneB-5Bc
054 Interpretacje prawne i spory kompetencyjne
0540Interpretacje przepisów prawnychABcWykładnia, interpretacja
własnych aktów normatywnych. Pozostałych - kat. B-5.
0541Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między organami samorządu
terytorialnegoBE-5Bc
0542Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między organami samorządu
terytorialnego a urzędami terenowymi administracji rządowejBE-5Bc
055 Skargi i wnioski
0550Rejestr skarg i wnioskówABc
0551Rozpatrywanie skarg i wnioskówBE-5BcZałatwianych bezpośrednio. W
razie masowości tego typu spraw do kat. A kwalifikuje się 5-10%.
0552Skargi i wnioski przekazane do załatwienia według właściwościB-3Bc
0553Analizy i oceny skarg i wnioskówABc
0554Nadzór i kontrola prawidłowości rozpatrywania skarg i wnioskówB-3Bc
06 WYDAWNICTWA, PUBLIKACJE, POPULARYZACJA
060 Przepisy prawne dotyczące wydawnictw i publikacjiB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
061 Wydawnictwa, publikacje
0610Programy i plany wydawnictw i publikacjiABcWłasne. Pozostałe - kat.
B-5.
0611Wykonania poligraficzneB-2BcZapotrzebowania materiałowe, zlecenia i
ich rozliczenie, kopie rachunków, korespondencja.
0612Kolportaż i rozpowszechnianie wydawnictwB-2Bc
0613Własne publikacjeABcDokumentacja każdego tytułu (karty wydawnicze,
umowy opracowań autorskich i redakcyjnych, recenzje, opinie, projekty
graficzne itp.).
062 Dzienniki, czasopisma, ogłoszenia, wywiady
0620Prenumerata dzienników i czasopismB-2Bc
0621Ogłoszenia i obwieszczeniaB-3Bc
0622Konferencje prasoweABcStenogramy, przebieg konferencji.
Zaproszenia, zawiadomienia, korespondencja - kat. Bc.
0623Wywiady i informacje dla środków masowego przekazuABcDla prasy,
radia i telewizji. Również odpowiedzi na krytykę w prasie, radiu i
telewizji.
0624Wycinki prasowe i zewnętrzne materiały informacyjne o działalności
własnejABc
0625Wycinki prasowe dotyczące wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-2Bc
063 Kroniki i monografie
0630Kroniki i monografieABcO działalności własnej.
0631Kroniki i monografie wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-10Bc
0632Kroniki i monografie obceB-5Bc
064 Wystawy, pokazy, imprezy, prezentacje Imprezy stałe i
okolicznościowe.
0640Wystawy, pokazy i imprezy własneABcProgramy, scenariusze, materiały
pomocnicze, księgi pamiątkowe wystaw, pokazów, imprez własnych.
0641Techniczna obsługa wystaw, pokazów i imprezB-2Bc
0642Udział w obcych imprezach krajowych i zagranicznychABcDo kat. A
zalicza się własne opracowania oraz sprawozdania z czynnego uczestnictwa.
Pozostałe materiały kat. B-2.
065 SponsoringBE-5Bc
066 PatronatBE-5Bc
067 Komitety honoroweBE-5Bc
07 WSPÓŁDZIAŁANIE, KONTAKTY Obejmuje ogólne sprawy współpracy z
instytucjami krajowymi nie związane bezpośrednio z dokumentacją innych
klas.
070 Przepisy prawne dotyczące współdziałania i kontaktówB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
071 Związki, stowarzyszenia i porozumienia województw
0710Statuty związków i ich rejestracjaABc
0711Reprezentacja województwa w związku i zasady jej działaniaABcSkład
osobowy i zasady jego pracy.
0712Zgromadzenia związkuABcProtokoły, uchwały.
0713Zarząd związkuABcProtokoły, uchwały, decyzje.
0714Techniczna obsługa związków, stowarzyszeń i
porozumieńBcBcZawiadomienia, harmonogramy itp.
072 Współdziałanie
0720Współdziałanie z partiami i organizacjami politycznymiABcDo kat. A
kwalifikuje się korespondencję merytoryczną i własne opracowania
przygotowane dla tych instytucji; pozostała dokumentacja kat. B-5.
0721Współdziałanie ze związkami zawodowymi i organizacjami
społecznymiABcJak w klasie 0710. W miarę potrzeb dla poszczególnych
organizacji można zakładać podteczki.
0722Współdziałanie z terenowymi organami administracji rządowejABcJak w
klasie 0710.
0723Współdziałanie z organami samorządu terytorialnegoABcJak w klasie
0710.
0724Współdziałanie z innymi urzędami, instytucjami i
stowarzyszeniamiBE-5BcJak w klasie 0710.
0725Współdziałanie między komórkami własnej jednostkiBcBc
0726Współdziałanie z wojewódzkimi samorządowymi jednostkami
organizacyjnymiB-5Bc
0727ReprezentacjaB-2BcZaproszenia, życzenia, podziękowania i inna
korespondencja.
073 Kontakty zagraniczne
0730Priorytety współpracy zagranicznej województwaABcWłasne ustalenia.
0731Udział w międzynarodowych instytucjach i zrzeszeniach
regionalnychABc
0732Współpraca dwustronnaABcPodpisane porozumienia, analizy, oceny i
sprawozdania z realizacji współpracy.
0733Wyjazdy zagraniczneABcSprawozdania z wyjazdów, pozostałe: wnioski
wyjazdowe, korespondencja - kat. B-2.
0734Przyjmowanie delegacji zagranicznychABcProgramy pobytu oraz
sprawozdania z przebiegu rozmów. Pozostałe: ewidencja upominków,
dokumentacja zakwaterowań, sprawy tłumaczeń - kat. B-2.
0735Wymiana doświadczeńBE-5BcWymiana dokumentacji i informacji.
08 BIUROWOŚĆ, ARCHIWUM ZAKŁADOWE
080 Przepisy prawne dotyczące biurowości i archiwum zakładowegoB-10Bc
081 Instrukcje, regulaminy, rejestry
0810Instrukcja kancelaryjnaABc
0811Rzeczowy wykaz aktABc
0812Rejestry kancelaryjne (rzeczowe)B-5Bc
0813Środki ewidencji i kontroli obiegu dokumentacjiB-2BcKontrolki
wpływów i wysłanej korespondencji, dowody opłat pocztowych, rozdzielniki,
terminarze.
082 Archiwum zakładowe
0820Instrukcje i regulaminy archiwum zakładowegoABc
0821Ewidencja zasobu archiwum zakładowegoABcWykazy spisów
zdawczo-odbiorczych. Spisy zdawczo-odbiorcze, spisy zdawczo-odbiorcze akt
przekazywanych do archiwum państwowego, protokoły oceny dokumentacji nie
archiwalnej, spisy dokumentacji (aktowej, technicznej) przeznaczonej do
zniszczenia lub przekazania na makulaturę.
0822Ewidencja udostępniania i wypożyczania aktB-2BcZezwolenia, karty
udostępniania akt.
0823Skontrum dokumentacji archiwum zakładowegoB-5BcOkres przechowywania
liczy się od daty przeprowadzenia nowego skontrum.
0824Zagubienie bądź utrata aktABcPostępowanie wyjaśniające, protokoły.
0825KwerendyB-5BcZaświadczenia i ich rejestry.
083 Biblioteka urzędowa
0830Instrukcje i regulaminy biblioteki urzędowejABc
0831Ewidencja zasobu bibliotecznegoB-10BcInwentarze, katalogi. Okres
przechowywania liczy się od momentu dezaktualizacji ewidencji.
0832Zakup książek i innych wydawnictwB-2Bc
0833Ewidencja wypożyczeń zbiorów bibliotecznychB-2Bc
0834Brakowanie zbiorów, weryfikacja przydatnościB-3Bc
084 Technika pracy biurowejB-5BcZasady organizacji i nowoczesnej
techniki pracy biurowej, współpraca z instytucjami, wprowadzanie nowych
technik biurowych, pomoc i nadzór w tym zakresie.
085 Formularze i druki
0850Formularze i drukiABcWzory i opracowania własne.
0851Katalogi i wzorniki druków i formularzyB-5Bc
0852Gospodarka formularzami i drukamiB-3Bc
0853Składnice formularzy i drukówB-3Bc
0854Druki ścisłego rozliczania i powszechnego użytkuB-5Bc
086 Godła, pieczęcie, tablice, ogłoszenia
0860Godła i herbyABcOpiniowanie, wizerunki.
0861Pieczęcie urzędowe i stempleABcWzory odciskowe i ich ewidencja.
0862Zamawianie pieczęci urzędowych i stempli, likwidacjaB-10Bc
0863Tablice urzędowe i informacyjneB-5Bc
0864Tablice ogłoszeńB-5Bc
0865Flagi państwoweB-5Bc
087 Opłaty i ryczałty pocztowe, telefoniczne
0870Tabele opłat pocztowychB-5Bc
0871Opłaty i ryczałtyB-5Bc
0872Telegramy, telefonogramy, dalekopisy i telefaksyB-5Bc
09 NADZÓR, KONTROLE, BADANIA
090 Zasady i tryb postępowania w sprawach nadzoru, kontroli i
badańB-10BcWłasne ustalenia i wytyczne - kat. A.
0900Organizacja jednostek kontrolnychB-10Bc
0901Książki kontroliB-5Bc
0902Nadzór terenowych organów administracji rządowej nad
przestrzeganiem prawa przez organy samorządu terytorialnegoABc
091 Kontrole, inspekcje, lustracje Każda kontrola stanowi odrębną
sprawę.
0910Plany kontroli, inspekcji i lustracji oraz ich realizacjaB-5Bc
0911Kontrole zewnętrzne urzędu własnegoABcProtokoły, sprawozdania z
kontroli, wnioski, zarządzenia i wystąpienia pokontrolne, sprawozdania z
realizacji zaleceń. Do kat. A - kontrole kompleksowe i problemowe,
pozostałe - kat. B-5.
0912Kontrole wewnętrzneB-5Bc
0913Kontrole wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnychABcJak
w klasie 0911.
0914Udział w kontrolach organizowanych przez specjalistyczne jednostki
kontrolneB-3Bc
0915Udział w kontrolach organizowanych przez terenowe organy
administracji rządowejBE-5Bc
092 Badania Badania dotyczące różnych aspektów funkcjonowania i
organizacji własnego urzędu oraz jednostek podległych.
0920Plany i programy badań oraz ich realizacjaB-5Bc
0921Tezy badań i wytyczne w sprawach badańABcWłasne ustalenia.
0922Wyniki badań, opracowania, wnioskiABc
1 KADRY
10 ZASADY PRACY I PŁACY. EWIDENCJA OSOBOWA
100 Zbiór przepisów prawnych dotyczących pracy, płac oraz spraw
socjalnychBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A. Okres przechowywania liczy się
od daty utraty mocy prawnej danego przepisu.
101 Zasady pracy i płac
1010Umowy zbiorowe i zakładoweABcWłasne przepisy, zewnętrzne - kat.
B-5.
1011Taryfikatory kwalifikacyjne, siatki płacABcJak w klasie 1010.
1012Regulaminy pracy, czas pracyABcJak w klasie 1010.
1013Wykazy etatów, plany rozmieszczenia pracownikówABc
1014Zasady nagradzania i premiowaniaABcUstalenia własne. System
wynagradzania i premiowania, regulaminy premiowania i przyznawania nagród,
zarządzenia i wytyczne.
102 Ewidencja osobowa Do całości spraw mają zastosowanie postanowienia
ustawy z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133,
poz. 883).
1020Akta osobowe pracownikówBE-50-Sposób prowadzenia akt osobowych
określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28.05.1996 r.
(Dz. U. Nr 62, poz. 286).
1021Akta osobowe kadry kierowniczej wojewódzkich samorządowych
jednostek organizacyjnychBE-50-Jak w klasie 1020.
1022Pomoce ewidencyjne do akt osobowychB-50-
1023Legitymacje służbowe pracowników własnego urzędu i karty
identyfikacyjneB-5BcWnioski o wydanie legitymacji i kart, ewidencja.
1024Świadectwa pracy, zaświadczenia itp.B-5Bc
11 ZATRUDNIANIE I WYNAGRADZANIE PRACOWNIKÓW WŁASNEGO URZĘDU I
KIEROWNIKÓW WOJEWÓDZKICH SAMORZĄDOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
110 Przepisy prawne dotyczące zatrudniania i wynagradzaniaBE-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
111 Zatrudnianie i zwalnianie
1110Zapotrzebowanie i nabór pracownikówB-2BcOferty (zgłoszenia) i
korespondencja z kandydatami, testy kwalifikacyjne.
1111Zatrudnianie i zwalnianie pracownikówB-2BcAkta dotyczące
konkretnych pracowników odkłada się do akt osobowych.
1112Zatrudnianie i zwalnianie pracowników specjalnych
kategoriiB-2BcMłodocianych, inwalidów, rencistów, absolwentów.
1113Awanse i przeszeregowaniaB-5Bc
1114Zatrudnianie w godzinach nadliczbowychB-2Bc
1115Praktyki, praktykanci, stażeB-5Bc
1116Opinie o pracownikachB-5Bc
1117Przeglądy kadroweBE-5Bc
1118Obsadzanie stanowisk w drodze konkursówB-5Bc
112 Nagradzanie pracowników
1120Nagradzanie pracownikówB-10BcKopie decyzji o przyznaniu nagród
odkłada się do akt osobowych.
1121Nagrody jubileuszoweB-2B-2
1122Dyplomy, listy, podziękowaniaB-2B-2Jeden egzemplarz odkłada się do
akt osobowych.
113 Zatrudnianie, nagradzanie i awansowanie pracowników wojewódzkich
samorządowych jednostek organizacyjnych
1130Powoływanie i odwoływanieB-5Bc
1131Nagradzanie i awansowanieB-5Bc
1132Nagrody jubileuszoweB-2Bc
1133Dyplomy, podziękowaniaB-2Bc
114 Odznaczenia państwowe i resortowe
1140Ewidencja pracowników odznaczonychBE-10Bc
1141Odznaczenia państwoweB-5BcWnioski.
1142Odznaczenia resortoweB-5BcWnioski.
115 Prace dodatkowe pracowników
1150Ewidencja pracowników własnej jednostki wykonujących prace
dodatkoweB-5Bc
1151Zezwolenia na wykonywanie pracy dodatkowej przez pracowników
własnej jednostkiB-5Bc
1152Prace zleconeB-5BcUmowy zlecenia, umowy o dzieło.
116 Sprawy wojskowe pracownikówB-5Bc
12 SZKOLENIE PRACOWNIKÓW
120 Przepisy prawne dotyczące szkolenia pracownikówB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
121 Ośrodki doskonalenia kadr pracowniczych
1210Lokale, pomieszczenia i ich wyposażenieB-5Bc
1211Pracownicy ośrodkówB-5Bc
1212Koszty szkolenia, rozliczenia, zwolnienia od kosztówB-3Bc
1213Baza wyżywienia, rozliczeniaB-3Bc
1214Obsługa techniczno-kancelaryjna kursówB-3Bc
1215Dokumentacja szkoleniaB-10Bc
122 Formy i metody szkolenia
1220Plany i programy szkolenia pracowników urzędu własnego i ich
realizacjaABcOpracowania własne.
1221Analizy i oceny form szkoleniowychABcJak w klasie 1220.
1222KursyB-3Bc
1223Sympozja, kursokonferencje itp.B-3Bc
1224Szkolenie praktykantówB-3Bc
1225Egzaminy kwalifikacyjneB-5Bc
1226Praktyki szkolenioweB-3Bc
1227Samokształcenie, dokształcanieB-3Bc
123 Uczestnicy szkolenia
1230Ewidencja szkolonychB-10Bc
1231Dobór kadr do szkoleniaB-2Bc
1232Analizy i oceny wyników szkoleniaABcOpracowania własne.
1233Protokoły z egzaminów i świadectwa naukiB-50Bc
1234Dokształcanie i szkolenie kadry kierowniczej wojewódzkich
samorządowych jednostek organizacyjnychB-5BcPlany, zezwolenia, decyzje o
dofinansowaniu.
13 DYSCYPLINA PRACY, URLOPY, KARY
130 Przepisy prawne dotyczące dyscypliny pracy, urlopów, karania
pracownikówBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
131 Dyscyplina pracy
1310Dowody obecności w pracyB-cBc
1311Absencja chorobowaB-5BcZaświadczenia o niezdolności do pracy.
Pozostałe kat. Bc.
1312Książki wyjść poza urządB-3Bc
1313Ewidencja delegacji służbowychB-2-Rachunki kosztów podróży
służbowych należą do dowodów księgowych - kat. B-5.
1314Zachowanie tajemnicy państwowej i służbowejB-3BcOkres
przechowywania liczy się od następnego roku po wygaśnięciu zobowiązania
lub uprawnienia dostępu.
1315Analizy efektywnego czasu pracyABcOpracowania własne.
132 Urlopy pracownicze
1320Urlopy pracowniczeB-3BcPlany urlopów, karty urlopowe.
1321Urlopy okolicznościoweB-3Bc
1322Urlopy macierzyńskie i wychowawczeB-3BcKopie akt odkłada się do akt
osobowych.
1323Urlopy bezpłatneB-3BcJak w klasie 1322.
1324Urlopy dla poratowania zdrowiaB-3BcJak w klasie 1322.
1325Urlopy szkolenioweB-3Bc
133 Kary porządkowe i dyscyplinarne
1330Upomnienia - odwołaniaBcBcZgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.
1331Postępowanie dyscyplinarneBE-5Bc
1332Komisje dyscyplinarne, rzecznicy dyscyplinarniB-5Bc
1333Zacieranie nałożonych karB-5Bc
1334Zawieszanie pracowników w czynnościachB-5Bc
1335Pozbawienie kwalifikacji do wykonywania zawoduB-5Bc
14 SPRAWY SOCJALNO-BYTOWE PRACOWNIKÓW
140 Przepisy prawne dotyczące spraw socjalno-bytowych
pracownikówBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
141 Mieszkania pracownicze, pomoc interwencyjnaB-5BcObejmuje mieszkania
zakładowe, zastępcze, służbowe i spółdzielcze.
142 Dojazdy do pracy, dopłaty do biletówB-3Bc
143 Zaopatrzenie rzeczowe pracownikówB-3BcStołówki, bufety itp.
144 Opieka zdrowotna
1440Ambulatoria własneB-3Bc
1441Opieka zdrowotna nad pracownikamiB-5BcOpieka zdrowotna nad
emerytami, rencistami i inwalidami.
1442Opieka nad dziećmi - żłobki, przedszkolaB-5Bc
145 Wypoczynek pracowników i ich rodzin
1450Wczasy pracownicze i rodzinneB-3Bc
1451Obozy, kolonie dla dzieci i młodzieżyB-3Bc
1452Własna baza wczasowo-kolonijnaB-3Bc
146 Sport, oświata i kultura
1460Własna baza sportowa i kulturalno-oświatowaB-2Bc
1461Imprezy sportowe dla pracownikówB-2Bc
1462Wypożyczalnie sprzętu sportowegoB-2Bc
1463Biblioteki i czytelnie dla pracownikówB-2Bc
1464Imprezy kulturalno-oświatoweB-2Bc
147 Akcje socjalneABcSprawozdania, analizy, wnioski z realizacji akcji
socjalno-bytowych.
15 EMERYTURY, RENTY. UBEZPIECZENIA OSOBOWE
150 Przepisy prawne emerytalno-rentowe i ubezpieczenioweB-10Bc
151 Emerytury i renty
1510Ewidencja emerytów i rencistów własnego urzęduB-10Bc
1511Wnioski o emerytury i rentyB-3BcOkres przechowywania liczy się od
daty przyznania renty lub prawomocnego orzeczenia o odmowie.
1512Wnioski o renty inwalidzkie i specjalneB-2BcJak w klasie 1511.
1513Dodatki do rent i emeryturB-3Bc
152 Ubezpieczenia społeczne
1520Składki ubezpieczenia społecznegoB-5BcPodstawy wymiaru składek
ubezpieczeniowych, korespondencja.
1521Ubezpieczenia grupoweB-10BcOkres przechowywania liczy się od daty
upływu terminu umowy ubezpieczeniowej.
1522Legitymacje ubezpieczenioweB-5BcRejestry wydanych legitymacji lub
duplikatów, skorowidze, legitymacje zwrócone.
1523Dowody uprawnień do zasiłkówB-5BcChorobowych pogrzebowych,
rodzinnych.
16 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
160 Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny
pracyBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
161 Stan bezpieczeństwa i higieny pracy
1610Przeglądy i kontrola stanu bezpieczeństwa i higieny pracyB-3Bc
1611Przeglądy i kontrola stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w
wojewódzkich samorządowych jednostkach organizacyjnychB-5Bc
1612Analizy i oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracyABc
162 Środki ochronne
1620Odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistejB-3Bc
1621Urządzenia ochronne i sanitarneB-3Bc
1622Środki utrzymania czystościB-3Bc
163 Wypadki przy pracy, choroby zawodowe
1630Wypadki zbiorowe, śmiertelne i inwalidzkieABc
1631Inne wypadkiB-10Bc
1632Zgłoszenia chorób zawodowychB-10Bc
1633Analizy i oceny wypadkowości i chorób zawodowychABc
1634Profilaktyka zapobiegawczaB-5Bc
1635Badania okresowe pracownikówBx*)-*)0kres przechowywania - zgodnie z
wymaganiami na poszczególnych stanowiskach pracy.
2 ŚRODKI RZECZOWE
20 ADMINISTRACJA NIERUCHOMOŚCI
200 Podstawowe zasady gospodarowania nieruchomościamiBE-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
201 Administrowanie nieruchomościami
2010Dokumentacja prawna oraz projektowo-kosztorysowa obiektówBE-5BcDla
każdego obiektu zakłada się odrębną teczkę. Okres przechowywania - przez
cały okres użytkowania obiektu. Dokumentacja obiektów zabytkowych - kat.
A.
2011Ewidencja nieruchomości, lokali i pomieszczeń użytkowanych przez
urząd własnyB-10Bc
2012Ewidencja nieruchomości, lokali i pomieszczeń przekazanych do
korzystania wojewódzkim samorządowym jednostkom organizacyjnymB-10Bc
2013Nabywanie, zbywanie, zamiana nieruchomości, lokali i pomieszczeń na
potrzeby własne urzęduB-25BcDokumentacja prawna i techniczna. Okres
przechowywania liczy się od daty zbycia obiektu.
2014Podatki, opłaty i czynsze za lokale, pomieszczenia i nieruchomości
własneB-10BcZ wyjątkiem dowodów księgowych (kat. B-5).
2015Wynajem nieruchomości i lokali własnych innym jednostkomB-5BcUmowy,
korespondencja. Okres przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia umowy
najmu.
202 Utrzymywanie lokali i pomieszczeń
2020Gospodarka nieruchomościami, lokalami i pomieszczeniamiB-3Bc
2021Eksploatacja nieruchomości, lokali i pomieszczeńB-2BcKonserwacja,
remonty bieżące, protokoły przeglądów.
2022Eksploatacja urządzeń techniczno-instalacyjnychB-2BcJak w klasie
2321.
2023Utrzymanie czystościB-2Bc
2024Ogrzewanie lokali i pomieszczeńB-2Bc
2025OświetlenieB-2Bc
2026Woda, kanalizacja, ścieki itp.B-2Bc
2027Dekoracja, flagowanie, estetykaB-2Bc
203 Ochrona obiektów i mienia
2030Ochrona przeciwpożarowa w nieruchomościach własnychB-5BcInstrukcje,
książki kontroli wewnętrznych, opinie o projektach technicznych systemów
wykrywania i sygnalizacji pożaru.
2031Ochrona przeciwpożarowa w nieruchomościach wojewódzkich
samorządowych jednostkach organizacyjnychB-5BcJak w klasie 2030.
2032Ochrona (strzeżenie) obiektów własnych oraz jednostek
podległychB-5BcDokumentacja dotycząca organizacji i funkcjonowania straży
oraz agencji ochrony przy ochronie obiektów. Dzienniki służb, meldunki.
2033Ochrona mienia własnego oraz jednostek podległychB-3Bc
21 GOSPODARKA ŚRODKAMI RUCHOMYMI
210 Zaopatrzenie w materiały i pomoce biurowe
2100Źródła zaopatrzenia, dostawcyB-2BcZamówienia, zakupy. Oferty,
katalogi dostawców - kat. Bc.
2101Magazynowanie i użytkowanie środków trwałych i przedmiotów
nietrwałychB-5BcDowody przychodu i rozchodu, kartoteki magazynowe.
2102Ewidencja ruchomości, narzędzi, materiałów i pomocy biurowychB-3Bc
2103Likwidacja środków trwałychB-5BcProtokoły likwidacji.
211 Meble i sprzęt biurowy
2110Zapotrzebowania, zamówienia, przydziałyB-3Bc
2111Konserwacja i remontyB-3Bc
2112Kasacja i upłynnianieB-5Bc
212 Maszyny i urządzenia biurowe
2120Zapotrzebowania, zamówienia, przydziałyB-3Bc
2121Dokumentacja techniczna i eksploatacyjna maszyn i
urządzeńB-5BcDokumentacja techniczna, instrukcje obsługi, opisy
techniczne, gwarancje, katalogi. Okres przechowywania liczy się od daty
zniszczenia maszyny.
213 Gospodarka materiałowa i narzędziowa
2130Zasady gospodarki materiałowej i narzędziowejABcWłasne ustalenia.
2131Ewidencje materiałów i narzędziB-10Bc
2132Magazynowanie materiałów i narzędziB-10Bc
2133Rozliczenia zużycia materiałówB-3Bc
2134Gospodarka odpadami (surowcami wtórnymi)B-2Bc
214 Inwentaryzacja
2140Inwentaryzacja w urzędzie własnymB-5Bc
2141Formularze inwentaryzacyjne (spisy i protokoły)B-5Bc
2142Inwentaryzacja w jednostkach podległychB-3Bc
2143Komisje inwentaryzacyjne własneB-5BcSkłady komisji.
2144Komisje inwentaryzacyjne w jednostkach podległychB-5BcJak w klasie
2143.
2145Wycena i przecena, amortyzacjaB-10Bc
22 INWESTYCJE I REMONTY BUDOWLANE
220 Przepisy prawne dotyczące inwestycji i remontówB-10Bc
221 Przygotowanie inwestycji i remontów
2210Normatywy techniczne projektowaniaB-5Bc
2211Opiniowanie założeń techniczno-ekonomicznych oraz dokumentacji
projektowo kosztorysowejB-5BcWnioski, opinie, zezwolenia, korespondencja.
2212Zlecenia na wykonanie dokumentacjiB-3Bc
222 Inwestycje budowlane, remonty kapitalne
2220Dokumentacja (prawna i projektowo-kosztorysowa)BE-5BcDokumentacja
obiektów zabytkowych - kat. A. Dla każdego obiektu zakłada się odrębną
teczkę. Okres przechowywania liczy się od daty zaprzestania eksploatacji
obiektu.
2221Realizacja inwestycji i remontówB-5BcUmowy z wykonawcami,
harmonogramy robót, narady, rozliczenia z wykonawcami. Dla każdej
inwestycji zakłada się odrębne teczki.
2222Odbiór i rozliczenie inwestycji oraz remontów
kapitalnychB-5BcProtokoły odbioru inwestycji, notatki. Jeden egzemplarz
protokołu należy dołączyć do dokumentacji prawnej i technicznej obiektu.
2223Zaopatrzenie materiałowe i wyposażenioweB-3Bc
2224Ewidencja inwestycji i remontów kapitalnychABcWykaz (spis) tytułów
inwestycyjnych i obiektów zakwalifikowanych do kapitalnego remontu.
2225Nadzór inwestorskiB-5Bc
23 TRANSPORT
230 Przepisy prawne dotyczące transportuB-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
231 Zakup i ewidencja środków transportu
2310Zakupy środków transportuB-5Bc
2311Ewidencja własnych środków transportuB-10Bc
2312Ewidencja środków transportu wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-10Bc
2313Etaty samochodowe własne oraz jednostek podległychB-5Bc
232 Eksploatacja środków transportu
2320Przebiegi samochodów własnychB-5BcKarty eksploatacji samochodów,
ewidencja zużycia paliw.
2321Przebiegi samochodów wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-5BcJak w klasie 2320.
2322Naprawa i remonty pojazdówB-5Bc
2323Części zamienne, narzędzia, sprzętB-5Bc
2324PaliwoB-5Bc
2325Zezwolenia na prowadzenie samochodów służbowychB-5Bc
2326Wykorzystanie pojazdów prywatnych do celów służbowychB-5BcUmowy z
pracownikami.
2327Ryczałty samochodoweB-5Bc
2328Zaplecze techniczne transportuB-3BcWarsztaty, garaże itp.
3 BUDŻET, PODATKI, OPŁATY, RACHUNKOWOŚĆ
30 PLANOWANIE I WYKONYWANIE BUDŻETÓW
300 Przepisy prawne dotyczące planowania budżetowegoBE-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
301 Budżet województwa
3010Opracowania i materiały dotyczące projektowania budżetówB-5Bc
3011Budżet zbiorczy, zmiany i realizacjaABcW tym opinie Regionalnej
Izby Obrachunkowej. Wersja ostateczna. Projekty, materiały robocze i
pomocnicze - kat. B-5.
3012Plany finansowe i sprawozdania z ich realizacji wojewódzkich
samorządowych jednostek organizacyjnychBE-5Bc
302 Zadania zlecone Finansowanie porozumień dot. powierzania
prowadzenia zadań publicznych.
3020Dotacje budżetu wojewódzkiego na realizację rządowych zadań
zleconychB-5BcDotacje celowe z budżetu państwa i państwowych funduszy
celowych na zadania wykonywane przez województwo.
3021Plany finansowe zadań zleconychBE-5BcDotacje celowe z budżetu
państwa na zadania z zakresu administracji rządowej wykonywane przez
województwo na podstawie porozumień zawartych z organami administracji
rządowej.
3022Plany finansowe zadań publicznychBE-5Bc
303 Plany finansowania inwestycji i remontów
3030Plany finansowania inwestycji własnych i ich realizacjaABc
3031Plany finansowania inwestycji wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnych i ich realizacjaB-5Bc
3032Finansowanie remontów własnychB-5Bc
3033Finansowanie remontów wojewódzkich samorządowych jednostek
organizacyjnychB-5Bc
304 Fundusze specjalne i celowe, dotacje, subwencje
3040Ewidencja funduszy specjalnych i celowychB-5Bc
3041Realizacja funduszy specjalnych i celowychABcSprawozdania, analizy.
3042DotacjeB-5Bc
3043Nadzór nad wykorzystaniem dotacji przez jednostki dotowaneB-5Bc
3044Subwencje z budżetu państwaB-5Bc
3045Subwencje wyrównawcze z budżetu państwaB-5
305 Kredyty, pożyczki
3050Zasady współpracy z finansującymi bankamiABcWłasne ustalenia.
3051Kredyty, pożyczkiB-5BcUmowy, umowy kredytowe, zasady wykorzystania
kredytów i pożyczek i inne ustalenia. Okres przechowywania liczy się od
daty spłaty kredytu lub pożyczki.
3052Maksymalne kwoty kredytów i pożyczek, zasady ich
wykorzystaniaBE-5Bc
306 Źródła finansowania zadań województwa, dochody województwa
3060Przepisy prawne dotyczące źródeł finansowania zadań
województwaB-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
3061Dochody z majątku województwaB-5Bc
3062Dochody uzyskiwane przez jednostki budżetowe oraz wpłaty
wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnychB-5Bc
3063Spadki, zapisy i darowizny na rzecz województwaBE-5Bc
307 Emisja obligacji
3070Zasady i wysokość emisjiABcWłasne ustalenia.
3071Techniczne wykonanie emisjiBE-5Bc
3072Ewidencja obligacjiA-
3073Zbywanie, wykup obligacjiB-5Bc
308 Spółki, udziały
3080Spółki akcyjneB-5Bc
3081Spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąB-5Bc
3082Udziały w spółkach akcyjnychB-5Bc
3083Udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnościąB-5Bc
31 RACHUNKOWOŚĆ, KSIĘGOWOŚĆ, OBSŁUGA KASOWA
310 Przepisy prawne dotyczące rachunkowości, księgowości i obsługi
kasowejB-10Bc
311 Rachunkowość i księgowość
3110Dokumentacja księgowa księgowości budżetowejB-5BcKsięgi, rejestry,
dzienniki, kartoteki itp.
3111Dowody księgowe księgowości budżetowejB-5Bc
3112Dokumentacja księgowa inwestycjiB-5BcJak w klasie 3110.
3113Dowody księgowe inwestycjiB-5BcOkres przechowywania całości dowodów
dotyczących danej inwestycji liczy się od następnego roku po jej
rozliczeniu.
3114Dokumentacja księgowa księgowości źródeł finansowania zadań
województwaB-5BcJak w klasie 3110.
3115Dowody księgowe księgowości źródeł finansowania zadań
województwaB-5Bc
3116Dokumentacja księgowa dochodów i wydatków zadań zleconychB-5BcJak w
klasie 3110. Z zakresu prowadzenia zadań publicznych.
3117Dowody księgowe dochodów i wydatków zadań zleconychB-5Bc
3118Dokumentacja księgowa innych należnościB-5BcJak w klasie 3110.
3119Dowody księgowe innych należnościB-5Bc
312 Dokumentacja płac
3120Dokumentacja płacB-5BcMateriały źródłowe do obliczania wysokości
płac, premii i potrąceń z płac (podatki, składki).
3121Listy płacB-50*)Bc*)0kres przechowywania - art. 74 ustawy z dn.
29.09.1994 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 595).
3122Karty wynagrodzeńB-50*)BcJak w klasie 3121.
3123Listy premii i nagródB-50*)Bc
3124Listy zaliczek na wynagrodzeniaB-5Bc
3125Rozliczenia podatku od osób fizycznychB-5BcDeklaracje podatkowe,
oświadczenia.
3126Deklaracje RMUAB-3B-5
3127Rozliczenia delegacji służbowychB-5Bc
3128Zaświadczenia o zarobkachB-3Bc
313 Obsługa kasowa
3130Dokumentacja kasowaB-5BcRaporty kasowe, polecenia księgowania,
rachunki, faktury.
3131Uzgodnienia saldB-3BcEwidencja potwierdzeń sald na koniec roku
sprawozdawczego, korespondencja.
3132Grzbiety książeczek czeków rozrachunkowychB-2Bc
3133Karty wzorów podpisówB-10Bc
3134Depozyty kasoweB-5Bc
3135Rewizje i lustracje kasyB-5Bc
314 Nadzór nad rachunkowością, księgowością, dokumentacją i obsługą
kasową
3140Bieżący nadzór głównego księgowegoB-3Bc
3141Powoływanie biegłych księgowych, listy biegłychB-10Bc
32 PODATKI I OPŁATY LOKALNE
320 Przepisy prawne dotyczące podatków i opłatB-10BcWłasne ustalenia -
kat A.
321 Rejestracja podatkowa
3210Materiały rejestracji podatkowejB-10Bc
3211Ewidencja zgłoszeńB-10Bc
322 Informacje podatkowe
3220Materiały dotyczące informacji podatkowychB-10Bc
3221Ewidencje dotyczące informacji podatkowychB-10Bc
323 Akta podatkowo-wymiaroweB-10BcTeczki wymiarowe, ewidencja.
33 ZAMÓWIENIA PUBLICZNE, PRZETARGI, OFERTY
330 Przepisy prawne dotyczące zamówień i przetargówBE-10BcWłasne
ustalenia - kat A.
331 Kryteria oceny ofertBE-5BcWłasne ustalenia i wytyczne - kat A.
332 Zamówienia publiczne
3320Powoływanie komisjiB-5Bc
3321Wybór ofertyB-5BcDla każdego zamówienia prowadzi się odrębną teczkę
zawierającą materiały kontrahentów, opinie komisji i decyzje. Okres
przechowywania liczy się od daty realizacji przedsięwzięcia.
333 Przetargi
3330Powoływanie komisjiB-5Bc
3331Wybór ofertyB-5BcJak w klasie 3321.
334 Konkurs ofertB-5BcOferty i decyzje o wyborze jednej z nich. Dla
każdego zlecenia prowadzi się odrębne teczki.
335 Rejestry zamówień publicznych, odwołań i protestówB-5-
4 KULTURA, SPORT, TURYSTYKA I WYPOCZYNEK, OŚWIATA
40 UPOWSZECHNIANIE KULTURY
400 Przepisy prawne dotyczące wspierania rozwoju kultury i ochrony
dziedzictwa kulturowegoBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
401 Rozwój i upowszechnianie kultury
4010Programy rozwoju kultury i ochrony dziedzictwa kulturowegoABcWłasne
ustalenia.
4011Organizacja i nadzór nad instytucjami kulturyABcDla każdej
instytucji zakłada się odrębną teczkę.
4012Ewidencja placówek upowszechniania kultury zarządzanych przez
władze województwaABc
4013Amatorski ruch artystyczny i sztuka ludowaABcJak w klasie 4010.
4014Współdziałanie ze związkami i stowarzyszeniami twórczymiBE-5Bc
4015Współdziałanie z instytucjami ochrony dziedzictwa kulturowegoBE-5Bc
4016Zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnychB-5Bc
4017Gospodarowanie środkami budżetowymi przeznaczonymi na realizację
zadań w sferze kultury i sztukiB-5Bc
41 SPORT, KULTURA FIZYCZNA
410 Przepisy prawne dotyczące sportuB-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
411 Współdziałanie i wspieranie stowarzyszeń kultury fizycznej o zasięgu
ponadgminnymBE-5Bc
412 Propagowanie i upowszechnianie masowego ruchu sportowegoB-5Bc
413 Ewidencja obiektów sportowych i rekreacyjnych pozostających w gestii
województwaABcW tym protokoły przekazania i przejęcia.
42 TURYSTYKA I WYPOCZYNEK
420 Przepisy prawne dotyczące turystykiB-10BcWłasne ustalenia - kat A.
421 Kierunki i programy rozwoju turystykiABcOpracowania własne.
422 Realizacja zadań w dziedzinie rozwoju turystyki
4220Promocja turystyczna regionuBE-5Bc
4221Giełdy, targi, imprezyBE-5Bc
4222Inne formy promocjiB-5Bc
4223Współdziałanie w realizacji zadań rozwoju turystykiB-5BcZ
towarzystwami turystycznymi i innymi jednostkami.
4224Współdziałanie z gminami, związkami gminB-5Bc
423 Zagospodarowanie turystyczno-wypoczynkoweB-5Bc
43 OŚWIATA
430 Przepisy prawne dotyczące edukacji publicznej i szkolnictwa
wyższegoB-10BcWłasne ustalenia - kat A.
431 Współdziałanie, kontakty z kościołami i związkami
wyznaniowymiBE-10Bc
432 Sieć i organizacja szkół wyższychABcDla każdej szkoły wyższej
zakłada się odrębną teczkę.
433 Szkoły niepubliczneBE-10Bc
5 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY,
KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO, TRANSPORT, ŁĄCZNOŚĆ
50 SPRAWY OBYWATELSKIE I SPOŁECZNE
500 Przepisy prawne dotyczące spraw społecznych i obywatelskichB-10Bc
501 Sprawy społeczneB-10BcM.in. repatrianci, mniejszości narodowe,
zbiórki publiczne, zgromadzenia, odznaki itp.
51 SPRAWY WOJSKOWE, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY, OCHRONA
INFORMACJI NIEJAWNYCH
510 Przepisy prawne dotyczące spraw wojskowych, bezpieczeństwa i
porządku publicznegoB-10Bc
511 Sprawy wojskoweB-5BcMateriały informacyjne o ćwiczeniach wojskowych,
militaryzacji obiektów, plany ochrony obiektów, współpraca.
512 Bezpieczeństwo i porządek publicznyB-5BcWspółdziałanie z organami
ścigania i wymiaru sprawiedliwości.
513 Zapobieganie klęskom żywiołowymB-5Bc
514 Ochrona informacji niejawnychB-5BcProtokoły kontroli, sprawozdania
itp.
52 SPRAWY OBRONNE, OBRONA CYWILNA
520 Przepisy prawne dotyczące spraw obronnych i obrony cywilnejB-10Bc
521 Reagowanie kryzysoweB-10Bc
522 Obrona cywilnaB-10BcSystemy ostrzegania ludności, zagrożenia
nadzwyczajne i przeciwdziałanie ich skutkom.
523 Świadczenia na rzecz obronnościB-10BcOsobiste i rzeczowe.
53 OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
530 Przepisy prawne dotyczące ochrony przeciwpożarowejB-10Bc
531 Profilaktyka przeciwpożarowaB-5Bc
532 Analizy i oceny stanu ochrony przeciwpożarowejBE-5Bc
54 KOMUNIKACJA, DROGOWNICTWO, TRANSPORT
540 Przepisy prawne dotyczące komunikacji, drogownictwa i
transportuBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
541 Bezpieczeństwo ruchu drogowegoB-5BcWspółpraca w zakresie
bezpieczeństwa ruchu drogowego, akcje protestacyjne itp.
542 Gospodarka i zarządzanie drogamiB-5BcPlanowanie i finansowanie
budowy, modernizacji, utrzymania dróg i mostów, tereny pod budowę.
543 Ruch drogowy i kolejowyB-5BcPrzewozy osobowe, towarowe, koordynacja,
materiały informacyjne.
55 ŁĄCZNOŚĆ
550 Przepisy prawne dotyczące łącznościB-10Bc
551 Zaopatrzenie i eksploatacja sprzętu łącznościB-5Bc
552 Organizacja łączności alarmowejB-5Bc
6 ROLNICTWO, LEŚNICTWO, GOSPODARKA WODNA, PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
60 GOSPODARKA ROLNA, WETERYNARIA
600 Przepisy prawne dotyczące rolnictwa i weterynariiB-5Bc
601 Sprawy ogólne rolnictwaB-5BcObrót nieruchomościami rolnymi, oświata
rolnicza, przetwórstwo rolne itp. Analizy, studia i programy rozwoju
obszarów wiejskich - kat. A.
602 Produkcja roślinna
6020Sprawy ogólne produkcji roślinnejB-5Bc
6021Ochrona roślinB-5Bc
603 Produkcja zwierzęca
6030Sprawy ogólne produkcji zwierzęcejB-5Bc
6031Nadzór nad produkcją zwierzęcąB-5BcMateriały informacyjne.
604 Nadzór weterynaryjnyB-5BcWspółpraca z inspekcją weterynaryjną.
61 LEŚNICTWO, ŁOWIECTWO, OCHRONA PRZYRODY
610 Przepisy prawne dotyczące gospodarki leśnej, łowieckiej i ochrony
przyrodyBE-10BcWłasne ustalenia - kat. A.
611 Gospodarka leśnaB-5BcMateriały informacyjne.
612 ŁowiectwoB-5BcMateriały informacyjne.
613 Ochrona przyrodyB-5BcMateriały informacyjne.
62 GOSPODARKA WODNA
620 Przepisy prawne dotyczące gospodarki wodnejB-10Bc
621 Sprawy techniczne
6210Projekty budowlanych obiektów wodnychBE-5Bc
6211Opinie i uzgodnienia projektów technicznych z zakresu gospodarki
wodnej i ochrony wódBE-5Bc
6212Uzgadnianie projektów i warunków korzystania z wódB-5Bc
622 Ochrona wódB-5BcPrzeciwdziałanie zanieczyszczeniom wód.
623 Wpływy z opłat z tytułu szczególnego korzystania z wód i urządzeń
wodnychB-5Bc
624 Ochrona przeciwpowodziowaB-5BcWspółpraca z komitetami
przeciwpowodziowymi, pomoc powodzianom itp.
63 PRZEMYSŁ, USŁUGI, HANDEL
630 Przepisy prawne dotyczące przemysłu, usług i handluB-10Bc
631 Przemysł i usługi
6310Założenia polityki gospodarczejABc
6311Programowanie i planowanie inwestycji przemysłowo-usługowychBE-5Bc
6312Analizy i oceny przedsięwzięć gospodarczychABc
632 Ochrona praw konsumentów
6320Poradnictwo w zakresie ochrony praw konsumenckichB-3Bc
6321Współdziałanie z władzami nadrzędnymi i innymi władzami w zakresie
ochrony praw konsumenckichBE-5Bc
6322Inicjatywy w zakresie zmian prawa miejscowegoB-2Bc
633 Prywatyzacja przedsiębiorstw
6330Metody analiz i wyceny wartości przedsiębiorstwABcWłasne ustalenia,
wytyczne.
6331Wycena wartości rynkowej przedsiębiorstw bądź ich częściABc
6332Dokumentacja formalnoprawna dotycząca przekształcenia
własnościowego przedsiębiorstw samorządowychABc
7 GOSPODARKA WOJEWÓDZTWA, MIESZKANIOWA, LOKALOWA, PRZESTRZENNA,
BUDOWNICTWO, ARCHITEKTURA, OCHRONA ŚRODOWISKA
70 MAJĄTEK WOJEWÓDZTWA
700 Przepisy prawne dotyczące gospodarki wojewódzkiejB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
701 Majątek województwa
7010Ewidencja majątku województwa, rejestrA-Dokumentacja prawna i
techniczna.
7011Zbywanie i zamiana majątku województwaB-25BcDokumentacja
formalnoprawna. Podstawowa decyzja - w protokołach Sejmiku Województwa.
7012Dzierżawa, najem, użyczenie majątku województwaB-5BcOkres
przechowywania liczy się od daty wygaśnięcia umowy. Dla każdej umowy
prowadzi się odrębną teczkę.
7013Użytkowanie wieczyste majątku województwa, jego znoszenie i
przekształcanie w prawo własnościBE-25Bc
7014Przekazywanie majątku województwa w zarząd i użytkowanieB-5BcOkres
przechowywania liczy się od daty zmiany decyzji.
7015Dochody z majątku województwa i ich wykorzystanieB-5Bc
7016Zarządzanie majątkiem województwaB-10BcZawiera dokumentację nie
objętą pozostałymi klasami.
702 Majątek Skarbu Państwa
7020Ewidencja majątku Skarbu Państwa pozostającego w gestii
województwaA
7021Zbywanie, nabywanie i zamiana majątku Skarbu PaństwaABc
7022Dzierżawa, najem, użyczenie majątku Skarbu PaństwaB-5BcJak w klasie
7012.
7023Użytkowanie wieczyste majątku Skarbu Państwa, jego znoszenie i
przekształcanie w prawo własnościABc
7024Przekazywanie majątku województwa w zarząd i użytkowanieB-5BcJak w
klasie 7014.
7025Zarządzanie majątkiem Skarbu PaństwaB-10BcZawiera dokumentację nie
objętą pozostałymi klasami.
703 Urządzenia wojewódzkie
7030Analizowanie i prognozowanie rozwoju urządzeńBE-5Bc
7031Analizowanie urządzeń naziemnychABc
7032Ewidencja urządzeń podziemnychABc
7033Inwentaryzacja urządzeńABc
7034Opłaty za korzystanie z urządzeńB-5Bc
7035Nadzór nad eksploatacją i konserwacją urządzeńB-5Bc
7036Nadzór nad melioracjami i urządzeniami wodnymiB-5Bc
704 Inwestycje wojewódzkie
7040Planowanie i opiniowanie inwestycji wojewódzkichBE-5Bc
7041Udział w kosztach inwestycji wojewódzkichB-10Bc
7042Zatwierdzanie dokumentacji inwestycji wojewódzkichB-5Bc
7043Ewidencja dokumentacji inwestycji wojewódzkichB-25Bc
705 Inwestycje wojewódzkiej infrastruktury technicznej i
społecznejB-10BcDotyczy m.in. oczyszczalni ścieków, wodociągów, szpitali
itp.
71 GOSPODARKA MIESZKANIOWA I LOKALOWA
710 Przepisy prawne dotyczące gospodarki mieszkaniowej i lokalowejB-10Bc
711 Budownictwo mieszkanioweB-5Bc
712 Gospodarka lokalamiB-5Bc
713 Czynsze, opłaty, kaucjeB-5Bc
714 Eksploatacja i ochrona budynków i lokaliB-5BcEksploatacja, odbudowa,
rekonstrukcja itp.
72 GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI
720 Przepisy prawne dotyczące gospodarki nieruchomościamiB-10BcWłasne
ustalenia - kat. A.
721 Ewidencja nieruchomości
7210Ewidencja nieruchomościABc
7211Ewidencja gruntów nierolniczychABc
722 Zamiana gruntów, sprzedaż, dzierżawa, darowizny, sprzedaż gruntów
cudzoziemcom, czynszeBE-10BcW miarę potrzeb dla poszczególnych spraw można
zakładać podteczki.
73 BUDOWNICTWO, URBANISTYKA, ARCHITEKTURA
730 Przepisy prawne dotyczące urbanistyki, budownictwa i
architekturyB-10Bc
731 Programy prac urbanistycznych i ich realizacjaABcOpracowania własne.
732 Planowanie przestrzenne
7320Wieloletnie i roczne programy prac w zakresie planowania
przestrzennegoABc
7321Plany zagospodarowania przestrzennegoABc
7322Analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego obszaru
województwa i jego rozwojuABc
7323Uzgadnianie i opiniowanie planów zagospodarowania
przestrzennegoB-5Bc
7324Inspirowanie i wdrażanie nowych rozwiązań w zakresie
zagospodarowania przestrzennegoBE-5Bc
7325Zlecanie opracowań dla potrzeb planowania przestrzennegoB-5Bc
733 Lokalizacja inwestycji
7330Wskazania lokalizacyjne dla inwestycji o charakterze
wojewódzkimB-10Bc
7331Opinie i decyzje lokalizacji ogólnychABc
7332Opinie i decyzje lokalizacji szczegółowychABc
7333Ewidencja i rejestracja lokalizacjiABc
7334Opiniowanie projektów inwestycyjnychBE-5Bc
7335Wytyczne i decyzje koordynacyjneB-5Bc
74 GEODEZJA I KARTOGRAFIA
740 Przepisy prawne dotyczące geodezji i kartografiiB-10Bc
741 Wojewódzka baza danych krajowego systemu informacji o
terenieA-Prowadzenie, aktualizacja.
742 Wojewódzki zasób geodezyjny i kartograficznyA-Rodzaje materiałów
wchodzących w skład wojewódzkiego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 17.05.1999 r. w
sprawie określenia rodzajów materiałów stanowiących państwowy zasób
geodezyjny i kartograficzny, sposobu i trybu ich gromadzenia i wyłączania
z zasobu oraz udostępniania zasobu (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 493).
743 Gospodarowanie środkami wojewódzkiego Funduszu Gospodarki Zasobem
Geodezyjnym i KartograficznymB-5Bc
744 Wykonanie i udostępnianie map topograficznych i tematycznychB-5Bc
745 Służba geodezyjnaB-5Bc
75 GEOLOGIA
750 Przepisy prawne dotyczące geologiiB-10Bc
751 Geologia surowcowaB-10BcMateriały informacyjne.
752 HydrogeologiaB-10BcJak w klasie 751.
753 Geologia inżynierskaB-10BcJak w klasie 751.
76 OCHRONA ŚRODOWISKA
760 Przepisy prawne dotyczące ochrony środowiskaB-10Bc
761 Plany, programy dotyczące ochrony środowiska
7610Prognozy i programy przedsięwzięć z zakresu ochrony
środowiskaABcOpracowania własne.
7611Normatywy i wskaźnikiBE-10BcDotyczące ochrony powierzchni ziemi i
kopalin, wód i środowiska morskiego, powietrza, świata roślinnego i
zwierzęcego, walorów krajobrazowych oraz wypoczynkowych środowiska,
zieleni w miastach i wsiach, ochrony przed hałasem, wibracjami i
promieniowaniem. Do kat. A zalicza się własne ustalenia. W miarę potrzeb
dla poszczególnych spraw można zakładać podteczki.
7612Nowoczesne techniki i technologie ograniczające zanieczyszczenie
środowiskaB-5Bc
7613Popularyzacja i propaganda w dziedzinie ochrony środowiskaB-3Bc
762 Nadzór, koordynacja i kontrola ochrony środowiska
7620Badania, analizy i oceny stanu środowiskaABc
7621Współpraca z wojewódzkimi inspektoratami ochrony środowiska i
inspekcją sanitarnąB-5Bc
7622Tworzenie obszarów ograniczonego użytkowaniaBę-5Bc
763 Organizacja ochrony środowiska
7630Ewidencja potencjalnych źródeł zanieczyszczenia środowiskaABc
7631Ewidencja obiektów inżynierskich służących ochronie środowiskaB-5Bc
7632Bilans źródeł zanieczyszczenia środowiskaABc
7633Budowa, remonty, eksploatacja obiektów służących ochronie
środowiskaB-5Bc
7634Decyzje i postanowienia w sprawie zakazu lub ograniczenia
wprowadzania zanieczyszczeń do środowiskaB-5Bc
7635Straże ochrony środowiskaB-5Bc
764 Wpływy z tytułu opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiskaB-10Bc
8 ZDROWIE, POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE
80 OCHRONA ZDROWIA
800 Przepisy prawne dotyczące ochrony zdrowiaB-10Bc
801 Plany i programy ochrony zdrowiaABcOpracowania kompleksowe i
analityczne.
802 Organizacja opieki zdrowotnej
8020Placówki służby zdrowiaABcSieć placówek.
8021Rozwój sieci placówek służby zdrowia - programyABcOpracowania
własne.
8022Modernizacja, remonty placówek służby zdrowiaB-5Bc
8023Nadzór nad placówkami służby zdrowiaB-5Bc
8024Działalność jednostek obsługujących służbę zdrowiaB-5Bc
8025Kasy chorychB-5Bc
803 Profilaktyka i oświata zdrowotnaB-5BcSprawy sanitarne i
epidemiologiczne.
81 POMOC SPOŁECZNA, OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE
810 Przepisy prawne dotyczące pomocy społecznejB-10Bc
811 Sprawy osób niepełnosprawnych
8110Programy i plany pomocy osobom niepełnosprawnym i ich
realizacjaBE-5BcWarunki życia zawodowego i społecznego.
8111Współpraca z instytucjami administracji rządowej, powiatami i
gminamiB-5Bc
8112Współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjamiBE-5Bc
8113Ośrodki szkoleniowo-rehabilitacyjneB-5Bc
812 Pomoc społeczna
8120Sporządzanie bilansu potrzeb i środkówB-5Bc
8121Strategia rozwoju w zakresie pomocy społecznejABcOpracowania
własne.
8122Programy celoweB-5Bc
8123Wdrażanie i dofinansowywanie programów celowychB-5Bc
8124Organizacja kształcenia i szkolenia kadryB-5Bc
8125Identyfikowanie przyczyn ubóstwa mieszkańców województwaBE-5Bc
8126Inspirowanie, wspieranie i prowadzenie działań na rzecz wyrównania
poziomu życia mieszkańców województwaBE-5Bc
8127Rodziny zastępczeB-5Bc
813 Pomoc społeczna realizowana przez inne podmiotyB-5BcZlecanie zadań w
drodze umowy i ich finansowanie.
9 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
90 PRZECIWDZIAŁANIE BEZROBOCIU
900 Przepisy prawne dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałaniu
bezrobociuB-10Bc
901 Aktywizacja lokalnego rynku pracy
9010Pośrednictwo pracyB-5Bc
9011Analiza i ocena zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociuABc
9012Wojewódzkie programy rozwoju rynku pracy i ograniczania
bezrobociaABc
9013Wdrażanie systemu informacji o potrzebach i zagrożeniach rynku
pracyB-5Bc
9014Statystyczna analiza wskaźników rynku pracyBE-5Bc
902 Rada zatrudnieniaB-5Bc
903 Ochotnicze Hufce PracyB-5Bc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 listopada 1999 r.
w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych.
(Dz. U. Nr 104, poz. 1193)
Na podstawie art. 42 § 3, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 81 § 2, art. 97 § 5
oraz art. 166 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23,
poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz.
1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz.
402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór deklaracji skróconej oraz dokumenty, które mogą być wykorzystane w
charakterze deklaracji skróconej,
2) wypadki, w których zgłoszenie celne może być dokonane w innej formie niż
pisemna,
3) wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, wzory formularzy oraz
dokumenty, jakie należy do niego dołączyć,
4) wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne dokonywane z zastosowaniem
technik elektronicznego przetwarzania danych oraz w formie zgłoszenia ustnego
lub innej czynności,
5) tryb i warunki procedury tranzytu, wzór wniosku o objęcie towarów procedurą
tranzytu oraz dokumenty, na podstawie których może nastąpić objęcie towarów
procedurą tranzytu,
6) tryb stosowania procedury wywozu oraz wypadki, w których zgłoszenie do
procedury wywozu może zostać dokonane w innym urzędzie celnym niż właściwy ze
względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania zgłaszającego lub w urzędzie
celnym, w którym towary zostały zapakowane lub załadowane do transportu
wywozowego.
§ 2. 1. Przy ocenie, czy limit, o którym mowa w rozporządzeniu, wyrażony w EURO
nie został przekroczony, należy porównywać kwotę limitu EURO, wyrażoną w złotych
polskich, z sumą wszystkich wartości w walucie pozycji zgłoszenia celnego,
wyrażoną w złotych polskich.
2. Przy przeliczaniu limitu EURO i wartości w walucie na złote polskie należy
korzystać z tabeli kursowej zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu
Ministra Finansów z dnia 21 lipca 1999 r. w sprawie sposobu stosowania kursów
walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski w celu ustalania wartości
celnej (Dz. U. Nr 63, poz. 719).
3. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu celnym lub dokumentach do niego dołączonych
są informacjami niejawnymi w rozumieniu ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), organ celny postępuje z
tymi informacjami zgodnie z przepisami powyższej ustawy.
DZIAŁ II
Deklaracja skrócona
§ 3. 1. Osoba zobowiązana do przedstawienia deklaracji skróconej sporządza ją w
dwóch egzemplarzach, z których jeden przeznaczony jest dla organu celnego, drugi
- dla składającego deklarację. Wzór deklaracji skróconej stanowi załącznik nr 1
do rozporządzenia.
2. Funkcjonariusz celny po wypełnieniu w obu egzemplarzach deklaracji skróconej
pola "Adnotacje urzędu celnego" zwraca jeden egzemplarz deklaracji skróconej
składającemu deklarację.
§ 4. 1. W charakterze deklaracji skróconej może być wykorzystany:
1) drogowy list przewozowy CMR,
2) dokument kolejowy:
a) międzynarodowy list przewozowy CIM dla przesyłek towarowych i ekspresowych,
zwany dalej "listem przewozowym CIM",
b) wykaz zdawczy TR dla towarów przewożonych kontenerami w systemie
Intercontainer,
c) list przewozowy SMGS,
d) kwit ekspresowy SMPS,
3) dokument morski:
a) zgłoszenie ładunku,
b) konosament,
4) międzynarodowy lotniczy list przewozowy AWB,
5) dokument pocztowy:
a) wykazy zdawcze: CN 37, CN 38, CN 41 lub CN 47,
b) dokument wysyłki (Consignment),
c) wykaz ładunków,
6) faktura, faktura pro forma, faktura celna, faktura prowizoryczna, faktura
konsularna,
7) specyfikacja towarów,
8) nota tranzytowa po zakończeniu procedury tranzytu,
- o ile zawiera on dane niezbędne do ustalenia tożsamości towarów.
2. Oryginał dokumentu wykorzystywany w charakterze deklaracji skróconej należy
przedstawić organowi celnemu wraz z jego kserokopią.
3. Funkcjonariusz celny na oryginale i kserokopii dokumentu przyjętego w
charakterze deklaracji skróconej dokonuje adnotacji: "Przyjęto w charakterze
deklaracji skróconej", wpisuje datę jego przyjęcia, numer ewidencji, miejsce
złożenia towarów oraz składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Po
dokonaniu adnotacji funkcjonariusz celny zwraca składającemu oryginał dokumentu
przyjętego w charakterze deklaracji skróconej, a kserokopia stanowi załącznik do
ewidencji.
DZIAŁ III
Formy dokonywania zgłoszenia celnego
Rozdział 1
Zgłoszenie celne w formie pisemnej
Oddział 1
Jednolity dokument administracyjny
§ 5. Zgłoszenie celne towarów w formie pisemnej dokonywane jest na formularzu
jednolitego Dokumentu Administracyjnego (formularz SAD) lub na zestawie
Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (zestaw SAD):
1) w wypadku dokonywania zgłoszenia celnego towarów klasyfikowanych według
jednego kodu taryfy celnej, pochodzących z jednego kraju, objętych jedną stawką
celną i jedną stawką podatkową:
a) na formularzu SAD, zawierającym 9 kart numerowanych 1, 1A, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i
8, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, lub
b) na formularzu SAD, zawierającym 4 karty numerowane 1/6, 2/7, 3/8 i 4/5,
według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia,
2) w wypadku dokonywania zgłoszenia celnego towarów klasyfikowanych według
więcej niż jednego kodu taryfy celnej lub pochodzących z więcej niż jednego
kraju, lub objętych więcej niż jedną stawką celną lub więcej niż jedną stawką
podatkową - na zestawie SAD składającym się z:
a) formularza SAD, o którym mowa w pkt 1 lit. a), oraz formularza bądź
formularzy uzupełniających SAD-BIS, zawierającego 9 kart numerowanych 1, 1A, 2,
3, 4, 5, 6, 7 i 8, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia,
lub
b) formularza SAD, o którym mowa w pkt 1 lit. b), oraz formularza bądź
formularzy uzupełniających SAD-BIS, zawierającego 4 karty numerowane 1/6, 2/7,
3/8 i 4/5, według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Zgłoszenie celne pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia do pojazdu
samochodowego powinno być dokonane w formie pisemnej na formularzu SAD, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej.
2. Jeżeli przedmiotem przywozu na polski obszar celny lub wywozu z polskiego
obszaru celnego jest więcej niż jeden pojazd samochodowy, nadwozie lub podwozie
do pojazdu samochodowego, każdy z tych towarów należy zgłosić w oddzielnych
pozycjach zgłoszenia celnego dokonywanego na zestawie SAD.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do części samochodowych przeznaczonych do
montażu przemysłowego.
4. Jeżeli procedurą wywozu obejmowane są pojazdy samochodowe wyprodukowane lub
zmontowane na polskim obszarze celnym, które nie były jeszcze dopuszczone do
ruchu, zgłoszenia celnego tych pojazdów można dokonać w jednej pozycji, jeśli są
objęte jedną pozycją taryfy celnej.
§ 7. 1. Zamiast 9-kartowego formularza SAD lub formularza uzupełniającego
SAD-BIS, o których mowa w § 5 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a), mogą być stosowane
dwa 4-kartowe formularze, składające się z kart 1/6, 2/7, 3/8 i 4/5 wraz z
dołączoną kartą 1A. Pierwszy formularz, po skreśleniu cyfr 6, 7, 8 i 5,
odpowiada kartom 1, 2, 3 i 4. Drugi formularz, po skreśleniu cyfr 1, 2, 3 i 4,
odpowiada kartom 5, 6, 7 i 8.
2. Przepisy dotyczące stosowania 9-kartowego formularza SAD lub formularza
uzupełniającego SAD-BIS stosuje się odpowiednio do formularzy 4-kartowych z
dołączoną kartą 1A.
§ 8. Zgłoszenia celnego należy dokonać na odrębnych formularzach lub zestawach
SAD, zwanych dalej "dokumentem SAD", w wypadku gdy:
1) towary będą objęte różnymi procedurami celnymi,
2) wartość zgłaszanych towarów jest określona w różnych walutach,
3) ceny towarów ustalone są na podstawie różnych warunków dostawy,
4) ilość pozycji towarowych przekracza liczbę 99.
§ 9. 1. Towary klasyfikowane według różnych kodów taryfy celnej mogą być
zgłaszane jako jedna pozycja towarowa:
1) do procedury wywozu - zgodnie z klasyfikacją towaru dominującego wartościowo
w przesyłce, jeżeli:
a) ich łączna wartość w jednej przesyłce nie przekracza równowartości 800 EURO,
lub
b) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 i 12
ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64,
poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz.
802), zwanej dalej "Kodeksem celnym", lub
c) stanowią dary dla osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych lub
d) stanowią pomoc humanitarną inną niż określona w lit. b) i c),
2) do procedury dopuszczenia do obrotu - zgodnie z klasyfikacją towaru
podlegającego najwyższej stawce celnej i podatkowej, jeżeli:
a) są przeznaczone do działalności gospodarczej, a ich łączna wartość w jednej
przesyłce nie przekracza równowartości 800 EURO, lub
b) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 i 12
Kodeksu celnego, lub
c) stanowią dary dla osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych
zwolnione od cła, jeżeli dary te nie podlegają należnościom podatkowym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów samochodowych, nadwozi lub
podwozi do pojazdów samochodowych.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b) i d) oraz pkt 2 lit. b) nie stosuje się do
skuterów śnieżnych, skuterów wodnych, samolotów, helikopterów, szybowców, łodzi
z silnikiem lub bez o masie ponad 100 kg, motocykli oraz do towarów, dla których
ustanowiono normy ilościowe w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 grudnia
1997 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych
oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła
rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych (Dz. U. Nr 156, poz.
1023).
§ 10. 1. Formularzy i zestawów SAD, o których mowa w § 5 pkt 1 lit. a) i pkt 2
lit. a), nie stosuje się jako pełnych zestawów kart.
2. Najczęściej stosowanymi zestawami kart są:
1) 1, 1A, 2 i 3 - w wypadku wyprowadzania poza polski obszar celny towarów
zgłaszanych w granicznym urzędzie celnym lub w wewnętrznym urzędzie celnym,
jeżeli tranzyt towarów odbywa się na podstawie innego dokumentu niż SAD,
2) 1, 1A, 2, 3, 4 i 5 - w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar celny
zgłaszanych w wewnętrznym urzędzie celnym, z wyłączeniem wspólnej procedury
tranzytowej,
3) 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i 7 - w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar
celny z zastosowaniem wspólnej procedury tranzytowej,
4) 1, 4, 5 i 7 - w wypadku objęcia towarów procedurą tranzytu,
5) 6, 7 i 8 - w wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu,
odprawy czasowej, składu celnego, przetwarzania pod kontrolą celną albo
uszlachetniania czynnego.
§ 11. Dokument SAD składa się z 9 wzorcowych kart, z których:
1) karta 1 przeznaczona jest dla urzędu celnego, w którym złożone zostało
zgłoszenie celne,
2) karta 1A przeznaczona jest dla potwierdzenia wywozu towarów poza polski
obszar celny,
3) karta 2 przeznaczona jest dla statystyki,
4) karta 3 po przyjęciu zgłoszenia celnego przez organ celny wydawana jest
zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi,
5) karta 4 przeznaczona jest dla urzędu celnego przeznaczenia,
6) karta 5 po poświadczeniu zakończenia procedury tranzytu, przeznaczona jest
dla urzędu celnego, w którym zostało złożone zgłoszenie celne o objęcie towarów
procedurą tranzytu,
7) karta 6 przeznaczona jest dla urzędu celnego, w którym złożone zostało
zgłoszenie celne,
8) karta 7 przeznaczona jest dla statystyki,
9) karta 8, po przyjęciu zgłoszenia celnego przez organ celny, wydawana jest
zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi.
§ 12. 1. Sposób wypełniania dokumentu SAD określa instrukcja wypełniania i
stosowania dokumentu SAD. Instrukcja stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Organ celny nie może zażądać wypełnienia innych pól dokumentu SAD niż:
1) 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 14, 16, 17, 17a, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25,
28, 29, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 41, 44, 46, 49, 54 oraz nadrukowanych na
czarno pól: 12, 42 i 45, w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar
celny,
2) pól z zielonym tłem 1, 2, 3, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 31, 32, 33, 35,
38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55, 56, w wypadku stosowania procedury tranzytu,
3) 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 14, 15, 15a, 16, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24,
25, 28, 29, 31, 32, 33, 34a, 35, 36, 37, 38, 40, 41, 42, 44, 45, 46, 47, 48, 49,
54, w wypadku wprowadzania towarów na polski obszar celny,
4) 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 14, 15, 16, 17, 17a, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24,
25, 28, 29, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 49, 50, 51, 52, 53, 54,
55 i 56 oraz nadrukowanych na czarno pól: 12, 42 i 45, w wypadku wyprowadzenia
towarów poza polski obszar celny i użycia w charakterze dokumentu tranzytowego
tego samego dokumentu SAD,
5) 1, 2, 3, 4, 5, 14, 31, 32, 33, 35, 38, 40, 44, 54, w wypadku poświadczania
wspólnotowego statusu towarów na dokumencie T2L lub T2LF,
6) pól wymienionych w pkt 1, w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar
celny i stosowania innych dokumentów tranzytowych niż dokument SAD.
§ 13. Wykazy kodów i symboli stosowanych przy wypełnianiu dokumentu SAD zawiera
załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 14. Sposób wykonania formularza SAD i SAD-BIS określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
Oddział 2
Zastosowanie jednolitego dokumentu administracyjnego w formie skróconej
§ 15. Zgłoszenie celne w formie pisemnej może być dokonane na formularzu lub
zestawie SAD wypełnionym w formie skróconej, z zastrzeżeniem § 236 i § 237,
jeżeli:
1) procedurą dopuszczenia do obrotu lub procedurą wywozu mają być objęte:
a) towary, których łączna wartość nie przekracza równowartości 800 EURO i masy
brutto 1000 kg,
b) towary, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 7-9, 14 i 15 Kodeksu celnego,
2) procedurą odprawy czasowej lub powrotnego wywozu mają być objęte towary, o
których mowa w § 128 pkt 32, 33, 35 i 38 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
24 listopada 1999 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 104,
poz. 1195).
§ 16. 1. Na dokumencie SAD wypełnionym w formie skróconej nie mogą być
zgłaszane:
1) pojazdy samochodowe, nadwozia, podwozia i silniki pojazdów samochodowych,
2) skutery śnieżne i wodne, samoloty, helikoptery, szybowce, łodzie z silnikiem
lub bez o masie ponad 100 kg i motocykle,
3) towary określone w ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej
kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami
i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 70,
poz. 775 i Nr 83, poz. 931), zwanej dalej "ustawą o zasadach szczególnej
kontroli obrotu", oraz towary, o których mowa w rozdziale 4 ustawy z dnia 11
grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o
obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr 55, poz. 587),
zwanej dalej "ustawą o administrowaniu obrotem",
4) towary, których przywóz lub wywóz wymaga pozwolenia określonego:
a) w przepisach odrębnych,
b) w przepisach prawa celnego,
5) towary, których zgłoszenie związane jest z zakończeniem gospodarczej
procedury celnej.
2. Przepisu § 16 pkt 4 lit. b) i pkt 5 nie stosuje się do towarów, o których
mowa w § 15 pkt 2.
§ 17. 1. Zgłoszenie celne w formie skróconej towarów obejmowanych procedurą
wywozu lub powrotnego wywozu powinno być dokonane w urzędzie celnym granicznym
na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 2 i 3. W dokumencie SAD należy
wypełnić następujące pola: 1 (części 1 i 2), 2, 5, 12, 14, 17, 17a, 22, 23, 24,
31, 32, 33, 35, 37, 42, 44 i 54.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, do dokumentu SAD należy dołączyć dokumenty
określone w § 193 ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6 i 8.
§ 18. 1. Zgłoszenie celne w formie skróconej towarów obejmowanych procedurą
dopuszczenia do obrotu lub odprawy czasowej powinno być dokonane na dokumencie
SAD składającym się z kart 6, 7 i 8. W dokumencie SAD należy wypełnić
następujące pola: 1 (części 1 i 2), 5, 8, 12, 14, 16, 22, 23, 24, 31, 32, 33,
34a, 35, 36, 37, 40, 42, 44, 47, 54.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, do dokumentu SAD należy dołączyć dokumenty
określone w § 206 ust. 1 pkt 1-4, 6, 7, 9 i 12.
§ 19. Do obiegu kart przepisy § 195 i § 205 stosuje się odpowiednio.
§ 20. Na dokumencie SAD w formie skróconej nie potwierdza się wywozu towarów
pieczęcią VAT.
Oddział 3
Inne sposoby dokonywania zgłoszenia celnego w formie pisemnej
§ 21. 1. Towary, o których mowa w art. 190 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego, powinny
zostać zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu, którego wzór
stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia.
2. Towary, o których mowa w art. 190 § 2 pkt 2-4 Kodeksu celnego, powinny zostać
zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu, którego wzór
stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia.
3. Formularze, o których mowa w ust. 1 i 2, przed dokonaniem zgłoszenia celnego
powinny zostać poświadczone przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
§ 22. Wyposażenie wprowadzane na polski obszar celny lub wyprowadzane z
polskiego obszaru celnego przeznaczone na użytek sił zbrojnych Państw-Stron
Traktatu Północnoatlantyckiego oraz uzasadnione ilości żywności, zaopatrzenia i
innych towarów przeznaczonych do wyłącznego użytku tych sił zbrojnych powinny
zostać zgłoszone na formularzu C-302, którego wzór stanowi załącznik nr 11 do
rozporządzenia.
Rozdział 2
Zgłoszenie celne z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych
§ 23. 1. Zgłoszenie celne z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania
danych, zwane dalej "zgłoszeniem elektronicznym", może być dokonane tylko w
wypadkach przewidzianych dla zgłoszenia celnego w formie pisemnej na dokumencie
SAD.
2. Zgłoszenie elektroniczne powinno zawierać dane wymagane dla zgłoszenia
celnego na dokumencie SAD oraz kod identyfikacyjny zgłaszającego.
3. Kod identyfikacyjny zgłaszającego, ustalony przez dyrektora urzędu celnego,
powinien identyfikować zgłaszającego uprawnionego do dokonywania zgłoszenia
elektronicznego oraz osobę fizyczną, która faktycznie dokonuje tego zgłoszenia w
imieniu zgłaszającego. Kod identyfikacyjny zgłaszającego zastępuje jego podpis.
§ 24. 1. Zgłoszenie elektroniczne może być dokonane tylko na warunkach uprzednio
uzgodnionych z dyrektorem urzędu celnego dotyczących stosowania tej formy
zgłoszenia celnego, a w szczególności:
1) jeżeli jest opracowana szczegółowa pisemna instrukcja obsługi programu
komputerowego,
2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub
zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz
uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów.
2. Uzgodnienie warunków stosowania zgłoszenia elektronicznego powinno dotyczyć w
szczególności:
1) sposobu dokonywania zgłoszenia elektronicznego i powiadamiania o jego
przyjęciu,
2) sposobu przetwarzania przez organy celne danych wynikających ze zgłoszenia
elektronicznego,
3) trybu postępowania przy sprostowaniu i unieważnieniu zgłoszenia
elektronicznego,
4) trybu weryfikacji zgłoszenia elektronicznego,
5) trybu i formy powiadamiania dłużnika o zarejestrowaniu kwoty wynikającej z
długu celnego oraz innych należności pobieranych przez organ celny,
6) sposobu zwalniania towarów objętych zgłoszeniem elektronicznym,
7) formy i sposobu wydruku,
8) terminu złożenia dokumentów, stanowiących załączniki do zgłoszenia
elektronicznego.
3. Osoba uprawniona do dokonywania zgłoszeń elektronicznych jest zobowiązana do
przechowywania ich kopii zapisanych na nośnikach informacji lub w formie
wydruku.
§ 25. Dokumenty stanowiące załączniki do zgłoszenia elektronicznego składane są
w urzędzie celnym jako załączniki do wydruku zgłoszenia.
§ 26. Zgłoszenie elektroniczne uznaje się za przyjęte po potwierdzeniu przyjęcia
zgłoszenia celnego przez urząd celny.
§ 27. W uzasadnionych wypadkach organ celny może zażądać, aby zgłoszenie
elektroniczne zostało dodatkowo dokonane w formie pisemnej.
Rozdział 3
Zgłoszenie celne w formie ustnej
§ 28. 1. Zgłoszenie celne może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego, jeżeli:
1) przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła lub powrotnego
wywozu mają być:
a) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami,
nadwozia samochodowe wymienne, naczepy siodłowe w transporcie kombinowanym,
zarejestrowane za granicą, przeznaczone do odpłatnego przewozu osób lub
odpłatnego bądź nieodpłatnego przewozu towarów,
b) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami,
zarejestrowane za granicą, inne niż określone w lit. a),
c) szynowe środki transportu, oraz części zamienne przeznaczone do naprawy
uszkodzonych wagonów, przewożone na podstawie umów międzynarodowych RIV, RIC i
PPW,
d) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej,
e) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej,
f) kontenery,
g) palety,
h) części zamienne przywożone łącznie z towarami, o których mowa w lit. a), b) i
d)-f), przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich
zabiegów konserwacyjnych,
i) zwierzęta przywożone do wykonywania określonych zadań, w szczególności psy
lub konie policyjne, psy do poszukiwań lub psy przewodnicy,
j) sprzęt lub zwierzęta przywożone w celu przeprowadzania akcji ratunkowych,
k) zwierzęta wprowadzane w celu wypasu, podkuwania lub ważenia,
l) opakowania wielokrotnego użytku,
2) procedurą wywozu mają być objęte:
a) towary, których ilość lub rodzaj nie wskazują na przeznaczenie do
działalności gospodarczej, przeznaczone dla osób fizycznych, z wyłączeniem
pojazdów samochodowych, nadwozi, podwozi i silników do pojazdów samochodowych,
b) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami,
nadwozia samochodowe wymienne, naczepy siodłowe w transporcie kombinowanym,
zarejestrowane w Polsce i wywożone z zamiarem powrotnego przywozu,
c) szynowe środki transportu, oraz części zamienne przeznaczone do naprawy
uszkodzonych wagonów, przewożone na podstawie umów międzynarodowych RIV, RIC i
PPW,
d) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej,
e) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej,
f) kontenery,
g) palety,
h) opakowania wielokrotnego użytku,
i) części zamienne wywożone łącznie z towarami, o których mowa w lit. b) i
d)-f), przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich
zabiegów konserwacyjnych,
j) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu,
k) zwierzęta wywożone do wykonywania określonych zadań, w szczególności psy lub
konie policyjne, psy do poszukiwań lub psy przewodnicy,
l) sprzęt lub zwierzęta wywożone w celu przeprowadzania akcji ratunkowych,
ł) zwierzęta wyprowadzane w celu wypasu, podkuwania lub ważenia,
m) rzeczy osobistego użytku, potrzebne podróżnemu w czasie podróży i pobytu za
granicą, wywożone ze sobą albo w bagażu wywożonym oddzielnie,
n) środki spożywcze, wywożone przez podróżnego ze sobą, potrzebne do spożycia w
czasie podróży do miejsca przeznaczenia,
o) wyroby spirytusowe lub winiarskie, piwo oraz inne napoje alkoholowe i wyroby
tytoniowe wywożone ze sobą przez podróżnego, który ukończył 18 lat,
p) rzeczy zwyczajowo traktowane jako upominki, których ilość i rodzaj nie
wskazują na przeznaczenie handlowe,
r) sprzęt sportowy i inny sprzęt przeznaczony do wykorzystywania na zawodach
sportowych lub pokazach,
3) procedurą dopuszczenia do obrotu mają być objęte:
a) rzeczy, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 1-5, 17, 18, 19, 20, 22, 23 i 25
Kodeksu celnego,
b) towary przywożone przez podróżnego, podlegające należnościom celnym
przywozowym, jeżeli ich wartość przekracza równowartość 70 EURO i nie przekracza
równowartości 800 EURO, a rodzaj lub ilość nie wskazują na przeznaczenie do
działalności gospodarczej,
c) towary, których ilość lub rodzaj nie wskazują na przeznaczenie do
działalności gospodarczej, przeznaczone dla osób fizycznych, z wyłączeniem
pojazdów samochodowych, nadwozi, podwozi i silników do pojazdów samochodowych,
d) towary o charakterze handlowym, z wyłączeniem napojów alkoholowych, perfum i
wód toaletowych oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz podlegające zwolnieniu
od podatku od towarów i usług lub zerowej stawce podatkowej, jeżeli wartość
jednej przesyłki nie przekracza równowartości 10 EURO, a przesyłka nie jest
częścią serii podobnych przesyłek w jednym transporcie i nie są przywożone przez
osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie przewozu towarów,
e) towary, o których mowa w pkt 2 lit. b)-ł) i r), jeżeli korzystają ze
zwolnienia od cła i od podatków jako towary powracające.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do towarów, o których mowa w ustawie o
zasadach szczególnej kontroli obrotu, oraz towarów, o których mowa w rozdziale 4
ustawy o administrowaniu obrotem.
3. Przy obejmowaniu procedurą odprawy czasowej towarów, o których mowa w ust. 1
pkt 1 lit. l), zgłaszający przedstawia dwa egzemplarze wypełnionego Dokumentu
Potwierdzającego Dokonanie Zgłoszenia Celnego.
4. Funkcjonariusz celny na obu egzemplarzach dokumentu, o którym mowa w ust. 3,
wpisuje datę jego przyjęcia, numer rejestru, składa podpis i przystawia pieczęć
"Polska-Cło". Oryginał dokumentu funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu,
drugi egzemplarz stanowi załącznik do rejestru.
5. W wypadku powrotnego wywozu towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. l),
zgłaszający przedstawia oryginał oraz kserokopię Dokumentu Potwierdzającego
Dokonanie Zgłoszenia Celnego, na podstawie którego objęto towary procedurą
odprawy czasowej.
6. Funkcjonariusz celny na oryginale i kserokopii Dokumentu Potwierdzającego
Dokonanie Zgłoszenia Celnego, wpisuje datę jego przyjęcia, numer rejestru,
składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Oryginał dokumentu
funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu, kserokopia stanowi załącznik do
rejestru.
7. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane z polskiego obszaru
celnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. g)-h), mogą zostać powrotnie
wprowadzone na polski obszar celny, przy dokonywaniu zgłoszenia wywozowego może
przedstawić dokument "Towary Powracające".
8. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b)-c), funkcjonariusz celny
wystawia Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego.
9. Wzór Dokumentu Potwierdzającego Dokonanie Zgłoszenia Celnego stanowi
załącznik nr 12 do rozporządzenia.
10. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenie celne powinno zostać dokonane
w urzędzie celnym granicznym.
Rozdział 4
Zgłoszenie celne w formie innej czynności niż forma pisemna lub ustna
§ 29. 1. Zgłoszenie celne może zostać dokonane w formie innej czynności niż
forma pisemna lub ustna, o ile specyfika przejścia granicznego na to pozwala,
jeżeli:
1) procedurą dopuszczenia do obrotu mają być objęte towary, o których mowa w
art. 190 § 1 pkt 1-4 Kodeksu celnego,
2) procedurą wywozu mają być objęte towary, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 2
lit. m)-r).
2. Wprowadzenie lub wyprowadzenie poza polski obszar celny towarów, o których
mowa w ust. 1, przez odpowiednio oznaczone przejście graniczne traktuje się jako
zgłoszenie celne tych towarów w formie innej czynności niż forma pisemna lub
ustna. Za odpowiednio oznaczone przejście uważa się:
1) przejście dla podróżnych oznaczone kolorem zielonym i napisem "nic do
oclenia",
2) pas ruchu na przejściu drogowym z zieloną sygnalizacją świetlną i napisem
"nic do oclenia".
DZIAŁ IV
Tryb i warunki procedury tranzytu
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 30. Objęcie towarów procedurą tranzytu może nastąpić na podstawie:
1) dokumentu SAD,
2) dokumentu kolejowego:
a) listu przewozowego CIM,
b) wykazu zdawczego TR,
c) listu przewozowego SMGS,
d) listu przewozowego SAT,
e) kwitu ekspresowego SMPS,
3) manifestu lotniczego,
4) manifestu morskiego,
5) karnetu TIR,
6) karnetu ATA,
7) dokumentu pocztowego:
a) wykazów zdawczych: CN 37, CN 38, CN 41 lub CN 47,
b) dokumentu wysyłki (Consignment),
c) wykazów ładunków w transporcie pocztowym,
8) deklaracji podjęcia towarów przy przewozie towarów między urzędami celnymi
znajdującymi się na terenie portów morskich lub lotniczych.
Rozdział 2
Procedura tranzytu z zastosowaniem dokumentu SAD
§ 31. 1. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają:
1) urząd wyjścia - urząd celny, w którym dokonano objęcia towarów procedurą
tranzytu,
2) urząd przeznaczenia - urząd celny, w którym następuje zakończenie procedury
tranzytu,
3) nota tranzytowa - dokument SAD, na podstawie którego odbywa się przewóz
towarów w ramach procedury tranzytu,
4) środek transportu - każdy sprzęt używany do transportu towarów, w
szczególności:
a) pojazd drogowy, przyczepa, naczepa,
b) wagon kolejowy,
c) statek,
d) samolot,
e) kontener.
2. Za jeden środek transportu uważany jest:
1) pojazd drogowy, także z jedną lub kilkoma naczepami lub przyczepami,
2) zestaw wagonów kolejowych,
3) zespół statków, które tworzą jedną całość,
4) zestaw kontenerów, które zostały załadowane na jeden środek transportu.
§ 32. Jednym zgłoszeniem celnym do procedury tranzytu mogą być objęte tylko te
towary, które są lub mogą być załadowane na jeden środek transportu i które będą
przewożone z jednego urzędu wyjścia do jednego urzędu przeznaczenia.
§ 33. Jeżeli procedurą tranzytu obejmowane są przesyłki zbiorcze, przewożone
jednym środkiem transportu do różnych urzędów przeznaczenia, należy wypełnić
odrębny dokument SAD dla każdego urzędu przeznaczenia.
§ 34. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą tranzytu należy dokonać
na dokumencie SAD, składającym się z kart 1, 4, 5 i 7.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą tranzytu należy dołączyć
następujące dokumenty:
1) przy przewozie towarów pomiędzy urzędami celnymi granicznymi:
a) pozwolenie na tranzyt towarów, o którym mowa w ustawie o zasadach szczególnej
kontroli obrotu, oraz towarów, o których mowa w rozdziale 4 ustawy o
administrowaniu obrotem,
b) fakturę lub inny dokument, o którym mowa w § 208,
c) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów,
d) dokument przewozowy - do wglądu,
e) potwierdzenie przyjęcia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego albo
pozwolenie na zwolnienie z obowiązku jego złożenia, jeżeli objęcie towarów
procedurą tranzytu wymaga złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego - do wglądu,
2) przy przewozie towarów z urzędu celnego granicznego do urzędu celnego
wewnętrznego:
a) pozwolenie na przywóz towarów, jeżeli jest wymagane, z wyłączeniem pozwoleń
na kontyngenty taryfowe,
b) fakturę lub inny dokument, o którym mowa w § 208,
c) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych,
d) dokument przewozowy - do wglądu,
e) potwierdzenie przyjęcia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego albo
pozwolenie na zwolnienie z obowiązku jego złożenia, jeżeli objęcie towarów
procedurą tranzytu wymaga złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego - do wglądu,
3) przy przewozie towarów niekrajowych pomiędzy urzędami celnymi wewnętrznymi
lub z urzędu celnego wewnętrznego do urzędu celnego granicznego:
a) fakturę lub inny dokument, o którym mowa w § 208,
b) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów,
c) dokument przewozowy - do wglądu,
d) potwierdzenie przyjęcia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego albo
pozwolenie na zwolnienie z obowiązku jego złożenia, jeżeli objęcie towarów
procedurą tranzytu wymaga złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego - do wglądu,
4) przy przewozie towarów krajowych z urzędu celnego wewnętrznego do urzędu
celnego granicznego:
a) fakturę lub w wypadku braku faktury fakturę prowizoryczną lub fakturę pro
forma,
b) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów,
c) dokument przewozowy - do wglądu.
3. Jeżeli towary obejmowane są kolejną procedurą tranzytu, załączniki do
kolejnego zgłoszenia celnego mogą zawierać inne dane niż zawarte w dokumentach
załączonych do poprzedniego zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą
tranzytu.
§ 35. 1. W wypadkach, o których mowa w § 34, funkcjonariusz celny urzędu wyjścia
wypełnia w dokumencie SAD pola B, C i D.
2. Karta 1 pozostaje w urzędzie wyjścia i stanowi załącznik do ewidencji.
3. Na wszystkich dokumentach przekazywanych do urzędu przeznaczenia
funkcjonariusz celny urzędu wyjścia przystawia stempel SAD, wpisuje numer
ewidencji oraz łączy je z kartami 4, 5 i 7 w sposób trwały, uniemożliwiający ich
zamianę.
4. Główny zobowiązany otrzymuje karty 4, 5 i 7, po potwierdzeniu ich odbioru w
polu 54 karty 1, i zobowiązany jest do ich dostarczenia wraz z towarem do urzędu
przeznaczenia, określonego w polu 53 dokumentu SAD, w terminie określonym przez
urząd wyjścia w polu D.
§ 36. 1. Po przedstawieniu towarów, kart 4, 5 i 7 oraz dokumentów, o których
mowa w § 34 ust. 2, w urzędzie przeznaczenia funkcjonariusz celny w polu I kart
4 i 5 wpisuje:
1) w pozycji "Dzień przybycia" - datę dostarczenia towarów w systemie RR-MM-DD,
2) w pozycji "Kontrola zamknięć", jeżeli:
a) zamknięcia celne są nienaruszone i zgodne z opisem w polu D oraz nie
stwierdzono żadnych nieprawidłowości - wyraz "ZGODNIE",
b) zostaną stwierdzone rozbieżności - pozycja ta pozostaje niewypełniona,
3) jeżeli zostały stwierdzone rozbieżności inne niż w wyniku kontroli zamknięć
celnych - w pozycji "Uwagi" należy wpisać:
a) "NIEZGODNOŚCI: DROBNE NIEPRAWIDŁOWOŚCI BEZ NASTĘPSTW", jeżeli są to
niewielkie rozbieżności,
b) "NIEZGODNOŚCI: NADWYŻKI...", "NIEZGODNOŚCI: BRAKI...", "NIEZGODNOŚCI: OPIS
TOWARÓW..." oraz "NIEZGODNOŚCI: KLASYFIKACJA TARYFOWA (*)...", jeżeli są to
znaczne rozbieżności,
c) "POBRANO OPŁATY", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności funkcjonariusz
celny urzędu przeznaczenia pobrał opłaty,
d) "WSZCZĘTO POSZUKIWANIA", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności urząd
przeznaczenia wszczął postępowanie poszukiwawcze.
2. Wpisy, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane odręcznie drukowanymi
literami lub przy użyciu stempli i powinny być potwierdzone pieczęcią
"Polska-Cło" oraz podpisem funkcjonariusza celnego.
3. Po wpisaniu na karcie 4 w prawej części pola I daty zwrotu karty 5 i pozycji
ewidencji funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia wysyła kartę 5 do urzędu
wyjścia w terminie 5 dni od dnia przedstawienia towarów w urzędzie
przeznaczenia. Pozycja ewidencji powinna zostać wpisana również na karcie 5 w
polu I.
4. Karta 7 wraz z kartą 4, z zastrzeżeniem ust. 5, pozostają w urzędzie
przeznaczenia i stanowią załączniki do ewidencji.
5. W wypadku procedury tranzytu pomiędzy urzędami celnymi granicznymi, jeżeli w
polu 17 dokumentu SAD wpisano inny kraj niż Polska, funkcjonariusz celny urzędu
przeznaczenia przesyła kartę 7 do urzędu statystycznego, po uprzednim
przystawieniu w polu A stempla SAD i wpisaniu pozycji ewidencji.
§ 37. 1. Jeżeli towary są zgłaszane jednocześnie do procedury wywozu i procedury
tranzytu, to zgłoszenia celnego towarów należy dokonać na dokumencie SAD
składającym się z kart 1, 1A, 2, 3, 4 i 5. W zgłoszeniu celnym należy wypełnić
pola odnoszące się do procedury wywozu i do procedury tranzytu.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, głównym zobowiązanym, wpisanym w polu 50,
jest zgłaszający określony w polu 14. Jeżeli zgłaszającym jest agencja celna,
dokonująca zgłoszenia na rzecz eksportera, w polu 50 należy wpisać dane osoby,
na której rzecz jest dokonywane zgłoszenie celne.
3. Do zgłoszenia celnego należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 34 ust. 2
pkt 4 i w § 193.
4. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wypełnia pola A, B, C i D dokumentu SAD.
Karty 1 i 2 zostają w urzędzie wyjścia. Karta 1 stanowi załącznik do ewidencji.
Karta 2 jest odsyłana do urzędu statystycznego po otrzymaniu z urzędu
przeznaczenia potwierdzonych kart 1A i 5.
5. Karty 1A, 4 i 5 oraz dokumenty dołączone do zgłoszenia celnego, po złączeniu
ich w sposób trwały, uniemożliwiający zamianę, przekazywane są wraz z kartą 3
zgłaszającemu, który potwierdza ich odbiór w polu 54 karty 1. Karty 1A, 4 i 5
dostarczane są wraz z towarem do urzędu przeznaczenia, a karta 3 pozostaje u
zgłaszającego.
6. Funkcjonariusz celny granicznego urzędu celnego potwierdza wyprowadzenie
towarów poza polski obszar celny w polu I na kartach 4 i 5 oraz na odwrocie
karty 1A. Potwierdzenie wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny następuje
przez przystawienie stempla SAD, wpisanie pozycji ewidencji, złożenie podpisu i
przystawienie pieczęci "Polska-Cło" na karcie 1A. Upoważniony funkcjonariusz
celny przystawia następnie pieczęć VAT.
7. W urzędzie przeznaczenia funkcjonariusz celny w polu I kart 4 i 5 wpisuje:
1) w pozycji "Dzień przybycia" - datę dostarczenia towarów w systemie RR-MM-DD,
2) w pozycji "Kontrola zamknięć", jeżeli:
a) zamknięcia celne są nienaruszone i zgodne z opisem w polu D oraz nie
stwierdzono żadnych nieprawidłowości - wyraz "ZGODNIE",
b) zostaną stwierdzone rozbieżności - pozycja ta pozostaje niewypełniona,
3) jeżeli zostały stwierdzone rozbieżności inne niż w wyniku kontroli zamknięć
celnych, w pozycji "Uwagi" należy wpisać:
a) "NIEZGODNOŚCI: DROBNE NIEPRAWIDŁOWOŚCI BEZ NASTĘPSTW", jeżeli są to
niewielkie rozbieżności,
b) "NIEZGODNOŚCI: NADWYŻKI...", "NIEZGODNOŚCI: BRAKI...", "NIEZGODNOŚCI: OPIS
TOWARÓW..." oraz "NIEZGODNOŚCI: KLASYFIKACJA TARYFOWA (*)...", jeżeli są to
znaczne rozbieżności,
c) "POBRANO OPŁATY", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności funkcjonariusz
celny urzędu przeznaczenia pobrał opłaty,
d) "WSZCZĘTO POSZUKIWANIA", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności urząd
przeznaczenia wszczął postępowanie poszukiwawcze.
8. Wpisy, o których mowa w ust. 7, mogą być dokonywane odręcznie drukowanymi
literami lub przy użyciu stempli i powinny być potwierdzone pieczęcią
"Polska-Cło" oraz podpisem funkcjonariusza celnego.
9. Jeżeli w granicznym urzędzie celnym zostanie przedstawiona karta 3 w celu
potwierdzenia wyprowadzenia towarów za granicę pieczęcią VAT, upoważniony
funkcjonariusz celny potwierdza kartę 3 pieczęcią VAT i wpisuje na odwrocie kart
1A, 4 i 5 adnotację: "Wywóz towarów poza polski obszar celny potwierdzono
pieczęcią VAT na karcie 3".
10. Karty 1A i 5 należy odesłać do urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie
towarów procedurą wywozu, w terminie 5 dni od daty wyprowadzenia towarów poza
polski obszar celny, po wpisaniu w polu I karty 4 daty odesłania tych kart oraz
pozycji ewidencji. Karta 4 pozostaje w urzędzie celnym granicznym i stanowi
załącznik do ewidencji.
11. W urzędzie celnym, w którym nastąpiło objęcie towarów procedurą wywozu,
zgłaszającemu wydaje się kartę 1A tylko w wypadku, gdy jest ona potwierdzona
pieczęcią VAT. Odbiór tej karty zgłaszający potwierdza w polu E karty 1.
12. Jeżeli ze względu na zastosowane przeznaczenie celne funkcjonariusz celny
urzędu celnego granicznego nie potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski
obszar celny pieczęcią VAT na odwrocie karty 1A, na wniosek osoby potwierdza
wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny na odwrocie karty 3 i dokonuje
adnotacji "Towar wystąpił za granicę dnia ..., w OC/PC ..., pod poz. ...",
składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło".
13. Jeżeli wyprowadzenie towarów następuje przez morskie przejście graniczne,
funkcjonariusz celny granicznego urzędu celnego potwierdza ich dostarczenie na
karcie 5 w sposób określony w ust. 7 i przesyła ją do urzędu wyjścia w terminie
5 dni od dnia dostarczenia towarów do urzędu przeznaczenia. Wywóz towarów poza
polski obszar celny funkcjonariusz celny potwierdza po faktycznym załadowaniu
towarów na statek. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
§ 38. 1. Jeżeli procedurą tranzytu obejmowane są towary zgłoszone do wywozu
przez więcej niż jednego zgłaszającego, a procedura tranzytu realizowana jest
przez przedsiębiorcę przewozowego, należy sporządzić odrębne zgłoszenia celne
dla wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą tranzytu należy dołączyć
wszystkie karty 1A ze zgłoszeń celnych towarów do wywozu.
3. Karty 2 odsyłane są do urzędu statystycznego po otrzymaniu z urzędu
przeznaczenia potwierdzonych kart 1A.
§ 39. 1. Urząd wyjścia wszczyna postępowanie wyjaśniające po upływie 30 dni od
terminu wyznaczonego w polu D dokumentu SAD, jeżeli nie otrzymał karty 5.
2. W wypadku dostarczenia towarów do urzędu przeznaczania urząd ten wszczyna i
prowadzi postępowanie wyjaśniające w wypadku ustalenia nieprawidłowości w
stosowaniu procedury tranzytu.
3. W wypadku określonym w § 37 ust. 13, jeżeli urząd wyjścia nie otrzyma karty
1A w terminie 140 dni od dnia dostarczenia towarów na teren morskiego przejścia
granicznego, wszczyna postępowanie wyjaśniające w sprawie ustalenia przyczyn
pozostawania towarów na polskim obszarze celnym.
§ 40. 1. W wypadku zaginięcia karty 5 zakończenie procedury tranzytu może być
potwierdzone kserokopią karty 4 potwierdzoną za zgodność z oryginałem w urzędzie
przeznaczenia. Kserokopia karty 4 stanowi załącznik do ewidencji w urzędzie
wyjścia.
2. W wypadku zaginięcia karty 1A funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia na
wniosek zgłaszającego wydaje zaświadczenie o wyprowadzeniu towarów poza polski
obszar celny na podstawie posiadanych dokumentów i zapisów ewidencyjnych.
§ 41. 1. W wypadku gdy wywóz towarów poza polski obszar celny następuje przez
graniczny urząd celny inny niż zadeklarowany w polu 29 dokumentu SAD, a
zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu złożone zostało w urzędzie
celnym wewnętrznym, osoba przewożąca towar powinna wypełnić w trzech
egzemplarzach dokument "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy". Wzór "T.C.10
Świadectwo przekroczenia granicy" stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny granicznego urzędu
celnego, przez który wyprowadzany jest towar, potwierdza na wszystkich
egzemplarzach "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" wywóz towarów za granicę
podpisem, przystawia pieczęć "Polska-Cło" oraz wpisuje pozycję ewidencji.
3. Funkcjonariusz celny granicznego urzędu celnego przesyła do urzędu celnego,
przez który towar miał być wywieziony zgodnie z deklaracją zawartą w polu 29
dokumentu SAD, jeden egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" w
terminie 5 dni od dnia dokonania potwierdzenia. Drugi egzemplarz "T.C.10
Świadectwo przekroczenia granicy" stanowi załącznik do ewidencji, trzeci
egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" przekazywany jest osobie
przewożącej towar.
Rozdział 3
Wspólna procedura tranzytowa
Oddział 1
Przepisy ogólne
§ 42. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają:
1) wspólna procedura tranzytowa - procedurę tranzytu, w której towary są
przewożone pod dozorem celnym z określonego miejsca znajdującego się na
terytorium jednej Umawiającej się Strony Konwencji o wspólnej procedurze
tranzytowej, sporządzonej dnia 20 maja 1987 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 46, poz.
290) i Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym (SAD),
sporządzonej dnia 20 maja 1987 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 46, poz. 288) do
określonego miejsca znajdującego się na terytorium tej samej lub innej
Umawiającej się Strony, jeżeli przekraczana jest przynajmniej jedna granica
innego kraju będącego Umawiającą się Stroną tych Konwencji,
2) Umawiająca się Strona - każdy kraj, który przystąpił do Konwencji o wspólnej
procedurze tranzytowej i Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie
towarowym (SAD), wymieniony w wykazie F części III załącznika nr 7 do
rozporządzenia,
3) kraj trzeci - każdy kraj, który nie jest stroną Konwencji o wspólnej
procedurze tranzytowej i Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie
towarowym (SAD),
4) procedury stosowane we wspólnej procedurze tranzytowej:
a) T1 - procedurę, którą mogą być objęte towary niewspólnotowe,
b) T2 - procedurę, którą mogą być objęte towary wspólnotowe,
c) T2F - procedurę, którą mogą być objęte towary wspólnotowe nie pochodzące z
obszaru podatkowego Wspólnoty Europejskiej,
5) nota tranzytowa - dokument, na podstawie którego odbywa się przewóz towarów w
ramach wspólnej procedury tranzytowej; zgłoszenie celne o objęcie towarów
procedurą tranzytu, po jego przyjęciu przez organ celny, staje się notą
tranzytową,
6) urząd wyjścia - urząd celny, w którym dokonano objęcia towarów wspólną
procedurą tranzytową,
7) urząd celny tranzytowy:
a) urząd celny tranzytowy przywozu - urząd celny graniczny Umawiających się
Stron, przez który towar jest przywożony,
b) urząd celny tranzytowy wywozu - urząd celny graniczny Umawiających się Stron,
przez który towar jest wywożony,
8) urząd przeznaczenia - urząd celny, w którym następuje zakończenie wspólnej
procedury tranzytowej,
9) towary wspólnotowe:
a) towary, które zostały całkowicie uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym
Wspólnoty, bez udziału towarów pochodzących z krajów trzecich lub obszarów,
które nie należą do obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej,
b) towary pochodzące z kraju lub obszaru nie należącego do obszaru celnego
Wspólnoty, znajdujące się w wolnym obrocie w jednym z państw członkowskich
Wspólnoty Europejskiej,
c) towary, które zostały uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym Wspólnoty
Europejskiej wyłącznie z towarów wymienionych w lit. b) albo z towarów
wymienionych w lit. a) i b),
10) towary niewspólnotowe - towary inne niż określone w pkt 9,
11) główny zobowiązany - osobę, która sama lub przez upoważnionego
przedstawiciela, przez złożenie zgłoszenia celnego, wyraziła swoją wolę
realizacji wspólnej procedury tranzytowej,
12) urząd składania gwarancji - urząd celny, w którym należy złożyć oświadczenie
gwaranta o udzieleniu gwarancji generalnej lub ryczałtowej,
13) Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu - jednostkę organizacyjną administracji
celnej, do której urzędy celne przekazują potwierdzenie prawidłowego zakończenia
wspólnej procedury tranzytowej oraz inne dokumenty związane ze stosowaniem tej
procedury,
14) kontener - urządzenie transportowe wraz ze sprzętem i wyposażeniem, które
spełnia łącznie następujące warunki:
a) jest urządzeniem o konstrukcji trwałej i wystarczająco mocnej, aby mogło być
wielokrotnie użyte,
b) jest całkowicie lub częściowo zamknięte, przeznaczone do umieszczania towarów
i dostosowane do łatwego ich załadowania i rozładowania,
c) jest zaprojektowane specjalnie dla ułatwienia przewozu towarów jednym lub
kilkoma rodzajami środków transportu bez potrzeby przeładunków pośrednich,
d) skonstruowane w sposób ułatwiający posługiwanie się nim, zwłaszcza przy
przeładunku z jednego środka przewozowego na inny,
e) o pojemności co najmniej jednego metra sześciennego,
15) środek transportu:
a) pojazd drogowy, przyczepę, naczepę,
b) wagon kolejowy,
c) statek,
d) samolot,
e) kontener,
16) jeden środek transportu:
a) pojazd drogowy, także z jedną lub kilkoma naczepami lub przyczepami,
b) zestaw wagonów kolejowych,
c) zespół statków, które tworzą jedną całość,
d) zespół kontenerów, które zostały załadowane na jeden środek transportu,
17) Nowy Skomputeryzowany System Tranzytowy - system polegający na stosowaniu
techniki elektronicznego przetwarzania danych przy realizacji operacji
tranzytowej.
§ 43. 1. Nowy Skomputeryzowany System Tranzytowy, zwany dalej: "systemem NCTS",
realizowany jest poprzez:
1) przesyłanie danych zgodnie z uzgodnionymi standardami między systemami
komputerowymi lub
2) wprowadzanie do systemu przetwarzania danych urzędów celnych informacji
wymaganych dla wypełnienia formalności tranzytowych ręcznie, za pomocą
dyskietek, taśm magnetycznych lub przy użyciu podobnych środków.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przy stosowaniu systemu NCTS mogą
być przesyłane w szczególności następujące komunikaty:
1) IE 01 Komunikat informujący wyprzedzająco o dostarczeniu towarów (komunikat
IE 01), który informuje o rozpoczęciu operacji tranzytowej i jest wysyłany z
urzędu wyjścia do urzędu przeznaczenia,
2) IE 15 dane w zgłoszeniu (komunikat IE 15), który zawiera dane dotyczące
operacji tranzytowej i jest wysyłany przez zgłaszającego do urzędu wyjścia,
3) IE 06 Komunikat o przybyciu towarów (komunikat IE 06), który informuje o
dostarczeniu towarów i wysyłany jest z urzędu przeznaczenia do urzędu wyjścia,
4) IE 18 Wyniki kontroli w miejscu przeznaczenia (komunikat IE 18), który
informuje o prawidłowym albo nieprawidłowym zakończeniu operacji tranzytowej i
jest wysyłany z urzędu przeznaczenia do urzędu wyjścia.
§ 44. 1. Główny zobowiązany ma obowiązek:
1) złożyć gwarancję na zabezpieczenie kwot wynikających z długu celnego,
podatków i innych opłat, do których pobierania upoważniona jest każda Umawiająca
się Strona, w odniesieniu do towarów przewożonych przez jej terytorium w ramach
wspólnej procedury tranzytowej,
2) przedstawić towary w nie zmienionym stanie oraz notę tranzytową w urzędzie
przeznaczenia w wyznaczonym terminie, z zachowaniem środków podjętych przez
właściwe władze dla zapewnienia tożsamości towarów,
3) przestrzegać przepisów o wspólnej procedurze tranzytowej,
4) uiścić należności wynikające z długu celnego i podatki oraz inne należne
opłaty, jeżeli są one wymagane w związku z nieprawidłowym stosowaniem wspólnej
procedury tranzytowej.
2. Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za wykonanie obowiązków określonych w ust.
1 pkt 2 i 3.
§ 45. 1. Procedura T2 stosowana jest tylko w odniesieniu do towarów przewożonych
przez polski obszar celny w tej procedurze, pod warunkiem że przewożone towary
pozostają pod dozorem celnym, zapewniającym ich tożsamość oraz niezmieniony
stan.
2. Procedura T2 nie może być zastosowana, jeżeli towary przywiezione na polski
obszar celny w tej procedurze zostały objęte inną procedurą celną niż procedura
odprawy czasowej lub procedura składu celnego.
3. Towary przywiezione na targi w celu ich wystawienia lub na inne podobne
imprezy o charakterze publicznym, objęte procedurą odprawy czasowej w ramach
procedury T2, mogą być poddane czynnościom niezbędnym do ich utrzymania w
niezmienionym stanie lub czynnościom polegającym na podziale przesyłki.
4. Jeżeli towary przywiezione na polski obszar celny w procedurze T2 zostały
objęte procedurą składu celnego, to ich wywóz w procedurze T2 może nastąpić pod
warunkiem, że:
1) okres składowania na przekroczył 5 lat, a dla towarów z sekcji I-IV taryfy
celnej nie przekroczył sześciu miesięcy,
2) towary były składowane oddzielnie, zostały poddane tylko takim czynnościom,
które były niezbędne dla ich utrzymania w niezmienionym stanie lub polegały na
podziale przesyłki i nie zostało zamienione opakowanie.
5. Jeżeli w urzędzie przeznaczenia konieczne będzie udowodnienie wspólnotowego
statusu towarów nie przewożonych uprzednio we wspólnej procedurze tranzytowej,
należy na karcie 4 wystawić dokument T2L poświadczający wspólnotowy status
towarów.
§ 46. Nota tranzytowa T2 i dokumenty poświadczające wspólnotowy charakter
towarów, wystawiane przez polskie organy celne, powinny powoływać się na
odpowiednie noty tranzytowe T2 lub dokumenty poświadczające wspólnotowy
charakter towarów, na podstawie których towary te zostały wprowadzone na polski
obszar celny, oraz powinny zawierać wszystkie uwagi znajdujące się w tych
dokumentach.
Oddział 2
Wspólna procedura tranzytowa w transporcie drogowym
§ 47. 1. Zgłoszenia celnego towarów do procedury T1 lub T2 należy dokonać na
zgłoszeniu tranzytowym T1 lub T2 sporządzonym na dokumencie SAD.
2. Jeżeli urząd wyjścia znajduje się poza polskim obszarem celnym, przy
przewozach towarów w ramach wspólnej procedury tranzytowej, do dokumentu SAD
mogą zostać dołączone, jako formularze uzupełniające, listy towarowe określone w
załączniku nr 14 do rozporządzenia.
3. W wypadku dokonywania zgłoszenia celnego towarów do wspólnej procedury
tranzytowej z zastosowaniem systemu NCTS do urzędu wyjścia należy wysłać
komunikat IE 15 albo dostarczyć w sposób, o którym mowa w § 43 ust. 1 pkt 2,
informacje wymagane dla wypełnienia formalności tranzytowych.
4. Na podstawie informacji uzyskanych w sposób określony w ust. 3 w urzędzie
wyjścia dokonuje się wydruku noty tranzytowej T1 lub T2 w formie Tranzytowego
Dokumentu Towarzyszącego. Wzór Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego stanowi
załącznik nr 15 do rozporządzenia.
5. Do Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego jako dokumenty uzupełniające dołącza
się listy towarowe lub wykazy towarów. Wzór wykazu towarów stanowi załącznik nr
16 do rozporządzenia.
§ 48. Jeżeli objęcie towarów procedurą T1 lub T2 następuje poza polskim obszarem
celnym w urzędzie celnym tranzytowym przywozu, do noty tranzytowej należy
dołączyć:
1) "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy",
2) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów,
3) dokumenty przewozowe - do wglądu.
§ 49. 1. Jeżeli wspólna procedura tranzytowa rozpoczyna się i kończy poza
polskim obszarem celnym, osoba przewożąca towary w polskim urzędzie celnym
tranzytowym przywozu składa "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" w trzech
egzemplarzach. W wypadku gdy osoba przewożąca towary złoży dwa egzemplarze
"T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", funkcjonariusz celny urzędu celnego
tranzytowego przywozu sporządza kserokopię lub wypełnia trzeci egzemplarz tego
dokumentu.
2. Jeden egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" stanowi załącznik
do ewidencji, drugi egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", po
przystawieniu pieczęci "Polska-Cło", zwracany jest osobie przewożącej towar,
trzeci egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", po przystawieniu
stempla "Po potwierdzeniu wywozu towarów poza granicę państwową Rzeczypospolitej
Polskiej odesłać do urzędu celnego w .....", dołączany jest do noty tranzytowej.
3. Osoba przewożąca towary przedstawia w urzędzie celnym tranzytowym wywozu notę
tranzytową wraz z dołączonym "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy".
Funkcjonariusz celny odłącza "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" od noty
tranzytowej i na jego odwrocie przystawia stempel SAD, wpisuje pozycję
ewidencji, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło", a następnie
potwierdzone "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" odsyła do urzędu celnego
tranzytowego przywozu w terminie 5 dni od dnia przedstawienia towarów.
§ 50. 1. Jeżeli wspólna procedura tranzytowa rozpoczyna się poza polskim
obszarem celnym, a kończy się na polskim obszarze celnym, przepis § 49 ust. 1 i
3 stosuje się odpowiednio.
2. Jeden egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" stanowi załącznik
do ewidencji, drugi egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", po
przystawieniu pieczęci "Polska-Cło", zwracany jest osobie przewożącej towar,
trzeci egzemplarz "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", po przystawieniu
stempla "Po potwierdzeniu dostarczenia towarów do urzędu przeznaczenia odesłać
do urzędu celnego w ....", dołączany jest do noty tranzytowej.
§ 51. Jeżeli przywóz towarów następuje przez inny urząd celny tranzytowy
przywozu niż podano w nocie tranzytowej, urząd ten przesyła niezwłocznie
kserokopię "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" do urzędu celnego
tranzytowego przywozu podanego w nocie tranzytowej. Przepisy § 49 albo § 50
stosuje się odpowiednio.
§ 52. Jeżeli objęcie towarów procedurą T1 lub T2 następuje na polskim obszarze
celnym, do noty tranzytowej należy dołączyć:
1) dokumenty gwarancyjne,
2) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów,
3) dokumenty przewozowe - do wglądu.
§ 53. 1. Jeżeli objęcie towarów procedurą T1 lub T2 następuje na polskim
obszarze celnym, zgłoszenia celnego należy dokonać na dokumencie SAD składającym
się z kart 1, 4, 5 i 7 z dołączoną dodatkowo kartą 1A. Zgłaszający wypełnia pola
określone w § 12 ust. 2 pkt 2. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wypełnia pola
B, C i D.
2. Jeżeli urzędem wyjścia jest urząd celny tranzytowy wywozu, karty 4, 5 i 7
przekazywane są zgłaszającemu, który po poświadczeniu ich odbioru w polu 54
karty 1 dostarcza je wraz z towarami do urzędu przeznaczenia, określonego w polu
53, w terminie określonym przez urząd wyjścia w polu D. Karty 1 i 1A pozostają w
urzędzie wyjścia i stanowią załącznik do ewidencji.
3. Jeżeli urzędem wyjścia jest urząd celny wewnętrzny lub urząd celny tranzytowy
przywozu, karty 1A, 4, 5 i 7 przekazywane są zgłaszającemu, który potwierdza ich
odbiór w polu 54 karty 1. Karty 1A, 4, 5 i 7 powinny być dostarczone wraz z
towarami do urzędu celnego tranzytowego wywozu. Karta 1 pozostaje w urzędzie
wyjścia i stanowi załącznik do ewidencji.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, w urzędzie celnym tranzytowym wywozu
funkcjonariusz celny odłącza kartę 1A, na jej odwrocie potwierdza wywóz towarów
poza polski obszar celny przez przystawienie stempla SAD, wpisanie pozycji
ewidencji, złożenie podpisu oraz przystawienie pieczęci "Polska-Cło". Karty 4, 5
i 7 zwracane są osobie przewożącej towary i wraz z towarami powinny być
dostarczone do urzędu przeznaczenia. Kartę 1A należy odesłać do urzędu wyjścia w
terminie 5 dni od dnia wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny. Karty tej
nie należy potwierdzać pieczęcią VAT.
§ 54. 1. Jeżeli objęcie towarów procedurą T1 lub T2 następuje na polskim
obszarze celnym z zastosowaniem systemu NCTS, w urzędzie wyjścia należy:
1) wysłać do urzędu przeznaczenia komunikat IE 01, jeżeli urząd przeznaczenia
jest podłączony do systemu NCTS,
2) dokonać wydruku Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, składającego się z:
a) karty A, jeżeli urząd przeznaczenia jest podłączony do systemu NCTS i nie
zostały przedłożone listy towarowe, albo
b) kart A i B, jeżeli urząd przeznaczenia jest podłączony do systemu NCTS i są
używane listy towarowe albo jeżeli urząd przeznaczenia nie jest podłączony do
systemu NCTS, niezależnie od tego, czy są używane listy towarowe.
2. Karty A albo A i B Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego przekazywane są
zgłaszającemu. Karty te powinny zostać dostarczone z towarami do urzędu
przeznaczenia.
§ 55. 1. Zgłoszenia celnego towarów do procedury wywozu i wspólnej procedury
tranzytowej, składanego w urzędzie celnym tranzytowym wywozu należy dokonać na
dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i 7.
2. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B, C i D dokumentu SAD.
3. Karta 1 pozostaje w urzędzie celnym, o którym mowa w ust. 1, i stanowi
załącznik do ewidencji. Karta 2 przesyłana jest do urzędu statystycznego.
4. Karty 1A, 3, 4, 5 i 7, po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1,
funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego wywozu wydaje zgłaszającemu.
Zgłaszający przekazuje karty 4, 5 i 7 osobie przewożącej towar, która
zobowiązana jest dostarczyć je wraz z towarem do urzędu przeznaczenia.
5. Funkcjonariusz celny potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar
celny poprzez przystawienie stempla SAD, wpisanie pozycji ewidencji, złożenie
podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło" na odwrocie karty 1A. Upoważniony
funkcjonariusz celny przystawia następnie pieczęć VAT.
6. W wypadku wyprowadzania towarów niekrajowych ze składu celnego albo z wolnego
obszaru celnego lub ze składu wolnocłowego poza polski obszar celny nie należy
przystawiać pieczęci VAT.
§ 56. 1. Jeżeli w urzędzie celnym tranzytowym wywozu następuje objęcie towarów
procedurą wywozu i wspólną procedurą tranzytową z zastosowaniem systemu NCTS,
zgłoszenia celnego do procedury wywozu należy dokonać na dokumencie SAD
składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3. Karty 1A i 3, po potwierdzeniu ich odbioru
w polu 54 karty 1, funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego wywozu
wydaje zgłaszającemu.
2. Przepisy § 54 i § 55 ust. 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
3. Zgłaszający przekazuje kartę A albo karty A i B Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego osobie przewożącej towar, która zobowiązana jest dostarczyć je
wraz z towarami do urzędu przeznaczenia.
§ 57. 1. Zgłoszenia celnego towarów do procedury wywozu i procedury tranzytu w
ramach wspólnej procedury tranzytowej w urzędzie celnym wewnętrznym należy
dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i 7.
2. Karty 1A, 3, 4, 5 i 7, po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1,
funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wydaje zgłaszającemu. Zgłaszający
zobowiązany jest dostarczyć je wraz z towarami do urzędu celnego tranzytowego
wywozu.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, zgłaszającym określonym w polu 14 może być
główny zobowiązany, wpisany w polu 50, albo przy stosowaniu gwarancji generalnej
- przedstawiciel głównego zobowiązanego.
4. Funkcjonariusz celny granicznego urzędu celnego potwierdza wyprowadzenie
towarów poza polski obszar celny przez przystawienie stempla SAD, wpisanie
pozycji ewidencji, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło" na
odwrocie karty 1A. Upoważniony funkcjonariusz celny przystawia następnie pieczęć
VAT.
5. Jeżeli w granicznym urzędzie celnym zostanie przedstawiona karta 3 w celu
potwierdzenia wyprowadzenia towarów za granicę pieczęcią VAT, upoważniony
funkcjonariusz celny potwierdza kartę 3 pieczęcią VAT i wpisuje na odwrocie
karty 1A adnotację: "Wywóz towarów poza polski obszar celny potwierdzono
pieczęcią VAT na karcie 3".
6. Kartę 1A należy odesłać do urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów
procedurą wywozu, w terminie 5 dni od daty wyprowadzenia towarów poza polski
obszar celny.
7. Karty 4, 5 i 7 zwracane są osobie przewożącej towary, która zobowiązana jest
dostarczyć je wraz z towarami do urzędu przeznaczenia.
8. W urzędzie wyjścia kartę 1A wydaje się zgłaszającemu tylko w wypadku gdy jest
ona potwierdzona pieczęcią VAT. Odbiór tej karty zgłaszający potwierdza w polu E
karty 1.
9. W wypadku braku na odwrocie karty 1A potwierdzenia pieczęcią VAT, na wniosek
osoby, funkcjonariusz celny może potwierdzić stemplem SAD kartę 3 i na odwrocie
tej karty dokonać adnotacji: "Towar wystąpił za granicę dnia ..... w OC/PC .....
pod poz. .... .", złożyć podpis i przystawić pieczęć "Polska-Cło".
§ 58. 1. Jeżeli objęcie towarów procedurą wywozu i wspólną procedurą tranzytową
następuje w urzędzie celnym wewnętrznym z zastosowaniem systemu NCTS, zgłoszenia
celnego do procedury wywozu należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z
kart 1, 1A, 2 i 3.
2. Przepisy § 54 stosuje się odpowiednio.
3. Karty 1A i 3 po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1 oraz kartę A albo
karty A i B Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego funkcjonariusz celny urzędu
wyjścia wydaje zgłaszającemu. Zgłaszający zobowiązany jest dostarczyć je wraz z
towarami do urzędu celnego tranzytowego wywozu.
4. Przepisy § 57 ust. 3-6, 8 i 9 stosuje się odpowiednio.
5. Karta A lub karty A i B Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego zwracane są
osobie przewożącej towary, która powinna dostarczyć je wraz z towarami do urzędu
przeznaczenia.
§ 59. 1. Jeżeli wspólną procedurą tranzytową obejmowane są towary zgłoszone do
wywozu przez więcej niż jednego zgłaszającego, a wspólna procedura tranzytowa
realizowana jest przez przedsiębiorcę przewozowego, należy sporządzić odrębne
zgłoszenia dla wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu.
2. Przepisy § 38 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 60. 1. W wypadku przewozu towarów o podwyższonym ryzyku lub w innych
uzasadnionych wypadkach funkcjonariusz celny urzędu wyjścia może określić w polu
44 noty tranzytowej trasę przewozu towarów.
2. Trasa, o której mowa w ust. 1, może zostać zmieniona w trakcie dokonywania
przewozu wyłącznie:
1) na pisemny wniosek głównego zobowiązanego złożony w urzędzie celnym, na
terenie którego właściwości miejscowej znajdują się przewożone towary,
2) w wypadku działania siły wyższej.
3. Funkcjonariusz urzędu celnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, informuje urząd
wyjścia o zmianie trasy przewozu i tę zmianę potwierdza przez dokonanie
adnotacji w polu D noty tranzytowej.
§ 61. Gwarancje przyjmowane w celu zabezpieczenia kwot wynikających z długów
celnych, podatków i innych opłat mogą być przyjęte w urzędzie wyjścia, jeżeli są
ważne na obszarze wszystkich Umawiających się Stron, przez które następuje
przewóz towarów.
§ 62. Gwarancja może być złożona w formie:
1) gwarancji generalnej składanej w urzędzie składania gwarancji,
2) gwarancji pojedynczej składanej w urzędzie wyjścia,
3) zabezpieczenia gotówkowego składanego w urzędzie wyjścia,
4) gwarancji ryczałtowej składanej w urzędzie składania gwarancji.
§ 63. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie gwarancji generalnej powinna złożyć
wniosek w urzędzie składania gwarancji właściwym miejscowo ze względu na jej
siedzibę albo miejsce zamieszkania.
2. Urząd składania gwarancji określa wysokość gwarancji generalnej na poziomie
100% należności celnych, podatków i innych opłat, nie mniej jednak niż
równowartość kwoty 7000 EURO.
3. Urząd składania gwarancji może określić wysokość gwarancji generalnej na
poziomie 50% należności celnych, podatków i innych opłat dla osób, które:
1) dokonują co najmniej od dwóch lat przewozów towarów w ramach wspólnej
procedury tranzytowej na podstawie gwarancji generalnej,
2) nie popełniły przestępstwa przeciwko przepisom celnym i podatkowym,
3) nie przewożą towarów wymienionych w załączniku 17 do rozporządzenia.
4. Kwotę gwarancji generalnej oblicza się na podstawie udostępnionych przez
głównego zobowiązanego dokumentów handlowych i księgowych lub dostarczonego
przez niego na żądanie organu celnego, zestawienia uzyskanego z Centrum
Informatyki Handlu Zagranicznego, zawierającego dane dotyczące należności
celnych, podatków i innych opłat, należnych od towarów wprowadzonych na polski
obszar celny bądź wyprowadzonych z polskiego obszaru celnego przez głównego
zobowiązanego w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w
którym złożono wniosek o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 65 ust. 2.
5. W dokumentach, o których mowa w ust. 4, powinny być podane: czterocyfrowy kod
taryfy celnej i wartość celna towarów.
6. Urząd składania gwarancji, w oparciu o średnie stawki celne i podatkowe,
ustala wysokość podlegających zabezpieczeniu należności celnych, podatków i
innych opłat i otrzymaną kwotę dzieli przez 52.
§ 64. W wypadku gdy główny zobowiązany dokonywał przywozu na polski obszar celny
bądź wywozu z polskiego obszaru celnego niewielkiej ilości towarów lub nie
dokonywał przywozu i wywozu towarów albo ze względu na rodzaj prowadzonej
działalności nie posiada wszystkich wymaganych informacji niezbędnych do
obliczenia kwoty gwarancji generalnej, urząd składania gwarancji określa na
podstawie danych otrzymanych od głównego zobowiązanego przypuszczalną ilość i
wartość celną towarów, które będą przywożone na polski obszar celny lub wywożone
z polskiego obszaru celnego w okresie 12 miesięcy następujących po miesiącu
kalendarzowym, w którym złożono wniosek o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w
§ 65 ust. 2. Przepis § 63 ust. 6 stosuje się odpowiednio.
§ 65. 1. Oświadczenie gwaranta o udzieleniu gwarancji generalnej należy złożyć w
urzędzie składania gwarancji. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 18 do
rozporządzenia.
2. Urząd składania gwarancji przyjmuje oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, i
udziela głównemu zobowiązanemu pozwolenia na realizację procedur tranzytowych z
dowolnego urzędu wyjścia w ramach tej gwarancji.
3. Każda osoba, której udzielono pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, otrzymuje
"T.C.31 Poświadczenie gwarancji" w żądanej ilości egzemplarzy. Wzór "T.C.31
Poświadczenie gwarancji" stanowi załącznik nr 19 do rozporządzenia.
4. Odwrotna strona "T.C.31 Poświadczenie gwarancji" powinna zawierać imiona i
nazwiska oraz wzory podpisów osób, które główny zobowiązany upoważnił do
zgłaszania towarów do wspólnej procedury tranzytowej.
§ 66. 1. Przy zgłaszaniu towarów do przewozu w ramach wspólnej procedury
tranzytowej zgłaszający przedstawia do wglądu w urzędzie wyjścia "T.C.31
Poświadczenie gwarancji".
2. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia powinien sprawdzić:
1) czy kwota wskazana w "T.C.31 Poświadczenie gwarancji" nie jest niższa niż
należności celne, podatki i inne opłaty należne od zgłaszanych towarów,
2) zgodność podpisu w polu 50 dokumentu SAD z wzorem umieszczonym w polu 11
"T.C.31 Poświadczenie gwarancji".
3. Towary mogą być objęte wspólną procedurą tranzytową w okresie ważności
"T.C.31 Poświadczenie gwarancji". Okres ważności "T.C.31 Poświadczenie
gwarancji" nie może przekraczać dwóch lat. Ważność "T.C.31 Poświadczenie
gwarancji" może być jednorazowo przedłużona przez urząd składania gwarancji nie
więcej jednak niż o następne dwa lata.
§ 67. Po objęciu towarów wspólną procedurą tranzytową urząd wyjścia przekazuje
do polskiego urzędu składania gwarancji kserokopię karty 1 SAD albo kserokopię
karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego.
§ 68. 1. Przewóz towarów o podwyższonym ryzyku w ramach wspólnej procedury
tranzytowej może być dokonywany na podstawie gwarancji pojedynczej, ryczałtowej
lub zabezpieczenia gotówkowego.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny urzędu wyjścia
dokonuje na wszystkich kartach noty tranzytowej adnotacji: "Art. 34 B Załącznika
II". Adnotacja powinna zostać dokonana kolorem czerwonym, umieszczona ukośnie na
kartach noty tranzytowej, a jej wymiary powinny wynosić co najmniej 100 mm x 10
mm.
§ 69. Urząd składania gwarancji może cofnąć pozwolenie, o którym mowa w § 65
ust. 2, jeżeli główny zobowiązany nie spełnia warunków, na podstawie których
udzielone zostało pozwolenie.
§ 70. 1. W wypadku cofnięcia pozwolenia, o którym mowa w § 65 ust. 2, lub
wypowiedzenia przez gwaranta gwarancji generalnej, urząd składania gwarancji:
1) zawiadamia o cofnięciu pozwolenia lub wypowiedzeniu gwarancji pozostałe
urzędy składania gwarancji, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia; w
powiadomieniu należy podać numery "T.C.31 Poświadczenie gwarancji", imię i
nazwisko lub nazwę oraz adres głównego zobowiązanego, termin upływu ważności
"T.C.31 Poświadczenie gwarancji" oraz datę cofnięcia pozwolenia lub
wypowiedzenia gwarancji,
2) wzywa głównego zobowiązanego do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
wezwania, wszystkich wydanych "T.C.31 Poświadczenie gwarancji", których okres
ważności nie upłynął.
2. W wypadku niewykonania przez głównego zobowiązanego obowiązku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, urząd składania gwarancji informuje o tym Główny Urząd Ceł oraz
przekazuje numery niezwróconych "T.C.31 Poświadczenie gwarancji".
§ 71. 1. W wypadku utraty, zagubienia lub kradzieży "T.C.31 Poświadczenie
gwarancji" główny zobowiązany powinien niezwłocznie powiadomić o tym urząd
składania gwarancji, który wydał to poświadczenie.
2. Urząd składania gwarancji informuje o utracie, zagubieniu lub kradzieży
"T.C.31 Poświadczenie gwarancji" Główny Urząd Ceł oraz pozostałe urzędy
składania gwarancji, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia, wskazując
numery "T.C.31 Poświadczenie gwarancji", imię i nazwisko lub nazwę oraz adres
głównego zobowiązanego, a także termin upływu ważności "T.C.31 Poświadczenie
gwarancji".
§ 72. 1. Główny zobowiązany powinien przekazywać do urzędu składania gwarancji
półroczne zestawienie towarów przewożonych w ramach wspólnej procedury
tranzytowej na podstawie gwarancji generalnej.
2. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, należy podać wysokość należności
celnych, podatków i innych opłat należnych od przewożonych towarów.
§ 73. 1. Urząd składania gwarancji sprawdza w terminach półrocznych ważność i
wysokość gwarancji generalnej, w szczególności poprzez kontrolę:
1) zestawień, o których mowa w § 72,
2) kserokopii kart 1 SAD albo kserokopii karty A Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego, otrzymanych z urzędów wyjścia.
2. Jeżeli urząd składania gwarancji stwierdzi, że kwota należności celnych,
podatków i innych opłat przewyższa kwotę gwarancji generalnej, wysokość tej
gwarancji powinna zostać ustalona ponownie.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 2, główny zobowiązany powinien w terminie
miesięcznym złożyć w urzędzie składania gwarancji oświadczenie gwaranta o
udzieleniu kolejnej gwarancji generalnej.
§ 74. 1. Oświadczenie gwaranta o udzieleniu gwarancji pojedynczej należy złożyć
w urzędzie celnym wyjścia. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 20 do
rozporządzenia.
2. Urząd wyjścia określa, z zastrzeżeniem ust. 3, kwotę gwarancji pojedynczej w
wysokości należności celnych, podatków i innych opłat, które byłyby należne w
momencie przywozu towarów na polski obszar celny.
3. W wypadku zgłaszania do wspólnej procedury tranzytowej towarów wymienionych w
załączniku nr 17 do rozporządzenia, urząd wyjścia określa kwotę gwarancji
pojedynczej w wysokości odpowiadającej ilości towarów stosując wyznacznik ilości
danego towaru, odpowiadający gwarancji w kwocie 7000 EURO.
4. Oświadczenie gwaranta o udzieleniu gwarancji pojedynczej jest zwracane
głównemu zobowiązanemu po otrzymaniu przez urząd wyjścia potwierdzenia
prawidłowego zakończenia wspólnej procedury tranzytowej na karcie 5 SAD albo na
innym dowodzie określonym dla procedury tranzytu z zastosowaniem systemu NCTS.
§ 75. 1. W wypadku zgłaszania do wspólnej procedury tranzytowej towarów czasowo
wyłączonych z możliwości przewozu na podstawie gwarancji generalnej, urząd
wyjścia może przyjąć oświadczenie gwaranta o wydaniu gwarancji pojedynczej.
2. Gwarancja pojedyncza może być ważna dla więcej niż jednej operacji
tranzytowej.
3. Oświadczenie gwaranta jest przechowywane w urzędzie wyjścia.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, oświadczenie gwaranta o wydaniu gwarancji
pojedynczej powinno zawierać odpowiednio wyższą kwotę pokrywającą ewentualne
należności celne, podatki i inne opłaty, które byłyby należne w momencie
przywozu towarów na polski obszar celny. Kwota ta powinna dotyczyć kilku
operacji tranzytowych, a jej wysokość powinna zostać ustalona przez urząd
wyjścia na podstawie dokumentów celnych lub handlowych przedstawionych przez
głównego zobowiązanego.
5. Po rozpoczęciu operacji tranzytowej kwotę gwarancji pokrywającej dany przewóz
urząd wyjścia odpisuje od kwoty gwarancji.
6. Po stwierdzeniu prawidłowego zakończenia operacji tranzytowej przez urząd
wyjścia kwotę zwolnionej części gwarancji urząd wyjścia dopisuje do kwoty
gwarancji.
7. Każdorazowo przed rozpoczęciem kolejnej operacji tranzytowej funkcjonariusz
celny urzędu wyjścia powinien sprawdzić, czy pozostała kwota gwarancji
pojedynczej nie jest niższa niż należności celne, podatki i inne opłaty, które
byłyby należne w momencie przywozu towarów na polski obszar celny.
8. Sposób postępowania, o którym mowa w ust. 1-6, może być stosowany wyłącznie
dla osób dokonujących częstych przewozów towarów z jednego urzędu wyjścia i po
wyrażeniu zgody przez organ celny właściwy miejscowo dla urzędu wyjścia.
§ 76. 1. Zabezpieczenie gotówkowe może być złożone w formie gotówki w walucie
polskiej lub walucie wymienialnej.
2. Zabezpieczenie gotówkowe należy złożyć w urzędzie wyjścia. Do składania
zabezpieczenia gotówkowego stosuje się odpowiednio przepisy polskiego prawa
celnego dotyczące składania zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce.
3. Do określenia kwoty zabezpieczenia gotówkowego przepisy § 74 ust. 2 i 3
stosuje się odpowiednio.
4. Zabezpieczenie gotówkowe jest zwracane głównemu zobowiązanemu po otrzymaniu
przez urząd wyjścia potwierdzenia prawidłowego zakończenia wspólnej procedury
tranzytowej na karcie 5 SAD albo na innym dowodzie stosowanym w procedurze
tranzytu z zastosowaniem systemu NCTS.
§ 77. 1. Oświadczenie gwaranta o udzieleniu gwarancji ryczałtowej należy złożyć
w urzędzie składania gwarancji. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 21 do
rozporządzenia.
2. Każda osoba, od której urząd składania gwarancji przyjął oświadczenie, o
którym mowa w ust. 1, jest upoważniona do wydawania osobom, które zamierzają
występować jako główny zobowiązany we wspólnej procedurze tranzytowej "T.C.32
Tytuł Gwarancyjny". Wzór "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny" stanowi załącznik nr 22 do
rozporządzenia.
3. Gwarancja ryczałtowa powinna zostać złożona, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, w
kwocie stanowiącej równowartość 7000 EURO na każde zgłoszenie tranzytowe.
4. W wypadku zgłaszania do wspólnej procedury tranzytowej towarów wymienionych w
załączniku nr 17 do rozporządzenia, urząd celny wyjścia określa wysokość
gwarancji ryczałtowej na poziomie wielokrotności kwoty stanowiącej równowartość
7000 EURO, proporcjonalnie do tego, ile razy ilość zgłaszanych towarów
przekracza ilość towarów podaną w tym załączniku. Podwyższona kwota nie może
przekraczać równowartości 49 000 EURO.
5. W wypadku gdy przewóz towarów związany jest ze zwiększonym ryzykiem, urząd
wyjścia może zażądać złożenia gwarancji ryczałtowej na poziomie wielokrotności
kwoty stanowiącej równowartość 7000 EURO. Podwyższona kwota nie może przekraczać
równowartości 49 000 EURO.
§ 78. 1. Gwarant może wydawać osobom, które zamierzają występować jako główny
zobowiązany we wspólnej procedurze tranzytowej, "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny" z
umieszczonym ukośnie nadrukiem "OGRANICZONA WAŻNOŚĆ".
2. "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny", o którym mowa w ust. 1, nie może być stosowany do
towarów wymienionych w załączniku nr 17 do rozporządzenia.
§ 79. 1. Przy zgłaszaniu towarów do przewozu w ramach wspólnej procedury
tranzytowej na podstawie gwarancji ryczałtowej zgłaszający powinien złożyć w
urzędzie wyjścia "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny", w wysokości zapewniającej pokrycie
kwoty długu celnego, nie więcej jednak niż siedem egzemplarzy do jednego
zgłoszenia tranzytowego.
2. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia powinien w szczególności sprawdzić, czy:
1) złożona została odpowiednia ilość "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny",
2) nie upłynął termin ważności "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny",
3) "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny" został wystawiony przez gwaranta upoważnionego
przez Umawiające się Strony do udzielania gwarancji ryczałtowych.
3. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia na odwrotnej stronie "T.C.32 Tytuł
Gwarancyjny" składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Oryginał "T.C.32
Tytuł Gwarancyjny" pozostaje w urzędzie wyjścia i stanowi załącznik do
ewidencji. Jeżeli wraz z oryginałem "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny" złożono także
jego kopię, wydrukowaną na białym papierze i pozbawioną giloszowanego nadruku,
funkcjonariusz celny urzędu wyjścia może na jej odwrocie złożyć podpis i
przystawić pieczęć "Polska-Cło".
§ 80. 1. W wypadku wypowiedzenia przez gwaranta gwarancji ryczałtowej lub utraty
przez gwaranta uprawnień do udzielania gwarancji ryczałtowej, urząd składania
gwarancji zawiadamia o tym urzędy wyjścia.
2. Urzędy wyjścia, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, nie
zezwalają na objęcie towarów wspólną procedurą tranzytową na podstawie "T.C.32
Tytuł Gwarancyjny" uzyskanego od gwaranta, który wypowiedział tę gwarancję lub
utracił uprawnienia do udzielania gwarancji ryczałtowej. Urzędy wyjścia
przekazują "T.C.32 Tytuł Gwarancyjny" do urzędu składania gwarancji.
§ 81. 1. W wypadkach, o których mowa w § 70 ust. 1 albo § 80 ust. 1, gwarancja
traci ważność po upływie 15 dni, licząc od dnia:
1) powiadomienia gwaranta przez urząd składania gwarancji o cofnięciu pozwolenia
na realizację procedur tranzytowych w ramach gwarancji lub o utracie przez
gwaranta uprawnień do udzielania gwarancji albo
2) doręczenia urzędowi składania gwarancji wypowiedzenia gwarancji przez
gwaranta.
2. Jeżeli do upływu terminu określonego w ust. 1 towar zostanie objęty wspólną
procedurą tranzytową, z zastrzeżeniem § 82, gwarant ponosi odpowiedzialność
wynikającą z udzielenia gwarancji także w stosunku do należności celnych,
podatków i innych opłat powstałych po upływie tego terminu.
3. Gwarancja pojedyncza nie podlega wypowiedzeniu.
§ 82. Gwarant jest zwolniony z zobowiązań powstałych na skutek udzielenia
gwarancji w celu zabezpieczenia należności celnych, podatków i innych opłat,
jeżeli urząd wyjścia lub urząd składania gwarancji nie powiadomią gwaranta, w
terminie 12 miesięcy od dnia objęcia towarów wspólną procedurą tranzytową, o
nieprawidłowym zakończeniu procedury tranzytu i nie wezwą go w terminie 36
miesięcy od dnia objęcia towarów wspólną procedurą tranzytową do uiszczenia kwot
należnych z tytułu wystąpienia nieprawidłowości.
§ 83. Wspólna procedura tranzytowa może być zakończona w innym urzędzie celnym
niż został podany w polu 53 noty tranzytowej. Urząd ten staje się wtedy urzędem
przeznaczenia. Jeżeli urząd ten znajduje się w kraju innym niż uprzednio
wskazany urząd przeznaczenia, funkcjonariusz celny tego urzędu wpisuje na karcie
4 i 5 w polu I wyrazy "NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym nastąpiło przedstawienie
towarów..." (nazwa urzędu i kraj).
§ 84. 1. Po przedstawieniu towarów i dokumentów w urzędzie przeznaczenia
funkcjonariusz celny w polu I kart 4 i 5 wpisuje:
1) w pozycji "Dzień przybycia" - datę dostarczenia towarów w systemie RR-MM-DD,
2) w pozycji "Kontrola zamknięć", jeżeli:
a) zamknięcia celne są nienaruszone i zgodne z opisem w polu D oraz nie
stwierdzono żadnych nieprawidłowości - wyraz "ZGODNIE". Adnotacja "ZGODNIE"
obejmuje zarówno kontrolę zamknięć celnych, jak i pozycje "Uwagi",
b) zostaną stwierdzone rozbieżności, pozycja ta pozostaje niewypełniona,
3) jeżeli zostały stwierdzone rozbieżności inne niż w wyniku kontroli zamknięć
celnych, w pozycji "Uwagi" należy wpisać:
a) "NIEZGODNOŚCI: DROBNE NIEPRAWIDŁOWOŚCI BEZ NASTĘPSTW", jeżeli są to
niewielkie rozbieżności,
b) "NIEZGODNOŚCI: NADWYŻKI...", "NIEZGODNOŚCI: BRAKI...", "NIEZGODNOŚCI: OPIS
TOWARÓW..." oraz "NIEZGODNOŚCI: KLASYFIKACJA TARYFOWA (*)...", jeżeli są to
znaczne rozbieżności,
c) "POBRANO OPŁATY", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności funkcjonariusz
celny urzędu przeznaczenia pobrał opłaty,
d) "WSZCZĘTO POSZUKIWANIA", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności urząd
celny przeznaczenia wszczął postępowanie poszukiwawcze.
2. Wpisy, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane odręcznie drukowanymi
literami lub przy użyciu stempli i powinny być potwierdzone pieczęcią
"Polska-Cło" oraz podpisem funkcjonariusza celnego.
3. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę 5 wraz z załączonymi listami
towarowymi do Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu w Warszawie, w terminie 5 dni
od daty przedstawienia towarów i dokumentów. W karcie 4 w polu I w pozycji
"Kartę nr 5 zwrócono w dniu ..... po wpisaniu do ...... Nr ..." należy wpisać
datę zwrotu tej karty.
4. W wypadku tranzytu towarów o podwyższonym ryzyku urząd przeznaczenia przesyła
kartę 5, w sposób określony w ust. 3, następnego dnia po przedstawieniu towarów
i dokumentów.
5. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu w Warszawie przekazuje kartę 5 do urzędu
wyjścia.
6. Karty 4 i 7 pozostają w urzędzie przeznaczenia i stanowią załącznik do
ewidencji.
§ 85. 1. Jeżeli nota tranzytowa sporządzona została na karcie A Tranzytowego
Dokumentu Towarzyszącego, a procedura tranzytu została zakończona w urzędzie
przeznaczenia innym niż zadeklarowany w nocie tranzytowej, a urząd ten nie jest
podłączony do systemu NCTS, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia sporządza
kserokopię karty A.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 oraz w § 54 ust. 1 pkt 2 lit. b), po
przedstawieniu towarów i dokumentów w urzędzie przeznaczenia funkcjonariusz
celny na kartach A i B albo na karcie A i kserokopii karty A Tranzytowego
Dokumentu Towarzyszącego w polu I dokonuje wpisów określonych w części II
załącznika nr 15 do rozporządzenia.
3. Przepisy § 84 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę B albo kserokopię karty A
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, wraz z załączonymi listami towarowymi, do
Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu w Warszawie w terminie 5 dni od dnia
przedstawienia towarów i dokumentów. W karcie A w polu I w pozycji "Karta
zwrotna odesłana w dniu ..... po wpisaniu do ..... Nr ..." należy wpisać datę
zwrotu tej karty i pozycję ewidencji.
5. W wypadku tranzytu towarów o podwyższonym ryzyku urząd przeznaczenia przesyła
kartę B albo kserokopię karty A, w sposób określony w ust. 4, następnego dnia po
przedstawieniu towarów i dokumentów.
6. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu w Warszawie przekazuje kartę B albo
kserokopię karty A do urzędu wyjścia.
7. Karta A pozostaje w urzędzie przeznaczenia i stanowi załącznik do ewidencji.
§ 86. 1. W wypadku określonym w § 54 ust. 1 pkt 2 lit. a), po przedstawieniu
towarów w urzędzie przeznaczenia, urząd ten przesyła do urzędu wyjścia Komunikat
IE 06 i Komunikat IE 18.
2. Karta A pozostaje w urzędzie przeznaczenia i stanowi załącznik do ewidencji.
§ 87. 1. Osoba przewożąca towary może zażądać potwierdzenia przez urząd celny
dostarczenia towarów do urzędu przeznaczenia na:
1) dokumencie "T.C.11 Poświadczenie odbioru". Wzór "T.C.11 Poświadczenie
odbioru" stanowi załącznik nr 23 do rozporządzenia, lub
2) dolnym odcinku "wspólna procedura tranzytowa: Potwierdzenie odbioru"
znajdującym się na odwrocie karty 5; odcinek ten należy oderwać od karty 5 i
przekazać osobie przewożącej towary.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, wypełnia osoba przewożąca towar, a
funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia potwierdza je poprzez przystawienie
pieczęci "Polska-Cło" i złożenie podpisu.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, stanowią wyłącznie informację dla osoby
przewożącej towary i nie są dla urzędu celnego wyjścia potwierdzeniem
zakończenia procedury tranzytu.
§ 88. Jeżeli nie wszczęto postępowania poszukiwawczego, wspólną procedurę
tranzytową uznaje się za zakończoną z chwilą otrzymania przez urząd wyjścia
karty 5 lub innego, uznanego przez ten urząd dokumentu, potwierdzającego
prawidłowe zakończenie procedury, albo kserokopii karty A lub karty B
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, a w wypadku, o którym mowa w § 54 ust. 1
pkt 2 lit. a) - Komunikatu IE 18.
§ 89. 1. Urząd wyjścia wszczyna postępowanie poszukiwawcze:
1) jeżeli nie otrzymał na karcie 1A potwierdzenia wywozu towarów z polskiego
obszaru celnego po 30 dniach od upływu terminu wyznaczonego w polu D noty
tranzytowej, a postępowanie poszukiwawcze prowadzone jest na polskim obszarze
celnym, lub
2) jeżeli nie otrzymał karty 5 dokumentu SAD albo kserokopii karty A lub karty B
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego po upływie dwóch miesięcy od daty objęcia
towarów procedurą tranzytu a postępowanie poszukiwawcze prowadzone jest na
obszarze Umawiających się Stron, albo
3) jeżeli nie otrzymał Komunikatu IE 18 w wyznaczonym czasie od daty objęcia
towarów procedurą tranzytu.
2. Urząd celny tranzytowy przywozu wszczyna postępowanie poszukiwawcze w wypadku
braku potwierdzenia dostarczenia towaru do urzędu celnego przeznaczenia lub
urzędu celnego tranzytowego wywozu po upływie 30 dni od dnia przywozu towaru na
polski obszar celny.
§ 90. 1. Główny zobowiązany może złożyć w urzędzie celnym właściwym dla miejsca,
w którym następuje objęcie towarów wspólną procedurą tranzytową, wniosek o
udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu
towarów wspólną procedurą tranzytową.
2. Wzór pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów
wspólną procedurą tranzytową stanowi załącznik nr 24 do rozporządzenia.
§ 91. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą uproszczoną główny zobowiązany:
1) jest zwolniony z obowiązku przedstawiania w urzędzie wyjścia towarów i
dokumentów związanych z przewozem towarów w ramach wspólnej procedury
tranzytowej,
2) przystawia stempel na zgłoszeniu tranzytowym w polach, które wypełnia urząd
wyjścia,
3) nakłada zamknięcia zatwierdzone przez urząd celny, o którym mowa w § 90 ust.
1.
2. Wzór stempla, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 25 do
rozporządzenia.
§ 92. 1. Wniosek, o którym mowa w § 90 ust. 1, może złożyć główny zobowiązany,
który:
1) dokonuje częstych przewozów towarów transportem drogowym,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na dokonywanie
kontroli celnej ruchu towarów,
3) uzyskał gwarancję generalną,
4) nie naruszył przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych w ciągu
ostatnich 5 lat.
2. Do wniosku, o którym mowa w § 90 ust. 1, należy dołączyć:
1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej,
2) decyzję o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP,
3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego
REGON,
4) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i
usług,
5) zaświadczenie wydane przez właściwy dla wnioskodawcy:
a) urząd skarbowy o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi
dochód budżetu państwa,
b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze
składkami na ubezpieczenie społeczne,
6) podpisane przez wnioskodawcę oświadczenie, iż w stosunku do niego:
a) nie otwarto likwidacji,
b) nie wszczęto postępowania układowego, upadłościowego lub egzekucyjnego,
7) pozytywną opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank
prowadzący jego rachunek rozliczeniowy,
8) informację z Centralnego Rejestru Skazanych o niekaralności osób kierujących
działalnością gospodarczą wnioskodawcy za przestępstwo przeciwko dokumentom,
mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe.
3. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, stanowi załącznik nr 26 do
rozporządzenia.
4. Przepis § 4 ust. 3 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada
1999 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. Nr 104, poz. 1194) stosuje się
odpowiednio.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, powinny być dołączone w oryginałach lub
uwierzytelnionych kopiach.
§ 93. 1. Po uzyskaniu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową główny zobowiązany staje się
upoważnionym nadawcą.
2. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uproszczoną w ramach wspólnej
procedury tranzytowej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca w miejscu
wskazanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1.
3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów
wspólną procedurą tranzytową organ celny powinien wskazać osoby upoważnione do
nakładania zamknięć celnych oraz określić sposób nakładania i wzory tych
zamknięć.
§ 94. 1. Po nałożeniu zamknięć celnych upoważniony nadawca niezwłocznie
powiadamia o tym urząd celny, o którym mowa w § 90 ust. 1.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności:
1) numer i datę,
2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane,
3) dane upoważnionego nadawcy,
4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu
towarów wspólną procedurą tranzytową,
5) określenie towarów, które będą obejmowane procedurą uproszczoną, z
uwzględnieniem ich ilości oraz masy, określenie wartości towarów,
6) dane dotyczące środka transportu,
7) imię i nazwisko osoby upoważnionej do nałożenia zamknięć celnych,
8) datę oraz podpis upoważnionego wysyłającego.
3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może zostać przekazane telefaksem lub
z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
4. Przepisy § 23 ust. 3, § 24 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz § 25 rozporządzenia, o
którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
§ 95. 1. Organ celny przekazuje niezwłocznie upoważnionemu nadawcy potwierdzenie
zawierające:
1) numer i datę,
2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu uznanym w pozwoleniu na
stosowanie procedury uproszczonej do czasu przeprowadzenia kontroli celnej albo
zgodę na rozpoczęcie wspólnej procedury tranzytowej.
2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów
wspólną procedurą tranzytową organ celny może określić, że nieotrzymanie przez
upoważnionego nadawcę w określonym terminie potwierdzenia, o którym mowa w ust.
1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na rozpoczęcie wspólnej procedury
tranzytu.
§ 96. 1. Przy zgłaszaniu towarów do procedury uproszczonej w ramach wspólnej
procedury tranzytowej upoważniony nadawca w polu D na kartach 1 i 4 wpisuje:
1) adnotację "procedura uproszczona",
2) termin, w którym towary powinny zostać dostarczone do urzędu przeznaczenia,
3) znaki lub numery zamknięć celnych.
2. Kartę 1 upoważniony nadawca przekazuje do urzędu wyjścia w terminie wskazanym
w pozwoleniu.
3. Do obiegu kart noty tranzytowej, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy § 53
stosuje się odpowiednio.
§ 97. W wypadku dokonywania zgłoszenia celnego towarów do procedury uproszczonej
w ramach wspólnej procedury tranzytowej z zastosowaniem systemu NCTS,
upoważniony nadawca przesyła do urzędu wyjścia Komunikat IE 15. Wydruku
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego dokonuje się u upoważnionego nadawcy.
§ 98. 1. Upoważniony nadawca może złożyć do organu celnego właściwego ze względu
na swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania wniosek o udzielenie pozwolenia na
potwierdzanie na dokumentach T2L wspólnotowego statusu celnego towarów.
2. Wzór pozwolenia na potwierdzanie na dokumentach T2L wspólnotowego statusu
celnego towarów stanowi załącznik nr 27 do rozporządzenia.
§ 99. 1. Przy potwierdzaniu wspólnotowego statusu celnego towarów upoważniony
nadawca w dokumentach T2L w polu:
1) D wpisuje adnotację "procedura uproszczona",
2) C przystawia stempel, o którym mowa w § 91 ust. 1 pkt 2.
2. Kopię dokumentu T2L upoważniony nadawca powinien przechowywać przez okres 2
lat.
§ 100. 1. Odbiorca towarów przewożonych w ramach wspólnej procedury tranzytowej
może złożyć do organu celnego właściwego ze względu na miejsce zakończenia
wspólnej procedury tranzytowej wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej procedury tranzytowej.
2. Procedura uproszczona, o której mowa w ust. 1, polega na dostarczeniu
bezpośrednio do odbiorcy towarów i dokumentów związanych z przewozem towarów w
ramach wspólnej procedury tranzytowej.
§ 101. 1. Wniosek, o którym mowa w § 100 ust. 1, może złożyć odbiorca towarów,
który:
1) systematycznie odbiera towary przewożone transportem drogowym w ramach
wspólnej procedury tranzytowej na podstawie gwarancji generalnej,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na dokonywanie
kontroli celnej ruchu towarów,
3) nie naruszył przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych w ciągu
ostatnich 5 lat.
2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 92 ust. 2.
3. Wzór pozwolenia, o którym mowa w § 100 ust. 1, stanowi załącznik nr 28 do
rozporządzenia.
§ 102. 1. Osoba, która uzyskała pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej
przy zakończeniu wspólnej procedury tranzytowej, staje się upoważnionym
odbiorcą.
2. Po dostarczeniu towarów do miejsca wskazanego w pozwoleniu upoważniony
odbiorca jest zobowiązany do:
1) przekazania do urzędu przeznaczenia kart 4, 5 i 7 albo karty A lub karty A i
B Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w terminie określonym w pozwoleniu na
stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej procedury
tranzytowej,
2) zawiadomienia urzędu przeznaczenia o wystąpieniu nieprawidłowości w
dokumentach, towarach lub zamknięciach celnych.
§ 103. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia urząd celny, o którym mowa w
§ 100 ust. 1, o dostarczeniu towarów do miejsca wskazanego w pozwoleniu na
stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej procedury
tranzytowej. Przepisy § 94 ust. 2 i 3 rozporządzenia oraz § 23 ust. 3
rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
§ 104. 1. Organ celny przekazuje niezwłocznie upoważnionemu odbiory
potwierdzenie zawierające:
1) numer i datę,
2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wyznaczonym w pozwoleniu do
chwili przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę na wyładunek towarów i
usunięcie zamknięć celnych umieszczonych na towarach oraz środkach przewozowych.
2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej
procedury tranzytowej organ celny może określić, że niedotrzymanie przez
upoważnionego odbiorcę w określonym terminie potwierdzenia, o którym mowa w ust.
1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na zdjęcie zamknięć celnych.
3. Zamknięcia celne mogą być zdjęte wyłącznie przez osoby fizyczne, określone w
pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej
procedury tranzytowej.
§ 105. 1. Po dostarczeniu towarów do miejsca uznanego osoba upoważniona sprawdza
zgodność dostarczonych towarów z danymi zawartymi w dokumentach. W wypadku
stwierdzenia rozbieżności sporządza protokół P05, określony w przepisach
wydanych na podstawie art. 12 § 2 Kodeksu celnego.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien zostać przekazany organowi celnemu
wraz z dokumentami, na podstawie których stwierdzono rozbieżności, nie później
niż w następnym dniu roboczym po dniu dostarczenia towarów.
§ 106. Upoważniony odbiorca, na wniosek osoby przewożącej towary, może dokonać
potwierdzenia dostarczenia towarów na dokumentach, o których mowa w § 87 ust. 1.
§ 107. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 90 ust. 1, § 98 ust. 1 lub § 100 ust. 1,
wydaje się na okres 1 roku. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być
ono przedłużane na dalsze okresy roczne. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia
nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 92 ust. 2, jeżeli dane w nich
zawarte są nadal aktualne.
2. Przepisy § 8 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
3. Osoba, która uzyskała pozwolenie, o którym mowa w § 90 ust. 1, § 98 ust. 1
lub § 100 ust. 1, zobowiązana jest do prowadzenia rejestru towarów objętych
procedurami uproszczonymi.
4. Rejestr, o którym mowa w ust. 3, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
organem celnym, który wydał pozwolenie.
5. Przepisy § 35-37 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 108. Pozwolenie, o którym mowa w § 90 ust. 1, § 98 ust. 1 i § 100 ust. 1, może
zostać przez organ celny cofnięte w wypadku, gdy wnioskodawca prowadzi
działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego.
Oddział 3
Wspólna procedura tranzytowa w transporcie lotniczym
§ 109. 1. Przewóz towarów transportem lotniczym dokonywany jest na podstawie
manifestu lotniczego.
2. Przewóz towarów transportem drogowym pomiędzy urzędami celnymi znajdującymi
się na polskim obszarze celnym może być również dokonywany na podstawie
manifestu lotniczego, jeżeli transport ten następuje bezpośrednio po przewozie
transportem lotniczym.
3. Manifest lotniczy stanowi zgłoszenie tranzytowe.
§ 110. 1. Manifest lotniczy powinien zawierać:
1) nazwę przewoźnika,
2) numer i datę lotu,
3) nazwę portu lotniczego załadunku i wyładunku,
4) wyszczególnienie przesyłek towarowych.
2. Dla każdej przesyłki towarowej wyszczególnionej w manifeście lotniczym należy
podać:
1) numer listu przewozowego AWB,
2) liczbę opakowań,
3) ogólny opis towarów,
4) masę brutto towarów,
5) określenie towarów jako wspólnotowe lub niewspólnotowe.
§ 111. Jeżeli jednym środkiem transportu są przewożone towary wspólnotowe i
niewspólnotowe, to dla towarów o różnych statusach należy sporządzić odrębne
manifesty lotnicze.
§ 112. Przewoźnik z chwilą przyjęcia przesyłki do przewozu staje się głównym
zobowiązanym.
§ 113. W wypadkach, o których mowa w § 109, przewóz towarów objętych wspólną
procedurą tranzytową jest zwolniony z obowiązku złożenia zabezpieczenia.
§ 114. 1. Przy wprowadzaniu towarów na polski obszar celny przewoźnik składa w
urzędzie celnym tranzytowym przywozu manifest lotniczy co najmniej w trzech
egzemplarzach. Na wszystkich egzemplarzach manifestu lotniczego funkcjonariusz
celny urzędu celnego tranzytowego przywozu przystawia stempel SAD i wpisuje
pozycję ewidencji. Jeden egzemplarz manifestu lotniczego pozostaje w urzędzie
celnym tranzytowym przywozu i stanowi załącznik do ewidencji, pozostałe zwracane
są przewoźnikowi, który powinien dostarczyć je wraz z towarami do urzędu
przeznaczenia.
2. Przy przewozie towarów, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 3 i 4, do manifestu
lotniczego należy dołączyć dokumenty wymagane przepisami prawa.
3. Na listach przewozowych AWB załączonych do manifestu lotniczego
funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego przywozu dokonuje adnotacji:
"Przesyłka celna".
4. Po dostarczeniu towarów do urzędu przeznaczenia funkcjonariusz celny na
manifeście lotniczym przystawia stempel SAD oraz wpisuje pozycję ewidencji.
5. Jeden egzemplarz manifestu lotniczego pozostaje w urzędzie przeznaczenia i
stanowi załącznik do ewidencji, pozostałe zwracane są przewoźnikowi.
6. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości danych zawartych w manifeście
lotniczym ze stanem towarów, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia
powiadamia niezwłocznie urząd celny tranzytowy przywozu, podając numer listu
przewozowego AWB.
7. Urząd przeznaczenia przesyła urzędowi celnemu tranzytowemu przywozu w
okresach miesięcznych wykaz manifestów lotniczych, na podstawie których odbywał
się tranzyt towarów pomiędzy tymi urzędami. W odniesieniu do każdego manifestu
lotniczego zamieszczonego w wykazie należy podać:
1) numer manifestu,
2) nazwę przewoźnika,
3) numer lotu,
4) datę lotu.
§ 115. 1. W wypadku wyprowadzenia towarów z polskiego obszaru celnego przewoźnik
przedkłada w urzędzie wyjścia manifest lotniczy co najmniej w trzech
egzemplarzach. Na wszystkich egzemplarzach manifestu lotniczego funkcjonariusz
celny urzędu wyjścia przystawia stempel SAD i wpisuje pozycję ewidencji. Jeden
egzemplarz manifestu lotniczego pozostaje w urzędzie wyjścia i stanowi załącznik
do ewidencji, pozostałe zwracane są przewoźnikowi, który powinien dostarczyć je
wraz z towarem do urzędu celnego tranzytowego wywozu.
2. Przepisy § 114 ust. 2-7 stosuje się odpowiednio.
§ 116. 1. Jeżeli towary zostały wprowadzone na polski obszar celny w procedurze
tranzytu i przeznaczone są na zaopatrzenie statków powietrznych w ruchu
międzynarodowym, to po zakończeniu procedury tranzytu w lotniczym urzędzie
celnym nie wymaga się złożenia dodatkowego zgłoszenia celnego.
2. Po zakończeniu procedury tranzytu w lotniczym urzędzie celnym przeznaczenia
funkcjonariusz celny w polu I kart 4 i 5 dokonuje adnotacji o treści: "Towar
przeznaczony na zaopatrzenie statków powietrznych".
Oddział 4
Wspólna procedura tranzytowa w transporcie morskim
§ 117. Towary przewożone transportem morskim mogą być objęte wspólną procedurą
tranzytową wyłącznie w wypadku, gdy zostały one załadowane lub przeładowane w
porcie Umawiających się Stron.
§ 118. 1. Wspólna procedura tranzytowa w transporcie morskim realizowana jest na
podstawie manifestów morskich.
2. Przy przewozie towarów, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 3 i 4, do manifestu
morskiego należy dołączyć dokumenty wymagane przepisami prawa.
§ 119. 1. Towarzystwa żeglugowe po przyjęciu przesyłki do przewozu transportem
morskim stają się głównym zobowiązanym.
2. Przy realizacji przewozów, o których mowa w ust. 1, towarzystwa żeglugowe są
zwolnione z obowiązku składania zabezpieczenia.
§ 120. Przy przewozie towarów transportem morskim w ramach wspólnej procedury
tranzytowej może być stosowana procedura uproszczona lub procedura dodatkowo
uproszczona.
§ 121. 1. Stosowanie procedury uproszczonej wymaga uzyskania pozwolenia organu
celnego.
2. Towarzystwo żeglugowe składa w urzędzie celnym właściwym ze względu na swoją
siedzibę wniosek o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury, o której mowa w
ust. 1.
3. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
należy dołączyć listę przewidywanych portów morskich wyjścia i przeznaczenia.
4. Organ celny, do którego złożono wniosek o wydanie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej, przekazuje ten wniosek organom celnym Umawiających się
Stron, na których obszarze znajdują się przewidziane porty wyjścia i
przeznaczenia.
5. Jeżeli w ciągu 60 dni licząc od dnia doręczenia wniosku, o którym mowa w ust.
3, do Umawiających się Stron nie wpłynęły żadne zastrzeżenia, organ celny
udziela towarzystwu żeglugowemu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej.
§ 122. Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej udzielane jest
towarzystwom żeglugowym, które:
1) prowadzą zapisy księgowe umożliwiające organom celnym sprawowanie kontroli
celnej,
2) nie naruszyły w sposób rażący przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych,
3) stosują manifesty, które:
a) zawierają nazwę i pełny adres towarzystwa żeglugowego, oznakowanie statku,
nazwę portu załadunku i wyładunku, adnotacje dotyczące konosamentu, a także dla
każdej przesyłki znaki, numery, liczbę i rodzaj opakowań, opis towarów, masę
brutto w kg oraz numery kontenerów,
b) mogą być bez trudności kontrolowane i oceniane przez organ celny,
c) są całkowicie wypełnione, podpisane i mogą być przedstawione organom celnym
przed wypłynięciem statków.
§ 123. 1. Przy stosowaniu procedury uproszczonej dla towarów o statusie
wspólnotowym i niewspólnotowym należy sporządzić odrębne manifesty morskie dla
towarów o różnych statusach.
2. Manifesty, o których mowa w ust. 1, powinny być podpisane przez osobę
reprezentującą towarzystwo żeglugowe oraz zawierać datę sporządzenia.
3. W manifestach morskich powinien być wpisany symbol T1 lub T2 określający
status towarów.
4. Manifest morski traktowany jest jako nota tranzytowa.
§ 124. 1. Stosowanie procedury dodatkowo uproszczonej wymaga uzyskania
pozwolenia organu celnego.
2. Wniosek o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury dodatkowo uproszczonej
mogą złożyć międzynarodowe towarzystwa żeglugowe, które mają swoją siedzibę lub
przedstawicielstwo na obszarze Umawiających się Stron. Wniosek składa się w
urzędzie celnym właściwym dla siedziby towarzystwa lub jego przedstawicielstwa.
3. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury dodatkowo
uproszczonej należy dołączyć wykaz przewidywanych portów morskich wyjścia i
przeznaczenia.
4. Organ celny, do którego złożono wniosek o wydanie pozwolenia, przekazuje ten
wniosek organom celnym Umawiających się Stron, na których obszarze znajdują się
przewidywane porty wyjścia i przeznaczenia. Przepis § 121 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 125. Pozwolenie na korzystanie z procedury dodatkowo uproszczonej udzielane
jest towarzystwu żeglugowemu, które:
1) spełnia warunki określone w § 122,
2) dokonuje częstych i regularnych przewozów towarów między określonymi portami
morskimi,
3) zobowiązuje się wobec organu celnego do współdziałania przy wykrywaniu i
wyjaśnianiu niezgodności i nieprawidłowości występujących w trakcie stosowania
procedury tranzytu w transporcie morskim.
§ 126. 1. Przy stosowaniu procedury dodatkowo uproszczonej towarzystwo żeglugowe
może stosować jeden manifest morski dla wszystkich przewożonych towarów, w
którym należy podać odpowiedni status T1 lub T2 dla każdego towaru.
2. Towarzystwo żeglugowe powinno odnotować w swoich dokumentach handlowych
informacje o statusie wszystkich towarów wymienionych w manifeście morskim.
3. Manifest, o którym mowa w ust. 1, powinien być podpisany przez osobę
reprezentującą towarzystwo żeglugowe oraz zawierać datę jego sporządzenia.
§ 127. 1. Manifesty morskie należy przedstawiać do potwierdzenia w urzędzie
wyjścia w dwóch egzemplarzach.
2. W urzędzie wyjścia funkcjonariusz celny na wszystkich egzemplarzach manifestu
morskiego przystawia pieczęć "Polska-Cło" oraz składa podpis.
3. Jeden egzemplarz manifestu morskiego pozostaje w urzędzie wyjścia i stanowi
załącznik do ewidencji, drugi zwracany jest przewoźnikowi.
§ 128. 1. Wspólna procedura tranzytowa w transporcie morskim pozostaje
zakończona, gdy manifest morski, potwierdzony przez urząd wyjścia i przewożone
towary zostaną przedstawione w urzędzie przeznaczenia.
2. W urzędzie przeznaczenia należy przedłożyć w oryginale manifest morski, o
którym mowa w ust. 1, oraz konosamenty i ich kserokopie dotyczące wszystkich
towarów objętych manifestem morskim.
3. Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia potwierdza na manifeście morskim i
konosamentach dostarczenie towarów do urzędu przeznaczenia przez wpisanie
pozycji ewidencji, złożenie podpisu oraz przystawienie stempla SAD i pieczęci
"Polska-Cło".
4. Manifest morski i kserokopie konosamentów potwierdzone przez funkcjonariusza
celnego za zgodność z oryginałem pozostają w urzędzie przeznaczenia i stanowią
załączniki do ewidencji. Oryginały konosamentów zwracane są przewoźnikowi.
5. Na żądanie przewoźnika, z zastrzeżeniem ust. 6, funkcjonariusz celny wydaje
kserokopię manifestu morskiego potwierdzoną za zgodność z oryginałem.
6. W wypadku złożenia oryginału i kopii manifestu morskiego funkcjonariusz celny
potwierdza przedstawienie dokumentów w sposób określony w ust. 3. Kopia
manifestu morskiego zwracana jest przewoźnikowi.
§ 129. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości danych zawartych w manifeście
morskim ze stanem towarów urząd przeznaczenia powiadamia niezwłocznie urząd
wyjścia podając numer konosamentu.
§ 130. Urząd przeznaczenia przesyła urzędowi wyjścia w okresach miesięcznych
wykaz manifestów morskich, na podstawie których odbywał się tranzyt towarów
pomiędzy tymi urzędami. Przy każdym manifeście morskim zamieszczonym w wykazie
należy podać:
1) numer identyfikacyjny manifestu morskiego,
2) nazwę towarzystwa żeglugowego,
3) nazwę statku,
4) datę przyjęcia manifestu morskiego.
Rozdział 4
Procedura tranzytu w transporcie kolejowym
Oddział 1
Tranzyt w transporcie kolejowym na podstawie dokumentów kolejowych
§ 131. Dla potrzeb niniejszego oddziału § 42 stosuje się odpowiednio.
§ 132. Procedura tranzytu towarów transportem kolejowym odbywa się na podstawie
międzynarodowych dokumentów kolejowych, o których mowa w § 30 pkt 2.
§ 133. 1. Polskie Koleje Państwowe po przejęciu przesyłki do przewozu:
1) transportem kolejowym lub
2) transportem kolejowym i drogowym na podstawie wykazu zdawczego TR, lub
3) transportem drogowym poprzedzającym transport kolejowy lub następującym po
tym transporcie, w wypadku zawarcia umowy pomiędzy Polskimi Kolejami Państwowymi
a przewoźnikiem drogowym,
- stają się głównym zobowiązanym.
2. Przy realizacji przewozów, o których mowa w ust. 1, Polskie Koleje Państwowe
są zwolnione z obowiązku składania zabezpieczenia oraz składania w urzędzie
celnym granicznym dokumentu "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy", o którym
mowa w § 41.
§ 134. 1. Objęcie towarów procedurą tranzytu wymaga przedstawienia w urzędzie
celnym wyjścia dokumentu kolejowego i dokumentów wymaganych na podstawie
przepisów prawa.
2. Urząd wyjścia, z zastrzeżeniem ust. 3, nie wyznacza terminu dostarczenia
towarów do urzędu przeznaczenia.
3. Jeśli urząd wyjścia znajduje się na polskim obszarze celnym i nie jest
urzędem celnym tranzytowym wywozu, funkcjonariusz tego urzędu wyznacza termin 14
dni na dostarczenie towarów do urzędu celnego tranzytowego wywozu poprzez
przystawienie w dowolnym miejscu dokumentów kolejowych, z wyłączeniem pól, o
których mowa w § 141 ust. 2, pieczęci: "Dostarczyć do Urzędu Celnego w ..... w
ciągu 14 dni od dnia ......".
4. Przewoźnik kolejowy jest zobowiązany do oznaczenia środków transportu lub
przesyłek naklejkami z piktogramem, którego wzór stanowi załącznik nr 29 do
rozporządzenia. Naklejki powinny być umieszczone na wagonach lub bezpośrednio na
opakowaniach lub kontenerach albo na:
1) arkuszu 1 listu przewozowego CIM lub
2) egzemplarzu 1 wykazu zdawczego TR, lub
3) egzemplarzu 1 listu przewozowego SMGS, lub
4) egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS.
5. Po objęciu towarów procedurą tranzytu funkcjonariusz celny urzędu wyjścia na:
1) arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 58 lub
2) egzemplarzach 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR w polu 14, lub
3) egzemplarzach 1, 2, 4 i 5 listu przewozowego SMGS w polu 26, lub
4) egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS w wolnym miejscu
- przystawia stempel SAD i pieczęć "Polska-Cło", wpisuje numer ewidencji i
składa podpis.
6. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia dokonuje adnotacji o nałożeniu zamknięć
celnych na środki transportu, opakowania lub kontenery w dokumentach, o których
mowa w ust. 5.
7. Wszystkie egzemplarze dokumentów kolejowych zwracane są przewoźnikowi
kolejowemu.
§ 135. W wypadku wystąpienia przeszkody w przewozie towarów termin ich
dostarczenia do urzędu celnego ulega zawieszeniu na czas trwania tej przeszkody.
§ 136. 1. Zgłoszenia celnego towarów do procedury wywozu i procedury tranzytu
składanego w urzędzie celnym wewnętrznym należy dokonać na dokumencie SAD,
składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3 oraz na dokumentach kolejowych, o których
mowa w § 30 pkt 2.
2. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu wewnętrznego dołącza kartę 1A do dokumentu kolejowego.
3. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD.
4. W urzędzie celnym tranzytowym wywozu, z zastrzeżeniem ust. 6, funkcjonariusz
celny odłącza kartę 1A od dokumentów kolejowych i po potwierdzeniu pieczęcią VAT
wywozu towarów poza polski obszar celny zwraca tę kartę do urzędu wyjścia w
terminie 5 dni od dnia wywozu towarów.
5. Po otrzymaniu potwierdzonej karty 1A funkcjonariusz celny urzędu wyjścia
przekazuje kartę 2 do urzędu statystycznego, a kartę 1A wydaje zgłaszającemu.
Odbiór karty zgłaszający potwierdza w polu E karty 1.
6. Jeżeli ze składu pociągu, ze względów technicznych, zostanie wyłączony wagon,
w którym są przewożone towary na podstawie dokumentu kolejowego oraz zgłoszone
na jednym dokumencie SAD, funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego
wywozu, po dostarczeniu brakujących towarów do tego urzędu, przesyła kartę 1A do
urzędu wyjścia.
§ 137. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą T2 funkcjonariusz celny urzędu
wyjścia w polu 35 arkusza 3 listu przewozowego CIM lub w polu 15 egzemplarza 3A
wykazu zdawczego TR wpisuje symbol T2, przystawia pieczęć "Polska-Cło" i składa
podpis.
2. W wypadku objęcia towarów procedurą T1 funkcjonariusz celny urzędu wyjścia
nie nanosi na dokumentach kolejowych symbolu "T1".
§ 138. Jeżeli jeden wykaz zdawczy TR obejmuje towary przewożone w procedurze T1
i w procedurze T2, funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wpisuje odpowiednio w
polu 14 egzemplarzy 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR symbol "T1" lub "T2" oraz
numer listy towarowej dla towarów o różnych statusach.
§ 139. 1. Symbole, o których mowa w § 137 i § 138, nanosi się przy użyciu
stempli:
1) T1 - w kształcie okrągłym, o średnicy 20 mm i z otokiem o grubości 1 mm,
2) T2 - w kształcie kwadratu, o wymiarach 20 mm x 20 mm i z otokiem o grubości 1
mm.
2. Wymiary symboli na stemplach, o których mowa w ust. 1, wynoszą: wysokość 10
mm i grubość 2 mm.
§ 140. 1. Przy przewozie towarów transportem kolejowym przez granicę państwową
Polskie Koleje Państwowe składają w urzędzie celnym tranzytowym przywozu
kserokopię dokumentu "Kolejowy wykaz zdawczy" oraz:
1) arkusz 2 i 3 listu przewozowego CIM, z wyłączeniem przesyłek ekspresowych lub
2) egzemplarz 2 i 3A wykazu zdawczego TR, lub
3) egzemplarz 2 i 4 listu przewozowego SMGS, lub
4) egzemplarz 1 listu przewozowego SAT.
2. Kserokopia "Kolejowego wykazu zdawczego" potwierdzona przez funkcjonariusza
celnego pozostaje w urzędzie celnym granicznym i stanowi załącznik do ewidencji.
3. Na dokumentach wymienionych w ust. 1 w wolnych miejscach, z wyłączeniem pól,
o których mowa w § 141 ust. 2, funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego
przywozu dokonuje adnotacji: "Dostarczyć do Urzędu Celnego w ..... w ciągu 14
dni od dnia .....", przystawia pieczęć i składa podpis.
§ 141. 1. Po zakończeniu procedury tranzytu zgłaszający przedstawia w urzędzie
przeznaczenia dokumenty kolejowe:
1) arkusze 2 i 3 oraz kserokopię arkusza 3 listu przewozowego CIM lub
2) egzemplarze 1, 2 i 3A oraz kserokopię egzemplarza 3A wykazu zdawczego TR, lub
3) egzemplarze 2 i 4 oraz kserokopię egzemplarza 4 listu przewozowego SMGS, lub
4) egzemplarz 2 oraz kserokopię kwitu ekspresowego SMPS.
2. Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia na wszystkich arkuszach albo
egzemplarzach w:
1) polu 35 listu przewozowego CIM lub
2) polu 15 wykazu zdawczego TR, lub
3) polu 26 listu przewozowego SMGS, lub
4) wolnym miejscu kwitu ekspresowego SMPS
- przystawia stempel SAD i pieczęć "Polska-Cło", wpisuje numer ewidencji i
składa podpis.
3. W urzędzie przeznaczenia pozostaje arkusz 3 listu przewozowego CIM,
egzemplarz 3A wykazu zdawczego TR, egzemplarz 4 listu przewozowego SMGS albo
kserokopia egzemplarza 2 kwitu ekspresowego SMPS. Pozostałe arkusze albo
egzemplarze tych dokumentów, potwierdzone przez funkcjonariusza celnego urzędu
przeznaczenia, zwracane są zgłaszającemu lub przewoźnikowi.
§ 142. Osoba, która zamierza zawrzeć z Polskimi Kolejami Państwowymi umowę o
przewóz towarów, może złożyć w urzędzie celnym właściwym dla miejsca, w którym
następuje objęcie towarów procedurą tranzytu, wniosek o udzielenie pozwolenia na
stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów tą procedurą. Wzór
pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej stanowi załącznik nr 30 do
rozporządzenia.
§ 143. 1. Wniosek, o którym mowa w § 142, może złożyć osoba, która:
1) dokonuje systematycznego wywozu towarów transportem kolejowym,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na dokonanie
kontroli celnej ruchu towarów,
3) nie naruszyła przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych w ciągu
ostatnich 5 lat.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokumenty, o których mowa
w § 92 ust. 2.
3. Przepisy § 92 ust. 3 i 5 rozporządzenia oraz § 4 ust. 3 i 5 rozporządzenia, o
którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
§ 144. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą uproszczoną przy obejmowaniu
towarów procedurą tranzytu osoba, o której mowa w § 142:
1) jest zwolniona z obowiązku przedstawiania w urzędzie wyjścia towarów i
dokumentów związanych z przewozem towarów w ramach procedury tranzytu,
2) przystawia stempel na dokumentach kolejowych w polach, które wypełnia urząd
wyjścia,
3) nakłada, jeśli są konieczne, zamknięcia celne zatwierdzone przez urząd
wyjścia.
2. Wzór stempla, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi załącznik nr 25 do
rozporządzenia.
§ 145. 1. Po uzyskaniu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
obejmowaniu towarów procedurą tranzytu osoba, o której mowa w § 142, staje się
upoważnionym nadawcą.
2. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uproszczoną w ramach wspólnej
procedury tranzytowej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca w miejscu
uznanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1.
3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej organ celny powinien
wskazać osoby upoważnione do nakładania zamknięć celnych, określić wzory tych
zamknięć oraz zasady i sposoby ich nakładania.
4. Organ celny, który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej,
przesyła jego potwierdzoną kserokopię do właściwego dla stacji kolejowej nadania
Zakładu Przewozów Towarowych Polskich Kolei Państwowych.
§ 146. Przepisy § 94 ust. 2 i 3 i § 95 rozporządzenia oraz § 23 ust. 3, § 24
ust. 1, 2, 4 i 5 i § 25 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 147. 1. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą
tranzytu z zastosowaniem procedury uproszczonej upoważniony nadawca na
dokumentach kolejowych w polach, które wypełnia urząd wyjścia, tzn. na:
1) arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 58 lub
2) egzemplarzach 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR w polu 14, lub
3) egzemplarzach 1, 2, 4 i 5 listu przewozowego SMGS w polu 26
- dokonuje adnotacji "procedura uproszczona", wpisuje znaki i numery zamknięć
celnych oraz przystawia stempel, o którym mowa w § 144 ust. 1 pkt 2.
2. Wszystkie egzemplarze dokumentów kolejowych zwracane są przewoźnikowi.
§ 148. 1. Odbiorca towarów przewożonych transportem kolejowym może złożyć do
organu celnego właściwego ze względu na miejsce zakończenia procedury tranzytu
wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
zakończeniu procedury tranzytu.
2. Procedura uproszczona, o której mowa w ust. 1, polega na bezpośrednim
dostarczeniu do odbiorcy towarów i dokumentów związanych z przewozem towarów w
ramach procedury tranzytu.
§ 149. 1. Wniosek, o którym mowa w § 148 ust. 1, może złożyć odbiorca towarów,
który:
1) systematycznie odbiera towary przewożone transportem kolejowym,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na sprawowanie
kontroli celnej,
3) nie naruszył przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych w ciągu
ostatnich 5 lat.
2. Przepisy § 92 ust. 2, 3 i 5 rozporządzenia oraz § 4 ust. 3 i 5
rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
3. Wzór pozwolenia, o którym mowa w § 148 ust. 1, stanowi załącznik nr 31 do
rozporządzenia.
4. Organ celny wydający pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej przy
zakończeniu procedury tranzytu przesyła potwierdzoną kserokopię pozwolenia do
właściwego dla stacji kolejowej przeznaczenia Zakładu Przewozów Towarowych
Polskich Kolei Państwowych.
§ 150. Przepis § 102 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 151. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia organ celny, który udzielił
pozwolenia o dostarczeniu towarów do miejsca wskazanego w pozwoleniu, o którym
mowa w § 148 ust. 1.
§ 152. Przepisy § 94 ust. 2 i 3, § 104 i § 105 stosuje się odpowiednio.
§ 153. 1. Upoważniony odbiorca zobowiązany jest do przekazania organowi celnemu,
który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu
procedury tranzytu w terminie określonym w tym pozwoleniu:
1) arkusza 3 lub
2) egzemplarza 3A, lub
3) egzemplarza 4.
2. Upoważniony odbiorca przystawia stempel na:
1) arkuszu 2 listu przewozowego CIM oraz kserokopii arkusza 3 listu przewozowego
CIM, lub
2) egzemplarzu 1 i 2 wykazu zdawczego TR oraz kserokopii egzemplarza 3A wykazu
zdawczego TR, lub
3) egzemplarzu 2 listu przewozowego SMGS oraz kserokopii egzemplarza 4 listu
przewozowego SMGS
- i przekazuje te dokumenty przewoźnikowi.
3. Wzór stempla, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 25 do
rozporządzenia.
4. Przepisy § 141 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 154. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 142 oraz w § 148 ust. 1 wydaje się na
okres 1 roku. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane
na dalsze okresy roczne. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia nie dołącza się
dokumentów, o których mowa w § 92 ust. 2, jeżeli dane w nich zawarte są nadal
aktualne.
2. Przepisy § 8 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 155. 1. Osoba, która uzyskała pozwolenie, o którym mowa w § 142 i § 148 ust.
1, zobowiązana jest do prowadzenia rejestru towarów objętych procedurą
uproszczoną.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
organem celnym, który wydał pozwolenie.
3. Przepisy § 35-37 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 156. Pozwolenie, o którym mowa w § 142 i § 148 ust. 1, może zostać przez organ
celny cofnięte w wypadku, gdy wnioskodawca prowadzi działalność niezgodnie z
przepisami prawa.
§ 157. 1. W wypadku wyłączenia jednego lub kilku wagonów z zestawu wagonów,
przewożonych na podstawie jednego dokumentu kolejowego, Polskie Koleje Państwowe
sporządzają dla wyłączonych wagonów dosyłacz lub dodatkową cedułę SMGS
traktowane jako dokumenty kolejowe.
2. Kserokopia dosyłacza lub dodatkowej ceduły SMGS pozostaje w urzędzie
przeznaczenia, a oryginał, po dokonaniu wpisów, o których mowa w § 141 ust. 2,
zwracany jest zgłaszającemu lub przewoźnikowi.
§ 158. 1. Przepisów § 132, § 140, § 141, § 161 nie stosuje się, jeżeli procedurą
tranzytu transportem kolejowym objęte są towary:
1) określone w § 16 ust. 1 pkt 3-5, z wyjątkiem towarów przeznaczonych do
montażu przemysłowego,
2) przewożone na podstawie dokumentów kolejowych innych niż wymienione w § 30
pkt 2.
2. W wypadku przewozu towarów, o których mowa w ust. 1, przepisy § 5 stosuje się
odpowiednio.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, funkcjonariusz celny urzędu
przeznaczenia wpisuje na arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 58 na
egzemplarzach 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR w polu 14, na egzemplarzach 1,
2, 4 i 5 listu przewozowego SMGS w polu 26 lub w wolnym miejscu egzemplarza 2
kwitu ekspresowego SMPS numer dokumentu SAD, przystawia pieczęć "Polska-Cło" i
składa podpis.
§ 159. 1. W wypadku zmiany dokumentu kolejowego w trakcie przewozu towarów
transportem kolejowym funkcjonariusz celny:
1) wpisuje w dokumencie kończącym część przewozu na:
a) arkuszach 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 35 lub
b) egzemplarzach 1, 2 i 3A wykazu zdawczego TR w polu 15, lub
c) egzemplarzach 2 i 4 listu przewozowego SMGS w polu 26, lub
d) egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS w wolnym miejscu
- nazwę i numer dokumentu kolejowego, na podstawie którego będzie dokonywany
przewóz, przystawia pieczęć "Polska-Cło" i składa podpis,
2) w dokumencie rozpoczynającym część przewozu wpisuje na:
a) arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 58 lub
b) egzemplarzach 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR w polu 14, lub
c) egzemplarzach 3 i dodatkowej cedule bez numeru listu przewozowego SMGS w polu
26, lub
d) egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS w wolnym miejscu
- nazwę i numer dokumentu kolejowego, na podstawie którego był dokonywany
przewóz, przystawia pieczęć "Polska-Cło" i składa podpis.
2. Do obiegu dokumentów, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3,
przepis § 141 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do
Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych Polskich Kolei Państwowych w
Bydgoszczy.
§ 160. 1. Jeżeli w trakcie przewozu towarów transportem kolejowym następuje
zmiana środka transportu z kolejowego na inny środek transportu, funkcjonariusz
celny wpisuje na:
1) arkuszu 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 35 lub
2) egzemplarzu 1, 2, 3A wykazu zdawczego TR w polu 15, lub
3) egzemplarzu 2 i 4 listu przewozowego SMGS w polu 26, lub
4) egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS w wolnym miejscu
- nazwę i numer dokumentu, na podstawie którego będzie dokonywany przewóz.
2. Jeżeli w trakcie przewozu towarów następuje zmiana środka transportu z innego
środka transportu na kolejowy, funkcjonariusz celny urzędu celnego wpisuje:
1) w arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM w polu 58 lub
2) na egzemplarzach 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR w polu 14, lub
3) na egzemplarzach 3 i dodatkowej cedule bez numeru listu przewozowego SMGS w
polu 26, lub
4) na egzemplarzu 2 kwitu ekspresowego SMPS w wolnym miejscu
- nazwę i numer dokumentu, na podstawie którego był dokonywany przewóz,
przystawia pieczęć "Polska-Cło" i składa podpis.
3. Z zastrzeżeniem ust. 4, do obiegu dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2,
przepis § 141 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do
Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych Polskich Kolei Państwowych w
Bydgoszczy.
§ 161. Jeżeli Polskie Koleje Państwowe są głównym zobowiązanym dla przewozu
towarów transportem kolejowym i drogowym notą tranzytową, dla obu rodzajów
transportu może być list przewozowy CIM. Przepis § 133 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 162. 1. W wypadku przewozu towarów transportem kolejowym na podstawie wykazu
zdawczego TR przepisy niniejszego oddziału dotyczące obiegu dokumentów nie
odnoszą się do towarzyszącego przewożonym towarom listu CIM.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, w polu 36 arkuszy 2, 3 i kserokopii
arkusza 3 albo w polu 58 arkuszy 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM należy wpisać
numer wykazu zdawczego TR.
§ 163. 1. Jeżeli do listu przewozowego CIM albo wykazu zdawczego TR została
dołączona lista towarowa, powinna ona zawierać numer wagonu lub kontenera,
wskazany w liście przewozowym CIM, albo numer kontenera wskazany w wykazie
zdawczym TR.
2. Ilość list towarowych dołączonych do dokumentu kolejowego oraz ich numery
powinny zostać odnotowane przez władze kolejowe kraju urzędu wyjścia w liście
przewozowym CIM lub wykazie zdawczym TR.
§ 164. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia oraz tranzytowego przywozu nie
dokonuje wpisów w dokumentach, o których mowa w § 30 pkt 2, przy przewozie przez
polski obszar celny przyborów ładunkowych, próżnych wagonów lub kontenerów jako
środków przewozowych.
§ 165. 1. Kontrolę prawidłowości przewozów towarów transportem kolejowym
sprawuje Dyrektor Urzędu Celnego w Toruniu.
2. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości związanych z przewozem towarów, Urząd
Celny w Toruniu, jeżeli jest urzędem przeznaczenia, wzywa głównego zobowiązanego
do uiszczenia należności celnych i podatków oraz należnych opłat.
3. W wypadku gdy urzędem przeznaczenia jest inny urząd celny, Urząd Celny w
Toruniu przesyła do urzędu przeznaczenia dokumenty dotyczące przewozu towarów
transportem kolejowym, w celu wszczęcia postępowania celnego.
§ 166. Jeżeli w polach, o których mowa w § 134 ust. 5, § 141 ust. 2, § 147 ust.
1, § 158 ust. 3, § 159 ust. 1, § 160 ust. 1 i 2, § 162 ust. 2, § 163 ust. 1 i 2
brak jest miejsca, funkcjonariusz celny dokonuje adnotacji w wolnym miejscu
dokumentów kolejowych wymienionych w § 30 pkt 2.
Oddział 2
Przewóz transportem kolejowym bagażu należącego do podróżnego
§ 167. Przewóz transportem kolejowym bagażu należącego do podróżnego może się
odbywać na podstawie deklaracji dla bagażu rejestrowanego, zwanej dalej
"deklaracją". Wzór deklaracji stanowi załącznik nr 32 do rozporządzenia.
§ 168. Deklaracja powinna być sporządzona w dwóch egzemplarzach. Jeden
egzemplarz dołączany jest w sposób trwały do bagażu, a drugi zwracany
przewoźnikowi.
§ 169. Bagaż podróżnego, przewożony na podstawie deklaracji powinien być w
trakcie przewozu umieszczony w wyodrębnionym miejscu wagonu kolejowego.
§ 170. W uzasadnionych wypadkach funkcjonariusz celny może dokonywać kontroli
celnej bagażu przewożonego na podstawie deklaracji.
Rozdział 5
Procedura tranzytu z zastosowaniem karnetu TIR
§ 171. Przewóz towarów z zastosowaniem karnetu TIR odbywa się na podstawie
Konwencji celnej, dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem
karnetów TIR (Konwencja TIR), sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r.
(Dz. U. z 1984 r. Nr 17, poz. 76), zwanej dalej "Konwencją TIR".
§ 172. 1. Uprawnionym do przewozu towarów pod osłoną karnetu TIR jest osoba,
która uzyskała pozwolenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł na korzystanie z procedury
TIR. Wniosek o udzielenie pozwolenia należy złożyć do Prezesa Głównego Urzędu
Ceł za pośrednictwem stowarzyszenia poręczającego.
2. Z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury TIR może
wystąpić osoba, która posiada doświadczenie w wykonywaniu międzynarodowych
przewozów drogowych lub co najmniej możliwość ich wykonywania.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) opinię banku prowadzącego rachunek rozliczeniowy wnioskodawcy,
2) koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
3) pisemne zobowiązanie, że wnioskodawca będzie:
a) przestrzegać przepisów Konwencji TIR,
b) uiszczać należne kwoty, o których mowa w art. 8 Konwencji TIR.
4. Pozwolenie na korzystanie z procedury TIR jest wydawane po dokonaniu przez
stowarzyszenie poręczające weryfikacji wniosku oraz dołączonych do niego
dokumentów.
5. Prezes Głównego Urzędu Ceł cofa pozwolenie na korzystanie z procedury TIR, na
wniosek stowarzyszenia poręczającego, jeżeli uprawniony do przewozu towarów pod
osłoną karnetu TIR:
1) nie spełnia wymogów określonych w ust. 2,
2) utracił stabilną sytuację finansową,
3) nie posiada aktualnej koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu
drogowego,
4) naruszył wielokrotnie lub w sposób istotny przepisy Konwencji TIR.
§ 173. 1. W urzędzie celnym wyjściowym lub urzędzie celnym przejściowym przy
wjeździe należy przedstawić karnet TIR wraz z przewożonymi towarami oraz:
1) dokument przewozowy - do wglądu,
2) pozwolenie na przywóz towarów, jeżeli jest wymagane - z wyłączeniem pozwoleń
na kontyngenty taryfowe,
3) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
2. W wypadku gdy osoba krajowa dokonuje zakupu towaru za granicą i w trakcie
jego przewozu z zastosowaniem karnetu TIR sprzedaje towar odbiorcy znajdującemu
się również za granicą, należy stosować procedurę tranzytu.
§ 174. Poręczenie stowarzyszenia poręczającego stanowi zabezpieczenie kwoty
opłat i podatków przywozowych i wywozowych.
§ 175. 1. Odbiorca towarów przewożonych pod osłoną karnetu TIR może złożyć do
organu celnego, właściwego ze względu na miejsce zakończenia operacji TIR,
wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
zakończeniu operacji TIR. Wzór pozwolenia stanowi załącznik nr 33.
2. Procedura uproszczona, o której mowa w ust. 1, polega na bezpośrednim
dostarczeniu do odbiorcy towarów i dokumentów związanych z przewozem towarów pod
osłoną karnetu TIR.
§ 176. 1. Wniosek, o którym mowa w § 175 ust. 1, może złożyć odbiorca towarów,
który:
1) systematycznie odbiera towary przewożone pod osłoną karnetów TIR,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na dokonywanie
kontroli celnej towarów,
3) nie naruszył przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych w ciągu
ostatnich 5 lat.
2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 92 ust. 2. Przepis §
92 ust. 3 i 5 rozporządzenia oraz § 4 ust. 3 i 5 rozporządzenia, o którym mowa w
§ 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
§ 177. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 175 ust. 1, wydaje się na okres 1 roku.
Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane na dalsze
okresy roczne. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia nie dołącza się dokumentów,
o których mowa w § 92 ust. 2, jeżeli dane w nich zawarte są nadal aktualne.
2. Przepisy § 8 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 178. 1. Osoba, która uzyskała pozwolenie, o którym mowa w § 175 ust. 1,
zobowiązana jest do prowadzenia rejestru towarów objętych procedurą uproszczoną.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
organem celnym, który wydał pozwolenie.
3. Przepisy § 35-37 rozporządzenia, o którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się
odpowiednio.
§ 179. 1. Przepis § 102 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Po dostarczeniu towarów do miejsca wskazanego w pozwoleniu upoważniony
odbiorca jest zobowiązany do zawiadomienia urzędu celnego docelowego o
wystąpieniu ewentualnych nieprawidłowości w dokumentach, towarach lub
zamknięciach celnych.
3. Najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu, w którym towary zostały
dostarczone do miejsca wskazanego w pozwoleniu, posiadacz karnetu TIR jest
zobowiązany do przekazania karnetu TIR do urzędu celnego docelowego.
§ 180. Przepisy § 103 i § 104 rozporządzenia oraz § 23 ust. 3 rozporządzenia, o
którym mowa w § 92 ust. 4, stosuje się odpowiednio.
§ 181. Pozwolenie, o którym mowa w § 175 ust. 1, może zostać przez organ celny
cofnięte w wypadku, gdy wnioskodawca prowadzi działalność niezgodnie z
przepisami prawa celnego.
§ 182. 1. Przewóz towarów z zastosowaniem karnetu TIR może obejmować kilka
wyjściowych i docelowych urzędów celnych, ale łączna ich liczba nie może
przekroczyć czterech.
2. Urząd celny wyjściowy dla procedury TIR oznacza wyłącznie ten urząd celny, w
którym towary zostały objęte procedurą TIR.
3. Karnet TIR może być przedstawiony w docelowym urzędzie celnym w wypadku jego
przyjęcia przez wszystkie wyjściowe urzędy celne.
§ 183. W wypadku doładunku lub częściowego rozładunku towaru na polskim obszarze
celnym dopuszcza się możliwość zmiany pierwotnie wyznaczonego kolejnego
wyjściowego lub docelowego urzędu celnego.
§ 184. 1. Zgłoszenie celne towarów do procedury wywozu z zastosowaniem karnetu
TIR, składane w urzędzie celnym wewnętrznym, powinno być dokonane na dokumencie
SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3.
2. Po objęciu towarów procedurą wywozu i procedurą tranzytu funkcjonariusz celny
urzędu celnego wewnętrznego dołącza do karnetu TIR kartę 1A.
3. W urzędzie celnym przejściowym funkcjonariusz celny potwierdza wyprowadzenie
towarów poza polski obszar celny przez przystawienie stempla SAD, wpisanie
pozycji ewidencji, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło" na
odwrocie karty 1A. Upoważniony funkcjonariusz celny przystawia następnie pieczęć
VAT. Kartę 1A należy odesłać do urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie
towarów procedurą wywozu, w terminie 5 dni od daty wyprowadzenia towarów poza
polski obszar celny.
4. Funkcjonariusz celny urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów
procedurą wywozu, wydaje kartę 1A zgłaszającemu tylko w wypadku, jeżeli jest ona
potwierdzona pieczęcią VAT. Odbiór tej karty zgłaszający potwierdza w polu E
karty 1.
§ 185. 1. W wypadku niedostarczenia towarów do:
1) docelowego urzędu celnego, postępowanie poszukiwawcze wszczyna wyjściowy
urząd celny,
2) przejściowego urzędu celnego przy ich wywozie z polskiego obszaru celnego,
postępowanie poszukiwawcze wszczyna przejściowy urząd celny przy przywozie
towarów na polski obszar celny.
2. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości w stosowaniu procedury TIR
postępowanie wyjaśniające wszczyna docelowy urząd celny albo przejściowy urząd
celny przy wywozie.
§ 186. Instrukcja stosowania karnetu TIR stanowi załącznik nr 34 do
rozporządzenia.
Rozdział 6
Tranzyt towarów z zastosowaniem karnetu ATA
§ 187. Przewóz towarów z zastosowaniem karnetu ATA odbywa się zgodnie z
przepisami Konwencji celnej w sprawie karnetu ATA dla odprawy warunkowej
towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 30,
poz. 242) lub Konwencji dotyczącej odprawy czasowej, sporządzonej w Stambule
dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 14, poz. 61).
§ 188. Jeżeli karnet ATA wykorzystywany jest do przewozu towarów określonych w
ustawie o zasadach szczególnej kontroli obrotu oraz towarów, o których mowa w
rozdziale 4 ustawy o administrowaniu obrotem, do karnetu ATA należy dołączyć
pozwolenie wymagane na podstawie tych przepisów.
§ 189. 1. Jeżeli funkcjonariusz celny urzędu celnego, do którego dostarczono
towar, stwierdzi, że zostały naruszone zamknięcia celne lub zachodzi
podejrzenie, że zawartość przesyłki nie jest zgodna z danymi zawartymi w
dokumentach, przeprowadza rewizję celną towarów i sporządza protokół rewizji
celnej w trzech egzemplarzach. Wzór protokołu rewizji celnej stanowi załącznik
nr 35 do rozporządzenia.
2. Jeden egzemplarz protokołu rewizji celnej funkcjonariusz celny dołącza do
grzbietu karty tranzytowej albo karty wywozu, albo karty powrotnego wywozu,
drugi egzemplarz dołącza do odcinka oderwanego od grzbietu karty tranzytowej
albo karty wywozu, albo karty powrotnego wywozu i przesyła do urzędu celnego,
który przekazał towar, a trzeci egzemplarz pozostawia w urzędzie celnym, w
którym sporządzono protokół.
3. Po sporządzeniu protokołu rewizji celnej funkcjonariusz celny dokonuje na
odwrocie grzbietu karty tranzytowej, karty wywozu albo karty powrotnego wywozu
oraz w polu "H" w lit. d) i w rubryce 7 listy ogólnej adnotacji o treści:
"Sporządzono protokół data ........ podpis ........ pieczęć ......." i podaje
numery oraz ilość nowych zamknięć celnych nałożonych na towary, na opakowania
lub na środek przewozowy.
4. Po sporządzeniu protokołu rewizji celnej karnet ATA zwracany jest
posiadaczowi, a towar zostaje zwolniony.
§ 190. Instrukcja stosowania karnetu ATA stanowi załącznik nr 36 do
rozporządzenia.
DZIAŁ V
Tryb stosowania procedury wywozu
§ 191. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu w formie ustnej
lub innej czynności niż forma pisemna lub ustna jest dokonywane w granicznym
urzędzie celnym, przez który następuje wyprowadzenie towarów.
2. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu może być dokonane w
każdym urzędzie celnym, jeżeli łączna wartość towarów nie przekracza
równowartości 800 EURO i masy brutto 1000 kg, z uwzględnieniem przepisów
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 1999 r. w sprawie określenia
urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa
celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być
obejmowane towary w poszczególnych urzędach celnych (Dz. U. Nr 73, poz. 818),
oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10
czerwca 1998 r. w sprawie określenia wykazu przejść granicznych, przez które
towary będące przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą mogą być wprowadzane na
polski obszar celny lub wyprowadzane z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 79,
poz. 514).
§ 192. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu należy dokonać na
dokumencie SAD, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 193. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu należy
dołączyć w szczególności:
1) fakturę lub w wypadku braku faktury fakturę prowizoryczną lub fakturę pro
forma,
2) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli
specyfikacji,
3) pozwolenie na wywóz towarów, jeżeli jest wymagane na podstawie przepisów
odrębnych,
4) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest
przez przedstawiciela,
5) dokument przewozowy - do wglądu,
6) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON - do
wglądu, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej,
7) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP - do wglądu,
jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej,
8) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych lub
przepisów szczególnych.
2. Dokumenty określone w ust. 1 pkt 1 i 2 powinny być złożone w oryginale. Na
żądanie zgłaszającego funkcjonariusz celny zwraca oryginał, a kopię lub
kserokopię stanowiącą załącznik do zgłoszenia celnego potwierdza za zgodność z
oryginałem i składa podpis oraz przystawia pieczęć "Polska-Cło". Na zwracanym
oryginale nanosi adnotację "do zgłoszenia nr ..... przyjęto kopię/kserokopię",
składa podpis oraz przystawia pieczęć "Polska-Cło".
3. Dokument, określony w ust. 1 pkt 3, powinien być złożony w oryginale. Jeżeli
dokument ten dotyczy więcej niż jednego zgłoszenia celnego, funkcjonariusz celny
nanosi na oryginale adnotację o wykorzystanej ilości lub wartości towarów,
składa podpis i odciska pieczęć "Polska-Cło". Jeżeli towary objęte pozwoleniem
zostały wywiezione w całości, funkcjonariusz celny nanosi na oryginale adnotację
o całkowitym wykorzystaniu pozwolenia, składa podpis i przystawia pieczęć
"Polska-Cło". Oryginał wydawany jest zgłaszającemu. Kserokopię stanowiącą
załącznik do zgłoszenia celnego funkcjonariusz potwierdza za zgodność z
oryginałem, składa podpis i odciska pieczęć "Polska-Cło".
4. Dokument określony w ust. 1 pkt 4 powinien być złożony w oryginale lub w
urzędowo poświadczonym odpisie. Jeżeli upoważnienie ma charakter upoważnienia
stałego, gdy zostało udzielone:
1) agencji celnej - agencja celna może dokonywać zgłoszeń celnych:
a) dołączając kserokopię upoważnienia, potwierdzoną przez agenta celnego za
zgodność z oryginałem, lub
b) podając numer pozycji rejestru upoważnień agencji celnej,
2) innym osobom niż określone w pkt 1 - mogą one dokonywać zgłoszenia podając
numer pozycji wykazu W 05.
5. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, nie dołącza się każdorazowo do
zgłoszenia celnego, jeżeli zostały wcześniej złożone organowi celnemu, który
przyjmuje zgłoszenie celne, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim
wypadku zgłaszający powinien podać numer pozycji wykazu W 05.
6. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane poza polski obszar
celny mogą zostać powrotnie wprowadzone na polski obszar celny, do zgłoszenia
wywozowego może dołączyć dokument "Towary powracające".
7. Organ celny może, zgodnie z art. 70 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, zażądać w
formie pisemnej złożenia innych dokumentów niż określone w ust. 1.
8. W wypadku braku oryginału faktury za dokument służący do ustalenia wartości
towarów mogą być uznane:
1) umowa sprzedaży, w wypadku dokonania zgłoszenia celnego przez osoby fizyczne,
2) akt darowizny,
3) postanowienie sądu o nabyciu praw spadkowych.
§ 194. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu banderol podatkowych
należy przedłożyć, z uwzględnieniem § 193, oryginał:
1) zaświadczenia urzędu skarbowego o wydaniu banderol podatkowych, z podaniem
rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego (jeśli występuje), daty wytworzenia, ilości
i wartości banderol, na przywożone towary objęte obowiązkiem banderolowania,
2) zaświadczenia o zapłaceniu równowartości wydanych banderol podatkowych.
2. Wywóz banderol podatkowych poza polski obszar celny nie jest potwierdzany
pieczęcią VAT.
§ 195. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu w granicznym
urzędzie celnym, będącym urzędem wywozu towarów poza polski obszar celny, należy
dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3. Funkcjonariusz
celny wypełnia pola A, B i D.
2. Karta 1 pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do ewidencji. Karta 2
jest przesyłana do urzędu statystycznego.
3. Funkcjonariusz celny potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar
celny poprzez przystawienie stempla SAD, wpisanie pozycji ewidencji, złożenie
podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło" na odwrocie karty 1A. Upoważniony
funkcjonariusz celny przystawia następnie pieczęć VAT.
4. Karty 1A i 3 funkcjonariusz celny, po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54
karty 1, wydaje zgłaszającemu.
5. Przepis § 37 ust. 12 stosuje się odpowiednio.
§ 196. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu w granicznym
urzędzie celnym, będącym urzędem celnym wywozu towarów poza polski obszar celny,
z jednoczesnym zastosowaniem tego samego dokumentu SAD we wspólnej procedurze
tranzytowej, należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2,
3, 4, 5 i 7. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B, C i D.
2. Przepisy § 195 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Karty 1A, 3-5 i 7 funkcjonariusz celny, po potwierdzeniu ich odbioru w polu
54 karty 1, wydaje zgłaszającemu.
4. Przepis § 37 ust. 12 stosuje się odpowiednio.
§ 197. Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu dokonywane
jest w wewnętrznym urzędzie celnym z zastosowaniem dokumentu SAD, przepis § 37
oraz § 57 stosuje się odpowiednio.
§ 198. 1. Jeżeli towary zgłaszane są do procedury wywozu w wewnętrznym urzędzie
celnym, a w charakterze dokumentu tranzytowego wykorzystywane są inne dokumenty
niż SAD, zgłoszenia celnego towarów do tej procedury należy dokonać na
dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3. Funkcjonariusz celny
wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD.
2. Karta 1 pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do ewidencji.
3. Karta 3 przekazywana jest zgłaszającemu, który potwierdza jej odbiór w polu
54 karty 1.
4. Karta 1A wraz z dokumentem tranzytowym i towarem dostarczana jest do
granicznego urzędu celnego. Funkcjonariusz celny granicznego urzędu celnego
potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny poprzez przystawienie
stempla SAD, wpisanie pozycji ewidencji, złożenie podpisu i przystawienie
pieczęci "Polska-Cło" na odwrocie karty 1A. Upoważniony funkcjonariusz celny
przystawia pieczęć VAT.
5. Jeżeli w granicznym urzędzie celnym zostanie przedstawiona karta 3 w celu
potwierdzenia wyprowadzenia towarów za granicę pieczęcią VAT, upoważniony
funkcjonariusz celny potwierdza kartę 3 pieczęcią VAT i dokonuje na odwrocie
karty 1A adnotacji o treści: "Wywóz towarów poza polski obszar celny
potwierdzono pieczęcią VAT na karcie 3 SAD".
6. Karta 2 jest przesyłana do urzędu statystycznego po otrzymaniu z granicznego
urzędu celnego karty 1A potwierdzającej wyprowadzenie towarów za granicę.
7. Kartę 1A należy odesłać do urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów
procedurą wywozu, w ciągu 5 dni od dnia wyprowadzenia towarów poza polski obszar
celny.
8. W urzędzie celnym, w którym nastąpiło objęcie towarów procedurą wywozu,
zgłaszającemu wydaje się kartę 1A, jeżeli jest ona potwierdzona pieczęcią VAT.
Odbiór karty 1A zgłaszający potwierdza w polu E karty 1.
9. Jeżeli ze względu na zastosowaną procedurę celną funkcjonariusz celny nie
potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny pieczęcią VAT na
odwrocie karty 1A, na wniosek osoby potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski
obszar celny na odwrocie karty 3 i dokonuje adnotacji "Towar wystąpił za granicę
dnia ....., w OC/PC ....., pod poz. .....", składa podpis i przystawia pieczęć
"Polska-Cło".
§ 199. 1. Towary wywiezione w procedurze uszlachetniania biernego lub na
karnecie ATA, które pozostały poza polskim obszarem celnym, powinny zostać
zgłoszone do procedury wywozu. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą
wywozu dokonuje się na podstawie stanu towarów i elementów kalkulacyjnych z dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania biernego lub z dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego na karnecie ATA z uwzględnieniem ilości towarów
objętych procedurą wywozu. Do zgłoszenia celnego do procedury wywozu należy
dołączyć kartę 3 o objęcie towarów procedurą uszlachetniania biernego lub
przedstawić karnet ATA i odcinek powrotnego wywozu karnetu ATA.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenia celnego do procedury wywozu
należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3 w urzędzie
celnym, w którym towary zostały objęte procedurą uszlachetniania biernego, lub
karnetem ATA. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D.
3. Karta 1 pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do ewidencji. Karta 2
jest przesyłana do urzędu statystycznego.
4. Kartę 1A ze zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania biernego należy
połączyć w sposób trwały z kartą 1A ze zgłoszenia celnego do procedury wywozu,
ostemplowując zagięty lewy róg pieczęcią "Polska-Cło". Połączone karty 1A wraz z
kartą 3 ze zgłoszenia celnego do procedury wywozu wydawane są zgłaszającemu, po
potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1 zgłoszenia celnego wywozowego.
5. Jeżeli towary były uprzednio objęte karnetem ATA, karty 1A i 3 wydawane są
zgłaszającemu po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1 zgłoszenia celnego
do procedury wywozu. Funkcjonariusz celny na odwrocie karty 3 dokonuje adnotacji
"Towar wystąpił za granicę na podstawie karnetu ATA ..... dnia ....., w OC/PC
pod pozycją .....", składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło".
§ 200. 1. Jeżeli środek transportu pozostał za granicą, może on zostać zgłoszony
do procedury wywozu.
2. Zgłoszenia celnego środka transportu, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać
w urzędzie celnym granicznym, na dokumencie SAD, składającym się z kart 1, 1A,
2, 3.
3. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć w
szczególności:
1) manifest morski albo lotniczy z potwierdzeniem wyprowadzenia towarów
przewożonych środkiem przewozowym za granicę,
2) wykaz polskich i zagranicznych portów przeznaczenia.
4. Przepis § 193 stosuje się odpowiednio.
5. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się elementy kalkulacyjne z dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury wywozu.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się wyłącznie do statków morskich i samolotów, a
objęcie ich procedurą wywozu nie może nastąpić po upływie roku od dnia
wyprowadzenia poza polski obszar celny.
§ 201. 1. Jeżeli zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów w stanie
rozmontowanym lub nie zmontowanym, objętych jedną fakturą, ale załadowanych na
kilka środków transportu, należy:
1) sporządzić oddzielne zgłoszenia celne wywozowe dla towarów przewożonych na
poszczególnych środkach transportu, podając kod towarów zgodnie z klasyfikacją
wyrobu w stanie zmontowanym,
2) dołączyć do pierwszego zgłoszenia celnego wywozowego fakturę, a do
pozostałych zgłoszeń celnych wywozowych jej kserokopię,
3) do każdego zgłoszenia celnego wywozowego dołączyć specyfikację towarów
objętych tym zgłoszeniem.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, w poszczególnych zgłoszeniach celnych
wywozowych należy podawać wartość towarów objętych tym zgłoszeniem. Suma
wartości towarów ze wszystkich zgłoszeń celnych wywozowych powinna być równa
wartości towarów określonej w fakturze.
§ 202. 1. Środek przewozowy, na którym lub za pomocą którego następuje wywóz
towarów poza polski obszar celny, z zastrzeżeniem ust. 2, po przekroczeniu
granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej nie może zostać uznany za polski
obszar celny, bez względu na to, w jakim kraju lub pod jaką banderą jest
zarejestrowany.
2. Środek przewozowy, na którym lub za pomocą którego następuje wywóz towarów
poza polski obszar celny, po przekroczeniu granicy państwowej Rzeczypospolitej
Polskiej jest uznawany za polski obszar celny, jeżeli na podstawie umów
międzynarodowych czynności kontroli celnej są wykonywane poza polskim obszarem
celnym.
§ 203. 1. Towary krajowe przeznaczone na zaopatrzenie statków znajdujących się w
polskim porcie i wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym:
1) zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i pływających pod polską banderą
lub
2) zarejestrowanych za granicą i pływających pod obcą banderą
- należy zgłosić do procedury wywozu na dokumencie SAD.
2. Przy wprowadzeniu na statek towarów, o których mowa w ust. 1, należy
przedstawić organowi celnemu specyfikację towarów lub inny dokument
umożliwiający ich identyfikację.
3. W uzasadnionych wypadkach, na wniosek zgłaszającego, organ celny może wyrazić
zgodę, aby zgłoszenie celne do procedury wywozu obejmowało towary wywiezione w
danym miesiącu kalendarzowym.
4. Zgłoszenie celne, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć do 14 dnia miesiąca
następującego po miesiącu kalendarzowym, w którym nastąpił wywóz towarów.
Zgłoszenie celne powinno zawierać elementy kalkulacyjne z dnia przyjęcia
zgłoszenia celnego.
§ 204. Przepisy § 203 stosuje się odpowiednio do towarów krajowych
przeznaczonych na zaopatrzenie statków powietrznych znajdujących się w polskim
porcie lotniczym wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym.
DZIAŁ VI
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne przy stosowaniu procedury
dopuszczenia do obrotu
§ 205. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, zgłoszenia celnego o
objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu należy dokonać na dokumencie
SAD składającym się z kart 6, 7 i 8.
2. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i J.
3. Karta 6 pozostaje w urzędzie celnym, karta 7 przekazywana jest do urzędu
statystycznego, karta 8, po potwierdzeniu jej odbioru w polu 54 karty 6,
wydawana jest zgłaszającemu.
§ 206. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do
obrotu należy dołączyć w szczególności:
1) fakturę, z zastrzeżeniem § 208,
2) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli
specyfikacji,
3) deklarację wartości celnej (DWC); wzór deklaracji wartości celnej (DWC) i
sposób jej wypełniania stanowi załącznik nr 37 do rozporządzenia,
4) dokument potwierdzający pochodzenie towarów, określony w załączniku nr 38 do
rozporządzenia, z wyjątkiem, gdy stosuje się stawki celne ryczałtowe,
5) pozwolenie na przywóz towarów, jeżeli jest wymagane,
6) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest
przez przedstawiciela,
7) potwierdzenie złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego,
jeżeli zabezpieczenie zostało złożone,
8) dokument przewozowy, jeżeli objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu
następuje po zakończeniu procedury tranzytu,
9) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON, jeżeli
przepis szczególny nie stanowi inaczej,
10) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli przepis
szczególny nie stanowi inaczej,
11) dokument dotyczący nadania towarowi przeznaczenia celnego - do wglądu,
jeżeli towarowi obejmowanemu procedurą dopuszczenia do obrotu zostało uprzednio
nadane przeznaczenie celne inne niż procedura tranzytu,
12) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych lub
przepisów szczególnych.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli procedurą dopuszczenia do
obrotu obejmowane są towary, o których mowa w art. 190 ust. 1 pkt 6 Kodeksu
celnego lub których wartość nie przekracza równowartości 800 EURO.
3. Przepisy § 193 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Dokumenty, określone w ust. 1 pkt 3 i 4, powinny być składane w oryginale.
5. Do dokumentów, określonych w ust. 1 pkt 5 i 6, przepisy § 193 ust. 3 i 4
stosuje się odpowiednio.
6. Dokument określony w ust. 1 pkt 7 powinien zostać złożony w oryginale. Jeżeli
dokument ten dotyczy więcej niż jednego zgłoszenia celnego, funkcjonariusz celny
dokonuje na oryginale adnotacji o wysokości powstałego długu celnego, składa
podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Oryginał dokumentu potwierdzającego
złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego wydawany jest
zgłaszającemu. Kserokopię stanowiącą załącznik do zgłoszenia celnego
funkcjonariusz celny potwierdza za zgodność z oryginałem, składa podpis i
przystawia pieczęć "Polska-Cło".
7. Do dokumentów określonych w ust. 1 pkt 9 i 10 przepis § 193 ust. 5 stosuje
się odpowiednio.
8. Przepis § 193 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
§ 207. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu:
1) pojazdów samochodowych, ich nadwozi, podwozi należy dołączyć oryginał
zagranicznego dokumentu rejestracyjnego pojazdu lub zaświadczenia o
wyrejestrowaniu pojazdu albo innego dokumentu urzędowego kraju wysyłki, jeżeli
pojazd był wcześniej rejestrowany,
2) towarów objętych obowiązkiem banderolowania należy dołączyć oryginał:
a) zaświadczenia urzędu skarbowego o wydaniu banderol podatkowych, z podaniem
rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego (jeśli występuje), daty wytworzenia, ilości
i wartości banderol, na przywożone towary objęte obowiązkiem banderolowania,
b) zaświadczenia o zapłaceniu równowartości wydanych banderol podatkowych.
2. Przepisy § 206 stosuje się odpowiednio.
§ 208. 1. W wypadku braku oryginału faktury, za dokument służący do ustalenia
wartości celnej towarów mogą być uznane:
1) kserokopia faktury, faktura przekazana telefaksem, faktura celna, konsularna,
prowizoryczna lub pro forma w wypadku złożenia zgłoszenia celnego o objęcie
procedurą dopuszczenia do obrotu towarów o wartości nie przekraczającej
równowartości 70 EURO albo towarów o zerowej lub zawieszonej do zera stawce
celnej i zerowej stawce podatkowej,
2) faktura celna, prowizoryczna lub pro forma w wypadku złożenia zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów otrzymanych
nieodpłatnie lub zakupionych na giełdach towarowych lub po cenach giełdowych
albo w ramach kredytu handlowego, a także w wypadku napraw gwarancyjnych,
3) kopia lub kserokopia faktury lub faktura przekazana telefaksem w wypadku
złożenia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu:
a) organów ciała, krwi i plazmy,
b) łatwo psujących się badawczych materiałów medycznych,
c) materiałów radioaktywnych, z wyjątkiem materiałów rozszczepialnych,
d) żywych zwierząt,
e) towarów łatwo psujących się, a w szczególności: mięsa, ryb, mleka i jego
przetworów, jaj, owoców, margaryny, warzyw oraz innych produktów żywnościowych,
żywych roślin i kwiatów ciętych,
f) gazet i czasopism,
g) materiałów dziennikarskich, w szczególności: taśm, wideotaśm, filmów,
h) lekarstw i szczepionek,
i) materiałów naukowych i medycznych,
j) wyposażenia przeciwpożarowego i ratowniczego,
k) wyposażenia niezbędnego do prowadzonych poszukiwań, badań i akcji
ratunkowych,
l) wyposażenia prasowego, radiowego i telewizyjnego,
ł) wyposażenia kinematograficznego,
m) części zamiennych i wyposażenia pokładowego samolotów używanych w lotnictwie
cywilnym,
4) rachunek,
5) umowa sprzedaży, w wypadku dokonania zgłoszenia celnego przez osoby fizyczne,
6) akt darowizny,
7) postanowienie sądu o nabyciu praw spadkowych.
2. W wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu na podstawie
dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, z wyjątkiem towarów otrzymywanych
nieodpłatnie, a także dopuszczonych do obrotu po naprawie gwarancyjnej,
zgłaszający powinien dostarczyć organowi celnemu oryginał faktury w terminie 14
dni od daty złożenia zgłoszenia celnego.
§ 209. 1. Faktura lub inny dokument służący do ustalenia wartości celnej powinny
zawierać w szczególności:
1) nazwę i adres kontrahenta,
2) nazwę i adres nabywcy,
3) numer,
4) miejsce i datę wystawienia,
5) rodzaj i ilość towarów oraz jego wartość wyrażoną, w walucie wymienialnej,
walucie polskiej lub walucie obcej nie będącej walutą wymienialną,
6) z zastrzeżeniem ust. 3, warunki dostawy (np. wg INCOTERMS'90), z wyjątkiem
dokumentów określonych w § 208 ust. 1 pkt 4-7.
2. Za fakturę uznaje się również fakturę sporządzoną z zastosowaniem komputera.
3. W wypadku braku informacji o warunkach dostawy na fakturze lub innym
dokumencie służącym do ustalenia wartości celnej należy przyjąć warunki dostawy
podane w kontrakcie. Jeżeli jest brak tej informacji również w kontrakcie,
należy do wyliczenia wartości celnej przyjąć, że dostawa była realizowana na
warunkach EXW według INCOTERMS'90.
§ 210. 1. Jeżeli procedurą dopuszczenia do obrotu mają być objęte towary
pochodzące z krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o wolnym
handlu, albo pochodzące z krajów rozwijających się lub najmniej rozwiniętych,
objęte sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 taryfy celnej, w
szczególności duże urządzenia, linie technologiczne, mosty, konstrukcje,
przywożone partiami w stanie rozmontowanym lub nie zmontowanym, należy wystąpić
do organu celnego z pisemnym wnioskiem o wyrażenie zgody na obejmowanie
procedurą dopuszczenia do obrotu poszczególnych partii towarów, zgodnie z
klasyfikacją wyrobu w stanie zmontowanym.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, należy złożyć w urzędzie celnym, w którym
będą dokonywane zgłoszenia celne towarów przywożonych partiami.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) uwierzytelnioną kopię kontraktu na dostawę kompletnego wyrobu,
2) szczegółową specyfikację towarową wszystkich dostaw w ramach kontraktu,
3) dowód pochodzenia na kompletny wyrób objęty kontraktem.
4. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego każdej kolejnej partii towarów należy
przedłożyć, z uwzględnieniem § 206:
1) kartę 8 dokumentu SAD dotyczącego zgłoszenia celnego pierwszej partii
towarów,
2) fakturę dotyczącą dostarczonej części kompletnego wyrobu, zawierającą numer
kontraktu oraz datę i numer dowodu pochodzenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 3,
3) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogu bezpośredniego transportu.
5. Zgłoszenie celne wszystkich partii towarów powinno być dokonane w jednym
urzędzie celnym.
DZIAŁ VII
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne przy obejmowaniu towarów
gospodarczymi procedurami celnymi
Rozdział 1
Procedura składu celnego
§ 211. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą składu celnego powinno
zostać dokonane na dokumencie SAD składającym się z kart 6, 7 i 8.
§ 212. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów
niekrajowych należy dołączyć w szczególności:
1) fakturę lub fakturę pro forma,
2) dokumenty określone w § 206 ust. 1 pkt 2-12 i § 207,
3) pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego.
2. Do dokumentów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 przepisy § 193 ust. 2, 4 i 5
oraz § 206 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
3. Dokument określony w ust. 1 pkt 3 powinien być złożony w oryginale lub
kserokopii potwierdzonej przez urząd celny za zgodność z oryginałem.
4. Przepis § 208 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 213. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów
krajowych należy dołączyć w szczególności:
1) dokumenty określone w § 193 ust. 1,
2) pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego.
2. Do dokumentów określonych w ust. 1 pkt 1 przepisy § 193 ust. 2-4 stosuje się
odpowiednio.
3. Dokument określony w ust. 1 pkt 2 powinien być złożony w oryginale lub
kserokopii potwierdzonej przez organ celny za zgodność z oryginałem.
§ 214. Przepis § 193 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
§ 215. Do obiegu kart dokumentu SAD przepisy § 205 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 2
Procedura uszlachetniania czynnego i procedura przetwarzania pod kontrolą celną
§ 216. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania
czynnego lub procedurą przetwarzania pod kontrolą celną należy dokonać na
dokumencie SAD składającym się z kart 6, 7 i 8.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego
lub procedurą przetwarzania pod kontrolą celną należy dołączyć w szczególności:
1) fakturę, a w wypadku braku faktury fakturę celną, prowizoryczną lub pro
forma,
2) dokumenty, o których mowa w § 206 ust. 1 pkt 2-6 i 8-12,
3) potwierdzenie złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego albo
pozwolenie na zwolnienie z obowiązku jego złożenia,
4) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego albo procedury
przetwarzania pod kontrolą celną albo skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia
na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury przetwarzania
pod kontrolą celną albo w wypadku, o którym mowa w § 6 rozporządzenia, o którym
mowa w § 15 pkt 2, kserokopię wniosku o udzielenie lub zmianę pozwolenia na
korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod kontrolą
celną wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.
3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1-3 przepisy § 193 ust. 2-5 oraz § 206
ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
4. Dokument określony w ust. 2 pkt 4 powinien być złożony w oryginale lub
kserokopii potwierdzonej przez urząd celny za zgodność z oryginałem.
5. Przepis § 193 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
6. Do obiegu kart dokumentu SAD przepisy § 205 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 3
Procedura odprawy czasowej
§ 217. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą odprawy czasowej należy
dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 6, 7 i 8.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą odprawy czasowej należy
dołączyć w szczególności:
1) fakturę, fakturę celną, prowizoryczną lub pro forma,
2) dokumenty, o których mowa w § 206 ust. 1 pkt 2-12,
3) pozwolenie na korzystanie z procedury albo skrócony wniosek o udzielenie tego
pozwolenia wraz z dokumentem potwierdzającym cel przywozu towarów albo w
wypadku, o którym mowa w § 6 rozporządzenia, o którym mowa w § 15 pkt 2,
kserokopię wniosku o udzielenie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury
odprawy czasowej wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.
3. Do dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, przepisy § 193 ust. 2-5 i §
206 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
4. Dokumenty określone w ust. 2 pkt 3 powinny być złożone w oryginałach lub
kserokopiach potwierdzonych przez organ celny za zgodność z oryginałem.
5. Przepis § 193 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
6. Do obiegu kart dokumentu SAD § 205 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Procedura uszlachetniania biernego
§ 218. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania
biernego należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart:
1) 1, 1A, 2 i 3 lub
2) 1, 1A, 2, 3, 4 i 5 lub
3) 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i 7.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania biernego
należy dołączyć w szczególności:
1) dokumenty, o których mowa w § 193 ust. 1,
2) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego albo skrócony
wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania
biernego albo w wypadku, o którym mowa w § 6 rozporządzenia, o którym mowa w §
15 pkt 2, kserokopię wniosku o udzielenie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z
procedury uszlachetniania biernego wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez
organ celny.
3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1 przepisy § 193 ust. 2-4 stosuje się
odpowiednio.
4. Dokument określony w ust. 2 pkt 2 powinien być złożony w oryginale lub
kserokopii potwierdzonej przez organ celny za zgodność z oryginałem.
5. Z zastrzeżeniem ust. 6, do obiegu kart dokumentu SAD przepisy § 195-199
stosuje się odpowiednio.
6. W wypadku, o którym mowa w § 199, funkcjonariusz celny wydaje zgłaszającemu
kartę 1A po potwierdzeniu jej odbioru w polu 54 karty 1.
DZIAŁ VIII
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne o objęcie procedurą celną
towarów wprowadzanych na polski obszar celny i wyprowadzanych poza polski obszar
celny transportem przesyłowym
§ 219. Użyte w niniejszym dziale określenie "transport przesyłowy" oznacza
transport towarów rurociągami, gazociągami i liniami energetycznymi.
§ 220. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą celną towarów przewożonych
transportem przesyłowym należy dokonać na dokumencie SAD, w miesięcznych
okresach rozliczeniowych, w terminie do 14 dnia miesiąca następnego za miesiąc
poprzedni.
2. W wypadku wymiany energii elektrycznej wynikającej z naturalnych przepływów w
połączonych systemach elektroenergetycznych krajów sąsiadujących, zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą celną energii elektrycznej dokonuje się na podstawie
salda wymiany w okresach rozliczeniowych nie dłuższych niż 6 miesięcy w terminie
14 dni od daty uzgodnienia sald.
3. Przy wprowadzaniu lub wyprowadzaniu energii elektrycznej na zaopatrzenie
miejscowości w strefie przygranicznej na podstawie protokołów wskazań urządzeń
pomiarowych sporządzanych przez zakłady energetyczne przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 221. Wartość celną towarów przewożonych transportem przesyłowym ustala się na
podstawie danych zawartych w fakturze lub w innym dokumencie służącym do
ustalania wartości celnej, o którym mowa w § 208 ust. 1.
§ 222. 1. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości gazu w jednostkach
zawartych w kontrakcie są miesięczne protokoły zdawczo-odbiorcze (wstępne akty
zdawczo-odbiorcze) wskazań urządzeń pomiarowych sporządzone na podstawie
protokołu podziału strumienia gazu.
2. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości energii elektrycznej jest:
1) przy wprowadzaniu na polski obszar celny na zaopatrzenie sieci ogólnokrajowej
- faktura dostawcy z wykazem poboru mocy przez poszczególnych polskich
odbiorców,
2) przy wywozie poza polski obszar celny z sieci ogólnokrajowej - faktura
wystawiona na podstawie wskazań liczników.
3. Podstawą do ustalenia przez urząd celny masy ropy naftowej przywożonej z
zagranicy są:
1) w wypadku wprowadzania na polski obszar celny ropy naftowej z krajów WNP -
protokoły zdawczo-odbiorcze sporządzone przez Przedsiębiorstwo Eksploatacji
Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku, Odcinek Wschodni w Adamowie-Zastawie,
2) w wypadku wprowadzania na polski obszar celny ropy naftowej przez Port
Północny w Gdańsku - konosament.
4. Podstawą do ustalenia masy ropy naftowej przy tranzycie przez polski obszar
celny są:
1) na trasie Adamowo-Schwedt (Niemcy) - protokoły wymienione w ust. 3 pkt 1,
2) na trasie Port Północny w Gdańsku-Schwedt (Niemcy) - konosament.
5. Kontroli tranzytu ropy naftowej przez polski obszar celny dokonuje:
1) na trasie Port Północny w Gdańsku-Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny w Gdańsku,
2) na trasie Adamowo-Port Północny w Gdańsku-Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny w
Białymstoku.
§ 223. 1. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. lub inne uprawnione podmioty dla
zasilania sieci ogólnokrajowych dokonują urzędy celne graniczne właściwe ze
względu na lokalizację gazociągu.
2. W wypadku wymiany przygranicznej, realizowanej przez jednostki terenowe
Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. i inne uprawnione podmioty,
objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu dokonują urzędy celne właściwe dla
siedziby korzystającego z procedury.
3. Ilość i wartość dostarczonego gazu jest każdorazowo, po objęciu procedurą
celną, saldowana zarówno na oryginale pozwolenia przywozu, jak również na
potwierdzonej kserokopii pozwolenia będącego w posiadaniu odbiorcy.
4. Objęcia procedurą tranzytu gazu przesyłanego przez polski obszar celny
systemem gazociągów tranzytowych dokonuje Urząd Celny w Warszawie, na wniosek
przedsiębiorstwa EuRoPol GAZ S.A.
5. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez
Przedsiębiorstwo EuRoPol GAZ S.A. na potrzeby własne, związane z realizacją
tranzytu, dokonywane są w Urzędzie Celnym w Warszawie.
6. Objęcia procedurą celną energii elektrycznej przesyłanej przez Polskie Sieci
Elektroenergetyczne dokonuje Urząd Celny w Warszawie, a w innych wypadkach
dokonują urzędy celne właściwe miejscowo dla osób dokonujących wywozu lub
przywozu.
7. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu ropy naftowej dokonują urzędy celne
właściwe miejscowo ze względu na siedzibę osoby korzystającej z procedury
celnej.
§ 224. 1. Po objęciu procedurą celną ropy naftowej urzędy celne, o których mowa
w § 223 ust. 7, przesyłają do Urzędu Celnego w Białymstoku lub Urzędu Celnego w
Gdańsku - w zależności od tego, przez który urząd celny nastąpiło wprowadzenie
tego towaru na polski obszar celny - kserokopię zgłoszenia celnego z
wymienionymi numerami protokołów zdawczo-odbiorczych lub kserokopię konosamentu.
2. Urząd Celny w Białymstoku i Urząd Celny w Gdańsku, każdy we własnym zakresie,
dokonują okresowo - przynajmniej raz na kwartał - porównania zapisów dotyczących
objęcia ropy naftowej procedurą celną z dokumentami znajdującymi się u
odbiorców.
3. Urzędy celne dokonują kontrolnego sprawdzenia prawidłowości stosowanych
odczytów urządzeń pomiarowych gazu, energii elektrycznej i ropy naftowej.
§ 225. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów
wprowadzanych na polski obszar celny transportem przesyłowym należy dokonać na
dokumencie SAD, składającym się z kart 6, 7 i 8. Przepisy § 205 stosuje się
odpowiednio.
2. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć w
szczególności:
1) protokoły zdawczo-odbiorcze ze wskazań urządzeń pomiarowych w wypadku
zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu gazu lub ropy
naftowej lub fakturę dostawcy potwierdzoną przez odbiorcę w wypadku zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu energii elektrycznej,
2) inne dokumenty określone w § 206 ust. 1.
§ 226. W wypadku zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu energii
elektrycznej i gazu § 193, § 195 i § 225 ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ IX
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne w wymianie towarowej z zagranicą
w obrocie pocztowym
§ 227. 1. Tranzyt przesyłek pocztowych odbywa się na podstawie międzynarodowych
dokumentów pocztowych, w szczególności wykazów zdawczych: CN 37, CN 38, CN 41,
CN 47 lub dokumentu wysyłki (Consignment).
2. Przy wprowadzaniu towarów na polski obszar celny pod procedurą tranzytu
funkcjonariusz celny urzędu celnego granicznego:
1) w wypadku gdy przewóz dokonywany jest ambulansem, samolotem lub drogą morską,
na międzynarodowych dokumentach pocztowych odciska pieczęć "Polska-Cło" i składa
podpis,
2) w wypadku gdy przewóz dokonywany jest samochodem ciężarowym, rejestruje
samochód w ewidencji, na wykazie zdawczym odciska stempel SAD i pieczęć
"Polska-Cło" oraz wpisuje pozycję ewidencji, ilość, numery lub znaki nałożonych
plomb oraz składa podpis.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jeden egzemplarz wykazu zdawczego
pozostaje w urzędzie celnym granicznym i stanowi załącznik do ewidencji, drugi
wraz z towarem jest przekazywany do urzędu przeznaczenia. Funkcjonariusz celny
urzędu przeznaczenia, po zarejestrowaniu przesyłek pocztowych w ewidencji, na
otrzymanym wykazie zdawczym potwierdza odbiór przesyłek i odsyła potwierdzony
wykaz zdawczy do urzędu celnego granicznego.
§ 228. 1. Przy obejmowaniu procedurą tranzytu lub procedurą wywozu przesyłek
pocztowych wykazy zdawcze sporządzane są w urzędach pocztowych, w których
dokonuje się wymiany poczty z zagranicą.
2. Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia każdorazowo potwierdza na
przedstawionym przez urząd pocztowy wykazie zdawczym dostarczenie przesyłek, o
których mowa w ust. 1.
3. Przesyłki pocztowe wprowadzone na polski obszar celny przeznaczone dla osób
prawnych i jednostek nie posiadających osobowości prawnej powinny być
dostarczone do urzędów celnych właściwych miejscowo ze względu na siedzibę
odbiorców albo miejsc wyznaczonych lub uznanych przez organ celny, w których
mogą być dokonywane czynności przewidziane w przepisach prawa celnego w zakresie
wymiany z zagranicą w obrocie pocztowym.
§ 229. 1. Przesyłki pocztowe wprowadzane na polski obszar celny przeznaczone dla
osób fizycznych, nie prowadzących działalności gospodarczej, przedstawiane są
przez urzędy pocztowe organom celnym wraz z deklaracjami celnymi CN 22 lub CN
23.
2. W wypadku gdy przesyłka zawiera towary zwolnione od cła i podatków,
funkcjonariusz celny odciska na przesyłce pieczęć "Urząd Celny w .... Objęto
procedurą dopuszczenia do obrotu." Zwolnienie towarów następuje w chwili odbioru
towarów przez osobę przedstawiającą towary.
3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do:
1) kart pocztowych i listów zawierających wyłącznie wiadomości o charakterze
osobistym,
2) listów pisanych alfabetem Braille'a,
3) druków nie podlegających należnościom celnym,
4) przesyłek przewożonych na podstawie dokumentu wysyłki (Consignment).
§ 230. 1. Przesyłki pocztowe wprowadzane na polski obszar celny zawierające
towary podlegające należnościom celnym, przeznaczone dla osób fizycznych
przedstawiane są przez urzędy pocztowe organom celnym wraz z deklaracjami CN 22
albo CN 23.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny wystawia dokument SAD
w formie skróconej, składającej się z kart 6, 7 i 8.
3. Karta 7 pozostaje w urzędzie celnym. Karty 6 i 8 wraz z towarem przekazywane
są osobie przedstawiającej towar, w celu doręczenia odbiorcy.
4. Odbiorca przyjmując przesyłkę składa podpis w polu 54 dokumentu SAD.
5. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu uważane
jest za dokonane z chwilą złożenia podpisu, o którym mowa w ust. 4.
§ 231. 1. Przesyłki pocztowe wprowadzane na polski obszar celny zawierające
towary o wartości nie przekraczającej równowartości 70 EURO każda, przeznaczone
dla przedsiębiorców, przedstawiane są przez urzędy pocztowe organom celnym wraz
z deklaracjami celnymi CN 22 lub CN 23 i dokumentami handlowymi.
2. W wypadku gdy przesyłka zawiera towary zwolnione od cła i podatków
funkcjonariusz celny przystawia na przesyłce pieczęć: "Urząd Celny w .... .
Objęto procedurą dopuszczenia do obrotu." Zwolnienie towarów następuje w chwili
odbioru towarów przez osobę przedstawiającą towary.
§ 232. W wypadku przesyłek pocztowych wprowadzanych na polski obszar celny
zawierających towary o wartości nie przekraczającej równowartości 70 EURO każda,
podlegające należnościom celnym, przepisy § 230 stosuje się odpowiednio.
§ 233. 1. Jeżeli przesyłka zawiera towary o wartości przekraczającej
równowartość 70 EURO przeznaczone dla przedsiębiorców, po otrzymaniu
powiadomienia odbiorca powinien złożyć zgłoszenie celne o objęcie towarów
procedurą dopuszczenia do obrotu na dokumencie SAD w formie skróconej na kartach
6, 7 i 8.
2. Przepisy § 206 stosuje się odpowiednio.
§ 234. 1. Przesyłki pocztowe zawierające towary przeznaczone do wywozu poza
polski obszar celny, nadane przez osoby fizyczne w urzędzie pocztowym, powinny
być przedstawione organom celnym przez urzędy pocztowe dokonujące wymiany poczty
z zagranicą.
2. Do przesyłek pocztowych, zawierających towary o wartości przekraczającej
równowartość 70 EURO, przeznaczonych do wywozu z polskiego obszaru celnego i
nadanych w urzędzie pocztowym przez przedsiębiorców, należy dołączyć wypełniony
dokument SAD składający się z kart 1, 1A, 2 i 3, jeżeli zgłoszenie celne
dokonywane jest w urzędzie celnym granicznym, lub z kart 1, 1A, 2, 3, 4 i 5,
jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest w urzędzie celnym wewnętrznym.
3. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D na dokumencie SAD.
4. Jeżeli przesyłki pocztowe, o których mowa w ust. 1, nie zostały poddane
kontroli celnej, uważa się, że zostały one objęte procedurą wywozu.
5. Jeżeli objęcie towarów procedurą wywozu następuje w urzędzie celnym
granicznym, karta 1 pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do
ewidencji, karta 2 przesyłana jest do urzędu statystycznego, karty 3 i 1A, po
potwierdzeniu stemplem VAT, przesyłane są do nadawcy przesyłki.
6. Jeżeli objęcie towarów procedurą wywozu następuje w urzędzie celnym
wewnętrznym, karta 1 pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do
ewidencji, karty 1A, 4 i 5 przesyłane są wraz z towarem do urzędu celnego
granicznego, karta 2 przesyłana jest do urzędu statystycznego po otrzymaniu z
urzędu celnego granicznego potwierdzonej karty 1A. Potwierdzona karta 1A i karta
3 odsyłana jest do nadawcy przesyłki. Karta 4 pozostaje w urzędzie celnym
granicznym i stanowi załącznik do ewidencji, a karta 5 odsyłana jest do urzędu
celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów procedurą wywozu w terminie 5 dni od
dnia wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny.
7. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu przesyłek pocztowych,
zawierających towary o łącznej wartości nie przekraczającej równowartości 70
EURO w każdej przesyłce, można dokonać, za zgodą organu celnego, zbiorczo na
jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją.
8. W wypadku zgłaszania do procedury wywozu przesyłek pocztowych w urzędzie
celnym wewnętrznym, zgłaszający powinien do zgłoszenia celnego dołączyć dokument
pocztowy CP 72 lub PP 307b (nalepka adresowa), numer ww. dokumentu powinien
zawierać zapisany w polu 44 SAD. Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie
celne jest zobowiązany na przesyłce nanieść adnotację: "Przesyłka celna -
załączono dokument SAD" oraz wpisać pozycję ewidencji. Ponadto powinien
poinformować zgłaszającego o konieczności dołączenia na zewnątrz przesyłki karty
1A dokumentu SAD przy jej nadaniu w urzędzie pocztowym. Nalepkę adresową
dołączoną do zgłoszenia celnego należy zwrócić zgłaszającemu w celu nalepienia
na przesyłkę.
DZIAŁ X
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne towarów przewożonych w
przesyłkach kurierskich
§ 235. Przepisy niniejszego działu stosuje się do towarów, które są przewożone
przez koncesjonowane podmioty kurierskie w ramach działalności określonej w
koncesji, a także do przesyłek kurierskich w obrocie pocztowym.
§ 236. 1. Zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu przesyłek kurierskich,
zawierających towary o łącznej wartości nie przekraczającej równowartości 70
EURO w każdej przesyłce i zwolnionych od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 1, 4,
14, 15, 24 i 32 Kodeksu celnego, oraz od podatków, a także zawierających towary
o charakterze handlowym, jeżeli wartość jednej przesyłki nie przekracza
równowartości 10 EURO, zwolnionych od cła oraz od podatku, z wyjątkiem napojów
alkoholowych, perfum i wód toaletowych oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych, można
dokonać zbiorczo na jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją.
2. Przepisy § 205 i 206 stosuje się odpowiednio.
§ 237. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu przesyłek kurierskich,
zawierających towary o łącznej wartości nie przekraczającej równowartości 70
EURO w każdej przesyłce, można, za zgodą organu celnego, dokonać zbiorczo na
jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu przesyłek kurierskich
przepisy § 193 i § 195-198 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ XI
Wymogi, jakie należy spełnić przy korzystaniu z wolnych obszarów celnych lub
składów wolnocłowych
§ 238. Wobec towarów niekrajowych wprowadzanych spoza polskiego obszaru celnego
dowolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, zwanych dalej "woc", w sposób
określony w art. 36 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, nadanie przeznaczenia celnego
następuje przez wpis do ewidencji prowadzonej przez osobę wprowadzającą towary
do woc.
§ 239. Jeżeli do woc wprowadzane są towary niekrajowe, które uprzednio objęte
były procedurą tranzytu, nadanie przeznaczenia celnego następuje przez wpis do
ewidencji prowadzonej w urzędzie celnym właściwym miejscowo dla woc.
§ 240. 1. Z zastrzeżeniem § 241, wprowadzenia do woc towarów, o których mowa w
art. 174 § 2 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, należy dokonać na dokumencie SAD
składającym się z kart 6, 7 i 8.
2. Do dokumentu SAD, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) dokumenty określone w § 206 ust. 1,
2) zgłoszenie celne do procedury celnej bezpośrednio poprzedzającej nadanie
towarom przeznaczenia celnego wprowadzenia do woc, jeżeli towary były uprzednio
objęte procedurą inną niż procedura tranzytu.
3. Do obiegu kart dokumentu SAD przepisy § 205 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 241. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów krajowych, o
których mowa w art. 174 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego, należy dokonać na dokumencie
SAD w dniu wprowadzenia tych towarów do wolnego obszaru celnego. O wyprowadzeniu
towaru osoba prowadząca działalność w wolnym obszarze celnym powiadamia właściwy
miejscowo urząd celny w trybie ustalonym z organem celnym.
2. Przepisy § 37, 195, 196 i 198 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ XII
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 242. Zezwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej
procedury tranzytowej oraz zezwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
objęciu wspólną procedurą tranzytową zachowują swoją ważność do czasu, na który
zostały wydane, bez możliwości ich przedłużenia.
§ 243. W wypadku złożenia wniosku o stosowanie procedury uproszczonej w ramach
wspólnej procedury tranzytowej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia
stosuje się przepisy rozporządzenia.
§ 244. Osoby korzystające z karnetów TIR przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia zachowują prawo do korzystania z nich na podstawie
dotychczasowych przepisów.
§ 245. Traci moc zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997
r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Monitor Polski Nr 72,
poz. 690).
§ 246. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1999 r. (poz.
1193)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA I STOSOWANIA DOKUMENTU SAD
CZĘŚĆ I
UWAGI OGÓLNE
1. Formularze SAD powinny być wypełnione czytelnie, pismem maszynowym lub
komputerowo. W wypadkach, w których wszystkie karty wybranego zestawu będą
stosowane w Rzeczypospolitej Polskiej, dopuszcza się ręczne wypełnianie tuszem,
dużymi drukowanymi literami.
2. Zapisy w poszczególnych polach formularza SAD nie mogą być wycierane lub
zamalowywane. Ewentualne zmiany należy wprowadzać po skreśleniu nieprawidłowych
danych. Każdą zmianę powinna potwierdzić osoba, która jej dokonała.
3. Zgłoszenie celne powinno zawierać wszystkie karty przewidziane dla danego
przeznaczenia celnego. Karty te nie mogą być uszkodzone.
4. Do prawidłowego umieszczenia formularza w maszynie należy wykorzystać
prostokąt znajdujący się w polu 2. Jeżeli znak kontrolny znajduje się w centrum
tego prostokąta, to pola w formularzu będą wypełnione równomiernie.
5. Karty formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS posiadają
właściwość kopiowania w polach na kartach określonych w załączniku nr 8 do
rozporządzenia.
6. W polach 2, 8, 9, 14, 28, 50, 54, A, B, C, D, E, J, D/J, E/J, F, G, H oraz I
dopuszcza się stosowanie odpowiednich stempli i pieczęci. W wypadku stosowania
pieczęci w polach 2, 8 i 14 numer identyfikacyjny REGON powinien znajdować się w
prawym górnym rogu pola.
7.1. Jeżeli po weryfikacji zgłoszenia celnego, dokonywanej przez organ celny
przed zwolnieniem towarów, zgłoszenie celne zostanie uznane za nieprawidłowe, a
decyzja, o której mowa w art. 65 § 4 pkt 2 Kodeksu celnego nie jest wydawana na
dokumencie SAD, to:
a) na kartach 2 lub 7 zgłoszenia celnego organ celny wprowadza zmiany wynikające
z decyzji, zaś po wyrazach "Rzeczpospolita Polska" wpisuje numer decyzji o
uznaniu zgłoszenia za nieprawidłowe,
b) poprawione karty 2 lub 7 dokumentu SAD zostają przekazane do urzędu
statystycznego bez dołączania do nich kopii decyzji o uznaniu zgłoszenia za
nieprawidłowe,
c) do pozostałych kart dokumentu SAD przekazywanych zgodnie z ogólnymi zasadami
dołącza się decyzję o uznaniu zgłoszenia za nieprawidłowe:
- kserokopię decyzji do karty 3 lub 8,
- kopię decyzji do karty 1 lub 6.
7.2. Jeżeli decyzja, o której mowa w art. 65 § 4 pkt 2 Kodeksu celnego, jest
wydawana na dokumencie SAD:
a) poprawki wynikające z decyzji należy nanieść na wszystkich kartach
zgłoszenia,
b) treści decyzji nie wpisuje się na kartach 2 lub 7,
c) karty dokumentu SAD przekazuje się zgodnie z ogólnymi zasadami.
CZĘŚĆ II
SZCZEGÓLNE PRZYPADKI POSTĘPOWANIA
1. W wypadku przywozu towarów klasyfikowanych według Działów 8, 17, 18, 19, 20 i
21 taryfy celnej podstawą do wyliczenia cła dodatkowego DCC lub DCC*, liczonego
w zależności od zawartości cukru w danym towarze, jest informacja o zawartości
różnych cukrów, wyrażonych jako sacharoza, podana:
a) na etykiecie lub
b) w fakturze, lub
c) w certyfikacie jakościowym producenta, lub
d) w świadectwie pochodzenia, lub
e) w specyfikacji towarów.
2. W wypadku zgłoszenia celnego towarów określonych w § 201 i § 210, przyjmując
kolejne zgłoszenia celne, funkcjonariusz celny, w dolnym prawym rogu pola E lub
J, wpisuje numer dokumentu SAD ze zgłoszenia celnego obejmującego pierwszą
partię towarów (np. SAD EI8/140300/00/000010).
Pole 41 dokumentu SAD należy wypełnić tylko przy zgłaszaniu pierwszej partii
towarów, podając ilość towarów wyrażoną w jednostce miary umieszczonej w taryfie
celnej przy danej pozycji towarowej, podaną w liczbach całkowitych. W
pozostałych dokumentach SAD pole 41 pozostaje niewypełnione.
Pola 35 i 38 dokumentu SAD wypełnia się, wpisując masę towarów objętych
zgłoszeniami celnymi w kolejnych partiach.
3. Zgłoszenia celnego czasopism i książek dokonuje się na dokumencie SAD w
miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 14 dnia miesiąca następnego
za miesiąc poprzedni, na podstawie wykazów rejestracyjnych, prowadzonych w
uzgodnieniu z dyrektorem urzędu celnego. W polu 23 należy podać kurs waluty
obowiązujący w dniu dokonania zgłoszenia celnego.
4. Towary krajowe nabyte przez podróżnych na terenie woc ustanowionych na
terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, do procedury
wywozu zgłasza osoba prowadząca działalność na terenie woc, na dokumencie SAD w
terminach uzgodnionych z urzędem celnym. Zgłaszający w polu 44 składa
oświadczenie o dokonaniu sprzedaży towarów podróżnym. Na podstawie złożonego
oświadczenia oraz załączonych dokumentów wydania towarów z magazynu do punktu
sprzedaży detalicznej, funkcjonariusz urzędu celnego potwierdza wywóz towarów na
odwrocie karty 1A SAD poprzez przystawienie stempla SAD, wpisanie pozycji
ewidencji, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło". Upoważniony
funkcjonariusz celny przystawia następnie pieczęć VAT.
5. W wypadku zgłaszania towarów zwolnionych od cła i podatków, o których mowa w
dziale X rozporządzenia, dokument SAD należy wypełnić w sposób następujący:
- w polu 2 - w wywozie podać nazwę, adres i dziewięcioznakowy numer
identyfikacyjny REGON koncesjonowanego podmiotu kurierskiego lub urzędu
pocztowego,
- w polu 5 - wpisać "1",
- w polu 6 - wpisać ilość paczek,
- w polu 8 - w przywozie podać nazwę, adres i dziewięcioznakowy numer
identyfikacyjny REGON koncesjonowanego podmiotu kurierskiego lub urzędu
pocztowego,
- w polu 11 - wpisać symbol kraju, do/z którego towary są wywożone lub
przywożone,
- w polu 15 i 15a - podać nazwę i symbol kraju, z którego towary są przywożone,
- w polu 17 i 17a - podać nazwę i symbol kraju, do którego towary są wywożone,
- w polu 22 - wpisać wartość towarów w walucie kraju dominującego wartościowo,
- w polu 24 - wpisać kod transakcji 93,
- w polu 31 - wpisać "towary różne",
- w polu 32 - wpisać "1",
- pól 33, 34, 41 - nie należy wypełniać,
- w polu 42 - przenieść wartość z pola 22,
- pola 47 - nie należy wypełniać.
Pozostałe pola należy wypełnić zgodnie z Instrukcją.
6. W wypadku zgłaszania towarów do procedury tranzytu pomiędzy urzędami celnymi
znajdującymi się na polskim obszarze celnym, zgłaszający może, za zgodą organu
celnego, dokonać zgłoszenia celnego obejmującego towary klasyfikowane według
różnych kodów PCN lub przesyłek zbiorczych na dokumencie SAD składającym się z
formularza SAD w jednej pozycji dla towaru dominującego. Ułatwienie to nie może
być stosowane w odniesieniu do towarów, których przywóz wymaga pozwolenia
Ministra Gospodarki (z wyłączeniem kontyngentów taryfowych). W polu 31
formularza SAD należy wpisać ogólną informację o towarach (np. "artykuły
spożywcze", "wyposażenie stoisk" itp.) natomiast w polu 38 ogólną masę netto.
7. W wypadku nadania towarom po odprawie celnej czasowej rozpoczętej przed 1
stycznia 1998 r. nowego przeznaczenia celnego, dokument SAD wypełnia się w
następujący sposób:
- pole 23 - Kurs waluty - należy wpisać kurs waluty z dnia zgłoszenia towarów do
odprawy celnej czasowej dla towarów w stanie niezmienionym albo z dnia nadania
produktom kompensacyjnym (przetworzonym) przeznaczenia celnego.
- pole 33 - Kod taryfy - w wypadku uznania odprawy celnej czasowej za odprawę
ostateczną należy wpisać kod taryfy celnej zgodnie z przepisami obowiązującymi w
dniu objęcia towarów odprawą celną czasową; w wypadku zgłoszenia produktów
kompensacyjnych należy wpisać obecnie obowiązujący kod taryfy celnej właściwy
dla tego produktu.
- pole 24, 37 i 42 - należy wypełnić zgodnie z przepisami obowiązującymi przed 1
stycznia 1998 r.
Pozostałe pola wypełnia się zgodnie z obecnie obowiązującą Instrukcją
wypełniania dokumentu SAD.
8. W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł
zwrotnych, zgodnie z § 56 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie
gospodarczych procedur celnych, wypełnianie formularza SAD przedstawia się
następująco:
1) w zgłoszeniu celnym SAD należy podać ilość towarów, która jest obejmowana
procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych,
2) w polu 22 - należy wpisać wartość wyliczoną proporcjonalnie do ilości towarów
z dokumentu SAD o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu,
3) w polu 37 SAD - należy wpisać kod 4140,
4) w polu 44 SAD - należy wpisać dodatkowo numer SAD, na podstawie którego towar
został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu, oraz przedstawić oryginał tego
dokumentu,
5) w polu 47 SAD - należy wpisać:
a) w rubryce "Kwota" - wyliczoną proporcjonalnie do ilości towaru objętego
zgłoszeniem kwotę należności celnych według elementów kalkulacyjnych z dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu;
nie jest to kwota wynikająca z długu celnego, gdyż należności celne zostały już
pobrane,
b) w rubryce "MP" - literę C,
6) nie należy wypełniać następujących pól: 18, 21, 25, 29, 40.
Pozostałe pola należy wypełniać zgodnie z Instrukcją.
Karty 7 dokumentu SAD nie należy odsyłać do statystyki.
Do zgłoszenia celnego o objęcie towaru procedurą uszlachetniania czynnego w
systemie ceł zwrotnych nie należy dołączać następujących dokumentów:
a) DWC,
b) świadectwa pochodzenia,
c) pozwolenia na przywóz towarów, jeśli jest wymagane na podstawie odrębnych
przepisów,
d) dokumentu przewozowego,
e) faktury.
9. Korektę danych oraz współpracę urzędów celnych z jednostkami rejestrującymi
dane mogą regulować "Zasady współpracy urzędów celnych z jednostkami
rejestrującymi dane", wydane w trybie odrębnym przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł
w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego.
CZĘŚĆ III
WYPEŁNIANIE FORMULARZA SAD PRZY WYPROWADZANIU TOWARU POZA POLSKI OBSZAR CELNY I
STOSOWANIU PROCEDURY TRANZYTU
POLE 1 - Deklaracja
Pole składa się z trzech części.
Pierwsza część pola
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W pierwszej części pola należy podać symbol:
EU - jeżeli zgłoszenie celne dotyczy wywozu towarów poza polski obszar celny, w
tym także z woc/sw do innej Umawiającej się Strony, wymienionej w wykazie F
część III załącznika nr 7 do rozporządzenia, jako kraju przeznaczenia,
EX - jeżeli zgłoszenie celne dotyczy wywozu towarów poza polski obszar celny, w
tym także ze składu celnego woc/sw do kraju trzeciego, jako kraju przeznaczenia.
Druga część pola
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W drugiej części pola należy podać pierwszą cyfrę z kodu wnioskowanej procedury
celnej lub przeznaczenia celnego, według wykazu podanego poniżej:
1 - procedura wywozu i powrotny wywóz produktów kompensacyjnych /
przetworzonych,
2 - uszlachetnianie bierne,
3 - powrotny wywóz towarów w stanie nie zmienionym, objętych systemem zawieszeń.
W wypadku stosowania procedury uproszczonej należy wpisać symbol "U". W takim
wypadku nie wpisuje się kodu cyfrowego.
Trzecia część pola
(Należy wypełniać tylko w tranzycie)
W trzeciej części pola, przy przewozach w WPT, należy wstawić symbol:
T1 - dla towarów posiadających status towarów niewspólnotowych, których przewóz
pod osłoną danego dokumentu kończy się w Umawiającej się Stronie, wymienionej w
wykazie F część III załącznika nr 7 do rozporządzenia,
T2 - dla towarów posiadających status towarów wspólnotowych, których przewóz pod
osłoną tego dokumentu kończy się w Umawiającej się Stronie, wymienionej w
wykazie F część III załącznika nr 7 do rozporządzenia; w sytuacji, gdy w
poprzednim dokumencie dotyczącym procedury tranzytu towarów był on również
użyty,
T - dla przesyłek składających się z towarów o statusie wspólnotowym i
niewspólnotowym, których przewóz pod osłoną tego dokumentu kończy się w
Umawiającej się Stronie, wymienionej w wykazie F część III załącznika nr 7 do
rozporządzenia. Po literze T należy nanieść poziomą kreskę uniemożliwiającą
dopisanie cyfry 1 lub 2,
T2F - procedura, którą mogą być objęte towary wspólnotowe nie pochodzące z
obszaru podatkowego Wspólnoty; w sytuacji, gdy w poprzednim dokumencie
dotyczącym procedury tranzytu towarów był on również użyty.
Następujące symbole należy wpisać w trzecią część pola jeżeli karta 4 SAD jest
wykorzystywana jako dokument T2L poza wspólną procedurą tranzytową,
T2L - dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów,
T2LF - dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów nie pochodzących z
obszaru podatkowego Wspólnoty.
Przy przewozach poza WPT należy wstawić symbol:
TR - dla wszystkich towarów, które są przewożone w procedurze tranzytu pomiędzy
urzędami celnymi na polskim obszarze celnym.
POLE 2 - Nadawca / Eksporter
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
W wywozie należy podać nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby, na
rzecz której dokonano zgłoszenia celnego (eksportera) oraz w prawym górnym rogu
jego 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON.
Jeżeli zgłoszenie celne na formularzu SAD składa osoba fizyczna nie prowadząca
działalności gospodarczej lub prowadząca działalność gospodarczą nie podlegającą
obowiązkowi wpisania do systemu identyfikacji podmiotów gospodarki narodowej
REGON, w prawym górnym rogu wpisuje swój numer PESEL.
Dopuszcza się możliwość dodatkowego podawania nazwiska i imienia lub nazwy i
pełnego adresu nadawcy (producenta) towarów bez podawania jego numeru
identyfikacyjnego REGON lub numeru PESEL.
W wypadku gdy nadawca jest osobą zagraniczną nie podaje się numeru
identyfikacyjnego REGON, jeżeli:
a) dokonuje wywozu towarów, określonych w art. 190 § 1 pkt 6, 7 i 8 Kodeksu
celnego - w polu 24 należy podać kod "92",
b) dokonuje wywozu towarów, określonych w art. 190 § 1 pkt 15 lit. c) Kodeksu
celnego - w polu 24 należy podać kod "94",
c) dokonuje wywozu towarów sporadycznie, w sytuacjach określonych w art. 66 § 3
Kodeksu celnego - w polu 24 należy podać kod "98".
W tranzycie należy podać nazwisko i imię oraz pełny adres nadawcy towaru i - z
wyjątkiem osoby zagranicznej - w prawym górnym rogu jego numer identyfikacyjny
REGON lub numer PESEL. Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest przez agencję
celną, to w polu tym należy podać numer REGON agencji oraz jej adres, a także
dane nadawcy.
Na formularzu uzupełniającym SAD-BIS w polu 2 należy podać dane wpisane w pole 2
formularza SAD, jeżeli są to dane osoby krajowej.
W przypadku określonym w § 38, § 55 i § 57 należy wpisać wyraz "różni".
POLE 3 - Formularze
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać kolejny numer formularza w powiązaniu z całkowitą liczbą
zastosowanych formularzy SAD i formularzy uzupełniających SAD - BIS.
Przykład:
Jeżeli jest przedłożony jeden formularz SAD i dwa formularze uzupełniające SAD -
BIS, to formularz SAD należy oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz
uzupełniający SAD-BIS numerem 2/3, a drugi - numerem 3/3.
Jeżeli zgłoszenie celne dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, to w polu 5
należy wpisać "1", a pola 3 nie wypełnia się.
POLE 4 - Wykazy załadunkowe
(Nie należy wypełniać)
Pole to może być wypełnione w formularzu SAD w wypadku dokonywania przewozu
towarów w WPT, gdy urząd celny wyjścia znajduje się w Umawiającej się Stronie
innej niż Rzeczpospolita Polska. W polu tym należy wówczas wpisać liczbę "List
towarowych" dołączonych do formularza SAD.
POLE 5 - Pozycje
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać liczbę zgłoszonych pozycji towarowych, wymienionych przez
zgłaszającego w polach 32 na zastosowanym formularzu SAD i formularzach
uzupełniających SAD - BIS. Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól 31
"Opakowania i opis towaru", które muszą być wypełnione, liczba ta nie może być
większa od 99.
POLE 6 - Liczba opakowań
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać łączną liczbę opakowań, w szczególności liczbę kartonów, skrzynek,
bel, koli. W wypadku braku opakowań (np. przy wywozie lub przewozie towaru
masowego lub towaru bez opakowania, samochodem, samolotem) należy wpisać "0".
Jeżeli kontener zawiera więcej niż jedno opakowanie, należy wpisać liczbę tych
opakowań.
POLE 7 - Numer akt
(Można wypełniać w wywozie - fakultatywnie)
Wypełnia agencja celna lub nadawca dla identyfikacji i katalogowania dokumentów
według własnych zasad i na własne potrzeby, np. numer kontraktu.
POLE 8 - Odbiorca
(Należy wypełniać w wywozie i w tranzycie)
Należy podać nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby lub osób, która
powinna odebrać towary. W przypadku tranzytu dokonywanego na polskim obszarze
celnym należy wpisać dodatkowo numer REGON lub PESEL, jeżeli jest znany.
W wypadku gdy towary przeznaczone są dla wielu osób w jednym kraju i dostarczane
na jednakowych warunkach dostawy, można wpisać wyraz "różni" i dołączyć wykaz
tych osób lub sporządzić odrębne dokumenty SAD dla każdego odbiorcy.
W przypadku określonym w § 37, § 55 i 57 należy wpisać wyraz "różni".
POLE 9 - Osoba odpowiedzialna za sprawy finansowe
(Należy wypełniać w wywozie)
W prawym górnym rogu należy zawsze wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP)
osoby, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego. Ponadto należy wpisać imię,
nazwisko i numer telefonu osoby odpowiedzialnej za sprawy finansowe lub
prowadzącej kontrakt u osoby, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego.
POLE 10 - I-szy kraj przeznaczenia
(Nie należy wypełniać)
POLE 11 - Kraj handlu
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W pierwszej części pola należy podać literowy symbol kraju, w którym kontrahent
zagraniczny ma swoją siedzibę.
Należy stosować symbole krajów zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do
rozporządzenia.
POLE 12
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Przed wypełnieniem tego pola należy zapoznać się z wyjaśnieniami do pola 42.
Należy podać łączną wartość zagranicznych kosztów transakcyjnych poniesionych
przez osobę, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego i ujętych w cenie
towaru podanej w fakturze. Wartość tę należy podać w walucie faktury, z
dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
POLE 13 - W.P.R. - Wspólna polityka rolna
(Nie należy wypełniać)
POLE 14 - Zgłaszający / Przedstawiciel
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W prawym dolnym rogu osoba dokonująca zgłoszenia celnego wpisuje imię i nazwisko
oraz składa podpis.
Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest we własnym imieniu na swoją rzecz należy
wpisać - "eksporter".
Jeżeli agencja celna jest przedstawicielem pośrednim, należy wpisać:
- nazwę agencji celnej i jej pełny adres,
- w prawym górnym rogu 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON,
- w lewym dolnym rogu numer i datę wpisu na listę agentów celnych lub numer i
datę zaświadczenia - do czasu otrzymania decyzji o wpisie, jeżeli agenci celni
nabyli uprawnienia przed 1 stycznia 1998 r.
Jeżeli agencja celna jest przedstawicielem bezpośrednim, należy wpisać:
- w pierwszym wierszu "eksporter",
- w prawym górnym rogu 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON agencji celnej,
- poniżej nazwę agencji celnej i jej pełny adres,
- w lewym dolnym rogu numer i datę wpisu na listę agentów celnych lub numer i
datę zaświadczenia - do czasu otrzymania decyzji o wpisie, jeżeli agenci celni
nabyli uprawnienia przed 1 stycznia 1998 r.
Dopuszcza się stosowanie stempli z imieniem i nazwiskiem albo nazwą firmy oraz
pełnym adresem zgłaszającego. Numer identyfikacyjny REGON musi znajdować się w
prawym górnym rogu pola.
POLE 15 - Kraj wysyłki / eksportu
(Należy wypełniać tylko w tranzycie)
Należy podać nazwę kraju, z którego towary są wywożone, zgodnie z wykazem F
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
W wypadku stosowania procedury tranzytu pomiędzy urzędami celnymi wewnętrznymi
należy wpisać nazwę kraju z poprzedniego stosowanego dokumentu.
W wypadku przewozu towarów ze składu celnego/woc/sw:
a) do innego składu celnego lub woc/sw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej -
należy wpisać "skład celny lub woc/sw",
b) za granicę - należy wpisać "Polska"
(Pole 15 a i 15 b - nie należy wypełniać)
POLE 16 - Kraj pochodzenia
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy wpisać "Polska" lub podać nazwę kraju, z którego towar pochodzi, zgodnie
z wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli towary pochodzą z więcej niż jednego kraju, to w formularzu SAD należy
wpisać wyraz "różne", zaś symbole tych krajów umieścić w polach 34a dokumentu
SAD i dokumentów uzupełniających SAD-BIS.
Krajem pochodzenia towarów jest kraj w rozumieniu art. 16 § 1 Kodeksu celnego
lub kraj w rozumieniu przepisów dotyczących preferencyjnych reguł pochodzenia.
POLE 17 - Kraj przeznaczenia
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać nazwę kraju przeznaczenia zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do
rozporządzenia. Gdy kraj ten nie jest znany, należy wymienić nazwę ostatniego
znanego kraju, do którego towar został skierowany.
(Pole 17 a - należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać literowy symbol kraju przeznaczenia zgodnie z wykazem F załącznika
nr 7 do rozporządzenia.
(Pole 17 b - nie należy wypełniać)
POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
W pierwszej części pola należy podać znaki lub numery rejestracyjne i nazwę
środka transportu (np. ciężarówki, statku, wagonu, samolotu), na który towary
zostały bezpośrednio załadowane przy ich przedstawianiu urzędowi celnemu podczas
wypełniania formalności wywozowych lub tranzytowych.
W drugiej części pola należy wpisać literowy symbol kraju rejestracji ciągnącego
względnie pchającego środka transportu, zgodnie z symbolami podanymi w wykazie F
załącznika nr 7 do rozporządzenia (np. jeżeli ciągnik i przyczepa mają różne
znaki, należy podać znaki ciągnika i przyczepy oraz kraj rejestracji ciągnika).
W wymianie towarowej z zagranicą w obrocie pocztowym oraz przy transporcie
towarów koleją lub stałymi urządzeniami transportowymi nie podaje się znaków i
kraju rejestracji.
POLE 19 - Kontener (Kont.)
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy wpisać:
0 - dla towarów nie przewożonych w kontenerze,
1 - dla towarów przewożonych w kontenerze.
POLE 20 - Warunki dostawy
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W pierwszej części pola należy wpisać 3-literowy symbol warunków dostawy, zgodny
z warunkami przyjętymi w kontrakcie. Przy wypełnianiu należy stosować symbole i
nazwy warunków dostawy według Incoterms'90, zgodne z wykazem A załącznika nr 7
do rozporządzenia.
Jeżeli ze względów handlowych dostawa następuje na innych warunkach niż
przewiduje kontrakt, to należy podać symbol faktycznych warunków dostawy.
Jeżeli są to inne warunki dostaw niż określone w Incoterms'90, należy wówczas
zastosować symbole Incoterms'90 najbardziej zbliżone do warunków uzgodnionych w
kontrakcie.
W drugiej części pola należy podać nazwę miejsca, w którym następuje według
faktycznych warunków przeniesienie ze sprzedającego na kupującego obowiązku
ponoszenia kosztów.
Część trzecią wypełnia się tylko w wypadku, gdy miejsce wymienione w części
drugiej znajduje się poza granicą Rzeczypospolitej Polskiej. Należy wtedy wpisać
literowy symbol kraju zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia, w
którym znajduje się miejsce określone w warunkach dostawy i opisane w drugiej
części pola.
Jeżeli dostawa jest realizowana na różnych warunkach, to należy wypełnić odrębne
dokumenty SAD dla każdego warunku dostawy.
POLE 21 - Znaki i przynależność państwowa aktywnego środka transportu
przekraczającego granicę
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy wypełniać zgodnie z zasadami wypełnienia pola 18.
Jeżeli jest to ten sam środek transportu, który został opisany w polu 18, pola
nie należy wypełniać.
W wypadku transportu kombinowanego lub wykorzystywania kilku środków transportu
aktywnym środkiem transportu jest ten, który porusza cały zestaw (np. w wypadku
"ciężarówka na statku morskim" aktywnym środkiem transportu jest statek, w
wypadku "ciągnik z naczepą" aktywnym środkiem transportu jest ciągnik).
POLE 22 - Waluta i ogólna wartość faktury
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Pole składa się z dwóch części.
W części pierwszej należy podać trzyliterowy symbol waluty zgodny z fakturą lub
innym dokumentem określającym wartość towarów.
Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje
indywidualnym zezwoleniem dewizowym Narodowego Banku Polskiego, podaje symbol
waluty i wartość faktury w walucie niewymienialnej. Symbole tych walut określone
są w niepublikowanych tabelach Narodowego Banku Polskiego dostępnych w urzędach
celnych.
Dopuszcza się przyjmowanie faktur wystawionych w złotych polskich.
Jeżeli w danej dostawie występują towary sprzedane lub wycenione w różnych
walutach (dotyczy również dostaw bezpłatnych) to dla każdego rodzaju waluty
należy wypełnić odrębny dokument SAD.
Jeżeli wywożone są towary, których wywóz jest dokonywany na podstawie umów
międzynarodowych, przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych,
stosowanych w handlu zagranicznym, oprócz zezwolenia dewizowego wymagane jest
przedstawienie pozwolenia na wywóz.
W części drugiej pola należy wpisać wartość przesyłki zgodną z fakturą lub innym
dokumentem określającym wartość towaru. Wartość ta musi wynikać z warunku
dostawy podanego w polu 20.
Wartość podaje się z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Jeżeli są to
liczby całkowite należy po przecinku wpisać 00.
Wartości tej nie należy pomniejszać o różnego rodzaju upusty lub rabaty
uzgodnione z kontrahentem zagranicznym, podawane w polu 45.
POLE 23 - Kurs waluty
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać kurs waluty obowiązujący w dniu dokonania zgłoszenia celnego
określony w polu A - "Urząd celny wysyłki/eksportu".
W wypadku transakcji dokonywanych w walutach wymienialnych, dla ustalania
wartości i wartości statystycznej towarów w wywozie, stosuje się kursy średnie
waluty krajowej w stosunku do walut obcych określone zgodnie z zasadami podanymi
w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie sposobu stosowania kursów walut
obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski w celu ustalenia wartości celnej.
W wypadku transakcji dokonywanych w walutach niewymienialnych (na podstawie
zezwolenia dewizowego), obowiązuje kurs średni, niezmienny w ciągu dwóch
tygodni, ustalany na podstawie wykazu walut niepublikowanych w tabelach
Narodowego Banku Polskiego, dostępnych w urzędach celnych. Kurs obowiązuje od
środy od godz. 0.00 przez okres dwóch tygodni do wtorku do godz. 24.00.
W wypadku wpisania w polu 22 złotych polskich, należy wpisać kurs 1.0000.
W wypadku powrotnego wywozu towaru objętego uprzednio procedurą odprawy czasowej
należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru do procedury odprawy
czasowej. W wypadku wywozu lub powrotnego wywozu towaru w stanie nie zmienionym,
objętego uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod
kontrolą celną, należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru do
procedury uszlachetniania czynnego (datę tego zgłoszenia celnego należy wpisać w
polu 44).
POLE 24 - Rodzaj transakcji
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać kod rodzaju transakcji odpowiadający danej dostawie zgodnie z
wykazem C załącznika nr 7 do rozporządzenia, wpisując po jednej cyfrze kodu w
każdą z części pola. W wypadku różnych rodzajów transakcji należy wpisać rodzaj
transakcji dominujący wartościowo w danej dostawie.
POLE 25 - Rodzaj transportu na granicy
(Należy wypełniać w wywozie i w tranzycie)
W pierwszej części pola należy wpisać dwucyfrowy kod określający rodzaj środków
transportu, zgodnie z wykazem D załącznika nr 7 do rozporządzenia, odpowiadający
treści pól 18 i 21.
W wypadku procedury tranzytu między urzędami celnymi wewnętrznymi w urzędzie
celnym wyjścia należy podać środek transportu.
POLE 26 - Rodzaj transportu wewnętrznego
(Nie należy wypełniać)
POLE 27 - Miejsce załadunku
(Nie należy wypełniać)
POLE 28 - Adnotacje finansowe i bankowe
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać numer podstawowego rachunku bankowego osoby krajowej dokonującej
wywozu towarów poza polski obszar celny oraz nazwę i wskazanie oddziału banku
prowadzącego ten rachunek.
W wypadku osób fizycznych pola tego można nie wypełniać, jeżeli wartość
płatności, która może być dokonywana bez pośrednictwa banku, nie przekracza
kwoty określonej w przepisach prawa dewizowego.
POLE 29 - Urząd celny wywozu
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać sześciocyfrowy kod oddziału lub posterunku celnego granicznego,
przez który towary będą wywiezione poza polski obszar celny, według wykazu
urzędów celnych i ich kodów, zawartego w rozporządzeniu wydanym na podstawie
art. 284 § 4 Kodeksu celnego.
POLE 30 - Lokalizacja towaru
(Nie należy wypełniać)
POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera (-ów).
Liczba i rodzaj
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub, w wypadku towarów nie
zapakowanych, liczbę ujętych w zgłoszeniu celnym towarów lub wpisać wyraz
"luzem". Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, to należy podać numery
kontenerów.
Należy podać zwyczajowy opis handlowy towaru. Dla formalności wywozowych opis
ten musi zawierać dane niezbędne dla identyfikacji towaru. Jeżeli jest
wypełniane pole 33 "Kod towaru", opis ten musi umożliwić klasyfikację towaru
według kodu taryfy celnej.
Przy opisie pojazdów samochodowych, ich nadwozi, podwozi należy podać informacje
w następującej kolejności:
- ROK - rok produkcji,
- MK - markę, typ/model,
- PS - pojemność skokową,
- NR P/N - numer podwozia/nadwozia,
- NR S - numer silnika,
- RP - rodzaj paliwa,
W wypadku zgłoszenia celnego pojazdów samochodowych należy wpisać co najmniej:
rok produkcji, markę, typ/model, pojemność skokową, numer podwozia/nadwozia,
rodzaj paliwa. W wypadku zgłoszenia celnego nadwozia lub podwozia samochodowego
należy wpisać co najmniej: rok produkcji, markę, typ/model, jego numer.
W wypadku określonym w § 6 ust. 4 nie wymaga się podawania informacji
dotyczących roku produkcji, marki, pojemności skokowej, numeru
podwozia/nadwozia, numeru silnika i rodzaju paliwa.
W wypadku stosowania procedury uproszczonej określonej w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego, poza godzinami pracy urzędu celnego w polu tym umieszcza się,
dużymi drukowanymi literami, napis w kolorze czerwonym o treści: "WYSYŁKA POZA
GODZINAMI PRACY URZĘDU CELNEGO".
W lewym dolnym rogu należy wpisać numer koncesji przewoźnika, jeżeli jest
wymagana na podstawie odrębnych przepisów.
Numer koncesji należy wpisać tylko na formularzu SAD w następujący sposób:
T/1234567, gdzie:
T - koncesja towarowa,
1234567 - siedmiocyfrowy numer koncesji.
POLE 32 - Pozycja Nr
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy wpisać kolejny numer danej pozycji towarowej.
Jeżeli wypełniany jest tylko formularz SAD, to w pierwszej części należy wpisać
"1", a część drugą pozostawić niewypełnioną.
Jeżeli w danej dostawie stosuje się zestaw SAD, to na formularzu SAD należy
wpisać "1", a na dokumencie uzupełniającym SAD-BIS przy każdej wymienionej
pozycji towarowej należy w pierwszej części pola wpisać jej kolejny numer, a
część drugą pola pozostawić niewypełnioną. Ostatni numer pozycji musi być zgodny
z liczbą wpisaną w polu 5 i nie może przekraczać liczby 99.
POLE 33 - Kod towaru
(Należy wypełniać w wywozie i w tranzycie)
Pole składa się z 5 części.
W części pierwszej wpisuje się 8 znaków, a w części drugiej - ostatni znak z
9-cyfrowego kodu towaru według aktualnej taryfy celnej, opartej na Polskiej
Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN). Pozostałych części
pola nie wypełnia się.
Jeżeli w zgłoszeniu celnym stosuje się zestaw SAD, to na formularzu SAD i
formularzach uzupełniających SAD-BIS należy przy każdej wymienionej pozycji
towarowej napisać jej 9-cyfrowy kod PCN, odpowiadający opisowi pól 31.
W tranzycie pole 33 wypełnia się tylko dla towarów określonych w § 16 ust. 1 pkt
3 i 4 oraz § 68 ust. 1.
W wypadku sporządzania dokumentu SAD, w którym w trzeciej części pola 1
"Deklaracja" użyto symbolu T2, należy wpisać kod towaru z poprzedniego dokumentu
T2.
POLE 34 - Kod kraju pochodzenia
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
W polu 34a należy wpisać literowy symbol kraju pochodzenia towaru, zgodnie z
wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia, odpowiadający opisowi słownemu w
polu 16.
Jeżeli w polu 16 wpisano wyraz "różne", to w kolejnych pozycjach formularza SAD
i formularza uzupełniającego SAD-BIS należy wpisać literowy symbol kraju
pochodzenia danej pozycji taryfowej opisywanej w polu 31.
Pola 34b nie należy wypełniać.
POLE 35 - Masa brutto w kilogramach
(Należy wypełniać w wywozie i w tranzycie)
Należy wpisać masę brutto towaru, wyrażoną w pełnych kilogramach. W wypadku gdy
masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0". Jeżeli masa
wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1".
Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy zaokrąglać według
zasad matematycznych.
Przez masę brutto rozumie się masę towaru z całkowitym opakowaniem, z wyjątkiem
masy pojemników, kontenerów oraz materiałów wypełniających.
Masę brutto całej dostawy podaje się wyłącznie w polu 35 formularza SAD; w
formularzach uzupełniających SAD-BIS pola 35 nie należy wypełniać.
POLE 37 - Procedura
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać kod procedury celnej lub przeznaczenia celnego, do której towary
zostały zgłoszone, zgodnie z wykazem B załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Pole składa się z dwóch części.
W pierwszej części należy wpisać 4-cyfrowe połączenie dwóch kodów procedur
celnych lub przeznaczeń celnych:
- jako pierwsze dwie cyfry podaje się kod aktualnie zastosowanej procedury
celnej lub przeznaczenia celnego,
- jako dwie następne cyfry podaje się kod procedury celnej lub przeznaczenia
celnego, zastosowanych uprzednio przez polskie władze celne w stosunku do danego
towaru, a jeżeli nie stosowano uprzednio żadnej procedury celnej lub
przeznaczenia celnego, to jako drugi kod należy wpisać "00".
Części drugiej nie należy wypełniać.
W formularzu uzupełniającym SAD-BIS pola 37 nie należy wypełniać.
POLE 38 - Masa netto w kilogramach
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy podać masę netto towaru opisanego w polu 31, wyrażoną w pełnych
kilogramach.
Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania.
W wypadku gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0".
Jeżeli masa wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy
wpisać "1".
Dla mas większych od 1 kilograma, wartości po przecinku należy zaokrąglać według
zasad matematycznych.
W wypadku sporządzania dokumentu SAD, w którym w trzeciej części pola 1
"Deklaracja" użyto symbolu T2, to należy wypełnić masę towaru z poprzedniego
dokumentu T2.
POLE 39 - Kontyngent
(Nie należy wypełniać)
POLE 40 - Deklaracja skrócona / Poprzedni dokument
(Należy wypełniać tylko w tranzycie)
Należy wpisać nazwę i numer karnetu TIR, ATA, kolejowych, morskich i lotniczych
listów przewozowych lub dokumentu SAD stosowanych w poprzedniej procedurze
tranzytu.
Przy powtórnym tranzycie z zastosowaniem dokumentu SAD należy wpisać datę i
numer ewidencyjny z pola C pierwszego dokumentu SAD.
POLE 41 - Uzupełniająca jednostka miary
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać ilość towaru w liczbach całkowitych, wyrażoną w jednostce miary
umieszczonej w taryfie celnej, przy danej pozycji towarowej.
Wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych.
Pola nie należy wypełniać, jeżeli danej pozycji taryfowej nie przypisano w
taryfie celnej uzupełniającej jednostki miary.
POLE 42
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
1) Należy wpisać wartość towaru opisanego w polu 31, na bazie franco granica
polska lub FOB port polski, w walucie faktury. Wartość tę należy podawać z
dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
Warunki dostawy EXW, FCA, FAS i FOB z podaną miejscowością polską uważa się za
równoważne z franco granica polska. Jeżeli wartość w polu 22 jest ustalana na
innej bazie dostawy, niż wyżej podane, w polu 12 należy wpisać zagraniczne
koszty transakcyjne poniesione przez sprzedającego.
Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest dla jednej pozycji, to w polu 42 należy
podać wartość z pola 22 pomniejszoną o wartość z pola 12.
W wypadku zgłaszania większej liczby pozycji, należy postępować według zasad
wypełniania pola 42 opisanych w części V.
2) W wypadku:
- zakończenia procedury uszlachetniania czynnego procedurą wywozu lub powrotnym
wywozem,
- wywozu produktu kompensacyjnego wytworzonego z towarów ekwiwalentnych przed
przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania,
- zakończenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną powrotnym wywozem
należy wpisać wartość produktu kompensacyjnego lub przetworzonego:
a) wynikającą z wartości faktury przypadającą na daną pozycję towarową i z
wartości towarów przywiezionych lub ekwiwalentnych użytych do
uszlachetniania/przetworzenia tego towaru określonych w polu 44 - w przypadku
gdy procedurą objęte są towary powierzone, albo
b) wynikającą z wartości faktury przypadającą na daną pozycję towarową - w
przypadku gdy procedurą objęte są towary sprzedane/zakupione,
uwzględniając zasady podane w pkt 1.
3) W przypadku zgłoszenia w formie skróconej w polu tym należy wpisać wartość
towaru na bazie franco granica polska.
POLE 44 - Dodatkowe informacje / załączone dokumenty / świadectwa i pozwolenia
(Należy wypełniać w wywozie i tranzycie)
Należy wpisać informację o przedłożonych dokumentach, a w szczególności ich
numer, rodzaj, ilość według poniższych zasad:
1) w pierwszym górnym wierszu należy wpisać informacje o numerze pozwolenia:
- WM/999999/999999/9999999999* - dla pozwoleń na wywóz wydanych przez Ministra
Gospodarki,
- WU/999999/999999 - dla pozwoleń wydanych przez dyrektora urzędu celnego,
- TU/999999/999999/9999999999* - dla pozwoleń na tranzyt wydanych przez
dyrektora urzędu celnego.
Poszczególne człony numeru pozwolenia oznaczają:
- pierwsze sześć cyfr - kod urzędu celnego, w którym zarejestrowano oryginał
pozwolenia,
- drugie sześć cyfr - ostatnie sześć cyfr z numeru pozwolenia na wywóz wydanego
przez Ministra Gospodarki lub numer pozwolenia na wywóz, tranzyt albo
korzystanie z gospodarczej procedury celnej wydanego przez dyrektora urzędu
celnego,
- ostatnie dziesięć cyfr (oznaczone "*") - określa numer kontrolny towaru lub
technologii z odpowiedniego wykazu towarów i technologii, objętych szczególną
kontrolą obrotu z zagranicą, z pola "numer kontrolny towaru/technologii"
pozwolenia.
Informacje o numerze pozwolenia należy podawać przy każdej pozycji towarowej,
której one dotyczą.
Jeżeli występuje równocześnie pozwolenie Ministra Gospodarki i dyrektora urzędu
celnego, należy wpisać w kolejności:
- w pierwszym wierszu pozwolenie Ministra Gospodarki,
- w kolejnych wierszach pozwolenie dyrektora urzędu celnego.
2) w wypadku stosowania procedur gospodarczych:
a) zakończenie procedury składu celnego procedurą wywozu:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury składu celnego, np. SAD E07/190410/00/000235 - 99.07.01,
b) zakończenie procedury uszlachetniania czynnego procedurą wywozu lub powrotnym
wywozem:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury uszlachetniania czynnego np. SAD E06/190410/00/000235 - 99.07.01, a
w dolnym lewym rogu podać wartość towarów przywożonych, wynikającą z dokumentu
objęcia towaru procedurą uszlachetniania czynnego, w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie symbol PM oznacza towary przywożone, drugi człon - wartość towarów
przywożonych, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, wyrażoną w
walucie faktury. Wartość tę należy podawać przy każdej pozycji, której ona
dotyczy, w wysokości przypadającej na daną pozycję towarową,
c) w wypadku wywozu produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów
ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania
czynnego należy w dolnym lewym rogu podać wartość towarów ekwiwalentnych użytych
w procesie uszlachetniania czynnego w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie po symbolu PM należy wpisać wartość towarów ekwiwalentnych, z dokładnością
do dwóch miejsc po przecinku, wyrażoną w walucie faktury. Wartość tę należy
podawać przy każdej pozycji, której ona dotyczy, w wysokości przypadającej na
daną pozycję towarową.
d) zakończenie procedury odprawy czasowej powrotnym wywozem:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury odprawy czasowej np. SAD E05/190410/00/000235 - 99.07.01,
e) zakończenie procedury uszlachetniania biernego procedurą wywozu:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury uszlachetniania biernego np. SAD E10/190410/00/000235 - 99.07.01,
f) wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie
nie zmienionym, objętych procedurą uszlachetniania czynnego, w celu poddania ich
uzupełniającym procesom uszlachetniania:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury uszlachetniania czynnego np. SAD E06/190410/00/000235 - 99.07.01,
g) zakończenie procedury przetwarzania pod kontrolą celną powrotnym wywozem:
- należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego towaru
do procedury przetwarzania pod kontrolą np. SAD E22/190410/00/000235 - 99.07.01,
a w dolnym lewym rogu podać wartość towarów przywożonych, wynikającą z dokumentu
objęcia towaru procedurą przetwarzania pod kontrolą celną w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie symbol PM oznacza towary przywożone, drugi człon - wartość towarów
przywożonych, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, wyrażoną w
walucie faktury. Wartość tę należy podawać przy każdej pozycji, której ona
dotyczy, w wysokości przypadającej na daną pozycję towarową.
3) zezwala się na stosowanie w opisie pola skrótów, np.:
DWC = Deklaracja Wartości Celnej,
EUR.1 = świadectwo przewozowe,
REGON = zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON,
CIS = świadectwo standaryzacyjne,
CMR = drogowy list przewozowy,
AWB = lotniczy list przewozowy.
4) części pola "Kod dodatkowych informacji (Kod D.I.)" nie należy wypełniać.
5) określenie trasy przewozu towarów, o której mowa w § 60 poprzez wpisanie
kodów krajów przez które ma nastąpić przewóz.
W przypadku stosowania procedury uproszczonej należy podać numer pozwolenia.
W przypadku określonym w § 193 ust. 2 należy wpisać "Proszę o zwrot oryginału
faktury".
W przypadku wystawienia dokumentu TP zapisać: dokument TP.
POLE 45
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy wpisać wartość upustu lub rabatu uzgodnionego z kontrahentem
zagranicznym, w walucie faktury podanej w polu 22, z dokładnością do dwóch
miejsc po przecinku. W polu należy wpisywać jedynie upusty lub rabaty
potwierdzone na fakturze.
POLE 46 - Wartość statystyczna
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Należy podać wartość wynikającą z wyliczenia:
pole 46 = (pole 42 - pole 45) x pole 23 : przelicznik ilościowy waluty podany w
tabeli kursowej.
Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 50
groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi się do
pełnych złotych.
POLE 47 - Obliczanie opłat
(Nie należy wypełniać)
POLE 48 - Płatność odroczona
(Nie należy wypełniać)
POLE 49 - Oznaczenie składu
(Należy wypełniać tylko przy wywozie ze składów celnych i WOC/SW)
Należy podać numer i rok wydania pozwolenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł na
prowadzenie składu celnego.
W wypadku wolnego obszaru celnego należy wpisać "WOC" i jego lokalizację.
W wypadku składu wolnocłowego należy wpisać "SW" i jego lokalizację.
POLE 50 - Główny zobowiązany (upoważniony przedstawiciel, miejsce, data i
podpis)
(Należy wypełniać tylko w tranzycie)
Wypełnianie w procedurze tranzytu poza WPT.
Należy podać imię i nazwisko, albo nazwę firmy oraz pełny adres głównego
zobowiązanego, potwierdzone jego własnoręcznym podpisem. Jeżeli zgłaszający do
procedury tranzytu jest osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą
osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą, to osoba podpisująca
dokument SAD musi podać obok swojego podpisu, swoje stanowisko w firmie.
Jeżeli zgłoszenia towaru do procedury tranzytu dokonuje agencja celna,
działająca z upoważnienia głównego zobowiązanego, podpis składa pracownik tej
agencji.
Ponadto należy podać informację o wysokości i formie, w jakiej złożono
zabezpieczenie, w postaci zapisu:
"Złożono zabezpieczenie w wysokości ...... w formie ......".
Jeżeli nie złożono zabezpieczenia, należy podać informację w postaci zapisu:
"Nie złożono zabezpieczenia".
Wypełnianie w WPT
Należy podać imię i nazwisko albo nazwę firmy i pełny adres głównego
zobowiązanego, potwierdzone jego własnoręcznym podpisem. Jeżeli główny
zobowiązany dokonuje zgłoszenia celnego za pośrednictwem upoważnionego
przedstawiciela, należy podać również jego imię i nazwisko. Zamiast głównego
zobowiązanego, podpis składa jego upoważniony przedstawiciel.
W wypadku dokonywania zgłoszenia towaru do procedury tranzytu przez agencję
celną posiadającą upoważnienie od głównego zobowiązanego lub upoważnionego
przedstawiciela, podpis składa pracownik tej agencji.
POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj)
(Należy wypełniać tylko w tranzycie w WPT)
Należy podać urzędy celne wwozu każdej Umawiającej się Strony, przez której
obszar celny towary będą przewożone. Jeśli transport będzie przebiegał przez
terytorium krajów trzecich, należy podać urząd celny wywozu, przez który środek
transportu opuści terytorium Umawiającej się Strony.
W wypadku gdy przewidywany urząd celny przeznaczenia znajduje się na obszarze
celnym Unii Europejskiej, w polu tym należy wpisać pierwszy przewidywany urząd
celny tranzytowy przywozu znajdujący się na obszarze celnym Unii Europejskiej.
Urzędy celne tranzytowe są umieszczone w "Wykazie urzędów celnych właściwych dla
Wspólnej Procedury Tranzytowej".
Po nazwie danego urzędu celnego należy podać symbol danego kraju według wykazu F
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli przewóz towarów dokonywany jest między urzędami celnymi na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pola tego nie należy wypełniać.
POLE 52 - Gwarancje nieważne na
(Należy wypełniać tylko w tranzycie w WPT)
W lewej części pola, w pierwszym wierszu należy podać rodzaj, numer, datę i
miejsce wystawienia gwarancji.
W prawej części pola należy podać kod rodzaju gwarancji złożonej dla towaru
objętego daną procedurą, zgodnie z kodami podanymi w wykazie G załącznika nr 7
do rozporządzenia. Jeżeli złożona gwarancja generalna lub pojedyncza nie jest
ważna na wszystkie Umawiające się Strony lub główny zobowiązany wyklucza pewne
Umawiające się Strony z ważności gwarancji generalnej, to należy wymienić te
kraje w drugim wierszu lewej części pola. Ponadto należy podać informacje
dodatkowe określone dla danego rodzaju gwarancji w wykazie G załącznika nr 7 do
rozporządzenia.
POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj)
(Należy wypełniać tylko w tranzycie)
Należy podać nazwę urzędu celnego przeznaczenia, w którym następuje zakończenie
procedury tranzytu.
Urzędy celne przeznaczenia dla Umawiających się Stron są wymienione w "Wykazie
urzędów celnych właściwych dla wspólnej procedury tranzytowej".
Jeżeli urząd celny przeznaczenia nie znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, należy wpisać literowy symbol kraju urzędu celnego przeznaczenia.
POLE 54 - Miejsce i data, podpis zgłaszającego / przedstawiciela
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Pole jest wypełniane, gdy zgłaszający potwierdza odbiór kart.
Karta pozostająca w urzędzie celnym wyjścia musi być podpisana przez
zgłaszającego. Zgłaszający potwierdza odbiór kart podpisem i wpisuje swoje dane:
imię i nazwisko, nr dowodu tożsamości, oraz wpisuje datę (w systemie RR-MM-DD).
W wypadku przesłania karty 3 pocztą, potwierdzeniem odbioru jest podpis na druku
pocztowym "za potwierdzeniem odbioru".
Potwierdzenie to należy połączyć w sposób trwały z kartą SAD przeznaczoną dla
urzędu celnego.
CZĘŚĆ IV
FORMALNOŚCI PODCZAS TRANSPORTU
Poniższe pola należy wypełniać, gdy podczas przewozu towarów z urzędu celnego
wyjścia do urzędu celnego przeznaczenia zachodzi konieczność dokonania wpisów na
dokumencie SAD towarzyszącemu towarom. Wpisy dotyczące transportu, dokonywane są
przez przewoźnika w trakcie procedury tranzytu. Przewoźnik jest odpowiedzialny
za środek transportu, na który towary zostały bezpośrednio załadowane. Wpisy
mogą być dokonane ręcznie, o ile są czytelne. W takim wypadku egzemplarze należy
wypełniać długopisem. Wpisy można nanosić tylko na karcie 4 i 5. Odnoszą się one
do pól 55 i 56.
W wypadku dokonywania przeładunków należy wypełniać pole 55.
POLE 55 - Przeładunki
Pierwsze trzy wiersze tego pola wypełnia przewoźnik, jeżeli towary w trakcie
danej procedury tranzytowej są przeładowywane z jednego środka transportu na
inny lub z jednego kontenera do innego.
W wypadku przeładunku przewoźnik musi się porozumieć z właściwymi organami
celnymi, szczególnie jeżeli jest wymagane zdjęcie dotychczasowych lub założenie
nowych zamknięć celnych lub wpisanie uwag do dokumentów tranzytowych. Jeżeli
zamknięcia celne są bezpośrednio założone na opakowanie towaru lub towary
posiadają cechy pozwalające, w sposób nie budzący wątpliwości, ustalić ich
tożsamość, takie jak numery fabryczne w sposób trwały umieszczone na towarze i
cechy te są odnotowane w polu 31 noty tranzytowej, to w przypadku przeładunku
nie ma obowiązku potwierdzania pola F przez funkcjonariusza celnego.
W pozostałych przypadkach urząd celny sprawujący dozór celny potwierdza
dokonanie przeładunku w polu F na kartach 4 i 5 dokumentu SAD. Po zakończeniu
przeładunku karty 4, 5 i 7 dokumentu SAD zwracane są przewoźnikowi, natomiast
kserokopię karty 4 dokumentu SAD należy załączyć do książki służby.
Jeżeli konieczność przeładunku jest spowodowana siłą wyższą i następuje poza
urzędem celnym, przewoźnik musi opatrzyć dokument tranzytowy odpowiednią uwagą i
w wypadku gdy jest wymagane założenie nowych zamknięć celnych, w celu
poświadczenia tego faktu, poinformować o tym właściwy miejscowo urząd celny.
POLE 56 - Inne zdarzenia podczas przewozu
Pole to należy wypełniać według zobowiązań w ramach procedury tranzytowej.
Jeżeli towary są załadowane na naczepę i podczas transportu ma miejsce tylko
wymiana ciągnika bez naruszania zamknięć celnych lub przeładunku towarów, to
należy w tym polu podać znaki i kraj rejestracji nowego ciągnika. W takich
wypadkach nie jest wymagana pieczęć właściwych organów celnych.
CZĘŚĆ V
WYPEŁNIANIE FORMULARZA SAD PRZY WPROWADZANIU TOWARU NA POLSKI OBSZAR CELNY
POLE 1 - Deklaracja
Pole składa się z trzech części.
Pierwsza część pola.
W pierwszej części pola należy podać symbol:
EU - jeżeli zgłoszenie celne dotyczy przywozu towarów z Umawiającej się Strony,
IM - jeżeli zgłoszenie celne dotyczy przywozu towarów z krajów trzecich, nie
będących Umawiającymi się Stronami,
SK - jeżeli zgłoszenie celne dotyczy wprowadzenia towarów do woc/sw lub objęcia
towarów procedurą składu celnego oraz wyprowadzenia na pozostały polski obszar
celny towarów krajowych złożonych uprzednio w składzie celnym/woc/sw.
Druga część pola.
W drugiej części pola należy podać pierwszą cyfrę z kodu wnioskowanej procedury
celnej lub przeznaczenia celnego, zgodnie z wykazem podanym poniżej:
4 - dopuszczenie do obrotu, uszlachetnianie czynne w systemie ceł zwrotnych,
5 - odprawa czasowa, uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń lub
przetwarzanie pod kontrolą celną,
6 - dopuszczenie do obrotu towarów powracających lub towarów krajowych objętych
uprzednio procedurą składu celnego lub uprzedni przywóz produktu zamiennego,
7 - objęcie towarów procedurą składu celnego lub wprowadzenie do woc/sw.
W przypadku składania zgłoszenia celnego uzupełniającego należy wpisać symbol U.
W takim przypadku nie wpisuje się kodu cyfrowego.
Trzecia część pola.
(Nie należy wypełniać)
POLE 2 - Nadawca / Eksporter
Należy podać nazwisko i imię, albo nazwę firmy i pełny adres eksportera
(kontrahenta).
W wypadku, gdy towary pochodzą od wielu kontrahentów z jednego kraju i są
dostarczane na jednakowych warunkach dostawy, można wpisać wyraz "różni" i
załączyć spis eksporterów.
W wypadku złożenia towarów w składzie celnym lub wprowadzeniu do woc/sw:
a) z polskiego obszaru celnego - należy podać imię i nazwisko, albo nazwę firmy
oraz pełny adres podmiotu oraz w prawym górnym rogu jego 9-znakowy numer
identyfikacyjny REGON,
b) z zagranicy - należy podać nazwę i pełny adres kontrahenta zagranicznego,
c) z innego składu celnego/woc/sw - należy podać dane osoby krajowej lub
kontrahenta zagranicznego, które były wpisane w polu 2 dokumentu SAD, w oparciu
o który towary po raz pierwszy złożono w składzie celnym lub wprowadzono do
woc/sw. W wypadku wyprowadzenia towarów ze składu celnego/woc/sw na polski
obszar celny, należy podać dane osoby krajowej lub kontrahenta zagranicznego,
które były wpisane w polu 2 dokumentu SAD, w oparciu o który towary po raz
pierwszy złożono w składzie celnym lub wprowadzono do woc/sw.
Na formularzu uzupełniającym SAD-BIS w polu 8 należy zawsze podać dane osoby
krajowej.
POLE 3 - Formularze
Należy podać kolejny numer formularza w powiązaniu z całkowitą liczbą
zastosowanych formularzy SAD i formularzy uzupełniających SAD - BIS.
Przykład:
Jeżeli jest przedłożony jeden formularz SAD i dwa formularze uzupełniające SAD -
BIS, to formularz SAD należy oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz
uzupełniający SAD-BIS numerem 2/3, a drugi numerem 3/3.
Jeżeli zgłoszenie celne dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, to w polu 5
należy wpisać "1", a pola 3 nie wypełnia się.
POLE 4 - Wykazy załadunkowe
(Nie należy wypełniać)
POLE 5 - Pozycje
Należy podać liczbę zgłoszonych pozycji towarowych, wymienionych przez
zgłaszającego w polach 32 na zastosowanym formularzu SAD i wszystkich
formularzach uzupełniających SAD-BIS.
Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól 31 "Opis towaru", które muszą
być wypełnione i nie może być większa od 99.
POLE 6 - Liczba opakowań
Należy podać liczbę opakowań w szczególności liczbę kartonów, skrzynek, bel,
ilość koli.
W wypadku braku opakowań (np. przy przywozie towaru masowego lub bez opakowania
samochodem, samolotem) należy wpisać "0". Jeżeli kontener zawiera więcej niż
jedno opakowanie, należy wpisać liczbę tych opakowań.
POLE 7 - Numer akt
(wypełnia się fakultatywnie)
Wypełnia agencja celna lub importer dla identyfikacji i katalogowania
dokumentów, według własnych zasad i na własne potrzeby (np. według numeru
kontraktu).
POLE 8 - Odbiorca
Należy podać imię i nazwisko, albo nazwę firmy oraz pełny adres osoby
dokonującej przywozu towarów na polski obszar celny (importera) oraz w prawym
górnym rogu jej 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON.
Jeżeli zgłoszenie celne na formularzu SAD składa osoba fizyczna nie prowadząca
działalności gospodarczej lub prowadząca działalność gospodarczą nie podlegającą
obowiązkowi wpisania do systemu identyfikacji podmiotów gospodarki narodowej
REGON, w prawym górnym rogu wpisuje swój numer PESEL.
W omówionych niżej sytuacjach nie podaje się numeru identyfikacyjnego REGON, o
ile importer jest osobą zagraniczną:
a) jeżeli dokonuje przywozu towarów określonych w art. 190 § 1 pkt 6, 7 i 8
Kodeksu celnego - w takim wypadku w polu 24 należy wpisać kod "92",
b) jeżeli dokonuje przywozu towarów określonych w art.190 § 1 pkt 15 lit. c)
Kodeksu celnego - w takim wypadku w polu 24 należy wpisać kod "94",
c) jeżeli dokonuje przywozu towarów określonych w art.190 § 1 pkt 10 Kodeksu
celnego - w takim wypadku w polu 24 należy wpisać kod "94",
d) jeżeli dokonuje przywozu towarów sporadycznie, w sytuacjach określonych w
art. 66 § 3 Kodeksu celnego - w polu 24 należy podać kod "98".
Dopuszcza się możliwość dodatkowego podawania nazwy i adresu odbiorcy towaru bez
podawania jego numeru identyfikacyjnego REGON lub PESEL.
W wypadku złożenia towarów w składzie celnym lub wprowadzeniu do woc/sw:
a) z polskiego obszaru celnego - należy podać dane kontrahenta, dla którego
towary są przeznaczone. Jeżeli odbiorca nie jest znany, to pole pozostawia się
nie wypełnione, a w polu 24 wpisuje się rodzaj transakcji "98" (osoba nieznana),
b) z zagranicy - należy podać dane osoby krajowej,
c) z innego składu celnego/woc/sw - należy podać dane kontrahenta, dla którego
towary są przeznaczone. Jeżeli odbiorca nie jest znany pole to pozostawia się
nie wypełnione, a w polu 24 wpisuje się rodzaj transakcji "98" (osoba nieznana).
W wypadku wyprowadzenia towarów ze składu celnego/woc/sw na polski obszar celny,
należy podać dane krajowej osoby (importera) dokonującej przywozu towaru z
zagranicy.
Na formularzu uzupełniającym SAD-BIS w polu 8 należy podać dane zawarte w polu 8
SAD, jeżeli są to dane osoby krajowej.
Dopuszcza się stosowanie stempli z podanym nazwiskiem i imieniem (albo firmą)
oraz pełnym adresem osoby, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego.
POLE 9 - Osoba odpowiedzialna za sprawy finansowe
W prawym górnym rogu należy zawsze wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP)
osoby krajowej, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego.
Ponadto należy wpisać imię, nazwisko i numer telefonu osoby odpowiedzialnej za
sprawy finansowe lub prowadzącej kontrakt w firmie osoby na rzecz której
dokonano zgłoszenia celnego.
Jeżeli osoba przywożąca towar jest reprezentowana przez agencję celną
upoważnioną do uiszczania w jej imieniu należności celnych i innych opłat lub
składania zabezpieczenia tych należności i opłat, to należy podać nazwę agencji
i jej adres oraz imię, nazwisko i numer telefonu osoby prowadzącej daną sprawę z
upoważnienia agencji celnej, a w lewym dolnym rogu numer koncesji na prowadzenie
działalności jako agencji celnej.
POLE 10 - Ostatni kraj załadunku
(Nie należy wypełniać)
POLE 11 - Kraj handlu / produkcji
Należy podać literowy symbol kraju, w którym kontrahent zagraniczny ma swoją
siedzibę.
Należy stosować symbole krajów zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do
rozporządzenia.
W przypadku wypełniania zgłoszeń uzupełniających należy podać symbol kraju
dominującego wartościowo oraz dodatkowo dołączyć specyfikację.
POLE 12 - Szczegóły dotyczące wartości
Należy podać łączną wartość zagranicznych kosztów transakcyjnych poniesionych
przez importera ponad należności wynikające z faktury dostawcy, wyrażone w
walucie faktury. Można również podać koszty kontrahenta zagranicznego poniesione
na polskim obszarze celnym, jeżeli ich wartość została wyodrębniona w fakturze.
Rodzaje kosztów, które uwzględnia się w tym polu, określa Kodeks celny w dziale
III tytułu II "Wartość celna towarów".
Przed wypełnieniem tego pola należy zapoznać się z wyjaśnieniami do pola 42.
Wartość należy podawać z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
W przypadku składania zgłoszenia celnego uzupełniającego należy wpisać łączną
wartość kosztów dodatkowych za dany okres rozliczeniowy.
POLE 13 - W.P.R. - (Wspólna polityka rolna)
(Nie należy wypełniać)
POLE 14 - Zgłaszający / Przedstawiciel
W prawym dolnym rogu osoba dokonująca zgłoszenia celnego wpisuje imię i nazwisko
oraz składa podpis.
Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest we własnym imieniu na swoją rzecz należy
wpisać - "importer".
Jeżeli agencja celna jest przedstawicielem pośrednim, należy wpisać:
- nazwę agencji celnej i jej pełny adres,
- w prawym górnym rogu 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON,
- w lewym dolnym rogu, numer i datę wpisu na listę agentów celnych lub numer i
datę zaświadczenia - do czasu otrzymania decyzji o wpisie, jeżeli agenci celni
nabyli uprawnienia przed 1 stycznia 1998 r.
Jeżeli agencja celna jest przedstawicielem bezpośrednim należy wpisać:
- w pierwszym wierszu "importer",
- w prawym górnym rogu 9-znakowy numer identyfikacyjny REGON agencji celnej,
- poniżej nazwę agencji celnej i jej pełny adres,
- w lewym dolnym rogu, numer i datę wpisu na listę agentów celnych lub numer i
datę zaświadczenia - do czasu otrzymania decyzji o wpisie, jeżeli agenci celni
nabyli uprawnienia przed 1 stycznia 1998 r.
Dopuszcza się stosowanie stempli z imieniem i nazwiskiem albo nazwą firmy oraz
pełnym adresem zgłaszającego. Numer identyfikacyjny REGON musi znajdować się w
prawym górnym rogu pola.
POLE 15 - Kraj wysyłki / eksportu
Należy podać nazwę kraju, z którego towary zostały wywiezione lub zostały
ostatni raz załadowane, zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Pole 15 a/b - kod kraju wysyłki/eksportu.
W polu 15a należy wpisać dwuliterowy symbol kraju z pola 15, zgodnie z wykazem F
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Pola 15b nie należy wypełniać
POLE 16 - Kraj pochodzenia
Należy podać nazwę kraju, z którego towar pochodzi zgodnie z wykazem F
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli w danej dostawie występuje kilka krajów pochodzenia, to na formularzu SAD
należy wpisać "różne", zaś symbole tych krajów wpisać w polach 34a formularza
SAD i formularzy uzupełniających SAD-BIS.
W wypadku przywozu towarów, dla których nie można ustalić kraju lub regionu
pochodzenia należy wpisać "Nieznany", a w polu 34a wpisać symbol "XP".
POLE 17 - Kraj przeznaczenia
(Nie należy wypełniać)
POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy przywozie
W pierwszej części pola należy podać znaki lub numery rejestracyjne i nazwę
środka transportu (np. ciężarówka, statek, wagon, samolot), na który towary są
bezpośrednio załadowane, przy ich przedstawianiu organowi celnemu podczas
wypełniania formalności przywozowych, jak również kraj rejestracji (w drugiej
części pola) ciągnącego względnie pchającego środka transportu, zgodnie z kodami
podanymi w wykazie F załącznika nr 7 do rozporządzenia (np. jeżeli ciągnik i
przyczepa mają różne znaki, należy podać znaki ciągnika i przyczepy, oraz kraj
rejestracji ciągnika).
W wymianie z zagranicą w obrocie pocztowym oraz przy transporcie towarów koleją
lub stałymi urządzeniami transportowymi nie podaje się znaków i kraju
rejestracji.
W wypadku wyprowadzenia towaru ze składu celnego lub z woc/sw na pozostały
polski obszar celny pola tego nie należy wypełniać.
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających nie należy wypełniać tego pola.
POLE 19 - Kontener (Kont)
Należy wpisać:
0 - dla towarów nie przewożonych w kontenerze,
1 - dla towarów przewożonych w kontenerze.
W przypadku wypełniania zgłoszeń celnych uzupełniających należy podać kod
najczęściej dominujący.
POLE 20 - Warunki dostawy
W pierwszej części pola należy wpisać 3-literowy symbol warunków dostawy zgodny
z warunkami przyjętymi w kontrakcie. Przy wypełnianiu należy stosować symbole i
nazwy warunków dostawy według Incoterms'90, zgodnie z wykazem A załącznika nr 7
do rozporządzenia. W wypadku braku informacji o warunkach dostawy w fakturze
oraz kontrakcie przyjmuje się warunki EXW.
Jeżeli warunki dostawy są inne niż określone w Incoterms'90, należy wówczas
zastosować symbole Incoterms'90 najbardziej zbliżone do warunków uzgodnionych w
kontrakcie.
W drugiej części pola należy podać nazwę miejsca, w którym następuje według
danych warunków przeniesienie ze sprzedającego na kupującego obowiązku
ponoszenia kosztów.
Część trzecią wypełnia się tylko w wypadku, gdy miejsce wymienione w części
drugiej znajduje się poza polskim obszarem celnym.
Należy wtedy wpisać dwuliterowy symbol kraju, w którym znajduje się miejsce
określone w warunkach dostawy i opisane w drugiej części pola. Symbol kraju
należy podać zgodnie z wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli dostawa jest realizowana na różnych warunkach dostawy, to należy wypełnić
odrębne formularze SAD dla każdego warunku dostawy.
POLE 21 - Znaki i przynależność państwowa aktywnego środka transportu
przekraczającego granicę
Należy wypełniać zgodnie z zasadami dla pola 18.
Jeżeli jest to ten sam środek transportu, co opisany w polu 18, pola tego nie
należy wypełniać.
W wypadku transportu kombinowanego lub jeżeli wykorzystywanych jest kilka
środków transportu, aktywnym środkiem transportu jest ten, który porusza cały
zestaw (np. w wypadku "ciężarówka na statku morskim" aktywnym środkiem
transportu jest statek, w wypadku "ciągnik z naczepą" aktywnym środkiem
transportu jest ciągnik). W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających nie
należy wypełniać tego pola.
POLE 22 - Waluta i ogólna wartość faktury
Pole składa się z dwóch części.
W części pierwszej należy podać trzyliterowy symbol waluty zgodny z fakturą lub
innym dokumentem określającym wartość towarów.
Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje
zezwoleniem dewizowym NBP, podaje symbol waluty i wartość faktury w walucie
niewymienialnej. Symbole tych walut określone są w niepublikowanych tabelach
kursów NBP dostępnych w urzędach celnych.
Dopuszcza się przyjmowanie faktur wystawionych w złotych polskich.
Jeżeli w danej dostawie występują towary zakupione/wycenione w różnych walutach
(dotyczy również dostaw bezpłatnych), to dla każdego rodzaju waluty należy
wypełnić odrębny zestaw SAD.
Jeżeli przedmiotem przywozu są towary, którymi przywóz jest dokonywany na
podstawie umów międzynarodowych, przewidujących rozliczenia w jednostkach
rozrachunkowych, stosowanych w rozliczeniach międzynarodowych wymagane jest
przedstawienie pozwolenia.
W części drugiej pola należy wpisać wartość dostawy, zgodną z wyżej wymienionym
dokumentem, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku (jeżeli są to
liczby całkowite należy po przecinku wpisać 00).
Wartość ta musi wynikać z warunku dostawy podanego w polu 20.
W wypadku przywozu produktów kompensacyjnych wartość ta może obejmować:
1) koszty usługi, koszty dodatków dostarczonych przez usługodawcę, jeżeli koszty
przewozu i ubezpieczenia oraz ewentualne inne koszty wymienione w art. 30 § 1
Kodeksu celnego poniesione przez usługodawcę - w przypadku gdy procedurą objęte
są towary powierzone,
2) koszty usługi, koszty dodatków dostarczonych przez usługodawcę, jeżeli
występują koszty przewozu i ubezpieczenia, koszty towarów wywiezionych używanych
do produktów kompensacyjnych oraz ewentualne inne koszty wymienione w art. 30 §
1 Kodeksu celnego - w przypadku, gdy procedurą objęte są towary sprzedane /
zakupione.
W przypadku dopuszczenia do obrotu produktów przetworzonych należy wpisać
wartość określoną zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra
Finansów w sprawie gospodarczych procedur celnych.
Jeżeli w fakturze lub innym dokumencie służącym do określania wartości celnej,
wartość każdej pozycji towarowej podana jest jednocześnie w EURO i innej
walucie, to dla ustalenia wartości celnej i statystycznej, przyjmuje się
wartości wyrażone w tej walucie.
Jeżeli w fakturze lub innym dokumencie służącym do ustalania wartości celnej
jest poświadczenie zwrotu podatku od wartości dodanej i wartość tego podatku nie
jest doliczona do wartości wykazanych w fakturze - to wartość należy podać bez
tego podatku.
Wartości tej nie należy pomniejszać o różnego rodzaju upusty (rabaty) na cenie,
podawane w polu 45.
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających należy wpisać łączną wartość
towarów za dany okres rozliczeniowy.
POLE 23 - Kurs waluty
Należy podać kurs waluty obowiązujący w dniu dokonania zgłoszenia celnego
określony w polu A - "Urząd celny przeznaczenia".
W wypadku transakcji dokonywanych w walutach wymienialnych, dla ustalania
wartości celnej i wartości statystycznej towarów w przywozie, stosuje się kursy
średnie waluty krajowej w stosunku do walut obcych określone zgodnie z zasadami
podanymi w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie sposobu stosowania kursów
walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski w celu ustalenia wartości
celnej.
W wypadku transakcji dokonywanych w walutach niewymienialnych (na podstawie
zezwolenia dewizowego), obowiązuje kurs średni, niezmienny w ciągu dwóch
tygodni, ustalany na podstawie wykazu walut nie publikowanych w tabelach
Narodowego Banku Polskiego, dostępnych w urzędach celnych. Kurs obowiązuje od
środy od godz. 0.00 przez okres dwóch tygodni do wtorku do godz. 24.00.
W wypadku wpisania w polu 22 złotych polskich, należy wpisać kurs 1.0000.
W wypadku dopuszczenia do obrotu towaru objętego uprzednio procedurą odprawy
czasowej lub towaru w stanie niezmienionym, objętego uprzednio procedurą
uszlachetniania czynnego należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru
do procedury odprawy czasowej lub procedury uszlachetniania czynnego (datą
wpisaną w polu 44).
POLE 24 - Rodzaj transakcji
Należy podać dwucyfrowy kod rodzaju transakcji odpowiadający danej dostawie,
zgodnie z wykazem C załącznika nr 7 do rozporządzenia, wpisując po jednej cyfrze
kodu w każdą z części pola.
W wypadku różnych rodzajów transakcji należy wpisać jeden rodzaj transakcji
dominujący wartościowo w danej dostawie.
POLE 25 - Rodzaj transportu na granicy
W pierwszej części pola należy wpisać dwucyfrowy kod określający rodzaj środka
transportu, zgodnie z wykazem D załącznika nr 7 do rozporządzenia, odpowiadający
treści pól 18 i 21.
W wypadku wyprowadzenia towaru z woc/sw na pozostały polski obszar celny, pola
tego nie należy wypełniać.
W przypadku wypełniania zgłoszeń celnych uzupełniających należy podać kod
określający najczęściej występującą sytuację.
POLE 26 - Rodzaj transportu wewnętrznego
(Nie należy wypełniać)
POLE 27 - Miejsce wyładunku
(Nie należy wypełniać)
POLE 28 - Adnotacje finansowe i bankowe
Należy podać numer podstawowego rachunku bankowego osoby krajowej dokonującej
przywozu towarów oraz nazwę i siedzibę banku prowadzącego ten rachunek.
W wypadku osób fizycznych pola tego można nie wypełniać, jeżeli wartość
płatności, która może być dokonywana bez pośrednictwa banku, nie przekracza
kwoty określonej w przepisach prawa dewizowego.
POLE 29 - Urząd celny wwozu
Należy podać sześciocyfrowy kod oddziału lub posterunku celnego granicznego,
przez który towary zostały wwiezione na polski obszar celny, według wykazu
urzędów celnych i ich kodów, zawartego w rozporządzeniu wydanym na podstawie
art. 284 § 4 Kodeksu celnego.
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających nie należy wypełniać tego pola.
POLE 30 - Lokalizacja towaru
(Nie należy wypełniać)
POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery. Numery kontenera (ów).
Liczba i rodzaj
Należy podać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub w wypadku towarów nie
zapakowanych - liczbę ujętych towarów w zgłoszeniu celnym albo wpisać "luzem".
Jeżeli towary są przywożone w kontenerach, to należy podać numery kontenerów.
W wypadku zgłaszania towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym od
opakowań z tworzyw sztucznych, należy wpisać ilość opakowań z tworzyw sztucznych
podlegających opodatkowaniu, dla każdej pozycji towarowej na dokumencie SAD.
Zwyczajowy opis handlowy towaru należy podać we wszystkich wypadkach. Opis ten
musi zawierać dane niezbędne dla rozpoznania towaru, aby było możliwe
przyporządkowanie towaru do kodu podanego w polu 33 "Kod towaru".
W wypadku zgłaszania paliw opodatkowanych podatkiem akcyzowym należy wpisać
ilość paliwa w litrach.
Przy opisie pojazdów samochodowych, ich nadwozi, podwozi należy podać informacje
w następującej kolejności:
- ROK - rok produkcji,
- MK - markę, typ/model,
- PS - pojemność skokową,
- NR P/N - numer podwozia/nadwozia,
- NR S - numer silnika,
- RP - rodzaj paliwa
W wypadku zgłoszenia celnego pojazdów samochodowych należy wpisać co najmniej:
rok produkcji, markę, typ/model, pojemność skokową, numer podwozia/nadwozia,
rodzaj paliwa.
W wypadku zgłoszenia celnego nadwozia lub podwozia samochodowego należy wpisać
co najmniej: rok produkcji, markę, typ/model, numer.
W wypadku określonym w § 6 ust. 3 nie wymaga się podawania informacji
dotyczących roku produkcji, marki, pojemności skokowej, numeru
podwozia/nadwozia, numeru silnika i rodzaju paliwa.
POLE 32 - Pozycja Nr
Należy wpisać kolejny numer pozycji towarowej w stosunku do wszystkich pozycji
zgłoszonych na zastosowanych formularzach SAD.
Jeżeli wypełniany jest tylko formularz SAD, to w pierwszej części należy wpisać
"1", a część drugą pozostawić niewypełnioną.
Jeżeli w danej dostawie stosuje się zestaw SAD, to na formularzu SAD należy
wpisać "1", a na formularzu uzupełniającym SAD-BIS przy każdej wymienionej
pozycji towarowej należy napisać jej kolejny numer. Ostatni numer pozycji musi
być zgodny z liczbą wpisaną w polu 5 i nie może być wyższy niż 99.
POLE 33 - Kod towaru
Pole składa się z 5 części.
W części pierwszej należy wpisać 8 znaków, a w części drugiej - ostatni znak z
9-cyfrowego kodu towaru według aktualnej taryfy celnej, opartej na Polskiej
Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).
Pozostałych części nie należy wypełniać.
Jeżeli w danej dostawie stosuje się zestaw SAD, to na formularzu SAD i na
formularzach uzupełniających SAD-BIS, należy przy każdej wymienionej pozycji
towarowej napisać jej 9-cyfrowy kod odpowiadający opisowi pól 31.
W wypadku gdy danej 9-cyfrowej pozycji taryfowej dla danego typu opłaty
przypisane są różne stawki i towary objęte tymi stawkami występują w zgłaszanej
dostawie, należy wyodrębnić oddzielną pozycję dla każdej stawki. Każda z tych
pozycji będzie opisana tym samym 9-cyfrowym kodem PCN.
POLE 34 - Kod kraju pochodzenia
W polu 34a należy wpisać dwuliterowy symbol kraju pochodzenia towaru zgodnie z
wykazem F załącznika nr 7 do rozporządzenia, odpowiadającym opisowi słownemu w
polu 16.
Jeżeli w polu 16 wpisano wyraz "różne", to w kolejnych pozycjach formularza SAD
i formularza uzupełniającego SAD-BIS należy wpisać symbol kraju pochodzenia
danej pozycji towarowej opisywanej w polu 31.
Pola 34b nie należy wypełniać.
POLE 35 - Masa brutto w kilogramach
Należy podać masę brutto towaru, wyrażoną w pełnych kilogramach. W wypadku, gdy
masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma należy wpisać "0" Jeżeli masa wynosi
0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1". Dla mas
większych od 1 kilograma, wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad
matematycznych.
Przez masę brutto rozumie się masę towaru z całkowitym opakowaniem, z wyjątkiem
masy pojemników kontenerów oraz materiałów wypełniających.
Masę brutto całej dostawy podaje się wyłącznie w polu 35 formularza SAD; w
formularzach uzupełniających SAD-BIS pola 35 nie należy wypełniać.
POLE 36 - Preferencje
Jeżeli zastosowano preferencje celne, należy podać symbol preferencji według
poniższego wykazu:
LDC - dla towarów pochodzących z krajów i regionów najmniej rozwiniętych,
DEV - dla towarów pochodzących z pozaeuropejskich krajów i regionów
rozwijających się,
FTA - dla towarów z krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła dwu- lub
wielostronne umowy o wolnym handlu,
DFZ - dla towarów wytworzonych w polskich wolnych obszarach celnych,
korzystających z dodatkowych zwolnień celnych,
CUQ - dla towarów przywożonych w ramach kontyngentów taryfowych,
CUP - dla towarów przywożonych w ramach plafonów taryfowych.
POLE 37 - Procedura
Pole składa się z dwóch części.
W pierwszej części należy wpisać 4-cyfrowe połączenie dwóch kodów procedur
celnych lub przeznaczeń celnych:
- jako pierwsze dwie cyfry podaje się kod aktualnie zastosowanej procedury
celnej lub przeznaczenia celnego,
- jako dwie następne cyfry podaje się kod procedury celnej lub przeznaczenia
celnego, zastosowanych uprzednio przez polskie władze celne w stosunku do danego
towaru, a jeżeli nie stosowano uprzednio żadnej procedury celnej lub
przeznaczenia celnego, to jako drugi kod należy wpisać "00".
Części drugiej nie należy wypełniać.
W formularzu uzupełniającym SAD-BIS pola 37 nie należy wypełniać.
POLE 38 - Masa netto w kilogramach
Należy podać masę netto towaru opisanego w polu 31, wyrażoną w pełnych
kilogramach. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania.
W wypadku, gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma należy wpisać "0".
Jeżeli masa wynosi 0,50 kilogramów lub więcej lecz mniej niż 1 kilogram należy
wpisać "1". Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy
zaokrąglać według zasad matematycznych.
POLE 39 - Kontyngent
(Nie należy wypełniać)
POLE 40 - Deklaracja skrócona / Poprzedni dokument
Należy podać nazwę i numer dokumentu celnego używanego w poprzedniej procedurze
celnej, związanego z tranzytem towarów. W wypadku stosowania karnetu TIR, ATA
lub dokumentu SAD, należy wpisać ich numery. W przypadku zgłoszeń celnych
uzupełniających tego pola nie należy wypełniać.
POLE 41 - Uzupełniająca jednostka miary
Należy podać ilość towaru wyrażoną w jednostce miary umieszczonej w taryfie
celnej przy danym kodzie towarowym, podaną w liczbach całkowitych.
Części po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych.
Jeżeli danej pozycji taryfowej nie przypisano w taryfie celnej uzupełniającej
jednostki miary, to pola tego nie należy wypełniać.
POLE 42 - Wartość pozycji
1. Należy podać wartość towaru opisanego w polu 31 z dokładnością do dwóch
miejsc po przecinku, wyrażoną w walucie podanej w polu 22, obliczoną na bazie
franco granica polska lub CIF port polski.
2. W wypadku:
- zakończenia procedury uszlachetniania czynnego procedurą dopuszczenia do
obrotu, procedurą odprawy czasowej, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,
procedurą składu celnego lub wprowadzeniem do woc/sw, lub
- zakończenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną procedurą dopuszczenia
do obrotu, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą składu celnego lub
wprowadzeniem do woc/sw, lub
- zakończenia procedury uszlachetniania biernego procedurą dopuszczenia do
obrotu, lub
- przywozu na polski obszar celny towarów objętych procedurą uszlachetniania
czynnego po poddaniu ich uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach
procedury uszlachetniania biernego,
należy wpisać wartość produktu kompensacyjnego lub przetworzonego:
a) wynikającą z faktury przypadającą na daną pozycję towarową i z wartości
towarów przywiezionych lub wywiezionych określonych w polu 44, użytych do
uszlachetniania/przetworzenia tego towaru - w wypadku gdy procedurą objęte są
towary powierzone albo,
b) wynikającą z wartości faktury przypadającą na daną pozycję towarową - w
przypadku gdy procedurą objęte są towary sprzedane/zakupione,
uwzględniając zasady podane w pkt 1.
Jeżeli wartość w polu 22 jest ustalona na innej bazie dostawy niż wyżej podana,
a zgłoszenie celne sporządzone jest tylko na formularzu SAD, należy postępować w
sposób opisany poniżej.
W polu 12 należy podać:
1) koszty transakcyjne zagraniczne poniesione przez kupującego, nie ujęte w
fakturze dostawcy, lub
2) koszty frachtu i ubezpieczenia poniesione na polskim obszarze celnym przez
dostawcę zagranicznego, jeżeli zostały one wyodrębnione w fakturze, lub
3) niezależnie od warunków dostaw, pole 12 należy skorygować o inne koszty
powiększające lub pomniejszające wartość celną towaru, wymienione przez
zgłaszającego w DWC.
W wypadku gdy zagraniczne koszty transakcyjne opłacono w innej walucie niż
waluta faktury, wartość tę należy przeliczyć na walutę faktury.
W polu 42 należy podać wartość z pola 22 powiększoną lub pomniejszoną o wartość
z pola 12.
Jeżeli wartość w polu 22 jest ustalana na bazie franco granica polska lub CIF
port polski, a zgłoszenie celne jest sporządzane tylko na formularzu SAD, to
mogą wystąpić następujące sytuacje:
1) jeśli nie występują inne koszty powiększające lub pomniejszające wartość
celną towaru, w polu 42 powtarza się wartość z pola 22,
2) jeśli występują inne koszty powiększające lub pomniejszające wartość celną
towaru:
- w polu 12 należy podać wartość tych kosztów,
- w polu 42 należy podać wartość z pola 22 powiększoną lub pomniejszoną o
wartość z pola 12.
Jeżeli wartość w polu 22 ustalono na bazie dostawy CPT, CIP, DDU, DDP, a miejsce
przeznaczenia zlokalizowane jest na polskim obszarze celnym, to w polu 42
powtarza się wartość z pola 22, o ile:
a) nie wystąpiły koszty frachtu i ubezpieczenia ponoszone na polskim obszarze
celnym przez dostawcę zagranicznego, wyodrębnione w fakturze,
b) nie wystąpiły inne koszty powiększające lub pomniejszające wartość celną
towaru,
c) nie zostały wyodrębnione w fakturze koszty frachtu i ubezpieczenia ponoszone
na polskim obszarze celnym.
Powiększenie wartości z pola 22 o wartość z pola 12 występuje, w wypadku:
1) ponoszenia przez kupującego kosztów frachtu i/lub ubezpieczenia, nie ujętych
w fakturze dostawcy, tzn. gdy w polu 20 zastosowano bazę:
a) EXW, FCA, FAS, FOB,
b) CFR i CPT - jeżeli wystąpiło w danej dostawie ubezpieczenie,
c) DAF - jeśli miejscem przeznaczenia nie jest miejscowość na granicy
Rzeczypospolitej Polskiej,
d) CIF, CPT, CIP, CFR, DES, DEQ, DDU, DDP - jeśli miejsce przeznaczenia dostawy
nie jest zlokalizowane na polskim obszarze celnym.
2) ponoszenia przez kupującego innych kosztów zagranicznych, nie ujętych w
fakturze dostawcy.
Pomniejszenie wartości z pola 22 o wartość z pola 12 występuje w wypadku:
1) gdy w polu 20 zastosowano bazę: CIP, CPT, DDU, DDP, a miejsce przeznaczenia
dostawy jest zlokalizowane na polskim obszarze celnym oraz koszty transportu i
ubezpieczenia od granicy Rzeczypospolitej Polskiej do miejsca przeznaczenia
zostały wyodrębnione na fakturze;
2) gdy wystąpiły inne koszty ujęte w cenie sprzedaży, o które zgodnie z ustawą,
należy pomniejszyć wartość celną.
Jeżeli występują jednocześnie koszty frachtu i ubezpieczenia ponoszone przez
dostawcę na polskim obszarze celnym (wyodrębnione na fakturze) oraz inne koszty
powiększające lub pomniejszające wartość celną, może wystąpić jednoczesne
pomniejszenie i powiększenie wartości wynikającej z pola 22, wtedy w polu 12
należy podawać saldo (wartość bezwzględną).
Jeżeli wartość w polu 22 jest ustalana na bazie dostawy innej, niż wymagana jest
w polu 42, a zgłoszenie celne sporządzone jest na zestawie SAD, należy dokonać
powiększenia lub pomniejszenia wartości wynikających z pola 22 analogicznie do
zgłoszenia celnego sporządzonego na formularzu SAD. Ponadto w takim wypadku
należy kierować się następującymi zasadami:
1) wartość frachtu należy doliczać lub odliczać od wartości pozycji wynikającej
z faktury według masy towaru. Jeśli wartość frachtu jest zależna od wartości
przewożonego towaru, to należy fracht rozliczyć na poszczególne pozycje,
proporcjonalnie do wartości pozycji.
2) wartość ubezpieczenia przesyłki należy rozliczać na poszczególne pozycje
według wartości.
3) w wypadku, gdy ubezpieczenie i fracht są podane łącznie, to należy wartości
rozliczać według zasady przyjętej dla frachtu.
4) w wypadku gdy występują inne koszty powiększające lub pomniejszające wartość
celną, należy je przypisać do poszczególnych pozycji, według zasad określonych w
pkt 1, 2 i 3.
Suma rozliczonych na pozycje kosztów transakcyjnych zagranicznych musi
odpowiadać wartości w polu 12.
Jeżeli w fakturze jest podana wartość netto pozycji, a potwierdzony zwrot
podatku od wartości dodanej dotyczy wszystkich pozycji łącznie i wartość tego
podatku nie jest doliczona do poszczególnych pozycji, to dla określenia wartości
konkretnej pozycji należy przyjąć tę wartość netto, nie wypełniając wtedy pola
45 "Korekta".
Przykłady wypełniania dokumentu przy niektórych warunkach dostawy:
1) dostawa zgodnie z fakturą realizowana jest na warunkach CIF Hamburg, wówczas:
- w polu 12 należy podać łączną wartość frachtu i ubezpieczenia do granicy
polskiej i inne koszty poniesione przez polskiego importera,
- w polu 20 w trzeciej części podać symbol DE, tj. kraju ustalonego w warunkach
dostawy,
- w polu 22 należy podać wartość zgodną z fakturą,
- w polu 42 należy podać wartość pozycji, zawierającą też koszty frachtu,
ubezpieczenia do granicy polskiej i inne koszty poniesione przez polskiego
importera,
2) dostawa zgodnie z fakturą realizowana na warunkach CIP Przemyśl, a w fakturze
uwidoczniono wysokość kosztów od granicy do Przemyśla, wówczas:
- w polu 12 należy podać łączną wartość kosztów frachtu i ubezpieczenia od
granicy polskiej do Przemyśla, uwidocznioną w fakturze,
- w polu 22 należy podać wartość zgodną z fakturą,
- w polu 42 należy podać wartość pozycji, bez kosztów frachtu i ubezpieczenia od
granicy polskiej do Przemyśla,
3) dostawa zgodnie z fakturą realizowana jest na warunkach DDU Kraków, a w
fakturze nie uwidoczniono wysokości kosztów frachtu i ubezpieczenia od granicy
do Krakowa, wówczas:
- pole 12 pozostaje niewypełnione,
- w polu 22 należy podać wartość zgodną z fakturą,
- w polu 42 należy podać wartość pozycji na warunkach dostawy przyjętych w
fakturze.
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających w poszczególnych pozycjach pola 42
należy wpisać wartości zgodne z zgłoszeniami uproszczonymi (możliwość
odstąpienia od zasady proporcjonalnego rozbicia).
W przypadku zgłoszenia w formie skróconej w polu tym należy wpisać wartość
towaru na bazie franco granica polska.
POLE 43 - Kod metody wartościowania
(Nie należy wypełniać)
POLE 44 - Dodatkowe informacje / załączone dokumenty / świadectwa i pozwolenia
Należy wpisać informację o przedłożonych dokumentach, w szczególności ich numer,
rodzaj, ilości itp., według poniższych zasad:
1) w pierwszym górnym wierszu należy wpisać informacje o numerze pozwolenia:
- PM/999999/999999/9999999999* - dla pozwoleń na przywóz wydanych przez Ministra
Gospodarki,
- PU/999999/999999 - dla pozwoleń wydanych przez dyrektora urzędu celnego.
Poszczególne człony numeru pozwolenia oznaczają:
- pierwsze sześć cyfr - kod urzędu celnego, w którym zarejestrowano oryginał
pozwolenia,
- drugie sześć cyfr - ostatnie sześć cyfr z numeru pozwolenia na przywóz
wydanego przez Ministra Gospodarki, lub numer pozwolenia wydanego przez
dyrektora urzędu celnego,
- ostatnie dziesięć cyfr (oznaczone "*") - określa numer kontrolny towaru lub
technologii z odpowiedniego wykazu towarów i technologii, objętych szczególną
kontrolą obrotu z zagranicą, z pola "numer kontrolny towaru/technologii"
pozwolenia.
Informacje o numerze pozwolenia należy podawać przy każdej pozycji, której
dotyczą. Jeżeli występują równocześnie pozwolenia Ministra Gospodarki i
dyrektora urzędu celnego, należy wpisać w kolejności:
- w pierwszym wierszu numer pozwolenia Ministra Gospodarki,
- w kolejnych wierszach numer pozwolenia dyrektora urzędu celnego.
2) w wypadku stosowania procedur gospodarczych
a) zakończenie procedury składu celnego procedurą: dopuszczenia do obrotu,
uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej, przetwarzania pod kontrolą celną lub
wprowadzeniem do woc/sw - należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia
zgłoszenia celnego do procedury składu celnego, np. SAD E07/190410/00/000235 -
99.07.01,
b) zakończenie procedury uszlachetniania czynnego procedurą: dopuszczenia do
obrotu, odprawy czasowej, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, procedurą
składu celnego lub wprowadzeniem do woc/sw - należy podać numer dokumentu SAD
oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania czynnego np.
SAD E06/190410/00/000235 - 99.07.01, a w dolnym lewym rogu podać wartość towarów
przywożonych, wynikającą ze zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania
czynnego w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie symbol PM oznacza towary przywożone, drugi człon - wartość towarów
przywożonych, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, wyrażoną w
walucie faktury. Wartość tę należy podawać przy każdej pozycji, której ona
dotyczy,
c) zakończenie procedury odprawy czasowej procedurą: składu celnego,
uszlachetniania czynnego, dopuszczenia do obrotu, przetwarzania pod kontrolą
celną albo wprowadzeniem do woc/sw - należy podać numer dokumentu SAD oraz datę
przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury odprawy czasowej np. SAD
E05/190410/00/000235 - 99.07.01,
d) zakończenie procedury uszlachetniania biernego procedurą dopuszczenia do
obrotu - należy podać numer dokumentu SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego
do procedury uszlachetniania biernego np. SAD E10/190410/00/000235 - 97.07.01, a
w dolnym lewym rogu podać wartość towarów wywiezionych czasowo, wynikającą ze
zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania biernego w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie symbol PM oznacza towary wywiezione czasowo, drugi człon - wartość towarów
wywiezionych czasowo, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku,
wyrażoną w walucie faktury. Wartość tę należy podawać przy każdej pozycji,
której ona dotyczy,
e) przywóz na polski obszar celny towarów objętych procedurą uszlachetniania
czynnego, które zostały wywiezione poza polski obszar celny w celu poddania ich
uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego - należy podać numer dokumentu
SAD oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania biernego
np. SAD E10/190410/00/000235 - 99.07.01, a w dolnym lewym rogu podać wartość
towarów wywiezionych czasowo, wynikającą ze zgłoszenia celnego do procedury
uszlachetniania biernego w następujący sposób:
PM/77777777777,77
gdzie symbol PM oznacza towary wywiezione czasowo, drugi człon - wartość towarów
wywiezionych czasowo, podaną z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku,
wyrażoną w walucie faktury. Wartość tę należy podawać przy każdej pozycji,
której ona dotyczy,
3) zezwala się na stosowanie w opisie pola skrótów, np.:
DWC = Deklaracja Wartości Celnej,
EUR.1 = świadectwo przewozowe,
REGON = zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON,
CIS = świadectwo standaryzacyjne,
CMR = drogowy list przewozowy,
AWB = lotniczy list przewozowy.
4) części pola "Kod dodatkowych informacji (Kod D.I.)" nie należy wypełniać.
W przypadku stosowania procedury uproszczonej należy podać numer pozwolenia.
W przypadku określonym w § 193 ust. 2 należy wpisać "Proszę o zwrot oryginału
faktury".
POLE 45 - Korekta
Należy podać wartość upustu/rabatu uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym, w
walucie faktury podanej w polu 22, z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
W polu należy wpisywać jedynie upusty potwierdzone, to znaczy uwidocznione w
fakturze.
Jako upust można przyjąć też zwrot podatku od wartości dodanej, o ile nie
uwzględniono go w polach 22 i 42.
Jeżeli w fakturze jest podana wartość netto pozycji, a potwierdzony zwrot
podatku od wartości dodanej dotyczy wszystkich pozycji łącznie i wartość tego
podatku nie jest doliczona do poszczególnych pozycji, to należy przyjąć tę
wartość netto nie wypełniając wtedy niniejszego pola.
W polu tym nie należy umieszczać kwot zaliczek zapłaconych za dany towar oraz
kwot skonta, jeżeli płatność za towar jeszcze nie nastąpiła.
Pole 46 - Wartość statystyczna
Należy podać wartość wynikającą z wyliczenia:
pole 46 = (pole 42 - pole 45) x pole 23 : przelicznik ilościowy waluty podany w
tabeli kursowej.
Wartość należy podać w pełnych złotych polskich, zaokrąglając miejsca po
przecinku według zasad przyjętych dla ustalania podstawy opłaty.
POLE 47 - Obliczanie opłat
Naliczenia cła, podatków i innych opłat należy dokonywać w wypadku:
a) powstania długu celnego, lub
b) powstania zobowiązania podatkowego, lub
c) mogącego powstać długu celnego, lub
d) mogącego powstać zobowiązania podatkowego, lub
e) zwolnienia towaru z cła, lub
f) zwolnienia towaru z podatku.
1. TYP - należy podać trzycyfrowy kod identyfikujący rodzaj należności według
poniższego wykazu:
111 - cło,
112 - kwota cła równa 3% kwoty cła w odprawie czasowej z częściowym zwolnieniem
od cła,
117 - inne (oblicza się na podstawie odrębnych przepisów) - wpisywane tylko w
podsumowaniu ostatniego formularza dokumentu SAD,
211 - opłaty wynikające z przepisów o ochronie rynku krajowego (np. opłaty
antydumpingowe, antysubwencyjne, wyrównawcze, specjalne, opłaty celne
dodatkowe),
811 - podatek akcyzowy,
812 - podatek akcyzowy od opakowań z tworzyw sztucznych,
813 - podatek od towarów i usług VAT.
W wypadku przywozu towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła należy wpisać typ 111 i 112.
2. PODSTAWA OPŁATY - należy podać wartość celną towarów, od której nalicza się
cło, podatki i inne opłaty, w pełnych złotych polskich (bez miejsc po
przecinku). Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki
poniżej 50 groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi
się do pełnych złotych. Podpola tego nie należy wypełniać dla danego typu
opłaty, jeżeli podstawą opłaty nie jest wartość towaru, lecz jego ilość lub
ciężar, z wyjątkiem podstawy opłaty do naliczenia cła, którego sposób
wypełnienia podano w pkt 2.1. Podpola tego również nie należy wypełniać w
przypadku, gdy przedmiotem przywozu jest produkt kompensacyjny powstały w wyniku
procesu uszlachetniania biernego i obliczenie kwoty długu celnego następuje na
podstawie art. 157 Kodeksu celnego.
2.1. Podstawą naliczenia cła, w zależności od rodzaju stawki celnej, może być:
a)
wartość celna towarów określona na podstawie tytułu II działu III Kodeksu
celnego "Wartość celna towarów",
b)
wartość celna określona w złotych na podstawie przepisów szczególnych,
c)
ilość towaru,
d)
masa netto towaru.
Niezależnie od rodzaju stawki celnej w kolumnie "Podstawa opłaty", dla typu
opłaty 111, należy wpisać wartość celną towaru. W wypadku towaru, który sam się
przemieszcza, np. dźwig samojezdny, nie uwzględnia się w wartości celnej kosztów
transportu.
W wypadku wyprowadzania towaru niekrajowego ze składu celnego/woc/sw na
pozostały polski obszar celny uwzględnia się tylko zagraniczne koszty
transakcyjne, tzn. do granicy państwa lub portu polskiego. Nie należy wliczać
kosztów magazynowania w składzie celnym/ woc/sw z zastrzeżeniem art. 30 § 1 pkt
4 Kodeksu celnego tj. gdy koszty magazynowania stanowią przychód przypadający
sprzedającemu towar ze składu celnego/woc/sw na pozostały polski obszar celny.
2.2. Podstawą naliczenia podatku akcyzowego jest wartość celna powiększona o
należne cło, a w wypadku opakowań z tworzyw sztucznych podstawą naliczenia
podatku akcyzowego jest ilość towaru. Jeżeli podstawą naliczenia podatku
akcyzowego jest ilość towaru, podpola tego nie należy wypełniać.
W wypadku objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu produktów kompensacyjnych
objętych uprzednio procedurą uszlachetniania biernego, podstawą naliczenia
podatku akcyzowego jest różnica pomiędzy wartością towarów wywiezionych czasowo
za granicę, a wartością celną produktów kompensacyjnych dopuszczanych do obrotu,
powiększona o należne cło.
Cło antydumpingowe ustanowione na podstawie decyzji Ministra Gospodarki
powiększa podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym.
2.3. Podstawą naliczenia podatku od towarów i usług (VAT) jest wartość celna
powiększona o należne cło.
W wypadku dopuszczenia do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych
procedurą uszlachetniania biernego, podstawą naliczenia podatku VAT jest różnica
pomiędzy wartością towarów wywiezionych czasowo za granicę, a wartością celną
produktów kompensacyjnych dopuszczanych do obrotu, powiększona o należne cło.
Jeżeli przedmiotem przywozu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym i
podatkiem akcyzowym od opakowań z tworzyw sztucznych, to podstawą naliczenia
podatku od towarów i usług (VAT) jest wartość celna powiększona o należne cło
oraz o podatek akcyzowy i należny podatek akcyzowy od opakowań z tworzyw
sztucznych.
Jeżeli przedmiotem przywozu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym lub
podatkiem akcyzowym od opakowań z tworzyw sztucznych, to podstawą naliczenia
podatku od towarów i usług (VAT) jest wartość celna powiększona o należne cło
oraz o podatek akcyzowy lub należny podatek akcyzowy od opakowań z tworzyw
sztucznych.
Cło antydumpingowe ustanowione na podstawie decyzji Ministra Gospodarki
powiększa podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Jeżeli przedmiotem przywozu są towary objęte procedurą odprawy czasowej z
częściowym zwolnieniem od cła to podstawą opodatkowania podatkiem VAT tych
towarów jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne gdyby towary
te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu.
3. STAWKA - należy podać wysokość stawki celnej (odpowiednio podatkowej lub
innej) w procentach, która ma być zastosowana do towaru klasyfikowanego według
deklarowanego kodu taryfy celnej, po ewentualnym uwzględnieniu preferencji lub
obniżek celnych.
W wypadku stawki specyficznej podpole to pozostaje niewypełnione.
Do stawek specyficznych zalicza się następujące stawki:
- gdy jako alternatywę stawki procentowej ustalono kwotę minimalną należności,
- gdy oprócz stawki procentowej oblicza się dodatkową należność od sztuki,
zawartości alkoholu, itp.
- gdy stawkę należności ustalono kwotowo.
W wypadku gdy stawkę należności określono w EURO, należy dokonać przeliczenia
jej na PLN według tej samej tabeli kursu walut, która była zastosowana dla
ustalenia wartości celnej.
W wypadku gdy do naliczenia cła za towar klasyfikowany według danej pozycji
taryfowej stosowana jest stawka celna specyficzna (np. wyroby alkoholowe), kod
typu opłaty należy wpisać jednokrotnie, podpole "Stawka" powinno zostać
niewypełnione, a kwotę cła należy wpisać jako liczbę skumulowaną.
Przy typie opłat 112 podpola "Stawka" nie wypełnia się.
4. KWOTA - Należy podać wysokość naliczonej kwoty cła, podatku lub innych opłat
w złotych polskich z dokładnością do 10 groszy (podaje się 2 miejsca po
przecinku). Zaokrąglenie następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 5 groszy
pomija się, a końcówki wynoszące 5 groszy i więcej podnosi się do pełnych 10
groszy.
W wypadku ustalenia podatku akcyzowego od towarów objętych obowiązkiem
banderolowania, kwotę podatku akcyzowego należy pomniejszyć o wysokość zaliczki
wpłaconej przez importera nabywającego banderole podatkowe. Kwoty podatku
akcyzowego należy pomniejszyć proporcjonalnie do ilości towarów banderolowanych
znajdujących się w danej przesyłce.
Na dołączonym do zgłoszenia celnego zaświadczeniu urzędu skarbowego o wydaniu
banderol należy nanieść informacje o ilości odpowiednio wywożonych /
przywożonych aktualnie banderol lub o ilości wykorzystanych banderol na
przywożonych wyrobach akcyzowych oraz datę przyjęcia zgłoszenia celnego i
pozycję ewidencji.
Oryginał należy zwrócić stronie, a w aktach pozostawić kopię zaświadczenia,
potwierdzoną za zgodność z oryginałem.
W wypadku gdy następuje przywóz towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych to
dla opakowań z tworzyw sztucznych objętych podatkiem akcyzowym, należy kwotę
podatku akcyzowego podać zarówno w wypadku, gdy podatek jest należny, jak też,
gdy opakowania są zwolnione z tego podatku.
Jeżeli jest zwolnienie z części podatku, to należy podać tylko kwotę podatku
należnego z metodą płatności "A", "D" lub "E". Jeżeli jest zwolnienie całkowite
z płatności tego podatku, należy podać pełną kwotę z metodą płatności "U".
W wypadku sprowadzenia z zagranicy nowego samochodu przez osobę rezygnującą po
dniu 4 kwietnia 1994 r. z rekompensaty za nie odebrany samochód osobowy na
przedpłatę, kwota należnego podatku od towarów i usług może być pomniejszona o
kwotę nie wyższą od kwoty bonifikaty, określonej w przepisach wykonawczych do
ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody
osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776).
W polu "MP" należy wpisać metodę "H" płatności.
Jeżeli wysokość bonifikaty jest równa lub większa od należnego podatku od
towarów usług, należy wpisać "0".
W wypadku przywozu towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła należy przy typie 111 wpisać kwotę wyliczonego cła, a przy
typie 112 wpisać 3% kwoty wyliczonego cła.
5. METODA PŁATNOŚCI (podpole MP) - należy podać jednoliterowy symbol, który
informuje, w jaki sposób zostanie uregulowana opłata, według wykazu E załącznika
nr 7.
Jeżeli dla danej pozycji zastosowano kilka metod płatności (np. część
zobowiązania pokryto gotówką, a część przelewem), w podpolu MP należy wpisać
symbol metody płatności dominującej wartościowo.
Symbol "R" może występować tylko w wierszach "Razem".
W podpolu MP dla naliczonych kwot należności celnych, podatków i innych opłat
można używać tylko symboli "A", "B", "C", "D", "E", "G", "H", "R", "U". W
wypadku decyzji urzędu skarbowego o odroczeniu płatności podatku, należy używać
symbolu "F". Nie wymaga on pobrania zabezpieczenia przez dyrektora urzędu
celnego.
W wypadku odprawy czasowej, objęcia towaru procedurą uszlachetniania czynnego w
ramach systemu zawieszeń oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną w
podpolu MP dla naliczonych, a nie pobranych kwot należności celnych, podatków i
innych opłat, należy wpisać symbol "F".
W wypadku przywozu towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła należy przy typie 111 wpisać symbol "F", a przy typie 112
wpisać symbol "A", "D" lub "E".
W wypadku złożenia towarów w składzie celnym należy wpisać symbol "F".
W wypadku dopuszczenia do obrotu towarów z całkowitym zwolnieniem od cła lub
podatku na mocy stosownych przepisów w rubryce "MP" należy podać symbol "U".
Preferencyjne stawki celne, obniżone stawki celne oraz cła, których pobór jest
zawieszony w całości lub w części, nie mogą być traktowane jako ustawowe
zwolnienie z cła, tzn. w metodzie płatności nie należy podawać litery "U".
ZASADY WYPEŁNIANIA WIERSZY "RAZEM" DOTYCZĄCYCH DANEJ POZYCJI:
1. Jeżeli występuje tylko formularz SAD, wiersza "Razem" nie wypełnia się.
2. Jeżeli występuje zestaw SAD, mogą mieć miejsce następujące sytuacje:
- jeżeli wszystkie naliczone kwoty opłat są należne, należy je zsumować,
- jeżeli część naliczonych kwot opłat jest należna, a część nienależna, w
wierszu "Razem" zsumować kwoty opłat należnych,
- jeżeli wszystkie naliczone kwoty opatrzone są symbolem metody płatności "U"
lub "F", należy je zsumować.
ZASADY WYPEŁNIANIA PÓL "OGÓŁEM" NA FORMULARZACH SAD-BIS:
1. Na ostatnim formularzu SAD-BIS nie wypełnia się wiersza oznaczonego "S.O."
2. W pozostałych formularzach SAD-BIS należy:
- zsumowywać narastająco kwoty należnych opłat dla danego typu opłaty z
formularza SAD, kolejnych poprzedzających dany formularz SAD-BIS formularzy
SAD-BIS oraz danego formularza SAD-BIS,
- po naliczeniu kwot należnych opłat należy je zsumować w wierszu "S.O.",
- jeżeli wszystkie kwoty opłat opatrzone są symbolem metody płatności "U" lub
"F", należy zsumować narastająco kwoty opłat dla danego typu opłaty z formularza
SAD, kolejnych poprzedzających dany formularz SAD-BIS formularzy SAD-BIS oraz
danego formularza SAD-BIS,
- po naliczeniu kwot opłat należy je zsumować w wierszu "S.O."
POLE 48 - Płatność odroczona
Należy wpisać numer decyzji odraczającej płatność.
POLE 49 - Oznaczenie składu
Należy wypełniać w wypadku wyprowadzania i wprowadzania towaru do składu
celnego.
Należy podać numer pozwolenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł na prowadzenie składu
celnego i rok jego wydania.
POLE 54 - Miejsce i data, podpis i nazwisko zgłaszającego / przedstawiciela
Pole podlega wypełnieniu w chwili, gdy zgłaszający potwierdza odbiór karty 8.
Osoba odbierająca kartę wpisując swoje dane tj.: imię, nazwisko, nr dowodu
tożsamości i datę (wpisaną w systemie RR-MM-DD) oraz składając swój podpis
potwierdza przyjęcie do wiadomości zarejestrowanie kwoty wynikającej z długu
celnego.
CZĘŚĆ VI
INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA FORMULARZY UZUPEŁNIAJĄCYCH SAD-BIS
1. Formularze uzupełniające SAD-BIS mogą być stosowane tylko wtedy, jeżeli
zgłaszanych jest wiele pozycji towarowych. Mogą one być przedłożone tylko w
połączeniu z formularzem SAD.
2. Zasady dotyczące wypełniania pól formularzy SAD obowiązują także dla
formularzy uzupełniających SAD-BIS.
Należy:
- w polu 2 lub 8 umieszczać tylko dane osoby krajowej,
- uwzględnić, że część "Ogółem" z pola 47 dotyczy łącznego zestawienia
zbiorczego wszystkich pozycji z zastosowanych formularzy SAD. W każdym kolejnym
formularzu uzupełniającym SAD-BIS należy w polu "Ogółem" wpisać sumaryczną
wartość kwot z tego formularza oraz kwotę z formularza poprzedniego dla
poszczególnych typów należności. Zestawienie zbiorcze musi być wpisane w
ostatnim z dołączonych do danego zestawu formularzy uzupełniających, aby wykazać
kwotę opłat wg typu oraz kwotę całkowitą opłat do pobrania.
3. Przy stosowaniu formularzy uzupełniających SAD-BIS nie wykorzystane pola 31
"Opis towaru" należy tak wykreślić, aby wykluczyć ich późniejsze użycie.
CZĘŚĆ VII
POLA LITEROWE ORAZ POLA CYFROWE WYPEŁNIANE PRZEZ FUNKCJONARIUSZA CELNEGO
Pole A - Urząd celny wysyłki/eksportu (karty 1, 1A, 2, 3 lub 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i
7)
(Należy wypełniać tylko w wywozie)
Funkcjonariusz celny, przyjmujący zgłoszenie celne, przystawia stempel SAD z
aktualną datą (zapisaną w systemie RR-MM-DD) oraz wpisuje pozycję ewidencji
zgodnie z przykładem: E18/140100/07/000327, co oznacza:
E18 - rodzaj ewidencji,
140100 - kod oddziału/posterunku/miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ
celny,
07 - wydzielone miejsce do prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja
ewidencji.
Funkcjonariusz celny wpisuje nad stemplem SAD godzinę i minutę przyjęcia
zgłoszenia celnego.
W przypadku wystawiania dokumentu SAD przez osobę posiadającą pozwolenie na
stosowanie procedury uproszczonej określonej w art. 80 § 1 pkt 3 w polu A należy
odcisnąć pieczęć zatwierdzoną w pozwoleniu oraz wpisać datę w prawym wolnym polu
pieczęci w kolejności RR-MM-DD, a w lewym wolnym polu pieczęci numery pozycji
według rubryki nr 1 rejestru zgodnie z poniższymi przykładami:
- dla przewozu jednej pozycji towarowej
zapis rubryki nr 1 rejestru - 12
zapis w pieczęci - 000012 (kolejna cyfra z pozycji 1 rejestru w tym przypadku 12
w stemplu poprzedzana jest stosowną liczbą zer, tak aby otrzymać zapis
składający się z sześciu cyfr)
- dla przewozu wielu pozycji towarowych
zapis w rubryki nr 1 rejestru - 12, 13, 14, 15, 16
zapis w pieczęci - 000012 - 000016 (kolejne cyfry z pozycji 1 rejestru w tym
przypadku 12 do 16 w stemplu poprzedzane są stosowną liczbą zer, tak aby
otrzymać zapis składający się z sześciu cyfr)
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających funkcjonariusz celny wpisuje
dodatkowo informację "Procedura uproszczona rozliczenie za okres od ........ do
.......".
Pole A - Urząd celny wysyłki/eksportu/przeznaczenia (karty 1,4,5 i 7)
(Należy wypełniać w tranzycie)
W wypadku złożenia zgłoszenia celnego do procedury tranzytu pomiędzy urzędem
celnym granicznym i urzędem celnym granicznym, gdy w polu 17 - "Kraj
przeznaczenia" wpisano kraj inny niż Polska, funkcjonariusz celny w polu A na
karcie 7 SAD przystawia stempel SAD z aktualną datą (zapisaną w systemie
RR-MM-DD) oraz wpisuje pozycję ewidencji zgodnie z przykładem:
E12/140100/07/000327, co oznacza: E12 - rodzaj ewidencji, 140100 - kod
oddziału/posterunku/miejsca uznanego tub wyznaczonego przez organ celny, 07 -
wydzielone miejsce do prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja
ewidencji.
Pole A - Urząd celny przeznaczenia (karty 6, 7, 8)
Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne, przystawia stempel SAD z
aktualną datą (zapisaną w systemie RR-MM-DD) oraz wpisuje pozycję ewidencji
zgodnie z przykładem: E13/140100/07/000327, co oznacza: E13 - rodzaj ewidencji,
140100 - kod oddziału/posterunku/miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ
celny, 07 - wydzielone miejsce do prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 -
pozycja ewidencji. Funkcjonariusz celny wpisuje nad stemplem SAD godzinę i
minutę przyjęcia zgłoszenia celnego.
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających funkcjonariusz celny wpisuje
dodatkowo informację "Procedura uproszczona rozliczenie za okres od ........ do
........".
Pole B - Elementy kalkulacyjne
Przykładowe informacje, które funkcjonariusz celny może wpisać w tym polu:
- wymiar i rodzaj opłat manipulacyjnych, wraz z podaniem podstawy prawnej ich
wymiaru,
- forma i data zapłaty (np. "zapłacono gotówką"),
- adnotacja o zwolnieniu towaru do procedury,
- inne.
W wypadku wymierzania opłaty manipulacyjnej dodatkowej w polu B należy wpisać
kwotę opłaty manipulacyjnej dodatkowej wraz z podstawą prawną jej wymiaru,
natomiast uzasadnienie faktyczne, a w szczególności sposób obliczenia opłaty
manipulacyjnej dodatkowej wpisuje się w pole E lub J. Zapisu dokonuje się także
na odwrocie karty 3 lub 8 SAD, powtarzając treść wpisaną w polu E lub J na
odwrocie karty 1 lub 6 SAD.
W wypadku braku miejsca w tym polu pozostałe informacje należy wpisać w polu E
lub J na odwrocie karty 1 lub 6 SAD.
Jeżeli ze zgłoszenia celnego wynika konieczność pobrania części wykazanych
opłat, a część podlega zabezpieczeniu, funkcjonariusz celny wpisuje w polu B
sumę podlegającą zabezpieczeniu.
W wypadku objęcia towarów:
1) procedurą wywozu albo
2) procedurą uszlachetniania biernego, albo
3) jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu, albo
4) jednocześnie procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu
z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego, na kartach 1 i 2 dokumentu SAD przekazanych do urzędu celnego
funkcjonariusz celny przystawia stempel SAD z aktualną datą (zapisaną w systemie
RR-MM-DD) oraz wpisuje pozycję ewidencji zgodnie z przykładem:
E18/140100/07/000327, co oznacza: E18 - rodzaj ewidencji, 140100 - kod
oddziału/posterunku/miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny, 07 -
wydzielone miejsce do prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja
ewidencji.
Pole C - Urząd celny wyjścia
(Należy wypełniać w tranzycie)
Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne do procedury tranzytu
przystawia stempel SAD z aktualną datą (zapisaną w systemie RR-MM-DD) oraz
wpisuje pozycję ewidencji zgodnie z przykładem: E11/140100/07/000327, co
oznacza: E11 - rodzaj ewidencji, 140100 - kod oddziału/posterunku/miejsca
uznanego lub wyznaczonego przez organ celny, 07 - wydzielone miejsce do
prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja ewidencji.
W przypadku wystawiania dokumentu SAD przez osobę posiadającą pozwolenie na
stosowanie procedury uproszczonej określonej w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego
oraz w art. 103 i 117 załącznika II do Konwencji o Wspólnej Procedurze
Tranzytowej w polu C należy odcisnąć pieczęć zatwierdzoną w pozwoleniu oraz
wpisać datę w prawym wolnym polu pieczęci w kolejności RR-MM-DD, a w lewym
wolnym polu pieczęci numery pozycji rejestru zgodnie z poniższymi przykładami:
- dla przewozu jednej pozycji towarowej
zapis z rejestru - 12
zapis w pieczęci - 000012 (kolejna cyfra z pozycji rejestru w tym przypadku 12 w
stemplu poprzedzana jest stosowną liczbą zer, tak aby otrzymać zapis składający
się z sześciu cyfr)
- dla przewozu wielu pozycji towarowych
zapis z rejestru - 12, 13, 14, 15, 16
zapis w pieczęci - 000012 - 000016 (kolejne cyfry z pozycji rejestru w tym
przypadku 12 do 16 w stemplu poprzedzane są stosowną liczbą zer, tak aby
otrzymać zapis składający się z sześciu cyfr)
W przypadku zgłoszeń celnych uzupełniających funkcjonariusz celny wpisuje
dodatkowo informację "Procedura uproszczona rozliczenie za okres od ...... do
......".
Pole D - Kontrola przez urząd celny wyjścia lub Pole J - Kontrola przez urząd
celny przeznaczenia
Funkcjonariusz celny dokonuje następujących adnotacji urzędowych:
- w pozycji "Wynik" wpisuje:
a) "Zgodnie" - jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania dokumentów lub rewizji
celnej stwierdzi, że dane zawarte w dokumencie SAD są zgodne ze stanem
faktycznym; adnotację o zakresie przeprowadzonej rewizji celnej wpisuje w prawej
części pola D lub w polu E,
b) "Rewizji nie przeprowadzono" - w wypadku odstąpienia od przeprowadzania
rewizji celnej.
Jeżeli w wyniku rewizji celnej zostaną stwierdzone rozbieżności, organ celny
wszczyna postępowanie w sprawach celnych i ewentualnie postępowanie karne
skarbowe;
- w pozycji "Nałożone zamknięcia: Ilość:" oraz "Znaki" funkcjonariusz celny
wpisuje liczbę i numery założonych zamknięć celnych,
- w pozycji "Termin (ostatni dzień):" wpisuje datę (w systemie RR-MM-DD),
dostarczenia towaru do urzędu celnego przeznaczenia,
- w pozycji "Podpis:" funkcjonariusz celny podpisuje się z upoważnienia
dyrektora urzędu celnego i przystawia pieczęć "Polska-Cło".
W prawej części pola należy dokonać następujących adnotacji urzędowych:
a) informacja o:
- objęciu towaru procedurą dopuszczenia do obrotu lub
- objęciu towaru procedurą uszlachetniania czynnego, lub
- objęciu towaru procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, lub
- objęciu towaru procedurą odprawy czasowej, lub
- objęciu towaru procedurą uszlachetniania biernego, lub
- objęciu towaru procedurą wywozu, lub
- objęciu towaru procedurą tranzytu, lub
- dopuszczeniu towaru do powrotnego wywozu, lub
- objęciu towaru procedurą składu celnego, lub
- wprowadzeniu towaru do wolnego obszaru celnego/ składu wolnocłowego;
b) w wypadku objęcia towaru procedurą: odprawy czasowej, przetwarzania pod
kontrola celną, uszlachetniania czynnego, składu celnego (jeśli wyznaczono
termin) po wyrazach "Termin wywozu/ powrotnego wywozu lub nadania innego
przeznaczenia celnego ...." funkcjonariusz celny wpisuje datę (w systemie
RR-MM-DD);
c) informacja o zakresie i wyniku przeprowadzonej rewizji celnej z określeniem,
czy była to rewizja celna całkowita, czy częściowa. W wypadku rewizji częściowej
należy podać, ile opakowań i jak oznakowanych sprawdzono dla poszczególnych
pozycji zgłoszenia celnego. W każdym wypadku rewizji celnej należy określić, co
stwierdzono wskutek jej przeprowadzenia. W wypadku odstąpienia od rewizji celnej
lub uznania rewizji celnej przeprowadzonej przez organy celne innego kraju
należy dokonać stosownej adnotacji. Jeżeli zostały pobrane próbki, należy do SAD
dołączyć protokół z pobrania próbek.
Należy także zaznaczyć, czy była przeprowadzana wstępna lub powtórna rewizja
celna. W wypadku gdy rewizję celną przeprowadza funkcjonariusz celny grupy
rewizyjnej, informację o zakresie i wyniku rewizji celnej podaje się w karcie nr
1 w polu E albo w karcie nr 6 SAD, w polu J (na odwrotnej stronie karty),
podpisanej i potwierdzonej pieczęcią "Polska Cło". Inne zapisy w polu D lub polu
J oraz w polu 47 sporządza funkcjonariusz celny grupy rachmistrzów;
d) w wypadku procedury tranzytu funkcjonariusz celny na podstawie faktury lub
innego dokumentu służącego do ustalania wartości celnej, podaje wartość oraz
trzyliterowy symbol waluty. Jeżeli nie ma faktury lub innego dokumentu
określającego wartość towaru, wówczas wartość celna ustalana jest zgodnie z
przepisami Działu III, Tytułu II Kodeksu celnego;
e) dla towarów określonych w § 210 należy wpisać numer zgłoszenia celnego o
objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu pierwszej partii towaru. Informacje te
można umieścić też na odwrocie karty 1 lub 6 SAD w polu E lub J;
f) informacja o zakresie przeprowadzonego badania dokumentów, tzn. należy
wskazać czy:
- przeprowadzono częściową lub całkowitą kontrolę dokumentów ze względu na ich
treść, poprawność formalną lub autentyczność,
- przeprowadzono częściową lub całkowitą kontrolę treści zgłoszenia celnego.
W informacji tej należy wskazać numery skontrolowanych pól zgłoszenia celnego
oraz dokumenty poddane kontroli.
W przypadku wystawiania dokumentu SAD jako dokumentu tranzytowego przez osobę
posiadającą pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej określonej w art. 80
§ 1 pkt 3 Kodeksu celnego oraz art. 103 i 117 załącznika II do Konwencji o
wspólnej procedurze tranzytowej, w polu D osoba sporządzająca dokument wpisuje:
- w pozycji "Nałożone zamknięcia : Ilość" oraz "Znaki" należy wpisać liczbę
nałożonych zamknięć celnych oraz podać symbol i numer plombownicy widoczny na
plombie po jej odciśnięciu,
- w pozycji "Termin (ostatni dzień):" wpisuje datę (w systemie RR-MM-DD)
dostarczenia towaru do urzędu przeznaczenia, obliczoną jako odpowiednia liczba
dni, liczonych od daty z pola C. Należy pamiętać, że samodzielnie wyznaczony
termin nie może być dłuższy, niż przewidują przepisy prawa tzn.:
a) 8 dni w przypadku zastosowania wspólnej procedury tranzytowej,
b) 14 dni w przypadku zastosowania procedury tranzytu określonej w Kodeksie
celnym,
- w pozycji "Podpis" osoba sporządzająca dokument umieszcza podpis zgodny ze
wzorem wskazanym we wniosku o udzielenie pozwolenia,
- w środkowej części pola należy umieścić adnotację "Procedura uproszczona".
Danych z pola E lub J nie należy wpisywać na odwrocie karty 2 lub 7 SAD.
Pole E lub J - Kontrola przez urząd celny wysyłki/eksportu/przeznaczenia
W polu tym wpisuje się uwagi organu celnego, które nie mieszczą się w polu D lub
B. Podstawy prawne udzielonych ulg i zwolnień oraz wymierzonych opłat, jeżeli są
wpisywane w tym polu, powinny być także powtórzone na odwrocie karty 3 lub 8
SAD. Nie należy ich podawać na odwrocie karty 2 lub 7 SAD.
Pole F - Poświadczenie odpowiednich władz (na karcie 4 i 5)
Wpisu dokonują władze lokalne, poświadczając zaistniałe zdarzenie opisane w polu
55.
W takim wypadku należy dołączyć protokół zdarzenia, o ile został sporządzony.
Pole G - Poświadczenie odpowiednich władz (na odwrocie karty 4 i 5)
Wpisu mogą dokonać władze lokalne, poświadczając zaistniałe zdarzenie opisane w
polu 56.
W takim wypadku należy dołączyć protokół zdarzenia, o ile został sporządzony.
Poświadczenie to nie jest jednak konieczne.
Pole H - Powtórna kontrola (na odwrocie karty 4 i 5), jeżeli karta ta jest
stosowana dla poświadczenia wspólnotowego charakteru towarów
Pole to należy wypełniać w wypadku wnioskowania o powtórną kontrolę dokumentu
T2L przez urząd celny przeznaczenia.
Funkcjonariusz celny wpisuje:
- w pozycji: "Miejsce i data" - dzień wystawienia wniosku (w systemie RR-MM-DD),
- w pozycji: "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się, przystawia pieczątkę imienną
oraz stempel SAD.
W wypadku przeprowadzenia powtórnej kontroli funkcjonariusz celny urzędu celnego
wyjścia, w części "Rezultaty kontroli", po przeprowadzeniu postępowania
wyjaśniającego zakreśla odpowiednie pole, wpisując:
- w pozycji "Miejsce i data" - dzień przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego
(w systemie RR-MM-DD),
- w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się, przystawia pieczątkę imienną
oraz stempel SAD.
Pole I - Kontrola przez urząd celny przeznaczenia (wspólna procedura tranzytowa)
Funkcjonariusz celny urzędu celnego przeznaczenia potwierdza w polu I karty 4 i
5 SAD przedstawienie towarów i dokumentów dokonując następujących wpisów:
a) w pozycji "Dzień przybycia:" datę dostarczenia towarów (w systemie RR-MM-DD),
b) w pozycji "Kontrola zamknięć", jeżeli:
- zamknięcia celne są nienaruszone i zgodne z opisem w polu D oraz nie
stwierdzono żadnych nieprawidłowości - wyraz "ZGODNIE",
- zostaną stwierdzone rozbieżności, pozycja ta pozostaje niewypełniona,
c) jeżeli zostały stwierdzone rozbieżności inne niż dotyczące zamknięć celnych w
pozycji "Uwagi" należy wpisać:
- "NIEZGODNOŚCI: DROBNE NIEPRAWIDŁOWOŚCI BEZ NASTĘPSTW", jeżeli są to niewielkie
rozbieżności,
- "NIEZGODNOŚCI: NADWYŻKI....; NIEZGODNOŚCI: BRAKI....". "NIEZGODNOŚCI: OPIS
TOWARÓW...." oraz "NIEZGODNOŚCI: KLASYFIKACJA TARYFOWA (*)...." jeżeli są to
znaczne rozbieżności,
- "POBRANO OPŁATY", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności funkcjonariusz
celny urzędu przeznaczenia pobrał opłaty,
- "WSZCZĘTO POSZUKIWANIA", jeżeli w wyniku stwierdzenia rozbieżności urząd
przeznaczenia wszczął postępowanie poszukiwawcze.
Powyższe wpisy powinny być potwierdzone pieczęcią "Polska-Cło" oraz podpisem
funkcjonariusza celnego. Funkcjonariusz celny urzędu celnego przeznaczenia
potwierdza w polu I karty 4 SAD wpisanie w pozycji "Kartę nr 5 zwrócono w dniu
......" "Po wpisaniu do ......", "Nr ......" daty zwrotu tej karty oraz pozycji
ewidencji.
W przypadku stosowania procedury uproszczonej określonej w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego oraz art. 111 i 117 załącznika II do Konwencji o Wspólnej
Procedurze Tranzytowej, pole I jest wypełniane wyłącznie przez funkcjonariusza
celnego urzędu przeznaczenia nadzorującego miejsce stosowania procedury
uproszczonej na podstawie adnotacji wpisanej przez osobę, która została
upoważniona do zdjęcia zamknięć celnych, w odpowiednim polu na karcie 4.
Pole przeznaczone na umieszczenie adnotacji o zdjętych przez osobę upoważnioną
zamknięciach celnych znajduje się na karcie 4 poniżej pól 15 i 17.
Adnotacja o zdjętych zamknięciach celnych powinna zawierać liczbę i numery
zdjętych zamknięć celnych, numer i datę protokołu rozbieżności (jeżeli został
sporządzony), numery pozycji rejestru, pod którymi dokonano wpisu towarów
objętych daną notą tranzytową.
d) w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" - składa podpis oraz przystawia pieczęć
"Polska-Cło".
Pole 47 - Obliczanie opłat
Ustaloną w polu B sumę opłat manipulacyjnych funkcjonariusz celny wpisuje:
- w podpolu TYP - kod "115" - opłaty manipulacyjne i opłaty manipulacyjne
dodatkowe,
- w podpolu KWOTA - łączną kwotę opłat manipulacyjnych i manipulacyjnych
dodatkowych,
- w podpolu METODA PŁATNOŚCI - symbol płatności natychmiastowej (A, D lub E).
Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest na formularzu SAD, funkcjonariusz celny
po wpisaniu kwot opłat manipulacyjnych i manipulacyjnych dodatkowych dokonuje w
wierszu "Razem" podsumowania należnych opłat.
Jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest na zestawie SAD, funkcjonariusz celny na
ostatnim formularzu uzupełniającym SAD-BIS w polu "Ogółem" wpisuje kod "115"
(łączną kwotę opłat manipulacyjnych i manipulacyjnych dodatkowych), metodę
płatności natychmiastowej, a następnie dokonuje w wierszu "S. O." podsumowania
należnych opłat z całego zestawu SAD.
Załącznik nr 7
WYKAZ KODÓW I SYMBOLI STOSOWANYCH DO WYPEŁNIANIA FORMULARZY SAD, ZESTAWÓW SAD
ORAZ TRANZYTOWYCH DOKUMENTÓW TOWARZYSZĄCYCH
wykaz A - symbole warunków dostaw według Incoterms'90
wykaz B - kody przeznaczeń i procedur celnych
wykaz C - kody rodzajów transakcji
wykaz D - kody rodzajów transportu
wykaz E - symbole metod płatności
wykaz F - kody i symbole krajów
wykaz G - kody rodzajów gwarancji
wykaz H - dodatkowe kody dla systemu NCTS
WYKAZ A
SYMBOLE WARUNKÓW DOSTAW WEDŁUG INCOTERMS'90
EXWz zakładu ... (oznaczone miejsce)
FCAfranco przewoźnik ... (oznaczone miejsce)
FASfranco wzdłuż burty statku ... (oznaczony port załadunku)
FOBfranco statek ... (oznaczony port załadunku)
CFRkoszt i fracht ... (oznaczony port przeznaczenia)
CIFkoszt, ubezpieczenie i fracht ... (oznaczony port przeznaczenia)
CPTprzewoźne opłacone do ... (oznaczone miejsce przeznaczenia)
CIPprzewoźne i ubezpieczenie opłacone do ... (oznaczone miejsce
przeznaczenia)
DAFdostarczone na granicę ... (oznaczone miejsce)
DESdostarczone statek ... (oznaczony port przeznaczenia)
DEQdostarczone nabrzeże ... (oznaczony port przeznaczenia)
DDUdostarczone (cło nie opłacone) ... (oznaczone miejsce przeznaczenia)
DDPdostarczone (cło opłacone) ... (oznaczone miejsce przeznaczenia)
WYKAZ B
I. KODY PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH
10procedura wywozu
11powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania w ramach systemu zawieszeń
12powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie
przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu
14wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego
21procedura uszlachetniania biernego polegająca na obróbce lub
przetworzeniu towarów
22procedura uszlachetniania biernego polegająca na naprawie towarów
23procedura uszlachetniania biernego w ramach systemu wymiany towarów
31powrotny wywóz towarów w stanie nie zmienionym
40procedura dopuszczenia do obrotu
41procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
42dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych z cła lub podatku na mocy
odrębnych przepisów
43dopuszczenie do obrotu "z urzędu"
46proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego
47proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
przeprowadzany w woc lub składzie wolnocłowym
48procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
50procedura odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA (nie może
występować jako pierwsze dwie cyfry pola 37)
51procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
52procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła
53procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła
54przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po wywozie
produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
55procedura przetwarzania pod kontrolą celną
56proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego
57proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzany w woc lub składzie wolnocłowym
58procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń, z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
59proces przetwarzania przeprowadzony w pomieszczeniach składu celnego, w
woc lub składzie wolnocłowym
61dopuszczenie do obrotu towarów powracających
62dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, dla których dokonano
odpowiednich form wywozu
64przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem
czasowego wywozu w ramach procesu uszlachetniania biernego (uprzedni
przywóz)
71objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych
72objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych
78wprowadzenie towarów do woc lub składu wolnocłowego
II. NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE POWIĄZANIA KODÓW PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH
10
1000Wywóz
1040Wywóz towaru uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze
celnym
1072Wywóz towaru krajowego, który był objęty procedurą składu celnego
1078Wywóz towaru krajowego, wcześniej wprowadzonego do woc lub do składu
wolnocłowego
1041Wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym
uprzednio objętych procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł
zwrotnych
1046Wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania
czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych przeprowadzonych w pomieszczeniach
składu celnego
1047Wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania
czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych, który został przeprowadzony w woc
lub składzie wolnocłowym
1048Wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
w procedurze uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
11
1151Powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
1156Powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń, który został
przeprowadzony w pomieszczeniach składu celnego
1157Powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń, w pomieszczeniach woc
lub składzie wolnocłowym
1158Powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń, wytworzonych z
towarów ekwiwalentnych
12
1255Powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie
przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu
1259Powrotny wywóz produktów przetworzonych lub produktów znajdujących się
na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia
określonego w pozwoleniu, powstałych w procesie przetworzenia w
pomieszczeniach składu celnego, w woc lub składzie wolnocłowym
14
1400Wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego
21
2100Czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego
w celu jego obróbki lub przetworzenia
2141Wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego
polegającym na obróbce lub przetworzeniu
2151Wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń w
celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego
polegającym na obróbce lub przetworzeniu
2156Wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym,
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzaną w pomieszczeniach składu celnego, w celu poddania ich
procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu
2157Wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym,
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzaną w woc lub składzie wolnocłowym, w celu poddania ich
procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu
22
2200Czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego
w celu naprawy
23
2300Procedura uszlachetniania biernego w ramach systemu wymiany towarów
2364Wywóz towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w ramach procedury
uszlachetniania biernego po przywozie produktu zamiennego
31
3100Powrotny wywóz towarów
3151Powrotny wywóz towarów w stanie nie zmienionym, objętych uprzednio
procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
3152powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z
częściowym zwolnieniem od cła
3153powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z
całkowitym zwolnieniem od cła
3155powrotny wywóz towarów w stanie nie zmienionym, objętych uprzednio
procedurą przetwarzania pod kontrolą celną
3171powrotny wywóz towarów niekrajowych objętych uprzednio procedurą
składu celnego
3178powrotny wywóz towarów złożonych w woc lub składzie wolnocłowym
40
4000procedura dopuszczenia do obrotu
4010procedura dopuszczenia do obrotu towarów powracających
4021dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych
procedurą uszlachetniania biernego polegającą na obróbce lub przetworzeniu
towaru wywiezionego czasowo
4022dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych
procedurą uszlachetniania biernego polegającą na naprawie towaru
wywiezionego czasowo
4023dopuszczenie do obrotu produktów zamiennych
4050dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z zastosowaniem karnetu ATA
4051dopuszczenie do obrotu towarów w stanie nie zmienionym lub produktów
kompensacyjnych objętych uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego w
ramach systemu zawieszeń
4052dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od cła
4053dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła
4055dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą
przetwarzania pod kontrolą celną
4071procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych uprzednio
objętych procedurą składu celnego
4078procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych wyprowadzonych z
WOC lub składu wolnocłowego
41
4100procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
4121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
ceł zwrotnych po uszlachetnianiu biernym
4140procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych po zakupie
towarów bezpośrednio od importera
4171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu
ceł zwrotnych, uprzednio objętych procedurą składu celnego
42
4200dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych z cła lub podatków na mocy
przepisów odrębnych
43
4300dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 pkt 2 Kodeksu celnego
4351dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 pkt 2 Kodeksu celnego uprzednio objętych procedurą uszlachetniania
czynnego
4352dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od cła
4353dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła
46
4600proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego
4621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w
pomieszczeniach składu celnego w systemie ceł zwrotnych po uszlachetnianiu
biernym
47
4700proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych
przeprowadzany w woc lub składzie wolnocłowym
4721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w woc lub
składzie wolnocłowym w systemie ceł zwrotnych po uszlachetnianiu biernym
48
4800procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu ceł zwrotnych z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
51
5100procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
5121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń po uszlachetnianiu biernym
5171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu
zawieszeń, uprzednio objętych procedurą składu celnego
5178objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w ramach systemu
zawieszeń, uprzednio wprowadzonych do woc lub składu wolnocłowego
52
5200procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła
5271procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła towarów
uprzednio objętych procedurą składu celnego
5278procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła towarów
uprzednio wprowadzonych do woc lub składu wolnocłowego (objęcie procedurą
od prawy czasowej)
53
5300procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła
5371procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła towarów
uprzednio objętych procedurą składu celnego
5378procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła towarów
uprzednio wprowadzonych do woc lub składu wolnocłowego
54
5414przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po wywozie
produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
55
5500procedura przetwarzania pod kontrolą celną
56
5600proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego
5621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w
pomieszczeniach składu celnego w systemie zawieszeń po uszlachetnianiu
biernym
57
5700proces uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń
przeprowadzany w woc lub składzie wolnocłowym
5721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w woc lub
składzie wolnocłowym w systemie zawieszeń po uszlachetnianiu biernym
58
5800procedura uszlachetniania czynnego w ramach systemu zawieszeń, z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
59
5900proces przetwarzania przeprowadzony w pomieszczeniach składu celnego,
woc/sw
61
6121dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą
uszlachetniania biernego w celu obróbki lub przetworzenia, lecz nie
poddanych tym procesom
6122dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą
uszlachetniania biernego w celu naprawy lecz nie poddanych temu procesowi
62
6272dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, dla których spełnione
zostały formy wywozowe, objętych wcześniej procedurą składu celnego
64
6400przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem
czasowego wywozu w ramach procesu uszlachetniania biernego (uprzedni
przywóz)
71
7100objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych
7152objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym zwolnieniem od cła
7153objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła
7171objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą składu celnego
7178objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
wprowadzonych do woc lub składu wolnocłowego
72
7200objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych
78
7800wprowadzenie towarów do woc lub składu wolnocłowego
7852wprowadzenie do woc lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych
uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła
7853wprowadzenie do woc lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych
uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym
zwolnieniem od cła
WYKAZ C
KODY RODZAJÓW TRANSAKCJI
KOLUMNA AKOD TRANSAKCJIKOLUMNA B
1. Transakcje z przeniesieniem prawa własności (rzeczywistym lub
zamierzonym) w zamian za płatność lub inne świadczenie (finansowe, w
naturze lub inne), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodami 2, 7, 8,
z uwzględnieniem uwag (a), (b) i (c).111. Kupno/sprzedaż za zapłatą (b) i
(e)
122. Dostawy z zamiarem sprzedaży po akceptacji, obejrzeniu lub
wypróbowaniu oraz transakcje komisowe
133. Transakcje powodujące zapłatę w naturze (w tym handel barterowy)
144. Zakup przez podróżnego towarów do użytku osobistego
155. Leasing finansowy (c)
177. Import na reeksport pośredni - przywóz towarów do kraju w celu
późniejszej ich odsprzedaży w stanie niezmienionym odbiorcom zagranicznym,
także maszyn i urządzeń technologicznych w ramach realizacji kontraktów na
eksport kompletnych obiektów przemysłowych i budowlanych
188. Reeksport - eksport towarów importowych
2. Zwroty towarów, zarejestrowanych uprzednio pod kodem 1(d), dostawy
rekompensacyjne nieodpłatne (d).211. Zwrot towarów
222. Rekompensata za zwrócone towary
233. Rekompensata za towary, które nie podlegają zwrotowi (np. w ramach
gwarancji)
3. Dostawy bezpłatne (nie na czas oznaczony) z przeniesieniem prawa
własności311. Dostawy towarów w ramach programów pomocy (całkowicie lub
częściowo finansowane przez kraje UE)
322. Inne dostawy towarów w ramach pomocy rządowej
333. Inne dostawy towarów w ramach pomocy (od osób fizycznych lub
organizacji pozarządowych)
344. Inne transakcje
4. Dostawy towarów w celu uszlachetnienia w ramach kontraktu (e) lub
naprawy (f), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodem 7.411. Dostawa
towarów w celu uszlachetnienia lub przetwarzania w ramach umowy
(kontraktu)
422. Dostawy towarów w celu naprawy i konserwacji za zapłatą
433. Dostawy towarów w celu naprawy i konserwacji bez zapłaty
5. Dostawy towarów po uszlachetnieniu w ramach kontraktu (e) lub po
naprawie (f), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodem 7.511. Dostawa
towarów po uszlachetnieniu lub przetworzeniu w ramach umowy (kontraktu)
522. Dostawy towarów po naprawie lub konserwacji za zapłatą
533. Dostawy towarów po naprawie lub konserwacji bez zapłaty
6. Transakcje nie powodujące przeniesienia prawa własności, np. dzierżawa,
pożyczka, leasing operacyjny (g) oraz inne czasowe użytkowanie (h), z
wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodami 4 i 5.611. Dzierżawa,
pożyczka, leasing operacyjny (g)
622. Inne czasowe użytkowanie (h)
7. Wysyłki towarów w ramach wspólnych programów obronnych lub innych
międzyrządowych programów produkcyjnych.70
8. Dostawy materiałów budowlanych, wyposażenia i sprzętu w ramach
realizacji umowy budowlanej lub inżynieryjnej, stanowiącej część umowy
generalnej (i).80
9. Inne rodzaje transakcji.911. Środki trwałe (aporty rzeczowe) stanowiące
przedmiot wkładu niepieniężnego w ramach tworzenia przedsiębiorstw z
udziałem kapitału zagranicznego
922. Mienie rewindykowane, mienie pochodzące ze spadku oraz towary
stanowiące mienie przesiedlenia
933. Rzeczy przywożone lub wywożone w paczkach, przeznaczone dla osób
fizycznych, a także przesyłki kurierskie zgłaszane zbiorczo.
944. Rzeczy przywożone do użytku urzędowego międzynarodowym organizacjom
mającym siedzibę lub placówkę w Polsce lub wywożone do polskich jednostek
mających siedzibę lub placówkę za granicą, oraz towary przeznaczone do
budowy, wyposażenia i dekoracji stoisk uczestników imprez
955. Towary przeznaczone na zaopatrzenie statków
988. Towary przywożone/wywożone przez osoby zagraniczne na warunkach
określonych przepisem art. 66 § 3 Kodeksu celnego; osoba nieznana
Uwagi:
a) Ujmowana jest tu większość transakcji eksportowych/wywozowych i
importowych/przywozowych, tj. takich transakcji, w przypadku których:
- następuje przeniesienie prawa własności pomiędzy osobami zamieszkałymi na
stałe na danym terytorium a osobami niezamieszkałymi na stałe na danym
terytorium oraz
- następuje lub nastąpi zapłata lub inne świadczenie (zapłata w naturze).
Dotyczy to również dostaw towarów przesyłanych pomiędzy jednostkami tego samego
przedsiębiorstwa lub tej samej grupy przedsiębiorstw oraz w odniesieniu do
towarów przesyłanych z/do centrów dystrybucyjnych, za które dokonywana jest
zapłata lub inne świadczenie (w przypadku transakcji nieodpłatnych są one
rejestrowane pod kodem 3 z kolumny A).
b) Zawiera dostawy części zamiennych lub towarów rekompensacyjnych w formie
odpłatnej.
c) Leasing finansowy: płatności leasingowe są obliczane w taki sposób, aby
pokrywały one całkowitą lub prawie całkowitą wartość towaru. Korzyści i ryzyka
wynikające z prawa własności towarów przechodzą na leasingobiorcę. Po
zakończeniu umowy leasingobiorca staje się prawowitym właścicielem towaru.
d) Wysyłki zwrotne i dostawy rekompensacyjne towarów, które uprzednio
zarejestrowano pod kodami od 3 do 9 kolumny A, należy rejestrować pod tymi
samymi kodami.
e) Pod kodami 4 i 5 ujmowany jest obrót uszlachetniający pod lub bez dozoru
celnego. Pod tym kodem nie należy ujmować uszlachetnienia dokonywanego przez
uszlachetniającego na rachunek własny (tj. z użyciem zapłaconych zakupionych
towarów), który należy ująć pod kodem 1.
f) Naprawa towaru stanowi przywrócenie jego pierwotnej funkcji. Może z nią być
związana pewna przebudowa lub ulepszenie.
g) Leasing operacyjny: wszystkie transakcje leasingowe, które nie są leasingiem
finansowym.
h) Wszystkie wysyłki/przywozy towarów, w przypadku których istnieje zamiar
późniejszego ponownego przywozu/ późniejszej ponownej wysyłki, gdzie nie
następuje zmiana prawa własności.
i) Pod kodem 80 wymienionym w pkt 8 należy ujmować jedynie takie transakcje, w
przypadku których faktura nie jest wystawiana na poszczególne dostawy, lecz
jedna faktura obejmuje łączną wartość prac. Jeżeli tak nie jest, należy
transakcje te ująć pod kodem 1.
WYKAZ D
KODY RODZAJÓW TRANSPORTU
10Transport morski
12Wagon kolejowy załadowany na statek/prom morski
16Samochód/ciągnik załadowany na statek/prom morski
17Przyczepa/naczepa bez silnika załadowana na statek/prom morski
18Statek/barka śródlądowa załadowana na statek/prom morski
20Transport kolejowy
23Samochód/ciągnik załadowany na wagon kolejowy
30Transport drogowy
40Transport lotniczy
50Poczta
70Stałe instalacje transportowe (ropociągi, gazociągi, wodociągi,
ciepłociągi, linie energetyczne, koleje linowe, itp.)
80Transport wodny śródlądowy
90Towar przemieszcza się o własnym napędzie (samoloty, statki, samochody,
dźwigi samojezdne, itp.)
WYKAZ E
SYMBOLE METOD PŁATNOŚCI
Anatychmiastowa płatność gotówką lub papierem wartościowym, np. czekiem
Bułatwienia płatnicze
Cinny niż pobranie lub zabezpieczenie, tryb postępowania z należnościami
celnymi (np. zgłoszenie towarów przywożonych po uprzednim wywozie
produktów kompensacyjnych, w procedurze uszlachetnienia czynnego w
systemie zawieszeń.
Dnatychmiastowa płatność zapisana w ciężar rachunku gotówkowego, np.
przelewem.
Epłatność w terminie ustawowym pod zabezpieczenie majątkowe
Fpłatność odroczona (przy odprawie czasowej, przy złożeniu w składzie
celnym, w przypadku dopuszczenia do obrotu, gdy decyzja urzędu skarbowego
odracza płatność podatku i nie pobiera się zabezpieczenia)
Gpłatność w przypadku zastosowania procedur uproszczonych
Hpłatność podatku w wysokości ustalonej decyzją władz skarbowych
Uustawowe zwolnienie od cła i innych płatności
Rróżne metody płatności
WYKAZ F
KODY I SYMBOLE KRAJÓW
I. WYKAZ REGIONALNY
UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą
być wyłącznie symbole literowe.
KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWA KOD Unii
Europejskiej
UNIA EUROPEJSKA
040ATAustriaAustria038
056BEBelgiaBelgium017
208DKDaniaDenmark008
246FIFinlandiaFinland032
250FRFrancjaFrance001
300GRGrecjaGreece009
724ESHiszpaniaSpain011
528NLNiderlandyNetherlands003
372IEIrlandiaIreland007
442LULuksemburgLuxembourg018
276DENiemcyGermany004
620PTPortugaliaPortugal010
752SESzwecjaSweden030
826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006
380ITWłochyItaly005
CEFTA
100BGBułgariaBulgaria068
203CZRepublika Czeska Czech Republic061
616PLPolskaPoland060
642RORumuniaRomania066
703SKSłowacjaSlovakia063
705SISłoweniaSlovenia091
348HUWęgryHungary064
EFTA
352ISIslandiaIceland024
438LILiechtensteinLiechtenstein037
578NONorwegiaNorway028
756CHSzwajcariaSwitzerland039
INNEKRAJEEUROPEJSKIE
008ALAlbaniaAlbania070
020ADAndoraAndorra043
112BYBiałoruśBelarus073
070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093
191HRChorwacjaCroatia092
233EEEstoniaEstonia053
292GIGibraltarGibraltar044
891YUJugosławiaYugoslavia094
440LTLitwaLithuania055
428LVŁotwaLatvia054
807MKMacedoniaMacedonia096
470MTMaltaMalta046
498MDMołdowaMoldova074
492MCMonakoMonaco001
643RURosjaRussian Federation075
674SMSan MarinoSan Marino047
744SJSvalbard i Jan MayenSvalbard and Jan Mayen Islands028
804UAUkrainaUkraine072
336VAWatykanVatican City State045
074BVWyspa BouvetaBouvet Island890
234FOWyspy OwczeFaroe Islands041
AFRYKA
012DZAlgieriaAlgeria208
024AOAngolaAngola330
204BJBeninBenin284
072BWBotswanaBotswana391
086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean
Territory357
854BFBurkina FasoBurkina Faso236
108BIBurundiBurundi328
000XCCeutaCeuta021
148TDCzadChad244
262DJDżibutiDjibouti338
818EGEgiptEgypt220
232ERErytreaEritrea336
231ETEtiopiaEthiopia334
266GAGabonGabon314
270GMGambiaGambia252
288GHGhanaGhana276
324GNGwineaGuinea260
624GWGwinea-BissauGuinea-Bissau257
226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310
120CMKamerunCameroon302
404KEKeniaKenya346
174KMKomoryComoros375
178CGKongoCongo Rep.318
180CDKongo d. ZairCongo (Dem.Rep.)322
426LSLesothoLesotho395
430LRLiberiaLiberia268
434LYLibiaLibya216
450MGMadagaskarMadagascar370
175YTMajottaMayotte377
454MWMalawiMalawi386
466MLMaliMali232
504MAMarokoMorocco204
478MRMauretaniaMauritania228
480MUMauritiusMauritius373
000XLMelillaMelilla023
508MZMozambikMozambique366
516NANamibiaNamibia389
562NENigerNiger240
566NGNigeriaNigeria288
710ZARep. Połud.AfrykiSouth Africa388
140CFRep. Środkowoafrykańska Central African Republic306
638REReunionReunion001
646RWRuandaRwanda324
732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000
686SNSenegalSenegal248
690SCSeszeleSeychelles355
694SLSierra LeoneSierra Leone264
706SOSomaliaSomalia342
748SZSuaziSwaziland393
736SDSudanSudan224
654SHŚwięta HelenaSt. Helena329
834TZTanzaniaTanzania352
768TGTogoTogo280
788TNTunezjaTunisia212
800UGUgandaUganda350
384CIWyb.Kości SłoniowejCóte D'Ivoire272
678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe311
894ZMZambiaZambia378
132CVZielony PrzylądekCape Verde247
716ZWZimbabweZimbabwe382
AMERYKA
660AIAnguillaAnguilla446
028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459
530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478
032ARArgentynaArgentina528
533AWArubaAruba474
044BSBahamyBahamas453
052BBBarbadosBarbados469
084BZBelizeBelize421
060BMBermudyBermuda413
068BOBoliwiaBolivia516
076BRBrazyliaBrazil508
152CLChileChile512
212DMDominikaDominica460
214DODominikanaDominican Republic456
218ECEkwadorEcuador500
238FKFalklandy FalklandIslands (Malvinas)529
308GDGrenadaGrenada473
304GLGrenlandiaGreenland406
328GYGujanaGuyana488
254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001
312GPGwadelupaGuadeloupe001
320GTGwatemalaGuatemala416
332HTHaitiHaiti452
340HNHondurasHonduras424
388JMJamajkaJamaica464
136KYKajmanyCayman Islands463
124CAKanadaCanada404
170COKolumbiaColombia480
188CRKostarykaCosta Rica436
192CUKubaCuba448
474MQMartynikaMartinique001
484MXMeksykMexico412
581UMMinor U.S.Minor Outlying Islands810
500MSMontserratMontserrat470
558NINikaraguaNicaragua432
591PAPanamaPanama442
600PYParagwajParaguay520
604PEPeruPeru504
630PRPortorykoPuerto Rico400
222SVSalwadorEl Salvador428
659KNSt. Kitts i Nevis St.St. Kitts and Nevis449
662LCSt. LuciaSt. Lucia465
666PMSt. Pierre i MiquelonSt.Pierre and Miquelon 408
670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467
740SRSurinamSuriname492
840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400
780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472
796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454
858UYUrugwajUruguay524
850VIWyspy Dziewicze-USAVirgin Islands (US)457
092VGWyspy Dziewicze-W.B.Virgin Islands (British)468
862VEWenezuelaVenezuela484
AZJA
004AFAfganistanAfghanistan660
682SAArabia SaudyjskaSaudi Arabia632
051AMArmeniaArmenia077
031AŻAzerbejdżanAzerbaijan078
048BHBahrajnBahrain640
050BDBangladeszBangladesh666
064BTBhutanBhutan675
096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703
156CNChinyChina720
196CYCyprCyprus600
608PHFilipinyPhilippines708
268GEGruzjaGeorgia076
344HKHongkongHong Kong740
356INIndiaIndia664
360IDIndonezjaIndonesia700
368IQIrakIraq612
364IRIranIran616
376ILIzraelIsrael624
392JPJaponiaJapan732
887YEJemenYemen653
400JOJordaniaJordan628
116KHKambodżaCambodia696
634QAKatarQatar644
398KZKazachstanKazakhstan079
408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724
414KWKuwejtKuwait636
417KGKirgistanKyrgyzstan083
418LALaosLaos684
422LBLibanLebanon604
446MOMakauMacau743
462MVMalediwyMaldives667
458MYMalezjaMalaysia701
496MNMongoliaMongolia716
104MMMyanmar (Birma)Myanmar676
524NPNepalNepal672
512OMOmanOman649
586PKPakistanPakistan662
410KRRepublika KoreiSouth Korea728
702SGSingapurSingapore706
144LKSri LankaSri Lanka669
760SYSyriaSyria608
762TJTadżykistanTajikistan082
764THTajlandiaThailand680
158TWTajwanTaiwan736
792TRTurcjaTurkey052
795TMTurkmenistanTurkmenistan080
860UZUzbekistanUzbekistan081
704VNWietnamViet Nam690
784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647
AUSTRALIA, OCEANIAI INNE TERYTORIA
AUSTRALIA I OCEANIA
036AUAustraliaAustralia800
242FJ Fidżi Republika Fiji815
260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories001
316GUGuamGuam810
334HMHeard i Mc Donald WyspyHeard and McDonald Islands802
296KIKiribatiKiribati812
580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820
583FMMikronezjaMicronesia823
520NRNauruNauru803
570NUNiueNiue814
574NFNorfolkNorfolk Island802
540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809
554NZNowa ZelandiaNew Zealand804
585PWPalauPalau825
598PGPapua-Nowa GwineaPapua New Guinea801
612PNPitcairnPitcairn813
258PFPolinezja Franc.French Polynesia822
016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa810
882WSSamoaSamoa819
772TKTokelauTokelau814
776TOTongaTonga817
798TVTuvaluTuvalu807
548VUVanuatuVanuatu816
876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811
626TPWschodni TimorEast Timor700
162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island802
184CKWyspy CookaCook Islands814
166CCWyspy Kokosowe (Keelinga)Cocos (Keeling) Islands802
584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824
090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806
000PCWyspy Powiernicze PacyfikuPacific Islands000
000WKWakeWake810
ANTARKTYDA
010AQAntarktydaAntarctica890
POZOSTAŁE
900XXSkłady Celne/wocWarehouse
916XFBunkier i zaopatrzenie statkówBunker
914XYONZUnited Nations
536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone
915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organization
000XPnieznany kraj pozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958
II. WYKAZ ALFABETYCZNY
UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą
być wyłącznie symbole literowe
KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWAKOD Unii
Europejskiej
004AFAfganistanAfghanistan660
008ALAlbaniaAlbania070
012DZAlgieriaAlgeria208
020ADAndoraAndorra043
024AOAngolaAngola330
660AIAnguillaAnguilla446
010AQAntarktydaAntarctica890
028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459
530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478
682SAArabia SaudyjskaSaudi Arabia632
032ARArgentynaArgentina528
051AMArmeniaArmenia077
533AWArubaAruba474
036AUAustraliaAustralia800
040ATAustriaAustria038
031AŻAzerbejdżanAzerbaijan078
044BSBahamyBahamas453
048BHBahrajnBahrain640
050BDBangladeszBangladesh666
052BBBarbadosBarbados469
056BEBelgiaBelgium017
084BZBelizeBelize421
204BJBeninBenin284
060BMBermudyBermuda413
064BTBhutanBhutan675
112BYBiałoruśBelarus073
068BOBoliwiaBolivia516
070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093
072BWBotswanaBotswana391
076BRBrazyliaBrazil508
096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703
086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean
Territory357
100BGBułgariaBulgaria068
854BFBurkina FasoBurkina Faso236
108BIBurundiBurundi328
916XFBunkier i zaopatrzenia statkówBunkier
000XCCeutaCeuta021
191HRChorwacjaCroatia092
152CLChileChile512
156CNChinyChina720
196CYCyprCyprus600
148TDCzadChad244
203CZCzeska RepublikaCzech Republic061
208DKDaniaDenmark008
212DMDominikaDominica460
214DODominikanaDominican Republic456
262DJDżibutiDjibouti338
818EGEgiptEgypt220
218ECEkwadorEcuador500
232ERErytreaEritrea336
233EEEstoniaEstonia053
231ETEtiopiaEthiopia334
238FKFalklandy FalklandIslands (Malvinas)529
242FJFidżi RepublikaFiji815
608PHFilipinyPhilippines708
246FIFinlandiaFinland032
250FRFrancjaFrance001
260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories001
266GAGabonGabon314
270GMGambiaGambia252
288GHGhanaGhana276
292GIGibraltarGibraltar044
300GRGrecjaGreece009
308GDGrenadaGrenada473
304GLGrenlandiaGreenland406
268GEGruzjaGeorgia076
316GUGuamGuam810
328GYGujanaGuyana488
254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001
312GPGwadelupaGuadeloupe001
320GTGwatemalaGuatemala416
324GNGwineaGuinea260
624GWGwinea-BissauGuinea-Bissau257
226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310
332HTHaitiHaiti452
334HMHeard i Mc Donald WyspyHeard and McDonald Islands802
724ESHiszpaniaSpain011
528NLNiderlandyNetherlands003
340HNHondurasHonduras424
344HKHongkongHong Kong740
356INIndiaIndia664
360IDIndonezjaIndonesia700
368IQIrakIraq612
364IRIranIran616
372IEIrlandiaIreland007
352ISIslandiaIceland024
376ILIzraelIsrael624
915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organization
388JMJamajkaJamaica464
392JPJaponiaJapan732
887YEJemenYemen653
400JOJordaniaJordan628
891YUJugosławiaYugoslavia094
136KYKajmanyCayman Islands463
116KHKambodżaCambodia696
120CMKamerunCameroon302
124CAKanadaCanada404
634QAKatarQatar644
398KZKazachstanKazakhstan079
404KEKeniaKenya346
296KIKiribatiKiribati812
170COKolumbiaColombia480
174KMKomoryComoros375
178CGKongoCongo (Rep.)318
180CDKongo (d. Zair)Congo (Dem. Rep.)322
408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724
188CRKostarykaCosta Rica436
192CUKubaCuba448
414KWKuwejtKuwait636
417KGKirgistanKyrgyzstan083
418LALaosLaos684
426LSLesothoLesotho395
422LBLibanLebanon604
430LRLiberiaLiberia268
434LYLibiaLibya216
438LILiechtensteinLiechtenstein037
440LTLitwaLithuania055
442LULuksemburgLuxembourg018
428LVŁotwaLatvia054
807MKMacedoniaMacedonia096
450MGMadagaskarMadagascar370
175YTMajottaMayotte377
446MOMakauMacau743
454MWMalawiMalawi386
462MVMalediwyMaldives667
458MYMalezjaMalaysia701
466MLMaliMali232
470MTMaltaMalta046
504MAMarokoMorocco204
474MQMartynikaMartinique001
478MRMauretaniaMauritania228
480MUMauritiusMauritius373
580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820
484MXMeksykMexico412
000XLMelillaMelilla023
583FMMikronezjaMicronesia823
581UMMinor U.S.Minor Outlying Islands810
498MDMołdowaMoldova074
492MCMonakoMonaco001
496MNMongoliaMongolia716
500MSMontserratMontserrat470
508MZMozambikMozambique366
104MMMyanmar (Birma)Myanmar676
516NANamibiaNamibia389
520NRNauruNauru803
524NPNepalNepal672
276DENiemcyGermany004
000XPnieznany kraj pozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958
562NENigerNiger240
566NGNigeriaNigeria288
558NINikaraguaNicaragua432
570NUNiueNiue814
574NFNorfolkNorfolk Island802
578NONorwegiaNorway028
540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809
554NZNowa ZelandiaNew Zealand804
512OMOmanOman649
914XYONZUnited Nations
586PKPakistanPakistan662
585PWPalauPalau825
591PAPanamaPanama442
598PGPapua-Nowa Gwinea PapuaNew Guinea801
600PYParagwajParaguay520
604PEPeruPeru504
612PNPitcairnPitcairn813
258PFPolinezja Franc.French Polynesia822
616PLPolskaPoland060
620PTPortugaliaPortugal010
630PRPortorykoPuerto Rico400
410KRRepublika KoreiSouth Korea728
710ZARep. Połud. AfrykiSouth Africa388
140CFRep. Środkowoafrykańska CentralAfrican Republic306
638REReunionReunion001
643RURosja RussianFederation075
642RORumuniaRomania066
646RWRuandaRwanda324
732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000
659KNSt. Kitts i NevisSt. Kitts and Nevis449
662LCSt. LuciaSt. Lucia465
666PMSt. Pierre i MiquelonSt. Pierre and Miquelon408
670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467
222SVSalwadorEl Salvador428
016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa810
882WSSamoaSamoa819
674SMSan MarinoSan Marino047
686SNSenegalSenegal248
690SCSeszeleSeychelles355
694SLSierra LeoneSierra Leone264
702SGSingapurSingapore706
900XXSkłady Celne/wocWarehouse
703SKSłowacjaSlovakia063
705SISłoweniaSlovenia091
706SOSomaliaSomalia342
144LKSri LankaSri Lanka669
840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400
536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone
736SDSudanSudan224
740SRSurinamSuriname492
748SZSuaziSwaziland393
744SJSvalbard i Jan MeyenSvalbard and Jan Mayen Islands028
760SYSyriaSyria608
752SESzwecjaSweden030
756CHSzwajcariaSwitzerland039
654SHŚwięta HelenaSt. Helena329
762TJTadżykistanTajikistan082
764THTajlandiaThailand680
158TWTajwanTaiwan736
834TZTanzaniaTanzania352
768TGTogoTogo280
772TKTokelauTokelau814
776TOTongaTonga817
780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472
788TNTunezjaTunisia212
792TRTurcjaTurkey052
795TMTurkmenistanTurkmenistan080
796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454
798TVTuvaluTuvalu807
800UGUgandaUganda350
804UAUkrainaUkraine072
858UYUrugwajUruguay524
860UZUzbekistanUzbekistan081
548VUVanuatuVanuatu816
876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811
336VAWatykan VaticanCity State045
862VEWenezuelaVenezuela484
348HUWęgryHungary064
826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006
704VNWietnamViet Nam690
380ITWłochyItaly005
626TPWschodni TimorEast Timor700
384CIWyb. Kości SłoniowejCóte D'Ivoire272
074BVWyspa BouvetaBouvet Island890
162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island802
184CKWyspy CookaCook Islands814
850VIWyspy Dziewicze-USAVirgin Islands (US)457
092VGWyspy Dziewicze-W.BVirgin Islands (British)468
166CCWyspy Kokosowe(Keelinga) Cocos (Keeling) Islands802
584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824
234FOWyspy OwczeFaroe Islands041
000PCWyspy Powiernicze PacyfikuPacific Islands000
090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806
678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe311
000WKWakeWake810
894ZMZambiaZambia378
132CVZielony PrzylądekCape Verde247
716ZWZimbabweZimbabwe382
784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647
III. SYMBOLE KRAJÓW UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON
POLSKA NAZWASYMBOL
AustriaAT
BelgiaBE
CzechyCZ
DaniaDK
FinlandiaFI
FrancjaFR
GrecjaGR
HiszpaniaES
NiderlandyNL
IrlandiaIE
IslandiaIS
LiechtensteinLI
LuksemburgLU
NiemcyDE
NorwegiaNO
PolskaPL
PortugaliaPT
SłowacjaSK
SzwajcariaCH
SzwecjaSE
WęgryHU
Wielka BrytaniaGB
WłochyIT
WYKAZ G
KODY RODZAJÓW GWARANCJI
KodRodzajInne wymagane dane
1Gwarancja generalna- nr poświadczenia gwarancji
- urząd składania gwarancji
2Gwarancja pojedyncza
3Zabezpieczenie gotówką
4Gwarancja ryczałtowa- nr tytułu gwarancyjnego
6Zwolnienie ze składania gwarancji
7Zwolnienie ze składania gwarancji dla odcinka pomiędzy urzędem celnym
wyjścia a pierwszym urzędem celnym tranzytowym
8Zwolnienie ze składania gwarancji dla określonych organizacji publicznych
WYKAZ H
KODY KRAJÓW (CNT)
PoleZawartośćRodzaj pola
1kod kraju ISO alpha 2Alfabetyczny 2
Obowiązuje "Kod kraju ISO alpha 2", określony w ISO - 3166 z dnia 1 stycznia
1996.
NUMER URZĘDU CELNEGO (COR)
PoleZawartośćRodzaj pola
1Kod kraju, w którym znajduje się urząd celny (patrz CNT)Alfabetyczny 2
2Krajowy numer urzędu celnegoAlfanumeryczny 6
Pole 1 zostało wyjaśnione powyżej.
Pole 2 powinno być wypełniane przy użyciu 6-znakowego kodu alfanumerycznego.
Sześć znaków pozwoli krajowej administracji, kiedy będzie to konieczne, do
określenia hierarchii urzędów celnych.
KOD TOWARU (COM)
PoleZawartośćRodzaj pola
1HS6Numeryczny 6 (wyrównany do lewej strony)
System Zharmonizowany jest ogólnie znanym na świecie standardem dla pierwszych 6
znaków (HS6). Kod towaru może zostać rozszerzony do 8 znaków dla użytku
krajowego, jednak między krajami zostanie przesyłane tylko 6 znaków kodu HS.
KOD TOWARÓW WRAŻLIWYCH
PoleZawartośćRodzaj pola
1Dodatkowy kod dla towarów wrażliwychNumeryczny 2
Kod jest używany jako rozszerzenie 6 znakowego kodu HS, jeżeli towar wrażliwy
nie może być wystarczająco zidentyfikowany przez 6 znakowy kod HS. W takim
wypadku każdy towar wrażliwy, określony 6 znakowym kodem HS, powinien zostać
oznaczony kolejnymi znakami.
KOD WYNIKÓW KONTROLI
PoleZawartośćRodzaj pola
1Rodzaj wyników kontroliAlfabetyczny 1
2Kod wyników kontroliNumeryczny 1
Wyniki kontroli
W miejscu wyjściarodzajkody
ZgodnieA1
Uznano za zgodnieA2
Procedura uproszczonaA3
W miejscu przeznaczenia
ZgodnieA1
Uznano za zgodnieA2
Drobne nieprawidłowości bez następstwA4
Pobrano opłatyA5
NiezgodneB1
KOD WSKAŹNIKA KONTROLI
PoleZawartośćRodzaj pola
1Wskaźnik kontroliAlfabetyczno-numeryczne 2
"Wskaźnik kontroli" oznacza wskazanie różnic stwierdzonych w miejscu
przeznaczenia.
Dokument/Zaświadczenie nie przedstawione NP
Różnice (nieprawidłowy atrybut) DI
Wprowadzenie nowych danych NE
Inne OT
KOD POPRZEDNIEGO DOKUMENTU
Jeżeli rodzaj zgłoszenia (pole 1 lub przejęcie z pola 1) = "T2" i operacja
rozpoczęła się w kraju nie należącym do Wspólnoty Europejskiej (wskazanie przez
urząd wyjścia), przynajmniej jednym "Rodzajem poprzedniego dokumentu" (pole 40)
powinien być:
"T2" = Jednolity Dokument Administracyjny, wydany dla wspólnej procedury
tranzytowej i obejmujący towary o statusie wspólnotowym,
"T2F" = Jednolity Dokument Administracyjny, wydany dla wspólnej procedury
tranzytowej i obejmujący towary o statusie wspólnotowym, przywożone do lub
wywożone z części terytorium celnego Wspólnoty, w której nie obowiązują zasady
wspólnotowe dotyczące podatku VAT,
"T2CIM" = towary o statusie wspólnotowym, przewożone na podstawie
międzynarodowego listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR,
"T2TIR" = towary o statusie wspólnotowym, przewożone pod osłoną karnetu TIR,
"T2ATA" = towary o statusie wspólnotowym, przewożone pod osłoną karnetu ATA
"T2L" = Jednolity Dokument Administracyjny, potwierdzający wspólnotowy status
towarów,
"T2LF" = Jednolity Dokument Administracyjny, potwierdzający wspólnotowy status
towarów przewożonych między częściami terytorium celnego Wspólnoty, w której nie
obowiązują zasady wspólnotowe dotyczące podatku VAT.
W polu "Odnośnik do poprzedniego dokumentu" po kodach, o których mowa powyżej,
wpisuje się odnośne informacje.
DODATKOWE INFORMACJE/ KOD SPECJALNEGO WSKAZANIA
DG0 Wywóz z "1 kraju EFTA" jako przedmiot ograniczeń albo wywóz ze "Wspólnoty
Europejskiej" jako przedmiot ograniczeń.
DG1 Wywóz z "1 kraju EFTA" jako przedmiot należności albo wywóz ze "Wspólnoty"
jako przedmiot należności.
DG2 WYWÓZ
Dodatkowe kody specjalnego wskazania mogą być również określone na poziomie
krajowym.
KOD JĘZYKA
Należy stosować kod ISO alpha 2, określony w ISO-639:1988 r.
KOD RODZAJU GWARANCJI
W uzupełnieniu kodów gwarancji, o których mowa w dodatku IX, wprowadza się
następujące kody gwarancji:
0 Zwolnienie z gwarancji (wyłącznie dla tranzytu wspólnotowego)
9 Gwarancja pojedyncza wielokrotnego stosowania
KODY NAZW DOKUMENTÓW / INFORMACJI
(kody numeryczne, określone w Zaleceniach Organizacji Narodów Zjednoczonych dla
Wymiany Danych w Drodze Elektronicznej dla Administracji, Handlu i Transportu z
1997 r., Wykaz kodów dla elementów danych 1001, Nazwa dokumentu/informacji, w
postaci zakodowanej).
2 Świadectwo zgodności
3 Atest jakości
18 Świadectwo przewozu A.TR. 1
235 Wykaz kontenerów
271 Wykaz opakowań
325 Faktura pro forma
380 Faktura handlowa
703 Spedytorski list przewozowy
704 Konosament kapitański
705 Konosament
714 Konosament spedytorski
722 List drogowy SMGS
730 Drogowy list przewozowy
740 Lotniczy list przewozowy
741 Kapitański lotniczy list przewozowy
750 Kwit wysyłkowy (paczki pocztowe)
760 Dokument transportu kombinowanego
785 Manifest cargo
787 Ceduła przewozowa
820 Nota tranzytowa T
821 Nota tranzytowa T1
822 Nota tranzytowa T2
823 Karta kontrolna T5
825 Dokument T2L
830 Zgłoszenie towarów do wywozu
851 Świadectwo fitosanitarne
852 Świadectwo sanitarne
853 Świadectwo weterynaryjne
861 Świadectwo pochodzenia
862 Deklaracja pochodzenia
864 Preferencyjne świadectwo pochodzenia
865 Świadectwo pochodzenia w formie GSP
911 Pozwolenie przywozu
933 Zgłoszenie cargo (przywóz)
941 Pozwolenie w ramach embarga
951 Formularz TIF
952 Karnet TIR
954 Świadectwo pochodzenia EUR 1
955 Karnet ATA
+ zzz inne
KOD OPAKOWAŃ (Zalecenie UNECE Nr 21/wersja 1 - sierpień 1994)
Aerozol, pojemnik AE
Ampuła, niezabezpieczona AM
Ampuła, zabezpieczona AP
Rozpylacz AT
Wór, torba BG
Bela, sprasowana BL
Bela, niesprasowana BN
Balon, niezabezpieczony BF
Balon, zabezpieczony BP
Sztaba BR
Beczka, baryłka BA
Sztaby w wiązkach/pękach BZ
Kosz BK
Klatka, skrzynka do przewozu piwa CB
Kosz, pojemnik BI
Deska BD
Deski w wiązkach/pękach BY
Szpula BB
Wiązka BT
Butla, niezabezpieczona, cylindryczna BO
Butla, niezabezpieczona, bulwiasta BS
Butla, zabezpieczona, cylindryczna BQ
Butla, zabezpieczona, bulwiasta BV
Klatka, skrzynka na butelki BC
Pudełko BX
Wiadro BJ
Towar masowy, gaz płynny (o nietypowej temperaturze/ciśnieniu) VQ
Towar masowy, gaz (o 1031 mbar i 15°C) VG
Towar masowy, płynny VL
Towar masowy, stałe, niezanieczyszczone cząsteczki ("puder") VY
Towar masowy, stałe, granulowane cząsteczki ("ziarno") VR
Towar masowy, stałe, duże cząsteczki ("guzki") VO
Wiązka BH
Plik BE
Beczka, antał BU
Klatka CG
Puszka, prostokątna CA
Puszka, cylindryczna CX
Kanister CI
Brezent, płótno CZ
Balon, gąsior, butla, niezabezpieczone CO
Balon, gąsior, butla, zabezpieczone CP
Karton CT
Skrzynia, płótno, pokrowiec CS
Beczka CK
Skrzynia, pudło CH
Bańka CC
Skrzynia, kaseta CF
Trumna CJ
Zwój, rolka, szpula CL
Składana tuba, rura TD
Pokrowiec, pokrywa CV
Klatka, skrzynka CR
Kosz na ryby CE
Puchar, misa CU
Butla CY
Gąsior, butla (o pojemności 0,5-1 galon), niezabezpieczone DJ
Gąsior, butla (o pojemności 0,5-1 galon), zabezpieczone DP
Beczka DR
Koperta EN
Opakowanie kliszy filmowej FP
Baryłeczka (ok. 9 galonów) FI
Płaska butelka, termos FL
Podłużna skrzynia FO
Oprawa, rama FR
Oprawiona klatka, skrzynia FD
Klatka, skrzynia na owoce FC
Butla do gazu GB
Belka GI
Belki w wiązkach/pękach GZ
Koszyk z pokrywą HR
Beczka (ok. 240 l) HG
Sztaba IN
Sztaby w wiązkach/pękach IZ
Słój JR
Kanister, prostokątny JC
Kanister, cylindryczny JY
Dzban JG
Wór jutowy JT
Beczułka KG
Kłoda drewniana LG
Kłody drewniane w wiązkach/pękach LZ
Klatka, skrzynka do mleka MC
Torba wielokrotnego użytku MB
Worek o wielu przegrodach MS
Mata MT
Pudełeczko MX
Zestaw pudełek wchodzących jedno w drugie NS
Siatka, sieć NT
Paczka, pakiet PK
Paczka, opakowanie PA
Wiadro PL
Paczka PC
Rura PI
Rury w wiązkach/pękach PZ
Dzban PH
Deska PN
Deski w wiązkach/pękach PZ
Płyta PG
Płyty w wiązkach/pękach PY
Dzban, garnek PT
Sakwa, torba PO
Siatka, sieć RT
Szpula, rolka RL
Siatka RG
Pręt RD
Pręty w wiązkach/pękach RZ
Rolka PO
Torebka SH
Worek S.A.
Skrzynia wodna SE
Płytka klatka, skrzynia S.C.
Arkusz, cienka blacha ST
Arkusz metalu SM
Arkusze w wiązkach/pękach SZ
Opakowane próżniowo (sprasowane) SW
Szkielet opakowania SK
Luźne przykrycie (z miękkiej tkaniny) SL
Szpula SD
Waliza SU
Zbiornik, cysterna, prostokątny TK
Zbiornik, cysterna, cylindryczny TY
Skrzynia do herbaty TC
Puszka, kanister TN
Taca PU
Opakowanie na tacy PU
Kufer TR
Wiązka TS
Kontener TB
Rura, tuba TU
Rura, tuba składana TD
Rury. tuby w wiązkach/pękach TZ
Beczka (216 galonów piwa, 262 galony wina) TO
Nieopakowane, NE
Opakowane próżniowo VP
Kadź VA
Fiolka, buteleczka VI
Butla z wikliny WB
Załącznik nr 8
Sposób wykonania formularzy SAD, formularzy uzupełniających SAD-BIS
1. Formularze składane przez zgłaszających mogą zawierać tylko te zestawy kart,
które są wymagane w danej procedurze (zestawy częściowe).
2. Formularze muszą być drukowane zieloną farbą na białym samokopiującym
papierze o formacie 210 x 297 mm (z maksymalną tolerancją - 5 mm krótsze lub 8
mm dłuższe) oraz masie nie mniejszej od 40 g/m2. Papier nie powinien przy
normalnym użyciu być podatny na rozerwanie lub marszczenie. Jednocześnie
powinien mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, umożliwiającą czytelne
wypełnianie (ręczne i maszynowe) bez przebarwień tekstu na drugą stronę. Na
kartach stosowanych dla procedury tranzytowej (karty 1, 4, 5 i 7) pola: 1 (z
wyjątkiem środkowej części), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 27, 31,
32, 33 (pierwsza część), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55 i 56 mają zielone
tło. Poszczególne karty formularza według wzorów podanych w załącznikach nr 2 i
3 do rozporządzenia muszą być oznaczone następującymi kolorami:
a) karty 1, 1A, 2, 3 i 5 na prawym brzegu oznaczone są ciągłym paskiem w kolorze
odpowiednio: czerwonym, czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim,
b) karty 4, 6, 7 i 8 na prawym brzegu oznaczone są paskiem przerywanym w kolorze
odpowiednio: niebieskim, czerwonym, zielonym i żółtym.
Poszczególne karty formularza wg wzorów podanych w załącznikach 4 i 5 do
rozporządzenia, karty 1/6, 2/7, 3/8 i 4/5 na prawym brzegu oznaczone są ciągłym
i na prawo od niego przerywanym paskiem w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym i
niebieskim.
Kolorowe paski mają szerokość około 3 mm. Paski przerywane składają się z ciągu
kwadracików o boku 3 mm i 3 mm przerwy.
3. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw pełny) muszą posiadać następujące
oznaczenia - w kolorze czarnym:
1) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia:
"0101 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + Wspólna Procedura
Tranzytowa + przywóz/import) (rok produkcji)",
2) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia:
"0102 Formularz uzupełniający do dokumentu 0101 (rok produkcji)",
3) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia:
"0121 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + Wspólna Procedura
Tranzytowa + przywóz/import) (rok produkcji)",
4) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia:
"0122 Formularz uzupełniający do dokumentu 0121 (rok produkcji)".
4. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw częściowy) muszą posiadać następujące
oznaczenia - w kolorze czarnym:
1) formularz SAD, przeznaczony dla eksportu, składający się z kart 1, 1A, 2 i 3,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
"0103 Jednolity Dokument Administracyjny (wywóz/eksport) (rok produkcji)",
2) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 1A, 2 i 3, zgodnie
ze wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0104 Formularz uzupełniający do dokumentu 0103 (rok produkcji)",
3) formularz SAD, przeznaczony dla tranzytu, składający się z kart 1, 4, 5 i 7,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
"0105 Jednolity Dokument Administracyjny (Wspólna Procedura Tranzytowa) (rok
produkcji)",
4) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 4, 5 i 7, zgodnie
ze wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0106 Formularz uzupełniający do dokumentu 0105 (rok produkcji)",
5) formularz SAD, przeznaczony dla wywozu i tranzytu, składający się z kart 1,
1A, 2, 3, 4, 5 i 7, zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do
rozporządzenia:
"0107 Jednolity Dokument Administracyjny (wywóz/eksport + Wspólna Procedura
Tranzytowa) (rok produkcji)",
6) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 1A, 2, 3, 4, 5 i 7,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0108 Formularz uzupełniający do dokumentu 0107 (rok produkcji)",
7) formularz SAD, przeznaczony dla wywozu i tranzytu, składający się z kart 1,
1A, 2, 3, 4 i 5, zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do
rozporządzenia:
"0109 Jednolity Dokument Administracyjny (wywóz/eksport + tranzyt) (rok
produkcji)",
8) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 1A, 2, 3, 4 i 5,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0110 Formularz uzupełniający do dokumentu 0109 (rok produkcji)",
9) formularz SAD, przeznaczony dla przywozu, składający się z kart 6, 7 i 8,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
"0111 Jednolity Dokument Administracyjny (przywóz/import) (rok produkcji)";
- pomiędzy karty 6 i 7 oraz karty 7 i 8 należy dołączyć w zestawie kalkę, w celu
kopiowania danych,
10) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 6, 7 i 8, zgodnie ze
wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0112 Formularz uzupełniający do dokumentu 0111 (rok produkcji)";
- pomiędzy karty 6 i 7 oraz karty 7 i 8 należy dołączyć w zestawie kalkę, w celu
kopiowania danych,
11) formularz SAD, przeznaczony dla przywozu, składający się z kart 6, 7 i 8,
zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
"0113 Jednolity Dokument Administracyjny (przywóz/import) (rok produkcji)",
12) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 6, 7 i 8, zgodnie ze
wzorem kart podanym w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0114 Formularz uzupełniający do dokumentu 0113 (rok produkcji)",
13) formularz SAD przeznaczony dla potwierdzania wywozu pieczęcią VAT składający
się z karty 1A, zgodnie ze wzorem kart podanym w załączniku nr 2 do
rozporządzenia:
"0115 Jednolity Dokument Administracyjny (potwierdzenie wywozu) (rok
produkcji)",
14) formularz SAD-BIS składający się z karty 1A, zgodnie ze wzorem kart podanym
w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
"0116 Formularz uzupełniający do dokumentu 0115 (rok produkcji)"
5. Zasady kopiowania kart:
1) Numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 9-kartowego, w
których wpisane dane mają być skopiowane na innych kartach, z wyłączeniem
zestawienia 0113 i 0114, określone zostały w Tabeli nr 1;
2) Numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 4-kartowego, w
których wpisywane dane, mają być skopiowane na pozostałych kartach, określone
zostały w Tabeli nr 2.
3) Dane z pól kart 6, 7 i 8 formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS
zestawienia częściowego 0113 i 0114 kopiują się całkowicie z karty 6 na kartę 7
oraz z karty 7 na kartę 8.
6. W kolorze czarnym należy wydrukować następujące teksty:
a) numery pól 12, 42 i 45 na kartach 1, 1A, 2 i 3 SAD,
b) lit. "A" przy numerze karty - na karcie 1A,
c) oznakowanie zestawów pełnych i częściowych nazwą i adresem producenta,
d) w polu D, J lub D/J zapis: "Z up. dyr. U.C.:",
e) w polu 54 kart 1, 1A, 2, 3 zapis: "Kartę 3 otrzymałem, zostałem powiadomiony
o zarejestrowaniu kwoty wynikającej z długu celnego",
f) w polu 54 kart 6, 7, 8 zapis: "Kartę 8 otrzymałem, zostałem powiadomiony o
zarejestrowaniu kwoty wynikającej z długu celnego",
g) adres na karcie 5 i 4/5 SAD:
"Główny Urząd Ceł
Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu
ul. Chmielna 75
00-805 Warszawa".
TABELA NR 1
I. POLA DLA PODMIOTÓW
Pole NrKarta NrPole NrKarta NrPole NrKarta NrPole NrKarta Nr
11 do 8 środkowe podpole 1 do 3161, 2, 3, 6, 7 i 8311 do 8471 do 3
21 do 5171 do 8321 do 8481 do 3
31 do 817a1 do 333pierwsze podpole 1 do 8 pozostałe podpola 1 do 3491 do 3
41 do 817b1 do 334a1 do 3501 do 8
51 do 8181 do 534b1 do 3511 do 8
61 do 8191 do 5351 do 8521 do 8
71 do 3201 do 336----531 do 8
81 do 5211 do 5371 do 3541 do 4
91 do 3221 do 3381 do 855----
101 do 3231 do 3391 do 356----
111 do 3241 do 3401 do 5
121 do 3251 do 5411 do 3
131 do 3261 do 3421 do 3
141 do 4271 do 543----
151 do 8281 do 3441 do 5
15a1 do 3291 do 3451 do 3
15b1 do 3301 do 3461 do 3
II. POLA DLA ADMINISTRACJI
Pole NrKarta NrPole NrKarta Nr
A1 do 4F----
B1 do 3G----
C1 do 8H----
D1 do 4I----
E----J----
TABELA NR 2
I. POLA DLA PODMIOTÓW
Pole NrKarta NrPole NrKarta NrPole NrKarta NrPole NrKarta Nr
11 do 4 środkowe podpole 1 do 3161 do 3311 do 4471 do 3
21 do 4171 do 4321 do 4481 do 3
31 do 417a1 do 333pierwsze podpole 1 do 4 pozostałe 491 do 3
podpola 1 do 3
41 do 417b1 do 334a1 do 3501 do 4
51 do 4181 do 434b1 do 3511 do 4
61 do 4191 do 4351 do 4521 do 4
71 do 3201 do 3361 do 3531 do 4
81 do 4211 do 4371 do 3541 do 4
91 do 3221 do 3381 do 455----
101 do 3231 do 3391 do 356----
111 do 3241 do 3401 do 4
121 do 3251 do 4411 do 3
131 do 3261 do 3421 do 3
141 do 4271 do 4431 do 3
151 do 4281 do 3441 do 4
15a1 do 3291 do 3451 do 3
15b1 do 3301 do 3461 do 3
II. POLA DLA ADMINISTRACJI
Pole NrKarta NrPole NrKarta Nr
A1 do 4F----
B1 do 3G----
C1 do 4H----
D/J1 do 4I----
E/J----
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Ilustracja
INSTRUKCJA POSŁUGIWANIA SIĘ DOKUMENTEM POTWIERDZAJĄCYM DOKONANIE ZGŁOSZENIA
CELNEGO
I. Dokonywanie zgłoszeń celnych w formie ustnej przez osoby fizyczne
1. Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego, zwany dalej
"potwierdzeniem", wystawia funkcjonariusz celny w dwóch egzemplarzach.
2. Poszczególne pola dokumentu wypełnia się następująco:
Pole A - Urząd Celny - Funkcjonariusz celny w prawej części pola umieszcza
stempel SAD oraz wpisuje numer rejestru, w lewej części umieszcza pieczęć
"Polska Cło".
Pole B - Zgłaszający - Funkcjonariusz celny wpisuje imię, nazwisko, adres
zamieszkania oraz numer paszportu lub dowodu osobistego zgłaszającego.
Pole C - Pokwitowanie pobrania należności - Funkcjonariusz celny wypełnia to
pole podczas pobierania należności, wpisując tytuł (nazwę) pobieranych
należności, ich wysokość oraz umieszczając w polu swój podpis.
Pole D - Opis towaru i obliczanie należności - poszczególne rubryki odpowiadają:
Rubryka "Towar" - polu 31 SAD.
Rubryka "Ilość" - należy wpisać ilość oraz jednostkę miary zazwyczaj stosowaną
do określania ilości opisywanego towaru.
Rubryka "Kod PCN" - polu 33 SAD.
Rubryka "Wartość" - odpowiada polu 47 SAD rubryka "Podstawa opłaty" dla kodu
należności 111.
Rubryka "Stawka Celna" - odpowiada polu 47 SAD rubryka "Stawka".
Rubryki "Kwota cła" oraz "Kwota podatku" - wypełnia się w sposób określony dla
pola 47 SAD dla Kodu należności 111 oraz 813.
Rubryka "Suma" - należy wpisać sumę z rubryki "Kwota cła" oraz "Kwota podatku".
Rubryka "Razem" - Należy podać kolejno sumę wykazanych dla poszczególnych
pozycji całkowitych kwot należności.
3. Od momentu dokonania zgłoszenia ustnego do momentu udokumentowania uiszczenia
należności celnych i podatków (pole C zaświadczenia) towary będące przedmiotem
zgłoszenia pozostają pod dozorem celnym, w miejscu wskazanym przez organ celny.
4. Jeżeli pobór należności dokonywany jest przez innego funkcjonariusza celnego
niż wystawiający potwierdzenie, funkcjonariusz celny wystawiający potwierdzenie
wypełnia pola A, B, D i przekazuje potwierdzenie osobie dokonującej zgłoszenia
celnego w celu dostarczenia dokumentu do kasy i uiszczenia należności.
Po uiszczeniu należności osoba dokonująca zgłoszenia składa swój podpis na
potwierdzeniu, a funkcjonariusz celny przyjmujący wpłatę wypełnia pole C
potwierdzenia.
Jeżeli wystawienia potwierdzenia i poboru należności dokonuje ten sam
funkcjonariusz celny, wypełnia on wszystkie pola potwierdzenia, a osoba
dokonująca zgłoszenia celnego składa podpis na potwierdzeniu.
5. Towary zostają zwolnione do procedury na podstawie całkowicie wypełnionego
potwierdzenia. W momencie zwolnienia towarów następuje podział kart:
1) karta 1 zostaje przekazana podróżnemu,
2) karta 2 pozostaje w urzędzie celnym.
II. Wypełnianie Dokumentu Potwierdzającego Dokonanie Zgłoszenia Celnego opakowań
wielokrotnego użytku do procedury odprawy czasowej.
1. Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego sporządza zgłaszający w
dwóch egzemplarzach.
2. Należy wypełnić następujące pola dokumentu wpisując:
Rubryka "Towar" - opis i rodzaj opakowań
Rubryka "Ilość" - ilość opakowań
Pole B - Zgłaszający - należy wpisać nazwę firmy lub imię i nazwisko osoby, jej
adres oraz imię i nazwisko osoby przedstawiającej towar.
Załącznik nr 13
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Załącznik nr 15
Ilustracja
Ilustracja
INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA TRANZYTOWEGO DOKUMENTU TOWARZYSZĄCEGO
Część I
Uwagi ogólne
1. Formularze Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego stanowią wydruk z systemu
NCTS.
2. Zapisy w poszczególnych polach formularza Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego nie mogą być wycierane, zamalowywane lub w inny sposób zmieniane,
chyba, że przepisy Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze
tranzytowej stanowią inaczej.
3. Notę tranzytową stanowią karta A lub karty A i B Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego.
Część II
Wypełnianie formularza Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego
Dla wypełniania następujących pól Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego: 1, 18,
38, 55 i F przepisy Części III, IV i VI załącznika nr 6 do rozporządzenia
stosuje się odpowiednio.
Dla pozostałych pól określa się następujący sposób wypełniania:
POLE "MRN"
Wpisuje się Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN).
Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej składa się z 18 znaków, umieszczonych w
następującym układzie:
- dwie ostatnie cyfry danego roku kalendarzowego
- dwuznakowy symbol kraju rozpoczęcia operacji tranzytowej, zgodnie z kodami
krajów zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
- trzynastoznakowy numer danej operacji tranzytowej (alfanumeryczny)
- jednoznakowy symbol kontrolny (alfanumeryczny)
Karta zwrotna powinna zostać odesłana do urzędu: wpisuje się nazwę i adres
urzędu celnego do którego należy odesłać Kartę B lub Fotokopię Karty A
POLE 2 - Nadawca/Eksporter
Podaje się nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby, na rzecz której
dokonano zgłoszenia celnego.
POLE 3 - Formularze
Pole składa się z dwóch części. W pierwszej części podaje się numer strony
obecnie drukowanej a w drugiej części - całkowitą liczbę drukowanych stron wraz
z wykazem towarów.
Jeżeli zgłoszenie celne dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, pole 3 nie jest
wypełniane.
POLE 4 - Wykazy załadunkowe
Pole to jest wypełniane w wypadku występowania list towarowych. Należy wpisać
ilość list towarowych.
POLE 5 - Pozycje
Podaje się liczbę zgłoszonych pozycji towarowych, wymienionych przez
zgłaszającego w polach 32 na formularzu Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego
oraz listy towarowej albo wykazu towarów.
POLE 6 - Całkowita liczba opakowań
Podaje się całkowitą liczbę opakowań. Całkowita liczba opakowań jest równa sumie
wszystkich liczb opakowań, liczb sztuk oraz wartości "1" w wypadku towaru luzem.
POLE 8 - Odbiorca
Podaje się nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby, która powinna
odebrać towary.
POLE 15 - Kraj wysyłki/eksportu
Podaje się kod kraju, z którego towary są wywożone, zgodnie z Wykazem H
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 17 - Kraj przeznaczenia
Podaje się kod kraju przeznaczenia, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie
H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera (-ów) -
Liczba i rodzaj
Podaje się znaki i numery oraz liczbę i rodzaj opakowań, zgodnie z kodem
opakowań zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, to podaje się numery kontenerów.
Podaje się zwyczajowy opis handlowy towaru.
Jeżeli zostały użyte listy towarowe, wpisuje się:
w wypadku towarów T1 lub T2: "Patrz listy towarowe"
w wypadku towarów T1 i T2:
- "Towary T1: patrz listy towarowe nr"
- "Towary T2: patrz listy towarowe nr"
W polu tym wpisuje się również kod towarów wrażliwych, zgodnie z kodem towarów
wrażliwych, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia oraz ilość
tych towarów dla określenia towarów wrażliwych.
POLE 32 - Pozycja Nr
Wpisuje się kolejny numer danej pozycji towarowej.
Jeżeli wypełniany jest tylko formularz Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, to
w pierwszej części wpisuje się znak "1" a część drugą pozostawia się
niewypełnioną.
Jeżeli w danej dostawie stosuje się Tranzytowy Dokument Towarzyszący oraz listę
towarową albo wykaz towarów, to na formularzu Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego wpisuje się znak "1", a na formularzach listy towarowej albo
wykazu towarów przy każdej wymienionej pozycji towarowej - kolejny numer.
POLE 33 - Kod towaru
Pole to wypełnia się wyłącznie dla towarów określonych w § 16 ust. 1 pkt 3 i 4
oraz w § 68 ust. 1.
POLE 35 - Masa brutto w kilogramach
Wpisuje się masę brutto towaru, wyrażoną w pełnych kilogramach. Wartości po
przecinku zaokrągla według zasad matematycznych.
Przez masę brutto rozumie się masę towaru z całkowitym opakowaniem, z wyjątkiem
masy pojemników, kontenerów oraz materiałów wypełniających.
Masa brutto nie jest wymagana, jeżeli towary różnego rodzaju, objęte jednym
zgłoszeniem, zostały zapakowane w taki sposób, że niemożliwe jest określenie
masy brutto każdego rodzaju towaru.
POLE 40 - Deklaracja skrócona/poprzedni dokument
Jeżeli zgłoszeniem objęte są towary T2, wpisuje się nazwę i numer dokumentu,
stosowanego w poprzedniej procedurze tranzytu, zgodnie z kodem poprzedniego
dokumentu, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 44 - Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia
Wpisuje się informacje o nazwach i numerach przedłożonych dokumentów, zgodnie z
kodami nazw dokumentów/informacji, zawartymi w wykazie H załącznika nr 7 do
rozporządzenia. W polu tym także wpisuje się dodatkowe informacje, zgodnie z
kodem dodatkowych informacji, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do
rozporządzenia. Dozwolone jest umieszczenie w tym polu również innych danych w
postaci wolnego tekstu, jeżeli są one wymagane.
POLE 50 - Główny zobowiązany
Podaje się nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby.
POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj)
Podaje się numer urzędu celnego tranzytowego przywozu każdej Umawiającej się
Strony, przez której obszar celny towary będą przewożone. Jeżeli przewóz będzie
przebiegał przez terytorium krajów trzecich, podaje się numer urzędu celnego
wywozu, przez który środek transportu opuści terytorium Umawiającej się Strony.
W wypadku gdy przewidywany urząd przeznaczenia znajduje się na obszarze celnym
Wspólnoty Europejskiej, w polu tym wpisuje się numer pierwszego przewidywanego
urzędu celnego tranzytowego przywozu znajdującego się na obszarze celnym
Wspólnoty Europejskiej.
POLE 52 - Gwarancje nieważne na
W lewej części pola wpisuje się numer gwarancji. W wypadku korzystania z więcej
niż jednego "T.C. 32 Tytuł gwarancyjny" należy wpisać tylko pierwszy i ostatni
numer stosowanych dokumentów pod warunkiem, że numery te następują po sobie.
Jeżeli gwarancja jest nieważna na kraje Wspólnoty Europejskiej, należy wpisać
symbol "1" a jeżeli jest na te kraje ważna - symbol "0". W wypadku nieważności
gwarancji na inne Umawiające się Strony, wpisuje się nazwę tego kraju.
W prawej części pola podaje się kod rodzaju gwarancji, zgodnie z kodami
zawartymi w wykazach G i H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj)
Podaje się numer urzędu przeznaczenia, w którym następuje zakończenie procedury
tranzytu.
Jeżeli operacja tranzytowa nie może zostać zakończona w innym urzędzie
przeznaczenia, wpisuje się znak "*".
POLE C - Urząd wyjścia
Podaje się nazwę i numer urzędu wyjścia, datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego
oraz, w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w § 90 - § 108,
nazwę upoważnionego nadawcy, jego adres i numer pozwolenia.
POLE D - Kontrola przez urząd celny wyjścia
W pozycji "Wynik" wpisuje się kod wyniku kontroli, zgodnie z wykazem H
załącznika nr 7 do rozporządzenia. W wypadku zakazu zmiany urzędu przeznaczenia
lub wyznaczenia wiążącej trasy przewozu, dokonuje się odpowiedniej adnotacji.
W pozycji "Nałożone zamknięcia: Ilość" oraz "Znaki" wpisuje się liczbę i numery
nałożonych zamknięć celnych. W wypadku nałożenia zamknięć celnych a więcej, niż
jednym numerze, należy wpisać pierwszy i ostatni numer, pod warunkiem, że numery
te następują po sobie.
W pozycji "Termin (ostatni dzień)" wpisuje się datę (w systemie RR-MM-DD)
dostarczenia towaru do urzędu przeznaczenia.
W polu tym wpisuje się również wiążącą trasę przewozu, jeżeli nastąpiło jej
wskazanie.
Określenie wiążącej trasy przewozu następuje poprzez wpisanie kodów krajów,
przez które ma nastąpić przewóz, zgodnie z wykazem kodów zawartych w wykazie H
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
W wypadku zakazu zmiany urzędu przeznaczenia wpisuje się adnotację "Zakaz urzędu
przeznaczenia".
POLE I - Kontrola przez urząd celny przeznaczenia
Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia potwierdza w polu I karty A i B lub na
karcie A i jej fotokopii przedstawienie towaru i dokumentów oraz dokonuje
następujących wpisów:
a) w pozycji "Data przybycia" datę dostarczenia towarów (w systemie RR-MM-DD)
b) w pozycji "Kontrola zamknięć" i "Uwagi" należy podać odpowiedni kod wyników i
wskaźnika kontroli, zgodnie z wykazem H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
c) w pozycji "Karta zwrotna odesłana w dniu" należy podać datę odesłania karty B
lub fotokopii karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego do urzędu
przeznaczenia (w systemie RR-MM-DD).
d) w pozycji "po wpisaniu do Nr" należy wpisać numer ewidencji w urzędzie
przeznaczenia.
e) w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" funkcjonariusz celny składa podpis i
przystawia pieczęć "Polska-Cło"
CZĘŚĆ III
Uwagi dodatkowe
Jeżeli brak jest miejsca w polach 31, 40 i 44 Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego na wpisanie wszystkich danych, dane te powinny zostać wpisane w
wykazie towarów. W tym wypadku w polu 31 Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego
należy wpisać adnotację "Patrz: wykaz towarów", a pola 40 i 44 tego dokumentu
zostawić niewypełnione.
Załącznik nr 16
Ilustracja
Ilustracja
WYPEŁNIANIE FORMULARZA WYKAZU TOWARÓW
Część I
UWAGI OGÓLNE
1. Formularze wykazu stanowią wydruk z systemu NCTS.
2. Zapisy w poszczególnych polach wykazu towarów nie mogą być wycierane,
zamalowywane lub w inny sposób zmieniane, chyba że przepisy Konwencji o wspólnej
procedurze tranzytowej stanowią inaczej.
Wykaz towarów stanowi kartę A lub karty A i B
Część II
WYPEŁNIANIE FORMULARZA WYKAZU TOWARÓW
Dla wypełniania pól wykazu towarów przepisy Części II załącznika nr 15 do
rozporządzenia stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem następujących pól: 2, 8, 15,
17, 31, 36, 38, 40 i 44.
W polu umieszczonym w lewym górnym rogu w trzecim podpolu należy wpisać numer
seryjny danej karty a w czwartym podpolu całkowitą liczbę wszystkich kart (wraz
z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym).
W polu "Urząd wyjścia" należy wpisać nazwę tego urzędu.
W polu "Data" należy wpisać datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego.
POLE "MRN"
Wpisuje się Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN), określony w Części II
załącznika nr 15 do rozporządzenia.
POLE Pozycja Nr (32)
Wpisuje się numer kolejnej pozycji towarowej
POLE Procedura (1/3)
Jeżeli status towarów objętych całym zgłoszeniem jest ten sam, pole to nie jest
wypełniane. Jeżeli zgłoszeniem objęte są przesyłki o różnym statusie, wpisuje
się symbole T1 lub T2/T2F.
Załącznik nr 17
WYKAZ TOWARÓW, PRZY KTÓRYCH PRZEWOZIE MOŻE BYĆ BRANE POD UWAGĘ PODWYŻSZENIE
KWOTY GWARANCJI RYCZAŁTOWEJ
Kod H.S.Opis towaruIlość, która odpowiada kwocie 7.000 EUR gwarancji
ryczałtowej
01.02Żywe bydło4000 kg
02.02.Mięso wołowe mrożone3000 kg
04.02.Mleko i śmietana, skondensowane lub z dodatkiem cukru, lub innych
środków słodzących5000 kg
ex 04.05.Masło i inne tłuszcze otrzymywane z mleka3000 kg
08.03.Banany, łącznie z plantanami, świeże lub suszone8000 kg
17.01.Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej7000 kg
2207.10.Alkohol etylowy o zawartości alkoholu 80% lub więcej, nieskażony3
hl
ex 22.08.Wódki, likiery i inne napoje spirytusowe5 hl
2402.20Papierosy35 000 sztuk
Załącznik nr 18
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 19
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 20
WZÓR II DOKUMENTU GWARANCYJNEGO
WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA/WSPÓLNOTOWA PROCEDURA TRANZYTOWA
(Gwarancja dla pojedynczej procedury tranzytowej realizowanej w ramach Konwencji
o wspólnej procedurze tranzytowej/wspólnotowej procedury tranzytowej)
I. Oświadczenie gwaranta
1. Niżej podpisany1 ...................................................
zamieszkały (z siedzibą) w2 ...........................................
......................................................................
niniejszym składa solidarną gwarancję w urzędzie wyjścia w
................................. do maksymalnej kwoty
..................................
wobec Wspólnoty Europejskiej składającej się z Królestwa Belgii, Królestwa
Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii,
Republiki Francuskiej, Republiki Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego
Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Republiki
Portugalii, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji, Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jak również Republiki Węgierskiej,
Republiki Islandii, Królestwa Norwegii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki
Słowackiej, Konfederacji Szwajcarskiej, Republiki Czeskiej3, na kwoty, które
główny zobowiązany4 ...................................
......................................................................
......................................................................
może być winny wymienionym państwom z tytułu naruszeń lub nieprawidłowości
popełnionych podczas dokonywania przez niego wysyłki towarów w ramach Konwencji
o wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej,
z urzędu wyjścia .....................................................
do urzędu przeznaczenia ..............................................
łącznie cła, podatki, opłaty wyrównawcze rolne i inne opłaty - z wyjątkiem kar
pieniężnych lub grzywien - a mianowicie dotyczące zobowiązań głównych lub
ubocznych, kosztów i dopłat.
1 Nazwisko i imię, względnie nazwa firmy.
2 Pełny adres.
3 Nazwę państwa lub państw, których obszar nie będzie wykorzystywany, należy
skreślić.
4 Imię i nazwisko lub nazwa firmy, pełny adres głównego zobowiązanego.
2. Niżej podpisany(a) zobowiązuje się, w terminie 30 dni po pierwszym wezwaniu
właściwych władz państw wymienionych w punkcie 1, uiścić bezzwłocznie żądane
kwoty do wysokości wymienionej kwoty maksymalnej, o ile on(ona) lub inna
zainteresowana osoba nie udowodni właściwym władzom przed upływem tego terminu,
że w toku dokonywania wysyłki w ramach Konwencji o wspólnej procedurze
tranzytowej/w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej, nie zostało popełnione
żadne naruszenie lub nieprawidłowości w rozumieniu punktu 1.
Właściwe władze mogą, z uzasadnionych powodów, na wniosek podpisanego,
przedłużyć termin 30 dni, w którym niżej podpisany musi uiścić żądane kwoty.
Koszty wynikające z udzielenia dodatkowego terminu, szczególnie odsetki, należy
tak wyliczyć, aby odpowiadały one kwocie, pobieranej z tego tytułu na rynku
kapitałowym lub pieniężnym danego państwa.
3. Oświadczenie gwaranta jest wiążące z dniem jego przyjęcia przez urząd
wyjścia.
4. Dla celów tego oświadczenia niżej podpisany ustanawia siedzibę5 w6
........................................................................................................
jak również we wszystkich innych państwach, wymienionych w punkcie 1:
PaństwoNazwisko i imię względnie nazwa firmy oraz pełny adres
Niżej podpisany(a) uznaje, że wszystkie formalności lub środki proceduralne,
które dotyczą niniejszego oświadczenia i zostały pisemnie złożone na piśmie w
jednej z jego siedzib a szczególnie korespondencja i przesyłki pocztowe, są dla
niego wiążące.
5 Jeśli przepisy danego państwa nie przewidują ustanowienia siedziby, gwarant
musi wyznaczyć w każdym z państw wymienionych w p. 1, pełnomocnika ds.
korespondencji. Dla decyzji w kwestiach spornych wynikających z tej gwarancji
właściwe są sądy w miejscu zamieszkania (siedzibie) gwaranta lub jego
pełnomocników. Zobowiązania wynikające ze zdania drugiego i czwartego punktu 4,
muszą być odpowiednio zgodne.
6 Pełny adres.
Ilustracja
Załącznik nr 21
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 22
Ilustracja
Załącznik nr 23
Ilustracja
Załącznik nr 24
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 25
12
34
56
Wymiary stempla:
- szerokość 55 mm
- wysokość: 25 mm
I. Opis pól stempla stosowanego w procedurze uproszczonej przy obejmowaniu
towarów przewożonych transportem drogowym wspólną procedurą tranzytową lub przy
potwierdzaniu na dokumentach T2L wspólnotowego statusu celnego towarów
1. PL
2. Kod urzędu wyjścia
3. Numer noty tranzytowej lub dokumentu T2L
4. Data objęcia towaru wspólną procedurą tranzytową lub wystawienia dokumentu
T2L
5. Nazwa upoważnionego nadawcy
6. Numer pozwolenia
II. Opis pól stempla stosowanego w procedurze uproszczonej przy obejmowaniu
towarów przewożonych transportem kolejowym procedurą tranzytu
1. PL
2. Kod urzędu wyjścia
3. Numer dokumentu kolejowego
4. Data objęcia towaru procedurą tranzytu
5. Nazwa upoważnionego nadawcy
6. Numer pozwolenia
III. Opis pól stempla stosowanego w przy zakończeniu procedury tranzytu w
transporcie kolejowym
1. PL
2. Kod urzędu przeznaczenia
3. Numer dokumentu kolejowego
4. Data zakończenia procedury tranzytu
5. Nazwa upoważnionego odbiorcy
6. Numer pozwolenia
Załącznik nr 26
Ilustracja
Załącznik nr 27
Ilustracja
Załącznik nr 28
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 29
WZÓR KOLEJOWEGO IDENTYFIKATORA PROCEDURY TRANZYTU (PIKTOGRAM)
(kolor czarny na zielonym tle)
Ilustracja
Załącznik nr 30
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 31
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 32
Ilustracja
Załącznik nr 33
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 34
INSTRUKCJA STOSOWANIA KARNETU TIR
I. Postanowienia ogólne
Uprawnionym do posługiwania się karnetem TIR jest jego posiadacz wymieniony w
rubryce 3 okładki i w rubryce 4 odcinków karnetu.
W wypadku gdy posiadaczem karnetu TIR jest osoba zagraniczna, urząd celny
przyjmujący karnet poucza ją o obowiązku, dotyczącym wskazania adresu dla
doręczeń w Polsce. Adnotację o pouczeniu umieszcza się w rubryce "do użytku
służbowego" odcinka Nr 1. Pouczenie wymaga potwierdzenia podpisem posiadacza
karnetu.
1. Rubryki 1-4 na stronie 1 okładki karnetu TIR wypełnia stowarzyszenie
poręczające. Rubryki 6-12 na stronie 1 okładki karnetu TIR i rubryki 2-15 na
wszystkich odcinkach karnetu TIR wypełnia posiadacz karnetu.
2. Warunkiem przyjęcia karnetu TIR przez urząd celny jest:
a) zamieszczenie danych dotyczących posiadacza karnetu TIR w rubryce 3 okładki,
w rubryce 4 wszystkich odcinków karnetu TIR i jeżeli przewóz następuje z
zastosowaniem międzynarodowego drogowego listu przewozowego (CMR) w rubrykach
16-23 CMR,
b) wpisanie w rubryce 8 okładki i w rubryce 7 na odcinkach karnetu TIR numeru
rejestracyjnego pojazdu, którym dokonywany jest przewóz,
c) wpisanie w rubryce 9 okładki karnetu TIR numeru i daty świadectwa uznania
pojazdu, którym dokonywany jest przewóz,
3. Przed przyjęciem karnetu TIR funkcjonariusz celny bada jego autentyczność i
prawidłowość wypełnienia poprzez sprawdzenie czy:
a) okładka karnetu TIR i poszczególne karty są opatrzone tym samym numerem i
posiadają znaki IRU,
b) w rubrykach 2 i 4 okładki została zamieszczona nazwa stowarzyszenia
poręczającego i odciśnięta jego pieczęć,
c) karty karnetu TIR są kolejno ponumerowane,
d) karnetem TIR posługuje się osoba uprawniona,
e) karnet TIR został przyjęty przez wyjściowy urząd celny w terminie określonym
w rubryce 1 okładki.
4. Jeżeli karnet TIR nie spełnia warunków określonych w pkt 2 i 3,
funkcjonariusz celny odmawia jego przyjęcia.
II. Czynności organów celnych przy zgłaszaniu towarów do wywozu poza polski
obszar celny
Do czynności funkcjonariusza celnego wyjściowego urzędu celnego należy:
1) sprawdzenie autentyczności i prawidłowości wypełnienia karnetu TIR,
2) po dokonanym załadunku - nałożenie zamknięć celnych i wpisanie ich numerów
lub znaków w rubryce 16 wszystkich odcinków karnetu TIR i w rubryce 3 grzbietu
Nr 1,
3) wypełnienie rubryk 18-23 odcinków 1 i 2 oraz rubryk 1-6 grzbietu Nr 1
karnetu,
4) potwierdzenie dokonanych wpisów pieczęcią "Polska-Cło" i podpisem w
rubrykach: 17 wszystkich odcinków karnetu TIR, 23 - odcinków 1 i 2 oraz 6 -
grzbietu Nr 1,
5) nadanie numeru ewidencyjnego,
6) pozostawienie w wyjściowym urzędzie celnym odcinka Nr 1 pierwszej pary
odcinków karnetu TIR.
III. Czynności organów celnych przy przywozie towarów lub ich tranzycie przez
polski obszar celny
1. Do czynności funkcjonariusza celnego przejściowego urzędu celnego przy
wjeździe należy:
a) sprawdzenie stanu zamknięć celnych nałożonych przez wyjściowy urząd celny w
kraju wywozu,
b) nałożenie własnych zamknięć celnych, jeśli zachodzi taka potrzeba, i wpisanie
ich numerów lub znaków w rubryce 3 grzbietu Nr 1, niezależnie od uznania
zamknięć celnych kraju wywozu,
c) wypełnienie rubryk 18-23 odcinków Nr 1 i 2 karnetu TIR,
d) nadanie numeru ewidencyjnego,
e) wypełnienie rubryk 1-6 grzbietu Nr 1 karnetu, odpowiadających odcinkowi Nr 1,
f) potwierdzenie w rubryce 23 odcinków Nr 1 i 2 oraz w rubryce 6 grzbietu Nr 1
dokonanych wpisów podpisem i pieczęcią "Polska-Cło"
g) pozostawienie w urzędzie celnym odcinka Nr 1,
h) niezwłoczne powiadomienie urzędu celnego docelowego lub przejściowego przy
wyjeździe o wprowadzeniu towaru na polski obszar celny, jeżeli zachodzi taka
potrzeba.
2. Jeżeli przejściowy urząd celny przy wjeździe jest jednocześnie docelowym
urzędem celnym, funkcjonariusz celny, poza czynnościami określonymi w ust. 1:
a) wypełnia rubryki 24-28 odcinka Nr 2 i rubryki 1-6 grzbietu Nr 2 karnetu TIR,
b) potwierdza dokonanie wpisów podpisem i pieczęcią "Polska-Cło",
c) nadaje numer ewidencyjny,
d) pozostawia odcinek Nr 2 karnetu TIR w urzędzie celnym.
3. Do czynności funkcjonariusza celnego docelowego urzędu celnego albo
przejściowego urzędu celnego przy wyjeździe należy:
a) sprawdzenie i zdjęcie zamknięć celnych, nałożonych przez przejściowy urząd
celny przy wjeździe, a w wypadku tranzytu - nałożenie własnych zamknięć celnych,
b) wypełnienie rubryk 24-28 odcinka Nr 2 karnetu TIR,
c) wypełnienie rubryk 1-6 grzbietu Nr 2 karnetu TIR, odpowiadających odcinkowi
Nr 2,
d) potwierdzenie w rubryce 28 odcinka Nr 2 i w rubryce 6 grzbietu Nr 2
dokonanych wpisów podpisem i pieczęcią "Polska-Cło",
e) nadanie numeru ewidencyjnego,
f) pozostawienie w urzędzie celnym górnej części odcinka Nr 2 karnetu TIR,
g) przesłanie do przejściowego urzędu celnego przy wjeździe dolnej części
odcinka Nr 2 karnetu TIR.
4. Do czynności funkcjonariusza celnego docelowego urzędu celnego przy
uproszczonym zakończeniu procedury TIR należy:
a) po otrzymaniu informacji o przybyciu towaru i prawidłowym przebiegu operacji
TIR, przekazanej przez osobę upoważnioną w pozwoleniu na stosowanie
uproszczonej, przy wykorzystaniu faksu lub elektronicznych środków przekazu
danych, niezwłocznie przekazanie potwierdzenia upoważnionemu odbiorcy
zawierającego:
- numer i datę,
- ewentualną zgodę na usunięcie i rozładunek towaru
b) po otrzymaniu karnetu TIR, w terminie określonym w pozwoleniu, wraz z
potwierdzeniem zgodności dostarczonych towarów z dokumentacją, wykonanie
czynności określonych w pkt 3 lit. b)-g),
c) jeżeli wystąpiła nieprawidłowość w realizacji procedury TIR, przekazanie
rozstrzygnięcia o zatrzymaniu towarów w miejscu wyznaczonym w pozwoleniu do
chwili przeprowadzenia kontroli celnej. Po przeprowadzeniu kontroli, zwolnienie
karnetu z zastrzeżeniem lub bez, zgodnie z przepisami Konwencji TIR.
IV. Czynności organów celnych przy doładunku lub rozładunku partii towaru na
polskim obszarze celnym, jeżeli występuje więcej niż jeden urząd celny wyjściowy
albo docelowy
1. Jeżeli w karnecie TIR brak jest zapisu o doładunku towarów na polskim
obszarze celnym, funkcjonariusz celny przejściowego urzędu celnego przy wjeździe
na wniosek posiadacza karnetu TIR wyraża zgodę na tranzyt do wewnętrznego urzędu
celnego, w którym towary mają być doładowane.
2. Do czynności funkcjonariusza celnego przejściowego urzędu celnego przy
wjeździe należy:
a) wpisanie w rubryce 2 odcinków karnetu, w pozycji 2 lub 3 (zależnie od tego,
którym kolejnym wyjściowym urzędem celnym będzie urząd celny wewnętrzny) nazwy
urzędu celnego właściwego dla miejsca doładunku partii towaru,
b) wpisanie w rubryce 22 kolejnej pary odcinków karnetu TIR i w rubryce 5
grzbietu nr 1 nazwy urzędu celnego wewnętrznego,
c) dokonanie w rubryce 3 grzbietu nr 1 adnotacji o nałożeniu zamknięć celnych.
3. Do czynności funkcjonariusza celnego urzędu celnego wewnętrznego, w którym
jest dokonywany doładunek, należy:
a) zdjęcie dotychczasowych zamknięć celnych,
b) potwierdzenie w rubrykach 9-11 kolejnych odcinków karnetu TIR podpisem i
pieczęcią "Polska-Cło" dokonanego zapisu o doładunku towarów,
c) nałożenie zamknięć celnych po dokonaniu doładunku towarów i wpisanie ich
numerów lub znaków w rubryce 16 odcinków karnetu TIR, w rubryce 3 grzbietu Nr 1
i w rubryce 4 poprzedniego grzbietu Nr 2 i odnotowanie tego faktu w rubryce 16
odcinków karnetu w formie zmiany zapisu dotyczącego zmiany zamknięć celnych,
d) wpisanie w rubryce 22 kolejnej pary odcinków karnetu TIR i w rubryce 5
grzbietu Nr 1 nazwy kolejnego wyjściowego urzędu celnego w wypadku kolejnego
doładunku towarów na polskim obszarze celnym,
e) wpisanie w rubryce 22 nazwy przejściowego urzędu celnego przy wyjeździe.
4. W wypadku gdy otwarcie karnetu TIR ma miejsce w urzędzie celnym wewnętrznym,
który jest pierwszym wyjściowym urzędem celnym a doładunek partii towaru ma
miejsce w innym urzędzie celnym, który jest drugim wyjściowym urzędem celnym,
obowiązuje tryb postępowania określony w pkt 3.
5. Jeżeli w karnecie TIR brak jest zapisu o wyładunku partii towarów na polskim
obszarze celnym, funkcjonariusz celny przejściowego urzędu celnego przy
wjeździe, na wniosek posiadacza karnetu TIR, wyraża zgodę na tranzyt do
wewnętrznego urzędu celnego, w którym towary mają być wyładowane. Tryb
postępowania, określony w pkt 2, stosuje się odpowiednio. Nazwę docelowego
urzędu celnego należy wpisać w rubryce 12 kolejnych odcinków karnetu TIR.
6. Do czynności funkcjonariusza celnego urzędu celnego wewnętrznego będącego
docelowym urzędem celnym należy:
a) zdjęcie dotychczasowych zamknięć celnych,
b) potwierdzenie w rubrykach 9-11 kolejnych odcinków karnetu TIR podpisem i
pieczęcią "Polska-Cło" dokonanego zapisu o wyładunku partii towarów,
c) nałożenie zamknięć celnych i wpisanie ich numerów lub znaków w rubryce 3
grzbietu Nr 2,
d) wpisanie w rubryce 3 grzbietu Nr 2 ilości zwolnionych (wyładowanych)
przesyłek,
e) wpisanie w rubryce 22 kolejnej pary odcinków karnetu:
- nazwy kolejnego docelowego urzędu celnego, w wypadku kolejnego rozładunku na
polskim obszarze celnym lub,
- nazwy przejściowego urzędu celnego przy wyjeździe, w wypadku tranzytu przez
polski obszar celny,
f) wpisanie nazwy tego samego urzędu celnego w rubryce 5 grzbietu Nr 1.
Załącznik nr 35
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 36
INSTRUKCJA STOSOWANIA KARNETU ATA
I. Postanowienia ogólne
1. W okresie ważności karnetu ATA (12 miesięcy) może nastąpić jego zwolnienie
poprzez wystawienie drugiego karnetu (zastępczego). Nowy numer ewidencji
prowadzonej przez organ celny stanowi zamknięcie poprzedniego karnetu ATA, o
czym funkcjonariusz celny dokonuje odpowiednich adnotacji:
1) na zielonej okładce w polu "zaświadczenie władz celnych" obu karnetów ATA,
wpisując datę (rok, miesiąc, dzień), przystawiając pieczęć "Polska-Cło" oraz
składając podpis,
2) w ewidencji prowadzonej przez organ celny.
2. Jeżeli wprowadzenie towarów na polski obszar celny lub wyprowadzenie towarów
z polskiego obszaru celnego następuje z zastosowaniem karnetu ATA, tryb
postępowania określony w niniejszej Instrukcji dotyczy każdej partii towarów.
3. Przed przyjęciem karnetu ATA funkcjonariusz celny bada jego autentyczność i
prawidłowość wypełnienia poprzez sprawdzenie, czy:
1) przywóz albo wywóz towarów następuje z kraju lub do kraju będącego stroną
Konwencji,
2) karnet zawiera podpisy w polach: "podpisy przedstawicieli zrzeszenia" i
"podpis posiadacza",
3) karnet zawiera odpowiednią liczbę kart,
4) rubryki przeznaczone do wypełnienia przez posiadacza są prawidłowo
wypełnione.
II. Czynności organów celnych przy zgłaszaniu towarów do czasowego wywozu
1. Jeżeli zgłoszenie towarów następuje w urzędzie celnym granicznym, do
czynności funkcjonariusza celnego należy:
1) wpisanie na pierwszej stronie okładki (karta zielona) w części "zaświadczenie
władz celnych":
a) w polu a) - numerów lub znaków nałożonych zamknięć celnych na towary, ze
wskazaniem pozycji w liście ogólnej karnetu ATA,
b) w polu b) - krzyżyka w ramce po wyrazach: "Yes/tak", jeżeli towary zostały
poddane rewizji albo "No/nie", jeżeli rewizji nie przeprowadzono,
c) w polu c) - numeru ewidencji,
d) w polu d) - nazwy urzędu celnego, nazwy miejscowości otwarcia karnetu, daty,
złożenie podpisu oraz przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
2) wpisanie na drugiej stronie okładki karnetu ATA w liście ogólnej oraz na
arkuszach w rubryce 7 ("zastrzeżone dla organów celnych") wpisanie numerów lub
znaków i ilości nałożonych zamknięć celnych,
3) na grzbiecie żółtego odcinka wywozowego wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarów według listy ogólnej, które zostały objęte
procedurą wywozu,
b) w polu 2 - ostatecznego terminu powrotnego przywozu,
c) w polu 3 - pozycji ewidencji,
d) w polu 4 - nazwy urzędu celnego, w którym towary zostały objęte procedurą
wywozu,
e) w polu 5 - nazwy miejscowości, z której towar wywożony jest za granicę,
f) w polu 6 - daty wywozu towarów
g) w polu 7 - złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska Cło",
4) w polu H żółtej karty wywozowej ("zastrzeżone dla organów celnych") wpisanie:
a) w polu b) - ostatecznego terminu powrotnego przywozu,
b) w polu d) - numeru ewidencji oraz adnotacji o objęciu towarów procedurą
wywozu, nazwy urzędu celnego, daty, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci
"Polska-Cło",
c) na odwrocie grzbietu żółtego odcinka wywozowego powtórzenie treści adnotacji
z pól b) i d) pola H,
5) w rubryce 7 listy ogólnej (odcinek żółty) wpisanie numerów lub znaków i
ilości nałożonych zamknięć celnych,
6) oderwanie od grzbietu żółtego odcinka wywozowego i dołączenie go do
ewidencji,
7) w polu H żółtej karty powrotnego przywozu wpisanie:
a) w punkcie b) - nazwy urzędu celnego, w którym towar został zgłoszony do
procedury wywozu,
b) w punkcie c) - numeru ewidencji.
2. Jeżeli zgłoszenie towarów następuje w urzędzie celnym wewnętrznym,
funkcjonariusz celny postępuje w sposób określony w pkt 1 ppkt 1-6, nie
wypełniając pól 4, 5, 6 i 7 grzbietu żółtego odcinka wywozowego oraz w polu H
tego odcinka miejsc przeznaczonych na datę, podpis i pieczęć urzędu celnego.
Pozycje te wypełnia funkcjonariusz celny urzędu celnego granicznego.
3. Po dostarczeniu do urzędu celnego granicznego towarów objętych procedurą
wywozu w urzędzie celnym wewnętrznym do czynności funkcjonariusza celnego
należy:
1) dokonanie oględzin zewnętrznych przesyłki,
2) sprawdzenie znaków lub numerów i ilości nałożonych zamknięć celnych,
3) sprawdzenie czy karnet zawiera adnotację urzędu celnego o objęciu towarów
procedurą wywozu,
4) w polach 4, 5, 6 i 7 grzbietu żółtego odcinka wywozowego oraz polu H żółtej
karty wywozowej potwierdzenie wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny
poprzez wpisanie:
a) w polu 4 - nazwy urzędu celnego, przez który towary wywożone są za granicę,
b) w polu 5 - nazwy miejscowości, z której towar wywożony jest za granicę,
c) w polu 6 - daty (wywozu),
d) w polu 7 - złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
e) w polu H - nazwy urzędu celnego, daty oraz złożenie podpisu i przystawienie
pieczęci "Polska-Cło",
5) oderwanie odcinka od grzbietu żółtej karty wywozowej i przesłanie go do
urzędu celnego, w którym towar został zgłoszony do procedury wywozu.
4. Urząd celny, w którym towary zostały objęte procedurą wywozu, po otrzymaniu z
urzędu celnego granicznego odcinka karnetu ATA potwierdzającego wywóz towaru,
dołącza odcinek do ewidencji.
III. Czynności organów celnych przy zgłaszaniu towarów do powrotnego przywozu
1. Jeżeli zgłoszenie towaru do powrotnego przywozu następuje w urzędzie celnym
granicznym, do czynności funkcjonariusza celnego należy:
1) wypełnienie grzbietu żółtego odcinka powrotnego przywozu poprzez wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarów według listy ogólnej, które zostały
powrotnie przywiezione,
b) w polu 2 numeru ewidencji,
c) w polu 3 - nazwy urzędu celnego, w którym towary zgłoszone zostały do
powrotnego przywozu,
d) w polu 4 - nazwy miejscowości, w której towary zgłoszone zostały do
powrotnego przywozu,
e) w polu 5 - daty powrotnego przywozu,
f) w polu 6 - złożenia podpisu i przystawienia pieczęci "Polska Cło",
2) wpisanie w polu H nazwę urzędu celnego, w którym towary zgłoszone zostały do
powrotnego przywozu, daty oraz złożyć podpis i przystawić pieczęć "Polska Cło",
3) oderwanie od grzbietu odcinka żółtej karty powrotnego przywozu i dołączenie
go do posiadanego odcinka żółtej karty wywozu, bądź też odesłanie do urzędu
celnego wskazanego w polu H pkt b) żółtego odcinka powrotnego przywozu.
2. W wypadku gdy towar jest zgłaszany do powrotnego przywozu w urzędzie celnym
wewnętrznym, funkcjonariusz celny urzędu celnego granicznego dokonuje
następujących czynności:
1) na pierwszej stronie żółtej karty powrotnego przywozu w polu H pkt c) oraz na
odwrocie grzbietu tej karty umieszcza adnotację "Towar przekroczył granicę w
.......................... data .............." potwierdzoną podpisem i
pieczęcią "Polska-Cło",
2) w polu 7 listy ogólnej wymienia numery lub znaki i ilość zamknięć celnych
uznanych lub nałożonych na towar, opakowanie, lub środek przewozowy.
3. Funkcjonariusz celny urzędu celnego wewnętrznego po dostarczeniu towaru i
karnetu wykonuje czynności określone w pkt 1.
IV. Czynności organów celnych przy czasowym przywozie towarów
1. Jeżeli zgłoszenie towarów do czasowego przywozu następuje w urzędzie celnym
granicznym, do czynności funkcjonariusza celnego należy:
1) na grzbiecie białej karty przywozu wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarów według listy ogólnej, które podlegają
czasowemu przywozowi,
b) w polu 2 - ostatecznego terminu powrotnego wywozu towarów, nie dłuższego niż
określony w polu 2 grzbietu żółtego odcinka wywozowego,
c) w polu 3 - numeru ewidencji,
2) na białej karcie odcinka przywozowego w polu H wpisanie:
a) w pkt b) - ostatecznego terminu powrotnego wywozu towarów, określonego w polu
2 grzbietu białego odcinka przywozowego,
b) w pkt c) - numeru ewidencji,
c) w pkt d) - adnotacji o objęciu towarów procedurą odprawy czasowej, miejscu i
dacie objęcia oraz złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
3) w polu H białej karty powrotnego wywozu wpisanie:
a) w pkt d) - pozycji ewidencji,
b) w pkt e) - nazwy urzędu celnego, w którym towary zostały objęte procedurą
odprawy czasowej,
4) oderwanie odcinka od grzbietu białej karty przywozu i dołączenie go do
ewidencji.
V. Czynności organów celnych przy powrotnym wywozie towarów
1. Jeżeli zgłoszenie towarów do powrotnego wywozu następuje w urzędzie celnym
granicznym, do czynności funkcjonariusza celnego należy:
1) wypełnienie grzbietu białego odcinka powrotnego wywozu poprzez wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarów według listy ogólnej, które zostały
zgłoszone do powrotnego wywozu,
b) w polu 3 - numerów ewidencji, pod którymi zarejestrowane zostały towary nie
wywiezione i które otrzymały inne przeznaczenie celne,
c) w polu 4 - numeru ewidencji,
d) w polu 5 - nazwy urzędu celnego,
e) w polu 6 - nazwy miejscowości,
f) w polu 7 - daty,
g) w polu 8 - złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
2) w polu H pkt f białej karty powrotnego wywozu - potwierdzenia wyprowadzenia
towarów poza polski obszar celny poprzez umieszczenie nazwy urzędu celnego,
daty, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
3) w polu 7 listy ogólnej - numerów lub znaków i ilości nałożonych zamknięć
celnych,
4) oderwanie od grzbietu odcinka białej karty powrotnego wywozu i dołączenie go
do posiadanego odcinka białej karty przywozu, albo odesłanie do urzędu celnego
wskazanego w punkcie e) pola H odcinka białej karty powrotnego wywozu.
2. Jeżeli zgłoszenie towaru do powrotnego wywozu następuje w urzędzie celnym
wewnętrznym, do czynności funkcjonariusza celnego należy:
1) wypełnienie białego grzbietu odcinka powrotnego wywozu poprzez wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarów według listy ogólnej, które są zgłaszane
do powrotnego wywozu,
b) w polu 3 - numerów ewidencji, pod którymi zarejestrowano towary nie
wywiezione i które otrzymały inne przeznaczenie celne,
c) w polu 4 - numeru ewidencji,
2) w polu H białej karty powrotnego wywozu:
a) w pkt c) - numerów ewidencji, pod którymi zarejestrowano towary nie
wywiezione i które otrzymały inne przeznaczenie celne,
b) w punkcie f) - numeru ewidencji oraz adnotacji o zgłoszeniu towarów do
powrotnego wywozu i o miejscu,
3) na odwrocie grzbietu białego odcinka powrotnego wywozu - informacji
określonych w pkt 2),
4) w rubryce 7 listy ogólnej białego odcinka powrotnego wywozu - znaków lub
numerów i ilości nałożonych zamknięć celnych.
3. Do czynności funkcjonariusza celnego urzędu celnego granicznego, po
dostarczeniu towarów dopuszczonych do powrotnego wywozu w urzędzie celnym
wewnętrznym, należy:
1) dokonanie oględzin zewnętrznych przesyłki,
2) sprawdzenie numerów lub znaków i ilości nałożonych zamknięć celnych,
3) sprawdzenie, czy karnet ATA zawiera adnotację wewnętrznego urzędu celnego o
dopuszczeniu towaru do powrotnego wywozu,
4) potwierdzenie wyprowadzenia towaru poza polski obszar celny poprzez wpisanie
na grzbiecie białej karty powrotnego wywozu:
a) w polu 5 - nazwy urzędu celnego,
b) w polu 6 - nazwy miejscowości,
c) w polu 7 - daty,
d) w polu 8 - złożenie podpisu oraz przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
5) w polu H białej karty powrotnego wywozu wpisanie nazwy urzędu celnego i daty
oraz złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
6) oderwanie odcinka od grzbietu białej karty powrotnego wywozu i przesłanie go
do urzędu celnego, wskazanego w polu H lit. e) tego odcinka.
4. Urząd celny, w którym zgłoszono towary do czasowego przywozu, po otrzymaniu z
urzędu celnego granicznego potwierdzonego odcinka powrotnego wywozu, dołącza ten
odcinek do odcinka przywozowego.
VI. Czynności organów celnych przy tranzycie towarów z zastosowaniem karnetu ATA
1. Do czynności funkcjonariusza urzędu celnego, w którym ma nastąpić objęcie
towarów procedurą tranzytu, należy:
1) na grzbiecie obu niebieskich odcinków tranzytowych w górnej ich części
wpisanie:
a) w polu 1 - numerów pozycji towarowych według listy ogólnej oraz nazwy urzędu
celnego, do którego towary będą dostarczone,
b) w polu 2 - ostatecznego terminu dostarczenia towarów do urzędu celnego
wskazanego w polu 1,
c) w polu 3 - pozycji ewidencji,
d) w polu 4 - nazwy urzędu celnego,
e) w pole 5 - nazwy miejscowości,
f) w polu 6 - daty,
g) w polu 7 - złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
2) na pierwszej stronie obu niebieskich kart tranzytowych w górnej części pola H
wpisanie:
a) w pkt a - nazwy urzędu celnego, do którego towar ma być dostarczony,
b) w pkt b - ostatecznego terminu dostarczenia towarów do urzędu celnego
wskazanego w pkt a),
c) w pkt c - pozycji ewidencji towarowej,
d) w pkt d - znaków lub numerów i ilości zamknięć celnych uznanych lub
nałożonych na towary, opakowanie lub środek przewozowy,
e) w pkt e - nazwy urzędu celnego, w którym towar został objęty procedura
tranzytu, daty, złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
3) oderwanie odcinka tranzytowego od grzbietu pierwszej niebieskiej karty
tranzytowej i dołączenie go do ewidencji, o której mowa w polu H pkt c),
2. Do czynności funkcjonariusza urzędu celnego, w którym ma nastąpić zakończenie
procedury tranzytu po dostarczeniu towarów i karnetu, należy:
1) na grzbiecie obu niebieskich kart tranzytowych w dolnej ich części wpisanie:
a) w polu 2 - pozycji ewidencji,
b) w polach 3, 4, 5 i 6 (odpowiednio): nazwy urzędu celnego, miejsca, daty oraz
złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
2) w polu H pkt g niebieskiej karty tranzytowej - numeru ewidencji, nazwy urzędu
celnego, daty oraz złożenie podpisu i przystawienie pieczęci "Polska-Cło",
3) oderwanie odcinka tranzytowego od grzbietu niebieskiej karty tranzytowej i
przesłanie go do urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów procedurą
tranzytu.
3. Funkcjonariusz urzędu celnego, w którym nastąpiło objęcie towarów procedurą
tranzytu, po otrzymaniu potwierdzonego odcinka niebieskiej karty tranzytowej,
dołącza go do ewidencji.
4. Jeżeli zgłoszenie towarów do czasowego przywozu ma być dokonane w wewnętrznym
urzędzie celnym, funkcjonariusz celny urzędu celnego granicznego na niebieskich
kartach tranzytowych dokonuje czynności określonych w pkt 1 niniejszej
Instrukcji.
Załącznik nr 37
Zasady wypełniania Deklaracji Wartości Celnej (DWC) i wzór Deklaracji Wartości
Celnej (DWC)
A. Uwagi ogólne
1. Wartości w polach, z wyjątkiem pola 24, należy podawać z dokładnością do
dwóch miejsc po przecinku.
2. Na drugiej stronie formularza DWC i formularzu DWC-BIS w kolumnie TOWAR
należy podać dane dotyczące towaru klasyfikowanego według jednego kodu taryfy
celnej (pole 32 SAD lub SAD BIS). W przypadku gdy w danym zgłoszeniu występują
towary klasyfikowane według więcej niż trzech kodów taryfy celnej, należy
sporządzić odpowiednio DWC-BIS.
3. Wartość w kolumnie TOWAR w pkt A - pole 12, w pkt B, C należy podawać w
złotych polskich.
4. Jeżeli jakiekolwiek z pozostałych pól DWC nie ma zastosowania w stosunku do
towaru, dla którego wartość celna jest deklarowana, należy w odpowiednim miejscu
danego pola wpisać słowa: "nie dotyczy" lub "n/d".
B. Zasady wypełniania pól Deklaracji Wartości Celnej
Pole Nr 1 - należy podać pełną nazwę i dokładny adres sprzedającego -
nadawcy/eksportera (pole 2 - SAD).
Pole Nr 2(a) - należy podać pełną nazwę i dokładny adres kupującego - odbiorcy
(pole 8 - SAD).
Pole Nr 2(b) - należy podać pełną nazwę i dokładny adres zgłaszającego.
Jeśli jest to kupujący - odbiorca, należy wpisać "jak wyżej".
Pole Nr 3 - należy podać symbol warunków dostawy w/g INCOTERMS'90 oraz nazwę
miejsca, którego warunek dostawy dotyczy (pole 20 - SAD).
Pole Nr 4 - należy podać numer i datę faktury lub innego dokumentu, na podstawie
którego ustalona jest wartość celna (pole 44 SAD).
Pole Nr 5 - należy podać numer i datę kontraktu, zamówienia, a jeśli takie nie
występują - wyjaśnienie, jak została zawarta umowa kupna - sprzedaży np.
"uzgodniono telefonicznie", "uzgodniono telegraficznie", itp.
Pole Nr 6 - należy podać informacje, czy były dokonywane zgłoszenia celne
dotyczące tego samego towaru i transakcji dokonanej przez tego samego kupującego
i sprzedającego.
Pole Nr 7(c) - należy podać wartości, jakie zostały ustalone dla takich samych,
identycznych, lub podobnych towarów, przywiezionych w okresie 6 miesięcy przed
datą zgłoszenia towarów, dla których wartość celna jest deklarowana. Należy
podać urząd celny, w którym zgłoszenie celne zostało złożone, numer i datę
wcześniejszego zgłoszenia celnego.
Pole 11(a) - należy podać wartość towaru, po potrąceniu upustów (rabatów, skont)
zawartych w dokumentach, określonych w polu 4 DWC.
Wartość towaru musi obejmować również dokonane przedpłaty lub zaliczki.
Pole 11(b) - należy podać wartość płatności pośrednich, o których mowa w polu
8(b) DWC. Wartość powinna być podana w walucie obcej lub złotych polskich. Kurs
waluty należy podać zgodnie z Instrukcją (opis pola 23 SAD).
Pole 13 - o ile koszty opisane w pkt (a), (b), (c) zostały ujęte w cenie
sprzedaży - należy zapisać: "ujęto w cenie". Jeżeli koszty te są ponoszone
odrębnie - należy podać ich wartość w odpowiedniej kolumnie TOWAR.
Pole 14 - o ile koszty ujęte w pkt (a), (b), (c), (d) - zostały ujęte w cenie
sprzedaży - należy zapisać: "ujęto w cenie". Jeżeli koszty te ponoszone są
odrębnie należy podać ich wartość w odpowiedniej kolumnie TOWAR.
Pole 15 - o ile honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne zostały ujęte
w cenie sprzedaży, na podstawie zawartego kontraktu - należy zapisać: "ujęto w
cenie". Jeżeli koszty te ponoszone są odrębnie np. na podstawie zawartego
kontraktu - należy podać ich wartość.
Pole 16 - wypełniać w przypadku wpisania w polu 9(b) "tak".
Pole 17 - jeżeli koszty wymienione w pkt (a), (b), (c) są ujęte w cenie
sprzedaży - należy zapisać: "ujęto w cenie". Jeżeli kosztów wymienionych w pkt
(a), (b), (c) nie ujęto w cenie sprzedaży - należy podać ich wartość w
odpowiedniej kolumnie TOWAR. Jeżeli koszty transportu i ubezpieczenia są ujęte
łącznie, należy wpisać: "transport i ubezpieczenie ujęto łącznie".
Pole 17(b) - opłaty załadunkowe i inne związane z transportem towaru oznaczają
opłaty za:
- załadunek towaru na środek transportu,
- przeładunek przy zmianie środków transportu,
- składowanie i spedycję w trakcie transportu,
- utrzymanie towaru w dobrym stanie w trakcie transportu, np.: chłodzenie,
wietrzenie, magazynowanie, wyżywienie zwierząt żywych.
Pole 20 - jeżeli koszty takie ujęto w cenie sprzedaży, należy podać ich wartość
- o ile zostały wyodrębnione w dokumencie wystawionym przez sprzedającego.
Pole 21 - inne opłaty oznaczają np. koszty ujęte w cenie sprzedaży wymienione w
art. 31 pkt 3 Kodeksu celnego.
Pole 22 - wypełnić np. w przypadku dostawy na warunkach DDP (Delivered Duty
Paid). - Dostarczone, cło opłacone.
Pole 23 - należy podać łączne koszty z pól 19-22.
Pole 24 - "wartość deklarowana (A + B - C)" - wartość celną należy podać w
złotych polskich, w liczbach całkowitych, zaokrąglonych do pełnych złotych,
zgodnie z Instrukcją i opisem pola 47 SAD.
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 38
DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POCHODZENIE TOWARU
1. Dokumenty potwierdzające pochodzenie towarów powinny być wystawione przez:
a) organ administracji celnej,
b) izbę przemysłową, handlową,
c) inną instytucję uprawnioną do wystawiania tego dokumentu lub
d) eksportera, jeżeli przewidują to przepisy szczególne.
2. Dokumentami potwierdzającymi pochodzenie towarów mogą być:
a) świadectwo pochodzenia wystawione na formularzu A lub odpowiednio deklaracja
na fakturze, stosowane w ogólnym systemie preferencji; dokumenty te są właściwe
dla zastosowania preferencyjnych stawek celnych, także zawieszonych,
b) świadectwo przewozowe EUR. 1 lub deklaracja na fakturze określone w umowach o
wolnym handlu, dokumenty te są właściwe dla stosowania obniżonych stawek
celnych, także zawieszonych lub ustanowionych w ramach traktatowych kontyngentów
taryfowych,
c) świadectwo pochodzenia (w tym na formularzu A i przewozowe EUR.1), faktura,
specyfikacja, dokument przewozowy, świadectwo jakości lub inny oficjalny
dokument, w którym jest zapis o kraju pochodzenia towaru; dokumenty te są
właściwe dla stosowania stawek celnych autonomicznych lub konwencyjnych, także
zawieszonych oraz stawek obniżonych ustanowionych w ramach kontyngentów
taryfowych.
3. W celu stosowania preferencyjnych stawek celnych, tranzyt towarów pod dozorem
celnym powinien być potwierdzony przez władze celne kraju tranzytu z wyjątkiem
przypadków, gdy na towary transportowane, nawet z przeładunkiem lub czasowym
składowaniem, nałożono w kraju pochodzenia towarów - plomby, pieczęcie lub inne
znaki urzędowe, których numer lub inne cechy podano w dokumencie transportowym
towarzyszącym towarowi.
4. Potwierdzenie, o którym mowa w pkt 3, składane jest na dokumencie
sporządzonym w szczególności przez władze celne lub spedytora, przewoźnika,
władze portowe itp. i może mieć dowolną formę, pod warunkiem, że zawiera:
a) opis towaru pozwalający na ustalenie że jest to towar tożsamy z towarem
przywożonym na polski obszar celny,
b) datę wyładunku i ponownego załadunku towarów, oraz nazwy identyfikujące użyte
środki transportu (np. nazwa statku, nr rejestracyjny samochodu itp.),
c) oświadczenie, że dany towar pozostawał w kraju tranzytu pod dozorem celnym
lub że nie był tam poddany innym operacjom niż składowanie, przeładunek lub
operacjom mającym na celu zapewnienie utrzymania go w nie zmienionym stanie,
d) pieczęć właściwego urzędu celnego,
e) miejsce i datę potwierdzenia oraz podpis osoby upoważnionej.
5. W celu zastosowania stawek celnych autonomicznych lub konwencyjnych można nie
żądać przedstawienia dokumentu potwierdzającego pochodzenie, gdy na towarach
zamieszczono w sposób trwały oznaczenie kraju pochodzenia, a z innych przepisów
nie wynika wymóg przedłożenia świadectwa pochodzenia. Za trwałe oznaczenie można
uznać wytłoczenie lub nadrukowanie napisu na towarze lub na bezpośrednim
opakowaniu, tabliczki znamionowe, etykiety itp. - jeżeli zawierają informacje o
towarze, a w tym o kraju pochodzenia, i których proste usunięcie pozostawia
widoczny ślad na towarze lub opakowaniu.
6. Dokument potwierdzający pochodzenie powinien dotyczyć towarów objętych jednym
zgłoszeniem celnym, o którym mowa w § 206 rozporządzenia, z wyjątkiem dowodu
pochodzenia potwierdzającego pochodzenie towarów objętych sekcjami XVI i XVII
lub pozycjami 7308 i 9406 taryfy celnej, przywożonych partiami.
Gdy przedmiotem przywozu na polski obszar celny są towary objęte jednym dowodem
pochodzenia, które następnie są rozdzielane i zgłaszane do tych samych lub
różnych procedur celnych, należy zwrócić się do urzędu celnego z wnioskiem o
wystawienie świadectw pochodzenia na poszczególne wyodrębnione części towarów.
Na podstawie oryginału dowodu pochodzenia wystawionego dla całej dostawy, urząd
celny powinien wystawić zastępcze świadectwa pochodzenia dotyczące
poszczególnych zgłoszeń towarów, z naniesioną na tych świadectwach informacją o
miejscu przechowywania oryginału dowodu pochodzenia a na oryginale dowodu
zamieścić informację o numerach wszystkich zgłoszeń celnych, których ten dowód
dotyczy.
7. Jeżeli w dokumencie potwierdzającym pochodzenie towaru stosowanym dla
obniżonych stawek celnych, podano tylko ogólną informację o grupie krajów lub
obszarze, z których pochodzą towary tzn. Unia Europejska (Wspólnota Europejska),
Europejski Obszar Gospodarczy, CEFTA lub EFTA, wówczas konkretny kraj
pochodzenia należy ustalić w oparciu o zapisy zawarte w innych dokumentach
towarzyszących towarom, w szczególności fakturze, specyfikacji, liście
przewozowym. Jeżeli w tych dokumentach również brak jest odpowiedniego zapisu,
jako kraj pochodzenia należy przyjąć kraj wystawienia dowodu pochodzenia, jeżeli
kraj ten jest członkiem wskazanej grupy krajów lub obszaru.
8. Jeżeli dokument potwierdzający pochodzenie towaru nie jest dołączony do
zgłoszenia celnego, może on być dostarczony urzędowi celnemu nie później niż w
ciągu 3 lat od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego, z zachowaniem terminu jego
ważności, określonego w przepisach prawa. Jednakże deklaracja na fakturze
stanowiąca dowód pochodzenia określony w umowach o wolnym handlu musi być
przedłożona w kraju przywozu nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu
towarów, do których się odnosi.
9. Opis towaru na dokumencie potwierdzającym pochodzenie towaru powinien
umożliwiać jego identyfikację. Stwierdzenie drobnych niezgodności nie czyni
dokumentu nieważnym, jeżeli zostało w pełni dowiedzione, że odpowiada on
przedstawionym towarom. W przypadku towarów masowych, dopuszczalna różnica
między rzeczywistą ilością (masą) dostarczonego towaru, a wskazaną w dokumencie
potwierdzającym pochodzenie towaru nie powinna przekraczać 10%.
10. Dla zastosowania obniżonej stawki celnej, dowód pochodzenia powinien być
wystawiony w państwie stronie umowy o wolnym handlu, z którego następuje
bezpośredni transport towaru.
11. W przypadku towarów wyprowadzanych partiami ze składu celnego lub WOC/SW na
polski obszar celny, urząd celny może przyjąć, jako dowód potwierdzający
pochodzenie, dokument dotyczący całej dostawy uprzednio objętej procedurą składu
celnego lub wprowadzonej do WOC/SW. Dokument ten zachowuje ważność do czasu
wyprowadzenia całej dostawy towaru, której dotyczy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 listopada 1999 r.
w sprawie procedur uproszczonych.
(Dz. U. Nr 104, poz. 1194)
Na podstawie art. 80 § 6 pkt 1-3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny
(Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i
Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r.
Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy upraszczaniu czynności
niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną,
2) rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną,
3) rodzaje towarów, okresy rozliczeniowe oraz tryb składania zabezpieczenia przy
stosowaniu procedury uproszczonej.
Rozdział 2
Udzielanie pozwolenia oraz tryb składania zabezpieczenia
§ 2. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury
uproszczonej składa wniosek do organu celnego właściwego do objęcia towarów
procedurą celną.
§ 3. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
powinien dotyczyć jednej z form procedur uproszczonych, o których mowa w art. 80
§ 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr
64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72,
poz. 802). Wniosek sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Do wniosku, o którym mowa w § 3, należy dołączyć:
1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej,
2) decyzję o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP,
3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego
REGON,
4) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i
usług,
5) zaświadczenie wydane przez właściwy dla wnioskodawcy:
a) urząd skarbowy o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi
dochód budżetu państwa,
b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze
składkami na ubezpieczenie społeczne,
6) oświadczenie podpisane przez osoby kierujące działalnością gospodarczą
wnioskodawcy, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia, że w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie
egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
7) oświadczenie, iż w okresie ostatnich 5 lat nie zostało wnioskodawcy cofnięte
pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, ze względu na naruszenie
przepisów prawa,
8) pozytywną opinię o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wydaną przez bank
prowadzący jego rachunek rozliczeniowy,
9) informację z Centralnego Rejestru Skazanych o niekaralności osób kierujących
działalnością gospodarczą wnioskodawcy za przestępstwo przeciwko dokumentom,
mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
10) w wypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na upraszczanie czynności
niezbędnych do objęcia towarów gospodarczą procedurą celną - pozwolenie na
stosowanie tej procedury - do wglądu,
11) wykaz pracowników wnioskodawcy upoważnionych do działania na jego rzecz wraz
z numerami i seriami dowodów osobistych i wzorami ich podpisów lub agentów
celnych zatrudnionych w agencji celnej, upoważnionej do działania w imieniu
wnioskodawcy, którzy będą wykonywali czynności związane ze stosowaniem procedury
uproszczonej, wraz z numerami i seriami dowodów osobistych, wzorami ich
podpisów, a także numerami i datami wpisów na listę agentów celnych lub numerami
i datami zaświadczeń - do czasu otrzymania decyzji o wpisie na listę agentów
celnych - jeżeli agenci celni nabyli uprawnienia przed dniem 1 stycznia 1998 r.,
12) w wypadku wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury
uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego:
a) wykaz pracowników wnioskodawcy upoważnionych do działania na jego rzecz lub
agentów celnych zatrudnionych w agencji celnej, upoważnionej do działania w
imieniu wnioskodawcy, upoważnionych przez wnioskodawcę do usuwania lub
nakładania zamknięć celnych, wraz z numerami i seriami dowodów osobistych i
wzorami ich podpisów, a w wypadku agentów celnych także z numerami i datami
wpisów na listę agentów celnych lub numerami i datami zaświadczeń - do czasu
otrzymania decyzji o wpisie na listę agentów celnych - jeżeli agenci celni
nabyli uprawnienia przed dniem 1 stycznia 1998 r.,
b) opis miejsca, w którym towary mają być obejmowane procedurą celną z
zastosowaniem procedury uproszczonej, i jego plan sytuacyjny,
c) opis warunków, które mają zapewnić nienaruszalność i tożsamość towarów,
d) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do użytkowania miejsca lub
miejsc, które ma zostać uznane przez organ celny.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane aktualne w dniu
złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej.
3. Dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1-4 i 8 nie dołącza się do wniosku o
udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, jeżeli zostały one
wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, i dane w
nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do
wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-9, powinny być przedłożone w
oryginale lub kserokopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie.
5. W uzasadnionych przypadkach organ celny może zażądać przedłożenia innych
dokumentów niż określone w ust. 1 lub zasięgnąć opinii urzędu celnego właściwego
do obejmowania towarów procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej.
§ 5. 1. Jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 79 § 1 pkt 1-5, 7 i
8 Kodeksu celnego, organ celny wzywa wnioskodawcę do złożenia, w terminie 30 dni
od dnia doręczenia wezwania, zabezpieczenia, o którym mowa w art. 79 § 1 pkt 6
Kodeksu celnego, lub przedłożenia potwierdzenia wcześniej złożonego
zabezpieczenia generalnego, związanego ze stosowaniem procedury celnej, w której
ma być stosowana procedura uproszczona.
2. Złożenie zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga
odrębnego pozwolenia.
§ 6. 1. Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej wydaje się na okres
roku, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. Na wniosek
osoby posiadającej pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, zwanej dalej
"osobą upoważnioną", pozwolenie może być przedłużane na dalsze okresy roczne. Do
wniosku o przedłużenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej nie
dołącza się dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1, jeżeli dane w nich zawarte
są nadal aktualne.
2. Uznanie miejsca przez organ celny, w którym towary mają być obejmowane
procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80
§ 1 pkt 3 Kodeksu celnego, nie wymaga odrębnej decyzji organu celnego.
§ 7. 1. Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej może dotyczyć:
1) jednej z form procedur uproszczonych, o których mowa w art. 80 § 1 Kodeksu
celnego,
2) jednej procedury celnej lub jednej z form procedur celnych.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli towary mają być objęte
jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą uszlachetniania
biernego i procedurą tranzytu.
§ 8. Osoba posiadająca pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej ma
obowiązek niezwłocznie informować organ celny o każdej zmianie danych zawartych
w dokumentach załączonych do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej.
§ 9. 1. Osoba posiadająca pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, o
której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, powinna uzgodnić z organem
celnym, który wydał pozwolenie, sposób prowadzenia rejestru oraz miejsce jego
przechowywania.
2. W wypadku wprowadzania towarów na polski obszar celny rejestr, o którym mowa
w ust. 1, powinien określać w szczególności:
1) numer i datę wpisu,
2) numer i rodzaj dokumentu tranzytowego,
3) dane osoby, od której dostarczono towary,
4) numer i datę powiadomienia,
5) numer i datę potwierdzenia,
6) rodzaj towarów wraz z podaniem kodu taryfy celnej,
7) ilość towarów,
8) masę netto i masę brutto towarów,
9) symbol i kurs waluty,
10) wartość celną towarów,
11) stawkę celną i kwotę cła oraz innych należności celnych,
12) stawkę podatku i kwotę podatku,
13) numer i datę faktury lub innego dokumentu służącego do ustalania wartości
celnej towarów,
14) podpis osoby upoważnionej.
3. W wypadku wyprowadzania towarów z polskiego obszaru celnego rejestr, o którym
mowa w ust. 1, powinien określać w szczególności:
1) numer i datę wpisu,
2) numer i rodzaj dokumentu tranzytowego oraz dane osoby, do której zostaną
dostarczone towary,
3) numer i datę powiadomienia,
4) numer i datę potwierdzenia,
5) rodzaj towarów wraz z podaniem kodu taryfy celnej,
6) ilość towarów,
7) masę netto i masę brutto,
8) wartość towarów,
9) symbol i kurs waluty,
10) podpis osoby upoważnionej.
Rozdział 3
Rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną, oraz
rodzaje towarów, które mogą być objęte procedurą celną z zastosowaniem procedury
uproszczonej
§ 10. 1. Procedurę uproszczoną stosuje się przy upraszczaniu czynności
niezbędnych do objęcia towarów procedurą:
1) dopuszczenia do obrotu,
2) składu celnego, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 38,
3) uszlachetniania czynnego,
4) przetwarzania pod kontrolą celną,
5) odprawy czasowej,
6) uszlachetniania biernego,
7) wywozu,
8) tranzytu.
2. Procedury uproszczonej nie stosuje się do towarów objętych procedurą składu
celnego bez ich złożenia w składzie celnym.
§ 11. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną określoną w
art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które nie są:
1) wyrobami akcyzowymi,
2) objęte środkami polityki handlowej,
3) objęte karnetem ATA.
§ 12. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, określoną w
art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które nie są:
1) wyrobami akcyzowymi, towarami określonymi w ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r.
o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w
związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz.
598, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 157, poz. 1026
oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 775) oraz towarami, o których mowa w rozdziale 4
ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami
i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026 i z 1999 r. Nr
55, poz. 587),
2) objęte zakazem dopuszczenia do obrotu,
3) objęte karnetem ATA.
§ 13. Przepisów § 11 pkt 1 i § 12 pkt 1 nie stosuje się do opakowań z tworzyw
sztucznych.
Rozdział 4
Szczegółowe warunki i tryb stosowania procedury uproszczonej
Oddział 1
Zgłoszenie celne uproszczone
§ 14. Upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną
poprzez zgłoszenie celne uproszczone polega na przyjęciu od osoby upoważnionej
zgłoszenia celnego nie zawierającego wszystkich wymaganych elementów, o których
mowa w art. 64 § 1 Kodeksu celnego, i do którego nie dołączono wszystkich
wymaganych dokumentów.
§ 15. 1. Zgłoszenie celne uproszczone, o którym mowa w art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu
celnego, należy złożyć na dokumencie SAD, określonym w rozporządzeniu Ministra
Finansów z dnia 10 listopada 1999 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń
celnych (Dz. U. Nr 104, poz. 1193).
2. W zgłoszeniu celnym uproszczonym należy wypełnić pola:
1) 1, 5, 8, 12, 14, 22, 23, 31, 32, 33, 37, 42, 44, 46, 47 i 54 - w wypadku
objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu celnego,
procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną
albo procedurą odprawy czasowej,
2) 1, 2, 14, 22, 31, 33, 38, 44 i 54 - w wypadku objęcia towarów procedurą
uszlachetniania biernego albo procedurą wywozu,
3) 14, 22 i 54 oraz określone w § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa
w ust. 1 - w wypadku objęcia towarów jednocześnie procedurą wywozu i procedurą
tranzytu lub procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, sposób wypełnienia pól w dokumencie SAD
regulują przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1. W polu 44 dokumentu
SAD należy dodatkowo umieścić zapis "Procedura uproszczona".
4. W wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu
celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod
kontrolą celną albo procedurą odprawy czasowej przepisy § 205 rozporządzenia, o
którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 6.
5. W wypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania biernego, procedurą
wywozu albo jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą
uszlachetniana biernego i procedurą tranzytu przepisy § 37, § 192, § 195, § 196
i § 218 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio, z
zastrzeżeniem ust. 6.
6. Kart 2 i 7 zgłoszenia celnego uproszczonego nie należy przesyłać do urzędu
statystycznego. Karty te pozostają w urzędzie celnym i stanowią załączniki do
ewidencji.
7. W wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu
celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod
kontrolą celną albo procedurą odprawy czasowej, do zgłoszenia celnego
uproszczonego należy dołączyć:
1) fakturę lub kserokopię faktury albo inny dokument służący do określenia
wartości celnej,
2) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli
specyfikacji,
3) deklarację wartości celnej (DWC),
4) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest
przez przedstawiciela.
8. Do dokumentów, o których mowa w ust. 7, przepisy § 193 ust. 4 i § 206 ust. 2
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio.
9. W wypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania biernego, procedurą
wywozu albo jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą
uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu, do zgłoszenia celnego
uproszczonego należy dołączyć:
1) fakturę lub w wypadku braku faktury, fakturę prowizoryczną, fakturę pro forma
albo fakturę celną,
2) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli
specyfikacji,
3) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest
przez przedstawiciela.
10. Do dokumentów określonych w ust. 9 przepisy § 193 ust. 2 i 4 rozporządzenia,
o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio.
Oddział 2
Złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów
procedurą celną
§ 16. Dokumentem handlowym lub urzędowym, który może być stosowany przy objęciu
towarów procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w
art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, może być faktura, faktura prowizoryczna, pro
forma, celna albo konsularna.
§ 17. Wniosek o objęcie towarów procedurą celną, złożony wraz z dokumentami
handlowymi lub urzędowymi, należy sporządzić według wzoru stanowiącego załącznik
nr 4 do rozporządzenia.
§ 18. 1. Do dokumentów handlowych lub urzędowych, złożonych wraz z wnioskiem o
objęcie towarów procedurą celną, należy dołączyć:
1) specyfikację, jeżeli dokumenty handlowe lub urzędowe nie spełniają roli
specyfikacji,
2) upoważnienie, jeżeli zgłoszenie celne dokonywane jest przez przedstawiciela.
2. Dokumenty handlowe lub urzędowe złożone wraz z wnioskiem o objęcie towarów
procedurą celną i dokumenty, o których mowa w ust. 1, stanowią komplet
zgłoszenia.
§ 19. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą
składu celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod
kontrolą celną albo procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem procedury
uproszczonej, należy złożyć oryginał kompletu zgłoszenia oraz jego kserokopię.
2. Zgłaszający powinien ponumerować komplety zgłoszenia poprzez naniesienie
zapisu "Komplet nr...". Funkcjonariusz celny na wszystkich dokumentach
tworzących komplet zgłoszenia celnego wpisuje numer ewidencji, przystawia
pieczęć "Polska - Cło" oraz składa podpis.
3. Kserokopia kompletu zgłoszenia pozostaje w urzędzie celnym, w którym
nastąpiło objęcie towarów procedurą celną, i stanowi załącznik do ewidencji,
oryginał kompletu zgłoszenia otrzymuje zgłaszający, po potwierdzeniu jego
odbioru na kserokopii kompletu zgłoszenia pozostawionym w urzędzie celnym.
§ 20. 1. W wypadku objęcia towarów w urzędzie celnym granicznym procedurą
uszlachetniania biernego lub procedurą wywozu z zastosowaniem uproszczeń,
przepis § 19 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Zgłaszający powinien ponumerować komplety zgłoszenia poprzez naniesienie
zapisu "Komplet nr...". Funkcjonariusz celny na wszystkich dokumentach
tworzących komplet zgłoszenia wpisuje numer ewidencji, przystawia pieczęć
"Polska - Cło" oraz składa podpis. Upoważniony funkcjonariusz celny przystawia
pieczęć VAT na odwrocie oryginału dokumentu handlowego lub urzędowego.
3. Przepis § 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 21. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą tranzytu z zastosowaniem procedury
uproszczonej, w urzędzie wyjścia należy złożyć oryginał kompletu zgłoszenia
celnego oraz trzy jego kserokopie.
2. Przepis § 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Oryginał i dwie kserokopie kompletu zgłoszenia celnego funkcjonariusz celny
wydaje zgłaszającemu, po potwierdzeniu ich odbioru na kserokopii kompletu
zgłoszenia pozostającej w urzędzie wyjścia. Kserokopie kompletów zgłoszenia
wydane zgłaszającemu należy przedstawić wraz z towarami w urzędzie
przeznaczenia.
4. W urzędzie przeznaczenia funkcjonariusz celny potwierdza dostarczenie towarów
na odwrocie dokumentu handlowego lub urzędowego jednej z kserokopii kompletu
zgłoszenia celnego poprzez przystawienie stempla SAD, pieczęci "Polska - Cło",
wpisanie pozycji ewidencji i złożenie podpisu. Potwierdzony komplet zgłoszenia
odsyłany jest do urzędu wyjścia w terminie 5 dni od dnia dostarczenia towarów do
urzędu przeznaczenia.
5. Na kserokopii kompletu zgłoszenia celnego pozostającej w urzędzie
przeznaczenia, stanowiącej załącznik do ewidencji, funkcjonariusz celny wpisuje
datę odesłania do urzędu wyjścia potwierdzonej kserokopii kompletu zgłoszenia,
wpisuje numer ewidencji, przystawia pieczęć "Polska - Cło" oraz składa podpis.
§ 22. 1. W wypadku obejmowania towarów jednocześnie procedurą wywozu i procedurą
tranzytu lub procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu przepisy §
19 ust. 2 i § 21 ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
2. W wypadku objęcia towarów jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu
lub procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu, po ich
przedstawieniu w urzędzie przeznaczenia będącym jednocześnie urzędem celnym
granicznym, upoważniony funkcjonariusz celny przystawia pieczęć VAT na odwrocie
dokumentu handlowego lub urzędowego potwierdzonej kserokopii kompletu
zgłoszenia, o której mowa w § 21 ust. 4.
3. Przepis § 21 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Oddział 3
Wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z procedury
celnej
§ 23. 1. W wypadku obejmowania towarów procedurą celną z zastosowaniem procedury
uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, osoba
upoważniona powinna niezwłocznie powiadomić urząd celny o dostarczeniu towarów
do miejsca uznanego przez organ celny, określonego w pozwoleniu na stosowanie
procedury uproszczonej.
2. Powiadomienie powinno zawierać w szczególności:
1) numer i datę,
2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane,
3) dane osoby upoważnionej,
4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej,
5) określenie procedury celnej, którą towary będą objęte,
6) numer i datę pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej,
jeżeli towary mają być nią objęte,
7) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy,
8) określenie wartości celnej lub wartości towarów,
9) dane dotyczące środka transportu,
10) imię i nazwisko osoby, która będzie usuwała lub która nałożyła zamknięcia
celne,
11) datę i podpis osoby upoważnionej.
3. Powiadomienie należy przekazać co najmniej na dwie godziny przed końcem pracy
urzędu celnego.
§ 24. 1. Jeżeli w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej organ celny
wydał zgodę na obejmowanie towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego
albo jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą
uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu poza godzinami pracy urzędu i
określił szczegółowy tryb postępowania w takim przypadku, osoba upoważniona
informuje urząd celny o planowanych wysyłkach co najmniej na dwie godziny przed
zakończeniem pracy urzędu celnego.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) numer i datę,
2) dane osoby upoważnionej,
3) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej,
4) określenie ilości i daty planowanych wysyłek towarów,
5) datę i podpis osoby upoważnionej.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, osoba upoważniona dokonuje w polu 31
wszystkich kart dokumentu SAD adnotacji: "WYSYŁKA POZA GODZINAMI PRACY URZĘDU
CELNEGO".
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, osoba upoważniona obowiązana jest
dostarczyć do urzędu celnego, najpóźniej w pierwszym dniu roboczym po dokonaniu
wysyłki towaru, zestawienia wysyłek dokonywanych poza godzinami pracy urzędu.
5. Zestawienie sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
§ 25. Powiadomienie lub informacja mogą zostać przekazane telefaksem lub z
zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
§ 26. 1. Jeżeli osoba upoważniona prowadzi magazyn celny zlokalizowany w miejscu
uznanym przez organ celny i zamierza złożyć w tym magazynie towary, które mają
być objęte procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej, powinna
przekazać do urzędu celnego deklarację skróconą lub inny dokument wykorzystany w
tym charakterze.
2. Przy obejmowaniu procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej
towarów, o których mowa w ust. 1, osoba upoważniona przesyła do urzędu celnego
powiadomienie, o którym mowa w § 23 ust. 2. Przepis § 23 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 27. Przewoźnicy lub spedytorzy mogą stosować procedurę uproszczoną tylko przy
obejmowaniu towarów procedurą tranzytu.
§ 28. 1. W wypadku upraszczania czynności przy obejmowaniu towarów procedurą
celną po zakończeniu procedury składu celnego, jeżeli wprowadzenie towarów do
składu celnego odbyło się bez zastosowania procedury uproszczonej, organ celny
może wyrazić zgodę w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, aby
powiadomienie, o którym mowa w § 23, miało charakter zbiorczy i dotyczyło
towarów wyprowadzonych ze składu celnego w danym dniu i obejmowanych jedną
procedurą celną.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności:
1) numer i datę,
2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane,
3) dane osoby upoważnionej,
4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej,
5) numer pozwolenia na prowadzenie składu celnego,
6) określenie procedury celnej, którą towary zostały objęte,
7) ilość dokonanych wpisów do rejestrów,
8) numer i datę pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej,
jeżeli towary zostały nią objęte,
9) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy,
10) określenie wartości celnej lub wartości towarów,
11) imię i nazwisko osoby, która nałożyła zamknięcia celne,
12) datę i podpis osoby upoważnionej.
3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przekazane w dniu
wyprowadzenia towarów ze składu celnego. Przepis § 23 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 29. 1. Organ celny przekazuje osobie upoważnionej niezwłocznie, jednak nie
później niż w ciągu dwóch godzin od chwili otrzymania powiadomienia,
potwierdzenie jego otrzymania.
2. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) numer i datę,
2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu uznanym do chwili
przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę organu celnego na rozładunek towarów,
usunięcie zamknięć celnych lub objęcie towarów procedurą celną z zastosowaniem
uproszczeń.
3. Brak potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, w ciągu dwóch godzin od chwili
przekazania powiadomienia jest równoznaczny ze zgodą organu celnego na
rozładunek towarów, usunięcie zamknięć celnych lub objęcie towarów procedurą
celną z zastosowaniem uproszczeń.
4. W wypadku powiadomienia, o którym mowa w § 28, organ celny przesyła
potwierdzenie o przyjęciu powiadomienia zbiorczego.
§ 30. Usunięcia lub nałożenia zamknięć celnych mogą dokonać wyłącznie osoby
fizyczne, określone w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej.
§ 31. 1. Osoba upoważniona sprawdza zgodność dostarczonych towarów z danymi
zawartymi w dokumentach. W wypadku stwierdzenia rozbieżności sporządza protokół.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien zostać przekazany organowi celnemu
wraz z dokumentami, na podstawie których stwierdzono rozbieżności, nie później
niż w następnym dniu roboczym po dniu dostarczenia towarów do miejsca uznanego.
§ 32. 1. Osoba upoważniona dokonuje wpisu do rejestru:
1) w wypadku zatrzymania towarów w celu przeprowadzenia kontroli celnej - w
dniu, w którym organ celny stwierdzi, że zostały spełnione warunki objęcia
towarów procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej,
2) w wypadku wyrażenia zgody na rozładunek towarów, usunięcie zamknięć celnych
lub objęcie towarów procedurą celną z zastosowaniem uproszczeń - w dniu
otrzymania potwierdzenia, o którym mowa w § 29,
3) w wypadku uzyskania zgody, o której mowa w § 24 ust. 1 i § 28 ust. 1 - przy
obejmowaniu towarów procedurą celną z zastosowaniem uproszczeń,
4) po upływie czasu, o którym mowa w § 29 ust. 3.
2. Wpis do rejestru powinien być dokonany:
1) przy stosowaniu procedury uproszczonej w procedurze dopuszczenia do obrotu,
procedurze składu celnego, procedurze uszlachetniania czynnego, procedurze
przetwarzania pod kontrolą celną, procedurze tranzytu albo procedurze odprawy
czasowej - na podstawie danych zawartych w fakturze, kserokopii faktury albo w
innym dokumencie służącym do ustalenia wartości celnej albo jego kserokopii, w
wypadku, o którym mowa w § 31; przy wpisie do rejestru należy uwzględnić dane
zawarte w protokole rozbieżności,
2) przy stosowaniu procedury uproszczonej w procedurze wywozu, procedurze
uszlachetniania biernego lub procedurze tranzytu albo przy jednoczesnym
stosowaniu procedury uproszczonej w procedurze tranzytu i procedurze wywozu lub
w procedurze uszlachetniania biernego i procedurze tranzytu - na podstawie
danych zawartych w fakturze lub w wypadku jej braku w fakturze prowizorycznej
lub fakturze pro forma.
§ 33. Zwolnienie towarów następuje z chwilą dokonania wpisu w rejestrze.
§ 34. W wypadku dostarczenia towarów objętych procedurą tranzytu do miejsca
uznanego, osoba upoważniona powinna dostarczyć notę tranzytową do urzędu
przeznaczenia najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu, w którym dokonano
wpisu do rejestru.
§ 35. 1. Rejestr może być prowadzony:
1) w formie książkowej,
2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
2. Rejestr powinien być prowadzony w sposób ciągły.
3. Błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w rejestrze mogą być
prostowane wyłącznie za zgodą organu celnego.
4. W przypadku prostowania błędów i omyłek, o których mowa w ust. 3, zapisy w
poszczególnych rubrykach rejestru nie mogą być wycierane lub zamalowywane.
Ewentualne zmiany należy wprowadzić po skreśleniu nieprawidłowych danych. Każdą
zmianę musi potwierdzić osoba, która jej dokonała, oraz organ celny, który
wyraził zgodę na dokonanie poprawek.
§ 36. W wypadku prowadzenia rejestru w formie książkowej, przed rozpoczęciem
jego wypełniania, karty rejestru powinny być przeszyte, strony ponumerowane, a
ostatnia strona opatrzona pieczęcią osoby upoważnionej i pieczęcią urzędu
celnego.
§ 37. 1. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych, jeżeli:
1) osoba posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego
wykorzystywanego do prowadzenia rejestru,
2) posiadany przez osobę upoważnioną program komputerowy zapewnia wgląd do
treści dokonywanych zapisów i przechowywania danych w sposób chroniący je przez
zatarciem lub zniekształceniem i uniemożliwia usuwanie dokonywanych zapisów, a
także pozwala na dokonywanie zapisów w sposób chronologiczny.
2. Osoba prowadząca rejestr z zastosowaniem elektronicznego przetwarzania danych
jest zobowiązana do przechowywania kopii rejestru zapisanej na nośnikach
informacji lub w formie wydruku.
§ 38. Upraszczania czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną
poprzez wpis do rejestrów nie stosuje się w wypadku objęcia towarów procedurą
składu celnego w składzie celnym publicznym określonym w art. 103 § 2 Kodeksu
celnego, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2 tego
kodeksu, ponosi odrębnie każdy korzystający ze składu celnego.
§ 39. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą wywozu albo procedurą
uszlachetniania biernego z zastosowaniem uproszczeń, osoba upoważniona
sporządza, zgodnie z instrukcją wypełniania i stosowania dokumentu SAD,
stanowiącą załącznik nr 6 do rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust. 1,
dokument SAD składający się z kart 1, 1A, 2 i 3 opatrzonych jej pieczęcią albo
pieczęcią urzędu celnego.
2. Osoba upoważniona powinna na wszystkich kartach dokumentu SAD w polu 44
wpisać numer, pod jakim dokonano wpisu do rejestru, oraz datę jego dokonania.
§ 40. 1. Po nałożeniu zamknięć celnych osoba upoważniona wysyła do urzędu
celnego powiadomienie, o którym mowa w § 23, z zastrzeżeniem § 24.
2. Przepis § 25, § 29, § 30 i § 32 stosuje się odpowiednio.
§ 41. 1. Karty 1 i 2 dokumentu SAD oraz dokumenty określone w § 193 ust. 1 pkt
1-4 i 6-8 rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust. 1, osoba upoważniona powinna
przekazać do urzędu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą celną w
terminie określonym w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej. Karta 1
pozostaje w urzędzie celnym i stanowi załącznik do ewidencji. Kartę 2 przesyła
się do urzędu statystycznego.
2. Przepis § 195 ust. 3 rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust. 1, stosuje się
odpowiednio.
3. Karta 3 stanowi załącznik do rejestru prowadzonego przez osobę upoważnioną.
§ 42. 1. W wypadku objęcia towarów procedurą tranzytu z zastosowaniem procedury
uproszczonej osoba upoważniona sporządza zgodnie z instrukcją, o której mowa w §
39 ust. 1, dokument SAD składający się z kart 1, 4, 5 i 7 opatrzonych jej
pieczęcią albo pieczęcią urzędu celnego.
2. Przepisy § 25, § 29, § 30, § 32, § 39 ust. 2 i § 40 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
3. Kartę 1 oraz dokumenty określone w § 34 ust. 2 pkt 3 lit. a) i c)
rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust. 1, osoba upoważniona powinna przekazać
do urzędu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą celną w terminie
określonym w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej.
4. Osoba upoważniona powinna dostarczyć do urzędu przeznaczenia towary oraz
karty 4, 5 i 7, kserokopię faktury i dokument przewozowy.
5. Przepis § 36 rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust. 1, stosuje się
odpowiednio.
§ 43. 1. W wypadku objęcia towarów jednocześnie procedurą wywozu i tranzytu z
zastosowaniem procedury uproszczonej albo procedurą uszlachetniania biernego i
procedurą tranzytu z zastosowaniem procedury uproszczonej osoba upoważniona
sporządza dokument SAD składający się z kart 1, 1A, 2, 3, 4 i 5 opatrznych jej
pieczęcią albo pieczęcią urzędu celnego.
2. Przepisy § 25, § 29, § 30, § 32, § 39 ust. 2 i § 40 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
3. Osoba upoważniona powinna dostarczyć do urzędu przeznaczenia towary oraz
karty 1A, 4 i 5, kserokopię faktury i dokument przewozowy.
4. Przepis § 41 ust. 1 i 3 rozporządzenia i § 37 ust. 6-13 rozporządzenia, o
którym mowa w § 15 ust. 1, stosuje się odpowiednio.
§ 44. Karty dokumentu SAD powinny być poświadczone przez umieszczenie w polu A i
C pieczęci urzędu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą celną albo być
opatrzone pieczęcią osoby upoważnionej.
Rozdział 5
Zgłoszenie celne uzupełniające
§ 45. 1. Osoba upoważniona powinna złożyć zgłoszenia celne uzupełniające:
1) w trakcie trwania okresu rozliczeniowego, o którym mowa w § 47, albo
2) nie później niż w terminie 5 dni po upływie ostatniego dnia okresu
rozliczeniowego, o którym mowa w § 47.
2. Do zgłoszenia celnego uzupełniającego należy dołączyć dokumenty wymagane
zgodnie z art. 64 § 2 Kodeksu celnego, jeżeli nie zostały dołączone do
zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 80 § 1 Kodeksu celnego. Jeżeli do
zgłoszenia, o którym mowa w art. 80 § 1 Kodeksu celnego, dołączona została
kserokopia faktury, do zgłoszenia uzupełniającego należy dołączyć oryginał
faktury.
§ 46. 1. Zgłoszenie celne uzupełniające stanowią:
1) w wypadku objęcia towarów procedurą wywozu lub jednocześnie procedurą wywozu
i procedurą tranzytu albo procedurą uszlachetnienia biernego lub jednocześnie
procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu:
a) z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1 i 2
Kodeksu celnego - dokument SAD złożony z kart 1, 2 i 3,
b) z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego - dokument SAD, o którym mowa w § 39 lub § 43,
2) w wypadku objęcia towarów procedurą tranzytu:
a) z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 2
Kodeksu celnego - dokument SAD składający się z kart 1 i 7,
b) z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego - dokument SAD, o którym mowa w § 42 ust. 1,
3) w wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu
celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod
kontrolą celną lub procedurą odprawy czasowej - dokument SAD złożony z kart 6,
7, 8.
2. Przepisy § 193, § 195-198 i § 206 rozporządzenia, o którym mowa w § 15 ust.
1, stosuje się odpowiednio.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit a), karta 1 pozostaje w urzędzie
celnym i stanowi załącznik do ewidencji. Kartę 2 przesyła się do urzędu
statystycznego. Kartę 3, po potwierdzeniu jej odbioru w polu 54 karty 1, wydaje
się zgłaszającemu.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), karta 1 pozostaje w urzędzie
celnym wyjścia, kartę 7, po potwierdzeniu jej odbioru w polu 54 karty 1, wydaje
się zgłaszającemu.
5. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, karta 6 pozostaje w urzędzie celnym
i stanowi załącznik do ewidencji. Karta 7 jest przesyłana do urzędu
statystycznego. Kartę 8, po potwierdzeniu jej odbioru w polu 54 karty 6, wydaje
się zgłaszającemu.
6. Zgłoszenie celne uzupełniające może objąć wiele zgłoszeń celnych w procedurze
uproszczonej i powinno być dokonane z zachowaniem wymogów dotyczących możliwości
dokonania zgłoszenia celnego na jednym dokumencie SAD.
§ 47. 1. Okres rozliczeniowy wynosi jeden miesiąc.
2. Organ celny w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej określa
początek okresu rozliczeniowego.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 48. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, wydane przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia, zachowują swoją ważność do czasu, na który
zostały wydane, bez możliwości ich przedłużenia.
§ 49. W wypadku złożenia i nierozpatrzenia wniosku o stosowanie procedury
uproszczonej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się
przepisy tego rozporządzenia.
§ 50. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 1999 r. (poz.
1194)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 listopada 1999 r.
w sprawie gospodarczych procedur celnych.
(Dz. U. Nr 104, poz. 1195)
Na podstawie art. 90 § 3, art. 102 § 3, art. 105 § 8 i § 9, art. 116 § 4, art.
128 § 6, art. 136, art. 138, art. 144, art. 148, art. 157 § 3, art. 165 ustawy z
dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407,
Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026, Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki stosowania gospodarczych procedur celnych: składu
celnego, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy
czasowej, uszlachetniania biernego,
2) wypadki, w których towary mogą być objęte procedurą składu celnego bez ich
złożenia w składzie celnym,
3) zwyczajowe czynności, mające na celu zapewnienie utrzymania towarów objętych
procedurą składu celnego w nie zmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu,
jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji bądź do odsprzedaży,
4) szczegółowe warunki udzielania i cofania pozwoleń na stosowanie gospodarczych
procedur celnych,
5) wzory wniosków i formularzy stosowanych przy wydawaniu pozwoleń na stosowanie
gospodarczych procedur celnych,
6) wzór wniosku o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego,
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku, oraz szczegółowy tryb i warunki
udzielania i cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego oraz warunki
tworzenia i funkcjonowania składów celnych,
7) wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do
obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla tych produktów,
8) wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się
procedurę przetwarzania pod kontrolą celną,
9) towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem
od cła,
10) towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła,
11) sposób dokonywania obliczeń kwoty cła w procedurze uszlachetniania biernego.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) urząd kontrolny - wskazany w pozwoleniu urząd celny, położony na obszarze
objętym właściwością miejscową organu celnego wydającego pozwolenie, wyznaczony
do kontroli gospodarczej procedury celnej,
2) urząd objęcia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których
towary mogą być zgłaszane do gospodarczej procedury celnej,
3) urząd zakończenia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których
towary objęte gospodarczą procedurą celną lub produkty kompensacyjne mogą być
przedstawiane w celu nadania im przeznaczenia celnego kończącego daną procedurę,
4) straty - część towarów przywiezionych lub wywiezionych czasowo, zniszczona
lub zużyta w trakcie procesu uszlachetniania czynnego, biernego lub
przetworzenia pod kontrolą celną, w szczególności poprzez wyparowanie,
wysuszenie, uwolnienie się w postaci gazu lub pyłu, wyciek z wodą przy
spłukiwaniu,
5) norma zużycia - ilość towarów przywożonych zużyta w procesie uszlachetniania
lub przetwarzania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego
lub przetworzonego,
6) skład celny typu A - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 ustawy z
dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407,
Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026, Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802),
zwanej dalej "Kodeksem celnym", w którym odpowiedzialność, o której mowa w art.
107 tego kodeksu ponosi prowadzący skład celny,
7) skład celny typu B - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 Kodeksu
celnego, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2 tego
kodeksu, ponosi odrębnie każdy korzystający ze składu celnego,
8) skład celny typu C - skład celny prywatny określony w art. 103 § 3 Kodeksu
celnego, gdzie korzystającym ze składu jest prowadzący skład celny.
§ 3. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z
gospodarczej procedury celnej składa:
1) wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury
celnej, sporządzony według wzoru właściwego dla danej gospodarczej procedury
celnej,
2) dokumenty wymagane do udzielenia pozwolenia na korzystanie z gospodarczej
procedury celnej, w tym pozwolenia wymagane na podstawie przepisów odrębnych,
3) dowód potwierdzający wniesienie opłaty, o której mowa w art. 275 § 1 Kodeksu
celnego - przy odbiorze pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury
celnej.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do innych pozwoleń, o których
mowa w rozporządzeniu.
§ 4. 1. Jeżeli o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury
celnej ubiega się osoba prowadząca działalność gospodarczą, do wniosku o
udzielenie pozwolenia należy dołączyć:
1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 2 i 3,
2) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej,
3) zaświadczenie o nadaniu osobie ubiegającej się o udzielenie pozwolenia na
korzystanie z gospodarczej procedury celnej statystycznego numeru
identyfikacyjnego REGON albo numeru PESEL, jeżeli osoba nie podlega obowiązkowi
wpisania do systemu identyfikacji podmiotów gospodarki narodowej REGON,
4) decyzję albo potwierdzenie o nadaniu osobie ubiegającej się o udzielenie
pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej numeru identyfikacji
podatkowej NIP.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginale lub
kserokopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie.
§ 5. 1. Wniosek, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem § 58, 111,
140 i 153 powinien zostać złożony nie później niż na 30 dni przed przewidywanym
terminem objęcia towarów gospodarczą procedurą celną.
2. Jeżeli wniosek przewiduje rozpoczęcie stosowania gospodarczej procedury
celnej w terminie krótszym niż 30 dni od daty jego złożenia, organ celny może
określić inny niż wnioskowany termin rozpoczęcia jej stosowania.
§ 6. 1. W gospodarczo uzasadnionych wypadkach, w szczególności ze względu na
pilność realizacji kontraktu lub gdy istnieje konieczność zapewnienia ciągłości
cyklu produkcyjnego, organ celny właściwy miejscowo do udzielenia pozwolenia na
stosowanie gospodarczej procedury celnej może przyjąć zgłoszenie celne o objęcie
towaru gospodarczą procedurą celną przed:
1) udzieleniem pozwolenia na korzystanie z tej procedury, jeżeli do zgłoszenia
celnego dołączono kserokopię złożonego wniosku o udzielenie pozwolenia wraz z
potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny lub
2) zmianą pozwolenia na korzystanie z tej procedury, jeżeli do zgłoszenia
celnego dołączono kserokopię złożonego wniosku o zmianę pozwolenia wraz z
potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do towarów podlegających zakazom lub
ograniczeniom ustanowionym w ramach środków polityki handlowej, chyba że
wnioskodawca spełnia wymogi nałożone przez te ograniczenia.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, organ celny wydaje pozwolenie,
jednakże data rozpoczęcia stosowania gospodarczej procedury celnej ustalona w
pozwoleniu nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o jego
udzielenie.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, data, z którą zostanie zmienione
pozwolenie, nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o jego zmianę.
§ 7. 1. Pozwolenie na korzystanie z gospodarczej procedury celnej sporządza się
w oryginale oraz kopiach.
2. Oryginał pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, wydaje się osobie ubiegającej
się o jego udzielenie, kopie przesyła się do urzędu kontrolnego, objęcia i
zakończenia, a jedną kopię zatrzymuje organ celny, który wydał pozwolenie.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych pozwoleń, o których mowa w
rozporządzeniu.
§ 8. Pozwolenie może zostać udzielone dla jednego lub wielu zgłoszeń celnych o
objęcie towarów gospodarczą procedurą celną.
§ 9. 1. Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej
procedury celnej mogą być przeniesione na osobę trzecią na jej wniosek.
2. Wniosek o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z procedury:
1) składu celnego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 7
rozporządzenia,
2) uszlachetniania czynnego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik
nr 12 do rozporządzenia,
3) przetwarzania pod kontrolą celną - sporządza się według wzoru stanowiącego
załącznik nr 21 do rozporządzenia,
4) odprawy czasowej - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 37 do
rozporządzenia,
5) uszlachetniania biernego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik
nr 42 do rozporządzenia.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz w § 4,
2) pisemne oświadczenie osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej
procedury celnej, zawierające zgodę na przeniesienie praw i obowiązków
wynikających z gospodarczej procedury celnej,
3) pisemne oświadczenie osoby przejmującej prawa i obowiązki wynikające z
gospodarczej procedury celnej, iż wstępuje ona w miejsce osoby dotychczas
uprawnionej do korzystania z tej procedury,
4) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego.
4. Organ celny udziela pozwolenia na przeniesienie praw i obowiązków osoby
uprawnionej do korzystania z gospodarczej procedury celnej na inną osobę, jeżeli
zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 1-3.
5. Przeniesienie praw i obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z procedury
składu celnego może dotyczyć całości lub części towarów objętych tą procedurą.
Rozdział 2
Skład celny
Oddział 1
Prowadzenie składu celnego
§ 10. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu
celnego składa do Prezesa Głównego Urzędu Ceł, za pośrednictwem dyrektora urzędu
celnego, właściwego ze względu na proponowaną lokalizację składu celnego,
zwanego dalej "organem celnym", pisemny wniosek wraz z załącznikami. Wzór
wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego należy
dołączyć:
1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej,
2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do korzystania z miejsca, w
którym ma być prowadzony skład celny,
3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON,
4) decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP,
5) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług
oraz podatku akcyzowego lub oświadczenie, że nie ciąży na nim obowiązek
dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, gdyż korzysta z podmiotowego zwolnienia od
podatku od towarów i usług,
6) zaświadczenie wydane przez właściwy dla wnioskodawcy:
a) urząd skarbowy o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi
dochód budżetu państwa,
b) Zakład Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze składkami
na ubezpieczenie społeczne,
7) informację z Centralnego Rejestru Skazanych Ministerstwa Sprawiedliwości o
niekaralności osób kierujących działalnością wnioskodawcy za przestępstwo
przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo
skarbowe,
8) opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank prowadzący rachunek
rozliczeniowy wnioskodawcy,
9) oświadczenie wnioskodawcy, że w stosunku do niego nie jest prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne ani układowe, sporządzone
zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
10) plan składu celnego wraz z określeniem powierzchni oraz opisem sposobu
odgrodzenia i zabezpieczenia składu celnego,
11) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z
działalnością wykonywaną w składzie celnym lub rodzajem składowanych towarów,
12) oświadczenie wnioskodawcy potwierdzające spełnienie przez niego warunku
określonego w art. 105 § 5 pkt 2 Kodeksu celnego, sporządzone według wzoru
określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia - jeżeli wniosek dotyczy
pozwolenia na prowadzenie składu celnego prywatnego.
3. Wnioskodawca jest obowiązany, na żądanie Prezesa Głównego Urzędu Ceł, do
dostarczenia w wyznaczonym terminie dodatkowych dokumentów lub informacji,
dotyczących okoliczności mających wpływ na udzielenie pozwolenia na prowadzenie
składu celnego, o których mowa w art. 91 § 1 pkt 1 i art. 106 § 1 Kodeksu
celnego.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać dane aktualne w dniu
złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 6-8, powinny być sporządzone nie
wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być dołączone w oryginale lub
kserokopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie.
§ 11. 1. Po złożeniu wniosku, o którym mowa w § 10 ust. 1, funkcjonariusz celny
dokonuje w obecności wnioskodawcy oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie
składu celnego i sporządza protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, wraz z opinią organu celnego w sprawie
możliwości sprawowania kontroli celnej oraz dokumentami, o których mowa w § 10
ust. 2, należy niezwłocznie przesłać Prezesowi Głównego Urzędu Ceł.
3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna w szczególności dotyczyć spełnienia
warunków określonych w art. 91 i art. 106 § 1 Kodeksu celnego.
§ 12. 1. Po otrzymaniu wniosku, a przed udzieleniem pozwolenia na prowadzenie
składu celnego, Prezes Głównego Urzędu Ceł wzywa wnioskodawcę do złożenia
zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego,
w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia wezwania.
2. Na uzasadniony wniosek, złożony przez wnioskodawcę do Prezesa Głównego Urzędu
Ceł za pośrednictwem organu celnego przed upływem terminu, o którym mowa w ust.
1, Prezes Głównego Urzędu Ceł może przedłużyć termin wyznaczony do złożenia
zabezpieczenia generalnego, jednak nie dłużej niż o jeden miesiąc.
3. Jeżeli zabezpieczenie generalne nie zostanie złożone w terminie, o którym
mowa w ust. 1 lub 2, Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje decyzję o odmowie
udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego.
4. Złożenie zabezpieczenia generalnego nie wymaga uzyskania odrębnego
pozwolenia, o którym mowa w art. 197 Kodeksu celnego.
5. Przyjęcia zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje organ celny.
6. Potwierdzenie przyjęcia zabezpieczenia generalnego organ celny niezwłocznie
przekazuje Prezesowi Głównego Urzędu Ceł.
7. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6, wydaje się na okres odpowiadający
terminowi ważności złożonego zabezpieczenia generalnego, z zaznaczeniem, iż
towary nie będą obejmowane procedurą składu celnego, w wypadku gdy nie zostanie
spełniony warunek, o którym mowa w ust. 8.
8. Zabezpieczenie generalne z określonym terminem ważności, składane jako
warunek udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, powinno być
przedłużone najpóźniej na miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin
ważności nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia
uprzednio złożonego zabezpieczenia.
9. Jeżeli prowadzący skład celny nie dopełni obowiązku, o którym mowa w ust. 8,
organ celny niezwłocznie wszczyna postępowanie w celu uregulowania sytuacji
towarów.
10. W wypadku, o którym mowa w ust. 8, do składu celnego nie mogą być
wprowadzane żadne towary.
§ 13. 1. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego wydawane jest na czas nie
oznaczony. Pozwolenie może dotyczyć prowadzenia składu celnego publicznego typu
A lub typu B albo składu celnego prywatnego typu C.
2. Przerwanie wykonywania faktycznej działalności składu celnego na okres
dłuższy niż 3 miesiące wymaga powiadomienia organu celnego.
3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2, powinno być złożone przez prowadzącego
skład celny w formie pisemnej, co najmniej na 14 dni przed planowanym terminem
przerwania działalności.
4. W powiadomieniu należy określić przewidywany okres, na jaki zostaje przerwana
działalność składu celnego.
5. Przerwanie działalności gospodarczej składu celnego może nastąpić po nadaniu
towarom znajdującym się w składzie celnym innego przeznaczenia celnego. W czasie
przerwania działalności pomieszczenia składu celnego nie mogą być wykorzystywane
do celów innych, niż wynika to z pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz
przepisów prawa celnego.
§ 14. 1. W pozwoleniu na prowadzenie składu celnego można określić tylko jedną
lokalizację tego składu.
2. Udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego wymaga złożenia
zabezpieczenia generalnego odrębnego dla każdego pozwolenia i wskazanej w tym
pozwoleniu lokalizacji składu celnego.
§ 15. Nie udziela się pozwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub
pomieszczeniu różnych typów składów celnych.
§ 16. Zmiana lokalizacji składu celnego lub zmiana typu składu celnego wymaga
uzyskania nowego pozwolenia na prowadzenie składu celnego.
§ 17. 1. Prowadzący skład celny jest obowiązany zgłaszać organowi celnemu zmiany
danych zawartych we wniosku oraz załączonych do niego dokumentach.
2. Informacje dotyczące zmian, wraz z potwierdzającymi je dokumentami wydanymi
przez właściwe organy, prowadzący skład celny przekazuje organowi celnemu w
terminie 14 dni od dnia powstania zmiany.
3. W wypadku gdy zgłoszona zmiana wpływa na zmianę treści udzielonego pozwolenia
na prowadzenie składu celnego lub warunków określonych w art. 105 § 5 i 6
Kodeksu celnego, organ celny po zaopiniowaniu przekazuje informację złożoną
przez prowadzącego skład celny wraz z załącznikami do Prezesa Głównego Urzędu
Ceł.
4. Jeżeli zmiana, o której mowa w ust. 3, powoduje zmianę danych zawartych w
pozwoleniu na prowadzenie składu celnego, Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje
decyzję w sprawie zmiany pozwolenia na prowadzenie składu celnego.
§ 18. 1. W wypadku, o którym mowa w art. 106 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego,
prowadzący skład celny składa wniosek w sprawie cofnięcia pozwolenia na
prowadzenie składu celnego do Prezesa Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem
właściwego organu celnego.
2. W wypadku gdy w chwili złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w składzie
celnym znajdują się towary, prowadzący skład celny jest obowiązany, na wezwanie
organu celnego, wystąpić o nadanie tym towarom innego przeznaczenia celnego.
3. Organ celny, po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego,
przesyła Prezesowi Głównego Urzędu Ceł wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z
informacjami o rozliczeniu należności celnych przywozowych albo wywozowych
przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego oraz o aktualnym
stanie ilościowym towarów złożonych w składzie celnym.
4. Do czasu doręczenia prowadzącemu skład celny decyzji Prezesa Głównego Urzędu
Ceł w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, pomieszczenia,
w których prowadzona była działalność składu celnego nie mogą być wykorzystywane
do innych celów niż wynika to z pozwolenia na prowadzenie składu celnego lub z
przepisów prawa celnego.
§ 19. 1. W wypadkach, o których mowa w art. 106 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego,
pozwolenie na prowadzenie składu celnego cofa się w szczególności, gdy:
1) złożenie towarów w składzie celnym lub wyprowadzenie towarów ze składu
celnego nastąpiło bez zgody organu celnego,
2) nastąpiło wygaśnięcie lub utrata tytułu prawnego do miejsca, w którym
prowadzony jest skład celny,
3) nie zostały wykonane w wyznaczonym terminie zalecenia pokontrolne,
4) prowadzący skład celny nie złoży aktualnego nowego zabezpieczenia
generalnego, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego,
5) prowadzącemu skład celny zostało cofnięte pozwolenie na korzystanie z
procedury składu celnego w związku z naruszeniem przepisów prawa,
6) osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego nie odbierze
decyzji w sprawie zmiany tego pozwolenia, o której mowa w § 17 ust. 4.
2. W wypadkach, o których mowa w art. 106 § 3 Kodeksu celnego, pozwolenie na
prowadzenie składu celnego może być cofnięte, w szczególności gdy:
1) zmieniła się powierzchnia składu celnego bez uzgodnienia z organem celnym,
2) brak jest warunków technicznych do składowania towarów,
3) brak jest właściwego odgrodzenia, zabezpieczenia technicznego lub oznakowania
składu celnego,
4) ewidencje towarowe są prowadzone nierzetelnie,
5) utrudnione lub uniemożliwione jest sprawowanie kontroli składu celnego,
6) prowadzący skład celny nie przedłuży w wyznaczonym terminie zabezpieczenia
generalnego, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego, a naruszenie
terminu do przedłużenia zabezpieczenia generalnego ma charakter istotny lub
spowoduje uszczuplenia dochodów Skarbu Państwa.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, organ celny składa do Prezesa
Głównego Urzędu Ceł wniosek w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu
celnego, po uprzednim rozliczeniu należności celnych oraz wyprowadzeniu towarów
ze składu celnego.
4. W wypadku stwierdzenia, że prowadzący skład celny prowadzi działalność
niezgodnie z przepisami prawa celnego, otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem
funkcjonowania składu celnego lub naruszony został inny warunek działania składu
celnego, ale stwierdzone uchybienia nie spowodowały ryzyka uszczuplenia
należności stanowiących dochód budżetu państwa, organ celny może wezwać do
usunięcia stwierdzonych uchybień w określonym terminie.
§ 20. Prowadzący skład celny powinien udostępniać na żądanie organu celnego
następujące dokumenty:
1) pozwolenie na prowadzenie składu celnego oraz kopię wniosku o udzielenie tego
pozwolenia wraz z załącznikami,
2) regulamin funkcjonowania składu celnego,
3) ewidencje towarowe,
4) kopie pozwoleń oraz innych dokumentów określających przeznaczenie celne
towarów,
5) umowy składu, w wypadku gdy towary są składowane w publicznym składzie
celnym,
6) dokumenty potwierdzające złożenie zabezpieczenia generalnego,
7) protokoły kontroli przeprowadzonych w składzie celnym.
§ 21. 1. Prowadzący skład celny powinien przedstawić organowi celnemu do
zatwierdzenia, w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia pozwolenia na
prowadzenie składu celnego, regulamin funkcjonowania składu celnego oraz wzory
ewidencji towarowych, a także wskazać osobę przez niego upoważnioną do
prowadzenia ewidencji.
2. Jeżeli regulamin funkcjonowania składu celnego nie zostanie przedstawiony w
terminie, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie wygasa z mocy prawa.
3. Przed zatwierdzeniem regulaminu funkcjonowania składu celnego organ celny
może wezwać do przedłożenia opinii specjalistycznych służb, w szczególności
Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Ochrony Środowiska, Państwowej Straży Pożarnej,
Państwowej Inspekcji Pracy, czy stan techniczny wyposażenia pozwala na
składowanie określonego asortymentu towarów.
§ 22. Regulamin funkcjonowania składu celnego powinien określać:
1) zasady i warunki funkcjonowania składu celnego,
2) rodzaj składowanych towarów,
3) wykaz wyposażenia składu celnego niezbędnego do:
a) składowania towarów,
b) sprawowania kontroli celnej,
c) wykonywania prac magazynowych oraz przeładunkowych,
d) wykonywania czynności określonych w art. 114 § 1 i art. 116 § 1 Kodeksu
celnego.
§ 23. 1. W zależności od zakresu działalności, określonej w regulaminie
funkcjonowania składu celnego, w składzie celnym prowadzi się ewidencje:
1) towarów niekrajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego,
2) towarów krajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego,
3) towarów krajowych, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego,
4) towarów niekrajowych poddanych procesom, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 2
Kodeksu celnego,
5) towarów niekrajowych poddanych procesom, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego.
2. Za zgodą organu celnego ewidencje towarowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i
5, mogą być prowadzone w formie księgi uszlachetniania czynnego lub księgi
przetwarzania pod kontrolą celną.
§ 24. 1. Ewidencje towarowe dotyczące towarów objętych procedurą składu celnego
powinny zawierać:
1) liczbę porządkową,
2) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego,
3) datę wprowadzenia towarów do składu celnego,
4) datę wyprowadzenia ze składu celnego ostatniej partii towarów z danej
dostawy,
5) dane wynikające ze zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą składu
celnego:
a) opis towarów wraz z podaniem kodu PCN,
b) numery identyfikacyjne, liczbę i rodzaj opakowań,
c) masę netto towarów,
d) wartość celną towarów,
e) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia
celne,
6) datę i pozycję ewidencji towarów, pod którą zarejestrowane zostało zgłoszenie
celne o objęcie towarów inną procedurą celną lub innego dokumentu określającego
przeznaczenie celne towarów, kończące procedurę składu celnego,
7) dane niezbędne do ustalenia ruchu towarów, a szczególnie miejsca, w którym
się znajdują, włącznie z danymi dotyczącymi przemieszczenia towarów objętych
procedurą składu celnego do innego składu celnego,
8) dane dotyczące czasowego wyprowadzenia towarów ze składu celnego.
2. Do ewidencji towarów krajowych, innych niż określone w art. 102 § 1 pkt 2
Kodeksu celnego, oraz towarów niekrajowych poddanych w pomieszczeniach składu
celnego procesom uszlachetniania czynnego i przetwarzania pod kontrolą celną,
stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-5.
§ 25. Ewidencje towarowe powinny wykazywać aktualny stan towarów znajdujących
się w składzie celnym, w szczególności ich ilość i wartość celną.
§ 26. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona:
1) w formie książkowej,
2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
2. Ewidencja towarowa prowadzona jest w sposób ciągły.
§ 27. W wypadku prowadzenia ewidencji towarowej w formie książkowej, przed
rozpoczęciem wypełniania karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony
ponumerowane i opatrzone stemplem osoby prowadzącej skład celny. Ostatnia strona
ewidencji powinna być opatrzona pieczęcią właściwego urzędu celnego.
§ 28. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona z zastosowaniem technik
elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że:
1) osoba ją prowadząca posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu
komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji,
2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub
zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz
uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów.
2. Osoba prowadząca ewidencję, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana do
przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji oraz w formie
wydruku.
§ 29. 1. Wzór ewidencji oraz sposób jej prowadzenia powinny zostać uzgodnione z
organem celnym.
2. Ewidencje towarowe powinny być przechowywane w miejscu określonym w
regulaminie funkcjonowania składu celnego.
§ 30. Każda zmiana regulaminu funkcjonowania składu celnego oraz wzorów
stosowanych ewidencji towarowych wymaga zatwierdzenia przez organ celny.
§ 31. 1. Jeżeli w składzie celnym mają być składowane towary krajowe i towary
niekrajowe, prowadzący skład celny powinien wyodrębnić oraz oznaczyć miejsca
składowania tych towarów.
2. W wypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia sprawowania dozoru celnego i
kontroli celnej organ celny może zażądać, aby towary, o których mowa w ust. 1,
składowane były w wyodrębnionych pomieszczeniach.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy w pomieszczeniach
składu celnego są składowane towary objęte procedurą składu celnego i towary nie
objęte procedurą składu celnego.
§ 32. Prowadzący skład celny jest obowiązany oznaczyć skład celny przez
umieszczenie tablicy zawierającej nazwę prowadzącego skład celny i typ składu
celnego.
§ 33. Prowadzący skład celny powinien używać stempla zawierającego następujące
dane:
1) nazwę prowadzącego skład celny,
2) adres składu celnego,
3) numer pozwolenia na prowadzenie składu celnego.
§ 34. 1. Przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny może mieć
miejsce wyłącznie w wypadku, gdy osoba, na którą przenoszone są prawa i
obowiązki, jest następcą prawnym, o którym mowa w art. 264 Kodeksu celnego.
2. Z wnioskiem o przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny
powinna wystąpić osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki, za pisemną
zgodą prowadzącego skład celny, do Prezesa Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem
organu celnego właściwego ze względu na lokalizację składu celnego. Wzór wniosku
stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Do wniosku o przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny należy
dołączyć dokumenty wymienione w § 10 ust. 2. Przepisy § 10 ust. 3-6 stosuje się
odpowiednio.
4. Organ celny, po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego,
przesyła Prezesowi Głównego Urzędu Ceł wniosek, o którym mowa w ust. 2, wraz z
informacją o rozliczeniu należności celnych przywozowych lub wywozowych,
przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego. Sporządzony podczas
kontroli spis towarów znajdujących się w składzie celnym pozostaje w aktach
organu celnego.
5. Następca prawny prowadzącego skład celny powinien spełniać warunki niezbędne
do uzyskania pozwolenia na prowadzenie składu celnego, określone w przepisach
prawa celnego.
6. Przepisy § 12 i § 21 stosuje się odpowiednio.
Oddział 2
Procedura składu celnego
§ 35. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
składu celnego składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na
lokalizację składu celnego, w którym towary mają być objęte procedurą składu
celnego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Do wniosku należy dołączyć umowę składu, jeżeli towary mają być składowane w
publicznym składzie celnym przez osobę inną niż prowadzący skład celny.
3. Organ celny udziela pozwolenia na objęcie towaru procedurą składu celnego
poprzez umieszczenie potwierdzenia w pkt 8 wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. Korzystający ze składu celnego powinien przedkładać organowi celnemu
zestawienie towarów objętych procedurą składu celnego, w terminach określonych
przez ten organ.
§ 36. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury składu
celnego naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie określonym
przez organ celny, nie dostosowała prowadzonej działalności do wymogów
wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć pozwolenie.
2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego,
jeżeli:
1) osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie
naruszy przepisy prawa celnego lub
2) działanie albo zaniechanie działania osoby posiadającej pozwolenie na
korzystanie z procedury składu celnego spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu
państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 EURO.
§ 37. 1. Towary mogą być objęte procedurą składu celnego bez ich złożenia w
składzie celnym, jeżeli muszą być składowane w specjalnie przeznaczonych do tego
urządzeniach lub w warunkach, których zapewnienie w składzie celnym jest
niemożliwe lub znacznie utrudnione albo gdy rodzaj towaru uniemożliwia lub
utrudnia złożenie go w składzie celnym.
2. Organ celny może wyrazić zgodę na złożenie towarów, o których mowa w ust. 1,
poza składem celnym, jeżeli będzie miał możliwość sprawowania dozoru i kontroli
celnej procedury składu celnego bez konieczności stosowania środków i nakładów
niewspółmiernych do wykonywanej kontroli.
3. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
składu celnego i złożenie towarów, o których mowa w ust. 1, poza miejscem składu
celnego składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na lokalizację
miejsca, w którym towary mają być składowane. Wzór wniosku stanowi załącznik, o
którym mowa w § 35 ust. 1.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć dokumenty określone w §
10 ust. 2.
5. Przepisy § 10 ust. 4-6 oraz § 11 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. Organ celny udziela pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego i
złożenie towarów poza miejscem składu celnego poprzez umieszczenie potwierdzenia
w pkt 8 wniosku, o którym mowa w ust. 3.
7. Przepis § 36 stosuje się odpowiednio.
§ 38. 1. W składzie celnym publicznym może być prowadzona działalność polegająca
na świadczeniu usług w zakresie konsygnacji towarów niekrajowych, składowanych w
składzie celnym, określonych w umowie składu i komisu (kontrakt konsygnacyjny)
zawartej przez prowadzącego skład celny z właścicielem towarów.
2. Towary, o których mowa w ust. 1, są przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez
prowadzącego skład celny w imieniu własnym i na rachunek właściciela towaru, na
warunkach określonych w kontrakcie konsygnacyjnym.
3. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą składu celnego w celu
konsygnacji dokonywane jest na rzecz prowadzącego skład celny.
§ 39. 1. Zabezpieczenie z tytułu objęcia procedurą składu celnego jest składane
nie później niż w chwili złożenia zgłoszenia celnego o objęcie towaru tą
procedurą.
2. Zabezpieczenie z określonym terminem ważności, składane z tytułu objęcia
towaru procedurą składu celnego, powinno być przedłużone najpóźniej na jeden
miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin ważności nowego
zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio
złożonego zabezpieczenia.
3. Zabezpieczenie generalne powinno być saldowane przez organ celny na oryginale
potwierdzenia złożenia zabezpieczenia, będącym w posiadaniu osoby korzystającej
z procedury składu celnego, oraz na kopii pozostającej w aktach urzędu celnego.
§ 40. 1. Zabezpieczenie generalne złożone jako warunek udzielenia pozwolenia na
prowadzenie składu celnego może być wykorzystywane jako zabezpieczenie, o którym
mowa w art. 109 Kodeksu celnego.
2. Organ celny wyraża zgodę na wykorzystanie zabezpieczenia generalnego jako
zabezpieczenia, o którym mowa w art. 109 Kodeksu celnego, na zgodny wniosek
prowadzącego skład celny i korzystającego ze składu celnego.
3. Zgoda organu celnego może być wyrażona, jeżeli zabezpieczenie generalne
będzie pokrywać sumę należności przypadających od towaru znajdującego się w
składzie celnym.
§ 41. Jeżeli zabezpieczenie generalne złożone przez prowadzącego skład celny
będzie wykorzystywane jako zabezpieczenie związane z objęciem towaru procedurą
składu celnego na rzecz korzystającego, w trybie określonym w § 40, gwarant
zabezpieczenia generalnego powinien wyrazić zgodę na zastosowanie przez
prowadzącego skład celny art. 195 § 3 Kodeksu celnego i zobowiązać się,
stosownie do art. 201 Kodeksu celnego, do zapłacenia kwoty wynikającej z
wszelkich długów celnych powstałych w związku ze stosowaniem procedury składu
celnego.
§ 42. 1. Jeżeli składowanie towarów nie jest możliwe na powierzchni składu
celnego lub wyposażenie składu celnego nie jest przystosowane do składowania,
towary te nie mogą zostać objęte procedurą składu celnego w miejscu prowadzenia
składu celnego.
2. Przepis § 37 stosuje się odpowiednio.
§ 43. 1. Jeżeli w pozwoleniu na korzystanie z procedury składu celnego nie
przewidziano możliwości dokonania w stosunku do towarów zwyczajowych czynności,
o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, to pozwolenie na dokonanie tych
czynności może zostać udzielone na wniosek korzystającego z procedury składu
celnego sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2. Organ celny udziela pozwolenia na dokonanie zwyczajowych czynności poprzez
umieszczenie potwierdzenia w pkt 7 wniosku, o którym mowa w ust. 1.
§ 44. 1. Zwyczajowe czynności dokonywane w stosunku do towarów objętych
procedurą składu celnego, mające na celu zapewnienie utrzymania ich w
niezmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub
przygotowanie do dystrybucji bądź odsprzedaży, obejmują w szczególności:
1) proste czynności, mające na celu zapewnienie przechowania przywożonych
towarów w dobrych warunkach w okresie ich składowania, w tym:
a) wietrzenie, mocowanie, suszenie, odkurzanie, proste czynności czyszczenia,
naprawę opakowań, naprawę elementów uszkodzonych w trakcie transportu lub
składowania, w wypadku gdy chodzi o proste zabiegi, zakładanie lub zdejmowanie
okryć ochronnych używanych w transporcie,
b) inwentaryzację, sprawdzanie miary i ważenie towarów,
c) usuwanie elementów uszkodzonych lub skażonych,
d) konserwację poprzez napromieniowanie lub dodawanie środków konserwujących,
e) stosowanie środków zwalczających pasożyty,
f) zabiegi doprowadzające do obniżenia temperatury,
2) zabiegi mające na celu poprawę wyglądu lub jakości handlowej przywożonych
towarów, w tym:
a) obieranie i usuwanie pestek z owoców,
b) łączenie i montaż towarów wyłącznie w wypadku, gdy chodzi o montaż w towarze
kompletnym, dodatkowego wyposażenia nie mającego istotnego znaczenia w procesie
wytwarzania produktu; wyposażenie to powinno być przywiezione z zagranicy od
tego samego kontrahenta i wliczone do wartości celnej towaru kompletnego,
c) odsalanie, czyszczenie i kruponowanie skór,
d) przyłączenie do towarów jednego lub kilku rodzajów różnych towarów, o ile
następuje to w niewielkiej ilości i nie zmienia charakteru towarów oryginalnych;
przyłączane towary mogą być produktami, które zostały wcześniej objęte procedurą
składu celnego,
e) rozcieńczanie płynów,
f) mieszanie towarów tego samego rodzaju i różnej jakości, w celu uzyskania
pewnej jakości lub żądanej przez klienta jakości, bez zmiany charakteru towarów,
g) podział towarów, wyłącznie w wypadku prostych zabiegów,
3) zabiegi przygotowujące przywożone towary do dystrybucji lub odsprzedaży, w
tym:
a) sortowanie, filtrację mechaniczną, klasyfikowanie i przesiewanie,
b) ustawianie i regulację,
c) pakowanie, rozpakowywanie, przepakowywanie, dekantację i proste przelewanie,
d) umieszczanie i zmienianie znaków, pieczęci, etykiet lub innych podobnych
znaków wyróżniających,
e) wykonywanie prób, ustawianie i uruchamianie maszyn, aparatury i pojazdów, pod
warunkiem że są to proste zabiegi,
f) dokonywanie prób w celu sprawdzenia zgodności z normami technicznymi,
g) krojenie i dzielenie suchych owoców lub warzyw,
h) przeprowadzenie zabiegów antykorozyjnych,
i) przywracanie towarów do dawnego stanu po transporcie,
j) podwyższenie temperatury w celu umożliwienia transportu towarów,
k) prasowanie materiałów włókienniczych,
l) dokonywanie zabiegów elektrostatycznych na materiałach włókienniczych.
2. W wypadku dokonywania czynności określonych w ust. 1 pkt 3 lit. c) i d)
możliwe jest również wykorzystanie towarów składowanych w składzie celnym, o
których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego.
3. Zwyczajowe czynności dokonywane w stosunku do towarów objętych procedurą
składu celnego, mające na celu zapewnienie utrzymania ich w niezmienionym
stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie do
dystrybucji bądź odsprzedaży, nie mogą prowadzić do pozbawienia ich cech wyrobu
gotowego lub kompletnego.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane pod warunkiem
zachowania wymogów określonych w odrębnych przepisach.
§ 45. 1. Pozwolenie na czasowe wyprowadzenie ze składu celnego towarów objętych
procedurą składu celnego udzielane jest na wniosek korzystającego ze składu
celnego, złożony organowi celnemu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
2. Organ celny udziela pozwolenia poprzez umieszczenie potwierdzenia w pkt 8
wniosku, o którym mowa w ust. 1.
§ 46. Korzystający ze składu celnego powinien niezwłocznie poinformować, w
formie pisemnej, organ celny o powrotnym wprowadzeniu towarów do składu celnego.
§ 47. 1. Pozwolenie na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego
do innego składu celnego udzielane jest na wniosek korzystającego ze składu
celnego, złożony organowi celnemu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, należy sporządzić w czterech egzemplarzach.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kserokopie zgłoszeń
celnych towarów, których przemieszczenie dotyczy.
4. Organ celny udziela pozwolenia poprzez umieszczenie potwierdzenia w pkt 8
wniosku, o którym mowa w ust. 1.
5. Osoba zobowiązana do dostarczenia towarów do składu celnego przeznaczenia
powinna wraz z towarami przedstawić w urzędzie celnym, na którego obszarze
właściwości miejscowej znajduje się skład celny przeznaczenia, trzy egzemplarze
pozwolenia na przemieszczenie tych towarów.
§ 48. 1. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego
składu celnego jest możliwe jedynie wówczas, gdy skład celny, z którego
wyprowadzane są towary, i skład celny przeznaczenia są zlokalizowane na obszarze
właściwości tego samego organu celnego oraz gdy nie wiąże się to ze zmianą
korzystającego ze składu celnego.
2. Jeżeli przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego następuje do
składu celnego publicznego, korzystający ze składu celnego powinien przedłożyć
organowi celnemu umowę składu zawartą z prowadzącym skład celny przeznaczenia.
3. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu
celnego odbywa się pod dotychczasowym zabezpieczeniem.
§ 49. W pozwoleniu na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego
do innego składu celnego organ celny określa termin dostarczenia towaru do
składu celnego przeznaczenia. Termin ten nie może być dłuższy niż 2 dni.
§ 50. 1. Właściwy urząd celny potwierdza dostarczenie towarów do składu celnego
przeznaczenia w pkt 9 wniosku, o którym mowa w § 47 ust. 1. Po dokonaniu
potwierdzenia dostarczenia towarów do składu celnego urząd celny dokonujący tego
potwierdzenia:
1) odsyła jeden egzemplarz wniosku, o którym mowa w § 47 ust. 4, do urzędu
celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej znajduje się skład celny, z
którego towary były wyprowadzone,
2) drugi egzemplarz wniosku załącza do ewidencji,
3) trzeci egzemplarz wniosku zwraca stronie.
2. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 47 ust. 1, organ celny, na którego
obszarze właściwości miejscowej znajduje się skład celny, z którego towary były
wyprowadzone, wydaje decyzję zmieniającą pozwolenie na korzystanie z procedury
składu celnego.
3. Wprowadzenie towarów do składu celnego przeznaczenia wymaga złożenia
zabezpieczenia na zasadach ogólnych.
§ 51. Przemieszczenie towaru pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na
obszarze właściwości różnych organów celnych odbywa się na zasadach i w trybie
przewidzianych dla procedury tranzytu.
Rozdział 3
Uszlachetnianie czynne
Oddział 1
Udzielanie i cofanie pozwoleń
§ 52. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu
na miejsce dokonywania procesu uszlachetniania albo ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy.
2. Jeżeli proces uszlachetniania będzie dokonywany na obszarze właściwości
miejscowej dwóch lub więcej organów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1,
składa się do organu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej
zostanie dokonany główny proces uszlachetniania.
3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi, z zastrzeżeniem § 58,
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa system, w którym ma
być stosowana procedura uszlachetniania czynnego, chyba że przepisy szczególne
stanowią inaczej.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być wypełniony zgodnie z instrukcją
wypełniania wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego zawartą w załączniku, o którym mowa w ust. 3.
6. Jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku, o
którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe szczegółowe określenie danych dotyczących
towarów przywożonych, produktów kompensacyjnych, współczynnika produktywności i
normy zużycia, to wniosek powinien zawierać dane szacunkowe.
7. Jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku, o
którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe szczegółowe określenie danych dotyczących
towarów przywożonych lub produktów kompensacyjnych, w wypadkach uzasadnionych
procesem uszlachetniania, rodzajem prowadzonej działalności, charakterem towaru,
wymogami kontraktu lub przyczynami gospodarczymi wniosek, o którym mowa w ust.
1, może zawierać tylko określenie rodzaju, ilości i wartości tych towarów lub
produktów.
8. Jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku, o
którym mowa w ust. 1, nie można określić, ze względu na sposób dokonywania
procesu lub procesów uszlachetniania, współczynnika produktywności lub normy
zużycia albo ich określenie jest znacznie utrudnione, dane te powinny zostać
określone w rozliczeniu, o którym mowa w § 73, albo we wniosku o zwrot lub
umorzenie cła, o którym mowa w § 88.
§ 53. Do wniosku, o którym mowa w § 52, należy dołączyć:
1) opis procesu uszlachetniania,
2) informację, czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem
niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o
odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz.
715).
§ 54. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, zwane
dalej "pozwoleniem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 58, według wzoru
stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia.
2. Pozwolenie jest udzielane na zastosowanie systemu zawieszeń albo systemu ceł
zwrotnych - w zależności od wnioskowanego przez wnioskodawcę systemu.
3. W wypadku udzielenia pozwolenia na poddanie towarów niekrajowych procesom
uszlachetniania czynnego w pomieszczeniach składu celnego, pozwolenie, o którym
mowa w ust. 1, powinno zawierać określenie typu składu celnego oraz nazwę
prowadzącego skład celny.
4. W wypadku, o którym mowa w § 52 ust. 8, organ celny w pkt 6 pozwolenia
określa, iż współczynnik produktywności lub norma zużycia zostaną określone w
rozliczeniu, o którym mowa w § 73, albo we wniosku o zwrot lub umorzenie cła, o
którym mowa w § 88.
§ 55. 1. Jeżeli osoba dokonuje procesów uszlachetniania lub organizuje proces
uszlachetniania w rozumieniu art. 121 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego:
1) z wykorzystywaniem w tych procesach towarów przywożonych spoza polskiego
obszaru celnego oraz
2) produkty kompensacyjne powstałe w wyniku tych procesów są sprzedawane osobie
krajowej i
3) produkty kompensacyjne, o których mowa w pkt 2, wywożone są poza polski
obszar celny w stanie nie zmienionym lub jako zamontowane lub zainstalowane w
innych towarach
- towary, o których mowa w pkt 1, mogą być objęte procedurą uszlachetniania
czynnego wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, a pozwolenie na korzystanie z
procedury uszlachetniania czynnego jest udzielane osobie dokonującej procesu
uszlachetniania lub organizującej ten proces, która przywozi towary spoza
polskiego obszaru celnego.
2. Szczegółowe warunki i sposób zakończenia procedury są ustalane w pozwoleniu
na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, z tym
że zwrot cła może nastąpić po wywozie towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
poza polski obszar celny.
§ 56. 1. W wypadku gdy osoba zakupuje na polskim obszarze celnym towary
bezpośrednio od importera, organ celny może wydać pozwolenie na korzystanie z
procedury uszlachetniania czynnego wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, pod
warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę umowy sprzedaży.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydawane również, jeżeli:
1) produkty kompensacyjne powstałe w wyniku tych procesów są sprzedawane osobie
krajowej,
2) produkty kompensacyjne, o których mowa w pkt 1, wywożone są poza polski
obszar celny w stanie nie zmienionym lub jako zamontowane lub zainstalowane w
innych towarach.
3. Przepis § 55 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 57. 1. W wypadku gdy możliwości kontroli stosowania procedury są utrudnione,
organ celny może, w formie decyzji, zobowiązać osobę posiadającą pozwolenie, o
którym mowa w § 54 ust. 1, do prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego, w
której powinny być zawarte dane dotyczące ilości towarów przywożonych objętych
procedurą uszlachetniania czynnego, towarów ekwiwalentnych oraz produktów
kompensacyjnych, jak również dane niezbędne do właściwego określenia kwoty
wynikającej z długu celnego. Wpisy do księgi powinny być dokonywane bez zbędnej
zwłoki.
2. Jeżeli proces uszlachetniania przeprowadzany jest w kilku przedsiębiorstwach,
księga uszlachetniania czynnego powinna zawierać dane dotyczące stosowania
procedury uszlachetniania czynnego w każdym z tych przedsiębiorstw.
3. Organ celny, zobowiązując do prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego,
określa szczegółowe warunki dotyczące sposobu jej prowadzenia oraz miejsca jej
przechowywania.
§ 58. 1. W wypadku gdy przedmiotem uszlachetniania czynnego są towary przywożone
w celu naprawy, organ celny może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego wraz
ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów tą procedurą. Wzór wniosku stanowi
załącznik nr 14 do rozporządzenia.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego udzielane jest według wzoru stanowiącego załącznik nr
15 do rozporządzenia.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i
urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego.
4. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1
pkt 2 i 3, § 4 i § 53.
§ 59. W wypadku, o którym mowa w § 58 ust. 1, procedura uproszczona, o której
mowa w art. 79 i art. 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana.
§ 60. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w
terminie wyznaczonym przez organ celny, nie dostosowała prowadzonej działalności
do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć
pozwolenie.
2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania
czynnego, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust.
1, ponownie naruszy przepisy prawa celnego, zwłaszcza, jeżeli jej działanie lub
zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie
mniejszej niż równowartość 2000 EURO.
Oddział 2
System zawieszeń
§ 61. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego
powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu.
2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1,
powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. Przepis § 39 stosuje się
odpowiednio.
§ 62. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 61, w celu zapewniania kontroli
celnej procedury uszlachetniania czynnego, należy dołączyć wypełniony formularz
Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Objęcie, zwany dalej "dokumentem UCZ/O".
Wzór formularza dokumentu UCZ/O stanowi załącznik nr 16 do rozporządzenia.
§ 63. 1. Dokument UCZ/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym.
2. Dokument UCZ/O sporządza się w oryginale i kopii.
3. W polu nr 6 dokumentu UCZ/O zamiast współczynnika produktywności można podać
normy zużycia. Jeżeli dane dotyczące współczynnika produktywności lub norm
zużycia nie mieszczą się w polu nr 6, należy je dołączyć w formie załącznika do
tego dokumentu oraz zamieścić w tym polu adnotację, iż dane zostały określone w
załączniku.
4. W wypadku, o którym mowa w § 52 ust. 8, należy w polu nr 6 dokumentu UCZ/O
zamieścić adnotację, iż dane te zostaną określone w rozliczeniu procedury
uszlachetniania czynnego.
§ 64. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 61 ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu objęcia w dokumencie UCZ/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 65. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej
właściwości lub parametry techniczne towarów przywożonych uległy zmianie w taki
sposób, że uzyskanie produktów kompensacyjnych określonych w pozwoleniu stało
się niemożliwe, osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana powiadomić
niezwłocznie urząd kontrolny o zaistniałej sytuacji.
§ 66. 1. Zakończenie procedury uszlachetniania czynnego powinno nastąpić w
jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu.
2. Produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym, określone w
zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego, powinny być zgodne z
produktami lub towarami opisanymi w pozwoleniu.
§ 67. Do zgłoszenia celnego o nadanie produktom kompensacyjnym lub towarom w
stanie nie zmienionym innego przeznaczenia celnego, w celu zapewnienia kontroli
celnej procedury uszlachetniania czynnego, należy dołączyć wypełniony formularz
Dokumentu Uszlachetniania Czynnego - Zakończenie, zwany dalej "dokumentem
UCZ/Z". Wzór formularza dokumentu UCZ/Z stanowi załącznik nr 17 do
rozporządzenia.
§ 68. 1. Dokument UCZ/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich produktów
kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym, objętych danym zgłoszeniem
celnym.
2. Dokument UCZ/Z sporządza się w oryginale i kopii.
3. W polu nr 6 dokumentu UCZ/Z zamiast współczynnika produktywności można podać
normy zużycia. Jeżeli dane dotyczące współczynnika produktywności lub norm
zużycia nie mieszczą się w polu nr 6, należy je dołączyć w formie załącznika do
tego dokumentu oraz zamieścić w tym polu adnotację, iż dane zostały określone w
załączniku.
4. W wypadku, o którym mowa w § 52 ust. 8, należy w polu nr 6 dokumentu UCZ/Z
zamieścić adnotację, iż dane te zostaną określone w rozliczeniu procedury
uszlachetniania czynnego.
§ 69. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 67, funkcjonariusz celny urzędu
zakończenia w dokumencie UCZ/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 70. 1. Wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do
obliczania należności celnych przywozowych, właściwych dla tych produktów,
stanowi załącznik nr 18 do rozporządzenia.
2. Dopuszczenie do obrotu towarów przywożonych bądź w postaci towarów w stanie
nie zmienionym, bądź w postaci produktów kompensacyjnych innych niż wymienione w
załączniku nr 18, uzależnione jest od zastosowania wobec nich przez organy celne
środków polityki handlowej, obowiązujących w momencie przyjęcia zgłoszenia
celnego o dopuszczenie tych towarów do obrotu.
§ 71. 1. W wypadku powstania długu celnego należy ustalić, w oparciu o normy
zużycia, ilość towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia
produktów kompensacyjnych, w stosunku do których oblicza się należności celne
przywozowe.
2. Wysokość długu celnego określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych
właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do
wytworzenia produktów kompensacyjnych, o których mowa w ust. 1.
§ 72. W wypadku dopuszczenia do obrotu produktów kompensacyjnych wymienionych w
załączniku nr 18 wartość celna tych produktów ustalana jest w oparciu o:
1) wartość celną, ustaloną w tym samym czasie lub prawie tym samym czasie
towarów identycznych lub podobnych, wytwarzanych w jakimkolwiek kraju trzecim,
2) ich cenę sprzedaży, pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między
kupującym i sprzedającym,
3) cenę sprzedaży na polskim obszarze celnym towarów identycznych lub podobnych,
pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między kupującym i
sprzedającym.
§ 73. Osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić w urzędzie kontrolnym
rozliczenie procedury uszlachetniania czynnego, nie później niż w terminie 30
dni od dnia, w którym upłynął termin określony w art. 125 § 1 lub § 4 Kodeksu
celnego.
§ 74. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 73, powinno zawierać następujące dane:
1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego,
2) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia
celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego,
3) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych lub
towarów w stanie nie zmienionym wraz z pozycjami ewidencji towarów, pod którymi
zarejestrowane zostały zgłoszenia celne, na podstawie których nadano produktom
kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym przeznaczenie celne,
4) nazwę, rodzaj, oraz ilość towarów przywiezionych zużytych do wytworzenia
produktów kompensacyjnych, których dotyczy rozliczenie,
5) kwotę wynikającą z długu celnego, jeżeli towary przywiezione zostały
dopuszczone do obrotu.
2. W wypadku stosowania procedury uproszczonej w rozliczeniu, o którym mowa w §
73, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, powinny być zawarte dane dotyczące
zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80 § 4 Kodeksu celnego.
3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 73, należy dołączyć:
1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego,
2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywiezione zostały objęte
procedurą uszlachetniania czynnego,
3) zgłoszenia celne lub inne dokumenty, na podstawie których nadano produktom
kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym przeznaczenie celne.
4. W wypadku gdy osoba posiadająca pozwolenie nie przedstawi rozliczenia
procedury uszlachetniania czynnego w terminie, o którym mowa w § 73, organ celny
dokonuje rozliczenia tej procedury z urzędu.
§ 75. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu,
adnotacji w sprawie rozliczenia procedury uszlachetniania czynnego.
§ 76. 1. Jeżeli towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania
czynnego w ramach jednego pozwolenia, ale na podstawie kilku zgłoszeń celnych,
to produkty kompensacyjne, które otrzymały inne przeznaczenie celne, uważane są
za uzyskane z towarów przywożonych objętych procedurą uszlachetniania czynnego
według kolejności dokonania zgłoszeń celnych.
2. Do towarów w stanie nie zmienionym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 77. Przepisu § 76 nie stosuje się w wypadku, gdy osoba posiadająca pozwolenie
udowodni, że produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym zostały
uzyskane z towarów przywiezionych objętych procedurą uszlachetniania czynnego na
podstawie późniejszych zgłoszeń celnych.
§ 78. 1. W wypadku powstania długu celnego, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu
celnego, organ celny przyjmujący zgłoszenie wywozowe wydaje w sprawie decyzję.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać określenie powstałego długu
celnego z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych.
Oddział 3
System ceł zwrotnych
§ 79. 1. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu powinno nastąpić w jednym z
urzędów objęcia określonych w pozwoleniu.
2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1,
powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu.
§ 80. 1. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego,
do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 79, należy dołączyć wypełniony
formularz dokumentu UCZ/O.
2. W wypadku, o którym mowa w § 56, w celu zapewnienia kontroli celnej procedury
uszlachetniania czynnego, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą
uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych należy dołączyć potwierdzoną
przez importera za zgodność z oryginałem kserokopię dokumentu, na podstawie
którego towary zostały objęte procedurą dopuszczenia do obrotu oraz umowy
sprzedaży tych towarów.
§ 81. 1. Dokument UCZ/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym. Przepisy § 63 ust. 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.
2. Dokument UCZ/O sporządza się w oryginale i kopii.
§ 82. 1. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 79, funkcjonariusz celny
urzędu objęcia na dokumencie UCZ/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
2. Przepis § 65 stosuje się odpowiednio.
§ 83. 1. Nadanie produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym
innego przeznaczenia celnego powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia
określonych w pozwoleniu.
2. Opis produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie nie zmienionym zawarty w
zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego powinien być zgodny z
opisem zawartym w pozwoleniu.
§ 84. Do zgłoszenia celnego o nadanie przeznaczenia celnego produktom
kompensacyjnym lub towarom w stanie nie zmienionym, w celu zapewnienia kontroli
celnej procedury uszlachetniania czynnego, należy dołączyć wypełniony formularz
dokumentu UCZ/Z.
§ 85. 1. Dokument UCZ/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym. Przepisy § 68 ust. 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.
2. Dokument UCZ/Z sporządza się w oryginale i kopii.
§ 86. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 84, funkcjonariusz celny urzędu
zakończenia na dokumencie UCZ/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 87. W wypadku konieczności ustalenia kwoty cła, która ma zostać zwrócona lub
umorzona, należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów przywożonych,
które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do
których ma być zwrócone lub umorzone cło.
§ 88. 1. Wniosek o zwrot lub umorzenie cła składa się do urzędu kontrolnego nie
później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął termin, o którym mowa w
art. 125 § 1 lub § 4 Kodeksu celnego.
2. Wniosek o zwrot lub umorzenie cła powinien zawierać następujące dane:
1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego,
2) wartość celną towarów przywożonych oraz stawki celne z dnia przyjęcia
zgłoszenia o dopuszczenie tych towarów do obrotu,
3) daty i pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały
zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone do
obrotu,
4) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych,
5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia
produktów kompensacyjnych, których dotyczy wniosek,
6) daty i pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały
zgłoszenia celne, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym
przeznaczenie celne, określone w art. 133 Kodeksu celnego,
7) datę, numer i rodzaj dokumentu potwierdzającego pochodzenie produktów
kompensacyjnych,
8) kwotę cła, która ma zostać zwrócona lub umorzona.
3. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, we wniosku, o którym mowa w ust.
1, powinny być zawarte dane dotyczące zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80
§ 4 Kodeksu celnego.
§ 89. Za zgodą urzędu kontrolnego wniosek o zwrot lub umorzenie cła może zostać
sporządzony z pominięciem tych danych, które nie służą do określenia kwoty cła,
które ma zostać zwrócone lub umorzone.
§ 90. Do wniosku o zwrot lub umorzenie cła należy dołączyć:
1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego,
2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone
do obrotu,
3) dowód uiszczenia cła, jeżeli zostało uiszczone.
§ 91. Organ celny, na którego terenie właściwości miejscowej znajduje się urząd
kontrolny, wydaje decyzję w sprawie zwrotu lub umorzenia cła w terminie 30 dni
od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 88.
§ 92. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu,
adnotacji w sprawie zwrotu lub o umorzeniu cła.
§ 93. Osoba, o której mowa w art. 133 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, ma obowiązek
poinformować urząd kontrolny o faktycznym wywozie towarów.
Oddział 4
Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych
§ 94. 1. Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych może być
stosowane, jeśli osoba uzyskała na to pozwolenie.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwić organowi celnemu ustalenie,
czy warunki, o których mowa w art. 122 § 1 Kodeksu celnego, zostały spełnione.
§ 95. Jeżeli w pozwoleniu nie przewidziano wytwarzania produktów kompensacyjnych
z towarów ekwiwalentnych, a osoba posiadająca to pozwolenie chce skorzystać z
takiej możliwości, powinna złożyć wniosek o zmianę udzielonego pozwolenia. Wzór
wniosku stanowi załącznik, o którym mowa w § 52 ust. 3.
§ 96. W wypadku gdy podstawowa część procesu uszlachetniania czynnego, któremu
będą poddane towary ekwiwalentne, dokonana będzie w przedsiębiorstwie osoby,
której udzielono pozwolenia lub w przedsiębiorstwie, w którym proces ten
zostanie dokonany na jej rzecz, organ celny może wyrazić zgodę, o której mowa w
art. 122 § 2 Kodeksu celnego.
§ 97. Towary ekwiwalentne nie podlegają formalnościom celnym właściwym dla
objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego.
§ 98. 1. W wypadku gdy wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów
ekwiwalentnych następuje w systemie zawieszeń, przepisy § 62-64 i § 67-69
stosuje się odpowiednio.
2. W wypadku gdy wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych
następuje w systemie ceł zwrotnych, przepisy § 80-82 i § 84-86 stosuje się
odpowiednio.
§ 99. 1. Zmiana sytuacji prawnej towarów przywożonych i towarów ekwiwalentnych,
określonej w art. 122 § 3 Kodeksu celnego, z zastrzeżeniem § 101, następuje z
dniem przyjęcia zgłoszenia o nadanie produktom kompensacyjnym jednego z
przeznaczeń celnych.
2. Zmiana sytuacji prawnej, o której mowa w ust. 1, nie zmienia pochodzenia
wywożonych towarów.
Oddział 5
Uprzedni wywóz
§ 100. Wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych wytwarzanych z
towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania
(uprzedni wywóz) może być stosowany, jeżeli osoba uzyskała na to pozwolenie.
Przepisy § 95 i § 96 stosuje się odpowiednio.
§ 101. Zmiana sytuacji prawnej towarów przywożonych i towarów ekwiwalentnych, o
której mowa w art. 122 § 3 Kodeksu celnego, następuje z dniem zwolnienia towarów
przywożonych będących przedmiotem zgłoszenia celnego o objęcie procedurą
uszlachetniania czynnego.
§ 102. 1. Do zgłoszenia celnego wywozowego produktów kompensacyjnych
wytworzonych z towarów ekwiwalentnych, w celu zapewnienia kontroli celnej
procedury uszlachetniania czynnego, należy dołączyć wypełniony dokument UCZ/Z.
2. Dokument UCZ/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich produktów
kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych, objętych danym
zgłoszeniem celnym.
3. Przepisy § 68 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
4. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu zakończenia w dokumencie UCZ/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 103. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu procedura uszlachetniania
czynnego zostaje zakończona po przyjęciu przez organ celny zgłoszenia celnego
towarów niekrajowych do procedury uszlachetniania czynnego.
§ 104. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania
czynnego, w celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego,
należy dołączyć wypełniony dokument UCZ/O.
2. Przepisy § 63 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.
3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu objęcia w dokumencie UCZ/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 105. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu, osoba posiadająca pozwolenie
powinna przedstawić rozliczenie procedury uszlachetniania czynnego nie później
niż w terminie 30 dni od dnia, w którym towary przywożone zostały zgłoszone do
procedury uszlachetniania czynnego.
Rozdział 4
Procedura przetwarzania pod kontrolą celną
Oddział 1
Towary oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę
przetwarzania pod kontrolą celną
§ 106. Wykaz towarów oraz procesów przetwarzania, wobec których stosuje się
procedurę przetwarzania pod kontrolą celną, stanowi załącznik nr 19 do
rozporządzenia.
Oddział 2
Udzielanie i cofanie pozwoleń
§ 107. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury
przetwarzania pod kontrolą celną składa wniosek do organu celnego właściwego ze
względu na miejsce dokonywania procesu przetwarzania.
2. Jeżeli proces przetwarzania będzie dokonywany na obszarze właściwości
miejscowej dwóch lub więcej organów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1,
składa się do organu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej
zostanie dokonany główny proces przetwarzania.
3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi, z zastrzeżeniem § 111 ust. 2,
załącznik nr 20 do rozporządzenia.
§ 108. Do wniosku, o którym mowa w § 107, należy dołączyć:
1) opis procesu przetwarzania,
2) informację, czy którykolwiek z produktów przetworzonych jest odpadem
niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach.
§ 109. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą
celną, zwane dalej "pozwoleniem", może zostać udzielone na poddanie jednego
towaru przywiezionego kilku procesom określonym w załączniku, o którym mowa w §
106.
2. Pozwolenie sporządza się, z zastrzeżeniem § 111 ust. 3, według wzoru
stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia.
3. Organ celny może uzależnić udzielenie pozwolenia, o którym mowa w ust. 2, od
decyzji starosty w sprawach ochrony środowiska.
§ 110. 1. W wypadku gdy możliwości kontroli stosowania procedury są utrudnione,
organ celny może, w formie decyzji, zobowiązać osobę posiadającą pozwolenie do
prowadzenia księgi przetwarzania pod kontrolą celną, w której powinny być
zawarte dane dotyczące ilości towarów przywożonych objętych procedurą
przetwarzania pod kontrolą celną, ilości uzyskanych produktów przetworzonych
oraz ilości produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w
stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, jak również dane
niezbędne do właściwego określenia kwoty wynikającej z długu celnego. Wpisy do
księgi powinny być dokonywane bez zbędnej zwłoki.
2. Osoba posiadająca pozwolenie jest obowiązana do uzgodnienia z organem celnym,
który wydał pozwolenie, szczegółowych warunków dotyczących sposobu prowadzenia
oraz miejsca przechowywania księgi przetwarzania pod kontrolą celną.
3. Jeżeli proces przetwarzania przeprowadzany jest w kilku miejscach, księga
przetwarzania pod kontrolą celną powinna zawierać dane dotyczące stosowania
procedury przetwarzania pod kontrolą celną w każdym z tych miejsc.
§ 111. 1. Organ celny może zezwolić, aby skrócony wniosek o udzielenie
pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną został
złożony łącznie ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów procedurą przetwarzania
pod kontrolą celną, w wypadku gdy:
1) termin dokonania procesu przetworzenia wynika z kontraktu lub
2) wnioskodawca dokonuje procesów przetwarzania sporadycznie, lub
3) wartość celna towarów przywożonych nie przekracza równowartości 1000 EURO.
2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
przetwarzania pod kontrolą celną sporządza się w dwóch egzemplarzach według
wzoru stanowiącego załącznik nr 23 do rozporządzenia.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury
przetwarzania pod kontrolą celną udzielane jest według wzoru stanowiącego
załącznik nr 24 do rozporządzenia.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i
urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą
celną.
§ 112. W wypadku, o którym mowa w § 111, procedura uproszczona, o której mowa w
art. 79 i art. 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana.
§ 113. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury
przetwarzania pod kontrolą celną naruszy przepisy prawa celnego i pomimo
wezwania, w terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej
działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może
cofnąć pozwolenie.
2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod
kontrolą celną, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa
w ust. 1, ponownie naruszy przepisy prawa celnego, a zwłaszcza, jeżeli jej
działanie lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w
kwocie nie mniejszej niż równowartość 2000 EURO.
Oddział 3
Objęcie procedurą
§ 114. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą przetwarzania pod
kontrolą celną powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia określonych w
pozwoleniu.
2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1,
powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu.
3. Przepis § 39 stosuje się odpowiednio.
§ 115. Do zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 114 ust. 1, w celu zapewnienia
kontroli celnej procedury przetwarzania pod kontrolą celną, należy dołączyć
wypełniony formularz Dokumentu Przetwarzania Pod Kontrolą Celną - Objęcie, zwany
dalej "dokumentem PPK/O". Wzór formularza dokumentu PPK/O stanowi załącznik nr
25 do rozporządzenia.
§ 116. 1. Dokument PPK/O powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym.
2. Dokument PPK/O sporządza się w oryginale i kopii.
§ 117. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w § 114 ust. 1,
funkcjonariusz celny urzędu objęcia na dokumencie PPK/O potwierdza pole nr 12,
zwraca oryginał zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu
kontrolnego.
Oddział 4
Zakończenie procedury
§ 118. Zakończenie procedury przetwarzania pod kontrolą celną powinno nastąpić w
jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu.
§ 119. 1. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną zostaje zakończona w
stosunku do towarów przywożonych, gdy produktom przetworzonym, towarom w stanie
nie zmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu,
zostanie nadane inne przeznaczenie celne i spełnione zostały wszystkie warunki
korzystania z procedury przetwarzania pod kontrolą celną.
2. Produktami przetworzonymi są również resztki i odpady powstałe w wyniku
procesu przetworzenia.
§ 120. 1. Do dokumentu o nadanie produktom przetworzonym, towarom w stanie nie
zmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w
stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, innego przeznaczenia
celnego, w celu zapewnienia kontroli celnej procedury przetwarzania pod kontrolą
celną, należy dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Przetwarzania Pod Kontrolą
Celną - Zakończenie, zwany dalej "dokumentem PPK/Z". Wzór formularza dokumentu
PPK/Z stanowi załącznik nr 26 do rozporządzenia.
2. Produkty przetworzone lub towary przywożone określone w dokumencie o nadanie
innego przeznaczenia, powinny być zgodne z produktami lub towarami opisanymi w
pozwoleniu.
§ 121. 1. Dokument PPK/Z powinien zawierać dane dotyczące wszystkich towarów
określonych w dokumencie o nadanie innego przeznaczenia celnego produktom
przetworzonym, towarom w stanie nie zmienionym lub produktom, które znajdują się
na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia
określonego w pozwoleniu.
2. Dokument PPK/Z sporządza się w oryginale i kopii.
§ 122. Po przyjęciu dokumentu, o którym mowa w § 120, funkcjonariusz celny
urzędu zakończenia na dokumencie PPK/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 123. 1. W wypadku powstania długu celnego odnoszącego się do produktów
przetworzonych lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, § 71
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Wysokość długu celnego odnoszącego się do produktów przetworzonych jest
określana na podstawie wartości celnej, z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o
objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,
właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do
wytworzenia produktów przetworzonych oraz innych elementów kalkulacyjnych z dnia
dopuszczenia do obrotu.
§ 124. 1. Osoba posiadająca pozwolenie powinna przedstawić w urzędzie kontrolnym
rozliczenie procedury przetwarzania pod kontrolą celną nie później niż w
terminie 30 dni od dnia, w którym produkty przetworzone, towary w stanie nie
zmienionym lub produkty, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w
stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, otrzymały inne
przeznaczenie celne.
2. Za zgodą organu celnego osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z
procedury przetwarzania pod kontrolą celną może składać rozliczenie, o którym
mowa w ust. 1, w okresach miesięcznych lub kwartalnych.
3. W wypadku gdy osoba posiadająca pozwolenie nie przedstawi rozliczenia
procedury przetwarzania pod kontrolą celną w terminie, o którym mowa w ust. 1,
organ celny dokonuje rozliczenia tej procedury z urzędu.
§ 125. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 124, powinno zawierać:
1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą
celną,
2) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia
celne o objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,
3) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia
celne, na podstawie których nadano inne przeznaczenie celne produktom
przetworzonym, produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w
stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, oraz towarom w
stanie nie zmienionym,
4) nazwę, rodzaj, kod taryfy celnej, ilość i przeznaczenie celne produktów
przetworzonych lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, oraz
towarów w stanie nie zmienionym,
5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia
produktów przetworzonych, których dotyczy rozliczenie,
6) kwotę wynikającą z długu celnego.
2. Przepis § 74 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 124, należy dołączyć:
1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną,
2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały objęte
procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,
3) dokumenty, na podstawie których nadano produktom przetworzonym, produktom,
które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia
przetworzenia określonego w pozwoleniu, lub towarom w stanie nie zmienionym inne
przeznaczenie celne.
§ 126. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia adnotacji w sprawie
rozliczenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną.
§ 127. Jeżeli w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów
przetworzonych obowiązują środki polityki handlowej wobec towarów przywożonych
oraz wobec towarów identycznych jak produkty przetworzone, to środki polityki
handlowej stosuje się wobec produktów przetworzonych dopuszczanych do obrotu.
Rozdział 5
Procedura odprawy czasowej
Oddział 1
Towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od
cła
§ 128. Przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła mogą być:
1) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami,
nadwozia samochodowe wymienne, naczepy siodłowe w transporcie kombinowanym,
zarejestrowane za granicą, przeznaczone do odpłatnego przewozu osób lub
odpłatnego bądź nieodpłatnego przewozu towarów,
2) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami,
zarejestrowane za granicą, inne niż określone w pkt 1,
3) części zamienne przywożone łącznie z towarami, o których mowa w pkt 1 i 2,
przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów
konserwacyjnych,
4) szynowe środki transportu oraz części zamienne przeznaczone do naprawy
uszkodzonych wagonów przewożone na podstawie umów międzynarodowych RIV, RIC i
PPW,
5) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej,
6) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej,
7) kontenery,
8) palety,
9) części zamienne do towarów, o których mowa w pkt 5-8, przeznaczone wyłącznie
do dokonywania niezbędnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych,
10) wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji, przeznaczone do realizacji
reportaży, nagrań i transmisji w ramach określonych programów, określone w
załączniku nr 27 do rozporządzenia,
11) wyposażenie kinematograficzne, przeznaczone do realizacji filmów, określone
w załączniku nr 28 do rozporządzenia,
12) wyposażenie niezbędne do wykonywania zajęcia lub zawodu osobie mającej
miejsce zamieszkania za granicą, która udaje się na polski obszar celny w celu
wykonania określonej pracy, o którym mowa w załączniku nr 29 do rozporządzenia,
z wyjątkiem wyposażenia, które ma być używane bądź do produkcji na skalę
przemysłową, bądź do pakowania towarów,
13) urządzenia pomocnicze i akcesoria do wyposażenia wymienionego w pkt 10-12,
14) urządzenia specjalne, przywożone na statkach i używane na lądzie w portach
przybycia do załadunku i wyładunku towarów,
15) towary przeznaczone na targi, wystawy lub podobne imprezy,
16) towary przeznaczone na aukcje,
17) towary przeznaczone do wykorzystania na zjazdach, konferencjach i kongresach
międzynarodowych,
18) materiały reklamujące turystykę, określone w załączniku nr 30 do
rozporządzenia,
19) towary przeznaczone do przeprowadzania prób,
20) próbki i wzory przeznaczone do akwizycji,
21) modele i wzory produkcyjne,
22) naświetlone i wywołane filmy kinematograficzne, pozytywy i inne
zarejestrowane nośniki obrazu, przeznaczone do obejrzenia przed ich
wykorzystaniem handlowym,
23) filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym oraz inne nośniki
dźwięku, przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji,
24) filmy pokazujące produkty lub działania produktów bądź sprzętu
zagranicznego, pod warunkiem że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w
celu zarobkowym,
25) zapisane nośniki informacji, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do
wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych,
26) przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jednie dla celów
reklamy określonego towaru lub propagandy prowadzonej w określonym celu,
27) opakowania wielokrotnego użytku,
28) dokumentacja techniczna w celu zatwierdzenia lub uzgodnienia, przeznaczona
do produkcji towarów,
29) sprzęt sportowy i inne towary przeznaczone do użytkowania na zawodach
sportowych, treningach lub pokazach, określone w załączniku nr 31 do
rozporządzenia,
30) sprzęt i żywe zwierzęta wszystkich gatunków, przywożone w celach określonych
w załączniku nr 32 do rozporządzenia,
31) wyposażenie naukowe i materiały pedagogiczne wraz z akcesoriami i częściami
zamiennymi oraz towary przywożone w ramach działalności wychowawczej, naukowej
lub kulturalnej, określone w załączniku nr 33 do rozporządzenia,
32) sprzęt medyczny i laboratoryjny użyczany szpitalom i innym instytucjom
medycznym, które ze względu na wyjątkowe okoliczności pilnie potrzebują
uzupełnienia swojego wyposażenia medycznego i laboratoryjnego,
33) sprzęt użyczany do wykorzystania w ramach środków podjętych w celu
likwidacji skutków klęsk żywiołowych zaistniałych na polskim obszarze celnym,
34) rzeczy osobistego użytku podróżnych, określone w załączniku nr 31 do
rozporządzenia, przywożone ponad normy tych towarów podlegające zwolnieniu od
cła,
35) rzeczy służące do użytku domowego lub zawodowego, przywożone przez
podróżnego przybywającego na polski obszar celny na pobyt czasowy, nie krótszy
niż 6 miesięcy, w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością
naukowo-badawczą, gospodarczą w formie zarejestrowanej spółki prawa handlowego
lub leczeniem,
36) materiały kulturalno-oświatowe przeznaczone dla marynarzy, określone w
załączniku nr 34 do rozporządzenia,
37) sprzęt wojskowy lub policyjny oraz niezbędne wyposażenie zagranicznych
jednostek wojskowych lub policyjnych, przeznaczone do celów reprezentacyjnych,
wykonywania zadań lub ćwiczeń, albo sprzęt i wyposażenie na potrzeby
więziennictwa przywożone w celu przeprowadzania prób,
38) sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji państwowej
do budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu,
znajdującej się w strefach przygranicznych,
39) zagraniczne znaki skarbowe akcyzy przywożone w celu oznaczania wyrobów
przeznaczonych do wywozu z polskiego obszaru celnego.
§ 129. 1. Towary, o których mowa w § 128, mogą być przedmiotem odprawy czasowej
z całkowitym zwolnieniem od cła, jeżeli będą spełniały łącznie następujące
warunki:
1) stanowią własność osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę poza
polskim obszarem celnym,
2) nie będą wykorzystywane w innych celach niż określone w § 128,
3) będą użytkowane wyłącznie przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury
odprawy czasowej, chyba że osobą tą jest organizator użytkowania, o którym mowa
w art. 145 § 2 Kodeksu celnego.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w wypadku, gdy przedmiotem odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła są towary, o których mowa w § 128 pkt
18.
§ 130. 1. Pojazdy samochodowe, o których mowa w § 128 pkt 2, mogą być
przedmiotem odprawy czasowej pod warunkiem, że:
1) zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce
zamieszkania poza polskim obszarem celnym lub
2) zostaną przywiezione przez osobę krajową, przebywającą za granicą w związku z
zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą lub leczeniem, jeżeli w
tym okresie przybywają na polski obszar celny.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisu § 129 ust. 1 pkt 1 nie
stosuje się.
3. Towary, o których mowa w ust. 1, powinny zostać powrotnie wywiezione lub
otrzymać nowe przeznaczenie celne najpóźniej w dniu, w którym osoba, która je
przywiozła, opuszcza polski obszar celny.
4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny zwierząt wierzchowych lub
pociągowych oraz ich zaprzęgów, przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
§ 131. 1. Środki transportu, o których mowa w § 128 pkt 4-6, mogą być
przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli:
1) są zarejestrowane poza polskim obszarem celnym i zostaną przywiezione przez
osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem
celnym lub w jej imieniu oraz
2) będą wykorzystywane do międzynarodowych przewozów osób lub towarów.
2. Środki transportu, o których mowa w § 128 pkt 4-6, mogą być przywożone
również do użytku prywatnego. Przepisy § 130 ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 132. Towary, o których mowa w § 128 pkt 15-17, mogą być przedmiotem odprawy
czasowej, jeżeli:
1) zostaną przywiezione w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem oraz
2) nie będą wywożone poza miejsce, w którym mają być użytkowane.
§ 133. Towary, o których mowa w § 128 pkt 27, mogą być przedmiotem odprawy
czasowej, jeżeli zostały przywiezione pełne i zadeklarowano, iż mogą być
powrotnie wywiezione puste lub pełne, albo zostały przywiezione puste i
zadeklarowano, iż mogą być powrotnie wywiezione pełne.
§ 134. Towary, o których mowa w § 128 pkt 35, mogą być przedmiotem odprawy
czasowej, jeżeli podróżny dołączy do formularza zgłoszenia celnego:
1) zaświadczenie wystawione przez urząd, instytucję lub jednostkę organizacyjną
mającą siedzibę na polskim obszarze celnym, w której podróżny będzie
zatrudniony, będzie studiował lub prowadził działalność naukowo-badawczą albo
będzie się leczył, lub postanowienie sądu o rejestracji spółki, w której
podróżny jest wspólnikiem,
2) spis towarów, które mają być przedmiotem czasowego przywozu, sporządzony w
trzech egzemplarzach.
Oddział 2
Towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem
od cła
§ 135. Przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła nie mogą być
towary inne niż:
1) środki produkcji, środki transportu niezbędne do wykonywania usług
świadczonych w związku z realizacją kompletnych obiektów oraz robót
budowlano-montażowych na podstawie zawartego kontraktu,
2) środki produkcji i środki transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych,
wydzierżawione, wynajęte lub oddane do użytkowania, przywożone w związku z
prowadzoną działalnością gospodarczą,
3) wymienione w § 128, które nie spełniają warunków do objęcia ich procedurą
odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła, oraz towary, które nie są
wymienione w § 128, a które są przywożone w celu czasowego ich wykorzystania.
Oddział 3
Szczegółowy tryb stosowania procedury odprawy czasowej
§ 136. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z
procedury odprawy czasowej, z zastrzeżeniem § 140-142, składa wniosek do organu
celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym towar będzie wykorzystywany.
2. Jeżeli towar będzie wykorzystywany na obszarze właściwości dwóch lub więcej
organów celnych, wniosek składa się do organu celnego, na którego obszarze
właściwości towar zostanie wykorzystany po raz pierwszy.
§ 137. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy
czasowej, z zastrzeżeniem § 140-142, sporządza się według wzoru stanowiącego
załącznik nr 35 do rozporządzenia.
§ 138. Do wniosku należy dołączyć dokument potwierdzający cel przywozu towaru.
§ 139. Pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej, sporządza się, z
zastrzeżeniem § 140-142, według wzoru stanowiącego załącznik nr 36 do
rozporządzenia.
§ 140. 1. W wypadku gdy przedmiotem odprawy czasowej są towary, o których mowa w
§ 128 pkt 9, 10-13, 15-18, 20, 29, 32-36, organ celny może zezwolić na złożenie
skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy
czasowej wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów tą procedurą.
2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy
czasowej sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 38 do
rozporządzenia.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury
odprawy czasowej zostaje udzielone według wzoru stanowiącego załącznik nr 39 do
rozporządzenia, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i
urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej.
§ 141. Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą odprawy czasowej może
być dokonane w formie zgłoszenia ustnego lub w formie innej czynności niż forma
ustna lub pisemna, udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy
czasowej następuje w formie ustnej.
§ 142. 1. Przedstawienie karnetu ATA jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, a przyjęcie
karnetu jest równoznaczne z udzieleniem pozwolenia na korzystanie z procedury
odprawy czasowej.
2. Towary, które mogą zostać objęte procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem
karnetu ATA, zostały określone w załączniku nr 40 do rozporządzenia.
§ 143. 1. Pisemne zgłoszenie celne towarów do procedury odprawy czasowej powinno
nastąpić, z zastrzeżeniem § 140-142, w jednym z urzędów objęcia określonych w
pozwoleniu.
2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1,
powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu.
§ 144. W wypadkach, o których mowa w § 140-142, procedura uproszczona, o której
mowa w art. 79 i art. 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana.
§ 145. 1. Zakończenie procedury odprawy czasowej powinno nastąpić, z
zastrzeżeniem § 140 i 141, w jednym z urzędów zakończenia, określonych w
pozwoleniu.
2. Towary określone w zgłoszeniu celnym o nadanie tym towarom nowego
przeznaczenia celnego powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu.
Rozdział 6
Uszlachetnianie bierne
Oddział 1
Udzielanie i cofanie pozwoleń
§ 146. 1. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego, zwany dalej "wnioskiem", sporządza się, z
zastrzeżeniem § 153, według wzoru stanowiącego załącznik nr 41 do
rozporządzenia.
2. Osoba ubiegające się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu
na jej siedzibę lub miejsce zamieszkania.
§ 147. Do wniosku, o którym mowa w § 146, należy dołączyć opis procesu
uszlachetniania.
§ 148. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego sporządza
się, z zastrzeżeniem § 153 ust. 3, według wzoru stanowiącego załącznik nr 43 do
rozporządzenia.
§ 149. W wypadku dopuszczenia do obrotu towarów z całkowitym zwolnieniem od cła
ze względu na ich przeznaczenie, objęcie tych towarów procedurą uszlachetniania
biernego w celu dokonania naprawy możliwe jest jedynie pod warunkiem, że
produkty kompensacyjne zostaną przeznaczone ponownie do tego samego celu.
§ 150. Termin, w którym produkty kompensacyjne lub produkty zamienne powinny
zostać powrotnie przywiezione lub przywiezione na polski obszar celny, określa
się z uwzględnieniem czasu niezbędnego do realizacji procesu uszlachetniania lub
wymiany oraz transportu towarów wywożonych czasowo i produktów zamiennych.
Termin ten liczy się od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą
uszlachetniania biernego towarów będących przedmiotem czasowego wywozu.
§ 151. Organ celny wydaje pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania
biernego w celu naprawy z zastosowaniem systemu wymiany towarów, jeżeli z
dokumentów dołączonych do wniosku o udzielenie pozwolenia wynika, że naprawa
towarów nie polega na poprawieniu parametrów technicznych.
§ 152. Pozwolenie na zastosowanie systemu wymiany towarów w ramach procedury
uszlachetniania biernego bez dokonywania uprzedniego przywozu, może zostać
wykorzystane przy przywozie produktów kompensacyjnych w miejsce produktów
zamiennych.
§ 153. 1. Organ celny może zezwolić, aby zgłoszenie celne o objęcie towarów
procedurą uszlachetniania biernego w celu naprawy nie mającej charakteru
zarobkowego lub w celu wykonania zobowiązań gwarancyjnych zostało złożone
równocześnie ze skróconym wnioskiem o udzielenie pozwolenia na korzystanie z
procedury uszlachetniania biernego.
2. Skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 44
do rozporządzenia.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego udzielane jest według wzoru stanowiącego załącznik nr
45 do rozporządzenia.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, urzędem objęcia, urzędem kontrolnym i
urzędem zakończenia jest urząd, w którym został złożony skrócony wniosek o
udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego.
§ 154. W wypadku, o którym mowa w § 153, procedura uproszczona, o której mowa w
art. 79 i art. 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana.
§ 155. Uprzedni przywóz może być dokonany, jeżeli wnioskodawca we wniosku, o
którym mowa w § 146 ust. 1, wystąpi o jego zastosowanie.
§ 156. Jeżeli w udzielonym pozwoleniu nie przewidziano zastosowania uprzedniego
przywozu lub systemu wymiany, a osoba posiadająca pozwolenie chce skorzystać z
takiej możliwości, powinna złożyć wniosek o zmianę pozwolenia na przewidujące
zastosowanie uprzedniego przywozu lub systemu wymiany. Wniosek powinien być
sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik, o którym mowa w § 146 ust. 1.
§ 157. 1. Jeżeli osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego naruszy przepisy prawa celnego i, pomimo wezwania, w
terminie wyznaczonym przez organ celny nie dostosowała prowadzonej działalności
do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, organ celny może cofnąć
pozwolenie.
2. Organ celny cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania
biernego, jeżeli osoba posiadająca pozwolenie, po wezwaniu, o którym mowa w ust.
1, ponownie naruszy przepisy prawa celnego, a zwłaszcza, jeżeli jej działanie
lub zaniechanie spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie
mniejszej niż równowartość 2000 EURO.
Oddział 2
Objęcie procedurą
§ 158. 1. Zgłoszenie celne towarów wywożonych czasowo powinno nastąpić, z
zastrzeżeniem § 153, w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu.
2. Towary wywożone czasowo, określone w zgłoszeniu celnym o objęcie towarów
wywożonych czasowo procedurą uszlachetniania biernego, powinny być zgodne z
towarami opisanymi w pozwoleniu.
§ 159. W celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania biernego, do
zgłoszenia celnego o objęcie towarów wywożonych czasowo tą procedurą należy
dołączyć wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Biernego-Objęcie, zwany
dalej "dokumentem UB/O". Wzór formularza dokumentu UB/O stanowi załącznik nr 46
do rozporządzenia.
§ 160. 1. Dokument UB/O powinien zawierać dane dotyczące całości towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym.
2. Dokument UB/O sporządza się w oryginale i kopii.
§ 161. Po przyjęciu zgłoszenia, o którym mowa w § 159, funkcjonariusz celny
urzędu objęcia na dokumencie UB/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
Oddział 3
Dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych i produktów zamiennych oraz
przywóz produktów zamiennych z zastosowaniem uprzedniego przywozu
§ 162. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub
produktów zamiennych powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia,
określonych w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego.
§ 163. Opis produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, zawarty w
zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub
produktów zamiennych, powinien być zgodny z opisem tych produktów zawartym w
pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego.
§ 164. Do zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych
lub produktów zamiennych należy dołączyć:
1) wypełniony formularz Dokumentu Uszlachetniania Biernego-Zakończenie, zwany
dalej "dokumentem UB/Z", którego wzór stanowi załącznik nr 47 do rozporządzenia,
2) zgłoszenie cele o nadanie produktom kompensacyjnym lub produktom zamiennym
przeznaczenia celnego, o którym mowa w § 168 ust. 1, jeżeli zgłoszenie o
dopuszczenie do obrotu zostało złożone po upływie terminu powrotnego przywozu
produktów kompensacyjnych lub przywozu produktów zamiennych,
3) zgłoszenie celne, na podstawie którego towary zostały objęte procedurą
uszlachetniania biernego.
§ 165. 1. Dokument UB/Z powinien zawierać dane dotyczące całości towarów
objętych danym zgłoszeniem celnym.
2. Dokument UB/Z sporządza się w oryginale i kopii.
§ 166. Po przyjęciu zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów
kompensacyjnych lub produktów zamiennych, funkcjonariusz celny urzędu
zakończenia w dokumencie UB/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 167. Jeżeli towary objęte procedurą uszlachetniania biernego zostały
wywiezione w ramach jednego pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania biernego, ale na podstawie wielu zgłoszeń celnych, produkty
kompensacyjne lub produkty zamienne, które otrzymały przeznaczenie celne,
uważane są za uzyskane z towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego
według kolejności zgłoszeń celnych.
§ 168. 1. Powrotny przywóz produktów kompensacyjnych lub przywóz produktów
zamiennych, uważany jest za dokonany, gdy produkty te zostały wprowadzone do
wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego albo objęte procedurą składu
celnego, tranzytu, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną i
odprawy czasowej.
2. Datą powrotnego przywozu lub przywozu, o którym mowa w ust. 1, jest data
nadania produktom kompensacyjnym lub produktom zamiennym przeznaczenia celnego.
3. Jeżeli produkty, o których mowa w ust. 1, pozostają na polskim obszarze
celnym, procedura uszlachetniania biernego może być zakończona wyłącznie
procedurą dopuszczenia ich do obrotu.
§ 169. W wypadku uprzedniego przywozu, za równoznaczne z wywozem towarów, o
których mowa w art. 162 § 1 Kodeksu celnego, uważa się wprowadzenie towarów do
wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bądź objęcie procedurą składu
celnego w celu ich późniejszego wywozu.
§ 170. 1. W wypadku uprzedniego przywozu, w celu zapewnienia kontroli celnej
procedury uszlachetniania biernego, do zgłoszenia celnego o dopuszczenie do
obrotu produktów zamiennych należy dołączyć wypełniony dokument UB/Z.
2. Przepisy § 165 stosuje się odpowiednio.
3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu zakończenia w dokumencie UB/Z potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 171. 1. W wypadku uprzedniego przywozu, w celu zapewnienia kontroli celnej
procedury uszlachetniania biernego, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów
wywożonych czasowo tą procedurą należy dołączyć wypełniony dokument UB/O.
2. Przepisy § 160 stosuje się odpowiednio.
3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny
urzędu objęcia w dokumencie UB/O potwierdza pole nr 12, zwraca oryginał
zgłaszającemu, a kopię odsyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego.
§ 172. 1. W wypadku gdy całość lub część towarów wywiezionych czasowo nie
została przywieziona lub powrotnie przywieziona, w postaci produktów
kompensacyjnych lub produktów zamiennych, na polski obszar celny, osoba
posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego
powinna, w terminie, o którym mowa w § 150, złożyć zgłoszenie celne o objęcie
tych towarów procedurą wywozu.
2. Przepisy § 162-166 stosuje się odpowiednio.
§ 173. 1. Do obliczenia kwoty cła, którą należy odliczyć zgodnie z art. 157 § 1
Kodeksu celnego, przyjmuje się wartość towarów wywożonych czasowo z dnia objęcia
ich procedurą uszlachetniania biernego.
2. Jeżeli wartość towarów wywożonych czasowo nie może zostać ustalona zgodnie z
ust. 1, wartość towarów wywożonych czasowo jest różnicą pomiędzy wartością celną
produktów kompensacyjnych a kosztami uszlachetniania biernego.
§ 174. 1. Do kwoty, którą należy odliczyć zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu
celnego, nie dodaje się kwoty cła antydumpingowego oraz kwoty cła wyrównawczego,
które miałoby zastosowanie do towarów wywożonych czasowo, gdyby były one
przywożone na polski obszar celny z kraju, gdzie zostały poddane procesowi
uszlachetniania biernego.
2. Jeżeli produkty kompensacyjne są objęte preferencyjną lub obniżoną stawką
celną, to przy obliczaniu kwoty cła, które powinno być odliczone zgodnie z art.
157 Kodeksu celnego, stosuje się odpowiednio stawkę preferencyjną lub obniżoną,
jeżeli taka istnieje.
3. Przy obliczaniu kwoty cła na podstawie art. 158 Kodeksu celnego nie stosuje
się stawek minimalnych, jeżeli są ustanowione, ale wyłącznie stawki ad valorem.
§ 175. 1. Kosztów transportu i ubezpieczenia oraz opłat załadunkowych i
manipulacyjnych związanych z transportem towarów wywożonych czasowo,
poniesionych do miejsca, w którym towary te zostały poddane procesowi
uszlachetniania biernego:
1) nie wlicza się do wartości towarów wywożonych czasowo, jeżeli wartość ta jest
ustalana zgodnie z § 173 ust. 1,
2) wlicza się do kosztów uszlachetniania biernego, jeżeli wartość ta jest
ustalana zgodnie z § 173 ust. 2.
2. Do kosztów uszlachetniania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wlicza się koszty
transportu i ubezpieczenia oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne produktów
kompensacyjnych od miejsca, w którym towary te zostały poddane procesowi
uszlachetniania biernego, do granicy państwa lub portu polskiego.
§ 176. 1. Do ustalenia kwoty cła podlegającej odliczeniu od kwoty cła za
produkty kompensacyjne należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów
wywiezionych czasowo, zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w
stosunku do których oblicza się należności przywozowe.
2. Dla celów obliczenia należności celnych ilość towarów wywiezionych czasowo, o
której mowa w ust. 1, powinna zostać określona po odjęciu odpadów i resztek
powstałych w procesach uszlachetniania.
§ 177. Odpady i resztki powstałe w wyniku procesu uszlachetniania biernego
traktowane są jako straty.
§ 178. 1. Jeżeli proces uszlachetniania biernego ma na celu naprawę towarów
wywożonych czasowo i naprawa ta jest wykonaniem umowy gwarancyjnej, wartość
celna, o której mowa w art. 158 Kodeksu celnego, jest równa zeru.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do produktów zamiennych
wydanych nieodpłatnie ze względu na zobowiązania gwarancyjne.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 179. Pozwolenia udzielone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują
ważność do końca terminu, na jaki zostały udzielone.
§ 180. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych, z wyjątkiem
postępowań dotyczących procedury uproszczonej, o której mowa w art. 79 i art. 80
Kodeksu celnego, do których stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra
Finansów z dnia 24 listopada 1999 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. Nr
104, poz. 1194).
§ 181. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie
gospodarczych procedur celnych i procedur uproszczonych (Dz. U. Nr 147, poz. 989
i z 1998 r. Nr 44, poz. 266),
2) zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie
wzoru wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz
dokumentów, które należy dołączyć do tego wniosku (Monitor Polski Nr 67, poz.
658),
3) zarządzenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie
określenia zwyczajowych czynności, którym mogą być poddane towary objęte
procedurą składu celnego (Monitor Polski Nr 67, poz. 659).
§ 182. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 1999 r. (poz.
1195)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU O UDZIELENIE POZWOLENIA NA KORZYSTANIE Z
PROCEDURY USZLACHETNIANIA CZYNNEGO
Wstępne elementy wniosku
Miejscowość i data
Należy podać nazwę miejscowości oraz dzień, miesiąc i rok sporządzenia wniosku.
Imię i nazwisko (nazwa) wnioskodawcy
Wnioskodawcą może być osoba, która:
- dokonuje procesu uszlachetniania (np. z wnioskiem występuje podmiot, który sam
obrabia, przetwarza lub naprawia sprowadzany towar) lub
- organizuje ten proces (np. gdy osoba sama nie dokonuje procesu
uszlachetniania, lecz zleca go jednemu lub kilku przedsiębiorstwom).
Wnioskodawca może, ale nie musi być właścicielem towarów. Wniosek może zostać
złożony także przez przedstawiciela osoby ubiegającej się o udzielenie
pozwolenia (wniosek złożony z upoważnienia wnioskodawcy).
Jeżeli wniosek z upoważnienia wnioskodawcy składa agencja celna musi ona działać
jako przedstawiciel bezpośredni. W takim wypadku jako wnioskodawcę należy wpisać
osobę, która upoważniła agencję celną do działania.
Miejsce zamieszkania (siedziba)
Należy podać pełne dane wraz z kodem pocztowym.
Jeżeli wniosek składany jest przez przedstawiciela, należy podać dane dotyczące
wnioskodawcy (osoby reprezentowanej) i dopisać "przez przedstawiciela...", a
następnie podać imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę)
przedstawiciela.
Dyrektor Urzędu Celnego w .......
Wniosek należy skierować do dyrektora urzędu celnego, zgodnie z przepisami § 52
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 1999 r. w sprawie
gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 104, poz. 1195). Właściwość organów
celnych reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1998r. w
sprawie właściwości rzeczowej i miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 164, poz.
1172). Wniosek składany jest do organu celnego właściwego ze względu na
dokonywanie procesu uszlachetniania albo ze względu na miejsce zamieszkania lub
siedzibę wnioskodawcy.
W wypadku gdy dany proces uszlachetniania dokonywany jest w dwóch lub więcej
miejscach znajdujących się na obszarze właściwości wielu organów celnych, to
wniosek składany jest do dyrektora urzędu celnego właściwego dla miejsca
głównego procesu uszlachetniania.
W wypadku gdy np. osoba organizuje procesy uszlachetniania, które wykonywane są
w kilku różnych przedsiębiorstwach, znajdujących się na obszarze właściwości
kilku dyrektorów urzędów celnych, to może wnioskować o wydanie pozwolenia do
organu celnego właściwego ze względu na siedzibę tej osoby lub jej miejsce
zamieszkania (np. podmiot gospodarczy sprowadza z zagranicy tkaniny do produkcji
konfekcji, która produkowana jest w trzech różnych zakładach i w każdym z tych
zakładów dokonywana jest całość procesów uszlachetniania, a następnie produkty
wywożone są poza polski obszar celny, to pozwolenie może być wydane przez
dyrektora urzędu celnego właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu
gospodarczego).
Poszczególne punkty wniosku
Pkt 1
Należy podać dane osoby, która faktycznie będzie dokonywać procesu
uszlachetniania.
Jeżeli procesu uszlachetniania dokonuje więcej niż jedna osoba, należy podać
dane dotyczące każdej z tych osób, np. jeżeli wnioskodawcą jest spółka z o.o.,
która sprowadza materiały, ale zleca trzem różnym producentom szycie z tych
materiałów odzieży, wówczas należy podać dane tych trzech producentów.
Pkt 2
Należy wybrać jeden system, który ma być zastosowany.
Kwadrat można zaznaczyć wstawiając w danym kwadracie np. znak "x"
Pkt 3
Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów, które mają
zostać przywiezione w związku z planowanym procesem uszlachetniania:
- nazwa handlowa lub techniczna - informacja ta powinna uwzględniać nazwę
zwyczajowo stosowaną dla danego rodzaju towarów,
- pozycja taryfy celnej - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej,
- ilość (j.m.) - należy podać przewidywaną ogólną ilość towarów, które mają być
przywiezione w terminie, na który ma zostać udzielone pozwolenie, we wniosku (a
następnie w pozwoleniu) może zostać podana większa ilość towarów niż ta, która
faktycznie zostanie przywieziona,
- wartość celna - należy podać szacunkową wartość dotyczącą przewidywanego
przywozu towarów; przy ustalaniu szacunkowej wartości należy przyjąć kurs waluty
w stosunku do złotego z dnia sporządzania wniosku,
- parametry techniczne - w wypadku gdy produkty kompensacyjne mają być
wytwarzane z towarów ekwiwalentnych, rubrykę tę należy wypełnić szczegółowo, w
taki sposób, aby umożliwić organowi celnemu porównanie towarów przywożonych i
ekwiwalentnych. W innych wypadkach należy wskazać ogólne informacje o
parametrach technicznych.
Jeżeli towary mają być przywożone partiami, wniosek powinien zawierać dane
dotyczące ogólnej ilości towarów, które mają być przywiezione.
Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do
wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce.
Pkt 4
Należy określić dane dotyczące przewidywanych produktów kompensacyjnych (w tym
resztek i odpadów), które powstaną w wyniku procesu uszlachetniania:
- nazwa handlowa lub techniczna - informacja ta powinna uwzględniać nazwę
zwyczajowo stosowaną dla danego rodzaju towarów,
- pozycja taryfy celnej - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej,
- ilość (j.m.) - należy podać szacunkową ilość produktów kompensacyjnych; ilość
produktów kompensacyjnych można, w zależności od wypadku, określić np. w
metrach, sztukach, kilogramach,
- wartość - należy podać wartość szacunkową,
- parametry techniczne - w wypadku gdy produkty kompensacyjne mają być
wytwarzane z towarów ekwiwalentnych, rubrykę tę należy wypełnić szczegółowo, w
taki sposób, aby umożliwić organowi celnemu porównanie towarów przywożonych i
ekwiwalentnych. W innych wypadkach należy wskazać ogólne informacje o
parametrach technicznych.
Jeżeli dane nie mieszczą się w rubryce, można je dołączyć jako załącznik do
wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce.
Pkt 5
Należy wypełnić, jeżeli wnioskodawca przewiduje wytwarzanie produktów
kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych. W takim wypadku należy zaznaczyć
kwadrat np. wstawiając znak "x" oraz podać dane dotyczące wszystkich towarów
ekwiwalentnych, które mają być wykorzystane (patrz instrukcja do pkt 3).
Dane dotyczące uprzedniego wywozu należy wypełnić w wypadku gdy wnioskodawca
chce wywieźć poza polski obszar celny produkty kompensacyjne wytworzone z
towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do
uszlachetnienia. Termin, w ciągu którego towary niekrajowe powinny zostać
zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego, należy określić, mając na
względzie, iż termin ten biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia do wywozu
produktów kompensacyjnych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych.
Termin ten powinien być wyznaczony np. w dniach, tygodniach, miesiącach.
Pkt 6
Należy podać:
a) współczynnik produktywności, tj. szacunkową, przewidywaną ilość lub procent
produktów kompensacyjnych, które można uzyskać w wyniku procesu uszlachetniania
z przewidywanej ilości towarów przywożonych, określonej w pkt 3 wniosku; prostym
sposobem określenia współczynnika jest metoda ilościowa; jeżeli ze względu na
specyfikę procesu technologicznego w chwili składania wniosku nie można określić
współczynnika produktywności, należy podać wstępnie oszacowany współczynnik
produktywności albo określić, że współczynnik produktywności zawiera się w
przedziale "od... do...",
b) normy zużycia, tj. ilość towarów przywożonych zużytą w procesie
uszlachetniania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego,
np. należy podać, iż na wytworzenie 1 kg cukierków zużywa się 40 dag cukru.
Jeżeli ze względu na specyfikę procesu technologicznego w chwili składania
wniosku nie można określić normy zużycia, należy podać wstępnie oszacowaną normę
zużycia albo określić, że norma zużycia zawiera się w przedziale "od... do...".
Pkt 7
Należy określić procesy, jakim w celu uzyskania produktów kompensacyjnych
powinny zostać poddane przywożone towary. Wniosek może dotyczyć jednego lub
większej liczby procesów uszlachetniania, np. podmiot gospodarczy działający w
branży tekstylnej może złożyć wniosek o wydanie jednego pozwolenia na
uszlachetnianie polegające na poddaniu przywożonych surowców przędzeniu i tkaniu
oraz uszyciu różnego asortymentu odzieży. Jeżeli, ze względów praktyki
gospodarczej, wnioskodawca chce uzyskać oddzielne pozwolenia (np. będzie chciał
mieć pozwolenie, które związane będzie z określonym kontraktem) powinien złożyć
odrębne wnioski o udzielenie tych pozwoleń.
Pkt 8
Należy podać adres. W wypadku gdy proces uszlachetniania będzie odbywał się w
kilku miejscach, np. w zakładach kilku producentów, należy wymienić wszystkie te
miejsca.
Pkt 9
Należy podać termin (np. dwa lata), w ciągu którego wnioskodawca zamierza
dokonywać zgłoszeń celnych o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego.
Ostatniego zgłoszenia do procedury będzie można dokonać w dniu upływu tego
terminu.
Pkt 10
Należy zaproponować (wstawiając w odpowiedni kwadrat np. znak "x") jeden z dwóch
wymienionych w tym punkcie terminów mając na względzie, iż termin, w którym
produkty kompensacyjne mają zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione bądź
otrzymać inne przeznaczenie celne biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe
zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego.
Termin wyznaczany stosownie do postanowień art. 125 § 1 Kodeksu celnego, należy
określić np. w dniach, tygodniach, miesiącach.
W wypadku gdy wnioskodawca chce, aby termin, który rozpoczyna swój bieg w danym
miesiącu kalendarzowym lub kwartale upływał odpowiednio ostatniego dnia
następującego po nim miesiąca kalendarzowego lub kwartału (np. gdy wnioskodawca
w ramach procesu uszlachetniania dokonuje w danym miesiącu lub kwartale
systematycznych, wielokrotnych przywozów towarów i chce by termin nadania
przeznaczenia celnego produktom kompensacyjnym upływał ostatniego dnia kolejnego
miesiąca lub kwartału) może zaproponować termin wyznaczany stosownie do
postanowień art. 125 § 4 Kodeksu celnego, tj. termin miesięczny albo kwartalny
(należy wybrać jeden z tych terminów).
Przy wyznaczaniu terminów należy mieć na względzie czas niezbędny na
przeprowadzenie czynności związanych z uszlachetnianiem i zbytem produktów
kompensacyjnych, ponieważ elementy te weźmie pod uwagę organ celny przy
wyznaczeniu terminu w pozwoleniu.
Pkt 11
Należy podać (np. wstawiając w odpowiedni kwadrat znak "x") na podstawie jakich
środków będzie można stwierdzić, że towary przywożone lub towary ekwiwalentne
weszły w skład produktów kompensacyjnych.
Pkt 12
Należy zaproponować urząd lub urzędy: objęcia i zakończenia oraz urząd
kontrolny.
Urząd objęcia jest to urząd lub urzędy celne, w których towary mogą być
zgłaszane do procedury. Można wskazać w zależności od potrzeb jeden lub kilka
urzędów, w których będą zgłaszane towary. Jeżeli wnioskodawca wybierze kilka
urzędów i organ celny następnie wymieni je w pozwoleniu, nie oznacza to, iż
towary muszą zostać obowiązkowo zgłoszone we wszystkich urzędach; poszczególne
partie towarów będzie można zgłosić w którymkolwiek z tych urzędów celnych. We
wniosku można określić urząd ogólnie, np. Urząd Celny w Warszawie (w takim
wypadku organ celny określi urząd celny objęcia bardziej precyzyjnie w
pozwoleniu) lub wskazując wybrany oddział lub posterunek.
Urząd kontrolny będzie kontrolował procedurę uszlachetniania. Należy
zaproponować urząd celny położony na obszarze właściwości miejscowej organu
celnego wydającego pozwolenie (np. jeżeli wniosek jest skierowany do Dyrektora
Urzędu Celnego w Warszawie, można wskazać Urząd Celny w Warszawie albo określony
oddział tego urzędu).
Urząd zakończenia jest to urząd lub urzędy celne, w których towary objęte
procedurą uszlachetniania czynnego lub produkty kompensacyjne mogą być
przedstawiane w celu nadania im przeznaczenia celnego kończącego tę procedurę
(patrz wskazówki odnoszące się do urzędu objęcia).
Proponując urząd objęcia, kontrolny i zakończenia należy mieć na względzie
regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 1999 r.
w sprawie określenia urzędów celnych, w których są dokonywane czynności
przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub
procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary w poszczególnych urzędach
celnych (Dz. U. Nr 73, poz. 818).
Pkt 13
Należy podać datę wydania, numer pozwolenia oraz wskazać organ, który wydał
pozwolenie.
Pkt 14
W wypadku gdy dane zawarte we wniosku zostały określone w sposób szacunkowy, w
punkcie tym wnioskodawca powinien zamieścić oświadczenie wskazujące, iż w chwili
składania wniosku nie jest możliwe szczegółowe określenie danych dotyczących
towarów przywożonych, produktów kompensacyjnych, współczynnika produktywności i
norm zużycia.
Jeżeli w chwili składania wniosku nie jest możliwe szczegółowe określenie danych
dotyczących towarów przywożonych lub produktów kompensacyjnych, w wypadkach
uzasadnionych procesem uszlachetniania, rodzajem prowadzonej działalności,
charakterem towaru, wymogami kontraktu lub przyczynami gospodarczymi, w punkcie
tym wnioskodawca powinien zamieścić oświadczenie wraz z podaniem przyczyn.
Jeżeli w chwili składania wniosku, wnioskodawca nie może określić, ze względu na
sposób dokonywania procesu lub procesów uszlachetniania, współczynnika
produktywności lub normy zużycia albo określenie współczynnika produktywności
lub normy zużycia jest znacznie utrudnione, powinien wraz z podaniem przyczyn
oświadczyć, iż dane te zostaną określone w rozliczeniu zakończenia procedury
uszlachetniania czynnego albo we wniosku o zwrot lub umorzenie cła.
Ponadto należy podać inne informacje, które zdaniem wnioskodawcy mogą mieć wpływ
na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego.
Pkt 15
Należy wymienić wszystkie dołączone do wniosku załączniki, a w szczególności:
1) opis procesu uszlachetniania czynnego,
2) informację czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem
niebezpiecznym, a w wypadku gdy wnioskodawcą jest osoba prowadząca działalność
gospodarczą także:
3) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej,
4) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON albo
numeru PESEL, jeżeli wnioskodawcą jest osoba, która nie podlega obowiązkowi
wpisania do systemu identyfikacji podmiotów gospodarki narodowej REGON,
5) decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP.
Wniosek powinien zostać podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania
wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego
przedstawiciel.
Załącznik nr 12
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 15
Ilustracja
Załącznik nr 16
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 17
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 18
WYKAZ PRODUKTÓW KOMPENSACYJNYCH ORAZ WYKAZ PROCESÓW USZLACHETNIANIA DO
OBLICZANIA NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWYCH WŁAŚCIWYCH DLA TYCH PRODUKTÓW
Lp.Kod PCN i nazwa produktów kompensacyjnychProcesy uszlachetniania, w
wyniku których powstają produkty kompensacyjne
123
1ex Dział 2Podroby jadalneKażda obróbka i przetworzenie
20511 9980 9Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie
3Porcjowanie mięsa zwierzęcego z działu 1
30209 00 11 lub 0209 00 19Podskórny tłuszcz wieprzowyUbój trzody chlewnej;
obróbka i przetworzenie mięsa
40209 00 30Tłuszcz wieprzowyUbój trzody chlewnej; obróbka i przetwarzanie
mięsa
50511 91 10 0Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie
3Cięcie mrożonych bloków filetów
60511 91 10 0Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie
3Wędzenie i cięcie ryb na płaty
7ex 0404SerwatkaPrzetwarzanie świeżego mleka
8ex 0404Serwatka w proszku, nie zawierająca dodatku cukruWytwarzanie
laktozy z zagęszczonej serwatki
9ex 0407 00Jaja zapłodnioneInkubacja i wylęg piskląt jednodniowych
100502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i inna sierść do
wyrobu szczotek i pędzli; odpady takiej szczeciny i sierściKażda obróbka i
przetworzenie
110503 00 00 0Włosie końskie i odpady z niego, nawet ułożone na warstwie
lub pomiędzy dwoma warstwami innych materiałówKażda obróbka i
przetworzenie
120504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (oprócz rybich) całe lub
w kawałkachUbój i podział zwierząt z działu 1
13ex 0505 90 00 0Proszek i odpady z piór lub części piórKażda obróbka i
przetworzenie
140506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie
przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu
kwasu lub odżelatynowane;, proszek i odpadki tych produktówKażda obróbka i
przetworzenie
15ex 0507Rogi, rogi jelenie, kopyta, paznokcie, szpony i dzioby, nie
obrobione lub tylko przygotowane, ale nie przycięte dla nadania kształtu
oraz odpadki i proszek tych produktów, fiszbiny wielorybów i podobnych
zwierząt, nie obrobione lub tylko przygotowane, ale nie przycięte dla
nadania kształtu oraz sierść i odpady tych produktówKażda obróbka lub
przetworzenie
16ex 0508 00 00 0Proszek i odpady pustych skorupKażda obróbka i
przetworzenie
17ex 0508 00 00 0Skorupy krewetekObieranie krewetek ze skorupy
18ex 0510 00 00 0Produkty zwierzęce, świeże, chłodzone lub mrożone albo
inaczej tymczasowo zakonserwowane w rodzaju używanych do przygotowania
produktów farmaceutycznychUbój i podział zwierząt z działu 1
190511 91 10Odpady rybieKażda obróbka i przetworzenie
20ex 0511 99 80 9Głowizna nie nadająca się do spożyciaUbój i podział
zwierząt z działu 1
21ex 0511 99 80 9KrewUbój zwierząt z działu 1
22ex 0511 99Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie
3Ubój zwierząt z działu 1 oraz wszelkiego rodzaju przerób i przetwarzanie
mięsa
23ex 0511 99 80 9Skorupy jajOddzielanie jaj od skorupek
24ex 0511 99 10Odpady skóryZdejmowanie skóry z mięsa wieprzowego
25ex Dział 23Odpadki warzywCięcie, cięcie na plasterki, łamanie,
proszkowanie oraz mieszanie towarów z pozycji 0712
26ex Dział 23Odpadki roślin strączkowychCięcie, cięcie na plasterki,
łamanie i proszkowanie towarów z pozycji 0713
27ex 0901Kawa łamanaPrzetworzenie lub obróbka surowej kawy
280901 90 10 0Łupinki i łuskiPalenie surowej kawy
29ex 0902 20 00 lub ex 0902 40 00Proszek herbatyPrzetworzenie i obróbka
surowej herbaty; pakowanie w torebki
30ex Dział 23Odpadki paprykiCzyszczenie, rozgniatanie, mielenie i
przesiewanie suszonych owoców z rodzaju Capsicum
311006 40 00 0Ryż łamanyObróbka lub przetworzenie ryżu
32ex 1104Ziarna zbóż, nie obrobione inaczej niż przez śrutowanieObróbka
lub przetworzenie zbóż
331104 30Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mieloneObróbka lub
przetworzenie zbóż
341109 00 00 0Gluten pszenny, suszony lub nieObróbka lub przetworzenie
pszenicy
35ex 1209Odpady nasion buraków (nasiona łamane, bezpłodne, nasiona o
niewielkiej zdolności rozrodczej lub nasiona nie nadające się do siewu
mechanicznego)Czyszczenie, przesiewanie, polerowanie lub przemywanie
buraków cukrowych
36ex 1213 00 00 0Słoma i plewy zbóż, nie preparowane lub siekane, ale nie
przygotowane inaczejObróbka lub przetworzenie zbóż
37ex 1501 00Smalec i inne tłuszcze wieprzoweUbój trzody chlewnej
381502 00Tłuszcze wołowe, owcze i kozieUbój bydła, owiec i kóz, obróbka i
przetworzenie mięsa
39ex 1504Oleje rybieFiletowanie ryb
401506 00 00 0Pozostałe oleje i tłuszcze zwierzęceUsuwanie tłuszczu z
mięsa, kości i odpadów
411515 21 90 0Olej kukurydzianyPrzetworzenie kukurydzy
42ex 1520 00 00 0Gliceryna surowaRozkład i rafinacja tłuszczy i olejów z
działu 15
43ex 1522 00Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych
oraz wosków zwierzęcych lub roślinnychKażda obróbka i przetworzenie
44ex 1522 00 39 0StearynaRafinacja tłuszczów i olejów z działu 15
45ex 1522 00 91 0 ex 1522 00 99 0Wosk zawierający szlam olejowy i męty
olejowe oraz olej zawierający ziemię fulerskąOczyszczanie, odkwaszenie,
bielenie ciekłych olejów roślinnych
46ex 1702 30 i ex 1702 40Odpady z krystalizacji cukru
skrobiowegoPrzetworzenie kukurydzy w glukozę
471703 10 00 0Melasy trzcinowePrzetwarzanie cukrów
481802 00 00 0Kakaowe niski, łupiny, osłonki i inne odpady z kakaoKażda
obróbka i przetworzenie
49ex 2102DrożdżeProdukcja piwa
50ex 2208 90 91 0, ex 2208 90 99 0Przedgon i podgon z destylacji (alkohol
etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.) i
wino destylowane (przedgon i pogon z destylacji, niestężone)Destylacja
surowego alkoholu etylowego lub wina
51ex Dział 23Pozostałości i odpadki przemysłu spożywczegoKażda obróbka i
przetworzenie
522401 30 00 0Łodygi, żyłki liści, odpady tytonioweWyrób papierosów,
cygaretek i cygar oraz tytoniu do palenia; mieszanki tytoniowe
532525 30 00 0Odpadki mikiKażda obróbka i przetworzenie
542619 00Żużel (z wyjątkiem granulowanego), zgorzeliny i inne odpady z
produkcji żeliwa i staliKażda obróbka i przetworzenie
552620Popioły i pozostałości (inne niż z produkcji stali), zawierające
metale lub ich związkiKażda obróbka i przetworzenie
562621 00 00 0Inny żużel i popiół, także popiół z wodorostów morskich
(kelp)Każda obróbka i przetworzenie
57ex 2705 00 00 0GazKoksowanie węgla
58ex 2706 00 00 0Smoła destylowana z węgla i inne smoły mineralne,
włączając oraz smoły mieszane częściowo destylowaneKoksowanie węgla
59ex 2707Przedgon i pozostałości destylacjiDestylacja fenoli
60ex 2711 29 00 0Gaz z procesu odwodorowania i pozostałe węglowodory
gazoweWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego
612712 10 10 0Wazelina surowaRafinacja surowej parafiny
62ex 2712 90Pozostałe woski mineralne, nawet barwioneKażda obróbka i
przetworzenie
63ex 2713Bitumy naftowe, koks naftowy oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznychKażda obróbka i
przetworzenie
642806 10 00 0Kwas chlorowodorowyWytwarzanie różnych produktów chemicznych
z fluorytu, fluorowodoru, 2,6-dwuizopropyloaniliny i acetanilidu
dwuizopropyloaniny
652807 00 10 0Kwas siarkowyWytwarzanie sulfonamidów
662811 21 00 0Dwutlenek węgla1. Produkcja piwa 2. Produkcja alkoholu
etylowego i napojów alkoholowych
67ex 2811 19 80 0Kwas fluorokrzemowyPrzetwarzanie fluorytu i fluorowodoru
68ex 2812 10 18 0Czterochlorek krzemuWytwarzanie silanów (krzemowodorów),
silikonów i ich pochodnych z krzemu
692825 90 11 0 i 2825 90 19 0Wodorotlenek wapniaPrzetwarzanie węglika
wapniowego w acetylen i cyjanamid wapniowy
702833 29 50 0Siarczan żelazaWytwarzanie walcowanych na zimno blach
żelaznych lub stalowych, ze zwojów
71ex 2833 29 90 0Siarczan wapniaPrzetworzenie fluorytu w fluorowodór
72ex 2846 90 00 0Tlenek gadolinuOdzyskiwanie galu i tlenku galu ze złomu
(przetwarzanie odpadów związków tlenku gadolinu /galu/ Gd3Ga5O12)
732902 30 90 0ToluenWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego
74ex 2902 90 80 0Alfa-metylostyrenWytwarzanie acetonu lub fenolu z kumenu
752903Chlorowcowane pochodne węglowodorówWytwarzanie produktów na bazie
fluorowodoru
762904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, także
chlorowcowaneWytwarzanie produktów na bazie fluorowodoru
772905 11 00 0MetanolWytwarzanie alkoholi tłuszczowych z oleju kokosowego
lub włókien poliesteru
782909Etery, eteroalkohole i pozostałe produkty z pozycji 2909Wytwarzanie
produktów na bazie hydrochinonu
792915 21 00 0Kwas octowyWytwarzanie witamin z bezwodnika octowego
80ex 3503 00Odpady żelatynyPrzetwarzanie żelatyny farmaceutycznej w
kapsułki
81ex 3801 10 00 0Pył z grafitu sztucznegoWytwarzanie elektrod grafitowych
do elektrycznych pleców do wytapiania
82ex 3805 90 00 0Surowy dwupentenWytwarzanie wodorotlenków pinenu, (1R,
2R, 4R) octanu bornylu (octan izobornylu), kamfory lub kamfenu z
alfa-pinenu
83ex 3806 90 00 0Spirytus kalafoniowy i olejki kalafonioweWytwarzanie
mydeł żywicznych sodowych i kalafonii potasowej
84ex 3815Nie nadające się do użytku katalizatoryWytwarzanie katalizatorów
z krzemu glinu
853823 12 00 0 i ex 3823 13 00 0Przemysłowe kwasy tłuszczowe, kwaśne oleje
z rafinacji1. Rafinacja tłuszczy i olejów z działu 15 2. Destylacja
frakcyjna kwasów tłuszczowych
863823 11 00 0Kwas stearynowyWytwarzanie kwasu erukowego
87ex 3824 90 61 0Zanieczyszczona penicylina (pozostałości z
przesiewania)Wytwarzanie lekarstw
88ex 3824 90 95 0Oleje fuzloweProdukcja alkoholu etylowego i napojów
alkoholowych
89ex 3824 90 95 0Oleje kamforoweWytwarzanie kamfory z alfa-pinenu
90ex 3824 90 95 0Pozostałości dekofeinizacji (mieszanina wosku kawy,
surowej kofeiny i wody)Dekofeinizacja kawy
91ex 3824 90 95 0Pozostałości prażenia gipsuWytwarzanie fluorowodoru,
fluorków i kriolitu z fluorytu
92ex 3824 90 95 0Melasa pozbawiona cukruWytwarzanie kwasu cytrynowego z
białego cukru
93ex 3824 90 95 0Pozostałości po przetworzeniu sorbozyWytwarzanie kwasu
askorbinowego z glukozy
94ex 3824 90 95 0Roztwory siarczanu sodowegoWytwarzanie kwasu
dwuhydroksystearynowego z surowego oleju rycynowego
95ex 3824 90 95 0Pozostałości z produkcji kumenuWytwarzanie acetonu,
fenolu i alfa-metylostyrenu
96ex 3824 90 95 0PozostałościWytwarzanie 1,4-butanodiolu i
tetrahydrofuranu z metanolu i wytwarzanie pentano 1,5-diolu oraz
sześcio-1,6-dilolu z mieszaniny diolu
97ex 3824 90 95 0Odpady, mieszanki zmieszane z kofeiną, woskiem kawy, wodą
i zanieczyszczeniamiDekofeinizacja i specyficzna obróbka mająca na celu
złagodzenie stymulujących właściwości surowej kawy
98ex 3824 90 95 0Glukonmycel i ług macierzystyWytwarzanie kwasu
glukonowego, jego soli i estrów, z syropu z glukozy
99ex 3915Resztki i odpady tworzyw sztucznychKażda obróbka i przetworzenie
100ex 4004 00 00 0Odpady i skrawki kauczuku nieutwardzonego; resztki z
kauczuku nieutwardzonego nadające się jedynie do odzyskania kauczukuKażda
obróbka i przetworzenie
1014017 00 10 0Resztki, odpady i proszek z kauczuku utwardzonegoKażda
obróbka i przetworzenie
102ex 4101 i 4103Surowe skóry i skórki (świeże, solone, suszone,
wapnowane, piklowane nawet dwojone) wyłączając skóry owcze z
wełnąZdejmowanie skóry ze zwierząt z działu 1
103ex 4104 39 10 0Ścinki skór bydlęcych (nadające się jeszcze do produkcji
wyrobów ze skóry)Każda obróbka i przetworzenie
104ex 4110 00 00 0Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry
pergaminowanej, nie nadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył,
proszek i mąka skórzanaKażda obróbka i przetworzenie
105ex 4302 20 00 0Kawałki i ścinki skór futerkowych, garbowane lub
wykończone, nie połączoneWytwarzanie artykułów futrzarskich
106ex Dział 44Odpady i ścinki drewniane, włączając pył drewnianyKażdy
obróbka i przetworzenie
107ex 4501Odpady korkaKażda obróbka i przetworzenie
108ex 4707Makulatura z papieru i tektury; odpady z papieru i tektury
nadające się wyłącznie do produkcji papieruKażda obróbka i przetworzenie
109ex Sekcja XITkaniny i dzianiny, wykończeniowe, z widocznymi wadami
(tzw. "towary drugiego gatunku")Obróbka i przetworzenie tkanin i dzianin
wszelkiego rodzaju
110ex 5003Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do
motania, wyczeski i szarpanka rozwłókniona)Każda obróbka i przetworzenie
111ex 5103Odpady z wełny owiec lub jagniąt lub z pozostałej lub sierści
zwierzęcej (cienkiej albo grubej), z wyłączeniem odpadów szarpanych lub
rozwłóknionychKażda obróbka i przetworzenie
1125104 00 00 0Odpady z wełny owiec lub jagniąt lub innej sierści,
zwierzęcej (cienkiej albo grubej), szarpane lub rozwłóknione (włączając
szarpane lub rozwłóknione szmaty)Każda obróbka lub przetworzenie
113ex 5202Odpady bawełniane (włączając szarpane lub rozwłóknione szmaty
nie zgrzeblone lub czesane)Każda obróbka i przetworzenie
114ex 5301Pakuły i odpady lniane (włączając szarpane lub rozwłóknione
szmaty)Każda obróbka i przetworzenie
115ex 5302Pakuły i odpady konopi siewnych (łącznie z szarpanymi lub
rozwłóknionymi szmatami lub linami)Każda obróbka i przetworzenie
116ex 5303Odpady i pakuły z juty i innych łykowych włókien przędnych (z
wyłączeniem lnu, konopi i rumii)Każda obróbka i przetworzenie
117ex 5304Odpady włókien sizalowych i innych włókien przędnych z rodzaju
"agave"Każda obróbka i przetworzenie
118ex 5305Pakuły i odpady konopii manilskich (łącznie z szarpanymi lub
rozwłóknionymi szmatami lub linami)Każda obróbka i przetworzenie
119ex 5305Pakuły i odpady ramii (łącznie z odpadami przędzy i szarpanką
rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie
120ex 5503 i ex 5504Włókna akrylowe i wiskozowe (niskiej jakości z
widocznymi wadami)Wytwarzanie włókien przędnych akrylowych lub wiskozowych
1215505Odpady (łącznie z odpadami przędzy i szarpane lub rozwłóknione
szmaty) lub włókna chemiczne (ciągle lub nieciągle), nie zgrzeblone, nie
czesane lub inaczej przygotowane do przędzeniaKażda obróbka i
przetworzenie
1226310Szmaty zużyte lub nowe, odpady szpagatu, powrozów, lin i linek i
zużyte wyroby ze szpagatu, powrozów lin i linekKażda obróbka i
przetworzenie
1237001 00 10 0Odpady szklane (stłuczki)Każda obróbka i przetworzenie
124ex 7001Odpady z włókien szklanych ciągłychTkanie
125ex 7019Tkaniny z włókien szklanych z widocznymi wadamiTkanie z włókna
szklanego
1267105Pył i proszek z kamieni naturalnych lub syntetycznych, szlachetnych
lub półszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie
127ex 7112Zmiotki złota, srebra oraz jubilerskie, pozostałości i inne
odpady i skrawki metali szlachetnychKażda obróbka i przetworzenie
128ex 7202 21 i ex 7202 29Pozostałości z przesiewania
żelazokrzemuWytwarzanie czterochlorku krzemu i dwutlenku krzemu
1297204Odpady i złom żeliwa i staliKażda obróbka lub przetworzenie
1307204Odpady stali niestopowej powstałe w wyniku cięcia szerokich taśm
walcowanych na gorącoWytwarzanie blachy walcowanej na gorąco z wlewków z
płyt walcowanych ze stali niestopowej
1317204Odpady sztab ze stali stopowej, powstałe w wyniku cięcia, do
ponownego użytkuWytwarzanie wkrętów śrub, sworzni lub nakrętek ze sztab ze
stali stopowej
1327204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia szerokich taśm
walcowanych na gorącoWytwarzanie szerokich taśm walcowanych na gorąco z
wlewków ze stali stopowej
1337204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia blachy z tzw. stali
"elektrycznej"Wytwarzanie transformatorów z blachy "elektrycznej"
1347204Odpady stali stopowej pochodzące z cięcia obręczy i taśm ze stali
"elektrycznej"Wytwarzanie transformatorów z obręczy i taśm ze stali
"elektrycznej"
135ex 7308Prowadnice metalowe ze spoinami (zgrzeinami)Wytwarzanie
prowadnic metalowych z obręczy lub taśm
1367404 00Odpady miedzi i złomKażda obróbka i przetworzenie
1377503 00Odpady niklu i złomKażda obróbka i przetworzenie
1387602 00Odpady aluminium i złomKażda obróbka i przetworzenie
1397802 00Odpady ołowiu i złomKażda obróbka i przetworzenie
140ex 7804 11 00 0Przeznaczone do ponownego użytku odpady folii ołowianej
pokrywanej obustronnieWytwarzanie folii ołowianej pokrywanej obustronnie,
do użytku w fotografii, z arkuszy winylu i pokrywanego papieru
1417902 00 00 0Odpady cynku i złomKażda obróbka i przetworzenie
1428002 00 00 0Odpady cyny i złomKażda obróbka i przetworzenie
1438101 91 90 0Odpady i złom wolframuKażda obróbka i przetworzenie
1448102 91 90 0Odpady i złom molibdenuKażda obróbka i przetworzenie
1458103 10 90 0Odpady i złom tantaluKażda obróbka i przetworzenie
1468104 20 00 0Odpady i złom magnezu (wyłączając wióry o jednolitych
rozmiarach)Każda obróbka i przetworzenie
147ex 8105, ex 8106, ex 8107, ex 8108, ex 8109, ex 8110, ex 8111 i ex
8112Odpady i złom metali nieszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie
148ex Dział 84, ex Dział 85, ex 8708, ex Dział 90Części zdemontowane i
uszkodzone podczas procesu uszlachetniania lub które stały się
bezużyteczne podczas uszlachetnianiaWytwarzanie maszyn i urządzeń
mechanicznych, pojazdów, wyposażenia elektrycznego, przyrządów
pomiarowych, kontrolnych oraz precyzyjnych, jak również ich modyfikacja
lub dostosowanie do innych norm technicznych
149Działy 84, 85, 86, 88 i 90Części i części zamienne jak również części
maszyn, urządzeń, pojazdów szynowych, statków powietrznych i innych
urządzeńNaprawa lub przegląd (regulacja i czyszczenie metodami
elektrycznymi lub mechanicznymi) oraz doprowadzenie do stanu używalności
(wymiana części roboczych) maszyn, urządzeń, pojazdów szynowych, statków
powietrznych i innych urządzeń
1508708, 8413Części i akcesoria do pojazdów samochodowychPrzystosowanie
pojazdów samochodowych do celów specjalnych
Załącznik nr 19
WYKAZ TOWARÓW ORAZ RODZAJE PROCESÓW PRZETWARZANIA, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ
PROCEDURĘ PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ
Lp.Towary, które mogą być przetwarzane pod kontrolą celnąDopuszczone
przetwarzania
1Wszelkiego rodzaju towaryPrzetwarzanie w próbki, wzory i materiały
przeznaczone do reklamy lub akwizycji
2Wszelkiego rodzaju towaryProcesy mające na celu odzyskanie surowców
wtórnych
3Wszelkiego rodzaju towaryOdzyskiwanie części lub komponentów
4Wszelkiego rodzaju towaryOddzielenie lub zniszczenie uszkodzonych części
5Wszelkiego rodzaju towary stanowiące półprodukty lub surowcePrzetwarzanie
na podzespoły elektroniczne
6Półprodukty do produkcji kabli gotowych z działów: 39, 74, 90 taryfy
celnejPrzetwarzanie na produkty gotowe z pozycji 8544 taryfy celnej
7Surowce z pozycji 4002, 4003 taryfy celnejPrzetwarzanie na wyroby
przemysłu gumowego
8Surowce i półprodukty farmaceutyczne z działów: 28 i 29 taryfy
celnejPrzetwarzanie na produkty z działu 30 taryfy celnej, tj. leki gotowe
9Surowce i półprodukty włókiennicze z działu 55, z kodu PCN 5503 20 00 0
taryfy celnejPrzetwarzanie na nici do szycia z podpozycji 5508 10 taryfy
celnej
Załącznik nr 20
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 21
Ilustracja
Załącznik nr 22
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 23
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 24
Ilustracja
Załącznik nr 25
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 26
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 27
WYPOSAŻENIE DLA PRASY, RADIOFONII I TELEWIZJI
1) Wyposażenie dla prasy:
a) komputery osobiste,
b) telekopiarki,
c) maszyny do pisania,
d) kamery wszystkich rodzajów,
e) aparaty służące do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu,
w szczególności magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie,
zestawy głośnikowe,
f) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane,
g) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w
szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów,
mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo,
h) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory,
statywy,
i) akcesoria, w szczególności kasety, fotometry, obiektywy, statywy,
akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania akumulatorów, monitory,
2) Wyposażenie dla radiofonii:
a) wyposażenie telekomunikacyjne, w szczególności nadajniki-odbiorniki lub
nadajniki radiowe, końcówki przyłączane do sieci lub kabla, połączenia
satelitarne,
b) wyposażenie służące do emisji sygnałów częstotliwości słyszalnej, w
szczególności aparatura do nagrywania dźwięku, nagrywania i odtwarzania,
c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w
szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów,
mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo,
d) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły
mikserskie, taśmy magnetofonowe dla dźwięku, zespoły prądnicze, transformatory,
baterie i akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia
grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne,
e) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane.
3) Wyposażenie dla telewizji:
a) kamery telewizyjne,
b) aparatura dla telekina,
c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej,
d) aparaty służące do transmisji i retransmisji,
e) urządzenia dla łączności,
f) urządzenia służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w
szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły
mikserskie, zestawy głośnikowe,
g) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory,
statywy,
h) wyposażenie dla montażu,
i) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, obiektywy,
światłomierze, statywy, urządzenia do ładowania akumulatorów, kasety, zespoły
prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia grzewcze,
klimatyzacyjne i wentylacyjne,
j) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki
filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne,
k) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji,
l) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne,
estradowe.
4) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych
celów.
Załącznik nr 28
WYPOSAŻENIE KINEMATOGRAFICZNE
1) kamery wszystkich rodzajów,
2) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w
szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów,
mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo,
3) najazdy i żurawie kamerowe,
4) sprzęt oświetleniowy, w szczególności reflektory, transformatory, statywy,
5) sprzęt dla montażu,
6) aparaty służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w
szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły
mikserskie, zestawy głośnikowe,
7) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki
filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne,
8) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji,
9) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły
mikserskie, taśmy magnetyczne, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i
akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia grzewcze,
klimatyzacyjne i wentylacyjne,
10) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne,
estradowe,
11) pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych
celów.
Załącznik nr 29
WYPOSAŻENIE ZAWODOWE
1) Wyposażenie do montażu, prób uruchomienia, kontroli, sprawdzenia, konserwacji
lub naprawy maszyn, instalacji środków transportu:
a) narzędzia,
b) sprzęt i aparaty służące do pomiarów, sprawdzenia lub kontroli temperatury,
ciśnienia, odległości, wysokości, powierzchni, szybkości itp., łącznie z
aparatami elektrycznymi, w szczególności woltomierze, amperomierze, kable
pomiarowe, komparatory, transformatory, rejestratory itp. oraz wzorce pomiarowe,
c) aparaty i sprzęt do fotografowania maszyn i instalacji podczas lub po ich
zmontowaniu,
d) aparaty do kontroli technicznej statków.
2) Wyposażenie potrzebne handlowcom, specjalistom z zakresu naukowej lub
technicznej organizacji pracy, z zakresu wytwórczości, księgowości oraz osobom
wykonującym podobne zawody:
a) komputery osobiste,
b) maszyny do pisania,
c) aparaty do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu,
d) przyrządy i aparaty służące do liczenia.
3) Wyposażenie potrzebne specjalistom mającym za zadanie wykonanie pomiarów
topograficznych lub prac związanych z badaniem gruntu pod względem geofizycznym:
a) przyrządy i aparaty miernicze,
b) sprzęt wiertniczy,
c) aparaty służące do transmisji i łączności.
4) Wyposażenie niezbędne specjalistom mającym za zadanie zwalczanie
zanieczyszczenia środowiska.
5) Przyrządy i aparaty potrzebne lekarzom, weterynarzom, położnym oraz osobom
wykonującym podobne zawody.
6) Wyposażenie potrzebne specjalistom z dziedziny archeologii, paleontologii,
geografii, zoologii.
7) Wyposażenie potrzebne artystom, zespołom teatralnym i orkiestrom, w
szczególności wszelkie przedmioty używane do przedstawień, instrumenty muzyczne,
dekoracje i kostiumy.
8) Wyposażenie potrzebne prelegentom w celu ilustrowania swoich prelekcji.
9) Wyposażenie niezbędne podczas podróży odbywanej w celu robienia fotografii, w
szczególności aparaty fotograficzne wszystkich rodzajów, kasety, światłomierze,
obiektywy, statywy, akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania
akumulatorów, monitory, sprzęt oświetleniowy, kolekcje mody i wyposażenie dla
modeli.
10) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych
celów, w szczególności wozy kontroli technicznej, samochody-warsztaty,
samochody-laboratoria.
Załącznik nr 30
MATERIAŁY REKLAMUJĄCE TURYSTYKĘ
1. Przedmioty przeznaczone do wystawiania w biurach państwowych agencji
turystycznych lub w innych lokalach, w szczególności, obrazy i rysunki,
fotografie i oprawione powiększenia fotograficzne, książki na temat sztuki,
malowidła, ryciny lub litografie, rzeźby, gobeliny i inne podobne dzieła sztuki.
2. Wyposażenie wystaw, w szczególności witryny, stojaki i podobne przedmioty,
włącznie z wyposażeniem elektrycznym lub mechanicznym niezbędnym do ich
funkcjonowania.
3. Filmy dokumentalne, płyty, nagrane taśmy magnetyczne i inne rejestracje
dźwięku, przeznaczone do prezentacji na bezpłatnych seansach, za wyjątkiem tych,
które dotyczą reklamy handlowej i tych, które znajdują się w bieżącej sprzedaży
na polskim obszarze celnym.
4. Sztandary, w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem.
5. Dioramy, makiety, przezrocza, płyty, negatywy fotograficzne.
6. Egzemplarze wzorcowe wyrobów rzemiosła ludowego w ilości uzasadnionej ich
przeznaczeniem, stroje ludowe i inne podobne przedmioty o charakterze
folklorystycznym.
Załącznik nr 31
RZECZY OSOBISTEGO UŻYTKU PODRÓŻNYCH ORAZ TOWARY PRZYWOŻONE W CELACH SPORTOWYCH
1. Rzeczy osobistego użytku podróżnych:
1) ubrania,
2) artykuły toaletowe,
3) biżuteria osobista,
4) aparaty fotograficzne i kamery filmowe wraz z filmami i wyposażeniem do nich,
w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem,
5) przenośne rzutniki do przezroczy lub filmów wraz z przezroczami i filmami do
nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem,
6) kamery wideo i przenośne urządzenia do rejestracji wideo wraz z taśmami do
nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem,
7) przenośne instrumenty muzyczne,
8) przenośne gramofony wraz z płytami,
9) przenośne urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, włącznie z
dyktafonami, wraz z taśmami,
10) przenośne radioodbiorniki,
11) przenośne odbiorniki telewizyjne,
12) przenośne maszyny do pisania,
13) przenośne maszyny do liczenia,
14) przenośne komputery osobiste,
15) lornetki,
16) samochody dziecięce,
17) wózki inwalidzkie,
18) sprzęt i wyposażenie sportowe takie jak namioty i inny sprzęt kempingowy,
sprzęt wędkarski, sprzęt alpinistyczny, sprzęt do nurkowania, broń łowiecka wraz
z nabojami, rowery nie wyposażone w silnik, kanadyjki i kajaki o długości nie
przekraczającej 5,5 m, narty, rakiety tenisowe, deski do surfingu, deski
żaglowe, sprzęt do golfa, lotnie, paralotnie,
19) przenośne aparaty do dializy i podobny sprzęt medyczny oraz wyposażenie do
tej aparatury,
20) inne artykuły przeznaczone do osobistego użytku.
2. Towary przywożone w celach sportowych:
1) sprzęt lekkoatletyczny, w szczególności:
a) płotki,
b) oszczepy, dyski, tyczki, kule, młoty,
2) sprzęt do gier w piłkę, w szczególności:
a) wszelkiego rodzaju piłki,
b) rakiety, pałki, kije i inne podobne przedmioty,
c) wszelkiego rodzaju siatki,
d) szkielety bramek,
3) sprzęt do sportów zimowych, w szczególności:
a) narty i kijki,
b) łyżwy,
c) sanki i bobsleje,
d) sprzęt do curlingu,
4) ubrania, buty, rękawice sportowe i nakrycia głowy, przeznaczone do uprawiania
sportu,
5) sprzęt do sportów wodnych, w szczególności:
a) kanadyjki i kajaki,
b) łodzie żaglowe, wiosłowe, żagle i wiosła,
c) deski surfingowe i żagle,
6) pojazdy, w szczególności:
a) samochody,
b) motorowery,
c) łodzie motorowe,
7) sprzęt przeznaczony na wszelkiego rodzaju imprezy, w szczególności:
a) strzelecka broń sportowa i amunicja,
b) rowery nie wyposażone w silniki,
c) łuki i strzały,
d) sprzęt szermierczy,
e) sprzęt gimnastyczny,
f) busole i kompasy,
g) maty i plansze do sportów walki,
h) sprzęt do podnoszenia ciężarów,
i) sprzęt jeździecki, sulki,
j) paralotnie, lotnie, deski żaglowe,
k) sprzęt do wspinaczki,
l) kasety z nagraną muzyką mającą służyć jako podkład w czasie pokazów,
8) wyposażenie dodatkowe, w szczególności:
a) urządzenia do pomiarów i podawania wyników,
b) urządzenia do wykonywania analizy krwi i moczu.
Załącznik nr 32
CELE, DO KTÓRYCH REALIZACJI MOŻE BYĆ PRZYWOŻONY SPRZĘT I ŻYWE ZWIERZĘTA
WSZELKICH GATUNKÓW
Sprzęt i żywe zwierzęta wszelkich gatunków mogą być przywożone w celu:
1) ujeżdżenia,
2) treningu,
3) reprodukcji,
4) podkuwania lub ważenia,
5) leczenia weterynaryjnego,
6) przeprowadzania prób,
7) udziału w imprezach o charakterze publicznym, wystawach, konkursach, zawodach
lub pokazach,
8) udziału w spektaklach,
9) wyjazdów o charakterze turystycznym, włącznie ze zwierzętami domowymi
towarzyszącymi podróżnym,
10) wykonywania określonych zadań, w szczególności przez psy lub konie
policyjne, psy do poszukiwań, psy przewodnicy,
11) akcji ratunkowych,
12) wypasu,
13) wykonywania pracy lub transportu,
14) wykorzystania do celów medycznych.
Załącznik nr 33
WYPOSAŻENIE NAUKOWE I MATERIAŁY PEDAGOGICZNE
1. Urządzenia do rejestracji lub odtwarzania dźwięku lub obrazu:
a) rzutniki do przezroczy lub filmów,
b) projektory filmowe,
c) aparaty do retroprojekcji i episkopy,
d) magnetofony, magnetowidy i sprzęt wideo,
e) zamknięte sieci telewizyjne.
2. Nośniki dźwięku i obrazu:
a) przezrocza, filmy i mikrofilmy,
b) filmy kinowe,
c) nagrania dźwiękowe, w szczególności taśmy magnetyczne, płyty,
d) taśmy wideo.
3. Wyposażenie specjalistyczne:
a) wyposażenie bibliograficzne i audiowizualne dla bibliotek,
b) biblioteki obwoźne,
c) laboratoria językowe,
d) sprzęt do tłumaczeń symultanicznych,
e) mechaniczne i elektroniczne, programowane urządzenia do nauczania,
f) przedmioty specjalnie przeznaczone do nauczania lub szkolenia zawodowego osób
niepełnosprawnych.
4. Tablice ścienne, makiety, grafiki, mapy, plany, fotografie i rysunki.
5. Instrumenty, urządzenia i modele przeznaczone do pokazów.
6. Zestawy przedmiotów zawierających wizyjne lub dźwiękowe informacje o
charakterze pedagogicznym, przeznaczone do nauczania przedmiotów (zestawy
szkoleniowe).
7. Instrumenty, urządzenia, narzędzia i obrabiarki służące do nauczania techniki
lub zawodu.
8. Sprzęt, włącznie z pojazdami przeznaczonymi lub specjalnie przystosowanymi do
udziału w akcjach ratunkowych, przeznaczony do szkolenia osób mających brać
udział w tych akcjach.
Załącznik nr 34
MATERIAŁY KULTURALNO-OŚWIATOWE PRZEZNACZONE DLA MARYNARZY
1. Książki i wydawnictwa.
2. Sprzęt audiowizualny:
a) urządzenia do odtwarzania dźwięku i obrazu,
b) urządzenia do rejestracji na taśmach magnetycznych,
c) radioodbiorniki, telewizory,
d) aparaty projekcyjne,
e) nagrania na płytach lub taśmach magnetycznych, w szczególności kursy
językowe, audycje radiowe, życzenia, muzyka i rozrywka,
f) naświetlone i wywołane filmy,
g) przezrocza,
h) taśmy wideo.
3. Artykuły sportowe:
a) ubiory sportowe,
b) piłki,
c) rakiety i siatki,
d) gry pokładowe,
e) sprzęt lekkoatletyczny,
f) sprzęt gimnastyczny.
4. Przedmioty dla celów hobbystycznych, w szczególności:
a) gry towarzyskie,
b) instrumenty muzyczne,
c) sprzęt i wyposażenie dla teatrów amatorskich,
d) materiały malarskie, rzeźbiarskie, do pracy w drewnie, metalu, do wyrobu
dywanów.
5. Przedmioty kultu.
6. Części, części zamienne i akcesoria do wyposażenia materiałów
kulturalno-oświatowych.
Załącznik nr 35
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 36
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 37
Ilustracja
Załącznik nr 38
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 39
Ilustracja
Załącznik nr 40
TOWARY, KTÓRE MOGĄ ZOSTAĆ OBJĘTE PROCEDURĄ ODPRAWY CZASOWEJ Z ZASTOSOWANIEM
KARNETU ATA
1. Wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji.
2. Wyposażenie kinematograficzne.
3. Wyposażenie zawodowe.
4. Materiały reklamujące turystykę.
5. Zwierzęta wszystkich gatunków przywożone w celu ujeżdżenia, treningu,
reprodukcji lub mające zostać poddane leczeniu weterynaryjnemu.
6. Materiały pedagogiczne i wyposażenie naukowe wraz z częściami zamiennymi i
akcesoriami.
7. Materiały kulturalno-oświatowe przeznaczone dla marynarzy.
8. Towary przeznaczone do wystawiania lub wykorzystania na wystawach, targach,
kongresach lub podobnych imprezach.
9. Sprzęt medyczny i laboratoryjny.
10. Sprzęt przeznaczony do zwalczania skutków klęsk żywiołowych.
11. Opakowania.
12. Towary przeznaczone do przeprowadzania prób.
13. Próbki i wzory przeznaczone do akwizycji.
14. Zastępcze środki produkcji.
15. Dzieła sztuki przywożone w celu wystawienia z zamiarem ewentualnej
sprzedaży.
16. Filmy kinematograficzne naświetlone i wywołane, pozytywy, które mają zostać
obejrzane przed ich rozpowszechnianiem.
17. Filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym przeznaczone do
udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji.
18. Filmy pokazujące produkty lub działanie produktów bądź sprzętu
zagranicznego, pod warunkiem, że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w
celu zarobkowym.
19. Nośniki informacji, zarejestrowane, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do
wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych.
20. Przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jedynie do
reklamy określonego produktu lub propagandy prowadzonej w określonym celu.
21. Sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji publicznej w
celu budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu,
znajdującej się w strefach przygranicznych.
Załącznik nr 41
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 42
Ilustracja
Załącznik nr 43
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 44
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 45
Ilustracja
Załącznik nr 46
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 47
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie wprowadzenia, na czas oznaczony, ograniczeń w dostarczaniu i poborze
energii elektrycznej oraz paliw gazowych.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1196)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz.
594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980 i Nr
91, poz. 1042) zarządza się, co następuje:
§ 1. W okresie od dnia 30 grudnia 1999 r. do dnia 15 stycznia 2000 r. na
obszarze całego kraju dopuszcza się możliwość wprowadzenia ograniczeń w
dostarczaniu i poborze energii elektrycznej oraz paliw gazowych, zwanych dalej
"ograniczeniami", polegających na ograniczeniu maksymalnego:
1) godzinowego i dobowego poboru paliw gazowych,
2) poboru mocy energii elektrycznej oraz dobowego poboru tej energii.
§ 2. Ograniczenia mogą dotyczyć odbiorców:
1) energii elektrycznej o mocy zamówionej przekraczającej 300 kW,
2) paliw gazowych pobierających co najmniej 10 000 m3 na dobę tych paliw.
§ 3. Ograniczenia nie mogą dotyczyć:
1) przedsiębiorstw górniczych wydobywających węgiel kamienny i brunatny,
2) zakładów wydobywających gaz,
3) obiektów technologicznych sieci gazowej,
4) obiektów służących bezpieczeństwu lub obronności państwa,
5) obiektów zasilających kolejową sieć trakcyjną, urządzeń sterowania i
zabezpieczenia ruchu kolejowego,
6) podmiotów gospodarczych, które dysponują sieciami telekomunikacyjnymi użytku
publicznego oraz stacjami nadawczymi radia i telewizji,
7) zakładów opieki zdrowotnej i szpitali,
8) banków.
§ 4. Ograniczenia dla:
1) energii elektrycznej - określa się w stopniach zasilania od 10 do 20,
2) paliw gazowych - określa się w stopniach zasilania od 2 do 10, odpowiednio do
możliwych dostaw ze wszystkich dostępnych źródeł.
§ 5. Szczegółowe zasady i tryb wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze
energii elektrycznej oraz paliw gazowych określają odrębne przepisy.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 grudnia 1999 r.
w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1197)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 2, ust. 3 pkt 1 lit. a)-c), pkt 2 i ust. 4, art. 38 ust. 2 oraz
art. 47 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703, z
1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr
137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905
i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95,
poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Stawki podatku akcyzowego wymienione w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 8
stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670,
z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z
1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz.
943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z
1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100), zwanej dalej
"ustawą", obniża się, z zastrzeżeniem ust. 2, do wysokości określonej w:
1) załączniku nr 1 - dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju, z wyłączeniem
wyrobów wymienionych w poz. 13 i 19 załącznika nr 6 do ustawy,
2) załączniku nr 2 - dla wyrobów przemysłu spirytusowego i drożdżowego oraz
niektórych innych napojów alkoholowych sprzedawanych w kraju,
3) załączniku nr 3 - dla wyrobów akcyzowych importowanych.
2. W okresie od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r. obowiązują
obniżone stawki podatku akcyzowego w wysokości określonej w:
1) załączniku nr 4 - dla niektórych wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 1 i
dla wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 18 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
2) załączniku nr 5 - dla wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia,
3) załączniku nr 6 - dla wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 1 i w poz. 3,
dla niektórych wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 4-6 oraz dla wyrobów
akcyzowych wymienionych w poz. 7-9, w poz. 14-15 i w poz. 17 załącznika nr 3 do
rozporządzenia.
§ 2. 1. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 1 załącznika nr 1 do
rozporządzenia mają zastosowanie również do sprzedaży paliw silnikowych
wytwarzanych w kraju w drodze mieszania lub przeklasyfikowania produktów
naftowych.
2. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 1 pkt 4 i pkt 8 załącznika nr 1 do
rozporządzenia dotyczą podatników spełniających łącznie następujące warunki:
1) wytwarzających paliwa silnikowe z przerobu ropy naftowej,
2) posiadających zorganizowany w kraju system zbiórki olejów przepracowanych,
3) posiadających specjalistyczne instalacje umożliwiające prowadzenie procesów
oczyszczania olejów przepracowanych, destylacji i mieszania gotowych olejów
napędowych,
4) stosujących ciąg technologiczny przerobu olejów przepracowanych składający
się co najmniej z następujących procesów jednostkowych:
a) odwadniania i filtracji,
b) podgrzewania,
c) destylacji,
d) mieszania,
5) posiadających zezwolenie na odbiór i wykorzystanie odpadów niebezpiecznych
zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr
96, poz. 592 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715), zwanej dalej
"ustawą o odpadach".
3. Przez oleje przepracowane, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 6, rozumie
się oleje pochodzenia naftowego lub estrowego, które w czasie stosowania
utraciły swoje niektóre właściwości i nie mogą być dłużej stosowane w zakresie,
do którego były pierwotnie przeznaczone, określone jako grupa 13 albo podgrupa
16-07 w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów
(Dz. U. Nr 162, poz. 1135).
4. Warunkiem stosowania przez podatnika stawek podatku akcyzowego określonych w
poz. 1 pkt 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia jest posiadanie dowodów zakupu
oleju przepracowanego wystawionych przez wytwarzających odpady w rozumieniu art.
3 pkt 6 ustawy o odpadach.
5. Do faktury VAT lub innego dokumentu potwierdzającego sprzedaż oleju
przepracowanego podatnikom, określonym w ust. 2, powinny być dołączone dowody
zakupu oleju przepracowanego wystawione przez wytwarzających odpady, zawierające
oryginalną pieczątkę sprzedawcy, numer identyfikacji podatkowej, podpis osoby
uprawnionej do wystawienia tego dowodu oraz oryginalną pieczątkę tej osoby.
6. Podatnicy, o których mowa w ust. 2, są obowiązani przesyłać właściwemu
urzędowi skarbowemu za okresy miesięczne w terminie do dnia 20 miesiąca
następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, wykazy dowodów
zakupu oleju przepracowanego zawierające:
1) nazwę i numer identyfikacji podatkowej podmiotu wytwarzającego odpady oraz
ilość sprzedanego przez ten podmiot oleju przepracowanego,
2) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy oleju przepracowanego,
jeżeli sprzedawcą jest podmiot prowadzący działalność w zakresie skupu tego
oleju.
7. W przypadku stwierdzenia, że olej przepracowany został nabyty z naruszeniem
warunków określonych w ust. 4-6, podatnicy, o których mowa w ust. 2, stosują
stawki podatku akcyzowego określone w poz. 1 pkt 2 załącznika nr 1 do
rozporządzenia.
8. Przepisy § 1 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. 1. Wyroby wymienione w poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz
w poz. 14 pkt 5 i w poz. 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia podlegają
oznaczeniu nieusuwalnym znacznikiem.
2. Przez znacznik, o którym mowa w ust. 1, rozumie się substancję chemiczną
N-etylo-N-[2-(1-izobutoxyetoxy)etylo]azobenzeno-4-amina (o nazwie katalogowej
Solvent Yellow 124) stosowaną do bezbarwnego znakowania olejów opałowych
przeznaczonych na cele opałowe.
3. Przez prawidłowo oznaczony olej opałowy rozumie się olej opałowy, do którego
dodano znacznik w ilości nie mniejszej niż 5,4 mg/kg oleju opałowego.
§ 4. 1. Jeżeli wyroby, o których mowa w § 3, nie są prawidłowo oznaczone i nie
są zabarwione na czerwono, stosuje się dla:
1) wyrobów wymienionych w poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia -
stawki podatku akcyzowego określone w poz. 1 pkt 2 załącznika nr 1 do
rozporządzenia,
2) wyrobów wymienionych w poz. 14 pkt 5 i w poz. 15 załącznika nr 3 do
rozporządzenia - stawki podatku akcyzowego określone w poz. 14 pkt 2 załącznika
nr 3 do rozporządzenia.
2. Przepis § 1 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 5. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne sprzedające lub
zużywające wyroby, o których mowa w § 3, dla celów innych niż opałowe.
2. Obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1, powstaje z
chwilą sprzedaży lub zużycia wyrobów wymienionych w poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1
do rozporządzenia oraz w poz. 14 pkt 5 i w poz. 15 załącznika nr 3 do
rozporządzenia dla celów innych niż opałowe.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w przypadku sprzedaży benzyn i olejów
napędowych zawierających powyżej 5% znakowanego oleju opałowego.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o
podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu, a także zapłacony od importu olejów
opałowych.
5. Przepis § 1 ust. 2 i § 4 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Stawka podatku akcyzowego określona w poz. 4 załącznika nr 1 do
rozporządzenia ma zastosowanie do każdej sprzedaży samochodu osobowego dokonanej
przed pierwszą jego rejestracją na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w trybie
określonym w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 99, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872).
§ 7. W przypadku sprzedaży tytoniu przeznaczonego do sporządzania papierosów
przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, producent tego
tytoniu stosuje stawkę podatku akcyzowego w wysokości 60% wartości sprzedaży,
pomniejszonej o podatek od towarów i usług.
§ 8. 1. Stawki podatku akcyzowego dla spirytusu, niższe od stawki najwyższej, i
zwolnienia od podatku akcyzowego, wymienione w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, oraz zwolnienia, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 6 i 10, mogą
być stosowane przy sprzedaży nabywcom objętym, zgodnie z odrębnymi przepisami,
szczególnym nadzorem podatkowym.
2. Stawki i zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stosuje się przy sprzedaży
spirytusu nabywcom, którzy przedstawili zamówienie potwierdzone przez właściwy
urząd kontroli skarbowej; urząd kontroli skarbowej dokonuje potwierdzenia
zamówienia po przedstawieniu zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego, że
nabywca nie zalega z płatnością podatku akcyzowego oraz podatku od towarów i
usług.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży:
1) spirytusu skażonego środkiem skażającym, na podstawie odrębnych przepisów:
a) w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 10 l,
b) odwodnionego, przeznaczonego jako dodatek do paliw, do którego ponadto dodano
inne substancje w ilości nie mniejszej niż 15%,
2) denaturatu,
3) spirytusu posiarczynowego.
4. Zaświadczenie urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 2, ważne jest do
najbliższego terminu zapłaty podatku akcyzowego, określonego w § 23 ust. 5.
§ 9. 1. Obowiązek zapłaty podatku akcyzowego od nadmiernych ubytków i
zawinionych niedoborów powstaje w przypadku wystąpienia tych ubytków i
niedoborów w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu
spirytusu i wyrobów spirytusowych (SWW: 244), wyrobów winiarskich (SWW: 247)
oraz piwa (SWW: 2483).
2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i
zawinionych niedoborów:
1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym,
2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu
nabytego po cenie nie zawierającej podatku akcyzowego oraz po cenie zawierającej
podatek akcyzowy w wysokości niższej od najwyższej stawki określonej dla
spirytusu w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę
podatku akcyzowego, ustaloną dla wyrobu akcyzowego wytworzonego przez
producenta, u którego powstały te ubytki lub niedobory.
4. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów spirytusu stosuje się
najwyższą stawkę podatku akcyzowego, z tym że podatek akcyzowy pomniejsza się o
podatek akcyzowy zawarty w cenie nabytego spirytusu.
5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków wyrobów winiarskich pomniejsza się o
podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytworzenia wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy zapłacony od importu tych wyrobów.
6. Przepisy § 1 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 10. W przypadku gdy producent:
1) oddaje wyrób akcyzowy w odpłatne użytkowanie - obowiązek podatkowy w podatku
akcyzowym powstaje nie później niż w dniu opuszczenia przez wyrób terenu
zakładu, w którym został wyprodukowany,
2) zużywa spirytus własnej produkcji do wytwarzania innych towarów lub zużywa
nabyty spirytus na inny cel, niż określono w zamówieniu - obowiązek podatkowy
powstaje nie później niż w dniu przekazania tego spirytusu do produkcji; przepis
§ 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio,
3) opakowań z tworzyw sztucznych zużywa je do pakowania (rozlewania) wyrobów
gotowych - obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje zgodnie z art. 6
ust. 1 i 4 ustawy,
4) przechowuje paliwa silnikowe stanowiące zapasy obowiązkowe w rozumieniu
ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
121, poz. 770), poza zakładem, w którym zostały wyprodukowane, obowiązek
podatkowy w podatku akcyzowym powstaje w dniu opuszczenia pomieszczenia, w
którym paliwo jest przechowywane.
§ 11. Przy sprzedaży i wysyłce paliw do silników przesyłanych do odbiorcy
rurociągiem, za datę opuszczenia terenu zakładu, w którym zostały wyprodukowane,
przyjmuje się datę odbioru paliw, potwierdzoną pisemnym protokołem komisyjnego
przyjęcia paliwa przez odbiorcę.
§ 12. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego:
1) opakowania z tworzyw sztucznych dla środków farmaceutycznych i materiałów
medycznych dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r.
Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121,
poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 778),
2) import powracających z zagranicy, zwolnionych od cła:
a) opakowań z tworzyw sztucznych, dokonywany przez podatnika, który zastosował
te opakowania do towarów wywiezionych za granicę,
b) pozostałych towarów, jeżeli jest dokonywany przez podatnika, który wcześniej
wywiózł za granicę te towary, a ilość przywożonych towarów nie wskazuje na ich
przeznaczenie handlowe,
3) opakowania z tworzyw sztucznych, wytwarzane w całości z następujących
surowców:
a) polietylenu (PE) i polipropylenu (PP) - w części odpowiadającej 90% kwoty
podatku, obliczonego według stawek określonych w załącznikach nr 1 i 3 do
rozporządzenia,
b) poliwęglanu (PC), polistyrenu (PS), politereftalanu etylenu (PET) - w części
odpowiadającej 80% kwoty podatku, obliczonego według stawek określonych w
załącznikach nr 1 i 3 do rozporządzenia,
4) sprzedaż odzieży futrzanej i innych wyrobów futrzarskich wytworzonych z
wyprawionych skór zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających
podatek akcyzowy lub od których podatek ten został zapłacony w urzędzie celnym,
5) rozlew importowanych wódek gatunkowych, od których podatek akcyzowy został
zapłacony w urzędzie celnym,
6) sprzedaż spirytusu i wyrobów spirytusowych, pochodzących z przepadku tych
wyrobów, dokonywaną przez uprawnione organy, z przeznaczeniem do przerobu na
spirytus surowy, rektyfikowany, odwodniony i bezpirydynowy,
7) próby wyrobów spirytusowych i spirytusu, pobierane przez organy kontroli,
oraz spirytus surowy przekazywany przez gorzelnie do prób i analiz w zakresie
potrzeb kontroli produkcji, w ilości nie przekraczającej 3 l miesięcznie,
8) rozlew denaturatu oraz spirytusu skażonego ogólnym środkiem skażającym AT 80,
zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy,
9) spirytus skażony u nabywcy, jeżeli środek skażający został dodany do
spirytusu nabytego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od którego
podatek ten został zapłacony w urzędzie celnym,
10) sprzedaż spirytusu rektyfikowanego oraz spirytusu, o którym mowa w pkt 6,
szpitalom, pod warunkiem że będzie stosowany wyłącznie:
a) przy czynnościach leczniczych i do zabiegów dezynfekcyjnych powierzchni i
przedmiotów mających bezpośredni kontakt z pacjentem,
b) do wytwarzania leków recepturowych w aptekach szpitalnych,
11) sprzedaż spirytusu rektyfikowanego technicznego (SWW: 2442-4), spirytusu
skażonego (SWW: 2444-2), z wyjątkiem spirytusu wymienionego w poz. 7 pkt 1-4
załącznika nr 2 do rozporządzenia, a także spirytusu porektyfikacyjnego (SWW:
2449-3) jednostkom podporządkowanym Ministrowi Obrony Narodowej, Policji,
Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostkom wojskowym podległym
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz jednostkom organizacyjnym
Urzędu Ochrony Państwa,
12) rozlew piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od
którego podatek ten został zapłacony w urzędzie celnym,
13) sprzedaż wyrobów akcyzowych do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na
terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z
przeznaczeniem do odprzedaży podróżnym,
14) sprzedaż wyrobów winiarskich (SWW: 2471-6) wymienionych w poz. 13 pkt 2
załącznika nr 1 do rozporządzenia, zaliczanych do napojów winopochodnych i
winopodobnych oraz napojów niskoalkoholowych, w kwocie odpowiadającej 90,00
zł/hl, pod warunkiem że zostały wyprodukowane z zachowaniem wymogów określonych
w art. 2 pkt 2 lit. d), e) i f), art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 3 i 4 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi
wyrobami (Dz. U. Nr 124, poz. 783).
2. Zwolnienia od podatku akcyzowego, o których mowa w ust. 1 pkt 3, dla opakowań
z tworzyw sztucznych importowanych stosuje się w przypadku, gdy importer
przedstawi w urzędzie celnym dokument stwierdzający, że opakowania te zostały
wytworzone z surowców wymienionych w ust. 1 pkt 3.
§ 13. 1. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z komponentów
uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków tlenowych, a
także wytwarzanych w drodze mieszania, przeklasyfikowania produktów naftowych,
etylizacji lub potasacji benzyn oraz depresacji olejów napędowych, należny
podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub
imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku sprzedaży olejów napędowych,
wytwarzanych z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji olejów
przepracowanych, w których udział komponentów w produkcie gotowym wynosi minimum
10%, z tym że jeżeli różnica między kwotą należnego podatku akcyzowego od
sprzedaży tych olejów a kwotą podatku akcyzowego zapłaconego przy nabyciu lub
imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych olejów stanowi liczbę
ujemną, kwota ta zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2
ustawy.
3. W przypadku gdy podatnik przechowuje paliwa silnikowe stanowiące zapasy
obowiązkowe w rozumieniu ustawy wymienionej w § 10 pkt 4, należny podatek
akcyzowy od sprzedaży wyrobów akcyzowych obniża się o podatek akcyzowy zapłacony
przy nabyciu lub imporcie paliw silnikowych przechowywanych jako zapasy
obowiązkowe, a także o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie
komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw; jeśli różnica ta stanowi
liczbę ujemną, zwiększa ona podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i
2 ustawy.
4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW: 1212) obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców lub
podatek akcyzowy zapłacony od importu tych surowców.
5. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 8 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytwarzania materiałów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, 1324-5,
1324-9 lub podatek akcyzowy zapłacony od importu tych materiałów.
6. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wódek gatunkowych obniża się o podatek
akcyzowy zapłacony od importu napojów alkoholowych otrzymanych przez destylację
wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych preparatów i koncentratów
alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do produkcji tych wódek.
7. W przypadku odprzedaży spirytusu na inny cel, niż to określono w zamówieniu,
o którym mowa w § 8 ust. 2, należny podatek akcyzowy pomniejsza się o podatek
akcyzowy zawarty w cenie nabycia spirytusu.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku zużycia spirytusu na inny
cel, niż to określono w zamówieniu.
9. Podatnicy sprzedający denaturat mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o
podatek zawarty w cenach zakupu zużytego do produkcji spirytusu skażonego
ogólnym środkiem skażającym AT 80 lub o podatek akcyzowy zapłacony od importu
tego spirytusu.
10. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich:
1) dokonują ich rozlewu,
2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, czyli mieszaniu w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyśpieszeniu procesu dojrzewania przez zastosowanie
oddziaływania termicznego
- mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży tych wyrobów o podatek
akcyzowy od wyrobów winiarskich zużytych do ich wytworzenia, zawarty w cenach
zakupu lub zapłacony od ich importu, z zastrzeżeniem ust. 11.
11. Podatnicy, o których mowa w ust. 10, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy,
jeżeli do faktur dokumentujących zakup wyrobów winiarskich po cenach
zawierających podatek akcyzowy dołączone zostało zaświadczenie wystawione przez
właściwy urząd skarbowy, że sprzedawca nie zalega z płatnością podatku od
towarów i usług oraz podatku akcyzowego.
§ 14. 1. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe, wymienione w poz. 1 załącznika
nr 6 do ustawy, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie
pirolizy, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2
ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu tych wyrobów.
2. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego armatorom
rybołówstwa morskiego, według zasad określonych odrębnie przez ministra
właściwego do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej, podatnik ten może zwiększyć podatek naliczony, o którym
mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę 881,00 zł/1000 l.
3. Podatnicy nabywający paliwo lotnicze mogą zwiększyć podatek naliczony, o
którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w
cenach zakupu lub o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu paliw
zużytych do napędu silników stosowanych w środkach transportu lotniczego.
§ 15. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 7 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu, mogą zwiększyć
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku
akcyzowego zawartego w cenach tych wyrobów.
§ 16. W przypadku zlecenia wykonania wyrobu akcyzowego, podatnikiem podatku
akcyzowego jest zleceniobiorca; jeżeli stawka podatku akcyzowego została
wyrażona w formie procentowej, zleceniobiorca oblicza podatek od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o
podatek od towarów i usług.
§ 17. W przypadku importu towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych,
wymienionych w poz. 34 załącznika nr 3 do rozporządzenia, podatek akcyzowy od
tych opakowań jest płacony według zasad i w terminach określonych w art. 11 i
11a ustawy.
§ 18. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne:
1) wytwarzające paliwa silnikowe w drodze mieszania lub przeklasyfikowania
produktów naftowych,
2) sprzedające paliwa silnikowe pochodzące z zapasów obowiązkowych w rozumieniu
ustawy wymienionej w § 10 pkt 4,
3) dokonujące uszlachetniania soli (SWW: 1212) w procesach dosuszania,
oczyszczania, jodowania i wzbogacania,
4) wykonujące czynności polegające na powiększaniu wartości użytkowej wyrobów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, 1324-5,
1324-9,
5) dokonujące rozlewu wyrobów winiarskich, a także podmioty, które poddają te
wyroby leżakowaniu, kupażowaniu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką ziołową i
nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu lub
maderyzacji,
6) posiadające importowane wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku
akcyzowego,
7) dokonujące sprzedaży wyrobów akcyzowych podlegających opodatkowaniu tym
podatkiem, od których nie zapłacono podatku akcyzowego,
8) odprzedające nabyty spirytus na inny cel, niż określono w zamówieniu,
9) zużywające nabyty spirytus na inny cel, niż określono w zamówieniu,
10) zużywające spirytus własnej produkcji do wytwarzania innych towarów,
11) sprzedające samochód osobowy przed jego pierwszą rejestracją dokonywaną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 6, powstaje z
chwilą nabycia wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.
3. W przypadku gdy stawka podatku została wyrażona w formie procentowej,
podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 6, obliczają podatek od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu.
4. Przepisów ust. 1 pkt 6 oraz ust. 2 i 3 nie stosuje się do osób fizycznych
nabywających wyroby akcyzowe na własne cele konsumpcyjne.
5. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 11, mogą obniżyć należny podatek
akcyzowy o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu, a także zapłacony od
importu tych towarów.
§ 19. W przypadku sprzedaży gazu płynnego służącego do napędu pojazdów
samochodowych oraz napełniania butli turystycznych o masie do 5 kg, podatnikami
podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nie mające
osobowości prawnej oraz osoby prawne dokonujące:
1) tankowania gazem płynnym pojazdów samochodowych, przystosowanych technicznie
do zasilania tym paliwem,
2) napełniania gazem płynnym butli turystycznych o masie do 5 kg.
§ 20. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach
zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku zwiększa u eksportera podatek
naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku
akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia
wyeksportowanych towarów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu
akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został zapłacony w urzędzie celnym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych
znakami skarbowymi akcyzy.
§ 21. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na
pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w
samolotach obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego zwiększa
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, przeznaczonych
do konsumpcji przez pasażerów statków pełnomorskich, promów
pasażersko-samochodowych i samolotów obsługujących linie międzynarodowe.
§ 22. 1. Podatnicy płacą podatek akcyzowy za okresy miesięczne w terminie do 25
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy,
na rachunek właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 23 i 24.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy podatku akcyzowego płaconego w urzędzie celnym.
§ 23. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 13-15, 17 i
19 załącznika nr 6 do ustawy oraz podatnicy, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 5
rozporządzenia, uiszczają podatek akcyzowy:
1) wstępnie - za okresy dzienne,
2) za okresy miesięczne.
2. Wpłaty dzienne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są dokonywane przy
zastosowaniu procentowej stawki obliczonej według następującego wzoru (z
dokładnością do 0,01%):
stawka % = PA/Ws × 100
gdzie:
PA - oznacza kwotę podatku akcyzowego z miesiąca poprzedzającego ostatni miesiąc
rozliczeniowy, obliczoną według obowiązujących stawek podatku akcyzowego,
pomniejszoną o kwoty przysługujących podatnikowi zwolnień i pomniejszeń podatku
akcyzowego,
Ws - oznacza wartość sprzedaży wyrobów akcyzowych, od których płacony jest
podatek akcyzowy, nie zawierającą podatku od towarów i usług, z miesiąca
poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy; w kwocie tej uwzględnia się
również wartość wyrobów akcyzowych, które opuściły zakład, w którym zostały
wyprodukowane, obliczoną według cen ewidencyjnych.
3. Podatek za okresy dzienne stanowi iloczyn wartości sprzedaży w danym dniu
wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, pomniejszonej o
należny podatek od towarów i usług oraz stawki procentowej, wynikającej ze wzoru
określonego w ust. 2.
4. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 3 powinny być dokonywane nie później
niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób
terenu zakładu, w którym został wyprodukowany.
5. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie
do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych.
§ 24. 1. W okresie dwóch miesięcy kalendarzowych od dokonania pierwszej
czynności podlegającej opodatkowaniu, podatnicy podejmujący działalność w
zakresie wytwarzania wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 23 ust. 1,
rozliczają podatek akcyzowy za okresy dzienne, w wysokości 80% kwoty należnego
podatku akcyzowego, obliczonej według obowiązujących stawek podatku akcyzowego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wznowienia wytwarzania
wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 23 ust. 1, po przerwie trwającej dłużej
niż trzy miesiące.
§ 25. 1. Wpłaty dzienne, o których mowa w § 23 ust. 1 pkt 1 i ust. 2,
zmniejszane są o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, wpłaconej na nabycie
banderol podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów; jeżeli kwota
zaliczki została zwrócona podatnikowi przez urząd skarbowy, kwota ta zwiększa
podatek akcyzowy należny za miesiąc, w którym dokonano zwrotu.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio przy nabyciu banderol legalizacyjnych
przez podatników, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 5.
§ 26. 1. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić
w fakturze kwotę podatku akcyzowego, zawartą w wartości sprzedaży towarów
wykazanych w tej fakturze.
2. W przypadku sprzedaży wyrobów winiarskich do faktury, w której określono
kwotę podatku akcyzowego, powinno być dołączone zaświadczenie właściwego w
sprawach podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego urzędu skarbowego,
że sprzedawca nie zalega z płatnością podatku akcyzowego oraz podatku od towarów
i usług.
3. W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed upływem pierwszego dla tego
podatnika terminu płatności podatku akcyzowego i podatku od towarów i usług,
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, może być wydane nie wcześniej niż po
dokonaniu zapłaty tych podatków.
§ 27. W przypadkach określonych w § 5, 13-15 oraz § 18, 20 i 21 podatnik może
obniżyć należny podatek akcyzowy lub zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa
w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, pod warunkiem że posiada dowód, iż zapłacił kwoty
podatku akcyzowego wynikające z faktur i faktur korygujących, a w przypadku
dokumentów celnych - kwoty podatku akcyzowego wynikające z tych dokumentów.
§ 28. 1. W okresie do 31 grudnia 2000 r. zwalnia się od podatku akcyzowego
sprzedaż:
1) paliw silnikowych oraz olejów smarowych i specjalnych wytwarzanych przez
rafinerie ropy naftowej, do których ropa naftowa dostarczana jest transportem
kolejowym lub samochodowym, w części odpowiadającej kwocie 65 zł od każdej tony
zakupionej do przerobu ropy naftowej, dostarczonej tym transportem,
2) etylin 98, etylin 94 E i innych etylin 94 oraz benzyn bezołowiowych z
zawartością od 4,5% do 5% alkoholu etylowego, w części odpowiadającej kwocie 91
zł od każdego 1000 l tych paliw,
3) paliwa lotniczego oraz paliwa do silników turbospalinowych, dokonywaną przez
producenta tych paliw na zamówienie:
a) Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
b) jednostek organizacyjnych Aeroklubu Polskiego,
c) Agencji Rezerw Materiałowych na uzupełnienie rezerw państwowych,
d) jednostek organizacyjnych lotnictwa sanitarnego,
4) spirytusu, z wyłączeniem spirytusu butelkowanego (SWW: 2443-15), na
zamówienie Agencji Rynku Rolnego.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, ma zastosowanie w przypadku, gdy do
zamówienia zostanie załączone oświadczenie stwierdzające, że zakupione paliwa
zostaną zużyte do napędu silników stosowanych na statkach powietrznych.
3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się również w przypadku
importu paliwa lotniczego i paliwa do silników turbospalinowych importowanego
bezpośrednio przez wymienione podmioty lub na ich pisemne zamówienie; przepis
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 29. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. (poz.
1197)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH SPRZEDAWANYCH
W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu
1234
1024Produkty naftowe i syntetyczne paliwa płynne:1)
1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1403,00 zł/1000 l
w tym:
a) etylina 94 i benzyna bazowa tej etyliny1399,00 zł/1000 l
b) benzyny bezołowiowe1257,00 zł/1000 l
c) paliwo lotnicze1463,00 zł/1000 l
2) oleje napędowe, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych948,00 zł/1000
l
w tym oleje o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie926,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie881,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie850,00 zł/1000 l
3) paliwa do silników lotniczych turbospalinowych862,00 zł/1000 l
4) oleje napędowe, wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z
regeneracji olejów przepracowanych, w których udział komponentów
uzyskanych z regeneracji zużytych olejów przepracowanych w produkcie
gotowym wynosi minimum 10%418,00 zł/1000 l
w tym oleje o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie413,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie403,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie393,00 zł/1000 l
5) oleje opałowe, z których 60% lub więcej objętościowo destyluje przy
350°C, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych, w przypadku gdy sprzedaż
dotyczy oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele
opałowe115,00 zł/1000 l
6) nafta1463,00 zł/1000 l
7) oleje silnikowe, z wyjątkiem olejów DS-M do silników okrętowych (SWW
0243-135), olejów DS-H do silników okrętowych (SWW 0243-136), olejów SC22
do silników okrętowych (SWW 0243-137), olejów do silników z zapłonem
samoczynnym (wysokoprężnych) pozostałych (SWW 0243-139), olejów do
silników lotniczych (SWW 0243-14), olejów silnikowych pozostałych (SWW
0243-19) oraz olejów do silników okrętowych określonych przez Polską Normę
PN-75C-96089/01-04 jako Marinol typu CA, CB, CC, CD20
8) oleje silnikowe wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z
regeneracji zużytych olejów przepracowanych, w których udział komponentów
z regeneracji w produkcie gotowym stanowi minimum 10%5
9) pozostałewolne od podatku
20675-931, -991Broń palna myśliwska, pistolety obronne na naboje gazowe20
30844-9Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej
pozostałe:
1) rulety wraz ze stołami do rulety15
2) stoły do gry w karty15
3) automaty hazardowe15
4) maszyny i urządzenia losujące15
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry15
41021, 1022Samochody osobowe:
1) o pojemności silnika powyżej 2000 cm315
2) pozostałe4
51055-1Jachty pełnomorskie:2)
1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 EURO20
2) pozostałewolne od podatku
61153Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku:2)
1) odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego, których cena
jest wyższa od równowartości 750 EURO10
2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości
350 EURO10
3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 EURO10
4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z:
a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena
jest wyższa od równowartości 1100 EURO10
b) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, których cena jest wyższa od
równowartości 1350 EURO10
c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
których cena jest wyższa od równowartości 1700 EURO10
5) pozostaływolny od podatku
71212Sól:
1) sól warzona zwykła (SWW: 1212-111, -121)15
2) sól warzona jodowana (SWW: 1212-112, -122)7
3) sól kamienna i sól kamienna z mikroelementami (SWW: 1212-211)15
4) sól kamienna jodowana (SWW: 1212-212)7
5) pozostaławolna od podatku
81324-4, -5, -9Środki upiększające i wyroby perfumeryjne oraz wyroby
kosmetyczne i perfumeryjne (bez ziołowych) pozostałe20
91364-1, -2Opakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-11)0,60 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-12)6,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-13)7,20 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-14)0,90 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-16)0,50 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-17)0,90 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-21):
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,04 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,06 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-22)1,20 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-23)1,20 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-24)12,00 zł/1000 szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-25)24,00 zł/1000 szt.
12) pozostałewolne od podatku
101829-13Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci25
112215-2Skóry futrzane zwierząt szlachetnych wyprawione:
1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek20
2) pozostałewolne od podatku
122233, 2234, 2239Odzież futrzana i inne wyroby futrzarskie:
1) ze skór wymienionych w poz. 11 pkt 115
2) pozostaławolna od podatku
13247Wyroby winiarskie:
1) wina owocowe (SWW: 2471-1), owocowo-ziołowe (SWW: 2471-3) i owocowe
gazowane (SWW: 2471-5)112,00 zł/hl
2) napoje alkoholowe typu win i napoje winopochodne-niskoprocentowe na
bazie alkoholu winnego (SWW: 2471-6)224,00 zł/hl
3) wina gronowe i gronowo-ziołowe (SWW: 2472)112,0 zł/hl
4) miody pitne (SWW: 2473)67,00 zł/hl
5) osady winiarskie z moszczy i pofermentacyjne (SWW: 2474-2, -3)wolne od
podatku
6) pozostałe224,00 zł/hl
142483-1, -2, -3Piwo od 1 hektolitra za każdy % wag. ekstraktu brzeczki
podstawowej5,56 zł
15niezależnie od symbolu SWWNapoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i
napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% - od
1 hl za każdy % wag. ekstraktu brzeczki podstawowej5,56 zł
162552Wyroby tytoniowe:
2552-1, -2, -81) papierosy
w tym:
a) papierosy marek zagranicznych produkowane w Polsce107,10 zł/1000 szt.
b) papierosy z filtrem o długości powyżej 70 mm łącznie z filtrem, z
wyłączeniem papierosów wymienionych pod lit. a)91,70 zł/1000 szt.
c) papierosy z filtrem o długości do 70 mm łącznie z filtrem, z
wyłączeniem papierosów wymienionych pod lit. a)72,20 zł/1000 szt.
d) papierosy bez filtra, z wyłączeniem papierosów wymienionych pod lit.
a)70,10 zł/1000 szt.
2552-32) cygara i cygaretki krajowe107,10 zł/1000 szt.
2552-4, -73) pozostałe wyroby tytoniowe60
4) nie wymienione w pkt 1-3wolne od podatku
17niezależnie od symbolu SWWŁodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie z
dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych
materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych:2)
1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 EURO15
2) pozostałewolne od podatku
18niezależnie od symbolu SWWGaz płynny służący do tankowania pojazdów
samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem oraz do
napełniania butli turystycznych o masie do 5 kg130 zł/1000 l
19 Wyroby nie wymienione w poz. 1-18wolne od podatku
Objaśnienia:
1) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15°C; w
przypadku wyznaczania objętości paliw poprzez ważenie i pomiar gęstości, jako
podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa.
2) Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 5, 6 i 17 tabeli, uważa się cenę nie
zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą
ustalenia równowartości tej ceny w EURO jest kurs średni ogłoszony przez
Narodowy Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu.
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA WYROBÓW PRZEMYSŁU SPIRYTUSOWEGO I
DROŻDŻOWEGO ORAZ NIEKTÓRYCH NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH SPRZEDAWANYCH W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł za 1 hl 100% spirytusu lub w %
obrotu lub w zł za 1 hl
1234
12441Spirytus surowy (od 1 hl 100% spirytusu):
1) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00
2) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanego, odwodnionego i
bezpirydynowegowolny od podatku
3) spirytus surowy zbożowy (SWW: 2441-2) i spirytus owocowy (SWW: 2441-3)
przeznaczony do produkcji wódek gatunkowychwolny od podatku
4) spirytus surowy posiarczynowy i popektynowywolny od podatku
5) pozostały6020,00
22442-1, -2, -3Spirytus rektyfikowany zwykły, wyborowy i luksusowy (od 1
hl 100% spirytusu):
1) do wytwarzania napojów alkoholowych typu win niskoprocentowych i
napojów winopochodnych na bazie alkoholu winnego do 18% mocy (SWW: 2471-6)
oraz do wytwarzania napojów alkoholowych o mocy powyżej 1,2%, nie
zaliczanych do wyrobów spirytusowych, piwa i wyrobów winiarskich6020,00
2) do produkcji aromatów i esencji spożywczych6020,00
3) do wytwarzania win i miodów pitnych oraz produktów zielarskich nie
zaliczanych do leków124,00
4) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może
być stosowany spirytus skażony50,00
5) do skażenia u nabywcy30,00
6) do produkcji leków, octu oraz do wytwarzania wyrobów spirytusowych
(SWW: 2443), spirytusu odwodnionego (SWW: 2444-1) i półproduktów do wódek
gatunkowych (SWW: 2449-5)wolny od podatku
7) pozostały6020,00
32442-4Spirytus rektyfikowany techniczny (od 1 hl 100% spirytusu):
1) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może
być stosowany spirytus skażony45,00
2) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00
3) do produkcji spirytusu odwodnionegowolny od podatku
4) pozostały6020,00
42442-9Spirytus rektyfikowany pozostały - alkohol etylowy 96% czysty i
czysty do analizy (od 1 hl 100% spirytusu)6020,00
52443Wyroby spirytusowe czyste i gatunkowe własnej produkcji, w tym
również napoje alkoholowe niskoprocentowe do 18% mocy (SWW: 2443-52) (od 1
hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00
62444-1Spirytus odwodniony (od 1 hl 100% spirytusu):
1) zwykły przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących
artykułami spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami
tytoniowymi50,00
2) farmaceutyczny (F i FS) - przeznaczony do kontroli produkcji leków oraz
prac badawczych w farmacjiwolny od podatku
3) zwykły przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00
4) zwykły przeznaczony do wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z
zawartością 4,5-5% alkoholu etylowegowolny od podatku
5) pozostały6020,00
72444-2Spirytus skażony1):
1) denaturat butelkowany35%
2) denaturat luzem40%
3) sprzedawany w opakowaniach zawierających 10 l lub mniej35%
4) ogólnym środkiem skażającym AT 80:
a) w opakowaniach 10 l lub mniej35%
b) luzem40%
5) przeznaczony do wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z
zawartością 4,5-5% alkoholu etylowegowolny od podatku
6) sprzedawany podmiotom innym niż określone w § 8 niniejszego
rozporządzenia (od 1 hl 100% spirytusu)6020,00
7) pozostały (od 1 hl 100% spirytusu)30,00
z czego:
spirytus porektyfikacyjnywolny od podatku
82449-3Spirytus porektyfikacyjny (od 1 hl 100% spirytusu):
1) przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących artykułami
spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami
tytoniowymi10,00
2) przeznaczony do skażenia u nabywcywolny od podatku
3) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionego stosowanego do
wytwarzania etylin i benzyn bezołowiowych z dodatkiem 4,5-5% alkoholu
etylowegowolny od podatku
4) pozostały6020,00
92449-4Oleje fuzlowe i frakcje propanolowo-izobutanolowe5%
102449-5Półprodukty do wódek gatunkowych (od 1 hl 100% spirytusu zawartego
w tych wyrobach):
1) do wytwarzania wyrobów spirytusowychwolne od podatku
2) pozostałe6020,00
112449-9Spirytus bezpirydynowy o niskiej zawartości ubocznych produktów
fermentacji alkoholowej, nie zawierający pirydyny (od 1 hl 100%
spirytusu):
1) do produkcji octuwolny od podatku
2) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanegowolny od podatku
3) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00
4) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionego stosowanego do
wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z zawartością 4,5-5% alkoholu
etylowegowolny od podatku
5) pozostały6020,00
12bez względu na symbolNapoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej
1,2%, nie zaliczone do wyrobów spirytusowych, piwa oraz wyrobów
winiarskich224,00 zł/hl
13244Wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego nie wymienione w poz.
1-12 tabeliwolne od podatku
1) Spirytus surowy, rektyfikowany, odwodniony, bezpirydynowy i porektyfikacyjny
skażony środkami wymienionymi w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 25 listopada 1993 r. w sprawie warunków skażania spirytusu
oraz ustalania ubytków naturalnych w produkcji i magazynowaniu spirytusu (Dz. U.
Nr 121, poz. 542 i z 1994 r. Nr 78, poz. 361).
Załącznik nr 3
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania1)
1234
1ex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin zawierające dodatek
alkoholu o rzeczywistej mocy alkoholu przewyższającej w masie 1,2% obj.
(od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
22203 00Piwo otrzymywane ze słodu (od 1 hektolitra za każdy % wag.
ekstraktu brzeczki podstawowej)5,56 zł
32103 90 30 0Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od
44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i
różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00
zł
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009112,00 zł/hl
w tym:
o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj. (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi112,00 zł/hl
w tym:
o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj. (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
6ex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy
i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej112,00 zł/hl
w tym:
a) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj. (od 1 hl
100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
b) miody pitne67,00 zł/hl
72106 90 20 0Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
82207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe wyroby alkoholowe
o dowolnej mocy, skażone (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych
wyrobach)6020,00 zł
92208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)6020,00 zł
z czego:
2208 201) napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron6020,00 zł
2208 302) whisky6020,00 zł
2208 403) rum i tafia6020,00 zł
2208 504) giny i gin Geneva6020,00 zł
2208 605) Vodka6020,00 zł
102208 90 69 1Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie
alkoholuwolne od podatku
112402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu
lub namiastek tytoniu107,10 zł/1000 szt.
122403 10 10 0Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w
dowolnej proporcji w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g150
132501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi17,6
w tym:
sól jodowana7,5
14ex 2710 00Paliwa do silników2):
1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1403,00 zł/1000 l
w tym:
a) etylina 941399,00 zł/1000 l
b) benzyny bezołowiowe1257,00 zł/1000 l
c) benzyny lotnicze, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych1463,00
zł/1000 l
2) oleje napędowe, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych948,00 zł/1000
l
w tym oleje napędowe o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie926,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie881,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie850,00 zł/1000 l
3) paliwa do silników odrzutowych862,00 zł/1000 l
4) nafta1463,00 zł/1000 l
2710 00 66 9 2710 00 67 9 2710 00 68 95) pozostałe oleje napędowe z
wyjątkiem olejów do silników okrętowych, w przypadku gdy import dotyczy
oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele opałowe115,00
zł/1000 l
15bez względu na kod PCNOleje opałowe, z których 60% lub więcej
objętościowo destyluje przy 350°C, z wyjątkiem olejów do silników
okrętowych, w przypadku gdy import dotyczy oleju zabarwionego na czerwono,
przeznaczonego na cele opałowe115,00 zł/1000 l
16ex 2710 00 87 0Oleje silnikowe25
17ex 3302 10Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z
roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich
substancjach, stosowane jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na
substancjach zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów; w rodzaju
stosowanych w przemyśle spożywczym i w przemyśle napojów; o zawartości
alkoholu etylowego (spirytusu) większej niż 1,2% obj. - od 1 hl 100%
spirytusu w produkcie6020,00 zł
183303 00Perfumy i wody toaletowe25
19ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure, z wyłączeniem towarów klasyfikowanych do kodu PCN 3304 99 00
025
20ex 3506Kleje do rzęs i peruk25
21ex 4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25
22ex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii17,6
238525 40Kamery wideo, ze stop-klatką oraz pozostałe kamery wideo
rejestrujące, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600
EURO11,1
24ex 8521 10 30 0 ex 8521 10 80 0Magnetowidy i odtwarzacze, których
wartość celna jest wyższa od równowartości 350 EURO11,1
25ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne),
których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 EURO11,1
26ex 8528Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1100 EURO11,1
2) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1350 EURO11,1
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1700 EURO11,1
27ex 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
1) o pojemności silnika powyżej 2000 cm317,6
2) pozostałe4,2
28ex 8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2400 EURO25
29ex 9303Broń myśliwska25
30ex 9304 00 00 0Broń gazowa25
31ex 9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci33,3
32ex 9403 ex 9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności
rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety17,6
2) automaty hazardowe17,6
3) stoły do gry w karty17,6
4) maszyny i urządzenia losujące17,6
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry17,6
33niezależnie od kodu PCNKasety zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 18 i 1925
34niezależnie od kodu PCNOpakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych0,60 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych7,20 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,90 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych0,90 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,04 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,06 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych1,20 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych1,20 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych12,00 zł/1000 szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych24,00 zł/1000 szt.
12) pozostałewolne od podatku
35niezależnie od kodu PCNNapoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i
napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% - od
1 hl za każdy % wag. ekstraktu brzeczki podstawowej5,56 zł
36 Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-35wolne od podatku
Objaśnienia:
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w
kolumnie 3.
1) Określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100).
2) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15°C; w
przypadku wyznaczania objętości paliw poprzez ważenie i pomiar gęstości, jako
podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa.
Załącznik nr 4
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO OBOWIĄZUJĄCYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 2000 R. DO
DNIA 31 SIERPNIA 2000 R. DLA PALIW SILNIKOWYCH ORAZ GAZU PŁYNNEGO SPRZEDAWANYCH
W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na jednostkę wyrobu lub w % obrotu
obowiązująca w okresie
1.01.2000 r. do 29.02.2000 r.1.03.2000 r. do 31.08.2000 r.
12345
1024Produkty naftowe i syntetyczne paliwa płynne1):
1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1283,00 zł/1000 l1343,00
zł/1000 l
w tym:
a) etylina 94 i benzyna bazowa tej etyliny1279,00 zł/1000 l1339,00 zł/1000
l
b) benzyny bezołowiowe1177,00 zł/1000 l1217,00 zł/1000 l
c) paliwo lotnicze1343,00 zł/1000 l1403,00 zł/1000 l
2) oleje napędowe, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych868,00 zł/1000
l908,00 zł/1000 l
w tym oleje o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie846,00 zł/1000 l886,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie801,00 zł/1000 l841,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie795,00 zł/1000 l830,00 zł/1000 l
3) paliwa do silników lotniczych turbospalinowych782,00 zł/1000 l822,00
zł/1000 l
4) oleje napędowe wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z
regeneracji olejów smarowych, w których udział komponentów uzyskanych z
regeneracji zużytych olejów smarowych w produkcie gotowym wynosi minimum
10%:338,00 zł/1000 l378,00 zł/1000 l
w tym oleje o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie333,00 zł/1000 l373,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie323,00 zł/1000 l363,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie313,00 zł/1000 l353,00 zł/1000 l
5) oleje opałowe, z których 60% lub więcej objętościowo destyluje przy
350°C, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych, w przypadku gdy sprzedaż
dotyczy oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele
opałowe105,00 zł/1000 l110,00 zł/1000 l
6) nafta1343,00 zł/1000 l1403,00 zł/1000 l
2niezależnie od symbolu SWWGaz płynny służący do tankowania pojazdów
samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem oraz do
napełniania butli turystycznych o masie do 5 kg110,00 zł/1000 l120,00
zł/1000 l
1) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15°C; w
przypadku wyznaczania objętości paliw poprzez ważenie i pomiar gęstości, jako
podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa.
Załącznik nr 5
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO OBOWIĄZUJĄCYCH W OKRESIE OD DNIA 1 STYCZNIA
2000 R. DO DNIA 31 SIERPNIA 2000 R. DLA WYROBÓW PRZEMYSŁU SPIRYTUSOWEGO I
DROŻDŻOWEGO ORAZ NIEKTÓRYCH NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH SPRZEDAWANYCH W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na hl 100% spirytusu lub w % obrotu
lub w zł/hl obowiązująca w okresie
1.01.2000 r. do 29.02.2000 r.1.03.2000 r. do 31.08.2000 r.
12345
12441Spirytus surowy (od 1 hl 100% spirytusu):
1) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,0030,00
2) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanego, odwodnionego i
bezpirydynowegowolny od podatkuwolny od podatku
3) spirytus surowy zbożowy (SWW: 2441-2) i spirytus owocowy (SWW: 2441-3)
przeznaczony do produkcji wódek gatunkowychwolny od podatkuwolny od
podatku
4) spirytus surowy posiarczynowy i popektynowywolny od podatkuwolny od
podatku
5) pozostały5677,005790,00
22442-1, -2, -3Spirytus rektyfikowany zwykły, wyborowy i luksusowy (od 1
hl 100% spirytusu):
1) do wytwarzania napojów alkoholowych typu win niskoprocentowych i
napojów winopochodnych na bazie alkoholu winnego do 18% mocy (SWW: 2471-6)
oraz do wytwarzania napojów alkoholowych o mocy powyżej 1,2%, nie
zaliczanych do wyrobów spirytusowych, piwa i wyrobów
winiarskich5677,005790,00
2) do produkcji aromatów i esencji spożywczych5677,005790,00
3) do wytwarzania win i miodów pitnych oraz produktów zielarskich nie
zaliczanych do leków124,00124,00
4) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może
być stosowany spirytus skażony50,0050,00
5) do skażenia u nabywcy30,0030,00
6) do produkcji leków, octu oraz do wytwarzania wyrobów spirytusowych
(SWW: 2443), spirytusu odwodnionego (SWW: 2444-1) i półproduktów do wódek
gatunkowych (SWW: 2449-5)wolny od podatkuwolny od podatku
7) pozostały5677,005790,00
32442-4Spirytus rektyfikowany techniczny (od 1 hl 100% spirytusu):
1) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może
być stosowany spirytus skażony45,0045,00
2) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,0030,00
3) do produkcji spirytusu odwodnionegowolny od podatkuwolny od podatku
4) pozostały5677,005790,00
42442-9Spirytus rektyfikowany pozostały - alkohol etylowy 96% czysty i
czysty do analizy (od 1 hl 100% spirytusu)5677,005790,00
52443Wyroby spirytusowe czyste i gatunkowe własnej produkcji, w tym
również napoje alkoholowe niskoprocentowe do 18% mocy SWW: 2443-52 (od 1
hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,005790,00
62444-1Spirytus odwodniony (od 1 hl 100% spirytusu):
1) zwykły przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących
artykułami spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami
tytoniowymi50,0050,00
2) farmaceutyczny (F i FS) - przeznaczony do kontroli produkcji leków oraz
prac badawczych w farmacjiwolny od podatkuwolny od podatku
3) zwykły przeznaczony do skażenia u nabywcy30,0030,00
4) zwykły przeznaczony do wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z
zawartością 4,5-5% alkoholu etylowegowolny od podatkuwolny od podatku
5) pozostały5677,005790,00
72444-2Spirytus skażony1):
1) denaturat butelkowany35%35%
2) denaturat luzem40%40%
3) sprzedawany w opakowaniach zawierających 10 l lub mniej35%35%
4) ogólnym środkiem skażającym AT 80:
a) w opakowaniach 10 l lub mniej35%35%
b) luzem40%40%
5) przeznaczony do wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z
zawartością 4,5-5% alkoholu etylowegowolny od podatkuwolny od podatku
6) sprzedawany podmiotom innym niż określone w § 8 niniejszego
rozporządzenia (od 1 hl 100% spirytusu)5677,005790,00
7) pozostały (od 1 hl 100% spirytusu)30,0030,00
z czego:
spirytus porektyfikacyjnywolny od podatkuwolny od podatku
82449-3Spirytus porektyfikacyjny (od 1 hl 100% spirytusu):
1) przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących artykułami
spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami
tytoniowymi10,0010,00
2) przeznaczony do skażenia u nabywcywolny od podatkuwolny od podatku
3) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionego stosowanego do
wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z zawartością 4,5-5%
spirytusuwolny od podatkuwolny od podatku
4) pozostały5677,005790,00
92449-4Oleje fuzlowe i frakcje propanolowo-izobutanolowe5%5%
102449-5Półprodukty do wódek gatunkowych (od 1 hl 100% spirytusu zawartego
w tych wyrobach):
1) do wytwarzania wyrobów spirytusowychwolne od podatkuwolne od podatku
2) pozostałe5677,005790,00
112449-9Spirytus bezpirydynowy o niskiej zawartości ubocznych produktów
fermentacji alkoholowej, nie zawierający pirydyny (od 1 hl 100%
spirytusu):
1) do produkcji octuwolny od podatkuwolny od podatku
2) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanegowolny od
podatkuwolny od podatku
3) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,0030,00
4) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionego stosowanego do
wytwarzania etylin oraz benzyn bezołowiowych z zawartością 4,5-5% alkoholu
etylowegowolny od podatkuwolny od podatku
5) pozostały5677,005790,00
12bez względu na symbolNapoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej
1,2%, nie zaliczone do wyrobów spirytusowych, piwa oraz wyrobów
winiarskich224,00 zł/hl224,00 zł/hl
13244Wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego nie wymienione w poz.
1-12 tabeliwolne od podatkuwolne od podatku
1) spirytus surowy, rektyfikowany, odwodniony, bezpirydynowy i porektyfikacyjny
skażony środkami wymienionymi w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 25 listopada 1993 r. w sprawie warunków skażania spirytusu
oraz ustalania ubytków naturalnych w produkcji i magazynowaniu spirytusu (Dz. U.
Nr 121, poz. 542 i z 1994 r. Nr 78, poz. 361).
Załącznik nr 6
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO OBOWIĄZUJĄCYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 2000 R. DO
DNIA 31 SIERPNIA 2000 R. DLA IMPORTOWANYCH PALIW SILNIKOWYCH, NIEKTÓRYCH WYROBÓW
WINIARSKICH ORAZ WYROBÓW PRZEMYSŁU SPIRYTUSOWEGO
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania obowiązująca w okresie
1.01.2000 r. do 29.02.2000 r.1.03.2000 r. do 31.08.2000 r.
12345
1ex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin zawierające dodatek
alkoholu o rzeczywistej mocy alkoholu przewyższającej w masie 1,2% obj.
(od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00 zł5790,00 zł
22103 90 30 0Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od
44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i
różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00
zł5790,00 zł
3ex 2204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż z pozycji 2009 o rzeczywistej objętościowej mocy
alkoholu powyżej 22% obj. (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych
wyrobach)5677,00 zł5790,00 zł
4ex 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu
powyżej 18% obj. (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00
zł5790,00 zł
5ex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy
i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych
nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej o rzeczywistej objętościowej
mocy alkoholu powyżej 18% obj. (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych
wyrobach)5677,00 zł5790,00 zł
62106 90 20 0Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00 zł5790,00 zł
72207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone
o dowolnej mocy (od 1 hl 100% spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00
zł5790,00 zł
82208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe (od 1 hl 100%
spirytusu zawartego w tych wyrobach)5677,00 zł5790,00 zł
z czego:
2208 201) napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron5677,00 zł5790,00 zł
2208 302) whisky5677,00 zł5790,00 zł
2208 403) rum i tafia5677,00 zł5790,00 zł
2208 504) giny i gin Geneva5677,00 zł5790,00 zł
2208 605) Vodka5677,00 zł5790,00 zł
9ex 2710 00Paliwa do silników:
1) paliwa silnikowe benzynowe oraz benzyny bazowe1283,00 zł/1000 l1343
zł/1000 l
w tym:
a) etylina 941279,00 zł/1000 l1339,00 zł/1000 l
b) benzyny bezołowiowe1177,00 zł/1000 l1217,00 zł/1000 l
c) benzyny lotnicze, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych1343,00
zł/1000 l1403,00 zł/1000 l
2) nafta1343,00 zł/1000 l1403,00 zł/1000 l
3) oleje napędowe, z wyjątkiem olejów do silników okrętowych868,00 zł/1000
l908,00 zł/1000 l
w tym oleje o zawartości siarki:
a) powyżej 0,05% do 0,2% włącznie846,00 zł/1000 l886,00 zł/1000 l
b) powyżej 0,005% do 0,05% włącznie801,00 zł/1000 l841,00 zł/1000 l
c) do 0,005% włącznie795,00 zł/1000 l830,00 zł/1000 l
4) paliwa do silników odrzutowych782,00 zł/1000 l822,00 zł/1000 l
2710 00 66 9 2710 00 67 9 2710 00 68 95) pozostałe oleje napędowe z
wyjątkiem olejów do silników okrętowych, w przypadku gdy import dotyczy
oleju zabarwionego na czerwono, przeznaczonego na cele opałowe105,00
zł/1000 l110,00 zł/1000 l
bez względu na kod PCN6) oleje opałowe, z których 60% lub więcej
objętościowo destyluje przy 350°C, z wyjątkiem olejów do silników
okrętowych, w przypadku gdy import dotyczy oleju zabarwionego na czerwono,
przeznaczonego na cele opałowe105,00 zł/1000 l110,00 zł/1000 l
10ex 3302 10Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z
roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich
substancjach, stosowane jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na
substancjach zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów; rodzaju
stosowanych w przemyśle spożywczym i w przemyśle napojów: o zawartości
alkoholu etylowego (spirytusu) większej niż 1,2% obj. od 1 hl 100%
spirytusu w produkcie5677,00 zł5790,00 zł
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w
kolumnie 3.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek
produkcji krajowej.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1198)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się urzędowe ceny zbytu, hurtowe i detaliczne leków gotowych,
surowic i szczepionek produkcji krajowej, w wysokości określonej w "Wykazie
urzędowych cen leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej", zwanym
dalej "Wykazem", stanowiącym załącznik do rozporządzenia.
2. Ceny, o których mowa w ust. 1, zawierają podatek od towarów i usług,
określony odrębnymi przepisami.
3. Ceny zbytu określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla zbytu na
warunkach loco magazyn sprzedawcy.
4. Ceny hurtowe określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla hurtu
na warunkach loco magazyn hurtowy. W przypadku występowania kilku pośredników
działających na szczeblu hurtu, różnica między ceną hurtową a ceną zbytu ulega
podziałowi między stronami w sposób określony w umowie.
5. Ceny detaliczne określone w Wykazie stosowane są przez jednostki obrotu
detalicznego na warunkach loco punkt sprzedaży detalicznej.
6. Jednostki obrotu towarowego, prowadzące zintegrowaną działalność handlową
(hurtową i detaliczną), w przypadku zakupów dokonywanych bezpośrednio u
producenta, mają prawo do zachowania różnicy między ceną detaliczną a ceną
zbytu, określonymi w Wykazie.
7. Przy sprzedaży towarów przez producenta bezpośrednio jednostkom obrotu
detalicznego (z pominięciem magazynu hurtowego) różnica między ceną hurtową a
ceną zbytu ulega podziałowi między stronami w sposób określony w umowie.
§ 2. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1998 r. w
sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji
krajowej (Dz. U. Nr 157, poz. 1034 oraz z 1999 r. Nr 35, poz. 323, Nr 47, poz.
463, Nr 62, poz. 692 i poz. 693 i Nr 93, poz. 1074).
2. Do leków nie wymienionych w Wykazie, na które obowiązują ceny urzędowe,
należy do czasu wyprzedaży zapasów stosować ceny urzędowe dotychczas
obowiązujące, powiększone o podatek od towarów i usług.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. (poz.
1198)
WYKAZ URZĘDOWYCH CEN LEKÓW GOTOWYCH, SUROWIC I SZCZEPIONEK PRODUKCJI KRAJOWEJ
Lp.Nazwa artykułu, postać, dawka, opakowanieCena obowiązująca w złotych
zbytuhurtowadetaliczna
12345
A
1Abaktal - inj. 400 mg/5ml - 10 amp.33,0037,7243,76
2Acenocoumarol - tabl. 0,004 g - 60 szt.7,708,8010,75
3Acenocumarol - tabl. 0,004 g - 60 szt.7,708,8010,75
4Acespargin - tabl. 0,25 g - 30 szt.2,803,204,48
5Acetylocysteina - kaps. 0,1 g - 20 szt.5,506,298,18
Acidum folicum
6- tabl. 0,005 g - 30 szt.1,431,632,29
7- tabl. 0,015 g - 30 szt.1,822,082,91
8Aclotin - tabl. powl. 250 mg - 20 szt.24,0027,4331,82
9Acudex - zasypka 4 g - 10 saszetek17,5020,0023,20
10Adiuwant Freunda kompletny - płyn 5 ml - 1 amp.24,5028,0032,48
11Adiuwant Freunda niekompletny - płyn 5 ml - 1 amp.20,3523,2626,98
Adrenalinum
12Adrenalinum - inj. 0,001 g/1 ml - 10 amp.5,806,638,58
13Aerosonit - aerozol 1,25 mg/dawkę - 18 ml (200 dawek)9,8011,2013,44
14Aether aethylicus pro narcosi - płyn - 100 g9,2010,5212,62
15Afibrozil - tabl. powl. 0,45 g - 60 szt.24,7228,2532,78
16Aflegan - inj. 0,015 g/2 ml - 10 amp.11,7013,3716,05
Afonilum retard
17- forte kaps. 0,375 g - 20 szt.8,359,5411,49
18- kaps. 0,25 g - 20 szt6,006,868,81
Albumina osocza ludz. w fizjol. roztw. NaCl
(z zestaw. lub bez zestaw.)
19- inj. 5% - flak. 50 ml33,0037,7243,75
20- inj. 5% - flak. 100 ml66,0075,4487,51
21- inj. 5% - flak. 250 ml132,00150,88175,02
22Allupol - tabl. 0,1 g - 50 szt.4,054,636,07
Alphacalcidolum
23- kaps. 0,25 mcg - 100 szt.10,0011,4313,72
24- kaps. 1 mcg - 100 szt.13,1515,0317,83
Ambroksol
25- syrop 15 mg/5 ml - 150 ml4,154,746,18
26- syrop 30 mg/5 ml - 150 ml4,905,607,28
Ambrosol
27- syrop 15 mg/5 ml - 120 ml3,253,715,15
28- syrop 30 mg/5 ml - 120 ml3,864,415,85
29- krople 7,5 mg/1 ml - 100 ml4,805,497,13
30Aminoglutethimid - tabl. 0,25 g - 100 szt.108,15123,62143,40
Aminophyllinum
31- inj. doż. 2,5% 10 ml - 10 amp.8,209,3711,32
32- inj. doż. 2,5% 10 ml - 50 amp.38,7244,2651,34
33- inj. dom. 25% 2 ml - 10 amp.6,807,779,72
34- krople 0,24 g/1 ml - 20 ml6,807,779,72
Amitriptylinum
35- draż. 0,01 g - 60 szt.3,854,405,84
36- draż. 0,025 g - 60 szt.6,827,809,74
37- inj. 2,5% 2 ml - 5 amp.3,704,235,66
38Amizepin - tabl. 0,2 g - 50 szt.9,5010,8613,03
Amlopin
39- tabl. 0,005 g - 30 szt.34,0038,8645,08
40- tabl. 0,01 g - 30 szt.50,7057,9567,22
Amlozek
41- tabl. 0,005 g - 30 szt.13,0014,8617,66
42- tabl. 0,01 g - 30 szt.19,5022,2925,86
Amotaks
43- kaps. 0,25 g - 16 szt.4,324,946,42
44- kaps. 0,5 g - 16 szt.7,889,0110,96
45- tabl. 1 g - 16 szt.12,1013,8316,60
46- granulat 250 mg/5 ml - 60 ml5,626,428,35
Amoxicilline
47- kaps. 0,25 g - 15 szt.4,054,636,07
48- pro susp. 1,5 g/15 g - 60 ml4,545,196,75
49- pro susp. 3 g/15 g - 60 ml5,626,428,35
Ampicillin
50- inj. 0,25 g - fiol. z such. subst.1,912,183,06
51- inj. 0,5 g - fiol. z such. subst.2,462,813,94
52- inj. 1 g - fiol. z such. subst.3,333,815,25
53- inj. 2 g - fiol. z such. subst.4,635,296,88
54- zawiesina 3 g/60 ml - flakon3,403,895,32
55- tabl. kaps. 0,5 g - 16 szt.5,776,608,54
Anapran
56- tabl. powl. 0,275 g - 20 szt.9,7011,0913,30
57- tabl. powl. 0,275 g - 40 szt.17,4019,8923,10
58- tabl. powl. 0,550 g - 20 szt.17,4019,8923,10
Anatoksyna tężcowa adsorb. na wodor. glinu (Te)
59- 1 ml - 3 amp.3,804,345,78
60- 10 ml - 1 fiol.9,8011,2013,44
61Ancrusal - tabl. 0,5 g - 120 szt.12,3514,1216,90
62Anticol - tabl. 0,5 g - 30 szt.10,5012,0014,40
63Anti-Uron - inj. 0,2 g/2 ml - 50 amp.63,0072,0183,53
64Antivir - tabl. 0,2 g - 20 szt.7,208,2310,20
65Antytoksyna jadu kiełbasianego wieloważ. A+B+E inj. 5000 j.a. - 10
ml57,0065,1575,58
66Antytoksyna jadu żmij inj. 500 j.a. - 1 amp.38,0043,4350,38
67Antytoksyna tężcowa końska liofiliz. - inj. 3000 j.a. 10 ml - 10
amp.132,00150,88175,02
Antytoksyna tężcowa końska
68- inj. 20000 j.a. - 1 amp.48,0054,8663,64
69- inj. 10000 j.a. - 1 amp.29,0033,1538,45
70Antytoksyna błonicza końska - inj. 10000 j.a. - 1 amp.64,0073,1584,86
Aqua pro injectione
71- inj. 5 ml - 100 amp.22,0025,1529,17
72- inj. 10 ml - 100 amp.24,0027,4331,82
73- inj. 250 ml - flak.1,351,542,16
74- inj. 500 ml - flak.1,421,622,27
75Arechin - tabl. 0,25 g - 30 szt.3,854,405,84
Argosulfan
76- krem 2% - 40 g4,505,146,69
77- krem 2% - 400 g38,0043,4350,38
78Astemizol - tabl. 0,01 g - 30 szt.6,497,429,36
79Astmopent - aerosol 0,75 mg/dawkę - 20 ml (400 dawek)5,906,748,70
80Atecortin - zawiesina - 5 ml2,052,343,28
Atenolol
81- tabl. 0,025 g - 60 szt.2,182,493,49
82- tabl. 0,05 g - 20 szt.1,301,492,08
83- tabl. 0,05 g - 30 szt.1,952,233,12
84- tabl. 0,05 g - 50 szt.3,203,665,10
85- tabl. 0,1 g - 20 szt.2,182,493,49
86- tabl. 0,1 g - 30 szt.3,283,755,19
87- tabl. 0,1 g - 40 szt.4,374,996,49
Atossa
88- tabl. powl. 0,004 g - 10 szt.77,6888,79102,99
89- tabl. powl. 0,008 g - 10 szt.159,35182,14211,28
Atrederm
90- płyn 0,025% - 60 ml4,805,497,10
91- płyn 0,05% - 60 ml6,006,868,80
92- płyn 0,1% - 20 ml4,805,497,10
Atropinum sulfuricum
93- inj. 0,001 g/1 ml - 10 amp.8,009,1411,09
94- inj. 0,5 mg/1 ml - 10 amp.7,008,009,95
95- krople do oczu 1% - 5 ml1,441,652,30
Augmentin
96- inj. 0,6 g - fiol.6,827,809,75
97- inj. 1,2 g - fiol.11,5513,2015,84
98Aviomarin - inj. 0,05 g/1 ml - 5 amp.3,203,665,10
99Azathioprine - tabl. 0,05 g - 50 szt.29,9034,1839,64
B
Baclofen
1- tabl. 0,01 g - 50 szt.1,501,712,40
2- tabl. 0,025 g - 50 szt.2,082,383,33
Beclocort
3- forte-aerosol 0,05 g/10 ml - 200 dawek8,109,2611,21
4- mite-aerosol 0,01 g/10 ml - 200 dawek4,655,316,91
Bedifos
5- inj. 4 mg/1 ml - 10 amp.8,9010,1712,21
6- prolongatum zaw. mikrokryst. do inj. 7 mg/1 ml - 5 fiol.10,0011,4313,72
7Berotec - aerosol - 10 ml - 200 dawek10,2511,7214,06
Bezamidin
8- tabl. powl. 0,2 g - 30 szt.7,008,009,96
9- tabl. powl. 0,2 g - 50 szt.11,3512,9715,56
10Binazin - tabl. 0,02 g - 30 szt.2,002,293,20
Biodacyna
11- inj. 0,25 g/2 ml - 1 amp.2,683,064,29
12- inj. 0,5 g/2 ml - 1 amp.4,324,946,42
13Bioepicyna - inj. 0,01 g - 1 fiol.32,1036,6942,56
Biofuroksym
14- inj. 0,75 g - fiol.5,946,798,70
15- inj. 1,5 g - fiol.10,5812,0914,50
Bioglobulina (immunoglobulinum G)
16- subst. liof. - 1 g - 20 ml + 20 ml aq. pro inj.95,00108,59125,96
17- subst. liof. - 2,5 g - 100 ml + 50 ml aq. pro inj.190,00217,17251,92
Biogonadyl
18- inj. 2000 j.m. - 5 amp. z such. subst. + 5 amp. rozp.63,0072,0183,50
19- inj. 500 j.m. - 5 amp. z such. subst. + 5 amp. rozp.22,0025,1529,20
Bioracef
20- tabl. powl. 0,125 g - 10 szt.17,4919,9923,19
21- tabl. powl. 0,25 g - 10 szt.34,9839,9846,38
22- tabl. powl. 0,5 g - 10 szt.57,6265,8676,40
23Biorubina - liofilizat do iniekcji 10 mg18,5221,1724,56
Biosotal
24- tabl. - 0,04 g - 60 szt.6,887,869,82
25- tabl. - 0,08 g - 30 szt.6,607,549,50
26- tabl. - 0,08 g - 50 szt.11,0012,5715,08
27- tabl. - 0,16 g - 30 szt.12,6314,4417,24
28- tabl. - 0,16 g - 40 szt.16,8319,2422,32
29Bioxetin - tabl. 0,02 g - 30 szt.22,5025,7229,83
30Biotaksym inj. 1 g - fiol.8,7710,0212,03
31Biotrakson inj. 1 g - fiol.13,3815,2918,09
Biotum
32- inj. 1 g - fiol.22,6325,8730,00
33- inj. 0,5 g - fiol.13,5815,5218,32
Biseptol
34- 120 tabl. 0,12 g - 20 szt.1,601,832,56
35- 480 tabl. 0,48 g - 20 szt.2,653,034,24
36- 960 tabl. 0,96 g - 10 szt.2,653,034,24
37- inj. 0,48 g/5 ml - 10 amp.8,009,1411,09
38- zawiesina - 100 ml6,607,549,49
Bisocard
39- tabl. powl. 5 mg - 30 szt.6,637,589,53
40- tabl. powl. 10 mg - 30 szt.10,8212,3714,84
41Bromergon - tabl. 2,5 mg - 30 szt.13,2015,0917,89
42Bromocorn - tabl. 2,5 mg - 30 szt.13,2015,0917,89
Budesonid
43- aerosol forte 0,04 g/10 ml - 10 ml (200 dawek)9,3010,6312,76
44- aerosol mite 0,01 g/10 ml - 10 ml (200 dawek)5,836,668,61
45- aerosol do nosa 0,05 mg/dawkę - 10 ml (200 dawek)6,437,359,30
Bunondol
46- inj. 0,3 mg/1 ml - 5 amp.8,609,8311,80
47- tabl. podjęz. 0,2 mg - 60 szt.27,0030,8635,80
48- tabl. podjęz. 0,4 mg - 30 szt.27,0030,8635,80
49Bupivacainum hydrochloricum - inj. 0,5% 10 ml - 10 amp.18,4021,0324,40
Buspirone
50- tabl. 5 mg - 20 szt.5,055,777,50
51- tabl. 10 mg - 20 szt.8,149,3011,25
C
1Calcium dobesilate - tabl. 0,25 g - 30 szt.5,005,727,42
Captopril
2- tabl. 0,0125 g - 20 szt.1,211,381,94
3- tabl. 0,0125 g - 30 szt.1,802,062,88
4- tabl. 0,0125 g - 40 szt.2,402,743,84
5- tabl. 0,0125 g - 90 szt.5,306,067,88
6- tabl. 0,025 g - 20 szt.1,651,892,64
7- tabl. 0,025 g - 30 szt.2,472,823,95
8- tabl. 0,025 g - 40 szt.3,303,775,21
9- tabl. 0,025 g - 90 szt.7,208,2310,18
10- tabl. 0,05 g - 20 szt.3,303,775,21
11- tabl. 0,05 g - 30 szt.4,955,667,36
12- tabl. 0,05 g - 40 szt.6,607,549,49
13- tabl. 0,05 g - 90 szt.14,4016,4619,26
14Carbachol - krople do oczu 3% - 2×5 ml3,103,544,96
15Carbenicillin - inj. 1 g - fiol.6,807,779,72
Cardonit prolongatum
16- tabl. 0,04 g - 30 szt.1,802,062,88
17- tabl. 0,06 g - 30 szt.2,052,343,28
18- tabl. 0,08 g - 30 szt.2,302,633,68
19Carident - maść - 5 g4,955,667,40
20Catalet C I-III - inj. 2 ml - 3 fiol.33,0037,7243,76
21Catalet C IV - inj. 2 ml - 1 fiol.23,2026,5230,76
22Catalet D I-III - inj. 2 ml - 3 fiol.33,0037,7243,76
23Catalet D IV - inj. 2 ml - 1 fiol.23,2026,5230,76
24Catalet T I-III - inj. 2 ml - 3 fiol.33,0037,7243,76
25Catalet T IV - inj. 2 ml - 1 fiol.23,2026,5230,76
Cefaleksyna
26- kaps. 0,25 g - 16 szt.9,8011,2013,44
27- kaps. 0,5 g - 16 szt.17,9020,4623,74
28Cetriscabin - emulsja 300 mg/30 mg w 1 g - 125 g4,905,607,28
29Chinidinum sulfuricum - draż. 0,2 g - 50 szt.11,8013,4916,18
30Chlorchinaldin - maść 3% - 20 g3,203,665,10
31Chloropernazinum - tabl. 0,01 g - 20 szt.1,601,832,56
32Chlorpropamid - tabl. 0,25 g - 60 szt.3,744,275,71
33Chlorsucillin - inj. 0,2 g - fiol. such. subst. - 10 szt.22,0025,1529,17
Cignoderm
34- maść 0,1% - 40 g1,972,253,15
35- maść 0,5% - 40 g2,572,944,11
36- maść 1% - 40 g4,004,576,01
37- maść 2% - 40 g5,506,298,17
38Cimetidine - inj. 0,2 g/2 ml - 10 amp.6,657,609,55
39Cimetidinum - tabl. 0,2 g - 100 szt.9,0010,2912,34
Cipronex
40- tabl. 0,25 g - 10 szt.7,678,7710,72
41- tabl. 0,5 g - 10 szt.11,0012,5715,08
Cipropol
42- tabl. powl. 0,25 g - 10 szt.7,678,7710,72
43- tabl. powl. 0,5 g - 10 szt.11,0012,5715,08
44Citrolyt - granulat - 220 g28,0032,0037,12
Clemastinum
45- inj. 0,002 g/2 ml - 5 amp.3,804,345,78
46- syrop 0,001 g/10 ml - 100 ml3,504,005,44
47- tabl. 0,001 g - 30 szt.2,803,204,48
Clonazepamum
48- tabl. 0,002 g - 30 szt.2,703,094,32
49- tabl. 0,5 mg - 30 szt.2,202,513,52
50- inj. 1 mg/1 ml - 10 amp.15,0017,1519,95
51Clopamid - tabl. 0,02 g - 20 szt.2,602,974,20
52Clotrimazol - tabl. dopochw. 0,1 g - 6 szt.1,551,772,48
Clotrimazolum
53- krem 1% - 20 g1,501,712,40
54- maść do oczu 1% - 3 g2,002,293,20
55- płyn 1% - 15 ml2,452,803,92
56- tabl. dopochw. 0,1 g - 6 szt.1,551,772,48
57- tabl. dopochw. 0,5 g - 1 szt.1,401,602,24
58Codeinum phosphoricum - tabl. 0,02 g - 100 szt.13,0014,8617,66
Colistin
59- inj. 500000 j.m. - fiol. such. subst.4,555,206,76
60- inj. 1000000 j.m. - fiol. such. subst.5,906,748,69
Cordafen
61- krople 20 mg/1 ml - 30 ml4,004,576,01
62- tabl. powl. 0,01 g - 50 szt.1,251,432,00
Cortineff
63- maść do oczu 0,1% - 3 g1,201,371,92
64- tabl. 0,1 mg - 20 szt.1,601,832,56
Cromosol
65- 2% - aerosol do nosa - 28 ml17,0019,4322,50
66- 4% - aerosol do nosa - 30 ml21,5324,6128,50
67- 4% - aerosol do gardła - 100 ml34,8139,7946,20
68Cropoz Plus - aerosol 0,005 g/dawkę - 15 ml (150 dawek)22,2525,4329,50
69Cropoz N - aerosol do nosa 2% - 2,8 mg/dawkę - 30 ml16,8219,2322,30
Crotamiton
70- maść 10% - 40 g3,003,434,80
71- płyn 10% - 100 g5,005,727,43
72Cuprenil - tabl. powl. 0,25 g - 30 szt.17,4019,8923,07
Cyclonamine
73- inj. 0,25 g/2 ml - 5 amp.2,863,274,58
74- inj. 0,25 g/2 ml - 50 amp.25,7429,4234,13
75- tabl. 0,25 g - 30 szt.1,902,173,04
76Cytribin - tabl. powl. 120 mg - 112 szt.23,0026,2930,50
D
1Danazol - tabl. 0,2 g - 100 szt.121,00138,30160,43
Davercin
2- gran. do przyg. zaw. 0,15 g/5 ml - 30 g5,846,688,63
3- roztwór 2,5% - 30 ml4,405,036,54
4- tabl. powl. 0,25 g - 16 szt.7,108,1210,07
Debecylina
5- inj.1200000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.4,004,576,01
6- inj. 600000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.2,953,374,72
Decaldol
7- płyn 0,05 g/1 ml - 1 ml - 5 amp.21,4224,4828,40
8- płyn 0,05 g/1 ml - 3 ml - 5 amp.35,4040,4646,94
Deflegmin
9- tabl. 30 mg - 20 szt.2,372,713,80
10- retard - kaps. 75 mg - 10 szt.4,505,146,68
11- krople 0,75% - 50 ml4,805,497,14
Dekstran
12- inj. m.cz. 40000 fl. 250 ml13,0014,8617,66
13- inj. m.cz. 40000 fl. 500 ml21,9025,0329,04
14- inj. m.cz. 70000 fl. 500 ml15,5017,7220,55
15- inj. 4% 70000 fl. 500 ml11,1512,7415,29
Depakine-Chrono
16- tabl. powl. 0,3 g - 30 szt.16,1018,4021,35
17- tabl. powl. 0,5 g - 30 szt.19,1521,8925,39
18Depo-Medrol - inj. 0,04 g/1 ml - 1 fiol.4,505,146,70
19Deprexetin - kaps. 0,02 g - 30 szt.22,5025,7229,80
20Devisol-25 - krople 0,15 mg/ml - 10 ml9,2010,5212,62
Dexamethason
21- tabl. 0,001 g - 20 szt.1,501,712,40
22- tabl. 0,5 mg - 20 szt.1,501,712,40
23- zawiesina do oczu 0,1% - 10 ml1,651,892,64
Dexapolcort
24- aerosol - 40 g (30 ml)5,306,067,88
25- aerosol - 80 g (55 ml)7,108,1210,07
Dexaven
26- inj. 0,004 g/1 ml - 10 amp.4,955,667,36
27- inj. 0,008 g/2 ml - 10 amp.6,957,949,89
28Diabetol - tabl. 0,5 g - 40 szt.5,205,947,73
29Diabezidum - tabl. 0,08 g - 60 szt.19,0521,7725,26
Diclofenac
30- czopek 0,05 g - 10 szt.1,802,062,88
31- czopek 0,1 g - 10 szt.2,272,593,64
32- tabl. powl. 0,025 g - 30 szt.4,284,896,36
33- tabl. powl. 0,05 g - 30 szt.4,575,226,80
Dicortineff
34- maść do oczu - 3 g1,872,143,00
35- zawiesina do oczu - 10 ml1,762,012,82
Digoxin
36- inj. 0,5 mg/2 ml - 5 amp.3,003,434,80
37- tabl. 0,25 mg - 30 szt.1,131,291,81
38- BM tabl. 0,1 mg - 30 szt.0,901,031,44
39Dihydralazinum - tabl. 0,025 g - 30 szt.1,802,062,88
40Diltiazem - tabl. 0,03 g - 20 szt.2,162,473,46
41Dipromal - tabl. powl. 0,2 g - 40 szt.8,8010,0612,07
42Disocor - kaps. 0,1 g - 60 szt.8,209,3711,32
Distreptaza
43- czopek - 6 szt.5,306,067,90
44- inj. 60000 j. - 1 fiol.14,5016,5719,40
45- tabl. - 20 szt.34,0038,8645,10
46Disulfiram - tabl. do implantacji 100 mg - 10 szt.16,5018,8621,88
47Diuramid - tabl. 0,25 g - 20 szt.2,803,204,50
48Dobutamine - inj. 0,25 g - fiol. such. subst.16,7619,1622,22
Dolcontral
49- inj. 50 mg/1 ml - 10 amp.6,907,899,80
50- inj. 100 mg/2 ml - 10 amp.9,0010,2912,30
Dopaminum hydrochloricum
51- inj. 0,05 g/5 ml - 10 amp.6,707,669,61
52- inj. 0,2 g/5 ml - 10 amp.9,5010,8613,03
53Dopanol - tabl. 0,25 g - 50 szt.9,3510,6912,80
Doxycyclinum
54- kaps. 0,1 g - 10 szt.5,406,178,02
55- inj. 100 mg/5 ml - fiol.4,455,096,61
Duo-Septol
56- 120 - tabl. 0,12 g - 20 szt.1,601,832,56
57- 480 - tabl. 0,48 g - 20 szt.2,653,034,24
E
1Edan inj. 0,1 g - 5 amp. such. subst. + 5 amp. rozp. 10 ml7,408,4610,41
Effox
2- tabl. 10 mg - 60 szt.3,634,155,59
3- tabl. 20 mg - 50 szt.5,676,488,43
4- tabl. 40 mg - 40 szt.8,099,2511,20
5- long tabl. 50 mg - 30 szt.9,1910,5012,61
Eltroxin
6- tabl. 50 mcg - 100 szt.11,7813,4616,16
7- tabl. 100 mcg - 100 szt.12,5414,3317,13
Enalapril
8- tabl. 5 mg - 20 szt.1,341,532,14
9- tabl. 10 mg - 20 szt.2,162,473,46
Enapress
10- tabl. 0,005 g - 20 szt.1,341,532,14
11- tabl. 0,005 g - 30 szt.1,962,243,14
12- tabl. 0,005 g - 60 szt.3,814,355,79
13- tabl. 0,01 g - 20 szt.2,162,473,46
14- tabl. 0,01 g - 30 szt.3,193,655,09
15- tabl. 0,01 g - 60 szt.6,287,189,13
16- tabl. 0,02 g - 20 szt.3,924,485,92
17- tabl. 0,02 g - 30 szt.5,776,608,55
18- tabl. 0,02 g - 60 szt.11,3312,9515,54
Enarenal
19- tabl. 0,005 g - 20 szt.1,341,532,14
20- tabl. 0,01 g - 20 szt.2,162,473,46
21- tabl. 0,02 g - 20 szt.3,924,485,92
22Encortolon - tabl. 0,005 g - 20 szt.2,202,513,52
Encorton
23- tabl. 0,001 g - 20 szt.1,601,832,56
24- tabl. 0,001 g - 100 szt.6,407,329,27
25- tabl. 0,005 g - 20 szt.1,701,942,72
26- tabl. 0,005 g - 100 szt.6,797,769,71
27Ergolaktyna - tabl. 2,5 mg - 30 szt.13,2015,0917,89
28Ergotaminum tartaricum - draż. 0,001 g - 20 szt.2,653,034,20
Erythromycinum
29- inj. doż. 0,3 g - fiol. such. subst.3,504,005,44
30- tabl. powl. 0,2 g - 16 szt.3,854,405,84
31- gran. do przyg. zaw. 0,125 g/5 ml - 30 g5,846,688,63
32Ethambutol - kaps. 0,25 g - 250 szt.34,5039,4345,74
33Ethisteron - tabl. podjęz. 0,025 g - 20 szt.4,004,576,00
Estroplast
34- 40 plaster 1,25 mg - 6 szt.14,8516,9719,78
35- 80 plaster 2,5 mg - 6 szt.19,9322,7826,42
36Euclamin - tabl. 0,005 g - 60 szt.1,501,712,40
37Exacyl - inj. 500 mg/5 ml - 5 amp.7,268,3010,25
F
Famogast
1- tabl. powl. 0,02 g - 20 szt.2,472,823,95
2- tabl. powl. 0,04 g - 20 szt.4,415,046,55
3Famotidine - tabl. powl. 0,04 g - 20 szt.4,415,046,55
Fenactil
4- draż. 0,025 g - 20 szt.1,101,261,76
5- draż. 0,1 g - 30 szt.2,422,773,87
6- draż. 0,1 g - 200 szt.12,8714,7117,51
7- inj. dom. 0,025 g/5 ml - 5 amp.4,184,786,22
8- inj. doż. 0,05 g/2 ml - 10 amp.4,625,286,86
9- krople 4% - 10 g1,932,213,09
10- krople 4% - 100 g5,005,727,43
11Fenbufen - tabl. 0,3 g - 30 szt.11,8513,5416,30
12Fenicort - inj. 0,025 g - fiol. such. subst.1,351,542,16
13Fenoterol - tabl. 0,005 g - 100 szt.12,4514,2317,00
Fentanyl
14- inj. 0,1 mg/2 ml - 50 amp.23,7527,1531,49
15- inj. 0,5 mg/10 ml - 50 amp.50,0057,1566,29
Flegamina
16- inj. 0,004 g/2 ml - 5 amp.2,903,314,64
17- krople 0,06 g/30 ml - 30 ml4,405,036,54
18- syrop 0,08 g/100 ml - 120 ml2,102,403,36
19- tabl. 0,008 g - 20 szt.0,901,031,44
Flucinar
20- maść - 15 g1,752,002,80
21- żel - 15 g1,752,002,80
Fluconazole
22- kaps. 50 mg - 14 szt.24,8028,3532,90
23- kaps. 100 mg - 7 szt.23,6527,0331,40
24- syrop 5 mg/1 ml - 150 ml26,4030,1835,00
Fluoksetyna
25- tabl. 0,01 g - 20 szt.6,517,449,39
26- tabl. 0,01 g - 30 szt.9,7611,1613,39
27- tabl. 0,02 g - 20 szt.11,1712,7715,32
28- tabl. 0,02 g - 30 szt.16,7819,1822,25
29- syrop 20 mg/5 ml - 120 ml12,7714,6017,40
30Fluoxetin - kaps. 0,02 g - 30 szt.15,7518,0020,88
31Flutamid - tabl. 0,25 g - 100 szt.76,0086,87100,77
32Furaginum - tabl. 0,05 g - 30 szt.5,306,067,90
33Furazolidon - zawiesina - 160 g5,306,067,88
Furosemid
34- inj. 0,02 g/2 ml - 5 amp.2,973,394,75
35- inj. 0,02 g/2 ml - 50 amp.26,7330,5535,44
36- tabl. 0,04 g - 20 szt.1,001,141,60
G
1Gamma Globulina ludzka inj. 1,5 ml - 1 amp.22,0025,1529,17
2Gamma anty-HBs 200 - inj. 2 ml - 1 amp.44,1050,4158,48
3Gasprid - tabl. 10 mg - 30 szt.18,5021,1524,52
4Gastrolit - saszetki 4,15 g - 15 szt.6,167,048,99
Gemfibral
5- tabl. powl. 300 mg - 60 szt.16,7919,1922,26
6- tabl. powl. 450 mg - 60 szt.24,7228,2532,78
Gentamicin
7- inj. 0,02 g/2 ml - 10 amp.6,417,339,30
8- inj. 0,04 g/2 ml - 10 amp.6,757,729,70
9- inj. 0,08 g/2 ml - 10 amp.7,228,2510,20
10- krople do oczu 0,3% - 5 ml1,181,351,90
11- maść do oczu 0,3% - 3 g2,202,513,50
12Gevilon - tabl. powl. 450 mg - 60 szt.37,5442,9149,78
13Glinormax - tabl. 0,08 g - 60 szt.19,0521,7725,26
14Glipizide BP - tabl. 0,005 g - 30 szt.8,259,4311,38
Glucosum
15- inj. 5% - 250 ml1,621,852,59
16- 250 ml flak. z kaps.1,942,223,10
17- 500 ml1,752,002,80
18- 500 ml flak. z kaps.2,102,403,36
19- 250 ml (szkło)3,143,595,02
20- 500 ml (szkło)3,624,145,58
21- inj. 10% - 250 ml1,752,002,80
22- 250 ml flak. z kaps.2,102,403,36
23- 500 ml1,852,112,96
24- 500 ml flak. z kaps.2,202,513,52
25- inj. 20% - 100 ml1,731,982,77
26- 250 ml1,852,112,96
27- 250 ml flak. z kaps.2,202,513,52
28- 500 ml2,002,293,20
29- 500 ml flak. z kaps.2,402,743,84
30- inj. 10% - 10 ml - 10 amp.7,808,9210,90
31- inj. 20% - 10 ml - 10 amp.8,519,7311,70
32- inj. 20% - 10 ml - 50 amp.38,3043,7850,78
33Grofibrat - kaps. 0,1 g - 50 szt.11,7513,4316,12
34Grofilina - tabl. powl. 0,1 g - 60 szt.6,937,929,88
Groseptol
35- 120 tabl. 0,12 g - 20 szt.1,601,832,56
36- 480 tabl. 0,48 g - 20 szt.2,653,034,24
37Gynalgin - tabl. dopochw. - 10 szt.3,954,515,95
38Gyno-Femidazol - tabl. dopochw. 0,1 g - 15 szt.5,776,608,50
H
Haloperidol
1- inj. 0,005 g/1 ml - 10 amp.4,304,916,39
2- krople 0,002 g/1 ml - 10 ml2,002,293,20
3- krople 0,002 g/1 ml - 100 ml3,504,005,44
4- tabl. 0,001 g - 40 szt.3,504,005,44
5- tabl. 0,005 g - 30 szt.3,804,345,78
6- tabl. 0,01 g - 20 szt.4,274,886,34
7Hemofer prolongatum - draż. - 30 szt.2,643,024,20
8Hemofer - krople - 10 ml2,502,864,00
Heparinum
9- inj. 25000 j.m./1 ml - 10 amp.28,0032,0037,12
10- inj. 25000 j.m./5 ml - fiol.2,953,374,72
11Heviran - tabl. 0,2 g - 30 szt.10,7112,2414,70
12Histaglobina - inj. - 3 fiol. + rozp.17,1619,6122,75
13Horacort - aerosol 0,16 mg/dawkę - 10 ml (200 dawek)11,8013,4916,18
Hydrochlorothiazidum
14- tabl. 0,025 g - 20 szt.1,101,261,76
15- tabl. 0,0125 g - 20 szt.1,001,141,60
Hydrocortisonum aceticum
16- inj. 0,125 g/5 ml - 10 fiol.32,0036,5842,40
17- krem 1% - 15 g2,002,293,20
Hydrocortisonum hemisuccinatum
18- inj. 0,025 g/1 ml - 5 amp. + 5 amp. 2 ml rozp.5,306,067,88
19- inj. 0,1 g/2 ml - 5 amp. + 5 amp. 3 ml rozp.8,009,1411,09
20- inj. 0,5 g/2 ml - 5 amp. + 5 amp. 3 ml rozp.23,1026,4030,63
21Hydrocortisonum - tabl. 0,02 g - 20 szt.3,003,434,80
22Hydroxycarbamid - kaps. 0,5 g - 100 szt.74,0084,5898,12
I
Ibuprofen
1- draż. 0,2 g - 10 szt.1,822,082,91
2- draż. 0,2 g - 60 szt.4,244,856,30
3Ifapidin - tabl. powl. 0,25 g - 20 szt.21,5224,6028,54
Imipramin
4- draż. 0,01 g - 20 szt.0,700,801,12
5- draż. 0,025 g - 20 szt.0,901,031,44
6- inj. 0,025 g/2 ml - 10 amp.8,659,8911,86
Injectio Glucosi isotonica et Natrii chlorati isotonica
7- 1:1 inj. - 250 ml1,531,752,45
8- 250 ml flak. z kaps.1,842,102,94
9- 500 ml1,631,862,61
10- 500 ml flak. z kaps.1,962,243,14
11- 2:1 inj. - 250 ml1,531,752,45
12- 250 ml flak. z kaps.1,842,102,94
13- 500 ml1,631,862,61
14- 500 ml flak. z kaps.1,962,243,14
Insulinum
15- isophanicum "ChO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.22,5025,7229,83
16- isophanicum "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.33,3438,1144,20
17- lente "CHO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.22,5025,7229,83
18- lente "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.33,3438,1144,20
19- maxirapid "CHO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.22,5025,7229,83
20- maxirapid "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.33,3438,1144,20
21- semilente "CHO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.22,5025,7229,83
22- semilente "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.33,3438,1144,20
23- solutio neutralis "CHO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml -
fiol.22,5025,7229,83
24- solutio neutralis "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml -
fiol.33,3438,1144,20
25- ultra lente "CHO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.22,5025,7229,83
26- ultra lente "WO-S" - inj. 80 j.m./1 ml - 10 ml - fiol.33,3438,1144,20
27Iporel - tabl. 0,075 mg - 50 szt.1,501,712,40
Isoniazidum
28- tabl. 0,05 g - 100 szt.3,303,775,21
29- tabl. 0,05 g - 500 szt.12,5014,2917,09
30Izonit prolongatum 40 - tabl. o przedł. uwaln. 40 mg - 40
szt.8,009,1411,09
J
Jodostin
1- tabl. powl. 0,1 mg - 100 szt.3,303,775,22
2- tabl. powl. 0,2 mg - 100 szt.5,155,897,66
3Jucolon - tabl. powl. 0,25 g - 50 szt.24,7028,2332,75
K
1Kalimat prolongatum - tabl. 0,75 g - 30 szt.3,303,775,21
2Kalipoz prolongatum - tabl. 0,75 g - 30 szt.3,303,775,21
3Kalium chloratum - inj. 15% - 10 ml - 50 amp.48,4055,3264,17
Kalium effervescens (bezcukrowy)
4- granulat mus. 60g - 20 saszetek po 3 g7,478,5410,49
5Kalium effervescens - granulat - 12 torebek po 5 g5,256,007,80
6Kalium gluconicum - syrop - 150 ml3,203,665,10
7Kalium - syrop - 150 ml2,653,034,24
8Kaprogest - inj. 0,25 g/2 ml - 5 amp.7,939,0611,01
9Ketokonazol - tabl. 0,2 g - 10 szt.7,608,6910,60
Ketotifen
10- syrop 0,02 g/100 ml - 100 ml3,964,535,96
11- tabl. 0,001 g - 30 szt.2,472,823,96
12Ketozol - tabl. 0,2 g - 10 szt.7,608,6910,60
Klozapol
13- tabl. 0,1 g - 50 szt.24,2027,6632,09
14- tabl. 0,025 g - 50 szt.9,4810,8413,00
L
1Lactovaginal - gałka dopochw. - 10 szt.12,5014,2917,10
Lacipil
2- tabl. powl. 2 mg - 14 szt.10,3011,7714,12
3- tabl. powl. 2 mg - 28 szt.18,8821,5825,04
4- tabl. powl. 4 mg - 14 szt.18,3020,9224,26
5- tabl. powl. 4 mg - 28 szt.36,0441,1947,78
Laticort CH
6- krem 0,1% - 15 g1,852,112,96
7- maść 0,1% - 15 g1,852,112,96
Laticort
8- krem 0,1% - 15 g1,501,712,40
9- lotio 0,1% - 20 g4,304,916,38
10- maść 0,1% - 15 g1,501,712,40
Levonor
11- inj. 0,001 g/1 ml - 10 amp.13,2015,0917,89
12- inj. 0,004 g/4 ml - 5 amp.20,0022,8626,52
13Levoroxin - tabl. 100 mcg - 30 szt.3,504,005,44
Lignocainum hydrochloricum
14- inj. 1% 2 ml - 10 amp.4,905,607,28
15- inj. 1% 10 ml - 50 amp.54,1861,9371,84
16- inj. 2% 2 ml - 10 amp.4,905,607,28
17- inj. 2% 10 ml - 50 amp.54,1861,9371,84
18- "Grave" inj. 5% 2 ml - 50 amp.24,7528,2932,82
19- c. Nor. - inj. 2% + 0,00125% Nor. basic 2 ml - 10 amp.5,806,638,58
20- typ A żel 2% - 30 g1,701,942,72
21- typ U żel 2% - 30 g2,472,823,95
Lipancrea
22- kaps. dojelit. 16000 j. lipazy - 30 szt.13,7015,6618,46
23- kaps. dojelit. 16000 j. lipazy - 60 szt.26,8030,6335,53
Lipozil
24- tabl. 450 mg - 30 szt.13,1815,0617,86
25- tabl. 450 mg - 60 szt.24,7228,2532,78
26Lithium carbonicum - tabl. 0,25 g - 60 szt.5,506,298,17
27Lofenalac proszek - 450 g47,0053,7262,32
28Lomustinum - tabl. 0,04 g - 50 szt.130,00148,59172,36
Loperamid
29- tabl. 0,002 g - 10 szt.1,872,142,99
30- tabl. 0,002 g - 30 szt.5,055,777,50
Loratadyna
31- tabl. 0,01 g - 10 szt.7,738,8410,78
32- tabl. 0,01 g - 30 szt.21,6324,7228,68
Loratine
33- tabl. 0,01 g - 10 szt.7,738,8410,78
34- tabl. 0,01 g - 30 szt.21,6324,7228,68
35- syrop 5 mg/5 ml - 100 ml9,0010,2912,34
Lorinden
36- A maść - 15 g1,762,012,82
37- C krem - 15 g1,762,012,82
38- C maść - 15 g1,762,012,82
39- T maść - 15 g1,762,012,82
40- lotio (mleczko) - 15 ml4,405,036,54
41Lovastin - tabl. 20 mg - 28 szt.42,8548,9856,81
Luminalum
42- inj. 0,2 g/1 ml - 10 amp.5,706,528,47
43- czopek 0,015 g - 10 szt.2,062,353,30
M
Mabuson
1- tabl. 5 mg - 30 szt.9,0510,3412,42
2- tabl. 10 mg - 30 szt.15,2017,3720,18
Macdafen
3- inj. 0,5 g - fiol.36,0041,1547,73
4- inj. 1 g - fiol.70,8480,9793,93
5- inj. 2 g - fiol.106,26121,46140,89
Magnesium sulfuricum
6- inj. doż. 2 g/10 ml - 10 amp.7,008,009,95
7- inj. doż. 5 g/20 ml - 10 amp.13,7515,7218,52
Majamil
8- tabl. powl. 0,025 g - 20 szt.0,981,121,56
9- tabl. powl. 0,05 g - 20 szt.1,101,261,76
10- prolongatum tabl. powl. 0,1 g - 20 szt.1,902,173,04
11Mannitol - inj. 20% - 250 ml (szkło)5,155,897,65
Mapryl
12- tabl. 5 mg - 20 szt.1,341,532,14
13- tabl. 20 mg - 20 szt.3,924,485,92
14Mecortolon - krem 0,5% - 10 g1,601,832,60
15Mercaptopurin - tabl. 0,05 g - 30 szt.16,5018,8621,88
16Metformin - tabl. 0,5 g - 30 szt.3,814,355,79
17Methyldopa - tabl. 0,25 g - 50 szt.9,3510,6912,80
Methylthiouracilum
18- draż. 0,1 g - 20 szt.2,202,513,52
19- draż. 0,1 g - 40 szt.4,304,916,39
Metindol
20- retard - tabl. 0,075 g - 25 szt.1,701,942,72
21- retard - tabl. 0,075 g - 50 szt.2,502,864,00
22- inj. 0,06 g/2 ml - 10 amp.6,207,099,04
23- maść 5% - 30 g2,052,343,28
24- tabl. powl. 0,025 g - 30 szt.0,800,911,28
25Metindonium - płyn - 20 ml5,205,947,72
26Metizol - tabl. 0,005 g - 50 szt.2,162,473,46
Metocard
27- prolongatum - tabl. 0,2 g - 30 szt.9,1710,4812,58
28- tabl. 0,05 g - 30 szt.2,472,823,95
29- tabl. 0,1 g - 30 szt.4,575,226,79
Metoclopramidum
30- inj. 0,01 g/2 ml - 5 amp.2,422,773,87
31- tabl. 0,01 g - 50 szt.0,941,071,50
Metoprolol
32- tabl. 0,05 g - 30 szt.2,472,823,95
33- tabl. 0,1 g - 30 szt.4,575,226,79
Metronidazol
34- czopek 0,5 g - 10 szt.2,202,513,52
35- czopek 1 g - 10 szt.3,083,524,93
36- inj. 0,5% 20 ml - 10 amp.11,8013,4916,18
37- krem 1% - 15 g2,162,473,46
38- sol. izotonica 0,5% - 100 ml1,912,183,06
39- tabl. 0,25 g - 20 szt.0,800,911,28
40- tabl. dopochw. 0,5 g - 10 szt.1,151,311,84
41- żel 1% - 15 g2,272,593,63
42- maść stomatol. 10% - 5 g2,753,144,40
43Mexicord - kaps. 0,2 g - 50 szt.18,2320,8424,18
Mianserin
44- tabl. powl. 10 mg - 30 szt.8,609,8311,80
45- tabl. powl. 10 mg - 90 szt.24,2027,6632,09
Mirenil
46- prolongatum inj. 0,025 g/1 ml - 5 amp.7,508,5710,52
47- draż. 0,001 g - 60 szt.2,703,094,32
48- draż. 0,25 mg - 60 szt.1,701,942,72
Mistabron
49- aerosol do nosa 5 mg/dawkę - 12,5 ml10,8012,3414,82
50- płyn do inh. lub wlewów 0,6 g/3 ml - 5 amp.14,0016,0018,80
51Mitoxantrone - inj. 20 mg/10 ml - fiol.27,4031,3236,33
52Mizodin - tabl. 0,25 g - 60 szt.13,2015,0917,89
Molsidomina
53- prolongatum - tabl. 0,008 g - 30 szt.3,574,085,52
54- tabl. 0,002 g - 30 szt.1,561,782,50
55- tabl. 0,004 g - 30 szt.2,212,533,54
Mononit
56- tabl. powl. 0,01 g - 60 szt.3,634,155,59
57- tabl. powl. 0,02 g - 30 szt.3,403,895,33
58- tabl. powl. 0,02 g - 50 szt.5,676,488,43
59- tabl. powl. 0,02 g - 60 szt.6,807,779,72
60- tabl. powl. 0,04 g - 30 szt.6,066,938,88
61- tabl. powl. 0,04 g - 40 szt.8,099,2511,20
62- 60 retard - tabl. 0,06 g - 20 szt.6,307,209,15
63- 60 retard - tabl. 0,06 g - 30 szt.9,4510,8012,96
Morphini sulfas
64- inj. 0,01 g/1 ml - 10 amp.10,1811,6413,97
65- inj. 0,02 g/1 ml - 10 amp.10,7112,2414,69
Mukobron
66- syrop 30 mg/5 ml - 100 ml3,574,085,52
67- syrop 0,3 g/100 ml - 100 ml3,003,434,80
68- tabl. 0,03 g - 50 szt.5,466,248,11
Mukolina
69- syrop 2% - 120 ml2,633,014,21
70- syrop 5% - 120 ml4,485,126,66
N
1Naloxonum h/chlor. inj. 0,4 mg/1 ml - 10 amp.11,0012,5715,09
Naproxen
2- czopek 0,25 g - 10 szt.3,754,295,70
3- czopek 0,5 g - 10 szt.6,157,039,00
4- tabl. 0,1 g - 10 szt.1,762,012,80
5- tabl. 0,25 g - 50 szt.14,2016,2319,00
6- tabl. 0,5 g - 20 szt.11,8813,5816,30
7- zawiesina 125 mg/5 ml - 100 ml9,2510,5712,70
8Natrium bicarbonicum inj. 8,4% 20 ml - 10 amp.13,1014,9717,77
Natrium chloratum
9- inj. 0,9% 5 ml - 5 amp. (szkło)2,753,144,40
10- inj. 0,9% 5 ml - 100 amp. (tworzywo)23,0026,2930,50
11- inj. 0,9% 10 ml - 10 amp. (szkło)6,607,549,49
12- inj. 0,9% 10 ml - 50 amp. (szkło)30,0034,2939,78
13- inj. 0,9% 10 ml - 100 amp. (tworzywo)25,0028,5833,15
14- inj. 0,9% - 250 ml flak.1,451,662,32
15- inj. 0,9% - 250 ml flak. z kaps.1,741,992,78
16- inj. 0,9% - 500 ml flak.1,531,752,45
17- inj. 0,9% - 500 ml flak. z kaps.1,842,102,94
18- inj. 0,9% - 250 ml (szkło)3,043,474,86
19- inj. 0,9% - 500 ml (szkło)3,584,095,53
Natrium citricum
20- inj. 3,8% 2 ml - 10 amp.5,005,727,43
21- inj. 3,8% 10 ml - 5 amp.4,625,286,86
22Natrium nitrosum - inj. 0,02 g/1 ml - 10 amp.4,625,286,86
23Nifedipine - tabl. powl. 0,01 g - 50 szt.1,251,432,00
Nifuroksazyd
24- tabl. powl. 0,1 g - 24 szt.2,863,274,58
25- zawiesina 4% - 90 ml6,056,928,86
Nitrendypina
26- tabl. 0,01 g - 30 szt.3,644,165,60
27- tabl. 0,02 g - 30 szt.5,386,157,99
28Nitrogenium oxydulatum - 1 kg14,2016,2319,03
Nitroglycerynum
29- prolongatum tabl. 6,4 mg - 40 szt.3,704,235,67
30- tabl. podjęz. 0,5 mg - 20 szt.1,231,411,97
31- tabl. podjęz. 1 mg - 20 szt.1,351,542,16
32Nootropil - inj. 1 g/5 ml - 12 amp.12,6214,4217,22
33Norethisteron - tabl. 0,005 g - 20 szt.2,903,314,60
Normocard
34- tabl. 0,05 g - 30 szt.1,952,233,12
35- tabl. 0,1 g - 30 szt.3,283,755,19
36No-Spa - tabl. 0,04 g - 20 szt.4,074,656,10
37Novoscabin - płyn 30% - 150 g5,286,047,85
38Nutramigen - proszek - 425 g26,1829,9234,71
Nystatyna
39- tabl. dopochw. 100000 j.m. - 10 szt.3,303,775,21
40- tabl. powl. 500000 j.m. - 16 szt.3,303,775,21
41- zasypka 100000 j.m./1 g - 20 g5,256,007,80
42- zawiesina 2400000 j.m./24 ml - 1 flak.2,422,773,87
O
1Oestradiolum benzoicum - inj. 0,005 g/2 ml - 5 amp.4,104,696,10
Oflodinex
2- tabl. powl. 0,1 g - 10 szt.5,556,348,24
3- tabl. powl. 0,2 g - 10 szt.12,0113,7316,48
Oftensin - krople do oczu
4- 0,25% 5 ml - 1 flak.2,152,463,44
5- 0,5% 5 ml - 1 flak.2,833,234,53
6Omnadren 250 - inj. 1 ml - 5 amp.12,0013,7216,50
7Opacorden - tabl. powl. 0,2 g - 60 szt.13,5015,4318,23
Oxycardil
8- 60 - tabl. powl. 60 mg - 60 szt.11,2912,9015,49
9- 120 - tabl. powl. o kontr. uwal. 120 mg - 30 szt.12,1813,9216,71
P
1Palin - kaps. 0,2 g - 20 szt.11,8513,5416,30
Panclor
2- kaps. 250 mg - 15 szt.31,4035,8941,64
3- kaps. 500 mg - 15 szt.55,6463,6073,78
4Papaverinum hydrochloricum - inj. 0,04 g/2 ml - 10 amp.4,405,036,54
5Pardopa - tabl. 250 mg/25 mg - 100 szt.44,2050,5258,60
Penicillinum crystalisatum
6- inj. 600000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.1,852,112,96
7- inj. 1000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.2,142,453,42
8- inj. 3000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.3,684,215,65
9- inj. 5000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.5,766,588,53
Penicillinum crystalisatum - natrium
10- inj. 600000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.1,852,112,96
11- inj. 1000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.2,142,453,42
12- inj. 3000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.3,684,215,65
13- inj. 5000000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.5,766,588,53
Penicillinum procainicum
14- inj. 1200000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.2,402,743,84
15- inj. 2400000 j.m. - 1 fiol. z such. subst.3,654,175,61
16Pentazocinum - inj. 0,03 g/1 ml - 10 amp.8,509,7211,70
Pernazinum
17- tabl. 0,025 g - 20 szt.1,331,522,13
18- tabl. 0,1 g - 30 szt.4,555,206,76
19Phenytoinum - tabl. 0,1 g - 60 szt.5,005,727,43
20Physostigminum salicylicum - inj. 0,5 mg/1 ml - 10 amp.5,806,638,58
Pilocarpinum hydrochloricum
21- krople do oczu 2% - 2×5 ml5,806,638,58
22- krople do oczu 2% - 5 ml3,093,534,94
23- maść do oczu 2% - 3 g2,582,954,13
Piperacillin
24- inj. 1 g - 1 fiol.13,0114,8717,67
25- inj. 2 g - 1 fiol.23,5926,9631,28
Piroxicam
26- czopek 0,01 g - 10 szt.1,601,832,56
27- czopek 0,02 g - 10 szt.2,112,413,38
28- tabl. powl. 0,01 g - 20 szt.1,131,291,80
29- tabl. powl. 0,02 g - 20 szt.2,002,293,20
Płyn do dializy otrzewnowej
30- Nr 1 inj. - 500 ml1,601,832,56
31- Nr 2 inj. - 500 ml1,601,832,56
32- Nr 3 inj. - 500 ml1,601,832,56
Płyn fizjologiczny wieloelektrolitowy
33- inj. - 500 ml flak.1,611,842,58
34- inj. - 500 ml flak. z kaps.1,932,213,09
35Płyn jelitowy zapobiegawczy - inj. - 500 ml flak.1,611,842,58
36Płyn nawadniający interwencyjny - inj. - 500 ml flak.1,611,842,58
Płyn pediatryczny wyrównawczy izotoniczny
37- inj. - 250 ml - flak.1,361,552,18
38- inj. - 250 ml - flak. z kaps.1,641,872,62
39- inj. - 500 ml - flak.1,621,852,59
40- inj. - 500 ml - flak. z kaps.1,942,223,10
Płyn Roztwór Elkintona
41- Nr 1 inj. 20 ml - 10 amp.27,5031,4336,46
42- Nr 2 inj. 20 ml - 10 amp.27,5031,4336,46
Płyn Solutio Ringeri
43- inj. - 250 ml - flak.1,471,682,35
44- inj. - 250 ml - flak. z kaps.1,772,022,83
45- inj. - 500 ml - flak.1,611,842,58
46- inj. - 500 ml - flak. z kaps.1,932,213,09
47Płyn żołądkowy zapobiegawczy - inj. - 500 ml - flak.1,711,952,74
Polcortolon
48- 40 inj. 0,04 g/1 ml - 5 fiol.11,0012,5715,10
49- krem 0,1% - 15 g1,431,632,28
50- maść 0,1% - 15 g1,431,632,28
51- tabl. 0,001 g - 20 szt.2,042,333,30
52- tabl. 0,004 g - 20 szt.3,854,405,80
Polcrom 2%
53- krople do oczu - 2×5 ml4,645,306,90
54- krople do oczu - 5 ml3,093,534,90
55Poldanen - tabl. powl. - 30 szt.11,5513,2015,84
Poldomet
56- 100 - tabl. 100 mg/25 mg - 100 szt.30,4934,8540,43
57- 250 - tabl. 250 mg/25 mg - 100 szt.44,2050,5258,60
Polfenon
58- tabl. powl. 0,15 g - 20 szt.4,745,427,04
59- tabl. powl. 0,3 g - 20 szt.8,729,9711,96
Polfilin
60- tabl. powl. 0,1 g - 20 szt.2,312,643,70
61- tabl. powl. prolongatum 0,4 g - 20 szt.7,818,9310,88
62- roztwór do inj. 0,1 g/5 ml - 5 amp.8,659,8911,86
63- konc. do sporz. roztw. doż. 0,3 g/15 ml - 10 amp.16,4818,8421,86
Polfungicid
64- maść 5% - 25 g5,105,837,58
65- płyn - 10 ml5,105,837,60
66Polmesilat - tabl. 0,004 g - 50 szt.3,203,665,10
67Polnitrin - tabl. dopoliczk. 5 mg - 30 szt.1,701,942,72
68Polprazol - kaps. 0,02 g - 14 szt.38,2943,7750,76
Polpressin
69- tabl. 0,001 g - 30 szt.1,271,452,03
70- tabl. 0,002 g - 30 szt.1,762,012,82
71- tabl. 0,005 g - 30 szt.2,783,184,45
Polseptol
72- globulki - 5 szt.1,601,832,60
73- maść - 20 g2,092,393,30
Polstigminum
74- inj. 0,5 mg/1 ml - 10 amp.5,306,067,88
75- tabl. 0,015 g - 20 szt.5,876,718,66
Povidone Iodine
76- roztwór 10% - 20 ml4,605,266,80
77- roztwór 10% - 250 ml7,008,0010,00
78Pozitan - tabl. 0,001 g - 50 szt.4,124,716,14
79Prazol - kaps. 0,02 g - 14 szt.38,2943,7750,76
80Prednisolonum aceticum - zawiesina do oczu 0,5% - 10 ml3,574,085,52
81Prednisolonum - krem 0,25% - 10 g1,651,892,64
82Pridinol - tabl. 0,005 g - 50 szt.3,203,665,10
83Procainamidum - tabl. 0,25 g - 30 szt.4,685,357,00
Profenid
84- inj. 0,1 g/2 ml - 5 amp.3,914,475,91
85- inj. 0,1 g/2 ml - 10 amp.7,838,9510,90
Progesteronum
86- tabl. podjęz. 0,05 g - 20 szt.3,744,275,71
87- inj. 0,025 g/1 ml - 5 amp.3,403,895,33
Promazin
88- draż. 0,025 g - 60 szt.3,003,434,80
89- draż. 0,05 g - 60 szt.4,705,376,98
90- draż. 0,1 g - 60 szt.7,208,2310,18
91- inj. 0,1 g/2 ml - 10 amp.6,807,779,72
Propranolol
92- inj. 0,001 g/1 ml - 10 amp.4,405,036,54
93- tabl. 0,01 g - 50 szt.0,951,091,52
94- tabl. 0,04 g - 50 szt.1,752,002,80
95Pro-Sobee 1 - proszek - 400 g13,7015,6618,46
96Pro-Sobee 2 - proszek - 400 g15,2017,3720,17
97Prostavasin 20 - inj. 20 mcg - 10 amp.620,00708,66822,04
98Protadina - tabl. 0,004 g - 20 szt.2,202,513,52
99Protaminum sulfuricum inj. 0,01 g/1 ml - 5 ml - fiol.14,8516,9719,77
Psorisan
100- maść 5% - 50 g3,604,115,60
101- maść 10% - 50 g3,604,115,60
102- maść 20% - 50 g3,604,115,60
Pyrantelum
103- tabl. 0,25 g - 3 szt.2,102,403,36
104- zawiesina 0,05 g/1 ml - 15 ml3,003,434,80
105Pyrazinamid - tabl. 0,5 g - 250 szt.59,7468,2879,21
106Pyrimen - tabl. 25 mg - 30 szt.7,989,1211,07
R
Ranigast
1- tabl. powl. 0,15 g - 20 szt.2,402,743,84
2- tabl. powl. 0,15 g - 60 szt.7,218,2410,19
3- płyn do inf. 0,05% - 100 ml2,683,064,29
4Ranigasan - tabl. powl. 0,15 g - 20 szt.2,582,954,13
Ranitydyna
5- tabl. powl. 150 mg - 60 szt.7,218,2410,19
6- tabl. powl. 300 mg - 30 szt.7,218,2410,19
7- syrop 75 mg/5 ml - 100 ml6,006,868,81
Relanium
8- inj. 0,01 g/2 ml - 1 amp.0,800,911,28
9- tabl. 2 mg - 20 szt.0,770,881,23
10- tabl. 5 mg - 20 szt.0,770,881,23
11- zawiesina 2 mg/5 ml - 100 g4,905,607,28
Relsed
12- mikrowlewki doodbytnicze 5 mg/2,5 ml - 5 szt.15,8418,1121,00
13- mikrowlewki doodbytnicze 10 mg/2,5 ml - 5 szt.18,2620,8724,21
Rifamazid
14- kaps. 0,15 g - 100 szt.21,5424,6228,56
15- kaps. 0,3 g - 100 szt.41,6647,6255,24
Rifampicin
16- kaps. 0,15 g - 100 szt.23,2026,5230,76
17- kaps. 0,3 g - 100 szt.44,7251,1159,29
18Ronton - syrop 5% - 150 g12,6514,4617,26
Rotadin
19- tabl. 10 mg - 10 szt.8,249,4211,36
20- tabl. 10 mg - 30 szt.22,6625,9030,04
S
Sadamin
1- inj. 0,3 g/2 ml - 10 amp.6,607,549,50
2- inj. 0,3 g/2 ml - 50 amp.30,0034,2939,78
Salbutamol
3- aerosol 0,1 mg/dawkę - 20 ml4,625,286,86
4- inj. 0,5 mg/1 ml - 10 amp.4,405,036,54
5- syrop 0,04 g/100 ml - 100 ml2,703,094,32
6- tabl. 0,002 g - 30 szt.1,001,141,60
7- tabl. 0,004 g - 25 szt.1,001,141,60
Saltoral
8- saszetki 5,5 g - 5 szt.2,753,144,40
9- saszetki 5,5 g - 10 szt.5,456,238,10
Scopolan
10- czopek 0,01 g - 6 szt.1,731,982,76
11- draż. 0,01 g - 30 szt.3,604,115,56
Sectral
12- tabl. powl. 0,2 g - 20 szt.5,616,418,34
13- tabl. powl. 0,4 g - 30 szt.15,7117,9620,83
Sefril
14- kaps. 0,5 g - 12 szt.19,0021,7225,20
15- gran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 60 ml10,3211,8014,16
16Sefril A - inj. 1 g - fiol. such. subst.6,947,939,88
17Segan - tabl. 0,005 g - 60 szt.18,2020,8024,13
Selerin
18- tabl. 0,005 g - 50 szt.15,1617,3320,13
19- tabl. 0,005 g - 60 szt.18,2020,8024,13
20Siraliden - zawiesina 50 mg/5 ml - 100 ml5,906,748,70
Sol-Opht
21- płyn 100 ml (poliet.)1,962,243,14
22- płyn 250 ml (poliet.)2,332,663,73
Sol-Pilocarpini
23- krople do oczu 3% - 3×5 ml11,0212,6015,12
24- krople do oczu 4% - 3×5 ml13,4615,3818,18
Sorbonit
25- prolongatum - tabl. 0,02 g - 40 szt.2,202,513,52
26- prolongatum - tabl. 0,04 g - 40 szt.2,653,034,24
27- tabl. 0,005 g - 60 szt.2,202,513,52
28- tabl. 0,01 g - 60 szt.2,302,633,68
Spamilan
29- tabl. 0,005 g - 30 szt.9,0510,3412,42
30- tabl. 0,01 g - 30 szt.15,2017,3720,18
Spironol
31- tabl. powl. 0,1 g - 20 szt.9,0810,3812,46
32- tabl. 0,025 g - 100 szt.12,3814,1516,96
33- tabl. 0,025 g - 20 szt.2,753,144,40
Spironolacton 25
34- tabl. 0,025 g - 20 szt.2,753,144,40
35- tabl. 0,025 g - 60 szt.7,438,4910,44
36- tabl. 0,025 g - 100 szt.12,3814,1516,96
Staveran
37- prolongatum - tabl. powl. 0,12 g - 20 szt.2,973,394,75
38- prolongatum - tabl. powl. 0,24 g - 20 szt.4,405,036,54
39- tabl. powl. 0,04 g - 20 szt.1,351,542,16
40- tabl. powl. 0,08 g - 20 szt.2,042,333,26
41- tabl. powl. 0,12 g - 20 szt.2,643,024,22
42Streptomycinum - inj. 1 g - 1 fiol. z such. subst.2,352,693,76
Sulpiryd
43- kaps. 0,05 g - 24 szt.3,133,585,01
44- kaps. 0,1 g - 24 szt.4,354,976,46
45- tabl. 0,2 g - 12 szt.3,714,245,68
46- tabl. 0,2 g - 30 szt.8,009,1411,09
47- syrop 0,5 g/100 ml3,764,305,74
48- syrop 2 g/100 ml4,455,096,61
Sumamed
49- kaps. 0,25 g - 6 szt.50,5057,7266,96
50- tabl. 0,5 g - 3 szt.50,5057,7266,96
51- syrop 0,1 g/5 ml - 20 ml19,2522,0025,52
52- forte - syrop 0,2 g/5 ml - 20 ml31,6636,1941,98
Sustonit
53- tabl. 0,015 g - 30 szt.3,584,095,53
54- tabl. 6,5 mg - 25 szt.1,852,112,96
Syntarpen
55- inj. 0,5 g - 1 fiol. z such. subst.3,053,494,88
56- inj. 1 g - 1 fiol. z such. subst.5,085,817,55
57- tabl. powl. 0,5 g - 16 szt.11,1012,6915,22
58Szczepionka błoniczo-tężcowo-krztuścowa DTP inj. 0,5 ml - 25
amp.52,8060,3570,01
59Szczepionka durowa Ty inj. 10 ml - fiol.10,5012,0014,40
60Szczepionka durowa z anatoks. tężcową Ty-Te inj. 10 ml -
fiol.14,5016,5719,37
61Szczepionka pw. gruźlicza BCG liofil. inj. 20 daw. - 5 amp. + 5 amp.
roz.24,0027,4331,82
62Szczepionka pw. gruźlicza BCG liofil. inj. 0,5 mg/10 daw. - 5
amp.21,0024,0027,84
T
Tamoxifen
1- tabl. 0,01 g - 30 szt.5,836,668,61
2- tabl. 0,02 g - 30 szt.11,5313,1815,81
Tarcefandol
3- inj. 0,5 g - fiol. such. subs.5,085,817,55
4- inj. 1 g - fiol. such. subs.8,9010,1712,21
Tarcefoksym
5- inj. 1 g - fiol.9,1610,4712,56
6- inj. 0,5 g - fiol.6,367,279,22
7Tarjod - syrop 125 g4,204,806,24
Taropen
8- tabl. powl. 500000 j.m. - 12 szt.3,674,195,63
9- tabl. powl. 1000000 j.m. - 12 szt.6,036,898,84
10- tabl. powl. 1500000 j.m. - 12 szt.8,039,1811,13
11Testarpen - inj. (10 testów) - 1 fiol. z such. subst. +
rozp.4,354,976,46
12Testosteronum prolongatum - inj. 0,1 g/1 ml - 5 amp.6,807,779,70
13Testosteronum propionicum - inj. 0,025 g/1 ml - 5 amp.3,203,665,10
Theophyllinum
14- tabl. 0,1 g - 30 szt.2,302,633,68
15- czopki 100 mg - 10 szt.2,102,403,36
16- czopki 350 mg - 10 szt.2,703,094,32
17- inj. doż. 300 mg - 250 ml - flak. (poliet.)1,651,892,64
Theophyllinum prolongatum
18- tabl. 0,25 g - 20 szt.2,703,094,32
19- tabl. 0,3 g - 50 szt.8,259,4311,38
20- kaps. 0,1 g - 20 szt.3,153,605,04
21- kaps. 0,2 g - 20 szt.4,605,266,84
22- kaps. 0,3 g - 20 szt.5,906,748,69
Theospirex retard
23- tabl. 0,3 g - 50 szt.8,259,4311,38
24- tabl. powl. o przedł. dział. 0,15 g - 50 szt.6,307,209,15
Thioridazin
25- prolongatum - tabl. 0,2 g - 20 szt.14,8516,9719,78
26- draż. 0,01 g - 30 szt.1,431,632,28
27- draż. 0,025 g - 20 szt.2,042,333,26
28- draż. 0,1 g - 20 szt.6,717,679,62
29Tialorid - tabl. - 50 szt.4,304,916,40
30Tialorid mite - tabl. - 50 szt.4,004,576,00
31Tinidazolum - tabl. 0,5 g - 4 szt.1,001,141,60
32Tinidazolum 0,2% in Glucosi 5% - płyn do inf. - 400 ml2,813,214,50
Tramadol
33- czopek 0,1 g - 5 szt.4,605,266,84
34- kaps. 0,05 g - 20 szt.8,559,7711,72
35- krople 0,1 g/1 ml - 10 ml9,7411,1313,36
36- inj. 0,05 g/1 ml - 5 amp.4,385,016,51
37- inj. 0,1 g/2 ml - 5 amp.6,287,189,13
Tramal
38- inj. 0,05 g/1 ml - 5 amp.4,385,016,51
39- inj. 0,1 g/2 ml - 5 amp.6,287,189,13
40- kaps. 0,05 g - 20 szt.8,559,7711,72
41- krople 0,1 g/1 ml - 10 ml9,7411,1313,36
42- krople 0,1 g/1 ml - 96 ml73,0083,4496,79
43- czopek 0,1 g - 5 szt.4,605,266,84
Tramal Retard
44- 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 10 szt.9,8911,3013,57
45- 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 30 szt.27,6831,6436,70
46- 100 - tabl. o przedł. uwal. 0,1 g - 50 szt.45,5052,0160,33
47- 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 10 szt.14,3516,4019,20
48- 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 30 szt.40,2946,0553,42
49- 150 - tabl. o przedł. uwal. 0,15 g - 50 szt.66,5376,0488,21
50- 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 10 szt.18,5821,2424,63
51- 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 30 szt.52,8660,4270,09
52- 200 - tabl. o przedł. uwal. 0,2 g - 50 szt.87,50100,01116,01
53Traskolan inj. 500000 JIK 10 ml - 5 amp.250,00285,75331,47
Tropicamidum
54- krople do oczu 0,5% - 2×5 ml4,124,716,15
55- krople do oczu 0,5% - 5 ml2,582,954,13
56- krople do oczu 1% - 2×5 ml6,207,099,04
57- krople do oczu 1% - 5 ml3,714,245,68
Tussicom
58- gran. 100 mg/5 g - 20 saszetek po 5 g6,106,978,92
59- gran. 200 mg/5 g - 20 saszetek po 5 g7,858,9710,92
U
Ulfamid
1- tabl. powl. 0,02 g - 20 szt.2,472,823,95
2- tabl. powl. 0,04 g - 20 szt.4,415,046,55
Ulgastran
3- tabl. 1 g - 50 szt.10,2511,7214,10
4- zawiesina - 250 ml10,2511,7214,10
Unasyn
5- inj. 0,75 g - 1 fiol. such. subst.8,609,8311,80
6- inj. 1,5 g - 1 fiol. such. subst.15,3017,4920,29
7- inj. 3 g - 1 fiol. such. subst.26,0829,8134,58
8Urolin - kaps. 0,2 g - 20 szt.9,9011,3213,58
Uropolinum
9- inj. 75% 20 ml - amp.7,528,6010,55
10- inj. 60% 20 ml - amp.6,497,429,37
V
1V-cylina - tabl. 400000 j.m. - 10 szt.2,302,633,68
2Ventrisol - tabl. powl. - 112 szt.23,0026,2930,50
3Virlix - tabl. powl. 0,01 g - 20 szt.10,0011,4313,70
Vitacon
4- inj. 0,001 g/0,5 ml - 10 amp.4,224,826,27
5- inj. 0,01 g/1 ml - 10 amp.6,807,779,72
Vitaminum
6- A - kaps. 12000 j.m. - 50 szt.2,302,633,68
7- płyn 50000 j.m./1 ml - 10 ml2,302,633,68
8- A + D3 - kaps. 2000 j.m. A + 1000 j.m. D3 - 50 szt.2,302,633,68
9- krople 20000 j.m. A + 10000 j.m. D3/1 ml - 10 ml2,302,633,68
10- B2 - inj. 0,005 g/1 ml - 5 amp.3,003,434,80
11- B6 - inj. 50 mg/2 ml - 5 amp.3,003,434,80
12- B12 - inj. 100 mcg/1 ml - 10 amp.4,254,866,32
13- inj. 1000 mcg/2 ml - 5 amp.4,004,576,01
14- D3 - krople 15000 j.m./1 ml - 10 ml2,502,864,00
15- E - kaps. 0,1 g - 30 szt.2,302,633,68
16- PP - inj. 0,1 g/2 ml - 5 amp.3,003,434,80
17- tabl. 0,05 g - 20 szt.0,981,121,56
18- tabl. 0,05 g - 25 szt.1,231,411,96
19- tabl. 0,2 g - 20 szt.1,221,391,96
Vivestrin
20- 20 - 500 ml (szkło)7,008,009,95
21- 40 - 500 ml (szkło)8,9010,1712,21
22Vupral - płyn 20% - 30 ml10,5012,0014,40
Z
1Zawiesina Prątka BCG do immunoterapii - inj. 100 mg -
amp.100,00114,30132,59
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1999 r.
w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1199)
Na podstawie art. 85 pkt 1 lit. b) i pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa podmioty obowiązane do prowadzenia podatkowej księgi
przychodów i rozchodów, rodzaj oraz sposób jej prowadzenia, szczegółowe warunki,
jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na
określenie zobowiązań podatkowych, a także szczegółowy zakres obowiązków
związanych z jej prowadzeniem.
§ 2. 1. Osoby fizyczne i spółki cywilne osób fizycznych wykonujące pozarolniczą
działalność gospodarczą, w tym również działalność w zakresie wolnych zawodów,
są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej
"księgą", według wzoru ustalonego w załączniku do rozporządzenia.
2. Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób:
1) wykonujących działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach
zlecenia, zawartych na podstawie odrębnych przepisów,
2) prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły
zamiar prowadzenia tych ksiąg.
3. Obowiązek prowadzenia księgi nie dotyczy osób, które:
1) prowadzą księgi rachunkowe,
2) opłacają podatek dochodowy w formach zryczałtowanych, na zasadach określonych
w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930),
zwanej dalej "ustawą o zryczałtowanym podatku",
3) wykonują wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,
4) wykonują wolny zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
5) dokonują sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności.
4. Obowiązek prowadzenia księgi nie dotyczy rolników prowadzących gospodarstwo
rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych oraz pracowników rolnych wykonujących - osobiście lub z udziałem
członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym - działalność
gospodarczą, jeżeli łączny przychód osiągany z tej działalności nie przekracza 8
200 zł w roku podatkowym.
§ 3. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) "towary" - towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby
(półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpadki oraz materiały przyjęte od
zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:
a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nie
przerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy
prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji
lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do
materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową
(montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki,
butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery,
palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
c) materiałami pomocniczymi są materiały nie będące materiałami podstawowymi,
które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają
wyrobowi swoje właściwości,
d) wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został
całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace
projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
e) produkcją nie zakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty),
to jest nie gotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane
roboty, usługi przed ich ukończeniem,
f) brakami są nie odpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji,
całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji;
brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia
w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
g) odpadkami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na
skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość
użytkową,
2) "cena zakupu" - cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku,
pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z
odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek
akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, w przypadku zaś otrzymania składnika
majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu
takiego samego lub podobnego składnika,
3) "cena nabycia" - cenę zakupu powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem
towarów i składników majątku trwałego do chwili złożenia w magazynie według ich
cen zakupu, a w szczególności koszty transportu oraz załadunku i wyładunku,
ubezpieczenia w drodze,
4) "koszt wytworzenia" - wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z
przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin,
z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług,
5) "biuro rachunkowe" - przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych
przepisów do prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem
świadczy usługi w tym zakresie,
6) "przychód" - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz.
776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz.
538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr
139, poz. 932, 933, 934, Nr 141, poz. 943 i 945, z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr
74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz.
930 i Nr 162, poz. 1121 i 1122 oraz z 1999 r. Nr 62, poz. 689, Nr 72, poz. 801 i
Nr 80, poz. 902), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym",
7) "wyposażenie" - rzeczowe składniki majątku, związanego z wykonywaną
działalnością, nie zaliczone, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 22
ust. 7 ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych,
8) "środki trwałe" - w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 22 ust. 7
ustawy o podatku dochodowym,
9) "wartości niematerialne i prawne" - w rozumieniu przepisów wydanych na
podstawie art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym,
10) "przedsiębiorstwo wielozakładowe" - działalność prowadzoną w oparciu o kilka
zespołów składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności
sklepy, zakłady, punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań
gospodarczych,
11) "siedziba przedsiębiorstwa" - miejsce położenia przedsiębiorstwa wskazane w
koncesji, zezwoleniu lub zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności
gospodarczej, a w razie niedopełnienia tych obowiązków albo gdy działalność jest
wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - miejsce zamieszkania osoby
fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą; w przypadku spółek cywilnych -
siedzibę spółki, a jeśli nie można ustalić siedziby spółki - miejsce
zamieszkania jednego ze wspólników,
12) "podatek dochodowy na ogólnych zasadach" - podatek dochodowy od osób
fizycznych opłacany przy zastosowaniu podstawy obliczania podatku, o której mowa
w art. 26 ustawy o podatku dochodowym, i skali, o której mowa w art. 27 ustawy o
podatku dochodowym.
§ 4. 1. Osoby obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami",
prowadzą:
1) ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z
odrębnymi przepisami,
2) ewidencję wyposażenia.
2. Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w
rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1 500 zł.
3. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer
kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę
zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w
księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również
datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia.
4. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do
zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym albo zakładają po raz
pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu
lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji.
§ 5. 1. Podatnicy wypłacający pracownikom należności ze stosunku pracy, o
których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym, są obowiązani prowadzić
indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników, zwane dalej "kartami
przychodów".
2. Karty przychodów powinny zawierać co najmniej następujące dane: imię i
nazwisko pracownika, Numer Identyfikacji Podatkowej, miesiąc, w którym nastąpiła
wypłata, sumę osiągniętych w danym miesiącu przychodów brutto (w gotówce i w
naturze), koszty uzyskania przychodu, składkę na ubezpieczenia społeczne
(emerytalne, rentowe, chorobowe), podstawę obliczenia zaliczki w danym miesiącu,
razem dochód narastająco od początku roku, kwotę należnej zaliczki na podatek
dochodowy obliczonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, składkę
na ubezpieczenie zdrowotne, należną zaliczkę na podatek dochodowy oraz datę
przekazania zaliczki do właściwego urzędu skarbowego.
§ 6. Podatnicy wykonujący:
1) działalność kantorową - są obowiązani prowadzić również ewidencję wszystkich
operacji powodujących zmianę stanu wartości w kantorze, według zasad określonych
w przepisach w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia działalności
kantorowej oraz rodzaju fachowego przygotowania do jej wykonywania i sposobu
jego udokumentowania, lub ewidencję czynności skupu i sprzedaży walut obcych i
dewiz, prowadzoną w sposób trwały i ciągły - według zasad umożliwiających w
każdym momencie ustalenie aktualnego stanu waluty polskiej, walut obcych i
dewiz, będących przedmiotem obrotu, według zasad określonych w przepisach w
sprawie zasad dokonywania skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz przez inne
banki niż osoby prawne oraz podmioty nie będące osobami prawnymi, zwane dalej
"ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych",
2) działalność w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenia lombardów)
- są obowiązani prowadzić również ewidencję pożyczek i zastawionych rzeczy;
ewidencja ta powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu,
imię i nazwisko pożyczkobiorcy, adres, datę udzielenia pożyczki, kwotę
udzielonej pożyczki, wysokość umówionych odsetek w złotych, opis zastawionej
rzeczy i jej wartość rynkową, termin zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, datę i
kwotę zwróconej pożyczki wraz z odsetkami, datę zwrotu zastawionej rzeczy, datę
sprzedaży rzeczy i kwotę należną z tytułu tej sprzedaży, kwotę prowizji
stanowiącej wartość spłaconych odsetek lub różnicę między kwotą uzyskaną ze
sprzedaży zastawionej rzeczy a kwotą udzielonej pożyczki.
§ 7. W wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, zwłaszcza takimi,
jak: rodzaj i rozmiar wykonywanej działalności, wiek oraz stan zdrowia, urząd
skarbowy, o którym mowa w § 10 ust. 1, na wniosek podatnika może zwolnić go od
obowiązku prowadzenia księgi, jak również od poszczególnych czynności z zakresu
prowadzenia księgi. Wniosek musi być złożony co najmniej na 30 dni przed
rozpoczęciem miesiąca, od którego zwolnienie miałoby być zastosowane, a w razie
rozpoczęcia wykonywania działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi
w ciągu roku podatkowego - w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia tej
działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi.
§ 8. 1. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru
rachunkowemu, podatnik jest obowiązany:
1) w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić
o tym urząd skarbowy, w którym zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu
księgi, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz
przechowywania księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem,
2) prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z
zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 -
także ewidencje, o których mowa w tym przepisie.
2. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaży, o której mowa w
ust. 1 pkt 2, i kolejno ponumerować jej karty. Ewidencja powinna zawierać co
najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nie
udokumentowanego fakturami, rachunkami oraz kwotę tego przychodu.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy podatników, którzy
ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r.
Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137,
poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr
161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz.
1100), zwanej dalej "ustawą o VAT".
4. Podatnicy korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli
nie prowadzą odrębnej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy
o VAT, mogą w ewidencji sprzedaży w odrębnej kolumnie wykazywać przychody
podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług określone w art. 2 ust. 3
ustawy o VAT oraz łączną kwotę dziennej sprzedaży wynikającą z faktur.
§ 9. 1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej
karty.
2. Księga oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, musi
znajdować się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu wskazanym
przez podatnika jako jego siedziba, z zastrzeżeniem ust. 6, a jeżeli prowadzenie
księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu - w miejscu wskazanym przez podatnika
stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1.
3. W wypadku prowadzenia przedsiębiorstwa wielozakładowego księgi muszą
znajdować się w każdym zakładzie. Podatnik może jednak prowadzić jedną księgę w
miejscu wskazanym jako jego siedziba, pod warunkiem że w poszczególnych
zakładach jest prowadzona co najmniej ewidencja sprzedaży, o której mowa w § 8
ust. 1 pkt 2, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 - również
ewidencje określone w tym przepisie.
4. W wypadku dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów handlowych oraz
materiałów podstawowych między zakładami należącymi do tego samego podatnika,
podatnik dokumentuje te zdarzenia dowodami wewnętrznymi, zwanymi dalej "dowodami
przesunięć". Dowody te sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
przechowywany jest w zakładzie, z którego dokonano przesunięcia towaru lub
materiału, a drugi - w zakładzie, w którym przyjęto te towary lub materiały.
5. Dowody przesunięć powinny zawierać co najmniej następujące dane: numer
kolejny wpisu, datę dokonania przesunięcia, nazwę towarów lub materiałów oraz
ich ilość i wartość obliczoną według cen zakupu. Jeżeli podatnik prowadzi jedną
księgę dla przedsiębiorstwa wielozakładowego, a zakupione towary przekazuje
tylko do jednego zakładu (filii), nie ma obowiązku sporządzania dowodu
przesunięć, pod warunkiem że na dowodzie zakupu poda nazwę zakładu, do którego
przekazał te towary.
6. U podatników prowadzących działalność w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego
księga musi znajdować się w miejscu wykonywania działalności. Jeżeli podatnik
prowadzi ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, w miejscu wykonywania
działalności musi znajdować się co najmniej ta ewidencja. W tym wypadku przepis
ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 10. 1. Podatnicy, o których mowa w § 2 ust. 1 i 2, są obowiązani zawiadomić w
formie pisemnej urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika o
prowadzeniu księgi w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, w którym
będą opłacali podatek dochodowy na ogólnych zasadach. Podatnicy, u których
obowiązek prowadzenia księgi powstaje w ciągu roku, powinni złożyć zawiadomienie
w terminie siedmiu dni od dnia założenia księgi.
2. Złożenie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, nie zwalnia podatnika z
obowiązku założenia księgi oraz sporządzenia spisu z natury na dzień 1 stycznia
roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku.
3. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej, zawiadomienie, o
którym mowa w ust. 1, składają wszyscy wspólnicy w urzędzie skarbowym właściwym
według miejsca zamieszkania każdego z nich.
§ 11. 1. Podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób
niewadliwy.
2. Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami niniejszego
rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi.
3. Księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w
niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.
4. Księgę uznaje się za rzetelną również, gdy:
1) nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5%
przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w
roku podatkowym do dnia, w którym urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej
stwierdził te błędy, lub
2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub
zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub
3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem
błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów
podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub
4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze
przed rozpoczęciem kontroli przez urząd skarbowy lub przez organ kontroli
skarbowej, lub
5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody
księgowe odpowiadające warunkom, o których mowa w § 12 ust. 3.
5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku
zapisów lub błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.
§ 12. 1. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w
sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych
dowodów.
2. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:
1) skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności
błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki
lub
2) wprowadzenie do księgi nie wpisanych dowodów lub dowodów zawierających
korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być
dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.
3. Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury, rachunki oraz faktury i noty korygujące, zwane dalej "fakturami",
odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji
gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy)
uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej,
której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej
odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie,
jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji
gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami
księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
4. Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi
być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych.
Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko
w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć
walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie
z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy
zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w
walucie obcej.
5. Błędy w dowodach księgowych można poprawiać wyłącznie przez skreślenie
niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst
lub liczbę pierwotną, i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka dokonana
w dowodzie księgowym musi być potwierdzona datą i podpisem osoby dokonującej
poprawki.
6. Zasad, o których mowa w ust. 5, nie stosuje się do dowodów księgowych, dla
których ustalono odrębnymi przepisami zakaz dokonywania jakichkolwiek poprawek,
oraz do dowodów obcych. Dowody obce mogą być poprawione przez wystawienie i
przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego (noty). Dowody własne zewnętrzne
przesłane uprzednio kontrahentowi mogą być poprawione tylko przez wystawienie
dowodu korygującego (noty).
§ 13. Za dowody księgowe uważa się również:
1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do
zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji
gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta
podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3) dowody przesunięć,
4) dowody opłat pocztowych i bankowych,
5) inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz
dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 lit. a)-d).
§ 14. 1. Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów
(wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób,
które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy
zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych
wypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).
2. Dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:
1) zakupu bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy produktów roślinnych
i zwierzęcych, nie przerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych
sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych
lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej
tych zwierząt,
2) wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub
hodowli prowadzonej przez podatnika,
3) zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych,
4) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz
wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność
gospodarczą i osób z nimi współpracujących,
5) zakupu od ludności odpadków poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z
wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom
samochodów i ich części składowych,
6) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę,
gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą;
podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te
cele,
7) opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i
notarialnych,
8) wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte
dokumentami nie zawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2;
podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet
jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
3. Dowody wewnętrzne dotyczące rozliczenia kosztów podróży służbowych
pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących
działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących powinny zawierać co
najmniej następujące dane: imię i nazwisko, cel podróży, nazwę miejscowości
docelowej, liczbę godzin i dni przebywania w podróży służbowej (data i godzina
wyjazdu oraz powrotu), stawkę i wartość przysługujących diet.
4. Zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp
oraz materiałów biurowych może być, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 3, dokumentowany
paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej
paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano
zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść wpisując swoje
nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.
5. Wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane
paragonami lub dowodami kasowymi. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
§ 15. Nie wymaga zaksięgowania materiał powierzony przez zleceniodawcę. Jeżeli
jednak podatnik nie może przedstawić dokumentu określającego zleceniodawcę,
uważa się, że materiał został przez podatnika zakupiony bez udokumentowania.
§ 16. 1. Otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej
"materiałami", i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu
datą i podpisem osoby, która je przyjęła.
2. Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami
rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do
zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić
szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię,
nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i
wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na
podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz
przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą.
Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do
księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury.
3. Jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten
materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, opis, o którym mowa w ust. 2,
dołącza do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie
otrzymanej faktury.
4. Podatnik może nie sporządzać opisu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli zakup
udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia
wymogi określone dla opisu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 17. 1. Zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany
do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej
przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.
2. Zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i
30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem
działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22
ustawy o podatku dochodowym.
§ 18. 1. Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których
mowa w § 6 pkt 1 i w § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia,
nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.
2. Kwota udzielonej pożyczki i umownych odsetek oraz przyjęcie zastawionej
rzeczy muszą być niezwłocznie wpisane do ewidencji, o której mowa w § 6 pkt 2.
3. Podatnik jest obowiązany wypełnić karty przychodów pracowników najpóźniej w
terminie przewidzianym dla przekazania zaliczki na podatek dochodowy od tych
przychodów do właściwego urzędu skarbowego.
4. Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencji wyposażenia, o której
mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, najpóźniej w dniu przekazania wyposażenia do używania.
§ 19. 1. Zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów
handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku
sprzedaży nie udokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec
dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych
przychodów za dany dzień o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub
ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.
2. Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po
zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu
następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30.
3. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można
dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego
dalej "zestawieniem sprzedaży".
4. Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i
kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę
zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła
zestawienie.
5. Przychody uzyskane ze sprzedaży na eksport na zasadach umowy komisu muszą być
dokonywane na podstawie Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD i kopii
faktury wystawionej przez komisanta na rzecz komitenta z tytułu wykonania usługi
w eksporcie.
6. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą
dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej
pozycji na koniec każdego miesiąca.
§ 20. 1. Podatnicy, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas
rejestrujących, dokonują zapisów w księdze na podstawie danych wynikających z
raportów dobowych, z zastrzeżeniem ust. 2, skorygowanych o wartości dotyczące
zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji.
2. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać zapisów w księdze na
koniec każdego miesiąca, w terminie określonym w § 30 ust. 1, na podstawie
danych wynikających z miesięcznych zestawień raportów dobowych.
3. Zestawienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać: numer kolejny wpisu,
numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy, numery i daty raportów dobowych,
wynikającą z raportów łączną kwotę należności pomniejszoną o łączną kwotę
podatku i skorygowaną o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z
odrębnych ewidencji.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie wpisują do księgi kwot wynikających z
faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży uprzednio zarejestrowanej przy
zastosowaniu kas rejestrujących, natomiast są obowiązani do połączenia w sposób
trwały zwróconych oryginałów paragonów fiskalnych z kopiami wystawionych faktur.
§ 21. 1. Jeżeli podatnik prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 27
ust. 1 i 4 ustawy o VAT, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży
towarów i usług mogą być dokonywane na koniec miesiąca łączną kwotą wynikającą z
miesięcznego zestawienia sporządzonego na podstawie danych wynikających z tej
ewidencji.
2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać co najmniej następujące
dane: datę i kolejny numer zestawienia, sumę przychodów ze sprzedaży
pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług oraz o wartość towarów i usług
nie stanowiącą przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym i powiększoną
o przychody nie objęte obowiązkiem ewidencjonowania dla celów podatku od towarów
i usług.
§ 22. Podatnik, opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek od towarów i
usług, może w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie
wystawienia faktury, a w ostatnim dniu roku jest obowiązany wpisać do księgi
kwoty przychodów odnoszące się do wydanych towarów lub wykonanych usług do dnia
31 grudnia danego roku, na które zostaną wystawione faktury w roku następnym, a
po ich wystawieniu odnotować w księdze w kolumnie "uwagi", przy każdej pozycji
odnoszącej się do danej transakcji - numery i daty faktur. Ewidencjonując
przychody w roku następnym podatnik nie wykazuje wartości przychodów
wynikających z faktur odnoszących się do przychodów z roku poprzedniego.
§ 23. W razie likwidacji działalności, a także w razie zmiany wspólnika lub
zmiany umowy spółki w ciągu roku podatkowego, przepis § 22 stosuje się
odpowiednio.
§ 24. Podatnicy, o których mowa w art. 30 ustawy o VAT, mogą ewidencjonować
przychody w księdze oraz w ewidencji sprzedaży łącznie z podatkiem od towarów i
usług, z tym że na koniec miesiąca przychód pomniejsza się o należny podatek od
towarów i usług.
§ 25. Zapisy w księdze dotyczące pozostałych przychodów muszą być dokonywane na
podstawie dowodów potwierdzających te przychody.
§ 26. Zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie
dowodów, o których mowa w § 12-16.
§ 27. 1. Przed zaprowadzeniem księgi i na koniec każdego roku podatkowego, a
także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub
likwidacji działalności, podatnik jest obowiązany do sporządzenia i wpisania do
księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i
pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, zwanego dalej
"spisem z natury".
2. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące
działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na
podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził urząd skarbowy.
3. W razie zawiadomienia urzędu skarbowego o likwidacji działalności spisem z
natury należy objąć również wyposażenie.
§ 28. 1. Spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz
zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie.
2. Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko
właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny
pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych
składników wymienionych w § 27, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie
spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z
przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z
natury oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji ...", podpisy osób
sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników), z tym że przy
prowadzeniu:
1) księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną
pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z
podziałem na książki, broszury, albumy i inne,
2) działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć nie sprzedane wartości
dewizowe,
3) działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury
należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki,
4) działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć nie
zużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków
z podziałem na grupy.
3. Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność
podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a
także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie
podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z
podaniem, czyją stanowią własność.
4. O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1
stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej
podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwy urząd skarbowy w
terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu.
§ 29. 1. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte
spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia
sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z
natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji
wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadków użytkowych, które w toku
działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według
wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego
użytkowania.
2. Spis z natury nie sprzedanych wartości dewizowych wycenia się według cen
zakupu z dnia sporządzenia spisu, a w dniu kończącym rok podatkowy - według cen
zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ogłaszany przez Narodowy
Bank Polski w dniu kończącym rok podatkowy, a wartość rzeczy zastawionych -
według ich wartości rynkowej.
3. Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję nie zakończoną wycenia się
według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów
materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji nie zakończonej.
4. Produkcję zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z
dnia sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt.
5. Spis z natury musi być wpisany do księgi według poszczególnych rodzajów jego
składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało
sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników.
Zestawienie przechowuje się łącznie z księgą.
6. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny najpóźniej w terminie 14 dni od dnia
zakończenia spisu z natury.
7. W razie przyjęcia wyceny towarów w kwocie niższej od ceny zakupu lub nabycia
albo od kosztów wytworzenia, w szczególności z powodu uszkodzenia, wyjścia z
mody, należy przy poszczególnych pozycjach uwidocznić również jednostkową cenę
zakupu (nabycia) lub koszt wytworzenia.
8. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny, w tym wyposażenia objętego spisem z
natury, sporządzonym na dzień likwidacji działalności, według cen zakupu.
§ 30. 1. W razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane
w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz
sum miesięcznych przychodu wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1
pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2,
przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie
zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później
niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących
przedsiębiorstwa wielozakładowe.
3. Podatnicy mogą dokonywać wpisów do księgi na zasadach określonych w ust. 1
pod warunkiem prowadzenia równocześnie ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt
2. Warunek ten nie dotyczy podatników dokonujących sprzedaży dokumentowanej
wyłącznie fakturami.
§ 31. 1. W razie prowadzenia księgi przy zastosowaniu technik informatycznych,
warunkiem uznania ksiąg za prawidłowe jest:
1) określenie na piśmie szczegółowej instrukcji obsługi programu komputerowego,
wykorzystywanego do prowadzenia ksiąg,
2) stosowanie programu komputerowego zapewniającego bezzwłoczny wgląd w treść
dokonywanych zapisów oraz wydrukowanie wszystkich danych w porządku
chronologicznym, zgodnie z wzorem księgi,
3) przechowywanie zapisanych danych na magnetycznych nośnikach informacji, do
czasu wydruku zawartych na nich danych, w sposób chroniący przed zatarciem lub
zniekształceniem tych danych albo naruszeniem ustalonych zasad ich
przetwarzania.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na koniec każdego miesiąca w czasie
zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później
niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, podatnik jest obowiązany
sporządzić wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc. Wydruk powinien być zgodny
z wzorem księgi określonym w załączniku do rozporządzenia.
3. Podatnik posługujący się programem komputerowym, który nie zapewnia
wydrukowania księgi, według wzoru określonego w załączniku, jest obowiązany
założyć księgę, o której mowa w § 2 ust. 1. Po zakończeniu miesiąca należy
sporządzić wydruk komputerowy zawierający podsumowanie zapisów za dany miesiąc i
wpisać do odpowiednich kolumn księgi sumy miesięczne wynikające z tego wydruku.
§ 32. 1. Podatnicy, którzy zgodnie z przepisami ustawy o zryczałtowanym podatku
dochodowym zrzekli się opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w
formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani na dzień 1
stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku
podatkowego założyć księgę, a w razie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży,
o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 - również tę ewidencję, oraz sporządzić spis z
natury towarów handlowych, materiałów i surowców, półwyrobów, wyrobów gotowych,
produkcji w toku i wycenić poszczególne składniki według cen zakupu lub nabycia,
lub według kosztów wytworzenia.
2. Do podatników, o których mowa w ust. 1, przepis § 10 stosuje się odpowiednio.
§ 33. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w
sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 148,
poz. 720).
§ 34. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1999 r. (poz.
1199)
Strona tytułowa podatkowej księgi przychodów i rozchodów
PODATKOWA KSIĘGA PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW
........................................................
Imię i nazwisko (firma)
........................................................
Adres
Rodzaj działalności
UWAGA: przed rozpoczęciem zapisów w księdze należy się szczegółowo zapoznać z
przepisami rozporządzenia i objaśnieniami zamieszczonymi w załączniku do
rozporządzenia.
Lp.Data zdarzenia gospodarczegoNr dowodu księgowegoKontrahentOpis
zdarzenia gospodarczegoPrzychód
imię i nazwisko (firma)adreswartość sprzedanych towarów i usługpozostałe
przychodyrazem przychód (7+8)
złgrzłgrzłgr
123456789
Suma strony
Przen. z poprzedniej strony
Razem od początku roku
Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupuKoszty uboczne
zakupuWydatki (koszty)Uwag i
koszty reprezentacji i reklamy objęte limitemwynagrodzenia w gotówce i w
naturzepozostałe wydatkirazem wydatki (12+13+14)
złgrzłgrzłgrzłgrzłgrzłgrzłgr
1011121314151617
OBJAŚNIENIA DO PODATKOWEJ KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW
1. Przy dokonywaniu zapisów w księdze, wynikających z prowadzonych przez
podatnika:
a) ewidencji sprzedaży,
b) ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
c) ewidencji pożyczek i zastawionych rzeczy,
d) ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług,
- nie wypełnia się kolumn 3-5 księgi.
2. Kol. 1 jest przeznaczona do wpisania kolejnego numeru zapisów do księgi. Tym
samym numerem należy oznaczyć dowód stanowiący podstawę dokonania zapisu.
3. W kol. 2 należy wpisywać dzień miesiąca wynikający z dokumentu stanowiącego
podstawę dokonywania wpisu (datę poniesienia wydatku, otrzymania towaru lub
uzyskania przychodu albo datę zestawienia sprzedaży).
4. W kol. 3 należy wpisywać numer faktury lub innego dowodu. Jeżeli zapisów
dokonuje się na podstawie dziennego zestawienia sprzedaży, należy wpisywać numer
zestawienia faktur.
5. Kol. 4 i 5 są przeznaczone do wpisywania imion i nazwisk (nazw firm) oraz
adresów kontrahentów (dostawców lub odbiorców), z którymi zawarte zostały
transakcje dotyczące zakupu surowców, materiałów, towarów itp. lub sprzedaży
wyrobów gotowych (towarów), gdy transakcje te udokumentowane są fakturami i
paragonami. Kolumn tych nie wypełnia się w wypadku zapisów dotyczących przychodu
ze sprzedaży na podstawie dziennych zestawień sprzedaży oraz dowodów
wewnętrznych.
6. W kol. 6 należy wpisać rodzaje przychodów lub wydatków. Określenie to powinno
zwięźle oddawać istotę dokonanego zdarzenia gospodarczego, np. zakup blachy,
zapłata za poniklowanie obręczy, wypłata wynagrodzeń za okres .... itp.
7. Kol. 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów
(towarów handlowych) i ze sprzedaży usług. Podatnicy prowadzący działalność
kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę przychodu (sprzedaży wartości
dewizowych) wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych. W
wypadku prowadzenia działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw
(w lombardach) do kolumny 7 wpisuje się na koniec miesiąca kwotę prowizji
stanowiącą wartość spłaconych w danym miesiącu odsetek lub różnicę między kwotą
uzyskaną ze sprzedaży zastawionych rzeczy a kwotą udzielonych pożyczek.
8. Kol. 8 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów.
9. Kol. 9 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty przychodów
zaewidencjonowanych w kol. 7 i 8.
10. Kol. 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów
handlowych według cen zakupu. Podatnicy prowadzący działalność kantorową w
kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę zakupionych wartości dewizowych,
wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych.
11. Kol. 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z
zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku,
ubezpieczenia w drodze itp.
12. Kol. 12 jest przeznaczona do wpisywania kosztów reprezentacji i reklamy
prowadzonej w inny sposób niż w środkach masowego przekazu lub prowadzonej
publicznie w inny sposób. W kolumnie tej wykazuje się tylko koszty reprezentacji
i reklamy, które określone zostały do wysokości 0,25% przychodu.
13. Kol. 13 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych
pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze - jeżeli
przedmiotem świadczeń w naturze są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres
działalności gospodarczej pracodawcy - wpisuje się według cen stosowanych wobec
innych odbiorców niż pracownicy, a w pozostałych przypadkach - według cen
rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, usługami lub prawami tego samego
rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności czasu i miejsca ich
uzyskania oraz stanu i stopnia zużycia rzeczy. Wpisu dokonuje się na podstawie
list płac lub innych dowodów, na których pracownik potwierdza własnym podpisem
kwoty otrzymanych wynagrodzeń w gotówce i w naturze. W kolumnie tej
ewidencjonuje się również wynagrodzenia wypłacane osobom z tytułu umów zlecenia
i umów o dzieło.
14. Kol. 14 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza
wymienionymi w kol. 10-13), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23
ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W
kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal,
opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw,
wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na
ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez
pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego
wyposażenia. Wydatki z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków
trwałych samochodu osobowego lub innego samochodu o dopuszczalnej ładowności nie
przekraczającej 500 kilogramów, w tym także stanowiącego własność osoby
prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej
podatnika, należy wpisywać w tej kolumnie po zakończeniu miesiąca na podstawie
miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur
zawierających lub uzupełnionych numerem rejestracyjnym pojazdu. Suma wydatków
zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych miesiącach,
ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z
ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z
przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za
jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego
ministra. Zapisów dotyczących kosztów podróży służbowej, w tym również diet
właściciela oraz osób z nim współpracujących, dokonuje się na podstawie
rozliczenia tych kosztów sporządzonego na znormalizowanym formularzu, zwanym
popularnie Polecenie wyjazdu służbowego, lub na dowodzie wewnętrznym, zwanym
rozliczeniem delegacji służbowej. Do rozliczenia należy dołączyć dowody
(faktury) potwierdzające poszczególne wydatki. Jeżeli uzyskanie dowodu (faktury)
nie było możliwe, pracownik musi złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku
i przyczynach braku jego udokumentowania. Nie wymagają udokumentowania fakturami
diety oraz wydatki objęte ryczałtem, a także koszty przejazdu własnym samochodem
pracownika.
15. Kol. 15 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w
kolumnach 12-14.
16. Podatnicy, o których mowa w art. 20 ustawy o VAT, dokonują po zakończeniu
miesiąca w kol. 10-12 i 14 korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania
przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, która nie może być
odliczona od podatku należnego. Jeżeli występują trudności w zakwalifikowaniu
podatku do kosztów wpisywanych w wymienionych kolumnach, podatnik może dokonać
tej korekty w kol. 14. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy o VAT,
dokonują, po zakończeniu miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty 80 000
zł wartości sprzedanych towarów, korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania
przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, którą odliczają od
podatku należnego.
17. Kol. 16 jest wolna. W kolumnie tej można wpisywać inne zaszłości gospodarcze
poza wymienionymi w kol. 1-14. W kolumnie tej można również wpisywać wydatki
odnoszące się do przychodów miesiąca lub roku następnego (lat następnych).
18. Kol. 17 jest przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w
kolumnach 2-16. Kolumna ta może być także wykorzystywana, np. do wpisywania
pobranych zaliczek, obrotu opakowaniami zwrotnymi.
19. Po zakończeniu miesiąca, wpisy dokonane w danym miesiącu należy podkreślić,
a dane z kol. 7-15 zsumować. Wynikłe z podsumowania kwoty należy podkreślić.
Podatnik może pod podsumowaniem danego miesiąca wpisać w poszczególnych
kolumnach sumy od początku roku do miesiąca poprzedzającego dany miesiąc i w
kolejnej pozycji wpisać w poszczególnych kolumnach sumę od początku roku.
20. Jeżeli podatnik nie dokonuje podsumowania zapisów kolejnych miesięcy
narastająco od początku roku, to po zakończeniu roku podatkowego musi na
oddzielnej stronie w księdze sporządzić zestawienie roczne. W tym celu należy
wpisać do właściwych kolumn sumy z poszczególnych miesięcy i dodać je.
21. W celu ustalenia wartości poszczególnych składników spisu z natury
materiałów i towarów handlowych według cen nabycia należy ustalić procentowy
wskaźnik kosztów ubocznych zakupu (kol. 11) w stosunku do ogólnej wartości
zakupu towarów handlowych i materiałów zaewidencjonowanych (w kol. 10) (suma
kosztów ubocznych zakupu przemnożona przez 100 i podzielona przez wartość
zakupu). O tak ustalony wskaźnik należy podwyższyć jednostkowy koszt zakupu, a
następnie ustalić wartość poszczególnych składników spisu z natury. Podatnik
może również dokonać wyceny wartości materiałów i towarów handlowych według cen
zakupu, tj. bez podwyższenia tej ceny o wskaźnik kosztów ubocznych zakupu.
22. W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej
stronie księgi:
1) ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kol. 9),
2) ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów
w sposób następujący:
- do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość
zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć
o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,
- kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 15
oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki
(koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych
kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu
materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla
pracowników zostały wpisane w kol. 10),
3) wartość osiągniętego przychodu (kol. 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w
roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami
zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu
osiągniętego w roku podatkowym.
23. Określony w ust. 22 sposób obliczenia dochodu dotyczy również podatników
sporządzających spis z natury (np. na koniec miesiąca lub jeśli sporządzenie
spisu z natury zarządził urząd skarbowy).
24. Przykład obliczenia dochodu zł gr
1. Przychód (kol. 9) 117 324,80
2. Wysokość kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym:
a) wartość spisu z natury na początek roku podatkowego 15 115,70
b) plus wydatki na zakup towarów handlowych i materiałów (kol. 10) 28 879,46
c) plus wydatki na koszty uboczne zakupu (kol. 11) 1 025,13
d) minus wartość spisu z natury na koniec roku podatkowego 6 482,07
e) plus kwota pozostałych wydatków (kol. 15) 45 273,18
f) minus wartość wynagrodzeń w naturze ujętych w innych kolumnach księgi 2
309,50
Razem koszty uzyskania przychodu 81 501,90
3. Ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym:
a) przychód (pkt 1) 117 324,80
b) minus koszty uzyskania przychodów (pkt 2) 81 501,90
Dochód (a-b) 35 822,90
25. Zasady określone w ust. 1-24 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia
podatkowej księgi przychodów i rozchodów w imieniu podatnika przez biuro
rachunkowe.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1200)
Na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym
(Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz.
409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 108, poz.
681) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podatnicy podatku rolnego będący równocześnie podatnikami podatku od
nieruchomości lub podatku leśnego wpłacają te podatki, należne za dany rok
podatkowy na terenie tej samej gminy, w formie łącznego zobowiązania
pieniężnego, na podstawie jednego nakazu płatniczego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Łączne zobowiązanie pieniężne przypadające od przedmiotów opodatkowania
stanowiących współwłasność albo będących we współposiadaniu osób fizycznych
ustala się w odrębnym nakazie płatniczym.
§ 2. 1. Jeżeli gospodarstwo rolne, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz las lub
nieruchomość jest współwłasnością albo jest we współposiadaniu dwóch lub więcej
osób fizycznych - osobą, na którą wystawia się odrębny nakaz płatniczy, prowadzi
rachunkowość, wystawia tytuły wykonawcze w postępowaniu i z którą załatwia się
inne sprawy ze skutkiem dla pozostałych osób, jest którykolwiek ze
współwłaścicieli (współposiadaczy).
2. Jeżeli gospodarstwo rolne jest współwłasnością albo jest we współposiadaniu
dwóch lub więcej osób fizycznych, a prowadzi je w całości jeden ze
współwłaścicieli (współposiadaczy) - osobą, na którą wystawia się odrębny nakaz
płatniczy, jest ten współwłaściciel (współposiadacz).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie obowiązku składania zeznań podatkowych przez podatników podatku od
spadków i darowizn.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1201)
Na podstawie art. 85 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podatnicy podatku od spadków i darowizn obowiązani są do składania
zeznań podatkowych o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze
spadku lub darowizny, z wyjątkiem darowizny ustanowionej w formie aktu
notarialnego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W zeznaniu należy wymienić
rzeczy lub prawa majątkowe nabyte w drodze spadku lub darowizny oraz określić
ich wartość.
2. Obowiązek złożenia zeznań podatkowych dotyczy również podatników, którzy
nabyli prawa do wkładów oszczędnościowych na podstawie dyspozycji wkładcy na
wypadek jego śmierci, nabyli własność rzeczy lub innych praw majątkowych przez
zasiedzenie lub nabyli nie należące do spadku prawa do środków zgromadzonych w
pracowniczym funduszu emerytalnym, funduszu inwestycyjnym otwartym lub
specjalistycznym funduszu inwestycyjnym otwartym - w wyniku realizacji
pracowniczego programu emerytalnego, na podstawie rozrządzenia dokonanego przez
uczestnika tego programu na wypadek jego śmierci.
§ 2. 1. Zeznania podatkowe o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w
drodze spadku lub darowizny, nabyciu praw do wkładu oszczędnościowego na
podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci, nabyciu własności rzeczy
lub innych praw majątkowych przez zasiedzenie oraz nabyciu nie należącego do
spadku prawa do środków zgromadzonych w pracowniczym funduszu emerytalnym,
funduszu inwestycyjnym otwartym lub specjalistycznym funduszu inwestycyjnym
otwartym - w wyniku realizacji pracowniczego programu emerytalnego, na podstawie
rozrządzenia dokonanego przez uczestnika tego programu na wypadek jego śmierci,
należy składać właściwemu urzędowi skarbowemu w terminie miesiąca od dnia
powstania obowiązku podatkowego.
2. Jeżeli darowiznę ustanowiono za granicą, zeznanie podatkowe o nabyciu
własności rzeczy lub praw majątkowych należy złożyć w ciągu miesiąca od dnia, w
którym sprowadzono do kraju dokument sporządzony na obszarze obcego państwa,
albo od dnia dopuszczenia do obrotu w rozumieniu prawa celnego, jeżeli przedmiot
darowizny sprowadzono do kraju.
3. Jeżeli osoba, która złożyła zeznanie, dowiedziała się następnie, że nabyła
własność rzeczy lub praw majątkowych nie wymienionych w zeznaniu, lub jeżeli
wyszły na jaw okoliczności uzasadniające ustalenie zobowiązania podatkowego w
kwocie wyższej od wykazanej w zeznaniu, jest ona obowiązana złożyć uzupełniające
zeznanie podatkowe temu organowi, któremu złożono pierwotne zeznanie, w terminie
14 dni licząc od dnia, w którym dowiedziała się o okolicznościach powodujących
obowiązek złożenia uzupełniającego zeznania podatkowego.
§ 3. Jeżeli przedmiot opodatkowania stał się współwłasnością dwóch lub więcej
podatników, mogą oni złożyć jedno wspólne zeznanie, zaopatrzone w podpisy
wszystkich obowiązanych do złożenia zeznania. Jeżeli jednak miejsce zamieszkania
lub pobytu niektórych spośród osób obowiązanych do złożenia zeznania jest
nieznane albo jeżeli niektóre z tych osób posiadają miejsce zamieszkania lub
pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, złożone łącznie zeznanie może
nie zawierać podpisu tych osób, jeżeli składający zeznanie posiada ich
pełnomocnictwo.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie przedłużenia terminu wpłaty opłaty skarbowej od weksli.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1202)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z
1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Termin wpłaty opłaty skarbowej od weksli, określony w art. 7 ust. 1 ustawy
z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74,
poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86,
poz. 433 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 751 i Nr 137, poz. 926), przedłuża się do
czternastu dni od dnia powstania obowiązku jej uiszczenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 17 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji
wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z
zagranicy części do montażu przemysłowego ciągników rolniczych oraz zasad
udzielania koncesji na taki przywóz.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1203)
Na podstawie art. 20 ust. 3a oraz art. 20 ust. 7a ustawy z dnia 23 grudnia 1988
r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz.
149 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz.
321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, Nr 47, poz. 212, Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127,
poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141,
poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199, z 1997
r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz.
369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106,
poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124,
poz. 783, Nr 133, poz. 884 i Nr 157, poz. 1026 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401 i
Nr 41, poz. 412) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie
rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o
udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu
przemysłowego ciągników rolniczych oraz zasad udzielania koncesji na taki
przywóz (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 12) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Koncesja może być wydana przedsiębiorcy, który złoży dokumenty, o których mowa
w § 1, oraz spełnia następujące wymogi:",
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Koncesja jest wydawana na przywóz z zagranicy części do montażu
przemysłowego ciągników rolniczych marek określonych w koncesji na czas
oznaczony, nie dłuższy niż do 31 grudnia 2000 r.",
3) skreśla się § 4.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności
przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1204)
Na podstawie art. 774 pkt 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1998 r.
w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom
z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 89, poz. 568)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w pkt 3 po wyrazie "statku" dodaje się wyraz "(promu)";
2) w § 3 w pkt 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) przejazdów i dojazdów,";
3) w § 4 skreśla się ust. 3 i 4;
4) § 10 otrzymuje brzmienie:
"§ 10. 1. Pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca
i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości
jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej
miejscowości, w której pracownik korzystał z noclegu.
2. Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi
przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w
podróży służbowej.
3. Ryczałty, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli pracownik
odbywa podróż służbową pojazdem samochodowym (służbowym lub prywatnym) lub gdy
strona zagraniczna zapewnia bezpłatne dojazdy, a także w razie gdy pracownik nie
ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczone są wymienione ryczałty.";
5) w § 11 skreśla się ust. 3;
6) w § 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracownikowi wchodzącemu w skład polskich drużyn kolejowych, pocztowych,
obsługi wagonów sypialnych i restauracyjnych, samolotów oraz pojazdów
samochodowych, konwojentowi pociągów i innemu pracownikowi odbywającemu
wielokrotne podróże służbowe za granicę pracodawca może ustalić, za zgodą
pracownika - z uwzględnieniem zasad wynikających z rozporządzenia - ryczałt w
walucie obcej obejmujący ogólną kwotę należności.",
b) skreśla się ust. 2;
7) w § 15:
a) w ust. 1 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu:
"Za zgodą pracownika zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości
stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rozliczenia kosztów podróży służbowej należy dokonać w walucie otrzymanej
zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, w terminie 14 dni od
zakończenia podróży.";
8) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem § 1
pkt 6, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2000 r.
Minister Pracy i Polityki Społecznej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15
grudnia 1999 r. (poz. 1204)
WYSOKOŚĆ DIETY ZA DOBĘ PODRÓŻY SŁUŻBOWEJ ORAZ LIMITU NA NOCLEG W HOTELU
Lp.PaństwoWalutaKwota dietyKwota limitu na nocleg
12345
1AfganistanUSD4140
2AlbaniaUSD4470
3AlgieriaUSD4190
4Andorajak w Hiszpanii
5AngolaUSD5190
6Arabia SaudyjskaUSD4690
7ArgentynaUSD4780
8ArmeniaUSD4180
9AustraliaUSD*/43150 AUD
10AustriaATS621850
11AzerbejdżanUSD45150
12BahrajnUSD42120
13BangladeszUSD40120
14BelgiaBEF17465500
15BiałoruśUSD3750
16BoliwiaUSD3950
17Bośnia i HercegowinaUSD5180
18BotswanaUSD39jak pod lp. 137
19BrazyliaUSD50120
20BułgariaUSD4570
21ChileUSD4275
22ChinyUSD4690
23ChorwacjaUSD43120
24CyprUSD*/4135 CYP
25CzechyUSD4090
26DaniaDKK324780
27DżibutiUSDjak pod lp. 137100
28EgiptUSD4180
29EkwadorUSD4450
30EstoniaUSD4870
31EtiopiaUSD49100
32FilipinyUSD4180
33FinlandiaFIM228400
34FrancjaFRF291600
35GhanaUSD45135
36GrecjaUSD*/4025 000 GRD
37GruzjaUSD4450
38GwineaUSD4050
39HaitiUSD*/4245 gourd
40HiszpaniaUSD*/4113 000 ESP
41HolandiaNLG90160
42IndieUSD4185
43IndonezjaUSD4170
44IrakUSD6060
45IranUSD4560
46IrlandiaIEP3460
47IslandiaUSD4780
48IzraelUSD49100
49JaponiaYPY6 90013 000
50JemenUSD4195
51JordaniaUSD3855
52Federalna Republika JugosławiiUSD4480
53KamerunUSD43jak pod lp. 137
54KambodżaUSD4280
55KanadaUSD*/42130 CAD
56KatarUSDjak pod lp. 13750
57KazachstanUSD4880
58KeniaUSD4160
59KirgistanUSD4180
60KolumbiaUSD4180
61KongoUSD47jak pod lp. 137
62Korea PołudniowaUSD4180
63Korea PółnocnaUSD44150
64KostarykaUSD3860
65KubaUSD4470
66KuwejtKWD1560
67LaosUSD4770
68LibanUSD4995
69LiberiaUSD57jak pod lp. 137
70LibiaUSD*/5145 LYD
71Liechtensteinjak w Szwajcarii
72LitwaUSD4375
73Luksemburgjak w Belgii
74ŁotwaUSD5180
75MacedoniaUSD4380
76MalawiUSD3385
77MalezjaUSD3985
78MaliUSD4480
79MaltaUSD3045
80MarokoUSD*/40700 MAD
81MauretaniaUSD42jak pod lp. 137
82MeksykUSD4080
83MołdowaUSD4180
84Monakojak we Francji
85MongoliaUSD47100
86MozambikUSD4285
87MyanmarUSDjak pod lp. 13750
88NepalUSD40jak pod lp. 137
89NiemcyDEM81150
90NigeriaUSD43150
91NikaraguaUSD4250
92NorwegiaNOK401800
93Nowa ZelandiaUSD43110
94OmanUSD42120
95PakistanUSD4090
96PanamaUSD3740
97ParagwajUSD44jak pod lp. 137
98PeruUSD43110
99PortugaliaUSD*/4316 000 PTE
100Republika Południowej AfrykiUSD3975
101Rosja i inne nie wymienione państwa Wspólnoty Niepodległych
PaństwUSD5080
102RumuniaUSD4565
103San Marinojak we Włoszech
104SenegalUSD4375
105Sierra LeoneUSD3350
106SingapurUSD*/45145 SGD
107SłowacjaUSD4065
108SłoweniaUSD*/44200 DEM
109SomaliaUSDjak pod lp. 13750
110Sri LankaUSD4150
111SudanUSD46100
112SyriaUSD4275
113SzwajcariaCHF78120
114SzwecjaSEK351900
115TadżykistanUSD4780
116TajlandiaUSD38100
117TanzaniaUSD4880
118TogoUSD40jak pod lp. 137
119TunezjaUSD*/3940 TND
120TurcjaUSD4380
121TurkmeniaUSD4280
122UgandaUSD4960
123UkrainaUSD4380
124UrugwajUSD4865
125Stany Zjednoczone Ameryki (USA)USD46130
- w tym Nowy Jork180
126UzbekistanUSD4780
127WenezuelaUSD39120
128WęgryUSD4090
129Wielka BrytaniaGBP32120
130WietnamUSD4280
131WłochyITL78 000150 000
132Wybrzeże Kości SłoniowejUSD4355
133ZairUSD46120
134ZambiaUSD4485
135ZimbabweUSD4295
136Zjednoczone Emiraty ArabskieUSD3880
137Pozostałe państwa pozaeuropejskieUSD42100
Przy podróżach do:
- Gibraltaru dieta i limit hotelowy jak w Wielkiej Brytanii,
- Hong Kongu dieta wynosi 46 USD, a limit hotelowy 160 USD,
- Tajwanu dieta wynosi 45 USD, a limit hotelowy 80 USD.
______________
*/ Dotyczy kwoty diety.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 10 listopada 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Inspekcji Handlowej.
(Dz. U. Nr 105, poz. 1205)
1. Na podstawie art. 149 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych
ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z
reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o
Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. Nr 11, poz. 39) z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 19 kwietnia 1969 r. o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji
Handlowej (Dz. U. Nr 11, poz. 79), ujętych w obwieszczeniu Ministra Handlu
Wewnętrznego z dnia 25 sierpnia 1969 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 1969
r. Nr 26, poz. 206),
2) ustawą z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym
Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 91),
3) ustawą z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym
(Dz. U. Nr 14, poz. 88),
4) ustawą z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279),
5) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
6) ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających
kompetencje administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa
(Dz. U. Nr 106, poz. 668)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydanie tekstu
jednolitego.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity nie
obejmuje:
1) art. 10 ust. 2, art. 16 ust. 2 i art. 17 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o
Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. Nr 11, poz. 39), które stanowią:
"Art. 10. 2. Przepis art. 66 § 4 Kodeksu postępowania karnego stosuje się
odpowiednio w wypadku wniesienia powództwa cywilnego przez organy Państwowej
Inspekcji Handlowej.",
"Art. 16. 2. Przepisy wydane na podstawie dekretu, o którym mowa w ust. 1,
zachowują swoją moc do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie
niniejszej ustawy, o ile nie są sprzeczne z jej postanowieniami.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
2) art. 3 i 5 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. o zmianie ustawy o Państwowej
Inspekcji Handlowej (Dz. U. Nr 11, poz. 79), które stanowią:
"Art. 3. Do czasu wydania przepisów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. d)
ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe."
"Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
3) art. 53 ustawy z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale
administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych (Dz. U. Nr
16, poz. 91), który stanowi:
"Art. 53. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1975 r., z wyjątkiem art. 34
ust. 7, art. 35 ust. 5, art. 36 i 50, które wchodzą w życie z dniem jej
ogłoszenia.",
4) art. 33 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. Nr 14, poz. 88), który stanowi:
"Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
5) art. 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279), który stanowi:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
6) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art.
41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia
21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz.
488).",
7) art. 150 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw
określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą
ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), który stanowi:
"Art. 150. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
26, art. 128 pkt 2, art. 139 pkt 1 i 10, art. 145 ust. 2 i 4, art. 146 ust. 2 i
4 oraz art. 147 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, i art. 34
pkt 1, art. 36 pkt 23, art. 48 pkt 1 i 3, art. 84, art. 97 pkt 1-3, 5-10 i 12-36
oraz art. 139 pkt 9 lit. a), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r."
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 listopada 1999 r.
(poz. 1205)
USTAWA
z dnia 25 lutego 1958 r.
o Inspekcji Handlowej 1).
Art. 1. 2) 1. Inspekcja Handlowa jest powołana do ochrony interesów konsumentów
oraz interesów gospodarczych państwa.
2. Do zadań Inspekcji Handlowej należy:
1) kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących
działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych, w zakresie produkcji,
handlu i usług,
2) kontrola jakości i bezpieczeństwa towarów i usług, w szczególności
zagrażających życiu lub zdrowiu konsumentów,
3) podejmowanie kontroli, mediacji i innych działań interwencyjnych w celu
ochrony indywidualnych interesów i praw konsumentów,
4) prowadzenie centralnych i wojewódzkich laboratoriów kontrolno-analitycznych,
5) organizowanie i prowadzenie polubownego sądownictwa konsumenckiego,
6) prowadzenie poradnictwa konsumenckiego,
7) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach odrębnych.
Art. 2. 2) 1. Zadania określone w art. 1 wykonują następujące organy:
1) Główny Inspektor Inspekcji Handlowej, zwany dalej "Głównym Inspektorem",
2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, zwanego
dalej "wojewódzkim inspektorem", jako kierownika wojewódzkiej inspekcji
handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.
2. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje
Inspekcji Handlowej określone w ustawie oraz przepisach odrębnych.
3. Wojewódzki inspektor kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu
inspekcji handlowej.
4. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z
wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Handlowej, organem właściwym jest
wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia Główny Inspektor.
Art. 3. 2) 1. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2. Zastępcę Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek Głównego Inspektora.
3. Główny Inspektor kieruje działalnością Inspekcji Handlowej przy pomocy
Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej.
4. Wojewódzkiego inspektora i jego zastępcę powołuje i odwołuje wojewoda, po
zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora.
Art. 4. 2) Organizację Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej określi statut
nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 5. 2) 1. Organy Inspekcji Handlowej wykonują zadania określone w ustawie,
na podstawie okresowych planów pracy; mogą też podejmować kontrole nie
planowane, jeżeli wymagają tego okoliczności faktyczne.
2. Główny Inspektor opracowuje kierunki działania Inspekcji Handlowej oraz plany
kontroli o znaczeniu krajowym, zatwierdzane przez Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów.
3. Wojewódzcy inspektorzy ustalają plany pracy uwzględniające kierunki działania
i plany kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz wnioski wojewody.
Art. 6. 1. Inspekcja Handlowa 1) współdziała z organami kontroli państwowej,
spółdzielczej i społecznej.
2. 3) Zadania ochrony konsumenta w zakresie określonym ustawą oraz innymi
przepisami sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego.
3. 3) W szczególności zadania jednostek samorządu terytorialnego w zakresie
ochrony konsumenta wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, powoływany
i odwoływany przez radę powiatu (radę miasta na prawach powiatu) na zasadach
określonych odrębnymi przepisami, które ustalają również szczegółowy zakres jego
działania i przysługujące mu uprawnienia.
4. 4) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współpracy organów
Inspekcji Handlowej z powiatowym (miejskim) rzecznikiem konsumentów, a także z
innymi organami administracji publicznej i instytucjami kontrolnymi, w tym
organizacjami pozarządowymi działającymi w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust.
2.
Art. 7. 1. Dla wykonania swoich zadań organy Inspekcji Handlowej 1) uprawnione
są do:
1) dokonywania inspekcji w następujących jednostkach uspołecznionych i
prywatnych:
a) w przedsiębiorstwach i innych jednostkach handlowych i przemysłu
gastronomicznego,
b) w jednostkach handlu detalicznego prowadzonych przez przedsiębiorstwa
produkcyjne i usługowe,
c) 5) w przedsiębiorstwach produkujących towary na potrzeby handlu i przemysłu
gastronomicznego,
d) (skreślony) 6),
e) w portach rybackich w zakresie kontroli klasyfikacji ryb morskich wysyłanych
z tych portów dla jednostek handlu hurtowego i detalicznego,
f) w przedsiębiorstwach i zakładach świadczących usługi dla ludności,
2) dokonywania inspekcji przewożonych towarów przeznaczonych na zaopatrzenie
rynku wewnętrznego,
3) badania dokumentów i ksiąg, żądania wyjaśnień, zbierania i zabezpieczania
dowodów oraz w przypadkach uzasadnionych – zarządzenia przeprowadzania
inwentaryzacji i sprawdzania tożsamości osób,
4) 7) nieodpłatnego pobierania prób towarów w trybie i na zasadach, które
określi Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia.
2. Wykonanie czynności wymienionych w ust. 1 powinno odbywać się w miarę
możności w obecności kierownika inspekcjonowanej placówki lub osoby upoważnionej
do zastępowania go.
3. Z przebiegu czynności sporządza się protokół, który należy przedstawić do
podpisu kierownikowi placówki lub osobie go zastępującej. Osoby te mogą zgłosić
do protokołu swoje uwagi.
4. Inspektorat przesyła odpis protokołu właściwej jednostce nadrzędnej lub
organizacji gospodarczej.
Art. 8. 1. W razie stwierdzenia w toku inspekcji poważnego naruszenia przepisów
albo zasad prawidłowego obrotu towarowego lub działalności usługowej, organy
Inspekcji Handlowej 1) mogą na piśmie wydać na miejscu do niezwłocznego
wykonania niezbędne zarządzenia, jeżeli natychmiastowe przerwanie stwierdzonego
stanu rzeczy jest ze względu na interes społeczny konieczne.
2. Do wydanych zarządzeń stosuje się odpowiednio przepis art. 7 ust. 4.
3. W celu zapobieżenia wprowadzaniu do obrotu towaru, którego jakość nie
odpowiada jakości deklarowanej, organy Inspekcji Handlowej 1) mogą w toku lub w
wyniku inspekcji dokonywać zabezpieczenia tego towaru, jeżeli jest to konieczne
ze względu na interes społeczny. Zabezpieczenie powinno być uchylone, jeżeli
towar zostanie przeklasyfikowany lub doprowadzony do właściwej jakości albo
wyłączony z obrotu.
Art. 9. 8) Jeżeli w czasie przeprowadzania inspekcji zachodzi podejrzenie, że
popełnione zostało przestępstwo, organy Inspekcji Handlowej 1), o ile same nie
są właściwe do ścigania, zawiadamiają o tym niezwłocznie właściwe organy, a
nadto prowadzą dochodzenie w celu zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa
oraz ujawnienia sprawcy. Po dokonaniu tych czynności organy Inspekcji Handlowej
1) przekazują niezwłocznie akta dochodzenia właściwym organom Policji, a w
sprawach, w których śledztwo jest obowiązkowe – prokuratorowi.
Art. 10. 9) 1. Organy Inspekcji Handlowej 1) mogą wytaczać w terminach
przewidzianych w Kodeksie postępowania karnego lub popierać powództwo cywilne w
postępowaniu karnym, jeżeli wymaga tego interes społeczny.
2. (pominięty) 10).
Art. 11. Kto przez niewykonanie zarządzeń lub żądań opartych na przepisach
ustawy lub rozporządzenia wydanego na podstawie art. 13 ustawy umyślnie utrudnia
organom Inspekcji Handlowej 1) wykonywanie ich zadań – podlega karze grzywny do
1.500 zł 11).
Art. 12. Orzekanie w sprawach określonych w art. 11 następuje w trybie przepisów
o orzecznictwie karno-administracyjnym.
Art. 13. 12) 1. W postępowaniu kontrolnym przed organami Inspekcji Handlowej w
zakresie nie uregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Inspektorzy Inspekcji Handlowej w związku z wykonywanymi czynnościami
kontrolnymi korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla
funkcjonariuszy publicznych.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania
organów Inspekcji Handlowej.
Art. 14. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) zakładów handlowych i usługowych znajdujących się na terenach zamkniętych
podlegających Ministrowi Obrony Narodowej i ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych 13),
2) zakładów produkujących i zbywających energię elektryczną i cieplną oraz
paliwa gazowe.
Art. 15. Traci moc dekret z dnia 21 września 1950 r. o Państwowej Inspekcji
Handlowej (Dz. U. z 1950 r. Nr 44, poz. 396 i z 1954 r. Nr 15, poz. 56).
1) Zgodnie z art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych
ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z
reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), która w tej części weszła w
życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
4) Dodany przez art. 14 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
6) Przez art. 14 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która w tej części weszła w życie z dniem
1 października 1996 r.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 8.
10) Utracił moc w związku z uchyleniem Kodeksu postępowania karnego z dnia 19
marca 1928 r. (Dz. U. z 1950 r. Nr 40, poz. 364) oraz dekretu z dnia 21 grudnia
1955 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz. U. Nr 46, poz. 309) przez
art. III pkt 1 i 8 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Przepisy wprowadzające
Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 13, poz. 97). Zamieszczony w
obwieszczeniu.
11) Wysokość grzywny ustalona na podstawie: art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja
1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach
(Dz. U. Nr 16, poz. 125), która weszła w życie z dniem 7 czerwca 1982 r., art. 6
ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa
karnego i prawa o wykroczeniach (Dz. U. Nr 23, poz. 100), która weszła w życie z
dniem 1 lipca 1985 r., art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o
zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz. U. Nr
72, poz. 422), która weszła w życie z dniem 8 listopada 1990 r., art. 7 ust. 2
pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa
karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr
24, poz. 101), która weszła w życie z dniem 2 kwietnia 1992 r., art. 4 ust. 6
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386),
która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r., art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z
dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego
oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym
(Dz. U. Nr 95, poz. 475), która weszła w życie z dniem 20 listopada 1995 r.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 94 ustawy z
dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr
82, poz. 928), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania kary zakazu pełnienia funkcji
kierowniczych związanych z dysponowaniem środkami publicznymi.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1206)
Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych
(Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr
70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady i tryb wykonywania oraz egzekwowania kary, o której mowa w
art. 147 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych
(Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr
70, poz. 778), zwanej dalej "ustawą",
2) organy właściwe do egzekwowania kary, o której mowa w pkt 1,
3) zasady, tryb i warunki prowadzenia rejestru, o którym mowa w art. 151 ust. 4
ustawy, oraz tryb zasięgania informacji z tego rejestru.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) Ministrze Finansów - należy przez to rozumieć ministra, o którym mowa w art.
2 ustawy,
2) orzeczeniu o ukaraniu, karze lub ukaranym - należy przez to rozumieć
orzeczenie o ukaraniu karą, karę lub ukaranego karą wymienioną w art. 147 ust. 1
pkt 4 ustawy,
3) funkcjach objętych zakazem - należy przez to rozumieć funkcje kierownicze w
jednostkach sektora finansów publicznych związane z dysponowaniem środkami
publicznymi, wymienione w art. 147 ust. 5 ustawy, których pełnienie przez
ukaranego w czasie określonym w orzeczeniu o ukaraniu jest zakazane,
4) komisji orzekającej - należy przez to rozumieć komisję orzekającą w sprawach
o naruszenie dyscypliny finansów publicznych pierwszej instancji, wymienioną w
art. 160 ust. 1 lub art. 161 ust. 1 ustawy,
5) pracodawcy ukaranego - należy przez to rozumieć organ państwowy lub organ
jednostki samorządu terytorialnego, a także kierownika jednostki sektora
finansów publicznych lub kierownika jednostki nadrzędnej właściwego do wykonania
obowiązków określonych w § 3 ust. 1 i 2,
6) Głównej Komisji Orzekającej - należy przez to rozumieć Główną Komisję
Orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy
Ministrze Finansów, o której mowa w art. 160 ust. 2 ustawy,
7) rejestrze ukaranych - należy przez to rozumieć rejestr prowadzony przez
Główną Komisję Orzekającą, o którym mowa w art. 151 ust. 4 ustawy.
Rozdział 2
Organy właściwe do egzekwowania kary. Szczegółowe zasady i tryb jej wykonywania
§ 3. 1. Wykonanie kary polega na przestrzeganiu przez pracodawcę ukaranego
zakazu powierzenia ukaranemu funkcji objętej zakazem.
2. Jeżeli ukarany pełni funkcję objętą zakazem, wykonanie kary polega na
bezzwłocznym odwołaniu go z tej funkcji.
3. Odwołanie ukaranego z funkcji objętej zakazem następuje w trybie określonym w
przepisach szczególnych przewidzianym dla przypadków zawinionej przez pracownika
utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
§ 4. 1. Jeżeli ukarany pełni funkcję objętą zakazem, czas, na jaki orzeczono
karę, biegnie od dnia odwołania go z tej funkcji.
2. W razie wstrzymania przez sąd lub przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej wykonania prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, czas, przez który
wykluczone jest pełnienie przez ukaranego funkcji objętych zakazem, ulega
odpowiedniemu przedłużeniu o czas, na jaki wykonanie prawomocnego orzeczenia o
ukaraniu było wstrzymane.
§ 5. 1. Jeżeli ukarany pełni funkcję objętą zakazem, przewodniczący komisji
orzekającej, przekazując pracodawcy ukaranego prawomocne orzeczenie o ukaraniu,
wzywa go do wykonania obowiązku, o którym mowa w § 3 ust. 2, i poucza pracodawcę
o treści art. 138 ust. 1 pkt 17 ustawy.
2. Pracodawca ukaranego, po otrzymaniu wezwania, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązany do bezzwłocznego odwołania ukaranego z funkcji objętej zakazem. O
wykonaniu tego obowiązku zawiadamia on w ciągu 14 dni od dnia doręczenia
wezwania:
1) przewodniczącego komisji orzekającej,
2) przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, pracodawca ukaranego podaje datę, z
jaką ukarany został odwołany z funkcji objętej zakazem.
§ 6. O zwłoce w wykonaniu przez pracodawcę ukaranego obowiązku, o którym mowa w
§ 3 ust. 2, a także w § 5 ust. 2, przewodniczący komisji orzekającej zawiadamia
właściwego rzecznika dyscypliny finansów publicznych oraz występuje do organu
sprawującego nadzór nad pracodawcą ukaranego z wnioskiem o przywrócenie stanu
zgodnego z prawem.
Rozdział 3
Zasady, tryb i warunki prowadzenia rejestru ukaranych
§ 7. 1. Rejestr ukaranych prowadzi Główna Komisja Orzekająca.
2. Minister Finansów zapewnia organizacyjno-techniczne warunki funkcjonowania
rejestru ukaranych i pokrywa związane z tym wydatki.
§ 8. 1. Rejestr ukaranych jest prowadzony w formie kartoteki.
2. Dla każdej osoby wpisanej do rejestru ukaranych zakłada się odrębną kartę.
§ 9. Wraz z prawomocnym orzeczeniem o ukaraniu przewodniczący komisji
orzekającej przekazuje przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej kartę
ukaranego, którą załącza się do karty, o której mowa w § 8 ust. 2. Wzór karty
ukaranego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Dokonanie wpisu do rejestru ukaranych, zmianę treści wpisu i usunięcie
wpisu z rejestru zarządza przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej zarządza wpis do rejestru
ukaranych na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu i karty ukaranego.
3. Wpis do rejestru ukaranych obejmuje:
1) nazwisko i imiona ukaranego,
2) imiona jego rodziców,
3) datę urodzenia,
4) miejsce urodzenia,
5) numer ewidencyjny powszechnej ewidencji ludności (PESEL),
6) adres zamieszkania ukaranego,
7) nazwę komisji orzekającej, która wydała orzeczenie o ukaraniu,
8) sygnaturę akt, datę wydania i datę uprawomocnienia orzeczenia o ukaraniu,
9) czas, na jaki orzeczono karę,
10) datę, od której biegnie termin, na jaki orzeczono karę,
11) przerwy w biegu terminu, na jaki orzeczono karę, o których mowa w § 4 ust.
2,
12) datę upływu terminu, na jaki orzeczono karę.
§ 11. Jeżeli przewodniczący komisji orzekającej poweźmie wiadomość o zdarzeniu
będącym podstawą dokonania zmiany treści wpisu do rejestru ukaranych, zawiadamia
o tym niezwłocznie przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
§ 12. 1. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej z urzędu zarządza usunięcie
wpisu do rejestru ukaranych, jeżeli:
1) upłynął czas, na jaki karę orzeczono,
2) uchylono prawomocne orzeczenie o ukaraniu lub stwierdzono jego nieważność,
3) kara została darowana przez organ określony w art. 156 ust. 1 lub w art. 157
ustawy,
4) ukarany zmarł.
2. Usunięcie wpisu do rejestru ukaranych polega na zniszczeniu karty
zawierającej ten wpis.
§ 13. O zarządzeniu:
1) dokonania wpisu do rejestru ukaranych i jego treści,
2) zmiany treści wpisu do rejestru ukaranych,
3) usunięcia wpisu do rejestru ukaranych
- przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej zawiadamia ukaranego oraz
przewodniczącego komisji orzekającej, która wydała orzeczenie o ukaraniu.
§ 14. W razie wstrzymania wykonania prawomocnego orzeczenia o ukaraniu,
przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej zarządza wyłączenie karty ukaranego z
rejestru ukaranych. Przepisy § 4 ust. 2 i § 13 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Tryb zasięgania informacji z rejestru ukaranych
§ 15. Informacje zawarte w rejestrze ukaranych udostępnia się:
1) kierownikom jednostek sektora finansów publicznych realizującym obowiązek
określony w art. 151 ust. 5 ustawy,
2) rzecznikom dyscypliny finansów publicznych i komisjom orzekającym,
3) prokuratorowi lub sądowi, w związku z prowadzonym postępowaniem,
4) innym organom władzy państwowej uprawnionym na mocy przepisów ustaw.
§ 16. 1. Wzór pisemnego zapytania o to, czy wskazana imiennie osoba figuruje w
rejestrze ukaranych, oraz odpowiedzi na to zapytanie stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
2. Zapytanie składa się w dwóch egzemplarzach.
§ 17. 1. Odpowiedź na zapytanie, o którym mowa w § 16, przesyła się pocztą, nie
później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym zapytanie wpłynęło do Głównej
Komisji Orzekającej.
2. Jeżeli składający zapytanie upoważnił osobę fizyczną do osobistego odebrania
odpowiedzi na zapytanie, osoba ta może osobiście odebrać odpowiedź w terminie, o
którym mowa w ust. 1. Nie odebraną w tym terminie odpowiedź na zapytanie
przesyła się pocztą.
§ 18. Jeżeli przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej uzna, że zawarte w
zapytaniu dane osoby, której ono dotyczy, są niepełne, zwraca się do
składającego zapytanie o ponowne złożenie zapytania. Termin, o którym mowa w §
17 ust. 1, biegnie w takim przypadku od dnia ponownego złożenia zapytania.
§ 19. 1. Odpowiedzi na zapytanie udziela się wyłącznie w formie pisemnej.
2. W odpowiedzi na zapytanie podaje się informację, że osoba, której dotyczy
zapytanie:
1) nie figuruje w rejestrze ukaranych lub
2) figuruje w rejestrze ukaranych.
3. W odpowiedzi na zapytanie, o której mowa w ust. 2 pkt 2, podaje się
informacje określone w § 10 ust. 3 pkt 7-9 i 12.
§ 20. 1. Odpowiedzi na zapytania podpisuje przewodniczący Głównej Komisji
Orzekającej lub osoba przez niego upoważniona.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej przechowuje kopie udzielonych
odpowiedzi na zapytania, skierowane do rejestru ukaranych, przez okres 5 lat od
udzielenia odpowiedzi.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1999 r. (poz.
1206)
Załącznik nr 1
_________________________________________________________
Wzór karty ukaranego karą zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych związanych z
dysponowaniem środkami publicznymi
-
------------------------------------------------------------------------------------
Kartę po wypełnieniu przesyła się:
Przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych przy Ministrze Finansów, 00-916 Warszawa, ul. Świętokrzyska
12.
Karta ukaranego
1. Nazwisko ukaranego:
2. Imię (imiona):
3. Imiona rodziców ukaranego:Ojciec: ......................
Matka: ......................
4. Data i miejsce urodzenia:Dzień ........ miesiąc ........ rok ....
Miejsce urodzenia ......................
5. Numer ewidencyjny powszechnej ewidencji ludności
(PESEL):......................
6. Adres zamieszkania ukaranego:Miejscowość: ......................
Powiat: ......................
Nr kodu pocztowego ....................
ul. .................. nr domu .... m. .....
7. Nazwa komisji orzekającej, która wydała orzeczenie o ukaraniu:
8. Sygnatura akt orzeczenia o ukaraniu:Sygn. ......................
Data wydania orzeczenia .................
Data uprawomocnienia się orzeczenia .............
9. Czas, na jaki orzeczono karę:
Data wypełnienia karty:
......................
.........................................................
Podpis i pieczęć przewodniczącego komisji orzekającej
Załącznik nr 2
Strona 1
_________________________________________________________
-
-------------------------------------------------------------------------------------
Wzór zapytania kierowanego do rejestru ukaranych i odpowiedzi na zapytanie
-
-------------------------------------------------------------------------------------
Przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej
w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych
przy Ministrze Finansów
ul. Świętokrzyska 12
00-916 Warszawa
1. Składający zapytanie (zapytanie składa się w 2 egzemplarzach):
pełna nazwa, adres i pieczęć składającej zapytanie jednostki, wymienionej
w § 15 rozporządzenia, oraz - imię, nazwisko i funkcja wykonywana przez
osobę fizyczną występującą w imieniu tej jednostki
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................
..................................
Odpowiedź na zapytanie proszę przekazać mi pocztą. (zbędne skreślić)
Do osobistego odbioru odpowiedzi na zapytanie upoważniam:
Nazwisko i imię:Numer PESEL osoby upoważnionej:Adres zamieszkania
upoważnionego:
........................------------ul. ......................
......................nr domu ........... m. ........
miejscowość .....................
powiat/dzielnica .................
nr kodu poczt. ____ - ________
2. Proszę o udzielenie informacji, czy w rejestrze ukaranych karą zakazu
zajmowania stanowisk kierowniczych związanych z dysponowaniem środkami
publicznymi figuruje następująca osoba:
Nazwisko osoby, której dotyczy zapytanie:Numer PESEL osoby, której dotyczy
zapytanie:adres zamieszkania osoby, której dotyczy zapytanie:
......................------ul. ......................
......................-----nr domu ............. m. .......
imiona:miejscowość ...................
......................powiat/dzielnica
data urodzenia ........................................
miejsce urodzenia: ..................nr kodu poczt __ - _______
imiona rodziców:
......................
......................
Oświadczam jednocześnie, że znana jest mi treść art. 1 i 28 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883).
Miejscowość: ...................... data .............
Pieczęć i podpis składającego zapytanie:
....................................................
Strona 2
Uwaga: część 3 na str. 2 wzoru wypełnia wyłącznie obsługa rejestru ukaranych.
Odpowiedź na zapytanie
Numer odpowiedzi ...................
3. Odpowiadając na zawarte na str. 1 zapytanie informuję, że osoba wymieniona w
pkt 2 zapytania:
A. Nie figuruje w rejestrze ukaranych karą określoną w art. 147 ust. 1 pkt 4
ustawy o finansach publicznych;
B. Figuruje w rejestrze ukaranych karą określoną w art. 147 ust. 1 pkt 4 ustawy
o finansach publicznych.
Orzeczenie o ukaraniu wydała:Sygnatura akt: ......................
Data wydania orzeczenia o ukaraniu: ......................
Data uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu: ......................
Czas, na jaki orzeczono karę:Data upływu terminu, na jaki orzeczono karę:
.....................
Udzielając odpowiedzi wykreślić należy tekst zbędny, pozostawiając tylko tekst
zaznaczony literą A lub B.
Odpowiedź niniejszą:
- należy przesłać listem poleconym osobie wskazanej na str. 1 jako działającej w
imieniu jednostki sektora finansów publicznych lub
- wręczyć odpowiedź osobiście Panu - Pani ................................
Data Pieczęć
Podpis
......................
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 grudnia 1999 r.
w sprawie wzoru deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz
podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1207)
Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług,
stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, wraz z objaśnieniami, stanowiącymi
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Określa się wzór deklaracji podatkowej dla podatku akcyzowego, wraz z
objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 3. W okresie do 30 czerwca 2000 r., nie dłużej jednak niż do wyczerpania
nakładu, mogą być również stosowane wzory deklaracji podatkowej dla podatku od
towarów i usług, wraz z objaśnieniami, oraz dla podatku akcyzowego, określone
rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 czerwca 1998 r. w sprawie wzoru
deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego
(Dz. U. Nr 77, poz. 510).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1999 r. (poz.
1207)
Załącznik nr 1
Wzór
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
OBJAŚNIENIA DO DEKLARACJI DLA PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG (VAT-7)
• Objaśnienia dotyczą wzoru deklaracji dla podatku od towarów i usług,
wprowadzonego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1999 r. w
sprawie wzoru deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego (Dz. U. Nr 106, poz. 1207).
• Podstawowym aktem prawnym regulującym opodatkowanie podatkiem od towarów i
usług (wg stanu prawnego na dzień podpisania rozporządzenia) jest: ustawa z dnia
8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670,
z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640,
z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141,
poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076
oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) - zwana
dalej "ustawą".
Objaśnienia ogólne
1. Deklarację składa się w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po
miesiącu, za który składana jest deklaracja.
2. Poszczególne pozycje deklaracji wypełnia się w pełnych złotych, zaokrąglając
kwoty wynikające z ewidencji prowadzonej przez podatnika poprzez odrzucenie
groszy. Dotyczy to również wszystkich obliczeń dokonywanych w deklaracji.
3. Wszystkie wielkości ujemne poprzedza się znakiem minus (-).
4. Niewypełnienie którejś z pozycji od 19 do 66 jest równoznaczne z wpisaniem
zera (0).
Objaśnienia szczegółowe
Część A. Miejsce składania deklaracji
W pozycji 6 wpisuje się urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce
wykonywania czynności; jeżeli czynności te wykonywane są na terenie różnych
urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę podatnika;
gdy podatnik nie ma siedziby - urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania; w pozostałych przypadkach - Drugi Urząd Skarbowy
Warszawa-Śródmieście.
Część C. Rozliczenie sprzedaży towarów i usług oraz podatku należnego
1. W tej części wykazuje się:
• sprzedaż podlegającą opodatkowaniu, dla której obowiązek podatkowy powstał w
miesiącu, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt
wynikających z art. 15 ust. 2 ustawy oraz innych korekt wynikających z przepisów
o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie sprzedaży towarów
i usług oraz podatku należnego w miesiącu, za który składana jest deklaracja,
• import usług (wartość, podatek), wpisując w odpowiednie pozycje w zależności
od stawki obowiązującej na daną usługę lub zwolnienia od podatku.
2. W pozycji 19 wykazuje się sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie
przepisów o podatku od towarów i usług, a także sprzedaż objętą w całości
zaniechaniem ustalania zobowiązań podatkowych na podstawie art. 22 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.).
3. W pozycji 20 wykazuje się również sprzedaż towarów, od których dokonano
zwrotu podatku podróżnym, jeżeli zostały spełnione wymogi, o których mowa w art.
21b ust. 4 pkt 1 i 4 ustawy, oraz jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej
za dany miesiąc podatnik otrzymał dokument, określony w art. 21c ust. 2 ustawy,
zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza państwową granicę
Rzeczypospolitej Polskiej, z jednoczesnym wykazaniem tej sprzedaży w pozycji
20a.
Otrzymanie ww. dokumentu w terminie późniejszym upoważnia podatnika do dokonania
odpowiedniej korekty podatku należnego, nie później jednak niż przed upływem 6
miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.
Korekty dokonuje się w bieżącej deklaracji, składanej po otrzymaniu ww.
dokumentu, poprzez zmniejszenie sprzedaży krajowej wg stawki, jaka była
zastosowana przy tej sprzedaży, oraz kwoty podatku (w odpowiednich pozycjach 25
i 26 lub 28 i 29, lub 30 i 31, lub 32 i 33, lub 34 i 35), a następnie
powiększenie sprzedaży traktowanej jako eksport (poz. 20) o wartość ww.
sprzedaży w kwocie netto, z jednoczesnym wykazaniem tej kwoty w pozycji 20a.
Korekty można też dokonać poprzez złożenie deklaracji korygującej, w analogiczny
sposób jak w zdaniu poprzednim.
4. Pozycje 34 i 35 przeznaczone są na rozliczenie sprzedaży objętej częściowym
zaniechaniem ustalania zobowiązań podatkowych na podstawie art. 22 Ordynacji
podatkowej.
5. W pozycji 36 wpisuje się kwotę podatku należnego, wynikającą z zawiadomienia
o dokonanym spisie z natury, ustalonej wartości towarów i kwocie podatku
należnego, o którym mowa w art. 6a ust. 5 pkt 2 ustawy.
Część D. Rozliczenie podatku naliczonego
1. W tej części wykazuje się wyłącznie zakupy, w stosunku do których podatnikowi
przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot
podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 19-25 ustawy, z
uwzględnieniem przepisów wykonawczych.
2. Jeżeli podatnik dokonuje zakupów, które są związane ze sprzedażą opodatkowaną
i zwolnioną, i nie ma możliwości bezpośredniego wyodrębnienia kwot podatku
naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną, to zakupy te wykazuje:
1) w pozycjach 43, 44, 51 i 52 - w przypadku nabycia towarów i usług, które na
podstawie odrębnych przepisów zaliczane są przez podatnika do środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji,
2) w pozycjach 47, 48, 55 i 56 - w przypadku nabycia towarów i usług innych niż
wymienione w pkt 1.
I. D. 1. Przeniesienia
Pozycję 39 wypełnia się w przypadku, gdy w poprzedniej deklaracji wystąpiła
nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc,
o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy. Kwota nadwyżki powinna być równa kwocie
wykazanej w poz. 68 poprzedniej deklaracji.
Jednakże w przypadku, gdy urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej określi
kwotę do przeniesienia w innej wysokości niż zadeklarowana, wpisuje się kwotę
wynikającą z decyzji.
II. D. 2. Zakupy towarów i usług, nie rozliczone w poprzednich miesiącach
Ta część wypełniana jest w przypadku, gdy w miesiącu (miesiącach) poprzedzającym
miesiąc, za który składana jest deklaracja, nie były wykonywane czynności
podlegające opodatkowaniu. Jeżeli jest to okres dłuższy niż jeden miesiąc,
wartość zakupów oraz podatek wykazuje się narastająco.
III. D. 3. Zakupy towarów i usług (z uwzględnieniem korekt), podlegające
rozliczeniu w miesiącu, którego dotyczy deklaracja
1. W tej części wpisuje się wartość zakupów netto i kwotę podatku od towarów i
usług wynikającą z faktur, faktur korygujących oraz dokumentów celnych,
otrzymanych w miesiącu, za który składana jest deklaracja (lub w miesiącu
poprzednim - jeżeli nie zostały rozliczone w deklaracji za poprzedni miesiąc z
innych przyczyn niż wymienione w art. 19 ust. 4 ustawy).
2. W pozycjach 49, 50, 53 i 54 wykazuje się również zakupy, w stosunku do
których podatnikowi przysługuje zwrot podatku, w następujących przypadkach:
1) zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła ludowego i
artystycznego,
2) zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin oraz
wydobywającym kopaliny ze złóż,
3) zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług lub importu
towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
IV. D. 4. Podatek naliczony - do odliczenia
1. Podatnicy, którzy w miesiącu, którego dotyczy deklaracja, nie wykonali
czynności podlegających opodatkowaniu, nie wypełniają pozycji 57 i 58. Zakupy
nie rozliczone w części D.2 i D.3 powiększają w następnym miesiącu kwoty
wykazane w części D.2.
2. W przypadku gdy w miesiącu, którego dotyczy deklaracja, zostały dokonane
czynności podlegające opodatkowaniu, to:
1) kwotę z pozycji 57 wylicza się według wzoru podanego w opisie do tej pozycji,
z tym że podatnicy, którzy wykonują czynności opodatkowane w okresie krótszym
niż sześć miesięcy, wyliczają tę kwotę zgodnie ze strukturą sprzedaży w
miesiącu, w którym nastąpił zakup środka trwałego, według wzoru:
(poz. 44+poz. 52)×[(poz. 37-poz. 19):poz. 37],
a następnie w deklaracji za szósty miesiąc dokonują korekty podatku naliczonego,
wynikającej z art. 20 ust. 5 ustawy;
do okresu 6 miesięcy wlicza się miesiąc, w którym podatnik nabył środek trwały;
2) kwotę z poz. 58 wylicza się według wzoru podanego w opisie do tej pozycji, z
tym że jeżeli sprzedaż opodatkowana (różnica kwot z poz. 37 i poz. 19) jest
mniejsza od zera lub równa zeru, podatnik nie wypełnia tej pozycji; zakupy
związane ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną nie rozliczone z części D.2 i D.3
powiększają w następnym miesiącu kwoty wykazane w części D.2 (poz. 47 i 48).
3. Kwota z pozycji 59 stanowi sumę kwot z pozycji 39, 40, 42, 46, 50, 54, 57 i
58, z wyjątkiem:
g deklaracji składanych w związku z powstaniem obowiązku podatkowego, o którym
mowa w art. 6a ustawy; w tym przypadku kwota ta nie może być wyższa niż kwota
podatku należnego wykazana w pozycji 38,
g przypadku, gdy podatnik nie wykonał czynności podlegających opodatkowaniu.
Część E. Obliczenie wysokości zobowiązania podatkowego lub kwoty zwrotu
1. Odliczeń z tytułu zakupu kas rejestrujących dokonuje się w pozycji 61 lub 65
w następujący sposób:
g w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku należnego nad naliczonym - w pozycji
61 wpisuje się kwotę wydatkowaną na zakup kas rejestrujących, w części
przysługującej do odliczenia w danym miesiącu, zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1999 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.
U. Nr 98, poz. 1143), do wysokości kwoty wykazanej w poz. 60,
g w przypadku wystąpienia u podatnika, wykonującego w całości bądź w części
czynności opodatkowane stawką niższą niż podstawowa, nadwyżki podatku
naliczonego nad należnym - w pozycji 65 wpisuje się kwotę równą 1/3
przysługującej podatnikowi kwoty do odliczenia z tytułu nabycia kas
rejestrujących.
2. W pozycji 62 wykazuje się kwotę podatku objętą zaniechaniem poboru na
podstawie art. 22 Ordynacji podatkowej.
Część F. Informacja o załączniku
W poz. 69 należy zaznaczyć kwadrat nr 1 w przypadku, gdy wraz z deklaracją:
1) podatnik prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej
składa wniosek o dokonanie zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług, o
którym mowa w art. 14a ustawy,
2) podatnik wytwarzający niektóre wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego
składa wniosek o zwrot podatku naliczonego,
3) jednostka poszukująca lub rozpoznająca złoża kopalin lub wydobywająca
kopaliny ze złóż składa wniosek o zwrot kwoty podatku naliczonego,
4) podatnik dokonujący zakupu towarów i usług lub importu towarów, finansowanego
ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, składa wniosek o zwrot podatku
naliczonego.
W pozostałych przypadkach należy zaznaczyć kwadrat nr 2.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia wzoru zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od
towarów i usług oraz podatku akcyzowego, wzoru potwierdzenia tego zgłoszenia,
wzoru zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym oraz zasad
ustalania tymczasowych numerów identyfikacyjnych - dla podatników podatku od
towarów i usług oraz podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1208)
Na podstawie art. 9 ust. 11 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się:
1) wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz
podatku akcyzowego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wzór potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i
usług oraz podatku akcyzowego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym, stanowiący
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 2. Tymczasowym numerem identyfikacyjnym jest:
1) dla osób fizycznych będących podatnikami podatku od towarów i usług lub
podatku akcyzowego - numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu
Ewidencji Ludności (PESEL), o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia
10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r.
Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1997 r.
Nr 113, poz. 733 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
2) dla pozostałych podatników podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego
- statystyczny numer identyfikacyjny (REGON), o którym mowa w art. 62 ustawy z
dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996
r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r.
Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668).
§ 3. W okresie do dnia 30 czerwca 2000 r., nie dłużej jednak niż do wyczerpania
nakładu, może być również stosowany wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie
podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego oraz wzór zgłoszenia o
zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług lub podatkiem akcyzowym, które zostały wprowadzone zarządzeniem
Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wzoru zgłoszenia
rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego,
wzoru potwierdzenia tego zgłoszenia, wzoru zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania
czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem
akcyzowym oraz zasad ustalania tymczasowych numerów identyfikacyjnych - dla
podatników podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego (Monitor Polski Nr
68, poz. 763).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1999 r. (poz.
1208)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie wzorów znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów wekslowych oraz
warunków ich wymiany.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1209)
Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie
skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z
1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 oraz z 1997 r. Nr 117, poz.
751 i Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wzory znaków opłaty skarbowej oraz urzędowych blankietów wekslowych
określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, wymiana znaków opłaty skarbowej i urzędowych
blankietów wekslowych jest dopuszczalna tylko w razie technicznego uszkodzenia
znaku lub blankietu, np. rozdarcia, poplamienia lub zlepienia. Jeżeli uszkodzony
blankiet wekslowy zawiera zaświadczenie organu podatkowego o uiszczeniu opłaty
skarbowej, zaświadczenie o uiszczeniu opłaty skarbowej umieszcza się na nowym
blankiecie.
2. Blankietu wekslowego nie wymienia się, jeżeli zostały na nim napisane
jakiekolwiek wyrazy lub cyfry. Nie podlegają wymianie znaki opłaty skarbowej
zdjęte z papieru, na którym były naklejone, części znaku lub blankietu
wekslowego, jak również znaki opłaty skarbowej lub blankiety wekslowe
sporządzone według wzorów wycofanych z obiegu.
§ 3. Opłata skarbowa od weksli może być uiszczona urzędowymi blankietami
wekslowymi, których wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z
dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 7, poz. 33, z 1997 r. Nr 103, poz. 655 i
Nr 162, poz. 1124 oraz z 1998 r. Nr 75, poz. 487), do dnia 31 grudnia 2005 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1209)
Załącznik nr 1
WZORY ZNAKÓW OPŁATY SKARBOWEJ
1. Ustala się wzory znaków opłaty skarbowej o wartości 5 gr, 10 gr, 20 gr, 50
gr, 1 zł, 2 zł, 3 zł, 5 zł, 10 zł, 20 zł, 30 zł i 50 zł.
2. Znaki opłaty skarbowej są wykonane na papierze znaczkowym, podgumowanym i
mają wymiary 21,25 mm × 25,5 mm. Pośrodku znaków na tle ciemnej ośmiobocznej
tarczy znajduje się godło Państwa, powyżej którego umieszczono napis OPŁATA
SKARBOWA, a cyfry określające wartości umieszczono pomiędzy literami GR lub ZŁ
widniejącymi w jego dolnych rogach. Boki znaków ujęte są motywem zdobniczym.
Całość znaków wydrukowana jest na tle giloszowym, wypełniającym także marginesy
znaków.
3. Znaki opłaty skarbowej wykonane są w następujących kolorach:
5 gr - tło jasnoszare - kontur jasny ugier
10 gr - tło jasnoszare - kontur ciemny ugier
20 gr - tło jasnoszare - kontur sepia
50 gr - tło jasnoszare - kontur brąz
1 zł - tło jasnoszare - kontur oranż
2 zł - tło jasnoszare - kontur cynober
3 zł - tło jasnoszare - kontur karmin
5 zł - tło jasnoszare - kontur niebieski
10 zł - tło jasnoszare - kontur ciemnoniebieski
20 zł - tło jasnoszare - kontur ciemnofioletowy
30 zł - tło jasnoszare - kontur jasnozielony
50 zł - tło jasnoszare - kontur zielony.
Załącznik nr 2
WZORY URZĘDOWYCH BLANKIETÓW WEKSLOWYCH
1. Ustala się wzory urzędowych blankietów wekslowych w cenie:
10 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 100 zł,
20 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 200 zł,
30 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 300 zł,
40 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 400 zł,
50 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 500 zł,
1 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 1 000 zł,
2 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 2 000 zł,
5 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 5 000 zł,
10 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 10 000 zł,
20 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 20 000 zł,
50 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 50 000 zł,
100 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej - 100 000 zł.
2. Urzędowe blankiety wekslowe (ust. 1) są wykonane na papierze mającym w
przeźroczu wodny znak bieżący. Wymiar blankietów wynosi około 210 × 83 mm.
3. Blankiet wekslowy składa się z trzech części: tekstu objaśniającego, winiety
oraz części przeznaczonej na umowę wekslową. Tekst objaśniający zawiera napis
"Urzędowy blankiet wekslowy do sumy wekslowej nie przekraczającej (odpowiednia
liczba) zł". Winieta składa się z tarczy ośmiobocznej z umieszczonym na niej
godłem Państwa i napisem "Opłata skarbowa" oraz z górnej i dolnej rozety
giloszowej, pośrodku której w kolistych tłach znajdują się cyfry i litery
określające wysokość opłaty. Część trzecia, przeznaczona na sporządzenie umowy
wekslowej, zawiera tekst:
"................................... dnia ........... ..... r. Na
...................................
.............................. zapłac. ......................... za ten
.............................
weksel na zlecenie ............................................. sumę
....................... .
......................................... Płatny
...................................................." .
4. Kolor druku na blankietach jest ciemnozielony, a winieta na poddruku
jasnopomarańczowym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 18 lutego 1999 r.
w sprawie wymagań w zakresie efektywności energetycznej, jakie powinny spełniać
urządzenia produkowane w kraju i importowane, oraz wymagań w zakresie stosowania
etykiet i charakterystyk technicznych.
(Dz. U. Nr 16, poz. 145)
Na podstawie art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94,
poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się dla urządzeń produkowanych w kraju i importowanych,
wprowadzanych do obrotu na obszarze kraju, wymagania w zakresie efektywności
energetycznej.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Urządzenia, wprowadzane do obrotu na obszarze kraju, należy oznaczyć
etykietą umieszczoną w widocznym miejscu - na zewnętrznej stronie urządzenia.
2. W razie gdy umieszczenie etykiety na urządzeniu ze względu na jego małe
rozmiary nie jest możliwe oraz gdy umieszczenie etykiety mogłoby spowodować
ograniczenie jego funkcji użytkowych, to etykietę należy umieścić na opakowaniu
urządzenia lub w miejscu jego ekspozycji.
3. Jeżeli urządzenie jest wprowadzane do obrotu w sposób powodujący, że nie
można urządzenia tego bezpośrednio zobaczyć, informacje zamieszczone na
etykiecie powinny zostać przekazane dodatkowo wraz z ofertą.
§ 3. Etykieta, o której mowa w § 2 ust. 1, powinna zawierać informacje o
producencie, urządzeniu, w tym jego cechach użytkowych, zużyciu energii, i
oznaczenie efektywności energetycznej urządzenia.
§ 4. 1. Urządzenia wprowadzone do obrotu na obszarze kraju powinny być
wyposażone w charakterystykę techniczną.
2. Załączona do urządzenia charakterystyka techniczna powinna zawierać
podstawowe dane techniczne i eksploatacyjne - w języku polskim.
§ 5. Etykietę, o której mowa w § 3, i charakterystykę techniczną, o której mowa
w § 4, dostarcza i umieszcza na urządzeniu producent lub importer urządzenia.
§ 6. Przedsiębiorcy posiadający ważne decyzje Ministra Gospodarki, wydane na
podstawie zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 1 marca 1995 r. w
sprawie trybu uzgadniania produkcji i importu urządzeń energetycznych, nabycia
za granicą licencji na ich produkcję oraz określenia rodzajów urządzeń
energetycznych podlegających obowiązkowi uzgodnienia (Monitor Polski Nr 13, poz.
164), mogą ubiegać się o certyfikat zgodności, bez konieczności powtarzania
badań stanowiących podstawę wydania decyzji, jeżeli od czasu przeprowadzenia
tych badań minął okres nie dłuższy niż 2 lata, a ocenie podlegało spełnienie
wymagań, o których mowa w rozporządzeniu.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lutego 1999 r. (poz.
145)
Wymagania w zakresie efektywności energetycznej
Lp.Nazwa wyrobuSymbol PKW i UWymagania w zakresie efektywności
energetycznej
1234
1Kotły centralnego ogrzewania ogrzewane paliwem stałym, ciekłym lub
gazowym28.22.12 -00.7Sprawność przy mocy nominalnej Pn i średniej
temperaturze wody kotłowej 70°C (%)
-00.11Dla kotłów opalanych koksem lub węglem kamiennym≥ 4,35 log Pn +
68,65
-00.12Dla kotłów opalanych węglem brunatnym≥ 4,35 log Pn + 65,65
-00.13Dla kotłów opalanych drewnem i Pn<350kW≥ 6,477 log Pn + 58,523
-00.19Dla kotłów opalanych paliwem ciekłym lub gazowymSprawność użyteczna
przy mocy nominalnej Pn (%)Sprawność użyteczna przy obc. część 0,3 Pn (%)
-00.21Rodzaj kotła
-00.22standardowy≥ 84 + 2 log Pn≥ 80 + 3 log Pn
-00.29niskotemperaturowy≥ 87,5 + 1,5 log Pn≥ 87,5 + 1,5 log Pn
-00.30kondensacyjny≥ 91 + log Pn≥ 91 + log Pn
28.22.12-00.50Dla kotłów opalanych paliwem stałym z cyklicznym zasypem≥ 70
+ 4 log Pn
2Urządzenia klimatyzacyjne29.23.12 z wyjątkiem: 29.23.12-(30.40, 50.3,
50.40, 50.7, 50.80)Chłodniczy równoważnik pracy
Qch ≥ 2.0
Grzewczy równoważnik pracy
Qgrz ≥ 2.0
3Elektryczne urządzenia spawalnicze i zgrzewalnicze29.40.60Minimalna
sprawność energetycznaEnergetyczny wskaźnik efektywnościEnergetyczny
wskaźnik efektywności
η /%/W S max /kWh/kg/ W c max /kWh/m.mm/
Półautomaty spawalnicze w osłonie gazu29.40.60-50.21
prąd spawania do 200 A702,5-
prąd spawania do 400 A752,5-
prąd spawania większy od 400 A802,5-
Spawarki transformatorowe29.40.60-63.30
prąd spawania do 160 A703,5-
prąd spawania do 250 A803,5-
prąd spawania większy od 250 A803,5-
Spawarki prostownikowe29.40.60-63.50 -
prąd spawania do 160 A754,0-
prąd spawania do 200 A754,0-
prąd spawania do 400 A774,0-
prąd spawania większy ponad 400 A804,0-
Przecinarki plazmowe ręczne29.40.60-65.5070-0,06 kWh/m.mm
prąd cięcia do 100 A
4Chłodziarki, chłodziarko-zamrażarki i zamrażarki typu domowego29.71.11 z
wyjątkiem: 29.71.11-(33.20, 33.30, 33.40)Wskaźnik efektywności
energetycznej
E ≤ 110%
Zmywarki typu domowego29.71.12Wskaźnik efektywności energetycznej
E ≤ 1.12
Pralki bębnowe typu domowego29.71.13-30Jednostkowe zużycie energii
elektrycznej
29.71.13-50 z wyjątkiem: 29.71.13-(50.14, 50.15)E ≤ 0.35 kWh/kg
Pralko-suszarki typu domowego29.71.13-50.14Jednostkowe zużycie energii
elektrycznej
E ≤ 1.17 kWh/kg
Suszarki typu domowego29.71.13-70.00Jednostkowe zużycie energii
elektrycznej
- dla suszarek z odprowadzeniem powietrza
E ≤ 0.83 kWh/kg
- dla suszarek kondensacyjnych
E ≤ 0.91 kWh/kg
Odkurzacze typu domowego29.71.21.13.00Podciśnienie
29.71.21.15.90p ≥ 17 kPa
Wydatek powietrza
Q ≥ 26 dm3/s
Sprawność η ≥ 19%
Ogrzewacze wody przepływowe29.71.25 z wyjątkiem 29.71.25-70.00Jednostkowe
zużycie energii elektrycznej
E ≤ 0.125 kWh/kg
Ogrzewacze wody akumulacyjne29.71.25 z wyjątkiem 29.71.25-(50.10, 50.20,
70.00)Sprawność
η ≥ 82% dla Vzn <_ 30 dm3
η ≥ 85% dla Vzn > 30 dm3
Samoczynny spadek temperatury wody
∆t ≤ 1.1 K/h dla Vzn ≤ 30 dm3
∆t ≤ 0.9 K/h dla Vzn > 30 dm3
Dobowe straty energii elektrycznej
E ≤ 0.9 kWh/24h dla Vzn ≤ 30 dm3
E ≤ 0.85 kWh/24h dla Vzn > 30 dm3
Ogrzewacze wnętrzowe promiennikowe29.71.26 z wyjątkiem:
29.71.26-90.30Temperatura w strefie otworów wylotowych T ≥ 95°C
Ogrzewacze wnętrzowe przewiewowe29.71.26 z wyjątkiem: 29.71.26-90.30Czas
nagrzewu powierzchni roboczej t ≤ 9 min
Termowentylatory gospodarstwa domowego29.71.26 z wyjątkiem:
29.71.26-90.30Temperatura strumienia wypływającego powietrza T ≥ 65°C
Ogrzewacze wnętrzowe olejowe29.71.26 z wyjątkiem: 29.71.26-90.30Czas
nagrzewu t ≤ 14 min
Kuchnie mikrofalowe29.71.27Sprawność ≥ 53%
Stopień równomierności pieczenia G ≥ 2
Kuchnie, kuchenki i piekarniki elektryczne29.71.28 z wyjątkiem:
29.71.28-50.00Sprawność
- płytki pełneη ≥ 70%
- płyty ceramiczneη ≥ 73%
- piekarnikiStraty cieplne k ≤ 9,5 W/dm2
5Kuchnie i kuchenki gazowe domowego użytku29.72.11-13palniki
nawierzchniowe odkryte 58%
29.72.11-15palniki nawierzchniowe zakryte 50%
palniki pomocnicze 45%
moc palnika piekarnika potrzebna do utrzymania temperatury 230°C
P < 0,84 + 0,02V (kW); V-poj. użytkowa komory (dm3)
Wartości powyższe powinny być osiągnięte przy stężeniu tlenku węgla w
nierozcieńczonych spalinach nie większych niż 0,05%
Promienniki gazowe29.72.11-70.20Ogólna 80%
Radiacyjna 55%
Ogrzewacze pomieszczeń29.72.12 z wyjątkiem: 29.72.12-33.30, -33.40,
-33.50, -35.90, -55.00
rura promieniującaOgólna 80%
Radiacyjna 55%
konwekcyjne78% dla mocy do 3,5 kW; 82% powyżej 3,5 kW oraz przy 40% mocy
znamionowej lub minimalnej mocy cieplnej deklarowanej przez producenta
odpowiednio 73% i 77%
przepływowe wymiennikowe nagrzewnice powietrza82%
kondensacyjne100%
przepływowe bezwymiennikowe nagrzewnice powietrzaniedopał max. 0,009% CO
Gazowe grzejniki wody przepływowej29.72.12-33.3080% do mocy 9 kW
29.72.14-00.2082% powyżej 9 kW
Gazowe podgrzewacze wody pojemnościowe29.72.12-33.5082%
29.72.14-00.10
Gazowe podgrzewacze domowe do indywidualnego centralnego
ogrzewania29.72.12-33.40Sprawność (%) przy mocy nominalnej Pn(kW) oraz 0,3
Pn nie mniejsza niż 87,5 + 1,5 log Pn
29.72.14-00.30
Urządzenia grzewcze na gaz lub paliwa ciekłe, pozostałe /ogrzewacze
pomieszczeń konwekcyjne/29.72.12-35.90Sprawność użyteczna (%) przy mocy
nominalnej Pn(kW)
29.72.12-55.00Z odprowadzeniem spalin typu B1 i B2O mocy ≤ 3,5 kW78%
O mocy > 3,5 kW82%
Z odprowadzeniem spalin typu CO mocy ≤ 3,5 kW82%
O mocy > 3,5 kW86%
Podgrzewacze, nagrzewnice powietrza rozdzielacze gorącego powietrza
nieelektryczne29.72.13.00-00.90Sprawność użyteczna (%) przy mocy
nominalnej Pn(kW)
Opalanych paliwem ciekłymnie mniejsza niż 84 + 2 log Pn
Opalanych paliwem gazowymnie mniejsza niż 84 + 2 log Pn
6 Silniki elektryczne asynchroniczne ogólnego przeznaczenia 1 i 3-fazowe
na napięcie 220 V i 380 V o mocy od 0,75 kW do 200 kW Najmniejsze
dopuszczalne wartości sprawności znamionowej
moc (kW)Sprawność przy ilości par biegunów
2p=22p=42p=62p=8
31.10.22
-30.90≤ 0,7570
-50.90≥ 0,7572
31.10.23
-00.11≤ 0,7574747070
31.10.241,177757272
-03.101,578777474
-03.212,282797877
383818079
484828281
5,585838381,5
7,586848482,5
31.10.24-05.111187868686
-05.191588878787
-05.2118,589888887,5
2289898989
3091919190,5
379291,591,591
31.10.24-07.114593929291,5
-07.195593,592,592,591,5
-07.217593,5939392
31.10.25909493,593,592,5
-40.2111094,5949493,5
-40.3113294,5949493,5
-40.411609594,594,594
-40.512009594,594,594
7Żarówki halogenowe do ogólnych celów oświetleniowych (z wyłączeniem
żarówek z odbłyśnikiem)31.50.12-93.10Wskaźnik efektywności energetycznej
Ei
31.50.12-95.10Ei < 95%
Żarówki o mocy nie mniejszej niż 25 W i nie większej iż 200 W na napięcie
sieciowe do ogólnych celów oświetleniowych (z wyłączeniem żarówek z
odbłyśnikiem)31.50.13-00.1Wskaźnik efektywności energetycznej Ei
Ei < 130%
Świetlówki proste głównego szeregu (z wyłączeniem świetlówek z
odbłyśnikiem)31.50.15-10.00Wskaźnik efektywności energetycznej Ei
Ei < 60%
Świetlówki kształtowe31.50.15-30.00
Świetlówki jednotrzonkowe31.50.15-30.00
Świetlówki o udoskonalonym oddawaniu barw31.50.15-10.00
31.50.15-30.00
Świetlówki zintegrowane (z wyłączeniem świetlówek z
odbłyśnikiem)31.50.15-30.00
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 20 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1210)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34, z 1997 r. Nr 28, poz. 153
i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 2000 r. wynosi
0,08% kwot wypłat za okres od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2000 r.,
stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez
ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998
r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz.
1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802 i
Nr 78, poz. 875).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Pracy i Polityki Społecznej: w z. P. Kołodziejczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 17 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych
przysługujących policjantom oraz członkom ich rodzin.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1211)
Na podstawie art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Policjanci oraz członkowie ich rodzin mają prawo do odpłatnego korzystania
z:
1) wczasów wypoczynkowych w ośrodkach policji oraz innych organów i jednostek
organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, zwanych dalej "jednostkami",
2) wymiennych wczasów zagranicznych organizowanych przez jednostki,
3) kolonii i obozów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży.
§ 2. 1. Policjantowi, który w związku z pełnieniem służby nabył w danym roku
kalendarzowym prawo do urlopu wypoczynkowego, oraz członkom jego rodziny
przysługuje świadczenie pieniężne w postaci dopłaty do wypoczynku, zwane dalej
"świadczeniem".
2. Świadczenie przysługuje na każdą uprawnioną osobę w wysokości 65% minimalnej
stawki uposażenia zasadniczego w najniższej grupie zaszeregowania policjanta,
według stawek obowiązujących w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym
policjant nabył prawo do urlopu wypoczynkowego.
3. Podstawę ustalenia wysokości świadczenia, o którym mowa w ust. 2, stanowią
stawki uposażenia zasadniczego dla policjantów nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.
4. Liczbę uprawnionych członków rodziny policjanta, na których przysługuje
świadczenie, ustala się według stanu rodzinnego policjanta, istniejącego w dniu
złożenia wniosku o wypłatę świadczenia, nie później jednak niż w ostatnim dniu
służby pełnionej w danym roku kalendarzowym.
§ 3. 1. Świadczenia przysługujące za dany rok kalendarzowy wypłaca się nie
później niż do dnia 31 marca następnego roku na pisemny wniosek policjanta.
2. Wypłata świadczenia następuje:
1) nie wcześniej niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia urlopu wypoczynkowego w
wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych albo takiej części urlopu
wypoczynkowego, która łącznie z dotychczas wykorzystanym urlopem osiągnie 14 dni
kalendarzowych, albo
2) nie wcześniej niż po przedstawieniu dowodu przedpłaty za pobyt policjanta
bądź uprawnionego członka rodziny w ośrodku wczasów albo dowodu przedpłaty za
pobyt uprawnionego dziecka na kolonii lub obozie młodzieżowym.
§ 4. W razie zbiegu uprawnień do świadczenia z tytułu służby obojga małżonków
osoby uprawnione mogą otrzymać świadczenie tylko z tytułu służby jednego z
małżonków.
§ 5. Policjant, któremu za rok 1999 wypłacono świadczenie w wysokości niższej
niż określone w § 2 ust. 2, otrzymuje wyrównanie tego świadczenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 20 grudnia 1999 r.
w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania policjantom równoważnika
pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i równoważnika pieniężnego
za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych zasad ich zwracania.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1212)
Na podstawie art. 91 ust. 2 i art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr
123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego
przyznaje się policjantowi, który zajmuje:
1) lokal mieszkalny przydzielony na podstawie decyzji administracyjnej,
2) spółdzielczy lokal mieszkalny,
3) lokal mieszkalny, na podstawie umowy najmu, pozostający w mieszkaniowym
zasobie gminy,
4) lokal mieszkalny, na podstawie umowy najmu, inny niż wymieniony w pkt 3, za
który płaci czynsz regulowany,
5) dom jednorodzinny, dom mieszkalno-pensjonatowy lub lokal mieszkalny
stanowiący odrębną nieruchomość, do którego policjant lub członkowie jego
rodziny posiadają tytuł prawny,
6) tymczasową kwaterę, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.
2. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przyznaje się
również:
1) policjantowi przeniesionemu do służby lub delegowanemu do czasowego pełnienia
służby w innej miejscowości, który nie otrzymał tymczasowej kwatery, oraz
policjantowi, który otrzymał tymczasową kwaterę, lecz nie zwolnił lokalu
mieszkalnego lub domu, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, w poprzednim miejscu
pełnienia służby; w takich przypadkach przyznaje się równoważnik pieniężny za
remont lokalu mieszkalnego nie zwolnionego,
2) policjantowi w służbie przygotowawczej, zajmującemu lokal mieszkalny na
podstawie umowy najmu (podnajmu), za który płaci czynsz wolny.
§ 2. Równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie
przyznaje się:
1) w razie podnajmowania lokalu, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4, w całości
lub jego części,
2) jeżeli policjant lub jego małżonek otrzymuje równoważnik za brak lokalu
mieszkalnego.
§ 3. W razie zbiegu uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego
lokalu mieszkalnego z tytułu służby obojga małżonków, przysługuje jeden
równoważnik.
§ 4. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu
mieszkalnego wynosi 98 zł na normę zaludnienia przysługującą policjantowi i
każdemu członkowi jego rodziny, określoną w odrębnych przepisach.
2. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego
ustala się według uprawnień do norm zaludnienia przysługujących policjantowi na
dzień 1 stycznia danego roku na podstawie corocznie składanego przez niego
oświadczenia mieszkaniowego. Wzór oświadczenia mieszkaniowego do ustalenia
uprawnień do równoważników pieniężnych za remont lub brak lokalu mieszkalnego
oraz ich wysokości określa załącznik do rozporządzenia.
§ 5. Równoważnika za brak lokalu mieszkalnego nie przyznaje się policjantowi w
służbie stałej, jeżeli:
1) utracił lub zrzekł się prawa do zajmowanego dotychczas lokalu mieszkalnego
lub domu, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-5,
2) otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu ze środków
budżetu państwa, z wyjątkiem policjanta przeniesionego do służby w innej
miejscowości,
3) jego małżonek otrzymał pomoc, o której mowa w pkt 2, lub pobiera równoważnik
pieniężny za brak lokalu mieszkalnego,
4) bezzasadnie odmówił przyjęcia lokalu mieszkalnego odpowiadającego
przysługującym mu normom zaludnienia i znajdującego się w należytym stanie
technicznym i sanitarnym.
§ 6. W razie zbiegu uprawnień do równoważnika pieniężnego za brak lokalu
mieszkalnego z tytułu służby obojga małżonków, przysługuje jeden równoważnik.
§ 7. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wynosi:
1) dla policjanta posiadającego rodzinę - 8,43 zł dziennie,
2) dla policjanta samotnego - 50% kwoty równoważnika, o której mowa w pkt 1.
2. Kwota równoważnika, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega corocznej
waloryzacji o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik
średniorocznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych.
3. Podstawę waloryzacji stanowi kwota równoważnika pieniężnego za brak lokalu
mieszkalnego obowiązująca w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja
następuje.
4. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przysługuje za okres od
dnia powstania uprawnień do jego pobierania do dnia, w którym nastąpiła utrata
tych uprawnień. Wypłata równoważnika następuje w okresach miesięcznych.
§ 8. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przyznaje się na
podstawie oświadczenia mieszkaniowego policjanta, o którym mowa w § 4 ust. 2.
§ 9. Policjant jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić o każdej zmianie mającej
wpływ na uprawnienia do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego albo na ich
wysokość w formie oświadczenia mieszkaniowego, o którym mowa w § 4 ust. 2.
§ 10. 1. Kwoty wypłaconych równoważników pieniężnych za remont zajmowanego
lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego podlegają zwrotowi w razie
ich nienależnego pobrania na skutek niepoinformowania o wystąpieniu zmian lub
podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu, o którym mowa w § 4 ust. 2 i § 9,
mających wpływ na istnienie uprawnienia do tych równoważników lub na ich
wysokość.
2. W razie nienależnego pobrania przez policjanta równoważnika pieniężnego za
remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego, wydaje
się decyzję o zwrocie wypłaconego równoważnika.
§ 11. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do emeryta i rencisty policyjnego,
o których mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z
1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118).
2. Członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej po policjancie, który w
chwili śmierci spełniał warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty
policyjnej, oraz po zmarłym emerycie lub renciście przyznaje się równoważnik
pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego na czas posiadania uprawnień
do policyjnej renty rodzinnej.
§ 12. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego w
wysokości, o której mowa w § 4 ust. 1, oraz równoważnik pieniężny za brak lokalu
mieszkalnego w wysokościach, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 i 2, przysługuje
od dnia 1 stycznia 1999 r.
§ 13. Traci moc zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
30 września 1997 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania
policjantom równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i
równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych zasad
ich zwracania (Monitor Polski Nr 76, poz. 708).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
20 grudnia 1999 r. (poz. 1212)
WZÓR
....................................
(stopień, imię i nazwisko, imię ojca)
....................................
(grupa zaszeregowania)
...................................
(data wstąpienia do służby, data mianowania do służby stałej)
....................................
(data zwolnienia ze służby - jednostka)
....................................
(data przeniesienia do obecnej jednostki, poprzednia jednostka)
....................................
(numer telefonu służbowego - domowego)
OŚWIADCZENIE MIESZKANIOWE
do ustalenia uprawnień do równoważników pieniężnych za remont lub brak lokalu
mieszkalnego oraz ich wysokości
Oświadczam, że od dnia ........................ 19 ..... r. zajmuję lokal
mieszkalny:
TABELA NR 1
Rodzaj mieszkaniaAdres
Nazwisko i imię głównego najemcy/właściciela* i stopień pokrewieństwa
Podstawa prawna zajmowania mieszkania
spółdzielcze lokatorskie/własnościowe*
komunalne
lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość
dom
inne - podać jakie
*(niepotrzebne skreślić)
TABELA NR 2
W powyższym lokalu zamieszkują:
Lp.Nazwisko i imięStopień pokrewieństwaData urodzeniaStan cywilnyData
zawarcia związku małżeńskiegoData zameldowania (pobyt stały, czasowy)*Czy
jest policjantem (emerytem, rencistą), podać jednostkę
1
2
3
4
5
6 ,
Normy powierzchni mieszkalnej przysługujące z innego tytułu
policjantowi-emerytowi*:
1. Pan(i) .................................. z tytułu
.................................. na okres ...................
2. Pan(i) .................................. z tytułu
.................................. na okres ...................
Posiadam następujących członków rodziny w rozumieniu art. 89 ustawy o Policji -
nie posiadam*
TABELA NR 3
Lp.Nazwisko i imięStopień pokrewieństwaData urodzeniaStan cywilnyData
zawarcia związku małżeńskiegoCzy jest policjantemMiejsce i data
zameldowaniaUwagi
1
2
3
4
5
6
W ostatniej rubryce (Uwagi) należy podać, czy dziecko w wieku 18-25 lat
pozostaje na utrzymaniu.
W przypadku gdy członkowie rodziny nie zamieszkują z policjantem, podać
informacje dot. zajmowanego przez nich lokalu (według wzoru z tabeli nr 1)
..................................
......................................................................................................................
Członkowie mojej rodziny pobierają świadczenia:
1) za remont lokalu mieszkalnego - podać kto i z jakiej jednostki
..............................
2) emeryturę (rentę, rentę rodzinną) - podać kto
........................................................
3) za brak lokalu - podać kto i z jakiej jednostki
.........................................................
Korzystałem (dot. także małżonka) z pomocy finansowej na budownictwo
mieszkaniowe ......................
......................................................................................................................
Posiadam lokal mieszkalny w miejscowości, z której czas dojazdu do miejsca
pełnienia służby publicznymi środkami komunikacji, łącznie z przesiadkami,
przekracza 2 godziny w obie strony zgodnie z rozkładem jazdy ..................
...................................................................................................................
(podać dokładny adres zamieszkania i czas dojazdu)
Za zajmowany lokal mieszkalny opłacam czynsz wolny (załączam umowę najmu)*.
Nie podnajmuję zajmowanego lokalu mieszkalnego w całości lub w części.
Moje dzieci-rodzice* (dotyczy również dzieci i rodziców współmałżonka) -
pozostają na moim utrzymaniu - podać kto
.........................................................................
......................................................................................................................
Informacje dodatkowe (np.: zajmowanie kwatery tymczasowej)
........................
.......................................................................................................................
Prawdziwość powyższych danych stwierdzam własnoręcznym podpisem pod rygorem
zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, uprzedzony o odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych zeznań, przewidzianej w art. 233 Kodeksu karnego.
.................................
(podpis)
............................., dnia ...............
Uwaga: WYPEŁNIAJĄ TYLKO OSOBY ZAINTERESOWANE PRZELANIEM NALEŻNOŚCI NA
KONTO BANKOWE
Uprzejmie proszę o przelanie należności na moje konto w Banku:
Nazwa Banku
Numer konta
Data i czytelny podpis
- --------
* Niepotrzebne skreślić.
Oświadczam, że wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych zawartych w
niniejszym oświadczeniu stosownie do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883).
................................
(podpis)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 22 grudnia 1999 r.
w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania funkcjonariuszom Straży
Granicznej równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i
równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych zasad
ich zwracania.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1213)
Na podstawie art. 95 ust. 2 i art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990
r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z
1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr
121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego
przyznaje się funkcjonariuszowi Straży Granicznej, zwanemu dalej
"funkcjonariuszem", który zajmuje:
1) lokal mieszkalny przydzielony na podstawie decyzji administracyjnej o
przydziale lokalu,
2) spółdzielczy lokal mieszkalny,
3) lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu, za który jest obowiązany płacić
czynsz regulowany,
4) dom jednorodzinny, dom mieszkalno-pensjonatowy lub lokal mieszkalny
stanowiący odrębną nieruchomość,
5) tymczasową kwaterę, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.
2. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przyznaje się
również funkcjonariuszowi:
1) przeniesionemu do służby w innej miejscowości zajmującemu tymczasową kwaterę
bez zwolnienia lokalu mieszkalnego lub domu, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, w
poprzednim miejscu pełnienia służby; w takim przypadku przyznaje się równoważnik
za lokal mieszkalny lub dom nie zwolniony,
2) w służbie przygotowawczej, zajmującemu lokal mieszkalny na podstawie umowy
najmu (podnajmu), za który obowiązany jest płacić czynsz wolny.
§ 2. Równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie
przyznaje się:
1) w razie podnajmowania lokalu lub domu, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4, w
całości lub części,
2) jeżeli funkcjonariuszowi lub jego małżonkowi przysługuje równoważnik za brak
lokalu mieszkalnego.
§ 3. W razie zbiegu uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego
lokalu mieszkalnego z tytułu służby obojga małżonków przysługuje jeden
równoważnik.
§ 4. 1. Wysokość równoważnika za remont zajmowanego lokalu wynosi 106 zł na
normę zaludnienia przysługującą funkcjonariuszowi i każdemu członkowi jego
rodziny, określoną w odrębnych przepisach.
2. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego
ustala się według uprawnień przysługujących funkcjonariuszowi na dzień 1
stycznia danego roku.
3. Kwota, o której mowa w ust. 1, podlega corocznej waloryzacji o prognozowany w
ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik średniorocznego wzrostu cen towarów i
usług konsumpcyjnych.
4. Podstawę waloryzacji stanowi kwota równoważnika pieniężnego za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego obowiązująca w roku poprzedzającym rok, w którym
waloryzacja następuje.
§ 5. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przyznaje się
funkcjonariuszowi w służbie stałej, jeżeli w miejscu pełnienia służby lub w
miejscowości pobliskiej:
1) on sam lub członek jego rodziny nie posiada lokalu mieszkalnego lub domu, o
których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4,
2) nie otrzymał tymczasowej kwatery.
§ 6. Równoważnika za brak lokalu mieszkalnego nie przyznaje się
funkcjonariuszowi, jeżeli:
1) utracił lub zrzekł się prawa do zajmowanego dotychczas lokalu mieszkalnego
lub domu, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4,
2) otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu, o których
mowa w § 1 ust. 1 pkt 2 i 4, ze środków budżetu państwa, z wyjątkiem
funkcjonariusza przeniesionego do służby w miejscowości innej niż pobliska,
3) jego małżonek otrzymał pomoc, o której mowa w pkt 2, lub pobiera równoważnik
pieniężny za brak lokalu mieszkalnego,
4) bezzasadnie odmówił przyjęcia lokalu mieszkalnego, który odpowiadał
przysługującym mu normom zaludnienia oraz znajdował się w należytym stanie
technicznym i sanitarnym.
§ 7. W razie zbiegu uprawnień do równoważnika pieniężnego za brak lokalu
mieszkalnego z tytułu służby obojga małżonków, przysługuje jeden równoważnik.
§ 8. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wynosi:
1) dla funkcjonariusza posiadającego rodzinę - 12,40 zł dziennie,
2) dla funkcjonariusza samotnego - 6,20 zł dziennie.
2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, podlegają corocznej waloryzacji o
prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik średniorocznego wzrostu
cen towarów i usług konsumpcyjnych.
3. Podstawę waloryzacji stanowią kwoty równoważnika pieniężnego za brak lokalu
mieszkalnego obowiązujące w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja
następuje.
4. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przysługuje w okresie od
dnia powstania uprawnień do jego pobierania do dnia, w którym nastąpiła utrata
tych uprawnień. Wypłata równoważnika następuje w okresach miesięcznych.
§ 9. Decyzje w sprawach równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu
mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego wydaje się na podstawie
oświadczenia mieszkaniowego składanego przez funkcjonariusza. Wzór oświadczenia
mieszkaniowego do ustalenia uprawnień do równoważników pieniężnych za remont lub
za brak lokalu mieszkalnego oraz ich wysokości określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 10. Funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o każdej zmianie
mającej wpływ na uprawnienie do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego albo na ich
wysokość. Zawiadomienia dokonuje się poprzez złożenie oświadczenia
mieszkaniowego, o którym mowa w § 9.
§ 11. 1. Kwoty równoważników pieniężnych wypłaconych za remont zajmowanego
lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego podlegają zwrotowi w razie
ich nienależnego pobrania na skutek:
1) podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu, o którym mowa w § 9, mających
wpływ na istnienie uprawnienia do tych równoważników lub na ich wysokość,
2) niewykonania obowiązku, o którym mowa w § 10.
2. W razie nienależnego pobrania przez funkcjonariusza równoważnika pieniężnego
za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego,
wydaje się decyzję o jego zwrocie.
§ 12. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do emeryta i rencisty policyjnego,
o których mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z
1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118).
2. Członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej po funkcjonariuszu, który w
chwili śmierci spełniał warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty
policyjnej, oraz po zmarłym emerycie lub renciście przyznaje się równoważnik
pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego na czas posiadania uprawnień
do policyjnej renty rodzinnej.
§ 13. Równoważnik pieniężny za remont lokalu mieszkalnego w wysokości, o której
mowa w § 4 ust. 1, oraz równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego w
wysokościach, o których mowa w § 8 ust. 1, przysługuje od dnia 1 stycznia 1999
r.
§ 14. Traci moc zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
30 września 1997 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania
funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego i równoważnika pieniężnego za brak lokalu
mieszkalnego oraz szczegółowych zasad ich zwracania (Monitor Polski Nr 76, poz.
712).
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
22 grudnia 1999 r. (poz. 1213)
WZÓR
....................................
(stopień, imię i nazwisko)
....................................
(przysługujący stopień według zajmowanego etatu)
....................................
(nazwa jednostki organizacyjnej)
....................................
(data wstąpienia do służby)
....................................
(data zwolnienia ze służby - jednostka)
....................................
(data przeniesienia do obecnej jednostki, poprzednia jednostka)
....................................
(numer telefonu służbowego-domowego)
OŚWIADCZENIE MIESZKANIOWE
do ustalenia uprawnień do równoważników pieniężnych za remont - za brak* lokalu
mieszkalnego oraz ich wysokości
Oświadczam, że od dnia ......... 19 .... r. zajmuję lokal mieszkalny (tymczasową
kwaterę na zasadzie odpłatności) - nie posiadam lokalu mieszkalnego (tymczasowej
kwatery)*:
**
Rodzaj mieszkaniaADRES podstawa prawna zajmowania mieszkania
lokal mieszkalny przydzielony na podstawie decyzji administracyjnej***
spółdzielczy
komunalny
własny
dom
inny - podać jaki
W powyższym lokalu zamieszkują:**
Lp.Nazwisko i imięStopień pokrewieństwaData urodzeniaData zameldowaniaCzy
jest funkcjonariuszem (emerytem, rencistą), podać jednostkę
1 główny lokator
2
3
4
5
**Normy powierzchni mieszkalnej przysługujące z innego tytułu funkcjonariuszowi
- emerytowi*:
1. Pan(i) .................................. z tytułu
.................................. na okres ...................
2. Pan(i) .................................. z tytułu
.................................. na okres ...................
Posiadam członków rodziny w rozumieniu art. 93 ustawy o Straży Granicznej - nie
posiadam*.
Zamieszkujący ze mną członkowie rodziny pobierają świadczenia:
1. Na remont lokalu mieszkalnego - podać kto i skąd
...............................................
2. Za brak lokalu - podać kto i skąd
.........................................................................
Korzystałem (dotyczy także małżonka) z pomocy finansowej przeznaczonej na
budownictwo mieszkaniowe****
.........................................................................................................................
Posiadam lokal mieszkalny w miejscowości, z której czas dojazdu do miejsca
pełnienia służby publicznymi środkami komunikacji, łącznie z przesiadkami,
przekracza 2 godziny w obie strony zgodnie z rozkładem jazdy ...............
.........................................................................................................................
(podać dokładny adres zamieszkania i czas dojazdu)
Za zajmowany lokal mieszkalny opłacam czynsz wolny (załączam umowę najmu)*.
Nie podnajmuję zajmowanego lokalu mieszkalnego w całości lub w części.
Moje dzieci - rodzice* (dotyczy również dzieci i rodziców współmałżonka)
pozostają na moim wyłącznym utrzymaniu i nie mają uprawnień do zajmowania innego
lokalu mieszkalnego (domu) - podać kto ...........................
Informacje dodatkowe
.......................................................................................
Prawdziwość powyższych danych stwierdzam własnoręcznym podpisem pod rygorem
zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, uprzedzony o odpowiedzialności karnej
za składanie fałszywych zeznań.
..................................
(podpis)
- ---------
* Niepotrzebne skreślić.
** Wypełnia tylko funkcjonariusz ubiegający się o równoważnik za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego.
*** Dotyczy lokalu mieszkalnego przydzielonego decyzją Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji albo organu podległego lub nadzorowanego przez tego
Ministra.
**** Wypełnia tylko funkcjonariusz ubiegający się o równoważnik za brak lokalu
mieszkalnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu wysokospecjalistycznych procedur
medycznych finansowanych z budżetu państwa oraz zasad i trybu udzielania tych
świadczeń.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1214)
Na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr
117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z
1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777 i Nr
72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 listopada
1998 r. w sprawie wykazu wysokospecjalistycznych procedur medycznych
finansowanych z budżetu państwa oraz zasad i trybu udzielania tych świadczeń
(Dz. U. Nr 140, poz. 910) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Zdrowia: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1214)
WYKAZ WYSOKOSPECJALISTYCZNYCH PROCEDUR MEDYCZNYCH FINANSOWANYCH Z BUDŻETU
PAŃSTWA
Lp.Nazwa wysokospecjalistycznej procedury medycznej
12
1Przeszczep szpiku autologiczny
2Przeszczep szpiku allogeniczny wraz z leczeniem immunosupresyjnym
3Przeszczep szpiku od niespokrewnionego dawcy wraz z leczeniem
immunosupresyjnym
4Przeszczep wątroby wraz z leczeniem immunosupresyjnym
5Przeszczep nerki wraz z leczeniem immunosupresyjnym
6Przeszczep nerki i trzustki wraz z leczeniem immunosupresyjnym
7Przeszczep serca wraz z leczeniem immunosupresyjnym
8Przeszczep płuca wraz z leczeniem immunosupresyjnym
9Przeszczep serca i płuca wraz z leczeniem immunosupresyjnym
10Leczenie po przeszczepie narządu unaczynionego lub szpiku od 13 miesiąca
po przeszczepie, w tym także wykonane za granicą
11Leczenie po przeszczepie narządu unaczynionego lub szpiku, wykonanym za
granicą
12Operacje wad wrodzonych serca u niemowląt wraz z leczniczymi środkami
technicznymi
13Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych
14LDL afereza przy ciężkiej cholesterolemii
15Terapia hiperbaryczna
16Leczenie po samoistnych krwawieniach podpajęczynówkowych z tętniaka lub
naczyniaka mózgu wraz z leczeniem wokółoperacyjnym
17Operacje z użyciem wszczepów i elementami rekonstrukcji twarzoczaszki
oraz podstawy czaszki, z wyjątkiem operacyjnego leczenia rozszczepów
podniebienia
18Przezklinowa operacja przysadki mózgowej wraz z leczeniem
wokółoperacyjnym
19Koronaroplastyka wraz z leczniczymi środkami technicznymi
20Koronarografia wraz z leczniczymi środkami technicznymi
21Immunoablacja w leczeniu aplazji szpiku
22Leczenie ostrej fazy oparzenia skóry III stopnia powyżej 30% powierzchni
ciała
23Operacje wad serca i aorty piersiowej w krążeniu pozaustrojowym wraz z
leczniczymi środkami technicznymi
24Radioterapia przy stosowaniu specjalnej techniki leczenia:
stereotaktyczna, konformalna, niekoplanarna, więcej niż 1 frakcja
dziennie, radykalna radioterapia głowy i szyi, całego układu chłonnego
25Brachyterapia
26Brachyterapia z stereotaksją mózgową
27Operacyjne leczenie całkowitej głuchoty - implanty ślimakowe
28Leczenie chorych zakażonych wirusem HIV - leki antyretrowirusowe
29Leczenie hemofilii i innych skaz krwotocznych zaburzenia krzepnięcia
krwi - czynniki krzepnięcia
30Leczenie choroby Gaucher'a - cyrezyne
31Taksoidy w skojarzonym leczeniu raka jajnika
32Taksoidy w skojarzonym leczeniu raka piersi
33Leczenie nowotworów złośliwych u dzieci - cytostatyki
34Leczenie mięsaka Ewinga i kostniakomięsaka do 35 roku życia -
cytostatyki
35Leczenie hormonem wzrostu w somatotropinowej niedoczynności przysadki
36Leczenie hormonem wzrostu w zespole Turnera
37Leczenie hormonem wzrostu w niskorosłości u dzieci w przebiegu
przewlekłej niewydolności nerek
38Leczenie cyklosporyną dzieci z sterydoopornym zespołem nerczycowym
39Leczenie stymulatorem przeponowym w wysokim uszkodzeniu rdzenia
kręgowego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 grudnia 1999 r.
sygn. akt K. 4/99.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1215)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodnicząca,
Lech Garlicki,
Stefan J. Jaworski,
Wiesław Johann,
Andrzej Mączyński - sprawozdawca,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku grupy
posłów na Sejm, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania:
wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, o
stwierdzenie niezgodności przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118) z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, a mianowicie:
1) art. 159 pkt 1 i art. 160 pkt 1 kwestionowanej ustawy z wyrażoną w art. 2
Konstytucji zasadą demokratycznego państwa prawnego,
2) art. 159 pkt 2 i art. 160 pkt 2 kwestionowanej ustawy z wyrażoną w art. 2
Konstytucji zasadą sprawiedliwości i państwa prawnego, wyrażoną w art. 32
Konstytucji zasadą równości wobec prawa i w art. 31 Konstytucji zasadą ochrony
prawnej wolności człowieka,
3) art. 196 kwestionowanej ustawy z wyrażonym w art. 88 ust. 1 Konstytucji
obowiązkiem opublikowania ustawy jako warunkiem jej wejścia w życie i wyrażoną w
art. 2 Konstytucji zasadą demokratycznego państwa prawnego,
orzeka:
1. Art. 159 pkt 1 i art. 160 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774 i Nr 72, poz. 801 i 802) są
zgodne z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 159 pkt 2 i art. 160 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774 i Nr 72, poz. 801 i 802) są
niezgodne z wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadą
ochrony zaufania do państwa i prawa oraz z wyrażoną w art. 32 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej zasadą równości.
Ponadto postanawia
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) umorzyć postępowanie w sprawie
niezgodności art. 196 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 38,
poz. 360, Nr 70, poz. 774 i Nr 72, poz. 801 i 802) w zakresie, w jakim określa
datę wejścia w życie art. 159 pkt 2 i art. 160 pkt 2 tej ustawy, z art. 2 i art.
88 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z powodu zbędności wydania
orzeczenia.
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Lech Garlicki Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann Andrzej Mączyński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 grudnia 1999 r.
sygn. akt K. 22/99.
(Dz. U. Nr 106, poz. 1216)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki,
Lech Garlicki,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
Janusz Trzciński - sprawozdawca,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 1999 r. sprawy z wniosku Rzecznika
Praw Obywatelskich, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie, że art. 145 ust. 2 w związku z art. 105 ust. 2 pkt
1 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98,
poz. 602 z późn. zm.) w zakresie, w jakim uzależnia wykonywanie zawodu
dotychczasowych instruktorów i wykładowców nauki jazdy w ośrodkach szkolenia lub
szkołach jazdy, wykonujących te czynności w dniu wejścia w życie art. 2 ust. 1
ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o zmianie ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo
o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 73, poz. 321), od posiadania średniego wykształcenia
oraz zdania ponownego egzaminu przed komisją powołaną przez wojewodę, jest
sprzeczny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż narusza zasadę
zaufania obywatela do Państwa i stanowionego prawa oraz zasadę ochrony praw
niewadliwie nabytych,
orzeka:
1. Art. 145 ust. 2 w związku z art. 105 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr
160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) w zakresie, w
jakim uzależnia wykonywanie zawodu dotychczasowych instruktorów i wykładowców
nauki jazdy w ośrodkach szkolenia lub szkołach jazdy, wykonujących te czynności
w dniu wejścia w życie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o zmianie
ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym, od posiadania średniego
wykształcenia, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
gdyż narusza zasadę zaufania obywatela do Państwa i stanowionego przezeń prawa.
2. Art. 145 ust. 2 w związku z art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr
160, poz. 1086 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) w zakresie, w
jakim wymaga zdania egzaminu przez dotychczasowych instruktorów i wykładowców
nauki jazdy w ośrodkach szkolenia lub szkołach jazdy, jest zgodny z art. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Jerzy Stępień
Zdzisław Czeszejko-Sochacki Lech Garlicki
Jadwiga Skórzewska-Łosiak Janusz Trzciński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia Taryfy celnej.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1217)
Na podstawie art. 13 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 40,
poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się Taryfę celną stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia
Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036 oraz z 1999 r. Nr 24, poz. 215, Nr 72,
poz. 805, Nr 74, poz. 827 i Nr 75, poz. 839), jeżeli stawka celna określona w
Taryfie celnej, o której mowa w § 1, jest wyższa albo kraj lub region
pochodzenia towaru był objęty preferencjami celnymi, które zostały ograniczone
lub zniesione na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towarom tym
nadano przeznaczenie celne w ciągu jednego miesiąca od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami, wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem ust.
5 pkt 13 części A Postanowień wstępnych Taryfy celnej stanowiącej załącznik do
niniejszego rozporządzenia, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
(Taryfa celna stanowiąca załącznik do rozporządzenia jest oddzielnym
załącznikiem do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1218)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
2. Pozwolenia na przywóz, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku:
1) pozycji towarowej 0203 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton
łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN
objętych tą pozycją,
2) pozycji towarowej 0207 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton
łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN
objętych tą pozycją,
3) pozycji towarowej 0405 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton dla
każdej z pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą
pozycją,
4) pozycji towarowej 1001 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 1 500 ton dla
każdej z pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą
pozycją,
5) pozycji towarowej 1108 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton
łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN
objętych tą pozycją,
6) pozycji towarowej określonej kodem PCN 1205 00 90 0 - może dotyczyć przywozu
nie więcej niż 50 ton dla tej pozycji,
7) pozycji towarowej 1701 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton
łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN
objętych tą pozycją,
8) pozycji towarowej 1702 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 20 ton łącznie
dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą
pozycją,
9) pozycji towarowej 2002 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 20 ton dla
każdej z pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą
pozycją,
10) pozycji towarowej 2106 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 20 ton
łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN
objętych tą pozycją.
§ 4. 1. W przypadku pozycji towarowych określonych kodami 0201, 0202, 0203,
0207, 1001, 1205, 1701 rozdysponowanie ustanowionej puli kontyngentów taryfowych
jest dokonywane kwartalnie w następujący sposób:
I kwartał - 25%,
II kwartał - 25%,
III kwartał - 25%,
IV kwartał - 25%.
2. Wnioski o przydział kontyngentów dla pozycji towarowych, o których mowa w
ust. 1, składa się na każdy kwartał oddzielnie, poczynając od pierwszego dnia
miesiąca rozpoczynającego dany kwartał.
3. Termin ważności pozwolenia na przywóz towarów z pozycji towarowych
określonych kodami 0201, 0202, 0203, 0207, 1001, 1205, 1701 nie może być dłuższy
niż miesiąc. Termin ten nie może wykraczać poza ostatni dzień kwartału, na który
pozwolenia zostały wydane.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1218)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
1234
0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: 340 t
- - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim
pokoleniu:
0105 11 11 0- - - - Nioski10
0105 11 19 0- - - - Pozostałe10
- - - Pozostałe:
0105 11 91 0- - - - Nioski10
0105 11 99 0- - - - Pozostałe10
0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone: 5 650 t
0201 10 00 0- Tusze i półtusze30
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 90 0- - Pozostałe30
0201 30 00 0- Bez kości30
0202Mięso wołowe mrożone: 17 545 t
0202 10 00 0- Tusze i półtusze30
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 90 0- - Pozostałe30
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy30
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki30
0202 30 90 0- - Pozostałe30
0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone: 46 480 t
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości30
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe30
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości30
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe30
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone: 47 736 t
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 13 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 26 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 26 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 26 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 27 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 27 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,3 EUR/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,3 EUR/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 34- - Otłuszczone wątroby, świeże lub chłodzone:
0207 34 10 0- - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 34 90 0- - - Z kaczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 35 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby30
minimum 0,3 EUR/kg
0207 35 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
EUR/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
- - - Podroby:
- - - - Wątroby:
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 EUR/kg
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego: 4 750 t
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 19 0- - - Pozostałe30
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 99 0- - - Pozostałe30
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 21- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 21 11- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 11 9- - - - - Pozostałe40
- - - - Pozostałe:
0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 11%:
0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe40
0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 11%, ale nie
przekraczającej 27%:
0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 21 91- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 91 9- - - - - Pozostałe40
0402 21 99- - - - Pozostałe:
0402 21 99 9- - - - - Pozostałe40
- Pozostałe:
0402 91- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 8%:
0402 91 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 8%, ale nie przekraczającej
10%:
0402 91 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 91 51 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 59 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 91 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 99 0- - - - Pozostałe40
0402 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 9,5%:
0402 99 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 9,5%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 99 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 99 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 99 0- - - - Pozostałe40
0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej
zawartości tłuszczu:
0405 10- Masło:
- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%:
- - - Masło naturalne:
0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg401 661,5 t
0405 10 19 0- - - - Pozostałe401 717,7 t
0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane401 739,1 t
0405 10 50 0- - - Masło z serwatki401 739,1 t
0405 10 90 0- - Pozostałe401 730,2 t
0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu:
0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej
60%401 739,1 t
0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej
75%401 649,6 t
0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 75%, ale nie
przekraczającej 80%401 739,1 t
0405 90- Pozostałe:
0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o
zawartości wody w masie poniżej 0,5%401 489,0 t
0405 90 90 0- - Pozostałe401 695,5 t
0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na
parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego:
- Żółtka jaj:
0408 11- - Suszone: 4 t
0408 11 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2
EUR/kg
0408 11 80 0- - - Pozostałe25 minimum 2 EUR/kg
0408 19- - Pozostałe: 9,2 t
0408 19 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2
EUR/kg
- - - Pozostałe:
0408 19 81 0- - - - Ciekłe25 minimum 2 EUR/kg
0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi25 minimum 2 EUR/kg
- Pozostałe:
0408 91- - Suszone: 46 t
0408 91 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35 minimum 2
EUR/kg
0408 91 80 0- - - Pozostałe35 minimum 2 EUR/kg
0408 99- - Pozostałe: 63,4 t
0408 99 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35
0408 99 80 0- - - Pozostałe35
0409 00 00 0Miód naturalny35340 t
0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe
lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone
lub wędzone:
0504 00 00 1- Żołądki drobiowe15335 t
0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane:
0603 10- Świeże:
0603 10 10- - Róże:
0603 10 10 1- - - Od 1 czerwca do 31 października3583 t
0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 maja3583 t
0603 10 20- - Goździki:
0603 10 20 1- - - Od 1 czerwca do 31 października35159 t
0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 maja35159 t
0603 10 50- - Chryzantemy:
0603 10 50 1- - - Od 1 czerwca do 31 października3584 t
0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 maja35159 t
0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
0707 00 05- Ogórki:
0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia60289 t
0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja6073 t
0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października60796 t
0707 00 90 0- Korniszony604 612 t
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia6012 346
t
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 710 t
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 710 t
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 850 t
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 710 t
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 710 t
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 850 t
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca602 654 t
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca202 654 t
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia604 422 t
0810Pozostałe owoce, świeże:
0810 10 00- Truskawki i poziomki:
0810 10 00 3- - Od 1 maja do 31 lipca2019 t
0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne: 41,6 t
0910 10- Imbir:
- - Całe korzenie, części lub plasterki:
0910 10 11 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub
rezinoidów (żywic termoutwardzalnych)10
0910 10 19 0- - - Pozostałe10
0910 10 90 0- - Pozostałe10
0910 20- Szafran:
0910 20 10 0- - Nie rozgniatany ani nie mielony10
0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony10
0910 30 00 0- Kurkuma10
0910 40- Tymianek; liście laurowe:
- - Tymianek: 3,7 t
- - - Nie rozgniatany ani nie mielony:
0910 40 11 0- - - - Tymianek dziki (Thymus serpyllum)10
0910 40 13 0- - - - Pozostały10
0910 40 19 0- - - Rozgniatany lub mielony10
0910 40 90 0- - Liście laurowe1033 t
0910 50 00 0- Curry10
- Inne przyprawy korzenne:
0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1(b) do niniejszego działu:
0910 91 10 0- - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone10
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki100,3 t
- - - Pozostałe: 7,4 t
0910 99 91 0- - - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone10
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 388 000 t
1001 10 00 0- Pszenica durum20
1001 90- Pozostałe:
1001 90 10 0- - Orkisz do siewu25
- - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej25
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin)25
1001 90 99 0- - - Pozostałe25
1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna: 9 718 t
- Mąka pszenna:
1101 00 11 0- - Z pszenicy durum25
1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza25
1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna25
1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 10 00 0- Mąka żytnia251 683 t
1102 20- Mąka kukurydziana: 130 t
1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%25
1102 20 90 0- - Pozostała25
1102 90- Pozostałe: 48 t
1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna25
1102 90 30 0- - Mąka owsiana25
1102 90 90 0- - Pozostałe25
1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane: 634,8 t
1105 10 00 0- Mąka, grysik i puder25 minimum 0,2 EUR/kg
1105 20 00 0- Płatki, grudki i granulki ziemniaczane25 minimum 0,2 EUR/kg
1107Słód palony lub nie: 9 000 t
1107 10- Nie palony:
- - Z pszenicy:
1107 10 11 0- - - W postaci mąki10
1107 10 19 0- - - Pozostały10
- - Pozostałe:
1107 10 91 0- - - W postaci mąki10
1107 10 99 0- - - Pozostałe10
1107 20 00 0- Palony10
1108Skrobie; inulina: 2 500 t
- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna30 minimum 0,2 EUR/kg
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana30 minimum 0,2 EUR/kg
1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana30 minimum 0,2 EUR/kg
1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava)30 minimum 0,2 EUR/kg
1108 19- - Pozostałe skrobie:
1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu20 minimum 0,2 EUR/kg
1108 19 90 0- - - Pozostałe35 minimum 0,2 EUR/kg
1108 20 00 0- Inulina35 minimum 0,2 EUR/kg
1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:
1205 00 90 0- Pozostałe1529 235 t
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:
- Nasiona buraków: 3,48 t
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych10
1209 19 00 0- - Pozostałe10
1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub
w formie granulek; lupulina:
1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek;
lupulina:
1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie
granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina20 minimum 1,5
EUR/kg14 t
1210 20 90 0- - Pozostałe20 minimum 1,5 EUR/kg27 t
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 13 00 0- - Z chmielu202,22 t
1302 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1302 19 99 0- - - - Pozostałe204,47 t
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 13,4 t
1302 20 90 0- - Pozostałe40
- Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 31 00 0- - Agar-agar15
1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane
lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 7 400 t
1514 10- Olej surowy:
1514 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 10 90 0- - Pozostały35
1514 90- Pozostałe:
1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 90 90- - Pozostałe: 600 t
1514 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane45
1514 90 90 9- - - Pozostałe40
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej: 65 285 t
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 11- - Cukier trzcinowy:
1701 11 10 0- - - Do rafinacji40 minimum 0,17 EUR/kg
1701 11 90 0- - - Pozostały40 minimum 0,17 EUR/kg
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji40 minimum 0,17 EUR/kg
1701 12 90 0- - - Pozostały40 minimum 0,17 EUR/kg
- Pozostały:
1701 91 00 0- - Zawierający dodatki aromatyzujące lub barwiące40 minimum
0,17 EUR/kg
1701 99- - Pozostały:
1701 99 10 0- - - Cukier biały40 minimum 0,17 EUR/kg
1701 99 90 0- - - Pozostały40 minimum 0,17 EUR/kg
1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel: 317,7 t
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
1702 30 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 EUR/kg
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie40 minimum 0,17 EUR/kg
1702 30 59 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 EUR/kg
- - - Pozostałe:
1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie40 minimum 0,17 EUR/kg
1702 30 99 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 EUR/kg
1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co
najmniej 20%, ale mniej niż 50% fruktozy:
1702 40 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 EUR/kg
1702 40 90 0- - Pozostałe40 minimum 0,17 EUR/kg
1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym:
1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy40 minimum 0,17
EUR/kg
- - Karmel:
1702 90 71 0- - - Zawierający w masie 50% sacharozy lub więcej w
substancji suchej40 minimum 0,17 EUR/kg
- - - Pozostały:
1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, scalonego lub nie40 minimum 0,17
EUR/kg
1702 90 79 0- - - - Pozostały40 minimum 0,17 EUR/kg
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub
zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie
odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
1901 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 9- - - - Pozostałe30130 t
2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego: 3 460 t
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 EUR/kg
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 EUR/kg
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 EUR/kg
2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 EUR/kg
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006: 119,6 t
2005 20- Ziemniaki:
- - Pozostałe:
2005 20 20 0- - - Cienkie plasterki, smażone lub pieczone, także solone
lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do
bezpośredniego spożycia50
2005 20 80 0- - - Pozostałe50
2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 690 400 l 100%
alk.
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających
0,5 litra lub mniej35 minimum 0,35 EUR/kg
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90- Pozostałe:
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów55 + 2,5 EUR %/kg
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 74 t
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe20 minimum 0,17 EUR/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny20 minimum 0,17
EUR/kg
- - Pozostałe:
2106 90 98 0- - - Pozostałe20921 t
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 8 340 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 EUR/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 EUR/hl
- - - Pozostałe:
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75(b) minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.25 minimum 42 EUR/hl
- - - Pozostałe:
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj. 45(c)
- - Pozostały:
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi: 690 400 l 100% alk.
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
2206 00 10- Wzbudzone:
2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 EUR/hl
- Pozostałe:
- - Musujące:
2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 EUR/hl
2206 00 39- - - Pozostałe:
2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 EUR/hl
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 EUR/hl
2206 00 59- - - - Pozostałe:
2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 EUR/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 EUR/hl
2206 00 89- - - - Pozostałe:
2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 EUR/hl
2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe wyroby alkoholowe
o dowolnej mocy, skażone:
2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej105 minimum 58 EUR/hl230 000 l
2207 20 00 0- Alkohol etylowy skażony i pozostałe wyroby alkoholowe, o
dowolnej mocy, skażone65 minimum 50 EUR/hl11 500 l
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron: 3 830 000 l 100% alk.
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac75 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac75 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa75 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez75 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe75 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe75 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
2208 30- Whisky: 1 330 000 l 100% alk.
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 EUR/hl + 2 EUR %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR%/hl
2208 40- Rum i tafia: 352 400 l 100% alk.
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)80 minimum 12,5 EUR/hl + 1,3 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego
alkoholu80 minimum 12,5 EUR/hl + 1,3 EUR %/hl
2208 40 39 0- - - - Pozostałe80 minimum 12,5 EUR/hl + 1,3 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)80 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego
alkoholu80 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
2208 40 99 0- - - - Pozostałe80 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva: 695 200 l 100% alk.
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 EUR/hl + 1,3 EUR %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 EUR/hl + 1,3 EUR %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
2208 60- Vodka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej105 minimum
2,5 EUR %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry105 minimum
2,5 EUR %/hl
2208 90- Pozostałe: 695 200 l 100% alk.
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe85 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe85 minimum 9 EUR/hl + 0,9 EUR %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe105 minimum 2,5 EUR %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 EUR %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 EUR %/hl
2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki
zbóż i roślin strączkowych, również granulowane:
2302 10- Kukurydziane: 10 420 t
2302 10 10 0- - O zawartości skrobi w masie nie przekraczającej 35%10
2302 10 90 0- - Pozostałe10
2302 30- Pszenne:
2302 30 10 0- - O zawartości skrobi w masie nie przekraczającej 28%,
których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy
całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito zawiera w
masie 1,5% lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt106 380 t
2302 30 90 0- Pozostałe1049 240 t
2302 40- Z innych zbóż: 4 130 t
2302 40 10 0- - O zawartości skrobi w masie nie przekraczającej 28%,
których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy
całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito zawiera w
masie 1,5% lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt10
2302 40 90 0- - Pozostałe10
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu:
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu552,5 t
2402 20- Papierosy z tytoniu: 75 t
2402 20 10 0- - Zawierające goździki90 minimum 9 EUR/tys. szt.
2402 20 90 0- - Pozostałe90 minimum 9 EUR/tys. szt.
2402 90 00 0- Pozostałe902,5 t
2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń
"homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe: 1 300 t
2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g120
2403 10 90 0- - Pozostałe120
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"55 minimum 1,13
EUR/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka65
2403 99 90- - - Pozostałe:
2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany55 minimum 1,13 EUR/kg
2403 99 90 9- - - - Pozostałe55 minimum 1,13 EUR/kg
3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała15 minimum 2 EUR/kg0,56 t
3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1568,5 t
3503 00 80 0- Pozostałe1568,5 t
3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach: 392 t
3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie:
3505 10 10 0- - Dekstryny15 minimum 0,2 EUR/kg
- - Inne modyfikowane skrobie:
3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane15 minimum 0,2
EUR/kg
3505 10 90 0- - - Pozostałe15 minimum 0,2 EUR/kg
3505 20- Kleje:
3505 20 10 0- - Zawierające w masie mniej niż 25% skrobi lub dekstryn lub
innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 EUR/kg
3505 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 55%
skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 EUR/kg
3505 20 50 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej, ale mniej niż 80%
skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 EUR/kg
3505 20 90 0- - Zawierające w masie 80% lub więcej skrobi lub dekstryn,
lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 EUR/kg
(a) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 20% minimum 42 EUR/hl.
(b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 65% minimum 17 EUR/hl + 1,7 EUR %/hl.
(c) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 35%.
(d) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 55%.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej,
Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1219)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się:
1) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Czeskiej albo Republiki Słowackiej, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku,
2) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Węgierskiej, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku,
3) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Rumunii,
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku,
4) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Słowenii, wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku,
5) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Bułgarii, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 4. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
2. Pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku:
1) pozycji towarowej 1701 - mogą dotyczyć nie więcej niż 2 tys. ton dla każdej z
pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą pozycją,
2) pozycji towarowej 2002 - mogą dotyczyć nie więcej niż 100 ton dla każdej z
pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą pozycją.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1219)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI CZESKIEJ I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
1005Kukurydza (ziarna):15 000 ton*
1005 90 00 0- Pozostałe0
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub
zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie
odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:33,3
ton
1901 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 9- - - - Pozostałe8
2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego:700 ton
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90- Pozostałe:
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż w bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów25,5 + 1,25 EUR/%/hl7
500 l 100% alk. (łącznie z poz. 2208)
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:66,7 ton
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe5
- - - Pozostałe:
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny5
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu:60 000 hl40 000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach21
2203 00 09 0- - Pozostałe21
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów21
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:6 000 hl15 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
EUR/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:7500 l 100% alk.
(łącznie z pozycją towarową określoną kodem PCN 2106 90 20 0)7500 l 100%
alk.
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR
%/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR
%/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR
%/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR
%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR
%/hl
2208 40- Rum i tafia:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego
alkoholu40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2208 40 39 0- - - - Pozostałe40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego
alkoholu40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR %/hl
2208 40 99 0- - - - Pozostałe40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR %/hl
2208 60- Vodka
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4 obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż dwa litry52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż dwa litry52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej52,5 + 1,25
EUR %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry52,5 + 1,25
EUR %/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu2
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe52,5 + 1,25 EUR %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 EUR %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu:50 ton50 ton
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu27,5
2402 20- Papierosy z tytoniu:
2402 20 10 0- - Zawierające goździki45 minimum 4,5 EUR/tys. szt.
2402 20 90 0- - Pozostałe45 minimum 4,5 EUR/tys. szt.
2402 90 00 0- Pozostałe45
2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń
"homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:
2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g60
2403 10 90 0- - Pozostałe60
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"27,5 minimum 0,565
EUR/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka32,5
2403 99 90- - - Pozostałe:
2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany27,5 minimum 0,565 EUR/kg
2403 99 90 9- - - - Pozostały27,5 minimum 0,565 EUR/kg
* W rozbiciu na okresy kwartalne.
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0406Sery i twarogi:300 ton
0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i
twaróg:
0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0
0406 10 80 0- - Pozostały0
0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów:
0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 20 90 0- - Pozostały0
0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany:
0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak
Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy
ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej
o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy0
- - Pozostały:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o zawartości
tłuszczu w suchej masie:
0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0
0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0
0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0
0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni:
0406 40 10 0- - Roquefort0
0406 40 50 0- - Gorgonzola0
0406 40 90 0- - Pozostały0
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyčre, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
0406 90 02 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
EUR, lecz nie przekraczającej 430,62 EUR za 100 kg masy netto0
0406 90 03 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
EUR za 100 kg masy netto0
0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 EUR, ale
nie przekraczającej 459,39 EUR za 100 kg masy netto0
0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 EUR za 100 kg masy netto0
0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 EUR za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta0
- - - - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler0
0406 90 15 0- - - - - Gruyčre, Sbrinz0
0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0
0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tčte de
Moine0
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 90 21 0- - - Cheddar0
0406 90 23 0- - - Edam0
0406 90 25 0- - - Tilsit0
0406 90 27 0- - - Butterkäse0
0406 90 29 0- - - Kashkaval0
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
0406 90 33 0- - - - Pozostałe0
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0
0406 90 37 0- - - Finlandia0
0406 90 39 0- - - Jarlsberg0
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0
0408 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Sams•0
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio0
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0
0406 90 84 0- - - - - - - Brie0
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%0
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0
0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe0
0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone15 tys. ton
0701 90- Pozostałe:
0701 90 10 0- - Do produkcji krochmalu10
- - Pozostałe:
0701 90 50- - - Młode, od 1 stycznia do 30 czerwca:
0701 90 50 1- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10
0701 90 50 9- - - - Od 16 maja do 30 czerwca10
0701 90 90 0- - - Pozostałe10
0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub
chłodzone:10 tys. ton
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 11 0- - - Dymka10
0703 10 19 0- - - Pozostałe10
0703 10 90 0- - Szalotka10
0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:
- Warzywa strączkowe, nawet łuskane:
0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)101500 ton
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:20 tys. ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:10 tys. ton
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji35
1701 12 90 0- - - Pozostały35
2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego:3 000 ton
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg11
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg11
2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg11
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:140 tys. hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 10,5
EUR/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 19 EUR/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5
EUR/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 EUR/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:42 tys. hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 EUR/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 3 EUR/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:42000 l 100% alk.
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez134 minimum 3 EUR %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
2208 40- Rum i tafia:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2008 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego
alkoholu134 minimum 3 EUR %/hl
2208 40 39 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Pozostałe:
2008 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego
alkoholu134 minimum 3 EUR %/hl
2208 40 99 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
2208 60- Vodka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej134 minimum 3
EUR %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry134 minimum
3 EUR %/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo134 minimum 3 EUR %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu2
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe134 minimum 3 EUR %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej134 minimum 3 EUR %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe:700 t
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum
0,565 EUR/kg
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 EUR/kg
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental10 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 EUR/kg
Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
RUMUNII
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0409 00 00 0Miód naturalny40100 ton
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:10 000 ton
1701 12 10 0- - - Do rafinacji15
1701 12 90 0- - - Pozostały15
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały:5 000 ton
1701 99 10 0- - - Cukier biały15
1701 99 90 0- - - Pozostały15
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:60 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
EUR/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg
Załącznik nr 4
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI SŁOWENII
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone:500 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
EUR/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
EUR/kg
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 13 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
EUR/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
EUR/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - Podroby:
0207 27 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 EUR/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 EUR/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 EUR/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 EUR/kg
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego:60 ton
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 29- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie
zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o
zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5
- - - - Pozostałe:
0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 99 0- - - - Pozostałe5
0406Sery i twarogi:200 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyčre, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
- - - - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:60 ton
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 EUR/szt.
0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 EUR/szt.
0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 EUR/szt.
0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 EUR/szt.
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:400 ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia0,15
EUR/kg
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg
0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia0,15 EUR/kg
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg
0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia0,165 EUR/kg
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg
0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia0,15 EUR/kg
1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe oparte o te produkty:80 ton
1601 00 10 0- Z wątroby17,5
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane17,5
1601 00 99 0- - Pozostałe17,5
1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:1000
ton
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 41 90 0- - - Pozostałe20
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20
- - Pozostałe:
1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20
- - - Pozostałe:
1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych20
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:200 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + 0,5 DCC
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:60 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej:200 ton
2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego
warzywa:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 EUR za 100 kg masy
netto25
2009 80 19 0- - - - Pozostałe25
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5
2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwek chińskich), owoców kanawalii,
owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5
2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Pozostałe:
2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 EUR za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru17,5
- - - - Pozostałe:
2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w
masie17,5
2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w
masie17,5
2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający
dodatek cukru:
2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5
2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5
2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii,
owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5
2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5
2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Nie zawierający dodatku cukru:
2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5
2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 99- - - - - - Pozostałe:
2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5
2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 EUR za 100 kg masy
netto25
2009 90 19 0- - - - Pozostałe25
- - - Pozostałe:
2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto25
2009 90 29 0- - - - Pozostałe25
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%17,5
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5
2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:300 ton
2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175
EUR/kg
2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5
2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5
2103 90- Pozostałe:
2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających
0,5 litra lub mniej44,50 minimum 0,4 EUR/kg
2103 90 90 0- - Pozostałe15
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:200
ton
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Fondue z sera10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów134 minimum 3
EUR/%/hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,11 EUR/kg
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu:5000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 EUR/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 EUR/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 EUR/l
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:17000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:5000 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 EUR/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 EUR/hl
Załącznik nr 5
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI BUŁGARII
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:140 ton
0201 10 00 0- Tusze i półtusze25
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"25
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone25
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone25
0201 20 90 0- - Pozostałe25
0201 30 00 0- Bez kości25
0202Mięso wołowe mrożone:
0202 10 00 0- Tusze i półtusze25
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"25
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone25
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone25
0202 20 90 0- - Pozostałe25
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy25
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki25
0202 30 90 0- - Pozostałe25
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone:280 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"28
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane28
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości28
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki28
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez28
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł28
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki28
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki28
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe28
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby10
0207 14 99 0- - - - Pozostałe28
0406Sery i twarogi:50 ton
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)17,5
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyčre, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
0406 90 02 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
EUR, lecz nie przekraczającej 430,62 EUR za 100 kg masy netto17,5
0406 90 03 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
EUR za 100 kg masy netto17,5
0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 EUR, ale
nie przekraczającej 459,39 EUR za 100 kg masy netto17,5
0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 EUR za 100 kg masy netto17,5
0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 EUR za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta17,5
- - - - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 15 0- - - - - Gruyčre, Sbrinz17,5
0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell17,5
0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tęte de
Moine17,5
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami17,5
0406 90 21 0- - - Cheddar17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
0406 90 25 0- - - Tilsit17,5
0406 90 27 0- - - Butterkäse17,5
0406 90 29 0- - - Kashkaval17,5
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5
0406 90 33 0- - - - Pozostałe17,5
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri17,5
0406 90 37 0- - - Finlandia17,5
0406 90 39 0- - - Jarlsberg17,5
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano17,5
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino17,5
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone17,5
0408 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano17,5
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Sams•17,5
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio17,5
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey17,5
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert17,5
0406 90 84 0- - - - - - - Brie17,5
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri17,5
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%17,5
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%17,5
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%17,5
0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%17,5
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5
0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone:
0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca101000 ton
0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia10100 ton
0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
0707 00 05- Ogórki:
0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego10150 ton
0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia10200 ton
0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w
proszku, ale dalej nie przetworzone:
0712 20 00 0- Cebula1030 ton
2001Warzywa, owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, przetworzone lub
zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego:
2001 10 00 0- Ogórki i korniszony1556 ton
2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż produkty objęte pozycją
nr 2006:100 ton
2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2004 90 10 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata)15
2004 90 30 0- - Kwaszona kapusta, kapary i oliwki15
2004 90 50 0- - Groszek (Pisum sativum) i niedojrzała fasola z gatunku
Phaseolus spp., w strąkach15
- - Pozostałe łącznie z mieszankami:
2004 90 91 0- - - Cebule, gotowane, nie przetworzone inaczej15
2004 90 98 0- - - Pozostałe15
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:50 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
2005 90 30 0- - Kapary15
2005 90 50 0- - Karczochy15
2005 90 60 0- - Marchew15
2005 90 70 0- - Mieszanki warzywne15
2005 90 80 0- - Pozostałe15
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej:56 ton
2009 70- Sok jabłkowy:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 70 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 EUR za 100 kg masy
netto12
2009 70 19 0- - - Pozostałe12
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 70 30 0- - - O wartości powyżej 18 EUR za 100 kg masy netto,
zawierającej dodatek cukru12
- - - Pozostałe:
2009 70 91 0- - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%12
2009 70 93 0- - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej
30%12
2009 70 99 0- - - - Nie zawierający dodatku cukru12
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu:2000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 EUR/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 EUR/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 EUR/l
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:85000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
EUR/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:35000 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 EUR/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.24 minimum 7 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.24 minimum 7 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe:200 ton
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum
0,565 EUR/kg
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 EUR/kg
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 EUR/kg
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Państwa Izrael.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1220)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Państwa Izrael, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 4. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
2. Pozwolenia na przywóz, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku
pozycji towarowej 2009 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton łącznie
dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN objętych tą
pozycją.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1220)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
PAŃSTWA IZRAEL
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304: 200 t
- Pozostałe ryby z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu:
0302 69- - Pozostałe:
- - - Ryby morskie:
0302 69 61 0- - - - Leszcz morski (Dentex dentex i Pagellus spp.)0
0302 69 94 0- - - - Okoń morski (Dicentrarchus labrax)0
0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane:
0603 10- Świeże: 500 t
0603 10 30- - Orchidee:
0603 10 30 1- - - Od 1 czerwca do 31 października17,5
0603 10 30 9- - - Od 1 listopada do 31 maja17,5
0603 10 40- - Gladiole:
0603 10 40 1- - - Od 1 czerwca do 31 października17,5
0603 10 40 9- - - Od 1 listopada do 31 maja17,5
0603 10 80- - Pozostałe:
0603 10 80 1- - - Od 1 czerwca do 31 października17,5
0603 10 80 9- - - Od 1 listopada do 31 maja17,5
0603 90 00 0- Pozostałe050 t
0604Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub pączków
kwiatowych, oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane: 250 t
0604 10- Mchy i porosty:
0604 10 10 0- - Mech reniferowy0
0604 10 90 0- - Pozostałe0
- Pozostałe:
0604 91- - Świeże:
- - - Choinki gwiazdkowe:
0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub
jedna z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0
0604 91 29 0- - - - Pozostałe0
- - - Gałązki iglaste:
0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach]
lub jednej z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0
0604 91 49 0- - - - Pozostałe0
0604 91 90 0- - - Pozostałe0
0604 99- - Pozostałe:
0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie0
0604 99 90 0- - - Pozostałe0
0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone:
0701 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
0701 90 50- - - Młode od 1 stycznia do 30 czerwca:
0701 90 50 1- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10500 t
0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone: 1 000 t
0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca10
0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia10
0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub
chłodzone:
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 19 0- - - Pozostałe
ex 0703 10 19 0Szczypiorek12,5300 t
0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa
kapustne, świeże lub chłodzone:
0704 90- Pozostałe:
0704 90 90 0- - Pozostałe
ex 0704 90 90 0Kapusta pekińska0500 t
0709Inne warzywa, świeże lub chłodzone:
0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta:
0709 60 10 0- - Słodka papryka 4,5200 t
0709 90- Pozostałe:
0709 90 90 0- - Pozostałe
ex 0709 90 90 0Świeże zioła od 1 października do 31 maja7,5400 t
0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:
0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa
ex 0710 40 00 0Kukurydza słodka mrożona0250 t
0804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub
suszone:
0804 10 00 0- Daktyle0500 t
0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone:
0805 10- Pomarańcze: 20 000 t
- - Pomarańcze słodkie, świeże:
0805 10 10 0- - - Krwiste i półkrwiste5
- - - Pozostałe:
0805 10 30 0- - - - Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy,
Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny5
0805 10 50 0- - - - Pozostałe5
0805 20- Mandarynki (łącznie z tangerinami i satsumas); klementynki,
wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe: 10 000 t
0805 20 10 0- - Klementynki10
0805 20 30 0- - Monrealesy i satsumas10
0805 20 50 0- - Mandarynki i wilkingi10
0805 20 70 0- - Tangeryny10
0805 20 90 0- - Pozostałe10
0805 30- Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum) i limy (Citrus
aurantifolia): 6 000 t
0805 30 10 0- - Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)0
0805 30 90 0- - Limy (Citrus aurantifolia)0
0807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże:
- Melony (łącznie z arbuzami):
0807 19 00 0- - Pozostałe
ex 0807 19 00 0Melony54 000 t
0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie,
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:
0811 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne
ex 0811 90 85 0Daktyle mrożone0500 t
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
1000 t
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
1704 90- Pozostałe:
1704 90 10 0- - Wyciąg (ekstrakt) z lukrecji zawierający w masie więcej
niż 10% sacharozy, ale nie zawierający innych dodanych substancji15 + DCC
1704 90 30 0- - Biała czekolada17,5 + DCC
- - Pozostałe:
1704 90 51 0- - - Pasty, łącznie z marcepanem, w bezpośrednich
opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub więcej17,5 + DCC
1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i od kaszlu17,5 + DCC
1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem17,5 + DCC
- - - Pozostałe:
1704 90 65 0- - - - Wyroby żelowe i galaretki, łącznie z pastami
owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych17,5 + DCC
1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem17,5 +
DCC
1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
1704 90 81 0- - - - - Tabletki prasowane17,5 + DCC
1704 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
ex 1704 90 99 0Chałwa26,3 + DCC1
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:
1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach o masie
powyżej 2 kg lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci
w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 2 kg:
1806 20 10 0- - Zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego albo
zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka
łącznie15 + DCC
1806 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 31%
masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie15 + DCC
- - Pozostałe:
1806 20 50 0- - - Zawierające w masie 18% lub więcej masła kakaowego15 +
DCC
1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe15 + DCC
1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa15 + DCC
1806 20 95 0- - - Pozostałe15 + DCC
- Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach:
1806 31 00 0- - Nadziewane22,5 + DCC
1806 32- - Bez nadzienia:
1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów22,5 + DCC
1806 32 90 0- - - Pozostałe22,5 + DCC
1806 90- Pozostałe:
- - Czekolada i produkty czekoladowe:
- - - Czekolady, z nadzieniem lub bez:
1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol22,5 + DCC
1806 90 19 0- - - - Pozostałe22,5 + DCC
- - - Pozostałe:
1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem22,5 + DCC
1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia22,5 + DCC
1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów
cukru, zawierające kakao22,5 + DCC
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC
1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów22,5 +
DCC
1806 90 90 0- - Pozostałe22,5 + DCC
ex 1806 90 90 0Chałwa zawierająca kakao33,8 + DCC1
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub
zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie
odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 200 t
1901 10 00 0- Przetwory dla niemowląt przygotowane do sprzedaży
detalicznej0
1901 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne przeznaczone do produkcji odżywek
dla niemowląt0
2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż produkty objęte pozycją
nr 2006:
2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2004 90 10 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. Saccharata)
ex 2004 90 10 0Kukurydza słodka mrożona0250 t
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:
2005 80 00 0- Słodka kukurydza (Zea mays var. Saccharata)
ex 2005 80 00 0Słodka kukurydza zakonserwowana0300 t
2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub
zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100
t
- Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, zmieszane razem lub nie:
2008 11- - Orzeszki ziemne:
2008 11 10 0- - - Masło orzechowe17,5
- - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto:
- - - - Powyżej 1 kg:
2008 11 92 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 94 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Nie przekraczającej 1 kg:
2008 11 96 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 98 0- - - - - Pozostałe17,5
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej: 8 200 t2
- Sok pomarańczowy:
2009 11- - Mrożony:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto0
2009 11 19 0- - - - Pozostałe0
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 11 99 0- - - - Pozostałe0
2009 19- - Pozostałe:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto0
2009 19 19 0- - - - Pozostałe0
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 19 99 0- - - - Pozostałe0
2009 20- Sok grejpfrutowy:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto0
2009 20 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 91 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 20 99 0- - - Pozostałe0
2009 30- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 30 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto0
2009 30 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto:
2009 30 31 0- - - - Zawierający dodatek cukru0
2009 30 39 0- - - - Pozostałe0
- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - Sok cytrynowy:
2009 30 51 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 30 55 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 30 59 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru0
- - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych:
2009 30 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 30 95 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 30 99 0- - - - - Nie zawierające dodatku cukru0
2009 60- Sok z winogron (łącznie z moszczem winogronowym):
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 60 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 EUR za 100 kg masy
netto0
2009 60 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 18 EUR za 100 kg masy netto:
2009 60 51 0- - - - Stężony0
2009 60 59 0- - - - Pozostałe0
- - - O wartości nie przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 60 71 0- - - - - Stężony0
2009 60 79 0- - - - - Pozostałe0
2009 60 90 0- - - - Pozostałe0
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe0
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe0
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru0
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe0
2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki
kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 250 t
- Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych
ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie kawy:
2101 11- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty:
2101 11 11 0- - - O zawartości suchej masy na bazie kawy wynoszącej 95%
lub więcej w masie0
2101 11 19 0- - - Pozostałe0
2101 12- - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów
lub na bazie kawy:
2101 12 92 0- - - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów na bazie kawy0
2101 12 98 0- - - Pozostałe0
2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub herbaty
paragwajskiej i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów lub na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej:
2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty0
- - Przetwory:
2101 20 92 0- - - Na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów herbaty
lub herbaty paragwajskiej0
2101 20 98 0- - - Pozostałe0
2101 30- Cykoria palona i inne palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty,
esencje i koncentraty:
- - Cykoria palona i inne palone namiastki kawy:
2101 30 11 0- - - Cykoria palona0
2101 30 19 0- - - Pozostałe0
- - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i innych palonych
namiastek kawy:
2101 30 91 0- - - Z cykorii palonej0
2101 30 99 0- - - Pozostałe0
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100
t
2106 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,11 EUR/kg
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 20 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
EUR/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 EUR/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.24 minimum 7 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 EUR/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.24 minimum 7 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl
1 Dodatkowe cło za cukier pobierane w wysokości 0,00085 EUR za każdy 1 dag lub
1% cukru w 1 kg produktu
2 W ilości 8 200 t zgodnie z Protokołem 2 do Umowy o wolnym handlu między
Rzeczpospolitą Polską a Państwem Izrael wysokość kontyngentu dla pozycji 2009 60
- sok z winogron - wynosi 200 t
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Estońskiej.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1221)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Estońskiej, wymienionych w załączniku
do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1221)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego: 50 ton
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg28
0402 10 19 0- - - Pozostałe28
- - Pozostałe:28
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg28
0402 10 99 0- - - Pozostałe28
0406Sery i twarogi:
0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i
twaróg:
0406 10 80 0- - Pozostały4,9200 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe4,9200 ton
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe4,9200 ton
1107Słód palony lub nie: 800 ton
1107 10- Nie palony:
- - Z pszenicy:
1107 10 11 0- - - W postaci mąki3,2 maximum 0,09 EUR/kg
1107 10 19 0- - - Pozostały0,08 EUR/kg
- - Pozostałe:
1107 10 91 0- - - W postaci mąki3,2 maximum 0,09 EUR/kg
1107 10 99 0- - - Pozostałe0,08 EUR/kg
1107 20 00 0- Palony0,09 EUR/kg
1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:
- Z drobiu objętego pozycją nr 0105:
1602 39- - Pozostałe: 10 ton
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 39 21 0- - - - Nie gotowane12
1602 39 29 0- - - - Pozostałe12
1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa drobiowego lub podrobów12
1602 39 80 0- - - Pozostałe12
- Z wieprzowiny:
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami: 50 ton
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z
mieszankami schabów i szynek12
1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków
i łopatek12
1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części12
1602 49 19 0- - - - - Pozostałe12
1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80%
mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia12
1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego
rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia12
1602 49 90 0- - - Pozostałe12
1602 50- Z wołowiny: 50 ton
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami12
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Corned beef (wołowina peklowana)12
1602 50 39 0- - - - Pozostałe12
1602 50 80 0- - - Pozostałe12
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach12 + 0,4 DCC10 ton
1704 10 19 0- - - Pozostała12 + 0,4 DCC50 ton
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:
- Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach:
1806 32- - Bez nadzienia:
1806 32 90 0- - - Pozostałe9 + 0,2 DCC100 ton
1806 90- Pozostałe:
- - Czekolada i produkty czekoladowe:
- - - Czekolady, z nadzieniem lub bez:
1806 90 19 0- - - - Pozostałe9 + 0,2 DCC100 ton
1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów
cukru, zawierające kakao9 + 0,2 DCC100 ton
1806 90 90 0- - Pozostałe9 + 0,2 DCC25 ton
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub
zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie
odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
1901 90- Pozostałe:
- - Ekstrakt słodowy:
1901 90 19 0- - - Pozostałe625 ton
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 9- - - - Pozostałe5,1 minimum 0,04 EUR/kg5 ton
1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki
(biskwity) i inne wyroby piekarskie, nawet zawierające kakao; opłatki
sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle
wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby:
1905 10 00 0- Chleb chrupki720 ton
1905 30- Słodkie herbatniki (biskwity); wafle i opłatki:
- - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi
przetworami zawierającymi kakao:
1905 30 19 0- - - Pozostałe020 ton
- - Pozostałe:
- - - Słodkie herbatniki (biskwity):
1905 30 30 0- - - - Zawierające w masie 8% lub więcej tłuszczu z mleka015
ton
- - - - Pozostałe:
1905 30 59 0- - - - - Pozostałe020 ton
2001Warzywa, owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, przetworzone lub
zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego:
2001 10 00 0- Ogórki i korniszony65 ton
2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej:
- Pozostałe:
2007 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości cukru w masie powyżej 30%:
- - - - Pozostałe:
2007 99 39 0- - - - - Pozostałe715 ton
- - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%, ale nie przekraczającej
30%:
2007 99 58 0- - - - Pozostałe77 ton
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 16 lutego 1999 r.
w sprawie upoważnienia Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej do wydawania
zezwoleń, przydzielania częstotliwości oraz dokonywania innych czynności w
zakresie telekomunikacji.
(Dz. U. Nr 16, poz. 146)
Na podstawie art. 7a ust. 1 i 5, art. 14 ust. 2 pkt 2, art. 30 ust. 2 oraz art.
31 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r.
Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88,
poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r.
Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. Upoważnia się Państwową Agencję Radiokomunikacyjną do:
1) wydawania, odmowy wydania, ograniczania przedmiotu, zakresu lub obszaru
działalności oraz cofania zezwoleń na zakładanie i używanie:
a) urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych oraz przydzielania częstotliwości i
zakresów częstotliwości dla wewnętrznych sieci radiokomunikacyjnych w lądowych
służbach radiokomunikacyjnych stałych i ruchomych,
b) radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych oraz
przydzielania częstotliwości i zakresów częstotliwości w służbach
radiokomunikacyjnych: ruchomej lądowej, stałej lądowej, satelitarnej oraz
amatorskiej,
c) radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych oraz
przydzielania częstotliwości i zakresów częstotliwości w służbach
radiokomunikacyjnych: ruchomej lotniczej, morskiej i żeglugi śródlądowej,
d) radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych pracujących
w nie chronionym paśmie częstotliwości (paśmie obywatelskim CB),
e) urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych przeznaczonych do zbiorowego odbioru
programów radiofonicznych i telewizyjnych,
2) przydzielania znaków wywoławczych i sygnałów identyfikacyjnych dla urządzeń i
sieci wymienionych w pkt 1 lit. a)-d),
3) wydawania i odmowy wydania świadectw homologacji użytkownikom na określone
egzemplarze urządzeń radiokomunikacyjnych wymienionych w pkt 1 lit. c) i d).
§ 2. Traci moc zarządzenie Ministra Łączności z dnia 16 sierpnia 1996 r. w
sprawie upoważnienia Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej do wydawania
zezwoleń i dokonywania innych czynności w zakresie telekomunikacji (Monitor
Polski Nr 54, poz. 492).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania,
oprocentowania, spłaty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 16, poz. 148)
Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr
137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty i umarzania
pożyczek dla osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 67, poz. 439) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazie "fizycznych" dodaje się wyrazy "lub
rozszerzenie tej działalności o rodzaj (profil) dotychczas nie prowadzony.";
2) w § 2:
a) w ust. 1 wyrazy "w wojewódzkim urzędzie pracy" zastępuje się wyrazami "do
starosty",
b) w ust. 5 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem
"starosta";
3) skreśla się § 3;
4) w § 5:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wypłata pożyczki albo pierwszej transzy, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4,
następuje po podpisaniu umowy i po dostarczeniu przez pożyczkobiorcę:
1) zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej bądź o
uzyskaniu koncesji - w przypadku działalności gospodarczej,
2) kopii zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego o rozpoczęciu prowadzania
działów specjalnych produkcji rolnej,
3) zaświadczenia z urzędu gminy o podleganiu opodatkowaniu podatkiem rolnym - w
przypadku rozpoczęcia innego rodzaju działalności rolniczej, obecnie nie
prowadzonej,
4) zobowiązania, że w ciągu 6 miesięcy pożyczkobiorca stanie się właścicielem
lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej, w rozumieniu
przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 1 ha
przeliczeniowy - w przypadku rozpoczęcia działalności rolniczej.",
b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Wypłata pożyczki może nastąpić przed spełnieniem warunku określonego w ust.
2 pkt 1, jeżeli wydanie zezwolenia (koncesji) uzależnione jest od posiadania
przedmiotów lub urządzeń niezbędnych do prowadzenia danego rodzaju działalności,
a osoba niepełnosprawna ubiegająca się o uzyskanie pożyczki zamierza dokonać
zakupu tych przedmiotów i urządzeń w ramach udzielonej pożyczki.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, pożyczkobiorca jest zobowiązany do
przedstawienia pożyczkodawcy zezwolenia (koncesji) w terminie nie dłuższym niż 3
miesiące od dnia wypłacenia pożyczki pod rygorem postawienia pożyczki w stan
natychmiastowej wymagalności.";
5) w § 7 w ust. 2 wyrazy "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się
wyrazem "starosta";
6) w § 8:
a) w ust. 2 po wyrazach "Potwierdzeniem prowadzenia działalności" dodaje się po
przecinku wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2a,"
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku prowadzenia innego rodzaju działalności rolniczej,
potwierdzeniem prowadzonej działalności jest protokół przeprowadzonej kontroli
faktycznego prowadzenia działalności przez pożyczkobiorcę, sporządzony przez
pożyczkodawcę.";
7) dodaje się § 11a w brzmieniu:
"§ 11a. Środki finansowe uzyskane z wpłat:
1) rat pożyczek,
2) oprocentowania pożyczek,
3) zwrotów pożyczek wypowiedzianych w przypadku niedotrzymania warunków umowy,
starostwa zwraca Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w
ciągu 14 dni od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiła wpłata."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Tureckiej.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1222)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Tureckiej, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 4. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
2. Pozwolenia na przywóz, udzielane na podstawie jednego wniosku, w przypadku
pozycji towarowej 2009 - mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 100 ton łącznie
dla wszystkich podpozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN, objętych
tą pozycją.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1222)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI TURECKIEJ
Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
1234
0406Sery i twarogi: 300 t
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
0406 90 29 0- - - Kashkaval25
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry25
0406 90 33 0- - - - Pozostałe25
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry
ex 0406 90 50 0Sert tulum25
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%
ex 0406 90 86 0Ser tulum peyniri25
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%
ex 0406 90 87 0Ser typu tulum peyniri25
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%
ex 0406 90 88 0Ser typu tulum peyniri25
0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone:
0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia10250 t
0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub
chłodzone: 1000 t (łącznie z poz. 0709)
0703 90 00 0- Pory i inne warzywa cebulowe
ex 0703 90 00 0Pory świeże lub chłodzone12,5
0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
0707 00 05- Ogórki: 200 t
0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego10
0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada10
0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia10
0709Inne warzywa, świeże lub chłodzone: 1000 t (łącznie z poz. 0703)
0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta:
0709 60 10 0- - Słodka papryka4,5
- - Pozostałe:
0709 60 91 0- - - Z rodzaju Capsicum do produkcji pieprzu tureckiego lub
barwników oleożywicznych Capsicum4,5
0709 60 95 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub
żywicznych4,5
0709 60 99 0- - - Pozostałe4,5
0709 90- Pozostałe:
0709 90 40 0- - Kapary4,5
0709 90 70 0- - Cukinia4,5
0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:
0710 80- Pozostałe warzywa:
0710 80 10 0- - Oliwki12,5500 t
0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym dwutlenku
siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), ale nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia: 500 t
0711 20- Oliwki:
0711 20 10 0- - Do celów innych niż produkcja oliwy7,5
0711 30 00 0- Kapary7,5
0813Owoce suszone, inne niż z pozycji od nr 0801 do 0806; mieszanki
orzechów lub suszonych owoców objętych niniejszym działem: 700 t
0813 10 00 0- Morele0
0813 20 00 0- Śliwki0
0813 40- Pozostałe owoce:
0813 40 10 0- - Brzoskwinie łącznie z nektarynami0
0813 40 30 0- - Gruszki0
0813 40 50 0- - Papaje0
0813 40 60 0- - Tamaryndy0
0813 40 70 0- - Owoce nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii,
owoce sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya0
0813 40 95 0- - Pozostałe0
0813 50- Mieszanki orzechów lub suszonych owoców objętych niniejszym
działem:
- - Mieszanki z suszonych owoców innych niż z pozycji od nr 0801 do 0806:
- - - Nie zawierające suszonych śliwek:
0813 50 12 0- - - - Z owoców papaya, tamaryndy, nerkowca, liczi (śliwki
chińskie), owoców kanawalii, owoców sączyńca, męczennicy, oskomianu
(carambola) i pitahaya0
0813 50 15 0- - - - Pozostałe0
0813 50 19 0- - - Zawierające suszone śliwki0
- - Mieszanki wyłącznie z suszonych orzechów z pozycji nr 0801 i 0802:
0813 50 31 0- - - Z orzechów tropikalnych0
0813 50 39 0- - - Pozostałe0
- - Pozostałe mieszanki:
0813 50 91 0- - - Nie zawierające suszonych śliwek lub fig0
0813 50 99 0- - - Pozostałe0
0902Herbata, nawet aromatyzowana: 2000 t
0902 10 00 0- Herbata zielona (nie fermentowana) w bezpośrednim opakowaniu
o zawartości nie przekraczającej 3 kg7,5
0902 20 00 0- Inna herbata zielona (nie fermentowana)7,5
0902 30 00 0- Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo
fermentowana, w bezpośrednim opakowaniu o zawartości nie przekraczającej 3
kg7,5
0902 40 00 0- Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata
częściowo fermentowana7,5
0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne: 50 t
0910 40- Tymianek; liście laurowe:
0910 40 90 0- - Liście laurowe9,5
1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich
frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie: 800 t
- Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje:
1512 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy:
1512 19 91 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany20
1512 19 91 9- - - - - Pozostały17,5
1604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej: 500 t
- Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone:
1604 14- - Tuńczyki, bonito latający i bonito śródziemnomorski (Sarda
spp.):
- - - Tuńczyki i bonito latający:
1604 14 11 0- - - - W oleju roślinnym0
- - - - Pozostałe:
1604 14 16 0- - - - - Filety znane jako "loins"0
1604 14 18 0- - - - - Pozostałe0
1604 14 90 0- - - Bonito śródziemnomorski (Sarda spp.)0
1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb:
1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z
rodzaju Euthynnus0
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
2000 t (dotyczy łącznie poz. 1704 i 1806)
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach6
1704 10 19 0- - - Pozostała8
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach4
1704 10 99 0- - - Pozostała8
1704 90- Pozostałe:
1704 90 30 0- - Biała czekolada13
- - Pozostałe:
1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i od kaszlu6
- - - Pozostałe:
1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem25 +
DCC
1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne25 + DCC
- - - - Pozostałe:
1704 90 99 0- - - - - Pozostałe25 + DCCa
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:
1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka
słodzącego:
1806 10 15 0- - Nie zawierający sacharozy lub zawierający w masie mniej
niż 5% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15
1806 10 20 0- - Zawierający w masie 5% lub więcej, ale mniej niż 65%
sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub
izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15
1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach o masie
powyżej 2 kg lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci
w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 2 kg:
1806 20 10 0- - Zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego albo
zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka
łącznie20
1806 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 31%
masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie20
- - Pozostałe:
1806 20 50 0- - - Zawierające w masie 18% lub więcej masła kakaowego20
1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe20
1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa20
1806 20 95 0- - - Pozostałe22 + DCC
- Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach:
1806 31 00 0- - Nadziewane37 + DCC
1806 32- - Bez nadzienia:
1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów37 + DCC
1806 32 90 0- - - Pozostałe37 + DCC
1806 90- Pozostałe:
- - Czekolada i produkty czekoladowe:
- - - Czekolady, z nadzieniem lub bez:
1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol37 + DCC
1806 90 19 0- - - - Pozostałe37 + DCC
- - - Pozostałe:
1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem37 + DCC
1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia37 + DCC
1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów
cukru, zawierające kakao37 + DCC
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao37 + DCC
1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów37 +
DCC
1806 90 90 0- - Pozostałe37 + DCC
1902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi
substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron,
nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub
nie: 200 t
- Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane
inaczej:
1902 11 00 0- - Zawierające jaja28
1902 19- - Pozostałe:
1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy12
1902 19 90 0- - - Pozostałe12
1902 30- Pozostałe ciasta makaronowe:
1902 30 10 0- - Suszone14
1902 30 90 0- - Pozostałe3
2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej: 1000 t
- Pozostałe:
2007 91- - Owoce cytrusowe:
2007 91 10 0- - - O zawartości cukru w masie powyżej 30%20
2007 91 30 0- - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%, ale nie
przekraczającej 30%20
2007 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości cukru w masie powyżej 30%:
2007 99 20 0- - - - Przecier i pasta z kasztanów20
- - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%, ale nie przekraczającej
30%:
2007 99 51 0- - - - Przecier i pasta z kasztanów20
- - - Pozostałe:
2007 99 98 0- - - - Pozostałe
ex 2007 99 98 0Przecier i pasta z orzechów laskowych, o zawartości cukru w
masie nie przekraczającej 13%20
2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub
zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 500
t
- Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, zmieszane razem lub nie:
2008 11- - Orzeszki ziemne:
2008 11 10 0- - - Masło orzechowe17,5
- - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto:
- - - - Powyżej 1 kg:
2008 11 92 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 94 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Nie przekraczającej 1 kg:
2008 11 96 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 98 0- - - - - Pozostałe17,5
2008 19- - Pozostałe, łącznie z mieszankami:
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg:
2008 19 11 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające w masie 50%
lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych17,5
- - - - Pozostałe:
2008 19 13 0- - - - - Migdały prażone i orzeszki pistacjowe prażone17,5
2008 19 19 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej
1 kg:
- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające w masie 50% lub więcej
orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych:
2008 19 51 0- - - - - Prażone orzechy tropikalne17,5
2008 19 59 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Pozostałe:
- - - - - Orzechy prażone:
2008 19 93 0- - - - - - Migdały prażone i orzeszki pistacjowe prażone17,5
2008 19 95 0- - - - - - Pozostałe17,5
2008 19 99 0- - - - - Pozostałe17,5
2008 30- Owoce cytrusowe: 1000 t
- - Zawierające dodatek alkoholu:
- - - O zawartości cukru w masie powyżej 9%:
2008 30 11 0- - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 30 19 0- - - - Pozostałe15
- - - Pozostałe:
2008 30 31 0- - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 30 39 0- - - - Pozostałe15
- - Nie zawierające dodatku alkoholu:
- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto powyżej 1 kg:
2008 30 51 0- - - - Cząstki grejpfrutów15
2008 30 55 0- - - - Mandarynki (łącznie z tangerynkami i satsumas);
klementynki, wilkingi i inne podobne hybrydy cytrusowe15
2008 30 59 0- - - - Pozostałe15
- - - Zawierające dodatek cukru w bezpośrednich opakowaniach o zawartości
netto nie przekraczającej 1 kg:
2008 30 71 0- - - - Cząstki grejpfrutów15
2008 30 75 0- - - - Mandarynki (łącznie z tangerynkami i satsumas);
klementynki, wilkingi i inne podobne hybrydy cytrusowe15
2008 30 79 0- - - - Pozostałe15
- - - Nie zawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto:
2008 30 91 0- - - - 4,5 kg lub więcej15
2008 30 99 0- - - - Poniżej 4,5 kg15
2008 50- Morele:
- - Zawierające dodatek alkoholu:
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 1 kg:
- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%:
2008 50 11 0- - - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 50 19 0- - - - - Pozostałe15
- - - - Pozostałe:
2008 50 31 0- - - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 50 39 0- - - - - Pozostałe15
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej
1 kg:
2008 50 51 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 15%15
2008 50 59 0- - - - Pozostałe15
- - Nie zawierające dodatku alkoholu:
- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto powyżej 1 kg:
2008 50 61 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%15
2008 50 69 0- - - - Pozostałe15
- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto nie przekraczającej 1 kg:
2008 50 71 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 15%15
2008 50 79 0- - - - Pozostałe15
- - - Nie zawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto:
2008 50 92 0- - - - 5 kg lub więcej15
2008 50 94 0- - - - Poniżej 5 kg, ale nie mniej niż 4,5 kg15
2008 50 99 0- - - - Poniżej 4,5 kg15
2008 70- Brzoskwinie:
- - Zawierające dodatek alkoholu:
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1 kg:
- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%:
2008 70 11 0- - - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 70 19 0- - - - - Pozostałe15
- - - - Pozostałe:
2008 70 31 0- - - - - O rzeczywistej mocy alkoholu nie przekraczającej w
masie 11,85%15
2008 70 39 0- - - - - Pozostałe15
- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej
1 kg:
2008 70 51 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 15%15
2008 70 59 0- - - - Pozostałe15
- - Nie zawierające dodatku alkoholu:
- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto powyżej 1 kg:
2008 70 61 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%15
2008 70 69 0- - - - Pozostałe15
- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto nie przekraczającej 1 kg:
2008 70 71 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 15%15
2008 70 79 0- - - - Pozostałe15
- - - Nie zawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o
zawartości netto:
2008 70 92 0- - - - 5 kg lub więcej15
2008 70 94 0- - - - Poniżej 5 kg, ale nie mniej niż 4,5 kg15
2008 70 99 0- - - - Poniżej 4,5 kg15
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej: 1000 t
- Sok pomarańczowy:
2009 11- - Mrożony:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto20
2009 11 19 0- - - - Pozostałe20
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 11 99 0- - - - Pozostałe20
2009 19- - Pozostałe:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto20
2009 19 19 0- - - - Pozostałe20
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 19 99 0- - - - Pozostałe20
2009 20- Sok grejpfrutowy:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto20
2009 20 19 0- - - Pozostałe20
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 91 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 20 99 0- - - Pozostałe20
2009 30- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 30 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy
netto20
2009 30 19 0- - - Pozostałe20
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto:
2009 30 31 0- - - - Zawierający dodatek cukru20
2009 30 39 0- - - - Pozostałe20
- - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - Sok cytrynowy:
2009 30 51 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 30 55 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%20
2009 30 59 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru20
- - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych:
2009 30 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 30 95 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%20
2009 30 99 0- - - - - Nie zawierające dodatku cukru20
2009 60- Sok z winogron (łącznie z moszczem winogronowym):
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 60 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 EUR za 100 kg masy
netto20
2009 60 19 0- - - Pozostałe20
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 18 EUR za 100 kg masy netto:
2009 60 51 0- - - - Stężony20
2009 60 59 0- - - - Pozostałe20
- - - O wartości nie przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 60 71 0- - - - - Stężony20
2009 60 79 0- - - - - Pozostałe20
2009 60 90 0- - - - Pozostałe20
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru20
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%20
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%20
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru20
2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe,
martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją nr 3002); gotowe
proszki do pieczenia: 50 t
2102 10- Drożdże aktywne:
2102 10 10 0- - Kultury drożdży20
- - Drożdże piekarnicze:
2102 10 31 0- - - Suszone20
2102 10 39 0- - - Pozostałe20
2102 10 90 0- - Pozostałe20
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 1000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach0
2203 00 09 0- - Pozostałe0
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów0
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 1000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.
ex 2204 10 11 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej
niż 8,5%, ale nie większej niż 18% obj.15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.
ex 2204 10 19 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej
niż 8,5%, ale nie większej niż 18% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.
ex 2204 21 10 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż
18% obj.15 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
EUR/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.
ex 2204 29 10 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż
18% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
EUR/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.
ex 2204 30 10 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż
18% obj.22,5
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.
ex 2204 30 96 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale
nie większej niż 18% obj.32,5
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.
ex 2204 30 98 1O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale
nie większej niż 18% obj.32,5
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe: 2000 t
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum
0,565 EUR/kg
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 EUR/kg
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565
EUR/kg
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 EUR/kg
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 EUR/kg
a Dotyczy tylko zawierających w masie mniej niż 70% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Wysp Owczych.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1223)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Wysp Owczych, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. Obniżone zerowe stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1223)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z WYSP
OWCZYCH
Kod PCNWyszczególnienieIlość
0204Mięso baranie i kozie - świeże, chłodzone lub mrożone:20 ton
0204 10 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, świeże lub chłodzone
- Inne mięso baranie, świeże lub chłodzone:
0204 21 00 0- - Tusze i półtusze
0204 22- - Inne kawałki z kośćmi:
0204 22 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie
0204 22 30 0- - - Grzbiety i/lub środki
0204 22 50 0- - - Nogi
0204 22 90 0- - - Pozostałe
0204 23 00 0- - Bez kości
0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, mrożone
- Inne mięso baranie mrożone:
0204 41 00 0- - Tusze i półtusze
0204 42- - Inne kawałki z kośćmi:
0204 42 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie
0204 42 30 0- - - Grzbiety i/lub środki
0204 42 50 0- - - Nogi
0204 42 90 0- - - Pozostałe
0204 43- - Bez kości:
0204 43 10 0- - - Jagnięce
0204 43 90 0- - - Pozostałe
0204 50- Mięso kozie:
- - Świeże lub chłodzone:
0204 50 11 0- - - Tusze i półtusze
0204 50 13 0- - - Krótkie ćwierci przednie
0204 50 15 0- - - Grzbiety i/lub środki
0204 50 19 0- - - Nogi
- - - Pozostałe:
0204 50 31 0- - - - Kawałki z kośćmi
0204 50 39 0- - - - Kawałki bez kości
- - Mrożone:
0204 50 51 0- - - Tusze i półtusze
0204 50 53 0- - - Krótkie ćwierci przednie
0204 50 55 0- - - Grzbiety i/lub środki
0204 50 59 0- - - Nogi
- - - Pozostałe:
0204 50 71 0- - - - Kawałki z kośćmi
0204 50 79 0- - - - Kawałki bez kości
0206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów,
mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone:
0206 80- Inne, świeże lub chłodzone:
- - Pozostałe:
0206 80 99 0- - - Baranie i kozie
0206 90- Inne, mrożone:
- - Pozostałe:
0206 90 99 0- - - Baranie i kozie
0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone;
jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobów:
0210 90- Inne, łącznie z jadalnymi mączkami i grysikami z mięsa lub
podrobów:
- - Mięso:
- - - Baranie i kozie:
0210 90 11 0- - - - Z kośćmi
0210 90 19 0- - - - Bez kości
- - Podroby:
0210 90 60 0- - - Baranie i kozie
1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe oparte o te produkty:
1601 00 10 0- Z wątroby
ex 1601 00 10 0Baranie i kozie
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane
ex 1601 00 91 0Baranie i kozie
1601 00 99 0- - Pozostałe
ex 1601 00 99 0Baranie i kozie
1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane
ex 1602 10 00 0Baranie i kozie
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny
2309Produkty używane do karmienia zwierząt:5000 ton
2309 90- Pozostałe:
2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich
ex 2309 90 10 0Karma dla ryb
- - Pozostałe:
- - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub
syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami 1702 30 51 do 1702 30 99, 1702
40 90, 1702 90 50 i 2106 90 55 lub produkty mleczne:
- - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub
syrop z maltodekstryny:
- - - - - Nie zawierające skrobi lub zawierające jej w masie 10% lub
mniej:
2309 90 31 0- - - - - - Nie zawierające produktów mlecznych lub
zawierające ich w masie mniej niż 10%
ex 2309 90 31 0Karma dla ryb
- - - - - Zawierające w masie więcej niż 10%, ale nie więcej niż 30%
skrobi:
2309 90 41 0- - - - - - Nie zawierające produktów mlecznych lub
zawierające ich w masie mniej niż 10%
ex 2309 90 41 0Karma dla ryb
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
2309 90 95- - - - - Zawierające w masie 49% lub więcej chlorku choliny, na
bazie organicznej lub nieorganicznej:
2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów
2309 90 97- - - - - Pozostałe:
2309 90 97 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych pojazdów
samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1224)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe
na przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się obniżone zerowe
stawki celne.
2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Jeżeli kontyngent, o którym mowa w § 1 ust. 1, zostanie wyczerpany w części
dotyczącej pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 w przypisie
(2), to przywóz takich pojazdów na warunkach określonych w rozporządzeniu może
być dokonany w ramach części kontyngentu dotyczącej pojazdów samochodowych
wymienionych w przypisie (1) tego załącznika.
§ 3. Obniżone zerowe stawki celne, o których mowa w § 1 ust. 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21
grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217).
§ 5. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1 ust. 1, polega na
wydaniu pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 6. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1 ust. 1, następuje w
drodze wydawania przez ministra właściwego do spraw gospodarki pozwoleń na
przywóz, które udzielane na podstawie jednego wniosku mogą dotyczyć przywozu
łącznie nie więcej niż 400 szt. pojazdów samochodowych osobowych lub nie więcej
niż 8 szt. pojazdów samochodowych do transportu towarowego.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1224)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
Lp.Kod PCNWyszczególnienieJednostka miaryIlość
18703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.28
500
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej
1500 cm3:
8703 22 10 0- - - Nowe
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej
3000 cm3:
- - - Nowe:
8703 23 19 0- - - - Pozostałe
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
8703 24 10 0- - - Nowe
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
8703 31 10 0- - - Nowe
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 32 19 0- - - - Pozostałe
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 33 19 0- - - - Pozostałe
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1)
28703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.15
500
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
ex8703 21 10 0- - - Nowe(2)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
8703 22 10 0- - - Nowe(2)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 23 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
ex8703 24 10 0- - - Nowe(2)
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania
o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
ex8703 31 10 0- - - Nowe(2)
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 32 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 33 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1) (2)
38704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:szt.180
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym):
8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
8704 21 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 91- - - - - Nowe:
8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 22 91 0- - - - Nowe
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 23 91 0- - - - Nowe
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
8704 31 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 91- - - - - Nowe:
8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
- - - Pozostałe:
8704 32 91 0- - - - Nowe
(1) Dotyczy tylko pojazdów nowych.
(2) Dotyczy tylko pojazdów wyposażonych w urządzenia katalityczne.
Załącznik nr 2
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)*
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
* Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że
dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia,
udokumentowaniu tego pochodzenia oraz spełnieniu warunku bezpośredniego
transportu, zgodnie z zasadami Układu europejskiego, stosowane są obniżone
zerowe stawki celne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego.
(Dz. U. Nr 107, poz. 1225)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063 oraz z
1999 r. Nr 40, poz. 402 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2000 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. 1. Kontyngenty taryfowe, o których mowa w § 1, stosuje się wyłącznie do
towarów przeznaczonych do montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych,
objętych pozycjami PCN 8701 20, 8702, 8703, 8704 oraz 8705 Taryfy celnej,
stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217), zwanej dalej
"Taryfą celną".
2. Przez użyte w ust. 1 określenie "montaż przemysłowy" rozumie się montaż w
skali rocznej pojazdów objętych jedną pozycją taryfową:
1) nie mniej niż 1 000 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycją PCN 8703
Taryfy celnej oraz pojazdów o ładowności do 5 000 kg objętych pozycją PCN 8704
Taryfy celnej,
2) nie mniej niż 200 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycjami PCN 8701
20, 8702 i 8705 Taryfy celnej oraz pojazdów o ładowności ponad 5 000 kg objętych
pozycją PCN 8704 Taryfy celnej.
§ 3. W razie wykorzystania towarów, o których mowa w § 1, w celach innych niż
określone w § 2, cło jest wymierzane i pobierane na zasadach określonych w
Taryfie celnej.
§ 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej.
§ 5. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydawaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków, proporcjonalnie do ilości towarów, o
których mowa w § 1, sprowadzonych na polski obszar celny przez wnioskodawców w
pierwszych trzech kwartałach 1999 r. z przeznaczeniem do montażu przemysłowego.
2. Pozwolenie na przywóz, wydane zgodnie z warunkami określonymi w ust. 1, nie
może stanowić przeszkody w wypełnieniu przez wnioskodawcę warunku określonego w
§ 2 ust. 2.
§ 6. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz towarów, o których mowa w § 1, z
przeznaczeniem do montażu przemysłowego, powinien być złożony do dnia 7 stycznia
2000 r.
2. Pozwolenia na przywóz udzielone na podstawie wniosków, o których mowa w ust.
1, będą wydane po dniu 10 stycznia 2000 r. z terminem ważności do dnia 30
czerwca 2000 r.
3. Osoba, której udzielono pozwolenia na przywóz z terminem ważności do dnia 30
czerwca 2000 r., jest obowiązana przedstawić w Ministerstwie Gospodarki w
terminie 7 dni od daty upływu terminu ważności pozwolenia informację o stopniu
jego wykorzystania, potwierdzoną przez właściwy urząd celny.
§ 7. 1. Wnioski o wydanie na drugie półrocze 2000 r. pozwoleń na przywóz
towarów, o których mowa w § 1, z przeznaczeniem do montażu przemysłowego, należy
składać do dnia 15 lipca 2000 r., po uprzednim złożeniu informacji, o której
mowa w § 6 ust. 3.
2. Wydanie pozwoleń na przywóz towarów, o których mowa w § 1, w ramach części
kontyngentu nierozdysponowanej i niewykorzystanej do dnia 30 czerwca 2000 r.
następuje na rzecz osób, które w okresie do dnia 30 czerwca 2000 r. w pełni
wykorzystały udzielone pozwolenia na przywóz.
3. Pozwolenia na przywóz, o których mowa w ust. 2, będą wydawane po dniu 15
lipca 2000 r. z terminem ważności do dnia 31 grudnia 2000 r.
4. Osoby, które otrzymały pozwolenia, o których mowa w ust. 2, są obowiązane w
terminie do dnia 7 stycznia 2001 r. przedstawić w Ministerstwie Gospodarki
informacje o wykorzystaniu otrzymanych pozwoleń.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1225)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość w sztukach
8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji
8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji 8701: podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji 8702 lub 8704:
8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego1 200
- Pozostałe:
8706 00 99- - Dla pozostałych:
8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego1 000
8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji 8701 do
8705:
8707 10- Pojazdów z pozycji 8703:
8707 10 10 0- - Do montażu przemysłowego30 000
8707 90- Pozostałe:
8707 90 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego z pozycji 8701 10; pojazdów według pozycji 8704
z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym
(wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3
lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów
samochodowych specjalnych z pozycji 87051000
8707 90 90- - Pozostałe:
8707 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji 8701 (bez 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8707 90
10)1 200
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 listopada 1999 r.
o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz
o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 108, poz. 1226)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz.
654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 80, poz. 507,
Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 943 oraz z
1998 r. Nr 162, poz. 1121) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "oraz o zmianie niektórych ustaw";
2) w art. 4 w ust. 3 wyrazy "art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o
Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz.
29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz.
703)" zastępuje się wyrazami "art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938 i z 1998 r. Nr 160, poz.
1063)";
3) w art. 5:
a) w ust. 1 w pkt 4 kropkę na końcu skreśla się i dodaje się wyrazy "oraz w
listy zastawne emitowane na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940 i z 1998 r.
Nr 107, poz. 669).",
b) w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "Krajowego Funduszu Mieszkaniowego" dodaje się
wyrazy "lub innego banku",
c) w ust. 5 w pkt 1 przecinek na końcu skreśla się i dodaje się wyrazy "oraz
nabycie listów zastawnych emitowanych na podstawie ustawy, o której mowa w ust.
1 pkt 4,";
4) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. W celu zapewnienia bieżącej płynności płatniczej, o której mowa w
art. 5 ust. 4, bank prowadzący kasę mieszkaniową może również udostępniać środki
z innej działalności, a także zaciągać pożyczki w innym banku.
2. Część lub całość odsetek od środków banku prowadzącego kasę mieszkaniową
wykorzystanych do przejściowego finansowania działalności kasy mieszkaniowej
oraz dopłaty do oprocentowania pożyczki zaciągniętej w innym banku pokrywa
Krajowy Fundusz Mieszkaniowy.
3. Wysokość odsetek od środków, o których mowa w ust. 1, objętych zwrotem z
Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, oraz terminy ich spłaty określa umowa między
bankiem prowadzącym kasę mieszkaniową a Bankiem Gospodarstwa Krajowego zawarta
przed udzieleniem pożyczki.
4. Wysokość dopłat do oprocentowania pożyczki zaciągniętej w innym banku, o
których mowa w ust. 2, oraz terminy pokrycia należnych odsetek określa umowa
zawarta między bankiem prowadzącym kasę mieszkaniową a Bankiem Gospodarstwa
Krajowego i bankiem udzielającym pożyczki.";
5) w art. 17:
a) w ust. 1:
- w pkt 4 przecinek na końcu skreśla się i dodaje się wyrazy "oraz w listy
zastawne emitowane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4,"
- skreśla się pkt 6,
b) w ust. 3:
- w pkt 1 wyrazy "Ministra Finansów" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego
do spraw finansów publicznych",
- w pkt 2 wyrazy "Ministra Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do
spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej",
c) w ust. 4 wyrazy "Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, określa" zastępuje się wyrazami "Minister
właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej ustala";
6) w art. 18:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) udzielanie, na warunkach preferencyjnych, kredytów towarzystwom budownictwa
społecznego oraz spółdzielniom mieszkaniowym na przedsięwzięcia
inwestycyjno-budowlane mające na celu budowę lokali mieszkalnych na wynajem, z
zastrzeżeniem art. 20,"
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) udzielanie pożyczek, o których mowa w art. 6, bankom prowadzącym kasy
mieszkaniowe w zakresie niezbędnym do utrzymania bieżącej płynności płatniczej
oraz dopłaty do oprocentowania pożyczek, o których mowa w art. 6a ust. 1,
udzielonych przez inne banki lub przez bank prowadzący kasę mieszkaniową,"
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) udzielanie gminom, na warunkach preferencyjnych, kredytów na realizację
komunalnej infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu,"
d) w pkt 4 przecinek na końcu skreśla się i dodaje się wyrazy "oraz nabywanie
listów zastawnych emitowanych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1
pkt 4,"
e) skreśla się pkt 7,
f) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) pokrycie innych kosztów realizacji zadań wymienionych w pkt 1-6, określonych
przez ministra właściwego do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych,";
7) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Kredyty, o których mowa w art. 18 pkt 1, mogą być udzielane na
sfinansowanie nie więcej niż 70% kosztów przedsięwzięcia
inwestycyjno-budowlanego pod warunkiem, że kredyty te zostaną przeznaczone na
realizację projektów budowlanych uwzględniających wymagania określone
przepisami, o których mowa w ust. 4.
2. Do kosztów przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego zalicza się koszty
budowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy oraz adaptacji budynków lub ich części
na cele mieszkalne oraz koszty:
1) pozyskania terenu pod budowę,
2) wykonania przyłączy technicznych,
3) wykonania urządzeń i obiektów budowlanych związanych z budynkami
mieszkalnymi,
4) wykonania niezbędnego zakresu uzbrojenia terenu,
5) czynności specjalistycznych wynikających z obowiązków inwestora, a wykonanych
na jego zlecenie, w tym koszty programowania, projektowania, nadzoru, kierowania
budową i rozliczania robót.
3. Kredyty, o których mowa w art. 18 pkt 3, mogą być udzielane na sfinansowanie
nie więcej niż 70% kosztów wykonania komunalnej infrastruktury technicznej
towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Do tych kosztów zalicza się koszty
wykonania infrastruktury wraz z kosztem pozyskania gruntu pod jej budowę oraz
koszty czynności specjalistycznych wynikających z obowiązków inwestora.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość oprocentowania kredytów i pożyczek ze środków Funduszu,
2) rodzaje dokumentów składanych przez wnioskodawców,
3) warunki i tryb udzielania kredytów i pożyczek ze środków Funduszu oraz ich
spłaty,
4) wymagania dotyczące lokali i budynków budowanych, odbudowywanych,
rozbudowywanych, przebudowywanych lub adaptowanych przy wykorzystaniu kredytu ze
środków Funduszu w zakresie:
a) właściwości energetycznych budynków,
b) minimalnych powierzchni mieszkań przeznaczonych do zasiedlenia przez
określoną liczbę osób,
c) wyposażenia technicznego budynków i mieszkań.
5. Wysokość oprocentowania kredytów i pożyczek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1,
nie może być wyższa niż stopa redyskonta weksli w Narodowym Banku Polskim.
6. Rodzaje dokumentów składanych przez wnioskodawców, o których mowa w ust. 4
pkt 2, muszą być tak określone, aby umożliwić Bankowi Gospodarstwa Krajowego
ocenę zdolności kredytowej wnioskodawcy.
7. Bank Gospodarstwa Krajowego zawiera z kredytobiorcą umowę kredytu, z tym że:
1) spłaty kredytu mogą być, na wniosek kredytobiorcy, wyższe niż określone w
rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4.
2) na wniosek kredytobiorcy spłata kredytu może być odroczona na okres nie
dłuższy niż 30 miesięcy, licząc od dnia wypłaty pierwszej transzy kredytu.
8. Bank Gospodarstwa Krajowego może uznać hipotekę ustanowioną na kredytowanej
nieruchomości wraz z cesją praw z polisy ubezpieczeniowej i cesją należności z
czynszów za wystarczające zabezpieczenie spłaty kredytu, o którym mowa w art. 18
pkt 1.
9. Kredyt, o którym mowa w art. 18 pkt 1, podlega umorzeniu w wysokości 10%
kosztów przedsięwzięcia finansowanego przy udziale środków Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego, po jego terminowym zakończeniu i rozliczeniu.
10. Na spłatę kredytu towarzystwo budownictwa społecznego może przeznaczać
wpływy z czynszów za najem lokali oraz dochody z działalności, o której mowa w
art. 27 ust. 2, a także środki uzyskane z partycypacji, o której mowa w art.
29.";
8) skreśla się art. 21;
9) w art. 22 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w terminie do końca miesiąca
następującego po kwartale, kwartalne informacje o realizacji planu finansowego
Funduszu, zawierające również dane o liczbie i kwotach kredytów i pożyczek
udzielonych na poszczególne cele.";
10) w art. 28 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli suma czynszów za najem lokali eksploatowanych przez towarzystwo i
zysków osiąganych z pozostałej działalności nie wystarcza na pokrycie kosztów
eksploatacji i remontów budynków oraz na spłatę kredytów zaciągniętych na
realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, towarzystwo jest obowiązane
wystąpić do właściwej rady gminy o podniesienie stawek czynszu do odpowiedniego
poziomu, z zastrzeżeniem ust. 2.";
11) w art. 30:
a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "lokalu mieszkalnego" skreśla się przecinek oraz
dodaje się wyrazy "w tej samej miejscowości,"
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Towarzystwo może wynająć lokal mieszkalny w swoich zasobach osobie
posiadającej tytuł prawny do lokalu w innej miejscowości lub osobie wchodzącej w
skład gospodarstwa domowego, którego członek posiada tytuł prawny do lokalu w
innej miejscowości, jeżeli zmiana miejsca zamieszkania jest związana z podjęciem
przez członka gospodarstwa domowego pracy w pobliżu miejsca położenia zasobów
towarzystwa, w których znajduje się lokal, o którego wynajem się ubiega."
Art. 2. W ustawie z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych
funduszy (Dz. U. Nr 89, poz. 517 i z 1995 r. Nr 133, poz. 654) skreśla się art.
14a.
Art. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 21 ustawy, o
której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na
podstawie art. 19 ust. 4 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak
niż przez okres 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, o ile nie są z
nią sprzeczne.
Art. 4. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, jednolity tekst
ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 grudnia 1999 r.
zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych
oraz ustawy o działalności gospodarczej.
(Dz. U. Nr 108, poz. 1227)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji
ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 113, poz. 733 i z 1998 r. Nr 113, poz. 716) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 wyrazy "31 grudnia 2006 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2007
r.";
2) w art. 9 wyrazy "1 stycznia 2000 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2001
r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia limitów cen leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku, wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową
lub za częściową odpłatnością.
(Dz. U. Nr 108, poz. 1228)
Na podstawie art. 38 ust. 6 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468,
z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz.
1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70,
poz. 777 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się limity cen:
1) leków wymienionych w wykazach leków podstawowych i uzupełniających, o których
mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym,
2) leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku wymienionych
w wykazach, o których mowa w art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym,
stanowiące załącznik do rozporządzenia.
2. Limity cen ustala się dla leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku posiadających tę samą nazwę międzynarodową oraz o różnych
nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym - wydawanych
ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 18
grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia limitów cen leków, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku, wydawanych ubezpieczonym
bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 161,
poz. 1111 i z 1999 r. Nr 53, poz. 570).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Zdrowia: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1228)
LIMITY CEN LEKÓW, PREPARATÓW DIAGNOSTYCZNYCH I SPRZĘTU JEDNORAZOWEGO UŻYTKU,
WYDAWANYCH UBEZPIECZONYM BEZPŁATNIE, ZA OPŁATĄ ZRYCZAŁTOWANĄ LUB CZĘŚCIOWĄ
ODPŁATNOŚCIĄ
Lp.LNazwa/ Nazwa firmowaPostać i dawka/ ProducentUstalony max. limit ceny
w zł/szt.
1.1Acebutololi hydrochloridumtabl. powl. 0,2 g0,109
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi-Biocom
Sectral
Acecor
Acebutolol
Abutol
2.1Acebutololi hydrochloridumtabl. powl. 0,4 g0,174
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi-Biocom
Sectral
Acecor
3.1Acenocoumarolumtabl. 0,004 g0,179
Acenocumarol, AcenocoumarolPolfa Warszawa, Polfa Pabianice
Sintrom
Syncumar
4.3,4Acetylocysteinumgranulat 100 mg/5 g, granulat 100 mg/3 g, granulat
100 mg/1 g; kaps., tabl. mus. 01 g0,409
Acetylocysteina 0,1Synteza
Tussicom 100
ACC 100
Fluimucil
5.3,4Acetylocysteinumgranulat 200 mg/5 g, granulat 200 mg/3 g, granulat
200 mg/1 g; kaps., tabl. mus. 02 g0,546
Tussicom 200Sanofi-Biocom
ACC 200
Fluimucil
6.3,4Acetylocysteinumtabl. mus. 0,6 g1,130
Tussicom 200Sanofi-Biocom
ACC 600
Fluimucil
7.2Aciclovirummaść do oczu 3% - 4,5 g36,500
Cusiviral 3% (Cusiviral)Alcon-Cusi
Virolex
Zovirax
8.2Aciclovirummaść do oczu 3% - 3 g24,500
Cusiviral 3% maść do oczu 3% - 4,5 gAlcon-Cusi
Acyclovir
9.2Aciclovirummaść do oczu 5% - 2 g27,380
Cusiviral 3% maść do oczu 3% - 4,5 gAlcon-Cusi
Cusiviral (Cusiviral 5%)
10.2Aciclovirumtabl. 0,2 g0,490
HeviranPolpharma
Antivir
Zovirax
Virolex
11.2Aciclovirumtabl. 0,4 g0,810
Heviran tabl. 0,2 gPolpharma
Zovirax
12.2Aciclovirumtabl. 0,8 g, tabl. do przyg. zaw. doustn. 800 mg1,416
Heviran tabl. 0,2 gPolpharma
Zovirax
Zovirax S
13.2Aciclovirumzaw. doustn. 400 mg/5 ml - 100 ml16,200
Heviran tabl. 0,2 gPolpharma
Zovirax DS. Forte
14.2Aciclovirumzaw. 0,2 g/5 ml - 125 ml12,250
Heviran tabl. 0,2 gPolpharma
Zovirax
15.3Acidum pipemidicumkaps. 0,2 g0,679
UrolinPolfa Grodzisk
Palin
Pipram
16.3Acidum pipemidicumtabl. powl. 0,4 g1,019
Urolin kaps 0,2 gPolfa Grodzisk
Palin
17.3Acidum tranexamicuminj. 0,5 g/5 ml2,050
ExacylPolfa Warszawa
18.3Acidum tranexamicumTabl. powl. 0,5 g1,370
ExacylSanofi-Biocom
19.3Acidum tranexamicumRoztw. do picia 1 g/10 ml4,000
ExacylSanofi-Biocom
20.4Acidum valproicumsyrop 0,05 g/1 ml - 100 ml15,800
Depakine syrop 150 mlSanofi-Winthrop
Convulex
21.4Acidum valproicumKaps. 0,15 g0,250
Convulex
22.4Acidum valproicumKaps. 0,3 g0,380
Convulex
23.4Acidum valproicumKaps. 0,5 g0,610
Convulex
24.3Alergeny do celów leczniczych393,000/opak.
- alergeny roztoczy kurzu domowegokurs podstawowy
Novo-Helisen Depot kurs podstawowyAllergopharma
Alutard SQ kurs podstawowy
25.3Alergeny do celów leczniczych402,000
- alergeny roztoczy kurzu domowegokurs podtrzymujący
Nowo-Helisen Depot kurs podtrzymującyAllergopharma
Alutrad SQ kurs podtrzymujący
26.4Alfuzosinumtabl. powl. 2,5 mg1,090
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Dalfaz
27.4Alfuzosinumtabl. powl. o przedł. uwaln. 5 mg1,640
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Dalfaz SR 5
28.1Allopurinolumtabl. 0,1 g0,122
AllupolPolfa Grodzisk
Allopurinol
Alloratio 100
Apo-Allopurinol
Burmadon
Milurit
Zyloric
29.1Allopurinolumtabl. 0,3 g0,293
Allupol tabl. 0,1 gPolfa Grodzisk
Alloratio 300
Milurit
Zyloric-300
30.2Allylestrenolumtabl. 0,005 g1,160
TurinalG. Richter
Gestormone
31.4Amantadini hydrochloridumKaps. 0,1 g0,460
Viregyt K
32.4Amantadini sulfastabl. powl. 0,1 g0,460
Viregyt K kaps. 0,1 gEgis
Amantix
33.2,4Ambroxoli hydrochloriduminj. 0,015 g/2 ml1,605
AfleganSolco
Ambrohexal
Ambroxol-Ratiopharm 15
Mucosolvan
34.3,4Ambroxoli hydrochloridumtabl., tabl. mus. 0,03 g0,190
Deflegmin, MukobronICN Polfa Rzeszów, Polfa Grodzisk
Ambrohexal
Flavamed
Mucosolvan
Solvolan
35.3,4Ambroxoli hydrochloridumtabl. mus. 0,06 g0,270
Deflegmin, Mukobron tabl. 0,03 gICN Polfa Rzeszów, Polfa Grodzisk
Flavamed
36.3,4Ambroxoli hydrochloridumsyrop 15 mg/5 ml - 120 ml5,150
AmbrosolFarmacom
Anavix
37.3,4Ambroxoli hydrochloridumsyrop 30 mg/5 ml - 100 ml5,520
MukobronPolfa Grodzisk
Mucosolvan
38.3,4Ambroxoli hydrochloridumsyrop 15 mg/5 ml - 150 ml6,180
AmbroksolByk Mazowia Polfa Łyszkowice
Flavamed
39.3,4Ambroxoli hydrochloridumsyrop 30 mg/5 ml - 120 ml5,850
AmbrosolFarmacom
Anavix
40.3,4Ambroxoli hydrochloridumkrople 0,75% - 50 ml; krople 7,5 mg/1 ml -
50 ml7,140
DeflegminICN Polfa Rzeszów
Bronchopront Tropfen
41.3,4Ambroxoli hydrochloridumsyrop 15 mg/5 ml - 100 ml; syrop 0,03 g/5 ml
- 100 ml4,800
MukobronPolfa Grodzisk
Bronchopront Saft
Solvolan
42.2Amiloridi hydrochloridum + Hydrochlorotiazidumtabl.0,128
TialoridPolpharma
Amiloratio comp.
Moduretic
43.4AminophyllinumInj. doż. 2,5% - 10 ml1,132
AminophyllinumPliva Kraków
44.1Amiodaroni hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,2 g0,304
OpacordenPolpharma
Cordarone
Sedacoron
45.3Amlodipinumtabl. 0,005 g0,589
AmlozekAdamed
Amlodipinum
Amlopin
Norvasc
46.3Amlodipinumtabl. 0,01 g0,862
AmlozekAdamed
Amlodipinum
Amlopin
Norvasc
47.1Amoxicillinumtabl. 0,125 g, gran. do przyg. zaw. doust. 125 mg - sasz.
2 g0,240
Amoxicilline, Amotaks kaps. 0,25 gPliva Kraków, Polfa Tarchomin
Amotaks
Duomox
48.1Amoxicillinumkaps., tabl. 0,25 g, gran. do przyg. zaw. doust. 250 mg -
sasz. 2 g0,405
Amoxicilline, AmotaksPliva Kraków, Polfa Tarchomin
Amoxil
Apo-Amoxi (Apo-Amoxi 250)
Duomox
Hiconcil
Ospamox 250
49.1Amoxicillinumtabl. 0,375 g0,547
Amotaks kaps. 0,5 gPolfa Tarchomin
Duomox
50.1Amoxicillinumkaps., tabl., tabl. powl. 0,5 g, gran. do przyg. zaw.
doust. 500 mg - sasz. 5 g0,685
AmotaksPolfa Tarchomin
Amoxicilline
Apo-Amoxi (Apo-Amoxi 500)
Duomox
Hiconcil
Ospamox
51.1Amoxicillinumpro susp. 1,5 g/60 ml (125 mg/5 ml), sucha sub. 1,5 g/60
ml, granulat 125 mg/5 ml-60 ml6,750
AmoxicillinePliva Kraków
Hiconcil
Ospamox
52.1Amoxicillinumsyrop 2,56 g/100 ml10,130
Amoxicilline pro susp. 1,5 g/60 mlPliva Kraków
Amoxil
53.1Amoxicillinumprosz. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 ml; zaw. 250 mg/5
ml - 100 ml, proszek do przyg. syropu 250 mg/5 ml - 100 ml10,400
AmoxicyllinNorton
Grunamox Syrop
Hiconcil
54.1Amoxicillinumgranulat 250 mg/5 ml - 60 ml pro susp. 3 g/60 ml (250
mg/5 ml)7,430
Amoxicillin prosz. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Amotaks
Amoxicilline
Ospamox
55.1Amoxicillinumgranulat do sporz. zaw. 375 mg/5 ml - 60 ml9,700
Amoxicillin prosz. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Ospamox
56.1Amoxicillinumtabl., tabl. powl., tabl. do przyg. zaw. 0,75 g0,890
Amotaks kaps. 0,5 gPolfa Tarchomin
Duomox
Grumanox Tabs
Ospamox
57.1Amoxicillinumtabl., tabl. powl., tabl. do przyg. zaw. 1 g, gran. do
przyg. zaw. doust. 1 g - sasz. 5 g1,038
AmotaksPolfa Tarchomin
Duomox
Grunamox Tabs
Ospamox
58.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumtabl. powl., tabl. 0,375 g0,405
Amotaks, Amoxicilline kaps. 0,25 gPolfa Tarchomin, Pliva Kraków
Augmentin
Augmentin 375 mg
Amoksiklav
Taromentin
59.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumtabl. powl., tabl. powl. 0,625
g0,685
Amotaks kaps. 0,5 gPolfa Tarchomin
Amoksiklav
Augmentin
Curam
Taromentin
60.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumtabl. 1 g, tabl. powl. 875 mg + 125
mg0,964
Polfa Tarchomin
Amotaks kaps. 0,5 g
Amoksiklav
Augmentin
61.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumzaw. 156 mg/5 ml - 100 ml, prosz.
do przyg. syropu 156 mg/5 ml - 100 ml; prosz. do sporz. zaw. doustn. (125
mg + 31,5 mg)/5 ml - 100 ml10,125
Amoxicilline zaw. 125 mg/5 ml - 60 mlPliva Kraków
Augmentin
Amoksiklav
Curam
62.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumzaw. 312,5 mg/5 ml - 100 ml, prosz.
do przyg. syropu 312,5 mg/5 ml - 100 ml; prosz. do sporz. zaw. doustn.
(250 mg + 62,5 mg)/5 ml - 100 ml10,400
Amoxicillin proszek do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Augmentin
Amoksiklav forte
Curam
63.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumProszek do sporz. zaw. doustn. 457
mg/5 ml - 35 ml5,820
Amoxicillin proszek do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Augmentin
64.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumProszek do sporz. zaw. doustn. 457
mg/5 ml - 70 ml11,640
Amoxicillin proszek do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Augmentin`
65.2Amoxicillinum + Acidum clavulanicumProszek do sporz. zaw. doustn. 457
mg/5 ml - 140 ml23,280
Amoxicillin proszek do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 mlNorton
Augmentin
66.1Ampicillinuminj. 0,25 g3,060
AmpicillinPolfa Tarchomin
67.1Ampicillinuminj. 0,5 g3,940
AmpicillinPolfa Tarchomin
68.3Ampicillinumkaps., tabl. 0,25 g0,280
Ampicillin tabl. 0,5 gNorton
Ampicillin
69.3Ampicillinumtabl., kaps. 0,5 g0,450
AmpicillinNorton
70.1Ampicillinum + Sulbactaminj. 0,75 g3,940
Ampicillin inj. 0,5 gPolfa Tarchomin
Unasyn
71.1Ampicillinum + Sulbactaminj. 1,5 g5,250
Ampicillin inj. 1 gPolfa Tarchomin
Unasyn
72.1Ampicillinum + Sulbactaminj. 3 g10,500
Ampicillin inj. 1 gPolfa Tarchomin
Unasyn
73.4AmsacrineInj. doż. 75 mg/15 ml; inj. doż. 0,05 g/ml konc. (0,085 g/1,7
ml)344,000
AmsidylParke Davis
Amsacrine
74.4AnastrozolumTabl. powl. 1 mg23,300
Femara tabl. powl. 2,5 mgNovartis
Arimidex
75.3Astemizolumtabl. 0,01 g0,312
AstemizolPolfa Warszawa
Astemisan
Hismanal
76.1Atenololumtabl., tabl. powl. 0,025 g0,058
Atenolol (Atenolol 25)Sanofi-Biocom
Blocotenol-25
Atehexal 25
77.1Atenololumtabl., tabl. powl. 0,1 g0,175
Atenolol, NormocardSanofi-Biocom, Polfa Warszawa, Polpharma
Apo-Atenol
Atehexal (Atehexal 100)
Atendol 100
Blocotenol-100
Tenormin
78.1Atenololumtabl., tabl. powl. 0,05 g0,104
Atenolol (Atenolol 50), NormocardSanofi-Biocom, Polpharma, Polfa Warszawa
Apo-Atenol
Atehexal (Atehexal 50)
Atendol 50
Blocotenol-50
79.4Atorvastatinumtabl. powl. 10 mg2,580
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Sortis 10
80.4Atorvastatinumtabl. powl. 20 mg3,350
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Sortis 20
81.4Atorvastatinumtabl. powl. 40 mg4,380
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Sortis 40
82.1,4Azathioprinumtabl. 0,025 g0,444
Azathioprine tabl. 0,05 gNorton
Imuran
83.1,4Azathioprinumtabl., tabl. powl. 0,05 g0,740
AzathioprineNorton
Azathioprine
Azamun
Imuran
84.3AzitromycinumTabl. 0,125 g7,000
SumamedPliva Kraków
85.3AzitromycinumKaps. 0,25 g11,160
SumamedPliva Kraków
86.3AzitromycinumTabl. 0,5 g22,320
SumamedPliva Kraków
87.3AzitromycinumSyrop 0,1 g/5 ml - 20 ml25,520
SumamedPliva Kraków
88.3AzitromycinumSyrop 0,2 g/5 ml - 20 ml41,980
SumamedPliva Kraków
Sumamed forte
89.4Beclometasoni dipropionasaerosol 0,05 mg/dawkę - 10 ml (200 dawek), 20
g (200 dawek), aerosol 11,7-14,5 mg/10 ml6,910
Beclocort miteGlaxoWellcome Poznań
Aldecin inhaler
Becotide
Becotide Inhaler (Becotide)
Beclomet
Beconase
90.4Beclometasoni dipropionasareozol wziewny, zaw. 50 mcg/dawkę (200
dawek)19,500
Beclazone EB
91.2Beclometasoni dipropionasaerosol do nosa 0,05 mg/dawkę - 10 ml (200
dawek), aerozol wziewny, zaw. 50 mcg/dawkę - 30 ml (200 dawek); aer. do
nosa, zaw. wodna 50 mcg/dawkę - 200 dawek7,000
Budesonid aerozol do nosa (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Beclocort
Beclomet nasal
Nasobec
92.2Beclometasoni dipropionasaer. do nosa zaw. wodna 50 mcg/dawkę - 100
dawek3,455
Budesonid aerozol do nosa (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Beconase
93.2Beclometasoni dipropionasaer. do nosa, zaw. wodna 50 mcg/dawkę - 180
dawek6,220
Budesonid aerozol do nosa (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Beconase
94.4Beclometasoni dipropionasaerozol wziewny, zaw. 100 mcg/dawkę (200
dawek)53,000
Beclozone EB
95.4Beclometasoni dipropionasaerozol wziewny, zaw. 250 mcg/dawkę (200
dawek)65,000
Beclozone EB
96.4Beclometasoni dipropionasaerosol 0,25 mg/dawkę - 10 ml (200 dawek);
aerosol 0,25 mg/dawkę - 12,5 ml (200 dawek); aerozol wziewny, zaw. 250
mcg/dawkę (200 dawek)11,210
Beclocort forteGlaxoWellcome Poznań
Beclomet 250
97.4Beclometasoni dipropionaskrążki do inh. 100 mcg/dawkę - 15x8 krążków
(120 dawek)31,800
Beclozone EB aerozol wziewny 100 mcg/dawkęNorton
Becodisks
98.4Beclometasoni dipropionaskrążki do inh. 200 mcg/dawkę - 15x8 krążków
(120 dawek)39,000
Beclozone EB aerozol wziewny 250 mcg/dawkęNorton
Becodisks
99.3Benazeprili hydrochloridumtabl. powl. 0,005 g1,060
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Lotensin
100.3Benazeprili hydrochloridumtabl. powl. 0,01 g1,650
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Lotensin
101.3Benazeprili hydrochloridumtabl. powl. 0,02 g2,230
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Lotensin
102.1Benzathini benzylpenicyllinuminj. 1200000 j.m.; zaw. do inj. dom.
1200000 j.m.4,900
Retarpen 1,2Biochemie
Debecylina
103.1Benzathini benzylpenicyllinumzaw. do inj. dom. 2 400 000 j.m.7,100
Retarpen 2,4
104.1Betamethasoni dipropionas et natrii phosphasinj. 0,007 g/1 ml, zaw.
mikrokryst. do inj. 0,007 g/1 ml2,740
Bedifos prolongatumJelfa SA
Diprophos
105.1Betamethasoni natrii phosphasInj. 0,004 g/1 ml1,221
BedifosJelfa SA
Betnesol
Celestone
106.4Betaxololi hydrochloridumkrople do oczu 0,25% - 5 ml4,530
Oftensin krople do oczu 0,5% - 5 mlPolpharma
Betoptic S
107.4Betaxololi hydrochloridumkrople do oczu 0,25% - 10 ml7,250
Oftensin krople do oczu 0,5% - 5 mlPolpharma
Betoptic S
108.4Betaxololi hydrochloridumkrople do oczu 0,5% - 5 ml4,530
Oftensin krople do oczu 0,5% - 5 mlPolpharma
Betoptic 0,5%
109.3Bezafibratumtabl. powl. 0,2 g0,332
BezamidinPliva Kraków
Bezalip
110.3Bezafibratumtabl. powl. 0,4 g0,532
Bezamidin tabl. powl. 0,2 gPliva Kraków
Bezalip
111.3Biperidini hydrochloridumtabl. 2 mg0,102
Parkopan 2 tabl. 0,002 gHexal
Akineton
112.2Bismuthi subcitrastabl., tabl. powl.0,272
Cytribin, VentrisolJelfa SA, GlaxoWellcome Poznań
De-Nol
113.1Bisoprololi fumarastabl. powl. 5 mg0,105
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi-Biocom
Bisocard
Concor 5
114.1Bisoprololi fumarastabl. powl. 10 mg0,174
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi-Biocom
Bisocard
Concor 10
115.3Bromhexini hydrochloriduminj. 0,004 g/2 ml0,928
FlegaminaPliva Kraków
Bisolvon
116.3Bromhexini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,008 g0,072
FlegaminaPliva Kraków
Bisolvon
Bromhexin
117.3Bromhexini hydrochloridumPłyn 2 mg/ml - 50 ml7,580
Bisolvon
118.3Bromhexini hydrochloridumKrople 0,06 g/30 ml5,000
Bisolvon płyn 2 mg/ml - 50 mlBoehringer Ing.
Flegamina
119.1Bromocryptini mesylastabl. 2,5 mg0,597
Bromergon, Bromocorn, ErgolaktynaLek Polska, Filofarm, Polfa Grodzisk
Parlodel
120.4Budesonidumproszek zmikr. do inh. 200 mcg (100 dawek)32,500
Beclozone EB aerozol wziewny 250 mcg/dawkęNorton
Pulmicort Turbuhaler
121.4Budesonidumproszek zmikr. do inh. 100 mcg (200 dawek)53,000
Beclozone EB aerozol wziewny 100 mcg/dawkęNorton
Pulmicort Turbuhaler
122.4Budesonidumzaw. do inh. z nebuliz. 0,125 mg/ml - 2 ml 2,500
Beclozone EB aerozol wziewny 250 mcg/dawkęNorton
Pulmicort
123.4Budesonidumzaw. do inh. z nebuliz. 0,25 mg/ml - 2 ml 2,700
Beclozone EB aerozol wziewny 250 mcg/dawkęNorton
Pulmicort
124.4Budesonidumzaw. do inh. z nebuliz. 0,5 mg/ml - 2 ml 3,500
Beclozone EB aerozol wziewny 250 mcg/dawkęNorton
Pulmicort
125.2Budesonidumaerosol do nosa 0,05 mg/dawkę - 200 dawek9,300
BudesonidGloxoWellcome Poznań
Rhinocort
126.2Budesonidumaerozol do nosa, zaw. wodna 64 mcg/dawkę (120 dawek)7,910
BudesonidGloxoWellcome Poznań
Rhinocort
127.2Budesonidumaerosol do nosa zaw. wodna 32 mcg/dawkę (120 dawek)4,650
BudesonidGloxoWellcome Poznań
Rhinocort
128.3,4Buprenorphini hydrochloridumtabl. podjęz. 0,2 mg0,597
BunondolPolfa Warszawa
Temgesic
129.4Buspironi hydrochloridumtabl. 5 mg0,375
BuspironePolpharma
Spamilan
Mabuson
Buxal
130.4Buspironi hydrochloridumtabl. 10 mg0,563
BuspironePolpharma
Spamilan
Mabuson
Buxal
131.3Calcii dobesilastabl. 0,25 g0,247
Calcium dobesilateGalena
Doxium
Dobesilat-Calcium
132.3Calcii dobesilaskaps., tabl. 0,5 g0,430
Calcium dobesilate tabl. 0,25 gGalena
Doxilek
Doxium 500
133.4Calcii folinaskaps., tabl. 0,015 g1,170
AntrexOrion
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll 15)
Leucovorin
134.4Calcii folinaskaps. 0,1 g5,850
Antrex tabl. 0,015 gOrion
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll 100)
135.4Calcii folinasinj. 10 mg/1 ml, fiol. 0,01 g11,93
Leucovorin-CaLachema
Leucovorin
136.4Calcii folinasinj. 30 mg/3 ml14,600
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll)Knoll
Leucovorin
137.4Calcii folinasinj. 0,025 g/10 ml; fiol. 0,025 g13,800
Folinate de CalciumRhone Poulenc Rorer
Leucovorin-Ca
138.4Calcii folinasinj. 0,2 g/10 ml85,200
Calciumfolinat-Knoll inj. 0,1 g/10 mlKnoll
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll)
139.4Calcii folinasInj. 0,003 g/ml2,970
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll)
140.4Calcii folinasInj. 0,1 g/10 ml42,600
Calciumfolinat-Ebewe (Calciumfolinat-Knoll)
141.4Calcitoninum salmonisinj. 50 j.m./ml12,700
Calcihexal 50Hexal
Miacalcic 50 MRC-U (Miacalcic)
Calcitonin 50
142.4Calcitoninum salmonisinj., roztw. do wstrzykiwań 100 j.m./ml18,000
Calsynar, Calcihexal 100, Ostostabil 100Rhone Poulenc Rorer, Hexal,
Schering AG
Miacalcic 100 MRC-U (Miacalcic)
Calcitonin 100
143.4Calcitoninum salmonisaerozol do nosa, roztw. 200 j.m./dawkę; aerozol
dozowany 200 j.m./dozę175,000
Miacalcic nasal 200Novartis
Calsynar
144.1Captoprilumtabl. 0,0125 g0,097
CaptoprilJelfa SA, Polpharma
Tensiomin
145.1Captoprilumtabl. 0,025 g0,132
CaptoprilJelfa SA, Polpharma
Tensiomin
146.1Captoprilumtabl. 0,05 g0,261
CaptoprilJelfa SA, Polpharma
Tensiomin
147.1Captoprilumtabl. 0,1 g0,440
Captopril tabl. 0,05 gJelfa SA
Tensiomin
148.4Carbacholi chloridumkrople do oczu 3% - 15 ml6,450
Carbachol krople do oczu 3% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Isopto-Carbachol
149.4Carbamazepinumtabl. o przedł. dział. 0,15 g0,390
Tegretol CR 200 tabl. 0,2 gNovartis
Timonil 150 retard
150.4Carbamazepinumtabl. 0,2 g0,261
AmizepinPolpharma
Timonil 200
151.4Carbamazepinumtabl. 0,2 g0,490
Tegretol CR 200
152.4Carbamazepinumtabl. 0,4 g0,850
Tegretol CR 400
153.4Carbamazepinumtabl. o przedł. dział. 0,3 g0,690
NeurotopGerot Pharmazeutika
Timonil 300 Retard
154.4Carbamazepinumtabl. o przedł. dział. 0,6 g1,200
NeurotopGerot Pharmazeutika
Timonil 600 Retard
155.4Carbamazepinumsyrop 2% - 250 ml; zaw. doustna 0,1 g/5 ml-250 ml; zaw.
2% (100 mg/5 ml) - 250 ml29,240
TimonilDesitin Arzneimittel
Tegretol
Conzepin
156.4Carbamazepinumsyrop 2% (100 mg/5 ml) - 100 ml14,870
TegretolNovartis
Conzepin
157.4Carbamazepinumczopek doodbytn. 0,125 g1,170
Tegretol 125
158.4Carbamazepinumczopek doodbytn. 0,25 g1,760
Tegeetol 250
159.3,4Carbocisteinumkaps. 0,3750,440
KarbocisteinGalenika
Mucodyne
Mucopront
160.3,4Carbocisteinumkaps. 0,35 g0,430
Karbocistein kaps. 0,375 gGalenika
Pectox
161.3,4Carbocisteinumsyrop 5% - 200 ml, syrop 250 mg/5 ml - 200 ml8,990
Mukolina 5% (Mukolina) syrop - 120 mlFarmacom
Karbocistein
Mucodyne
Mucopront
162.3,4Carbocisteinumsyrop 125 mg/5 ml - 200 ml5,680
Mukolina 2% (Mukolina) syrop - 120 mlFarmacom
Karbocistein
163.4Carboplatinuminj. 0,05 g, inj. 0,05 g/5 ml; konc. do sporz. roztw. do
wlewów doż. 50 mg/5 ml86,800
CycloplatinLachema
Paraplatin
Karboplatyna-Knoll
164.4Carboplatinuminj. 0,15 g/15 ml; konc. do sporz. roztw. do wlewów doż.
150 mg/15 ml260,000
Cycloplatin inj. 0,2 gLachema
Paraplatin
Karboplatyna-Knoll
165.4Carboplatinuminj. 0,45 g/45 ml; konc. do sporz. roztw. do wlewów doż.
450 mg/45 ml780,000
Cycloplatin inj. 0,2 gLachema
Paraplatin
Karboplatyna-Knoll
166.4CarboplatinumInj. 0,2 g347,000
Cycloplatin
167.3Cefaclorumkaps. 0,25 g2,780
PanclorPolfa Grodzisk
Vercef
Alfacet
Ceclor
Cefor
Taracef
168.3Cefaclorumkaps. 0,5 g4,920
Panclor, VercefPolfa Grodzisk, Ranbaxy
Alfacet
Ceclor
Cefor
Taracef
169.3Cefaclorumgran. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 75 ml20,100
VercefRanbaxy
Ceclor
170.3Cefaclorumsubst. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 75 ml41,300
VercefRanbaxy
Ceclor
171.3Cefaclorumgran do przyg. zaw. 375 mg/5 ml - 75 ml60,300
Vercef subst. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 75 mlRanbaxy
Ceclor
172.3Cefaclorumsubst. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - sasz.; gran. do sporz.
zaw. doustn. 125 mg - sasz. 2,5 g1,340
Vercef subst. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 75 mlRanbaxy
Ceclor
Cefor
173.3Cefaclorumsubst. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - sasz.; gran. do sporz.
zaw. doustn. 250 mg - sasz. 2,5 g2,680
Vercef subst. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 75 mlRanbaxy
Ceclor
174.3Cefaclorumtabl. o przedł. dział., kaps. o przedł. uwaln. 375 mg3,640
Vercef MRRanbaxy
Ceclor MR
175.3Cefaclorumtabl. o przedł. dział. 500 mg4,280
Vercef kaps. o przedł. uwaln. 375 mgRanbaxy
Ceclor MR
176.3Cefaclorumtabl. o przedł. dział. 750 mg6,420
Vercef kaps. o przedł. uwaln. 375 mgRanbaxy
Ceclor MR
177.3Cefadroxilumkaps. 0,5 g1,800
BiodroxilBiochemie
Duracef
178.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 60 ml; gran. do
sporz. zaw. 125 mg/5 ml - 60 ml9,350
BiodroxilBiochemie
Duracef
179.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml-100 ml; gran. do sporz.
zaw. 125 mg/5 ml - 100 ml15,000
BiodroxilBiochemie
Duracef
180.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 60 ml; gran. do
sporz. zaw. 250 mg/5 ml - 60 ml15,000
BiodroxilBiochemie
Duracef
181.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 ml; gran. do
sporz. zaw. 250 mg/ 5 ml - 100 ml23,500
BiodroxilBiochemie
Duracef
182.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 500 mg/5 ml - 60 ml; gran. do
sporz. zaw. 500 mg/5 ml - 60 ml23,500
BiodroxilBiochemie
Duracef
183.3Cefadroxilumprosz. do przyg. zaw. 500 mg/5 ml - 100 ml; gran. do
sporz. zaw. 500 mg/5 ml - 100 ml38,400
BiodroxilBiochemie
Duracef
184.3Cefadroxilumtabl., tabl. powl., tabl. rozp. 1 g3,090
BiodroxilBiochemie
Duracef
185.3Cefalexinumkaps. 0,25 g0,840
CefaleksynaPolfa Tarchomin
Cephalexin
Keflex
Oracef
Zecef
186.3Cefalexinumkaps., tabl. powl. 0,5 g1,484
CefaleksynaPolfa Tarchomin
Cephalexin-Ratiopharm 500
Keflex
Oracef
Zecef
187.3Cefalexinumtabl. powl. 1 g2,670
Cefaleksyna kaps. 0,5 gPolfa Tarchomin
Cephalexin-Ratiopharm 1000
188.3Cefalexinumzaw. 125 mg/5 ml - 60 ml6,050
Cefaleksyna kaps. 0,25 gPolfa Tarchomin
Keflex
189.3Cefalexinumzaw. 250 mg/5 ml - 60 ml10,080
Cefaleksyna kaps. 0,25 gPolfa Tarchomin
Keflex
190.3Cefalexinumgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 72 g (120 ml)20,160
Cefaleksyna kaps. 0,25 gPolfa Tarchomin
Cephalexin-Ratiopharm TS
191.2Cefuroximuminj., prosz. do przyg. roztw. do wstrz. doż i zaw. do
wstrz. dom. 0,75 g8,700
BiofuroksymInstyt. Biotechn. i Antyb.
Plixym
Kefurox
Zinacef
Tarasime
192.2Cefuroximuminj., prosz. do przyg. roztw. do wstrz. doż. i wlewu doż.
1,5 g14,500
BiofuroksymInstyt. Biotechn. i Antyb.
Plixym
Kefurox
Zinacef
Tarasime
193.3Cefuroximum axetilumTabl. powl., tabl. 0,125 g, prosz. do przyg. zaw.
0,125 g; zaw. 125 mg - sasz.2,319
BioracefInstyt. Biotechn. i Antyb.
Zinnat
194.3Cefuroximum axetilumTabl. powl., tabl. 0,25 g; zaw. 250 mg -
sasz.4,368
BioracefInstyt. Biotechn. i Antyb.
Zinnat
195.3Cefuroximum axetilumTabl. powl., tabl. 0,5 g7,648
BioracefInstyt. Biotechn. i Antyb.
Zinnat
196.3Cefuroximum axetilumGran. 0,125 g/5 ml - 50 ml23,190
Bioracef tabl. powl. 125 mgInstyt. Biotechn. i Antyb.
Zinnat
197.3Cefuroximum axetilumGran. 0,125 g/5 ml - 100 ml46,380
Bioracef tabl. powl. 125 mgInstyt. Biotechn. i Antyb.
Zinnat
198.4Cerivastatinum natricumtabl. powl. 0,1 mg2,310
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lipobay 0,1
199.4Cerivastatinum natricumtabl. powl. 0,2 mg2,580
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lipobay 0,2
200.4Cerivastatinum natricumtabl. powl. 0,3 mg3,040
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lipobay 0,3
201.2Cetirizini dihydrochloridumtabl. powl. 0,01 g0,685
VirlixPliva Kraków
Amertil
Allertic
Zyrtec
202.2Cetirizini dihydrochloridumroztw. doustny 1 mg/1 ml - 75 ml14,700
Virlix tabl. powl. 0,01 gPliva Kraków
Zyrtec
203.2Cetirizini hydrochloridumKrople 0,01 g/1 ml1,400/1 ml
Zyrtec
204.1Chinidini sulfasPolong. tabl., draż., tabl. powl. 0,2 g, tabl. 0,25
g0,324
Chinidinum sulfuricumPolfa Warszawa
Chinidinum prolongatum
Kinidin Durules
Kinilentin
Kinitard 0,2
205.3Chlorpromazini hydrochloriduminj. doż. 0,05 g/2 ml0,686
FenactilPolfa Warszawa
Chlorazin
206.4Chlorpropamidumtabl. 0,25 g0,095
ChlorpropamidPolpharma
Apo-Chlorpropamid
Diabinese
207.2Chlortalidonumtabl. 0,05 g0,420
UrandilLeciva
Hygroton
208.3Cilazaprilumtabl. powl. 0,5 mg0,420
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Inhibace
209.3Cilazaprilumtabl. powl. 0,001 g0,780
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Inhibace
210.3Cilazaprilumtabl. powl. 0,0025 g1,410
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Inhibace
211.3Cilazaprilumtabl. powl. 0,005 g2,310
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Inhibace
212.1Cimetidinuminj. 0,2 g/2 ml0,955
CimetidineJelfa SA
Altramet
Belomet
Histodil
Tagamet
213.3Cimetidinumtabl. 0,2 g0,124
CimetidinumICN Polfa Rzeszów
Altramet
Apo-Cimetidine
Belomet
Histodil
Tagamet
214.3Cimetidinumtabl. 0,3 g0,160
Cimetidinum tabl. 0,2 gICN Polfa Rzeszów
Apo-Cimetidine
215.3Cimetidinumtabl. 0,6 g0,270
Cimetidinum tabl. 0,2 gICN Polfa Rzeszów
Apo-Cimetidine
216.3Cimetidinumtabl. 0,4 g0,220
Cimetidinum tabl. 0,2 gICN Polfa Rzeszów
Apo-Cimetidine
Tagamet
217.3Cimetidinumtabl. 0,8 g0,370
Cimetidinum tabl. 0,2 gICN Polfa Rzeszów
Apo-Cimetidine
Tagamet
218.3Ciprofibratumkaps. 0,1 g0,996
Bezamidin tabl. powl. 0,2 gPliva Kraków
Lipanor
219.3Ciprofloxacini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,25 g1,072
Cipronex, Cipropol, Cifran 250Polpharma, Polfa Grodzisk, Ranbaxy
Ciprinol
Ciprobay 250
Quintor 250
220.3Ciprofloxacini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,5 g1,508
Cipronex, CipropolPolpharma, Polfa Grodzisk,
Ciprinol
Ciprobay 500
Quintor 500
Cifran 500
221.3Ciprofloxacini hydrochloridumtabl. powl. 0,1 g0,430
Cipronex, Cipropol tabl. powl. 0,5 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Ciprobay Uro
222.3Cisapridumtabl. 5 mg0,440
Gasprid tabl. 10 mgPolfa Kutno
Coordinax
223.3Cisapridumtabl. 10 mg0,774
GaspridPolfa Kutno
Coordinax
224.3Cisapridumzaw. 1 mg/1 ml - 100 ml7,740
Gasprid tabl. 10 mgPolfa Kutno
Coordinax
225.3Cisapridumzaw. doustna 1 mg/1 ml - sasz. 5 ml0,440
Gasprid tabl. 10 mgPolfa Kutno
Coordinax
226.3Cisapridumzaw. doustna 1 mg/1 ml - sasz. 10 ml0,774
Gasprid tabl. 10 mgPolfa Kutno
Coordinax
227.4Cisplatinuminj. 0,01 g; inj. 0,01 g/20 ml; inj. 0,5 mg/ml - 20
ml10,350
PlatidiamLachema
Abiplatin
Blastolem
Cisplatinum
Cisplatin-Ewebe (Cisplatin-Knoll)
Cisplatyl
Platinol
Platamine
228.4Cisplatinuminj. 0,025 g; inj. 0,025 g/50 ml; inj. 0,5 mg/ml - 50
ml30,700
Platidiam, Cisplatin-Ebewe (Cisplatin-Knoll)Lachema, Knoll
Abiplatin
Cisplatinum
Cisplatyl
Platamine
Platinex
229.4Cisplatinuminj. 0,05 g; inj. 0,05 g/100 ml; inj. 0,5 mg/ml - 100
ml45,800
Platidiam, CisplatylLachema, Rhone Poulenc Rorer
Abiplatin
Blastolem
Cisplatinum
Cisplatin-Ewebe (Cisplatin-Knoll)
Platinol
Platamine
230.4Cisplatinuminj. 0,5 mg/ml - 200 ml65,000
Platidiam, Cisplatyl inj. 0,05 gLachema, Rhone Poulenc Rorer
Abiplatin
231.3Clarithromycinumgran. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 60 ml 28,000
Fromilid 250 kaps. 0,25 gKrka
Klacid
232.3Clarithromycinumgran. do przyg. zaw. 125 mg/5 ml - 100 ml 46,600
Fromilid 250 kaps. 0,25 gKrka
Klacid
233.3Clarithromycinumgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 50 ml 46,600
Fromilid 250 kaps. 0,25 gKrka
Klacid
234.3Clarithromycinumgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 60 ml 56,000
Fromilid 250 kaps. 0,25 gKrka
Klacid
235.3Clarithromycinumgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml - 100 ml 93,300
Fromilid 250 kaps. 0,25 gKrka
Klacid
236.3Clarithromycinumtabl. powl. 0,25 g4,070
Fromilid 250Krka
Klacid
237.3Clarithromycinumtabl. powl. 0,5 g8,150
Fromilid 500Krka
Klacid
238.3Clarithromycinumtabl. o modyf. uwaln.9,300
Fromilid 500 tabl. powl. 0,5 gKrka
Klacid Uno
239.3Clindamycini hydrochloridumkaps. 0,15 g0,970
Dalacin CPharmacia-Upjohn
Klimicin
240.3Clindamycini hydrochloridumkaps. 0,3 g1,750
Dalacin CPharmacia-Upjohn
Clindacin
Klimicin
241.3Clindamycini hydrochloridumkaps. 0,075 g0,580
Dalacin C kaps. 0,15 gPharmacia-Upjohn
Dalacin C
242.3Clindamycini hydrochloridumInj. 0,6 g/4 ml21,800
KlimicinLek
Dalacin C
243.3Clindamycini hydrochloridumInj. 0,9 g/6 ml39,500
Dalacin C
244.3Clindamycini palmitasgran. do przyg. syr. 0,075 g/5 ml - 80 ml9,300
Dalacin C kaps. 0,150 gPharmacia-Upjohn
Dalacin C
245.3Clindamycini phosphasinj. 0,3 g/2 ml13,300
KlimicinLek
Dalacin C
246.3Clobetasoli propionaskrem 0,05 g/100 g - 25 g25,300
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Dermovate
247.3Clobetasoli propionasmaść 0,05 g/100 g - 25 g25,300
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Dermovate
248.3Clobetasoli propionasroztwór 0,05% - 25 ml25,300
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Dermovate
249.3Clobetasoli propionasroztwór 0,05% - 50 ml50,600
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Dermovate
250.3Clobetasoli propionasroztwór 0,05% - 100 ml101,200
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Dermovate
251.4Clomipramini hydrochloridumdraż., tabl. powl. 0,025 g0,480
HydiphenArzneimittelwerk
Anafranil
252.4Clomipramini hydrochloriduminj. 0,025 g/2 ml3,160
HydiphenArzneimittelwerk
Anafranil
253.4Clomipramini hydrochloridumtabl. powl. 0,01 g0,270
Hydiphen draż. 0,025 gArzneimittelwerk
Anafranil
254.4Clonazepamumtabl. 0,002 g0,144
ClonazepamumPolfa Tarchomin
Rivotril
255.4Clonazepamumtabl. 0,5 mg0,118
ClonazepamumPolfa Tarchomin
Rivotril
256.4Clonazepamumtabl. 0,25 mg0,071
Clonazepamum tabl. 0,5 mgPolfa Tarchomin
Antelepsin
257.4Clonazepamumtabl. 0,001 g0,086
Clonazepamum tabl. 0,002 gPolfa Tarchomin
Antelepsin
258.4Clonazepamuminj. 1 mg/1 ml; inj. 0,001 g1,995
ClonazepamumPolfa Tarchomin
Rivotril
259.2Clonidini hydrochloridumtabl., kaps. 0,075 mg0,048
IporelJelfa SA
Catapresan
Clonidin
Haemiton
260.2Clonidini hydrochloridumkaps., tabl. 0,15 mg0,084
Iporel tabl. 0,075 mgJelfa SA
Catapresan
Clonidin
Clonistada
261.2Clonidini hydrochloridumtabl. 0,3 mg0,144
Iporel tabl. 0,075 mgJelfa SA
Haemiton
262.2Clopamidumtabl. 0,02 g0,210
ClopamidICN Polfa Rzeszów
Brinaldix
263.2Clopamidumtabl. 0,01 g0,126
Clopamid tabl. 0,02 gICN Polfa Rzeszów
Brinaldix
264.1Clotrimazolumkrem 1% - 20 g2,400
Clotrimazolum 1%GlaxoWellcome Poznań
Canesten
Fungizid-Ratiopharm
265.1Clotrimazolumkrem 1% - 50 g3,840
Clotrimazolum krem 20 gGlaxoWellcome Poznań
Canesten
266.1Clotrimazolumroztwór 1% - 20 ml4,220
Clotrimazolum płyn - 15 mlTerpol
Canesten
267.1Clotrimazolumpłyn 1% - 30 ml5,490
Clotrimazolum płyn - 15 mlTerpol
Micoter
268.1Clotrimazolumkrem 1% - 30 g3,000
Clotrimazolum krem 20 gGlaxoWellcome Poznań
Micoter
269.1Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,1 g0,414
Clotrimazolum, ClotrimazolGlaxoWellcome Poznań, Polfa Grodzisk
Canesten
Fungizid-Ratiopharm 100
270.1Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,2 g0,720
Clotrimazolum, Clotrimazol tabl. dopochw. 0,1 gGlaxoWellcome Poznań, Polfa
Grodzisk
Canesten
Fungizid-Ratiopharm 200
271.1Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,5 g2,240
ClotrimazolumGlaxoWellcome Poznań
Canesten
272.4Clozapinumtabl. 0,025 g0,260
KlozapolAnpharm
Clocinol
Leponex
273.4Clozapinumtabl. 0,1 g0,642
KlozapolAnpharm
Clocinol
Leponex
274.1Colecalciferolumkrople 20 000 j.m. - 10 ml5,320
Vitaminum D3 krople 15 000 j.m./1 ml - 10 mlTerpol Sieradz
Vigantol
275.1Colecalciferolumtabl. 500 j.m.0,063
Vigantoletten
276.1Colecalciferolumtabl. 1000 j.m.0,074
Vigantoletten
Ostelavit
277.3Colestipoli hydrochloridumgran. 5 g - sasz.1,170
Vasosan P, S gran. 30 gAsta Medica
Colestid
278.3Colestipoli hydrochloridumtabl. 1 g0,580
Vasosan P, S gran. 30 gAsta Medica
Colestid
279.3Colestyraminumproszek 4 g1,300
Vasosan P, S gran. 30 gAsta Medica
Questran
280.3ColestyraminumGran. 30 g9,760
Vasosan P
281.3ColestyraminumGran. 30 g9,760
Vasosan S
282.4Corteololi hydrochloridumkrople do oczu 1% - 5 ml3,440
Oftensin krople do oczu 0,25%Polpharma
Arteoptic
283.4Corteololi hydrochloridumkrople do oczu 2% - 5 ml4,530
Oftensin krople do oczu 0,5%Polpharma
Arteoptic
284.1Co-Trimoxazolumtabl. 0,12 g0,128
Biseptol 120, Groseptol, Duo-septol 120Polfa Pabianice, Polfa Grodzisk,
ICN Polfa Rzeszów
285.1Co-Trimoxazolumtabl. 480 mg; tabl. 400 mg/80 mg0,212
Biseptol 480, Groseptol 480, Duo-septol 480Polfa Pabianice, Polfa Grodzisk
ICN Polfa Rzeszów
Apo-Sulfatrim
Bactrim
Septrin 480
286.1Co-Trimoxazolumtabl. 960 mg, tabl. 800 mg/160 mg0,424
Biseptol 960Polfa Pabianice
Bactrim forte
287.1Co-Trimoxazolumsyrop 200 mg/40 mg w 5 ml - 100 ml, zaw. dla dzieci
240 mg/5 ml - 100 ml9,490
BiseptolTerpol
Bactrim
Septrin
288.1,4Cyclophosphamidumdraż. 0,05 g1,440
Endoxan-AstaAsta Medica
Cyclophosphamid
289.3Cyproheptadini hydrochloridumtabl. 0,004 g0,176
ProtadinaPolfa Grodzisk
Peritol
290.4Cytarabini hydrochloriduminj. 0,1 g; inj. 0,1 g/5 ml; subst. liof.
0,1 g10,200
AlexanMack
Cytarabin
Cytosar
291.4Cytarabini hydrochloriduminj. 0,5 g; inj. 0,5 g/10 ml48,300
AlexanMack
Cytosar
292.4Cytarabini hydrochloriduminj. 1 g; inj. 1 g/20 ml92,000
AlexanMack
Cytosar
293.1Danazolumkaps. 0,1 g0,880
Danazol kaps. 0,2 gJelfa SA
Danol-Danazol 1/2
Danoval
294.1Danazolumkaps. 0,2 g1,605
DanazolJelfa SA
Danol-Danazol
Danoval
295.4Depakine Chronotabl., tabl. powl., tabl. powl. o przedł. dział. 0,3
g0,712
Depakine ChronoSanofi Biocom
Depakine Chrono 300
296.4Depakine Chronotabl., tabl. powl., tabl. powl. o przedł. dział. 0,5
g0,847
Depakine ChronoSanofi Biocom
Depakine Chrono 500
297.4Desmopresini acetasKrople do nosa 5 ml65,600
Adiuretin SD (Adiuretin)
298.4Desmopresini acetastabl. 0,1 mg1,300
Minirin 0,1
299.4Desmopresini acetastabl. 0,2 mg2,600
Minirin 0,2
300.1Dexamethasoni natrii phosphasinj. 0,004 g/1 ml, 2 ml0,736
DexavenJelfa SA
Decadron
Dexamethason
Dexa-Ratiopharm 4
301.1Dexamethasoni natrii phosphasinj. 0,008 g/2 ml0,989
DexavenJelfa SA
Decadron
Dexa-Ratiopharm 8
Fortecortin 8 mg (Fortecortin Mono 8)
302.2Dextranomerumzasypka 60 g34,800
Acudex zasypka 4 gPolfa Kutno
Crupodex
303.1Diagnostyczne preparatykrople do oczu 0,5% 15 ml8,000
Tropicamidum 0,5% krople do oczu 0,5% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Mydriacyl
304.1Diagnostyczne preparatykrople do oczu 1,0% 15 ml11,750
Tropicamidum 1% krople do oczu 1% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Mydriacyl
305.4DiazepamumRoztw. do wlewu doodbyt., mikrowlewki doodbytn. 5 mg/2,5
ml4,200
RelsedPolfa Warszawa
Diazepam RecTubes
306.4DiazepamumRoztw. do wlewu doodbyt., mikrowlewki doodbytn. 10 mg/2,5
ml4,842
RelsedPolfa Warszawa
Diazepam RecTubes
307.4DiazepamumTabl. 5 mg0,061
RelaniumGlaxoWellcome Poznań
Valium Roche
308.3Diclofenacum + Lidocainumr-r. do wstrzyk. domięśn.; inj. 0,075 g/2
ml2,500
DicloratioRatiopharm
Olfen 75
309.3Diclofenacum kaliumtabl. powl. 50 mg0,082
Majamil tabl. powl. 0,05 gPolpharma
Cataflam
310.3Diclofenacum natricumczopek 0,025 g0,173
Diclofenac czopek 0,05 gGlaxoWellcome Poznań
Dicloratio 25
Feloran
Voltaren
311.3Diclofenacum natricumczopek, czopek doodbytn. 0,05 g0,288
DiclofenacGlaxoWellcome Poznań
Dicloberl 50
Dicloratio 50
Diclac 50
Diklofen
Feloran
Naklofen
Olfen-50
Voltaren
312.3Diclofenacum natricumczopek, czopek doodbytn. 0,1 g0,364
Diclofenac (Diclofenac 100)GlaxoWellcome Poznań
Dicloratio 100
Diclac 100
Dicloreum
Olfen-100
Veral
313.2Diclofenacum natricuminj. 0,075 g/3 ml; inj. 0,075 g/2 ml2,278
Naklofen, DicloreumKrka, Medagro
Diclac
Diklofen
Feloran
Voltaren
314.3Diclofenacum natricumtabl., draż., tabl. powl. 0,05 g, tabl. powl.
dojel., tabl. dojel. 0,05 g0,088
MajamilPolpharma
Apo-Diclo (Apo-Diclo 50)
Diclac 50
Diclofenac sodium E/C
Diclofenac 50
Dicloratio 50
Dicloreum
Diklofen forte
Naklofen
Olfen-50
Rewodina 50
Veral
Voltaren 50
315.3Diclofenacum natricumtabl., tabl. powl., draż. 0,025 g, tabl. powl.
dojel., tabl. dojel. 0,025 g0,078
MajamilPolpharma
Apo-Diclo (Apo-Diclo 25)
Diclac 25
Diclofenac 25
Dicloratio 25
Diclophlogont 25
Feloran
Olfen-25
Rewodina 25
Veral
Voltaren
316.3Diclofenacum natricumtabl. 0,075 g; kaps. z pelet. dojel. i o przedł.
dział. 0,075 g0,114
Majamil prolong. tabl. powl. 0,1 gPolpharma
Diclofenac Duo Pharmavit
Voltaren SR 75
317.3Diclofenacum natricumprolong., retard tabl., tabl. powl., kaps.,
draż. 0,1 g0,152
Majamil prolong.Polpharma
Dicloratio Retard 100
Diclofenac 100 Stada Retard
Dicloreum retard
Diklofen retard
Naklofen retard
Olfen-100 SR Depocaps
Rewodina retard
Voltaren SR 100
318.3Diclofenacum natricumtabl. o zmodyf. uwaln. 150 mg0,213
Majamil prolong. tabl. powl. 0,1 gPolpharma
Dicloratio Uno
319.1Diltiazemi hydrochloridumkaps. 0,3 g0,730
Diacordin retard tabl. powl. 0,09 gLeciva
Dilrene 300 L.P. (Dilrene)
320.1Diltiazemi hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,06 g0,260
Diacordin, Diltiazem, Oxycardil 60Leciva, Norton, Schwarz Pharma
Aldizem
Blocalcin
Dilzem
Zilden
321.1Diltiazemi hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,09 g0,473
Diacordin retard, Dilzem retardLeciva, Parke Davis
Blocalcin 90 retard
322.1Diltiazemi hydrochloridumtabl. o przedł. uwaln. 180 mg0,660
Diacordin retardLeciva
Oxycardil 180
323.1Diltiazemi hydrochloridumtabl. o przedł. uwaln. 240 mg0,760
Diacordin retardLeciva
Oxycardil 240
324.1Disopyramidumkaps. 0,1 g0,189
DisocorPolpharma
Rythmodan
325.4Donepezili hydrochloridumtabl. powl. 5 mg15,300
Exelon kaps.Novartis
Aricept
326.4Donepezili hydrochloridumtabl. powl. 10 mg17,600
Exelon kaps.Novartis
Aricept
327.3,4Doxazosini mesylastabl. 1 mg2,150
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura
328.3,4Doxazosini mesylastabl. 2 mg2,600
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura
329.3,4Doxazosini mesylastabl. 4 mg3,250
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura
330.3,4Doxazosini mesylastabl. 8 mg4,060
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura
331.3,4Doxazosini mesylastabl. o zmod. uwaln. 4 mg3,250
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura XL
332.3,4Doxazosini mesylastabl. o zmod. uwaln. 8 mg4,06
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Cardura XL
333.4Doxorubicini hydrochloriduminj. 0,01 g; liof. do inj. 0,01 g; roztw.
do wlewów doż., dotętn. i dopęch. 10 mg/5 ml24,560
BiorubinaInstyt. Biotechn. i Antyb.
Adriblastin RD
Doxolem
Doxorubicin-Ebewe (Doxorubicin-Knoll)
Rastocin
334.4Doxorubucini hydrochloriduminj. 0,05 g; roztw. do wlewów doż.,
dotętn. i dopęch. 50 mg/25 ml125,000
Biorubina inj. 0,01 gInstyt. Biotechn. i Ant.
Doxolem
Adriblastin RD
Doxorubicin-Ebewe (Doxorubicin-Knoll)
335.3Doxycyclini hydrochloridumtabl., tabl. powl., kaps. 0,1 g0,680
Supracyclin TabsGrunenthal
Dotur
Doxycyclinum
Unidox Solutab
336.3Drotaverini hydrochloridumTabl. 0,04 g0,305
No-SpaSanofi-Biocom
337.1Enalaprili maleastabl. 0,0025 g0,064
Enarenal, Mapryl tabl. 0,005 gPolpharma, Polfa Warszawa
Ednyt
338.1Enalaprili maleastabl. 0,005 g0,107
Enarenal, MaprylPolpharma, Polfa Warszawa
Benalapril 5
Enalapril
Ednyt
Enap 5 (Enap)
Enapress
Renitec
339.1Enalaprili maleastabl. 0,01 g0,173
EnarenalPolpharma
Ednyt
Enalapril
Enap 10 (Enap)
Enapress
Mapryl
Olivin
Renitec
340.Enalaprili maleastabl. 0,02 g0,296
Enarenal, MaprylPolpharma, Polfa Warszawa
Ednyt
Enap 20 (Enap)
Enapress
Olivin
Renitec
341.1Enoxaparinum natricuminj. 20 mg/0,2 ml8,400
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
342.1Enoxaparinum natricumInj. 40 mg/0,4 ml16,800
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
343.1Enoxaparinum natricumInj. 60 mg/0,6 ml25,200
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
344.1Enoxaparinum natricumInj. 80 mg/0,8 ml33,600
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
345.1Enoxaparinum natricumInj. 100 mg/1 ml42,000
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
346.1Enoxaparinum natricumroztw. do wstrz. pods. lub do linii tętn. ukł.
dial. 100 mg/1 ml - 3 ml126,000
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clexane
347.4Epirubicini hydrochloriduminj. 0,01 g42,560
BioepicynaInstytut Biotechn. i Antyb.
Farmorubicin RD
Farmorubicin PFS
348.4Epirubicini hydrochloriduminj. 0,05 g212,000
Bioepicyna inj. 0,01 gInstytut Biotechn. i Antyb.
Farmorubicin RD
Farmorubicin PFS
349.1Erythromycinumkaps. 0,25 g0,440
Erythromycinum tabl. powl. 0,2 gPolfa Tarchomin
Eryc
350.2Estradioli valeras + Estrioli + Levonorgestrolumdraż.15,800/opak. (21
draż.)
Cyclo-Progynova tabl.Schering AG
Cyclo-Menorette
351.2Estradioli valeras + LevonorgestrelumDraż. 2 mg + 0,15 mg15,800/21
draż.
Cyclo-Progynova tabl.Schering AG
Klimonorm
352.2Estradioli Valeras + Medroxyprogesteroni acetastabl. białe 2 mg,
tabl. niebieskie 2 mg + 10 mg15,800/21 draż.
Cyclo-Progynova tabl.Schering AG
Divina
353.2Estradioli valeras + NergestrelumDraż.15,800/21 draż.
Cyclo-Progynova
354.3Estradiolumplaster 0,75 mg, plaster 2 mg; plaster 5 mg2,300
Dermestril 25Rottopharm
Estraderm TTS 25
Estraderm MX 25
Oesclim 25
355.3Estradiolumplaster 4 mg, plaster 4,33 mg, plaster 1,5 mg, plaster 3,2
mg, plaster 10 mg2,650
Dermestril 25Rottopharm
Estraderm TTS 50
Estraderm MX 50
Dermestril 50
Menorest 50
Oesclim 50
Systen (Systen 50)
356.3Estradiolumplaster 1,5 mg5,300
Dermestril 25Rottopharm
Fem 7
357.3Estradiolumplaster 100 mcg, plaster 8,66 mg3,000
Dermestril 25Rottopharm
Estraderm TTS 100
Estraderm MX 100
Dermestril 100
Menorest 100
Oesclim 100
358.3Estradiolumplaster 3,29 mg2,480
Dermestril 25Rottopharm
Menorest 37,5
359.3Estradiolumplaster 6,57 mg2,830
Dermestril 25Rottopharm
Menorest 75
360.3Estradiolumplaster 1,25 mg2,480
Dermestril 25Rottopharm
Estroplast 40
361.3Estradiolumplaster 2,5 mg2,830
Dermestril 25Rottopharm
Estroplast 80
362.3Estradiolum (Norethisteroni acetas + Estradiolum)system transderm.
3,2 mg (50 mcg/24 h) + 1,2 mg (170 mcg/24 h), plaster 50 mcg + (250 mcg +
50 mcg)6,800
Systen Sequi, Estracomb TTSJanssen Cilag, Novartis
Systen Conti
363.2Estradiolum + Norethisteroni acetastabl.15,800/opak. (28 tabl.)
Cyclo-Progynova tabl.Schering AG
Trisequens
Trisequens forte
364.3Estradiolum + Norethisteroni acetasTabl., tabl. powl.1,580
Activelle, KliogestNovo Nordisk
365.2Estradiolum comp.kaps. 0,6 mg; tabl. powl. 0,625 mg0,550
OestrofeminalMack
Premarin
366.2Estradiolum comp.kaps. tabl. powl. 1,25 mg0,700
OestrofeminalMack
Premarin
367.3Ethinylestradiolum + Levonorgestrelumtabl., draż.0,660
RigevidonRichter Gedeon
Microgynon 21
Stediril 30
368.2Ethinylestradiolum + Norethisteronumtabl.0,600
SynphaseSearle
Gestigen
369.4Ethosuximidumkaps. 0,25 g0,370
PetinimidGerot Pharmazeutika
Suxinutin
370.4Etoposidumkaps. 0,05 g24,000
LastetNippon Kayaku
Vepesid
371.4Etoposidumkaps. 0,1 g47,700
LastetNippon Kayaku
Vepesid
372.4Etoposiduminj. 0,1 g/5 ml; konc. do przyg. roztw. do wlew. doż. i
podaw. doustn. 0,1 g/5 ml41,300
Etoposid Ebewe (Etoposid-Knoll)Knoll
Lastet
Vepesid
373.4EtoposidumKonc. do przyg. roztw. do wlew. doż. i podaw. doust. 0,05
g/2,5 ml22,400
Etoposid-Ebewe (Etoposid-Knoll)Knoll
374.4EtoposidumKonc. do przyg. roztw. do wlew. doż. i podaw. doust. 0,2
g/10 ml80,000
Etoposid-Ebewe (Etoposid-Knoll)Knoll
375.4EtoposidumKonc. do przyg. roztw. do wlew. doż. i podaw. doust. 0,4
g/20 ml143,600
Etoposid-Ebewe (Etoposid-Knoll)Knoll
376.1Famotidinumtabl., tabl. powl. 0,02 g0,198
Famogast, UlfamidPolpharma, Pliva Kraków
Fagastin 20
Novo-Famotidine
Quamatel
377.1Famotidinumtabl., tabl. powl. 0,04 g0,328
Famotidine, Famogast, UlfamidJelfa SA, Pliva Kraków, Polpharma
Fagastin 40
Novo-Famotidine
Quamatel
378.3Felodipinumtabl. powl. 0,005 g0,589
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Plendil
379.3Felodipinumtabl. powl. 0,01 g0,795
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Plendil
380.3Fenofibratumkaps. 0,1 g0,322
GrofibratPolfa Grodzisk
Fenoratio 100
Lipanthyl
381.3Fenofibratumkaps. 0,2 g0,966
Grofibrat kaps. 0,1 gPolfa Grodzisk
Lipanthyl 200 M
382.4Fenoteroli hydrobromidumaerosol dozowany 200 mcg/dawkę 10 ml8,440
Salbutamol aerozol 0,1 mg/dawkę 20 ml (400 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Berotec 200 aerozol dozowany
383.4Fenoteroli hydrobromidumaerosol 100 mcg/dawkę - 10 ml (200
dawek)5,100
Salbutamol aerozol 0,1 mg/dawkę - 20 ml (400 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Berotec 100 (Berotec N 100)
384.2Fenoteroli hydrobromidumtabl. 0,005 g0,170
FenoterolGlaxoWellcome Poznań
Partusisten
385.2Ferrosi chloridumkrople0,400/1 ml
HemoferTerpol
Ferro 66
386.2Ferrosi sulfasdraż. 50 mg Fe2+0,088
Hemofer prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Eisendragees-Ratiopharm
387.2Ferrosi sulfastabl. 325 mg0,140
Hemofer prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Ferro-Gradumet
Sorbifer Durules
388.2Ferrosi sulfastabl. 525 mg0,220
Hemofer prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Ferro-Gradumet
389.2Ferrosi sulfasdraż. 125 mg0,077
Hemofer prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Resoferon
390.2Ferrosi sulfastabl. powl. retard 80 mg Fe2+0,120
Hemofer prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Tardyferon
391.4Fibrinolisinum, DeoxyrybonucleosumMaść 1 j., 666 j. - 25 g45,400
Fibrolan
392.4FiligrastimumInj., amp. - strzyk. 30 M.U.525,400
Neupogen
393.4FiligrastimumInj., amp. - strzyk. 48 M.U.840,600
Neupogen
394.2Fluconazolumkaps. 0,05 g2,350
FluconazolePliva Kraków
Diflucan
395.2Fluconazolumkaps. 0,1 g4,486
FluconazolePliva Kraków
Diflucan
396.2Fluconazolumkaps. 0,15 g5,823
Fluconazole kaps. 0,1 gPliva Kraków
Diflucan
397.2Fluconazolumkaps. 0,2 g6,730
Fluconazole kaps. 0,1 gPliva Kraków
Diflucan
398.2Fluconazolumsyrop 5 mg/1 ml - 150 ml35,000
FluconazolePliva Kraków
Diflucan
399.2Flunisolidumzaw. do nosa 0,025 mg/dawkę (240 dawek)11,220
Budesonid aerosol do nosa (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Syntaris
400.4FluorouracilumInj. 0,25 g/5 ml; inj. 0,25 g/10 ml; roztw. do inj.,
wlewów doż. i dotętn. 250 mg/5 ml12,400
FluorouracilICN Pharmaceuticals
5-Fluorouracyl-Knoll
5-Fluorouracil
Fluoroblastin
401.4Fluorouracilumroztw. di inj., wlewów doż. i dotętn. 500 mg/10
ml24,800
Fluorouracil inj. 0,25 g/5 mlICN Pharmaceuticals
5-Fluorouracyl-Knoll
402.4Fluorouracilumroztw. do inj., wlewów doż. i dotętn. 1000 mg/20
ml49,600
Fluorouracil inj. 0,25 g/5 mlICN Pharmaceuticals
5-Fluorouracyl-Knoll
403.4Fluoxetine hydrochloridetabl. powl. 0,01 g0,470
FluoksetynaAnpharm
Seronil
404.4Fluoxetine hydrochloridekaps. 0,02 g, tabl. 0,02 g0,696
FluoxetinPolpharma
Fluoksetyna
Andepin
Bioxetin
Fluxin
Prozac
Seronil
Deprexetin
405.4Flutamidumtabl. 0,25 g1,009
FlutamidAnpharm
Flutacan
Fugerel
406.2Fluticasoni propionaszaw. do nosa (120 dawek) - 10 ml4,700
Budesonid aerosol do nosa (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Flixonase
407.3Fluticasoni propionasKrem 0,05% - 15 g15,200
Cutivate
408.3Fluticasoni propionasKrem 0,05% - 30 g29,400
Cutivate
409.3Fluticasoni propionasKrem 0,05% - 50 g49,000
Cutivate
410.3Fluticasoni propionasmaść 0,005% - 15 g15,200
Cutivate
411.3Fluticasoni propionasmaść 0,005% - 30 g29,400
Cutivate
412.3Fluticasoni propionasmaść 0,005% - 50 g49,000
Cutivate
413.4Fluvastatynumkaps. 20 mg1,980
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lescol
414.4Fluvastatynumkaps. 40 mg2,580
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lescol
415.4Fluvoxamini maleastabl. powl. 50 mg0,420
Fluoxetin tabl. 0,02 gPolpharma
Fevarin
416.4Fluvoxamini maleastabl. powl. 100 mg0,696
Fluoxetin tabl. 0,02 gPolpharma
Fevarin
417.4Formeteroli fumarasinhal. proszkowy 4,5 mcg/dawkę - 60 dawek70,000
Foradil prosz. do inh. w kaps. 12 mcgNovartis
OXIS Turbuhaler
418.4Formeteroli fumarasinhal. proszkowy 9 mcg/dawkę - 60 dawek140,000
Foradil prosz. do inh. w kaps. 12 mcgNovartis
OXIS Turbuhaler
419.4Formeteroli fumarasProszek do inh. w kaps. 12 mcg2,300
Foradil
420.2Furaginumtabl. 0,05 g0,263
FuraginumAdamed
Furagin
421.1,4Furosemidumtabl. 0,04 g0,080
FurosemidPolpharma
Desal
422.1,4Furosemiduminj. 0,02 g/2 ml0,950
FurosemidPolpharma
Desal
423.4Gabapentinumkaps. 100 mg1,400
Neurontin
424.4Gabapentinumkaps. 300 mg3,190
Neurontin
425.4Gabapentinumkaps. 400 mg4,250
Neurontin
426.3Gemfibrozilumtabl. powl. 0,45 g0,332
Bezamidin tabl. powl. 0,2 gPliva Kraków
Elmogan
Gemfibral
Gevilon
Lipozil
Afibrozil
427.3Gemfibrozilumtabl. powl. 0,6 g0,498
Bezamidin tabl. powl. 0,2 gPliva Kraków
Elmogan
428.3Gemfibrozilumtabl. powl. 0,3 g0,250
Bezamidin tabl. powl. 0,2 gPliva Kraków
Gemfibral
429.2Gentamicini sulfasinj. 0,01 g/1 ml0,560
Gentamycin inj. 0,02 g/2 mlPolfa Tarchomin
Gentamycin
Gentamicin
430.2Gentamicini sulfasinj. 0,02 g/2 ml0,930
GentamicinPolfa Tarchomin
431.2Gentamicini sulfasinj. 0,04 g/1 ml, inj. 0,04 g/2 ml0,810
GentamicinKrka
Gentamycin
Garamycin
432.2Gentamicini sulfasinj. 0,08 g/2 ml0,970
GentamicinKrka
Gentamycin
Gentamicin Ratiopharm 80
433.2Gentamicini sulfaskrople do oczu 5 mg/ml - 5 ml1,900
GentamicinPolfa Warszawa
Gentamytrex
434.2Gentamicini sulfasmaść do oczu 3 g3,500
GentamicinGlaxoWellcome Poznań
Gentamycin
435.4Glibenclamidumtabl. 1,75 mg0,024
Euclamin tabl. 0,005 gPolpharma
Mininil 1,75
436.4Glibenclamidumtabl. 3,5 mg0,040
Euclamin tabl. 0,005 gPolpharma
Mininil 3,5
437.4Gliclazidumtabl. o zmod. uwaln. 30 mg0,270
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Diaprel MR
438.4Gliclazidumtabl. 0,08 g0,270
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Glinormax
Diabezid
Diaprel
Diabrezide
Diabezidum
439.4Glimepiridumtabl. 1 mg0,320
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Amaryl 1
440.4Glimepiridumtabl. 2 mg0,540
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Amaryl 2
441.4Glimepiridumtabl. 3 mg0,720
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Amaryl 3
442.4Glimepiridumtabl. 4 mg0,900
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Amaryl 4
443.4Glimepiridumtabl. 6 mg1,090
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Amaryl 6
444.4Glipizidumtabl. 0,005 g0,270
AntidiabKrka
Minidiab
Glibenese
Glipizide BP
445.4Glipizidumtabl. 0,005 g0,540
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Glibenese GITS
446.4Gilipizidumtabl. 0,01 g1,080
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Glibenese GITS
447.4Glipolamidtabl. 0,3 g0,270
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Glipolamid
448.4Gliquidonumtabl. 0,03 g0,270
Antidiab tabl. 0,005 gKrka
Glurenorm
449.1Glyceroli trinitrasaerozol 0,4 mg/dawkę (180 dawek)17,500
Nitromint
450.1Glyceroli trinitrasaerozol do stos. podj. 0,4 mg/dawkę (200
dawek)19,500
Nitromint aerozolEgis
Trimonit
451.2Gonadotrophinum chorionicuminj., liofil. 500 j.m.5,840
Biogonadyl (Biogonadyl 500)Biomed Lublin
Pregnyl
Profasi
452.2Gonadotrophinum chorionicuminj., liofil. 2000 j.m.16,700
Biogonadyl (Biogonadyl 2000)Biomed Lublin
Profasi
453.2Gonadotrophinum chorionicuminj., liofil. 1000 j.m.11,270
Biogonadyl inj. 2000 j.m.Biomed Lublin
Profasi
454.2Gonadotrophinum chorionicuminj. 1500 j.m.13,990
Biogonadyl inj. 2000 j.m.Biomed Lublin
Pregnyl
455.2Gonadotrophinum chorionicuminj., liofil. 5000 j.m.33,000
PregnylOrganon
Profasi
456.2Gonadotrophinum chorionicumliofil. 10000 j.m.74,000
ProfasiSerono
457.4Goserelinuminj. 3,6 mg904,000
Lucrin Depot liof. do inj.Abbott
Zoladex Depot
458.4Goserelinumimplant podskórny 10,8 mg2.712,000
Lucrin Depot liof. do inj.Abbott
Zoladex LA
459.4Granisetroni hydrochloridumtabl. powl. 0,001 g21,128
Atossa tabl. 0,008 gAnpharm
Kytril
460.3Griseofulvinumtabl. 0,125 g0,360
GricinAsta Medica
Griseofulvin forte
Griseofulvin-M
461.3,4Haloperidoluminj. 0,005 g/1 ml0,639
HaloperidolPolfa Warszawa
Haldol
Haloperidol-Ratiopharm 5
462.3,4Haloperidolumkrople, płyn 0,002 g/1 ml - 15 ml4,260
Haloperidol krople 0,002 g/1 ml - 10 mlUnia
Apo-Haloperidol
Haldol
463.3,4Haloperidolumkrople 0,002 g/1 ml - 30 ml7,040
Haloperidol krople 0,002 g/1 ml - 10 mlUnia
Haloperidol-Ratiopharm
464.3,4Haloperidolumtabl. 0,0005 g0,080
Haloperidol tabl. 0,001 gPolfa Warszawa
Apo-Haloperidol
465.3,4Haloperidolumtabl. 0,001 g0,136
HaloperidolPolfa Warszawa
Apo-Haloperidol
466.3,4Haloperidolumtabl. 0,0015 g0,190
Haloperidol tabl. 0,001 gPolfa Warszawa
Haloperidol
467.3,4Haloperidolumtabl. 0,002 g0,240
Haloperidol tabl. 0,001 gPolfa Warszawa
Apo-Haloperidol
Haldol
468.4Haloperidolumkrople 0,01 g/ml - 30 ml21,100
Haloperidol krople 0,002 g/ml - 10 mlUnia
Haldol
469.4Haloperidolumpłyn 0,05 g/1 ml - 1 ml; inj. 0,05 g/1 ml5,680
DecaldolPolfa Warszawa
Haloperidol Decanoat
470.3Hydrocortisoni butiraskrem 15 g2,400
Laticort 0,1%Jelfa S.A.
Locoid
471.3Hydrocortisoni butiraskrem 30 g4,800
Laticort 0,1% krem - 15 gJelfa S.A.
Locoid
472.3Hydrocortisoni butirasmaść 0,1% 30 g4,800
Laticort maść 0,1% - 15 gJelfa S.A.
Locoid Lipocrem
473.3Hydrocortisoni butirasmaść 0,1% 100 g13,200
Laticort maść 0,1% - 15 gJelfa S.A.
Locoid Lipocrem
474.3Hydrocortisoni butirasmaść 0,1% 15 g2,400
LaticortJelfa S.A.
Locoid Lipocrem
475.3Hydrocortisoni butiraslotio 0,1% 30 ml6,000
Laticort 0,1% (Laticort) lotio 0,1% - 20 mlJelfa S.A.
Locoid
476.3Hydrocortisoni butiraslotio 0,1% 20 ml6,380
Laticort 0,1% (Laticort)Jelfa S.A.
Locoid
477.3Hydrocortisoni butirasemulsja 0,1% 30 g9,580
Laticort 0,1% lotio 0,1% 20 mlJelfa S.A.
Locoid Crelo
478.1Hydroxyprogesteroni caproasinj. 0,25 g/2 ml, inj. 0,25 g2,202
KaprogestJelfa S.A.
Proluton-Depot
479.3Hyoscini butylbromidumdraż. 0,01 g0,186
ScopolanHerbapol Wrocław
Buscopan
480.3Hyoscini butylbromiduminj. 0,02 g/1 ml1,260
BuscolysinSopharama
Buscopan
481.3Hyoscini butylbromidumczopek 0,01 g0,460
ScopolanHerbapol Wrocław
Buscopan
482.3Hyoscini butylbromidumczopek 0,075 g0,350
Scopolan czopek 0,01 gHerbapol Wrocław
Buscopan
483.1Ibuprofenumgran. mus. 200 mg/2,1 g gran.0,105
Ibuprofen draż. 0,2 gPolfa Pabianice
Nurofen
484.1Ibuprofenumtabl. o przedł. dział. 0,6 g0,210
Ibuprofen draż. 0,2 gPolfa Pabianice
Ibumetin retard (Ibumetin)
485.1Ibuprofenumdraż., tabl. powl. 0,2 g0,105
IbuprofenPolfa Pabianice
Ibuprom
Nurofen
486.4Ifosfamiduminj. 0,5 g, inj. 0,5 g/24 ml47,730
Macdafen (Macdafen 0,5)Instytut Farmaceutyczny
Holoxan
487.4Ifosfamiduminj. 1 g, inj. 1 g/24 ml93,930
Macdafen (Macdafen 1)Instytut Farmaceutyczny
Holoxan
488.4IfosfamidumInj. 0,2 g21,480
Macdafen 0,5 inj. 0,5 g/24 mlInstytut Farmaceutyczny
Holoxan
489.4IfosfamidumInj. 2 g; inj. 2 g/50 ml140,890
Macdafen (Macdafen 2)Instytut Farmaceutyczny
Holoxan
490.3,4Imipramini hydrochloridumdraż. 0,01 g0,056
ImipraminPolpharma
Melipramin
491.3,4Imipramini hydrochloridumdraż. 0,025 g0,072
ImipraminPolpharma
Melipramin
492.3,4Imipramini hydrochloriduminj. 0,025 g/2 ml1,186
ImipraminPolpharma
Melipramin
493.3Indapamidumtabl. powl. 2,5 mg0,501
IndapsanSanofi-Biocom
Arifon
494.3Indapamidumtabl. o powoln. uwaln. 1,5 mg0,501
Indapsan tabl. powl. 2,5 mgSanofi-Biocom
Tertensif SR
495.4Insulinum lispruminj. 40 j.m./1 ml - 10 ml40,500
Humulin R, Humulin N, Humulin L, Humulin U inj. 40 j.m./1 ml - 10 mlEli
Lilly
Humalog
496.4Insulinum lispruminj., zaw. do wstrzyk. 100 j.m./1 ml - 10 ml101,000
Humulin R, Humulin N, Humulin L, Humulin U inj. 100 j.m./1 ml - 10 mlEli
Lilly
Humalog
Humalog Mix 25
497.4Insulinum lispruminj. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml17,300
Humulin R, Humulin N, Humulin M1, Humulin M2 Humulin M3, Humulin M4 inj.
100 j.m./1 ml - 1,5 mlEli Lilly
Humalog
498.4Insulinum lispruminj., zaw. do wstrzyk., roztw. do wstrzyk. 100
j.m./1 ml - 3 ml34,600
Humulin R, Humulin N, Humulin M1, Humulin M2, Humulin M3, Humulin M4 inj.
100 j.m./1 ml - 3 mlEli Lilly
Humalog
Humalog Mix 25
Humalog Pen
Humalog Mix 50
Humalog Mix 25 Pen
Humalog Mix 50 Pen
Humalog Mix 25 Humaject
499.4Insuliny wysokooczyszczone ludzkieinj. 40 j.m./1 ml - 10 ml; zaw. do
inj. 40 j.m./1 ml - 10 ml40,500
Humulin REli Lilly
Humulin N
Humulin L
Humulin U
Insulin Actrapid HM (ludzka monokomponentna)
Insulin Insulatard HM
Insulin Monotard HM (biosyntetyczna ludzka z cynkiem)
Insulin Mixtard 30 HM (ludzka biosyntetyczna, monokomponentna)
Insulin Ultratard HM
Humulin M1 (10/90)
Humulin M2 (20/80)
Humulin M3 (30/70)
Humulin M4 (40/60)
Insuman Rapid
Insuman Comb 25/75
Insuman Basal
500.4Insuliny wysokooczyszczone ludzkieinj. 100 j.m./1 ml - 10 ml101,000
Humulin REli Lilly
Humulin N
Humulin L
Humulin U
Insulin Actrapid HM (ludzka monokomponentna)
Insulin Insulatard HM
Insulin Monotard HM
Insulin Mixtard 30 HM (ludzka biosyntetyczna, monokomponentna)
Insulin Ultratard HM
501.4Insuliny wysokooczyszczone ludzkiezaw. do inj. 100 j.m./1 ml - 5 ml;
zaw. do wstrzyk. dom. lub podsk. 100 j.m. - 5 ml50,400
Humulin REli Lilly
Humulin N
Humulin L
Humulin U
Insuman Rapid
Insuman Comb 25/75
Insuman Comb 15/85
Insuman Comb 50/50
Insuman Basal
502.4Insuliny wysokooczyszczone ludzkieinj. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; zaw.
do inj. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml17,300
Humulin REli Lilly
Humulin N
Humulin M1 (10/90)
Humulin M2 (20/80)
Humulin M3 (30/70)
Humulin M4 (40/60)
Insulin Actrapid HM Penfill
Insulin Insulatard HM Penfill
Insulin Mixtard 10 HM Penfill
Insulin Mixtard 30 HM Penfill
Insulin Mixtard 20 HM Penfill
Insulin Mixtard 40 HM Penfill
Insulin Mixtard 50 HM Penfill
Insulin Actrapid NovoLet
Insulin Mixtard 30 NovoLet
Insulin Insulatard NovoLet
503.4Insuliny wysokooczyszczone ludzkieinj. 100 j.m./1 ml - 3 ml; zaw. do
inj. 100 j.m./1 ml - 3 ml; zaw. do inj. 100 j.m./1 ml - 3 ml34,600
Humulin REli Lilly
Humulin N
Humulin M1 (10/90)
Humulin M2 (20/80)
Humulin M3 (30/70)
Humulin M4 (40/60)
Insulin Actrapid HM Penfill
Insulin Insulatard HM Penfill
Insulin Mixtard 10 HM Penfill
Insulin Mixtard 30 HM Penfill
Insulin Mixtard 20 HM Penfill
Insulin Mixtard 40 HM Penfill
Insulin Mixtard 50 HM Penfill
Insulin Mixtard 10 HM NovoLet
Insulin Mixtard 20 HM NovoLet
Insulin Mixtard 40 HM NovoLet
Insulin Mixtard 50 HM NovoLet
Insulin Actrapid NovoLet
Insulin Mixtard 30 NovoLet
Insulin Insulatard NovoLet
Insuman Rapid
Insuman Comb 25/75
Insuman Comb 15/85
Insuman 50/50
Insuman Basal
Humaject M1
Humaject M2
Humaject M3
Humaject M4
Humaject M5
Humaject N
Humaject R
Humulin R Pen
Humulin M3 Pen
Humulin N Pen
504.2Ipratropii bromidumaerosol 0,02 mg/dawkę - 15 ml (300 dawek)30,000
AtroventBoehringer Ing.
505.3Ipratropii bromidum + Fenoterolumaerosol 15 ml32,000
Berodual aerosolBoehringer Ing.
Berodual
506.1Isosorbidi dinitrastabl. podjęz. 0,0025 g0,035
Sorbonit 5 tabl. 0,005 gArgon
Isodinit
507.1Isosorbidi dinitrastabl. 0,005 g0,059
Sorbonit 5Argon
Apo-ISDN S/L (Apo-ISDN 5)
Cornilat
Isoket 5
508.1Isosorbidi dinitrastabl., tabl. podjęz. 0,01 g0,062
SorbonitArgon
Apo-ISDN (Apo-ISDN 10)
Cornilat
Isodinit
Vasorbate
509.1Isosorbidi dinitrasprolong., retard kaps., tabl., tabl. o przedł.
dział. 0,02 g0,088
Sorbonit prolongatumArgon
Isodinit
Isoket retard 20
Iso-Mack retard
Maycor Retard 20
510.1Isosorbidi dinitrasprolong., retard kaps., tabl., tabl. o przedł.
dział., tabl. o przedł. uwaln. 0,04 g0,106
Sorbonit prolong., Cardonit prolongatum 40Argon, Polfa Warszawa
Isoket Retard 40
Iso-Mack Retard 40 mg
Iso-Mack Retard
Maycor Retard 40
511.1Isosorbidi dinitrasprolong., retard kaps., tabl., tabl. o przedł.
dział., tabl. o przedł. uwaln. 0,06 g0,109
Cardonit prolongatum 60Polfa Warszawa
Iso-Mack retard
Maycor Retard 60
512.1Isosorbidi dinitraskaps. retard 0,12 g0,170
Cardonit prolongatum tabl. 0,08 gPolfa Warszawa
Isoket retard 120
513.2Isosorbidi dinitrasaerosol 1,25 mg/dawkę - 15 ml (300 dawek)20,160
Aerosonit aerozol 18 ml (200 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Isoket
514.1Isosorbidi mononitrastabl., tabl. powl. 0,01 g0,094
Effox 10, Mononit (Mononit 10)Schwarz Pharma, Sanofi-Biocom
515.1Isosorbidi mononitrastabl., tabl. powl. 0,02 g0,178
Effox 20, Mononit (Mononit 20)Schwarz Pharma, Sanofi-Biocom
Isomonit 20
516.1Isosorbidi mononitrastabl., tabl. powl. 0,04 g0,284
Isomonit 40Hexal
Mononit (Mononit 40)
Effox 40
517.1Isosorbidi mononitraskaps. o przedł. uwaln. 20 mg0,230
Mononit 20 retard tabl. 0,02 gSanofi-Biocom
Etimonis
518.1Isosorbidi mononitraskaps., tabl. o powol. uwaln.; kaps. o przedł.
dział; tabl. o przedł. uwaln., kaps. o przedł. uwaln. 0,04 g0,366
Mononit 60 retard tabl. 0,06 gSanofi-Biocom
Corangin (Corangin 40)
Izonit prolongatum 40
Olicard 40 retard
Etimonis
519.1Isosorbidi mononitraskaps., tabl., tabl. o powol. uwaln.; kaps. o
przedł. dział., kaps. o przedł. uwaln. 0,06 g0,458
Mononit 60 retardSanofi-Biocom
Corangin (Corangin 60)
Olicard 60 retard
Etimonis
520.1Isosorbidi mononitrastabl. 0,1 g0,687
Mononit 60 retard tabl. 0,06 gSanofi-Biocom
Mono Mack Depot
521.3Isradipinumtabl. 2,5 mg, kaps. 2,5 mg0,360
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Lomir
Lomir SRO
522.3Isradipinumkaps. 5 mg0,589
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Lomir SRO
523.3Kalii iodidumtabl. powl. 0,1 mg; tabl. 130,8 mcg0,052
JodostinPolpharma
Jodid 100
524.3Kalii iodidumtabl. powl. 0,2 mg; tabl. 261,6 mcg, tabl. 200 mcg0,077
JodostinPolpharma
Jodid 200
Iodox
525.3Kalii iodidumtabl. 654 mcg KJ = 500 mcg jodu0,154
Jodostin tabl. powl. 0,2 mgPolpharma
Jodid 500
526.2Ketoconazolumtabl. 0,2 g1,060
KertokonazolAnpharm
Ketozol
Nizoral
Oronazol
527.2Ketoconazolumglob. 0,4 g2,030
Ketokonazol tabl. 0,2 gAnpharm
Ketozol
Nizoral
528.2Ketoprofeninj. 0,1 g/2 ml0,970
KetonalLek
Profenid
529.2Ketoprofentabl. 0,025 g0,130
Ketonal kaps. 0,05 gLek
Toprec
530.2Ketoprofenkaps. 0,05 g0,230
ProfenidLek
Ketonal
531.2Ketoprofentabl. powl. 0,1 g0,490
Ketonal forteLek
Profenid
532.2Ketoprofentabl. o zmod. uwaln. 150 mg0,650
Ketonal forte tabl. powl. 0,1 gLek
Bi-Profenid
533.2Ketoprofenprolong.tabl. powl.; tabl. o przedł. dział., kaps. o
przedł. uwaln. 0,2 g0,810
Ketonal forte tabl. powl. 0,1 gLek
Febrofen
Profenid prolongatum
Profenid
534.3Ketotifeni hydrofumarassyrop 0,02 g/100 ml, syrop 1 mg/5 ml - 100 ml,
syrop 0,2 mg/1 ml5,960
KetotifenPolfa Warszawa
Ketof
Zaditen
535.3Ketotifeni hydrofumarassyrop 1 mg/5 ml - 200 ml8,940
Ketotifen syrop 0,02 g/100 mlPolfa Warszawa
Ketof
536.3Ketotifeni hydrofumaraskaps., tabl. 0,001 g0,132
Ketotifen, PozitanPolfa Warszawa, GlaxoWellcome Poznań
Ketof
Zaditen
537.3Ketotifeni hydrofumarastabl. powl. 0,002 g0,250
Ketotifen, Pozitan tabl. 0,001 gPolfa Warszawa, GlaxoWellcome Poznań
Zaditen SRO
538.3KolagenazaMaść 1,2 j./g - 20 g57,200
Iruxol Mono
539.4Lacidipinumtabl. powl. 2 mg0,353
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Lacipil
540.3Lacidipinumtabl. powl. 4 mg0,589
Amlozek tabl. 5 mgAdamed
Lacipil
541.4Lamotriginumtabl. do sporz. zaw. doustn. 5 mg0,490
Sabril, Gabitril, Neurontin, TopamaxHoechst Marion Roussel, Sanofi-Biocom,
Parke Davis, Janssen-Cilag
Lamictal S
542.4Lamotriginumtabl. 25 mg; tabl. do sporz. zaw. doustn. 25 mg1,650
Sabril, Gabitril, Neurontin, TopamaxHoechst Marion Roussel, Sanofi-Biocom,
Parke Davis, Janssen-Cilag
Lamictal
Lamictal S
543.4Lamotriginumtabl. 50 mg3,200
Sabril, Gabitril, Neurontin, TopamaxHoechst Marion Roussel, Sanofi-Biocom,
Parke Davis, Janssen-Cilag
Lamictal
544.4Lamotriginumtabl. 100 mg; tabl. do sporz. zaw. doustn. 100 mg6,200
Sabril, Gabitril, Neurontin, TopamaxHoechst Marion Roussel, Sanofi-Biocom,
Parke Davis, Janssen-Cilag
Lamictal
Lamictal S
545.3LansoprazolumKaps. 0,03 g3,626
Polprazol kaps. 0,02 gPolpharma
Lanzul
546.4LenogrestimumLiof. do inj. podsk. i inj. doż. 33,6 MIU528,000
Granocyte 34
547.4LetrozoleTabl. powl. 2,5 mg23,300
Femara
548.4Leuprolelini acetasMikrosfery do sp. zaw. do wstrzyk. dom. lub podsk.
11,25 mg2712,000
Lucrin Depot
549.4Leuprolelini acetasliof. do inj. o przedł. dział. 3,75 mg904,000
Lucrin Depot
550.4Levodopum + Carbidopumtabl. 100 mg/25 mg, tabl. 125 mg0,405
Poldomet 100Polpharma
Nakom Mite
551.4Levodopum + Carbidopumtabl. o kontr. uwaln. 100 mg/25 mg0,490
Poldomet 100 tabl. 100 mg/25 mgPolpharma
Sinemet CR 100/25
552.4Levodopum + Carbidopumtabl. 275 mg, tabl. 250 mg/25 mg0,582
Poldomet 250Polpharma
Nakom
Isicom
Pardopa
Sinemet
553.4Levodopum + CarbidopumTabl. 250 mg0,590
Poldomet 250 tabl. 250 mg/25 mgPolpharma
Sinemet CR 50/200
554.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl., tabl. podzielne 25
mcg0,116
Eferox 25Hexal
Euthyrox 25
Letrox 25
Thyrax Duotab
555.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl. 50 mcg0,136
Eferox 50Hexal
Eltroxin
Euthyrox
Letrox 50
556.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl. 75 mcg0,144
Eferox 75Hexal
Euthyrox 75
557.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl., tabl. podzielne 100
mcg0,150
Eferox 100Hexal
Eltroxin
Euthyrox 100
Letrox 100
Levoroxin
Thyrax Duotab
Vobenol
558.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl. 125 mcg0,160
Eferox 125Hexal
Euthyrox 125
559.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl., tabl. podzielne 150
mcg0,170
Eferox 150Wyeth-Lederle
Euthyrox 150
Thyrax Duotab
560.4Levothyroxinum natricumtabl., tabl. powl., tabl. podzielne 175
mcg0,190
Eferox 150 tabl. powl. 150 mcgHexal
Euthyrox 175
561.4Levothyroxinum natricumtabl. 200 mcg0,204
Eferox 150 tabl. powl. 150 mcgHexal
Euthyrox 200
562.3Lisinoprilumtabl. 0,005 g0,830
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Prinivil
563.3Lisinoprilumtabl. 0,01 g1,410
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Prinivil
564.3Lisinoprilumtabl. 0,02 g1,680
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Prinivil
565.4Lofenalacproszek 450 g59,400
LofenalacPolfa Kutno
566.4Lomustinumtabl., kaps. 0,04 g3,478
LomustinumInstytut Farmaceutyczny
Cecenu
567.1Loperamidi hydrochloridumkaps., tabl. 0,002 g0,299
LoperamidPolfa Warszawa
Dissenten
Imodium
568.3Loratidinumtabl. 0,01 g1,078
Loratadyna, LoratineTerpol, Galena
Flonidan
Claritine
Rotadin
569.3Loratidinumsyrop 1 mg/1 ml - 120 ml, zaw. 1 mg/1 ml - 120 ml13,600
Loratine syrop 100 mlTerpol
Flonidan
Claritine
570.4Lovastatinumtabl. 20 mg1,720
Vasilip tabl. 20 mgKrka
Lovastin
Anlostin
Lovastatinum
Mevacor
571.2Lynestrenolumtabl. 0,005 g0,320
OrgametrilOrganon
Endometril
572.1Medroxyprogesteroni acetasinj. 0,5 g/3,3 ml inj. 0,5 g/2,5 ml18,100
Depo-Provera 500, FarlutalPharmacia-Upjohn
573.1Medroxyprogesteroni acetasinj. 1 g/5 ml, inj. 1 g/6,7 ml29,900
Depo-Provera 1000, FarlutalPharmacia-Upjohn
574.1Medroxyprogesteroni acetastabl. 0,25 g2,550
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Farlutal
575.1Medroxyprogesteroni acetastabl. 0,1 g0,850
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Provera
576.1Medroxyprogesteroni acetastabl. 0,5 g4,240
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Provera
Farlutal 500
577.1Medroxyprogesteroni acetasgran. 200 mg/4 g2,100
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Provera
578.1Medroxyprogesteroni acetasgran. 500 mg/10 g4,050
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Provera
579.1Medroxyprogesteroni acetasgran. 1 g/10 g7,300
Megace tabl. 40 mgBristol Myers Squibb
Provera
580.3Medroxyprogesteroni acetasTabl. 5 mg0,560
ProveraPharmacia&Upjohn
Gestomikron
581.3Medroxyprogesteroni acetasTabl. 10 mg0,970
ProveraPharmacia&Upjohn
Gestomikron
582.4Megestroli acetastabl. 0,04 g2,130
Megace
583.4Megestroli acetastabl. 0,16 g8,530
Megace
584.4Megestroli acetaszaw. doustna 40 mg/ml - 120 ml280,000
Megace
585.4Megestroli acetaszaw. doustna 40 mg/ml - 240 ml560,000
Megace
586.4Megestroli acetaszaw. doustna 40 mg/ml - 480 ml1120,000
Megace
587.4Mercaptopurinumtabl. 0,05 g0,730
MercaptopurinVIS Katowice
Puri-Nethol
588.4Mesalazynumtabl. powl., tabl. dojel. 0,25 g0,655
JucolonAnpharm
Salozinal (Salofalk)
Salofalk 250
589.4Mesalazynumtabl. o powol. uwal., tabl. dojel. 0,5 g1,114
Jucolon tabl. powl. 0,25 gAnpharm
Salofalk 500
Pentasa
590.4Mesalazynumczopek 0,25 g1,670
Salofalk
Mesalazyna
591.4Mesalazynumczopek 500 mg3,340
Salofalk 500
592.4Mesalazynumczopek 1 g6,680
Pentasa
593.3,4Mesnumaerosol do nosa 12,5 ml14,820
MistrabronGlaxoWellcome Poznań
Mucofluid
594.2,4Mesnumpłyn do inh. lub wlewań 0,6 g/3 ml3,780
MistrabronPliva Kraków
595.4Mesnuminj. 0,2 g/2 ml1,671
Anti-UronPliva Kraków
Uromitexan
596.4Mesnuminj. 0,4 g/4 ml2,760
Anti-Uron inj. 0,2 g/2 mlPliva Kraków
Uromitexan
597.4Metformini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 500 mg0,193
MetforminPolfa Kutno
Metformax 500
Siofor
598.4Metformini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 850 mg0,330
Metformin tabl. 850 mgPolfa Kutno
Metformax 850
Siofor
599.1,4Methotrexatumtabl. 2,5 mg0,270
TrexanOrion
Methotrexat
Methotrexate
Methotrexat-Knoll 2,5
600.4Methotrexatumfiol. 0,005 g; inj. 0,005 g; inj. 0,005 g/1 ml2,910
MethotrexatLachema
Methotrexate
Methotrexate-Ebewe (Methotrexat-Knoll)
Trexan
601.4Methotrexatumfiol. 0,02 g; inj. 0,02 g/2 ml7,860
Methotrexat, MethotrexateLachema, Rhone Poulenc Rorer
602.4Methotrexatumfiol. 0,05 g; inj. 0,05 g; inj. 0,05 g/5 ml, inj. 50
mg/2 ml8,150
Methotrexate-Ebewe, (Methotrexat-Knoll)Knoll
Methotrexat
Methotrexate
Trexan
603.4Methotrexatumfiol. 0,5 g; inj. 0,5 g/5 ml, inj. 25 mg/2 ml - 20 ml,
inj. 0,5 g/20 ml53,400
Trexan, MethotrexateOrion, Rhone Poulenc Rorer
Methotrexate-Ebewe (Methotrexat-Knoll)
Methotrexat
604.4Methotrexatuminj. 1 g; inj. 1 g/10 ml; inj. 1 g/20 ml, inf. 1,0 g/40
ml105,000
Methotrexate-Ebewe (Methotrexate-Knoll)Knoll
Methotrexat
605.4MethotrexatumInj. 5 g/200 ml; fiol. 5 g/50 ml511,000
Methotrexate-Ebewe (Methotrexate-Knoll)Knoll
Methotrexat
606.4MethotrexatumInj. 0,01 g/ml5,140
Methotrexate-Ebewe (Methotrexate-Knoll)
607.1,4MethotrexatumTabl. 5 mg0,930
Methotrexat tabl. 10 mgLachema
Metotrexat-Knoll 5
608.1,4MethotrexatumTabl. 0,01 g1,310
MethotrexatLachema
Metotrexat-Knoll 10
609.4Methoxsalenumkaps., tabl. 0,01 g0,490
OxsoralenGerot Pharmazeutika
Meladinine
610.2Methyldopumtabl. 0,25 g0,256
Dopanol, MethyldopaPolfa Grodzisk, Polfa Kutno
Dopegyt
611.1Methylprednisoloni acetastabl. 4 mg0,176
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Metypred
612.1Methylprednisoloni acetastabl. 16 mg0,704
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Metypred
613.1Methylprednisolonumtabl. 4 mg0,176
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Medrol
614.1Methylprednisolonumtabl. 16 mg0,704
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Medrol
615.1Methylprednisolonumtabl. 32 mg1,408
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Medrol
616.2Methylprednizoloni acetasinj. 0,04 g/1 ml6,700
Depo MedrolJelfa SA
Depo Medrol z lidocainą
617.1Metildigoxinumtabl. 0,1 mg0,128
Digoxin tabl. 0,25 mgPolfa Kutno, Polfa Warszawa
Bemecor
Lanitop
618.1Metildigoxinuminj. 0,2 mg/2 ml0,960
Digoxin inj. 0,5 mg/2 mlPolfa Warszawa
Bemecor
Lanitop
619.1Metildigoxinumkrople 0,6 mg/1 ml0,290 za 1 ml
Digoxin BM tabl. 0,1 mgPolfa Kutno
Lanitop
Bemecor
620.4Metipranolumkrople do oczu 0,1% - 5 ml3,440
Oftensin krople do oczu 0,25% - 5 mlPolpharma
Betamann
621.4Metipranolumkrople do oczu 0,3% - 5 ml4,530
Oftensin krople do oczu 0,5% - 5 mlPolpharma
Betamann
622.1,4Metoclopramidi hydrochloridumtabl. 0,01 g0,030
MetoclopramidumPolpharma
Cerucal
623.1,4Metoclopramidi hydrochloriduminj. 0,01 g/2 ml0,774
MetoclopramidumPolpharma
Cerucal
6241Metoprololi tartrastabl. 0,05 g0,070
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi Biocom
Metocard
Metohexal 50
Metoprolol
625.1Metoprololi tartrastabl. 0,1 g0,116
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi Biocom
Metocard
Metohexal 100
Metoprolol
Betaloc
626.1Metoprololi tartrasprolong. tabl. 0,2 g0,220
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi Biocom
Metocard prolongatum
Metoprolol prolongatum
Betaloc ZOK 200
627.1Metoprololi tartrasprolong. tabl. 0,05 g0,080
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi Biocom
Betaloc ZOK 50
628.1Metoprololi tartrasprolong. tabl. 0,1 g0,132
Atenolol tabl. 0,025 gSanofi Biocom
Betaloc ZOK 100
629.3Mexiletini hydrochloridumkaps. 0,2 g0,484
MexicordPolfa Grodzisk
Mexitil
630.3Mexiletini hydrochloridumkaps. 0,1 g0,290
Mexicord kaps. 0,2 gPolfa Grodzisk
Katen
631.3Mexiletini hydrochloridumretard kaps. 0,36 g0,970
Mexicord kaps. 0,2 gPolfa Grodzisk
Mexitil Depot 360 mg
632.4Mianserini hydrochloridumtabl. powl. 0,01 g0,394
MianserinJelfa
Norserin
Lerivon
Miansan
633.Mianserini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,02 g0,788
Mianserin tabl. powl. 0,01 gJelfa
Norserin
634.4Mianserini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,03 g1,180
Mianserin tabl. powl. 0,01 gJelfa
Norserin
Lerivon
Miansan
635.4Mianserini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,06 g2,360
Mianserin tabl. powl. 0,01 gJelfa
Lerivon
636.2Miconazoli nitrasglob., tabl. dopochw. 0,1 g0,567
Gyno-FemidazolPolfa Grodzisk
Gyno-Daktarin
637.4MoclobemidumTabl. powl. 0,15 g1,300
Aurorix RocheRoche
Mocloxil
638.4MolgramostimumInj. 150 mcg275,000
Leucomax
639.4MolgramostimumInj. 300 mcg551,000
Leucomax
640.4MolgramostimumInj. 400 mcg734,000
Leucomax
641.1Molsidominumtabl. 0,002 g0,086
MolsidominaPolfa Warszawa
Corvaton
642.3Mometasoni furoaskrem 0,1% - 15 g15,200
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Elocom 0,1% (Elocom)
643.3Mometasoni furoasmaść 0,1% - 15 g15,200
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Elocom 0,1% (Elocom)
644.3Mometasoni furoaspłyn 1% - 20 ml20,300
Cutivate krem 0,05%, maść 0,005%Glaxo-Wellcome
Elocom 0,1%
645.4Montelukast sodiumtabl. powl. 10 mg8,080
Accolate tabl. powl. 20 mgZeneca
Singulair 10
646.4Montelukast sodiumTabl. do żucia 5 mg8,080
Accolate tabl. powl. 20 mgZeneca
Singulair 5
647.4Morphini sulfastabl., tabl. o przedł. dział., tabl. o przedł. uwaln.,
kaps. retard 10 mg1,160
Doltar, Vendal, M-EslonNycomed, Lannacher, Ethypharm
MST-Continus
Skenan
648.4Morphini sulfaskaps. o przedł. uwaln. 20 mg1,600
Doltar, Vendal, Nycomed, Lannacher,
Kapanol
649.4Morphini sulfastabl., tabl. o przedł. dział., tabl. o przedł. uwaln.,
kaps. retard 30 mg1,850
Skenan, M-EslonBristol Myers Squibb, Ethypharm
Doltar
Vendal
MST-Continus
650.4Morphini sulfaskaps. o przedł. uwaln. 50 mg3,150
Doltar, Vendal, Nycomed, Lannacher,
Kapanol
651.4Morphini sulfastabl., tabl. o przedł. dział., tabl. o przedł. uwaln.,
kaps. retard 60 mg3,500
Skenan, M-EslonBristol Myers Squibb, Ethypharm
Doltar
Vendal
MST-Continus
652.4Morphini sulfastabl., tabl. o przedł. dział., tabl. o przedł. uwaln.,
kaps. o przedł. uwaln., kaps. retard 100 mg5,700
Doltar, Vendal, Skenan, M-EslonNycomed, Lannacher, Bristol Myers Squibb,
Ethypharm
MST-Continus
Kapanol
653.4Morphini sulfastabl., tabl. o przedł. dział., 200 mg10,500
VendalLannacher
MST-Continus
654.1Nadroparinum calcicuminj. 2850 j.m./0,3 ml11,970
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Fraxiparine
655.1Nadroparinum calcicuminj. 3800 j.m./0,4 ml16,000
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Fraxiparine
656.1Nadroparinum calcicuminj. 7600 j.m./0,8 ml31,900
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Fraxiparine
657.1Nadroparinum calcicuminj. 5700 j.m./0,6 ml23,700
Fraxiparine
658.1Nadroparinum calcicuminj. 9500 j.m./1 ml39,900
Fraxiparine inj. 5700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Fraxiparine
659.2Naproxenumtabl. 0,125 g0,230
Naproxen tabl. 0,25 gPolfa Pabianice
Apo-Naproxen (Apo-Naproxen 125)
660.2Naproxenumtabl., tabl. dojel. 0,25 g0,380
NaproxenPolfa Pabianice
Apo-Naproxen (Apo-Naproxen 250)
Naprosyn
Sanaprox
661.2Naproxenumtabl., tabl. dojel. 0,5 g0,815
NaproxenPolfa Pabianice
Sanaprox
662.2Naproxenum natricumtabl. 0,275 g0,380
Naproxen tabl. 0,25 gPolfa Pabianice
Anapran
Apranax
663.2Naproxenum natricumtabl. 0,550 g0,815
Naproxen tabl. 0,5 gPolfa Pabianice
Anapran
Apranax
664.4Natrii clodronaskaps. 400 mg8,200
BonefosLeiras
Lodronat
665.4Natrii clodronaskonc. do wlewów 60 mg/ml - 5 ml; inj. 300 mg89,500
BonefosLeiras
Lodronat
666.4Natrii cromoglicaskaps. 0,02 g. kaps. do inh. 0,02 g0,600
CromolynOrion
Intal
667.4Natrii cromoglicasaerosol 5 mg/dawkę - 112 dawek22,000
Cromogen Inhaler (200 dawek), Cropoz aerosol (150 dawek)Norton,
GlaxoWellcome Poznań
Intal
668.4Natrii cromoglicasaerosol 5 mg/dawkę - 224 dawek67,200
Cromolyn kaps. do inh. 0,02 gOrion
Cromogen EB
669.4Natrii cromoglicasroztw. do inh. 20 mg/2 ml; roztw. do rozpyl. 20
mg/2 ml - amp.1,240
CromohexalHexal
Intal
670.2Natrii cromoglicasaerosol 2% - 26 ml, aerosol do nosa 2,6 mg/dawkę -
15 ml, 28 ml, aerozol 20 mg/ml - 30 ml0,804/1 ml
Cromosol aerosol 2,6 mg/dawkę - 28 ml, Cromohexal aerosol 20 mg/ml - 30 ml
ICN Polfa Rzeszów, Norton
Lomusol
Vividrin
671.2Natrii cromoglicaskrople do oczu 2% - 10 ml, krople do oczu 20 mg/ml
- 10 ml; 2x5 ml6,900
Polcrom, CromohexalPolfa Warszawa, Hexal
Cromosol
Lecrolyn 2%
Vividrin
672.2Natrii cromoglicaskrople do oczu 2% - 0,5 ml0,350
Polcrom krople do oczu 2% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Cromohexal
673.2Natrii cromoglicaskrople do oczu 2% - 13,5 ml8,625
Polcrom krople do oczu 2% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Hay-Crom
Opticrom
674.2Natrii cromoglicaskrople do oczu 5 mg/0,25 ml0,210
Polcrom krople do oczu 2%Polfa Warszawa
Lecrolyn 2%
675.4Natrii cromoglicasAerozol 1 mg/dawkę18,400
Taleum
676.3Natrii hyaluronasinj. 0,02 g/2 ml195,000
HyalganFidia
677.4Natrii pomidronasSucha subst. do inj. 15 mg188,500
Aredia
678.4Natrii pomidronasSucha subst. do inj. 30 mg377,000
Aredia
679.4Natrii pomidronasLiof. do sporz. roztw. do wlewów doż. 60 mg720,000
Aredia
680.4Natrii pomidronasLiof. do sporz. roztw. do wlewów doż. 90 mg1.080,000
Aredia
681.4Natrii valproastabl. dojel. 150 mg0,250
Convulex kaps. 0,3 gGerot Pharmazeutica
Orfiril 150
682.4Natrii valproastabl. powl. 0,2 g0,300
Convulex kaps. 0,3 gGerot Pharmazeutica
Depakine (Depakine 200)
Sodium valproate
683.4Natrii valproastabl., tabl. powl., tabl. dojel. 0,3 g0,390
Convulex kaps. 0,3 gGerot Pharmazeutica
Apilepsin
Depakine
Orfiril 300
684.4Natrii valproastabl. dojel. o przedł. dział. 0,3 g0,470
Convulex kaps. 0,3 gGerot Pharmazeutica
Orfiril 300 retard
685.4Natrii valproastabl. powl. 0,5 g0,620
Convulex kaps. 0,5 gGerot Pharmazeutica
Depakine
686.4Natrii valproastabl. dojel. 0,6 g0,680
Convulex kaps. 0,5 gGerot Pharmazeutica
Orfiril 600
687.4Natrii valproasRoztw. doustny 300 mg/5 ml - 250 ml32,600
Depakine syrop 5,764 g/100 ml - 150 mlGerot Pharmazeutica
Orfiril
688.4Natrii valproasSyrop 5,764 g/100 ml - 150 ml23,600
Depakine
689.4Nedocromilum natricumAerosol 2 mg/dawkę - 112 dawek33,000
Cropoz aerosol (150 dawek), GlaxoWellcome Poznań, Norton
Tilade
Tilade mint
690.2Nedocromilum natricumKrople do oczu 2% - 5 ml3,450
Polcrom krople do oczu 2x5 mlPolfa Warszawa
Tilavist
691.2Nedocromilum natricumAerozol do nosa 1% - 15 ml10,800
Cromolos aerosolICN Polfa Rzeszów
Tilarin
692.1Nifedipinumkaps. 0,005 g0,024
Cordafen, Nifedipine tabl. powl. 0,01 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Nifedipin-Ratiopharm
Nifehexal 5
693.1Nifedipinumtabl. powl., kaps., draż. 0,01 g0,040
Cordafen, NifedipinePolpharma, Polfa Grodzisk
Apo-Nifed
Adalat
Cordipin
Corinfar
Nifecard
Nifedicor
Nifedypina
Nifedipinum
Nifedipin-Ratiopharm
Nifehexal 10
Zenusin-10
694.1Nifedipinumkaps., tabl. powl. 0,02 g0,070
Cordafen, Nifedipine tabl. powl. 0,01 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Nifedicor
Zenusin-20
695.1Nifedipinumretard kaps., tabl., tabl. powl. 0,02 g0,105
Cordafen, Nifedipine tabl. powl. 0,01 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Adalat retard, Adalat SL
Cordipin retard
Corinfar retard
Nifecard retard
Nifedicor
Nifedipin Retard Ratiopharm 20
Nifehexal 20 retard
696.1Nifedipinumtabl. powl. o przedł. dział. 0,03 g0,120
Cordafen, Nifedipine tabl. powl. 0,01 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Adalat CC 30
697.1Nifedipinumtabl. powl. o przedł. dział. 0,060,210
Cordafen, Nifedipine tabl. powl. 0,01 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Adalat CC 60
698.1NifedipinumKrople, krople doustne 20 mg/ml - 30 ml6,010
CordafenPolpharma
Nifedicor
699.3Nifuroxazidumkaps., tabl. powl. 0,1 g0,191
NifuroksazydPolfa Grodzisk
Ercefuryl
700.3Nifuroxazidumsyrop 4 g/100 g - 90 ml, zaw. 4% - 90 ml8,860
NifuroksazydPolfa Grodzisk
Ercefuryl
701.1Nitrendipinumtabl. 0,01 g0,187
NitrendypinaAnpharm
Unipres 10
702.1Nitrendipinumtabl. 0,02 g0,267
NitrendypinaAnpharm
Baypress
Unipres 20
703.2Nitrofurantoinumkaps. 0,1 g0,790
Furaginum tabl. 0,05 gAdamed
Nifuratio Retard
704.2Norethisteroni acetastabl. 0,005 g0,230
NorethisteronJelfa SA
Primolut Nor
705.3Norfloxacinumtabl., tabl. powl. 0,4 g0,890
NorbactinRanbaxy
Nolicin
706.1Nystatinumdraż., tabl. powl. 500 000 j.m.0,326
Nystatin, NystatynaPliva Kraków, Medexport
707.1Odżywkiproszek 450 g39,500
Bebilon pepti MCT proszek 450 gN.V.Nutricia
Pregestimil
708.3,4OdżywkiProszek 400 g16,100
Bebilon sojowy (Bebilon sojowy 1)N.V.Nutricia
Pro-Sobee, Pro-Sobee 1
Isomil
709.3Ofloxacini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,1 g0,824
OflodinexPolpharma
Zanocin
710.3Ofloxacini hydrochloridumTabl., tabl. powl. 0,2 g1,648
OflodinexPolpharma
Tarivid
Tarivid 200
Zanocin
711.4Olanzapinumtabl. powl. 5 mg8,250
Rispolept tabl. powl.Janssen-Cilag
Zyprexa
712.4Olanzapinumtabl. powl. 10 mg16,500
Rispolept tabl. powl.Janssen-Cilag
Zyprexa
713.3Omeprazolumkaps. 10 mg1,994
Polprazol kaps. 0,02 gPolpharma
Losec (Losec 10)
714.3Omeprazolumkaps., tabl. powl. 20 mg3,626
PolprazolPolpharma
Losec
Exter
Gasec-20-Gastrocap
Helicid 20
Ortanol
Prazol
715.4Ondansetron hydrochloride dihydratetabl. powl. 0,004 g10,299
AtossaAnpharm
Zofran
716.4Ondansetron hydrochloride dihydratetabl. powl. 0,008 g21,128
AtossaAnpharm
Zofran
717.4Ondansetron hydrochloride dihydratesyrop 4 mg/5 ml - 50 ml103,000
Atossa tabl. powl.Anpharm
Zofran
718.4Ondansetron hydrochloride dihydrateczopek 16 mg42,300
Zofran
719.4Opatrunki alginianowerozm. 5x5 cm; 5,1x5,1 cm5,000
AquacelConvatec
Kaltostat
Sorbalgon
Fibracol Plus
720.4Opatrunki alginianowerozm. 9,5x9,5 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Fibracol (Fibracol Plus)
721.4Opatrunki alginianowerozm. 7,5x12 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Kaltostat
722.4Opatrunki alginianowerozm. 10x20 cm; 10,2x22,2 cm17,080
Comfeel rozm. 15x15 cmColoplast
Kaltostat
Fibracol Plus
723.4Opatrunki alginianowerozm. 10x10 cm; 10,2x11,1 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Sorbalgon
Aquacel
Fibracol Plus
724.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 6x14 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Hydrocoll Concave
725.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 10x10 cm8,920
ComfeelColoplast
Algoplaque
Granuflex
Hydrocoll
726.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 15x15 cm17,080
ComfeelColoplast
Algoplaque
Granuflex
Hydrocoll
727.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 15x20 cm22,700
Comfeel rozm. 20x20 cmColoplast
Granuflex
Comfeel
728.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 15x18 cm22,700
Comfeel rozm. 20x20 cmColoplast
Hydrocoll Sacrall
729.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 20x20 cm28,390
ComfeelColoplast
Algoplaque
Granuflex
Hydrocoll
730.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 10x10 cm14,500
Hydrocoll ThinHartmann
Granuflex Extra Thin
731.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 15x15 cm23,600
Hydrocoll ThinHartmann
Granuflex Extra Thin
732.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 7,5x7,5 cm13,700
Granuflex Extra Thin
733.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 10x10 cm24,300
Granuflex Bordered
734.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 15x15 cm33,400
Granuflex Bordered
735.4Opatrunki hydrokoloidoweśrednica 10 cm18,600
Granuflex Bordered rozm. 10x10 cmConvatec
Comfeel
736.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 10x13 cm32,000
Granuflex Bordered rozm. 15x15 cmConvatec
Granuflex Bordered
737.4Opatrunki hydrokoloidoweśrednica 15 cm43,000
Granuflex Bordered rozm. 15x15 cmConvatec
Comfeel
738.4Opatrunki hydrokoloidowerozm. 5x7 cm8,500
Granuflex Extra Thin rozm. 7,5x7,5 cmConvatec
Comfeel
739.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 5x5 cm5,000
Aquacel rozm. 5x7 cmConvatec
Allevyn
740.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 10x10 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Allevyn
Combiderm
741.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 14x14 cm17,080
Comfeel rozm. 15x15 cmColoplast
Combiderm
742.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 9,5x9,5 cm8,920
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Tielle
743.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 7x9 cm8,000
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Tielle
744.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 15x15 cm17,080
Comfeel rozm. 15x15 cmColoplast
Tielle
745.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 20x20 cm28,390
Comfeel rozm. 20x20 cmColoplast
Allevyn
746.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 11x11 cm10,800
Comfeel rozm. 10x10 cmColoplast
Tielle
747.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 15x20 cm22,700
Comfeel rozm. 20x20 cmColoplast
Tielle
748.4Opatrunki hydropolimerowerozm. 18x18 cm, Sacrum24,500
Comfeel rozm. 20x20 cmColoplast
Tielle
749.4Pancreatinumkaps. 150 mg (10000 j. lipazy), kaps. 10000 j.
lipazy0,385
Lipancrea kaps. dojel. 16.000 j. lipazyPolfa Warszawa
Kreon 10000
Panzytrat 10000
750.4Pancreatinumkaps. 20000 j. lipazy0,770
Lipancrea kaps. dojel. 16.000 j. LipazyPolfa Warszawa
Panzytrat 20000
751.4Pancreatinumkaps. z mikrepel. 300 mg, kaps. 25.000 j. lipazy0,960
Lipancrea kaps. dojel. 16000 j. lipazyPolfa Warszawa
Kreon 25000
Panzytrat 25000
752.3Pantoprazolumtabl. powl. 40 mg3,626
Polprazol kaps. 0,02 gPolpharma
Controloc
753.1Parnaparinum natricuminj. 3200 I.U. aXa11,000
Fluxum
754.1Parnaparinum natricuminj. 6400 I.U. aXa18,400
Fluxum
755.4Paroxetini hydrochloridumtabl. powl. 20 mg0,696
Fluoxetina tabl. 0,02 gPolpharma
Seroxat
756.4Paroxetini hydrochloridumtabl. powl. 30 mg1,044
Fluoxetina tabl. 0,02 gPolpharma
Seroxat
757.2Pentazocini hydrochloriduminj. 0,03 g/1 ml1,170
PentazocinumPolfa Warszawa
Fortral
758.3Pentoxifyllinumdraż., tabl. powl. 0,1 g0,185
Polfilin, Grofilina, AgapurinPolpharma, Polfa Grodzisk, Slovakofarma
Trental
759.3Pentoxifyllinumtabl. 0,2 g0,300
Polfilin, Grofilina draż., tabl. powl. 0,1 gPolpharma, Polfa Grodzisk
Ralofekt
760.3Pentoxifyllinumprolong. draż., tabl., tabl. powl. 0,4 g0,544
Polfilin prolongatum, Agapurin retardPolpharma, Slovakofarma
Azupentat-400 retard
Dartelin retard
Pentilin Retard
Trental
Trental 400
761.3Pentoxifyllinumretard tabl., tabl. powl. 0,6 g0,780
Pentohexal 600 Retard, Agapurin 600 retardHexal, Slovakofarma
762.3Pentoxifyllinuminj. 0,1 g/5 ml, inj. 20 mg/1 ml - 5 ml; roztw. do
inj. 0,1 g/5 ml2,372
PolfilinPolpharma
Pentilin
Ralofekt
Trental
763.3Pentoxifyllinumkonc. do sporz. roztw. doż. 0,3 g/15 ml; inj. 0,3 g/15
ml; inj. 0,3 g/10 ml2,186
PolfilinPolpharma
Pentohexal 300 (Pentohexal)
Ralofekt
764.4Perazini dimaleastabl., draż. 0,025 g0,107
PernazinumLabor
Taxilan
765.3PerindoprilTabl. 0,004 g1,410
Prestarium
766.2Pethidini hydrochloriduminj. 0,1 g/2 ml1,230
DolcontralPolfa Warszawa
Dolargan
767.1Phenoxymethylpenicillinum benzathiniZaw. 750000 j.m./5 ml - 60
ml16,000
Ospen 750 syropBiochemie
768.1Phenoxymethylpenicillinum kalicumtabl. do przyg. zaw. 600000
j.m.0,570
Ospen tabl. powl. 500000 j.m.Biochemie
Megacillin Oral Tabs
769.1Phenoxymethylpenicillinum kalicumtabl. do przyg. zaw. 1000000
j.m.0,738
Ospen, TaropenBiochemie, Polfa Tarchomin
Megacillin Oral Tabs
770.1Phenoxymethylpenicillinum kalicumtabl. powl. 1500000 j.m.0,928
Taropen, OspenPolfa Tarchomin Biochemie
Megacillin Oral Syrop
771.1Phenoxymethylpenicillinum kalicumgran. do przyg. syr. 300000 j.m./5
ml - 80 ml10,100
Ospen 400 zaw. doustn. 400000 j. m./5 ml - 60 mlBiochemie
Megacillin Oral Syrop
772.1Phenoxymethylpenicillinum benzathinizaw. doustn. 400000 j.m./5 ml -
60 ml10,100
Ospen 400
773.4Pilocarpini hydrochloridumkrople do oczu 1% - 10 ml6,650
Pilocarpinum krople do oczu 2% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Pilomann 1%
774.4Pilocarpini hydrochloridumkrople do oczu 1% - 15 ml10,000
Pilocarpinum krople do oczu 2% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Isopto-Carpine
775.4Pilocarpini hydrochloridumkrople do oczu 2% - 10 ml; 2x5 ml8,580
Pilocarpinum (Pilocarpinum 2%)Polfa Warszawa
Pilomann 2%
776.4Pilocarpini hydrochloridumkrople do oczu 2% - 15 ml11,150
Pilocarpinum krople do oczu 2% - 2x5 mlPolfa Warszawa
Isopto-Carpine 2%
777.4Pilocarpini hydrochloridumżel 4% - 5 g9,500
Pilocarpinum ophtalmicum maść do oczu 2% - 3 gJelfa SA
Pilogel HS
778.3Piroxicamumczopek 0,02 g0,338
Piroxicam (Piroxicam 20)GlaxoWellcome Poznań
Feldene
779.3Piroxicamumkaps., tabl. powl. 0,01 g0,090
PiroxicamJelfa SA
Apo-Piroxicam (Apo-Piroxicam 10)
Feldene
Hotemin
780.3Piroxicamumkaps., tabl. powl. 0,02 g0,160
PiroxicamJelfa SA
Apo-Piroxicam (Apo-Piroxicam 20)
Feldene
Hotemin
781.2Polividonum Iodumglobulki 0,2 g0,520
PolseptolGlaxoWellcome Poznań
Betadine
782.2Polividonum Iodumczopek 0,2 g0,520
Polseptol glob. 0,2 gGlaxoWellcome Poznań
Betadine
783.2Polividonum Iodummaść 10% - 20 g6,600
Polseptol maść 1%GlaxoWellcome Poznań
Betadine
784.2Polividonum Iodummydło w płynie 75 mg/ml - 120 ml17,000
Povidone Iodine 10% - 20 mlPolfa Kutno
Betadine
785.2Polividonum Iodumpłyn 10% - 30 ml10,200
Povidone iodine 10% - 20 mlPolfa Kutno
Betadine
786.4Pravastatinumtabl. 10 mg1,550
Vasilip tabl. 0,02 gKrka
Lipostat
787.4Pravastatinumtabl. 20 mg2,580
Vasilip tabl. 0,02 gKrka
Lipostat
Pravachol
788.4Prazosini hydrochloridumtabl. 0,001 g0,068
PolpressinPolpharma
Adversuten
Minipress
789.1Prazosini hydrochloridumtabl. 0,002 g0,094
PolpressinPolpharma
Minipress
790.1Prazosini hydrochloridumtabl. 0,005 g0,149
PolpressinPolpharma
Adversuten
Minipress
791.1Prednisolonumtabl. 1 mg0,062
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Decortin H1
792.1Prednisolonumtabl. 5 mg0,176
EncortolonPolfa Pabianice
Decortin H5
793.1Prednisolonumtabl. 20 mg0,450
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Decortin H20
794.1Prednisolonumtabl. 50 mg1,670
Encortolon tabl. 0,005 gPolfa Pabianice
Decortin H50
795.1Propafenoni hydrochloridumtabl. powl. 0,15 g0,352
PolfenonPolpharma
Prolekofen
Rytmonorm (Rytmonorm 50)
796.1Propafenoni hydrochloridumtabl. powl. 0,3 g0,598
PolfenonPolpharma
Prolekofen
Rytmonorm (Rytmonorm 300)
797.1Propranololi hydrochloridumtabl. 0,01 g0,031
PropranololPolfa Warszawa
Apo-Propranolol
798.1Propranololi hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,04 g0,056
PropranololPolfa Warszawa
Apo-Propranolol
Propra-Ratiopharm 40
799.1Propranololi hydrochloridumkaps., tabl. 0,08 g0,140
Propranolol tabl. 0,004 gPolfa Warszawa
Propranolol prolongatum 80 mg
Propra Retard Ratiopharm 80
800.1Propranololi hydrochloridumtabl. powl. 0,08 g0,100
Propranolol tabl. 0,04 gPolfa Warszawa
Propra-Ratiopharm 80
801.1Pyrimethaminumtabl. 0,025 g0,369
Daraprim, PyrimenGlaxo-Wellcome, Polfa Pabianice
802.3Quinaprilumtabl. powl. 5 mg0,750
Prestarium tabl. 4 mgServier
Accupro 5
803.3Quinaprilumtabl. powl. 10 mg0,940
Prestarium tabl. 4 mgServier
Accupro 10
804.3Quinaprilumtabl. powl. 20 mg1,690
Prestarium tabl. 4 mgServier
Accupro 20
805.1Ranitidini hydrochloridumtabl. powl., tabl. mus. 0,15 g0,170
Ranitydyna, RanigastSanofi Biocom, Polpharma
Histac
Apo-Ranitidine
Ragastin
Raniberl
Ranigasan
Ranisan
Ranital
Ranitine
Ranitin 150
Zantac
Zantac effervescent
Novo-Ranidyne
806.1Ranitidini hydrochloridumtabl. mus., tabl. powl. 0,3 g0,340
Ranitydyna, HistacSanofi-Biocom, Ranbaxy
Apo-Ranitidine
Ranitin 300
Zantac effervescent
Zantac
Novo-Ranidyna
807.3Retinol acetas, Retinoli palmitaskaps. 12.000 j.m.0,074
Vitaminum AGlaxoWellcome Poznań
Witamina A
808.1Reviparinum natricumRoztw. do inj. 0,25 ml6,010
Fraxiparine inj. 5.700 j.m./0,6 mlSanofi-Biocom
Clivarin 1432
809.4Rifamycinuminj. dom. 0,25 g/3 ml6,930
RifogalGalenika
Rifocin
810.4RisperidonumTabl. 1 mg3,300
Rispolept
811.4RisperidonumTabl. 2 mg6,600
Rispolept
812.4RisperidonumTabl. 3 mg9,900
Rispolept
813.4RisperidonumTabl. 4 mg13,200
Rispolept
814.4RisperidonumRoztw. doustny 1 mg/ml - 30 ml33,000
Rispolept
815.4RisperidonumRoztw. doustny 1 mg/ml - 100 ml99,000
Rispolept
816.4RivastigmineKaps. 1,5 mg7,640
Exelon
817.4RivastigmineKaps. 3 mg7,64
Exelon
818.4RivastigmineKaps. 4,5 mg7,64
Exelon
819.4RivastigmineKaps. 6 mg7,64
Exelon
820.4Rivastigmineroztw. do picia 2 mg/ml-120 ml610,000
Exelon kaps.Navartis
Exelon
821.4Salbutamoli sulfasaerosol 0,1 mg/dawkę - (200 dawek); aer. bezfr.,
zaw. 100 mcg/dawkę (200 dawek)5,150
Salbutamol aerosol 20 ml (400 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Salamol
Salbuvent
Ventolin
822.4Salbutamoli sulfaskrążki do inh. 200 mcg/dawkę - 120
dawek15,450/opak.
Salbutamol aerosol 20 ml (400 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Ventodisks
823.4Salbutamoli sulfaskrążki do inh. 400 mcg/dawkę - 120
dawek27,000/opak.
Salbutamol aerosol 20 ml (400 dawek)GlaxoWellcome Poznań
Ventodisks
824.4Salbutamoli sulfassyrop 0,04 g/100 ml4,320
SalbutamolPolfa Warszawa, Hasco Lek
825.4Salbutamoli sulfasRoztw. do nebulizacji 2,5 mg/2,5 ml2,200
VentolinGlaxoWellcome Poznań
Steri-Neb Salamol
826.4Salbutamoli sulfasRoztw. do nebulizacji 5 mg/2,5 ml3,190
VentolinGlaxoWellcome Poznań
Steri-Neb Salamol
827.Salbutamoli sulfaspłyn do inh. z nebul. 5 mg/ml - 20 ml24,500
Ventolin
828.4Salmeteroli xinofasaerozol 0,025 mg/dawkę - 60 dawek70,000
Foradil prosz. do inh.Novartis
Serevent
829.4Salmeteroli xinofasaerozol 0,025 mg/dawkę - 120 dawek140,000
Foradil prosz. do inh.Novartis
Serevent
830.4Salmeteroli xinofasproszek do inh. 50 mcg/dawkę - 60 dawek140,000
Foradil prosz. do inh.Novartis
Serevent Dysk
831.4Salmeteroli xinofasproszek do inh. 50 mcg/dawkę - 28 dawek70,000
Foradil prosz. do inh.Novartis
Serevent Dysk
832.4Salmeteroli xinofasproszek 0,05 mg/dawkę - 60 dawek140,000
Foradil prosz. do inh.Novartis
Serevent Rotadisks
833.4Selegilini hydrochloridumtabl. 0,005 g0,403
Segan, SelerinPolpharma, Anpharm
Jumex
Niar
Selenor
Selgi
Selgres
834.4Selegilini hydrochloridumtabl. 0,01 g0,645
Segan, Selerin tabl. 0,005 gPolpharma, Anpharm
Selenor
Selgres
835.4Sertralinumtabl. 0,05 g0,696
Fluoxetin tabl. 0,02 gPolpharma
Zoloft
836.4Sertralinumtabl. 0,1 g1,470
Fluoxetin tabl. 0,02 gPolpharma
Zoloft
837.4SimvastatinumTabl., tabl. powl. 10 mg2,070
VasilipKrka
Zocor (Zocor 10)
838.4SimvastatinumTabl., tabl. powl. 20 mg3,100
VasilipKrka
Zocor (Zocor 20)
839.4Simvastatinumtabl. 40 mg4,400
Vasilip tabl. 0,02 gKrka
Zocor (Zocor 40)
840.3Sotaloli hydrochloridumtabl. 0,08 g0,317
Biosotal (Biosotal 80)Sanofi-Biocom
Darob
Gilucor Mite
Sotalex mite
Sotahexal 80
841.3Sotaloli hydrochloridumtabl. 0,160 g0,575
Biosotal (Biosotal 160)Sanofi-Biocom
Darob
Gilucor
Sotalex 160 (Sotalex)
Sotahexal 160
842.3Spironolactonumtabl. 0,025 g0,220
Spironol, Spironolacton 25Polfa Grodzisk, Biofarm
Aldactone A
Polsprin
Veraspiron
843.3Spironolactonumkaps. 0,05 g0,374
Spironol, Spironolacton 25 tabl. 0,025 gPolfa Grodzisk, Biofarm
Spironolacton Stada
844.3Spironolactonumkaps., tabl. 0,1 g0,636
Spironol tabl. 0,025 gPolfa Grodzisk
Aldactone 100
Spironolacton Stada
Spironol 100
Sucralan
845.2Sucralfatumtabl. 1 g, gran. 1 g - sasz., zaw. 1 g/5 ml - sasz., sasz.
5 ml; gran. 1 g - sasz.0,282
UlgastranPolfa Grodzisk
Sucralfate
Suratio 1000
Ulcogant
Ulcogant Suspension (Ulcogant)
Venter
846.2Sucralfatumzaw. 250 ml14,100
UlgastranPolfa Grodzisk
Ulcogant Suspension (Ulcogant)
847.2Sulfadiazinum argentumkrem 1% - 50 g8,600
DermazinLek
Flammazine
848.4SulfasalazinumTabl. 0,5 g0,760
Sulfasalazin
849.4SulfasalazinumTabl. powl. 0,5 g0,830
Sulfasalazin EN
850.4Sulpiridumkaps., tabl. 0,2 g0,474
SulpirydFarmacom
Eglonyl forte
Meresa 200
Sulpirid
Sulpiryl
851.4Sulpiridumkaps. 0,05 g0,209
SulpirydFarmacom
Eglonyl
Meresa 50
Sulpirid
Sulpiryl
852.4Sulpirydumsyrop 0,5 g/100 ml5,740
SulpirydFarmacom
Eglonyl
853.3Sultamicillinumtabl. 0,375 g0,280
Ampicillin tabl. 0,5 gPolfa Tarchomin
Unasyn
854.3Sultamicillinumprosz. do przyg. zaw. 0,25 g/5 ml - 50 ml3,940
Ampicillin zaw. 0,25 g/5 ml - 60 mlPliva Kraków
Unasyn
855.3Sultamicillinumprosz. do przyg. zaw. 0,25 g/5 ml - 70 ml5,100
Ampicillin zaw. 0,25 g/5 ml - 60 mlPliva Kraków
Unasyn
856.4Tamaxifeni citrastabl., tabl. powl. 0,01 g0,287
TamaxifenAnpharm
Tamoxifen Ebewe (Tamoxifen-Knoll 10)
Nolvadex
Tamaxifen 10 Hexal
Tamofen
Zemide 10
Zitazonium
857.4Tamoxifeni citrastabl., tabl. powl. 0,02 g0,527
TamaxifenAnpharm
Tamoxifen Ebewe (Tamoxifen-Knoll 20)
Tamoxifen 20 Hexal
Nolvadex D
Tamofen
Zemide 20
Zitazonium
858.4Tamoxifeni citrastabl., tabl. powl. 0,03 g0,810
Tamoxifen Ebewe (Tamoxifen-Knoll 30)Knoll
Tamoxifen 30 Hexal
Zemide 30
Zitazonium
859.4Tamoxifeni citrastabl., tabl. powl. 0,04 g1,055
Tamaxifen tabl. 0,02 gAnpharm
Tamaxifen 40 Hexal
Tamofen
Tamoxifen
Zemide 40
Zitazonium
860.3Tamsulosini hydrochloridumkaps. o przedł. działaniu 0,4 mg3,250
Hytrin tabl. 5 mgAbbott
Omnic 0,4
861.4Terazosini hydrochloridumTabl. 1 mg + 2 mg36,960/14 tabl.
Hytrin
862.4Terazosini hydrochloridumTabl. 2 mg2,640
Hytrin
863.4Terazosini hydrochloridumTabl. 5 mg3,250
Hytrin
864.4Terazosini hydrochloridumTabl. 10 mg4,750
Hytrin
865.Testy diagnostyczne
4- do oznaczania glukozy w moczutest paskowy0,370/ za 1 pasek
TEST-TAPEEli Lilly
Diabur Test 5000
S-Glukotest
4- do oznaczenia glukozy i acetonu w moczutest paskowy0,270/ za 1 pasek
Cormay Uritest-1Cormay Poland
4- do oznaczenia glukozy i acetonu w moczu
Cormay Uritest-1test paskowy0,270
Keto DiastixCormay Polandza 1 pasek
Keto-Diabur-Test 5000
4- do oznaczania glukozy we krwitest paskowy1,260/
Glucostix, BM Test-1-44 RF/HaemoGlukotest 20-800 RFBayer, POCH Gliwice,
Boehringer Manhza 1 pasek
Dextrostix
Glucocard
Exac Tech
Accu-Chek Glucose
Diascan
Accutrend-Glucose
Glucocard II
Medisense Blood Glucose Sensor
Electrodes
Glucotrend
One Touch
Sulfcare Blood Glucose Test Strip 1
Glocodisc Espirit
Elite SensorsTM
866.4Theophyllinumprolongatum, retard tabl. 0,1 g, kaps. o przedł. dział.
0,1 g0,103
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Theoplus
Theoplus 100 mg
Theophyllinum
867.4Theophyllinumkaps. o przedł. uwaln. 125 mg0,124
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Afonilum retard
868.4Theophyllinumretard kaps., tabl. 0,2 g; kaps. o przedł. dział. 0,2 g,
kaps. o zmod. uwaln. 0,2 g0,170
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Teotard 200
Theo-Dur
Euphyllin long
Theophyllinum
869.4Theophyllinumretard, prolong. kaps., tabl. powl. 0,25 g0,216
Theophyllinum prolongatumPliva Kraków
Afonilum retard
Euphyllin CR retard
870.4Theophyllinumprolong., retard tabl. 0,3 g; kaps. o przedł. dział. 0,3
g, kaps. o zmod. uwaln. 0,2 g0,228
Theophyllinum 300 prolongatum, Theospirex retard,
TheophyllinumGlaxoWellcome Poznań, Biofarm, Terpol
Theoplus
Theoplus 300 mg
Euphyllin long
871.4TheophyllinumRetard kaps. 0,35 g0,251
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Teotard 350
872.4Theophyllinumkaps. 0,375 g0,274
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Afonilum retard forte
873.4Theophyllinumtabl. o przedł. uwaln. 400 mg0,274
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Uni-Dur
874.4TheophyllinumRetard0,310
kaps., tabl. 0,5 g
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Teotard 500
875.4Theophyllinumtabl. o przedł. uwaln. 600 mg0,365
Theophyllinum 300 prolongatumGlaxoWellcome Poznań
Uni-Dur
876.1Thiamazolumtabl., tabl. powl. 5 mg0,070
MetizolICN Polfa Rzeszów
Thyrozol 5
877.1Thiamazolumtabl. powl. 10 mg0,104
Metizol tabl. 5 mgICN Polfa Rzeszów
Thyrozol 10
878.1Thiamazolumtabl. powl. 20 mg0,140
Metizol tabl. 5 mgICN Polfa Rzeszów
Thyrozol 20
879.2,4Thietylperazini maleasczopek 6,5 mg1,800
TorecanKrka
880.4Tiagabinumtabl. powl. 5 mg3,170
Gabitril
881.4TiagabinumTabl. powl. 10 mg6,340
Gabitril
882.4TiagabinumTabl. powl. 15 mg9,500
Gabitril
883.3Ticlopidini hydrochloridumtabl., tabl. powl. 0,25 mg1,427
IfadipinAnpharm
Aclotin
Tagren
Ticlid
Ticlo
884.4Timololi maleaskrople do oczu 0,25% - 5 ml3,440
OftensinPolpharma
Cusimolol
Oftan-Timolol
Timohexal 0,25%
Timoptic 0,25%
885.4Timololi maleaskrople do oczu 0,5% - 5 ml4,530
Oftensin, Timohexal 0,5%Polpharma, Hexal
Cusimolol
Oftan-Timolol
Timoptic 0,5%
886.4Timololi maleaskrople do oczu 0,1% - 5 ml1,720
Oftensin krople do oczu 0,25% - 5 mlPolpharma
Timohexal 0,1%
887.4Timololi maleaskrople do oczu tworzące żel 0,25% - 2,5 ml3,440
Oftensin krople do oczu 0,25% - 5 mlPolpharma
Timoptic XE
888.4Timololi maleaskrople do oczu tworzące żel 0,5% - 2,5 ml4,850
Oftensin krople do oczu 0,25% - 5 mlPolpharma
Timoptic XE
889.3Tobramycini sulfasInj. 0,08 g/2 ml13,600
NebcinEli Lilly
Brulamycin
890.3Tocoferoli acetaskaps., kaps. twarde, tabl. powl. 0,1 g, 100
j.m.0,123
Vitaminum EGlaxoWellcome Poznań
Forte E-Vite
Dolovit Vitamina E
Witamina E
891.3Tocopheroli acetasdraż. 0,15 g0,148
Vitaminum E kaps. 0,1 gGlaxoWellcome Poznań
Sant-E-Gal
892.4TolbutaminumTabl. 5 mg0,180
Antidiab tabl. 5 mgKrka
Diabetol
893.4Topiramatumtabl. powl. 25 mg1,960
Topamax
894.4Topiramatumtabl. powl. 50 mg3,500
Topamax
895.4Topiramatumtabl. powl. 100 mg6,200
Topamax
896.4Topiramatumtabl. powl. 200 mg11,600
Topamax
897.3,4Tramadoli hydrochloridumczopek 0,1 g1,368
Tramadol, TramalGlaxoWellcome Poznań, Polpharma
Trodon
898.3,4Tramadoli hydrochloriduminj. 0,05 g/1 ml1,302
Tramal (Tramal 50), TramadolPolpharma, Pliva Kraków
Trodon
899.3,4Tramadoli hydrochloriduminj. 0,1 g/2 ml1,826
Tramal (Tramal 100), TramadolPolpharma, Pliva Kraków
Trodon
900.3,4Tramadoli hydrochloridumkaps. 0,05 g0,586
Tramadol, TramalSynteza, Polpharma, Polfa Grodzisk
Trodon
901.3,4Tramadoli hydrochloridumkrople 0,1 g/1 ml - 10 ml13,360
Tramal, TramadolPolpharma, Synteza
Trodon
902.3,4Tramadoli hydrochloridumkrople 0,1 g/1 ml - 96 ml96,790
TramalPolpharma
903.3,4Tramadoli hydrochloridumtabl. o przedł. dział. 0,1 g1,357
TramalPolpharma
904.3,4Tramadoli hydrochloridumtabl. o przedł. dział. 0,15 g1,920
TramalPolpharma
905.3,4Tramadoli hydrochloridumtabl. o przedł. dział. 0,2 g2,463
TramalPolpharma
906.3Trandolaprilumkaps. 0,5 mg0,470
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Gopten
907.3Trandolaprilumkaps. 0,002 g1,410
Prestarium tabl. 0,004 gServier
Gopten
908.2Tretinoinumpłyn 0,05% - 50 ml7,480
Atrederm płyn 0,05% - 60 mlPolfa Kraków
Airol
909.4Trifluoroperazini dihydrochloridumTabl. powl. 0,001 g0,084
Apo-Trifluoperazine (Apo-Trifluoperazine 1)
910.4Trifluoroperazini dihydrochloridumTabl. powl. 0,002 g0,090
Apo-Trifluoperazine (Apo-Trifluoperazine 2)
911.4Trifluoroperazini dihydrochloridumTabl. powl. 0,02 g0,180
Apo-Trifluoperazine (Apo-Trifluoperazine 20)
912.4Trifluoroperazini dihydrochloridumtabl. powl., draż. 0,005 g0,132
Apo-Trifluoperazine (Apo-Trifluoperazine 5)Apotex
Stelazine
913.4Trifluoroperazini dihydrochloridumDraż., tabl. powl. 0,01 g0,162
Apo-Trifluoperazine (Apo-Trifluoperazine 10)Apotex
Terfluzine
914.4Trihexyphenidyli hydrochloridumTabl. 0,002 g0,102
Parkopan 2
915.4Trihexyphenidyli hydrochloridumTabl. 0,005 g0,190
Parkopan 5
916.4Triptorelinuminj. 3,75 mg904,000
Lucrin liof. do inj.Abbott
Decapeptyl Depot
917.4Tropisetron hydrochloridumkaps. 0,005 g42,300
Atossa tabl. 0,008 gAnpharm
Navoban
918.4Vaccinum BCGliof. do sporz. wlew. dopęch. 50 mg/ml, 500 ml CFU, inj.
100 mg (zaw. do wlewek dopęch. 100 mg/ml prątków BCG), liof. do inj. 81 mg
prątków. BCG132,590
Onko BCGBiomed Lublin
Onco TICE
Immunostymulant BCG ImmuCyst
919.1Verapamili hydrochloridumdraż., tabl., tabl. powl. 0,04 g0,108
Staveran 40 mg (Staveran 40)Polpharma
Isoptin (Isoptin 40)
Lekoptin
Verapamil
Verpamil
Veratio 40
920.1Verapamili hydrochloridumdraż., tabl., tabl. powl. 0,08 g0,163
Staveran 80 mg (Staveran 80)Polpharma
Apo-Verap
Falicard 80
Isoptin (Isoptin 80)
Lekoptin
Verpamil
Veratio 80
Novo-Veramil
Verapamil
921.1Verapamili hydrochloridumdraż., tabl. powl. 0,12 g0,211
Staveran 120 mg (Staveran 120)Polpharma
Apo-Verap
Isoptin
Lekoptin
Verpamil
Veratio 120
Novo-Veramil
Verapamil
922.1Verapamili hydrochloridumprolong. tabl. powl., tabl. powl. o przedł.
uwaln. 0,12 g0,238
Staveran prolong.Polpharma
Isoptin SR
923.1Verapamili hydrochloridumprolong. tabl. powl., tabl. powl. o przedł.
uwaln. 0,24 g0,327
Staveran prolong.Polpharma
Isoptin SR
Lekoptin retard
924.1Verapamili hydrochloriduminj. 0,005 g/2 ml0,950
LekoptinLek
Isoptin
Verpamil
Verapamil
Veratio 5
925.4VigabatrinumTabl. 0,5 g4,700
Sabril
926.4Vincristini sulfasinj. 0,001 g, roztw. do inj. 1 mg/ml34,200
Vincristin, OncovinRichter Gedeon, Eli Lilly
Vincristin Liquid
927.4ZafirlukastumTabl. powl. 20 mg4,040
Accolate
Legenda:
L - Określenie wykazu
1 - Wykaz leków podstawowych
2 - Wykaz leków uzupełniających wydawanych za odpłatnością 30% ceny leku
3 - Wykaz leków uzupełniających wydawanych za odpłatnością 50% ceny leku
4 - Wykaz leków wydawanych w chorobach przewlekłych
Wytłuszczenie - preparaty, których cena była podstawą ustalenia limitu.
W przypadku gdy cena urzędowa za opakowanie preparatu, który był podstawą
ustalenia limitu, jest niższa od wielokrotności maksymalnego limitu, należy
przyjąć za limit cenowy cenę urzędową za opakowanie.
Zmiana ceny urzędowej nie jest równoznaczna ze zmianą wyznaczonego limitu.
Podkreślenia - preparaty, których cena była tylko podstawą do przeliczenia ceny
limitowej i podana kwota w rubryce "Ustalony max limit ceny w zł/szt." nie
dotyczy podkreślonego preparatu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku, które ze względu na te choroby
mogą być przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową
odpłatnością.
(Dz. U. Nr 108, poz. 1229)
Na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr
117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z
1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777 i Nr
72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 grudnia 1998
r. w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków, preparatów diagnostycznych i
sprzętu jednorazowego użytku, które ze względu na te choroby mogą być
przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością (Dz. U.
Nr 156, poz. 1028 oraz z 1999 r. Nr 53, poz. 569 i Nr 70, poz. 795) wprowadza
się następujące zmiany:
A. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków do przepisywania bezpłatnego
na recepty - chorym w leczeniu":
1) pod lp. 2 na końcu dodaje się wyrazy:
IlustracjaBRp. Lucrin Depotmicrosfery do sporz. zaw. do wstrzyk. domięśń.
lub podsk., 11,25 mg1 fiol. subs., 1 amp. z rozp., 1 strzyk., 2 igły, 2
gaziki
2) pod lp. 15:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe inj. 0,003 g/ml w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe inj. 0,03 g/3 ml w
rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe inj. 0,1g/10 ml w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe inj. 0,2g/10 ml w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll",
e) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe kaps. 0,015 g w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll 15"
f) w odniesieniu do leku o nazwie Calciumfolinat-Ebewe kaps. 0,1 g w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Calciumfolinat-Knoll 100",
3) pod lp. 16 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Karboplatyna-Knollkonc. do sporz. roztw. do wlewów dożyl. 50 mg/5
ml1 fiol. 5 ml
BRp. Karboplatyna-Knollkonc. do sporz. roztw. do wlewów dożyl. 150 mg/15
ml1 fiol 15 ml
BRp. Karboplatyna-Knollkonc. do sporz. roztw. do wlewów dożyl. 450 mg/45
ml1 fiol. 45 ml
4) pod lp. 18 w odniesieniu do wszystkich leków o nazwie Cisplatin-Ebewe w
rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Cisplatin-Knoll",
5) pod lp. 24 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Doxorubicin Ebewe, Doxorubicin-Knollroztw. do wlewów dożyl.,
dotętn. i dopęcherzowych 10 mg/5 ml1 fiol. 5 ml
BRp. Doxorubicin Ebewe, Doxorubicin-Knollroztw. do wlewów dożyl., dotętn.
i dopęcherzowych 50 mg/25 ml1 fiol. 25 m
6) pod lp. 26 w odniesieniu do wszystkich leków o nazwie Etoposid Ebewe w
rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Etoposid-Knoll",
7) pod lp. 27 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. 5-Fluorouracil-Knollroztw. do inj., wlewów dożyl. i dotętn. 250
mg/5 ml1 fiol. 5 ml
BRp. 5-Fluorouracil-Knollroztw. do inj., wlewów dożyl. i dotętn. 500 mg/10
ml1 fiol. 10 ml
BRp. 5-Fluorouracil-Knollroztw. do inj., wlewów dożyl. i dotętn. 1000
mg/20 ml1 fiol. 20 ml
8) lp. 30 otrzymuje brzmienie:
30 Ifosfamidium
BRp.Holoxaninj. 0,2 g10 fl.
BRp.Holoxaninj. 0,5 g10 fl.
BRp.Holoxaninj. 1 g10 fl.
BRp.Holoxaninj. 2 g10 fl.
BRp.Macdafen, Macdafen 0,5inj. 0,5 g/24 ml10 fiol.
BRp.Macdafen, Macdafen 1inj. 1 g/24 ml10 fiol.
BRp.Macdafen, Macdafen 2inj. 2g/50 ml10 fiol.
9) pod lp. 36 na końcu dodaje się wyrazy:
ARp. Metotrexat-Knoll 2,5tabl. 2,5 mg50 tabl.
ARp.Metotrexat-Knoll 5tabl. 5 mg50 tabl.
ARp.Metotrexat-Knoll 10tabl. 10 mg50 tabl.
10) lp. 39 otrzymuje brzmienie:
39 Prednisonum
BRp.Encortontabl. 0,001 g40 tabl.
BRp.Encortontabl. 0,005 g40 tabl.
BRp.Encortontabl. 10 mg40 tabl.
BRp.Encortontabl. 20 mg40 tabl.
11) pod lp. 41:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tamoxifen Ebewe tabl. 0,01 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tamoxifen-Knoll 10",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tamoxifen Ebewe tabl. 0,02 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tamoxifen-Knoll 20",
c) w odniesieniu do leku o nazwie "Tamoxifen Ebewe tabl. 0,03 g w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Tamoxifen-Knoll 30";
12) pod lp. 44:
a) w odniesieniu do leku o nazwie "Onco TICE" w rubryce "Postać i dawka" wyrazy
"liof. do inj. 500 mln CFU (żywych cz. BCG)" zastępuje się wyrazami "liof. do
sporz. wlewek dopęcherzowych 50 mg/ml, 500 mln CFU (żywych cząstek BCG)",
b) w odniesieniu do leku o nazwie "Zawiesina Prątka BCG do immunoterapii";
- w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Onko BCG",
- w rubryce "Postać i dawka" dodaje się przecinek i wyrazy "zaw. do wlewek
dopęcherzowych 100 mg/ml prątków BCG",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Onko BCG 50liof. do sporz. zaw. do wlewek dopęcherzowych 50 mg
prątków BCG1 amp.
BRp. Onko BCG 100liof. do sporz. zaw. do wlewek dopęcherzowych 100 mg
prątków BCG1 amp.
13) pod lp. 45 w odniesieniu do leku o nazwie "Velbe" w rubryce "Opakowanie"
wyrazy "1 fiol. + rozp." zastępuje się wyrazami "1 fiol. s. subst.";
14) pod lp. 46 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Vincristin Liquidroztw. do inj. 1 mg/ml1 fiol
15) lp. 50 otrzymuje brzmienie:
50 Morphini sulfas
IlustracjaNRp.wDoltardtabl. o przedł. dział. 10 mg20 tabl.
IlustracjaNRp.wDoltardtabl. o przedł. dział. 30 mg20 tabl.
IlustracjaNRp.wDoltardtabl. o przedł. dział. 60 mg20 tabl.
IlustracjaNRp.wDoltardtabl. o przedł. dział. 0,1 g20 tabl.
IlustracjaNRp.wKapanolkaps. o przedł. uwal. 20 mg20 kaps.
IlustracjaNRp.wKapanolkaps. o przedł. uwal. 50 mg20 kaps.
IlustracjaNRp.wKapanolkaps. o przedł. uwal. 100 mg20 kaps.
IlustracjaNRp.wM.-Eslonkaps. o przedł. uwal. 10 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wM.-Eslonkaps. o przedł. uwal. 30 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wM.-Eslonkaps. o przedł. uwal. 60 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wM-Eslonkaps. o przedł. uwal. 0,1 g14 kaps.
IlustracjaNRp.wMST-Continustabl. 10 mg60 tabl.
IlustracjaNRp.wMST-Continustabl. 30 mg60 tabl.
IlustracjaNRp.wMST-Continustabl. 60 mg60 tabl.
IlustracjaNRp.wMST-Continustabl. 100 mg30 tabl.
IlustracjaNRp.wMST-Continustabl. 200 mg20 tabl.
IlustracjaNRp.wMorphini sulfasinj. 0,01 g/ml10 amp.
IlustracjaNRp.wMorphini sulfasinj. 0,02 g/ml10 amp.
IlustracjaNRp.wSkenankaps. retard 10 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wSkenankaps. retard 30 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wSkenankaps. retard 60 mg14 kaps.
IlustracjaNRp.wSkenankaps. retard 100 mg14 kaps.
16) pod lp. 51:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal inj. 0,05 g/1ml w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tramal 50",
b) odniesieniu do leku o nazwie Tramal inj. 0,1 g/2ml w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Tramal 100",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 100 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 100 mg",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 150 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 150 mg",
e) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 200 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 200 mg";
17) pod lp. 52:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Metoclopramidum 10 w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Metoclopramid 10",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Metoclopramidum 20 w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Metoclopramid 20";
18) lp. 70 otrzymuje brzmienie:
70 Perphenazinum
IlustracjaBRp. Trilafontabl. powl. 2 mg100 tabl.
IlustracjaBRp. Trilafontabl. powl. 4 mg30 tabl.
IlustracjaBRp. Trilafondraż. 0,008 g100 draż.
IlustracjaBRp. Trilafoninj. 0,005 g/1 ml100 amp.
19) pod lp. 74 na końcu dodaje się wyrazy:
IlustracjaBRp. Sulpirydroztw. do inj. domięśn. 100 mg/2 ml5 amp.
20) lp. 76 otrzymuje brzmienie:
76 Trifluoperazini dihydrochloridum
IlustracjaBRp. Apo-Trifluoperazine, Apo-Trifluoperazine 1tabl. powl.
0,001 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Apo-Trifluoperazine, Apo-Trifluoperazine 2tabl. powl.
0,002 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Apo-Trifluoperazine, Apo-Trifluoperazine 5tabl. powl.
0,005 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Apo-Trifluoperazine, Apo-Trifluoperazine 10tabl. powl.
0,01 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Apo-Trifluoperazine, Apo-Trifluoperazine 20tabl. powl.
0,02 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Stelazinedraż. 0,005 g50 draż.
IlustracjaBRp. Terfluzinedraż. 0,01 g20 draż.
21) lp. 86 otrzymuje brzmienie:
86 Natrii valproas
IlustracjaBRp. Vupralpłyn 20%30 ml
IlustracjaBRp. Apilepsintabl. powl. 0,3 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Depakine, Depakine200 tabl. powl. 0,2 g40 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Depakinesyrop 5,764 g/100 ml150 ml
IlustracjaBRp. Sodium valproatetabl. powl. 0,2 g100 tabl. powl.
IlustracjaBRp. Orfiril 150tabl. dojelit. 150 mg50 tabl.
IlustracjaBRp. Orfiril 300tabl. dojelit. 300 mg50 tabl.
IlustracjaBRp. Orfiril 300 retardtabl. dojelit. o przedł. dział. 300 mg50
tabl.
IlustracjaBRp. Orfiril 600tabl. dojelit. 600 mg50 tabl.
IlustracjaBRp. Orfirilroztw. doustny 300 mg/5 ml250 ml
22) pod lp. 94:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tussicom 100 granulat w rubryce "Nazwa"
skreśla się wyraz "granulat",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tussicom 200 granulat w rubryce "Nazwa"
skreśla się wyraz "granulat",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Tussicom 400granulat 400 mg/5 g20 saszetek po 5 g
23) lp. 95 otrzymuje brzmienie:
95 Ambroxoli hydrochloridum
BRp. Afleganinj. 0,015 g/2 ml10 amp.
BRp. Ambrohexaltabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Ambrohexalinj. 0,015 g/2 ml5 amp.
BRp. Ambrosolsyrop 15 mg/5 ml120 ml
BRp. Ambrosolsyrop 30 mg/5 ml120 ml
BRp. Ambrosolkrople 7,5 mg/1 ml100 ml
BRp. Ambroxol-Ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 ml10 amp.
BRp. Ambroksolsyrop 15 mg/5 ml150 ml
BRp. Ambroksolsyrop 30 mg/5 ml150 ml
BRp. Anavixsyrop 15 mg/5 ml120 ml
BRp. Anavixsyrop 30 mg/5 ml120 ml
BRp. Deflegminkaps. retard 75 mg10 kaps.
BRp. Deflegminkrople 0,75%50 ml
BRp. Deflegmintabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Mucosolvaninj. 0,015 g/2 ml10 amp.
BRp. Mucosolvantabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Mucosolvansyrop 30 mg/5 ml100 ml
BRp. Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 ml1 op.
BRp. Mukobronsyrop 0,3g/100 ml100 ml
BRp. Mukobronsyrop 30 mg/5 ml100 ml
BRp. Mukobrontabl. 0,03 g50 tabl.
BRp. Bronchopront Saftsyrop 15 mg/5 ml100 ml
BRp. Bronchopront Tropfenkrople 7,5 mg/1 ml50 ml
BRp. Solvolantabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Solvolansyrop 15 mg/5 ml100 ml
BRp.*Flavamedsyrop 15 mg/5 ml150 ml
BRp.*Flavamedtabl. mus. 30 mg20 tabl.
BRp.*Flavamedtabl. mus. 60 mg20 tabl.
BRp.*Flavamedtabl. 30 mg20 tabl.
24) pod lp. 96:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Mukolina 2% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyraz "Mukolina",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Mukolina 5% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyraz "Mukolina",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Mucoprontsyrop 250 mg/5 g200 ml
25) pod lp. 98 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp.*Panzytrat 25000kaps. 25000 j. lipazy20 kaps.
26) lp. 99 otrzymuje brzmienie:
99 Somatropinum
BRp. Genotropin, Genotropin 4inj., liof. 4 j.m. (1,3 mg)1 fiol. s.
subst. + rozp.
BRp. Genotropin, Genotropin 16inj. 16 j.m. (5,3 mg)1 fiol. s. subst. +
rozp.
BRp. Humatropeinj. 4 j.m. (1,33 mg)6 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Norditropin Pen Set 12fiol. 12 j.m.1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Norditropin Pen Set 24fiol. 24 j.m.1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Saizen, Saizen 4inj. 4 j.m.1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Saizeninj. 10 j.m.1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Saizen 24proszek i rozp. do sporz. roztw. do wstrzyk. podskórn. 24
j.m. (8 mg)1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Genotropin 36inj. 36 j.m. (12,0 mg)1 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Humatropeinj. 18 j.m. (6,66 mg)1 wkład do wstrzykiwacza +
strzykawka z rozp.
BRp.
BRp. Humatropeinj. 36 j.m. (13,32 mg)1 wkład do wstrzykiwacza +
strzykawka z rozp.
BRp. Humatropeinj. 72 j.m. (26,64 mg)1 wkład do wstrzykiwacza +
strzykawka z rozp.
BRp. Zomacton 4inj. 4,86 j.m. (1,62 mg)5 fiol. s. subst. + rozp.
BRp. Zomacton 12inj. 12,96 j.m. (4,32 mg)5 fiol. s. subst. + rozp.
27) pod lp. 100 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Maninil 1,75tabl. 1,75 mg 160 tabl.
BRp. Maninil 3,5tabl. 3,5 mg60 tabl.
28) pod lp. 101 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Diaprel MRtabl. o zmod. uwal. 30 mg60 tabl.
29) lp. 104 otrzymuje brzmienie:
104 Glipizidum
BRp. Antidiabtabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Minidiabtabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Glibenesetabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Glipizide BPtabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Glibenese GITStabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Glibenese GITStabl. 0,01 g30 tabl.
30) pod lp. 107 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Insuman Comb 15/85zaw. do wstrzyk. domięśn. lub podskórnych 100
j.m.1 fiol. 5 ml
BRp. Insuman Comb 50/50zaw. do wstrzyk. domięśn. lub podskórnych 100
j.m.1 fiol. 5 ml
31) pod lp. 108 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Humalog Mix 25zaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml1 fiol. po 10 ml
32) lp. 109 otrzymuje brzmienie:
109 Metformini hydrochloridum
BRp. Metformax 500tabl. 500 mg30 tabl.
BRp. Metformax 850tabl. 850 mg30 tabl.
BRp. Metformintabl. 50030 tabl.
BRp. Siofor 500tabl. powl. 500 mg30 tabl. powl.
BRp. Siofor 850tabl. powl. 850 mg30 tabl. powl.
33) pod lp. 113:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Pilocarpinum 2% w rubryce "Opakowanie" wyrazy
"10 ml" zastępuje się wyrazami "2 x 5 ml",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Sol. Pilocarpini Hydrochloridi 3% w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Pilocarpinum 3% HEC",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Sol. Pilocarpini Hydrochloridi 4% w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Pilocarpinum 4% HEC";
34) pod lp. 114 w odniesieniu do leku o nazwie Carbachol w rubryce "Opakowanie"
wyrazy "10 ml" zastępuje się wyrazami "2 x 5 ml".
B. W załączniku nr 2 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz testów diagnostycznych
do przepisywania na recepty po wniesieniu opłaty ryczałtowej - chorym w
leczeniu":
1) pod lp. 128 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Zofransyrop 4 mg/5 ml50 ml
BRp. Zofranczopki 16 mg1 czopek
2) lp. 143 otrzymuje brzmienie:
143 Olanzepinum
BRp. Zyprexatabl. powl. 5 mg28 tabl. powl.
BRp. Zyprexatabl. powl. 10 mg28 tabl. powl.
3) pod lp. 144 na końcu dodaje się wyrazy:
IlustracjaBRp. Rispoleptroztw. doustny 1 mg/ml100 ml
4) lp. 147 otrzymuje brzmienie:
147 Selegilini hydrochloridum
BRp. Jumextabl. 0,005 g50 tabl.
BRp. Niartabl. 5 mg30 tabl.
BRp. Segantabl. 0,005 g60 tabl.
BRp. Selerintabl. 0,005 g60 tabl.
BRp. Selgintabl. 5 mg60 tabl.
BRp. Selgrestabl. powl. 5 mg50 tabl.
BRp. Selgrestabl. powl. 10 mg40 tabl.
BRp. Selenortabl. 0,005 g60 tabl.
BRp. Selenortabl. 0,01 g30 tabl.
5) pod lp. 151 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Insuman Comb 15/85zaw. do wstrzyk. domięśn. lub podskórnych 100
j.m.5 wkładów do wstrzykiwacza po 3 ml
BRp. Insuman Comb 50/50zaw. do wstrzyk. domięśn. lub podskórnych 100
j.m.5 wkładów do wstrzykiwacza po 3 ml
BRp. Humulin M3 Penzaw. do wstrzyk. 100 j.m.5 wstrzykiwaczy po 3 ml
BRp. Humulin N Penzaw. do wstrzyk. 100 j.m.5 wstrzykiwaczy po 3 ml
BRp. Humulin R Penzaw. do wstrzyk. 100 j.m.5 wstrzykiwaczy po 3 ml
6) pod lp. 152 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Humalog Mix 25zaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 wkładów po 3 ml
BRp. Humalog Mix 50zaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 wkładów po 3 ml
BRp. Humalog Mix 25 Penzaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 wstrzykiwaczy po 3
ml
BRp. Humalog Mix 50 Penzaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 wstrzykiwaczy po 3
ml
BRp. Humalog Mix 25 Huma Jectzaw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 wstrzykiwaczy
po 3 ml
BRp. Humalog Penroztw. od wstrzyk. 100 j.m./ml5 wstrzykiwaczy po 3 ml
7) pod lp. 153 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Giucodisc Esprittest paskowy50 pasków
8) lp. 154 otrzymuje brzmienie:
154 Protein hydrolisat compositum
Rp. Phenyl-Freeproszek454 g
Rp. Humana z MCTproszek350 g
Rp. Humana SLproszek650 g
Rp. Isomilproszek400 g
Rp. Nutramigenproszek425 g
Rp. Lofenalacproszek450 g
Rp. Pregestimilproszek450 g
Rp. ProSobee 1proszek400 g
Rp. ProSobee 2proszek400 g
Rp. Bebilon Sojowy,
Bebilon Sojowy 1proszek 2185 kJ/100 g400 g
Rp. Bebilon Sojowy 2proszek400 g
Rp. Bebilon Pepti MCTproszek 2155 kJ/100 g450 g
Rp. Bebilon Peptiproszek 2165 kJ/100 g450 g
Rp. P-AM Meternalproszek do sporz. roztw. doustnego500 g
Rp. P-AM Uniwersalproszek do sporz. roztw. doustnego500 g
Rp. XP Analogproszek do sporz. roztw. doustnego400 g
9) pod lp. 156 w odniesieniu do leku o nazwie Adiuretin SD:
a) w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyraz "Adiuretin",
b) w rubryce "Postać i dawka" dodaje się wyrazy 0,01 g/100 ml";
10) lp. 158 otrzymuje brzmienie:
158 Beclometasoni dipropionas
BRp. Aldecin inhaleraerozol 0,05 mg/dawkę10 ml (200 dawek)
BRp. Beclazone EBaerozol wziewny, zawiesina 50 mcg/dawkę1 poj. (200
dawek)
BRp. Beclazone EBaerozol wziewny, zawiesina 100 mcg/dawkę1 poj. (200
dawek)
BRp. Beclazone EBaerozol wziewny, zawiesina 250 mcg/dawkę1 poj. (200
dawek)
BRp. Beclocort miteaerozol 0,05 mg/dawkę10 ml (200 dawek)
BRp. Beclocort forteaerozol 0,25 mg/dawkę10 ml (200 dawek)
BRp. Becotideaerozol 11,7 - 14,5 mg/10 ml10 ml (200 dawek)
BRp. Becotide Inhaler, Becotideaerozol 50 mcg/dawkę20 g (200 dawek)
BRp. Beclomet 250aerozol 0,25 mg/dawkę12,5 ml (200 dawek)
BRp. Beclometaerozol 0,05 mg/dawkę10 ml (200 dawek)
BRp. Becodiskskrążki do inh. 100 mcg/dawkę15 x 8 krążków (120 dawek)
BRp. Becodiskskrążki do inh. 200 mcg/dawkę15 x 8 krążków (120 dawek)
11) pod lp. 159 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Pulmicortzaw. do inh. z nebulizatora 0,125 mg/ml20 poj. 2 ml
BRp. Pulmicortzaw. do inh. z nebulizatora 0,25 mg/ml20 poj. 2 ml
BRp. Pulmicortzaw. do inh. z nebulizatora 0,5 mg/ml20 poj. 2 ml
12) pod lp. 160 w odniesieniu do leku o nazwie Berotec 100 w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Berotec N 100";
13) pod lp. 161 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. OXIS Turbuhalerinhal. proszkowy 4,5 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek
Rp. OXIS Turbuhalerinhal. proszkowy 9 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek
14) pod lp. 164 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Ventolinpłyn do inhalacji z nebulizatora 1 mg/ml20 amp. 2,5 ml
BRp. Ventolinpłyn do inhalacji z nebulizatora 2 mg/ml20 amp. 2,5 ml
BRp. Ventolinpłyn do inhalacji z nebulizatora 5 mg/ml20 ml
BRp. Ventolinaerozol bezfreonowy, zaw. 100 mcg/dawkę200 dawek
15) lp. 165 otrzymuje brzmienie:
165 Salmeteroli xinafos
BRp. Serevent Dyskproszek do inhalacji 50 mcg/dawkę60 dawek
BRp. Serevent Inhaleraerozol 0,025 mg/dawkę60 dawek
BRp. Serevent Rotadiskproszek 0,05 mg/dawkę60 dawek
16) lp. 166 otrzymuje brzmienie:
166 Theophyllinum
BRp. Afonilum retardkaps. o przedł. uwal. 125 mg20 kaps.
BRp. Afonilum retardkaps. 0,25 g20 kaps.
BRp. Afonilum retard forte,
Afonilum retardkaps. 0,375 g20 kaps.
BRp. Afonilum SR 125kaps. o przedł. uwal. 125 mg20 kaps.
BRp. Afonilum SR 250kaps. o przedł. uwal. 250 mg20 kaps.
BRp. Afonilum SR 375kaps. o przedł. uwal. 375 mg20 kaps.
BRp. Euphyllin CR retardtabl. powl. 0,25 g50 tabl. powl.
BRp. Euphyllin longkaps. o zmod. uwal. 200 mg30 kaps.
BRp. Euphyllin longkaps. o zmod. uwal. 300 mg30 kaps.
BRp. Theo-Durtabl. o przedł. uwal. 0,2 g50 tabl.
BRp. Theophyllinum 100tabl. 0,1 g30 tabl.
BRp. Theophyllinum 300 prolongatumtabl. 0,3 g50 tabl.
BRp. Theophyllinum prolongatumtabl. 0,25 g20 tabl.
BRp. Theophyllinumczopek 0,35 g10 czopków
BRp. Theophyllinumczopek 0,1 g10 czopków
BRp. Theophyllinumczopek 0,175 g10 czopków
BRp. Theoplustabl. retard 0,1 g30 tabl.
BRp. Theoplus 100 mgtabl. prolon. 0,1 g30 tabl.
BRp. Theoplustabl. retard 0,3 g30 tabl.
BRp. Theoplus 300 mgtabl. prolon. 0,3 g30 tabl.
BRp. Theospirex retardtabl. powl. o przedł dział. 0,15 g50 tabl. powl.
BRp. Theospirex retardtabl. 0,3 g50 tabl.
BRp. Teotard 200kaps. retard 0,2 g40 kaps.
BRp. Teotard 350kaps. retard 0,35 g40 kaps.
BRp. Teotard 500kaps. retard 0,5 g40 kaps.
BRp. Theophyllinumkaps. o przedł. dział. 0,1 g20 kaps.
BRp. Theophyllinumkaps. o przedł. dział. 0,2 g20 kaps.
BRp. Theophyllinumkaps. o przed. dział. 0,3 g20 kaps.
BRp. Uni-Durtabl. o przedł. uwal. 400 mg20 tabl.
BRp. Uni-Durtabl. o przedł. uwal. 600 mg20 tabl.
17) lp. 168 otrzymuje brzmienie:
168 Ciclosporinum
BRp. Sandimmun Neoralkaps. żelatynowe 10 mg60 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 25 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 50 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 100 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralroztw. do picia 100 mg/ml50 ml
18) pod lp. 169:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tauredon inj. 0,01 g/0,5 ml w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tauredon 10",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tauredon inj. 0,02 g/0,5 ml w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tauredon 20";
19) lp. 171 otrzymuje brzmienie:
171 Ciclosporinum
BRp. Sandimmun Neoralkaps. żelatynowe 10 mg60 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 25 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 50 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralkaps. 100 mg50 kaps.
BRp. Sandimmun Neoralroztw. do picia 100 mg/ml50 ml
20) pod lp. 172:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Cignoderm maść 0,1% w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Cignoderm 0,1",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Cignoderm maść 0,5% w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Cignoderm 0,5",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Cignoderm maść 1% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyrazy "Cignoderm 1",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Cignoderm maść 2% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyrazy "Cignoderm 2".
C. W załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego
użytku do przepisywania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w
leczeniu":
1) pod lp. 176 na końcu dodaje się wyrazy:
IlustracjaBRp. Buxaltabl. 5 mg30 tabl.
IlustracjaBRp. Buxaltabl. 10 mg30 tabl.
2) pod lp. 177 na końcu dodaje się wyrazy:
IlustracjaBRp. Andepinkaps. 20 mg30 kaps.
3) pod lp. 180:
a) w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyraz "Aurorix",
b) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Aurorixtabl. powl. 300 mg30 tabl. powl.
BRp. Mocloxiltabl. 150 mg30 tabl.
4) pod lp. 189 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Exelonroztw. do picia 2 mg/ml120 ml
5) pod lp. 191 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Salofalk 250tabl. do jelit. 250 mg50 tabl.
Rp. Salofalk 500tabl. do jelit. 500 mg50 tabl.
Rp. Salofalk 500czopki 500 mg30 czopków
6) lp. 193 otrzymuje brzmienie:
193 Calcitoninum salmonis
BRp. Calcihexal 50inj. 50 j.m./ml5 amp.
BRp. Calcihexal 100inj. 100 j.m./ml5 amp.
BRp. Calcitonin 50inj. 50 j.m./ml5 amp.
BRp. Calcitonin 100inj. 100 j.m./ml5 amp.
BRp. Calsynarinj. 100 j.m./ml5 amp.
BRp. Calsynaraerozol do nosa, roztw. 200 j.m./dawkę1,4 ml (14 dawek)
BRp. Miacalcic 50 MRC-U, Miacalcicinj. 50 j.m./ml5 amp.
BRp. Miacalcic 100 MRC-U, Miacalcicinj. 100 j.m./ml5 amp.
BRp. Miacalcic Nasal 200aerozol dozowany 200 j.m./dozę2 ml (14 dawek)
BRp. Ostostabil 100roztw. do wstrzyk. 100 j.m./ml5 amp.
7) pod lp. 195 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Dalfaz SR5tabl. powl. o przedł. uwal. 5 mg20 tabl. powl.
8) pod lp. 196 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Cardura XLtabl. o zmod. uwal. 4 mg30 tabl.
BRp. Cardura XLtabl. o zmod. uwal. 8 mg30 tabl.
9) po lp. 201 dodaje się lp. 201a w brzmieniu:
201a Cerivastatinum natricum
BRp. Lipobay 0,1tabl. powl. 0,1 mg28 tabl. powl.
BRp. Lipobay 0,2tabl. powl. 0,2 mg28 tabl. powl.
BRp. Lipobay 0,3tabl. powl. 0,3 mg28 tabl. powl.
10) pod lp. 203 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Anlostintabl. 20 mg30 tabl.
BRp. Lovastatinumtabl. 20 mg30 tabl.
11) pod lp. 204 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Lipostattabl. 10 mg30 tabl.
BRp. Pravacholtabl. 20 mg30 tabl.
12) lp. 205 otrzymuje brzmienie:
205 Simvastatinum
BRp. Vasiliptabl. powl. 10 mg28 tabl. powl.
BRp. Vasiliptabl. powl. 20 mg28 tabl. powl.
BRp. Zocor, Zocor 10tabl. 10 mg28 tabl.
BRp. Zocor, Zocor 20tabl. 20 mg28 tabl.
BRp. Zocor, Zocor 40tabl. powl. 40 mg14 tabl. powl.
13) pod lp. 215 na końcu dodaje się wyrazy:
Hydrocollrozm. 10 x 10 cm1 szt.
Hydrocollrozm. 15 x 15 cm1 szt.
Hydrocollrozm. 20 x 20 cm1 szt.
Hydrocoll Sacralrozm. 15 x 18 cm1 szt.
Hydrocoll Thinrozm. 10 x 10 cm1 szt.
Hydrocoll Thinrozm. 15 x 15 cm1 szt.
Hydrocoll Concaverozm. 6 x 14 cm1 szt.
14) pod lp. 216 otrzymuje brzmienie:
216 Opatrunki alginianowe
Aquacelrozm. 5 x 5 cm1 szt.
Aquacelrozm. 10 x 10 cm1 szt.
Kaltostatrozm. 5 x 5 cm1 szt.
Kaltostatrozm. 7,5 x 12 cm1 szt.
Kaltostatrozm. 10 x 20 cm1 szt.
Fibracol, Fibracol Plusrozm. 9,5 x 9,5 cm1 szt.
Fibracol Plusrozm. 5,1 x 5,1 cm1 szt.
Fibracol Plusrozm. 10,2 x 11,1 cm1 szt.
Fibracol Plusrozm. 10,2 x 22,2 cm1 szt.
Sorbalgonrozm. 5 x 5 cm1 szt.
Sorbalgonrozm. 10 x 10 cm1 szt.
15) lp. 217 otrzymuje brzmienie:
217 Opatrunki hydropolimerowe
Allevynrozm. 5 x 5 cm1 szt.
Allevynrozm. 10 x 10 cm1 szt.
Allevynrozm. 20 x 20 cm1 szt.
Combidermrozm. 10 x 10 cm1 szt.
Combidermrozm. 14 x 14 cm1 szt.
Tiellerozm. 7 x 9 cm1 szt.
Tiellerozm. 9,5 x 9,5 cm1 szt.
Tiellerozm. 11 x 11 cm1 szt.
Tiellerozm. 15 x 15 cm1 szt.
Tiellerozm. 15 x 20 cm1 szt.
Tiellerozm. 18 x 18 cm1 szt.
TielleSacrum1 szt.
D. W załączniku nr 4 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego
użytku do przepisywania na recepty za częściową odpłatnością 50% ceny - chorym w
leczeniu" pod lp. 223 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Prostavasin 40prosz. do sporz. roztw. do wlewu dożyl. 40 mcg10 amp.
BRp. Prostavasin 60prosz. do sporz. roztw. do wlewu dożyl. 60 mcg10 amp.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Zdrowia: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających
oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające.
(Dz. U. Nr 108, poz. 1230)
Na podstawie art. 37 ust. 5 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468,
z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz.
1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70,
poz. 777 i Nr 72, poz. 802) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 grudnia
1998 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości
odpłatności za leki uzupełniające (Dz. U. Nr 156, poz. 1029 oraz z 1999 r. Nr
53, poz. 568 i Nr 70, poz. 794) wprowadza się następujące zmiany:
A. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków podstawowych":
1) pod lp. 1 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Abutoltabl. powl. 0,2 g30 tabl. powl.
BRp. Acebutololtabl. powl. 0,2 g30 tabl. powl.
2) lp. 5 otrzymuje brzmienie:
5 Allopurinolum
BRp. Allupoltabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Alloratio 100tabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Alloratio 300tabl. 0,3 g50 tabl.
BRp. Allopurinoltabl. 0,1 g60 tabl.
BRp. Apo-Allopurinoltabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Burmadontabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Milurittabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Milurittabl. 0,3 g60 tabl.
BRp. Zylorictabl. 0,1 g50 tabl.
BRp. Zyloric-300tabl. 0,3 g56 tabl.
3) pod lp. 7:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Amoxi kaps. 0,25 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Apo-Amoxi 250",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Amoxi kaps. 0,5 g w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Apo-Amoxi 500",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Amoxicillinegran. do przyg. zaw. doustnej 1 g20 sasz. 5 g
BRp. Amoxicilinegran. do przyg. zaw. doustnej 500 mg16 sasz. 5 g
BRp. Amotaksgran. do przyg. zaw. doustnej 125 mg20 sasz. 2 g
BRp. Amotaksgran. do przyg. zaw. doustnej 250 mg20 sasz. 2 g
4) lp. 11 otrzymuje brzmienie:
11 Atenololum
BRp. Apo-Atenoltabl. 0,05 g60 tabl.
BRp. Apo-Atenoltabl. 0,1 g60 tabl.
BRp. Atehexal, Atehexa 50tabl. powl. 0,05 g30 tabl. powl.
BRp. Atehexal, Atehexal 100tabl. powl. 0,1 g30 tabl. powl.
BRp. Atendol 50tabl. powl. 0,05 g50 tabl. powl.
BRp. Atendol 100tabl. powl. 0,1 g50 tabl. powl.
BRp. Atenolol, Atenolol 25tabl. powl. 0,025 g60 tabl.
BRp. Atenolol, Atenolol 50tabl. 0,05 g30 tabl.
BRp. Atenololtabl. powl. 0,05 g56 tabl. powl.
BRp. Atenololtabl. powl. 0,1 g60 tabl. powl.
BRp. Atenolol 100tabl. 0,1 g30 tabl.
BRp. Blocotenol-25tabl. powl. 0,025 g60 tabl. powl.
BRp. Blocotenol-50tabl. powl. 0,05 g60 tabl. powl.
BRp. Blocotenol-100tabl. powl. 0,1 g60 tabl. powl.
BRp. Normocardtabl. 0,05 g60 tabl.
BRp. Normocardtabl. 0,1 g60 tabl.
BRp. Tenormintabl. powl. 0,1 g56 tabl.
BRp. Atehexal 25tabl. powl. 0,025 g30 tabl. powl.
5) pod lp. 12 w odniesieniu do leku o nazwie Atropinum sulfuricum 1% w rubryce
"Opakowanie, na które ustalono ryczałt" wyrazy "10 ml" zastępuje się wyrazami "2
x 5 ml";
6) pod lp. 15 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Retarpen 1,2proszek do sporz. zaw. do inj. domięśn. 1.200.000 j.m.5
fiol. z s. subst.
BRp. Retarpen 2,4proszek do sporz. zaw. do inj. domięśn. 2.400.000 j.m.5
fiol. z s. subst.
7) pod lp. 25 skreśla się wyrazy:
BRp. Capotentabl. 0,025 g40 tabl.
BRp. Capotentabl. 0,05 g40 tabl.
8) lp. 32 otrzymuje brzmienie:
32 Clotrimazolum
Rp. Canestenkrem 1%20 g
Rp. Canestenroztwór 1%20 ml
Rp. Canestentabl. dopochw. 0,1 g6 tabl. + aplikator
Rp. Canestentabl. dopochw. 0,2 g3 tabl. + aplikator
Rp. Canestentabl. dopochw. 0,5 g1 tabl. + aplikator
Rp. Clotrimazolum, Clotrimazoltabl. dopochw. 0,1 g6 tabl.
Rp. Clotrimazolumtabl. dopochw. 0,5 g1 tabl.
Rp. Clotrimazolum 1%, Clotrimazolumpłyn 1%15 ml
Rp. Clotrimazolum 1%, Clotrimazolumkrem 1%20 g
Rp. Clotrimazolum 1%, Clotrimazolmaść do oczu 1%3 g
Rp. Clotrimazolum 1%żel 1%20 g
Rp. Clotrimazolumkrem 10 mg/g15 g
Rp. Fungizid-Ratiopharm 100tabl. dopochw. 0,1 g6 tabl. + aplikator
Rp. Fungizid-Ratiopharm 200tabl. dopochw. 0,2 g3 tabl. + aplikator
Rp. Fungizid-Ratiopharmkrem 1%20 g
Rp. Micoterkrem 1%30 g
Rp. Micoterpłyn 1%30 ml
9) lp. 35 otrzymuje brzmienie:
35 Colecalciferolum
BRp. Ostelavittabl. 25 mcg30 tabl.
BRp. Vigantolkrople 20.000 j.m./ml10 ml
BRp. Vigantoletten 500tabl. 500 j.m.30 tabl.
BRp. Vigantoletten 1000tabl. 1.000 j.m.30 tabl.
BRp. Vitaminum D3krople 15.000 j.m./1 ml10 ml
10) pod lp. 40 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Danovalkaps. 0,1 g100 kaps.
11) pod lp. 41 w odniesieniu do leku o nazwie Fortecortin 8 mg w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Fortecortin Mono 8";
12) pod lp. 43:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tropicamidum 0,5% w rubryce "Opakowanie, na
które ustalono ryczałt" wyrazy "10 ml" zastępuje się wyrazami "2 x 5 ml",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tropicamidum 1% w rubryce "Opakowanie, na
które ustalono ryczałt" wyrazy "10 ml" zastępuje się wyrazami "2 x 5 ml";
13) pod lp. 44 w odniesieniu do leku o nazwie Digoxin BM tabl. 0,1 mg w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyraz "Digoxin";
14) lp. 46 otrzymuje brzmienie:
46 Diltiazemi hydrochloridum
BRp. Aldizemtabl. 0,06 g50 tabl.
BRp. Blocalcin 60tabl. 0,06 g50 tabl.
BRp. Blocalcin 90 retardtabl. 0,09 g30 tabl.
BRp. Diacordintab. 0,06 g50 tabl.
BRp. Diacordin Retardtabl. powl. 0,09 g30 tabl. powl.
BRp. Dilrene 300 L.P., Dilrenekaps. 0,3 g28 kaps.
BRp. Dilzemtabl. 0,06 g60 tabl.
BRp. Dilzemtabl. 0,06 g50 tabl.
BRp. Dilzem retardtabl., tabl. powl. 0,09 g50 tabl., tabl. powl.
BRp. Dilzem retardtabl. powl. 0,09 g30 tabl. powl.
BRp. Diltiazemtabl. 0,06 g50 tabl.
BRp. Oxycardil 60tabl. powl. 60 mg60 tabl. powl.
BRp. Oxycardil 120tabl. powl. o kontr. uwal. 120 mg30 tabl. powl.
BRp. Oxycardil 180tabl. o przedł. uwal. 180 mg30 tabl.
BRp. Oxycardil 240tabl. o przedł. uwal. 240 mg30 tabl.
BRp. Diltiazem, Poltiazemtabl. 0,03 g60 tabl.
BRp. Zildentabl. 0,06 g50 tabl.
15) lp. 48 otrzymuje brzmienie:
48 Enalaprili maleas
BRp. Benalapriltabl. 0,005 g20 tabl.
BRp. Ednyttabl. 0,0025 g28 tabl.
BRp. Ednyttabl. 0,005 g28 tabl.
BRp. Ednyttabl. 0,01 g28 tabl.
BRp. Ednyttabl. 0,02 g28 tabl.
BRp. Enap 5, Enaptabl. 0,005 g20 tabl.
BRp. Enap 10, Enaptabl. 0,01 g20 tabl.
BRp. Enap 20, Enaptabl. 0,02 g20 tabl.
BRp. Enapresstabl. 0,005 g20 tabl.
BRp. Enapresstabl. 0,01 g20 tabl.
BRp. Enapresstabl. 0,02 g20 tabl.
BRp. Enarenaltabl. 0,005 g20 tabl.
BRp. Enarenaltabl. 0,01 g20 tabl.
BRp. Enarenaltabl. 0,02 g20 tabl.
BRp. Mapryltabl. 0,005 g20 tabl.
BRp. Mapryltabl. 10 mg20 tabl.
BRp. Mapryltabl. 0,02 g20 tabl.
BRp. Olivintabl. 0,01 g20 tabl.
BRp. Olivintabl. 0,02 g20 tabl.
BRp. Renitectabl. 0,005 g28 tabl.
BRp. Renitectabl. 0,01 g28 tabl.
BRp. Renitectabl. 0,02 g28 tabl.
BRp. Enalapriltabl. 5 mg20 tabl.
BRp. Enalapriltabl. 10 mg20 tabl.
16) pod lp. 49 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Clexaneroztw. do wstrzyk. podsk. lub do linii tętniczej układu
dializacyjnego 100 mg/ml1 fiol. 3 ml
17) lp. 54 otrzymuje brzmienie:
54 Famotidinum
BRp. Fagastin 20tabl. powl. 20 mg30 tabl. powl.
BRp. Fagastin 40tabl. powl. 40 mg30 tabl. powl.
BRp. Famogasttabl. powl. 0,02 g20 tabl. powl.
BRp. Famogasttabl. powl. 0,04 g20 tabl. powl.
BRp. Famotidinetabl. powl. 0,04 g20 tabl. powl.
BRp. Novo-Famotidinetabl. powl. 20 mg30 tabl. powl.
BRp. Novo-Famotidinetabl. powl. 40 mg30 tabl. powl.
BRp. Quamateltabl. powl. 20 mg28 tabl. powl.
BRp. Quamateltabl. powl. 40 mg14 tabl. powl.
BRp. Ulfamidtabl., tabl. powl. 0,02 g20 tabl., tabl. powl.
BRp. Ulfamidtabl., tabl. powl. 0,04 g20 tabl., tabl. powl.
18) pod lp. 57 na końcu dodaje się wyrazy:
ARp. Trimonitaerozol do stos. podjęzykowego, 400 mcg/dawkę12,2 ml (200
dawek)
19) pod lp. 63:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Ibuprofen zaw. 0,1 g/5 ml w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyraz "Ibufen",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Ibumetin tabl. o przedł. dział. 0,6 g w
rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Ibumetin retard";
20) lp. 64 otrzymuje brzmienie:
64 Isosorbidi dinitras
BRp. Aerosonitaerozol 1,25 mg/dawkę18 ml (200 dawek)
BRp. Apo-ISDN S/L, Apo-ISDN 5tabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Apo-ISDN, Apo-ISDN 10tabl. 0,01 g30 tabl.
BRp. Cardonit prolongatum 40tabl., tabl. o przedł. uwal. 0,04 g30 tabl.
BRp. Cardonit prolongatum 60tabl., tabl. o przedł. uwal. 0,06 g30 tabl.
BRp. Cardonit prolongatom 80tabl., tabl. o przedł. uwal. 0,08 g30 tabl.
BRp. Cornilattabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Cornilattabl. podj. 0,01 g30 tabl.
BRp. Isodinittabl. podj. 0,0025 g60 tabl.
BRp. Isodinittabl. 0,01 g30 tabl.
BRp. Isodinittabl. retard 0,02 g30 tabl.
BRp. Isoketaerozol 1,25 mg/dawkę15 ml (300 dawek)
BRp. Isoket 5tabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Isoket retard 20tabl. 0,02 g30 tabl.
BRp. Isoket retard 40tabl. 0,04 g30 tabl.
BRp. Isoket retard 120kaps. retard 0,12 g30 kaps.
BRp. Iso Mack Retardkaps., tabl. o przedł. dział. 0,02 g30 kaps., tabl.
BRp. Iso Mack Retard 40 mgkaps. 0,04 g30 kaps.
BRp. Iso Mack Retardkaps. o przedł. dział. 0,04 g30 kaps.
BRp. Iso Mack Retardkaps., tabl. o przedł. dział. 0,06 g30 kaps., tabl.
BRp. Maycor Retard 20kaps. 0,02 g30 kaps.
BRp. Maycor Retard 40kaps. 0,04 g30 kaps.
BRp. Maycor Retard 60kaps. 0,06 g30 kaps.
BRp. Sorbonittabl. 0,01 g30 tabl.
BRp. Sorbonit 5tabl. 0,005 g30 tabl.
BRp. Sorbonit prolongatumtabl. 0,02 g30 tabl.
BRp. Sorbonit prolongatumtabl. 0,04 g30 tabl.
BRp. Sorbonit prolongatum 80tabl. powl. o przedł. uwal. 80 mg30 tabl.
powl.
BRp. Vasorbatetabl. 0,01 g30 tabl.
21) lp. 65 otrzymuje brzmienie:
65 Isosorbidi mononitras
BRp. Corangin, Corangin 40tabl. o powol. uwal. 0,04 g30 tabl.
BRp. Corangin, Corangin 60tabl. o powol. uwal. 0,06 g20 tabl.
BRp. Effox 10tabl. 0,01 g60 tabl.
BRp. Effox 20tabl. 0,02 g50 tabl.
BRp. Effox 40tabl. 0,04 g40 tabl.
BRp. Effox Long 50 (Effox Long)tabl. retard, tabl., kaps. 0,05 g30
tabl., kaps.
BRp. Effox Long 75tabl. o przedł. uwal. 75 mg30 tabl.
BRp. Etimoniskaps. o przedł. uwal. 20 mg30 kaps.
BRp. Etimoniskaps. o przedł. uwal. 40 mg30 kaps.
BRp. Etimoniskaps. o przedł. uwal. 60 mg30 kaps.
BRp. Isomonit 20tabl. 0,02 g30 tabl.
BRp. Isomonit 40tabl. 0,04 g30 tabl.
BRp. Izonit prolongatom 40tabl. o przedł. uwal. 40 mg40 tabl.
BRp. Mono Mack Depottabl. 0,1 g28 tabl.
BRp. Mononit, Mononit 10tabl. powl. 0,01 g60 tabl. powl.
BRp. Mononit, Mononit 20tabl. powl. 0,02 g60 tabl. powl.
BRp. Mononit, Mononit 40tabl. powl. 0,04 g30 tabl. powl.
BRp. Mononit 60 retardtabl. retard 0,06 g30 tabl.
BRp. Olicard 40 retardkaps. 0,04 g20 kaps.
BRp. Olicard 60 retardkaps. 0,06 g20 kaps.
BRp. Olicard 40 retardkaps. o przedł. dział. 0,04 g20 kaps.
BRp. Olicard 60 retardkaps. o przedł. dział. 0,06 g20 kaps.
22) lp. 72 otrzymuje brzmienie:
72 Megestroli acetas
BRp. Megacetabl. 40 mg100 tabl.
BRp. Megace 160tabl. 160 mg100 tabl.
BRp. Megacezaw. doustna 40 mg/ml120 ml
23) pod lp. 74 na końcu dodaje się wyrazy:
ARp. Metotrexat-Knoll 2,5tabl. 2,5 mg50 tabl.
ARp. Metotrexat-Knoll 5tabl. 5 mg50 tabl.
ARp. Metotrexat-Knoll 10tabl. 10 mg50 tabl.
24) pod lp. 79:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Metoclopramidum 10 w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Metoclopramid 10",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Metoclopramidum 20 w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Metoclopramid 20";
25) lp. 83a otrzymuje brzmienie:
83a Morphini sulfas
θNRp.wMorphini sulfasinj. 0,01 g/ml10 amp.
θNRp.wMorphini sulfasinj. 0,02 g/ml10 amp.
26) lp. 87 otrzymuje brzmienie:
87 Nifedipinum
BRp. Apo-Nifedkaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Adalatkaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Adalat retardtabl. 0,02 g30 tabl.
BRp. Adalat SLtabl. powl. 0,02 g40 tabl. powl.
BRp. Adalat CC 30tabl. powl. o przedł. dział. 30 mg30 tabl. powl.
BRp. Adalat CC 60tabl. powl. o przedł. dział. 0,06 g30 tabl. powl.
BRp. Cordafentabl. powl. 0,01 g50 tabl. powl.
BRp. Cordafenkrople, krople doustne 20 mg/ml30 ml
BRp. Cordipintabl. powl. 0,01 g50 tabl. powl.
BRp. Cordipin retardtabl. powl., tabl. o przedł. uwal. 0,02 g30 tabl.
powl.
BRp. Corinfardraż. 0,01 g50 draż.
BRp. Corinfar retardtabl. powl. 0,02 g30 tabl. powl.
BRp. Nifecardtabl. 0,01 g50 tabl.
BRp. Nifecard retardtabl. powl. 0,02 g30 tabl. powl.
BRp. Nifedicorkaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Nifedicorkaps. 0,02 g50 kaps.
BRp. Nifedicortabl. retard 0,02 g50 tabl.
BRp. Nifedicorkrople 20 mg/ml30 ml
BRp. Nifedipinetabl. powl. 0,01 g50 tabl. powl.
BRp. Nifedipinekaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Nifedipin-Ratiopharmkaps. 0,005 g50 kaps.
BRp. Nifedipin Retard Ratiopharm 20kaps. 0,02 g30 kaps.
BRp. Nifedypinakaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Nifehexal 5kaps. 5 mg30 kaps.
BRp. Nifehexal 10kaps. 10 mg30 kaps.
BRp. Nifehexal 20 retardtabl. 20 mg30 tabl.
BRp. Zenusin-10kaps. 0,01 g50 kaps.
BRp. Zenusin-20kaps. 0,02 g30 kaps.
27) pod lp. 89 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Nystatintabl. powl. 500.000 j.m.20 tabl. powl.
28) pod lp. 92 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Ospen 400zaw. doustna 400.000 j.m./5 ml60 ml
29) pod lp. 95 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Vitacontabl. powl. 10 mg30 tabl. powl.
30) lp. 100 otrzymuje brzmienie:
100 Prednisonum
BRp. Encortontabl. 0,001 g40 tabl.
BRp. Encortontabl. 0,005 g40 tabl.
BRp. Encortontabl. 10 mg40 tabl.
BRp. Encortontabl. 20 mg40 tabl.
31) pod lp. 101 w odniesieniu do leku o nazwie Progesteronum 50 mg w rubryce
"Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Luteina 50";
32) pod lp. 102:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Rytmonorm tabl. powl. 0,15 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Rytmonorm 150",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Rytmonorm tabl. powl. 0,3 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Rytmonorm 300";
33) lp. 106 otrzymuje brzmienie:
106 Ranitidini hydrochloridum
Rp. Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Apo-Ranitidinetabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Histactabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Histactabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Ragastintabl. powl. 150 mg40 tabl. powl.
Rp. Raniberltabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranigasantabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranigasttabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranisantabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranitaltabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranitin 150tabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Ranitin 300tabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Ranitinetabl. powl. 150 mg30 tabl. powl.
Rp. Zantactabl. powl. 0,15 g40 tabl. powl.
Rp. Zantactabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Zantac effervescenttabl. mus. 0,15 g30 tabl.
Rp. Zantac effervescenttabl. mus. 0,3 g30 tabl.
Rp. Novo-Ranidinetabl. powl. 0,15 g30 tabl. powl.
Rp. Novo-Ranidinetabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Ranitydynatabl. powl. 0,15 g30 tabl. powl.
Rp. Ranitydynatabl. powl. 0,3 g30 tabl. powl.
Rp. Rantagonkrople dla dzieci 25 mg/1 ml30 ml
Rp. Rantagonkrople 0,15 g/10 ml280 ml
Rp. Gastorensyrop 75 mg/5 ml300 ml
Rp. Ranitydynasyrop 75 mg/5 ml100 ml
34) lp. 109 otrzymuje brzmienie:
109 Sulfathiazolum argentum
Rp. Argosulfan, Argosulfan 2%krem 2% (20 mg/g)40 g
35) pod lp. 110 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Thyrozol 5tabl. powl. 5 mg50 tabl.
BRp. Thyrozol 10tabl. powl. 10 mg50 tabl.
BRp. Thyrozol 20tabl. powl. 20 mg50 tabl.
36) lp. 112 otrzymuje brzmienie:
112 Verapamili hydrochloridum
BRp. Apo-Veraptabl. 0,08 g40 tabl.
BRp. Apo-Veraptabl. 0,12 g40 tabl.
BRp. Falicard 80draż. 0,08 g40 draż.
BRp. Isoptin, Isoptin 40tabl. powl., draż. 0,04 g40 tabl. powl., draż.
BRp. Isoptin, Isoptin 80tabl. powl., draż. 0,08 g40 tabl. powl., draż.
BRp. Isoptintabl. powl., draż. 0,12 g40 tabl. powl., draż.
BRp. Isoptininj. 0,005 g/2 ml10 amp.
BRp. Isoptin SRtabl. powl., tabl. powl. o przedł. uwal. 0,12 g40 tabl.
powl.
BRp. lsoptin SRtabl. powl., tabl. powl. o przedł. uwal. 0,24 g20 tabl.
powl.
BRp. Lekoptindraż. 0,04 g40 draż.
BRp. Lekoptindraż. 0,08 g40 draż.
BRp. Lekoptindraż. 0,12 g40 draż.
BRp. Lekoptininj. 0,005 g/2 ml10 amp.
BRp. Lekoptin retardtabl. powl. 0,24 g20 tabl. powl.
BRp. Staveran 40 mg, Staveran 40tabl. powl. 0,04 g40 tabl. powl.
BRp. Staveran 80 mg, Staveran 80tabl. powl. 0,08 g40 tabl. powl.
BRp. Staveran 120 mg, Staveran 120tabl. powl. 0,12 g40 tabl. powl.
BRp. Staveran prolongatumtabl. powl. 0,12 g40 tabl. powl.
BRp. Staveran prolongatumtabl. powl. 0,24 g20 tabl. powl.
BRp. Verpamiltabl. powl. 0,2 g40 tabl. powl.
BRp. Verpamiltabl. 0,04 g40 tabl.
BRp. Verpamiltabl. 0,08 g40 tabl.
BRp. Verpamiltabl. powl. 0,12 g40 tabl. powl.
BRp. Verpamilinj. 0,005 g/2 ml10 amp.
BRp. Verapamiltabl. powl. 0,04 g40 tabl. powl.
BRp. Veratio 40tabl. powl. 0,04 g40 tabl. powl.
BRp. Veratio 80tabl. powl. 0,08 g40 tabl. powl.
BRp. Veratio 120tabl. powl. 0,12 g40 tabl. powl.
BRp. Veratio 5inj. 0,005 g/2 ml10 amp.
BRp. Novo-Veramiltabl. powl. 0,08 g30 tabl. powl.
BRp. Novo-Veramiltabl. powl. 0,12 g30 tabl. powl.
BRp. Verapamilinj. 5 mg/2 ml10 amp. 2 ml
BRp. Verapamiltabl. powl. 80 mg30 tabl. powl.
BRp. Verapamiltabl. powl. 120 mg30 tabl. powl.
B. W załączniku nr 2 do rozporządzenia "Wykaz leków uzupełniających wydawanych
za odpłatnością 30% ceny leku":
1) lp. 3 otrzymuje brzmienie:
3 Aciclovirum
BRp. Acyclovirmaść do oczu 3%3 g
BRp. Antivirtabl. 0,2 g20 tabl.
BRp. Cusiviral 3%, Cusiviralmaść do oczu 3%4,5 g
BRp. Cusiviral, Cusiviral 5%maść do oczu 5%2 g
BRp. Hevirantabl. 0,2 g30 tabl.
BRp. Zoviraxtabl. 0,2 g25 tabl.
BRp. Zoviraxmaść do oczu 3%4,5 g
BRp. Zoviraxtabl. 0,4 g70 tabl.
BRp. Zoviraxtabl. 0,8 g35 tabl.
BRp. Zovirax Stabl. do przyg. zaw. doustnej 800 mg35 tabl.
BRp. Zoviraxzaw. 0,2 g/5 ml125 ml
BRp. Zovirax DS Fortezaw. doustna 400 mg/5 ml100 ml
BRp. Virolextabl. 0,2 g20 tabl.
BRp. Virolexmaść do oczu 3%4,5 g
2) lp. 8 otrzymuje brzmienie:
8 Amoxicillinum + Acidum clavulanicum
BRp. Amoksiklavtabl. powl. 0,625 g14 tabl. powl.
BRp. Amoksiklavtabl. powl. 0,375 g21 tabl. powl.
BRp. Amoksiklavtabl. powl. 875 mg+125 mg14 tabl. powl.
BRp. Amoksiklav Dropskrople 62,5 mg/1 ml20 ml
BRp. Amoksiklavzaw. 156 mg/5 ml100 ml
BRp. Amoksiklav fortezaw. 312,5 mg/5 ml100 ml
BRp. Augmentintabl. 0,375 g21 tabl.
BRp. Augmentin 375 mgtabl. powl. 0,375 g21 tabl. powl.
BRP Augmentintabl. powl. 625 mg14 tabl. powl.
BRp. Augmentintabl. 1 g14 tabl.
BRp. Augmentinproszek do przyg. syropu 156 mg/5 ml100 ml
BRp. Augmentinproszek do przyg. syropu 312,5 mg/5 ml100 ml
BRp. Augmentinproszek do sporz. zaw. doustnej 457 mg/5 ml70 ml
BRp. Taromentintabl. powl. 375 mg21 tabl. powl.
BRp. Taromentintabl. powl. 625 mg21 tabl. powl.
BRp. Curamproszek do sporz. zaw. doustnej (125 mg+31,25 mg)/5 ml100 ml
BRp. Curamproszek do sporz. zaw. doustnej (250 mg+62,5 mg)/5 ml100 ml
BRp. Curamtabl. powl. (500 mg+125 mg)14 tabl. powl.
3) pod lp. 9 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Nasobecaerozol wziewny, zaw. wodna 50 mcg/dawkę30 ml (200 dawek)
BRp. Beconaseaerozol do nosa, zaw. wodna 50 mcg/dawkę200 dawek
4) pod lp. 11 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Rhinocortaerozol do nosa, zaw. wodna 64 mcg/dawkę10 ml (120 dawek)
BRp. Rhinocortaerozol do nosa, zaw. wodna 32 mcg/dawkę10 ml (120 dawek)
5) lp. 12 otrzymuje brzmienie:
12 Cefuroximum
BRp. Biofuroksyminj. 0,75 g1 fiol.
BRp. Biofuroksyminj. 1,5 g1 fiol.
BRp. Biofuroksymproszek do przyg. roztw. do wstrzyk. dożyl. i domięśn.
lub zaw. do wstrzyk. domięśn. 250 mg1 fiol.
BRp. Biofuroksymproszek do przyg. roztw. do wstrzyk. dożyl. i domięśn.
lub zaw. do wstrzyk. domięśn. 500 mg1 fiol.
BRp. Kefuroxinj. 0,75 g1 fiol.
BRp. Kefuroxinj. 1,5 g1 fiol.
BRp. Plixyminj. 0,75 g5 fiol.
BRp. Plixyminj. 1,5 g5 fiol.
BRp. Zinacefinj. 0,75 g1 fiol.
BRp. Zinacefinj. 1,5 g1 fiol.
BRp. Tarsimeproszek do sporz. roztw. do wstrzyk. dożyl. i wlewu dożyl.
1,5 g1 fiol.
BRp. Tarsimeproszek do sporz. roztw. do wstrzyk. dożyl. i zaw. do
wstrzyk. domięśn. 750 mg1 fiol.
6) lp. 13 otrzymuje brzmienie:
13 Cetirizini hydrochloridum
BRp. Allertectabl. powl. 10 mg20 tabl. powl.
BRp. Amertiltabl. powl. 10 mg20 tabl. powl.
BRp. Zyrtec, Virlixtabl. powl. 0,01 g20 tabl. powl.
BRp. Zyrteckrople 0,01 g/1 ml10 ml
BRp. Zyrtecroztw. doustny 1 mg/1 ml75 ml
7) pod lp. 21 skreśla się wyrazy:
BRp. Olfeninj. 0,075 g/2 ml5 amp.
8) po lp. 21 dodaje się lp. 21a w brzmieniu:
21a Diclofenacum + Lidocainum
BRp. Dicloratioroztw. do wstrzyk. domięśn. (75 mg+20 mg)/2 ml3 amp.
BRp. Olfen 75inj. 0,075 g/2 ml5 amp.
9) pod lp. 35 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Synphasetabl.21 tabl.
10) pod lp. 46 w odniesieniu do leku o nazwie Gentamicin krople do oczu 0,3%:
a) w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Gentamicin 0,3%",
b) w rubryce "Opakowanie" wyrazy "10 ml" zastępuje się wyrazami "2 x 5 ml";
11) pod lp. 48:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Biogonadyl inj. 500 j.m. w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Biogonadyl 500",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Biogonadyl inj. 2.000 j.m. w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Biogonadyl 2000";
12) lp. 51 otrzymuje brzmienie:
51 Ketoprofen
BRp. Bi-Profenidtabl. o zmod. uwal. 150 mg20 tabl.
BRp. Febrofenkaps. o przedł. uwal. 200 mg20 kaps.
BRp. Ketonalkaps. 0,05 g24 kaps.
BRp. Ketonal fortetabl. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Ketonalinj. 0,1 g/2 ml10 amp.
BRp. Profenidkaps. 0,05 g24 kaps.
BRp. Profenid prolongatumtabl. powl. 0,2 g14 tabl. powl.
BRp. Profenidczopek 0,1 g10 czopków
BRp. Profenidinj. 0,1 g/2 ml5 amp.
BRp. Toprectabl. 0,025 g20 tabl.
BRp. Profenidtabl. powl. 0,1 g30 tabl. powl.
BRp. Profenidtabl. o przedł. dział. 0,2 g14 tabl.
13) pod lp. 62:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Naproxen tabl. 0,125 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Apo-Naproxen 125",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Naproxen tabl. 0,25 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Apo-Naproxen 250",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Naproxentabl. dojelit. 250 mg50 tabl.
BRp. Naproxentabl. dojelit. 500 mg20 tabl.
BRp. Sanaproxtabl. 0,25 g60 tabl.
BRp. Sanaproxtabl. 0,5 g60 tabl.
14) lp. 63 otrzymuje brzmienie:
63 Natrii cromoglicas
BRp. Cromohexalkrople do oczu 2%10 ml
BRp. Cromohexalkrople do oczu 2%20 x 0,5 ml
BRp. Cromohexalaerozol do nosa 20 mg/tul30 tul
BRp. Cromosolaerozol do nosa 2,6 mg/dawkę28 ml
BRp. Cromosolaerozol do nosa 4% (5,2 mg/dawkę)30 ml
BRp. Cromosolaerozol do gardła 4% (10 mg/dawkę)30 ml
BRp. Cromosolkrople do oczu 2% (0,02 g/ml)10 ml
BRp. Cusicrom 4%krople do oczu 4%10 ml
BRp. Hay-Cromkrople do oczu 2%13,5 ml
BRp. Lomusolaerozol 2%26 ml
BRp. Opticromkrople do oczu 2%13,5 ml
BRp. Polcromkrople do oczu 2%2 x 5 ml
BRp. Vividrinaerozol do nosa 2,6 mg/dawkę15 ml
BRp. Vividrinkrople do oczu 20 mg/ml10 ml
BRp. Cropoz Naerozol do nosa 2% - 2,8 mg/dawkę15 ml
BRp. Lecrolyn 2%krople do oczu 5 mg/0,25 ml40 poj. 0,25 ml
BRp. Lecrolyn 2%krople do oczu 20 mg/ml10 ml
15) lp. 70 otrzymuje brzmienie:
70 Prednisoloni pivalas
BRp. Mecortolon 0,5%, Mecortolonkrem 0,5% (5 mg/g)10 g
16) pod lp. 76:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Ulcogant Suspension zaw. 1 g/5 ml 250 ml w
rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyraz "Ulcogant",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Ulcogant Suspension zaw. 1 g/5 ml 50 saszetek
w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyraz "Ulcogant",
c) na końcu dodaje się wyrazy:
Rp.Gastremzaw. 1 g/5 ml125 ml
Rp.Sucralantabl. 1 g20 tabl.
17) pod lp. 83:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Atrederm płyn 0,025% w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Atrederm 0,025%",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Atrederm płyn 0,05% w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Atrederm 0,05%",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Atrederm płyn 0,1% w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Atrederm 0,1%";
18) pod lp. 84 skreśla się wyrazy:
BRp. Kenaloginj. 0,04 g/1 ml1 autostrzyk.
C. W załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków uzupełniających wydawanych
za odpłatnością 50% ceny leku":
1) pod lp. 2:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Acetylocysteina w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyrazy "Acetylocysteina 0,1",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tussicom 100 granulat w rubryce "Nazwa"
skreśla się wyraz "granulat",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Tussicom 200 granulat w rubryce "Nazwa"
skreśla się wyraz "granulat",
d) na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Tussicom 400granulat 400 mg/5 g20 saszetek po 5 g
2) lp. 8 otrzymuje brzmienie:
8 Ambroxoli hydrochloridum
BRp. Ambrohexaltabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Ambrosolsyrop 15 mg/5 ml120 ml
BRp. Ambrosolsyrop 30 mg/5 ml120 ml
BRp. Ambrosolkrople 7,5 mg/ 1 ml100 ml
BRp. Ambroksolsyrop 15 mg/5 ml150 ml
BRp. Ambroksolsyrop 30 mg/5 ml150 ml
BRp. Anavixsyrop 15 mg/5 ml120 ml
BRp. Anavixsyrop 30 mg/5 ml120 ml
BRp. Deflegminkaps. retard 75 mg10 kaps.
BRp. Deflegminkrople 0,75%50 ml
BRp. Deflegmintabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Mucosolvantabl. 0,03 g20 tabl.
BRp. Mucosolvansyrop 30 mg/5 ml100 ml
BRp. Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 ml1 op.
BRp. Mukobronsyrop 0,3 g/100 ml100 ml
BRp. Mukobronsyrop 0,03 g/5 ml100 ml
BRp. Mukobrontabl. 0,03 g50 tabl.
BRp. Bronchopront Saftsyrop 15 mg/5 ml100 ml
BRp Bronchopront Tropfenkrople 7,5 mg/1 ml50 ml
BRp Solvolantabl. 0,03 g20 tabl.
BRp Solvolansyrop 15 mg/5 ml100 ml
BRp•Flavamedsyrop 15 mg/5 ml150 ml
BRp•Flavamedtabl. mus. 30 mg20 tabl.
BRp•Flavamedtabl. mus. 60 mg20 tabl.
BRp•Flavamedtabl. 30 mg20 tabl.
3) pod lp. 10:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Amlopin tabl. 0,005 g w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyraz "Amlodipinum",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Amlopin tabl. 0,01 g w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyraz "Amlodipinum",
4) pod lp. 14 w rubryce "Opakowanie" wyrazy "14 tabl. powl." zastępuje się
wyrazami "28 tabl. powl.";
5) pod lp. 16 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp•Flegamina Mitesyrop 40 mg/100 ml120 ml
6) pod lp. 22:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Mukolina 2% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyraz "Mukolina",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Mukolina 5% w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyraz "Mukolina";
7) pod lp. 23 skreśla się wyrazy:
BRp. Duracefkaps. 0,25 g12 kaps.
8) lp. 24 otrzymuje brzmienie:
24 Cefalexinum
BRp. Cefaleksynakaps. 0,25 g16 kaps.
BRp. Cefaleksynakaps. 0,5 g16 kaps.
BRp. Cefaleksynatabl. powl. 1 g16 tabl. powl.
BRp. Cefaleksynagran. do przyg. roztw. doustnego 125 mg14 sasz. 2,5 g
BRp. Cefaleksynagran. do przyg. roztw. doustnego 250 mg14 sasz. 2,5 g
BRp. Cephalexinkaps. 0,25 g20 kaps.
BRp. Cephalexin-Ratiopharm 500tabl. powl. 0,5 g10 tabl. powl.
BRp. Cephalsxin-Ratiopharm 1000tabl. powl. 1 g10 tabl. powl.
BRp. Cephalexin-Ratiopharm TSgran. do przyg. zaw.250 mg/5 ml120 ml (72 g
gran.)
BRp. Keflexkaps. 0,25 g12 kaps.
BRp. Keflexkaps. 0,5 g12 kaps.
BRp. Keflexzaw. 125 mg/5 ml60 ml
BRp. Keflexzaw. 250 mg/5 ml60 ml
BRp. Oracefkaps. 0,25 g16 kaps.
BRp. Oracefkaps. 0,5 g16 kaps.
BRp. Zecefkaps. 0,25 g12 kaps.
BRp. Zecefkaps. 0,5 g12 kaps.
9) pod lp. 25 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Ceforgran. do sporz. zaw. doustnej 125 mg10 sasz. 2,5 g
BRp. Ceforgran. do sporz. zaw. doustnej 250 mg10 sasz. 2,5 g
BRp. Ceforkaps. 250 mg15 kaps.
BRp. Ceforkaps. 500 mg15 kaps.
BRp. Vercefkaps. 500 mg15 kaps.
BRp. Vercef MRkaps. o przedł. uwal. 375 mg10 kaps.
BRp. Vercefgran. do przyg. zaw. 250 mg/5 ml75 ml
10) lp. 36 otrzymuje brzmienie:
36 Cisapridum
BRp. Coordinaxtabl. 5 mg30 tabl.
BRp. Coordinaxtabl. 10 mg30 tabl.
BRp. Coordinaxzaw. doustna 1 mg/1 ml100 ml
BRp. Coordinaxzaw. doustna 1 mg/1 ml20 sasz. 5 ml
BRp. Coordinaxzaw. doustna 1 mg/1 ml20 sasz. 10 ml
BRp. Gaspridtabl. 10 mg30 tabl.
11) pod lp. 40 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Klimicininj. 0,6 g/4 ml5 fiol.
12) lp. 50 otrzymuje brzmienie:
50 Diclofenacum kalium
BRp. Cataflamtabl. powl. 50 mg10 tabl. powl.
13) lp. 51 otrzymuje brzmienie:
51 Diclofenacum natricum
BRp. Apo-Diclo, Apo-Diclo 25tabl. powl. 0,025 g30 tabl. powl.
BRp. Apo-Diclo, Apo-Diclo 50tabl. powl. 0,05 g30 tabl. powl.
BRp. Diclac 25tabl. powl. dojelit. 0,025 g20 tabl. powl.
BRp. Diclac 50tabl. powl. dojelit. 0,05 g20 tabl. powl.
BRp. Diclac 50czopki doodbyt. 50 mg10 czopków
BRp. Diclac 100czopki doodbyt. 100 mg10 czopków
BRp. Diklofenczopek 0,05 g10 czopków
BRp. Diklofen fortetabl. powl. 0,05 g20 tabl. powl.
BRp. Diklofen retardtabl. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Dicloberl 50czopek 0,05 g10 czopków
BRp. Diclofenacczopek 0,05 g10 czopków
BRp. Diclofenac, Diclofenac 100czopek 0,1 g10 czopków
BRp. Dicloratio retard 100kaps. 0,1 g20 kaps.
BRp. Dicloratio 25tabl. dojelit. 0,025 g20 tabl. powl.
BRp. Dicloratio 25czopek 0,025 g10 czopków
BRp. Dicloratio 50czopek 0,05 g10 czopków
BRp. Dicloratio 100czopek 0,1 g10 czopków
BRp. Diclofenac Sodium E/Ctabl. powl. 0,05 g100 tabl. powl.
BRp. Diclofenac 100 Stada Retardtabl. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Diclophlogont 25tabl. powl. 0,025 g20 tabl. powl.
BRp. Dicloreumtabl. 0,05 g30 tabl.
BRp. Dicloreum retardtabl. 0,1 g20 tabl.
BRp. Dicloreumczopek 0,1 g10 czopków
BRp. Felorantabl. powl. 0,025 g30 tabl. powl.
BRp. Feloranczopek 0,025 g6 czopków
BRp. Feloranczopek 0,05 g6 czopków
BRp. Majamiltabl. powl. 0,025 g20 tabl. powl.
BRp. Majamiltabl. powl. 0,05 g20 tabl. powl.
BRp. Majamil prolongatumtabV. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Naklofentabl. powl. 0,05 g20 tabl. powl.
BRp. Naklofentabl. retard 0,1 g20 tabl.
BRp. Naklofenczopek 0,05 g10 czopków
BRp. Olfen-25tabl. 0,025 g20 tabl.
BRp. Olfen-50tabl. 0,05 g20 tabl.
BRp. Olfen-50czopek 0,05 g10 czopków
BRp. Olfen-100czopek 0,1 g5 czopków
BRp. Olfen-100 SR Depocapskaps. o przedł. uwal. 0,1 g20 kaps.
BRp. Rewodina 25tabl. powl. 0,025 g30 tabl. powl.
BRp. Rewodina retardtabl. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Veraltabl. powl. dojelit. 0,025 g30 tabl.
BRp. Veraltabl. powl. dojelit. 0,05 g20 tabl.
BRp. Veralczopek 0,1 g10 czopków
BRp. Voltarendraż. 0,025 g20 draż.
BRp. Voltaren 50draż. 0,05 g20 draż.
BRp. Voltarenczopek 0,025 g10 czopków
BRp. Voltarenczopek 0,05 g10 czopków
BRp. Voltaren SR 100draż. 0,1 g20 draż.
BRp. Voltaren SR 75tabl. 0,075 g20 tabl.
BRp. Diclofenac Duo Pharmavitkaps. z peletkami dojelit. i o przedł.
dział. 0,075 g30 kaps.
BRp. Diclofenac 25tabl. powl. dojelit. 0,025 g30 tabl. powl.
BRp. Diclofenac 50tabl. powl. dojelit. 0,05 g30 tabl. powl.
BRp. Rewodina 50tabl. powl. dojelit. 50 mg50 tabl. powl.
BRp. Dicloratio 50tabl. dojelit. 50 mg20 tabl.
BRp. Dicloratio Unotabl. o zmod. uwal. 150 mg30 tabl.
14) pod lp. 54 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Cardura XLtabl. o zmod. uwal. 4 mg30 tabl.
BRp. Cardura XLtabl. o zmod. uwal. 8 mg30 tabl.
15) pod lp. 59 w odniesieniu do leku o nazwie Systen w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Systen 50",
16) pod lp. 60 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Systen Contisystem transdermalny 3,2 mg (50 mcg/24 h) + 1,2 mg (170
mcg/24 h)8 plastrów
BRp. Systen Sequisystem transdermalny4+4 plastry
17) pod lp. 61 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Activelletabl. powl. 1 mg + 0,5 mg28 tabl. powl.
18) pod lp. 78:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Laticort 0,1% maść 0,1% w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyraz "Laticort",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Laticort 0,1% krem 0,1% w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyraz "Laticort",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Laticort 0,1% lotio 0,1% w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyraz "Laticort";
19) lp. 81 otrzymuje brzmienie:
81 Indapamidum
BRp. Arifontabl. powl. 2,5 mg30 tabl.
BRp. Indapsantabl. powl. 2,5 mg30 tabl.
BRp. Tertensif SRtabl. o powol. uwal. 1,5 mg30 tabl.
20) pod lp. 82:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Metindol czopek 0,05 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Metindol 50",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Metindol czopek 0,1 g w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Metindol 100";
21) lp. 97 otrzymuje brzmienie:
97 Mometasoni furoas
Rp. Elocom 0,1%, Elocomkrem 0,1%15 g
Rp. Elocom 0,1%, Elocommaść 0,1%15 g
Rp. Elocompłyn 0,1%20 ml
22) lp. 102 otrzymuje brzmienie:
102 Odżywki
Rp. Bebilon Aminoproszek 2.095 kJ/100 g500 g
Rp. Bebilon Peptiproszek 2.165 kJ/100 g450 g
Rp. Bebilon Pepti MCTproszek 2.155 kJ/100 g450 g
Rp. Bebilon sojowy, Bebilon sojowy 1proszek 2.185 kJ/100 g400 g
Rp. Bebilon sojowy 2proszek400 g
Rp. Humana SLproszek650 g
Rp. Isomilproszek400 g
Rp. Nutramigenproszek425 g
Rp. Pregestimilproszek450 g
Rp. Pro-Sobee 1proszek400 g
Rp. Pro-Sobee 2proszek400 g
23) lp. 104 otrzymuje brzmienie:
104 Omeprazolum
BRp. Exterkaps. 20 mg14 kaps.
BRp. Gasec-20-Gastrocapskaps. 20 mg14 kaps.
BRp. Helicid 20kaps. 20 mg14 kaps.
BRp. Losec, Losec 10kaps. 10 mg7 kaps.
BRp. Loseckaps. 20 mg7 kaps.
BRp. Ortanolkaps., tabl. powl. 20 mg14 kaps., tabl. powl.
BRp. Polprazolkaps. 0,02 g14 kaps.
BRp. Prazolkaps. 0,02 g14 kaps.
24) pod lp. 109 w odniesieniu do leku o nazwie Pentohexal w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Pentohexal 300";
25) pod lp. 112:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Piroxicam kaps. 0,01 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Apo-Piroxicam 10",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Apo-Piroxicam kaps. 0,02 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Apo-Piroxicam 20",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Piroxicam czopek 0,01 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Piroxicam 10",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Piroxicam czopek 0,02 g w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Piroxicam 20";
26) lp. 115 otrzymuje brzmienie:
115 Pygeum africanum extr.
Rp. Tadenan, Tadenan 25kaps. 0,025 g60 kaps.
Rp. Tadenan, Tadenan 50kaps. 0,05 g60 kaps.
27) pod lp. 117 na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Witamina Akaps. 12.000 j.m.50 kaps.
28) pod lp. 119:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Biosotal tabl. 0,04 g w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Biosotal 40",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Biosotal tabl. 0,08 g:
- w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Biosotal 80",
- w rubryce "Opakowanie" wyrazy "50 tabl." zastępuje się wyrazami "30 tabl.",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Biosotal tabl. 0,16 g:
- w rubryce "Nazwa" dodaje się przecinek i wyrazy "Biosotal 160",
- w rubryce "Opakowanie" wyrazy "40 tabl." zastępuje się wyrazami "30 tabl.",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Sotalex 160 w rubryce "Nazwa" dodaje się
przecinek i wyraz "Sotalex";
29) lp. 121 otrzymuje brzmienie:
121 Spironolactonum
BRp. Aldactone Atabl. 0,025 g20 tabl.
BRp. Aldactone 100tab. 0,1 g30 tabl.
BRp. Polspirontabl. 25 mg20 tabl.
BRp. Spiridontabl. 0,025 g100 tabl.
BRp. Spironoltabl. 0,025 g20 tabl.
BRp. Spironol 100tabl. powl. 0,1 g20 tabl. powl.
BRp. Spironolacton Stadakaps. 0,05 g50 kaps.
BRp. Spironolacton Stadakaps. 0,1 g50 kaps.
BRp. Verospirontabl. 0,025 g20 tabl.
BRp. Spironolacton 25tabl. 0,025 g20 tabl.
30) pod lp. 127 na końcu dodaje się wyrazy:
BRp. Ticlotabl. powl. 250 mg20 tabl. powl.
31) pod lp. 129:
a) skreśla się wyrazy:
Rp. Vitaminum Ekaps., tabl. powl. 0,1 g30 kaps., tabl. powl.
b) na końcu dodaje się wyrazy:
Rp. Vitaminum Ekaps. twarde 300 mg20 kaps.
Rp. Witamina Ekaps. 100 mg100 kaps.
32) pod lp. 130:
a) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal inj. 0,05 g/1 ml w rubryce "Nazwa"
dodaje się przecinek i wyrazy "Tramal 50",
b) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal inj. 0,1g/2 ml w rubryce "Nazwa" dodaje
się przecinek i wyrazy "Tramal 100",
c) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 100 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 100 mg",
d) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 150 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 150 mg",
e) w odniesieniu do leku o nazwie Tramal Retard 200 w rubryce "Postać i dawka"
dodaje się przecinek i wyrazy "tabl. powl. o przedł. uwal. 200 mg".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Zdrowia: F. Cegielska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 grudnia 1999 r.
o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1236)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym
(Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 486, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137,
poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439,
Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777 i Nr 72, poz. 802) po art.
169h dodaje się art. 169i w brzmieniu:
"Art. 169i. 1. W 2000 r. Kasie Chorych na jej wniosek udziela się pożyczki z
budżetu państwa zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2-11.
2. Pożyczka może być udzielona do wysokości kwoty stanowiącej różnicę między
ujętą w planie finansowym na 1999 r. kwotą przychodów ze składek na
ubezpieczenie zdrowotne, z uwzględnieniem wyrównania, o którym mowa w art. 135,
a kwotą przychodów zrealizowanych z tego tytułu za ten rok na dzień 31 grudnia
1999 r.
3. Pożyczka jest udzielana na okres nie dłuższy niż 5 lat.
4. Łączna kwota pożyczek udzielonych wszystkim Kasom Chorych nie może
przekroczyć 1 000 000 tys. zł.
5. Kasa Chorych składa wniosek o udzielenie pożyczki do Urzędu Nadzoru
Ubezpieczeń Zdrowotnych, nie później niż do dnia 31 stycznia 2000 r.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1) oznaczenie Kasy Chorych,
2) datę sporządzenia wniosku,
3) wysokość wnioskowanej kwoty pożyczki,
4) propozycję sposobu zwrotu pożyczki,
5) informację Kasy Chorych o łącznej kwocie składek przekazanych w 1999 r. z
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,
6) informację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego o łącznej kwocie składek przekazanych w 1999 r. Kasie Chorych,
7) podpisy członków zarządu Kasy Chorych,
8) uchwałę rady Kasy Chorych w sprawie pożyczki z budżetu państwa.
7. Jeżeli łączna kwota pożyczek, o które występują Kasy Chorych, przekracza
kwotę, o której mowa w ust. 4, Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych zmniejsza
kwoty poszczególnych pożyczek proporcjonalnie do wysokości kwot, o które
wystąpiły Kasy Chorych.
8. Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych przekazuje wnioski Kas Chorych o
udzielenie pożyczek ministrowi właściwemu do spraw budżetu.
9. Pożyczka jest udzielana Kasie Chorych nie później niż w terminie 14 dni od
dnia przekazania wniosku przez Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych.
10. Umowa zawarta pomiędzy Kasą Chorych a ministrem właściwym do spraw budżetu
określa w szczególności oprocentowanie pożyczki i wysokość rat oraz termin
zwrotu pożyczki, z uwzględnieniem możliwości wcześniejszego jej zwrotu.
11. Kasy Chorych zwracają pożyczkę w pierwszej kolejności z przychodów, o
których mowa w ust. 2, uzyskanych po dniu 31 grudnia 1999 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1999 r.
w sprawie algorytmu przekazywania środków Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim
i powiatowym.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1237)
Na podstawie art. 57a ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr
108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126 oraz z 1999 r.
Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przekazuje samorządom powiatowym środki
Funduszu Pracy na realizowanie zadań określonych w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997
r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93,
poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr
66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162,
poz. 1112, 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 60, poz. 636), zwanej dalej "ustawą":
1) w pkt 1, 6, 10, 12, 14 i 30 dotyczących finansowania zasiłków i innych
obligatoryjnych świadczeń,
2) w pkt 2-5, 7, 8, 13, 26, 27, 29 i 30a dotyczących finansowania programów na
rzecz przeciwdziałania bezrobociu,
3) w pkt 9, 11, 15, 16, 25 oraz w pkt 17 w części dotyczącej finansowania
eksploatacji systemu informatycznego w urzędach pracy, a także w pkt 18-20 w
zakresie dotyczącym i realizowanym przez powiatowe urzędy pracy.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przekazuje samorządom wojewódzkim środki
Funduszu Pracy na realizowanie zadań wymienionych w art. 57 ust. 1 ustawy - w
pkt 1, 9, 11, 13, 16, 19 oraz w pkt 17 w części dotyczącej eksploatacji systemu
informatycznego.
§ 2. 1. Wielkość środków Funduszu Pracy dla samorządów powiatowych na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 1 ustala się według następującego wzoru algorytmu:
Kp=Op+Ap+Pp
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) Kp - łączna kwota środków ustalona dla samorządu powiatowego na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 1,
2) Op - kwota środków ustalona dla samorządu powiatowego na realizację zadań
wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 1,
3) Ap - kwota środków ustalona dla samorządu powiatowego na realizację zadań
wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2,
4) Pp - kwota środków ustalona dla samorządu powiatowego na realizację zadań
wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 3.
2. Wielkość środków Funduszu Pracy dla samorządów powiatowych na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 1 jest równa kwocie środków niezbędnych na
ich realizację.
3. Wielkość środków Funduszu Pracy dla samorządów powiatowych na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2 ustala się, z zastrzeżeniem ust. 4, według
następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) Pa - kwota środków przewidziana w planie Funduszu Pracy na realizację zadań,
o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, pomniejszona o kwotę środków pozostawionych
do dyspozycji Prezesa Krajowego Urzędu Pracy, o której mowa w ust. 4,
2) Lp - liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie, według stanu na dzień
30 czerwca roku poprzedniego,
3) Wa - współczynnik korygujący uwzględniający wysokość stopy bezrobocia w
powiecie, według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, wynoszący:
a) 1,0 - dla powiatów, w których stopa bezrobocia nie przekraczała połowy
przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
b) 1,2 - dla powiatów, w których stopa bezrobocia nie przekraczała przeciętnej
stopy bezrobocia w kraju,
c) 1,4 - dla powiatów, w których stopa bezrobocia nie przekraczała 1,5-krotnej
przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
d) 1,6 - dla powiatów, w których stopa bezrobocia nie przekraczała 2,0-krotnej
przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
e) 1,8 - dla powiatów, w których stopa bezrobocia przekraczała 2,0-krotną
przeciętną stopę bezrobocia w kraju,
4) Wb - współczynnik korygujący uwzględniający udział długotrwale bezrobotnych
(ponad 12 miesięcy) w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie,
według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, wynoszący:
a) 1,0 - dla powiatów, w których udział długotrwale bezrobotnych w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał połowy przeciętnego
udziału długotrwale bezrobotnych w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych
w kraju,
b) 1,1 - dla powiatów, w których udział długotrwale bezrobotnych w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał przeciętnego udziału
długotrwale bezrobotnych w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w
kraju,
c) 1,2 - dla powiatów, w których udział długotrwale bezrobotnych w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał 1,5-krotnego przeciętnego
udziału długotrwale bezrobotnych w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych
w kraju,
d) 1,3 - dla powiatów, w których udział długotrwale bezrobotnych w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych przekraczał 1,5-krotny przeciętny udział
długotrwale bezrobotnych w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w
kraju,
5) Wc - współczynnik korygujący uwzględniający udział bezrobotnych nie
posiadających prawa do zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w
powiecie, według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, wynoszący:
a) 1,0 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał
0,9-krotnego przeciętnego udziału bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w kraju,
b) 1,1 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał
przeciętnego udziału bezrobotnych nie posiadających prawa do zasiłku w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w kraju,
c) 1,2 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał
1,1-krotnego przeciętnego udziału bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w kraju,
d) 1,3 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych nie posiadających prawa do
zasiłku w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych przekraczał 1,1-krotny
przeciętny udział bezrobotnych nie posiadających prawa do zasiłku w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w kraju,
6) Wd - współczynnik korygujący uwzględniający udział bezrobotnych w wieku do 24
lat w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie, według stanu na
dzień 30 czerwca roku poprzedniego, wynoszący:
a) 1,0 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał połowy przeciętnego
udziału bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej liczbie zarejestrowanych
bezrobotnych w kraju,
b) 1,1 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał 0,7-krotnego przeciętnego
udziału bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej liczbie zarejestrowanych
bezrobotnych w kraju,
c) 1,2 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych nie przekraczał przeciętnego udziału
bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w
kraju,
d) 1,3 - dla powiatów, w których udział bezrobotnych w wieku do 24 lat w ogólnej
liczbie zarejestrowanych bezrobotnych przekraczał przeciętny udział bezrobotnych
w wieku do 24 lat w ogólnej liczbie zarejestrowanych bezrobotnych w kraju,
7) Lk - łączna liczba zarejestrowanych bezrobotnych we wszystkich powiatach
skorygowana wskaźnikami korygującymi Wa-Wd, według stanu na dzień 30 czerwca
roku poprzedniego.
4. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może, za zgodą ministra właściwego do spraw
pracy, pozostawić na realizację zadań, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, kwotę
nie przekraczającą połowy środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy na ich
realizację.
5. Prezes Krajowego Urzędu Pracy, w ramach kwoty, o której mowa w ust. 4,
przekazuje dodatkowe środki dla powiatów, na których terenie nastąpił w
szczególności wzrost stopy bezrobocia w stosunku do przyjętej w algorytmie, na
realizację zadań określonych w kontraktach zawartych z samorządami powiatowymi.
6. Wielkość środków Funduszu Pracy dla samorządów powiatowych na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 3 jest ustalana, z zastrzeżeniem ust. 4,
według następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) Pp - kwota środków dla samorządów powiatowych na realizację zadań
wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 3,
2) Pi - kwota środków przewidziana w planie Funduszu Pracy na realizację zadań,
o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, pomniejszona o zadania realizowane
bezpośrednio przez Krajowy Urząd Pracy,
3) Lp - liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie, według stanu na dzień
30 czerwca roku poprzedniego,
4) L - liczba zarejestrowanych bezrobotnych ogółem w kraju, według stanu na
dzień 30 czerwca roku poprzedniego.
§ 3. Wielkość środków Funduszu Pracy dla samorządów wojewódzkich na realizację
zadań wymienionych w § 1 ust. 2 ustala się według następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) Kw - kwota środków ustalona dla samorządu wojewódzkiego na realizację zadań
wymienionych w § 1 ust. 2,
2) Wb - kwota środków wydatkowana przez samorząd wojewódzki w roku poprzednim (w
1999 r. - przez wojewódzki urząd pracy) na realizację zadań wymienionych w § 1
ust. 2,
3) Pb - przewidziana w planie Funduszu Pracy na dany rok kwota środków na
realizację zadań wymienionych w § 1 ust. 2,
4) Pp - przewidziana w planie Funduszu Pracy na rok poprzedni kwota środków na
realizację zadań wymienionych w § 1 ust. 2.
§ 4. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przekazuje w ciągu roku powiatom i
samorządom województw na wyodrębnione rachunki bankowe zaliczki środków Funduszu
Pracy do wysokości kwot wynikających z algorytmu, z uwzględnieniem środków
pieniężnych Funduszu Pracy pozostałych z roku poprzedniego, dochodów Funduszu
Pracy wpływających bezpośrednio na wyodrębnione rachunki bankowe samorządów
powiatowych i wojewódzkich oraz niezbędnego stanu środków pieniężnych dla
bieżącego finansowania realizowanych zadań.
2. W przypadku zawarcia porozumienia między starostami powiatów bądź między
starostą powiatu a prezydentem miasta na prawach powiatu, dotyczącego obsługi
powiatu bądź miasta na prawach powiatu, środki Funduszu Pracy ustalone według
algorytmu są przekazywane jednostce samorządu terytorialnego realizującej na
danym obszarze zadania na podstawie zawartego porozumienia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników
zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu
spraw wewnętrznych i administracji.
(Dz. U. Nr 16, poz. 149)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych
jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i
administracji (Dz. U. Nr 97, poz. 454, z 1997 r. Nr 41, poz. 258 i z 1998 r. Nr
45, poz. 279) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 i 8 w
brzmieniu:
"7) Krajowym Centrum Informacji Kryminalnej,
8) Centralnym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.";
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia dodaje się tabele C i D w brzmieniu
określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. E. Lewicka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19
lutego 1999 r. (poz. 149)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*)
A. dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt
1-5 rozporządzenia
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I505-630
II510-640
III515-660
IV525-685
V535-710
VI545-735
VII560-785
VIII575-845
IX590-905
X605-975
XI620-1050
XII640-1135
XIII665-1220
XIV690-1310
XV720-1405
XVI750-1500
XVII780-1640
XVIII820-1780
B. dla pracowników zatrudnionych w Centralnym Zarządzie Służby Zdrowia
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Krajowym Centrum Informacji
Kryminalnej
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I575-640
II580-670
III585-710
IV590-750
V595-800
VI605-850
VII615-905
VIII625-960
IX640-1020
X660-1085
XI680-1150
XII700-1230
XIII725-1335
XIV750-1440
XV780-1550
XVI810-1675
XVII840-1810
XVIII880-1960
XIX920-2110
XX980-2260
XXI1050-2460
C. dla pracowników zatrudnionych w Centralnym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i
Kartograficznej
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I565-630
II570-640
III575-665
IV580-690
V590-720
VI600-755
VII610-790
VIII625-830
IX640-875
X655-930
XI670-990
XII685-1060
XIII700-1135
XIV720-1210
XV740-1290
XVI760-1380
XVII780-1470
XVIII800-1565
XIX825-1660
XX850-1755
XXI880-1850
*) Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego po przeliczeniu stosowanie do
przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia
1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodu w związku z wprowadzeniem
obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych (Dz.
U. Nr 153, poz. 1006).
Załącznik nr 2
C. dla pracowników Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaGrupa dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXIX-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXVIII-XX9wyższe6
Główny księgowy
3Naczelnik wydziałuXVII-XVIII8wyższe6
4Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
5Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe4
6SpecjalistaXII-XIV-wyższe3
7AsystentIX-XII-średnie2
8Starszy referentVIII-XI-średnie1
9ReferentVI-IX-średnie-
10SekretarkaIX-X-średnie-
11KierowcaVII-VIII-według odrębnych przepisów
12SprzątaczkaI-IV-podstawowe-
D. dla pracowników Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i
Kartograficznej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaGrupa dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVII-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXVI-XX9wyższe6
Główny księgowy
3Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5
4Kierownik filiiXV-XVII5wyższe5
5Kierownik działuXIV-XVI3wyższe3
Zastępca kierownika filii
6Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe4
7Starszy: geodeta, kartograf, topografXIII-XV3wyższe4
średnie8
8Geodeta, kartograf, topograf, starszy informatykXII-XIV-wyższe3
średnie5
9SpecjalistaXII-XIV-wyższe3
10AsystentVIII-XII-wyższe-
średnie2
11Poligraf, fototechnik, informatykIX-XI-średnie-
12Starszy księgowyIX-XI-średnie4
13KsięgowyIX-X-średnie-
14Starszy referentVII-IX-średnie1
15SekretarkaVIII-IX-średnie-
16ReferentVI-VII-średnie3
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 18 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych
przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe.
(Dz. U. Nr 16, poz. 151)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach,
warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 maja
1998 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na
które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 59, poz. 378 i z 1999
r. Nr 3, poz. 27), załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
18 lutego 1999 r. (poz. 151)
WYKAZ TOWARÓW PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY, NA KTÓRE MOGĄ BYĆ NAŁOŻONE OPŁATY CELNE
DODATKOWE
KOD PCNNazwa towaru
12
0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus:
- - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim
pokoleniu:
0105 11 11 0- - - - Nioski
0105 11 19 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
0105 11 91 0- - - - Nioski
0105 11 99 0- - - - Pozostałe
0105 12 00 0 - - Indyki
0105 19- - Pozostałe
0105 19 20 0- - - Gęsi
0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki
- Pozostałe:
0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie nie
przekraczającej 2000 g
0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie powyżej 2000 g
0105 99- - Pozostałe:
0105 99 10 0- - - Kaczki
0105 99 20 0- - - Gęsi
0105 99 30 0- - - Indyki
0105 99 50 0- - - Perliczki
0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:
0201 10 00 0- Tusze i półtusze
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 20 90 0- - Pozostałe
0201 30 00 0- Bez kości
0202Mięso wołowe mrożone:
0202 10 00 0- Tusze i półtusze
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 20 90 0- - Pozostałe
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki
0202 30 90 0- - Pozostałe
0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone:
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70 %"
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby
0207 13 99 0- - - - Pozostałe
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby
0207 14 99 0- - - - Pozostałe
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane
0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 26 10 0- - - - Bez kości
- - - - Z kośćmi:
0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki
0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez
0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki
0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe
0207 26 80 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
0207 26 91 0- - - - Wątroby
0207 26 99 0- - - - Pozostałe
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
0207 27 91 0- - - - Wątroby
0207 27 99 0- - - - Pozostałe
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane
0207 32 90 0- - - Perliczki
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63 %" lub inaczej prezentowane
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane
0207 33 90 0- - - Perliczki
0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone:
0207 34 10 0- - - Z gęsi
0207 34 90 0- - - Z kaczek
0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 35 11 0- - - - - Z gęsi
0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek
0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi
0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek
0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez
0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi
0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi
0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek
0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze
0207 35 79 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby
0207 35 99 0- - - - Pozostałe
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe
- - - Podroby:
- - - - Wątroby:
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe
0207 36 90 0- - - - Pozostałe
0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej
zawartości tłuszczu:
0405 10- Masło:
- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%:
- - - Masło naturalne:
0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg
0405 10 19 0- - - - Pozostałe
0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane
0405 10 50 0- - - Masło z serwatki
0405 10 90 0- - Pozostałe
0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu:
0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej
60%
0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej
75%
0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 75% i więcej, ale
nie przekraczającej 80%
0405 90- Pozostałe:
0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o
zawartości wody w masie poniżej 0,5%
0405 90 90 0- - Pozostałe
0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:
- Drobiu:
0407 00 30 0- - Pozostałe
0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na
parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego:
- Żółtka jaj:
0408 11- - Suszone:
0408 11 80 0- - - Pozostałe
0408 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
0408 19 81 0- - - - Ciekłe
0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi
- Pozostałe:
0408 91- - Suszone:
0408 91 80 0- - - Pozostałe
0408 99- - Pozostałe:
0408 99 80 0- - - Pozostałe
0409 00 00 0Miód naturalny
0504 00 00 Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe
lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone
lub wędzone:
0504 00 00 1- Żołądki drobiowe
0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane:
0603 10- Świeże:
- - Od 1 czerwca do 31 października:
0603 10 11 0- - - Róże
0603 10 13 0- - - Goździki
0603 10 25 0- - - Chryzantemy
- - Od 1 listopada do 31 maja:
0603 10 51 0- - - Róże
0603 10 53 0- - - Goździki
0603 10 65 0- - - Chryzantemy
0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone:
0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca
0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia
0702 00 00 3- Od 1 do 14 maja
0702 00 00 5- Od 15 do 31 maja
0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 września
0702 00 00 8- Od 1 do 31 października
0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia
0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
0707 00 05 - Ogórki:
0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego
0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia
0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja
0707 00 05 6- - Od 16 maja do 30 września
0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października
0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada
0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia
0707 00 90 0- Korniszony
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
0808 10- Jabłka:
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia
0808 10 50 - - - Odmiany Granny Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin):
1001 90- Pozostałe:
1001 90 10 0- - Orkisz do siewu
- - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin)
1001 90 99 0- - - Pozostałe
1002 00 00 0Żyto
1003 00Jęczmień:
1003 00 10 0- Nasiona
1003 00 90 0- Pozostały
1004 00 00 0Owies
1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:
- Mąka pszenna:
1101 00 11 0- - Z pszenicy durum
1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza
1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna
1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 10 00 0- Mąka żytnia
1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane:
1105 10 00 0- Mąka, grysik i puder
1105 20 00 0- Płatki, grudki i granulki ziemniaczane
1107Słód palony lub nie:
1107 10- Nie palony:
- - Pozostałe:
1107 10 99 0- - - Pozostałe
1108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana
1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana
1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:
1205 00 10 0- Siewne
1205 00 90 0- Pozostałe
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)
1209 23 80 0- - - Pozostałe
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):
1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej)
(Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata
L.); nasiona mietlicy (Agrostis)
1209 29 80 0- - - Pozostałe
1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub
w formie granulek; lupulina:
1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, nie mielone, nie sproszkowane ani w
formie granulek
1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek;
lupulina:
1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie
granulek , z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina
1210 20 90 0- - Pozostałe
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 13 00 0- - Z chmielu
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji
1701 12 90 0- - - Pozostały
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały:
1701 99 10 0- - - Cukier biały
1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
1702 30 10 0- - Izoglukoza
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie
1702 30 59 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie
1702 30 99 0- - - - Pozostałe
2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego:
2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach:
2002 10 10 0- - Bez skórek
2002 10 90 0- - Pozostałe
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg
2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90- Pozostałe:
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe
- - - Pozostałe:
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi
2106 90 98 0 - - - Pozostałe
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe:
2401 10 - Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky
2401 10 49 0- - - - Pozostałe
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny
2401 10 80 0 - - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie
2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny, tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia
2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)
2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky
2401 20 49 0- - - - Pozostałe
- - Pozostałe:
2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny
2401 20 60 0 - - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental
2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny
2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo
2401 20 90 0- - - Pozostałe tytonie
2401 30 00 0- Odpady tytoniowe
3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80 % protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetu państwa, które w 1999 r.
nie wygasają z upływem roku budżetowego.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1238)
Na podstawie art. 102 ust. 3 i 4 oraz w związku z art. 103 ust. 3 pkt 5 ustawy z
dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz
z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie
wydatków budżetu państwa, które w 1999 r. nie wygasają z upływem roku
budżetowego (Dz. U. Nr 100, poz. 1171), wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1:
a) lp. 13 otrzymuje brzmienie:
13.28 Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
24.284
Rozbudowa Białowieskiego Parku Narodowego1.78031.07.2000
Usuwanie skutków powodzi - uporządkowanie i odtworzenie zniszczonych upraw
i drzewostanów3.90020.12.2000
Dokumentacja geologiczno-inżynierska zbiornika wodnego Krempna na rzece
Wisłoka2.70030.06.2000
Wykup nieruchomości wsi Pilce pod przyszłą budowę zbiornika wodnego
Kamieniec Ząbkowicki na Nysie Kłodzkiej11830.11.2000
Budowa zbiornika wodnego "Kozielno"15.78630.04.2000
b) lp. 18 otrzymuje brzmienie:
18.35 Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej 367.907
Sfinansowanie świadczeń zdrowotnych udzielanych na rzecz osób nie
posiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego12.00030.04.2000
Usuwanie skutków powodzi80320.12.2000
Realizacja programów polityki zdrowotnej98.96730.11.2000
Realizacja wysokospecjalistycznych procedur medycznych98.00031.03.2000
Dotacja na inwestycje przeznaczone na utworzenie i uruchomienie kas
chorych42.87730.06.2000
Sfinansowanie staży podyplomowych115.26020.12.2000
c) lp. 27 otrzymuje brzmienie:
27.85 Budżety WojewodówRazem191.851
z tego:
d) lp. 28 otrzymuje brzmienie:
28.85/02 Województwo dolnośląskie 38.672
Inwestycje wieloletnie, z tego:5.900
1) Szpital Wojewódzki w Jeleniej Górze4.00030.06.2000
2) Rozbudowa Szpitala w Głogowie60030.06.2000
3) Szpital Zakaźny we Wrocławiu30030.06.2000
4) Szpital w Miliczu1.00030.06.2000
Dotacje dla organów założycielskich samodzielnych publicznych zakładów
opieki zdrowotnej na dofinansowanie inwestycji oraz kosztów wdrażania
reform w ochronie zdrowia9.12830.06.2000
Usuwanie skutków powodzi10.66020.12.2000
Spłata zobowiązań Skarbu Państwa powstałych w jednostkach oświaty i
wychowania do końca 1998 r.12.73230.06.2000
"Program rekultywacji terenów zdegradowanych przez Wojska Federacji
Rosyjskiej"25230.06.2000
e) lp. 40 otrzymuje brzmienie:
40.85/26 Województwo świętokrzyskie 1.415
Dotacje dla organów założycielskich samodzielnych publicznych zakładów
opieki zdrowotnej na dofinansowanie inwestycji oraz kosztów wdrażania
reform w ochronie zdrowia1.41530.06.2000
f) lp. 41 otrzymuje brzmienie:
41.85/28 Województwo warmińsko-mazurskie 1.450
Dotacje dla organów założycielskich samodzielnych publicznych zakładów
opieki zdrowotnej na dofinansowanie inwestycji oraz kosztów wdrażania
reform w ochronie zdrowia1.45020.12.2000
2) w załączniku nr 2:
a) część 28 otrzymuje brzmienie:
28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA124.284 5.68018.604
454711Parki narodowe21.7801.780
4578Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej33.900
3.900
666822Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej42.700 2.700
6678Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej515.904
15.904
b) część 35 otrzymuje brzmienie:
35 MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ1367.907 228.353139.554
858522Programy polityki zdrowotnej państwa298.967 3.09395.874
8523Wysokospecjalistyczne procedury medyczne398.000 98.000
8524Składki na ubezpieczenia zdrowotne oraz świadczenia dla osób nie
objętych obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego454.877 12.00042.877
8578Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej5803 803
8595Pozostała działalność6115.260 115.260
c) część 85 otrzymuje brzmienie:
85 BUDŻETY WOJEWODÓW OGÓŁEM1191.85115.46362128.874146.893
z tego:
d) część 85/02 otrzymuje brzmienie:
85/02 Województwo dolnośląskie138.6722.0568812.64423.884
313995Pozostała działalność25 5
404078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej333
4495Pozostała działalność4283 283
454995Pozostała działalność5225225
505078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej62.8071.640 1.167
707078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej7581
581
7395Pozostała działalność8736 70927
797978Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej9351
351
8295Pozostała działalność1011.626 8811.538
838378Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej1113939
100
858511Szpitale ogólne1214.438 14.438
8513Lecznictwo ambulatoryjne13590140 450
8578Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej146.7339
6.724
868695Pozostała działalność1585 85
888895Pozostała działalność1615 15
919178Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej1746 46
9195Pozostała działalność189 9
e) część 85/04 otrzymuje brzmienie:
85/04 Województwo kujawsko-pomorskie12.991647 2.344
858511Szpitale ogólne2436169 267
8513Lecznictwo ambulatoryjne31.508478 1.030
8514Lecznictwo psychiatryczne4936 936
8515Ratownictwo medyczne5111 111
f) część 85/12 otrzymuje brzmienie:
85/12 Województwo małopolskie125.793566 25.227
404078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej24.300
4.300
505078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej344
5614Drogi publiczne powiatowe4648 648
707395Pozostała działalność5754 754
797921Licea ogólnokształcące685 85
838378Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej73.600
3.600
858511Szpitale ogólne813.990372 13.618
8513Lecznictwo ambulatoryjne9330 330
8514Lecznictwo psychiatryczne101.017 1.017
8515Ratownictwo medyczne1115 15
8531Inspekcja sanitarna12100 100
8533Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze13150150
8595Pozostała działalność1420040 160
868611Domy pomocy społecznej15500 500
939318Komendy powiatowe Państwowej Straży Pożarnej16100 100
g) część 85/18 otrzymuje brzmienie:
85/18 Województwo podkarpackie14.52875 4.453
858511Szpitale ogólne21.350 1.350
8514Lecznictwo psychiatryczne337875 303
919140Budowa i utrzymanie drogowych przejść granicznych42.000 2.000
9143Starostwa powiatowe5800 800
h) część 85/20 otrzymuje brzmienie:
85/20 Województwo podlaskie12.675290 2.385
838411Teatry, opery i operetki2300 300
858511Szpitale ogólne31.27390 1.183
8513Lecznictwo ambulatoryjne4400 400
868611Domy pomocy społecznej5200 200
919140Budowa i utrzymanie drogowych przejść granicznych6302 302
9143Starostwa powiatowe7200200
i) część 85/22 otrzymuje brzmienie:
85/22 Województwo pomorskie137.3952.092336.23029.040
404495Pozostała działalność22.747 2.747
505078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej3410200
210
5612Drogi publiczne wojewódzkie4127 127
5613Drogi publiczne gminne53.583 3.583
5614Drogi publiczne powiatowe6745 745
707078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej734082
258
7231Zieleń w miastach i gminach830 30
7395Pozostała działalność99.436 9.436
797921Licea ogólnokształcące10757 7750
7931Szkoły ogólnokształcące specjalne11164 8156
7941Internaty i stypendia dla uczniów12697 697
7961Zespoły ekonomiczno-administracyjne szkół1315 213
8011Szkoły zawodowe142.234 132.221
8041Szkoły zawodowe specjalne158 8
8062Dokształcanie i doskonalenie zawodowe nauczycieli1627 27
8071Jednostki pomocnicze szkolnictwa171.266 21.264
8221Zakłady opiekuńczo-wychowawcze181.082 11.081
8231Placówki wychowania pozaszkolnego195 5
798242Domy wczasów dziecięcych208 8
858511Szpitale ogólne2111.477767 10.710
8513Lecznictwo ambulatoryjne22180 180
8514Lecznictwo psychiatryczne23548 548
868611Domy pomocy społecznej24223223
878795Pozostała działalność25466 466
919143Starostwa powiatowe26820820
j) część 85/26 otrzymuje brzmienie:
85/26 Województwo świętokrzyskie11.415160 1.255
858511Szpitale ogólne21.245160 1.085
8515Ratownictwo medyczne3170 170
k) część 85/28 otrzymuje brzmienie:
85/28 Województwo warmińsko-mazurskie11.450140 1.310
858511Szpitale ogólne21.450140 1.310
l) część 85/30 otrzymuje brzmienie:
85/30 Województwo wielkopolskie17.4832.208 5.275
798221Zakłady opiekuńczo-wychowawcze2808808
858511Szpitale ogólne36.1251.100 5.025
8533Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze4400300 100
868611Domy pomocy społecznej5150 150
ł) część 85/32 otrzymuje brzmienie:
85/32 Województwo zachodniopomorskie14.7001.088 3.612
858511Szpitale ogólne22.580600 1.980
8513Lecznictwo ambulatoryjne3570188 382
8516Sanatoria4150150
8533Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze5150150
919140Budowa i utrzymanie drogowych przejść granicznych61.250 1.250
3) w załączniku nr 3:
a) część 19 otrzymuje brzmienie:
19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ18.9264.074 1.0883.764
404000Integracja z Unią Europejską27.6083.844 3.764
919100Integracja z Unią Europejską31.318230 1.088
b) część 21 otrzymuje brzmienie:
21 MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ146.318 42.9233.395
505000Integracja z Unią Europejską25.6292.2343.395
5078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej340.68940.689
c) część 28 otrzymuje brzmienie:
28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA125.476 1.28324.193
454578Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej23.0003.000
666678Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej321.18621.186
919100Integracja z Unią Europejską41.290 1.2837
d) część 85 otrzymuje brzmienie:
85 BUDŻETY WOJEWODÓW OGÓŁEM161.0149.775 51.239
z tego:
e) część 85/02 otrzymuje brzmienie:
85/02 Województwo dolnośląskie127.9859.775 18.210
404000Integracja z Unią Europejską232 32
505000Integracja z Unią Europejską349 49
5078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej48.2937.624 669
707078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej516.947431 16.516
797978Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej61.4601.359 101
838378Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej726936
233
878778Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy celowej8935325
610
f) po części 85/24 dodaje się część 85/28 w brzmieniu:
85/28 Województwo warmińsko-mazurskie11.000 1.000
404078Pomoc i usuwanie skutków powodzi ze środków rezerwy
celowej21.0001.000
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 29 grudnia 1999 r.
w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Legislacji.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1239)
Na podstawie art. 14i ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999 r. Nr
82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rządowemu Centrum Legislacji nadaje się statut, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1999 r.
(poz. 1239)
STATUT RZĄDOWEGO CENTRUM LEGISLACJI
§ 1. Rządowe Centrum Legislacji, zwane dalej "Centrum", jest państwową jednostką
organizacyjną, zapewniającą koordynację działalności legislacyjnej Rady
Ministrów, Prezesa Rady Ministrów i innych organów administracji rządowej.
§ 2. 1. Centrum kieruje Prezes Centrum przy pomocy wiceprezesów Centrum oraz
dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4.
2. Prezes Centrum ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1.
3. Prezes Centrum może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Centrum, do prowadzenia spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie.
§ 3. Prezes Centrum może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze
lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel ich
powołania, nazwę, skład osobowy, zakres zadań i tryb działania, w tym sposób
finansowania ich działalności.
§ 4. W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Departament Legislacyjny,
2) Departament Studiów i Ekspertyz,
3) Redakcja Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej oraz Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
4) Biuro Prawno-Organizacyjne,
5) Biuro Administracyjno-Finansowe.
§ 5. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych,
o których mowa w § 4, oraz tryb pracy Centrum określa regulamin organizacyjny
nadany przez Prezesa Centrum.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 29 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1240)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999 r. Nr
82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1999 r. w sprawie
nadania statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (Dz. U. Nr 56, poz. 590)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w Statucie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, stanowiącym załącznik do
rozporządzenia, w § 12 w ust. 1 wyrazy "W Kancelarii" zastępuje się wyrazami
"Przy Kancelarii";
2) w załączniku nr 3 do Statutu skreśla się pkt 2.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 29 grudnia 1999 r.
w sprawie zasad wynagradzania oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników
Rządowego Centrum Legislacji.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1241)
Na podstawie art. 14g ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999
r. Nr 82, poz. 929) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje zasady wynagradzania oraz wymagania
kwalifikacyjne pracowników Rządowego Centrum Legislacji, zwanego dalej
"Centrum".
2. W zakresie nie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie zasad
wynagradzania pracowników urzędów administracji rządowej i innych jednostek (Dz.
U. Nr 49, poz. 306 i Nr 126, poz. 830 oraz z 1999 r. Nr 13, poz. 113 i Nr 36,
poz. 339).
§ 2. 1. Wynagrodzenie pracowników Centrum zatrudnionych na stanowiskach
wymienionych w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia ustala się z
zastosowaniem mnożników kwoty przyjmowanej - zgodnie z przepisami o służbie
cywilnej - do ustalenia wynagrodzenia pracowników korpusu służby cywilnej.
2. W załączniku do rozporządzenia ustala się, z zastrzeżeniem ust. 3, tabelę
stanowisk i odpowiadających im mnożników wynagrodzenia zasadniczego, dodatku
funkcyjnego i legislacyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników Centrum.
3. Do ustalania wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na stanowiskach nie
wymienionych w załączniku do rozporządzenia mają zastosowanie odpowiednio tabele
VIII i IX zawarte w załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1 ust.
2.
§ 3. Dyrektorom i wicedyrektorom komórek organizacyjnych oraz naczelnikom
wydziałów w komórkach organizacyjnych, właściwych w sprawach legislacji i
redagowania Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przysługuje - niezależnie od dodatku
funkcyjnego - dodatek legislacyjny w wysokości określonej w załączniku dla
głównego legislatora.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1999 r.
(poz. 1241)
TABELA STANOWISK, MNOŻNIKÓW WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I
LEGISLACYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW RZĄDOWEGO CENTRUM
LEGISLACJI
Lp.StanowiskoMnożnikiWymagania kwalifikacyjne
wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnegododatku
legislacyjnegowykształcenieliczba lat pracy
1234567
1.Prezes Centrum6,0 - 8,01,5 - 2,51,5 - 2,5wyższe prawnicze7
2.wiceprezes Centrum5,0 - 7,01,0 - 2,01,0 - 2,0wyższe prawnicze7
3.dyrektor komórki organizacyjnej2,1 - 5,00,5 - 1,0-wyższe5
4.wicedyrektor komórki organizacyjnej1,7 - 4,00,3 - 0,9-wyższe5
główny księgowy
5.naczelnik wydziału1,4 - 4,00,2 - 0,8-wyższe5
koordynator
zastępca głównego księgowego
główny legislator1,3 - 3,3-0,2 - 2,0wyższe prawnicze4 lata pracy i
aplikacja legislacyjna lub 5 lat pracy związanej z legislacją
ekspert1,3 - 3,3--wyższe prawnicze5
radca prawny1,3 - 3,3--według odrębnych przepisów
6.starszy legislator1,2 - 3,2-0,2 - 1,9wyższe prawnicze3 lata pracy i
aplikacja legislacyjna lub 4 lata pracy związanej z legislacją
radca Prezesa Centrum1,2 - 3,2--wyższe4
główny specjalista1,2 - 3,1--wyższe4
7.legislator1,1 - 3,0-0,1 - 1,8wyższe prawnicze2 lata pracy i aplikacja
legislacyjna lub 3 lata pracy związanej z legislacją
starszy specjalista1,1 - 2,9--wyższe4
starszy księgowy
8.specjalista1,0 - 2,8--wyższe2
referendarz
9.młodszy legislator1,0 - 2,6-0,1 - 1,7wyższe prawnicze-
referent prawny1,0 - 2,5--wyższe prawnicze-
10.sekretarz0,9 - 2,1--średnie-
starszy referent0,8 - 2,0--średnie-
księgowy
podreferendarz
11.referent0,7 - 1,9--średnie-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia podatników nie mających obowiązku składania zgłoszenia
rejestracyjnego.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1242)
Na podstawie art. 9 ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zwalnia się z obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego podatników:
1) dokonujących wyłącznie importu towarów na potrzeby własne i nie dokonujących
innych czynności podlegających opodatkowaniu w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 8
stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670,
z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640,
z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141,
poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076
oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100),
2) będących obcymi przedstawicielstwami dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi
oraz członkami ich personelu, a także innymi osobami zrównanymi z nimi na
podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1999 r.
w sprawie zaniechania ustalania i poboru podatku od towarów i usług.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1243)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie ustalania i poboru podatku od towarów i usług z
tytułu importu przez ośrodki informacji i kultury innych krajów z siedzibą w
Rzeczypospolitej Polskiej oraz sprzedaży przez te ośrodki prasy, książek,
publikacji, albumów, czasopism, przewodników, map, atlasów, pocztówek, plakatów,
walorów i przyborów filatelistycznych, nut, płyt gramofonowych, zapisanych kaset
magnetofonowych i magnetowidowych, pocztówek dźwiękowych, wyrobów sztuki
ludowej, rzemiosła i przemysłu artystycznego, dzieł malarstwa, rzeźby, grafiki i
ich reprodukcji, a także innych podobnych artykułów - jeżeli w umowach zawartych
przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej z Rządami innych krajów zawarte są
postanowienia, że ośrodki te przy wykonywaniu tych czynności zostaną zwolnione
od tego podatku.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania wartości zobowiązań zaliczanych do
państwowego długu publicznego, długu Skarbu Państwa, wartości zobowiązań z
tytułu poręczeń i gwarancji oraz kwoty przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i
gwarancji.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1244)
Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49,
poz. 485 i Nr 70, poz. 778) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustalania:
1) wartości zobowiązań zaliczanych do państwowego długu publicznego i długu
Skarbu Państwa z tytułu:
a) wyemitowanych papierów wartościowych,
b) zaciągniętych kredytów i pożyczek,
c) przyjętych depozytów,
d) innych zobowiązań, z wyjątkiem zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji,
2) wartości zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji,
3) kwot przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji.
§ 2. Wartość wyemitowanych papierów wartościowych oblicza się według ich
wartości nominalnej, rozumianej jako:
1) kwota świadczenia głównego z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych,
należna do zapłaty w dniu ich wykupu,
2) kwota świadczenia głównego z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych, z
których zobowiązania finansowe są indeksowane lub kapitalizowane z
uwzględnieniem przyrostu kapitału, wynikającego ze sposobu indeksacji lub
kapitalizacji danego papieru wartościowego, naliczona na koniec okresu
sprawozdawczego.
§ 3. 1. Wartość zaciągniętych kredytów i pożyczek oblicza się według wartości
nominalnej, rozumianej jako kwota świadczenia głównego z tytułu zaciągniętej
pożyczki lub kredytu, należna do zapłaty w dniu wymagalności zobowiązania. W
przypadku zaciągniętych kredytów i pożyczek, z których zobowiązania finansowe są
indeksowane lub kapitalizowane, stosuje się odpowiednio przepis § 2 pkt 2.
2. Wartość przyjętych depozytów oblicza się jako kwotę depozytu, którą dłużnicy
zgodnie z zawartą umową zobowiązani są zapłacić wierzycielom w terminie, w
którym następuje likwidacja depozytu; jest to wartość, od której nalicza się
oprocentowanie.
§ 4. 1. Wartość wymagalnych zobowiązań, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4
ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz.
1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778), zwanej
dalej "ustawą", z wyłączeniem zobowiązań z tytułu gwarancji i poręczeń, obejmuje
kwotę zobowiązań, z wyłączeniem odsetek, których termin płatności minął, a nie
są przedawnione ani umorzone. W przypadku gdy zobowiązania wymagalne są
indeksowane lub kapitalizowane, stosuje się odpowiednio przepis § 2 pkt 2.
2. Wartość nominalna zobowiązań wyrażonych w walutach obcych podlega
przeliczeniu na walutę polską według średniego kursu walut obcych, ogłaszanego
przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu roboczym danego
okresu sprawozdawczego.
§ 5. 1. Wartość zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji określa się według
wartości nominalnej niewymagalnych oraz wymagalnych zobowiązań z tych tytułów, z
wyłączeniem wzajemnych tego rodzaju zobowiązań podmiotów sektora finansów
publicznych, z tym że:
1) wartość nominalna niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji
oznacza kwotę, którą poręczyciel (gwarant) byłby zobowiązany zapłacić, gdyby
dłużnik, za którego udzielono poręczenia (gwarancji), nie dokonał spłaty
zobowiązania samodzielnie; w przypadku kredytów i pożyczek objętych poręczeniami
(gwarancjami) uwzględnia się zarówno kwotę świadczenia głównego (kapitału), jak
i świadczeń ubocznych, jeżeli zostały objęte poręczeniem (gwarancją),
2) wartość nominalna wymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji
oznacza kwotę świadczenia poręczyciela (gwaranta), należną do zapłaty,
obejmującą również świadczenia uboczne.
2. Do wyliczenia wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub
gwarancją, podlegającego oprocentowaniu według zmiennych stóp procentowych,
przyjmuje się stopę procentową obowiązującą:
1) w ostatnim dniu roku budżetowego, gdy okres sprawozdawczy dotyczy roku
budżetowego, lub
2) w ostatnim dniu szóstego miesiąca roku budżetowego, w przypadku gdy okres
sprawozdawczy dotyczy połowy roku budżetowego.
3. Do wyliczenia wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub
gwarancją, wyrażonego w walucie obcej, stosuje się odpowiednio przepis § 4 ust.
2, z tym że do wyliczenia przyjmuje się kurs ogłaszany w ostatnim dniu roboczym
roku budżetowego lub szóstego miesiąca roku budżetowego, w zależności od okresu
sprawozdawczego.
4. Wyliczenie wartości nominalnej zobowiązania objętego poręczeniem lub
gwarancją, zaciągniętego do wysokości z góry nie oznaczonej, następuje w formie
prognozy, przy zastosowaniu zasady ostrożnej wyceny.
§ 6. Kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji oblicza się jako
sumę oddzielnie wyliczonych kwot przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i
gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz przez inne podmioty sektora
finansów publicznych.
§ 7. 1. Kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczenia lub gwarancji,
udzielonych przez Skarb Państwa, oblicza się jako iloczyn współczynnika ryzyka,
ustalonego dla Skarbu Państwa zgodnie z ust. 2, oraz wartości nominalnej
niewymagalnych zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu tego poręczenia lub gwarancji
według stanu na koniec roku kalendarzowego poprzedzającego okres sprawozdawczy.
2. Współczynnik ryzyka dla Skarbu Państwa ustalany jest oddzielnie dla każdego
poręczenia lub gwarancji jako prawdopodobieństwo dokonania przez Skarb Państwa
spłat zobowiązań objętych poręczeniami i gwarancjami. Współczynnik ryzyka
określa się z uwzględnieniem finansowych i pozafinansowych czynników ryzyka
mogących wystąpić w okresie spłaty zobowiązań objętych poręczeniami i
gwarancjami Skarbu Państwa.
§ 8. 1. Kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczenia lub gwarancji
udzielonych przez inne niż Skarb Państwa podmioty sektora finansów publicznych
oblicza się jako iloczyn współczynnika ryzyka, ustalonego dla tych podmiotów
zgodnie z ust. 2, i wartości nominalnej niewymagalnych zobowiązań z tytułu
poręczeń i gwarancji, udzielonych przez te podmioty, według stanu na koniec roku
kalendarzowego poprzedzającego okres sprawozdawczy.
2. Współczynnik ryzyka dla podmiotów, o których mowa w ust. 1, stanowi podwojony
iloraz kwoty wierzytelności z tytułu poręczeń i gwarancji, udzielonych przez te
podmioty, oraz wartości nominalnej niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i
gwarancji.
3. Współczynnik ryzyka, o którym mowa w ust. 2, wylicza się jako średnią
arytmetyczną współczynników obliczonych oddzielnie dla każdego roku przez trzy
kolejne lata poprzedzające okres sprawozdawczy, według stanu na koniec roku
kalendarzowego.
4. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia współczynnik
ryzyka, o którym mowa w ust. 2, wylicza się:
1) za pierwszy rok - według stanu na koniec tego roku,
2) za drugi rok - jako średnią arytmetyczną współczynników obliczonych dla
pierwszego i drugiego roku.
5. W przypadku gdy współczynnik wyliczony zgodnie z zasadami określonymi w ust.
2 i 3 przekracza wysokość 1,0000, stosuje się współczynnik w wysokości 1,0.
6. Współczynnik ryzyka oblicza się do czterech miejsc po przecinku, zaokrąglając
w górę.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 grudnia 1999 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1245)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9,
art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137,
poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926,
Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz.
1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) oraz
art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr
11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100),
2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,
3) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług,
4) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego
na podstawie art. 9 oraz art. 46 ustawy,
5) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie
mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne,
6) zakupach inwestycyjnych - rozumie się przez to zakupy towarów lub usług
zaliczanych na podstawie odrębnych przepisów do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych; dotyczy to również zakupów zaliczonych do inwestycji
rozpoczętych (w toku),
7) numerze identyfikacji podatkowej - rozumie się przez to numer, o którym mowa
w odrębnych przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników,
8) numerze tymczasowym - rozumie się przez to numer REGON lub PESEL, używany
tymczasowo do czasu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej,
9) sprzedaży - rozumie się przez to czynności określone w art. 2 ust. 1-3
ustawy, z wyjątkiem importu towarów,
10) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika dokonującego czynności
podlegających opodatkowaniu podatkiem,
11) nabywcy - rozumie się przez to podmioty, na których rzecz dokonywana jest
sprzedaż,
12) lokalu mieszkalnym - rozumie się przez to część budynku mieszkalnego
wielorodzinnego, stanowiącego wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku
izbę lub zespół izb, przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z
pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, z
wyłączeniem lokali mieszkalnych w domach bliźniaczych i szeregowych oraz w
domach jednorodzinnych wolno stojących.
§ 2. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego,
3) listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od
podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,
4) przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków
trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych
środków, oraz zasady zwrotu różnicy tego podatku,
5) przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki
podatku naliczonego ponad podatek należny,
6) przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia
podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku,
7) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku,
8) przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego,
9) przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża
kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż,
10) przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i
usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy
zagranicznej,
11) warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych,
12) zasady wystawiania i przechowywania faktur oraz not korygujących,
13) przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi,
dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 0%,
14) listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości
7%,
15) zwolnienia od podatku.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
§ 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą
zryczałtowany podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego, jeżeli przewóz ten
wykonywany jest pojazdami zarejestrowanymi za granicą.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1
pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym
charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami
zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Stawka podatku wynosi 10 zł od jednorazowego przewozu towarów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Podatek może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne,
jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu
powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego, według następujących stawek:
1) za tydzień - 30 zł,
2) za miesiąc - 100 zł,
3) za rok - 1 000 zł.
5. Organ celny wydaje dowód zapłaty podatku.
6. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku - z chwilą wyjazdu z tego
terytorium z ładunkiem.
7. Zwalnia się od podatku usługi międzynarodowego przewozu drogowego wykonywane
następującymi pojazdami:
1) samochodami osobowymi i kempingowymi,
2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia
ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów
celnych,
3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji
międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,
4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność
wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.
§ 4. 1. Ustala się zryczałtowany podatek od usług transportowych polegających na
okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami
zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym
charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Ustala się zryczałtowaną stawkę podatku w wysokości 20 zł od osoby.
5. Zwalnia się z obowiązku podatkowego usługi przewozu osób autobusami, które w
czasie pobytu w Polsce opuściły jej terytorium w związku z realizacją programu
turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w ramach tego samego pobytu.
6. Przewoźnik składa organowi celnemu przyjmującemu zgłoszenie celne deklarację
według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz
z dowodem zapłaty podatku zwracany jest przewoźnikowi, który obowiązany jest
zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 5. Organ celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w § 3 i 4,
oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę
urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie
każdego okresu.
Rozdział 3
Szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego
§ 6. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą:
1) upływu terminu płatności, określonego w umowie właściwej dla rozliczeń z
tytułu:
a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego,
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
c) świadczenia usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy,
2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usług:
a) przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami
pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami,
samolotami i śmigłowcami,
b) spedycyjnych i przeładunkowych,
c) w portach morskich i handlowych,
d) budowlanych lub budowlano-montażowych,
3) wystawienia faktury lub otrzymania zapłaty z tytułu sprzedaży wydawnictw
prasowych (SWW 2711) i wydawnictw dziełowych (SWW 2712), nie wcześniej jednak
niż w dniu wydania i nie później niż 60 dnia od dnia wydania tych towarów;
jeżeli jednak umowa sprzedaży przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw,
obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej
faktyczną sprzedaż,
4) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy lub
usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony,
dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego
oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 5 i 6,
5) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usługi - z tytułu importu usług, z zastrzeżeniem pkt 6,
6) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu importu usług najmu, dzierżawy lub umów o podobnym
charakterze,
7) otrzymania całości lub części zapłaty albo otrzymania towaru - z tytułu
eksportu usług, z wyłączeniem usług wymienionych w pkt 2 lit. a) i b),
8) wystawienia faktury, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi
- z tytułu usług zagranicznej turystyki wyjazdowej i zagranicznej turystyki
przyjazdowej,
9) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu sprzedaży złomu stalowego i
żeliwnego, złomu metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych:
a) niewsadowego - nie później jednak niż 20 dnia od dnia wysyłki złomu do
jednostki, która zgodnie z umową dokonuje kwalifikacji jakości,
b) wsadowego - nie później jednak niż 30 dnia od dnia wysyłki złomu,
10) otrzymania zapłaty - w przypadku sprzedaży wysyłkowej dokonywanej za
zaliczeniem pocztowym,
11) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z dniem
wystawienia faktury - z tytułu usług komunikacji miejskiej.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. d) stosuje się również do usług wykonywanych
częściowo, których odbiór dokonywany jest na podstawie protokołów
zdawczo-odbiorczych.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, 4, 7, 9 i 11 otrzymanie części
zapłaty, a w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 5 i 6 uiszczenie części
zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części; dotyczy to
również zadatków, zaliczek, przedpłat i rat, otrzymanych także przed wydaniem
towaru lub wykonaniem usługi.
Rozdział 4
Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku,
określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy
§ 7. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania
zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, stanowiącą
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych
należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków,
oraz zasady zwrotu różnicy podatku
§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne
użytkowanie przez podatników, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów o podatku
dochodowym środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika.
§ 9. 1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym
mowa w § 8, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następuje według
określonych w ustawie zasad dotyczących nabycia takich środków na podstawie
umowy sprzedaży.
2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis
umowy, na podstawie której przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie.
§ 10. W przypadku przyjęcia w użytkowanie towarów z importu, które:
1) zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - stosuje się przepisy §
8 i 9,
2) nie zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - obniżenie podatku
należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego dokonywane jest
według zasad określonych w art. 19 ustawy.
Rozdział 6
Przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku
naliczonego ponad podatek należny
§ 11. 1. Podatnikom produkującym samoloty (SWW 1061), śmigłowce (SWW 1062),
środki transportu wodnego (SWW 1051-1055) przysługuje zwrot różnicy podatku
naliczonego ponad podatek należny w kwocie nie wyższej od podatku naliczonego
przy nabyciu towarów i usług związanych bezpośrednio z produkcją tych towarów.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisu art. 21 ust. 3 ustawy.
Rozdział 7
Przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku
§ 12. 1. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o
dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy
o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz
do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych
odpłatności wynikających z zawartej umowy.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących samochody o
dopuszczalnej ładowności do 500 kg, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub
umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20 stycznia 1997 r., jeżeli
umowa ta została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym nie później niż
do dnia 20 lutego 1997 r.
Rozdział 8
Przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku
§ 13. Zarejestrowani podatnicy wykonujący czynności zwolnione od podatku na
podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy mają prawo do zwrotu podatku
naliczonego przy zakupie lub imporcie następujących towarów służących całkowicie
lub częściowo tym czynnościom:
1) urządzeń do uboju bydła i trzody (SWW 0782-11),
2) urządzeń do przygotowywania tusz (SWW 0782-12),
3) urządzeń do uboju drobiu (SWW 0782-32),
4) urządzeń do przerobu mleka (SWW 0782-41).
§ 14. Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w § 13 nie
przysługuje podatnikom, którzy:
1) są zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy lub będą
zwolnieni od podatku w ciągu trzech lat od końca roku, w którym towar został
nabyty, lub
2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku
naliczonego, w kwocie odpowiadającej co najmniej kwocie tego podatku, a w
przypadku importu - nie dokonali zapłaty podatku należnego od tego importu, lub
3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od
towarów wymienionych w § 13, lub
4) darowali, odsprzedali, wydzierżawili, wynajęli, wydali w zamian za
wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce
świadczenia pieniężnego lub oddali w nieodpłatne użytkowanie towar objęty
zwrotem podatku w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym został nabyty,
lub
5) zostaną postawieni w stan likwidacji, zostanie wobec nich ogłoszona upadłość
lub zaprzestaną działalności w okresie trzech lat, licząc od końca miesiąca, w
którym towar został nabyty.
§ 15. Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 13, dotyczący zakupów
związanych:
1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego,
2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży
zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem.
§ 16. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika, złożony we
właściwym urzędzie skarbowym.
2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć:
1) kopię faktury, faktury korygującej lub dokumentu celnego, dotyczących towarów
wymienionych w § 13,
2) dowód zapłaty kwot wynikających z faktur i faktur korygujących, o których
mowa w pkt 1, a w przypadku dokumentów celnych - kwot podatku wynikających z
tych dokumentów, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w
art. 11b i art. 11c ustawy.
3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy
podatnika, nie później niż w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku.
§ 17. 1. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w §
14 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów
rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku, wraz z odsetkami, w
ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające
zwrot.
2. Odsetki, o których mowa w ust. 1, nalicza się od dnia następującego po dniu,
w którym podatnik otrzymał zwrot podatku naliczonego.
3. Do odsetek należnych od kwoty zwróconego podatku stosuje się przepisy
dotyczące odsetek od zaległości podatkowych.
Rozdział 9
Przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego
§ 18. Podatnikom wytwarzającym wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego,
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przysługuje zwrot kwoty podatku
naliczonego, chyba że podlega on odliczeniu od podatku należnego na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 19. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy, w której wyodrębnią
obroty ze sprzedaży w układzie określonym w § 20 ust. 2,
3) wytwarzają wyroby, o których mowa w § 18, posiadające ważny atest krajowych
komisji artystycznych i etnograficznych,
4) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług, a w przypadku importu - zapłacili podatek
należny od tego importu.
§ 20. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7
i art. 25 ust. 1 pkt 2-4 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Podziału podatku naliczonego dokonuje się według struktury udziału w wartości
sprzedaży ogółem wartości sprzedaży następujących grup towarów i usług:
1) wyroby wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) pozostałe wyroby atestowane przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne,
3) towary i usługi objęte stawką 0%,
4) towary i usługi nie wymienione w pkt 1-3.
3. Strukturę obrotów, o których mowa w ust. 2, podatnicy ustalają z
zastosowaniem wskaźników obliczonych w sposób narastający od początku roku.
4. Do wniosku o zwrot podatku podatnik dołącza oświadczenie, że spełnia wymogi
określone w § 19.
Rozdział 10
Przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin
oraz wydobywającym kopaliny ze złóż
§ 21. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na
poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż,
przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów i
zakupie usług w kraju, związanych z działalnością objętą tą koncesją.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności
opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z wyjątkiem importu.
§ 22. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został
pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o
której mowa w § 29-35.
§ 23. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków należnych od tego importu.
§ 24. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7
i art. 25 ust. 1 pkt 2-4 ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać:
1) wartość zakupów lub importu dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy
zwrot podatku,
2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 11
Przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług
lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej
§ 25. 1. Podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów
za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego,
na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot
podatku naliczonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących
bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku
bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej.
3. Za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się bezzwrotne środki
przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje
międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie:
1) umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej,
2) jednostronnych deklaracji rządów i organizacji międzynarodowych udzielających
pomocy.
4. Za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się także pochodzące ze
wspólnego budżetu Unii Europejskiej środki finansowe, które zostały przekazane
polskim podmiotom na sfinansowanie programów naukowo-badawczych, realizowanych
przez te jednostki w ramach Piątego Programu Ramowego Unii Europejskiej oraz
środki przekazane w ramach innych programów Unii Europejskiej.
5. Za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się także pochodzące z
budżetu Organizacji Traktatu Północno-Atlantyckiego (NATO) bezzwrotne środki
finansowe przekazane na sfinansowanie programów badawczych, wykonywanych przez
polskie podmioty realizujące te programy w Polsce.
§ 26. 1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:
1) o które został pomniejszony podatek należny lub
2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku
naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy.
§ 27. 1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków pobieranych przez organy celne,
4) posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z
pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 1,
5) posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których
mowa w § 25 ust. 3 pkt 2 lub ust. 4.
2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do
Komitetu Integracji Europejskiej.
3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego
zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których
mowa w § 25 ust. 3-5.
§ 28. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2 i art. 21 ust. 6 i 7
ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać co najmniej dane
dotyczące:
1) wartości zakupów towarów i usług lub importu towarów, których dotyczy zwrot
podatku,
2) kwoty podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się:
1) kopię dokumentu stwierdzającego przekazanie na rachunek bankowy podatnika
środków finansowych pochodzących z pomocy zagranicznej,
2) dowód dokonania zapłaty ze środków pomocy zagranicznej.
4. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 12
Warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych
§ 29. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały
zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego w formie
zaliczki.
§ 30. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) nie podjęły czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z
wyjątkiem importu towarów,
3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość bez podatku wynosi co
najmniej 600 000 zł,
4) w całości dokonały zapłaty należności z tytułu dokonanych zakupów
inwestycyjnych, a w przypadku importu - zapłaciły podatek należny od tego
importu,
5) posiadają fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku
naliczonego, a w przypadku importu - dokument celny,
6) złożyły oświadczenie, że:
a) zakupy inwestycyjne będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności
opodatkowanych podatkiem,
b) po rozpoczęciu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem, podmiot nie
będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy,
c) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży podmiot nie wybierze zwolnienia od
podatku na podstawie art. 14 ust. 5 i 6 ustawy,
d) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części
dotyczącej zakupów inwestycyjnych,
e) pierwsze czynności opodatkowane podatkiem będą dokonane nie wcześniej niż po
upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego.
§ 31. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.
2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu
inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:
1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej podatek
naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu -
kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie podatku należnego od tego importu,
2) oświadczenie, o którym mowa w § 30 pkt 6.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, w którym podatnik
jest zarejestrowany.
§ 32. Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione
warunki określone w § 30 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione
wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.
§ 33. 1. Zaliczka wypłacana jest w dwóch równych ratach.
2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie 15 dni po upływie kwartału,
w którym złożono wniosek określony w § 31 ust. 2, a druga rata - w terminie 30
dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.
3. Zaliczka wypłacana jest na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu.
§ 34. 1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami,
jeżeli:
1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 30
pkt 6,
2) w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki zakup
inwestycyjny został darowany, odsprzedany, wydany w zamian za wierzytelność albo
za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego
lub oddany w nieodpłatne użytkowanie,
3) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w
terminie trzech lat od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano wypłaty
pierwszej raty zaliczki,
4) dokona zbycia przedsiębiorstwa w terminie trzech lat od dnia otrzymania
pierwszej raty zaliczki.
2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się
również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć
miesięcy.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić
właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia
otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w
którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.
4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek
za zwłokę od zaległości podatkowych.
§ 35. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat
zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za
który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy.
Rozdział 13
Zasady wystawiania i przechowywania faktur oraz not korygujących
§ 36. Zarejestrowani podatnicy, posiadający numer identyfikacji podatkowej lub
posługujący się numerem tymczasowym, wystawiają faktury oznaczone wyrazami
"FAKTURA VAT", z wyjątkiem podatników:
1) korzystających ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,
2) wykonujących wyłącznie czynności wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy lub
czynności zwolnione przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ustawy.
§ 37. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 39,
powinna zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numery identyfikacji podatkowej lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,
3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę
wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT",
4) nazwę towaru lub usługi,
5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług,
6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową
netto),
7) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość
sprzedaży netto),
8) stawki podatku,
9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na
poszczególne stawki podatkowe i zwolnionych od podatku,
10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem
na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych,
11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość
sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek
podatkowych lub zwolnionych od podatku,
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i
słownie,
13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub
podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.
2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości
sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym
przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania
jednostkowych kwot podatku.
3. Faktura nie musi zawierać wyszczególnionych kwot podatku, jeżeli sprzedaż
podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży wraz z podatkiem jest niższa od:
1) 6,42 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7%,
2) 7,32 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22%.
4. Faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych wlewanych do
baku samochodu powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.
5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym
końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla
się do 1 grosza.
6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić
dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu
REGON lub PESEL.
7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od
określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku
na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie
art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub
usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce
publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego
symbolu.
8. Faktura nie musi zawierać danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1
pkt 13, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni
go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury.
§ 38. 1. Faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nie prowadzących
działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność
gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych
dotyczących nabywcy, określonych w § 37 ust. 1 pkt 2.
2. Faktury wystawiane:
1) nabywcom eksportowanych towarów i usług,
2) uprawnionym przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym oraz
członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom
zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych,
3) nabywcom, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż: energii elektrycznej i
cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych
oraz usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy,
mogą nie zawierać danych określonych w § 37 ust. 1 pkt 2 i 13 dotyczących
nabywcy, a podpis osoby uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na
fakturach wystawianych nabywcom, o których mowa w pkt 3, danymi umożliwiającymi
identyfikację tej osoby.
3. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu
kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik powinien dołączyć paragon
dokumentujący tę sprzedaż.
§ 39. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych
zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:
1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a
zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto,
2) kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru:
gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, przy
czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 37
ust. 5,
WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki
podatkowe,
SP - oznacza stawkę podatku od towarów i usług,
3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży
brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe.
2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje
jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.
§ 40. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania
towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 41 i 42.
2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 37 ust. 1 pkt 3,
wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później
niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.
§ 41. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi
jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić
fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy
kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi.
2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym
pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną zaliczkę
(przedpłatę, zadatek lub ratę), przekraczającą kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna
zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy sprzedawcy i nabywcy,
3) datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT, kwotę
pobranej zaliczki brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 również daty i
numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej zaliczek brutto,
4) stawkę podatku oraz kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:
gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku,
ZB - oznacza kwotę pobranej zaliczki brutto,
SP - oznacza stawkę podatku,
5) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub
usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub
usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub
umowy.
4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto,
sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach
określonych w § 37-40, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o
wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku
wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna
zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1-3.
5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru
lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia
faktury w terminie określonym w § 40.
6. Przepisy § 37 ust. 5, 7 i 8 oraz § 38 stosuje się odpowiednio.
§ 42. 1. W przypadkach określonych w § 6 ust. 1 pkt 1-4, 7, 9 i 11, a także w
przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania
obowiązku podatkowego.
2. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30
dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii
elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i
radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do
ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego
dotyczy.
4. W przypadku określonym w ust. 3 za miesiąc, w którym podatnik otrzymał
fakturę, uważa się miesiąc, w którym przypada termin płatności określony w tej
fakturze.
§ 43. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w
art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.
2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w § 37 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem,
3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,
4) kwotę zmniejszenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których
mowa w art. 15 ust. 2 ustawy,
2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających
opodatkowaniu.
4. Sprzedawca obowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej
przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów i usług oraz przypadków
określonych w § 38 ust. 2 pkt 3.
5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty
podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub
w miesiącu następnym.
6. Przepisy § 37 ust. 4-7 i § 38 stosuje się odpowiednio.
7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy FAKTURA
KORYGUJĄCA.
§ 44. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po
wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie
podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w § 37 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny,
3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku,
4) kwotę podwyższenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1,
zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w
omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.
4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą:
1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego,
2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego.
5. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie rozliczył
podatku określonego w fakturze, której korekta dotyczy.
6. Przepisy § 37 ust. 4-7, § 38 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio.
§ 45. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę
korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się
zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z
wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 37 ust. 1 pkt 5-12, może
wystawić notę korygującą.
2. Nota korygująca przesyłana jest wystawcy faktury lub faktury korygującej,
wraz z kopią.
3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny i datę jej wystawienia,
2) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy
faktury lub faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji
podatkowej,
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 37
ust. 1 pkt 1-3,
4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia noty korygującej lub imię i
nazwisko oraz podpis tej osoby.
4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej zgadza się z treścią noty,
potwierdza jej treść podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub
faktury korygującej.
5. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA.
6. Przepisy ust. 2-4 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur
korygujących.
§ 46. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to
opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury.
§ 47. Fakturami mogą być również:
1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia
usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem
samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i
przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące
dane:
a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
b) numer i datę wystawienia biletu,
c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
d) kwotę należności wraz z podatkiem,
e) kwotę podatku.
2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają
następujące dane:
a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy,
b) kwotę należności wraz z podatkiem,
c) kwotę podatku,
3) dokumenty dotyczące usług bankowych i ubezpieczeniowych zwolnionych od
podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:
a) określenie usługodawcy i usługobiorcy,
b) numer kolejny i datę ich wystawienia,
c) nazwę usługi,
d) kwotę, której dotyczy dokument,
4) dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają
następujące dane:
a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
b) numer kolejny i datę wystawienia,
c) nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata,
d) kwotę należności wraz z podatkiem,
e) kwotę podatku
§ 48. 1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia
przy sprzedaży towarów fakturę, oznaczoną jako FAKTURA VAT KOMIS, z
zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 ustawy.
2. Kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi,
zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
3. Za fakturę u komitenta uważa się również dokument handlowy (fakturę), na
podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu i który
powinien zawierać odpowiednio dane określone w § 37, z tym że poszczególne
wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktury, o której mowa w ust. 1.
Dokument ten uważa się za fakturę VAT u komitenta, łącznie z kopią dokumentu, o
którym mowa w ust. 2.
§ 49. 1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie
którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o
podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów.
2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w § 37 oraz:
1) numer i datę wystawienia dokumentu celnego,
2) numer i datę wystawienia dokumentu handlowego (faktury) dla kontrahenta
zagranicznego lub przez kontrahenta zagranicznego,
3) wartość towaru i usługi, obliczoną po kursie walut obcych zastosowanym w
dokumencie celnym.
3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem
celnym (jego kopią), potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z
dokumentem celnym (jego kopią), w którym te kwoty zostały obliczone.
§ 50. 1. Faktury i faktury korygujące wystawiane są co najmniej w dwóch
egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje
sprzedawca.
2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz
KOPIA.
3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu
różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały
faktur lub faktur korygujących, albo ich duplikaty, o których mowa w § 51.
4. W przypadku gdy:
1) sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami
korygującymi:
a) wystawionymi przez podmiot nie istniejący lub nie uprawniony do wystawiania
faktur lub faktur korygujących,
b) w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej
jest różna od kwoty wykazanej na kopii,
2) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u
sprzedawcy,
3) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy,
4) wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż towarów
lub usług,
5) wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane,
b) podające kwoty niezgodne ze stanem faktycznym,
c) potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83
Kodeksu cywilnego,
faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.
5. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala
się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku.
6. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub
faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w
deklaracji dla podatku od towarów i usług.
§ 51. 1. Jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu
albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę zgodnie z
danymi zawartymi w kopii tej faktury.
2. Faktura wystawiona ponownie musi zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jej
wystawienia. Duplikat faktury powinien być wystawiony w dwóch egzemplarzach,
przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących.
§ 52. 1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur
korygujących i not korygujących, a także duplikaty tych dokumentów w okresie 5
lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę, fakturę korygującą lub
notę.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów celnych.
3. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia
złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.
§ 53. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17
czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr
36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr
85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137,
poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126), oraz
komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego,
dokonujący na podstawie przepisów tego Kodeksu sprzedaży towarów, wystawiają w
imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży
tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik.
2. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy
związany ze sprzedażą towarów.
3. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których
mowa w § 37 i 38 ust. 1, a oprócz tego zawierać nazwę i adresy organów
egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze
nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia
faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich
upoważnionych), o których mowa wyżej.
4. Kopię faktury, o której mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje
dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
5. Przepisy § 39-46, § 50 ust. 2, § 51 i 52 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 14
Przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi, dla
których obniża się stawkę podatku do wysokości 0%
§ 54. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się:
1) usługi dotyczące towarów eksportowanych, polegające na ich pakowaniu,
przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku,
ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu,
2) usługi świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa i komisu, dotyczące towarów eksportowanych.
§ 55. 1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 39 ust. 1
pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów
przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej:
1) z miejsca wyjazdu (nadania) w Polsce do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za
granicą,
2) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) w
Polsce,
3) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia)
za granicą, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt).
2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w
przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia)
tych osób lub towarów znajduje się w Polsce, a przewóz za granicę ma wyłącznie
charakter tranzytu.
3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi
pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami
transportu międzynarodowego.
§ 56. 1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu
międzynarodowego:
1) usługi, o których mowa w § 55 ust. 1 pkt 1 i 3, polegające na przewozie
towarów przez krajowego przewoźnika kolejowego, uprawnionego przewoźnika
drogowego w rozumieniu przepisów o wykonywaniu międzynarodowego transportu
drogowego oraz przewoźnika żeglugi śródlądowej, na podstawie dokumentów
wymienionych w § 58 ust. 1 pkt 1,
2) usługi, o których mowa w § 55 ust. 1 pkt 1, polegające na przewozie towarów
przez eksportera przy użyciu własnego środka transportowego,
3) usługi, o których mowa w § 55 ust. 1, polegające na przewozie przez
przewoźnika powietrznego i morskiego:
a) towarów - na podstawie dokumentów wymienionych w § 58 ust. 1 pkt 1,
b) osób - na podstawie dokumentów wymienionych w § 58 ust. 1 pkt 3,
4) usługi, o których mowa w § 55 ust. 1, polegające na tłoczeniu ropy naftowej,
produktów naftowych i gazu ziemnego rurociągami,
5) usługi, o których mowa w § 55 ust. 1 pkt 2, polegające na przewozie towarów
przez przewoźników wymienionych w pkt 1 na zlecenie nierezydenta w rozumieniu
prawa dewizowego, nie będącego podatnikiem.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem
wzajemności.
§ 57. Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi:
1) w całości, jeżeli są wykonywane przez przewoźnika powietrznego, kolejowego
lub morskiego,
2) w całości, jeżeli przewozy wykonywane są na zlecenie nierezydenta w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będącego podatnikiem, z wyjątkiem
przewozów, o których mowa w § 4 ust. 1,
3) w pozostałych przypadkach w części, w jakiej zostały wykonane poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 58. 1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w § 55
ust. 3 i § 56, są:
1) dla transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub
dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski,
konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji
międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że przewóz
odbywa się między miejscem nadania i miejscem przeznaczenia, położonymi w
różnych państwach, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora),
2) dla transportu towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów,
3) dla transportu osób, o których mowa w § 56 ust. 1 pkt 3 lit. b) -
międzynarodowy bilet lotniczy, promowy lub okrętowy wystawiony przez
uprawnionego przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera,
4) dla transportu rurociągami - protokół zdawczo-odbiorczy podpisany przez
kontrahentów.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania
eksportera towarów,
2) określenie towarów i ich ilości,
3) potwierdzenie wywozu przez graniczny urząd celny.
§ 59. 1. Za usługi zagranicznej turystyki przyjazdowej, o których mowa w art. 39
ust. 1 pkt 2 ustawy, uznaje się usługi świadczone przez podatników na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz oraz zlecenie nierezydenta w rozumieniu
przepisów prawa dewizowego, nie będącego podatnikiem.
2. Turystyka ma charakter zorganizowany, jeżeli łącznie spełnione są następujące
warunki:
1) usługa dotyczy jednorazowo grupy wynoszącej co najmniej osiem osób lub
związana jest z organizacją polowań,
2) realizacja usługi obejmuje również usługę uprawnionego przewodnika lub
pilota,
3) przekazano zaliczkę w wysokości wynoszącej co najmniej 30% ceny zleconej
usługi.
3. Dokumentem będącym dowodem świadczenia usług wymienionych w ust. 1 jest
łączna faktura wystawiona w walucie obcej przez podatnika nierezydentowi, o
którym mowa w ust. 1, oraz dowód zapłaty.
§ 60. 1. Za eksport usług, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy, uznaje
się:
1) usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski
obszar celny towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich
naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną
wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych,
2) usługi polegające na pośredniczeniu między podmiotem zagranicznym nie będącym
podatnikiem a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje
prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu
dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów
potwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę,
3) usługi świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym
mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub
przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt
1, pod warunkiem:
a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar, który powstał w wyniku
wykonania tej usługi, zostanie wywieziony za granicę,
b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów
celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, stwierdzających
powrotny wywóz towarów za granicę,
4) usługi polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu
towarów sprowadzonych na polski obszar celny, które zostały objęte procedurą
uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych, świadczone przez
podatników na zlecenie nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa dewizowego,
nie będących podatnikami, w ramach kontraktów wielostronnych, jeżeli:
a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych
podatników towar został sprowadzony do kraju przez podatnika będącego również
stroną tego kontraktu,
b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z
dokumentami celnymi stwierdzającymi wywóz towarów za granicę oraz kopię tych
dokumentów celnych.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2-4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich
warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni od
daty wywozu za granicę towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że
spełnienie warunków także po upływie terminu uprawnia podatnika do dokonania
korekty kwoty podatku należnego.
§ 61. Stawki podatku wymienione w art. 18 ust. 1 i 2 ustawy obniża się do
wysokości 0% dla towarów i usług, o których mowa:
1) w § 62-67,
2) w załączniku nr 3 - w przypadku sprzedaży tych towarów i świadczenia usług w
kraju.
§ 62. 1. Opodatkowaniu obniżoną do wysokości 0% stawką podatku podlegają:
1) usługi świadczone przez Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Koleje Państwowe
na rzecz zarządów kolei z siedzibą za granicą oraz wynajem tym zarządom
infrastruktury przy wykonywaniu transportu międzynarodowego,
2) usługi w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczone na rzecz
przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i
ładunków oraz inne usługi świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz
innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej,
4) usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z
transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków
transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach,
5) usługi ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i
śródlądowej oraz usługi związane z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem
akwenów portowych i torów podejściowych,
6) najem (czarter) statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz
najem wyposażenia tych statków w związku z transportem międzynarodowym,
7) usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do
armatorów rybołówstwa morskiego, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste
załogi,
8) usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, kutrów i
łodzi morskich, o których mowa w pkt 6 i 7, oraz ich części składowych,
9) usługi pośrednictwa związane z podejmowaniem zatrudnienia przez obywateli
polskich za granicą,
10) usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z
organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów
spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych,
11) usługi, o których mowa w § 55 ust. 3, związane z usługami transportu
międzynarodowego określonymi w § 56 ust. 1 i w § 57,
12) usługi dotyczące importu towarów, w przypadku, gdy wartość tych usług
została włączona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy, z
wyjątkiem:
a) usług w zakresie ubezpieczenia towarów,
b) usług dotyczących importu towarów zwolnionych od podatku.
2. Opodatkowaniu obniżoną do wysokości 0% stawką podatku podlegają czynności, o
których mowa w ust. 1, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z
której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu
warunków określonych w tym przepisie.
§ 63. 1. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do:
1) importu nawozów sztucznych:
a) azotowych (ex PCN 2814, ex PCN 2827, ex PCN 3102, ex PCN 3105),
b) fosforowych (ex PCN 2510, ex PCN 2835, ex PCN 3103, ex PCN 3105),
c) potasowych (ex PCN 3104, ex PCN 3105),
d) wieloskładnikowych (ex PCN 3105),
e) pozostałych (ex PCN 2522, ex PCN 2530, ex PCN 2835, ex PCN 3105, ex PCN
3824),
2) importu nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych (ex PCN 2521 00 00 0, ex
PCN 2522),
3) importu składników chemicznych mieszanek paszowych (bez farmaceutycznych):
a) związków azotowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2814, ex PCN 2836, ex PCN
3102),
b) związków fosforowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2835, ex PCN 3103),
c) pozostałych (ex PCN 2501 00, ex PCN 2509 00 00 0, ex PCN 2833),
4) usług związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą,
o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy:
a) budowlano-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed dniem
2 marca 1993 r.,
b) geodezyjnych, mierniczych i dokumentacyjnych,
c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego,
5) sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność
gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych.
2. Przepis ust. 1 pkt 4 lit. a) stosuje się, jeżeli podatnik świadczący usługi
budowlano-montażowe zawiadomił w terminie do dnia 30 lipca 1993 r. właściwy
urząd skarbowy o zawarciu takich umów oraz przedłożył wykazy zawierające dane
dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa
została zawarta.
§ 64. 1. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do świadczenia
usług nabywanych za środki finansowe z pomocy zagranicznej, o których mowa w §
25 ust. 3-5, jeżeli zawarta została pisemna umowa o świadczenie tych usług,
zarejestrowana przez Komitet Integracji Europejskiej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) nie stosuje się zwrotu podatku określonego w § 25 ust. 1 i § 27 ust. 3,
2) zwrot podatku następuje niezależnie od spełnienia warunków związanych z
zaliczeniem poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym.
§ 65. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do wynajmu powierzchni
wystawienniczej, w związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw
i targów na rzecz nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie
będących podatnikami podatku.
§ 66. 1. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do:
1) sprzedaży towarów do wolnych obszarów celnych ustanowionych:
a) na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego,
przeznaczonych do odsprzedaży podróżnym,
b) na terenach portów morskich, w tym także w celu ich kompletacji, pakowania
lub formowania przesyłek zbiorowych transportowanych do odbiorcy poza polskim
obszarem celnym przy wykorzystaniu transportu morskiego,
2) usług:
a) polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt),
b) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa lub komisu, dotyczących towarów eksportowanych,
c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, w zakresie
rzeczoznawstwa, usług prawniczych świadczonych przez notariuszy, adwokatów i
radców prawnych,
d) reklamowych,
e) księgowych i innych podobnych usług, jak również usług przetwarzania danych i
dostarczania informacji,
f) dostarczania (oddelegowania) personelu,
g) agentów działających w imieniu i na rachunek innej osoby, związanych z
wykonywaniem usług wymienionych pod lit. b)-f).
2. Przepisy ust. 1 pkt 2 lit. b)-g) stosuje się w przypadku, gdy:
1) usługa jest świadczona na rzecz nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa
dewizowego, nie będących podatnikami,
2) efekt wykonanej usługi będzie wykorzystywany poza granicą Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i
przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 90 dni od dnia
wykonania usługi.
3. Jeżeli nie został spełniony warunek, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, podatnik
nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje się w
miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed
upływem 90 dni od daty wykonania usługi. W razie niespełnienia warunku
określonego w ust. 2 pkt 3, mają zastosowanie stawki właściwe dla sprzedaży tych
usług w kraju. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 3, także po
upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego.
§ 67. 1. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do:
1) sprzedaży towarów nabywanych przez nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa
dewizowego, nie będących podatnikami, w przypadku gdy towary te są przeznaczone
do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a następnie do wywozu za granicę w przypadku, gdy podatnik:
a) przekaże nabyty przez nierezydenta towar do podmiotu, który dokonuje
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia,
b) posiada dowód, iż należność za towar została zapłacona i przekazana na
rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
2) świadczenia usług przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, wykonywanych
na zlecenie nierezydentów w rozumieniu prawa dewizowego, nie będących
podatnikami, w przypadku gdy:
a) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych w kraju,
b) podatnik posiada dowód, iż należność za usługę została zapłacona i przekazana
na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
c) posiada dokument potwierdzający wywóz za granicę towaru, którego usługa
dotyczy.
2. Obowiązek podatkowy powstaje:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - z chwilą otrzymania zapłaty, nie
później jednak niż 40 dnia od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie
późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego,
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 - z chwilą otrzymania dokumentu
potwierdzającego wywóz towaru za granicę, nie później jednak niż 40 dnia od daty
wykonania usługi; otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę
w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku
należnego.
3. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt
2, został zbyty na terenie kraju, podmioty, które dokonały tych czynności, są
obowiązane do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla sprzedaży tego
towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu
wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek.
Rozdział 15
Lista towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 7%
§ 68. Stawkę podatku wymienioną w art. 18 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości
7% dla:
1) towarów określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
2) usług określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
Rozdział 16
Zwolnienia od podatku
§ 69. Zwalnia się od podatku od towarów i usług:
1) sprzedaż, z wyjątkiem eksportu, której przedmiotem są następujące towary i
usługi:
a) dzieła sztuki, przedmioty o wartości muzealnej (SWW 994), z wyłączeniem
biżuterii artystycznej (SWW 9943-6), rękopisy oraz inne przedmioty
kolekcjonerskie (SWW 995),
b) towary, które mogą być użyte jako opakowania zwrotne, z wyjątkiem nowych
opakowań sprzedawanych przez producentów i importerów,
c) zwolniony z podatku akcyzowego spirytus rektyfikowany, a także spirytus
pochodzący z przepadku, nabywany przez szpitale, jeżeli będzie stosowany
wyłącznie:
- przy czynnościach leczniczych i do zabiegów dezynfekcyjnych powierzchni i
przedmiotów mających bezpośredni kontakt z pacjentem,
- do wytwarzania leków recepturowych w aptekach szpitalnych,
d) usługi w zakresie doradztwa rolniczego, związane z uprawą roślin i hodowlą
zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i
modernizacji gospodarstw rolnych,
e) posiłki sprzedawane w barach mlecznych oraz w stołówkach i bufetach
przyzakładowych, pod warunkiem że nie są to stołówki i bufety ogólnodostępne,
f) posiłki profilaktyczne,
g) usługi izb wytrzeźwień,
h) usługi świadczone przez przedsiębiorstwa maklerskie lub podmioty zarządzające
funduszami powierniczymi, polegające na obrocie papierami wartościowymi,
i) trumny, urny i utensylia pogrzebowe sprzedawane łącznie z trumną lub urną
(bez względu na symbol SWW),
j) dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze,
k) usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami
budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 84-86
załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej,
l) usługi związane z wypoczynkiem oraz nieodpłatne świadczenia okolicznościowe,
świadczone przez zakłady pracy na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych
osób, jeżeli te usługi i świadczenia są finansowane co najmniej w 30% z funduszy
specjalnych, tworzonych na podstawie odrębnych przepisów,
ł) usługi w zakresie wydawania atestów przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne, dotyczących wyrobów rękodzieła ludowego i artystycznego,
2) darowizny składników majątku trwałego na rzecz:
a) publicznych szkół i zakładów opieki zdrowotnej, zakładów kształcenia
nauczycieli oraz placówek oświatowych, a także instytucji kultury i instytucji
filmu,
b) samorządu terytorialnego,
c) spółdzielni mieszkaniowych, jeżeli darowizna dotyczy budynków mieszkalnych,
d) jednostek wojskowych,
3) wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego,
4) usługi związane ze skupem i przechowywaniem płodów rolnych,
5) prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych, zlecenia i
pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze:
a) związane ze świadczeniem usług zwolnionych od podatku, zgodnie z załącznikiem
nr 2 do ustawy,
b) w obrocie nieruchomościami,
6) świadczenie usług bez pobrania należności, które uprzednio zostały
sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust.
3-5,
7) import dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, z wyłączeniem
biżuterii artystycznej,
8) czynności, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy, sfinansowane ze środków
bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust. 3-5,
9) odsprzedaż używanych samochodów osobowych oraz innych samochodów o ładowności
do 500 kg, dokonywaną przez podatników, którzy nie byli użytkownikami tych
samochodów, w części przewyższającej kwotę podatku obliczoną od różnicy pomiędzy
ceną sprzedaży a ceną nabycia samochodu,
10) import powracających z zagranicy, zwolnionych od cła towarów, dokonywany
przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary,
11) import usług telekomunikacyjnych,
12) import usług za środki finansowe z bezzwrotnej pomocy zagranicznej,
określone w § 25 ust. 3-5,
13) import towarów o charakterze handlowym, jeżeli wartość jednej przesyłki nie
przekracza równowartości 10 EURO, a przesyłka nie jest częścią serii podobnych
przesyłek w jednym transporcie, z wyjątkiem napojów alkoholowych, perfum i wód
toaletowych oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych.
§ 70. Określa się listę usług prawniczych, do których stosuje się zwolnienie od
podatku, stanowiącą załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Rozdział 17
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 71. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy, mogą powiększyć podatek
naliczony o kwotę podatku wynikającego z dokumentów celnych otrzymanych przed
dniem utraty zwolnienia.
§ 72. Za faktury wystawiane przez podatników nie obowiązanych do wystawiania
faktur według zasad określonych w § 36-44, 46-49, 50 ust. 1 i 2, § 51 i 53
uznaje się rachunki, o których mowa w art. 87-90 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997
r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95).
§ 73. Zwalnia się od podatku od towarów i usług:
1) usługi wymienione w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy, które zostały
wykonane w 1999 r., a termin płatności za wykonanie tych usług przypada po dniu
31 grudnia 1999 r.,
2) usługi komunikacji miejskiej, które zostały wykonane w 1999 r., a zapłata za
te usługi następuje po dniu 31 grudnia 1999 r.,
3) odsprzedaż biletów komunikacji miejskiej, nabytych przed dniem 1 stycznia
2000 r., oraz prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych,
zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych z tymi
biletami.
§ 74. 1. W okresie do dnia 30 czerwca 2000 r. formularze rachunków uproszczonych
wydrukowane do dnia 31 grudnia 1999 r. mogą być wykorzystywane do wystawiania
faktur VAT przy sprzedaży towarów i usług osobom wymienionym w § 38 ust. 1 oraz
podatnikom, którzy do dnia 31 grudnia 1999 r. nie byli uprawnieni do
otrzymywania faktur VAT, pod warunkiem że wyrazy RACHUNEK UPROSZCZONY zostaną
skreślone i zastąpione w sposób trwały wyrazami FAKTURA VAT. Formularze te mogą
być również wykorzystywane przez podatników zwolnionych od podatku na podstawie
art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy do wystawiania rachunków, o których mowa w art.
87-90 ustawy wymienionej w § 72.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do rachunków uproszczonych,
drukowanych w okresie do dnia 30 czerwca 2000 r. przy zastosowaniu kas
rejestrujących działających jako drukarki fiskalne.
§ 75. Faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT ZPChr, FAKTURA VAT WSD i FAKTURA
VAT PZP wystawione przed dniem 1 stycznia 2000 r. nie stanowią podstawy do
obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku
naliczonego, jeżeli nabywca towarów lub usług, których dotyczą te faktury, nie
zapłacił do dnia 30 czerwca 2000 r. bezpośrednio wystawcy faktury w formie
pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z wystawionej faktury.
§ 76. Obniżona do wysokości 0% stawka podatku dla towarów i usług, o których
mowa w § 61-67, obowiązuje do dnia 31 grudnia 2000 r.
§ 77. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. (poz.
1245)
Załącznik nr 1
LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU
OKREŚLONE W ART. 14 UST. 1, 5 i 6 USTAWY
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu lub usługi
123
I. Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali
10521-81Złom srebra i stopów srebra
20521-82Złom platyny i stopów platyny
30521-83Złom złota i stopów złota
40521-84Złom palladu i stopów palladu
50521-85Złom irydu i stopów irydu
60522-33Odpady srebra i stopów srebra
70531-41Srebro - Ag technicznie czyste
80531-42Platyna - Pt technicznie czysta
90531-43Złoto - Au technicznie czyste
100531-44Pallad - Pd technicznie czysty
110531-45Iryd - Ir technicznie czysty
120531-47Rod - Rh technicznie czysty
130532-41Srebro - Ag o wysokiej czystości
140532-42Platyna - Pt o wysokiej czystości
150532-43Złoto - Au o wysokiej czystości
160532-44Pallad - Pd o wysokiej czystości
170532-45Iryd - Ir o wysokiej czystości
180532-47Rod - Rh o wysokiej czystości
190533-95Stopy srebra
200541-41Proszek srebra
210541-42Proszek platyny
220541-43Proszek złota
230541-44Proszek palladu
240541-45Proszek irydu
250541-47Proszek rodu
260556Wyroby walcowane z metali szlachetnych i ich stopów
270566Wyroby wyciskane i ciągnione z metali szlachetnych i ich stopów
280671-23Nakrycia stołowe srebrne
290671-24Nakrycia stołowe srebrzone
300676-1Wyroby jubilerskie, z wyłączeniem wyrobów jubilerskich z innych
metali pokrytych i nie pokrytych (sztuczna biżuteria) SWW 0676-14
310676-2Wyroby złotnicze
320676-5Dewocjonalia i wyroby kultu religijnego, z wyłączeniem:
1) dewocjonaliów z innych metali pokrytych i nie pokrytych (SWW 0676-54)
2) wyrobów kultu religijnego (SWW 0676-55)
330676-6Monety
340676-7Wyroby z kamieni półszlachetnych z udziałem metali szlachetnych
350676-9Wyroby jubilerskie złotnicze, grawerskie i pokrewne pozostałe ze
złota i z udziałem złota i platyny
362881-72, 9943-6Wyroby pamiątkarskie, dekoracyjne z bursztynu z udziałem
metali szlachetnych oraz biżuteria artystyczna
II. Usługi
37 Usługi jubilerskie
38 Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą
roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu
zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego
39 Usługi prawnicze świadczone przez notariuszy, adwokatów i radców
prawnych, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 6
Załącznik nr 2
WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO, ATESTOWANYCH PRZEZ KRAJOWE
KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE, OD KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE ZWROT PODATKU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu (grupy wyrobów)
123
12882-14Wyroby brązownicze
22882-15Wyroby kowalstwa artystycznego
32882-19Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu pozostałe
42882-2Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki
52882-3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła
62882-4Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny,
słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru
72882-5Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze
82882-6Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe
92882-7Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane
102882-9Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione
Załącznik nr 3
LISTA TOWARÓW I USŁUG, DLA KTÓRYCH OBNIŻA SIĘ STAWKĘ PODATKU DO WYSOKOŚCI 0%
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa towaru (grupy towarów),
nazwa usługi
123
1082Maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej, z
wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz
wkładów do tych filtrów
21026-6Przyczepy ciągnikowe rolnicze
31031-1, -2Ciągniki kołowe jednoosiowe, dwuosiowe rolnicze
41039Zespoły i części ciągników uniwersalnych (rolniczych), z wyłączeniem
akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych
filtrów
51153-91Aparaty dla słabosłyszących
6123Nawozy sztuczne, składniki chemiczne mieszanek paszowych
71246Pestycydy
81348Preparaty weterynaryjne
91369-7Wyroby medyczne i sanitarne oraz weterynaryjne z tworzyw
sztucznych, z wyłączeniem worków na śmieci
101376Wyroby gumowe medyczne i sanitarne
111431Wapno
121432Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe
132024Wyroby sieciowe
142419-2Otręby paszowe
152419-3, -4Śruty zbożowe i roślin strączkowych
1626Pasze przemysłowe (z wyłączeniem karmy dla psów i kotów) oraz produkty
utylizacyjne, z wyłączeniem żelatyny (SWW 2624)
172885Wyroby ortopedyczne, rehabilitacyjne i protetyczne, z wyłączeniem
obuwia na stopy wrażliwe (SWW 2885-46) oraz wózki inwalidzkie (bez względu
na symbol SWW)
18 Roboty czerpalne, podwodne i ratownictwo morskie
19 Sznurek do maszyn rolniczych (bez względu na symbol SWW)
20 Urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a
21 Metale szlachetne: platyna i złoto, przeznaczone na rezerwy państwowe
oraz usługi rafinacji metali szlachetnych przeznaczonych na rezerwy
państwowe
22 Towary sprzedawane podróżnym na polskich promach
pasażersko-samochodowych obsługujących linie międzynarodowe oraz usługi
świadczone tym podróżnym
23 Usługi magazynowania rezerw dla celów obronności i bezpieczeństwa
wykonywane na zlecenie
24 Usługi związane z wyrobami ortopedycznymi i oprotezowaniem
Załącznik nr 4
LISTA TOWARÓW, DLA KTÓRYCH OBNIŻA SIĘ STAWKĘ PODATKU DO WYSOKOŚCI 7%
Poz.Nazwa towaru
12
I. Towary sprzedawane w kraju
1Owoce południowe (SWW 4133)
2Orzeszki ziemne - bez względu na symbol SWW
II. Towary przywożone na polski obszar celny
3Orzechy kokosowe, orzechy brazylijskie i orzechy nerkowca, świeże i
suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN 0801)
4Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN
0802), z wyłączeniem: orzechów laskowych w łupinie i bez łupiny (PCN 0802
21 00 0 i 0802 22 00 0) oraz orzechów włoskich w łupinie i bez łupiny (PCN
0802 31 00 0 i 0802 32 00 0)
5Banany łącznie z plantanami, świeże (PCN 0803 00 11 0 i 0803 00 19 0)
6Daktyle, figi, ananasy, awokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub
suszone (PCN 0804)
7Owoce cytrusowe, świeże lub suszone (PCN 0805)
8Winogrona suszone (PCN 0806 20)
9Papaje (PCN 0807 20 00 0)
10Owoce kiwi (PCN 0810 50)
11Orzeszki ziemne (bez względu na kod PCN)
III. Pozostałe
12Opakowanie do mleka spożywczego - import i sprzedaż w kraju (bez względu
na symbol SWW i kod PCN)
13Woda (SWW 285)
14Testy diagnostyczne (bez względu na symbol SWW i kod PCN), używane do
usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej
Załącznik nr 5
LISTA USŁUG, DLA KTÓRYCH OBNIŻA SIĘ STAWKĘ PODATKU DO WYSOKOŚCI 7%
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy o dożywocie
2Umowy darowizny lokali mieszkalnych oraz własnościowego spółdzielczego
prawa do lokalu mieszkalnego pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy
podatkowej według przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od
spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, Nr 137, poz. 926 i Nr
139, poz. 932)
3Umowy dotyczące nabycia nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym,
lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli nabywca nie jest
właścicielem innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość, ani też nie dysponuje spółdzielczym
prawem do lokalu mieszkalnego, ani prawem do domu jednorodzinnego w
spółdzielni mieszkaniowej
4Akty notarialne stanowiące podstawę ustanowienia odrębnej własności
lokalu mieszkalnego
II. Usługi adwokackie
5Sprawy o ochronę praw autorskich
6Sprawy dotyczące wynalazczości
III. Usługi pozostałe
7Usługi rzeczników patentowych w sprawach dotyczących ochrony praw
autorskich oraz dotyczących wynalazczości
8Prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych,
zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych
ze świadczeniem usług w zakresie turystyki oraz sprzedażą biletów
dotyczących przewozu osób kolejami, taborem samochodowym, wodnym i
lotniczym oraz środkami komunikacji miejskiej
9Usługi w zakresie składowania, zagospodarowywania i utylizacji śmieci i
odpadków
10Usługi maglowania i prasowania
Objaśnienie:
Stawka 7% dotyczy również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.
Załącznik nr 6
LISTA USŁUG PRAWNICZYCH, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZWOLNIENIE OD PODATKU
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz
z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 86, poz. 966)
2Umowy sporządzane w celu uzyskania świadczeń określonych w ustawie z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r.
Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 1999 r. Nr 60,
poz. 636)
3Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r.
Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106,
poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484,
z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484)
4Umowy dotyczące obrotu gospodarstwami rolnymi lub ich częściami, a także
nieruchomościami rolnymi w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego
5Umowy dzierżawy nieruchomości rolnych oraz gospodarstw rolnych
6Zbycie oraz nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminy
7Czynności, za których sporządzenie pobrano wynagrodzenie, zgodnie z
przepisami rozporządzenia w sprawie taksy notarialnej, nie przekraczające
kwoty 400 zł za:
1) każdą czynność notarialną,
2) każdą czynność prawną sporządzoną w jednym akcie notarialnym
8Sporządzanie aktów notarialnych dotyczących ustanowienia hipoteki w celu
zabezpieczenia kredytu bankowego udzielonego na budownictwo mieszkaniowe
9Akty o ustanowieniu służebności gruntowej
10Akty zrzeczenia się własności nieruchomości
11Akty dotyczące zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się
prawa
12Oświadczenia o odrzuceniu spadku
13Usługi rzeczoznawstwa wykonywane na rzecz sądów i prokuratorów
II. Usługi adwokackie
14Sprawy cywilne i karne z urzędu
15Sprawy karne, z wyłączeniem obrony w sprawach o przestępstwa przeciwko
mieniu, spraw karnych skarbowych, spraw o przestępstwa przeciwko znakom
skarbowym akcyzy, spraw o przestępstwa niedozwolonego wyrobu spirytusu i
wyrobów spirytusowych, spraw o przestępstwa nielegalnego obrotu napojami
alkoholowymi
16Sprawy cywilne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40 000 zł,
2) sprawy rodzinne,
3) sprawy z zakresu własności i innych praw rzeczowych oraz z zakresu
prawa o księgach wieczystych, dotyczące nieruchomości rolnych,
4) sprawy z zakresu prawa spadkowego:
a) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, przyjęcie i
odrzucenie spadku, ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia,
zarządu spadku nie objętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych,
b) o stwierdzenie nabycia spadku,
c) o dział spadku
5) sprawy z zakresu prawa pracy,
6) sprawy o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego i
zaopatrzenia emerytalnego,
7) inne sprawy:
a) o opróżnienie lokalu mieszkalnego,
b) o opróżnienie lokalu użytkowego,
c) egzekucyjne
17Sprawy administracyjne zlecone przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40 000 zł,
2) lokalowych, dotyczących lokali mieszkalnych
18Nieodpłatne prowadzenie spraw w ramach substytucji
19Usługi rzeczoznawstwa wykonywane na rzecz sądów i prokuratorów
Objaśnienie:
Zwolnienia od podatku dotyczą również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów: znaku informującego
podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których
przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego
podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz pieczęci potwierdzającej na
dokumencie wywóz towarów.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1246)
Na podstawie art. 21e ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 sierpnia 1999 r. w sprawie
określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach
sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług,
imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz
pieczęci potwierdzającej na dokumencie wywóz towarów (Dz. U. Nr 71, poz. 796) w
§ 2 wyrazy "31 grudnia 1999 r." zastępuje się wyrazami "30 czerwca 2000 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1999 r.
w sprawie sposobu pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej, sposobu
prowadzenia rejestrów tej opłaty oraz przypadków, w których zapłata opłaty
skarbowej następuje znakami tej opłaty lub przez nabycie urzędowego blankietu
wekslowego.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1247)
Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie
skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z
1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 443 oraz z 1997 r. Nr 117, poz.
751 i Nr 137, poz. 926) i art. 85 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997
r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Opłata skarbowa od podań, załączników do podań, czynności urzędowych,
zaświadczeń i zezwoleń
§ 1. 1. Opłatę skarbową w postępowaniu w sprawach indywidualnych z zakresu
administracji państwowej od podań, załączników do podań, czynności urzędowych,
zaświadczeń i zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31
stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z
1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 443 oraz
z 1997 r. Nr 117, poz. 751 i Nr 137, poz. 926), zwanej dalej "ustawą", uiszcza
się znakami opłaty skarbowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zezwoleń, jeżeli wysokość należnej opłaty
skarbowej przekracza 50 zł.
§ 2. Znaki opłaty skarbowej od podania i dołączonych załączników nakleja się na
podaniu. Jeżeli załączniki są składane w terminie późniejszym niż podanie, znaki
opłaty skarbowej należnej od załączników nakleja się na załącznikach.
§ 3. Znaki opłaty skarbowej od czynności urzędowej nakleja się na podaniu o
dokonanie tej czynności lub na protokole stwierdzającym jej dokonanie albo na
dokumencie zgłoszenia. Jeżeli w wyniku czynności urzędowej zostanie wydany
dokument, dokonuje się na nim adnotacji o uiszczeniu opłaty skarbowej w
odpowiedniej wysokości.
§ 4. 1. Jeżeli wniesiono podanie, dokonano zgłoszenia lub złożono wniosek o
podjęcie czynności urzędowej bez uiszczenia należnej opłaty skarbowej lub
uiszczono ją w wysokości niższej od należnej, organ administracji państwowej lub
jednostka organizacyjna określona w art. 1 ust. 5 ustawy wzywa zobowiązanego do
uiszczenia opłaty w terminie 7 dni, z pouczeniem, że w razie niewykonania tego
obowiązku podanie będzie pozostawione bez rozpatrzenia lub czynność podlegająca
opłacie zostanie zaniechania. W razie gdy zobowiązany złoży w wyznaczonym
terminie znaki opłaty skarbowej odpowiedniej wartości, nakleja się je na podaniu
(wniosku) lub dokumencie zgłoszenia. Jeżeli zobowiązany naklei znaki opłaty
skarbowej na otrzymanym wezwaniu i doręczy je organowi lub jednostce, wezwanie
dołącza się do podania (wniosku) lub dokumentu zgłoszenia, na których odnotowuje
się wysokość wpłaconej opłaty i datę doręczenia wezwania przez zobowiązanego.
2. W razie powstania, określonych w odrębnych przepisach, przesłanek
zobowiązujących do rozpatrzenia podania pomimo nieuiszczenia opłaty skarbowej,
gdy zobowiązany nie uiścił opłaty skarbowej w terminie 7 dni od daty doręczenia
wezwania, organ lub jednostka, o których mowa w ust. 1, przekazuje podanie
urzędowi skarbowemu, właściwemu dla miejsca zamieszkania (siedziby)
zobowiązanego.
3. Jeżeli podanie wniosła osoba zamieszkała za granicą oraz nie uiściła opłaty
skarbowej, opłatę skarbową od podania pobiera polski urząd konsularny właściwy
dla miejsca zamieszkania osoby wnoszącej podanie, powiadamiając ją o sposobie
załatwienia sprawy.
§ 5. 1. Znaki opłaty skarbowej od zaświadczenia lub zezwolenia wydawanego w
wyniku wniesienia podania nakleja się na podaniu, a na wydawanym dokumencie
umieszcza się adnotację, o której mowa w § 3.
2. Jeżeli wydanie zaświadczenia lub zezwolenia nie wymaga wniesienia podania,
znaki opłaty skarbowej nakleja się na kopii wydanego dokumentu, a następnie
dokonuje się czynności, o której mowa w ust. 1; jeżeli dokument wydawany jest
bez kopii, znaki opłaty skarbowej nakleja się na tym dokumencie.
3. Jeżeli opłata skarbowa od zezwolenia ma być uiszczona w sposób określony w §
1 ust. 2, zobowiązany wpłaca ją do kasy lub na rachunek bankowy właściwego
urzędu skarbowego, a dowód wpłaty dołącza do akt sprawy; na wydanym zezwoleniu
umieszcza się adnotację stwierdzającą wysokość i datę wpłaty oraz numer
pokwitowania lub numer rachunku bankowego urzędu skarbowego.
§ 6. Znaki opłaty skarbowej kasują osoby, które rozpatrują podania, dokonują
czynności urzędowych, wydają zaświadczenia lub zezwolenia. Znaki opłaty
skarbowej powinny być skasowane w sposób uniemożliwiający ich powtórne użycie.
§ 7. Jeżeli zaświadczenie lub zezwolenie nie podlega opłacie skarbowej lub jest
od niej zwolnione, na wydanym zaświadczeniu lub zezwoleniu należy uczynić
stosowną adnotację ze wskazaniem odpowiedniej podstawy prawnej.
Rozdział 2
Opłata skarbowa od czynności cywilnoprawnych
§ 8. 1. Z zastrzeżeniem § 9 opłatę skarbową od czynności cywilnoprawnych osoba
lub jednostka określona w art. 4 ustawy oblicza i uiszcza:
1) w kasie urzędu skarbowego lub
2) na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego
- chyba że opłata pobierana jest przez płatnika.
2. W wypadku przewidzianym w ust. 1 pkt 1:
1) strony lub jedna ze stron czynności cywilnoprawnej składają urzędowi
skarbowemu wypełnioną deklarację, określającą strony czynności przez podanie
imienia, nazwiska albo nazwy lub firmy, adresu zamieszkania lub siedziby, a
także datę, treść i przedmiot czynności oraz jego wartość, kwotę obliczonej
opłaty skarbowej, zwaną dalej "deklaracją", wraz z oryginałem lub kopią umowy,
od której jest uiszczana opłata skarbowa, a jeżeli przedmiotem opłaty skarbowej
jest umowa zawarta w formie ustnej, składają tylko wypełnioną deklarację oraz
jej kopię,
2) po wypełnieniu obowiązku, o którym mowa w pkt 1, pracownik urzędu skarbowego
niezwłocznie zawiadamia zgłaszającego o prawidłowym naliczeniu należnej opłaty;
jeżeli strony nie określiły wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub
wartość określona przez strony nie odpowiada jego wartości rynkowej, pracownik
urzędu skarbowego informuje o zasadach ustalania podstawy obliczenia opłaty i
wzywa zgłaszającego do określenia, podwyższenia lub obniżenia wartości tego
przedmiotu, w celu ustalenia opłaty skarbowej, podając równocześnie tę wartość
według własnej, wstępnej oceny; zgłaszający potwierdza podpisem w rejestrze
wymiarów opłaty skarbowej fakt przyjęcia do wiadomości informacji o wysokości
należnej opłaty skarbowej, a jeżeli był wezwany do określenia, podwyższenia lub
obniżenia wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej i nie wyraził na to zgody
- także fakt odmowy określenia, podwyższenia lub obniżenia tej wartości,
3) po uiszczeniu opłaty skarbowej urząd skarbowy, na żądanie strony, zamieszcza
na oryginale lub kopii umowy albo kopii deklaracji adnotację o dokonanej
zapłacie, która zawiera: pozycję rejestru, podstawę prawną i podstawę obliczenia
opłaty, kwotę opłaty, wysokość wpłaty i numer pokwitowania lub rachunku
bankowego i podpis, a następnie stawia pieczęć urzędową, po czym zwraca kopię
umowy lub deklaracji zgłaszającemu,
4) jeżeli zgłaszający odmówił podwyższenia lub obniżenia wartości przedmiotu
czynności cywilnoprawnej, urząd skarbowy jest obowiązany do przyjęcia opłaty
skarbowej w wysokości wynikającej z deklaracji; opłatę tę zalicza się na poczet
należnej opłaty skarbowej,
5) w wypadku, o którym mowa w pkt 4, oraz w razie odmowy określenia wartości
przedmiotu czynności cywilnoprawnej, urząd skarbowy określa, podwyższa lub
obniża wartość przedmiotu czynności cywilnoprawnej według zasad określonych w
art. 10 ust. 2 i 3 ustawy, a następnie doręcza stronom umowy decyzję w sprawie
opłaty skarbowej.
3. W wypadku określonym w ust. 1 pkt 2:
1) strony lub jedna ze stron przesyła urzędowi skarbowemu wypełnioną deklarację
oraz oryginał lub kopię umowy wraz z dowodem wpłaty opłaty skarbowej, a jeżeli
przedmiotem opłaty skarbowej jest umowa zawarta w formie ustnej, przesyła
wypełnioną deklarację oraz jej kopię wraz z dowodem wpłaty opłaty skarbowej,
2) jeżeli opłata skarbowa została uiszczona w wysokości należnej oraz w terminie
określonym w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, urząd skarbowy, na żądanie strony,
bezzwłocznie zwraca stronie przesłany egzemplarz umowy, a jeżeli umowa została
zawarta w formie ustnej, kopię deklaracji wraz z adnotacją, o której mowa w ust.
2 pkt 3, jeżeli strona tego zażądała,
3) w razie stwierdzenia przez urząd skarbowy, że opłata skarbowa została
uiszczona po upływie terminu określonego w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, urząd ten
stosuje tryb przewidziany w pkt 2, doręczając decyzję określającą wysokość
zaległej opłaty skarbowej,
4) w razie stwierdzenia przez urząd skarbowy, że opłata skarbowa została
uiszczona w wysokości niższej od należnej wskutek błędnego ustalenia podstawy
obliczenia tej opłaty lub zastosowania niewłaściwej stawki procentowej, urząd
ten, w terminie 7 dni od daty otrzymania umowy lub deklaracji, stosuje tryb
przewidziany w pkt 2 oraz doręcza decyzję określającą wysokość zaległej opłaty
skarbowej,
5) jeżeli strony nie określiły wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub
wartość określona przez strony nie odpowiada, według oceny urzędu skarbowego,
jego wartości rynkowej, urząd ten w terminie 14 dni od daty otrzymania umowy lub
deklaracji zwraca ją zgłaszającemu z adnotacją, o której mowa w ust. 2 pkt 3,
oraz stosuje tryb określony w art. 10 ust. 3 ustawy, a następnie doręcza stronom
umowy decyzję w sprawie opłaty skarbowej.
4. Tryb przewidziany w ust. 2 pkt 2 i 5 stosuje się odpowiednio w razie
stwierdzenia przez urząd skarbowy, iż w wyniku nieokreślenia wartości przedmiotu
czynności cywilnoprawnej lub określenia jej wysokości w kwocie nie
odpowiadającej jego wartości rynkowej płatnicy, o których mowa w art. 12 ust. 1
pkt 1 i 5 ustawy, nie pobrali opłaty skarbowej lub pobrali ją w wysokości
niższej od należnej.
§ 9. Opłatę skarbową od umowy poręczenia uiszcza się przez naklejenie znaków
opłaty skarbowej na dokumencie stwierdzającym zawarcie umowy. Znaki kasuje jedna
ze stron umowy, umieszczając na nich datę i swój podpis.
Rozdział 3
Opłata skarbowa od dokumentów
§ 10. Opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz odpisu pełnomocnictwa uiszcza się
przez naklejenie na dokumencie znaków opłaty skarbowej. Naklejone znaki kasuje
jedna ze stron czynności, umieszczając na nich datę i swój podpis. Na odpisie
pełnomocnictwa znaki opłaty skarbowej kasuje pełnomocnik.
§ 11. 1. Opłatę skarbową od weksla uiszcza się:
1) przez zastosowanie urzędowego blankietu wekslowego odpowiedniej wartości, a
jeżeli wartość tego blankietu nie odpowiada kwocie należnej opłaty, uzupełnia
się ją przez naklejenie na odwrotnej stronie blankietu znaków opłaty skarbowej;
kwota uzupełnienia opłaty nie może przekroczyć 5 zł,
2) znakami opłaty skarbowej w przypadku wystawienia weksla bez użycia urzędowego
blankietu wekslowego, gdy wysokość należnej od weksla opłaty skarbowej nie
przekracza 5 zł,
3) w pozostałych wypadkach - w kasie urzędu skarbowego lub na rachunek bankowy
urzędu skarbowego, przy czym pracownik urzędu skarbowego dokonuje na odwrotnej
stronie weksla adnotacji o uiszczeniu opłaty skarbowej.
2. Znaki opłaty skarbowej mogą być kasowane wyłącznie przez urzędy skarbowe,
organy administracji państwowej, banki, placówki pocztowe, kasy sądowe oraz
notariuszy przez odciśnięcie pieczęci urzędowej i wpisanie daty.
Rozdział 4
Pobór opłaty skarbowej przez płatników oraz sposób prowadzenia rejestrów tej
opłaty
§ 12. 1. Z zastrzeżeniem § 9 i 10 notariusze, jako płatnicy opłaty skarbowej od
dokonywanych przed nimi czynności cywilnoprawnych lub sporządzanych przez nich
dokumentów, pobierają opłatę skarbową gotówką.
2. Notariusze są obowiązani:
1) określać w treści sporządzanych aktów bądź poświadczeń oraz na wypisach i
odpisach wydawanych stronom podstawę i sposób obliczenia opłaty skarbowej,
2) pouczać strony o przysługującym urzędowi skarbowemu prawie do określenia,
podwyższenia lub obniżenia wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej,
3) prowadzić rejestr opłaty skarbowej,
4) przesyłać urzędowi skarbowemu odpis rejestru opłaty skarbowej pobranej:
- od dnia 1 do 15 danego miesiąca w terminie do dnia 20 tego miesiąca,
- od dnia 16 do końca danego miesiąca w terminie do 5 dnia następnego miesiąca.
3. Rejestr opłaty skarbowej powinien zawierać następujące rubryki: liczbę
porządkową, datę sporządzenia aktu bądź poświadczenia, numer repertorium, imiona
i nazwiska albo nazwę lub firmę oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) stron
czynności cywilnoprawnej, krótką treść czynności, wartość przedmiotu czynności
cywilnoprawnej, miejsce położenia nieruchomości (miejscowość, gmina, powiat,
województwo), stawkę opłaty skarbowej, kwotę pobranej opłaty oraz uwagi.
4. Rejestr opłaty skarbowej może być zastąpiony przez repertorium przewidziane
przepisami o prowadzeniu ksiąg i przechowywaniu akt notarialnych; przepisy
dotyczące rejestru opłaty skarbowej stosuje się odpowiednio do repertorium
zastępującego rejestr.
5. W wypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 4 ustawy, oraz w razie przedłożenia
przez strony czynności cywilnoprawnej decyzji urzędu skarbowego o zwolnieniu
płatnika z obowiązku poboru opłaty skarbowej, notariusze przesyłają właściwemu
urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis aktu w terminie dwóch tygodni od daty
jego sporządzenia.
§ 13. 1. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, przewoźnicy, jako płatnicy
opłaty skarbowej od dokumentów przewozowych, pobierają opłatę skarbową znakami
opłaty skarbowej, gotówką lub czekiem; opłata skarbowa może być również
uiszczona przez nadawcę w drodze przekazu na konto przewoźnika.
2. Przewoźnicy obowiązani są prowadzić rejestr opłaty skarbowej, który powinien
zawierać następujące rubryki: liczbę porządkową, datę wpisu do rejestru, imię i
nazwisko albo nazwę lub firmę, adres (siedzibę) osoby lub jednostki nadającej
rzecz do przewozu, cechy identyfikacyjne dokumentu przewozowego, kwotę pobranej
opłaty skarbowej oraz uwagi; rejestr prowadzony przez przewoźników morskich i
lotniczych powinien zawierać nadto rubryki: kwotę należności za przewóz i za
inne świadczenia oraz stawkę opłaty skarbowej.
3. Jeżeli przewoźnicy prowadzą osobną ewidencję dokumentów przewozowych, mogą
wpisywać do rejestru pod jedną pozycją zbiorową wszystkie te dokumenty za okres
do dnia, w którym są obowiązani do przekazywania kwot pobranej opłaty skarbowej.
4. Przewoźnicy mogą zaniechać prowadzenia rejestru opłaty skarbowej, jeżeli
prowadzona przez nich dokumentacja zawiera dane umożliwiające sprawdzenie
prawidłowości poboru opłaty skarbowej.
5. Przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe" pobiera opłatę skarbową
według następujących zasad:
1) opłatę skarbową od dokumentów przewozowych, na podstawie których nadawane są
do przewozu wagonowe przesyłki towarowe, nadawca uiszcza przez naklejenie na
grzbiecie listu przewozowego znaków opłaty skarbowej, które kasuje przewoźnik;
opłata skarbowa może być również uiszczona gotówką lub czekiem w kasie
ekspedycyjnej przewoźnika; przewoźnik umieszcza na grzbiecie listu przewozowego
adnotację o uiszczeniu opłaty skarbowej,
2) opłatę skarbową od wykazów nadawczych nadawca uiszcza znakami opłaty
skarbowej,
3) opłatę skarbową od innych niż wymienione w pkt 1 i 2 dokumentów przewozowych
nadawcy uiszczają w kasie ekspedycyjnej przewoźnika gotówką.
6. Przewoźnicy morscy i lotniczy obliczają i pobierają opłatę skarbową od
biletów lub innych dokumentów uprawniających do przewozu (przelotu) statkiem
morskim lub powietrznym gotówką, jeżeli:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zawarli sami lub przez swoje
przedstawicielstwa albo pełnomocnika lub agenta umowy o przewóz za granicę
statkiem morskim lub powietrznym bez względu na to, czy wydanie dokumentu
uprawniającego do przewozu następuje w kraju, czy za granicą,
2) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydano dokument uprawniający do
przewozu statkiem bądź pismo upoważniające do odbioru takiego dokumentu, a
przewoźnik ma siedzibę w Polsce lub działa tu jego przedstawicielstwo albo
pełnomocnik lub agent, bez względu na to, czy umowę przewozu zawarto na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też za granicą.
§ 14. 1. Nabywcy rzeczy przeznaczonych do przerobu lub odprzedaży oraz
komisanci, jako płatnicy opłaty skarbowej od umów sprzedaży oraz komisu,
pobierają opłatę skarbową gotówką.
2. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani:
1) obliczyć i pobrać należną opłatę skarbową przy wypłacie należności za nabyte
lub przyjęte do sprzedaży rzeczy ruchome,
2) dokonywać na dokumentach stwierdzających zawarcie umowy adnotacji o pobraniu
opłaty skarbowej, ze wskazaniem kwoty opłaty i pozycji rejestru, pod którą kwota
ta została wpisana,
3) prowadzić rejestr opłaty skarbowej.
3. Rejestr opłaty skarbowej powinien zawierać następujące rubryki: liczbę
porządkową, datę wpisania do rejestru dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy,
datę i numer dokumentu, imię i nazwisko albo nazwę lub firmę oraz miejsce
zamieszkania (siedzibę) sprzedawcy lub komitenta, kwotę należności, stawkę
opłaty skarbowej, kwotę pobranej opłaty, pozycję kwitu i uwagi; rejestr powinien
być poświadczony przez właściwy urząd skarbowy nie później niż następnego dnia
po wpisaniu pierwszego dokumentu.
4. Płatnicy mogą zaniechać prowadzenia rejestru opłaty skarbowej, jeżeli
prowadzone przez nich rejestry skupu lub rejestry sprzedaży komisowej będą
zawierały wszystkie dane wymienione w ust. 3.
§ 15. 1. Jeżeli przepisy § 12-14 nie stanowią inaczej, płatnicy są obowiązani:
1) w razie niepobrania opłaty skarbowej, dokonywać na oryginałach umów lub
poświadczeń oraz na wypisach i odpisach wydawanych stronom adnotacji
stwierdzających fakt niepobrania opłaty z podaniem podstawy prawnej bądź
wskazaniem decyzji urzędu skarbowego o zwolnieniu płatnika z obowiązku pobrania
opłaty skarbowej,
2) jeżeli czynność cywilnoprawna nie podlega opłacie skarbowej lub jest
zwolniona od tej opłaty, wypełnić następujące rubryki rejestru: liczbę
porządkową, datę wpisania umowy, datę i numer umowy, imię i nazwisko albo nazwę
lub firmę strony (stron) czynności cywilnoprawnej oraz ich miejsce zamieszkania
(siedzibę), a w rubryce "uwagi" - podstawę niepobrania opłaty,
3) podsumować w rejestrze kwoty pobranej opłaty skarbowej za każdy okres, w
którym dokonywane jest rozliczenie opłaty z urzędem skarbowym,
4) przekazywać opłatę skarbową w następujących terminach:
a) notariusze - w terminie do dnia 20 danego miesiąca kwoty opłaty pobrane od
dnia 1 do 15 tego miesiąca oraz do 5 dnia następnego miesiąca - kwoty pobrane od
dnia 16 do końca miesiąca,
b) przewoźnicy - w terminie dwóch miesięcy po upływie miesiąca, w którym pobrano
opłatę,
c) nabywcy rzeczy przeznaczonych do przerobu lub odprzedaży oraz komisanci - w
terminie do dnia 10 następnego miesiąca, po upływie miesiąca, w którym pobrano
opłatę,
5) odnotowywać w rejestrze w rubryce "uwagi" kwotę opłaty przekazanej na
rachunek urzędu skarbowego, datę wpłaty i okres, którego wpłata dotyczy,
6) założyć na każdy rok kalendarzowy osobny rejestr oraz ponumerować jego karty,
7) przechowywać prowadzone rejestry oraz dowody wpłaty opłaty skarbowej przez
okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym rejestr założono.
2. Płatnicy opłaty skarbowej mogą zaniechać prowadzenia rejestru opłaty
skarbowej również wtedy, gdy w urządzeniach księgowych jest wyodrębniony
rachunek opłaty skarbowej pozwalający na kontrolę prawidłowości poboru opłaty
skarbowej i terminowości jej odprowadzania, zawiadamiając na miesiąc przedtem
właściwy urząd skarbowy.
3. Przepisy ust. 1 pkt 3 i 5-7 stosuje się odpowiednio do dokumentów
zastępujących rejestry; dokumenty te przechowuje się w okresie przewidzianym w
przepisach dotyczących tych dokumentów.
4. Płatnicy opłaty skarbowej obowiązani są w terminach przekazywania opłaty
skarbowej wypełnić i przesłać właściwemu miejscowo urzędowi skarbowemu
deklarację należności wpłaconych przez płatnika z tytułu opłaty skarbowej,
informującą o wysokości pobranej i przekazywanej opłaty skarbowej.
§ 16. W sprawach opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych dotyczących
przeniesienia własności nieruchomości, własnościowego spółdzielczego prawa do
lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających
z prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego i prawa do lokalu w małym
domu mieszkalnym lub prawa użytkowania wieczystego, a także dotyczących
odpłatnego przeniesienia własności innych rzeczy lub praw, płatnicy przekazują
pobraną opłatę skarbową na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na
siedzibę płatnika.
Rozdział 5
Zwrot opłaty skarbowej
§ 17. 1. W razie powstania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 i
2 ustawy, organy administracji państwowej lub jednostki organizacyjne określone
w art. 1 ust. 5 ustawy, które skasowały znaki opłaty skarbowej albo zamieściły
na zezwoleniu adnotację o uiszczeniu opłaty gotówką, są obowiązane przekazać
dokument ze skasowanymi znakami opłaty skarbowej bądź z pokwitowaniem uiszczenia
tej opłaty właściwemu miejscowo urzędowi skarbowemu w celu dokonania zwrotu
opłaty. Przekazanie dokumentu następuje z urzędu lub na wniosek
zainteresowanego.
2. W przypadkach określonych w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy zwrotu opłaty
skarbowej dokonuje urząd skarbowy, na którego rachunek opłata wpłynęła, z
zastrzeżeniem ust. 3, w drodze decyzji, po przeprowadzeniu postępowania
wyjaśniającego i ustaleniu, że zachodzą przesłanki określone w tym przepisie.
3. W przypadku gdy opłata skarbowa od umów sprzedaży i zamiany nieruchomości
została pobrana przez płatnika, zwrotu opłaty skarbowej dokonuje urząd skarbowy,
na którego obszarze położona jest nieruchomość.
4. Jeżeli w wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, obowiązek uiszczenia opłaty
skarbowej ciążył solidarnie na osobach lub jednostkach określonych w art. 4 ust.
1 ustawy, a opłatę skarbową uiszczono znakami opłaty, zwrot opłaty skarbowej
następuje na rzecz jednej z osób lub jednostek solidarnie zobowiązanych do jej
uiszczenia, z równoczesnym powiadomieniem pozostałych osób lub jednostek o
dokonanym zwrocie.
5. Zwrot opłaty skarbowej następuje z urzędu.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
§ 18. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 21 lipca 1989 r. w sprawie
sposobu pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu
prowadzenia rejestrów tej opłaty (Monitor Polski Nr 25, poz. 193, z 1994 r. Nr
61, poz. 538 oraz z 1997 r. Nr 26, poz. 246).
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
grach losowych i zakładach wzajemnych.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1248)
Na podstawie art. 13 ust. 6, art. 16 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art.
24 ust. 2 i 3, art. 38 ust. 5, art. 39 ust. 6, art. 48 ust. 2 oraz art. 51 pkt 3
ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. z
1998 r. Nr 102, poz. 650, Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz.
1061) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych
(Dz. U. Nr 12, poz. 68 i Nr 162, poz. 1123 oraz z 1999 r. Nr 3, poz. 10) w
rozdziale 3 wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 19 w ust. 1:
a) w pkt 1 wyrazy "212 900 zł" zastępuje się wyrazami "235 300 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "42 600 zł" zastępuje się wyrazami "47 100 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "85 200 zł" zastępuje się wyrazami "94 150 zł",
d) w pkt 4 wyrazy "1 420 zł" i "700 zł" zastępuje się odpowiednio wyrazami "1
570 zł" i "770 zł",
e) w pkt 5 wyrazy "14 200 zł" i "140 zł" zastępuje się odpowiednio wyrazami "15
700 zł" i "155 zł",
f) w pkt 6 wyrazy "700 zł" zastępuje się wyrazami "770 zł",
2) w § 20:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "1 070 zł" zastępuje się wyrazami "1 180 zł",
- w pkt 2 wyrazy "1 000 zł" zastępuje się wyrazami "1 100 zł",
- w pkt 3 wyrazy "860 zł" zastępuje się wyrazami "950 zł",
- w pkt 4 wyrazy "700 zł" zastępuje się wyrazami "770 zł",
- w pkt 5 wyrazy "280 zł" zastępuje się wyrazami "310 zł",
- w pkt 6 wyrazy "700 zł" zastępuje się wyrazami "770 zł",
- w pkt 7 wyrazy "1 420 zł" zastępuje się wyrazami "1 570 zł",
b) w ust. 2 wyrazy "140 zł" zastępuje się wyrazami "155 zł",
c) w ust. 3 wyrazy "140 zł" zastępuje się wyrazami "155 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1999 r.
w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy
rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1249)
Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa kryteria i warunki techniczne, którym muszą
odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunki stosowania tych kas przez podatników,
o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100).
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100),
2) podatnikach - rozumie się przez to podatników podatku od towarów i usług,
3) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,
4) numerze identyfikacji podatkowej podatnika (NIP) - rozumie się przez to numer
podatnika, o którym mowa w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach
ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z
1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 83, poz.
931),
5) sprzedaży - rozumie się przez to czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 i
3 ustawy,
6) kasie rejestrującej - rozumie się przez to urządzenie służące do ewidencji
obrotu i kwot podatku należnego, o którym mowa w art. 29 ustawy,
7) programie pracy kasy - rozumie się przez to program pracy kasy (modułu
fiskalnego) dopuszczony przez Ministra Finansów do stosowania, zapewniający
prawidłowy i trwały jednokrotny zapis wielkości obrotu i kwot podatku w pamięci
fiskalnej kasy oraz wydruk oryginału i kopii paragonów i raportów fiskalnych, a
także wydruków niefiskalnych (nie zawierających transakcji sprzedaży)
dopuszczonych do druku przez program pracy kasy,
8) programie aplikacyjnym kasy - rozumie się przez to program współpracujący z
modułem fiskalnym, o którym mowa w pkt 7, odpowiedzialny za prawidłowe
zaprogramowanie funkcji oraz zabezpieczający przed wprowadzeniem do kas funkcji,
rozwiązań technicznych i programowych nie dopuszczonych programem pracy kasy,
9) module fiskalnym kasy - rozumie się przez to urządzenie rejestrujące obrót i
wyliczające kwoty podatku należnego, a także sterujące w jednoznaczny sposób
wydrukiem wszystkich dokumentów drukowanych przez kasę oraz wyświetlaczem kasy,
10) pamięci fiskalnej kasy - rozumie się przez to urządzenie umieszczone w
twardej nieprzezroczystej masie, umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych
dopuszczonych programem pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz
wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego
urządzenia,
11) drukarce kasy - rozumie się przez to urządzenie drukujące wszystkie
dokumenty dopuszczone programem pracy kasy do druku przez daną kasę,
12) fiskalizacji kasy - rozumie się przez to moment dokonania jednokrotnej i
niepowtarzalnej czynności inicjującej pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią
fiskalną kasy, zakończony wydrukiem dobowego raportu fiskalnego,
13) numerze unikatowym kasy - rozumie się przez to indywidualny i niepowtarzalny
numer nadawany pamięci fiskalnej kasy przez Ministra Finansów, identyfikujący
każdą kasę, który nie może być przypisany innym urządzeniom,
14) paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany dla nabywcy przez
kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej czynności,
o której mowa w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy,
15) raporcie fiskalnym (dobowym i okresowym) - rozumie się przez to dokument
fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę
lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz
sprzedaży zwolnionej z podatku,
16) wydruku niefiskalnym - rozumie się przez to każdy nie zawierający transakcji
sprzedaży dokument wydrukowany przez kasę przed jej fiskalizacją oraz każdy inny
dokument dopuszczony programem pracy kasy do druku, poza paragonem fiskalnym i
raportami fiskalnymi,
17) urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy, o którym mowa w
art. 4 pkt 10 ustawy,
18) producencie - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie
mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w zakresie
prowadzonej działalności gospodarczej wytworzyły i wprowadzają do obrotu kasy
rejestrujące,
19) importerze - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie
mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w zakresie
prowadzonej działalności gospodarczej wprowadzają do obrotu importowane kasy
rejestrujące,
20) serwisie kas rejestrujących - rozumie się przez to czynności obejmujące
fiskalizację kas, ich naprawy i konserwacje oraz przeglądy prowadzone zgodnie z
wymogami rozporządzenia.
§ 2. Kasa rejestrująca jest urządzeniem samodzielnym lub może stanowić część
składową systemu kasowego.
§ 3. 1. Kasa rejestrująca musi spełniać następujące kryteria i warunki
techniczne:
1) być zbudowana co najmniej z następujących elementów:
a) modułu fiskalnego wraz z pamięcią fiskalną; w przypadku systemu kasowego
pamięć fiskalną musi posiadać każda kasa wchodząca w skład systemu; nie
dopuszcza się instalowania pamięci fiskalnej w jednostce centralnej systemu,
b) drukarki paragonowej,
c) wyświetlacza (ekranu, monitora) przeznaczonego do odczytu przez kupującego
danych o wartości sprzedaży,
2) zawierać pamięć fiskalną wbudowaną w części kasy niedostępnej dla
użytkownika, umieszczoną w gnieździe związanym nierozłącznie z obudową, zalanym
twardą nieprzezroczystą masą, oraz zabezpieczoną w sposób powodujący jej
zniszczenie w momencie naruszenia,
3) zapewniać rejestrację w pamięci fiskalnej kasy co najmniej 1830 raportów
fiskalnych dobowych, 200 awaryjnych zerowań pamięci operacyjnej kasy, 30 zmian
stawek podatku od towarów i usług,
4) posiadać sygnalizację dopełniania się przy zapisie każdego z ostatnich 30
raportów dobowych,
5) zawierać zabezpieczenia uniemożliwiające likwidację zapisów zawartych w
rejestrach i pamięci fiskalnej kasy, w szczególności z powodu braku zasilania,
6) posiadać dwa wyświetlacze (z wyjątkiem kas o zastosowaniu specjalnym), z
których jeden musi zapewniać łatwy odczyt wartości sprzedaży przez nabywcę;
pojemność znakowa wyświetlacza nie może zawierać mniej miejsc znakowych niż
wynosi łączna wartość sprzedaży wraz z kwotą podatku,
7) obudowa każdej kasy musi być zabezpieczona plombą ołowianą w sposób
powodujący jej zniszczenie w przypadku naruszenia,
8) zapewniać prawidłową i bezpieczną pracę w różnych warunkach eksploatacyjnych
(kasa i jej zewnętrzne zasilacze muszą być oznaczone znakiem bezpieczeństwa
"B"),
9) posiadać zasilanie sieciowo-bateryjne (akumulatorowe) lub bateryjne
(akumulatorowe), które musi zapewnić uzyskanie wydruku minimum 200 paragonów
(średnio każdy o zawartości 30 wierszy druku) w czasie 48 godzin od momentu
zaniku zasilania sieciowego, z wyjątkiem kas posiadających monitory lampowe,
10) nie może zawierać rozwiązań konstrukcyjnych, technicznych i wykonywać
funkcji, które mogą prowadzić do nieprawidłowego wyliczania obrotu i kwot
podatku należnego,
11) kasa dostarczona podatnikowi musi być zaplombowana plombą ołowianą.
2. Do każdej kasy rejestrującej obowiązkowo dołączana jest książka kasy
rejestrującej, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz
instrukcja jej obsługi.
§ 4. Kasy rejestrujące muszą spełniać następujące warunki niezbędne do ich
stosowania:
1) zapisywać w pamięci fiskalnej następujące dane:
a) informację o dacie i czasie rozpoczęcia oraz zakończenia pracy w trybie
fiskalnym,
b) numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy oraz numer identyfikacji podatkowej
podatnika (NIP),
c) stawki podatku przyporządkowane do nazw towarów i usług, oznaczone literowo
od "A" do "G" (literze "A" przyporządkowana jest stawka w wysokości 22%, literze
"B" przyporządkowana jest stawka w wysokości 7%, literze "C" przyporządkowana
jest stawka w wysokości 0%, a pozostałym literom od "D" do "G" odpowiadają
kolejne stawki podatkowe wprowadzane czasowo na poszczególne towary i usługi
oraz zwolnienie od podatku),
d) wartość sprzedaży bez podatku (netto) według poszczególnych stawek, wartość
sprzedaży zwolnionej od podatku, kwoty podatku według poszczególnych stawek
podatkowych, łączną kwotę podatku i łączną wartość sprzedaży z podatkiem
(brutto),
e) numery i daty każdego z wykonanych raportów fiskalnych dobowych, a także
numery paragonów objętych raportem oraz ilość pozycji w raporcie,
f) numery i daty awaryjnych zerowań pamięci operacyjnej kasy (modułu fiskalnego)
oraz informację o rozpoczęciu rejestracji sprzedaży po zerowaniu i sposobie jego
wykonywania,
2) zapewniać wyświetlenie wartości sprzedaży z podatkiem (brutto) na
wyświetlaczu przeznaczonym do odczytu przez klienta,
3) sporządzać równocześnie wydruki oryginałów i kopii paragonów dla każdej
sprzedaży, wydruki raportów fiskalnych dobowych i raportów fiskalnych okresowych
oraz mogą sporządzać faktury VAT i ich kopie,
4) zapisywać w pamięci fiskalnej kasy dane, które muszą być zgodne z danymi
zapisanymi na wydrukach raportów fiskalnych dobowych,
5) wszystkie dokumenty muszą być drukowane przez kasy w języku polskim,
6) paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:
a) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży
prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby podatnika,
b) numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
c) numer kolejny wydruku,
d) datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
e) nazwę towaru lub usługi,
f) cenę jednostkową towaru lub usługi,
g) ilość i wartość sprzedaży,
h) wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
i) wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
j) łączną kwotę podatku,
k) łączną kwotę należności,
l) kolejny numer paragonu fiskalnego,
ł) kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera (przy więcej niż jednym stanowisku
kasowym),
m) logo fiskalne zgodne z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia oraz numer
unikatowy pamięci fiskalnej kasy,
7) informacje zawarte na paragonie powinny znajdować się w kolejności podanej w
pkt 6, z wyjątkiem informacji zawartej w pkt 6 lit. d), a logo fiskalne i numer
unikatowy muszą być umieszczone centrycznie w linii i obowiązkowo kończyć
paragon fiskalny,
8) wysokość znaków na paragonie nie może być mniejsza niż 2,50 mm, ilość znaków
w linii nie mniejsza niż 17, a dla nazwy towaru lub usługi - nie mniejsza niż
12,
9) szerokość taśmy paragonowej nie może być mniejsza niż 28 mm,
10) paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa
w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji.
§ 5. 1. Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących
obowiązani są do:
1) dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania
wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego oraz do wydawania oryginału
paragonu nabywcy,
2) sporządzania raportu fiskalnego dobowego po zakończeniu sprzedaży za dany
dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu
następnym, oraz sporządzania raportu fiskalnego za okres miesięczny po
zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca,
3) ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rezerwowej lub zaprzestania
sprzedaży, zgodnie z art. 29 ust. 2a ustawy,
4) weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem
prawidłowego zaprogramowania nazw towarów (usług) i właściwego ich
przyporządkowania do stawek podatków oraz bezzwłocznego zgłaszania serwisowi
każdej nieprawidłowości w jej pracy,
5) poddawania kontroli nienaruszalności kasy i prawidłowości jej pracy na każde
żądanie właściwych organów,
6) wykonywania co sześć miesięcy obowiązkowego przeglądu technicznego kasy przez
właściwy serwis,
7) dokonywania wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii
na taśmie papierowej z rolki (z wyjątkiem dokumentów z kas specjalizowanych),
8) przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie z
dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr
160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr
92, poz. 1062), zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr
43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140,
poz. 939 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr
107, poz. 669 i Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 83, poz.
931),
9) stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez
prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 3,
10) zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do właściwego
urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy, zgodnie z
załącznikiem nr 3 do rozporządzenia,
11) naniesienia na obudowę kasy w sposób trwały jej numeru ewidencyjnego, o
którym mowa w § 9,
12) zamieszczania wpisów w książce kasy rejestrującej, dokonywanych przez
podatnika zgodnie z wzorem, określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
13) przechowywania książki kasy w miejscu i przez okres jej użytkowania oraz
udostępniania jej na żądanie właściwych organów, a także służby serwisowej,
14) poddania obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kas, które zostały przez
podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem
przez podatnika do prowadzenia ewidencji,
15) prowadzenia po fiskalizacji kasy wyłącznie sprzedaży w trybie fiskalnym i
nieprowadzenia sprzedaży na kasie po jej fiskalizacji w żadnym innym trybie
niefiskalnym, w tym w trybie szkoleniowym.
2. W przypadku utraty książki kasy rejestrującej podatnik obowiązany jest
niezwłocznie zwrócić się do serwisu o wydanie duplikatu oraz powiadomić o tym
fakcie właściwy urząd skarbowy. Na stronie tytułowej tej książki kasy
rejestrującej musi być umieszczony napis "DUPLIKAT".
3. Podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy, prowadzący ewidencję przy
zastosowaniu kas rejestrujących ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego
przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej
oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.
4. Podatnicy mogą stosować do ewidencji wyłącznie kasy lub system kasowy, które
posiadają decyzję Ministra Finansów dopuszczającą je do obrotu.
5. Zakończenie pracy w trybie fiskalnym przez każdą kasę lub wymiana pamięci
fiskalnej kasy wymaga dokonania (z udziałem pracownika urzędu skarbowego)
czynności określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
6. Pamięć fiskalna podlegająca wymianie, po dokonanych czynnościach, o których
mowa w ust. 5, jest przechowywana przez producenta (importera) przez okres 3
miesięcy od daty ich dokonania, a po tym okresie - komisyjnie zniszczona.
§ 6. 1. Producenci krajowi i importerzy kas obowiązani są przed wprowadzeniem
ich do obrotu uzyskać decyzję Ministra Finansów o spełnieniu wszystkich wymogów
dotyczących warunków i kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy
rejestrujące.
2. Wniosek musi zawierać:
1) szczegółowe dane identyfikacyjne producenta (importera),
2) nazwę kasy, typ i model oraz dane techniczne - opis konstrukcji, schematy
ideowe, montażowe kasy, wykaz elementów elektronicznych kasy, zdjęcie kasy (o
wymiarach 24 × 30 cm), opcje konstrukcyjne kasy, instrukcje obsługi i
programowania, instrukcję serwisową i protokoły komunikacyjne wszystkich
interfejsów kasy,
3) wykaz wszystkich części składowych kasy lub systemu kasowego oraz schemat
systemu,
4) nazwę i adres producenta zagranicznego kasy oraz wydaną przez niego
autoryzację dla importera,
5) kartę kasy zgodną z wzorem określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia,
6) schemat blokowy oprogramowania sterującego i aplikacyjnego kasy oraz mapę
pamięci fiskalnej,
7) program pracy kasy w wersji źródłowej i zapisany w pamięci stałej (wzorzec)
oraz program aplikacyjny w wersji źródłowej i zapisany w pamięci stałej
(wzorzec),
8) wykaz wszystkich sytuacji awaryjnych kasy i sposoby ich usuwania:
automatycznie, przez serwis, usuwane przez użytkownika oraz nieusuwalne, sposoby
zabezpieczenia podzespołów kasy przed dostępem osób nieuprawnionych,
9) deklarację producenta (importera), że każda kasa wprowadzana do obrotu będzie
identyczna technicznie, funkcjonalnie i programowo z kasą wzorcową poddaną
badaniom, która otrzymała decyzję Ministra Finansów, o której mowa w ust. 1, i
spełnia wszystkie wymogi określone rozporządzeniem,
10) wzory wszystkich dokumentów drukowanych przez kasę,
11) dokumenty autoryzacji serwisu wydane przez producenta (importera), wzór
umowy ze sprzedawcami i serwisem kas, schemat organizacji serwisu kas oraz jego
rozmieszczenie w kraju,
12) opis technologii zapisywania numeru unikatowego w pamięci fiskalnej kasy i
umieszczania jej w gnieździe w trakcie produkcji kasy oraz technologię wymiany
modułu fiskalnego i pamięci fiskalnej,
13) certyfikat znaku bezpieczeństwa "B" dla kasy i jej zewnętrznych zasilaczy.
3. Wniosek sporządza się w języku polskim. Do wniosku należy dołączyć działający
wzorcowy egzemplarz kasy lub systemu kasowego oraz opisy działania wszystkich
urządzeń do niej dołączonych (bez szuflady).
4. Wniosek wraz z załączoną do niego dokumentacją podlega weryfikacji co do jego
kompletności i poprawności. Po weryfikacji dokumentacji przeprowadza się badania
testowe kasy. Pozytywny wynik weryfikacji i wszystkich przeprowadzonych badań
testowych kasy jest warunkiem wydania decyzji, o której mowa w ust. 1,
dopuszczającej kasę do obrotu.
5. Decyzję dopuszczającą kasę do obrotu, o której mowa w ust. 1, wydaje się na
okres 3 lat. Po upływie tego okresu może ona być wydana na następny okres
trzyletni po złożeniu wniosku i przeprowadzeniu wszystkich badań testowych.
6. Decyzja zostanie cofnięta w przypadku:
1) wprowadzania do obrotu kas niezgodnych z przedstawionym wzorcem dołączonym do
wniosku,
2) braku serwisu lub jego prowadzenia niezgodnie z wymogami rozporządzenia,
3) zakończenia działalności producenta lub importera,
4) nieprzestrzegania innych przepisów rozporządzenia.
§ 7. Po uzyskaniu decyzji, o której mowa w § 6 ust. 1, wszelkie zmiany
funkcjonalne, konstrukcyjne oraz programowe w kasie, przed ich wprowadzeniem,
wymagają każdorazowo ponownego złożenia wniosku i uzyskania pozytywnego wyniku z
wszystkich przeprowadzonych badań testowych kasy oraz uzyskania decyzji, o
której mowa w § 6 ust. 1.
§ 8. Numery unikatowe do oznaczania pamięci fiskalnej kasy są przydzielane przez
Ministra Finansów. Numery przydziela się wyłącznie producentom lub importerom
dla kas posiadających decyzję dopuszczającą kasę do obrotu.
§ 9. Właściwy urząd skarbowy, po zgłoszeniu fiskalizacji kasy przez podatnika,
nadaje kasie numer ewidencyjny. Numer ten nie ulega zmianie w przypadku zmiany
właściwości urzędu skarbowego. Numer ewidencyjny kasy oraz książki kasy są
identyczne i nie mogą być przypisane innym urządzeniom.
§ 10. 1. Służby serwisowe obowiązane są poinformować właściwy urząd skarbowy o
fiskalizacji kasy u podatnika nie później niż w terminie 7 dni od dnia jej
dokonania. Zgłoszenia należy dokonać zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr
6 do rozporządzenia.
2. Zmiana obsługi serwisowej kasy nie wynikająca z naruszenia zasad jego
prowadzenia może być dokonana na wniosek podatnika za zgodą producenta
(importera). O dokonanej zmianie producent (importer) zawiadamia w terminie 7
dni od jej dokonania właściwy urząd skarbowy.
3. Warunki wykonywania serwisu technicznego kas określa załącznik nr 7 do
rozporządzenia. Wzór identyfikatora pracownika serwisu określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
§ 11. 1. Przepisów § 3 ust. 1 pkt 9 i § 4 pkt 1 lit. c) oraz pkt 7 i 8 nie
stosuje się do kas wprowadzonych do obrotu na podstawie decyzji Ministra
Finansów wydanych do dnia 31 grudnia 1999 r.
2. Decyzje dopuszczające kasy do obrotu, wydane przez Ministra Finansów do dnia
31 grudnia 1999 r., zachowują moc do dnia 31 grudnia 2000 r.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1999 r. (poz.
1249)
Załącznik nr 1
KSIĄŻKA KASY REJESTRUJĄCEJ
DANE O KASIE REJESTRUJĄCEJ (WYPEŁNIA PRODUCENT LUB IMPORTER)
MODEL/TYP
NUMER FABRYCZNY
NUMER DECYZJI DOPUSZCZAJĄCEJ DO OBROTU
NUMER UNIKATOWY
NAZWA I ADRES PRODUCENTA LUB IMPORTERA
DANE O SPRZEDAWCY KASY (WYPEŁNIA SPRZEDAWCA)
NAZWA I ADRES SPRZEDAWCY KASY
DANE O SERWISIE KASY (WYPEŁNIA SERWISANT)
NAZWA I ADRES SERWISU
MIEJSCE UŻYTKOWANIA KASY (WYPEŁNIA UŻYTKOWNIK)
ADRES MIEJSCA, W KTÓRYM KASA JEST UŻYTKOWANA
DANE DLA URZĘDU SKARBOWEGO (WYPEŁNIA URZĄD SKARBOWY)
NUMER EWIDENCYJNY KASY
SPOSÓB UŻYTKOWANIA KASY
PIECZĘĆ URZĘDU SKARBOWEGO
INFORMACJE DOTYCZĄCE UŻYTKOWNIKA KASY (WYPEŁNIA UŻYTKOWNIK KASY)
ADRES WŁAŚCICIELA KASY REJESTRUJĄCEJ, SIEDZIBA FIRMY
NUMER IDENTYFIKACYJNY PODATNIKA
DATA, PODPIS WŁAŚCICIELA, PIECZĘĆ FIRMOWA
INSTALACJA KASY REJESTRUJĄCEJ
(WPROWADZENIE W TRYB FISKALNY)
DATA I GODZINASTAN LICZNIKA NIEFISKALNEGOPODPIS I PIECZĘĆ SERWISU
POTWIERDZENIE CAŁOŚCI PLOMB KASY REJESTRUJĄCEJ PRZEZ WŁAŚCICIELA,
UŻYTKOWNIKA KASY REJESTRUJĄCEJDATA, PODPIS, PIECZĘĆ
WŁAŚCICIELA/UŻYTKOWNIKA KASY REJESTRUJĄCEJ
OSOBY UPOWAŻNIONE DO ŚWIADCZENIA USŁUG SERWISU KASY REJESTRUJĄCEJ
(WYPEŁNIA KIEROWNIK SERWISU/PUNKTU SERWISOWEGO)
NAZWISKO I IMIĘNUMER IDENTYFIKACYJNYPODPIS I PIECZĘĆ KIEROWNIKA SERWISU
ADRES PUNKTU SERWISOWEGO I TELEFON
NAZWISKO I IMIĘNUMER IDENTYFIKACYJNYPODPIS I PIECZĘĆ KIEROWNIKA SERWISU
ADRES PUNKTU SERWISOWEGO I TELEFON
NAZWISKO I IMIĘNUMER IDENTYFIKACYJNYPODPIS I PIECZĘĆ KIEROWNIKA SERWISU
ADRES PUNKTU SERWISOWEGO I TELEFON
NAZWISKO I IMIĘNUMER IDENTYFIKACYJNYPODPIS I PIECZĘĆ KIEROWNIKA SERWISU
ADRES PUNKTU SERWISOWEGO I TELEFON
NAZWISKO I IMIĘNUMER IDENTYFIKACYJNYPODPIS I PIECZĘĆ KIEROWNIKA SERWISU
ADRES PUNKTU SERWISOWEGO I TELEFON
Osoby, które nie świadczą serwisu, kierownik serwisu wykreśla i potwierdza
pieczęcią z dniem zaprzestania jego świadczenia.
ZMIANY MIEJSCA UŻYTKOWANIA KASY, WYMIANA PAMIĘCI FISKALNEJ, ZMIANY SPOSOBU
UŻYTKOWANIA KASY, OPCJE
RODZAJ ZMIANYAKCEPTACJA URZĘDU SKARBOWEGO
ŻĄDANIE INTERWENCJI SERWISU
(WYPEŁNIA UŻYTKOWNIK KASY)
DATA, GODZINAKTO WEZWAŁKOGO POWIADOMIŁW JAKI SPOSÓBPOTWIERDZENIE
SERWISANTA
INTERWENCJE TECHNICZNE SERWISU
(WYPEŁNIA SERWIS KASY)
DATAGODZINASTAN LICZNIKÓW
PARAGONÓW FISKALNYCHRAPORTU DOB. FISK.ZEROWANIA RAMNIEFISKALNEGO (OGÓLNY)
OPIS ZGŁOSZONYCH NIEPRAWIDŁOWOŚCI DZIAŁANIA KASY REJESTRUJĄCEJ
STAN PLOMB KASY ILOŚĆ
ELEMENTY KASY REJESTRUJĄCEJ WYMIENIONE PRZY NAPRAWIE
WYSZCZEGÓLNIENIE DRUKOWANYCH DOKUMENTÓW FISKALNYCH
PRZYCZYNY, DLA KTÓRYCH NIEMOŻLIWA JEST NAPRAWA NA MIEJSCU KASY
MIEJSCE NAPRAWY KASY, ADRES SERWISUPODPIS I PIECZĘĆ SERWISU
ODBIÓR NAPRAWIONEJ KASY REJESTRUJĄCEJ
DATAGODZINASTAN LICZNIKÓW
PARAGONÓW FISKALNYCHRAPORTU DOB. FISK.ZEROWANIA RAMNIEFISKALNEGO
(OGÓLNY)
POTWIERDZENIE ODBIORU KASY - ZWROT DOKUMENTÓW FISKALNYCH - STAN PLOMB
PRAWIDŁOWYDATA, GODZINA, PODPIS I PIECZĘĆ UŻYTKOWNIKA KASY
Załącznik nr 2
Ilustracja
Umieszczone liczby - bezwymiarowe wielkości rysunkowe wzoru LOGO względem 1
wysokości
Załącznik nr 3
ZAWIADOMIENIE PODATNIKA O MIEJSCU INSTALACJI KASY REJESTRUJĄCEJ
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
KARTA KASY
NAZWA KASY
PRODUCENT KASY/ADRES
FIRMA SKŁADAJĄCA WNIOSEK ADRES
WYMIARY KASY
WAGA KASY
ZASILANIE KASY/POBÓR MOCY
ILOŚĆ NAZW TOWARÓW, ORGANIZACJA BAZY TOWAROWEJ KASY
SZEROKOŚĆ TAŚMY PAPIEROWEJ ILOŚĆ ZNAKÓW W TAŚMIE ILOŚĆ ZNAKÓW NAZWY TOWARU
TYP DRUKARKI/PRODUCENT
ZAKRES TEMPERATUR PRACY KASY
WSPÓŁPRACA Z KOMPUTEREM ON LINE/OFF LINE
WSPÓŁPRACA Z KASAMI
INTEFEJSY KASY/TYPY
STAWKI PODATKOWE
PRZEZNACZENIE KASY
KASA STACJONARNA/PRZENOŚNA
OPCJE KASY:
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 7
WARUNKI DOTYCZĄCE WYKONYWANIA SERWISU TECHNICZNEGO KAS REJESTRUJĄCYCH
1. Serwis techniczny kas rejestrujących może być wykonywany tylko na warunkach
określonych w niniejszym załączniku. Za zorganizowanie serwisu gwarancyjnego i
pogwarancyjnego oraz jego właściwe działanie odpowiedzialny jest producent
(importer). Wykonywanie serwisu przez inne podmioty wymaga autoryzacji
producenta (importera).
2. Wykonujący serwis nie może dokonywać ingerencji w pamięć fiskalną kasy
rejestrującej.
3. Zaprzestanie prowadzenia serwisu przez producenta (importera), niezależnie od
przyczyny, może być dokonane po uprzednim jego przekazaniu do prowadzenia przez
przejmującego ten serwis. Kopię porozumienia należy przekazać do Ministerstwa
Finansów w terminie 7 dni od dnia jego podpisania.
4. Dokumentację związaną z wykonywanym serwisem prowadzi właściwy urząd skarbowy
oraz producent (importer) lub podmiot prowadzący autoryzowany serwis kas
rejestrujących.
5. Wykonujący serwis (serwisant) musi być wpisany na listę upoważnionych do jego
wykonywania przez producenta (importera) lub podmiot prowadzący serwis oraz
zgłoszony do właściwego urzędu skarbowego.
6. Serwis kas stosowanych do prowadzenia ewidencji przez podatnika nie może być
przez niego prowadzony i wykonywany oraz przez osobę zatrudnioną przez podatnika
na podstawie stosunku pracy, zlecenia, umowy o dzieło, agencyjnej i innych umów
o podobnym charakterze.
7. Lista, o której mowa w ust. 5, musi być zgodna z ewidencją prowadzoną przez
urzędy skarbowe oraz niezwłocznie analizowana na bieżąco w przypadkach jej
zmiany z jednoczesnym powiadomieniem o tym właściwego urzędu skarbowego przez
producenta (importera).
8. Wykonujący serwis musi niezwłocznie i bez opłaty interweniować na żądanie
(wezwanie) właściwego organu skarbowego.
9. Wykonujący serwis dokonuje na zlecenie podatnika obowiązkowego przeglądu
technicznego kasy, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 6 i 14 rozporządzenia.
10. Prowadzący serwis kas jest obowiązany do przeszkolenia na swój koszt
wskazanych przez urząd skarbowy urzędników w zakresie znajomości zastosowanych
przez producenta procedur pracy kasy, przede wszystkim pod względem ich
sprawdzalności.
11. Przeglądem należy objąć:
a) stan wszystkich plomb kasy i zgodność ich z zapisem w książce kasy i
dokumentacją serwisu,
b) stan obudowy kasy,
c) czytelność dokumentów fiskalnych drukowanych przez kasę,
d) program kasy, jego wersję, zgodność z zapisami w książce kasy i dokumentacją
serwisu,
e) poprawność działania kasy, w szczególności w zakresie emisji dokumentów
fiskalnych,
f) poprawność działania wyświetlacza klienta,
g) stan płyty głównej, pamięci fiskalnej i modułu fiskalnego co do zgodności z
dokumentacją konstrukcyjną kasy, a wynik przeglądu wraz z zaleceniami należy
wpisać do książki kasy.
12. Czynności serwisowe muszą być podjęte nie później niż w ciągu 48 godzin od
chwili zgłoszenia awarii kasy przez użytkownika. Wykonujący serwis nie może
jednemu serwisantowi powierzyć do obsługi więcej niż 300 kas rejestrujących.
13. Wykonujący serwis kasy rejestrującej musi legitymować się identyfikatorem
nadanym przez producenta (importera) określonym w załączniku nr 8 do
rozporządzenia. Identyfikator ważny jest przez rok od daty jego wydania i po
upływie tego okresu wymaga przedłużenia jego ważności.
14. Dane identyfikacyjne serwisanta oraz serwisanta upoważnionego do zastępczego
wykonywania serwisu danej kasy zostają wpisane do książki kasy rejestrującej.
Serwisant wykonujący serwis zastępczy musi każdorazowo posiadać upoważnienie do
wykonywania serwisu kasy, które zostaje wpisane i dołączone do książki kasy
rejestrującej.
15. Informacje o treści wpisów dokonywanych przez serwis określa wzór książki
kasy rejestrującej, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
16. Wszystkich wpisów w książce kasy należy dokonywać czytelnie, a wpisy o
wykonanych czynnościach serwisowych muszą być czytelnie podpisane przez
serwisanta i ostemplowane jego pieczęcią.
17. Wykonujący obsługę serwisową kas rejestrujących, który dopuszcza się
naruszenia warunków jej wykonywania lub, wykonując taki serwis, umożliwia
podatnikowi niezgodne z prawdą, nierzetelne ewidencjonowanie dokonanych
transakcji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, traci upoważnienie do
wykonywania serwisu kas rejestrujących lub jego prowadzenia bez możliwości jego
ponownego wykonywania.
Załącznik nr 8
WZÓR IDENTYFIKATORA SERWISANTA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 grudnia 1999 r.
w sprawie szczegółowego zakresu, trybu oraz sposobu ustalania różnicy podatku od
towarów i usług podlegającej zwrotowi w przypadku, gdy podatnik dokonuje
sprzedaży niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1250)
Na podstawie art. 51 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100),
2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,
3) robotach budowlano-montażowych - rozumie się przez to roboty polegające na
wykonaniu (budowie), montażu, remoncie albo rozbiórce obiektu budowlanego,
4) remoncie - rozumie się przez to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym
robót budowlanych polegających na odtwarzaniu stanu pierwotnego, a nie
stanowiących bieżącej konserwacji.
§ 2. Różnicę podatku, podlegającą zwrotowi w przypadku, gdy podatnik dokonuje
sprzedaży towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2
ustawy, ustala się w sposób określony w art. 21 ust. 1-3 ustawy, z zastrzeżeniem
§ 3-5.
§ 3. Przy ustalaniu różnicy podatku, o której mowa w § 2, dla robót
budowlano-montażowych:
1) częściowo związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu
mieszkaniowemu, przyjmuje się, że roboty te i remonty są związane w całości z
budownictwem mieszkaniowym, jeżeli infrastruktura ta będzie wykorzystywana w co
najmniej 60% na potrzeby mieszkaniowe,
2) związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, która w
mniej niż 60% będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe, przyjmuje się tylko tę
część, która służy budownictwu mieszkaniowemu.
§ 4. Zamawiający w celu udokumentowania wielkości udziału infrastruktury
towarzyszącej, która będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe, przedstawia
wykonawcy oświadczenie, na podstawie zatwierdzonego projektu budowlanego, w
którym zamieszcza:
1) nazwę, lub imię i nazwisko, oraz adres inwestora,
2) nazwę i miejsce lokalizacji obiektu,
3) procentowy udział infrastruktury towarzyszącej służącej budownictwu
mieszkaniowemu,
4) datę i podpis.
§ 5. Oświadczenie, o którym mowa w § 4, powinno być poświadczone przez organ
właściwy w sprawach administracji architektoniczno-budowlanej w rozumieniu
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996
r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz.
554 i Nr 111, poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668 oraz z 1999
r. Nr 41, poz. 412, Nr 49, poz. 483 i Nr 62, poz. 682), w trybie przewidzianym
dla wydawania zaświadczeń.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 grudnia 1999 r.
w sprawie zasad i trybu zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom
personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z
nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1251)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr
123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z
1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) uprawnionych przedstawicielstwach - należy przez to rozumieć obce
przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne, którym przysługuje zwrot
podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego na podstawie porozumień
międzynarodowych lub zasady wzajemności,
2) członkach personelu - należy przez to rozumieć członków personelu
przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, a także inne osoby
zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli
nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) podatkach - należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług oraz podatek
akcyzowy,
4) urzędzie skarbowym - należy przez to rozumieć Drugi Urząd Skarbowy
Warszawa-Śródmieście.
§ 2. 1. Zwrot podatków przysługuje uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom
jego personelu z tytułu nabycia towarów i usług w ilości (wartości) wynikającej
z porozumienia międzynarodowego lub zasady wzajemności stosowanej przez państwo
obce wobec polskich przedstawicielstw lub członków ich personelu.
2. Informację o ilości (wartości) towarów lub usług, których nabycie uprawnia do
zwrotu podatków, minister właściwy do spraw zagranicznych przekazuje uprawnionym
przedstawicielstwom oraz urzędowi skarbowemu.
3. Zwrotu podatków dokonuje urząd skarbowy na podstawie wniosku, o którym mowa w
§ 5.
§ 3. Zwrot podatków zawartych w cenach towarów nabytych przez uprawnione
przedstawicielstwa oraz członków jego personelu obejmuje:
1) kwotę podatku od towarów i usług określoną w fakturze,
2) kwotę podatku akcyzowego obowiązującą w dniu dokonania zakupu.
§ 4. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia podatków podlegających
zwrotowi uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom jego personelu jest
faktura wystawiona przy zakupie towarów.
2. Faktura wystawiana jest w trzech egzemplarzach.
3. Oryginał faktury wraz z kopią otrzymuje uprawnione przedstawicielstwo lub
członkowie jego personelu.
§ 5. 1. Wniosek w sprawie zwrotu podatków przekazywany jest przez uprawnione
przedstawicielstwo do urzędu skarbowego za pośrednictwem ministra właściwego do
spraw zagranicznych.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatków powinien określać:
1) kwotę podatków, o której zwrot ubiega się uprawnione przedstawicielstwo oraz
członkowie jego personelu, z wyszczególnieniem kwot podatków związanych z
nabyciem towarów lub usług na cele służbowe lub prywatne,
2) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot podatków.
3. Do wniosku powinny zostać dołączone:
1) wykaz towarów lub usług nabytych na cele służbowe przez uprawnione
przedstawicielstwo,
2) lista członków personelu uprawnionego przedstawicielstwa, którym przysługuje
zwrot podatków z tytułu nabycia towarów lub usług na cele prywatne, wraz z
wykazem poszczególnych towarów lub usług oraz kwot podatków przypadających do
zwrotu,
3) oryginały faktur.
4. Wnioski są składane za okresy kwartalne.
§ 6. 1. Zwrotu podatków dokonuje urząd skarbowy na rachunek bankowy wskazany we
wniosku w terminie 30 dni od dnia jego przekazania przez ministra właściwego do
spraw zagranicznych.
2. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego
wniosku, urząd skarbowy przekazuje wniosek wraz z załączonymi dokumentami
ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych w celu wyjaśnienia tych
wątpliwości.
3. W przypadku określonym w ust. 2 zwrot podatków następuje w terminie 30 dni od
dnia otrzymania wyjaśnienia ministra właściwego do spraw zagranicznych.
§ 7. Jeżeli towar zostaje zwrócony, a uprawnione przedstawicielstwo lub
członkowie jego personelu żądają zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca
należność pod warunkiem otrzymania kopii faktury. O dokonanym zwrocie sprzedawca
informuje urząd skarbowy, przekazując równocześnie otrzymaną od uprawnionego
przedstawicielstwa lub członków jego personelu kopię faktury.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 16 grudnia 1999 r.
w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1252)
Na podstawie art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U.
z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926, z
1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984 oraz z 1999 r. Nr 47, poz. 461)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się przeznaczenie zakresów częstotliwości dla poszczególnych służb
radiowych w formie Tabeli przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości
na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "Tabelą", stanowiącej
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów częstotliwości, o
których mowa w Tabeli, są określone w:
1) umowach międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską,
2) załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Szczegółowe określenie warunków wykorzystania częstotliwości i zakresów
częstotliwości, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji o przydziale
częstotliwości.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 9 stycznia 1997 r. w
sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania (Dz. U. Nr 10, poz. 54
i Nr 128, poz. 836).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 1999 r.
Minister Łączności: M. Srebro
Załączniki do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 16 grudnia 1999 r. (poz.
1252)
Załącznik nr 1
TABELA PRZEZNACZEŃ CZĘSTOTLIWOŚCI I ZAKRESÓW CZĘSTOTLIWOŚCI NA OBSZARZE
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ *
I. W ZAKRESIE OD 3 kHz DO 27 500 kHz
Lp.fdolne (kHz)fgórne (kHz)przeznaczenie w PolsceUżytkowanie
139(Nie przeznaczony)
S5.53 S5.54
2914RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
31419,95STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.57cywilno-rządowe
S5.56
419,9520,05CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (20 kHz)cywilne
520,0570STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.57cywilno-rządowe
S5.56
67072RADIONAWIGACJA S5.60rządowe
77284STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.57cywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA S5.60rządowe
S5.56
88486RADIONAWIGACJA S5.60cywilno-rządowe
98690STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.57cywilno-rządowe
S5.56
1090110RADIONAWIGACJA S5.62cywilno-rządowe
Stałacywilno-rządowe
S5.64
11110112STAŁAcywilne
RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilne
S5.64
12112115RADIONAWIGACJA S5.60cywilno-rządowe
13115117,6RADIONAWIGACJA S5.60cywilno-rządowe
Ruchoma morskacywilno-rządowe
S5.64
14117,6126RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
Stałacywilno-rządowe
S5.64
15126129RADIONAWIGACJA S5.60cywilno-rządowe
16129130STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
S5.64
17130148,5RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
S5.64
18148,5255RADIODYFUZJAcywilne
19255283,5RADIODYFUZJAcywilne
RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
20283,5315RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA MORSKA (radiolatarnie) S5.73cywilno-rządowe
S5.74
21315325RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
Radionawigacja morska (radiolatarnie) S5.73cywilno-rządowe
22325405RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
23405415RADIONAWIGACJA S5.76cywilno-rządowe
24415435RUCHOMA MORSKA S5.79cywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
25435495RUCHOMA MORSKA S5.79 S5.79Acywilno-rządowe
Radionawigacja lotniczacywilno-rządowe
S5.81 S5.82
26495505RUCHOMA (ratunkowa i wywoławcza)cywilno-rządowe
S5.83
27505526,5RUCHOMA MORSKA S5.79 S5.79A S5.84cywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
S5.81
28526,51606,5RADIODYFUZJAcywilne
291606,51625STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.90cywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
3016251635STAŁA S5.93rządowe
RUCHOMA LĄDOWA S5.93rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
3116351800STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.90cywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
3218001810RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
STAŁA S5.93rządowe
RUCHOMA LĄDOWA S5.93rządowe
3318101850AMATORSKAcywilne
S5.100
3418501980STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
AMATORSKA S5.96cywilne
S5.103
3519802000STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.103
3620002025STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
3720252045STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
3820452160STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
3921602170RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
STAŁA S5.93rządowe
RUCHOMA LĄDOWA S5.93rządowe
4021702173,5RUCHOMA MORSKAcywilne
412173,52190,5RUCHOMA (ratunkowa i wywoławcza)cywilno-rządowe
S5.108 S5.109 S5.110 S5.111
422190,52194RUCHOMA MORSKAcywilne
4321942300STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
4423002498STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
4524982501CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (2500 kHz)cywilne
4625012502CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
4725022625STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
4826252650RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA MORSKAcywilno-rządowe
4926502850STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.103
5028503025RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
S5.111 S5.115
5130253155RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
5231553200STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.116
5332003230STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.116
5432303400STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.116
5534003500RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
5635003800AMATORSKA S5.120cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
5738003900STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
5839003950RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
5939504000STAŁAcywilno-rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
6040004063STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKA S5.127cywilno-rządowe
6140634438RUCHOMA MORSKA S5.109 S5.110 S5.130 S5.131 S5.132cywilno-rządowe
STAŁA S5.129rządowe
S5.79A
6244384650STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
6346504700RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
6447004750RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
6547504850STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
6648504995STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
6749955003CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (5000 kHz)cywilne
6850035005CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
6950055060STAŁAcywilno-rządowe
7050605250STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
7152505450STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
7254505480STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
7354805680RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
S5.111 S5.115
7456805730RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
S5.111 S5.115
7557305900STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
7659005950STAŁA S5.136cywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWA S5.136cywilno-rządowe
RADIODYFUZJA S5.134cywilne
7759506200RADIODYFUZJAcywilne
7862006525RUCHOMA MORSKA S5.109 S5.110 S5.130 S5.132 S5.137cywilno-rządowe
7965256685RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
8066856765RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
8167657000STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma lądowacywilno-rządowe
S5.138
8270007100AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
8371007300RADIODYFUZJAcywilne
8473007350RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.143rządowe
Ruchoma lądowa S5.143rządowe
8573508100STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma lądowacywilno-rządowe
8681008195STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
8781958815RUCHOMA MORSKA S5.109 S5.110 S5.132 S5.145cywilno-rządowe
S5.111
8888158965RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
8989659040RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
9090409400STAŁArządowe
9194009500RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146rządowe
9295009900RADIODYFUZJAcywilne
STAŁA S5.147rządowe
9399009995STAŁArządowe
94999510003CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (10 000 kHz)cywilne
S5.111
951000310005CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
S5.111
961000510100RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
S5.111
971010010150STAŁAcywilno-rządowe
Amatorska S5.120cywilne
981015011175STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
991117511275RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
1001127511400RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
1011140011600STAŁAcywilno-rządowe
1021160011650RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146rządowe
1031165012050RADIODYFUZJAcywilne
S5.147
1041205012100RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146rządowe
1051210012230STAŁAcywilno-rządowe
1061223013200RUCHOMA MORSKA S5.109 S5.110 S5.132 S5.145cywilno-rządowe
1071320013260RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
1081326013360RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
1091336013410STAŁArządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149
1101341013570STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.150
1111357013600RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.151cywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) S5.151cywilno-rządowe
1121360013800RADIODYFUZJAcywilne
1131380013870RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.151rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) S5.151rządowe
1141387014000STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
1151400014250AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
1161425014350AMATORSKA S5.120cywilne
1171435014990STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
1181499015005CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (15 000 kHz)cywilne
S5.111
1191500515010CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
1201501015100RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
1211510015600RADIODYFUZJAcywilne
1221560015800RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146cywilno-rządowe
1231580016360STAŁAcywilno-rządowe
1241636017410RUCHOMA MORSKA S5.109 S5.110 S5.132 S5.145cywilno-rządowe
1251741017480STAŁAcywilno-rządowe
1261748017550RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146rządowe
1271755017900RADIODYFUZJAcywilne
1281790017970RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
1291797018030RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
1301803018052STAŁArządowe
1311805218068STAŁArządowe
Badania kosmicznecywilne
1321806818168AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
1331816818780STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
1341878018900RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
1351890019020RADIODYFUZJA S5.134cywilne
STAŁA S5.146rządowe
1361902019680STAŁArządowe
1371968019800RUCHOMA MORSKA S5.132cywilno-rządowe
1381980019990STAŁArządowe
1391999019995CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
S5.111
1401999520010CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (20 000 kHz)cywilne
S5.111
1412001021000STAŁAcywilno-rządowe
Ruchomacywilno-rządowe
1422100021450AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
1432145021850RADIODYFUZJAcywilne
1442185021870STAŁAcywilno-rządowe
1452187021924STAŁA S5.155Bcywilno-rządowe
1462192422000RUCHOMA LOTNICZA (R)cywilno-rządowe
1472200022855RUCHOMA MORSKA S5.132cywilno-rządowe
1482285523000STAŁAcywilno-rządowe
1492300023200STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
1502320023350RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
1512335024000STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej S5.157cywilno-rządowe
1522400024890STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA LĄDOWAcywilno-rządowe
1532489024990AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
1542499025005CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (25 000 kHz)cywilne
1552500525010CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASUcywilne
1562501025070STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
1572507025210RUCHOMA MORSKAcywilno-rządowe
1582521025550STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
1592555025670RADIOASTRONOMIA S5.149cywilne
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
1602567026100RADIODYFUZJAcywilne
1612610026175RUCHOMA MORSKA S5.132cywilno-rządowe
1622617527500STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.150
2. W ZAKRESIE OD 27,5 MHz DO 10 000 MHz
Lp.fdolne (MHz)fgórne (MHz)przeznaczenie w PolsceUżytkowanie
16327,528POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
1642829,7AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
16529,730,005STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
16630,00530,01STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
16730,0133RUCHOMArządowe
1683337,5STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
16937,538,25STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Radioastronomiacywilne
S5.149
17038,2539,4STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
17139,439,986STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
17239,98640,02STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
Badania kosmicznecywilne
17340,0240,98STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.150
17440,9841,015STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Badania kosmicznecywilne
17541,01544RUCHOMArządowe
1764446,4RUCHOMA POL.1cywilno-rządowe
17746,447RUCHOMArządowe
1784748RUCHOMA S5.164rządowe
1794850RUCHOMA S5.164cywilno-rządowe
1805052AMATORSKAcywilne
1815265,75STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
18265,7568RADIODYFUZJA POL.2cywilne
RUCHOMA POL.3cywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.162A
1836870,45RADIODYFUZJA POL.2cywilne
RUCHOMA POL.3cywilno-rządowe
18470,4574RADIODYFUZJA POL.2cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.3 POL.4cywilno-rządowe
S5.149
1857474,1RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.149
18674,174,8STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.149
18774,875,2RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
S5.180
18875,277,5STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
18977,579RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
1907979,7STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
19179,785,05STAŁAcywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
19285,0587,5STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
19387,5100RADIODYFUZJAcywilne
194100108RADIODYFUZJAcywilne
195108117,975RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
196117,975136RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.201rządowe
RUCHOMA LOTNICZA (R) POL.6cywilno-rządowe
S5.111 S5.198 S5.199 S5.200
197136137RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.202rządowe
RUCHOMA LOTNICZA (R) POL.6cywilno-rządowe
S5.198 S5.203
198137137,025RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.206rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Ruchoma satelitarna (kosmos-Ziemia) POL.7cywilne
S5.208 S5.209
199137,025137,175RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.206rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Ruchoma satelitarna (kosmos-Ziemia) POL.7cywilne
S5.208 S5.209
200137,175137,825RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.206rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Ruchoma satelitarna (kosmos-Ziemia) POL.7cywilne
S5.208 S5.209
201137,825138RUCHOMA LOTNICZA (OR) S5.206rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Ruchoma satelitarna (kosmos-Ziemia) POL.7cywilne
S5.208 S5.209
202138143,6RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
203143,6143,65RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
204143,65144RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
205144146AMATORSKA S5.120cywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
206146147,8RUCHOMA LOTNICZA (OR)rządowe
207147,8147,975RUCHOMA POL.5cywilne
208147,975148RUCHOMArządowe
209148148,675RUCHOMArządowe
Ruchoma satelitarna (Ziemia-kosmos) S5.219 S5.221 POL.8cywilne
210148,675149,9STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)rządowe
Ruchoma satelitarna (Ziemia-kosmos) S5.219 S5.221 POL.8cywilne
211149,9150,05RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.209 S5.224Acywilne
Ruchomacywilno-rządowe
S5.220 S5.222 S5.223
212150,05151,625RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
S5.149
213151,625151,75RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.149
214151,75153RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
S5.149
215153154RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) POL.5cywilne
216154154,5RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) POL.5cywilne
217154,5156,7625RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R)cywilno-rządowe
S5.226 S5.227
218156,7625156,8375RUCHOMA MORSKA (ratunkowa i wywoławcza)cywilno-rządowe
S5.111 S5.226
219156,8375157,425RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.226
220157,425159,4STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.226
221159,4159,9RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
222159,9160,975STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.226
223160,975161,475STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
224161,475164,5STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.226
225164,5167,5STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
226167,5169,15STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilno-rządowe
227169,15169,825STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
228169,825172STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilno-rządowe
229172174STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
230174223RADIODYFUZJAcywilne
231223230RADIODYFUZJAcywilne
Ruchomarządowe
232230235RUCHOMArządowe
233235267RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
S5.111 S5.199 S5.256
234267272RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
235272273RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
236273299,5RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
237299,5309RUCHOMA POL.9cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
238309312RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
239312315RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
S5.255
240315322RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
S5.111 S5.199 S5.256
241322328,6RUCHOMArządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
242328,6335,4RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilne
S5.258
243335,4345RUCHOMA POL.9cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
244345387RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
245387390RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.208A S5.254 S5.255rządowe
246390399,9RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.254rządowe
247399,9400,05RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.209 S5.224Acywilne
Ruchomarządowe
S5.220 S5.260
248400,05400,15SATELITARNA CZĘSTOTLIWOŚĆ WZORCOWA I SYGNAŁ CZASU (400,1
MHz) S5.261cywilne
Stała POL.10rządowe
249400,15401POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Stała POL.10rządowe
S5.208A S5.209 S5.264
250401402POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
Stałarządowe
Meteorologia satelitarna (Ziemia-kosmos)cywilne
251402403POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
Stałarządowe
Meteorologia satelitarna (Ziemia-kosmos)cywilne
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
252403406POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
Stałacywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
253406406,1RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.266 S5.267
254406,1410STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.149
255410416STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
256416417,45RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
257417,45420STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
259426427,45RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
260427,45430STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.5cywilne
261430435AMATORSKAcywilne
STAŁA S5.277cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.138
262435438AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNA S5.282cywilne
STAŁA S5.277cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.138
263438440AMATORSKAcywilne
STAŁA S5.277cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.138
264440450STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
Radiolokalizacjarządowe
265450452,5STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
266452,5455STAŁAcywilne
RUCHOMAcywilne
267455456STAŁAcywilne
RUCHOMAcywilne
268456457STAŁAcywilne
RUCHOMAcywilne
269457459STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA POL.5cywilne
270459459,35STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA POL.5cywilne
271459,35460STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilne
272460462,5STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
S5.289
273462,5467STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilne
Meteorologia satelitarna (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.287 S5.289
274467469,35STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA POL.5cywilne
Meteorologia satelitarna (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.287 S5.289
275469,35470STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilne
Meteorologia satelitarna (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.287 S5.289
276470646RADIODYFUZJAcywilne
Radioastronomia (608-614)cywilne
S5.149 S5.306
277646686RADIODYFUZJAcywilne
RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.312rządowe
278686734RADIODYFUZJAcywilne
279734750RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.312rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
280750790RADIODYFUZJAcywilne
281790814RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.312rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
Stałarządowe
282814824RADIODYFUZJAcywilne
Stałarządowe
283824830RADIODYFUZJAcywilne
Stała POL.11cywilne
Stałarządowe
284830838RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.312rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
Stałarządowe
285838846RADIODYFUZJAcywilne
STAŁArządowe
286846862RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.312rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
STAŁArządowe
287862890STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
288890915RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
Radiolokalizacja POL.12rządowe
289915918RUCHOMAcywilno-rządowe
Radiolokalizacja POL.12rządowe
290918919RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
Radiolokalizacja POL.12rządowe
291919930RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.323rządowe
Radiolokalizacja POL.12rządowe
292930942RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
Radiolokalizacja POL.12rządowe
293942953RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilne
294953960RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczej POL.13cywilne
RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.323 POL.14rządowe
2959601215RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilno-rządowe
S5.328
29612151240RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
S5.329
29712401260RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
Amatorskacywilne
S5.329
29812601300RADIOLOKALIZACJArządowe
Amatorskacywilne
S5.282
29913001350RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.337cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
S5.149
30013501400STAŁAcywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMArządowe
S5.149 S5.339
30114001427RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.340 S5.341
30214271429STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.341
30314291452STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.341
30414521467,5RADIODYFUZJA S5.342 S5.345cywilne
Stała POL.15rządowe
3051467,51492RADIODYFUZJA SATELITARNA S5.345cywilne
Stała POL.15rządowe
S5.341
30614921525STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
S5.341
30715251530RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
Stałarządowe
S5.341 S5.351 S5.354
30815301535RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.353Acywilne
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
Stałarządowe
S5.341 S5.351 S5.354
30915351544RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.353Acywilne
S5.341 S5.351 S5.354
31015441545RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.341 S5.354 S5.356
31115451555RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
STAŁA S5.359cywilno-rządowe
S5.341 S5.351 S5.354 S5.357 S5.357A
31215551559RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
STAŁA S5.359cywilno-rządowe
S5.341 S5.351 S5.354
31315591610RADIONAWIGACJA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
STAŁA S5.359rządowe
S5.341
31416101610,6RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.364 S5.366 S5.367 S5.368 S5.372
3151610,61613,8RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.149 S5.341 S5.364 S5.366 S5.367 S5.368 S5.372
3161613,81626,5RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.364 S5.365 S5.366 S5.367 S5.368
3171626,51631,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.351 S5.353A S5.354
3181631,51634,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.351 S5.353A S5.354 S5.374
3191634,51645,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.351 S5.353A S5.354
3201645,51646,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.341 S5.354 S5.375
3211646,51656,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.351 S5.354 S5.357A S5.376
3221656,51660RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.341 S5.351 S5.354 S5.374
32316601660,5RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.359rządowe
S5.149 S5.341 S5.351 S5.354 S5.376A
3241660,51668,4RADIOASTRONOMIAcywilne
Stałarządowe
S5.149 S5.341 S5.379A
3251668,41670POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
STAŁArządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149 S5.341
32616701675STAŁArządowe
POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMA S5.380cywilno-rządowe
S5.341
32716751690STAŁArządowe
POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
S5.341
32816901700POMOCE METEOROLOGICZNEcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
STAŁA S5.382rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej S5.382rządowe
S5.289 S5.341
32917001710STAŁAcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
S5.289 S5.341
33017101770STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.149 S5.341 S5.385
33117701800STAŁAcywilno-rządowe
METEOROLOGIA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
33218001930STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA S5.380cywilno-rządowe
S5.388
33319301970STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.388
33419701980STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.388
33519802010STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
S5.388 S5.389A
33620102025STAŁAcywilne
S5.388
33720252110STAŁAcywilne
RUCHOMArządowe
S5.391 S5.392
33821102120RUCHOMAcywilne
BADANIA KOSMICZNEcywilne
S5.388
33921202160STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.388
34021602170STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.388
34121702200STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
S5.388 S5.389A
34222002290STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA S5.391cywilno-rządowe
S5.392
34322902300STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
34423002400STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Amatorskacywilne
Radiolokalizacjarządowe
34524002450STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Amatorskacywilne
Amatorska satelitarnacywilne
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.150
34624502464STAŁAcywilne
S5.150
34724642483,5STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.150
3482483,52500STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Radiolokalizacjarządowe
S5.150 S5.371 S5.398 S5.399 S5.402
34925002520STAŁA S5.409 S5.410 S5.411cywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.403 S5.413 S5.414
35025202655STAŁA S5.416cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.339 S5.403 S5.409 S5.410 S5.411 S5.413
35126552670STAŁA S5.416cywilno-rządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
S5.149 S5.409 S5.410 S5.411 S5.413
35226702690STAŁA S5.409 S5.410 S5.411cywilne
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA S5.419 S5.420cywilne
S5.149 S5.413
35326902700RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340
35427002900RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.337cywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.423
35529003100RADIONAWIGACJA S5.426cywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.425 S5.427
35631003300RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA S5.426rządowe
S5.149
35733003400RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA S5.430rządowe
S5.149
35834003470STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
Amatorskacywilne
Radiolokalizacjarządowe
35934703600STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
RUCHOMAcywilno-rządowe
Radiolokalizacja (3470-3500)rządowe
36036004200STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
RUCHOMAcywilno-rządowe
36142004400RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.348cywilno-rządowe
S5.440
36244004500STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
36345004800STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
36448004990STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
Radioastronomiacywilne
S5.149 S5.339 S5.442
36549905000STAŁArządowe
RUCHOMA z wyjątkiem ruchomej lotniczejrządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149
36650005150RADIONAWIGACJA LOTNICZAcywilne
S5.444 S5.444A
36751505250STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.446 S5.447A S5.447B S5.447C
36852505255RADIOLOKALIZACJArządowe
Badania kosmicznecywilne
S5.447D S5.448A
36952555350RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.448A
37053505460RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.449rządowe
Radiolokalizacjarządowe
37154605470RADIONAWIGACJA S5.449rządowe
Radiolokalizacjarządowe
37254705650RADIONAWIGACJA MORSKA S5.449rządowe
Radiolokalizacjarządowe
S5.452
37356505725STAŁA S5.455cywilne
RADIOLOKALIZACJArządowe
Amatorskacywilne
Badania kosmicznecywilne
S5.282
37457255830STAŁA S5.455cywilne
RADIOLOKALIZACJArządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
Amatorskacywilne
S5.150
37558305850RADIOLOKALIZACJArządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁA S5.455cywilne
Amatorskacywilne
Amatorska satelitarna (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.150
37658505925STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
STAŁAcywilne
S5.150
37759256700STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
RUCHOMAcywilno-rządowe
STAŁAcywilno-rządowe
S5.149 S5.440 S5.458
37867007075STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) (kosmos-Ziemia) S5.441cywilne
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.458 S5.458A S5.458B S5.458C
37970757250STAŁAcywilne
S5.458 S5.460
38072507300STAŁA POL.16cywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) POL.17cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.461rządowe
38173007450STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.461cywilno-rządowe
38274507550STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
38375507750STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
38477507850STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
38578507900STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
38679007975STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.461cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
38779758025STAŁA POL.16cywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) POL.17cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.461rządowe
38880258175STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
SATELITARNE BADANIA ZIEMI (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.462A
38981758215STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
SATELITARNE BADANIA ZIEMI (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.462A
39082158400STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
SATELITARNE BADANIA ZIEMI (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.462A
39184008500STAŁAcywilno-rządowe
Ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczejcywilno-rządowe
39285008550RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA S5.469rządowe
39385508650RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA S5.469rządowe
39486508750RADIOLOKALIZACJArządowe
RADIONAWIGACJA S5.469rządowe
39587508850RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.470cywilno-rządowe
39688509000RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA MORSKA S5.472cywilno-rządowe
S5.473
39790009200RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.337cywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
39892009300RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA MORSKA S5.472cywilno-rządowe
S5.473 S5.474
39993009500RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.476cywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.427 S5.474 S5.475
40095009800RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
401980010000RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
S5.479
3. W ZAKRESIE OD 10 GHz DO 400 GHz
Lp.fdolne (GHz)fgórne (GHz)przeznaczenie w PolsceUżytkowanie
4021010,45RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
Amatorskacywilne
S5.479
40310,4510,5STAŁAcywilne
RADIOLOKALIZACJArządowe
Amatorskacywilne
Amatorska satelitarnacywilne
40410,510,55STAŁAcywilne
40510,5510,6STAŁAcywilne
40610,610,68STAŁAcywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149 S5.482
40710,6810,7RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.340
40810,711,7STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.441 S5.484
40911,712,5RADIODYFUZJA SATELITARNAcywilne
S5.487
41012,512,75STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
41112,7513,25STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.441
41213,2513,4RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.497rządowe
41313,413,75RADIOLOKALIZACJArządowe
BADANIA KOSMICZNE S5.501A S5.501Bcywilne
Satelitarna częstotliwość wzorcowa i sygnał czasu (Ziemia-kosmos)cywilne
41413,7514RADIOLOKALIZACJArządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484Acywilne
S5.502 S5.503 S5.503A
4151414,25STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.506cywilne
S5.504
41614,2514,3STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.506cywilne
RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.504cywilno-rządowe
41714,314,4STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.506cywilne
41814,414,47STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.506cywilne
41914,4714,5STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484Acywilne
S5.149 S5.506
42014,514,62STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
42114,6214,8STAŁA POL.18cywilno-rządowe
RUCHOMArządowe
42214,815,23STAŁA POL.18cywilno-rządowe
RUCHOMArządowe
S5.339
42315,2315,35STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.339
42415,3515,4RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.340 S5.511A
42515,415,43RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.511Ccywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.511C S5.511Bcywilne
42615,4315,63RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.511Ccywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.511Acywilne
42715,6315,7RADIONAWIGACJA LOTNICZA S5.511Ccywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.511Dcywilne
42815,716,6RADIOLOKALIZACJArządowe
42916,617,1RADIOLOKALIZACJArządowe
43017,117,2RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
43117,217,3RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
43217,317,7STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.516cywilne
Radiolokalizacjarządowe
43317,718,1STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.516cywilne
43418,118,4STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.484A (Ziemia-kosmos) S5.520cywilne
S5.519
43518,418,6STAŁAcywilne
43618,618,8STAŁAcywilne
S5.522 S5.523
43718,819,3STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.523A
43819,319,7STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.523Bcywilne
S5.523C S5.523D S5.523E
43919,720,1STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.484A
44020,120,2STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.484A
44120,221,2STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) S5.511Arządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
44221,221,4STAŁAcywilne
44321,422RADIODYFUZJA SATELITARNAcywilne
S5.530
4442222,21STAŁAcywilno-rządowe
S5.149
44522,2122,5STAŁAcywilno-rządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149
44622,522,55STAŁAcywilno-rządowe
44722,5523,55STAŁAcywilno-rządowe
S5.149
44823,5523,6STAŁAcywilne
44923,624RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.340
4502424,05AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
S5.150
45124,0524,25RADIOLOKALIZACJArządowe
Amatorskacywilne
Satelitarne badania Ziemi (aktywne)cywilne
Stałacywilne
S5.150
45224,2524,45STAŁAcywilne
45324,4524,65STAŁAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilne
45424,6524,75STAŁAcywilne
45524,7525,25STAŁAcywilne
45625,2525,5STAŁAcywilno-rządowe
45725,526,5STAŁAcywilno-rządowe
Satelitarne badania Ziemicywilne
S5.536B
45826,527STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
Satelitarne badania Ziemicywilne
S5.536B
4592727,5STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
46027,528,5STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.539 S5.540cywilne
46128,529,1STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.523A S5.539 S5.540cywilne
46229,129,5STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.523C S5.523E S5.535A S5.539 S5.540 S5.541A
46329,529,9STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos) S5.484A S5.539 S5.540cywilne
Satelitarne badania Ziemi (Ziemia-kosmos) S5.541cywilne
Ruchoma satelitarna (Ziemia-kosmos)cywilne
46429,930STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia) (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.484A S5.539 S5.540
RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilne
Satelitarne badania Ziemi (Ziemia-kosmos) S5.541cywilne
S5.525 S5.526 S5.527 S5.538 S5.543
4653031STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)rządowe
4663131,3STAŁAcywilno-rządowe
S5.149
46731,331,5SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340
46831,531,8SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.149 S5.546
46931,832RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.548
4703232,3MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (kosmos-Ziemia)cywilne
S5.548
47132,333MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
S5.548
4723333,4MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
47333,434,2RADIOLOKALIZACJArządowe
47434,234,7RADIOLOKALIZACJArządowe
47534,735,2RADIOLOKALIZACJArządowe
47635,235,5POMOCE METEOROLOGICZNEcywilne
RADIOLOKALIZACJArządowe
47735,536POMOCE METEOROLOGICZNEcywilne
RADIOLOKALIZACJArządowe
4783637SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁArządowe
RUCHOMArządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
Radioastronomiacywilne
S5.149
4793737,5STAŁAcywilno-rządowe
48037,538STAŁAcywilno-rządowe
4813839,5STAŁAcywilno-rządowe
48239,540STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
4834040,5STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
48440,542,5RADIODYFUZJAcywilne
RADIODYFUZJA SATELITARNAcywilne
STAŁAcywilne
48542,543,5STAŁAcywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149
48643,545,5RUCHOMA S5.553rządowe
RUCHOMA SATELITARNArządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
Stała satelitarna (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
S5.554
48745,547RUCHOMA S5.553cywilne
RUCHOMA SATELITARNAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
Stała satelitarna (Ziemia-kosmos)cywilne
S5.554
4884747,2AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
48947,250,2STAŁA S5.552Acywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149 S5.340
49050,250,4SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340
49150,451,4STAŁAcywilne
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
Ruchoma satelitarna (kosmos-Ziemia)rządowe
49251,452,6SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.556
49352,654,25SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.340 S5.556
49454,2555,78STAŁAcywilno-rządowe
49555,7856,9STAŁAcywilno-rządowe
S5.547
49656,957STAŁAcywilno-rządowe
S5.547
4975758,2STAŁAcywilno-rządowe
S5.547
49858,259SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.556
4995959,3STAŁArządowe
MIĘDZYSATELITARNA S5.556Acywilne
RUCHOMArządowe
RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.558 S5.559
50059,361STAŁArządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMArządowe
RADIOLOKALIZACJArządowe
S5.558 S5.559
5016164STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
S5.138 S5.558 S5.559
5026465SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.556
5036566RUCHOMAcywilno-rządowe
5046671RUCHOMA S5.553 S5.558cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
S5.554
5057174STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNArządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149 S5.556
5067475,5STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Badania kosmiczne (kosmos-Ziemia)cywilne
50775,576AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
Badania kosmiczne (kosmos-Ziemia)cywilne
5087681RADIOLOKALIZACJA (76-77)cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJA (77-81)rządowe
Amatorskacywilne
Amatorska satelitarnacywilne
Badania kosmiczne (kosmos-Ziemia)cywilne
Satelitarne badania Ziemi (aktywne)cywilne
S5.560
5098184STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)rządowe
Badania kosmiczne (kosmos-Ziemia)cywilne
5108486STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIODYFUZJAcywilne
RADIODYFUZJA SATELITARNAcywilne
S5.561
5118692SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340
5129294STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
Radioastronomiacywilne
S5.149 S5.556
5139494,1STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
51494,195STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJAcywilno-rządowe
51595100RUCHOMA S5.553cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNAcywilno-rządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.149 S5.554 S5.555
516100102SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.341
517102105STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.341
518105116SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340 S5.341
519116119,98SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.341
520119,98120,02SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
Amatorskacywilne
S5.341
521120,02126SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.341
522126134STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
RADIOLOKALIZACJA S5.559cywilno-rządowe
523134142RUCHOMA S5.553cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
S5.149 S5.340 S5.554
524142144AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
525144149AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
S5.149
526149150STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
527150151SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.149
528151156STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
529156158SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
530158164STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
531164168SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
532168170STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
533170174,5STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
S5.149
534174,5176,5SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.149
535176,5182STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
S5.149
536182185SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340
537185190STAŁAcywilno-rządowe
MIĘDZYSATELITARNAcywilne
RUCHOMA S5.558cywilno-rządowe
S5.149
538190200RUCHOMA S5.553cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
S5.341 S5.554
539200202SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.341
540202217STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
S5.341
541217231SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
RADIOASTRONOMIAcywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.340 S5.341
542231235STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
543235238SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
544238241STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (kosmos-Ziemia)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
Radiolokalizacjacywilno-rządowe
545241248AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
S5.138
546248250AMATORSKAcywilne
AMATORSKA SATELITARNAcywilne
547250252SATELITARNE BADANIA ZIEMI (pasywne)cywilne
BADANIA KOSMICZNE (pasywne)cywilne
S5.149
548252265RUCHOMA S5.553cywilno-rządowe
RUCHOMA SATELITARNAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJAcywilno-rządowe
RADIONAWIGACJA SATELITARNAcywilno-rządowe
S5.149 S5.554
549265275STAŁAcywilno-rządowe
STAŁA SATELITARNA (Ziemia-kosmos)cywilno-rządowe
RUCHOMAcywilno-rządowe
RADIOASTRONOMIAcywilne
S5.149
550275400(Nie przeznaczone) S5.565
Objaśnienia:
fdolna oznacza dolną częstotliwość graniczną określonego zakresu częstotliwości.
fgórna oznacza górną częstotliwość graniczną określonego zakresu częstotliwości.
S5.xxx oznacza międzynarodowe warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów
częstotliwości, obowiązujące także na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w
formie uwag Regulaminu Radiokomunikacyjnego, uzupełniającego postanowienia
Konstytucji i Konwencji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego,
sporządzonych w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz.
196).
POL oznacza narodowe warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów
częstotliwości, obowiązujące wyłącznie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w
formie uwag krajowych.
(R) oznacza łączność głównie wzdłuż krajowych i międzynarodowych tras lotnictwa
cywilnego.
(OR) oznacza łączność głównie poza krajowymi i międzynarodowymi trasami
lotnictwa cywilnego.
Dużymi literami (np. STAŁA) wyszczególniono służby radiokomunikacyjne pierwszej
ważności, chronione przed zakłóceniami ze strony innych służb.
Małymi literami (np. Ruchoma) wyszczególniono służby radiokomunikacyjne drugiej
ważności, które:
a) nie powinny powodować szkodliwych zakłóceń w pracy stacji służb pierwszej
ważności,
b) nie mogą żądać ochrony przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony stacji służb
pierwszej ważności, którym częstotliwości już przydzielono lub mogą być
przydzielone w późniejszym terminie,
c) mogą żądać ochrony przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony stacji tej samej
lub innych służb drugiej ważności, dla których częstotliwości mogą być
przydzielone w późniejszym terminie.
Załącznik nr 2
WARUNKI WYKORZYSTANIA CZĘSTOTLIWOŚCI I ZAKRESÓW CZĘSTOTLIWOŚCI NA OBSZARZE
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ *
POL.1
W zakresie częstotliwości 44-46,4 MHz należy podjąć wszelkie możliwe działania
zmierzające do wycofania wszystkich użytkowników służby ruchomej nie podległych
Ministerstwu Obrony Narodowej do dnia:
1) 31 grudnia 2004 r., w zakresie częstotliwości 44-45 MHz,
2) 31 grudnia 2000 r., w zakresie częstotliwości 45-46,4 MHz.
POL.2
Zakres częstotliwości 65,75-74 MHz może być wykorzystywany przez użytkowników
służby radiodyfuzyjnej (nadawców) do dnia 31 grudnia 1999 r., z wyłączeniem
użytkowników, uprawnionych w dniu 1 stycznia 2000 r. do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów radiofonicznych w lokalizacji w danej miejscowości
wyłącznie w tym zakresie częstotliwości, do dnia rozpoczęcia przez użytkownika
rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych w zakresie
częstotliwości 87,5-108 MHz w tej miejscowości, w której użytkownik był
uprawniony do wykorzystywania zakresu częstotliwości 65,75-74 MHz po dniu 31
grudnia 1999 r., nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wydania
użytkownikowi decyzji o przydziale - częstotliwości z zakresu częstotliwości
87,5-108 MHz w tej miejscowości.
POL. 3
Zakres częstotliwości 65,75-74 MHz może być wykorzystywany przez służbę ruchomą
od dnia 1 stycznia 2000 r.
POL. 4
Zakres częstotliwości 73,3-74 MHz może być wykorzystywany wyłącznie przez
użytkowników rządowych.
POL. 5
W zakresach częstotliwości: 74,1-74,8 MHz, 77,5-79 MHz, 79,7-85,05 MHz,
147,8-147,975 MHz, 150,05-151,625, 151,75-154 MHz, 167,5-169,15 MHz, 169,825-172
MHz, 417,45-420 MHz, 427,45-430 MHz, 457-459,35 MHz oraz 467-469,35 MHz,
wprowadza się w sieciach radiokomunikacji ruchomej lądowej wykorzystywanych
przez użytkowników cywilnych, szerokość kanału równą 12,5 kHz, od dnia 1
stycznia 2001 r.
POL.6
W zakresie częstotliwości 117,975-137 MHz wprowadza się w stacjach
radiokomunikacji ruchomej lotniczej (R) szerokość kanału równą 8,33 kHz, od dnia
1 stycznia 2003 r.
POL.7
Zakres częstotliwości 137-138 MHz może być wykorzystywany przez służbę ruchomą
satelitarną wyłącznie do celów eksperymentalnych oraz po uzyskaniu zgody
Ministerstwa Obrony Narodowej.
POL.8
Zakres częstotliwości 148-149,9 MHz może być wykorzystywany przez służbę ruchomą
satelitarną wyłącznie do celów eksperymentalnych oraz po uzyskaniu zgody
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
POL.9
W zakresach częstotliwości 299,5-309 MHz oraz 335,4-345 MHz należy podjąć
wszelkie możliwe działania zmierzające do wycofania, do dnia 31 grudnia 2001 r.,
wszystkich użytkowników służby ruchomej nie podległych Ministerstwu Obrony
Narodowej.
POL.10
Zakres częstotliwości 400,05-401 MHz może być wykorzystywany przez służby stałe
wyłącznie dla potrzeb linii radiowych.
POL.11
Zakres częstotliwości 824-830 MHz może być wykorzystywany przez służby stałe
wykonywane przez użytkowników cywilnych, do czasu wygaśnięcia przydziałów
częstotliwości wydanych przed dniem 31 grudnia 1999 r.
POL.12
W zakresie częstotliwości 890-942 MHz służba radiolokalizacyjna jest wykonywana
wyłącznie przez radary morskie zainstalowane na statkach morskich. Wykorzystanie
urządzenia radarowego pracującego w zasięgu zakłóceniowym wód terytorialnych
musi być skoordynowane.
POL.13
Zakres częstotliwości 953-960 MHz może być wykorzystywany przez służbę ruchomą
(z wyjątkiem służby ruchomej lotniczej) od dnia:
1) 1 marca 2000 r., w przypadku zakresu częstotliwości 953-956 MHz,
2) 1 lipca 2001 r., w przypadku zakresu częstotliwości 956-958 MHz,
3) 1 stycznia 2004 r., w przypadku zakresu częstotliwości 958-960 MHz.
POL.14
Zakres częstotliwości 953-960 MHz może być wykorzystywany przez radionawigację
lotniczą do dnia:
1) 29 lutego 2000 r., w przypadku zakresu częstotliwości 953-956 MHz,
2) 30 czerwca 2001 r., w przypadku zakresu częstotliwości 956-958 MHz,
3) 31 grudnia 2003 r., w przypadku zakresu częstotliwości 958-960 MHz.
POL.15
Służba stała w zakresie częstotliwości 1452-1492 MHz może być wykorzystywana
wyłącznie przez użytkowników rządowych, nie później niż do dnia ogłoszenia
przetargu na udzielenie koncesji na rozpowszechnianie lub rozprowadzanie
sygnałów radiodyfuzyjnych w systemie radiofonii cyfrowej DAB.
POL.16
W zakresach częstotliwości 7250-7300 MHz oraz 7975-8025 MHz należy podjąć
wszelkie możliwe działania zmierzające do wycofania służby stałej do dnia 31
grudnia 2004 r.
POL.17
W zakresach częstotliwości 7250-7300 MHz oraz 7975-8025 MHz należy podjąć
wszelkie możliwe działania zmierzające do wycofania, do dnia 31 grudnia 2004 r.,
wszystkich użytkowników służby stałej satelitarnej (w relacji kosmos-Ziemia) nie
podległych Ministerstwu Obrony Narodowej.
POL.18
W zakresie częstotliwości 14,62-15,23 GHz należy podjąć wszelkie możliwe
działania zmierzające do ograniczenia jego wykorzystania przez wszystkich
użytkowników służb stałych nie podległych Ministerstwu Obrony Narodowej.
Wykorzystywanie służby stałej w tym zakresie częstotliwości przez użytkowników
nie podległych Ministerstwu Obrony Narodowej wymaga uzgodnienia z Ministerstwem
Obrony Narodowej.
_________________________________________________________________
S5.53
Administracje zezwalające na używanie częstotliwości poniżej 9 kHz powinny
zapewnić, że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń służbom, dla których
przeznaczono zakresy powyżej 9 kHz.
S5.54
Administracje prowadzące badania naukowe przy wykorzystaniu częstotliwości
poniżej 9 kHz powinny powiadomić o tym inne zainteresowane administracje, by
mogły one podjąć stosowne działania dla ochrony tych badań przed szkodliwymi
zakłóceniami.
S5.56
Stacje w służbach, którym przeznaczono zakresy 14-19,95 kHz i 20,05-70 kHz, a w
Regionie 1 także zakresy 72-84 kHz i 86-90 kHz, mogą nadawać częstotliwość
wzorcową i sygnał czasu. Stacjom tym powinno się zapewnić ochronę przed
szkodliwymi zakłóceniami. W Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii,
Gruzji, Kazachstanie, Mongolii, Uzbekistanie, Kirgistanie, Słowacji, Czechach,
Rosji, Tadżykistanie, Turkmenistanie i na Ukrainie będą użytkowane dla tego celu
na tych samych warunkach częstotliwości 25 kHz i 50 kHz.
S5.57
Wykorzystanie zakresów 14-19,95 kHz, 20,05-70 kHz i 70-90 kHz (72-84 kHz i 86-90
kHz w Regionie 1) przez służbę ruchomą morską jest ograniczone do stacji
nadbrzeżnych (tylko emisje A1A i F1B). Wyjątkowo dopuszcza się użycie klas
emisji J2B i J7B pod warunkiem, że szerokość zajmowanego przez nie pasma nie
będzie większa niż w używanych zazwyczaj w tych zakresach klasach emisji A1A lub
F1B.
S5.60
W zakresach 70-90 kHz (70-86 kHz w Regionie 1) i 110-130 kHz (112-130 kHz w
Regionie 1) mogą być użytkowane impulsowe systemy radionawigacji pod warunkiem,
że nie będą powodować szkodliwych zakłóceń w pracy innych służb, dla których
przeznaczone są te zakresy.
S5.62
Administracje, w których w zakresie 90-110 kHz pracują stacje służby
radionawigacyjnej, powinny dokonywać odpowiedniej koordynacji parametrów
technicznych i operacyjnych tych stacji, tak by w świadczonych przez nie
usługach nie występowały szkodliwe zakłócenia.
S5.64
Dla stacji służby stałej, pracujących w zakresach przeznaczonych dla tej służby
pomiędzy częstotliwościami 90 kHz i 160 kHz (148,5 kHz w Regionie 1) oraz dla
stacji służby ruchomej morskiej pracujących w zakresach przeznaczonych dla tej
służby między częstotliwościami 110 kHz i 160 kHz (148,5 kHz w Regionie 1)
dopuszcza się jedynie klasy emisji A1A lub F1B, A2C, A3C, F1C lub F3C.
Wyjątkowo, w zakresach między częstotliwościami 110 kHz i 160 kHz (148,5 kHz w
Regionie 1) dla stacji ruchomej służby morskiej dopuszcza się także klasy emisji
J2B lub J7B.
S5.73
Zakres 285-325 kHz (283,5-325 kHz w Regionie 1) w służbie radionawigacyjnej
morskiej może być użytkowany do nadawania dodatkowych informacji przydatnych do
nawigacji przy wykorzystaniu technik wąskopasmowych pod warunkiem, że nie
spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy radiolatarni pracujących w służbie
radionawigacyjnej.
S5.74
Przeznaczenie dodatkowe: w Regionie 1 zakres 285,3-285,7 kHz przeznaczony jest
także, na zasadzie pierwszej ważności, dla służby radionawigacyjnej morskiej
(innej niż radiolatarnie).
S5.76
Częstotliwość 410 kHz jest przeznaczona dla służby radionawigacyjnej morskiej
(radionamierzanie). Inne służby radionawigacyjne, dla których przeznaczono
zakres 405-415 kHz, nie mogą powodować szkodliwych zakłóceń w radionamierzaniu w
zakresie 406,5-413,5 kHz.
S5.79
Użytkowanie zakresów 415-495 kHz i 505-526,5 kHz (505-510 kHz w Regionie 2)
przez służbę ruchomą morską dotyczy tylko radiotelegrafii.
S5.79A
Przy zakładaniu stacji nadbrzeżnych pracujących w Światowym Systemie Ostrzeżeń
Nawigacyjnych, zwanego dalej "NAVTEX", na częstotliwościach 490 kHz, 518 kHz i
4209,5 kHz, zaleca się, aby administracje koordynowały ich charakterystyki
operacyjne zgodnie z procedurami Międzynarodowej Organizacji Morskiej, zwanej
dalej "IMO" (zob. Zalecenie 339).
S5.81
Zakresy 490-495 kHz i 505-510 kHz są wykorzystywane zgodnie z postanowieniami
Załącznika S13, części A2, § 15(1).
S5.82
W służbie ruchomej morskiej, z chwilą całkowitego wprowadzenia Światowego
Morskiego Systemu Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa, zwanego dalej "GMDSS",
(patrz Uchwała 331), częstotliwość 490 kHz będzie używana wyłącznie do nadawania
przez stacje nadbrzeżne komunikatów meteorologicznych i nawigacyjnych oraz
pilnych informacji dla statków za pomocą wąskopasmowej telegrafii z bezpośrednim
wydrukiem. Warunki takiego wykorzystania częstotliwości 490 kHz określone są w
Artykułach: S31 i S52. Administracje używające zakresu 415-495 kHz w służbie
radionawigacyjnej lotniczej zobowiązane są do zapewnienia, że na częstotliwości
490 kHz nie wystąpią szkodliwe zakłócenia.
S5.83
Częstotliwość 500 kHz jest międzynarodową częstotliwością ratunkową i wywoławczą
dla radiotelegrafii. Warunki jej użytkowania określają Artykuły S31 i S52 oraz
Załącznik S13.
S5.84
Warunki użytkowania częstotliwości 518 kHz przez służbę ruchomą morską określają
Artykuły S31 i S52 oraz Załącznik S13.
S5.90
W przypadku możliwości powodowania zakłóceń w stacjach radiodyfuzyjnych w
Regionie 2, używanie stacji ruchomych morskich w Regionie 1 w zakresie 1605-1705
kHz powinno być ograniczone do obszaru, który zapewnia propagacja na fali
przyziemnej.
S5.93
Przeznaczenie dodatkowe: w Angoli, Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w
Bułgarii, Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na Łotwie, Litwie, w Mołdowie,
Mongolii, Nigerii, Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, Słowacji, Czechach, Rosji,
Tadżykistanie, Czadzie, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakresy 1625-1635 MHz,
1800-1810 MHz i 2160-2170 MHz są także przeznaczone dla służby stałej i ruchomej
lądowej, na zasadach pierwszej ważności, pod warunkiem uzyskania porozumienia
zgodnie z Artykułem S9.21.
S5.96
W Niemczech, Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Danii, Estonii, Finlandii,
Gruzji, na Węgrzech, w Irlandii, Izraelu, Jordanii, Kazachstanie, na Łotwie,
Litwie, Malcie, w Mołdowie, Norwegii, Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie,
Słowacji, Czechach, Wielkiej Brytanii, Rosji, Szwecji, Tadżykistanie,
Turkmenistanie i na Ukrainie, administracje mogą przeznaczyć do 200 kHz w
zakresach 1715-1800 kHz oraz 1850-2000 kHz dla służby amatorskiej. Jednakże,
administracje dokonujące przeznaczeń w tych zakresach częstotliwości dla służby
amatorskiej powinny, po uprzedniej konsultacji z administracjami krajów
sąsiadujących, podjąć konieczne działania dla ochrony służb stałych i ruchomych
w krajach sąsiadujących przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony rodzimej służby
amatorskiej. Moc średnia jakiejkolwiek stacji amatorskiej nie może przekraczać
10 W.
S5.100
W Regionie 1, w krajach całkowicie lub częściowo położonych na północ od 40°
szerokości geograficznej północnej, zezwolenie na użytkowanie pasma 1810-1830
kHz przez służbę amatorską powinno być wydawane tylko po konsultacji z krajami
wymienionymi w Art. S5.98 i S5.99, w celu określenia przedsięwzięć, jakie należy
podjąć dla wyeliminowania szkodliwych zakłóceń między stacjami służby
amatorskiej i stacjami innych służb pracujących zgodnie z Art. S5.98 i S5.99.
S5.103
Administracje w Regionie 1, przydzielające częstotliwości stacjom pracującym w
służbie stałej i ruchomej w zakresach: 1850-2045 kHz, 2194-2498 kHz, 2502-2625
kHz, 2650-2850 kHz, powinny uwzględniać specjalne wymagania służby ruchomej
morskiej.
S5.108
Częstotliwość nośna 2182 kHz jest międzynarodową częstotliwością ratunkową i
wywoławczą dla radiotelefonii. Warunki użytkowania zakresu 2173,5-2190,5 kHz są
określone w Artykułach S31 i S52 oraz w Załączniku S13.
S5.109
Częstotliwości 2187,5 kHz, 4207,5 kHz, 6312 kHz, 8414,5 kHz, 12577 kHz i 16804,5
kHz są międzynarodowymi częstotliwościami ratunkowymi dla cyfrowego selektywnego
wywołania. Warunki użytkowania tych częstotliwości są określone w Artykule S31.
S5.110
Częstotliwości 2174,5 kHz, 4177,5 kHz, 6268 kHz, 8376,5 kHz, 12520 kHz i 16695
kHz są międzynarodowymi częstotliwościami ratunkowymi dla wąskopasmowej
telegrafii z bezpośrednim wydrukiem. Warunki użytkowania tych częstotliwości są
określone w Artykule S31.
S5.111
Częstotliwości nośne 2182 kHz, 3023 kHz, 5680 kHz, 8364 kHz i 121,5 MHz, 156,8
MHz i 243 MHz mogą być także używane zgodnie z procedurami obowiązującymi dla
naziemnych służb radiokomunikacyjnych do działań poszukiwawczo-ratunkowych
związanych z załogowymi stacjami kosmicznymi. Warunki użytkowania tych
częstotliwości są określone w Artykule S31 i w Załączniku S13. Te same
zastosowania mają częstotliwości 10003 kHz, 14993 kHz i 19993 kHz, ale dla
każdej z nich emisje muszą być ograniczone do zakresu ± 3 kHz wokół tych
częstotliwości.
S5.113
Warunki użytkowania zakresów 2300-2400 kHz (2498 kHz w Regionie 1), 3200-3400
kHz, 4750-4995 kHz oraz 5005-5060 kHz przez służbę radiodyfuzyjną są określone w
Artykule S5.16 do S5.20, S5.21 i S23.3 do S23.10.
S5.115
Częstotliwości nośne (odniesienia) 3023 kHz, 5680 kHz mogą być również używane
przez stacje służby ruchomej morskiej włączone do działań
poszukiwawczo-ratunkowych, zgodnie z warunkami określonymi w Artykule S31 i w
Załączniku S13.
S5.116
Nalega się, aby administracje umożliwiły użytkowanie zakresu 3155-3195 kHz dla
utworzenia wspólnego ogólnoświatowego kanału dla bezprzewodowych aparatów
korekcji słuchu małej mocy. Dodatkowe kanały dla tych aparatów mogą być
przydzielone przez administracje w zakresach pomiędzy 3155 kHz i 3400 kHz w celu
zaspokojenia potrzeb lokalnych.
Należy podkreślić, że częstotliwości w zakresie 3000-4000 kHz są odpowiednie dla
aparatów korekcji słuchu krótkiego zasięgu, funkcjonujących w polu indukcyjnym.
S5.120
Warunki użytkowania pasm przeznaczonych dla służby amatorskiej: 3,5 MHz, 7,0
MHz, 10,1 MHz, 14,0 MHz, 18,068 MHz, 21,0 MHz, 24,89 MHz i 144 MHz w przypadku
klęsk żywiołowych określone są w Uchwale 640.
S5.127
Użytkowanie zakresu 4000-4063 kHz przez służbę ruchomą morską jest ograniczone
do stacji okrętowych używających radiotelefonii (patrz Art. S5.220 i Załącznik
S17).
S5.129
Częstotliwości z zakresów 4063-4123 kHz i 4130-4438 kHz mogą być używane
wyjątkowo przez stacje służby stałej, prowadzące korespondencję tylko wewnątrz
granic kraju, w którym są zlokalizowane, przy średniej mocy nie przekraczającej
50 W pod warunkiem, że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy służby
ruchomej morskiej.
S5.130
Warunki użytkowania częstotliwości nośnych 4125 kHz i 6215 kHz są określone w
Artykułach S31 i S52 i w Załączniku S13.
S5.131
Częstotliwość 4209,5 kHz jest użytkowana wyłącznie przez stacje nadbrzeżne do
transmisji komunikatów meteorologicznych i nawigacyjnych, a także pilnych
informacji dla statków z wykorzystaniem wąskopasmowych technik z bezpośrednim
wydrukiem.
S5.132
Częstotliwości 4210 kHz, 6314 kHz, 8416,5 kHz, 12579 kHz, 16806,5 kHz, 19680,5
kHz, 22376 kHz i 26100,5 kHz są międzynarodowymi częstotliwościami Morskiej
Informacji Bezpieczeństwa, dalej zwanej "MSI" (patrz Uchwała 333 i Załącznik
S17).
S5.134
Wykorzystanie zakresów 5900-5950 kHz, 7300-7350 kHz, 9400-9500 kHz, 11600-11650
kHz, 12050-12100 kHz, 13570-13600 kHz, 13800-13870 kHz, 15600-15800 kHz,
17480-17550 kHz i 18900-19020 kHz przez służbę radiodyfuzyjną jest ograniczone
do jednowstęgowych emisji z charakterystyką opisaną w Załączniku S11 lub do
innych technik modulacji efektywnego wykorzystywania widma zalecanych przez
Sektor Radiokomunikacyjny Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej, zwany dalej
"ITU-R". Dostęp do tych zakresów powinien zależeć od decyzji kompetentnej
konferencji.
S5.136
Do dnia 1 kwietnia 2007 r. zakres 5900-5950 kHz przeznaczony jest na zasadach
pierwszej ważności dla służby stałej, jak również dla następujących służb: w
Regionie 1 dla służby ruchomej lądowej, na zasadach pierwszej ważności, w
Regionie 2 dla służby ruchomej z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) na zasadach
pierwszej ważności, w Regionie 3 dla służby ruchomej z wyjątkiem ruchomej
lotniczej (R) na zasadach drugiej ważności i podlega procedurze przedstawionej w
Uchwale 21. Po dniu 1 kwietnia 2007 r. częstotliwości w tym zakresie mogą być
wykorzystywane przez stacje wymienionych wyżej służb, prowadzących
korespondencję tylko w obrębie kraju, w którym się znajdują pod warunkiem że nie
będą powodować szkodliwych zakłóceń w służbie radiodyfuzyjnej. W przypadku
wykorzystywania tego pasma przez wymienione wcześniej służby, administracje
zobowiązane są do stosowania minimalnej niezbędnej mocy oraz do uwzględnienia
okresowego sposobu użytkowania częstotliwości przez służbę radiodyfuzyjną
publikowanego zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym.
S5.137
Częstotliwości w zakresach 6200-6213,5 kHz i 6220,5-6525 kHz mogą być użytkowane
wyjątkowo przez stacje służby stałej, prowadzące korespondencję wewnątrz kraju,
w którym są zlokalizowane, z mocą średnią nie przekraczającą 50 W pod warunkiem,
że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy służby ruchomej morskiej. Przy
zgłoszeniu tych częstotliwości Biuro Radiokomunikacji zwróci uwagę na powyższe
warunki.
S5.138
Następujące zakresy:
6765-6795 kHz (częstotliwość środkowa 6780 kHz),
433,05-434,79 MHz (częstotliwość środkowa 433,92 MHz) w Regionie 1, wykluczając
kraje wymienione w Art. S5.280,
61-61,5 GHz (częstotliwość środkowa 61,25 GHz),
122-123 GHz (częstotliwość środkowa 122,5 GHz),
244-246 GHz (częstotliwość środkowa 245 GHz)
są przeznaczone dla celów przemysłowych, naukowych i medycznych, zwanych dalej
"ISM". Użytkowanie tych zakresów dla tych celów może nastąpić pod warunkiem, że
zainteresowana administracja udzieli na to specjalnego zezwolenia, w
porozumieniu z innymi administracjami, których służby mogą zostać zakłócone.
Przy stosowaniu tego postanowienia administracje powinny opierać się na
ostatnich wersjach odpowiednich Zaleceń ITU-R.
S5.143
Do dnia 1 kwietnia 2007 r. zakres 7300-7350 kHz przeznaczony jest na zasadach
pierwszej ważności dla służby stałej oraz na zasadach drugiej ważności dla
służby ruchomej lądowej pod warunkiem zastosowania procedury określonej w
Uchwale 21. Po dniu 1 kwietnia 2007 r. częstotliwości w tym zakresie mogą być
wykorzystywane przez stacje tych służb, prowadzących korespondencję tylko w
obrębie kraju, w którym są zlokalizowane pod warunkiem, że nie będą powodować
szkodliwych zakłóceń w służbie radiodyfuzyjnej. W przypadku wykorzystywania tego
zakresu częstotliwości przez podane wcześniej służby, administracje zobowiązane
są do zastosowania minimalnej niezbędnej mocy oraz do uwzględnienia okresowego
sposobu użytkowania częstotliwości przez służbę radiodyfuzyjną publikowanego
zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym.
S5.145
Warunki użytkowania częstotliwości nośnych 8291 kHz, 12290 kHz i 16420 kHz
określone są w Artykułach S31 i S52 oraz w Załączniku S13.
S5.146
Zakresy 9400-9500 kHz, 11600-11650 kHz, 12050-12100 kHz, 15600-15800 kHz,
17480-17550 kHz i 18900-19020 kHz są przeznaczone dla służby stałej na zasadach
pierwszej ważności do dnia 1 kwietnia 2007 r. i pod warunkiem zastosowania
procedury określonej w Uchwale 21. Po dniu 1 kwietnia 2007 r. częstotliwości w
tych zakresach mogą być wykorzystywane przez stacje służby stałej, prowadzące
korespondencję tylko w obrębie kraju, w którym są zlokalizowane pod warunkiem,
że nie będą powodować szkodliwych zakłóceń w służbie radiodyfuzyjnej. W
przypadku wykorzystywania tych zakresów częstotliwości przez służbę stałą,
administracje zobowiązane są do zastosowania minimalnej niezbędnej mocy oraz do
uwzględnienia okresowego sposobu użytkowania częstotliwości przez służbę
radiodyfuzyjną publikowanego zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym.
S5.147
Częstotliwości w zakresach 9775-9900 kHz, 11650-11700 kHz i 11975-12050 kHz mogą
być użytkowane przez stacje służby stałej, prowadzące korespondencję tylko w
obrębie kraju, w którym są zlokalizowane, z całkowitą mocą promieniowaną nie
przekraczającą 24 dBW, pod warunkiem, że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń w
pracy służby radiodyfuzyjnej.
S5.149
Administracje przygotowujące przydziały częstotliwości dla stacji innych służb,
dla których są przeznaczone zakresy:
13 360-13 410 kHz,
25 550-25 670 kHz,
37,5-38,25 MHz,
73-74,6 MHz w Regionach 1 i 3,
150,05-153 MHz w Regionie 1,
322-328,6 MHz*,
406,1-410 MHz,
608-614 MHz w Regionach 1 i 3
1 330-1 400 MHz*,
1 610,6-1 613,8 MHz*,
1 660-1 670 MHz,
1 718,8-1 722,2 MHz*,
2 655-2 690 MHz,
3 260-3 267 MHz*,
3 332-3 339 MHz*,
3 345,8-3 352,5 MHz*,
4 825-4 835 MHz*,
4 950-4 990 MHz,
4 990-5 000 MHz,
6 650-6 675,2 MHz*,
10,6-10,68 GHz,
14,47-14,5 GHz*,
22,01-22,21 GHz*,
22,21-22,5 GHz,
22,81-22,86 GHz*,
23,07-23,12 GHz*,
31,2-31,3 GHz,
31,5-31,8 GHz w Regionach 1 i 3,
36,43-36,5 GHz*,
42,5-43,5 GHz,
42,77-42,87 GHz*,
43,07-43,17 GHz*,
43,37-43,47 GHz*,
48,94-49,04 GHz*,
72,77-72,91 GHz*,
93,07-93,27 GHz*,
97,88-98,08 GHz*,
140,69-140,98 GHz*,
144,68-144,98 GHz*,
145,45-145,75 GHz*,
146,82-147,12 GHz*,
150-151 GHz*,
174,42-175,02 GHz*,
177-177,4 GHz*,
178,2-178,6 GHz*,
181-181,46 GHz*,
186,2-186,6 GHz*,
250-251 GHz*,
257,5-258 GHz*,
261-265 GHz,
262,24-262,76 GHz*,
265-275 GHz,
265,64-266,16 GHz*,
267,34-267,86 GHz*,
271,74-272,26 GHz*
(* - oznacza zakresy wykorzystywane przez radioastronomię do obserwacji linii
spektralnych) zobowiązane są do podjęcia wszelkich praktycznych środków dla
ochrony służby radioastronomicznej przed szkodliwymi zakłóceniami. Zwłaszcza
emisje ze stacji kosmicznych i stacji znajdujących się na pokładach samolotów
mogą być poważnym źródłem zakłóceń dla służby radioastronomicznej (patrz Art.
S4.5 i S4.6 oraz Art. S29).
S5.150
Następujące zakresy:
13 553-13 567 kHz (częstotliwość środkowa 13 560 kHz),
26 957-27 283 kHz (częstotliwość środkowa 27 120 kHz),
40,66-40,70 MHz (częstotliwość środkowa 40,68 MHz),
902-928 MHz w Regionie 2 (częstotliwość środkowa 915 MHz),
2 400-2 500 MHz (częstotliwość środkowa 2 450 MHz),
5 725-5 875 MHz (częstotliwość środkowa 5 800 MHz) i
24-24,25 GHz (częstotliwość środkowa 24,125 GHz)
przeznaczone są również dla celów ISM. Służby radiokomunikacyjne pracujące w
tych zakresach muszą zaakceptować szkodliwe zakłócenia, jakich mogą doznać
podczas pracy urządzeń ISM. Warunki pracy urządzeń ISM operujących w tych
zakresach określone są w Art. S15.13.
S5.151
Do dnia 1 kwietnia 2007 r. zakresy 13570-13600 kHz i 13800-13870 kHz są
przeznaczone na zasadach pierwszej ważności dla służby stałej oraz na zasadach
drugiej ważności dla służby ruchomej z wyjątkiem ruchomej lotniczej (R) pod
warunkiem zastosowania procedury określonej w Uchwale 21. Po tym terminie
częstotliwości w tych zakresach mogą być wykorzystywane przez stacje tych służb,
prowadzących korespondencję tylko w obrębie kraju, w którym są zlokalizowane pod
warunkiem, że nie będą powodować szkodliwych zakłóceń w służbie radiodyfuzyjnej.
W przypadku wykorzystywania tych zakresów przez podane wyżej służby,
administracje obowiązane są do zastosowania minimalnej niezbędnej mocy oraz do
uwzględnienia okresowego sposobu użytkowania częstotliwości przez służbę
radiodyfuzyjną publikowanego zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym.
S5.155B
Zakres 21870-21924 kHz jest użytkowany przez służbę stałą dla zastosowań w
systemach zapewniających bezpieczeństwo ruchu lotniczego.
S5.157
Użytkowanie zakresu 23350-24000 kHz przez służbę ruchomą morską dotyczy tylko
radiotelegrafii pomiędzy statkami.
S5.162A
Przeznaczenie dodatkowe: w Niemczech, Austrii, Belgii, Bośni i Hercegowinie,
Chinach, Watykanie, Danii, Hiszpanii, Estonii, Finlandii, Francji, Luksemburgu,
Irlandii, Islandii, Łotwie, Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii,
Liechtensteinie, Litwie, Mołdowie, Monako, Norwegii, Niderlandach, Polsce,
Portugalii, Słowacji, Czechach, Wielkiej Brytanii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii i
Turcji, zakres 46-68 MHz jest także przeznaczony dla służby radiolokalizacyjnej,
na zasadach drugiej ważności. Przeznaczenie to jest ograniczone do wykorzystania
przez radary profilu wiatru, zgodnie z Uchwałą 217.
S5.164
Przeznaczenie dodatkowe: w Albanii, Niemczech, Austrii, Belgii, Bośni i
Hercegowinie, Bułgarii, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Danii, Hiszpanii,
Finlandii, Francji, Gabonie, Grecji, Irlandii, Izraelu, Włoszech, Jordanii,
Libanie, Libii, Liechtensteinie, Luksemburgu, na Madagaskarze, Mali, Malcie, w
Maroku, Mauretanii, Monako, Nigerii, Norwegii, Niderlandach, Polsce, Wielkiej
Brytanii, Senegalu, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Suazi, Syrii, na Togo, w
Tunezji, Turcji i Jugosławii zakres 47-68 MHz, w Rumunii zakres 47-58 MHz i w
Czechach zakres 66-68 MHz przeznaczony jest także, na zasadach pierwszej
ważności, dla służby ruchomej lądowej. Stacje służby ruchomej lądowej pracujące
w wymienionych krajach i przeznaczonych im zakresach nie powinny powodować
szkodliwych zakłóceń ani żądać ochrony przed istniejącymi lub planowanymi
stacjami radiodyfuzyjnymi w krajach nie wymienionych w tej uwadze.
S5.174
Przeznaczenie zastępcze: w Bułgarii, na Węgrzech, w Polsce i Rumunii, zakres
68-73 MHz jest przeznaczony dla służby radiodyfuzyjnej na zasadach pierwszej
ważności i powinien być użytkowany zgodnie z decyzjami Aktów Końcowych
Specjalnej Konferencji Regionalnej w Genewie w 1960 r.
S5.177
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii,
Estonii, Gruzji, Kazachstanie, na Łotwie, Litwie, w Mołdowie, Mongolii,
Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, Rosji, Tadżykistanie, Turkmenistanie i na
Ukrainie, zakres 73-74 MHz przeznaczony jest także, na zasadach pierwszej
ważności, dla służby radiodyfuzyjnej, na podstawie porozumienia zgodnie z Art.
S9.21.
S5.180
Częstotliwość 75 MHz przydzielona jest dla radiolatarni pozycyjnych.
Administracje powinny zaniechać przydzielania częstotliwości, zawartych w
zakresie ochronnym tej częstotliwości, dla stacji innych służb, które ze względu
na ich moc lub położenie geograficzne mogłyby powodować szkodliwe zakłócenia dla
radiolatarni. Powinny być podjęte działania dla dalszej poprawy charakterystyk
odbiorników umieszczonych na pokładach samolotów i dla ograniczenia mocy
nadawanej ze stacji pracujących blisko częstotliwości 74,8 MHz i 75,2 MHz.
S5.198
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 117,975-137 MHz przeznaczony jest także, na
zasadach służby drugiej ważności, dla służby ruchomej lotniczej satelitarnej (R)
pod warunkiem osiągnięcia porozumienia zgodnie z Artykułem S9.21.
S5.199
Zakresy 121,45-121,55 MHz i 242,95-243,05 MHz są przeznaczone także dla służby
ruchomej satelitarnej do odbioru na pokładzie satelitów sygnałów bezpieczeństwa
z radiolatarni nadających na częstotliwościach 121,5 MHz i 243 MHz (patrz
Załącznik S13).
S5.200
Częstotliwość 121,5 MHz, w zakresie 117,975-136 MHz, jest lotniczą
częstotliwością bezpieczeństwa, a częstotliwość 123,1 MHz może być użyta w
potrzebie, jako pomocnicza częstotliwość bezpieczeństwa w lotnictwie. Stacje
ruchome służby ruchomej morskiej mogą komunikować się na tych częstotliwościach
dla celów bezpieczeństwa ze stacjami służby ruchomej lotniczej. Warunki takiej
komunikacji określone są w Artykule S31 i Załączniku S13.
S5.201
Przeznaczenie dodatkowe: w Angoli, Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w
Bułgarii, Estonii, Gruzji, na Węgrzech, w Iranie, Iraku, Japonii, Kazachstanie,
na Łotwie, w Mołdowie, Mongolii, Mozambiku, Uzbekistanie, Nowej Gwinei, Polsce,
Kirgistanie, Słowacji, Czechach, Rumunii, Rosji, Tadżykistanie, Turkmenistanie i
na Ukrainie, zakres 132-136 MHz przeznaczony jest także, na zasadach służby
pierwszej ważności, dla służby ruchomej lotniczej (OR). Administracje
przygotowujące przydziały częstotliwości dla stacji służby ruchomej lotniczej
(OR) powinny brać pod uwagę częstotliwości przydzielone stacjom służby ruchomej
lotniczej (R).
S5.202
Przeznaczenie dodatkowe: w Arabii Saudyjskiej, Armenii, Azerbejdżanie, na
Białorusi, w Bułgarii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Gruzji, Iranie,
Jordanii, Kazachstanie, na Łotwie, w Mołdowie, Omanie, Uzbekistanie, Polsce,
Syrii, Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji, Tadżykistanie,
Turkmenistanie, Turcji i na Ukrainie, zakres 136-137 MHz jest przeznaczony na
zasadach pierwszej ważności także dla służby ruchomej lotniczej (OR).
Administracje przygotowujące przydziały częstotliwości dla stacji służby
ruchomej lotniczej (OR) powinny brać pod uwagę częstotliwości przydzielone
stacjom służby ruchomej lotniczej (R).
S5.203
Istniejące i pracujące satelity meteorologiczne mogą kontynuować pracę w
zakresie 136-137 MHz zgodnie z warunkami określonymi w Art. S4.4, z
uwzględnieniem służby ruchomej lotniczej, do dnia 1 stycznia 2002 r.
Administracje nie powinny przydzielać nowych częstotliwości w tym zakresie
stacjom służby meteorologicznej satelitarnej.
S5.206
Odmienna kategoria służby: w Armenii, Austrii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w
Bułgarii, Egipcie, Finlandii, Francji, Gruzji, Grecji, na Węgrzech, w
Kazachstanie, Libanie, Mołdowie, Mongolii, Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie,
Syrii, Słowacji, Czechach, Rumunii, Rosji, Tadżykistanie, Turkmenistanie i na
Ukrainie, zakres 137-138 MHz przeznaczony jest, na zasadach pierwszej ważności,
dla służby ruchomej lotniczej (OR) (patrz Art. S5.33).
S5.208
Wykorzystanie zakresu 137-138 MHz przez służbę ruchomą satelitarną podlega
koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
S5.208A
Administracje, przygotowując przydziały częstotliwości dla stacji kosmicznych
służby ruchomej satelitarnej w zakresach 137-138 MHz, 387-390 MHz i 400,15-401
MHz, powinny podjąć wszelkie możliwe działania w celu ochrony służby
radioastronomicznej w zakresach 150,05-153 MHz, 322-328,6 MHz, 406,1-410 MHz i
608-614 MHz przed szkodliwymi zakłóceniami powodowanymi przez promieniowania
niepożądane. W Tabeli 1 Zalecenia ITU-R RA.769.1 podane są wartości progowe
zakłóceń dla ochrony służby radioastronomicznej.
S5.209
Wykorzystanie zakresów 137-138 MHz, 148-150,05 MHz, 399,9-400,05 MHz, 400,15-401
MHz, 454-456 MHz i 459-460 MHz przez służbę ruchomą satelitarną jest ograniczone
do satelitarnych systemów niegeostacjonarnych.
S5.219
Wykorzystanie zakresu 148-149,9 MHz przez służbę ruchomą satelitarną podlega
koordynacji zgodnie z Art. S9.11A. Służba ruchoma satelitarna nie powinna
utrudniać rozwoju i wykorzystania zakresu 148-149,9 MHz przez służby: stałą,
ruchomą i operacyjną kosmiczną.
S5.220
Wykorzystanie zakresów 149,9-150,05 MHz i 399,9-400,05 MHz przez służbę ruchomą
satelitarną podlega koordynacji zgodnie z Art. S9.11A. Służba ruchoma
satelitarna nie powinna utrudniać rozwoju i wykorzystania zakresów 149,9-150,05
MHz i 399,9-400,05 MHz przez służbę radionawigacyjną satelitarną.
S5.221
Stacje służby ruchomej satelitarnej w zakresie 148-149,9 MHz nie powinny
powodować szkodliwych zakłóceń ani domagać się ochrony od stacji służb stałych
lub ruchomych pracujących zgodnie z Tabelą Przeznaczeń Częstotliwości w
następujących krajach: w Albanii, Algierii, Niemczech, Arabii Saudyjskiej,
Australii, Austrii, Bahrajnie, Bangladeszu, na Barbados, Białorusi, w Belgii,
Beninie, Bośni i Hercegowinie, Brunei Darussalam, Bułgarii, Kamerunie, Chinach,
na Cyprze, w Kongu, Korei Południowej, Chorwacji, na Kubie, w Danii, Egipcie,
Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Erytrei, Hiszpanii, Estonii, Etiopii,
Finlandii, Francji, Gabonie, Ghanie, Grecji, Gwinei, Gwinei Bissau, na Węgrzech,
w Indiach, Iranie, Irlandii, Islandii, Izraelu, we Włoszech, na Jamajce, w
Japonii, Jordanii, Kazachstanie, Kenii, Kuwejcie, na Łotwie, w Byłej
Jugosławiańskiej Republice Macedonii, Libanie, Libii, Liechtensteinie,
Luksemburgu, Malezji, Mali, na Malcie, w Mauretanii, Mołdowie, Mongolii,
Mozambiku, Namibii, Norwegii, Nowej Zelandii, Omanie, Ugandzie, Uzbekistanie,
Pakistanie, Panamie, Papui Nowej Gwinei, Paragwaju, Niderlandach, na Filipinach,
w Polsce, Portugalii, Katarze, Syrii, Kirgistanie, na Słowacji, w Rumunii,
Wielkiej Brytanii, Rosji, Senegalu, Sierra Leone, Singapurze, Słowenii, Sri
Lance, Republice Południowej Afryki, Szwecji, Szwajcarii, Suazi, Tanzanii,
Czadzie, Tajlandii, Togo, Tonga, Trynidadzie i Tobago, Tunezji, Turcji, na
Ukrainie, w Wietnamie, Jemenie, Jugosławii, Zambii i Zimbabwe.
S5.222
Emisje ze stacji służby radionawigacyjnej satelitarnej w zakresach 149,9-150,05
MHz i 399,9-400,05 MHz mogą być także wykorzystywane przez stacje odbiorcze
służby badań kosmicznych.
S5.223
Jeśli administracje stwierdzą, że użytkowanie zakresu 149,9-150,05 MHz przez
służby stałe i ruchome może spowodować szkodliwe zakłócenia w służbie
radionawigacyjnej satelitarnej, to zobowiązane są do niewydawania zezwoleń na
takie użytkowanie częstotliwości zgodnie z Art. S4.4.
S5.224A
Wykorzystanie zakresów 149,9-150,05 MHz i 399,9-400,05 MHz przez służbę ruchomą
satelitarną (Ziemia-kosmos) jest ograniczone do służby ruchomej lądowej
satelitarnej (Ziemia-kosmos) do dnia 1 stycznia 2015 r.
S5.226
Częstotliwość 156,8 MHz jest międzynarodową częstotliwością w niebezpieczeństwie
i wywoławczą dla radiotelefonicznej służby ruchomej morskiej na falach
ultrakrótkich. Warunki użytkowania tej częstotliwości są określone w Artykule
S31 i Załączniku S13.
W zakresach 156-156,7625 MHz, 156,8375-157,45 MHz, 160,6-160,975 MHz i
161,475-162,05 MHz każda administracja powinna udzielać pierwszeństwa tylko na
tych częstotliwościach, które są przydzielone dla stacji służby ruchomej
morskiej przez te administracje (patrz Art. S31 i S52 oraz Załącznik S13).
Każde użytkowanie częstotliwości w tych zakresach przez stacje innych służb, dla
których są one przydzielone, powinno być unikane w obszarach, gdzie może to
powodować szkodliwe zakłócenia dla służby ruchomej morskiej w paśmie VHF.
Jednakże, częstotliwość 156,8 MHz i zakresy częstotliwości, w którym
pierwszeństwo przyznano służbie ruchomej morskiej, mogą być użytkowane przez
radiokomunikację na wewnętrznych drogach wodnych, zgodnie z porozumieniem
pomiędzy zainteresowanymi administracjami, biorąc pod uwagę bieżące
wykorzystanie częstotliwości i inne istniejące porozumienia.
S5.227
W służbie ruchomej morskiej na falach ultrakrótkich, częstotliwość 156,525 MHz
może być używana wyłącznie dla celów bezpieczeństwa, ratownictwa i wywołania
(patrz Uchwała 323). Warunki takiego użytkowania określone są w Artykułach S31 i
S52 i w Załącznikach S13 i S18.
S5.254
Zakresy 235-322 MHz i 335,4-399,9 MHz mogą być wykorzystywane przez służbę
ruchomą satelitarną zgodnie z osiągniętym porozumieniem stosownie do Artykułu
S9.21, pod warunkiem, że stacje w tej służbie nie powodują szkodliwych zakłóceń
w tych z pozostałych służb, które działają lub są planowane zgodnie z Tabelą
Przeznaczeń Częstotliwości.
S5.255
W zakresach 312-315 MHz (Ziemia-kosmos) i 387-390 MHz (kosmos-Ziemia) w służbie
ruchomej satelitarnej mogą być również wykorzystywane niegeostacjonarne systemy
satelitarne. Takie wykorzystanie podlega procedurze koordynacji określonej w
Art. S9.11A.
S5.256
Częstotliwość 243 MHz jest w tym zakresie częstotliwością dla stacji jednostek
ratownictwa i dla urządzeń ratowniczych (patrz Załącznik S13).
S5.258
Zakres 328,6-335,4 MHz może być wykorzystywany wyłącznie przez systemy lądowania
według wskazań przyrządów (ścieżka schodzenia).
S5.260
Administracje, które uznają, że użytkowanie zakresu 399,9-400,05 MHz przez
służby stałe i ruchome może spowodować szkodliwe zakłócenia w pracy służby
radionawigacyjnej satelitarnej, są zobowiązane do nieudzielania zezwoleń na
takie użytkowanie, postępując zgodnie z Art. S4.4.
S5.261
Wokół częstotliwości wzorcowej 400,1 MHz emisje powinny zawierać się w granicach
± 25 kHz od tej częstotliwości.
S5.264
Wykorzystanie zakresu 400,15-401 MHz przez służbę ruchomą satelitarną podlega
procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A. Ograniczenie gęstości strumienia
mocy wskazane w Dodatku 2 Uchwały 46 i w Dodatku 1 Załącznika S5 powinny
obowiązywać aż do momentu dokonania zmian przez kompetentną Konferencję.
S5.266
Użytkowanie zakresu 406-406,1 MHz przez służbę ruchomą satelitarną dotyczy tylko
stacji satelitarnych radiopław małej mocy do lokalizacji awarii (patrz także
Artykuł S31 i Załącznik S13).
S5.267
Zabronione są wszelkie emisje mogące powodować szkodliwe zakłócenia u
upoważnionych użytkowników zakresu 406-406,1 MHz.
S5.277
Przeznaczenie dodatkowe: w Angoli, Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w
Kamerunie, Kongu, Dżibuti, Gabonie, Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na
Łotwie, w Mali, Mołdowie, Mongolii, Nigrze, Uzbekistanie, Pakistanie, Polsce,
Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji, Rwandzie, Tadżykistanie,
Czadzie, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 430-440 MHz jest także
przeznaczony, na zasadach pierwszej ważności, dla służby stałej.
S5.282
W zakresach 435-438 MHz, 1260-1270 MHz, 2400-2450 MHz, 3400-3410 MHz (tylko w
Regionach 2 i 3) i 5650-5670 MHz mogą pracować urządzenia służby amatorskiej
satelitarnej pod warunkiem, że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy
innych służb działających zgodnie z Tabelą Przeznaczeń Częstotliwości (patrz
Art. S5.43). Administracje udzielające zezwoleń na takie użytkowanie powinny
natychmiast eliminować szkodliwe zakłócenia powodowane przez emisje stacji
służby amatorskiej satelitarnej zgodnie z założeniami zawartymi w Art. S25.11.
Zakresy 1260-1270 MHz i 5650-5670 MHz mogą być użytkowane przez służbę amatorską
satelitarną wyłącznie do transmisji Ziemia-kosmos.
S5.287
Częstotliwości 457,525 MHz, 457,550 MHz, 457,575 MHz, 467,525 MHz, 467,550 MHz i
467,575 MHz mogą być używane w służbie ruchomej morskiej przez stacje łączności
pokładowej. W razie potrzeby, urządzenia przeznaczone dla odstępu kanałowego
12,5 kHz wykorzystujące również dodatkowe częstotliwości 457,5375 MHz, 457,5625
MHz, 467,5375 MHz i 467,5625 MHz mogą być wprowadzone do komunikacji pokładowej.
Użytkowanie tych częstotliwości na wodach terytorialnych może nastąpić na
podstawie regulacji krajowych zainteresowanej administracji. Charakterystyki
używanych do takiej łączności urządzeń powinny odpowiadać wymaganiom Zalecenia
ITU-R M.1174 (patrz Uchwała 341).
S5.289
Zakresy 460-470 MHz i 1690-1710 MHz mogą być także użytkowane przez służbę
satelitarną badań Ziemi dla zastosowań innych niż przewidziane w ramach służby
meteorologicznej satelitarnej, do transmisji kosmos-Ziemia pod warunkiem, że nie
spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy innych stacji działających zgodnie z
Tabelą Przeznaczeń Częstotliwości.
S5.306
Dodatkowe przeznaczenie: w Regionie 1, z wyjątkiem Afrykańskiej Strefy
Radiodyfuzyjnej (patrz Art. od S5.10 do S5.13) i w Regionie 3 zakres 608-614 MHz
przeznaczony jest także, na zasadach drugiej ważności, dla służby
radioastronomicznej.
S5.312
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii, w
Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na Łotwie, w Mołdowie, Mongolii,
Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji,
Tadżykistanie, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 645-862 MHz przeznaczony
jest także, na zasadach służby pierwszej ważności, dla służby radionawigacyjnej
lotniczej.
S5.323
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii, na
Węgrzech, w Kazachstanie, na Łotwie, w Mołdowie, Mongolii, Uzbekistanie, Polsce,
Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji, Tadżykistanie,
Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 862-960 MHz przeznaczony jest także, na
zasadach służby pierwszej ważności, dla służby radionawigacyjnej lotniczej.
Takie użytkowanie zależne jest od uzyskanego porozumienia, zgodnie z Artykułem
S9.21, z zainteresowanymi administracjami i ograniczone do radiolatarni
naziemnych działających w dniu 27 października 1997 r. aż do końca pracy tych
urządzeń.
S5.328
Zakres 960-1215 MHz jest zarezerwowany w skali światowej dla wykorzystania i
rozwoju pokładowych pomocy elektronicznych dla nawigacji lotniczej i
bezpośrednio związanych z nimi urządzeń naziemnych.
S5.329
Użytkowanie zakresu 1215-1260 MHz przez służbę radionawigacyjną satelitarną może
nastąpić pod warunkiem, że nie spowoduje to szkodliwych zakłóceń w pracy służby
radionawigacyjnej, która jest upoważniona do działania na podstawie Art. S5.331.
S5.337
Użytkowanie zakresów 1300-1350 MHz, 2700-2900 MHz i 9000-9200 MHz przez służbę
radionawigacyjną lotniczą dotyczy tylko naziemnych radarów i towarzyszących im
lotniczych transponderów pokładowych, które nadają tylko na częstotliwościach w
tych zakresach i tylko wtedy, kiedy są pobudzone przez radary pracujące w tym
samym zakresie.
S5.338
W Azerbejdżanie, Bułgarii, Mongolii, Polsce, Kirgistanie, na Słowacji, w
Czechach, Rumunii, Turkmenistanie i na Ukrainie, istniejące instalacje służby
radionawigacyjnej mogą kontynuować działalność w zakresie 1350-1400 MHz.
S5.339
Zakresy: 1370-1400 MHz, 2640-2655 MHz, 4950- 4990 MHz i 15,20-15,35 GHz są
również przeznaczone dla służb badań kosmicznych (biernych) i satelitarnej badań
Ziemi (biernych), na zasadach drugiej ważności.
S5.340
Zabrania się wszelkich emisji w zakresach:
1 400-1 427 MHz,
2 690-2 700 MHz z wyjątkiem tych, na które pozwala Art. S5.421 i S5.422,
10,68-10,7 GHz z wyjątkiem tych, na które pozwala Art. S5.483,
15,35-15,4 GHz z wyjątkiem tych, na które pozwala Art. S5.511,
23,6-24 GHz,
31,3-31,5 GHz,
31,5-31,8 GHz w Regionie 2,
48,94-49,04 GHz dla stacji pracujących na pokładach samolotów,
50,2-50,4 GHz, z wyjątkiem tych, na które pozwala Art. S5.555A,
52,6-54,25 GHz,
86-92 GHz,
105-116 GHz,
140,69-140,98 GHz dla stacji pracujących na pokładach samolotów i stacji
kosmicznych (kierunek kosmos-Ziemia),
182-185 GHz z wyjątkiem tych, na które pozwala Art. S5.563,
217-231 GHz.
S5.340.1
Przeznaczenie dla służb satelitarnych badań Ziemi (biernych) i badań kosmicznych
(biernych) w zakresie 50,2-50,4 GHz nie powinno nakładać nadmiernych ograniczeń
na wykorzystanie sąsiednich zakresów przez służby pracujące w tych zakresach na
zasadach pierwszej ważności.
S5.341
Niektóre kraje prowadzą w zakresach 1400-1727 MHz, 101-120 GHz i 197-220 GHz
pasywne badania w ramach programu poszukiwania docelowych źródeł emisji
pozaziemskich.
S5.342
Dodatkowe przeznaczenie: na Białorusi, w Rosji i na Ukrainie, zakres 1429-1535
MHz jest także przeznaczony dla służby ruchomej lotniczej, na zasadach pierwszej
ważności, wyłącznie dla celów telemetrii lotniczej nad narodowym terytorium. Od
dnia 1 kwietnia 2007 r., użycie zakresu 1452-1492 MHz zależy od porozumienia
pomiędzy zainteresowanymi administracjami.
S5.345
Użytkowanie zakresu 1452-1492 MHz przez służbę radiodyfuzyjną satelitarną oraz
służbę radiodyfuzyjną jest ograniczone do radiofonii cyfrowej i zależy od
postanowień Uchwały 528.
S5.351
Zakresy: 1525-1544 MHz, 1545-1559 MHz, 1626,5-1645,5 MHz i 1646,5-1660,5 MHz nie
powinny być używane dla linii dosyłowych żadnej służby. Jednak w wyjątkowych
wypadkach stacja naziemna dowolnych służb ruchomych satelitarnych, znajdująca
się w specyficznym, stałym punkcie, może być upoważniona przez administrację do
komunikacji poprzez stacje satelitarne użytkujące te zakresy.
S5.353A
Przy stosowaniu procedur Art. S9.11A do służby ruchomej satelitarnej w zakresach
1530-1544 MHz i 1626,5-1645,5 MHz, pierwszeństwo powinno być dane dostosowaniu
potrzeb widmowych dla łączności GMDSS. Łączność ratunkowa w służbie ruchomej
morskiej satelitarnej powinna mieć pierwszeństwo dostępu i natychmiastową
dostępność przed wszystkimi innymi połączeniami w ramach sieci radiokomunikacji
ruchomej satelitarnej. Systemy ruchome satelitarne nie powinny powodować nie
dających się zaakceptować zakłóceń, ani domagać się ochrony od łączności GMDSS.
Powinno się wziąć pod uwagę pierwszeństwo łączności związanej z bezpieczeństwem
w innych służbach ruchomych satelitarnych.
S5.354
Użytkowanie zakresów 1525-1559 MHz i 1626,5-1660,5 MHz przez służby ruchome
satelitarne podlega procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
S5.356
Użytkowanie zakresu 1544-1545 MHz przez służbę ruchomą satelitarną
(kosmos-Ziemia) dotyczy tylko łączności bezpieczeństwa i alarmowej (patrz
Artykuł S31).
S5.357
Transmisje w zakresie 1545-1555 MHz od naziemnych stacji lotniczych bezpośrednio
do stacji samolotowych lub pomiędzy stacjami samolotowymi w służbie ruchomej
lotniczej (R) są również usankcjonowane, kiedy transmisje takie są wykorzystane
do rozbudowania lub uzupełnienia łączy satelita-samolot.
S5.357A
Przy stosowaniu procedur Art. S9.11A do służby ruchomej satelitarnej w zakresach
1545-1555 MHz i 1646,5-1656,5 MHz, powinno się udzielić pierwszeństwa dla
potrzeb widmowych służby ruchomej lotniczej satelitarnej (R) zapewniającej
transmisje wiadomości z pierwszeństwem od 1 do 6 w Artykule S44. Łączność służby
ruchomej lotniczej satelitarnej (R) z pierwszeństwem od 1 do 6 w Artykule S44
powinna mieć pierwszeństwo dostępu i natychmiastową dostępność przez prawo
pierwokupu, jeśli to konieczne, przed wszystkimi innymi połączeniami w ramach
sieci radiokomunikacji ruchomej satelitarnej. Systemy ruchome satelitarne nie
powinny powodować nie dających się zaakceptować zakłóceń lub domagać się ochrony
od służb łączności ruchomej satelitarnej (R) z pierwszeństwem od 1 do 6 w
Artykule S44. Powinno się wziąć pod uwagę pierwszeństwo łączności związanej z
bezpieczeństwem w innych służbach ruchomych satelitarnych (patrz Uchwała 218).
S5.359
Przeznaczenie dodatkowe: w Niemczech, Arabii Saudyjskiej, Armenii, Austrii,
Azerbejdżanie, na Białorusi, w Beninie, Bułgarii, Kamerunie, Hiszpanii, Francji,
Gabonie, Gruzji, Grecji, Gwinei, Gwinei-Bissau, na Węgrzech, w Jordanii,
Kazachstanie, Kuwejcie, na Łotwie, w Libii, Mali, Mauretanii, Mołdowie,
Mongolii, Nigerii, Ugandzie, Uzbekistanie, Pakistanie, Polsce, Syrii,
Kirgistanie, Korei Północnej, Rumunii, Rosji, Senegalu, Suazi, Tadżykistanie,
Tanzanii, Turkmenistanie, na Ukrainie, w Zambii i Zimbabwe zakresy 1550-1645,5
MHz i 1646,5-1660 MHz są także przeznaczone dla służby stałej na zasadach
pierwszej ważności. Administracje są zobowiązane do podjęcia wszystkich
praktycznych działań dla uniknięcia wprowadzenia nowych stacji służby stałej w
zakresach 1550-1555 MHz, 1610-1645,5 MHz i 1646,5-1660 MHz.
S5.364
Użytkowanie zakresu 1610-1626,5 MHz przez służbę ruchomą satelitarną
(Ziemia-kosmos) i służbę radiolokacyjną satelitarną (Ziemia-kosmos) podlega
procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A. Ruchoma stacja naziemna pracująca
w którejkolwiek służbie w tym zakresie nie może wytwarzać gęstości równoważnej
izotropowej mocy promieniowanej, dalej zwanej "e.i.r.p." powyżej -15dB (W/4
kHz), w części zakresu wykorzystywanego przez systemy pracujące zgodnie z
postanowieniami Art. S5.366 (dla których ma zastosowanie Art. S4.10), o ile nie
uzgodniono inaczej przez zainteresowane administracje. W części zakresu, w
którym takie systemy nie pracują, średnia gęstość e.i.r.p. stacji ruchomej
naziemnej nie powinna przekraczać -3 dB (W/4 kHz). Stacje służby ruchomej
satelitarnej nie powinny żądać ochrony od stacji służby radionawigacyjnej
lotniczej, stacji pracujących zgodnie z postanowieniami Art. S5.366 oraz stacji
służby stałej, pracujących zgodnie z postanowieniami Art. S5.359. Administracje
odpowiedzialne za koordynacje sieci ruchomych satelitarnych powinny podejmować
wszelkie możliwe starania, aby zapewnić ochronę stacji pracujących zgodnie z
Art. S5.366.
S5.365
Użytkowanie zakresu 1613,8-1626,5 MHz przez służbę ruchomą satelitarną
(kosmos-Ziemia) podlega procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
S5.366
Zakres 1610-1626,5 MHz jest zarezerwowany na powierzchni całej kuli ziemskiej
dla wykorzystania i rozwoju pokładowych pomocy elektronicznych do nawigacji
lotniczej i innych, związanych z nimi urządzeń zainstalowanych na Ziemi czy na
satelitach. Takie satelitarne użytkowanie zależy od porozumienia osiągniętego
zgodnie z Art. S9.21.
S5.367
Przeznaczenie dodatkowe: zakresy 1610-1626,5 MHz i 5000-5150 MHz są również
przeznaczone do służby ruchomej lotniczej satelitarnej (R), na zasadach
pierwszej ważności, zgodnie z osiągniętym porozumieniem stosownie do Art. S9.21.
S5.368
W zakresie częstotliwości 1610-1626,5 MHz w odniesieniu do służb radiolokacyjnej
satelitarnej oraz ruchomej satelitarnej, nie mają zastosowania postanowienia
Art. S4.10 (z wyjątkiem służby radionawigacyjnej satelitarnej).
S5.371
Przeznaczenie dodatkowe: w Regionie 1 zakresy 1610-1626,5 MHz (Ziemia-kosmos)
oraz 2438,5-2500 MHz (kosmos-Ziemia) są także przeznaczone dla służby
radionawigacyjnej satelitarnej, na zasadach drugiej ważności, pod warunkiem
uzyskania porozumienia zgodnie z Art. S9.21.
S5.372
Stacje służb radiolokalizacyjnej satelitarnej oraz ruchomej satelitarnej nie
mogą być przyczyną szkodliwych zakłóceń w stacjach służby radioastronomicznej,
wykorzystujących zakres 1610,6-1613,8 MHz (Art. S29.13 ma zastosowanie).
S5.374
Stacje ruchome naziemne w służbie ruchomej satelitarnej pracujące w zakresach
1631,5-1634,5 MHz i 1656,5-1660 MHz nie mogą powodować szkodliwych zakłóceń w
stacjach służby stałej pracujących w krajach wymienionych w Art. S5.359.
S5.375
Użytkowanie zakresu 1645,5-1646,5 MHz przez służbę ruchomą satelitarną
(Ziemia-kosmos) i dla łączy międzysatelitarnych dotyczy tylko łączności
bezpieczeństwa i alarmowej (patrz Artykuł S31).
S5.376
Transmisje w zakresie 1646,5-1656,5 MHz ze stacji samolotowych w służbie
ruchomej lotniczej (R), bezpośrednio do naziemnych stacji lotniczych lub między
stacjami samolotowymi są również dozwolone, jeśli transmisje te są wykorzystane
do rozbudowania lub uzupełnienia łączy satelita-samolot.
S5.376A
Stacje ruchome lądowe pracujące w zakresie 1660-1660,5 MHz nie powinny powodować
szkodliwych zakłóceń w pracy stacji w służbie radioastronomicznej.
S5.379A
Ponagla się administracje do ochrony zakresu 1660,5-1668,5 MHz dla przyszłych
badań radioastronomicznych, szczególnie przez jak najszybsze wyeliminowanie
emisji powietrze-ziemia, w służbie pomocy meteorologicznych w zakresie
1664,4-1668,4 MHz.
S5.380
Zakresy 1670-1675 MHz i 1800-1805 MHz są przeznaczone do użytkowania na całym
świecie przez administracje zamierzające wdrożyć publiczną korespondencję
lotniczą. Użytkowanie zakresu 1670-1675 MHz przez stacje w systemach publicznej
korespondencji z samolotem jest ograniczone do transmisji ze stacji lotniczych,
a użytkowanie zakresu 1800-1805 MHz jest ograniczone do transmisji ze stacji
pokładowych.
S5.382
Odmienna kategoria służby: w Arabii Saudyjskiej, Armenii, Austrii,
Azerbejdżanie, Bahrajnie, na Białorusi, w Bośni i Hercegowinie, Bułgarii, w
Kongu, Egipcie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Erytrei, Etiopii, Gwinei, na
Węgrzech, w Iraku, Izraelu, Jordanii, Kazachstanie, Kuwejcie, Byłej
Jugosławiańskiej Republice Macedonii, Libanie, Mauretanii, Mołdowie, Mongolii,
Omanie, Uzbekistanie, Polsce, Katarze, Syrii, Kirgistanie, Rumunii, Rosji,
Somalii, Tadżykistanie, Tanzanii, Turkmenistanie, na Ukrainie, w Jemenie i
Jugosławii, zakres 1690-1700 MHz przeznaczony jest, na zasadach pierwszej
ważności, dla służb stałych i ruchomych, z wyjątkiem ruchomej lotniczej (patrz
Art. S5.33), a w Korei Północnej zakres 1690-1700 MHz przeznaczony jest dla
służby stałej na zasadach pierwszej ważności (patrz Art. S5.33) i dla służby
ruchomej, z wyjątkiem ruchomej lotniczej, na zasadach drugiej ważności.
S5.385
Przeznaczenie dodatkowe: zakresy 1718,8-1722,2 MHz, 150-151 GHz, 174,42-175,02
GHz, 177-177,4 GHz, 178,2-178,6 GHz, 181-181,46 GHz, 186,2-186,6 GHz i 257,5-258
GHz są również przeznaczone dla służby radioastronomicznej, jako drugiej
ważności, do obserwacji linii spektralnych.
S5.388
Zakresy 1885-2025 MHz i 2110-2200 MHz są przeznaczone do użytkowania, na
ogólnoświatowych zasadach, przez administracje pragnące wprowadzić
Międzynarodowy System Łączności Ruchomej - 2000, dalej zwany "IMT- 2000". Takie
wykorzystanie nie wyklucza użytkowania tych zakresów przez inne służby, dla
których przewidywane są te zakresy. Zakresy powinny być dostępne dla IMT - 2000
zgodnie z Uchwałą 212.
S5.389A
Wykorzystanie zakresów 1980-2010 MHz i 2170-2200 MHz przez służbę ruchomą
satelitarną podlega koordynacji zgodnie z Art. S9.11A i postanowieniom Uchwały
716. Użytkowanie tych zakresów nie powinno rozpocząć się przed dniem 1 stycznia
2000 r., jednakże użytkowanie zakresu 1980-1990 MHz w Regionie 2 nie powinno
rozpocząć się przed dniem 1 stycznia 2005 r.
S5.391
Przygotowując przydziały dla służb ruchomych w zakresach 2025-2110 MHz i
2200-2290 MHz, administracje nie powinny wprowadzać systemów ruchomych o dużym
zagęszczeniu, opisanych w Zaleceniu ITU-R S.A.1154, i powinny wziąć pod uwagę to
Zalecenie przy wprowadzaniu systemów ruchomych innego typu.
S5.392
Administracje zobowiązane są do dokonywania wszelkich możliwych pomiarów dla
zapewnienia, że transmisje kosmos-kosmos pomiędzy dwoma lub więcej
niegeostacjonarnymi satelitami służb: badań kosmicznych, operacyjnej kosmicznej
i satelitarnej badań Ziemi w zakresach 2025-2100 MHz i 2200-2290 MHz nie
spowodują żadnych ograniczeń w transmisjach: Ziemia-kosmos, kosmos-Ziemia i
innych transmisjach kosmos-kosmos w ramach tych służb i w tych zakresach
pomiędzy satelitami geostacjonarnymi i niegeostacjonarnymi.
S5.398
W zakresie 2483,5-2500 MHz postanowienia Art. S4.10 nie mają zastosowania w
odniesieniu do służby radiolokacyjnej satelitarnej.
S5.399
W Regionie 1, w krajach innych niż wymienione w Art. S5.400, stacje służby
radiolokacyjnej satelitarnej nie mogą być przyczyną szkodliwych zakłóceń, ani
żądać ochrony od stacji służb radiolokacyjnych.
S5.402
Użytkowanie zakresu 2483,5-2500 MHz przez służby: ruchomą satelitarną i
radiolokacyjną satelitarną podlega procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
Administracje zobowiązane są do podjęcia wszelkich możliwych działań w celu
ochrony służby radioastronomicznej przed szkodliwymi zakłóceniami powodowanymi
przez emisje w zakresie 2483,5-2500 MHz, szczególnie te, których druga
harmoniczna mogłaby wypaść w zakresie 4990-5000 MHz przeznaczonym ogólnoświatowo
dla służby radioastronomicznej.
S5.403
Po przeprowadzeniu uzgodnień wg procedury określonej w Art. S9.21, zakres
2520-2535 MHz (do dnia 1 stycznia 2005 r. zakres 2500-2535 MHz) może być również
wykorzystywany przez służbę ruchomą satelitarną (kosmos-Ziemia), z wyjątkiem
służby ruchomej lotniczej satelitarnej, pracującej w obrębie granic państwowych.
Stosuje się postanowienia Art. S9.11A.
S5.409
Administracje powinny podjąć wszelkie praktyczne działania w celu uniknięcia
rozwoju nowych troposferycznych systemów skateringowych w zakresie 2500-2690
MHz.
S5.410
Zakres 2500-2690 MHz może być użytkowany w systemach skateringowych w Regionie
1, zależnie od osiągniętego porozumienia stosownie do Art. S9.21.
S5.411
Przy planowaniu nowych skateringowych łączy przekaźnikowych w zakresie 2500-2690
MHz, wszystkie możliwe środki powinny być podjęte w celu uniknięcia kierowania
anten tych łączy w kierunku orbity geostacjonarnej.
S5.413
Przy projektowaniu systemów służby radiodyfuzyjnej satelitarnej w zakresach
pomiędzy 2500 MHz i 2690 MHz, administracje są zobowiązane do podjęcia wszelkich
możliwych działań dla ochrony służby radioastronomicznej w zakresie 2690-2700
MHz.
S5.414
Przeznaczenie częstotliwości w zakresie 2500-2520 MHz dla służby ruchomej
satelitarnej (kosmos-Ziemia) powinno wejść w życie od dnia 1 stycznia 2005 r. i
podlega procedurom koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
S5.416
Użytkowanie zakresu 2520-2670 MHz przez służbę radiodyfuzyjną satelitarną jest
ograniczone do narodowych i regionalnych systemów odbioru zbiorowego i zależy od
uzyskanego porozumienia, zgodnie z Art. S9.21. Gęstość strumienia mocy na
powierzchni ziemi nie powinna przekraczać wartości podanych w Artykule S21,
Tabeli S21-4.
S5.419
Przeznaczenie zakresu 2670-2690 MHz dla służby ruchomej satelitarnej wchodzi w
życie od dnia 1 stycznia 2005 r. Przy wprowadzaniu systemów służby ruchomej
satelitarnej w tym zakresie, administracje powinny podjąć wszelkie konieczne
działania w celu ochrony systemów satelitarnych działających w tymże zakresie
przed dniem 3 marca 1992 roku. Koordynacja ruchomych systemów satelitarnych w
tym zakresie powinna być dokonywana zgodnie z Art. S9.11A.
S5.420
Zakres 2655-2670 MHz (do dnia 1 stycznia 2005 r. zakres 2655-2690 MHz) może być
także użytkowany przez służbę ruchomą satelitarną (Ziemia-kosmos), z wyjątkiem
służby lotniczej ruchomej satelitarnej, działającą w obrębie granic państwowych,
zależnie od osiągniętego porozumienia, zgodnie z Art. S9.21. Stosuje się
koordynację zgodnie z Art. S9.11A.
S5.423
W zakresie 2700-2900 MHz, radary naziemne używane dla celów meteorologicznych
mają równoważne prawo działania ze stacjami służby radionawigacyjnej lotniczej.
S5.425
W zakresie 2900-3100 MHz użycie okrętowego systemu z przekaźnikiem zapytującym,
dalej zwanego "SIT", powinno być ograniczone do podzakresu 2930-2950 MHz.
S5.426
Użytkowanie zakresu 2900-3100 MHz przez służbę radionawigacyjną lotniczą dotyczy
tylko radarów naziemnych.
S5.427
W zakresach 2900-3100 MHz i 9300-9500 MHz, odpowiedź z radarowych przekaźników
musi być odróżniana od odpowiedzi pochodzącej z radiolatarni radarowych (racons)
i nie powinna powodować zakłóceń w działaniu radarów okrętowych i lotniczych w
służbie radionawigacyjnej, z uwzględnieniem postanowień Art. S4.9.
S5.428
Przeznaczenie dodatkowe: w Azerbejdżanie, Bułgarii, na Kubie, w Kazachstanie,
Mongolii, Polsce, Kirgistanie, Rumunii, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres
3100-3300 MHz jest także przeznaczony dla służby radionawigacyjnej na zasadach
pierwszej ważności.
S5.430
Przeznaczenie dodatkowe: w Azerbejdżanie, Bułgarii, na Kubie, w Mongolii,
Polsce, Kirgistanie, Rumunii, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 3300-3400 MHz
jest także przeznaczony dla służby radionawigacyjnej na zasadach pierwszej
ważności.
S5.438
Użytkowanie zakresu 4200-4400 MHz przez radionawigację lotniczą jest
zarezerwowane dla radiowysokościomierzy pokładowych i skojarzonych transponderów
naziemnych. Tym niemniej, dopuszcza się w tym zakresie bierny odczyt w
satelitarnych badaniach Ziemi i badaniach kosmicznych na zasadzie drugorzędnej
ważności (bez ochrony od wpływu radiowysokościomierzy).
S5.440
Satelitarna służba częstotliwości wzorcowej i sygnałów czasu może być
upoważniona do użytkowania częstotliwości 4202 MHz do transmisji kosmos-Ziemia i
częstotliwości 6427 MHz do transmisji Ziemia-kosmos. Takie transmisje powinny
być zawarte w granicach ±2 MHz od wymienionych częstotliwości, zależnie od
osiągniętego porozumienia zgodnie z Art. S9.21.
S5.441
Użytkowanie zakresów 4500-4800 MHz (kosmos-Ziemia), 6725-7025 MHz
(Ziemia-kosmos) przez służbę stałą satelitarną oraz 10,7-10,95 GHz
(kosmos-Ziemia), 11,2-11,45 GHz (kosmos-Ziemia) i 12,75-13,25 GHz
(Ziemia-kosmos) przez systemy satelitów geostacjonarnych w służbie stałej
satelitarnej powinno być zgodne z postanowieniami Załącznika S30B. Użytkowanie
zakresów 10,7-10,95 GHz (kosmos-Ziemia), 11,2-11,45 GHz (kosmos-Ziemia) i
12,75-13,25 GHz (Ziemia-kosmos) przez systemy satelitów niegeostacjonarnych w
służbie stałej satelitarnej powinno być zgodne z postanowieniami Uchwały 130.
S5.442
W zakresach 4825-4835 MHz i 4950-4990 MHz przeznaczenie dla służby ruchomej
dotyczy tylko służby ruchomej, z wyjątkiem lotniczej.
S5.444
Zakres 5000-5150 MHz planowany jest do wykorzystania przez międzynarodowy system
standardowy (mikrofalowy system lądowania) dla precyzyjnego zbliżania się i
lądowania. Wymagania tego systemu powinny mieć pierwszeństwo w stosunku do
wymagań innych użytkowników tego zakresu. Użytkownicy tego zakresu powinni
stosować się do postanowień Art. S5.444A i Uchwały 114.
S5.444A
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 5091-5150 MHz przeznaczony jest także na
zasadach służby pierwszej ważności dla służby stałej satelitarnej
(Ziemia-kosmos). To przeznaczenie ograniczone jest do łączy dosyłowych dla
niegeostacjonarnych ruchomych systemów satelitarnych i podlega koordynacji
zgodnie z Art. S9.11A.
Dodatkowo, w użytkowaniu zakresu 5091-5150 MHz mają zastosowanie następujące
warunki:
- przed dniem 1 stycznia 2010 r., wykorzystanie zakresu 5091-5150 MHz przez
łącza dosyłowe systemów satelitów niegeostacjonarnych w służbie ruchomej
satelitarnej powinno być zgodne z Uchwałą 114;
- przed dniem 1 stycznia 2010 r., potrzeby istniejących i planowanych
międzynarodowych systemów służby radionawigacyjnej lotniczej, której nie mogą
być spełnione w zakresie 5000-5091 MHz, powinny mieć pierwszeństwo w stosunku do
innych sposobów wykorzystania tego zakresu;
- po dniu 1 stycznia 2008 r., nie powinno dokonywać się nowych przydziałów dla
stacji utrzymujących łącza dosyłowe systemów ruchomych satelitów
niegeostacjonarnych;
- po dniu 1 stycznia 2010 r., służba stała satelitarna stanie się służbą drugiej
ważności w stosunku do służby radionawigacyjnej lotniczej.
S5.446
Przeznaczenie dodatkowe: w krajach wyszczególnionych w Art. S5.369 i S5.400,
zakres 5150-5216 MHz jest także przeznaczony, na zasadach pierwszej ważności,
dla służby radiolokalizacyjnej satelitarnej (kosmos-Ziemia), pod warunkiem
uzyskania porozumienia określonego w Art. S9.21. Ten zakres w Regionie 2, jest
również przeznaczony, na zasadach pierwszej ważności, dla służby
radiolokalizacyjnej satelitarnej (kosmos-Ziemia). W Regionach 1 i 3, z wyjątkiem
krajów wymienionych w Art. S5.369 i S5.400, zakres ten jest również
przeznaczony, na zasadach drugiej ważności, dla służby radiolokalizacyjnej
satelitarnej (kosmos-Ziemia). Takie użytkowanie przez służbę radiolokalizacyjną
satelitarną dotyczy tylko łączy dosyłowych w połączeniu ze służbą
radiolokalizacyjną satelitarną operującą w zakresach 1610-1626,5 MHz lub
2483,5-2500 MHz. Całkowita gęstość strumienia mocy na powierzchni Ziemi nie
powinna przekraczać -159dBW/m2 w jakimkolwiek paśmie o szerokości 4 kHz dla
wszystkich kątów padania fali.
S5.447A
Przeznaczenie dla służby stałej satelitarnej (Ziemia-kosmos) ograniczone jest do
łączy dosyłowych niegeostacjonarnych systemów satelitarnych w służbie ruchomej
satelitarnej i podlega koordynacji zgodnie z Art. S9.11A.
S5.447B
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 5150-5216 MHz jest także przeznaczony dla służby
stałej satelitarnej (kosmos-Ziemia) jako służby pierwszej ważności. To
przeznaczenie dotyczy tylko łączy dosyłowych niegeostacjonarnych systemów
satelitarnych w służbie ruchomej satelitarnej i zależy od postanowień Art.
S9.11A. Gęstość strumienia mocy wytwarzanego na powierzchni ziemi przez stacje
kosmiczne służby stałej satelitarnej pracującej w kierunku kosmos-Ziemia w
zakresie 5150-5216 MHz nie powinna w żadnym przypadku przekraczać -164dBW/m2 w
jakimkolwiek paśmie o szerokości 4 kHz dla wszystkich kątów padania fali.
S5.447C
Administracje odpowiedzialne za sieci służby stałej satelitarnej w zakresie
5150-5250 MHz, pracujące zgodnie z Art. S5.447A i S5.447B, powinny dokonywać
koordynacji na zasadach równoważności, zgodnie z Art. S9.11A, z administracjami
odpowiedzialnymi za niegeostacjonarne sieci satelitarne pracujące na podstawie
postanowienia Art. S5.446 i wprowadzone do użytku przed dniem 17 listopada 1995
r. Sieci satelitarne pracujące na podstawie postanowienia Art. S5.446
wprowadzone do użytku po dniu 17 listopada 1995 r. nie powinny żądać ochrony i
nie mogą powodować szkodliwych zakłóceń w pracy stacji służb stałych
satelitarnych, pracujących na podstawie postanowień Art. S5.447A i S5.447B.
S5.447D
Przeznaczenie zakresu 5250-5255 MHz dla służby badań kosmicznych na zasadach
pierwszej ważności jest ograniczone do czujników statków kosmicznych. Inne
użytkowanie pasma przez służbę badań kosmicznych odbywa się na zasadach drugiej
ważności.
S5.448A
Użytkowanie zakresu 5250-5350 MHz przez służbę satelitarną badań Ziemi
(aktywnych) i badań kosmicznych (aktywnych) nie powinno ograniczać przyszłego
rozwoju i rozmieszczenia służby radionawigacyjnej.
S5.449
Użytkowanie zakresu 5350-5470 MHz przez służbę radionawigacyjną lotniczą dotyczy
tylko pokładowych radarów i skojarzonych radiolatarni pokładowych.
S5.452
W zakresie 5600-5650 MHz radary naziemne użytkowane do celów meteorologicznych
są dopuszczone do pracy na zasadach równoważności ze stacjami służby
radionawigacyjnej morskiej.
S5.455
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii, na
Kubie, w Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na Łotwie, w Mołdowie, Mongolii,
Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, na Słowacji, w Rosji, Tadżykistanie,
Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 5670-5850 MHz jest także przeznaczony, na
zasadach pierwszej ważności, dla służby stałej.
S5.458
W zakresie 6425-7075 MHz pomiary mikrofalowym czujnikiem biernym wykonywane są
nad oceanami. Pomiary mikrofalowym czujnikiem biernym wykonywane są także w
zakresie 7075-7250 MHz. Administracje powinny mieć na uwadze potrzeby służb:
satelitarnej badań Ziemi (biernych) i służby badań kosmicznych (biernych)
wynikające z ich przyszłościowego planowania w tych zakresach.
S5.458A
Przy tworzeniu przydziałów w zakresie 6700-7075 MHz dla służby stałej
satelitarnej, administracje są zobowiązane do podjęcia wszelkich praktycznych
działań w celu ochrony obserwacji linii widma w ramach służby
radioastronomicznej w zakresie 6650-6675,2 MHz przed szkodliwymi zakłóceniami ze
strony promieniowań ubocznych.
S5.458B
Przeznaczenie kierunku kosmos-Ziemia dla służby stałej satelitarnej w zakresie
6700-7075 MHz dotyczy tylko łączy dosyłowych dla niegeostacjonarnych systemów
satelitarnych w służbie ruchomej satelitarnej i podlega koordynacji zgodnie z
Art. S9.11A. Użytkowanie pasma 6700-7075 MHz (kosmos-Ziemia) przez łącza
dosyłowe dla niegeostacjonarnych systemów satelitarnych w służbie ruchomej
satelitarnej nie podlega postanowieniom Art. S22.2.
S5.458C
Administracje przygotowujące przydziały w zakresie 7025-7075 MHz (Ziemia-kosmos)
dla geostacjonarnych systemów satelitarnych w służbie stałej satelitarnej po
dniu 17 listopada 1995 r., powinny konsultować się na podstawie stosownych
Zaleceń ITU-R, z administracjami, które powiadomiły i wprowadziły do użytku
satelitarne systemy niegeostacjonarne w tym zakresie częstotliwości przed dniem
18 listopada 1995 r., na prośbę późniejszych administracji. Ta konsultacja
powinna być przeprowadzona z myślą o ułatwieniu wspólnych operacji satelitarnych
systemów geostacjonarnych w służbie stałej satelitarnej i satelitarnych systemów
niegeostacjonarnych w tym zakresie.
S5.460
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 7145-7235 MHz jest przeznaczony także dla służby
badań kosmicznych (Ziemia-kosmos), na zasadzie pierwszej ważności, zależnie od
uzyskanego porozumienia, zgodnie z Art. S9.21. Użytkowanie zakresu 7145-7190 MHz
jest ograniczone do dalekiego kosmosu. W zakresie 7190-7235 MHz nie powinny
występować żadne emisje w dalekim kosmosie.
S5.461
Przeznaczenie dodatkowe: zakresy 7250-7375 MHz (kosmos-Ziemia) i 7900-8025 MHz
(Ziemia-kosmos) są przeznaczone także, na zasadach pierwszej ważności, dla
służby ruchomej satelitarnej, zależnie od uzyskanego porozumienia zgodnie z Art.
S9.21.
S5.462A
W Regionach 1 i 3 (z wyjątkiem Japonii), w zakresie 8025-8400 MHz, służba
satelitarna badań Ziemi wykorzystująca satelity geostacjonarne nie powinna
wytwarzać gęstości strumienia mocy przekraczającej następujących prowizorycznych
wartości dla kątów padania (¤), bez zezwolenia zainteresowanej administracji:
- 174 dB(W/m2) dla pasma o szerokości 4 kHz dla 0° <_ & <_ 5°
- 174 + 0,077 (¤ - 5) dB(W/m2) dla pasma o szerokości 4 kHz dla 5° <_ & <_ 25°
- 164 dB(W/m2) dla pasma o szerokości 4 kHz dla 25° <_ & <_ 90°
Wartości te są przedmiotem studiów na podstawie Uchwały 124.
S5.469
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w Bułgarii,
Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, na Litwie, w Mołdowie, Mongolii,
Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji,
Tadżykistanie, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakres 8500-8750 MHz przeznaczony
jest także, na zasadach pierwszej ważności, dla służb ruchomej lądowej i
radionawigacyjnej.
S5.470
Użytkowanie zakresu 7850-8850 MHz przez służbę radionawigacyjną lotniczą dotyczy
tylko pokładowych pomocy nawigacyjnych Dopplera z częstotliwością środkową 8800
MHz.
S5.472
W zakresach 8850-9000 MHz i 9200-9225 MHz służba radionawigacyjna morska jest
ograniczona do radarów nadbrzeżnych.
S5.473
Przeznaczenie dodatkowe: w Armenii, Austrii, Azerbejdżanie, na Białorusi, w
Bułgarii, na Kubie, w Gruzji, na Węgrzech, w Kazachstanie, Mołdowie, Mongolii,
Uzbekistanie, Polsce, Kirgistanie, na Słowacji, w Czechach, Rumunii, Rosji,
Tadżykistanie, Turkmenistanie i na Ukrainie, zakresy 8850-9000 MHz i 9200-9300
MHz przeznaczone są także, na zasadach pierwszej ważności, dla służby
radionawigacyjnej.
S5.474
W zakresie 9200-9500 MHz mogą być użytkowane przekaźniki
poszukiwawczo-ratownicze (SART) pod warunkiem uwzględnienia stosownego Zalecenia
ITU-R (patrz także Artykuł S31).
S5.475
Użytkowanie zakresu 9300-9500 MHz przez służbę radionawigacyjną lotniczą dotyczy
tylko pokładowych radarów meteorologicznych i radarów naziemnych. Dodatkowo
dopuszcza się użycie radiolatarni naziemnych w służbie radionawigacyjnej
lotniczej w zakresie 9300-9320 MHz pod warunkiem, że nie spowodują one
szkodliwych zakłóceń w służbie radionawigacyjnej morskiej. W zakresie 9300-9500
MHz radary naziemne używane dla celów meteorologicznych mają pierwszeństwo przed
innymi urządzeniami radiolokalizacyjnymi.
S5.476
W zakresie 9300-9320 MHz w służbie radionawigacyjnej, użytkowanie radarów
okrętowych innych niż istniejące w dniu 1 stycznia 1976 r. jest zabronione aż do
dnia 1 stycznia 2001 r.
S5.479
Zakres 9975-10025 MHz jest także przeznaczony dla służby meteorologicznej
satelitarnej, na zasadzie służby drugiej ważności, do użytku przez radary
meteorologiczne.
S5.482
W zakresie 10,6-10,68 GHz maksymalna równoważna izotropowa moc promieniowana
stacji pracujących w służbach stałych i ruchomych, z wyjątkiem ruchomych
lotniczych, powinna być ograniczona do 40 dBW, a moc dostarczana do anteny nie
powinna przekraczać -3 dBW. Limity te mogą być przekroczone pod warunkiem
uzyskania porozumienia zgodnie z Art. S9.21. Jakkolwiek, w Arabii Saudyjskiej,
Armenii, Azerbejdżanie, Bahrajnie, Bangladeszu, na Białorusi, w Chinach,
Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Gruzji, Indiach, Indonezji, Iranie, Iraku,
Japonii, Kazachstanie, Kuwejcie, na Łotwie, w Libanie, Mołdowie, Nigerii,
Uzbekistanie, Pakistanie, na Filipinach, w Katarze, Syrii, Kirgistanie, Rosji,
Tadżykistanie, Turkmenistanie i na Ukrainie, ograniczenia te nie obowiązują w
służbach stałej i ruchomej, z wyjątkiem ruchomej lotniczej.
S5.484
W Regionie 1 użytkowanie zakresu 10,7-11,7 GHz przez służbę stałą satelitarną
(Ziemia-kosmos) dotyczy tylko łączy dosyłowych dla służby radiodyfuzyjnej
satelitarnej.
S5.484A
Użytkowanie zakresów 10,95-11,2 GHz (kosmos-Ziemia), 11,45-11,7 GHz
(kosmos-Ziemia), 11,7-12,2 GHz (kosmos-Ziemia) w Regionie 2, 12,2-12,75 GHz
(kosmos-Ziemia) w Regionie 3, 12,5-12,75 GHz (kosmos-Ziemia) w Regionie 1,
13,75-14,5 GHz (Ziemia-kosmos), 17,8-18,6 GHz (kosmos-Ziemia), 19,7-20,2 GHz
(kosmos-Ziemia), 27,5-28,6 GHz (Ziemia-kosmos), 29,5-30 GHz (Ziemia-kosmos)
przez satelitarne systemy niegeostacjonarne i geostacjonarne w służbie stałej
satelitarnej zależy od postanowień Uchwały 130. Użytkowanie zakresu 17,8-18,1
GHz (kosmos-Ziemia) przez systemy służby stałej satelitarnej niegeostacjonarnej
jest również zależne od postanowień Uchwały 538.
S5.487
W zakresie 11,7-12,5 GHz w Regionach 1 i 3 służby: stała, stała satelitarna,
ruchoma z wyjątkiem ruchomej lotniczej i radiodyfuzyjna, zgodnie z ich
odpowiednimi przeznaczeniami, nie powinny powodować szkodliwych zakłóceń w
stacjach radiodyfuzji satelitarnej pracujących zgodnie z postanowieniami
zawartymi w Załączniku S30.
S5.497
Użytkowanie zakresu 13,25-13,4 GHz przez służbę radionawigacyjną lotniczą
dotyczy tylko pomocy nawigacyjnych Dopplera.
S5.501A
Przeznaczenie zakresu 13,4-13,75 GHz dla służby badań kosmicznych na zasadach
pierwszej ważności jest ograniczone do aktywnych czujników statków kosmicznych.
Inne użytkowanie tego zakresu przez służbę badań kosmicznych odbywa się na
zasadach drugiej ważności.
S5.501B
W zakresie 13,4-13,75 GHz, służby satelitarna badań Ziemi (aktywne) i badań
kosmicznych (aktywne) nie powinny powodować szkodliwych zakłóceń ani ograniczać
użytkowania i rozwoju służby radiolokalizacyjnej.
S5.502
Moc e.i.r.p. każdej emisji ze stacji naziemnej służby stałej satelitarnej w
zakresie 13,75-14 GHz powinna wynosić przynajmniej 68 dBW i nie powinna
przekraczać 85 dBW, z minimalną średnicą anteny 4,5 metra. Ponadto moc e.i.r.p.
uśredniona przez okres 1 sekundy, wypromieniowywana przez stacje służb
radiolokalizacyjnej i radionawigacyjnej w kierunku orbity geostacjonarnej, nie
powinna przekraczać 59 dBW.
S5.503
Geostacjonarne stacje kosmiczne służby badań kosmicznych w zakresie 13,75-14
GHz, co do których Biuro Radiokomunikacji otrzymało informacje wymagane do
wstępnej publikacji przed dniem 31 stycznia 1992 r., powinny pracować na
zasadach równoważności ze stacjami służby stałej satelitarnej; po tej dacie,
nowe kosmiczne stacje geostacjonarne w służbie badań kosmicznych będą działać na
zasadach służby drugiej ważności. Gęstość e.i.r.p. dla każdej stacji naziemnej
służby stałej satelitarnej nie powinna przekraczać 71 dBW na każde pasmo o
szerokości 6 MHz w zakresie częstotliwości 13,772-13,778 GHz, dopóki te
geostacjonarne stacje kosmiczne w służbie badań komicznych, co do których Biuro
Radiokomunikacji otrzymało informacje wymagane do wstępnej publikacji przed
dniem 31 stycznia 1992 roku, nie zaprzestaną pracy w tym zakresie. Automatyczna
kontrola mocy może być wykorzystana do zwiększenia gęstości e.i.r.p. powyżej 71
dBW w jakimkolwiek paśmie o szerokości 6 MHz w tym zakresie częstotliwości, aby
wyrównać straty spowodowane dodatkowym tłumieniem, wywołanym przez opady
atmosferyczne w stopniu, w którym gęstość strumienia mocy wytwarzana na stacji
kosmicznej służby stałej satelitarnej nie przekroczy wartości odpowiadającej
użyciu mocy e.i.r.p. 71 dBW na każde pasmo o szerokości 6 MHz w warunkach
bezchmurnego nieba.
S5.503A
Aż do dnia 1 stycznia 2000 r., stacje służby stałej satelitarnej nie powinny
powodować szkodliwych zakłóceń w pracy stacji kosmicznych niegeostacjonarnych w
służbach badań kosmicznych i satelitarnej badań Ziemi. Po tej dacie, stacje
kosmiczne niegeostacjonarne będą pracować na zasadach drugiej ważności w
odniesieniu do służby stałej satelitarnej. Dodatkowo, przy planowanym
wprowadzeniu stacji naziemnych w służbie stałej satelitarnej do pracy między
dniem 1 stycznia 2000 r. a dniem 1 stycznia 2001 r., w celu dostosowania potrzeb
radarów atmosferycznych pojazdów kosmicznych pracujących w zakresie
13,793-13,805 GHz, powinny wyniknąć korzyści z procesu konsultacji i informacji
określonej w Zaleceniu ITU-R S.A.1071.
S5.504
Użytkowanie zakresu 14-14,3 GHz przez służbę radionawigacyjną powinno być takie,
aby zapewnić wystarczającą ochronę dla stacji kosmicznych służby stałej
satelitarnej (patrz Zalecenie 708).
S5.506
Zakres 14-14,5 GHz może być użytkowany w ramach służby stałej satelitarnej
(Ziemia-kosmos) przez łącza dosyłowe służby radiodyfuzyjnej satelitarnej i
podlega koordynacji z innymi sieciami w służbie stałej satelitarnej. Takie
użytkowanie łączy dosyłowych jest zastrzeżone dla krajów spoza Europy.
S5.511A
Użytkowanie zakresu 15,43-15,63 GHz przez służbę stałą satelitarną
(kosmos-Ziemia) (patrz Uchwała 123) i (Ziemia-kosmos) dotyczy tylko łączy
dosyłowych niegeostacjonarnych systemów służby ruchomej satelitarnej i podlega
koordynacji zgodnie z Art. S9.11A. W kierunku kosmos-Ziemia, minimalny kąt
elewacji stacji naziemnej w odniesieniu do lokalnej płaszczyzny poziomej i
wzmocnienie w kierunku tej płaszczyzny oraz minimalne odległości koordynacji w
celu zabezpieczenia stacji naziemnej przed szkodliwymi zakłóceniami powinny być
zgodne z Zaleceniem ITU-R S.1341. Także w kierunku kosmos-Ziemia, nie powinny
być powodowane szkodliwe zakłócenia w pracy stacji służby radioastronomicznej,
wykorzystującej zakres 15,35-15,4 GHz. Progowe poziomy zakłóceń i towarzyszące
im ograniczenia gęstości strumienia mocy, które są szkodliwe dla pracy służby
radioastronomicznej, podane są w Zaleceniu ITU-R RA.769-1. Należy przedsięwziąć
specjalne środki w celu zabezpieczenia służby radioastronomicznej w zakresie
15,35-15,4 GHz.
S5.511C
Stacje pracujące w służbie radionawigacyjnej lotniczej powinny ograniczyć
skuteczną e.i.r.p. zgodnie z Zaleceniem ITU-R S.1340. Minimalna odległość
koordynacyjna wymagana dla ochrony stacji radionawigacji lotniczej (dotyczy Art.
S4.10) przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony łączy dosyłowych stacji
naziemnych i maksymalna e.i.r.p. transmitowana w kierunku lokalnej płaszczyzny
poziomej przez naziemną stację łączy dosyłowych, powinny być zgodne z Zaleceniem
ITU-R S.1340.
S5.511D
Systemy służby stałej satelitarnej, dla których Biuro Radiokomunikacji otrzymało
informację do wstępnej publikacji do dnia 21 listopada 1997 r., mogą pracować w
zakresach 15,4-15,43 GHz i 15,63-15,7 GHz w kierunku kosmos-Ziemia i 15,63-15,65
GHz w kierunku Ziemia-kosmos. W zakresach 15,4-15,43 GHz i 15,65-15,7 GHz,
emisje ze stacji kosmicznych niegeostacjonarnych nie powinny przekraczać
granicznej wartości gęstości strumienia mocy na powierzchni Ziemi -146
dB(W/m2/MHz) dla dowolnego kąta padania. W zakresie 15,63-15,65 GHz, gdy
administracja planuje emisję z niegeostacjonarnej stacji kosmicznej, która
przekracza poziom -146 dB(W/m2/MHz) dla dowolnego kąta padania, powinna ją
skoordynować stosownie do Art. S9.11A z zainteresowanymi administracjami. Stacje
w służbie stałej satelitarnej pracujące w zakresie 15,63-15,65 GHz w kierunku
Ziemia-kosmos nie powinny powodować szkodliwych zakłóceń w pracy stacji w
służbie radionawigacyjnej lotniczej (Art. S4.10 ma zastosowanie).
S5.516
Użytkowanie zakresu 17,3-18,1 GHz przez geostacjonarne systemy służby stałej
satelitarnej (Ziemia-kosmos) dotyczy tylko łączy dosyłowych dla służby
radiodyfuzyjnej satelitarnej. Warunki użytkowania zakresu 17,3-17,8 GHz w
Regionie 2 przez łącza dosyłowe dla służby radiodyfuzyjnej satelitarnej w
zakresie 12,2-12,7 GHz są określone w Artykule S11. Użytkowanie zakresów
17,3-18,1 GHz (Ziemia-kosmos) w Regionach 1 i 3 oraz 17,8-18,1 GHz
(Ziemia-kosmos) w Regionie 2 przez niegeostacjonarne systemy satelitarne służby
stałej satelitarnej powinno odpowiadać postanowieniom Uchwały 538.
S5.519
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 18,1-18,3 GHz jest także przeznaczony, na
zasadach pierwszej ważności, dla służby meteorologicznej satelitarnej
(kosmos-Ziemia). Takie użytkowanie dotyczy tylko satelitów geostacjonarnych i
powinno być zgodne z postanowieniami Artykułu S21, Tabeli S21-4.
S5.520
Użytkowanie zakresu 18,1-18,4 GHz przez służbę stałą satelitarną (Ziemia-kosmos)
dotyczy tylko łączy dosyłowych dla służby radiodyfuzyjnej satelitarnej.
S5.522
Administracje przydzielające częstotliwości w zakresie 18,6-18,8 GHz dla stacji
służby stałej i ruchomej proszone są o uwzględnienie biernych czujników
pracujących w służbie satelitarnej badań Ziemi i służbie badań kosmicznych. W
tym zakresie administracje powinny starać się jak najbardziej ograniczyć zarówno
moc dostarczaną przez nadajnik do anteny, jak również e.i.r.p., tak aby
zmniejszyć do minimum ryzyko powstania zakłóceń w pracy czujników biernych.
S5.523
Przydzielając częstotliwości stacjom pracującym w służbie stałej satelitarnej, w
kierunku kosmos-Ziemia, administracje są zobowiązane do ograniczenia w możliwym
stopniu gęstości strumienia mocy na powierzchni Ziemi w zakresie 18,6-18,8 GHz,
aby zmniejszyć ryzyko powstania zakłóceń w pracy biernych czujników w służbach:
satelitarnej badań Ziemi i badań kosmicznych.
S5.523A
Użytkowanie zakresów: 18,8-19,3 GHz (kosmos-Ziemia) i 28,6-29,1 GHz
(Ziemia-kosmos) przez geostacjonarne i niegeostacjonarne sieci służb stałych
satelitarnych wymaga wprowadzenia postanowień Art. S9.11A, ale nie podlega
postanowieniom Art. S22.2. Administracje posiadające sieci geostacjonarne,
skoordynowane przed dniem 18 listopada 1995 r., powinny współpracować w celu
maksymalnego rozszerzenia obowiązku koordynacji, zgodnie z Art. S9.11A, z
sieciami niegeostacjonarnymi, o których Biuro Radiokomunikacji otrzymało
zawiadomienie przed tą datą, z myślą o osiągnięciu wyników akceptowanych przez
wszystkie zainteresowane strony. Sieci niegeostacjonarne nie powinny powodować
nie dających się zaakceptować zakłóceń w geostacjonarnych sieciach służby stałej
satelitarnej, dla których informacje zawarte w Załączniku 3 są traktowane jako
otrzymane przez Biuro Radiokomunikacji przed dniem 18 listopada 1995 r.
S5.523B
Użytkowanie zakresu 19,3-19,6 GHz (Ziemia-kosmos) przez służbę stałą satelitarną
jest ograniczone tylko do linii dosyłowych dla niegeostacjonarnych systemów
służby ruchomej satelitarnej. Takie użytkowanie wymaga zastosowania postanowień
Art. S9.11A i nie stosuje się do niego postanowień Art. S22.2.
S5.523C
Art. S22. 2 powinien być nadal stosowany w zakresach 19,3-19,6 GHz i 29,1-29,4
GHz pomiędzy liniami dosyłowymi sieci niegeostacjonarnych służby ruchomej
satelitarnej i tymi sieciami służby stałej satelitarnej, dla których pełna
informacja koordynacyjna Załącznika S4 lub notyfikacja uznawana jest jako
otrzymana przez Biuro Radiokomunikacji przed dniem 18 listopada 1995 r.
S5.523D
Użytkowanie zakresu 19,3-19,7 GHz (kosmos-Ziemia) przez systemy geostacjonarne
służby stałej satelitarnej i przez linie dosyłowe dla niegeostacjonarnych
systemów satelitarnych służby ruchomej satelitarnej wymaga zastosowania
postanowień Art. S9.11A, ale nie stosuje się do niego postanowień Art. S22.2.
Użytkowanie tego zakresu przez inne niegeostacjonarne systemy służby stałej
satelitarnej lub w przypadkach wskazanych w Art. S5.523C i S5.523E nie podlega
postanowieniom Art. S9.11A, lecz powinno podlegać procedurom Artykułów: S9 (z
wyjątkiem Art. S9.11A) i S11 oraz postanowieniom Art. S22.2.
S5.523E
Art. S22. 2 powinien być nadal stosowany w zakresach 19,6-19,7 GHz i 29,4-29,5
GHz pomiędzy liniami dosyłowymi niegeostacjonarnych sieci służby ruchomej
satelitarnej i tymi sieciami służby stałej satelitarnej, dla których pełna
informacja o koordynacji Załącznika S4 lub notyfikacja jest uznawana jako
otrzymana przez Biuro Radiokomunikacji do dnia 21 listopada 1997 r.
S5.525
W celu ułatwienia międzyregionalnej koordynacji pomiędzy sieciami w służbach:
ruchomej satelitarnej i stałej satelitarnej, te częstotliwości nośne w służbie
ruchomej satelitarnej, które są najbardziej podatne na zakłócenia, powinny być,
o ile to praktycznie możliwe, umiejscowione w wyższych częściach zakresów:
19,7-20,2 GHz i 29,5-30 GHz.
S5.526
W zakresach 19,7-20,2 GHz i 29,5-30 GHz w Regionie 2 oraz w zakresach 20,1-20,2
GHz i 29,9-30 GHz w Regionach 1 i 3 sieci, które pracują zarówno w służbie
stałej satelitarnej jak również w służbie ruchomej satelitarnej mogą posiadać
łącza pomiędzy stacjami naziemnymi w określonych lub nieokreślonych punktach lub
w czasie ruchu, wykorzystując jeden lub więcej satelitów do komunikacji
punkt-punkt i punkt-wielopunkt.
S5.527
Postanowienia Art. S4.10 nie dotyczą służby ruchomej satelitarnej w zakresach:
19,7-20,2 GHz i 29,5-30 GHz.
S5.530
W Regionach 1 i 3 przeznaczenie dla służby radiodyfuzyjnej satelitarnej w
zakresie 21,4-22 GHz powinno być wprowadzone w życie do dnia 1 kwietnia 2007 r.
Wykorzystanie tego zakresu przez służbę radiodyfuzyjną satelitarną po tej dacie
i na tymczasowej zasadzie przed tą datą podlega postanowieniom Uchwały 525.
S5.532
Użytkowanie zakresu 22,21-22,5 GHz przez służby: satelitarną badań Ziemi
(bierne) i badań kosmicznych (bierne) nie może narzucać ograniczeń służbom:
stałej i ruchomej z wyjątkiem ruchomej lotniczej.
S5.535A
Użytkowanie zakresu 29,1-29,5 GHz (Ziemia-kosmos) przez służbę stałą satelitarną
jest ograniczone tylko do geostacjonarnych systemów satelitarnych i do linii
dosyłowych dla niegeostacjonarnych systemów satelitarnych w służbie ruchomej
satelitarnej. Takie użytkowanie wymaga zastosowania postanowień Art. S9.11A, ale
nie należy tu stosować postanowień Art. S22.2, z wyjątkami wskazanymi w Art.
S5.523C i S5.523E, gdzie takie użytkowanie nie podlega postanowieniom Art.
S9.11A, choć nadal powinno podlegać postanowieniom Artykułu: S9 (z wyjątkiem
Art. S9.11A) i procedurom Art. S11 oraz postanowieniom Art. S22.2.
S5.536B
W Niemczech, Arabii Saudyjskiej, Austrii, Belgii, Brazylii, Bułgarii, Chinach,
Republice Korei, Danii, Egipcie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Hiszpanii,
Estonii, Finlandii, Francji, na Węgrzech, w Indiach, Islamskiej Republice Iranu,
Irlandii, Izraelu, we Włoszech, w Jordanii, Kenii, Kuwejcie, Libanie, Libii,
Liechtensteinie, na Litwie, w Mołdowie, Norwegii, Omanie, Ugandzie, Pakistanie,
na Filipinach, w Polsce, Portugalii, Syrii, Słowacji, Republice Czeskiej,
Rumunii, Wielkiej Brytanii, Singapurze, Szwecji, Szwajcarii, Tanzanii, Turcji,
Wietnamie i Zimbabwe stacje lądowe pracujące w służbie satelitarnej badań Ziemi
w zakresie 25,5-27 GHz nie powinny domagać się ochrony lub ograniczać
użytkowania lub rozwoju stacji służb stałych i ruchomych.
S5.538
Przeznaczenie dodatkowe: zakresy 27,500-27,501 GHz i 29,999-30,000 GHz są
przeznaczone także dla służby stałej satelitarnej (kosmos-Ziemia) na zasadach
pierwszej ważności dla transmisji radiolatarni przeznaczonych do kontroli mocy
linii dosyłowych w kierunku Ziemia-kosmos. Takie transmisje kosmos-Ziemia nie
powinny przekraczać +10 dBW e.i.r.p. w kierunku sąsiednich satelitów na orbicie
geostacjonarnej. W zakresie 27,500-27,501 GHz, takie transmisje kosmos-Ziemia
nie powinny wytwarzać gęstości strumienia mocy, przekraczającej na powierzchni
Ziemi wartość określoną w Artykule S21, Tabeli S21-4.
S5.539
Zakres 27,5-30 GHz może być użytkowany przez służbę stałą satelitarną
(Ziemia-kosmos) dla zapewnienia linii dosyłowych dla służby radiodyfuzyjnej
satelitarnej.
S5.540
Przeznaczenie dodatkowe: zakres 27,501-29,999 GHz jest przeznaczony także dla
służby stałej satelitarnej (kosmos-Ziemia), na zasadach drugiej ważności, dla
transmisji prowadzonych przez radiolatarnie przeznaczone do celów kontroli mocy
linii dosyłowych na kierunku Ziemia-kosmos.
S5.541
W zakresie 28,5-30 GHz służba satelitarna badań Ziemi jest ograniczona do
przesyłania danych między stacjami i nie jest przeznaczona w pierwszej
kolejności do gromadzenia informacji przy pomocy czujników aktywnych lub
biernych.
S5.541A
Linie dosyłowe niegeostacjonarnych sieci służby ruchomej satelitarnej i
geostacjonarnych sieci służby stałej satelitarnej pracujące w zakresie 29,1-29,5
GHz (Ziemia-kosmos) powinny stosować adaptacyjną kontrolę mocy na kierunku
Ziemia-kosmos lub inne metody kompensacji zaników, pozwalające na prowadzenie
transmisji stacji naziemnej na poziomie mocy wystarczającym by zapewnić pożądaną
jakość łączy i jednocześnie zmniejszyć poziom wzajemnych zakłóceń między
sieciami. Te metody powinny być stosowane przez sieci, dla których informacja o
koordynacji wg Załącznika S4 jest uznawana jako otrzymana przez Biuro
Radiokomunikacji po dniu 17 maja 1996 r. i do czasu, aż będą zmienione przez
przyszłą kompetentną Konferencję. Administracje przedkładające informację
Załącznika S4 do koordynacji przed tą datą zachęca się, by wykorzystywały te
techniki w maksymalnym stopniu. Wskazane tu metody będą również zrewidowane
przez ITU-R. (zob. Uchwała 121).
S5.543
Zakres 29,95-30 GHz może być użytkowany dla łączy kosmos-kosmos w służbie
satelitarnej badań Ziemi do celów telemetrii, śledzenia i celów kontrolnych, na
zasadach drugiej ważności.
S5.546
Odmienna kategoria służby: w Arabii Saudyjskiej, Armenii, Azerbejdżanie, na
Białorusi, w Bułgarii, Egipcie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Hiszpanii,
Estonii, Finlandii, Gruzji, na Węgrzech, Iranie, Izraelu, Jordanii,
Kazachstanie, na Łotwie, w Libanie, Mołdowie, Mongolii, Uzbekistanie, Polsce,
Syrii, Kirgistanie, Rumunii, Wielkiej Brytanii, Rosji, Tadżykistanie,
Turkmenistanie, Turcji i na Ukrainie, zakres 31-31,3 GHz przeznaczony jest dla
służby stałej i ruchomej z wyjątkiem ruchomej lotniczej, na zasadach pierwszej
ważności (patrz Art. S5.33).
S5.547
Zakresy 31,8-33,4 GHz, 51,4-52,6 GHz, 55,78-59 GHz i 64-66 GHz są dostępne dla
zastosowań o dużym zagęszczeniu w służbie stałej (zob. Uchwała 726).
S5.548
Administracje projektujące systemy dla służb: międzysatelitarnej i
radionawigacyjnej w zakresie 32-33 GHz oraz dla służby badań kosmicznych (daleki
kosmos) w zakresie 31,8-32,3 GHz powinny podjąć wszelkie możliwe środki dla
uniknięcia szkodliwych zakłóceń pomiędzy tymi służbami, mając na uwadze aspekty
bezpieczeństwa służby radionawigacyjnej (patrz Zalecenie 707).
S5.551A
W zakresie 35,5-36,0 GHz aktywne czujniki statków kosmicznych w służbach
satelitarnej badań Ziemi i badań kosmicznych nie powinny powodować szkodliwych
zakłóceń, ani domagać się ochrony, czy w inny sposób nakładać ograniczenia w
pracy lub rozwoju służby radiolokalizacyjnej, służby pomocy meteorologicznych i
innych służbach, dla których dokonano przeznaczenia na zasadach pierwszej
ważności.
S5.552A
Przeznaczenie dla służby stałej w zakresach 47,2-47,5 GHz i 47,9-48,2 GHz ma być
wykorzystywane przez platformy stratosferyczne.
S5.553
W zakresach 43,5-47 GHz, 66-71 GHz, 95-100 GHz, 134-142 GHz, 190-200 GHz i
252-265 GHz mogą pracować stacje naziemnej służby ruchomej pod warunkiem, że nie
będą powodować szkodliwych zakłóceń w służbach radiokomunikacji kosmicznej, dla
których te zakresy są przeznaczone (patrz Art. S5.43).
S5.554
W zakresach 43,5-47 GHz, 66-71 GHz, 95-100 GHz, 134-142 GHz, 190-200 GHz i
252-265 GHz dopuszczone są także łącza satelitarne łączące stacje naziemne w
określonych, stałych punktach, jeżeli są wykorzystywane w połączeniu ze służbą
ruchomą satelitarną lub służbą radionawigacyjną satelitarną.
S5.555
Przeznaczenie dodatkowe: zakresy 48,94-49,04 GHz, 97,88-98,08 GHz, 140,69-140,90
GHz, 144,68-144,98 GHz, 145,45-145,75 GHz, 146,82-147,12 GHz, 250-251 GHz i
262,24-262,76 GHz są przeznaczone także dla służby radioastronomicznej na
zasadzie pierwszej ważności.
S5.556
W zakresach 51,4-54,25 GHz, 58,2-59 GHz, 64-65 GHz, 72,77-72,91 GHz i
93,07-93,27 GHz mogą być przeprowadzane obserwacje radioastronomiczne, zgodnie z
porozumieniami krajowymi.
S5.558
W zakresach 55,78-58,2 GHz, 59-64 GHz, 66-71 GHz, 116-134 GHz, 170-182 GHz i
185-190 GHz mogą pracować stacje w służbie ruchomej lotniczej pod warunkiem, że
nie będą powodować szkodliwych zakłóceń w służbie międzysatelitarnej (patrz Art.
S5.43).
S5.559
W zakresach 59-64 GHz i 126-134 GHz mogą pracować radary na pokładach samolotów
w służbie radiolokalizacyjnej pod warunkiem, że nie spowoduje to szkodliwych
zakłóceń w służbie międzysatelitarnej (patrz Art. S5.43).
S5.560
W zakresie 78-79 GHz mogą pracować radary umieszczone na stacjach kosmicznych,
na zasadach pierwszej ważności, w służbie satelitarnej badań Ziemi i w służbie
badań kosmicznych.
S5.561
W zakresie 84-86 GHz stacje służb: stałej, ruchomej i radiodyfuzyjnej nie
powinny powodować szkodliwych zakłóceń w stacjach radiodyfuzji satelitarnej,
pracujących zgodnie z decyzjami odpowiedniej konferencji planowania przydziałów
częstotliwości dla służby radiodyfuzyjnej satelitarnej.
S5.562
Użytkowanie zakresu 94-94,1 GHz przez służby satelitarną badań Ziemi (aktywne) i
badań kosmicznych (aktywne) jest ograniczone do radarów śledzących chmury
umieszczonych na pokładach pojazdów kosmicznych.
S5.565
Administracje mogą użytkować zakres częstotliwości 275-400 GHz dla badań i
rozwoju różnych służb: aktywnych i biernych. W tym zakresie istnieje potrzeba
pomiarów następujących linii widmowych dla służb biernych:
- służba radioastronomiczna: 278-280 GHz i 343-348 GHz;
- służba badań kosmicznych (bierna) i służba satelitarna badań Ziemi (bierna):
275-277 GHz, 300-302 GHz, 324-326 GHz, 345-347 GHz, 363-365 GHz i 379-381 GHz.
Przyszłe prace w zakresie tej, w większości niezbadanej, części widma mogą
ujawnić dodatkowe linie widma i pasma ciągłe, istotne dla służb biernych. Zaleca
się administracjom podjęcie wszelkich praktycznych działań dla ochrony tych
służb biernych przed szkodliwymi zakłóceniami, do czasu następnej kompetentnej
światowej konferencji radiokomunikacyjnej.
Objaśnienia:
POL oznacza narodowe warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów
częstotliwości, obowiązujące wyłącznie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w
formie uwag krajowych.
(R) oznacza łączność głównie wzdłuż krajowych i międzynarodowych tras lotnictwa
cywilnego.
S5.xxx oznacza międzynarodowe warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów
częstotliwości, obowiązujące także na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w
formie uwag Regulaminu Radiokomunikacyjnego, uzupełniającego postanowienia
Konstytucji i Konwencji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego,
sporządzonych w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz.
196).
(OR) oznacza łączność głównie poza krajowymi i międzynarodowymi trasami
lotnictwa cywilnego.
Uchwała oznacza Uchwałę Konferencji Radiokomunikacyjnej stanowiąca integralną
część Regulaminu Radiokomunikacyjnego.
Załączniki oznaczają Załączniki do Regulaminu Radiokomunikacyjnego.
* Tabela przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości została opracowana
na podstawie Konstytucji i Konwencji Światowego Związku Telekomunikacyjnego,
sporządzonych w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz.
196) - Art. S5 Regulaminu Radiokomunikacyjnego w brzmieniu obowiązującym
Rzeczpospolitą Polską od dnia 1 stycznia 1999 r.
* Warunki wykorzystania częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej wynikają z Konstytucji i Konwencji Międzynarodowego
Związku Telekomunikacyjnego sporządzonych w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. (Dz.
U. z 1998 r. Nr 35, poz. 196) oraz z uwarunkowań krajowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania
zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz trybu
postępowania przed tymi organami.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1253)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniach
pieniężnych i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby
wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr 111, poz. 537, z 1995 r. Nr 138, poz. 681, z
1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 80, poz. 902) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w
sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom
zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla,
kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz trybu postępowania przed
tymi organami (Dz. U. Nr 136, poz. 707 i z 1996 r. Nr 58, poz. 266) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1 wyrazy "31 grudnia 1956 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1959
r.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie ewidencji
wojskowej, a w razie jej braku - na podstawie przedłożonych przez wnioskodawcę
innych dowodów oraz przeprowadzonego w koniecznym zakresie postępowania
wyjaśniającego, w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Organ prowadzący postępowanie zasięga opinii właściwego stowarzyszenia
zrzeszającego byłych żołnierzy górników, a także w razie potrzeby Centralnego
Archiwum Wojskowego, archiwów państwowych i innych instytucji.",
c) w ust. 2a wyrazy "po dniu 1 stycznia 1957 r." zastępuje się wyrazami "po
odbyciu zastępczej służby wojskowej";
2) w § 4 w ust. 1 po wyrazach "Dz. U. Nr 111, poz. 537" dodaje się wyrazy ", z
1995 r. Nr 138, poz. 681, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 80, poz.
902".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 23 grudnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków ustalania uposażenia przyjmowanego za podstawę
wymiaru świadczeń emerytalnych strażaków, którzy nie zostali powołani lub
mianowani na stanowiska służbowe w Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1254)
Na podstawie art. 129 ust. 11 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45,
poz. 436) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Uposażenie przyjmowane za podstawę wymiaru świadczeń emerytalnych dla
strażaków, którzy nie zostali powołani lub mianowani na stanowiska służbowe w
Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "strażakami", stanowi:
1) uposażenie zasadnicze strażaka Państwowej Straży Pożarnej nie objętego
obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi w stawkach
przysługujących na stanowisku porównywalnym do stanowiska zajmowanego przez
strażaka w dniu zakończenia okresu zatrudnienia traktowanego jako służba w
Państwowej Straży Pożarnej,
2) dodatek za posiadany stopień pożarniczy w stawkach przewidzianych dla
porównywalnego stopnia strażaka Państwowej Straży Pożarnej nie objętego
obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi,
3) dodatek za lata służby dla strażaków, wobec których zakończenie okresu
traktowanego jako służba w Państwowej Straży Pożarnej nastąpiło przed dniem 1
lipca 1997 r.,
4) wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat dla strażaków, wobec
których zakończenie okresu traktowanego jako służba w Państwowej Straży Pożarnej
nastąpiło po terminie określonym w pkt 3,
5) dodatek służbowy w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
6) 1/12 nagrody rocznej obliczonej od składników uposażenia wymienionych w pkt
1-5.
2. Dla strażaków, wobec których zakończenie okresu zatrudnienia traktowanego
jako służba w Państwowej Straży Pożarnej nastąpiło przed dniem 1 lipca 1995 r.,
uposażenie zasadnicze przyjmuje się w maksymalnej stawce uposażenia
zasadniczego, przewidzianej dla grupy uposażenia, do której jest zaszeregowane
stanowisko strażaka Państwowej Straży Pożarnej.
3. Dodatek za lata służby oraz wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi
lat ustala się stosownie do przepisów o uposażeniu strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
4. Uposażenie zasadnicze oraz dodatki i wzrost, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4,
przyjmuje się w stawkach obowiązujących w dniu zakończenia okresu traktowanego
jako służba w Państwowej Straży Pożarnej.
§ 2. 1. Wykaz stanowisk do porównywalnych stanowisk strażaków Państwowej Straży
Pożarnej oraz grup uposażenia i wysokości dodatku służbowego określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
2. Wykaz stopni pożarniczych strażaków, porównywalnych do stopni strażaków
Państwowej Straży Pożarnej, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
23 grudnia 1999 r. (poz. 1254)
Załącznik nr 1
WYKAZ STANOWISK STRAŻAKÓW DO PORÓWNYWALNYCH STANOWISK STRAŻAKÓW PAŃSTWOWEJ
STRAŻY POŻARNEJ ORAZ GRUP UPOSAŻENIA I WYSOKOŚCI DODATKU SŁUŻBOWEGO
Lp.Stanowisko strażakaPorównywalne stanowisko strażaka Państwowej Straży
PożarnejGrupa uposażeniaDodatek służbowy (określony procentowo) na
stanowisku strażaka Państwowej Straży Pożarnej w latach:
od 26.05. do 31.12.941995199619971998od 1.01. do 30.06.1999
1główny inspektor ochrony przeciwpożarowej w ministerstwie (urzędzie
centralnym)dyrektor biura w Komendzie Głównej02493646414048
2główny inspektor ochrony przeciwpożarowej w Dyrekcji Generalnej PKP
(równorzędne)doradca komendanta w Komendzie Głównej04453440354243
3główny specjalista w ministerstwie (urzędzie centralnym) lub w
przedsiębiorstwie o zasięgu ogólnokrajowymgłówny specjalista w Komendzie
Głównej05473438353742
4starszy inspektor, starszy specjalista ochrony przeciwpożarowej w
ministerstwie (urzędzie centralnym) lub w przedsiębiorstwie o zasięgu
ogólnokrajowymstarszy oficer w Komendzie Głównej08262729302835
5komendant (kierownik) zakładowej straży pożarnej, składającej się co
najmniej z dwóch oddziałów (jednostek ratowniczo-gaśniczych), przy liczbie
powyżej 20 etatów na zmianie służbowej w każdym oddzialekomendant
powiatowy (rejonowy)06302227313234
6zastępca komendanta (kierownika) zakładowej straży pożarnej, składającej
się co najmniej z dwóch oddziałów (jednostek ratowniczo-gaśniczych), przy
liczbie powyżej 20 etatów na zmianie służbowej w każdym oddzialezastępca
komendanta powiatowego (rejonowego)07172024283125
7komendant zakładowej straży pożarnej, kierownik jednostki ochrony
przeciwpożarowej, szef służby ratowniczej, dowódca stacji ratowniczej -
powyżej 20 etatów na zmianie służbowejdowódca jednostki
ratowniczo-gaśniczej07201418202324
- do 20 etatów na zmianie służbowejdowódca jednostki
ratowniczo-gaśniczej08241115172034
8zastępca komendanta zakładowej straży pożarnej, zastępca kierownika
jednostki ochrony przeciwpożarowej, zastępca szefa służby ratowniczej,
zastępca dowódcy stacji ratowniczej - powyżej 20 etatów na zmianie
służbowejzastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej08161012151720
- do 20 etatów na zmianie służbowejzastępca dowódcy jednostki
ratowniczo-gaśniczej092679111435
9specjalista ochrony przeciwpożarowej, inspektor ochrony
przeciwpożarowejstarszy oficer w komendzie powiatowej
(rejonowej)10131214151817
10dowódca kompanii, dowódca plutonu, szef zmianydowódca zmiany w jednostce
ratowniczo-gaśniczej12131112111416
11dowódca sekcji, dowódca zmiany w kopalnidowódca sekcji w jednostce
ratowniczo-gaśniczej14119991216
12specjalista techniczny ds. zabezpieczenia pożarowegospecjalista w
jednostce ratowniczo-gaśniczej14111316161818
13starszy instruktorstarszy inspektor w komendzie powiatowej
(rejonowej)14131314141512
14instruktorinspektor w komendzie powiatowej (rejonowej)15121110111213
15dowódca zastępu, dowódca drużynydowódca zastępu w jednostce
ratowniczo-gaśniczej1510678115
16kierowca operator sprzętu specjalnego, kierowca-mechanikoperator sprzętu
specjalnego w jednostce ratowniczo-gaśniczej1698891214
17specjalista ratownikspecjalista ratownik w jednostce
ratowniczo-gaśniczej168776812
18przodownik roty, starszy ratownik ochrony przeciwpożarowejstarszy
ratownik w jednostce ratowniczo-gaśniczej178777913
19telefonista, dyżurny punktu alarmowego, operator urządzeń
alarmowychdyspozytor w jednostce ratowniczo-gaśniczej1798881114
20starszy technik, konserwator sprzętu przeciwpożarowego, samodzielny
pracownik ds. pracowniczych, mechanik sprzętustarszy technik w jednostce
ratowniczo-gaśniczej17161616151720
21kierowcastarszy ratownik-kierowca w jednostce
ratowniczo-gaśniczej1788881014
22technik, pomocnik mechanika sprzętutechnik w jednostce
ratowniczo-gaśniczej18161717171716
23pomocnik przodownika roty, dyżurny ochrony obiektu, ratownikratownik w
jednostce ratowniczo-gaśniczej1989881113
24młodszy ratownik, strażakmłodszy ratownik w jednostce
ratowniczo-gaśniczej21111311101413
Załącznik nr 2
Wykaz stopni pożarniczych strażaków, porównywalnych do stopni strażaków
Państwowej Straży Pożarnej
Stopień pożarniczy strażakaStopień strażaka Państwowej Straży Pożarnej
strażakstrażak
starszy strażakstarszy strażak
kapral pożarnictwasekcyjny
starszy kapral pożarnictwastarszy sekcyjny
plutonowy pożarnictwamłodszy ogniomistrz
ogniomistrz pożarnictwaogniomistrz
starszy ogniomistrz pożarnictwastarszy ogniomistrz
młodszy chorąży pożarnictwamłodszy aspirant
chorąży pożarnictwaaspirant
starszy chorąży pożarnictwastarszy aspirant
podporucznik pożarnictwamłodszy kapitan
porucznik pożarnictwakapitan
kapitan pożarnictwastarszy kapitan
major pożarnictwamłodszy brygadier
podpułkownik pożarnictwabrygadier
pułkownik pożarnictwastarszy brygadier
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1999 r.
o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie
niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1255)
Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb kształtowania wynagrodzeń w państwowej
sferze budżetowej oraz limity zatrudnienia dla osób objętych mnożnikowymi
systemami wynagrodzeń.
Art. 2. Przez użyte w ustawie określenia:
1) państwowa sfera budżetowa - rozumie się państwowe jednostki budżetowe,
państwowe zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze państwowych jednostek
budżetowych, które prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w art.
18-20 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155,
poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778),
zwanej dalej "ustawą o finansach publicznych", oraz państwowe szkoły wyższe i
inne jednostki prowadzące gospodarkę finansową na zasadach określonych w art. 30
ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz.
385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43,
poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121,
poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1115 i 1118), zwanej dalej "ustawą o szkolnictwie wyższym",
2) pracownicy - rozumie się osoby zatrudnione w jednostkach, o których mowa w
pkt 1, oraz żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową, jako służbę stałą lub
kontraktową, żołnierzy pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową,
funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej - z
wyjątkiem pełniących służbę kandydacką - oraz funkcjonariuszy Urzędu Ochrony
Państwa, Służby Więziennej i Służby Celnej,
3) wynagrodzenia - rozumie się wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze
stosunku pracy osób zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz
uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe, a także zapomogi przysługujące na
podstawie odrębnych ustaw żołnierzom i funkcjonariuszom, o których mowa w pkt 2,
4) średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń - rozumie się wzrost wynagrodzeń
na dany rok budżetowy w stosunku do roku poprzedniego,
5) limity zatrudnienia - rozumie się średnioroczny stan zatrudnienia, w
przeliczeniu na pełnozatrudnionych, który nie może być przekroczony,
6) kwoty bazowe - rozumie się prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej
sferze budżetowej z 1999 r. w wysokości 1 135,40 zł, odpowiednio przeliczone dla
osób, o których mowa w art. 5 pkt 1, zgodnie z ustawą z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162,
poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz.
802 i Nr 78, poz. 875).
Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) pracowników zatrudnionych w urzędach organów władzy państwowej, kontroli,
ochrony prawa, sądach i trybunałach, wymienionych w art. 83 ust. 2 ustawy o
finansach publicznych, oraz w Rządowym Centrum Legislacji,
2) pracowników zatrudnionych w placówkach zagranicznych,
3) osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych.
Art. 4. 1. Kwoty bazowe waloryzowane są corocznie średniorocznym wskaźnikiem
wzrostu wynagrodzeń.
2. Wynagrodzenia osób nie objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń
waloryzowane są średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń.
3. Średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń może być różny dla poszczególnych
grup pracowników.
Art. 5. Pracownikami państwowej sfery budżetowej są:
1) osoby objęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń:
a) osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, członkowie korpusu służby
cywilnej, etatowi członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych, sądowi
kuratorzy zawodowi, komornicy sądowi, asesorzy i aplikanci sądowi i
prokuratorscy, funkcjonariusze Służby Celnej,
b) sędziowie i prokuratorzy,
c) żołnierze i funkcjonariusze, o których mowa w art. 2 pkt 2, którzy podjęli
służbę przed dniem 1 stycznia 1999 r.,
d) żołnierze zawodowi i funkcjonariusze, o których mowa w art. 2 pkt 2, którzy
podjęli służbę po dniu 1 stycznia 1999 r.,
2) osoby nie objęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń.
Art. 6. 1. Podstawę do określenia wynagrodzeń w roku budżetowym dla osób, o
których mowa w art. 5 pkt 1, stanowią:
1) limity zatrudnienia określane w ustawie budżetowej dla poszczególnych grup
osób, w częściach i działach klasyfikacji dochodów i wydatków,
2) kwoty bazowe,
3) ustalone w odrębnych przepisach wielokrotności kwot bazowych,
4) pozostałe składniki wynagrodzenia z roku poprzedniego zwaloryzowane
średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń oraz dodatkowe wynagrodzenie
roczne, wypłacane na podstawie odrębnych przepisów.
2. Podstawę do określenia wynagrodzeń w roku budżetowym dla pracowników, o
których mowa w art. 5 pkt 2, stanowią wynagrodzenia z roku poprzedniego, łącznie
z dodatkowym wynagrodzeniem rocznym, bez zwiększeń, które mogą wynikać z
przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 pkt 1-4, waloryzowane
średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń, ustalonym w ustawie budżetowej.
Art. 7. 1. Średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń, o których mowa w art. 6
ust. 2, są corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji do
Spraw Społeczno-Gospodarczych.
2. Rada Ministrów, w terminie do dnia 15 czerwca każdego roku, przedkłada
Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, a także ogólnokrajowym
organizacjom związków zawodowych zrzeszających pracowników państwowej sfery
budżetowej w celu wyrażenia opinii, propozycję średniorocznych wskaźników
wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok następny. Wraz z tą
propozycją Rada Ministrów przedkłada informację o:
1) prognozowanej dynamice produktu krajowego brutto,
2) prognozowanych zmianach cen towarów i usług konsumpcyjnych,
3) prognozowanym wzroście wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w sektorze
przedsiębiorstw,
4) prognozowanym zatrudnieniu w gospodarce narodowej,
5) prognozowanych zmianach w stopie bezrobocia,
6) prognozowanym zatrudnieniu w państwowej sferze budżetowej,
7) wynagrodzeniach z roku poprzedniego pozostałych pracowników państwowej sfery
budżetowej nie objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń.
3. Nieprzedstawienie przez organizacje związków zawodowych opinii, w terminie 20
dni od dnia przedłożenia propozycji, uważa się za rezygnację z prawa jej
wyrażenia.
4. Jeżeli Trójstronna Komisja do Spraw Społeczno-Gospodarczych uzgodni wysokość
średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej,
Rada Ministrów jest zobowiązana do uwzględnienia w projekcie ustawy budżetowej
wynagrodzeń zapewniających osiągnięcie uzgodnionej wysokości wskaźników.
5. Jeżeli w ciągu 35 dni od dnia przedstawienia propozycji, o których mowa w
ust. 2, nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych, Rada Ministrów przyjmie do projektu ustawy budżetowej
średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na
rok następny, z tym że nie mogą być one niższe od wskaźników zawartych w
propozycji, o której mowa w ust. 2.
Art. 8. Podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej
następuje w ciągu 3 miesięcy po ogłoszeniu ustawy budżetowej, z wyrównaniem od
dnia 1 stycznia danego roku.
Art. 9. 1. W ustawie budżetowej ustala się:
1) w państwowych jednostkach budżetowych limity zatrudnienia dla poszczególnych
grup osób, o których mowa w art. 5 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 2, w podziale na
części i działy klasyfikacji dochodów i wydatków,
2) kwoty bazowe,
3) średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej,
4) kwoty wynagrodzeń dla państwowych jednostek budżetowych, dla poszczególnych
grup pracowników, o których mowa w art. 5, w podziale na części i działy
klasyfikacji dochodów i wydatków.
2. Limity zatrudnienia ustala się łącznie dla żołnierzy i funkcjonariuszy, o
których mowa w art. 5 pkt 1 lit. c) i d).
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których
wynagrodzenia w zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych państwowych
jednostek budżetowych oraz finansowane ze środków specjalnych, a także w
państwowych szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym, mogą być
wypłacane ponad wynagrodzenia, ustalone zgodnie z art. 6, z uwzględnieniem w
szczególności:
1) przepisów ustaw tworzących środki specjalne,
2) uzyskania ponadplanowych dochodów w zakładach budżetowych i gospodarstwach
pomocniczych,
3) środków uzyskanych z innych źródeł niż określone w art. 24 ust. 1 pkt 1 i 2
oraz w art. 152 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym,
4) wynagrodzeń prowizyjnych za czynności egzekucyjne,
5) wyrównania do wysokości kwoty minimalnego wynagrodzenia, określonego na
podstawie odrębnych przepisów,
6) zmian organizacyjnych.
4. Ponad wynagrodzenia, ustalone zgodnie z art. 6, mogą być wypłacane
wynagrodzenia finansowane z Funduszu Pracy, Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych i Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Art. 10. W budżecie państwa mogą być tworzone rezerwy celowe przeznaczone dla
państwowych jednostek budżetowych na:
1) zwiększenie wynagrodzeń i limitów zatrudnienia wynikających ze zmian
organizacyjnych i nowych zadań,
2) zwiększenie wynagrodzeń przeznaczonych na wypłaty wynagrodzeń dla osób
odwołanych z kierowniczych stanowisk państwowych, a także nagród jubileuszowych,
odpraw emerytalnych i odpraw w związku z przejściem na rentę z tytułu
niezdolności do pracy oraz ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy
dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, dla pracowników jednostek
organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część budżetową, w których limit
zatrudnienia nie przekracza 50 osób.
Art. 11. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr
141, poz. 943 i 944 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500) w art. 2 ust. 3 i 4
otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie żołnierzy stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której
wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej w drodze rozporządzenia."
Art. 12. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z
1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr
133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 2a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Od dnia 1 stycznia 2000 r. wynagrodzenie Prezydenta składa się z
wynagrodzenia zasadniczego odpowiadającego siedmiokrotności kwoty bazowej oraz
dodatku funkcyjnego odpowiadającego trzykrotności kwoty bazowej, której wysokość
ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.";
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wynagrodzenie osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe ustala się
na podstawie kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad
określa ustawa budżetowa."
Art. 13. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994
r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997
r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 124, poz. 782 oraz z
1999 r. Nr 75, poz. 853) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziów jest równe i stanowi, odpowiednio do rangi
stanowiska sędziego, wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną
według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa; wysokość wynagrodzenia sędziów
różnicuje staż pracy i pełnione funkcje."
Art. 14. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117,
poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882, z
1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125 oraz z
1999 r. Nr 20, poz. 180, Nr 60, poz. 636, Nr 75, poz. 853 i Nr 83, poz. 931)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 71 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziów równorzędnych sądów jest równe i stanowi,
odpowiednio do rangi stanowiska sędziego, wielokrotność kwoty bazowej, której
wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa; wysokość
wynagrodzenia sędziów różnicuje staż pracy i pełnione funkcje.";
2) w art. 120 § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Wynagrodzenie zasadnicze kuratorów zawodowych stanowi, odpowiednio do
rangi stanowiska, wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według
odrębnych zasad określa ustawa budżetowa."
Art. 15. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367, z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz.
752 i 753 , Nr 124, poz. 782 i Nr 141, poz. 994, z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr
155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1123 i 1125 oraz z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr
75, poz. 853) w art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów równorzędnych powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury jest równe i stanowi, odpowiednio do rangi
stanowiska prokuratora, wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną
według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa; wysokość wynagrodzenia
prokuratorów równorzędnych jednostek organizacyjnych różnicuje staż pracy i
pełnione funkcje."
Art. 16. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994
r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515,
z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80,
poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w art. 99 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie policjantów stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w
drodze rozporządzenia."
Art. 17. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
z 1999 r. Nr 51, poz. 526 i Nr 53, poz. 548) w art. 86 ust. 3 i 4 otrzymują
brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w
drodze rozporządzenia."
Art. 18. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107,
poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934, z 1998 r. Nr 155, poz. 1015
oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 101, poz. 1178) w art. 82c wprowadza się
następujące zmiany:
1) skreśla się ust. 3;
2) w ust. 4 i 4a po wyrazach "Biura Rzecznika Ubezpieczonych" przecinek
zastępuje się kropką i skreśla się wyrazy "z uwzględnieniem poziomu płac w
instytucjach ubezpieczeniowych.";
3) w ust. 5 po wyrazach "osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe"
przecinek zastępuje się kropką i skreśla się wyrazy "z tym że wynagrodzenie
ustala się z uwzględnieniem poziomu płac w instytucjach ubezpieczeniowych."
Art. 19. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163
i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) w art. 103 ust. 3 i 4
otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w
drodze rozporządzenia."
Art. 20. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.
U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53,
poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz.
680, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 436) w art. 85 ust. 3
i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w
drodze rozporządzenia."
Art. 21. W ustawie z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr
61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554
i Nr 133, poz. 883) w art. 96 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w
drodze rozporządzenia."
Art. 22. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz.
756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr
45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802
i Nr 109, poz. 1236) w art. 151a wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ust. 2;
2) w ust. 3 i 3a po wyrazach "oraz zasady ich wynagradzania" przecinek zastępuje
się kropką i skreśla się wyrazy "z uwzględnieniem poziomu płac w Państwowym
Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń."
Art. 23. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr
54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980 i Nr 91, poz. 1042) art. 29
otrzymuje brzmienie:
"Art. 29. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady
wynagradzania pracowników URE."
Art. 24. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
(Dz. U. Nr 133, poz. 882) w art. 61 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Komornik otrzymuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa."
Art. 25. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym
dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z 1998 r.
Nr 155, poz. 1014 i z 1999 r. Nr 72, poz. 802) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) zatrudnionych w urzędach organów władzy państwowej, kontroli, ochrony prawa,
sądach i trybunałach, wymienionych w art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada
1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38,
poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz. 778), oraz w Rządowym Centrum
Legislacji,
3) samorządowych jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, gospodarstw
pomocniczych jednostek budżetowych prowadzących gospodarkę finansową na zasadach
określonych w ustawie wymienionej w pkt 2,";
2) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę
otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje
to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku
pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a
także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas
pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku
przywrócenia do pracy."
Art. 26. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U.
Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485 i Nr 70, poz.
778) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 86 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) limity zatrudnienia osób objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń w
państwowych jednostkach budżetowych,";
2) w art. 88 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) jednostkom podległym - o kwotach dochodów i wydatków, w tym wynagrodzeń,
oraz limitach zatrudnienia osób objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń,";
3) w art. 89 w ust. 3 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "w tym wynagrodzeń,
oraz limitach zatrudnienia osób objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń.";
4) w art. 90 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rezerwą celową na zwiększenie wynagrodzeń i limitów zatrudnienia
wynikających ze zmian organizacyjnych i nowych zadań w państwowych jednostkach
budżetowych dysponuje Rada Ministrów."
Art. 27. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999
r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778) art. 78 otrzymuje brzmienie:
"Art. 78. Wynagrodzenie w służbie cywilnej ustala się z zastosowaniem mnożników
kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa
budżetowa."
Art. 28. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz.
802) w art. 49 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy celnych stanowi wielokrotność kwoty
bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa
budżetowa.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty bazowej,
o której mowa w ust. 2. Rada Ministrów, określając wielokrotność kwoty bazowej,
powinna kierować się szczególnymi zadaniami, jakie wykonuje Służba Celna."
Art. 29. W roku 2000 kwoty bazowe wynoszą dla:
1) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, członków korpusu służby
cywilnej, etatowych członków samorządowych kolegiów odwoławczych, sądowych
kuratorów zawodowych, komorników sądowych, asesorów i aplikantów sądowych i
prokuratorskich, funkcjonariuszy Służby Celnej - 1 490,30 zł,
2) sędziów i prokuratorów - 1 211,50 zł,
3) żołnierzy i funkcjonariuszy, o których mowa w art. 2 pkt 2, którzy podjęli
służbę przed dniem 1 stycznia 1999 r. - 1 211,50 zł,
4) żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy, o których mowa w art. 2 pkt 2, którzy
podjęli służbę po dniu 1 stycznia 1999 r. - 1 446,70 zł.
Art. 30. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy, o
której mowa w art. 31, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 niniejszej ustawy w zakresie, w
jakim nie pozostają w sprzeczności z jej przepisami, nie dłużej niż do dnia 15
czerwca 2000 r.
2. Przepisy wykonawcze określające wielokrotność prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej zachowują moc do czasu wydania
przepisów wykonawczych określających, odpowiednio, wielokrotność lub mnożnik
kwot bazowych, nie dłużej niż do dnia 15 czerwca 2000 r.
Art. 31. Traci moc ustawa z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 133, poz. 883, z
1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i 1016 i Nr 160, poz. 1059 oraz z
1999 r. Nr 62, poz. 684 i Nr 72, poz. 802).
Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1999 r.
o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1256)
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r.
Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802 i Nr 78, poz. 875) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Za wykonywanie zadań związanych z ustalaniem prawa do świadczeń i ich wysokości
oraz wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego płatnicy składek mają prawo
do wynagrodzenia.";
2) w art. 4:
a) w pkt 2:
- w lit. d) skreśla się wyraz "wyłącznie",
- lit. f) otrzymuje brzmienie:
"f) duchowny nie będący członkiem zakonu albo przełożony domu zakonnego lub
klasztoru w stosunku do członków swych zakonów lub, za zgodą Zakładu, inna
zwierzchnia instytucja diecezjalna lub zakonna w stosunku do duchownych objętych
tą zgodą,"
- po lit. o) dodaje się lit. p) i r) w brzmieniu:
"p) Krajowa Szkoła Administracji Publicznej - w stosunku do słuchaczy
pobierających stypendium,
r) osoba prowadząca pozarolniczą działalność - w stosunku do osób
współpracujących przy prowadzeniu tej działalności,"
b) w pkt 12 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 13
w brzmieniu:
"13) międzybankowy system elektroniczny - system ELIXIR w Krajowej Izbie
Rozliczeniowej S.A.";
3) w art. 6:
a) w ust. 1:
- w zdaniu wstępnym po wyrazach "ust. 3" dodaje się wyrazy "i 6",
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia
albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym
stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz
osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4,"
- w pkt 19 skreśla się przecinek i dodaje się wyrazy "albo zasiłek w wysokości
zasiłku macierzyńskiego,"
b) w ust. 3 wyrazy "które podjęły służbę po dniu wejścia w życie ustawy"
zastępuje się wyrazami "które nie pozostawały w służbie w dniu wejścia w życie
ustawy.",
c) skreśla się ust. 5,
d) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, osoby spośród wymienionych
w ust. 1 pkt 13-16, wobec których nie stosuje się przepisów ustawy,
uwzględniając konieczność zapewnienia form i metod realizacji zadań służb
specjalnych stanowiących tajemnicę państwową.";
4) w art. 8:
a) w ust. 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy "i 2a",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę
na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie
usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym
pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na
rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.";
5) w art. 9:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 10, 12-18a i 20, spełniające
jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i
rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu
stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie
usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym
pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na
rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w
spółdzielni, służby, pobierania świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego.
Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i
rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Ubezpieczeni wymienieni w ust. 1, których podstawa wymiaru składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w
spółdzielni, służby, pobierania świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego w
przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5,
podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych
tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1b i art. 16 ust. 10a.
1b. Jeżeli ubezpieczeni, o których mowa w ust. 1a, spełniają jednocześnie
warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z
więcej niż jednego innego tytułu, stosuje się do nich odpowiednio ust. 2.",
c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, mające ustalone prawo do
emerytury lub renty podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i
rentowym, jeżeli równocześnie nie pozostają w stosunku pracy, z zastrzeżeniem
ust. 4b.
4b. Osoby, o których mowa w ust. 4a, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom
emerytalnemu i rentowym, jeżeli umowa agencyjna, umowa zlecenia lub inna umowa o
świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy
dotyczące zlecenia, została zawarta z pracodawcą, z którym pozostają
równocześnie w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę
na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy.",
d) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Osoby pozostające w stosunku służby, które podjęły służbę przed dniem 1
stycznia 1999 r., spełniające jednocześnie warunki do podlegania ubezpieczeniom
emerytalnemu i rentowym z tytułów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4-6 i
10, obejmowane są tymi ubezpieczeniami dobrowolnie na swój wniosek.";
6) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "pkt 1, 3 i 12" zastępuje się wyrazami "pkt 1 i 3";
7) w art. 12 w ust. 2 wyrazy "art. 6 ust. 1 pkt 2, 11 i 13-20 oraz art. 7 i 10"
zastępuje się wyrazami "art. 6 ust. 1 pkt 2, 7a, 11 i 13-20 oraz art. 7 i 10";
8) w art. 13:
a) w pkt 2 skreśla się wyrazy ", z zastrzeżeniem pkt 2a",
b) skreśla się pkt 2a,
c) w pkt 10 na końcu dodaje się wyrazy "a w przypadku alumnów seminariów
duchownych, nowicjuszów, postulantów i juniorystów - od dnia ukończenia 25 lat",
d) w pkt 14 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 15
w brzmieniu:
"15) pobierający stypendium słuchacze Krajowej Szkoły Administracji Publicznej -
od dnia uzyskania statusu słuchacza do dnia utraty tego statusu.";
9) w art. 14:
a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie
składki należnej na to ubezpieczenie - w przypadku osób prowadzących
pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących, duchownych oraz osób
wymienionych w art. 7 i 10; w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek
ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie, z
zastrzeżeniem ust. 2a,"
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jeżeli za część miesiąca został
pobrany zasiłek, ubezpieczenie chorobowe ustaje od dnia następującego po dniu,
za który zasiłek ten przysługuje.";
10) w art. 16:
a) w ust. 1:
- po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) pobierających stypendium słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji
Publicznej,"
- w pkt 8 na końcu dodaje się wyrazy "ze zleceniobiorcami",
b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "chorobowe i",
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, chorobowe i wypadkowe osób
współpracujących finansuje w całości z własnych środków osoba prowadząca
pozarolniczą działalność.",
d) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
"7a. Osobom, o których mowa w art. 6 ust. 6, osiągającym przychody z tytułu
służby, płatnik świadczeń pieniężnych z tego tytułu wypłaca je wraz z
równowartością składek na ubezpieczenia społeczne celem umożliwienia tym osobom
ubezpieczenia się poza systemem ubezpieczeń społecznych."'
e) w ust. 8 na końcu zdania dodaje się wyrazy "za pośrednictwem Zakładu",
f) w ust. 10 po wyrazach "pkt 10" dodaje się wyrazy "podlegających obowiązkowo
tym ubezpieczeniom",
g) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
"10a. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe duchownych, o których mowa w
art. 9 ust. 1a, finansuje Fundusz Kościelny, zgodnie z ust. 10 pkt 1, w części
obliczonej od różnicy podstawy wymiaru składek określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5
i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu
stosunku pracy.",
h) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
"11. Składki na ubezpieczenia chorobowe, emerytalne i rentowe duchownych
podlegających dobrowolnie tym ubezpieczeniom finansują w całości, z własnych
środków, ubezpieczeni.";
11) w art. 18:
a) w ust. 1 wyrazy "art. 6 ust. 1 pkt 1-3, 8 i pkt 13-18a stanowi przychód, o
którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 13"
zastępuje się wyrazami "art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 13-18a stanowi przychód, o
którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i
ust. 13",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W przypadku ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 2a, w podstawie
wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również
przychód z tytułu umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie
usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia albo umowy o dzieło.",
c) w ust. 3 wyrazy "określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo albo w
kwotowej stawce godzinowej lub akordowej" zastępuje się wyrazami "albo w innej
umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się
przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w
kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie",
d) w ust. 4:
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej - stanowi kwota
stypendium,"
- w pkt 5 na końcu dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 9 i 10",
e) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 8, stanowi przysługujące im
wynagrodzenie za pracę.
4b. Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio do ubezpieczonych wykonujących w
czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania pracę w
ramach stosunku pracy.",
f) w ust. 5 na końcu zdania dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 9",
g) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Zasady zmniejszania najniższej podstawy wymiaru składek, o których mowa w
ust. 9, stosuje się odpowiednio w przypadku niezdolności do pracy trwającej
przez część miesiąca, jeżeli z tego tytułu ubezpieczony spełnia warunki do
przyznania zasiłku.";
12) w art. 19:
a) w ust. 5 wyrazy "płatnik oraz z innego tytułu sam ubezpieczony" zastępuje się
wyrazami "więcej niż jeden płatnik składek",
b) w ust. 6 skreśla się zdanie drugie i trzecie;
13) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do składek opłacanych ze środków
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.";
14) w art. 24:
a) po ust. 6 dodaje się ust. 6a-6c w brzmieniu:
"6a. Nienależnie opłacone składki podlegają zaliczeniu przez Zakład z urzędu na
poczet zaległych lub bieżących składek, a w razie ich braku - na poczet
przyszłych składek, chyba że płatnik składek złoży wniosek o zwrot składek, z
zastrzeżeniem ust. 6c i 8d.
6b. Zakład zawiadamia płatnika składek o kwocie nienależnie opłaconych składek,
które zgodnie z ust. 6a mogą być zwrócone, chyba że nie stanowią więcej niż 5%
najniższego wynagrodzenia.
6c. Wniosek o zwrot nienależnie opłaconych składek płatnik składek może złożyć
po stwierdzeniu, że składki zostały nienależnie opłacone, jednak nie później niż
w ciągu 7 dni od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6b.",
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Nienależnie opłacone składki odprowadzone do otwartego funduszu emerytalnego
podlegają zwrotowi, chyba że ubezpieczony złoży wniosek o zaliczenie ich na
poczet przyszłych składek, z zastrzeżeniem ust. 8a i 8d.",
c) po ust. 8 dodaje się ust. 8a-8d w brzmieniu:
"8a. Z wnioskiem o zaliczenie nienależnie opłaconych składek odprowadzonych do
otwartego funduszu emerytalnego, na poczet przyszłych składek, nie może wystąpić
ubezpieczony, który nie sfinansował tych składek.
8b. Zakład zawiadamia ubezpieczonego o kwocie nienależnie opłaconych składek
odprowadzonych do otwartego funduszu emerytalnego, które zgodnie z ust. 8a mogą
być zwrócone, chyba że nie przekraczają 5% najniższego wynagrodzenia.
8c. Wniosek o zwrot nienależnie opłaconych składek, odprowadzonych do otwartego
funduszu emerytalnego, ubezpieczony może złożyć po stwierdzeniu, że składki
zostały nienależnie opłacone, jednak nie później niż w ciągu 7 dni od otrzymania
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8b.
8d. W przypadku gdy w wyniku błędu instytucji obsługującej wpłaty składek
nienależnie opłacone składki zostały sfinansowane ze środków tej instytucji,
kwota nienależnie wpłacona jest zwracana tej instytucji.";
15) w art. 27 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Zastaw, o którym mowa w ust. 1, wpisuje się do rejestru zastawów skarbowych
prowadzonego na podstawie art. 43 ustawy - Ordynacja podatkowa.";
16) w art. 31 po wyrazach "odpowiednio:" dodaje się wyrazy "art. 12," oraz
skreśla się wyrazy "art. 75 § 1,";
17) w art. 33:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli osoba ubezpieczona, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie posiada numeru
PESEL, nie podała go lub podany numer budzi wątpliwości co do jego
prawidłowości, konto ubezpieczonego oznacza się numerem NIP, a jeżeli nie
posiada również tego numeru - serią i numerem dowodu osobistego albo
paszportu.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli płatnik składek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie posiada numeru
NIP, do czasu jego uzyskania konto oznacza się numerem z krajowego rejestru
urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON, a jeżeli nie posiada również
tego numeru - numerem PESEL lub serią i numerem dowodu osobistego albo
paszportu.";
18) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. We wszystkich dokumentach związanych z ubezpieczeniami społecznymi, w
tym z rozliczaniem i opłacaniem składek oraz przyznawaniem i wypłatą świadczeń
określonych odrębnymi przepisami, należy podawać:
1) w przypadku ubezpieczonych - numery PESEL i NIP, a w razie gdy ubezpieczonemu
nie nadano tych numerów lub jednego z nich - serię i numer dowodu osobistego lub
paszportu,
2) w przypadku płatników składek - numery NIP i REGON, a w razie gdy płatnikowi
składek nie nadano tych numerów lub jednego z nich - numer PESEL lub serię i
numer dowodu osobistego albo paszportu.";
19) w art. 36:
a) w ust. 4 wyrazy "ust. 5" zastępuje się wyrazami "ust. 4a i 5",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Zgłoszeń, o których mowa w ust. 3, twórcy i artyści dokonują w ciągu 7 dni
od dnia otrzymania decyzji Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców
ustalającej datę rozpoczęcia wykonywania działalności twórczej lub
artystycznej.",
c) w ust. 9 po wyrazach "według ustalonego wzoru" dodaje się wyrazy "albo w
formie dokumentu elektronicznego z programu informatycznego udostępnianego przez
Zakład płatnikom składek, albo w formie wydruku z tego programu",
d) w ust. 10 wyrazy "PESEL, NIP lub inny numer, o którym mowa w art. 33 ust. 2"
zastępuje się wyrazami "dane, o których mowa w art. 35 pkt 1";
20) w art. 40:
a) w ust. 2 w pkt 8 po wyrazach "niezbędne do ustalenia" dodaje się wyrazy ",
ponownego ustalenia lub przeliczenia",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Ubezpieczony wymieniony w art. 16 ust. 1, który w ciągu 3 miesięcy od upływu
terminu opłacenia składki na ubezpieczenie emerytalne stwierdził, że płatnik
składek nie opłacił tej składki lub opłacił ją w wysokości niższej niż należna,
może wystąpić z wnioskiem o uzupełnienie tej składki.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W przypadku gdy Zakład stwierdzi, że od 6 miesięcy nie jest opłacana składka
na ubezpieczenie emerytalne ubezpieczonego, o którym mowa w art. 16 ust. 1, lub
jest opłacana w wysokości niższej niż należna, powinien niezwłocznie zawiadomić
o tym fakcie ubezpieczonego.",
d) w ust. 8 po wyrazach "kwoty składki" dodaje się wyrazy "lub anulować
uzupełnienie składki",
e) w ust. 9 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Uzupełnienie składek na ubezpieczenie emerytalne następuje do wysokości
należnych składek wraz z waloryzacją.",
f) skreśla się ust. 10;
21) w art. 41:
a) w ust. 3:
- w pkt 1 wyrazy "(PESEL, NIP lub inny numer, o którym mowa w art. 33 ust. 2)"
zastępuje się wyrazami "z danymi, o których mowa w art. 35 pkt 1",
- w pkt 4 w lit. c) na końcu dodaje się wyrazy "oraz z innych źródeł
finansowania",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Imienny raport miesięczny zawiera również datę sporządzenia raportu
miesięcznego, podpis płatnika składek lub osoby przez niego upoważnionej.";
22) w art. 43:
a) w ust. 4 wyrazy "NIP, REGON, PESEL lub inny numer, który zapewnia prawidłową
identyfikację" zastępuje się wyrazami "dane, o których mowa w art. 35 pkt 1,"
b) w ust. 5 wyrazy "NIP, REGON" zastępuje się wyrazami "dane, o których mowa w
art. 35 pkt 2,";
23) w art. 45 w pkt 1 wyrazy "numery NIP, REGON oraz ewentualnie PESEL"
zastępuje się wyrazami "dane, o których mowa w art. 35 pkt 2,";
24) w art. 46 w ust. 4:
a) w pkt 1 wyrazy "numery NIP, REGON, PESEL lub inny numer identyfikacyjny, o
którym mowa w art. 33 ust. 3" zastępuje się wyrazami "dane, o których mowa w
art. 35 pkt 2",
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) informacje o uprawnieniu płatnika składek do wypłaty zasiłków,"
c) w pkt 9 na końcu dodaje się wyrazy "albo podpisem elektronicznym";
25) w art. 47:
a) w ust. 1:
- w zdaniu wstępnym po wyrazach "za dany miesiąc" dodaje się wyrazy ", z
zastrzeżeniem ust. 1a",
- w pkt 1 wyrazy "do 12 dnia" zastępuje się wyrazami "do 10 dnia",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych, zakładów
budżetowych i gospodarstw pomocniczych w rozumieniu art. 18 ust. 1, art. 19 ust.
1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych
(Dz. U. Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr
70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255),"
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Twórcy i artyści przesyłają deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty
miesięczne oraz opłacają składki za okres wykonywania działalności twórczej lub
artystycznej przed dniem wydania decyzji Komisji do Spraw Zaopatrzenia
Emerytalnego Twórców w terminie opłacania składek za miesiąc, w którym otrzymali
decyzję.",
c) w ust. 4 skreśla się wyrazy ", przy użyciu dokumentów płatniczych określonych
w art. 49 ust. 3",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Składki lub wpłaty, o których mowa w ust. 4, płatnik składek opłaca przy
użyciu:
1) bankowych dokumentów płatniczych składanych za pośrednictwem banku według
wzorów, o których mowa w art. 49 ust. 3,
2) dokumentu elektronicznego z programu informatycznego udostępnianego przez
Zakład płatnikom składek lub wydruku z tego programu,
3) dokumentu elektronicznego z programu informatycznego udostępnianego płatnikom
składek przez bank,
4) dokumentu w postaci uzgodnionej z instytucją obsługującą wpłaty składek na
ubezpieczenia społeczne
- zwanych dalej "dokumentami płatniczymi".",
e) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Informacje zawarte w dokumentach płatniczych przekazywane są poprzez
międzybankowy system elektroniczny jako zlecenie płatnicze dla Zakładu lub
poprzez system elektronicznych rozrachunków międzyoddziałowych Narodowego Banku
Polskiego. Zlecenie to powinno w szczególności zawierać informacje o danych, o
których mowa w art. 35 pkt 2, a także o tytule wpłaty i okresie, za jaki jest
dokonywana, oraz datę obciążenia rachunku bankowego płatnika, jeżeli wpłata
dokonana jest w formie polecenia przelewu, lub datę dokonania wpłaty, jeżeli
wpłata dokonana jest w formie gotówkowej.
6. Dokument płatniczy musi zawierać w szczególności informacje o danych, o
których mowa w art. 35 pkt 2, a także o tytule wpłaty oraz okresie, za jaki jest
dokonywana.",
f) w ust. 9 wyrazy "dokumentu płatniczego określonego w art. 49 ust. 3"
zastępuje się wyrazami "dokumentów płatniczych",
g) skreśla się ust. 10,
h) po ust. 10 dodaje się ust. 10a-10h w brzmieniu:
"10a. W przypadku nieprzekazania składki do otwartego funduszu emerytalnego w
terminie, należne są od Zakładu odsetki określone przepisami Kodeksu cywilnego,
z uwzględnieniem ust. 10c.
10b. Odsetki, o których mowa w ust. 10a, nalicza Zakład i przekazuje do
otwartego funduszu emerytalnego.
10c. W przypadku nieprzekazania przez Zakład w terminie składki do otwartego
funduszu emerytalnego z powodu błędów w dokumencie płatniczym, imiennym raporcie
miesięcznym lub deklaracji rozliczeniowej, popełnionych przez instytucję
obsługującą wpłaty lub płatnika składek, należna jest dodatkowa opłata.
10d. Dodatkową opłatę, o której mowa w ust. 10c, ustala się w wysokości odsetek
określonych przepisami Kodeksu cywilnego.
10e. Dodatkową opłatę, o której mowa w ust. 10c, określa Zakład w drodze
decyzji.
10f. Instytucje obsługujące wpłaty składek i płatnicy składek wpłacają dodatkową
opłatę w najbliższym terminie opłacania składek po uprawomocnieniu się decyzji,
o której mowa w ust. 10e.
10g. Dodatkowa opłata nie opłacona w terminie, o którym mowa w ust. 10f, podlega
ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
10h. Pobrana przez Zakład opłata jest przekazywana na rachunek ubezpieczonego do
otwartego funduszu emerytalnego.";
26) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. Dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 1 i 6, art. 43, art. 46 ust.
2 i art. 47 ust. 3, płatnik składa według ustalonego wzoru albo w formie
dokumentu elektronicznego z programu informatycznego udostępnianego przez Zakład
płatnikom składek albo w formie wydruku z tego programu.";
27) w art. 50 w ust. 1 wyrazy "31 marca" zastępuje się wyrazami "30 kwietnia";
28) w art. 52 w ust. 1 skreśla się pkt 2;
29) w art. 54 skreśla się pkt 7;
30) w art. 74 w ust. 3 w pkt 5 wyrazy "- po zaopiniowaniu w trybie określonym w
pkt 4 -" zastępuje się wyrazami "- po zaopiniowaniu przez biegłego rewidenta nie
będącego pracownikiem Zakładu -";
31) w art. 76 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy ", po zaopiniowaniu przez
niezależnego audytora,";
32) w art. 84:
a) w ust. 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy ", z uwzględnieniem ust. 11",
b) po ust. 10 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
"11. Jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ wypłacający te
świadczenia o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo
wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były nadal wypłacane, kwoty
nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych podlegają zwrotowi bez
odsetek za zwłokę.";
33) w art. 98 w ust. 1:
a) w pkt 2 skreśla się wyrazy "mające wpływ na wymiar składek",
b) w pkt 4 po wyrazach "ubezpieczeń społecznych" dodaje się wyrazy "i zasiłków
finansowanych z budżetu państwa";
34) w art. 125 wyrazy "od dnia 1 stycznia 2000 r." zastępuje się wyrazami "od
dnia 1 stycznia 2001 r."
Art. 2. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych,
pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 60, poz. 636) w art. 15 po ust. 2
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Kwotę zasiłku pielęgnacyjnego ogłasza Prezes Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski"."
Art. 3. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym
(Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137,
poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 439,
Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz.
1236 i Nr 110, poz. 1255) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 3:
a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) osób wymienionych w art. 8 pkt 13 - jest kwota odpowiadająca wysokości
pobieranego stypendium pomniejszona o kwoty składek na ubezpieczenie emerytalne
i rentowe, potrąconych przez płatnika ze środków ubezpieczonego, zgodnie z
przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych,"
b) w pkt 4 wyrazy "w art. 8 pkt 13 i 14" zastępuje się wyrazami "w art. 8 pkt
14";
2) w art. 26 w ust. 4 na końcu zdania dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem art.
169c";
3) w art. 169c po ust. 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
"4. W 2000 r. pobrane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych składki na
ubezpieczenie zdrowotne wraz z pobranymi odsetkami za zwłokę przekazywane są do
Kas Chorych nie później niż w ciągu trzech dni roboczych od dnia ich wpływu, w
formie zaliczek.
5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekazuje do Kas Chorych informacje o
ubezpieczonych i pobranych kwotach składek na ubezpieczenie zdrowotne i odsetek
za zwłokę w ciągu pięciu dni roboczych od dnia wpływu tych składek wraz z
odsetkami oraz dokumentów rozliczeniowych umożliwiających rozdzielenie składek
na poszczególne Kasy Chorych.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania wysokości zaliczek, o których mowa w ust. 4, oraz tryb i terminy ich
rozliczania."
Art. 4. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 610,
Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. Powierzenie przez fundusz lub towarzystwo niektórych obowiązków
osobie trzeciej nie wyłącza odpowiedzialności towarzystwa określonej w art. 62,
197, 198 i 204.";
2) w art. 85 w pkt 5 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje
się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
"6) szczegółowe zasady wycofywania przez otwarty fundusz zgłoszenia o zawarciu
umowy z członkiem oraz wykreślenia wpisu w Centralnym Rejestrze Członków
Otwartych Funduszy Emerytalnych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
7) szczegółowy sposób ustalania i rozliczenia podlegającej zwrotowi nienależnie
otrzymanej składki, o której mowa w art. 100a.";
3) w art. 89 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL i numer
identyfikacji podatkowej NIP, a w przypadku gdy członkowi funduszu nie nadano
numeru PESEL i numeru NIP lub jednego z nich - w miejsce brakującego numeru
odpowiednio serię i numer dowodu osobistego lub paszportu,";
4) w art. 93 po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Powszechne towarzystwo, jako organ otwartego funduszu, odpowiada w trybie
art. 62 i 204 za nieprawidłowości w działalności akwizycyjnej oraz przy
wykonywaniu czynności akwizycyjnych, bez względu na to, czy działalność
akwizycyjna funduszu prowadzona jest bezpośrednio przez fundusz, czy za
pośrednictwem podmiotów określonych w ust. 1 pkt 1-7.";
5) po art. 100 dodaje się art. 100a w brzmieniu:
"Art. 100a. 1. Otwarty fundusz jest zobowiązany do zwrotu do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych nienależnie otrzymanej składki.
2. W celu ustalenia kwoty składki, o której mowa w ust. 1, otwarty fundusz
umarza jednostki rozrachunkowe uzyskane za nienależnie otrzymaną składkę.
3. Otwarty fundusz zwraca kwotę, o której mowa w ust. 2, powiększoną o nominalną
wartość opłat pobranych przez zarządzające otwartym funduszem towarzystwo, z
zastrzeżeniem ust. 4.
4. Jeżeli przekazanie do otwartego funduszu nienależnej składki nastąpiło z
przyczyn leżących po stronie towarzystwa zarządzającego tym funduszem, kwota, o
której mowa w ust. 3, nie może być niższa od nominalnej wartości nienależnie
otrzymanej składki, powiększonej o odsetki określone przepisami Kodeksu
cywilnego.
5. Kwotę stanowiącą równowartość opłat, o których mowa w ust. 3, oraz różnicę
pomiędzy nienależnie otrzymaną składką, powiększoną o odsetki określone
przepisami Kodeksu cywilnego, a kwotą, o której mowa w ust. 3, finansuje
towarzystwo zarządzające otwartym funduszem, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.
6. Jeżeli przekazanie do otwartego funduszu nienależnej składki nastąpiło z
przyczyn leżących po stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a fundusz dokonał
wypłaty transferowej zgodnie z art. 119, 126 lub 131, towarzystwo zarządzające
tym funduszem i towarzystwo zarządzające funduszem, do którego dokonano wypłaty
transferowej, finansują kwotę stanowiącą równowartość pobranych przez siebie
opłat, o których mowa w ust. 3.
7. Jeżeli zwrot nienależnej składki wynika z nieważności umowy z funduszem, a
fundusz dokonał wypłaty transferowej zgodnie z art. 119, 126 lub 131,
towarzystwo zarządzające tym funduszem finansuje kwotę stanowiącą równowartość
różnicy pomiędzy kwotą określoną zgodnie z ust. 4 a kwotą zwróconą przez
fundusz, do którego dokonano wypłaty transferowej, określoną zgodnie z ust. 3.
8. Jeżeli osoba, za którą została przekazana nienależna składka, jest członkiem
innego otwartego funduszu, kwota ustalona zgodnie z ust. 3 i 4 jest przekazywana
przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do tego funduszu, z zastrzeżeniem ust. 9.
9. Kwota, o której mowa w ust. 8, nie może być niższa niż nominalna wartość
należnej składki powiększonej o odsetki określone przepisami Kodeksu cywilnego.
10. Odsetki, o których mowa w ust. 4, nalicza się za okres od dnia obciążenia
rachunku bankowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwotą nienależnie otrzymanej
składki do dnia jej zwrotu.
11. Zwrotu nienależnie otrzymanej składki dokonuje się poprzez potrącenia ze
składek przekazywanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do otwartego
funduszu.
12. Jeżeli Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekazał składkę, o której mowa w
ust. 1, wraz z odsetkami za opóźnienie, do odsetek tych stosuje się odpowiednio
ust. 1-11 dotyczące składki.";
6) w art. 204 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "działalność towarzystwa" dodaje się
wyrazy "lub funduszu", a po wyrazie "statutem" dodaje się wyrazy "towarzystwa
lub funduszu".
Art. 5. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz.
636) w art. 28 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Kwotę zasiłku porodowego ogłasza Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w
formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski", w terminie do 14 dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału
kalendarzowego."
Art. 6. Do dnia 30 czerwca 2000 r. rejestr, o którym mowa w art. 89 ust. 1
ustawy wymienionej w art. 4, może zawierać dane określone w art. 89 ust. 2 pkt 3
w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 7. Stopa procentowa składek na ubezpieczenie wypadkowe za okres od dnia 1
stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. wynosi 1,62% podstawy wymiaru
składek.
Art. 8. W 2000 r. termin wymieniony w art. 47 ust. 9 ustawy, o której mowa w
art. 1, wynosi 5 dni roboczych.
Art. 9. W 2000 r. dane określone w art. 50 ust. 1 ustawy, o której mowa w art.
1, Zakład przekazuje ubezpieczonym w terminie do dnia 30 września.
Art. 10. 1. Jeżeli płatnik składek w zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych nie
podał danych określonych w art. 35 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w ciągu
30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, zobowiązany jest przekazać te dane do
Zakładu w trybie przewidzianym dla zgłaszania zmian danych wykazanych w
zgłoszeniu, z uwzględnieniem ust. 2.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do zgłoszeń do ubezpieczeń dotyczących
ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniom społecznym w dniu wejścia w życie
ustawy.
3. Jeżeli płatnik składek w zgłoszeniu płatnika składek nie podał danych
określonych w art. 35 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w ciągu 30 dni od
dnia wejścia w życie ustawy, zobowiązany jest przekazać te dane do Zakładu w
trybie przewidzianym dla zgłaszania zmian danych wykazanych w zgłoszeniu, z
zastrzeżeniem ust. 4.
4. Postanowienia ust. 3 stosuje się do zgłoszeń płatników składek zobowiązanych
do opłacania składek lub składek na ubezpieczenie zdrowotne w dniu wejścia w
życie ustawy.
Art. 11. 1. W terminie do dnia 15 lutego 2000 r. płatnicy składek zobowiązani są
przekazać do Zakładu roczną deklarację rozliczeniową za rok 1999.
2. Roczna deklaracja rozliczeniowa zawiera łączne dane wymienione w art. 46 ust.
4 ustawy, o której mowa w art. 1, dotyczące roku 1999 oraz informacje o łącznych
kwotach należności z tytułu składek opłaconych za ten rok odrębnie na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzór rocznej deklaracji rozliczeniowej, o której mowa w ust. 1,
oraz zasady jej sporządzania.
Art. 12. W roku 2000 nie stosuje się zwolnienia z obowiązku składania deklaracji
rozliczeniowej i imiennych raportów miesięcznych wynikającego z art. 47 ust. 11
ustawy, o której mowa w art. 1.
Art. 13. 1. Po raz pierwszy Zakład wyznacza otwarty fundusz emerytalny w drodze
losowania, o którym mowa w art. 39 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w dniu 31
marca 2000 r.
2. W wezwaniach wysyłanych do ubezpieczonych, których obejmuje pierwsze
losowanie, datę, do której powinni zawrzeć umowę z otwartym funduszem
emerytalnym, Zakład wyznacza na dzień 20 marca 2000 r. Przepis art. 39 ust. 2
zdanie drugie i trzecie ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się odpowiednio.
Art. 14. Do umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie
usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia, oraz do umowy o dzieło - zawartej przed upływem 14 dni od dnia wejścia
w życie ustawy, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 15. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłosi w
Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 3
lit. b), który wchodzi w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie należności pieniężnych i świadczeń otrzymywanych przez żołnierzy
wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa i pracowników wojska
zatrudnionych w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza granicami
państwa.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1257)
Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach
użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa
(Dz. U. Nr 162, poz. 1117) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§1. 1. Rozporządzenie reguluje:
1) uposażenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące
żołnierzom wyznaczonym do pełnienia służby poza granicami państwa,
2) wynagrodzenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące
pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza
granicami państwa.
2. Uposażenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia żołnierzy zawodowych
wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa określa rozporządzenie
Rady Ministrów z dnia 22 września 1998 r. w sprawie pełnienia służby poza
granicami państwa przez żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 127, poz. 840 i z 1999
r. Nr 98, poz. 1140), z wyjątkiem należności określonej w § 12 rozporządzenia.
Rozdział 2
Uposażenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące żołnierzom
uczestniczącym w operacjach wojskowych
§ 2. Żołnierze wyznaczeni do pełnienia służby poza granicami państwa w składzie
polskich kontyngentów wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej do operacji wojskowych organizacji międzynarodowych i sił
wielonarodowych oraz w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach tych operacji,
zwani dalej "żołnierzami", przez cały czas pełnienia służby poza granicami
państwa otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne, przysługujące im z
tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej w kraju, z uwzględnieniem powstałych w
tym czasie zmian mających wpływ na ich wysokość.
§ 3. 1. Żołnierzom przysługują także:
1) bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie, na zasadach i według norm określonych
w odrębnych przepisach,
2) jednorazowa należność pieniężna,
3) dodatek zagraniczny,
4) dodatek wojenny,
5) umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie, na zasadach i według norm
określonych w odrębnych przepisach,
6) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w leki i artykuły
sanitarne,
7) bezpłatny przewóz:
a) z kraju do rejonu działania operacji wojskowej i z powrotem, w związku z
rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa,
b) z rejonu działania operacji wojskowej do kraju i z powrotem w przypadkach
losowych,
8) świadczenia odszkodowawcze w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej poza granicami państwa, na podstawie
ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz.
342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1998 r. Nr 162,
poz. 1118),
9) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz.
68, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 136, poz. 636 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1118), jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń
zaistniało w czasie pełnienia służby poza granicami państwa.
2. Żołnierzom mogą być przyznawane nagrody z walutowego funduszu nagród,
wynoszącego 1% sumy dodatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, wypłaconych
żołnierzom w każdym miesiącu.
§ 4. Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie przysługuje:
1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do
służby w operacji wojskowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych,
od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki
wojskowej, w której pełnią służbę, do dnia przekroczenia granicy państwowej
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "granicą państwową",
2) w czasie pełnienia służby w operacji wojskowej organizacji międzynarodowej
lub sił wielonarodowych, od dnia przekroczenia granicy państwowej do dnia
przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej,
3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy państwowej w drodze
powrotnej do dnia przybycia do jednostki, w której kontynuują służbę wojskową.
§ 5. 1. Jednorazowa należność pieniężna przysługuje w wysokości odpowiadającej
kwocie miesięcznego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego w stopniu
wojskowym plutonowego, z wysługą do dwóch lat, na stanowisku służbowym
zaszeregowanym do 32 grupy uposażenia, nie objętego obowiązkowym ubezpieczeniem
emerytalnym i rentowym.
2. Jednorazową należność pieniężną wypłaca się w złotych polskich, po wydaniu
decyzji o wyznaczeniu do pełnienia służby poza granicami państwa.
3. Jednorazowa należność pieniężna podlega zwrotowi, jeżeli decyzja o
wyznaczeniu do pełnienia służby poza granicami państwa została uchylona przed
dniem wyjazdu z kraju z powodu prawomocnego ukarania za przewinienie
dyscyplinarne albo skazania za przestępstwo lub ukarania za wykroczenie, w tym
skarbowe, albo też na wniosek żołnierza.
4. Jednorazową należność pieniężną wypłaca jednostka wojskowa, która
przygotowuje żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa.
§ 6. 1. Dodatek zagraniczny przysługuje od dnia przekroczenia granicy państwowej
do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej.
2. Miesięczne stawki dodatku zagranicznego dla poszczególnych stanowisk
służbowych, w zależności od warunków działania podczas operacji wojskowej
organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych, określają tabele stanowiące
załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
3. Żołnierzom biorącym udział w rozminowywaniu terenu albo zbieraniu,
przechowywaniu lub niszczeniu amunicji i materiałów wybuchowych zwiększa się
stawki dodatku zagranicznego, o których mowa w ust. 2, od 5 do 10 dolarów
amerykańskich za każdy dzień wykonywania tych prac. Wysokość zwiększenia, w tych
granicach, ustala dowódca polskiego kontyngentu wojskowego w zależności od
uciążliwości wykonywanych prac, stopnia ponoszonego ryzyka i zakresu
odpowiedzialności.
4. Dodatek zagraniczny wlicza się do podstawy obliczenia wysokości świadczenia
odszkodowawczego przysługującego w razie wypadku lub choroby, pozostających w
związku ze służbą wojskową, zaistniałych podczas lub w związku ze służbą
pełnioną poza granicami państwa. Wysokość tego dodatku ustala się według
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski średniego kursu złotego w stosunku do
waluty, w jakiej był on wypłacany, obowiązującego w dniu wydania decyzji o
przyznaniu odszkodowania.
§ 7. 1. Dodatek wojenny przysługuje za czas faktycznego przebywania w strefie
działań wojennych.
2. Minister Spraw Zagranicznych, w drodze obwieszczenia, określa strefy działań
wojennych oraz dzień rozpoczęcia i zakończenia w nich działań wojennych.
3. Stawka dodatku wojennego wynosi 3 dolary amerykańskie za każdy dzień
faktycznego przebywania w strefie działań wojennych.
§ 8. Nagrody, o których mowa w § 3 ust. 2, przyznaje, w formie pieniężnej,
dowódca jednostki wojskowej, a żołnierzom wyznaczonym do pełnienia służby w
kwaterze głównej, dowództwie lub sztabie operacji wojskowej organizacji
międzynarodowej lub sił wielonarodowych - ich narodowy przełożony, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach dla żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych w kraju.
§ 9. 1. Dodatki określone w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz nagrody, o których mowa w
§ 3 ust. 2, wypłaca się w dolarach amerykańskich albo w walucie państwa, w
którym żołnierze pełnią służbę, w zależności od ich pisemnego wniosku.
2. Wypłata dodatków, o których mowa w ust. 1, następuje miesięcznie z dołu, w
ostatnim dniu roboczym miesiąca, w miejscu pełnienia służby poza granicami
państwa. Na wniosek żołnierza dodatki te lub ich części mogą być przekazywane na
imienne rachunki walutowe w banku krajowym, pisemnie wskazanym przez niego, z
tym że przekazy takie mogą być dokonywane tylko w dolarach amerykańskich.
3. Bezpośrednio po przybyciu polskiego kontyngentu wojskowego do rejonu
działania jego dowódca może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet
przysługującego dodatku zagranicznego.
4. Dodatek zagraniczny za jeden dzień oblicza się w wysokości 1/30 części jego
stawki miesięcznej.
5. Do dodatków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4, stosuje się odpowiednio
art. 36, 37, art. 39-42 i art. 44 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz.
163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr
106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500).
§ 10. 1. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne
przysługują, z zastrzeżeniem ust. 2, w rejonie działania operacji wojskowej
organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych oraz w czasie przewozu tam i
z powrotem, od dnia przekroczenia granicy państwowej do dnia przekroczenia tej
granicy w drodze powrotnej.
2. Przed wyjazdem z kraju w rejon działania operacji wojskowej organizacji
międzynarodowej lub sił wielonarodowych, w związku z rozpoczęciem pełnienia
służby poza granicami państwa, oraz bezpośrednio po powrocie do kraju, w związku
z zakończeniem pełnienia tej służby, przeprowadza się badania lekarskie w
zakresie i trybie określonym przez Ministra Obrony Narodowej w odrębnych
przepisach.
§ 11. Żołnierzom wykonującym zadania służbowe poza wyznaczonym miejscem
stacjonowania jednostki wojskowej, wykonującej zadania poza granicami państwa,
przysługują należności określone w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz
wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza
granicami kraju.
Rozdział 3
Uposażenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące żołnierzom
skierowanym na szkolenia i ćwiczenia wojskowe oraz uczestniczącym w akcjach
ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych lub antyterrorystycznych oraz
przedsięwzięciach reprezentacyjnych poza granicami państwa
§ 12. 1. Żołnierze skierowani na szkolenie i ćwiczenia wojskowe poza granicami
państwa oraz uczestniczący w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych,
humanitarnych, antyterrorystycznych lub reprezentacyjnych poza granicami państwa
otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące
z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej w kraju, z uwzględnieniem powstałych
w tym czasie zmian mających wpływ na ich wysokość.
2. Żołnierze, o których mowa w ust. 1, otrzymują również należności określone w
przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących
pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.
Rozdział 4
Wynagrodzenie i inne należności pieniężne oraz świadczenia przysługujące
pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza
granicami państwa
§ 13. 1. Pracownikom, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, przysługują:
1) wynagrodzenie miesięczne w wysokości najniższego wynagrodzenia ustalonego
przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu
pracy,
2) jednorazowa należność pieniężna,
3) dodatek zagraniczny,
4) dodatek wojenny,
5) bezpłatne świadczenia podczas przygotowania do udziału w operacji i
przebywania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie:
a) zakwaterowania i wyżywienia,
b) ubioru i wyekwipowania,
6) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły
sanitarne,
7) bezpłatny przewóz:
a) z kraju do rejonu działania operacji wojskowej i z powrotem, w związku z
rozpoczęciem i zakończeniem pracy poza granicami państwa, oraz bezpłatne
wyżywienie w czasie tego przewozu,
b) z rejonu działania operacji wojskowej do kraju i z powrotem, w przypadkach
losowych,
8) ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków,
9) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, według zasad i
w trybie określonym dla pracowników w odrębnych przepisach.
2. Pracownikom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznawane nagrody z
walutowego funduszu nagród, wynoszącego 1% sumy dodatków, o których mowa w ust.
1 pkt 3 i 4, wypłaconych pracownikom w każdym miesiącu.
§ 14. Do pracowników stosuje się odpowiednio przepisy § 4 pkt 1 i 2, § 5, § 6
ust. 1, 3 i 4, § 7, § 8, § 9 ust. 1-4, § 10 i § 11.
§ 15. Stawki dodatku zagranicznego, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 3,
przysługują pracownikom według zasad określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów
z dnia 22 września 1998 r. w sprawie pełnienia służby poza granicami państwa
przez żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 127, poz. 840 i z 1999 r. Nr 98, poz.
1140).
§ 16. Nagrody, o których mowa w § 13 ust. 2, przyznaje dowódca jednostki
wojskowej.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
§ 17. Uprawnienia do zwiększonego dodatku zagranicznego przysługują żołnierzom
pełniącym służbę na obszarze Federalnej Republiki Jugosławii, w części
dotyczącej Prowincji Kosowo, od dnia 23 czerwca 1999 r.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1257)
Załącznik nr 1
Tabela miesięcznych stawek dodatku zagranicznego dla żołnierzy niezawodowych
wchodzących w skład Polskich Kontyngentów Wojskowych uczestniczących w
operacjach wojskowych Organizacji Narodów Zjednoczonych
Lp.StanowiskoStawka dodatku w USD
1Żołnierze niezawodowi pełniący funkcje dowódcze lub na stanowiskach
żołnierzy zawodowych500
2Pozostali żołnierze niezawodowi450
Załącznik nr 2
Tabela miesięcznych stawek dodatku zagranicznego dla żołnierzy niezawodowych
wchodzących w skład Polskich Kontyngentów Wojskowych uczestniczących w
operacjach wojskowych sił wielonarodowych
Lp.StanowiskoStawka dodatku w USD
1Żołnierze niezawodowi pełniący funkcje dowódcze lub na stanowiskach
żołnierzy zawodowych600
2Pozostali żołnierze niezawodowi550
Żołnierzom pełniącym służbę na terytorium Republiki Bośni i Hercegowiny oraz
Federalnej Republiki Jugosławii w części dotyczącej Prowincji Kosowo stawki
dodatku zagranicznego, o którym mowa w tabeli, zwiększa się o 100 USD
miesięcznie. W przypadku przebywania na terytorium Republiki Bośni i Hercegowiny
oraz Federalnej Republiki Jugosławii w części dotyczącej Prowincji Kosowo tylko
przez część miesiąca kwotę zwiększenia ustala się w wysokości 1/30 za każdy
dzień wykonywania zadań na tym terytorium.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy
zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych
poza resortem obrony narodowej.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1258)
Na podstawie art. 20a ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz.
153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) i art.
22 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr
5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i
Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678, Nr 141, poz. 943
i 944 oraz z 1999 r. Nr 50, poz. 500) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie
służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska
służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej (Dz. U. Nr
130, poz. 846 i z 1998 r. Nr 127, poz. 841) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z wyjątkiem
trybu wyznaczania na stanowiska służbowe w polskich przedstawicielstwach
dyplomatycznych, w ataszatach wojskowych i w urzędach konsularnych.",
b) w ust. 3 wyrazy "(Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106,
poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770)" zastępuje się
wyrazami "(Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678,
Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998
r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7), zwanej dalej «ustawą»";
2) w § 2 w pkt 1 wyrazy "(Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz.
495, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770)" zastępuje się wyrazami "(Dz. U. z 1992
r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165,
z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz.
31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 146, poz. 961, Nr 162, poz. 1114 i 1126 oraz z 1999
r. Nr 50, poz. 500)";
3) w § 3 w pkt 1 po wyrazie "Ministrów" skreśla się przecinek i dodaje się
wyrazy "oraz państwowe jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez
Prezesa Rady Ministrów,";
4) w § 5 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "Ministrów" skreśla się przecinek i dodaje
się wyrazy "oraz państwowe jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez
Prezesa Rady Ministrów";
5) w § 10:
a) w ust. 1 po wyrazie "Narodowej" dodaje się wyrazy "z uwagi na potrzeby Sił
Zbrojnych",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kierownik instytucji cywilnej kieruje żołnierza zawodowego pełniącego służbę
wojskową na stanowisku w instytucji cywilnej do Ministra Obrony Narodowej
jedynie w przypadkach, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1-3 i 5 ustawy, oraz
może skierować do tego Ministra w przypadkach, o których mowa w art. 36 ust. 2
pkt 2 i ust. 3 ustawy.";
6) w § 11:
a) w ust. 1 wyrazy "ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "ust. 2",
b) w ust. 2 po wyrazie "wyróżnień" skreśla się wyrazy "i kar" oraz po wyrazach
"przyznawania nagród" przecinek zastępuje się kropką, a pozostałe wyrazy skreśla
się,
c) skreśla się ust. 3;
7) w § 12 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego
Ministerstwa Obrony Narodowej" zastępuje się wyrazami "departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr";
8) w § 14 skreśla się pkt 1;
9) w § 16:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
"b) nagrody roczne oraz nagrody pieniężne w formie wyróżnienia - na warunkach i
w trybie określonych w przepisach dla żołnierzy pełniących służbę wojskową w
jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej,
c) nagrody rzeczowe określone w przepisach o dyscyplinie wojskowej,"
- w pkt 2 lit. f) otrzymuje brzmienie:
"f) gratyfikacje urlopowe.",
b) w ust. 3 wyrazy "Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa
Obrony Narodowej" zastępuje się wyrazami "departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego w sprawach kadr" oraz po wyrazie "uposażeń" dodaje się
przecinek i wyrazy "nagród rocznych".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 16 ust. 1 pkt 1 lit. b), który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie uprawnień dyscyplinarnych ministrów, kierowników urzędów i instytucji
wobec żołnierzy pełniących służbę w podporządkowanych im jednostkach
organizacyjnych.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1259)
Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie
wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa uprawnienia ministrów, kierowników urzędów i
instytucji w zakresie wyróżniania żołnierzy zawodowych pełniących służbę w
podporządkowanych im jednostkach organizacyjnych, oraz udziału w postępowaniu w
sprawach o przewinienia dyscyplinarne popełnione przez tych żołnierzy.
§ 2. 1. Minister, kierownik urzędu lub instytucji może żołnierzowi zawodowemu,
pełniącemu służbę w podporządkowanej mu jednostce organizacyjnej, zwanej dalej
"instytucją cywilną":
1) udzielić następującego wyróżnienia:
a) pochwały,
b) urlopu krótkoterminowego,
c) nagrody rzeczowej,
d) nagrody pieniężnej,
2) wyrazić uznanie w formie listu gratulacyjnego.
2. Minister, kierownik urzędu lub instytucji może w stosunku do żołnierza
zawodowego, pełniącego służbę w instytucji cywilnej, wystąpić do Ministra Obrony
Narodowej z wnioskiem o:
1) wyróżnienie białą bronią lub wcześniejszym mianowaniem na kolejny stopień
wojskowy,
2) wyrażenie uznania w formie wpisania imienia i nazwiska żołnierza oraz jego
zasług do "Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej".
3. O udzieleniu wyróżnienia i wyrażeniu uznania żołnierzowi zawodowemu,
pełniącemu służbę w instytucji cywilnej, zawiadamia się dyrektora departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr.
§ 3. 1. Minister, kierownik urzędu lub instytucji, w razie powzięcia
uzasadnionego przypuszczenia o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego przez
żołnierza pełniącego służbę w instytucji cywilnej, jest uprawniony do
wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
2. W przypadku okoliczności określonych w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 4
września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz.
1083), zwanej dalej "ustawą", z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, może być
połączony wniosek o zawieszenie żołnierza w czynnościach służbowych.
3. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1 lub 2, występuje się do:
1) Ministra Obrony Narodowej - jeżeli wniosek dotyczy żołnierza zawodowego
wyznaczonego na stanowisko służbowe zaszeregowane do etatowego stopnia
wojskowego generała,
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach
kadr - jeżeli wniosek dotyczy żołnierza zawodowego wyznaczonego na inne
stanowisko służbowe niż określone w pkt 1.
§ 4. W razie wydania, w terminie siedmiu dni od daty wystąpienia z wnioskiem, o
którym mowa w § 3 ust. 1, postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego, ministrowi, kierownikowi urzędu lub instytucji przysługuje, w
terminie siedmiu dni od daty otrzymania odpisu tego postanowienia, wniesienie
zażalenia na postanowienie:
1) Ministra Obrony Narodowej - do wojskowego sądu garnizonowego,
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach
kadr - do Ministra Obrony Narodowej.
§ 5. W przypadku zaistnienia, określonych w art. 18 ust. 1 ustawy, podstaw do
poniesienia odpowiedzialności dyscyplinarnej przez żołnierza pełniącego służbę w
instytucji cywilnej, minister, kierownik urzędu lub instytucji:
1) zawiadamia o popełnieniu czynu o znamionach przestępstwa ściganego na wniosek
dowódcy jednostki wojskowej:
a) przez żołnierza zawodowego wyznaczonego na stanowisko służbowe zaszeregowane
do etatowego stopnia wojskowego generała - Ministra Obrony Narodowej lub
b) przez żołnierza zawodowego wyznaczonego na inne stanowisko służbowe -
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr,
2) przekazuje wniosek o pociągnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej za
popełnienie czynu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy, lub wniosek o
ukaranie dyscyplinarne, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy, organom
wymienionym w pkt 1, zgodnie z ich właściwością określoną w tym przepisie.
§ 6. Po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego w
stosunku do żołnierza pełniącego służbę w instytucji cywilnej minister,
kierownik urzędu lub instytucji może wnosić o umożliwienie:
1) zapoznania się ze sprawozdaniem i wnioskiem rzecznika dyscyplinarnego, jeżeli
jest prowadzone postępowanie wyjaśniające,
2) udziału w raporcie dyscyplinarnym i przedstawienia swojego stanowiska w
sprawie
- osobiście lub jego przedstawiciela, będącego przełożonym żołnierza objętego
postępowaniem dyscyplinarnym.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 5 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej
Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 16, poz. 152)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21
lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 82, poz. 530 i Nr 134, poz. 895) dodaje się ust. 4a w
brzmieniu:
"4a. W ramach rozkładu, o którym mowa w ust. 1, strażaka można wyznaczyć do
pozostawania w jednostce organizacyjnej w wymiarze 24 godzin, po których udziela
się czasu wolnego w wymiarze 2 dni roboczych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 20 maja
1998 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie uposażenia członków krajowych Polskiej Akademii Nauk.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1260)
Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej
Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49,
poz. 484) zarządza się, co następuje:
§ 1. Członkowie krajowi Polskiej Akademii Nauk, zwanej dalej "Akademią",
otrzymują uposażenie miesięczne w wysokości:
1) członkowie rzeczywiści - 82% minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego
określonej dla profesora placówki naukowej Akademii,
2) członkowie korespondenci - 61% minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego
określonej dla profesora placówki naukowej Akademii.
§ 2. Uposażenie przysługuje od dnia następującego po dniu wyboru.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 października 1997 r. w
sprawie uposażenia członków krajowych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 130,
poz. 858).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
uposażeń należnych od dnia 1 stycznia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za wprowadzanie substancji
zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie drzew lub krzewów.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1261)
Na podstawie art. 86e ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia
1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196,
z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997
r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885, z 1998
r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 101, poz. 1178) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie opłat
za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza oraz za usuwanie
drzew lub krzewów (Dz. U. Nr 162, poz. 1117 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1129)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rodzaje substancji zanieczyszczających, za których wprowadzanie do powietrza
są pobierane opłaty, oraz jednostkowe stawki opłat określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia. W przypadku braku możliwości ustalenia rodzaju i ilości
substancji zanieczyszczających powstających przy przeładunku benzyn silnikowych,
z procesów spalania paliw w źródłach o łącznej wydajności cieplnej do 0,5 MWt -
opalanych węglem kamiennym lub olejem, oraz do 1 MWt - opalanych koksem, drewnem
lub gazem, z procesów spalania paliw w silnikach spalinowych, za których
wprowadzanie do powietrza są pobierane opłaty, jednostkowe stawki opłat określa
się zgodnie z ust. 2-4.";
2) w § 3 w ust. 2 wyrazy "119,00 zł" zastępuje się wyrazami "123,60 zł";
3) w § 8 wyrazy "1 100 zł" zastępuje się wyrazami "1 143 zł";
4) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w
załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1261)
Załącznik nr 1
RODZAJE SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH WPROWADZANYCH DO POWIETRZA OBJĘTYCH
OPŁATAMI ORAZ JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT
Lp.Rodzaje wprowadzanych substancji zanieczyszczającychGrupaJednostkowa
stawka w zł za 1 kg
1234
1Akrylonitryl (aerozol)I27,43
2Arsen1) 240,01
3Azbest 240,01
4Benzen 5,49
5Benzo/a/piren 240,01
6Chlorek winylu (w fazie gazowej) 13,71
7Chrom1) 34,29
8Nikiel1) 240,01
9Bizmut1) 11,43
10Cer1) 85,72
11Chlorowcopochodne węglowodorów: CFC-11, CFC-12, CFC-13, CFC-111,
CFC-112, CFC-113, CFC-114, CFC-115, CFC-211, CFC-212, CFC-213, CFC-214,
CFC-215, CFC-216, CFC-217 120,00
12Cyna1) 3,61
13Cynk1) 3,61
14Czterochlorek węgla 1,81
15Polichlorodibenzo-p-dioksyny i polichlorodibenzofurany - ilość po
przeliczeniu wskaźnikiem toksyczności3) 240,01
16Halony: 1211, 1301, 2402 120,00
17Kadm1) 120,00
18Kobalt1) 34,29
19Mangan1) 13,71
20Molibden1) 8,06
21Ołów1) 27,43
22Polichlorowane bifenyle 120,00
23Rtęć1) 120,00
241,1,1-trójchloroetan 120,00
25AmoniakII0,28
26Dwusiarczek węgla 1,33
27Dwutlenek siarki 0,34
28Dwutlenek węgla (stawka w zł/Mg) 0,18
29Metan (stawka w zł/Mg) 0,18
30Pyły ze spalania paliw 0,23
31Pyły cementowo-wapiennicze i materiałów ogniotrwałych 0,23
32Pyły krzemowe (powyżej 30% wolnej krzemionki) 0,94
33Pyły nawozów sztucznych 0,94
34Pyły środków powierzchniowo czynnych 0,94
35Pyły węglowo-grafitowe, sadza 0,94
36Pyły polimerów 0,36
37Pyły węgla brunatnego 0,36
38Pyły pozostałe 0,36
39Tlenki azotu (w przeliczeniu na NO2) 0,34
40Tlenek węgla 0,09
41Węglowodory alifatyczne i ich pochodne2) 0,09
42Węglowodory pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne2) 0,91
43Aldehydy alifatyczne i ich pochodneIII0,81
44Aldehydy pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 0,81
45Alkohole alifatyczne i ich pochodne 0,81
46Alkohole pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 0,81
47Aminy i ich pochodne 0,81
48Chlorowcopochodne węglowodorów: związki typu HCFC 0,81
49Etery i ich pochodne 0,81
50Halony2) 0,81
51Ketony i ich pochodne 0,81
52Kwasy nieorganiczne, ich sole i bezwodniki 0,81
53Kwasy organiczne, ich związki i pochodne2) 0,81
54Oleje (mgła olejowa) 0,81
55Organiczne pochodne związków siarki 0,81
56Pierwiastki metaliczne i ich związki2)III0,81
57Pierwiastki niemetaliczne 0,81
58Sole niemetali2) 0,81
59Tlenki niemetali2) 0,81
60Związki azowe, azoksy, nitrowe i nitrozowe 0,78
61Związki heterocykliczne 0,81
62Związki izocykliczne 0,81
(1) Związki w przeliczeniu na masę pierwiastka.
(2) Z wyjątkiem wymienionych w innych grupach.
(3) Współczynniki toksyczności dla określania sumarycznej ilości
polichlorodibenzo-p-dioksyn i polichlorodibenzofuranów:
- 2,3,7,8- tetrachlorodibenzodioksyna1
- 1,2,3,7,8- pentachlorodibenzodioksyna0,5
- 1,2,3,4,7,8- heksachlorodibenzodioksyna0,1
- 1,2,3,7,8,9- heksachlorodibenzodioksyna0,1
- 1,2,3,6,7,8- heksachlorodibenzodioksyna0,1
- 1,2,3,4,6,7,8- heptachlorodibenzodioksyna0,01
- oktachlorodibenzodioksyna0,001
- 2,3,7,8- tetrachlorodibenzofuran0,1
- 2,3,4,7,8- pentachlorodibenzofuran0,5
- 1,2,3,7,8- pentachlorodibenzofuran0,05
- 1,2,3,4,7,8- heksachlorodibenzofuran0,1
- 1,2,3,7,8,9- heksachlorodibenzofuran0,1
- 1,2,3,6,7,8- heksachlorodibenzofuran0,1
- 2,3,4,6,7,8- heksachlorodibenzofuran0,1
- 1,2,3,4,6,7,8- heptachlorodibenzofuran0,01
- 1,2,3,4,7,8,9- heptachlorodibenzofuran0,01
- oktachlorodibenzofuran0,001
Załącznik nr 2
JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI
ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* POWSTAJĄCYCH PRZY PRZEŁADUNKU BENZYN SILNIKOWYCH
Lp.Rodzaj operacji technicznejJednostkowa stawka w zł za 1 Mg
przeładowanej benzyny
123
1Napełnianie zbiorników z dachem stałym3,74
2Opróżnianie zbiorników z dachem pływającym0,23
3Napełnianie zbiorników podziemnych1,99
4Napełnianie zbiorników naziemnych w kontenerowych stacjach paliw1,99
5Napełnianie cystern kolejowych1,99
6Napełnianie cystern samochodowych1,08
7Napełnianie zbiorników pojazdów2,22
* Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji
zanieczyszczających: węglowodorów alifatycznych i ich pochodnych, węglowodorów
pierścieniowych, aromatycznych i ich pochodnych, wymienionych w załączniku nr 1,
obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych.
Załącznik nr 3
JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI
ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* Z PROCESÓW SPALANIA PALIW W ŹRÓDŁACH O ŁĄCZNEJ WYDAJNOŚCI
CIEPLNEJ DO 0,5 MWt OPALANYCH WĘGLEM KAMIENNYM LUB OLEJEM ORAZ DO 1 MWt
OPALANYCH KOKSEM, DREWNEM LUB GAZEM
Lp.Rodzaje źródełStawka w zł za jednostkę spalonego paliwa
123
IŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 0,5 MWt opalane węglem kamiennym:
1. kocioł z rusztem mechanicznym, urządzenie odpylające11,22 zł/Mg
2. kocioł z rusztem mechanicznym, bez urządzenia odpylającego17,35 zł/Mg
3. kocioł z rusztem stałym, ciąg naturalny19,43 zł/Mg
4. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, urządzenie odpylające14,75
zł/Mg
5. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, bez urządzenia
odpylającego21,72 zł/Mg
IIŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 0,5 MWt opalane olejem:
1. olej lekki (zawartość siarki nie większa niż 0,5%)5,92 zł/Mg
2. olej opałowy (zawartość siarki nie większa niż 1%)7,27 zł/Mg
3. olej opałowy (zawartość siarki od 1% do 1,5%)11,53 zł/Mg
4. olej napędowy5,71 zł/Mg
IIIŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane koksem:
1. kocioł z rusztem stałym, ciąg naturalny14,90 zł/Mg
2. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, urządzenie odpylające11,95
zł/Mg
3. kocioł z rusztem stałym, ciąg sztuczny, bez urządzenia
odpylającego17,14 zł/Mg
IVŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane drewnem2,86 zł/Mg
VŹródła o łącznej wydajności cieplnej do 1 MWt opalane gazem:
1. gaz ziemny wysokometanowy846,99 zł/106m3
2. gaz ziemny zaazotowany592,23 zł/106m3
3. gaz płynny propan-butan1,14 zł/Mg
* Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji
zanieczyszczających: benzo/a/pirenu, dwutlenku siarki, dwutlenku węgla, pyłów ze
spalania paliw, sadzy, tlenków azotu i tlenku węgla, wymienionych w załączniku
nr 1, obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych.
Załącznik nr 4
JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA SUBSTANCJI
ZANIECZYSZCZAJĄCYCH* Z PROCESÓW SPALANIA PALIW W SILNIKACH SPALINOWYCH
Lp.Rodzaj silnika spalinowegoStawka w zł za 1 Mg spalonego paliwa
etylinybenzyny bezołowiowejgazu płynnego propan-butanoleju napędowegooleju
napędowego CITY
1234567
1Silniki w samochodach z katalizatorami-10,7010,70--
2Silniki w samochodach osobowych bez katalizatorów52,0544,8836,7812,786,13
3Silniki w samochodach dostawczych o masie całkowitej poniżej 3,5
Mg49,9843,85-15,278,62
4Silniki w samochodach ciężarowych o masie całkowitej powyżej 3,5
Mg66,2960,16-32,1125,04
5Silniki w autobusach---35,7428,57
6Silniki w ciągnikach rolniczych---30,6524,00
7Silniki w maszynach roboczych160,21158,14-34,7028,05
8Silniki w pojazdach szynowych---30,65-
* Łączna stawka opłat za wprowadzanie do powietrza następujących substancji
zanieczyszczających: ołowiu, dwutlenku siarki, pyłów ze spalania paliw, sadzy,
tlenków azotu, tlenku węgla, węglowodorów alifatycznych i ich pochodnych,
węglowodorów pierścieniowych, aromatycznych i ich pochodnych, wymienionych w
załączniku nr 1, obliczona według stawek jednostkowych w nim określonych.
Załącznik nr 5
STAWKI OPŁAT ZA USUWANIE DRZEW
Lp.Rodzaje i gatunki (odmiany) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu
pniaa) drzewa mierzonego na wysokości 130 cmb)
przy obwodzie
do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm
1234567
1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba,
grochodrzew9,7019,4040,8042,7052,50
2Klon (pozostałe gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa,
jesion, świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza
gruczołkowata i omszona26,4050,50101,00101,00101,00
3Dąb, grab, buk, lipa, iglicznia, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon
(gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni,
śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i
odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik,
platan klonolistny, wiąz64,10166,90336,00505,20653,70
4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec,
miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik336,00505,20653,70997,801340,60
a) W razie usuwania drzew mających więcej niż jeden pień opłatę oblicza się za
każdy pień oddzielnie.
b) W razie usuwania drzew o pniu niższym od 130 cm obwód należy mierzyć
bezpośrednio pod koroną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i
urządzeń wodnych.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1262)
Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października
1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r.
Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993
r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996
r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz.
885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat
za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 133, poz. 637, z
1994 r. Nr 140, poz. 773, z 1995 r. Nr 153, poz. 776, z 1996 r. Nr 156, poz.
783, z 1997 r. Nr 160, poz. 1089, z 1998 r. Nr 162, poz. 1127 oraz z 1999 r. Nr
45, poz. 442) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) z odwodnienia zakładów górniczych,"
b) na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w
brzmieniu:
"6) powierzchniową wykorzystywaną do nawodnień rolniczych i leśnych.";
2) w § 3:
a) w ust. 1 wyrazy "11,26 gr" zastępuje się wyrazami "11,70 gr",
b) w ust. 3 wyrazy "35,53 gr" zastępuje się wyrazami "36,91 gr";
3) w § 4:
a) wyrazy "1,89 gr" zastępuje się wyrazami "1,96 gr", a przecinek następujący po
tych wyrazach zastępuje się kropką,
b) skreśla się pkt 10;
4) w § 5 w pkt 1 wyraz "kopalnianych" zastępuje się wyrazami "z odwodnienia
zakładów górniczych";
5) w § 6 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) wprowadzanie do wód lub do ziemi wód opadowych.";
6) w § 7:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Opłatę za wprowadzanie wód z odwodnienia zakładów górniczych oraz zasolonych
ścieków z instalacji odsiarczania spalin ustala się zależnie od zawartości sumy
jonów chlorków i siarczanów.",
b) w ust. 3 po wyrazach "określonych w ust. 1" dodaje się wyrazy "oraz opłaty
ustalonej za wprowadzanie zasolonych ścieków z instalacji odsiarczania spalin",
c) w ust. 5 wyrazy "3,70 zł" zastępuje się wyrazami "3,84 zł",
d) w ust. 7 wyrazy "2,07 zł" zastępuje się wyrazami "2,15 zł",
e) w ust. 9 wyrazy "31,72 gr" zastępuje się wyrazami "32,96 gr",
f) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Stawka opłaty za 1 kg sumy jonów chlorków i siarczanów zawartych w wodach z
odwodnienia zakładów górniczych odprowadzanych bezpośrednio do wód
powierzchniowych wynosi:
1) jeżeli suma jonów chlorków i siarczanów jest większa niż 1500 mg/l - 21,37
gr,
2) jeżeli suma jonów chlorków i siarczanów jest nie większa niż 1500 mg/l -2,72
gr.",
g) w ust. 11 wyraz "kopalnianych" zastępuje się wyrazami "z odwodnienia zakładów
górniczych", a wyrazy "2,62 gr" zastępuje się wyrazami "2,72 gr",
h) w ust. 12 wyrazy "36,99 zł" zastępuje się wyrazami "38,43 zł",
i) w ust. 13 wyrazy "13,86 zł" zastępuje się wyrazami "14,40 zł";
7) w § 10:
a) w pkt 1 wyrazy "346,00 zł" zastępuje się wyrazami "359,00 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "462,00 zł" zastępuje się wyrazami "480,00 zł";
8) w ust. 2 załącznika:
a) w pkt 1:
- w lit. a) wyrazy "0,46 gr" zastępuje się wyrazami "0,48 gr",
- w lit. b) wyrazy "0,42 gr" zastępuje się wyrazami "0,44 gr",
- w lit. c) wyrazy "0,38 gr" zastępuje się wyrazami "0,40 gr",
b) w pkt 2 wyrazy "1,13 gr" zastępuje się wyrazami "1,17 gr",
c) w pkt 3:
- w lit. a) wyrazy "10,00 zł" zastępuje się wyrazami "10,40 zł",
- w lit. b) wyrazy "20,00 zł" zastępuje się wyrazami "20,80 zł",
d) w pkt 4:
- w lit. a) wyrazy "4,60 zł" zastępuje się wyrazami "4,80 zł",
- w lit. b) wyrazy "9,20 zł" zastępuje się wyrazami "9,60 zł",
e) w pkt 5:
- w lit. a) wyrazy "2,50 zł" zastępuje się wyrazami "2,60 zł",
- w lit. b) wyrazy "5,00 zł" zastępuje się wyrazami "5,20 zł".
§ 2. 1. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.
2. Do zakładów, które do dnia 31 stycznia 2000 r. złożą informację zawierającą
dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej
wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i
przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu
zawartych w nich zanieczyszczeń, określonych wskaźnikami: BZT5, ChZT, zawiesiną
ogólną, sumą jonów chlorków i siarczanów, sumą metali ciężkich, fenolami
lotnymi, stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń
wodnych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem
wydania jednolitego tekstu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za składowanie odpadów.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1263)
Na podstawie art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz.
U. Nr 96, poz. 592, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 113, poz. 715 oraz z 1999 r.
Nr 101, poz. 1178) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie opłat
za składowanie odpadów (Dz. U. Nr 162, poz. 1128) załączniki nr 1-3 otrzymują
brzmienie określone w załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Za umieszczenie odpadów na składowisku odpadów przed dniem 1 stycznia 2000
r. oraz za czas składowania odpadów na składowisku odpadów przed dniem 1
stycznia 2000 r. w zakresie opłat mają zastosowanie przepisy dotychczasowe.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz.
1263)
Załącznik nr 1
STAWKI OPŁAT ZA UMIESZCZENIE ODPADÓW NA SKŁADOWISKU ODPADÓW
KodGrupy, podgrupy i rodzaje odpadówStawka jednostkowa zł/1Mg
123
01Odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobyciu i wzbogacaniu rud oraz
innych surowców mineralnych
01 01Odpady z wydobywania minerałów
01 01 01Odpady z wydobywania rud metali (z wyłączeniem 01 01 03)11,40
01 01 02Odpady z wydobywania innych minerałów7,30
01 01 03Odpady skalne z górnictwa miedzi7,30
01 02Odpady ze wstępnej obróbki wydobytego urobku
01 02 01Odpady ze wstępnej obróbki rud metali11,40
01 02 02Odpady ze wstępnej obróbki rud innych surowców mineralnych nie
zawierających metali7,30
01 03Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki rud metali
01 03 01Odpady ze wzbogacania (z wyłączeniem 01 03 04)11,40
01 03 02Odpady o konsystencji pyłów i proszków36,40
01 03 03Czerwony szlam powstający przy produkcji tlenku glinu11,401)
01 03 04Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych7,30
01 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
01 04Odpady z fizycznej i chemicznej przeróbki surowców mineralnych, nie
zawierających rud metali
01 04 01Skruszone skały7,30
01 04 02Odpadowe piaski i iły7,30
01 04 03Odpady o konsystencji pyłów i proszków36,40
01 04 04Odpady powstające przy wzbogacaniu soli kamiennej i potasowej7,30
01 04 05Odpady i szlamy powstające przy płukaniu i oczyszczaniu surowców
mineralnych7,301)
01 04 06Odpady powstające przy cięciu, płukaniu i obróbce postaciowej skał
i minerałów7,30
01 04 07Odpady przeróbcze ze wzbogacenia węgla7,30
01 04 08Odpady z flotacji węgla7,301)
01 04 09Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud siarkowych7,301)
01 04 10Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud fosforowych (fosforytów,
apatytów)7,301)
01 04 99Inne nie wymienione odpady7,30
01 05Odpady powstające przy wierceniu otworów badawczych i
eksploatacyjnych
01 05 01Płuczki wiertnicze i odpady wiertnicze zawierające ropę
naftową11,40
01 05 02Płuczki i odpady wiertnicze zawierające baryt7,30
01 05 03Płuczki i odpady wiertnicze zawierające chlorki11,40
01 05 04Płuczki i inne odpady wiertnicze z odwiertów wody słodkiej7,301)
01 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
02Odpady z rolnictwa, sadownictwa, hodowli, rybołówstwa, leśnictwa oraz
przetwórstwa żywności
02 01Odpady z produkcji podstawowej
02 01 01Osady z mycia i czyszczenia11,401)
02 01 02Odpadowa tkanka zwierzęca i padlina95,60
02 01 03Odpadowa masa roślinna w rolnictwie i sadownictwie11,40
02 01 04Odpady z tworzyw sztucznych (z wyłączeniem opakowań)11,40
02 01 05Odpady agrochemikaliów95,60
02 01 06Odchody zwierzęce36,40
02 01 07Odpady z gospodarki leśnej7,30
02 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 02Odpady z przygotowania i przetwórstwa produktów spożywczych
pochodzenia zwierzęcego
02 02 01Odpady z mycia i przygotowywania surowców11,401)
02 02 02Odpady z uboju i przetwórstwa ryb36,40
02 02 03Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i
przetwórstwa36,40
02 02 04Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
02 02 05Odpady z produkcji pasz mięsno-kostnych36,40
02 02 06Odpady z produkcji mączki rybnej36,40
02 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 03Odpady z przygotowywania i przetwórstwa produktów spożywczych i
używek pochodzenia roślinnego (z wyłączeniem 02 07)
02 03 01Szlamy z mycia, oczyszczania i przygotowywania surowców7,301)
02 03 02Odpady konserwantów11,40
02 03 03Odpady poekstrakcyjne11,40
02 03 04Surowce i produkty nie nadające się do spożycia i
przetwórstwa11,40
02 03 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków11,401)
02 03 06Odpadowe tłuszcze roślinne11,40
02 03 07Odpady z produkcji pasz roślinnych7,30
02 03 08Pyły tytoniowe11,40
02 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 04Odpady z przemysłu cukrowniczego
02 04 01Osady z oczyszczania i mycia buraków7,301)
02 04 02Nienormatywny węglan wapnia oraz kreda cukrownicza (wapno
defekacyjne)7,30
02 04 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków7,301)
02 04 04Wysłodki7,301)
02 04 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 05Odpady z przemysłu mleczarskiego
02 05 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia oraz
przetwarzania11,40
02 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków11,401)
02 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 06Odpady z przemysłu piekarniczego i cukierniczego
02 06 01Surowce i produkty nieprzydatne do spożycia i przetwórstwa11,40
02 06 02Odpady konserwantów11,40
02 06 03Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków11,401)
02 06 04Nieprzydatne do wykorzystania tłuszcze spożywcze11,40
02 06 99Inne nie wymienione odpady7,30
02 07Odpady z produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych
02 07 01Odpady z przygotowywania surowców7,30
02 07 02Odpady z destylacji spirytualiów36,40
02 07 03Odpady z procesów fizykochemicznych (rektyfikacji,
klarowania)36,40
02 07 04Surowce i produkty nie przydatne do spożycia i przetwórstwa (z
wyłączeniem 02 07 06)11,40
02 07 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
02 07 06Wytłoki, osady moszczowe i pofermentacyjne, wywary11,401)
02 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
03Odpady z przetwórstwa drewna oraz produkcji papieru, tektury, masy
celulozowej, płyt i mebli
03 01Odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli
03 01 01Odpady kory i korka7,30
03 01 02Trociny7,30
03 01 03Wióry, ścinki, kawałki drewna i płyt wiórowych, fornir7,30
03 01 04Odpady z chemicznej przeróbki drewna36,40
03 01 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
03 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
03 02Odpady powstające przy konserwacji drewna
03 02 01Środki do konserwacji i impregnacji drewna nie zawierające
związków chlorowcoorganicznych7,30
03 02 02Środki do konserwacji i impregnacji drewna zawierające związki
chlorowcoorganiczne95,60
03 02 03Metaloorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna36,40
03 02 04Nieorganiczne środki do konserwacji i impregnacji drewna36,40
03 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
03 03Odpady z produkcji i przetwórstwa masy celulozowej, papieru i tektury
03 03 01Kora7,30
03 03 02Osady i szlamy z produkcji celulozy metodą siarczynową36,401)
03 03 03Szlamy z procesów bielenia podchlorynem lub chlorem36,401)
03 03 04Szlamy z innych procesów bielenia36,401)
03 03 05Szlamy z odbarwiania makulatury36,401)
03 03 06Włókna i osady z papieru (masa łapana)7,30
03 03 07Odrzuty z przeróbki makulatury7,30
03 03 08Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
03 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
04Odpady z przemysłu skórzanego i tekstylnego
04 01Odpady z przemysłu skórzanego
04 01 01Odpady z mizdrowania36,40
04 01 02Odpady z wapnowania36,40
04 01 03Tłuszcze pogarbarskie zawierające rozpuszczalniki95,60
04 01 04Ciecze garbarskie zawierające chrom36,401)
04 01 05Ciecze garbarskie bez chromu11,401)
04 01 06Osady zawierające chrom36,401)
04 01 07Osady bez chromu11,401)
04 01 08Odpady skóry wygarbowanej zawierające chrom36,40
04 01 09Odpady z polerowania i wykańczania7,30
04 01 10Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
04 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
04 02Odpady z przemysłu tekstylnego
04 02 01Odpady nieprzerobionych włókien i inne włókna naturalne
pochodzenia roślinnego7,30
04 02 02Nieprzetworzone włókna pochodzenia zwierzęcego7,30
04 02 03Nieprzetworzone włókna sztuczne i syntetyczne11,40
04 02 04Odpady nie przetworzonych mieszanych włókien przed przędzeniem i
tkaniem7,30
04 02 05Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia
roślinnego7,30
04 02 06Odpady z przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia
zwierzęcego7,30
04 02 07Odpady przetworzonych włókien oraz tkanin pochodzenia sztucznego
bądź syntetycznego11,40
04 02 08Odpady przetworzonych mieszanych włókien oraz tkanin11,40
04 02 09Odpady materiałów złożonych (tkaniny impregnowane, elastomery,
plastomery)11,40
04 02 10Substancje organiczne z produktów naturalnych (tłuszcze,
woski)11,40
04 02 11Odpady z klejenia (szlichtowania) i wykańczania zawierające
związki chlorowców36,40
04 02 12Odpady ze szlichtowania i wykańczania nie zawierające związków
chlorowców11,40
04 02 13Odpadowe barwniki i pigmenty11,40
04 02 14Odpady z mokrej obróbki wyrobów tekstylnych11,40
04 02 15Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków11,401)
04 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
05Odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz
wysokotemperaturowej przeróbki węgla
05 01Ropopochodne szlamy i odpady stałe
05 01 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
05 01 02Osady z odsalania36,401)
05 01 03Osady z dna zbiorników95,601)
05 01 04Kwaśne szlamy z procesów alkilowania95,60
05 01 05Wycieki ropy naftowej95,60
05 01 06Osady z konserwacji instalacji, urządzeń36,401)
05 01 07Kwaśne smoły95,60
05 01 08Inne smoły36,40
05 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 02Osady i odpady stałe nie zawierające olejów
05 02 01Osady z procesów uzdatniania wody kotłowej11,401)
05 02 02Odpady z kolumn chłodniczych11,40
05 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 03Zużyte katalizatory
05 03 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
05 03 02Inne zużyte katalizatory95,60
05 04Zużyte materiały filtracyjne
05 04 01Zużyte materiały filtracyjne36,40
05 05Odpady z odsiarczania ropy naftowej
05 05 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki36,40
05 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 06Odpady z procesów termicznej przeróbki węgla
05 06 01Kwaśne smoły95,60
05 06 02Smoła koksownicza36,40
05 06 03Inne smoły36,40
05 06 04Osady z kolumn chłodniczych36,401)
05 06 05Odpady ciekłe zawierające fenole95,60
05 06 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 07Odpady z oczyszczania gazu ziemnego
05 07 01Osady zawierające rtęć lub jej związki(95,60 lub 36,40)2)
05 07 02Odpady zawierające siarkę lub jej związki36,40
05 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 08Odpady z odzyskiwania (regeneracji) olejów
05 08 01Zużyte sorbenty z surowców ilastych36,40
05 08 02Kwaśne smoły95,60
05 08 03Inne smoły36,40
05 08 04Uwodnione odpady ciekłe z regeneracji olejów36,401)
05 08 99Inne nie wymienione odpady7,30
05 09Odpady z produkcji grafitu syntetycznego i elektrod węglowych
05 09 01Odpady ze składników wsadu36,40
05 09 02Uszkodzone wyroby11,40
05 09 03Pył z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
05 09 99Inne nie wymienione odpady7,30
06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania związków
nieorganicznych
06 01Odpadowe roztwory kwaśne
06 01 01Kwas siarkawy i siarkowy [siarkowy (IV) i (VI)]36,40
06 01 02Kwas chlorowodorowy36,40
06 01 03Kwas fluorowodorowy36,40
06 01 04Kwas fosforawy i fosforowy [fosforowy (III) i (V)]11,40
06 01 05Kwas azotawy i azotowy [azotowy (III) i (V)]36,40
06 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 02Odpadowe roztwory alkaliczne
06 02 01Wodorotlenek wapnia36,40
06 02 02Wodorotlenek sodu36,40
06 02 03Woda amoniakalna36,40
06 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 03Sole odpadowe i ich roztwory
06 03 01Węglany (z wyłączeniem 02 04 02 oraz 19 09 03)11,40
06 03 02Roztwory soli zawierających siarczyny, siarczany, [siarczany (IV),
(VI)] lub siarczki11,40
06 03 03Sole stałe zawierające siarczyny, siarczany [siarczany (IV), (VI)]
lub siarczki11,40
06 03 04Roztwory soli chlorowców11,40
06 03 05Sole stałe zawierające chlorowce11,40
06 03 06Roztwory soli fosforowych11,40
06 03 07Stałe sole fosforowe11,40
06 03 08Roztwory soli zawierające azotany i związki pokrewne36,40
06 03 09Sole stałe zawierające azotki11,40
06 03 10Sole stałe zawierające grupę amonową11,40
06 03 11Sole i roztwory zawierające cyjanki(95,60 lub 36,40)2)
06 03 12Sole i roztwory zawierające związki organiczne36,40
06 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 04Odpady zawierające metale
06 04 01Tlenki metali11,40
06 04 02Sole metali (z wyłączeniem podgrupy 06 03)36,40
06 04 03Odpady zawierające arsen(95,60 lub 36,40)2)
06 04 04Odpady zawierające rtęć(95,60 lub 36,40)2)
06 04 05Odpady zawierające inne metale ciężkie(95,60 lub 36,40)2)
06 04 99Inne nie wymienione odpady11,40
06 05Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków
06 05 01Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
06 06Odpady z chemicznych procesów produkcji i przetwórstwa siarki oraz
procesów odsiarczania
06 06 01Odpady zawierające siarkę lub jej związki36,40
06 06 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 07Odpady z produkcji chloru i chlorowców
06 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy95,60
06 07 02Węgiel aktywny z produkcji chloru36,40
06 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 08Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu
06 08 01Odpady z produkcji krzemu i pochodnych krzemu11,40
06 09Odpady z przemysłu fosforowego i nawozów fosforowych
06 09 01Fosfogipsy7,30
06 09 02Żużel fosforowy36,40
06 09 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 10Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych
06 10 01Odpady z przemysłu azotowego i nawozów azotowych36,40
06 11Odpady z produkcji pigmentów oraz zmętniaczy nieorganicznych
06 11 01Gips z produkcji dwutlenku tytanu11,40
06 11 02Odpady z produkcji związków cyrkonu11,40
06 11 03Odpady z produkcji związków chromu(36,40 lub 11,40)2)
06 11 04Odpady z produkcji związków kobaltu(36,40 lub 11,40)2)
06 11 99Inne nie wymienione odpady7,30
06 12Odpady z produkcji, stosowania i regeneracji katalizatorów
06 12 01Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
06 12 02Inne zużyte katalizatory95,60
06 13Odpady z innych nieorganicznych procesów chemicznych
06 13 01Nieorganiczne pestycydy, biocydy oraz środki do konserwacji
drewna95,60
06 13 02Zużyty węgiel aktywny (z wyłączeniem 06 07 02)36,40
06 13 03Sadza7,30
06 13 99Inne nie wymienione odpady7,30
07Odpady z przemysłu syntezy organicznej
07 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania podstawowych
produktów przemysłu syntezy organicznej
07 01 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 01 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 01 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki95,60
07 01 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 01 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 01 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 01 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 01 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne95,60
07 01 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 01 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne95,601)
07 01 99Inne nie wymienione odpady11,40
07 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tworzyw
sztucznych oraz kauczuków i włókien syntetycznych
07 02 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 02 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 02 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne95,60
07 02 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 02 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 02 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 02 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 02 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne95,60
07 02 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 02 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne95,601)
07 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
07 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania organicznych
barwników i pigmentów (z wyłączeniem podgrupy 06 11)
07 03 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 03 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków36,401)
07 03 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki95,60
07 03 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 03 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 03 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 03 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 03 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne95,60
07 03 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 03 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne95,601)
07 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
07 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania pestycydów (z
wyłączeniem 02 01 05)
07 04 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 04 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 04 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki95,60
07 04 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 04 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 04 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 04 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 04 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne36,40
07 04 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 04 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne36,401)
07 04 11Opakowania po produktach i półproduktach95,60
07 04 99Inne nie wymienione odpady7,30
07 05Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farmaceutyków
07 05 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 05 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 05 03Chlorowcoorganiczne rozpuszczalniki, roztwory z przemywania i
ciecze macierzyste95,60
07 05 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 05 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 05 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 05 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 05 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne36,40
07 05 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 05 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne36,401)
07 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
07 06Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania tłuszczów,
natłustek, mydeł, detergentów, środków dezynfekcyjnych i kosmetyków
07 06 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 06 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 06 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne95,60
07 06 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 06 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 06 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 06 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 06 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne36,40
07 06 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 06 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne36,401)
07 06 11Ziemia bieląca z rafinacji oleju36,40
07 06 99Inne nie wymienione odpady7,30
07 07Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych nie
wymienionych produktów chemicznych
07 07 01Wody popłuczne i ługi macierzyste95,601)
07 07 02Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków95,601)
07 07 03Roztwory z przemywania i ciecze macierzyste zawierające
rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne95,60
07 07 04Inne rozpuszczalniki organiczne, roztwory z przemywania i ciecze
macierzyste95,60
07 07 05Zużyte katalizatory zawierające metale szlachetne36,40
07 07 06Inne zużyte katalizatory95,60
07 07 07Pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne zawierające związki
chlorowców95,60
07 07 08Inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne36,40
07 07 09Zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne zawierające związki
chlorowców95,601)
07 07 10Inne zużyte sorbenty i osady pofiltracyjne36,401)
07 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
08Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych
(farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb
drukarskich
08 01Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb i
lakierów (z wyłączeniem podgrupy 08 03)
08 01 01Odpady farb i lakierów zawierających rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,60
08 01 02Odpady farb i lakierów nie zawierających rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,40
08 01 03Odpady z farb i lakierów wodorozcieńczalnych11,40
08 01 04Odpady farb proszkowych11,40
08 01 05Zestalone farby i lakiery11,40
08 01 06Szlamy z usuwania farb i lakierów zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
08 01 07Szlamy z usuwania farb i lakierów nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,401)
08 01 08Szlamy wodne zawierające farby i lakiery11,401)
08 01 09Odpady z usuwania farb i lakierów (z wyłączeniem 08 01 05 i 08 01
06)36,401)
08 01 10Zawiesiny wodne zawierające farby lub lakiery11,401)
08 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
08 02Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania innych powłok
08 02 01Odpady proszków powlekających11,40
08 02 02Szlamy wodne zawierające składniki emalii ceramicznych7,301)
08 02 03Zawiesiny wodne zawierające składniki emalii ceramicznych7,301)
08 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
08 03Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania farb
drukarskich
08 03 01Odpady farby drukarskiej zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,60
08 03 02Odpady farby drukarskiej nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,40
08 03 03Odpady z wodnych farb drukarskich11,40
08 03 04Wyschnięte farby drukarskie11,40
08 03 05Szlamy farb drukarskich zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
08 03 06Szlamy farb drukarskich nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,401)
08 03 07Szlamy wodne zawierające farby drukarskie11,401)
08 03 08Odpady ciekłe zawierające farby drukarskie11,401)
08 03 09Odpadowy toner drukarski (łącznie z kasetami)36,40
08 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
08 04Odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania klejów, kitów
i mas szpachlowych
08 04 01Odpadowe kleje, kity i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,60
08 04 02Odpadowe kleje, kity i szczeliwa nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,40
08 04 03Odpady z klejów i szczeliw wodnych11,40
08 04 04Zestalone kleje i szczeliwa11,40
08 04 05Osady z klejów, kitów i szczeliw zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
08 04 06Osady z klejów, kitów i szczeliw nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,401)
08 04 07Uwodnione szlamy zawierające kleje i szczeliwa11,401)
08 04 08Roztwory wodne zawierające klej, kity i masy szpachlowe11,401)
08 04 99Inne nie wymienione odpady7,30
09Odpady z przemysłu fotograficznego
09 01Odpady z przemysłu fotograficznego
09 01 01Wodne roztwory wywoływaczy i aktywatorów95,601)
09 01 02Wodne roztwory wywoływaczy do płyt offsetowych95,601)
09 01 03Roztwory innych wywoływaczy95,60
09 01 04Roztwory utrwalaczy95,60
09 01 05Roztwory wybielaczy i kąpieli wybielająco-utrwalających95,60
09 01 06Osady z zakładowych oczyszczalni ścieków zawierające srebro95,601)
09 01 07Błony i papier fotograficzny zawierające srebro lub związki
srebra11,40
09 01 08Błony i papier fotograficzny nie zawierające srebra11,40
09 01 09Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku z bateriami11,40
09 01 10Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku bez baterii7,30
09 01 11Odpady powstające przy odzysku srebra z materiałów
fotograficznych11,40
09 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
10Odpady nieorganiczne z procesów termicznych
10 01Odpady z elektrowni i innych zakładów energetycznego spalania paliw
(z wyłączeniem grupy 19)
10 01 01Żużle11,40
10 01 02Popioły lotne z węgla kamiennego11,40
10 01 03Popioły lotne z węgla brunatnego11,40
10 01 04Popioły lotne z paliw płynnych(36,40 lub 11,40)2)
10 01 05Stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania spalin7,30
10 01 06Inne odpady stałe z oczyszczania spalin(11,40 lub 7,30)1)2)
10 01 07Produkty z wapniowych metod odsiarczania spalin odprowadzane w
postaci szlamu7,301)
10 01 08Inne szlamy z oczyszczania spalin(11,40 lub 7,30)1)2)
10 01 09Kwas siarkowy i jego roztwory95,60
10 01 10Zużyte katalizatory36,40
10 01 11Szlamy z mokrego oczyszczania kotłów(36,40 lub 11,40)1)2)
10 01 12Zużyte materiały ogniotrwałe7,30
10 01 13Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów
paleniskowych11,401)
10 01 14Mikrosfery z popiołów lotnych7,30
10 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 02Odpady z hutnictwa żelaza i stali (z wyłączeniem podgrupy 10 14)
10 02 01Żużle z procesów wytapiania (wielkopiecowe, stalownicze)11,40
10 02 02Żużle z innych procesów11,40
10 02 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych(11,40 lub 7,30)2)
10 02 04Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych(11,40 lub 7,30)1)2)
10 02 05Pozostałe szlamy11,401)
10 02 06Zużyte materiały ogniotrwałe7,30
10 02 07Zgary z hutnictwa żelaza11,40
10 02 08Odpadowy siarczan żelazawy [siarczan żelaza (II)]11,40
10 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 03Odpady z hutnictwa aluminium
10 03 01Smoły i inne odpady z masy surowcowej do wyrobu anod36,40
10 03 02Uszkodzone i zużyte elektrody11,40
10 03 03Piana z wytopu (z wyłączeniem 10 03 15)36,40
10 03 04Zgary pierwotne (białe)36,40
10 03 05Pyły aluminiowe36,40
10 03 06Zużyte wykładziny węglowe i materiały ogniotrwałe z elektroliz7,30
10 03 07Zużyte wykładziny z pieców36,40
10 03 08Żużle słone z drugiego wytopu36,40
10 03 09Pozostałe zgary, np. po rafinacji gazami (czarne kożuchy) z
drugiego wytopu36,40
10 03 10Odpady z przetwarzania słonych żużli i zgarów z drugiego
wytopu36,40
10 03 11Pył z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
10 03 12Inne pyły (łącznie z pyłami z młynów kulowych)11,40
10 03 13Odpady stałe z oczyszczania gazów(36,40 lub 11,40)2)
10 03 14Szlamy z oczyszczania gazów(36,40 lub 11,40)1)2)
10 03 15Piana o właściwościach palnych, wydzielająca w zetknięciu z wodą
gazy palne36,40
10 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 04Odpady z hutnictwa ołowiu
10 04 01Żużle36,40
10 04 02Zgary36,40
10 04 03Wapno zawierające związki arsenu(95,60 lub 36,40)2)
10 04 04Pyły z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)2)
10 04 05Inne cząstki i pyły36,40
10 04 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)2)
10 04 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)1)2)
10 04 08Zużyte materiały ogniotrwałe11,40
10 04 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 05Odpady z hutnictwa cynku
10 05 01Żużle (z wyłączeniem 10 05 08)36,40
10 05 02Zgary36,40
10 05 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)2)
10 05 04Inne pyły36,40
10 05 05Odpady stałe z oczyszczania gazu(95,60 lub 36,40)2)
10 05 06Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)1)2)
10 05 07Zużyte materiały ogniotrwałe11,40
10 05 08Żużle granulowane z pieców szybowych oraz żużle z pieców
obrotowych11,40
10 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 06Odpady z hutnictwa miedzi
10 06 01Żużle (z wyłączeniem 10 06 09)11,40
10 06 02Zgary11,40
10 06 03Pyły z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
10 06 04Inne pyły11,40
10 06 05Odpady z procesów rafinacji elektrolitycznej36,40
10 06 06Odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
10 06 07Szlamy z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)1)2)
10 06 08Zużyte materiały ogniotrwałe11,40
10 06 09Żużle szybowe i granulowane7,30
10 06 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 07Odpady z hutnictwa srebra, złota i platyny
10 07 01Żużle11,40
10 07 02Zgary11,40
10 07 03Odpady stałe z oczyszczania gazu(11,40 lub 7,30)2)
10 07 04Inne cząstki i pyły11,40
10 07 05Szlamy z oczyszczania gazu(11,40 lub 7,30)1)2)
10 07 06Zużyte materiały ogniotrwałe11,40
10 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 08Odpady z hutnictwa pozostałych metali nieżelaznych
10 08 01Żużle11,40
10 08 02Zgary11,40
10 08 03Pył z gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)2)
10 08 04Inne cząstki i pyły36,40
10 08 05Odpady stałe z oczyszczania gazu(36,40 lub 11,40)2)
10 08 06Szlamy z oczyszczania gazów(36,40 lub 11,40)1)2)
10 08 07Zużyte materiały ogniotrwałe11,40
10 08 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 09Odpady z odlewnictwa żelaza
10 09 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne,
uszkodzone przed procesem odlewania11,40
10 09 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne,
uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania11,40
10 09 03Żużle odlewnicze11,40
10 09 04Pyły odlewnicze(36,40 lub 11,40)2)
10 09 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze11,40
10 09 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 10Odpady z odlewnictwa metali nieżelaznych
10 10 01Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne
uszkodzone przed procesem odlewania11,40
10 10 02Rdzenie i formy odlewnicze zawierające spoiwa organiczne,
uszkodzone lub zużyte po procesie odlewania11,40
10 10 03Zgary i żużle odlewnicze11,40
10 10 04Pyły odlewnicze(36,40 lub 11,40)2)
10 10 05Inne zużyte rdzenie i formy odlewnicze11,40
10 10 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 11Odpady z hutnictwa szkła
10 11 01Odpady z przygotowywania surowców wsadowych32,00
10 11 02Szkło odpadowe z procesu technologicznego7,30
10 11 03Odpady włókna szklanego i tkanin z włókna szklanego36,40
10 11 04Pył z oczyszczania gazów odlotowych(95,60 lub 36,40)2)
10 11 05Inne pyły36,40
10 11 06Odpady stałe z oczyszczania gazu(36,40 lub 11,40)2)
10 11 07Szlamy z oczyszczania gazu(36,40 lub 11,40)1)2)
10 11 08Zużyte materiały ogniotrwałe7,30
10 11 09Szlamy fluorokrzemianowe95,601)
10 11 10Odpady zawierające azbest95,60
10 11 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 12Odpady z produkcji wyrobów ceramiki budowlanej, szlachetnej i
ogniotrwałej
10 12 01Odpady z surowców i przygotowania mas wsadowych7,30
10 12 02Pył z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
10 12 03Inne pyły36,40
10 12 04Odpady stałe z oczyszczania gazów(11,40 lub 7,30)2)
10 12 05Szlamy z oczyszczania gazów(11,40 lub 7,30)1)2)
10 12 06Zużyte formy7,30
10 12 07Zużyte materiały ogniotrwałe7,30
10 12 08Wybrakowane wyroby ceramiczne7,30
10 12 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 13Odpady z produkcji spoiw mineralnych i wyrobów zawierających te
spoiwa
10 13 01Odpady z przygotowania surowców wsadowych7,30
10 13 02Odpady z produkcji wyrobów azbestowo-cementowych95,60
10 13 03Odpady z produkcji innych wyrobów ze spoiwem cementowym11,40
10 13 04Odpady z produkcji wapna palonego i hydratyzowanego11,40
10 13 05Pył z oczyszczania gazów odlotowych(36,40 lub 11,40)2)
10 13 06Inne pyły36,40
10 13 07Szlamy z oczyszczania gazu(11,40 lub 7,30)1)2)
10 13 08Zużyte materiały ogniotrwałe7,30
10 13 09Odpady z produkcji mas tynkarskich7,30
10 13 10Odpady z produkcji cementu7,30
10 13 11Odpady z produkcji gipsu7,30
10 13 12Pozostałe wybrakowane wyroby zawierające spoiwa mineralne7,30
10 13 99Inne nie wymienione odpady7,30
10 14Odpady z produkcji żelazostopów
10 14 01Żużle z produkcji żelazokrzemu11,40
10 14 02Pyły z produkcji żelazokrzemu(95,60 lub 36,40)2)
10 14 03Żużle z produkcji żelazochromu(36,40 lub 11,40)2)
10 14 04Pyły z produkcji żelazochromu(95,60 lub 36,40)2)
10 14 05Żużle z produkcji żelazomanganu(36,40 lub 11,40)2)
10 14 06Pyły z produkcji żelazomanganu(36,40 lub 11,40)2)
10 14 99Inne nie wymienione odpady7,30
11Odpady nieorganiczne z przygotowania powierzchni i powlekania metali
oraz z procesów hydrometalurgii metali nieżelaznych
11 01Odpady ciekłe i szlamy z obróbki i powlekania metali (tj. procesów
galwanicznych, procesów cynkowania, wytrawiania, fosforanowania oraz
alkalicznego odtłuszczania).
11 01 01Odpady cyjankaliczne zawierające metale ciężkie inne niż
chrom95,60
11 01 02Odpady cyjankaliczne nie zawierające metali ciężkich95,60
11 01 03Odpady nie zawierające cyjanków, lecz zawierające chrom(95,60 lub
36,40)2)
11 01 04Odpady nie zawierające cyjanków i nie zawierające chromu11,40
11 01 05Zużyte kwaśne kąpiele trawiące95,60
11 01 06Inne kwaśne odpady36,40
11 01 07Alkalia nie wyszczególnione w inny sposób36,40
11 01 08Osady i szlamy z fosforanowania36,401)
11 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
11 02Odpady i szlamy z hydrometalurgii metali nieżelaznych
11 02 01Szlamy z hydrometalurgii miedzi36,401)
11 02 02Szlamy z hydrometalurgii cynku (włącznie z getytem i
jarozytem)36,401)
11 02 03Odpady z produkcji anod dla procesów elektrolizy11,40
11 02 04Inne nie wymienione odpady11,40
11 03Szlamy i odpady stałe z procesów hartowania
11 03 01Odpady zawierające cyjanki95,60
11 03 99Inne nie wymienione odpady36,40
11 04Pozostałe odpady nieorganiczne zawierające metale lub związki metali
11 04 01Pozostałe nieorganiczne odpady zawierające metale lub związki
metali(36,40 lub 11,40)2)
12Odpady z kształtowania i powierzchniowej obróbki metali i tworzyw
sztucznych
12 01Odpady z kształtowania (włącznie z kuciem, spawaniem, wytłaczaniem,
toczeniem, cięciem, piłowaniem)
12 01 01Odpady z toczenia i piłowania żelaza oraz jego stopów7,30
12 01 02Inne odpady żelaza i jego stopów7,30
12 01 03Odpady z toczenia i piłowania metali nieżelaznych11,40
12 01 04Inne odpady metali nieżelaznych11,40
12 01 05Odpady tworzyw sztucznych11,40
12 01 06Odpadowe oleje z obróbki metali zawierające chlorowce
niezemulgowane95,60
12 01 07Odpadowe oleje z obróbki metali nie zawierające chlorowców
niezemulgowanych36,40
12 01 08Odpadowe emulsje olejowe z obróbki metali zawierające
chlorowce95,60
12 01 09Odpadowe emulsje z obróbki metali nie zawierające chlorowców36,40
12 01 10Syntetyczne oleje z obróbki metali95,60
12 01 11Szlamy z obróbki metali95,601)
12 01 12Zużyte woski i tłuszcze36,40
12 01 13Odpady spawalnicze i zużyte elektrody11,40
12 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
12 02Odpady z mechanicznej obróbki powierzchni (oczyszczania
pneumatycznego, szlifowania, gładzenia i polerowania)
12 02 01Zużyte ścierniwo11,40
12 02 02Szlamy ze ścierania, szlifowania i gładzenia11,401)
12 02 03Szlamy z polerowania11,401)
12 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
12 03Odpady z odtłuszczania wodą i parą (z wyłączeniem grupy 11)
12 03 01Odpady z odtłuszczania wodą36,40
12 03 02Odpady z odtłuszczania parą36,40
13Oleje odpadowe (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05 i 12)
13 01Odpadowe oleje hydrauliczne i płyny hamulcowe
13 01 01Oleje hydrauliczne zawierające PCBii lub PCTiii95,60
13 01 02Inne oleje hydrauliczne zawierające związki chlorowcoorganiczne
niezemulgowane95,60
13 01 03Inne oleje hydrauliczne nie zawierające związków
chlorowcoorganicznych niezemulgowanych36,40
13 01 04Emulsje olejowe zawierające związki chlorowcoorganiczne95,60
13 01 05Emulsje olejowe nie zawierające związków
chlorowcoorganicznych36,40
13 01 06Hydrauliczne oleje mineralne36,40
13 01 07Inne oleje hydrauliczne36,40
13 01 08Płyny hamulcowe95,60
13 01 09Odpady zawierające PBBi95,60
13 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe)
13 02 01Oleje smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczne95,60
13 02 02Oleje smarowe nie zawierające związków chlorowcoorganicznych36,40
13 02 03Inne oleje smarowe36,40
13 03Odpadowe oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i
elektroizolatory
13 03 01Oleje i ciecze zawierające PCBii lub PCTiii95,60
13 03 02Oleje i ciecze zawierające inne związki chlorowcoorganiczne36,40
13 03 03Oleje i ciecze nie zawierające związków chlorowcoorganicznych36,40
13 03 04Syntetyczne oleje i ciecze stosowane jako nośniki ciepła i
elektroizolatory36,40
13 03 05Oleje mineralne stosowane jako nośniki ciepła i
elektroizolatory36,40
13 04Oleje zęzowe
13 04 01Oleje zęzowe z żeglugi śródlądowej95,60
13 04 02Oleje zęzowe z portowych kanałów ściekowych36,40
13 04 03Oleje zęzowe z innej żeglugi95,60
13 05Odpady z odwadniania olejów w separatorach
13 05 01Odpady w postaci stałej95,60
13 05 02Odpady w postaci szlamów95,601)
13 05 03Szlamy z kolektorów95,601)
13 05 04Szlamy i emulsje z odsalania95,601)
13 05 05Inne emulsje36,40
13 06Odpady olejowe nie wymienione
13 06 01Inne nie wymienione odpady olejowe36,40
14Odpady z rozpuszczalników organicznych (z wyłączeniem grup 07 i 08)
14 01Odpady z odtłuszczania metali i konserwacji maszyn
14 01 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)95,60
14 01 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające
te rozpuszczalniki95,60
14 01 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny36,40
14 01 04Mieszaniny rozpuszczalników chlorowcoorganicznych z wodą95,601)
14 01 05Mieszaniny rozpuszczalników nie zawierających związanych
chlorowców z wodą36,401)
14 01 06Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
14 01 07Szlamy i odpady stałe nie zawierające rozpuszczalników
chlorowcoorganicznych36,401)
14 02Odpady z czyszczenia tkanin i odtłuszczania produktów naturalnych
14 02 01Rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające te
rozpuszczalniki95,60
14 02 02Mieszaniny rozpuszczalników lub cieczy organicznych nie
zawierające rozpuszczalników chlorowcoorganicznych36,40
14 02 03Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
14 02 04Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki36,401)
14 03Odpady z przemysłu elektronicznego
14 03 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)95,60
14 03 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne95,60
14 03 03Rozpuszczalniki i ich mieszaniny nie zawierające związków
chlorowcoorganicznych36,40
14 03 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
14 03 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki36,401)
14 04Odpady chłodziw, propelentów pianowych i aerozolowych
14 04 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)95,60
14 04 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające
te rozpuszczalniki95,60
14 04 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny36,40
14 04 04Szlamy i odpady stałe zawierające rozpuszczalniki
chlorowcoorganiczne95,601)
14 04 05Szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki36,401)
14 05Odpady z odzysku rozpuszczalników i chłodziw (pozostałości po
destylacji)
14 05 01Chlorofluoropochodne węglowodorów (freony)95,60
14 05 02Inne rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne i mieszaniny zawierające
te rozpuszczalniki95,60
14 05 03Inne rozpuszczalniki i ich mieszaniny36,40
14 05 04Szlamy zawierające rozpuszczalniki chlorowcoorganiczne95,601)
14 05 05Szlamy zawierające inne rozpuszczalniki36,401)
15Odpady opakowań, sorbentów, tkanin, materiałów filtracyjnych i
ochronnych nie ujęte w innych grupach
15 01Odpady opakowaniowe
15 01 01Papier i tektura7,30
15 01 02Tworzywa sztuczne11,40
15 01 03Drewno7,30
15 01 04Metale7,30
15 01 05Opakowania wykonane z różnych materiałów11,40
15 01 06Odpady opakowań zmieszane11,40
15 01 07Szkło7,30
15 02Odpady sorbentów, materiałów filtracyjnych, tkanin i ubrań ochronnych
15 02 01Zużyte sorbenty, materiały filtracyjne, czyściwo i odzież
ochronna36,40
15 02 02Zużyte filtry olejowe i powietrzne36,40
16Odpady różne, nie ujęte w innych grupach
16 01Wyeksploatowane pojazdy
16 01 01Katalizatory z pojazdów, zawierające metale szlachetne11,40
16 01 02Inne katalizatory z pojazdów11,40
16 01 03Zużyte opony11,40
16 01 04Pojazdy, wycofane z eksploatacji7,30
16 01 05Lekka frakcja z rozdrabniania (strzępienia) samochodów36,40
16 01 06Inne elementy ze złomowania samochodów7,30
16 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
16 02Zużyte urządzenia i ich elementy
16 02 01Transformatory i kondensatory zawierające PCBii lub PCTiii95,60
16 02 02Inne zużyte urządzenia elektroniczne i elektrotechniczne11,40
16 02 03Urządzenia zawierające freony95,60
16 02 04Urządzenia zawierające wolny azbest95,60
16 02 05Inne zużyte urządzenia11,40
16 02 06Odpady zawierające azbest36,40
16 02 07Odpady zawierające tworzywa sztuczne11,40
16 02 08Pozostałości niemetaliczne z rozdrabniania (strzępienia)11,40
16 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
16 03Partie produktów nie odpowiadających wymaganiom
16 03 01Partie produktów nieorganicznych nie odpowiadające wymaganiom11,40
16 03 02Partie produktów organicznych nie odpowiadające wymaganiom11,40
16 04Odpady materiałów wybuchowych
16 04 01Odpadowa amunicja95,60
16 04 02Odpadowe wyroby pirotechniczne (ognie sztuczne)95,60
16 04 03Inne materiały wybuchowe95,60
16 05Chemikalia i gazy w pojemnikach
16 05 01Gazy przemysłowe w butlach ciśnieniowych, pojemnikach gazów
ciekłych i pojemniki z aerozolami przemysłowymi (w tym z halonami).95,60
16 05 02Inne odpady zawierające chemikalia nieorganiczne36,40
16 05 03Inne odpady zawierające chemikalia organiczne36,40
16 06Baterie i akumulatory
16 06 01Baterie i akumulatory ołowiowe95,60
16 06 02Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe95,60
16 06 03Suche ogniwa rtęciowe95,60
16 06 04Baterie alkaliczne11,40
16 06 05Inne baterie i akumulatory11,40
16 06 06Elektrolit z baterii i akumulatorów95,60
16 07Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych i cystern transportowych
(z wyjątkiem grup 05 i 12)
16 07 01Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników zawierające
chemikalia95,60
16 07 02Odpady z czyszczenia statkowych zbiorników po ropie naftowej lub
jej produktach95,60
16 07 03Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych
przewożących ropę naftową lub jej produkty95,60
16 07 04Odpady z czyszczenia cystern kolejowych i samochodowych
zawierające chemikalia95,60
16 07 05Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych zawierające
chemikalia95,60
16 07 06Odpady z czyszczenia zbiorników magazynowych po ropie naftowej lub
jej produktach95,60
16 07 07Odpady stałe z ładunków statków11,40
16 07 99Inne nie wymienione odpady7,30
16 08Odpady podobne do komunalnych segregowane i gromadzone selektywnie
16 08 01Papier i tektura7,30
16 08 02Szkło7,30
16 08 03Drobne elementy z tworzyw sztucznych11,40
16 08 04Inne frakcje tworzyw sztucznych11,40
16 08 05Drobne elementy metalowe7,30
16 08 06Inne frakcje metali7,30
16 08 07Drewno7,30
16 08 08Organiczne, nadające się do kompostowania odpady kuchenne
(włączając oleje do smażenia i kuchenne odpady z gastronomii)11,40
16 08 09Oleje i tłuszcze11,40
16 08 10Odzież11,40
16 08 11Tekstylia7,30
16 08 12Farby, kleje, lepiszcze i żywice11,40
16 08 13Rozpuszczalniki95,60
16 08 14Kwasy95,60
16 08 15Alkalia95,60
16 08 16Detergenty36,40
16 08 17Odczynniki fotograficzne36,40
16 08 18Lekarstwa36,40
16 08 19Pestycydy, herbicydy, insektycydy itp. środki95,60
16 08 20Baterie11,40
16 08 21Lampy fluorescencyjne i inne odpady zawierające rtęć95,60
16 08 22Aerozole95,60
16 08 23Urządzenia zawierające freony95,60
16 08 24Elementy elektroniczne11,40
16 09Inne odpady podobne do komunalnych z pielęgnacji terenów zielonych
16 09 01Odpady nadające się do kompostowania7,30
16 09 02Grunt i kamienie7,30
16 09 03Inne odpady nie nadające się do kompostowania7,30
16 10Inne odpady podobne do komunalnych
16 10 01Niesegregowane odpady podobne do komunalnych11,40
16 10 03Odpady z czyszczenia niepublicznych ulic i placów11,40
16 10 04Zawartość zbiorników bezodpływowych służących do gromadzenia
nieczystości11,40
17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz
drogowych
17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz drogowych
17 01 01Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów7,30
17 01 02Gruz ceglany7,30
17 01 03Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia11,40
17 01 04Odpady materiałów budowlanych bazujących na gipsie7,30
17 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest36,40
17 01 06Usunięte tynki11,40
17 01 07Odpady z remontów i przebudowy dróg11,40
17 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
17 02Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych
17 02 01Drewno7,30
17 02 02Szkło7,30
17 02 03Tworzywa sztuczne11,40
17 02 04Drewno nasączone związkami do konserwacji i impregnacji36,40
17 03Odpady asfaltów, smół i produktów smołowych
17 03 01Asfalt zawierający smołę11,40
17 03 02Asfalt nie zawierający smoły11,40
17 03 03Smoła i produkty smołowe11,40
17 03 04Odpadowa papa11,40
17 03 99Inne nie wymienione odpady7,30
17 04Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali
17 04 01Miedź, brąz, mosiądz7,30
17 04 02Aluminium7,30
17 04 03Ołów7,30
17 04 04Cynk7,30
17 04 05Żelazo i stal7,30
17 04 06Cyna7,30
17 04 07Mieszaniny metali7,30
17 04 08Kable11,40
17 05Gleba i grunt z wykopów oraz z pogłębiania rzek i zbiorników wodnych
17 05 01Gleba i kamienie7,30
17 05 02Grunt z wykopów i pogłębiania (zanieczyszczony)7,30
17 05 03Gleba zanieczyszczona substancjami ropopochodnymi36,40
17 05 04Gleba zanieczyszczona innymi substancjami chemicznymi36,40
17 05 05Żwir, kamienie, skruszone skały7,30
17 06Materiały izolacyjne (bez podgrupy 17 03)
17 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest95,60
17 06 02Inne materiały izolacyjne11,40
17 06 03Materiały izolacyjne ze spienionych tworzyw sztucznych36,40
17 06 04Materiały izolacyjne z niespienionych tworzyw sztucznych11,40
17 06 05Wełna mineralna11,40
17 07Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki
17 07 01Wymieszany gruz i materiały z rozbiórki7,30
18Odpady z działalności służb medycznych i weterynaryjnych oraz związanych
z nimi badań
18 01Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej
18 01 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki36,40
18 01 02Tkanka i jej resztki wraz z pojemnikami i konserwantami służącymi
do jej przechowywania36,40
18 01 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym
przepisom ze względu na zapobieganie infekcji36,40
18 01 04Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie jest przedmiotem
specjalnych wymagań ze względu na zapobieganie infekcji (materiały
opatrunkowe, plastry, bielizna, odzież, opatrunki higieniczne)36,40
18 01 05Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia i leki36,40
18 01 06Zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie7,301)
18 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
18 02Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej
18 02 01Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki36,40
18 02 02Inne odpady, których zbieranie i składowanie podlega specjalnym
przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom95,60
18 02 03Inne odpady, których zbieranie i składowanie nie podlega
specjalnym przepisom ze względu na zapobieganie infekcjom36,40
18 02 04Przeterminowane i wycofane ze stosowania chemikalia95,60
18 02 99Inne nie wymienione odpady7,30
19Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz
oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej
19 01Odpady ze spalania i termicznego rozkładu odpadów komunalnych oraz
podobnych odpadów z handlu, przemysłu i instytucji
19 01 01Żużle i popioły paleniskowe(36,40 lub 11,40)2)
19 01 02Złom żelazny usunięty z popiołów paleniskowych7,30
19 01 03Popioły lotne(36,40 lub 11,40)2)
19 01 04Pył z kotłów i pieców(36,40 lub 11,40)2)
19 01 05Osady z filtrowania spalin(36,40 lub 11,40)2)
19 01 06Szlamy i inne odpady o konsystencji ciekłej z oczyszczania
spalin36,401)
19 01 07Odpady stałe z oczyszczania spalin(36,40 lub 11,40)2)
19 01 08Odpady z termicznego rozkładu(36,40 lub 11,40)2)
19 01 09Zużyte katalizatory36,40
19 01 10Zużyty węgiel aktywny z oczyszczania spalin(36,40 lub 11,40)2)
19 01 99Inne nie wymienione odpady7,30
19 02Odpady z fizykochemicznej przeróbki odpadów przemysłowych
19 02 01Szlamy wodorotlenków metali i inne szlamy po wytrącaniu metali z
roztworów36,401)
19 02 02Przemieszane odpady do ostatecznego składowania11,40
19 02 03Gipsy z neutralizacji odpadów pochromowych11,40
19 03Odpady zestalone
19 03 01Odpady zestalone spoiwem hydraulicznym7,30
19 03 02Odpady zestalone spoiwem organicznym7,30
19 03 03Odpady stabilizowane metodami biologicznymi11,40
19 04Odpady zeszklone i z procesów zeszkliwiania oraz ze spalania odpadów
innych niż podgrupa 19 01
19 04 01Zeszklone odpady7,30
19 04 02Popioły lotne i inne odpady z oczyszczania spalin(36,40 lub
11,40)2)
19 04 03Nie zeszklona faza stała(36,40 lub 11,40)2)
19 04 04Ciekłe odpady z procesów zeszkliwiania11,40
19 05Odpady z tlenowej fermentacji odpadów stałych (kompostowania)
19 05 01Nie przekompostowane frakcje odpadów komunalnych i podobnych0,00
19 05 02Nie przekompostowane frakcje odpadów pochodzenia zwierzęcego i
roślinnego11,40
19 05 03Kompost nie nadający się do wykorzystania7,30
19 05 99Inne nie wymienione odpady7,30
19 06Odpady z beztlenowej fermentacji odpadów
19 06 01Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów komunalnych i
podobnych11,401)
19 06 02Szlamy z beztlenowej przeróbki odpadów zwierzęcych i
roślinnych11,401)
19 06 99Inne nie wymienione odpady11,40
19 07Odcieki ze składowisk
19 07 01Odcieki ze składowisk nieoczyszczone36,40
19 08Odpady z oczyszczalni ścieków nie wyspecyfikowane inaczej
19 08 01Skratki36,401)
19 08 02Zawartość piaskowników36,40
19 08 03Tłuszcze i mieszaniny olejów z oczyszczania ścieków36,40
19 08 04Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych (bez 19 08 08)36,401)
19 08 05Osady z oczyszczania ścieków komunalnych (bez 19 08 09)11,401)
19 08 06Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne36,40
19 08 07Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych36,401)
19 08 08Osady z oczyszczania ścieków przemysłowych
poneutralizacyjne11,401)
19 08 09Osady z oczyszczania ścieków komunalnych ustabilizowane7,301)
19 08 99Inne nie wymienione odpady7,30
19 09Odpady z uzdatniania wody pitnej i przemysłowej
19 09 01Odpady stałe ze wstępnej filtracji7,30
19 09 02Osady z klarowania wody7,301)
19 09 03Osady z dekarbonizacji wody7,301)
19 09 04Zużyty węgiel aktywny11,40
19 09 05Nasycone lub zużyte żywice jonowymienne11,40
19 09 06Roztwory i szlamy z regeneracji wymienników jonitowych11,401)
19 09 99Inne nie wymienione odpady7,30
__________________
i PBB - polibromowane dwufenyle
ii PCB - polichlorowane dwufenyle
iii PCT - polichlorowane trójfenyle
1) Opłatę za składowanie na składowisku odpadów zawierających wodę oblicza się
mnożąc całkowitą masę odpadu zawierającego wodę przez stawkę jednostkową
obliczoną wg wzoru:
Q = (100 - W) x 0,01 x n x q
w którym:
Q - jednostkowa stawka opłaty za umieszczenie na składowisku odpadu
zawierającego wodę w zł/Mg,
W - zawartość wody w odpadzie w %,
q - jednostkowa stawka opłaty określona w powyższej tabeli w zł/Mg,
n - współczynnik, którego wartość zależy od zawartości wody w odpadzie
Procentowa zawartość wody w odpadzie WWspółczynnik n
poniżej 400,8
40 <_ W < 500,9
50 <_ W < 601,0
60 <_ W < 701,1
70 <_ W < 751,2
75 <_ W < 801,4
80 <_ W < 841,6
84 <_ W < 881,8
88 <_ W < 922,0
92 <_ W < 952,4
95 <_ W < 972,8
97 <_ W < 983,3
98 <_ W < 994,0
99 <_ W < 99,55,0
powyżej 99,510,0
2) Jeżeli wartości wskaźników wymienionych w pozycjach 4, 6, 7, 8, 18, 19 oraz
od 24 do 34 włącznie w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 5 listopada 1991 r. w sprawie
klasyfikacji wód oraz warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do
wód lub do ziemi (Dz. U. Nr 116, poz. 503) zawarte w wyciągu wodnym z odpadu są
równe lub niższe niż obowiązujące wartości zanieczyszczeń śródlądowych wód
powierzchniowych dla wód I klasy czystości, to stosuje się niższą stawkę opłat.
W celu ustalenia wartości wskaźników zawartych w wyciągu wodnym z odpadów
postępuje się w sposób następujący: pobiera się reprezentatywną próbkę odpadu w
ilości nie mniejszej niż jeden kilogram, w razie potrzeby rozdrabnia i miesza, a
następnie przesiewa przez sito siatkowe tkane o oczkach kwadratowych nr 10. Z
przesianej masy przygotowuje się próbkę o masie 100 ± 1 gram suchej masy i
zalewa ja w szklanej kolbie wodą destylowaną w ilości zapewniającej zachowanie w
stosunku 1:10 masy suchego odpadu do masy wody, a następnie po szczelnym
zamknięciu wytrząsa na wytrząsarce laboratoryjnej przez cztery godziny. Po
dwunastu godzinach zawartość kolby wytrząsa się przez kolejne dwie godziny i
pozostawia na sześć godzin. Następnie zawartość kolby przesącza się przez filtr
bibułowy lub membranowy o porach 0,45 µm i przesącz poddaje badaniom
analitycznym.
Załącznik nr 2
ROCZNE STAWKI OPŁAT ZA SKŁADOWANIE ODPADÓW NA SKŁADOWISKU ODPADÓW DLA NIEKTÓRYCH
RODZAJÓW ODPADÓW
Lp.KodRodzaj odpadówStawka roczna zł/1Mg
1234
113 02Odpadowe oleje smarowe (w tym silnikowe i przekładniowe)15,60
216 06Baterie i akumulatory z wyjątkiem 16 06 04 oraz 16 06 0515,60
316 01 03Zużyte opony3,10
415 01 02Tworzywa sztuczne3,10
17 02 03
515 01 07Szkło3,10
17 02 02
615 01 01Papier i tektura3,10
716 09 01Odpady nadające się do kompostowania2,10
817 04 01 do 17 04 06Odpady metaliczne2,10
Załącznik nr 3
ODPADY, ZA KTÓRE WYTWARZAJĄCY ODPADY NIE PONOSI OPŁAT ZA KAŻDY ROK ICH
SKŁADOWANIA NA SKŁADOWISKU ODPADÓW
Lp.KodRodzaj odpadów
123
101 03 04Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych
201 04 07Odpady przeróbcze ze wzbogacania węgla
301 04 08Odpady z flotacji węgla
401 04 09Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud siarkowych
501 04 10Odpady z flotacyjnego wzbogacania rud fosforowych (fosforytów,
apatytów)
606 07 01Odpady azbestowe z elektrolizy
706 09 01Fosfogipsy
810 01 03Popioły lotne z węgla brunatnego
910 01 05Stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania spalin
1010 01 07Produkty z wapniowych metod odsiarczania spalin odprowadzane w
postaci szlamu
1110 01 13Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów
paleniskowych
1210 13 02Odpady z produkcji wyrobów azbestowo-cementowych
1316 02 06Odpady zawierające azbest
1417 01 05Odpady materiałów budowlanych zawierających azbest
1517 06 01Materiały izolacyjne zawierające azbest
1619Odpady z urządzeń do likwidacji i neutralizacji odpadów oraz
oczyszczania ścieków i gospodarki wodnej
1719 02 02Przemieszane odpady do ostatecznego składowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia powiatów (gmin) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1264)
Na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr
108, poz. 684, Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126 oraz z 1999 r.
Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Określa się powiaty (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, w których na podstawie odrębnych przepisów są stosowane
szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu
ograniczenia bezrobocia i jego skutków.
2. Wykaz powiatów (gmin), o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
(Dz. U. Nr 71, poz. 338 oraz z 1999 r. Nr 9, poz. 76 i Nr 20, poz. 171).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1264)
WYKAZ POWIATÓW (GMIN) ZAGROŻONYCH SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM
1. W województwie dolnośląskim:
Powiat bolesławiecki:
gmina miejska Bolesławiec
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bolesławiec, Gromadka, Nowogrodziec,
Osiecznica, Warta Bolesławiecka
Powiat dzierżoniowski:
gminy miejskie: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce, Piława Górna
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dzierżoniów, Łagiewniki, Niemcza
Powiat górowski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Góra, Jemielno, Niechlów, Wąsosz
Powiat jaworski:
gmina miejska Jawor
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bolków, Męcinka, Mściwojów, Paszowice,
Wądroże Wielkie
Powiat kamiennogórski:
gmina miejska Kamienna Góra
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów
Powiat kłodzki:
gminy miejskie: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda, Polanica-Zdrój
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bystrzyca Kłodzka, Kłodzko,
Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Międzylesie, Nowa Ruda, Radków, Stronie Śląskie,
Szczytna
Powiat lubański:
gminy miejskie: Lubań, Świeradów-Zdrój
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka,
Siekierczyn
Powiat lwówecki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek
Śląski, Mirsk, Wleń
Powiat oleśnicki:
gmina miejska Oleśnica
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bierutów, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda,
Międzybórz, Oleśnica, Syców, Twardogóra
Powiat strzeliński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Borów, Kondratowice, Przeworno,
Strzelin, Wiązów
Powiat wałbrzyski:
gminy miejskie: Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Czarny Bór, Głuszyca, Mieroszów, Stare
Bogaczowice, Walim
Miasto na prawach powiatu -Wałbrzych
Powiat ząbkowicki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec
Ząbkowicki, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok
Powiat złotoryjski:
gminy miejskie: Wojcieszów, Złotoryja
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Pielgrzymka, Świerzawa, Zagrodno,
Złotoryja
2. W województwie kujawsko-pomorskim:
Powiat aleksandrowski:
gminy miejskie: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck,
Raciążek, Waganiec, Zakrzewo
Powiat brodnicki:
gmina miejska Brodnica
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Grążawy,
Górzno, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Świedziebnia, Zbiczno
Powiat chełmiński:
gmina miejska Chełmno
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo,
Papowo Biskupie, Stolno, Unisław
Powiat grudziądzki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Grudziądz, Gruta, Łasin, Radzyń
Chełmiński, Rogóźno, Świecie nad Osą
Miasto na prawach powiatu - Grudziądz
Powiat inowrocławski:
gmina miejska Inowrocław
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo,
Inowrocław, Janikowo, Kruszwica, Pakość, Rojewo, Złotniki Kujawskie
Powiat nakielski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Kcynia, Mrocza, Nakło nad Notecią,
Sadki, Szubin
Powiat radziejowski:
gmina miejska Radziejów
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bytoń, Dobre, Osięciny, Piotrków
Kujawski, Radziejów, Topólka
Powiat rypiński:
gmina miejska Rypin
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno,
Wąpielsk
Powiat sępoleński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie,
Sośno, Więcbork
Powiat świecki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo,
Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo, Warlubie
Powiat tucholski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo,
Śliwice, Tuchola
Powiat wąbrzeski:
gmina miejska Wąbrzeźno
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dębowa Łąka, Książki, Płużnica,
Wąbrzeźno
Powiat żniński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Barcin, Gąsawa, Janowiec Wielkopolski,
Łabiszyn, Rogowo, Żnin
3. W województwie lubuskim:
Powiat krośnieński:
gmina miejska Gubin
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bobrowice, Bytnica, Dąbie, Gubin,
Krosno Odrzańskie, Maszewo
Powiat nowosolski:
gmina miejska Nowa Sól
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bytom Odrzański, Kolsko, Kożuchów, Nowa
Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława, Szlichtyngowa, Wschowa
Powiat strzelecko-drezdenecki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dobiegniew, Drezdenko, Stare Kurowo,
Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn
Powiat sulęciński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Krzeszyce, Lubniewice, Słońsk, Sulęcin,
Torzym
Powiat żagański:
gminy miejskie: Gozdnica, Żagań
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brzeźnica, Iłowa, Małomice,
Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki, Żagań
4. W województwie łódzkim:
Powiat kutnowski:
gmina miejska Kutno
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bedlno, Dąbrowice, Krośniewice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy, Oporów, Strzelce, Żychlin
Powiat tomaszowski:
gmina miejska Tomaszów Mazowiecki
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Będków, Budziszewice, Czerniewice,
Inowłódz, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Żelechlinek
Powiat zgierski:
gminy miejskie: Głowno, Ozorków, Zgierz
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Aleksandrów Łódzki, Głowno, Ozorków,
Parzęczew, Stryków, Zgierz
5. W województwie mazowieckim:
Powiat mławski:
gmina miejska Mława
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny,
Radzanów, Strzegowo, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo
Powiat radomski:
gmina miejska Pionki
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk,
Jedlnia-Letnisko, Kowala, Pionki, Przytyk, Skaryszew, Wierzbica, Wolanów,
Zakrzew
Miasto na prawach powiatu - Radom.
Powiat szydłowiecki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko,
Szydłowiec
6. W województwie opolskim:
Powiat brzeski:
gmina miejska Brzeg
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brzeg, Grodków, Lewin Brzeski, Lubsza,
Olszanka
Powiat namysłowski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Domaszowice, Namysłów, Pokój,
Świerczów, Wilków
Powiat nyski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Głuchołazy, Kamiennik, Korfantów,
Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce
7. W województwie podkarpackim:
Powiat bieszczadzki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Baligród, Cisna, Czarna, Lesko,
Lutowiska, Olszanica, Solina, Ustrzyki Dolne
Powiat brzozowski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów,
Jasienica Rosielna, Nozdrzec
8. W województwie podlaskim:
Powiat grajewski:
gmina miejska Grajewo
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn,
Wąsosz
9. W województwie pomorskim:
Powiat bytowski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka,
Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino, Tuchomie
Powiat chojnicki:
gmina miejska Chojnice
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brusy, Chojnice, Czersk, Konarzyny
Powiat człuchowski:
gmina miejska Człuchów
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała,
Przechlewo, Rzeczenica
Powiat kwidzyński:
gmina miejska Kwidzyn
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Gardeja, Kwidzyn, Prabuty, Ryjewo,
Sadlinki
Powiat lęborski:
gminy miejskie: Lębork, Łeba
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Wicko
Powiat malborski:
gmina miejska Malbork
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki
Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Sztum
Powiat nowodworski:
gmina miejska Krynica Morska
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Stegna,
Sztutowo
Powiat słupski:
gmina miejska Ustka
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce,
Kępice, Kobylnica, Potęgowo, Słupsk, Smołdzino, Ustka
Miasto na prawach powiatu - Słupsk
Powiat tczewski:
gmina miejska Tczew
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy,
Tczew
10. W województwie śląskim:
Miasto na prawach powiatu - Żory
11. W województwie świętokrzyskim:
Powiat konecki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Fałków, Gowarczów, Końskie, Radoszyce,
Ruda Maleniecka, Słupia (Konecka), Smyków, Stąporków
Powiat starachowicki:
gmina miejska Starachowice
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brody, Mirzec, Pawłów, Wąchock
12. W województwie warmińsko-mazurskim:
Powiat bartoszycki:
gminy miejskie: Bartoszyce, Górowo Iławeckie
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo
Iławeckie, Sępopol
Powiat braniewski:
gmina miejska Braniewo
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Pieniężno,
Płoskinia, Wilczęta
Powiat działdowski:
gmina miejska Działdowo
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark,
Płośnica, Rybno
Powiat elbląski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Elbląg, Godkowo, Gronowo Elbląskie,
Markusy, Milejewo, Młynary, Pasłęk, Rychliki, Tolkmicko
Miasto na prawach powiatu - Elbląg
Powiat ełcki:
gmina miejska Ełk
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Ełk, Kalinowo, Prostki, Stare Juchy
Powiat giżycki
gmina miejska Giżycko
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Banie Mazurskie, Budry, Giżycko,
Kruklanki, Miłki, Pozezdrze, Ryn, Węgorzewo, Wydminy
Powiat iławski:
gminy miejskie: Iława, Lubawa
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Iława, Kisielice, Lubawa, Susz, Zalewo
Powiat kętrzyński:
gmina miejska Kętrzyn
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel,
Srokowo
Powiat lidzbarski:
gmina miejska Lidzbark Warmiński
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Kiwity, Lidzbark Warmiński, Lubomino,
Orneta
Powiat mrągowski:
gmina miejska Mrągowo
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Mikołajki, Mrągowo, Piecki, Sorkwity
Powiat nidzicki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo,
Nidzica
Powiat nowomiejski:
gmina miejska Nowe Miasto Lubawskie
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Biskupiec, Grodziczno, Kurzętnik, Nowe
Miasto Lubawskie
Powiat olecko-gołdapski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dubeninki, Gołdap, Kowale Oleckie,
Olecko, Świętajno, Wieliczki
Powiat ostródzki:
gmina miejska Ostróda
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty,
Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Ostróda
Powiat piski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida
Powiat szczycieński:
gmina miejska Szczytno
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Rozogi,
Szczytno, Świętajno, Wielbark
13. W województwie wielkopolskim:
Powiat słupecki:
gmina miejska Słupca
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz,
Słupca, Strzałkowo, Zagórów
Powiat złotowski:
gmina miejska Złotów
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Jastrowie, Krajenka, Lipka, Okonek,
Tarnówka, Zakrzewo, Złotów
14. W województwie zachodniopomorskim:
Powiat białogardzki:
gmina miejska Białogard
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Białogard, Karlino, Tychowo
Powiat choszczeński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bierzwnik, Choszczno, Drawno, Krzęcin,
Pełczyce, Recz
Powiat drawski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Czaplinek, Drawsko Pomorskie, Kalisz
Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo, Złocieniec
Powiat gryficki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo
Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów
Powiat kamieński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski,
Międzyzdroje, Świerzno, Wolin
Powiat koszaliński:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Manowo,
Mielno, Polanów, Sianów, Świeszyno
Miasto na prawach powiatu - Koszalin
Powiat myśliborski:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Barlinek, Boleszkowice, Dębno,
Myślibórz, Nowogródek Pomorski
Powiat pyrzycki:
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Bielice, Kozielice, Lipiany,
Przelewice, Pyrzyce, Warnice
Powiat sławieński:
gminy miejskie: Darłowo, Sławno
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Darłowo, Malechowo, Postomino, Sławno
Powiat stargardzki:
gmina miejska Stargard Szczeciński
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Chociwel, Dobrzany, Dolice, Ińsko,
Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań,
Węgorzyno
Powiat szczecinecki:
gmina miejska Szczecinek
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo,
Grzmiąca, Szczecinek
Powiat świdwiński:
gmina miejska Świdwin
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino,
Sławoborze, Świdwin
Powiat wałecki:
gmina miejska Wałcz
gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie: Człopa, Mirosławiec, Tuczno, Wałcz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia powiatów (gmin) zagrożonych strukturalną recesją i
degradacją społeczną, w których stosuje się szczególne instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje oraz przyznaje się prawo do zasiłku i
stypendium zamieszkałym w nich bezrobotnym.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1265)
Na podstawie art. 37i ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz.
153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr
121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668,
Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126 oraz z 1999
r. Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:
§ 1. W 2000 r. bezrobotnym zamieszkałym w powiatach (gminach) znajdujących się w
wykazie, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, przyznaje się uprawnienia
określone w art. 37d i art. 37j ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr
28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz.
692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106,
poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126
oraz z 1999 r. Nr 60, poz. 636).
§ 2. W 2000 r. w powiatach (gminach) wymienionych w wykazie, stanowiącym
załącznik do rozporządzenia, stosuje się instrumenty ekonomiczne-finansowe oraz
preferencje przewidziane w:
1) ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930)
- dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr
35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4, Nr 6, poz. 35, Nr
128, poz. 834 i Nr 145, poz. 981) - dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym,
3) ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.
U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43,
poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433,
Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113,
Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r.
Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz.
685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz.
926, Nr 139, poz. 932, 933, 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r.
Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144,
poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484, Nr 62, poz.
689 i Nr 95, poz. 1101) - dla podatników używających środków trwałych w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym albo zagrożonych
recesją i degradacją społeczną,
4) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78 oraz z 1999 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 100, poz. 1175) -
dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym albo gmin
zagrożonych recesją i degradacją społeczną.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1999 r. w
sprawie określenia gmin zagrożonych strukturalną recesją i degradacją społeczną,
w których stosuje się szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne
preferencje oraz przyznaje się prawo do zasiłku i stypendium zamieszkałym w nich
bezrobotnym (Dz. U. Nr 9, poz. 77).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1265)
WYKAZ POWIATÓW (GMIN) ZAGROŻONYCH STRUKTURALNĄ RECESJĄ I DEGRADACJĄ SPOŁECZNĄ, W
KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE INSTRUMENTY EKONOMICZNO-FINANSOWE I INNE
PREFERENCJE ORAZ PRZYZNAJE SIĘ PRAWO DO ZASIŁKU I STYPENDIUM ZAMIESZKAŁYM W NICH
BEZROBOTNYM
1. Województwo dolnośląskie:
Powiat świdnicki:
gminy miejskie: Świdnica, Świebodzice
gminy*: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica, Żarów
2. Województwo lubelskie:
Powiat świdnicki:
gmina miejska Świdnik
gminy: Mełgiew, Piaski, Rybczewice, Trawniki
3. Województwo łódzkie:
Powiat łódzki wschodni:
gmina miejska Brzeziny
gminy: Andrespol, Brójce, Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Koluszki, Nowosolna, Rogów,
Rzgów, Tuszyn
Powiat pabianicki:
gminy miejskie: Konstantynów Łódzki, Pabianice
gminy: Dłutów, Dobroń, Ksawerów, Lutomiersk, Pabianice
Miasto na prawach powiatu - Łódź
4. Województwo małopolskie:
Powiat chrzanowski:
gminy: Alwernia, Babice, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia
5. Województwo podkarpackie:
Powiat mielecki
gmina miejska Mielec
gminy: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Padew Narodowa, Przecław, Radomyśl
Wielki, Tuszów Narodowy, Wadowice Górne
Powiat stalowowolski:
gmina miejska Stalowa Wola
gminy: Bojanów, Pysznica, Radomyśl, Zaklików, Zaleszany
6. Województwo podlaskie:
Powiat zambrowski:
gmina miejska Zambrów
gminy: Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, Zambrów
7. Województwo śląskie:
Powiat będziński:
gminy miejskie: Będzin, Czeladź, Wojkowice
gminy: Bobrowniki, Mierzęcice, Psary, Siewierz
Powiat częstochowski
gminy: Blachownia, Dąbrowa Zielona, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice,
Koniecpol, Konopiska, Kruszyna, Lelów, Mstów, Mykanów, Olsztyn, Poczesna,
Przyrów, Rędziny, Starcza
Powiat gliwicki:
gminy miejskie: Knurów, Pyskowice
gminy: Gierałtowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice, Toszek, Wielowieś
Powiat mikołowski:
gminy miejskie: Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze
gminy: Ornontowice, Wyry
Powiat pszczyński:
gminy: Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna, Pawłowice, Pszczyna, Suszec
Powiat raciborski:
gmina miejska Racibórz
gminy: Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice
Wielkie, Rudnik
Powiat rybnicki:
gminy: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Lyski, Świerklany
Powiat tarnogórski:
gminy miejskie: Kalety, Miasteczko Śląskie, Radzionków, Tarnowskie Góry
gminy: Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg, Zbrosławice
Powiat tyski:
gminy miejskie: Bieruń, Imielin, Lędziny
gminy: Bojszowy, Chełm Śląski
Powiat wodzisławski:
gminy miejskie: Pszów, Radlin, Rydułtowy, Wodzisław Śląski
gminy: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana
Powiat zawierciański:
gminy miejskie: Poręba, Zawiercie
gminy: Irządze, Kroczyce, Łazy, Ogrodzieniec, Pilica, Szczekociny, Włodowice,
Żarnowiec
Miasta na prawach powiatu: Bytom, Chorzów, Częstochowa, Dąbrowa Górnicza,
Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda
Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze
8. Województwo świętokrzyskie:
Powiat ostrowiecki:
gmina miejska: Ostrowiec Świętokrzyski
gminy: Bałtów, Bodzechów, Ćmielów, Kunów, Waśniów
Powiat skarżyski:
gmina miejska: Skarżysko-Kamienna
gminy: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów
9. Województwo wielkopolskie:
Powiat gnieźnieński:
gmina miejska Gniezno
gminy: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Niechanowo,
Trzemeszno, Witkowo
__________________
* Gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia granic niektórych gmin.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1266)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 622, z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113,
poz. 734 i Nr 123, poz. 775 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 i Nr 162, poz.
1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, zmienia się granice gminy
Bystrzyca Kłodzka przez przyłączenie części obszaru wsi Długopole Górne o
powierzchni 23,25 ha z gminy Międzylesie.
§ 2. W województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, zmienia się
granice gminy Włocławek przez przyłączenie części obszaru wsi Nakonowo o
powierzchni 2,09 ha z gminy Kowal.
§ 3. W województwie lubelskim, w powiecie ryckim, zmienia się granice gminy o
statusie miasta Dęblin przez przyłączenie części obszaru wsi Bobrowniki o
powierzchni 406,10 ha z gminy Ryki.
§ 4. W województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, zmienia się granice gminy
Moszczenica przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego nr 1 o powierzchni
112,84 ha, stanowiącego część obszaru gminy o statusie miasta Piotrków
Trybunalski, mającej status miasta na prawach powiatu.
§ 5. W województwie małopolskim:
1) w powiecie dąbrowskim zmienia się granice gminy Radgoszcz przez przyłączenie
części obszaru wsi Lipiny o powierzchni 2,28 ha z gminy Dąbrowa Tarnowska,
2) w powiecie gorlickim zmienia się granice gminy Ropa przez przyłączenie
obszaru wsi Klimkówka z gminy Uście Gorlickie.
§ 6. W województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, zmienia się granice gminy
Celestynów przez przyłączenie obszaru wsi Ponurzyca z gminy Osieck.
§ 7. W województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, zmienia się granice
gminy Wysokie Mazowieckie przez przyłączenie obszaru wsi Bryki z gminy
Szepietowo.
§ 8. W województwie pomorskim, w powiecie malborskim, zmienia się granice gminy
Dzierzgoń przez przyłączenie obszarów osad Pachoły i Prakwice z gminy Stary
Dzierzgoń.
§ 9. W województwie śląskim, w powiecie tyskim, zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Bieruń przez przyłączenie części obszaru gminy o
statusie miasta Tychy o powierzchni 9,76 ha, mającej status miasta na prawach
powiatu,
2) gminy o statusie miasta Bieruń przez przyłączenie części obszaru wsi
Kopciowice o powierzchni 2,00 ha z gminy Chełm Śląski.
§ 10. W województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, zmienia się granice
gminy o statusie miasta Skarżysko-Kamienna przez przyłączenie obszarów wsi
Pogorzałe i Skarżysko Książęce z gminy Szydłowiec w powiecie szydłowieckim w
województwie mazowieckim.
§ 11. W województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, zmienia się
granice gminy o statusie miasta Działdowo przez przyłączenie obszarów: części
wsi Burkat o powierzchni 111,39 ha, części wsi Komorniki o powierzchni 9,61 ha
oraz części wsi Księży Dwór o powierzchni 36,18 ha z gminy Działdowo.
§ 12. W województwie wielkopolskim:
1) zmienia się granice gminy o statusie miasta Kalisz, mającej status miasta na
prawach powiatu, przez przyłączenie obszarów wsi: Dobrzec, Sulisławice oraz
Sulisławice-Kolonia z gminy Nowe Skalmierzyce w powiecie ostrowskim,
2) w powiecie leszczyńskim zmienia się granice gminy Włoszakowice przez
przyłączenie obszarów wsi: Boszkowo, Charbielin oraz Skarżyń z gminy Przemęt w
powiecie wolsztyńskim.
§ 13. W województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, zmienia się
granice gminy Barwice przez przyłączenie obszaru wsi Jeziorki z gminy Borne
Sulinowo.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia siedzib władz gmin.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1267)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 622, z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113,
poz. 734 i Nr 123, poz. 775 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 i Nr 162, poz.
1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się siedziby władz gmin:
WojewództwoPowiatGminaSiedziba władz gminy
(m.)*), (m.p.)**)
dolnośląskie
bolesławiecki1. Bolesławiec (m.)Bolesławiec
2. BolesławiecBolesławiec
3. GromadkaGromadka
4. NowogrodziecNowogrodziec
5. OsiecznicaOsiecznica
6. Warta BolesławieckaWarta Bolesławiecka
dzierżoniowski1. Bielawa (m.)Bielawa
2. Dzierżoniów (m.)Dzierżoniów
3. Pieszyce (m.)Pieszyce
4. Piława Górna (m.)Piława Górna
5. DzierżoniówDzierżoniów
6. ŁagiewnikiŁagiewniki
7. NiemczaNiemcza
głogowski1. Głogów (m.)Głogów
2. GłogówGłogów
3. JerzmanowaJerzmanowa
4. KotlaKotla
5. PęcławPęcław
6. ŻukowiceŻukowice
górowski1. GóraGóra
2. JemielnoJemielno
3. NiechlówNiechlów
4. WąsoszWąsosz
jaworski1. Jawor (m.)Jawor
2. BolkówBolków
3. MęcinkaMęcinka
4. MściwojówMściwojów
5. PaszowicePaszowice
6. Wądroże WielkieWądroże Wielkie
jeleniogórski1. Karpacz (m.)Karpacz
2. Kowary (m.)Kowary
3. Piechowice (m.)Piechowice
4. Szklarska Poręba (m.)Szklarska Poręba
5. Janowice WielkieJanowice Wielkie
6. Jeżów SudeckiJeżów Sudecki
7. MysłakowiceMysłakowice
8. PodgórzynPodgórzyn
9. Stara KamienicaStara Kamienica
kamiennogórski1. Kamienna Góra (m.)Kamienna Góra
2. Kamienna GóraKamienna Góra
3. LubawkaLubawka
4. MarciszówMarciszów
kłodzki1. Duszniki-Zdrój (m.)Duszniki-Zdrój
2. Kłodzko (m.)Kłodzko
3. Kudowa-Zdrój (m.)Kudowa-Zdrój
4. Nowa Ruda (m.)Nowa Ruda
5. Polanica-Zdrój (m.)Polanica-Zdrój
6. Bystrzyca KłodzkaBystrzyca Kłodzka
7. KłodzkoKłodzko
8. Lądek-ZdrójLądek-Zdrój
9. Lewin KłodzkiLewin Kłodzki
10. MiędzylesieMiędzylesie
11. Nowa RudaNowa Ruda
12. RadkówRadków
13. Stronie ŚląskieStronie Śląskie
14. SzczytnaSzczytna
legnicki1. Chojnów (m.)Chojnów
2. ChojnówChojnów
3. KrotoszyceKrotoszyce
4. KuniceKunice
5. Legnickie PoleLegnickie Pole
6. MiłkowiceMiłkowice
7. ProchowiceProchowice
8. RujaRuja
lubański1. Lubań (m.)Lubań
2. Świeradów-Zdrój (m.)Świeradów-Zdrój
3. LeśnaLeśna
4. LubańLubań
5. OlszynaOlszyna
6. PlaterówkaPlaterówka
7. SiekierczynSiekierczyn
lubiński1. Lubin (m.)Lubin
2. LubinLubin
3. RudnaRudna
4. ŚcinawaŚcinawa
lwówecki1. Gryfów ŚląskiGryfów Śląski
2. LubomierzLubomierz
3. Lwówek ŚląskiLwówek Śląski
4. MirskMirsk
5. WleńWleń
milicki1. CieszkówCieszków
2. KrośniceKrośnice
3. MiliczMilicz
oleśnicki1. Oleśnica (m.)Oleśnica
2. BierutówBierutów
3. DobroszyceDobroszyce
4. Dziadowa KłodaDziadowa Kłoda
5. MiędzybórzMiędzybórz
6. OleśnicaOleśnica
7. SycówSyców
8. TwardogóraTwardogóra
oławski1. Oława (m.)Oława
2. DomaniówDomaniów
3. Jelcz-LaskowiceJelcz-Laskowice
4. OławaOława
polkowicki1. ChocianówChocianów
2. GaworzyceGaworzyce
3. GrębociceGrębocice
4. PolkowicePolkowice
5. PrzemkówPrzemków
6. RadwaniceRadwanice
strzeliński1. BorówBorów
2. KondratowiceKondratowice
3. PrzewornoPrzeworno
4. StrzelinStrzelin
5. WiązówWiązów
średzki1. KostomłotyKostomłoty
2. MalczyceMalczyce
3. MiękiniaMiękinia
4. Środa ŚląskaŚroda Śląska
5. UdaninUdanin
świdnicki1. Świdnica (m.)Świdnica
2. Świebodzice (m.)Świebodzice
3. DobromierzDobromierz
4. Jaworzyna ŚląskaJaworzyna Śląska
5. MarcinowiceMarcinowice
6. StrzegomStrzegom
7. ŚwidnicaŚwidnica
8. ŻarówŻarów
trzebnicki1. Oborniki ŚląskieOborniki Śląskie
2. PrusicePrusice
3. TrzebnicaTrzebnica
4. Wisznia MałaWisznia Mała
5. ZawoniaZawonia
6. ŻmigródŻmigród
wałbrzyski1. Boguszów-Gorce (m.)Boguszów-Gorce
2. Jedlina-Zdrój (m.)Jedlina-Zdrój
3. Szczawno-Zdrój (m.)Szczawno-Zdrój
4. Czarny BórCzarny Bór
5. GłuszycaGłuszyca
6. MieroszówMieroszów
7. Stare BogaczowiceStare Bogaczowice
8. WalimWalim
wołowski1. Brzeg DolnyBrzeg Dolny
2. WińskoWińsko
3. WołówWołów
wrocławski1. CzernicaCzernica
2. DługołękaDługołęka
3. Jordanów ŚląskiJordanów Śląski
4. Kąty WrocławskieKąty Wrocławskie
5. KobierzyceKobierzyce
6. MietkówMietków
7. SobótkaSobótka
8. Święta KatarzynaŚwięta Katarzyna
9. ŻórawinaŻórawina
ząbkowicki1. BardoBardo
2. CiepłowodyCiepłowody
3. Kamieniec ZąbkowickiKamieniec Ząbkowicki
4. StoszowiceStoszowice
5. Ząbkowice ŚląskieZąbkowice Śląskie
6. ZiębiceZiębice
7. Złoty StokZłoty Stok
zgorzelecki1. Zawidów (m.)Zawidów
2. Zgorzelec (m.)Zgorzelec
3. BogatyniaBogatynia
4. PieńskPieńsk
5. SulikówSulików
6. WęgliniecWęgliniec
7. ZgorzelecZgorzelec
złotoryjski1. Wojcieszów (m.)Wojcieszów
2. Złotoryja (m.)Złotoryja
3. PielgrzymkaPielgrzymka
4. ŚwierzawaŚwierzawa
5. ZagrodnoZagrodno
6. ZłotoryjaZłotoryja
1. Jelenia Góra (m.p.)Jelenia Góra
2. Legnica (m.p.)Legnica
3. Wałbrzych (m.p.)Wałbrzych
4. Wrocław (m.p.)Wrocław
kujawsko-pomorskie
aleksandrowski1. Aleksandrów Kujawski (m.)Aleksandrów Kujawski
2. Ciechocinek (m.)Ciechocinek
3. Nieszawa (m.)Nieszawa
4. Aleksandrów KujawskiAleksandrów Kujawski
5. BądkowoBądkowo
6. KoneckKoneck
7. RaciążekRaciążek
8. WaganiecWaganiec
9. ZakrzewoZakrzewo
brodnicki1. Brodnica (m.)Brodnica
2. BobrowoBobrowo
3. BrodnicaBrodnica
4. BrzozieBrzozie
5. GrążawyGrążawy
6. GórznoGórzno
7. Jabłonowo PomorskieJabłonowo Pomorskie
8. OsiekOsiek
9. ŚwiedziebniaŚwiedziebnia
10. ZbicznoZbiczno
bydgoski1. Białe BłotaBiałe Błota
2. Dąbrowa ChełmińskaDąbrowa Chełmińska
3. DobrczDobrcz
4. KoronowoKoronowo
5. Nowa Wieś WielkaNowa Wieś Wielka
6. OsielskoOsielsko
7. SicienkoSicienko
8. Solec KujawskiSolec Kujawski
chełmiński1. Chełmno (m.)Chełmno
2. ChełmnoChełmno
3. Kijewo KrólewskieKijewo Królewskie
4. LisewoLisewo
5. Papowo BiskupiePapowo Biskupie
6. StolnoStolno
7. UnisławUnisław
golubsko-dobrzyński1. Golub-Dobrzyń (m.)Golub-Dobrzyń
2. CiechocinCiechocin
3. Golub-DobrzyńGolub-Dobrzyń
4. Kowalewo PomorskieKowalewo Pomorskie
5. RadominRadomin
6. ZbójnoZbójno
grudziądzki1. GrudziądzGrudziądz
2. GrutaGruta
3. ŁasinŁasin
4. Radzyń ChełmińskiRadzyń Chełmiński
5. RogóźnoRogóźno
6. Świecie nad OsąŚwiecie nad Osą
inowrocławski1. Inowrocław (m.)Inowrocław
2. Dąbrowa BiskupiaDąbrowa Biskupia
3. GniewkowoGniewkowo
4. InowrocławInowrocław
5. JanikowoJanikowo
6. KruszwicaKruszwica
7. PakośćPakość
8. RojewoRojewo
9. Złotniki KujawskieZłotniki Kujawskie
lipnowski1. Lipno (m.)Lipno
2. BobrownikiBobrowniki
3. ChrostkowoChrostkowo
4. Dobrzyń nad WisłąDobrzyń nad Wisłą
5. KikółKikół
6. LipnoLipno
7. SkępeSkępe
8. TłuchowoTłuchowo
9. WielgieWielgie
mogileński1. DąbrowaDąbrowa
2. Jeziora WielkieJeziora Wielkie
3. MogilnoMogilno
4. StrzelnoStrzelno
nakielski1. KcyniaKcynia
2. MroczaMrocza
3. Nakło n. NoteciąNakło n. Notecią
4. SadkiSadki
5. SzubinSzubin
radziejowski1. Radziejów (m.)Radziejów
2. BytońBytoń
3. DobreDobre
4. OsięcinyOsięciny
5. Piotrków KujawskiPiotrków Kujawski
6. RadziejówRadziejów
7. TopólkaTopólka
rypiński1. Rypin (m.)Rypin
2. BrzuzeBrzuze
3. RogowoRogowo
4. RypinRypin
5. SkrwilnoSkrwilno
6. WąpielskWąpielsk
sępoleński1. Kamień KrajeńskiKamień Krajeński
2. Sępólno KrajeńskieSępólno Krajeńskie
3. SośnoSośno
4. WięcborkWięcbork
świecki1. BukowiecBukowiec
2. DragaczDragacz
3. DrzycimDrzycim
4. JeżewoJeżewo
5. LnianoLniano
6. NoweNowe
7. OsieOsie
8. PruszczPruszcz
9. ŚwiecieŚwiecie
10. ŚwiekatowoŚwiekatowo
11. WarlubieWarlubie
toruński1. Chełmża (m.)Chełmża
2. ChełmżaChełmża
3. CzernikowoCzernikowo
4. LubiczLubicz Dolny
5. ŁubiankaŁubianka
6. ŁysomiceŁysomice
7. ObrowoObrowo
8. Wielka NieszawkaWielka Nieszawka
9. Zławieś WielkaZławieś Wielka
tucholski1. CekcynCekcyn
2. GostycynGostycyn
3. KęsowoKęsowo
4. LubiewoLubiewo
5. ŚliwiceŚliwice
6. TucholaTuchola
wąbrzeski1. Wąbrzeźno (m.)Wąbrzeźno
2. Dębowa ŁąkaDębowa Łąka
3. KsiążkiKsiążki
4. PłużnicaPłużnica
5. WąbrzeźnoWąbrzeźno
włocławski1. Kowal (m.)Kowal
2. BaruchowoBaruchowo
3. BoniewoBoniewo
4. Brześć KujawskiBrześć Kujawski
5. ChoceńChoceń
6. ChodeczChodecz
7. FabiankiFabianki
8. Izbica KujawskaIzbica Kujawska
9. KowalKowal
10. LubanieLubanie
11. Lubień KujawskiLubień Kujawski
12. LubraniecLubraniec
13. WłocławekWłocławek
żniński1. BarcinBarcin
2. GąsawaGąsawa
3. Janowiec WielkopolskiJanowiec Wielkopolski
4. ŁabiszynŁabiszyn
5. RogowoRogowo
6. ŻninŻnin
1. Bydgoszcz (m.p.)Bydgoszcz
2. Grudziądz (m.p.)Grudziądz
3. Toruń (m.p.)Toruń
4. Włocławek (m.p.)Włocławek
lubelskie
bialski1. Międzyrzec Podlaski (m.)Międzyrzec Podlaski
2. Terespol (m.)Terespol
3. Biała Podlaska (m.)Biała Podlaska
4. DrelówDrelów
5. Janów PodlaskiJanów Podlaski
6. KodeńKodeń
7. KonstantynówKonstantynów
8. Leśna PodlaskaLeśna Podlaska
9. ŁomazyŁomazy
10. Międzyrzec PodlaskiMiędzyrzec Podlaski
11. PiszczacPiszczac
12. RokitnoRokitno
13. RossoszRossosz
14. SławatyczeSławatycze
15. SosnówkaSosnówka
16. TerespolTerespol
17. TucznaTuczna
18. WiszniceWisznice
19. ZalesieZalesie
biłgorajski1. Biłgoraj (m.)Biłgoraj
2. AleksandrówAleksandrów
3. BiłgorajBiłgoraj
4. BiszczaBiszcza
5. FrampolFrampol
6. GorajGoraj
7. JózefówJózefów
8. KsiężpolKsiężpol
9. ŁukowaŁukowa
10. ObszaObsza
11. Potok GórnyPotok Górny
12. TarnogródTarnogród
13. TereszpolTereszpol
14. TurobinTurobin
chełmski1. Rejowiec Fabryczny (m.)Rejowiec Fabryczny
2. BiałopoleBiałopole
3. ChełmPokrówka
4. DorohuskDorohusk
5. DubienkaDubienka
6. KamieńKamień
7. LeśniowiceLeśniowice
8. Rejowiec FabrycznyRejowiec Fabryczny
9. Ruda-HutaRuda-Huta
10. SawinSawin
11. SiedliszczeSiedliszcze
12. WierzbicaWierzbica
13. WojsławiceWojsławice
14. ŻmudźŻmudź
hrubieszowski1. Hrubieszów (m.)Hrubieszów
2. DołhobyczówDołhobyczów
3. HorodłoHorodło
4. HrubieszówHrubieszów
5. MirczeMircze
6. TrzeszczanyTrzeszczany
7. UchanieUchanie
8. WerbkowiceWerbkowice
janowski1. BatorzBatorz
2. ChrzanówChrzanów
3. DzwolaDzwola
4. GodziszówGodziszów
5. Janów LubelskiJanów Lubelski
6. ModliborzyceModliborzyce
7. Potok WielkiPotok Wielki
krasnostawski1. Krasnystaw (m.)Krasnystaw
2. FajsławiceFajsławice
3. GorzkówGorzków
4. IzbicaIzbica
5. KrasnystawKrasnystaw
6. KraśniczynKraśniczyn
7. Łopiennik GórnyŁopiennik Górny
8. RejowiecRejowiec
9. RudnikRudnik
10. Siennica RóżanaSiennica Różana
11. ŻółkiewkaŻółkiewka
kraśnicki1. Kraśnik (m.)Kraśnik
2. AnnopolAnnopol
3. DzierzkowiceDzierzkowice
4. GościeradówGościeradów
5. KraśnikKraśnik
6. SzastarkaSzastarka
7. Trzydnik DużyTrzydnik Duży
8. UrzędówUrzędów
9. WilkołazWilkołaz
10. ZakrzówekZakrzówek
lubartowski1. Lubartów (m.)Lubartów
2. AbramówAbramów
3. FirlejFirlej
4. JeziorzanyJeziorzany
5. KamionkaKamionka
6. KockKock
7. LubartówLubartów
8. MichówMichów
9. NiedźwiadaNiedźwiada
10. Ostrów LubelskiOstrów Lubelski
11. OstrówekOstrówek
12. SernikiSerniki
13. UścimówUścimów
lubelski1. BełżyceBełżyce
2. BorzechówBorzechów
3. BychawaBychawa
4. GarbówGarbów
5. GłuskLublin
6. JabłonnaJabłonna
7. JastkówJastków
8. KonopnicaKozubszczyzna
9. KrzczonówKrzczonów
10. Niedrzwica DużaNiedrzwica Duża
11. NiemceNiemce
12. StrzyżewiceStrzyżewice
13. WojciechówWojciechów
14. WólkaJakubowice Murowane
15. WysokieWysokie
16. ZakrzewZakrzew
łęczyński1. CycówCyców
2. LudwinLudwin
3. ŁęcznaŁęczna
4. MilejówMilejów
5. PuchaczówPuchaczów
6. SpiczynSpiczyn
łukowski1. Łuków (m.)Łuków
2. Stoczek Łukowski (m.)Stoczek Łukowski
3. AdamówAdamów
4. KrzywdaKrzywda
5. ŁukówŁuków
6. SerokomlaSerokomla
7. StaninStanin
8. Stoczek ŁukowskiStoczek Łukowski
9. TrzebieszówTrzebieszów
10. WojcieszkówWojcieszków
11. Wola MysłowskaWola Mysłowska
opolski1. ChodelChodel
2. JózefówJózefów
3. KarczmiskaKarczmiska
4. ŁaziskaŁaziska
5. Opole LubelskieOpole Lubelskie
6. PoniatowaPoniatowa
7. WilkówWilków
parczewski1. Dębowa KłodaDębowa Kłoda
2. JabłońJabłoń
3. MilanówMilanów
4. ParczewParczew
5. PodedwórzePodedwórze
6. SiemieńSiemień
7. SosnowicaSosnowica
puławski1. Puławy (m.)Puławy
2. BaranówBaranów
3. JanowiecJanowiec
4. Kazimierz DolnyKazimierz Dolny
5. KońskowolaKońskowola
6. KurówKurów
7. MarkuszówMarkuszów
8. NałęczówNałęczów
9. PuławyPuławy
10. WąwolnicaWąwolnica
11. ŻyrzynŻyrzyn
radzyński1. Radzyń Podlaski (m.)Radzyń Podlaski
2. BorkiBorki
3. CzemiernikiCzemierniki
4. Kąkolewnica WschodniaKąkolewnica Wschodnia
5. Komarówka PodlaskaKomarówka Podlaska
6. Radzyń PodlaskiRadzyń Podlaski
7. Ulan-MajoratUlan-Majorat
8. WohyńWohyń
rycki1. Dęblin (m.)Dęblin
2. KłoczewKłoczew
3. NowodwórNowodwór
4. RykiRyki
5. StężycaStężyca
6. UłężUłęż
świdnicki1. Świdnik (m.)Świdnik
2. MełgiewMełgiew
3. PiaskiPiaski
4. RybczewiceRybczewice
5. TrawnikiTrawniki
tomaszowski1. Tomaszów Lubelski (m.)Tomaszów Lubelski
2. BełżecBełżec
3. JarczówJarczów
4. KryniceKrynice
5. Lubycza KrólewskaLubycza Królewska
6. ŁaszczówŁaszczów
7. RachanieRachanie
8. SusiecSusiec
9. TarnawatkaTarnawatka
10. TelatynTelatyn
11. Tomaszów LubelskiTomaszów Lubelski
12. TyszowceTyszowce
13. UlhówekUlhówek
włodawski1. Włodawa (m.)Włodawa
2. HannaHanna
3. HańskHańsk
4. Stary BrusStary Brus
5. UrszulinUrszulin
6. WłodawaWłodawa
7. Wola UhruskaWola Uhruska
8. WyrykiWyryki
zamojski1. AdamówAdamów
2. GrabowiecGrabowiec
3. Komarów-OsadaKomarów-Osada
4. KrasnobródKrasnobród
5. ŁabunieŁabunie
6. MiączynMiączyn
7. NieliszNielisz
8. RadecznicaRadecznica
9. SitnoSitno
10. SkierbieszówSkierbieszów
11. Stary ZamośćStary Zamość
12. SułówSułów
13. SzczebrzeszynSzczebrzeszyn
14. ZamośćZamość
15. ZwierzyniecZwierzyniec
1. Biała Podlaska (m.p.)Biała Podlaska
2. Chełm (m.p.)Chełm
3. Lublin (m.p.)Lublin
4. Zamość (m.p.)Zamość
lubuskie
gorzowski1. Kostrzyn (m.)Kostrzyn
2. BogdaniecBogdaniec
3. DeszcznoDeszczno
4. KłodawaKłodawa
5. LubiszynLubiszyn
6. SantokSantok
7. WitnicaWitnica
krośnieński1. Gubin (m.)Gubin
2. BobrowiceBobrowice
3. BytnicaBytnica
4. DąbieDąbie
5. GubinGubin
6. Krosno OdrzańskieKrosno Odrzańskie
7. MaszewoMaszewo
międzyrzecki1. BledzewBledzew
2. MiędzyrzeczMiędzyrzecz
3. PrzytocznaPrzytoczna
4. PszczewPszczew
5. SkwierzynaSkwierzyna
6. TrzcielTrzciel
nowosolski1. Nowa Sól (m.)Nowa Sól
2. Bytom OdrzańskiBytom Odrzański
3. KolskoKolsko
4. KożuchówKożuchów
5. Nowa SólNowa Sól
6. Nowe MiasteczkoNowe Miasteczko
7. OtyńOtyń
8. SiedliskoSiedlisko
9. SławaSława
10. SzlichtyngowaSzlichtyngowa
11. WschowaWschowa
słubicki1. CybinkaCybinka
2. GórzycaGórzyca
3. Ośno LubuskieOśno Lubuskie
4. RzepinRzepin
5. SłubiceSłubice
strzelecko-drezdenecki1. DobiegniewDobiegniew
2. DrezdenkoDrezdenko
3. Stare KurowoStare Kurowo
4. Strzelce KrajeńskieStrzelce Krajeńskie
5. ZwierzynZwierzyn
sulęciński1. KrzeszyceKrzeszyce
2. LubniewiceLubniewice
3. SłońskSłońsk
4. SulęcinSulęcin
5. TorzymTorzym
świebodziński1. LubrzaLubrza
2. ŁagówŁagów
3. SkąpeSkąpe
4. SzczaniecSzczaniec
5. ŚwiebodzinŚwiebodzin
6. ZbąszynekZbąszynek
zielonogórski1. BabimostBabimost
2. BojadłaBojadła
3. CzerwieńskCzerwieńsk
4. KargowaKargowa
5. Nowogród BobrzańskiNowogród Bobrzański
6. SulechówSulechów
7. ŚwidnicaŚwidnica
8. TrzebiechówTrzebiechów
9. ZabórZabór
10. Zielona GóraZielona Góra
żagański1. Gozdnica (m.)Gozdnica
2. Żagań (m.)Żagań
3. BrzeźnicaBrzeźnica
4. IłowaIłowa
5. MałomiceMałomice
6. NiegosławiceNiegosławice
7. SzprotawaSzprotawa
8. WymiarkiWymiarki
9. ŻagańŻagań
żarski1. Łęknica (m.)Łęknica
2. Żary (m.)Żary
3. BrodyBrody
4. JasieńJasień
5. Lipinki ŁużyckieLipinki Łużyckie
6. LubskoLubsko
7. PrzewózPrzewóz
8. TrzebielTrzebiel
9. TupliceTuplice
10. ŻaryŻary
1. Gorzów Wielkopolski (m.p.)Gorzów Wielkopolski
2. Zielona Góra (m.p.)Zielona Góra
łódzkie
bełchatowski1. Bełchatów (m.)Bełchatów
2. BełchatówBełchatów
3. DrużbiceDrużbice
4. KleszczówKleszczów
5. KlukiKluki
6. RusiecRusiec
7. SzczercówSzczerców
8. ZelówZelów
kutnowski1. Kutno (m.)Kutno
2. BedlnoBedlno
3. DąbrowiceDąbrowice
4. KrośniewiceKrośniewice
5. KrzyżanówKrzyżanów
6. KutnoKutno
7. ŁaniętaŁanięta
8. Nowe OstrowyNowe Ostrowy
9. OporówOporów
10. StrzelceStrzelce
11. ŻychlinŻychlin
łaski1. BuczekBuczek
2. ŁaskŁask
3. SędziejowiceSędziejowice
4. WidawaWidawa
5. WodzieradyWodzierady
łęczycki1. Łęczyca (m.)Łęczyca
2. DaszynaDaszyna
3. Góra Św. MałgorzatyGóra Św. Małgorzaty
4. GrabówGrabów
5. ŁęczycaŁęczyca
6. PiątekPiątek
7. Świnice WarckieŚwinice Warckie
8. WitoniaWitonia
łowicki1. Łowicz (m.)Łowicz
2. BielawyBielawy
3. ChąśnoChąśno
4. DomaniewiceDomaniewice
5. KiernoziaKiernozia
6. Kocierzew PołudniowyKocierzew Południowy
7. ŁowiczŁowicz
8. ŁyszkowiceŁyszkowice
9. NieborówNieborów
10. ZdunyZduny
łódzki wschodni1. Brzeziny (m.)Brzeziny
2. AndrespolAndrespol
3. BrójceBrójce
4. BrzezinyBrzeziny
5. DmosinDmosin
6. JeżówJeżów
7. KoluszkiKoluszki
8. NowosolnaŁódź
9. RogówRogów
10. RzgówRzgów
11. TuszynTuszyn
opoczyński1. BiałaczówBiałaczów
2. DrzewicaDrzewica
3. MniszkówMniszków
4. OpocznoOpoczno
5. ParadyżParadyż
6. PoświętnePoświętne
7. SławnoSławno
8. ŻarnówŻarnów
pabianicki1. Konstantynów Łódzki (m.)Konstantynów Łódzki
2. Pabianice (m.)Pabianice
3. DłutówDłutów
4. DobrońDobroń
5. KsawerówKsawerów
6. LutomierskLutomiersk
7. PabianicePabianice
pajęczański1. DziałoszynDziałoszyn
2. KiełczygłówKiełczygłów
3. Nowa BrzeźnicaNowa Brzeźnica
4. PajęcznoPajęczno
5. RząśniaRząśnia
6. SiemkowiceSiemkowice
7. Strzelce WielkieStrzelce Wielkie
8. SulmierzyceSulmierzyce
piotrkowski1. AleksandrówAleksandrów
2. CzarnocinCzarnocin
3. GorzkowiceGorzkowice
4. GrabicaGrabica
5. Łęki SzlacheckieŁęki Szlacheckie
6. MoszczenicaMoszczenica
7. RęcznoRęczno
8. RozprzaRozprza
9. SulejówSulejów
10. Wola KrzysztoporskaWola Krzysztoporska
11. WolbórzWolbórz
poddębicki1. DalikówDalików
2. PęczniewPęczniew
3. PoddębicePoddębice
4. UniejówUniejów
5. WartkowiceWartkowice
6. ZadzimZadzim
radomszczański1. Radomsko (m.)Radomsko
2. DobryszyceDobryszyce
3. GidleGidle
4. GomuniceGomunice
5. KamieńskKamieńsk
6. Kobiele WielkieKobiele Wielkie
7. KodrąbKodrąb
8. Lgota WielkaLgota Wielka
9. ŁadziceŁadzice
10. MasłowiceMasłowice
11. PrzedbórzPrzedbórz
12. RadomskoRadomsko
13. WielgomłynyWielgomłyny
14. ŻytnoŻytno
rawski1. Rawa Mazowiecka (m.)Rawa Mazowiecka
2. Biała RawskaBiała Rawska
3. CielądzCielądz
4. Rawa MazowieckaRawa Mazowiecka
5. RegnówRegnów
6. SadkowiceSadkowice
sieradzki1. Sieradz (m.)Sieradz
2. BłaszkiBłaszki
3. BrąszewiceBrąszewice
4. BrzeźnioBrzeźnio
5. BurzeninBurzenin
6. GoszczanówGoszczanów
7. KlonowaKlonowa
8. SieradzSieradz
9. WartaWarta
10. WróblewWróblew
11. ZłoczewZłoczew
skierniewicki1. BolimówBolimów
2. GłuchówGłuchów
3. GodzianówGodzianów
4. KowiesyKowiesy
5. Lipce ReymontowskieLipce Reymontowskie
6. MakówMaków
7. Nowy KawęczynNowy Kawęczyn
8. SkierniewiceSkierniewice
9. SłupiaSłupia
tomaszowski1. Tomaszów Mazowiecki (m.)Tomaszów Mazowiecki
2. BędkówBędków
3. BudziszewiceBudziszewice
4. CzerniewiceCzerniewice
5. InowłódzInowłódz
6. LubochniaLubochnia
7. RokicinyRokiciny
8. RzeczycaRzeczyca
9. Tomaszów MazowieckiTomaszów Mazowiecki
10. UjazdUjazd
11. ŻelechlinekŻelechlinek
wieluński1. BiałaBiała
2. CzarnożyłyCzarnożyły
3. KonopnicaKonopnica
4. MokrskoMokrsko
5. OsjakówOsjaków
6. OstrówekOstrówek
7. PątnówPątnów
8. SkomlinSkomlin
9. WieluńWieluń
10. WierzchlasWierzchlas
wieruszowski1. BolesławiecBolesławiec
2. CzastaryCzastary
3. GalewiceGalewice
4. LututówLututów
5. ŁubniceŁubnice
6. SokolnikiSokolniki
7. WieruszówWieruszów
zduńskowolski1. Zduńska Wola (m.)Zduńska Wola
2. SzadekSzadek
3. ZapoliceZapolice
4. Zduńska WolaZduńska Wola
zgierski1. Głowno (m.)Głowno
2. Ozorków (m.)Ozorków
3. Zgierz (m.)Zgierz
4. Aleksandrów ŁódzkiAleksandrów Łódzki
5. GłownoGłowno
6. OzorkówOzorków
7. ParzęczewParzęczew
8. StrykówStryków
9. ZgierzZgierz
1. Łódź (m.p.)Łódź
2. Piotrków Trybunalski (m.p.)Piotrków Trybunalski
3. Skierniewice (m.p.)Skierniewice
małopolskie
bocheński1. Bochnia (m.)Bochnia
2. BochniaBochnia
3. DrwiniaDrwinia
4. Lipnica MurowanaLipnica Murowana
5. ŁapanówŁapanów
6. Nowy WiśniczNowy Wiśnicz
7. RzezawaRzezawa
8. TrzcianaTrzciana
9. ŻegocinaŻegocina
brzeski1. BorzęcinBorzęcin
2. BrzeskoBrzesko
3. CzchówCzchów
4. DębnoDębno
5. GnojnikGnojnik
6. IwkowaIwkowa
7. SzczurowaSzczurowa
chrzanowski1. AlwerniaAlwernia
2. BabiceBabice
3. ChrzanówChrzanów
4. LibiążLibiąż
5. TrzebiniaTrzebinia
dąbrowski1. BolesławBolesław
2. Dąbrowa TarnowskaDąbrowa Tarnowska
3. GręboszówGręboszów
4. MędrzechówMędrzechów
5. OlesnoOlesno
6. RadgoszczRadgoszcz
7. SzczucinSzczucin
gorlicki1. Gorlice (m.)Gorlice
2. BieczBiecz
3. BobowaBobowa
4. GorliceGorlice
5. LipinkiLipinki
6. ŁużnaŁużna
7. MoszczenicaMoszczenica
8. RopaRopa
9. SękowaSękowa
10. Uście GorlickieUście Gorlickie
krakowski1. CzernichówCzernichów
2. Igołomia-WawrzeńczyceWawrzeńczyce
3. IwanowiceIwanowice
4. Jerzmanowice-PrzeginiaJerzmanowice
5. Kocmyrzów-LuborzycaLuborzyca
6. KrzeszowiceKrzeszowice
7. LiszkiLiszki
8. MichałowiceMichałowice
9. MogilanyMogilany
10. SkałaSkała
11. SkawinaSkawina
12. SłomnikiSłomniki
13. SułoszowaSułoszowa
14. Świątniki GórneŚwiątniki Górne
15. Wielka WieśWielka Wieś
16. ZabierzówZabierzów
17. ZielonkiZielonki
limanowski1. Limanowa (m.)Limanowa
2. Mszana Dolna (m.)Mszana Dolna
3. DobraDobra
4. JodłownikJodłownik
5. KamienicaKamienica
6. LaskowaLaskowa
7. LimanowaLimanowa
8. ŁukowicaŁukowica
9. Mszana DolnaMszana Dolna
10. NiedźwiedźNiedźwiedź
11. SłopniceSłopnice
12. TymbarkTymbark
miechowski1. CharsznicaCharsznica
2. GołczaGołcza
3. KozłówKozłów
4. Książ WielkiKsiąż Wielki
5. MiechówMiechów
6. RacławiceRacławice
7. SłaboszówSłaboszów
myślenicki1. DobczyceDobczyce
2. LubieńLubień
3. MyśleniceMyślenice
4. PcimPcim
5. RaciechowiceRaciechowice
6. SieprawSiepraw
7. SułkowiceSułkowice
8. TokarniaTokarnia
9. WiśniowaWiśniowa
nowosądecki1. Grybów (m.)Grybów
2. ChełmiecChełmiec
3. Gródek nad DunajcemGródek nad Dunajcem
4. GrybówGrybów
5. Kamionka WielkaKamionka Wielka
6. KorzennaKorzenna
7. KrynicaKrynica
8. ŁabowaŁabowa
9. ŁąckoŁącko
10. Łososina DolnaŁososina Dolna
11. MuszynaMuszyna
12. NawojowaNawojowa
13. PiwnicznaPiwniczna-Zdrój
14. PodegrodziePodegrodzie
15. RytroRytro
16. Stary SączStary Sącz
nowotarski1. Nowy Targ (m.)Nowy Targ
2. Szczawnica (m.)Szczawnica
3. Czarny DunajecCzarny Dunajec
4. CzorsztynManiowy
5. JabłonkaJabłonka
6. Krościenko nad DunajcemKrościenko nad Dunajcem
7. Lipnica WielkaLipnica Wielka
8. Łapsze NiżneŁapsze Niżne
9. Nowy TargNowy Targ
10. Ochotnica DolnaOchotnica Dolna
11. Raba WyżnaRaba Wyżna
12. RabkaRabka-Zdrój
13. SpytkowiceSpytkowice
14. SzaflarySzaflary
olkuski1. Bukowno (m.)Bukowno
2. Sławków (m.)Sławków
3. BolesławBolesław
4. KluczeKlucze
5. OlkuszOlkusz
6. TrzyciążTrzyciąż
7. WolbromWolbrom
oświęcimski1. Oświęcim (m.)Oświęcim
2. BrzeszczeBrzeszcze
3. ChełmekChełmek
4. KętyKęty
5. OsiekOsiek
6. OświęcimOświęcim
7. Polanka WielkaPolanka Wielka
8. PrzeciszówPrzeciszów
9. ZatorZator
proszowicki1. KoniuszaKoniusza
2. KoszyceKoszyce
3. Nowe BrzeskoNowe Brzesko
4. PałecznicaPałecznica
5. ProszowiceProszowice
6. RadziemiceRadziemice
suski1. Jordanów (m.)Jordanów
2. Sucha Beskidzka (m.)Sucha Beskidzka
3. BudzówBudzów
4. Bystra-SidzinaBystra
5. JordanówJordanów
6. Maków PodhalańskiMaków Podhalański
7. StryszawaStryszawa
8. ZawojaZawoja
9. ZembrzyceZembrzyce
tarnowski1. CiężkowiceCiężkowice
2. GromnikGromnik
3. Lisia GóraLisia Góra
4. PleśnaPleśna
5. RadłówRadłów
6. RygliceRyglice
7. Rzepiennik StrzyżewskiRzepiennik Strzyżewski
8. SkrzyszówSkrzyszów
9. TarnówTarnów
10. TuchówTuchów
11. WierzchosławiceWierzchosławice
12. WietrzychowiceWietrzychowice
13. WojniczWojnicz
14. ZakliczynZakliczyn
15. ŻabnoŻabno
tatrzański1. Zakopane (m.)Zakopane
2. Biały DunajecBiały Dunajec
3. Bukowina TatrzańskaBukowina Tatrzańska
4. KościeliskoKościelisko
5. PoroninPoronin
wadowicki1. AndrychówAndrychów
2. BrzeźnicaBrzeźnica
3. Kalwaria ZebrzydowskaKalwaria Zebrzydowska
4. LanckoronaLanckorona
5. MucharzMucharz
6. SpytkowiceSpytkowice
7. StryszówStryszów
8. TomiceTomice
9. WadowiceWadowice
10. WieprzWieprz
wielicki1. BiskupiceTrąbki
2. GdówGdów
3. KłajKłaj
4. NiepołomiceNiepołomice
5. WieliczkaWieliczka
1. Kraków (m.p.)Kraków
2. Nowy Sącz (m.p.)Nowy Sącz
3. Tarnów (m.p.)Tarnów
mazowieckie
białobrzeski1. BiałobrzegiBiałobrzegi
2. PromnaPromna
3. RadzanówRadzanów
4. Stara BłotnicaStara Błotnica
5. StromiecStromiec
6. WyśmierzyceWyśmierzyce
ciechanowski1. Ciechanów (m.)Ciechanów
2. CiechanówCiechanów
3. GlinojeckGlinojeck
4. Gołymin-OśrodekGołymin-Ośrodek
5. GruduskGrudusk
6. OjrzeńOjrzeń
7. Opinogóra GórnaOpinogóra Górna
8. RegiminRegimin
9. SońskSońsk
garwoliński1. Garwolin (m.)Garwolin
2. Łaskarzew (m.)Łaskarzew
3. BorowieBorowie
4. GarwolinGarwolin
5. GórznoGórzno
6. ŁaskarzewŁaskarzew
7. MaciejowiceMaciejowice
8. Miastków KościelnyMiastków Kościelny
9. ParysówParysów
10. PilawaPilawa
11. SobolewSobolew
12. TrojanówTrojanów
13. WilgaWilga
14. ŻelechówŻelechów
gostyniński1. Gostynin (m.)Gostynin
2. GostyninGostynin
3. PacynaPacyna
4. SannikiSanniki
5. Szczawin KościelnySzczawin Kościelny
grodziski1. Milanówek (m.)Milanówek
2. Podkowa Leśna (m.)Podkowa Leśna
3. BaranówBaranów
4. Grodzisk MazowieckiGrodzisk Mazowiecki
5. JaktorówJaktorów
6. Żabia WolaŻabia Wola
grójecki1. Belsk DużyBelsk Duży
2. BłędówBłędów
3. ChynówChynów
4. GoszczynGoszczyn
5. GrójecGrójec
6. JasieniecJasieniec
7. MogielnicaMogielnica
8. Nowe Miasto nad PilicąNowe Miasto nad Pilicą
9. PniewyPniewy
10. TarczynTarczyn
11. WarkaWarka
kozienicki1. Garbatka-LetniskoGarbatka-Letnisko
2. GłowaczówGłowaczów
3. GniewoszówGniewoszów
4. Grabów nad PilicąGrabów nad Pilicą
5. KozieniceKozienice
6. MagnuszewMagnuszew
7. SieciechówSieciechów
legionowski1. Legionowo (m.)Legionowo
2. JabłonnaJabłonna
3. NieporętNieporęt
4. SerockSerock
5. WieliszewWieliszew
lipski1. ChotczaChotcza
2. CiepielówCiepielów
3. LipskoLipsko
4. RzeczniówRzeczniów
5. SiennoSienno
6. Solec nad WisłąSolec nad Wisłą
łosicki1. HuszlewHuszlew
2. ŁosiceŁosice
3. OlszankaOlszanka
4. PlaterówPlaterów
5. SarnakiSarnaki
6. Stara KornicaStara Kornica
makowski1. Maków Mazowiecki (m.)Maków Mazowiecki
2. CzerwonkaCzerwonka
3. KarniewoKarniewo
4. KrasnosielcKrasnosielc
5. MłynarzeMłynarze
6. Płoniawy-BramuraPłoniawy-Bramura
7. RóżanRóżan
8. RzewnieRzewnie
9. SypniewoSypniewo
10. SzelkówSzelków
miński1. Mińsk Mazowiecki (m.)Mińsk Mazowiecki
2. Sulejówek (m.)Sulejówek
3. Wesoła (m.)Wesoła
4. CegłówCegłów
5. Dębe WielkieDębe Wielkie
6. DobreDobre
7. HalinówHalinów
8. JakubówJakubów
9. KałuszynKałuszyn
10. LatowiczLatowicz
11. Mińsk MazowieckiMińsk Mazowiecki
12. MrozyMrozy
13. SiennicaSiennica
14. StanisławówStanisławów
mławski1. Mława (m.)Mława
2. DzierzgowoDzierzgowo
3. Lipowiec KościelnyLipowiec Kościelny
4. RadzanówRadzanów
5. StrzegowoStrzegowo
6. StupskStupsk
7. SzreńskSzreńsk
8. SzydłowoSzydłowo
9. Wieczfnia KościelnaWieczfnia Kościelna
10. WiśniewoWiśniewo
nowodworski1. Nowy Dwór Mazowiecki (m.)Nowy Dwór Mazowiecki
2. CzosnówCzosnów
3. LeoncinLeoncin
4. NasielskNasielsk
5. PomiechówekPomiechówek
6. ZakroczymZakroczym
ostrołęcki1. BaranowoBaranowo
2. CzarniaCzarnia
3. CzerwinCzerwin
4. GoworowoGoworowo
5. KadzidłoKadzidło
6. LelisLelis
7. ŁyseŁyse
8. MyszyniecMyszyniec
9. Olszewo-BorkiOlszewo-Borki
10. RzekuńRzekuń
11. TroszynTroszyn
ostrowski1. Ostrów Mazowiecka (m.)Ostrów Mazowiecka
2. AndrzejewoAndrzejewo
3. Boguty-PiankiBoguty-Pianki
4. BrokBrok
5. Małkinia GórnaMałkinia Górna
6. NurNur
7. Ostrów MazowieckaOstrów Mazowiecka
8. Stary LubotyńStary Lubotyń
9. Szulborze WielkieSzulborze Wielkie
10. WąsewoWąsewo
11. Zaręby KościelneZaręby Kościelne
otwocki1. Józefów (m.)Józefów
2. Otwock (m.)Otwock
3. CelestynówCelestynów
4. KarczewKarczew
5. KołbielKołbiel
6. OsieckOsieck
7. Sobienie-JeziorySobienie-Jeziory
8. WiązownaWiązowna
piaseczyński1. Góra KalwariaGóra Kalwaria
2. Konstancin-JeziornaKonstancin-Jeziorna
3. LesznowolaLesznowola
4. PiasecznoPiaseczno
5. PrażmówPrażmów
płocki1. BielskBielsk
2. BodzanówBodzanów
3. Brudzeń DużyBrudzeń Duży
4. BulkowoBulkowo
5. DrobinDrobin
6. GąbinGąbin
7. ŁąckŁąck
8. Mała WieśMała Wieś
9. Nowy DuninówNowy Duninów
10. RadzanowoRadzanowo
11. SłubiceSłubice
12. SłupnoSłupno
13. Stara BiałaStara Biała
14. StaroźrebyStaroźreby
15. WyszogródWyszogród
płoński1. Płońsk (m.)Płońsk
2. Raciąż (m.)Raciąż
3. BaboszewoBaboszewo
4. Czerwińsk n. WisłąCzerwińsk n. Wisłą
5. DzierzążniaDzierzążnia
6. JoniecJoniec
7. NaruszewoNaruszewo
8. Nowe MiastoNowe Miasto
9. PłońskPłońsk
10. RaciążRaciąż
11. SochocinSochocin
12. ZałuskiZałuski
pruszkowski1. Piastów (m.)Piastów
2. Pruszków (m.)Pruszków
3. BrwinówBrwinów
4. MichałowiceMichałowice
5. NadarzynNadarzyn
6. RaszynRaszyn
przasnyski1. Przasnysz (m.)Przasnysz
2. ChorzeleChorzele
3. Czernice BoroweCzernice Borowe
4. JednorożecJednorożec
5. KrasneKrasne
6. Krzynowłoga MałaKrzynowłoga Mała
7. PrzasnyszPrzasnysz
przysuski1. BorkowiceBorkowice
2. GielniówGielniów
3. KlwówKlwów
4. OdrzywółOdrzywół
5. PotworówPotworów
6. PrzysuchaPrzysucha
7. RusinówRusinów
8. WieniawaWieniawa
pułtuski1. GzyGzy
2. ObryteObryte
3. PokrzywnicaPokrzywnica
4. PułtuskPułtusk
5. ŚwierczeŚwiercze
6. WinnicaWinnica
7. ZatoryZatory
radomski1. Pionki (m.)Pionki
2. GózdGózd
3. IłżaIłża
4. JastrzębiaJastrzębia
5. JedlińskJedlińsk
6. Jedlnia-LetniskoJedlnia-Letnisko
7. KowalaKowala
8. PionkiPionki
9. PrzytykPrzytyk
10. SkaryszewSkaryszew
11. WierzbicaWierzbica
12. WolanówWolanów
13. ZakrzewZakrzew
siedlecki1. DomaniceDomanice
2. KorczewKorczew
3. KotuńKotuń
4. MokobodyMokobody
5. MordyMordy
6. PaprotniaPaprotnia
7. PrzesmykiPrzesmyki
8. SiedlceSiedlce
9. SkórzecSkórzec
10. SuchożebrySuchożebry
11. WiśniewWiśniew
12. WodynieWodynie
13. Zbuczyn PoduchownyZbuczyn Poduchowny
sierpecki1. Sierpc (m.)Sierpc
2. GozdowoGozdowo
3. MochowoMochowo
4. RościszewoRościszewo
5. SierpcSierpc
6. SzczutowoSzczutowo
7. ZawidzZawidz
sochaczewski1. Sochaczew (m.)Sochaczew
2. BrochówBrochów
3. IłówIłów
4. MłodzieszynMłodzieszyn
5. Nowa SuchaNowa Sucha
6. RybnoRybno
7. SochaczewSochaczew
8. TeresinTeresin
sokołowski1. Sokołów Podlaski (m.)Sokołów Podlaski
2. BielanyBielany
3. CeranówCeranów
4. Jabłonna LackaJabłonna Lacka
5. Kosów LackiKosów Lacki
6. RepkiRepki
7. SabnieSabnie
8. Sokołów PodlaskiSokołów Podlaski
9. SterdyńSterdyń
szydłowiecki1. ChlewiskaChlewiska
2. JastrząbJastrząb
3. MirówMirów
4. OrońskoOrońsko
5. SzydłowiecSzydłowiec
warszawski1. Warszawa-BemowoWarszawa-Bemowo
2. Warszawa-BiałołękaWarszawa-Białołęka
3. Warszawa-BielanyWarszawa-Bielany
4. Warszawa-CentrumWarszawa-Centrum
5. Warszawa-RembertówWarszawa-Rembertów
6. Warszawa-TargówekWarszawa-Targówek
7. Warszawa-UrsusWarszawa-Ursus
8. Warszawa-UrsynówWarszawa-Ursynów
9. Warszawa-WawerWarszawa-Wawer
10. Warszawa-WilanówWarszawa-Wilanów
11. Warszawa-WłochyWarszawa-Włochy
warszawski zachodni1. BłonieBłonie
2. IzabelinIzabelin C
3. KampinosKampinos
4. LesznoLeszno
5. ŁomiankiŁomianki
6. Ożarów MazowieckiOżarów Mazowiecki
7. Stare BabiceStare Babice
węgrowski1. Węgrów (m.)Węgrów
2. GrębkówGrębków
3. KorytnicaKorytnica
4. LiwWęgrów
5. ŁochówŁochów
6. MiedznaMiedzna
7. SadowneSadowne
8. StoczekStoczek
9. WierzbnoWierzbno
wołomiński1. Kobyłka (m.)Kobyłka
2. Marki (m.)Marki
3. Ząbki (m.)Ząbki
4. Zielonka (m.)Zielonka
5. DąbrówkaDąbrówka
6. JadówJadów
7. KlembówKlembów
8. PoświętnePoświętne
9. RadzyminRadzymin
10. StrachówkaStrachówka
11. TłuszczTłuszcz
12. WołominWołomin
wyszkowski1. BrańszczykBrańszczyk
2. DługosiodłoDługosiodło
3. RząśnikRząśnik
4. SomiankaSomianka
5. WyszkówWyszków
6. ZabrodzieZabrodzie
zwoleński1. KazanówKazanów
2. PolicznaPoliczna
3. PrzyłękPrzyłęk
4. TczówTczów
5. ZwoleńZwoleń
żuromiński1. BieżuńBieżuń
2. Kuczbork-OsadaKuczbork-Osada
3. LubowidzLubowidz
4. LutocinLutocin
5. Siemiątkowo KoziebrodzkieSiemiątkowo Koziebrodzkie
6. ŻurominŻuromin
żyrardowski1. Żyrardów (m.)Żyrardów
2. MszczonówMszczonów
3. Puszcza MariańskaPuszcza Mariańska
4. RadziejowiceRadziejowice
5. WiskitkiWiskitki
1. Ostrołęka (m.p.)Ostrołęka
2. Płock (m.p.)Płock
3. Radom (m.p.)Radom
4. Siedlce (m.p.)Siedlce
opolskie
brzeski1. Brzeg (m.)Brzeg
2. BrzegBrzeg
3. GrodkówGrodków
4. Lewin BrzeskiLewin Brzeski
5. LubszaLubsza
6. OlszankaOlszanka
głubczycki1. BaborówBaborów
2. BraniceBranice
3. GłubczyceGłubczyce
4. KietrzKietrz
kędzierzyńsko-kozielski1. Kędzierzyn-Koźle (m.)Kędzierzyn-Koźle
2. BierawaBierawa
3. CisekCisek
4. PawłowiczkiPawłowiczki
5. Polska CerekiewPolska Cerekiew
6. Reńska WieśReńska Wieś
kluczborski1. ByczynaByczyna
2. KluczborkKluczbork
3. Lasowice WielkieLasowice Małe
4. WołczynWołczyn
krapkowicki1. GogolinGogolin
2. KrapkowiceKrapkowice
3. StrzeleczkiStrzeleczki
4. WalceWalce
5. ZdzieszowiceZdzieszowice
namysłowski1. DomaszowiceDomaszowice
2. NamysłówNamysłów
3. PokójPokój
4. ŚwierczówŚwierczów
5. WilkówWilków
nyski1. GłuchołazyGłuchołazy
2. KamiennikKamiennik
3. KorfantówKorfantów
4. ŁambinowiceŁambinowice
5. NysaNysa
6. OtmuchówOtmuchów
7. PaczkówPaczków
8. PakosławicePakosławice
9. SkoroszyceSkoroszyce
oleski1. DobrodzieńDobrodzień
2. Gorzów ŚląskiGorzów Śląski
3. OlesnoOlesno
4. PraszkaPraszka
5. RadłówRadłów
6. RudnikiRudniki
7. ZębowiceZębowice
opolski1. ChrząstowiceChrząstowice
2. DąbrowaDąbrowa
3. Dobrzeń WielkiDobrzeń Wielki
4. KomprachciceKomprachcice
5. ŁubnianyŁubniany
6. MurówMurów
7. NiemodlinNiemodlin
8. OzimekOzimek
9. PopielówPopielów
10. PrószkówPrószków
11. Tarnów OpolskiTarnów Opolski
12. TułowiceTułowice
13. TurawaTurawa
prudnicki1. BiałaBiała
2. GłogówekGłogówek
3. LubrzaLubrza
4. PrudnikPrudnik
strzelecki1. IzbickoIzbicko
2. JemielnicaJemielnica
3. KolonowskieKolonowskie
4. LeśnicaLeśnica
5. Strzelce OpolskieStrzelce Opolskie
6. UjazdUjazd
7. ZawadzkieZawadzkie
1. Opole (m.p.)Opole
podkarpackie
bieszczadzki1. BaligródBaligród
2. CisnaCisna
3. CzarnaCzarna
4. LeskoLesko
5. LutowiskaLutowiska
6. OlszanicaOlszanica
7. SolinaPolańczyk
8. Ustrzyki DolneUstrzyki Dolne
brzozowski1. BrzozówBrzozów
2. DomaradzDomaradz
3. DydniaDydnia
4. HaczówHaczów
5. Jasienica RosielnaJasienica Rosielna
6. NozdrzecNozdrzec
dębicki1. Dębica (m.)Dębica
2. BrzostekBrzostek
3. CzarnaCzarna
4. DębicaDębica
5. JodłowaJodłowa
6. PilznoPilzno
7. ŻyrakówŻyraków
jarosławski1. Jarosław (m.)Jarosław
2. Radymno (m.)Radymno
3. ChłopiceChłopice
4. JarosławJarosław
5. LaszkiLaszki
6. PawłosiówPawłosiów
7. PruchnikPruchnik
8. RadymnoRadymno
9. RokietnicaRokietnica
10. RoźwienicaRoźwienica
11. WiązownicaWiązownica
jasielski1. Jasło (m.)Jasło
2. BrzyskaBrzyska
3. DębowiecDębowiec
4. JasłoJasło
5. KołaczyceKołaczyce
6. KrempnaKrempna
7. Nowy ŻmigródNowy Żmigród
8. Osiek JasielskiOsiek Jasielski
9. SkołyszynSkołyszyn
10. SzerzynySzerzyny
11. TarnowiecTarnowiec
kolbuszowski1. CmolasCmolas
2. KolbuszowaKolbuszowa
3. Majdan KrólewskiMajdan Królewski
4. NiwiskaNiwiska
5. RaniżówRaniżów
6. Stary DzikowiecDzikowiec
krośnieński1. ChorkówkaChorkówka
2. DuklaDukla
3. Iwonicz-ZdrójIwonicz-Zdrój
4. JedliczeJedlicze
5. KorczynaKorczyna
6. Krościenko WyżneKrościenko Wyżne
7. Miejsce PiastoweMiejsce Piastowe
8. RymanówRymanów
9. WojaszówkaWojaszówka
leżajski1. Leżajsk (m.)Leżajsk
2. Grodzisko DolneGrodzisko Dolne
3. KuryłówkaKuryłówka
4. LeżajskLeżajsk
5. Nowa SarzynaNowa Sarzyna
lubaczowski1. Lubaczów (m.)Lubaczów
2. CieszanówCieszanów
3. HoryniecHoryniec-Zdrój
4. LubaczówLubaczów
5. NarolNarol
6. OleszyceOleszyce
7. Stary DzikówStary Dzików
8. Wielkie OczyWielkie Oczy
łańcucki1. Łańcut (m.)Łańcut
2. BiałobrzegiBiałobrzegi
3. CzarnaCzarna
4. ŁańcutŁańcut
5. MarkowaMarkowa
6. RakszawaRakszawa
7. ŻołyniaŻołynia
mielecki1. Mielec (m.)Mielec
2. BorowaBorowa
3. CzerminCzermin
4. GawłuszowiceGawłuszowice
5. MielecMielec
6. Padew NarodowaPadew Narodowa
7. PrzecławPrzecław
8. Radomyśl WielkiRadomyśl Wielki
9. Tuszów NarodowyTuszów Narodowy
10. Wadowice GórneWadowice Górne
niżański1. HarasiukiHarasiuki
2. JarocinJarocin
3. JeżoweJeżowe
4. KrzeszówKrzeszów
5. NiskoNisko
6. Rudnik n. SanemRudnik n. Sanem
7. UlanówUlanów
przemyski1. BirczaBircza
2. DubieckoDubiecko
3. FredropolFredropol
4. KrasiczynKrasiczyn
5. KrzywczaKrzywcza
6. MedykaMedyka
7. OrłyOrły
8. PrzemyślPrzemyśl
9. StubnoStubno
10. ŻurawicaŻurawica
przeworski1. Przeworsk (m.)Przeworsk
2. AdamówkaAdamówka
3. GaćGać
4. Jawornik PolskiJawornik Polski
5. KańczugaKańczuga
6. PrzeworskPrzeworsk
7. SieniawaSieniawa
8. TryńczaTryńcza
9. ZarzeczeZarzecze
ropczycko-sędziszowski1. IwierzyceIwierzyce
2. OstrówOstrów
3. RopczyceRopczyce
4. Sędziszów MałopolskiSędziszów Małopolski
5. Wielopole SkrzyńskieWielopole Skrzyńskie
rzeszowski1. Dynów (m.)Dynów
2. BłażowaBłażowa
3. BoguchwałaBoguchwała
4. ChmielnikChmielnik
5. DynówDynów
6. Głogów MałopolskiGłogów Małopolski
7. HyżneHyżne
8. KamieńKamień
9. KrasneKrasne
10. LubeniaLubenia
11. Sokołów MałopolskiSokołów Małopolski
12. ŚwilczaŚwilcza
13. TrzebowniskoTrzebownisko
14. TyczynTyczyn
sanocki1. Sanok (m.)Sanok
2. BeskoBesko
3. BukowskoBukowsko
4. KomańczaKomańcza
5. SanokSanok
6. Tyrawa WołoskaTyrawa Wołoska
7. ZagórzZagórz
8. ZarszynZarszyn
stalowowolski1. Stalowa Wola (m.)Stalowa Wola
2. BojanówBojanów
3. PysznicaPysznica
4. RadomyślRadomyśl nad Sanem
5. ZaklikówZaklików
6. ZaleszanyZaleszany
strzyżowski1. CzudecCzudec
2. FrysztakFrysztak
3. NiebylecNiebylec
4. StrzyżówStrzyżów
5. WiśniowaWiśniowa
tarnobrzeski1. Baranów SandomierskiBaranów Sandomierski
2. GorzyceGorzyce
3. GrębówGrębów
4. Nowa DębaNowa Dęba
1. Krosno (m.p.)Krosno
2. Przemyśl (m.p.)Przemyśl
3. Rzeszów (m.p.)Rzeszów
4. Tarnobrzeg (m.p.)Tarnobrzeg
podlaskie
augustowski1. Augustów (m.)Augustów
2. AugustówAugustów
3. Bargłów KościelnyBargłów Kościelny
4. LipskLipsk
5. NowinkaNowinka
6. PłaskaPłaska
7. SztabinSztabin
białostocki1. ChoroszczChoroszcz
2. Czarna BiałostockaCzarna Białostocka
3. Dobrzyniewo KościelneDobrzyniewo Kościelne
4. GródekGródek
5. Juchnowiec KościelnyJuchnowiec Kościelny
6. ŁapyŁapy
7. MichałowoMichałowo
8. PoświętnePoświętne
9. SupraślSupraśl
10. SurażSuraż
11. Turośń KościelnaTurośń Kościelna
12. TykocinTykocin
13. WasilkówWasilków
14. ZabłudówZabłudów
15. ZawadyZawady
bielski1. Bielsk Podlaski (m.)Bielsk Podlaski
2. Brańsk (m.)Brańsk
3. Bielsk PodlaskiBielsk Podlaski
4. BoćkiBoćki
5. BrańskBrańsk
6. OrlaOrla
7. RudkaRudka
8. WyszkiWyszki
grajewski1. Grajewo (m.)Grajewo
2. GrajewoGrajewo
3. RadziłówRadziłów
4. RajgródRajgród
5. SzczuczynSzczuczyn
6. WąsoszWąsosz
hajnowski1. Hajnówka (m.)Hajnówka
2. BiałowieżaBiałowieża
3. CzeremchaCzeremcha
4. CzyżeCzyże
5. Dubicze CerkiewneDubicze Cerkiewne
6. HajnówkaHajnówka
7. KleszczeleKleszczele
8. NarewNarew
9. NarewkaNarewka
kolneński1. Kolno (m.)Kolno
2. GrabowoGrabowo
3. KolnoKolno
4. Mały PłockMały Płock
5. StawiskiStawiski
6. TuroślTurośl
łomżyński1. JedwabneJedwabne
2. ŁomżaŁomża
3. MiastkowoMiastkowo
4. NowogródNowogród
5. PiątnicaPiątnica
6. PrzytułyPrzytuły
7. ŚniadowoŚniadowo
8. WiznaWizna
9. ZbójnaZbójna
moniecki1. GoniądzGoniądz
2. JasionówkaJasionówka
3. JaświłyJaświły
4. KnyszynKnyszyn
5. KrypnoKrypno
6. MońkiMońki
7. TrzcianneTrzcianne
sejneński1. Sejny (m.)Sejny
2. GibyGiby
3. KrasnopolKrasnopol
4. PuńskPuńsk
5. SejnySejny
siemiatycki1. Siemiatycze (m.)Siemiatycze
2. DrohiczynDrohiczyn
3. DziadkowiceDziadkowice
4. GrodziskGrodzisk
5. MielnikMielnik
6. MilejczyceMilejczyce
7. Nurzec-StacjaNurzec-Stacja
8. PerlejewoPerlejewo
9. SiemiatyczeSiemiatycze
sokólski1. Dąbrowa BiałostockaDąbrowa Białostocka
2. JanówJanów
3. KorycinKorycin
4. KrynkiKrynki
5. KuźnicaKuźnica
6. Nowy DwórNowy Dwór
7. SidraSidra
8. SokółkaSokółka
9. SuchowolaSuchowola
10. SzudziałowoSzudziałowo
suwalski1. BakałarzewoBakałarzewo
2. FilipówFilipów
3. JeleniewoJeleniewo
4. PrzeroślPrzerośl
5. RaczkiRaczki
6. Rutka-TartakRutka-Tartak
7. SuwałkiSuwałki
8. SzypliszkiSzypliszki
9. WiżajnyWiżajny
wysokomazowiecki1. Wysokie Mazowieckie (m.)Wysokie Mazowieckie
2. CiechanowiecCiechanowiec
3. Czyżew-OsadaCzyżew-Osada
4. KlukowoKlukowo
5. Kobylin-BorzymyKobylin-Borzymy
6. Kulesze KościelneKulesze Kościelne
7. Nowe PiekutyNowe Piekuty
8. SokołySokoły
9. SzepietowoSzepietowo
10. Wysokie MazowieckieWysokie Mazowieckie
zambrowski1. Zambrów (m.)Zambrów
2. Kołaki KościelneKołaki Kościelne
3. RutkiRutki-Kossaki
4. SzumowoSzumowo
5. ZambrówZambrów
1. Białystok (m.p.)Białystok
2. Łomża (m.p.)Łomża
3. Suwałki (m.p.)Suwałki
pomorskie
bytowski1. BorzytuchomBorzytuchom
2. BytówBytów
3. Czarna DąbrówkaCzarna Dąbrówka
4. KołczygłowyKołczygłowy
5. LipnicaLipnica
6. MiastkoMiastko
7. ParchowoParchowo
8. StudzieniceStudzienice
9. TrzebielinoTrzebielino
10. TuchomieTuchomie
chojnicki1. Chojnice (m.)Chojnice
2. BrusyBrusy
3. ChojniceChojnice
4. CzerskCzersk
5. KonarzynyKonarzyny
człuchowski1. Człuchów (m.)Człuchów
2. CzarneCzarne
3. CzłuchówCzłuchów
4. DebrznoDebrzno
5. KoczałaKoczała
6. PrzechlewoPrzechlewo
7. RzeczenicaRzeczenica
gdański1. Pruszcz Gdański (m.)Pruszcz Gdański
2. Cedry WielkieCedry Wielkie
3. Kolbudy GórneKolbudy
4. Pruszcz GdańskiPruszcz Gdański
5. PrzywidzPrzywidz
6. PszczółkiPszczółki
7. Suchy DąbSuchy Dąb
8. Trąbki WielkieTrąbki Wielkie
kartuski1. ChmielnoChmielno
2. KartuzyKartuzy
3. PrzodkowoPrzodkowo
4. SierakowiceSierakowice
5. SomoninoSomonino
6. StężycaStężyca
7. SulęczynoSulęczyno
8. ŻukowoŻukowo
kościerski1. Kościerzyna (m.)Kościerzyna
2. DziemianyDziemiany
3. KarsinKarsin
4. KościerzynaKościerzyna
5. LiniewoLiniewo
6. LipuszLipusz
7. Nowa KarczmaNowa Karczma
8. Stara KiszewaStara Kiszewa
kwidzyński1. Kwidzyn (m.)Kwidzyn
2. GardejaGardeja
3. KwidzynKwidzyn
4. PrabutyPrabuty
5. RyjewoRyjewo
6. SadlinkiSadlinki
lęborski1. Lębork (m.)Lębork
2. Łeba (m.)Łeba
3. CewiceCewice
4. Nowa Wieś LęborskaNowa Wieś Lęborska
5. WickoWicko
malborski1. Malbork (m.)Malbork
2. DzierzgońDzierzgoń
3. LichnowyLichnowy
4. MalborkMalbork
5. Mikołajki PomorskieMikołajki Pomorskie
6. MiłoradzMiłoradz
7. Nowy StawNowy Staw
8. Stare PoleStare Pole
9. Stary DzierzgońStary Dzierzgoń
10. Stary TargStary Targ
11. SztumSztum
nowodworski1. Krynica Morska (m.)Krynica Morska
2. Nowy Dwór GdańskiNowy Dwór Gdański
3. OstaszewoOstaszewo
4. StegnaStegna
5. SztutowoSztutowo
pucki1. Hel (m.)Hel
2. Jastarnia (m.)Jastarnia
3. Puck (m.)Puck
4. Władysławowo (m.)Władysławowo
5. KosakowoKosakowo
6. KrokowaKrokowa
7. PuckPuck
słupski1. Ustka (m.)Ustka
2. DamnicaDamnica
3. Dębnica KaszubskaDębnica Kaszubska
4. GłówczyceGłówczyce
5. KępiceKępice
6. KobylnicaKobylnica
7. PotęgowoPotęgowo
8. SłupskSłupsk
9. SmołdzinoSmołdzino
10. UstkaUstka
starogardzki1. Czarna Woda (m.)Czarna Woda
2. Skórcz (m.)Skórcz
3. Starogard Gdański (m.) Starogard Gdański
4. BobowoBobowo
5. KaliskaKaliska
6. LubichowoLubichowo
7. OsiecznaOsieczna
8. OsiekOsiek
9. SkarszewySkarszewy
10. SkórczSkórcz
11. Smętowo GraniczneSmętowo Graniczne
12. Starogard GdańskiStarogard Gdański
13. ZblewoZblewo
tczewski1. Tczew (m.)Tczew
2. GniewGniew
3. MorzeszczynMorzeszczyn
4. PelplinPelplin
5. SubkowySubkowy
6. TczewTczew
wejherowski1. Reda (m.)Reda
2. Rumia (m.)Rumia
3. Wejherowo (m.)Wejherowo
4. ChoczewoChoczewo
5. GniewinoGniewino
6. LiniaLinia
7. LuzinoLuzino
8. ŁęczyceŁęczyce
9. SzemudSzemud
10. WejherowoWejherowo
1. Gdańsk (m.p.)Gdańsk
2. Gdynia (m.p.)Gdynia
3. Słupsk (m.p.)Słupsk
4. Sopot (m.p.)Sopot
śląskie
będziński1. Będzin (m.)Będzin
2. Czeladź (m.)Czeladź
3. Wojkowice (m.)Wojkowice
4. BobrownikiBobrowniki
5. MierzęciceMierzęcice
6. PsaryPsary
7. SiewierzSiewierz
bielski1. Szczyrk (m.)Szczyrk
2. BestwinaBestwina
3. BuczkowiceBuczkowice
4. Czechowice-DziedziceCzechowice-Dziedzice
5. JasienicaJasienica
6. JaworzeJaworze
7. KozyKozy
8. PorąbkaPorąbka
9. WilamowiceWilamowice
10. WilkowiceWilkowice
cieszyński1. Cieszyn (m.)Cieszyn
2. Ustroń (m.)Ustroń
3. Wisła (m.)Wisła
4. BrennaBrenna
5. ChybieChybie
6. DębowiecDębowiec
7. GoleszówGoleszów
8. HażlachHażlach
9. IstebnaIstebna
10. SkoczówSkoczów
11. StrumieńStrumień
12. ZebrzydowiceZebrzydowice
częstochowski1. BlachowniaBlachownia
2. Dąbrowa ZielonaDąbrowa Zielona
3. JanówJanów
4. Kamienica PolskaKamienica Polska
5. KłomniceKłomnice
6. KoniecpolKoniecpol
7. KonopiskaKonopiska
8. KruszynaKruszyna
9. LelówLelów
10. MstówMstów
11. MykanówMykanów
12. OlsztynOlsztyn
13. PoczesnaPoczesna
14. PrzyrówPrzyrów
15. RędzinyRędziny
16. StarczaStarcza
gliwicki1. Knurów (m.)Knurów
2. Pyskowice (m.)Pyskowice
3. GierałtowiceGierałtowice
4. PilchowicePilchowice
5. RudziniecRudziniec
6. SośnicowiceSośnicowice
7. ToszekToszek
8. WielowieśWielowieś
kłobucki1. KłobuckKłobuck
2. KrzepiceKrzepice
3. LipieLipie
4. MiedźnoMiedźno
5. OpatówOpatów
6. PankiPanki
7. PopówPopów
8. PrzystajńPrzystajń
9. Wręczyca WielkaWręczyca Wielka
lubliniecki1. Lubliniec (m.)Lubliniec
2. BoronówBoronów
3. CiasnaCiasna
4. HerbyHerby
5. KochanowiceKochanowice
6. KoszęcinKoszęcin
7. PawonkówPawonków
8. WoźnikiWoźniki
mikołowski1. Łaziska Górne (m.)Łaziska Górne
2. Mikołów (m.)Mikołów
3. Orzesze (m.)Orzesze
4. OrnontowiceOrnontowice
5. WyryWyry
myszkowski1. Myszków (m.)Myszków
2. KoziegłowyKoziegłowy
3. NiegowaNiegowa
4. PorajPoraj
5. ŻarkiŻarki
pszczyński1. Goczałkowice-ZdrójGoczałkowice-Zdrój
2. KobiórKobiór
3. MiedźnaMiedźna
4. PawłowicePawłowice
5. PszczynaPszczyna
6. SuszecSuszec
raciborski1. Racibórz (m.)Racibórz
2. KornowacKornowac
3. KrzanowiceKrzanowice
4. KrzyżanowiceKrzyżanowice
5. Kuźnia RaciborskaKuźnia Raciborska
6. NędzaNędza
7. Pietrowice WielkiePietrowice Wielkie
8. RudnikRudnik
rybnicki1. Czerwionka-LeszczynyCzerwionka-Leszczyny
2. GaszowiceGaszowice
3. JejkowiceJejkowice
4. LyskiLyski
5. ŚwierklanyJankowice-Rybnickie
tarnogórski1. Kalety (m.)Kalety
2. Miasteczko Śląskie (m.)Miasteczko Śląskie
3. Radzionków (m.)Radzionków
4. Tarnowskie Góry (m.)Tarnowskie Góry
5. Krupski MłynKrupski Młyn
6. OżarowiceOżarowice
7. ŚwierklaniecŚwierklaniec
8. TworógTworóg
9. ZbrosławiceZbrosławice
tyski1. Bieruń (m.)Bieruń
2. Imielin (m.)Imielin
3. Lędziny (m.)Lędziny
4. BojszowyBojszowy
5. Chełm ŚląskiChełm Śląski
wodzisławski1. Pszów (m.)Pszów
2. Radlin (m.)Radlin
3. Rydułtowy (m.)Rydułtowy
4. Wodzisław Śląski (m.)Wodzisław Śląski
5. GodówGodów
6. GorzyceGorzyce
7. LubomiaLubomia
8. MarklowiceMarklowice
9. MszanaMszana
zawierciański1. Poręba (m.)Poręba
2. Zawiercie (m.)Zawiercie
3. IrządzeIrządze
4. KroczyceKroczyce
5. ŁazyŁazy
6. OgrodzieniecOgrodzieniec
7. PilicaPilica
8. SzczekocinySzczekociny
9. WłodowiceWłodowice
10. ŻarnowiecŻarnowiec
żywiecki1. Żywiec (m.)Żywiec
2. CzernichówCzernichów
3. GilowiceGilowice
4. JeleśniaJeleśnia
5. KoszarawaKoszarawa
6. LipowaLipowa
7. ŁękawicaŁękawica
8. ŁodygowiceŁodygowice
9. MilówkaMilówka
10. Radziechowy-WieprzWieprz
11. RajczaRajcza
12. ŚlemieńŚlemień
13. ŚwinnaŚwinna
14. UjsołyUjsoły
15. Węgierska GórkaWęgierska Górka
16. Bielsko-Biała (m.p.)Bielsko-Biała
17. Bytom (m.p.)Bytom
18. Chorzów (m.p.)Chorzów
19. Częstochowa (m.p.)Częstochowa
20. Dąbrowa Górnicza (m.p.)Dąbrowa Górnicza
21. Gliwice (m.p.)Gliwice
22. Jastrzębie-Zdrój (m.p.)Jastrzębie-Zdrój
23. Jaworzno (m.p.)Jaworzno
24. Katowice (m.p.)Katowice
25. Mysłowice (m.p.)Mysłowice
26. Piekary Śląskie (m.p.)Piekary Śląskie
27. Ruda Śląska (m.p.)Ruda Śląska
28. Rybnik (m.p.)Rybnik
29. Siemianowice Śląskie (m.p.)Siemianowice Śląskie
30. Sosnowiec (m.p.)Sosnowiec
31. Świętochłowice (m.p.)Świętochłowice
32. Tychy (m.p.)Tychy
33. Zabrze (m.p.)Zabrze
34. Żory (m.p.)Żory
świętokrzyskie
buski1. Busko-ZdrójBusko-Zdrój
2. GnojnoGnojno
3. Nowy KorczynNowy Korczyn
4. PacanówPacanów
5. Solec-ZdrójSolec-Zdrój
6. StopnicaStopnica
7. TuczępyTuczępy
8. WiślicaWiślica
jędrzejowski1. ImielnoImielno
2. JędrzejówJędrzejów
3. MałogoszczMałogoszcz
4. NagłowiceNagłowice
5. OksaOksa
6. SędziszówSędziszów
7. SłupiaSłupia
8. SobkówSobków
9. WodzisławWodzisław
kazimierski1. BejsceBejsce
2. CzarnocinCzarnocin
3. Kazimierza WielkaKazimierza Wielka
4. OpatowiecOpatowiec
5. SkalbmierzSkalbmierz
kielecki1. BielinyBieliny
2. BodzentynBodzentyn
3. ChęcinyChęciny
4. ChmielnikChmielnik
5. DaleszyceDaleszyce
6. GórnoGórno
7. ŁagówŁagów
8. ŁopusznoŁopuszno
9. MasłówMasłów
10. Miedziana GóraMiedziana Góra
11. MniówMniów
12. MorawicaMorawica
13. Nowa SłupiaNowa Słupia
14. PiekoszówPiekoszów
15. PierzchnicaPierzchnica
16. RakówRaków
17. Sitkówka-NowinyNowiny
18. StrawczynStrawczyn
19. ZagnańskZagnańsk
konecki1. FałkówFałków
2. GowarczówGowarczów
3. KońskieKońskie
4. RadoszyceRadoszyce
5. Ruda MalenieckaRuda Maleniecka
6. Słupia (Konecka)Słupia
7. SmykówSmyków
8. StąporkówStąporków
opatowski1. BaćkowiceBaćkowice
2. IwaniskaIwaniska
3. LipnikLipnik
4. OpatówOpatów
5. OżarówOżarów
6. SadowieSadowie
7. TarłówTarłów
8. WojciechowiceWojciechowice
ostrowiecki1. Ostrowiec Świętokrzyski (m.)Ostrowiec Świętokrzyski
2. BałtówBałtów
3. BodzechówOstrowiec Świętokrzyski
4. ĆmielówĆmielów
5. KunówKunów
6. WaśniówWaśniów
pińczowski1. DziałoszyceDziałoszyce
2. KijeKije
3. MichałówMichałów
4. PińczówPińczów
5. ZłotaZłota
sandomierski1. Sandomierz (m.)Sandomierz
2. DwikozyDwikozy
3. KlimontówKlimontów
4. KoprzywnicaKoprzywnica
5. ŁoniówŁoniów
6. ObrazówObrazów
7. SamborzecSamborzec
8. WilczyceWilczyce
9. ZawichostZawichost
skarżyski1. Skarżysko-Kamienna (m.)Skarżysko-Kamienna
2. BliżynBliżyn
3. ŁącznaŁączna
4. Skarżysko KościelneSkarżysko Kościelne
5. SuchedniówSuchedniów
starachowicki1. Starachowice (m.)Starachowice
2. BrodyBrody
3. MirzecMirzec
4. PawłówPawłów
5. WąchockWąchock
staszowski1. BogoriaBogoria
2. ŁubniceŁubnice
3. OleśnicaOleśnica
4. OsiekOsiek
5. PołaniecPołaniec
6. RytwianyRytwiany
7. StaszówStaszów
8. SzydłówSzydłów
włoszczowski1. KluczewskoKluczewsko
2. KrasocinKrasocin
3. MoskorzewMoskorzew
4. RadkówRadków
5. SeceminSecemin
6. WłoszczowaWłoszczowa
1. Kielce (m.p.)Kielce
warmińsko-mazurskie
bartoszycki1. Bartoszyce (m.)Bartoszyce
2. Górowo Iławeckie (m.)Górowo Iławeckie
3. BartoszyceBartoszyce
4. BisztynekBisztynek
5. Górowo IławeckieGórowo Iławeckie
6. SępopolSępopol
braniewski1. Braniewo (m.)Braniewo
2. BraniewoBraniewo
3. FromborkFrombork
4. LelkowoLelkowo
5. PieniężnoPieniężno
6. PłoskiniaPłoskinia
7. WilczętaWilczęta
działdowski1. Działdowo (m.)Działdowo
2. DziałdowoDziałdowo
3. Iłowo-OsadaIłowo-Osada
4. LidzbarkLidzbark
5. PłośnicaPłośnica
6. RybnoRybno
elbląski1. ElblągElbląg
2. GodkowoGodkowo
3. Gronowo ElbląskieGronowo Elbląskie
4. MarkusyMarkusy
5. MilejewoMilejewo
6. MłynaryMłynary
7. PasłękPasłęk
8. RychlikiRychliki
9. TolkmickoTolkmicko
ełcki1. Ełk (m.)Ełk
2. EłkEłk
3. KalinowoKalinowo
4. ProstkiProstki
5. Stare JuchyStare Juchy
giżycki1. Giżycko (m.)Giżycko
2. Banie MazurskieBanie Mazurskie
3. BudryBudry
4. GiżyckoGiżycko
5. KruklankiKruklanki
6. MiłkiMiłki
7. PozezdrzePozezdrze
8. RynRyn
9. WęgorzewoWęgorzewo
10. WydminyWydminy
iławski1. Iława (m.)Iława
2. Lubawa (m.)Lubawa
3. IławaIława
4. KisieliceKisielice
5. LubawaFijewo
6. SuszSusz
7. ZalewoZalewo
kętrzyński1. Kętrzyn (m.)Kętrzyn
2. BarcianyBarciany
3. KętrzynKętrzyn
4. KorszeKorsze
5. ReszelReszel
6. SrokowoSrokowo
lidzbarski1. Lidzbark Warmiński (m.)Lidzbark Warmiński
2. KiwityKiwity
3. Lidzbark WarmińskiLidzbark Warmiński
4. LubominoLubomino
5. OrnetaOrneta
mrągowski1. Mrągowo (m.)Mrągowo
2. MikołajkiMikołajki
3. MrągowoMrągowo
4. PieckiPiecki
5. SorkwitySorkwity
nidzicki1. Janowiec KościelnyJanowiec Kościelny
2. JanowoJanowo
3. KozłowoKozłowo
4. NidzicaNidzica
nowomiejski1. Nowe Miasto Lubawskie (m.)Nowe Miasto Lubawskie
2. BiskupiecBiskupiec
3. GrodzicznoGrodziczno
4. KurzętnikKurzętnik
5. Nowe Miasto LubawskieMszanowo
olecko-gołdapski1. DubeninkiDubeninki
2. GołdapGołdap
3. Kowale OleckieKowale Oleckie
4. OleckoOlecko
5. ŚwiętajnoŚwiętajno
6. WieliczkiWieliczki
olsztyński1. BarczewoBarczewo
2. BiskupiecBiskupiec
3. Dobre MiastoDobre Miasto
4. DywityDywity
5. GietrzwałdGietrzwałd
6. JezioranyJeziorany
7. JonkowoJonkowo
8. KolnoKolno
9. OlsztynekOlsztynek
10. PurdaPurda
11. StawigudaStawiguda
12. ŚwiątkiŚwiątki
ostródzki1. Ostróda (m.)Ostróda
2. DąbrównoDąbrówno
3. GrunwaldGierzwałd
4. ŁuktaŁukta
5. MałdytyMałdyty
6. MiłakowoMiłakowo
7. MiłomłynMiłomłyn
8. MorągMorąg
9. OstródaOstróda
piski1. Biała PiskaBiała Piska
2. OrzyszOrzysz
3. PiszPisz
4. Ruciane-NidaRuciane-Nida
szczycieński1. Szczytno (m.)Szczytno
2. DźwierzutyDźwierzuty
3. JedwabnoJedwabno
4. PasymPasym
5. RozogiRozogi
6. SzczytnoSzczytno
7. ŚwiętajnoŚwiętajno
8. WielbarkWielbark
1. Elbląg (m.p.)Elbląg
2. Olsztyn (m.p.)Olsztyn
wielkopolskie
chodzieski1. Chodzież (m.)Chodzież
2. BudzyńBudzyń
3. ChodzieżChodzież
4. MargoninMargonin
5. SzamocinSzamocin
czarnkowsko-trzcianecki1. Czarnków (m.)Czarnków
2. CzarnkówCzarnków
3. DrawskoDrawsko
4. Krzyż WielkopolskiKrzyż Wielkopolski
5. LubaszLubasz
6. PołajewoPołajewo
7. TrzciankaTrzcianka
8. WieleńWieleń
gnieźnieński1. Gniezno (m.)Gniezno
2. CzerniejewoCzerniejewo
3. GnieznoGniezno
4. KiszkowoKiszkowo
5. KłeckoKłecko
6. ŁubowoŁubowo
7. MieleszynMieleszyn
8. NiechanowoNiechanowo
9. TrzemesznoTrzemeszno
10. WitkowoWitkowo
gostyński1. Borek WielkopolskiBorek Wielkopolski
2. GostyńGostyń
3. KrobiaKrobia
4. PępowoPępowo
5. PiaskiPiaski
6. PogorzelaPogorzela
7. PoniecPoniec
grodziski1. GranowoGranowo
2. Grodzisk WielkopolskiGrodzisk Wielkopolski
3. KamieniecKamieniec
4. RakoniewiceRakoniewice
5. WielichowoWielichowo
jarociński1. JaraczewoJaraczewo
2. JarocinJarocin
3. KotlinKotlin
4. ŻerkówŻerków
kaliski1. BlizanówBlizanów
2. BrzezinyBrzeziny
3. Ceków-KoloniaCeków-Kolonia
4. Godziesze WielkieGodziesze Wielkie
5. KoźminekKoźminek
6. LiskówLisków
7. MycielinSłuszków
8. OpatówekOpatówek
9. StawiszynStawiszyn
10. SzczytnikiSzczytniki
11. ŻelazkówŻelazków
kępiński1. BaranówBaranów
2. BralinBralin
3. KępnoKępno
4. Łęka OpatowskaŁęka Opatowska
5. PerzówPerzów
6. RychtalRychtal
7. TrzcinicaTrzcinica
kolski1. Koło (m.)Koło
2. BabiakBabiak
3. ChodówChodów
4. DąbieDąbie
5. GrzegorzewGrzegorzew
6. KłodawaKłodawa
7. KołoKoło
8. KościelecKościelec
9. OlszówkaOlszówka
10. Osiek MałyOsiek Mały
11. PrzedeczPrzedecz
koniński1. GolinaGolina
2. GrodziecGrodziec
3. Kazimierz BiskupiKazimierz Biskupi
4. KleczewKleczew
5. KramskKramsk
6. KrzymówKrzymów
7. RychwałRychwał
8. RzgówRzgów
9. SkulskSkulsk
10. SompolnoSompolno
11. Stare MiastoStare Miasto
12. ŚlesinŚlesin
13. WierzbinekWierzbinek
14. WilczynWilczyn
kościański1. Kościan (m.)Kościan
2. CzempińCzempiń
3. KościanKościan
4. KrzywińKrzywiń
5. ŚmigielŚmigiel
krotoszyński1. Sulmierzyce (m.)Sulmierzyce
2. KobylinKobylin
3. Koźmin WielkopolskiKoźmin Wielkopolski
4. KrotoszynKrotoszyn
5. RozdrażewRozdrażew
6. ZdunyZduny
leszczyński1. KrzemieniewoKrzemieniewo
2. LipnoLipno
3. OsiecznaOsieczna
4. RydzynaRydzyna
5. ŚwięciechowaŚwięciechowa
6. WijewoWijewo
7. WłoszakowiceWłoszakowice
międzychodzki1. Chrzypsko WielkieChrzypsko Wielkie
2. KwilczKwilcz
3. MiędzychódMiędzychód
4. SierakówSieraków
nowotomyski1. KuślinKuślin
2. LwówekLwówek
3. MiedzichowoMiedzichowo
4. Nowy TomyślNowy Tomyśl
5. OpalenicaOpalenica
6. ZbąszyńZbąszyń
obornicki1. ObornikiOborniki
2. RogoźnoRogoźno
3. RyczywółRyczywół
ostrowski1. Ostrów Wielkopolski (m.)Ostrów Wielkopolski
2. Nowe SkalmierzyceSkalmierzyce
3. OdolanówOdolanów
4. Ostrów WielkopolskiOstrów Wielkopolski
5. PrzygodzicePrzygodzice
6. RaszkówRaszków
7. SieroszewiceSieroszewice
8. SośnieSośnie
ostrzeszowski1. CzajkówCzajków
2. DoruchówDoruchów
3. Grabów nad ProsnąGrabów nad Prosną
4. Kobyla GóraKobyla Góra
5. KraszewiceKraszewice
6. MikstatMikstat
7. OstrzeszówOstrzeszów
pilski1. Piła (m.)Piła
2. BiałośliwieBiałośliwie
3. KaczoryKaczory
4. ŁobżenicaŁobżenica
5. Miasteczko KrajeńskieMiasteczko Krajeńskie
6. SzydłowoSzydłowo
7. UjścieUjście
8. WyrzyskWyrzysk
9. WysokaWysoka
pleszewski1. ChoczChocz
2. CzerminCzermin
3. DobrzycaDobrzyca
4. GizałkiGizałki
5. GołuchówGołuchów
6. PleszewPleszew
poznański1. Luboń (m.)Luboń
2. Puszczykowo (m.)Puszczykowo
3. BukBuk
4. CzerwonakCzerwonak
5. DopiewoDopiewo
6. KleszczewoKleszczewo
7. KomornikiKomorniki
8. KostrzynKostrzyn
9. KórnikKórnik
10. MosinaMosina
11. Murowana GoślinaMurowana Goślina
12. PobiedziskaPobiedziska
13. RokietnicaRokietnica
14. StęszewStęszew
15. Suchy LasSuchy Las
16. SwarzędzSwarzędz
17. Tarnowo PodgórneTarnowo Podgórne
rawicki1. BojanowoBojanowo
2. JutrosinJutrosin
3. Miejska GórkaMiejska Górka
4. PakosławPakosław
5. RawiczRawicz
słupecki1. Słupca (m.)Słupca
2. LądekLądek
3. OrchowoOrchowo
4. OstrowiteOstrowite
5. PowidzPowidz
6. SłupcaSłupca
7. StrzałkowoStrzałkowo
8. ZagórówZagórów
szamotulski1. Obrzycko (m.)Obrzycko
2. DusznikiDuszniki
3. KaźmierzKaźmierz
4. ObrzyckoObrzycko
5. OstrorógOstroróg
6. PniewyPniewy
7. SzamotułySzamotuły
8. WronkiWronki
śremski1. BrodnicaBrodnica
2. DolskDolsk
3. Książ WielkopolskiKsiąż Wielkopolski
4. ŚremŚrem
średzki1. DominowoDominowo
2. KrzykosyKrzykosy
3. Nowe Miasto nad WartąNowe Miasto nad Wartą
4. Środa WielkopolskaŚroda Wielkopolska
5. ZaniemyślZaniemyśl
turecki1. Turek (m.)Turek
2. BrudzewBrudzew
3. DobraDobra
4. KawęczynKawęczyn
5. MalanówMalanów
6. PrzykonaPrzykona
7. TuliszkówTuliszków
8. TurekTurek
9. WładysławówWładysławów
wągrowiecki1. Wągrowiec (m.)Wągrowiec
2. DamasławekDamasławek
3. GołańczGołańcz
4. MieściskoMieścisko
5. SkokiSkoki
6. WapnoWapno
7. WągrowiecWągrowiec
wolsztyński1. PrzemętPrzemęt
2. SiedlecSiedlec
3. WolsztynWolsztyn
wrzesiński1. KołaczkowoKołaczkowo
2. MiłosławMiłosław
3. NeklaNekla
4. PyzdryPyzdry
5. WrześniaWrześnia
złotowski1. Złotów (m.)Złotów
2. JastrowieJastrowie
3. KrajenkaKrajenka
4. LipkaLipka
5. OkonekOkonek
6. TarnówkaTarnówka
7. ZakrzewoZakrzewo
8. ZłotówZłotów
1. Kalisz (m.p.)Kalisz
2. Konin (m.p.)Konin
3. Leszno (m.p.)Leszno
4. Poznań (m.p.)Poznań
zachodniopomorskie
białogardzki1. Białogard (m.)Białogard
2. BiałogardBiałogard
3. KarlinoKarlino
4. TychowoTychowo
choszczeński1. BierzwnikBierzwnik
2. ChoszcznoChoszczno
3. DrawnoDrawno
4. KrzęcinKrzęcin
5. PełczycePełczyce
6. ReczRecz
drawski1. CzaplinekCzaplinek
2. Drawsko PomorskieDrawsko Pomorskie
3. Kalisz PomorskiKalisz Pomorski
4. OstrowiceOstrowice
5. WierzchowoWierzchowo
6. ZłocieniecZłocieniec
goleniowski1. DobraDobra
2. GoleniówGoleniów
3. MaszewoMaszewo
4. NowogardNowogard
5. OsinaOsina
6. PrzybiernówPrzybiernów
7. StepnicaStepnica
gryficki1. BrojceBrojce
2. GryficeGryfice
3. KarniceKarnice
4. PłotyPłoty
5. Radowo MałeRadowo Małe
6. ReskoResko
7. RewalRewal
8. TrzebiatówTrzebiatów
gryfiński1. BanieBanie
2. CedyniaCedynia
3. ChojnaChojna
4. GryfinoGryfino
5. MieszkowiceMieszkowice
6. MoryńMoryń
7. Stare CzarnowoStare Czarnowo
8. Trzcińsko-ZdrójTrzcińsko-Zdrój
9. WiduchowaWiduchowa
kamieński1. DziwnówDziwnów
2. GolczewoGolczewo
3. Kamień PomorskiKamień Pomorski
4. MiędzyzdrojeMiędzyzdroje
5. ŚwierznoŚwierzno
6. WolinWolin
kołobrzeski1. Kołobrzeg (m.)Kołobrzeg
2. DygowoDygowo
3. GościnoGościno
4. KołobrzegKołobrzeg
5. RymańRymań
6. SiemyślSiemyśl
7. Ustronie MorskieUstronie Morskie
koszaliński1. BędzinoBędzino
2. BiesiekierzBiesiekierz
3. BoboliceBobolice
4. ManowoManowo
5. MielnoMielno
6. PolanówPolanów
7. SianówSianów
8. ŚwieszynoŚwieszyno
myśliborski1. BarlinekBarlinek
2. BoleszkowiceBoleszkowice
3. DębnoDębno
4. MyślibórzMyślibórz
5. Nowogródek PomorskiNowogródek Pomorski
policki1. Dobra (Szczecińska)Dobra
2. KołbaskowoKołbaskowo
3. Nowe WarpnoNowe Warpno
4. PolicePolice
pyrzycki1. BieliceBielice
2. KozieliceKozielice
3. LipianyLipiany
4. PrzelewicePrzelewice
5. PyrzycePyrzyce
6. WarniceWarnice
sławieński1. Darłowo (m.)Darłowo
2. SławnoSławno
3. DarłowoDarłowo
4. MalechowoMalechowo
5. PostominoPostomino
6. SławnoSławno
stargardzki1. Stargard Szczeciński (m.)Stargard Szczeciński
2. ChociwelChociwel
3. DobrzanyDobrzany
4. DoliceDolice
5. IńskoIńsko
6. KobylankaKobylanka
7. ŁobezŁobez
8. MarianowoMarianowo
9. Stara DąbrowaStara Dąbrowa
10. Stargard SzczecińskiStargard Szczeciński
11. SuchańSuchań
12. WęgorzynoWęgorzyno
szczecinecki1. Szczecinek (m.)Szczecinek
2. BarwiceBarwice
3. Biały BórBiały Bór
4. Borne SulinowoBorne Sulinowo
5. GrzmiącaGrzmiąca
6. SzczecinekSzczecinek
świdwiński1. Świdwin (m.)Świdwin
2. BrzeżnoBrzeżno
3. Połczyn-ZdrójPołczyn-Zdrój
4. RąbinoRąbino
5. SławoborzeSławoborze
6. ŚwidwinŚwidwin
wałecki1. Wałcz (m.)Wałcz
2. CzłopaCzłopa
3. MirosławiecMirosławiec
4. TucznoTuczno
5. WałczWałcz
1. Koszalin (m.p.)Koszalin
2. Szczecin (m.p.)Szczecin
3. Świnoujście (m.p.),Świnoujście
*) m. - Gmina o statusie miasta.
**) m.p. - Gmina o statusie miasta będąca miastem na prawach powiatu.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie nadania statusu miasta miejscowościom oraz zmiany granic miast.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1268)
Na podstawie art. 4a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.
z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622,
z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i
Nr 123, poz. 775 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 i Nr 162, poz. 1126) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Nadaje się status miasta miejscowościom:
1) w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, nadaje się status miasta
miejscowości Prusice; w skład miasta Prusice wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Prusice o powierzchni 1094,44 ha; granicami miasta Prusice są granice tego
obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
2) w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, nadaje się status miasta
miejscowości Tyszowce; w skład miasta Tyszowce wchodzi obszar obrębu
ewidencyjnego Tyszowce o powierzchni 1851,88 ha; granicami miasta Tyszowce są
granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji
gruntów,
3) w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, nadaje się status miasta
miejscowości Czchów; w skład miasta Czchów wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Czchów o powierzchni 1408,35 ha; granicami miasta Czchów są granice tego obrębu
ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
4) w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, nadaje się status miasta
miejscowości Kosów Lacki; w skład miasta Kosów Lacki wchodzą obszary obrębów
ewidencyjnych Kosów Lacki i Kosów-Osada oraz części obszarów obrębów
ewidencyjnych: Albinów, Kosów-Hulidów i Kosów Ruski o łącznej powierzchni
1156,94 ha; granicami miasta Kosów Lacki są zewnętrzne granice obrębów
ewidencyjnych i ich części, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
5) w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, nadaje się status
miasta miejscowości Nekla; w skład miasta Nekla wchodzi obszar obrębu
ewidencyjnego Nekla o powierzchni 1978,05 ha; granicami miasta Nekla są granice
tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów.
§ 2. Zmienia się granice miast:
1) w województwie dolnośląskim:
a) w powiecie górowskim zmienia się granice miasta Góra, położonego na obszarze
gminy Góra, przez przyłączenie obszaru przysiółka Sędziwojowice o powierzchni
22,28 ha z obrębu ewidencyjnego Kłoda Wielka z gminy Góra,
b) w powiecie lwóweckim zmienia się granice miasta Lwówek Śląski, położonego na
obszarze gminy Lwówek Śląski, przez przyłączenie obszaru wsi Płakowice z gminy
Lwówek Śląski,
2) w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, zmienia się granice
miasta Małogoszcz, położonego na obszarze gminy Małogoszcz, przez przyłączenie
części obszaru wsi Małogoszcz o powierzchni 82,59 ha z gminy Małogoszcz,
3) w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, zmienia się granice
miasta Grodzisk Wielkopolski, położonego na obszarze gminy Grodzisk
Wielkopolski, przez przyłączenie obszarów: części wsi Chrustowo o powierzchni
50,45 ha, części wsi Grąblewo o powierzchni 374,00 ha, części wsi Kobylniki o
powierzchni 361,61 ha, części wsi Ptaszkowo o powierzchni 142,31 ha, części wsi
Słocin o powierzchni 175,17 ha oraz części wsi Zdrój o powierzchni 248,00 ha z
gminy Grodzisk Wielkopolski.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
w sprawie określenia szczegółowych zasad, trybu i warunków pożyczania papierów
wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność
maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1269)
Na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141,
poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, tryb i warunki pożyczania
papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich, w celu sprzedaży tych
papierów wartościowych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) domu maklerskim - rozumie się przez to również bank prowadzący działalność
maklerską, podmiot, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118,
poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715),
zwanej dalej "ustawą", oraz bank prowadzący rachunki papierów wartościowych, na
podstawie art. 57 ustawy, chyba że przepisy niniejszego rozporządzenia stanowią
inaczej,
2) prawie do otrzymania papieru wartościowego - rozumie się przez to prawo
wynikające z zobowiązania, o którym mowa w art. 7 ust. 6 ustawy,
3) rejestrze operacyjnym - rozumie się przez to rejestr papierów wartościowych i
praw do otrzymania papierów wartościowych, o którym mowa w § 2 pkt 11
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie trybu i
warunków postępowania domów maklerskich i banków prowadzących działalność
maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr
163, poz. 1159),
4) dniu transakcyjnym - rozumie się przez to dzień, w którym zgodnie z
przepisami dotyczącymi danego rynku regulowanego są zawierane na nim transakcje,
5) sesji - rozumie się przez to sesję giełdową, a także dzień transakcyjny na
regulowanym rynku pozagiełdowym,
6) cenie rynkowej papierów wartościowych - rozumie się przez to cenę bieżącą
ustaloną zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach określających szczególne
zasady rachunkowości domów maklerskich,
7) wartości rynkowej papierów wartościowych - rozumie się przez to iloczyn ceny
rynkowej papierów wartościowych i ich liczby,
8) ramowej umowie pożyczki - rozumie się przez to umowę określającą tryb i
warunki zawierania umów pożyczek papierów wartościowych, w przypadku gdy
pożyczkobiorcą jest dom maklerski, a celem udzielenia pożyczek jest dalsze
pożyczenie papierów wartościowych lub dokonanie zwrotu papierów wartościowych, w
przypadku, o którym mowa w § 30 ust. 2 pkt 3,
9) ramowej umowie sprzedaży krótkiej - rozumie się przez to umowę określającą
tryb i warunki zawierania umów pożyczek papierów wartościowych, w przypadku gdy
pożyczkodawcą jest dom maklerski lub podmioty, o których mowa w § 22 ust. 1 pkt
2 i 3, a celem udzielania pożyczek jest sprzedaż papierów wartościowych będących
ich przedmiotem,
10) zabezpieczeniu pożyczki - rozumie się przez to ustanawiane przez dom
maklerski - pożyczkobiorcę zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z umowy
pożyczki zawieranej na podstawie ramowej umowy pożyczki,
11) zabezpieczeniu sprzedaży krótkiej - rozumie się przez to ustanawiane przez
pożyczkobiorcę dokonującego sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych
zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki zawieranej na
podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej,
12) cyklu rozliczeniowym - rozumie się przez to czas, w którym zgodnie z
regulacjami Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., zwanego dalej
"Krajowym Depozytem", następuje rozliczenie transakcji zawartej na rynku
regulowanym.
§ 3. 1. Przedmiotem umowy pożyczki mogą być wyłącznie papiery wartościowe będące
w obrocie na rynku regulowanym, które w chwili złożenia zlecenia sprzedaży, o
którym mowa w § 23, spełniają łącznie następujące warunki:
1) średnia arytmetyczna wartości obrotów z ostatnich dziesięciu sesji na danym
rynku regulowanym wynosi nie mniej niż 1.000.000 zł,
2) wartość rynkowa papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na danym rynku
regulowanym wynosi nie mniej niż 250.000.000 zł.
2. Dom maklerski określa, które z papierów wartościowych spełniających łącznie
warunki, o których mowa w ust. 1, mogą być przedmiotem umowy pożyczki. Dom
maklerski prowadzi listę takich papierów oraz udostępnia ją do wiadomości
klientów.
3. W przypadku gdy po złożeniu zlecenia, o którym mowa w § 23, papiery
wartościowe przestaną spełniać kryteria określone w ust. 1, umowa pożyczki nie
ulega rozwiązaniu.
§ 4. Przedmiotem umowy pożyczki nie mogą być papiery wartościowe, o których mowa
w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy.
Rozdział 2
Ramowa umowa pożyczki
§ 5. Dom maklerski może pożyczyć papiery wartościowe, celem dalszego ich
pożyczania lub celem dokonania zwrotu pożyczonych papierów wartościowych, w
przypadku, o którym mowa w § 30 ust. 2 pkt 3, od innego domu maklerskiego lub od
osoby, dla której prowadzi rachunek papierów wartościowych, pod warunkiem
zawarcia z tymi podmiotami ramowej umowy pożyczki.
§ 6. Dom maklerski, przed podpisaniem ramowej umowy pożyczki z osobą, dla której
prowadzi rachunek papierów wartościowych, jest obowiązany poinformować tę osobę
o:
1) zasadach pożyczania papierów wartościowych oraz o miejscu i sposobie
udostępnienia listy, o której mowa w § 3 ust. 2,
2) ryzyku utracenia pożytków z papierów wartościowych i możliwości zawarcia w
ramowej umowie pożyczki postanowienia o zapłacie pożyczkodawcy rekompensaty za
utracone pożytki,
3) ryzyku związanym z inwestowaniem środków pieniężnych stanowiących
zabezpieczenie pożyczki, o ile ramowa umowa pożyczki będzie przewidywać
ustanowienie zabezpieczenia pożyczki oraz możliwość jego inwestowania.
§ 7. Ramowa umowa pożyczki powinna być zawarta na piśmie i określać w
szczególności:
1) sposób, tryb i formę zawarcia, zmiany i rozwiązania umowy pożyczki,
2) sposób ustalania wynagrodzenia pożyczkodawcy, jeżeli jest ono przewidziane,
3) wysokość i sposób ustanawiania zabezpieczenia pożyczki, o ile jest ono
przewidziane, oraz tryb zaspokojenia roszczeń z tego zabezpieczenia,
4) sposób udzielania rekompensaty, o ile jest ona przewidziana, za pożytki,
które przypadłyby pożyczkodawcy, gdyby nie pożyczył papierów wartościowych,
5) sposób informowania pożyczkodawcy o dokonaniu blokady papierów wartościowych
w celu ich pożyczenia,
6) sposób informowania pożyczkodawcy o zwrocie pożyczonych papierów
wartościowych,
7) określenie terminu zwrotu pożyczonych papierów wartościowych bądź wskazanie
sposobu określania tego terminu, z zaznaczeniem, czy umowa pożyczki jest
zawierania na czas określony, czy też zwrot papierów wartościowych będących
przedmiotem pożyczki następuje w określonym w umowie czasie, po zgłoszeniu przez
pożyczkodawcę żądania ich zwrotu.
§ 8. 1. W przypadku gdy w ramowej umowie pożyczki jest przewidziane ustanowienie
zabezpieczenia pożyczki, zabezpieczeniem mogą być w szczególności: środki
pieniężne, bony skarbowe, obligacje emitowane przez Skarb Państwa, a także
gwarancje, akredytywy lub poręczenia bankowe.
2. Środki pieniężne stanowiące zabezpieczenie pożyczki mogą pochodzić wyłącznie
z kapitału (funduszu) własnego domu maklerskiego ustanawiającego zabezpieczenie
lub z pożyczek albo kredytów zaciągniętych przez ten dom maklerski.
3. Środki pieniężne będące przedmiotem zabezpieczenia pożyczki są zapisywane na
rachunku pieniężnym pożyczkodawcy.
4. Papiery wartościowe będące przedmiotem zabezpieczenia pożyczki są zapisywane
na rachunku papierów wartościowych pożyczkodawcy.
§ 9. 1. Środki pieniężne i papiery wartościowe stanowiące zabezpieczenie
pożyczki są blokowane na rachunku pieniężnym lub rachunku papierów wartościowych
pożyczkodawcy i nie mogą być wykorzystane przez pożyczkodawcę w innym celu niż
zaspokojenie roszczeń wynikających z umowy pożyczki, chyba że ramowa umowa
pożyczki przewiduje możliwość inwestowania przez pożyczkodawcę środków
pieniężnych stanowiących zabezpieczenie pożyczki.
2. Ramowa umowa pożyczki, która przewiduje możliwość inwestowania przez
pożyczkodawcę środków pieniężnych stanowiących zabezpieczenie pożyczki, powinna
dodatkowo określać sposób podziału zysku z inwestycji oraz dopuszczalny zakres,
przedmiot i zasady dokonywania inwestycji.
3. W przypadku gdy dokonana przez pożyczkodawcę inwestycja przyniosła straty,
obowiązanym do ich pokrycia jest wyłącznie pożyczkodawca.
Rozdział 3
Ramowa umowa sprzedaży krótkiej
§ 10. 1. Klient może zawrzeć z domem maklerskim umowę pożyczki papierów
wartościowych w celu ich sprzedaży, o ile regulamin świadczenia usług
brokerskich domu maklerskiego przewiduje udzielanie pożyczek papierów
wartościowych przez dom maklerski.
2. Przedmiotem pożyczki udzielonej przez dom maklerski klientowi mogą być
papiery wartościowe:
1) nabyte przez dom maklerski na własny rachunek,
2) pożyczone przez dom maklerski od innego domu maklerskiego, z zastrzeżeniem §
5,
3) pożyczone przez dom maklerski od osoby, która posiada rachunek papierów
wartościowych w tym domu maklerskim, z zastrzeżeniem § 5.
§ 11. 1. Klient może zawrzeć z domem maklerskim umowę pożyczki papierów
wartościowych, o której mowa w § 10 ust. 1, pod warunkiem wcześniejszego
zawarcia z tym domem maklerskim ramowej umowy sprzedaży krótkiej.
2. Klient nie może zawrzeć umowy pożyczki papierów wartościowych, w celu ich
sprzedaży, z bankiem prowadzącym rachunki papierów wartościowych, na podstawie
art. 57 ustawy.
§ 12. Przed podpisaniem ramowej umowy sprzedaży krótkiej dom maklerski jest
obowiązany poinformować o:
1) zasadach pożyczania papierów wartościowych,
2) ryzyku związanym ze sprzedażą pożyczonych papierów wartościowych.
§ 13. Ramowa umowa sprzedaży krótkiej powinna być zawarta na piśmie i określać w
szczególności:
1) sposób, tryb i formę zawarcia, zmiany i rozwiązania umowy pożyczki,
2) sposób ustalania wynagrodzenia domu maklerskiego, jeżeli jest ono
przewidziane,
3) wysokość i sposób ustanawiania zabezpieczenia sprzedaży krótkiej oraz tryb
zaspokajania roszczeń z tego zabezpieczenia,
4) sposób udzielania rekompensaty - o ile jest ona przewidziana - za pożytki,
które przypadłyby uprawnionemu z papierów wartościowych, gdyby umowa pożyczki
nie została zawarta,
5) określenie terminu zwrotu pożyczonych papierów wartościowych bądź wskazanie
trybu określania tego terminu, z zaznaczeniem, czy umowa pożyczki jest zawierana
na czas określony, czy też zwrot papierów wartościowych będących przedmiotem
pożyczki następuje w określonym w umowie czasie, po zgłoszeniu przez dom
maklerski żądania ich zwrotu,
6) sposób i termin informowania pożyczkobiorcy o:
a) zdarzeniu, o którym mowa w § 23 ust. 1,
b) zrealizowaniu w całości lub w części oraz o niezrealizowaniu zlecenia
sprzedaży, o którym mowa w § 23, lub zlecenia kupna, w przypadkach, o których
mowa w § 29 i § 31 ust. 1,
c) zdarzeniu, o którym mowa w § 24 ust. 1.
§ 14. 1. Pożyczkobiorca jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia sprzedaży
krótkiej na rzecz domu maklerskiego udzielającego mu pożyczki papierów
wartościowych w celu ich sprzedaży.
2. Na zabezpieczenie sprzedaży krótkiej składają się:
1) zabezpieczenie początkowe,
2) zabezpieczenie dodatkowe.
3. Zabezpieczenie początkowe stanowią środki pieniężne lub papiery wartościowe
znajdujące się na liście, o której mowa w § 3 ust. 2, bony skarbowe lub
obligacje wyemitowane przez Skarb Państwa.
4. Zabezpieczenie dodatkowe stanowią:
1) należności pożyczkobiorcy z tytułu zawartych, a jeszcze nie rozliczonych
transakcji sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych,
2) środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych,
3) środki pieniężne inne niż wymienione w pkt 2,
4) papiery wartościowe znajdujące się na liście, o której mowa w § 3 ust. 2,
bony skarbowe lub obligacje wyemitowane przez Skarb Państwa.
5. Środki pieniężne, o których mowa w ust. 4 pkt 3, oraz papiery wartościowe, o
których mowa w ust. 4 pkt 4, są wnoszone w ramach uzupełnienia zabezpieczenia, o
którym mowa w § 18.
6. W przypadku gdy po ustanowieniu przez pożyczkobiorcę zabezpieczenia sprzedaży
krótkiej papiery wartościowe będące przedmiotem tego zabezpieczenia przestaną
spełniać kryteria pozwalające na umieszczenie ich na liście, o której mowa w § 3
ust. 2, pożyczkobiorca jest obowiązany do ustanowienia w miejsce tych papierów
wartościowych innego przedmiotu zabezpieczenia.
7. W przypadku gdy ramowa umowa sprzedaży krótkiej nie przewiduje pełnomocnictwa
dla domu maklerskiego do sprzedaży papierów wartościowych, o których mowa w ust.
6, i wniesienia należności pożyczkobiorcy z tytułu sprzedaży tych papierów
wartościowych na poczet zabezpieczenia sprzedaży krótkiej, do postępowania domu
maklerskiego stosuje się postanowienia § 18.
§ 15. 1. Zabezpieczenie początkowe powinno być ustanowione nie później niż w
chwili składania zlecenia sprzedaży, o którym mowa w § 23. Wysokość tego
zabezpieczenia powinna wynosić nie mniej niż 50% iloczynu liczby papierów
wartościowych i ich ceny określonej w zleceniu sprzedaży.
2. W przypadku gdy zabezpieczenie początkowe stanowią papiery wartościowe, jego
wysokość stanowi iloczyn wartości rynkowej papierów wartościowych i
współczynnika wagi ryzyka 0,7 - w przypadku papierów wartościowych innych niż
papiery wartościowe wyemitowane przez Skarb Państwa, oraz współczynnika wagi
ryzyka 0,95 - w przypadku papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb
Państwa.
3. W ramowej umowie sprzedaży krótkiej dom maklerski może żądać ustanowienia
zabezpieczenia początkowego w wysokości większej niż określona w ust. 1 oraz
może przyjąć ostrzejsze kryteria dotyczące współczynników wag ryzyka, o których
mowa w ust. 2.
§ 16. 1. Z zastrzeżeniem § 22 ust. 2 pkt 2 i 3, środki pieniężne będące
przedmiotem zabezpieczenia sprzedaży krótkiej są odrębnie rejestrowane na
rachunku pieniężnym prowadzonym przez dom maklerski dla pożyczkobiorcy.
2. Z zastrzeżeniem § 22 ust. 2 pkt 2 i 3, papiery wartościowe będące przedmiotem
zabezpieczenia sprzedaży krótkiej są odrębnie rejestrowane na rachunku papierów
wartościowych prowadzonym przez dom maklerski dla pożyczkobiorcy.
§ 17. 1. Wysokość zabezpieczenia sprzedaży krótkiej nie może być niższa niż 130%
wartości rynkowej pożyczonych papierów wartościowych.
2. W ramowej umowie sprzedaży krótkiej dom maklerski może określić większą
wysokość zabezpieczenia sprzedaży krótkiej od określonej w ust. 1.
3. Dom maklerski jest obowiązany ustalać wysokość zabezpieczenia sprzedaży
krótkiej, według stanu na każdy dzień roboczy, po zakończeniu sesji, począwszy
od dnia, w którym dokonano sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych.
4. Jeżeli zabezpieczenie sprzedaży krótkiej stanowią papiery wartościowe, jego
wysokość jest określana według ich wartości rynkowej z dnia ustalania wysokości
zabezpieczenia sprzedaży krótkiej, z uwzględnieniem współczynników wag ryzyka, o
których mowa w § 15 ust. 2 lub 3.
§ 18. 1. W przypadku spadku wartości zabezpieczenia sprzedaży krótkiej poniżej
wysokości, o której mowa w § 17 ust. 1 lub 2, albo w przypadku, o którym mowa w
§ 14 ust. 6 i 7, dom maklerski, w dniu wystąpienia tego zdarzenia, przekazuje
pożyczkobiorcy żądanie uzupełnienia zabezpieczenia.
2. W przypadku gdy w ramach uzupełnienia zabezpieczenia sprzedaży krótkiej są
wnoszone papiery wartościowe, do ustalania wysokości uzupełnienia zabezpieczenia
stosuje się odpowiednio przepisy § 15 ust. 2 lub 3.
3. Pożyczkobiorca jest obowiązany uzupełnić zabezpieczenie sprzedaży krótkiej do
wysokości, o której mowa w § 17 ust. 1 lub 2, najpóźniej na godzinę przed
rozpoczęciem sesji w dniu następnym. Nieuzupełnienie przez pożyczkobiorcę
zabezpieczenia sprzedaży krótkiej w tym terminie powoduje wypowiedzenie umowy
pożyczki ze skutkiem natychmiastowym.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, dom maklerski, korzystając z
pełnomocnictwa udzielonego przez pożyczkobiorcę, nabywa, wykorzystując środki
uzyskane z tytułu zabezpieczenia sprzedaży krótkiej, papiery wartościowe będące
przedmiotem pożyczki.
§ 19. 1. Jeżeli wysokość zabezpieczenia sprzedaży krótkiej przekracza 150%
wartości rynkowej pożyczonych papierów wartościowych, pożyczkobiorca może
dysponować nadwyżką papierów wartościowych i środków pieniężnych przekraczającą
tę wysokość.
2. W ramowej umowie sprzedaży krótkiej dom maklerski może przyjąć ostrzejsze
kryteria niż określone w ust. 1.
§ 20. 1. Na warunkach określonych w ramowej umowie sprzedaży krótkiej środki
pieniężne stanowiące zabezpieczenie sprzedaży krótkiej mogą być inwestowane
przez dom maklerski.
2. Ramowa umowa sprzedaży krótkiej powinna określać sposób podziału zysku z
inwestycji oraz dopuszczalny zakres, przedmiot i zasady dokonywania inwestycji.
§ 21. 1. W przypadku gdy dokonana przez dom maklerski inwestycja przyniesie
straty, obowiązany do ich pokrycia jest wyłącznie dom maklerski.
2. W przypadku gdy dom maklerski inwestuje środki pożyczkobiorcy stanowiące
zabezpieczenie sprzedaży krótkiej, przyjmuje się, że wartość zabezpieczenia jest
równa wartości środków złożonych przez pożyczkobiorcę jako zabezpieczenie i
obliczonych zgodnie z zasadami, o których mowa w § 17, niezależnie od spadku
wartości tego zabezpieczenia, który nastąpił w wyniku dokonanych inwestycji.
§ 22. 1. W przypadku gdy, w celu sprzedaży papierów wartościowych na własny
rachunek, dom maklerski pożycza papiery wartościowe od:
1) innego domu maklerskiego,
2) osoby, dla której prowadzi rachunek papierów wartościowych,
3) banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych
- jest obowiązany zawrzeć z tymi podmiotami ramową umowę sprzedaży krótkiej.
2. Papiery wartościowe i środki pieniężne, będące przedmiotem zabezpieczenia
sprzedaży krótkiej, są ewidencjonowane na rachunku papierów wartościowych i
rachunku pieniężnym:
1) domu maklerskiego będącego pożyczkobiorcą, prowadzonym przez dom maklerski
będący pożyczkodawcą - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
2) osoby, dla której prowadzi rachunek papierów wartościowych - w przypadku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2,
3) banku, prowadzonym przez dom maklerski będący pożyczkobiorcą - w przypadku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 3.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zlecenie sprzedaży pożyczonych
papierów wartościowych jest składane przez dom maklerski będący pożyczkobiorcą w
domu maklerskim prowadzącym rachunek papierów wartościowych i rachunek pieniężny
domu maklerskiego będącego pożyczkobiorcą, na których jest ewidencjonowane
zabezpieczenie sprzedaży krótkiej.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, środki pieniężne i papiery
wartościowe, stanowiące wymagane zabezpieczenie sprzedaży krótkiej, są blokowane
na rachunku pieniężnym lub rachunku papierów wartościowych pożyczkodawcy i nie
mogą być wykorzystywane przez pożyczkodawcę w innym celu niż zaspokojenie
roszczeń wynikających z umowy pożyczki.
5. Przepisy § 23-32 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Zawarcie umów pożyczki
§ 23. 1. Zawarcie umowy pożyczki, na podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej,
następuje z chwilą przyjęcia przez dom maklerski do realizacji zlecenia
sprzedaży papierów wartościowych będących przedmiotem pożyczki.
2. Przez przyjęcie do realizacji zlecenia rozumie się stwierdzenie przez dom
maklerski możliwości postawienia do dyspozycji klienta papierów wartościowych
celem dokonania przez niego sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych.
Przyjęcie zlecenia do realizacji następuje z chwilą złożenia na zleceniu podpisu
przez pracownika upoważnionego przez dom maklerski.
3. Możliwość postawienia do dyspozycji klienta papierów wartościowych jest
uzależniona od:
1) posiadania przez dom maklerski papierów wartościowych nabytych na rachunek
własny lub
2) możliwości pożyczenia papierów wartościowych na zasadzie, o której mowa w §
5.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, zawarcie umowy pożyczki, na
podstawie ramowej umowy pożyczki, następuje z chwilą przyjęcia przez dom
maklerski do realizacji zlecenia sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych.
5. Warunkiem przyjęcia przez dom maklerski do realizacji zlecenia sprzedaży jest
wcześniejsze zablokowanie papierów wartościowych, będących przedmiotem tego
zlecenia, w rejestrze operacyjnym i na rachunku papierów wartościowych
prowadzonych dla pożyczkodawcy.
§ 24. 1. Dom maklerski odmawia przyjęcia do realizacji zlecenia sprzedaży, o
którym mowa w § 23, jeżeli, pomimo dołożenia należytej staranności, nie ma
możliwości pożyczenia papierów wartościowych będących przedmiotem tego zlecenia
lub zlecenie to jest sprzeczne z warunkami umowy. Dom maklerski informuje
klienta o odmowie przyjęcia zlecenia do realizacji.
2. W przypadku gdy zlecenie sprzedaży, o którym mowa w § 23, zostanie
zrealizowane częściowo, obowiązki pożyczkobiorcy w zakresie ustanawiania i
uzupełniania zabezpieczenia sprzedaży krótkiej oraz zwrotu przedmiotu pożyczki i
zapłaty na rzecz pożyczkodawcy odnoszą się odpowiednio do zrealizowanej części
zlecenia.
3. W przypadku zlecenia sprzedaży, o którym mowa w § 23, realizowanego w
częściach, stosuje się odpowiednio zasadę, o której mowa w ust. 2.
§ 25. 1. Do zlecenia sprzedaży, o którym mowa w § 23, stosuje się przepisy
rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 3, chyba że przepisy niniejszego
rozporządzenia stanowią inaczej.
2. Do zlecenia sprzedaży, o którym mowa w § 23, nie stosuje się przepisów
rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 3, dotyczących sprawdzania pokrycia
zleceń sprzedaży papierów wartościowych.
§ 26. Przeniesienie papierów wartościowych będących przedmiotem umowy pożyczki,
zawartej na podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej i ramowej umowy pożyczki,
z rachunku papierów wartościowych pożyczkodawcy na rachunek papierów
wartościowych pożyczkobiorcy następuje w dniu rozliczenia w Krajowym Depozycie
transakcji sprzedaży zawartej w wyniku złożenia zlecenia, o którym mowa w § 23.
Rozdział 5
Rozwiązanie i wygaśnięcie umowy pożyczki
§ 27. W przypadku gdy zlecenie sprzedaży, o którym mowa w § 23, nie zostanie
zrealizowane w całości w okresie jego ważności, umowa pożyczki zawarta na
podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej, a także umowa pożyczki zawarta na
podstawie ramowej umowy pożyczki, ulega rozwiązaniu.
§ 28. Zwrot pożyczonych papierów wartościowych następuje z chwilą ich zapisania
na rachunku papierów wartościowych pożyczkodawcy.
§ 29. Pożyczkobiorca, który sprzedał papiery wartościowe, będące przedmiotem
umowy pożyczki zawartej na podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej, jest
obowiązany kupić papiery wartościowe na rynku regulowanym celem zwrotu
przedmiotu pożyczki. Do zlecenia kupna stosuje się odpowiednio § 25 ust. 1.
§ 30. 1. Dom maklerski jest obowiązany zwrócić pożyczone papiery wartościowe w
oznaczonym w ramowej umowie pożyczki terminie. W przypadku gdy w ramowej umowie
pożyczki nie postanowiono inaczej, dom maklerski jest obowiązany zwrócić
pożyczone papiery wartościowe do końca ostatniego dnia cyklu rozliczeniowego,
następującego po dniu zgłoszenia przez pożyczkodawcę żądania zwrotu papierów
wartościowych będących przedmiotem pożyczki.
2. W przypadku określonym w ust. 1 dom maklerski może dokonać zwrotu papierów
wartościowych:
1) przez przeniesienie na rzecz pożyczkodawcy nabytych na rachunek własny
papierów wartościowych, które posiadał w momencie zgłoszenia żądania zwrotu, lub
2) przez przeniesienie na rzecz pożyczkodawcy papierów wartościowych, które
nabył na rachunek własny po zgłoszeniu żądania zwrotu, lub
3) pożyczonych na podstawie ramowej umowy pożyczki po zgłoszeniu żądania zwrotu
papierów wartościowych, lub
4) otrzymanych w wyniku spełnienia żądania zwrotu papierów wartościowych
będących przedmiotem pożyczki udzielonej innemu domowi maklerskiemu na podstawie
ramowej umowy pożyczki, lub
5) otrzymanych w wyniku spełnienia żądania zwrotu papierów wartościowych
będących przedmiotem umowy pożyczki zawartej na podstawie ramowej umowy
sprzedaży krótkiej.
§ 31. 1. W przypadku żądania przez dom maklerski zwrotu papierów wartościowych
będących przedmiotem umowy pożyczki udzielonej klientowi na podstawie ramowej
umowy sprzedaży krótkiej, klient jest zobowiązany do złożenia zlecenia kupna
papierów wartościowych najpóźniej na sesję następującą po dniu zgłoszenia
żądania, chyba że umowa sprzedaży krótkiej określa inny termin. Do zlecenia
kupna stosuje się odpowiednio § 25 ust. 1.
2. W przypadku gdy klient nie spełni w terminie żądania, o którym mowa w ust. 1,
dom maklerski jest obowiązany do realizacji zabezpieczenia sprzedaży krótkiej.
Obowiązek ten powstaje odpowiednio także w przypadku częściowego spełnienia
żądania, o którym mowa w ust. 1.
§ 32. 1. Przeniesienie papierów wartościowych będących przedmiotem pożyczki z
rachunku papierów wartościowych pożyczkobiorcy na rachunek papierów
wartościowych pożyczkodawcy następuje:
1) w dniu rozliczenia w Krajowym Depozycie transakcji kupna zawartej w wyniku
złożenia zlecenia, o którym mowa w § 29 i § 31 ust. 1, lub
2) w dniu otrzymania z Krajowego Depozytu dokumentów ewidencyjnych
potwierdzających rozliczenie zwrotu pożyczki - w przypadku zwrotu papierów
wartościowych będących przedmiotem umowy pożyczki zawartej w trybie ramowej
umowy pożyczki, gdy zwrot pożyczki nie następuje w wyniku transakcji kupna.
2. W przypadku gdy zwrot papierów wartościowych, pożyczonych zgodnie z § 10 ust.
2 pkt 1 i 3, następuje przez nabycie ich na rynku regulowanym, prawa do
otrzymania papierów wartościowych, nabyte w wyniku realizacji zlecenia kupna, są
zapisywane w rejestrze operacyjnym prowadzonym dla pożyczkodawcy.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
§ 33. 1. Regulamin świadczenia usług brokerskich domu maklerskiego określa
kryteria ustalania kolejności udzielania pożyczek klientom oraz zaciągania
pożyczek od klientów, w przypadku gdy:
1) popyt na papiery wartościowe jest większy od liczby papierów wartościowych,
które mogą być przedmiotem pożyczek,
2) liczba papierów wartościowych, które mogą być przedmiotem pożyczek, jest
większa od zapotrzebowania na te papiery.
2. W przypadku banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych wymóg, o
którym mowa w ust. 1, stosuje się do regulaminu prowadzenia rachunków papierów
wartościowych.
§ 34. 1. Dom maklerski prowadzi odrębne rejestry zleceń, o których mowa w § 23,
oraz zleceń kupna złożonych w celu zwrócenia pożyczonych papierów wartościowych.
2. Zlecenia kupna złożone w celu zwrotu pożyczonych papierów wartościowych
powinny zawierać odpowiednie oznaczenia pozwalające na odróżnienie ich od innych
zleceń.
§ 35. Dom maklerski jest obowiązany przekazywać do Krajowego Depozytu, każdego
dnia roboczego po zakończeniu sesji, informacje dotyczące liczby papierów
wartościowych pożyczonych na podstawie ramowej umowy sprzedaży krótkiej, z
podziałem na poszczególne papiery wartościowe.
§ 36. Inwestowania, o którym mowa w § 9 i 20, nie stanowi umieszczanie przez dom
maklerski, na podstawie § 16 rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 3, środków
pieniężnych klientów na rachunkach bankowych, w tym na rachunkach lokat
terminowych.
§ 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia zakresu, trybu, formy oraz
terminów dostarczania informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej
domów maklerskich oraz banków prowadzących działalność maklerską i banków
prowadzących rachunki papierów wartościowych.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1270)
Na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141,
poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie
określenia zakresu, trybu, formy oraz terminów dostarczania informacji
dotyczących działalności i sytuacji finansowej domów maklerskich oraz banków
prowadzących działalność maklerską i banków prowadzących rachunki papierów
wartościowych (Dz. U. Nr 163, poz. 1158) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 pkt 23 otrzymuje brzmienie:
"23) niedotrzymaniu wymaganej wysokości kapitału netto, stopy zabezpieczenia,
przekroczeniu maksymalnego poziomu zaangażowania, przekroczeniu wskaźnika
należności, niedotrzymaniu wymaganej relacji środków własnych do zaciągniętych
przez dom maklerski kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych przez niego dłużnych
papierów wartościowych, niedotrzymaniu wymaganej relacji środków własnych do
sumy limitów maksymalnej wysokości należności domu maklerskiego z tytułu
zawartych transakcji, przyznanych poszczególnym klientom przez dom maklerski
oraz o niedotrzymaniu wymaganej relacji bieżącej wysokości kapitału netto do
sumy minimalnej wysokości kapitału netto i wysokości środków pieniężnych
stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek
papierów wartościowych, inwestowanych przez dom maklerski, o których mowa w
rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich,";
2) w § 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadku niedotrzymania wymaganej wysokości kapitału netto, stopy
zabezpieczenia, przekroczenia maksymalnego poziomu zaangażowania, przekroczenia
wskaźnika należności, niedotrzymania wymaganej relacji bieżącej wysokości
kapitału netto do sumy minimalnej wysokości kapitału netto i wysokości środków
pieniężnych stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu udzielonych
pożyczek papierów wartościowych, inwestowanych przez dom maklerski, o których
mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich,
raport bieżący powinien zawierać dane, o których mowa w części A załącznika nr 1
do rozporządzenia, sporządzone na dzień wystąpienia tego zdarzenia.";
3) w § 31 w ust. 1 pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) niedotrzymaniu przez biuro maklerskie wymaganej wysokości kapitału netto,
stopy zabezpieczenia, przekroczeniu maksymalnego poziomu zaangażowania,
przekroczeniu wskaźnika należności, niedotrzymaniu wymaganej relacji środków
własnych do sumy limitów maksymalnej wysokości należności biura maklerskiego od
klientów, z tytułu zawartych transakcji, przyznanych poszczególnym klientom
przez biuro maklerskie, oraz o niedotrzymaniu wymaganej relacji bieżącej
wysokości kapitału netto do sumy minimalnej wysokości kapitału netto i wysokości
środków pieniężnych stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu
udzielonych pożyczek papierów wartościowych, inwestowanych przez biuro
maklerskie, o których mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do
banków prowadzących działalność maklerską,";
4) w § 49 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadku niedotrzymania wymaganej wysokości kapitału netto, stopy
zabezpieczenia, przekroczenia maksymalnego poziomu zaangażowania lub
przekroczenia wskaźnika należności, niedotrzymania wymaganej relacji bieżącej
wysokości kapitału netto do sumy minimalnej wysokości kapitału netto i wysokości
środków pieniężnych stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu
udzielonych pożyczek papierów wartościowych, inwestowanych przez biuro
maklerskie, o których mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do
banków prowadzących działalność maklerską, raport bieżący powinien zawierać
dane, o których mowa w części A załącznika nr 1 do rozporządzenia, sporządzone
na dzień wystąpienia tego zdarzenia.";
5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. (poz. 1270)
SPRAWOZDANIE MIESIĘCZNE MRF-01 O STANIE KAPITAŁU NETTO, STOPIE ZABEZPIECZENIA,
POZIOMIE ZAANGAŻOWANIA, SUMIE LIMITÓW NALEŻNOŚCI PRZYZNANYCH KLIENTOM I
WSKAŹNIKU NALEŻNOŚCI
za okres sprawozdawczy od .......... do ..........
________________________________________________________________
Pieczęć podmiotu sprawozdawczego
________________________________________________________________
CZĘŚĆ A
w zł
WYSZCZEGÓLNIENIE Stan na ostatni dzień okresu sprawozdawczego
1 2
Dział I. Kapitał netto (w. 02±12+13-14)01
1. Kapitał (fundusz) własny (w. 03-04+05+06+07+08-09+10-11)02
1.1 Kapitał (fundusz) podstawowy03
1.2 Należne, lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego04
1.3 Kapitał (fundusz) zapasowy05
1.4 Kapitał (fundusz) rezerwowy z aktualizacji wyceny06
1.5 Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe07
1.6 Nie podzielony zysk z lat ubiegłych08
1.7 Nie pokryta strata z lat ubiegłych09
1.8 Zysk netto (z bieżącej działalności)10
1.9 Strata netto (z bieżącej działalności)11
2. Wynikający z rozrachunków rynkowych wynik na otwartych we własnym
imieniu i na własny rachunek pozycjach kontraktów terminowych12
3. Zobowiązania podporządkowane zwiększające kapitał (fundusz) własny13
4. Aktywa zmniejszające kapitał (fundusz) własny (w. 15+16+17+26+45)14
4.1 Udzielone pożyczki, gwarancje, poręczenia, kaucje i zabezpieczenia15
4.2 Wynikająca z umowy o subemisję inwestycyjną wartość papierów
wartościowych, które są przedmiotem zobowiązania do ich nabycia (waga
0,6)16
4.3 Aktywa o niskiej płynności (w. 18+21+22+23+25)17
4.3.1 Środki trwałe netto (w. 19+20)18
4.3.1.1 Środki trwałe netto (waga 1,0)19
4.3.1.2 Środki trwałe netto (waga 0,4)20
4.3.2 Wartości niematerialne i prawne netto21
4.3.3 Rozliczenia międzyokresowe czynne22
4.3.4 Należności przeterminowane, sporne lub dochodzone na drodze sądowej
nie objęte rezerwami23
4.3.4.1 w tym: przeterminowane należności od klientów z tytułu zawartych
transakcji na papierach wartościowych w imieniu własnym, lecz na rachunek
dającego zlecenie24
4.3.6 Weksle25
4.4 Wartości instrumentów finansowych będących własnością podmiotu,
przemnożone przez odpowiadające im wagi (w.
27+30+31+32+35+38+39+40+41+42+43+44)26
4.4.1 Akcje notowane na rynku regulowanym (w. 28+29)27
4.4.1.1 Akcje notowane na rynku regulowanym nabyte w ramach wykonywania
funkcji usługowych (waga 0,3)28
4.4.1.2 Pozostałe akcje notowane na rynku regulowanym (waga 0,8)29
4.4.2 Akcje objęte w wyniku umowy o subemisję inwestycyjną (waga 0,6)30
4.4.3 Akcje objęte w wyniku umowy o subemisję usługową (waga 0,4)31
4.4.4 Obligacje notowane na rynku regulowanym, zabezpieczone całkowicie,
wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski
(w. 33+34)32
4.4.4.1 Obligacje notowane na rynku regulowanym, zabezpieczone całkowicie,
wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski
nabyte w ramach wykonywania funkcji usługowych (waga 0,1)33
4.4.4.2 Pozostałe obligacje notowane na rynku regulowanym, zabezpieczone
całkowicie, wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i Narodowy
Bank Polski (waga 0,8)34
4.4.5 Obligacje notowane na rynku regulowanym, nie zabezpieczone,
wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski
(w. 36+37)35
4.4.5.1 Obligacje notowane na rynku regulowanym, nie zabezpieczone,
wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski
nabyte w ramach wykonywania funkcji usługowych (waga 0,3)36
4.4.5.2 Pozostałe obligacje notowane na rynku regulowanym, nie
zabezpieczone, wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb Państwa i
Narodowy Bank Polski (waga 0,8)37
4.4.6 Obligacje objęte w wyniku umowy o subemisję inwestycyjną (waga
0,6)38
4.4.7 Obligacje objęte w wyniku umowy o subemisję usługową (waga 0,4)39
4.4.8 Dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez Skarb Państwa (waga
0,05)40
4.4.9 Dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez Narodowy Bank Polski
(waga 0,05)41
4.4.10 Inne akcje (waga 1,0)42
4.4.11 Inne obligacje (waga 1,0)43
4.4.12 Inne instrumenty finansowe (waga 1,0)44
4.5 Wartość depozytów zabezpieczających (w. 46+47)45
4.5.1 Wartość wymaganych depozytów zabezpieczających dla otwartych
kontraktów terminowych46
4.5.2 Wartość wymaganych depozytów zabezpieczających dla wystawionych
opcji i wariantów47
5. Odchylenie od minimalnego kapitału netto (w. 01 - minimalna kwota
kapitału netto)48
6. Odchylenie od sumy minimalnego kapitału netto i wartości środków
pieniężnych stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu udzielonej
pożyczki papierów wartościowych [w. 01-(minimalna kwota kapitału netto +
w. 50)]49
6.1 Środki pieniężne klientów stanowiące zabezpieczenie pożyczki papierów
wartościowych inwestowane przez dom maklerski50
Dział II. Stopa zabezpieczenia (w. 01/w. 52 x 100%)51
1. Zobowiązania łączne (w. 53-54)52
1.1. Zobowiązania ogółem53
1.2 Pozycje zmniejszające zobowiązania (w. +55+56+57+58)54
1.2.1 Pożyczki zabezpieczone55
1.2.2 Zobowiązania wobec akcjonariuszy powstałe w wyniku objęcia i
opłacenia przez nich akcji56
1.2.3 Zobowiązania podporządkowane57
1.2.4. Zobowiązania z tytułu wpłat na poczet nabycia papierów
wartościowych w pierwszej ofercie publicznej lub publicznym obrocie
pierwotnym58
2. Minimalny poziom stopy zabezpieczenia (w %)59
3. Odchylenie od minimalnej stopy zabezpieczenia (w. 51-59)60
4. Wymagany poziom kapitału netto z rachunku stopy zabezpieczenia (w.
59/100% x w. 52)61
Dział III. Bieżący poziom zaangażowania (w. 63+66)62
1. Instrumenty finansowe klientów (w. 64+65)63
1.1 Instrumenty finansowe klientów zdeponowane na rachunkach papierów
wartościowych64
1.2 Pozostałe instrumenty finansowe klientów65
2. Środki pieniężne klientów (w. 67+68)66
2.1 Środki pieniężne klientów przechowywane na rachunkach pieniężnych
klientów67
2.2 Pozostałe środki pieniężne klientów68
3. Współczynnik zaangażowania69
4. Maksymalny poziom zaangażowania (w. 01 x w.69)70
5. Odchylenie od maksymalnego poziomu zaangażowania (w. 70-62)71
6. Wymagany poziom kapitału netto z rachunku poziomu zaangażowania (w.
62/w. 69)72
Dział IV. Wskaźnik należności (w. 74-75)/ w. 4873
1. Należności od klientów z tytułu zawartych transakcji we własnym imieniu
na rachunek klientów74
2. Wartość zabezpieczeń transakcji zawartych we własnym imieniu na
rachunek klientów75
CZĘŚĆ B
Dział V. Suma limitów należności przyznanych poszczególnym klientom76
Środki własne na prowadzenie działalności77
Relacja środków własnych do sumy limitów należności przyznanych
poszczególnym klientom (w. 77-1/4 x w. 76)78
Dział VI. 1. Liczba prowadzonych rachunków papierów wartościowych
klientów79
Dział VII. Zobowiązania ogółem (w. 81+82+83+84+85+86+87+88+89)80
1. Zobowiązania wobec klientów81
2. Zobowiązania wobec domów maklerskich, banków prowadzących działalność
maklerską i banków prowadzących rachunki papierów wartościowych82
3. Zobowiązania wobec rynków regulowanych83
4. Zobowiązania wobec Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych84
6. Zobowiązania wobec emitentów papierów wartościowych lub
wprowadzających85
7. Zobowiązania wobec banku rozliczeniowego86
8. Zobowiązania podporządkowane87
9. Zobowiązania wobec macierzystego banku88
10. Inne zobowiązania (w. 90+91+92+93)89
10.1 Pożyczki90
10.2 Kredyty bankowe91
10.3 Wyemitowane dłużne papiery wartościowe92
10.4 Pozostałe zobowiązania93
Dział VIII. Nabywanie lub sprzedaż instrumentów finansowych we własnym
imieniu i na własny rachunek94
1. Wynik z operacji operacyjnymi i handlowymi papierami wartościowymi95
2. Wynik z operacji lokacyjnymi papierami wartościowymi i udziałami oraz
jednostkami uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych96
3. Wartość operacyjnych papierów wartościowych97
4. Wartość handlowych papierów wartościowych98
5. Wartość lokacyjnych papierów wartościowych, udziałów oraz jednostek
uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych99
Dział IX. Wynik finansowy netto (w. 101-102+103-104+105-106-107)100
1. Przychody netto ogółem101
2. Koszty ogółem102
3. Zyski z tytułu kontraktów terminowych103
4. Straty z tytułu kontraktów terminowych104
5. Zyski nadzwyczajne105
6. Straty nadzwyczajne106
7. Podatek dochodowy107
Dział X. Relacja środków własnych i wybranych zobowiązań (w. 109)/(w.
110)108
1. Środki własne na prowadzenie działalności maklerskiej109
2. Wybrane zobowiązania (w. 87+90+91+92)110
Dział XI. Odchylenie środków własnych od wybranych pozycji w. 109 - {3 x
[(w. 09+11) - (w. 05+06+07)]}111
Dział XII. Liczba punktów obsługi klientów112
Miejsce i data sporządzenia sprawozdania ..........
Sprawozdanie sporządził: (imię i nazwisko) ..........
(stanowisko) ..........
(podpis) ..........
(data) ..........
Sprawozdanie akceptował: (imię i nazwisko) ..........
(stanowisko) ..........
(podpis) ..........
(data) ..........
INSTRUKCJA DOTYCZĄCA SPRAWOZDANIA MIESIĘCZNEGO MRF-01 O STANIE KAPITAŁU NETTO,
STOPIE ZABEZPIECZENIA, POZIOMIE ZAANGAŻOWANIA, SUMIE LIMITÓW NALEŻNOŚCI
PRZYZNANYCH KLIENTOM I WSKAŹNIKU NALEŻNOŚCI
CZĘŚĆ A
Dział I
Kapitał netto
1. W wierszu 01 należy podać bieżącą wysokość kapitału netto określoną zgodnie z
załącznikiem nr 1 do rozporządzeń w odniesieniu do domów maklerskich i banków
prowadzących działalność maklerską. Wyliczona w wierszu 01 kwota stanowi sumę
pozycji wykazanych w wierszach 02, 12 i 13 pomniejszoną o kwotę wykazaną w
wierszu 14.
2. W wierszu 02 należy podać wielkość kapitału (funduszu) własnego, stanowiącego
sumę wielkości zawartych w wierszach 03, 05, 06, 07, 08, 10 pomniejszoną o
pozycje zawarte w wierszach 04, 09 oraz 11.
3. W wierszu 03 należy podać, odpowiednio, kapitał akcyjny spółki akcyjnej w
wysokości określonej w statucie i wpisanej w rejestrze handlowym lub wysokość
funduszu na działalność maklerską wydzielonego z funduszy własnych banku.
4. W wierszu 04 należy podać należne wpłaty na poczet akcji objętych, lecz nie w
pełni opłaconych (po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału akcyjnego). W pozycji
tej nie wykazuje się należności z tytułu odsetek za zwłokę lub odszkodowania
umownego od akcjonariuszy będących w zwłoce.
5. W wierszu 05 należy podać wysokość kapitału (funduszu) zapasowego.
6. W wierszu 06 należy podać wielkość kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny.
7. W wierszu 07 należy podać wysokość pozostałych kapitałów (funduszy)
rezerwowych tworzonych z mocy prawa lub statutu.
8. W wierszu 09 należy podać nie pokrytą stratę z lat ubiegłych. Pozycja ta nie
może być kompensowana z kapitałem, nie podzielonym zyskiem z lat ubiegłych lub
zyskiem netto (z bieżącej działalności).
9. W wierszu 10 należy podać zysk netto (z bieżącej działalności), tj. zysk
brutto pomniejszony o podatek dochodowy za okres od początku roku obrotowego do
ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym, uwzględniając m.in.
zapisy pkt 23 instrukcji. Jeżeli raport sporządza się na skutek wystąpienia
zdarzenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18
rozporządzenia, należy podać kwotę zysku netto, ustaloną na ostatni dzień
poprzedniego miesiąca.
10. W wierszu 11 należy podać stratę netto (z bieżącej działalności), tj. stratę
po naliczeniu podatku dochodowego za okres od początku roku obrotowego do
ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym, uwzględniając m.in.
zapisy pkt 23 instrukcji. Jeżeli raport sporządza się na skutek wystąpienia
zdarzenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18
rozporządzenia, należy podać kwotę straty netto, ustaloną na ostatni dzień
poprzedniego miesiąca.
11. Wiersz 12 należy wypełniać w przypadku wystąpienia zdarzenia, o którym mowa
w § 2 ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia. W wierszu tym należy
podać ustalony na dany dzień, wynikający z rozrachunków rynkowych wynik na
operacjach kontraktami terminowymi wystawionymi we własnym imieniu i na własny
rachunek za okres pomiędzy danym dniem a dniem, na który ustalono ostatni wynik
finansowy netto zgodnie z pkt 9 i 10 instrukcji. W przypadku sporządzania
sprawozdania miesięcznego wynik na operacjach kontraktami terminowymi
wystawionymi we własnym imieniu i na własny rachunek należy uwzględnić w wierszu
103 lub odpowiednio 104.
12. W wierszu 13 należy wykazywać wielkość zobowiązań podporządkowanych, w
części zakwalifikowanej do pozycji powiększającej kapitał własny na zasadach, o
których mowa w § 2 ust. 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych
w odniesieniu do domów maklerskich. W rachunku kapitału netto uwzględnia się
zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość
zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w
walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy z
dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 z późniejszymi
zmianami).
13. W wierszu 14 należy podać sumę pozycji wykazywanych w wierszach 15, 16, 17,
26, 45 stanowiących aktywa zmniejszające kapitał (fundusz) własny, o których
mowa w § 1 załącznika nr 1 do rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do
domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską.
14. W wierszu 15 należy podać sumę wielkości udzielonych pożyczek, gwarancji,
poręczeń, kaucji i zabezpieczeń w tym wymaganej przepisami prawa lub umową
wartości zabezpieczeń, udzielonych przez dom maklerski lub bank prowadzący
działalność maklerską z tytułu zaciągniętych pożyczek papierów wartościowych, o
których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie
określenia szczegółowych zasad, trybu i warunków pożyczania papierów
wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność
maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr
110, poz. 1269).
15. W wierszu 16 należy podać wynikającą z umowy o subemisję inwestycyjną
wartość papierów wartościowych, które są przedmiotem zobowiązania do ich
nabycia, przemnożoną przez wagę 0,6.
16. W wierszu 17 należy podać sumę pozycji wykazywanych w wierszach 18, 21, 22,
23, 25 stanowiących aktywa o niskiej płynności, o których mowa w § 4 załącznika
nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i
odpowiednio w § 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w
odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską.
17. W wierszu 18 należy wyliczyć sumę pozycji wykazywanych w wierszach 19 i 20.
Podawana wartość netto środków trwałych nie obejmuje środków trwałych, o których
mowa w § 5 ust. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w
odniesieniu do domów maklerskich i odpowiednio w § 4 ust. 1 załącznika nr 1 do
rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących
działalność maklerską. W wierszu 20 wykazywana jest wartość netto zespołów
komputerowych zaliczonych do środków trwałych, po jej przemnożeniu przez wagę
0,4, o której mowa w § 5 ust. 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach
własnych w odniesieniu do domów maklerskich i odpowiednio w § 4 ust. 2
załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków
prowadzących działalność maklerską. Jeżeli raport sporządza się na skutek
wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18
rozporządzenia, należy podać stany ustalone na ostatni dzień poprzedniego
miesiąca.
18. W wierszu 21 należy podać stan wartości niematerialnych i prawnych netto.
Jeżeli raport sporządza się na skutek wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w § 2
ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia, należy podać stany ustalone
na ostatni dzień poprzedniego miesiąca.
19. W wierszu 22 należy podać stan rozliczeń międzyokresowych czynnych.
20. W wierszu 23 należy podać nie objęte rezerwami należności przeterminowane,
sporne lub dochodzone na drodze sądowej.
21. W wierszu 24 należy podać stan przeterminowanych należności domu
maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską od klientów z tytułu
zawartych, a jeszcze nie opłaconych przez klientów transakcji papierów
wartościowych.
22. W wierszu 25 należy podać wartość weksli, o których mowa w § 4 pkt 5
załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów
maklerskich i odpowiednio w § 3 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia o
środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską.
23. W wierszu 26 należy wyliczyć sumę wartości instrumentów finansowych będących
własnością domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, z
wyłączeniem papierów wartościowych stanowiących wymagane depozyty
zabezpieczające dla opcji, warrantów i kontraktów terminowych oraz papierów
wartościowych stanowiących wymagane przepisami prawa lub umową zabezpieczenia,
udzielone przez dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską z tytułu
zaciągniętych pożyczek papierów wartościowych, przemnożonych przez odpowiadające
im wagi, o których mowa w § 6 ust. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia o
środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i odpowiednio w § 5 ust. 1
załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków
prowadzących działalność maklerską.
Do określania wartości instrumentów finansowych wykazywanych w wierszach od 27
do 44 stosuje się zasady wyceny papierów wartościowych zawarte w odrębnych
przepisach określających szczególne zasady rachunkowości domów maklerskich i
jednostek organizacyjnych banków, w ramach których prowadzona jest działalność
maklerska.
Jeżeli raport sporządza się na skutek wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w § 2
ust. 1 pkt 23 i w § 31 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia, zasad wyceny na dzień
bilansowy nie stosuje się, ustalając wartość instrumentów finansowych na
podstawie zapisów w księgach rachunkowych z odpowiednim uwzględnieniem wyceny
dokonanej na ostatni dzień poprzedniego miesiąca. Według stanów na dni, w
których dokonywana jest wycena instrumentów finansowych będących własnością domu
maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, dokonywana jest także
korekta (uaktualnienie) wartości instrumentów finansowych uwzględniana
odpowiednio w ustalaniu wyniku finansowego netto (z bieżącej działalności).
Ilość instrumentów finansowych ustala się na podstawie prowadzonej ewidencji
ilościowej lub ilościowo-wartościowej według stanu na koniec dnia, na który
sporządzane jest sprawozdanie.
24. W wierszu 28 należy podać wartość akcji notowanych na rynku regulowanym
nabytych w celu realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego.
25. W wierszu 30 należy podać akcje objęte w wyniku wykonywania umowy o
subemisję inwestycyjną do momentu ich pierwszego notowania na rynku regulowanym
z wagą 0,6, natomiast akcje objęte w wyniku wykonywania umowy o subemisję
inwestycyjną od dnia ich pierwszego notowania na rynku regulowanym należy
wykazywać w wierszu 28 z wagą 0,3.
26. W wierszu 31 wykazywać należy akcje objęte w wyniku wykonywania umowy o
subemisję usługową do momentu ich pierwszego notowania na rynku regulowanym z
wagą 0,4, natomiast akcje objęte w wyniku wykonywania umowy o subemisję usługową
od dnia ich pierwszego notowania na rynku regulowanym należy wykazywać w wierszu
28 z wagą 0,3.
27. W wierszu 33 należy podać wartość obligacji notowanych na rynku regulowanym
zabezpieczonych całkowicie wyemitowanych przez podmioty inne niż Skarb Państwa i
Narodowy Bank Polski, nabytych w celu realizacji zadań związanych z organizacją
rynku regulowanego.
28. W wierszu 36 należy podać wartość obligacji notowanych na rynku regulowanym
nie zabezpieczonych, wyemitowanych przez podmioty inne niż Skarb Państwa i
Narodowy Bank Polski, nabytych w celu realizacji zadań związanych z organizacją
rynku regulowanego.
29. W wierszu 38 wykazać należy obligacje objęte w wyniku wykonywania umowy o
subemisję inwestycyjną do momentu ich pierwszego notowania na rynku regulowanym
z wagą 0,6, natomiast obligacje objęte w wyniku wykonywania umowy o subemisję
inwestycyjną od dnia ich pierwszego notowania na rynku regulowanym należy
wykazywać w wierszu 33 z wagą 0,1 lub w wierszu 36 z wagą 0,3.
30. W wierszu 39 wykazać należy obligacje objęte w wyniku wykonywania umowy o
subemisję usługową do momentu ich pierwszego notowania na rynku regulowanym z
wagą 0,4, natomiast obligacje objęte w wyniku wykonywania umowy o subemisję
usługową od dnia ich pierwszego notowania na rynku regulowanym należy wykazywać
w wierszu 33 z wagą 0,1 lub w wierszu 36 z wagą 0,3.
31. W wierszu 44 należy podać wartość wszystkich nie ujętych w wierszach od 27
do 43 instrumentów finansowych, w tym także nabyte udziały w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością lub środki wniesione do innych spółek jako wpłaty
wspólników.
32. W wierszu 46 należy podać wartość wymaganych depozytów zabezpieczających dla
otwartych we własnym imieniu i na własny rachunek pozycji kontraktów
terminowych, o których mowa w § 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzeń o
środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i banków prowadzących
działalność maklerską.
33. W wierszu 47 należy podać wartość wymaganych depozytów zabezpieczających dla
wystawionych we własnym imieniu i na własny rachunek opcji lub warrantów, o
których mowa w § 1 pkt 6 załącznika nr 1 do rozporządzeń o środkach własnych w
odniesieniu do domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską.
34. W wierszu 48 należy wyliczyć odchylenie od minimalnego poziomu kapitału
netto jako różnicę między bieżącą wysokością kapitału netto wykazaną w wierszu
01 raportu i minimalną kwotą kapitału netto, o której mowa w § 4 rozporządzeń o
środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i banków prowadzących
działalność maklerską.
35. W wierszu 49 należy wyliczyć różnicę między wysokością bieżącego kapitału
netto a sumą minimalnego poziomu kapitału netto i wysokości środków pieniężnych
stanowiących zabezpieczenie wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek
papierów wartościowych inwestowanych przez dom maklerski lub bank prowadzący
działalność maklerską [w. 01 - (minimalna kwota kapitału netto + w. 50)].
36. W wierszu 50 należy wykazać środki pieniężne klientów stanowiące
zabezpieczenie pożyczek papierów wartościowych inwestowanych przez dom maklerski
lub bank prowadzący działalność maklerską na zasadach określonych w § 12
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia
szczegółowych zasad, trybu i warunków pożyczania papierów wartościowych z
udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz
banków prowadzących rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1269).
Dział II
Stopa zabezpieczenia
37. W wierszu 51 należy podać wyrażoną w procentach stopę zabezpieczenia, o
której mowa w § 5 pkt 1 rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do domów
maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską, wyliczoną jako iloraz
wartości bieżącego kapitału netto wykazanego w wierszu 01 i zobowiązań łącznych
wykazanych w wierszu 52.
38. W wierszu 52 wylicza się zobowiązania łączne, o których mowa w § 2
załącznika nr 2 do rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do domów
maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską, jako różnicę pozycji
wykazanych w wierszach 53 i 54.
39. W wierszu 53 należy podać wartość zobowiązań ogółem. W zobowiązaniach ogółem
należy ująć zobowiązania z tytułu transakcji zawartych na rynku regulowanym w
wysokości faktycznie wymaganych płatności.
40. W wierszu 54 wylicza się łączną wartość pozycji zmniejszających zobowiązania
ogółem, o których mowa w § 2 ust. 1 załącznika nr 2 do rozporządzeń o środkach
własnych w odniesieniu do domów maklerskich i banków prowadzących działalność
maklerską, wykazanych w wierszach 55, 56, 57 i 58.
41. W wierszu 55 należy podać zobowiązania z tytułu pożyczek zabezpieczonych, o
których mowa w § 2 ust. 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych
w odniesieniu do domów maklerskich.
42. W wierszu 56 należy podać zobowiązania wobec akcjonariuszy powstałe w wyniku
objęcia i opłacenia przez nich akcji. Pozycję tę wykazuje się do momentu
rejestracji podwyższenia kapitału.
43. W wierszu 57 wykazuje się kwotę zobowiązań podporządkowanych, w części
zakwalifikowanej do pozycji pomniejszającej zobowiązania ogółem, na zasadach, o
których mowa w § 2 ust. 6 załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych
w odniesieniu do domów maklerskich. W rachunku zobowiązań łącznych uwzględnia
się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość
zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w
walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy z
dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 1994 r. Nr 121, poz. 591 z
późniejszymi zmianami).
44. W wierszu 58 podaje się stan zobowiązań z tytułu wpłat na poczet nabycia
papierów wartościowych w pierwszej ofercie publicznej lub publicznym obrocie
pierwotnym wyłącznie w przypadku zawarcia odpowiedniej umowy z bankiem, o której
mowa w § 2 ust. 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych w
odniesieniu do domów maklerskich, lub ustanowienia blokady, o której mowa w § 2
załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków
prowadzących działalność maklerską.
45. W wierszu 59 należy podać minimalną stopę zabezpieczenia, o której mowa w §
6 ust. 1 i 2 rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich
i banków prowadzących działalność maklerską.
46. W wierszu 60 wylicza się odchylenie od minimalnej stopy zabezpieczenia,
które stanowi różnicę między bieżącą stopą zabezpieczenia wykazaną w wierszu 51
i minimalnym poziomem stopy zabezpieczenia wykazanym w wierszu 59.
47. W wierszu 61 wylicza się wymagany poziom kapitału netto z rachunku stopy
zabezpieczenia, dzieląc wielkość wykazaną w wierszu 59 przez 100% i mnożąc
otrzymany iloraz przez wielkość zobowiązań łącznych wykazanych w wierszu 52.
Dział III
Bieżący poziom zaangażowania
48. W wierszu 62 należy podać bieżący poziom zaangażowania, o którym mowa w § 5
pkt 2 rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i
banków prowadzących działalność maklerską, wyliczony jako suma pozycji
wykazanych w wierszach 63 i 66.
49. W wierszu 63 należy podać sumę wartości instrumentów finansowych klientów
wykazanych w wierszach 64 i 65. Instrumenty finansowe klientów wycenia się
według zasad zawartych w odrębnych przepisach określających szczególne zasady
rachunkowości domów maklerskich i jednostek organizacyjnych banków, w ramach
których prowadzona jest działalność maklerska z wyłączeniem papierów
wartościowych klientów zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego lub banku
prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. Papiery wartościowe
klientów zdeponowane na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego
działalność maklerską prowadzonych za granicą wyceniane są na podstawie
ostatnich dostępnych informacji o cenach rynkowych i według zasad zawartych w
przepisach określających obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich i banków
prowadzących działalność maklerską w zakresie wykonywania czynności pośrednictwa
w nabywaniu i zbywaniu papierów wartościowych będących w obrocie na
zagranicznych rynkach regulowanych.
50. W wierszu 64 należy podać wartość instrumentów finansowych klientów
zdeponowanych na rachunkach papierów wartościowych klientów oraz wartość
instrumentów finansowych klientów zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego
lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. Ilości
i-tego instrumentu finansowego klientów ustala się na podstawie ewidencji
instrumentów finansowych według stanu na koniec dnia, na który sporządzane jest
sprawozdanie.
51. W wierszu 65 należy podać wartość instrumentów finansowych klientów,
przechowywanych w formie dokumentu.
52. W wierszu 66 należy podać sumę środków pieniężnych klientów wykazanych w
wierszach 67 i 68.
53. W wierszu 67 należy podać sumę środków pieniężnych klientów, przechowywanych
na rachunkach pieniężnych klientów.
54. W wierszu 68 należy podać sumę pozostałych środków pieniężnych klientów,
przechowywanych przez dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską.
55. W wierszu 69 należy podać współczynnik zaangażowania, o którym mowa w § 8
ust. 1 rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i
banków prowadzących działalność maklerską.
56. W wierszu 70 należy podać wyliczenie maksymalnego poziomu zaangażowania,
będącego iloczynem bieżącej wysokości kapitału netto wykazanej w wierszu 01 i
współczynnika zaangażowania wykazanego w wierszu 69.
57. W wierszu 71 wylicza się odchylenie od maksymalnego poziomu zaangażowania,
rozumiane jako różnica między maksymalnym poziomem zaangażowania wykazanym w
wierszu 70 i bieżącym poziomem zaangażowania wykazanym w wierszu 62.
58. W wierszu 72 należy wyliczyć wymagany poziom kapitału netto z rachunku
poziomu zaangażowania jako iloraz bieżącego poziomu zaangażowania wykazanego w
wierszu 62 i współczynnika zaangażowania wykazanego w wierszu 69.
Dział IV
Wskaźnik należności
59. W wierszu 73 należy wyliczyć wielkość wskaźnika należności według zasad
określonych w załączniku nr 3 do rozporządzeń o środkach własnych w odniesieniu
do domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską.
60. W wierszu 74 należy podać wielkość należności domu maklerskiego lub banku
prowadzącego działalność maklerską od klientów z tytułu zawartych, a jeszcze nie
opłaconych przez klientów transakcji papierów wartościowych. W wierszu tym nie
należy uwzględniać należności od klientów z tytułu udzielonych pożyczek papierów
wartościowych lub pożyczek środków pieniężnych na zakup papierów wartościowych.
61. W wierszu 75 należy podać sumę wartości ustanowionych przez poszczególnych
klientów zabezpieczeń zapłaty należności domu maklerskiego lub banku
prowadzącego działalność maklerską, o których mowa w przepisach określających
tryb i warunki postępowania domów maklerskich i banków prowadzących działalność
maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, z tytułu
nieopłaconych przez tych klientów transakcji, z których powstały należności
uwzględnione w wierszu 74. Jeżeli wartość zabezpieczenia dla poszczególnego
klienta jest wyższa od należności domu maklerskiego lub banku prowadzącego
działalność maklerską od tego klienta, to w sumie wartości zabezpieczeń
uwzględnia się zabezpieczenie w wysokości należności.
CZĘŚĆ B
Dział V
Suma limitów należności przyznanych poszczególnym klientom
62. W wierszu 76 należy podać sumę limitów maksymalnej wysokości należności od
klientów z tytułu zawartych transakcji, przyznanych poszczególnym klientom przez
dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską, o których mowa w
przepisach określających tryb i warunki postępowania domów maklerskich i banków
prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów
wartościowych.
63. W wierszu 77 należy podać wielkość środków własnych na prowadzenie
działalności, o których mowa w § 1 ust. 2 rozporządzeń o środkach własnych w
odniesieniu do domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską.
64. W wierszu 78 należy podać różnicę między wielkością środków własnych
wykazaną w wierszu 77 a jedną czwartą sumy limitów maksymalnej wysokości
należności domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską
wykazanej w wierszu 76.
Dział VI
Liczba prowadzonych rachunków papierów wartościowych klientów
65. W wierszu 79 należy podać liczbę prowadzonych rachunków papierów
wartościowych klientów dla papierów wartościowych znajdujących się w publicznym
obrocie, ustaloną na koniec ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem
miesięcznym.
Dział VII
Zobowiązania ogółem
66. W wierszu 80 należy podać wartość zobowiązań ogółem będących sumą pozycji
wykazanych w wierszach 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88 i 89.
67. W wierszu 81 należy wyliczyć wielkość zobowiązań wobec klientów.
68. W wierszu 82 należy wyliczyć wielkość zobowiązań wobec innych domów
maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską i banków prowadzących
rachunki papierów wartościowych.
69. W wierszu 83 należy podać zobowiązania wobec rynków regulowanych.
70. W wierszu 84 w zobowiązaniach wobec Krajowego Depozytu Papierów
Wartościowych należy ująć m.in. wielkość zobowiązań z tytułu wpłat na poczet
funduszu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 143 ustawy.
71. W wierszu 85 należy podać zobowiązania wobec emitentów papierów
wartościowych lub wprowadzających.
72. W wierszu 86 należy podać zobowiązania wobec banku rozliczeniowego.
73. W wierszu 87 należy podać pełną wielkość zobowiązań podporządkowanych.
74. W wierszu 88 należy podać zobowiązania wydzielonej organizacyjnie i
finansowo jednostki banku prowadzącego działalność maklerską wobec macierzystego
banku. Pozycja ta nie występuje w sprawozdaniach domów maklerskich.
75. W wierszach od 90 do 93 należy podać wielkości zobowiązań ustalone dla
wykazywanych pozycji.
Dział VIII
Nabywanie lub sprzedaż papierów wartościowych we własnym imieniu i na własny
rachunek
76. W wierszach od 95 do 99 należy podać wielkości ustalone dla wymienionych
pozycji według zasad i wzorów zawartych w przepisach określających szczególne
zasady rachunkowości domów maklerskich i jednostek organizacyjnych banków, w
ramach których prowadzona jest działalność maklerska.
77. W wierszu 95 wykazuje się wynik z operacji operacyjnymi i handlowymi
papierami wartościowymi. Obliczany jest on jako różnica sumy przychodów:
a) ze sprzedaży netto operacyjnych i handlowych papierów wartościowych,
b) z dywidend i innych udziałów w zyskach,
c) z odsetek,
d) pozostałych przychodów,
i sumy kosztów:
a) kosztów nabycia sprzedanych papierów wartościowych,
b) korekt aktualizujących wartość,
c) pozostałych kosztów.
78. W wierszu 96 wykazuje się wynik z operacji lokacyjnymi papierami
wartościowymi i udziałami oraz jednostkami uczestnictwa funduszy powierniczych i
inwestycyjnych. Obliczany jest on jako różnica sumy przychodów:
a) ze sprzedaży i umorzenia netto lokacyjnych papierów wartościowych i udziałów
oraz jednostek uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych,
b) z dywidend i innych udziałów w zyskach,
c) z odsetek,
d) korekt aktualizujących wartość,
e) pozostałych przychodów,
i sumy kosztów:
a) nabycia sprzedanych papierów wartościowych i udziałów oraz umorzenia
jednostek uczestnictwa funduszy powierniczych i inwestycyjnych,
b) korekt aktualizujących wartość,
c) pozostałych kosztów.
79. Wartość instrumentów finansowych wymienionych w wierszach od 97 do 99
powinna być ustalana według zasad przedstawionych w pkt 23 instrukcji bez
uwzględnienia wag.
Dział IX
Wynik finansowy netto
80. W wierszach od 100 do 107 należy podać wielkości ustalone dla wykazywanych
pozycji.
81. Organizacyjnie i finansowo wydzielone jednostki banku prowadzącego
działalność maklerską będące płatnikami podatku dochodowego uwzględniają przy
obliczaniu w wierszu 100 wyniku finansowego netto wielkość podatku dochodowego.
82. W wierszu 103 należy podać wielkość zysku z tytułu otwartych we własnym
imieniu i na własny rachunek pozycji kontraktów terminowych, w tym także z
kontraktów terminowych zawartych w ostatnim dniu miesiąca, oraz z tytułu
kontraktów po dniu ich zamknięcia lub wygaśnięcia według stanu na ostatni dzień
okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym.
83. W wierszu 104 należy podać wielkość straty z tytułu otwartych we własnym
imieniu i na własny rachunek pozycji kontraktów terminowych, w tym także z
kontraktów terminowych zawartych w ostatnim dniu miesiąca, oraz z tytułu
kontraktów po dniu ich zamknięcia lub wygaśnięcia według stanu na ostatni dzień
okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym.
Dział X
Relacja środków własnych i wybranych zobowiązań
84. W wierszu 108 należy wyliczyć relację, o której mowa w § 13 rozporządzenia o
środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich.
85. W wierszu 109 należy podać środki własne, o których mowa w § 1 ust. 2
rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich.
86. W wierszu 110 należy podać sumę pozycji wykazywanych w wierszach 87, 90, 91,
92.
Dział XI
Odchylenie środków własnych od wybranych pozycji
87. W wierszu 111 należy wyliczyć odchylenie środków własnych, o których mowa w
§ 1 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów
maklerskich, od trzykrotności różnicy między sumą nie pokrytej straty z lat
ubiegłych i straty z bieżącej działalności a sumą kapitału zapasowego i
kapitałów rezerwowych.
Dział XII
Liczba punktów obsługi klientów
88. W wierszu 112 należy podać liczbę punktów obsługi klientów domu maklerskiego
lub banku prowadzącego działalność maklerską według stanu na ostatni dzień
okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia minimalnej wysokości kapitału
akcyjnego spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy.
(Dz. U. Nr 110, poz. 1271)
Na podstawie art. 111 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141,
poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 lutego 1998 r. w sprawie
określenia minimalnej wysokości kapitału akcyjnego spółki prowadzącej rynek
pozagiełdowy (Dz. U. Nr 26, poz. 149) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 wyrazy "10.000.000 zł" zastępuje się wyrazami "7.500.000 zł";
2) w § 2 wyrazy "31 grudnia 1999 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2001 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 9 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków i sposobu dokonywania badań oskarżonego oraz
osoby podejrzanej.
(Dz. U. Nr 7, poz. 63)
Na podstawie art. 74 § 4 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania badań
oskarżonego oraz osoby podejrzanej, zwanych dalej "badanymi", podejmowanych w
celach dowodowych w postępowaniu karnym.
§ 2. 1. Badania przeprowadza się na pisemne polecenie organu prowadzącego
postępowanie karne.
2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności zawierać dane
niezbędne do identyfikacji badanego oraz wskazywać przedmiot i zakres badania.
3. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, może zawierać również pytania do
przeprowadzającego badanie, a ponadto wskazanie czynu zarzucanego oskarżonemu
lub okoliczności popełnienia tego czynu.
4. W przypadku nie cierpiącym zwłoki badanie przeprowadza się na ustne polecenie
funkcjonariusza organu prowadzącego postępowanie karne, który obowiązany jest
okazać legitymację służbową. Polecenie takie powinno zostać potwierdzone na
piśmie.
§ 3. 1. Termin i miejsce badania ustala osoba lub instytucja przeprowadzająca
badanie, chyba że określi je organ prowadzący postępowanie karne.
2. Organ prowadzący postępowanie karne zapewnia obecność badanego na miejscu i w
czasie przeprowadzania badania.
3. W razie gdy badany przebywający na wolności nie stawi się na badanie lub gdy
z innych powodów badanie nie mogło się odbyć w wyznaczonym terminie, osoba lub
instytucja, o których mowa w ust. 1, obowiązana jest zawiadomić o tym
niezwłocznie organ, który wydał polecenie przeprowadzenia badania, wskazując
czas i miejsce, w którym badanie to może być przeprowadzone.
§ 4. Organ prowadzący postępowanie karne informuje badanego o celu badania oraz
poucza o obowiązku poddania się zarządzeniom umożliwiającym przeprowadzenie
badania.
§ 5. 1. Organ polecający przeprowadzenie badania zapewnia w trakcie tej
czynności odpowiednią asystę, jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia
prawidłowego jego przeprowadzenia lub na wniosek przeprowadzającego badanie,
zwłaszcza gdy zachodzi potrzeba zastosowania wobec badanego przymusu
bezpośredniego.
2. Zastosowanie przymusu bezpośredniego podlega odnotowaniu w dokumentacji
sporządzonej w wyniku badania.
§ 6. 1. Organ prowadzący postępowanie karne nie uczestniczy, z zastrzeżeniem
art. 198 § 2 Kodeksu postępowania karnego, podczas badań lekarskich i
psychologicznych.
2. Badania lekarskie i psychologiczne przeprowadza się w warunkach
zapewniających badanemu bezpieczeństwo i swobodę wypowiedzi. W uzasadnionych
przypadkach, na wniosek przeprowadzającego badanie, organ polecający zapewnia
właściwie zabezpieczone pomieszczenie.
Rozdział 2
Badania lekarskie
§ 7. 1. Badania lekarskie mogą przeprowadzać publiczne zakłady opieki
zdrowotnej:
1) właściwe ze względu na miejsce zamieszkania badanego,
2) właściwe ze względu na siedzibę organu prowadzącego postępowanie karne,
3) które udzieliły badanemu pierwszej pomocy lekarskiej lub w których badany
przebywa na leczeniu.
2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki badanie lekarskie przeprowadza każdy
zakład opieki zdrowotnej, w którym żądane badanie może być przeprowadzone bez
zakłócenia toku pracy i bez zagrożenia zdrowia lub życia osób będących pod
opieką tego zakładu.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do lekarzy nie zatrudnionych w
zakładach opieki zdrowotnej lub przeprowadzających badania poza godzinami ich
zatrudnienia.
4. Badania lekarskie osób pozbawionych wolności, z wyjątkiem badania stanu
zdrowia psychicznego, w miarę możliwości przeprowadzają zakłady opieki
zdrowotnej zakładów karnych lub aresztów śledczych.
5. W uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza gdy przeprowadzenie badań lekarskich
wymaga specjalnych klasyfikacji lub urządzeń, organ prowadzący postępowanie
karne może polecić przeprowadzenie badań w odpowiedniej instytucji naukowej lub
specjalistycznej.
§ 8. 1. Badania lekarskie przeprowadza lekarz będący specjalistą w dziedzinie
medycyny właściwej ze względu na zakres badania.
2. Pobranie materiału do badań laboratoryjnych, w szczególności krwi, treści
żołądka, wydzielin lub wydalin, może być dokonane wyłącznie przez osobę
uprawnioną do dokonywania takich czynności.
§ 9. 1. Lekarz lub instytucja przeprowadzająca badania lekarskie ustala metody i
zakres postępowania lekarskiego.
2. Z czynności, o których mowa w § 8 ust. 2, lekarz przeprowadzający badanie
sporządza protokół.
§ 10. Jeżeli lekarz przeprowadzający badanie stwierdzi potrzebę uzyskania opinii
lekarza innej specjalności albo przeprowadzenia badań pomocniczych lub
obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej, informuje o tym niezwłocznie organ
polecający przeprowadzenie badania.
§ 11. 1. Jeżeli pomimo zastosowania przymusu bezpośredniego przeprowadzenie
pełnego badania jest niemożliwe, lekarz ogranicza się do wykonania czynności
możliwych w tej sytuacji, umieszczając o tym informację w dokumentacji badania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pobrania materiału do badań
laboratoryjnych, o którym mowa w § 8 ust. 2.
§ 12. Na wniosek lekarza lub instytucji, sąd lub prokurator żąda z zakładu
opieki zdrowotnej lub od lekarza leczącego oskarżonego jego dokumentacji
lekarskiej, którą przekazuje przeprowadzającemu badanie.
§ 13. 1. Lekarz lub instytucja przeprowadzająca badanie wydaje w granicach
otrzymanego polecenia opinię lekarską, która powinna zawierać sprawozdanie z
dokonanych czynności i spostrzeżeń oraz wnioski.
2. Do wydanej opinii lekarz lub instytucja dołącza protokół pobrania krwi,
treści żołądka, wydzielin lub wydalin, jeśli pobierano je do badań, oraz
zestawienie kosztów przeprowadzonych badań, sporządzone stosownie do wymagań
określonych odrębnymi przepisami.
Rozdział 3
Inne badania
§ 14. 1. Badanie psychologiczne przeprowadza instytucja naukowa lub
specjalistyczna albo psycholog będący biegłym sądowym.
2. Do badań psychologicznych § 9 ust. 1 i § 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 15. 1. Pobieranie odcisków palców, dłoni, stóp lub uzębienia odbywa się w
miejscu wskazanym przez organ prowadzący postępowanie karne i w sposób
umożliwiający techniczne ich utrwalenie dla badań porównawczych.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują wyspecjalizowane w zakresie
kryminalistyki komórki organizacyjne Policji lub biegły sądowy.
§ 16. 1. Utrwalenie obrazu twarzy, sylwetki lub określonej części ciała odbywa
się w miejscu wskazanym przez organ prowadzący postępowanie karne i w sposób
technicznie umożliwiający jego utrwalenie dla celów dowodowych.
2. Organ polecający dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1, może wskazać
tło, na jakim ma być wykonane utrwalenie obrazu, oraz pozycję, ubiór, uczesanie
lub zarost badanego, a także wskazać na rodzaj urządzenia, na którym ma być
utrwalony obraz.
3. Jeżeli dla celów dowodowych niezbędne jest utrwalenie obrazu intymnych części
ciała, czynność tę przeprowadza się pod nieobecność osób trzecich, a osoba
wykonująca tę czynność powinna być tej samej płci.
§ 17. 1. Okazanie badanego w celach rozpoznawczych odbywa się w miejscu i w
sposób wskazany przez organ prowadzący postępowanie karne.
2. Przy okazywaniu sylwetki lub twarzy badany może, w uzasadnionych przypadkach,
wypowiadać słowa lub artykułować głoski wskazane przez organ prowadzący
postępowanie karne.
3. Techniczne warunki okazania w celach rozpoznawczych regulują odrębne
przepisy.
§ 18. 1. Utrwalenie głosu odbywa się w miejscu wskazanym przez organ prowadzący
postępowanie karne i w sposób technicznie umożliwiający jego utrwalenie dla
celów dowodowych.
2. Organ polecający dokonanie czynności, o której mowa w ust. 1, może określić
słowa lub głoski, które powinien wypowiedzieć w jej toku badany, a także wskazać
na rodzaj urządzenia, na którym głos ma zostać utrwalony.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują wyspecjalizowane w zakresie
kryminalistyki komórki organizacyjne Policji lub biegły sądowy.
§ 19. Szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania badań na zawartość alkoholu w
organizmie badanego regulują odrębne przepisy.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 20. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12
października 1970 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań lekarskich
oskarżonego (Dz. U. Nr 27, poz. 219).
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KARTA SPOŁECZNA
sporządzona w Turynie dnia 18 października 1961 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 67)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 18 października 1961 r. w Turynie została sporządzona Europejska Karta
Społeczna, zmieniona Protokołem zmieniającym Europejską Kartę Społeczną,
sporządzonym w Turynie dnia 21 października 1991 r., w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KARTA SPOŁECZNA
Preambuła
Rządy sygnatariusze, członkowie Rady Europy,
zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków
dla zagwarantowania i urzeczywistnienia ideałów i zasad, które są ich wspólnym
dziedzictwem oraz dla ułatwienia postępu gospodarczego i społecznego, w
szczególności poprzez obronę i rozwijanie praw człowieka i podstawowych
wolności;
zważywszy, że w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych
Wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. i w Protokole do niej,
podpisanym w Paryżu dnia 20 marca 1952 r., Państwa członkowskie Rady Europy
zgodziły się zapewnić swej ludności prawa obywatelskie i polityczne oraz
wolności w nich określone;
zważywszy, że korzystanie z praw społecznych powinno być zapewnione bez
dyskryminacji ze względu na rasę, kolor, płeć, religię, poglądy polityczne,
pochodzenie narodowe lub społeczne;
zdecydowane podjąć wspólnie wszelkie wysiłki dla podnoszenia poziomu życia i
popierania dobrobytu społecznego, zarówno ludności miejskiej, jak i wiejskiej,
za pomocą odpowiednich instytucji i działań,
uzgodniły co następuje:
CZĘŚĆ I
Umawiające się Strony przyjmują za cel swej polityki, która będzie realizowana
za pomocą wszelkich odpowiednich środków, zarówno o charakterze krajowym, jak i
międzynarodowym, stworzenie warunków, w których następujące prawa i zasady będą
mogły być skutecznie realizowane:
1. Każdy będzie miał możliwość zarabiania na życie poprzez pracę swobodnie
wybraną.
2. Wszyscy pracownicy mają prawo do odpowiednich warunków pracy.
3. Wszyscy pracownicy mają prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
4. Wszyscy pracownicy mają prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia,
wystarczającego dla zapewnienia im, jak i ich rodzinom, godziwego poziomu życia.
5. Wszyscy pracownicy i pracodawcy mają prawo do swobodnego zrzeszania się w
organizacjach krajowych lub międzynarodowych, w celu ochrony ich interesów
gospodarczych i społecznych.
6. Wszyscy pracownicy i pracodawcy mają prawo do rokowań zbiorowych.
7. Dzieci i młodociani mają prawo do szczególnej ochrony przed zagrożeniami
fizycznymi i moralnymi, na które są narażeni.
8. Pracownice, w razie macierzyństwa, oraz inne pracownice, w uzasadnionych
przypadkach, mają prawo do szczególnej ochrony w swej pracy.
9. Każdy ma prawo do odpowiednich ułatwień w zakresie poradnictwa zawodowego w
celu uzyskania pomocy w wyborze zawodu odpowiadającego jego osobistym
uzdolnieniom i zainteresowaniom.
10. Każdy ma prawo do odpowiednich ułatwień w zakresie szkolenia zawodowego.
11. Każdy ma prawo do korzystania z wszelkich środków umożliwiających mu
osiągnięcie możliwie najlepszego stanu zdrowia.
12. Wszyscy pracownicy i osoby będące na ich utrzymaniu mają prawo do
zabezpieczenia społecznego.
13. Każdy nie mający wystarczających zasobów ma prawo do pomocy społecznej i
medycznej.
14. Każdy ma prawo do korzystania ze służb opieki społecznej.
15. Osoby niepełnosprawne mają prawo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji oraz
readaptacji zawodowej i społecznej, bez względu na przyczynę i rodzaj ich
inwalidztwa.
16. Rodzina, jako podstawowa komórka społeczeństwa, ma prawo do odpowiedniej
ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej dla zapewnienia jej pełnego rozwoju.
17. Matki i dzieci, niezależnie od stanu cywilnego i stosunków rodzinnych, mają
prawo do odpowiedniej ochrony socjalnej i ekonomicznej.
18. Obywatele każdej z Umawiających się Stron mają prawo do prowadzenia
wszelkiej działalności zarobkowej na terytorium innej Umawiającej się Strony, na
zasadzie równości z obywatelami tej ostatniej, z zastrzeżeniem ograniczeń
wynikających z ważnych powodów ekonomicznych lub społecznych.
19. Pracownicy migrujący, którzy są obywatelami Umawiającej się Strony, oraz ich
rodziny mają prawo do ochrony i pomocy na terytorium każdej innej Umawiającej
się Strony.
CZĘŚĆ II
Umawiające się Strony uznają się, jak przewidziano w części III, za związane
zobowiązaniami określonymi w następujących artykułach i ustępach.
Artykuł 1
Prawo do pracy
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do pracy, Umawiające się Strony
zobowiązują się:
1. przyjąć, jako jeden z ich zasadniczych celów i obowiązków, osiągnięcie i
utrzymanie możliwie najwyższego i stabilnego poziomu zatrudnienia w celu
osiągnięcia stanu pełnego zatrudnienia;
2. chronić skutecznie prawo pracownika do zarabiania na życie poprzez pracę
swobodnie wybraną;
3. ustanowić lub utrzymywać bezpłatne służby zatrudnienia dla wszystkich
pracowników;
4. zapewnić lub popierać odpowiednie poradnictwo zawodowe, szkolenie i
readaptację zawodową.
Artykuł 2
Prawo do odpowiednich warunków pracy
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do odpowiednich warunków pracy,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. określić rozsądny dzienny i tygodniowy czas pracy, stopniowo skracać
tygodniowy czas pracy do takiego wymiaru, na jaki pozwala wzrost wydajności oraz
inne związane z tym czynniki;
2. zapewnić płatne dni świąteczne;
3. zapewnić coroczny, co najmniej dwutygodniowy płatny urlop;
4. zapewnić pracownikom zatrudnionym przy określonych pracach, niebezpiecznych
lub szkodliwych dla zdrowia, bądź skrócenie czasu pracy, bądź dodatkowe płatne
urlopy;
5. zapewnić tygodniowy wypoczynek, który będzie, w miarę możliwości, zbiegał się
z dniem uznanym za dzień wolny od pracy zgodnie z tradycją lub zwyczajem danego
kraju lub regionu.
Artykuł 3
Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. wydać przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny;
2. zapewnić środki kontroli stosowania tych przepisów;
3. konsultować się, gdy zachodzi potrzeba, z organizacjami pracodawców i
pracowników w sprawach środków zmierzających do poprawy bezpieczeństwa i higieny
pracy.
Artykuł 4
Prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do sprawiedliwego
wynagrodzenia, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. uznać prawo pracowników do takiego wynagrodzenia, które zapewni im i ich
rodzinom godziwy poziom życia;
2. uznać prawo pracowników do zwiększonej stawki wynagrodzenia za pracę w
godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem wyjątków w przypadkach szczególnych;
3. uznać prawo pracowników, mężczyzn i kobiet, do jednakowego wynagrodzenia za
pracę jednakowej wartości;
4. uznać prawo wszystkich pracowników do rozsądnego okresu wypowiedzenia w razie
zwolnienia z pracy;
5. zezwolić na dokonywanie potrąceń z wynagrodzeń tylko na warunkach i w
zakresie przewidzianym w ustawodawstwie krajowym lub ustalonym w układach
zbiorowych pracy lub w orzeczeniach arbitrażowych.
Wykonywanie tych praw powinno być zapewnione w drodze bądź swobodnie zawartych
układów zbiorowych pracy, bądź w drodze prawnie określonych mechanizmów
ustalania wynagrodzeń, bądź za pomocą innych środków, odpowiednich do warunków
krajowych.
Artykuł 5
Prawo do organizowania się
W celu zapewnienia lub popierania swobody pracowników i pracodawców tworzenia
lokalnych, krajowych lub międzynarodowych organizacji w celu ochrony ich
interesów ekonomicznych i społecznych oraz wstępowania do tych organizacji,
Umawiające się Strony zobowiązują się, że ustawodawstwo krajowe nie będzie
naruszać ani też nie będzie stosowane w sposób, który naruszałby tę swobodę.
Zakres, w jakim gwarancje przewidziane w niniejszym artykule będą miały
zastosowanie do policji, zostanie określony przez ustawodawstwo krajowe. Zasada
dotycząca stosowania tych gwarancji do członków sił zbrojnych i zakres, w jakim
będą one miały zastosowanie do tej grupy osób, zostaną również określone przez
ustawodawstwo krajowe.
Artykuł 6
Prawo do rokowań zbiorowych
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do rokowań zbiorowych,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. popierać wspólne konsultacje pomiędzy pracownikami a pracodawcami;
2. popierać, kiedykolwiek będzie to konieczne i właściwe, mechanizm dobrowolnych
negocjacji między pracodawcami lub organizacjami pracodawców z jednej strony a
organizacjami pracowników z drugiej strony, dla uregulowania, w drodze układów
zbiorowych pracy, warunków zatrudnienia;
3. popierać ustanowienie i wykorzystywanie właściwych mechanizmów pojednawczych
oraz dobrowolnego arbitrażu dla rozstrzygania sporów zbiorowych;
oraz uznają:
4. prawo pracowników i pracodawców do zbiorowego działania w przypadku konfliktu
interesów, włączając w to prawo do strajku, z zastrzeżeniem zobowiązań, jakie
mogłyby wyniknąć z wcześniej zawartych układów zbiorowych pracy.
Artykuł 7
Prawo dzieci i młodocianych do ochrony
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa dzieci i młodocianych do
ochrony, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. ustalić, że wiek piętnastu lat będzie minimalnym wiekiem dopuszczenia do
zatrudnienia, z zastrzeżeniem wyjątków wobec dzieci zatrudnionych przy
określonych, lekkich pracach, nieszkodliwych dla ich zdrowia, moralności lub
kształcenia;
2. ustalić wyższy minimalny wiek dopuszczenia do zatrudnienia w niektórych,
określonych zawodach, uznanych za niebezpieczne lub szkodliwe dla zdrowia;
3. zabronić, by dzieci, które podlegają jeszcze obowiązkowemu nauczaniu, były
zatrudniane przy pracach, które uniemożliwiałyby im pełne korzystanie z tego
nauczania;
4. ograniczyć czas pracy pracowników mających mniej niż szesnaście lat tak, by
odpowiadał potrzebom ich rozwoju, a szczególnie potrzebie ich szkolenia
zawodowego;
5. uznać prawo pracowników młodocianych i praktykantów do sprawiedliwego
wynagrodzenia lub do innych odpowiednich zasiłków;
6. przewidzieć, że czas poświęcany przez młodocianych na szkolenie zawodowe
podczas zwykłego czasu pracy będzie, za zgodą pracodawcy, traktowany jako
stanowiący część dnia pracy;
7. ustalić, że osoby zatrudnione, mające mniej niż osiemnaście lat, uprawnione
będą do corocznego płatnego urlopu, nie krótszego niż trzy tygodnie;
8. zabronić zatrudniania osób mających mniej niż osiemnaście lat przy pracy
nocnej, z wyjątkiem pewnych zawodów, określonych przez ustawodawstwo krajowe;
9. ustalić, że osoby mające mniej niż osiemnaście lat, wykonujące niektóre,
określone przez ustawodawstwo krajowe zawody, będą podlegały regularnej kontroli
lekarskiej;
10. zapewnić szczególną ochronę przed fizycznymi i moralnymi zagrożeniami, na
które narażone są dzieci i młodociani, a szczególnie przed tymi, które
bezpośrednio lub pośrednio wynikają z ich pracy.
Artykuł 8
Prawo pracownic do ochrony
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa pracownic do ochrony,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. zapewnić kobietom, przed i po urodzeniu dziecka, urlop w wymiarze całkowitym
co najmniej dwunastu tygodni bądź poprzez płatny urlop, bądź poprzez odpowiednie
świadczenia z ubezpieczenia społecznego lub z funduszy publicznych;
2. uznać za bezprawne wypowiedzenie przez pracodawcę pracy kobiecie w okresie
jej nieobecności z powodu urlopu macierzyńskiego lub dokonanie wypowiedzenia w
takim terminie, że okres wypowiedzenia wygaśnie w trakcie takiej nieobecności;
3. zapewnić matkom karmiącym swoje dzieci wystarczające przerwy w tym celu;
4.
a) uregulować zatrudnianie kobiet przy pracy nocnej w przemyśle;
b) zakazać zatrudniania kobiet w kopalniach pod ziemią oraz, jeżeli ma to
miejsce, przy wszelkich innych pracach nieodpowiednich dla nich z powodu
niebezpiecznego, niezdrowego lub uciążliwego charakteru.
Artykuł 9
Prawo do poradnictwa zawodowego
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do poradnictwa zawodowego,
Umawiające się Strony zobowiązują się zapewnić lub popierać, w miarę potrzeby,
służby, które będą udzielać pomocy wszystkim osobom, w tym osobom
niepełnosprawnym, w rozwiązywaniu problemów dotyczących wyboru zawodu i awansu
zawodowego, uwzględniając indywidualne predyspozycje oraz związek tych
predyspozycji z możliwościami zatrudnienia; pomoc ta będzie dostępna bezpłatnie,
zarówno dla młodzieży, w tym dla dzieci w wieku szkolnym, jak i dla dorosłych.
Artykuł 10
Prawo do szkolenia zawodowego
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do szkolenia zawodowego,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. zapewnić lub popierać, w miarę potrzeby, szkolenie techniczne i zawodowe
wszystkich osób, w tym osób niepełnosprawnych, w porozumieniu z organizacjami
pracodawców i pracowników oraz umożliwić oparty jedynie na kryterium uzdolnień
indywidualnych dostęp do wyższego nauczania technicznego i uniwersyteckiego;
2. zapewnić lub popierać system przysposobienia zawodowego oraz inne systemy
szkolenia młodych chłopców i dziewcząt w różnych zawodach;
3. zapewnić lub popierać, w miarę potrzeby:
a) odpowiednie i dostępne ułatwienia w celu szkolenia dorosłych pracowników;
b) specjalne ułatwienia w celu przeszkolenia dorosłych pracowników, niezbędnego
ze względu na postęp techniczny lub nowe tendencje na rynku pracy;
4. popierać pełne wykorzystywanie ułatwień zapewnianych poprzez odpowiednie
środki, takie jak:
a) obniżenie lub zniesienie wszelkich kosztów lub opłat;
b) przyznanie, w uzasadnionych przypadkach, pomocy finansowej;
c) włączenie do zwykłego czasu pracy czasu spędzanego na zawodowym szkoleniu
uzupełniającym, podjętym w okresie zatrudnienia przez pracownika na życzenie
jego pracodawcy;
d) zapewnienie, poprzez odpowiedni nadzór, w porozumieniu z organizacjami
pracodawców i pracowników, skutecznego systemu przysposobienia zawodowego i
każdego innego systemu szkolenia młodych pracowników oraz, w sposób ogólny,
odpowiedniej ochrony młodych pracowników.
Artykuł 11
Prawo do ochrony zdrowia
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do ochrony zdrowia, Umawiające
się Strony zobowiązują się podjąć bądź bezpośrednio, bądź we współpracy z
organizacjami publicznymi lub prywatnymi, stosowne środki zmierzające zwłaszcza
do:
1. wyeliminowania, tak dalece jak to możliwe, przyczyn chorób;
2. zapewnienia ułatwień w zakresie poradnictwa oraz oświaty, dla poprawy stanu
zdrowia i rozwijania indywidualnej odpowiedzialności w sprawach zdrowia;
3. zapobiegania, tak dalece, jak to możliwe, chorobom epidemicznym, endemicznym
i innym.
Artykuł 12
Prawo do zabezpieczenia społecznego
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do zabezpieczenia społecznego,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. ustanowić lub utrzymywać system zabezpieczenia społecznego;
2. utrzymywać system zabezpieczenia społecznego na zadowalającym poziomie,
równym co najmniej poziomowi niezbędnemu dla ratyfikowania Konwencji
Międzynarodowej Organizacji Pracy (nr 102) dotyczącej minimalnych norm
zabezpieczenia społecznego;
3. zabiegać o stopniowe podnoszenie poziomu systemu zabezpieczenia społecznego;
4. podjąć kroki, poprzez zawarcie odpowiednich porozumień dwustronnych i
wielostronnych lub za pomocą innych środków, i z zastrzeżeniem warunków
ustanowionych w takich porozumieniach, w celu zapewnienia:
a) równego traktowania własnych obywateli i obywateli innych Umawiających się
Stron, jeżeli chodzi o uprawnienia z tytułu zabezpieczenia społecznego, w tym
zachowanie korzyści wynikających z ustawodawstwa dotyczącego zabezpieczenia
społecznego, bez względu na zmiany miejsca pobytu na terytoriach Umawiających
się Stron, które mogłyby podjąć osoby chronione;
b) przyznawania, zachowania i przywracania uprawnień z tytułu zabezpieczenia
społecznego za pomocą takich środków, jak zliczanie okresów ubezpieczenia lub
zatrudnienia, wypełnionych zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 13
Prawo do pomocy społecznej i medycznej
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do pomocy społecznej i
medycznej, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. zapewnić, by każdej osobie, która nie posiada dostatecznych zasobów i która
nie jest zdolna do zapewnienia ich sobie z innych źródeł, szczególnie poprzez
świadczenia z systemu zabezpieczenia społecznego, została przyznana odpowiednia
pomoc oraz, w przypadku choroby, opieka konieczna ze względu na jej stan;
2. zapewnić, by osoby otrzymujące taką pomoc nie cierpiały z tego względu
ograniczenia ich praw politycznych lub społecznych;
3. przewidzieć, by każdy mógł otrzymać od właściwych służb publicznych lub
prywatnych taką poradę i osobistą pomoc, jaka może być konieczna dla
zapobieżenia lub usunięcia stanu potrzeby, lub ulżenia sytuacji osobistej lub
rodzinnej;
4. stosować postanowienia przewidziane w ustępach 1, 2 i 3 niniejszego artykułu
na równi wobec swoich obywateli i wobec obywateli innych Umawiających się Stron,
znajdujących się legalnie na ich terytoriach, zgodnie z zobowiązaniami
wynikającymi dla Stron z Europejskiej konwencji o pomocy społecznej i medycznej,
podpisanej w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.
Artykuł 14
Prawo do korzystania ze służb opieki społecznej
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do korzystania ze służb opieki
społecznej, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. popierać lub organizować służby posługujące się metodami właściwymi dla pracy
socjalnej oraz które przyczyniają się do dobrobytu i rozwoju zarówno jednostek,
jak i grup w społeczeństwie, oraz do ich adaptacji w środowisku społecznym;
2. zachęcać do uczestnictwa jednostek i organizacji dobroczynnych lub innych w
ustanawianiu i utrzymywaniu takich służb.
Artykuł 15
Prawo osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia zawodowego,
rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa osób niepełnosprawnych
fizycznie lub umysłowo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji
zawodowej i społecznej, Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. podjąć konieczne środki w celu zapewnienia osobom niepełnosprawnym ułatwień
szkoleniowych, w tym, jeżeli to konieczne, utworzenie wyspecjalizowanych
instytucji publicznych lub prywatnych;
2. podjąć odpowiednie środki w celu zatrudniania osób niepełnosprawnych, takie
jak wyspecjalizowane służby pośrednictwa pracy, ułatwianie podejmowania pracy
chronionej oraz środki dla zachęcania pracodawców do zatrudniania osób
niepełnosprawnych.
Artykuł 16
Prawo rodziny do ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej
W celu zapewnienia warunków niezbędnych do pełnego rozwoju rodziny, która jest
podstawową komórką społeczeństwa, Umawiające się Strony zobowiązują się popierać
ekonomiczną, prawną i społeczną ochronę życia rodzinnego, zwłaszcza poprzez
takie środki, jak świadczenia społeczne i rodzinne, rozwiązania podatkowe,
zachęcanie do budowania mieszkań dostosowanych do potrzeb rodzin, świadczenia
dla młodych małżeństw oraz wszelkie inne stosowne środki.
Artykuł 17
Prawo matek i dzieci do ochrony społecznej i ekonomicznej
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa matek i dzieci do ochrony
społecznej i ekonomicznej, Umawiające się Strony zobowiązują się podejmować
wszelkie konieczne i odpowiednie środki w tym celu, włączając w to ustanowienie
lub utrzymywanie odpowiednich instytucji lub służb.
Artykuł 18
Prawo do prowadzenia działalności zarobkowej na terytoriach innych Umawiających
się Stron
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa do prowadzenia działalności
zarobkowej na terytorium każdej innej Umawiającej się Strony, Umawiające się
Strony zobowiązują się:
1. stosować istniejące regulacje prawne w duchu liberalnym;
2. uprościć obowiązujące formalności oraz zmniejszyć lub znieść opłaty
administracyjne i inne opłaty, nakładane na pracowników zagranicznych lub ich
pracodawców;
3. liberalizować, indywidualnie lub zbiorowo, regulacje prawne dotyczące
zatrudniania pracowników zagranicznych;
oraz uznają:
4. prawo do opuszczenia kraju przez swych obywateli, pragnących wykonywać
działalność zarobkową na terytoriach innych Umawiających się Stron.
Artykuł 19
Prawo pracowników migrujących i ich rodzin do ochrony i pomocy
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa pracowników migrujących i ich
rodzin do ochrony i pomocy na terytorium każdej innej Umawiającej się Strony,
Umawiające się Strony zobowiązują się:
1. utrzymywać lub zapewnić odpowiednie i bezpłatne służby zobowiązane do
udzielania pomocy takim pracownikom, szczególnie do udzielania im dokładnych
informacji oraz podejmowania wszelkich odpowiednich środków, tak dalece, jak
zezwala na to ustawodawstwo krajowe, przeciwko mylącej propagandzie dotyczącej
emigracji i imigracji;
2. przyjąć, w ramach własnej jurysdykcji, odpowiednie środki dla ułatwienia
wyjazdu, podróży i przyjęcia takich pracowników i ich rodzin oraz zapewnić im, w
ramach własnej jurysdykcji, odpowiednią opiekę sanitarną i medyczną oraz dobre
warunki higieniczne w trakcie podróży;
3. popierać współpracę, kiedy to właściwe, między służbami socjalnymi,
publicznymi i prywatnymi, krajów emigracji i imigracji;
4. zapewnić takim pracownikom, przebywającym legalnie na ich terytoriach, tak
dalece jak reguluje to ustawodawstwo lub podlega kontroli władz
administracyjnych, traktowanie nie mniej korzystne niż własnych obywateli w
zakresie następujących spraw:
a) wynagradzania oraz innych warunków zatrudnienia i pracy;
b) członkostwa w związkach zawodowych oraz korzystania z dobrodziejstw rokowań
zbiorowych;
c) zakwaterowania;
5. zapewnić takim pracownikom, przebywającym legalnie na ich terytoriach,
traktowanie nie mniej korzystne niż własnych obywateli, jeżeli chodzi o podatki,
opłaty lub składki płatne z tytułu zatrudnienia;
6. ułatwić, w możliwym zakresie, połączenie rodziny pracownika migrującego,
któremu zezwolono na osiedlenie się na danym terytorium;
7. zapewnić takim pracownikom, znajdującym się legalnie na ich terytoriach,
traktowanie nie mniej korzystne niż własnych obywateli w zakresie postępowania
sądowego, dotyczącego spraw powołanych w niniejszym artykule;
8. zapewnić, by tacy pracownicy, mieszkający legalnie na ich terytoriach, nie
mogli być wydaleni, o ile nie zagrażają bezpieczeństwu państwa lub nie naruszają
porządku publicznego lub dobrych obyczajów;
9. zezwolić, w granicach ustalonych przez ustawodawstwo, na przekazywanie takiej
części zarobków i oszczędności pracowników migrujących, jakiej mogą oni sobie
życzyć;
10. rozszerzyć ochronę i pomoc przewidzianą w niniejszym artykule na pracowników
migrujących pracujących na własny rachunek, tak dalece, jak środki te mają wobec
nich zastosowanie.
CZĘŚĆ III
Artykuł 20
Zobowiązania
1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się:
a) uznać część I niniejszej Karty za deklarację celów, do których osiągnięcia
dążyć będzie przy pomocy wszelkich stosownych środków, zgodnie z postanowieniami
ustępu wprowadzającego tę część;
b) uznać się za związaną przez co najmniej pięć z siedmiu następujących
artykułów części II Karty: artykuły 1, 5, 6, 12, 13, 16 i 19;
c) w uzgodnieniu artykułów wybranych przez nią zgodnie z poprzednim punktem,
uznać się za związaną taką liczbą artykułów lub numerowanych ustępów części II
Karty, które wybierze, pod warunkiem, że ogólna liczba artykułów lub
numerowanych ustępów, którymi się zwiąże, nie będzie mniejsza niż 10 artykułów
lub 45 numerowanych ustępów.
2. Wybór artykułów lub ustępów, dokonany w myśl postanowień punktów b) i c)
ustępu 1 niniejszego artykułu, będzie notyfikowany Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy przez zainteresowaną Umawiającą się Stronę w chwili składania dokumentu
ratyfikacyjnego lub zatwierdzenia.
3. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła oświadczyć w późniejszym czasie, w
drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że uważa się za
związaną każdym innym artykułem lub numerowanym ustępem części II Karty, którego
jeszcze nie przyjęła zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu.
Takie późniejsze zobowiązania będą uważane za stanowiące integralną część
ratyfikacji lub zatwierdzenia i będą miały taki sam skutek począwszy od
trzydziestego dnia od daty notyfikacji.
4. Sekretarz Generalny powiadomi wszystkie Rządy sygnatariuszy oraz Dyrektora
Generalnego Międzynarodowej Organizacji Pracy o każdej notyfikacji, jaką otrzyma
stosownie do postanowień niniejszej części Karty.
5. Każda Umawiająca się Strona będzie utrzymywała właściwy w warunkach krajowych
system inspekcji pracy.
CZĘŚĆ IV
Artykuł 21
Sprawozdania dotyczące przyjętych postanowień
Umawiające się Strony będą przedstawiały Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w
odstępach dwuletnich, sprawozdania w formie określonej przez Komitet Ministrów,
dotyczące stosowania tych postanowień części II Karty, które przyjęły.
Artykuł 22
Sprawozdania dotyczące postanowień, które nie zostały przyjęte
Umawiające się Strony będą przedstawiały Sekretarzowi Generalnemu, w
odpowiednich odstępach czasu i na wniosek Komitetu Ministrów, sprawozdania
dotyczące postanowień części II niniejszej Karty, które nie zostały przyjęte w
chwili jej ratyfikowania lub zatwierdzania, lub w drodze późniejszej
notyfikacji. Komitet Ministrów określać będzie, w regularnych odstępach czasu, w
odniesieniu do których postanowień będą wymagane sprawozdania, oraz ustali formę
takich sprawozdań.
Artykuł 23
Przekazywanie kopii
1. Każda z Umawiających się Stron przekazywać będzie kopie swych sprawozdań, o
których mowa w artykułach 21 i 22, tym z jej krajowych organizacji, które są
członkami międzynarodowych organizacji pracodawców i pracowników zapraszanych,
zgodnie z artykułem 27 ustęp 2, do udziału w posiedzeniach Podkomitetu Rządowego
Komitetu Społecznego.
2. Umawiające się Strony będą przekazywały Sekretarzowi Generalnemu wszelkie
uwagi do sprawozdań otrzymywane od organizacji krajowych, jeżeli będą one sobie
tego życzyć.
Artykuł 24
Rozpatrywanie sprawozdań
Sprawozdania przedstawiane Sekretarzowi Generalnemu, zgodnie z artykułami 21 i
22, będą rozpatrywane przez Komitet Ekspertów, który będzie również dysponował
wszelkimi uwagami przekazanymi Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z ustępem 2
artykułu 23.
Artykuł 25
Komitet Ekspertów
1. Komitet Ekspertów będzie składał się z nie więcej niż siedmiu członków
mianowanych przez Komitet Ministrów z listy niezależnych ekspertów
odznaczających się najwyższą prawością i uznaną kompetencją w międzynarodowych
sprawach społecznych, którzy zostaną zgłoszeni przez Umawiające się Strony.
2. Członkowie Komitetu będą mianowani na sześć lat. Mogą oni być mianowani
ponownie. Jednakże kadencja dwóch członków mianowanych po raz pierwszy upłynie
po czterech latach.
3. Członkowie, których mandat upłynie po początkowym czteroletnim okresie,
zostaną wybrani przez Komitet Ministrów w drodze losowania, natychmiast po
dokonaniu pierwszego mianowania.
4. Członek Komitetu Ekspertów mianowany w miejsce członka, którego mandat
jeszcze nie upłynął, będzie pełnił funkcję przez resztę kadencji swego
poprzednika.
Artykuł 26
Udział Międzynarodowej Organizacji Pracy
Międzynarodowa Organizacja Pracy zostanie zaproszona do wyznaczenia
przedstawiciela do udziału, w charakterze doradcy, w obradach Komitetu
Ekspertów.
Artykuł 27
Podkomitet Rządowego Komitetu Społecznego
1. Sprawozdania Umawiających się Stron, jak i wnioski Komitetu Ekspertów, będą
przedkładane do rozpatrzenia Podkomitetowi Rządowego Komitetu Społecznego Rady
Europy.
2. Podkomitet będzie składał się z przedstawicieli Umawiających się Stron, po
jednym z każdej. Nie więcej niż dwie międzynarodowe organizacje pracodawców i
nie więcej niż dwie międzynarodowe organizacje pracowników zostaną zaproszone do
wyznaczenia obserwatorów do brania udziału w jego posiedzeniach, w charakterze
doradcy. Ponadto, Podkomitet będzie mógł zasięgać opinii nie więcej niż dwóch
przedstawicieli międzynarodowych organizacji pozarządowych mających status
doradczy przy Radzie Europy w sprawach, którymi organizacje te są szczególnie
właściwe zajmować się, takich jak, na przykład, dobrobyt społeczny oraz
ekonomiczna i społeczna ochrona rodziny.
3. Podkomitet przedstawi Komitetowi Ministrów sprawozdanie zawierające jego
wnioski, dołączając do niego sprawozdanie Komitetu Ekspertów.
Artykuł 28
Zgromadzenie Doradcze
Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże Zgromadzeniu Doradczemu wnioski
Komitetu Ekspertów. Zgromadzenie Doradcze przekaże Komitetowi Ministrów uwagi do
tych wniosków.
Artykuł 29
Komitet Ministrów
Większością dwóch trzecich głosów członków uprawnionych do zasiadania w
Komitecie, Komitet Ministrów będzie mógł, na podstawie sprawozdania Podkomitetu
oraz po konsultacji Zgromadzenia Doradczego, skierować wszelkie niezbędne
zalecenia do każdej z Umawiających się Stron.
CZĘŚĆ V
Artykuł 30
Uchylenia w przypadku wojny lub zagrożenia bezpieczeństwa publicznego
1. W przypadku wojny lub innego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego,
zagrażającego życiu narodu, każda Umawiająca się Strona może podjąć środki
uchylające jej zobowiązania wynikające z niniejszej Karty, w zakresie ściśle
odpowiadającym wymogom sytuacji i pod warunkiem, że takie środki nie będą
sprzeczne z jej innymi zobowiązaniami wynikającymi z prawa międzynarodowego.
2. Każda Umawiająca się Strona, korzystająca z prawa uchylenia zobowiązań, w
rozsądnym terminie poinformuje wyczerpująco Sekretarza Generalnego Rady Europy o
środkach, które podjęła, oraz o powodach ich zastosowania. Musi ona również
powiadomić Sekretarza Generalnego o terminie uchylenia tych środków oraz o
dacie, od kiedy ponownie podjęte będzie wykonywanie w pełni przyjętych
postanowień Karty.
3. Sekretarz Generalny poinformuje inne Umawiające się Strony i Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o wszelkich notyfikacjach otrzymanych
zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.
Artykuł 31
Ograniczenia
1. Skuteczna realizacja praw i zasad ustanowionych w części I oraz skuteczne
wykonywanie ich, tak jak przewidziano w części II, nie będą mogły być
przedmiotem żadnych ograniczeń lub restrykcji nie wymienionych w częściach I i
II, z wyjątkiem tych, które są określone przez prawo i które są niezbędne w
społeczeństwie demokratycznym dla ochrony praw i wolności innych osób lub dla
ochrony porządku publicznego, bezpieczeństwa narodowego, zdrowia publicznego lub
dobrych obyczajów.
2. Ograniczenia dozwolone zgodnie z postanowieniami niniejszej Karty w stosunku
do praw i zobowiązań w niej ustanowionych nie mogą być stosowane w jakimkolwiek
innym celu niż ten, dla którego zostały przewidziane.
Artykuł 32
Stosunek pomiędzy Kartą a prawem wewnętrznym lub umowami międzynarodowymi
Postanowienia niniejszej Karty nie naruszają postanowień prawa wewnętrznego lub
jakichkolwiek dwustronnych lub wielostronnych traktatów, konwencji lub
porozumień już obowiązujących lub które wejdą w życie, zgodnie z którymi osoby
chronione byłyby traktowane w sposób korzystniejszy.
Artykuł 33
Wykonywanie w drodze układów zbiorowych pracy
1. W Państwach członkowskich, w których postanowienia ustępów 1, 2, 3, 4 i 5
artykułu 2, ustępów 4, 6 i 7 artykułu 7, ustępów 1, 2, 3 i 4 artykułu 10 części
II niniejszej Karty są zwykle przedmiotem układów zawieranych pomiędzy
pracodawcami lub organizacjami pracodawców a organizacjami pracowników, lub
zwykle wykonywane są w inny sposób niż poprzez przepisy prawa, Umawiające się
Strony mogą podjąć zobowiązania wypływające z tych ustępów i zgodność z nimi
będzie uważana za zachowaną, jeżeli ich postanowienia będą stosowane w drodze
takich układów lub innych środków wobec znacznej większości zainteresowanych
pracowników.
2. W Państwach członkowskich, w których postanowienia te są zwykle regulowane
przez ustawodawstwo, Umawiające się Strony mogą podjąć odpowiednie zobowiązania
i zgodność z nimi będzie uważana za zachowaną, jeżeli ich postanowienia będą
stosowane w drodze ustaw wobec znacznej większości zainteresowanych pracowników.
Artykuł 34
Terytorialny zakres stosowania
1. Niniejsza Karta będzie stosowana na terytorium metropolitalnym każdej
Umawiającej się Strony. Każdy sygnatariusz może w chwili podpisywania lub
składania dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzenia określić, w drodze
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, terytorium,
które będzie w tym celu uważane za terytorium metropolitalne.
2. Każda Umawiająca się Strona może w chwili ratyfikacji lub zatwierdzenia
niniejszej Karty lub w jakiejkolwiek późniejszej chwili oświadczyć, w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, że Karta będzie
obowiązywać, w całości lub części, na terytorium lub terytoriach
niemetropolitalnych, określonych w wymienionym oświadczeniu, za których stosunki
międzynarodowe Strona ta jest odpowiedzialna lub za które przejmuje
odpowiedzialność międzynarodową. Strona wskaże w oświadczeniu artykuły lub
ustępy części II Karty, które przyjmuje jako wiążące w odniesieniu do każdego z
terytoriów wymienionych w oświadczeniu.
3. Karta będzie obowiązywać na terytorium lub terytoriach wymienionych w
oświadczeniu, o którym mowa w poprzednim ustępie, począwszy od trzydziestego
dnia od daty przyjęcia notyfikacji oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
4. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła oświadczyć w późniejszym czasie, w
drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, że w
odniesieniu do jednego lub więcej terytoriów, na których Karta była stosowana
zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, przyjmuje za wiążący każdy artykuł lub
numerowany ustęp, którego jeszcze nie przyjęła w odniesieniu do tego lub tych
terytoriów. Podjęte później zobowiązania będą uważane za stanowiące integralną
część pierwotnego oświadczenia dotyczącego danego terytorium i będą miały taką
samą moc począwszy od trzydziestego dnia od daty przyjęcia notyfikacji przez
Sekretarza Generalnego.
5. Sekretarz Generalny powiadomi inne Rządy sygnatariuszy oraz Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o każdej notyfikacji przekazanej mu
zgodnie z niniejszym artykułem.
Artykuł 35
Podpisanie, ratyfikacja i wejście w życie
1. Niniejsza Karta jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega ona
ratyfikacji lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne lub zatwierdzenia będą
składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejsza Karta wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty złożenia piątego
dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzenia.
3. W odniesieniu do każdego sygnatariusza dokonującego ratyfikacji w terminie
późniejszym, Karta wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego lub zatwierdzenia.
4. Sekretarz Generalny notyfikuje wszystkim członkom Rady Europy oraz
Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy o wejściu w życie Karty,
nazwach Umawiających się Stron, które ją ratyfikowały lub zatwierdziły, oraz o
późniejszym złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzenia.
Artykuł 36
Poprawki
Każdy członek Rady Europy może, w oświadczeniu skierowanym do Sekretarza
Generalnego Rady Europy, zaproponować poprawki do niniejszej Karty. Sekretarz
Generalny przekaże innym członkom Rady Europy wszelkie zgłoszone w ten sposób
poprawki, które zostaną następnie rozpatrzone przez Komitet Ministrów i
przedłożone Zgromadzeniu Doradczemu do zaopiniowania. Poprawki przyjęte przez
Komitet Ministrów wejdą w życie trzydziestego dnia od dnia powiadomienia
Sekretarza Generalnego przez wszystkie Umawiające się Strony o ich przyjęciu.
Sekretarz Generalny notyfikuje wszystkim Państwom członkowskim Rady Europy oraz
Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy o wejściu w życie tych
poprawek.
Artykuł 37
Wypowiedzenie
1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą Kartę nie wcześniej
niż po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie Karty w stosunku do niej lub
po upływie każdego kolejnego okresu dwóch lat i, w każdym przypadku, przy
zachowaniu sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia notyfikowanego Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, który powiadomi o tym inne Umawiające się Strony oraz
Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy. Wypowiedzenie nie narusza
ważności Karty w stosunku do innych Umawiających się Stron, jeżeli liczba
Umawiających się Stron nie będzie nigdy mniejsza niż pięć.
2. Każda Umawiająca się Strona może, zachowując warunki określone w ustępie
poprzednim, wypowiedzieć którykolwiek przyjęty przez siebie artykuł lub ustęp
części II Karty, jeżeli liczba artykułów lub ustępów, którymi Umawiająca się
Strona pozostanie związana, nie będzie mniejsza niż 10 w pierwszym przypadku i
nie mniejsza niż 45 w drugim, oraz z zastrzeżeniem, że ta liczba artykułów lub
ustępów obejmować będzie artykuły wybrane przez Stronę spośród tych, do których
specjalne odesłanie uczynione zostało w artykule 20 ustęp 1 punkt b).
3. Każda Umawiająca się Strona może, zachowując warunki określone w ustępie 1
niniejszego artykułu, wypowiedzieć niniejszą Kartę lub którykolwiek z artykułów
lub ustępów części II Karty, w odniesieniu do każdego terytorium, na którym
Karta ma zastosowanie na mocy oświadczenia złożonego zgodnie z ustępem 2
artykułu 34.
Artykuł 38
Załącznik
Załącznik do niniejszej Karty stanowi jej integralną część.
W dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni w tym celu, podpisali
niniejszą Kartę.
Sporządzono w Turynie dnia 18 października 1961 r., w języku francuskim i
angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu sygnatariuszowi.
ZAŁĄCZNIK DO KARTY SPOŁECZNEJ
Zakres Karty Społecznej w odniesieniu do osób chronionych
1. Nie naruszając postanowień artykułu 12 ustęp 4 i artykułu 13 ustęp 4, do
osób, o których mowa w artykułach od 1 do 17, zalicza się obcokrajowców, tylko o
ile są obywatelami innych Umawiających się Stron legalnie mieszkającymi lub
pracującymi na terytorium zainteresowanej Strony, z zastrzeżeniem, że artykuły
będą interpretowane w świetle postanowień artykułów 18 i 19.
Interpretacja niniejsza nie będzie stała na przeszkodzie rozszerzeniu przez
którąkolwiek Umawiającą się Stronę podobnych praw na inne osoby.
2. Każda Umawiająca się Strona przyzna uchodźcom, określonym zgodnie z Konwencją
dotyczącą statusu uchodźców, sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r.,
legalnie zamieszkałym na jej terytorium, możliwie najkorzystniejsze traktowanie,
a w każdym razie nie mniej korzystne niż wynikające z zobowiązań przyjętych
przez tę Umawiającą się Stronę na mocy wspomnianej Konwencji, jak i wszelkich
innych istniejących umów międzynarodowych mających zastosowanie do uchodźców.
Część I ustęp 18 i Część II artykuł 18 ustęp 1
Uznaje się, że postanowienia te nie dotyczą wjazdu na terytoria Umawiających się
Stron i nie naruszają postanowień Europejskiej konwencji osiedleńczej,
podpisanej w Paryżu dnia 13 grudnia 1955 r.
Część II
Artykuł 1 ustęp 2
Postanowienie to nie będzie interpretowane ani jako zakazujące, ani jako
zezwalające na jakiekolwiek klauzule lub praktykę zabezpieczające działalność
związków zawodowych.
Artykuł 4 ustęp 4
Postanowienie to nie będzie interpretowane jako zabraniające natychmiastowego
zwolnienia z powodu popełnienia poważnego wykroczenia.
Artykuł 4 ustęp 5
Rozumie się, że Umawiająca się Strona wypełnia zobowiązanie wymagane w tym
ustępie, jeżeli zakazane jest dokonywanie potrąceń z wynagrodzeń wobec znacznej
większości pracowników bądź przez ustawodawstwo, bądź przez układy zbiorowe
pracy lub orzeczenia arbitrażowe; wyjątki stanowią osoby, których nie dotyczą
wymienione dokumenty.
Artykuł 6 ustęp 4
Rozumie się, że każda Umawiająca się Strona może, tak dalece, jak jej to
dotyczy, uregulować ustawowo wykonywanie prawa do strajku tak, by każde dalsze
ograniczenie tego prawa mogło być uzasadnione zgodnie z postanowieniami artykułu
31.
Artykuł 7 ustęp 8
Rozumie się, że Umawiająca się Strona wypełnia zobowiązanie wymagane w tym
ustępie, jeżeli dostosuje się do ducha tego zobowiązania, zapewniając w
ustawodawstwie, że znaczna większość osób poniżej osiemnastego roku życia nie
będzie zatrudniana przy pracy nocnej.
Artykuł 12 ustęp 4
Wyrażenie "i z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w takich porozumieniach",
znajdujące się we wstępie do tego ustępu, oznacza, między innymi, że jeżeli
chodzi o świadczenia, które są dostępne niezależnie od systemu składkowego,
Umawiająca się Strona może domagać się, przed przyznaniem takich świadczeń
obywatelom innych Umawiających się Stron, spełnienia warunku posiadania
określonego okresu zamieszkania.
Artykuł 13 ustęp 4
Rządy nie będące stronami Europejskiej konwencji o pomocy społecznej i medycznej
mogą ratyfikować Kartę Społeczną w odniesieniu do tego ustępu z zastrzeżeniem,
że będą traktować obywateli innych Umawiających się Stron zgodnie z
postanowieniami wymienionej konwencji.
Artykuł 19 ustęp 6
Dla stosowania tego postanowienia wyrażenie "rodzina pracownika migrującego"
oznacza co najmniej małżonka pracownika i jego dzieci mające mniej niż 21 lat,
pozostające na jego utrzymaniu.
CZĘŚĆ III
Rozumie się, że Karta zawiera zobowiązania prawne o charakterze międzynarodowym,
których stosowanie podlega jedynie kontroli przewidzianej w jej Części IV.
Artykuł 20 ustęp 1
Rozumie się, że "numerowane ustępy" mogą obejmować artykuły zawierające tylko
jeden ustęp.
CZĘŚĆ V
Artykuł 30
Wyrażenie "w przypadku wojny lub innego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego"
będzie interpretowane w sposób obejmujący również zagrożenie wojną.
Po zaznajomieniu się z powyższą Kartą wraz z Protokołem w imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nich zawartych,
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą niezmiennie zachowywane.
Jednocześnie, zgodnie z artykułem 20 Karty, oświadczam, że Rzeczypospolita
Polska uważa się za związaną postanowieniami Karty w następującym zakresie:
artykuł 1. Prawo do pracy (ustępy 1-4, wszystkie)
artykuł 2. Prawo do odpowiednich warunków pracy (ustępy 1, 3-5)
artykuł 3. Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (ustępy 1-3,
wszystkie)
artykuł 4. Prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia (ustępy 2-5)
artykuł 5. Prawo do organizowania się
artykuł 6. Prawo do rokowań zbiorowych (ustępy 1-3)
artykuł 7. Prawo dzieci i młodocianych do ochrony (ustępy 2, 4, 6-10)
artykuł 8. Prawo pracownic do ochrony (ustępy 1-4, wszystkie)
artykuł 9. Prawo do poradnictwa zawodowego
artykuł 10. Prawo do szkolenia zawodowego (ustępy 1 i 2)
artykuł 11. Prawo do ochrony zdrowia (ustępy 1-3, wszystkie)
artykuł 12. Prawo do zabezpieczenia społecznego (ustępy 1-4, wszystkie)
artykuł 13. Prawo do pomocy społecznej i medycznej (ustępy 2 i 3)
artykuł 14. Prawo do korzystania ze służb opieki społecznej (ustęp 1)
artykuł 15. Prawo osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia
zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej (ustępy 1 i 2,
wszystkie)
artykuł 16. Prawo rodziny do ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej
artykuł 17. Prawo matek i dzieci do ochrony społecznej i ekonomicznej
artykuł 18. Prawo do prowadzenia działalności zarobkowej na terytoriach innych
Umawiających się Stron (ustęp 4)
artykuł 19. Prawo pracowników migrujących i ich rodzin do ochrony i pomocy
(ustępy 1-10, wszystkie)
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 czerwca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
European social charter
preamble
The governments signatory hereto, being members of the Council of Europe,
Considering that the aim of the Council of Europe is the achievement of greater
unity between its members for the purpose of safeguarding and realising the
ideals and principles which are their common heritage and of facilitating their
economic and social progress, in particular by the maintenance and further
realisation of human rights and fundamental freedoms;
Considering that in the European Convention for the Protection of Human Rights
and Fundamental Freedoms signed at Rome on 4th November 1950, and the Protocol
thereto signed at Paris on 20th March 1952, the member States of the Council of
Europe agreed to secure to their populations the civil and political rights and
freedoms therein specified;
Considering that the enjoyment of social rights should be secured without
discrimination on grounds of race, colour, sex, religion, political opinion,
national extraction or social origin;
Being resolved to make every effort in common to improve the standard of living
and to promote the social well-being of both their urban and rural populations
by means of appropriate institutions and action,
Have agreed as follows:
Part I
The Contracting Parties accept as the aim of their policy, to be pursued by all
appropriate means, both national and international in character, the attainment
of conditions in which the following rights and principles may be effectively
realised:
1
Everyone shall have the opportunity to earn his living in an occupation freely
entered upon.
2
All workers have the right to just conditions of work.
3
All workers have the right to safe and healthy working conditions.
4
All workers have the right to a fair remuneration sufficient for a decent
standard of living for themselves and their families.
5
All workers and employers have the right to freedom of association in national
or international organisations for the protection of their economic and social
interests.
6
All workers and employers have the right to bargain collectively.
7
Children and young persons have the right to a special protecion against the
physical and moral hazards to which they are exposed.
8
Employed women, in case of maternity, and other employed women as appropriate,
have the right to a special protection in their work.
9
Everyone has the right to appropriate facilities for vocational guidance with a
view to helping him choose an occupation suited to his personal aptitude and
interests.
10
Everyone has the right to appropriate facilities for vocational training.
11
Everyone has the right to benefit from any measures enabling him to enjoy the
highest possible standard of health attainable.
12
All workers and their dependents have the right to social security.
13
Anyone without adequate resources has the right to social and medical
assistance.
14
Everyone has the right to benefit from social welfare services.
15
Disabled persons have the right to vocational training, rehabilitation and
resettlement, whatever the origin and nature of their disability.
16
The family as a fundamental unit of society has the right to appropriate social,
legal and economic protection to ensure its full development.
17
Mothers and children, irrespective of marital status and family relations, have
the right to appropriate social and economic protection.
18
The nationals of any one of the Contracting Parties have the right to engage in
any gainful occupation in the territory of any one of the others on a footing of
equality with the nationals of the latter, subject to restrictions based on
cogent economic or social reasons.
19
Migrant workers who are nationals of a Contracting Party and their families have
the right to protection and assistance in the territory of any other Contracting
Party.
Part II
The Contracting Parties undertake, as provided for in Part III, to consider
themselves bound by the obligations laid down in the following articles and
paragraphs.
Article 1
The right to work
With a view to ensuring the effective exercise of the right to work, the
Contracting Parties undertake:
1
to accept as one of their primary aims and responsibilities the achievement and
maintenance of as high and stable a level of employment as possible, with a view
to the attainment of full employment;
2
to protect effectively the right of the worker to earn his living in an
occupation freely entered upon;
3
to establish or maintain free employment services for all workers;
4
to provide or promote appropriate vocational guidance, training and
rehabilitation.
Article 2
The right to just conditions of work
With a view to ensuring the effective exercise of the right to just conditions
of work, the Contracting Parties undertake:
1
to provide for reasonable daily and weekly working hours, the working week to be
progressively reduced to the extent that the increase of productivity and other
relevant factors permit;
2
to provide for public holidays with pay;
3
to provide for a minimum of two weeks annual holiday with pay;
4
to provide for additional paid holidays or reduced working hours for workers
engaged in dangerous or unhealthy occupations as prescribed;
5
to ensure a weekly rest period which shall, as far as possible, coincide with
the day recognised by tradition or custom in the country or region concerned as
a day of rest.
Article 3
The right to safe and healthy working conditions
With a view to ensuring the effective exercise of the right to safe and healthy
working conditions, the Contracting Parties undertake:
1
to issue safety and health regulations;
2
to provide for the enforcement of such regulations by measures of supervision;
3
to consult, as appropriate, employers' and workers' organisations on measures
intended to improve industrial safety and health.
Article 4
The right to a fair remuneration
With a view to ensuring the effective exercise of the right to a fair
remuneration, the Contracting Parties undertake:
1
to recognise the right of workers to a remuneration such as will give them and
their families a decent standard of living;
2
to recognise the right of workers to an increased rate of remuneration for
overtime work, subject to exceptions in particular cases;
3
to recognise the right of men and women workers to equal pay for work of equal
value;
4
to recognise the right of all workers to a reasonable period of notice for
termination of employment;
5
to permit deductions from wages only under conditions and to the extent
prescribed by national laws or regulations or fixed by collective agreements or
arbitration awards.
The exercise of these rights shall be achieved by freely concluded collective
agreements, by statutory wage-fixing machinery, or by other means appropriate to
national conditions.
Article 5
The right to organise
With a view to ensuring or promoting the freedom of workers and employers to
form local, national or international organisations for the protection of their
economic and social interests and to join those organisations, the Contracting
Parties undertake that national law shall not be such as to impair, nor shall it
be so applied as to impair, this freedom. The extent to which the guarantees
provided for in this article shall apply to the police shall be determined by
national laws or regulations. The principle governing the application to the
members of the armed forces of these guarantees and the extent to which they
shall apply to persons in this category shall equally be determined by national
laws or regulations.
Article 6
The right to bargain collectively
With a view to ensuring the effective exercise of the right to bargain
collectively, the Contracting Parties undertake:
1
to promote joint consultation between workers and employers;
2
to promote, where necessary and appropriate, machinery for voluntary
negotiations between employers or employers' organisations and workers'
organisations, with a view to the regulation of terms and conditions of
employment by means of collective agreements;
3
to promote the establishment and use of appropriate machinery for conciliation
and voluntary arbitration for the settlement of labour disputes;
and recognise:
4
the right of workers and employers to collective action in cases of conflicts of
interest, including the right to strike, subject to obligations that might arise
out of collective agreements previously entered into.
Article 7
The right of children and young persons to protection
With a view to ensuring the effective exercise of the right of children and
young persons to protection, the Contracting Parties undertake:
1
to provide that the minimum age of admission to employment shall be 15 years,
subject to exceptions for children employed in prescribed light work without
harm to their health, morals or education;
2
to provide that a higher minimum age of admission to employment shall be fixed
with respect to prescribed occupations regarded as dangerous or unhealthy;
3
to provide that persons who are still subject to compulsory education shall not
be employed in such work as would deprive them of the full benefit of their
education;
4
to provide that the working hours of persons under 16 years of age shall be
limited in accordance with the needs of their development, and particularly with
their need for vocational training;
5
to recognise the right of young workers and apprentices to a fair wage or other
appropriate allowances;
6
to provide that the time spent by young persons in vocational training during
the normal working hours with the consent of the employer shall be treated as
forming part of the working day;
7
to provide that employed persons of under 18 years of age shall be entitled to
not less than three weeks' annual holiday with pay;
8
to provide that persons under 18 years of age shall not be employed in night
work with the exception of certain occupations provided for by national laws or
regulations;
9
to provide that persons under 18 years of age employed in occupations prescribed
by national laws or regulations shall be subject to regular medical control;
10
to ensure special protection against physical and moral dangers to which
children and young persons are exposed, and particularly against those resulting
directly or indirectly from their work.
Article 8
The right of employed women to protection
With a view to ensuring the effective exercise of the right of employed women to
protection, the Contracting Parties undertake:
1
to provide either by paid leave, by adequate social security benefits or by
benefits from public funds for women to take leave before and after childbirth
up to a total of at least 12 weeks;
2
to consider it as unlawful for an employer to give a woman notice of dismissal
during her absence on maternity leave or to give her notice of dismissal at such
a time that the notice would expire during such absence;
3
to provide that mothers who are nursing their infants shall be entitled to
sufficient time off for this purpose;
4
a) to regulate the employment of women workers on night work in industrial
employment;
b) to prohibit the employment of women workers in underground mining, and, as
appropriate, on all other work which is unsuitable for them by reason of its
dangerous, unhealthy, or arduous nature.
Article 9
The right to vocational guidance
With a view to ensuring the effective exercise of the right to vocational
guidance, the Contracting Parties undertake to provide or promote, as necessary,
a service which will assist all persons, including the handicapped, to solve
problems related to occupational choice and progress, with due regard to the
individual's characteristics and their relation to occupational opportunity:
this assistance should be available free of charge, both to young persons,
including school children, and to adults.
Article 10
The right to vocational training
With a view to ensuring the effective exercise of the right to vocational
training, the Contracting Parties undertake:
1
to provide or promote, as necessary, the technical and vocational training of
all persons, including the handicapped, in consultation with employers' and
workers' organisations, and to grant facilities for access to higher technical
and university education, based solely on individual aptitude;
2
to provide or promote a system of apprenticeship and other systematic
arrangements for training young boys and girls in their various employments;
3
to provide or promote, as necessary:
a) adequate and readily available training facilities for adult workers;
b) special facilities for the re-training of adult workers needed as a result of
technological development or new trends in employment;
4
to encourage the full utilisation of the facilities provided by appropriate
measures such as:
a) reducing or abolishing any fees or charges;
b) granting financial assistance in appropriate cases;
c) including in the normal working hours time spent on supplementary training
taken by the worker, at the request of his employer, during employment;
d) ensuring, through adequate supervision, in consultation with the employers'
and workers' organisations, the efficiency of apprenticeship and other training
arrangements for young workers, and the adequate protection of young workers
generally.
Article 11
The right to protection of health
With a view to ensuring the effective exercise of the right to protection of
health, the Contracting Parties undertake, either directly or in co-operation
with public or private organisations, to take appropriate measures designed
inter alia:
1
to remove as far as possible the causes of ill-health;
2
to provide advisory and educational facilities for the promotion of health and
the encouragement of individual responsibility in matters of health;
3
to prevent as far as possible epidemic, endemic and other diseases.
Article 12
The right to social security
With a view to ensuring the effective exercise of the right to social security,
the Contracting Parties undertake:
1
to establish or maintain a system of social security;
2
to maintain the social security system at a satisfactory level at least equal to
that required for ratification of International Labour Convention (No. 102)
Concerning Minimum Standards of Social Security;
3
to endeavour to raise progressively the system of social security to a higher
level;
4
to take steps, by the conclusion of appropriate bilateral and multilateral
agreements, or by other means, and subject to the conditions laid down in such
agreements, in order to ensure:
a) equal treatment with their own nationals of the nationals of other
Contracting Parties in respect of social security rights, including the
retention of benefits arising out of social security legislation, whatever
movements the persons protected may undertake between the territories of the
Contracting Parties;
b) the granting, maintenance and resumption of social security rights by such
means as the accumulation of insurance or employment periods completed under the
legislation of each of the Contracting Parties.
Article 13
The right to social and medical assistance
With a view to ensuring the effective exercise of the right to social and
medical assistance, the Contracting Parties undertake:
1
to ensure that any person who is without adequate resources and who is unable to
secure such resources either by his own efforts or from other sources, in
particular by benefits under a social security scheme, be granted adequate
assistance, and, in case of sickness, the care necessitated by his condition;
2
to ensure that persons receiving such assistance shall not, for that reason,
suffer from a diminution of their political or social rights;
3
to prowide that everyone may receive by appropriate public or private services
such advice and personal help as may be requires to prevent, to remove, or to
alleviate personal or family want;
4
to apply the provisions referred to in paragraphs 1, 2 and 3 this article on an
equal footing with their nationals to nationals of other Contracting Parties
lawfully within their territories, in accordance with their obligations under
the European Convention on Social and Medical Assistance, signed at Paris on
11th December 1953.
Article 14
The right to benefit from social welfare services
With a view to ensuring the effective exercise of the right to benefit from
social welfare services, the Contracting Parties undertake:
1
to promote or provide services which, by using methods of social work, would
contribute to the welfare and development of both individuals and groups in the
community, and to their adjustment to the social environment;
2
to encourage the participation of individuals and voluntary or other
organisations in the establishment and maintenance of such services.
Article 15
The right of physically or mentally disabled persons to vocational training,
rehabilitation and social resettlement
With a view to ensuring the effective exercise of the right of the physically or
mentally disabled to vocational training, rehabilitation and resettlement, the
Contracting Parties undertake:
1
to take adequate measures for the provision of training facilities, including,
where necessary, specialised institutions, public or private;
2
to take adequate measures for the placing of disabled persons in employment,
such as specialised placing services, facilities for sheltered employment and
measures to encourage employers to admit disabled persons to employment.
Article 16
The right of the family to social, legal and economic protection
With a view to ensuring the necessary conditions for the full development of the
family, which is a fundamental unit of society, the Contracting Parties
undertake to promote the economic, legal and social protection of family life by
such means as social and family benefits, fiscal arrangements, provision of
family housing, benefits for the newly married, and other appropriate means.
Article 17
The right of mothers and children to social and economic protection
With a view to ensuring the effective exercise of the right of mothers and
children to social and economic protection, the Contracting Parties will take
all appropriate and necessary measures to that end, including the establishment
or maintenance of appropriate institutions or services.
Article 18
The right to engage in a gainful occupation in the territory of other
Contracting Parties
With a view to ensuring the effective exercise of the right to engage in a
gainful occupation in the territory of any other Contracting Party, the
Contracting Parties undertake:
1
to apply existing regulations in a spirit of liberality;
2
to simplify existing formalities and to reduce or abolish chancery dues and
other charges payable by foreign workers or their employers;
3
to liberalise, individually or collectively, regulations governing the
employment of foreign workers;
and recognise:
4
the right of their nationals to leave the country to engage in a gainful
occupation in the territories of the other Contracting Parties.
Article 19
The right of migrant workers and their families to protection and assistance
With a view to ensuring the effective exercise of the right of migrant workers
and their families to protection and assistance in the territory of any other
Contracting Party, the Contracting Parties undertake:
1
to maintain or to satisfy themselves that there are maintained adequate and free
services to assist such workers, particularly in obtaining accurate information,
and to take all appropriate steps, so far as national laws and regulations
permit, against misleading propaganda relating to emigration and immigration;
2
to adopt appropriate measures within their own jurisdiction to facilitate the
departure, journey and reception of such workers and their families, and to
provide, within their own jurisdiction, appropriate services for health, medical
attention and good hygienic conditions during the journey;
3
to promote co-operation, as appropriate, between social services, public and
private, in emigration and immigration countries;
4
to secure for such workers lawfully within their territories, insofar as such
matters are regulated by law or regulations or are subject to the control of
administrative authorities, treatment not less favourable than that of their own
nationals in respect of the following matters:
a) remuneration and other employment and working conditions;
b) membership of trade unions and enjoyment of the benefits of collective
bargaining;
c) accommodation;
5
to secure for such workers lawfully within their territories treatment not less
favourable than that of their own nationals with regard to employment taxes,
dues or contributions payable in respect of employed persons;
6
to facilitate as far as possible the reunion of the family of a foreign worker
permitted to establish himself in the territory;
7
to secure for such workers lawfully within their territories treatment not less
favourable than that of their own nationals in respect of legal proceedings
relating to matters referred to in this article;
8
to secure that such workers lawfully residing within their territories are not
expelled unless they endanger national security of offend against public
interest or morality;
9
to permit, within legal limits, the transfer of such parts of the earnings and
savings of such workers as they may desire;
10
to extend the protection and assistance provided for in this article to
self-employed migrants insofar as such measures apply.
Part III
Article 20
Undertakings
1. Each of the Contracting Parties undertakes:
a) to consider Part I of this Charter as a declaration of the aims which it will
pursue by all appropriate means, as stated in the introductory paragraph of that
part;
b) to consider itself bound by at least five of the following articles of Part
II of this Charter: Articles 1, 5, 6, 12, 13, 16 and 19;
c) in addition to the articles selected by it in accordance with the preceding
sub-paragraph, to consider itself bound by such a number of articles or numbered
paragraphs of Part II of the Charter as it may select, provided that the total
number of articles or numbered paragraphs by which it is bound is not less than
10 articles or 45 numbered paragraphs.
2. The articles or paragraphs selected in accordance with sub-paragraphs b) and
c) of paragraph 1 of this article shall be notified to the Secretary General of
the Council of Europe at the time when the instrument of ratification or
approval of the Contracting Party concerned is deposited.
3. Any Contracting Party may, at a later date, declare by notification to the
Secretary General that it considers itself bound by any articles or any numbered
paragraphs of Part II of the Charter which it has not already accepted under the
terms of paragraph 1 of this article. Such undertakings subsequently given shall
be deemed to be an integral part of the ratification or approval, and shall have
the same effect as from the thirtieth day after the date of the notification.
4
The Secretary General shall communicate to all the signatory governments and to
the Director General of the International Labour Office any notification which
he shall have received pursuant to this part of the Charter.
5. Each Contracting Party shall maintain a system of labour inspection
appropriate to national conditions.
Part IV
Article 21
Reports concerning accepted provisions
The Contracting Parties shall send to the Secretary General of the Council of
Europe a report at two-yearly intervals, in a form to be determined by the
Committee of Ministers, concerning the application of such provisions of Part II
of the Charter as they have accepted.
Article 22
Reports concerning provisions which are not accepted
The Contracting Parties shall send to the Secretary General, at appropriate
intervals as requested by the Committee of Ministers, reports relating to the
provisions of Part II of the Charter which they did not accept at the time of
their ratification or approval or in a subsequent notification. The Committee of
Ministers shall determine from time to time in respect of which provisions such
reports shall be requested and the form of the reports to be provided.
Article 23
Communication of copies
1. Each Contracting Party shall communicate copies of its reports referred to in
Articles 21 and 22 to such of its national organisations as are members of the
international organisations of employers and trade unions to be invited under
Article 27, paragraph 2, to be represented at meetings of the Sub-committee of
the Governmental Social Committee.
2. The Contracting Parties shall forward to the Secretary General any comments
on the said reports received from these national organisations, if so requested
by them.
Article 24
Examination of the reports
The reports sent to the Secretary General in accordance with Articles 21 and 22
shall be examined by a Committee of Experts, who shall have also before them any
comments forwarded to the Secretary General in accordance with paragraph 2 of
Article 23.
Article 25
Committee of Experts
1. The Committee of Experts shall consist of not more than seven members
appointed by the Committee of Ministers from a list of independent experts of
the highest integrity and of recognised competence in international social
questions, nominated by the Contracting Parties.
2. The members of the committee shall be appointed for a period of six years.
They may be reappointed. However, of the members first appointed, the terms of
office of two members shall expire at the end of four years.
3. The members whose terms of office are to expire at the end of the initial
period of four years shall be chosen by lot by the Committee of Ministers
immediately after the first appointment has been made.
4. A member of the Committee of Experts appointed to replace a member whose term
of office has not expired shall hold office for the remainder of his
predecessor's term.
Article 26
Participation of the International Labour Organisation
The International Labour Organisation shall be invited to nominate a
representative to participate in a consultative capacity in the deliberations of
the Committee of Experts.
Article 27
Sub-committee of the Governmental Social Committee
1, The reports of the Contracting Parties and the conclusions of the Committee
of Experts shall be submitted for examination to a sub-committee of the
Governmental Social Committee of the Council of Europe.
2. The sub-committee shall be composed of one representative of each of the
Contracting Parties. It shall invite no more than two international
organisations of employers and no more than two international trade union
organisations as it may designate to be represented as observers in a
consultative capacity at its meetings. Moreover, it may consult no more than two
representatives of international non-governmental organisations having
consultative status with the Council of Europe, in respect of questions with
which the organisations are particulary qualified to deal, such as social
welfare, and the economic and social protection of the family.
3. The sub-committee shall present to the Committee of Ministers a report
containing its conclusions and append the report of the Committee of Experts.
Article 28
Consultative Assembly
The Secretary General of the Council of Europe shall transmit to the
Consultative Assembly the conclusions of the Committee of Experts. The
Consultative Assembly shall communicate its views on these conclusions to the
Committee of Ministers.
Article 29
Committee of Ministers
By a majority of two-thirds of the members entitled to sit on the Committee, the
Committee of Ministers may, on the basis of the report of the sub-committee, and
after consultation with the Consultative Assembly, make to each Contracting
Party any necessary recommendations.
Part V
Article 30
Derogations in time of war or public emergency
1. In time of war or other public emergency threatening the life of the nation
any Contracting Party may take measures derogating from its obligations under
this Charter to the extent strictly required by the exigencies of the situation,
provided that such measures are not inconsistent with its other obligations
under international law.
2. Any Contracting Party which has availed itself of this right of derogation
shall, within a reasonable lapse of time, keep the Secretary General of the
Council of Europe fully informed of the measures taken and of the reasons
therefor. It shall likewise inform the Secretary General when such measures have
ceased to operate and the provisions of the Charter which it has accepted are
again being fully executed.
3. The Secretary General shall in turn inform other Contracting Parties and the
Director General of the International Labour Office of all communications
received in accordance with paragraph 2 of this article.
Article 31
Restrictions
1. The rights and principles set forth in Part I when effectively realised, and
their effective exercise as provided for in Part II, shall not be subject to any
restrictions or limitations not specified in those parts, except such as are
prescribed by law and are necessary in a democratic society for the protection
of the rights and freedoms of others or for the protection of public interest,
national security, public health, or morals.
2. The restrictions permitted under this Charter to the rights and obligations
set forth herein shall not be applied for any purpose other than that for which
they have been prescribed.
Article 32
Relations between the Charter and domestic law or international agreements
The provisions of this Charter shall not prejudice the provisions of domestic
law or of any bilateral or multilateral treaties, conventions or agreements
which are already in force, or may come into force, under which more favourable
treatment would be accorded to the persons protected.
Article 33
Implementation by collective agreements
1. In member States where the provisions of paragraphs 1, 2, 3, 4 and 5 of
Article 2, paragraph 4, 6 and 7 of Article 7 and paragraph 1, 2, 3 and 4 of
Article 10 of Part II of this Charter are matters normally left to agreements
between employers or employers' organisations and workers' organisations, or are
normally carried out otherwise than by law, the undertakings of those paragraphs
may be given and compliance with them shall be treated as effective if their
provisions are applied through such agreements or other means to the great
majority of the workers concerned.
2. In member States where these provisions are normally the subject of
legislation, the undertakings concerned may likewise be given, and compliance
with them shall be regarded as effective if the provisions are applied by law to
the great majority of the workers concerned.
Article 34
Territorial application
1. This Charter shall apply to the metropolitan territory of each Contracting
Party. Each signatory government may, at the time of signature or of the deposit
of its instrument of ratification or approval, specify, by declaration addressed
to the Secretary General of the Council of Europe, the territory which shall be
considered to be its metropolitan territory for this purpose.
2. Any Contracting Party may, at the time of ratification or approval of this
Charter or at any time thereafter, declare by notification addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, that the Charter shall extend in
whole or in part to a nonmetropolitan territory or territories specified in the
said declaration for whose international relations it is responsible or for
which it assumes international responsibility. It shall specify in the
declaration the articles or paragraphs of Part II of the Charter which it
accepts as binding in respect of the territories named in the declaration.
3. The Charter shall extend to the territory or territories named in the
aforesaid declaration as from the thirtieth day after the date on which the
Secretary General shall have received notification of such declaration.
4. Any Contracting Party may declare at a later date, by notification addressed
to the Secretary General of the Council of Europe, that, in respect of one or
more of the territories to which the Charter has been extended in accordance
with paragraph 2 of this article, it accepts as binding any articles or any
numbered paragraphs which it has not already accepted in respect of that
territory or territories. Such undertakings subsequently given shall be deemed
to be an integral part of the original declaration in respect of the territory
concerned, and shall have the same effect as from the thirtieth day after the
date of the notification.
5. The Secretary General shall communicate to the other signatory governments
and to the Director General of the International Labour Office any notification
transmitted to him in accordance with this article.
Article 35
Signature, ratification and entry into force
1. This Charter shall be open for signature by the members of the Council of
Europe. It shall be ratified or approved. Instruments of ratifications or
approval shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.
2. This Charter shall come into force as from the thirtieth day after the date
of deposit of the fifth instrument of ratification or approval.
3. In respect of any signatory government ratifying subsequently, the Charter
shall come into force as from the thirtieth day after the date of deposit of its
instrument of ratification or approval.
4. The Secretary General shall notify all the members of the Council of Europe
and the Director General of the International Labour Office of the entry into
force of the Charter, the names of the Contracting Parties which have ratified
or approved it and the subsequent deposit of any instruments of ratification or
approval.
Article 36
Amendments
Any member of the Council of Europe may propose amendments to this Charter in a
communication addressed to the Secretary General of the Council of Europe. The
Secretary General shall transmit to the other members of the Council of Europe
any amendments so proposed, which shall then be considered by the Committee of
Ministers and submitted to the Consultative Assembly for opinion. Any amendments
approved by the Committee of Ministers shall enter into force as from the
thirtieth day after all the Contracting Parties have informed the Secretary
General of their acceptance. The Secretary General shall notify all the members
of the Council of Europe and the Director General of the International Labour
Office of the entry into force of such amendments.
Article 37
Denunciation
1. Any Contracting Party may denounce this Charter only at the end of a period
of five years from the date on which the Charter entered into force for it, or
at the end of any successive period of two years, and, in each case, after
giving six months notice to the Secretary General of the Council of Europe who
shall inform the other Parties and the Director General of the International
Labour Office accordingly. Such denunciation shall not affect the validity of
the Charter in respect of the other Contracting Parties provided that at all
times there are not less than five such Contracting Parties.
2. Any Contracting Party may, in accordance with the provisions set out in the
preceding paragraph, denounce any article or paragraph of Part II of the Charter
accepted by it provided that the number of articles or paragraphs by which this
Contracting Party is bound shall never be less than 10 in the former case and 45
in the latter and that this number of articles or paragraphs shall continue to
include the articles selected by the Contracting Party among those to which
special reference is made in Article 20, paragraph 1, sub-paragraph b).
3. Any Contracting Party may denounce the present Charter or any of the articles
or paragraphs of Part II of the Charter, under the conditions specified in
paragraph 1 of this article in respect of any territory to which the said
Charter is applicable by virtue of a declaration made in accordance with
paragraph 2 of Article 34.
Article 38
Appendix
The appendix to this Charter shall form an integral part of it.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Charter.
Done at Turin, this 18th day of October 1961, in English and French, both texts
being equally authoritative, in a single copy which shall be deposited within
the archives of the Council of Europe. The Secretary General shall transmit
certified copies to each of the Signatories.
APPENDIX TO THE SOCIAL CHARTER
Scope of the Social Charter in terms of persons protected
1. Without prejudice to Article 12, paragraph 4, and Article 13, paragraph 4,
the persons covered by Articles 1 to 17 include foreigners only insofar as they
are nationals of other Contracting Parties lawfully resident or working
regularly within the territory of the Contracting Party concerned, subject to
the understanding that these articles are to be interpreted in the light of the
provisions of Articles 18 and 19.
This interpretation would not prejudice the extension of similar facilities to
other persons by any of the Contracting Parties.
2. Each Contracting Party will grant to refugees as defined in the Convention
relating to the Status of Refugees, signed at Geneva on 28th July 1951, and
lawfully staying in its territory, treatment as favourable as possible, and in
any case not less favourable than under the obligations accepted by the
Contracting Party under the said Convention and under any other existing
international instruments applicable to those refugees.
Part I, paragraph 18, and Part II, Article 18, paragraph 1
It is understood that these provisions are not concerned with the question of
entry into the territories of the Contracting Parties and do not prejudice the
provisions of the European Convention on Establishment, signed at Paris on 13th
December 1955.
Part II
Article 1, paragraph 2
This provision shall not be interpreted as prohibiting or authorising any union
security clause or practice.
Article 4, paragraph 4
This provision shall be so understood as not to prohibit immediate dismissal for
any serious offence.
Article 4, paragraph 5
It is understood that a Contracting Party may give the undertaking required in
this paragraph if the great majority of workers are not permitted to suffer
deductions from wages either by law or through collective agreements or
arbitration awards, the exceptions being those persons not so covered.
Article 6, paragraph 4
It is understood that each Contracting Party may, insofar as it is concerned,
regulate the exercise of the right to strike by law, provided that any further
restriction that this might place on the right can be justified under the terms
of Article 31.
Article 7, paragraph 8
It is understood that a Contracting Party may give the undertaking required in
this paragraph if it fulfils the spirit of the undertaking by providing by law
that the great majority of persons under 18 years of age shall not be employed
in night work.
Article 12, paragraph 4
The words "and subject to the conditions laid down in such agreements" in the
introduction to this paragraph are taken to imply inter alia that with regard to
benefits which are available independently of any insurance contribution a
Contracting Party may require the completion of a prescribed period of residence
before granting such benefits to nationals of other Contracting Parties.
Article 13, paragraph 4
Governments not Parties to the European Convention on Social and Medical
Assistance may ratify the Social Charter in respect of this paragraph provided
that they grant to nationals of other Contracting Parties a treatment which is
in conformity with the provisions of the said Convention.
Article 19, paragraph 6
For the purpose of this provision, the term "family of a foreign worker" is
understood to mean at least his wife and dependent children under the age of 21
years.
Part III
It is understood that the Charter contains legal obligations of an international
character, the application of which is submitted solely to the supervision
provided for in Part IV thereof.
Article 20, paragraph 1
It is understood that the "numbered paragraphs" may include articles consisting
of only one paragraph.
Part V
Article 30
The term "in time of war or other public emergency" shall be so understood as to
cover also the threat of war.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 listopada 1998 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej Karty Społecznej,
sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 68)
1. Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 35 ustęp 1
Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961
r., został złożony Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dnia 25 czerwca 1997 r.
dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej Karty, zmienionej
Protokołem zmieniającym Europejską Kartę Społeczną, sporządzonym w Turynie dnia
21 października 1991 r.
Jednocześnie zgodnie z artykułem 20 wymienionej Karty złożone zostało
oświadczenie z wyszczególnieniem postanowień Karty, którymi Rzeczpospolita
Polska uważa się za związaną. Wspomniany wykaz postanowień zawarty jest w
załączonym dokumencie ratyfikacyjnym.
Zgodnie z artykułem 35 ustęp 3 wymieniona Karta weszła w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 25 lipca 1997 r.
Oświadczenie rządowe w sprawie wejścia w życie Protokołu zmieniającego
Europejską Kartę Społeczną zostanie ogłoszone z chwilą, gdy nabierze on mocy
obowiązującej.
2. Zgodnie z artykułem 35 ustęp 2 Karty weszła ona w życie dnia 26 lutego 1965
r.
Następujące Państwa stały się stronami Europejskiej Karty Społecznej w podanych
niżej datach:
Austria, dnia 28 listopada 1969 r.
Belgia, dnia 15 listopada 1990 r.
Cypr, dnia 6 kwietnia 1968 r.
Dania, dnia 2 kwietnia 1965 r.
Finlandia, dnia 29 maja 1991 r.
Francja, dnia 8 kwietnia 1973 r.
Grecja, dnia 6 lipca 1984 r.
Hiszpania, dnia 5 czerwca 1980 r.
Irlandia, dnia 26 lutego 1965 r.
Islandia, dnia 14 lutego 1976 r.
Luksemburg, dnia 9 listopada 1991 r.
Malta, dnia 3 listopada 1988 r.
Niderlandy, dnia 22 maja 1980 r.
Niemcy, dnia 26 lutego 1965 r.
Norwegia, dnia 26 lutego 1965 r.
Portugalia, dnia 30 października 1991 r.
Słowacja, dnia 21 lipca 1998 r.
Szwecja, dnia 26 lutego 1965 r.
Turcja, dnia 24 grudnia 1989 r.
Włochy, dnia 21 listopada 1965 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, dnia 26 lutego
1965 r.
3. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że wymienione poniżej Państwa przy
składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów zatwierdzenia albo w
terminach późniejszych złożyły podane niżej oświadczenia i zastrzeżenie:
AUSTRIA
Oświadczenie
Republika Austrii oświadcza, zgodnie z artykułem 20 ustęp 2, że uważa się za
związaną następującymi artykułami i ustępami Europejskiej Karty społecznej:
artykuł 1,
artykuł 5,
artykuł 12,
artykuł 13,
artykuł 16,
ponadto:
artykuł 2 ustępy 2, 3, 4 i 5,
artykuł 3 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 4 ustępy 1, 2, 3 i 5,
artykuł 6 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 7 ustępy 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9 i 10,
artykuł 8 ustępy 1, 2, 3 i 4,
artykuł 9,
artykuł 10 ustępy 1, 2, 3 i 4,
artykuł 11 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 14 ustępy 1 i 2,
artykuł 15 ustępy 1 i 2,
artykuł 17,
artykuł 18 ustępy 1, 2 i 4
artykuł 19 ustępy 1, 2, 3, 5, 6 i 9,
BELGIA
Oświadczenie
Rząd Belgijski oświadcza, że przyjmuje całość zobowiązań, wypływających z Karty.
CYPR
Oświadczenia:
Republika Cypru zobowiązuje się przestrzegać i wiernie wykonywać postanowienia
zamieszczone w części I Europejskiej Karty Społecznej, jak również zgodnie z
postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b) i (c) zobowiązania zawarte w
następujących artykułach części II Karty:
a) zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 12 i 19;
b) zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (c):
artykuły 3, 9, 11, 14 i 15.
W myśl oświadczenia otrzymanego przez Sekretariat Generalny dnia 25 października
1988 r. Rząd Republiki Cypru uważa się za związany następującymi numerowanymi
ustępami części II Karty, zgodnie z artykułem 20 ustęp 3:
artykuł 2 ustęp 3: płatny coroczny urlop;
artykuł 2 ustęp 5: wypoczynek tygodniowy;
artykuł 7 ustęp 7: płatny coroczny urlop dla pracowników mających mniej niż 18
lat;
artykuł 7 ustęp 8: praca nocna pracowników mających mniej niż 18 lat;
artykuł 8 ustęp 2: nielegalność wypowiedzenia pracy kobiecie w okresie jej
nieobecności z powodu urlopu macierzyńskiego.
W myśl oświadczenia otrzymanego przez Sekretariat Generalny dnia 12 lutego 1992
r. Rząd Republiki Cypru uważa się za związany następującymi numerowanymi
ustępami części II Karty, zgodnie z artykułem 20 ustęp 3:
artykuł 2 ustęp 1: rozsądny dzienny i tygodniowy wymiar czasu pracy;
artykuł 7 ustęp 1: minimalny wiek dostępu do zatrudnienia;
artykuł 7 ustęp 3: zabezpieczenie pełnego korzystania z obowiązkowego nauczania;
artykuł 8 ustęp 1: urlop macierzyński.
DANIA
Oświadczenie
Królestwo Danii uważa się za związane następującymi artykułami i ustępami:
a) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 12, 13 i 16;
b) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (c):
artykuł 2 ustępy 2, 3 i 5,
artykuł 3,
artykuł 4 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 8 ustęp 1,
artykuł 9,
artykuł 10,
artykuł 11,
artykuł 14,
artykuł 15,
artykuł 17,
artykuł 18.
Zgodnie z artykułem 34 Karty oświadcza się, że terytorium metropolitarne Danii,
do którego stosować się będą postanowienia Karty, stanowi terytorium Królestwa
Danii, z wyjątkiem Wysp Owczych i Grenlandii.
FINLANDIA
Oświadczenie
Rząd Finlandii uważa się za związany następującymi artykułami i numerowanymi
ustępami części II Karty:
artykuły 1 i 2;
artykuł 3 ustęp 3;
artykuł 4 ustępy 2, 3 i 5;
artykuły 5 i 6;
artykuł 7 ustępy 1, 2, 3, 4, 5, 7, 8 i 10;
artykuł 8 ustęp 2;
artykuły od 9 do 18;
oraz
artykuł 19 ustępy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9.
FRANCJA
Oświadczenie
I. Zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b) i (c).
Lista artykułów, co do których Francja może przyjąć całość zobowiązań
przewidzianych w każdym z numerowanych ustępów:
- prawo do pracy (artykuł 1),
- prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (artykuł 3),
- prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia (artykuł 4),
- prawo do organizowania się (artykuł 5),
- prawo do rokowań zbiorowych (artykuł 6),
- prawo dzieci i młodocianych do ochrony (artykuł 7),
- prawo pracownic do ochrony (artykuł 8),
- prawo do poradnictwa zawodowego (artykuł 9),
- prawo do szkolenia zawodowego (artykuł 10),
- prawo do ochrony zdrowia (artykuł 11),
- prawo do zabezpieczenia społecznego (artykuł 12),
- prawo do korzystania ze służb opieki społecznej (artykuł 14),
- prawo osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia zawodowego,
rehabilitacji i readaptacji zawodowej i społecznej (artykuł 15),
- prawo rodziny do ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej (artykuł 16),
- prawo matek i dzieci do ochrony społecznej i ekonomicznej (artykuł 17),
- prawo do prowadzenia działalności zarobkowej na terytoriach innych
Umawiających się Stron (artykuł 18),
- prawo pracowników migrujących i ich rodzin do ochrony i pomocy (artykuł 19).
Lista artykułów, co do których Francja przyjmuje zobowiązania przewidziane w
poniższych numerowanych ustępach:
artykuł 2 ustępy 1, 2, 3 i 5;
artykuł 13 ustępy 1, 3 i 4.
II. Oświadczenie dotyczące interpretacji artykułu 12 ustęp 4 (a):
artykuł 12 ustęp 4 (a) dotyczy równości traktowania w zakresie zabezpieczenia
społecznego między obywatelami innych Umawiających się Stron a obywatelami
własnymi.
Zasiłek macierzyński, przewidziany w artykule L 519 Francuskiego Kodeksu
Zabezpieczenia Społecznego nie mógłby obecnie, z uwagi na charakter tego
świadczenia, wejść w zakres stosowania artykułu 12 ustęp 4 (a).
Zasiłek ten nie jest przeznaczony, inaczej niż świadczenia rodzinne, dla
zapewnienia utrzymania dzieci. Zasiłek macierzyński został wprowadzony przede
wszystkim z przyczyn demograficznych, w szczególnym celu zachęcenia do
zwiększenia liczby urodzin we Francji dzieci francuskich; ma więc charakter
ściśle krajowy i terytorialny.
Jednakże krajowy charakter tego zasiłku poddany został krytyce przez organy
międzynarodowe, które uważają, że zasiłek macierzyński powinien zostać
rozszerzony na wszystkich ubezpieczonych, zamieszkujących na terytorium
francuskim. Z tego względu Rząd Francuski zdecydował ostatnio o rozpoczęciu
badań na temat możliwości spełnienia sugestii tych organów.
Rząd Francuski wnosi, aby obecnie wzięte zostały formalnie pod rozwagę jego
intencje, wskazując jednocześnie, że badania te będą wymagały dość długiego
czasu z powodu niezbędnej procedury, która przewiduje przeprowadzenie
konsultacji nie tylko z różnymi zainteresowanymi departamentami ministerialnymi,
ale również ze stowarzyszeniami rodzin, z organizacjami pracodawców i związkami
zawodowymi.
GRECJA
Oświadczenie
Grecja nie uważa się za związaną artykułami 5 i 6 części II Karty [artykuł 20
ustęp 1 (b)].
HISZPANIA
Oświadczenia:
1. Hiszpania oświadcza, że będzie interpretować i stosować artykuły 5 i 6
Europejskiej Karty Społecznej łącznie z artykułem 31 i Załącznikiem do Karty w
taki sposób, by ich postanowienia były zgodne z postanowieniami zawartymi w
artykułach 28, 37, 103.3 i 127 Konstytucji Hiszpańskiej.
2. Hiszpania nie przyjmuje artykułu 8 ustęp 4 (b).
IRLANDIA
Oświadczenie
Rząd Irlandii niniejszym potwierdza i ratyfikuje Kartę oraz zobowiązuje się
wiernie wypełniać i wykonywać zobowiązania zawarte w częściach I, III, IV i V
Karty, jak i zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b) i (c)
zobowiązania zawarte w następujących artykułach i ustępach części II Karty:
zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 13, 16 i 19,
zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (c):
artykuł 2,
artykuł 3,
artykuł 4 ustępy 1, 2, 4 i 5,
artykuł 7 ustępy 2, 3, 4, 5, 6, 8 i 10,
artykuł 8 ustępy 1 i 4,
artykuł 9,
artykuł 10,
artykuł 11 ustęp 3,
artykuł 12 ustępy 1, 3 i 4,
artykuły 14, 15, 17 i 18.
ISLANDIA
Oświadczenie
Zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 2 Islandia uważa się za związaną
następującymi artykułami i ustępami Karty:
artykuły 1, 3, 4, 5, 6, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 i 18
oraz
artykuł 2 ustępy 1, 3 i 5.
LUKSEMBURG
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 20 Karty Wielkie Księstwo Luksemburg uważa się za związane
następującymi postanowieniami wymienionej Karty:
artykuły 1, 2, 3, 4 ustępy 1, 2, 3 i 5,
artykuły 5 i 6 ustępy 1, 2 i 3,
artykuły 7 i 8 ustępy 1, 2 i 3,
artykuły 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 i 19.
MALTA
Oświadczenie
Rząd Republiki Malty zobowiązuje się:
I. uznać, zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (a), część I Karty za deklarację
określającą cele, do których dążyć będzie przy pomocy wszelkich stosowanych
środków, zgodnie z ustępem wprowadzającym wymienioną część, oraz
II. uznać się, zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b) Karty, za związany artykułami
1, 5, 6, 13 i 16 części II Karty i zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 artykułem 20
ustęp 1 (c) następującymi artykułami i ustępami tej samej części:
artykuły 3, 4, 7, 9, 11, 14, 15 i 17,
artykuł 2 ustępy 1, 2, 3 i 5,
artykuł 8 ustępy 1, 2 i 4,
artykuł 10 ustępy 1, 2, 3 i 4 (a) i (d),
artykuł 12 ustępy 1 i 3,
oraz
artykuł 18 ustęp 4.
NIDERLANDY
Oświadczenia:
Jeżeli chodzi o Królestwo w Europie, Królestwo Niderlandów uważa się za związane
artykułami 1, 2, 3, 4 i 5, artykułem 6 ustępy 1, 2 i 3; artykułem 6 ustęp 4 (z
wyjątkiem urzędników cywilnych) i artykułami 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15,
16, 17, 18 i artykułem 19 ustępy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 9.
Jeżeli chodzi o Antyle Niderlandzkie, Królestwo Niderlandów uważa się za
związane artykułami 1 i 5, artykułem 6 (z wyjątkiem urzędników cywilnych) i
artykułem 16.
W myśl deklaracji otrzymanej przez Sekretariat Generalny dnia 8 lutego 1983 r.
Królestwo Niderlandów uważać się będzie za związane, jeżeli chodzi o Królestwo w
Europie, artykułem 19 ustępy 8 i 10 Karty, począwszy od dnia wejścia w życie - w
odniesieniu do Królestwa (Królestwa w Europie) - Europejskiej konwencji
dotyczącej statusu prawnego pracowników migrujących, zawartej w Strasburgu dnia
24 listopada 1977 r.
W deklaracji otrzymanej przez Sekretariat Generalny dnia 3 stycznia 1986 r.
Królestwo Niderlandów stwierdziło, że Wyspa Aruba, która obecnie w dalszym ciągu
stanowi część Antyli Niderlandzkich, uzyska autonomię wewnętrzną jako kraj, w
ramach Królestwa Niderlandów, od dnia 1 stycznia 1986 r. W konsekwencji,
począwszy od tej daty Królestwa nie będą w dalszym ciągu tworzyć dwa kraje, to
jest Niderlandy (Królestwo w Europie) i Antyle Niderlandzkie (usytuowane w
rejonie Karaibów), ale będą tworzyć trzy kraje, to jest dwa kraje wymienione
wyżej oraz kraj Aruba.
Ponieważ zmiany następujące dnia 1 stycznia 1986 r. dotyczą jedynie zmiany w
wewnętrznych stosunkach konstytucyjnych Królestwa Niderlandów i ponieważ
Królestwo jako takie pozostaje podmiotem prawa międzynarodowego, z którym
zawierane są umowy, wymienione zmiany nie będą miały konsekwencji w zakresie
prawa międzynarodowego, jeżeli chodzi o umowy zawarte przez Królestwo i które
już są stosowane do Antyli Niderlandzkich, w tym Aruby. Umowy te pozostaną w
mocy w odniesieniu do Aruby w jej nowym statusie kraju w ramach Królestwa.
Dlatego też, jeżeli chodzi o Królestwo Niderlandów, umowy te będą miały
zastosowanie, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r. do Antyli Niderlandzkich (bez
Aruby) i do Aruby.
W konsekwencji, jeżeli chodzi o Królestwo Niderlandów, umowy, o których mowa
poniżej, których Królestwo Niderlandów jest stroną i które mają zastosowanie do
Antyli Niderlandzkich, stosowane będą, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r., do
Antyli Niderlandzkich i do Aruby.
Lista umów, o których mowa w oświadczeniu:
..........
35 Europejska Karta Społeczna (1961)
..........
NIEMCY
Oświadczenie
Republika Federalna Niemiec uważa się za związaną następującymi artykułami i
ustępami:
a) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 12, 13, 16 i 19;
b) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (c):
artykuł 1,
artykuł 2,
artykuł 3,
artykuł 4 ustępy 1, 2, 3 i 5,
artykuł 7 ustępy 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10,
artykuł 8 ustępy 1 i 3,
artykuł 9,
artykuł 10 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 11,
artykuł 14,
artykuł 15,
artykuł 17,
artykuł 18.
NORWEGIA
Oświadczenie
Po rozpatrzeniu Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18
października 1961 r., niniejszym zatwierdzamy, ratyfikujemy i potwierdzamy
wymienioną Kartę Społeczną oraz zobowiązujemy się wypełniać zobowiązania
wymienione w częściach I, III, IV i V Karty, jak i zgodnie z postanowieniami
artykułu 20 ustęp 1 (b) i (c) zobowiązania zawarte w następujących artykułach i
ustępach części II Karty:
zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 12, 13 i 16;
jeżeli chodzi o artykuł 12, to zawarte w nim zobowiązanie przyjęte jest z
zastrzeżeniem, że na mocy ustępu 4 tego artykułu Norwegia będzie uprawniona do
zamieszczania w umowach dwustronnych i wielostronnych, o których mowa w
wymienionym artykule, warunku, że aby skorzystać z równości traktowania,
marynarze obcokrajowcy muszą mieć miejsce zamieszkania w kraju przynależności
statku;
zgodnie z postanowieniem artykułu 20 ustęp 1 (c):
artykuł 2,
artykuł 3,
artykuł 4,
artykuł 7 ustępy 2, 3, 5, 6, 7, 8 i 10,
artykuł 9,
artykuł 10,
artykuł 11,
artykuł 14,
artykuł 15,
artykuł 17,
artykuł 19 ustępy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9 i 10.
Zgodnie z artykułem 34 Karty oświadczamy ponadto, że terytorium metropolitalnym
Norwegii, którego dotyczą postanowienia Karty, jest terytorium Królestwa
Norwegii, z wyjątkiem Svalbard (Spitzbergen) i Jan Mayen. Karta nie ma
zastosowania do terytoriów zależnych od Norwegii.
PORTUGALIA
Oświadczenia i zastrzeżenie
Zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (a) Portugalia zobowiązuje się uważać część I
Karty za oświadczenie określające cele, do osiągnięcia których dążyć będzie za
pomocą wszelkich stosownych środków, w myśl postanowień ustępu wprowadzającego
tę część;
Zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b) Portugalia uważa się za związaną artykułami
1, 5, 6, 12, 13, 16 i 19 części II.
Zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 artykułem 20 ustęp 1 (c) Portugalia uważa się za
związaną pozostałymi artykułami części II.
Zobowiązania wypływające z artykułu 6 ustęp 4 nie naruszają w żaden sposób
zakazu lokautu, o którym mowa w artykule 57 ustęp 3 Konstytucji Republiki
Portugalskiej.
SŁOWACJA
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 20 ustęp 2 Europejskiej Karty Społecznej Republika Słowacka
uważa się za związaną następującymi postanowieniami Karty:
artykuł 1. Prawo do pracy (ustępy 1-4),
artykuł 2. Prawo do odpowiednich warunków pracy (ustępy 1-5),
artykuł 3. Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (ustępy 1-3),
artykuł 4. Prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia (ustępy 1-5),
artykuł 5. Prawo do organizowania się,
artykuł 6. Prawo do rokowań zbiorowych (ustępy 1-4),
artykuł 7. Prawo dzieci i młodocianych do ochrony (ustępy 1-10),
artykuł 8. Prawo pracownic do ochrony (ustępy 1-4),
artykuł 9. Prawo do poradnictwa zawodowego,
artykuł 10. Prawo do szkolenia zawodowego (ustępy 1-4),
artykuł 11. Prawo do ochrony zdrowia (ustępy 1-3),
artykuł 12. Prawo do zabezpieczenia społecznego (ustępy 1-4),
artykuł 13. Prawo do pomocy społecznej i medycznej (ustępy 1-3),
artykuł 14. Prawo do korzystania ze służb opieki społecznej (ustępy 1 i 2),
artykuł 15. Prawo osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia
zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej (ustępy 1 i
2),
artykuł 16. Prawo rodziny do ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej,
artykuł 17. Prawo matek i dzieci do ochrony społecznej i ekonomicznej,
artykuł 18. Prawo do prowadzenia działalności zarobkowej na terytoriach innych
Umawiających się Stron (ustępy 1, 2 i 4).
SZWECJA
Oświadczenie
Powołując się na artykuł 20 ustęp 2 Europejskiej Karty Społecznej, sporządzonej
w Turynie dnia 18 października 1961 r., Rząd Szwedzki ma zaszczyt poinformować,
że uważa się za związany wymienionymi poniżej artykułami i ustępami Karty:
zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 5, 6, 13 i 16,
zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 artykułu 20 ustęp 1 (c)
następującymi artykułami i ustępami:
artykuł 2 ustęp 3 i 5,
artykuł 3,
artykuł 4 ustępy 1, 3 i 4,
artykuł 7 ustępy 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9 i 10,
artykuł 8 ustępy 1 i 3,
artykuł 9,
artykuł 10,
artykuł 11,
artykuł 12 ustępy 1, 2 i 3,
artykuł 14,
artykuł 15,
artykuł 17,
artykuł 18,
artykuł 19 ustępy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10.
TURCJA
Oświadczenie
Republika Turcji oświadcza, zgodnie z artykułem 20 ustęp 2, że uważa się za
związaną następującymi artykułami i ustępami Europejskiej Karty Społecznej:
a) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (b):
artykuły 1, 12, 13, 16 i 19;
b) zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 (c):
artykuł 4 ustępy 3 i 5,
artykuł 7 ustępy 3, 4, 5, 6, 8 i 9,
artykuły 9, 10, 11, 14, 17 i 18 ze wszystkimi ich ustępami.
WŁOCHY
Oświadczenie
Rząd włoski przyjmuje całość zobowiązań wypływających z Karty.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenia:
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
rozpatrzywszy Europejską Kartę Społeczną, niniejszym potwierdza ją i ratyfikuje
oraz zobowiązuje się wiernie przestrzegać i wykonywać zobowiązania zawarte w
częściach I, III, IV i V Karty oraz
zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (b) i (c) zobowiązania zawarte w
następujących artykułach i ustępach części II Karty:
artykuły 1, 5, 6, 13, 16 i 19;
zgodnie z postanowieniami artykułu 20 ustęp 1 (c):
artykuł 2 ustępy 2, 3, 4 i 5,
artykuł 3,
artykuł 4 ustępy 1, 2, 4 i 5,
artykuł 7 ustępy 2, 3, 5, 6, 8, 9 i 10,
artykuł 8 ustępy 1 i 4,
artykuły 9, 10 i 11,
artykuł 12 ustęp 1,
artykuły 14, 15, 17 i 18.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 34 ustęp 2 Karty Rząd Brytyjski oświadcza, że
Karta będzie miała zastosowanie do Wyspy Man.
Artykuły i ustępy części II Karty, które Zjednoczone Królestwo przyjęło jako
wiążące w stosunku do Wyspy Man, są tymi samymi, które zostały przyjęte jako
wiążące dla Zjednoczonego Królestwa.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty
ratyfikacyjne lub dokumenty zatwierdzenia wyżej wymienionej Karty, można uzyskać
w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 17 lutego 1999 r.
o ratyfikacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Waszyngtonie dnia
4 kwietnia 1949 r.
(Dz. U. Nr 13, poz. 111)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Waszyngtonie dnia 4
kwietnia 1949 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 stycznia 1999 r.
o ratyfikacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych, przyjętego przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 10 września 1996 r.
(Dz. U. Nr 15, poz. 136)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych, przyjętego przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 10 września 1996 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 stycznia 1999 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie
utrzymania drogowych granicznych obiektów mostowych i wspólnych odcinków dróg na
polsko-czeskiej granicy państwowej.
(Dz. U. Nr 15, poz. 137)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie
utrzymania drogowych granicznych obiektów mostowych i wspólnych odcinków dróg na
polsko-czeskiej granicy państwowej, podpisanej w Warszawie dnia 9 marca 1998 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 16 lutego 1999 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie zajęć, których wykonywanie jest zabronione
osobom dotkniętym chorobami wenerycznymi.
(Dz. U. Nr 21, poz. 195)
Na podstawie art. 3 ust. 2 dekretu z dnia 16 kwietnia 1946 r. o zwalczaniu
chorób wenerycznych (Dz. U. z 1949 r. Nr 51, poz. 394) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Uchyla się rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29
sierpnia 1958 r. w sprawie zajęć, których wykonywanie jest zabronione osobom
dotkniętym chorobami wenerycznymi (Dz. U. Nr 56, poz. 276 i z 1990 r. Nr 6, poz.
40).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości
hotelowych,
sporządzona w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 197)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 grudnia 1962 r. została sporządzona w Paryżu Konwencja o
odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości
hotelowych w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości
hotelowych
Sygnatariusze - rządy państw członkowskich Rady Europy,
uznając, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków, w
szczególności przez przyjęcie wspólnych zasad prawnych;
uważając za celowe zharmonizowanie niektórych zasad dotyczących
odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości
hotelowych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do przystosowania swego prawa
wewnętrznego - najpóźniej w ciągu dwunastu miesięcy od chwili, gdy niniejsza
konwencja wejdzie w życie w stosunku do tej Strony - do zasad wymienionych w
załączniku do niniejszej konwencji, dotyczących odpowiedzialności osób
utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych.
2. Każda z Umawiających się Stron zachowuje jednak prawo rozszerzenia zakresu
odpowiedzialności osób utrzymujących hotele.
3. Każda z Umawiających się Stron dostarczy Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
teksty urzędowe swych aktów prawnych dotyczących spraw uregulowanych niniejszą
konwencją. Sekretarz Generalny przekaże pozostałym Stronom odpisy tych tekstów.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron ma prawo:
a) ustalić, niezależnie od postanowienia Artykułu 1 ustęp 3 załącznika, granicę
odpowiedzialności osoby utrzymującej hotel na poziomie równowartości co najmniej
100-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia hotelowego na jedną dobę;
b) ograniczyć dla każdej rzeczy, niezależnie od postanowienia Artykułu 1 ustęp 3
załącznika, odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel do sumy nie niższej od
równowartości 1 500 franków w złocie lub - w przypadku stosowania przepisu
ustępu poprzedniego - co najmniej 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia
hotelowego na jedną dobę;
c) stosować zasadę wyrażoną w artykule 1 ustęp 2 załącznika jedynie do rzeczy
znajdujących się w hotelu;
d) niezależnie od postanowień Artykułu 6 załącznika, zezwolić osobom
utrzymującym hotele, w przypadkach wymienionych w artykule 2 ustęp 1a) i
artykule 4 załącznika, na ograniczenie odpowiedzialności przez zawarcie
odrębnego porozumienia z gościem hotelowym, który je podpisuje, z wyjątkiem
przypadku, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa.
Porozumienie takie nie może zawierać innego zastrzeżenia. Odpowiedzialność osoby
utrzymującej hotel może być jednak ograniczona do kwoty niższej od tej, jaką
przewidują przepisy wprowadzone zgodnie z niniejszą konwencją;
e) niezależnie od postanowienia Artykułu 7 załącznika, stosować wymienione w nim
zasady do pojazdów i pozostawionych w nich rzeczy oraz do zwierząt żywych albo
regulować w inny sposób odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel w tym
zakresie.
Artykuł 3
1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do terytoriów metropolitalnych
Umawiających się Stron.
2. Każda z Umawiających się Stron może w czasie podpisywania lub składania
dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia do konwencji, albo później w
każdej innej chwili, złożyć oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego
Rady Europy, że niniejsza konwencja znajdzie zastosowanie do wymienionych w tym
oświadczeniu terytoriów, które Strona reprezentuje w stosunkach międzynarodowych
lub za które jest uprawniona zawierać umowy.
3. Oświadczenie złożone na podstawie poprzedniego ustępu może być wycofane
odnośnie do każdego terytorium wymienionego w oświadczeniu, na warunkach
określonych w artykule 6 niniejszej konwencji.
Artykuł 4
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla państw-członków Rady Europy.
Podlega ona ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacji lub przyjęcia
składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia
trzeciego dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.
3. W odniesieniu do każdego rządu-sygnatariusza, który dokona ratyfikacji lub
przyjęcia w dalszej kolejności, konwencja wchodzi w życie po upływie trzech
miesięcy od dnia złożenia dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.
Artykuł 5
1. Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo, które nie jest
członkiem Rady, do przystąpienia do niniejszej konwencji.
2. Przystąpienia dokonuje się przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady
dokumentu przystąpienia, który nabiera mocy po upływie trzech miesięcy od daty
jego złożenia.
Artykuł 6
1. Umawiająca się Strona nie może wypowiedzieć konwencji przed upływem pięciu
lat od chwili, gdy konwencja weszła w życie w stosunku do niej. Wypowiedzenia
dokonuje się przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady
Europy.
2. Wypowiedzenie nabiera mocy w stosunku do zainteresowanej Umawiającej się
Strony po upływie sześciu miesięcy od chwili otrzymania dokumentu przez
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 7
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadamia członków Rady Europy oraz rządy
państw, które przystąpiły do konwencji, o:
a) każdym fakcie podpisania oraz złożenia dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub
przystąpienia;
b) dacie wejścia w życie konwencji dla państw nowo przystępujących;
c) oświadczeniach otrzymanych stosownie do postanowień Artykułów 3 i 6.
Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który
zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy rządom państw-sygnatariuszy oraz państw
przystępujących do konwencji.
Załącznik
Artykuł 1
1. Osoby utrzymujące hotele są odpowiedzialne za uszkodzenie, zniszczenie lub
utratę rzeczy wniesionych do hotelu przez gościa hotelowego, który zatrzymuje
się w hotelu i dysponuje w nim pomieszczeniem.
2. Za rzeczy wniesione do hotelu uważa się:
a) rzeczy znajdujące się w hotelu w czasie, gdy gość hotelowy dysponuje
pomieszczeniem,
b) rzeczy znajdujące się poza hotelem, nad którymi osoba utrzymująca hotel lub
osoba, za którą jest ona odpowiedzialna, zapewnia nadzór w czasie, gdy gość
hotelowy dysponuje pomieszczeniem,
c) rzeczy, nad którymi osoba utrzymująca hotel lub osoba, za którą jest ona
odpowiedzialna, zapewnia nadzór w hotelu lub poza hotelem, w rozsądnym okresie
poprzedzającym i następującym po czasie, gdy gość dysponował pomieszczeniem.
3. Odpowiedzialność jest ograniczona do równowartości 3 000 franków w złocie.
4. Frank w złocie, o którym mowa w ustępie 3, oznacza jednostkę zawierającą
sześćdziesiąt pięć i pół miligrama złota próby 900/1000.
Artykuł 2
1. Odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel nie podlega ograniczeniu:
a) jeśli rzeczy zostały jej oddane na przechowanie,
b) jeśli odmówiła ona przyjęcia na przechowanie rzeczy, które zobowiązana jest
przyjąć.
2. Osoba utrzymująca hotel zobowiązana jest przyjąć na przechowanie papiery
wartościowe, gotówkę i cenne przedmioty. Może ona odmówić przyjęcia tych rzeczy
tylko wówczas, gdy zagrażają bezpieczeństwu albo gdy w stosunku do wielkości lub
standardu hotelu mają zbyt dużą wartość lub zajmują zbyt dużo miejsca.
3. Osoba utrzymująca hotel może wymagać, aby rzecz znajdowała się w zamkniętym
lub zapieczętowanym pojemniku.
Artykuł 3
Osoba utrzymująca hotel nie jest odpowiedzialna za uszkodzenie, zniszczenie lub
utratę rzeczy, które spowodowane zostały:
a) przez gościa hotelowego lub osoby, które mu towarzyszyły, były u niego
zatrudnione albo go odwiedzały,
b) wskutek siły wyższej,
c) ze względu na właściwości rzeczy.
Artykuł 4
Osoba utrzymująca hotel jest odpowiedzialna bez ograniczenia przewidzianego w
artykule 1 ustęp 3 niniejszego załącznika, jeśli uszkodzenie, zniszczenie lub
utrata rzeczy nastąpiły z jej winy umyślnej lub nieumyślnej albo z winy osób, za
które jest ona odpowiedzialna.
Artykuł 5
Z wyjątkiem przewidzianym w artykule 4 załącznika, gość hotelowy traci
uprawnienia przysługujące mu na podstawie niniejszych postanowień, jeżeli po
stwierdzeniu uszkodzenia, zniszczenia lub utraty rzeczy nie powiadomił o tym
osoby utrzymującej hotel bez nieuzasadnionej zwłoki.
Artykuł 6
Wszelkie ogłoszenie lub umowa wyłączające lub ograniczające z góry
odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel są nieważne i nie wywołują skutków
prawnych.
Artykuł 7
Postanowień niniejszego załącznika nie stosuje się do pojazdów i pozostawionych
w nich rzeczy ani do zwierząt żywych.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 lutego 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
CONVENTION
on the liability of hotel-keepers concerning the property of their guests
The signatory governments of the member States of the Council of Europe,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve closer unity
between its members, inter alia by the adoption of common rules in legal
matters;
Believing it expedient to harmonise certain rules relating to the liability of
hotel-keepers concerning the property of their guests,
Have agreed as follows:
Article 1
1. Each Contracting Party undertakes that, within twelve months of the date of
entry into force of the present Convention in respect of that Party, its
national law shall conform with the rules on the liability of hotel-keepers
concerning the property of their guests set out in the annex to this Convention.
2. Each Contracting Party shall nevertheless remain free to impose greater
liabilities on hotel-keepers.
3. Each Contracting Party shall transmit to the Secretary General of the Council
of Europe the official text of any legislation concerning the matters governed
by the Convention. The Secretary General shall transmit copies of the texts to
other Parties.
Article 2
Each Contracting Party retains the option:
a. notwithstanding the provisions of paragraph 3 of Article 1 of the annex, to
limit the liability of the hotel-keeper to at least 100 times the daily charge
for the room;
b. notwithstanding the provisions of paragraph 3 of Article 1 of the annex, to
limit the liability in respect of any one Article to an amount which is not less
than the equivalent of 1 500 gold francs or, where the preceding paragraph of
this Article applies, to a minimum of 50 times the daily charge for the room;
c. to adopt the rule laid down in paragraph 2 of Article 1 of the annex only in
respect of property which is at the hotel;
d. notwithstanding the provisions of Article 6 of the annex, to permit
hotel-keepers to reduce their liability, in cases to which paragraph 1.a of
Article 2 or Article 4 of the annex apply, not being cases where intent or fault
tantamount to intent is involved, by an agreement with the guest signed by him
and containing no other terms; the liability of the hotel-keeper may not,
however, be reduced to an amount which is less than that provided in the
relevant legislation enacted in pursuance of this Convention;
e. notwithstanding the provisions of Article 7 of the annex, to apply the rules
in the annex to vehicles, property left with them and live animals, or to
regulate the hotel-keeper's liability in this respects in any other way.
Article 3
1. This Convention shall apply to the metropolitan territories of the
Contracting Parties.
2. Any Contracting Party may, when signing this Convention or when depositing
its instrument of ratification, acceptance or accession, or at any later date,
declare by notification addressed to the Secretary General of the Council of
Europe, that this Convention shall apply to the territory or territories,
mentioned in the said declaration, for whose international relations it is
responsible or for which it is empowered to legislate.
3. Any declaration made in accordance with the preceding paragraph may, in
respect of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according
to the procedure laid down in Article 6 of this Convention.
Article 4
1. This Convention is open to signature by the members of the Council of Europe.
It shall be ratified or accepted. The instruments of ratification or acceptance
shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.
2. The Convention shall come into force three months after the date of the
deposit of the third instrument of ratification or acceptance.
3. In respect of a signatory government ratifying or accepting subsequently, the
Convention shall come into force three months after the date of the deposit of
its instrument of ratification or acceptance.
Article 5
1. The Committee of Ministers of the Council of Europe may invite any State not
a member of the Council to accede to this Convention.
2. Accession shall be by deposit with the Secretary General of the Council of an
instrument of accession which shall take effect three months after the date of
its deposit.
Article 6
1. A Contracting Party may not denounce this Convention within less than five
years from the date on which the Convention entered into force in respect of
that Party. Such denunciation shall be effected by notification addressed to the
Secretary General of the Council of Europe.
2. The denunciation shall take effect for the Contracting Party concerned six
months after the date on which it is received by the Secretary General of the
Council of Europe.
Article 7
The Secretary General of the Council of Europe shall notify members of the
Council and the government of any State which has acceded to this Convention of:
a. any signature and any deposit of an instrument of ratification, acceptance or
accession;
b. the date on which the Convention enters into force in respect of any State;
c. notifications which may be received in pursuance of the provisions of
Articles 3 and 6.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Paris, this 17th day of December 1962, in English and in French, both
texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited
in the archives of the Council of Europe. The Secretary General shall transmit
certified copies to each of the signatory and acceding governments.
Annex
Article 1
1. A hotel-keeper shall be liability for any damage to or destruction or loss of
property brought to the hotel by any guest who stays at the hotel and has
sleeping accommodation put at his disposal.
2. Any property
a. which is at the hotel during the time when the guest has the accommodation at
his disposal;
b. of which the hotel-keeper or a person for whom be is responsible takes charge
outside the hotel during the period for which the guest has the accommodation at
his disposal; or
c. of which the hotel-keeper or a person for whom he is responsible takes charge
whether at the hotel or outside it during a reasonable period preceding or
following the time when guest has the accommodation at his disposal;
shall be deemed to be property brought to the hotel.
3. The liability shall be limited to the equivalent of 3 000 gold francs.
4. The gold franc mentioned in the preceding paragraph refers to a unit
consisting of sixty-five and a half miligrammes of gold of millesimal fineness
nine hundred.
Article 2
1. The liability of a hotel-keeper shall be unlimited:
a. where the property has been deposited with him;
b. where he has refused to receive property which he is bound to receive for
safe custody.
2. A hotel-keeper shall be bound to receive securities, money and valuable
Articles; he may only refuse to receive such property if it dangerous or if,
having regard to the size or standing of the hotel, it is of excessive value or
cumbersome.
3. A hotel-keeper shall have the right to require that the Article shall be in a
fastened or sealed container.
Article 3
A hotel-keeper shall not be liable in so far as the damage, destruction or loss
is due:
a. to the guest or any person accompanying him or in his employment or any
person visiting him;
b. to an unforeseeable and irresistible act of nature or an act of war;
c. to the nature of the Article.
Article 4
The hotel-keeper shall be liable and shall not have the benefit of the
limitation on his liability laid down in paragraph 3 of Article 1 of this annex
where the damage, destruction or loss is caused by a wilful act or omission or
negligence, on his part or on the part of any person for whose actions he is
responsible.
Article 5
Except in any case to which Article 4 of this annex applies, the guest shall
cease to be entitled to the benefit of these provisions if after discovering the
damage, destruction or loss he does not inform the hotel-keeper without undue
delay.
Article 6
Any notice or agreement purporting to exclude or diminish the hotel-keeper's
liability given or made before the damage, destruction or loss has occurred
shall be null and void.
Article 7
The provisions of this annex shall not apply to vehicles, any property left with
a vehicle, or live animals.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o odpowiedzialności
osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych,
sporządzonej w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 198)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 Konwencji
o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości
hotelowych, sporządzonej w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r., został złożony dnia
18 marca 1997 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi,
dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej konwencji.
Zgodnie z artykułem 4 ustęp 3 tej konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 19 czerwca 1997 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
15 lutego 1967 r.
2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji w niżej podanych
datach:
Belgia 15 grudnia 1972 r.
Bośnia i Hercegowina 30 marca 1995 r.
Chorwacja 15 grudnia 1994 r.
Cypr 6 kwietnia 1984 r.
Francja 19 grudnia 1967 r.
Irlandia 15 lutego 1967 r.
Luksemburg 26 kwietnia 1980 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 1 lipca 1994 r.
Malta 13 marca 1967 r.
Niemcy 15 lutego 1967 r.
Słowenia 21 stycznia 1993 r.
Włochy 12 sierpnia 1979 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 15 lutego 1967 r.
3. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia oraz w
terminach późniejszych złożone zostały przez następujące państwa podane niżej
oświadczenie i zastrzeżenia:
FRANCJA
Ustawodawstwo francuskie dotyczące spraw uregulowanych przez konwencję,
notyfikowane zgodnie z artykułem 1 ustęp 3 konwencji w liście od Stałego
Przedstawiciela Francji z dnia 5 marca 1975 r., zarejestrowanym przez
Sekretariat Generalny w dniu 7 marca 1975 r.
I. Wyciąg z Dziennika Urzędowego Republiki Francuskiej z dnia 27 grudnia 1973 r.
Ustawa nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r. zmieniająca artykuły od 1952 do 1954
Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele
Zgromadzenie Narodowe oraz Senat przyjęły,
Prezydent Republiki promulguje prawo w następującym brzmieniu:
Art. 1. - Artykuł 1952 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:
"Art. 1952. - Osoby utrzymujące zajazdy i hotele odpowiedzialne są, jako
przechowawcy, za ubrania, bagaże i inne rzeczy wniesione na teren ich zakładu
przez gościa; przechowanie tego rodzaju rzeczy uznawane jest za przechowanie
konieczne."
Art. 2. - Artykuł 1953 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:
"Art. 1953. - Osoby te odpowiedzialne są za kradzież lub uszkodzenie tych
rzeczy, w przypadku gdy kradzież lub szkoda wyrządzone zostały przez ich służbę
lub personel funkcyjny, lub przez osoby obce na terenie hotelu."
"Odpowiedzialność ta jest nieograniczona, niezależnie od jakichkolwiek
zastrzeżeń odmiennych, w przypadku kradzieży lub pogorszenia się przedmiotów u
nich zdeponowanych lub których przyjęcia odmówili bez uzasadnionego powodu".
"W każdym innym przypadku odszkodowanie za straty należne podróżnemu jest
ograniczone, z wyłączeniem wszelkich dalej idących ograniczeń umownych tego
odszkodowania, do stawki stanowiącej równowartość 100-krotnej ceny opłaty za
wynajęcie pomieszczenia hotelowego liczonej za dobę, chyba że podróżny udowodni,
iż szkoda, którą poniósł, wynika z winy prowadzącego zakład lub z winy osób, za
które ten ostatni ponosi odpowiedzialność."
Art. 3. - Artykuł 1954 Kodeksu cywilnego otrzymuje brzmienie:
"Art. 1954. - Osoby utrzymujące zajazdy i hotele nie są odpowiedzialne za
kradzież lub szkodę spowodowane siłą wyższą ani za pogorszenie wynikające z
właściwości lub usterki rzeczy, pod warunkiem udowodnienia tego faktu.
Niezależnie od postanowień artykułu 1953, osoby utrzymujące zajazdy i hotele
odpowiedzialne są za przedmioty pozostawione w pojazdach zaparkowanych na
terenie ich zakładu do wysokości 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia
hotelowego na dobę.
Artykuły 1952 i 1953 nie mają zastosowania do zwierząt żywych."
II. Wyciąg z Kodeksu cywilnego
Dział V rozdział II tytuł jedenasty (w brzmieniu ustalonym ustawą nr 73-1141 z
dnia 24 grudnia 1973 r.)
O przechowaniu koniecznym
Art. 1949. - Przechowanie konieczne to takie, które wymuszone jest przez
jakikolwiek wypadek, taki jak pożar, zawalenie się, rabunek, zatopienie lub inne
nieprzewidziane zdarzenie.
Art. 1950. - (U. z dnia 21 lutego 1948 r.) Dowód ze świadków na okoliczność
przechowania koniecznego dopuszczalny jest także w przypadku wartości mniejszej
niż 50 F.
Art. 1951. - Do przechowania koniecznego stosuje się poza tym wszelkie inne
powyższe przepisy.
Art. 1952. - (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.) Osoby utrzymujące zajazdy
i hotele odpowiedzialne są, jako przechowawcy, za ubrania, bagaże i inne rzeczy
wniesione na teren ich zakładu przez gościa; przechowanie tego rodzaju rzeczy
uznawane jest za przechowanie konieczne.
Art. 1953. - (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.)
Osoby te odpowiedzialne są za kradzież lub uszkodzenie tych rzeczy, w przypadku
gdy kradzież lub szkoda wyrządzone zostały przez ich służbę lub personel
funkcyjny, lub przez osoby obce na terenie hotelu.
Odpowiedzialność ta jest nieograniczona, niezależnie od jakichkolwiek zastrzeżeń
odmiennych, w przypadku kradzieży lub pogorszenia się przedmiotów u nich
zdeponowanych lub których przyjęcia odmówili bez uzasadnionego powodu.
W każdym innym przypadku odszkodowanie za straty należne podróżnemu jest
ograniczone, z wyłączeniem wszelkich dalej idących ograniczeń umownych tego
odszkodowania, do stawki stanowiącej równowartość 100-krotnej ceny opłaty za
wynajęcie pomieszczenia hotelowego liczonej na dobę, chyba że podróżny udowodni,
iż szkoda, którą poniósł, wynika z winy prowadzącego zakład lub z winy osób, za
które ten ostatni ponosi odpowiedzialność.
Art. 1954. (U. nr 73-1141 z dnia 24 grudnia 1973 r.)
Osoby utrzymujące zajazdy i hotele nie są odpowiedzialne za kradzież lub szkodę
spowodowane siłą wyższą ani za pogorszenie wynikające z właściwości lub usterki
rzeczy, pod warunkiem udowodnienia tego faktu.
Niezależnie od postanowień artykułu 1953, osoby utrzymujące zajazdy i hotele
odpowiedzialne są za przedmioty pozostawione w pojazdach zaparkowanych na
terenie ich zakładu do wysokości 50-krotnej ceny wynajęcia pomieszczenia
hotelowego na dobę.
Artykuły 1952 i 1953 nie mają zastosowania do zwierząt żywych.
MALTA
Ustawodawstwo maltańskie dotyczące spraw regulowanych przez konwencję,
notyfikowane zgodnie z artykułem 1 ustęp 3 konwencji w liście Rządu Maltańskiego
z dnia 14 stycznia 1967 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu
17 stycznia 1967 r.
Ustawa nr 11 z 1966 r.
Ustawa zmieniająca Kodeks cywilny, Tytuł 23
Jej Królewska Mość za radą i zgodą Izby Reprezentantów zgromadzonej w
Parlamencie oraz Izba na mocy przyznanych jej uprawnień postanawiają, co
następuje:
1. Niniejsza ustawa może być powoływana jako ustawa (zmieniająca) Kodeks cywilny
(nr 2) z 1966 r. i będzie rozumiana i interpretowana jako jeden akt wraz z
Kodeksem cywilnym, zwanym dalej "ustawą podstawową".
2. Dział 1082 ustawy podstawowej otrzymuje następujące brzmienie:
"Odpowiedzialność osób utrzymujących hotele 1082.
(1) Osoba utrzymująca hotel odpowiada do kwoty nie przekraczającej
siedemdziesięciu pięciu funtów za jakiekolwiek uszkodzenie, zniszczenie lub
utratę rzeczy wniesionej do hotelu przez jakiegokolwiek gościa.
(2) Odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel będzie nieograniczona:
a. jeżeli rzecz została oddana jej na przechowanie lub
b. jeżeli odmówiła przyjęcia rzeczy na przechowanie, do czego była zobowiązana
na podstawie następnego ustępu, lub
c. w każdym przypadku, w którym uszkodzenie, zniszczenie lub utrata rzeczy
zostały spowodowane umyślnie lub przez niedbalstwo, lub brak umiejętności, nawet
w nieznacznym stopniu, przez nią lub przez osoby, za których działanie ponosi
ona odpowiedzialność.
(3) Osoba utrzymująca hotel jest obowiązana przyjąć na przechowanie papiery
wartościowe, pieniądze i przedmioty wartościowe, z wyjątkiem rzeczy
niebezpiecznych i takich rzeczy, jakie ze względu na ich rozmiary i standard
hotelu są uciążliwe lub mają nadmierną wartość.
(4) Osoba utrzymująca hotel może wymagać, aby wszelkie rzeczy oddane jej na
przechowanie umieszczone były w zamkniętym lub zapieczętowanym pojemniku.
(5) Postanowienia ustępów (1) i (2) niniejszego działu nie mają zastosowania,
jeżeli gość, po wykryciu uszkodzenia, zniszczenia lub utraty, nie powiadomi o
tym niezwłocznie osoby utrzymującej hotel lub jeżeli szkoda, zniszczenie lub
utrata rzeczy spowodowana jest przez:
a. zdarzenie przypadkowe lub siłę wyższą, lub
b. przyczynę tkwiącą w uszkodzonej, zniszczonej lub utraconej rzeczy, lub
c. działanie lub zaniechanie gościa, który wniósł rzecz do hotelu, lub
jakiejkolwiek innej osoby niż osoba utrzymująca zakład hotelowy, której gość ten
rzecz powierzył, lub jakiejkolwiek osoby zatrudnionej przez takiego gościa lub
jemu towarzyszącej albo jego odwiedzającej.
(6)Jakiekolwiek porozumienie wyraźne lub dorozumiane między osobą utrzymującą
hotel a gościem, zawarte przed powstaniem jakiegokolwiek uszkodzenia,
zniszczenia lub utratą rzeczy i mające na celu wyłączenie, zmniejszenie lub
ograniczenie odpowiedzialności osoby utrzymującej hotel określonej w niniejszym
dziale, jest nieważne.
Jeżeli w przypadkach wymienionych pod lit. (a) i (c) ustępu 2 niniejszego działu
uszkodzenie, zniszczenie lub utrata rzeczy nie zostały spowodowane przez osobę
wymienioną w ustępie (c) umyślnie lub z powodu rażącego niedbalstwa, ważne jest
jakiekolwiek porozumienie zawarte w jakimkolwiek czasie przez gościa, na mocy
którego odpowiedzialność osoby utrzymującej hotel zmniejszona jest do wysokości
nie mniejszej niż siedemdziesiąt pięć funtów.
(7) W dziale niniejszym i w dziale 2113 niniejszego Kodeksu wyraz "gość" oznacza
osobę, która zatrzymuje się w hotelu i otrzymuje do dyspozycji miejsce
noclegowe, lecz nie jest pracownikiem hotelu.
(8) W dziale niniejszym jakiekolwiek odniesienie do "osoby utrzymującej hotel",
z wyjątkiem przypadku, gdy odpowiedzialność w nim ustanowiona jest narzucona
osobie utrzymującej hotel, obejmować będzie osobę kierującą hotelem lub
przyjęciem gości w hotelu, a każde odniesienie do "utraty" obejmować będzie
kradzież."
3. Działy 2023 i 2034 ustawy podstawowej zostają uchylone.
4. Ustęp (b) działu 2113 ustawy podstawowej otrzymuje brzmienie:
"Osoba utrzymująca hotel (b) należności osoby utrzymującej hotel za zapewnione
zakwaterowanie lub wyżywienie, na rzeczach takiego gościa, do czasu pozostawania
tych rzeczy w hotelu lub domu osoby utrzymującej hotel;".
Przyjęto przez Izbę Reprezentantów na posiedzeniu nr 99 w dniu 3 stycznia 1966
r.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa
Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy
państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych,
sporządzona w Wilnie dnia 5 marca 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 199)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 marca 1996 r. została sporządzona w Wilnie Umowa między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy państwowej, stosunkach prawnych
na niej obowiązujących oraz o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach
granicznych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy
państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych
Rzeczpospolita Polska i Republika Litewska, zwane dalej "Stronami",
- kierując się pragnieniem rozwijania i umacniania przyjacielskich stosunków z
korzyścią dla obu Państw i ich narodów,
- dążąc do określenia i utrzymania należytych stosunków prawnych na granicy
między obu Państwami,
zgodziły się na następujące postanowienia:
Rozdział I
Przebieg, oznakowanie i utrzymanie granicy państwowej.
Artykuł 1
1. Zgodnie z artykułem 2 ustęp 1 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy,
sporządzonego w Wilnie w dniu 26 kwietnia 1994 r., Strony potwierdzają przebieg
istniejącej między nimi i wytyczonej w terenie granicy państwowej.
2. Przebieg linii granicy państwowej określa dokumentacja graniczna wymieniona w
odrębnej umowie.
Artykuł 2
1. Linia granicy państwowej, o której mowa w artykule 1, i przechodząca przez
nią płaszczyzna pionowa rozgranicza przestrzeń powietrzną, ląd, wody i wnętrze
ziemi Stron.
2. Terminy "granica państwowa" i "linia granicy państwowej" mają dla celów
niniejszej umowy jednakowe znaczenie.
Artykuł 3
Na odcinkach lądowych oraz w tych miejscach, gdzie linia granicy państwowej
przecina wody stojące lub powierzchniowe wody płynące, granica państwowa biegnie
linią prostą od jednego znaku granicznego do drugiego, z wyjątkiem jeziora
Gaładuś i Dunajewo, gdzie linia granicy państwowej przebiega zgodnie z opisem
protokolarnym.
Artykuł 4
1. Na granicznych wodach płynących linia granicy państwowej jest ruchoma i
pokrywa się z linią środkową, a w przypadku ich rozwidlenia pokrywa się z linią
środkową głównej odnogi. Główną odnogą jest ta, która przy średnim stanie wody
wskazuje większy przepływ.
2. Przy określeniu linii granicy państwowej, przebiegającej środkiem rzeki lub
strumienia, znajdujące się na nich zatoki nie będą brane pod uwagę. Za środek
tych rzek i strumieni uważa się w takich przypadkach linię wyrównaną, jednakowo
oddaloną od odpowiednio wyrównanych linii brzegów. W miejscach, gdzie nie można
dokładnie oznaczyć linii brzegów, za środek wyżej określonych wód granicznych
uważa się środek wodnej powierzchni przy średnim poziomie wody.
3. Wyspy na rzekach granicznych należą do terytorium jednej lub drugiej Strony,
w zależności od ich położenia w stosunku do linii granicy państwowej, i są
oznaczone w dokumentacji granicznej numerami kolejnymi dla każdej rzeki
oddzielnie.
4. W przypadku zmiany koryta rzeki granicznej lub strumienia, spowodowanej
zjawiskami naturalnymi, Komisja Graniczna, określona w artykule 33 niniejszej
umowy, rozpatruje możliwość przywrócenia wodom granicznym ich poprzedniego
koryta. W razie niemożliwości przywrócenia stanu poprzedniego, przebieg linii
granicy państwowej określają odpowiednie organy Stron.
Artykuł 5
1. Granica państwowa oznaczona jest w terenie następującymi znakami granicznymi:
1) na lądowych odcinkach granicy państwowej - dwoma żelbetonowymi słupami
granicznymi, ustawionymi z reguły w odległości 2,5 m od linii granicy państwowej
po obu jej stronach i ustawionym między nimi na samej linii granicznej kamiennym
bądź żelbetonowym słupkiem poligonowym;
2) w miejscach przejścia linii granicy państwowej z odcinka lądowego na odcinek
wodny i z wodnego na lądowy - trzema żelbetonowymi słupkami granicznymi i
żelbetonowym monolitem, przy czym dwa słupy i monolit między nimi zostają
ustawione na jednym brzegu rzeki lub jeziora, a trzeci słup - kierunkowy - na
przeciwległym brzegu, na przedłużeniu linii granicy państwowej;
3) na wodnych odcinkach granicy państwowej - dwoma żelbetonowymi słupami,
ustawionymi na obu brzegach rzeki, strumienia lub kanału bądź na jednym z
brzegów i wyspie.
2. Charakterystykę każdego znaku granicznego i jego położenie w stosunku do
linii granicy państwowej określają odpowiednie dokumenty graniczne.
3. Oznaczenie linii granicy państwowej innym systemem, który nie był przyjęty
przy wytyczeniu granicy państwowej, lub zamiana istniejących znaków granicznych
znakami innego typu może mieć miejsce tylko za zgodą Komisji Granicznej.
Artykuł 6
1. Strony zapewniają zawsze jednoznaczny wyraźnie widoczny i geodezyjnie
określony przebieg linii granicy państwowej.
2. Strony zobowiązują się utrzymywać znaki graniczne, wyznaczające przebieg
linii granicy państwowej, w takim stanie, by ich położenie, wygląd, forma,
wymiary, kolory i numeracja odpowiadały wymaganiom wynikającym z dokumentacji
granicznej.
3. Strony postanawiają aktualizować dokumentację graniczną stosownie do
postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 7
Pieczę nad znakami granicznymi Strony sprawują w następujący sposób:
1) pieczę nad słupami granicznymi znajdującymi się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Strona polska;
2) pieczę nad słupami granicznymi znajdującymi się na terytorium Republiki
Litewskiej sprawuje Strona litewska;
3) pieczę nad poligonowymi słupkami i monolitami, ustawionymi na samej linii
granicy państwowej, sprawują:
dla znaków z numeracją nieparzystą - Strona polska,
dla znaków z numeracją parzystą - Strona litewska.
Artykuł 8
1. Strony zobowiązują się utrzymywać granicę państwową w stanie widoczności. W
tym celu pas o szerokości 10 m (po 5 m w obie strony od linii granicy
państwowej, licząc w koronie drzew) powinien być utrzymany w całkowitym porządku
i w miarę potrzeb oczyszczany z krzaków i innych zarośli zasłaniających przebieg
linii granicy państwowej. Zabrania się wznoszenia w tym pasie wszelkich budowli,
z wyjątkiem przeznaczonych do ochrony granicy państwowej.
2. Każda Strona w odpowiednim czasie oczyszcza ten pas na swoim terytorium.
Przedstawiciele odpowiednich organów Stron informują się wzajemnie o mającym
nastąpić rozpoczęciu prac przy oczyszczaniu pasa, nie później niż na 10 dni
przed ich rozpoczęciem.
3. Strony będą troszczyć się o to, żeby urządzenia i budowle, zarówno
istniejące, jak i nowo wznoszone w bezpośredniej bliskości granicy państwowej,
odpowiadały wymogom przepisów przeciwpożarowych. Odpowiednie organy Stron
wymienią wzajemnie te przepisy.
Artykuł 9
1. Odpowiednie organy każdej Strony dokonują przeglądu stanu i rozmieszczenia
znaków granicznych i stanu pasa oczyszczania zgodnie z artykułami 6, 7 i 8
niniejszej umowy.
2. Oprócz przeglądów jednostronnych powinny być przeprowadzane raz na dwa lata
wspólne przeglądy kontrolne znaków granicznych przez przedstawicieli
odpowiednich organów Stron. Wspólne przeglądy kontrolne znaków granicznych
przeprowadza się w okresie letnim. Termin rozpoczęcia wspólnego przeglądu
kontrolnego znaków granicznych każdorazowo uzgadniają odpowiednie organy Stron.
3. W razie konieczności dokonania dodatkowego wspólnego przeglądu znaków
granicznych, odpowiednie organy jednej ze Stron uprzedzają o tym pisemnie
odpowiednie organy drugiej Strony. Dodatkowy wspólny przegląd znaków granicznych
przeprowadza się w terminie do 10 dni od daty zawiadomienia odpowiednich organów
jednej ze Stron.
4. W wyniku przeglądu przeprowadzonego przez przedstawicieli odpowiednich
organów Stron sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, każdy w językach
polskim i litewskim.
Artykuł 10
1. W przypadku zaginięcia, zniszczenia lub uszkodzenia znaku granicznego jego
odtworzenie lub naprawę wykonują niezwłocznie organy tej Strony, na której
terytorium znak graniczny znajduje się lub która sprawuje pieczę nad tym
znakiem. O rozpoczęciu prac przy odtworzeniu lub naprawie znaków granicznych
odpowiednie organy jednej ze Stron obowiązane są zawiadomić pisemnie odpowiednie
organy drugiej Strony, nie później niż na 10 dni przed rozpoczęciem prac.
2. Odtworzenie zaginionych, zniszczonych lub uszkodzonych znaków granicznych
przeprowadzają odpowiednie organy jednej Strony w obecności przedstawicieli
odpowiednich organów drugiej Strony.
3. Przy odtworzeniu słupka poligonowego znaku granicznego należy zapewnić, aby
miejsce jego ustawienia nie zmieniło się. W tym celu należy kierować się
dokumentami granicznymi, a zawarte w nich dane podlegają sprawdzeniu w terenie
przez pomiar kontrolny.
4. Na wodnych odcinkach granicy państwowej przy odtwarzaniu lub ponownym
ustawieniu znaków granicznych uszkodzonych albo zniszczonych przez powódź lub
pochód lodów zezwala się na zmianę miejsc ich poprzedniego ustawienia, nie
zmieniając przy tym przebiegu linii granicy państwowej, oraz na ponowne
ustawienie w miejscach, w których nie groziłoby im zniszczenie. Zmianę miejsca
znaków granicznych na tych odcinkach przeprowadza się po wyrażeniu zgody przez
Komisję Graniczną.
5. Konieczność przeprowadzenia prac w celu odtworzenia, naprawy lub ponownego
ustawienia znaku granicznego w nowym miejscu odpowiednie organy Stron określają
w protokole w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i litewskim. Ponadto
dla każdego ustawionego w nowym miejscu znaku granicznego sporządza się w
terminie jednego miesiąca protokół znaku granicznego i inne dokumenty zgodnie z
istniejącą dokumentacją graniczną i załącza się je do niej.
6. W koniecznych przypadkach odpowiednie organy Stron mogą po wzajemnym
porozumieniu się ustawiać dodatkowe znaki graniczne na linii granicy państwowej,
nie zmieniając przy tym samego jej przebiegu.
7. Dodatkowo ustawione na granicy państwowej znaki graniczne powinny odpowiadać
wzorom ustalonym w dokumentacji granicznej, przy czym powinny być sporządzone
dla nich odpowiednie dokumenty graniczne.
8. Prace związane z naprawą znaków granicznych, powierzonych pieczy jednej ze
Stron zgodnie z artykułem 7 niniejszej umowy, wykonuje ta Strona samodzielnie.
9. Strony zastosują odpowiednie środki dla należytej ochrony znaków granicznych.
W przypadkach uszkodzenia lub zniszczenia znaków granicznych przez osoby
zamieszkałe lub tymczasowo przebywające na terytorium drugiej Strony, będą one
odtworzone na koszt tej Strony.
10. Przedstawiciele odpowiednich organów jednej ze Stron, jeśli zauważą
zniszczony lub uszkodzony znak graniczny na terytorium drugiej Strony,
zawiadomią o tym odpowiednie organy tej Strony w celu jego odtworzenia lub
naprawy.
11. Przedstawiciele odpowiednich organów tej Strony, na której terytorium
zauważone zostało zaginięcie, zniszczenie lub uszkodzenie znaku granicznego,
zobowiązane są bezzwłocznie odtworzyć go lub naprawić.
Rozdział II
Pełnomocnicy graniczni, ich prawa i obowiązki.
Artykuł 11
W celu wykonywania zadań wynikających z niniejszej umowy powołuje się instytucję
pełnomocników granicznych, składającą się w każdym Państwie z:
- głównego pełnomocnika granicznego,
- zastępcy głównego pełnomocnika granicznego,
- pełnomocników granicznych,
- zastępców pełnomocników granicznych,
- pomocników pełnomocników granicznych.
Artykuł 12
1. Rząd każdej ze Stron mianuje głównego pełnomocnika granicznego i jego
zastępców.
2. Odpowiedni organ każdej ze Stron mianuje pełnomocników granicznych i ich
zastępców.
3. Główny pełnomocnik graniczny każdej ze Stron mianuje pomocników pełnomocników
granicznych.
4. Główny pełnomocnik graniczny i pełnomocnicy graniczni każdej ze Stron
uprawnieni są do powoływania ekspertów i innych osób niezbędnych do wykonywania
zadań służbowych.
Artykuł 13
1. Główni pełnomocnicy graniczni i ich zastępcy, pełnomocnicy graniczni i ich
zastępcy oraz pomocnicy pełnomocników granicznych w celu wykonywania swoich
funkcji otrzymują pisemne pełnomocnictwa sporządzone w językach polskim i
litewskim.
2. Pełnomocnictw udzielają:
1) prezes rady ministrów - dla głównego pełnomocnika granicznego i jego
zastępców;
2) odpowiedni organ - dla pełnomocników granicznych i ich zastępców;
3) główny pełnomocnik graniczny - dla pomocników pełnomocników granicznych.
3. Zastępcy głównego pełnomocnika granicznego i zastępcy pełnomocników
granicznych mają w zakresie powierzonych im spraw takie same prawa i obowiązki
jak pełnomocnicy, których są zastępcami.
4. Pomocnicy pełnomocników granicznych wykonują czynności zlecone im przez
pełnomocników granicznych.
5. Główni pełnomocnicy graniczni opracują i przekażą sobie wzory pełnomocnictw,
o których mowa w ustępie 1.
Artykuł 14
1. Do obowiązków głównych pełnomocników granicznych należą w szczególności:
1) zapewnienie bezpieczeństwa i porządku na polsko-litewskiej granicy państwowej
poprzez ocenę problemów ochrony tej granicy i podejmowanie wspólnych
przedsięwzięć wynikających z aktualnej potrzeby oraz koordynowanie działalności
pełnomocników granicznych;
2) rozwiązywanie spraw kontroli ruchu granicznego oraz sprawnego funkcjonowania
przejść granicznych, a także podejmowanie stosownych decyzji w tym zakresie;
3) rozpatrywanie i rozstrzyganie problemów związanych z ważnymi wydarzeniami na
granicy państwowej, których rozwiązanie wykracza poza kompetencje pełnomocników
granicznych;
4) przekazywanie do rozpatrzenia w drodze dyplomatycznej spraw, których nie
mogli rozstrzygnąć;
5) ustalanie wzorów dokumentów stosowanych we współpracy pełnomocników
granicznych.
2. Postanowienia ustępu 1 punktu 4 nie wykluczają możliwości przekazywania
głównym pełnomocnikom granicznym do dalszego rozpatrzenia spraw, które były
rozpatrywane w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 15
1. Do obowiązków pełnomocników granicznych w sferze ich służbowej
odpowiedzialności należą w szczególności:
1) ocenianie stanu ochrony granicy państwowej oraz koordynowanie działań służb
ochrony tej granicy;
2) organizowanie kontroli ruchu granicznego i zapewnienie sprawnego
funkcjonowania przejść granicznych oraz współdziałanie w tym zakresie z innymi
organami kontrolnymi działającymi w przejściach granicznych, a także
przekazywanie głównym pełnomocnikom granicznym danych dotyczących problematyki
tego ruchu;
3) rozpatrywanie i prowadzenie postępowań wyjaśniających oraz rozstrzyganie
wszystkich zdarzeń, które zaszły na granicy państwowej, a w szczególności
takich, jak:
a) ostrzał przez granicę państwową i jego skutki;
b) zabójstwo lub uszkodzenie ciała spowodowane działaniem przez granicę
państwową;
c) nielegalne przekraczanie granicy państwowej;
d) nielegalne podpłynięcia do brzegu drugiej Strony, w tym także spowodowane
siłą wyższą, i nielegalne przekroczenia granicy państwowej przez samoloty lub
inne aparaty latające oraz ich zatrzymania się na terytorium drugiej Strony. W
takich przypadkach pełnomocnicy graniczni niezwłocznie powiadamiają się i
podejmują czynności w celu zwrócenia tych obiektów Stronie, z której terytorium
przybyły;
e) ujawnienie przedmiotów lub zwierząt, które znalazły się na terytorium drugiej
Strony;
f) kradzież, uszkodzenie lub zniszczenie majątku na terytorium drugiej Strony;
g) nielegalne kontaktowanie się przez granicę państwową;
h) przypadki naruszeń porządku na granicy państwowej, w których wyniku powstały
roszczenia odszkodowawcze;
i) rozprzestrzenienie się przez granicę państwową pożaru na terytorium drugiej
Strony;
j) inne sprawy graniczne, które nie muszą być załatwiane przez głównego
pełnomocnika granicznego lub w drodze dyplomatycznej;
4) zapewnienie porządku publicznego w przejściach granicznych;
5) przekazywanie głównemu pełnomocnikowi granicznemu spraw przekraczających ich
właściwość lub znajdujących się w kompetencji kilku pełnomocników granicznych.
2. Pełnomocnicy graniczni niezwłocznie informują się o:
1) przypadkach nadzwyczajnego zanieczyszczenia wód granicznych, istotnego
zagrożenia lub naruszenia środowiska, pojawienia się zbiorowego zachorowania
ludzi, zwierząt lub roślin, masowego występowania polnych i leśnych szkodników,
jak też o niebezpieczeństwie pożaru, powodzi lub klęsk żywiołowych na terenach
przygranicznych, a także o przekroczeniu granicy państwowej przez osoby ratujące
się przed takim niebezpieczeństwem. Przy współudziale właściwych organów
podejmują przedsięwzięcia przeciw rozszerzaniu się powyższych zagrożeń na
terytorium drugiego państwa. Jeżeli w podanych tu przypadkach powstanie szkoda
dla drugiej Strony, przeprowadzają badania wspólnie z właściwymi organami tej
Strony;
2) terminie wstrzymania lub ograniczenia ruchu granicznego ze względu na
epidemię wśród ludzi, epizootię wśród zwierząt lub w innych uzasadnionych
przypadkach, a także o terminie odwołania tych przedsięwzięć.
3. Pełnomocnicy graniczni zapewniają przekroczenie granicy państwowej oddziałom
ratunkowym w razie klęsk żywiołowych lub ekologicznych, stosownie do zasad
ustalonych w odpowiednich umowach. Na prośbę drugiej Strony mogą przepuszczać
przez granicę państwową zorganizowane oddziały ratunkowe także w przypadkach nie
unormowanych w umowach.
4. W przypadkach nie cierpiących zwłoki pełnomocnicy graniczni umożliwiają
udzielenie pomocy lekarskiej obywatelom drugiej Strony, a także w razie
konieczności zezwalają na przewiezienie ich do najbliższego szpitala.
5. Pełnomocnicy graniczni badają na miejscu zdarzenia jego okoliczności i
sporządzają z ich przebiegu i wyników protokoły uzupełnione szkicami,
fotografiami i innymi dokumentami; takie działania nie mają charakteru
dochodzenia ani śledztwa.
6. Każdą sprawę, której załatwienia pełnomocnicy graniczni wzajemnie nie
uzgodnili, przekazują w ciągu 14 dni do rozpatrzenia głównym pełnomocnikom
granicznym lub za ich pośrednictwem do załatwienia w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 16
1. Pełnomocnicy graniczni wspólnie rozstrzygają roszczenia o wynagrodzenie szkód
jednej ze Stron, które zostały spowodowane działaniem na terytorium drugiej
Strony, jeśli wartość dochodzonej szkody w czasie jej powstania nie przekracza
równowartości 1000 ECU. Jeżeli nie osiągną oni porozumienia, sprawę przekazuje
się do załatwienia głównym pełnomocnikom granicznym. W przypadku gdy główni
pełnomocnicy graniczni nie będą w stanie rozstrzygnąć sprawy, przekazują ją do
rozpatrzenia w drodze dyplomatycznej.
2. Decyzje pełnomocników granicznych, w przypadkach podanych w ustępie 1, nie
wykluczają możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.
Artykuł 17
1. Pełnomocnicy graniczni są obowiązani podejmować stosowne przedsięwzięcia
zapobiegające nielegalnym przekroczeniom granicy państwowej i wymieniać
informacje w tym zakresie.
2. Organy ochrony granicy są obowiązane niezwłocznie po otrzymaniu meldunku o
nielegalnym przekroczeniu granicy państwowej podjąć takie działania, by ująć
osobę, która ją naruszyła, a o ich wyniku musi być powiadomiony pełnomocnik
graniczny drugiej Strony.
Artykuł 18
1. Pełnomocnicy graniczni uzgadniają tryb przekazywania zwierząt domowych.
2. Przekazywanie zwierząt domowych odbywa się według zasad uzgodnionych przez
właściwe organy weterynaryjne Stron w pobliżu miejsca, gdzie te zwierzęta
przeszły przez granicę państwową.
Artykuł 19
1. Główni pełnomocnicy graniczni, ich zastępcy, pełnomocnicy graniczni lub ich
zastępcy wykonują swe czynności w drodze wzajemnych kontaktów w zależności od
potrzeb.
2. Spotkania pełnomocników granicznych Stron odbywają się na propozycję jednego
z nich. Odpowiedź na zaproszenie powinna być podana w każdym przypadku
najpóźniej do 24 godzin od czasu otrzymania zaproszenia. Jeśli proponowany
termin spotkania nie może być przyjęty, należy w odpowiedzi zaproponować inny
termin.
3. W wyjątkowych przypadkach na proponowane spotkanie może przybyć zastępca
pełnomocnika granicznego. W takim przypadku pełnomocnik graniczny obowiązany
jest wcześniej powiadomić o tym pełnomocnika drugiej Strony.
Artykuł 20
1. Konferencje głównych pełnomocników granicznych oraz spotkania pełnomocników
granicznych i ich zastępców przeprowadza się na przemian na terytorium obu
Stron.
2. Konferencje głównych pełnomocników granicznych odbywają się dwa razy w roku.
3. Konferencji lub spotkaniu przewodniczy przedstawiciel tej Strony, na której
terytorium się ono odbywa.
4. Postanowienia, wspólnie przyjęte przez głównych pełnomocników granicznych lub
ich zastępców oraz przez pełnomocników granicznych i ich zastępców, wchodzą w
życie z dniem podpisania odpowiedniego protokołu, jeżeli nie postanowiono
inaczej.
Artykuł 21
1. Główny pełnomocnik graniczny i jego zastępcy, po uprzednim uzgodnieniu z
odpowiednim pełnomocnikiem granicznym drugiej Strony, mogą w celu wykonywania
swoich zadań przekraczać granicę państwową na podstawie posiadanych
pełnomocnictw w każdym jej miejscu.
2. Pełnomocnik graniczny i jego zastępcy, po uprzednim uzgodnieniu z odpowiednim
pełnomocnikiem granicznym drugiej Strony, mogą w celu wykonywania swoich zadań
przekraczać granicę państwową na odcinku swojego działania na podstawie
posiadanych pełnomocnictw.
Artykuł 22
Osoby wymienione w artykule 21 niniejszej umowy mogą w czasie pobytu na
terytorium drugiej Strony nosić mundury i broń osobistą. W czasie wykonywania
swoich zadań na tym terytorium korzystają z prawa nietykalności osobistej.
Nietykalność obejmuje również środki transportu oraz posiadane dokumenty
służbowe. Druga Strona udziela tym osobom, na ich prośbę, niezbędnej pomocy, w
szczególności zapewnia środki transportu, zakwaterowanie oraz środki łączności z
własnymi organami.
Artykuł 23
1. Osoby, którym zlecono utrzymywanie znaków granicznych, wykonywanie prac w
parkach narodowych i na innych obszarach chronionych, prace przy urządzeniach
komunikacyjnych i innych urządzeniach technicznych, prace przy mostach i
budowlach wodnych, roboty regulacyjne na wodach granicznych, wykonywanie
obserwacji hydrologicznych i hydrogeologicznych, kontrolę i badanie jakości wód
granicznych, prace pomiarowe, konwojowanie transportów kolejowych oraz
wykonywanie czynności na stacjach towarowych i pasażerskich oraz innych prac w
pobliżu granicy państwowej, wykonywanych na podstawie porozumień zawartych
między właściwymi organami Stron, mogą przekraczać granicę państwową na
podstawie przepustki granicznej.
2. Przekraczanie granicy w celu wykonywania prac wymienionych w ustępie 1 odbywa
się w przejściach granicznych, a w razie potrzeby - za zgodą pełnomocników
granicznych Stron - również w innych miejscach.
3. Przepustka graniczna upoważnia do przebywania na terytorium drugiej Strony w
odległości niezbędnej do wykonania prac określonych w ustępie 1.
4. Przebywanie na terytorium drugiej Strony dozwolone jest od wschodu do zachodu
słońca, z wyjątkiem postanowień zawartych w artykule 28 ustęp 1 niniejszej
umowy. Jeżeli prace muszą być wykonywane w porze nocnej, należy o tym zawiadomić
odpowiednio wcześniej miejscowe organy ochrony granic. Zawiadomienie nie
obowiązuje osób zatrudnionych przy transporcie na stacjach towarowych i
pasażerskich, które są czynne całą dobę.
Artykuł 24
1. Funkcjonariusze organów oraz instytucji zatrudnionych przy wspólnym
zabezpieczeniu ruchu granicznego osób i środków transportu w celu wykonywania
swoich obowiązków mogą przekraczać granicę państwową na podstawie przepustek
granicznych.
2. Ograniczenia, o których mowa w artykule 23 ustęp 4 niniejszej umowy, nie mają
zastosowania do osób wymienionych w ustępie 1.
Artykuł 25
Osoby, którym zlecono utrzymywanie znaków granicznych, uprawnione są do wwożenia
na terytorium drugiej Strony oraz wywożenia z tego terytorium bez należności
celnych i innych opłat oraz ograniczeń przywozowych i wywozowych materiałów i
narzędzi pracy. Jeżeli praca trwa kilka dni, przedmioty te mogą być przechowane
w miejscu pracy, za zezwoleniem właściwych organów drugiej Strony.
Artykuł 26
Wzory przepustek granicznych i sposób ich wykorzystania ustalają w drodze
porozumienia główni pełnomocnicy graniczni. Właściwe organy Stron przekażą sobie
wzory przepustek granicznych.
Artykuł 27
1. W przypadkach pożarów, powodzi, nadzwyczajnych zagrożeń dla środowiska i
innych klęsk w pobliżu granicy państwowej właściwe organy mogą występować z
prośbą o udzielenie pomocy do swoich odpowiedników na terytorium drugiej Strony.
2. W celu udzielenia pomocy określonej w ustępie 1 jednostki straży pożarnej,
ekipy ratownicze, grupy robocze, personel służby zdrowia i służby weterynaryjnej
mogą przekraczać granicę państwową w każdym miejscu i czasie oraz przebywać na
terytorium drugiej Strony przez czas niezbędny do udzielenia pomocy.
3. Przewożone materiały, sprzęt, narzędzia i środki transportu potrzebne do
udzielenia pomocy oraz przedmioty osobistego użytku są wolne od graniczeń, cła i
innych opłat. Sprzęt, narzędzia i środki transportu oraz nie zużyte materiały
powinny być z powrotem wywiezione.
Artykuł 28
1. Mieszkańcy obszarów przygranicznych i osoby znajdujące się na nich mogą w
razie pożaru, powodzi i innych klęsk zagrażających ich życiu przekraczać granicę
państwową w każdym miejscu tylko w czasie trwania tych klęsk.
2. Powrót osób wymienionych w ustępie 1 i w artykule 27 ustęp 2 niniejszej umowy
odbywa się za pośrednictwem pełnomocników granicznych Stron.
Artykuł 29
1. Osoby, które nieumyślnie przekroczyły granicę i zostały zatrzymane na
terytorium jednej ze Stron, po wyjaśnieniu tego faktu za pomocą wspólnych
czynności wyjaśniających pełnomocników granicznych Stron, będą niezwłocznie
przekazywane pełnomocnikowi granicznemu tej Strony, z której terytorium
przybyły.
2. Pełnomocnicy graniczni określają sposób przekazywania osób wymienionych w
ustępie 1, przy czym żadna ze Stron nie może odmówić przyjęcia tych osób.
Artykuł 30
1. Pełnomocnicy graniczni zastosują odpowiednie środki, o których się
powiadomią, w celu zapobieżenia nielegalnemu przekroczeniu granicy państwowej
oraz innej działalności przynoszącej szkodę na terytorium drugiej Strony.
2. Osoby, które umyślnie, bezprawnie, przekroczyły granicę państwową i zostały
zatrzymane, będą na podstawie decyzji odpowiednich organów granicznych Strony
zatrzymującej przekazane odpowiednim organom tej Strony, z której terytorium
przybyły. Strona przyjmująca powinna być zapoznana z uzasadnieniem podjętej
decyzji. Takie przekazanie osób powinno nastąpić z reguły do 12 godzin, lecz nie
później niż w ciągu 24 godzin od chwili otrzymania wniosku od Strony wzywającej.
Równocześnie z osobą przekazuje się przedmioty, które posiadała ona w chwili
zatrzymania, jeżeli zostały one przemieszczone z terytorium drugiej Strony.
3. Osoby wymienione w ustępie 2 mogą nie być przekazane drugiej Stronie, jeżeli:
1) są one obywatelami tej Strony, która je zatrzymała;
2) oprócz nielegalnego przekroczenia granicy państwowej dokonały innego czynu
stanowiącego przestępstwo według prawa Strony, na której terytorium zostały
zatrzymane.
4. Jeśli Strona, która zatrzymała osoby wymienione w ustępie 2, uzna za stosowne
przeprowadzenie dodatkowych wyjaśnień, może ona zatrzymać te osoby na czas
niezbędny do przeprowadzenia wyjaśnienia, zawiadamiając jednocześnie
pełnomocnika granicznego drugiej Strony o zatrzymaniu. W tym przypadku decyzję w
sprawie przekazania zatrzymanych osób podejmują odpowiednie organy Strony
zatrzymującej, stosownie do ustępów 2 i 3.
5. Jeśli przekazania osób, o których mowa w ustępie 2, nie dokonano z powodów
wymienionych w ustępie 3 albo przekazanie nie może być dokonane bezzwłocznie z
innych przyczyn, należy o tym powiadomić pełnomocnika granicznego drugiej
Strony.
Artykuł 31
1. Ze strony Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnikowi granicznemu odcinka
podlaskiego ze stałą siedzibą w Białymstoku powierza się odcinek obejmujący całą
polsko-litewską granicę państwową.
2. Pełnomocnik graniczny Republiki Litewskiej odcinka polsko-litewskiej granicy
państwowej będzie mianowany przed dniem wejścia w życie niniejszej umowy, o czym
Strona polska zostanie poinformowana w drodze dyplomatycznej.
Rozdział III
Polsko-Litewska Komisja Graniczna.
Artykuł 32
Główni pełnomocnicy graniczni Stron powołują Polską-Litewską Komisję Graniczną,
zwaną dalej "Komisją Graniczną".
Artykuł 33
1. Komisja Graniczna składa się z delegacji Rzeczypospolitej Polskiej i
delegacji Republiki Litewskiej.
2. W skład każdej delegacji wchodzą: przewodniczący, zastępca przewodniczącego i
do trzech członków delegacji.
3. O składzie personalnym delegacji oraz o jego ewentualnych zmianach Strony
powiadamiają się poprzez głównych pełnomocników granicznych.
4. Przewodniczący i ich zastępcy upoważnieni są do utrzymywania bezpośrednich
kontaktów.
5. Przewodniczący każdej delegacji może powoływać do prac w Komisji Granicznej
ekspertów i personel pomocniczy.
6. W razie potrzeby składy osobowe delegacji w Komisji Granicznej oraz eksperci
i personel pomocniczy na okres wykonywanych prac otrzymują przepustki graniczne
uprawniające do przekraczania granicy państwowej w określonym miejscu i czasie.
7. Każda delegacja pokrywa koszty własne oraz koszty swych ekspertów i tłumaczy.
Artykuł 34
1. Do zadań Komisji Granicznej należy w szczególności przeprowadzanie raz na 10
lat wspólnych kontroli przebiegu linii granicy państwowej.
2. Terminy rozpoczęcia wspólnych kontroli przebiegu linii granicy państwowej
oraz zakres prac ustala Komisja Graniczna odpowiednio wcześniej, tak aby każda
ze Stron mogła wykonać wszystkie niezbędne prace przygotowawcze. Wspólne
kontrole przebiegu linii granicy państwowej na odcinkach wód granicznych
przeprowadza się w okresie letnim.
3. Dla odcinków rzek, strumieni i kanałów, gdzie nastąpiły zmiany w przebiegu
linii granicy państwowej, Komisja Graniczna sporządza w dwóch egzemplarzach,
każdy w językach polskim i litewskim, nowe dokumenty przebiegu tej linii.
Dokumenty te podlegają zatwierdzeniu zgodnie z prawem wewnętrznym każdej ze
Stron.
Artykuł 35
W celu wykonania prac określonych w artykułach 4-9 oraz 34 niniejszej umowy
Komisja Graniczna jest uprawniona do wykonywania następujących zadań:
1) organizowania i wykonywania wspólnego sprawdzenia stanu i rozmieszczenia
znaków granicznych, stosownie do artykułu 9;
2) ustalania i wytyczania nowego przebiegu linii granicy państwowej, zgodnie z
artykułem 4 ustęp 4, oraz przygotowania odpowiednich dokumentów stosownie do
artykułu 34 ustęp 3;
3) ustalania planów i sposobów prowadzenia prac określonych w punkcie 1,
kierowania tymi pracami i ich kontrolowania;
4) ustalania technicznych zasad wykonywania pomiarów i wyznaczania przebiegu
linii granicy państwowej oraz wzorów protokołów i innych dokumentów dotyczących
nowych pomiarów i wyznaczenia przebiegu granicy państwowej, stosownie do
artykułu 5 ustęp 1;
5) sprawdzania i porównywania protokołów oraz innych dokumentów dotyczących
nowych pomiarów i wyznaczania przebiegu granicy państwowej, sporządzonych
stosownie do artykułu 5 ustęp 1;
6) stosowania innych typów znaków granicznych niż podane w dokumentach
granicznych, stosownie do artykułu 5 ustęp 3.
Artykuł 36
1. Opracowane przez siebie dokumenty Komisja Graniczna przedstawia głównym
pełnomocnikom granicznym.
2. W przypadku przeprowadzenia wspólnej kontroli przebiegu linii granicy
państwowej Komisja Graniczna przedstawia następujące dokumenty:
1) opis protokolarny przebiegu linii granicy państwowej,
2) mapy topograficzne obszarów przygranicznych,
3) protokoły znaków granicznych ze szkicami topograficznymi,
4) wykazy współrzędnych i wysokości położenia znaków granicznych,
5) końcowy protokół prac Komisji Granicznej.
Artykuł 37
Koszty poniesione w trakcie przeprowadzonych prac przez Komisję Graniczną będą
rozłożone równomiernie na obie Strony.
Rozdział IV
Sposób użytkowania wód granicznych, linii kolejowych, dróg lub innych urządzeń
technicznych przeciętych linią granicy państwowej.
Artykuł 38
1. Przez wody graniczne rozumie się:
1) odcinki płynących wód powierzchniowych, którymi przebiega linia granicy
państwowej,
2) inne wody powierzchniowe i wody podziemne w tych miejscach, w których
przecinane są przez granicę państwową.
2. Strony zastosują odpowiednie środki w tym celu, aby przy użytkowaniu wód
granicznych były uwzględnione ich prawa i interesy.
3. Zasady współpracy w tych sprawach zostaną określone odrębną umową.
Artykuł 39
1. Na wodach granicznych obiekty pływające Stron mogą pływać tylko do linii
granicy państwowej.
2. Obiekty pływające Stron znajdujące się na wodach granicznych mogą przybijać
do brzegu drugiej Strony tylko w stanie wyższej konieczności (burza, awaria) lub
gdy uczestniczą w akcjach niesienia pomocy w sytuacjach zagrożenia życia
(powódź, pożar, zanieczyszczenie środowiska i inne klęski żywiołowe) oraz w
przypadkach prowadzenia wspólnych prac badawczych, jeżeli prowadzący te badania
poinformuje o tym odpowiednie organy Stron nie później niż 10 dni przed
rozpoczęciem badań.
Artykuł 40
1. Zabrania się pływać po wodach granicznych w porze nocnej, zaczynającej się
pół godziny przed zachodem słońca, a kończącej się pół godziny po jego
wschodzie.
2. Obiektom pływającym po wodach granicznych nie zezwala się na zakotwiczenie na
linii granicy państwowej, z wyjątkiem przypadków określonych w artykule 39 ustęp
2 niniejszej umowy.
Artykuł 41
1. Strony współpracują i podejmują wspólne przedsięwzięcia na wodach granicznych
i obszarach zalewowych w celu zapewnienia na nich stabilnego przebiegu linii
granicy państwowej i uwzględniają zasady ponoszenia kosztów tych przedsięwzięć.
2. Współpraca, o której mowa w ustępie 1, będzie realizowana przez:
1) uzgadnianie wspólnych przedsięwzięć dotyczących budowy lub eksploatacji
urządzeń wodnych na wodach granicznych,
2) wymianę informacji, opinii i doświadczeń.
3. W celu zapobieżenia zmianie koryta rzek granicznych, strumieni lub kanałów
brzegi ich powinny być wzmocnione tam, gdzie odpowiednie organy Stron wspólnie
uznają to za niezbędne. Prace przeprowadza i koszty ponosi ta Strona, do której
należy brzeg.
Artykuł 42
1. W przypadku znalezienia na powierzchniowych wodach granicznych lub na brzegu
należącym do jednej ze Stron zwłok lub szczątków ludzkich, jakichkolwiek nie
zidentyfikowanych przedmiotów lub padłych zwierząt domowych, odpowiednie organy
tej Strony zastosują środki w celu ustalenia ich pochodzenia.
2. Identyfikacji znalezionych zwłok lub szczątków ludzkich dokonują wspólnie
przedstawiciele odpowiednich organów obu Stron z udziałem pełnomocników
granicznych lub ich zastępców.
Artykuł 43
1. Komunikację na liniach kolejowych i drogach przecinających linię granicy
państwowej oraz w przejściach granicznych na tych szlakach komunikacyjnych
uzgadniają odpowiednie organy Stron.
2. W miejscach przecięcia linii granicy państwowej przez linie kolejowe i inne
drogi każda ze Stron ustawia na swoim terytorium i utrzymuje w należytym stanie
odpowiednie szlabany i specjalne znaki.
3. Strony będą stosować odpowiednie środki w tym celu, aby otwarte dla ruchu
odcinki linii kolejowych, dróg w miejscach ich przecięcia linią granicy
państwowej były utrzymywane w stanie sprawności. Naprawy tych dróg dokonuje
każda ze Stron do linii granicy państwowej na swój koszt. Wyjątki od tej zasady
mogą być przewidziane w porozumieniu między właściwymi naczelnymi organami obu
Stron.
Artykuł 44
1. Mosty i inne budowle wodne rozdziela się linią granicy państwowej po ich osi
technicznej, niezależnie od przebiegu tej linii na wodzie.
2. Mosty i inne budowle wodne przecięte granicą państwową utrzymuje w należytym
stanie i dokonuje napraw każda ze Stron na własny koszt do linii granicy
państwowej oznaczonej na nich, jeżeli odrębne porozumienie nie reguluje tej
sprawy inaczej. Odpowiednie organy Stron uzgadniają sposób, terminy i charakter
remontu.
3. Każda ze Stron może, w miarę potrzeby, przeprowadzić przegląd techniczny tych
części granicznych mostów i innych budowli wodnych, które znajdują się na
terytorium drugiej Strony. Odpowiednie organy tej Strony powinny być
zawiadomione o zamiarze dokonania przeglądu nie później niż 48 godzin przed jego
rozpoczęciem, a po zakończeniu przeglądu - o jego wynikach. Przegląd
przeprowadza się w obecności odpowiednich organów drugiej Strony.
4. Zasady ruchu na mostach granicznych uzgadniają odpowiednie organy Stron.
5. Budowę obiektów przecinających linię granicy państwowej, których konieczność
określają odpowiednie organy Stron, wykonuje się zgodnie z porozumieniem tych
organów. Przedstawiciele odpowiednich organów wstępnie porozumieją się odnośnie
do miejsca budowy oraz o sposobie podziału kosztów związanych z ich budową i
eksploatacją.
Rozdział V
Działalność gospodarcza i ochrona środowiska.
Artykuł 45
1. Na terenach przylegających do linii granicy państwowej każda ze Stron będzie
prowadzić gospodarkę rolną i leśną w taki sposób, aby nie wyrządzać szkody
gospodarce rolnej i leśnej drugiej Strony.
2. Każda ze Stron zastosuje wszelkie środki zmierzające do ograniczenia masowego
wystąpienia szkodników mogących zagrażać gospodarce rolnej i leśnej drugiej
Strony. W przypadku pojawienia się takich szkodników każda ze Stron powiadamia o
tym właściwe organy drugiej Strony. Strony będą się informować z odpowiednim
wyprzedzeniem o rodzajach stosowanych środków do zwalczania szkodników oraz
terminach ich stosowania.
3. Strona, na której terytorium powstał pożar w pobliżu granicy państwowej,
zastosuje wszelkie możliwe i dostępne jej środki w celu umiejscowienia i
ugaszenia pożaru oraz niedopuszczenia do jego przeniesienia się przez granicę
państwową.
4. W przypadku niebezpieczeństwa przeniesienia się pożaru przez granicę
państwową, Strona, na której terytorium niebezpieczeństwo to powstało,
niezwłocznie uprzedza drugą Stronę, aby mogła ona zastosować odpowiednie środki
zabezpieczające.
5. Jeżeli wskutek zjawisk naturalnych lub przy wyrębie lasu drzewa rosnące na
terytorium jednej Strony upadną za linię granicy państwowej, odpowiednie organy
drugiej Strony umożliwiają zainteresowanym osobom przygotowanie tych drzew do
wywozu i przewiezienie ich na terytorium swego Państwa. W tych przypadkach
drzewa te przy transporcie przez granicę państwową nie podlegają cłu i innym
opłatom.
6. Właściwe naczelne organy Stron mogą, w razie potrzeby, zawrzeć odrębne
porozumienia w sprawach gospodarki rolnej i leśnej na terenach przygranicznych.
Artykuł 46
1. Osoby zamieszkałe na terytorium każdej ze Stron mogą uprawiać rybołówstwo na
wodach granicznych do linii granicy państwowej. Zabrania się jednak:
1) stosowania środków wybuchowych, trujących, odurzających i innych powodujących
kaleczenie lub niszczenie ryb,
2) połowu ryb w wodach granicznych w porze nocnej i okresach ochronnych.
2. Sprawy dotyczące ochrony i hodowli ryb w wodach granicznych oraz niektórych
gatunków ryb na pewnych odcinkach tych wód, terminów rybołówstwa i związanych z
tym przedsięwzięć właściwe organy Stron mogą określić w odrębnych
porozumieniach.
Artykuł 47
1. Odpowiednie organy Stron będą w miarę potrzeby porozumiewać się w sprawach
dotyczących ochrony flory i fauny, w tym również polowań na terenach
przylegających do granicy państwowej.
2. W czasie polowania na terenach określonych w ustępie 1 zabronione jest
strzelanie przez linię granicy państwowej oraz ściganie zwierząt i ptaków na
terytorium drugiej Strony.
Artykuł 48
1. Strony będą ściśle współpracować w dziedzinie ochrony środowiska i
racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych w celu zapewnienia wzajemnego
bezpieczeństwa ekologicznego. Będą one tworzyć warunki do poprawy stanu
środowiska, w tym wód, powietrza, gleb i lasów, oraz ochrony flory i fauny na
obszarach przygranicznych. Strony będą przeciwdziałać zanieczyszczeniom
transgranicznym i będą dążyć do ich skutecznego ograniczenia.
2. Strony będą współdziałać i okazywać sobie wzajemną pomoc w zapobieganiu
zagrożeniom ekologicznym i klęskom żywiołowym na obszarach przygranicznych oraz
w ich zwalczaniu, włączając w to systemy wzajemnego informowania się o
możliwości zanieczyszczenia środowiska.
3. Strony ponoszą odpowiedzialność materialną za straty spowodowane na
terytorium drugiej Strony na skutek nadzwyczajnych zanieczyszczeń środowiska.
4. Strony będą porozumiewać się w sprawach związanych z lokalizacją i budową na
terenach przygranicznych nowych obiektów przemysłowych i innych mogących
stanowić zagrożenie dla środowiska.
Artykuł 49
1. W celu zabezpieczenia granicy państwowej po obu jej stronach powinny być
zostawione pasy o szerokości 50 m, w których wykonywanie prac górniczych
związanych z poszukiwaniem kopalin jest zabronione. Prace te mogą być wykonywane
w obrębie tych pasów tylko w przypadkach wyjątkowych, po uprzednim porozumieniu
między odpowiednimi organami Stron.
2. Jeśli ustalenie pasów, wymienionych w ustępie 1, w poszczególnych przypadkach
nie jest celowe, odpowiednie organy Stron, po wzajemnym porozumieniu się, ustalą
inne środki w celu zabezpieczenia granicy państwowej.
Rozdział VI
Postanowienia końcowe.
Artykuł 50
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od
dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą ze Stron; w takim przypadku
utraci moc po upływie jednego roku od dnia wypowiedzenia.
Umowę niniejszą sporządzono w Wilnie dnia 5 marca 1996 r. w dwóch egzemplarzach,
każdy w językach polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową
moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati
W imieniu Republiki Litewskiej Povilas Gylys
PROTOKÓŁ
do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy
państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, dotyczących dokumentacji granicznej
określającej przebieg polsko-litewskiej granicy państwowej.
Artykuł 1
Rzeczpospolita Polska i Republika Litewska, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami, uzgodniły, że Polsko-Litewska Komisja Graniczna, o której mowa w
Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy
państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, zwanej dalej umową, opracowuje
dokumentację polsko-litewskiej granicy państwowej na podstawie przeprowadzonej w
terenie wspólnej kontroli przebiegu linii granicy, zgodnie z artykułem 34 ustęp
1 i artykułem 36 ustęp 2 umowy.
Artykuł 2
1. W pracach pomiarowych Polsko-Litewska Komisja Graniczna posługiwać się będzie
dokumentacją graniczną opracowaną na podstawie Umowy między Rzecząpospolitą
Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej
granicy państwowej, podpisanej dnia 16 sierpnia 1945 r. w Moskwie, sporządzoną
dla odcinka polsko-litewskiej granicy państwowej. Dokumentację tę stanowią
następujące dokumenty:
1) opisy protokolarne przebiegu granicy państwowej,
2) mapy granicy państwowej,
3) protokoły znaków granicznych i inne dokumenty określające położenie granicy
państwowej.
2. Strony oświadczają, iż do uprawomocnienia się nowej dokumentacji granicy
państwowej, wymienionej w artykule 1 niniejszego protokołu, status dokumentacji
granicy państwowej, obowiązującej w momencie zawarcia protokołu, nie będzie
zmieniony.
Artykuł 3
Protokół niniejszy stanowi integralną część umowy i utraci moc w dniu wejścia w
życie umowy, o której mowa w artykule 1 ustęp 2 umowy.
Protokół sporządzono w Wilnie dnia 5 marca 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati
W imieniu Republiki Litewskiej Povilas Gylys
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 16 września 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Litewską o wspólnej granicy państwowej, stosunkach prawnych na niej
obowiązujących oraz o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych,
sporządzonej w Wilnie dnia 5 marca 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 200)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 50 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy
państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, sporządzonej w Wilnie dnia 5 marca 1996
r., nastąpiła w Warszawie dnia 23 listopada 1998 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych powyższej umowy.
Umowa weszła w życie dnia 23 grudnia 1998 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy
podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków,
sporządzona w Warszawie dnia 10 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 201)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 kwietnia 1997 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy podczas
katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków w następującym
brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy
podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków
Rzeczpospolita Polska oraz Republika Federalna Niemiec, zwane dalej Umawiającymi
się Stronami,
zamierzając przyczynić się do rozwijania dobrosąsiedzkich stosunków w Europie, w
duchu Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r.,
w myśl Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
potwierdzeniu istniejącej między nimi granicy z dnia 14 listopada 1990 r.,
zgodnie z celami Organizacji Narodów Zjednoczonych, która ogłosiła lata
dziewięćdziesiąte dekadą wspierania międzynarodowej współpracy w zapobieganiu i
przeciwdziałaniu zagrożeniom na wypadek klęsk żywiołowych,
w myśl dokumentu końcowego III Stałego Posiedzenia KBWE w Wiedniu, które odbyło
się 15 stycznia 1989 r., oraz Dokumentu Helsińskiego z dnia 10 lipca 1992 r.,
uwzględniając postanowienia Konwencji w sprawie transgranicznych skutków awarii
przemysłowych, przyjętej w Helsinkach dnia 17 marca 1992 r.,
będące świadomymi możliwości zaistnienia katastrof spowodowanych siłami
przyrody, działalnością techniczną lub innych poważnych wypadków,
przekonane o potrzebie współdziałania w celu ułatwienia wzajemnej pomocy na
wypadek powstania katastrof, klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków
oraz w celu zagwarantowania szybkiego wysłania grup ratowniczych i środków
pomocy, a także
biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść Umawiającym się Stronom wymiana
informacji naukowej i technicznej w dziedzinie zapobiegania awariom
przemysłowym, katastrofom i klęskom żywiołowym lub innym poważnym wypadkom oraz
likwidacji ich skutków,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot umowy
Umawiające się Strony będą udzielały sobie, w miarę swych możliwości, wzajemnej
pomocy na wypadek katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków,
które powodują poważne szkody lub zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi lub dóbr
materialnych oraz środowiska naturalnego, a które nie mogą być całkowicie
opanowane przy użyciu własnych środków Strony zwracającej się o pomoc.
Artykuł 2
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy używane w niej terminy oznaczają:
"Strona zwracająca się o pomoc" - Umawiającą się Stronę, której odpowiednie
organy zwracają się o pomoc, w szczególności o przysłanie grup ratowniczych lub
wyposażenia z terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
"Strona pomagająca" - Umawiającą się Stronę, której odpowiednie organy spełniają
prośbę o pomoc drugiej Umawiającej się Strony, w szczególności prośbę o
przysłanie grup ratowniczych lub wyposażenia,
"państwo tranzytu" - państwo, przez którego terytorium będą przemieszczane grupy
ratownicze w celu dotarcia do państwa zwracającego się o pomoc,
"grupa ratownicza" - zespół osób wysłanych przez Stronę pomagającą w celu
udzielenia pomocy Stronie zwracającej się o pomoc, na jej terytorium,
"wyposażenie" - materiały, środki techniczne, pojazdy, własne zaopatrzenie grup
ratowniczych (zaopatrzenie operacyjne), psy ratownicze, ekwipunek osobisty oraz
przedmioty osobistego użytku grup ratowniczych i ekspertów,
"środki pomocy" - dobra przeznaczone do bezpłatnego rozprowadzenia wśród
ludności poszkodowanej w wyniku katastrofy, klęski żywiołowej lub innych
poważnych wypadków.
Artykuł 3
Kompetencje
1. Organami upoważnionymi do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o
udzielenie pomocy są:
1) w Rzeczypospolitej Polskiej
- Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji;
2) w Republice Federalnej Niemiec:
- Federalne Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, a także:
- Ministerstwa Spraw Wewnętrznych krajów: Meklemburgii - Pomorza Przedniego,
Brandenburgii i Wolnego Państwa Saksonii.
2. Wymienione w ustępie 1 organy mogą wskazać inne organy, które zostały
upoważnione do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy
oraz do ustalenia trybu realizacji niniejszej umowy.
3. Organy wymienione w ustępach 1 i 2, w celu realizacji niniejszej umowy, są
upoważnione do bezpośrednich wzajemnych kontaktów.
4. Obie Umawiające się Strony wymienią informacje o adresach i numerach połączeń
telekomunikacyjnych organów wymienionych w ustępach 1 i 2.
Artykuł 4
Rodzaje operacji
1. Pomoc może być udzielona przez poszczególnych ekspertów lub grupy ratownicze,
posiadających niezbędne wyposażenie, kierowanych do miejsc katastrof, klęsk
żywiołowych lub innych poważnych wypadków, a wyspecjalizowanych w szczególności
w gaszeniu pożarów, ratownictwie technicznym, opanowywaniu zagrożeń
radiologicznych, chemiczno-ekologicznych, pomocy medycznej, ratownictwie lub
doraźnym usuwaniu awarii. Na życzenie Strony zwracającej się o pomoc taka pomoc
może być też udzielona w każdej innej postaci.
2. Grupy ratownicze i poszczególni eksperci oraz wyposażenie i środki pomocy
mogą być przemieszczani drogą lądową, powietrzną lub wodną.
Artykuł 5
Przekraczanie granicy państwowej
1. W celu zapewnienia niezbędnej skuteczności i szybkości podczas udzielania
pomocy Umawiające się Strony zobowiązują się ograniczyć do koniecznego minimum
formalności wymagane podczas przekraczania granicy państwowej.
2. Członkowie grupy ratowniczej przekraczają granicę państwową i przebywają na
terytorium Strony zwracającej się o pomoc na podstawie zaświadczenia
upoważniającego do przekraczania granicy, wydanego przez właściwy organ Strony
pomagającej, o którym mowa w artykule 3. Wzór zaświadczenia jest zawarty w
załączniku nr 1 do niniejszej umowy. Jeżeli w wypadku nie cierpiącym zwłoki
zaświadczenie nie może zostać przedstawione, to wystarczy inny dowód
potwierdzający fakt, iż przekraczanie granicy następuje w celu udziału w akcji
ratowniczej na podstawie postanowień niniejszej umowy. Ponadto każdy członek
grupy ratowniczej posiada ze sobą legitymację służbową, zaopatrzoną w zdjęcie,
lub inny dokument potwierdzający tożsamość, okazywany na żądanie uprawnionego do
tego organu.
3. Grupy ratownicze przekraczają granicę państwową w przejściach granicznych. W
przypadkach nie cierpiących zwłoki przekroczenie granicy państwowej może
nastąpić także poza przejściami granicznymi, w uzgodnieniu z właściwymi organami
Umawiających się Stron, o których mowa w artykule 3, i po uprzednim
poinformowaniu właściwego organu ochrony granicy państwowej.
4. Ułatwienia w przekraczaniu granicy, o których mowa w ustępach 1 i 2, stosuje
się odpowiednio w wypadku, gdy Umawiająca się Strona jest państwem tranzytowym w
zakresie udzielania pomocy jednej z Umawiających się Stron lub państwu trzeciemu
i o ile tranzyt jest konieczny w celu szybkiego udzielenia pomocy. Organy
wymienione w artykule 3 ustęp 1 będą się wzajemnie w porę informowały o tym, że
występuje konieczność tranzytu, i ustalą sposób przeprowadzenia tranzytu.
Artykuł 6
Przemieszczanie wyposażenia i środków pomocy przez granicę państwową
1. Umawiające się Strony będą ułatwiać wwóz i wywóz wyposażenia i środków
pomocy, niezbędnych do prowadzenia akcji ratowniczej. Kierownik grupy
ratowniczej i poszczególni eksperci, biorący udział w akcji ratowniczej,
przedstawią przy przekraczaniu granicy państwowej właściwym organom celnym
Strony zwracającej się o pomoc wykaz przewożonego wyposażenia i środków pomocy.
W razie braku takiego wykazu, grupy ratownicze i poszczególni eksperci otrzymają
zezwolenie na przekroczenie granicy państwowej wraz z wyposażeniem i środkami
pomocy. Wykaz taki, w tym przypadku, powinien zostać przedstawiony właściwym
organom Strony zwracającej się o pomoc w ciągu 30 dni od dnia przekroczenia
granicy państwowej.
2. Grupom ratowniczym i poszczególnym ekspertom nie wolno przewozić przez
granicę państwową żadnego mienia ruchomego poza wyposażeniem i środkami pomocy
niezbędnymi do użycia podczas działań ratowniczych. Wyposażenie i środki pomocy
są zwolnione od wszelkich opłat celnych i granicznych, a ich użycie jest
dozwolone tylko do celów związanych z działaniami ratowniczymi.
3. Wyposażenie i środki pomocy niezbędne do działań ratowniczych nie będą
przedmiotem zakazów i ograniczeń stosowanych w odniesieniu do wwozu urządzeń i
towarów. Wyposażenie i środki pomocy nie zużyte w czasie działań ratowniczych
będą z powrotem wywiezione w terminie 30 dni po zakończeniu akcji ratowniczej.
Jeżeli wywóz ten byłby niemożliwy w powodu szczególnych okoliczności, zarówno o
rodzaju, ilości, jak i miejscu składowania wyposażenia i środków pomocy
powiadomi się właściwe organy Strony zwracającej się o pomoc, odpowiedzialne za
akcję ratowniczą, które powiadomią o tym właściwy organ celny. W tym wypadku
mają zastosowanie przepisy prawa Strony zwracającej się o pomoc.
4. Narkotyki i środki psychotropowe mogą być sprowadzane tylko w celu udzielania
koniecznej pomocy medycznej oraz mogą być stosowane wyłącznie przez
wykwalifikowany personel medyczny, zgodnie z przepisami Strony pomagającej.
Strona zwracająca się o pomoc zachowuje prawo kontroli na swoim terytorium.
Ustęp 3 zdania 2-4 stosuje się także do wywozu na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony nie wykorzystanych narkotyków i środków psychotropowych, zgodnie z
przepisami prawa Umawiających się Stron. Tego rodzaju obrót towarowy nie będzie
traktowany jako import lub eksport narkotyków w rozumieniu odpowiednich umów
międzynarodowych. Do środków odurzających i substancji psychotropowych, których
nie wykorzystano, stosuje się przepisy prawa Strony zwracającej się o pomoc.
5. Ustępy 1 do 4 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do tranzytu przez
terytorium jednej z Umawiających się Stron wyposażenia i środków pomocy,
niezbędnych podczas przeprowadzenia akcji ratowniczej na rzecz państwa trzeciego
zwracającego się o pomoc. Państwo tranzytu udziela na swoim terytorium pomocy
grupom ratowniczym w sposób uzgodniony przez Umawiające się Strony.
Artykuł 7
Użycie statków powietrznych
1. Każda z Umawiających się Stron zezwoli statkom powietrznym na
przeprowadzenie, w ramach niniejszej umowy, operacji z terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, na przeloty nad swym terytorium, na lądowania i starty,
bez obowiązku korzystania ze stałych lotniczych przejść granicznych.
2. Stronę zwracającą się o pomoc należy niezwłocznie powiadomić o planowanym
użyciu statków powietrznych. Należy przy tym możliwie dokładnie podać informacje
o:
1) typie statku powietrznego,
2) kraju rejestracji i oznakowaniu rejestracyjnym statku powietrznego,
3) załodze, pasażerach i grupie ratowniczej,
4) wyposażeniu i środkach pomocy,
5) czasie odlotu, planowanej trasie lotu i miejscu lądowania.
3. Jeżeli nic innego nie wynika z ustępu 1, należy podczas działań ratowniczych
stosować odpowiednie przepisy o ruchu lotniczym, obowiązujące na terytorium
każdej z Umawiających się Stron, w szczególności w zakresie obowiązku
przekazywania informacji o lotach właściwym organom kontroli ruchu lotniczego.
4. Aneks 12 o systemie poszukiwań i ratownictwie w lotnictwie do Konwencji o
międzynarodowym lotnictwie cywilnym z dnia 7 grudnia 1944 r., jak i porozumienie
operacyjne o współpracy lotniczej w nagłych wypadkach między służbami
poszukiwania i ratownictwa (SAR) Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki
Federalnej Niemiec z dnia 5 marca 1992 r. pozostają nienaruszone.
Artykuł 8
Koordynacja i kierownictwo ogólne działań
1. Za koordynację i kierownictwo ogólne działań są odpowiedzialne właściwe
organy Strony zwracającej się o pomoc.
2. Właściwe organy Strony zwracającej się o pomoc będą udzielały pomocy w
wykonywaniu zadań grupom ratowniczym i poszczególnym ekspertom Strony
pomagającej. Określą one możliwie szczegółowo zadania, których realizację
zamierzają powierzyć grupom ratowniczym i poszczególnym ekspertom.
3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony pomagającej są przekazywane wyłącznie
ich kierownikom, którzy będą wydawać swoim podwładnym polecenia dotyczące
szczegółów ich realizacji.
Artykuł 9
Koszty działań ratowniczych
1. Koszty działań ratowniczych, włącznie z nakładami spowodowanymi przez
całkowitą lub częściową utratę, jak również przez całkowite lub częściowe
zniszczenie przywiezionego wyposażenia, nie będą zwracane Stronie pomagającej
przez Stronę zwracającą się o pomoc, chyba że Strony doszły wcześniej do
specjalnego porozumienia.
2. Każda Umawiająca się Strona może zażądać, aby koszty powstałe w wyniku
udziału statków powietrznych pokryte zostały do połowy przez Stronę zwracającą
się o pomoc. Wysokość kosztów oblicza się w tym wypadku według taryf
obowiązujących na terytorium Strony udzielającej pomocy, w chwili jej
udzielenia.
3. Grupy ratownicze i eksperci Strony pomagającej podczas trwania akcji
ratowniczej, na obszarze Strony zwracającej się o pomoc, będą na jej koszt
zakwaterowani i zaprowiantowani, jak również zaopatrzeni w środki osobistego
użytku, jeżeli przywiezione zapasy zostaną wyczerpane. W razie potrzeby
otrzymają oni również bezpłatnie pomoc logistyczną, w tym pomoc medyczną.
Artykuł 10
Odszkodowania i rekompensaty
1. Umawiające się Strony rezygnują wzajemnie z wszelkich roszczeń
odszkodowawczych z powodu utraty lub uszkodzenia mienia należącego do nich lub
innych organów, jeżeli szkoda będzie spowodowana przez członka grupy ratowniczej
lub eksperta w związku z wypełnianiem zadań wynikających z realizacji umowy.
2. Umawiające się Strony rezygnują wzajemnie z wszelkich roszczeń
odszkodowawczych z tytułu uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci
członka grupy ratowniczej lub eksperta, zaistniałych podczas realizacji umowy.
Pozostaje nienaruszone prawo do roszczeń o odszkodowanie przez członków grupy
ratowniczej i ekspertów poszkodowanych w związku z wykonywaniem działań
ratowniczych bądź też pozostałych po nich członków ich rodzin.
3. Jeżeli szkoda będzie spowodowana osobie trzeciej przez członka grupy
ratowniczej lub eksperta Strony pomagającej przy wykonywaniu jego zadań na
terytorium Strony zwracającej się o pomoc, to za szkodę odpowiada wyłącznie
Strona zwracająca się o pomoc zgodnie z przepisami, które stosuje się w
przypadku szkody spowodowanej przez własne grupy ratownicze.
4. Właściwe organy Umawiających się Stron będą ściśle ze sobą współpracowały w
celu ułatwienia procedury dochodzenia odszkodowań. W szczególności będą
wymieniały wszystkie dostępne informacje o przypadkach powstania szkody w
rozumieniu tego artykułu.
5. Ustępów 1, 2 i 3 nie stosuje się, gdy szkoda została spowodowana umyślnie lub
w wyniku rażącego niedbalstwa.
Artykuł 11
Pozostałe formy współpracy
1. Właściwe organy, o których mowa w artykule 3, współpracują ze sobą i mogą
zawierać odrębne porozumienia, w szczególności w sprawach:
1) prognozowania, profilaktyki i zwalczania katastrof, klęsk żywiołowych lub
innych poważnych wypadków, wymiany wszelkich doświadczeń praktycznych oraz
przydatnych informacji naukowych i technicznych, organizacji konferencji, wizyt
studialnych wykwalifikowanych specjalistów, programów badawczych i kursów
specjalistycznych, wymiany wykładowców i słuchaczy odpowiednich placówek
szkoleniowych oraz prowadzenia wspólnych ćwiczeń, a także doradczego udziału
ekspertów-naukowców w sztabach operacyjnych,
2) wymiany informacji o zagrożeniach i szkodach mogących rozprzestrzenić się na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, która obejmuje również wyprzedzające
przekazywanie danych o pomiarach i prognozach.
2. W przypadku wspólnych ćwiczeń, w których grupy ratownicze jednej Umawiającej
się Strony przebywają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, stosuje się
odpowiednio postanowienia umowy.
Artykuł 12
Przekazywanie danych osobowych
W przypadku przekazywania na podstawie przepisów niniejszej umowy danych
osobowych - zgodnie z prawem wewnętrznym każdej Umawiającej się Strony -
obowiązywać będą postanowienia zawarte w załączniku nr 2 do niniejszej umowy, z
uwzględnieniem przepisów prawa obowiązujących każdą z Umawiających się Stron.
Artykuł 13
Połączenia telekomunikacyjne
Właściwe organy Umawiających się Stron poczynią wspólnie odpowiednie kroki,
które umożliwią powstanie połączeń telekomunikacyjnych, zwłaszcza połączeń drogą
radiową, między organami wymienionymi w artykule 3, między tymi organami a
wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi, jak i między grupami ratowniczymi oraz
między wysłanymi grupami ratowniczymi a właściwym kierownictwem akcji
ratowniczej.
Artykuł 14
Rozstrzyganie spraw spornych
1. Wszelkie sprawy sporne między Umawiającymi się Stronami, dotyczące
interpretacji lub stosowania niniejszej umowy, będą rozstrzygane, jeżeli to
możliwe, przez Rządy obu Umawiających się Stron.
2. Jeżeli Umawiające się Strony nie rozstrzygną sprawy spornej w ciągu dwunastu
miesięcy od daty jej powstania, zostanie ona przedłożona na wniosek każdej z
Umawiających się Stron trybunałowi arbitrażowemu złożonemu z trzech arbitrów.
Każda z Umawiających się Stron wyznaczy po jednym arbitrze, a wyznaczeni
arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który nie może być obywatelem żadnej z
Umawiających się Stron.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona mianowania swego arbitra w
ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku drugiej Umawiającej się Strony,
o dokonanie takiej nominacji druga Umawiająca się Strona może zwrócić się z
prośbą do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie osiągną porozumienia odnośnie do wyboru
przewodniczącego trybunału arbitrażowego w ciągu dwóch miesięcy od ich
mianowania, to nominacji przewodniczącego dokona na wniosek jednej z
Umawiających się Stron Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w wypadkach określonych w ustępach 3 i 4 Przewodniczący
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić wymienionej funkcji
lub jeżeli jest on obywatelem jednej z Umawiających się Stron, nominacji dokona
Wiceprzewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli
Wiceprzewodniczący nie może spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem
jednej z Umawiających się Stron, nominacji dokona najstarszy rangą sędzia
Trybunału, który nie będzie obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6. Jeżeli Umawiające się Strony nie uzgodnią inaczej, trybunał arbitrażowy
ustali tryb własnego postępowania. Trybunał wydaje orzeczenia większością głosów
w oparciu o zasady i przepisy prawa międzynarodowego oraz na podstawie
postanowień niniejszej umowy.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty udziału swego arbitra oraz
koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty związane z
przewodniczącym, jak i pozostałe koszty Umawiające się Strony pokrywają w
równych częściach. Trybunał może jednak w swoim orzeczeniu ustalić większy
udział w kosztach jednej z Umawiających się Stron.
8. Orzeczenia trybunału arbitrażowego są ostateczne i wiążące dla obydwu
Umawiających się Stron.
Artykuł 15
Inne umowy międzynarodowe
Niniejsza umowa nie narusza istniejących praw i zobowiązań każdej z Umawiających
się Stron wynikających z innych umów międzynarodowych.
Artykuł 16
Ratyfikacja i wejście w życie umowy
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi tak szybko, jak to możliwe, w Bonn.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu trzeciego miesiąca od dnia
wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 17
Obowiązywanie i wypowiedzenie umowy
1. Umowa niniejsza jest zawarta na czas nie określony.
2. Umowa może być wypowiedziana w drodze notyfikacji przez Rządy Umawiających
się Stron. W takim wypadku Umowa utraci moc po upływie 6 miesięcy od dnia
otrzymania wypowiedzenia przez Rząd drugiej Umawiającej się Strony.
Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 10 kwietnia 1997 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty
mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej L. Miller
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch
M. Kanther
Załącznik nr 1 do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o wzajemnej pomocy podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych
poważnych wypadków
......................... .........................
organ miejscowość, data
Behörde Ort, Datum
ZAŚWIADCZENIE
BESCHEINIGUNG
Pan/Pani ......................... jest dowódcą polskiej grupy ratowniczej,
która ma wziąć udział w akcji na terytorium Niemiec na podstawie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy podczas
katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków.
Niniejsze zaświadczenie upoważnia grupę ratowniczą do przekraczania granicy.
Herr/Frau ......................... ist Leiter/in der polnischen
Hilfsmannschaft, die auf deutschem Hoheitsgebiet auf der Grundlage des Abkommens
zwischen der Republik Polen und der Bundesrepublik Deutschland über die
gegenseitige Hilfeleistung bei Katastrophen oder schweren Unglücksfällen
eingesetzt werden soll. Diese Bescheinigung berechtigt die Hilfsmannschaft zum
Grenzübertritt.
W skład polskiej grupy ratowniczej wchodzi ... osób.
Der polnischen Hilfsmannschaft gehören ... Personen an.
Grupa ratownicza ma ze sobą wyposażenie, w tym
.......... pojazdów z .......... przyczepami,
.......... psów ratowniczych.
Die Hilfsmannschaft führt Ausrüstungsgegenstände mit, darunter
.......... Fahrzeuge mit .......... Anhängern,
.......... Rettungshunde.
Na terytorium Niemiec wwozi się następujące środki pomocy:
Folgende Hilfsgüter werden in das deutsche Hoheitsgebiet eingeführt:
....................................................................................................
....................................................................................................
.........................
Podpis
Unterschrift
Załącznik nr 2 do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o wzajemnej pomocy podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych
poważnych wypadków
1. Dopuszcza się wykorzystanie danych wyłącznie we wskazanym celu oraz zgodnie z
warunkami określonymi przez instytucję przekazującą dane.
2. O sposobie wykorzystania przekazanych danych i osiągniętych wynikach odbiorca
informuje instytucję przekazującą dane, na jej wniosek.
3. Dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie właściwym organom. Dalsze ich
przekazywanie innym instytucjom może nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu
zgody przez instytucję, która dane przekazała.
4. Instytucja przekazująca dane jest odpowiedzialna za ich prawdziwość. Jest
również obowiązana ocenić ich niezbędność i współmierność w stosunku do celu ich
przekazywania. Należy przy tym uwzględnić zakaz przekazywania danych zgodnie z
obowiązującym prawem wewnętrznym. Jeśli okaże się, że przekazano dane
nieprawdziwe lub takie, których nie wolno było przekazać, należy o tym
niezwłocznie zawiadomić odbiorcę. Jest on obowiązany do sprostowania lub
zniszczenia tych danych.
5. Osobie, której dotyczą przekazywane dane, należy, na jej wniosek, udzielić
informacji odnośnie do tych danych, jak również o zamierzonym celu ich
wykorzystania. Obowiązek udzielenia informacji nie dotyczy wypadków, gdy interes
publiczny przemawiający za jej nieudzieleniem przeważa nad interesem osoby
zainteresowanej jej udzieleniem. Prawo osoby zainteresowanej do uzyskania
informacji o istniejących danych jej dotyczących zależy od prawa wewnętrznego
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium został złożony wniosek o
udzielenie informacji.
6. Jeżeli w następstwie uzyskania danych w ramach wymiany danych osobowych,
dokonanej zgodnie z niniejszą umową, ktokolwiek poniesie szkodę spowodowaną
czynem bezprawnym, to odpowiedzialność za jej wyrządzenie spoczywa na instytucji
odbierającej dane, według prawa wewnętrznego obowiązującego w jej kraju.
Powoływanie się na fakt, że szkoda została spowodowana przez instytucję
przekazującą dane, nie zwalnia od odpowiedzialności wobec poszkodowanego. Jeżeli
instytucja odbierająca dane wypłaci odszkodowanie za szkodę spowodowaną
wykorzystaniem niewłaściwie przekazanych danych, to instytucja przekazująca dane
zwróci instytucji odbierającej dane sumę odpowiadającą pełnej wysokości
odszkodowania.
7. Jeżeli prawo wewnętrzne kraju instytucji przekazującej dane, w odniesieniu do
przekazywanych danych osobowych, przewiduje szczególne przepisy dotyczące
zatarcia danych, to instytucja przekazująca dane informuje o tym odbiorcę.
Niezależnie od obowiązujących terminów dane osobowe należy zatrzeć niezwłocznie,
gdy przestaną być niezbędne dla celu, w którym zostały przekazane.
8. Instytucje przekazujące i odbierające dane odnotowują w aktach przekazanie i
odbiór danych osobowych.
9. Instytucje przekazujące i odbierające dane, podczas przekazywania danych
osobowych, są obowiązane do ich skutecznej ochrony przed dostępem osób
nieuprawnionych, przed dokonywaniem niedozwolonych zmian w treści oraz przed
podaniem do wiadomości bez odpowiedniego upoważnienia.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 24 września 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy podczas katastrof i klęsk
żywiołowych lub innych poważnych wypadków, sporządzonej w Warszawie dnia 10
kwietnia 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 22, poz. 202)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 16 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o wzajemnej pomocy
podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków,
sporządzonej w Warszawie dnia 10 kwietnia 1997 r., nastąpiła w Bonn dnia 2
grudnia 1998 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyższej umowy.
Umowa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji cukru.
(Dz. U. Nr 25, poz. 225)
Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych w cukrowniach i rafineriach cukru przy produkcji cukru.
§ 2. Instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku pracy powinna
zawierać w szczególności określenie sposobu postępowania w przypadku awarii
urządzeń technicznych oraz wystąpienia zagrożeń wynikających z przebiegu reakcji
fizycznych i chemicznych w procesach zagęszczania roztworów cukrowych i
krystalizacji cukru.
§ 3. 1. Rurociągi, z zastrzeżeniem ust. 2, powinny być:
1) oznakowane zgodnie z Polskimi Normami,
2) usytuowane na wysokości co najmniej 2,50 m od poziomu podłoża stanowiska
pracy lub drogi komunikacyjnej; jeżeli warunki techniczne nie pozwalają na
usytuowanie rurociągów na wysokości 2,50 m, dopuszcza się ich instalowanie na
wysokości nie mniejszej niż 2,0 m pod warunkiem ich widocznego oznakowania.
2. Rurociągi przewodzące gorące lub żrące czynniki technologiczne, prowadzone
nad stanowiskami pracy lub drogami komunikacyjnymi, powinny mieć zainstalowane
miejscowe rynny odpływowe i izolację termiczną.
§ 4. Drogi i przejścia na terenie cukrowni, zlokalizowane obok urządzeń do
hydromechanicznego rozładunku buraków ze środków transportowych, powinny być
osłonięte ekranem o wysokości co najmniej 2,50 m, chroniącym przed
niebezpiecznym strumieniem wody.
§ 5. Spławiaki do buraków o budowie płaskiej powinny być osłonięte ścianami
ochronnymi o wysokości 1,1 m w miejscu nie utrudniającym wyładunku buraków ze
środków transportowych lub opróżniania spławiaków przy użyciu sprzętu
mechanicznego.
§ 6. 1. Przed stanowiskiem do hydromechanicznego spłukiwania buraków ze środków
transportowych i z pryzmy spławiaka powinny być umieszczone tablice ostrzegawcze
"Uwaga, niebezpieczny strumień wody".
2. Urządzenia służące do hydromechanicznego spłukiwania buraków powinno być
wyposażone w zabezpieczenie uniemożliwiające nie kontrolowany obrót wokół
własnej osi.
§ 7. 1. Krata odcinająca przepływ buraków w kanale spławnym powinna być
wyposażona w stałe lub przenośne urządzenie mechaniczne do jej podnoszenia.
2. Prace konserwacyjno-remontowe kraty, o której mowa w ust. 1, oraz usuwanie
zanieczyszczeń z kanału spławnego powinny być wykonywane co najmniej przez dwóch
pracowników.
§ 8. Urządzenie służące do usuwania zanieczyszczeń z kanału spławnego powinno
być wyposażone w osłony chroniące pracowników przed uderzeniem palczakami i
rozpryskiem wody.
§ 9. Pomiędzy stanowiskiem pracy do hydromechanicznego spłukiwania buraków,
płuczką i krajalnicami powinna być zainstalowana dźwiękowa lub świetlna
sygnalizacja zakłóceń równomiernego przepływu buraków do krajalnic.
§ 10. 1. W przypadku konieczności przeprowadzenia prac wewnątrz spłuczki należy
opróżnić ją z buraków i wody oraz wyłączyć napęd i zabezpieczyć przed
przypadkowym jej uruchomieniem.
2. Prace, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane co najmniej przez
dwóch pracowników.
§ 11. 1. Podłoga pomostu do obsługi odwadniaczy rolkowych powinna być usytuowana
na wysokości 1,1 m poniżej górnej krawędzi odwadniaczy.
2. Boki odwadniaczy, o których mowa w ust. 1, powinny być osłonięte metalową
siatką do wysokości co najmniej 0,5 m ponad górne krawędzie odwadniaczy.
§ 12. 1. Demontaż i montaż ram nożowych tarczy krajalnicy buraków powinien być
przeprowadzany przy użyciu urządzeń pomocniczych co najmniej przez dwóch
pracowników.
2. Zasobnik krajalnicy buraków powinien być osłonięty siatką metalową lub
barierką ochronną.
3. Podnośnik kubełkowy transportujący buraki do zasobnika, o którym mowa w ust.
2, powinien być osłonięty blachą na całej wysokości, a jego dolna część
zabezpieczona barierką ochronną.
§ 13. 1. Piec wapienny do wypalania wapna i wytwarzania gazu saturacyjnego
powinien być wyposażony w urządzenie uniemożliwiające przedostawanie się gazu do
wnętrza budynku w przypadku awarii pomp gazowych.
2. Gromadzenie kamienia wapiennego i koksu na górnym pomoście pieca wapiennego
oraz używanie do jego rozpalania płynów łatwo palnych lub wybuchowych jest
niedopuszczalne.
3. Otwieranie okienek wziernych pieca wapiennego, o którym mowa w ust. 1,
powinno być dokonywane przy użyciu odpowiedniego narzędzia.
§ 14. 1. Płuczka gazowa pieca wapiennego i pompy do gazu saturacyjnego powinny
być usytuowane na zewnątrz budynku albo w pomieszczeniu wyposażonym w
mechaniczną wentylację zapewniającą co najmniej 5-krotną wymianę powietrza w
ciągu godziny.
2. Naprawę płuczki gazowej i jej rurociągów powinno przeprowadzać się po
uprzednim usunięciu znajdujących się tam gazów.
§ 15. 1. Urządzenie do zagęszczania soku buraczanego (wyparka) powinno być
zabezpieczone izolacją termiczną chroniącą pracowników przed oparzeniami.
2. W przypadku czyszczenia wnętrza wyparki roztworem kwasu solnego do
oświetlenia jej wnętrza należy używać lampy elektrycznej o napięciu nie wyższym
niż 25 V.
§ 16. Pobieranie próbek soku z otwartych zbiorników wyposażonych w mieszadła i w
parowe wężownice grzejne (klarownice) powinno odbywać się z zaworów
przeznaczonych do tego celu.
§ 17. Dozowanie środków chemicznych do wyparek lub do odbarwiania klarówek
powinno odbywać się przy pomocy specjalistycznych urządzeń dozujących.
§ 18. 1. Nad każdym zaworem probierczym urządzeń do gotowania cukrzyc (warniki)
należy umieścić tablicę ostrzegawczą "Przed pobraniem próby sprawdź stan próżni
i poziom wypełnienia warnika".
2. Przed przystąpieniem do naprawy mieszadeł cukrzycy należy je ochłodzić do
temperatury co najmniej 30°C (303 K) i zabezpieczyć przed przypadkowym
uruchomieniem.
§ 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z
dnia 17 grudnia 1993 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji
cukru (Dz. U. z 1994 r. Nr 2, poz. 6).
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 10 marca 1999 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy uboju zwierząt i przetwórstwie
mięsa.
(Dz. U. Nr 25, poz. 226)
Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych przy uboju zwierząt i przetwórstwie mięsa w rzeźniach,
przetwórniach mięsa i masarniach, zwanych dalej "zakładami".
§ 2. 1. Pracownicy z uszkodzonym naskórkiem rąk nie powinni być dopuszczeni do
pracy wymagającej bezpośredniej styczności z przetwarzanym surowcem,
półproduktem i produktem.
2. Niedopuszczalne jest:
1) wykonywanie czynności pracy z długimi, polakierowanymi lub naklejonymi
paznokciami u rąk,
2) noszenie biżuterii i ręcznych zegarków podczas pracy.
§ 3. 1. Punkty czerpania wody do mycia należy wyposażyć w urządzenia do
mieszania wody zimnej i gorącej z zaworami zwrotnymi lub w dopływ ciepłej wody.
2. Węże stosowane do mycia powinny być zakończone końcówkami samozamykającymi i
zawieszone na specjalnych zwijaczach w taki sposób, aby ich końcówki znajdowały
się nie niżej niż 0,6 m od posadzki.
3. W pomieszczeniach produkcyjnych i umywalniach zawory wodne zainstalowane przy
umywalkach powinny być przystosowane do otwierania bez użycia rąk.
§ 4. Na ścianach oraz ościeżnicach w pomieszczeniach produkcyjnych, komorach
wędzarniczych, chłodniach i magazynach zakładów, w których używane są wózki
służące do transportu wewnętrznego, powinny być zainstalowane urządzenia
odbojowe lub cokoły spełniające ich funkcję.
§ 5. Wózki służące do transportu wewnętrznego oraz pozostały sprzęt jezdny
używany w pomieszczeniach produkcyjnych, komorach wędzarniczych, chłodniach i
magazynach zakładów powinny być wyposażone w koła wykonane z materiału nie
powodującego brudzenia posadzki oraz odpornego na działanie środków stosowanych
do mycia i dezynfekcji.
§ 6. 1. Rurociągi, z zastrzeżeniem ust. 2, powinny być:
1) oznakowane zgodnie z Polskimi Normami,
2) usytuowane na wysokości co najmniej 2,50 m od podłoża stanowiska pracy lub
drogi komunikacyjnej; jeżeli warunki techniczne nie pozwalają na usytuowanie
rurociągów na wysokości 2,50 m, dopuszcza się ich instalowanie na wysokości nie
mniejszej niż 2,0 m pod warunkiem ich widocznego oznakowania.
2. Rurociągi przewodzące gorące lub żrące czynniki technologiczne, prowadzone
nad stanowiskami pracy lub drogami komunikacyjnymi, powinny mieć zainstalowane
miejscowe rynny odpływowe i izolację termiczną.
§ 7. 1. Konfiskator odpadów produkcyjnych służący do transportu i magazynowania
tych odpadów oraz jego wyposażenie powinny być zlokalizowane w wydzielonym
miejscu zakładu.
2. Konfiskator odpadów produkcyjnych, miejsce składowania obornika i zbiorniki
gnojowicy powinny być opróżniane, myte i dezynfekowane nie rzadziej niż co trzy
doby.
§ 8. Do poganiania zwierząt na terenie zakładu należy stosować narzędzia
wykonane z elastycznej gumy lub tworzywa, nie powodujące uszkodzeń skóry. W
razie konieczności dopuszcza się stosowanie poganiaczy elektrycznych.
§ 9. W magazynie żywca bydło i konie przeznaczone do uboju powinny być
umieszczone w kojcach lub przywiązane do uwiązów.
§ 10. 1. Zwierzęta stwarzające swoim zachowaniem zagrożenie dla ludzi i innych
zwierząt powinny być doprowadzane do uboju w pierwszej kolejności.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym do przedubojowego oszałamiania zwierząt, konie
i bydło powinny być przywiązane do uwiązów lub umieszczone w komorach ubojowych.
§ 11. 1. Pracownik zatrudniony na stanowisku przedubojowego oszałamiania
zwierząt powinien posługiwać się kleszczami elektrodowymi zasilanymi z
transformatora separacyjnego prądem o napięciu nie przekraczającym 400 V przy
częstotliwości sieciowej 50 Hz, których uchwyty powinny spełniać warunki
określające rezystancję izolacji i wytrzymałość elektryczną dla tego rodzaju
urządzeń.
2. Układ sterowania z chwilą odjęcia elektrod kleszczy, o których mowa w ust. 1,
od ciała zwierzęcia powinien spowodować samoczynnie spadek napięcia pomiędzy
elektrodami poniżej 25 V.
§ 12. W czasie przerw w pracy lub po jej zakończeniu urządzenia stosowane do
przedubojowego oszołamiania zwierząt powinny być wyłączone i zabezpieczone przed
dostępem osób nie upoważnionych.
§ 13. 1. Stanowiska pracy przy obsłudze oparzelnika powinny znajdować się w
odległości uniemożliwiającej poparzenie pracowników.
2. Górna krawędź oparzelnika powinna znajdować się na wysokości nie mniejszej
niż 1,10 m od poziomu podłogi stanowiska pracy, o którym mowa w ust. 1.
§ 14. Stanowiska pracy przy ręcznym:
1) doczyszczaniu tusz wieprzowych powinny znajdować się w odległości nie
mniejszej niż 1,0 m od szczeciniarki,
2) opalaniu tusz wieprzowych powinny znajdować się w odległości
uniemożliwiającej poparzenie pracowników,
3) zdejmowaniu skór z tusz bydła i koni powinny być wyposażone w stoły lub inne
urządzenia przeznaczone do tego celu.
§ 15. Podwieszone mechaniczne urządzenia do ręcznego przepoławiania tusz
zwierząt rzeźnych (przecinarki) powinny być wyposażone w przeciwwagi oraz w
osłony chroniące pracowników przed odpryskami kości i mięsa.
§ 16. 1. Przy ręcznym posługiwaniu się ostrymi narzędziami powinny być stosowane
środki ochrony indywidualnej dłoni, przedramienia, tułowia i części udowej
kończyn dolnych.
2. Ostre narzędzia, o których mowa w ust. 1, powinny być:
1) w czasie przerw w pracy zabezpieczone przed dostępem do nich osób nie
upoważnionych,
2) po zakończeniu pracy umyte, zdezynfekowane i zabezpieczone przed dostępem do
nich osób nie upoważnionych.
§ 17. 1. Popychanie surowca w urządzeniu do rozdrabniania powinno odbywać się za
pomocą specjalnego popychacza.
2. Niedopuszczalne jest zgarnianie ręką surowca z tarczy przepustowej
urządzenia, o którym mowa w ust. 1.
§ 18. W czasie pracy urządzeń mieszalniczych pobieranie próbek masy mięsnej
powinno odbywać się przy użyciu specjalnych łopatek.
§ 19. 1. Komory wędzarnicze i parzelnicze powinny być szczelne w stopniu
uniemożliwiającym przedostawanie się dymu lub pary wodnej do pomieszczeń.
2. Niedopuszczalne jest otwieranie komór wędzarniczych bez uprzedniego ich
przewietrzenia.
§ 20. W czasie pracy urządzenia do porcjowania i pakowania wyrobów gotowych
niedopuszczalne jest w szczególności:
1) zbliżanie rąk do dozownika, podajnika lub szczęk zgrzewających,
2) przekraczanie dopuszczalnego ciśnienia sprężonego powietrza,
3) blokowanie wyłączników krańcowych w układzie sterowania,
4) wyłączanie czujników blokujących napęd,
5) odchylanie lub zdejmowanie osłon z urządzenia.
§ 21. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z
dnia 28 stycznia 1993 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy uboju
zwierząt i przetwórstwie mięsa (Dz. U. Nr 12, poz. 58).
§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 lutego 1999 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią o ekstradycji.
(Dz. U. Nr 26, poz. 229)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią o ekstradycji,
podpisanej w Kanberze dnia 3 czerwca 1998 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych,
sporządzona w Kijowie dnia 10 października 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 282)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 października 1996 r. została sporządzona w Kijowie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w dziedzinie gospodarki
wodnej na wodach granicznych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Ukrainy, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami,
kontynuując współpracę w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych;
kierując się Traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o dobrym
sąsiedztwie, przyjaznych stosunkach i współpracy, z dnia 18 maja 1992 r.;
uznając, że ochrona i wykorzystanie wód granicznych, ochrona przed szkodami
powodowanymi przez wody graniczne są ważnymi i pilnymi zadaniami, których
skuteczne rozwiązywanie może być zapewnione przez ścisłą i uzgodnioną współpracę
w dziedzinie gospodarki wodnej i ochrony wód;
stawiając sobie za cel zagwarantowanie racjonalnego zagospodarowania wód
granicznych i poprawy ich jakości, jak też zapewnienia zachowania ekosystemów;
podkreślając konieczność wzmocnienia narodowych i międzynarodowych przedsięwzięć
dla zapobiegania i ograniczenia wprowadzania niebezpiecznych substancji do
środowiska wodnego oraz zachowania zasobów wodnych i ochrony środowiska;
pragnąc rozwiązywać zagadnienia gospodarki wodnej na wodach granicznych w duchu
dobrego sąsiedztwa, współpracy i wzajemnych korzyści;
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot współpracy
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie gospodarki wodnej na
wodach granicznych.
Artykuł 2
Wody graniczne
W rozumieniu niniejszej umowy wody graniczne oznaczają:
1) odcinki rzek i inne wody powierzchniowe, którymi przebiega linia granicy
państwowej,
2) wody powierzchniowe i podziemne, przecięte granicą państwową.
Artykuł 3
Zakres współpracy
1. Współpraca gospodarcza, naukowa i techniczna Umawiających się Stron w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, uwzględniająca zasady
ochrony środowiska przyrodniczego, zasady ochrony zabytkowego krajobrazu
kulturowego i umowy międzynarodowe w tej dziedzinie, w szczególności obejmuje:
1.1. prowadzenie badań, obserwacji i pomiarów hydrologicznych,
hydrometeorologicznych i hydrogeologicznych oraz ocen wyników tych badań, a
także wymianę danych w tym zakresie;
1.2. wspólne badania wód w celu określenia ich ilości i jakości z uwzględnieniem
substancji radioaktywnych;
1.3. sporządzanie bilansów wodnogospodarczych z uwzględnieniem ilości i jakości
zasobów wód oraz uzgadnianie wspólnych ocen i klasyfikacji jakości wód;
1.4. uzgadnianie poboru wody dla ludności, przemysłu i innych użytkowników;
1.5. przerzuty wód między wodami granicznymi a innymi zlewniami;
1.6. ochronę wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem,
kontrolę ich jakości, a także zapobieganie nadmiernym ich poborom;
1.7. zabudowę wód granicznych i budowę obiektów hydrotechnicznych dla
wykorzystywania zasobów tych wód;
1.8. regulację i utrzymywanie wód oraz ochronę koryt rzecznych i międzywala;
1.9. ochronę przed wodami powodziowymi oraz ochronę przed zagrożeniami przy
pochodzie lodów;
1.10. zapobieganie, zwalczanie i likwidację skutków transgranicznych
zanieczyszczeń wód;
1.11. uzgadnianie technicznych warunków budowy nowych oraz rekonstrukcji i
eksploatacji mostów, przeciwpowodziowych i innych hydrotechnicznych urządzeń, a
także pompowni, ujęć wód, urządzeń służących do zrzutu ścieków, obiektów
melioracyjnych, rurociągów przesyłowych, linii energetycznych,
telekomunikacyjnych i innych budowli;
1.12. wydobywanie materiałów z rzek i zbiorników wodnych;
1.13. wspólne wykorzystywanie budowli i urządzeń zlokalizowanych na wodach
granicznych oraz utrzymywanie ich w należytym stanie technicznym, a także
uzgadnianie technicznych warunków ich eksploatacji;
1.14. budowę urządzeń hydrotechnicznych chroniących ujęcia wodne przed
przedostawaniem się ryb;
1.15. dokonywanie wspólnych ekspertyz przemysłowej i innej działalności, mogącej
mieć wpływ na wody graniczne.
2. Za zgodą Umawiających się Stron mogą być podjęte inne przedsięwzięcia w tej
dziedzinie.
Artykuł 4
Zobowiązania ogólne
1. Umawiające się Strony będą współpracować przy opracowywaniu ramowych planów
gospodarki wodnej.
2. Umawiające się Strony zobowiązują się do:
2.1. utrzymywania wód granicznych, budowli hydrotechnicznych i obiektów
przeciwpowodziowych oraz innych obiektów i urządzeń związanych lub mających
wpływ na wody graniczne w taki sposób, aby druga Umawiająca się Strona nie
poniosła szkód lub by nie zostały pogorszone warunki gospodarowania wodą;
2.2. uzgadniania planów przedsięwzięć w dziedzinie gospodarki wodnej i ochrony
wód na wodach granicznych oraz udzielania wzajemnej pomocy w realizacji tych
planów;
2.3. wzajemnego informowania i konsultowania się o planowanych i realizowanych
przedsięwzięciach gospodarki wodnej i ochrony wód, które mogłyby mieć wpływ na
ilość i jakość zasobów wód granicznych.
3. W przypadku planowania przez jedną z Umawiających się Stron przedsięwzięć,
które mogłyby powodować ujemne skutki na terytorium państwa drugiej Umawiającej
się Strony, Umawiające się Strony wspólnie dokonają oceny oddziaływania tych
przedsięwzięć na gospodarkę wodną. Umawiająca się Strona, która planuje dane
przedsięwzięcie, powinna zawiadomić o swoim zamiarze drugą Umawiającą się Stronę
oraz przekazać jej niezbędne dane o planowanych przedsięwzięciach, jak również
umożliwić wzięcie udziału w ocenie tych przedsięwzięć.
4. Umawiające się Strony będą podejmować na wodach granicznych i w ich zlewniach
działania zmierzające do zapobiegania lub zmniejszania niebezpieczeństw
związanych z powodziami, pochodem lodów, okresami suszy oraz skutecznej ochrony
wód przed zanieczyszczeniem; będą sobie, na uzgodnionych warunkach, udzielać
pomocy, jak również uzgadniać zasady współpracy przy wykonywaniu planowanych
prac i pokrywaniu ich kosztów.
5. Umawiające się Strony popierają współpracę władz lokalnych i podmiotów
gospodarczych oraz organizacji społecznych po obu stronach granicy państwowej,
ukierunkowaną na wdrażanie niniejszej umowy, zgodnie z warunkami i celami w niej
określonymi.
Artykuł 5
Wykorzystanie zasobów wodnych
1. Umawiające się Strony zobowiązują się do oszczędnego korzystania z wód
granicznych i ochrony tych wód przed nadmiernymi poborami.
2. Właściwe organy państw Umawiających się Stron będą prowadzić obserwacje i
obliczenia hydrologiczne i hydrometeorologiczne na wodach granicznych i zgodnie
z uzgodnionymi zasadami będą wspólnie wykonywać pomiary przepływu wód, a także
sporządzać bilanse wodnogospodarcze.
3. Umawiające się Strony nie będą dopuszczać na swoim terytorium takich działań,
które mogłyby naruszać uzgodnione w bilansach wodnogospodarczych wielkości
przepływu wód.
4. Umawiające się Strony informują się wzajemnie, konsultują i uzgadniają
przedsięwzięcia związane z powstawaniem w szczególności skażeń radioaktywnych,
ścieków, wód kopalnianych i wód podgrzanych mogących mieć wpływ na jakość wód
granicznych.
5. Korzystanie z wód granicznych przez Umawiające się Strony będzie się odbywało
na uzgodnionych zasadach.
Artykuł 6
Ochrona wód przed zanieczyszczeniem
1. Umawiające się Strony zobowiązują się zachowywać czystość wód granicznych,
zmniejszać ich zanieczyszczenie i nie odprowadzać ścieków nienależycie
oczyszczonych.
2. Właściwe organy lub instytucje państw Umawiających się Stron będą:
2.1. uzgadniać normatywy jakości wód granicznych;
2.2. realizować kontrolę jakości wód przygranicznych poprzez wspólne pobieranie
próbek, analizę i ocenę wyników na podstawie uzgodnionych kryteriów;
2.3. współpracować w celu zapobiegania, zmniejszania i eliminowania
transgranicznych zanieczyszczeń wód;
2.4. udzielać wzajemnie pomocy przy usuwaniu nadzwyczajnego transgranicznego
zanieczyszczenia wód, na uzgodnionych zasadach;
2.5. uzgadniać warunki i kryteria zrzutu ścieków oraz wód technologicznych do
wód granicznych.
3. W przypadku gdy organ lub instytucja państwa Umawiającej się Strony
spowodował lub pierwszy stwierdził nadzwyczajne transgraniczne zanieczyszczenie
wód lub poważną groźbę jego wystąpienia, niezwłocznie informuje o tym właściwe
organy lub instytucje państwa drugiej Umawiającej się Strony, a także jest
zobowiązany do natychmiastowego podjęcia na terytorium własnego państwa
skutecznych przedsięwzięć w celu usunięcia przyczyn i skutków tego
zanieczyszczenia.
4. Podmioty w państwie Umawiającej się Strony, które spowodowały transgraniczne
nadzwyczajne zanieczyszczenie wód granicznych, ponoszą z tego tytułu
odpowiedzialność.
5. W ciągu roku po wejściu w życie niniejszej umowy Umawiające się Strony
uzgodnią:
5.1. systemy kontroli, powiadamiania i ostrzegania o przypadkach nadzwyczajnego
transgranicznego zanieczyszczenia wód,
5.2. techniczne, technologiczne, organizacyjne i inne zasady zapobiegania i
zwalczania nadzwyczajnych transgranicznych zanieczyszczeń wód;
5.3. programy przeprowadzania ćwiczeń technicznych służących doskonaleniu
organizacji prac w zakresie zapobiegania i zwalczania nadzwyczajnych
transgranicznych zanieczyszczeń wód granicznych;
5.4. warunki współdziałania i udzielania pomocy;
5.5. szczegółowe zasady odpowiedzialności za szkody spowodowane transgranicznymi
nadzwyczajnymi zanieczyszczeniami wód;
5.6. tryb, zakres i warunki wykonywania ocen, o których mowa w artykule 4 ustęp
3.
Artykuł 7
Zabezpieczenie ustalonego przebiegu granicy państwowej
1. Umawiające się Strony będą utrzymywać w dobrym stanie oraz nie dopuszczać do
zmiany koryt rzek i cieków wodnych, które przecina lub którymi przebiega granica
państwowa, w celu trwałego zabezpieczenia oznakowania i przebiegu granicy
państwowej.
2. Przy regulacji koryt rzek i cieków granicznych oraz wykonywaniu innych robót
podmioty państw Umawiających się Stron nie mogą uszkodzić lub zmienić położenia
znaków granicznych.
3. Realizacja przedsięwzięcia z zakresu gospodarki wodnej na wodach granicznych
wymaga uzgodnienia przez właściwe organy państw Umawiających się Stron z punktu
widzenia przebiegu granicy państwowej.
Artykuł 8
Prace projektowe
1. Projekty przedsięwzięć dotyczących gospodarki wodnej i ochrony wód na wodach
granicznych będą uzgadniane.
2. Jeżeli projekt przedsięwzięcia na wodach granicznych będzie opracowywany
wspólnie, to warunki wykonania tego projektu będą przedmiotem odrębnej umowy.
3. Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnego przekazywania sobie, na
odrębnie uzgodnionych warunkach, znajdujących się w ich dyspozycji danych i
materiałów niezbędnych do wykonania projektów lub badań na wodach granicznych.
Artykuł 9
Prace budowlane
1. Jeżeli przedsięwzięcia dotyczące gospodarki wodnej i ochrony wód na wodach
granicznych będą realizowane wspólnie, to realizacja ich odbywać się będzie
zgodnie z warunkami uzgodnionymi w odrębnej umowie.
2. Umawiające się Strony uzgadniają zasady współpracy służb eksploatujących
utrzymujących wody graniczne oraz obiekty i urządzenia związane z tymi wodami, a
także uzgadniają zasady dla służb odpowiedzialnych za obserwacje i prognozy w
zakresie hydrologii, hydrometeorologii, hydrogeologii i jakości wód granicznych.
3. Właściwe organy lub instytucje państw Umawiających się Stron uzgadniają
instrukcje obsługi, remontów oraz utrzymania obiektów i urządzeń
hydrotechnicznych, a także melioracyjnych związanych z wodami granicznymi.
4. Wydobywanie z wód granicznych piasku, żwiru, kamieni, lodu, trzciny i innych
materiałów może odbywać się, o ile nie będzie to miało niekorzystnego wpływu na
warunki przepływu, poziom i jakość wody oraz budowle i koryta tych wód. Właściwe
organy lub instytucje państw Umawiających się Stron będą uzgadniać każdorazowo
warunki tego wydobywania.
Artykuł 10
Nakłady na prowadzenie przedsięwzięć w gospodarce wodnej i ochronie wód oraz
tryb ich rozliczania
1. Przedsięwzięcia gospodarki wodnej i ochrony wód na terytorium swojego państwa
każda Umawiająca się Strona realizuje samodzielnie i na własny koszt, z
wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 2.
2. W przypadku gdy organy lub instytucje państwa jednej Umawiającej się Strony
zainteresowane będą przedsięwzięciami gospodarki wodnej i ochrony wód,
związanymi lub mającymi wpływ na wody graniczne, które mają być realizowane na
terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony - nakłady, sposoby realizacji
i rozliczenia, związane z realizacją tych przedsięwzięć, będą uzgadniane w
odrębnej umowie.
Artykuł 11
Ochrona przed powodzią i zatopieniem
1. Właściwe organy lub instytucje państwa Umawiającej się Strony podejmują na
własny koszt przedsięwzięcia na swoim terytorium mające na celu zapewnienie
ochrony przed powodzią i zatopieniem.
2. Właściwe organy lub instytucje państw Umawiających się Stron zobowiązane są
do utrzymania w odpowiednim stanie i ilości niezbędnych materiałów, narzędzi i
urządzeń w celu zapobieżenia zatopieniom i w celu terminowego przeprowadzenia
niezbędnych prac w okresie wysokiego poziomu wód granicznych.
3. Umawiające się Strony będą udzielać wszelkiej pomocy swoim właściwym organom
w celu realizacji przedsięwzięć zmierzających do ochrony ludności i majątku
przed zatopieniem wodą, a także zapewnienia łączności między tymi organami.
4. Właściwe organy lub instytucje państw Umawiających się Stron w przypadku
zagrożenia powodzią i w czasie jej trwania utrzymywać będą między sobą stałą
łączność i będą uzgadniać środki przeciwdziałania, zwalczania i usuwania skutków
powodzi.
Artykuł 12
Wymiana informacji
1. Właściwe organy i instytucje państw Umawiających się Stron, w uzgodnionym
trybie i zakresie, będą dokonywać regularnej wymiany informacji oraz prognoz
hydrologicznych i hydrometeorologicznych, a także niezwłocznie będą uprzedzać
się wzajemnie o gwałtownym przyborze wód i o niesprzyjających warunkach
lodowych.
2. Umawiające się Strony określą właściwe organy i instytucje do wymiany
informacji, o których mowa w ustępie 1 oraz w artykule 6, i będą się informować
o wszelkich zmianach dotyczących ich działalności.
3. Umawiające się Strony uzgodnią wspólny system powiadamiania oraz zasady
prowadzenia akcji ratowniczej w przypadku zagrożenia zatopieniem terenu na
skutek awarii albo zniszczenia budowli na wodach granicznych lub w ich dorzeczu.
Artykuł 13
Przekraczanie granicy państwowej
1. Przekraczanie granicy państwowej przez osoby, którym zlecono wykonywanie prac
przy urządzeniach hydrotechnicznych oraz budowlach wodnych, robotach
regulacyjnych na wodach granicznych, obserwacjach hydrologicznych i
hydrometeorologicznych, kontrolach i badaniach jakości wód granicznych i innych
pracach określonych niniejszą umową, odbywa się na podstawie przepustki
granicznej.
2. Przepustka graniczna wydawana jest w celu przejścia na terytorium:
Ukrainy - przez właściwe organy Rzeczypospolitej Polskiej.
Rzeczypospolitej Polskiej - przez właściwe organy Państwowego Komitetu do Spraw
Ochrony Granicy Państwowej Ukrainy.
3. Przekroczenie granicy państwowej w celu wykonywania prac określonych w
ustępie 1 odbywać się będzie na przejściach granicznych, a w razie potrzeby - za
zgodą Pełnomocników Granicznych Umawiających się Stron - w innych miejscach.
4. Przepustka graniczna upoważnia do przebywania na terytorium państwa drugiej
Umawiającej się Strony w odległości niezbędnej do wykonania prac określonych w
ustępie 1.
5. Przebywanie na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony dozwolone
jest od wchodu do zachodu słońca. Jeżeli prace muszą być wykonywane w porze
nocnej, należy o tym wcześniej zawiadomić Pełnomocnika Granicznego, a w
szczególnie pilnych przypadkach - miejscowe organy ochrony granicy państwowej.
6. Przepustki graniczne będą wydawane na podstawie listy zatwierdzonej przez
właściwy miejscowo organ do spraw gospodarki wodnej.
Artykuł 14
Zasady i ulgi celne
1. Pojazdy, narzędzia, urządzenia, przyrządy, aparaty, maszyny oraz materiały i
części zamienne, wwiezione z obszaru celnego jednego państwa Umawiającej się
Strony na obszar celny drugiego państwa Umawiającej się Strony i wykorzystane do
prac wykonywanych w ramach niniejszej umowy, zwalniane są od cła, podatku i
innych opłat, zgodnie z prawem państwa drugiej Umawiającej się Strony.
2. Nie wykorzystane towary, o których mowa w ustępie 1, powinny być wywiezione w
terminie jednego miesiąca od daty zakończenia prac na obszar celny, z którego
zostały przywiezione.
3. Towary nie wywiezione w terminie przewidzianym w ustępie 2 podlegają cłu,
podatkom i innym opłatom zgodnie z prawem tego państwa Umawiającej się Strony,
na którego obszarze celnym pozostały.
4. Osoby, którym zlecono, na podstawie niniejszej umowy, wykonywanie na
terytorium państwa drugiej Umawiającej się Stronie zadań związanych z gospodarką
wodną na wodach granicznych, mogą przewozić rzeczy osobistego użytku na własne
potrzeby na czas podróży, łącznie ze środkami spożywczymi, napojami, lekarstwami
i wyrobami tytoniowymi przy zachowaniu norm ilościowych, zgodnie z prawem
państwa drugiej Umawiającej się Strony.
5. Właściwe organy państwa Umawiającej się Strony zapewnią, stosownie do swojego
prawa, wszystkie dopuszczalne ułatwienia w odprawach celnych towarów, o których
mowa w ustępach 1 i 4 niniejszego artykułu.
Artykuł 15
Praca Pełnomocników i Komisji
1. Każda Umawiająca się Strona powołuje Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy
na Wodach Granicznych, zwanego dalej Pełnomocnikiem, i jego zastępcę.
2. Tworzy się Polsko-Ukraińską Komisję do Spraw Wód Granicznych, zwaną dalej
Komisją.
3. W skład Komisji wchodzą Pełnomocnicy i ich zastępcy oraz powoływani przez
Pełnomocników przedstawiciele właściwych organów i instytucji.
4. Komisja opracuje swój statut, który zatwierdzają Pełnomocnicy.
5. Współpraca Umawiających się Stron odbywa się:
- w Komisji,
- poprzez bezpośrednią współpracę właściwych organów i instytucji.
6. W celu rozpatrywania spraw wynikających z niniejszej umowy Pełnomocnicy
zwołują posiedzenia Komisji raz w roku lub częściej, stosownie do potrzeb, po
uprzednim porozumieniu się.
7. Posiedzenia Komisji odbywają się na przemian, na terytorium państwa każdej z
Umawiających się Stron, jeżeli nie będzie postanowione inaczej.
8. Komisja zwoływania jest przez Pełnomocnika tej Umawiającej się Strony, na
terytorium państwa której ma się odbyć posiedzenie. Nadzwyczajne posiedzenie
Komisji odbywa się na terytorium państwa tej Umawiającej się Strony, na wniosek
Pełnomocnika której jest ono zwoływane.
9. Protokoły z posiedzeń Komisji sporządza się w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i ukraińskim. Zatwierdzane są one przez właściwe organy państw
Umawiających się Stron i nabierają mocy po wymianie zawiadomień o ich
zatwierdzeniu.
10. Pełnomocnicy oraz ich zastępcy rozwiązują zagadnienia związane z
wykonywaniem postanowień niniejszej umowy i postanowień Komisji. Pełnomocnicy
utrzymują bezpośrednią łączność między sobą, a w razie potrzeby mają prawo
powoływać grupy robocze, angażować ekspertów i organizować ich spotkania.
11. Wydatki związane z organizacją narad Pełnomocników, zastępców, grup
roboczych i ekspertów, a także posiedzeń Komisji ponosi ta Umawiająca się
Strona, na terytorium państwa której odbywa się spotkanie. Koszty związane z
uczestnictwem delegacji w naradach i spotkaniach ponosi strona delegująca.
Artykuł 16
Rozpatrywanie sporów
Spory powstałe na tle stosowania lub interpretacji niniejszej umowy i związanych
z nią porozumień szczegółowych lub innych aktów wykonawczych będą rozstrzygane
zgodnie z procedurą przewidzianą w Konwencji o ochronie i użytkowania]u
transgranicznych cieków wodnych i jezior międzynarodowych, podpisaną w
Helsinkach dnia 17 marca 1992 r.
Artykuł 17
Utrata mocy Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i
Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
Z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Umawiającymi się
Stronami traci moc Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o gospodarce wodnej na
wodach granicznych, sporządzone w Warszawie dnia 17 lipca 1964 r.
Artykuł 18
Postanowienia końcowe
1. Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się
Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Za dzień wejścia w życie
umowy uważać się będzie dzień otrzymania noty późniejszej.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Umowa niniejsza może być
wypowiedziana na piśmie przez każdą Umawiającą się Stronę, drogą dyplomatyczną,
nie później niż sześć miesięcy przed upływem danego roku kalendarzowego; w takim
przypadku traci ona moc z końcem tego roku.
3. W przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy Umawiające się Strony uzgodnią
tryb i warunki zakończenia rozpoczętych, zgodnie z jej postanowieniami,
przedsięwzięć.
Sporządzono w Kijowie dnia 10 października 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim i ukraińskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
S. Żelichowski
Z upoważnienia Rządu Ukrainy
W. Maksymowicz
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 grudnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 lutego 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Ukrainy o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych,
sporządzonej w Kijowie dnia 10 października 1996 r.
(Dz. U. Nr 30, poz. 283)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzonej w Kijowie dnia
10 października 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 5 stycznia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o współpracy i wzajemnej
pomocy w sprawach celnych,
sporządzona w Bratysławie dnia 26 marca 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 284)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 marca 1997 r. została sporządzona w Bratysławie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o współpracy i wzajemnej pomocy w
sprawach celnych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o współpracy i wzajemnej
pomocy w sprawach celnych
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami,
pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie cła i uznając znaczenie wzajemnej
pomocy organów celnych,
mając na uwadze rozwój ruchu osobowego i towarowego między Umawiającymi się
Stronami,
uznając, że naruszenie przepisów celnych jest szkodliwe dla interesów
ekonomicznych, skarbowych, społecznych i handlowych Umawiających się Stron,
biorąc pod uwagę znaczenie zapewnienia prawidłowego wymierzania i poboru ceł,
podatków i innych opłat przywozonych i wywozowych, jak również właściwego
stosowania postanowień dotyczących zakazów, ograniczeń i kontroli,
przekonane, że przeciwdziałanie naruszeniom przepisów celnych może być bardziej
skuteczne dzięki współpracy administracji celnych,
mając na uwadze zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 r.
dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej,
uzgodniły, co następuje:
Definicje
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) "przepisy celne" oznaczają przepisy prawne, stosowane przez organy celne,
dotyczące przywozu, wywozu i tranzytu, bez względu na sposób przemieszczania
towarów przez granicę państwową, a także ceł, podatków i innych opłat oraz
środków zakazu, ograniczeń i kontroli;
2) "naruszenie przepisów celnych" oznacza dokonane i usiłowane czyny naruszające
przepisy celne;
3) "organy celne" oznaczają w Rzeczypospolitej Polskiej: Prezesa Głównego Urzędu
Ceł, a w Republice Słowackiej: Ministerstwo Finansów - Dyrektoriat Celny;
4) "organ celny występujący z wnioskiem" oznacza właściwy organ celny
Umawiającej się Strony, który występuje z wnioskiem o udzielenie pomocy w
sprawach celnych;
5) "organ celny proszony o pomoc" oznacza właściwy organ celny Umawiającej się
Strony, do którego zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach
celnych;
6) "należności celne" oznaczają wszelkie cła, podatki i inne opłaty wymierzane i
pobierane zgodnie z przepisami celnymi;
7) "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i osobę prawną, a w
Rzeczypospolitej Polskiej również jednostki nie posiadające osobowości prawnej,
dokonujące obrotu towarowego z zagranicą na własny rachunek i we własnym
imieniu;
8) "środki odurzające i substancje psychotropowe" oznaczają środki odurzające i
substancje wymienione w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu
nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,
sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.
Zakres umowy
Artykuł 2
Organy celne udzielać sobie będą wzajemnej pomocy, zgodnie z postanowieniami
niniejszej umowy, w ramach swoich uprawnień i możliwości oraz zgodnie ze swoim
ustawodawstwem wewnętrznym w celu:
a) zapewniania przestrzegania przepisów celnych,
b) prowadzenia dochodzeń, zapobiegania i zwalczania naruszeń przepisów celnych,
c) właściwego wymiaru i poboru ceł, podatków i innych opłat,
d) wymiany informacji i dokumentów związanych ze stosowaniem przepisów celnych,
e) szkolenia i doskonalenia umiejętności zawodowych funkcjonariuszy celnych oraz
zapoznawania ich ze środkami technicznymi wykorzystywanymi w pracy służb
celnych.
Przekazywanie informacji
Artykuł 3
1. Organy celne będą, na wniosek, przekazywać sobie wzajemnie wszelkie
informacje mogące pomóc w zapewnieniu prawidłowego:
a) poboru ceł, podatków i innych opłat, a w szczególności informacje potrzebne
do określania wartości celnej i klasyfikacji taryfowej,
b) stosowania zakazów i ograniczeń przywozowych i wywozowych,
c) stosowania reguł pochodzenia towarów.
2. Jeżeli organ celny proszony o pomoc nie posiada danych informacji, podejmie
działania w celu ich uzyskania, zgodnie ze swoimi przepisami prawnymi, tak jak
gdyby działał dla własnych potrzeb.
Artykuł 4
Organy celne będą, na wniosek, przekazywać sobie wszelkie informacje
potwierdzające, że:
a) towary przywiezione na terytorium jednej Umawiającej się Strony zostały
zgodnie z przepisami celnymi wywiezione z terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
b) towary wywiezione z terytorium jednej Umawiającej się Strony zostały zgodnie
z przepisami celnymi przywiezione na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
c) towary, wobec których zastosowano preferencje celne przy wywozie z terytorium
jednej Umawiającej się Strony, zostały przywiezione na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony zgodnie z przepisami celnymi. Oznacza to, że przekazywane
informacje będą dotyczyły wszelkich środków kontrolnych, jakim podlegały towary.
Artykuł 5
Organy celne, na wniosek, udzielają sobie wzajemnie wszelkich informacji o
stwierdzonych - dokonanych lub planowanych - działaniach naruszających lub
mogących naruszać przepisy celne, a w szczególności o:
a) osobach, o których wiadomo lub które podejrzewa się, że naruszyły lub usiłują
naruszyć przepisy celne drugiej Umawiającej się Strony,
b) nowych środkach i metodach wykorzystywanych do naruszenia przepisów celnych,
c) towarach, o których wiadomo, że mogą być przedmiotem naruszania przepisów
celnych,
d) środkach transportu, o których wiadomo, że są lub mogą być wykorzystywane do
naruszania przepisów celnych.
Artykuł 6
1. Organ celny jednej Umawiającej się Strony będzie dostarczać organowi celnemu
drugiej Umawiającej się Strony, z własnej inicjatywy lub na wniosek,
poświadczone kopie dokumentów zawierających informacje o ujawnionych lub
planowanych działaniach, które naruszają lub co do których istnieje podejrzenie,
że mogą naruszyć przepisy celne drugiej Umawiającej się Strony.
2. O udostępnienie oryginałów dokumentów można wystąpić tylko w przypadkach, gdy
poświadczone kopie nie będą wystarczające. Przekazane oryginały dokumentów
zostaną zwrócone w jak najkrótszym czasie, chyba że organ celny proszony o pomoc
zrezygnuje z ich zwrotu.
3. Dokumenty, o których mowa w niniejszej umowie, mogą być zastąpione danymi
sporządzonymi z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych.
4. Wszelkie istotne informacje dotyczące interpretacji lub wykorzystania
dokumentów, o których mowa w niniejszej umowie, powinny być dostarczone
jednocześnie.
Nadzór nad osobami, towarami i środkami transportu
Artykuł 7
Organy celne, w ramach swych uprawnień i możliwości oraz zgodnie ze swoim
ustawodawstwem wewnętrznym, będą, na wniosek, wykonywać nadzór nad:
a) osobami, co do których istnieją dowody, że naruszyły lub naruszają przepisy
celne,
b) towarem, którego przywóz, wywóz lub przewóz może spowodować naruszenie
przepisów celnych,
c) środkami transportu i kontenerami, co do których istnieje podejrzenie, że
były lub mogą zostać wykorzystane z naruszeniem przepisów celnych.
Czynności wyjaśniające
Artykuł 8
1. Organ celny proszony o pomoc przeprowadza czynności wyjaśniające w sprawach o
naruszenie przepisów celnych. Wyniki czynności wyjaśniających przekazuje
organowi celnemu występującemu z wnioskiem.
2. Czynności wyjaśniające zostaną przeprowadzone zgodnie z ustawodawstwem
wewnętrznym tej Umawiającej się Strony, której organ celny jest proszony o
pomoc.
3. Organ celny proszony o pomoc może zezwolić funkcjonariuszom organu celnego
występującego z wnioskiem na uczestniczenie w czynnościach wyjaśniających.
Eksperci i świadkowie
Artykuł 9
Organy celne, na wniosek, mogą upoważnić swoich funkcjonariuszy celnych do
występowania w charakterze świadków lub ekspertów, w ramach udzielonego
pełnomocnictwa, w postępowaniach sądowych i administracyjnych w sprawach
objętych niniejszą umową. Wniosek taki musi szczegółowo wskazywać, w jakiej
sprawie i w jakim zakresie funkcjonariusz będzie występować.
Wykorzystanie informacji i dokumentów
Artykuł 10
1. Informacje i dokumenty, otrzymane w ramach niniejszej umowy, nie będą
wykorzystywane w innych celach niż te, które są określone w umowie, bez pisemnej
zgody organu celnego, który je dostarczył. Postanowienie to nie ma zastosowania
do informacji i dokumentów dotyczących naruszenia przepisów celnych odnoszących
się do środków odurzających i substancji psychotropowych.
2. Każda informacja przekazana w jakiejkolwiek formie, w ramach niniejszej
umowy, będzie miała charakter poufny. Informacja taka będzie objęta obowiązkiem
zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Umawiających
się Stron.
3. Organy celne Umawiających się Stron mogą, zgodnie z celami i zakresem
niniejszej umowy, wykorzystywać informacje i dokumenty, otrzymane zgodnie z
niniejszą umową, jako dowody w postępowaniu sądowym i administracyjnym. Dowody
mogą być wykorzystane tylko zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Umawiających
się Stron.
Powiadamianie / doręczanie
Artykuł 11
Organ celny proszony o pomoc, na wniosek, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym i
w ramach niniejszej umowy, powiadomi osoby lub doręczy osobom, o których mowa w
ustępie 7 artykułu 1 niniejszej umowy, dokumenty i decyzje przekazane przez
organ celny występujący z wnioskiem.
Forma i treść wniosków o pomoc
Artykuł 12
1. Wnioski, zgodnie z niniejszą umową, będą przekazywane w formie pisemnej. Do
wniosków załączane będą dokumenty niezbędne do ich realizacji. Jeżeli wymagać
tego będzie pilność sytuacji, wnioski mogą być przekazywane ustnie, lecz będą
one potwierdzone niezwłocznie w formie pisemnej.
2. Wnioski, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, zawierać będą
następujące dane:
a) nazwę organu celnego występującego z wnioskiem,
b) charakter postępowania,
c) przedmiot i przyczynę wniosku,
d) prawne uzasadnienie wniosku,
e) możliwie dokładne i wyczerpujące dane o osobach, których dotyczy
postępowanie,
f) streszczenie istotnych faktów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w
artykule 11.
3. Wnioski przedkładane będą w języku urzędowym organu celnego występującego z
wnioskiem lub w innym języku, możliwym do przyjęcia przez organ celny proszony o
pomoc.
4. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów formalnych, można żądać jego
poprawienia lub uzupełnienia.
Wyjątki od obowiązku udzielania pomocy
Artykuł 13
1. W przypadkach gdy organ celny proszony o pomoc uzna, że pomoc, o którą
wystąpiono, naruszyłaby suwerenność, porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne
istotne interesy Umawiającej się Strony, może odmówić udzielenia tej pomocy,
udzielić jej częściowo lub tylko pod pewnymi warunkami.
2. Jeżeli wniosek o pomoc nie może zostać spełniony, organ celny występujący z
wnioskiem będzie o tym niezwłocznie powiadomiony oraz poinformowany o
przyczynach odmowy udzielenia pomocy.
3. W przypadku gdy organ celny prosi o pomoc, której sam nie mógłby udzielić,
powinien w swoim wniosku zwrócić uwagę na tę okoliczność. Udzielenie pomocy
będzie zależało wówczas od uznania organu celnego proszonego o pomoc.
Koszty
Artykuł 14
Organy celne Umawiających się Stron zrzekną się wszelkich roszczeń o zwrot
kosztów poniesionych przy wykonywaniu niniejszej umowy, z wyjątkiem kosztów
podróży oraz diet wypłaconych ekspertom, tłumaczom i świadkom, które ponosi
organ celny występujący z wnioskiem.
Udzielanie pomocy
Artykuł 15
Pomoc, przewidziana niniejszą umową, będzie realizowana bezpośrednio między
organami celnymi Umawiających się Stron. Organy te dokonają wzajemnie
szczegółowych ustaleń co do jej stosowania.
Wejście w życie umowy
Artykuł 16
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi w Warszawie.
2. Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie 30 dnia od dnia, w którym
Umawiające się Strony dokonały wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
3. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Każda z Umawiających się
Stron może ją wypowiedzieć pisemnie w drodze dyplomatycznej. W takim przypadku
traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Sporządzono w Bratysławie dnia 26 marca 1997 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
M. Nogaj
W imieniu Republiki Słowackiej
J. Caliciak
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 grudnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lutego 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Słowacką o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych,
sporządzonej w Bratysławie dnia 26 marca 1997 r.
(Dz. U. Nr 30, poz. 285)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 16 ustęp 2 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o współpracy i wzajemnej
pomocy w sprawach celnych, sporządzonej w Bratysławie dnia 26 marca 1997 r.,
nastąpiła w Warszawie dnia 17 lutego 1999 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
powyższej umowy.
Umowa wchodzi w życie dnia 20 marca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 października 1998 r.
w sprawie wejścia w życie Poprawek do załącznika do Międzynarodowej konwencji o
wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz
pełnienia wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 286)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 1 lutego 1997 r., zgodnie z
postanowieniem art. XII ust. 1(a) (ix) Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w
zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht,
1978 (Dz. U. z 1984 r. Nr 39, poz. 201), weszły w życie Poprawki do załącznika
do tej konwencji, przyjęte na Konferencji Stron tej konwencji, która odbyła się
w Londynie w dniach od 26 czerwca do 7 lipca 1995 r.
Teksty powyższych poprawek w językach polskim i angielskim stanowią załącznik do
niniejszego oświadczenia rządowego.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
(Poprawki do załącznika do Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie
wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978,
zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 stycznia 1999 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu Umowy europejskiej dotyczącej
międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej
w Genewie dnia 30 września 1957 r., wraz ze znowelizowanymi tekstami załączników
A i B do tej umowy.
(Dz. U. Nr 30, poz. 287)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 19 kwietnia 1985 r. wszedł w życie
ratyfikowany przez Polskę dnia 12 maja 1977 r. Protokół zmieniający artykuł 14
ustęp 3 Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego
towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r.
(Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189).
Jednolity tekst wskazanej wyżej umowy, uwzględniający zmiany wprowadzone
powyższym protokołem, jak również stanowiące integralną część umowy
znowelizowane i obowiązujące od dnia 1 stycznia 1999 r. jednolite teksty
załączników A i B do tej umowy ogłasza się w załączniku do niniejszego
oświadczenia rządowego.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa są stronami
powyższej umowy po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, dokumentów przystąpienia
lub sukcesji w niżej podanych datach:
Austria 20 września 1973 r.
Belgia 25 sierpnia 1960 r.
Białoruś 5 kwietnia 1993 r.
Bośnia i Hercegowina 1 września 1993 r.
Bułgaria 12 maja 1995 r.
Chorwacja 23 listopada 1992 r.
Republika Czeska* 2 czerwca 1993 r.
Dania 1 lipca 1981 r.
Estonia 25 czerwca 1996 r.
Finlandia 28 lutego 1979 r.
Francja 2 lutego 1960 r.
Grecja 27 maja 1988 r.
Hiszpania 22 listopada 1972 r.
Jugosławia 28 maja 1971 r.
Liechtenstein 12 grudnia 1994 r.
Litwa 7 grudnia 1995 r.
Luksemburg 21 lipca 1970 r.
Łotwa 11 kwietnia 1996 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 18 kwietnia 1997 r.
Republika Mołdowa 14 lipca 1998 r.
Niderlandy 1 listopada 1963 r.
Niemcy 1 grudnia 1969 r.
Norwegia 5 lutego 1976 r.
Polska 6 maja 1975 r.
Portugalia 29 grudnia 1967 r.
Federacja Rosyjska 28 kwietnia 1994 r.
Rumunia 8 czerwca 1994 r.
Słowacja* 28 maja 1993 r.
Słowenia 6 lipca 1992 r.
Szwajcaria 20 czerwca 1972 r.
Szwecja 1 marca 1974 r.
Węgry* 19 lipca 1979 r.
Włochy 3 czerwca 1963 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii 29 czerwca 1968 r.
Ponadto podaje się do wiadomości, że ogłaszane w języku polskim teksty wskazanej
wyżej umowy są w języku angielskim dostępne do wglądu w Departamencie Transportu
Samochodowego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
* Węgry (jako: Węgierska Republika Ludowa dnia 19 lipca 1979 r.) oraz Republika
Czeska i Słowacja (jako: Czechosłowacka Republika Socjalistyczna dnia 17 lipca
1986 r.) podczas składania dokumentów przystąpienia do powyższej umowy złożyły
zastrzeżenie, że nie uważają się za związane postanowieniami art. 11 umowy
dotyczącymi przymusowego arbitrażu.
[Jednolity tekst Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu
drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września
1957 r., wraz ze znowelizowanymi tekstami załączników A i B do tej umowy,
zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru]
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 marca 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Decyzji nr 1/99 Rady Stowarzyszenia między Wspólnotami
Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Rzecząpospolitą
Polską, z drugiej strony, z dnia 25 stycznia 1999 r. wprowadzającej zmiany w
Protokole nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a
Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony.
(Dz. U. Nr 30, poz. 288)
Zgodnie z artykułem 38 Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony, dnia 25 stycznia 1999
r. została podjęta w Brukseli Decyzja nr 1/99 Rady Stowarzyszenia między
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a
Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony, na mocy której z dniem 1 stycznia 1999
r. zmianie uległa treść tego protokołu.
Treść decyzji zawiera załącznik do niniejszego oświadczenia rządowego.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 20 marca 1999 r. (poz. 288)
UE - PL 1412/98
STOWARZYSZENIE
MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ A RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ
Rada Stowarzyszenia
DECYZJA NR 1/99 RADY STOWARZYSZENIA MIĘDZY WSPÓLNOTAMI EUROPEJSKIMI I ICH
PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI, Z JEDNEJ STRONY, A RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ, Z DRUGIEJ
STRONY,
z dnia 25/01/1999
wprowadzająca zmiany w Protokole nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony
RADA STOWARZYSZENIA
Biorąc pod uwagę Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a
Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony 1, podpisany w Brukseli 16 grudnia 1991
roku, a w szczególności artykuł 38 jego Protokołu 4 2;
Zważywszy, że konieczne jest dokonanie zmian w definicji pojęcia "produkty
pochodzące" w Protokole 4 w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania
rozszerzonego systemu kumulacji pozwalającego na używanie materiałów
pochodzących ze Wspólnoty Europejskiej, Polski, Węgier, Republiki Czeskiej,
Republiki Słowackiej, Bułgarii, Rumunii, Łotwy, Litwy, Estonii, Słowenii,
Europejskiego Obszaru Gospodarczego (zwanego dalej EOG), Islandii, Norwegii i
Szwajcarii;
Zważywszy, że wydaje się stosowne utrzymanie w mocy do dnia 31 grudnia 2000 r.
systemu jednolitych stawek opłat przewidzianego w artykule 15 Protokołu 4
dotyczącym zakazu zwrotu cła i zwolnień z opłat celnych;
Uznając, że w związku ze szczególną umową w zakresie produktów przemysłowych
pomiędzy Wspólnotą a Turcją uzasadnione jest rozszerzenie wyżej wymienionego
systemu kumulacji również na te produkty pochodzące z Turcji;
Zważywszy, że aby ułatwić wymianę i uprościć procedury administracyjne, wskazane
są zmiany treści artykułów 3, 4 i 12 Protokołu 4;
Zważywszy, że w celu uwzględnienia zmian w technikach przetwarzania oraz
niedostatku niektórych surowców niezbędne jest dokonanie pewnych korekt w
wykazie procesów obróbki lub przetworzenia, koniecznych, by towary niepochodzące
uzyskały status pochodzących,
POSTANAWIA:
Artykuł 1
Protokół 4 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy
administracyjnej ulega następującym zmianom:
1. Artykuł 1 (i) otrzymuje następujące brzmienie:
"(i) 'wartość dodana' oznacza cenę ex works pomniejszoną o wartość celną każdego
z użytych materiałów pochodzących z innych krajów, o których mowa w artykułach 3
i 4, lub, jeśli wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona, o
pierwszą cenę możliwą do ustalenia płaconą za produkty we Wspólnocie lub
Polsce;".
2. Artykuły 3 i 4 otrzymują następujące brzmienie:
"Artykuł 3
Kumulacja we Wspólnocie
1. Nie naruszając postanowień artykułu 2 pkt 1, produkty będą uważane za
pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli tam są uzyskane, włączając materiały pochodzące
ze Wspólnoty, Polski, Bułgarii, Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej, Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii,
Szwajcarii (łącznie z Księstwem Liechtenstein) * lub Turcji ** zgodnie z
przepisami Protokołu dotyczącego reguł pochodzenia załączonego do umów zawartych
między Wspólnotą a każdym z tych krajów, pod warunkiem że produkty te zostały we
Wspólnocie poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza te, o których
mowa w artykule 7 niniejszego Protokołu. Nie będzie konieczne poddawanie tych
materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.
2. W wypadku, gdy obróbka lub przetworzenie, które miały miejsce we Wspólnocie
nie wykraczają poza operacje, o których mowa w artykule 7, uzyskany produkt
będzie uważany za pochodzący ze Wspólnoty tylko wtedy, gdy wartość tam dodana
przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju
wymienionego w punkcie 1. Jeżeli tak nie jest, uzyskany produkt będzie uważany
za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących
użytych w procesie produkcji we Wspólnocie.
3. Produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w punkcie 1, które nie
podlegają żadnym operacjom na terenie Wspólnoty, zachowują swoje pochodzenie,
jeżeli są eksportowane do jednego z tych krajów.
4. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko do
materiałów i produktów, które uzyskały status pochodzących przy zastosowaniu
reguł pochodzenia identycznych do reguł określonych w tym Protokole.
Wspólnota udostępni Polsce, za pośrednictwem Komisji Wspólnot Europejskich,
szczegółowe informacje dotyczące umów i określonych w nich reguł pochodzenia,
stosowanych w stosunku do innych krajów wymienionych w punkcie 1. Komisja
Wspólnot Europejskich opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich
(seria C) datę, począwszy od której kumulacja, o której mowa w tym artykule może
być stosowana przez te kraje wymienione w punkcie 1, które spełniły niezbędne
wymogi.
Artykuł 4
Kumulacja w Polsce
1. Nie naruszając postanowień artykułu 2 pkt 2, produkty będą uważane za
pochodzące z Polski, jeżeli tam są uzyskane włączając materiały pochodzące ze
Wspólnoty, Polski, Bułgarii, Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej,
Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii
(łącznie z Księstwem Liechtenstein) * lub Turcji ** zgodnie z przepisami
Protokołu dotyczącego reguł pochodzenia załączonego do umów zawartych między
Wspólnotą a każdym z tych krajów, pod warunkiem że produkty te zostały w Polsce
poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza te, o których mowa w
artykule 7 niniejszego Protokołu. Nie będzie konieczne poddawanie tych
materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.
2. W wypadku, gdy obróbka lub przetworzenie, które miały miejsce w Polsce, nie
wykraczają poza operacje, o których mowa w artykule 7, uzyskany produkt będzie
uważany za pochodzący z Polski tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa
wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju wymienionego w
punkcie 1. Jeżeli tak nie jest, uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z
kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących użytych w procesie
produkcji w Polsce.
3. Produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w punkcie 1, które nie
podlegają żadnym operacjom na terenie Polski, zachowują swoje pochodzenie,
jeżeli są eksportowane do jednego z tych krajów.
4. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko do
materiałów i produktów, które uzyskały status pochodzących przy zastosowaniu
reguł pochodzenia identycznych do reguł określonych w tym Protokole.
Polska udostępni Wspólnocie, za pośrednictwem Komisji Wspólnot Europejskich,
szczegółowe informacje dotyczące umów i określonych w nich reguł pochodzenia,
stosowanych w stosunku do innych krajów wymienionych w punkcie 1. Komisja
Wspólnot Europejskich opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich
(seria C) datę, począwszy od której kumulacja, o której mowa w tym artykule może
być stosowana przez te kraje wymienione w punkcie 1, które spełniły niezbędne
wymogi.";
3. Artykuł 12 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 12
Zasada terytorialności
1. Z zastrzeżeniem artykułu 2.1(c), artykułów 3 i 4 oraz pkt 3 niniejszego
artykułu, warunki określone w Części II dotyczące uzyskiwania statusu produktów
pochodzących muszą być nieprzerwanie spełniane we Wspólnocie lub Polsce.
2. Z zastrzeżeniem artykułów 3 i 4, jeżeli towary pochodzące wyeksportowane ze
Wspólnoty lub Polski do innego kraju są przywożone ponownie, muszą być uznawane
za niepochodzące, chyba że możliwe jest wykazanie administracji celnej, że:
a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały
wyeksportowane; oraz
b) nie podlegały one żadnym operacjom wykraczającym poza czynności konieczne dla
utrzymania ich w dobrym stanie w tym kraju lub podczas transportu.
3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami określonymi w Części II
nie może mieć wpływu wykonywana poza Wspólnotą lub Polską obróbka lub
przetworzenie materiałów wyeksportowanych odpowiednio ze Wspólnoty lub Polski, a
następnie ponownie przywożonych, pod warunkiem że:
a) materiały te uzyskano w całości na terenie Wspólnoty lub Polski lub przed
eksportem zostały tam poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza
operacje niewystarczające wymienione w artykule 7; oraz
b) możliwe jest wykazanie administracji celnej, że:
i) towary ponownie przywożone uzyskano z obróbki lub przetworzenia materiałów
wyeksportowanych;
ii) że całkowita wartość dodana uzyskana poza Wspólnotą lub Polską z
zastosowaniem postanowień tego artykułu nie przekracza 10% ceny ex works
produktu gotowego, przy określaniu statusu pochodzenia.
4. Dla celów punktu 3 warunki dotyczące statusu pochodzenia, wymienione w Części
II, nie mają zastosowania do obróbki lub przetwarzania wykonywanych poza
Wspólnotą lub Polską. W przypadku jednak gdy, zgodnie z załącznikiem II, w celu
nadania statusu pochodzenia danemu produktowi gotowemu, zastosowanie ma reguła
ustalająca maksymalną wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących,
wówczas całkowita wartość materiałów niepochodzących użytych na terytorium
danego kraju, wraz z całkowitą wartością dodaną uzyskaną poza Wspólnotą lub
Polską z zastosowaniem tego artykułu, nie powinny przekraczać określonego
udziału procentowego.
5. W celu realizacji postanowień pkt 3 i 4 przez "całkowitą wartość dodaną"
rozumie się wszystkie koszty powstałe poza Wspólnotą lub Polską, nie wyłączając
wartości materiałów tam włączonych.
6. Postanowienia pkt 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów nie spełniających
warunków określonych w załączniku II lub które mogą być uznane za poddane
wystarczającej obróbce lub przetworzeniu tylko wtedy, gdy zastosowanie mają
ogólne wartości określone w artykule 6(2).
7. Punkty 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów z działów 50-63
Zharmonizowanego Systemu.
8. Jakakolwiek obróbka lub przetwarzanie, określone w tym artykule, dokonywane
poza Wspólnotą lub Polską, muszą być dokonywane w ramach systemu uszlachetniania
biernego lub podobnego systemu.";
4. W artykułach 13, 14, 15, 17, 21, 27, 30 i 32 wyrażenie "wymienionych w
artykule 4" zastępuje się wyrażeniem "wymienionych w artykule 3 i 4";
5. W ostatnim ustępie artykułu 15 punkt 6 datę "31 grudnia 1998" zastępuje się
datą "31 grudnia 2000 r.";
6. W artykule 26(1) wyrażenie "C2/CP3" zastępuje się wyrażeniem "CN22/CN23";
7. W załączniku I w uwadze 5.2:
a) między wyrażeniami "sztuczne włókna ciągłe" a "syntetyczne włókna cięte z
polipropylenu" wstawia się wyrażenie "włókna przewodzące prąd";
b) usuwa się piąty przykład ("Dywan pętelkowy ... dotyczące masy");
8. W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
a) między opisami dla pozycji HS 2202 i 2208 wstawia się następującą regułę:
"
Kod HSWyszczególnienieProcesy obróbki lub przetworzenia dokonane ma
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
(1)(2)(3) lub (4)
2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe
o dowolnej mocy, skażoneWytwarzanie z materiałów nie klasyfikowanych w
pozycji 2207 lub 2208
";
b) Opis dla działu 57 zastępuje się następującym tekstem:
"
Dział 57Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe:
- Z filcu igłowanegoWytwarzane z:40
- włókien naturalnych, lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
Jakiekolwiek:
- włókno ciągłe polipropylenowe objęte pozycją 5402
- włókna polipropylenowe objęte pozycjami 5503 i 5506
- kable z włókna ciągłego polipropylenowego objęte pozycją 5501, których
masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej i przędzy we wszystkich
przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów, mogą być użyte pod warunkiem, że
ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- tkanina z juty może być używana jako podkład
- Z innego filcuWytwarzanie z:41
- włókien naturalnych nie gręplowanych lub czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- PozostałeWytwarzanie z:42
- przędzy kokosowej lub jutowej(a),
- przędzy z włókien ciągłych syntetycznych lub sztucznych,
- włókien naturalnych, lub
- ciętych włókien chemicznych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia
- tkanina z juty może być używana jako podkład
(a) używanie włókien z juty jest dozwolone od 1.07.2000 r.
40 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
41 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
42 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5";
c) Opis dla pozycji 7006 zastępuje się następującym tekstem:
"
7006Szkło z pozycji nr 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych
krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale
nie obramowane lub nie oprawione w innych materiałach:
- Substraty płyt szklanych, powlekane warstwą materiału dielektrycznego,
półprzewodzące zgodnie z normami SEMII1Wytwarzanie z niepowlekanych
substratów płyt szklanych z pozycji 7006
- PozostałeWytwarzanie z materiałów z pozycji 7001
1 SEMII - Instytut Urządzeń i Materiałów Półprzewodnikowych";
d) Regułę dla pozycji 7601 zastępuje się następującym tekstem:
"
7601Aluminium nie obrobioneWytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt;
oraz
- wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu, lub
Wytwarzanie metodą obróbki termicznej lub elektrolitycznej z aluminium
niestopowego lub z odpadów i złomu aluminium.
";
9. Wstawia się Załącznik V o następującej treści:
"Załącznik V
Wykaz według działów i pozycji Zharmonizowanego Systemu (HS) produktów
pochodzących z Turcji, do których nie mają zastosowania artykuły 3 i 4
Dział 1
Dział 2
Dział 3
0401 do 0402
ex 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub
zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego
0404 do 0410
0504
0511
Dział 6
0701 do 0709
ex 0710Warzywa, z wyjątkiem słodkiej kukurydzy z pozycji 0710 40 00 (nie
gotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone
ex 0711Warzywa, z wyjątkiem słodkiej kukurydzy z pozycji 0711 90 30,
zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym dwutlenku siarki, w
solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale
nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia
0712 do 0714
Dział 8
ex Dział 9Kawa, herbata i przyprawy, z wyjątkiem herbaty paragwajskiej z
pozycji 0903
Dział 10
Dział 11
Dział 12
ex 1302Substancje pektynowe, pektyniany i pektyny
1501 do 1514
ex 1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (z wyjątkiem z oleju
jojoba i jego frakcji) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie
modyfikowane chemicznie
ex 1516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo
lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone, z
wyjątkiem uwodornionego oleju rycynowego, tzw. "wosku opalowego"
ex 1517 i ex 1518Margaryna, substancje podobne do smalcu i inne
preparowane tłuszcze spożywcze
ex 1522Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub
wosków zwierzęcych lub roślinnych, z wyjątkiem degrasu
Dział 16
1701
ex 1702Pozostałe cukry, łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel, z wyjątkiem tego z pozycji 1702 11 00,
1702 30 51, 1702 30 59, 1702 50 00 i 1702 90 10
1703
1801 i 1802
ex 1902Ciasto makaronowe, nadziewane, zawierające w masie powyżej 20% ryb,
skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, kiełbasy i tym
podobnych, mięsa i podrobów jakiegokolwiek rodzaju łącznie z tłuszczami
dowolnego rodzaju
ex 2001Ogórki i korniszony, cebula; ostry sos z mango, owoce z rodzaju
Capsicum innych niż słodka papryka i pieprz angielski, grzyby i oliwki
przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego;
2002 i 2003
ex 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż produkty objęte pozycją
nr 2006, z wyjątkiem ziemniaków w postaci mąki lub grysiku i płatków
kukurydzianych
ex 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006, z wyjątkiem ziemniaków w postaci mąki, grysiku lub
płatków oraz słodkiej kukurydzy
2006 i 2007
ex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone
lub zakonserwowane, zawierające lub nie dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, z
wyjątkiem masła orzechowego, rdzeni palmowych, kukurydzy, ignamów,
słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin zawierających w
masie 5% lub więcej skrobi, liści winorośli, pędów chmielu i innych
podobnych jadalnych części roślin
2009
ex 2106Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe
2204
2206
ex 2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej, uzyskiwany z produktów rolnych figurujących na
niniejszej liście
ex 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., uzyskiwany z produktów rolnych figurujących na niniejszej
liście
2209
Dział 23
2401
4501
5301 i 5302
".
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia z mocą obowiązującą od
dnia 1 stycznia 1999 r.
UE-PL 1412/98
ASSOCIATION
BETWEEN THE EUROPEAN UNION AND THE REPUBLIC OF POLAND
__________
- The Association Council -
DECISION No 1/99 OF THE ASSOCIATION COUNCIL,
ASSOCIATION BETWEEN THE EUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES, OF THE ONE
PART,
AND THE REPUBLIC OF POLAND, OF THE OTHER PART
of 25/01/1999
amending Protocol 4 to the Europe Agreement
establishing an association between
the European Communities and their Member States,
of the one part, and the Republic of Poland, of the other part
THE ASSOCIATION COUNCIL,
Having regard to the Europe Agreement establishing an association between the
European Communities and their Member States, of the on part, and the Republic
of Poland, of the other part (1), signed in Brussels on 16 December 1991, and in
particular Article 38 of Protocol 4 (2) thereof,
Whereas the definition of the term "originating products" in Protocol 4 needs to
be amended to ensure the proper operation of the extended system of cumulation
which permits the use of materials originating in the European Community,
Poland, Hungary, the Czech Republic, the Slovak Republic, Bulgaria, Romania,
Latvia, Lithuania, Estonia, Slovenia, the European Economic Area (hereinafter
referred to as "the EEA"), Iceland, Norway and Switzerland;
Whereas it would seem advisable to maintain in operation until 31 December 2000
the system of flat rate charges provided for in Article 15 of Protocol 4 in
connection with the prohibition of drawback and exemption from customs duty;
Whereas, in view of the particular arrangements on industrial products obtaining
between the Community and Turkey, it would also be appropriate to extend the
cumulation system to such products originating in Turkey;
Whereas to facilitate trade and simplify administrative tasks it is desirable to
amend the wording of Articles 3, 4 and 12 of Protocol 4;
Whereas, to take account of changes in processing techniques and shortages of
certain raw materials, some corrections must be made to the list of working and
processing requirements which non-originating materials have to fulfil to
qualify for originating status,
HAS DECIDED AS FOLLOWS:
Article 1
Protocol 4 concerning the definition of concept of "originating products" and
methods of administrative cooperation is hereby amended as follows:
1) Article 1(i) shall be replaced by:
"(i) "added value" shall be taken to be the ex-works price minus the customs
value of each of the materials incorporated which originate in the other
countries referred to in Articles 3 and 4 or, where the customs value is not
known or cannot be ascertained, the first price verifiably paid for the products
in the Community or Poland.";
2) Articles 3 and 4 shall be replaced by the following:
"Article 3
Cumulation in the European Community
1. Without prejudice to the provisions of Article 2(1) products shall be
considered as originating in the Community if such products are obtained there,
incorporating materials originating in the Community, Bulgaria, Poland, Hungary,
the Czech Republic, the Slovak Republic, Romania, Lithuania, Latvia, Estonia,
Slovenia, Iceland, Norway, Switzerland (including Liechtenstein(*)) or
Turkey(**) in accordance with the provisions of the Protocol on rules of origin
annexed to the Agreements between the Community and each of these countries,
provided that the working or processing carried out in the Community goes beyond
that referred to in Article 7 of this Protocol. It shall not be necessary that
such materials have undergone sufficient working or processing.
2. Where the working or processing carried out in the Community does not go
beyond the operations referred to in Article 7, the product obtained shall be
considered as originating in the Community only where the value added there is
greater than the value of the materials used originating in any one of the other
countries referred to in paragraph 1. If this is not so, the product obtained
shall be considered as originating in the country which accounts for the highest
value of originating materials used in the manufacture in the Community.
3. Products, originating in one of the countries referred to in paragraph 1,
which do not undergo any working or processing in the Community, retain their
origin if exported into one of these countries.
4. The cumulation provided for in this Article may only be applied to materials
and products which have acquired originating status by an application of rules
of origin identical to those given in this Protocol.
The Community shall provide Poland, through the Commission of the European
Communities, with details of the Agreements and their corresponding rules of
origin, which are applied with the other countries referred to in paragraph 1.
The Commission of the European Communities shall publish in the Official Journal
of the European Communities (C Series) the date on which the cumulation,
provided for in this Article may be applied by those countries listed in
paragraph 1 which have fulfilled the necessary requirements.
Article 4
Cumulation in Poland
1. Without prejudice to the provision of Article 2(2), products shall be
considered as originating in Poland if such products are obtained there,
incorporating materials originating in the Community, Bulgaria, Poland, Hungary,
the Czech Republic, the Slovak Republic, Romania, Lithuania, Latvia, Estonia,
Slovenia, Iceland, Norway, Switzerland (including Liechtenstein) or Turkey(**)
in accordance with the provisions of the Protocol on rules of origin annexed to
the Agreements between Poland and each of these countries, provided that the
working or processing carried out in Poland goes beyond that referred to in
Article 7 of this Protocol. It shall not be necessary that such materials have
undergone sufficient working or processing.
2. Where the working or processing carried out in Poland does not go beyond the
operations referred to in Article 7, the product obtained shall be considered as
originating in Poland only where the value added there is greater than the value
of the materials used originating in any one of the other countries referred to
in paragraph 1. If this is not so, the product obtained shall be considered as
originating in the country which accounts for the highest value of originating
materials used in the manufacture in Poland.
3. Products, originating in one of the countries referred to in paragraph 1,
which do not undergo any working or processing in Poland, retain their origin if
exported into one of these countries.
4. The cumulation provided for in this Article may only be applied to materials
and products which have acquired originating status by an application of rules
of origin identical to those given in this Protocol.
Poland shall provide the Community, through the Commission of the European
Communities, with details of the Agreements and their corresponding rules of
origin, which are applied with the other countries referred to in paragraph 1.
The Commission of the European Communities shall publish in the Official Journal
of the European Communities (C Series) the date on which the cumulation,
provided for in this Article, may be applied by those countries listed in
paragraph 1 which have fulfilled the necessary requirements.
__________________
(*) The Principality of Liechtenstein has a customs union with Switzerland, and
is a Contracting Party to the Agreement on the European Economic Area.
(**) Cumulation as provided for in this Article does not apply to materials
originating in Turkey which are mentioned in the list a Annex V to this Protocol
.";
3) Article 12 shall be replaced by the following:
"Article 12
Principle of territoriality
1. Except as provided for in Article 2(1)(c), Articles 3 and 4 and paragraph 3
of this Article, the conditions for acquiring originating status set out in
Title II must continue to be fulfilled at all times in the Community or Poland.
2. Except as provided for in Articles 3 and 4, where originating goods exported
from the Community or Poland to another country return, they must be considered
as non-operating, unless it can be demonstrated to the satisfaction of the
customs authorities that:
(a) the returning goods are the same as those that were exported; and
(b) they have not undergone any operation beyond that necessary to preserve them
in good condition while in that country or while being exported.
3. The acquisition of originating status in accordance with the conditions set
out in Title II shall not be affected by working or processing done outside the
Community or Poland on materials exported from the Community or Poland and
subsequently reimported there, provided:
(a) the said materials are wholly obtained in the Community or Poland or have
undergone working or processing beyond the insufficient operations listed in
Article 7 prior to being exported; and
(b) it can be demonstrated to the satisfaction of the customs authorities that:
(i) the reimported goods have been obtained by working or processing the
exported materials; and
(ii) the total value acquired outside the Community or Poland by applying the
provisions of this Article does not exceed 10% of the ex-works price of the end
product for which originating status is claimed.
4. For the purposes of paragraph 3, the conditions for acquiring originating
status set out in Title II shall not apply to working or processing done outside
the Community or Poland. But where, in the list in Annex II, a rule setting a
maximum value for all the non-originating materials incorporating is applied in
determining the originating status of the end product, the total value of the
non-originating materials incorporating in the territory of the party concerned,
taken together with the total added value acquired outside the Community or
Poland by applying the provisions of this Article, shall not exceed the stated
percentage.
5. For the purposes of applying the provisions of paragraph 3 and 4, "total
added value" shall be taken to mean all costs arising outside the Community or
Poland, including the value of the materials incorporated there.
6. The provisions of paragraphs 3 and 4 shall not apply to products which do not
fulfil the conditions set out in the list in Annex II or which can be considered
sufficiently worked or processed only if the general values fixed in Article
6(2) are applied.
7. The provisions of paragraphs 3 and 4 shall not apply to products coming under
Chapters 50 to 63 of the Harmonised System.
8. Any working or processing of the kind covered by the provisions of this
Article and done outside the Community or Poland shall be done under the outward
processing arrangements, or similar arrangements.";
4) in Articles 13, 14, 15, 17, 21, 27, 30 and 32, the phrase "referred to in
Article 4" shall be replaced by "referred to in Articles 3 and 4";
5) in the last paragraph of Article 15(6), the date "31 December 1998" shall be
replaced by "31 December 2000";
6) in Article 26(1), the terms "C2/CP3" shall be replaced by "CN22/CN23";
7) in Annex I, Note 5.2:
(a) between the indents
"- artificial man-made filaments" and
"- synthetic man-made staple fibres of polypropylene",
the following shall be inserted:
"- current conducting filaments";
(b) the fifth Example ("A carpet with tufts ... are met.") shall be deleted;
8) Annex II shall be amended as follows:
(a) the following shall be inserted between the entries for HS heading Nos 2202
and 2208:
"
HS heading NoDescription of productWorking or processing carried out on
non-originating materials that confers originating status
(1)(2)(3) or (4)
2207Undenatured ethyl alcohol of an alcoholic strength by volume of 80%
vol or higher; ethyl alcohol and other spirits, denatured, of any
strengthManufacture:
- using materials not classified in heading Nos 2207 or 2208
";
(b) the entry for Chapter 57 shall be replaced by:
"
Chapter 57Carpets and other textile floor coverings
- Of needleloom feltManufacture from(1):
- natural fibres or
- chemical materials or textile pulp
However:
- polypropylene filament of heading No 5402,
- polypropylene fibres of heading Nos 5503 or 5506
- polypropylene filament tow of heading No 5501,
of which the denomination in all cases of a single filament or fibre is
less than 9 decitex, may be used provided their value does not exceed 40%
of the ex-works price of the product
- jute fabric may be used as backing
- Of other feltManufacture from(1):
- natural fibres not carded or combed or otherwise processed for spinning,
or
- chemical materials or textile pulp
- OtherManufacture from(1):
- coir or jute yarn(a),
- synthetic or artificial filament yarn,
- natural fibres, or
- man-made staple fibres not carded or combed or otherwise processed for
spinning
- jute fabric may be used as backing
_____________
(1) For special conditions relating to products made of a mixture of textile
materials, see Introductory Note 5.
(a) The use of jute yarn is authorised from 1 July 2000.";
(c) the entry for HS heading No 7006 shall be replaced by:
"
7006Glass of heading Nos 7003, 7004 or 7005, bent, edgeworked, engraved,
drilled, enamelled or otherwise worked, but not framed or fitted other
materials:
- glass plate substrate coated with dielectric thin film, semi-conductor
grade, in accordance with SEMII standards(1)Manufacture from non-coated
glass plate substrate of heading No 7006
- otherManufacture from materials of heading No 7001
___________
(1) SEMII - Semiconductor Equipment and Materials Institute Incorporated.";
(d) the rule for HS heading No 7601 shall be replaced by:
7601Unwrought aluminiumManufacture in which:
- all the materials used are classified within a heading other than that
of the product; and
- the value of all the materials used does not exceed 50% of the ex-works
price of the product
or
Manufacture by thermal or electrolytic treatment from unalloyed aluminium
or waste and scrap of aluminium
;
9) the following Annex shall be added:
"Annex V
List of products originating in Turkey to which the provisions of Articles 3 and
4 do not apply, listed in the order of HS Chapters and Headings
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
0401 to 0402
ex 0403 -Buttermilk, curdled milk and cream, yoghurt, kephir and other
fermented or acidified milk and cream, whether or not concentrated or
containing added sugar or other sweetening matter
0404 to 0410
0504
0511
Chapter 6
0701 to 0709
ex 0710Vegetables, except sweetcorn of heading No 0710 40 00 (uncooked or
cooked by steaming or boiling in water), frozen
ex 0711Vegetables, except sweetcorn of heading No 0711 90 30,
provisionally preserved (for example, by sulphur dioxide gas, in brine, in
sulphur water or in other preservative solutions), but unsuitable in that
state for immediate consumption
0712 to 0714
Chapter 8
ex Chapter 9Coffee, tea and spices, excluding maté of heading No 0903
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
ex 1302Pestic substances, pectinates and pectates
1501 to 1514
ex 1515Other fixed vegetable fats and oils (excluding jojoba oil and its
fractions) and their fractions, whether or not refined, but not chemically
modified
ex 1516Animal or vegetable fats and oils and their fractions, partly or
wholly hydrogenated, inter-esterified, re-esterified or elaidinised,
whether or not refined, but not further prepared, excluding hydrogenated
castor oil known as "opal-wax"
ex 1517 and ex 1518Margarines, imitation lard and other prepared edible
fats
ex 1522Residues resulting from the treatment of fatty substances or animal
or vegetable waxes, excluding degras
Chapter 16
1701
ex 1702Other sugars, including chemically pure lactose, maltose, glucose
and fructose, in solid form; sugar syrups not containing added flavouring
or colouring matter; artificial honey, whether or not mixed with natural
honey; caramel excluding that of heading Nos 1702 11 00, 1702 30 51, 1702
30 59, 1702 50 00 and 1702 90 10
1703
1801 and 1802
ex 1902Pasta, stuffed, containing more than 20% by weight of fish,
crustaceans, molluscs or other aquatic invertebrates, sausages and the
like or meat and meat offal of any kind, including fats of all kinds
ex 2001Cucumbers and gherkins, onions, mango chutney, fruit of the genus
Capsicum other than sweet peppers or pimentos, mushrooms and olives,
prepared or preserved by vinegar or acetic acid
2002 and 2003
ex 2004Other vegetables prepared or preserved otherwise than by vinegar or
acetic acid, frozen, other than products of heading No 2006, excluding
potatoes in the from of flour, meal or flakes, and sweet corn
ex 2005Other vegetables prepared or preserved otherwise than by vinegar or
acetic acid, not frozen, other than products of heading No 2006, excluding
potatoes in the from of flour, meal or flakes, and sweetcorn
2006 and 2007
ex 2008Fruits, nuts and other edible parts of plants, otherwise prepared
or preserved, whether or not containing added sugar or other sweetening
matter or spirit, not elsewhere specified or included, excluding peanut
butter, palm hearts, maize, yams, sweet potatoes and similar edible parts
of plants containing 5% or more by weight of starch, vine leaves, hop
shoots and other similar edible parts of plants
2009
ex 2106Flavoured and coloured sugar, syrups
2204
2206
ex 2207Undenatured ethyl alcohol of an alcoholic strength by volume of 80%
vol or higher obtained from agricultural produce listed here
ex 2208Undenatured ethyl alcohol of an alcoholic strength by volume of
less than 80% vol obtained from agricultural produce listed here
2209
Chapter 23
2401
4501
5301 and 5302
".
Article 2
This Decision shall enter into force on the day of its adoption.
It shall apply as from 1 January 1999.
________________
(1) OJ L 348, 31.12.1993, p. 2.
(2) Protocol 4 was replaced by Association Council Decision No 1/97 (OJ L 221,
11.8.1997, p.1).
1 Dz. U. z 1994 r. Nr 11, poz. 38
2 Zmiana Protokołu 4 - Dz. U. z 1997 r. Nr 104, poz. 662
* Księstwo Liechtenstein jest w unii celnej ze Szwajcarią oraz stanowi Stronę
Umawiającą się układu o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
** Kumulacji przewidzianej w tym artykule nie stosuje się do materiałów
pochodzących z Turcji, a figurujących na liście w załączniku V niniejszego
Protokołu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego
dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca
1951 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 303)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego
dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca
1951 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy dotyczącej statusu Organizacji Traktatu
Północnoatlantyckiego, przedstawicieli narodowych i personelu międzynarodowego,
sporządzonej w Ottawie dnia 20 września 1951 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 304)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy dotyczącej statusu Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,
przedstawicieli narodowych i personelu międzynarodowego, sporządzonej w Ottawie
dnia 20 września 1951 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw
wojskowych, ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego,
sporządzonego w Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 305)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw wojskowych,
ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w
Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących
obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów,
sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 306)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących
obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów,
sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego o przekazywaniu
informacji technicznych dla celów obronnych, sporządzonej w Brukseli dnia 19
października 1970 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 307)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego o przekazywaniu
informacji technicznych dla celów obronnych, sporządzonej w Brukseli dnia 19
października 1970 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy w sprawie statusu przedstawicielstw i przedstawicieli państw
trzecich przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonej w
Brukseli dnia 14 września 1994 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 308)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy w sprawie statusu przedstawicielstw i przedstawicieli państw
trzecich przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonej w
Brukseli dnia 14 września 1994 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego o ochronie
informacji, sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 309)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego o ochronie
informacji, sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o
współpracy kulturalnej,
sporządzona w Bonn dnia 14 lipca 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 39, poz. 379)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 lipca 1997 r. została sporządzona w Bonn Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o współpracy
kulturalnej w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o
współpracy kulturalnej
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej
i
Rząd Republiki Federalnej Niemiec
pragnąc rozwijać i pogłębiać stosunki łączące oba kraje w duchu dobrego
sąsiedztwa i przyjaznej współpracy,
w przekonaniu, że wymiana kulturalna sprzyja współpracy między narodami,
zrozumieniu ich kultury i życia duchowego,
uwzględniając historyczne zmiany w Europie, w szczególności ustanowienie
jedności Niemiec oraz głębokie przemiany polityczne, społeczne i gospodarcze w
Polsce, które przyczyniły się do nadania stosunkom polsko-niemieckim nowego
charakteru,
głęboko przekonane o wielkim znaczeniu wymiany i współpracy kulturalnej i
naukowej dla zrozumienia i pojednania między Narodami Polskim i Niemieckim,
świadome wielkiego i niepowtarzalnego wkładu Narodów Polskiego i Niemieckiego do
wspólnego europejskiego dziedzictwa kulturowego oraz wzajemnego przenikania i
wzbogacania się obu kultur w wielowiekowej przeszłości,
dążąc do rozbudowania stosunków kulturalnych we wszystkich dziedzinach, z
oświatą i nauką włącznie,
doceniając ważną rolę, jaką młodzież odgrywa we współpracy obu narodów,
kierując się postanowieniami Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca
1991 r.,
pragnąc współpracować w oparciu o podpisane przez obie Strony konwencje oraz w
ramach organizacji międzynarodowych, których są członkami, w dziedzinach
objętych niniejszą umową,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą dążyć do poprawiania wzajemnej znajomości kultury ich
krajów, dalszego rozwijania współpracy kulturalnej we wszystkich dziedzinach i
na wszystkich płaszczyznach, i wniesienia tym samym wkładu w europejską
tożsamość kulturową.
Niniejsza umowa reguluje współpracę obu krajów w zakresie kultury, oświaty i
nauki.
Artykuł 2
W celu upowszechniania lepszej znajomości kultury drugiego kraju Umawiające się
Strony będą realizowały odpowiednie przedsięwzięcia i udzielały sobie wzajemnie
pomocy w ramach swoich możliwości, w szczególności:
1) przy organizacji wizyt przedstawicieli różnych dziedzin życia kulturalnego, w
tym pisarzy, artystów, kompozytorów, filmowców, twórców radiowych i
telewizyjnych oraz innych osób zaangażowanych w działalność kulturalną i
twórczą, w celu wymiany poglądów i doświadczeń oraz rozwoju współpracy;
2) przy organizacji gościnnych występów artystów i zespołów teatralnych,
muzycznych, tanecznych, orkiestr oraz innych zespołów artystycznych; zachęcać
one będą do uwzględniania w repertuarach we własnym kraju utworów dramatycznych
i muzycznych autorów drugiej Strony;
3) przy organizacji wystaw, wykładów i odczytów;
4) przy organizacji dni kultury i innych znaczących imprez kulturalnych;
5) przy popieraniu kontaktów w sferze księgarstwa i wydawnictw oraz bibliotek,
jak również przy spotkaniach specjalistów i wymianie materiałów; zachęcać one
będą do współpracy między stowarzyszeniami i związkami literackimi oraz
wydawnictwami, pisarzami i tłumaczami;
6) przy tłumaczeniu dzieł literatury pięknej, naukowej i specjalistycznej;
7) przy popieraniu kontaktów w dziedzinie muzeów i archiwów, a także przy
spotkaniach specjalistów i wymianie materiałów.
Artykuł 3
Każda z Umawiających się Stron będzie ułatwiać udział przedstawicieli drugiej
Umawiającej się Strony w kongresach, konferencjach, sympozjach, festiwalach,
konkursach, spotkaniach i innych imprezach w dziedzinach objętych niniejszą
umową.
Artykuł 4
1. Umawiające się Strony będą dążyć do umożliwiania wszystkim zainteresowanym
szerokiego dostępu do kultury, języka, literatury i historii drugiego kraju. W
tym celu będą one popierać państwowe i niepaństwowe inicjatywy i instytucje.
Umawiające się Strony będą dokładać wszelkich starań zmierzających do
umożliwiania, rozszerzania i ułatwiania przedsięwzięć mających na celu
wspieranie we własnym kraju nauki i popularyzację języka drugiego kraju w
szkołach wyższych, szkołach i innych placówkach oświatowych, a także w ramach
pozaszkolnych form nauczania języka.
Umawiające się Strony będą zachęcać do tworzenia klas i szkół dwujęzycznych,
szczególnie w regionach przygranicznych.
Umawiające się Strony będą dokładać starań na rzecz rozszerzania możliwości
studiów polonistycznych i germanistycznych w szkołach wyższych obu krajów.
2. Umawiające się Strony będą umożliwiać i ułatwiać we własnym kraju realizację
odpowiednich przedsięwzięć wspierających drugiej Strony, zwłaszcza takich, jak:
a) delegowanie nauczycieli, lektorów i doradców-konsultantów,
b) udział nauczycieli i studentów w kursach szkoleniowych i doskonalących,
organizowanych przez drugą Stronę, jak również wymiana doświadczeń w zakresie
nowoczesnych metod i technologii nauczania języków obcych,
c) udostępnianie podręczników i materiałów dydaktycznych oraz współpraca przy
opracowywaniu podręczników,
d) wykorzystanie możliwości, jakie stwarzają radio i telewizja dla poznania i
popularyzacji języka drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 5
W ramach współpracy Umawiające się Strony będą dążyć do osiągania takiego
przedstawiania historii, geografii i kultury drugiego kraju w swoich
podręcznikach, które sprzyjać będzie lepszemu wzajemnemu zrozumieniu i poznaniu;
zachęcać one będą do uwzględniania przy tym zaleceń niezależnej
Polsko-Niemieckiej Komisji do spraw Podręczników Szkolnych.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą popierać współpracę, we wszystkich jej formach i
płaszczyznach, w dziedzinie nauki, szkolnictwa i oświaty, szczególnie w sferze
szkół wyższych i organizacji naukowych, szkół ogólnokształcących i zawodowych,
organizacji i placówek pozaszkolnego kształcenia i doskonalenia zawodowego
dorosłych, administracji szkolnictwa i szkolenia zawodowego oraz innych
instytucji oświatowych i naukowych.
Strony będą zachęcać instytucje działające w tych dziedzinach w swoich krajach
do:
1) współpracy we wszystkich dziedzinach stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania;
2) partnerskich kontaktów między szkołami wyższymi oraz innymi placówkami
naukowymi i oświatowymi obu krajów;
3) realizacji wspólnych przedsięwzięć oświatowych i badawczych;
4) wzajemnego wysyłania delegacji i osób w celu wymiany informacji i doświadczeń
oraz udziału w konferencjach i sympozjach naukowych;
5) wymiany naukowców, doktorantów, administracyjnych pracowników szkół wyższych,
nauczycieli, instruktorów, studentów, uczniów w ramach pobytów naukowych,
szkoleniowych, studyjnych i informacyjnych;
6) wymiany literatury naukowej, pedagogicznej i dydaktycznej, materiałów
dydaktycznych, poglądowych i informacyjnych oraz filmów dla celów dydaktycznych
i naukowych, jak również organizowania odpowiednich wystaw specjalistycznych.
Artykuł 7
Umawiające się Strony, stosownie do możliwości, będą przyznawać studentom i
naukowcom drugiej Umawiającej się Strony stypendia w celu kształcenia,
doskonalenia i prac naukowych oraz będą podejmować odpowiednie kroki ułatwiające
realizację wymiany stypendialnej, w tym warunki pobytu stypendystów w państwie
przyjmującym.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą popierać, w ramach możliwości, rozwój współpracy w
dziedzinie kształcenia i doskonalenia kadr fachowych i kierowniczych dla
gospodarki.
Artykuł 9
Dostrzegając znaczenie współpracy w dziedzinie kształcenia dorosłych dla
pogłębiania wzajemnych stosunków, Umawiające się Strony deklarują gotowość
popierania tej współpracy w ramach możliwości.
Artykuł 10
Każda z Umawiających się Stron w ramach obowiązujących przepisów będzie ułatwiać
obywatelom drugiej Umawiającej się Strony dostęp do archiwów, bibliotek, zbiorów
muzealnych oraz podobnych placówek i ich naukowe wykorzystanie.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą, w ramach możliwości, popierać współpracę w
dziedzinie kinematografii, telewizji i radiofonii odnośnych ośrodków w swoich
krajach oraz produkcję i wymianę filmów i innych środków audiowizualnych, które
mogą służyć celom niniejszej umowy.
Artykuł 12
Umawiające się Strony będą popierać bezpośrednie kontakty między grupami
społecznymi i stowarzyszeniami, takimi jak związki zawodowe, stowarzyszenia
kulturalne, związki twórcze, kościoły, wspólnoty wyznaniowe, a także fundacjami
i organizacjami pozarządowymi, w celu wspierania współpracy, oraz będą zachęcać
do realizacji przedsięwzięć służących celom niniejszej umowy.
Artykuł 13
Umawiające się Strony będą zachęcać młodzież obu krajów do rozszerzania i
pogłębiania kontaktów we wszystkich dziedzinach. Będą one popierać te kontakty i
wymianę, szczególnie w ramach Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Republiki Federalnej Niemiec z dnia 17 czerwca 1991 r. o
polsko-niemieckiej współpracy młodzieży. Umawiające się Strony będą popierać
współpracę między specjalistami w dziedzinie pracy z młodzieżą i instytucjami
pomocy na rzecz młodzieży.
Artykuł 14
Umawiające się Strony, we współpracy z kompetentnymi związkami sportowymi, będą
popierać spotkania między sportowcami, działaczami sportowymi i drużynami
sportowymi swoich krajów oraz współpracę w dziedzinie sportu, również w szkołach
i wyższych uczelniach.
Artykuł 15
Sprawy dziedzictwa kulturowego, w tym problemy związane z dobrami kultury i
archiwaliami, reguluje artykuł 28 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia
17 czerwca 1991 r.
Artykuł 16
Umawiające się Strony będą ułatwiać i zachęcać do wszechstronnej, partnerskiej
współpracy na szczeblu regionalnym i lokalnym, przywiązując szczególne znaczenie
do współpracy w regionach przygranicznych.
Artykuł 17
1. Umawiające się Strony w ramach swoich aktualnie obowiązujących przepisów
prawnych, a także na pozostających każdorazowo do uzgodnienia między nimi
warunkach, będą ułatwiać we własnym kraju tworzenie i działalność placówek
kulturalnych drugiej Umawiającej się Strony. Tworzenie tego rodzaju nowych
placówek może następować w miarę potrzeb, na wniosek jednej z Umawiających się
Stron, i będzie uzgadniane w drodze wymiany not. Nienaruszona pozostaje
możliwość tworzenia w ramach prawa wewnętrznego placówek prowadzących
działalność kulturalną.
2. Placówkami kulturalnymi są już działające na podstawie dwustronnych
uzgodnień:
po Stronie Polskiej:
Instytut Polski w Düsseldorfie,
Instytut Polski w Berlinie,
Instytut Polski w Lipsku,
po Stronie Niemieckiej:
Instytut Goethego w Warszawie,
Instytut Goethego w Krakowie,
Przedstawicielstwo Niemieckiej Akademickiej Służby Wymiany w Warszawie (DAAD).
3. W granicach aktualnie obowiązującego prawa wewnętrznego i na zasadzie
wzajemności Umawiające się Strony będą ułatwiać oddelegowanym pracownikom tych
placówek kulturalnych i ich rodzinom uzyskiwanie zgody na pobyt, korzystanie ze
zwolnień podatkowych oraz przywóz i wywóz przedmiotów przeznaczonych do użytku
osobistego i służbowego.
To samo dotyczy oddelegowanych przez Umawiające się Strony w ramach współpracy
kulturalnej, na podstawie odpowiedniego porozumienia, pracowników-specjalistów
(doradców-konsultantów w zakresie nauczania języka, lektorów, nauczycieli) i ich
rodzin.
4. Niniejsze postanowienia nie naruszają Umowy między Rządem Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o wzajemnym
utworzeniu i działalności instytutów kultury i informacji naukowo-technicznej,
podpisanej dnia 10 listopada 1989 r.
Artykuł 18
Postanowienia niniejszej umowy odnoszą się również do osób wymienionych w
artykule 20 ustęp 1 Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, podpisanego dnia 17
czerwca 1991 r., oraz w punkcie 1 wymiany listów Ministra Spraw Zagranicznych
Rzeczypospolitej Polskiej i Federalnego Ministra Spraw Zagranicznych Republiki
Federalnej Niemiec z dnia 17 czerwca 1991 r.
Artykuł 19
Postanowienia niniejszej umowy odnoszące się do współpracy naukowej nie
naruszają postanowień Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a
Rządem Republiki Federalnej Niemiec z dnia 10 listopada 1989 r. o współpracy w
dziedzinie nauki i techniki.
Artykuł 20
Umawiające się Strony będą, w miarę potrzeby, na wniosek jednej z Umawiających
się Stron, co najmniej jednak raz na dwa lata, organizować posiedzenia Komisji
Mieszanej, na przemian w Rzeczypospolitej Polskiej i w Republice Federalnej
Niemiec, w celu podsumowania współpracy, która miała miejsce w ramach niniejszej
umowy, oraz wypracowania zaleceń i programów dla dalszej współpracy kulturalnej.
Szczegóły ustalane będą w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 21
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu, w którym Umawiające się Strony
zawiadomią się wzajemnie, w drodze notyfikacji, że spełnione zostały niezbędne
wymogi wewnętrzne dla jej wejścia w życie. Za dzień wejścia w życie uważać się
będzie dzień otrzymania noty późniejszej.
Artykuł 22
Niniejsza umowa zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze okresy pięcioletnie, o ile żadna z Umawiających się Stron
nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego
okresu.
Artykuł 23
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa między Rządem Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec z dnia 11 czerwca
1976 r. o współpracy kulturalnej.
Sporządzono w Bonn dnia 14 lipca 1997 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach
polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
D. Rosati
Z upoważnienia Rządu Republiki Federalnej Niemiec
K. Kinkel
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 grudnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Federalnej Niemiec o współpracy kulturalnej, sporządzonej w Bonn dnia
14 lipca 1997 r.
(Dz. U. Nr 39, poz. 380)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 21 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o
współpracy kulturalnej, sporządzonej w Bonn dnia 14 lipca 1997 r., dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 4 stycznia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Mołdowa o współpracy
kulturalnej i naukowej,
sporządzona w Kiszyniowie dnia 10 grudnia 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 39, poz. 381)
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Mołdowa o współpracy
kulturalnej i naukowej
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Mołdowa, zwane dalej
Umawiającymi się Stronami,
- zgodnie z Traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o
przyjaźni i współpracy z 15 listopada 1994 r.,
- kierując się dawnymi tradycjami przyjaźni oraz historycznych kontaktów między
obu Państwami,
- dążąc do stworzenia sprzyjających warunków dla współpracy obydwu Państw,
rozwoju ich wzajemnych kontaktów w dziedzinie kultury, nauki i oświaty,
turystyki i sportu,
- biorąc pod uwagę wspólną przynależność obydwu narodów do europejskiej
przestrzeni kulturowej i dążąc do wniesienia ich wkładu do cywilizacji
europejskiej i światowej,
- kierując się zasadami i postanowieniami helsińskiego Aktu Końcowego KBWE i
Paryskiej Karty Nowej Europy,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą popierać różne formy współpracy w dziedzinie kultury,
nauki, oświaty, turystyki i sportu na zasadach partnerstwa i wzajemnego
poszanowania.
Artykuł 2
Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnej pomocy w zakresie ochrony i
konserwacji zabytków oraz zapewnienia integralności dziedzictwa kulturalnego.
Umawiające się Strony uzgadniają, że dobra kultury nielegalnie wywiezione z
terytorium państwowego jednej ze Stron i nielegalnie wwiezione na terytorium
państwowe drugiej Strony podlegają zwrotowi.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą popierać współpracę między związkami twórczymi,
instytucjami i organizacjami kulturalnymi oraz bezpośrednie kontakty pomiędzy
działaczami kultury obu Państw.
Umawiające się Strony będą również sprzyjać nawiązywaniu kontaktów między
muzeami, archiwami, bibliotekami i teatrami.
Każda z Umawiających się Stron będzie sprzyjać popularyzacji książek i
wydawnictw kraju drugiej Strony oraz rozwojowi kontaktów między wydawnictwami i
organizacjami upowszechniania książek, gwarantując, zgodnie z własnym
ustawodawstwem, pełną ochronę praw autorskich i praw pokrewnych.
Artykuł 4
Umawiające się Strony będą sprzyjać prowadzeniu bezpośredniej współpracy
instytucji i organizacji filmowych obu krajów, ze szczególnym uwzględnieniem
współpracy między środowiskami twórczymi polskich i mołdawskich filmowców.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą popierać współpracę pomiędzy ośrodkami i instytucjami
naukowymi, zwłaszcza w dziedzinie nauk stosowanych, a także nauk humanistycznych
i społecznych.
Umawiające się Strony będą popierać współpracę naukową pomiędzy placówkami
Polskiej Akademii Nauk i placówkami Akademii Nauk Republiki Mołdowa na podstawie
zawartych porozumień.
Umawiające się Strony będą sprzyjać realizacji wspólnych programów
naukowo-badawczych, organizowaniu konferencji, sympozjów i spotkań dotyczących
konkretnych problemów, będących przedmiotem zainteresowań obu Stron.
Umawiające się Strony będą sprzyjać wymianie informacji naukowej, technicznej
oraz publikacji i dokumentacji naukowej, a także udostępnianiu zasobów
archiwalnych, zbiorów bibliotecznych i innych materiałów źródłowych oraz
tworzeniu wspólnych zespołów i placówek badawczych. Będą też prowadziły wymianę
specjalistów, naukowców, stażystów i stypendystów.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą współdziałać w celu rozwoju współpracy w dziedzinie
oświaty i szkolnictwa wyższego, między innymi poprzez nawiązywanie bezpośrednich
kontaktów między szkołami i szkołami wyższymi, wymianę uczniów, studentów i
stażystów.
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie wymiany, szkolenia i
podnoszenia kwalifikacji nauczycieli i nauczycieli akademickich oraz w
dziedzinie opracowywania i wymiany literatury naukowej, szkoleniowej,
metodycznej, podręczników oraz innych pomocy naukowych.
Artykuł 7
Umawiające się Strony uzgadniają, że do czasu zawarcia Umowy w sprawie
wzajemnego uznawania okresów nauki i studiów, egzaminów, a także dyplomów szkół,
w tym szkół wyższych, tytułów zawodowych, stopni i tytułów naukowych nadawanych
w obu Państwach, stosowane będą w stosunkach między obu Państwami postanowienia:
- Konwencji o wzajemnym uznawaniu równoważności dokumentów ukończenia szkół
średnich, szkół średnich zawodowych i szkół wyższych, a także dokumentów o
nadawaniu stopni i tytułów naukowych, sporządzonej w Pradze dnia 7 czerwca 1972
r.,
- Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rządem Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich o równoważności dokumentów o
wykształceniu, stopniach i tytułach naukowych wydawanych w PRL i ZSRR,
podpisanego w Warszawie dnia 10 maja 1974 r., z wyjątkiem dokumentów wyższych
szkół medycznych oraz stopni i tytułów naukowych w dziedzinie medycyny.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą wspierać upowszechnianie wiedzy o języku,
literaturze, historii i geografii drugiego Państwa i ich nauczanie.
Artykuł 9
Każda z Umawiających się Stron będzie podejmować niezbędne działania, mające na
celu wspieranie obywateli Republiki Mołdowa, należących do polskiej mniejszości
narodowej, i obywateli Rzeczypospolitej Polskiej pochodzenia mołdawskiego w
podtrzymywaniu i rozwijaniu ich tożsamości narodowej, kulturalnej i językowej
poprzez:
- udzielanie wszechstronnego poparcia działalności społeczno-kulturalnej
wymienionych wyżej osób;
- udzielanie wszechstronnego poparcia organizacjom społeczno-kulturalnym i
oświatowym obu Umawiających się Stron;
- zagwarantowanie możliwości uzyskania przez nie pomocy - również finansowej - z
kraju i zagranicy;
- upowszechnianie znajomości języka polskiego w Republice Mołdowa i podnoszenia
poziomu jego nauczania na wszystkich szczeblach edukacji;
- zapewnienie możliwości nauczania języka polskiego lub w języku polskim w
ramach własnych instytucji oświatowych mniejszości polskiej lub publicznego
systemu oświatowego;
- umożliwienie zatrudnienia nauczycieli z Polski w szkołach na terytorium
Republiki Mołdowa, w których prowadzone jest nauczanie języka polskiego lub w
języku polskim;
- kształcenie i doskonalenie kadr nauczycielskich dla tych szkół.
Artykuł 10
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy w dziedzinie środków masowego
przekazu: telewizji, radia i agencji informacyjnych.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie sportu, w tym
organizowanie zawodów i spotkań sportowych, wymianę pomiędzy organizacjami
sportowymi, klubami i związkami sportowymi, sportowcami, trenerami i
specjalistami z dziedziny sportu, a także będą sprzyjać wymianie turystycznej
między obu państwami.
Artykuł 12
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie archiwistyki, w
szczególności w zakresie dostępu do archiwów, wymiany doświadczeń, publikacji i
mikrofilmów.
Artykuł 13
Warunki współpracy i wymiany kulturalno-naukowej przewidzianej niniejszą umową,
w tym zasady i warunki finansowe, na jakich wymiana będzie się odbywać, zostaną
szczegółowo ustalone w okresowych programach wykonawczych.
Artykuł 14
Umowa niniejsza wchodzi w życie w dniu otrzymania późniejszej noty o dopełnieniu
przez Umawiające się Strony procedur wewnątrzpaństwowych, koniecznych dla jej
wejścia w życie.
Umowa niniejsza zostaje zawarta na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużeniu na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna z Umawiających się
Stron nie notyfikuje drugiej Stronie, nie później niż na sześć miesięcy przed
upływem kolejnego okresu ważności niniejszej umowy, swojego zamiaru
wypowiedzenia jej.
Artykuł 15
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc w odniesieniu do obu
Umawiających się Stron Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem
Socjalistycznych Republik Radzieckich o współpracy kulturalnej i naukowej,
podpisana w Moskwie dnia 14 grudnia 1970 r.
Sporządzono w Kiszyniowie dnia 10 grudnia 1997 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i mołdawskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
B. Geremek
W imieniu Rządu Republiki Mołdowa
N. Tabacaru
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 maja 1999 r.
o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem
Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego
Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.
(Dz. U. Nr 52, poz. 531)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa
Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego Korpusu
Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 11 czerwca 1999 r.
w sprawie regulaminu wykonywania kary ograniczenia wolności orzeczonej wobec
żołnierzy zasadniczej służby wojskowej.
(Dz. U. Nr 56, poz. 591)
Na podstawie art. 228 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) żołnierz - żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową,
2) dowódca - dowódcę wydzielonej jednostki wojskowej, w której wykonuje się karę
ograniczenia wolności, orzeczoną wobec żołnierzy zasadniczej służby wojskowej,
3) jednostka - wydzieloną jednostkę wojskową, w której żołnierze zasadniczej
służby wojskowej odbywają karę ograniczenia wolności,
4) skazany - żołnierza zasadniczej służby wojskowej, wobec którego orzeczono
karę ograniczenia wolności,
5) kara - karę ograniczenia wolności orzeczoną wobec żołnierza zasadniczej
służby wojskowej,
6) sąd - wojskowy sąd garnizonowy, w którego okręgu kara ograniczenia wolności
orzeczona wobec żołnierza zasadniczej służby wojskowej jest lub ma być wykonana,
7) kurator - wojskowego kuratora społecznego powołanego przy wojskowym sądzie
garnizonowym, w którego okręgu kara ograniczenia wolności orzeczona wobec
żołnierza zasadniczej służby wojskowej jest lub ma być wykonana.
§ 2. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której skazany pełni służbę, po
otrzymaniu odpisu prawomocnego orzeczenia ze wzmianką o wykonalności oraz
wezwania skazanego do stawienia się w jednostce niezwłocznie kieruje go do
jednostki, powiadamiając o tym wcześniej jej dowódcę.
2. Do skierowania, o którym mowa w ust. 1, oraz przyjęcia skazanego stosuje się
odpowiednio zasady i tryb dotyczące przeniesienia żołnierza do innej jednostki
wojskowej, określone w odrębnych przepisach.
§ 3. Dowódca jednostki wojskowej, w której skazany pełni służbę wojskową, jest
obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd wojskowy, który wydał orzeczenie w
pierwszej instancji, o przeszkodach uniemożliwiających skierowanie do odbycia
kary, w szczególności uzasadniających odroczenie jej wykonania.
§ 4. Stawienie się skazanego do odbycia kary następuje z chwilą zgłoszenia się
lub doprowadzenia skazanego do jednostki.
§ 5. 1. Dowódca niezwłocznie informuje sąd wojskowy, który wydał orzeczenie w
pierwszej instancji, oraz dowódcę jednostki wojskowej, w której skazany pełni
służbę wojskową, o niestawieniu się skazanego do odbycia kary.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, w której
skazany pełni służbę wojskową, jest obowiązany podjąć czynności zmierzające do
zapewnienia stawienia się skazanego w jednostce, określone w odrębnych
przepisach.
§ 6. Dowódca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd i kuratora o:
1) dacie rozpoczęcia i zakończenia wykonywania kary,
2) opuszczeniu jednostki przez skazanego bez zgody przełożonych,
3) niepodjęciu szkolenia,
4) nieprzestrzeganiu regulaminu wykonywania kary i zasad porządku wojskowego,
5) wymierzeniu kary dyscyplinarnej i zastosowaniu środków dyscyplinarnych,
6) wykonaniu lub uchylaniu się od wykonania obowiązków określonych w art. 36 § 2
Kodeksu karnego,
7) zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, z zastrzeżeniem § 19.
§ 7. W czasie odbywania kary skazanego można przenieść do innej jednostki tylko
w szczególnie uzasadnionych przypadkach i za zgodą sędziego penitencjarnego.
§ 8. 1. Dowódca jednostki ustala porządek dnia, który w szczególności powinien
określać:
1) czas szkolenia programowego, treningów i innych zajęć szkoleniowych o
zwiększonych wymaganiach w zakresie sprawności fizycznej skazanych,
2) czas wykonywania prac porządkowych,
3) czas wolny,
4) zasady poruszania się skazanych po terenie jednostki oraz miejsca przebywania
w czasie wolnym,
5) terminy i miejsce przyjmowania skazanych w sprawach skarg, meldunków i
wniosków,
6) czas i miejsce dokonywania zakupów,
7) miejsce, porę dnia i sposób odbywania odwiedzin.
2. Skazanego, po jego stawieniu się w jednostce, zaznajamia się z obowiązującym
porządkiem dnia.
3. Dowódca jest obowiązany pouczyć skazanego o obowiązku przestrzegania
regulaminu wykonywania kary, w tym porządku dnia.
§ 9. Skazani podlegają szkoleniu wojskowemu według programu ustalonego dla
jednostki przez dowódcę rodzaju sił zbrojnych, któremu jednostka podlega.
Szkolenie powinno zmierzać do wzmożenia poczucia dyscypliny społecznej i
wojskowej, w szczególności kształtowania społecznie pożądanej postawy skazanego
oraz utrwalania jego wiedzy wojskowej, jak również zwiększenia sprawności
fizycznej.
§ 10. 1. Skazany może opuścić jednostkę tylko na podstawie przepustki
jednorazowej, wydanej wyłącznie przez dowódcę, jeżeli:
1) wyróżnia się wzorową postawą, a zwłaszcza pilnością w służbie i w szkoleniu,
2) jest uzasadnione przypuszczenie, że w czasie pobytu poza jednostką będzie
przestrzegał porządku prawnego.
2. Urlopu poza okolicznościowym i zdrowotnym, można udzielić skazanemu, którego
postawa w czasie odbywania kary uzasadnia przypuszczenie, że w czasie pobytu
poza jednostką będzie przestrzegał porządku prawnego, po odbyciu przez skazanego
co najmniej połowy kary.
§ 11. Czas przebywania skazanego poza jednostką, na podstawie przepustki oraz w
ramach urlopu, zalicza się do okresu odbywania kary, chyba że sędzia
penitencjarny zarządzi inaczej w przypadku, gdy skazany w tym czasie nadużył
zaufania.
§ 12. 1. Skazany ma prawo do korzystania z jednych odwiedzin w tym samym dniu.
Odwiedziny trwają sześćdziesiąt minut.
2. Dowódca może zezwolić na przedłużenie odwiedzin lub zwiększenie liczby
odwiedzin w czasie nie zakłócającym porządku dnia ustalonego w jednostce.
3. W razie naruszenia przez skazanego lub osobę odwiedzającą sposobu odwiedzin,
można je przerwać lub zakończyć przed czasem.
4. Sposób odbywania odwiedzin podaje się do wiadomości osobom odwiedzającym.
§ 13. Skazany ma prawo bezpośredniego zwracania się do osób, które kontrolują
wykonanie kary, ze sprawami związanymi z jej wykonaniem.
§ 14. Skargi, prośby, meldunki i wnioski skazanego dotyczące wykonywania kary
oraz sposób ich załatwienia podlegają ewidencjonowaniu przez osobę wyznaczoną
przez dowódcę.
§ 15. Skargi, prośby, meldunki i wnioski skazanego związane z wykonywaniem kary
dowódca niezwłocznie przedstawia sędziemu penitencjarnemu.
§ 16. 1. Prawo kontrolowania jednostki w zakresie wykonywania kary, poza osobami
określonymi w odrębnych przepisach, ma również kurator.
2. Kurator ma prawo w szczególności do:
1) przeprowadzenia rozmowy ze skazanym bez udziału innych osób,
2) wglądu w prowadzoną dokumentację.
3. O wynikach kontroli kurator niezwłocznie informuje pisemnie sędziego
penitencjarnego i dowódcę.
§ 17. Odpowiedzialni za organizowanie i nadzorowanie odbywania kary żołnierze i
pracownicy jednostki są obowiązani do:
1) prowadzenia dokumentacji wymaganej przez sąd wojskowy i kuratora,
2) uczestniczenia w posiedzeniach sądu wojskowego w postępowaniu wykonawczym,
3) udziału w szkoleniach organizowanych przez sądy wojskowe.
§ 18. 1. Dowódca, co najmniej raz na dwa miesiące, składa sędziemu
penitencjarnemu pisemne sprawozdanie o zachowaniu się skazanego.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności
informację, czy skazany wykonuje nałożone obowiązki, przestrzega porządku
prawnego i zasad dyscypliny wojskowej, a także o podjętych i planowanych
czynnościach w stosunku do skazanego, zmierzających do osiągnięcia celów
wychowawczych kary.
§ 19. Dowódca, co najmniej trzydzieści dni przed zwolnieniem skazanego z
zasadniczej służby wojskowej, powiadamia pisemnie sąd o przewidywanym
zwolnieniu, dołączając sprawozdanie o zachowaniu się żołnierza.
§ 20. Do żołnierzy zasadniczej służby wojskowej odbywających karę ograniczenia
wolności w wydzielonej jednostce wojskowej stosuje się odrębne przepisy
dotyczące odbywania czynnej służby wojskowej, o ile rozporządzenie nie stanowi
inaczej.
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Haszymidzkiego Królestwa
Jordanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzona w Ammanie dnia 4 października 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 61, poz. 654)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 4 października 1997 r. została sporządzona w Ammanie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Haszymidzkiego Królestwa Jordanii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Haszymidzkiego Królestwa
Jordanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Haszymidzkiego Królestwa Jordanii,
powodowane chęcią popierania i umacniania wzajemnych stosunków gospodarczych
poprzez usuwanie przeszkód podatkowych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy.
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa.
1. Niniejsza umowa dotyczy podatków od dochodu, bez względu na sposób ich
poboru, pobieranych na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek
administracyjnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu albo od części dochodu, włączając podatki od zysku z
przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Jordanii:
1) podatek dochodowy,
2) podatek od sprzedaży,
3) podatek od usług socjalnych,
(zwane dalej "podatkami jordańskimi").
4. Niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego
lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone
obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze Umawiających się
Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych zmianach
dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje.
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Jordania" oznacza terytoria Haszymidzkiego Królestwa Jordanii,
wody terytorialne Jordanii, wraz z dnem morskim i podglebiem wód terytorialnych,
i obejmuje każdy obszar poza wodami terytorialnymi Jordanii oraz dno morskie i
podglebie takiego obszaru, który został lub może być uznany w przyszłości za
obszar, nad którym na mocy ustawodawstwa Jordanii i zgodnie z prawem
międzynarodowym Jordania może sprawować suwerenne prawa do badań i eksploatacji
zasobów naturalnych, żywych bądź martwych;
c) określenia "jedno Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Jordanię;
d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa oraz każdą osobę prawną, spółkę osobową oraz każde
stowarzyszenie utworzone zgodnie z prawem obowiązującym w Umawiającym się
Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenie "stała placówka" oznacza stałe miejsce, w którym prowadzona jest
działalność przedsiębiorstwa;
h) określenie "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę
mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym
przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w
Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki przewóz statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego jest wykonywany
wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
j) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela,
2) w przypadku Jordanii - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba.
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.
Określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie
jedynie w odniesieniu do dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się w
sposób następujący:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w
tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym
się Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli status osoby mającej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie
może być ustalony zgodnie z postanowieniami liter a)-c), to właściwe władze
Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. W razie
wątpliwości właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
Artykuł 5
Zakład.
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, prace montażowe lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy,
gdy trwają one przez okres dłuższy niż sześć miesięcy od daty rzeczywistego
rozpoczęcia prac.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub
wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa,
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania,
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa każdej innej działalności mającej charakter przygotowawczy lub
pomocniczy,
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod lit. od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i stale wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa,
przedsiębiorstwo to będzie uważane za posiadające zakład w tym Państwie w
zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla
przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się
do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami
działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki -
nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego
ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w drugim Umawiającym się
Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez
maklera, generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej
działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości.
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z
eksploatacji gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym
się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
budynków, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do zmiennych i
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie, barki i statki
powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienie ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku ruchomego, który służy do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw.
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane tylko w
tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez zakład tam położony. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w powyższy sposób, to zyski tego przedsiębiorstwa mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie, lecz tylko w takiej mierze, w jakiej mogą
być przypisane temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
na działalność tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysków tylko z tytułu zakupu dóbr lub towarów
przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. W rozumieniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu będzie dokonywane
każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby
postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodu, które zostały odrębnie
uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych
artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy.
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków
morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w których znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski pochodzące z eksploatacji w transporcie śródlądowym barek podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu armatora statku morskiego lub armatora
barki eksploatowanej w transporcie śródlądowym znajduje się na pokładzie statku
lub barki, to uważa się, że jest ono położone w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się port macierzysty statku lub barki, lub jeżeli nie ma on
takiego portu macierzystego - to w tym Umawiającym się Państwie, w którym
armator eksploatujący statek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków z uczestnictwa w umowie
poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane.
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma bezpośredni lub pośredni udział
w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa albo
b) te same osoby mają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku, między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych, zostaną umówione lub
narzucone warunki, różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą
niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw
bez tych warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być
włączone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski tak połączone są zyskami, które osiągnęłoby przedsiębiorstwo
pierwszego wymienionego Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku nałożonego w tym Państwie od tych zysków. Przy dokonywaniu
takiej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej
umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw w razie konieczności będą się
wzajemnie konsultowały.
3. Postanowienia ustępu 2 nie będą miały zastosowania w przypadku oszustwa lub
świadomego zaniedbania.
Artykuł 10
Dywidendy.
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie dywidendy mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się
Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, lecz jeżeli odbiorca dywidend jest ich
właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć 10 procent kwoty dywidend brutto.
Postanowienia tego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do
zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji
gratisowych lub innych praw gratisowych, akcji w kopalnictwie, akcji członków
założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach,
jak również dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego
Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem
podatkowym traktowane jak dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy,
działalność gospodarczą przez zakład tam położony bądź wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy udział, z
tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością
takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od
konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki.
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i które są wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i wypłacane na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, w tym
jego władz lokalnych, Banku Centralnego lub jakiejkolwiek instytucji finansowej
kontrolowanej przez ten rząd, podlegają zwolnieniu od opodatkowania w pierwszym
wymienionym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w
szczególności z dochodu z pożyczek publicznych, oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi
pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Kary za zwłokę nie są uważane za
odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą
przez zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę,
która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są
odsetki, jest rzeczywiście związana z zakładem lub stałą placówką. W takim
przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji,
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą odsetek lub między nimi a osobą trzecią
istnieją szczególne powiązania i dlatego odsetki mające związek z roszczeniem
wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają kwotę, która
byłaby uzgodniona między płatnikiem a odbiorcą odsetek bez takich powiązań, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według
prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne.
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne w rozumieniu ustępu 1 niniejszego artykułu
mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają,
i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli odbiorca należności licencyjnych
jest ich właścicielem, to ustalony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty
brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła
literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z
doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź
wykonuje wolny zawód za pomocą stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu
których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście związane są z
działalnością zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała
placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi
obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota
należności licencyjnych mająca związek z użytkowaniem, prawem do użytkowania lub
informacją, za które jest płacona, przekracza kwotę, którą płatnik i odbiorca
należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia
niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej drugiej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku.
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z tytułu przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami z przeniesienia
tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem)
lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków
powietrznych, pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w transporcie
międzynarodowym, barek eksploatowanych w żegludze śródlądowej albo majątku
ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków
powietrznych, pojazdów transportu drogowego lub barek podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się faktyczna siedziba
zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 14
Wolne zawody.
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże dochód taki
może być również opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie w następujących
okolicznościach:
a) jeżeli osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub
okresy przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym lub
b) jeżeli wynagrodzenia za jej usługi w drugim Umawiającym się Państwie są
uzyskiwane od osób posiadających w tym Państwie miejsce zamieszkania lub
siedzibę albo są ponoszone przez zakład, który osoba nie mająca w tym Państwie
miejsca zamieszkania posiada w tym Państwie.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna.
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, płace, uposażenia i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym
się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, które osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w ciągu każdorazowego 12-miesięcznego okresu rozpoczynającego
się lub kończącego w danym roku podatkowym i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej za granicą na
pokładzie statku morskiego lub powietrznego eksploatowanego w transporcie
międzynarodowym lub barek eksploatowanych w żegludze śródlądowej podlegają
opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się faktyczna
siedziba zarządu tego przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów.
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki
mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy.
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
Artykuł 18
Emerytury.
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu wcześniejszego zatrudnienia podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi.
1.
a) Wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę administracyjną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu
usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki lub władzy lokalnej,
podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie;
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba fizyczna
mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie:
i) jest obywatelem tego Państwa lub
ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Wszelkie emerytury wypłacane przez lub z funduszu utworzonego przez
Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie
fizycznej za usługi świadczone na rzecz tego Państwa, jednostki lub władzy
lokalnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie;
b) Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w tym drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest
obywatelem tego Państwa.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur
związanych ze świadczeniem usług w związku z wykonywaną działalnością
gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki administracyjnej lub władzy
lokalnej.
Artykuł 20
Studenci.
Płatności, jakie student, praktykant lub stypendysta, który bezpośrednio przed
przybyciem do Umawiającego się Państwa ma lub miał miejsce zamieszkania w drugim
Umawiającym się Państwie, a który przebywa w pierwszym Umawiającym się Państwie
wyłącznie w celu nauki lub praktyki, nie podlegają opodatkowaniu w tym Państwie,
jeżeli takie płatności pochodzą ze źródeł położonych poza tym Państwem.
Artykuł 21
Inny dochód.
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodu innego niż dochód z
majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 ustęp 2, jeżeli odbiorca
takiego dochodu mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie
poprzez zakład tam położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód za
pomocą stałej placówki tam położonej, a prawo lub majątek, w związku z którym
dochód jest wypłacany, jest faktycznie związany z działalnością tego zakładu lub
stałej placówki. W takim przypadku stosuje się, w zależności od konkretnej
sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 22
Unikanie podwójnego opodatkowania.
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w
Jordanii, to Polska, z zastrzeżeniem postanowień lit. b), zwolni taki dochód od
opodatkowania,
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga części
dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być
opodatkowane w Jordanii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Jordanii. Takie odliczenie nie
może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed
dokonaniem odliczenia, która odnosi się do dochodu osiągniętego w Jordanii.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Jordanii
podwójnego opodatkowania będzie się unikać w następujący sposób:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Jordanii osiąga
dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w
Polsce, to Jordania, z zastrzeżeniem postanowień lit. b), zwolni taki dochód od
opodatkowania,
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Jordanii osiąga
części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być
opodatkowane w Polsce, to Jordania zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Polsce. Takie odliczenie nie
może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed
dokonaniem odliczenia, która odnosi się do dochodu osiągniętego w Polsce.
Artykuł 23
Równe traktowanie.
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w Umawiającym się
Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub
mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa.
Bez względu na postanowienia artykułu 1, postanowienia niniejszego ustępu będą
miały zastosowanie również do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsca
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 6 lub artykułu 12 ustęp 4, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek jest własnością w
całości lub w części jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo są przez te osoby kontrolowane
bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
Artykuł 24
Procedura wzajemnego porozumiewania się.
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie
postanowienia artykułu 23 ustęp 1 - władzy Umawiającego się Państwa, którego
jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od
pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą
umową. Osiągnięte porozumienie będzie miało zastosowanie bez względu na terminy
zawite przewidziane w prawie krajowym Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu niniejszej umowy. Mogą one również konsultować
się wzajemnie, w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które
nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich
ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba bezpośredniej
wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z przedstawicieli
właściwych Umawiających się Państw.
Artykuł 25
Wymiana informacji.
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona
postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się
Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy
umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków.
Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko w tych
celach. Mogą one udostępnić te informacje w postępowaniu sądowym lub do
wydawania orzeczeń.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały właściwe władze Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby jakąkolwiek tajemnicę handlową,
przemysłową, gospodarczą lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw,
lub informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym
(ordre public).
Artykuł 26
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni.
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 27
Wejście w życie.
1. Umawiające się Państwa przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu wymogów
konstytucyjnych niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie 60 dni od daty otrzymania noty
późniejszej, o której mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały
zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego
w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym umowa weszła w życie,
b) w odniesieniu do innych podatków - do podatków naliczanych za każdy rok
podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa weszła w życie.
Artykuł 28
Wypowiedzenie.
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu jej wypowiedzenia przez Umawiające
się Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę na 6 miesięcy
przed końcem każdego roku kalendarzowego następującego po upływie okresu pięciu
lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy poprzez przekazanie w drodze
dyplomatycznej noty o wypowiedzeniu. W takim przypadku umowa przestanie
obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego
w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym została przekazana nota o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu - za każdy rok podatkowy
rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym
następującym po roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Ammanie dnia 4 października 1997 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, arabskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W razie rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie
rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej S. Pawlak
W imieniu Rządu Haszymidzkiego Królestwa Jordanii S. Hafez
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 21 kwietnia 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Haszymidzkiego Królestwa Jordanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzonej w Ammanie dnia 4 października 1997 r.
(Dz. U. Nr 61, poz. 655)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 27 ust. 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Haszymidzkiego Królestwa
Jordanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Ammanie dnia
4 października 1997 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje.
Umowa wchodzi w życie z dniem 22 kwietnia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej o
wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 26 sierpnia 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 61, poz. 656)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 sierpnia 1997 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej o wzajemnym
popieraniu i ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej o
wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Azerbejdżańskiej, zwane dalej
Umawiającymi się Stronami,
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów Państwa jednej Umawiającej się Strony na terytorium Państwa drugiej
Umawiającej się Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozwoju gospodarczego obu Państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje.
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Państwa danej Umawiającej się Strony,
b) osoby prawne, w szczególności spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i
inne organizacje utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób zgodnie z
prawem Państwa, na którego terytorium mają swoją siedzibę i prowadzą rzeczywistą
działalność gospodarczą,
2) pojęcie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie, w szczególności:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw,
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziału w spółkach osób prawnych,
wymienionych w pkt 1 b) niniejszego artykułu,
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń, mające wartość
ekonomiczną,
d) prawa własności intelektualnej, takie jak prawa autorskie, patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki towarowe, nazwy handlowe,
tajemnice produkcyjne i handlowe, technologie produkcji, "know-how" i
"goodwill",
e) prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym koncesje na
poszukiwanie, wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych, jak również inne
prawa nadane z mocy prawa, umowy lub decyzji właściwej władzy wydanej zgodnie z
ustawodawstwem Państwa, na którego terytorium inwestycja została dokonana,
3) zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i innymi
przepisami Państwa Umawiającej się Strony, na którego terytorium inwestycja
została dokonana, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji,
4) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, w szczególności
obejmuje zyski, odsetki z kapitału, dywidendy, należności licencyjne, honoraria
lub inne bieżące dochody,
5) określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Azerbejdżańskiej, określone w polskim lub
azerbejdżańskim ustawodawstwie i prawie międzynarodowym.
Artykuł 2
Zakres stosowania.
1. Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji na terytorium Państwa jednej
Umawiającej się Strony, dokonanych, zgodnie z jej ustawodawstwem i innymi
przepisami prawnymi, przez inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony,
niezależnie od tego, czy zostały one dokonane przed, czy po wejściu w życie
niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa nie będzie miała zastosowania do inwestycji dokonanych na
podstawie umów międzypaństwowych w ramach byłej RWPG do czasu, gdy takie
inwestycje zostaną przekształcone zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem
Umawiających się Stron w zakresie inwestycji zagranicznych.
Artykuł 3
Popieranie i dopuszczanie inwestycji.
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na terytorium swojego Państwa
inwestycje inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać takie
inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami prawnymi.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na terytorium swojego
Państwa, to Strona ta przyzna, zgodnie ze swoim ustawodawstwem i innymi
przepisami prawnymi, niezbędne zezwolenia dotyczące realizacji umów
licencyjnych, o pomocy technicznej, handlowej lub administracyjnej, związane z
tymi inwestycjami. Każda z Umawiających się Stron będzie w razie konieczności
dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych zezwoleń na działalność
inwestycyjną obywatelom Państwa drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 4
Ochrona i traktowanie inwestycji.
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na terytorium swojego Państwa
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i innymi przepisami prawnymi
przez inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w
sposób nieuzasadniony lub dyskryminujący prawa inwestora Państwa drugiej
Umawiającej się Strony do zarządzania, utrzymywania, wykorzystywania, osiągania
korzyści, rozszerzania działalności, sprzedaży i w razie konieczności do
likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni sprawiedliwe i równe traktowanie na
terytorium swojego Państwa inwestycjom inwestorów Państwa drugiej Umawiającej
się Strony. Traktowanie to będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez każdą
Umawiającą się Stronę inwestycjom dokonanym na terytorium jej Państwa przez
inwestorów najbardziej uprzywilejowanego państwa.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów i ulg, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna
inwestorom państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do
strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub innej formy regionalnej
integracji gospodarczej albo z tytułu jakiejkolwiek umowy w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 5
Transfer.
1. Każda z Umawiających się Stron, na terytorium Państwa której dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom, po uiszczeniu podatków, ceł i opłat, swobodny transfer płatności
związanych z tymi inwestycjami, w szczególności:
a) odsetek, dywidend, zysków i innych bieżących przychodów,
b) spłaty pożyczek związanych z inwestycjami,
c) kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem inwestycją,
d) należności inwestycyjnych i innych płatności wynikających z praw, o których
mowa w artykule 1 pkt 2 litery c), d) i e) niniejszej umowy,
e) dodatkowych kwot kapitałowych niezbędnych do utrzymania lub rozwoju
inwestycji,
f) wpływów pochodzących ze sprzedaży lub częściowej albo całkowitej likwidacji
inwestycji, w tym przyrostu kapitału.
2. Transfery będą dokonywane bez zwłoki w walucie wymienialnej według kursu
stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą przewidzianą w ustawodawstwie
Państwa Umawiającej się Strony, na którego terytorium została dokonana
inwestycja.
Artykuł 6
Wywłaszczenie i odszkodowanie.
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacji lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostały
podjęte w interesie publicznym i nie mają charakteru dyskryminacyjnego, a
podjęte zostały zgodnie z właściwą procedurą prawną, a także za skutecznym i
właściwym odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości
rynkowej wywłaszczonej inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub zanim
wywłaszczenie stało się publicznie znane (w zależności od tego, która z tych
okoliczności nastąpiła wcześniej) i będzie obejmować odsetki od wartości
wywłaszczonej inwestycji od daty wywłaszczenia oraz będzie podlegało swobodnemu
transferowi. Kwota odszkodowania będzie wypłacona w walucie wymienialnej, bez
zbędnej zwłoki, i będzie podlegała swobodnemu transferowi. Określenie "bez
zbędnej zwłoki" oznacza transfer dokonany w okresie normalnie wymaganym dla
wypełnienia formalności związanych z transferem. Okres rozpoczyna się w dniu, w
którym został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy Państwa jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje
poniosły straty z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego,
zamieszek, stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce
na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, będą traktowani - w
zakresie odtworzenia, odszkodowania, kompensacji lub innego zadośćuczynienia z
tytułu poniesionych strat - zgodnie z postanowieniami artykułu 4 ustępy 1 i 2
niniejszej umowy.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania.
Jeżeli ustawodawstwo lub inne przepisy prawne Państwa Umawiającej się Strony lub
istniejące zobowiązania między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów Państwa
drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego
w niniejszej umowie, to takie regulacje, w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 8
Subrogacja.
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą
Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do tych samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji, określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu, inwestor
nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez
Umawiającą się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami.
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od daty powstania sporu, spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony sądowi arbitrażowemu w składzie trzech
członków. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani
arbitrzy dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego, utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się
Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, arbiter zostanie wyznaczony, na wniosek tej
Umawiającej się Strony, przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, zostanie on
wyznaczony na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli, w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu,
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem Państwa jednej z Umawiających się
Stron, wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może lub jest
obywatelem Państwa jednej z Umawiających się Stron, wyznaczenia dokona
najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem Państwa żadnej z
Umawiających się Stron.
6. Nie naruszając innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, sąd
arbitrażowy ustali swój tryb postępowania. Sąd orzeka większością głosów.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego arbitra sądu
arbitrażowego oraz swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty
przewodniczącego i pozostałe koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się
Strony.
8. Orzeczenia sądu arbitrażowego są ostateczne i wiążące dla każdej z
Umawiających się Stron.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem Państwa drugiej Umawiającej się
Strony.
1. W celu rozwiązania sporu między Umawiającą się Stroną a inwestorem Państwa
drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do inwestycji, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 9 niniejszej umowy, między zainteresowanymi stronami odbędą
się konsultacje.
2. Jeżeli konsultacje nie zakończą się rozstrzygnięciem w ciągu sześciu miesięcy
od daty pisemnego wniosku o wszczęcie konsultacji, każda z Umawiających się
Stron może zwrócić się do sądu arbitrażowego w celu rozstrzygnięcia sporu.
3. Sąd arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy. Jeżeli
strony biorące udział w sporze nie uzgodnią inaczej, każda z nich wyznaczy
jednego arbitra. Wyznaczeni arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który będzie
obywatelem państwa trzeciego. Arbitrzy powinni zostać wyznaczeni w ciągu dwóch
miesięcy od daty otrzymania żądania przekazania sporu do rozstrzygnięcia sądowi
arbitrażowemu, a przewodniczący w ciągu następnych dwóch miesięcy.
4. Jeżeli terminy wymienione w ustępie 3 tego artykułu nie zostały zachowane,
którakolwiek ze stron sporu może, z braku innych ustaleń, zwrócić się do
Przewodniczącego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący nie może wykonać
wymienionej funkcji lub jest obywatelem Państwa Umawiającej się Strony, mają
zastosowanie mutatis mutandis postanowienia artykułu 9 ustęp 5 niniejszej umowy.
5. Jeżeli strony sporu nie uzgodniły inaczej, sąd arbitrażowy ustala swój tryb
postępowania. Orzeczenia są ostateczne i wiążące. Każda z Umawiających się Stron
zapewni uznanie i wykonanie orzeczeń arbitrażowych.
6. Każda ze stron sporu poniesie koszty swojego członka sądu arbitrażowego i
własnego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i
pozostałe koszty zostaną poniesione w równych częściach przez strony sporu.
7. Umawiająca się Strona będąca stroną sporu nie może w żadnym stadium
postępowania ugodowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał, w wyniku umowy ubezpieczenia, odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
8. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z
dnia 18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, spory będą przedkładane Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych.
Artykuł 11
Postanowienia końcowe.
1. Umawiające się Strony dokonają wymiany not o spełnieniu wymogów prawnych
przewidzianych w ustawodawstwie Państwa każdej z Umawiających się Stron odnośnie
do wejścia w życie niniejszej umowy. Umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania
noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat. Jej ważność
ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z
Umawiających się Stron nie zawiadomi pisemnie drugiej Umawiającej się Strony, na
dwanaście miesięcy przed upływem danego okresu ważności, o zamiarze
wypowiedzenia niniejszej umowy.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wygaśnięcia niniejszej
umowy, w wypadku jej wypowiedzenia, postanowienia artykułów od 1 do 10 pozostają
w mocy na dalszy okres dziesięciu lat od tej daty.
Sporządzono w Warszawie dnia 26 sierpnia 1997 r., w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim, azerbejdżańskim i rosyjskim, przy czym
wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności co do
interpretacji postanowień niniejszej umowy, tekst rosyjski będzie tekstem
rozstrzygającym.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej W. Kaczmarek
Z upoważnienia Rządu Republiki Azerbejdżańskiej N. Nasrułajew
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 kwietnia 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Azerbejdżańskiej o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji,
sporządzonej w Warszawie dnia 26 sierpnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 61, poz. 657)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ust. 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej o
wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 26
sierpnia 1997 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 10 lutego 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Tajlandii o przekazywaniu przestępców
i współpracy w wykonywaniu orzeczeń w sprawach karnych,
sporządzona w Bangkoku dnia 19 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 61, poz. 658)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 kwietnia 1997 r. została sporządzona w Bangkoku Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Tajlandii o przekazywaniu przestępców i
współpracy w wykonywaniu orzeczeń w sprawach karnych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Tajlandii o przekazywaniu przestępców
i współpracy w wykonywaniu orzeczeń w sprawach karnych
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Tajlandii,
uwzględniając obowiązujące prawa obu Stron i pragnienie wzmocnienia wspólnych
wysiłków w zakresie stosowania prawa i wymiaru sprawiedliwości,
pragnąc współpracować w wykonywaniu orzeczeń w sprawach karnych,
pragnąc ułatwić skuteczną resocjalizację przestępców,
uznając, że cele te mogą być najskuteczniej osiągnięte poprzez umożliwienie
cudzoziemcom, którzy zostali pozbawieni wolności na skutek popełnienia przez
nich przestępstw, odbywania kary w swoim własnym społeczeństwie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje.
W rozumieniu niniejszej umowy wyrażenia:
a) "Państwo przekazujące" oznacza Stronę, z której przestępca może być
przekazany lub został przekazany,
b) "Państwo przejmujące" oznacza Stronę, do której przestępca może być
przekazany lub został przekazany,
c) "przestępca" oznacza osobę, która powinna być umieszczona w zakładzie karnym,
szpitalu lub innym zakładzie w Państwie przekazującym na mocy orzeczenia
wydanego przez sąd tego Państwa w zakresie wykonywania jego jurysdykcji karnej,
d) "skazanie" oznacza jakąkolwiek karę lub środek polegający na pozbawieniu
wolności, orzeczone przez sąd na czas określony lub nie określony, w zakresie
wykonywania jego jurysdykcji karnej.
Artykuł 2
Zasada ogólna.
Osoba skazana na terytorium jednej Strony może być przekazana na terytorium
drugiej Strony zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy w celu wykonania
skazania.
Artykuł 3
Zakres stosowania.
Stosowanie niniejszej umowy podlega następującym warunkom:
a) działania lub zaniechania, stanowiące podstawę skazania, wypełniają znamiona
przestępstwa zgodnie z prawem Państwa przejmującego lub wypełniałyby takie
znamiona, gdyby przestępstwo zostało popełnione na jego terytorium,
b) przestępca jest obywatelem Państwa przejmującego,
c) przestępca nie został skazany za przestępstwo:
- przeciwko wewnętrznemu lub zewnętrznemu bezpieczeństwu Państwa przekazującego,
- w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej - przeciwko głowie Państwa lub
członkowi jego rodziny, a w odniesieniu do Królestwa Tajlandii - przeciwko
Królowi, jego Małżonce, jego synom lub córkom,
- naruszające przepisy o ochronie narodowych dóbr kultury Państwa
przekazującego,
d) wobec przestępcy orzeczono uwięzienie, odosobnienie lub pozbawienie wolności
w innej formie:
- na okres dożywotni,
- na czas nie określony umieszczenie w szpitalu lub innym zakładzie,
- na czas określony, a w chwili otrzymania wniosku o przekazanie okres kary
pozostałej do odbycia wynosi co najmniej 1 rok,
e) przestępca był w Państwie przekazującym uwięziony, odosobniony lub pozbawiony
wolności w innej formie przez minimalny okres wymagany przez prawo Państwa
przekazującego,
f) orzeczenie jest prawomocne, a w Państwie przekazującym nie toczy się
przeciwko przestępcy postępowanie prawne w związku z tym lub innym
przestępstwem,
g) na przekazanie wyrażają zgodę Państwo przekazujące i Państwo przejmujące oraz
przestępca; gdy jedna ze Stron uzna to za konieczne ze względu na wiek, stan
fizyczny lub psychiczny przestępcy, zgodę wyraża jego przedstawiciel prawny.
Artykuł 4
Tryb przekazania.
1. Obie Strony podejmą starania w celu poinformowania osób, do których niniejsza
umowa może mieć zastosowanie, o jej treści.
2. Postępowanie o przekazanie przestępcy na podstawie niniejszej umowy wszczyna
się na pisemny wniosek Państwa przejmującego skierowany w drodze dyplomatycznej
do Państwa przekazującego. Państwo przekazujące poinformuje niezwłocznie Państwo
przejmujące, w drodze dyplomatycznej, o swojej decyzji o wyrażeniu lub
niewyrażeniu zgody na przekazanie. Jeżeli Państwo przekazujące wyrazi zgodę na
przekazanie, obie Strony podejmą wszelkie niezbędne działania dla przekazania
przestępcy.
3. Państwo przekazujące przekaże Państwu przejmującemu:
a) opis stanu faktycznego, w którego wyniku nastąpiło skazanie,
b) datę zakończenia wykonywania kary, okres kary już odbytej przez przestępcę
oraz wszelkie złagodzenia, do jakich jest on uprawniony z powodu wykonanej
pracy, dobrego zachowania, tymczasowego aresztowania lub z innych powodów,
c) uwierzytelnione odpisy wszystkich orzeczeń dotyczących przestępcy, począwszy
od daty jego zatrzymania w Państwie przekazującym, jak również tekst przepisów
prawnych, które zastosowano,
d) wszelkie dodatkowe informacje wymagane przez Państwo przejmujące, jeżeli mogą
one mieć znaczenie dla przekazania przestępcy i wykonania skazania.
4. Jeżeli jest to możliwe, każda ze Stron przekaże, na wniosek, drugiej Stronie
wszelkie żądane informacje, dokumenty lub oświadczenia, przed wystąpieniem z
wnioskiem o przekazanie albo podjęciem decyzji o wyrażeniu lub niewyrażeniu
zgody na przekazanie.
5. Przed przekazaniem Państwo przekazujące umożliwi Państwu przejmującemu, na
jego życzenie, sprawdzenie przez urzędnika wyznaczonego przez Państwo
przejmujące, że zgoda przestępcy na przekazanie zgodnie z artykułem 3g,
niniejszej umowy została wyrażona dobrowolnie i z pełną znajomością wynikających
z tego skutków prawnych.
6. Przekazanie przestępcy przez władze Państwa przekazującego władzom Państwa
przejmującego nastąpi na terytorium Państwa przekazującego w dniu i miejscu
uzgodnionym przez obie Strony.
Artykuł 5
Zachowanie jurysdykcji.
W odniesieniu do skazań podlegających wykonaniu na mocy niniejszej umowy Państwo
przekazujące zachowuje wyłączną jurysdykcję w zakresie orzeczeń swoich sądów,
wymierzonych przez nie kar oraz wszelkich postępowań odnoszących się do rewizji,
zmiany lub uchylenia takich orzeczeń i kar.
Artykuł 6
Procedura wykonania skazania.
1. Dalsze wykonywanie skazania po przekazaniu podlega prawu oraz procedurom
Państwa przejmującego, włącznie z tymi, które dotyczą warunków odbywania kary
pozbawienia wolności, odosobnienia lub pozbawienia wolności w innej formie, oraz
tymi, które umożliwiają skrócenie okresu kary pozbawienia wolności, odosobnienia
lub pozbawienia wolności w innej formie przez odroczenie wykonania, warunkowe
zwolnienie, darowanie kary lub w inny sposób.
2. Z zastrzeżeniem ustępu 3 niniejszego artykułu, Państwo przejmujące jest
związane rodzajem i wymiarem skazania określonymi przez Państwo przekazujące.
3. Wykonywanie skazania powinno możliwie najbardziej odpowiadać karze
wymierzonej w Państwie przekazującym. Żadna kara pozbawienia wolności nie będzie
wykonywana przez państwo przejmujące w sposób, który by ją przedłużał poza
termin określony w orzeczeniu sądu Państwa przekazującego.
4. Jeżeli Państwo przekazujące, zgodnie z artykułem 5 niniejszej umowy,
rewiduje, zmieni lub uchyli orzeczenie lub w inny sposób skróci, zmieni lub
zakończy karę, Państwo przejmujące, po powiadomieniu go o takiej decyzji, nada
jej moc obowiązującą zgodnie z niniejszym artykułem.
5. Państwo przejmujące może stosować przepisy swojego prawa dotyczące nieletnich
wobec każdego przestępcy zaliczanego do tej kategorii na mocy tego prawa,
niezależnie od statusu przestępcy na mocy prawa Państwa przekazującego.
6. Państwo przejmujące informuje Państwo przekazujące o wykonywaniu kary:
a) gdy przestępca został warunkowo zwolniony oraz gdy został zwolniony po
odbyciu kary,
b) gdy przestępca zbiegł przed wykonaniem kary w całości lub
c) gdy Państwo przekazujące zażąda sprawozdania.
Artykuł 7
Tranzyt przestępców.
Jeżeli jedna ze Stron przejmuje przestępcę z terytorium państwa trzeciego, to
druga Strona będzie współdziałać w celu ułatwienia tranzytu tego przestępcy
przez jej terytorium. Strona zamierzająca dokonać tranzytu powiadomi o tym drugą
Stronę z wyprzedzeniem.
Artykuł 8
Koszty.
Koszty powstałe w związku ze stosowaniem niniejszej umowy, z wyjątkiem kosztów
powstałych wyłącznie na terytorium Państwa przekazującego, ponosi Państwo
przejmujące. Państwo przejmujące może jednak dążyć do odzyskania od przestępcy
całości lub części kosztów przekazania.
Artykuł 9
Czasowy zakres stosowania.
Niniejsza umowa ma zastosowanie do wykonania skazań, które nastąpiły przed lub
po wejściu w życie niniejszej umowy.
Artykuł 10
Postanowienia końcowe.
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów nastąpi w Warszawie tak szybko,
jak jest to możliwe.
2. Niniejsza umowa będzie obowiązywała przez pięć lat od dnia jej wejścia w
życie. Następnie umowa będzie pozostawała w mocy do chwili upływu sześciu
miesięcy od dnia, w którym jedna ze Stron powiadomi na piśmie drugą Stronę o
swoim zamiarze wypowiedzenia jej.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc odpowiednio upoważnieni, podpisali
niniejszą umowę.
Sporządzono w Bangkoku dnia 19 kwietnia 1997 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, tajskim i angielskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo
autentyczny. W razie rozbieżności w tekstach polskim i tajskim tekst angielski
będzie rozstrzygający.
Za Rzeczpospolitą Polską D. Rosati
Za Królestwo Tajlandii P. Chaiyasan
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 sierpnia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 4 maja 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Królestwem Tajlandii o przekazywaniu przestępców i współpracy w wykonywaniu
orzeczeń w sprawach karnych, sporządzonej w Bangkoku dnia 19 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 61, poz. 659)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 10 ust. 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Tajlandii o przekazywaniu przestępców
i współpracy w wykonywaniu orzeczeń w sprawach karnych, sporządzonej w Bangkoku
dnia 19 kwietnia 1997 r., nastąpiła w Warszawie dnia 22 kwietnia 1999 r. wymiana
dokumentów ratyfikacyjnych powyższej umowy.
Umowa weszła w życie dnia 22 kwietnia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 marca 1999 r.
w sprawie deklaracji o uznaniu kompetencji Komitetu do spraw Likwidacji
Dyskryminacji Rasowej, utworzonego na podstawie Międzynarodowej konwencji w
sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 660)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 1
Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji
rasowej, otwartej do podpisu w Nowym Jorku dnia 7 marca 1966 r. (Dz. U. z 1969
r. Nr 25, poz. 187 i 188), została złożona dnia 1 grudnia 1998 r. Sekretarzowi
Generalnemu Narodów Zjednoczonych następująca deklaracja:
"Rzeczpospolita Polska
Minister Spraw Zagranicznych
Warszawa, dnia 30 października 1998 r.
DEKLARACJA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Międzynarodowej
konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, otwartej do
podpisu w Nowym Jorku dnia 7 marca 1966 r., uznaje kompetencję Komitetu do spraw
Likwidacji Dyskryminacji Rasowej, ustanowionego postanowieniami wskazanej wyżej
Konwencji, do przyjmowania i rozpatrywania skarg osób lub grup osób
podlegających jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdzających, że są
ofiarami naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską któregokolwiek z praw
wymienionych w powyższej Konwencji i dotyczących wszystkich czynów, decyzji i
faktów, które nastąpią po dniu złożenia niniejszej deklaracji Sekretarzowi
Generalnemu Narodów Zjednoczonych.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej:
Bronisław Geremek"
Powyższa deklaracja obowiązuje Rzeczpospolitą Polską od dnia 2 grudnia 1998 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 29 czerwca 1999 r.
w sprawie zasad i trybu postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba
osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekroczy w skali kraju
ogólną pojemność tych zakładów.
(Dz. U. Nr 61, poz. 669)
Na podstawie art. 248 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Dyrektor Generalny Służby Więziennej, w terminie 7 dni, przedstawia
Ministrowi Sprawiedliwości, prezesom sądów apelacyjnych i wojskowych sądów
okręgowych, prokuratorom apelacyjnym i wojskowym prokuratorom okręgowym oraz
dyrektorom jednostek organizacyjnych Służby Więziennej informację o tym, że
liczba osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych przekracza w
skali kraju ogólną pojemność tych zakładów, zwaną dalej "informacją".
2. Minister Sprawiedliwości przekazuje informację ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych oraz Ministrowi Obrony Narodowej.
§ 2. 1. Prezes sądu apelacyjnego przekazuje niezwłocznie informację prezesom
sądów okręgowych i rejonowych z obszaru działania sądu apelacyjnego, a prezes
wojskowego sądu okręgowego - odpowiednio prezesom wojskowych sądów
garnizonowych.
2. Prokurator apelacyjny oraz wojskowy prokurator okręgowy przekazują
niezwłocznie informację podległym im kierownikom jednostek organizacyjnych
prokuratury.
§ 3. Po otrzymaniu informacji prezes sądu niezwłocznie zarządza:
1) zbadanie spraw, w których skazani na karę pozbawienia wolności nie rozpoczęli
jeszcze jej odbywania, celem ustalenia dopuszczalności odroczenia wykonania tej
kary,
2) podjęcie działań organizacyjnych zmierzających do skierowania przez sąd na
posiedzenie spraw, w których dopuszczalne jest odroczenie wykonania kary
pozbawienia wolności, celem rozważenia przez sąd możliwości wydania
postanowienia na podstawie art. 151 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 4. W miarę potrzeby prezes sądu wyznacza sędziego do rozpatrywania spraw
dotyczących odroczenia kary pozbawienia wolności oraz czynności, o których mowa
w § 3 pkt 1.
§ 5. Nie rzadziej niż raz w miesiącu prezes sądu za pośrednictwem prezesa sądu
apelacyjnego, a prezes wojskowego sądu garnizonowego odpowiednio za
pośrednictwem prezesa wojskowego sądu okręgowego, informuje Ministra
Sprawiedliwości o liczbie osób, co do których sąd orzekł o odroczeniu wykonania
kary pozbawienia wolności lub o warunkowym przedterminowym zwolnieniu.
§ 6. Po otrzymaniu informacji kierownik jednostki organizacyjnej prokuratury
niezwłocznie podejmuje działania organizacyjne zmierzające do wykorzystania w
toczących się postępowaniach uprawnień prokuratora, określonych w art. 21
Kodeksu karnego wykonawczego, w celu ograniczenia liczby osób przebywających w
zakładach karnych.
§ 7. Nie rzadziej niż raz w miesiącu kierownik jednostki organizacyjnej
prokuratury, za pośrednictwem prokuratora apelacyjnego lub odpowiednio
wojskowego prokuratora okręgowego, informuje Ministra Sprawiedliwości o liczbie
osób, co do których sąd uwzględnił wniosek prokuratora o odroczenie wykonania
kary pozbawienia wolności lub o warunkowe przedterminowe zwolnienie.
§ 8. Po otrzymaniu informacji dyrektor jednostki organizacyjnej Służby
Więziennej podejmuje działania organizacyjne zmierzające do przystosowania
dodatkowych pomieszczeń w jednostce do wymogów, jakim powinny odpowiadać
pomieszczenia, w których umieszcza się osadzonych.
§ 9. Dyrektor jednostki organizacyjnej Służby Więziennej informuje na bieżąco
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej o liczbie miejsc w pomieszczeniach, o
których mowa w § 8, oraz o liczbie osadzonych umieszczonych w warunkach
określonych w art. 248 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 10. Dyrektor Generalny Służby Więziennej analizuje na bieżąco stan ilościowy
osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych, składając nie rzadziej niż
raz w miesiącu stosowne informacje w tym zakresie Ministrowi Sprawiedliwości.
§ 11. W wypadku gdy liczba osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych
osiągnie stan zgodny z ogólną pojemnością tych zakładów w skali kraju, Dyrektor
Generalny Służby Więziennej niezwłocznie powiadamia o tym organy określone w § 1
ust. 1, Minister Sprawiedliwości zaś - organy wymienione w § 1 ust. 2.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 lipca 1999 r.
sygn. akt P. 8/98.
(Dz. U. Nr 61, poz. 679)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak - przewodnicząca,
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca,
Ferdynand Rymarz,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 1999 r. na rozprawie, z udziałem umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: Sądu Okręgowego w Koszalinie, Rady
Ministrów i Prokuratora Generalnego, pytania prawnego składu orzekającego Sądu
Wojewódzkiego w Koszalinie, czy § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja
1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących
się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149) jest zgodny z
art. 33 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
§ 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do
wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej
opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149) w zakresie, w jakim narusza prawo wyboru
rodziców dziecka, uzależniając prawo ojca do przejścia na wcześniejszą emeryturę
od określonych w tym przepisie przesłanek związanych z osobą matki, jest
niezgodny z art. 33 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Teresa Dębowska-Romanowska
Ferdynand Rymarz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 czerwca 1999 r.
o zmianie nazwy Akademii Muzycznej w Łodzi.
(Dz. U. Nr 62, poz. 683)
Art. 1. Akademii Muzycznej w Łodzi nadaje się nazwę "Akademia Muzyczna im.
Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 czerwca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy o ustanowieniu Europejskiej Konferencji Biologii
Molekularnej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 686)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy o ustanowieniu Europejskiej Konferencji Biologii Molekularnej,
sporządzonej w Genewie dnia 13 lutego 1969 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 czerwca 1999 r.
o ratyfikacji Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza
Bałtyckiego.
(Dz. U. Nr 62, poz. 687)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,
sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 17 czerwca 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu
karnym.
(Dz. U. Nr 62, poz. 696)
Na podstawie art. 141 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb doręczania pism sądowych
przeznaczonych dla stron, ich pełnomocników i obrońców oraz świadków, biegłych i
innych osób biorących udział w postępowaniu karnym, zwanych dalej "pismami
sądowymi".
§ 2. 1. Do pisma sądowego wysyłanego w postępowaniu karnym dołącza się zwrotne
pokwitowanie odbioru, zwane dalej "potwierdzeniem odbioru", na którym adresat
wpisuje datę i potwierdza odbiór pisma swym czytelnym podpisem zawierającym imię
i nazwisko, a doręczający wpisuje datę doręczenia i potwierdza swym podpisem
sposób doręczenia lub przyczynę niedoręczenia pisma.
2. Wzór formularza potwierdzenia odbioru określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Pismo sądowe, doręczane przez pocztę, wysyłane jest jako list polecony
za potwierdzeniem odbioru, zwany dalej "przesyłką".
2. Na stronie adresowej przesyłki umieszcza się napis: "Polecona - za
potwierdzeniem odbioru".
§ 4. 1. Przesyłkę nadaje się w pocztowej placówce nadawczej za potwierdzeniem w
wykazie listów poleconych.
2. Wzór wykazu listów poleconych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. Po doręczeniu przesyłki listonosz oddaje niezwłocznie potwierdzenie odbioru
pocztowej placówce oddawczej, która na formularzu potwierdzenia umieszcza odcisk
datownika i odsyła je organowi wysyłającemu.
§ 6. 1. Przewidziane w art. 133 § 2 Kodeksu postępowania karnego zawiadomienie
dla adresata o pozostawieniu pisma listonosz sporządza na odrębnym formularzu.
2. Wzór formularza zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3
do rozporządzenia.
3. Nie doręczoną przesyłkę listonosz przekazuje niezwłocznie do właściwej
pocztowej placówki oddawczej.
§ 7. 1. Pozostawienie przesyłki w pocztowej placówce oddawczej placówka ta
potwierdza przez umieszczenie:
1) na stronie adresowej pisma adnotacji "awizowano dnia" i odcisku datownika,
2) na formularzu potwierdzenia odbioru - takiej samej adnotacji, podpisu
pracownika pocztowej placówki oddawczej i odcisku datownika.
2. Przesyłkę, o której mowa w ust. 1, przechowuje się w pocztowej placówce
oddawczej, wraz z potwierdzeniem odbioru, przez siedem dni od dnia jej złożenia.
3. Przesyłkę nie podjętą w terminie określonym w ust. 2 pocztowa placówka
oddawcza opatruje na stronie adresowej adnotacją "nie podjęto w terminie" oraz
odciskiem datownika i odsyła ją niezwłocznie organowi wysyłającemu.
§ 8. Jeżeli przesyłki, doręczanej przez pocztę, nie można doręczyć z powodów
określonych w art. 136 Kodeksu postępowania karnego, listonosz umieszcza o tym
adnotację na formularzu potwierdzenia odbioru i niezwłocznie oddaje przesyłkę
pocztowej placówce oddawczej, która po umieszczeniu na formularzu potwierdzenia
odbioru odcisku datownika zwraca pismo organowi wysyłającemu.
§ 9. 1. Jeżeli przesyłka ma być doręczona osobie określonej w art. 134 § 1
Kodeksu postępowania karnego, do przesyłki dołącza się dwa formularze
potwierdzenia odbioru dla adresata oraz dla organu przełożonego adresata.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie doręczania przesyłki osobie
pozbawionej wolności, za pośrednictwem administracji zakładu karnego lub aresztu
śledczego.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ przełożony lub
administracja właściwego zakładu przekazuje niezwłocznie jeden egzemplarz
formularza potwierdzenia odbioru pocztowej placówce oddawczej. Czynności
związane z uzyskaniem potwierdzenia adresata na drugim egzemplarzu formularza
dokonywane są przez funkcjonariusza organu przełożonego adresata lub właściwego
zakładu. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio.
4. Pocztowa placówka oddawcza, po umieszczeniu na potwierdzeniu odbioru odcisku
datownika, zwraca je organowi wysyłającemu.
§ 10. 1. W przypadku doręczania pisma sądowego przez pracownika organu
wysyłającego albo przez Policję, czynności związane z uzyskaniem potwierdzenia
na potwierdzeniu odbioru są dokonywane przez tego pracownika albo
funkcjonariusza Policji.
2. Przepisy § 6 ust. 2 i § 7 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r.
(poz. 696)
Załącznik nr 1
WZÓR FORMULARZA POTWIERDZENIA ODBIORU
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WYKAZ LISTÓW POLECONYCH NADANYCH W PLACÓWCE POCZTOWEJ
.................................. ..................................
(oznaczenie nadawcy) (miejsce na odcisk datownika)
Lp.AdresatMiejsce przeznaczenia (poczta)Numer nadawczyMasaOpłataUwagi
(sygnatura akt)
kggzłgr
1234567
Załącznik nr 3
WZÓR FORMULARZA ZAWIADOMIENIA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 17 czerwca 1999 r.
w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w
postępowaniu cywilnym.
(Dz. U. Nr 62, poz. 697)
Na podstawie art. 131 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb doręczania przez pocztę pism
sądowych przeznaczonych dla stron, ich pełnomocników oraz świadków, biegłych i
innych osób biorących udział w postępowaniu cywilnym.
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do doręczania pism wysyłanych
przez komorników sądowych.
3. Przepisy rozporządzenia dotyczące sądu wysyłającego stosuje się odpowiednio
do komorników sądowych.
§ 2. 1. Pismo sądowe, doręczane przez pocztę, wysyłane jest jako list polecony
za potwierdzeniem odbioru, zwany dalej "przesyłką".
2. Na stronie adresowej przesyłki umieszcza się napis: "Polecona - za
potwierdzeniem odbioru".
3. Do przesyłki dołącza się jednocześnie formularz potwierdzenia odbioru,
którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Przesyłkę nadaje się w pocztowej placówce nadawczej za pokwitowaniem w
wykazie poleconych przesyłek listowych, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Przesyłkę doręcza się, z zastrzeżeniem ust. 2, wyłącznie adresatowi,
chyba że przepisy Kodeksu postępowania cywilnego dopuszczają doręczenie innej
osobie.
2. Przesyłka adresowana do osoby prawnej lub do organizacji nie posiadającej
osobowości prawnej może być doręczona pracownikowi upoważnionemu do odbioru
przesyłek.
§ 5. 1. Osoby, o których mowa w § 4, potwierdzają odbiór przesyłki na formularzu
potwierdzenia odbioru przez wpisanie daty otrzymania przesyłki i umieszczenie
czytelnego podpisu zawierającego imię i nazwisko. Listonosz wpisuje datę
doręczenia przesyłki, imię i nazwisko odbierającego, zaznacza sposób doręczenia,
co potwierdza własnoręcznym podpisem.
2. Jeżeli do doręczenia przesyłki nie doszło, listonosz na formularzu
potwierdzenia odbioru wpisuje datę czynności i zaznacza przyczynę niedoręczenia,
co potwierdza własnoręcznym podpisem.
§ 6. 1. Jeżeli przesyłka ma być doręczona osobie wymienionej w art. 137 § 1
Kodeksu postępowania cywilnego, do przesyłki dołącza się dwa formularze
potwierdzenia odbioru dla adresata oraz dla organu bezpośrednio przełożonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie doręczenia pisma sądowego
osobie pozbawionej wolności, za pośrednictwem administracji właściwego zakładu
karnego lub aresztu śledczego.
§ 7. 1. Po doręczeniu przesyłki listonosz oddaje niezwłocznie formularz
potwierdzenia odbioru pocztowej placówce oddawczej, która na pierwszej stronie
formularza potwierdzenia odbioru umieszcza odcisk datownika i odsyła je organowi
wysyłającemu.
2. W przypadkach, o których mowa w § 6, organ bezpośrednio przełożony lub
administracja właściwego zakładu oddaje niezwłocznie po doręczeniu przesyłki
drugi egzemplarz formularza potwierdzenia odbioru pocztowej placówce oddawczej.
Przepis § 5 stosuje się odpowiednio.
§ 8. Przewidziane w art. 139 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego zawiadomienie
dla adresata o pozostawieniu pisma sądowego listonosz sporządza na odrębnym
formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 9. 1. W przypadku określonym w art. 139 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego
listonosz oddaje niezwłocznie przesyłkę wraz z odpowiednio wypełnionym
formularzem potwierdzenia odbioru właściwej placówce oddawczej.
2. Pozostawienie przesyłki w pocztowej placówce oddawczej placówka ta potwierdza
przez umieszczenie:
1) na stronie adresowej przesyłki adnotacji "awizowano dnia" i odcisku
datownika,
2) na drugiej stronie potwierdzenia odbioru - takiej samej adnotacji, podpisu
pracownika pocztowej placówki oddawczej i odcisku datownika.
3. Przesyłkę, o której mowa w ust. 1, wraz z formularzem potwierdzenia odbioru,
przechowuje się w pocztowej placówce oddawczej przez 7 dni od dnia jej złożenia.
4. W razie zgłoszenia się adresata w terminie określonym w ust. 3, przesyłkę
wydaje się adresatowi po umieszczeniu na stronie adresowej przesyłki adnotacji
"wydano dnia" i odcisku datownika. Adresat potwierdza odbiór przesyłki na
formularzu potwierdzenia odbioru, w sposób, o którym mowa w § 5. Wypełniony
formularz placówka oddawcza, po umieszczeniu na nim odcisku datownika, odsyła
niezwłocznie organowi wysyłającemu.
5. Przesyłkę nie podjętą w terminie określonym w ust. 3 pocztowa placówka
oddawcza opatruje na stronie adresowej przesyłki adnotacją "nie podjęto w
terminie" oraz odciskiem datownika i odsyła niezwłocznie wraz z formularzem
potwierdzenia odbioru organowi wysyłającemu.
§ 10. 1. Jeżeli przesyłki nie można doręczyć z powodów określonych w art. 133 §
2b, art. 136 § 2 i art. 139 § 2 i 3 Kodeksu postępowania cywilnego, listonosz
umieszcza o tym adnotację na formularzu potwierdzenia odbioru i niezwłocznie
oddaje przesyłkę pocztowej placówce oddawczej, która po umieszczeniu na nim
odcisku datownika zwraca pismo organowi wysyłającemu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie zwrócenia listonoszowi
przesyłki nie doręczonej w przypadku określonym w art. 137 Kodeksu postępowania
cywilnego.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 1970
r. w sprawie doręczania pism sądowych przez pocztę (Dz. U. Nr 31, poz. 266).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r.
(poz. 697)
Załącznik nr 1
WZÓR FORMULARZA POTWIERDZENIA ODBIORU
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WYKAZ LISTÓW POLECONYCH NADANYCH W PLACÓWCE POCZTOWEJ
.................................. ..................................
(oznaczenie nadawcy) (miejsce na odcisk datownika)
Lp.AdresatMiejsce przeznaczenia (poczta)Numer nadawczyMasaOpłataUwagi
(sygnatura akt)
kggzłgr
1234567
Załącznik nr 3
WZÓR FORMULARZA ZAWIADOMIENIA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej
oraz o zniszczeniu jej zapasów,
sporządzona w Paryżu dnia 13 stycznia 1993 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 703)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 13 stycznia 1993 r. została sporządzona w Paryżu Konwencja o zakazie
prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o
zniszczeniu jej zapasów.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 27 lipca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 kwietnia 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o zakazie
prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o
zniszczeniu jej zapasów, sporządzonej w Paryżu dnia 13 stycznia 1993 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 704)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XXIII Konwencji o
zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz
o zniszczeniu jej zapasów, sporządzonej w Paryżu dnia 13 stycznia 1993 r.,
został złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia
23 sierpnia 1995 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do
powyższej konwencji.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem XXI ustęp 1 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej oraz pozostałych państw dnia 29 kwietnia 1997 r.
2. Następujące państwa stały się stronami konwencji, składając dokumenty
ratyfikacyjne bądź przystąpienia w podanych niżej datach:
Albania11 maja 1994 r.
Algieria14 sierpnia 1995 r.
Arabia Saudyjska9 sierpnia 1996 r.
Argentyna2 października 1995 r.
Armenia27 stycznia 1995 r.
Australia6 maja 1994 r.
Austria17 sierpnia 1995 r.
Bahrajn28 kwietnia 1997 r.
Bangladesz25 kwietnia 1997 r.
Belgia27 stycznia 1997 r.
Benin14 maja 1998 r.
Białoruś11 lipca 1996 r.
Boliwia14 sierpnia 1998 r.
Bośnia i Hercegowina25 lutego 1997 r.
Botswana31 sierpnia 1998 r. (przystąpienie)
Brazylia13 marca 1996 r.
Brunei28 lipca 1997 r.
Bułgaria10 sierpnia 1994 r.
Burkina Faso8 lipca 1997 r.
Burundi4 września 1998 r.
Chile12 lipca 1996 r.
Chiny25 kwietnia 1997 r.
Chorwacja23 maja 1995 r.
Cypr28 sierpnia 1998 r.
Dania13 lipca 1995 r.
Ekwador6 września 1995 r.
Etiopia13 maja 1996 r.
Federacja Rosyjska5 listopada 1997 r.
Fidżi20 stycznia 1993 r.
Filipiny11 grudnia 1996 r.
Finlandia7 lutego 1995 r.
Francja2 marca 1995 r.
Gambia19 maja 1998 r.
Ghana9 lipca 1997 r.
Grecja22 grudnia 1994 r.
Gruzja27 listopada 1995 r.
Gujana12 września 1997 r.
Gwinea9 czerwca 1997 r.
Gwinea Równikowa25 kwietnia 1997 r.
Hiszpania3 sierpnia 1994 r.
Indie3 września 1996 r.
Indonezja12 listopada 1998 r.
Irlandia24 czerwca 1996 r.
Islamska Republika Iranu3 listopada 1997 r.
Islandia28 kwietnia 1997 r.
Japonia15 września 1995 r.
Jordania29 października 1997 r. (przystąpienie)
Kamerun16 września 1996 r.
Kanada26 września 1995 r.
Katar3 września 1997 r.
Kenia25 kwietnia 1997 r.
Kostaryka31 maja 1996 r.
Kuba29 kwietnia 1997 r.
Kuwejt29 maja 1997 r.
Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna25 lutego 1997 r.
Lesotho7 grudnia 1994 r.
Litwa15 kwietnia 1998 r.
Luksemburg15 kwietnia 1997 r.
Łotwa23 lipca 1996 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii20 czerwca 1997 r. (przystąpienie)
Malawi11 czerwca 1998 r.
Mali28 kwietnia 1997 r.
Malediwy31 maja 1994 r.
Malta28 kwietnia 1997 r.
Maroko28 grudnia 1995 r.
Mauretania9 lutego 1998 r.
Mauritius9 lutego 1993 r.
Meksyk29 sierpnia 1994 r.
Monako,1 czerwca 1995 r.
Mongolia17 stycznia 1995 r.
Namibia24 listopada 1995 r.
Nepal18 listopada 1997 r.
Niderlandy30 czerwca 1995 r.
Niemcy12 sierpnia 1994 r.
Niger9 kwietnia 1997 r.
Norwegia7 kwietnia 1994 r.
Nowa Zelandia15 lipca 1996 r.
Oman8 lutego 1995 r.
Pakistan28 października 1997 r.
Panama7 października 1998 r.
Papua-Nowa Gwinea17 kwietnia 1996 r.
Paragwaj1 grudnia 1994 r.
Peru20 lipca 1995 r.
Portugalia10 września 1996 r.
Republika Czeska6 marca 1996 r.
Republika Korei28 kwietnia 1997 r.
Republika Mołdowy8 lipca 1996 r.
Republika Południowej Afryki13 września 1995 r.
Rumunia15 lutego 1995 r.
Saint Lucia9 kwietnia 1997 r.
Salwador30 października 1995 r.
Senegal20 lipca 1998 r.
Seszele7 kwietnia 1993 r.
Singapur21 maja 1997 r.
Słowacja27 października 1995 r.
Słowenia11 czerwca 1997 r.
Sri Lanka19 sierpnia 1994 r.
Stany Zjednoczone Ameryki25 kwietnia 1997 r.
Suazi20 listopada 1996 r.
Surinam28 kwietnia 1997 r.
Szwecja17 czerwca 1993 r.
Szwajcaria10 marca 1995 r.
Tadżykistan11 stycznia 1995 r.
Togo23 kwietnia 1997 r.
Trynidad i Tobago24 czerwca 1997 r. (przystąpienie)
Tunezja15 kwietnia 1997 r.
Turcja12 maja 1997 r.
Turkmenistan29 września 1994 r.
Ukraina16 października 1998 r.
Urugwaj6 października 1994 r.
Uzbekistan23 lipca 1996 r.
Wenezuela3 grudnia 1997 r.
Węgry31 października 1996 r.
Wietnam30 września 1998 r.
Włochy8 grudnia 1995 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej18 grudnia 1995 r.
Wyspy Cooka15 lipca 1994 r.
Zimbabwe25 kwietnia 1997 r.
Zjednoczona Republika Tanzanii25 czerwca 1998 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej13 maja 1996
r.
3. Ponadto podaje się do wiadomości, że przy podpisywaniu konwencji lub
składaniu dokumentów ratyfikacyjnych do niej następujące państwa złożyły
oświadczenia o podanym poniżej brzmieniu:
AUSTRIA
Oświadczenie:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
BELGIA
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
"Jako Państwo Członkowskie Wspólnoty Europejskiej Rząd Belgii będzie wdrażał
postanowienia konwencji o zakazie broni chemicznej, zgodnie z zobowiązaniami
wynikającymi z dokumentów założycielskich Wspólnot Europejskich, w takim
zakresie, w jakim dokumenty te mają zastosowanie."
CHINY
W chwili podpisania:
Oświadczenia:
"I. Chiny niezmiennie opowiadają się za całkowitym zakazem oraz doszczętnym
zniszczeniem całego arsenału broni chemicznej i zakładów służących do jej
produkcji. Konwencja stanowi podstawę prawną dla osiągnięcia tego celu. Chiny
popierają zatem cele, zadania i zasady konwencji.
II. Cele, zadania i zasady konwencji powinny być ściśle przestrzegane.
Postanowienia w sprawie inspekcji na żądanie, dotyczące ewentualnego naruszenia
konwencji, nie mogą być nadużywane ze szkodą dla nie związanych z bronią
chemiczną interesów bezpieczeństwa Państw-Stron. W przeciwnym wypadku ucierpi na
tym uniwersalny charakter konwencji.
III. Państwa-Strony, które porzuciły broń chemiczną na terytorium innych
Państw-Stron, powinny sumiennie wdrażać stosowne postanowienia konwencji i
zobowiązać się do zniszczenia porzuconej broni chemicznej.
IV. Zadaniem konwencji jest skuteczne ułatwienie obrotu, wymiany
naukowo-technicznej oraz współpracy w dziedzinie chemicznej dla celów
pokojowych. Należy zaniechać wszelkiej kontroli eksportu niezgodnej z
postanowieniami konwencji."
W chwili ratyfikacji:
Oświadczenia:
1. Chiny niezmiennie opowiadają się za całkowitym zakazem i doszczętnym
zniszczeniem broni chemicznej. Z uwagi na fakt, że konwencja o zakazie broni
chemicznej stworzyła międzynarodową podstawę prawną dla osiągnięcia tego celu,
Chiny popierają cele, zadania i zasady konwencji.
2. Chiny wzywają państwa o największych arsenałach broni chemicznej do
bezzwłocznego ratyfikowania konwencji celem jak najszybszego osiągnięcia jej
celów i zadań.
3. Cele, zadania i zasady konwencji powinny być ściśle przestrzegane. Nie wolno
dopuścić do nadużywania postanowień dotyczących inspekcji na żądanie ani też do
narażenia interesów bezpieczeństwa narodowego Państw-Stron nie związanych z
bronią chemiczną. Chiny stanowczo sprzeciwiają się wszelkim aktom nadużycia
postanowień dotyczących kontroli wdrażania konwencji, które mogłyby stanowić
zagrożenie dla ich suwerenności i bezpieczeństwa.
4. Każde państwo, które porzuciło broń chemiczną na terytorium innego państwa,
powinno wdrożyć w praktyce stosowne postanowienia konwencji, zobowiązać się do
zniszczenia tejże broni chemicznej i doprowadzić do całkowitego zniszczenia
wszelkiej broni chemicznej porzuconej przez nie na terytorium innego państwa w
jak najwcześniejszym terminie.
5. Konwencja o zakazie broni chemicznej powinna odegrać znaczącą rolę we
wspieraniu obrotu międzynarodowego, wymiany naukowo-technicznej oraz współpracy
dla celów pokojowych w dziedzinie przemysłu chemicznego. Powinna ona stać się
efektywną podstawą prawną do regulowania obrotu i wymiany między
Państwami-Stronami w dziedzinie przemysłu chemicznego.
DANIA
W chwili podpisania:
Oświadczenie:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
FRANCJA
W chwili podpisania:
Oświadczenie:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
GRECJA
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
HISZPANIA
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
IRLANDIA
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
ISLAMSKA REPUBLIKA IRANU
Oświadczenia:
"Islamska Republika Iranu, na podstawie zasad i wiary Islamu, uznaje broń
chemiczną za nieludzką, w związku z czym konsekwentnie wnosiła istotny wkład w
wysiłki międzynarodowe mające na celu zniesienie powyższej broni oraz
zapobieżenie jej użycia.
1. Islamskie Zgromadzenie Konsultacyjne (Parlament) Islamskiej Republiki Iranu
zatwierdziło ustawę przedstawioną przez Rząd, dotyczącą przystąpienia do wyżej
wymienionej konwencji w dniu 27 lipca 1997 r., a Rada Strażników Rewolucji
uznała powyższą ustawę za zgodną z Konstytucją oraz Dogmatami Islamu w dniu 30
lipca 1997 r., zgodnie z wymaganymi procedurami konstytucyjnymi. Islamskie
Zgromadzenie Konsultacyjne zdecydowało, iż:
Rząd jest niniejszym upoważniony, w odpowiednim czasie, do przystąpienia do
wyżej wymienionej konwencji, załączonej do wymienionej ustawy, oraz do złożenia
stosownego dokumentu przystąpienia do niej.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych powinno dążyć we wszelkich negocjacjach oraz w
ramach Organizacji działającej na mocy konwencji do pełnego oraz równoprawnego
wdrażania konwencji, w szczególności w dziedzinie inspekcji oraz transferu
technologii i środków chemicznych dla celów pokojowych. W przypadku
nieosiągnięcia wyżej wymienionych celów, na podstawie zalecenia Gabinetu oraz
pod warunkiem zatwierdzenia przez Najwyższą Radę Bezpieczeństwa Narodowego,
zostaną podjęte działania mające na celu wycofanie się Iranu z wyżej wymienionej
konwencji.
2. Islamska Republika Iranu przywiązuje zasadniczą wagę do pełnego,
bezwarunkowego oraz równoprawnego wdrażania wszystkich postanowień konwencji i
zastrzega sobie prawo do wycofania się z konwencji w następujących
okolicznościach:
- w razie braku przestrzegania zasady równego traktowania wszystkich
Państw-Stron w procesie wdrażania wszelkich stosownych postanowień konwencji,
- w przypadku ujawnienia przekazanych przez nią poufnych informacji, z
naruszeniem postanowień konwencji,
- w przypadku nałożenia ograniczeń niezgodnych z zobowiązaniami na mocy
konwencji.
3. Zgodnie z art. XI mechanizmy uniemożliwiające nieskrępowany obrót
międzynarodowy środkami chemicznymi oraz technologiami chemicznymi dla celów
pokojowych, mające wyłączny bądź nieprzejrzysty charakter, powinny być
zniesione. Islamska Republika Iranu odrzuca wszelkie mechanizmy kontroli
eksportu środków chemicznych, nie przewidziane w konwencji.
4. Organizacja do Spraw Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) jest jedyną organizacją
międzynarodową uprawnioną do stwierdzania naruszenia przez Państwa-Strony zakazu
broni chemicznej. Oskarżenia Państw-Stron wobec innych Państw-Stron bez
stwierdzenia przez OPCW naruszenia konwencji w sposób poważny mogą zagrozić
konwencji, a ich powtarzanie się może spowodować, iż konwencja stanie się
bezprzedmiotowa.
5. Jednym z celów konwencji, zgodnie z jej preambułą, jest promowanie
nieskrępowanego obrotu środkami chemicznymi, jak również współpracy
międzynarodowej oraz wymiany informacji naukowych i technicznych w dziedzinie
działalności chemicznej dla celów nie zabronionych na mocy konwencji, w celu
przyspieszenia rozwoju gospodarczego i technologicznego Państw-Stron. Ten
fundamentalny cel konwencji powinien być przestrzegany oraz uznany przez
wszystkie Państwa-Strony konwencji. Jakiekolwiek przejawy negowania, zarówno
poprzez wypowiedzi, jak też działania, powyższego nadrzędnego celu Islamska
Republika Iranu uznaje za poważne naruszenie postanowień konwencji.
6. Zgodnie z postanowieniami konwencji odnoszącymi się do niedyskryminacyjnego
traktowania Państw-Stron:
- sprzęt inspekcyjny powinien być dostępny na zasadach komercyjnych dla
wszystkich Państw-Stron bez jakichkolwiek warunków lub ograniczeń;
- OPCW powinna zachować swój charakter międzynarodowy poprzez zagwarantowanie
sprawiedliwej i zrównoważonej reprezentacji geograficznej personelu swojego
Sekretariatu Technicznego, zapewnienie pomocy oraz współpracy z
Państwami-Stronami oraz równego członkostwa Państw-Stron w pomocniczych organach
Organizacji.
7. Wdrażanie konwencji powinno sprzyjać międzynarodowemu pokojowi i
bezpieczeństwu oraz nie powinno w jakikolwiek sposób umniejszyć lub zagrozić
narodowemu bezpieczeństwu lub nienaruszalności terytorialnej Państw-Stron."
KUBA
Oświadczenia:
Rząd Republiki Kuby oświadcza, zgodnie z art. III ust. (a) (iii) konwencji, że
na terytorium Kuby znajduje się enklawa kolonialna - Baza Marynarki Wojennej w
Guantanamo - która jest częścią kubańskiego terytorium narodowego, nad którym
państwo kubańskie nie wykonuje swojej słusznej jurysdykcji, z uwagi na
nielegalną okupację tego terytorium przez Stany Zjednoczone Ameryki na mocy
podstępnego i oszukańczego układu.
W związku z powyższym, dla celów konwencji, Rząd Republiki Kuby nie bierze na
siebie żadnej odpowiedzialności za wyżej wymienione terytorium, gdyż nie wie,
czy Stany Zjednoczone instalują, posiadają lub zamierzają posiadać broń
chemiczną na części terytorium kubańskiego, które nielegalnie okupują.
Rząd Republiki Kuby uważa również, że posiada prawo do zażądania, aby wejście
grupy inspekcyjnej, upoważnionej przez Organizację do Spraw Zakazu Broni
Chemicznej, dla celów przeprowadzenia na terytorium Bazy Marynarki Wojennej w
Guantanamo działalności weryfikacyjnej przewidzianej w konwencji, było
dokonywane poprzez punkt wejścia znajdujący się na terytorium państwowym Kuby,
które wskaże kubański rząd.
Rząd Republiki Kuby uznaje, że na mocy postanowień artykułu XI konwencji
jednostronne stosowanie przez Państwo-Stronę konwencji przeciwko innemu
Państwu-Stronie jakichkolwiek ograniczeń, które mogą utrudnić lub uniemożliwić
obrót oraz rozwijanie i promowanie wiedzy naukowej i technicznej w dziedzinie
chemicznej dla celów przemysłowych, rolniczych, badawczych, medycznych,
farmaceutycznych oraz innych celów nie zabronionych na mocy konwencji, jest
niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.
Rząd Kuby wyznacza Ministra Nauki, Technologii i Ochrony Środowiska w
charakterze organu krajowego Republiki Kuby dla wykonywania Konwencji o zakazie
prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o
zniszczeniu jej zapasów, jako organ administracji centralnej w państwie
odpowiedzialny za organizowanie, kierowanie, monitorowanie i nadzorowanie
działań mających na celu przygotowanie Republiki Kuby do wypełniania zobowiązań,
które na siebie przyjmuje jako Państwo-Strona wymienionej konwencji.
LUKSEMBURG
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
NIDERLANDY
W chwili podpisania:
Oświadczenie:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
NIEMCY
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
PAKISTAN
Oświadczenie:
"1. Pakistan konsekwentnie opowiada się za całkowitym zakazem i doszczętnym
zniszczeniem całej broni chemicznej oraz obiektów służących do jej produkcji.
Konwencja stanowi międzynarodową podstawę prawną do osiągnięcia powyższego celu.
W związku z powyższym Pakistan wspiera przedmiot i cele konwencji.
2. Przedmiot i cele konwencji muszą być ściśle przestrzegane przez wszystkie
państwa. Stosowne postanowienia dotyczące inspekcji na żądanie nie powinny być
nadużywane dla naruszenia interesów gospodarczych i bezpieczeństwa Państw-Stron,
nie mających związku z bronią chemiczną. W innym wypadku uniwersalny charakter i
efektywność konwencji będą zagrożone.
3. Nadużycie postanowień weryfikacyjnych konwencji dla celów nie związanych z
konwencją będzie nie do zaakceptowania. Pakistan nigdy nie zezwoli na
ograniczenie swojej suwerenności i bezpieczeństwa narodowego.
4. Konwencja powinna w sposób efektywny umożliwiać wymianę handlową, naukową i
technologiczną oraz współpracę w dziedzinie chemii dla celów pokojowych.
Wszelkie mechanizmy kontroli eksportu niezgodne z konwencją powinny być
zniesione."
PORTUGALIA
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
"Z zastrzeżeniem odnoszącym się do załącznika dotyczącego stosowania konwencji i
weryfikacji, że żadna z próbek pobranych w Stanach Zjednoczonych na mocy
konwencji nie zostanie przekazana w celu analizy do jakiegokolwiek laboratorium
poza terytorium Stanów Zjednoczonych."
WŁOCHY
Oświadczenie złożone w chwili podpisania i potwierdzone w chwili ratyfikacji:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII l IRLANDII PÓŁNOCNEJ
W chwili podpisania:
Oświadczenie:
(Oświadczenie identyczne, mutatis mutandis, z oświadczeniem złożonym przez
Belgię).
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty
ratyfikacyjne lub przystąpienia do wyżej wymienionej konwencji, można uzyskać w
Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii i Wyspami
Owczymi,
sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1998 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 705)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 listopada 1998 r. została sporządzona w Warszawie Umowa o wolnym handlu
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii i Wyspami Owczymi.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 29 marca 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
(Tekst umowy zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 maja 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a
Królestwem Danii i Wyspami Owczymi, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada
1998 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 706)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 32 Umowy o wolnym
handlu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii i Wyspami Owczymi,
sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1998 r., dokonane zostały przewidziane
w tym artykule notyfikacje.
Umowa wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael,
sporządzona w Warszawie dnia 21 lipca 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 63, poz. 707)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 lipca 1997 r. została sporządzona w Warszawie Umowa o wolnym handlu
między Rzecząpospolitą Polską a Państwem Izrael.
Po zapoznaniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 22 marca 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską,
sporządzona w Warszawie dnia 28 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 709)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 28 kwietnia 1997 r. została sporządzona w Warszawie Umowa o wolnym handlu
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 22 marca 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii,
sporządzona w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 63, poz. 711)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1994 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii
Rzeczpospolita Polska i Republika Bułgarii (zwane dalej Wysokimi Umawiającymi
się Stronami),
wyrażając wolę umocnienia przyjaźni i pogłębienia wzajemnie korzystnej
współpracy, zgodnie z Układem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii
o przyjaznych stosunkach i współpracy, podpisanym w Warszawie dnia 25 lutego
1993 r.,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Definicje
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
lub agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego,
ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nim zamieszkują i są na
utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego;
11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji,
rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również
przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania;
12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do
podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie;
13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do
używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym
Państwie.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych, które ustanowione są
zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w
tym Państwie.
Rozdział II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Artykuł 2
1. Urząd konsularny Państwa wysyłającego może być ustanowiony na terytorium
Państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
Artykuł 3
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo
przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko
i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w
którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.
3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie
najkrótszym czasie exequatur.
4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi
urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.
5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, do momentu
otrzymania exequatur, organy Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby
kierownik urzędu konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje i korzystać z
przywilejów przewidzianych w niniejszej konwencji.
Artykuł 4
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, o jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz o tym, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem
rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz o
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu z pracy osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym, jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 5
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników
konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod
warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają
w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 6
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 7
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo
wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego
zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata
lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W
tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę albo położyć kres
jej funkcjom w urzędzie konsularnym. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w
rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać
taką osobę za członka urzędu konsularnego.
Artykuł 8
Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu
ustanowionemu w jednym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w innym
państwie.
Artykuł 9
Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd
konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje
konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Artykuł 10
Każda z obu Wysokich Umawiających się Stron może - w ramach stosunków
dwustronnych - mianować i przyjmować honorowych urzędników konsularnych,
stosując wobec nich postanowienia rozdziału III Konwencji wiedeńskiej o
stosunkach konsularnych z 1963 r. oraz, jeżeli to możliwe, postanowienia
niniejszej konwencji. Honorowi urzędnicy konsularni mogą być obywatelami Państwa
wysyłającego, Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego.
Rozdział III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 11
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje w tym celu odpowiednie środki, aby
członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz
korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej
konwencji. Państwo przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia
bezpieczeństwa urzędu konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym
szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia
jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 12
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone,
funkcje kierownika urzędu konsularnego może wykonywać tymczasowy kierownik.
2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są notyfikowane przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź - gdy Państwo to nie
ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez właściwy
organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa
przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Notyfikacja ta
powinna być w zasadzie dokonana uprzednio. Państwo przyjmujące może uzależnić od
swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego kierownika osoby, która nie jest ani
przedstawicielem dyplomatycznym, ani urzędnikiem konsularnym Państwa
wysyłającego w Państwie przyjmującym.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach jak do
kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak
obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i
immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego
uzależnione jest od warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub posiadający
status dyplomatyczny przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych Państwa
wysyłającego, korzysta on nadal albo otrzymuje prawo do korzystania z
przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się
nie sprzeciwia.
Artykuł 13
1. Państwo wysyłające ma prawo, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa
przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób
nabytych lub zbudowanych.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa
wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie
budownictwa, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze,
na którym znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich
części.
Artykuł 14
1. Godło Państwa wysyłającego, wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, może być umieszczone na budynku,
w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach
transportu, w czasie gdy są używane do celów służbowych, flagę Państwa
wysyłającego.
Artykuł 15
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą
do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się również do
pomieszczeń mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych.
Artykuł 16
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach.
Artykuł 17
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą
działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się również do
środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla
celów urzędu konsularnego.
Artykuł 18
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie
się znajdują.
Artykuł 19
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować i używać radiowego urządzenia nadawczo-odbiorczego jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ustępie 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier
konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może odebrać pocztę
konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku powietrznego i
przekazać taką pocztę zgodnie z przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 20
1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i
nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w
jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od
jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w
odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych.
3. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako
spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w
charakterze osoby prywatnej.
4. Postanowienia ustępów 1-3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 21
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ustępach 1 i 2 artykułu 20 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze
wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania
cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą
zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich
środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ustępie 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu
konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów,
które są związane z działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 23
Członek urzędu konsularnego oraz członkowie jego rodziny są zwolnieni w Państwie
przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej
jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków wojskowych,
takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 24
Członek urzędu konsularnego oraz członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt i innych wymagań,
jakie dotyczą cudzoziemców.
Artykuł 25
1. Członek urzędu konsularnego oraz członkowie jego rodziny są zwolnieni do
wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych,
regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej
konwencji;
3) opłat i podatków od spadku oraz opłat i podatków od przeniesienia prawa
własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień
artykułu 27 punkt 2 niniejszej konwencji;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji;
6) opłat i podatków pobieranych za świadczenie określonych usług.
2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 26
1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła, podatku i opłat, z wyjątkiem opłat od
załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich
przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Osobisty środek transportu i bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków
jego rodziny jest zwolniony od przeprowadzania kontroli, jeśli nie ma poważnych
powodów do przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz
zezwala się stosownie do punktu 2 ustępu 1 niniejszego artykułu, albo
przedmioty, których wwóz i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub
przepisów o kwarantannie Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać
wyłącznie w obecności urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego
przedstawiciela.
Artykuł 27
W razie śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny Państwo
przyjmujące jest zobowiązane:
1) zezwolić na wywóz ruchomego mienia zmarłego, z wyjątkiem mienia nabytego w
Państwie przyjmującym, którego wywóz byt zabroniony w chwili śmierci danej
osoby;
2) nie pobierać państwowych, regionalnych ani komunalnych podatków i opłat od
spadku, ani podatków od przeniesienia prawa własności co do mienia ruchomego,
które znajdowało się w Państwie przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem
zmarłego w tym Państwie w charakterze członka urzędu konsularnego lub członka
jego rodziny.
Artykuł 28
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również
członkom ich rodzin swobodę poruszania się na swym terytorium. Państwo
przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi konsularnemu
wykonywania jego funkcji.
Artykuł 29
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ustępów 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym
oraz członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego
lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa
przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie
rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego
lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie
przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem
postanowień ustępu 3 artykułu 22, z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ustępu 3 artykułu 22, przywileje i immunitety
określone w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu
prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ustępach 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 30
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje
i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów,
do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi,
które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia.
Rozdział IV
Funkcje konsularne
Artykuł 31
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to się nie
sprzeciwia. Za zgodą Państwa przyjmującego urzędnik konsularny może wykonywać
funkcje konsularne także poza okręgiem konsularnym.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej,
która ma siedzibę w Państwie przyjmującym. W takim przypadku urzędnik konsularny
ma prawo korzystać ze wszystkich przywilejów i immunitetów przysługujących
takiemu przedstawicielowi zgodnie z prawem międzynarodowym. Niemniej jednak
udzielone w ten sposób przywileje i immunitety nie mogą mieć zastosowania przy
wykonywaniu przez niego funkcji konsularnych.
3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się
na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także
do władz centralnych Państwa przyjmującego.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 32
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli oraz osób prawnych.
Artykuł 33
Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych,
gospodarczych, naukowych i kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem
przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych
stosunków między nimi.
Artykuł 34
1. Urzędnik konsularny ma prawo, zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Państwa
wysyłającego:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) sporządzać akty urodzenia i zgonu obywateli Państwa wysyłającego;
3) przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że
obie strony posiadają obywatelstwo Państwa wysyłającego;
4) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów oraz
zawarcia związku małżeńskiego i inne dotyczące stanu cywilnego obywateli Państwa
wysyłającego.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2, 3 i 4 ustępu 1 niniejszego
artykułu, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2, 3 i 4 ustępu 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania ustaw i przepisów Państwa
przyjmującego.
Artykuł 35
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność, unieważniać i przechowywać paszporty oraz inne
dokumenty podróży obywateli Państwa wysyłającego, a także dokonywać w nich
wpisów, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać wizy uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i wprowadzać w
nich konieczne zmiany.
Artykuł 36
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli Państwa
wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz sprawach
obywatelstwa, a także wydawać im odpowiednie dokumenty;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub
obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być
wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod
warunkiem, że nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego, jeżeli nie jest to
sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, zgodnie z ustawodawstwem
Państwa wysyłającego i jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi
przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być wywieziony z Państwa
przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych przepisów tego Państwa.
Artykuł 37
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 36 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny
i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
Artykuł 38
Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania obywatelom Państwa
wysyłającego pism sądowych i pozasądowych oraz dokonywania innych czynności, w
tym przesłuchań, lub przyjmowania zeznań od obywateli Państwa wysyłającego,
zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów - w
sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego oraz Państwa
wysyłającego. Przy wykonywaniu tych czynności nie można stosować ani grozić
stosowaniem środków przymusu.
Artykuł 39
Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach ustawodawstwa i innych przepisów
Państwa przyjmującego, do ochrony praw i interesów małoletnich i innych osób nie
posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, będących obywatelami
Państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad
nimi opieki lub kurateli.
Artykuł 40
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd
konsularny o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej,
łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i
polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
4. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia
do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił
swojego pełnomocnika.
5. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestnictwa w tych czynnościach;
2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
6. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
7. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie
uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa
wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania kwot, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
8. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego, stosownie do
postanowień ustępów 6 i 7 niniejszego artykułu, może być dokonane jedynie
zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 41
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym państwie,
mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości
wartości przekazanego mienia.
2. Do mienia określonego w ustępie 1 niniejszego artykułu stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 40 ustęp 8 niniejszej konwencji.
Artykuł 42
Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub innych ważnych
przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik
konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego,
dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do
obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 43
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, ale nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa
wysyłającego.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, ale nie później niż przed upływem
czterech dni od chwili zatrzymania lub aresztowania, odwiedzić i nawiązać
kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego, przebywającym w areszcie,
zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub pozbawionym wolności w inny sposób.
Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie realizuje się zgodnie z
ustawodawstwem i innymi przepisami Państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak,
że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie mogą przeczyć tym uprawnieniom.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych
wypadkach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa wysyłającego.
Artykuł 44
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa
wysyłającego oraz ich załogom podczas pobytu w portach, na wodach terytorialnych
lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego
niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i
członkowie załogi mogą nawiązać z nim kontakt.
3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do
statków Państwa wysyłającego i ich załóg. W tym celu może on również odwiedzać
statki, przyjmować wizyty kapitanów i członków załóg.
4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa
przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku
do statku Państwa wysyłającego, kapitana i członków załogi statku.
Artykuł 45
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego:
1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, wyjaśniać
wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie
postojów, przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków załogi statku lub
pasażerów i kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące
statku, ładunku i podróży, a także ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie
statku w porcie;
2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i członkami załogi statku lub
pasażerami, łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę;
3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub
któregokolwiek z członków załogi statku;
4) udzielać kapitanowi i członkom załogi lub pasażerom opieki prawnej w ich
stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu
zapewniać im opiekę prawną i pomoc tłumacza;
5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne
dokumenty dotyczące statku, przewidziane w ustawach i innych przepisach Państwa
wysyłającego,
6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych w ustawach i innych
przepisach Państwa wysyłającego w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one
sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 46
1. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej
jurysdykcji lub uprawnień co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku
Państwa wysyłającego, z wyjątkiem:
1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa
przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie,
jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku;
2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód
terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego lub przestępstwa
naruszającego legalne interesy i uprawnienia Państwa przyjmującego;
3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego
dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji,
przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków;
4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia
wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą.
2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę
lub za zgodą urzędnika konsularnego.
Artykuł 47
1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego
zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiekolwiek
śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa
przyjmującego powinny powiadomić o tym urząd konsularny. Takie zawiadomienie
powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi
konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych
czynności. Jeśli uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe,
właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie
później jednak niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte.
Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie
się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także
podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku,
gdy kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na
lądzie przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej
kontroli granicznej, celnej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności
wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
Artykuł 48
W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego
opuścił w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
poszukiwaniu tej osoby.
Artykuł 49
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na
mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie
przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku będący
własnością obywatela Państwa wysyłającego poniósł szkodę na skutek awarii statku
i został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa przyjmującego albo
dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe organy Państwa przyjmującego
niezwłocznie zawiadomią o tym urząd konsularny.
2. W przypadkach wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu właściwe organy
Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania
ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku,
zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu
zapobieżenia naruszeniu własności. Dotyczy to także przedmiotów stanowiących
część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. O wszelkich
podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie
urząd konsularny.
3. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy statkowi, który uległ
awarii, jego pasażerom i członkom załogi. W tym celu może zabiegać o pomoc u
właściwych organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o
wszczęcie czynności wymienionych w ustępie 2 niniejszego artykułu, a także
zabiegać o podjęcie lub kontynuowanie remontu statku, lub może zwrócić się do
właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków.
4. Jeśli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek
przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli
podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub
przedmiotem, to urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do
podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Postanowienia tego ustępu stosuje się także do jakiegokolwiek przedmiotu
wchodzącego w skład ładunku statku, a będącego własnością obywatela Państwa
wysyłającego.
5. Jeśli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku statku państwa
trzeciego, który doznał awarii, stanowi własność obywatela Państwa wysyłającego
i został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego lub został
dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel
przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu
zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik
konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków,
które mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Artykuł 50
1. Jeżeli kapitan lub członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub
zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego
zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni
do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia,
pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności
koniecznych do zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji
spadku.
2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub członka załogi, będącego
obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła kopię
inwentarza wymienionego w ustępie 1 niniejszego artykułu organom Państwa
przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności koniecznych do
zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku. Organy te
poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego.
Artykuł 51
Postanowienia artykułów 44-50 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio
również do statków powietrznych, po warunkiem że zastosowanie to nie będzie
sprzeczne z postanowieniami dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych,
obowiązujących między Wysokimi Umawiającymi się Stronami.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 52
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Sofii.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Wysokich Umawiających się
Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia
wypowiedzenia.
3. Z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji traci moc Konwencja konsularna
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Ludową Republiką Bułgarii, podpisana w
Sofii dnia 10 listopada 1972 r.
Na dowód czego Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą
konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i bułgarskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski
W imieniu Republiki Bułgarii S. Daskalov
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 14 czerwca 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii, sporządzonej w Warszawie dnia 11
kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 712)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 52 ustęp 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii, sporządzonej w
Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r., nastąpiła w Sofii dnia 2 czerwca 1999 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyżej konwencji.
Konwencja wchodzi w życie z dniem 2 lipca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 lipca 1999 r.
o nadaniu Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie nazwy "Akademia Pedagogiczna
im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie".
(Dz. U. Nr 64, poz. 728)
Art. 1. Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie nadaje się nazwę "Akademia
Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 3 sierpnia 1999 r.
w sprawie sposobu powoływania i zakresu działalności wojskowych kuratorów
społecznych.
(Dz. U. Nr 69, poz. 769)
Na podstawie art. 662 § 3 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co
następuje:
§ 1. Do pełnienia obowiązków wojskowego kuratora społecznego, zwanego dalej
"kuratorem", może być powołany żołnierz zawodowy w służbie stałej w stanie
czynnym, który:
1) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,
2) nie był skazany za przestępstwo lub wobec którego nie umorzono warunkowo
postępowania karnego,
3) nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej,
4) posiada kwalifikacje i doświadczenie życiowe wskazujące na przydatność w
prowadzeniu działalności wychowawczej i resocjalizacyjnej,
5) ukończył 24 lata,
6) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie obowiązków kuratora,
7) odbył szkolenie dla kuratorów.
§ 2. 1. Kuratorów powołuje się przy wojskowych sądach garnizonowych i wpisuje
się na listę kuratorów przy danym sądzie.
2. Żołnierz, o którym mowa w § 1, może być powołany na kuratora tylko przy
jednym sądzie.
§ 3. 1. Kuratorów powołuje prezes wojskowego sądu garnizonowego, zwany dalej
"prezesem sądu", spośród kandydatów zgłoszonych przez dowódców jednostek
wojskowych stacjonujących na obszarze właściwości danego sądu.
2. Prezes sądu określa liczbę kandydatów na kuratorów dla poszczególnych
jednostek wojskowych.
3. Zgłoszenie kandydata na kuratora powinno mieć formę pisemną i zawierać:
1) imię i nazwisko,
2) stopień wojskowy i zajmowane stanowisko służbowe,
3) posiadane wykształcenie,
4) przebieg służby wojskowej wraz z opinią służbową,
5) inne informacje potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w § 1.
§ 4. Szkolenie, o którym mowa w § 1 pkt 7, organizuje właściwy prezes sądu.
Szkolenie ma na celu zapoznanie kandydatów na kuratorów z organizacją wymiaru
sprawiedliwości, przepisami prawa dotyczącymi działalności kuratorów oraz innymi
dziedzinami wiedzy, potrzebnymi do wykonywania funkcji kuratora.
§ 5. 1. Przed przystąpieniem do pełnienia obowiązków kurator składa przed
prezesem sądu ślubowanie następującej treści: "Ślubuję uroczyście powierzone mi
obowiązki wojskowego kuratora społecznego wykonywać sumiennie i rzetelnie, w
postępowaniu kierować się zasadami godności, uczciwości i sprawiedliwości
społecznej, mając na względzie dobro Rzeczypospolitej Polskiej, a także dobro
osób powierzonych mojej pieczy, oraz przestrzegać tajemnicy państwowej i
służbowej, a także zachować w tajemnicy wszystkie okoliczności, o których
powziąłem wiadomość w związku ze sprawowaniem powierzonej mi funkcji."
2. Ze złożenia ślubowania sporządza się protokół, który podpisują prezes sądu i
składający ślubowanie.
3. Po złożeniu ślubowania prezes sądu wydaje kuratorowi legitymację zawierającą
wezwanie instytucji państwowych, samorządowych i organizacji społecznych do
udzielenia kuratorowi pomocy w pełnieniu wykonywanych przez niego czynności.
§ 6. O powołaniu żołnierza do pełnienia funkcji kuratora i wpisaniu na listę
kuratorów prezes sądu powiadamia dowódcę jednostki wojskowej, w której kurator
pełni służbę.
§ 7. 1. Prezes sądu, w miarę potrzeby, zwołuje konferencje kuratorów w celu
omówienia wniosków wypływających z wykonywanych przez nich zadań oraz spraw i
potrzeb kuratorów.
2. W konferencjach, o których mowa w ust. 1, uczestniczą przedstawiciele
zainteresowanych organów wojskowych i jednostek wojskowych, zaproszeni przez
prezesa sądu.
§ 8. Kuratorzy wykonują czynności przewidziane w odrębnych przepisach dla
kuratorów sądowych. Do zakresu działania kuratorów należy w szczególności:
1) zbieranie danych dotyczących przebiegu służby wojskowej, wyróżnień oraz
ukarań dyscyplinarnych ukaranego żołnierza, zwanych dalej "danymi" - na
zarządzenie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - prokuratora lub Policji,
2) przeglądanie akt i sporządzanie z nich odpisów w związku z wykonywaniem
zleconych czynności,
3) kontaktowanie się z oskarżonym żołnierzem, którego dotyczy postępowanie,
4) udział w szkoleniach i konferencjach, służących podnoszeniu kwalifikacji,
organizowanych przez prezesa sądu.
§ 9. 1. Kurator wykonuje zlecone czynności tylko wobec oskarżonych żołnierzy,
którzy pełnią czynną służbę wojskową w tej samej jednostce wojskowej co kurator.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd, a w postępowaniu przygotowawczym
- prokurator, może zlecić kuratorowi, pełniącemu służbę wojskową w nadrzędnej
jednostce wojskowej, zebranie danych o oskarżonym żołnierzu.
3. Nie zleca się kuratorowi zebrania danych o oskarżonym żołnierzu w razie
wszczęcia przeciwko kuratorowi postępowania karnego, do czasu prawomocnego
rozstrzygnięcia sprawy.
4. Kurator nie może zbierać danych o oskarżonym żołnierzu będącym jego
przełożonym.
§ 10. Kurator, zbierając dane, może zwracać się do przełożonych oskarżonego
żołnierza albo innych osób lub organów wojskowych o udzielenie pomocy przy
wykonywaniu zleconych czynności oraz o przekazanie niezbędnych informacji i
dokumentów.
§ 11. 1. Dane powinny obejmować w szczególności informacje o oskarżonym
żołnierzu, dotyczące jego:
1) zachowania się,
2) sytuacji bytowej żołnierza i jego rodziny, jeżeli takie informacje są w
posiadaniu organów wojskowych,
3) zainteresowań i sposobu spędzania czasu wolnego,
4) sposobu wywiązywania się z obowiązków służbowych,
5) kontaktów z grupami środowiskowymi patologii społecznej,
6) stanu zdrowia, z uwzględnieniem znanych organom wojskowym informacji o stanie
zdrowia, w tym psychicznego, uzależnieniu od alkoholu lub środków odurzających.
2. Na polecenie organu zarządzającego kurator ma obowiązek uzupełnić zebrane
dane.
§ 12. Dane powinny być zebrane w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez
kuratora zarządzenia o ich zebraniu. Organ zarządzający może wyznaczyć inny
termin zebrania danych.
§ 13. 1. Kurator jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystkie okoliczności, o
których dowiedział się w związku ze zbieraniem danych.
2. Informacje o osobach, które dostarczyły danych, kurator ujawnia jedynie na
żądanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - prokuratora.
§ 14. W zakresie zbierania danych, określonym w § 8, kuratorzy podlegają jedynie
poleceniom organu zarządzającego zbieranie danych.
§ 15. 1. Kurator wyznaczony do zebrania danych podlega wyłączeniu od udziału w
tych czynnościach, jeżeli istnieje okoliczność, która mogłaby wywoływać
uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.
2. O wyłączeniu kuratora orzeka sąd, a w postępowaniu przygotowawczym -
prokurator zarządzający zebranie danych, na żądanie kuratora, z urzędu albo na
wniosek strony.
§ 16. W razie powzięcia wiadomości o zaistnieniu okoliczności uzasadniających
odwołanie kuratora, dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w § 3 ust. 1,
niezwłocznie zawiadamia o tym prezesa sądu.
§ 17. W przypadku gdy kuratorowi zlecono zebranie danych, odwołanie go na własną
prośbę może nastąpić po ich zebraniu.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi z życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 lipca 1999 r.
o ratyfikacji Umowy ramowej między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Bankiem
Inwestycyjnym dotyczącej działalności EBI w Polsce, podpisanej w Warszawie dnia
1 grudnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 72, poz. 803)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy ramowej między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Bankiem
Inwestycyjnym dotyczącej działalności EBI w Polsce, podpisanej w Warszawie dnia
1 grudnia 1997 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 6 września 1999 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i
rozprowadzaniu gazów płynnych.
(Dz. U. Nr 75, poz. 846)
Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy
magazynowaniu i rozprowadzaniu gazów płynnych oraz napełnianiu zbiorników tymi
gazami.
§ 2. 1. Przez gazy płynne należy rozumieć ropopochodne gazy skroplone propan,
butan i mieszaninę propan-butan, zakwalifikowane do materiałów niebezpiecznych w
grupie wybuchowości II A.
2. Klasyfikację i skład gazu płynnego określają Polskie Normy.
§ 3. 1. Zasady oceny i klasyfikacji stref zagrożenia wybuchem oraz wymiary tych
stref przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazu płynnego określają
przepisy o ochronie przeciwpożarowej oraz przepisy techniczno-budowlane.
2. Instalacje i urządzenia elektryczne oraz telekomunikacyjne znajdujące się w
pomieszczeniach i strefach zagrożenia wybuchem powinny odpowiadać warunkom
technicznym określonym w odrębnych przepisach, o których mowa w ust. 1, i
Polskich Normach.
§ 4. 1. Pracodawca jest zobowiązany wyposażyć stanowiska pracy związane z
magazynowaniem, napełnianiem i rozprowadzaniem gazu płynnego w podręczny sprzęt
gaśniczy.
2. Aparatura, urządzenia i środki ochrony indywidualnej oraz instalacje
przeciwpożarowe i podręczny sprzęt gaśniczy stanowiące wyposażenie pracowników i
stanowisk pracy powinny być utrzymywane w pełnej sprawności technicznej.
3. Lokalizację i rodzaj podręcznego sprzętu gaśniczego oraz jego oznakowanie
znakami bezpieczeństwa określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej i Polskie
Normy.
§ 5. Prace naprawcze poza procesem technologicznym wykonywane w strefach
zagrożenia wybuchem należy traktować jako prace szczególnie niebezpieczne,
określone w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 6. 1. Na terenie rozlewni i baz gazu płynnego do ruchu dopuszcza się wyłącznie
pojazdy z silnikiem wysokoprężnym lub innym w wykonaniu przeciwwybuchowym.
2. Pojazdy, o których mowa w ust. 1, powinny poruszać się po wydzielonych pasach
ruchu.
§ 7. Prace związane z napełnianiem, przechowywaniem i rozprowadzaniem gazu
płynnego oraz konserwacją urządzeń technologicznych mogą wykonywać wyłącznie
pracownicy posiadający kwalifikacje określone w odrębnych przepisach.
§ 8. Do napełniania gazem płynnym i magazynowania tego gazu dopuszcza się tylko
specjalnie do tego celu przeznaczone zbiorniki ciśnieniowe, spełniające
wymagania określone w przepisach dozoru technicznego i Polskich Normach.
§ 9. 1. Pracodawca jest zobowiązany do opracowania na podstawie niniejszego
rozporządzenia oraz innych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy,
mających zastosowanie przy instalacjach do gazu płynnego, szczegółowych
instrukcji zakładowych dla poszczególnych etapów procesu technologicznego,
pomieszczeń i stanowisk pracy, jak również instrukcji sposobu postępowania w
razie zagrożeń związanych z awarią instalacji.
2. Pracodawca jest zobowiązany zapoznać pracowników z instrukcjami, o których
mowa w ust. 1.
§ 10. Pracownicy zatrudnieni w rozlewni gazu płynnego i na stanowiskach
przeładunkowych cystern kolejowych lub samochodowych powinni być przeszkoleni w
zakresie udzielania pierwszej pomocy, ratownictwa chemicznego oraz przepisów
przeciwpożarowych, zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 11. 1. Magazyny i składowiska butli z gazem płynnym znajdujące się na placach
powinny być wyposażone w instalacje odgromowe zgodnie z Polskimi Normami.
2. W magazynach i składowiskach, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić dostęp
do butli umożliwiający prowadzenie akcji ratowniczej.
§ 12. 1. Butle z gazami płynnymi o pojemności do 11 kg gazu powinny być
składowane w pozycji stojącej, nie więcej niż w trzech warstwach.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do składowania butli z gazem o pojemności do
11 kg w kontenerach lub na paletach.
3. Odległości magazynowania butli z gazem płynnym od budynków mieszkalnych,
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej oraz dróg określają odrębne
przepisy.
4. Zabrania się magazynowania butli z gazem płynnym w:
1) pomieszczeniach znajdujących się poniżej poziomu gruntu,
2) pomieszczeniach, w których znajdują się studzienki, otwory kanalizacyjne lub
inne nie wentylowane zagłębienia,
3) pomieszczeniach do przechowywania produktów żywnościowych,
4) składach materiałów wybuchowych, łatwo palnych lub żrących,
5) kotłowniach, hydroforniach i węzłach cieplnych,
6) garażach i pomieszczeniach, w których znajdują się pojazdy silnikowe.
§ 13. Zbiorniki do magazynowania gazu płynnego powinny być:
1) wyposażone w armaturę i osprzęt zgodnie z przepisami technicznymi i Polskimi
Normami,
2) dopuszczone do eksploatacji zgodnie z przepisami o dozorze technicznym.
§ 14. 1. Do armatury i osprzętu zbiorników z gazem płynnym powinien być
zapewniony łatwy dostęp.
2. Przenośne oświetlenie elektryczne wykorzystywane podczas pracy przy
zbiornikach z gazem płynnym powinno mieć wykonanie przeciwwybuchowe i napięcie
nie wyższe niż 24 V.
§ 15. 1. Działalność gospodarcza w zakresie napełniania butli gazem płynnym może
być prowadzona wyłącznie przez podmioty spełniające wymagania określone w
odrębnych przepisach.
2. Każda butla napełniona gazem płynnym powinna być opatrzona znakiem
identyfikacyjnym rozlewni gazu.
§ 16. 1. Zabrania się napełniania gazem płynnym butli, których stan techniczny
nie odpowiada wymaganiom bezpiecznej eksploatacji, a w szczególności butli:
1) do gazu innego niż ten, na który butla jest przeznaczona,
2) bez wymaganego oznaczenia,
3) z nieczytelnymi lub nieprawidłowymi oznaczeniami,
4) po upływie terminu badania okresowego,
5) z nieszczelnym lub uszkodzonym zaworem,
6) z uszkodzeniami powierzchni,
7) poddanych działaniu płomieni,
8) wyposażonych w zawory, których konstrukcja umożliwia demontaż zaworu w celu
przeprowadzenia naprawy.
2. Zabrania się napełniania gazem płynnym butli, których powłoka ma barwę
czerwoną lub żółtą.
§ 17. Pracownik, przed napełnieniem butli gazem płynnym, jest zobowiązany
dokładnie skontrolować:
1) szczelność instalacji,
2) ustawienie parametrów urządzeń napełniających i prawidłowość ich działania.
§ 18. Butle nowe lub po regeneracji, przed napełnieniem gazem płynnym, należy
odpowietrzyć.
§ 19. Transportery butli i urządzenia napełniające powinny być wyposażone we
wspólne awaryjne wyłączniki.
§ 20. 1. Uruchomienie agregatu pompowego do gazu płynnego może nastąpić
wyłącznie po uprzednim napływie gazu płynnego do pompy.
2. Eksploatacja agregatów pompowych i sprężarek do gazu powinna odbywać się
zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową producenta urządzeń.
3. Agregaty i inne urządzenia podczas przeglądów lub napraw należy zabezpieczyć
przed przypadkowym włączeniem i wyposażyć w tablice ostrzegawcze o treści: "Nie
uruchamiać - naprawa".
4. Podczas przeglądu lub napraw agregatów i innych urządzeń należy je odłączyć
od instalacji armaturą odcinającą, opróżnić z gazu i wyłączyć zasilanie
elektryczne.
§ 21. 1. Zabrania się przeprowadzania jakichkolwiek napraw urządzeń i instalacji
rozlewni gazu płynnego podczas ruchu agregatów pompowych, sprężarkowych i innych
urządzeń technologicznych rozlewni oraz podczas pracy urządzeń i instalacji
napełniających.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również stanowiska załadunku i
rozładunku zbiorników cystern samochodowych i kolejowych.
3. Załadunek lub rozładunek cystern samochodowych i kolejowych w bazach gazu
płynnego powinien odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne
instalacje przeładunkowe wyposażone w urządzenia przeciwpożarowe zgodnie z
warunkami technicznymi.
§ 22. 1. Każdą napełnioną butlę poddaje się dodatkowej kontroli wagowej, a w
przypadku przekroczenia dopuszczalnego napełnienia gazem określonego w odrębnych
przepisach, należy usunąć jego nadmiar i dokonać ponownego sprawdzenia butli.
2. Wagi kontrolne powinny być poddawane legalizacji, zgodnie z odrębnymi
przepisami.
§ 23. 1. Zawór butli po napełnieniu należy poddać kontroli szczelności w kąpieli
wodnej lub przy pomocy elektronicznego urządzenia do wykrywania nieszczelności.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje kontrolę połączenia gwintowego
zaworu z butlą oraz kontrolę szczelności zaworu w pozycji otwartej z zaślepionym
wylotem zaworu.
3. Pracownik, który stwierdzi nieszczelność butli po napełnieniu gazem płynnym w
miejscach, o których mowa w ust. 2, powinien niezwłocznie oddać butlę do
naprawy.
§ 24. Opróżnianie butli oraz upuszczanie gazu może odbywać się wyłącznie przy
użyciu urządzenia do odsysania gazu.
§ 25. 1. Butle napełnione gazem płynnym przeznaczone do eksploatacji powinny być
wyposażone w osłonę zaworu oraz w nakrętkę zaślepiającą na króćcu
przyłączeniowym.
2. W handlu detalicznym butle z gazem powinny być rozprowadzane wraz z
instrukcją ich bezpiecznego przechowywania i przyłączania do urządzeń gazowych.
3. Butla z zaworem do odbioru fazy ciekłej powinna być opatrzona etykietą
ostrzegającą o zakazie jej użytkowania w gospodarstwach domowych.
4. Zaleca się, aby króciec przyłączeniowy zaworu butli, o której mowa w ust. 3,
miał konstrukcję uniemożliwiającą podłączenie reduktora stosowanego do butli
przeznaczonej do poboru fazy gazowej.
§ 26. Przy stosowaniu wielozmianowej organizacji pracy pracownicy obsługujący
urządzenia technologiczne baz, magazynów, rozlewni i stacji gazu płynnego mogą
opuścić swoje stanowiska pracy tylko wówczas, gdy przekażą obowiązki pracownikom
następnej zmiany.
§ 27. 1. Przed przystąpieniem do napełniania lub opróżniania cystern kolejowych
i samochodowych należy:
1) unieruchomić cysterny za pomocą klinów, przy czym niedozwolone jest
stosowanie klinów do wyhamowywania wagonów,
2) założyć instalację uziemiającą,
3) sprawdzić ich stan techniczny, przy czym kontrola stanu technicznego cystern
kolejowych przed napełnieniem lub rozładunkiem powinna być ewidencjonowana.
2. Podczas napełniania lub opróżniania cystern kolejowych:
1) co najmniej dwóch pracowników powinno stale przebywać przy cysternach,
kontrolując przebieg procesu napełniania lub opróżniania,
2) bocznica kolejowa powinna być zamknięta oraz oznakowania tablicami
ostrzegawczymi informującymi o zakazie wstępu; przy ograniczonej widoczności
tablice te należy oświetlić i oznakować czerwonym światłem.
3. Zabrania się:
1) napełniania i opróżniania cystern kolejowych i samochodowych podczas
wyładowań atmosferycznych,
2) manewrowania cysternami kolejowymi lub samochodowymi przy podłączonych
przewodach rozładunkowo-załadunkowych.
§ 28. Rurociągi fazy ciekłej gazu płynnego powinny być wyposażone w zdalnie
sterowane zawory odcinające z możliwością ich ręcznego zamknięcia, usytuowane
poza budynkiem rozlewni gazu płynnego i poza stanowiskami przeładunkowymi
cystern kolejowych i samochodowych.
§ 29. 1. Napełnianie gazem płynnym nowej instalacji lub instalacji po remoncie
może nastąpić wyłącznie po dokonaniu odbioru końcowego i przekazaniu instalacji
do rozruchu.
2. Rurociągi oraz zbiorniki gazu płynnego przed wprowadzeniem gazu płynnego
należy odpowietrzyć.
§ 30. 1. Wąż elastyczny do przeładunku gazu płynnego powinien mieć atest i
założoną metrykę oraz być poddany próbie ciśnieniowej co najmniej raz w roku.
2. Wąż elastyczny do przeładunku gazu płynnego wykazujący uszkodzenia lub po
okresie używania określonym przez producenta powinien zostać wycofany z użytku.
3. W przypadku braku określenia przez producenta okresu używania węża
elastycznego, o którym mowa w ust. 2, powinien on być wycofany z eksploatacji
najpóźniej po 3 latach.
§ 31. W zakresie magazynowania, napełniania i rozprowadzania gazów płynnych
propanowo-butanowych nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Ministrów
Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 15 maja 1954 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu butli z gazami sprężonymi,
skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem (Dz. U. Nr 29, poz. 115).
§ 32. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia
1971 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach gazyfikacji
bezprzewodowej (Dz. U. Nr 23, poz. 216).
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 16 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 oraz § 28, które wchodzą w życie po upływie
6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o pomocy prawnej w sprawach karnych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 854)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 kwietnia 1959 r. w Strasburgu została sporządzona Europejska konwencja
o pomocy prawnej w sprawach karnych, a w dniu 17 marca 1978 r. w Strasburgu
został sporządzony Protokół dodatkowy do powyższej konwencji w następującym
brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o pomocy prawnej w sprawach karnych
PREAMBUŁA
Rządy - sygnatariusze, członkowie Rady Europy,
uznając, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności między jej
członkami;
w przekonaniu, że przyjęcie wspólnych zasad w dziedzinie pomocy prawnej w
sprawach karnych przyczyni się do osiągnięcia tego celu;
uznając, że taka pomoc prawna pozostaje w związku z zagadnieniem ekstradycji,
uregulowanym już w drodze konwencji z dnia 13 grudnia 1957 r.,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie do udzielania sobie zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji możliwie najszerszej pomocy prawnej w
sprawach o przestępstwa, których ściganie należy, w chwili wystąpienia z
wnioskiem, do właściwości organów sądowych Strony wzywającej.
2. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do wykonania orzeczeń o aresztowaniu
i orzeczeń skazujących, a także do przestępstw wojskowych nie będących
przestępstwami pospolitymi.
Artykuł 2
Można odmówić udzielenia pomocy prawnej:
(a) jeżeli wniosek dotyczy przestępstw uważanych przez Stronę wezwaną za
przestępstwa polityczne, za przestępstwa pozostające w związku z przestępstwami
politycznymi lub za przestępstwa skarbowe;
(b) jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie wniosku mogłoby naruszyć
suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne podstawowe interesy
państwa.
CZĘŚĆ II
Wnioski rekwizycyjne
Artykuł 3
1. Strona wezwana wykonuje w formie przewidzianej przez jej prawo wnioski
rekwizycyjne w sprawach karnych, przekazywane jej przez organy sądowe Strony
wzywającej i dotyczące przeprowadzenia czynności śledczych lub przekazywania
dowodów, akt lub dokumentów.
2. Jeżeli Strona wzywająca wnosi o przesłuchanie świadków lub biegłych pod
przysięgą, powinna to sprecyzować we wniosku, a Strona wezwana - wykonać taki
wniosek, jeżeli nie sprzeciwia się temu jej prawo.
3. Strona wezwana może przekazywać jedynie uwierzytelnione kopie lub fotokopie
żądanych akt lub dokumentów. Jeżeli jednak Strona wzywająca wnosi o przekazanie
oryginałów, należy w miarę możliwości uwzględnić jej wniosek.
Artykuł 4
Jeżeli Strona wzywająca wyraźnie o to wnosi, Strona wezwana zawiadamia ją o
dacie i miejscu wykonania wniosku rekwizycyjnego. Za zgodą Strony wezwanej w
wykonaniu wniosku mogą wziąć udział przedstawiciele zainteresowanych organów
oraz zainteresowane osoby.
Artykuł 5
1. Każda z Umawiających się Stron może w chwili podpisywania niniejszej
konwencji lub złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia
zastrzec, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady
Europy, możliwość uzależnienia wykonywania wniosków rekwizycyjnych dotyczących
przeszukania lub zajęcia przedmiotów od spełnienia jednego, lub więcej, z
następujących warunków:
(a) przestępstwo stanowiące podstawę wniosku rekwizycyjnego jest karalne zarówno
według prawa Strony wzywającej, jak i Strony wezwanej;
(b) przestępstwo stanowiące podstawę wniosku podlega ekstradycji w państwie
wezwanym;
(c) wykonanie wniosku rekwizycyjnego jest zgodne z prawem Strony wezwanej.
2. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron złoży oświadczenie w trybie ustępu 1
niniejszego artykułu, każda z pozostałych Stron będzie mogła zastosować zasadę
wzajemności.
Artykuł 6
1. Strona wezwana może odroczyć przekazanie przedmiotów, akt lub dokumentów, o
których przekazanie się wnosi, jeżeli są one jej niezbędne dla celów toczącego
się postępowania karnego.
2. Przedmioty oraz oryginały akt lub dokumentów przekazane w wyniku wykonania
wniosku rekwizycyjnego powinny być możliwie najszybciej zwrócone Stronie
wezwanej przez Stronę wzywającą, chyba że Strona wezwana zrzeknie się tego
prawa.
CZĘŚĆ III
Doręczanie pism i orzeczeń sądowych
Stawiennictwo świadków, biegłych i osób ściganych
Artykuł 7
1. Strona wezwana dokonuje doręczeń pism i orzeczeń sądowych przekazywanych jej
w tym celu przez Stronę wzywającą.
Doręczenie może być dokonane przez zwykłe oddanie pisma lub orzeczenia
adresatowi. Jeżeli Strona wzywająca wyraźnie o to wnosi, Strona wezwana dokonuje
doręczenia w formie przewidzianej przez jej prawo dla analogicznych dokumentów
lub w formie szczególnej zgodnej z tym prawem.
2. Potwierdzenia doręczenia dokonuje się przy użyciu dowodu doręczenia
opatrzonego datą i podpisanego przez adresata lub oświadczenia Strony wezwanej,
stwierdzającego fakt, formę i datę doręczenia. Jeden z powyższych dokumentów
jest niezwłocznie przekazywany Stronie wzywającej. Na jej wniosek Strona wezwana
stwierdza, czy doręczenie zostało dokonane zgodnie z jej prawem. Jeżeli
doręczenie nie mogło być dokonane, Strona wezwana zawiadamia niezwłocznie Stronę
wzywającą o przyczynach niedokonania doręczenia.
3. Każda z Umawiających się Stron może w chwili podpisywania niniejszej
konwencji albo złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia
zastrzec, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady
Europy, by wezwanie do stawiennictwa kierowane do osoby ściganej przebywającej
na jej terytorium było przekazane jej organom w pewnym terminie poprzedzającym
datę stawiennictwa. Termin ten powinien być sprecyzowany w powyższym
oświadczeniu i nie może przekraczać 50 dni.
Termin ten należy uwzględniać przy wyznaczeniu daty stawiennictwa i
przekazywaniu wezwania.
Artykuł 8
Świadek lub biegły, który nie stawi się na wezwanie, o którego doręczenie
wnoszono, nie może być poddany, mimo sprecyzowania zagrożenia w wezwaniu, żadnej
karze ani środkowi przymusu, chyba że uda się on następnie dobrowolnie na
terytorium Strony wzywającej i zostanie tam ponownie prawidłowo wezwany do
stawiennictwa.
Artykuł 9
Diety, jak również koszty podróży i pobytu świadka lub biegłego, należne im od
Strony wzywającej są obliczane według stawek obowiązujących w miejscu ich
zamieszkania i powinny być co najmniej równe stawkom przewidzianym według taryf
i regulaminów obowiązujących w państwie, gdzie przesłuchanie ma mieć miejsce.
Artykuł 10
1. Jeżeli Strona wzywająca uzna, że osobiste stawiennictwo świadka lub biegłego
przed ich organami sądowymi jest szczególnie konieczne, powinna to uwzględnić we
wniosku o doręczenie wezwania, a Strona wezwana - wezwać świadka lub biegłego do
stawiennictwa.
Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o odpowiedzi świadka lub biegłego.
2. W wypadku określonym w ustępie 1 niniejszego artykułu wniosek lub wezwanie
powinny określać przybliżoną wysokość diety oraz kosztów podróży i pobytu
podlegających zwrotowi.
3. Na stosowny wniosek Strona wezwana może przyznać świadkowi lub biegłemu
zaliczkę. Podlega ona określeniu w wezwaniu i zwrotowi przez Stronę wzywającą.
Artykuł 11
1. Osobę pozbawioną wolności, o której osobiste stawiennictwo w charakterze
świadka lub w celu przeprowadzenia konfrontacji wnosi Strona wzywająca,
przekazuje się czasowo na terytorium, gdzie przesłuchanie ma mieć miejsce, pod
warunkiem zapewnienia jej powrotu w terminie wskazanym przez Stronę wezwaną i z
zastrzeżeniem postanowień art. 12 w zakresie, w którym mogą one znaleźć
zastosowanie.
Można odmówić przekazania:
(a) jeżeli osoba pozbawiona wolności nie wyraża na nie zgody;
(b) jeżeli jej obecność jest konieczna dla celów postępowania karnego toczącego
się na terytorium Strony wezwanej;
(c) jeżeli przekazanie mogłoby spowodować przedłużenie okresu pozbawienia jej
wolności;
(d) jeżeli inne istotne przyczyny sprzeciwiają się jej przekazaniu na terytorium
Strony wzywającej.
2. W przypadku określonym w ustępie poprzedzającym i z zastrzeżeniem postanowień
art. 2, tranzyt osoby pozbawionej wolności przez terytorium Państwa trzeciego,
będącego stroną niniejszej konwencji, odbywa się na wniosek, do którego dołącza
się wszelkie niezbędne dokumenty, kierowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości
Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej do udzielenia
tranzytu.
Każda Umawiająca się Strona może odmówić wyrażenia zgody na tranzyt własnych
obywateli.
3. Osoba przekazana powinna pozostawać pozbawiona wolności na terytorium Strony
wzywającej oraz, w stosownych wypadkach, na terytorium Strony wezwanej do
udzielenia tranzytu, chyba że Strona wezwana do przekazania zażąda jej
zwolnienia.
Artykuł 12
1. Świadek lub biegły, który w wyniku wezwania stawi się przed organami sądowymi
Strony wzywającej, nie może, niezależnie od posiadanego obywatelstwa, być
ścigany, zatrzymany lub w jakikolwiek inny sposób pozbawiony osobistej wolności
na terytorium tej Strony, w odniesieniu do czynów popełnionych lub orzeczeń
skazujących wydanych przed opuszczeniem przez niego terytorium Strony wezwanej.
2. Osoba wezwana do stawiennictwa przed organami sądowymi Strony wzywającej w
celu poniesienia odpowiedzialności za czyny, o które toczy się postępowanie, nie
może, niezależnie od posiadanego obywatelstwa, być tam ścigana, zatrzymana lub w
jakikolwiek inny sposób pozbawiona osobistej wolności, w odniesieniu do czynów
popełnionych lub orzeczeń skazujących wydanych przed opuszczeniem przez nią
terytorium Strony wezwanej i nie określonych w wezwaniu.
3. Immunitet określony w niniejszym artykule wygasa, jeżeli świadek, biegły lub
oskarżony, mając możliwość opuszczenia terytorium Strony wzywającej w ciągu
kolejnych piętnastu dni od dnia, w którym jego obecność nie była już wymagana
przez organy sądowe, pozostał na tym terytorium lub powrócił na nie po jego
opuszczeniu.
CZĘŚĆ IV
Informacje z rejestru skazanych
Artykuł 13
1. Strona wezwana przekazuje, z zastrzeżeniem takiej samej możliwości dla jej
organów sądowych w podobnej sprawie, wyciągi z rejestru skazanych i wszelkie z
nim związane informacje, o których przekazanie wnoszą organy sądowe każdej
Umawiającej się Strony na potrzeby sprawy karnej.
2. W wypadkach innych niż określone w ustępie 1 niniejszego artykułu tego
rodzaju wnioski wykonuje się na warunkach określonych przez prawo, uregulowania
lub praktykę Strony wezwanej.
CZĘŚĆ V
Postępowanie
Artykuł 14
1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny określać:
(a) organ, który sporządził wniosek,
(b) przedmiot i podstawę wniosku,
(c) w miarę możliwości tożsamość i obywatelstwo osoby, której dotyczy wniosek,
(d) w stosownych wypadkach, nazwisko i miejsce zamieszkania adresata.
2. Wnioski rekwizycyjne określone w art. 3, 4 i 5 powinny ponadto określać
zarzut oraz zawierać zwięzły opis stanu faktycznego sprawy.
Artykuł 15
1. Wnioski rekwizycyjne określone w art. 3, 4 i 5, jak również wnioski określone
w art. 11 powinny być kierowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony
wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w
tej samej drodze.
2. W pilnych wypadkach wnioski rekwizycyjne mogą być kierowane bezpośrednio
przez organy sądowe Strony wzywającej do organów sądowych Strony wezwanej.
Podlegają one zwrotowi wraz z dokumentami dotyczącymi wykonania, w drodze
określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu.
3. Wnioski określone w art. 13 ust. 1 mogą być kierowane bezpośrednio przez
organy sądowe do właściwych organów Strony wezwanej, a odpowiedzi mogą być
bezpośrednio przesyłane przez te organy. Wnioski określone w art. 13 ust. 2
powinny być kierowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do
Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej.
4. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej inne niż określone w ustępach 1 i 3
niniejszego artykułu, a w szczególności wnioski o przeprowadzenie dochodzenia
wstępnego przed ściganiem mogą być bezpośrednio przekazywane między organami
sądowymi.
5. W wypadku gdy niniejsza konwencja dopuszcza bezpośrednie przekazywanie, może
mieć ono miejsce za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji
Kryminalnej (Interpol).
6. Każda Umawiająca się Strona może, w chwili podpisywania niniejszej konwencji
albo złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, w drodze
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, bądź
zawiadomić, że wszelkie lub niektóre wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny
być do niej kierowane w drodze innej niż określona w niniejszym artykule, bądź
żądać, by w przypadku przewidzianym w ustępie 2 niniejszego artykułu odpis
wniosku rekwizycyjnego był jednocześnie kierowany do jej Ministerstwa
Sprawiedliwości.
7. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają postanowień umów lub
porozumień dwustronnych obowiązujących między Umawiającymi się Stronami, na mocy
których dopuszczalne jest bezpośrednie przekazywanie wniosków o udzielenie
pomocy prawnej między odpowiednimi organami Stron.
Artykuł 16
1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu, tłumaczenie
wniosków i dołączonych do nich dokumentów nie jest wymagane.
2. Każda z Umawiających się Stron może w chwili podpisywania konwencji albo
złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, w drodze
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, zastrzec sobie
możliwość wymagania, aby przesłanym do niej wnioskom i dołączonym do nich
dokumentom towarzyszyły tłumaczenia bądź na jej język, bądź na jeden z języków
urzędowych Rady Europy, albo na jeden z tych języków określony przez nią. Inne
Strony będą mogły zastosować zasadę wzajemności.
3. Niniejszy artykuł nie narusza postanowień dotyczących tłumaczenia wniosków i
dołączonych do nich dokumentów, które są zawarte w umowach i porozumieniach
obowiązujących teraz lub w przyszłości między dwiema lub więcej Umawiającymi się
Stronami.
Artykuł 17
Pisma i dokumenty przekazywane w wyniku stosowania niniejszej konwencji są
zwolnione od wszelkich wymogów legalizacji.
Artykuł 18
Jeżeli organ, do którego został przekazany wniosek o udzielenie pomocy prawnej,
jest niewłaściwy do jego wykonania, przekazuje on wniosek z urzędu właściwemu
organowi swojego Państwa i - w przypadku gdy wniosek został przekazany
bezpośrednio - powiadamia o tym Stronę wzywającą w ten sam sposób.
Artykuł 19
Każdą odmowę udzielenia pomocy prawnej należy uzasadnić.
Artykuł 20
Z zastrzeżeniem postanowień art. 10 ust. 3 wykonanie wniosku o udzielenie pomocy
prawnej nie rodzi obowiązku zwrotu żadnych kosztów, z wyjątkiem kosztów
związanych z udziałem biegłych, powstałych na terytorium Strony wezwanej, oraz
kosztów przekazania osób pozbawionych wolności w trybie art. 11.
CZĘŚĆ VI
Wniosek o wszczęcie ścigania
Artykuł 21
1. Wnioski jednej z Umawiających się Stron o wszczęcie ścigania przed sądem
innej Strony są przekazywane między Ministerstwami Sprawiedliwości. Umawiające
się Strony mogą jednakże skorzystać z możliwości określonej w art. 15 ust. 6.
2. Strona wezwana powinna zawiadomić o sposobie rozpatrzenia wniosku i w
stosownych wypadkach przekazać odpis wydanego orzeczenia.
3. Postanowienia art. 16 stosuje się do wniosków określonych w ustępie 1
niniejszego artykułu.
CZĘŚĆ VII
Wymiana informacji o skazaniach
Artykuł 22
Każda z Umawiających się Stron zawiadamia Stronę zainteresowaną o orzeczeniach
skazujących i późniejszych środkach podjętych wobec obywateli tej Strony, które
zostały wpisane w rejestrze skazanych. Ministerstwa Sprawiedliwości przekazują
sobie te informacje co najmniej raz w roku. Jeżeli dana osoba jest traktowana
jako obywatel dwóch lub więcej Umawiających się Stron, zawiadamia się wszystkie
zainteresowane Strony, chyba że osoba ta posiada obywatelstwo Państwa, na
którego terytorium została skazana.
CZĘŚĆ VIII
Postanowienia końcowe
Artykuł 23
1. Każda Umawiająca się Strona może w chwili podpisywania niniejszej konwencji
albo złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia złożyć
zastrzeżenie do jednego lub więcej postanowień konwencji.
2. Każda z Umawiających się Stron, która złożyła zastrzeżenie, może je wycofać z
chwilą, gdy pozwolą na to okoliczności. Wycofanie zastrzeżeń odbywa się w drodze
notyfikacji kierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
3. Umawiająca się Strona, która złożyła zastrzeżenie do danego postanowienia
konwencji, może domagać się stosowania tego postanowienia przez inną Stronę
tylko w zakresie, w jakim sama je przyjęła.
Artykuł 24
Każda z Umawiających się Stron może, w chwili podpisywania niniejszej konwencji
albo złożenia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, w drodze
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać organy
określane jako organy sądowe dla celów tej konwencji.
Artykuł 25
1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do terytorium metropolii Umawiających się
Stron.
2. Jeżeli chodzi o Francję, konwencja ma zastosowanie również do Algierii i
departamentów zamorskich, a w odniesieniu do Włoch - do terytorium Somalii
pozostającego pod administracją włoską.
3. Republika Federalna Niemiec może rozciągnąć stosowanie niniejszej konwencji
na Land Berlin w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady
Europy.
4. Jeżeli chodzi o Królestwo Holandii, niniejsza konwencja ma zastosowanie do
jego terytorium europejskiego. Królestwo to może rozciągnąć stosowanie konwencji
na Antyle Holenderskie, Surinam i Holenderską Nową Gwineę w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
5. W drodze bezpośredniego porozumienia między dwiema lub więcej Umawiającymi
się Stronami stosowanie niniejszej konwencji może być rozciągnięte na warunkach
określonych w tym porozumieniu na jakiekolwiek terytorium jednej z tych Stron,
inne niż określone w ustępach 1, 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, które ta Strona
reprezentuje w stosunkach międzynarodowych.
Artykuł 26
1. Z zastrzeżeniem postanowień art. 15 ust. 7 i art. 16 ust. 3, niniejsza
konwencja uchyla w odniesieniu do terytoriów, do których ma zastosowanie,
postanowienia traktatów, konwencji lub umów dwustronnych, które w stosunkach
między dwiema Umawiającymi się Stronami regulują pomoc prawną w sprawach
karnych.
2. Niniejsza konwencja nie narusza jednakże zobowiązań zawartych w
postanowieniach jakiejkolwiek innej konwencji międzynarodowej o charakterze dwu-
lub wielostronnym, której niektóre postanowienia regulują lub mogą regulować
zagadnienia szczegółowe z zakresu pomocy prawnej.
3. Umawiające się Strony mogą zawierać między sobą umowy dwu- lub wielostronne o
pomocy prawnej w sprawach karnych jedynie w celu uzupełnienia postanowień
niniejszej konwencji lub ułatwienia stosowania zasad w niej zawartych.
4. Jeżeli w stosunkach między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami pomoc
prawna w sprawach karnych jest udzielana na podstawie jednolitego ustawodawstwa
lub szczególnego trybu przewidującego wzajemność w udzielaniu pomocy prawnej na
ich terytoriach, Strony te mogą uregulować swoje wzajemne stosunki w tej
dziedzinie jedynie w oparciu o te systemy, niezależnie od postanowień niniejszej
konwencji. Umawiające się Strony, które wykluczyły lub zamierzają wykluczyć
stosowanie niniejszej konwencji ze swoich wzajemnych stosunków w trybie
określonym w niniejszym ustępie, powinny o tym zawiadomić w drodze notyfikacji
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 27
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw członkowskich Rady
Europy. Podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi
Generalnemu Rady.
2. Konwencja wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia złożenia trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego.
3. Konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego sygnatariusza, który ją
ratyfikuje, po upływie 90 dni od dnia złożenia przez niego dokumentu
ratyfikacyjnego.
Artykuł 28
1. Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić jakiekolwiek Państwo nie będące
członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Uchwała w
sprawie zaproszenia powinna uzyskać jednomyślną akceptację Członków Rady, którzy
ratyfikowali konwencję.
2. Przystąpienie następuje przez złożenie u Sekretarza Generalnego Rady
dokumentu przystąpienia, który wywiera skutek po upływie 90 dni od dnia jego
złożenia.
Artykuł 29
Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wypowiedzenie
wywiera skutek po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania takiej notyfikacji
przez Sekretarza Generalnego Rady.
Artykuł 30
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Członków Rady oraz rządy Państw,
które przystąpiły do niniejszej konwencji, o:
(a) podpisaniu konwencji i złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia;
(b) dacie wejścia w życie konwencji;
(c) wszelkich notyfikacjach otrzymanych w trybie wykonania postanowień art. 5
ust. 1, art. 7 ust. 3, art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 2, art. 24, art. 25 ust. 3 i
4, art. 26 ust. 4;
(d) wszelkich zastrzeżeniach złożonych w trybie postanowień art. 23 ust. 1;
(e) wycofaniach zastrzeżeń dokonanych w trybie postanowień art. 23 ust. 2;
(f) wszelkich notyfikacjach o wypowiedzeniu otrzymanych w trybie postanowień
art. 29 i datach wywarcia przez nie skutków.
Na dowód czego niżej podpisani, właściwie do tego celu upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy wszystkim Rządom, które podpisały konwencję
i do niej przystąpiły.
Przekład
PROTOKÓŁ DODATKOWY
do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu,
w celu ułatwienia stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych, otwartej do podpisu w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (zwanej dalej
"Konwencją"), w stosunku do przestępstw skarbowych;
uznając ponadto za celowe uzupełnienie Konwencji o pewne postanowienia;
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
Artykuł 1
Umawiające się Strony nie będą korzystać z prawa, o którym mowa w art. 2 lit.
(a) Konwencji, w celu odmowy udzielenia pomocy wyłącznie na tej podstawie, że
wniosek dotyczy przestępstwa, które Strona wezwana uznaje za przestępstwo
skarbowe.
Artykuł 2
1. W przypadku gdy Umawiająca się Strona uzależniła wykonanie wniosków
rekwizycyjnych dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów od warunku, że
przestępstwo stanowiące podstawę wniosku jest karalne według prawa Strony
wzywającej i Strony wezwanej, warunek ten uważa się za spełniony co do
przestępstw skarbowych, jeżeli przestępstwo jest karalne według prawa Strony
wzywającej i odpowiada przestępstwu o tym samym charakterze w prawie Strony
wezwanej.
2. Nie można odmówić wykonania wniosku na tej podstawie, że prawo Strony
wezwanej nie przewiduje takiego samego rodzaju opłaty lub podatku, albo nie
reguluje w ten sam sposób opłat, podatków, ceł i obrotu dewizowego jak prawo
Strony wzywającej.
CZĘŚĆ II
Artykuł 3
Postanowienia Konwencji stosuje się także do:
a. doręczeń dokumentów dotyczących wykonania kary, wykonania kar majątkowych lub
pokrycia kosztów postępowania;
b. środków związanych z zawieszeniem wyrokowania lub wykonania kary, warunkowym
zwolnieniem, odroczeniem wykonania kary lub przerwą w jej wykonywaniu.
CZĘŚĆ III
Artykuł 4
Art. 22 Konwencji uzupełnia się w sposób następujący, przy czym dotychczasowy
tekst art. 22 oznacza się jako ustęp 1, a poniższe postanowienia jako ustęp 2:
"2. Ponadto, każda Umawiająca się Strona, która dostarczyła wyżej wymienione
informacje, przedstawia zainteresowanej Stronie, na jej wniosek w konkretnej
sprawie, odpis orzeczenia skazującego i informację o zastosowanych środkach, a
także inne informacje dotyczące sprawy, które umożliwią rozważenie konieczności
zastosowania środków na szczeblu krajowym. Porozumiewanie się następuje między
Ministerstwami Sprawiedliwości."
CZĘŚĆ IV
Artykuł 5
1. Niniejszy protokół jest otwarty do podpisu przez Państwa członkowskie Rady
Europy, które podpisały Konwencję. Podlega ratyfikacji, przyjęciu lub
zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Protokół wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia złożenia trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
3. W stosunku do państwa-sygnatariusza, które później ratyfikuje, przyjmie lub
zatwierdzi Protokół, wchodzi on w życie po upływie 90 dni od dnia złożenia przez
nie jego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
4. Państwo członkowskie Rady Europy nie może ratyfikować, przyjąć lub
zatwierdzić niniejszego protokołu bez równoczesnej lub uprzedniej ratyfikacji
Konwencji.
Artykuł 6
1. Każde Państwo, które przystąpiło do Konwencji, może przystąpić do niniejszego
protokołu po jego wejściu w życie.
2. Takie przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy dokumentu przystąpienia, który wywołuje skutek po upływie 90 dni od daty
jego złożenia.
Artykuł 7
1. Każde Państwo w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może określić terytorium lub
terytoria, do których odnosi się niniejszy protokół.
2. Każde Państwo w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia albo w każdym czasie późniejszym
może, przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy oświadczenia,
rozszerzyć stosowanie niniejszego protokołu na inne wskazane w oświadczeniu
terytorium lub terytoria, za których stosunki międzynarodowe odpowiada lub w ich
imieniu ma prawo do podejmowania zobowiązań.
3. Każde oświadczenie, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, może zostać
cofnięte w stosunku do jakiegokolwiek terytorium wskazanego w tym oświadczeniu,
w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Takie
cofnięcie wywołuje skutek po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 8
1. Zastrzeżenia do postanowień Konwencji, złożone przez Umawiającą się Stronę,
mają zastosowanie także do niniejszego protokołu, chyba że Strona ta w chwili
podpisywania lub składania swego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia złoży oświadczenie przeciwnej treści. Dotyczy to
także oświadczeń składanych w trybie art. 24 Konwencji.
2. Każde Państwo w chwili podpisywania lub składania swego dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może oświadczyć, że:
a. nie jest związane przepisami części I albo że jest związane tymi przepisami
wyłącznie w odniesieniu do niektórych przestępstw lub niektórych kategorii
przestępstw, o których mowa w art. 1, albo że nie będzie wykonywać wniosków
rekwizycyjnych dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów w odniesieniu do
przestępstw skarbowych;
b. nie jest związane przepisami części II;
c. nie jest związane przepisami części III.
3. Każda Umawiająca się Strona może wycofać oświadczenie, złożone zgodnie z
ustępem poprzedzającym, przez przesłanie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
oświadczenia, które wywoła skutek w dniu jego otrzymania.
4. Umawiająca się Strona, która stosuje do niniejszego protokołu zastrzeżenie
złożone do postanowienia Konwencji albo która złożyła zastrzeżenie do
postanowienia niniejszego protokołu, nie może żądać stosowania tego
postanowienia przez inną Umawiającą się Stronę; jeżeli jednak zastrzeżenie było
częściowe lub warunkowe, może ona żądać stosowania tego postanowienia w
zakresie, w jakim sama je przyjęła.
5. Składanie innych zastrzeżeń do postanowień niniejszego protokołu jest
niedopuszczalne.
Artykuł 9
Postanowienia niniejszego protokołu nie naruszają dalej idących regulacji
zawartych w umowach dwu- lub wielostronnych, zawartych przez Umawiające się
Strony w wykonaniu art. 26 ust. 3 Konwencji.
Artykuł 10
Europejski Komitet Problematyki Przestępczości Rady Europy powinien być
informowany o stosowaniu niniejszego protokołu oraz powinien ułatwiać, w miarę
potrzeby, polubowne rozwiązywanie problemów związanych z jego stosowaniem.
Artykuł 11
1. Każda z Umawiających się Stron, w zakresie, w jakim jej to dotyczy, może
wypowiedzieć niniejszy protokół przez notyfikację skierowaną do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
2. Takie wypowiedzenie wywołuje skutek po upływie sześciu miesięcy od dnia
otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
3. Wypowiedzenie Konwencji powoduje automatycznie wypowiedzenie niniejszego
protokołu.
Artykuł 12
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa Członkowskie Rady Europy oraz
Państwa, które przystąpiły do Konwencji o:
a. podpisaniu niniejszego protokołu;
b. złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
c. dacie wejścia w życie niniejszego protokołu, zgodnie z art. 5 i 6;
d. oświadczeniach otrzymanych w wykonaniu art. 7 ust. 2 i 3;
e. oświadczeniach otrzymanych w wykonaniu art. 8 ust. 1;
f. zastrzeżeniach złożonych w wykonaniu art. 8 ust. 2;
g. wycofaniu zastrzeżeń i wykonaniu art. 8 ust. 3;
h. notyfikacjach otrzymanych w trybie art. 11 oraz o dacie, w której
wypowiedzenie nabiera mocy.
Na dowód powyższego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni,
podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
prześle uwierzytelnione odpisy wszystkim państwom, które podpisały protokół i do
niego przystąpiły.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją i protokołem, w imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- konwencja powyższa i protokół zostały uznane za słuszne,
- zostały przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą one niezmiennie zachowywane, z uwzględnieniem zastrzeżenia do artykułu 5
ustęp 1 litery (a), (b) i (c) konwencji oraz oświadczeń dotyczących artykułu 7
ustęp 3 konwencji, artykułu 13 konwencji, artykułu 15 ustępy 2 i 6 konwencji,
artykułu 16 ustęp 2 konwencji i artykułu 24 konwencji.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 9 stycznia 1996 r.
Załącznik
EUROPEAN CONVENTION
on Mutual Assistance in Criminal Matters
PREAMBLE
The Governments signatory hereto, being Members of the Council of Europe,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve greater unity
among its Members;
Believing that the adoption of common rules in the field of mutual assistance in
criminal matters will contribute to the attainment of this aim;
Considering that such mutual assistance is related to the question of
extradition, which has already formed the subject of a Convention signed on 13th
December 1957,
Have agreed as follows:
CHAPTER I
General provisions
Article 1
1. The Contracting Parties undertake to afford each other, in accordance with
the provisions of this Convention, the widest measure of mutual assistance in
proceedings in respect of offences the punishment of which, at the time of the
request for assistance, falls within the jurisdiction of the judicial
authorities of the requesting Party.
2. This Convention does not apply to arrests, the enforcement of verdicts or
offences under military law which are not offences under ordinary criminal law.
Article 2
Assistance may be refused:
(a)
if the request concerns an offence which the requested Party considers a
political offence, an offence connected which a political offence, or a fiscal
offence;
(b)
if the requested Party considers that execution of the request is likely to
prejudice the sovereignty, security, ordre public or other essential interests
of its country.
CHAPTER II
Letters rogatory
Article 3
1. The requested Party shall execute in the manner provided for by its law any
letters rogatory relating to a criminal matter and addressed to it by the
judicial authorities of the requesting Party for the purpose of procuring
evidence or transmitting articles to be produced in evidence, records or
documents.
2. If the requesting Party desires witnesses or experts to give evidence on
oath, it shall expressly so request, and the requested Party shall comply with
the request if the law of its country does not prohibit it.
3. The requested Party may transmit certified copies or certified photostat
copies of records or documents requested unless the requesting Party expressly
requests the transmission of originals, in which case the requested Party shall
make every effort to comply with the request.
Article 4
On the express request of the requesting Party the requested Party shall state
the date and place of execution of the letters rogatory. Officials and
interested persons may be present if the requested Party consents.
Article 5
1. Any Contracting Party may, by a declaration addressed to the
Secretary-General of the Council of Europe, when signing this Convention or
depositing its instrument of ratification or accession, reserve the right to
make the execution of letters rogatory for search or seizure of property
dependent on one or more of the following conditions:
(a)
that the offence motivating the letters rogatory is punishable under both the
law of the requesting Party and the law of the requested Party;
(b)
that the offence motivating the letters rogatory is an extraditable offence in
the requested country;
(c)
that execution of the letters rogatory is consistent with the law of the
requested Party.
2. Where a Contracting Party makes a declaration in accordance with paragraph 1
of this Article, any other Party may apply reciprocity.
Article 6
1. The requested Party may delay the handing over of any property, records or
documents requested, if it requires the said property, records or documents in
connection with pending criminal proceedings.
2. Any property, as well as original records or documents, handed over in
execution of letters rogatory shall be returned by the requesting Party to the
requested Party as soon as possible unless the latter Party waives the return
thereof.
CHAPTER III
Service of writs and records of judicial verdicts - appearance of witnesses,
experts and prosecuted persons
Article 7
1. The requested Party shall effect service of writs and records of judicial
verdicts which are transmitted to it for this purpose by the requesting Party.
Service may be effected by simple transmission of the writ or record to the
person to be served. If the requesting Party expressly so requests service shall
be effected by the requested Party in the manner provided for the service of
analogous documents under its own law or in a special manner consistent with
such law.
2. Proof of service shall be given by means of a receipt dated and signed by the
person served or by means of a declaration made by the requested Party that
service has been effected and stating the form and date of such service. One or
other of these documents shall be sent immediately to the requesting Party. The
requested Party shall, if the requesting Party so requests, state whether
service has been effected in accordance with the law of the requested Party. If
service cannot be effected, the reasons shall be communicated immediately by the
requested Party to the requesting Party.
3. Any Contracting Party may, by a declaration addressed to the
Secretary-General of the Council of Europe, when signing this Convention or
depositing its instrument of ratification or accession, request that service of
a summons on an accused person who is in its territory be transmitted to its
authorities by a certain time before the date set for appearance. This time
shall be specified in the aforesaid declaration and shall not exceed 50 days.
This time shall be taken into account when the date of appearance is being fixed
and when the summons is being transmitted.
Article 8
A witness or expert who has failed to answer a summons to appear, service of
which has been requested, shall not, aven if the summons contains a notice of
penalty, be subjected to any punishment or measure of restraint, unless
subsequently he voluntarily enters the territory of the requesting Party and is
there again duly summoned.
Article 9
The allowances, including subsistence, to be paid and the travelling expenses to
be refunded to a witness or expert by the requesting Party shall be calculated
as from his place of residence and shall be at rates at least equal to those
provided for in the scales and rules in force in the country where the hearing
is intended to take place.
Article 10
1. If the requesting Party considers the personal appearance of a witness or
expert before its judicial authorities especially necessary, it shall so mention
in its request for service of the summons and the requested Party shall invite
the witness or expert to appear.
The requested Party shall inform the requesting Party of the reply of the
witness or expert.
2. In the case provided for under paragraph 1 of this Article the request or the
summons shall indicate the approximate allowances payable and the travelling and
subsistence expenses refundable.
3. If a specific request is made, the requested Party may grant the witness or
expert an advance. The amount ot the advance shall be endorsed on the summons
and shall be refunded by the requesting Party.
Article 11
1. A person in custody whose personal appearance as a witness or for purposes of
confrontation is applied for by the requesting Party, shall be temporarily
transferred to the territory where the hearing is intended to take place,
provided that he shall be sent back within the period stipulated by the
requested Party and subject to the provisions of Article 12 in so far as these
are applicable.
Transfer may be refused:
(a)
if the person in custody does not consent,
(b)
if his presence is necessary at criminal proceedings pending in the territory of
the requested Party,
(c)
if transfer is liable to prolong his detention, or
(d)
if there are other overriding grounds for not transferring him to the territory
of the requesting Party.
2. Subject to the provisions of Article 2, in a case coming within the
immediately preceding paragraph, transit of the person in custody through the
territory of a third State, Party to this Convention, shall be granted on
application, accompanied by all necessary documents, addressed by the Ministry
of Justice of the requesting Party to the Ministry of Justice of the Party
through whose territory transit is requested.
A Contracting Party may refuse to grant transit to its own nationals.
3. The transferred person shall remain in custody in the territory of the
requesting Party and, where applicable, in the territory of the Party through
which transit is requested, unless the Party from whom transfer is requested
applies for his release.
Article 12
1. A witness or expert, whatever his nationality, appearing on a summons before
the judicial authorities of the requesting Party shall not be prosecuted or
detained or subjected to any other restriction of his personal liberty in the
territory of that Party in respect of acts or convictions anterior to his
departure from the territory of the requested Party.
2. A person, whatever his nationality, summoned before the judicial authorities
of the requesting Party to answer for acts forming the subject of proceedings
against him, shall not be prosecuted or detained or subjected to any other
restriction of his personal liberty for acts or convictions anterior to his
departure from the territory of the requested Party and not specified in the
summons.
3. The immunity provided for in this article shall cease when the witness or
expert or prosecuted person, having had for a period of fifteen consecutive days
from the date when his presence is no longer required by the judicial
authorities an opportunity of leaving, has nevertheless remained in the
territory, or having left it, has returned.
CHAPTER IV
Judicial records
Article 13
1. A requested Party shall communicate extracts from and information relating to
judicial records, requested from it by the judicial authorities of a Contracting
Party and needed in a criminal matter, to the same extend that these may be made
available to its own judicial authorities in like case.
2. In any case other than that provided for in paragraph 1 of this Article the
request shall be complied with in accordance with the conditions provided for by
the law, regulations or practice of the requested Party.
CHAPTER V
Procedure
Article 14
1. Requests for mutual assistance shall indicate as follows:
(a)
the authority making the request,
(b)
the object of and the reason for the request,
(c)
where possible, the identity and the nationality of the person concerned, and
(d)
where necessary, the name and address of the person to be served.
2. Letters rogatory referred to in Articles 3, 4 and 5 shall, in addition, state
the offence and contain a summary of the facts.
Article 15
1. Letters rogatory referred to in Articles 3, 4 and 5 as well as the
applications referred to in Article 11 shall be addressed by the Ministry of
Justice of the requesting Party to the Ministry of Justice of the requested
Party and shall be returned through the same channels.
2. In case of urgency, letters rogatory may be addressed directly by the
judicial authorities of the requesting Party to the judicial authorities of the
requested Party. They shall be returned together with the relevant documents
through the channels stipulated in paragraph 1 of this article.
3. Requests provided for in paragraph 1 of Article 13 may be addressed directly
by the judicial authorities concerned to the appropriate authorities of the
requested Party, and the replies may be returned directly by those authorities.
Requests provided for in paragraph 2 of Article 13 shall be addressed by the
Ministry of Justice of the requesting Party to the Ministry of Justice of the
requested Party.
4. Requests for mutual assistance, other than those provided for in paragraphs 1
and 3 of this article and, in particular, requests for investigation preliminary
to prosecution, may be communicated directly between the judicial authorities.
5. In cases where direct transmission is permitted under this Convention, it may
take place through the International Criminal Police Organisation (Interpol).
6. A Contracting Party may, when signing this Convention or depositing its
instrument of ratification or accession, by a declaration addressed to the
Secretary-General of the Council of Europe, give notice that some or all
requests for assistance shall be sent to it through channels other than those
provided for in this article, or require that, in a case provided for in
paragraph 2 of this article, a copy of the letters rogatory shall be transmitted
at the same time to its Ministry of Justice.
7. The provisions of this article are without prejudice to those of bilateral
agreements or arrangements in force between Contracting Parties which provide
for the direct transmission of requests for assistance between their respective
authorities.
Article 16
1. Subject to paragraph 2 of this article, translations of requests and annexed
documents shall not be required.
2. Each Contracting Party may, when signing or depositing its instruments of
ratification or accession, by means of a declaration addressed to the
Secretary-General of the Council of Europe, reserve the right to stipulate that
requests and annexed documents shall be addressed to it accompanied by a
translation into its own language or into either of the official languages of
the Council of Europe or into one of the latter languages, specified by it. The
other Contracting Parties may apply reciprocity.
3. This article is without prejudice to the provisions concerning the
translation of requests or annexed documents contained in the agreements or
arrangements in force or to made, between two or more Contracting Parties.
Article 17
Evidence or documents transmitted pursuant to this Convention shall not require
any form of authentication.
Article 18
Where the authority which receives a request for mutual assistance has no
jurisdiction to comply therewith, it shall, ex officio, transmit the request to
the competent authority of its country and shall so inform the requesting Party
through the direct channels, if the request has been addressed through such
channels.
Article 19
Reasons shall be given for any refusal of mutual assistance.
Article 20
Subject to the provisions of Article 10, paragraph 3, execution of requests for
mutual assistance shall not entail refunding of expenses except those incurred
by the attendance of experts in the territory of the requested Party or the
transfer of a person in custody carried out under Article 11.
CHAPTER VI
Laying of information in connection with proceedings
Article 21
1. Information laid by one Contracting Party with a view to proceedings in the
courts of another Party shall be transmitted between the Ministries of Justice
concerned unless a Contracting Party avails itself of the option provided for in
paragraph 6 of Article 15.
2. The requested Party shall notify the requesting Party of any action taken on
such information and shall forward a copy of the record of any verdict
pronounced.
3. The provisions of Article 16 shall apply to information laid under paragraph
1 of this article.
CHAPTER VII
Exchange of information from judicial records
Article 22
Each Contracting Party shall inform any other Party of all criminal convictions
and subsequent measures in respect of nationals of the latter Party, entered in
the judicial records, Ministries of Justice shall communicate such information
to one another at least once a year. Where the person concerned is considered a
national of two or more other Contracting Parties, the information shall be
given to each of these Parties, unless the person is a national of the Party in
the territory of which he was convicted.
CHAPTER VIII
Final provisions
Article 23
1. Any Contracting Party may, when signing this Convention or when depositing
its document of ratification or accession, make a reservation in respect of any
provision or provisions of the Convention.
2. Any Contracting Party which has made a reservation shall withdraw it as soon
as circumstances permit. Such withdrawal shall be made by notification to the
Secretary-General of the Council of Europe.
3. A Contracting Party which has made a reservation in respect of a provision of
the Convention may not claim application of the said provision by another Party
save in so far as it has itself accepted the provision.
Article 24
A Contracting Party, may, when signing the Convention or depositing its
instrument of ratification or accession, by a declaration addressed to the
Secretary-General of the Council of Europe, define what authorities it will, for
the purposes of the Convention, deem judicial authorities.
Article 25
1. This Convention shall apply to the metropolitan territories of the
Contracting Parties.
2. In respect of France, it shall also apply to Algeria and to the overseas
Departments, and, in respect of Italy, it shall also apply to the territory of
Somaliland under Italian administration.
3. The Federal Republic of Germany may extend the application of this Convention
to the Land of Berlin by notice addressed to the Secretary-General of the
Council of Europe.
4. In respect of the Kingdom of the Netherlands the Convention shall apply to
its European territory. The Netherlands may extend the application of this
Convention to the Netherlands Antilles, Surinam and Netherlands New Guinea by
notice addressed to the Secretary-General of the Council of Europe.
5. By direct arrangement between two or more Contracting Parties and subject to
the conditions laid down in the arrangement, the application of this Convention
may be extended to any territory, other than the territories mentioned in
paragraphs 1, 2, 3 and 4 of this article, of one of these Parties, for the
international relations of which any such Party is responsible.
Article 26
1. Subject to the provisions of Article 15, paragraph 7, and Article 16,
paragraph 3, this Convention shall, in respect of those countries to which it
applies, supersede the provisions of any treaties, conventions or bilateral
agreements governing mutual assistance in criminal matters between any two
Contracting Parties.
2. This Convention shall not affect obligations incurred under the terms of any
other bilateral or multilateral international convention which contains or may
contain clauses governing specific aspects of mutual assistance in a given
field.
3. The Contracting Party may conclude between themselves bilateral or
multilateral agreements on mutual assistance in criminal matters only in order
to supplement the provisions of this Convention or to facilitate the application
of the principles contained therein.
4. Where, as between two or more Contracting Parties, mutual assistance in
criminal matters is practised on the basis of uniform legislation or of a
special system providing for the reciprocal application in their respective
territories of measures of mutual assistance, these Parties shall,
notwithstanding the provisions of this Convention, be free to regulate their
mutual relations in this field exclusively in accordance with such legislation
or system, Contracting Parties which, in accordance with this paragraph, exclude
as between themselves the application of this Convention shall notify the
Secretary-General of the Council of Europe accordingly.
Article 27
1. This Convention shall be open to signature by the Members of the Council of
Europe. It shall be ratified. The instruments of ratification shall be deposited
with the Secretary-General of the Council.
2. The Convention shall come into force 90 days after the date of deposit of the
third instrument of ratification.
3. As regards any signatory ratifying subsequently the Convention shall come
into force 90 days after the date of the deposit of its instrument of
ratification.
Article 28
1. The Committee of Ministers of the Council of Europe may invite any State not
a Member of the Council to accede to this Convention, provided that the
resolution containing such invitation obtains the unanimous agreement of the
Members of the Council who have ratified the Convention.
2. Accession shall be by deposit with the Secretary-General of the Council of an
instrument of accession which shall take effect 90 days after the date of its
deposit.
Article 29
Any Contracting Party may denounce this Convention in so far as it is concerned
by giving notice to the Secretary-General of the Council of Europe. Denenciation
shall take effect six months after the date when the Secretary-General of the
Council received such notification.
Article 30
The Secretary-General of the Council of Europe shall notify the Members of the
Council and the Government of any State which has acceded to this Convention of:
(a)
the names of the Signatories and the deposit of any instrument of ratification
or accession;
(b)
the date entry into force of this Convention;
(c)
any notification received in accordance with the provisions of Article 5 -
paragraph 1, Article 7 - paragraph 3, Article 15 - paragraph 6, Article 16 -
paragraph 2, Article 24, Article 25 - paragraphs 3 and 4, or Article 26 -
paragraph 4;
(d)
any reservation made in accordance with Article 23, paragraph 1;
(e)
the withdrawal of any reservation in accordance with Article 23, paragraph 2;
(f)
any notification of denunciation received in accordance with the provisions of
Article 29 and the date on which such denunciation will take effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 20th day of April 1959, in English and French, both
texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited
in the archives of the Council of Europe. The Secretary-General of the Council
of Europe shall transmit certified copies to the signatory and acceding
Governments.
ADDITIONAL PROTOCOL
to the European Convention on Mutual Assistance in Criminal Matters
The member States of the Council of Europe, signatory to this Protocol,
Desirous of facilitating the application of the European Convention on Mutual
Assistance in Criminal Matters opened for signature in Strasbourg on 20 April
1959 (hereinafter referred to as "the Convention") in the field of fiscal
offences;
Considering it also desirable to supplement the Convention in certain other
respects,
Have agreed as follows:
CHAPTER I
Article 1
The Contracting Parties shall not exercise the right provided for in Article 2
(a) of the Convention to refuse assistance solely on the ground that the request
concerns an offence which the requested Party considers a fiscal offence.
Article 2
1. In the case where a Contracting Party has made the execution of letters
rogatory for search or seizure of property dependent on the condition that the
offence motivating the letters rogatory is punishable under both the law of the
requesting Party and the law of the requested Party, this condition shall be
fulfilled, as regards fiscal offences, if the offence is punishable under the
law of the requesting Party and corresponds to an offence of the same nature
under the law of the requested Party.
2. The request may not be refused on the ground that the law on the requested
Party does not impose the same kind of tax or duty or does not contain a tax,
duty, customs and exchange regulation of the same kind as the law of the
requesting Party.
CHAPTER II
Article 3
The Convention shall also apply to:
a. the service of documents concerning the enforcement of a sentence, the
recovery of a fine or the payment of costs of proceedings;
b. measures relating to the suspension of pronouncement of a sentence or of its
enforcement, to conditional release, to deferment of the commencement of the
enforcement of a sentence or to the interruption of such enforcement.
CHAPTER III
Article 4
Article 22 of the Convention shall be supplemented by the following text, the
original Article 22 of the Convention becoming paragraph 1 and the
below-mentioned provisions becoming paragraph 2:
"2. Furthermore, any Contracting Party which has supplied the above-mentioned
information shall communicate to the Party concerned, on the letter's request in
individual cases, a copy of the convictions and measures in question as well as
any other information relevant thereto in order to enable it to consider whether
they necessitate any measures at national level. This communication shall take
place between the Ministries of Justice concerned."
CHAPTER IV
Article 5
1. This Protocol shall be open to signature by the member States of the Council
of Europe which have signed the Convention. It shall be subject to ratification,
acceptance or approval. Instruments of ratification, acceptance or approval
shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.
2. The Protocol shall enter into force 90 days after the date of the deposit of
the third instrument of ratification, acceptance or approval.
3. In respect of a signatory State ratifying, accepting or approving
subsequently, the Protocol shall enter into force 90 days after the date of the
deposit of its instrument of ratification, acceptance or approval.
4. A member State of the Council of Europe may not ratify, accept or approve
this Protocol without having, simultaneously or previously, ratified the
Convention.
Article 6
1. Any State which has acceded to the Convention may accede to this Protocol
after the Protocol has entered into force.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect 90 days
after the date of its deposit.
Article 7
1. Any State may, at the time of signature or when depositing instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this Protocol shall apply.
2. Any State may, when depositing its instrument of ratification, acceptance,
approval or accession or at any later date, by declaration, addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Protocol to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe. Such
withdrawal shall take effect six months after the date of receipt by the
Secretary General of the Council of Europe of the notification.
Article 8
1. Reservations made by a Contracting Party to a provision of the Convention
shall be applicable also to this Protocol, unless that Party otherwise declares
at the time of signature or when depositing its instrument of ratification,
acceptance, approval or accession. The same shall apply to the declarations made
by virtue of Article 24 of the Convention.
2. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, declare that it reserves the
right:
a. not to accept Chapter I, or to accept it only in respect of certain offences
or certain categories of the offences referred to in Article 1, or not to comply
with letters rogatory for search or seizure of property in respect of fiscal
offences;
b. not to accept Chapter II;
c. Not to accept Chapter III.
3. Any Contracting Party may withdraw a declaration it has made in accordance
with the foregoing paragraph by means of a declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe which shall become effective as from
the date of its receipt.
4. A Contracting Party which has applied to this Protocol a reservation made in
respect of a provision of the Convention or which has made a reservation in
respect of a provision of this Protocol may not claim the application of that
provision by another Contracting Party; it may, however, if its reservation is
partial or conditional claim the application of that provision in so far as it
has itself accepted it.
5. No other reservation may be made to the provisions of this Protocol.
Article 9
The provisions of this Protocol are without prejudice to more extensive
regulations in bilateral or multilateral agreements concluded between
Contracting Parties in application of Article 26, paragraph 3, of the
Convention.
Article 10
The European Committee on Crime Problems of the Council of Europe shall be kept
informed regarding the application of this Protocol and shall do whatever is
needful to facilitate a friendly settlement of any difficulty which may arise
out of its execution.
Article 11
1. Any Contracting Party may, in so far as it is concerned, denounce this
Protocol by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
2. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification.
3. Denunciation of the Convention entails automatically denunciation of this
Protocol.
Article 12
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to the Convention of:
a. any signature of this Protocol;
b. any deposit of an instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
c. any date of entry into force of this Protocol in accordance with Articles 5
and 6;
d. any declaration received in pursuance of the provisions of paragraphs 2 and 3
of Article 7;
e. any declaration received in pursuance of the provisions of paragraph 1 of
Article 8;
f. any reservation made in pursuance of the provisions of paragraph 2 of Article
8;
g. the withdrawal of any reservation carried out in pursuance of the provisions
of paragraph 3 of Article 8;
h. any notification received in pursuance of the provisions of Article 11 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Protocol.
Done at Strasbourg, this 17th day of March 1978, in English and in French, both
texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited
in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council
of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and acceding
States.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 5 lipca 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia
1959 r., oraz Protokołu dodatkowego do tej konwencji, sporządzonego w Strasburgu
dnia 17 marca 1978 r.
(Dz. U. Nr 76, poz. 855)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 27 ustęp 1
Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w
Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., oraz zgodnie z artykułem 5 Protokołu
dodatkowego do tej konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r.,
został złożony dnia 19 marca 1996 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako
depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionych
powyżej Konwencji i Protokołu dodatkowego.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego dokonano, zgodnie z artykułem 5
ustęp 1 Konwencji, zgłoszenia zastrzeżenia do artykułu 5 ustęp 1 litera (a), (b)
i (c) Konwencji w następującym brzmieniu:
"Rzeczpospolita Polska zastrzega możliwość wykonania wniosków rekwizycyjnych
dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów od spełnienia warunków
wymienionych w artykule 5 ustęp 1 litera (a), (b) i (c) Konwencji".
Równocześnie przekazano Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy oświadczenia
dotyczące niżej wymienionych artykułów Konwencji w następującym brzmieniu:
"Do artykułu 7 ustęp 3 Konwencji:
Doręczenia wezwania można odmówić, jeżeli do daty stawiennictwa pozostaje mniej
niż 30 dni.
Do artykułu 13 Konwencji:
Przekazywane będą jedynie informacje podlegające ujawnieniu w Centralnym
Rejestrze Skazanych.
Do artykułu 15 ustęp 2 i 6 Konwencji:
W każdym przypadku bezpośredniego przekazywania wniosków do organów sądowych
kopię wniosku kieruje się do Ministerstwa Sprawiedliwości.
Do artykułu 16 ustęp 2 Konwencji:
Do wniosków i innych przekazywanych dokumentów należy załączyć ich tłumaczenie
na język polski lub jeden z języków urzędowych Rady Europy; tłumaczenia
dokumentów podlegających doręczeniu nie są wymagane, jeżeli doręczenie ma
nastąpić przez zwykłe oddanie, w innym przypadku powinny być one tłumaczone na
język polski, jeżeli adresat jest obywatelem polskim lub ma w Polsce stałe
miejsce zamieszkania.
Do artykułu 24 Konwencji:
Dla celów niniejszej Konwencji za organy sądowe uważa się także organy
prokuratury."
Zgodnie z artykułem 27 ustęp 3 Konwencji i artykułem 5 ustęp 3 Protokołu
dodatkowego weszły one w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 17
czerwca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzona w
Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., weszła w życie, zgodnie z jej artykułem 27
ustęp 2, dnia 12 czerwca 1962 r., zaś Protokół dodatkowy do tej Konwencji,
sporządzony w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r., wszedł w życie, zgodnie z jego
artykułem 5 ustęp 2, dnia 12 kwietnia 1982 r.
2. Następujące państwa stały się stronami Konwencji i Protokołu dodatkowego w
niżej podanych datach:
W odniesieniu do Konwencji:
Austria - dnia 31 grudnia 1968 r.
Belgia - dnia 11 listopada 1975 r.
Bułgaria - dnia 15 września 1994 r.
Czechy - dnia 1 stycznia 1993 r.
Dania - dnia 12 grudnia 1962 r.
Estonia - dnia 27 lipca 1997 r.
Finlandia - dnia 29 kwietnia 1981 r.
Francja - dnia 21 sierpnia 1967 r.
Grecja - dnia 12 czerwca 1962 r.
Hiszpania - dnia 16 listopada 1982 r.
Irlandia - dnia 26 lutego 1997 r.
Islandia - dnia 18 września 1984 r.
Izrael - dnia 26 grudnia 1967 r.
Liechtenstein - dnia 26 stycznia 1970 r.
Litwa - dnia 16 lipca 1997 r.
Luksemburg - dnia 16 lutego 1977 r.
Łotwa - dnia 31 sierpnia 1997 r.
Malta - dnia 1 czerwca 1994 r.
Mołdowa - dnia 5 maja 1998 r.
Niderlandy - dnia 15 maja 1969 r.
Niemcy - dnia 1 stycznia 1977 r.
Norwegia - dnia 12 czerwca 1962 r.
Portugalia - dnia 26 grudnia 1994 r.
Rumunia - dnia 15 czerwca 1999 r.
Słowacja - dnia 1 stycznia 1993 r.
Szwajcaria - dnia 20 marca 1967 r.
Szwecja - dnia 1 maja 1968 r.
Turcja - dnia 22 września 1969 r.
Ukraina - dnia 9 czerwca 1998 r.
Węgry - dnia 11 października 1993 r.
Włochy - dnia 12 czerwca 1962 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii
i Irlandii Północnej - dnia 27 listopada 1991 r.
W odniesieniu do Protokołu dodatkowego:
Austria - dnia 31 lipca 1983 r.
Bułgaria - dnia 15 września 1994 r.
Czechy - dnia 17 lutego 1997 r.
Dania - dnia 5 czerwca 1983 r.
Estonia - dnia 27 lipca 1997 r.
Finlandia - dnia 30 kwietnia 1985 r.
Francja - dnia 2 maja 1991 r.
Grecja - dnia 12 kwietnia 1981 r.
Hiszpania - dnia 11 września 1991 r.
Islandia - dnia 18 września 1984 r.
Irlandia - dnia 26 lutego 1997 r.
Litwa - dnia 16 lipca 1997 r.
Łotwa - dnia 31 sierpnia 1997 r.
Niderlandy - dnia 12 kwietnia 1982 r.
Niemcy - dnia 6 czerwca 1991 r.
Norwegia - dnia 11 marca 1987 r.
Portugalia - dnia 27 kwietnia 1995 r.
Rumunia - dnia 15 czerwca 1999 r.
Słowacja - dnia 22 grudnia 1996 r.
Szwecja - dnia 12 kwietnia 1982 r.
Turcja - dnia 27 czerwca 1990 r.
Ukraina - dnia 9 czerwca 1998 r.
Węgry - dnia 11 października 1993 r.
Włochy - dnia 24 lutego 1986 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii
i Irlandii Północnej - dnia 27 listopada 1991 r.
3. Równocześnie podaje się do wiadomości, że podczas składania dokumentów
ratyfikacji lub przystąpienia zostały złożone przez następujące państwa podane
niżej oświadczenia i zastrzeżenia:
W ODNIESIENIU DO KONWENCJI:
AUSTRIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacji złożonym dnia 2
października 1968 r. (oryginał w języku angielskim).
Zastrzeżenia
Artykuł 1 ustęp 1
Austria udzielać będzie pomocy prawnej jedynie w przypadkach dotyczących
przestępstw podlegających karze także w myśl ustawodawstwa austriackiego i
których ściganie leżałoby, w chwili wystąpienia o takową pomoc, w gestii organów
sądowych.
Artykuł 2 litera (a)
W przypadkach, do których nie będzie się stosowała część I Protokołu dodatkowego
do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, Republika Austrii
stosować będzie artykuł 2 litera (a) Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w
sprawach karnych zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym (Ustawa federalna
z dnia 4 grudnia 1979 r. o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych, BGB1
Nr 529/1979). W myśl sekcji 51 paragraf 1 wyżej wymienionej ustawy, udzielenie
pomocy prawnej zostanie odmówione we wszystkich przypadkach, w których
ekstradycja byłaby niemożliwa zgodnie z sekcjami 14 i 15 ustawy. Postanowienia
te mają następujące brzmienie:
"Sekcja 14. Ekstradycja nie będzie dopuszczalna:
1) w przypadku przestępstw politycznych;
2) w przypadku innych przestępstw mających powody lub cele polityczne, chyba że
po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, a mianowicie sposobu, w jaki
przestępstwo zostało popełnione, środków, jakich użyto lub grożono użyciem,
powagi wynikłych lub grożących konsekwencji, przypadków, gdy przestępczy
charakter czynu bierze górę nad jego charakterem politycznym.
Sekcja 15. Ekstradycja nie będzie dopuszczalna w przypadku przestępstw, które w
myśl ustawodawstwa austriackiego:
1) mają charakter wyłącznie wojskowy lub
2) polegają wyłącznie na łamaniu uregulowań w kwestii opłat, monopoli, ceł lub
wymiany dewizowej albo reguł określających racjonowanie towarów lub handel
zagraniczny."
Artykuł 2 litera (b)
Do pojęcia "inne podstawowe interesy swego państwa" Austria włącza ochronę
obowiązku zachowania tajemnicy, przewidzianą w ustawodawstwie austriackim.
Artykuł 11
W przypadkach, o jakich mowa w artykule 11 ustęp 1 litera (a), (b) i (c),
przekazanie osoby zatrzymanej w charakterze świadka lub w celu konfrontacji nie
będzie zezwolone.
Oświadczenia
Artykuł 5 ustęp 1
Austria uzależniać będzie wykonywanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących
przeszukania lub zajęcia przedmiotów, od warunków wymienionych w literze (c).
Artykuł 7 ustęp 3
Austria nadawać będzie bieg wezwaniu do stawiennictwa kierowanego do osoby
ściganej, przebywającej na terytorium austriackim, jedynie w przypadku, jeśli
wezwanie to przekazane zostanie kompetentnym austriackim organom sądowym co
najmniej na 30 dni przed terminem stawiennictwa.
Artykuł 16 ustęp 2
Z zastrzeżeniem uregulowań przewidzianych w artykule 16 ustęp 3, wnioski i
dołączone do nich dokumenty, jeśli nie zostały sporządzone w języku niemieckim,
francuskim lub angielskim, powinny być uzupełnione ich tłumaczeniem na jeden z
wyżej wymienionych języków. Tłumaczenie wniosków, o których mowa w artykule 21
ustęp 1, nie będzie wymagane.
Artykuł 24
Dla celów niniejszej Konwencji Austria uznawać będzie za austriackie organy
sądowe: Criminal Courts (sądy karne), Department of Public Prosecution (urząd
prokuratorski) i Federal Ministry of Justice (Federalne Ministerstwo
Sprawiedliwości).
BELGIA
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w
dniu 13 sierpnia 1975 r. (oryginał w języku francuskim).
Oświadczenie złożone przez Rząd belgijski przy podpisywaniu Konwencji zostaje
zastąpione następującymi zastrzeżeniami i oświadczeniami:
Zastrzeżenia
(zgodnie z artykułem 23)
Artykuł 2
Rząd Królestwa Belgii zastrzega sobie możliwość nieuwzględnienia wniosku o pomoc
prawną:
a) jeśli istnieją poważne powody, aby sądzić, że odnosi się on do dochodzenia
wszczętego w celu ścigania, karania lub dotknięcia w jakiś sposób podejrzanego
ze względu na jego przekonania polityczne lub religijne, narodowość, rasę lub
grupę ludnościową, do jakiej należy;
b) w zakresie, w jakim wniosek odnosi się do ścigania lub postępowania,
niezgodnych z zasadą non bis in idem;
c) w zakresie, w jakim wniosek odnosi się do dochodzenia w sprawie czynów, z
powodu których podejrzany jest ścigany w Belgii.
Artykuł 11
Rząd Królestwa Belgii nie będzie zezwalał na czasowe przekazywanie, o jakim mowa
w artykule 11, z wyjątkiem przypadku, gdy chodzić będzie o osobę odbywającą karę
na jego terytorium i jeśli względy specjalne nie staną temu na przeszkodzie.
Artykuł 22
Rząd Królestwa Belgii będzie powiadamiał o późniejszych środkach, o jakich mowa
w artykule 22, jedynie w zakresie, w jakim organizacja jego rejestru skazanych
na to pozwoli.
Artykuł 26
Ze względu na specjalne uregulowania istniejące między krajami Beneluksu, Rząd
Królestwa Belgii nie przystępuje do artykułu 26 ustęp 1 i 3 w zakresie jego
stosunków z Niderlandami i Luksemburgiem.
Rząd Królestwa Belgii zastrzega sobie możliwość niestosowania tych postanowień w
zakresie jego stosunków z innymi państwami członkowskimi Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej.
Oświadczenia
Artykuł 5
Rząd Królestwa Belgii oświadcza, że wnioski rekwizycyjne dotyczące przeszukania
lub zajęcia przedmiotów w Belgii nie będą wykonywane, z wyjątkiem przypadków,
gdy odnosić się będą do czynów, które w myśl Europejskiej konwencji o
ekstradycji mogą prowadzić do ekstradycji, oraz pod warunkiem, że belgijski
sędzia zezwoli na ich wykonanie zgodnie z jego prawem krajowym.
Dopóki Europejska konwencja o ekstradycji nie będzie ratyfikowana przez Belgię,
dopóty wnioski rekwizycyjne będą wykonywane jedynie, jeśli odnosić się będą do
czynów mogących prowadzić do ekstradycji w rozumieniu ustawodawstwa
belgijskiego.
Artykuł 24
Rząd Królestwa Belgii oświadcza, że jeśli idzie o Belgię, należy uważać za
organy sądowe dla celów Konwencji: les membres du pouvoir judiciaire chargé de
dire le droit (członków władzy sądowej, upoważnionych do stosowania prawa), les
juges d'instruction (sędziów śledczych) i les membres du Ministé re public
(prokuratorów).
BUŁGARIA
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone przy podpisaniu w dniu 30 września 1993 r. i
potwierdzone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 17 czerwca 1994 r.
(oryginał w języku francuskim).
Zastrzeżenia do artykułu 2
Republika Bułgarii oświadcza, że odmawiać będzie pomocy prawnej w przypadkach,
gdy:
- popełniony czyn nie stanowi przestępstwa w myśl bułgarskiego prawa karnego;
- sprawca przestępstwa nie ponosi odpowiedzialności karnej na skutek amnestii;
- nie można powoływać się na odpowiedzialność karną ze względu na przedawnienie
przewidziane w ustawie;
- po dokonaniu przestępstwa sprawca popadł w stan trwałych zaburzeń umysłowych,
wykluczających odpowiedzialność karną;
- przeciw tej samej osobie za to samo przewinienie toczy się postępowanie karne
albo istnieje wyrok wykonawczy, decyzja prokuratorska lub decyzja wykonawcza
sądu zamykająca postępowanie.
Oświadczenie odnoszące się do artykułu 5 ustęp 1
Republika Bułgarii oświadcza, iż zastrzega sobie prawo wykonywania wniosków
rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów jedynie w
przypadkach wymienionych w artykule 5 ustęp 1 litery (a) i (c).
Oświadczenie odnoszące się do artykułu 7 ustęp 3
Republika Bułgarii oświadcza, że wezwanie do stawiennictwa kierowane do osoby
ściganej, przebywającej na jej terytorium, powinno być przekazane kompetentnym
organom najpóźniej na 50 dni przed ustaloną datą stawienia się danej osoby.
Zastrzeżenie do artykułu 13 ustęp 1
Wymóg uzyskania wyciągów z rejestru skazanych dotyczy jedynie informacji
odnoszących się do spraw karnych bieżących w zakresie, w jakim dane te nie
stanowią tajemnicy państwowej w myśl ustawodawstwa bułgarskiego.
Oświadczenie odnoszące się do artykułu 15 ustęp 6
Republika Bułgarii oświadcza, że wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz
wnioski rekwizycyjne powinny być kierowane do Ministerstwa Sprawiedliwości.
Oświadczenie odnoszące się do artykułu 16 ustęp 2
Republika Bułgarii oświadcza, iż wymagać będzie, by wnioskom o udzielenie pomocy
prawnej oraz dokumentom załączonym towarzyszyło tłumaczenie na jeden z
oficjalnych języków Rady Europy.
Oświadczenie odnoszące się do artykułu 24
Republika Bułgarii oświadcza, iż dla celów Konwencji za organy sądowe uważa: les
tribunaux (sądy), le Parquet (prokuraturę) i Ministé re de la Justice
(Ministerstwo Sprawiedliwości).
REPUBLIKA CZESKA
Zastrzeżenie złożone w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Federacyjnej
Republiki Czech i Słowacji z dnia 13 lutego 1992 r., przekazanej Sekretarzowi
Generalnemu przy podpisaniu w dniu 13 lutego 1992 r., potwierdzone w dokumencie
ratyfikacyjnym złożonym w dniu 15 kwietnia 1992 r. i nocie werbalnej Stałego
Przedstawiciela Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji z dnia 15 kwietnia 1992
r., przekazanej Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego, i potwierdzone w liście Ministra Spraw Zagranicznych Republiki
Czeskiej z dnia 1 stycznia 1993 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym
dnia 2 stycznia 1993 r.
W myśl artykułu 5 ustęp 1 litera (a) oraz artykułu 5 ustęp 1 litera (c)
wykonanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub zajęcia
przedmiotów, uwarunkowane będzie wymogiem, by przestępstwo leżące u podstaw
wniosku rekwizycyjnego podlegało karze zarówno w myśl prawa Strony wzywającej,
jak i w myśl prawa Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji oraz by wykonanie
wniosku rekwizycyjnego było zgodne z prawem Federacyjnej Republiki Czech i
Słowacji.
Oświadczenie złożone w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Republiki
Czeskiej z dnia 15 marca 1994 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym
dnia 16 marca 1994 r. (oryginał w języku angielskim).
W myśl artykułu 15 ustęp 6 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych, wnioski rekwizycyjne dotyczące sprawy karnej powinny być kierowane do
General Attorney Office of the Czech Republic (Urzędu Prokuratora Generalnego
Republiki Czeskiej) - przed skierowaniem sprawy do sądu oraz do Ministry of
Justice of the Czech Republic (Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Czeskiej)
- po skierowaniu sprawy do sądu.
Zgodnie z Europejską konwencją o pomocy prawnej w sprawach karnych, wezwanie do
stawiennictwa, skierowane do osoby oskarżonej przebywającej na terytorium
Republiki Czeskiej, powinno być przekazane odnośnym organom Republiki Czeskiej
co najmniej na 30 dni przed datą ustaloną dla stawiennictwa.
Organami sądowymi, odpowiedzialnymi za wprowadzenie w życie Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, są General Attorney Office of the
Czech Republic (Urząd Prokuratora Generalnego Republiki Czeskiej) oraz Ministry
of Justice of the Czech Republic (Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki
Czeskiej).
Oświadczenie złożone w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Republiki
Czeskiej przekazanej Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego Protokołu dodatkowego do Konwencji w dniu 19 listopada 1996 r.
(oryginał w języku angielskim).
Stosownie do artykułu 24 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych i artykułu 8 Protokołu dodatkowego, oświadczam, że dla celów Konwencji i
Protokołu dodatkowego następujące organy będą uważane za organy sądowe: Office
of the Supreme Prosecutor of the Czech Republic (Urząd Prokuratora Generalnego
Republiki Czeskiej), the District and Regional Offices of the Prosecutors
(urzędy prokuratorów okręgowych i regionalnych), Town Prosecutor's Office in
Prague (Prokuratura Miejska w Pradze), Ministry of Justice of the Czech Republic
(Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Czeskiej), District and Regional Courts
and Town Court in Prague (sądy okręgowe i rejonowe oraz Sąd Miejski w Pradze).
DANIA
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone w liście Ministra Spraw Zagranicznych z dnia
30 sierpnia 1962 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu
dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 13 września 1962 r. (oryginał w języku
francuskim).
Artykuł 2
Pomoc prawna będzie mogła być odmówiona, jeśli organy sądowe Danii lub państwa
trzeciego wszczęły postępowanie sądowe przeciw oskarżonemu za przestępstwo,
które było motywem ścigania w państwie wzywającym, lub jeśli oskarżony został
skazany albo uniewinniony prawomocnym wyrokiem organów sądowych Danii lub
państwa trzeciego w sprawie o przestępstwo, które było powodem ścigania w
państwie wzywającym, lub jeśli wyżej wymienione organy zadecydowały o
niewszczynaniu ścigania albo o zakończeniu ścigania w sprawie tego samego
przestępstwa.
Artykuł 3 ustęp 2
Wniosek o przesłuchanie świadka lub biegłego pod przysięgą będzie mógł być
odrzucony, jeśli kompetentny sąd duński nie uzna składania przysięgi za
konieczne.
Artykuł 7 ustęp 1
Wniosek o doręczenie inne niż przez zwykłe oddanie pisma adresatowi może być
odrzucony.
Artykuł 11 ustęp 2
Rząd duński zgłasza zastrzeżenia do całej tej klauzuli.
Artykuł 13 ustęp 1
Wymóg przekazania wyciągów z rejestru skazanych na mocy tego postanowienia
odnosi się jedynie do akt karnych osób oskarżonych lub ściganych.
Artykuł 13 ustęp 2
Rząd duński zgłasza zastrzeżenia do całej tej klauzuli.
Oświadczenia
Artykuł 5 ustęp 1
Wniosek o przeszukanie lub zajęcie przedmiotów będzie mógł być odrzucony, jeśli
warunki, o jakich mowa w literach (a) oraz (c) ustępu 1 artykułu 5 nie zostaną
spełnione.
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa, mające być przekazane osobie ściganej, przebywającej
na terytorium duńskim, powinno być przesłane kompetentnym organom duńskim co
najmniej na 30 dni przed datą ustaloną dla stawienia się danej osoby.
Artykuł 16 ustęp 2
Wnioskom i załączonym do nich dokumentom, pochodzącym z krajów innych niż
Austria, Francja, Republika Federalna Niemiec, Irlandia, Norwegia, Szwecja lub
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, powinny
towarzyszyć tłumaczenia na język duński lub na jeden z oficjalnych języków Rady
Europy. Co się tyczy ważniejszych dokumentów, zastrzega się prawo wymagania w
specyficznych przypadkach ich tłumaczenia na język duński lub dokonania
tłumaczenia na język duński na koszt państwa wzywającego.
Artykuł 24
Określenie "organy sądowe" oznacza w Danii les tribunaux (sądy) i le Ministé re
Public (prokuraturę), która w myśl Kodeksu organizacji sądownictwa i
postępowania sądowego obejmuje: Ministé re de la Justice (Ministerstwo
Sprawiedliwości), le Procureur Gé né ral (Prokuratora Generalnego), les
Procureurs (prokuratorów), le Pré fet de la Police á Copenhague (Prefekta
policji w Kopenhadze) oraz Commissaires de Police (komisarzy policji).
Artykuł 26
Protokół o pomocy prawnej zawarty 26 czerwca 1957 r. między Danią, Norwegią i
Szwecją pozostaje w mocy.
ESTONIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu
28 kwietnia 1997 r. (oryginał w języku angielskim).
1. Stosownie do artykułu 23 ustęp 1 i artykułu 2 Konwencji, Republika Estonii
zastrzega sobie prawo odmowy udzielenia swej pomocy w przypadku, gdy wniosek
dotyczy czynu, który nie jest uważany za przestępstwo zgodnie z estońskim
prawem.
2. Stosownie do artykułu 5 ustęp 1 Konwencji, Republika Estonii oświadcza, że
nie będzie wykonywała rekwizycji dotyczących przeszukania lub zajęcia własności
na warunkach przewidzianych w artykule 5 ustęp 1 litery (a) i (e).
3. Stosownie do artykułu 7 ustęp 3 Konwencji, Republika Estonii oświadcza, że
wniosek o przesłuchanie osoby oskarżonej, znajdującej się na estońskim
terytorium, musi być przekazany nie później niż 40 dni przed datą procesu.
4. Stosownie do artykułu 15 ustęp 6 Konwencji, Republika Estonii oświadcza, że
odpis rekwizycji skierowanej bezpośrednio do jej organów sądowych powinien być
przesłany do Ministerstwa Sprawiedliwości.
5. Stosownie do artykułu 16 ustęp 2 Konwencji, Republika Estonii oświadcza, że
wnioski i dołączone do nich dokumenty, skierowane do organów estońskich, powinny
być zaopatrzone w przekłady na język angielski.
6. Stosownie do artykułu 23 ustęp 1 Konwencji, Republika Estonii będzie udzielać
informacji, o których mowa w art. 22, jedynie na konkretne żądanie.
7. Stosownie do artykułu 24 Konwencji, Republika Estonii oświadcza, że dla celów
tej Konwencji organami sądowymi w Estonii będą sądy, Urząd Prokuratora Państwa,
Ministerstwo Sprawiedliwości i Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
FINLANDIA
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone w liście Stałego Przedstawiciela Finlandii z
dnia 9 marca 1994 r., zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym w dniu 10 marca
1994 r. (oryginał w języku angielskim).
Zastrzeżenia
Artykuł 2
Finlandia oświadcza, że pomoc prawna będzie mogła być odmówiona:
a) jeśli przestępstwo jest przedmiotem dochodzenia wszczętego w Finlandii lub w
państwie trzecim;
b) jeśli osobie oskarżonej w państwie wzywającym wytoczono w Finlandii lub
państwie trzecim proces sądowy lub jeśli została wyrokiem prawomocnym skazana
lub uniewinniona;
c) jeśli kompetentne organy w Finlandii lub państwie trzecim zdecydowały o
odstąpieniu od śledztwa lub postępowania sądowego albo o ich niewszczynaniu za
dane przestępstwo;
d) jeśli ściganie lub wykonanie wyroku przedawniło się na mocy prawa fińskiego.
Artykuł 11
Finlandia oświadcza, że pomoc, o której mowa w artykule 11, nie będzie mogła być
udzielona w Finlandii.
Oświadczenia
Artykuł 5
Finlandia oświadcza, że uzależniać będzie wykonanie wniosków rekwizycyjnych,
dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów, o których mowa w artykule 5,
od warunków wymienionych w literach (a) oraz (c) tego artykułu.
Artykuł 7 ustęp 3
Finlandia oświadcza, że przekazanie wezwania do stawiennictwa osobie
przebywającej na jej terytorium będzie mogło być odmówione, jeśli wezwanie to
nie zostało przesłane kompetentnym organom fińskim co najmniej na 30 dni przed
datą ustaloną dla stawienia się.
Artykuł 16 ustęp 1
Finlandia oświadcza, że wnioski i dołączone do nich dokumenty powinny być
zredagowane w języku fińskim, szwedzkim, duńskim lub norweskim albo też
angielskim, francuskim lub niemieckim, w przeciwnym przypadku powinny im
towarzyszyć tłumaczenia na jeden z wyżej wymienionych języków.
Artykuł 22
Finlandia oświadcza, że informować będzie inne Umawiające się Strony o
orzeczeniach skazujących, o których mowa w artykule 22 Konwencji, jedynie w
zakresie, w jakim dane te będą mogły być pobierane z rejestru skazanych w
wykonaniu ustawy o rejestrze skazanych z dnia 20 sierpnia 1993 r. (770/93).
Finlandia nie będzie notyfikować późniejszych środków podjętych po skazaniu.
Artykuł 24
Finlandia oświadcza, iż dla celów Konwencji za organy sądowe w Finlandii uważane
są:
- Ministry of Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości),
- sądy pierwszej instancji (karajaoikeus/tingsratt), sądy apelacyjne
(hovioikeus/hovratt) oraz Sąd Najwyższy (korkein oikeus/hogsta domstolen),
- the public prosecutors (prokuratorzy),
- władze policyjne, władze celne, a także członkowie policji granicznej w ich
zakresie kompetencyjnym organów właściwych do prowadzenia karnego postępowania
przygotowawczego, zgodnie z ustawą o karnym dochodzeniu przygotowawczym z dnia
30 kwietnia 1987 r. (449/87).
FRANCJA
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone przy podpisaniu w dniu 28 kwietnia 1961 r.
(oryginał w języku francuskim).
Rząd francuski oświadcza, że ze względu na wewnętrzną organizację i
funkcjonowanie rejestru skazanych we Francji organy będące za niego
odpowiedzialne nie są w stanie automatycznie informować Umawiające się Strony
niniejszej Konwencji, w myśl artykułu 22, o środkach późniejszych zaistniałych
po skazaniu ich obywateli, takich jak ułaskawienie, rehabilitacja lub amnestia,
a będących przedmiotem wpisu do rejestru skazanych.
Niemniej Rząd francuski zapewnia, że organy te, gdy tylko zostaną o to
poproszone w poszczególnych przypadkach, w miarę możliwości wyjaśnią Umawiającym
się Stronom sytuację ich obywateli z punktu widzenia prawa karnego.
Rząd francuski oświadcza, że za francuskie organy sądowe dla celów niniejszej
Konwencji powinny być uważane następujące organy:
- les Premiers Pré sidents, Presidents, Conseillers et Juges des juridictions ré
pressives (pierwsi przewodniczący, przewodniczący, radcowie i sędziowie sądów
karnych);
- les Juges d'instruction (sędziowie śledczy) wyżej wymienionego sądownictwa;
- les membres du Ministere public (członkowie zespołów prokuratorskich) przy tym
sądownictwie, mianowicie:
* les Procureurs Gé né raux (prokuratorzy generalni),
* les Avocats Gé né raux (adwokaci oskarżenia),
* les Substituts des Procureurs Gé né raux (zastępcy.prokuratorów generalnych),
* les Procureurs de la Ré publique et leurs Substituts (prokuratorzy Republiki i
ich zastępcy),
* les Repré sentants du Ministé re public aupré s des tribunaux de police
(prokuratorzy przy trybunałach policji),
* les Commissaires du Gouvernement pré s les tribunaux des forces armé es
(komisarze rządowi przy trybunałach wojskowych).
Oświadczenie złożone przy podpisaniu w dniu 28 kwietnia 1961 r. (oryginał w
języku francuskim).
Co się tyczy terytorialnego zakresu działania Konwencji, określenie "Algieria"
wzmiankowane w artykule 25 ustęp 2 powinno być rozumiane jako obejmujące
departamenty algierskie i saharyjskie, a zatem odnoszące się do departamentów
Oasis i Saoura.
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 23 maja 1967
r. (oryginał w języku francuskim).
Składając niniejszy dokument ratyfikacyjny, Rząd Republiki Francuskiej
oświadcza:
1) iż potwierdza swoje zastrzeżenie i swoje oświadczenie złożone przy podpisaniu
niniejszej Konwencji w dniu 28 kwietnia 1961 r., dotyczące, po pierwsze, wymiany
wyciągów z rejestru skazanych (artykuł 22), a po drugie, organów sądowych,
uważanych za takowe dla celów Konwencji (artykuł 24);
2) iż korzysta z:
a) możliwości przewidzianej w artykule 7 ustęp 3 i w konsekwencji tego uściśla,
że wezwania do stawiennictwa, kierowane do osób ściganych przebywających na
terytorium francuskim, powinny być przesłane organom francuskim co najmniej na
30 dni przed datą ustaloną dla stawienia się tych osób;
b) możliwości przewidzianej w artykule 15 ustęp 6 w celu wykonania artykułu 15
ustęp 2 oraz 4 w taki sposób, by postanowienia obu ustępów miały zastosowanie
jak następuje:
Artykuł 15 ustęp 2: w przypadku nagłej konieczności, gdy wnioski rekwizycyjne, o
których mowa w artykułach 3, 4 i 5, będą kierowane bezpośrednio przez organy
sądowe Strony wzywającej do organów sądowych Strony wezwanej, kopia tych
wniosków powinna być przesłana równocześnie do Ministerstwa Sprawiedliwości
Strony wezwanej.
Artykuł 15 ustęp 4: wnioski o pomoc prawną, inne niż przewidziane w artykule 15
ustęp 1 oraz 3, a mianowicie wnioski o wszczęcie dochodzenia przygotowawczego
przed ściganiem, powinny być kierowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony
wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wzywanej i odsyłane tym samym
kanałem;
3) iż Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych nie będzie miała
zastosowania do Algierii, mimo postanowień zamieszczonych w artykule 25 ustęp 2,
gdyż kraj ten uzyskał niepodległość po podpisaniu tej Konwencji przez Rząd
francuski.
GRECJA
Zastrzeżenie złożone przy podpisaniu w dniu 20 kwietnia 1959 r. (oryginał w
języku francuskim).
Artykuł 4 i 11
Rząd grecki zgłasza formalne zastrzeżenia do artykułów 4 i 11 Konwencji, gdyż
ich zaakceptowanie byłoby sprzeczne z artykułami 97 i 459 greckiego kodeksu
postępowania karnego.
HISZPANIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu
18 sierpnia 1982 r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 5 ustęp 1
Hiszpania zastrzega sobie możliwość wykonania wniosków rekwizycyjnych,
dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów, uzależniając je od
następujących warunków:
a) przestępstwo, będące motywem wniosku rekwizycyjnego, musi podlegać karze
według prawa hiszpańskiego;
b) przestępstwo, będące motywem wniosku rekwizycyjnego, musi zakładać możliwość
ekstradycji w myśl prawa hiszpańskiego;
c) wykonanie wniosku rekwizycyjnego musi być zgodne z prawem hiszpańskim.
Artykuł 7 ustęp 3
Hiszpania oświadcza, że dla celów przewidzianych w artykule 7 ustęp 3 konwencji
termin wspomniany w tych postanowieniach powinien wynosić co najmniej 30 dni.
Artykuł 15 ustęp 6
Hiszpania oświadcza, że jeśli z uwagi na pilność wniosek rekwizycyjny organu
sądowego Strony wzywającej jest kierowany bezpośrednio do organu sądowego, kopia
wniosku rekwizycyjnego musi być również przesłana do Ministerstwa
Sprawiedliwości Hiszpanii.
Artykuł 16 ustęp 2
Hiszpania zastrzega sobie możliwość wymagania, by wnioskom o udzielenie pomocy
prawnej oraz załączonym do nich dokumentom, jakie będą do niej kierowane,
towarzyszyło ich tłumaczenie na język hiszpański, należycie uwierzytelnione.
Artykuł 22
Hiszpania zastrzega sobie prawo nieinformowania innych zainteresowanych Stron o
poprzednich zatartych karach w przypadku obywateli hiszpańskich.
Artykuł 24
Hiszpania oświadcza, że dla celów Konwencji powinny być uważane za organy
sądowe:
a) les juges et tribunaux de droit commun (sędziowie i sądy powszechne);
b) les membres du Ministé re public (prokuratura);
c) les autorité s judiciaires militaires (wojskowe organy sądowe).
Oświadczenie złożone w liście Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 5 czerwca
1987 r. (oryginał w języku francuskim).
W nawiązaniu do postanowień artykułu 15 ustęp 6 Europejskiej konwencji o pomocy
prawnej w sprawach karnych, mam zaszczyt poinformować Pana, że w tym względzie
hiszpańskim naczelnym organem będzie odtąd: Secretario General Té cnico -
Ministerio de Justicia - San Bernardo 47 - 28015 MADRID, Espagne.
IRLANDIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu
28 listopada 1996 r. (oryginał w języku angielskim).
Zastrzeżenia
Artykuł 2
Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo nieuwzględnienia wniosku o pomoc prawną,
jeśli postępowanie sądowe zostało wszczęte lub zakończone w Irlandii lub w
państwie trzecim przeciwko osobie, której dotyczy wniosek o pomoc prawną w
sprawie o to samo przestępstwo, które było powodem ścigania w państwie
wzywającym tej osoby.
Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo do przekazywania informacji lub środków
dowodowych w odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy, pod warunkiem że
przekazane informacje lub środki dowodowe nie będą, bez jego zgody, wykorzystane
dla celu nie wyszczególnionego we wniosku.
Artykuł 3
Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo odmowy przesłuchiwania świadka lub
przekazania akt lub innych dokumentów, w przypadkach gdy prawo Irlandii uznaje w
tej mierze zwolnienie z przekazywania zeznań ze względu na przywilej,
nieobligatoryjność lub inny wyjątek.
Artykuł 11 ustęp 2
Rząd Irlandii nie może wyrażać zgody na wnioski o pomoc prawną na podstawie
artykułu 11 ustęp 2, dotyczące tranzytu osoby pozbawionej wolności przez
terytorium Irlandii.
Artykuł 21
Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo niestosowania artykułu 21.
Artykuł 22
Rząd Irlandii będzie powiadamiał o orzeczeniach skazujących lub późniejszych
środkach, o jakich mowa w artykule 22, jedynie w zakresie, w jakim organizacja
jego rejestru skazanych na to pozwoli.
Oświadczenia
Artykuł 5 ustęp 1
Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo wykonania wniosku rekwizycyjnego,
dotyczącego przeszukania lub zajęcia przedmiotów, jeśli zostaną spełnione
następujące warunki:
a) przestępstwo, będące powodem wniosku rekwizycyjnego, podlega karze zarówno
zgodnie z prawem państwa wzywającego, jak i prawa Irlandii, oraz
b) wykonanie wniosku rekwizycyjnego jest zgodne z prawem Irlandii.
Artykuł 15 ustęp 1
W odniesieniu do Rządu Irlandii odesłania do "Ministerstwa Sprawiedliwości" dla
celów artykułu 11 ustęp 2, artykułu 15 ustęp 1, 3 i 6, artykułu 21 ustęp 1 oraz
artykułu 22 odnoszą się do the Department of Justice (Departamentu
Sprawiedliwości).
Artykuł 15 ustęp 6
Zgodnie z artykułem 15 ustęp 6 Rząd Irlandii oświadcza, że wnioski o udzielenie
pomocy prawnej powinny być kierowane do the Department of Justice (Departamentu
Sprawiedliwości).
Artykuł 16 ustęp 2
Zgodnie z artykułem 16 ustęp 2 Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo wymagania,
aby wnioski rekwizycyjne i załączone do nich dokumenty były uzupełnione
tłumaczeniem na język irlandzki lub angielski.
Artykuł 24
Zgodnie z artykułem 24 Rząd Irlandii oświadcza, że dla celów Konwencji
następujące organy będą uważane za organy sądowe:
- the District Court (sąd rejonowy),
- the Circuit Court (sąd okręgowy),
- the High Court (sąd wyższy),
- a Special Criminal Court (specjalny sąd karny),
- the Court of Criminal Appeal (Apelacyjny Sąd Karny),
- the Supreme Court (Sąd Najwyższy),
- the Attorney General of Ireland (Prokurator Generalny Irlandii),
- the Director of Public Prosecutions (Dyrektor urzędu oskarżyciela
publicznego),
- the Chief State Solicitor (Szef Prokuratorii).
ISLANDIA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 20 czerwca
1984 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 1 ustęp 1
Islandia udzielać będzie pomocy prawnej jedynie w postępowaniach dotyczących
przestępstw podlegających karze również na mocy prawa islandzkiego. Pomoc prawna
może być odmówiona:
a) jeśli organy sądowe Islandii lub państwa trzeciego wszczęły postępowanie
sądowe przeciwko osobie oskarżonej o przestępstwo będące przyczyną ścigania w
państwie wzywającym lub
b) jeśli osoba oskarżona została skazana lub uniewinniona prawomocnym wyrokiem
organów sądowych Islandii lub państwa trzeciego w sprawie o przestępstwo, które
było przyczyną ścigania w państwie wzywającym, lub
c) jeśli organy sądowe Islandii albo państwa trzeciego zadecydowały o
zakończeniu ścigania lub o niewszczynaniu takowego w odniesieniu do
przestępstwa, które było przyczyną ścigania w państwie wzywającym.
Artykuł 13 ustęp 1
Wymóg przekazywania wyciągów z rejestru skazanych i wszelkich informacji z nim
związanych, w myśl tego postanowienia, dotyczy jedynie akt sprawy karnej osoby
ściganej za przestępstwo w państwie wzywającym.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Islandii, przekazanym przy
składaniu dokumentu ratyfikacyjnego (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 5 ustęp 1
Wniosek o przeszukanie lub zajęcie przedmiotów będzie mógł być odrzucony, jeśli
warunki wymienione w artykule 5 ustęp 1 litery (a), (b) oraz (c) nie będą
spełnione.
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa, dotyczące osoby ściganej, przebywającej na terytorium
Islandii, powinno być przekazane kompetentnym organom islandzkim co najmniej na
50 dni przed datą ustaloną dla stawienia się.
Artykuł 15 ustęp 6
Wszystkie wnioski o udzielenie pomocy prawnej, sporządzone w oparciu o
Konwencję, adresowane do Islandii, powinny być kierowane do jej Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Artykuł 16 ustęp 2
Wnioskom i załączonym do nich dokumentom sporządzonym w innym języku niż
islandzki, duński, angielski, norweski lub szwedzki powinno towarzyszyć
tłumaczenie na język islandzki lub angielski.
Artykuł 24
Dla celów Konwencji określenie "organy sądowe" oznacza w Islandii: Ministry of
Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości), courts (sądy), the State Prosecutor
(Prokuraturę Państwa) i Chiefs of Police (szefów policji).
IZRAEL
Oświadczenia i zastrzeżenia zawarte w dokumencie przystąpienia, złożonym w dniu
27 września 1967 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa, dotyczące osoby ściganej, przebywającej na terytorium
Izraela, powinno być przekazane jego organom nie później niż 40 dni przed datą
ustaloną dla stawiennictwa.
Oświadczenie złożone w nocie werbalnej Ministra Spraw Zagranicznych Izraela z
dnia 27 stycznia 1999 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 8
lutego 1999 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 15 ustęp 6
Wszelkie wnioski i inne informacje, o jakich mowa w Konwencji, powinny być
przekazywane do Izraela na następujący adres:
Ministry of Justice, Directorate of Courts, Department of Legal Assistance to
Foreign Countries, P.O.Box 34/42-91340 Jerusalem.
Artykuł 24
Dla celów Konwencji następujące organy będą uważane w Państwie Izrael za organy
sądowe:
- any competent court or tribunal (każdy właściwy sąd lub trybunał),
- the Attorney General of the State of Israel (Prokurator Generalny Państwa
Izrael),
- the State Attorney of the State of Israel (Adwokat Państwa Izrael),
- the Director of the Department of International Affairs of the Ministry of
Justice (Dyrektor Departamentu Spraw Międzynarodowych Ministerstwa
Sprawiedliwości).
Zastrzeżenia
Artykuł 16
Izrael będzie wymagał, by wnioskom i załączonym dokumentom skierowanym do niego
towarzyszyło ich tłumaczenie na język hebrajski, angielski lub francuski.
Artykuł 22
Izrael nie przyjmuje zobowiązania automatycznego powiadamiania o "późniejszych
środkach", o jakich mowa w art. 22, lecz nie będzie szczędził wysiłków w tym
kierunku.
LIECHTENSTEIN
Oświadczenia zawarte w dokumencie przystąpienia złożonym w dniu 28 października
1969 r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 5 ustęp 1
Rząd Księstwa Liechtenstein oświadcza, że Księstwo Liechtenstein uzależniać
będzie wykonanie wniosku rekwizycyjnego, dotyczącego zastosowania jakiegokolwiek
środka przymusu, od warunku wymienionego w artykule 5 ustęp 1 litera (a)
Konwencji.
Artykuł 16 ustęp 2
Księstwo Liechtenstein wymaga, by wnioski rekwizycyjne i załączone do nich
dokumenty, kierowane do organów Liechtensteinu, sporządzone w języku innym niż
niemiecki, z wyjątkiem wniosków o stawienie się przed sądem, były uzupełnione
tłumaczeniem na ten język.
LITWA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu
17 kwietnia 1997 r. (oryginał w języku angielskim).
W odniesieniu do artykułu 2 Konwencji:
Republika Litwy zastrzega sobie prawo odmowy wykonania wniosku, o ile on
dotyczy:
a) przestępstwa, które nie jest kwalifikowane jako "crime" i które jako takie
nie jest karalne zgodnie z litewskim prawem;
b) przestępstwa, w stosunku do którego wszczęto postępowanie karne w Republice
Litwy lub w państwie trzecim;
c) przestępstwa, w odniesieniu do którego organy sądowe Republiki Litwy bądź
zrezygnowały ze ścigania, bądź zaprzestały postępowania karnego.
W odniesieniu do artykułu 5 ustęp 1 Konwencji:
Republika Litwy zastrzega sobie prawo wykonania rekwizycji, dotyczącej
przeszukania lub zajęcia własności, w zależności od warunków wymienionych pod
literami (a), (b) i (c) tego postanowienia.
W odniesieniu do artykułu 13 Konwencji:
Republika Litwy oświadcza, że wyciągi i informacje z rejestru skazanych będą
przekazywane jedynie w przypadku, gdy zapis dotyczy osoby, przeciwko której
wdrożono postępowanie karne.
W odniesieniu do artykułu 15 ustęp 6 Konwencji:
Republika Litwy zastrzega sobie prawo domagania się, aby wnioski i dołączone do
nich dokumenty były skierowane do niej w języku litewskim lub aby im
towarzyszyły przekłady na jeden z oficjalnych języków Rady Europy; w przypadku
ich braku Republika Litwy będzie domagała się zwrotu wydatków poniesionych na
sporządzenie tłumaczeń.
W odniesieniu do artykułu 24 Konwencji:
Republika Litwy oświadcza, że dla celów Konwencji następujące organy będą
uważane za organy sądowe: Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Litwy, Urząd
Prokuratora Generalnego Republiki Litwy, sądy Litwy, z wyjątkiem Sądu
Konstytucyjnego.
LUKSEMBURG
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela przy Radzie
Europy z dnia 16 listopada 1976 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy
składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 18 listopada 1976 r. (oryginał w
języku francuskim).
Artykuł 2
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga zastrzega sobie możliwość nienadawania biegu
wnioskowi o pomoc prawną:
a) jeśli istnieją poważne powody, by sądzić, że odnosi się on do śledztwa
wszczętego w celu ścigania, karania lub dotknięcia w inny sposób osoby
oskarżonej z powodu jej przekonań politycznych lub religijnych, narodowości,
rasy lub przynależności do grupy ludnościowej;
b) w zakresie, w jakim wniosek odnosi się do ścigania lub do postępowania,
niezgodnych z zasadą non bis in idem;
c) w zakresie, w jakim wniosek odnosi się do śledztwa w sprawie czynów, z
których powodu osoba oskarżona jest ścigana w Wielkim Księstwie Luksemburga.
Artykuł 11
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga nie udzieli zgody na czasowe przekazanie, o
jakim mowa w artykule 11, z wyjątkiem przypadku, gdy odnośna osoba odbywa karę
na jego terytorium, oraz jeśli względy specjalne nie staną temu na przeszkodzie.
Artykuł 16
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga będzie wymagał, by wnioskom o udzielenie
pomocy prawnej oraz załączonym do nich dokumentom, które będą do niego
kierowane, towarzyszyło ich tłumaczenie na język francuski, niemiecki bądź
angielski.
Artykuł 22
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga będzie informował o późniejszych środkach, o
jakich mowa w artykule 22, jedynie w zakresie, w jakim pozwoli na to organizacja
jego rejestru skazanych.
Artykuł 26
Ze względu na specjalne uregulowania, obowiązujące w stosunkach między krajami
Beneluksu, Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga nie akceptuje artykułu 26 ustępy
1 i 3 w zakresie jego stosunków z Niderlandami i Belgią.
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga zastrzega sobie możliwość niestosowania się
do tych postanowień w zakresie jego stosunków z innymi państwami członkowskimi
Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.
Oświadczenia
Artykuł 5
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga oświadcza, że wnioski rekwizycyjne dotyczące
przeszukania lub zajęcia przedmiotów w Wielkim Księstwie Luksemburga nie będą
wykonywane, z wyjątkiem przypadków, gdy odnosić się będą do zdarzeń, które, na
mocy Europejskiej konwencji o ekstradycji, mogą prowadzić do ekstradycji, oraz
pod warunkiem, że luksemburski sędzia zezwoli na ich wykonanie zgodnie z prawem
krajowym.
Artykuł 24
Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga oświadcza, że w odniesieniu do Wielkiego
Księstwa Luksemburga przez pojęcie "organy sądowe" dla celów Konwencji rozumieć
należy: les membres du pouvoir judiciaire chargé s de dire le droit (członków
władz sądowych upoważnionych do stosowania prawa), les juges d'instruction
(sędziów śledczych) i les membres du Ministé re public (prokuratorów).
ŁOTWA
Oświadczenia zawarte w trzech notach werbalnych Ministra Spraw Zagranicznych z 2
czerwca 1997 r.
Stosownie do artykułu 15 ustęp 6 Konwencji, Republika Łotwy oświadcza, że
wnioski o pomoc należy wysyłać poprzez:
- the Ministry of Interior (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych) - podczas
poprzedzającego proces śledztwa, do czasu sformułowania oskarżenia;
Raina blvd 6,
Riga, LV-1533, Latvia;
Fax: 371.2.223853, Tel.: 371.2.219263;
- General Prosecutors Office (Urząd Prokuratora Generalnego) - podczas
poprzedzającego proces śledztwa do czasu przedłożenia sprawy sądowi;
O. Kalpaka blvd 6,
Riga, LV-1801, Latvia;
Fax: 371.7.212231, Tel.: 371.7.320085;
- The Ministry of Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości) - podczas procesu;
Brivibas blvd 36,
Riga, LV-1536, Latvia;
Fax: 371.7.285575, Tel.: 371.7.280437, 371.7.282607.
Stosownie do artykułu 16 ustęp 2 Konwencji, Republika Łotwy wymaga, aby wnioski
i dołączone do nich dokumenty przesłane były wraz z przekładem na język
angielski.
Stosownie do artykułu 24 Konwencji, Republika Łotwy określa, że dla celów
Konwencji sądy, Urząd Prokuratora Generalnego oraz policja uważane będą za
organy sądowe.
MALTA
Zastrzeżenia i oświadczenia, złożone przy podpisywaniu w dniu 6 września 1993 r.
i potwierdzone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 13 marca 1994 r.
(oryginał w języku angielskim).
Artykuł 2
Rząd Malty zastrzega sobie prawo odmowy udzielenia pomocy prawnej, jeśli osoba
będąca przedmiotem wniosku o pomoc została skazana lub uniewinniona na Malcie za
przestępstwo, wynikające z tego samego zdarzenia, które spowodowało wszczęcie
postępowania przeciw tej osobie w Państwie wzywającym.
Artykuł 3
Rząd Malty zastrzega sobie prawo odmowy przesłuchiwania świadków lub
niewystępowania o przekazanie akt albo innych dokumentów w przypadkach, gdy
prawo Malty uznaje w tej mierze zwolnienie z przekazywania zeznań ze względu na
przywilej, nieobligatoryjność lub inny wyjątek.
Artykuł 5 ustęp 1
Rząd Malty zastrzega sobie prawo niewykonywania wniosku rekwizycyjnego,
dotyczącego przeszukania lub zajęcia przedmiotów, jeśli: a) przestępstwo będące
powodem wniosku rekwizycyjnego nie podlega karze zarówno według prawa Strony
wzywającej, jak i prawa Malty lub b) jeśli wykonanie wniosku rekwizycyjnego nie
jest zgodne z prawem Malty.
Artykuł 7 ustęp 3
Dla celów artykułu 7 ustęp 3 Rząd Malty wymaga, aby wezwanie do stawiennictwa
dotyczące osoby ściganej przebywającej na terytorium Malty było przekazane jego
organom co najmniej na 50 dni przed datą ustaloną dla stawienia się.
Artykuł 11
Rząd Malty nie może zapewnić wykonania wniosków dokonanych zgodnie z artykułem
11.
Artykuł 12
Rząd Malty rozważać będzie możliwość przyznania immunitetu w myśl artykułu 12
jedynie w przypadku, gdy specjalnie wystąpi o to osoba, która by z niego
skorzystała, lub kompetentne organy państwa wzywającego. Wniosek o immunitet nie
zostanie uwzględniony, jeśli Rząd Malty uzna, iż nie byłoby to w interesie
publicznym.
Artykuł 15 ustęp 6
Rząd Malty oświadcza, że wszystkie wnioski do niego adresowane o udzielenie
pomocy prawnej powinny być kierowane do Attorney General (Prokuratora
Generalnego).
Artykuł 16 ustęp 2
Rząd Malty oświadcza, że wnioskom i załączonym dokumentom, adresowanym do niego,
powinno towarzyszyć ich tłumaczenie na język angielski.
Artykuł 21
Rząd Malty zastrzega sobie prawo niestosowania artykułu 21.
Artykuł 24
Zgodnie z artykułem 24, dla celów Konwencji Rząd Malty uznaje za "organy
sądowe":
- Magistrates Courts (sądy pierwszej instancji),
- the Juvenile Court (Sąd dla nieletnich),
- the Criminal Court (Sąd karny),
- the Court of Criminal Appeal (Sąd Karny Apelacyjny),
- the Attorney General (Prokurator Generalny),
- Deputy Attorney General (Zastępca Prokuratora Generalnego),
- Assistant to the Attorney General (Asystent Prokuratora Generalnego),
- Senior Counsel for the Reublic (Rada Główna Republiki),
- Magistrates (sędziowie).
MOŁDOWA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu
4 lutego 1998 r. (oryginał w języku mołdawskim i francuskim).
1. Zgodnie z artykułem 2 Konwencji Republika Mołdowa oświadcza, że będzie
odmawiać pomocy prawnej w przypadkach, gdy:
- popełniony czyn nie stanowi przestępstwa w myśl prawa Republiki Mołdowa;
- sprawca przestępstwa nie ponosi odpowiedzialności karnej na skutek amnestii;
- nie można powoływać się na odpowiedzialność karną ze względu na przedawnienie
przewidziane w ustawie;
- po dokonaniu przestępstwa sprawca popadł w stan trwałych zaburzeń umysłowych,
wykluczających odpowiedzialność karną,
- przeciw tej samej osobie za to samo przewinienie toczy się postępowanie karne;
- istnieje wyrok wykonawczy albo decyzja wykonawcza sądu, zamykająca
postępowanie przeciw tej samej osobie za to samo przewinienie.
2. Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 Konwencji Republika Mołdowa oświadcza, iż
zastrzega sobie prawo wykonywania wniosków rekwizycyjnych, dotyczących
przeszukania lub zajęcia przedmiotów, jedynie w przypadkach wymienionych w
artykule 5 ustęp 1 litery (a), (b) i (c) Konwencji.
3. Republika Mołdowa zastrzega sobie prawo do niewykonywania wniosków o
udzielenie pomocy prawnej przewidzianych w artykule 13 ustęp 2 Konwencji.
4. Zgodnie z artykułem 15 ustęp 6 Konwencji, Republika Mołdowa oświadcza, że
wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny być kierowane do Ministerstwa
Sprawiedliwości lub do Urzędu Prokuratora Generalnego.
5. Zgodnie z artykułem 16 ustęp 2 Konwencji, Republika Mołdowa oświadcza, iż
wymagać będzie, by wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz załączone dokumenty
sporządzone były w języku mołdawskim lub jednym z oficjalnych języków Rady
Europy albo by towarzyszyło im tłumaczenie na jeden z tych języków.
6. Zgodnie z artykułem 24 Konwencji, Republika Mołdowa oświadcza, że dla celów
Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych za organy sądowe
Republiki Mołdowa uważa się:
- sąd pierwszej instancji (judecatoriile),
- sądy (tribunalele),
- Sąd Apelacyjny (Curtea de Apel),
- Sąd Najwyższy (Curtea Suprema de Justitie),
- Ministerstwo Sprawiedliwości (Ministerul Justitie),
- Urząd Prokuratora Generalnego (Procuratura Generale),
- organy Prokuratora Generalnego Republiki Mołdowa (organele procuraturii
Republicii Moldova).
NIDERLANDY
Oświadczenie złożone przy podpisaniu w dniu 21 stycznia 1965 r. (oryginał w
języku francuskim).
Zważywszy na równouprawnienie istniejące na płaszczyźnie prawa publicznego
między Niderlandami, Surinamem i Antylami Niderlandzkimi, określenie "terytoria
metropolii", użyte w artykule 25 ustęp 1 niniejszej Konwencji, traci swoje
pierwotne znaczenie, jeśli idzie o Królestwo Niderlandów, i będzie wobec tego, w
zakresie dotyczącym Królestwa, uważane za oznaczające "terytorium w Europie". Co
się tyczy artykułu 25 ustęp 4 niniejszej Konwencji, należy wskazać, że począwszy
od 1 października 1962 r. Rząd Królestwa Niderlandów już nie odpowiada za
międzynarodowe stosunki Gwinei Zachodniej.
Zastrzeżenia, zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 14 lutego 1969
r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 2
Rząd Królestwa Niderlandów zastrzega sobie możliwość nienadawania biegu
wnioskowi o udzielenie pomocy prawnej:
a) jeśli istnieją poważne powody, by sądzić, że odnosi się on do śledztwa
wszczętego w celu ścigania, karania lub dotknięcia w inny sposób osoby
oskarżonej z powodu jej przekonań religijnych lub politycznych, narodowości,
rasy lub przynależności do grupy ludnościowej;
b) w zakresie, w jakim odnosi się on do ścigania lub do postępowania niezgodnych
z zasadą non bis in idem;
c) w zakresie, w jakim odnosi się on do śledztwa w sprawie czynów, z powodu
których osoba oskarżona jest ścigana w Niderlandach.
Artykuł 11
Rząd Królestwa Niderlandów nie udzieli zgody na czasowe przekazanie, o jakim
mowa w artykule 11, z wyjątkiem przypadku, gdy odnośna osoba odbywa karę na jego
terytorium oraz jeśli względy specjalne nie staną temu na przeszkodzie.
Artykuł 22
Rząd Królestwa Niderlandów będzie informował o późniejszych środkach, o jakich
mowa w artykule 22, jedynie w zakresie, w jakim pozwoli na to organizacja jego
rejestru skazanych.
Artykuł 26
Ze względu na specjalne uregulowania, obowiązujące w stosunkach między krajami
Beneluksu, Rząd Królestwa Niderlandów nie akceptuje artykułu 26 ustęp 1 oraz 3 w
zakresie jego stosunków z Królestwem Belgii i Wielkim Księstwem Luksemburga.
Rząd Królestwa Niderlandów zastrzega sobie możliwość niestosowania się do tych
postanowień w zakresie jego stosunków z innymi państwami członkowskimi
Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 14 lutego 1969
r. (oryginał w języku francuskim).
Królestwo Niderlandów przyjmuje niniejszą Konwencję jako obowiązującą Królestwo
w Europie.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Niderlandów z dnia 13
lutego 1969 r. przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 14 lutego 1969 r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 5
Rząd Królestwa Niderlandów oświadcza, że wnioski rekwizycyjne, dotyczące
przeszukania lub zajęcia przedmiotów w Niderlandach, nie będą wykonywane, z
wyjątkiem przypadków, gdy odnosić się będą do zdarzeń, które na mocy
Europejskiej konwencji o ekstradycji mogą prowadzić do ekstradycji, oraz pod
warunkiem, że niderlandzki sędzia zezwoli na ich wykonanie zgodnie z prawem
krajowym.
Artykuł 24
Rząd Królestwa Niderlandów oświadcza, że w odniesieniu do Niderlandów przez
pojęcie organy sądowe dla celów Konwencji rozumieć należy les membres du pouvoir
judiciaire chargé s de dire le droit (członków władz sądowych upoważnionych do
stosowania prawa), les juges d'instruction (sędziów śledczych) i les membres du
Ministé re public (prokuratorów).
Artykuł 25 ustęp 4
W razie gdyby Rząd Królestwa Niderlandów wydał oświadczenie, w myśl którego
stosowanie Konwencji zostałoby rozszerzone na Surinam i/lub na Antyle
Niderlandzkie, może on uzupełnić to oświadczenie uwarunkowaniami
uwzględniającymi lokalne potrzeby, a mianowicie może oświadczyć, że Konwencja
może ulec wypowiedzeniu oddzielnie dla każdego z tych krajów.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Niderlandów z dnia 20
lutego 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 21 lutego 1986
r. (oryginał w języku angielskim).
W nawiązaniu do pisma Stałego Przedstawiciela Niderlandów nr 1799 z dnia 24
grudnia 1985 r. mam zaszczyt poinformować Pana, jako depozytariusza traktatów
wymienionych w załączeniu, że traktaty wymienione w załączeniu, których
Królestwo Niderlandów jest stroną w imieniu Królestwa w Europie, będą miały
zastosowanie także do Aruby począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r.
Wykaz traktatów
30. Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych (1959 r.)
Biorąc pod uwagę, że zmiany zachodzące od dnia 1 stycznia 1986 r. dotyczą
jedynie modyfikacji wewnętrznych stosunków konstytucyjnych w łonie Królestwa
Niderlandów, oraz zważywszy, że Królestwo, jako takie, pozostaje podmiotem prawa
międzynarodowego, z którym zawierane są traktaty, wspomniane zmiany nie będą
miały wpływu w zakresie prawa międzynarodowego dla umów zawartych przez
Królestwo, a które mają zastosowanie do tej pory do Antyli Niderlandzkich, z
Arubą włącznie. Umowy te pozostaną w mocy dla Aruby w jej nowym charakterze
kraju wewnątrz Królestwa. Dlatego, co się tyczy Królestwa Niderlandów, umowy
będą miały zastosowanie, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r., do Antyli
Niderlandzkich (bez Aruby) oraz do Aruby.
Oświadczenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Niderlandów z
dnia 21 lipca 1993 r. i zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym tego samego
dnia (oryginał w języku angielskim).
Stałe Przedstawicielstwo Królestwa Niderlandów oświadcza, że Rząd jego kraju, w
myśl artykułu 25 ustęp 4 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., rozciąga stosowanie Konwencji na Antyle
Niderlandzkie oraz że oświadczenia i zastrzeżenia dokonane przez Królestwo
Niderlandów zachowują swoją ważność także dla Antyli Niderlandzkich, przy czym
Rząd Królestwa Niderlandów:
- oświadcza, iż w odniesieniu do artykułu 16 będzie wymagał, aby wnioskom o
udzielenie pomocy prawnej dotyczącym Antyli Niderlandzkich i Aruby towarzyszyło
tłumaczenie na język angielski;
- oświadcza, iż zgodnie ze swoim stanowiskiem odnośnie do artykułu 25 ustęp 4,
Konwencja może podlegać oddzielnemu wypowiedzeniu w stosunku do Antyli
Niderlandzkich i Aruby.
NIEMCY
Oświadczenia i zastrzeżenia, złożone przez Stałego Przedstawiciela Republiki
Federalnej Niemiec przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 2
października 1976 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 5
Zgoda na przeszukanie i zajęcie przedmiotów będzie udzielona jedynie w
przypadku, gdy warunki wymienione w artykule 5 ustęp 1 litery (a) oraz (c)
Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych będą spełnione.
Artykuł 7
Wszelkie prośby o przekazanie wezwania do stawiennictwa dotyczące osoby
ściganej, przebywającej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, będą w
zasadzie wykonywane w przypadku, gdy dotrą do organów niemieckich najpóźniej na
miesiąc przed datą ustaloną dla stawienia się tej osoby.
Artykuł 11
Przekazanie świadka spotka się z odmową we wszystkich przypadkach wymienionych w
ustępie 1 akapit drugi.
Artykuł 16
Jeśli wniosek o pomoc prawną oraz załączone doń dokumenty nie są sporządzone w
języku niemieckim, powinny mieć dołączone tłumaczenie wniosku i załączników na
język niemiecki lub na jeden z oficjalnych języków Rady Europy.
Artykuł 24
Dla celów niniejszej Konwencji organami sądowymi są:
- der Bundesminister der Justiz (Federalny Minister Sprawiedliwości), Bonn-Bad
Godesberg;
- der Bundesgerichtshof (Federalny Trybunał Sprawiedliwości), Karlsruhe;
- der Generalbundesanwalt bei dem Bundesgerichtshof (Federalny Prokurator
Generalny przy Trybunale Sprawiedliwości), Karlsruhe;
- das Justizministerium Baden-Wü rttemberg (Ministerstwo Sprawiedliwości
Badenii-Wirtembergii), Stuttgart;
- das Bayerische Staatsministerium der Justiz (Bawarskie Ministerstwo
Sprawiedliwości), Mü nchen;
- der Senator fü r Justiz (Senator ds. Sprawiedliwości), Berlin;
- der Senator fü r Rechtspflege und Strafvollzug (Senator ds. Sprawiedliwości i
Więziennictwa), Bremen
- die Justizbehö rde der Freien und Hansestadt Hamburg (Wydział Sprawiedliwości
wolnego miasta hanzeatyckiego Hamburg), Hamburg;
- der Hessische Minister der Justiz (Minister Sprawiedliwości Hesji), Wiesbaden;
- der Niedersachsische Minister der Justiz (Minister Sprawiedliwości Dolnej
Saksonii), Hannover;
- der Justizminister des Landes Nordrhein-Westfalen (Minister Sprawiedliwości
Północnej Nadrenii-Westfalii), Dü sseldorf;
- das Ministerium der Justiz des Landes Rheinland-Pfalz (Ministerstwo
Sprawiedliwości Nadrenii-Palatynatu), Mainz;
- der Minister fü r Rechtspflege des Saarlandes (Minister Sprawiedliwości
Saary), Saarbrü cken;
- der Justizminister des Landes Schleswig-Holstein (Minister Sprawiedliwości
Szlezwika-Holsztynu) Kiel;
- das Bayerische Oberste Landesgericht (Bawarski Sąd Najwyższy), Mü nchen;
- die Oberlandesgerichte (wyższe sądy regionalne);
- die Landesgerichte (sądy regionalne);
- die Amtsgerichte (sądy lokalne);
- die Staatsanwaltschaft bei dem Bayerischen Obersten Landesgericht (Dyrekcja
Ścigania przy Bawarskim Sądzie Najwyższym), Mü nchen;
- die Staatsanwaltschaften bei den Oberlandesgerichten (Dyrekcje Ścigania przy
wyższych sądach regionalnych);
- die Zentrale Stelle der Landesjustizverwaltungen zur Aufklä rung
nationalsozialistischer Verbrechen (Centralne Biuro krajowych władz
sprawiedliwości dla ścigania zbrodni narodowo-socjalistycznych), Ludwigsburg.
Artykuł 25
Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych z 20 kwietnia 1959 r.
będzie miała zastosowanie także do Land Berlin ze skutkiem począwszy od daty, w
której wejdzie ona w życie dla Republiki Federalnej Niemiec.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Niemiec z dnia 2 grudnia
1993 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 3 grudnia 1993 r.
(oryginał w języku angielskim).
Po oświadczeniu odnoszącym się do artykułu 24 należy dodać następujące organy
sądowe dla celów Konwencji:
- das Ministerium der Justiz des Landes Brandenburg (Ministerstwo
Sprawiedliwości Brandenburgii), Postdam;
- der Minister fü r Justiz, Bundes- und Europaangelegenheiten des Landes
Mecklenburg-Vorpommern (Minister Sprawiedliwości, Spraw Federalnych i
Europejskich Meklemburgii i Pomorza Zachodniego), Schwerin;
- das Sachsische Staatsministerum der Justiz (Ministerstwo Sprawiedliwości
Saksonii), Dresden;
- das Ministerium der Justiz des Landes Sachsen-Anhalt (Ministerstwo
Sprawiedliwości Sachsen-Anhalt), Magdeburg;
- das Thü ringer Ministerium fü r Justiz, Bundes- und Europaangelegenheiten
(Ministerstwo Sprawiedliwości, Spraw Federalnych i Europejskich Turyngii),
Erfurt.
NORWEGIA
Zastrzeżenia i oświadczenia, złożone przy podpisaniu Konwencji w dniu 21
kwietnia 1961 r., potwierdzone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu
14 marca 1962 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 2
Udzielenie pomocy prawnej będzie mogło być odmówione:
a) jeśli osoba oskarżona jest przedmiotem ścigania, wszczętego przez prokuratora
Norwegii lub przez organy sądowe państwa trzeciego, za przestępstwo lub
przestępstwa karne, które były powodem ścigania w państwie wzywającym;
albo
b) jeśli osoba oskarżona została skazana lub uniewinniona wyrokiem prawomocnym
sądu norweskiego lub organów sądowych państwa trzeciego za przestępstwo lub
przestępstwa karne, będące powodem ścigania w państwie wzywającym, albo jeśli
norweski prokurator lub organy sądowe państwa trzeciego zadecydowały o
niewszczynaniu ścigania lub o zakończeniu ścigania wyżej wymienionego lub
wymienionych przestępstw.
Artykuł 7 ustęp 1
Można zawsze odmówić wykonania wniosku o doręczenie dokumentów procesowych i tym
podobnych w formie innej niż zwykłe doręczenie adresatowi danego dokumentu.
Artykuł 11 ustęp 2
Zgłasza się zastrzeżenie do tego całego postanowienia.
Oświadczenia
Rząd norweski oświadcza ponadto, co następuje:
Artykuł 5 ustęp 1
Wniosek o przeszukanie lub zajęcie przedmiotów może podlegać odmowie, jeśli
warunki wymienione w artykule 5 ustęp 1 litery (a), (b) oraz (c) nie będą
spełnione.
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa, dotyczące osoby ściganej przebywającej w Norwegii,
powinno być przekazane kompetentnym organom norweskim co najmniej 30 dni przed
datą ustaloną dla stawienia się tej osoby przed sądem.
Artykuł 16 ustęp 2
Wnioskom i załączonym dokumentom nie sporządzonym w języku norweskim, duńskim,
angielskim lub szwedzkim powinno towarzyszyć ich tłumaczenie na język norweski.
W przeciwnym razie zastrzega się prawo dokonania ich tłumaczenia na język
norweski na koszt państwa wzywającego.
Artykuł 24
Dla celów niniejszej Konwencji określenie "organy sądowe" oznacza w Norwegii:
the courts (sądy) i the Office of the Public Prosecutor, including Chiefs of
Police (Urząd Prokuratora, włączając Szefów Policji).
Artykuł 26
Protokół o wzajemnej pomocy prawnej z dnia 26 czerwca 1957 r., zawarty między
Norwegią, Danią i Szwecją, pozostaje w mocy.
PORTUGALIA
Oświadczenia złożone w załączonym liście Stałego Przedstawiciela Portugalii z
dnia 3 kwietnia 1997 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 4
kwietnia 1997 r. (oryginał w języku francuskim):
a) Portugalia oświadcza, że uzależnia wykonywanie wniosków rekwizycyjnych
dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów od spełnienia warunków
wymienionych w artykule 5 ustęp 1 litery (a) i (c);
b) Portugalia oświadcza, iż wymagać będzie, by wnioskom o udzielenie pomocy
prawnej oraz dokumentom załączonym towarzyszyło tłumaczenie na język portugalski
lub francuski;
c) zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 Portugalia oświadcza, że wezwanie do
stawiennictwa, mające być przekazane osobie ściganej przebywającej na terytorium
Portugalii, powinno być przesłane kompetentnym organom co najmniej 50 dni przed
datą ustaloną dla stawienia się danej osoby;
d) zgodnie z artykułem 24 Portugalia oświadcza, że dla celów niniejszej
Konwencji za organ sądowy będzie uważany "le Ministé re Public" (prokurator
publiczny).
Treść listu:
W odniesieniu do Konwencji mam zaszczyt poinformować, co następuje:
1. W dniu 14 lipca 1994 r. w Dzienniku Ustaw Republiki Portugalii zostały
ogłoszone Rezolucja Zgromadzenia nr 39 oraz Dekret Prezydenta Republiki nr 56,
które zatwierdziły i zarządziły ratyfikację niniejszej Konwencji (kopie tych
aktów przesyłam w załączeniu).
2. W dniu 27 września 1994 r. dokument ratyfikacyjny, którego kopię przesyłam w
załączeniu, został złożony Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy. Konwencja
weszła w życie w stosunku do Portugalii w dniu 26 grudnia 1994 r.
3. Jak wynika z opublikowanych Dekretu Prezydenta Republiki i Rezolucji
Zgromadzenia, zobowiązują one do złożenia zastrzeżeń i oświadczeń w odniesieniu
do artykułu 5 ustęp 1 litery (a) i (c), artykułu 7 ustęp 3 oraz artykułu 24
niniejszej Konwencji. Jednakże przez przeoczenie dokument ratyfikacyjny pominął
te zastrzeżenia i oświadczenia, co wyjaśnia, dlaczego powyższa notyfikacja nie
została przekazana Stronom Konwencji i, oczywiście, dlaczego te zastrzeżenia i
oświadczenia nie zostały zamieszczone w odpowiednim wykazie zastrzeżeń i
oświadczeń.
W związku z powyższym Portugalia prosi o pilne powiadomienie Stron Konwencji o
wyżej wymienionych zastrzeżeniach i oświadczeniach.
Niniejsze oznacza, że przyszłe wnioski o pomoc prawną i współpracę kierowane do
właściwych portugalskich organów sądowych muszą uwzględniać wyżej wymienione
zastrzeżenia i oświadczenia.
SŁOWACJA
Zastrzeżenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Federacyjnej
Republiki Czech i Słowacji z dnia 13 lutego 1992 r., przekazanej Sekretarzowi
Generalnemu przy podpisywaniu w dniu 13 lutego 1992 r., potwierdzone w
dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 15 kwietnia 1992 r., oraz w nocie
werbalnej Stałego Przedstawiciela Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji z dnia
15 kwietnia 1992 r., złożonej Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego, i potwierdzone w liście Ministra Spraw Zagranicznych Republiki
Słowackiej z dnia 28 kwietnia 1994 r. (oryginał w języku angielskim).
W myśl artykułu 5 ustęp 1 litera (a) oraz artykułu 5 ustęp 1 litera (c)
wykonanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub zajęcia
przedmiotów, podlegać będzie warunkowi, aby przestępstwo leżące u podstaw
wniosku rekwizycyjnego podlegało karze zarówno w myśl prawa Strony wzywającej,
jak i prawa Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji oraz aby wykonanie wniosku
rekwizycyjnego było zgodne z prawem Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji.
Oświadczenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Federacyjnej
Republiki Czech i Słowacji z dnia 13 lutego 1992 r., przekazanej Sekretarzowi
Generalnemu przy podpisywaniu w dniu 13 lutego 1992 r., potwierdzone w nocie
werbalnej Stałego Przedstawiciela Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji z dnia
15 kwietnia 1992 r., złożonej Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 15 kwietnia 1992 r., oraz potwierdzone w liście Ministra
Spraw Zagranicznych Republiki Słowackiej z dnia 6 kwietnia 1992 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 28 kwietnia 1992 r. (oryginał
w języku angielskim).
W myśl artykułu 15 ustęp 6 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych wnioski rekwizycyjne, odnoszące się do sprawy karnej, powinny być
kierowane do Prokuratury Generalnej Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji,
przed skierowaniem sprawy do sądu oraz do Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki
Czeskiej lub do Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej, po
skierowaniu sprawy do sądu.
Zgodnie z Europejską konwencją o pomocy prawnej w sprawach karnych wezwanie do
stawiennictwa, skierowane do osoby oskarżonej, przebywającej na terytorium
Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji, powinno być przekazane odnośnym organom
Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji co najmniej na 30 dni przed datą
ustaloną dla stawienia się.
Organami sądowymi odpowiedzialnymi za wprowadzenie w życie Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych są: the General Prosecution of the
Czech and Slovak Federal Republic (Prokuratura Generalna Federacyjnej Republiki
Czech i Słowacji), the Ministry of Justice of the Czech Republic (Ministerstwo
Sprawiedliwości Republiki Czeskiej) i the Ministry of Justice of the Slovak
Republic (Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Słowackiej).
SZWAJCARIA
Oświadczenia i zastrzeżenia, zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w
dniu 20 grudnia 1966 r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 1
Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, że następujące organy powinny być uważane
za szwajcarskie organy sądowe dla celów Konwencji:
- les tribunaux, leurs cours, chambres ou sections (sądy, ich zespoły
orzekające, izby lub wydziały);
- le Ministé re public de la Confé dé ration (Prokuratura Konfederacji);
- la division de police du dé partement fé dé ral de justice et police (wydział
policji w federalnym departamencie sprawiedliwości i policji);
- organy, upoważnione prawem kantonalnym do wszczynania dochodzeń w sprawach
karnych lub do wydawania nakazów represyjnych albo do podejmowania decyzji w
postępowaniu związanym ze sprawą karną. W związku z różnicami, występującymi
odnośnie do funkcji sprawowanych przez te organy w poszczególnych kantonach w
zakresie ich właściwości zgodnie z artykułem 15 Konwencji, kompetentny organ
potwierdzi wyraźnie każdorazowo, gdy zajdzie taka potrzeba, przy przekazywaniu
wniosku o pomoc prawną, że jest organem sądowym w rozumieniu Konwencji.
Artykuł 2
a) Szwajcaria zastrzega sobie również prawo odmawiania pomocy prawnej, jeśli
czyn będący powodem wniosku jest w Szwajcarii przedmiotem postępowania karnego
wobec tej samej osoby oskarżonej lub jeśli zapadł w Szwajcarii wyrok, co do
meritum, w odniesieniu do czynu i winy zainteresowanego;
b) Szwajcaria zastrzega sobie prawo nieudzielania pomocy prawnej na podstawie
Konwencji, chyba że pod bezwzględnym warunkiem, iż wyniki dochodzeń prowadzonych
w Szwajcarii oraz informacje zawarte w przekazanych dokumentach lub aktach będą
wykorzystane wyłącznie do postępowania śledczego i sądowego, dotyczącego
przestępstw, z powodu których pomoc prawna jest udzielana;
c) Państwo wzywające może wykorzystać wyniki dochodzeń prowadzonych w Szwajcarii
oraz informacje zawarte w przekazanych dokumentach lub aktach, niezależnie od
warunków wymienionych w literze (b), wówczas gdy z ustaleń wynika, że dokonane
zostało inne przestępstwo, które może stanowić podstawę do udzielenia przez
Szwajcarię pomocy prawnej lub gdy postępowanie karne w państwie wzywającym
dotyczy innej osoby, która uczestniczyła w dokonaniu przestępstwa.
Artykuł 5 ustęp 1
Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, że Szwajcaria uzależniać będzie wykonanie
każdego wniosku rekwizycyjnego, wymagającego zastosowania jakiegokolwiek środka
przymusu, od warunku przewidzianego w artykule 5 ustęp 1 litera (a) Konwencji.
Artykuł 7 ustęp 3
Szwajcaria wymaga, by wszelki wniosek o przekazanie wezwania do stawiennictwa
osobie oskarżonej przebywającej w Szwajcarii został dostarczony kompetentnym
organom szwajcarskim w myśl artykułu 15 ustęp 4 nie później niż 30 dni przed
datą ustaloną dla stawiennictwa.
Artykuł 11 ustęp 3
Artykuł 13 ustęp 1
Artykuł 15 ustępy 1 i 3
Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, że w rozumieniu tych postanowień
kompetentnymi organami w Szwajcarii są:
1. la division de police du dé partement fé dé ral de justice et police á Berne
(wydział policji federalnego departamentu sprawiedliwości i policji w Bernie):
a) dla wydania nakazu aresztowania osób zatrzymanych, które zostały przekazane
władzom szwajcarskim na mocy artykułu 11 ustępy 1 i 2 Konwencji;
b) dla przyjęcia lub przekazania wszelkich wniosków o pomoc prawną, pochodzących
z zagranicy lub ze Szwajcarii, których przekazanie Konwencja przewiduje w
artykule 15 poprzez Ministerstwo Sprawiedliwości strony wzywającej do
Ministerstwa Sprawiedliwości strony wezwanej;
2. le bureau central suisse de police a Berne (centralne szwajcarskie biuro
policji w Bernie) dla przekazania i przyjęcia wniosków w sprawie udostępnienia
wyciągów z rejestru skazanych, w myśl artykułu 15 ustęp 3 zdanie pierwsze.
Artykuł 12 ustęp 3
Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, że zdaniem władz szwajcarskich warunek
określony w artykule 12 ustęp 3 Konwencji dla wygaśnięcia immunitetu jest
spełniany - odmiennie niż w artykule 14 Europejskiej konwencji o ekstradycji -
jedynie w przypadku, gdy świadkowi, biegłemu lub oskarżonemu będącemu na
wolności nie staną na przeszkodzie żadne utrudnienia natury prawnej lub
praktycznej dla swobodnego opuszczenia terytorium państwa wzywającego.
Artykuł 13 ustęp 2
Zakładając, że każdy może otrzymać wyciągi z własnego zapisu w rejestrze
skazanych, Szwajcaria zastrzega sobie prawo uwzględniania wniosków,
przedstawionych w myśl artykułu 13 ustęp 2, jedynie wówczas, gdy konieczność
uzyskania takiego wyciągu drogą oficjalną zostanie należycie uzasadniona.
Artykuł 16 ustęp 2
Szwajcaria wymaga, by wszelkim wnioskom o pomoc prawną wraz z załączonymi
dokumentami kierowanym do jej organów, z wyjątkiem wniosków o przekazanie
wezwania do stawiennictwa, towarzyszyło ich tłumaczenie na język francuski,
niemiecki lub włoski, o ile nie zostały sporządzone w jednym z tych języków.
SZWECJA
Zastrzeżenia i oświadczenia, zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w
dniu 1 lutego 1968 r. (oryginał w języku francuskim).
Artykuł 2
Pomoc prawna będzie mogła być odmówiona:
a) jeśli przestępstwo, będące powodem wniosku, nie podlega karze według prawa
szwedzkiego;
b) jeśli przestępstwo takie jest przedmiotem śledztwa wszczętego w Szwecji lub w
państwie trzecim;
c) jeśli osobie oskarżonej w państwie wzywającym został bądź w Szwecji, bądź w
państwie trzecim wytoczony proces sądowy lub jeśli została ona ostatecznie
skazana lub uniewinniona;
d) jeśli kompetentne organy w Szwecji lub w państwie trzecim zadecydowały o
zaniechaniu śledztwa lub ścigania albo o niewszczynaniu dochodzenia lub ścigania
w sprawie danego przestępstwa;
e) jeśli nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary na mocy prawa
szwedzkiego.
Oświadczenie, złożone w liście Ministra Spraw Zagranicznych Szwecji z dnia 16
stycznia 1976 r.
(zastrzeżenie brzmiało: "Szwecja nie udziela pomocy prawnej przewidzianej w tym
artykule").
Artykuł 5
Szwecja wycofuje swoje generalne zastrzeżenie do artykułu 5 Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i jest gotowa, w zakresie
wskazanym poniżej, udzielać pomocy przewidzianej w tym artykule.
W przypadku gdy jakaś osoba jest podejrzana, oskarżona lub skazana na skutek
przestępstwa popełnionego w jednym z Umawiających się Państw i podlega karze na
mocy prawa karnego tego państwa, wszelkie przedmioty, akta i dokumenty,
znajdujące się w Szwecji, mogą podlegać zajęciu i przekazaniu do tego państwa,
gdy istnieją rozsądne powody, by sądzić, że przedmioty te, akta lub dokumenty
mogą mieć znaczenie dla śledztwa związanego z przestępstwem albo że ktokolwiek
mógłby zostać ich pozbawiony na skutek tegoż przestępstwa w celu poszukiwania
przedmiotów, w stosunku do których decyzja o zajęciu została podjęta i można
dokonać rewizji mieszkania.
Przy wykonywaniu wniosków rekwizycyjnych, dotyczących zajęcia przedmiotów lub
rewizji, Szwecja wymagać będzie:
a) by przestępstwo, będące powodem wniosku rekwizycyjnego, dawało podstawy do
ekstradycji w myśl prawa szwedzkiego;
b) by wykonanie wniosku rekwizycyjnego było zgodne z prawem szwedzkim.
Należy wspomnieć w tym kontekście o zastrzeżeniach, jakie Szwecja zgłosiła do
art. 2 Konwencji. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać
nazwisko, obywatelstwo i miejsce zamieszkania zainteresowanego, poszukiwane
przedmioty, charakter przestępstwa, czas i miejsce jego popełnienia, a także
odnośne przepisy prawne obowiązujące w państwie wzywającym. Tekst tychże
przepisów powinien być załączony do wniosku.
Jeśli wyrok został wydany w państwie wzywającym, kopia tego wyroku powinna być
załączona do wniosku. W przeciwnym razie należy dostarczyć szczegółowych
informacji na temat okoliczności mogących wesprzeć podejrzenie lub oskarżenie, a
także, w określonych przypadkach, przekazać pozew w sprawie cywilnej.
Organy szwedzkie będą mogły, w razie konieczności, zażądać uzupełnienia
informacji od państwa wzywającego.
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa dotyczące osoby ściganej przebywającej w Szwecji
powinno być przekazane organom szwedzkim co najmniej 30 dni przed datą ustaloną
dla stawiennictwa.
Artykuł 10 ustęp 3
Postanowienie to nie będzie miało zastosowania do świadka lub biegłego,
wezwanego do stawiennictwa jedynie przez osobę, której dotyczy postępowanie.
Artykuł 13 ustęp 1
Wyciągi z rejestru skazanych lub dane znajdujące się w nim będą mogły być
przekazane jedynie odnośnie do osoby oskarżonej lub postawionej przed sądem.
Artykuł 13 ustęp 2
Pomoc prawna przewidziana w tym artykule nie będzie mogła być udzielona w
Szwecji.
Artykuł 15 ustęp 6
Wnioski o pomoc prawną na mocy niniejszej Konwencji, kierowane do Szwecji,
powinny być składane drogą dyplomatyczną. W przypadkach nagłych wnioski takie
mogą być kierowane bezpośrednio do Departamentu Spraw Prawnych Królewskiego
Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Wnioski wychodzące ze Szwecji będą
przekazywane przez szwedzkie placówki dyplomatyczne lub urzędy konsularne.
Artykuł 15 ustęp 7
Protokół z dnia 26 czerwca 1957 r. dotyczący pomocy prawnej między Szwecją,
Danią i Norwegią pozostaje w mocy.
Artykuł 16
Nadanie biegu składanym wnioskom nie będzie mogło dojść do skutku, jeśli
przesłane dokumenty nie będą przetłumaczone na język szwedzki.
Artykuł 16 ustęp 2
Wnioskom i załączonym do nich dokumentom, o których mowa w art. 3 i 21, powinny
towarzyszyć tłumaczenia na język szwedzki, duński lub norweski.
Artykuł 20
Stosuje się w tym przypadku zastrzeżenie zgłoszone do artykułu 15 ustęp 7.
Artykuł 21 ustęp 1
Wnioski o wszczęcie ścigania powinny być przekazywane drogą dyplomatyczną.
Artykuł 22
Szwecja nie będzie informowała o środkach podejmowanych po skazaniu. Inne
informacje szwedzkie będą w gestii Ministerstwa Spraw Zagranicznych, do którego
powinny być również kierowane takie informacje pochodzące z zagranicy.
Artykuł 24
Za organy sądowe, w celu stosowania artykułów 3, 4 i 6, uważane są: les
tribunaux (sądy), les juges d'instruction (sędziowie śledczy) oraz w innych
przypadkach: les tribunaux (sądy), les juges d'instruction (sędziowie śledczy) i
les agents du Ministé re public pré s les tribunaux (urzędnicy prokuratorscy
przy sądach).
Oświadczenie, złożone w liście Ministerstwa Spraw Zagranicznych z dnia 28
kwietnia 1992 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 11 maja 1992
r. (oryginał w języku angielskim).
Szwecja wycofuje swoje generalne zastrzeżenie dotyczące artykułu 11 Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych. Jeśli wnioski zgłaszane będą na
podstawie artykułu 11, Szwecja wymagać będzie, zgodnie z jej zastrzeżeniem
zgłoszonym wobec artykułu 2, by przestępstwo, będące powodem wniosku, stanowiło
przestępstwo w myśl prawa szwedzkiego. Pozostałe zastrzeżenia zgłoszone przez
Szwecję odnośnie do artykułu 2 nie będą stosowane, jeśli wnioski będą składane
zgodnie z artykułem 11. Tak więc Szwecja jest gotowa udzielać pomocy prawnej, o
której mowa w artykule 11, w zakresie niżej wskazanym.
Jeśli wniosek został złożony przez obce państwo, osoba zatrzymana w Szwecji może
być przekazana państwu wzywającemu dla przesłuchania lub konfrontacji związanych
z dochodzeniem przygotowawczym lub procesem, o ile przesłuchanie lub
konfrontacja dotyczą spraw innych, aniżeli przestępstwa popełnionego przez osobę
zatrzymaną. Wniosek taki rozpatrywany jest przez Rząd.
Wniosek o przekazanie będzie oddalony, jeśli osoba zatrzymana nie wyrazi na nie
zgody. Wniosek może także być odrzucony, jeśli:
1) przekazanie może oznaczać przedłużenie okresu pozbawienia wolności
zatrzymanego,
2) obecność osoby zatrzymanej jest konieczna dla toczącego się w Szwecji
postępowania karnego,
3) czyn podany we wniosku nie stanowi przestępstwa według prawa szwedzkiego lub
jeśli przestępstwo jest przestępstwem politycznym lub wojskowym,
4) inne ważne względy przemawiają przeciwko przekazaniu osoby zatrzymanej.
Wniosek powinien zawierać szczegółowe dane odnośnie do:
1) nazwiska osoby zatrzymanej i miejsca jej zatrzymania,
2) przestępstwa karnego, a także czasu i miejsca jego popełnienia,
3) przedmiotu przesłuchania lub konfrontacji oraz
4) okresu niezbędnego dla przebywania osoby zatrzymanej na terytorium państwa
obcego.
Minister Sprawiedliwości może zezwolić na tranzyt przez Szwecję osoby
zatrzymanej w państwie obcym, przekazywanej do innego państwa dla przesłuchania
lub konfrontacji.
Jeśli idzie o drogę, w jakiej wniosek o przekazanie lub tranzyt osoby
zatrzymanej powinien być składany, odsyła się do oświadczenia Szwecji
odnoszącego się do artykułu 15 ustęp 6 Konwencji.
TURCJA
Oświadczenia, złożone przy podpisaniu w dniu 23 października 1959 r. i
potwierdzone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 24 czerwca 1969 r.
(oryginał w języku francuskim).
Artykuł 5
Wykonanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub zajęcia
przedmiotów, będzie uzależnione od spełnienia warunków przewidzianych w artykule
5 ustęp 1 litery (a), (b) i (c).
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwania do stawiennictwa, dotyczące osób ściganych przebywających na terytorium
Republiki Tureckiej, powinny być przekazywane do właściwych organów tureckich co
najmniej na 40 dni przed datą ustaloną dla stawiennictwa.
UKRAINA
Zastrzeżenia i oświadczenia, zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w
dniu 11 marca 1998 r. (oryginał w języku angielskim i ukraińskim).
Artykuł 2
Ukraina zastrzega sobie możliwość nienadania biegu wnioskowi o pomoc prawną:
a) jeśli istnieją poważne powody, by sądzić, że odnosi się on do śledztwa w celu
ścigania lub karania osoby z powodu jej rasy, koloru skóry, przekonań
politycznych, religijnych, etnicznych, płci, pochodzenia społecznego, statusu
społecznego, miejsca zamieszkania, języka lub innych;
b) jeśli wykonanie wniosku byłoby niezgodne z zasadą non bis in idem (nie można
karać dwukrotnie za to samo przestępstwo);
c) wniosek dotyczy przestępstwa, które jest przedmiotem śledztwa i postępowania
sądowego na Ukrainie.
Artykuł 5 ustęp 1
Ukraina będzie wykonywać decyzje sądowe, dotyczące przeszukania i zajęcia
przedmiotów, na warunkach przewidzianych w artykule 5 ustęp 1 litera (c).
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwanie do stawiennictwa, kierowane do oskarżonego, przebywającego na
terytorium Ukrainy, będzie przekazane właściwym organom najpóźniej na 40 dni
przed ustaloną datą stawienia się danej osoby przed sądem.
Artykuł 16 ustęp 2
Wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz załączone dokumenty powinny być
przekazywane Ukrainie wraz z tłumaczeniem na język ukraiński lub jeden z
oficjalnych języków Rady Europy, chyba że są sporządzone w tych językach.
Artykuł 24
Dla celów Konwencji organami sądowymi Ukrainy są: sądy jurysdykcji ogólnej,
prokuratorzy publiczni wszystkich szczebli oraz organy śledcze.
WĘGRY
Zastrzeżenia i oświadczenia, zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Węgier,
przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w
dniu 13 lipca 1993 r.
Zastrzeżenia:
Artykuł 2
Węgry zastrzegają sobie prawo udzielenia pomocy jedynie w przypadkach wszczętego
postępowania w sprawie przestępstw, które również na mocy prawa węgierskiego
podlegają karze.
Artykuł 13 ustęp 1
Wyciągi i informacje z rejestru skazanych będą przekazywane jedynie w
odniesieniu do osób oskarżonych lub postawionych przed sądem.
Artykuł 13 ustęp 2
Pomoc, o której mowa w tym ustępie, nie może być udzielona przez Węgry.
Oświadczenia
Artykuł 5 ustęp 1
Przeszukania i zajęcie przedmiotów na Węgrzech będzie stosowane, jeśli spełnione
zostaną warunki przewidziane w literze (c).
Artykuł 7 ustęp 3
Wezwania do stawiennictwa osób przebywających na Węgrzech będą doręczane
jedynie, jeśli zostały przekazane kompetentnym organom węgierskim co najmniej na
40 dni przed datą ustaloną dla stawienia się.
Artykuł 15 ustęp 6
Węgry oświadczają, że wnioski o pomoc adresowane do węgierskich organów sądowych
powinny być kierowane do Ministerstwa Sprawiedliwości.
Artykuł 16
Tłumaczenie wniosku o pomoc oraz załączonych doń dokumentów na język węgierski
lub na jeden z oficjalnych języków Rady Europy będzie wymagane, jeśli nie
zostały sporządzone w jednym z tych języków.
Artykuł 22
Węgry oświadczają, że nie będą automatycznie informować Umawiających się Stron o
orzeczeniach skazujących i późniejszych środkach, o których mowa w tym artykule.
Artykuł 24
Dla celów niniejszej Konwencji za organy sądowe na Węgrzech będą uznawane:
courts (sądy), public prosecutor's offices (urzędy prokuratorskie), Ministry of
Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości) i Chief Prosecutor's Office (Urząd
Prokuratora Generalnego).
WŁOCHY
Oświadczenie złożone przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 23 sierpnia
1961 r. (oryginał w języku francuskim).
Rząd włoski oświadcza, że:
W myśl artykułu 24 i dla celów Konwencji za włoskie organy sądowe należy uważać
następujące organy:
- les procureurs gé né raux de la Ré publique (prokuratorów generalnych
Republiki),
- les procureurs de la Ré publique (prokuratorów Republiki),
- les cours et les tribunaux ordinaires (sądy i trybunały zwykłe),
- les tribunaux militaires (trybunały wojskowe),
- les bureaux des Ministé res publics aupres des tribunaux militaires (biura
organów ścigania przy trybunałach wojskowych),
- les juges d'instruction (sędziów śledczych),
- les conseillers d'instruction (radców śledczych),
- les pré teurs (pretorów).
Biorąc pod uwagę postanowienia artykułów 16 i 21 ustęp 3, Włochy wymagać będą na
zasadzie wzajemności, by wnioskom o pomoc prawną i załączonym do nich dokumentom
oraz wnioskom o wszczęcie ścigania przed sądem, o jakich mowa w artykule 21
Konwencji, towarzyszyło tłumaczenie na język francuski lub angielski. Rząd
włoski wymaga, by biorąc pod uwagę postanowienia artykułu 15 ustęp 6 Konwencji,
w przypadku wniosku o pomoc prawną skierowaną bezpośrednio do włoskich organów
sądowych, kopia odnośnych wniosków rekwizycyjnych była przesłana do Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Oświadczenie, zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Włoch z dnia 25 sierpnia
1977 r., zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym w dniu 29 sierpnia 1977 r.
(oryginał w języku włoskim).
Rząd włoski, w nawiązaniu do oświadczenia złożonego 23 sierpnia 1961 r. przy
składaniu dokumentu ratyfikacyjnego Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w
sprawach karnych, wyłożonej do podpisu przez państwa członkowskie Rady Europy w
dniu 20 kwietnia 1959 r., i w oparciu o artykuł 24 Konwencji oraz podtrzymując w
pełni poprzednie oświadczenie, oświadcza, że za "włoskie organy sądowe" powinny
być uważane dodatkowo, w uzupełnieniu już zgłoszonych w cytowanym oświadczeniu,
następujące organy:
- la Cour Constitutionelle (Trybunał Konstytucyjny),
- la Commission Parlementaire d'enqué te (Parlamentarna Komisja Śledcza).
Rząd włoski wyjaśnia w związku z tym, że obie wyżej wymienione instytucje
uzyskały pełne kompetencje sądowe w terminie późniejszym od daty złożenia przez
Włochy dokumentu ratyfikacyjnego Konwencji.
Trybunał Konstytucyjny ustalił mianowicie dodatkowe normy sprawowania swoich
kompetencji w dziedzinie ścigania, w myśl artykułu 134 Konstytucji, w drodze
regulaminu z dnia 27 listopada 1962 r., opublikowanego w "Gazzetta Ufficiale"
(Dzienniku Ustaw Republiki Włoskiej) Nr 320 z dnia 15 grudnia 1962 r.
Z kolei kompetencje sądowe Parlamentarnej Komisji Śledczej zostały określone
przez ustawę nr 20 z dnia 25 stycznia 1962 r. dotyczącą "przepisów regulujących
prowadzenie procesów i śledztw".
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Zastrzeżenia i oświadczenia, przekazane przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego
w dniu 29 sierpnia 1991 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 2
Odnośnie do artykułu 2 Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej zastrzega sobie prawo odmówienia pomocy prawnej, jeśli osoba, o którą
chodzi we wniosku o pomoc, została skazana lub uniewinniona w Zjednoczonym
Królestwie lub w państwie trzecim za przestępstwo wynikające z tego samego
czynu, jaki spowodował wszczęcie postępowania względem tejże osoby w państwie
wzywającym.
Artykuł 3
Odnośnie do artykułu 3 Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej zastrzega sobie prawo nieodbierania zeznań od świadków lub
niedomagania się okazania akt albo innych dokumentów w przypadkach, w których
jego prawo zwalnia od obowiązku przekazywania dowodów ze względu na przywilej,
nieobligatoryjność lub inną okoliczność.
Artykuł 5 ustęp 1
Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej zastrzega sobie prawo uzależnienia wykonania wniosków
rekwizycyjnych dotyczących przeszukania lub zajęcia przedmiotów od następujących
warunków:
a) przestępstwo, będące powodem wniosku rekwizycyjnego, jest karalne zarówno
według prawa Strony wzywającej, jak i Zjednoczonego Królestwa;
b) wykonanie wniosku rekwizycyjnego jest zgodne z prawem Zjednoczonego
Królestwa.
Artykuł 11 ustęp 2
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej nie może
uwzględniać wniosków, dokonywanych w myśl artykułu 11 ustęp 2, w wyniku których
osoby zatrzymane przejeżdżałyby przez jego terytorium.
Artykuł 12
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej będzie
rozpatrywał sprawę przyznania immunitetu, o jakim mowa w artykule 12, jedynie
gdy wyraźnie o to zabiega osoba, której by on przysługiwał, lub kompetentne
organy strony wzywającej. Wniosek o immunitet nie zostanie uwzględniony, jeśli
organy sądownicze Zjednoczonego Królestwa uważają, iż przyznanie immunitetu nie
leżałoby w interesie publicznym.
Artykuł 15 ustęp 1
Co się tyczy Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej, odesłania do "Ministerstwa Sprawiedliwości" dla celów artykułu 11
ustęp 2, artykułu 15 ustęp 1, 3 i 6 oraz artykułu 21 ustęp 1, a także artykułu
22, odnoszą się do the Home Office (Ministerstwa Spraw Wewnętrznych).
Artykuł 16 ustęp 2
Zgodnie z artykułem 16 ustęp 2 Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej zastrzega sobie prawo wymagania, by wnioskom i dokumentom
załączonym, jakie będą doń skierowane, towarzyszyło tłumaczenie na język
angielski.
Artykuł 21
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zastrzega
sobie prawo niestosowania artykułu 21.
Artykuł 24
W myśl artykułu 24 dla celów Konwencji Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej uważa za organy sądowe:
- Magistrates'courts, the Crown Court and the High Court (sądy, Sąd Królewski i
Sąd Najwyższy),
- the Attorney General for England and Wales (Prokurator Generalny dla Anglii i
Walii),
- the Director of Public Prosecutions and any Crown Prosecutor (Szef Prokuratury
i każdy królewski prokurator),
- the Director and any designated member of the Serious Fraud Office (Szef i
każdy wyznaczony członek Urzędu Groźnych Oszustw),
- the Secretary of State for Trade and Industry (Sekretarz Stanu do spraw Handlu
i Przemysłu w odniesieniu do jego funkcji ścigania i karania przestępstw),
- każdy Assistant Secretary (Legal) in charge of Prosecution Division of HM
Customs and Excise (Prawny Asystent Sekretarza, odpowiedzialny za Królewski
Wydział Ścigania, Ceł i Akcyzy),
- District Courts, Sheriff Courts and the High Court of Justiciary (sądy
rejonowe, sądy szeryfa, Sąd Najwyższy Sądownictwa),
- the Lord Advocate (swoisty urzędnik brytyjski o charakterze oskarżycielskim),
- każdy Prosecutor Fiscal (Prokurator Fiskalny),
- the Attorney General for Northern Ireland (Prokurator Generalny dla Irlandii
Północnej),
- the Director of Public Prosecutions in Northern Ireland (Szef oskarżenia
publicznego w Irlandii Północnej).
W ODNIESIENIU DO PROTOKOŁU DODATKOWEGO:
Informacja Sekretariatu Generalnego Rady Europy:
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 1 Protokołu, w przypadku niezłożenia przez stronę
odpowiedniego oświadczenia, zastrzeżenia złożone do Konwencji oraz oświadczenia
dotyczące artykułu 24 Konwencji odnoszą się również do Protokołu.
BUŁGARIA
Oświadczenie złożone przy podpisaniu w dniu 30 września 1993 r. i potwierdzone
przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 17 czerwca 1994 r. (oryginał w
języku francuskim).
Artykuł 8 ustęp 2
Republika Bułgarii oświadcza, że zgadza się na stosowanie części I tylko w
odniesieniu do czynów, które stanowią przestępstwo według bułgarskiego prawa
karnego.
REPUBLIKA CZESKA
Oświadczenie zawarte w liście Ministra Sprawiedliwości Republiki Czeskiej z dnia
15 grudnia 1995 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy podpisaniu w dniu
18 grudnia 1995 r. (oryginał w języku angielskim).
Zgodnie z artykułem 24 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych oraz artykułem 8 Protokołu dodatkowego oświadczam, że dla celów
Konwencji i Protokołu dodatkowego następujące organy będą uważane za organy
sądowe: the District and Regional Offices of the Prosecutors (urzędy prokuratur
okręgowych i rejonowych), the Town Prosecutor's Office in Prague (Prokuratura
Miejska w Pradze), the District and Regional Courts and the Town Court in Prague
(sądy okręgowe i rejonowe oraz Sąd Miejski w Pradze).
Oświadczenie, zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Republiki
Czeskiej, przekazanej Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 19 listopada 1996 r. (oryginał w języku angielskim).
Zgodnie z artykułem 24 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych oraz artykułem 8 Protokołu dodatkowego oświadczam, że dla celów
Konwencji i Protokołu dodatkowego następujące organy będą uważane za organy
sądowe: the Office of the Supreme Prosecutor of the Czech Republic (urząd
Prokuratora Generalnego Republiki Czeskiej), the Regional and District Offices
of the Prosecutors (urzędy prokuratur okręgowych i rejonowych), the Town
Prosecutor's Office in Prague (Prokuratura Miejska w Pradze), the Ministry of
Justice of the Czech Republic (Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Czeskiej),
the Regional and District Courts and the Town Court in Prague (sądy okręgowe i
rejonowe oraz Sąd Miejski w Pradze).
FRANCJA
Oświadczenie złożone przy podpisaniu w dniu 28 marca 1990 r. i zawarte w
dokumencie zatwierdzenia złożonym w dniu 1 lutego 1991 r. (oryginał w języku
francuskim).
Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, że Protokół dodatkowy do Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych ma zastosowanie do europejskich i
zamorskich departamentów Republiki Francuskiej.
HISZPANIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 13 czerwca
1991 r. (oryginał w języku hiszpańskim).
Rząd Hiszpanii, zgodnie z artykułem 8 ustęp 2, oświadcza, że zastrzega sobie
prawo nieuwzględnienia wniosków rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub
zajęcia przedmiotów w związku z przestępstwami skarbowymi.
IRLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 28 listopada
1996 r. (oryginał w języku angielskim).
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 2 Rząd Irlandii zastrzega sobie prawo niestosowania
części II i III.
LUKSEMBURG
Zastrzeżenia i oświadczenia, zawarte w liście Stałego Przedstawiciela
Luksemburga z dnia 9 grudnia 1994 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy
podpisaniu w dniu 9 grudnia 1994 r. (oryginał w języku francuskim).
Zastrzeżenia
1. Zgodnie z postanowieniami artykułu 8 ustęp 2 litera (a) Rząd Wielkiego
Księstwa Luksemburga zastrzega sobie prawo stosowania części I niniejszego
Protokołu tylko wtedy, gdy przestępstwo skarbowe dotyczy oszustwa podatkowego w
rozumieniu paragrafu 396 punkt 5 ustawy podatkowej lub paragrafu 29 punkt 1
ustawy z dnia 28 stycznia 1948 r. w celu zapewnienia prawidłowego i właściwego
pobierania podatków od zapisów i spadków.
2. Ponadto Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga zastrzega sobie prawo stosowania
części I tylko pod kategorycznym warunkiem, iż wyniki dochodzenia w Luksemburgu
i informacje zawarte w przekazanych dokumentach lub aktach będą wyłącznie
wykorzystane w celu poinstruowania i osądzenia przestępstwa, którego dotyczy
udzielona pomoc.
Oświadczenia
1. Odnośnie do artykułu 9, Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga uważa, iż w
zakresie, w jakim Konwencja została rozszerzona przez niniejszy Protokół, nie
pociąga to za sobą obowiązku wyrażania zgody na udzielenie pomocy prawnej,
jeżeli jest to do przewidzenia, że zamierzone do zastosowania środki nie są
odpowiednie do osiągnięcia celu, powodującego wniosek o udzielenie pomocy, lub
jeśli ich zastosowanie przekracza to, co jest niezbędne dla wykonania wniosku,
lub jeśli wykonanie wniosku nie leży w ważnym interesie Luksemburga.
2. Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga oświadcza, że wnioski rekwizycyjne,
dotyczące przeszukania lub zajęcia, zgodnie z niniejszym Protokołem oraz wyżej
wymienionym zastrzeżeniem w punkcie 1, nie podlegają warunkom określonym w
artykule 5 Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r.
NIDERLANDY
Oświadczenie zawarte w dokumencie przystąpienia, złożonym w dniu 12 stycznia
1982 r. (oryginał w języku angielskim).
Rząd Królestwa Niderlandów przyjmuje niniejszy Protokół jako obowiązujący
Królestwo w Europie.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Niderlandów z dnia 20
lutego 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 21 lutego 1986
r. (oryginał w języku angielskim).
W nawiązaniu do pisma Stałego Przedstawiciela Niderlandów nr 1799 z dnia 24
grudnia 1985 r. mam zaszczyt poinformować Pana, jako depozytariusza traktatów
wymienionych w załączeniu, że traktaty wymienione w załączeniu, których
Królestwo Niderlandów jest stroną (w imieniu Królestwa w Europie), stosować się
będą także do Aruby, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r.
Wykaz traktatów
99. Protokół dodatkowy do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach
karnych (1978 r.)
Biorąc pod uwagę, że zmiany zachodzące od dnia 1 stycznia 1986 r. dotyczą
jedynie modyfikacji wewnętrznych stosunków konstytucyjnych w łonie Królestwa
Niderlandów, oraz zważywszy, że Królestwo, jako takie, pozostaje podmiotem prawa
międzynarodowego, z którym zawierane są traktaty, wspomniane zmiany nie będą
miały wpływu w zakresie prawa międzynarodowego dla umów zawartych przez
Królestwo, a które mają zastosowanie do tej pory do Antyli Niderlandzkich, z
Arubą włącznie. Umowy te pozostaną w mocy dla Aruby w jej nowym charakterze
kraju wewnątrz Królestwa. Dlatego, co się tyczy Królestwa Niderlandów, umowy te
będą miały zastosowanie, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r., do Antyli
Niderlandzkich (bez Aruby) oraz do Aruby.
Oświadczenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Niderlandów z
dnia 22 grudnia 1993 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 6
stycznia 1994 r. (oryginał w języku angielskim).
Zgodnie z artykułem 7 ustęp 2 Rząd Królestwa Niderlandów rozciąga stosowanie
Protokołu dodatkowego na Antyle Niderlandzkie.
W myśl artykułu 8 ustęp 2 litera (a) Protokołu dodatkowego przyjmuje on jako
obowiązujący część I Protokołu dodatkowego w odniesieniu do Antyli
Niderlandzkich tylko w stosunkach z państwami, z którymi Królestwo Niderlandów w
odniesieniu do Antyli Niderlandzkich posiada obowiązujące umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania.
NIEMCY
Zastrzeżenia i oświadczenia, zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 8
marca 1991 r., przekazanym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 8 marca 1991 r. (oryginał w języku angielskim,
francuskim, niemieckim).
Zastrzeżenie
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 2 części IV Republika Federalna Niemiec zgłasza
następujące zastrzeżenia:
a. wykonanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących jakiegokolwiek postępowania w
sprawie naruszenia przepisów regulujących transfer kapitału i płatności, oraz
b. wykonanie wniosków rekwizycyjnych, dotyczących przeszukania lub zajęcia
majątku (przedmiotów) w związku z innymi przestępstwami skarbowymi,
zostanie spełnione pod warunkiem, że przestępstwo będące powodem wniosku
rekwizycyjnego podlega karze zgodnie z prawem niemieckim lub podlegałoby karze
po odpowiednim (analogicznym) przekształceniu faktów.
Oświadczenie
Ponadto odnośnie do artykułu 8 Protokołu dodatkowego Republika Federalna Niemiec
rozumie, iż nawet w związku z rozszerzonym zakresem stosowania Konwencji,
wynikającym z Protokołu dodatkowego, nie istnieje obowiązek udzielenia pomocy w
przypadku, gdy przewidywane działania i wydatki związane z wykonaniem wniosku
rekwizycyjnego są nieproporcjonalne do istoty sprawy i wykonanie wniosku
szkodziłoby ważnemu interesowi strony niemieckiej.
SZWAJCARIA
Zastrzeżenie złożone przy podpisaniu w dniu 17 listopada 1981 r. (oryginał w
języku francuskim).
W związku z postanowieniami artykułu 8 ustęp 2 litera (a) Szwajcaria zastrzega
sobie prawo stosowania części I Protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji
o pomocy prawnej w sprawach karnych tylko w takim zakresie, w jakim przestępstwa
skarbowe dotyczą oszustwa podatkowego.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie przekazane przy składaniu dokumentu ratyfikacji w dniu 29 sierpnia
1991 r. (oryginał w języku angielskim).
Artykuł 8 ustęp 2
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 2 Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej zastrzega sobie prawo niestosowania części II i III.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
Konwencji i Protokołu dodatkowego, a także o zgłoszonych przez te państwa
zastrzeżeniach i oświadczeniach bądź o wycofaniu zastrzeżeń i oświadczeń, można
uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20
kwietnia 1959 r.
sporządzona w Warszawie dnia 25 marca 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 856)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 marca 1997 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20
kwietnia 1959 r. w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20
kwietnia 1959 r.
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami",
pragnąc uzupełnić we wzajemnych stosunkach postanowienia Europejskiej konwencji
o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia
1959 r., zwanej dalej "Konwencją", i Protokołu dodatkowego do tej Konwencji,
sporządzonego w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r., zwanego dalej "Protokołem",
oraz pragnąc ułatwić stosowanie zawartych w nich zasad,
postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
(do artykułu 1 Konwencji)
Pomoc prawna jest udzielana we wszystkich postępowaniach w sprawach o czyny,
których ściganie należy, w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy
prawnej, do właściwości organów sądowych wzywającej Umawiającej się Strony i
należałoby na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony do właściwości organów
sądowych lub innych organów.
Artykuł II
(do artykułu 1 Konwencji w związku z artykułem 3 Protokołu)
Konwencję i niniejszą umowę stosuje się także:
a) w sprawach o ułaskawienie,
b) w sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub
zatrzymanie.
Artykuł III
(do artykułu 2 Konwencji w związku z artykułem 1 Protokołu)
1. Pomoc prawna udzielana jest w ramach artykułu I także w postępowaniach w
sprawach o czyny naruszające przepisy podatkowe, celne, dewizowe lub dotyczące
monopolu. Nie można odmówić udzielenia pomocy prawnej na tej tylko podstawie, że
prawo wezwanej Umawiającej się Strony nie przewiduje takiego samego rodzaju
opłat lub podatków albo nie reguluje w ten sam sposób opłat, podatków, ceł i
obowiązków dewizowych, jak prawo wzywającej Umawiającej się Strony.
2. Przestępstwami skarbowymi są również przestępstwa polegające na naruszeniu
przepisów dotyczących gospodarki towarami i handlu zagranicznego.
3. Istniejący według przepisów prawnych Umawiających się Stron obowiązek
zachowania tajemnicy w sprawach skarbowych wymienionych w ustępach 1 i 2 nie
wyłącza udzielenia pomocy prawnej na podstawie niniejszego artykułu.
Okoliczności lub fakty, o których dowiedzą się organ wzywający lub organ wezwany
Umawiających się Stron w związku z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej,
podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy w sprawach skarbowych.
Artykuł IV
(do artykułu 3 Konwencji)
1. Przedmioty pochodzące z czynu zagrożonego karą lub uzyskane w drodze ich
wymiany będą przekazywane w celu wydania ich pokrzywdzonemu, jeżeli:
a) przedmioty nie są potrzebne na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony
jako dowody w postępowaniu toczącym się przed sądem lub innym właściwym organem,
b) przedmioty nie podlegają przepadkowi lub konfiskacie na terytorium wezwanej
Umawiającej się Strony,
c) osoby trzecie nie zgłaszają do nich roszczeń.
2. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona zrzeka się zwrotu przedmiotów, to przy
ich wydawaniu nie będzie stosowała zabezpieczenia na tych przedmiotach w celu
zapłaty ceł, podatków i innych tego rodzaju opłat, chyba że samego
pokrzywdzonego właściciela tych przedmiotów obciążają takie opłaty.
Artykuł V
(do artykułu 4 Konwencji)
1. Zezwala się przedstawicielom organów uczestniczącym w postępowaniu karnym i
innym osobom uczestniczącym w postępowaniu oraz ich przedstawicielom, po
złożeniu stosownego wniosku, na obecność przy podejmowaniu czynności w ramach
pomocy prawnej na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony. Mogą oni wnosić
uzupełniające pytania lub proponować określone środki. Artykuł 12 Konwencji
stosuje się odpowiednio.
2. Na obecność przedstawicieli organów uczestniczących w postępowaniu karnym, o
której mowa w ustępie 1, wymagana jest zgoda: w Rzeczypospolitej Polskiej -
Ministerstwa Sprawiedliwości, a w Republice Słowackiej - w postępowaniu przed
wniesieniem aktu oskarżenia - Prokuratury Generalnej, a po wniesieniu aktu
oskarżenia - Ministerstwa Sprawiedliwości. Artykuł 2 litera (b) Konwencji
stosuje się odpowiednio.
Artykuł VI
(do artykułu 6 Konwencji)
Zrzeczenie się prawa do zwrotu dowodów lub dokumentów wymienionych w artykule 3
ustęp 1 Konwencji nie jest możliwe bez zgody osób trzecich roszczących sobie do
nich prawa.
Artykuł VII
(do artykułu 10 Konwencji)
Artykuł 10 ustęp 2 Konwencji stosuje się we wszystkich wypadkach wezwania
świadka lub biegłego. Osoby te mogą same wystąpić z wnioskiem o przyznanie
zaliczki na podstawie artykułu 10 ustęp 3 Konwencji.
Artykuł VIII
1. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona udzieli zgody na obecność w czasie
wykonywania wniosku o udzielenie pomocy prawnej osoby aresztowanej lub
odbywającej karę pozbawienia wolności na terytorium wzywającej Umawiającej się
Strony, to zobowiązana jest ona do przetrzymywania tej osoby w areszcie przez
cały czas jej pobytu na swym terytorium, a po zakończeniu czynności związanych z
pomocą prawną - do niezwłocznego przekazania jej z powrotem wzywającej
Umawiającej się Stronie, jeśli nie żąda ona jej zwolnienia.
2. Jeżeli państwo trzecie wyrazi zgodę na obecność przy wykonywaniu wniosku o
udzielenie pomocy prawnej osoby przebywającej w areszcie lub odbywającej karę
pozbawienia wolności na terytorium jednej z Umawiających się Stron, to do
tranzytu tej osoby przez terytorium drugiej Umawiającej się Strony stosuje się
odpowiednio artykuł 11 ustępy 2 i 3 Konwencji.
3. W wypadkach wymienionych w ustępach 1 i 2 stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 12 Konwencji.
Artykuł IX
(do artykułu 13 Konwencji)
Wezwana Umawiająca się Strona przekazuje wyciągi z rejestru skazanych, o jakie
występują organy policyjne drugiej Umawiającej się Strony dla potrzeb spraw
karnych, w takim zakresie, w jakim jego organy policyjne mogłyby otrzymywać je w
podobnych wypadkach.
Artykuł X
(do artykułu 14 Konwencji)
1. We wniosku o doręczenie oznacza się przy danych o przedmiocie i podstawie
wniosku także rodzaj pisma, jakie ma być doręczone, oraz pozycję adresata w
postępowaniu.
2. Do wniosku o przeszukanie lub zabezpieczenie przedmiotów mogących stanowić
dowody i dokumentów załącza się stwierdzenie właściwego organu wymiaru
sprawiedliwości o tym, że zostały spełnione warunki do dokonania tych czynności
określone przez prawo wzywającej Umawiającej się Strony.
3. Do wniosku o przekazanie przedmiotów w celu wydania ich pokrzywdzonemu
stosuje się odpowiednio ustęp 2.
4. Organy wymiaru sprawiedliwości obu Umawiających się Stron mogą do wniosków o
udzielenie pomocy prawnej używać dwujęzycznych druków.
Artykuł XI
(do artykułu 15 Konwencji)
1. Jeżeli umowa niniejsza nie stanowi inaczej, organy wymiaru sprawiedliwości
obu Umawiających się Stron porozumiewają się bezpośrednio. Nie wyłącza to
możliwości pośrednictwa Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej,
z jednej strony, i Prokuratury Generalnej lub Ministerstwa Sprawiedliwości
Republiki Słowackiej, z drugiej strony.
2. Wnioski o przekazanie lub tranzyt osób aresztowanych i odbywających karę
pozbawienia wolności przekazywane są za pośrednictwem Ministerstwa
Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, z jednej strony, i Prokuratury
Generalnej lub Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej, z drugiej
strony.
3. Wnioski określone w artykule IX niniejszej umowy przekazywane są za
pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, z jednej
strony, a Prokuratury Generalnej Republiki Słowackiej, z drugiej strony.
Odpowiedzi przesyła się w takim samym trybie. W wypadku niebezpieczeństwa zwłoki
dopuszczalny jest bezpośredni obrót między organami policji i właściwymi
organami rejestru skazanych.
Artykuł XII
(do artykułu 16 Konwencji)
1. Jeżeli umowa niniejsza nie stanowi inaczej, nie wymaga się tłumaczenia
wniosków i załączanych do nich dokumentów.
2. Do pism podlegających doręczeniu załącza się ich tłumaczenie na język
urzędowy wezwanej Umawiającej się Strony. Tłumaczenia powinny być sporządzone
przez tłumacza przysięgłego ustanowionego na terytorium jednej z Umawiających
się Stron. Poświadczenie zgodności podpisu tłumacza przysięgłego nie jest
wymagane.
3. Jeżeli do pism, o których doręczenie się wnosi, nie są załączone ich
tłumaczenia na język urzędowy wezwanej Umawiającej się Strony, organ wezwany
ograniczy swe czynności do doręczenia pism adresatowi, jeżeli zgodzi się on je
przyjąć.
Artykuł XIII
(do artykułu 20 Konwencji)
Koszty powstałe w wyniku stosowania artykułu IV i VIII niniejszej umowy zwracane
są przez wzywającą Umawiającą się Stronę.
Artykuł XIV
(do artykułu 21 Konwencji)
1. Po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie, przekazanego na podstawie
artykułu 21 Konwencji przez jedną z Umawiających się Stron, właściwe organy
drugiej Umawiającej się Strony przeprowadzą postępowanie karne według przepisów
prawnych Strony wezwanej.
2. Wymiana pism na podstawie artykułu 21 Konwencji odbywa się pomiędzy
prokuraturami wojewódzkimi Rzeczypospolitej Polskiej, z jednej strony, a
prokuraturami krajskimi (wojewódzkimi) Republiki Słowackiej, z drugiej strony.
3. Czyny naruszające przepisy o ruchu drogowym są oceniane na terytorium
wezwanej Umawiającej się Strony według przepisów o ruchu drogowym obowiązujących
w miejscu zdarzenia.
4. Wniosek lub zgoda pokrzywdzonego niezbędna do wszczęcia postępowania karnego,
jaka istnieje na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, jest również
skuteczna na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony. Jedynie wniosek lub
zgoda pokrzywdzonego niezbędna do wszczęcia postępowania karnego według prawa
wezwanej Umawiającej się Strony może być przekazana dodatkowo w terminie
określonym przez właściwy organ tej Strony.
5. Zawiadomienie powinno zawierać zwięzły opis stanu faktycznego oraz możliwie
dokładne dane dotyczące osoby podejrzanej, jej obywatelstwa, miejsca
zamieszkania lub pobytu. Załącza się:
a) oryginał, uwierzytelniony odpis lub kopię akt karnych oraz wchodzące w
rachubę inne dowody,
b) tekst przepisów karnych wzywającej Umawiającej się Strony odnoszących się do
czynu, a w wypadkach określonych w ustępie 3 - ponadto tekst przepisów o ruchu
drogowym obowiązujących w miejscu zdarzenia,
c) wniosek lub zgodę pokrzywdzonego, jeśli jest niezbędna do wszczęcia
postępowania karnego.
6. Oryginał akt oraz dowody przekazane na podstawie ustępu 5 litera a) zostaną
zwrócone wzywającej Umawiającej się Stronie w możliwie najkrótszym terminie,
jeżeli Strona ta zastrzegła ich zwrot w zawiadomieniu o przestępstwie. Prawa obu
Umawiających się Stron i osób trzecich co do przekazanych przedmiotów pozostają
nienaruszone.
Artykuł XV
(do artykułu 21 Konwencji)
Po wszczęciu postępowania karnego przeciwko sprawcy na terytorium wezwanej
Umawiającej się Strony organy wymiaru sprawiedliwości wzywającej Umawiającej się
Strony nie podejmują dalszych środków ścigania i wykonania orzeczenia w związku
z czynem będącym przedmiotem zawiadomienia, jeżeli:
a) wymierzona tam kara została wykonana lub jej wykonanie zostało zawieszone
albo uległo przedawnieniu,
b) sprawca został tam prawomocnie uwolniony lub postępowanie zostało tam
prawomocnie umorzone z przyczyn wyłączających postępowanie.
Artykuł XVI
(do artykułu 22 Konwencji w związku z artykułem 4 Protokołu)
1. Informacje o skazaniach są wymieniane co najmniej raz na sześć miesięcy
między Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem
Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.
2. Umawiająca się Strona, która przekazała informację na podstawie artykułu 22
Konwencji, udostępni na wniosek drugiej Umawiającej się Strony w konkretnej
sprawie odpisy prawomocnych orzeczeń skazujących i informacje o zastosowanych
środkach. Wymiana pism odbywa się między Ministerstwem Sprawiedliwości
Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.
Artykuł XVII
(do artykułu 24 Konwencji)
W rozumieniu niniejszej umowy organami wymiaru sprawiedliwości są sądy i
prokuratury obu Umawiających się Stron.
Artykuł XVIII
(do artykułu 29 Konwencji)
Jeżeli jedna z Umawiających się Stron wypowie Konwencję, to wypowiedzenie
nabiera mocy w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką po
upływie dwóch lat od daty otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
Artykuł XIX
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi w Bratysławie.
2. Umowa niniejsza wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim
wypadku umowa utraci moc po upływie jednego roku od dnia takiej notyfikacji.
Umowa przestanie obowiązywać także bez wypowiedzenia jej w dniu, w którym
przestanie obowiązywać Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych,
sporządzona dnia 20 kwietnia 1959 r.
Sporządzono w Warszawie, dnia 25 marca 1997 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym oba teksty są
jednakowo autentyczne.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: L. Kubicki
W imieniu Republiki Słowackiej: J. Liščák
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 29 lipca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 stycznia 1998 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r.,
sporządzonej w Warszawie dnia 25 marca 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 857)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XIX ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20
kwietnia 1959 r., sporządzonej w Warszawie dnia 25 marca 1997 r., nastąpiła w
Bratysławie dnia 24 listopada 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
powyższej umowy.
Umowa wchodzi w życie dnia 1 lutego 1998 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji,
sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 858)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 24 października 1994 r. została sporządzona w Rabacie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i wzajemnej
ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Maroka, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
pragnąc rozszerzenia między nimi współpracy gospodarczej poprzez stworzenie
korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów jednej Umawiającej się
Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
uważając, że umowa w tej dziedzinie będzie mogła mieć korzystny wpływ na
polepszenie kontaktów gospodarczych i na wzmocnienie zaufania w zakresie
inwestycji,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych dla rozkwitu
gospodarczego obu Umawiających się Stron,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie i wszelki wkład bezpośredni
lub pośredni, zainwestowany w spółki lub przedsiębiorstwa jakiegokolwiek sektora
działalności gospodarczej, i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw, służebność i
inne podobne prawa;
b) akcje i inne rodzaje udziałów w przedsiębiorstwach;
c) wierzytelności pieniężne i prawa do innych świadczeń, mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa autorskie, znaki fabryczne, patenty, technologię produkcji, nazwy
handlowe i każde inne prawo własności przemysłowej jak również goodwill;
e) koncesje prawa publicznego, w tym koncesje na poszukiwanie, wydobywanie lub
eksploatację zasobów naturalnych.
Zmiana formy prawnej inwestycji, w której mienie i kapitał zostały zainwestowane
lub reinwestowane, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji w rozumieniu
niniejszej umowy. Inwestycje muszą być dokonane zgodnie z ustawodawstwem i
przepisami obowiązującymi w Państwie przyjmującym inwestycje.
Jeżeli inwestycja została dokonana przez inwestora za pośrednictwem podmiotu nie
objętego definicją w ustępie 2 litera c) niniejszego artykułu, w którym posiada
on udział kapitałowy, taki inwestor będzie korzystał z dobrodziejstw niniejszej
umowy w granicach takiego pośredniego udziału kapitałowego, pod warunkiem
jednakże, że te korzyści nie będą mu przysługiwały, jeżeli powoła się on na
mechanizm regulowania sporów na podstawie innej umowy o ochronie inwestycji
zawartej przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium została dokonana
inwestycja.
2. Określenie "inwestor" oznacza:
a) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie lub marokańskie na mocy
ustawodawstwa Rzeczypospolitej Polskiej lub Królestwa Maroka, dokonującą
inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony;
b) osobę prawną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
Królestwa Maroka i utworzoną zgodnie z ustawodawstwem polskim lub marokańskim, i
dokonującą inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony;
c) osoby prawne utworzone zgodnie z prawem któregokolwiek kraju i znajdujące się
pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą obywateli tej Umawiającej się Strony lub
osób prawnych mających swoją siedzibę i prowadzących rzeczywistą działalność
gospodarczą na terytorium danej Umawiającej się Strony; rozumie się, iż kontrola
wymaga istotnego udziału we własności.
3. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dywidendy i
należności licencyjne.
4. Określenie "terytorium" oznacza:
a) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej:
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również strefę morską położoną poza
wodami terytorialnymi Rzeczypospolitej Polskiej, która została lub która może
być określona na podstawie ustawodawstwa Rzeczypospolitej Polskiej i zgodnie z
prawem międzynarodowym jako strefa, na której Rzeczpospolita Polska może
sprawować jej prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia, jak również ich
zasobów naturalnych;
b) w odniesieniu do Królestwa Maroka:
terytorium Królestwa Maroka, w tym każdą strefę położoną poza wodami
terytorialnymi Królestwa Maroka, która została lub która może być w przyszłości
określona na mocy ustawodawstwa Królestwa Maroka i zgodnie z prawem
międzynarodowym jako strefa, na której Królestwo Maroka może sprawować swoje
prawa odnośnie do dna morskiego i podglebia, jak również ich zasobów
naturalnych.
Artykuł 2
Popieranie i ochrona inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje
zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami.
Rozszerzenie, zmiana lub przekształcenie inwestycji, dokonane zgodnie z
ustawodawstwem i przepisami obowiązującymi w Państwie przyjmującym inwestycję,
będzie traktowane jako nowa inwestycja.
2. Inwestycje dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony będą korzystać na obszarze tej drugiej
Strony z traktowania sprawiedliwego i równego, jak również, z zastrzeżeniem
przepisów koniecznych ze względu na porządek publiczny, oraz z ochrony i pełnego
i całkowitego bezpieczeństwa. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się do
zapewnienia, że zarządzanie, utrzymywanie, korzystanie, czerpanie korzyści lub
zbywanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony nie będzie na jej
terytorium naruszane w sposób nieuzasadniony lub dyskryminacyjny.
Przychody z inwestycji lub reinwestycji dokonanych zgodnie z ustawodawstwem
danej Umawiającej się Strony będą korzystać z takiej samej ochrony jak
inwestycja pierwotna.
Artykuł 3
Traktowanie inwestycji
1. Każda Umawiająca się Strona zapewni na swoim terytorium inwestycjom
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony sprawiedliwe i równe traktowanie,
które nie będzie mniej korzystne niż przyznane przez nią inwestycjom własnych
inwestorów lub inwestycjom inwestorów państwa najbardziej uprzywilejowanego,
jeżeli to drugie traktowanie będzie bardziej korzystne.
2. Każda Umawiająca się Strona zapewni na swoim terytorium inwestycjom
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony w zakresie działalności związanej z
ich inwestycjami traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane przez nią własnym
inwestorom lub inwestorom państwa najbardziej uprzywilejowanego, przy czym
będzie obowiązywało traktowanie bardziej korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, które którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom
państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub stowarzyszenie ze strefą
wolnego handlu, unią celną, wspólnym rynkiem lub każdą inną formę regionalnej
organizacji gospodarczej lub jakiejkolwiek istniejącej lub przyszłej konwencji w
sprawie podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Działania nacjonalizacyjne, wywłaszczeniowe lub każde inne mające taki sam
skutek lub charakter, jakie mogą być podjęte przez władze jednej z Umawiających
się Stron, nie będą ani dyskryminacyjne, ani nie będą podjęte z innych powodów,
jak tylko ze względu na dobro publiczne.
2. Umawiająca się Strona, która podejmie takie działania, przekaże osobie
uprawnionej bez zbędnej zwłoki odszkodowanie sprawiedliwe i słuszne, którego
kwota będzie odpowiadać wartości rynkowej danej inwestycji według stanu na dzień
poprzedzający datę podjęcia działań lub ich ogłoszenia.
3. Postanowienia w sprawie ustalenia i wypłat odszkodowania powinny być podjęte
niezwłocznie, a najpóźniej w momencie wywłaszczenia. Odszkodowanie będzie
wypłacone inwestorom w walucie wymienialnej i będzie podlegało wolnemu
transferowi.
Artykuł 5
Odszkodowania za straty
Inwestorzy jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosły straty na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek
innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek,
będą traktowani przez tę drugą Umawiającą się Stronę w zakresie przywrócenia,
odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia nie mniej korzystnie niż
właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego, przy czym
będzie obowiązywało traktowanie bardziej korzystne.
Artykuł 6
Transfery
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom, po wykonaniu przez nich zobowiązań podatkowych, swobodny transfer w
walucie wymienialnej i bez zbędnej zwłoki kwot uzyskanych z inwestycji, a w
szczególności:
a) kapitału i kwot niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia inwestycji;
b) zysków, dywidend, odsetek, należności licencyjnych i innych bieżących
dochodów;
c) kwot niezbędnych na spłatę pożyczek związanych z konkretną inwestycją;
d) kwot pochodzących z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji;
e) kwot pochodzących z tytułu odszkodowań przewidzianych w artykule 4 i 5;
f) odpowiedniej części zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony, którzy
uzyskali zezwolenie na pracę w związku z inwestycją dokonaną na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony.
2. Transfery, o których mowa w ustępie 1, będą dokonywane według kursu wymiany
stosowanego w dniu transferu i według obowiązujących przepisów dewizowych.
3. Gwarancje przewidziane w tym artykule będą co najmniej równe gwarancjom
przyznanym inwestorom z państwa najbardziej uprzywilejowanego, którzy znajdują
się w analogicznej sytuacji.
Artykuł 7
Subrogacja
1. Jeżeli na mocy gwarancji udzielonej w związku z inwestycją z mocy prawa lub
umowy na pokrycie ryzyka niehandlowego będzie wypłacone odszkodowanie
inwestorowi jednej Umawiającej się Strony, to druga Umawiająca się Strona uzna
przejęcie przez ubezpieczyciela praw inwestora, któremu wypłacono odszkodowanie.
2. Zgodnie z gwarancją udzieloną danemu inwestorowi ubezpieczyciel może
oszacować wszystkie prawa, jakie przysługiwałyby inwestorowi, gdyby
ubezpieczyciel nie przejął jego praw.
3. Wszelki spór między Umawiającą się Stroną a ubezpieczycielem inwestycji
drugiej Umawiającej się Strony będzie rozstrzygnięty zgodnie z postanowieniami
artykułu 9 niniejszej umowy.
Artykuł 8
Stosowanie innych norm
Jeżeli jakaś kwestia związana z inwestycjami jest uregulowana jednocześnie w
niniejszej umowie i w ustawodawstwie wewnętrznym jednej Umawiającej się Strony
lub w umowach międzynarodowych istniejących lub podpisanych w przyszłości przez
Umawiające się Strony, inwestorzy drugiej Umawiającej się Strony mogą wybrać
postanowienia bardziej dla nich korzystne.
Artykuł 9
Rozstrzyganie sporów związanych z inwestycjami
1. Każdy spór inwestycyjny między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony będzie rozstrzygany w miarę możliwości polubownie w
drodze konsultacji i negocjacji między stronami sporu.
2. W przypadku nierozstrzygnięcia polubownego w drodze bezpośredniego
porozumienia między stronami sporu w ciągu sześciu miesięcy od daty pisemnego
zawiadomienia o sporze, spór będzie przedłożony przez inwestora według jego
wyboru:
a) właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana;
bądź
b) Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (CIRDI)
utworzonemu na mocy "Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych
między Państwami a obywatelami państw drugich", wyłożonej do podpisu w
Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r., jeżeli oba Państwa - Strony niniejszej umowy
przystąpią do Konwencji. Dopóki ten warunek nie zostanie spełniony, każda z
Umawiających się Stron wyraża zgodę na przedkładanie sporu do arbitrażu zgodnie
z Regulaminem procedury dodatkowej Centrum (CIRDI). Każda z Umawiających się
Stron wyraża nieodwołalną zgodę na przedkładanie każdego sporu zgodnie z tą
procedurą arbitrażową.
3. Żadna z Umawiających się Stron będąca stroną sporu nie może w żadnym stadium
postępowania arbitrażowego lub wykonywania orzeczenia powoływać się na fakt, że
inwestor - druga strona sporu otrzymał w wyniku polisy ubezpieczeniowej
odszkodowanie obejmujące całość lub część doznanej straty.
4. Trybunał arbitrażowy będzie rozstrzygał na podstawie prawa wewnętrznego
Umawiającej się Strony - będącej stroną sporu, na której terytorium inwestycja
została dokonana, włącznie z normami kolizyjnymi, postanowień niniejszej umowy,
postanowień umów oddzielnych, zawartych w sprawie inwestycji, jak również na
podstawie zasad prawa międzynarodowego.
5. Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące strony sporu. Każda
Umawiająca się Strona zobowiązuje się wykonać orzeczenia zgodnie z jej
wewnętrznym ustawodawstwem.
Artykuł 10
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Każdy spór między Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub
stosowania niniejszej umowy będzie rozstrzygany w miarę możliwości w drodze
dyplomatycznej.
2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ten sposób, to będzie on
przedłożony komisji mieszanej złożonej z przedstawicieli Stron. Komisja zbierze
się niezwłocznie na wniosek jednej ze Stron.
3. Jeżeli komisja mieszana nie może rozstrzygnąć sporu w ciągu sześciu miesięcy
od daty rozpoczęcia negocjacji, to spór będzie przedłożony, na wniosek jednej z
Umawiających się Stron, trybunałowi arbitrażowemu.
4. Trybunał będzie utworzony w sposób następujący: Każda Umawiająca się Strona
wyznaczy jednego arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą na przewodniczącego
trybunału obywatela państwa trzeciego. Arbitrzy będą wyznaczeni w ciągu trzech
miesięcy, a przewodniczący w ciągu pięciu miesięcy od dnia, w którym jedna z
Umawiających się Stron poinformowała drugą Umawiającą się Stronę o intencji
przedłożenia przez nią sporu trybunałowi arbitrażowemu.
5. Jeżeli terminy określone w ustępie 4 nie zostaną dochowane, wówczas jedna z
Umawiających się Stron może zwrócić się z prośbą o dokonanie niezbędnej
nominacji do Prezesa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli Prezes
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jest obywatelem jednej z Umawiających
się Stron lub nie może spełnić wymienionej funkcji, wówczas o dokonanie
wymaganych nominacji będzie poproszony Wiceprezes. Jeżeli Wiceprezes jest
obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub nie może spełnić tej funkcji, to
o dokonanie wymaganych nominacji będzie poproszony najstarszy rangą sędzia
Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6. Trybunał arbitrażowy orzeka w oparciu o niniejszą umowę i o normy i zasady
prawa międzynarodowego. Orzeczenie trybunału zapada większością głosów. Jest ono
ostateczne i obowiązujące Umawiające się Strony.
7. Trybunał ustali tryb własnego postępowania.
8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra oraz
koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego, jak
również inne koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony.
Artykuł 11
Zakres stosowania
Niniejsza umowa obejmuje również inwestycje dokonane w wolnych walutach przed
jej wejściem w życie przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem i
przepisami.
Artykuł 12
Wejście w życie.
Okres ważności i wygaśnięcie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni,
licząc od daty otrzymania noty późniejszej, w której jedna Umawiająca się Strona
poinformuje drugą Umawiającą się Stronę o zakończeniu jej wewnętrznej procedury
ratyfikacyjnej. Umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat. Jeżeli jedna
z Umawiających się Stron nie wypowie jej co najmniej sześć miesięcy przed
wygaśnięciem okresu jej ważności, umowa ulega milczącemu przedłużeniu na dalszy
okres dziesięciu lat, przy czym każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie
prawo pisemnego wypowiedzenia w terminie sześciu miesięcy przed wygaśnięciem
bieżącego okresu ważności.
2. Inwestycje dokonane przed datą wygaśnięcia niniejszej umowy podlegają jej
postanowieniom przez okres dziesięciu lat od daty jej wygaśnięcia.
Na dowód czego, niżej podpisani i należycie upoważnieni przez ich odnośne Rządy
podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Rabacie dnia 24 października 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim, arabskim i francuskim, przy czym wszystkie trzy teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst
francuski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
L. Podkański
Z upoważnienia Rządu Królestwa Maroka
M. Cherif
Minister Finansów
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 18 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałesa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych; W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 5 lipca 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Królestwa Maroka o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej w
Rabacie dnia 24 października 1994 r.
(Dz. U. Nr 76, poz. 859)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej w Rabacie dnia 24 października 1994
r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje.
Umowa wchodzi w życie dnia 8 lipca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
sporządzona w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r.
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych,
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 860)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 lipca 1996 r. została sporządzona w Waszyngtonie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych
Rzeczpospolita Polska oraz Stany Zjednoczone Ameryki,
pragnąc zwiększyć skuteczność organów ścigania w obu państwach w zakresie
dochodzenia, postępowania karnego i zapobiegania przestępstwom przez współpracę
i wzajemną pomoc prawną w sprawach karnych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres pomocy
1. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy w związku z dochodzeniem, postępowaniem karnym
i zapobieganiem przestępstwom. Umawiające się Strony udzielają sobie także
takiej pomocy w zakresie przepadku mienia i innych postępowań bezpośrednio
związanych z popełnieniem przestępstw, jeżeli pomoc taka nie jest zabroniona
przez prawo Państwa wezwanego.
2. Pomoc obejmuje:
a) odbieranie zeznań lub oświadczeń osób;
b) dostarczanie dokumentów, protokołów i dowodów rzeczowych;
c) ustalanie miejsca znajdowania się lub tożsamości osób lub przedmiotów;
d) doręczanie dokumentów;
e) przekazywanie osób pozbawionych wolności w celu przesłuchania lub w innych
celach;
f) wykonywanie wniosków o przeszukanie i odebranie;
g) pomoc w postępowaniu związanym z zabezpieczeniem i przepadkiem mienia,
restytucją na rzecz ofiar przestępstw, ściąganiem grzywien oraz
h) wszelkie inne formy pomocy nie zabronione przez prawo Państwa wezwanego.
3. Pomocy udziela się niezależnie od tego, czy czyn będący w Państwie wzywającym
przedmiotem dochodzenia, postępowania karnego lub innego postępowania, którego
dotyczy wniosek, stanowiłby przestępstwo według prawa Państwa wezwanego.
4. Celem niniejszej umowy jest wyłącznie wzajemna pomoc prawna pomiędzy
stronami. Postanowienia niniejszej umowy nie dają żadnej osobie prywatnej prawa
uzyskiwania, zatajania lub wyłączania jakichkolwiek dowodów lub czynienia
przeszkód w wykonywaniu wniosku.
Artykuł 2
Organy Centralne
1. Każda Umawiająca się Strona ustanawia Organ Centralny dla przekazywania i
przyjmowania wniosków na podstawie niniejszej umowy.
2. W Rzeczypospolitej Polskiej Organem Centralnym jest Minister
Sprawiedliwości-Prokurator Generalny lub osoba wyznaczona przez Ministra
Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Organem
Centralnym jest Prokurator Generalny lub osoba wyznaczona przez Prokuratora
Generalnego.
3. W ramach niniejszej umowy Organy Centralne porozumiewają się bezpośrednio.
Artykuł 3
Ograniczenie pomocy
1. Organ Centralny Państwa wezwanego może odmówić udzielenia pomocy, jeżeli:
a) wniosek dotyczy przestępstwa wojskowego, które nie stanowi przestępstwa w
świetle powszechnego prawa karnego;
b) wniosek dotyczy przestępstwa politycznego;
c) wykonanie wniosku mogłoby naruszyć bezpieczeństwo lub inny podobny, istotny
interes państwa wezwanego, lub
d) wniosek nie został sporządzony zgodnie z niniejszą umową.
2. Przed odmową udzielenia pomocy zgodnie z niniejszym artykułem, Organy
Centralne porozumiewają się ze sobą w celu rozważenia, czy pomoc może być
udzielona pod warunkami, jakie uzna za konieczne Organ Centralny Państwa
wezwanego. Państwo wzywające, które akceptuje pomoc na takich warunkach, stosuje
się do tych warunków.
3. Jeżeli Organ Centralny Państwa wezwanego odmawia udzielenia pomocy, informuje
Organ Centralny Państwa wzywającego o przyczynach odmowy.
Artykuł 4
Forma i treść wniosku
1. Wniosek o udzielenie pomocy sporządza się na piśmie, jednakże w nagłych
sytuacjach Organ Centralny Państwa wezwanego może wyrazić zgodę na wniosek w
innej formie. W każdym takim wypadku wniosek potwierdza się na piśmie w ciągu
następnych dziesięciu dni, chyba że Organ Centralny Państwa wezwanego uzgodni
inne postępowanie. Wniosek sporządza się w języku Państwa wezwanego, o ile nie
uzgodni się inaczej.
2. Wniosek powinien zawierać:
a) nazwę organu prowadzącego dochodzenie, postępowanie karne lub inne
postępowanie, którego wniosek dotyczy;
b) opis stanu faktycznego przestępstw oraz informacje o dotychczasowym przebiegu
postępowania w sprawie;
c) tekst przepisów prawa dotyczących przestępstw, z powodu których wnosi się o
pomoc;
d) opis dowodów, informacji lub innego rodzaju pomocy, o którą się wnosi, oraz
e) oświadczenie, dla jakich celów wnosi się o dowody, informacje lub inną pomoc.
3. W miarę konieczności i możliwości wniosek powinien zawierać również:
a) informację o tożsamości i miejscu pobytu osoby, którą należy przesłuchać lub
która ma przedstawić dowód;
b) informację o tożsamości i miejscu pobytu osoby, której należy dokonać
doręczenia, o statusie tej osoby w sprawie oraz o sposobie, w jaki doręczenie
powinno być dokonane;
c) informację o miejscu znajdowania się i tożsamości osób i rzeczy, które mają
być odszukane;
d) dokładny opis miejsca lub osoby, które mają być przeszukane, oraz rzeczy,
które powinny być odebrane;
e) opis sposobu, w jaki ma być odebrane i zaprotokołowane zeznanie świadka lub
oświadczenie;
f) listę pytań, które mają być zadane osobie, od której mają być odebrane
zeznania lub oświadczenia;
g) opis szczególnej procedury, jaka ma być zastosowana przy wykonywaniu wniosku;
h) informację dotyczącą należności i zwrotu wydatków, do których ma prawo osoba
wezwana do stawiennictwa w Państwie wzywającym, oraz
i) wszelkie inne informacje, które mogą ułatwić Państwu wezwanemu wykonanie
wniosku.
Artykuł 5
Wykonanie wniosku
1. Organ Centralny Państwa wezwanego wykonuje wniosek niezwłocznie lub, jeżeli
jest to wskazane, przekazuje wniosek organowi właściwemu do podjęcia czynności.
Właściwe organy Państwa wezwanego czynią wszystko, co jest w ich mocy, aby
wykonać wniosek. Organy sądowe lub inne właściwe organy Państwa wezwanego wydają
wezwania do dokonania czynności pod groźbą kary, nakazy przeszukania lub inne
nakazy konieczne dla wykonania wniosku.
2. Organ Centralny Państwa wezwanego dokonuje wszelkich niezbędnych czynności
dla zastępstwa Państwa wzywającego w Państwie wezwanym, w każdym postępowaniu
wynikającym z wniosku o pomoc.
3. Wniosek wykonuje się zgodnie z prawem Państwa wezwanego, chyba że niniejsza
umowa stanowi inaczej. Należy jednakże stosować sposób wykonania określony we
wniosku, jeżeli nie jest to zakazane przez prawo Państwa wezwanego.
4. Jeżeli Organ Centralny Państwa wezwanego oceni, że wykonanie wniosku
przeszkadzałoby toczącemu się w tym Państwie dochodzeniu, postępowaniu karnemu
lub innemu postępowaniu w tym Państwie, może odroczyć wykonanie lub po
porozumieniu się z Organem Centralnym Państwa wzywającego uzależnić wykonanie od
warunków uznanych za konieczne. Jeżeli Państwo wzywające akceptuje pomoc na
takich warunkach, stosuje się do tych warunków.
5. Państwo wezwane dołoży wszelkich starań, aby zachować poufność wniosku i jego
treści, jeżeli takiej poufności żąda Organ Centralny Państwa wzywającego. Jeżeli
wniosek nie może być wykonany bez naruszenia poufności, Organ Centralny Państwa
wezwanego powiadamia o tym Organ Centralny Państwa wzywającego, który
postanawia, czy pomimo tego wniosek powinien być wykonany.
6. Organ Centralny Państwa wezwanego udziela odpowiedzi na uzasadnione zapytania
Organu Centralnego Państwa wzywającego w sprawie postępów w wykonywaniu wniosku.
7. Organ Centralny Państwa wezwanego powiadamia niezwłocznie Organ Centralny
Państwa wzywającego o wynikach wykonania wniosku. Jeżeli wykonanie wniosku
zostało opóźnione lub odroczono jego wykonanie, Organ Centralny Państwa
wezwanego podaje do wiadomości Organu Centralnego Państwa wzywającego powody
opóźnienia lub odroczenia.
Artykuł 6
Koszty
Państwo wezwane ponosi wszelkie koszty związane z wykonaniem wniosku, z
wyjątkiem:
a) wynagrodzenia biegłych;
b) kosztów tłumaczeń pisemnych i ustnych;
c) kosztów poniesionych przez osoby prywatne zapisu zeznań lub oświadczeń albo
kosztów poniesionych przez osoby prywatne przygotowania zapisów pisemnych lub
zapisów wideo zeznań lub oświadczeń;
d) należności i wydatków związanych z podróżami osób do miejsca w Państwie
wezwanym na życzenie Państwa wzywającego lub zgodnie z artykułami 10 lub 11.
Artykuł 7
Ograniczenia wykorzystania
1. Organ Centralny Państwa wezwanego może żądać, aby bez uprzedniej zgody Organu
Centralnego Państwa wezwanego Państwo wzywające nie wykorzystywało żadnej
informacji lub dowodu uzyskanego na podstawie niniejszej umowy w jakimkolwiek
dochodzeniu, postępowaniu karnym lub postępowaniu innym niż opisane we wniosku.
W takich wypadkach Państwo wzywające stosuje się do takiego warunku.
2. Organ Centralny Państwa wezwanego może żądać, aby była zachowana poufność
informacji lub dowodów dostarczonych na podstawie niniejszej umowy lub aby
zostały wykorzystane zgodnie z warunkami ustanowionymi przez jego Organ
Centralny. Jeżeli Państwo wzywające akceptuje informacje lub dowody z
zastrzeżeniem takich warunków, Państwo wzywające dołoży wszelkich starań, aby
warunki te były przestrzegane.
3. Postanowienia niniejszego artykułu nie wykluczają wykorzystania lub
ujawnienia informacji w zakresie, w jakim takie informacje przemawiają na
korzyść oskarżonego w postępowaniu karnym. Państwo wzywające powiadomi z
wyprzedzeniem Państwo wezwane o każdym przewidywanym ujawnieniu informacji.
4. Informacje lub dowody, udostępnione do publicznej wiadomości w Państwie
wzywającym w sposób zgodny z ustępami 1 lub 2, mogą być następnie wykorzystywane
w każdym celu.
Artykuł 8
Zeznania lub dowody w Państwie wezwanym
1. W Państwie wezwanym osoba, od której żąda się zeznań lub dowodu na podstawie
niniejszej umowy, powinna być zmuszona, jeżeli jest to konieczne, do
stawiennictwa i złożenia zeznań lub przedstawienia przedmiotów, łącznie z
dokumentami, protokołami i dowodami rzeczowymi. Osoba składająca fałszywe
zeznania, ustnie lub na piśmie, w wykonaniu wniosku, podlega ściganiu i ukaraniu
w Państwie wezwanym, zgodnie z prawem karnym tego Państwa, bez względu na to,
czy osoba ta podlega ściganiu i ukaraniu w Państwie wzywającym.
2. Na wniosek, Organ Centralny Państwa wezwanego informuje z wyprzedzeniem o
dacie i miejscu przesłuchania lub przeprowadzeniu dowodu zgodnie z niniejszym
artykułem.
3. Państwo wezwane zezwala na obecność osób, wymienionych we wniosku, podczas
wykonywania wniosku i zezwala takim osobom na zadawanie pytań osobom
przesłuchiwanym lub przedstawiającym dowody.
4. Osobę wymienioną w ustępie 1 przesłuchuje się lub przeprowadza dowód zgodnie
z wnioskiem, mimo że powołuje się ona na prawo odmowy zeznań lub przeprowadzenia
dowodu w świetle prawa Państwa wzywającego. Następnie Organ Centralny Państwa
wezwanego przekaże zeznanie lub dowód wraz ze zgłoszonym zastrzeżeniem w celu
podjęcia decyzji przez właściwe organy Państwa wzywającego.
5. Dowód przeprowadzony w Państwie wezwanym zgodnie z niniejszym artykułem lub
który jest przedmiotem zeznań złożonych na mocy postanowień niniejszego artykułu
będzie, na wniosek, uwierzytelniony poprzez poświadczenie, włącznie z tym, że w
wypadku dokumentów gospodarczych uwierzytelnienie nastąpi w sposób przewidziany
w formularzu A, załączonym do niniejszej umowy. Brak lub nieistnienie takich
dokumentów będzie, na wniosek, poświadczone przy użyciu formularza B,
załączonego do niniejszej umowy. Dokumenty uwierzytelnione przy użyciu
formularza A lub formularz B stwierdzający brak takich dokumentów lub ich
nieistnienie mogą być dopuszczone w Państwie wzywającym jako dowód na
potwierdzenie prawdziwości spraw tam przedstawionych.
Artykuł 9
Dokumenty i protokoły urzędowe
1. Państwo wezwane udostępnia Państwu wzywającemu kopie dokumentów, protokołów
lub informacji w każdej postaci, które dla członków społeczeństwa Państwa
wezwanego są dostępne powszechnie lub przy spełnieniu wymagań przewidzianych
prawem i które są w posiadaniu władzy wykonawczej, ustawodawczej lub sądowniczej
Państwa wezwanego.
2. Państwo wezwane może dostarczyć kopie wszelkich dokumentów, protokołów lub
informacji w każdej postaci znajdujących się w posiadaniu organu władzy
wykonawczej, ustawodawczej i sądowniczej w tym Państwie, które nie są dostępne
powszechnie, w takim samym zakresie i na takich samych warunkach, na jakich
takie kopie są udostępniane jego własnym organom ścigania lub organom sądowym.
Państwo wezwane może według swego uznania odmówić wykonania wniosku na podstawie
niniejszego ustępu w całości lub w części.
3. Dokumenty władzy wykonawczej, ustawodawczej lub sądowniczej przedkładane
zgodnie z niniejszym artykułem będą, na wniosek, uwierzytelnione przez urzędnika
odpowiedzialnego za ich przechowywanie, przy użyciu formularza C, załączonego do
niniejszej umowy. Brak lub nieistnienie takich dokumentów będzie, na wniosek,
poświadczone przy użyciu formularza D, załączonego do niniejszej umowy.
Dokumenty uwierzytelnione przy użyciu formularza C lub formularz D stwierdzający
brak takich dokumentów lub ich nieistnienie mogą być dopuszczone w Państwie
wzywającym jako dowód na potwierdzenie prawdziwości spraw tam przedstawionych.
Artykuł 10
Stawiennictwo w Państwie wzywającym
1. Jeżeli Państwo wzywające żąda stawiennictwa osoby w tym Państwie, Państwo
wezwane zaprasza tę osobę do stawiennictwa przed właściwym organem w Państwie
wzywającym. Państwo wzywające określa zakres, w jakim zostaną pokryte wydatki
tej osoby. Organ Centralny Państwa wezwanego informuje niezwłocznie Organ
Centralny Państwa wzywającego o odpowiedzi tej osoby.
2. Osoba stawiająca się w Państwie wzywającym nie podlega ściganiu, zatrzymaniu
lub żadnemu ograniczeniu wolności osobistej z powodu jakichkolwiek czynów lub
skazań z okresu poprzedzającego jej wyjazd z Państwa wezwanego.
3. Gwarancja nietykalności przewidziana w niniejszym artykule kończy się z
upływem piętnastu kolejnych dni od dnia, w którym obecność tej osoby nie jest
już wymagana, i osoba ta mając możliwość wyjazdu nie opuści terytorium Państwa
wzywającego lub po jego opuszczeniu tam powróci.
Artykuł 11
Czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności
1. Osobę pozbawioną wolności w Państwie wezwanym, której obecności w Państwie
wzywającym żąda się do celów pomocy przewidzianej w niniejszej umowie,
przekazuje się czasowo z Państwa wezwanego do Państwa wzywającego w tym celu,
jeżeli osoba ta na to wyraża zgodę i jeżeli Organy Centralne obu Państw to
uzgodnią.
2. Osobę pozbawioną wolności w Państwie wzywającym, której obecności w Państwie
wezwanym żąda się dla celów pomocy przewidzianej w niniejszej umowie, przekazuje
się czasowo z Państwa wzywającego do Państwa wezwanego, jeżeli osoba ta na to
się godzi i jeżeli Organy Centralne obu Państw to uzgodnią.
3. Dla celów niniejszego artykułu:
a) Państwo przyjmujące jest upoważnione i zobowiązane do trzymania osoby
przekazanej w areszcie, chyba że na co innego zezwoli Państwo przekazujące;
b) Państwo przyjmujące zwraca do aresztu osobę przekazaną Państwu przekazującemu
tak szybko, jak pozwalają na to okoliczności lub jak inaczej uzgodnią Organy
Centralne;
c) Państwo przyjmujące nie zażąda od Państwa przekazującego wszczęcia
postępowania ekstradycyjnego lub jakiegokolwiek innego postępowania w celu
zwrotu osoby przekazanej oraz
d) osobie przekazanej zalicza się okres pobytu w areszcie w Państwie
przyjmującym na poczet wykonania kary wymierzonej w Państwie przekazującym.
Artykuł 12
Ustalenie miejsca znajdowania się lub tożsamości osób lub przedmiotów
Jeżeli Państwo wzywające żąda ustalenia miejsca znajdowania się lub tożsamości
osoby lub przedmiotów w Państwie wezwanym, Państwo wezwane dokłada wszelkich
starań, aby ustalić miejsce znajdowania się lub tożsamość.
Artykuł 13
Doręczanie dokumentów
1. Państwo wezwane dokłada wszelkich starań, aby dokonać doręczenia każdego
dokumentu dotyczącego każdego wniosku o pomoc, złożonego przez Państwo wzywające
na podstawie postanowień niniejszej umowy.
2. Państwo wzywające przekazuje wniosek o doręczenie dokumentu wzywającego do
stawiennictwa osoby przed organem w Państwie wzywającym w rozsądnym terminie
przed wyznaczonym terminem stawiennictwa.
3. Państwo wezwane odsyła Państwu wzywającemu dowód doręczenia w sposób
określony we wniosku.
Artykuł 14
Przeszukanie i odebranie
1. Państwo wezwane wykonuje wniosek o przeszukanie, odebranie i przekazanie
każdego przedmiotu Państwu wzywającemu, jeżeli wniosek zawiera informację
usprawiedliwiającą taką czynność w świetle prawa Państwa wezwanego.
2. Na wniosek Organu Centralnego Państwa wzywającego każdy urzędnik w Państwie
wezwanym, który sprawował dozór nad odebranym przedmiotem, zaświadcza przy
użyciu formularza E, załączonego do niniejszej umowy, tożsamość przedmiotu,
ciągłość dozoru oraz wszelkie zmiany dotyczące stanu przedmiotu. Żadne inne
poświadczenia nie będą wymagane. Poświadczenia te będą mogły służyć w Państwie
wzywającym jako dowody prawdziwości okoliczności, które w nich stwierdzono.
3. Organ Centralny Państwa wezwanego może żądać, aby Państwo wzywające wyraziło
zgodę na warunki uznane za konieczne przez Organ Centralny Państwa wezwanego dla
ochrony interesów osoby trzeciej do przedmiotu, który podlega przekazaniu.
Artykuł 15
Zwrot przedmiotów
Organ Centralny Państwa wezwanego może żądać, aby Organ Centralny Państwa
wzywającego zwrócił tak szybko, jak to możliwe, wszelkie przedmioty, włącznie z
dokumentami, protokołami lub dowodami rzeczowymi, dostarczonymi w wykonaniu
wniosku na podstawie niniejszej umowy.
Artykuł 16
Pomoc w postępowaniu w sprawie przepadku
1. Jeżeli Organ Centralny jednej z Umawiających się Stron dowie się o istnieniu
korzyści pochodzących z przestępstwa oraz narzędzi przestępstwa znajdujących się
na terytorium drugiej Strony, które mogą podlegać przepadkowi lub przynajmniej
zabezpieczeniu na podstawie prawa drugiej Strony, może ona o tym zawiadomić
Organ Centralny drugiej Strony. Jeżeli druga Strona posiada jurysdykcję w tym
przedmiocie, to może przedstawić tę informację swoim organom w celu
zdecydowania, czy właściwe jest podjęcie jakichkolwiek działań. Organy te
podejmują decyzję zgodnie z prawem ich kraju oraz za pośrednictwem swego Organu
Centralnego poinformują o podjętych działaniach Stronę, która dokonała wstępnego
zawiadomienia.
2. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy w zakresie dozwolonym
przez ich właściwe prawa w postępowaniu dotyczącym przepadku korzyści
pochodzących z przestępstwa oraz narzędzi przestępstwa, jak również w
postępowaniu dotyczącym restytucji na rzecz ofiar przestępstwa oraz ściąganiu
grzywien orzeczonych wyrokiem w postępowaniu karnym. Pomoc może obejmować
działania mające na celu tymczasowe zabezpieczenie korzyści pochodzących z
przestępstwa oraz narzędzi przestępstwa do czasu dalszego postępowania.
3. Strona sprawująca władztwo nad korzyściami pochodzącymi z przestępstwa oraz
narzędziami przestępstwa rozporządza nimi zgodnie z jej prawem. Każda ze Stron
może przekazać drugiej Stronie całość lub część takiego mienia lub dochodu z ich
sprzedaży w zakresie dozwolonym przez prawo Strony przekazującej i na warunkach,
jakie uzna za stosowne.
Artykuł 17
Zgodność z innymi umowami
Pomoc i procedury przewidziane w niniejszej umowie nie stoją na przeszkodzie,
aby Umawiające się Strony udzielały sobie pomocy na podstawie postanowień innych
właściwych umów międzynarodowych. Strony mogą również udzielać sobie pomocy na
podstawie ustalanych praktyk w sposób zgodny z ich prawem.
Artykuł 18
Konsultacje
Organy Centralne Umawiających się Stron będą przeprowadzały konsultacje w
okresach wzajemnie przez siebie uzgodnionych, w celu popierania najbardziej
skutecznego stosowania niniejszej umowy. Organy Centralne mogą również uzgodnić
takie środki praktyczne, jakie mogą okazać się konieczne dla ułatwienia
stosowania niniejszej umowy.
Artykuł 19
Ratyfikacja, wejście w życie i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną
wymienione w Warszawie, możliwie jak najszybciej.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie 30 dni po wymianie dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w dowolnym
czasie poprzez pisemne zawiadomienie drugiej Umawiającej się Strony, a
wypowiedzenie nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania
takiego zawiadomienia.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni przez ich
właściwe władze, podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i angielskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
D. Rosati
W imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki
S. Talbot
Załączniki do umowy
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 stycznia 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 26 sierpnia 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych,
sporządzonej w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 861)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 19 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r.,
nastąpiła w Warszawie dnia 18 sierpnia 1999 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych powyższej umowy.
Umowa wchodzi w życie dnia 18 września 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 września 1999 r.
o utworzeniu Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
(Dz. U. Nr 79, poz. 884)
Art. 1. 1. Tworzy się z dniem 1 października 1999 r. Uniwersytet Kardynała
Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, zwany dalej "Uniwersytetem".
2. Siedzibą Uniwersytetu jest Warszawa.
3. Uniwersytet jest uczelnią państwową.
Art. 2. Uniwersytet kształci oraz prowadzi badania naukowe w szczególności w
zakresie nauk humanistycznych, społecznych i teologicznych.
Art. 3. 1. Uniwersytet tworzy się z Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie,
zwanej dalej "Akademią".
2. Z dniem utworzenia Uniwersytetu znosi się Akademię Teologii Katolickiej w
Warszawie.
Art. 4. 1. Nadzór nad Uniwersytetem sprawuje minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego.
2. Uniwersytet pozostaje ponadto pod nadzorem władz Kościoła Katolickiego w
zakresie określonym przez umowę między Konferencją Episkopatu Polski a Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej oraz statut uczelni.
Art. 5. 1. Mienie, obejmujące własność i inne prawa majątkowe Akademii, staje
się mieniem Uniwersytetu z dniem jego utworzenia.
2. Uniwersytet z dniem utworzenia przejmuje prawa i zobowiązania Akademii.
Art. 6. 1. Z dniem utworzenia Uniwersytetu:
1) pracownicy Akademii stają się pracownikami Uniwersytetu,
2) studenci Akademii stają się studentami Uniwersytetu.
2. Osoby przyjęte do Akademii na pierwszy rok studiów na rok akademicki
1999/2000 z dniem utworzenia Uniwersytetu stają się jego studentami.
3. Podstawowe jednostki organizacyjne Akademii z dniem utworzenia Uniwersytetu
stają się jego podstawowymi jednostkami organizacyjnymi.
4. Jednostki organizacyjne Akademii, które przed dniem utworzenia Uniwersytetu
posiadały uprawnienia do nadawania stopni naukowych, zachowują te uprawnienia po
dniu utworzenia Uniwersytetu.
Art. 7. Dotychczasowe organy kolegialne i jednoosobowe Akademii, z wyłączeniem
rektora, z dniem utworzenia Uniwersytetu stają się jego organami.
Art. 8. Do dnia 31 grudnia 1999 r. zostaną przeprowadzone wybory organów
Uniwersytetu w trybie i na okres ustalony w statucie Uniwersytetu.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem,
sporządzona we Wrocławiu dnia 11 kwietnia 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 886)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1996 r. we Wrocławiu została sporządzona Umowa w sprawie
Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem w następującym
brzmieniu:
UMOWA
w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, Rząd Republiki Czeskiej, Rząd Republiki
Federalnej Niemiec i Wspólnota Europejska, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami":
przekonane o konieczności poprawy stanu ekologicznego Odry i Zalewu
Szczecińskiego, włącznie z ich zlewniami,
zamierzając zapobiegać dalszemu zanieczyszczaniu tych wód,
dążąc do trwałego zmniejszenia zanieczyszczeń Bałtyku,
przekonane o pilności tych zadań,
zamierzając umacniać istniejącą już w tej dziedzinie współpracę między
Umawiającymi się Stronami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony współpracują w dziedzinie ochrony przed
zanieczyszczeniem wód Odry i Zalewu Szczecińskiego włącznie z ich zlewniami,
zwanych dalej "Odrą", w ramach Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed
Zanieczyszczeniem, zwanej dalej "Komisją".
2. Celami współpracy w szczególności są:
a) zapobieganie i trwałe obniżanie zanieczyszczenia Odry i Bałtyku szkodliwymi
substancjami,
b) osiąganie ekosystemów wodnych i związanych z nimi ekosystemów brzegowych, jak
najbardziej zbliżonych do naturalnych, z właściwą im różnorodnością gatunków,
c) umożliwienie wykorzystania Odry przede wszystkim dla pozyskiwania wody do
picia z infiltracyjnych ujęć brzegowych, rolniczego wykorzystania wody i osadów.
3. Aby osiągnąć te cele, Umawiające się Strony, w ramach Komisji, opracują
wspólne programy działania wraz z harmonogramami ich realizacji. W miarę
potrzeby programy te mogą być sukcesywnie uzupełniane.
4. Dla osiągnięcia tych celów Umawiające się Strony będą popierać wymianę
nowoczesnych technologii, zapobiegających i obniżających zanieczyszczenie wód,
dokonywaną w oparciu o przepisy prawa cywilnego.
Artykuł 2
1. Komisja w szczególności będzie:
a) sporządzać wykazy punktowych źródeł zanieczyszczeń, dokonywać oceny
zanieczyszczeń wód ze źródeł rozproszonych i aktualizować je w podziale na
branże i na najważniejsze rodzaje zanieczyszczeń,
b) proponować wartości graniczne dla odprowadzanych ścieków,
c) proponować docelowe wymagania jakościowe dla wód, z uwzględnieniem wymagań
dotyczących wykorzystania wód, szczególnych warunków ochrony Bałtyku oraz
ekosystemów wodnych i związanych z nimi ekosystemów brzegowych,
d) proponować wspólne programy pomiarowo-badawcze w celu określenia: ilości i
jakości wód, jakości osadów, oceny stanu wodnych i związanych z nimi ekosystemów
brzegowych, oceny skutków zanieczyszczenia wód, o ile to będzie konieczne, a
także dokumentować i oceniać uzyskiwane wyniki,
e) proponować jednolite metody klasyfikacji jakości wód,
f) analizować zgromadzone dane i informacje, potrzebne do ochrony Odry, w
szczególności w sprawach hydrologii i bilansowania wodnogospodarczego,
g) proponować programy działania na rzecz redukcji zanieczyszczeń, szczególnie
substancji szkodliwych, pochodzących zarówno z komunalnych i przemysłowych
źródeł punktowych, jak i źródeł rozproszonych, oraz inne przedsięwzięcia
zawierające również harmonogramy, szacunki kosztów i możliwości finansowania,
h) proponować działania profilaktyczne i dotyczące zwalczania nadzwyczajnych
zanieczyszczeń wód, opracowywać jednolity system alarmowy i ostrzegawczy oraz
aktualizować go na podstawie doświadczeń,
i) dokumentować stan i znaczenie różnych elementów biotopów pod kątem ekologii
wód łącznie z ekomorfologią oraz opracowywać propozycje dotyczące utrzymania,
odtwarzania i ochrony wodnych i związanych z nimi ekosystemów brzegowych,
j) konsultować planowane i istniejące rodzaje wykorzystania wód, które mogłyby
mieć istotne transgraniczne oddziaływanie,
k) popierać współpracę naukowo-badawczą oraz w dziedzinie wymiany informacji, w
szczególności o stanie techniki i o nowoczesnych technologiach zapobiegających i
obniżających zanieczyszczenie wód.
2. Komisja zajmuje się również ochroną wód przed zanieczyszczeniem mającym swe
źródło w gospodarce rybackiej, żegludze oraz innych rodzajach wykorzystania wód.
3. Za zgodą Umawiających się Stron Komisji można również zlecić inne zadania.
Artykuł 3
Umowa niniejsza obowiązuje na terytoriach Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki
Czeskiej oraz na obszarach, na których stosowany jest Układ o utworzeniu
Wspólnoty Europejskiej.
Artykuł 4
1. Działalność Komisji prowadzona jest zgodnie z prawem Umawiających się Stron.
2. Dla osiągnięcia celów niniejszej umowy Komisja przedkłada Umawiającym się
Stronom propozycje i zalecenia.
3. W określonych terminach Umawiające się Strony będą informować Komisję o
warunkach i środkach niezbędnych do osiągnięcia celów, a także o odpowiednich
działaniach i ich efektach.
Artykuł 5
1. Komisja składa się z delegacji Umawiających się Stron. Każda Umawiająca się
Strona mianuje najwyżej pięciu delegatów, w tym przewodniczącego delegacji i
jego zastępcę, oraz do pięciu zastępców członków delegacji.
2. Każda delegacja może dokooptować wyznaczonych przez siebie rzeczoznawców w
celu rozpatrywania określonych spraw.
3. Komisja ustala swój regulamin.
Artykuł 6
1. Komisji przewodniczyć będą, na zmianę, delegaci Umawiających się Stron.
Szczegóły dotyczące przewodniczenia i związanych z tym obowiązków określa
regulamin Komisji. Delegacja przyjmująca na siebie przewodniczenie Komisji
mianuje jednego ze swych członków Przewodniczącym Komisji. Na czas pełnienia
funkcji Przewodniczącego Komisji delegacja może na jego miejsce wyznaczyć innego
delegata.
2. Podczas posiedzeń Komisji Przewodniczący, z reguły, nie powinien wypowiadać
się w imieniu swej delegacji.
Artykuł 7
1. Komisja spotyka się co najmniej raz do roku na posiedzeniu zwyczajnym na
zaproszenie Przewodniczącego, w ustalonym przez niego miejscu.
2. Przewodniczący zwołuje posiedzenie nadzwyczajne na żądanie co najmniej jednej
delegacji.
3. Między posiedzeniami Komisji mogą odbywać się narady przewodniczących
delegacji.
4. Porządek dzienny posiedzenia proponuje Przewodniczący. Każda delegacja ma
prawo wnieść do porządku dziennego sprawy, które jej zdaniem powinny być
omówione.
Artykuł 8
1. Każda delegacja dysponuje jednym głosem.
2. W trakcie rokowań i przy podejmowaniu uchwał w ramach niniejszej umowy, a
także przy jej wykonywaniu Wspólnota Europejska i Republika Federalna Niemiec
działają w zakresie swoich właściwości. Wspólnota Europejska nie korzysta ze
swego prawa głosu wówczas, gdy właściwa jest Republika Federalna Niemiec; ta
sama zasada stosowana jest w sytuacjach odwrotnych.
3. Uchwały, propozycje i zalecenia Komisji podejmowane są jednomyślnie. W
warunkach, które ustali regulamin, można stosować procedurę pisemną.
4. Powstrzymanie się od głosu nie stanowi przeszkody w uznaniu jednomyślności, o
ile wszystkie delegacje są obecne.
Artykuł 9
1. W celu realizacji określonych zadań Komisja powołuje grupy robocze.
2. Grupy robocze składają się z rzeczoznawców wyznaczonych przez każdą
delegację.
3. Komisja wyznacza zadania oraz ustala liczbę członków w każdej grupie roboczej
i ustala ich przewodnictwo.
Artykuł 10
Komisja ma osobowość prawną. Jej zdolność prawna i zdolność do czynności
prawnych podlegają przepisom prawa państwa, na którego terytorium znajduje się
siedziba Sekretariatu.
Komisję reprezentuje jej Przewodniczący. Zgodnie z regulaminem Przewodniczący
może wyznaczyć swojego zastępcę.
Artykuł 11
W celu przygotowania i realizacji swojej pracy Komisja utworzy Sekretariat.
Pracę Sekretariatu Komisja reguluje w regulaminie. Siedzibą Sekretariatu jest
Wrocław.
Artykuł 12
W ramach swojego budżetu Komisja może korzystać z usług osób lub instytucji o
szczególnych kwalifikacjach specjalistycznych, jeśli zachodzi taka potrzeba.
Artykuł 13
1. Komisja, zgodnie z celami niniejszej umowy, decyduje o współpracy z
organizacjami międzynarodowymi i krajowymi, których działalność wiąże się
ochroną wód.
2. Komisja informuje opinię publiczną o wynikach pracy, programach i
działaniach.
Artykuł 14
Co najmniej raz na dwa lata Komisja składa Umawiającym się Stronom sprawozdanie
ze swojej działalności, a także, w miarę potrzeby, inne sprawozdania, dotyczące
zwłaszcza przeprowadzonych działań oraz badań i oceny uzyskanych wyników.
Artykuł 15
1. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty swojej reprezentacji w Komisji i w
grupach roboczych.
2. Pozostałe koszty działalności Komisji, łącznie z kosztami działalności
Sekretariatu, będą pokrywane z budżetu Komisji. Składki Umawiających się Stron
do budżetu Komisji ustala się według następujących proporcji:
Rzeczpospolita Polska 38,75%
Republika Czeska 20,00%
Republika Federalna Niemiec 38,75%
Wspólnota Europejska 2,50%
ogółem 100,00%
3. Komisja uchwala swój budżet oraz zatwierdza jego wykonanie. Szczegółowe
zasady reguluje regulamin.
4. Budżet Komisji, oprócz składek Umawiających się Stron, może być również
finansowany z darowizn, subwencji, odsetek i środków pochodzących z innych
źródeł.
Artykuł 16
1. Umowa niniejsza nie narusza praw i obowiązków Umawiających się Stron,
wynikających z umów dwustronnych i wielostronnych.
2. Komisja, za zgodą Umawiających się Stron, między innymi dla uniknięcia
powtarzania się pracy, bada możliwość i celowość ujednolicenia praw i obowiązków
Umawiających się Stron, wynikających z istniejących porozumień, i przedkłada w
danym przypadku odpowiednie zalecenia.
Artykuł 17
Językami roboczymi Komisji są: polski, czeski i niemiecki.
Artykuł 18
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu zgodnie z prawem każdej
Umawiającej się Strony.
2. Dokumenty ratyfikacyjne lub zatwierdzające zostaną zdeponowane w
Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej jako depozytariusza umowy.
Depozytariusz poinformuje pozostałe Umawiające się Strony o zdeponowaniu każdego
dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzającego.
3. Umowa niniejsza wchodzi w życie w 30 dni po dniu złożenia depozytariuszowi
ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzającego. Depozytariusz
informuje pozostałe Umawiające się Strony o dacie wejścia w życie umowy.
Artykuł 19
1. Umowę zawiera się na czas nieokreślony.
2. Po upływie pięciu lat od dnia jej wejścia w życie niniejsza umowa może być w
dowolnym terminie wypowiedziana w drodze notyfikacji, wobec depozytariusza,
przez każdą Umawiającą się Stronę. Umowa traci moc w stosunku do Strony ją
wypowiadającej po upływie jednego roku od dnia otrzymania odpowiedniej noty
przez depozytariusza.
Artykuł 20
Umowę niniejszą, której oryginał został sporządzony w językach polskim, czeskim
i niemieckim, przy czym każda z wersji językowych ma jednakową moc prawną,
deponuje się w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej.
Depozytariusz przekazuje każdej pozostałej Umawiającej się Stronie
uwierzytelniony odpis.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 5 stycznia 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 lipca 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Umowy w sprawie
Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem, sporządzonej we
Wrocławiu dnia 11 kwietnia 1996 r.
(Dz. U. Nr 79, poz. 887)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 Umowy w
sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem został
złożony dnia 9 marca 1999 r. w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej
dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej wyżej umowy.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że w chwili podpisania wymienionej wyżej
umowy Rząd Rzeczypospolitej Polskiej złożył następujące oświadczenie:
"W związku z postanowieniami ustępów 3 i 4 artykułu 8 Umowy w sprawie
Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem, Rząd
Rzeczypospolitej Polskiej uważa, iż podejmowanie przez Międzynarodową Komisję
Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem decyzji, propozycji i zaleceń na
posiedzeniach będzie następować jednomyślnie przy obecności wszystkich
delegacji."
Zgodnie z artykułem 18 ustęp 3 umowy weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej, jak również w stosunku do: Republiki Czeskiej,
Republiki Federalnej Niemiec oraz Wspólnoty Europejskiej, dnia 28 kwietnia 1999
r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego,
sporządzona w Strasburgu dnia 15 października 1975 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 888)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 października 1975 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska
konwencja o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uznając, że celem Rady Europy jest osiąganie większej jedności między jej
członkami, zwłaszcza poprzez przyjmowanie wspólnych zasad w dziedzinie prawa,
stwierdzając, że w wielu Państwach członkowskich uczyniono lub czyni się wysiłki
dla poprawy statusu prawnego dzieci pozamałżeńskich przez ograniczenie
niekorzystnych różnic między ich statusem prawnym i społecznym a statusem dzieci
pochodzących z małżeństwa,
uznając jednak, że ciągle utrzymują się duże różnice między przepisami prawa
Państw członkowskich w tej dziedzinie,
w przekonaniu, że sytuacja dzieci pozamałżeńskich powinna ulec poprawie oraz że
stworzenie wspólnych zasad dotyczących ich statusu prawnego będzie sprzyjać
osiągnięciu tego celu i jednocześnie wpłynie na harmonizację przepisów prawnych
Państw członkowskich w tej dziedzinie,
uznając zarazem, że jest niezbędne umożliwienie stopniowego wprowadzenia
konwencji przez Państwa, które stoją na stanowisku, że nie mogą przyjąć
natychmiast pewnych jej postanowień,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Każda z Umawiających się Stron podejmie działania dla zapewnienia zgodności
przepisów prawa wewnętrznego z postanowieniami niniejszej konwencji i
poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy o podjętych w tym celu środkach.
Artykuł 2
Pochodzenie dziecka pozamałżeńskiego od matki ustala się wyłącznie na podstawie
faktu jego urodzenia.
Artykuł 3
Pochodzenie dziecka pozamałżeńskiego od ojca może być stwierdzone lub ustalone
na podstawie dobrowolnego uznania lub orzeczenia sądu.
Artykuł 4
Dobrowolne uznanie ojcostwa nie może być przedmiotem sprzeciwu ani zaskarżenia,
chyba że prawo wewnętrzne przewiduje taką możliwość w przypadku, gdy osoba,
która chce uznać ojcostwo lub je uznała, nie jest biologicznym ojcem dziecka.
Artykuł 5
W postępowaniu o ustalenie pochodzenia dziecka od ojca należy dopuścić dowody
naukowe, które mogą pomóc w ustaleniu lub wykluczeniu ojcostwa.
Artykuł 6
1. Ojciec i matka dziecka pozamałżeńskiego mają w zakresie jego utrzymania takie
same obowiązki, jakby pochodziło ono z małżeństwa.
2. Jeżeli prawo nakłada na niektórych członków rodziny ojca lub matki obowiązek
utrzymania dziecka pochodzącego z małżeństwa, obowiązek taki powinien obejmować
także dziecko pozamałżeńskie.
Artykuł 7
1. Jeżeli pochodzenie dziecka pozamałżeńskiego zostało ustalone w odniesieniu do
obojga rodziców, władza rodzicielska nie może być przyznana z mocy prawa
wyłącznie ojcu.
2. Władza rodzicielska może zostać przekazana innej osobie; prawo wewnętrzne
powinno określać przypadki jej przekazania.
Artykuł 8
Ojciec lub matka dziecka pozamałżeńskiego, któremu lub której nie przysługuje
władza rodzicielska, względnie nie wykonuje tej władzy, może uzyskać prawo do
kontaktów z dzieckiem w określonych przypadkach.
Artykuł 9
Dziecko pozamałżeńskie ma takie same prawa do dziedziczenia po ojcu i matce, a
także po członkach ich rodzin, jak dzieci pochodzące z małżeństwa.
Artykuł 10
Zawarcie małżeństwa między ojcem i matką dziecka pozamałżeńskiego nadaje takiemu
dziecku status prawny dziecka pochodzącego z małżeństwa.
Artykuł 11
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu przez Państwa członkowskie Rady
Europy. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty
ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
2. Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia
trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
3. Dla każdego Państwa sygnatariusza, który ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi
konwencję w terminie późniejszym, wchodzi ona w życie po upływie trzech miesięcy
od daty złożenia jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 12
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić każde Państwo nie będące członkiem Rady do przystąpienia do tej
konwencji.
2. Przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
dokumentu przystąpienia, który wywiera skutek po upływie trzech miesięcy od daty
jego złożenia.
Artykuł 13
1. Każde Państwo w czasie podpisywania niniejszej konwencji albo składania swego
dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może określić
terytorium lub terytoria, na których stosuje się postanowienia tej konwencji.
2. Każde Państwo w chwili składania swego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia albo w dowolnym czasie w przyszłości może, przez
złożenie oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć zakres
stosowania niniejszej konwencji na wskazane w tym oświadczeniu inne terytorium
lub terytoria, które Państwo to reprezentuje w stosunkach międzynarodowych albo
w imieniu którego ma prawo składania takich oświadczeń.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z przepisami ustępów poprzedzających w
odniesieniu do jakiegokolwiek terytorium wskazanego w oświadczeniu może zostać
cofnięte zgodnie z trybem postępowania określonym w artykule 15 niniejszej
konwencji.
Artykuł 14
1. Każde Państwo w czasie podpisywania niniejszej konwencji lub składania swego
dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia albo w czasie
składania oświadczenia w trybie artykułu 13 ustęp 2 tej konwencji może zgłosić
nie więcej niż trzy zastrzeżenia do postanowień artykułów 2-10 konwencji.
Niedopuszczalne jest składanie zastrzeżeń o charakterze ogólnym, jedno zaś
zastrzeżenie może dotyczyć tylko jednego postanowienia konwencji.
2. Każde zastrzeżenie pozostaje w mocy przez okres pięciu lat od wejścia w życie
konwencji w stosunku do zainteresowanej Umawiającej się Strony. Może ono zostać
odnowione na kolejne okresy pięciu lat przez złożenie oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy przed upływem każdego z tych okresów.
3. Każda Umawiająca się Strona może cofnąć w całości lub w części zastrzeżenie
złożone w trybie ustępów poprzedzających przez złożenie oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, które staje się skuteczne z
chwilą jego otrzymania.
Artykuł 15
1. Każda Umawiająca się Strona może, w takim zakresie, w jakim to jej dotyczy,
wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie wywiera skutek po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 16
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa członkowskie Rady oraz
Państwa, które przystąpiły do niniejszej konwencji, o:
a. każdym podpisaniu konwencji;
b. każdym złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
c. każdej dacie wejścia w życie konwencji zgodnie z artykułem 11;
d. wszelkich notyfikacjach złożonych na mocy postanowień artykułu 1;
e. wszelkich oświadczeniach złożonych na mocy postanowień artykułu 13 ustęp 2 i
3;
f. każdym zastrzeżeniu złożonym na mocy postanowień artykułu 14 ustęp 1;
g. odnowieniu zastrzeżeń w trybie artykułu 14 ustęp 2;
h. cofnięciu zastrzeżeń dokonanym na mocy postanowień artykułu 14 ustęp 3;
i. każdej notyfikacji otrzymanej na mocy postanowień artykułu 15 i dacie
wywarcia skutków przez wypowiedzenie.
Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu dnia 15 października 1975 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy każdemu Państwu podpisującemu konwencję lub
przystępującemu do niej.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została znana za słuszną,
- Rzeczpospolita Polska ratyfikuje konwencję, zgłaszając jednocześnie
zastrzeżenie w trybie art. 14 ust. 2 odnośnie do niestosowania art. 4 według
treści zamieszczonej w oddzielnym piśmie,
- konwencja ze zgłoszonym zastrzeżeniem będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 24 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
EUROPEAN CONVENTION
on the Legal Status of Children Born out of Wedlock
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members, in particular by the adoption of common rules in the field
of law;
Noting that in a great number of member States efforts have been, or are being,
made to improve the legal status of children born out of wedlock by reducing the
differences between their legal status and that of children born in wedlock
which are to the legal or social disadvantage of the former;
Recognising that wide disparities in the laws of member States in this field
still exist;
Believing that the situation of children born out of wedlock should be improved
and that the formulation of certain common rules concerning their legal status
would assist this objective and at the same time would contribute to a
harmonisation of the laws the member States in this field;
Considering however that it is necessary to allow progressive stages for those
States which consider themselves unable to adopt immediately certain rules of
this Convention,
Have agreed as follows:
Article 1
Each Contracting Party undertakes to ensure the conformity of its law with the
provisions of this Convention and to notify the Secretary General of the Council
of Europe of the measures taken for that purpose.
Article 2
Maternal affiliation of every child born out of wedlock shall be based solely on
the fact of the birth of the child.
Article 3
Paternal affiliation of every child born out of wedlock may be evidenced or
established by voluntary recognition or by judicial decision.
Article 4
The voluntary recognition of paternity may not be opposed or contested insofar
as the internal law provides for these procedures unless the person seeking to
recognise or having recognised the child is not the biological father.
Article 5
In actions relating to paternal affiliation scientific evidence which may help
to establish or disprove paternity shall be admissible.
Article 6
1. The father and mother of a child born out of wedlock shall have the same
obligation to maintain the child as if it were born in wedlock.
2. Where a legal obligation to maintain a child born in wedlock falls on certain
members of the family of the father or mother, this obligation shall also apply
for the benefit of a child born out of wedlock.
Article 7
1. Where the affiliation of a child born out of wedlock has been established as
regards both parents, parental authority may not be attributed automatically to
the father alone.
2. There shall be power to transfer parental authority; cases of transfer shall
be governed by the internal law.
Article 8
Where the father or mother of a child born out of wedlock does not have parental
authority over or the custody of the child, that parent may obtain a right of
access to the child in appropriate cases.
Article 9
A child born out of wedlock shall have the same right of succession in the
estate of its father and its mother and of a member of its father's or mother's
family, as if it had been born in wedlock.
Article 10
The marriage between the father and mother of a child born out of wedlock shall
confer on the child the legal status of a child born in wedlock.
Article 11
1. This Convention shall be open to signature by the member States of the
Council of Europe. It shall be subject to ratification, acceptance or approval.
Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the
Secretary General of the Council of Europe.
2. This Convention shall enter into force three months after the date of the
deposit of the third instrument of ratification, acceptance or approval.
3. In respect of a signatory State ratifying, accepting or approving
subsequently, the Convention shall come into force three months after the date
of the deposit of its instrument of ratification, acceptance or approval.
Article 12
1. After the entry into force of this Convention, the Committee Ministers of the
Council of Europe may invite any non-member State to accede to this Convention.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect three
months after the date of its deposit.
Article 13
1. Any State may, at the time of signature, or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any State may, when depositing its instrument of ratification, acceptance,
approval or accession or at any later date, by declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Convention to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according to the
procedure laid down in Article 15 of this Convention.
Article 14
1. Any State may, at the time of signature, or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession or when making a declaration in
accordance with paragraph 2 of Article 13 of this Convention, make not more than
three reservations in respect of the provisions of Articles 2 to 10 of the
Convention.
Reservations of a general nature shall not be permitted; each reservation may
not affect more than one provision.
2. A reservation shall be valid for five years from the entry into force of this
Convention for the Contracting Party concerned. It may referred for successive
periods of be five years by means of a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe before the expiration of each period.
3. Any Contracting Party may wholly or partly withdraw a reservation it has made
in accordance with the foregoing paragraphs by means of a declaration addressed
to the Secretary General of the Council of Europe, which shall become effective
as from the date of its receipt.
Article 15
1. Any Contracting Party may, insofar as it is concerned, denounce this
Convention by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
2. Such denunciation shall take effect six months the date of receipt by the
Secretary General of such notification.
Article 16
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Convention of:
a. any signature;
b. any deposit of an instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
c. any date of entry into force of this Convention in accordance with Article 11
thereof;
d. any notification received in pursuance of the provisions of Article 1;
e. any declaration received in pursuance of the provisions of paragraphs 2 and 3
of Article 13;
f. any reservation made in pursuance of the provisions of paragraph 1 of Article
14;
g. the renewal of any reservation carried out in pursuance of the provisions of
paragraph 2 of Article 14;
h. the withdrawal of any reservation carried out in pursuance of the provisions
of paragraph 3 of Article 14;
i. any notification received in pursuance of the provisions of Article 15 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 15th day of October 1975, in English and in French,
both texts being equally authoritative, in a single copy, which shall remain
deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the
Council of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and
acceding States.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 sierpnia 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15
października 1975 r.
(Dz. U. Nr 79, poz. 889)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 Europejskiej
konwencji o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, sporządzonej w Strasburgu
dnia 15 października 1975 r., został złożony dnia 21 czerwca 1996 r.
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi powyższej konwencji,
dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej konwencji przez
Rzeczpospolitą Polską.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacji zostało złożone zastrzeżenie, zgodnie
z artykułem 14 ustęp 2 Konwencji, o następującej treści:
"Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo niestosowania artykułu 4 Konwencji,
albowiem polskie prawo wewnętrzne uzależnia uznanie dziecka od wyrażenia na to
zgody przez matkę dziecka lub jego przedstawiciela ustawowego, a także przez
samo dziecko, jeżeli jest pełnoletnie. Ponadto prawo wewnętrzne dopuszcza
unieważnienie uznania dziecka na żądanie mężczyzny, który dziecko uznał, albo
osób, które wyraziły zgodę na uznanie, ale wiąże to z wadami oświadczenia woli,
a nie z faktem pochodzenia dziecka."
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 3 Konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 22 września 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 11 ustęp 2 wymienionej konwencji weszła ona w życie 11
sierpnia 1978 r.
Następujące państwa stały się jej stronami w niżej podanych datach:
Austria 29 sierpnia 1980 r.
Cypr 12 października 1979 r.
Dania 19 kwietnia 1979 r.
Grecja 16 września 1988 r.
Irlandia 6 stycznia 1989 r.
Liechtenstein 18 lipca 1997 r.
Litwa 18 lipca 1997 r.
Luksemburg 2 lipca 1982 r.
Norwegia 11 sierpnia 1978 r.
Portugalia 8 sierpnia 1982 r.
Rumunia 1 marca 1993 r.
Szwajcaria 11 sierpnia 1978 r.
Szwecja 11 sierpnia 1978 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 25 maja 1981 r.
2. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia oraz w terminach późniejszych złożone zostały przez następujące
państwa podane niżej zastrzeżenia i oświadczenia, przy czym daty zamieszczone w
nawiasach oznaczają dzień przekazania Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
stosownego dokumentu lub pisma zawierającego zastrzeżenia i oświadczenia:
Austria
Zastrzeżenie1 (28 maja 1980 r.)
Republika Austrii, zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji, zastrzega sobie
prawo nieprzyznawania dziecku pozamałżeńskiemu, w oparciu o artykuł 9 Konwencji,
tych samych praw do dziedziczenia po ojcu i po członkach rodziny ojca, jak gdyby
było dzieckiem pochodzącym z małżeństwa.
Oświadczenie (8 września 1986 r.)
Republika Austrii oświadcza na mocy artykułu 14 ustęp 2 Europejskiej konwencji o
statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, że ponawia swoje zastrzeżenia
dotyczące nieprzyznawania dziecku pozamałżeńskiemu, w oparciu o artykuł 9
Konwencji, tych samych praw do dziedziczenia po ojcu i po członkach rodziny
ojca, jak gdyby było dzieckiem pochodzącym z małżeństwa.
_______
1 Zastrzeżenie nie zostało ponowione.
Dania (18 stycznia 1979 r.)
Na mocy artykułu 13 ustęp 1 niniejszej Konwencji nie ma ona zastosowania do Wysp
Owczych ani do Grenlandii.
Liechtenstein
Oświadczenie (15 września 1998 r.)
Księstwo Liechtenstein oświadcza, że artykuły 9 i 10 Konwencji nie będą
interpretowane w sposób umożliwiający dziecku pozamałżeńskiemu ubieganie się o
prawo do dziedziczenia tronu. To prawo może być przekazane tylko do specjalnej
kategorii spadkobierców.
Luksemburg
Zastrzeżenia (1 kwietnia 1982 r.)
W oparciu o artykuł 14 ustęp 1 Konwencji Rząd Luksemburga zastrzega sobie prawo
stosowania artykułu 2 Konwencji w taki sposób, że pochodzenia dziecka od matki
nie określa się automatycznie przez fakt istnienia nazwiska matki w akcie
urodzenia, rozumiejąc jednak, że pochodzenie dziecka od matki może być ustalone
sądownie przez postępowanie dążące do ustalenia takiego pochodzenia, jeśli
zostało udowodnione w drodze prawnej, że dziecko urodziło się z domniemanej
matki.
Rząd Luksemburga zastrzega sobie prawo niestosowania:
a) artykułu 3 Konwencji w wypadku przewidzianym przez art. 334-7 kodeksu
cywilnego, według którego, jeżeli istnieje między ojcem i matką dziecka
pozamałżeńskiego jedna z przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego
przewidzianych w artykułach 161 i 162 ze względu na pokrewieństwo, przy czym
pochodzenie zostało ustalone od jednego z nich, zabrania się ustalenia
pochodzenia od drugiego,
b) artykułu 4 Konwencji w wypadku przewidzianym przez artykuł 335 ustęp 2
kodeksu cywilnego, według którego, gdy dziecko zostało poczęte na skutek gwałtu
dokonanego na matce, uznanie wymaga zgody wyrażonej przez matkę. W tym przypadku
wszelkie ustalenie pochodzenia od ojca przeprowadzone bez zgody matki nie będzie
rodziło skutków prawnych i zostanie anulowane na wniosek matki lub prokuratury.
Oświadczenie (18 czerwca 1987 r.)
Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, zgodnie z artykułem 14 ustęp 2
Europejskiej konwencji o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, sporządzonej
w Strasburgu w dniu 15 października 1975 r., że niniejszym ponawia zastrzeżenia
złożone przy składaniu swojego dokumentu ratyfikacji w dniu 1 kwietnia 1982
roku.
Oświadczenie (30 maja 1994 r.)
Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, zgodnie z artykułem 14 ustęp 2
Europejskiej konwencji o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, sporządzonej
w Strasburgu w dniu 15 października 1975 r., że niniejszym ponawia na okres
pięciu lat, począwszy od 2 lipca 1992 r., zastrzeżenia złożone przy składaniu
swego dokumentu ratyfikacji w dniu 1 kwietnia 1982 r.
Oświadczenie (4 lipca 1997 r.)
Przy składaniu dokumentu ratyfikacji Luksemburg złożył zastrzeżenia do artykułów
2, 3 i 4. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 Konwencji Luksemburg ponawia
zastrzeżenia do niniejszej Konwencji.
Rumunia
Oświadczenia (17 września 1993 r.)
I. W dniu 16 września 1992 r., w którym na mocy ustawy nr 101 Rumunia
przystąpiła do Europejskiej konwencji o statusie prawnym dziecka
pozamałżeńskiego, wewnętrzne ustawodawstwo rumuńskie nie zawierało uregulowań
sprzecznych z postanowieniami Konwencji.
Podstawowe obowiązujące normy prawne weszły w życie w 1953 r i są zawarte w
kodeksie rodzinnym. Odpowiadają one naczelnej zasadzie rządzącej uregulowaniem
statusu prawnego i społecznego dziecka w całości, zamieszczonej w artykule 44
(3) Konstytucji, który stanowi: "Dzieci pozamałżeńskie są w obliczu prawa równe
dzieciom pochodzącym z małżeństwa".
II. Postanowienia artykułu 2, 3, 4, 6 (ustęp 1), 7 i 8 Konwencji są powtórzone
dosłownie w przepisach kodeksu rodzinnego dotyczących:
- pochodzenia od matki (artykuł 47);
- określenia pochodzenia od ojca poprzez dobrowolne uznanie lub przez orzeczenie
sądu (artykuł 56);
- sprzeciwu wobec dobrowolnego uznania ojcostwa (artykuł 58);
- równego traktowania obowiązków rodziców w zakresie utrzymania dziecka
pozamałżeńskiego, jak i dziecka pochodzącego z małżeństwa (artykuł 97);
- wykonywania przez matkę lub ojca praw rodzicielskich względem dziecka
pozamałżeńskiego (artykuł 65 w związku z artykułem 42 i artykułem 43 ustęp 1);
- możliwości przekazania drugiemu rodzicowi (matce lub ojcu) wykonywania praw
rodzicielskich (artykuł 65 w związku z artykułem 44);
- prawa odwiedzin i prawa utrzymywania kontaktów osobistych z dzieckiem tego
rodzica (matki lub ojca), któremu nie przysługuje władza rodzicielska (artykuł
65 w związku z artykułem 43 ustęp 3).
III. Dla sytuacji szczególnych, mianowicie tych uregulowanych przez artykuł 6
ustęp 2 oraz artykuł 9 Konwencji, prawo rumuńskie nie zawiera wyraźnych
uregulowań. Niemniej ich brak nie podważa zasadniczej zgodności między prawem
wewnętrznym a wyżej wymienionymi postanowieniami Konwencji, które traktują o:
- wykonywaniu obowiązku utrzymania przez niektórych członków rodziny ojca lub
matki dziecka pozamałżeńskiego;
- prawach dziecka pozamałżeńskiego do dziedziczenia po swoim ojcu i po swej
matce oraz członkach ich rodzin.
W obu tych przypadkach stosuje się w Rumunii postanowienia ogólne kodeksu
rodzinnego (artykuł 63), a mianowicie: "Dziecko pozamałżeńskie, którego
pochodzenie zostało ustalone w drodze uznania dziecka lub orzeczenia sądu,
znajduje się względem swoich rodziców (matki i ojca) i członków ich rodzin w
takiej samej sytuacji prawnej, co dziecko pochodzące z małżeństwa".
Pod wpływem tej normy, posiadającej rangę zasady, literatura prawnicza i
praktyka sądowa zgodnie przyznają, że poprzez uchwalenie kodeksu rodzinnego
dokonano pośredniej modyfikacji dawnych postanowień kodeksu cywilnego, które
stanowiły: "Dzieci lub ich zstępni dziedziczą po ojcu, matce, dziadkach,
babciach i po jakimkolwiek innym wstępnym, bez względu na płeć, nawet jeśli
wywodzili się z różnych związków. Dziedziczą oni w równych częściach, jeżeli
wszyscy są w pierwszym stopniu pokrewieństwa i są powołani do dziedziczenia na
podstawie przysługującego im prawa" (artykuł 669). W konsekwencji tego i na mocy
postanowień późniejszych od artykułu 63 kodeksu rodzinnego zastosowanie wyżej
cytowanych przepisów kodeksu cywilnego obejmuje dzieci pozamałżeńskie,
zapewniając im dziedziczenie w równych częściach w stosunku do dzieci
pochodzących z małżeństwa.
IV. Odnośnie do artykułu 5 Konwencji (dotyczącego potrzeby dopuszczenia dowodów
naukowych do postępowania w celu ustalenia ojcostwa), nawet mimo że nie istnieje
żaden tekst sformułowany w taki sposób, postępowanie dowodowe ustanowione przez
kodeks postępowania cywilnego (artykuł 167 i następne) pozwala na
przeprowadzenie dowodów naukowych, mogących ustalić lub obalić ojcostwo.
Ekspertyza medyczno-sądowa, włączająca także ekspertyzę stwierdzającą istnienie
elementów potrzebnych do ustalenia ojcostwa w oparciu o testy naukowe, została
uregulowana dekretem nr 446/1966 o organizacji instytutów i służb medycyny
sądowej.
V. W odniesieniu do artykułu 10 Konwencji, dotyczącego skutków małżeństwa
zawartego przez obojga rodziców po ustaleniu pochodzenia dziecka, należy
nadmienić, że w aktualnym prawie rumuńskim teza o "legitymacji dziecka" w
następstwie późniejszego małżeństwa jego rodziców nie znalazła zastosowania ze
względu na następujące okoliczności:
- w swoich stosunkach z rodzicami i członkami ich rodzin w każdym przypadku
korzysta z "tej samej sytuacji, co sytuacja prawna dziecka pochodzącego z
małżeństwa" (zgodnie z artykułem 63 kodeksu rodzinnego);
- w społeczeństwie, generalnie, każde dziecko pozamałżeńskie jest uważane za
równe, w obliczu prawa, z dzieckiem pochodzącym z małżeństwa (zgodnie z
artykułem 44 (3) Konstytucji);
- można dopuścić, w trybie administracyjnym, po złożeniu wniosku, ewentualną
zmianę nazwiska dziecka w następstwie małżeństwa zawartego przez jego rodziców;
- ze względu na pewną symetrię w stosunku do innych przepisów prawnych, które w
wypadku unieważnienia małżeństwa nadają dziecku status dziecka pochodzącego z
małżeństwa nawet po jego unieważnieniu, zawarcie małżeństwa po ustaleniu
pochodzenia dziecka przez oboje rodziców nie mogłoby wstecznie zmienić stanu
faktycznego pozamałżeńskiego pochodzenia dziecka.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Zastrzeżenia i oświadczenia (24 lutego 1981 r.)
1. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji, Rząd Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zastrzega sobie prawo:
a) niestosowania artykułu 6 ustęp 1 Konwencji do Anglii i Walii oraz do Irlandii
Północnej;
b) niestosowania artykułu 6 ustęp 2 do Szkocji oraz
c) niestosowania artykułu 9, z wyjątkiem przypadków dziedziczenia przez dziecko
pozamałżeńskie po ojcu lub matce.
2. Zgodnie z artykułem 13 ustęp 2 Konwencji oświadcza się niniejszym, że
Konwencja będzie miała zastosowanie do Guernesey, Herm i Jethou, z zastrzeżeniem
poczynionym zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji, że artykuł 9 będzie miał
zastosowanie do Guernesey, Herm i Jethou jedynie w odniesieniu do dziedziczenia
testamentowego przez dziecko pozamałżeńskie majątku należącego do ojca lub
matki.
3. Rząd Zjednoczonego Królestwa również oświadcza, iż rozumie, że ani artykuł 9,
ani artykuł 10 Konwencji nie powinny być interpretowane jako przyznające dziecku
pozamałżeńskiemu jakiekolwiek prawa do dziedziczenia Korony lub tytułu
szlacheckiego albo jakiekolwiek prawa do dziedziczenia majątku, którego
przekazanie zostało ograniczone aktem prawnym dla określonej kategorii
spadkobierców ("entailed interest").
Oświadczenie (12 listopada 1985 r.)
Stosowanie Konwencji rozciągać się będzie na Wyspę Man ze skutkami począwszy od
dnia 1 stycznia 1986 r. Artykuł 6 ustęp 1 Konwencji nie będzie miał zastosowania
do Wyspy Man.
Oświadczenie (23 maja 1986 r.)
Na podstawie instrukcji Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych i Wspólnoty
Narodów Jej Królewskiej Mości, mam zaszczyt poinformować Pana, że zgodnie z
artykułem 14 ustęp 2 Konwencji Rząd Zjednoczonego Królestwa ponawia niniejszym
wyżej wymienione zastrzeżenia i oświadczenia na dalszy pięcioletni okres,
począwszy od dnia 24 maja 1986 r.
Mam także zaszczyt powiadomić Pana, że Rząd Zjednoczonego Królestwa ponawia
niniejszym złożone zastrzeżenie w odniesieniu do Wyspy Man przy rozszerzeniu
stosowania Konwencji do tego terytorium, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r.
Oświadczenie (24 maja 1994 r.)
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej ponawia
niniejszym zastrzeżenia złożone przy ratyfikacji Konwencji, na okres pięciu lat,
począwszy od dnia 20 maja 1991 r., w następującym zakresie:
Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 niniejszej Konwencji, Rząd Zjednoczonego
Królestwa zastrzega sobie prawo:
a) niestosowania artykułu 6 ustęp 1 Konwencji do Irlandii Północnej;
b) w odniesieniu do Anglii, Walii i Irlandii Północnej, stosowania artykułu 9
jedynie do dziedziczenia dziecka pozamałżeńskiego po ojcu i matce.
Zgodnie z artykułem 13 ustęp 2 Konwencji, Rząd Zjednoczonego Królestwa oświadcza
niniejszym, że stosowanie Konwencji obejmuje Guernesey, Herm i Jethou, z
zastrzeżeniem złożonym zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji, iż artykuł 9
będzie miał zastosowanie w odniesieniu do Guernesey, Herm i Jethou jedynie do
dziedziczenia dziecka pozamałżeńskiego po ojcu lub matce.
Rząd Zjednoczonego Królestwa pragnie również potwierdzić swoje stanowisko, że
ani artykuł 9, ani artykuł 10 Konwencji nie powinny być interpretowane jako
przyznające dziecku pozamałżeńskiemu jakiekolwiek prawa do dziedziczenia Korony
lub tytułu szlacheckiego albo jakiekolwiek prawa do dziedziczenia majątku,
którego przekazywanie zostało ograniczone aktem prawnym dla określonej kategorii
spadkobierców ("entailed interest").
Oświadczenie (28 października 1996 r.)
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej złożył
zastrzeżenie przy ratyfikacji Europejskiej konwencji o statusie prawnym dziecka
pozamałżeńskiego. Zastrzeżenia zostały ponowione w dniu 24 maja 1994 r. na okres
pięciu lat, poczynając od 20 maja 1991 r.
Z powodu administracyjnego niedopatrzenia, wyżej wymienione zastrzeżenia nie
zostały ponowione w maju 1996 r., Rząd Zjednoczonego Królestwa ponawia
niniejszym zastrzeżenia złożone przy ratyfikacji Konwencji na okres pięciu lat,
począwszy od 20 maja 1996 r., w następującym zakresie:
Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 niniejszej Konwencji, Rząd Zjednoczonego
Królestwa zastrzega sobie prawo w odniesieniu do Anglii i Walii stosowania
artykułu 9 jedynie do dziedziczenia dziecka pozamałżeńskiego po ojcu i matce.
Zgodnie z artykułem 13 ustęp 2 Konwencji, niniejszym oświadcza się, że
stosowanie Konwencji obejmuje Guernesey, Herm i Jethou, z zastrzeżeniem złożonym
zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Konwencji, iż artykuł 9 będzie miał zastosowanie
w odniesieniu do Guernesey, Herm i Jethou jedynie do dziedziczenia dziecka
pozamałżeńskiego po ojcu lub matce.
Rząd Zjednoczonego Królestwa pragnie również potwierdzić, że ani artykuł 9, ani
artykuł 10 Konwencji nie powinny być interpretowane jako przyznające dziecku
pozamałżeńskiemu jakiekolwiek prawa do dziedziczenia Korony lub tytułu
szlacheckiego albo jakiekolwiek prawa do dziedziczenia majątku, którego
przekazanie zostało ograniczone aktem prawnym dla określonej kategorii
spadkobierców ("entailed interest").
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
Europejskiej konwencji o statusie prawnym dziecka pozamałżeńskiego, sporządzonej
w Strasburgu dnia 15 października 1975 r., a także o zgłoszonych zastrzeżeniach
i oświadczeniach, względnie o wycofaniu zastrzeżeń lub oświadczeń, można uzyskać
w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 czerwca 1998 r. została sporządzona w Reykjaviku Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Islandii,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym
lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu lub majątku, albo od części dochodu lub majątku, włączając
podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub
nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
i) podatek dochodowy od osób fizycznych,
ii) dodatek dochodowy od osób prawnych,
(zwane dalej "podatkami polskimi"),
b) w Islandii:
i) narodowy podatek dochodowy,
ii) nadzwyczajny narodowy podatek dochodowy,
iii) narodowy podatek majątkowy,
iv) nadzwyczajny narodowy podatek majątkowy,
v) municypalny (lokalny) podatek dochodowy,
vi) podatki płacone od dochodu i majątku instytucji bankowych,
(zwane dalej "podatkami islandzkimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok lub w miejsce istniejących podatków. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych
zmianach dokonanych w ich ustawodawstwie podatkowym.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Islandia" oznacza Republikę Islandii, a użyte w sensie
geograficznym oznacza terytorium Republiki Islandii, w tym jej morze
terytorialne, oraz każdy obszar poza jej morzem terytorialnym, na którym na mocy
ustawodawstwa Islandii i zgodnie z prawem międzynarodowym Islandia sprawuje
jurysdykcję lub suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i pokrywających
wód oraz ich zasobów naturalnych;
c) określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
d) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą inną jednostkę
organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
e) określenie "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" oraz
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
f) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, w zależności od kontekstu, Polskę lub Islandię;
g) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem
morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego
miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem
przypadku, gdy taki statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany
wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "właściwa władza" oznacza:
i) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela,
ii) w przypadku Islandii - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
i) określenie "obywatel" oznacza:
i) każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo Umawiającego się Państwa,
ii) każdą osobę prawną, spółkę osobową lub stowarzyszenie utworzone na podstawie
ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w
zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym
znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo
przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne działy ustawodawstwa tego
Państwa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce
zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o
podobnym charakterze, i obejmuje również to państwo, jego jednostkę terytorialną
lub władzę lokalną. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym
Państwie.
2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym
ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w
obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i
gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z
nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego
zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) fabrykę;
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne
miejsce wydobywania zasobów mineralnych.
3. Plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne stanowią zakład
tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym
lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu jakiegokolwiek połączenia
rodzajów działalności wymienionych w punktach od a) do e), pod warunkiem jednak,
że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów
działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6 - działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo to stale
wykonuje, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w
zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla
przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczone są do
rodzajów działalności, wymienionych w ustępie 4, które, gdyby były wykonywane za
pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład
na podstawie postanowień tego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego komisanta albo przez każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo
tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych i zmiennych
świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji zasobów mineralnych,
źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie i statki powietrzne nie
stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w
drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli
przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa
mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej
mogą być przypisane takiemu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie
poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy
przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał
taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
to żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwyczajowo stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi być jednak taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w taki sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie
będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport morski i lotniczy
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w
transporcie międzynarodowym statków morskich i statków powietrznych podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
2. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego znajduje się
na pokładzie statku morskiego, to uważa się, że znajduje się ono w tym
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku, a
jeżeli nie ma takiego portu macierzystego, to w tym Umawiającym się Państwie, w
którym osoba eksploatująca statek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych i finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez
tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między oboma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione pomiędzy
przedsiębiorstwami niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku wymierzonego w tym Państwie. Przy ustalaniu takiej korekty
będą odpowiednio uwzględniane inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe
władze Umawiających się Państw będą w razie konieczności porozumiewać się ze
sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się
Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z
prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel dywidend ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek ten nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział bezpośredni w kapitale spółki wypłacającej
dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną, w drodze wzajemnego
porozumienia, sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia ustępu 1 nie
naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są
wypłacane.
3. Określenie "dywidendy", użyte w tym artykule, oznacza dochód z akcji, akcji
gratisowych lub praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji
założycielskich lub innych praw z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochody
z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim
położony, bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w
nim stałą placówkę, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy,
faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie lub w przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet kiedy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli
odbiorca jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstające w Umawiającym się
Państwie i uzyskane przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, włączając jego
władze lokalne, Bank Centralny lub jakąkolwiek instytucję kontrolowaną przez ten
Rząd, lub odsetki uzyskane z tytułu pożyczek gwarantowanych przez ten Rząd,
podlegają zwolnieniu z opodatkowania w tym pierwszym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub
prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z
pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z
premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami
dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w
rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, bądź działalność
gospodarczą poprzez zakład tam położony bądź wykonuje w tym Państwie wolny zawód
w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z
tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub
stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje
się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z działalnością których powstało zobowiązanie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem
przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a właścicielem
odsetek bez takich powiązań, to postanowienia tego artykułu mają zastosowanie
tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad
wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się
Państwie zgodnie z jego prawem i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej
umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie należności licencyjne mogą być również opodatkowane w
Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego państwa,
ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to wysokość
podatku nie powinna przekraczać 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu,
tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub
prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub
naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony,
bądź wykonuje w drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam
położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności
licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej
sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, iż należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie,
kiedy ich płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza
lokalna lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie.
Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, niezależnie od tego, czy
ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, a należności te są ponoszone
przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, iż należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym znajduje się zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację, przekracza kwotę,
którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę
podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia
tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem)
lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski z przeniesienia:
a) tytułu własności udziałów w kapitale zakładowym spółki, której mienie składa
się głównie z majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie, i
b) udziałów w spółce osobowej, mieniu powierniczym lub majątku spadkowym,
których mienie składa się głównie z nieruchomości położonych w Umawiającym się
Państwie,
mogą być opodatkowane w tym Państwie. W rozumieniu niniejszego ustępu,
określenie "majątek nieruchomy" obejmuje udziały w spółce, o której mowa pod
literą a), lub udział w spółce osobowej, mieniu powierniczym lub majątku
spadkowym, o których mowa pod literą b).
4. Zyski osiągane z przeniesienia tytułu własności statków morskich lub statków
powietrznych, eksploatowanych w transporcie międzynarodowym, oraz z
przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie
wymienionego w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania
swojej działalności. Jeżeli posiada ona taką placówkę, to dochód może być
opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być
przypisany tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, płace i inne podobne
wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,
chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca
jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w
tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego
się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenie
otrzymywane z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego lub
statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, może być
opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności osiągane przez osobę mającą
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty
lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód, o którym
mowa w tym artykule, jest zwolniony z opodatkowania w Umawiającym się Państwie,
w którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, pod warunkiem że
działalność ta jest w znacznej części opłacana z funduszy publicznych tego
Państwa lub drugiego Państwa oraz że działalność ta jest wykonywana na mocy
umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej zawartego przez te Państwa.
Artykuł 18
Emerytury
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie, z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Płace i inne podobne wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez
Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie
fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki
terytorialnej lub władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże płace i inne podobne wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w
drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a
osoba świadcząca te usługi ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie, i
która:
i) jest obywatelem tego Państwa lub
ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek emerytura wypłacana, lub pochodząca z funduszy Umawiającego się
Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, osobie fizycznej z
tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub
władzy lokalnej podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeśli osoba jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce
zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16, 17 i 18 stosuje się do płac i innych
podobnych wynagrodzeń oraz emerytur z tytułu świadczenia usług pozostających w
związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, praktykanta lub stypendystę, który przebywa w pierwszym
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia, odbywania praktyki lub
szkolenia, a który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie podlegają
opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł
spoza pierwszego Państwa.
2. W odniesieniu do zasiłków, stypendiów i wynagrodzeń z tytułu pracy nie
objętych ustępem 1 tego artykułu, student, praktykant lub stypendysta jest
uprawniony, na czas trwania studiów, stażu lub stypendium, do takich samych
zwolnień, ulg i obniżeń podatkowych, jakie są stosowane wobec osób mających
miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym przebywa.
Artykuł 21
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawo lub majątek, z tytułu
których osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki.
Artykuł 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie i statki powietrzne eksploatowane w
transporcie międzynarodowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji
takich statków morskich i statków powietrznych, podlega opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami
niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to
pierwsze Państwo zezwoli na:
a) odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu
w tym drugim Państwie,
b) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu
w tym drugim Państwie.
Jednakże takie odliczenie nie może w żadnym razie przekroczyć tej części podatku
od dochodu lub majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia, i
która przypada w zależności od przypadku na dochód lub majątek, który może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem umowy osiągany dochód lub
posiadany majątek przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie, to niemniej
jednak takie Państwo może przy obliczeniu kwoty podatku od pozostałego dochodu
lub majątku takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód lub
majątek.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa, a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania. Niniejsze
postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia artykułu 1, w
stosunku do osób, które nie mają miejsca zamieszkania w jednym lub obu
Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek podatkowych, z uwagi na stan cywilny i rodzinny, których
udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.
3. Z wyjątkiem stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty ponoszone
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy
określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich
samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie zobowiązania
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym
Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek w całości lub w
części jest własnością jednej lub więcej osób, mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo który jest przez te osoby
kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym
się Państwie poddane opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są
inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki,
którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Państwa.
5. Bez względu na postanowienia artykułu 2, postanowienia niniejszego artykułu
stosuje się do wszystkich podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, wówczas może ona niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24
ustęp 1, właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli sama nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten
sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą
powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie
uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio, w
tym poprzez wspólną komisję składającą się z nich samych lub ich
przedstawicieli, w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych
postanowieniami poprzednich ustępów.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są
niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy, lub dotyczące
ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw, w odniesieniu od podatków
objętych niniejszą umową w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym
ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom lub władzom (w tym sądom i organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem, poborem, egzekucją lub ściąganiem
podatków objętych umową albo organom zajmującym się rozpatrywaniem odwołań w
zakresie podatków objętych umową. Takie osoby lub władze będą wykorzystywać
informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym
postępowaniu sądowym lub w postanowieniach sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane jako
zobowiązujące jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).
Artykuł 27
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
1. Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie o spełnieniu ich
konstytucyjnych wymogów dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie trzydzieści dni od daty otrzymania
późniejszej z not, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, i jej postanowienia
będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego
w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym umowa wejdzie w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków
naliczanych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po
tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w
życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę, przekazując w
drodze dyplomatycznej pisemną notę o wypowiedzeniu, co najmniej sześć miesięcy
przed końcem każdego roku kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu
lat od daty jej wejścia w życie. W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła - w stosunku do kwot dochodu
osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym
po roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu;
b) w zakresie innych podatków od dochodu i majątku - w stosunku do takich
podatków naliczanych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia
lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym została
przekazana nota o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r. w
językach polskim, islandzkim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku jakiejkolwiek rozbieżności przy interpretacji
rozstrzygający będzie tekst angielski.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej St. Czartoryski
W imieniu Rządu Republiki Islandii H. Ágústsson
PROTOKÓŁ
W momencie podpisania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku niżej
podpisani uzgodnili następujące postanowienia, które stanowią integralną część
niniejszej umowy.
1. Odnośnie do artykułu 10:
Bez względu na postanowienia ustępu 2 litera a), tak długo, jak zgodnie z
ustawodawstwem Islandii dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w
Islandii mogą być odliczane od zysków podlegających opodatkowaniu lub mogą być
przeniesione na straty eksploatacyjne takiej spółki w zakresie podatku od
dochodu, dywidendy płacone przez taką spółkę na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Polsce mogą być także opodatkowane w Islandii, ale
jeżeli odbiorca jest właścicielem tych dywidend, nałożony podatek nie może
przekraczać 15 procent od tej części dywidend, którą można odliczyć od zysków
spółki podlegających opodatkowaniu lub, która może być przeniesiona na straty
eksploatacyjne spółki.
2. Odnośnie do artykułu 11:
W nawiązaniu do ustępu 2, przyjmuje się, iż tak długo jak Islandia, zgodnie ze
swoim prawem wewnętrznym, nie nakłada podatków u źródła na odsetki płacone
osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Islandii, nie stosuje się
postanowień ustępu 2, a odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszy
protokół.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r. w
językach polskim, islandzkim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku jakiejkolwiek rozbieżności przy interpretacji
rozstrzygający będzie tekst angielski.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej St. Czartoryski
W imieniu Rządu Republiki Islandii H. Ágústsson
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 maja 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 lipca 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzonej w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r.
(Dz. U. Nr 79, poz. 891)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Reykjaviku dnia 19
czerwca 1998 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 20 czerwca 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 sierpnia 1999 r.
w sprawie prowizorycznego stosowania sporządzonego w Pradze dnia 10 grudnia 1998
r. Protokołu dodatkowego nr 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu
(CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r.
(Dz. U. Nr 79, poz. 892)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 10 grudnia 1998 r. w Pradze został
sporządzony przez: Republikę Czeską, Republikę Węgierską, Rzeczpospolitą Polską,
Rumunię, Republikę Słowacką oraz Republikę Słowenii Protokół dodatkowy nr 7 do
Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia
21 grudnia 1992 r.
Protokół ten stanowi załącznik do niniejszego oświadczenia rządowego.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 powyższego Protokołu dodatkowego jest on stosowany
prowizorycznie od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 16 sierpnia 1999 r. (poz. 892)
Przekład
PROTOKÓŁ DODATKOWY NR 7 DO ŚRODKOWOEUROPEJSKIEJ UMOWY O WOLNYM HANDLU
Przedstawiciele Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej
Polskiej, Rumunii, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii,
mając na uwadze Deklarację Premierów, sporządzoną 11 września 1998 r. w Pradze,
uznając, że niniejszy Protokół dodatkowy, a w szczególności zmienione reguły
pochodzenia towarów pozwolą na szerszą kumulację pochodzenia, jak również
przyspieszą intensyfikację wzajemnie korzystnych stosunków między nimi oraz
wniosą wkład do procesu integracji europejskiej,
zgodnie z postanowieniami artykułów 34, 35, 37 i 39 Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu,
uzgodnili, co następuje:
Artykuł 1
Postanowienia zawarte w załączniku do niniejszego Protokołu dodatkowego zastąpią
odpowiednie postanowienia Protokołu 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym
handlu.
Artykuł 2
Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy
o wolnym handlu.
Artykuł 3
1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty
otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron Środkowoeuropejskiej
umowy o wolnym handlu o wypełnieniu niezbędnych do tego procedur.
2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom wypełnienie procedur niezbędnych
dla wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego.
3. Jeżeli niniejszy Protokół dodatkowy nie wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1999
r., będzie on od tego dnia stosowany prowizorycznie. Jednakże jeśli Strona nie
jest w stanie go stosować od 1 stycznia 1999 r., Strona ta poinformuje inne
Strony o tym fakcie jak najszybciej, nie później jednak niż 21 grudnia 1998 r.
Wobec tej Strony niniejszy Protokół dodatkowy będzie stosowany dziesiątego dnia
od daty otrzymania przez inne Strony notyfikacji o zakończeniu przez tę Stronę
procedur wewnętrznych związanych ze stosowaniem niniejszego Protokołu
dodatkowego.
Artykuł 4
Strony Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu uwzględniają Deklarację
Republiki Bułgarii załączoną do niniejszego Protokołu dodatkowego.
NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy Umawiających się Stron, będąc do tego należycie
upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół dodatkowy.
Sporządzono w Pradze dnia 10 grudnia 1998 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu w
języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej
Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie niniejszego Protokołu
dodatkowego wszystkim Stronom Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu.
Z upoważnienia Republiki Czeskiej
Z upoważnienia Republiki Węgierskiej
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej
Z upoważnienia Rumunii
Z upoważnienia Republiki Słowackiej
Z upoważnienia Republiki Słowenii
(Podpisy stanowią grafiki)
Deklaracja Republiki Bułgarii
Republika Bułgarii w związku z postanowieniami artykułu 2 Umowy o akcesji
Republiki Bułgarii do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu niniejszym
deklaruje, że akceptuje Protokół dodatkowy nr 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu i będzie stosować niniejszy Protokół dodatkowy od dnia stosowania
Umowy o akcesji Republiki Bułgarii do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym
handlu.
Sporządzono w Pradze dnia 10 grudnia 1998 r.
Z upoważnienia Republiki Bułgarii
(Podpis stanowi grafikę)
Załącznik do Protokołu dodatkowego nr 7
Protokół 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu dotyczący definicji
pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej ulega
następującym zmianom:
1. Artykuł 1 (i) otrzymuje następujące brzmienie:
"(i) 'wartość dodana' oznacza cenę ex works pomniejszoną o wartość celną każdego
z użytych materiałów pochodzących z innych krajów, o których mowa w artykule 4,
lub jeśli wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona - pierwszą cenę
możliwą do ustalenia płaconą za produkty w Państwie Stronie;".
2. Skreśla się artykuł 3;
3. Artykuł 4 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 4
Kumulacja pochodzenia
1. Nie naruszając postanowień artykułu 2, produkty będą uważane za pochodzące z
Państwa-Strony, jeżeli tam są uzyskane, wyłączając materiały pochodzące ze
Wspólnoty Europejskiej, Bułgarii, Polski, Węgier, Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej, Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii,
Szwajcarii (włączając Liechtenstein) 1 lub Turcji zgodnie z przepisami Protokołu
dotyczącego reguł pochodzenia załączonego do umów zawartych między tym
Państwem-Stroną a każdym z tych krajów, pod warunkiem że produkty te zostały w
Państwie-Stronie poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza te, o
których mowa w artykule 7 niniejszego protokołu. Nie będzie konieczne poddawanie
tych materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.
2. W wypadku gdy obróbka lub przetworzenie, które miały miejsce w
Państwie-Stronie, nie wykraczają poza operacje, o których mowa w artykule 7,
uzyskany produkt będzie uważany za pochodzący z tego Państwa-Strony tylko wtedy,
gdy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z
któregokolwiek kraju wymienionego w ustępie 1. Jeżeli tak nie jest, uzyskany
produkt będzie uważany za pochodzący z kraju, który ma największy udział
materiałów pochodzących użytych w procesie produkcji w tym Państwie-Stronie.
3. Produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w ustępie 1, które nie
podlegają żadnym operacjom na terenie Państwa-Strony, zachowują swoje
pochodzenie, jeżeli są eksportowane do jednego z tych krajów,
4. Kumulacja, o której mowa w niniejszym artykule, może być stosowana tylko do
materiałów i produktów, które uzyskały status pochodzących przy zastosowaniu
reguł pochodzenia identycznych do reguł określonych w niniejszym protokole.";
4. Artykuł 12 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 12
Zasada terytorialności
1. Z zastrzeżeniem artykułu 4 oraz ustępu 3 niniejszego artykułu, warunki
określone w części II dotyczące uzyskiwania statusu produktów pochodzących muszą
być nieprzerwanie spełniane w Państwie-Stronie.
2. Z zastrzeżeniem artykułu 4, jeżeli towary pochodzące wyeksportowane z jednego
z Państw-Stron do innego kraju są przywożone ponownie, muszą być uznawane za
niepochodzące, chyba że możliwe jest wykazanie władzom celnym, że:
a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały
wyeksportowane, oraz
b) nie podlegały one żadnym operacjom wykraczającym poza czynności konieczne dla
utrzymania ich w dobrym stanie w tym kraju lub podczas transportu.
3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami określonymi w części II
nie może mieć wpływu wykonywana poza Państwami-Stronami obróbka lub
przetworzenie materiałów wyeksportowanych z jednego z Państw-Stron, a następnie
ponownie przywożonych, pod warunkiem że:
a) materiały te uzyskano w całości na terenie jednego z Państw-Stron lub przed
eksportem zostały tam poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza
operacje niewystarczające, wymienione w artykule 7; oraz
b) możliwe jest wykazanie władzom celnym, że:
i) towary ponownie przywożone uzyskano z obróbki lub przetworzenia materiałów
wyeksportowanych,
ii) całkowita wartość dodana uzyskana poza Państwami-Stronami z zastosowaniem
postanowień tego artykułu nie przekracza 10% ceny ex works produktu gotowego,
przy określaniu statusu pochodzenia.
4. Dla celów ustępu 3 warunki dotyczące statusu pochodzenia, wymienione w części
II, nie mają zastosowania do obróbki lub przetwarzania wykonywanych poza
Państwami-Stronami. W przypadku jednak gdy, zgodnie z wykazem zawartym w
załączniku II, w celu nadania statusu pochodzenia danemu produktowi gotowemu,
zastosowanie ma reguła ustalająca maksymalną wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących, wówczas całkowita wartość materiałów niepochodzących
użytych na terytorium danego kraju wraz z całkowitą wartością dodaną uzyskaną
poza Państwami-Stronami z zastosowaniem niniejszego artykułu nie powinna
przekraczać określonego udziału procentowego.
5. W celu realizacji postanowień ustępów 3 i 4, przez "całkowitą wartość dodaną"
rozumie się wszystkie koszty powstałe poza Państwami-Stronami, nie wyłączając
wartości materiałów tam włączonych.
6. Postanowienia ustępów 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów nie
spełniających warunków określonych w załączniku II lub które mogą być uznane za
poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu tylko wtedy, gdy zastosowanie
mają ogólne wartości określone w artykule 6 punkt (2).
7. Ustępy 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów z działów 50-63
Zharmonizowanego Systemu.
8. Jakakolwiek obróbka lub przetwarzanie, określone w tym artykule, dokonywane
poza Państwami-Stronami, muszą być dokonywane w ramach systemu uszlachetniania
biernego lub podobnego systemu.";
5. W ostatnim akapicie artykułu 15 ustęp 6 datę "31 grudnia 1998" zastępuje się
datą "31 grudnia 2000.";
6. W artykule 26 wyrażenie "C2/CP3" zastępuje się wyrażeniem "CN22/CN23";
7. W załączniku I, w uwadze 5.2, między wyrażeniami "włókna sztuczne" a "włókna
syntetyczne polipropylenowe" wstawia się wyrażenie "włókna przewodzące prąd";
8. W załączniku I, w uwadze 5.2, usuwa się piąty przykład ("Dywan pętelkowy ...
dotyczące masy.");
9. W załączniku II między regułami dla pozycji HS 2202 i 2208 wstawia się
następującą regułę:
Kod HSWyszczególnienieProcesy obróbki lub przetworzenia dokonane na
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
(1)(2)(3) lub(4)
2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe
o dowolnej mocy, skażoneWytwarzanie z materiałów nie klasyfikowanych w
pozycji 2207 lub 2208
;
10. W załączniku II regułę dla działu 57 zastępuję się następującym tekstem:
"
Dział 57Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe:
- Z filcu igłowanegoWytwarzanie z1:
- włókien naturalnych lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
Jakkolwiek:
- włókno ciągłe polipropylenowe objęte pozycją 5402,
- włókna polipropylenowe objęte pozycjami 5503 i 5506,
- kable z włókna ciągłego polipropylenowego objęte pozycją 5501,
których masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej i przędzy we
wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów, mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex woks produktu
- tkanina z juty może być używana jako podkład
- Z innego filcuWytwarzanie z1:
- włókien naturalnych nie gręplowanych lub czesanych, ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- PozostałeWytwarzanie z1:
- przędzy kokosowej lub jutowej(a),
- przędzy z włókien ciągłych syntetycznych lub sztucznych,
- włókien naturalnych, lub
- ciętych włókien chemicznych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia
- tkanina z juty może być używana jako podkład
_______
1 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5.
(a) Używanie włókien z juty jest dozwolone od 1.07.2000 r.";
11. W załączniku II regułę dla pozycji 7006 zastępuje się następującym tekstem:
7006Szkło z pozycji 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych krawędziach,
grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale nie
obramowane lub nie oprawione w innych materiałach:
- Substraty płyt szklanych, powlekane warstwą materiału dielektrycznego,
półprzewodzące zgodnie z normami SEMII1Wytwarzanie z niepowlekanych
substratów płyt szklanych z pozycji 7006
- PozostałeWytwarzanie z materiałów z pozycji 7001
;
_________
1 SEMII - Semiconductor Equipment and Materials Institute Incorporated.
12. W załączniku II regułę dla pozycji 7601 zastępuje się następującym tekstem:
7601Aluminium nie obrobioneWytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,
oraz
- wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu,
lub
Wytwarzanie metodą obróbki termicznej lub elektrolitycznej z aluminium
niestopowego lub z odpadów i złomu aluminium.
;
13. W załączniku IV słoweńska wersja i węgierska wersja deklaracji na fakturze
otrzymują następujące brzmienie:
"Wersja słoweńska:
Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskich organov št.
....1) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago
preferencialno .... poreklo."
"Wersja węgierska:
A jelen oknányban szreplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám ....1))
kijelentem, hogy eltérő jelzés hiányában áruk kedvezményes
........származásúak."
ADDITIONAL PROTOCOL No. 7
TO THE CENTRAL EUROPEAN FREE TRADE AGREEMENT
Representatives of the Czech Republic, the Republic of Hungary, the Republic of
Poland, Romania, the Slovak Republic and the Republic of Slovenia;
Having in mind the Declaration of Prime Ministers, done on 11 September 1998 in
Prague;
Recognizing that this Additional Protocol and in particular the adjusted rules
of origin of goods shall enable the wider cumulation of origin, as well as shall
foster the intensification of mutually beneficial trade relations among them and
contribute to the process of integration in Europe;
In accordance with the provisions of Articles 34, 35, 37 and 39 of the Central
European Free Trade Agreement;
Have decided as follows:
Article 1
The provisions in Annex to this Additional Protocol shall replace the relevant
provisions of Protocol 7 to the Central European Free Trade Agreement.
Article 2
This Additional Protocol shall constitute an integral part of the Central
European Free Trade Agreement.
Article 3
1. This Additional Protocol shall enter into force on the thirtieth day from the
date of receiving by the Depositary of the last notification of the Parties to
the Central European Free Trade Agreement of the completion of procedures
necessary for that purpose.
2. The Depositary shall notify all Parties of the completion of procedures
necessary for the entry into force of this Additional Protocol.
3. If this Additional Protocol does not enter into force by 1 January 1999 it
shall be applied provisionally from that date. However, if a Party is not in a
position to apply it from 1 January 1999, that Party shall inform the other
Parties about this fact as soon as possible, but not later than 21 December
1998. Concerning that Party this Additional Protocol shall be applied on the
tenth day from the date of receiving by the other Parties of the notification on
the completion by that Party of the internal procedures necessary for the
application of this Additional Protocol.
Article 4
The Parties to the Central European Free Trade Agreement take into account the
Declaration of the Republic of Bulgaria, attached to this Additional Protocol.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned plenipotentiaries being duly authorized
thereto, have signed this Additional Protocol.
Done at Prague this 10th day of December 1998 in a single authentic copy in the
English language, which shall be deposited with the Government of the Republic
of Poland. The Depositary shall transmit certified copies of this Additional
Protocol to all Parties to the Central European Free Trade Agreement.
For the Czech Republic
For the Republic of Hungary
For the Republic of Poland
For Romania
For the Slovak Republic
For the Republic of Slovenia
(Podpisy stanowią grafiki)
Declaration of the Republic of Bulgaria
The Republic of Bulgaria in connection with the provisions of Article 2 of the
Agreement on Accession of the Republic of Bulgaria to the Central European Free
Trade Agreement herewith declares that it accepts the Additional Protocol No. 7
to the Central European Free Trade Agreement and shall apply this Additional
Protocol from the date of application of the Agreement on Accession of the
Republic of Bulgaria to the Central European Free Trade Agreement.
Done at Prague this 10th day of December 1998.
For the Republic of Bulgaria
(Podpis stanowi grafikę)
Annex to the Additional Protocol No. 7
Protocol 7 to the Central European Free Trade Agreement concerning the
definition of the concept of "originating products" and methods of
administrative cooperation is hereby amended as follows:
1. Article 1(i) shall be replaced by:
"(i) 'added value' shall be taken to be the ex-works price minus the customs
value of each of the materials incorporated which originate in the other
countries referred to in Article 4 or, where the customs value is not known or
cannot be ascertained, the first price verifiably paid for the products in the
State Party:".
2. Article 3 shall be abolished.
3. Article 4 shall be replaced by the following:
"Article 4
Cumulation of origin
1. Without prejudice to the provisions of Article 2, products shall be
considered as originating in a Party if such products are obtained there,
incorporating materials originating in the European Community, Bulgaria, Poland,
Hungary, the Czech Republic, the Slovak Republic, Romania, Lithuania, Latvia,
Estonia, Slovenia, Iceland, Norway, Switzerland (including Liechtenstein) 1) or
Turkey in accordance with the provisions of the Protocol on rules of origin
annexed to the Agreements between this State Party and each of these countries,
provided that the working or processing carried out in this State Party goes
beyond that referred to in Article 7 of this Protocol. It shall not be necessary
that such materials have undergone sufficient working or processing.
2. Where the working or processing carried out in the State Party does not go
beyond the operations referred to in Article 7, the product obtained shall be
considered as originating in this State Party only where the value added there
is greater than the value of the materials used originating in any one of the
other countries referred to in paragraph 1. If this is not so, the product
obtained shall be considered as originating in the country which accounts for
the highest value of originating materials used in the manufacture in this State
Party.
3. Products, originating in one of the countries referred to in paragraph 1,
which do not undergo any working or processing in the State Party, retain their
origin if exported into one of these countries.
4. The cumulation provided for in this Article may only be applied to materials
and products which have acquired originating status by an application of rules
of origin identical to those given in this Protocol."
4. Article 12 shall be replaced by the following:
"Article 12
Principle of territoriality
1. Except as provided for in Article 4 and paragraph 3 of this Article, the
conditions for acquiring originating status set out in Title II must continue to
be fulfilled at all times in the State Parties.
2. Except as provided for in Article 4, where originating goods exported from
one of the State Parties to another country return, they must be considered as
non-originating, unless it can be demonstrated to the satisfaction of the
customs authorities that:
(a) the returning goods are the same as those that were exported; and
(b) they have not undergone any operation beyond that necessary to preserve them
in good condition while in that country or while being exported.
3. The acquisition of originating status in accordance with the conditions set
out in Title II shall not be affected by working or processing done outside the
State Parties on materials exported from one of the Parties and subsequently
reimported there, provided:
(a) the said materials are wholly obtained in one of the State Parties or have
undergone working or processing beyond the insufficient operations listed in
Article 7 prior to being exported; and
(b) it can be demonstrated to the satisfaction of the customs authorities that:
i) the reimported goods have been obtained by working or processing the exported
materials; and
ii) the total added value acquired outside the State Parties by applying the
provisions of this Article does not exceed 10% of the ex-works price of the end
product for which originating status is claimed.
4. For the purposes of paragraph 3, the conditions for acquiring originating
status set out in Title II shall not apply to working or processing done outside
the State Parties. But where, in the list in Annex II, a rule setting a maximum
value for all the non-originating materials incorporated is applied in
determining the originating status of the end product, the total value of the
non-originating materials incorporated in the territory of the State Party
concerned, taken together with the total added value acquired outside the State
Party by applying the provisions of this Article, shall not exceed the stated
percentage.
5. For the purposes of applying the provisions of paragraphs 3 and 4, "total
added value" shall be taken to mean all costs arising outside the State Parties,
including the value of the materials incorporated there.
6. The provisions of paragraphs 3 and 4 shall not apply to products which do not
fulfil the conditions set out in the list in Annex II or which can be considered
sufficiently worked or processed only if the general values fixed in Article
6(2) are applied.
7. The provisions of paragraphs 3 and 4 shall not apply to products coming under
Chapters 50 to 63 of the Harmonised System.
8. Any working or processing of the kind covered by the provisions of this
Article and done outside the State Parties shall be done under the outward
processing arrangements, or similar arrangements."
5. In the last paragraph of Article 15(6) the date "31 December 1998" shall be
replaced by "31 December 2000".
6. In Article 26 the reference "C2/CP3" shall be replaced by "CN22/CN23".
7. In Annex I, Note 5.2, "current conducting filaments" shall be added between
"artificial man-made filaments" and "synthetic man-made staple fibres of
polypropylene".
8. In Annex I, Note 5.2 the fifth example ("A carpet with tufts ... are met.")
shall be deleted.
9. In Annex II, between the rules for HS heading Nos 2202 and 2208 the following
rule shall be inserted:
HS Heading NoDescription of productWorking or processing of
non-originating materials that confers originating status
(1)(2)(3)or (4)
2207Undenatured ethyl alcohol of an alcoholic strength by volume of 80%
vol or higher; ethyl alcohol and other spirits, denatured, of any
strengthManufacture:
- using materials not classified in heading Nos 2207 or 2208
10. In Annex II, the rule for Chapter 57 shall be replaced by:
Chapter 57Carpets and other textile floor coverings:
- Of needleloom feltManufacture from1:
- natural fibres or
- chemical materials or textile pulp
However:
- polypropylene filament of heading No 5402,
- polypropylene fibres of heading Nos 5503 or 5506,
- polypropylene filament tow of heading No 5501,
of which the denomination in all cases of a single filament or fibre is
less than 9 decitex, may be used provided their value does not exceed 40%
of the ex-works price of the product
- jute fabric may be used as backing
- Of other feltManufacture from1:
- natural fibres not carded or combed or otherwise processed for spinning,
^
or
- chemical materials or textile pulp
- OtherManufacture from1:
- coir or jute yarn(a),
- synthetic or artificial filament yarn,
- natural fibres,
or
- man-made staple fibres not carded or combed or otherwise processed for
spinning
- jute fabric may be used as backing
_______
1 For special conditions relating to products made of a mixture of textile
materials, see introductory Note 5.
(a) The use of jute yarn is authorised from 1.7.2000.
11. In Annex II, the rule for HS heading No 7006 shall be replaced by:
"
7006Glass of heading Nos 7003, 7004 or 7005, bent, edge-worked, engraved,
drilled, enamelled or otherwise worked, but not framed or fitted with
other materials:
- Glass plate substrate coated with dielectric thin film, semiconductor
grade, in accordance with SEMII standards1Manufacture from non-coated
glass plate substrate of heading No 7006
- OtherManufacture from materials of heading No 7001
________
1 SEMII - Semiconductor Equipment and Materials Institute Incorporated."
12. In Annex II, the rule for HS heading No 7601 shall be replaced by:
7601Unwrought aluminiumManufacture in which:
- all the materials used are classified within heading other than that of
the product; and
- the value of all the materials used does not exceed 50% of the ex-works
price of the product
or
Manufacture by thermal or electrolytic treatment from unalloyed aluminium
or waste and scrap of aluminium
13. In Annex IV, the Slovenian and the Hungarian versions of the invoice
declaration shall be replaced by the following texts:
"Slovenian version:
Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskich organov št.
....1) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago
preferencialno .... poreklo."
"Hungarian version:
A jelen oknányban szreplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám ....1))
kijelentem, hogy eltérő jelzés hiányában áruk kedvezményes
........származásúak."
1 Księstwo Liechtenstein jest w unii celnej ze Szwajcarią oraz stanowi
Umawiającą się Stronę Układu o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
1) The Principality of Liechtenstein has a customs union with Switzerland, and
is a Contracting Party to the Agreement on the European Economic Area.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 17 września 1999 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach
energetycznych.
(Dz. U. Nr 80, poz. 912)
Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych przy eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) urządzeniu energetycznym - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne
stosowane w procesach wytwarzania, przetwarzania, przesyłania i dystrybucji,
magazynowania oraz użytkowania paliw i energii,
2) instalacji energetycznej - należy przez to rozumieć urządzenia energetyczne z
układami połączeń między nimi,
3) sieci cieplnej - należy przez to rozumieć urządzenia i instalacje służące do
przesyłania i dystrybucji ciepła z układami połączeń między nimi,
4) instalacji gazowej - należy przez to rozumieć urządzenia gazowe z układami
połączeń między nimi, zasilane z sieci gazowej, znajdującej się na terenie i w
obiekcie odbiorcy,
5) pomieszczeniu lub terenie ruchu energetycznego - należy przez to rozumieć
odpowiednio wydzielone pomieszczenie lub teren bądź część pomieszczenia lub
terenu albo przestrzeni w budynkach lub poza budynkami, w których zainstalowane
są urządzenia energetyczne dostępne tylko dla upoważnionych osób,
6) miejscu pracy - należy przez to rozumieć odpowiednio przygotowane stanowisko
pracy lub określoną strefę pracy w zakresie niezbędnym dla bezpiecznego
wykonywania pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych,
7) instrukcji eksploatacji - należy przez to rozumieć zatwierdzoną przez
pracodawcę instrukcję określającą procedury i zasady wykonywania czynności
niezbędnych przy eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych, opracowaną
na podstawie odrębnych przepisów oraz dokumentacji producenta,
8) świadectwie kwalifikacyjnym - należy przez to rozumieć świadectwo
stwierdzające spełnienie przez daną osobę odpowiednich wymagań kwalifikacyjnych
do wykonywania pracy na stanowisku dozoru lub eksploatacji w ustalonym zakresie:
obsługi, konserwacji, napraw, kontrolno-pomiarowym, montażu dla określonych
rodzajów urządzeń i instalacji energetycznych, uzyskane w trybie i na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,
9) pracownikach uprawnionych - należy przez to rozumieć pracowników
posiadających sprawdzone i właściwe kwalifikacje w zakresie eksploatacji danego
rodzaju urządzeń i instalacji energetycznych, potwierdzone świadectwem
kwalifikacyjnym,
10) pracownikach upoważnionych - należy przez to rozumieć pracowników, którzy w
ramach swoich obowiązków służbowych lub na podstawie polecenia służbowego
wykonują określone prace,
11) zespole pracowników - należy przez to rozumieć grupę pracowników, w której
skład wchodzą co najmniej dwie osoby wykonujące pracę,
12) zespole pracowników kwalifikowanych - należy przez to rozumieć grupę
pracowników, w której co najmniej połowa, lecz nie mniej niż dwie osoby, posiada
ważne świadectwa kwalifikacyjne,
13) urządzeniach i instalacjach energetycznych nieczynnych - należy przez to
rozumieć urządzenia i instalacje energetyczne, do których za pomocą istniejących
łączników i armatury nie ma możliwości podania czynników stwarzających
zagrożenie,
14) urządzeniu powszechnego użytku - należy przez to rozumieć urządzenie
energetyczne przeznaczone dla indywidualnych potrzeb ludności lub używane w
gospodarstwach domowych,
15) poleceniodawcy - należy przez to rozumieć pracownika, upoważnionego pisemnie
przez prowadzącego eksploatację urządzeń i instalacji energetycznych do
wydawania poleceń na wykonanie pracy, posiadającego ważne świadectwo
kwalifikacyjne na stanowisku dozoru,
16) koordynującym - należy przez to rozumieć wyznaczonego przez poleceniodawcę
pracownika komórki organizacyjnej sprawującej dozór nad eksploatacją urządzeń i
instalacji energetycznych, przy których będzie wykonywana praca, posiadającego
ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku dozoru,
17) dopuszczającym - należy przez to rozumieć wyznaczonego przez poleceniodawcę
pracownika posiadającego ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku
eksploatacji i upoważnionego pisemnie przez prowadzącego eksploatację urządzeń i
instalacji energetycznych do wykonywania czynności łączeniowych w celu
przygotowania miejsca pracy,
18) nadzorującym - należy przez to rozumieć wyznaczonego przez poleceniodawcę
pracownika posiadającego ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku dozoru
lub eksploatacji, wykonującego wyłącznie czynności nadzoru,
19) kierującym zespołem pracowników - należy przez to rozumieć wyznaczonego
przez poleceniodawcę pracownika posiadającego ważne świadectwo kwalifikacyjne na
stanowisku eksploatacji, kierującego zespołem pracowników,
20) kierowniku robót - należy przez to rozumieć wyznaczonego przez
poleceniodawcę pracownika posiadającego ważne świadectwo kwalifikacyjne na
stanowisku dozoru, do koordynacji prac, gdy w jednym obiekcie energetycznym
jednocześnie pracuje więcej niż jeden zespół pracowników.
§ 3. Każde urządzenie i instalacja energetyczna przed dopuszczeniem do
eksploatacji powinny posiadać wymagany odrębnymi przepisami certyfikat na znak
bezpieczeństwa, o ile taki obowiązek istnieje, albo posiadać deklarację
zgodności z Polskimi Normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania oraz
wymaganiami określonymi odrębnymi przepisami.
§ 4. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do prac wykonywanych przy:
1) urządzeniach i instalacjach energetycznych użytkowanych w zakładach
produkcji, przesyłania i rozprowadzania gazu - paliw gazowych oraz prowadzeniu
robót budowlano-montażowych sieci gazowych,
2) urządzeniach i instalacjach elektroenergetycznych o napięciu bezpiecznym
określonych w przepisach o ochronie przeciwporażeniowej oraz przy urządzeniach
energetycznych powszechnego użytku.
§ 5. Przed przystąpieniem do robót ziemnych związanych z pracami przy
urządzeniach i instalacjach energetycznych, na terenie przyszłych robót, należy
rozpoznać i oznaczyć uzbrojenie podziemne, a w szczególności sieci
elektroenergetyczne, telekomunikacyjne, cieplne, gazowe, wodne i inne.
§ 6. Obiekty z zainstalowanymi urządzeniami i instalacjami energetycznymi oraz
urządzenia i instalacje energetyczne powinny być oznakowane zgodnie z odrębnymi
przepisami.
§ 7. 1. Pomieszczenia lub teren ruchu energetycznego powinny być dostępne tylko
dla osób upoważnionych.
2. Urządzenia i instalacje energetyczne stwarzające zagrożenia dla zdrowia i
życia ludzkiego należy zabezpieczyć przed dostępem osób nieupoważnionych.
§ 8. 1. Urządzenia i instalacje energetyczne powinny być eksploatowane tylko
przez upoważnionych pracowników z zachowaniem postanowień określonych w
instrukcjach eksploatacji.
2. Prace rozruchowe, próby techniczne urządzeń i instalacji energetycznych
powinny być prowadzone zgodnie z wymaganiami Polskich Norm, odrębnych przepisów,
instrukcji eksploatacji oraz uzgodnione z ich użytkownikiem.
§ 9. 1. Miejsce pracy powinno być właściwie przygotowane, oznaczone i
zabezpieczone w sposób określony w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny
pracy.
2. W każdym miejscu pracy, w którym wykonuje pracę zespół pracowników, powinien
być wyznaczony kierujący tym zespołem.
§ 10. 1. Urządzenia, instalacje energetyczne lub ich części, przy których będą
prowadzone prace konserwacyjne, remontowe lub modernizacyjne, powinny być
wyłączone z ruchu, pozbawione czynników stwarzających zagrożenia i skutecznie
zabezpieczone przed ich przypadkowym uruchomieniem oraz oznakowane.
2. Jeżeli ruch urządzeń znajdujących się w pobliżu miejsca wykonywania prac, o
których mowa w ust. 1, lub w pobliżu miejsca instalowania urządzeń i instalacji
energetycznych zagraża bezpieczeństwu pracowników, to urządzenia te powinny być
na czas wykonywania tych prac wyłączone z ruchu.
3. Wymagania, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą prac, dla których zastosowana
technologia nie przewiduje wyłączeń urządzeń z ruchu.
§ 11. Zabronione jest:
1) eksploatowanie urządzeń i instalacji energetycznych bez przewidzianych dla
tych urządzeń i instalacji środków ochrony i zabezpieczeń,
2) dokonywanie zmian środków ochrony i zabezpieczeń przez osoby nieupoważnione.
§ 12. 1. Prace wewnątrz urządzeń i instalacji energetycznych, a w szczególności
w kotłach, kanałach, tunelach, zbiornikach, zasobnikach, studzienkach,
rurociągach, walczakach, komorach paleniskowych, powinny być wykonywane zgodnie
z wymaganiami określonymi w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Przy wykonywaniu prac spawalniczych wewnątrz urządzeń i instalacji
energetycznych butle spawalnicze nie mogą się znajdować w ich wnętrzach.
§ 13. 1. Prace w kotłach oraz w komorach, kanałach i rurociągach sieci cieplnych
nie powinny być wykonywane w temperaturze powyżej 40°C, z uwzględnieniem
przepisu ust. 2.
2. Pracodawca, w przypadku usuwania awarii przy urządzeniach, o których mowa w
ust. 1, w temperaturze powyżej 40°C, jest obowiązany zapewnić pracownikom:
1) napoje chłodzące i środki obniżające temperaturę powietrza otaczającego
bezpośrednio pracownika,
2) środki ochrony indywidualnej,
3) przerwy w pracy i miejsce odpoczynku na zewnątrz pomieszczenia, ustalane
indywidualnie w zależności od warunków i specyfiki pracy.
§ 14. 1. Prace w warunkach szczególnego zagrożenia dla zdrowia i życia
ludzkiego, określone w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy jako
prace szczególnie niebezpieczne, powinny być wykonywane co najmniej przez dwie
osoby, z wyjątkiem prac eksploatacyjnych z zakresu prób i pomiarów, konserwacji
i napraw urządzeń i instalacji elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1
kV, wykonywanych przez osobę wyznaczoną na stałe do tych prac w obecności
pracownika asekurującego, przeszkolonego w udzielaniu pierwszej pomocy.
2. Rodzaje prac, które powinny być wykonywane co najmniej przez dwie osoby,
określają odrębne przepisy.
§ 15. Do prac wykonywanych przy urządzeniach i instalacjach energetycznych w
warunkach szczególnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego należy zaliczyć
w szczególności prace:
1) wewnątrz komór paleniskowych kotłów, kanałów spalin, elektrofiltrów,
walczaków kotła, zasobników, kanałów i lejów zsypowych oraz w zbiornikach paliw
płynnych i gazowych,
2) wewnątrz zasobników węgla, pyłu węglowego, żużla i popiołu oraz innych
zbiorników i pomieszczeń, w których mogą znajdować się gazy lub ciecze trujące,
żrące, duszące, palne lub wybuchowe,
3) w obiegach przygotowywania pyłu węglowego, wewnątrz młynów węglowych, przy
wentylatorach młynowych, cyklonach i separatorach,
4) wymagające odkrycia kadłubów turbin, wymontowania wirników turbiny i
generatora oraz naprawy i wyważania tych wirników,
5) w obiegach wody elektrowni i elektrociepłowni wymagające wejścia do kanałów,
rurociągów, rur ssawnych i zbiorników, jak również prace na ujęciach i zrzutach
wody wykonywane z pomostów, łodzi lub barek oraz prowadzone pod powierzchnią
wody,
6) konserwacyjne, modernizacyjne i remontowe przy urządzeniach
elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem,
7) wykonywane w pobliżu nie osłoniętych urządzeń elektroenergetycznych lub ich
części, znajdujących się pod napięciem,
8) przy wyłączonych spod napięcia, lecz nie uziemionych, urządzeniach
elektroenergetycznych lub uziemionych w taki sposób, że żadne z uziemień -
uziemiaczy nie jest widoczne z miejsca pracy,
9) przy opuszczaniu i zawieszaniu przewodów na wyłączonych spod napięcia
elektroenergetycznych liniach napowietrznych w przęsłach krzyżujących drogi
kolejowe, wodne i kołowe,
10) związane z identyfikacją i przecinaniem kabli elektroenergetycznych,
11) przy spawaniu, lutowaniu, wymianie stojaków oraz pojedynczych ogniw i całej
baterii w akumulatorach,
12) przy wyłączonym spod napięcia torze dwutorowej elektroenergetycznej linii
napowietrznej o napięciu 1 kV i powyżej, jeżeli drugi tor linii pozostaje pod
napięciem,
13) przy wyłączonych spod napięcia lub znajdujących się w budowie
elektroenergetycznych liniach napowietrznych, które krzyżują się w strefie
ograniczonej uziemieniami ochronnymi z liniami znajdującymi się pod napięciem
lub mogącymi znaleźć się pod napięciem i przewodami trakcji elektrycznej,
14) przy wykonywaniu prób i pomiarów, z wyłączeniem prac wykonywanych stale
przez upoważnionych pracowników w ustalonych miejscach,
15) konserwacyjne i remontowe przy urządzeniach rozładowczych paliw płynnych i
gazowych, jak rurociągi spustowe i pompy rozładowcze wraz z ich instalacjami,
16) przy neutralizatorach radioizotopowych i wysokonapięciowych stosowanych do
neutralizacji ładunków elektrostatycznych,
17) w wykopach wykonywanych przy naprawach lub przeglądach gazociągów lub innych
urządzeń gazowniczych,
18) przy remontach lub wymianie pomp głębinowych, zaworów, rurociągach i
zbiornikach niebezpiecznych środków chemicznych i ścieków poregeneracyjnych,
19) wymagające stosowania chemicznych środków służących do czyszczenia kotłów,
rurociągów, zbiorników ciśnieniowych, odwadniaczy, odolejaczy i zasobników
ciśnieniowych,
20) wewnątrz zbiorników i pomieszczeń, w których znajduje się lub może być
doprowadzone sprężone powietrze, na rurociągach sprężonego powietrza o
nadciśnieniu roboczym równym lub większym od 50 kPa, wymagających demontażu
elementów sprężarki,
21) na rurociągach wody, pary wodnej, sprężonego powietrza, oleju, mazutu,
instalacjach gaśniczych o nadciśnieniu roboczym równym lub większym od 50 kPa,
wymagających demontażu armatury lub odcinka rurociągu albo naruszenia podpór i
zawiesi rurociągów.
§ 16. 1. Narzędzia pracy i sprzęt ochronny należy przechowywać w miejscach
wyznaczonych, w warunkach zapewniających utrzymanie ich w pełnej sprawności.
Sposób ewidencjonowania i kontroli sprzętu ochronnego ustala pracodawca.
2. Narzędzia pracy i sprzęt ochronny powinny być poddawane okresowym próbom w
zakresie ustalonym w Polskich Normach lub w dokumentacji producenta.
3. Sprzęt ochronny, o którym mowa w ust. 1, powinien być oznakowany w sposób
trwały przez podanie numeru ewidencyjnego, daty następnej próby okresowej oraz
cechy przeznaczenia.
4. Zabronione jest używanie narzędzi i sprzętu, które nie są oznakowane.
5. Osoby dozoru powinny okresowo sprawdzać stan techniczny, stosowanie,
przechowywanie i ewidencję sprzętu ochronnego oraz środków ochrony
indywidualnej.
§ 17. 1. Stan techniczny narzędzi pracy i sprzętu ochronnego należy sprawdzać
bezpośrednio przed jego użyciem.
2. Narzędzia pracy i sprzęt ochronny, niesprawne lub które utraciły ważność
próby okresowej, powinny być niezwłocznie wycofane z użycia.
3. Zabrania się używania uszkodzonych lub niesprawnych narzędzi pracy i sprzętu
ochronnego.
§ 18. Pracodawca jest obowiązany zapoznać pracowników, zgodnie z odrębnymi
przepisami, z:
1) ryzykiem zawodowym i zagrożeniami dla zdrowia i życia pracowników, które
występują na danym stanowisku pracy, oraz zastosowanymi środkami likwidującymi
lub ograniczającymi to ryzyko i zagrożenia,
2) szczegółowymi instrukcjami z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy
dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.
Rozdział 2
Wykonywanie prac przy urządzeniach i instalacjach energetycznych
§ 19. 1. Zabronione jest wchodzenie i przechodzenie przez urządzenia
przeładunkowe, a zwłaszcza: wywrotnice wagonowe, przenośniki taśmowe, ładowarki,
w czasie ruchu lub chwilowego postoju tych urządzeń.
2. Przepis ust. 1 nie stosuje się do stałych pomostów i innych wyznaczonych
przejść nad i pod urządzeniami przeładunkowymi.
§ 20. 1. Paliwa ciekłe i gazowe powinny być magazynowane tylko w specjalnie do
tego celu przystosowanych i oznakowanych pomieszczeniach lub zbiornikach.
2. Pomieszczenia dystrybucyjne i kontrolno-pomiarowe bez stałej obsługi oraz
komory podziemnych sieci paliw ciekłych i gazowych powinny być dostępne tylko
dla osób upoważnionych.
§ 21. W pomieszczeniach magazynowych paliw ciekłych i gazowych powinna być
zainstalowana skutecznie działająca wentylacja i przeprowadzana okresowa
kontrola koncentracji par i gazów, zgodnie z odrębnymi przepisami oraz w sposób
określony w instrukcji eksploatacji.
§ 22. 1. Prace wewnątrz zasobników węgla, młynów, wentylatorów, separatorów,
cyklonów oraz innych urządzeń do nawęglania powinny być wykonywane po:
1) opróżnieniu ich z paliwa,
2) oczyszczeniu z pyłu węglowego i przewietrzeniu,
3) wyłączeniu z ruchu przenośników oraz innych urządzeń podających i
odbierających paliwo,
4) trwałym odcięciu od współpracujących urządzeń, z których mogłyby przedostać
się spaliny, gorące powietrze lub para wodna.
2. Wykonywanie prac wewnątrz zasobników węgla podczas pracy kotła jest dozwolone
po całkowitym i pewnym odcięciu dopływu węgla i jego odpływu oraz po
zastosowaniu środków zabezpieczających, określonych w instrukcjach eksploatacji
tych urządzeń.
3. Prace wewnątrz zasobników węgla, na których zainstalowano izotopowe
sygnalizatory poziomu paliwa, powinny być wykonywane po uprzednim zabezpieczeniu
przed promieniowaniem osób wykonujących te prace.
§ 23. 1. W pomieszczeniach kotłowni powinna być zainstalowana skutecznie
działająca wentylacja nawiewno-wywiewna, zgodnie z wymaganiami określonymi w
odrębnych przepisach.
2. Zabronione jest instalowanie urządzeń mechanicznej wentylacji wywiewnej w
kotłowniach o naturalnym ciągu spalin kotłowych.
§ 24. Przed każdym wejściem do komory paleniskowej kotła lub przestrzeni
zamkniętych należy sprawdzić, czy stężenie par lub gazów nie przekracza
dopuszczalnych norm.
§ 25. 1. Urządzenia kruszące, młyny, przewody pyłowe i inne urządzenia do
nawęglania powinny być utrzymane w stanie technicznym nie powodującym zapylenia
pomieszczeń.
2. Urządzenia do mechanicznego transportu pyłu i zbiorniki pyłu powinny być
szczelne, posiadać wskaźnik do pomiaru temperatury i klapy eksplozyjne.
3. Szczelność i sprawność działania urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2,
powinna być sprawdzana okresowo, zgodnie z instrukcją eksploatacji.
§ 26. 1. Stanowiska robocze pracowników obsługi urządzeń do nawęglania powinny
być wyposażone w sprawne urządzenia łączności i sygnalizacji w zakresie
ustalonym w instrukcji eksploatacji.
2. Urządzenia do nawęglania powinny być wyposażone w wyłączniki awaryjne.
§ 27. 1. Klapy eksplozyjne w obiegach pyłowych z pośrednim podawaniem pyłu
powinny być tak rozmieszczone, aby wykluczyć możliwość spowodowania wypadku.
2. Jeżeli w wyniku wybuchu w obiegu pyłowym nastąpiło otwarcie klap
eksplozyjnych, ponowne uruchomienie obiegu pyłowego młyna może nastąpić po
całkowitej likwidacji przyczyn i skutków tego wybuchu.
3. Gazy spalinowe lub powietrze nośne wydalane z obiegów pyłowych młynów na
zewnątrz powinny być oczyszczane z pyłów.
4. Z pomieszczeń, w których znajdują się przewody i inne elementy obiegów
pyłowych młynów, powinien być usuwany gromadzący się pył.
§ 28. 1. Prace wewnątrz kotłów, a w szczególności w komorach paleniskowych i
ciągach konwekcyjnych, powinny być wykonywane po:
1) wygaszeniu, rozprężeniu, wychłodzeniu, przewietrzeniu i zastosowaniu
zabezpieczenia w miejscach połączenia kotła z instalacjami lub urządzeniami,
które mogą być źródłem zagrożenia dla pracowników,
2) usunięciu nawisów żużla, cegieł wypadających ze ścian i sklepienia oraz
popiołu z lejów, przewodów i zsypów.
2. Włazy do walczaka kotła mogą być otwarte dopiero po sprawdzeniu, że w
walczaku nie ma wody lub pary pod ciśnieniem.
3. Wejście do walczaka kotła może nastąpić po jego odłączeniu technologicznym,
skutecznym przewietrzeniu oraz zabezpieczeniu przed wystąpieniem czynnika
stwarzającego zagrożenia, w sposób określony w instrukcji eksploatacji.
§ 29. Zabronione jest wykonywanie prac wewnątrz kotłów na dwóch poziomach
równocześnie, przy usytuowaniu stanowisk pracy jednego nad drugim bez wymaganego
zabezpieczenia.
§ 30. 1. Pracownicy przed przystąpieniem do pracy przy usuwaniu żużla i popiołu
powinni być zabezpieczeni przed oparzeniem i szkodliwym działaniem pyłów i
gazów.
2. Żużel i popiół należy gasić w specjalnie do tego celu przeznaczonych
miejscach lub pomieszczeniach, przy użyciu urządzeń lub instalacji określonych w
instrukcji eksploatacji.
§ 31. Otwieranie włazów i innych otworów komory żużlowej lub leja żużlowego jest
dozwolone tylko przez obsługę kotła w czasie ustabilizowanej pracy kotła i przy
podwyższonym podciśnieniu w komorze paleniskowej.
§ 32. 1. Zasady składowania żużla i popiołu oraz eksploatacji urządzeń na
składowiskach powinny być określone w sposób szczegółowy w instrukcjach
eksploatacji.
2. Składowisko żużla i popiołu należy zabezpieczyć przed wtórnym pyleniem do
otoczenia oraz oznaczyć odpowiednimi tablicami ostrzegawczymi.
3. Zabronione jest jednoczesne wykonywanie prac wewnątrz kotłów i lejów
zsypowych żużla i popiołu bez wymaganego zabezpieczenia.
§ 33. Urządzenia i instalacje pracujące z czynnikiem o temperaturze wyższej niż
60°C powinny być wyposażone w izolację termiczną tak zaprojektowaną i utrzymaną,
aby temperatura zewnętrzna na jej powierzchni w miejscach dostępnych nie
przekraczała 60°C.
§ 34. Komory i kanały przechodnie podziemnych sieci cieplnych powinny być
wyposażone w niezbędną ilość włazów odpowiednio rozmieszczonych i zaopatrzonych
w sprawne pod względem technicznym drabiny lub klamry.
§ 35. 1. Komory naziemne, węzły cieplne, przepompownie powinny być zabezpieczone
przed dostępem osób nieupoważnionych.
2. Włazy do komór podziemnych powinny być zakryte pokrywami. Pokrywy włazowe do
komór i kanałów po otwarciu powinny być wyposażone w zabezpieczenie
uniemożliwiające samoczynne lub przypadkowe ich zamknięcie.
§ 36. Wejścia do komór, kanałów i węzłów, o których mowa w § 34 i 35, nie
powinny być zastawione przedmiotami utrudniającymi swobodny dostęp do nich lub
ograniczającymi swobodę ruchów w tych miejscach.
§ 37. 1. Prace remontowe przy sieciach cieplnych powinny być poprzedzone:
1) zapoznaniem pracowników z aktualną dokumentacją sieci,
2) uzgodnieniami z właścicielem lub użytkownikiem znajdujących się w pobliżu
prowadzonych prac remontowych elementów uzbrojenia technicznego terenu - w
przypadku sieci podziemnych.
2. Prace remontowe przy rurociągach i węzłach cieplnych należy wykonywać po:
1) odłączeniu odcinków remontowanych poprzez zamknięcie armatury odcinającej;
gdy zachodzi potrzeba, zamknięcia należy dokonać z obydwu stron oraz od strony
odgałęzień,
2) założeniu odpowiedniej zaślepki lub wymontowaniu części rurociągu, jeżeli
niewystarczającym zabezpieczeniem jest zamknięcie armatury odcinającej z powodu
jej nieszczelności,
3) zabezpieczeniu armatury odcinającej przed nieprzewidywalną zmianą położenia,
4) wygrodzeniu i oznakowaniu miejsc niebezpiecznych,
5) otwarciu w remontowanym odcinku armatury spustowej, odpowietrzającej i
rozruchowej.
§ 38. 1. Jeśli wykonywanie prac remontowych wymaga obecności pracowników
wewnątrz urządzeń i instalacji cieplnych, a w szczególności wewnątrz rurociągów,
zbiorników, wymienników, zasobników, konieczne jest zabezpieczenie remontowanego
odcinka rurociągu lub urządzenia zaślepkami dostosowanymi do ciśnienia roboczego
występującego w czasie pracy sieci lub urządzeń, lub odcięcie dopływu czynnika
przez dwa szczelne zawieradła z każdej strony, z której może zagrozić dopływ
tego czynnika.
2. Zabezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, może być również zamknięcie dwóch
zawieradeł z możliwością rozprężenia czynnika pomiędzy nimi lub zdemontowanie
części rurociągu.
§ 39. Wejście do komór i kanałów sieci cieplnych powinno być poprzedzone
kontrolą stężenia gazów i sprawdzeniem, czy wewnątrz znajduje się odpowiednia
ilość tlenu w powietrzu.
§ 40. Podczas prac w komorach sieci cieplnych co najmniej jedna osoba powinna
być na zewnątrz komory dla zabezpieczenia osób pracujących wewnątrz.
§ 41. 1. Zabrania się w urządzeniach i instalacjach cieplnych:
1) sprawdzania obecności gazów za pomocą otwartego ognia,
2) wykonywania prac remontowych i konserwacyjnych rurociągów polegających na
spawaniu, rozkręcaniu połączeń kołnierzowych, wymianie armatury, jeżeli znajdują
się one pod ciśnieniem czynnika lub napełnione są gorącą wodą o temperaturze
powyżej 50°C,
3) rozkręcania złączy na rurociągach znajdujących się pod ciśnieniem czynnika,
4) odkopywania lub odkrywania przeizolowanych rurociągów sieci cieplnych
będących w stanie naprężeń wewnętrznych na odcinkach dłuższych niż dopuszczalne.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy dokręcenia kompensatorów
dławicowych i dławików armatury, gdy jest to dozwolone przez producenta
urządzeń.
§ 42. 1. Przed przystąpieniem do prac remontowych przy rurociągach i armaturze
urządzeń hydrotechnicznych należy zamknąć dopływ czynnika, rozprężyć i odwodnić
te rurociągi.
2. Wykonywanie prac w odwodnionych rurociągach, sztolniach, spiralach
turbinowych z ciśnieniowym doprowadzeniem wody, wieżach wyrównawczych i innych
urządzeniach lub instalacjach hydrotechnicznych jest dozwolone tylko po
podwójnym odcięciu wody górnej za pomocą zamknięcia ruchowo-awaryjnego i
zamknięcia remontowego oraz po specjalnym zabezpieczeniu przed przypadkowym
otwarciem tych zamknięć.
3. Gdy istniejące rozwiązanie konstrukcyjne uniemożliwia zastosowanie podwójnego
odcięcia wody, dopuszcza się wykonywanie prac, o których mowa w ust. 2, bez
takiego odcięcia pod warunkiem zachowania specjalnych środków ostrożności
określonych w instrukcjach eksploatacji urządzeń lub instalacji
hydrotechnicznych.
§ 43. Prace w odwodnionych rurach ssących turbin wodnych, pompo-turbinach i
turbinach wodnych umieszczonych w komorach otwartych oraz komorach odwodnień
powinny być wykonywane po odcięciu dopływu wody za pomocą zamknięć.
§ 44. Prace podwodne w siłowniach wodnych i budowlach hydrotechnicznych, jak
również wewnątrz sztolni, rurociągów doprowadzających i odprowadzających,
powinny być wykonywane zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach
oraz przy wyłączonych i zabezpieczonych przed załączeniem turbinach,
hydrozespołach i pompach.
§ 45. 1. Prace przy urządzeniach, instalacjach i budowlach hydrotechnicznych z
użyciem sprzętu pływającego powinny być wykonywane przy wyłączonych i
zabezpieczonych przed załączeniem turbinach, hydrozespołach i pompach.
2. Osoby zatrudnione na sprzęcie pływającym należy wyposażyć w specjalistyczny
sprzęt ratunkowy chroniący przed utonięciem.
§ 46. 1. Wykonujący prace przy urządzeniach i instalacjach gazowych,
zainstalowanych w pomieszczeniach i strefach obiektów, są obowiązani do
przestrzegania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosowania
zabezpieczeń przewidzianych dla danego rodzaju gazu oraz urządzeń i instalacji
gazowych.
2. Sposób eksploatacji urządzeń i instalacji gazowych, o których mowa w ust. 1,
określa instrukcja eksploatacji tych urządzeń i instalacji.
3. Urządzenia i instalacje gazowe powinny pod względem bezpieczeństwa odpowiadać
warunkom technicznym określonym w Polskich Normach oraz w odrębnych przepisach.
§ 47. 1. Podczas prac przy urządzeniach i instalacjach gazowych należy
przestrzegać wymagań dotyczących ochrony przed pożarem i wybuchem.
2. W pomieszczeniach, w których znajdują się instalacje gazowe, powinna być
zainstalowana skutecznie działająca wentylacja wywiewno-nawiewna.
3. W pomieszczeniach zamkniętych, w których znajduje się instalacja gazowa,
należy kontrolować stężenie gazów, zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 48. 1. Urządzenia do spalania paliw gazowych powinny zapewniać samoczynne
odcięcie gazu w przypadku zgaśnięcia płomienia i spadku ciśnienia gazu.
2. Palnik gazowy powinien być wyposażony w urządzenie zabezpieczające przed
cofnięciem się płomienia do instalacji lub oderwania się płomienia.
§ 49. Przed każdym palnikiem w przewodzie gazowym powinno znajdować się ręczne
urządzenie odcinające dopływ gazu, obsługiwane ręcznie lub działające
samoczynnie, z możliwością sterowania ręcznego.
§ 50. Jeżeli paleniska gazowe sterowane są ręcznie, to urządzenia zamykające
dopływ gazu znajdujące się przed paleniskiem lub grupą palników powinny być tak
usytuowane, aby pracownicy obsługujący mieli możliwość obserwacji płomienia
zapalającego i płomienia głównego podczas wykonywania tych czynności.
§ 51. Do przedmuchiwania instalacji gazowej powinna być stosowana para wodna lub
gazy obojętne, nie tworzące mieszanek wybuchowych.
§ 52. Pracodawca użytkujący paliwa gazowe jest obowiązany:
1) zatrudniać odpowiednio przeszkolony personel służby eksploatacyjnej i
remontowej,
2) posiadać niezbędny sprzęt ratunkowy i ochronny wraz z instrukcją jego
używania,
3) posiadać aparaturę kontrolno-pomiarową oraz urządzenia do sygnalizacji i
wykrywania gazu.
§ 53. Przed przystąpieniem do pracy w strefie generatorów elektrycznych
chłodzonych wodorem, przy zbiornikach wodoru, elektrolizerach oraz składach
butli napełnionych wodorem lub innych zbiornikach z gazem zagrożonych pożarem
lub wybuchem, powinny być przeprowadzone pomiary obecności gazów i ich stężenia.
§ 54. Przed przystąpieniem do remontu generatorów elektrycznych, instalacji i
zbiorników wodoru lub elektrolizerów należy:
1) usunąć z tych urządzeń wodór i przedmuchać gazem obojętnym,
2) założyć zaślepki w rurociągach łączących te urządzenia ze źródłem wodoru,
niezależnie od zamknięcia odpowiednich zaworów, lub zdemontować odcinek
rurociągu od strony dopływu wodoru z widoczną przerwą.
§ 55. 1. Prace przy urządzeniach i instalacjach elektroenergetycznych, w
zależności od zastosowanych metod i środków zapewniających bezpieczeństwo pracy,
mogą być wykonywane:
1) przy całkowicie wyłączonym napięciu,
2) w pobliżu napięcia,
3) pod napięciem.
2. Odległości wokół nie osłoniętych urządzeń i instalacji elektroenergetycznych
lub ich części znajdujących się pod napięciem, wyznaczające granice strefy prac
w pobliżu napięcia i strefy prac pod napięciem, wynoszą:
Napięcie znamionowe urządzeniaStrefa
prac pod napięciemprac w pobliżu napięcia
kVm.m
do 1do 0,3powyżej 0,3 do 0,7
powyżej 1 do 30do 0,6powyżej 0,6 do 1,4
110do 1,1powyżej 1,1 do 2,1
220do 2,5powyżej 2,5 do 4,1
400do 3,5powyżej 3,5 do 5,4
750do 6,4powyżej 6,4 do 8,4
3. Odległości określone w ust. 2, dla urządzeń i instalacji
elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1 kV, dotyczą tylko linii
napowietrznych.
4. Prace w pobliżu napięcia powinny być wykonywane przy użyciu środków
ochronnych odpowiednich do występujących warunków pracy.
5. Prace pod napięciem należy wykonywać w oparciu o właściwą technologię pracy i
przy zastosowaniu wymaganych narzędzi i środków ochronnych, określonych w
instrukcji wykonywania tych prac.
§ 56. 1. Wyłączenie urządzeń i instalacji elektroenergetycznych spod napięcia
powinno być dokonane w taki sposób, aby uzyskać przerwę izolacyjną w obwodach
zasilających urządzenia i instalacje.
2. Za przerwę izolacyjną, o której mowa w ust. 1, uważa się:
1) otwarte zestyki łącznika w odległości określonej w Polskiej Normie lub w
dokumentacji producenta,
2) wyjęte wkładki bezpiecznikowe,
3) zdemontowanie części obwodu zasilającego,
4) przerwanie ciągłości połączenia obwodu zasilającego w łącznikach o obudowie
zamkniętej, stwierdzone w sposób jednoznaczny w oparciu o położenie wskaźnika
odwzorującego otwarcie łącznika.
§ 57. 1. Przed przystąpieniem do wykonywania prac przy urządzeniach i
instalacjach elektroenergetycznych wyłączonych spod napięcia należy:
1) zastosować odpowiednie zabezpieczenie przed przypadkowym załączeniem
napięcia,
2) wywiesić tablicę ostrzegawczą w miejscu wyłączenia obwodu o treści: "Nie
załączać",
3) sprawdzić brak napięcia w wyłączonym obwodzie,
4) uziemić wyłączone urządzenia,
5) zabezpieczyć i oznaczyć miejsce pracy odpowiednimi znakami i tablicami
ostrzegawczymi.
2. Odpowiednim zabezpieczeniem przed przypadkowym załączeniem napięcia, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
1) w urządzeniach o napięciu znamionowym do 1 kV - wyjęcie wkładek
bezpiecznikowych w obwodzie zasilającym lub zablokowanie napędu otwartego
łącznika,
2) w urządzeniach o napięciu znamionowym powyżej 1 kV - unieruchomienie i
zablokowanie napędów łączników lub wstawienie przegród izolacyjnych między
otwarte styki łączników.
§ 58. 1. Uziemienia należy wykonać tak, aby miejsce pracy znajdowało się w
strefie ograniczonej uziemieniami; co najmniej jedno uziemienie powinno być
widoczne z miejsca pracy.
2. W razie zasilania wielostronnego, uziemienia powinny być wykonane od każdej
strony zasilania.
§ 59. 1. Jeżeli rozwiązanie konstrukcyjne urządzenia lub instalacji
elektroenergetycznej albo rodzaj wykonywanej pracy nie pozwala na wykonanie
uziemienia w sposób określony w § 58 ust. 1, dopuszcza się zastosowanie innych
środków technicznych i organizacyjnych zapewniających bezpieczeństwo pracy.
2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, poleceniodawca, w pisemnym poleceniu
wykonania pracy, jest obowiązany umieścić odpowiedni zapis o zastosowaniu innych
środków zapewniających bezpieczeństwo pracy.
§ 60. Przy wykonywaniu prac na elektroenergetycznych liniach napowietrznych,
które krzyżują się w strefie ograniczonej uziemieniami ochronnymi z liniami
znajdującymi się pod napięciem lub które znajdują się w pobliżu takich linii,
należy krzyżujące lub sąsiednie linie wyłączyć również spod napięcia i uziemić
lub zastosować inne środki techniczno-organizacyjne niezbędne dla bezpiecznego
wykonania pracy.
§ 61. 1. Podczas prac wykonywanych przy wyłączonym jednym torze dwutorowej
elektroenergetycznej linii napowietrznej o napięciu znamionowym 110, 220 i 400
kV należy:
1) tor linii, na którym będą wykonywane prace, wyłączyć spod napięcia i uziemić
we wszystkich punktach zasilania oraz założyć uziemiacze na przewody robocze na
najbliższych słupach ograniczających miejsce pracy,
2) zablokować automatykę samoczynnego powtórnego załączenia na torze
pozostającym pod napięciem, a w miejscu pracy oznaczyć tor pozostający pod
napięciem,
3) założyć dodatkowe uziemiacze:
a) na przewody robocze na każdym słupie, na którym wykonywane są prace
wymagające dotykania przewodów roboczych,
b) po obu stronach mostka przewodu roboczego przy jego rozłączaniu lub łączeniu,
c) na przewód odgromowy w miejscu wykonywania na nim prac w warunkach przerwania
metalicznego połączenia przewodu odgromowego z konstrukcją słupa.
2. Przy pracach wykonywanych przy wyłączonej jednotorowej elektroenergetycznej
linii napowietrznej należy założyć dodatkowe uziemiacze, o których mowa w ust. 1
pkt 3, jeżeli przebiega ona równolegle na odcinkach o łącznej długości większej
niż 2 km od elektroenergetycznej linii napowietrznej o napięciu znamionowym:
1) 110 kV - w odległości mniejszej niż 100 m,
2) 220 kV - w odległości mniejszej niż 150 m,
3) 400 kV - w odległości mniejszej niż 200 m,
4) 750 kV - w odległości mniejszej niż 250 m.
§ 62. Zabronione jest podczas oględzin urządzeń i instalacji
elektroenergetycznych wykonywanie jakichkolwiek prac wymagających zdejmowania
osłon i barier ochronnych, otwierania celek, wchodzenia na konstrukcje oraz
zbliżania się do nie osłoniętych części urządzeń i instalacji znajdujących się
pod napięciem, na odległość mniejszą niż odległości określone w § 55 ust. 2.
§ 63. Zabronione jest wykonywanie prac na napowietrznych liniach
elektroenergetycznych, stacjach i rozdzielniach oraz na wysokich konstrukcjach w
czasie wyładowań atmosferycznych.
Rozdział 3
Organizacja pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych
§ 64. 1. Prace na czynnych urządzeniach i instalacjach energetycznych mogą być
wykonywane na polecenie pisemne, ustne lub bez polecenia.
2. Polecenia, o których mowa w ust. 1, wydaje poleceniodawca.
3. Prace w warunkach szczególnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego
należy wykonywać na podstawie polecenia pisemnego, przy zastosowaniu
odpowiednich środków zabezpieczających zdrowie i życie ludzkie.
4. Pracownicy nie będący pracownikami zakładu prowadzącego eksploatację danego
urządzenia i instalacji powinni wykonywać prace wyłącznie na podstawie polecenia
pisemnego, z wyjątkiem prac, dla których czynności związane z dopuszczeniem do
pracy ustalono odrębnie na piśmie.
5. Bez poleceń, o których mowa w ust. 3, dozwolone jest wykonywanie:
1) czynności związanych z ratowaniem zdrowia i życia ludzkiego,
2) zabezpieczenia urządzeń i instalacji przed zniszczeniem,
3) przez uprawnione i upoważnione osoby prac eksploatacyjnych określonych w
instrukcjach.
§ 65. 1. Wydawanie poleceń i dopuszczenie pracowników do wykonywania pracy
należy do obowiązków prowadzącego eksploatację urządzeń i instalacji
energetycznych.
2. W okresie wykonywania prac rozruchowych obowiązki określone w ust. 1
spoczywają na wykonawcy rozruchu lub przyszłym użytkowniku, jeżeli została
zawarta między nimi umowa na piśmie.
3. Na czas wykonywania prac remontowych lub modernizacyjnych przy nieczynnych
urządzeniach i instalacjach energetycznych obowiązki określone w ust. 1 mogą być
przekazane wykonawcy tych prac, o ile obowiązki te określono w zawartej z nim
umowie na piśmie.
§ 66. Prowadzący eksploatację urządzeń i instalacji energetycznych jest
obowiązany prowadzić wykazy poleceniodawców, określające zakres udzielonego im
upoważnienia.
§ 67. Polecenie wykonania pracy powinno w szczególności określać:
1) zakres, rodzaj, miejsce i termin,
2) środki i warunki do bezpiecznego wykonania pracy,
3) liczbę pracowników skierowanych do pracy,
4) pracowników odpowiedzialnych za organizację i wykonanie pracy, pełniących
funkcję:
a) koordynującego lub dopuszczającego, przez podanie stanowiska służbowego lub
imiennie,
b) kierownika robót, nadzorującego lub kierującego zespołem pracowników -
imiennie,
5) planowane przerwy w czasie pracy.
§ 68. 1. Koordynującym powinien być pracownik komórki organizacyjnej sprawującej
dozór nad ruchem urządzeń i instalacji energetycznych, przy których będzie
wykonywana praca.
2. W przypadku gdy dozór nad ruchem urządzeń lub instalacji energetycznych, przy
których będzie wykonywana praca, jest prowadzony przez różne komórki
organizacyjne zakładu, koordynującym powinna być osoba z kierownictwa jednej z
tych komórek.
3. Jeżeli dozór nad ruchem urządzeń lub instalacji energetycznych, przy których
będzie wykonywana praca, jest sprawowany przez poleceniodawcę, koordynującym
powinien być sam poleceniodawca.
4. Do obowiązków koordynującego w szczególności należy:
1) koordynowanie wykonania prac, określonych w poleceniu, z ruchem urządzeń i
instalacji energetycznych,
2) określenie czynności łączeniowych związanych z przygotowaniem miejsca pracy,
3) wydanie zezwolenia na przygotowanie miejsca pracy, dopuszczenie do pracy i
likwidację miejsca pracy,
4) podjęcie decyzji o uruchomieniu urządzeń i instalacji energetycznych, przy
których była wykonywana praca,
5) zapisanie w dokumentacji eksploatacji ustaleń wynikających z pkt 1-4.
§ 69. 1. Dopuszczający powinien być wyznaczony przez poleceniodawcę do każdej
pracy wykonywanej na polecenie.
2. Do obowiązków dopuszczającego należy:
1) przygotowanie miejsca pracy,
2) dopuszczenie do wykonania pracy,
3) sprawdzenie wykonania pracy,
4) zlikwidowanie miejsca pracy po jej zakończeniu.
§ 70. 1. Nadzorujący powinien być wyznaczony przez poleceniodawcę, jeżeli:
1) pracę wykonywać będzie zespół pracowników nie będący zespołem pracowników
kwalifikowanych lub kierujący zespołem nie posiada świadectwa kwalifikacyjnego,
2) poleceniodawca uzna to za konieczne ze względu na szczególny charakter i
warunki wykonywania pracy.
2. Nadzorujący nie powinien wykonywać innych prac poza czynnościami nadzoru.
3. Do obowiązków nadzorującego należy:
1) sprawdzenie przygotowania miejsca pracy i jego przejęcie od dopuszczającego,
jeżeli zostało przygotowane właściwie,
2) zaznajomienie nadzorowanych pracowników z warunkami bezpiecznego wykonywania
pracy,
3) sprawowanie ciągłego nadzoru nad pracownikami, aby nie przekraczali granicy
wyznaczonego miejsca pracy,
4) powiadomienie dopuszczającego lub koordynującego o zakończeniu pracy.
§ 71. 1. Funkcję kierującego zespołem:
1) pracowników kwalifikowanych powinien pełnić pracownik posiadający ważne
świadectwo kwalifikacyjne, właściwe dla określonego w poleceniu zakresu pracy i
rodzaju urządzeń i instalacji energetycznych, przy których będzie wykonywana
praca,
2) w przypadku zespołu, nie będącego zespołem pracowników kwalifikowanych - może
pełnić osoba nie posiadająca świadectwa kwalifikacyjnego, a posiadająca
umiejętności zawodowe w zakresie wykonywanej pracy, przeszkolona w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Do obowiązków kierującego zespołem pracowników kwalifikowanych w
szczególności należy:
1) dobór pracowników o umiejętnościach zawodowych odpowiednich do wykonania
poleconej pracy,
2) sprawdzenie przygotowania miejsca pracy i przejęcie go od dopuszczającego,
jeżeli zostało przygotowane właściwie,
3) zaznajomienie podległych pracowników ze sposobem przygotowania miejsca pracy,
występującymi zagrożeniami w miejscu pracy i w bezpośrednim sąsiedztwie oraz
warunkami i metodami bezpiecznego wykonywania pracy,
4) zapewnienie wykonania pracy w sposób bezpieczny,
5) egzekwowanie od członków zespołu stosowania właściwych środków ochrony
indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego oraz właściwych narzędzi i sprzętu,
6) nadzorowanie przestrzegania przez podległych pracowników przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie wykonywania pracy,
7) powiadomienie dopuszczającego lub koordynującego o zakończeniu pracy.
3. Do obowiązków kierującego zespołem pracowników nie posiadających kwalifikacji
należą czynności i zadania określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 4-6.
§ 72. 1. W przypadku gdy na jednym obiekcie energetycznym wykonuje prace
jednocześnie więcej niż jeden zespół pracowników, należy wyznaczyć kierownika
robót, jeżeli poleceniodawca uzna to za konieczne.
2. Do obowiązków kierownika robót należy koordynowanie pracy różnych zespołów
pracowników, w celu wyeliminowania zagrożeń wynikających z ich jednoczesnej
pracy na jednym obiekcie.
§ 73. 1. Polecenie pisemne wykonania pracy powinno być wystawione:
1) kierującemu zespołem lub nadzorującemu i przekazane dopuszczającemu,
2) na prace wykonywane przez jeden zespół pracowników w jednym miejscu pracy.
2. Dozwolone jest przekazywanie polecenia pisemnego środkami łączności.
3. Dozwolone jest wystawienie jednego polecenia pisemnego na takie same prace
wykonywane przez jeden zespół pracowników kolejno w innych miejscach pracy, gdy
zespół pracuje w tym samym czasie tylko w jednym miejscu, a warunki bezpiecznego
wykonania pracy są takie same we wszystkich miejscach.
4. Miejsce pracy dla prac wykonywanych w budynkach powinno być ograniczone do
jednego pomieszczenia lub strefy wyznaczonej w poleceniu. Poleceniodawca może
dopuścić wykonywanie prac przez jednego lub kilku pracowników zespołu w różnych
pomieszczeniach, dokonując odpowiedniego zapisu w poleceniu. Wykonujący prace w
różnych pomieszczeniach powinni posiadać ważne świadectwo kwalifikacyjne.
§ 74. 1. Polecenie wykonania pracy jest ważne na czas określony przez
poleceniodawcę.
2. W razie potrzeby poleceniodawca może w poleceniu dokonać zmiany uprzednio
podanych terminów wykonania pracy oraz zmiany liczby pracowników w składzie
zespołu.
3. W poleceniu pisemnym wykonania pracy zmiany terminów i liczby pracowników, o
których mowa w ust. 2, powinny być odnotowane w odpowiedniej rubryce.
§ 75. 1. Polecenia wykonania pracy powinny być rejestrowane przez poleceniodawcę
w rejestrze poleceń, przy czym w przypadku polecenia ustnego powinna być
odnotowana jego treść. Formę ewidencji poleceń ustala pracodawca.
2. Polecenia pisemne wykonania prac należy przechowywać przez okres 30 dni od
daty zakończenia pracy.
§ 76. Przygotowania miejsca pracy i dopuszczenia do pracy dokonuje osoba
pełniąca funkcję dopuszczającego. Przygotowanie miejsca pracy, o którym mowa w §
69 ust. 2 pkt 1, polega na:
1) uzyskaniu zezwolenia na rozpoczęcie przygotowania miejsca pracy od
koordynującego, jeżeli został on wyznaczony,
2) uzyskaniu od koordynującego potwierdzenia o wykonaniu niezbędnych przełączeń
oraz zezwolenia na dokonanie przełączeń i założenia odpowiednich urządzeń
zabezpieczających, przewidzianych do wykonania przez dopuszczającego,
3) wyłączeniu urządzeń z ruchu w zakresie określonym w poleceniu i uzgodnionym z
koordynującym,
4) zablokowaniu napędów łączników, zaworów, zasuw w sposób uniemożliwiający
przypadkowe uruchomienie wyłączonych urządzeń lub doprowadzenie czynnika,
5) sprawdzeniu, czy w miejscu pracy w wyłączonych urządzeniach zostało usunięte
zagrożenie - napięcie, ciśnienie, temperatura, woda, gaz,
6) zastosowaniu wymaganych zabezpieczeń na wyłączonych urządzeniach - zaślepki,
uziemienia,
7) założeniu ogrodzeń i osłon w miejscu pracy stosownie do występujących
potrzeb,
8) oznaczeniu miejsca pracy i wywieszeniu tablic ostrzegawczych - w tym również
w miejscach zdalnego sterowania napędami wyłączonych urządzeń.
§ 77. Przy wykonywaniu czynności związanych z przygotowaniem miejsca pracy może
brać udział, pod nadzorem dopuszczającego, członek zespołu, który będzie
wykonywał pracę, jeżeli jest pracownikiem uprawnionym.
§ 78. 1. Rozpoczęcie pracy jest dozwolone po uprzednim przygotowaniu miejsca
pracy oraz dopuszczeniu do pracy, polegającym na:
1) sprawdzeniu przygotowania miejsca pracy przez dopuszczającego i kierującego
zespołem pracowników lub nadzorującego,
2) wskazaniu zespołowi pracowników miejsca pracy,
3) pouczeniu zespołu pracowników o warunkach pracy oraz wskazaniu zagrożeń
występujących w sąsiedztwie miejsca pracy,
4) udowodnieniu, że w miejscu pracy zagrożenie nie występuje,
5) potwierdzeniu dopuszczenia do pracy podpisami w odpowiednich rubrykach dwóch
egzemplarzy polecenia pisemnego lub w przypadku polecenia ustnego - w dzienniku
operacyjnym prowadzonym przez dopuszczającego.
2. Po dopuszczeniu do pracy oryginał polecenia pisemnego powinien być przekazany
kierownikowi robót lub kierującemu zespołem pracowników, lub nadzorującemu, a
kopia polecenia powinna pozostać u dopuszczającego.
§ 79. Prace przy urządzeniach i instalacjach energetycznych mogą być wykonywane
tylko przy zastosowaniu sprawdzonych metod i technologii. Dopuszcza się
wykonywanie prac przy zastosowaniu nowych metod i technologii, pod warunkiem
wykonywania tych prac w oparciu o opracowane specjalnie dla nich instrukcje.
§ 80. 1. Przy wykonywaniu prac na polecenie jest zabronione:
1) rozszerzanie pracy poza zakres i miejsce określone w poleceniu,
2) dokonywanie zmian położenia napędów, aparatury i armatury odcinającej, użytej
do przygotowania miejsca pracy, usuwanie ogrodzeń, osłon, barier, zaślepek i
tablic ostrzegawczych oraz zdejmowanie uziemiaczy, jeżeli ich zdjęcie nie
zostało przewidziane w poleceniu.
2. Jeżeli w czasie pracy warunki bezpiecznego jej wykonania nie pozwalają
kierującemu zespołem pracowników na bezpośredni udział w pracy z jednoczesnym
pełnieniem funkcji nadzoru i kontroli, nie powinien on bezpośrednio wykonywać
tej pracy, a wykonywać tylko czynności nadzorowania zespołu pracowników.
§ 81. W razie konieczności opuszczenia miejsca pracy przez kierującego zespołem
pracowników lub nadzorującego, dalsze wykonywanie pracy powinno być przerwane,
zespół pracowników wyprowadzony z miejsca pracy, a miejsce pracy odpowiednio
zabezpieczone przed dostępem osób postronnych.
§ 82. 1. Po przerwaniu pracy wykonywanej na polecenie jej wznowienie może
nastąpić po ponownym dopuszczeniu do pracy. Nie wymaga się ponownego
dopuszczenia do pracy po przerwie, jeżeli w czasie trwania przerwy zespół
pracowników nie opuścił miejsca pracy lub miejsce pracy na czas opuszczenia go
przez zespół pracowników zostało zabezpieczone przed dostępem osób postronnych.
2. Kierujący zespołem pracowników lub nadzorujący, przed wznowieniem pracy po
przerwie nie wymagającej ponownego dopuszczenia, jest obowiązany dokonać
dokładnego sprawdzenia zabezpieczenia miejsca pracy.
3. Jeżeli podczas sprawdzania, o którym mowa w ust. 2, zostanie stwierdzona
zmiana tego zabezpieczenia, wznowienie pracy jest niedozwolone.
4. O decyzji wstrzymania pracy kierujący zespołem pracowników lub nadzorujący
powinien niezwłocznie powiadomić dopuszczającego lub koordynującego oraz
odnotować przerwę w poleceniu pisemnym wykonania pracy.
§ 83. 1. O przerwie w pracy wymagającej ponownego dopuszczenia do pracy przed
jej wznowieniem kierujący zespołem pracowników lub nadzorujący obowiązany jest
powiadomić dopuszczającego lub koordynującego, a w razie wykonywania pracy na
polecenie pisemne przekazać to polecenie dopuszczającemu lub koordynującemu po
uprzednim podpisaniu.
2. Jeżeli w czasie trwania przerwy w pracy przewidywana jest likwidacja miejsca
pracy, kierujący zespołem pracowników obowiązany jest przed jego opuszczeniem
przez zespół pracowników usunąć z niego materiały, narzędzia i sprzęt oraz
powiadomić o tym dopuszczającego lub koordynującego.
§ 84. 1. Przy wykonywaniu pracy przez jeden zespół pracowników kolejno w kilku
miejscach pracy dopuszczenie w nowym miejscu pracy może nastąpić po zakończeniu
pracy w poprzednim miejscu.
2. Samowolna zmiana miejsca pracy jest niedozwolona.
§ 85. 1. Zakończenie pracy na polecenie następuje, jeżeli cały zakres prac
przewidziany poleceniem został w pełni wykonany.
2. Po zakończeniu pracy:
1) kierujący zespołem pracowników lub nadzorujący jest obowiązany:
a) zapewnić usunięcie materiałów, narzędzi oraz sprzętu,
b) wyprowadzić zespół pracowników z miejsca pracy,
c) powiadomić dopuszczającego lub koordynującego o zakończeniu pracy,
2) dopuszczający do pracy jest obowiązany:
a) sprawdzić i potwierdzić zakończenie pracy,
b) zlikwidować miejsce pracy przez usunięcie technicznych środków
zabezpieczających użytych do jego przygotowania,
c) przygotować urządzenia do ruchu i powiadomić o tym koordynującego.
3. W czynnościach związanych z likwidacją miejsca pracy mogą brać udział, pod
nadzorem dopuszczającego, kierujący zespołem pracowników i członkowie tego
zespołu.
§ 86. 1. Koordynujący zezwala na uruchomienie urządzenia lub instalacji
energetycznej, przy których była wykonywana praca, po otrzymaniu informacji od
dopuszczającego o gotowości urządzenia do ruchu.
2. Jeśli praca była wykonywana przez kilka zespołów pracowników, decyzję o
uruchomieniu urządzenia lub instalacji energetycznej koordynujący może podjąć po
otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, od wszystkich dopuszczających.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 87. Traci moc rozporządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 9 maja
1970 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach energetycznych oraz
w innych zakładach przy urządzeniach elektroenergetycznych (Dz. U. Nr 14, poz.
125 i z 1974 r. Nr 12, poz. 72).
§ 88. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 5 października 1999 r.
w sprawie załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach
karnych i aresztach śledczych.
(Dz. U. Nr 85, poz. 945)
Na podstawie art. 249 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
wykonawczy zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa załatwianie wniosków, skarg i próśb osób
osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych oraz wniosków, skarg i
próśb wnoszonych w imieniu osadzonych przez osoby uprawnione do występowania w
imieniu osadzonych na podstawie odrębnych przepisów.
2. Załatwianie wniosków, skarg i próśb przez organy właściwe do ich rozpatrzenia
nie narusza zasad regulujących wykonanie kar i środków karnych oraz porządku
obowiązującego w miejscu wykonywania tych kar lub środków.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) osadzony - osobę:
a) tymczasowo aresztowaną,
b) odbywającą karę pozbawienia wolności,
c) odbywającą karę aresztu wojskowego,
d) odbywającą karę orzeczoną za wykroczenie lub karę porządkową,
e) wobec której stosowany jest środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności,
2) jednostka organizacyjna - Centralny Zarząd Służby Więziennej, okręgowy
inspektorat Służby Więziennej, zakład karny, areszt śledczy,
3) kierownik jednostki organizacyjnej - Dyrektora Generalnego Służby Więziennej,
dyrektora okręgowego Służby Więziennej, dyrektora zakładu karnego, dyrektora
aresztu śledczego.
§ 3. Prośby i wnioski dotyczące działalności jednostek organizacyjnych
załatwiają kierownicy tych jednostek w ramach swoich zadań.
§ 4. 1. Skargi dotyczące działalności jednostki organizacyjnej załatwiają:
1) kierownik jednostki - jeżeli uzna skargę w całości za zasadną,
2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej - jeżeli skarga dotyczy działalności
nadzorowanego aresztu śledczego lub zakładu karnego i nie została załatwiona w
trybie określonym w pkt 1,
3) Dyrektor Generalny Służby Więziennej lub osoba przez niego wyznaczona -
jeżeli skarga dotyczy działalności dyrektora okręgowego Służby Więziennej i nie
została załatwiona w trybie określonym w pkt 1,
4) Minister Sprawiedliwości lub osoba przez niego wyznaczona - jeżeli skarga
dotyczy działalności Centralnego Zarządu Służby Więziennej i nie została
załatwiona w trybie określonym w pkt 1.
2. Skargę zawierającą zarzuty dotyczące funkcjonariusza lub pracownika zakładu
karnego lub aresztu śledczego organy, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, mogą
przekazać do załatwienia kierownikowi tej jednostki, z obowiązkiem zawiadomienia
o sposobie załatwienia skargi. Nie dotyczy to skarg, których przedmiotem jest
działalność kierownika lub zastępcy kierownika zakładu karnego albo aresztu
śledczego.
§ 5. Kierownik jednostki organizacyjnej, jeżeli nie jest właściwy do
rozpatrzenia wniosku, skargi lub prośby, przekazuje niezwłocznie, nie później
niż w terminie 7 dni wniosek, skargę lub prośbę właściwemu podmiotowi,
zawiadamiając o tym wnoszącego wniosek, skargę lub prośbę, albo wskazuje ten
podmiot wnoszącemu.
§ 6. 1. Kierownicy jednostek organizacyjnych załatwiają również, z
uwzględnieniem zasad określonych w § 4 i 5, skargi skierowane w szczególności do
sądów, prokuratur oraz innych organów władzy publicznej, instytucji albo
organizacji społecznych, jeżeli zostały im przekazane przez adresatów. O
sposobie załatwienia przekazanych skarg należy zawiadomić adresatów, do których
skargi były skierowane, jeżeli zażądają takiego zawiadomienia.
2. Na żądanie podmiotów uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów do
załatwiania skarg w sprawach osadzonych, kierownicy jednostek organizacyjnych
udzielają tym podmiotom wyjaśnień i informacji niezbędnych do załatwienia
skargi, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz przepisów
o ochronie danych osobowych.
§ 7. 1. Wnioski, skargi i prośby mogą być wnoszone pisemnie lub ustnie do
protokołu.
2. Jeżeli jeden wniosek, skarga lub prośba dotyczy spraw, dla których właściwe
do załatwienia są różne podmioty, kierownik jednostki, do którego wpłynął taki
wniosek, skarga lub prośba, załatwia lub przekazuje do załatwienia według
właściwości każdą sprawę przez przesłanie odpisu pisma lub wyciągu z protokołu,
o którym mowa w ust. 1.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: datę
przyjęcia wniosku, skargi lub prośby, imię i nazwisko osoby zgłaszającej oraz
zwięzły opis treści sprawy. Protokół podpisują wnoszący wniosek, skargę lub
prośbę i przyjmujący zgłoszenie.
4. Cofnięcie skargi przez wnoszącego nie wstrzymuje jej załatwienia. Cofniętą
prośbę lub wniosek pozostawia się bez rozpoznania.
§ 8. 1. Wnioski, skargi i prośby, które nie wymagają zebrania dowodów,
informacji lub przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz zbadania akt,
powinny być załatwiane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14
dni.
2. Jeżeli rozpatrzenie wniosku, skargi lub prośby wymaga zebrania dowodów,
informacji lub przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz zbadania akt,
termin załatwienia wniosku, skargi lub prośby można przedłużyć o czas niezbędny
do dokonania tych czynności. O przedłużeniu terminu załatwienia należy pisemnie
poinformować wnoszącego wniosek, skargę lub prośbę.
3. W zależności od treści wniesionych wniosków, skarg i próśb przekazuje się je,
przed ich załatwieniem, właściwej merytorycznie komórce jednostki
organizacyjnej, w celu zajęcia stanowiska w określonym terminie.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach skargi powinny być rozpatrywane
bezpośrednio na miejscu zdarzenia przez przedstawicieli jednostki organizacyjnej
nadrzędnej nad jednostką organizacyjną, której skargi dotyczą.
§ 9. 1. Organ właściwy do załatwienia wniosku, skargi lub prośby jest obowiązany
zawiadomić pisemnie wnoszącego wniosek, skargę lub prośbę o sposobie ich
załatwienia.
2. Obowiązek pisemnego zawiadamiania, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy próśb
i wniosków składanych osobiście przez osadzonego, dotyczących jego osoby i
załatwionych bezpośrednio po zgłoszeniu.
§ 10. 1. W przypadku złożenia skargi zawierającej zarzuty, które były już
rozpatrywane i zostały uznane za bezzasadne, organ właściwy do jej załatwienia
może, w odpowiedzi na tę skargę, podtrzymać swoje wcześniejsze stanowisko.
2. O załatwieniu skargi w sposób, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się
kierownika jednostki nadrzędnej. Nie dotyczy to skarg załatwianych przez
Ministra Sprawiedliwości.
§ 11. 1. Ewidencję wniosków, skarg i próśb wpływających do jednostki
organizacyjnej prowadzi wyznaczony funkcjonariusz lub pracownik tej jednostki
organizacyjnej albo określona komórka organizacyjna.
2. Ewidencję wniosków, skarg i próśb prowadzi się w formie dzienników,
oddzielnie dla skarg oraz wniosków i próśb.
3. Dla dziennika skarg oraz dziennika wniosków i próśb prowadzi się skorowidze w
układzie alfabetycznym - według nazwisk osadzonych, których dotyczą skargi oraz
wnioski i prośby.
4. Wzór dziennika, o którym mowa w ust. 2, stanowi załącznik do rozporządzenia.
5. Dokumentację dotyczącą wniosków, skarg i próśb przechowuje się na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
§ 12. Kontrolę załatwiania wniosków, skarg i próśb sprawują:
1) dyrektorzy okręgowi Służby Więziennej - w odniesieniu do wniosków, skarg i
próśb załatwianych przez dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych,
2) Dyrektor Generalny Służby Więziennej lub osoba przez niego wyznaczona - w
odniesieniu do wniosków, skarg i próśb załatwianych przez dyrektorów okręgowych
Służby Więziennej,
3) Minister Sprawiedliwości lub osoba przez niego wyznaczona - w odniesieniu do
wniosków, skarg i próśb załatwianych przez Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej.
§ 13. Dyrektor Generalny Służby Więziennej, na podstawie danych uzyskanych z
okręgowych inspektoratów Służby Więziennej, przedkłada corocznie Ministrowi
Sprawiedliwości, w trybie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami,
analizę przyczyn skarg, ich zasadności i sposobu załatwiania wraz z informacją o
działaniach podejmowanych w celu likwidacji przyczyn skarg.
§ 14. W sprawach nieuregulowanych rozporządzeniem do wniosków, skarg i próśb
osadzonych stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, z uwzględnieniem ograniczeń związanych z pozbawieniem
wolności.
§ 15. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 maja 1992 r. w
sprawie organizacji przyjmowania, rozpatrywania i załatwiania próśb, skarg i
wniosków tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych (Dz. Urz. Min.
Sprawiedl. Nr 4, poz. 25).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 października 1999
r. (poz. 945)
DZIENNIK SKARG (PRÓŚB I WNIOSKÓW)
Nr sprawyWpływZałatwienieUwagi
data wpływunadawcadata i nr dokumentuilośćprzedmiot sprawydokąd skierowano
(referent)pokwitowanie i datadataadresatilośćsposób
zał.ark.zał.ark.
123456789101112131415
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 października 1999 r.
w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania związanych ze
zgłoszeniem wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w
sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.
(Dz. U. Nr 85, poz. 946)
Na podstawie art. 143 § 6 Kodeksu karnego skarbowego zarządza się, co następuje:
§ 1. Wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania związanych ze zgłoszeniem
wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w sprawie o
przestępstwo skarbowe ustala się na jedną dziesiątą najniższego miesięcznego
wynagrodzenia pracowników, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.
§ 2. Wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania związanych ze zgłoszeniem
wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w sprawie o
wykroczenie skarbowe ustala się na jedną dwunastą najniższego miesięcznego
wynagrodzenia pracowników, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 5 października 1999 r.
w sprawie wyżywienia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych.
(Dz. U. Nr 87, poz. 976)
Na podstawie art. 249 § 3 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co
następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) jednostka - zakład karny, areszt śledczy oraz podległe im oddziały zewnętrzne
i oddziały tymczasowego zakwaterowania skazanych,
2) norma żywieniowa - wartość kaloryczną artykułów żywnościowych przysługujących
osadzonemu w ciągu doby,
3) dzienna stawka budżetowa - pieniężną wartość normy żywieniowej.
§ 2. 1. Posiłków nie pobranych w danym dniu w godzinach ich wydawania nie wydaje
się i nie wypłaca się za nie równowartości pieniężnej.
2. Godziny wydawania posiłków ustala dyrektor jednostki. Odstęp czasowy między
kolejnymi posiłkami w ciągu dnia nie powinien przekraczać 6 godzin.
§ 3. 1. Ustala się następujące normy żywieniowe:
1) podstawową,
2) dla młodocianych,
3) leczniczą szpitalną,
4) leczniczą ogólną,
5) leczniczą płynną.
2. Dla celów ewidencyjnych normy, o których mowa w ust. 1, oznacza się
następująco: podstawową - symbolem "P", dla młodocianych - symbolem "M",
leczniczą szpitalną - symbolem "L", leczniczą ogólną - symbolem "L-1", leczniczą
płynną - symbolem "L-2".
3. Wymiar rzeczowy norm żywieniowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Wymiar rzeczowy poszczególnych norm żywieniowych stanowi podstawę do
ustalenia dziennych stawek budżetowych tych norm, obliczanych według aktualnych
cen rynkowych poszczególnych artykułów żywnościowych.
5. Artykuły spożywcze wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia mogą być
zamieniane lub uzupełniane innymi artykułami spożywczymi w granicach
obowiązujących stawek budżetowych poszczególnych norm żywieniowych.
6. Wysokość dziennych stawek budżetowych poszczególnych norm żywieniowych
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Oprócz wymienionych w § 3 ust. 1 całodziennych norm żywieniowych
stosowana jest norma dodatkowa wydawana w postaci jednego dania gorącego. Dla
celów ewidencyjnych normę tę oznacza się symbolem "Pf".
2. Normę dodatkową, o której mowa w ust. 1, wydaje się osadzonym zatrudnionym w
warunkach szczególnie uciążliwych, na zasadach określonych odrębnymi przepisami.
3. Norma dodatkowa nie przysługuje osadzonym korzystającym z normy leczniczej.
§ 5. 1. Normy żywieniowe wydawane są w formie posiłków przygotowywanych w kuchni
lub w postaci suchego prowiantu.
2. Jako posiłek gorący wydawany jest obiad.
3. Osadzony otrzymuje wyżywienie według ustalonej na ten dzień normy
żywieniowej.
§ 6. 1. Normy żywieniowe, o których mowa w § 3 ust. 1, jako posiłki
przygotowywane w kuchni, otrzymują wszyscy osadzeni przebywający w jednostce, z
wyjątkiem korzystających z wyżywienia w postaci suchego prowiantu, a także
tymczasowo aresztowanych korzystających z wyżywienia spoza aresztu śledczego.
2. Całodzienne wyżywienie w formie posiłków przygotowanych w kuchni dla normy
żywieniowej podstawowej powinno zawierać nie mniej niż 2600 kcal, dla normy
żywieniowej dla młodocianych - nie mniej niż 3200 kcal, a dla normy dodatkowej -
nie mniej niż 1000 kcal. Dla norm żywieniowych leczniczych wartość kaloryczną
dziennego wyżywienia ustala lekarz.
§ 7. 1. Wartość poszczególnych posiłków powinna odpowiadać procentowej wartości
dziennej stawki budżetowej normy żywieniowej podstawowej lub normy dla
młodocianych w następujących proporcjach:
1) dla śniadania - ok. 25% stawki,
2) dla obiadu - ok. 50% stawki,
3) dla kolacji - ok. 25% stawki.
2. Osadzony konwojowany albo biorący udział w czynnościach procesowych otrzymuje
przed opuszczeniem jednostki wyżywienie w postaci suchego prowiantu na czas
trwania konwoju lub planowanych czynności.
3. Osadzony korzystający z normy leczniczej na czas trwania konwoju lub udziału
w czynnościach procesowych otrzymuje wyżywienie w postaci suchego prowiantu, z
uwzględnieniem zaleceń lekarskich, przy zastosowaniu dziennej stawki budżetowej
normy leczniczej ogólnej.
§ 8. 1. Osadzony po przyjęciu do jednostki otrzymuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i
3, wyżywienie w postaci suchego prowiantu. Pierwszy posiłek wydaje się w czasie
najbliższego terminu wydawania posiłków.
2. Osadzony przyjęty z innej jednostki z konwojem planowanym, w dniu przyjęcia
korzysta z posiłków w postaci suchego prowiantu, a w dniu następnym otrzymuje
posiłki przygotowane w kuchni.
3. Osadzony przyjęty z innej jednostki z konwojem nieplanowanym, w dniu
przyjęcia oraz w dniu następnym korzysta z wyżywienia w postaci suchego
prowiantu, a w kolejnym dniu, z wyjątkiem dni świątecznych, otrzymuje posiłki
przygotowane w kuchni.
§ 9. 1. Osadzony opuszczający jednostkę na przepustkę lub widzenie otrzymuje
posiłki przygotowane w kuchni do czasu faktycznego opuszczenia jednostki.
2. Osadzony, który powrócił z przepustki lub widzenia w planowanym terminie,
otrzymuje posiłki przygotowane w kuchni.
3. Osadzony, który powrócił do jednostki w innym niż planowano terminie,
otrzymuje wyżywienie na zasadach określonych w § 8 ust. 3.
§ 10. 1. Posiłki dostarczane tymczasowo aresztowanemu korzystającemu z
całodziennego wyżywienia spoza aresztu śledczego powinny odpowiadać co najmniej
przysługującej temu osadzonemu normie żywieniowej. Przepis § 5 ust. 2 stosuje
się odpowiednio.
2. Tymczasowo aresztowanemu za posiłki, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje
zwrot równowartości dziennej stawki budżetowej.
3. W przypadku niedostarczenia tymczasowo aresztowanemu wyżywienia spoza aresztu
śledczego lub zrezygnowania przez niego z tego rodzaju wyżywienia, tymczasowo
aresztowany otrzymuje posiłki na zasadach określonych w § 8 ust. 3.
4. Sposób kontroli posiłków dostarczanych spoza aresztu śledczego określa
dyrektor jednostki.
§ 11. 1. Osadzony chory oraz kobieta ciężarna i karmiąca otrzymuje wyżywienie
według jednej z norm leczniczych: szpitalnej, ogólnej lub płynnej, określonej
przez lekarza.
2. Lekarz określający normę leczniczą ustala liczbę i godziny wydawania posiłków
w ciągu doby, rodzaj produktów oraz sposób ich przyrządzania.
3. Chorym na cukrzycę lekarz może podwyższyć obowiązującą dzienną stawkę
budżetową normy leczniczej ogólnej, nie więcej niż o 25%.
4. W przypadku gdy wymaga tego stan zdrowia chorego, a nie zachodzi potrzeba
zastosowania jednej z norm leczniczych, lekarz może określić dodatki żywnościowe
do normy żywieniowej podstawowej lub dla młodocianych, w szczególności takie,
jak: mleko, ser biały, masło, jaja, cukier.
5. Koszt dodatków żywnościowych łącznie z normą żywieniową podstawową lub dla
młodocianych nie może przekroczyć dziennej stawki budżetowej przewidzianej dla
normy leczniczej ogólnej.
§ 12. Osadzonym przebywającym w pomieszczeniach, w których temperatura
przekracza 28°C, zapewnia się napoje.
§ 13. 1. W razie zbiorowej odmowy przyjmowania posiłków przez osadzonych,
kolejne posiłki po pierwszym posiłku nie przyjętym nie są przyrządzane.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, osadzeni, którzy zgłosili w danym dniu
chęć przyjmowania posiłków, otrzymują w tym dniu wyżywienie w postaci suchego
prowiantu, z zastrzeżeniem ust. 3, w godzinach wydawania posiłków.
3. Jeżeli odmowa przyjmowania posiłków trwała dłużej niż 3 dni, o ilości i
asortymencie produktów żywnościowych, jakie może otrzymać osadzony, oraz o
terminie wydania pierwszego posiłku decyduje lekarz.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 października 1999
r. (poz. 976)
Załącznik nr 1
DZIENNY WYMIAR RZECZOWY ARTYKUŁÓW SPOŻYWCZYCH POSZCZEGÓLNYCH NORM ŻYWIENIOWYCH
WYRAŻONYCH W GRAMACH NA OSADZONEGO
Tabela nr 1
Lp.Nazwa produktówNorma podstawowa "P"Norma dla młodocianych "M"Norma
lecznicza "L"Norma lecznicza "L-1"
123456
1Produkty zbożowe410435450390
w tym:
chleb pszenno-żytni440470500400
mąka pszenna20202020
makaron30302035
kasze, płatki, ryż35353835
2Mleko i produkty mleczne6006001 2501 150
w tym:
mleko600600600600
twaróg20156060
ser podpuszczkowy10202515
3Jaja (w sztukach)1/31/211
4Mięso, wędliny i ryby140140210200
w tym:
mięso8080170130
wędliny2525-30
ryby30304030
5Tłuszcze70707080
w tym:
masło20152030
margaryna25353510
olej1051010
śmietana15152030
6Ziemniaki400450500400
7Warzywa200200240150
w tym:
kapusta909010050
pomidory1001004050
8Owoce6060170200
9Warzywa z karotenem130120120150
w tym:
marchew130120120150
10Inne warzywa300300300300
w tym:
buraki90904050
cebula5050--
ogórki--50-
włoszczyzna120120120100
11Strączkowe1012102
12Cukier i wyroby cukiernicze5550-80
w tym:
cukier45405070
marmolada, dżem, miód25252025
13Przyprawy i używki5533
Tabela nr 2
Lp.Nazwa produktu"L-2"
123
1Kasza manna60
2Mleko1 500
3Masło10
4Olej jadalny25
5Jaja (w sztukach)2
6Chude, gotowane, zmiksowane mięso50
7Cukier185
8Sól7
Tabela nr 3
Lp.Nazwa produktu"Pf"
123
1Mięso, wędliny lub ryby120
2Jaja (w sztukach)2,5
3Ser twarogowy120
4Ser podpuszczkowy70
5Warzywa60
6Ziemniaki300
7Pieczywo mieszane100
1. W skład posiłku powinny wchodzić mięso i wędliny lub ryby albo jaja, albo ser
twarogowy lub podpuszczkowy, w ilościach podanych w tabeli.
2. Zaleca się, aby posiłki zawierały w swoim składzie tłuszcze, warzywa lub
owoce oraz nasiona roślin strączkowych i ziemniaki.
Załącznik nr 2
WYSOKOŚĆ DZIENNYCH STAWEK BUDŻETOWYCH NORM ŻYWIENIOWYCH
Lp.Nazwa normy żywieniowejSymbol normyWysokość dziennej stawki budżetowej
w zł
1Podstawowa"P"4,20
2Dla młodocianych"M"4,60
3Lecznicza szpitalna"L"5,50
4Lecznicza ogólna"L-1"5,00
5Lecznicza płynna"L-2"3,30
6Dodatkowa"Pf"3,20
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 września 1999 r.
o ratyfikacji Międzynarodowej konwencji przeciwko braniu zakładników.
(Dz. U. Nr 90, poz. 998)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Międzynarodowej konwencji przeciwko braniu zakładników, sporządzonej
w Nowym Jorku w dniu 18 grudnia 1979 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
STATUT
FUNDUSZU ROZWOJU SPOŁECZNEGO RADY EUROPY,
przyjęty w Porto Carras w dniu 8 czerwca 1993 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 1002)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 8 czerwca 1993 r. w Porto Carras został przyjęty Statut Funduszu Rozwoju
Społecznego Rady Europy uchwałą nr 247 (1993) Organu Zarządzającego Funduszu.
Po zaznajomieniu się z powyższym statutem, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 sierpnia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 21 lipca 1999 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Funduszu Rozwoju
Społecznego Rady Europy.
(Dz. U. Nr 90, poz. 1003)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem art. III lit. a
znowelizowanego Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, przyjętego w
Porto Carras dnia 8 czerwca 1993 r., została złożona dnia 17 sierpnia 1998 r.
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy deklaracja o przystąpieniu Rzeczypospolitej
Polskiej do Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy.
Teksty uchwał nr 247 (1993), 248 (1993) i (93) 22 wprowadzających zmiany do
statutu oraz teksty znowelizowanego Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady
Europy w językach: polskim, angielskim i francuskim ogłasza się w załączniku do
niniejszego oświadczenia rządowego.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że członkami powyższego Funduszu są
następujące państwa, które złożyły deklaracje przystąpienia w niżej podanych
datach:
Belgia 16 kwietnia 1956 r.
Bułgaria 28 maja 1994 r.
Chorwacja 24 czerwca 1997 r.
Cypr 18 października 1962 r.
Republika Czeska 12 lutego 1999 r.
Dania 1 kwietnia 1978 r.
Estonia 1 kwietnia 1998 r.
Finlandia 13 maja 1991 r.
Francja 16 kwietnia 1956 r.
Grecja 16 kwietnia 1956 r.
Hiszpania 1 stycznia 1978 r.
Islandia 16 kwietnia 1956 r.
Liechtenstein 1 stycznia 1976 r.
Litwa 8 stycznia 1996 r.
Luksemburg 16 kwietnia 1956 r.
Łotwa 14 września 1998 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 15 grudnia 1997 r.
Malta 1 marca 1973 r.
Republika Mołdowa 4 maja 1998 r.
Niderlandy 1 stycznia 1978 r.
Niemcy 16 kwietnia 1956 r.
Norwegia 1 stycznia 1978 r.
Polska 17 sierpnia 1998 r.
Portugalia 1 sierpnia 1976 r.
Rumunia 5 marca 1996 r.
San Marino 27 kwietnia 1989 r.
Słowacja 22 grudnia 1998 r.
Słowenia 1 lutego 1994 r.
Stolica Apostolska 4 września 1973 r.
Szwajcaria 1 stycznia 1974 r.
Szwecja 1 lipca 1977 r.
Turcja 16 kwietnia 1956 r.
Węgry 10 marca 1998 r.
Włochy 16 kwietnia 1956 r.
Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się członkami
Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, można uzyskać w Departamencie
Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 21 lipca 1999 r. (poz. 1003)
Przekład
UCHWAŁA 247 (1993)
o przyjęciu znowelizowanego Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy
Porto Carras (Grecja), 8 czerwca 1993 r. Fonds/CD PV 129 (1993)
Organ Zarządzający,
stwierdzając z ogromnym zadowoleniem, że praca grupy roboczej złożonej z
członków Organu Zarządzającego i Rady Administracyjnej doprowadziła do
sformułowania propozycji nowelizacji Statutu Funduszu;
przekonany, że przyjęcie tych nowych struktur zwiększy sprawność działania
Funduszu, szczególnie z uwagi na perspektywę przystąpienia do Funduszu nowych
członków;
uwzględniając artykuł IX ust. 1 lit. h. statutu;
zważywszy, że Statut Funduszu został przyjęty w formie umowy stron uchwałą (56)
9 Komitetu Ministrów Rady Europy;
stwierdzając, że propozycje zmierzające do określenia celu Funduszu
uwzględniające jego nowe dziedziny działania zostały przedstawione Komitetowi
Ministrów,
POSTANAWIA
1. przyjąć znowelizowany Statut Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy
załączony do niniejszej uchwały, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Komitet
Ministrów artykułu II;
2. zwrócić się do Sekretariatu o informowanie o wszelkich decyzjach
podejmowanych przez Komitet Ministrów Rady Europy dotyczących artykułu II;
3. że zmieniony w ten sposób statut wejdzie w życie z chwilą otrzymania przez
Sekretarza Generalnego Rady Europy od wszystkich członków potwierdzenia, że
zostały spełnione wymagania ich prawa wewnętrznego warunkujące takie wejście w
życie.
UCHWAŁA 248 (1993)
o wprowadzeniu w życie znowelizowanego Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady
Europy
Porto Carras (Grecja), 8 czerwca 1993 r. Fonds/CD PV 129 (1993)
Organ Zarządzający,
zważywszy, że swą uchwałą 247 (1993) zmienił Statut Funduszu Rozwoju
Społecznego;
pragnąc wyznaczyć dzień wejścia w życie znowelizowanego statutu,
POSTANAWIA
1. że znowelizowany statut wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.;
2. polecić organom Funduszu i Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy zastosowanie
wszystkich środków niezbędnych do wprowadzenia w życie znowelizowanego statutu.
UCHWAŁA (93) 22
dotycząca zmiany artykułu II Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy
(przyjęta przez Komitet Ministrów dnia 16 czerwca 1993 r. podczas 496
posiedzenia zastępców ministrów)
Komitet Ministrów w składzie ograniczonym do przedstawicieli państw Rady Europy
będących członkami Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy (Fundusz
Przesiedleńczy)1;
zważywszy, że Statut Funduszu Przesiedleńczego Rady Europy dla Uchodźców oraz
Przeludnienia w Europie został przyjęty w formie Częściowego porozumienia
uchwałą Komitetu Ministrów (56) 9 z dnia 16 kwietnia 1956 r.;
uwzględniając postanowienia artykułu IX ust. 1 lit. h tego statutu, stanowiące,
że Organ Zarządzający, reprezentujący członków Funduszu, jest jedynym podmiotem
uprawnionym do nowelizowania tego statutu, przy czym nie może on zmieniać
określonych w jego treści celów;
zważywszy, że Organ Zarządzający uchwałą 247 (1993) postanowił przyjąć
znowelizowany Statut Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, z zastrzeżeniem
zatwierdzenia przez Komitet Ministrów artykułu II,
POSTANAWIA
przyjąć załączony do niniejszej uchwały artykuł II znowelizowanego Statutu
Funduszu Rozwoju Społecznego.*
______
1 Państwa te to: Belgia, Cypr, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania,
Holandia, Islandia, Liechtenstein, Luksemburg, Malta, Niemcy, Norwegia,
Portugalia, San Marino, Szwajcaria, Szwecja, Turcja i Włochy.
* W wersji znowelizowanej w statucie poniżej.
STATUT FUNDUSZU ROZWOJU SPOŁECZNEGO RADY EUROPY
Artykuł I
Utworzenie Funduszu
Tworzy się Fundusz Rozwoju Społecznego Rady Europy (zwany dalej "Funduszem").
Fundusz jest związany z Radą Europy; zarządza się nim pod jej najwyższym
zwierzchnictwem.
Artykuł II 1
Cel
a. Głównym celem Funduszu jest udzielanie pomocy w rozwiązywaniu problemów
społecznych, jakie występują lub mogą występować w krajach europejskich w
związku z obecnością uchodźców, przesiedleńców lub emigrantów, wskutek
przemieszczania się uchodźców lub innego wymuszonego przemieszczania się
ludności oraz wskutek obecności ofiar klęsk naturalnych lub ekologicznych.
Projekty inwestycyjne, do których finansowania przyczynia się Fundusz, mogą mieć
na celu udzielenie takim ludziom pomocy w kraju, w którym się znaleźli, lub
umożliwienie im powrotu do kraju pochodzenia, w razie spełnienia warunków
powrotu, albo, jeśli ma to zastosowanie, umożliwienie im osiedlenia się w innym
kraju goszczącym. Projekty te wymagają zatwierdzenia przez Członka Funduszu.
b. Fundusz może się także przyczyniać do realizacji projektów inwestycyjnych
zatwierdzonych przez Członka Funduszu, umożliwiających tworzenie miejsc pracy w
upośledzonych regionach, stwarzanie możliwości uzyskania mieszkań przez grupy o
niskich dochodach lub tworzenie infrastruktury społecznej.
Artykuł III
Członkostwo Funduszu
a. Każde państwo członkowskie Rady Europy może zostać członkiem Funduszu,
składając deklarację do Sekretarza Generalnego. W treści deklaracji rząd danego
państwa członkowskiego przyjmuje niniejszy statut oraz dokonuje subskrypcji
świadectw uczestnictwa w liczbie wyznaczonej w porozumieniu z Zarządem, zgodnie
z postanowieniami artykułu IX ust. 3 pkt 1 lit. a statutu.
b. Państwo europejskie nie będące członkiem Rady Europy może:
i. zostać dopuszczone do członkostwa w Funduszu na szczególnych warunkach
sformułowanych dla konkretnego przypadku przez Fundusz, zgodnie z treścią
artykułu IX ust. 3 pkt 1 lit. b. Państwo, w stosunku do którego podjęto taką
decyzję o przyjęciu, może zostać członkiem Funduszu, składając u Sekretarza
Generalnego Rady Europy dokument stwierdzający, że państwo to przyjmuje
niniejszy statut, dokonuje subskrypcji świadectw uczestnictwa w liczbie
wyznaczonej w porozumieniu z Zarządem, że zastosowało środki potrzebne do
umożliwienia mu wypełniania wszystkich zobowiązań wynikających z treści statutu,
oraz że spełniło wszystkie warunki przyjęcia postawione przez Zarząd; albo
ii. zawrzeć z Funduszem umowę o stowarzyszeniu, na szczególnych warunkach
sformułowanych dla konkretnego przypadku przez Fundusz.
c. Na warunkach postawionych przez Zarząd także instytucje międzynarodowe o
ukierunkowaniu europejskim mogą się stać członkami Funduszu lub zawrzeć z nim
umowę o stowarzyszeniu.
d. Każde państwo, które zostaje członkiem Funduszu, potwierdza, w swym
oświadczeniu lub dokumencie przyjęcia niniejszego statutu, swój zamiar:
i. możliwie najszybszego przystąpienia do Trzeciego protokołu do Generalnej
umowy o przywilejach i immunitetach Rady Europy;
ii. do czasu takiego przystąpienia, stosowania rozwiązań prawnych wynikających z
treści tego protokołu w odniesieniu do mienia, majątku i działalności Funduszu,
a także zamiar przyznania organom i personelowi Funduszu statusu prawnego
wynikającego z treści protokołu.
Artykuł IV
Obowiązki Członków
Ustęp 1. Świadectwa uczestnictwa
Fundusz emituje, celem dokonywania subskrypcji przez swych członków, świadectwa
uczestnictwa wyrażone w europejskich jednostkach walutowych (ECU). Wartość
nominalna każdego świadectwa wynosi 1000 ECU. Członkowie opłacają swą
subskrypcję w ECU.
Ustęp 2. Przydział i opłacanie świadectw uczestnictwa
a. W tabeli załączonej do niniejszego statutu przedstawiono procentowe
przydziały świadectw uczestnictwa oferowane celem zapisania się na nie przez
każdego z członków Funduszu.
b. Liczbę świadectw uczestnictwa przeznaczonych dla nowych członków Funduszu
określa się w porozumieniu z Zarządem Funduszu, zgodnie z treścią artykułu IX
ust. 3 pkt 1 lit. a i b niniejszego statutu.
c. Minimalny procent objętych subskrypcją świadectw uczestnictwa, które należy
opłacić, a także terminy odpowiednich płatności, wyznacza Zarząd.
d. W przypadku podwyższenia kapitału Funduszu Zarząd określa, na jednolitych
warunkach mających zastosowanie do wszystkich członków, procent kapitału
przypadający do opłacenia oraz terminy odpowiednich płatności.
Ustęp 3. Ograniczenie odpowiedzialności
Żaden z członków nie ponosi wobec stron trzecich odpowiedzialności za
jakiekolwiek zobowiązania Funduszu.
Artykuł V
Zaciąganie pożyczek i wpłaty
Mając na uwadze zgodność przeznaczenia środków z celem Funduszu, Fundusz może
zaciągać pożyczki. Fundusz może także przeprowadzać wszelkie inne transakcje
finansowe przyczyniające się do osiągania jego celu, na warunkach określonych
przez Radę Administracyjną.
Fundusz może przyjmować wpłaty przeznaczone na określone cele zgodne z celami
Funduszu.
Artykuł VI
Inwestycje
Płynne aktywa, kapitał i rezerwy Funduszu mogą być inwestowane na warunkach,
które określi Rada Administracyjna, z zachowaniem zasad rozsądnego zarządzania
finansowego.
Artykuł VII
Środki działania Funduszu
Ustęp 1. Pożyczki
Udzielane przez Fundusz pożyczki przybierają jedną z następujących form:
a. pożyczki dla Członków Funduszu;
b. pożyczki gwarantowane przez Członka Funduszu, udzielane jakiejkolwiek osobie
prawnej zatwierdzonej przez tego Członka;
c. pożyczki udzielane jakiejkolwiek osobie prawnej zatwierdzonej przez Członka
Funduszu, jeśli Rada Administracyjna jest przekonana, że wnioskowana pożyczka
jest zabezpieczona odpowiednimi gwarancjami.
Ustęp 2. Gwarancje
Na warunkach określanych w każdym konkretnym przypadku przez Radę
Administracyjną Fundusz może udzielać gwarancji instytucjom finansowym
zatwierdzonym przez Członka, w związku z pożyczkami pomagającymi w osiąganiu
celów określonych w postanowieniu artykułu II.
Ustęp 3. Rachunek powierniczy
Fundusz może otworzyć i prowadzić rachunki powiernicze w celu przyjmowania na
nie dobrowolnych wpłat od swych Członków, od Funduszu oraz od Rady Europy.
Ustęp 4. Obniżenie odsetek
Pożyczki mogą być udzielane z odstąpieniem od pobierania odsetek lub obniżeniem
ich wysokości.
Część zysków osiąganych przez Fundusz oraz dobrowolnych wpłat Członków można
przeznaczać na dotowanie stopy procentowej pewnych pożyczek, na warunkach
określonych przez Radę Administracyjną.
Ustęp 5. Warunki udzielania pożyczek. Informacje udzielane przez pożyczkobiorców
Rada Administracyjna określa ogólne warunki udzielania pożyczek oraz wskazuje,
jakie informacje pożyczkobiorca powinien dołączyć do swego wniosku o udzielenie
pożyczki.
Ustęp 6. Niewywiązywanie się z warunków umowy pożyczki
Jeśli pożyczkobiorca lub - w przypadku niewywiązywania się przez pożyczkobiorcę
z warunków umowy pożyczki - gwarant nie dokonuje wpłat należnych w związku z
pożyczką lub gwarancją, zawiesza się transakcje Funduszu na rzecz Członka lub
osoby prawnej określonej w postanowieniu ust. 1.
Artykuł VIII
Organizacja, zarządzanie i nadzór nad Funduszem
Organizację, zarządzanie i nadzór nad Funduszem wykonują:
- Zarząd,
- Rada Administracyjna,
- Dyrektor,
- Komitet Nadzoru,
zgodnie z przepisami poniższych artykułów.
Artykuł IX
Zarząd
Ustęp 1
Zarząd składa się z przewodniczącego oraz z przedstawicieli Członków, przy czym
każdy Członek wyznacza jednego przedstawiciela. Każdy z Członków może wyznaczyć
zastępcę. Sekretarz Generalny Rady Europy może uczestniczyć w zebraniach Zarządu
osobiście lub za pośrednictwem swego przedstawiciela.
Ustęp 2
Zarząd jest najwyższym organem Funduszu; w odniesieniu do Funduszu przysługują
mu wszystkie uprawnienia poza prawem do zmiany celów Funduszu określonych w
postanowieniu artykułu II niniejszego statutu.
Ustęp 3
1. Zarząd:
a. określa warunki, na których państwa członkowskie Rady Europy stają się
Członkami Funduszu;
b. dopuszcza państwa europejskie nie będące członkami Rady Europy i instytucje
międzynarodowe o europejskim nastawieniu do członkostwa w Funduszu oraz określa
warunki takiego dopuszczenia i liczbę świadectw uczestnictwa, których
subskrypcji powinni dokonać tacy Członkowie;
c. modyfikuje podział części kapitału wśród Członków, wskazanych w tabeli
załączonej do niniejszego statutu;
d. podwyższa lub obniża kapitał zakładowy oraz wyznacza proporcję objętych
subskrypcją udziałów, które powinny zostać zapłacone, a także terminy takich
płatności;
e. czuwa nad zgodnością z celami określonymi w postanowieniach statutu;
zatwierdza roczne sprawozdanie, rachunki i inne sprawozdania finansowe Funduszu;
formułuje ogólne wytyczne dotyczące działalności tej instytucji;
f. zawiesza lub kończy działalność Funduszu oraz w razie jego likwidacji dzieli
jego aktywa;
g. zawiesza w prawach Członka;
h. zmienia niniejszy statut, z tym że nie może wprowadzić żadnej zmiany w
zakresie celów;
i. określa interpretację niniejszego statutu, a także rozstrzyga sprawy odwołań
od decyzji dotyczących interpretacji lub stosowania statutu;
j. upoważnia do zawierania ogólnych umów o współpracę z innymi organizacjami
międzynarodowymi;
k. wybiera przewodniczącego Zarządu i przewodniczącego Rady Administracyjnej;
l. powołuje dyrektora oraz, w razie potrzeby, na wniosek dyrektora jednego lub
większą liczbę wicedyrektorów, z których jeden zastępuje dyrektora w razie jego
nieobecności, a także odwołuje takie osoby i przyjmuje ich rezygnacje;
m. powołuje członków Komitetu Nadzoru;
n. wyznacza zewnętrznego biegłego rewidenta i określa zakres jego zadań;
o. ustanawia swój regulamin;
p. wykonuje inne uprawnienia wskazane wyraźnie w postanowieniach niniejszego
statutu jako uprawnienia Zarządu.
2. Zarząd podejmuje decyzje wskazane w postanowieniach lit. d i f na wniosek
Rady Administracyjnej, natomiast wskazane w postanowieniach lit. c, m i n - po
wysłuchaniu Rady Administracyjnej. Rada Administracyjna wydaje opinię w sprawach
wszystkich innych decyzji mających skutki finansowe.
3. Wszystkie uprawnienia inne niż wskazane w postanowieniach ust. 3 pkt 1
przekazuje się Radzie Administracyjnej.
Uprawnienia przekazane Radzie Administracyjnej mocą niniejszego statutu mogą
zostać przejęte tylko w wyjątkowej sytuacji oraz na określony czas.
4. Zarząd odbywa zebrania raz w roku. Zarząd może w razie potrzeby odbywać
dodatkowe zebrania.
5. Zarząd może w razie potrzeby zapraszać przedstawicieli organizacji
międzynarodowych lub wszelkie inne zainteresowane osoby do uczestniczenia w jego
pracy, bez prawa głosu.
Ustęp 4
a. Decyzje podejmowane na zebraniu Zarządu wymagają, pod rygorem nieważności,
kworum składającego się z dwóch trzecich przedstawicieli Członków.
Decyzje podejmowane są w głosowaniu. Przy obliczaniu większości bierze się pod
uwagę tylko głosy "za" i "przeciw".
b. Decyzje mogą być też podejmowane między zebraniami, w formie pisemnej.
c. Każdemu z Członków Funduszu przysługuje jeden głos za jedno posiadane przez
niego świadectwo uczestnictwa.
d. Członek, który nie wpłacił w terminie przypadającej na niego części kapitału,
nie może do chwili dokonania takiej wpłaty korzystać z prawa głosu w zakresie
sumy należnej, lecz nie wpłaconej.
e. Decyzje podejmowane są większością głosów Członków głosujących "za" lub
"przeciw", posiadających dwie trzecie oddanych głosów.
f. Kwalifikowana większość trzech czwartych członków głosujących "za" lub
"przeciw", posiadających dwie trzecie oddanych głosów, jest wymagana w
przypadku:
- decyzji wskazanej w postanowieniu ust. 3 pkt 3 niniejszego artykułu;
- zmian w zakresie tabeli przydziału załączonej do niniejszego statutu, nie
wynikających z przyjęcia nowych członków, wprowadzanych zgodnie z treścią ust. 3
pkt 1 lit. c.
g. Decyzje wskazane w postanowieniach ust. 3 pkt 1 lit. f i h wymagają
jednomyślności Członków głosujących.
Ustęp 5
a. Pracami Zarządu kieruje przewodniczący wybrany przez Zarząd na trzyletnią
kadencję.
Przewodniczącego, którego kadencja upływa, można wybrać ponownie na dalszą
trzyletnią kadencję. Każdy z Członków Funduszu może zgłosić kandydaturę.
Przewodniczący odpowiada za utrzymywanie politycznych stosunków z
przedstawicielami państw, Rady Europy i innych organizacji międzynarodowych, w
ścisłej współpracy z dyrektorem.
Przewodniczący regularnie informuje Komitet Ministrów i Zgromadzenie
Parlamentarne o działalności Funduszu; między innymi wysyła sprawozdanie
dyrektora do Komitetu Ministrów oraz utrzymuje wszystkie inne, niezbędne
kontakty z Radą Europy.
Artykuł X
Rada Administracyjna
Ustęp 1
Radzie Administracyjnej powierza się uprawnienia przekazane przez Zarząd zgodnie
z postanowieniami artykułu IX.
Ustęp 2
a. Rada Administracyjna składa się z przewodniczącego powoływanego przez Zarząd
na trzyletnią kadencję, którą można przedłużyć o kolejne trzy lata, oraz z
przedstawicieli Członków, przy czym każdy Członek wyznacza jednego
przedstawiciela. Każdy z Członków może wyznaczyć zastępcę. Sekretarz Generalny
Rady Europy może uczestniczyć w zebraniach Zarządu, osobiście lub za
pośrednictwem swego przedstawiciela.
b. Posiedzenia Rady Administracyjnej zwołuje jej przewodniczący albo zwołuje się
je na wniosek pięciu Członków Rady, co najmniej cztery razy w roku.
c. Rada Administracyjna może w razie potrzeby zapraszać przedstawicieli
organizacji międzynarodowych lub wszelkie inne zainteresowane osoby do
uczestniczenia w jej pracy, bez prawa głosu.
Ustęp 3
a. Decyzja podejmowana na posiedzeniu Rady Administracyjnej wymaga, pod rygorem
nieważności, kworum składającego się z dwóch trzecich przedstawicieli Członków.
b. Każdemu z Członków Rady przysługuje jeden głos za jedno świadectwo
uczestnictwa.
Decyzje podejmowane są większością głosów. Przy obliczaniu większości bierze się
pod uwagę tylko głosy "za" i "przeciw".
c. Decyzje mogą też być podejmowane między posiedzeniami, w formie pisemnej.
d. Członek, który nie wpłacił w terminie przypadającej na niego części kapitału,
nie może do chwili dokonania takiej wpłaty korzystać z prawa głosu w zakresie
sumy należnej, lecz nie wpłaconej.
e. Rada Administracyjna może jednak podejmować następujące decyzje większością
głosów Członków głosujących "za" lub "przeciw" oraz większością oddanych głosów:
i) decyzje dotyczące projektów inwestycyjnych, które nie uzyskały w Komitecie
Wykonawczym większości wymaganej na podstawie postanowień ust. 5 lit. e
niniejszego artykułu;
ii) propozycje i opinie kierowane do Zarządu zgodnie z postanowieniami art. IX
ust. 3 pkt 1 lit. c, d, f, m i n;
iii) przyjęcie lub zmiana regulaminu Rady Administracyjnej;
iv) wybór członków Komitetu Wykonawczego.
f. Ponadto Rada Administracyjna podejmuje większością głosów Członków
głosujących "za" lub "przeciw" oraz posiadających dwie trzecie oddanych głosów
decyzje dotyczące projektów inwestycyjnych, które nie uzyskały opinii co do
dopuszczalności określonej w postanowieniu artykułu XIII lit. c statutu.
Ustęp 4
Rada Administracyjna może w każdym czasie powoływać spośród swych członków
komisje, a także przekazywać na nie określone w każdym przypadku uprawnienia.
Ustęp 5
a. Rada Administracyjna powołuje Komitet Wykonawczy; komitet ten składa się z
dziewięciu Członków wybranych spośród Członków Rady na dwuletnią odnawialną
kadencję. Wyznaczając tych członków, Rada Administracyjna bierze pod uwagę fakt,
że wszyscy Członkowie Funduszu powinni mieć możliwość zasiadania w Komitecie
Wykonawczym, uwzględniając jednak posiadane świadectwa uczestnictwa oraz
zapewnienie równomiernego rozkładu geograficznego.
Komitet Wykonawczy, między innymi:
i. bada wstępnie wnioski o udzielenie pożyczek i gwarancji;
ii. nadzoruje realizację projektów inwestycyjnych finansowanych ze środków
Funduszu oraz podejmuje w związku z tym wszelkie odpowiednie decyzje;
iii. nadzoruje działalność finansową Funduszu, a w szczególności jego transakcje
finansowe, oraz podejmuje wszelkie związane z tym niezbędne kroki;
iv. wydaje opinie odnośnie do wszelkich innych zagadnień przedstawianych mu
przez Radę Administracyjną;
v. pomaga w przygotowywaniu posiedzeń Rady Administracyjnej w odniesieniu do
przedstawionych powyżej pozycji.
b. Komitet Wykonawczy podczas każdego posiedzenia Rady Administracyjnej
przedstawia sprawozdanie o swych decyzjach, pracy i propozycjach.
c. Członek nie reprezentowany w Komitecie Wykonawczym może, na jego wniosek,
brać udział w omawianiu punktów porządku obrad, którymi jest szczególnie
zainteresowany.
d. Komitet Wykonawczy odbywa posiedzenia w miarę potrzeby, co najmniej jednak
osiem razy w roku.
e. W ramach wytycznych i ograniczeń ustanawianych przez Radę Administracyjną
Komitet Wykonawczy podejmuje decyzje większością siedmiu głosów swych członków.
W razie nieuzyskania większości, omawiane zagadnienie powraca do Rady
Administracyjnej.
Artykuł XI
Dyrektor
Ustęp 1. Funkcje Dyrektora
a. Dyrektor jest prawnym przedstawicielem Funduszu. Jest kierownikiem służb
operacyjnych Funduszu oraz prowadzi bieżącą działalność według wskazówek Rady
Administracyjnej. Zgodnie z przepisami artykułów V i VII Dyrektor nie może
zaciągać żadnych zobowiązań finansowych bez upoważnienia go do tego przez Radę
Administracyjną. Pod ogólnym nadzorem Rady Administracyjnej Dyrektor odpowiada
za organizację służb operacyjnych oraz za powoływanie i odwoływanie członków
personelu Funduszu, w ramach przepisów przyjętych przez Radę Administracyjną.
b. Dyrektorowi udziela pomocy jeden lub większa liczba wicedyrektorów, z których
jeden zastępuje go w razie potrzeby.
c. Wykonując swe obowiązki, Dyrektor i personel muszą się w pełni poświęcać
pracy dla Funduszu, z wyłączeniem wszelkiej innej działalności. Każdy z Członków
respektuje międzynarodowy charakter zadań Dyrektora i personelu Funduszu oraz
powstrzymuje się od wszelkich prób wywierania wpływu na te osoby.
d. Przepisy o personelu Rady Europy mają zastosowanie do personelu Funduszu w
zakresie nie objętym konkretnymi decyzjami Rady Administracyjnej.
Ustęp 2. Sprawozdania składane Radzie Administracyjnej
Dyrektor przedstawia Radzie Administracyjnej opinie o technicznych i finansowych
aspektach projektów inwestycyjnych przedstawionych Funduszowi.
Dyrektor składa Radzie Administracyjnej regularne sprawozdania o stanie Funduszu
i o proponowanych transakcjach, a także przekazuje Radzie wszelkie informacje, o
które ta się zwróci.
Dyrektor sporządza pełne roczne sprawozdanie o wszystkich operacjach
przeprowadzonych w ciągu roku. Do sprawozdania dołącza się bilans Funduszu i
rachunki operacyjne, wraz ze sprawozdaniem Komitetu Nadzoru dotyczącym tych
dokumentów.
Ustęp 3. Powoływanie Dyrektora i jego wynagrodzenie
Dyrektora i wicedyrektorów powołuje się na odnawialną pięcioletnią kadencję.
Wysokość ich wynagrodzenia określa Rada Administracyjna.
Artykuł XII
Komitet Nadzoru
Komitet Nadzoru składa się z trzech członków powoływanych zgodnie z
postanowieniem artykułu IX ust. 3 lit. m, zgodnie z ich kompetencją w sprawach
gospodarczych i finansowych. Działają oni całkowicie niezależnie.
Komitet Nadzoru bada rachunki Funduszu oraz weryfikuje prawidłowość rachunków
operacyjnych i bilansu.
W swym rocznym sprawozdaniu Komitet Nadzoru stwierdza, że bilans i rachunki
operacyjne są zgodne z księgami, że przedstawiają dokładny i prawdziwy obraz
stanu spraw Funduszu na koniec każdego z okresów finansowych oraz że Fundusz
jest zarządzany zgodnie z zasadami rozsądnego zarządzania finansowego.
Komitet otrzymuje kopie wszelkich dokumentów potrzebnych do wykonywania jego
pracy, takich jak sprawozdania zewnętrznych i wewnętrznych rewidentów
księgowych. Na prośbę organów Funduszu Komitet wykonuje wszelkie inne działania
związane z nadzorowaniem działalności finansowej Funduszu.
Artykuł XIII
Rada Europy
a. Aby zapewnić utrzymywanie stosunków z Radą Europy Komitet Ministrów oraz
Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy informowane są regularnie o działalności
Funduszu. Zarząd zajmuje stanowisko w sprawie przekazanych mu opinii i
rekomendacji Komitetu Ministrów i Zgromadzenia Parlamentarnego.
b. Sekretarz Generalny Rady Europy uczestniczy, osobiście lub za pośrednictwem
swego przedstawiciela, w spotkaniach Zarządu i Rady Administracyjnej, bez prawa
głosu.
Wykonuje on wszelkie obowiązki powierzone mu zgodnie z niniejszym statutem lub z
Trzecim protokołem do Generalnej umowy o przywilejach i immunitetach Rady
Europy. W związku z tym oddaje on potrzebny personel do dyspozycji Funduszu.
Sekretarz Generalny może wykonywać wszelkie inne obowiązki powierzone mu przez
organy Funduszu zgodnie z postanowieniami umowy stron Funduszu Rozwoju
Społecznego.
c. Wnioski o udzielenie pożyczki lub gwarancji przedstawia się Radzie
Administracyjnej po otrzymaniu opinii Sekretarza Generalnego co do jej
dopuszczalności, w oparciu o zgodność projektu z politycznymi i społecznymi
celami Rady Europy.
Artykuł XIV
Siedziba
Siedzibą Funduszu jest Strasburg we Francji. Siedzibą służb operacyjnych jest
Paryż; siedziba ta może zostać zmieniona wyłącznie jednomyślną decyzją Zarządu
oraz Rady Administracyjnej.
Artykuł XV
Zawieszenie działalności i likwidacja Funduszu
Ustęp 1. Wycofanie się członków
Członek może się wycofać z Funduszu na warunkach ustanowionych przez Zarząd,
składając wypowiedzenie na sześć miesięcy przed końcem bieżącego roku
kalendarzowego.
Ustęp 2. Zawieszenie działalności
Gdyby Zarząd postanowił zawiesić działalność Funduszu, Fundusz przestaje
udzielać pożyczek i gwarancji.
Ustęp 3. Likwidacja Funduszu
Gdyby Zarząd podjął decyzję o zakończeniu działalności, Fundusz przerywa
niezwłocznie działalność poza czynnościami związanymi z rozliczaniem jego
zobowiązań oraz z realizacją, zabezpieczeniem i ochroną jego aktywów.
Po wywiązaniu się lub zapewnieniu wywiązania się przez Fundusz ze wszystkich
zobowiązań, w tym po zaspokojeniu roszczeń wynikających z praw co do otrzymania
wypłat, które Fundusz mógł wcześnie przyznać, przyjmując wpłaty przewidziane w
postanowieniu artykułu V, członkowie Funduszu przyjmują plan podziału aktywów w
oparciu o następujące zasady:
a. Członek Funduszu, który nie zaspokoił roszczenia dochodzonego przeciwko niemu
przez Fundusz, nie kwalifikuje się do uczestniczenia w podziale wynikającym z
planu do chwili wywiązania się ze swych zobowiązań.
b. Aktywa Funduszu przeznacza się w pierwszej kolejności na zwrócenie Członkom
sum wpłaconych przez nich zgodnie z postanowieniem artykułu IV, proporcjonalne
do liczby opłaconych świadectw.
Wszelkie nadwyżki aktywów Funduszu netto ponad łączną sumę takich wypłaconych
udziałów przeznacza się dla wszystkich Członków Funduszu proporcjonalnie do
liczby posiadanych przez nich świadectw uczestnictwa.
c. Gdyby pozostały zobowiązania netto, dzieli się je pomiędzy Członków Funduszu
proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nich świadectw uczestnictwa. Każdy z
Członków powinien w takim przypadku wpłacić swój udział do Funduszu,
pomniejszony o sumę opłaconych świadectw, oraz do maksymalnej wysokości
świadectw objętych subskrypcją.
Artykuł XVI
Interpretacja niniejszego statutu
Na wniosek Członka decyzję Rady Administracyjnej związaną z interpretacją
niniejszego statutu przekazuje się Zarządowi. Do chwili wydania rozstrzygnięcia
przez Zarząd Fundusz może, w zakresie, w jakim uważa to za niezbędne, działać na
podstawie decyzji Rady Administracyjnej.
Artykuł XVII
Zawiadomienia
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Członków Funduszu i dyrektora o:
a. złożeniu jakiegokolwiek oświadczenia lub dokumentu przyjęcia niniejszego
statutu;
b. każdym dokumencie zmieniającym niniejszy statut.
Sekretarz Generalny Rady Europy wysyła uwierzytelnione egzemplarze niniejszego
statutu do wszystkich państw członkowskich Rady Europy oraz do wszystkich innych
Członków Funduszu.
Załącznik
TABELA ZAŁĄCZONA DO STATUTU, UKAZUJĄCA PROCENTOWY PODZIAŁ ŚWIADECTW UCZESTNICTWA
OFEROWANYCH DO SUBSKRYPCJI POMIĘDZY CZŁONKÓW FUNDUSZU*
(ze zmianami wynikającymi z przystąpienia Bułgarii (28.05.94), Słowenii
(1.02.94), Litwy (4.01.96) i Rumunii (5.03.96)
Państwa członkowskie%
12
Belgia3,217
Bułgaria1,223
Cypr0,389
Dania1,756
Finlandia1,366
Francja17,931
Niemcy17,931
Grecja3,217
Stolica Apostolska0,003
Islandia0,199
Włochy17,931
Liechtenstein0,095
Litwa0,248
Luksemburg0,680
Malta0,199
Holandia3,893
Norwegia1,366
Portugalia2,725
Rumunia1,173
San Marino0,095
Słowenia0,587
Hiszpania11,694
Szwecja2,725
Szwajcaria1,756
Turcja7,603
Razem100,000
* Tabela ulega zmianom w zależności od uchwał zarządu.
RESOLUTION 247 (1993)
on the adoption of the amended Articles of Agreement of the Social Development
Fund of the Council of Europe
Porto Carras (Greece), 8 June 1993
Fonds/CD PV 129 (1993)
The Governing Body,
Noting with great satisfaction that the work of the Working Party composed of
members of the Governing Body and of the Administrative Council has reached
proposals for amending the Articles of Agreement of the Fund;
Convinced that the adoption of those new structures will reinforce the
efficiency of the Fund's action in the perspective in particular of the next
entry of new Members into the Fund;
Having regard to Article IX - Section 1 - littera h of the Articles of
Agreement;
Considering that the Articles of Agreement of the Fund were adopted in the form
of a Partial Agreement by Resolution (56) 9 of the Committee of Ministers of the
Council of Europe;
Noting that proposals aiming at a definition of the purpose of the Fund taking
into account its new fields od action have been submitted to the Committee of
Ministers,
DECIDES
1. to adopt the amended Articles of Agreement of the Council of Europe Social
Development Fund which are appended to this Resolution subject to the approval
of the Committee of Ministers of Article II;
2. to invite the Secretariat to keep it informed of any decisions taken by the
Committee of Ministers of the Council of Europe concerning Article II;
3. that the Articles of Agreement amended shall enter into force as soon as the
Secretary General of the Council of Europe has received confirmation by all
Members that the legal internal formalities for this entry into force are
fulfilled.
RESOLUTION 248 (1993)
on the implementation of the amended Articles of Agreement of the Social
Development Fund of the Council of Europe
Porto Carras (Greece), 8 June 1993
Fonds/CD PV 129 (1993)
The Governing Body,
Considering that by its Resolution 247 (1993) it amended the Articles of
Agreement of the Social Development Fund;
Wishing to fix the date on which the amended Articles of Agreement shall take
effect,
DECIDES
1. that the amended Articles of Agreement shall take effect on 1st January 1994;
2. to instruct the Fund's organs and the Secretary General of the Council of
Europe to take all measures necessary for the implementation of the amended
Articles of Agreement.
RESOLUTION (93) 22
concerning the amendment of Article II of the Articles of Agreement of the
Council of Europe Social Development Fund
(adopted by the Committee of Ministers on 16 June 1993 at t 496th meeting of the
Ministers' Deputies)
The Committee of Ministers with membership restricted to the Representatives of
the States of the Council of Europe which are members of the Council of Europe
Social Development Fund (Resettlement Fund)1;
Considering that the Articles of Agreement of the Council of Europe Resettlement
Fund for National Refugees and Overpopulation in Europe were adopted in the form
of a Partial Agreement by its Resolution (56) 9 of 16 April 1956;
Having regard to Article IX - Section 1 - litt. h, of these Articles of
Agreement which states that the Governing Body, representing the members of the
Fund, shall have sole authority to amend these Articles, without, however making
any change in their stated aims;
Considering that by its Resolution 247 (1993), the Governing Body decided to
adopt the amended Articles of Agreement of the Council of Europe Social
Development Fund, subject to the approval of the Committee of Ministers on
Article II,
DECIDES
Article ii of the amended Articles of Agreement of the Social Development Fund,
which is appended to this Resolution, is adopted.
__________
1 States concerned: Belgium, Cyprus, Denmark, Finland, France, Germany, Greece,
Iceland, Italy, Liechtenstein, Luxembourg, Malta, Netherlands, Norway, Portugal,
San Marino, Spain, Sweden, Switzerland and Turkey.
ARTICLES OF AGREEMENT OF THE SOCIAL DEVELOPMENT FUND OF THE COUNCIL OF EUROPE
Article I
Establishment of the Fund
A Council of Europe Social Development Fund (hereinafter called "the Fund")
shall be established.
The Fund shall be attached to the Council of Europe and administered under its
supreme authority.
Article II 1
Purpose
a. The primary purpose of the Fund is to help in solving the social problems
with which European countries are or may be faced as a result of the presence of
refugees, displaced persons or migrants consequent upon movements of refugees or
other forced movements of populations and as a result of the presence of victims
of natural or ecological disasters.
The investment projects to which the Fund contributes may be intended either to
help such people in the country in which they find themselves or to enable them
to return to their countries of origin when the conditions for return are met
or, where applicable, to settle in another host country. These projects must be
approved by a Member of the Fund.
b. The Fund may also contribute to the realisation of investment projects
approved by a Member of the Fund which enable jobs to be created in
disadvantaged regions, people in low income groups to be housed or social
infrastructure to be created.
Article III
Membership of the Fund
a. Any Member State of the Council of Europe may become a Member of the Fund by
addressing a declaration to the Secretary General. This declaration shall
contain acceptance of the present Articles of Agreement by the Government of the
State concerned and the subscription by that Government of the number of
participating certificates fixed in agreement with the Governing Board, in
pursuance of Article IX, Section 3. paragraph 1. litt. a of the Articles of
Agreement.
b. A European State which is not a member of the Council of Europe may:
i. either be admitted as a Member of the Fund upon such special conditions as
the Fund shall lay down in each case, in accordance with the provisions of
Article IX, Section 3. paragraph 1. litt. b. A State in respect of which such a
decision on admission has been made shall be able to become a Member of the Fund
by depositing with the Secretary General of the Council of Europe an instrument
stating that it accepts the present Articles of Agreement, subscribes the number
of participating certificates fixed in agreement with the Governing Board, has
taken the measures necessary to enable it to meet all the obligations resulting
from the Articles of Agreement and has all the admission conditions laid down by
the Governing Board;
ii. or conclude with the Fund an association agreement upon such special
conditions as the Fund may lay down in each case.
c. Upon the conditions laid down by the Governing Board, international
institutions with a European focus may also become Members of the Fund or
conclude an association agreement.
d. Any State becoming a Member of the Fund shall confirm, in its declaration or
its instrument of acceptance of the Articles of Agreement, its intention:
i. to accede at the earliest opportunity to the Third Protocol to the General
Agreement on Privileges and Immunities of the Council of Europe;
ii. pending such accession, to apply the legal arrangements resulting from the
Protocol to the property, assets and operations of the Fund and to grant to the
organs and staff of the Fund the legal status resulting from the Protocol.
Article IV
Obligations of Members
Sections 1 - Participating certificates
The Fund shall issue for subscription by its Members participating certificates,
expressed in terms of European Currency Units (ECU). Each certificate shall have
the same nominal value of ECU 1,000. Members shall pay their subscriptions in
ECU.
Section 2 - Apportionment and paying up of participating certificates
a. The table appended to the present Articles of Agreement lays down the
percentage apportionment of the participating certificates offered for
subscription by each Member of the Fund.
b. The number of participating certificates to be held by new Members of the
Fund shall be fixed in agreement with the Governing Board of the Fund, in
accordance with Article IX, Section 3. paragraph 1. litt. a. and b. of the
present Articles of Agreement.
c. The minimum percentage of subscribed participating certificates to be paid
up, and the dates of the relevant payments, shall be fixed by the Governing
Board.
d. When the Fund's capital is increased, the Governing Board shall determine,
upon uniform conditions for all Members, the percentage to be paid up and the
corresponding payment dates.
Section 3 - Limitation of liability
No Member shall be liable to third parties for any obligation of the Fund.
Article V
Borrowing operations and contributions
For uses consistent with its purpose, the Fund may make borrowings. It may also
carry out any other financial transactions useful for the achievement of its
purpose under conditions laid down by the Administrative Council.
The Fund empowered to receive contributions offered for specific purposes which
come within its stated aims.
Article VI
Investments
The Fund's liquid assets, capital and reserves may be invested upon conditions
to be fixed by the Administrative Council in accordance with the principles of
sound financial management.
Article VII
The Fund's means of action
Section 1 - Loans
Loans made by the Fund shall be in one of the following forms:
a. loans to Members of the Fund;
b. loans guaranteed by a Member of the Fund granted to any legal person approved
by that Member;
c. loans granted to any legal person approved by a Member of the Fund, when the
Administrative Council is satisfied that the loan requested is covered by
adequate guarantees.
Section 2 - Guarantees
Upon conditions to be fixed by the Administrative Council in each case, the Fund
may grant its guarantee to financial institutions approved by a Member for loans
to further the realistation of the purposes set out in Article II.
Section 3 - Trust account
The Fund may open and manage trust accounts for received voluntary contributions
from its Members, from the Fund and from the Council of Europe.
Section 4 - Interest rebate
Loans may be accompanied by a full or partial interest rebate.
A proportion in the profits realised by the Fund and voluntary contributions by
Members shall be used to subsidise the interest rate on certain loans upon
conditions decided by the Administrative Council.
Section 5 - Conditions for granting loans - Information to be provided
The Administrative Council shall lay down the general conditions for granting
loans and shall determine what information a borrower shall be requires to
furnish in support of its application.
Section 6 - Default
The Fund's transactions in favour of a Member or of a legal person as referred
to in Section 1. above shall be suspended if the borrower, or failing the
latter, the guarantor defaults on payments due in respect of loans or guarantees
granted to it by the Fund.
Article VIII
Organisation, administration and supervision of the Fund
The organisation, administration and supervision of the Fund shall be divided
between the following:
- the Governing Board,
- the Administrative Council,
- the Governor,
- the Auditing Board,
as provided in the following Articles.
Article IX
Governing Board
Section 1
The Governing Board shall consist of a Chairman and one representative appointed
by each Member. Each Member may appoint a substitute. The Secretary General of
the Council of Europe may participate in or be represented at the meetings.
Section 2
The Governing Board is the supreme organ of the Fund; it shall be vested with
all powers in respect of the Fund, save the right to change its purposes as
stipulated in Article II of the Articles of Agreement.
Section 3
1. The Governing Board shall
a. determine the conditions upon which Council of Europe Member States become
Members of the Fund;
b. authorise European States not members of the Council of Europe and
international institutions with a European focus to become Members of the Fund
and lay down the conditions for such authorisation and the number of
participating certificates to be subscribes by such members;
c. adjust the apportionment of the capital among Members as shown in the table
appended to the present Articles of Agreement;
d. increase or reduce the authorised capital and fix the proportion of the
subscribed shares to be paid up and the dates by which payment must be made;
e. ensure compliance with the aims stated in the Articles of Agreement;
approve the Fund's annual report, accounts and other financial statements;
provide general guidelines concerning the institution's activity;
f. suspend or terminate the Fund's operations and, in the event of liquidation,
distribute its assets;
g. suspend a Member;
h. amend these Articles of Agreement, without, however, making any change in
their stated aims;
i. interpret these Articles of Agreement and determine any appeals against
decisions concerning the interpretation or application of the Articles of
Agree-ment;
j. authorise the conclusion of general agreements on co-operation with other
international organisations;
k. elect the Chairman of the Governing Board and the Chairman of the
Administrative Council;
l. appoint the Governor and, as necessary, on a proposal by the Governor, one or
more Vice-Governors, one of whom shall replace the Governor in the latter's
absence, and remove them from their posts and accept their resignation;
m. appoint the members of the Auditing Board;
n. appoint the external auditor and lay down his terms of reference;
o. draw up its Rules of Procedure;
p. exercise such other powers as are expressly assigned to the Governing Board
in these Articles of Agreement.
2. The Governing Board shall make its decisions regarding litt. d. and f., on a
proposal by the Administrative Council, and on litt. c., m. and n., after
hearing the latter. The Administrative Council shall give its opinion on all
other decisions with financial censequences.
3. All powers other than those set forth in Section 3 paragraph 1 above shall be
delegated to the Administrative Council.
The powers delegated to the Administrative Council in these Articles of
Agreement may be reassumed only in exceptional circumstances and for a specified
period.
4. The Governing Board shall meet once a year. It may, if necessary, hold
additional meetings.
5. The Governing Board may when nessary invite representatives of international
organisations or any other interested person to participate in its proceedings
without the right to vote.
Section 4
a. Decisions taken by the Governing Board at its meetings shall be valid only if
two-thirds of its Members' representatives are present.
Decisions shall be taken by voting. Only votes in favour and against shall count
for the purpose of calculating majorities.
b. Decisions may also be taken in writing between meetings.
c. Each Member of the Fund shall have one vote for each participating
certificate held by it.
d. Any Member which has failed to pay on time the part of the capital falling
due may not, for as long as such non-payment persists, exercise the voting
rights corresponding to the sum due and not paid up.
e. Decisions shall be reached by a majority of the Members voting in favour or
against and holding two-thirds of the votes cast.
f. A majority of three-quarters of the Members voting in favour or against and
holding three quarters of the votes cast, shall be required for:
- the decision provided for in Section 3. paragraph 3. of this Article;
- adjustments to the apportionment table appended to these Articles of Agreement
not resulting from the admission of new Members which are made pursuant to
Section 3. paragraph 1. litt. c.
g. The decisions referred to in Section 3. paragraph 1. litt. f. and h. shall be
taken by an unanimous vote of the Members casting a vote.
Section 5
a. The Governing Board shall be chaired by a Chairman elected by it for a
three-year term.
The outgoing Chairman my be re-elected for a further three-year term. Each
Member of the Fund is entitled to present a candidate.
The Chairman shall be responsible for political relations with officials of the
States, the Council of Europe and other international institutions, in close
co-operation with the Governor.
The Chairman shall keep the Committee of Ministers and the Parliamentary
Assembly regularly informed of the Fund's activities; he shall, inter alia,
forward the Governor's report to the Committee of Ministers and maintain all
other necessary contacts with the Council of Europe.
Article X
Administrative Council
Section 1
The Administrative Council is vested with all the powers delegated to it by the
Governing Board in pursuance of Article IX.
Section 2
a. The Administrative Council shall consist of a Chairman appointed by the
Governing Board for a three-year term, renewable for a second three-year term,
and one representative appointed by each Member. Each Member may appoint a
substitute. The Secretary General of the Council of Europe may participate in or
be represented at the meetings.
b. The Administrative Council shall be convened by its Chairman or at the
request of five of its members at least four times a year.
c. The Administrative Council may, when necessary, invite representatives of
international organisations or any other interested person to participate in its
proceedings without the right to vote.
Section 3
a. Decisions of the Administrative Council at its meetings shall be valid only
if two-thirds of its Members' representatives are present.
b. Each Member shall have one vote for each participating certificate held by
it.
Decisions shall be taken by a majority vote. Only votes in favour or against
shall count for the purpose of calculating the majority or majorities.
c. Decisions may also be taken in writing between meetings.
d. Any Member which has failed to pay on time the part of the capital falling
due may not, for as long as such non-payment persists, exercise the voting
rights corresponding to the sum due and not paid up.
e. However, the Administrative Council shall adopt the following decisions by a
majority of its members voting in favour or against and by a majority of votes
cast:
i) decisions relating to investment projects which have not obtained in the
Executive Committee the majority required under Section 5. litt. e. of this
Article;
ii) proposals and opinions addressed to the Governing Board in accordance with
Article IX, Section 3. paragraph 1. litt. c., d., f., m. and n.;
iii) adoption or amendment of the Rules of Procedure of the Administrative
Council;
iv) election of members of the Executive Committee.
f. Furthermore, the Administrative Council shall take by a majority of Members
voting in favour or against and holding two-thirds of the votes cast decisions
relating to investment projects which have not received the opinion as to
admissibility referred to in Article XIII, litt. c. of the Articles of
Agreement.
Section 4
The Administrative Council may at any time appoint committees from among its
members and delegate to such committees powers to be specified in each case.
Section 5
a. The Administrative Council shall set up an Executive Committee; this
committee shall consist of nine of its members, elected for a two-year renewable
term.
When appointing those members, the Administrative Council shall bear in mind the
fact that all the Fund's Members should have the possibility of sitting on the
Executive Committee, while also taking into consideration the participating
certificates held and the importance of ensuring a balanced geographical
distribution.
The Executive Committee shall, inter alia;
i. conduct an initial examination of applications for loans and guarantees;
ii. monitor the implementation of the investment projects financed by the Fund
and take any appropriate decisions in this connection;
iii. monitor the Fund's financial activities, in particular its financial
transactions, and take all the necessary measures in this connection;
iv. give its opinion on any other question put to it by the Administrative
Council;
v. assist in the preparation of the Administrative Council's meetings in respect
of the above-mentioned items.
b. The Executive Committee shall report on its decisions, work and proposals at
each meeting of the Administrative Council.
c. Any Member not represented on the Executive Committee may, on request, take
part in the discussion of agenda items of particular interest to it.
d. The Executive Committee shall meet as frequently as necessary, but at least
eight times a year.
e. Within the guidelines and limits laid down by the Administrative Council, the
Executive Committee shall take its decisions by a majority of seven of its
members. If this majority is not attained, the item under discussion shall be
referred back to the Administrative Council.
Article XI
Governor
Section 1 - Functions of the Governor
a. The Governor shall be the legal representative of the Fund. He shall be the
head of the Fund's operational services and shall conduct day-to-day business on
the instructions of the Administrative Council. In accordance with Articles V
and VII, he shall not contract any financial obligations without the
authorisation of the Administrative Council. Under the general supervision of
the Administrative Council, he shall be responsible for the organisation of the
operational services and for the appointment and dismissal of the staff of the
Fund, within the framework of the regulations adopted by the Administrative
Council.
b. He shall be assisted by one or more Vice-Governors and replaced by one of
them if necessary.
c. In the performance of their duties the Governor and staff must devote
themselves fully to the service of the Fund, to the exclusion of any other
activity. Each Member shall respect the international character of the task of
the Governor and staff of the Fund and refrain from any attempt to influence
these persons.
d. The Council of Europe Staff Regulations shall be applicable to the staff of
the Fund in any matter not covered by a specific decision of the Administrative
Council.
Section 2 - Reports to the Administrative Council
The Governor shall give his opinion to the Administrative Council on the
technical and financial aspects of investment projects submitted to the Fund.
The Governor shall submit to the Administrative Council regular reports on the
position of the Fund and on proposed transactions and shall supply it with any
information it may request.
The Governor shall draw up a full annual report on all operations effected
during the year. This report shall be accompanied by the balance sheet of the
Fund and the operational accounts, together with the Auditing Board's report on
these documents.
Section 3 - Appointment and salary of the Governor
The Governor and Vice-Governors shall each be appointed for a renewable term of
five years. The amount of their salary shall be fixed by the Administrative
Council.
Article XII
Auditing Board
The Auditing Board shall consist of three members appointed pursuant to Article
IX, Section 3. litt. m. for their competence in economic and financial matters.
They shall act completely independently.
The Auditing Board shall inspect the Fund's accounts and verify that the
operational accounts and balance sheet are in order.
In its annual report, the Auditing Board shall certify that the balance sheet
and operational accounts accord with the books, that they give an accurate and
true picture of the state of the Fund's affairs as at the end of each financial
period and that the Fund is being managed according to the principles of sound
financial management.
The Board shall receive copies of any documents useful to it in its work, such
as the reports of the external and internal auditors. At the request of the
organs of the Fund, the Board shall perform any other task pertaining to the
supervision of the Fund's financial activity.
Article XIII
Council of Europe
a. With a view to ensuring relations with the Council of Europe, the Committee
of Ministers and Parliamentary Assembly of the Council of Europe shall be
regularly informed of the Fund's activities. The Governing Board shall state a
position on the recommendations and opinions of the Committee of Ministers and
Parliamentary Assembly transmitted to it.
b. The Secretary General of the Council of Europe shall participate in, or may
be represented at, meetings of the Governing Board and Administrative Council,
without the right to vote.
He shall carry out any duty entrusted to him in pursuance of the present
Articles of Agreement or of the Third Protocol to the General Agreement on
Privileges and Immunities of the Council of Europe. In this connection he shall
place the requisite staff at the disposal of the Fund.
He may perform any other duty entrusted to him by the Organs of the Fund in
accordance with the provisions of the Partial Agreement on the Social
Development Fund.
c. Applications for loans or guarantees shall be submitted to the Administrative
Council after receipt of the Secretary General's opinion as to admissibility
based on the project's conformity with the political and social of the Council
of Europe.
Article XIV
Headquarters
The principal office of the Fund shall be at Strasbourg, France. The
headquarters of the operational services shall be in Paris and may be changed
only by a decision of the Governing Board and an identically worded decision of
the Administrative Council.
Article XV
Suspension of operations and liquidation of the Fund
Section 1 - Withdrawal of Members
Any Member may withdraw from the Fund on conditions laid down by the Governing
Board on giving notice of six months prior to the end of the current calendar
year.
Section 2 - Suspension of operations
Should the Governing Board decide upon the suspension of activities, the Fund
shall cease all loan and guarantee operations.
Section 3 - Liquidation of the Fund
Should the Governing Board decide upon the termination of operations, the Fund
shall forthwith cease all activities except those incidental to the settlement
of its obligations and the realisation, conservation and preservation of its
assets.
After all liabilities of the Fund, including satisfaction of rights upon
distribution which may previously have been granted by the Fund upon accepting
contributions under Article V, have been discharged or provided for, the Members
of the Fund shall adopt a plan for the distribution of assets which shall be
based on the following principles:
a. No Member of the Fund against which the Fund has an unsatisfied claim shall
be eligible to participate in the distribution under the plan until it has
regularised its position.
b. Priority shall be given to using the Fund's net assets to reimburse to
Members the sums paid by them in pursuance of Article IV, in proportion to the
number of certificates paid up.
Any excess of the Fund's net assets over the aggregate total of such distributed
shares shall be allotted to all Members of the Fund in proportion to the number
of participating certificates held by each.
c. Should there be net liabilities, they shall be distributed among the Members
of the Fund in proportion to the number of participating certificates held by
each. Each Member will be required to pay its share to the Fund, less the
certificates paid up and up to a maximum of the certificates subscribed.
Article XVI
Interpretation of the present Articles of Agreement
Any decision of the Administrative Council involving the interpretation of the
present Articles of Agreement may be referred to the Governing Board at the
request of any Member. Until such time as the Governing Board has made a ruling,
the Fund may, to the extent it deems it necessary, act on the basis of the
decision of the Administrative Council.
Article XVII
Notifications
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the Members of the
Fund and the Governor of:
a. the deposit of any declaration or instrument of acceptance of these Articles
of Agreement;
b. any documents amending these Articles of Agreement.
The Secretary General of the Council of Europe shall forward a certified copy of
these Articles of Agreement to each Member State of the Council of Europe and to
every other Member of the Fund.
Appendix
TABLE APPENDED TO THE ARTICLES OF AGREEMENT SHOWING THE PERCENTAGE APPORTIONMENT
AMONG MEMBERS OF THE FUND OF THE PARTICIPATING CERTIFICATES OFFERED FOR
SUBSCRIPTION
(with amendments reflecting the accession od Bulgaria (28.05.94), Slovenia
(1.02.94), Lithuania (4.01.96) and Romania (5.03.96)
Member states%
12
Belgium3,217
Bulgaria1,223
Cyprus0,389
Denmark1,756
Finland1,366
France17,931
Germany17,931
Greece3,217
Holy-See0,003
Iceland0,199
Italy17,931
Liechtenstein0,095
Lithuania0,248
Luxembourg0,680
Malta0,199
Netherlands3,893
Norway1,366
Portugal2,725
Romania1,173
San-Marino0,095
Slovenia0,587
Spain11,694
Sweden2,725
Switzerland1,756
Turkey7,603
Total100,000
1 Tekst niniejszego artykułu został przyjęty przez Komitet Ministrów podczas 496
posiedzenia zastępców ministrów, załączoną uchwałą (93) 22.
1 The text of this Article was adopted by the Committee of Ministers at the
496th meeting of the Ministers' Deputies by Resolution (93) 22 appended hereto.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 października 1999 r.
o ratyfikacji Wspólnej konwencji bezpieczeństwa w postępowaniu z wypalonym
paliwem jądrowym i bezpieczeństwa w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi,
sporządzonej w Wiedniu dnia 5 września 1997 r.
(Dz. U. Nr 93, poz. 1064)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Wspólnej konwencji bezpieczeństwa w postępowaniu z wypalonym paliwem
jądrowym i bezpieczeństwa w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi,
sporządzonej w Wiedniu dnia 5 września 1997 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 października 1999 r.
o ratyfikacji Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów
Zjednoczonych i personelu współdziałającego.
(Dz. U. Nr 93, poz. 1065)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów
Zjednoczonych i personelu współdziałającego, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9
grudnia 1994 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji,
sporządzona w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 93, poz. 1066)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 lipca 1996 r. została sporządzona w Waszyngtonie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji
Rzeczpospolita Polska oraz Stany Zjednoczone Ameryki,
odwołując się do Traktatu ekstradycyjnego między Rzecząpospolitą Polską a
Stanami Zjednoczonymi Ameryki i protokołu dołączonego do tego traktatu,
podpisanych w Warszawie dnia 22 listopada 1927 r., oraz Dodatkowego traktatu
ekstradycyjnego, podpisanego w Warszawie dnia 5 kwietnia 1935 r., oraz
pragnąc zapewnić bardziej skuteczną współpracę pomiędzy obydwoma Państwami w
zwalczaniu przestępczości oraz ułatwić stosunki pomiędzy obydwoma Państwami w
dziedzinie ekstradycji przez zawarcie nowej umowy o ekstradycji przestępców,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Obowiązek wydania
Umawiające się Państwa zobowiązują się do wzajemnego wydawania, zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy, osób, które przez organy w Państwie wzywającym
są ścigane w postępowaniu karnym lub zostały uznane winnymi przestępstw
stanowiących podstawę wydania.
Artykuł 2
Przestępstwa stanowiące podstawę wydania
1. Przestępstwem stanowiącym podstawę wydania jest przestępstwo, które według
prawa obowiązującego w obu Umawiających się Państwach jest zagrożone karą
pozbawienia wolności o maksymalnym wymiarze powyżej jednego roku lub karą
surowszą.
2. Przestępstwo jest także przestępstwem stanowiącym podstawę wydania, jeżeli
polega na usiłowaniu popełnienia lub uczestnictwie w popełnieniu przestępstwa
określonego w ustępie 1. Wszelki rodzaj związku mającego na celu popełnienie
przestępstwa określonego w ustępie 1 w rozumieniu prawa Rzeczypospolitej
Polskiej i zmowa w celu popełnienia przestępstwa określonego w ustępie 1 w
rozumieniu prawa Stanów Zjednoczonych - są również przestępstwami stanowiącymi
podstawę wydania.
3. W rozumieniu niniejszego artykułu przestępstwo jest przestępstwem stanowiącym
podstawę wydania:
a) niezależnie od tego, czy prawo obowiązujące w Umawiających się Państwach
zalicza to przestępstwo do przestępstw tego samego rodzaju lub określa to
przestępstwo taką samą nazwą, lub
b) niezależnie od tego, czy dane przestępstwo jest przestępstwem, co do którego
prawo federalne Stanów Zjednoczonych wymaga wykazania istnienia takich
okoliczności, jak przewóz międzystanowy albo posługiwanie się pocztą lub innymi
środkami wpływającymi na handel międzystanowy lub zagraniczny, przy czym ma to
znaczenie tylko dla uzasadnienia właściwości sądu federalnego Stanów
Zjednoczonych.
4. Jeżeli przestępstwo zostało popełnione poza terytorium Państwa wzywającego,
wniosek o wydanie będzie uwzględniony, jeżeli prawo Państwa wezwanego przewiduje
w podobnych warunkach odpowiedzialność karną za przestępstwo popełnione poza
jego terytorium. Jeżeli prawo Państwa wezwanego nie przewiduje takiej
odpowiedzialności, organy wykonujące w Państwie wezwanym mogą rozstrzygnąć
wniosek o wydanie według swego uznania.
5. W wypadku zgody na wydanie za przestępstwo stanowiące podstawę wydania,
zostanie również udzielona zgoda na wydanie za wszelkie inne przestępstwa
wymienione we wniosku, nawet gdy nie są zagrożone karą pozbawienia wolności
powyżej jednego roku, o ile wszystkie pozostałe wymogi odnośnie do wydania
zostały spełnione.
Artykuł 3
Przestępstwa skarbowe
Przestępstwo jest również przestępstwem stanowiącym podstawę wydania, jeżeli
jest przestępstwem dotyczącym podatków, ceł, międzynarodowego transferu
funduszy, importu, eksportu lub tranzytu towarów, nawet gdy prawo Państwa
wezwanego nie przewiduje takiego samego rodzaju podatku, cła albo nie reguluje w
ten sam sposób podatków, ceł, tranzytu towarów i obrotu dewizowego, jak prawo
Państwa wzywającego.
Artykuł 4
Obywatelstwo
1. Żadne z Umawiających się Państw nie jest zobowiązane do wydawania własnych
obywateli, jednakże organ wykonujący w Państwie wezwanym będzie mógł dokonać
wydania takich osób, jeżeli według jego uznania będzie to właściwe i możliwe.
2. Jeżeli odmówiono wydania wyłącznie ze względu na obywatelstwo osoby
poszukiwanej, Państwo wezwane, działając na wniosek Państwa wzywającego,
przekaże sprawę swym właściwym organom w celu podjęcia decyzji co do
przeprowadzenia postępowania karnego.
Artykuł 5
Przestępstwa polityczne i wojskowe
1. Wydanie nie nastąpi, jeżeli przestępstwo stanowiące podstawę wniosku o
wydanie jest przestępstwem o charakterze politycznym.
2. W rozumieniu niniejszej umowy następujące przestępstwa nie są uważane za
przestępstwa o charakterze politycznym:
a) zabójstwo lub jakiekolwiek inne przestępstwo przeciwko Głowie Państwa jednego
z Umawiających się Państw lub przeciwko członkowi rodziny Głowy Państwa,
b) przestępstwo, za które oba Umawiające się Państwa na podstawie wielostronnej
umowy międzynarodowej mają obowiązek wydania poszukiwanej osoby lub
przedstawienia sprawy swoim właściwym organom w celu podjęcia decyzji w sprawie
wszczęcia postępowania karnego,
c) zabójstwo, nieumyślne spowodowanie śmierci, umyślne uszkodzenie ciała,
ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia,
d) porwanie, uprowadzenie lub inne niezgodne z prawem pozbawienie wolności, w
tym branie zakładnika,
e) podłożenie lub użycie materiału wybuchowego, środka zapalającego lub innego
niszczącego urządzenia zagrażającego życiu, powodującego poważne uszkodzenie
ciała lub poważną szkodę w mieniu,
f) usiłowanie popełnienia lub uczestnictwo w popełnieniu jakiegokolwiek z wyżej
wymienionych przestępstw, jak również zmowa w celu popełnienia tych przestępstw
w rozumieniu prawa Rzeczypospolitej Polskiej i zmowa w celu popełnienia tych
przestępstw w rozumieniu prawa Stanów Zjednoczonych.
3. Jednakże pomimo ustępu 2 niniejszego artykułu wydanie nie nastąpi, jeżeli
organ wykonujący w Państwie wezwanym stwierdzi, że wniosek był złożony z
przyczyn politycznych.
4. Organ wykonujący w Państwie wezwanym może odmówić wydania za przestępstwa
ujęte prawem wojskowym, które nie stanowią przestępstw w świetle powszechnego
prawa karnego.
Artykuł 6
Kara śmierci
1. Jeżeli przestępstwo, z powodu którego wnosi się o wydanie, jest zagrożone
karą śmierci według prawa Państwa wzywającego, a nie jest zagrożone karą śmierci
według prawa Państwa wezwanego, Państwo wezwane może odmówić wydania, chyba że
Państwo wzywające, jeżeli będzie o to proszone, zapewni, że kara śmierci nie
zostanie wymierzona lub, jeżeli została wymierzona, nie zostanie wykonana.
2. W przypadkach gdy Państwo wzywające złoży zapewnienie zgodnie z ustępem 1
niniejszego artykułu i gdy kara śmierci zostałaby wymierzona przez sądy Państwa
wzywającego, to nie zostanie ona wykonana.
Artykuł 7
Ne bis in idem
1. Wydanie nie nastąpi, jeżeli osoba ścigana została prawomocnie skazana lub
uniewinniona w Państwie wezwanym za przestępstwo, z powodu którego wnosi się o
wydanie.
2. Wydanie nie zostanie wyłączone z tego powodu, że właściwe organy wykonujące w
Państwie wezwanym postanowiły:
a) nie wszczynać postępowania karnego przeciwko osobie ściganej za czyny, z
powodu których wnosi się o wydanie, lub
b) umorzyć postępowanie karne, które zostało wszczęte przeciwko osobie ściganej
w związku z takimi czynami.
Artykuł 8
Przedawnienie
Wydanie nie nastąpi, jeżeli ściganie lub wykonanie kary za przestępstwo, z
powodu którego wnosi się o wydanie, uległo przedawnieniu według prawa Państwa
wzywającego.
Artykuł 9
Postępowanie ekstradycyjne i wymagane dokumenty
1. Wniosek o wydanie przekazuje się w drodze dyplomatycznej.
2. Do wniosku o wydanie niezbędne są:
a) dokumenty, oświadczenia lub innego rodzaju informacje zawierające dane
dotyczące tożsamości i obywatelstwa oraz prawdopodobnego miejsca pobytu osoby, o
której wydanie się wnosi,
b) opis stanu faktycznego sprawy, w związku z którą wnosi się o wydanie, oraz
informacja o dotychczasowym przebiegu postępowań w sprawie,
c) tekst przepisów prawa dotyczących istotnych elementów przestępstwa, z powodu
którego wnosi się o wydanie,
d) tekst przepisów prawa dotyczących zagrożenia karą za przestępstwo,
e) informacja o przepisach prawa dotyczących przedawnienia ścigania lub
wykonania kary w odniesieniu do przestępstwa, w związku z którym wnosi się o
wydanie,
f) dokumenty, oświadczenia lub innego rodzaju informacje określone odpowiednio w
ustępach 3 lub 4 niniejszego artykułu.
3. Do wniosku o wydanie osoby w celu przeprowadzenia postępowania karnego
ponadto niezbędne są:
a) odpis postanowienia o aresztowaniu lub nakazu aresztowania wydanego przez
sędziego lub inny właściwy organ, jeżeli zostały wydane,
b) odpis aktu oskarżenia, jeżeli został sporządzony,
c) takie informacje, które uzasadniałyby postawienie osoby w stan oskarżenia,
gdyby przestępstwo było popełnione w Państwie wezwanym.
4. Do wniosku o wydanie osoby, która została uznana winną popełnienia
przestępstwa stanowiącego podstawę wydania, ponadto niezbędne są:
a) odpis postanowienia o aresztowaniu lub nakazu aresztowania wydanego przez
sędziego lub inny właściwy organ, jeżeli zostały wydane,
b) odpis wyroku skazującego, a jeżeli taki odpis jest niedostępny - oświadczenie
organu sądowego stwierdzające, że dana osoba została uznana winną,
c) informacje potwierdzające, że osoba, o której wydanie się wnosi, jest tą
osobą, która została uznana winną,
d) jeżeli wobec osoby ściganej orzeczono karę - odpis wyroku orzekającego karę
oraz oświadczenie stwierdzające, w jakim wymiarze wyrok został wykonany,
e) w wypadku osoby, która została uznana winną zaocznie - dokumenty wymienione w
ustępie 3.
Artykuł 10
Dopuszczalność dokumentów
Dokumenty dołączone do wniosku o wydanie zostaną przyjęte i dopuszczone jako
dowody w postępowaniu ekstradycyjnym, jeżeli:
a) w wypadku wniosku ze strony Stanów Zjednoczonych - są one uwierzytelnione
przez właściwego przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego
Rzeczypospolitej Polskiej w Stanach Zjednoczonych lub
b) w wypadku wniosku ze strony Rzeczypospolitej Polskiej - są one
uwierzytelnione przez głównego przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego
Stanów Zjednoczonych w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z prawem
ekstradycyjnym Stanów Zjednoczonych, lub
c) są one poświadczone lub uwierzytelnione w inny sposób uznany przez prawo
Państwa wezwanego.
Artykuł 11
Tłumaczenie
Wszystkie dokumenty przesyłane przez Państwo wzywające będą przetłumaczone na
język Państwa wezwanego.
Artykuł 12
Tymczasowe aresztowanie
1. W nagłych wypadkach każde Umawiające się Państwo może zwrócić się z wnioskiem
o tymczasowe aresztowanie poszukiwanej osoby przed złożeniem wniosku o wydanie.
Wniosek o tymczasowe aresztowanie może być przekazany w drodze dyplomatycznej
lub bezpośrednio pomiędzy Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej
Polskiej a Departamentem Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. Międzynarodowa
Organizacja Policji Kryminalnej (Interpol) może pośredniczyć przy przekazaniu
takiego wniosku.
2. Wniosek o tymczasowe aresztowanie powinien zawierać:
a) dane dotyczące poszukiwanej osoby oraz informacje dotyczące jej obywatelstwa,
b) określenie miejsca pobytu osoby, o której wydanie się wnosi, o ile jest
znane,
c) krótki opis stanu faktycznego sprawy i jeżeli jest to możliwe - czasu i
miejsca popełnienia przestępstwa,
d) opis naruszonych przepisów prawa,
e) stwierdzenie istnienia:
(i) nakazu aresztowania osoby poszukiwanej w celu przeprowadzenia postępowania
karnego lub osoby uznanej winną, wobec której nie wydano orzeczenia o karze, lub
(ii) wyroku skazującego wobec osoby poszukiwanej w celu wykonania kary,
f) stwierdzenie, że nastąpi złożenie wniosku o wydanie poszukiwanej osoby.
3. Państwo wzywające zostanie niezwłocznie zawiadomione o decyzji w przedmiocie
wniosku oraz o przyczynach jakiejkolwiek odmowy.
4. Osobę tymczasowo aresztowaną zwalnia się z aresztu, jeżeli w terminie
sześćdziesięciu (60) dni od daty tymczasowego aresztowania na podstawie
niniejszej umowy organ wykonujący w Państwie wezwanym nie otrzyma formalnego
wniosku o wydanie oraz dokumentów określonych w artykule 9.
5. Zwolnienie osoby z aresztu na podstawie ustępu 4 niniejszego artykułu nie
wyklucza późniejszego ponownego aresztowania oraz wydania tej osoby, jeżeli
wniosek o wydanie oraz uzasadniające dokumenty zostaną przekazane w terminie
późniejszym.
Artykuł 13
Informacje dodatkowe
Jeżeli Państwo wezwane uzna, że informacje przekazane dla uzasadnienia wniosku o
wydanie nie spełniają wymogów niniejszej umowy, Państwo to może zwrócić się o
dostarczenie dodatkowych informacji w wyznaczonym przez siebie rozsądnym
terminie. Te informacje dodatkowe mogą być żądane i przesyłane bezpośrednio
pomiędzy Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Departamentem
Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych lub w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 14
Decyzja w przedmiocie wydania i przekazanie
1. Państwo wezwane zawiadamia niezwłocznie Państwo wzywające o swojej decyzji
dotyczącej wniosku o wydanie.
2. Jeżeli wniosek został załatwiony odmownie w całości lub w części, Państwo
wezwane poda przyczyny odmowy wydania. Państwo wezwane przekaże na żądanie
odpisy odnośnych orzeczeń sądowych.
3. Jeżeli wniosek o wydanie zostanie uwzględniony, organy wykonujące
Umawiających się Państw uzgodnią czas i miejsce przekazania poszukiwanej osoby.
4. Przekazanie osoby poszukiwanej nastąpi w okresie czasu przewidzianym przez
prawo Państwa wezwanego. Jeżeli prawo Państwa wezwanego nie przewiduje
określonego czasu na przekazanie, nastąpi ono w ciągu trzydziestu (30) dni od
chwili powiadomienia Państwa wzywającego o decyzji wydania.
5. Jeżeli osoba poszukiwana nie zostanie odebrana z terytorium Państwa wezwanego
w terminie, o którym mowa w ustępie 4, może ona zostać zwolniona. Państwo
wezwane może następnie odmówić wydania osoby poszukiwanej za to samo
przestępstwo.
6. Jeżeli nie jest możliwe terminowe przekazanie lub odebranie osoby
podlegającej wydaniu przez jedno Umawiające się Państwo z powodu okoliczności
pozostających poza jego kontrolą, Państwo to zawiadomi o tym drugie Umawiające
się Państwo przed upływem terminu. W tym wypadku właściwe organy Umawiających
się Państw mogą uzgodnić nową datę przekazania.
Artykuł 15
Skazania zaoczne
Jeżeli Umawiające się Państwo wystąpiło do drugiego Państwa o wydanie osoby
skazanej zaocznie, organ wykonujący Państwa wezwanego może odmówić wydania tej
osoby, jeżeli uzna, że postępowanie zaoczne nie zapewniło minimum praw do
obrony, przysługujących osobie oskarżonej. Jednakże wydanie może nastąpić,
jeżeli Państwo wzywające zagwarantuje w sposób uznany za wystarczający, że
sprawa osoby, o której wydanie się wnosi, będzie ponownie rozpoznana z
zagwarantowaniem praw do obrony.
Artykuł 16
Wydanie tymczasowe lub odroczenie postępowania ekstradycyjnego
1. Jeżeli wniosek o wydanie zostanie uwzględniony w odniesieniu do osoby, wobec
której toczy się postępowanie karne za przestępstwo inne niż to, za które wnosi
się o wydanie, lub która odbywa karę na terytorium Państwa wezwanego za
przestępstwo inne niż to, za które wnosi się o wydanie, Państwo wezwane może
tymczasowo wydać poszukiwaną osobę Państwu wzywającemu w celu przeprowadzenia
postępowania karnego. Tak przekazana osoba pozostanie w areszcie w Państwie
wzywającym i zostanie przekazana z powrotem Państwu wezwanemu po zakończeniu
postępowania wobec tej osoby, zgodnie z warunkami, które zostaną uzgodnione w
porozumieniu Umawiających się Państw.
2. Państwo wezwane może odroczyć postępowanie ekstradycyjne dotyczące osoby,
wobec której toczy się postępowanie za to samo przestępstwo, za które wnosi się
o wydanie, albo za jakiekolwiek inne przestępstwo lub która odbywa karę na
terytorium Państwa wezwanego za przestępstwo inne niż to, za które wnosi się o
wydanie. Odroczenie może trwać do czasu zakończenia postępowania karnego wobec
poszukiwanej osoby lub do czasu odbycia orzeczonej kary.
Artykuł 17
Wnioski o wydanie złożone przez kilka państw
Jeżeli Państwo wezwane otrzyma od drugiego Umawiającego się Państwa oraz
jakiegokolwiek innego lub innych państw wnioski o wydanie tej samej osoby, za to
samo lub inne przestępstwo, organ wykonujący w Państwie wezwanym określi,
któremu państwu wyda tę osobę. Podejmując decyzję, Państwo wezwane rozważy
wszystkie istotne okoliczności, łącznie z następującymi, choć nie ograniczając
się jedynie do nich:
a) czy wnioski zostały przedłożone na podstawie umowy,
b) miejsce popełnienia każdego przestępstwa,
c) wagę przestępstw,
d) obywatelstwo pokrzywdzonego,
e) możliwość późniejszego wydania pomiędzy państwami wzywającymi,
f) chronologiczny porządek, w jakim wnioski zostały otrzymane od Państw
wzywających.
Artykuł 18
Zabezpieczenie i przekazanie przedmiotów
1. W zakresie dozwolonym przez swoje prawo Państwo wezwane może zabezpieczyć i
przekazać Państwu wzywającemu wszystkie przedmioty, dokumenty oraz dowody
związane z przestępstwem stanowiącym podstawę wydania. Przedmioty, o których
mowa w niniejszym artykule, mogą być przekazane w takim zakresie, w jakim
pozwala na to prawo Państwa wezwanego, także wówczas, gdy wydanie nie może
nastąpić z powodu śmierci, zniknięcia lub ucieczki poszukiwanej osoby.
2. Państwo wezwane może uzależnić przekazanie przedmiotów od zadowalających
gwarancji Państwa wzywającego, że przedmioty te zostaną zwrócone Państwu
wezwanemu tak szybko, jak to będzie możliwe. Państwo wezwane może również
odroczyć przekazanie takich przedmiotów, jeżeli są one niezbędne jako dowody w
Państwie wezwanym.
3. Prawa osób trzecich do tych przedmiotów będą należycie respektowane.
Artykuł 19
Zasada ograniczenia ścigania
1. Osoba wydana na mocy niniejszej umowy nie może być pozbawiona wolności,
ścigana karnie, skazana lub poddana wykonaniu kary w Państwie wzywającym za
przestępstwa, z wyjątkiem:
a) przestępstwa, za które nastąpiło wydanie, lub odmiennie określonego
przestępstwa opartego na tych samych faktach, za które nastąpiło wydanie, o ile
takie przestępstwo jest przestępstwem stanowiącym podstawę wydania lub stanowi
łagodniejszą formę takiego przestępstwa,
b) przestępstwa popełnionego po wydaniu osoby,
c) przestępstwa, co do którego organ wykonujący Państwa wezwanego wyraził zgodę
na pozbawienie wolności, ściganie karne, skazanie lub wykonanie kary wobec danej
osoby. W rozumieniu niniejszego punktu:
(i) Państwo wezwane może wymagać przedstawienia dokumentów określonych w
artykule 9 oraz,
(ii) o ile Państwo wezwane nie wyrazi sprzeciwu na piśmie, osoba wydana może
zostać zatrzymana przez Państwo wzywające na dziewięćdziesiąt (90) dni lub na
taki dłuższy czas, na jaki zezwoli Państwo wezwane, wówczas gdy wniosek jest
rozpatrywany.
2. Osoba wydana na mocy niniejszej umowy nie może być następnie wydana państwu
trzeciemu za przestępstwo popełnione przed przekazaniem, chyba że Państwo
przekazujące wyrazi zgodę.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie wyłączają pozbawienia wolności, ścigania
karnego, skazania lub wykonania kary wobec osoby wydanej ani dalszego wydania
tej osoby państwu trzeciemu, jeżeli:
a) osoba ta po wydaniu opuściła terytorium Państwa wzywającego i następnie
dobrowolnie tam powróci lub
b) osoba ta nie opuści terytorium Państwa wzywającego w terminie trzydziestu
(30) dni od dnia, w którym uzyskała możliwość swobodnego wyjazdu.
Artykuł 20
Ekstradycja uproszczona
Jeżeli wydanie osoby Państwu wzywającemu nie jest w sposób oczywisty wyłączone
przez prawo Państwa wezwanego oraz pod warunkiem, że osoba, o której wydanie się
wnosi, nieodwołalnie wyrazi pisemną zgodę na swoją ekstradycję po osobistym
poinformowaniu jej przez sędziego lub właściwego urzędnika o jej prawach do
formalnego postępowania ekstradycyjnego oraz zapewnianej przez to postępowanie
ochronie, którą by utraciła, Państwo wezwane może wydać tę osobę bez
wcześniejszego przeprowadzenia formalnego postępowania ekstradycyjnego. W takim
wypadku artykuł 19 nie będzie miał zastosowania.
Artykuł 21
Tranzyt
1. Każde z Umawiających się Państw może zezwolić na tranzyt przez swoje
terytorium osoby wydanej drugiemu Państwu przez państwo trzecie. Wniosek o
tranzyt zostanie przekazany w drodze dyplomatycznej lub bezpośrednio pomiędzy
Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Departamentem
Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. Międzynarodowa Organizacja Policji
Kryminalnej (Interpol) może pośredniczyć przy przekazywaniu takiego wniosku.
Powinien on zawierać dane dotyczące tożsamości osoby transportowanej oraz krótki
opis stanu faktycznego sprawy. Podczas tranzytu osoba transportowana może być
pozbawiona wolności.
2. Zgoda nie jest wymagana w wypadku korzystania przez jedno z Umawiających się
Państw z drogi lotniczej, gdy nie jest przewidziane lądowanie na terytorium
drugiego Umawiającego się Państwa. W wypadku lądowania nieprzewidzianego na
terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, to Umawiające się Państwo może
żądać wniosku o tranzyt przewidzianego w ustępie 1. To Umawiające się Państwo
może zatrzymać osobę, która ma być transportowana, do czasu otrzymania wniosku o
tranzyt i zrealizowania tranzytu, o ile wniosek zostanie otrzymany w ciągu
dziewięćdziesięciu sześciu (96) godzin od nieprzewidzianego lądowania.
Artykuł 22
Pomoc prawna i koszty
1. W każdym postępowaniu wynikającym z wniosku o wydanie Państwo wezwane będzie
pomagać, występować w sądzie oraz reprezentować interesy Państwa wzywającego.
2. Państwo wzywające ponosi koszty związane z tłumaczeniem dokumentów oraz
transportem osoby przekazywanej. Państwo wezwane pokryje wszystkie pozostałe
koszty powstałe w tym Państwie na skutek postępowania ekstradycyjnego.
3. Żadne z Państw nie będzie występowało przeciwko drugiemu Państwu z innymi
roszczeniami pieniężnymi i wynikłymi z postępowań ekstradycyjnych na mocy
niniejszej umowy.
Artykuł 23
Konsultacje
1. Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej i Departament
Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych mogą bezpośrednio lub za pośrednictwem
Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol) prowadzić konsultacje
w związku z realizacją poszczególnych spraw oraz w celu zapewnienia utrzymania i
usprawnienia postępowań toczących się na podstawie niniejszej umowy.
2. Państwo wzywające na wniosek Państwa wezwanego zawiadomi Państwo wezwane o
stanie postępowania w sprawie przeciwko osobie, która została wydana, i przekaże
odpis prawomocnego orzeczenia, jeżeli takie orzeczenie zostało wydane w danej
sprawie.
Artykuł 24
Zakres zastosowania
Niniejsza umowa będzie miała zastosowanie do przestępstw popełnionych zarówno
przed, jak i po dacie jej wejścia w życie. Jeżeli jednak przestępstwo zostało
popełnione przed wejściem w życie niniejszej umowy i nie było przestępstwem
według prawa obu Umawiających się Państw w czasie jego popełnienia, organ
wykonujący Państwa wezwanego może według swego uznania uwzględnić wniosek o
wydanie.
Artykuł 25
Organy wykonujące
Dla Rzeczypospolitej Polskiej organem wykonującym będzie Minister
Sprawiedliwości - Prokurator Generalny lub osoba wyznaczona przez Ministra
Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego. Dla Stanów Zjednoczonych Ameryki
organem wykonującym będzie Sekretarz Stanu lub osoba wyznaczona przez Sekretarza
Stanu.
Artykuł 26
Ratyfikacja i wejście w życie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną
wymienione w Warszawie możliwie jak najszybciej.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie 30 dni po wymianie dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. Z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy przestaną obowiązywać pomiędzy
Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki Traktat ekstradycyjny
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki wraz z protokołem
dołączonym do Traktatu, podpisane w Warszawie dnia 22 listopada 1927 r., oraz
Dodatkowy traktat ekstradycyjny podpisany w Warszawie dnia 5 kwietnia 1935 r.
Jednakże Traktat z 1927 r. uzupełniony Dodatkowym traktatem z 1935 r. będzie
miał nadal zastosowanie do postępowań ekstradycyjnych, w których dokumenty
dotyczące wniosku o wydanie przed dniem wejścia w życie niniejszej umowy były
już przekazane Państwu wezwanemu, z tym jednak, że do tych postępowań będą miały
zastosowanie artykuły 2, 3, 5, 16, 19 i 20 niniejszej umowy. Do osób, które
podlegają wydaniu na podstawie dotychczasowego Traktatu, będzie miał
zastosowanie artykuł 19 niniejszej umowy.
Artykuł 27
Wypowiedzenie
Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć niniejszą umowę w dowolnym
czasie przez pisemne zawiadomienie drugiego Umawiającego się Państwa, a
wypowiedzenie nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania
takiego zawiadomienia.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni przez ich
właściwe władze, podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i angielskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati
W imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki S. Talbott
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 sierpnia 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji, sporządzonej w Waszyngtonie dnia
10 lipca 1996 r.
(Dz. U. Nr 93, poz. 1067)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 26 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji,
sporządzonej w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r., nastąpiła w Warszawie dnia 18
sierpnia 1999 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyższej umowy.
Umowa wchodzi w życie z dniem 18 września 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 15 listopada 1999 r.
sygn. akt U.8/98.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 93, poz. 1083)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Lech Garlicki - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki,
protokolant - Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady
Gminy w Stepnicy, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego, o
stwierdzenie, że przepis § 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14
czerwca 1993 r. w sprawie określenia granic oraz szerokości pasa technicznego i
pasa ochronnego (Dz. U. Nr 50, poz. 228) jest niezgodny z art. 36 ust. 4 ustawy
z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i
administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131) i art. 92 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
Przepis § 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1993 r. w
sprawie określenia granic oraz szerokości pasa technicznego i pasa ochronnego
(Dz. U. Nr 50, poz. 228) jest niezgodny z art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
(Dz. U. Nr 32, poz. 131) oraz art. 92 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej przez to, iż przekazuje kompetencję Rady Ministrów do określenia w
drodze rozporządzenia granic i szerokości pasa ochronnego innym organom.
Lech Garlicki
Teresa Dębowska-Romanowska
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA EUROPEJSKA
dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe
(AETR),
sporządzona w Genewie dnia 1 lipca 1970 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 1 lipca 1970 r. została sporządzona w Genewie Umowa europejska
dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe
(AETR). Do umowy wprowadzono zmianę nr 1, która weszła w życie dnia 3 sierpnia
1983 r.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową i zmianą nr 1, w imieniu Rzeczypospolitej
polskiej oświadczam, że
- umowa i zmiana nr 1 zostały uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z
postanowień w nich zawartych,
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, przy czym Rzeczpospolita Polska nie
podtrzymuje zastrzeżenia co do niestosowania artykułu 20 ustęp 2 i 3 powyższej
umowy, złożonego przy jej podpisywaniu,
- będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 maja 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 sierpnia 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Umowy europejskiej dotyczącej
pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR),
sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., oraz ogłoszenia jednolitego tekstu
tej umowy.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1087)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem artykułu 14
ustęp 31 Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących
międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970
r., został złożony dnia 14 lipca 1992 r. Sekretarzowi Generalnemu Narodów
Zjednoczonych jako depozytariuszowi powyższej umowy dokument ratyfikacyjny
Rzeczypospolitej Polskiej do wspomnianej umowy.
Zgodnie z postanowieniem artykułu 14 ustęp 5 powyższej umowy weszła ona w życie
w stosunku do Polski dnia 10 stycznia 1993 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 4 wskazanej wyżej umowy weszła ona w życie dnia
5 stycznia 1976 r.
2. W oparciu o postanowienia i w trybie artykułu 21 powyższej umowy przyjęto
zmiany, które weszły w życie w następujących terminach:
- zmiana nr 1 - dnia 3 sierpnia 1983 r.,
- zmiana nr 2 - dnia 24 kwietnia 1992 r.,
- zmiana nr 3 - dnia 28 lutego 1995 r.
3. Jednolity tekst wskazanej wyżej umowy, uwzględniający nowelizacje wprowadzone
powyższymi zmianami, ogłasza się w załączniku do niniejszego oświadczenia
rządowego.
4. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 4 i 5 powyższej umowy następujące państwa stały
się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia bądź
oświadczenia o sukcesji w niżej podanych datach:
Andora dnia 13 lutego 1997 r.
Austria dnia 11 czerwca 1975 r.
Azerbejdżan dnia 16 sierpnia 1996 r.
Belgia dnia 30 grudnia 1977 r.
Białoruś dnia 5 kwietnia 1993 r.
Bośnia i Hercegowina dnia 12 stycznia 1994 r.
Bułgaria dnia 12 maja 1995 r.
Chorwacja dnia 3 sierpnia 1992 r.
Republika Czeska dnia 2 czerwca 1993 r.
Dania dnia 30 grudnia 1977 r.
Estonia dnia 3 maja 1993 r.
Finlandia dnia 16 lutego 1999 r.
Francja dnia 9 stycznia 1978 r.
Grecja dnia 11 stycznia 1974 r.
Hiszpania dnia 3 stycznia 1973 r.
Irlandia dnia 28 sierpnia 1979 r.
Jugosławia dnia 17 grudnia 1974 r.
Kazachstan dnia 17 lipca 1995 r.
Liechtenstein dnia 6 listopada 1996 r.
Litwa dnia 3 czerwca 1998 r.
Luksemburg dnia 30 grudnia 1977 r.
Łotwa dnia 14 stycznia 1994 r.
Mołdowa dnia 26 maja 1993 r.
Niderlandy dnia 30 grudnia 1977 r.
Niemcy dnia 9 lipca 1975 r.
Norwegia dnia 28 października 1971 r.
Portugalia dnia 20 września 1973 r.
Federacja Rosyjska dnia 31 lipca 1978 r.
Rumunia dnia 8 grudnia 1994 r.
Słowacja dnia 28 maja 1993 r.
Słowenia dnia 6 sierpnia 1993 r.
Szwecja dnia 24 sierpnia 1973 r.
Turkmenistan dnia 18 września 1996 r.
Uzbekistan dnia 22 października 1998 r.
Włochy dnia 28 grudnia 1978 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dnia 4 stycznia
1978 r.
5. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia, jak również
oświadczeń o sukcesji, wskazane niżej państwa złożyły następujące deklaracje i
zastrzeżenia:
BELGIA
Działania z zakresu transportu pomiędzy państwami członkami Europejskiej
Wspólnoty Gospodarczej powinny być rozpatrywane jako czynności z zakresu
transportu krajowego w znaczeniu umowy AETR w takim zakresie, w którym operacje
z tym związane nie przechodzą tranzytem przez terytorium państwa trzeciego,
które jest stroną w odniesieniu do umowy AETR.
REPUBLIKA CZESKA
Zastrzeżenie:
Przystępując do umowy Socjalistyczna Republika Czechosłowacji oświadcza, zgodnie
z artykułem 19 umowy, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 18
ustęp 2 i 3 niniejszej umowy.
Deklaracja:
Rząd Czechosłowacji uważa, że artykuł 17 niniejszej umowy pozostaje w
sprzeczności z zasadą ogólnie uznanych praw narodów do samookreślenia.
Uwaga: Czechosłowacja przystąpiła do umowy w dniu 5 grudnia 1975 r. wraz z
zastrzeżeniem i oświadczeniem. Odnośnie do tekstu zastrzeżenia i deklaracji -
patrz również uwaga 11 do rozdziału 1.2. wydawnictwa Sekretariatu ONZ
"Wielostronne traktaty, których depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Narodów
Zjednoczonych" (ST/LEG/SER.E/15).
DANIA
(identyczna deklaracja jak złożona przez Belgię)
FINLANDIA
(identyczna deklaracja jak złożona przez Belgię)
FRANCJA
(identyczna deklaracja jak złożona przez Belgię)
HISZPANIA
(a) Rząd Hiszpanii korzysta z pierwszych dwóch opcji przewidzianych w artykule 5
ustęp 1 (b) niniejszej umowy, zgodnie z którymi osoby, posiadające mniej niż 21
lat, mogą mieć zakaz kierowania pojazdami o dopuszczalnym maksymalnym ciężarze
przekraczającym 7,5 ton.
(b) Rząd Hiszpanii składa zastrzeżenia przewidziane dla art. 19 ust. 1
niniejszej umowy i zgodnie z tym nie czuje się związany przez artykuł 18 ustęp 2
i 3 niniejszej umowy.
(c) Rząd Hiszpanii wybiera wariant (a) procedur ustalonych w ustępie 6
załącznika zatytułowanego "indywidualny zeszyt kontrolny".
IRLANDIA
(oświadczenie identyczne jak złożone przez Belgię)
LUKSEMBURG
(taka sama deklaracja jak złożona przez Belgię)
NIDERLANDY
Oświadczenie złożone przy podpisywaniu:
Rząd Królestwa Niderlandów ratyfikuje niniejszą umowę jedynie wówczas, gdy
prawodawstwo Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej będzie zgodne z jej przepisami.
Przy ratyfikacji:
(deklaracja identyczna jak złożona przez Belgię)
NIEMCY
(taka sama deklaracja jak przedstawiona pod pozycją "Belgia")
POLSKA
Zastrzeżenie złożone przy podpisywaniu:
"Polska Rzeczpospolita Ludowa uważa, że niniejsza umowa powinna być otwarta i
umożliwiać udział wszystkim państwom europejskim bez jakiejkolwiek
dyskryminacji".
Oświadczenie złożone w dokumencie ratyfikacyjnym:
"Rzeczpospolita Polska nie podtrzymuje zastrzeżenia co do niestosowania artykułu
18 ustęp 2 i 3 (poprzednio: artykuł 20 ustęp 2 i 3) powyższej umowy, złożonego
przy jej podpisywaniu".
FEDERACJA ROSYJSKA
Zastrzeżenie w odniesieniu do przepisów artykułu 18 ustęp 2 i 3:
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich nie czuje się związany zasadami
wyrażonymi w artykule 18 ustęp 2 i 3 Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg
pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) i stwierdza, że
celem przedłożenia do arbitrażu jakiejkolwiek rozbieżności między Umawiającymi
się Stronami dotyczących interpretacji lub stosowania Umowy europejskiej (AETR)
zgoda wszystkich stron, których rozbieżność dotyczy, powinna być wymagana w
każdym poszczególnym wypadku, natomiast arbitrami powinny być wyłącznie osoby
wyznaczone przez ogólną ugodę stron, których rozbieżność dotyczy.
Deklaracja w odniesieniu do artykułu 17:
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich uważa za niezbędne oświadczyć, że
przepisy z artykułu 17 Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów
wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), odnośnie do zwiększenia
liczebności państw, których Umowa europejska (AETR) dotyczy, o terytoria
powiązań międzynarodowych, za które są one odpowiedzialne, są sprzeczne z
deklaracją Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych odnośnie do
zagwarantowania niepodległości krajom kolonialnym i ludności (rezolucja
Zgromadzenia Ogólnego 1514 (XV) z dnia 14 grudnia 1960 r., proklamująca
konieczność bezwarunkowego i jak najszybszego zniesienia kolonializmu i
wszystkich jego form oraz przejawów).
SŁOWACJA
(zastrzeżenie i deklaracja identyczne jak Republiki Czeskiej)
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ2
(taka sama deklaracja jak złożona przez Belgię)
Uwagi:
(1). Nowelizacje do artykułów 3, 6, 10, 11, 12 i 14 niniejszej umowy,
proponowane przez rząd Wielkiej Brytanii, były rozesłane okólnikiem przez
Sekretarza Generalnego w dniu 2 lutego 1982 r. (wraz z korektą z dnia 2 czerwca
1982 r.)
W tym względzie powiadomienia, dokonane zgodnie z artykułem 21 (2) (b)
niniejszej umowy, były odebrane przez Królestwo Niderlandów w dniu 28 lipca 1982
r. i przez rząd czechosłowacki w dniu 30 lipca 1982 r.
W notyfikacji otrzymanej w dniu 28 stycznia 1983 r. rząd Królestwa Niderlandów
powiadomił Sekretarza Generalnego zgodnie z przepisami artykułu 21 o akceptacji
ww. nowelizacji. Nie poczyniono żadnych zastrzeżeń ze strony rządu
czechosłowackiego odnośnie do wygaśnięcia okresu dziewięciomiesięcznego
następującego po zakończeniu sześciu miesięcy od daty powiadomienia
depozytariusza przez przedstawienie proponowanych notyfikacji (w dniu 2 lutego
1982 r.); nowelizacje są uważane za zaakceptowane zgodnie z przepisami artykułu
21 (6) i weszły w życie w dniu 3 sierpnia 1983 r., tzn. pod koniec dalszego
okresu trzech miesięcy.
Inne proponowane nowelizacje miały następującą postać:
PropozycjaData opublikowaniaData wejścia w życie
Norwegia24 czerwca 1991 r.24 kwietnia 1992 r.
Norwegia*30 sierpnia 1993 r.28 lutego 1995 r.
* W tym względzie powiadomienie przeprowadzone zgodnie z przepisami artykułu 21
(2) (b) niniejszej umowy było odebrane przez rząd Królestwa Niderlandów w dniu
28 lutego 1994 r. W konsekwencji w powiadomieniu odebranym dnia 29 listopada
1994 r. rząd Królestwa Niderlandów powiadamia Sekretarza Generalnego zgodnie z
przepisami artykułu 21 o swojej akceptacji proponowanych przez Norwegię
nowelizacji.
(2). Protokół podpisania (załącznik do niniejszej umowy) podpisany został w dniu
31 marca 1971 r. w imieniu Austrii.
6. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej umowy, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw
Zagranicznych.
______
1 Według numeracji tekstu jednolitego. Również następne powoływanie się na
postanowienia tej umowy podawane jest według numeracji tekstu jednolitego.
2 Notyfikacją z dnia 25 marca 1971 r., złożoną na podstawie art. 17 ust. 1, rząd
Wielkiej Brytanii poinformował Sekretarza Generalnego NZ, że umową niniejszą
będzie objęta również wyspa Man.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 30 sierpnia 1999 r. (poz. 1087)
Przekład
UMOWA EUROPEJSKA
dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe
(AETR)
Umawiające się Strony,
pragnąc popierać rozwój i usprawnienie międzynarodowych przewozów drogowych
pasażerów i ładunków,
przekonane o potrzebie zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, uregulowania
niektórych przepisów dotyczących warunków zatrudnienia w międzynarodowym
transporcie drogowym zgodnie z zasadami Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz
wspólnego ustalenia niektórych środków dla zapewnienia przestrzegania takiego
uregulowania,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Określenia
W rozumieniu niniejszej umowy określenie:
(a) "pojazd" oznacza każdy pojazd samochodowy lub przyczepę; określenie to
obejmuje zespół pojazdów;
(b) "pojazd samochodowy" oznacza każdy pojazd drogowy napędzany umieszczonym w
nim silnikiem, zasilanym z własnego źródła energii, który służy normalnie do
przewozu osób lub ładunków; określenie to nie obejmuje ciągników rolniczych;
(c) "przyczepa" oznacza każdy pojazd przeznaczony do ciągnięcia przez pojazd
samochodowy; określenie to obejmuje naczepy;
(d) "naczepa" oznacza każdą przyczepę przeznaczoną do sprzęgania z pojazdem
samochodowym w taki sposób, że część naczepy spoczywa na pojeździe samochodowym
i że znaczna część masy naczepy i jej ładunku obciąża pojazd samochodowy;
(e) "zespół pojazdów" oznacza sprzężone ze sobą pojazdy, poruszające się po
drodze jako całość;
(f) "dopuszczalna masa całkowita" oznacza całkowitą masę pojazdu wraz z
ładunkiem, ustaloną jako dopuszczalną przez właściwy organ kraju rejestracji
pojazdu;
(g) "przewóz drogowy" oznacza każde przemieszczenie pojazdu w stanie próżnym lub
ładownym po drogach otwartych do użytku publicznego, przeznaczonego do przewozu
pasażerów lub towarów;
(h) "międzynarodowy przewóz drogowy" oznacza przewóz drogowy, w czasie którego
następuje przekroczenie przynajmniej jednej granicy;
(i) "usługi regularne" oznacza usługi polegające na przewozie osób z określoną
częstotliwością i po określonych trasach, z możliwością wsiadania i wysiadania
na ustalonych z góry przystankach. Przepisy regulujące te usługi lub zastępujące
je dokumenty, zatwierdzone przez właściwe organy Umawiających się Stron i
opublikowane przez przewoźnika przed ich zastosowaniem, określają warunki
przewozu, mianowicie częstotliwość, rozkłady jazdy, taryfy i obowiązek przewozu
w takim zakresie, w jakim te warunki nie są ujęte w żadnych przepisach prawnych
lub porządkowych.
Za usługi regularne uznaje się również te usługi, które zapewniają przewóz
określonych kategorii osób, z wyłączeniem innych podróżnych, w zakresie, w jakim
są świadczone na warunkach określonych w pierwszym akapicie niniejszej
definicji, niezależnie od tego, kto je organizuje. Usługi tej kategorii,
mianowicie zapewniające przewóz pracowników do miejsca pracy oraz z miejsca
pracy do ich miejsca zamieszkania lub przewóz uczniów do szkół oraz ze szkół do
ich miejsca zamieszkania, będą dalej określane jako "specjalne usługi
regularne";
(j) "kierowca" oznacza każdą osobę, otrzymującą wynagrodzenie lub nie, która
kieruje pojazdem nawet w ciągu krótkiego okresu, oraz każdą osobę, która
znajduje się w pojeździe, aby kierować nim w razie potrzeby;
(k) "członek załogi" oznacza kierowcę lub każdą z niżej wymienionych osób,
niezależnie od tego, czy osoba ta-otrzymuje wynagrodzenie czy też nie:
(i) "konwojenta", tzn. każdą osobę towarzyszącą kierowcy, która pomaga mu w
niektórych manewrach, i biorącą zwykle czynny udział w operacjach
transportowych, chociaż nie będącą kierowcą w rozumieniu ustępu (j) niniejszego
artykułu,
(ii) "konduktora", tzn. osobę towarzyszącą kierowcy pojazdu samochodowego
przeznaczonego do przewozu pasażerów, odpowiedzialną w szczególności za sprzedaż
i kontrolowanie biletów lub innych dokumentów upoważniających pasażerów do
podróży tym pojazdem;
(l) "tydzień" oznacza okres zawarty między godziną 00:00 w poniedziałek a
godziną 24:00 w niedzielę;
(m) "odpoczynek" oznacza każdy nieprzerwany okres obejmujący co najmniej jedną
godzinę, podczas którego kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem.
Artykuł 2
Zakres stosowania
1. Niniejszą umowę stosuje się na terytorium każdej Umawiającej się Strony do
każdego międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanego pojazdem
zarejestrowanym na terytorium tej Umawiającej się Strony lub na terytorium
każdej innej Umawiającej się Strony.
2. Jednakże:
(a) jeżeli podczas międzynarodowego przewozu drogowego jeden lub więcej członków
załogi nie opuszcza terytorium państwowego, na którym jest normalnie
zatrudniony, Umawiająca się Strona, której podlega ten obszar, może nie stosować
w stosunku do niego lub do nich postanowień niniejszej umowy;
(b) o ile Umawiające się Strony, których terytorium jest wykorzystywane, nie
uzgodnią inaczej, niniejsza umowa nie ma zastosowania do międzynarodowych
przewozów drogowych, wykonywanych przez:
1. Pojazdy przeznaczone do przewozu towarów, których dopuszczalna masa
całkowita, łącznie z przyczepami lub naczepami, nie przekracza 3,5 tony;
2. Pojazdy przeznaczone do przewozu pasażerów, które ze względu na typ
konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do przewozu najwyżej dziewięciu osób
łącznie z kierowcą i są do tego celu przeznaczone;
3. Pojazdy przeznaczone do przewozu pasażerów w usługach regularnych, których
droga przebiegu nie przekracza 50 kilometrów;
4. Pojazdy, których maksymalna prędkość dopuszczalna nie przekracza 30
kilometrów na godzinę;
5. Pojazdy przeznaczone dla lub podlegające kontroli sił zbrojnych, służb obrony
cywilnej, pożarniczych i sił odpowiedzialnych za utrzymanie porządku
publicznego;
6. Pojazdy przeznaczone dla usług kanalizacyjnych, ochrony przeciwpowodziowej,
wodociągowych, gazowniczych i energetycznych, zarządów dróg, usług oczyszczania,
telegraficznych, przewozu artykułów pocztowych, transmisji radiowej, usług
telewizyjnych oraz związanych z wykrywaniem nadajników lub odbiorników radiowych
lub telewizyjnych;
7. Pojazdy używane w stanach nadzwyczajnych lub przeznaczone do zadań
ratownictwa;
8. Wyspecjalizowane pojazdy przeznaczone do zadań medycznych;
9. Pojazdy przewożące wyposażenie cyrkowe i wesołych miasteczek;
10. Wyspecjalizowane pojazdy pomocy technicznej;
11. Pojazdy przechodzące próby drogowe w celach ulepszeń technicznych,
naprawczych lub utrzymania oraz pojazdy nowe bądź przebudowane, które jeszcze
nie weszły do ruchu;
12. Pojazdy używane do niehandlowych przewozów dóbr w celach prywatnych;
13. Pojazdy używane do odbioru mleka w gospodarstwach rolnych lub odwożące do
tych gospodarstw pojemniki na mleko bądź produkty mleczne przeznaczone do
karmienia bydła.
Artykuł 3
Zastosowanie niektórych postanowień umowy do przewozów drogowych wykonywanych
przez pojazdy zarejestrowane na terytorium państw nie będących stronami
niniejszej umowy
1. Każda Umawiająca się Strona będzie stosować na swym terytorium do
międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanego jakimkolwiek pojazdem
zarejestrowanym na terytorium państwa nie będącego stroną niniejszej umowy
postanowienia nie mniej wymagające niż te, które określone są w artykułach 5, 6,
7, 8, 9 i 10 niniejszej umowy.
2. Każda Umawiająca się Strona, w przypadku pojazdu zarejestrowanego w państwie,
które nie jest stroną niniejszej umowy, będzie mogła zamiast przyrządu
kontrolnego, odpowiadającego specyfikacjom załącznika do niniejszej umowy, żądać
tylko dziennych wykresówek wypełnianych ręcznie przez kierowcę.
Artykuł 4
Zasady ogólne
Każda Umawiająca się Strona może stosować wyższe wielkości minimalne i niższe
maksymalne niż ustalone w artykułach 5 do 8 włącznie. Jednakże postanowienia
niniejszej umowy będą miały zastosowanie do kierowców wykonujących działalność
międzynarodowego transportu drogowego w pojazdach, zarejestrowanych w innym
Umawiającym się lub nie Umawiającym się Państwie.
Artykuł 5
Załogi
1. Minimalny wiek kierowców wykonujących przewozy towarów ustala się, jak
następuje:
(a) dla pojazdów, łącznie, gdy taki przypadek ma miejsce, z przyczepami lub
naczepami, o dopuszczalnej masie całkowitej mniejszej lub równej 7,5 t, na
ukończone 18 lat;
(b) dla innych pojazdów, na:
- 21 ukończonych lat, lub
- 18 ukończonych lat, pod warunkiem że zainteresowany posiada świadectwo
kwalifikacji zawodowych, uznane przez jedną z Umawiających się Stron,
stwierdzające ukończenie szkolenia dla kierowców towarowych przewozów drogowych.
Umawiające się Strony będą się wzajemnie informować o minimalnym krajowym
poziomie szkolenia obowiązującym w ich państwie i innych stosowanych warunkach,
dotyczących kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy towarów, zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy.
2. Kierowcy wykonujący przewozy pasażerów muszą mieć ukończone 21 lat.
Kierowcy wykonujący przewozy pasażerów na trasach w promieniu powyżej 50
kilometrów od miejsca normalnej bazy pojazdów muszą również spełniać jeden z
następujących warunków:
(a) mieć przepracowany co najmniej jeden rok przy przewozie towarów jako
kierowca pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej ponad 3,5 t;
(b) mieć przepracowany co najmniej jeden rok jako kierowca pojazdów przewożących
pasażerów na trasach nie przekraczających promienia 50 kilometrów od miejsca
normalnej bazy pojazdu lub wykonujący inne rodzaje przewozów pasażerskich nie
podlegających niniejszej umowie, jeżeli właściwy organ uzna, że w ten sposób
zdobył niezbędne doświadczenie;
(c) posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych, uznane przez jedną z
Umawiających się Stron, stwierdzające ukończone szkolenie dla kierowców
pasażerskich przewozów drogowych.
Artykuł 6
Okresy prowadzenia
1. Całkowity okres prowadzenia pomiędzy każdymi dwoma okresami dziennego
odpoczynku lub między okresem dziennego i tygodniowego odpoczynku, zwany dalej
"dziennym okresem prowadzenia", nie może przekroczyć dziewięciu godzin. Może być
przedłużony dwukrotnie w każdym tygodniu do dziesięciu godzin.
Kierowca musi, po nie więcej niż sześciu dziennych okresach prowadzenia, wziąć
tygodniowy okres odpoczynku, określony w artykule 8 ustęp 3.
Tygodniowy okres odpoczynku może być odroczony do końca szóstego dnia, jeśli
łączny czas prowadzenia w ciągu sześciu dni nie przekracza wielkości
maksymalnej, odpowiadającej sześciu dziennym okresom prowadzenia.
W przypadku międzynarodowego przewozu pasażerów, innego niż usługi regularne,
terminy "sześciu" i "szóstego" w akapicie drugim i trzecim będą zastąpione
odpowiednio przez "dwunastu" i "dwunastego".
2. Całkowity okres prowadzenia w każdym okresie dwutygodniowym nie może
przekroczyć dziewięćdziesięciu godzin.
Artykuł 7
Przerwy
1. Po czteroipółgodzinnym okresie prowadzenia kierowcy przysługuje co najmniej
45-minutowa przerwa, chyba że zaczyna on okres odpoczynku.
2. Przerwa taka może być zastąpiona przerwami trwającymi co najmniej piętnaście
minut, rozłożonymi na okres prowadzenia lub bezpośrednio po tym okresie w sposób
zgodny z postanowieniami ustępu 1.
3. Podczas tych przerw kierowca nie może wykonywać innej pracy. Dla celów
niniejszego artykułu, czas oczekiwania i czas nie poświęcony prowadzeniu,
spędzony w pojeździe będącym w ruchu, na promie lub w pociągu nie będzie
traktowany jako "inna praca".
4. Przerwy przestrzegane na podstawie niniejszego artykułu nie mogą być uznawane
za dzienne okresy odpoczynku.
Artykuł 8
Czas odpoczynku
1. W każdym dwudziestoczterogodzinnym okresie kierowca korzysta z dziennego
okresu odpoczynku wynoszącego co najmniej jedenaście kolejnych godzin, który to
okres może być skrócony do minimum dziewięciu kolejnych godzin, nie częściej niż
trzy razy w każdym tygodniu, pod warunkiem że przed upływem następnego tygodnia
otrzyma równoważny okres odpoczynku, stanowiący rekompensatę.
W dni, kiedy odpoczynek nie jest skrócony zgodnie z pierwszym akapitem, może być
wykorzystany w dwóch lub trzech oddzielnych okresach w ciągu dwudziestu czterech
godzin, z których jeden musi trwać przynajmniej osiem kolejnych godzin. W tym
przypadku minimalna długość odpoczynku jest zwiększona do dwunastu godzin.
2. W każdym trzydziestogodzinnym okresie, gdy pojazd jest prowadzony co najmniej
przez dwóch kierowców, każdy kierowca jest uprawniony do okresu odpoczynku
trwającego nie mniej niż osiem kolejnych godzin.
3. W trakcie każdego tygodnia jeden z okresów odpoczynku, o którym mowa w
ustępach 1 i 2, przedłuża się, jako odpoczynek tygodniowy, do ogólnej liczby
czterdziestu pięciu kolejnych godzin. Taki okres odpoczynku może być skrócony do
minimum trzydziestu sześciu kolejnych godzin, jeśli będzie on odbierany w
miejscu normalnej bazy pojazdu lub w miejscu zamieszkania kierowcy, albo do
minimum dwudziestu czterech kolejnych godzin, jeśli jest odbierany gdzie
indziej. Każde skrócenie będzie rekompensowane równoważnym okresem odpoczynku
odbieranym łącznie przed upływem trzeciego tygodnia, następującego po tygodniu,
o którym mowa.
4. Tygodniowy okres odpoczynku, rozpoczynający się w jednym tygodniu i
kontynuowany w następnym tygodniu, może być dołączony do któregokolwiek z tych
tygodni.
5. W przypadku przewozu pasażerów, do którego ma zastosowanie artykuł 6 ustęp 1
akapit czwarty, tygodniowy okres odpoczynku można przełożyć do tygodnia
następującego po tygodniu, za który ten odpoczynek przysługuje, i można go
dołączyć do tygodniowego odpoczynku za ten drugi tydzień.
6. Każdy odpoczynek, stanowiący rekompensatę za skrócenie dziennego i/lub
tygodniowego okresu odpoczynku, musi być dołączony do innego odpoczynku co
najmniej ośmiogodzinnego i będzie udzielony na żądanie kierowcy, w miejscu
parkowania pojazdu lub w miejscu zamieszkania kierowcy.
7. Dzienny okres odpoczynku może być wykorzystany w pojeździe, jeżeli jest on
wyposażony w miejsce do spania i znajduje się na postoju.
8. Niezależnie od postanowień ustępu 1, jeżeli kierowca wykonujący przewozy
towarów lub pasażerów towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub
pociągiem, dzienny okres odpoczynku może zostać przerwany nie więcej niż jeden
raz, jeżeli są spełnione następujące warunki:
- musi istnieć możliwość spędzenia tej części dziennego okresu odpoczynku, która
jest wykorzystywana, na lądzie przed lub po części dziennego okresu odpoczynku
odebranej na promie lub w pociągu,
- okres między dwiema częściami dziennego okresu odpoczynku musi być jak
najkrótszy i w żadnym razie nie może przekroczyć jednej godziny przed wejściem
na pokład lub zejściem z pokładu, przy czym formalności celne są włączone do
operacji wejścia lub zejścia z pokładu,
- podczas dwóch części okresu odpoczynku kierowca musi mieć możliwość
korzystania z łóżka lub miejsca do spania.
Przerwany w taki sposób dzienny okres odpoczynku przedłuża się o dwie godziny.
Artykuł 9
Wyjątki
Pod warunkiem że nie zagraża to bezpieczeństwu na drodze oraz w celu
umożliwienia kierowcy dojazdu do odpowiedniego miejsca postoju, kierowca może
odstąpić od postanowień niniejszej umowy w zakresie niezbędnym dla zapewnienia
bezpieczeństwa osób, pojazdu lub jego ładunku. Kierowca musi podać rodzaj i
powód odstąpienia od rejestracji w wykresówce przyrządu kontrolnego lub w swojej
karcie dziennej.
Artykuł 10
Przyrząd kontrolny
1. Umawiające się Strony zarządzą instalowanie i używanie w pojazdach
zarejestrowanych na ich terytorium przyrządu kontrolnego, zgodnie z
następującymi wymaganiami:
(a) Przyrząd kontrolny powinien, jeśli chodzi o konstrukcję, instalację,
działanie i kontrolę, odpowiadać wymaganiom niniejszej umowy i załącznika, który
stanowi integralną część tej umowy.
Uznaje się, że przyrząd kontrolny, który w zakresie konstrukcji, instalacji,
działania i kontroli odpowiada Rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 3821/85 z 20 grudnia
1985 r., spełnia wymagania niniejszego artykułu.
(b) Jeżeli normalne i właściwe użytkowanie przyrządu kontrolnego zainstalowanego
w pojeździe nie jest możliwe, każdy członek załogi wpisze do swojej
wykresówki*), stosując odpowiednie oznaczenie graficzne, informacje dotyczące
okresów jego pracy zawodowej i okresów odpoczynku.
(c) Jeżeli członkowie załogi nie są w stanie skorzystać z przyrządu, ponieważ są
oddaleni od pojazdu, zamieszczą ręcznie na wykresówce, stosując odpowiednie
oznaczenia graficzne, różne okresy odpowiadające ich czynnościom zawodowym
wykonywanym w czasie znajdowania się poza pojazdem.
(d) Członkowie załogi muszą zawsze mieć ze sobą i być w stanie przedstawić do
kontroli wykresówki za bieżący tydzień i za ostatni dzień poprzedniego tygodnia,
w którym prowadzili pojazd.
(e) Członkowie załogi muszą zapewnić prawidłowe włączenie i obsługę przyrządu
kontrolnego, a w wypadku awarii jak najszybszą jego naprawę.
2. Pracodawca wydaje kierowcom wystarczającą ilość wykresówek, mając na uwadze
indywidualny charakter tych wykresówek, długość okresu pracy i obowiązek
ewentualnego zastąpienia wykresówek uszkodzonych lub zabranych przez
upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych. Pracodawca wydaje kierowcom
tylko wykresówki zgodne z zatwierdzonym typem, które mogą być używane w
przyrządzie zainstalowanym w pojeździe.
3. Przedsiębiorstwa będą przechowywać wykresówki, wypełnione zgodnie z
postanowieniami zawartymi w punktach (b), (c) i (d) ustępu 1 niniejszego
artykułu, co najmniej przez okres 12 miesięcy od daty ostatniej rejestracji i
powinny przedstawić je na żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych.
Artykuł 11
Nadzór ze strony przedsiębiorstwa
1. Przedsiębiorstwo powinno organizować przewozy drogowe w taki sposób, aby
członkowie załogi mogli przestrzegać postanowień niniejszej umowy.
2. Przedsiębiorstwo powinno regularnie kontrolować okresy prowadzenia pojazdu,
czas trwania innej pracy oraz okresy odpoczynku, posługując się wszystkimi
dokumentami, będącymi w jego dyspozycji, takimi jak indywidualna książeczka
kontrolna. W przypadku stwierdzenia naruszeń postanowień niniejszej umowy
przedsiębiorstwo powinno bezzwłocznie je usunąć oraz podjąć kroki w celu
wyeliminowania ich w przyszłości, na przykład w drodze zmiany godzin pracy oraz
tras przejazdu.
3. Wynagradzanie kierowców za przebytą długość drogi i/lub ilość przewiezionych
towarów, nawet w formie premii lub dodatku do wynagrodzenia, jest zabronione,
chyba że wypłaty tego rodzaju nie pogorszą bezpieczeństwa na drogach.
Artykuł 12
Środki zapewniające stosowanie umowy
1. Każda Umawiająca się Strona podejmie właściwe środki, zapewniające
przestrzeganie postanowień niniejszej umowy, zwłaszcza poprzez odpowiedni poziom
kontroli drogowych i kontroli przeprowadzonych w siedzibie przedsiębiorstwa.
Kompetentne organy administracyjne Umawiających się Stron będą się nawzajem
informowały o ogólnych środkach, podjętych w tym celu.
2. Umawiające się Strony udzielają sobie nawzajem pomocy przy stosowaniu i
kontroli stosowania niniejszej umowy.
3. W ramach tej wzajemnej pomocy kompetentne organy Umawiających się Stron
regularnie przekazują sobie wzajemnie wszelkie dostępne informacje, dotyczące:
- naruszeń niniejszej umowy przez cudzoziemców i wszelkich kar nałożonych za te
naruszenia;
- kar nałożonych przez jedną z Umawiających się Stron na swych obywateli za
takie naruszenia, popełnione na terytorium Umawiającej się Strony.
W przypadku poważnych naruszeń informacja taka powinna zawierać również dane o
zastosowanych karach.
4. Jeżeli wyniki kontroli drogowej wobec kierowcy pojazdu zarejestrowanego na
terytorium innej Umawiającej się Strony dają podstawę sądzić, że miały miejsce
naruszenia, których podczas kontroli nie można wykryć z powodu braku niezbędnych
danych, kompetentne organy zainteresowanych Umawiających się Stron udzielają
sobie wzajemnie pomocy dla wyjaśnienia sytuacji. W przypadku kontroli
przeprowadzonej, z tym samym rezultatem, przez właściwą Umawiającą się Stronę na
terenie przedsiębiorstwa, inna zainteresowana Strona powinna zostać powiadomiona
o jej wynikach.
Artykuł 13
(zdezaktualizowany)
Artykuł 14
Postanowienia końcowe
1. Niniejsza umowa będzie otwarta do podpisu do dnia 31 marca 1971 r., a po
upływie tego terminu będzie otwarta do przystąpienia przez państwa będące
członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz państwa dopuszczone do tej
Komisji z głosem doradczym, zgodnie z ustępem 8 aktu określającego kompetencje
tej Komisji.
2. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji.
3. Dokumenty ratyfikacji lub przystąpienia powinny być złożone Sekretarzowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
4. Niniejsza umowa wejdzie w życie sto osiemdziesiątego dnia po dniu złożenia
ósmego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.
5. W stosunku do każdego państwa, które ratyfikuje lub przystąpi do niniejszej
umowy po złożeniu ósmego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia wymienionego w
ustępie 4 niniejszego artykułu, umowa wejdzie w życie sto osiemdziesiątego dnia
po złożeniu przez to państwo dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.
Artykuł 15
1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych.
2. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania
przez Sekretarza Generalnego takiej notyfikacji.
Artykuł 16
Niniejsza umowa traci moc, jeżeli w jakimkolwiek okresie kolejnych dwunastu
miesięcy po jej wejściu w życie liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza
niż trzy.
Artykuł 17
1. Każde państwo podczas podpisywania niniejszej umowy lub składania dokumentu
ratyfikacji bądź przystąpienia albo w dowolnym czasie późniejszym może
oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego
Organizacji Narodów Zjednoczonych, że obowiązywanie niniejszej umowy rozciąga na
wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest ono
odpowiedzialne. Niniejsza umowa będzie stosowana na terytorium lub terytoriach
wymienionych w notyfikacji po upływie stu osiemdziesięciu dni od daty otrzymania
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub, jeżeli w tym dniu umowa nie weszła
jeszcze w życie, od daty jej wejścia w życie.
2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z poprzednim ustępem o
stosowaniu niniejszej umowy na terytorium, za którego stosunki międzynarodowe
jest ono odpowiedzialne, może wypowiedzieć tę umowę oddzielnie w stosunku do
tego terytorium zgodnie z postanowieniami artykułu 15 niniejszej umowy.
Artykuł 18
1. Każdy spór między dwiema lub wieloma Umawiającymi się Stronami dotyczący
interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinien być w miarę możliwości
rozstrzygany w drodze negocjacji między nimi.
2. Każdy spór, który nie został rozstrzygnięty w drodze negocjacji, powinien być
poddany arbitrażowi na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron będących w
sporze oraz stosownie do tego powinien być przekazany jednemu lub kilku arbitrom
wybranym w drodze porozumienia między stronami będącymi w sporze. Jeżeli w ciągu
trzech miesięcy od daty zażądania arbitrażu strony będące w sporze nie osiągną
porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych stron może zwrócić
się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o wyznaczenie
jednego arbitra, któremu spór zostanie przekazany do rozstrzygnięcia.
3. Rozstrzygnięcie arbitra lub arbitrów wyznaczonych zgodnie z poprzednim
ustępem jest wiążące dla Umawiających się Stron będących w sporze.
Artykuł 19
1. Każde państwo w czasie podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia do
niniejszej umowy może oświadczyć, że nie czuje się związane postanowieniem
artykułu 18 ustępy 2 i 3 niniejszej umowy. Inne Umawiające się Strony nie będą
związane wymienionymi ustępami w stosunku do każdej Umawiającej się Strony,
która wniosła takie zastrzeżenie.
2. Jeżeli w czasie składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia
jakiekolwiek państwo wniesie zastrzeżenie inne niż przewidziane w ustępie 1
niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych
przekaże to zastrzeżenie państwom, które wcześniej złożyły dokumenty ratyfikacji
lub przystąpienia i nie dokonały jeszcze wypowiedzenia niniejszej umowy.
Zastrzeżenie będzie uważane za przyjęte, jeżeli żadne z wymienionych państw w
ciągu sześciu miesięcy po takim zawiadomieniu nie sprzeciwi się przyjęciu tego
zastrzeżenia. W innym przypadku zastrzeżenie nie będzie przyjęte, a jeżeli
państwo, które złożyło to zastrzeżenie, nie wycofa go, złożenie przez to państwo
dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia będzie bezskuteczne. Przy stosowaniu
postanowienia niniejszego ustępu sprzeciwy państw, których przystąpienie lub
ratyfikacja z mocy niniejszego ustępu są bezskuteczne na skutek wniesionych
przez nie zastrzeżeń, będą nieważne.
3. Każda Umawiająca się Strona, której zastrzeżenie zostało przyjęte w protokole
podpisania niniejszej umowy lub która wniosła zastrzeżenie stosownie do ustępu 1
niniejszego artykułu albo złożyła zastrzeżenie, które zostało przyjęte stosownie
do ustępu 2 niniejszego artykułu, może w każdym czasie wycofać takie
zastrzeżenie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.
Artykuł 20
1. Po upływie trzech lat od wejścia w życie niniejszej umowy każda Umawiająca
się Strona w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego
Organizacji Narodów Zjednoczonych może zażądać zwołania konferencji w celu
rewizji niniejszej umowy. Sekretarz Generalny notyfikuje wszystkim Umawiającym
się Stronom to żądanie i zwołuje konferencję rewizyjną, jeżeli nie mniej niż
jedna trzecia Umawiających się Stron wyrazi zgodę na to żądanie w ciągu czterech
miesięcy od daty notyfikacji dokonanej przez Sekretarza Generalnego.
2. Jeżeli konferencja została zwołana zgodnie z postanowieniem poprzedniego
ustępu, Sekretarz Generalny zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony oraz
zaprosi je do składania w ciągu trzech miesięcy takich propozycji, których
rozpatrzenia na konferencji one sobie życzą. Sekretarz Generalny rozsyła
wszystkim Umawiającym się Stronom projekt porządku dziennego konferencji wraz z
tekstem takich propozycji nie później niż na trzy miesiące przed datą zwołania
konferencji.
3. Sekretarz Generalny zaprasza na każdą konferencję zwołaną zgodnie z
niniejszym artykułem wszystkie państwa wymienione w artykule 14 ustęp 1
niniejszej umowy.
Artykuł 21
1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do
niniejszej umowy. Tekst każdej zaproponowanej zmiany powinien być przekazany
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekazuje go
wszystkim Umawiającym się Stronom oraz informuje o tym wszystkie inne państwa
wymienione w artykule 14 ustęp 1 niniejszej umowy.
2. W ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym zaproponowana zmiana została
przekazana przez Sekretarza Generalnego, każda Umawiająca się Strona może
zawiadomić Sekretarza Generalnego, że:
(a) ma zastrzeżenia do zaproponowanej zmiany lub
(b) chociaż zamierza przyjąć propozycję, to niezbędne warunki do przyjęcia
takiej zmiany nie zostały jeszcze spełnione w jej państwie.
3. Jeżeli Umawiająca się Strona przekazuje Sekretarzowi Generalnemu
zawiadomienie, które zostało przewidziane w ustępie 2 (b) niniejszego artykułu,
to może ona, do czasu zawiadomienia Sekretarza Generalnego o swej zgodzie na
zaproponowaną zmianę, zgłosić zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany w ciągu
dziewięciu miesięcy następujących po upływie sześciu miesięcy przewidzianych dla
tego zawiadomienia.
4. Jeżeli zastrzeżenie do proponowanej zmiany zostało dokonane zgodnie z
warunkami przewidzianymi w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, to zmiana będzie
uważana za nieprzyjętą i nie uzyska mocy obowiązującej.
5. Jeżeli żadne zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany nie zostanie złożone
zgodnie z postanowieniami ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu, to zmiana będzie
uważana za przyjętą, poczynając od niżej określonej daty:
(a) jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie przekazała zawiadomienia Sekretarzowi
Generalnemu zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu: z upływem okresu
sześciu miesięcy wymienionego w ustępie 2 niniejszego artykułu;
(b) jeżeli którakolwiek Umawiająca się Strona przekazała zawiadomienie
Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu: według
wcześniejszej z następujących dwóch dat:
- daty, w której wszystkie Umawiające się Strony, które przesłały takie
zawiadomienia, zawiadomiły Sekretarza Generalnego o swej zgodzie na propozycję
pod warunkiem, że wszystkie te notyfikacje były dokonane przed upływem okresu
sześciu miesięcy wymienionego w ustępie 2 niniejszego artykułu, to datę będzie
stanowić data upływu wymienionego okresu sześciu miesięcy;
- daty upływu okresu dziewięciu miesięcy wymienionego w ustępie 3 niniejszego
artykułu.
6. Każda zmiana uważana za przyjętą wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy
od daty, w której została uznana za przyjętą.
7. Sekretarz Generalny zawiadamia możliwie jak najszybciej wszystkie Umawiające
się Strony, czy zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany zostało dokonane zgodnie z
ustępem 2 (a) niniejszego artykułu oraz czy jedna lub więcej Umawiających się
Stron przekazały mu zawiadomienia zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu.
Jeżeli takie zawiadomienie zostało przekazane przez jedną lub więcej
Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny zawiadamia następnie wszystkie
Umawiające się Strony, czy Umawiająca się Strona lub Strony, które przekazały
takie zawiadomienie, zgłaszają sprzeciw lub przyjmują zaproponowaną zmianę.
8. Niezależnie od procedury zmian przewidzianej w ustępach od 1 do 6 niniejszego
artykułu, załącznik do niniejszej umowy może być zmieniony w drodze porozumienia
między właściwymi organami wszystkich Umawiających się Stron; jeżeli właściwy
organ Umawiającej się Strony stwierdził, że zgodnie z ustawodawstwem krajowym
jego zgoda jest uzależniona od specjalnego zezwolenia lub aprobaty organu
ustawodawczego, to zgoda właściwego organu tej Umawiającej się Strony dotycząca
zmiany załącznika nie będzie uważana za udzieloną, dopóki wymieniony organ nie
zawiadomi Sekretarza Generalnego o tym, że niezbędne zezwolenie lub aprobata
zostały uzyskane. Umowa między właściwymi organami powinna ustalić datę wejścia
w życie zmienionego załącznika oraz może przewidywać, że w okresie przejściowym
stary załącznik pozostanie w mocy w całości lub w części równocześnie ze
zmienionym załącznikiem.
Artykuł 22
1. Suplementy 1 i 2 do załącznika do niniejszej umowy mogą być modyfikowane za
pomocą procedury określonej w niniejszym artykule.
2. Na prośbę jednej z Umawiających się Stron każda poprawka, zaproponowana do
suplementów 1 i 2 do załącznika do niniejszej umowy, będzie rozpatrywana przez
Główną Grupę Roboczą Transportu Drogowego Komisji Gospodarczej dla Europy.
3. Jeżeli poprawka zostanie przyjęta przez większość członków obecnych i
głosujących oraz gdy ta większość stanowi również większość obecnych i
głosujących Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny powiadomi o poprawce
kompetentne organy administracyjne wszystkich Umawiających się Stron, w celu jej
przyjęcia.
4. Poprawka będzie przyjęta, jeżeli w terminie sześciu miesięcy od daty
powiadomienia mniej niż jedna trzecia kompetentnych organów administracyjnych
Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu notyfikację w sprawie
sprzeciwu wobec poprawki.
5. Sekretarz Generalny poda do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom
przyjętą poprawkę, która wejdzie w życie trzy miesiące po dacie tej notyfikacji.
Artykuł 23
W uzupełnieniu do notyfikacji, o których mowa w artykułach 20 i 21 niniejszej
umowy, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadomi państwa,
o których mowa w ustępie 1 artykułu 14 niniejszej umowy, o:
(a) ratyfikacjach i przystąpieniach, na podstawie artykułu 14 niniejszej umowy;
(b) datach wejścia w życie niniejszej umowy, zgodnie z artykułem 14;
(c) wypowiedzeniach, na podstawie artykułu 15 niniejszej umowy;
(d) wygaśnięciu niniejszej umowy, zgodnie z artykułem 16;
(e) notyfikacjach otrzymanych na podstawie artykułu 17 niniejszej umowy;
(f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych na podstawie artykułu 19
niniejszej umowy;
(g) wejściu w życie każdej zmiany, zgodnie z artykułem 21 niniejszej umowy.
Artykuł 24
Protokół podpisania niniejszej umowy ma tę samą moc, ważność i czas
obowiązywania jak sama umowa, za której część integralną jest uważany.
Artykuł 25
Po dniu 31 marca 1971 r. oryginał niniejszej umowy zostanie złożony do depozytu
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże jej
kopie należycie uwierzytelnione każdemu z państw wymienionych w artykule 14
ustęp 1 niniejszej umowy.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upełnomocnieni,
podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Genewie dnia pierwszego lipca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego
roku, w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa
teksty są jednakowo autentyczne.
________________
*) Tarcza rejestrująca w postaci wykresu wskazania przyrządu kontrolnego.
Załącznik
PRZYRZĄD KONTROLNY
POSTANOWIENIA OGÓLNE
I. Zatwierdzenie typu
Artykuł 1
Każdy wniosek w sprawie zatwierdzenia typu przyrządu kontrolnego lub wykresówki
jest zgłaszany do Umawiającej się Strony, razem z odpowiednimi specyfikacjami,
przez producenta lub jego przedstawiciela. Dla takiego samego typu przyrządu
kontrolnego lub wykresówki można zgłosić wniosek tylko do jednej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 2
Każda Umawiająca się Strona zatwierdza typ każdego przyrządu kontrolnego lub
wykresówki, jeżeli odpowiadają przepisom suplementu 1 do tego załącznika i
jeżeli Umawiająca się Strona jest w stanie nadzorować zgodność produkcji z
zatwierdzonym typem przyrządu.
Wszelkie modyfikacje lub uzupełnienia do zatwierdzonego typu muszą otrzymać
dodatkowe zatwierdzenie od tej Umawiającej się Strony, która pierwotnie
zatwierdziła typ przyrządu.
Artykuł 3
Umawiające się Strony wydadzą ubiegającemu się znak zatwierdzenia typu zgodny z
wzorem zamieszczonym w suplemencie 2 dla każdego typu przyrządu kontrolnego lub
wykresówki, które zostały zatwierdzone stosownie do artykułu 2.
Artykuł 4
Właściwe organy Umawiającej się Strony, którym przedłożono wniosek w sprawie
zatwierdzenia typu, przesyłają w ciągu miesiąca właściwym organom innych
Umawiających się Stron kopię decyzji o zatwierdzeniu typu wraz z kopią
niezbędnych specyfikacji bądź powiadamiają je o odmowie zatwierdzenia typu dla
każdego typu przyrządu kontrolnego lub wykresówki, które zatwierdzają lub którym
odmawiają zatwierdzenia typu; w razie odmowy powiadamiają również o przyczynach
swojej decyzji.
Artykuł 5
1. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ zgodnie z artykułem 2,
stwierdzi, że przyrząd kontrolny lub wykresówka, mające nadany przez nią znak
zatwierdzenia typu, nie są zgodne z zatwierdzonym typem, powinna podjąć
niezbędne kroki dla zapewnienia zgodności produkcji z zatwierdzonym typem.
Podjęte kroki mogą, w razie konieczności, prowadzić do cofnięcia zatwierdzenia
typu.
2. Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, musi stwierdzić wygaśnięcie
decyzji o zatwierdzeniu typu, jeżeli zatwierdzony przyrząd kontrolny lub
zatwierdzona wykresówka są niezgodne z niniejszym załącznikiem, łącznie z
suplementami do niego, bądź wykazują w użyciu jakąś ogólną wadę powodującą, że
nie nadają się do celu, do którego są przeznaczone.
3. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, zostanie zawiadomiona
przez inną Umawiającą się Stronę o zaistnieniu jednego z przypadków, o których
mowa w ustępach 1 i 2, również powinna podjąć, w porozumieniu ze Stroną
zawiadamiającą, kroki przewidziane w tych ustępach, z zastrzeżeniem ustępu 5.
4. Umawiająca się Strona, która stwierdziła, że miał miejsce jeden z przypadków,
wymienionych w ustępie 2, może zabronić, do czasu nowego powiadomienia,
wprowadzania do obrotu lub użytkowania przyrządów kontrolnych lub wykresówek. To
samo stosuje się w przypadkach wymienionych w ustępie 1 w odniesieniu do
przyrządów kontrolnych lub wykresówek, które zostały zwolnione z
uwierzytelnienia pierwotnego, jeżeli producent, po ostrzeżeniu, nie doprowadzi
do ich zgodności z zatwierdzonym typem lub z wymaganiami niniejszego załącznika.
W każdym wypadku właściwe organy Umawiających się Stron powiadamiają się
wzajemnie, w okresie jednego miesiąca, o cofnięciu zatwierdzenia typu i innych
krokach podjętych zgodnie z ustępami 1, 2 i 3 oraz o powodach uzasadniających te
kroki.
5. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, kwestionuje zaistnienie
jakiegoś przypadku wyszczególnionego w ustępach 1 lub 2, o których została
powiadomiona, zainteresowane Umawiające się Strony będą dążyły do
rozstrzygnięcia spornej kwestii.
Artykuł 6
1. Ubiegający się o zatwierdzenie typu dla wykresówki musi określić w swoim
wniosku typ lub typy przyrządu kontrolnego, na których dana wykresówka ma być
używana, oraz musi dostarczyć, w celu przeprowadzenia badań tej wykresówki,
odpowiedni przyrząd właściwego typu lub typów.
2. Właściwe organy każdej Umawiającej się Strony określają w decyzji o
zatwierdzeniu typu wzór wykresówki, typ lub typy przyrządu kontrolnego, w którym
ta wykresówka może być używana.
Artykuł 7
Żadna Umawiająca się Strona nie może odmówić zarejestrowania bądź zabronić
wprowadzenia do ruchu lub używania pojazdów, wyposażonych w przyrząd kontrolny,
z powodów związanych z takim wyposażeniem, jeżeli przyrząd posiada znak
zatwierdzenia typu, o którym mowa w artykule 3, i tabliczkę pomiarową, o której
mowa w artykule 9.
Artykuł 8
Każda decyzja, dotycząca odmowy lub cofnięcia zatwierdzenia typu przyrządu
kontrolnego lub wykresówki, podjęta na podstawie niniejszego załącznika, musi
być szczegółowo umotywowana. O takiej decyzji należy powiadomić Stronę
zainteresowaną, ze wskazaniem środków odwoławczych, zgodnie z ustawodawstwem
obowiązującym w Umawiających się Stronach, oraz terminów, w których można wnieść
odwołanie.
II. Instalacja i kontrola
Artykuł 9
1. Do wykonywania czynności instalacji i naprawy przyrządu kontrolnego
uprawnieni są wyłącznie instalatorzy lub warsztaty upoważnione przez właściwe
organy Umawiających się Stron, po zasięgnięciu, o ile uznają to za stosowne,
opinii producentów danego typu przyrządu.2. Uprawniony instalator lub warsztat
umieszczają specjalną cechę na zakładanych przez siebie zabezpieczeniach.
Właściwe organy każdej Umawiającej się Strony prowadzą rejestr używanych cech.3.
Właściwe organy Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie informacje na
temat listy upoważnionych instalatorów lub warsztatów oraz kopie używanych
cech.4. Zgodność instalacji przyrządu kontrolnego z wymaganiami niniejszego
załącznika jest poświadczona przez tabliczkę pomiarową, przymocowaną zgodnie z
warunkami przewidzianymi w suplemencie 1.
III. Użytkowanie przyrządów kontrolnych
Artykuł 10
Pracodawca i kierowcy są odpowiedzialni za prawidłowe funkcjonowanie i właściwe
użytkowanie przyrządu.
Artykuł 11
1. Kierowcy nie mogą używać wykresówek brudnych lub uszkodzonych. W związku z
tym wykresówki muszą być zabezpieczone w odpowiedni sposób.
W przypadku uszkodzenia wykresówki, na której znajdują się zapisy, kierowcy
muszą dołączyć wykresówkę uszkodzoną do zastępującej ją wykresówki rezerwowej.
2. Kierowcy powinni używać wykresówek każdego dnia, w którym kierują pojazdem,
począwszy od chwili przejęcia pojazdu. Wykresówka nie powinna być wyjęta przed
końcem dziennego okresu pracy, chyba że jej wyjęcie następuje na polecenie
upoważnionej osoby. Żadna wykresówka nie może być używana przez okres dłuższy
niż ten, na który została przeznaczona.
W przypadku gdy kierowca pozostaje z dala od pojazdu i z tego powodu nie może
używać przyrządu zainstalowanego w pojeździe, okresy czasu są wpisywane na
wykresówkę odręcznie, automatycznie lub za pomocą innych środków, w sposób
czytelny i bez zabrudzeń.
W przypadku gdy w pojeździe znajduje się więcej niż jeden kierowca, wykresówki
powinny być prowadzone w taki sposób, aby informacje przewidziane w suplemencie
1 rozdział II punkt 1 do 3 były wpisane w wykresówkę kierowcy, który aktualnie
kieruje pojazdem.
3. Przyrząd kontrolny musi być skonstruowany w sposób umożliwiający upoważnionym
funkcjonariuszom służb kontrolnych odczytanie, w razie konieczności po otwarciu
przyrządu, zapisów dotyczących dziewięciu godzin poprzedzających czas kontroli,
bez trwałego zniekształcenia, uszkodzenia lub zabrudzenia wykresówki.
Przyrząd musi być ponadto skonstruowany w sposób umożliwiający sprawdzenie, bez
otwierania go, czy zapisy się dokonują.
4. Na każde żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych kierowca musi być w stanie
przedstawić wykresówki z bieżącego tygodnia oraz wykresówki za ostatni dzień
tygodnia poprzedniego, podczas którego prowadził pojazd.
Załącznik - Suplement 1
WYMAGANIA DOTYCZĄCE KONSTRUKCJI, BADAŃ, INSTALACJI I KONTROLI
I. Definicje
W rozumieniu niniejszego suplementu określenia:
(a) "przyrząd kontrolny" oznacza przyrząd przeznaczony do instalowania w
pojazdach drogowych w celu zarejestrowania, w sposób automatyczny lub
półautomatyczny, danych dotyczących ruchu tych pojazdów i niektórych okresów
pracy ich kierowców;
(b) "wykresówka" oznacza tarczę, przeznaczoną do nanoszenia na niej i
przechowywania danych, która jest umieszczana w przyrządzie kontrolnym i na
której urządzenia rejestrujące zapisują w sposób ciągły informacje, które mają
być zarejestrowane;
(c) "stała przyrządu kontrolnego" oznacza cechę charakterystyczną wyrażoną
liczbowo, podającą wartość sygnału wejściowego, wymaganego do wskazania i
zarejestrowania 1 kilometra drogi równej; stała ta musi być wyrażona albo w
obrotach na kilometr (k=...obr/km) albo w impulsach na kilometr (k=...imp/km);
(d) "współczynnik charakterystyczny pojazdu" oznacza cechę charakterystyczną
wyrażoną liczbowo, podającą wartość sygnału wejściowego emitowanego przez część
pojazdu, łączącą go z przyrządem kontrolnym (wał wyjściowy skrzyni biegów w
niektórych przypadkach, oś pojazdu w innych przypadkach), gdy pojazd przebywa
drogę pomiarową 1 kilometra w normalnych warunkach badania (patrz rozdział VI
ustęp 4 niniejszego suplementu). Współczynnik charakterystyczny jest wyrażony
albo w obrotach na kilometr (w=...obr/km) albo w impulsach na kilometr
(w=...imp/km);
(e) "rzeczywisty obwód toczny opon kół" oznacza średnią z odległości przebytych
przez każde z kół poruszających pojazd (koła napędzające) podczas pełnego
obrotu. Pomiar tych odległości musi się odbywać w normalnych warunkach badania
(patrz rozdział VI ustęp 4 niniejszego suplementu) i jest wyrażony w postaci:
1=...mm.
II. Charakterystyki ogólne i funkcje przyrządu kontrolnego
Przyrząd kontrolny musi być zdolny do zarejestrowania:
1. długości drogi przebytej przez pojazd;
2. prędkości pojazdu;
3. czasu prowadzenia;
4. innych okresów pracy lub gotowości do pracy;
5. przerw w pracy i okresów dziennego odpoczynku;
6. faktu otwarcia przyrządu zawierającego wykresówkę;
7. dla elektronicznego przyrządu kontrolnego, funkcjonującego na podstawie
sygnałów przekazywanych elektrycznie przez przetwornik pomiarowy długości drogi
i prędkości - każdej przerwy przekraczającej 100 milisekund w zasilaniu energią
przyrządu kontrolnego (z wyjątkiem oświetlenia), w zasilaniu przetwornika
pomiarowego długości drgań i prędkości, oraz każdej przerwy w przewodzeniu
sygnału do przetwornika pomiarowego długości drogi i prędkości.
W przypadku pojazdów używanych przez dwóch kierowców, przyrząd kontrolny musi
umożliwiać rejestrowanie czasów wymienionych w punktach 3, 4 i 5 jednocześnie,
ale oddzielnie na dwóch odrębnych wykresówkach.
III. Wymagania konstrukcyjne dla przyrządu kontrolnego
A. Wymagania ogólne
1. Przyrząd kontrolny obejmuje:
(a) przyrządy wskazujące:
- długość przebytej drogi (licznik długości drogi),
- prędkość (prędkościomierz),
- czas (zegar),
(b) przyrządy rejestrujące:
- długość przebytej drogi,
- prędkość,
- jeden lub więcej przyrządów rejestrujących czas, odpowiadających wymaganiom
określonym w rozdziale IIIC ustęp 4,
(c) urządzenie znakujące, wskazujące na wykresówce:
- każde otwarcie przyrządu zawierającego tę wykresówkę,
- w przypadku przyrządu elektronicznego określonego w punkcie 7 rozdziału II -
każdą przerwę przekraczającą 100 milisekund w zasilaniu energią przyrządu
kontrolnego (z wyjątkiem oświetlenia), najpóźniej w momencie ponownego włączenia
zasilania,
- w przypadku przyrządu elektronicznego określonego w punkcie 7 rozdziału II -
każdą przerwę przekraczającą 100 milisekund w zasilaniu energią przetwornika
długości drogi i prędkości oraz każdą przerwę w przewodzeniu sygnału do
przetwornika długości drogi i prędkości.
2. Ewentualne istnienie w przyrządzie kontrolnym innych przyrządów niż
wymienione powyżej nie może powodować zakłóceń we właściwym funkcjonowaniu lub w
odczytywaniu przyrządów obowiązkowych.
Do zatwierdzenia typu musi być przedstawiony przyrząd kontrolny zaopatrzony w
każdy taki dodatkowy przyrząd.
3. Materiały:
(a) wszystkie części składowe przyrządu kontrolnego muszą być wykonane z
materiałów o wystarczającej stabilności i wytrzymałości mechanicznej oraz o
niezmiennych cechach elektrycznych i magnetycznych,
(b) każda zmiana części składowej przyrządu kontrolnego lub rodzaju materiałów
użytych do ich produkcji musi być zatwierdzona, przed wykorzystaniem, przez
organ, który zatwierdził typ przyrządu.
4. Pomiar przebytej długości drogi:
Przebyte odległości mogą być mierzone i rejestrowane albo:
- w ruchu do przodu i do tyłu lub
- tylko w ruchu do przodu.
Każdy zapis podczas ruchu do tyłu nie może wpływać w żadnym przypadku na
jednoznaczność i dokładność innych zapisów.
5. Pomiar prędkości:
(a) zakres pomiarowy prędkości, dla danego typu przyrządu, jest ustalony w
decyzji o zatwierdzeniu typu,
(b) częstotliwość własna i tłumienie przyrządu pomiarowego muszą być takie, aby
przyrządy wskazujące i rejestrujące prędkość mogły, w zakresie pomiarowym,
nadążać za przyspieszeniami do 2 m/s2, w granicach dopuszczalnych błędów.
6. Pomiar czasu (zegar):
(a) sterowanie mechanizmem do nastawiania zegara musi znajdować się wewnątrz
przyrządu zawierającego wykresówkę; każde otwarcie przyrządu jest automatycznie
zaznaczane na wykresówce,
(b) jeżeli mechanizm poruszający do przodu wykresówkę jest sterowany przez
zegar, okres prawidłowego funkcjonowania tego zegara, po całkowitym nakręceniu,
musi być dłuższy co najmniej o 10% od najdłuższego czasu rejestracji na
wykresówce.
7. Oświetlenie i zabezpieczenie:
(a) przyrządy wskazujące przyrządu kontrolnego muszą być zaopatrzone w
odpowiednie, nieoślepiające oświetlenie,
(b) w normalnych warunkach użytkowania wszystkie wewnętrzne części przyrządu
muszą być zabezpieczone przed wilgocią i kurzem. Muszą być ponadto zabezpieczone
przed dostępem za pomocą osłon, które można zabezpieczyć.
B. Przyrządy wskazujące
1. Przyrząd wskazujący długość przebytej drogi (licznik długości drogi):
(a) wartość działki elementarnej długości drogi musi wynosić 0,1 kilometra. Musi
być możliwe wyraźne odróżnienie cyfr wyrażających hektometry od cyfr
wyrażających pełne kilometry,
(b) cyfry licznika długości drogi muszą być wyraźnie czytelne i muszą mieć
wysokość co najmniej 4 mm,
(c) licznik długości drogi musi być w stanie wskazywać co najmniej do 99.999,9
kilometra.
2. Wskaźnik prędkości (prędkościomierz):
(a) podziałka prędkości w zakresie pomiarowym musi być jednolicie podzielona co
1, 2, 5 lub 10 kilometrów na godzinę. Wartość działki elementarnej prędkości
(odległość między dwoma kolejnymi oznakowaniami) nie może przekraczać 10%
prędkości maksymalnej, wskazanej na końcu podziałki,
(b) zakres wskazany poza zakresem pomiarowym nie musi być oznakowany cyframi,
(c) długość działki odpowiadająca zmianie wskazania o 10 kilometrów na godzinę
nie może być mniejsza niż 10 milimetrów,
(d) na wskaźniku ze wskazówką odległość między wskazówką i podzielnią przyrządu
kontrolnego nie może być większa niż 3 milimetry.
3. Wskaźnik czasu (zegar):
Wskaźnik czasu musi być widoczny z zewnątrz przyrządu kontrolnego, a jego odczyt
musi być pewny, łatwy i niedwuznaczny.
C. Przyrządy rejestrujące
1. Wymagania ogólne:
(a) każdy przyrząd, bez względu na rodzaj wykresówki (taśma lub dysk), musi
posiadać znak umożliwiający prawidłowe umieszczenie wykresówki, tak aby zapewnić
zgodność między godziną wskazaną przez zegar i godzinowym oznaczeniem na
wykresówce,
(b) mechanizm poruszający wykresówkę do przodu musi zapewniać, aby poruszała się
ona bez luzu i była łatwa do wkładania i wyjmowania,
(c) przy wykresówkach w formie dysku mechanizm poruszający wykresówkę do przodu
musi być sterowany przez mechanizm zegarowy. W takim przypadku ruch obrotowy
wykresówki musi być ciągły i jednostajny, o prędkości minimalnej 7 milimetrów na
godzinę, mierzonej na wewnętrznej granicy pierścienia oznakowania
ograniczającego przestrzeń zapisu prędkości.
W przyrządach typu taśmowego, gdy wykresówka jest poruszana do przodu przez
mechanizm zegarowy, prędkość ruchu do przodu po linii prostej musi wynosić co
najmniej 10 milimetrów na godzinę,
(d) zapis długości przebytej drogi, prędkości pojazdu i każdego otwarcia
przyrządu zawierającego wykresówkę lub wykresówki musi odbywać się w sposób
automatyczny.
2. Zapis długości przebytej drogi:
(a) każdy kilometr przebytej drogi musi być przedstawiony na wykresie poprzez
zmianę co najmniej o 1 milimetr na odpowiedniej współrzędnej,
(b) nawet przy prędkościach osiągających górną granicę zakresu pomiarowego
wykres przebiegu musi być zawsze wyraźnie czytelny.
3. Rejestracja prędkości:
(a) pisak rejestrujący prędkość musi w zasadzie poruszać się po linii prostej,
prostopadle do kierunku przemieszczania się wykresówki, bez względu na jej
rodzaj.
Jednakże ruch pisaka może być krzywolinijny, jeżeli są spełnione następujące
warunki:
ślad wyznaczony przez pisak jest prostopadły do średniego obwodu (w przypadku
wykresówek w formie dysku) lub do osi pola, przeznaczonego do zapisywania
prędkości (w przypadku wykresów w formie taśmy),
stosunek między promieniem krzywizny śladu wykreślonego przez pisak i
szerokością strefy przeznaczonej do zapisu prędkości nie jest mniejszy niż
2,4:1, bez względu na formę wykresówki,
różne oznaczenia na podziałce czasu muszą przechodzić przez pole zapisu według
krzywej o tym samym promieniu co ślad wyznaczony przez pisak. Odległość między
oznaczeniami na podziałce musi odpowiadać najwyżej okresowi jednej godziny,
(b) każda zmiana prędkości o 10 kilometrów na godzinę musi być wykazana na
wykresie przez zmianę co najmniej o 1,5 milimetra na odpowiedniej współrzędnej.
4. Rejestracja czasu:
(a) przyrząd kontrolny musi rejestrować czas prowadzenia pojazdu w sposób
całkowicie automatyczny. Musi też rejestrować w razie potrzeby po uruchomieniu
odpowiedniego przełącznika inne okresy czasu, a mianowicie:
Ilustracja
(b) charakterystyka śladów, ich względne położenie i, w razie potrzeby, znaki
przewidziane w ustępie 4 (a) muszą umożliwiać wyraźne rozpoznanie rodzaju
różnych okresów czasu.
Rodzaj różnych okresów czasu jest przedstawiony na wykresie przez różnice w
grubości odnośnych śladów lub przez każdy inny system, co najmniej o takiej
samej skuteczności pod względem czytelności i interpretacji wykresu,
(c) w przypadku pojazdów z załogą składającą się z kilku kierowców, rejestracje,
o których mowa w ustępie 4 (a), muszą być dokonywane na dwóch odrębnych
wykresówkach, przy czym jedna wykresówka jest przydzielona jednemu kierowcy. W
takim przypadku poruszanie do przodu różnych wykresówek musi być zapewnione
przez jeden mechanizm lub przez oddzielne zsynchronizowane mechanizmy.
D. Urządzenie zamykające
1. Przyrząd zawierający wykresówkę lub wykresówki oraz regulację mechanizmu do
nastawienia zegara musi być wyposażony w zamek.
2. Każde otwarcie przyrządu zawierającego wykresówkę lub wykresówki oraz
regulację mechanizmu do nastawiania zegara musi zostać automatycznie
zarejestrowane na wykresówce lub wykresówkach.
E. Oznaczenia
1. Na podzielni przyrządu kontrolnego muszą znajdować się następujące
oznaczenia:
w pobliżu licznika długości drogi, jednostka miary długości, w formie skrótu
"km",
w pobliżu podziałki prędkości, znak "km/h",
zakres pomiarowy prędkości, w formie "Vmin ... km/h, Vmax ... km/h."
Oznaczenie to nie jest konieczne, jeżeli znajduje się ono na tabliczce
przyrządu.
Jednakże wymagania te nie mają zastosowania do przyrządów kontrolnych
zatwierdzonych przed 10 sierpnia 1970 r.
2. Tabliczka znamionowa musi być przymocowana do przyrządu i posiadać
następujące oznaczenia, które muszą być widoczne na zamontowanym przyrządzie:
nazwa i adres wytwórcy przyrządu,
numer fabryczny i rok produkcji,
znak zatwierdzenia typu przyrządu kontrolnego,
stała przyrządu w formie "k = ... obr./km" lub "k = ... imp/km",
ewentualnie zakres pomiarowy prędkości w formie wskazanej w ustępie 1,
dopuszczalny kąt pracy, jeżeli tachograf jest wrażliwy na przechyły w takim
stopniu, że jego błędy wskazań mogą przekroczyć błędy graniczne dopuszczalne:
Ilustracja
gdzie a jest kątem mierzonym od położenia poziomego przedniej podzielni
(skierowanej do góry) przyrządu, dla którego przyrząd jest wzorcowany, β i λ zaś
wyrażają odpowiednio maksymalne dopuszczalne odchylenia do góry i w dół w
stosunku do kąta α .
F. Dopuszczalne błędy maksymalne (przyrządy wskazujące i rejestrujące)
1. Na stanowisku próbnym przed instalacją:
a) długość drogi:
1% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1
kilometr,
b) prędkość:
3 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,
c) czas:
± dwie minuty na dzień, przy maksimum 10 minut w ciągu 7 dni w przypadkach, gdy
czas pracy po nakręceniu nie jest krótszy od tego okresu.
2. Przy instalacji:
a) długość drogi:
2% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1
kilometr,
b) prędkość:
4 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,
c) czas:
± dwie minuty na dzień lub
± 10 minut na siedem dni.
3. W użytkowaniu:
a) długość drogi:
4% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1
kilometr,
b) prędkość:
6 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,
c) czas:
± dwie minuty na dzień
± lub 10 minut na siedem dni.
4. Maksymalne błędy określone w ustępach 1, 2 i 3 są obowiązujące dla temperatur
między 0°C i 40°C, przy czym temperatury są mierzone tuż przy przyrządzie.
5. Pomiar maksymalnych błędów określonych w ustępach 2 i 3 jest wykonywany w
warunkach ustalonych w rozdziale VI.
IV. Wykresówki*)
A. Wymagania ogólne
1. Wykresówki muszą być takiej jakości, aby nie utrudniały normalnego
funkcjonowania przyrządu, a zawarte na nich zapisy były nieścieralne oraz
wyraźnie czytelne i dające się zidentyfikować.
Wykresówki muszą zachowywać swoje wymiary i zapisy w normalnych warunkach
wilgotności i temperatury.
Ponadto dla każdego członka załogi musi być możliwe wpisywanie na wykresówkach,
bez ich uszkodzenia i bez pogorszenia czytelności zapisów, następujących
informacji:
(a) jego nazwiska i imienia - przy rozpoczęciu używania wykresówki,
(b) daty i miejsca rozpoczęcia i zakończenia używania wykresówki,
(c) numeru rejestracyjnego pojazdu, do którego został przydzielony przed
pierwszą podróżą zapisaną na wykresówce i następnie, w przypadku zmiany pojazdu,
w trakcie używania wykresówki,
(d) odczytu z drogomierza:
przed pierwszą podróżą zapisaną na wykresówce,
na końcu ostatniej podróży zapisanej na wykresówce,
w razie zmiany pojazdu podczas dnia pracy (zapis drogomierza pojazdu, do którego
był przydzielony, oraz zapis drogomierza pojazdu, do którego będzie
przydzielony),
(e) godziny zmiany pojazdu, jeśli zachodzi taki przypadek.
W normalnych warunkach przechowywania zapisy muszą pozostawać wyraźne i czytelne
przez okres co najmniej jednego roku.
2. Minimalna pojemność zapisu wykresówek, bez względu na ich rodzaj, musi
wynosić 24 godziny. Jeżeli kilka wykresówek jest ze sobą połączonych w celu
zwiększenia pojemności ciągłej rejestracji bez konieczności interwencji
personelu, połączenia między różnymi wykresówkami muszą być wykonane w taki
sposób, aby w miejscach przejścia z jednej wykresówki na drugą nie było ani
przerw w rejestracji, ani pokrywania się rejestracji.
B. Pola zapisu i ich podział
1. Wykresówki powinny zawierać następujące pola rejestracji:
pole zarezerwowane wyłącznie dla danych dotyczących prędkości,
pole zarezerwowane wyłącznie dla danych dotyczących długości przebytej drogi,
jedno lub więcej pól dla danych dotyczących okresów prowadzenia, innych okresów
pracy i okresów gotowości do pracy, przerw w pracy i odpoczynku kierowców.
2. Pole do rejestracji prędkości musi być podzielone na odcinki 20 kilometrów na
godzinę lub mniejsze. Prędkość odpowiadająca każdemu oznaczeniu na podziałce
musi być opisana w liczbach naprzeciwko takiego oznaczenia. Symbol "km/h" musi
wystąpić co najmniej raz wewnątrz tego pola. Ostatnie oznaczenie na podziałce
musi się pokrywać z górną granicą zakresu pomiaru.
3. Pole do rejestracji długości przebytej drogi musi być umieszczone w sposób
umożliwiający łatwy odczyt liczby przejechanych kilometrów.
4. Pole lub pola przewidziane do rejestracji czasów, o których mowa w ustępie 1,
muszą być tak oznaczone, aby było możliwe wyraźne rozróżnienie między różnymi
okresami czasu.
C. Dane drukowane na wykresówkach
Każda wykresówka musi posiadać, w formie drukowanej, następujące dane:
nazwę i adres lub znak handlowy wytwórcy,
znak zatwierdzenia typu wykresówki,
znak zatwierdzenia typu przyrządu lub przyrządów kontrolnych, w których
wykresówka może być używana,
górną granicę zakresu pomiarowego prędkości, wydrukowaną w kilometrach na
godzinę.
Poza tym każda wykresówka musi posiadać, w formie drukowanej, co najmniej jedną
podziałkę czasu podzieloną w taki sposób, żeby umożliwiać bezpośredni odczyt
czasu w odstępach 15-minutowych, a także proste określenie odstępów
5-minutowych.
D. Wolne pole dla zapisów ręcznych
Należy przewidzieć na wykresówkach wolne pole, w celu umożliwienia kierowcy
wpisania na nich co najmniej następujących danych:
nazwiska i imienia kierowcy,
daty i miejsca rozpoczęcia i zakończenia używania wykresówki,
numeru lub numerów rejestracyjnych pojazdu lub pojazdów, do których kierowca
jest przydzielony podczas używania wykresówki,
odczytów drogomierza pojazdu lub pojazdów, do których kierowca jest przydzielony
podczas używania wykresówki,
godziny zmiany pojazdu.
V. Instalowanie przyrządu kontrolnego
A. Wymagania ogólne
1. Przyrząd kontrolny musi być umieszczony w pojeździe w taki sposób, aby, z
jednej strony, kierowca mógł łatwo nadzorować ze swojego miejsca
prędkościomierz, drogomierz i zegar i aby, z drugiej strony, wszystkie części
tych przyrządów łącznie z częściami napędowymi były zabezpieczone przed
przypadkowym uszkodzeniem.
2. Musi być możliwe przystosowanie stałej przyrządu kontrolnego do współczynnika
charakterystycznego pojazdu za pomocą odpowiedniego urządzenia zwanego
adapterem.
Pojazdy o kilku współczynnikach przełożenia muszą być zaopatrzone w przełącznik
doprowadzający automatycznie te różne przełożenia do przełożenia, dla którego
przyrząd kontrolny został przystosowany do pojazdu.
3. Po sprawdzeniu przyrządu kontrolnego, podczas pierwszej instalacji,
przymocowuje się do pojazdu dobrze widoczną tabliczkę pomiarową obok przyrządu
lub na samym przyrządzie. Po każdej kontroli przez upoważnionego instalatora lub
warsztat, wymagającej zmiany regulacji samego przyrządu, musi być przymocowana
nowa tabliczka, zastępująca poprzednią.
Na tabliczce muszą być podane co najmniej następujące dane:
nazwisko, adres lub znak handlowy zatwierdzonego instalatora lub warsztatu,
współczynnik charakterystyczny pojazdu, w formie "w = ...obr/km", lub "w =
imp/km", rzeczywisty obwód toczny opon kół, w formie "1 = ...mm",
daty wyznaczenia współczynnika charakterystycznego pojazdu oraz rzeczywistego
obwodu tocznego opon kół.
B. Pieczętowanie
Następujące elementy muszą być opieczętowane:
(a) tabliczka pomiarowa, chyba że jest przymocowana w taki sposób, że nie może
być zdjęta bez zniszczenia informacji,
(b) końcówki połączeń między przyrządem kontrolnym a pojazdem,
(c) adapter i miejsce włączenia go w obwód,
(d) przełącznik w pojazdach o dwóch lub więcej przełożeniach,
(e) połączenia adaptera i przełącznika z innymi elementami przyrządu
kontrolnego,
(f) osłony, wymagane w rozdziale IIIA ustęp 7b).
W szczególnych przypadkach mogą być wymagane inne zabezpieczenia przy
zatwierdzeniu typu przyrządu kontrolnego, a w decyzji o zatwierdzeniu typu musi
być wzmianka dotycząca umieszczenia tych zabezpieczeń.
Tylko zabezpieczenia wymienione w b), c) i e) mogą być w nagłych przypadkach
usunięte; każde usunięcie tych zabezpieczeń musi mieć pisemne uzasadnienie,
które zachowuje się do dyspozycji właściwego organu.
VI. Sprawdzanie i kontrole
Umawiające się Strony wyznaczają organy, które będą przeprowadzać sprawdzanie i
kontrole.
1. Poświadczenie przyrządów nowych lub naprawionych
Każdy przyrząd nowy lub naprawiony wymaga poświadczenia, poprzez naniesienie
cech (zgodnie z wymaganiami rozdziału V Bf), poprawności jego działania oraz
dokładności wskazań i rejestracji danych w granicach ustalonych w rozdziale III
F 1.
W tym celu Umawiające się Strony mogą wprowadzić uwierzytelnienie pierwotne,
polegające na kontroli i potwierdzeniu zgodności nowego lub naprawionego
przyrządu z zatwierdzonym wzorem i/lub z wymaganiami niniejszego załącznika i
jego suplementów bądź mogą upoważnić wytwórców lub ich autoryzowanych
przedstawicieli do dokonania poświadczenia.
2. Instalacja
Podczas instalowania w pojeździe przyrząd kontrolny i jego instalacja muszą w
całości odpowiadać postanowieniom dotyczącym maksymalnych błędów ustalonych w
rozdziale III F 2.
Badania kontrolne powinny być wykonywane przez zatwierdzonego instalatora lub
warsztat, na jego odpowiedzialność.
3. Kontrole okresowe
a) Sprawdzanie okresowe przyrządów kontrolnych zainstalowanych w pojazdach
dokonywane jest co najmniej co dwa lata i może być przeprowadzane między innymi
w ramach badań technicznych pojazdów samochodowych.
Kontroli tej będą podlegały:
prawidłowe funkcjonowanie przyrządu,
obecność znaku zatwierdzenia typu na przyrządzie,
obecność tabliczki pomiarowej,
nienaruszenie zabezpieczeń przyrządu i innych elementów instalacji,
rzeczywisty obwód łączny opon kół.
b) Kontrola dotycząca przestrzegania postanowień rozdziału III F 3 w sprawie
maksymalnych błędów w czasie użytkowania powinna być przeprowadzana co najmniej
raz na sześć lat z możliwością, dla każdej Umawiającej się Strony, wprowadzenia
krótszego terminu dla pojazdów zarejestrowanych na jej terytorium. Kontrola ta
obowiązkowo obejmuje wymianę tabliczki pomiarowej.
4. Pomiar błędów
Pomiar błędów po instalacji i podczas użytkowania dokonywany jest w
następujących warunkach, które należy uznać za normalne warunki badań:
pojazd bez ładunku, w normalnych warunkach jazdy,
ciśnienie w oponach zgodne z instrukcjami wytwórcy,
zużycie opon w granicach dopuszczonych przez obowiązujące przepisy,
ruch pojazdu: pojazd musi być napędzany za pomocą własnego silnika i poruszać
się po linii prostej, po nawierzchni poziomej, z prędkością 50 ± 5 km/h; badanie
może być również przeprowadzone na właściwym stanowisku badawczym, pod warunkiem
że jego dokładność będzie porównywalna.
______
* Tarcza rejestrująca w postaci wykresu wskazania przyrządu kontrolnego.
Załącznik - Suplement 2
ZNAK ZATWIERDZENIA TYPU I DECYZJA
I. Znak zatwierdzenia typu
1. Znak zatwierdzenia typu składa się:
z prostokąta, w którym znajduje się litera "e", po której następuje numer
wyróżniający dane państwo, które zatwierdziło typ, zgodnie z następującymi
znakami umownymi:
Niemcy- 1
Francja- 2
Włochy- 3
Niderlandy- 4
Szwecja- 5
Belgia- 6
Republika Czeska- 8
Hiszpania- 9
Jugosławia- 10
Zjednoczone Królestwo- 11
Austria- 12
Luksemburg- 13
Norwegia- 16
Dania- 18
Rumunia- 19
Polska- 20
Portugalia- 21
Federacja Rosyjska- 22
Grecja- 23
Irlandia- 24
Chorwacja- 25
Słowenia- 26
Słowacja- 27
Białoruś- 28
Estonia- 29
Republika Mołdowa- 30
Bośnia i Hercegowina- 31
Łotwa- 32
sposób przydzielenia kolejnych numerów:
(i) państwom - stronom Umowy z 1958 r. dotyczącej jednolitych warunków i
wzajemnego uznawania zatwierdzeń typu lub homologacji wyposażenia i części
pojazdów samochodowych - te same numery, które są przydzielone tym państwom w
powyższej umowie,
(ii) państwom, które nie są stronami Umowy z 1958 r - w porządku chronologicznym
ratyfikowania lub przystąpienia do niniejszej umowy,
oraz
z numeru zatwierdzenia typu, odpowiadającego numerowi decyzji o zatwierdzeniu
typu wystawionej dla przyrządu kontrolnego lub wykresówki, umieszczonego w
jakimkolwiek punkcie jak najbliżej prostokąta.
UWAGA: W celu zapewnienia w przyszłości zgodności między znakami w Umowie z 1958
r. i znakami określonymi w Umowie AETR, nowym Umawiającym się Stronom należy w
obu umowach przydzielić tę samą liczbę.
2. Znak zatwierdzenia typu powinien znajdować się na tabliczce znamionowej
każdego przyrządu i na każdej wykresówce. Musi być nieścieralny i zawsze dobrze
czytelny.
3. Wymiary znaku zatwierdzenia typu podane na rysunku poniżej są wyrażone w
milimetrach i są wielkościami minimalnymi. Stosunki między wymiarami muszą być
przestrzegane.
IlustracjaII. Decyzja zatwierdzenia typu
Umawiająca się Strona, po zatwierdzeniu typu, wyda ubiegającemu się decyzję
sporządzoną według poniższego wzoru. W celu powiadomienia inne Umawiające się
Strony o zatwierdzonych typach lub ewentualnych cofnięciach zatwierdzenia typu
każda Umawiająca się Strona wykorzystuje kopie niniejszego dokumentu.
Ilustracja
Ilustracja
PROTOKÓŁ PODPISANIA*) (1 LIPCA 1970)
Przy podpisywaniu Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów
wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe, niżej podpisani, należycie w tym
celu upełnomocnieni, uzgodnili, co następuje:
Umawiające się Strony oświadczają, że niniejsza Umowa nie rozstrzyga zagadnienia
dotyczącego postanowień, które mogą być opracowane w odpowiednich przypadkach w
przyszłości odnośnie do czasu trwania oraz porządku dnia pracy.
______
*) Tekst z dnia 1 lipca 1970 r.
Do artykułu 4 umowy (obecnie art. 2)
Postanowienia artykułu 4 ust. 1 nie będą interpretowane jako wymagające
stosowania poza tym państwem, w którym pojazd wykonujący działalność jest
zarejestrowany, postanowień o zakazie ruchu w niektórych dniach lub niektórych
godzinach, które mogą obowiązywać w tym państwie w odniesieniu do niektórych
kategorii pojazdów. Postanowienia artykułu 4 ustęp 2 nie będą interpretowane
jako zabraniające Umawiającej się Stronie wymagania przestrzegania na jej
terytorium przepisów jej ustawodawstwa krajowego, które zabraniają ruchu
niektórych kategorii pojazdów w niektórych dniach lub w niektórych godzinach.
Każda Umawiająca się Strona, będąca stroną specjalnego porozumienia, o którym
mowa w artykule 4 ustęp 2 niniejszej umowy, które zezwala na wykonywanie
przewozów międzynarodowych rozpoczynających się i kończących się na terytoriach
stron wymienionego specjalnego porozumienia przez pojazdy zarejestrowane na
terytorium któregokolwiek państwa, które będąc Umawiającą się Stroną niniejszej
umowy nie jest stroną wymienionego specjalnego porozumienia, może uczynić
warunek przy zawarciu dwustronnych lub wielostronnych porozumień zezwalających
na wykonywanie takich przewozów, że załogi wykonujące te przewozy na terytoriach
państw będących stronami wymienionego specjalnego porozumienia będą stosowały
postanowienia wymienionego specjalnego porozumienia.
Do artykułu 12 umowy*)
Niżej podpisani zobowiązują się po wejściu w życie niniejszej umowy rozważyć
zagadnienie wprowadzenia do niej, w formie zmiany, postanowienia przewidującego
zastosowanie przyrządu kontrolnego zatwierdzonego typu, który umieszczony w
pojeździe zastąpiłby, w miarę możliwości, indywidualną książeczkę kontrolną.
Do artykułu 14 umowy (obecnie art. 12)
Umawiające się Strony uznają za wskazane, aby:
- każda Umawiająca się Strona przedsięwzięła środki niezbędne dla zapewnienia
możliwości ścigania naruszeń postanowień niniejszej umowy nie tylko wtedy, gdy
zostaną popełnione na jej terytorium, lecz również wtedy, gdy zostaną one
popełnione na terytorium innego państwa w czasie wykonywania międzynarodowego
przewozu drogowego przez pojazd zarejestrowany przez tę Umawiającą się Stronę,
- okazywały one wzajemną pomoc w celu karania za popełnione naruszenia.
Do załącznika do umowy (indywidualna książeczka kontrolna)**)
W odstępstwie od ustępu 4 ogólnych postanowień załącznika do niniejszej umowy
Szwajcaria może nie wymagać od pracodawców podpisywania raportów tygodniowych w
indywidualnych książeczkach kontrolnych.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upełnomocnieni, podpisali
niniejszy protokół.
Sporządzono w Genewie dnia 1 lipca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego roku, w
jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są
jednakowo autentyczne.
______
*) Dawny tekst i numeracja z dnia 1 lipca 1970 r. (zrealizowano zmianą nr 2 do
umowy, która weszła w życie dnia 24 kwietnia 1992 r.).
**) Tekst uchylony.
EUROPEAN AGREEMENT
concerning the work of crews of vehicles engaged in international road transport
(AETR)
The Contracting Parties,
being desirous of promoting the development and improvement of the international
transport of passengers and goods by road,
convinced of the need to increase the safety of road traffic, to make
regulations governing certain conditions of employment in international road
transport in accordance with the principles of the International Labour
Organisation, and jointly to adopt certain measures to ensure the observance of
those regulations,
have agreed as follows:
Article 1
Definitions
For the purposes of this Agreement:
(a) "vehicle" means any motor vehicle or trailer; this term includes any
combination of vehicles;
(b) "motor vehicle" means any self-propelled road vehicle which is normally used
for carrying persons or goods by road or for drawing, on the road, vehicles used
for the carriage of persons or goods; this term does include agricultural
tractors;
(c) "trailer" means any vehicle designed to be drawn by a motor vehicle and
includes semi-trailers;
(d) "semi-trailer" means any trailer designed to be coupled to a motor vehicle
in such a way that part of it rests on the motor vehicle and that a substantial
part of its weight and of the weight of its load is borne by the motor vehicle;
(e) "combination of vehicles" means coupled vehicles which travel on the road as
a unit;
(f) "permissible maximum weight" means the maximum weight of the laden vehicle
declared permissible by the competent authority of the State in which the
vehicle is registered;
(g) "carriage by road" means any journey made on roads open to the public of a
vehicle, whether laden or not, used for the carriage of passengers or goods;
(h) "international road transport" ("international carriage by road") means road
transport which involves the crossing of at least one frontier;
(i) "regular services" means services which provide for the carriage of
passengers at specified intervals along specified routes, passengers being taken
up and set down predetermined stopping points.
Rules governing the operations of services or documents taking the place
thereof, approved by the competent authorities of Contracting Parties and
published by the carrier before coming into operation, shall specify the
conditions of carriage and in particular the frequency of services, timetables,
faretables and the obligation to accept passengers for carriage, insofar as such
conditions are not prescribed by any law or regulation.
Services by whomsoever organized, which provide for the carriage of specified
categories of passengers to the exclusion of other passengers, insofar as such
services are operated under the conditions specified in the first subparagraph
of this definition, shall be deemed to be regular services. Such services, in
particular those providing for the carriage of workers to and from their place
of work or of schoolchildren to and from school, are hereinafter called "special
regular services";
(j) "driver" means any person, whether wage-earning or not, who drives the
vehicle even for a short period, or who is carried on the vehicle in order to be
available for driving if necessary;
(k) "crew member" means the driver or either of the following, whether
wageearning or not:
(i) a driver's mate, i.e. any person accompanying the driver in order to assist
him in certain manoeuvres and habitually taking an effective part in the
transport operations, through not a driver in the sense of paragraph (j) of this
article,
(ii) a conductor, i.e. any person who accompanies the driver of a vehicle
engaged in the carriage of passengers and is responsible in particular for the
issue or checking of tickets or other documents entitling passengers to travel
on the vehicle;
(l) "week" means the period between 00 00 hours on Monday and 24 00 hours on
Sunday;
(m) "rest" means any uninterrupted period of at least one hour during which the
driver may freely dispose of his time.
Article 2
Scope
1. This Agreement shall apply in the territory of each Contracting Party to all
international road transport performed by any vehicle registered in the
territory of the said Contracting Party or in the territory of any other
Contracting Party.
2. Nevertheless:
(a) if, in the course of an international road transport operation one or more
crew members do not leave the national territory in which they normally exercise
their occupational activities, the Contracting Party for that territory shall be
free not to apply to him or them provisions of this Agreement;
(b) Unless the Contracting Parties whose territory is used agree otherwise, this
Agreement shall not apply to the international road transport performed by:
1. Vehicles used for the carriage of goods where the permissible maximum weight
of the vehicle, including any trailer or semi-trailer, does not exceed 3,5
tonnes;
2. Vehicles used for the carriage of passengers which, by virtue of their
construction and equipment are suitable for carrying not more than nine persons,
including the driver, and are intended for that purpose;
3. Vehicles used for the carriage of passengers on regular services where the
route covered by the service in question does not exceed 50 kilometres;
4. Vehicles with a maximum authorized speed not exceeding 30 kilometres per
hour;
5. Vehicles used by or under the control of the armed services, civil defence,
fore services, and forces responsible for maintaining public order;
6. Vehicles used in connection with the sewerage, flood protection, water, gas
and electricity services, highway maintenance and control, refuse collection and
disposal, telegraph and telephone services, carriage of postal articles, radio
and television broadcasting and the detection of radio or television
transmitters or receivers;
7. Vehicles used in emergencies or rescue operations;
8. Specialized vehicles used for medical purposes;
9. Vehicles transporting circus and fun-fair equipment;
10. Specialized breakdown vehicles;
11. Vehicles undergoing road tests for technical development, repair or
maintenance purposes, and new or rebuilt vehicles which have not yet been put
into service;
12. Vehicles used for non-commercial carriage of goods for personal use;
13. Vehicles used for milk collection from farms and the return to farms of milk
containers or milk products intended for animal feed.
Article 3
Application of some provisions of the Agreement to road transport performed by
vehicles registered in the territories of non-Contracting States
1. Each Contracting Party shall apply in its territory, in respect of
international road transport performed by any vehicle registered in the
territory of a State which is not a Contracting Party to this Agreement,
provisions not less strict than those laid down in articles 5, 6, 7, 8, 9 and 10
of this Agreement.
2. It shall be open to any Contracting Party, in the case of a vehicle
registered in a State which is not a Contracting Party to this Agreement, merely
to require, in lieu of a control device conforming to the specifications in the
annex to this Agreement, daily record sheets, completed manually by the driver.
Article 4
General principles
Each Contracting Party may apply higher minima or lower maxima than those laid
down in articles 5 to 8 inclusive. Nevertheless, the provisions of this
Agreement shall remain applicable to drivers, engaged in international road
transport operations on vehicles registered in another Contracting or
non-Contracting State.
Article 5
Crews
1. The minimum ages for drives engaged in the carriage of goods shall be as
follows:
(a) for vehicles, including, where appropriate, trailers or semi-trailers,
having a permissible maximum weight of not more than 7,5 tonnes, 18 years;
(b) for other vehicles:
21 years, or
18 years provided that the person concerned holds a certificate of professional
competence recognized by one of the Contracting Parties confirming that he has
completed a training course for drivers of vehicles intended for the carriage of
goods by road. Contracting Parties shall inform one another of the prevailing
national minimum training levels and other relevant conditions relating to
drivers engaged in international carriage of goods under this Agreement.
2. Any driver engaged in the carriage of passengers shall have reached the age
of 21 years.
Any driver engaged in the carriage of passengers on journeys beyond a 50
kilometre radius from the place where the vehicle is normally based must also
fulfil one of the following conditions:
(a) he must have worked for at least one year in the carriage of gods as a
driver of vehicles with a permissible maximum weight exceeding 3,5 tonnes;
(b) he must have worked for at least one year as a driver of vehicles used to
provide passenger services on journeys within a 50 kilometre radius from the
place where the vehicle is normally based, or other types of passenger services
not subject to this Agreement provided the competent authority considers that he
has by so doing acquired the necessary experience;
(c) he must hold a certificate of professional competence recognized by one of
the Contracting Parties confirming that he has completed a training course for
drivers of vehicles intended for the carriage of passengers by road.
Article 6
Driving periods
1. The driving period between any two daily rest periods or between a daily rest
period and a weekly rest period, hereinafter called "daily driving period",
shall not exceed nine hours. It may be extended twice in any one week to 10
hours.
A driver must after no more than six daily driving periods, take a weekly rest
period as defined in article 8 (3).
The weekly rest period may be postponed until the end of the sixth day if the
total driving time over the six days does not exceed the maximum corresponding
to six daily driving periods.
In the case of the international carriage of passengers, other than on regular
services, the terms "six" and "sixth" in the second and third subparagraphs
shall be replaced by "twelve" and "twelfth" respectively.
2. The total period of driving in any one fortnight shall not exceed ninety
hours.
Article 7
Breaks
1. After four-and-a-half hours driving, the driver shall observe a break of at
least forty-five minutes, unless he begins a rest period.
2. This break nay be replaced by breaks of at least fifteen minutes each
distributed over the driving period or immediately after this period in such a
way as to comply with the provisions of paragraph 1.
3. During these breaks, the driver may not carry out any other work. For the
purposes of this article, the waiting tome and time not devoted to driving spent
in a vehicle in motion, a ferry, or a train shall not be regarded as "other
work".
4. The breaks observed under this article may not be regarded as daily rest
periods.
Article 8
Rest periods
1. In each period of twenty-four hours, the driver shall have a daily rest
period of at least eleven consecutive hours, which may be reduced to a minimum
of nine consecutive hours not more than three times in any one week, on
condition that an equivalent period of rest be granted as compensation before
the end of the following week.
On days when the rest is not reduced in accordance with the first subparagraph,
it may be taken in two or three separate periods during the twenty-four hour
period, one of which must be of at least eight consecutive hours. In this case
the minimum length of the rest shall be increased to twelve hours.
2. During each period of thirty hours when a vehicle is manned by at least two
drivers, each driver shall have a rest period of not less than eight consecutive
hours.
3. In the course of each week, one of the rest periods referred to in paragraphs
1 and 2 shall be extended by way of weekly rest, to a total of forty-five
consecutive hours. This rest period may be reduced to a minimum of thirty-six
consecutive hours if taken at the place where the vehicle is normally based or
where the driver is based, or to a minimum of twenty-four consecutive hours if
taken elsewhere. Each reduction shall be compensated by an equivalent rest taken
en bloc before the end of the third week following the week in question.
4. A weekly rest period which begins in one week and continues into the
following week may be attached to either of these weeks.
5. In the case of the carriage of passengers to which article 6 (1), fourth
subparagraph, applies, the weekly rest period may be postponed until the week
following that in respect of which the rest is due and added on to that second
week's weekly rest.
6. Any rest taken as compensation for the reduction of the daily and/or weekly
rest periods must be attached to another rest of at least eight hours and shall
be granted, at the request of the person concerned, at the vehicle's parking
place or driver's base.
7. The daily rest period may be taken in a vehicle, as long as it is fitted with
a bunk and is stationary.
8. Notwithstanding the provisions in paragraph 1 above where a driver engaged in
the carriage of goods or passengers accompanies a vehicle which is transported
by ferryboat or train, the daily rest period may be interrupted not more than
once, provided the following conditions are fulfilled:
that part of the daily rest period spent on land must be able to be taken before
or after the portion of the daily rest period taken on board the ferryboat or
the train,
the period between the two portions of the daily rest period must be as short as
possible and may on no account exceed one hour before embarkation or after
disembarkation, customs formalities being included in the embarkation or
disembarkation operations,
during both portions of the rest period the driver must be able to have access
to a bunk or couchette.
The daily rest period, interrupted in this way, shall be increased by two hours.
Article 9
Exceptions
Provided that road safety is not thereby jeopardized and to enable him to reach
a suitable stopping place, the driver may depart from the provisions of this
Agreement to the extent necessary to ensure the safety of persons, of the
vehicle or of its load. The driver shall indicate the nature of and reason for
his departure from those provisions on the record sheet of the control device or
in his duty roster.
Article 10
Control device
1. The Contracting Parties shall prescribe the installation and use on vehicles
registered in their territory of a control device according to the following
requirements:
(a) The control device shall as regards construction, installation, use and
testing, comply with the requirements of this Agreement and the annex thereto,
which shall form an integral part of this Agreement.
A control device which as regards construction, installation, use and testing
complies with the EEC Council Regulation No 3821.85 of 20 December 1985 shall be
deemed to be in compliance with the requirements of this article.
(b) If the normal and appropriate use of a control device installed on a vehicle
is not possible, each crew member shall enter by hand, using the appropriate
graphic representation, the details corresponding to his occupational activities
and rest periods on his record sheet.
(c) When, by reasons of their being away from the vehicles, the crew members are
unable to make use of the device, they shall insert by hand, using the
appropriate graphic representation, on their record sheet the various times
corresponding to their occupational activities while they were away.
(d) The crew members must always have available, and be able to present for
inspection record sheets for the current week and for the last day of the
previous week on which they drove.
(e) The crew members must ensure that the control device be activated and
handled correctly and that, in case of malfunctioning, it be repaired as soon as
possible.
2. The employer shall issue a sufficient number of record sheets to drivers,
bearing in mind the fact that these sheets are personal in character, the length
of the period of service and the possible obligation to replace sheets which are
damaged, or have been taken by an authorized inspecting officer. The employer
shall issue to drivers only sheets of an approved model suitable for use in the
equipment installed in the vehicle.
3. Undertakings shall keep in good order the record sheets filled in as provided
under (b), (c) and (d) of paragraph 1 of this article, for a period of not less
than 12 months after the date of the last entry and shall produce them at the
request of the control authorities.
Article 11
Supervision by the undertaking
1. The undertaking shall so organize road transport operations that crew members
are able to comply with the provisions of this Agreement.
2. It shall make a regular check of driving periods, hours of other work and
rest periods by referring, to all documents at its disposal such as the
individual control books. Should it discover any breach of this Agreement it
shall take prompt action to end it and to avoid its repetition, for example by
changing hours of work and routes.
3. Payments to wage-earning drivers, even in the form of bonuses or wage
supplements, related to distances travelled and/or the amount of goods carried
shall be prohibited, unless these payments are of such a kind as not to endanger
road safety.
Article 12
Measures of enforcement of the Agreement
1. Each Contracting Party shall adopt all appropriate measures to ensure
observance of the provisions of this Agreement, in particular by adquate level
of road checks and checks performed on the premises of undertakings. The
competent administrations of the Contracting Parties shall keep one another
informed of the general measures adopted for this purpose.
2. Contracting Parties shall assist each other in applying this Agreement and in
checking compliance therewith.
3. Within the framework of this mutual assistance the competent authorities of
the Contracting Parties shall regularly send one another all available
information concerning:
breaches of this Agreement committed by non-residents and any penalties imposed
for such breaches;
penalties imposed by a Contracting Party on its residents for such breaches
committed on the territory of Contracting Party.
In case of serious breaches such information shall include the penalty imposed.
4. If the findings of a roadside check on the driver of a vehicle registered in
the territory of another Contracting Party provide grounds to believe that
infringements have been committed which cannot be detected during the check due
to lack of necessary data, the competent authorities of the Contracting Party
concerned shall assist each other to clarify the situation. In cases where, to
this end, the competent Contracting Party carries out a check at the premises of
the undertaking, the results of this check shall be communicated to the other
Party concerned.
Article 13
(Obsolete)
Article 14
Final provisions
1. This Agreement shall be open for signature until 31 March 1971 and thereafter
for accession, by States members of the Economic Commission for Europe and
States admitted to the Commission in a consultative capacity under paragraph 8
of the Commission's terms of reference.
2. This Agreement shall be ratified.
3. The instruments of ratification or accession shall be deposited with the
Secretary -General of the United Nations.
4. This Agreement shall enter into force on the one hundred and eightieth day
after the date of deposit of the eight instrument of ratification or accession.
5. In respect of each State which ratifies, or accedes to, this Agreement after
the deposit of the eighth instrument of ratification or accession as referred to
in paragraph 4 of this article, the Agreement shall enter into force one hundred
and eighty days after the deposit by that State of its instrument of
ratification or accession.
Article 15
1. Any Contracting Party may denounce this Agreement by notice addressed to the
Secretary - General of the United Nations.
2. The denunciation shall take effect six months after the date on which the
Secretary - General receives notice thereof.
Article 16
This Agreement shall cease to have effect if for any period of twelve
consecutive months after its entry into force the number of Contracting Parties
is less than three.
Article 17
1. Any State may, at the time of signing this Agreement or of depositing its
instrument of ratification or accession or at any time thereafter, declare by
notification addressed to the Secretary - General of the United Nation that the
validity of the Agreement shall be extended to all or any of the territories for
the international relations of which it is responsible. The Agreement shall
apply to the territory or territories named in the notification as from the one
hundred and eightieth day after receipt of the notification by the Secretary -
General or, if on that day the Agreement has not yet entered into force, as from
the date of its entry into force.
2. Any State which has made a declaration under the preceding paragraph making
this Agreement applicable to a territory for whose international relations it is
responsible may denounce the Agreement separately in respect of that territory
in conformity with the provisions of article 15 hereof.
Article 18
1. Any dispute between two or more Contracting Parties concerning the
interpretation or application of this Agreement shall so far as possible be
settled by negotiation between them.
2. Any dispute which is not settled by negotiation shall be submitted to
arbitration if any one of the Contracting Parties concerned in the dispute so
requests and shall accordingly be referred to one or more arbitrators selected
by agreement between the Parties in dispute. If within three months from the
date of the request for arbitration the Parties in dispute are unable to agree
on the selection of an arbitrator or arbitrators, any of those Parties may
request the Secretary - General of the United Nations to appoint a single
arbitrator to whom the dispute shall be referred for decision.
3. The decision of the arbitrator or arbitrators appointed under the preceding
paragraph shall be binding on the Contracting Parties in dispute.
Article 19
1. Any State may, at the time of signing, ratifying, or acceding to, this
Agreement, declare that it does not consider itself bound by article 18
paragraphs 2 and 3 hereof. The other Contracting Parties shall not be bound by
the said paragraphs with respect to any Contracting Party which has entered such
a reservation.
2. If at the time of depositing its instrument of ratification or accession a
State enters a reservation other than that provided for in paragraph 1 of this
article, the Secretary - General of the United Nations shall communicate the
reservation to the States which have previously deposited their instruments of
ratification or accession and have not since denounced This Agreement the
reservation shall be deemed to be accepted if none of the said States has,
within six months after such communication, expressed its opposition to
acceptance of the reservation. Otherwise the reservation shall not be admitted,
and, if the State which entered the reservation does not withdraw it the deposit
of that State's instrument of ratification or accession shall be without effect.
For the purpose of the application of this paragraph the opposition of States
whose accession or ratification is, in virtue of this paragraph without effect
by reason of reservations entered by them, shall be disregarded.
3. Any Contracting Party whose reservation has been adopted in the Protocol of
signature of this Agreement or who has entered a reservation pursuant to
paragraph 1 of this article, or made a reservation which has been accepted
pursuant to paragraph 2 of this article may at any time withdraw such
reservation by a notification addressed to the Secretary - General.
Article 20
1. After this Agreement has been in force for three years any Contracting Party
may, by a notification addressed to the Secretary - General of the United
Nations, request that a conference be convened for the purpose of revising the
Agreement. The Secretary - General shall notify all Contracting Parties of the
request and shall convene a revision conference if not less than onethird of the
Contracting Parties signify their assent to the request within a period of four
months from the date of the notification by the Secretary - General.
2. If a conference is convened in conformity with the preceding paragraph the
Secretary - General shall notify all the Contracting Parties and invite them to
submit within a period of three months such proposals as they wish the
conference to consider. The Secretary - General shall circulate to all
Contracting Parties the provisional agenda for the conference, together with the
text of such proposals, not less than three months before the date on which the
conference is to meet.
3. The Secretary - General shall invite to any conference convened under this
article all the States referred to in article 14 paragraph 1, of this Agreement.
Article 21
1. Any Contracting Party may propose one or more amendments to this Agreement.
The text of any proposed amendment shall be communicated to the Secretary -
General of the United Nations, who shall communicate it to all Contracting
Parties and inform thereof all the other States referred to in article 14,
paragraph 1, of this Agreement.
2. Within a period of six months from the date on which the proposed amendment
is communicated by the Secretary - General, any Contracting Party may inform the
Secretary - General:
(a) that it has an objection to the amendment proposed; or
(b) that, although it intends to accept the proposal, the conditions necessary
for such acceptance are not yet fulfilled in its State.
3. If a Contracting Party sends to the Secretary - General a communication such
as is provided for in paragraph 2 (b) of this article, it may, so long as it has
not notified the Secretary - General of its acceptance of the proposed
amendment, submit an objection to the proposed amendment within a period of nine
months following the expiry of the six-month period provided for its
communication.
4. If an objection to the proposed amendment is stated in accordance with the
terms of paragraphs 2 and 3 this article, the amendment shall be deemed not to
have been accepted and shall be of no effect.
5. If no objection to the proposed amendment has been stated under paragraphs 2
and 3 of this article, then the amendment shall be deemed to have been accepted
as from the date specified below:
(a) if no Contracting Party has sent a communication to the Secretary - General
under paragraph 2 (b) of this article: on the expiry of the period of six months
referred to in paragraph 2 of this article;
(b) if any Contracting Party has sent a communication to the Secretary - General
under paragraph 2 (b) of this article: on the earlier of the following two
dates:
- the date by which all the Contracting Parties which sent such communications
have notified the Secretary - General of their acceptance of the proposal,
subject to the proviso that, if all the acceptances were notified before the
expiry of the period of six months referred to in paragraph 2 of this article,
this date shall be taken to be the date of expiry of the said six-month period;
- the date of expiry of the period of nine months referred to in paragraph 3 of
this article.
6. Any amendment deemed to be accepted shall enter into force three months after
the date on which it was deemed to be accepted.
7. The Secretary - General shall as soon as possible notify all Contracting
Parties whether an objection to the proposed amendment has been stated under
paragraph 2 (a) of this article and whether he has received from one or more
Contracting Parties a communication under paragraph 2 (b) of this article. If he
has received such a communication from one or more Contracting Parties, he shall
subsequently inform all the Contracting Parties whether the Contracting Party or
Parties which have made such a communication raise an objection to or accept the
proposed amendment.
8. Independently of the amendment procedure laid down in paragraphs 1 to 6 of
this article, the annex to this Agreement may be modified by agreement between
the competent administrations of all the Contracting Parties; if the competent
administration of a Contracting Party has stated that under its domestic law its
agreement is contingent on special authorization for the purpose, or on the
approval of a legislative body, the consent of the competent administration of
the Contracting Party concerned to the modification of the annex shall not be
deemed to have been given until the said competent administration has notified
the Secretary - General that the necessary authorization or approval has been
obtained. The agreement between the competent administrations shall appoint the
date of entry into force of the modified annex, and may provide that, during a
transitional period, the old annex shall remain in force, wholly or in part,
concurrently with the modified annex.
Article 22
1. Appendices 1 and 2 to the annex to this Agreement may be amended by the
procedure specified in this article.
2. At the request of a Contracting Party, any amendments proposed to appendices
1 and 2 to the annex to this Agreement shall be considered by the Principal
Working Party on Road Transport of the Economic Commission for Europe.
3. If it is adopted by the majority of the members present and voting, and if
this majority includes the majority of the Contracting Parties present and
voting, the amendment shall be communicated by the Secretary - General to the
competent administrations of all the Contracting Parties for acceptance.
4. The amendment shall be accepted if, within a period of six months following
the date of notification, less than one-third of the competent administrations
of the Contracting Parties notify the Secretary - General of their objection to
the amendment.
5. Any amendment accepted shall be communicated by the Secretary - General to
all the Contracting Parties and shall come into force three months after the
date of its notification.
Article 23
In addition to the notifications referred to in articles 20 and 21 of this
Agreement, the Secretary - General of the United Nations shall notify the States
referred to in article 14, paragraph 1, hereof of:
(a) ratifications or accessions under article 14 of this Agreement;
(b) the dates of entry into force of the present Agreement in conformity with
article 14 hereof;
(c) denunciations under article 15 of this Agreement;
(d) the termination of this Agreement in conformity with article 16 hereof;
(e) notifications received under article 17 of this Agreement;
(f) declarations and notifications received under article 19 of this Agreement;
(d) the entry into force of any amendment in conformity with article 21 of this
Agreement.
Article 24
The Protocol of signature of this Agreement shall have the same force, validity
and duration as the Agreement itself, of which it shall be deemed to be an
integral part.
Article 25
After 31 March 1971 the original of this Agreement shall be deposited with the
Secretary - General of the United Nations, who shall transmit certified true
copies to each of the States referred to in article 14, paragraph 1, hereof.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Agreement.
Done at Geneva, this first day of July nineteen hundred and seventy, in a single
copy, in the English and French languages, the two texts being equally
authentic.
Annex
CONTROL DEVICE
GENERAL PROVISIONS
I. Type approval
Article 1
Applications for the approval of a type of control device or of a model record
sheet shall be submitted, accompanied by the appropriate specifications, by the
manufacturer or his agent to a Contracting Party. No application in respect of
any one type of control device or of any one model record sheet may be submitted
to more than one Contracting Party.
Article 2
A Contracting Party shall grant its approval to any type of control device or to
any model record sheet which conforms to the requirements laid down in appendix
1 to this annex, provided that the Contracting Party is in a position to check
that production models conform to the approved prototype.
Any modifications or additions to an approved model must receive additional type
approval from the Contracting Party which granted the original type approval.
Article 3
Contracting Parties shall issue to the applicant an approval mark, which shall
conform to the model shown in appendix 2 for each type of control device or
model record sheet which they approve pursuant to article 2.
Article 4
The competent authorities of the Contracting Party to which the application for
type approval has been submitted shall, in respect of each type of control
device or model record sheet which they approve or refuse to approve, either
send within one month to the authorities of the other Contracting Parties a copy
of the approval certificate accompanied by copies of the relevant
specifications, or, if such is the case, notify those authorities that approval
has been refused; in cases of refusal they shall communicate the reasons for
their decision.
Article 5
1. If a Contracting Party which has granted the type approval as provided for in
article 2 finds that certain control device or record sheets bearing the type
approval mark which it has issued do not conform to the prototype which it has
approved, it shall take the necessary measures to ensure that production models
conform to the approved prototype. The measures taken may, if necessary, extend
to withdrawal of the type approval.
2. A Contracting Party which has granted the type approval shall withdraw such
approval if the control device or record sheet which has been approved is not in
conformity with this annex or its appendices or displays in use any general
defect which makes it unsuitable for the purpose for which it is intended.
3. If a Contracting Party which has granted the type approval is notified by
another Contracting Party of one of the cases referred to in paragraphs 1 and 2,
it shall also, after consulting the letter Contracting Party, take the steps
laid down in those paragraphs, subject to paragraph 5.
4. A Contracting Party which ascertains that one of the cases referred to in
paragraph 2 has arisen may forbid until further notice the placing on the market
and putting into service of the control device or record sheets. The same
applies in the cases mentioned in paragraph 1 with respect to control device or
record sheets which have been exempted from the initial verification, if the
manufacturer, after due warning, does not bring the device into line with the
approved model or with the requirements of this annex.
In any event, the competent authorities of the Contracting Parties shall notify
one another within one month, of any withdrawal of the type approval or of any
other measures taken pursuant to paragraphs 1, 2 and 3 and shall specify the
reasons for such action.
5. If a Contracting Party which has granted the type approval disputes the
existence of any of the cases specified in paragraphs 1 or 2 notified to it, the
Contracting Parties concerned shall endeavour to settle the dispute.
Article 6
1. An applicant for the type approval of a model record sheet shall state on his
application the type or types of control device on which the sheet in question
is designed to be used and shall provide suitable equipment of such type or
types for the purpose of testing the sheet.
2. The competent authorities of each Contracting Party shall indicate on the
approval certificate for the model record sheet the type or types of control
device on which that model sheet may be used.
Article 7
No Contracting Party may refuse to register any vehicle fitted with a control
device, or prohibit the entry into service or use of such vehicle for any reason
connected with the fact that the vehicle is fitted with such device, if the
device bears the approval mark referred to in article 3 and the installation
plaque referred to in article 9.
Article 8
All decisions pursuant to this annex refusing or withdrawing approval of a type
of control device or model record sheet shall specify in detail the reasons on
which they are based. A decision shall be communicated to the party concerned,
who shall at the same time be informed of the remedies available to him under
the laws of the Contracting Party and of the time-limits for the exercise of
such remedies.
II. Installation and inspection
Article 9
1. The control device may be installed or repaired by fitters or workshops
approved by the competent authorities of Contracting Parties for that purpose
after the latter, should they so desire, have heard the views of the
manufacturers concerned.
2. The approved fitter or workshop shall place a special mark on the seals which
it affixes. The competent authorities of each Contracting Party shall maintain a
register of the marks used.
3. The competent authorities of the Contracting Parties shall send each other
their lists approved fitters or workshops and also copies of the marks used.
4. For the purpose of certifying that installation of control device took place
in accordance with the requirements of this annex an installation plaque affixed
as provided in appendix 1 shall be used.
III. Use of equipment
Article 10
The employer and drivers shall be responsible for seeing that the device
functions correctly.
Article 11
1. Drivers shall not use dirty or damaged record sheets. The sheets shall be
adequately protected on this account.
In case of damage to a sheet bearing recordings, drivers shall attach the
damaged sheet to the spare sheet used to replace it.
2. Drivers shall use the record sheets every day on which they are driving,
starting from the moment they take over the vehicle. The record sheet shall not
be withdrawn before the end of the daily working period unless its withdrawal is
otherwise authorized. No record sheet may be used to cover a period longer than
that for which it is intended.
When, as a result of being away from the vehicle, a driver is unable to use the
device fitted to the vehicle, the periods of time shall be entered on the sheet,
either manually, by automatic recording or other means, legibly and without
dirtying the sheet.
Drivers shall amend the record sheets as necessary should there be more than one
driver on board the vehicle, so that the information referred to in Chapter II
(1) to (3) of appendix 1 is recorded on the record sheet of the driver who is
actually driving.
3. The control device shall be so designed that it is possible for an authorized
inspecting officer, if necessary after opening the equipment, to read the
recordings relating to the nine hours preceding the time of the check without
permanently deforming, damaging or soiling the sheet.
The control device shall, furthermore, be so designed that it is possible,
without opening the case, to verify that recordings are being made.
4. Whenever requested by an authorized inspecting officer to do so, the driver
must be able to produce record sheets for the current week, and in any case for
the last day of the previous week on which he drove.
Annex
Appendix 1
REQUIREMENTS FOR CONSTRUCTION, TESTING, INSTALLATION AND INSPECTION
I. Definitions
In this appendix:
(a) "control device" means equipment intended for installation in road vehicles
to show and record automatically or semi-automatically details of the movement
of those vehicles and of certain working periods of their drives;
(b) "record sheet" means a sheet designed to accept and retain recorded data, to
be placed in the control device and on which the making devices of the latter
inscribe a continuous record of the information to be recorded;
(c) "constant of the control device" means the numerical characteristic giving
the value of the input signal required to show and record a distance travelled
of 1 kilometre; this constant must be expressed either in revolutions per
kilometre (k=...rev/km), or in impulses per kilometre (k=...imp/km);
(d) "characteristic coefficient of the vehicle" means the numerical
characteristic giving the value of the output signal emitted by the part of the
vehicle linking it with the control device (gearbox output shaft or axle) while
the vehicle travels a distance of one measured kilometre under normal test
conditions (see Chapter VI, paragraph 4 of this appendix). The characteristic
coefficient is expressed either in revolutions per kilometre (W=rev/km) or in
impulses per kilometre (W=...imp/km);
(e) "effective circumference of wheel tyres" means the average of the distances
travelled by the several wheels moving the vehicle (driving wheels) in the
course of one complete rotation. The measurement of these distances must be made
under normal test conditions (see Chapter VI, paragraph 4 of this appendix) and
is expressed in the form: 1=...mm.
II. General characteristics and functions of control device
The control device must be able to record the following:
1. distance travelled by the vehicle;
2. speed of the vehicle;
3. driving time;
4. other periods of work or of availability;
5. breaks from work and daily rest periods;
6. opening of the case containing the record sheet;
7. for electronic control device which is device operating by signals
transmitted electrically from the distance and speed sensor, any interruption
exceeding 100 milliseconds in the power supply of the recording equipment
(except lighting), in the power supply of the distance and speed sensor and any
interruption in the signal lead to the distance and speed sensor.
For vehicles used by two drivers the control device must be capable of recording
simultaneously but distinctly and on two separate sheets details of the periods
listed under 3, 4 and 5.
III. Construction requirements for control device
A. General points
1. Control device shall include the following:
(a) Visual instruments showing:
- distance travelled (distance recorder),
- speed (speedometer),
- time (clock),
(b) Recording instruments comprising:
- a recorder of the distance travelled,
- a speed recorder,
- one more time recorders satisfying the requirements laid down in chapter III C
4,
(c) A means of marking showing on the record sheet individually:
- each opening of the case containing that sheet,
- for electronic control device, as defined in point 7 of chapter II, any
interruption exceeding 100 milliseconds in the power supply of the control
device (except lighting), not later than at switching-on the power supply again,
- for electronic control device, as defined in point 7 chapter II, any
interruption exceeding 100 milliseconds in the power supply of the distance and
speed sensor and any interruption in the signal lead to the distance and speed
sensor.
2. Any inclusion of the equipment of devices additional to those listed above
must not interfere with the proper operation of the mandatory devices or with
the reading of them.
The control device must be submitted for approval complete with any such
additional devices.
3. Materials:
(a) All the constituent parts of the control device must be made of materials
with sufficient stability and mechanical strength and stable electrical and
magnetic characteristics.
(b) Any modification in a constituent part of the control device or in the
nature of the materials used for its manufacture must, before being applied in
manufacture, be submitted for approval to the authority which granted
type-approval for the control device.
4. Measurement of distance travelled
The distances travelled may be measured and recorded either:
- so as to include both forward and reserve movement, or
- so as to include only forward movement.
Any recording of reversing movements must on no account affect the clarity and
accuracy of the other recordings.
5. Measurement of speed:
(a) The range of speed measurement shall be as stated in the type-approval
certificate;
(b) The natural frequency and the damping of the measuring device must be such
that the instruments showing and recording the speed can, within the range of
measurement, follow acceleration changes of up to 2 m/s2, within the limits of
accepted tolerances.
6. Measurements of time (clock):
(a) The control of the mechanism for resetting the clock must be located inside
a case containing the record sheet; each opening of that case must be
automatically recorded on the record sheet;
(b) If the forward movement mechanism of the record sheet is controlled by the
clock, the period during which the latter will run correctly after being fully
wound must be greater by at least 10 per cent than the recording period
corresponding to the maximum sheet-load of the equipment.
7. Lighting and protection:
(a) The visual instruments of the control device must be provided with adequate
non-dazzling lighting;
(b) For normal conditions of use, all the internal parts of the control device
must be protected against damp and dust. In addition they must be made proof
against tampering by means of casings capable of being sealed.
B. Visual instruments
1. Distance travelled indicator (distance recorder):
(a) The value of the smallest grading on the control device showing distance
travelled must be 0,1 kilometres. Figures showing hectometres must be clearly
distinguishable from those showing whole kilometres.
(b) The figures on the distance recorder must be clearly legible and must have
an apparent height of at least 4 mm.
(c) The distance recorder must be capable of reading up to at least 99,999.9
kilometres.
2. Speed indicators (speedometer):
(a) Within the range of measurement, the speed scale must be uniformly graduated
by 1, 2, 5 or 10 kilometres per hour. The value of a speed graduation (space
between two successive marks) must not exceed 10% of the maximum speed shown on
the scale.
(b) The range indicated beyond that measured need not be marked by figures.
(c) The length of each space on the scale representing a speed difference of 10
kilometres per hour must not be less than 10 millimetres.
(d) On an indicator with a needle, the distance between the needle and the
control device face must not exceed 3 millimetres.
3. Time indicator (clock)
The time indicator must be visible from outside control device and give a clear,
plain and unambiguous reading.
C. Recording instruments
1. General points:
(a) All equipment, whatever the form of the record sheet (strip or disc) must be
provided with a mark enabling the record sheet to be inserted correctly, in such
a way as to ensure that the time shown by the clock and the timemarking on the
sheet correspond.
(b) The mechanism mowing the record sheet must be such as to ensure that the
latter moves without play and can be freely inserted and removed.
(c) For record sheets in disc form, the forward movement device must be
controlled by the clock mechanism. In this case, the rotating movement of the
sheet must b continuous and uniform, with a minimum speed of 7 millimetres per
hour measured at the inner border of the ring marking the edge of the speed
recording area.
In equipment of the strip type, where the forward movement device of the sheets
is controlled by the clock mechanism the speed of rectilinear forward movement
must be at least 10 millimetres per hour.
(d) Recording of the distance travelled, of the speed of the vehicle and of any
opening of the case containing the record sheet or sheets must be automatic.
2. Recording distance travelled:
(a) Every kilometre of distance travelled must be represented on the record by a
variation of at least 1 millimetre on the corresponding coordinate.
(b) Even at speeds reaching the upper limit of the range of measurement, the
record of distance must still be clearly legible.
3. Recording speed:
(a) Whatever the form of the record sheet, the speed recording stylus must
normally move in a straight line and at right angles to the direction of travel
of the record sheet.
However, the movement of the stylus may be curvilinear, provided the following
conditions are satisfied:
the trace drawn by the stylus must be perpendicular to the average circumference
(in the case of sheets in disc form) or to the axis (in the case of sheets in
strip form) of the area reserved for speed recording,
the ratio between the radius of curvature of the trace drawn by the stylus and
the width of the area reserved for speed recording must be not less than 2,4 to
1 whatever the form of the record sheet,
the marking on the time-scale must cross the recording area in a curve of the
same radius as the trace drawn by the stylus. The spaces between the markings on
the time-scale must represent a period not exceeding 1 hour.
(b) Each variation in speed of 10 kilometres per hour must be represented on the
record by a variation of at least 1,5 millimetres on the corresponding
coordinate.
4. Recording time:
(a) Control device must be so constructed that the period of driving time is
always recorded automatically and that it is possible, through the operation
where necessary of a switch device to record separately the other periods of
time as follows:
Ilustracja
(b) It must be possible, from the characteristics of the traces, their relative
positions and if necessary the signs laid down in paragraph 4 (a) to distinguish
clearly between the various periods of time.
The various periods of time should be differentiated from one another on the
record by differences in the thickness of the relevant traces, or by any other
system of at least equal effectiveness from the point of view of legibility and
ease of interpretation of the record.
(c) In the case of vehicles with a crew consisting of more than one driver, the
recordings provided for in paragraph 4 (a) must be made on two separate sheets,
each sheet being allocated to one driver. In this case, the forward movement of
the separate sheets must be effected either by a single mechanism or by separate
synchronized mechanisms.
D. Closing device
1. The case containing the record sheet or sheets and the control of the
mechanism for resetting the clock must be provided with a lock.
2. Each opening of the case containing the record sheet or sheets and the
control of the mechanism for resetting the clock must be automatically recorded
on the sheet or sheets.
E. Markings
1. The following markings must appear on the instrument face of the control
device:
close to the figure shown by the distance recorder, the unit of measurement of
distance, indicated by the abbreviation "km",
near the speed scale, the marking "km/h",
the measurement range of the speedometer in the form "Vmin...km/h, Vmax...km/h".
This marking is not necessary if it is shown on the descriptive plaque of the
equipment.
However, these requirements shall not apply to control devices approved before
10 August 1970.
2. The descriptive plaque must be built into the equipment and must show the
following markings, which must be visible on the control device when installed:
name and adress of the manufacturer of the equipment,
manufacturer's number and year of construction,
approval mark for the control device type,
the constant of the equipment in the form "k=...rev/km" or "k=...imp/km",
optionally, the range of speed measurement, in the form indicated in point 1,
should the sensitivity of the instrument to the angle of inclination be capable
of affecting the readings given by the equipment beyond the permitted
tolerances, the permissible angle expressed as:
Ilustracja
where α is the angle measured from the horizontal position of the front face
(fitted the right way up) of the equipment for which the instrument is
calibrated, while ß and γ represent respectively the maximum permissible upward
and downward deviations from the angle of calibration α
F. Maximum tolerances (visual and recording instruments)
1. On the test bench before installation:
(a) distance travelled:
1 per cent more or less than the real distance, where the distance is at least 1
kilometre;
(b) speed:
3 km/h more or less than the real speed;
(c) time:
± two minutes per day with a maximum of 10 minutes per 7 days in cases where the
running period of the clock after rewinding is not less than that period.
2. On installation:
(a) distance travelled:
2% more or less than the real distance, where that distance is at least 1
kilometre;
(b) speed:
4 km/h more or less than real speed;
(c) time:
± two minutes per day, or
± 10 minutes per seven days.
3. In use:
(a) distance travelled:
4% more or less than the real distance, where that distance is at least 1
kilometre;
(b) speed:
6 km/h more or less than the real speed;
(c) time:
± two minutes per day, or
± 10 minutes per seven days.
4. The maximum tolerances set out in paragraphs 1, 2 and 3 are valid for
temperatures between 0° and 40°C, temperatures being taken in close proximity to
the equipment.
5. Measurement of the maximum tolerances set out in paragraphs 2 and 3 shall
take place under the conditions laid down in Chapter VI.
IV. Record sheets
A. General points
1. The record sheets must be such that they do not impede the normal functioning
of the instrument and that the records which they contain are indelible and
easily legible and identifiable.
The record sheets must retain their dimensions and any records made on them
under normal conditions of humidity and temperature.
In addition it must be possible by each crew member to enter on the sheets,
without damaging them and without affecting the legibility of the recordings,
the following information:
(a) on beginning to use the sheet - his surname and first name;
(b) the date and place where use of the sheet begins and the date and place
where such use ends;
(c) the registration number of each vehicle to which he is assigned, both at the
start of the first journey recorded on the sheet and then, in the event of a
change of vehicle, during use of the sheet;
(d) the odometer reading:
at the start of the first journey recorded on the sheet,
at the end of the last journey recorded on the sheet,
in the event of a change of vehicle during a working day (reading on the vehicle
to which he was assigned and reading on the vehicle to which he is to be
assigned);
(e) the time of any change of vehicle.
Under normal conditions of storage, the recordings must remain clearly legible
for at least one year.
2. The minimum recording capacity of the sheets, whatever their form, must be 24
hours.
If several discs are linked together to increase the continuous recording
capacity which can be achieved without intervention by staff, the links between
the various discs must be made in such a way that three are no breaks in or
overlapping of recordings at the point of transfer from one disc to another.
B. Recording areas and their graduation
1. The record sheets shall include the following recording areas:
an area exclusively reserved for data relating to speed,
an area exclusively reserved for data relating to distance travelled,
one or more areas for data relating to driving time, to other periods of work
and availability to breaks from work and to rest periods for drivers.
2. The area for recording speed must be scaled off in divisions of 20 kilometres
per hour or less. The speed corresponding to each marking on the scale must be
shown in figures against that marking. The symbol "km/h" must be shown at least
once within the area. The last marking on the scale must coincide with the upper
limit of the range of measurement.
3. The area for recording distance travelled must be set out in such a way that
the number of kilometres travelled may be read without difficulty.
4. The area or areas reserved for recording the periods referred to in point 1
must be so marked that it is possible to distinguish clearly between the various
periods of time.
C. Information to be printed on the record sheets
Each sheet must bear, in printed form, the following information:
name and address or trade name of the manufacturer,
approval mark for the model of the sheet,
approval mark for the type or types of control devices in which the sheet may be
used,
upper limit of the speed measurement range, printed in kilometres per hour.
By way of minimal additional requirements, each sheet must bear, in printed form
a timescale graduated in such a way that the time may be read directly at
intervals of 15 minutes which each 5-minute interval may be determined without
difficulty.
D. Free space for handwritten insertions
A free space must be provided on the sheets such that drivers may as a minimum
write in the following details:
surname and first name of the driver,
date and place where use of the sheet begins and date and place where such use
ends,
the registration number or numbers of the vehicle or vehicles to which the
driver is assigned during the use of the sheet,
odometr readings from the vehicle or vehicles to which the driver is assigned
during the use of the sheet,
the time at which any change of vehicle takes place.
V. Installation of control device
A. General points
1. The control device must be positioned in the vehicle in such a way that the
driver has a clear view from his seat of speedometer, distance recorder and
clock while at the same time all parts of those instruments, including driving
parts, are protected against accidental damage.
2. It must be possible to adapt the constant of the control device to the
characteristic coefficient of the vehicle by means of a suitable device, to be
known as an adaptor.
Vehicles with two or more rear axle rations must be fitted with a switch device
whereby these various rations may be automatically brought into line with the
ratio for which the control device has been adapted to the vehicle.
3. After the control device has been checked on installation, an installation
plaque shall be affixed to the vehicle beside the device or in the device itself
end in such a way as to be clearly visible. After every inspection by an
approved fitter or workshop requiring a change in the setting of the
installation itself, a new plaque must be affixed in place of the previous one.
The plaque must show at least the following details:
name, address or trade name of the approved fitter or workshop,
characteristic coefficient of the vehicle, in the form "w = ...rev/km" or "w =
...imp/km",
effective circumference of the wheel tyres in the form "1 = ...mm",
the dates on which the characteristic coefficient of the vehicle was determined
and the effective measured circumference of the wheel tyres.
B. Sealing
The following parts must be sealed:
(a) the installation plaque, unless it is attached in such a way that it cannot
be removed without the marking thereon being destroyed;
(b) the two ends of the link between the control device proper and the vehicle;
(c) the adaptor itself and the point of its insertion into the circuit;
(d) the switch mechanism for vehicles with two or more axle rations;
(e) the links joining the adaptor and the switch mechanism to the rest of the
control device;
(f) the casings required under Chapter III A 7 (b),
In particular cases, further seals may be required on approval of the control
device type and note of the positioning of these seals must be made on the
approval certificate.
Only the seals mentioned in (b), (c) and (e) may be removed in cases of
emergency; for each occasion that these seals are broken a written statement
giving the reasons for such action must be prepared and made available to the
competent authority.
VI. Checks and inspections
The Contracting Party shall nominate the bodies which shall carry out the checks
and inspections.
1. Certification of new or repaired instruments
Every individual device, whether new or repaired, shall be certified in respect
of its correct operation and the accuracy of its readings and recordings, within
the limits laid down in Chapter III F 1, by means of sealing in accordance with
Chapter V B (f).
The this purpose the Contracting Party may stipulate an initial verification,
consisting of a check on and confirmation of the conformity of a new or repaired
device with the type-approved model and/or with the requirements of this annex
and its appendices or may delegate the power to certify to the manufacturers or
to their authorized agends.
2. Installation
When being fitted to a vehicle, the control device and the whole installation
must comply with the provisions relating to maximum tolerances laid down in
Chapter III F 2.
The inspection tests shall be carried out by the approved fitter or workshop on
his or its responsibility.
3. Periodic inspections
(a) Periodic inspections of the control device fitted to vehicles shall take
place at least every two years and may be carried out in conjunction with
roadworthiness tests of vehicles.
These inspection shall include the following checks:
that the control device is working correctly,
that the control device carries the type-approval mark,
that the installation plaque is affixed,
that the seals on the control device on the other parts of the installation are
intact,
the actual circumference of the tyres.
(b) An inspection to ensure compliance with the provision of Chapter III F 3 on
the maximum tolerances in use shall be carried out at least once every six
years, although each Contracting Party may stipulate a shorter interval for such
inspection in respect of vehicles registered in its territory. Such inspections
must include replacement of the installation plaque.
4. Measurement of errors
The measurement of errors on installation and during use shall be carried out
under the following conditions, which are to be regarded as constituting
standard test conditions:
vehicle unladen, in normal running order,
type pressures in accordance with the manufacturer's instructions,
type wear within the limits allowed by law,
movement of the vehicle: the vehicle must proceed, driven by its own engine, in
a straight line and on a level surface, at a speed of 50 ± 5 km/h; provided that
it is of comparable accuracy, the test may also be carried out on an appropriate
test bench.
Annex
Appendix 2
APPROVAL MARK AND CERTIFICATE
I. Approval mark
1. The approval mark shall be made up of:
A rectangle, within which shall be placed the letter 'e' followed by a
distringuishing number for the country which has issued the approval in
accordance with the following conventional signs:
Germany -1
France - 2
Italy - 3
Netherlands - 4
Sweden - 5
Belgium - 6
Czech Republic - 8
Spain - 9
Yugoslavia - 10
United Kingdom - 11
Austria - 12
Luxembourg - 13
Norway - 16
Denmark - 18
Romania - 19
Poland - 20
Portugal - 21
Russian Federation - 22
Greece - 23
Ireland - 24
Croatia - 25
Slovenia - 26
Slovakia - 27
Belarus - 28
Estonia - 29
Republic of Moldova - 30
Bosnia and Herzegovina - 31
Latvia - 32
Subsequent numbers shall be assigned:
(i) To countries Contracting Parties to the 1958 Agreement Concerning the
Adoption of Uniform Conditions of Approval and Reciprocal Recognition of
Approval for Motor Vehicle Equipment and Parts the same numbers as assigned to
those countries by that Agreement;
(ii) To countries non-Contracting Parties to the 1958 Agreement - in the
chronological order in which they ratify or accede to this Agreement
and
An approval number corresponding to the number of the approval certificate drawn
up for the prototype of the control device or the record sheet, placed at any
point within the immediate proximity of this rectangle.
Note: In order to ensure in the future conformity between conventional signs in
the 1958 Agreement and those set up in the AETR Agreement new Contracting
Parties should be allocated the same number in both Agreements.
2. The approval mark shall be shown on the descriptive plaque of each set of
control device and on each record sheet. It must be indelible and must always
remain clearly legible.
3. The dimensions of the approval mark drawn below are expressed in millimetres,
these dimensions being minima. The ratios between the dimensions must be
maintained.
Ilustracja
__________
(1) These figures are shown for guidance only.
II. Approval certificate
A Contracting Party having granted approval shall issue the applicant with an
approval certificate, the model for which is given below. When informing other
Contracting Parties of approvals issued or, if the occasion should arise,
withdrawn, a Contracting Party shall use copies of that certificate.
Ilustracja
Ilustracja
PROTOCOL OF SIGNATURE
When signing the European Agreement concerning the Work of Crews of Vehicles
engaged in International Road Transport , the undersigned, duly authorized, have
agreed on the following:
The Contracting Parties declare that this Agreement is without prejudice to such
provisions as may, if appropriate, subsequently be drawn up in the matter of the
duration and spread-over of work.
Ad article 4 of the Agreement
The provisions of article 4, paragraph 1, shall not be construed as rendering
applicable, outside the State in which the vehicle performing the transport
operation is registered, any prohibition of traffic on certain days or at
certain hours which may apply in that State to certain categories of vehicles.
The provisions of article 4, paragraph 2, shall not be construed as preventing a
Contracting Party from enforcing in its territory the provisions of its domestic
laws and regulations which prohibit certain categories of vehicle traffic on
certain days or at certain hours.
Every Contracting Party which, being a Party to a special agreement as referred
to in article 4, paragraph 2, of this Agreement, authorizes international
transport operations beginning and ending in the territories of the Parties to
the said special agreement by vehicles registered in the territory of a State
which, being a Contracting Party to this Agreement, is not a Party to the said
special agreement may take it a condition for the conclusion of bilateral or
multilateral agreements authorizing such transport operations that the crews
performing those operations shall, in the territories of States Parties to the
said special agreement, comply with the provisions of the said special
agreement.
Ad article 12 of the Agreement
The undersigned undertake to discuss after the Agreement has entered into force
the insertion therein, by means of an amendment, of a clause providing for the
use of a control device of approved type which when placed on the vehicle would
so far as possible replace the individual control book.
Ad article 14 of the Agreement
The Contracting Parties recognize that it would be desirable for:
- each Contracting Party to adopt the measures necessary to enable it to
institute proceedings on account of breaches of the provisions of the Agreement
not only if the breaches are committed in its territory, but also if they are
committed in the territory of another State during an international road
transport operation performed by a vehicle which the Contracting Party has
registered;
- them to afford one another assistance for the purpose of imposing penalties
for breaches committed.
Ad annex to the Agreement
Notwithstanding paragraph 4 of the general provisions of the annex to this
Agreement, Switzerland may dispense with the requirement that employers must
sign the weekly reports in the individual control book.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Protocol.
Done at Geneva, this first day of July nineteen hundred and seventy, in a single
copy, in the English and French languages, the two texts being equally
authentic.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
o ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego,
sporządzone w Nowym Jorku dnia 17 marca 1992 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 96, poz. 1108)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 marca 1992 r. zostało sporządzone w Nowym Jorku Porozumienie o
ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego w następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE
o ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego
Układające się Strony,
pomne ogólnych zasad ochrony i odpowiedzialnego wykorzystywania zasobów
naturalnych, znajdujących swój wyraz w światowej strategii ochrony przyrody
Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych i w Programie
Ochrony Środowiska Naturalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Światowego
Funduszu Ochrony Przyrody, a także w raporcie Światowej Komisji Środowiska
Naturalnego i Rozwoju,
uznając, że małe walenie są i powinny zostać nadal istotnym składnikiem
ekosystemów morskich,
mając świadomość, że populacja morświnów w Morzu Bałtyckim drastycznie się
zmniejszyła,
w trosce o stan małych waleni w Bałtyku i w Morzu Północnym,
w przeświadczeniu, że ich przyłów, a także niszczenie i naruszanie ich siedlisk
mogą szkodliwie wpływać na te populacje,
w przekonaniu, że ich podatny na zagrożenia i dalece niejasny stan zachowania
zasługuje na natychmiastowe zainteresowanie w celu jego poprawy oraz zbierania
informacji będących podstawą podejmowania decyzji dotyczących racjonalnego ich
wykorzystywania i ochrony,
w wierze, że stosowane do tego środki zaradcze powinny być uzgadniane pomiędzy
zainteresowanymi państwami, w celu podwyższenia ich skuteczności i uniknięcia
powtarzania się prac,
mając świadomość znaczenia utrzymywania takich działów aktywności gospodarki
morskiej, jak rybołówstwo,
pamiętając, że na podstawie Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich
zwierząt (Bonn 1979) Strony powinny zawierać porozumienie dotyczące dzikich
zwierząt, które okresowo przekraczają państwowe granice przynależności
terytorialnej,
pamiętając o tym, że w ramach Konwencji o ochronie dzikiej flory i fauny
europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych (Berno 1979) wszystkie małe walenie,
które regularnie występują w Bałtyku i Morzu Północnym, są wymienione w
załączniku II jako gatunki pod ścisłą ochroną,
powołując się na Porozumienie o małych waleniach Morza Północnego, podpisane
przez ministrów obecnych na Trzeciej Międzynarodowej Konferencji Ochrony Morza
Północnego,
uzgodniły, co następuje:
1. Zakres i definicje
1. 1. Niniejsze porozumienie odnosi się do wszystkich małych waleni, które
przebywają na obszarze objętym tym porozumieniem.
1. 2. W rozumieniu niniejszego porozumienia:
(a) pojęcie "małe walenie" oznacza wszystkie gatunki, podgatunki albo populacje
zębowców - Odontoceti, z wyjątkiem kaszalota Physeter macrocephalus;
(b) "obszar porozumienia" oznacza środowisko morskie Bałtyku i Morza Północnego,
ograniczone od strony północno-wschodniej wybrzeżami Zatoki Botnickiej i
Fińskiej, od południowego zachodu 48°30' szerokości północnej i 5° długości
zachodniej, od północnego zachodu 5° długości zachodniej i linią pociągniętą
przez następujące punkty: 60° szerokości północnej/5° długości zachodniej, 61°
szerokości północnej/4° długości zachodniej i 62° szerokości północnej/3°
długości zachodniej, a od północy przez 62° szerokości północnej z włączeniem
cieśnin Kattegat, Sund i Bełtów, ale z wyłączeniem wód między Przylądkiem Wrath
i St. Anthony Head;
(c) "Konwencja bońska" oznacza Konwencję o ochronie wędrownych gatunków dzikich
zwierząt (Bonn 1979);
(d) "organizacja regionalnej integracji gospodarczej" oznacza utworzoną przez
suwerenne państwa organizację właściwą do negocjowania, zawierania i stosowania
międzynarodowych porozumień w sprawach objętych niniejszym porozumieniem;
(e) "Strona" oznacza Państwo Strefy lub jakąkolwiek organizację regionalną
integracji gospodarczej, do których niniejsze porozumienie ma zastosowanie;
(f) "Państwo Strefy" oznacza każde państwo, niezależnie od tego, czy jest ono
Stroną niniejszego porozumienia, które wykonuje prawa suwerenne nad jakąkolwiek
częścią strefy występowania gatunków objętych niniejszym porozumieniem, albo
jakiekolwiek państwo, pod którego banderą pływają statki, dokonujące działań
mających ujemny wpływ na małe walenie, poza obszarem ich jurysdykcji, ale na
obszarze porozumienia;
(g) "Sekretariat" oznacza Sekretariat niniejszego porozumienia, jeśli kontekst
nie wskazuje innego znaczenia.
2. Cel i podstawowe zasady
2.1. Strony zobowiązują się do ścisłej współpracy w celu stworzenia i
utrzymywania korzystnego stanu zachowania małych waleni.
2.2. W szczególności każda Strona będzie stosować na obszarze swojej właściwości
i zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi określone w załączniku
środki ochrony, badania i kontroli.
2.3. Każda Strona wyznaczy organ koordynujący działania objęte niniejszym
porozumieniem.
2.4. Strony, najpóźniej na swojej pierwszej sesji, utworzą Sekretariat i Komisję
Doradczą.
2.5. Każda Strona składa Sekretariatowi krótkie sprawozdanie do dnia 31 marca
każdego roku, poczynając od pierwszego pełnego roku następującego po wejściu
niniejszego porozumienia w życie w stosunku do tej Strony. Sprawozdanie to
przedstawia postępy i trudności przy realizacji porozumienia, jakie wystąpiły w
ciągu ostatniego roku kalendarzowego.
2.6. Niniejsze porozumienie nie narusza prawa Stron do podejmowania surowszych
środków ochrony małych waleni.
3. Organ koordynujący
3.1. Działania każdej ze Stron są koordynowane i nadzorowane przez jej organ
koordynujący, który służy jako komórka kontaktowa dla Sekretariatu i Komisji
Doradczej w ich pracy.
4. Sekretariat
4.1. Sekretariat wspomaga i koordynuje czynności, podejmowane zgodnie z
artykułem 6.1 w oparciu o wskazania sesji Stron, a także w ścisłym porozumieniu
z Komisją Doradczą doradza i pomaga Stronom oraz ich organom koordynującym.
4.2. W szczególności Sekretariat ułatwia wymianę informacji oraz wspomaga
koordynację nadzoru i badań zarówno pomiędzy Stronami, jak też pomiędzy Stronami
a zajmującymi się podobną działalnością organizacjami międzynarodowymi;
organizuje sesje i zawiadamia Strony, obserwatorów określonych w artykule 6.2.1
oraz Komisję Doradczą; koordynuje i przekazuje propozycje zmian niniejszego
porozumienia i załącznika do niego; przesyła organom koordynacyjnym do dnia 30
czerwca każdego roku streszczenie sprawozdań Stron, składanych zgodnie z
artykułem 2.5, jak też krótki opis własnej działalności w ciągu minionego roku
kalendarzowego wraz ze sprawozdaniem finansowym.
4.3. Na każdej sesji Stron Sekretariat przedkłada sprawozdanie zbiorcze, które
między innymi opisuje osiągnięte postępy i napotkane trudności w czasie od
ostatniej sesji Stron. Odpis tego sprawozdania przedkłada się Sekretariatowi
Konwencji bońskiej do wiadomości jej Stron.
4.4. Sekretariat działa przy instytucji publicznej jednej ze Stron albo przy
organizacji międzynarodowej; ta instytucja albo organizacja zatrudnia personel
Sekretariatu.
5. Komisja Doradcza
5.1. Sesja Stron tworzy Komisję Doradczą, która służy Sekretariatowi i Stronom
układu poradą i informacją w zakresie ochrony i użytkowania małych waleni oraz w
innych sprawach związanych ze stosowaniem niniejszego porozumienia, przy czym
należy uwzględniać zarówno konieczność unikania dublowania pracy innych gremiów
międzynarodowych, jak też celowość korzystania z ich doświadczenia.
5.2. Każda Strona ma prawo powołać jednego członka Komisji Doradczej.
5.3. Komisja Doradcza wybiera przewodniczącego i uchwala regulamin.
5.4. Każdemu członkowi Komisji mogą towarzyszyć doradcy, a Komisja może
zapraszać na swoje posiedzenia innych rzeczoznawców. Komisja może tworzyć grupy
robocze.
6. Sesja Stron
6.1. Strony spotykają się na zaproszenie Sekretariatu Konwencji bońskiej,
wystosowane w imieniu jednej ze Stron, w ciągu jednego roku od wejścia w życie
niniejszego porozumienia, a następnie po zawiadomieniu przez Sekretariat co
najmniej raz na trzy lata, aby sprawdzić osiągnięte postępy i napotkane
przeszkody przy wprowadzaniu i stosowaniu porozumienia, jakie nastąpiły w
okresie od ostatniej sesji, oraz aby rozważać i podejmować decyzje w sprawach:
(a) ostatniego sprawozdania Sekretariatu,
(b) Sekretariatu i Komisji Doradczej,
(c) stworzenia i nadzoru rozwiązań finansowych oraz przyjęcia budżetu na
następne trzy lata,
(d) jakichkolwiek innych istotnych kwestii związanych z niniejszym
porozumieniem, przekazanych Stronom najpóźniej na 90 dni przed sesją przez jedną
ze Stron albo przez Sekretariat, w tym propozycji zmian porozumienia i
załącznika do niego,
(e) czasu i miejsca następnej sesji.
6.2.1. Do wysyłania na sesję swoich obserwatorów są uprawnione następujące
instytucje: depozytariusz niniejszego porozumienia, sekretariaty: Konwencji
bońskiej, Układu o handlu międzynarodowym zagrożonymi gatunkami żyjących na
wolności zwierząt i roślin, Konwencji o ochronie dziko żyjących roślin i
zwierząt europejskich i ich naturalnych siedlisk, Porozumienia o zapobieganiu
zanieczyszczaniu mórz z lądu, Wspólny Sekretariat do Współpracy nad Ochroną
Waddensee, Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza, Komisja ds. Rybołówstwa w
Północno-Wschodnim Atlantyku, Międzynarodowa Komisja ds. Rybołówstwa w Bałtyku i
Bełtach, Komisja ds. Ochrony Środowiska Morskiego Bałtyku, Międzynarodowa Rada
Badań Morza, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych, jak też
wszystkie Państwa Strefy nie będące Stronami porozumienia i regionalne
organizacje integracji gospodarczej zajmujące się wodami objętymi porozumieniem.
6.2.2. Każde inne ciało powołane do ochrony i nadzoru nad waleniami może
najpóźniej na 90 dni przed sesją złożyć do Sekretariatu wniosek o zezwolenie na
delegowanie obserwatorów. Sekretariat przekazuje takie wnioski Stronom
najpóźniej na 60 dni przed sesją i obserwatorzy mają prawo być obecni, jeżeli
najpóźniej na 30 dni przed sesją nie sprzeciwi się temu co najmniej jedna
trzecia Stron.
6.3. Decyzje na sesjach są podejmowane zwykłą większością obecnych i głosujących
Stron, jednak decyzje w kwestiach finansowych oraz w kwestii zmiany niniejszego
porozumienia i załącznika do niego wymagają większości trzech czwartych głosów
obecnych i głosujących Stron. Każda Strona ma jeden głos. Jednak Europejska
Wspólnota Gospodarcza w swoim zakresie kompetencji wykonuje swoje prawo głosu
liczbą głosów odpowiadającą liczbie jej państw członkowskich, które są Stronami
niniejszego porozumienia.
6.4. W ciągu 90 dni od zakończenia sesji sekretariat sporządza sprawozdanie z
sesji i doręcza je wszystkim Stronom i obserwatorom.
6.5. Niniejsze porozumienie i załącznik do niego mogą ulec zmianom na każdej
sesji Stron.
6.5.1. Poprawki mogą być proponowane przez każdą ze Stron.
6.5.2. Tekst każdej proponowanej poprawki i jej uzasadnienie należy doręczyć do
Sekretariatu najpóźniej na 90 dni przed otwarciem sesji. Sekretariat przekazuje
Stronom ich odpisy.
6.5.3. W stosunku do Stron, które je przyjęły, poprawki wchodzą w życie po
upływie 90 dni od złożenia depozytariuszowi piątego dokumentu przyjęcia
poprawki. Później będą one wchodzić w życie dla danej Strony po upływie 30 dni
od daty złożenia depozytariuszowi przez tę Stronę dokumentu przyjęcia poprawki.
7. Finansowanie
7.1. Strony zgadzają się wspólnie ponosić koszty budżetu, przy czym organizacje
regionalnej integracji gospodarczej wnoszą 2,5% kosztów administracji, a inne
Strony resztę, przy zastosowaniu klucza składkowego ONZ, jednak nie więcej niż
25% na Stronę.
7.2. Udział każdej Strony w kosztach Sekretariatu i ewentualne uzgodnione kwoty
dodatkowe na pokrycie innych wspólnych wydatków należy przekazać rządowi albo
organizacji międzynarodowej będącej siedzibą Sekretariatu, możliwie jak
najwcześniej po końcu marca i nie później niż do końca czerwca każdego roku.
7.3. Sekretariat prowadzi i rozlicza swoją księgowość za każdy rok kalendarzowy.
8. Zagadnienia prawne i formalności
8.1. Niniejsze porozumienie jest "porozumieniem" w rozumieniu artykułu IV ustępu
4 Konwencji bońskiej.
8.2. Niniejsze porozumienie nie narusza praw i obowiązków Stron z tytułu innych
istniejących traktatów, konwencji albo porozumień.
8.3. Funkcje depozytariusza niniejszego porozumienia wykonuje Sekretarz
Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.
8.3.1. Depozytariusz powiadamia wszystkich sygnatariuszy, wszystkie organizacje
regionalnej integracji gospodarczej i Sekretariat Konwencji bońskiej o każdym
podpisaniu, zdeponowaniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo
przystąpienia oraz wejściu w życie niniejszego porozumienia, poprawek,
zastrzeżeń i wypowiedzeń.
8.3.2. Depozytariusz przekazuje uwierzytelnione odpisy niniejszego porozumienia
wszystkim sygnatariuszom, wszystkim Państwom Strefy, które nie podpisały
porozumienia, wszystkim organizacjom regionalnej integracji gospodarczej oraz
Sekretariatowi Konwencji bońskiej.
8.4. Niniejsze porozumienie będzie otwarte do podpisu do dnia 31 marca 1992 r. w
siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych i pozostanie w siedzibie Organizacji
Narodów Zjednoczonych otwarte do podpisu przez wszystkie Państwa Strefy i
wszystkie organizacje regionalnej integracji gospodarczej do dnia jego wejścia w
życie. Mogą one wyrazić swoją zgodę na związanie porozumieniem (a) przez
podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo (b)
przez podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia i
złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Po dniu wejścia w
życie porozumienie jest otwarte do przystąpienia dla Państw Strefy i organizacji
regionalnej integracji gospodarczej.
8.5. Niniejsze porozumienie wchodzi w życie po upływie 90 dni od chwili, w
której sześć Państw Strefy wyraziło zgodę na związanie się nim, zgodnie z
artykułem 8.4. Następnie wchodzi ono w życie w stosunku do danego Państwa lub
organizacji regionalnej integracji gospodarczej po upływie 30 dni od podpisania
bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo od złożenia
depozytariuszowi dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo
przystąpienia.
8.6. Ogólne zastrzeżenia do niniejszego porozumienia i jego załącznika są
niedopuszczalne. Jednak Państwo Strefy lub organizacja regionalnej integracji
gospodarczej, stając się Stroną, zgodnie z artykułem 8.4 i artykułem 8.5, może
zgłosić zastrzeżenia szczegółowe w odniesieniu do określonego gatunku,
podgatunku albo populacji małych waleni. O takich zastrzeżeniach zawiadamia się
depozytariusza przy podpisie lub przy składaniu dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia.
8.7. Niniejsze porozumienie może być wypowiedziane w dowolnej chwili przez każdą
ze Stron. Takie wypowiedzenie notyfikuje się na piśmie depozytariuszowi;
wywołuje ono skutek po upływie roku od jego przyjęcia.
Na dowód niniejszego na porozumieniu podpisy złożyły osoby wyposażone w
odpowiednie upoważnienia.
Sporządzono w Nowym Jorku dnia 17 marca 1992 r., przy czym teksty porozumienia w
językach angielskim, niemieckim, francuskim i rosyjskim są jednakowo
autentyczne.
Załącznik
PLAN OCHRONY I GOSPODAROWANIA
Następujące środki ochrony, badawcze oraz administracyjne, będą stosowane we
współdziałaniu z innymi kompetentnymi międzynarodowymi gremiami wobec populacji
zwierząt określonych w art. 1 ust. 1 porozumienia:
1. Ochrona i użytkowanie siedlisk
Prace ukierunkowane na (a) zapobieganie wypuszczaniu do morza substancji, które
stanowią możliwe zagrożenie dla zdrowia zwierząt, (b) ograniczenie przyłowu,
poprzez modyfikacje narzędzi i metod rybołówstwa oraz zabezpieczenie narzędzi
połowowych przed niekontrolowanym dryfowaniem i pozostawaniem w morzu, co w
świetle dostępnych danych uważa się za szkodliwe, (c) skuteczne uregulowania,
zmieniające skutki działań uszczuplające zasoby pokarmowe zwierząt, (d)
zapobieganie innym znaczącym zakłóceniom warunków życia, zwłaszcza natury
akustycznej.
2. Inspekcje i badania
Przeprowadzanie badań powinno być sprawnie koordynowane i rozdzielane pomiędzy
stronami układu i kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi, aby (a) oceniać
stan oraz sezonowe zmiany populacji i określonych stad, (b) określać akweny o
szczególnym znaczeniu dla ich przetrwania, (c) ustalać istniejące i potencjalne
niebezpieczeństwa dla różnych gatunków.
Badania zgodne z (a) obejmą udoskonalenie istniejących i rozwijanie nowych metod
identyfikacji stad, oceny obfitości, kierunków i dynamiki zmian struktur
populacji oraz ich wędrówek. Odnośne badania (b) powinny być ukierunkowane na
ustalenie akwenów o szczególnym znaczeniu dla rozrodu i żerowania. Badania (c)
powinny obejmować rozpoznanie wymogów siedlisk, ekologii odżywiania i zależności
troficznych, rozprzestrzenienia gatunku i biologii zmysłów ze szczególnym
uwzględnieniem oddziaływania zanieczyszczeń, zakłóceń i wpływu rybołówstwa,
włącznie z opracowywaniem metod zmniejszania takich interakcji. Przy badaniach
nie powinno się zwierząt zabijać, a zwierzęta schwytane dla celów badawczych
powinny być w dobrym stanie zdrowia wypuszczane z powrotem na wolność.
3. Wykorzystanie zwierząt z przyłowu i wyrzuconych na brzeg
Każda Strona stworzy skuteczny system zbioru meldunków oraz zwierząt pozyskanych
z przyłowów lub znajdowanych na brzegu morza, a w ramach wyżej wymienionych
badań przeprowadzi pełne autopsje dla pobrania tkanek do dalszych studiów,
określając możliwe przyczyny śmierci, oraz ustali skład pokarmu. Miejscem
gromadzenia i udostępniania informacji będzie międzynarodowa baza danych.
4. Ustawodawstwo
Nie naruszając ust. 2 niniejszego załącznika Strony będą dążyć do wprowadzenia:
(a) w prawie wewnętrznym, jeżeli takie przepisy jeszcze nie obowiązują, zakazu
wyłowu i uśmiercania małych waleni, a także (b) obowiązku natychmiastowego
wypuszczenia żywych i zdrowych zwierząt, w przypadku ich złowienia. Środki
wprowadzenia tych przepisów zostaną wypracowane na szczeblu krajowym.
5. Informowanie i edukacja
Opinię publiczną należy informować w celu zapewnienia powszechnego poparcia dla
celów porozumienia, zwłaszcza ułatwienia dostarczania informacji o
zaobserwowaniu występowania zwierząt oraz faktach wyrzucenia ich na brzeg;
ponadto rybacy powinni otrzymywać informacje ułatwiające im i pomagające w
meldowaniu o przyłowach, a także dostarczaniu martwych zwierząt do prac
badawczych w zakresie wymaganym w ramach porozumienia.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
polskiej oświadczam, że
- porozumienie zostało uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych;
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższego porozumienia;
- porozumienie będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
AGREEMENT
on the conservation of small cetaceans of the Baltic and North Seas
The Parties,
Recalling the general principles of conservation and sustainable use of natural
resources, as reflected in the Word Conservation Strategy of the International
Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, the United Nations
Environment Programme, and the Word Wide Fund for Nature, and in the report of
the Word Commission on Environment and Development,
Recognizing that small cetaceans are and should remain an integral part of
marine ecosystems,
Aware that the population of harbour porpoises of the Baltic Sea has drastically
decreased,
Concerned about the status of small cetaceans in the Baltic and North Seas,
Recognizing that by-catches, habitat deterioration and disturbance may adversely
affect these populations,
Convinced that their vulnerable and largely unclear status merits immediate
attention in order to improve it and to gather information as a basis for sound
decisions on management and conservation,
Confident that activities for that purpose are best coordinated between the
States concerned in order to increase efficiency and avoid duplicate work,
Aware of the importance of maintaining maritime activities such as fishing,
Recalling that under the Convention on the Conservation of Migratory Species of
Wild Animals (Bonn 1979), Parties are encouraged to conclude agreements on wild
animals which periodically cross national jurisdictional boundaries,
Recalling also that under the provision of the Convention on the Conservation of
European Wildlife and Natural Habitats (Berne 1979), all small cetaceans
regularly present in the Baltic and North Seas are listed in its Appendix II as
strictly protected species, and
Referring to the Memorandum of Understanding on Small Cetaceans in the North Sea
signed by the Ministers present at the Third International Conference on the
Protection of the North Sea,
have agreed as follows:
1. Scope and interpretation
1.1. This agreement shall apply to all small cetaceans found within the area of
the agreement.
1.2. For the purpose of this agreement:
(a) "Small cetaceans" means any species, subspecies of population of toothed
whales Odontoceti, except the sperm whale Physeter macrocephalus;
(b) "Area of the agreement" means the marine environment of the Baltic and North
Seas, as delimited to the north-east by the shores of the Gulfs of Bothnia and
Finland; to the south-west by latitude 48 30 N and longitude 5 W; to the
north-west by longitude 5 W and a line drawn through the following points:
latitude 60 N/longitude 5 W, latitude 61 N/longitude 4 W, and latitude 62
N/longitude 3 W; to the north by latitude 62 N; and including the Kattegat and
the Sound and Belt passages but excluding the waters between Cape Wrath and St
Anthony Head;
(c) "Bonn Convention" means the Convention on the Conservation of Migratory
Species of Wild Animals (Bonn 1979);
(d) "Regional Economic Integration Organization" means an organization
constituted by sovereign States which has competence in respect of the
negotiation, conclusion and application of international agreements in matters
covered by this agreement;
(e) "Party" means a range State or any Regional Economic Integration
Organization for which this agreement is in force;
(f) "Range State" means any State, whether or not a Party to the agreement, that
exercises jurisdiction over any part of the range of a species covered by this
agreement, or a State whose flag vessels, outside national jurisdictional limits
but within the area of the agreement, are engaged in operations adversely
affecting small cetaceans;
(g) "Secretariat" means, unless the context otherwise indicates, the Secretariat
to this agreement.
2. Purpose and basic arrangements
2.1. The Parties undertake to cooperate closely in order to achieve and maintain
a favourable conservation status for small cetaceans.
2.2. In particular, each Party shall apply within the limits of its jurisdiction
and in accordance with its international obligations, the conservation, research
and management measures prescribed in the Annex.
2.3 Each Party shall designate a Coordinating Authority for activities under
this agreement.
2.4. The Parties shall establish a Secretariat and an Advisory Committee not
later than at their first Meeting.
2.5. A brief report shall be submitted by each Party to the Secretariat not
later than 31 March each year, commencing with the first complete year after the
entry into force of the agreement for that Party. The report shall cover
progress made and difficulties experienced during the past calendar year in
implementing the agreement.
2.6. The provision of this agreement shall not affect the rights of a Party to
take stricter measures for the conservation of small cetaceans.
3. The Coordinating Authority
3.1. The activities of each Party shall be coordinated and monitored through its
Coordinating Authority which shall serve as the contact point for the
Secretariat and the Advisory Committee in their work.
4. The Secretariat
4.1. The Secretariat shall, following instructions provided by the meetings of
the Parties, promote and coordinate the activities undertaken in accordance with
Article 6.1 of this agreement and shall, in close conservation with the Advisory
Committee, provide advice and support to the Parties and their Coordinating
Authorities.
4.2. In particular, the Secretariat shall: facilitate the exchange of
information and assist with the coordination of monitoring and research among
Parties and between the Parties and international organizations engaged in
similar activities; organize meetings and notify Parties, the observers
mentioned in Article 6.2.1 and the Advisory Committee; coordinate and circulate
proposals for amendments to the agreement and its Annex; and present to the
Coordinating Authorities, each year no later than 30 June, a summary of the
Party reports submitted in accordance with Article 2.5, and a brief account of
its own activities during the past calendar year, including a financial report.
4.3. The Secretariat shall present to each Meeting of the Parties a summary of,
inter alia, progress made and difficulties encountered since the last Meeting of
the Parties. A copy of this report shall be submitted to the Secretariat of the
Bonn Convention for information to the Parties of that Convention.
4.4. The Secretariat shall be attached to a public institution of a Party or to
an international body, and that institution or body shall be the employer of its
staff.
5. The Advisory Committee
5.1. The Meeting of the Parties shall establish an Advisory Committee to provide
expert advice and information to the Secretariat and the Parties on the
conservation and management of small cetaceans and on other matters in relation
to the running of the agreement, having regard to the need not to duplicate the
work of other international bodies and the desirability of drawing on their
expertise.
5.2. Each Party shall be entitled to appoint one number of the Advisory
Committee.
5.3. The Advisory Committee shall elect a chairman and establish its own rules
of procedure.
5.4. Each Committee member may be accompanied by advisers, and the Committee may
invite other experts to attend its meetings. The Committee may establish working
groups.
6. The Meeting of the Parties
6.1. The Parties shall meet, at the invitation of the Bonn Convention
Secretariat on behalf of any Party within one year of the entry into force of
this agreement, and thereafter, at the notification of the Secretariat, not less
than once every three years to review the progress made and difficulties
encountered in the implementation and operation of the agreement since the last
Meeting, and to consider and decide upon:
(a) The latest Secretariat report;
(b) Matters relating to the Secretariat and the Advisory Committee;
(c) The establishment and review of financial arrangements and the adoption of a
budged for the forthcoming three years;
(d) Any other item relevant to this agreement circulated among the Parties by a
Party or by the Secretariat not later than 90 days before the Meeting, including
proposals to amend the agreement and its Annex; and
(e) The time and venue of the next Meeting.
6.2.1. The following shall be entitled to send observers to the Meeting: the
Depositary of this agreement, the secretariats of the Bonn Convention, the
Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora,
the Convention on the Conservation of European Convention and Natural Habitats,
the Convention for the Prevention of Marine Pollution by Dumping from Ships and
Aircraft, the Convention for the Prevention of Marine Pollution from Landbased
Sources, the Common Secretariat for the Cooperation on the Protection of the
Wadden Sea, the International Whaling Commission, the North-East Atlantic
Fisheries Commission, the International Baltic Sea Fisheries Commission, the
Baltic Marine Environment Protection Commission, the International Council for
the Exploration of the Sea, the International Union for the Conservation of
Nature and Natural Resources, and all non-Party Range States and Regional
Economic Integration Organizations bordering on the waters concerned.
6.2.2. Any other body qualified in cetacean conservation and management may
apply to the Secretariat not less than 90 days in advance of the Meeting to be
allowed to be represented by observers. The Secretariat shall communicate such
applications to the Parties at least 60 days before the Meeting, and observers
shall be untitled to be present unless that is opposed not less than 30 days
before the Meeting by at least one third of the Parties.
6.3. Decisions at Meetings shall be taken by a simple majority among Parties
present and voting, except that financial decisions and amendments to the
agreement and its Annex shall require a three-quarters majority among those
present and voting. Each Party shall have one vote. However, in matters within
their competence, the European Economic Community shall exercise their voting
rights with a number of votes equal to the number of their member States which
are Parties to the agreement.
6.4. The Secretariat shall prepare and circulate a report of the Meeting to all
Parties and observers within 90 days of the closure of the Meeting.
6.5. This agreement and its Annex may be amended at any Meeting of the Parties.
6.5.1. Proposals for amendments may be made by any Party.
6.5.2. The text of any proposed amendment and the reasons for it shall be
communicated to the Secretariat at least 90 days before the opening of the
Meeting. The Secretariat shall transmit copies forthwith to the Parties.
6.5.3. Amendments shall enter into force for those Parties which have accepted
them 90 days after the deposit of the fifth instrument of acceptance of the
amendment with the Depositary. Thereafter they shall enter into force for a
Party 30 days after the date of deposit of its instrument of acceptance of the
amendment with the Depositary.
7. Financing
7.1. The Parties agree to share the cost of the budget, with Regional Economic
Integration Organizations contributing 2.5 per cent of the administrative costs
and other Parties sharing the balance in accordance with the United Nations
scale, but with a maximum of 25 per cent per Party.
7.2. The share of each Party in the cost of the Secretariat and any additional
sum agreed for covering other common expenses shall be paid to the Government or
international organization hosting the Secretariat, as soon as practicable after
the end of March and in no case later than before the end of June each year.
7.3. The Secretariat shall prepare and keep financial accounts by calendar
years.
8. Legal matters and formalities
8.1. This is an agreement within the meaning of the Bonn Convention, Article IV
(4).
8.2. The provisions of this agreement shall in no way affect the rights and
obligations of a Party deriving from any other existing treaty, convention, or
agreement.
8.3. The Secretary-General of the United Nations shall assume the functions of
Depositary of this agreement.
8.3.1. The Depositary shall notify all Signatories, all Regional Economic
Integration Organizations and the Bonn Convention Secretariat of any signatures,
deposit of instruments of ratification, acceptance, approval or accession, entry
into force of the agreement, amendments, reservations and denunciations.
8.3.2. The Depositary shall send certified true copies of the agreement to all
signatories, all non-signatory Range States, all Regional Economic Integration
Organizations and the Bonn Convention Secretariat.
8.4. The agreement shall be open for signature at the United Nations
Headquarters by 31 March 1992 and thereafter remain open for signature at the
United Nations Headquarters by all Range States and Regional Economic
Integration Organizations, until the date of entry into force of the agreement.
They may express their consent to be bound by the agreement (a) by signature,
not subject to ratification, acceptance or approval, or (b) if the agreement has
been signed subject to ratification, acceptance or approval, by the deposit of
an instrument of ratification, acceptance or approval. After the date of its
entry into force, the agreement shall be open for accession by Range States and
Regional Economic Integration Organizations.
8.5. The agreement shall enter into force 90 days after six Range States have
expressed their consent to be bound by it in accordance with Article 8.4.
Thereafter, it shall enter into force for a State and Regional Economic
Integration Organization on the 30th day after the date of signature, not
subject to ratification, acceptance or approval, or of the deposit of an
instrument of ratification, acceptance, approval or accession with the
Depositary.
8.6. The agreement and its Annex shall not be subject to general reservations.
However, a Range State or Regional Economic Integration Organization may, on
becoming a Party in accordance with Article 8.4 and 8.5, enter a specific
reservation with regard to any particular species, subspecies or population of
small cetaceans. Such reservations shall be communicated to the Depositary on
signing or at the deposit of an instrument or ratification, acceptance, approval
or accession.
8.7. A Party may at any time denounce this agreement. Such denunciation shall be
notified in writing to the Depositary and take effect one year after the receipt
thereof.
In witness whereof the undersigned, being duly authorized thereto, have affixed
their signatures to this agreement.
Do at New York on 17 March 1992, the English, French, German and Russian texts
of the agreement being equally authentic.
Annex
CONSERVATION AND MANAGEMENT PLAN
The following conservation, research, and management measures shall be applied,
in conjunction with other competent international bodies, to the populations
defined in Article 1.1:
1. Habitat conservation and management
Work towards (a) the prevention of the release of substances which are a
potential threat to the health of the animals, (b) the development, in the light
of available data indicating unacceptable interaction, of modifications of
fishing gear and fishing practices in order to reduce by-catches and to prevent
fishing gear from getting adrift or being discarded at sea, (c) the effective
regulation, to reduce the impact on the animals, of activities which seriously
affect their food resources, and (d) the prevention of other significant
disturbance, especially of an acoustic nature.
2. Surveys and research
Investigations, to be coordinated and shared in an efficient manner between the
Parties and competent international organizations, shall be conducted in order
to (a) assess the status and seasonal movements of the populations and stocks
concerned, (b) locate areas of special importance to their survival, and (c)
identify present and potential threats to the different species.
Studies under (a) should particularly include improvement of existing and
development of new methods to establish stock identity and to estimate
abundance, trends, population structure and dynamics, and migrations. Studies
under (b) should focus on locating areas of special importance to breeding and
feeding. Studies under (c) should include research on habitat requirements,
feeding ecology, trophic relationships, dispersal, and sensory biology with
special regard to effects of pollution, disturbance and interactions with
fisheries, including work on methods to reduce such interactions. The studies
should exclude the killing of animals and include the release in good health of
animals captured for research.
3. Use of by-catches and strandings
Each Party shall endeavour to establish an efficient system for reporting and
retrieving by-catches and stranded specimens and to carry out, in the framework
of the studies mentioned above, full autopsies in order to collect tissues for
further studies and to reveal possible causes of death and to document food
composition. The information collected shall be made available in an
international database.
4. Legislation
Without prejudice to the provisions of paragraph 2 above, the Parties shall
endeavour to establish (a) the prohibition under national law, of the
international taking and killing of small cetaceans where such regulations are
not already in force, and (b) the obligation to release immediately any animals
caught alive and in good health. Measures to enforce these regulations shall be
worked out at the national level.
5. Information and education
Information shall be provided to the general public in order to ensure support
for the aims of the agreement in general and to facilitate the reporting of
sightings and strandings in particular; and to fishermen in order to facilitate
and promote the reporting of by-catches and the delivery of dead specimens to
the extend required for research under the agreement.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 września 1999 r.
w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do Porozumienia o ochronie
małych waleni Bałtyku i Morza Północnego, sporządzonego w Nowym Jorku dnia 17
marca 1992 r.
(Dz. U. Nr 96, poz. 1109)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 8.4 Porozumienia o
ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego, sporządzonego w Nowym Jorku
dnia 17 marca 1992 r., został złożony dnia 18 stycznia 1996 r. Sekretarzowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, jako depozytariuszowi, dokument
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do wymienionego powyżej porozumienia.
Zgodnie z artykułem 8.5 porozumienia weszło ono w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 18 lutego 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu 8.5 porozumienia weszło ono w życie dnia 29 marca 1994 r.
2. Następujące państwa stały się stronami porozumienia, podpisując je bez
zastrzeżenia ratyfikacji bądź składając dokumenty ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia w podanych niżej datach:
Belgia 14 maja 1993 r.
Dania 29 grudnia 1993 r.
Niemcy 6 października 1993 r.
Niderlandy 29 grudnia 1992 r.1
Szwecja 31 marca 1992 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 13 czerwca
1993 r.2
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
wymienionego powyżej porozumienia, można uzyskać w Departamencie Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
1 Dla Królestwa w Europie.
2 Dla Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i obszaru administracyjnego
Guernsey.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym,
sporządzona w Espoo dnia 25 lutego 1991 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 96, poz. 1110)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 lutego 1991 r. w Espoo została sporządzona Konwencja o ocenach
oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym w następującym
brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym
Strony niniejszej konwencji,
świadome zależności między działalnością gospodarczą i jej konsekwencjami dla
środowiska,
potwierdzając potrzebę zapewnienia racjonalnego i zrównoważonego rozwoju
środowiska,
zdecydowane rozstrzygać współpracę międzynarodową w ocenianiu oddziaływania na
środowisko, szczególnie w kontekście transgranicznym,
pomne potrzeby i znaczenia rozwijania wybiegającej w przyszłość polityki oraz
zapobiegania, łagodzenia i kontrolowania znaczących szkodliwych oddziaływań na
środowisko w ogólności, a w kontekście transgranicznym w szczególności,
powołując się na odpowiednie postanowienia Karty Narodów Zjednoczonych,
Deklaracji Konferencji Sztokholmskiej w sprawie środowiska człowieka, Aktu
końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) i Dokumentów
końcowych spotkań w Madrycie i Wiedniu przedstawicieli państw - uczestników
KBWE,
wysoko oceniając działania państw mających na celu zapewnienie przez krajowe
prawodawstwo i przepisy administracyjne oraz politykę kadrową tych państw
wykonywania ocen oddziaływania na środowisko,
świadome potrzeby wyraźnego rozważania czynników ekologicznych we wczesnej fazie
procesu podejmowania decyzji przez zastosowanie ocen oddziaływania na środowisko
na wszystkich odpowiednich szczeblach administracji, jako niezbędnego środka
poprawy jakości informacji przedstawianej decydentom, tak aby racjonalne decyzje
dotyczące środowiska były podejmowane przy zwróceniu bacznej uwagi na
minimalizowanie znaczących szkodliwych oddziaływań, zwłaszcza w kontekście
transgranicznym,
pomne starań organizacji międzynarodowych w popieraniu stosowania ocen
oddziaływania na środowisko, zarówno na poziomie krajowym, jak i
międzynarodowym, oraz biorąc pod uwagę prace w sprawie ocen oddziaływania na
środowisko prowadzone pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej
Organizacji Narodów Zjednoczonych, a w szczególności wyniki seminarium na temat
ocen oddziaływania na środowisko (wrzesień 1987 r., Warszawa, Polska), jak
również zwracając uwagę na cele i zasady ocen oddziaływania na środowisko
przyjęte przez Radę Zarządzającą Programu Narodów Zjednoczonych do spraw Ochrony
Środowiska i Deklarację ministrów o zrównoważonym rozwoju (maj 1990 r., Bergen,
Norwegia),
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej konwencji:
(i) "Strony" oznaczają, jeżeli z tekstu nie wynika inaczej, Umawiające się
Strony niniejszej konwencji;
(ii) "Strona pochodzenia" oznacza Umawiającą się Stronę lub Strony niniejszej
konwencji, pod których jurysdykcją planowana działalność ma mieć miejsce;
(iii) "Strona narażona" oznacza Umawiającą się Stronę lub Strony niniejszej
konwencji, które mogą być narażone na transgraniczne oddziaływanie planowanej
działalności;
(iv) "Strony zainteresowane" oznaczają Stronę pochodzenia i Stronę narażoną przy
ocenie oddziaływania na środowisko stosownie do niniejszej konwencji;
(v) "planowana działalność" oznacza każdą działalność lub większą zmianę
działalności będącą przedmiotem decyzji właściwego organu, zgodnie z mającą
zastosowanie procedurą krajową;
(vi) "ocena oddziaływania na środowisko" oznacza krajową procedurę szacowania
prawdopodobnego oddziaływania planowanej działalności na środowisko;
(vii) "oddziaływanie" oznacza jakikolwiek skutek planowanej działalności dla
środowiska z uwzględnieniem: zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, flory, fauny,
gleby, powietrza, wody, klimatu, krajobrazu i pomników historii lub innych
budowli albo wzajemnych oddziaływań między tymi czynnikami; obejmuje ono również
skutki dla dziedzictwa kultury lub dla warunków społeczno-gospodarczych
spowodowane zmianami tych czynników;
(viii) "oddziaływanie transgraniczne" oznacza jakiekolwiek oddziaływanie, nie
mające wyłącznie charakteru globalnego, na terenie podlegającym jurysdykcji
Strony, spowodowane planowaną działalnością, której fizyczna przyczyna jest w
całości lub częściowo położona na terenie podlegającym jurysdykcji innej Strony;
(ix) "właściwy organ" oznacza organ lub organy państwowe wyznaczone przez Stronę
jako odpowiedzialne za wykonanie zadań określonych w niniejszej konwencji i/lub
organ lub organy, którym Strona powierzyła podejmowanie decyzji dotyczących
planowanej działalności;
(x) "opinia publiczna" oznacza jedną lub więcej osób fizycznych lub prawnych.
Artykuł 2
Postanowienia ogólne
1. Strony będą podejmować, indywidualnie lub wspólnie, wszelkie odpowiednie i
skuteczne środki mające na celu zapobieganie, redukcję i kontrolowanie
znaczącego szkodliwego transgranicznego oddziaływania na środowisko wynikającego
z planowanej działalności.
2. Każda ze Stron podejmuje niezbędne prawne, administracyjne lub inne działania
w celu wprowadzenia postanowień niniejszej konwencji w życie, włącznie z
ustanowieniem procedury ocen oddziaływania na środowisko w odniesieniu do
planowanych działalności wymienionych w załączniku I, które mogą powodować
znaczące szkodliwe oddziaływania transgraniczne, pozwalające na uwzględnienie
opinii publicznej i przygotowanie dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko
opisanej w załączniku II.
3. Strona pochodzenia zapewni, żeby zgodnie z postanowieniami niniejszej
konwencji przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko nastąpiło przed
podjęciem decyzji o zatwierdzeniu lub podjęciu planowanej działalności
wymienionej w załączniku I, która może spowodować znaczące szkodliwe
oddziaływanie transgraniczne.
4. Strona pochodzenia zapewni, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji,
że Strony narażone będą powiadomione o każdej planowanej działalności
wymienionej w załączniku I, która może spowodować znaczące szkodliwe
oddziaływanie transgraniczne.
5. Zainteresowane Strony podejmą z inicjatywy którejkolwiek ze Stron rozmowy na
temat tego, czy jedna lub więcej z planowanych działalności, nie wymienionych w
załączniku I, powodują lub mogą powodować znaczące szkodliwe oddziaływanie
transgraniczne i czy w związku z tym nie powinny być traktowane, jak gdyby były
wymienione w załączniku. Jeżeli Strony tak właśnie uzgodnią, to te rodzaje
działalności będą tak traktowane. Ogólne wytyczne dotyczące kryteriów określania
znaczących szkodliwych oddziaływań są podane w załączniku III.
6. Strona pochodzenia zapewni, zgodnie z ustanowieniami niniejszej konwencji,
opinii publicznej na terenach, które mogą zostać narażone, możliwość udziału w
stosownych procedurach ocen oddziaływania na środowisko w odniesieniu do
planowanej działalności, a także zapewni, żeby możliwość udziału w tych
procedurach, przewidziana dla opinii publicznej Strony narażonej, była taka
sama, jak możliwość przewidziana dla opinii publicznej Strony pochodzenia.
7. Ocena oddziaływania na środowisko, jak wymaga tego niniejsza konwencja,
będzie podjęta, jako wymagane minimum, na etapie projektowania planowanej
działalności. Strony będą starać się stosować, we właściwym stopniu, zasady ocen
oddziaływania na środowisko do polityki, planów i programów.
8. Postanowienia niniejszej konwencji nie ograniczają prawa Stron do stosowania
krajowych przepisów, regulacji decyzji administracyjnych lub przyjętych praktyk
prawnych w celu ochrony informacji, których dostarczenie mogłoby naruszać
tajemnicę przemysłową i handlową lub bezpieczeństwo narodowe.
9. Postanowienia niniejszej konwencji nie ograniczają prawa poszczególnych Stron
do stosowania na mocy odpowiedniego porozumienia dwustronnego lub wielostronnego
surowszych środków niż przewidziano w niniejszej konwencji.
10. Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają jakichkolwiek zobowiązań
Stron wynikających z prawa międzynarodowego w odniesieniu do przedsięwzięć
mających lub mogących mieć oddziaływania transgraniczne.
Artykuł 3
Powiadamianie
1. Dla planowanej działalności wynikającej z załącznika I, która może spowodować
znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne, Strona pochodzenia, w celu
zapewnienia odpowiednich i skutecznych konsultacji przewidzianych w artykule 5,
powiadomi każdą Stronę, którą uzna za możliwą Stronę narażoną, jak najwcześniej
i nie później niż poinformuje własną opinię publiczną o proponowanej
działalności.
2. Powiadomienie to będzie zawierało między innymi:
(a) informację o planowanej działalności, zawierającą każdą dostępną informację
o jej możliwym oddziaływaniu transgranicznym;
(b) charakter możliwej decyzji; oraz
(c) wskazanie rozsądnego terminu, w którym będzie można wymagać, zgodnie z
ustępem 3 niniejszego artykułu, odpowiedzi, biorąc pod uwagę charakter
planowanej działalności; powiadomienie może zawierać informacje podane w ustępie
5 niniejszego artykułu.
3. Strona narażona powinna odpowiedzieć Stronie pochodzenia w terminie podanym w
powiadomieniu, potwierdzając odbiór powiadomienia, i powinna oznajmić, czy
zamierza uczestniczyć w procedurze oceny oddziaływania na środowisko.
4. Jeżeli Strona narażona oznajmi, że nie zamierza uczestniczyć w procedurze
oceny oddziaływania na środowisko lub jeśli nie udzieli odpowiedzi w terminie
podanym w powiadomieniu, to postanowienia ustępów 5, 6, 7 i 8 niniejszego
artykułu i artykułów od 4 do 7 nie będą miały zastosowania. W takich
okolicznościach prawo Strony pochodzenia do postanowienia, czy wykonać ocenę
oddziaływania na środowisko na podstawie prawa krajowego i praktyki, nie może
być podważone.
5. Strona pochodzenia, po otrzymaniu odpowiedzi Strony narażonej wykazującej
wolę uczestniczenia w procedurze oceny oddziaływania na środowisko, powinna,
jeżeli tego jeszcze nie zrobiła, przekazać Stronie narażonej:
(a) stosowną informację dotyczącą procedury oceny oddziaływania na środowisko
wraz z podaniem terminarza przekazywania uwag oraz
(b) stosowną informację o planowanej działalności i jej możliwym znaczącym
szkodliwym oddziaływaniu transgranicznym.
6. Strona narażona, na wniosek Strony pochodzenia, powinna zapewnić tej
ostatniej realną do uzyskania informację odnoszącą się do potencjalnie
narażonego środowiska pod jurysdykcją Strony narażonej, jeśli taka informacja
jest konieczna do przygotowania dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko.
Informacja powinna być niezwłocznie dostarczona i, jeśli to stosowne, za
pośrednictwem wspólnego organu, jeżeli taki istnieje.
7. Jeżeli Strona uważa, że jej środowisko może być narażone na znaczące
szkodliwe oddziaływanie transgraniczne w wyniku planowanej działalności,
wymienionej w załączniku I, i jeżeli nie była powiadomiona zgodnie z ustępem 1
niniejszego artykułu, to Strony zainteresowane na wniosek Strony narażonej
wymienią wystarczające informacje w celu przedyskutowania, czy istnieje
prawdopodobieństwo znaczącego szkodliwego oddziaływania transgranicznego. Jeżeli
Strony uzgodnią, że znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne jest
prawdopodobne, to będą odpowiednio stosowane postanowienia niniejszej konwencji.
Jeżeli Strony nie uzgodnią, czy znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne
jest prawdopodobne, to którakolwiek ze Stron może przedstawić tę kwestię komisji
dochodzeniowej, zgodnie z postanowieniami załącznika IV, w celu uzyskania
opinii, czy znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne jest prawdopodobne,
chyba że Strony uzgodnią inny sposób rozstrzygnięcia tej kwestii.
8. Strony zainteresowane zapewnią, aby opinia publiczna Strony narażonej na
terenach, które mogą być narażone, została poinformowana o planowanej
działalności i aby miała możliwość wyrażenia swoich uwag lub zastrzeżeń do
planowanej działalności oraz aby miała możliwość przekazania tych uwag lub
zastrzeżeń właściwemu organowi Strony pochodzenia albo bezpośrednio, albo, jeśli
to stosowne, za pośrednictwem Strony pochodzenia.
Artykuł 4
Przygotowanie dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko
1. Dokumentacja oceny oddziaływania na środowisko, która ma być przedstawiona
właściwemu organowi Strony pochodzenia, powinna zawierać co najmniej informacje
wymienione w załączniku II.
2. Strona pochodzenia powinna dostarczyć Stronie narażonej, jeśli to stosowne,
za pośrednictwem wspólnego organu, jeżeli taki istnieje, dokumentację oceny
oddziaływania na środowisko. Strony zainteresowane zadbają o przekazanie tej
dokumentacji organom i opinii publicznej Strony narażonej na terenach, które
mogą być narażone, i o przedłożenie uwag właściwemu organowi Strony pochodzenia
bądź bezpośrednio do tego organu, bądź też, jeśli to stosowne, za pośrednictwem
Strony pochodzenia, w rozsądnym terminie, zanim ostateczna decyzja w sprawie
planowanej działalności zostanie podjęta.
Artykuł 5
Konsultacje na podstawie dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko
Strona pochodzenia powinna po ukończeniu dokumentacji oceny oddziaływania na
środowisko rozpocząć, bez zbędnej zwłoki, konsultacje ze Stroną narażoną,
dotyczące m.in. potencjalnego oddziaływania transgranicznego planowanej
działalności i środków redukowania lub eliminowania tego oddziaływania.
Konsultacje mogą odnosić się do:
(a) możliwych wariantów planowanej działalności, łącznie z wariantem jej
zaniechania, i możliwych środków łagodzenia znaczącego szkodliwego oddziaływania
transgranicznego oraz monitorowania na koszt Strony pochodzenia skutków
zastosowania takich środków;
(b) innych form możliwej wzajemnej pomocy w redukowaniu jakiegokolwiek
znaczącego szkodliwego oddziaływania transgranicznego planowanej działalności
oraz
(c) wszelkich innych właściwych spraw związanych z planowaną działalnością.
Na początku takich konsultacji Strony uzgodnią rozsądne ramy czasowe dla okresu
konsultacji. Wszelkie takie konsultacje mogą być prowadzone za pośrednictwem
odpowiedniego wspólnego organu, jeżeli taki istnieje.
Artykuł 6
Decyzja końcowa
1. Strony zapewnią, aby w decyzji końcowej dotyczącej planowanej działalności
zostały uwzględnione wyniki oceny oddziaływania na środowisko, łącznie z
dokumentacją oceny oddziaływania na środowisko, jak również uwagi o ocenie
otrzymane zgodnie z artykułem 3 ustęp 8 i artykułem 4 ustęp 2 oraz wyniki
konsultacji, o których mowa w artykule 5.
2. Strona pochodzenia powinna dostarczyć Stronie narażonej decyzję końcową
dotyczącą planowanej działalności z uzasadnieniem i argumentacją leżącą u jej
podstaw.
3. Jeśli - zanim rozpocznie się planowana działalność - udostępniona zostanie
Stronie zainteresowanej dodatkowa informacja o znaczącym oddziaływaniu
transgranicznym tej działalności, która to informacja nie była dostępna w czasie
podejmowania decyzji w sprawie tej działalności, a która mogłaby istotnie
wpłynąć na decyzję, to Strona ta powinna natychmiast zawiadomić o tym inną
zainteresowaną Stronę lub Strony. Jeśli jedna ze Stron zainteresowanych wystąpi
z takim wnioskiem, należy podjąć konsultacje nad potrzebą zmiany takiej decyzji.
Artykuł 7
Analiza porealizacyjna
1. Strony zainteresowane, na prośbę którejkolwiek ze Stron, postanowią, czy i w
jakim zakresie powinna być przeprowadzona analiza porealizacyjna, biorąc pod
uwagę prawdopodobne znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne
działalności, której ocena oddziaływania na środowisko została podjęta zgodnie z
niniejszą konwencją. Jakakolwiek przedsięwzięta analiza porealizacyjna powinna
przede wszystkim obejmować nadzór nad działalnością jakiegokolwiek jej
szkodliwego oddziaływania transgranicznego. Taki nadzór i ustalenie mogą być
podjęte w celu osiągnięcia celów wymienionych w załączniku V.
2. Gdy w wyniku analizy porealizacyjnej Strona pochodzenia lub Strona narażona
uzyska rozsądne podstawy, aby przypuszczać, że występuje prawdopodobieństwo
znaczącego szkodliwego oddziaływania transgranicznego lub ujawnione zostaną
czynniki, które mogą spowodować takie oddziaływanie, to powinna natychmiast
poinformować o tym drugą Stronę. Strony zainteresowane przeprowadzą wówczas
konsultacje co do koniecznych działań w celu zredukowania lub wyeliminowania
tego oddziaływania.
Artykuł 8
Współpraca dwustronna i wielostronna
W celu wprowadzenia w życie zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji
Strony mogą dalej stosować istniejące lub zawierać nowe umowy dwustronne,
wielostronne lub inne porozumienia. Umowy takie lub inne porozumienia mogą
opierać się na elementach wymienionych w załączniku VI.
Artykuł 9
Programy badawcze
Strony zwrócą szczególną uwagę na podjęcie lub zintensyfikowanie specjalnych
programów badawczych, mających na celu:
(a) ulepszenie istniejących jakościowych i ilościowych metod oceny oddziaływania
planowanej działalności;
(b) osiągnięcie lepszego zrozumienia zależności przyczynowo-skutkowych i ich
roli w zintegrowanym gospodarowaniu środowiskiem;
(c) analizowanie i monitorowanie skutecznego wprowadzenia w życie decyzji
dotyczących planowanej działalności w celu minimalizowania oddziaływania lub
jego powstrzymania;
(d) opracowanie metod stymulujących twórcze podejścia przy poszukiwaniu
racjonalnych dla środowiska wariantów planowanej działalności, struktur
produkcji i konsumpcji;
(e) opracowanie metodologii dla zastosowania zasad oceny oddziaływania na
środowisko w skali makroekonomicznej.
Strony powinny wymieniać między sobą wyniki wymienionych powyżej programów.
Artykuł 10
Status załączników
Załączniki do niniejszej konwencji stanowią jej integralną część.
Artykuł 11
Spotkania Stron
1. Strony będą się spotykać, jeśli to możliwe, przy okazji corocznych sesji
Starszych Doradców Rządowych EKG ds. Środowiska i Zasobów Wodnych. Pierwsze
spotkanie Stron będzie zwołane nie później niż rok po dacie wejścia w życie
niniejszej konwencji. Później spotkania Stron powinny odbywać się w takich
terminach, które zostaną uznane przez spotkanie Stron za konieczne lub na
pisemny wniosek którejkolwiek ze Stron, pod warunkiem że uzyska on poparcie
przynajmniej jednej trzeciej Stron w ciągu sześciu miesięcy od powiadomienia
Stron o tym wniosku przez Sekretariat.
2. Strony będą w sposób ciągły dokonywać przeglądów wykonywania postanowień
niniejszej konwencji i mając to na uwadze:
(a) będą dokonywać przeglądów polityki i podejścia metodologicznego do ocen
oddziaływania na środowisko stosowanych przez Strony w celu dalszego
doskonalenia procedur ocen oddziaływania na środowisko w kontekście
transgranicznym;
(b) będą wymieniać informacje dotyczące doświadczeń zdobytych przy zawieraniu i
wykonywaniu umów dwustronnych i wielostronnych lub innych porozumień dotyczących
stosowania ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, w
których uczestniczy jedna lub więcej Stron;
(c) będą poszukiwać, jeśli to stosowne, usług kompetentnych organów
międzynarodowych i komitetów naukowych w zakresie metodologii i technik
związanych z osiągnięciem celów niniejszej konwencji;
(d) rozważą na swoim pierwszym spotkaniu i przyjmą jednomyślnie zasady procedury
dla swoich spotkań;
(e) rozważą i, jeśli to konieczne, przyjmą propozycje poprawek do niniejszej
konwencji;
(f) rozważą i podejmą wszelkie dodatkowe działania, które mogą być niezbędne do
osiągnięcia celów niniejszej konwencji.
Artykuł 12
Prawo głosu
1. Każda ze Stron niniejszej konwencji ma prawo do jednego głosu.
2. Regionalne organizacje integracji gospodarczej, jako wyjątek od postanowienia
ustępu 1 niniejszego artykułu, korzystają ze swego prawa głosu w sprawach, które
wchodzą w zakres ich kompetencji, dysponując liczbą głosów równą liczbie ich
państw członkowskich będących Stronami niniejszej konwencji. Organizacje, o
których mowa, nie dysponują prawem głosu, jeśli ich państwa członkowskie
korzystają z przysługującego im prawa i na odwrót.
Artykuł 13
Sekretariat
Sekretarz Wykonawczy Europejskiej Komisji Gospodarczej pełni następujące funkcje
sekretariatu:
(a) zwołuje i przygotowuje spotkania stron,
(b) przekazuje stronom sprawozdania i inne informacje otrzymywane zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji,
(c) wykonuje inne funkcje, które mogą wynikać z postanowień niniejszej konwencji
lub które mogą być mu powierzone przez Strony.
Artykuł 14
Poprawki do konwencji
1. Każda ze Stron może proponować poprawki do niniejszej konwencji.
2. Proponowane poprawki powinny być przedłożone w formie pisemnej do
sekretariatu, który przekaże je wszystkim Stronom. Proponowane poprawki będą
przedmiotem dyskusji na najbliższym spotkaniu Stron, pod warunkiem że
sekretariat prześle je Stronom co najmniej na dziewięćdziesiąt dni przed
terminem tego spotkania.
3. Strony poczynią wszelkie starania w celu osiągnięcia jednomyślności przy
podejmowaniu każdej proponowanej poprawki do niniejszej konwencji. Jeśli jednak
wyczerpane zostaną wszystkie możliwości osiągnięcia jednomyślności i nie
osiągnie się zgodnego stanowiska, to w ostateczności poprawka może być przyjęta
w głosowaniu większością trzech czwartych głosów Stron obecnych i głosujących na
spotkaniu.
4. Poprawki do niniejszej konwencji, przyjęte zgodnie z ustępem 3 niniejszego
artykułu, przedłożone zostaną przez depozytariusza wszystkim Stronom do
ratyfikacji, zatwierdzenia lub przyjęcia. Poprawki wejdą w życie dla Stron,
które je ratyfikowały, zatwierdziły lub przyjęły, dziewięćdziesiątego dnia od
dnia otrzymania przez depozytariusza zawiadomienia o ich ratyfikacji,
zatwierdzeniu lub przyjęciu co najmniej przez trzy czwarte tych Stron. W
stosunku do każdej innej Strony poprawki wchodzą w życie dziewięćdziesiątego
dnia po złożeniu przez Stronę dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia lub przyjęcia
poprawek.
5. Dla celów niniejszego artykułu pojęcie "Strony obecne i głosujące" oznacza
Strony obecne i oddające głos "za" lub "przeciw".
6. Procedura głosowania przedstawiona w ustępie 3 niniejszego artykułu nie może
stanowić precedensu dla przyszłych porozumień negocjowanych w ramach
Europejskiej Komisji Gospodarczej.
Artykuł 15
Rozstrzyganie sporów
1. W razie powstania sporu między dwiema lub więcej Stronami, dotyczącego
interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, Strony będą poszukiwały
rozwiązania w drodze negocjacji lub przy zastosowaniu jakiegokolwiek innego
sposobu rozstrzygania sporów możliwego do przyjęcia przez Strony pozostające w
sporze.
2. Przy podpisywaniu ratyfikacji, przyjęciu, zatwierdzeniu lub przystąpieniu do
niniejszej konwencji albo kiedykolwiek później Strona może oświadczyć w formie
pisemnej wobec depozytariusza, że odnośnie do sporu, który nie został
rozstrzygnięty zgodnie z postanowieniem ustępu 1 niniejszego artykułu, przyjmie
jeden lub obydwa z następujących sposobów rozstrzygania sporów jako obowiązujący
w stosunku do każdej ze Stron przyjmujących takie samo zobowiązanie:
(a) przekazanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości;
(b) arbitraż zgodnie z procedurą określoną w załączniku VII.
3. Jeżeli uczestniczące w sporze Strony przyjęły obydwa sposoby rozstrzygnięcia
sporu, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, to spór może być
przekazany wyłącznie do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, chyba że
Strony uzgodnią inaczej.
Artykuł 16
Podpisanie
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania w Espoo (Finlandia) od dnia 25
lutego do dnia 1 marca 1991 r., a następnie w siedzibie Organizacji Narodów
Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 2 września 1991 r., dla państw członkowskich
Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz państw posiadających status doradczy
Europejskiej Komisji Gospodarczej, stosownie do ustępu 8 rezolucji Rady
Gospodarczej i Społecznej nr 36 (IV) z dnia 28 marca 1947 r., oraz dla
regionalnych organizacji integracji gospodarczej utworzonych przez suwerenne
państwa członkowskie Europejskiej Komisji Gospodarczej, którym to organizacjom
ich państwa członkowskie przekazały kompetencje w sprawach uregulowanych przez
niniejszą konwencję, w tym kompetencje do zawierania umów międzynarodowych w
sprawach objętych niniejszą konwencją.
Artykuł 17
Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie
1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez
państwa-sygnatariuszy i regionalne organizacje integracji europejskiej.
2. Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla państw i organizacji,
o których mowa w artykule 16, od dnia 3 września 1991 r.
3. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będą
złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który będzie
pełnił funkcję depozytariusza.
4. Każda organizacja, o której mowa w artykule 16, stająca się Stroną niniejszej
konwencji, a której żadne z jej państw członkowskich nie jest Stroną niniejszej
konwencji, będzie związana wszystkimi zobowiązaniami wynikającymi z niniejszej
konwencji. W przypadku takich organizacji, gdy jedno lub więcej państw
członkowskich jest Stroną konwencji, organizacja taka i jej państwa członkowskie
zdecydują o podziale odpowiedzialności związanej z wypełnieniem zobowiązań
wynikających z niniejszej konwencji. W takich przypadkach organizacja i jej
państwa członkowskie nie korzystają jednocześnie z uprawnień wynikających z
niniejszej konwencji.
5. Regionalne organizacje integracji gospodarczej, o których mowa w artykule 16,
zadeklarują w swoich dokumentach ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia zakres swoich kompetencji w odniesieniu do spraw uregulowanych
przez niniejszą konwencję. Organizacje te poinformują także depozytariusza o
wszelkich istotnych zmianach zakresu swoich kompetencji.
Artykuł 18
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia następującego po
dniu złożenia szesnastego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia.
2. Dla celów określonych w ustępie 1 niniejszego artykułu, żaden dokument
złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie będzie uważany
za dodatkowy do tych, które złożyły państwa członkowskie takiej organizacji.
3. Dla każdego państwa lub organizacji, o których mowa w artykule 16, które
ratyfikują, przyjmą lub zatwierdzą niniejszą konwencję albo przystąpią do niej
po złożeniu szesnastego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia
następującego po dniu złożenia przez to państwo lub organizację dokumentu
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
Artykuł 19
Wystąpienie
W każdym czasie po upływie czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej
konwencji w stosunku do danej Strony, Strona ta może z konwencji wystąpić
poprzez złożenie depozytariuszowi powiadomienia w formie pisemnej. Każde takie
wystąpienie nabiera mocy dziewięćdziesiątego dnia następującego po dniu
otrzymania powiadomienia przez depozytariusza. Każde takie wystąpienie nie
będzie miało skutku odnośnie do stosowania artykułów od 3 do 6 niniejszej
konwencji w stosunku do proponowanej działalności, co do której wysłano
powiadomienie stosownie do artykułu 3 ustęp 1 lub wystosowano prośbę stosownie
do artykułu 3 ustęp 7, zanim wystąpienie, o którym mowa, weszło w życie.
Artykuł 20
Teksty autentyczne
Oryginał niniejszej konwencji, którego teksty w językach angielskim, francuskim
i rosyjskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Na dowód tego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Espoo (Finlandia) dnia dwudziestego piątego lutego tysiąc
dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego roku.
Załączniki
Załącznik I
ZESTAWIENIE RODZAJÓW DZIAŁALNOŚCI
1. Rafinerie ropy naftowej (z wyjątkiem instalacji wytwarzających jedynie smary
z ropy naftowej) i instalacje do gazyfikacji i upłynniania węgla lub łupków
bitumicznych o wydajności 500 ton lub więcej na dobę.
2. Elektrownie cieplne i inne instalacje energetyczne o wyjściowej mocy cieplnej
300 megawatów lub więcej oraz elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe (z
wyjątkiem instalacji badawczych do produkcji i konserwacji materiałów
rozszczepialnych i paliworodnych, których moc maksymalna nie przekracza 1
kilowata ciągłego obciążenia cieplnego).
3. Instalacje zaprojektowane wyłącznie do produkcji lub wzbogacania paliw
jądrowych do przerobu napromieniowanych paliw jądrowych lub do magazynowania,
usuwania i przerobu odpadów promieniotwórczych.
4. Duże instalacje do pierwszego wystąpienia surówki żelaza i stali oraz do
produkcji metali nieżelaznych.
5. Instalacje do wydobywania azbestu oraz do przerobu i przetwarzania azbestu i
produktów zawierających azbest; w odniesieniu do produktów azbestowo-cementowych
z roczną produkcją większą niż 20 000 ton produktu końcowego, w odniesieniu do
materiałów ściernych z roczną produkcją większą niż 50 ton produktu końcowego
oraz w odniesieniu do innego wykorzystania azbestu w ilości większej niż 200 ton
rocznie.
6. Kombinaty chemiczne.
7. Budowa autostrad, dróg szybkiego ruchu*, tras dla dalekobieżnego ruchu
kolejowego oraz lotnisk o podstawowej długości pasa startowego 2100 metrów lub
więcej.
8. Rurociągi ropy naftowej i gazu o dużych przekrojach.
9. Porty handlowe oraz śródlądowe szlaki wodne i porty śródlądowe, które
pozwalają na ruch jednostek pływających o wyporności ponad 1 350 ton.
10. Instalacje do usuwania odpadów przez spalanie, obróbkę chemiczną lub
składowanie toksycznych i niebezpiecznych odpadów.
11. Wielkie zapory i zbiorniki wodne.
12. Wydobywanie wód gruntowych w przypadkach, gdy roczna objętość wydobywanej
wody wynosi 10 milionów metrów sześciennych lub więcej.
13. Wytwarzanie pulpy drzewnej i papieru w ilości 200 ton lub więcej masy
powietrzno-suchej na dobę.
14. Wydobywanie na dużą skalę i przerób na miejscu rud metali lub węgla.
15. Produkcja węglowodorów na morzu pełnym.
16. Duże urządzenia do magazynowania ropy naftowej, produktów petrochemicznych i
chemicznych.
17. Wyrąb lasów na dużych powierzchniach.
________
* Na użytek niniejszej konwencji:
- "autostrada" oznacza drogę specjalnie zaprojektowaną i zbudowaną dla ruchu
motorowego, która nie obsługuje graniczących z nią posiadłości i która:
(a) wyposażona jest, wyjąwszy szczególne punkty lub sytuacje chwilowe, w
oddzielne jezdnie dla dwu kierunków ruchu rozdzielone od siebie pasem nie
przeznaczonym dla ruchu wyjątkowo w inny sposób;
(b) nie krzyżuje się na jednym poziomie z żadną drogą, torami kolejowymi i
tramwajowymi lub przejściami dla pieszych; oraz
(c) jest specjalnie oznakowana jako autostrada;
- "droga szybkiego ruchu" oznacza drogę zarezerwowaną dla ruchu motorowego
dostępną tylko z rozjazdów lub z regulowanych skrzyżowań, na której zabronione
jest w szczególności zatrzymywanie się i parkowanie na jezdniach.
Załącznik II
ZAWARTOŚĆ DOKUMENTACJI OCENY ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO
Informacje, które obejmować ma dokumentacja oceny oddziaływania na środowisko,
powinny zawierać, zgodnie z artykułem 4, co najmniej:
(a) opis proponowanej działalności i jej cel,
(b) opis, jeśli to stosowne, realnych wariantów (na przykład dotyczących
lokalizacji lub technologii planowanej działalności, także wariantu
niepodejmowania działań),
(c) opis środowiska, które prawdopodobnie zostałoby znacząco narażone przez
proponowaną działalność i jej warianty,
(d) opis potencjalnych oddziaływań planowanej działalności i jej wariantów na
środowisko oraz ocenę ich znaczenia,
(e) opis środków łagodzących szkodliwe oddziaływanie na środowisko,
(f) wyraźne wskazanie metod prognozy i przyjętych założeń, jak również
wykorzystanych danych o środowisku,
(g) identyfikację luk wiedzy i wątpliwości, napotkanych przy zbieraniu
wymaganych informacji,
(h) zarys, jeśli to stosowne, programu monitoringu i zarządzania oraz planów
analizy porealizacyjnej oraz
(i) nietechniczne podsumowanie zawierające stosowne wizualne materiały
ilustracyjne (mapy, wykresy itd.).
Załącznik III
OGÓLNE KRYTERIA WSPOMAGAJĄCE OKREŚLENIE ZNACZENIA DLA ŚRODOWISKA RODZAJÓW
DZIAŁALNOŚCI NIE WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I
1. Strony zainteresowane, rozpatrując planowane rodzaje działalności, do których
ma zastosowanie artykuł 2 ustęp 5, mogą rozważyć, czy działalność danego rodzaju
może mieć znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne, w szczególności
biorąc pod uwagę jedno lub kilka następujących kryteriów:
(a) wielkość: rozmiar proponowanej działalności jest duży dla danego jej typu;
(b) lokalizacja: planowana działalność jest zlokalizowana na obszarze lub w
pobliżu obszaru o szczególnej wrażliwości lub o szczególnym znaczeniu dla
środowiska (takim jak obszary wodno-błotne podlegające Konwencji ramsarskiej,
parki narodowe, rezerwaty przyrody, tereny będące miejscem szczególnego
naukowego zainteresowania lub tereny ważne z punktu widzenia archeologii,
kultury lub historii), jak również gdy planowana działalność zlokalizowana jest
w miejscu, w którym właściwości planowanej działalności mogłyby mieć znaczący
wpływ na ludność;
(c) narażenia: planowana działalność wykazuje szczególnie złożone i potencjalnie
szkodliwe skutki, w tym powodujące poważne oddziaływania na ludzi lub na cenne
gatunki i organizmy zagrażające istnieniu lub potencjalnemu użytkowaniu
narażonego obszaru oraz powodujące dodatkowe obciążenia, które przekraczają
graniczną wytrzymałość środowiska.
2. Strony zainteresowane rozważą planowane rodzaje działalności zlokalizowane
blisko granic międzynarodowych, a także bardziej odległe, które mogą powodować
powstawanie znaczących oddziaływań transgranicznych daleko od miejsca
zlokalizowania inwestycji.
Załącznik IV
POSTĘPOWANIE DOCHODZENIOWE
1. Strona lub strony domagające się analizy powiadomią sekretariat, że
przedkładają komisji dochodzeniowej, powołanej zgodnie z postanowieniami
niniejszego załącznika, zapytanie, czy planowana działalność, której rodzaj
wymieniono w załączniku I, może mieć znaczące szkodliwe transgraniczne
oddziaływanie. W powiadomieniu określony zostanie przedmiot dochodzenia.
Sekretariat natychmiast zawiadomi wszystkie Strony niniejszej konwencji o
przedłożeniu takiego zapytania.
2. Komisja dochodzeniowa składa się z trzech członków. Zarówno Strona domagająca
się dochodzenia, jak i druga Strona w postępowaniu dochodzeniowym wyznaczą po
jednym ekspercie naukowym lub technicznym. Wybrani w ten sposób dwaj eksperci
wspólnie wyznaczą przez uzgodnienie trzeciego eksperta, który będzie
przewodniczącym komisji dochodzeniowej. Przewodniczący nie może być obywatelem
państwa żadnej ze Stron postępowania dochodzeniowego, nie może również mieć
miejsca stałego pobytu na terytorium żadnej ze Stron, nie może być zatrudniony
przez żadną z nich, ani też nie może być związany w żaden inny sposób ze sprawą.
3. Jeżeli przewodniczący komisji dochodzeniowej nie został wyznaczony w ciągu
dwóch miesięcy od daty wyznaczenia drugiego eksperta, to Sekretarz Wykonawczy
Europejskiej Komisji Gospodarczej, na wniosek którejkolwiek ze Stron, wyznaczy
przewodniczącego w ciągu następnych dwóch miesięcy.
4. Jeżeli jedna ze Stron postępowania dochodzeniowego nie wyznaczy eksperta w
ciągu jednego miesiąca od otrzymania z sekretariatu powiadomienia, to druga
Strona może powiadomić o tym Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji
Gospodarczej, który wyznaczy przewodniczącego komisji dochodzeniowej w ciągu
następnych dwóch miesięcy. Wyznaczony przewodniczący komisji zwróci się do
Strony, która nie wyznaczyła eksperta, aby to uczyniła w ciągu jednego miesiąca.
Po upływie tego okresu przewodniczący powiadomi Sekretarza Wykonawczego
Europejskiej Komisji Gospodarczej, który wyznaczy eksperta w ciągu następnych
dwóch miesięcy.
5. Komisja dochodzeniowa przyjmie własne zasady postępowania.
6. Komisja dochodzeniowa może podjąć wszelkie stosowne środki w celu wykonania
swoich funkcji.
7. Strony postępowania dochodzeniowego będą ułatwiać pracę komisji
dochodzeniowej, a w szczególności, wykorzystując wszelkie środki będące w ich
dyspozycji, będą:
(a) dostarczać jej wszelkich stosownych dokumentów, urządzeń i informacji oraz
(b) umożliwiać jej, w razie potrzeby, powoływanie świadków i ekspertów i
uzyskiwać od nich dowody.
8. Strony i eksperci będą przestrzegać poufności każdej informacji, którą
otrzymali jako poufną podczas prac komisji dochodzeniowej.
9. Jeżeli jedna ze Stron postępowania dochodzeniowego nie stawi się przed
komisją dochodzeniową lub nie zdoła przedstawić swojej sprawy, druga Strona może
zwrócić się do komisji o kontynuowanie postępowania i zakończenie prac komisji.
Nieobecność Strony lub niepowodzenie Strony w przedstawieniu swojej sprawy nie
stanowią przeszkody w kontynuowaniu i zakończeniu prac komisji dochodzeniowej.
10. Jeżeli komisja dochodzeniowa z powodu szczególnych okoliczności sprawy nie
postanowi inaczej, to wydatki komisji, włącznie z wynagrodzeniem jej członków,
będą ponosić Strony postępowania dochodzeniowego w równych częściach. Komisja
dochodzeniowa rejestruje wszystkie swoje wydatki i przedkłada Stronom rachunek
końcowy.
11. Każda ze Stron, mająca interes faktyczny związany z przedmiotem postępowania
dochodzeniowego i która może odczuć skutki opinii wydanej w danej sprawie, ma
prawo interweniowania w czasie postępowania za zgodą komisji dochodzeniowej.
12. Decyzje komisji dochodzeniowej w sprawach proceduralnych będą podejmowane
większością głosów jej członków. W opinii końcowej komisji dochodzeniowej
powinien być odzwierciedlony pogląd większości jej członków, a także pogląd
różniący się z opinią.
13. Komisja dochodzeniowa powinna przedstawić opinię końcową w ciągu dwóch
miesięcy od daty jej powołania, chyba że uzna ona za konieczne przedłużenie tego
okresu, ale nie dłużej niż o kolejne dwa miesiące.
14. Opinia końcowa komisji dochodzeniowej powinna opierać się na akceptowanych
zasadach naukowych. Opinia końcowa zostanie przekazana przez komisję stronom
postępowania dochodzeniowego oraz sekretariatowi.
Załącznik V
ANALIZA KOŃCOWA
Przedmiot analizy obejmuje:
(a) zgodność monitoringu z wymaganiami określonymi w pozwoleniu na działalność
lub zatwierdzeniu działalności i skuteczności środków łagodzących,
(b) przegląd oddziaływania działalności na właściwe zarządzanie środowiskiem i
wyjaśnienia niepewności,
(c) zweryfikowanie założeń w celu przekazania doświadczeń do wykorzystania w
przyszłej działalności tego samego rodzaju.
Załącznik VI
ELEMENTY WSPÓŁPRACY DWUSTRONNEJ I WIELOSTRONNEJ
1. Strony zainteresowane, jeśli to stosowne, mogą w ramach umów dwustronnych i
wielostronnych wprowadzać rozwiązania instytucjonalne lub rozszerzyć zakres
istniejących rozwiązań instytucjonalnych w celu zapewnienia pełnej skuteczności
postanowień niniejszej konwencji.
2. Umowy dwustronne i wielostronne lub inne porozumienia mogą zawierać:
(a) dodatkowe wymagania dotyczące wprowadzenia w życie niniejszej konwencji,
uwzględniające szczególne warunki danego obszaru,
(b) rozwiązania instytucjonalne, administracyjne i inne tworzone na zasadzie
wzajemności i równoważności,
(c) środki harmonizujące politykę i sposoby ochrony środowiska w celu
osiągnięcia największego możliwego zbliżenia norm i metod odnoszących się do
wprowadzenia w życie ocen oddziaływania na środowisko,
(d) opracowanie, ulepszanie i/lub wzajemne dostosowywanie metod rozpoznawania,
mierzenia, przewidywania i oszacowywania oddziaływań, jak też metod analizy
porealizacyjnej,
(e) opracowanie i/lub ulepszenie metod i programów zbierania, analizowania,
przechowywania i rozpowszechniania w odpowiednim czasie porównywalnych danych
odnoszących się do jakości środowiska w celu zapewnienia danych wejściowych do
oceny oddziaływania na środowisko,
(f) ulepszenie progowych poziomów transgranicznego oddziaływania i lepiej
sprecyzowanych kryteriów określania jego znaczenia, odnoszących się do
lokalizacji, rodzaju lub rozmiaru planowanych rodzajów działalności, do których
zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji będą stosowane oceny
oddziaływania na środowisko, jak też ustanowienie obciążeń krytycznych dla
zanieczyszczeń transgranicznych,
(g) podejmowanie, jeśli to właściwe, wspólnej oceny oddziaływania na środowisko,
opracowanie wspólnych programów monitoringu, wzajemna kalibracja urządzeń
monitorujących i harmonizacja metodologii, aby zapewnić porównywalność
otrzymywanych danych i informacji.
Załącznik VII
ARBITRAŻ
1. Strona lub Strony zgłaszające roszczenie powiadamiają sekretariat, że
uzgodniły przedłożone spory do arbitrażu stosownie do artykułu 15 ustęp 2
niniejszej konwencji. W powiadomieniu określą przedmiot postępowania
arbitrażowego i w szczególności wskażą na te artykuły niniejszej konwencji,
których interpretacja lub stosowanie jest przedmiotem sporu. Sekretariat
przekaże otrzymaną informację wszystkim Stronom niniejszej konwencji.
2. Trybunał arbitrażowy składa się z trzech członków. Zarówno Strona lub Strony
zgłaszające roszczenia, jak i inna Strona lub strony sporu, wyznaczają po jednym
arbitrze. Dwóch wyznaczonych w ten sposób arbitrów powoła wspólnie trzeciego
arbitra, który będzie przewodniczącym trybunału arbitrażowego. Przewodniczący
trybunału arbitrażowego nie może być obywatelem państwa żadnej ze stron sporu,
nie może mieć miejsca stałego pobytu na terytorium żadnej z tych stron, nie może
też być zatrudniony przez żadną z nich ani też nie może być związany w żaden
inny sposób ze sprawą.
3. Jeżeli przewodniczący trybunału arbitrażowego nie został wyznaczony w ciągu
dwóch miesięcy od daty wyznaczenia drugiego arbitra, to Sekretarz Wykonawczy
Europejskiej Komisji Gospodarczej, na wniosek którejkolwiek ze stron sporu,
wyznaczy przewodniczącego w ciągu następnych dwóch miesięcy.
4. Jeżeli jedna ze stron sporu nie wyznaczy arbitra w ciągu dwóch miesięcy od
otrzymania wniosku, to druga strona może powiadomić o tym Sekretarza
Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej, który wyznaczy przewodniczącego
trybunału arbitrażowego w ciągu następnych dwóch miesięcy. Wyznaczony
przewodniczący trybunału arbitrażowego zwróci się do strony, która nie
wyznaczyła arbitra, aby to uczyniła w ciągu dwóch miesięcy. Po upływie tego
okresu przewodniczący powiadomi Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji
Gospodarczej, który wyznaczy arbitra w ciągu następnych dwóch miesięcy.
5. Trybunał arbitrażowy orzeka zgodnie z prawem międzynarodowym i
postanowieniami niniejszej konwencji.
6. Każdy trybunał arbitrażowy powołany na podstawie postanowień niniejszego
załącznika ustali własne zasady postępowania.
7. Decyzje trybunału arbitrażowego, dotyczące kwestii proceduralnych, jak i
istoty sporu, podejmowane są większością głosów jego członków.
8. Trybunał może podejmować wszelkie właściwe środki w celu ustalenia faktów.
9. Strony sporu będą ułatwiać pracę trybunału arbitrażowego, a w szczególności,
wykorzystując wszelkie środki będące do ich dyspozycji, będą:
(a) dostarczać mu wszelkich odpowiednich dokumentów, urządzeń i informacji i
(b) umożliwiać mu, w razie potrzeby, powoływanie świadków i ekspertów i
uzyskiwać od nich dowody.
10. Strony i arbitrzy będą przestrzegać poufności każdej informacji, którą
otrzymają jako poufną podczas postępowania przed trybunałem arbitrażowym.
11. Trybunał arbitrażowy może na wniosek jednej ze stron, zlecić zastosowanie
tymczasowych środków ochrony.
12. Jeżeli jedna ze stron sporu nie stawi się przed trybunałem arbitrażowym lub
nie podejmie obrony, druga strona może zwrócić się do trybunału o kontynuowanie
postępowania i wydanie decyzji końcowej. Nieobecność strony lub niepodjęcie
obrony przez stronę nie stanowią przeszkody w kontynuowaniu postępowania.
Trybunał arbitrażowy przed wydaniem decyzji końcowej musi upewnić się, że
roszczenie jest właściwie uzasadnione faktycznie i prawnie.
13. Trybunał arbitrażowy może wysłuchać i uznać kontrroszczenia wynikające
bezpośrednio z przedmiotu sporu.
14. Jeżeli trybunał arbitrażowy nie postanowi inaczej z powodu szczególnych
okoliczności sprawy, to wydatki trybunału, włącznie z wynagrodzeniem jej
członków, będą ponosić strony sporu w równych częściach. Trybunał rejestruje
wszystkie swoje wydatki i przedkłada stronom rachunek końcowy.
15. Każda Strona niniejszej konwencji, mająca interes prawny związany z
przedmiotem sporu i która może odrzucić skutki decyzji podjętej w danej sprawie,
ma prawo interweniowania w czasie postępowania za zgodą trybunału.
16. Trybunał arbitrażowy wydaje orzeczenie w ciągu pięciu miesięcy od daty jego
powołania, chyba że uzna on za konieczne przedłużenie tego okresu, ale nie
dłużej niż o następne pięć miesięcy.
17. Orzeczenie trybunału arbitrażowego powinno zawierać uzasadnienie. Orzeczenie
jest ostateczne i wiążące dla wszystkich stron sporu. Trybunał arbitrażowy
przekazuje orzeczenie stronom sporu oraz sekretariatowi. Sekretariat przekaże
otrzymaną informację wszystkim Stronom niniejszej konwencji.
18. Każdy spór, który może powstać między stronami, dotyczący interpretacji lub
wykonania orzeczenia, może być przedstawiony przez każdą stronę trybunałowi
arbitrażowemu, który wydał orzeczenie, lub jeżeli jest to niemożliwe, innemu
trybunałowi powołanemu w tym celu w taki sam sposób, w jaki został powołany ten
pierwszy.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 kwietnia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. E. Wyzner
CONVENTION
on environmental impact assessment in a transboundary context
The Parties to this Convention,
Aware of the interrelationship between economic activities and their
environmental consequences,
Affirming the need to ensure environmentally sound and sustainable development,
Determined to enhance international cooperation in assessing environmental
impact in particular in a transboundary context,
Mindful of the need and importance to develop anticipatory policies and of
preventing, mitigating and monitoring significant adverse environmental impact
in general and more specifically in a transboundary context,
Recalling the relevant provisions of the Charter of the United Nations, the
Declaration of the Stockholm Conference on the Human Environment, the Final Act
of the Conference on Security and Cooperation in Europe (CSCE) and the
Concluding Documents of the Madrid and Vienna Meetings of Representatives of the
Participating States of the CSCE,
Commending the ongoing activities id States to ensure that, through their
national legal and administrative provisions and their national policies,
environmental impact assessment is carried out,
Conscious of the need to give explicit consideration to environmental factors at
an early stage in the decisionmaking process by applying environmental impact
assessment, at all appropriate administrative levels, as a necessary tool to
improve to quality of information presented to decision makers so that
environmentally sound decisions can be made paying careful attention to
minimizing significant adverse impact, particularly in a transboundary context,
Mindful of the efforts of international organizations to promote the use of
environmental impact assessment both at the national and international levels,
and taking into account work on environmental impact assessment carried out
under the auspices of the United Nations Economic Commission for Europe, in
particular results achieved by the Seminar on Environmental Impact Assessment
(September 1987, Warsaw, Poland) as well as noting the Goals and Principles on
environmental impact assessment adopted by the Governing Council of the United
Nations Environment Programme, and the Ministerial Declaration on Sustainable
Development (May 1990, Bergen, Norway),
Have agreed as follows:
Article 1
Definitions
For the purposes of this Convention,
(i) "Parties" means, unless the text otherwise indicates, the Contracting
Parties to this Convention;
(ii) "Party of origin" means the Contracting Party or Parties to this Convention
under whose jurisdiction a proposed activity is envisaged to take place;
(iii) "Affected Party" means the Contracting Party or Parties to this Convention
likely to be affected by the transboundary impact of a proposed activity;
(iv) "Concerned Parties" means the Party of origin and the affected Party of an
environmental impact assessment pursuant to this Convention;
(v) "Proposed activity" means any activity or any major change to an activity
subject to a decision of a competent authority in accordance with an applicable
national procedure;
(vi) "Environmental impact assessment" means a national procedure for evaluating
the likely impact of a proposed activity on the environment;
(vii) "Impact" means any effect caused by a proposed activity on the environment
including human health and safety, flora, fauna, soil, air, water, climate,
landscape and historical monuments or other physical structures or the
interaction among these factors; it also includes effects on cultural heritage
or socioeconomic conditions resulting from alternations to those factors;
(viii) "Transboundary impact" means any impact, not exclusively of a global
nature, within an area under the jurisdiction of a Party caused by a proposed
activity the physical origin of which is situated wholly or in part within the
area under the jurisdiction of another Party;
(ix) "Competent authority" means the national authority or authorities
designated by a Party as responsible for performing the tasks covered by this
Convention and/or the authority or authorities entrusted by a Party with
decision-making powers regarding a proposed activity;
(x) "The Public" means one or more natural or legal persons.
Article 2
General provisions
1. The Parties shall, either individually or jointly, take all appropriate and
effective measures to prevent, reduce and control significant adverse
transboundary environmental impact from proposed activities.
2. Each Party shall take the necessary legal, administrative or other measures
to implement the provisions of this Convention, including, with respect to
proposed activities listed in Appendix I that are likely to cause significant
adverse transboundary impact, the establishment of an environmental impact
assessment procedure that permits public participation and preparation of the
environmental impact assessment documentation described in Appendix II.
3. The Party of origin shall ensure that in accordance with the provisions of
this Convention an environmental impact assessment is undertaken prior to a
decision to authorize or undertake a proposed activity listed in Appendix I that
is likely to cause a significant adverse transboundary impact.
4. The Party of origin shall, consistent with the provisions of this Convention,
ensure that affected Parties are notified of a proposed activity listed in
Appendix I that is likely to cause a significant adverse transboundary impact.
5. Concerned Parties shall, at the initiative of any such Party, enter into
discussions on whether one or more proposed activities not listed in Appendix I
is or are likely to cause a significant adverse transboundary impact and thus
should be treated as if it or they were so listed. Where those Parties so agree,
the activity or activities shall be thus treated. General guidance for
identifying criteria to determine significant adverse impact is set forth in
Appendix III.
6. The Party of origin shall provide, in accordance with the provisions of this
Convention, an opportunity to the public in the areas likely to be affected to
participate in relevant environmental impact assessment procedures regarding
proposed activities and shall ensure that the opportunity provided to the public
of the affected Party is equivalent to that provided to the public of the Party
of origin.
7. Environmental impact assessment as required by this Convention shall, as a
minimum requirement, be undertaken at the project level of the proposed
activity. To the extend appropriate, the Parties shall endeavour to apply the
principles of environmental impact assessment to policies, plans and programmes.
8. The provisions of this Convention shall not affect the right of Parties to
implement national laws, regulations, administrative provisions or accepted
legal practices protecting information the supply of which would be prejudicial
to industrial and commercial secrecy or national security.
9. The provisions of this Convention shall not affect the right of particular
Parties to implement, by bilateral or multilateral agreement where appropriate,
more stringent measures than those of this Convention.
10. The provisions of this Convention shall not prejudice any obligations of the
Parties under international law with regard to activities having or likely to
have a transboundary impact.
Article 3
Notification
1. For a purposed activity listed in Appendix I that is likely to cause a
significant adverse transboundary impact, the Party of origin shall, for the
purposes of ensuring adequate and effective consultations under Article 5,
notify any Party which it considers may be an affected Party as early as
possible and no later than when informing its own public about that proposed
activity.
2. This notification shall contain, inter alia:
(a) Information on the proposed activity, including any available information on
its possible transboundary impact;
(b) The nature of the possible decision; and
(c) An indication of a reasonable time within which a response under paragraph 3
of this Article is required, taking into account the nature of the proposed
activity; and may include the information set out in paragraph 5 of this
Article.
3. The affected Party shall respond to the Party of origin within the time
specified in the notification, acknowledging receipt of the notification, and
shall indicate whether it intends to participate in the environmental impact
assessment procedure.
4. If the affected Party indicates that it does not intend to participate in the
environmental impact assessment procedure, or if it does not respond within the
time specified in the notification, the provisions in paragraphs 5, 6, 7 and 8
of this Article and in Articles 4 to 7 will not apply. In such circumstances the
right of a Party of origin to determine whether to carry out on environmental
impact assessment on the basis of its national law and practice is not
prejudiced.
5. Upon receipt of a response from the affected Party indicating its desire to
participate in the environmental impact assessment procedure, the Party of
origin shall, if it has not already done so, provide to the affected Party:
(a) Relevant information regarding the environmental impact assessment
procedure, including and indication of the time schedule for transmittal of
comments; and
(b) Relevant information on the proposed activity and its possible significant
adverse transboundary impact.
6. An affect Party shall, at the request of the Party of origin, provide the
latter with reasonably obtainable information relating to the potentially
affected environment under the jurisdiction of the affected Party, where such
information is necessary for the preparation of the environmental impact
assessment documentation. The information shall be furnished promptly and, as
appropriate, through a joint body where one exists.
7. When a Party considers that it would be affected by a significant adverse
transboundary impact of a proposed activity listed in Appendix I, and when no
notification has taken place in accordance with paragraph 1 of this Article, the
concerned Parties shall, at the request of the affected Party, exchange
sufficient information for the purpose of holding discussions on whether there
is likely to be a significant adverse transboundary impact. If those Parties
agree that there is likely to be a significant adverse transboundary impact, the
provisions of this Convention shall apply accordingly. If those Parties cannot
agree whether there is likely to be a significant adverse transboundary impact,
any such Party may submit that question to an inquiry commission in accordance
with the provisions of Appendix IV to advise on the likelihood of significant
adverse transboundary impact, unless they agree on another method of settling
this question.
8. The concerned Parties shall ensure that the public of the affected Party in
the areas likely to be affected be informed of, and be provided with
possibilities for making comments or objections on, the proposed activity, and
for the transmittal of these comments or objections to the competent authority
of the Party of origin, either directly to this authority or, where appropriate,
through the Party of origin.
Article 4
Preparation of the environmental impact assessment documentation
1. The environmental impact assessment documentation to be submitted to the
competent authority of the Party of origin shall contain, as a minimum, the
information described in Appendix II.
2. The Party of origin shall furnish the affected Party, as appropriate through
a joint body where one exists, with the environmental impact assessment
documentation. The concerned Parties shall arrange for distribution of the
documentation to the authorities and the public of the affected Party in the
areas likely to be affected and for the submission of comments to the competent
authority of the Party of origin, either directly to this authority or, where
appropriate, through the Party of origin within a reasonable time before the
final decision is taken on the proposed activity.
Article 5
Consultations on the basis of the environmental impact assessment documentation
The Party of origin shall, after completion of the environmental impact
assessment documentation, without undue delay enter into consultations with the
affected Party concerning, inter alia, the potential transboundary impact of the
proposed activity and measures to reduce or eliminate its impact. Consultations
may relate to:
(a) Possible alternatives to the proposed activity, including the no-action
alternative and possible measures to mitigate significant adverse transboundary
impact and to monitor the effects of such measures at the expense of the Party
of origin;
(b) Other forms of possible mutual assistance in reducing any significant
adverse transboundary impact of the proposed activity, and
(c) Any other appropriate matters relating to the proposed activity.
The Parties shall agree, at the commencement of such consultations, on a
reasonable time-frame for the duration of the consultation period. Any such
consultations may be conducted through an appropriate joint body, where one
exists.
Article 6
Final decision
1. The Parties shall ensure that, in the final decision on the proposed
activity, due account is taken of the outcome of the environmental impact
assessment, including the environmental impact assessment documentation, as well
as the comments thereon received pursuant to Article 3, paragraph 8 and Article
4, paragraph 2, and the outcome of the consultations as referred to in Article
5.
2. The Party of origin shall provide to the affected Party the final decision on
the proposed activity along with the reasons and considerations on which it was
based.
3. If additional information on the significant transboundary impact of a
proposed activity, which was not available at the time a decision was made with
respect to that activity and which could have materially affected the decision,
becomes available to a concerned Party before work on that activity commences,
that Party shall immediately inform the other concerned Party or Parties. If one
of the concerned Parties so requests, consultations shall be held as to whether
the decision needs to be revised.
Article 7
Post-project analysis
1. The concerned Parties, at the request of any such Party, shall determine
whether, and if so to what extend, a post-project analysis shall be carried out,
taking into account the likely significant adverse transboundary impact of the
activity for which an environmental impact assessment has bee undertaken
pursuant to this Convention. Any post-project analysis undertaken shall include,
in particular, the surveillance of the activity and the determination of any
adverse transboundary impact. Such surveillance and determination may be
undertaken with a view to achieving the objectives listed in Appendix V.
2. When, as a results of post-project analysis, the Party of origin or the
affected Party has reasonable grounds for concluding that there is a significant
adverse transboundary impact or factors have been discovered which may result in
such an impact, it shall immediately inform the other Party. The concerned
Parties shall then consult on necessary measures to reduce or eliminate the
impact.
Article 8
Bilateral and multilateral cooperation
The Parties may continue existing or enter into new bilateral or multilateral
agreements or other arrangements in order to implement their obligations under
this Convention. Such agreements or other arrangements may be based on the
elements listed in Appendix VI.
Article 9
Research programmes
The Parties shall give special consideration to the setting up, or
intensification of, specific research programmes aimed at:
(a) Improving existing qualitative and quantitative methods for assessing the
impacts of proposed activities;
(b) Achieving a better understanding of cause-effect relationship and their role
in integrated environmental management;
(c) Analysing and monitoring the efficient implementation of decisions on
proposed activities with the intention of minimizing or preventing impacts;
(d) Developing methods to stimulate creative approaches in the search for
environmentaly sound alternatives to proposed activities, production and
consumption patterns;
(e) Developing methodologies for the application of the principles of
environmental impact assessment at the macroeconomic level.
The results of the programmes listed above shall be exchanged by the Parties.
Article 10
Status of the Appendices
The Appendices attached to this Convention from an integral part of the
Convention.
Article 11
Meeting of Parties
1. The Parties shall meet, so far as possible, in connection with the annual
sessions of the Senior Advisers to ECE Governments on Environmental and Water
Problems. The first meeting of the Parties shall be convened not latter than one
year after the date of the entry into force of this Convention. Thereafter,
meetings of the Parties shall be held at such other times as may be deemed
necessary by a meeting of the Parties, or at the written request of any Party,
provided that, within six months of the request being communicated to them by
the secretariat, it is supported by at least one third of the Parties.
2. The Parties shall keep under continuous review the implementation of this
Convention, and, with this purpose in mind, shall:
(a) Review the policies and methodological approaches to environmental impact
assessment by the Parties with a view to further improving environmental impact
assessment procedures in a transboundary context;
(b) Exchange information regarding experience gained in concluding and
implementing bilateral and multilateral agreements or other arrangements
regarding the use of environmental impact assessment in a transboundary context
to which one or more of the Parties are party;
(c) Seek, where appropriate, the services of competent international bodies and
scientific committees in methodological and technical aspects pertinent to the
achievement of the purposes of this Convention;
(d) At their first meeting, consider and by consensus adopt rules of procedure
for their meetings;
(e) Consider and, where necessary, adopt proposals for amendments to this
Convention;
(f) Consider and undertake any additional action that may be required for the
achievement of the purposes of this Convention.
Article 12
Right to vote
1. Each Party to this Convention shall have one vote.
2. Except as provided for in paragraph 1 of this Article, regional economic
integration organizations, in matters within their competence, shall exercise
their right to vote a number of votes equal to the number of their member States
which are Parties to this Convention. Such organizations shall not exercise
their right to vote if their member States exercise theirs, and vice versa.
Article 13
Secretariat
The Executive Secretary of the Economic Commission for Europe shall carry out
the following secretariat functions:
(a) The convening and preparing of meetings of the Parties;
(b) The transmission of reports and other information received in accordance
with the provisions of this Convention to the Parties; and
(c) The performance of other functions as may be provided for in this Convention
or as may be determined by the Parties.
Article 14
Amendments to the Convention
1. Any party may propose amendments to this Convention.
2. Proposed amendments shall be submitted in writing to the secretariat, which
shall communicate them to all Parties. The proposed amendments shall be
discussed at the next meeting of the Parties, provided these proposals have been
circulated by the secretariat to the Parties at least ninety days in advance.
3. The Parties shall make every effort to reach agreement on any proposed
amendment to this Convention by consensus. If all efforts at consensus have been
exhausted, and no agreement reached, the amendment shall as a last resort be
adopted by a three-fourths majority vote of the Parties present and voting at
the meeting.
4. Amendments to this Convention adopted in accordance with paragraph 3 of this
Article shall be submitted by the Depositary to all Parties for ratification,
approval or acceptance. They shall enter into force for Parties having ratified,
approved or accepted them on the ninetieth day after receipt by the Depositary
of notification of their ratification, approval or acceptance by at least
three-fourths of these Parties. Thereafter they shall enter into force for any
other Party on the ninetieth day after that Party deposits its instrument of
ratification, approval or acceptance of the amendments.
5. For the purpose of this Article, "Parties present and voting" means Parties
present and casting an affirmative or negative vote.
6. The voting procedure set forth in paragraph 3 of this Article is not intended
to constitute a precedent for future agreements negotiated within the Economic
Commission for Europe.
Article 15
Settlement of Disputes
1. If a dispute arises between two or more Parties about the interpretation or
application of this Convention, they shall seek a solution by negotiation or by
any other method of dispute settlement acceptable to the parties to the dispute.
2. When signing, ratifying, accepting, approving or acceding to this Convention,
or at any time thereafter, a Party may declare in writing to the Depositary that
for a dispute not resolved in accordance with paragraph 1 of this Article, it
accepts one or both of the following means of dispute settlement as compulsory
in relation to any Party accepting the same obligation:
(a) Submission of the dispute to the International Court of Justice;
(b) Arbitration in accordance with the procedure set out in Appendix VII.
3. If the parties to the dispute have accepted both means of dispute settlement
referred to in paragraph 2 of this Article, the dispute may be submitted only to
the International Court of Justice, unless the parties agree otherwise.
Article 16
Signature
This Convention shall be open for signature at Espoo (Finland) from 25 February
to 1 March 1991 and thereafter at United Nations Headquarters in New York until
2 September 1991 by States members of the Economic Commission for Europe as well
as States having consultative status with the Economic Commission for Europe
pursuant to paragraph 8 of the Economic and Social Council resolution 36 (IV) of
28 March 1947, and by regional economic integration organizations constituted by
sovereign States members of the Economic Commission for Europe to which their
member States have transferred competence in respect of matters governed by this
Convention, including the competence to enter into treaties in respect of these
matters.
Article 17
Ratification, acceptance, approval and accession
1. This Convention shall be subject to ratification, acceptance or approval by
signatory States and regional economic integration organizations.
2. This Convention shall be open for accession as from 3 September 1991 by the
States and organizations referred to in Article 16.
3. The instruments of ratification, acceptance approval or accession shall be
deposited with the Secretary-General of the United Nations, who shall perform
the functions of Depositary.
4. Any organisation referred to in Article 16 which becomes a Party to this
Convention without any of its member States being a Party shall be bound by all
the obligations under this Convention. In the case of such organizations, one or
more of whose member States is a Party to this Convention, the organization and
its member States shall decide on their respective responsibilities for the
performance of their obligations under this Convention. In such cases, the
organization and the member States shall not be entitled to exercise rights
under this Convention concurrently.
5. In their instruments of ratification, acceptance, approval or accession, the
regional economic integration organizations referred to in Article 16 shall
declare the extent of their competence with respect to the matters governed by
this Convention. These organisations shall also inform the Depositary of any
relevant modification to the extent of their competence.
Article 18
Entry into force
1. This Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date
deposit of the sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or
accession.
2. For the purposes of paragraph 1 of this Article, any instrument deposited by
a regional economic integration organization shall not be counted as additional
to those deposited by States members of such an organization.
3. For each State or organization referred to in Article 16 which ratifies,
accepts or approves this Convention or accedes thereto after the deposit of the
sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this
Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit
by such State or organization of its instrument of ratification, acceptance,
approval or accession.
Article 19
Withdrawal
At any time after four years from the date on which this Convention has come
into force with respect to a Party, that Party may withdraw from this Convention
by giving written notification to the Depositary. Any such withdrawal shall take
effect of the ninetieth day after the date of its receipt by the Depositary. Any
such withdrawal shall not affect the application of Articles 3 to 6 of this
Convention to a proposed activity in respect of which a notification has been
made pursuant to Article 3, paragraph 1, or a request has been made pursuant to
Article 3, paragraph 7, before such withdrawal took effect.
Article 20
Authentic texts
The original of this Convention, of which the English, French and Russian texts
are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the
United Nations.
In witness whereof the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Convention.
Done at Espoo (Finland), this twenty-fifth day of February one thousand nine
hundred and ninety-one.
Appendices
Appendix I
LIST OF ACTIVITIES
1. Crude oil refineries (excluding undertakings manufacturing only lubricants
from crude oil) and installations for the gasification and liquefaction of 500
tonnes or more of coal or bituminous shale per day.
2. Thermal power stations and other combustion installations with a heat output
of 300 megawatts or more and nuclear power stations and other nuclear reactors
(except research installations for the production and conversion of fissionable
and fertile materials, whose maximum power does not exceed 1 kilowatt continuous
thermal load).
3. Installations solely designed for the production or enrichment of nuclear
fuels, for the reprocessing of irradiated nuclear fuels or for the storage,
disposal and processing of radioactive waste.
4. Major installations for the initial smelting of castiron and steel and for
the production of non-ferrous metals.
5. Installations for the extraction of asbestos and for the processing and
transformation of asbestos and products containing asbestos: for asbestos-cement
products, with an annual production of more than 20.000 tonnes finished product;
for friction material, with an annual production of more than 50 tonnes finished
product; and for other asbestos utilization of more than 200 tonnes per year.
6. Integrated chemical installations.
7. Construction of motorways, express roads* and lines for long-distance railway
traffic and of airports with a basic runway length of 2.100 metres or more.
8. Large-diameter oil and gas pipelines.
9. Trading ports and also inland waterways and ports for inland-waterway traffic
which permit the passage of vessels of over 1.350 tonnes.
10. Waste-disposal installations for the incineration, chemical treatment or
landfill of toxic and dangerous wastes.
11. Large dams and reservoirs.
12. Groundwater abstraction activities in cases where the annual volume of water
to be abstracted amounts to 10 million cubic metres or more.
13. Pulp and paper manufacturing of 200 air-dried metric tonnes or more per day.
14. Major mining, on-site extraction and processing of metal ores or coal.
15. Offshore hydrocarbon production.
16. Major storage facilities for petroleum, petrochemical and chemical products.
17. Deforestation of large areas.
________
* For the purposes of this Convention:
"Motorway" means a road specially designed and build for motor traffic, which
does not serve properties bordering on it, and which:
(a) Is provided, except at special points or temporarily, with separate
carriageways for the two directions of traffic, separated from each other by a
dividing strip not intended for traffic or, exceptionally, by other means;
(b) Does not cross at level with any road, railway or tramway track, or
footpath; and
(c) Is specially sign-posted a motorway.
"Express road" means a road reserved for motor traffic accessible only from
interchanges or controlled junctions and on which, in particular, stopping and
parking are prohibited of the running carriageway(s).
Appendix II
CONTENT OF THE ENVIRONMENTAL IMPACT ASSESSMENT DOCUMENTATION
Information to be including in the environmental impact assessment documentation
shall, as a minimum, contain, in accordance with Article 4:
(a) A description of the proposed activity and its purpose;
(b) A description, where appropriate, of reasonable alternatives (for example,
locational or technological) to the proposed activity and also the no-action
alternative;
(c) A description of the environment likely to be significantly affected by the
proposed activity and its alternatives;
(d) A description of the potential environmental impact of the proposed activity
and its alternatives and an estimation of its significance;
(e) A description of mitigation measures to keep adverse environmental impact to
a minimum;
(f) An explicit indication of predictive methods and underlying assumptions as
well as the relevant environmental data used;
(g) An identification of gaps in knowledge and uncertainties encountered in
compiling the required information;
(h) Where appropriate, an outline for monitoring and management programmes and
any plans for post-project analysis; and
(i) A non-technical summary including a visual presentation as appropriate
(maps, graphs, etc.).
Appendix III
GENERAL CRITERIA TO ASSISTS IN THE DETERMINATION OF THE ENVIRONMENTAL
SIGNIFICANCE OF ACTIVITIES NOT LISTED IN APPENDIX I
1. In considering proposed activities to which Article 2, paragraph 5, applies,
the concerned Parties may consider whether the activity is likely to have a
significant adverse transboundary impact in particular by virtue of one or more
of the following criteria:
(a) Size: proposed activities which are large for the type of the activity;
(b) Location: proposed activities which are located in or close to an area of
special environmental sensitivity or importance (such as wetlands designated
under the Ramsar Convention, national parks, nature reserves, sires of special
scientific interest, or sites of of archaeological, cultural or historical
importance); also, proposed activities in locations where the characteristics of
proposed development would be likely to have significant effects on the
population;
(c) Effects: proposed activities with particularly complex and potentially
adverse effects, including those giving rise to serious effects on humans or on
valued species or organisms, those which threaten the existing or potential use
of an affected area and those causing additional loading which cannot be
sustained by the carrying capacity of the environment.
2. The concerned Parties shall consider for this purpose proposed activities
which are located close to an international frontier as well as more remote
proposed activities which could give rise significant transboundary effects far
removed from the site of development.
Appendix IV
INQUIRY PROCEDURE
1. The requesting Party or Parties shall notify the secretariat that it or they
submit(s) the question of whether a proposed activity listed in Appendix I is
likely to have a significant adverse transboundary impact to an inquiry
commission established in accordance with the provisions of this Appendix. This
notification shall state the subject-matter of the inquiry. The secretariat
shall notify immediately all Parties to this Convention of this submission.
2. The inquiry commission shall consist of three members. Both the requesting
party and the other party to the inquiry procedure shall appoint a scientific or
technical expert, and the two experts so appointed shall designate by common
agreement the third expert, who shall be the president of the inquiry
commission. The latter shall not be a national of one of the parties, to the
inquiry procedure, nor have his or her usual place of residence in the territory
of one of these parties, nor be employed by any of them, nor have dealt with the
matter in any other capacity.
3. If the president of the inquiry commission has not been designated within two
months of the appointment of the second expert, the Executive Secretary of the
Economic Commission for Europe shall, at the request of either party, designate
the president within a further twomonth period.
4. If one of the parties to the inquiry procedure does not appoint an expert
within one month of its receipt of the notification by the secretariat, the
other party may inform the Executive Secretary of the Economic Commission for
Europe, who shall designate the president of the inquiry commission within a
further two-month period. Upon designation, the president of the inquiry
commission shall request the party which has not appointed an expert to do so
within one month. After such a period, the president shall inform the Executive
Secretary of the Economic Commission for Europe, who shall make this appointment
within a further two-month period.
5. the inquiry commission shall adopt its own rules of procedure.
6. The inquiry commission may take all appropriate measures in order to carry
out its functions.
7. The parties to the inquiry procedure shall facilitate the work of the inquiry
commission and, in particular, using all means at their disposal, shall:
(a) Provide it with all relevant documents, facilities and information; and
(b) Enable it, where necessary, to call witnesses or experts and receive their
evidence.
8. The parties and the experts shall protect the confidentiality of any
information they receive in confidence during the work of the inquiry
commission.
9. If one of the parties to the inquiry procedure does not appear before the
inquiry commission or fails to present its case, the other party may request the
inquiry commission to continue the proceedings and to complete its work. Absence
of a party or failure of a party to present its case shall not constitute a bar
to the continuation and completion of the work of the inquiry commission.
10. Unless the inquiry commission determines otherwise because of the particular
circumstances of the matter, the expenses of the inquiry commission, including
the remuneration of its members, shall be borne by the parties to the inquiry
procedure in equal shares. The inquiry commission shall keep a record of all its
expenses, and shall furnish a final statement thereof to the parties.
11. Any Party having an interest of a factual nature in the subject-matter of
the inquiry procedure, and which may be affected by an opinion in the matter,
may intervene in the proceedins with the consent of the inquiry commission.
12. The decisions of the inquiry commission on matters of procedure shall be
taken by majority vote of its members. The final opinion of the inquiry
commission shall reflect the view of the majority of its members and shall
include any dissenting view.
13. The inquiry commission shall present its final opinion within two months of
the date on which it was established unless it finds it necessary to extend this
time limit for a period which should not exceed two months.
14. The final opinion of the inquiry commission shall be based on accepted
scientific principles. The final opinion shall be transmitted by the inquiry
commission to the parties to the inquiry procedure and to the secretariat.
Appendix V
POST-PROJECT ANALYSIS
Objectives include:
(a) Monitoring compliance with the conditions as set out in the authorization or
approval of the activity and the effectiveness of mitigation measures;
(b) Review of an impact for proper management and in order to cope with
uncertainties;
(c) Verification of past predictions in order to transfer experience to future
activities of the same type.
Appendix VI
ELEMENTS FOR BILATERAL AND MULTILATERAL COOPERATION
1. Concerned Parties may set up, where appropriate, institutional arrangements
or enlarge the mandate of existing institutional arrangements within the
framework of bilateral and multilateral agreements in order to give full effects
to this Convention.
2. Bilateral and multilateral agreements or other arrangements may include:
(a) Any additional requirements for the implementation of this Convention,
taking into account the specific conditions of the subregion concerned;
(b) Institutional, administrative and other arrangements, to be made a
reciprocal and equivalent basis;
(c) Harmonization of their policies and measures for the protection of the
environment in order to attain the greatest possible similarity in standards and
methods related to the implementation of environmental impact assessment;
(d) Developing, improving, and/or harmonizing methods for the identification,
measurement, prediction and assessment of impacts, and for post-project
analysis;
(e) Developing and/or improving methods and programmes for the collection,
analysis, storage and timely dissemination of comparable data regarding
environmental quality in order to provide input into environmental impact
assessment;
(f) The establishment of threshold levels and more specified criteria for
defining the significance of transboundary impacts related to the location,
nature or size of proposed activities, for which environmental impact assessment
in accordance with the provisions of this Convention shall be applied; and the
establishment of critical loads of transboundary pollution;
(g) Undertaking, where appropriate, joint environmental impact assessment,
development of joint monitoring programmes, intercalibration of monitoring
devices and harmonizaton of methodologies with a view to rendering the data and
information obtained compatible.
Appendix VII
ARBITRATION
1. The claimant Party or Parties shall notify the secretariat that the Parties
have agreed to submit the dispute to arbitration pursuant to Article 15,
paragraph 2, of this Convention. The notification shall state the subjectmatter
of arbitration and include, in particular, the Articles of this Convention, the
interpretation or application of which are at issue. The secretariat shall
forward the information received to all Parties to this Convention.
2. The arbitral tribunal shall consist of three members. Both the claimant Party
or Parties and the other Party or Parties to the dispute shall appoint and
arbitrator, and the two arbitrators so appointed shall designate by common
agreement the third arbitrator, who shall be the president of the arbitral
tribunal. The latter shall not be a national of one of the parties to the
dispute, nor have his or her usual place of residence in the territory of one of
these parties, nor be employed by any of them, nor have dealt with the case in
any other capacity.
3. If the president of the arbitral tribunal has not been designated within two
months of the appointment of the second arbitrator, the Executive Secretary of
the Economic Commission for Europe shall, at the request of either party to the
dispute, designate the president within a further-month period.
4. If one of the parties to the dispute does not appoint an arbitrator within
two months of the receipt of the request, the other party may inform the
Executive Secretary of the Economic Commission for Europe, who shall designate
the president of the arbitral tribunal within a further two-month period. Upon
designation, the president of the arbitral tribunal shall request the party
which has not appointed an arbitrator to do so within two months. After such a
period, the president shall inform the Executive Secretary of the Economic
Commission for Europe, who shall make this appointment within a further
two-month period.
5. The arbitral tribunal shall render its decision in accordance with
international law and in accordance with the provisions of this Convention.
6. Any arbitral tribunal constituted under the provisions set out herein shall
draw up its own rules of procedure.
7. The decisions of the arbitral tribunal, both on procedure and on substance,
shall be taken by majority vote of its members.
8. The tribunal may take all appropriate measures in order to establish the
facts.
9. The parties to the dispute shall facilitate the work of the arbitral tribunal
and, in particular, using all means at their disposal, shall:
(a) Provide it with all relevant documents, facilities and information; and
(b) Enable it, where necessary, to call witnesses or experts and receive their
evidence.
10. The parties and the arbitrators shall protect the confidentiality of any
information they receive in confidence during the proceedings of the arbitral
tribunal.
11. The arbitral tribunal may, at the request of one of the parties, recommend
interim measures of protection.
12. If one of the parties to the dispute does not appear before the arbitral
tribunal or fails to defend its case, the other party may request the tribunal
to continue the proceedings and to render its final decision. Absence of a party
or failure of a party to defend its case shall not constitute a bar to the
proceedings. Before rendering its final decision, the arbitral tribunal must
satisfy itself that the claim is well founded in fact and law.
13. The arbitral tribunal may hear and determine counter-claims arising directly
out of the subject-matter of the dispute.
14. Unless the arbitral tribunal determines otherwise because of the particular
circumstances of the case, the expenses of the tribunal, including the
remuneration of its members, shall be borne by the parties to the dispute in
equal shares. The tribunal shall keep a record of all its expenses, and shall
furnish a final statement thereof to the parties.
15. Any Party to this Convention having an interest of a legal nature in the
subject-matter of the dispute, and which may be affected by a decision in the
case, may intervene in the proceedings with the consent of the tribunal.
16. The arbitral tribunal shall render its award within five months of the date
on which it is established unless it finds it necessary to extend the time limit
for a period which should not exceed five months.
17. The award of the arbitral tribunal shall be accompanied by a statement of
reasons. It shall be final and binding upon all parties to the dispute. The
award will be transmitted by the arbitral tribunal to the parties to the dispute
and to the secretariat. The secretariat will forward the information received to
all Parties to this Convention.
18. Any dispute which may arise between the parties concerning the
interpretation or execution of the award may be submitted by either party to the
arbitral tribunal which made the award or, if the latter cannot be seized
thereof, to another tribunal constituted for this purpose in the same manner as
the first.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 września 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o ocenach
oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej w Espoo
dnia 25 lutego 1991 r.
(Dz. U. Nr 96, poz. 1111)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 17 ustęp 3 Konwencji
o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej
w Espoo dnia 25 lutego 1991 r., został złożony dnia 12 czerwca 1997 r.
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, jako
depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionej
powyżej konwencji. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 września 1997 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
10 września 1997 r.
2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji poprzez złożenie
dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w podanych
niżej datach:
Albania 4 października 1991 r.
Armenia 21 lutego 1997 r.
Austria 27 lipca 1994 r.
Bułgaria 12 maja 1995 r.
Chorwacja 8 lipca 1996 r.
Dania1) 14 marca 1997 r.
Finlandia 10 sierpnia 1995 r.
Grecja 24 lutego 1998 r.
Hiszpania 10 września 1992 r.
Kanada 13 maja 1998 r.
Liechtenstein 9 lipca 1998 r.
Luksemburg 29 sierpnia 1995 r.
Niderlandy2)28 lutego 1995 r.
Norwegia 23 czerwca 1993 r.
Mołdowa 4 stycznia 1994 r.
Szwajcaria 16 września 1996 r.
Szwecja 24 stycznia 1992 r.
Węgry 11 lipca 1997 r.
Włochy 19 stycznia 1995 r.
Wspólnota Europejska 24 czerwca 1997 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej3)10
października 1997 r.
3. Równocześnie podaje się do wiadomości, że podczas podpisania konwencji, jak
również podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, zostały złożone przez następujące państwa podane poniżej
oświadczenia i zastrzeżenia:
AUSTRIA
Oświadczenie:
"Republika Austrii oświadcza zgodnie z artykułem 15 ustęp 2 konwencji, że
przyjmuje obydwa sposoby rozstrzygania sporów wymienione w tym ustępie jako
obowiązujące w stosunku do każdej ze Stron przyjmujących zobowiązanie dotyczące
jednego lub obydwu tych sposobów rozstrzygania sporów."
BUŁGARIA
Oświadczenie:
"Republika Bułgarska oświadcza, że w przypadku sporu nie rozstrzygniętego
zgodnie z ustępem 1 artykułu 15 przyjmuje obydwa następujące sposoby
rozstrzygania sporów jako obowiązujące w stosunku do każdej ze Stron
przyjmujących to samo zobowiązanie:
a) przekazanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości;
b) arbitraż zgodnie z procedurą określoną w załączniku VII."
KANADA
Zastrzeżenie:
"W stopniu, w jakim w kanadyjskim systemie konstytucyjnym jurysdykcja prawna w
odniesieniu do oceny środowiska jest podzielona między prowincje i rząd
federalny, Rząd Kanady ratyfikując niniejszą konwencję składa zastrzeżenie w
odniesieniu do proponowanych działalności (określonych w niniejszej konwencji),
które wykraczają poza federalną jurysdykcję prawną stosowaną w odniesieniu do
oceny środowiska."
LIECHTENSTEIN
Oświadczenie dotyczące artykułu 15(2):
"Księstwo Liechtenstein oświadcza zgodnie z artykułem 15 ustęp 2 konwencji, że
przyjmuje obydwa sposoby rozstrzygania sporów wymienionych w tym ustępie jako
obowiązujące w stosunku do każdej ze Stron przyjmujących zobowiązanie dotyczące
jednego lub obydwu tych sposobów rozstrzygania sporów."
NIDERLANDY
Oświadczenie:
"Królestwo Niderlandów oświadcza zgodnie z ustępem 2 artykułu 15 (przedmiotowej
konwencji), że przyjmuje obydwa sposoby rozstrzygania sporów wymienione w tym
ustępie jako obowiązujące w stosunku do każdej ze Stron przyjmujących jeden lub
obydwa te sposoby rozstrzygania sporów."
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA
Oświadczenie złożone przy podpisywaniu i potwierdzone przy ratyfikacji:
"Przyjmuje się, że państwa członkowskie Wspólnoty, w ich wzajemnych stosunkach,
będą stosować konwencję zgodnie z wewnętrznymi zasadami Wspólnoty, włączając w
to Traktat EUROTOM, oraz zgodnie z odpowiednimi poprawkami wprowadzonymi do tych
zasad."
"Wspólnota Europejska uznaje, że jeżeli poinformowanie opinii publicznej Strony
pochodzenia następuje, gdy dostępna jest dokumentacja oceny oddziaływania na
środowisko, Strona narażona musi zostać poinformowana przez Stronę pochodzenia
co najmniej w tym samym czasie."
"Wspólnota uznaje, że konwencja przewiduje, iż każda Strona musi zapewnić, na
swoim terytorium, by opinia publiczna otrzymała dokumentacje oceny oddziaływania
na środowisko, była w niej informowana oraz by jej spostrzeżenia były
gromadzone."
Oświadczenie złożone przy zatwierdzeniu:
"W dziedzinie objętej przez Konwencję z Espoo ma zastosowanie Dyrektywa Rady nr
83/337/EEC z dnia 27 czerwca 1985 r. stanowiąca załącznik do niniejszego
oświadczenia. Dyrektywa ta umożliwia Wspólnocie wypełnienie większości z
obowiązków wynikających z Konwencji z Espoo. Państwa członkowskie są
odpowiedzialne za wykonanie tych obowiązków wynikających z Konwencji z Espoo,
które nie są obecnie przewidziane w prawie wspólnotowym, a w szczególności w
Dyrektywie nr 85/337/EEC. Wspólnota podkreśla, że Dyrektywa nr 85/337/EEC nie
obejmuje stosowania Konwencji z Espoo między Wspólnotą, z jednej strony, a
państwami nie będącymi stronami Konwencji z Espoo, z drugiej strony. Wspólnota
poinformuje depozytariusza o każdej przyszłej zmianie Dyrektywy nr 85/337/EEC.
Wynika z tego, że Wspólnota, w granicach wskazanych powyżej, posiada kompetencje
do podejmowania wiążących zobowiązań w swoim własnym imieniu z państwami nie
będącymi członkami Wspólnoty, a które są Umawiającymi się Stronami Konwencji z
Espoo."
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie złożone przy podpisaniu:
"Zjednoczone Królestwo uznaje Konwencję za niekompletną. W załączniku I do
konwencji wymienia się produkcję węglowodorów na morzu pełnym. Zjednoczone
Królestwo uznaje, iż nie ma powodu do wyłączenia z załącznika I produkcji
węglowodorów na lądzie i dlatego zamierza dążyć do wprowadzenia w niedługim
czasie poprawki do Konwencji w celu uzupełnienia tego braku."
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
wymienionej powyżej Konwencji, można uzyskać w Departamencie Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
1) Z zastrzeżeniem decyzji co do stosowania konwencji w stosunku do Wysp Owczych
i Grenlandii.
2) Dla Królestwa w Europie.
3) W imieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
obszaru administracyjnego Jersey, Guernsey, Wyspy Man i Gibraltaru.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
o ochronie nietoperzy w Europie,
podpisane w Londynie dnia 4 grudnia 1991 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 96, poz. 1112)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 4 grudnia 1991 r. w Londynie zostało podpisane Porozumienie o ochronie
nietoperzy w Europie w następującym brzmieniu:
Przekład:
POROZUMIENIE
o ochronie nietoperzy w Europie
Układające się Strony,
nawiązując do Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt,
otwartej do podpisu w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r.,
uznając obecny stan zachowania nietoperzy w Europie oraz w pozaeuropejskich
Państwach Strefy za niepomyślny - w szczególności poważne ich zagrożenie ze
względu na: degradację ich środowisk naturalnych, niepokojenie ich w
schronieniach oraz niektóre pestycydy,
świadome, że zagrożenia nietoperzy w Europie i w pozaeuropejskich Państwach
Strefy wspólne są dla gatunków wędrownych i osiadłych oraz, że obie te grupy
mogą zajmować jednocześnie te same schronienia,
przypominając, że na pierwszej Konferencji Stron Konwencji o ochronie wędrownych
gatunków dzikich zwierząt (Bonn, październik 1985 r.) uzgodniono, aby dodać do
załącznika II konwencji europejskie gatunki Chiroptera (Rhinolophidae i
Vespertilionidae) oraz że zobowiązano Sekretariat Konwencji, aby przedsięwziął
odpowiednie kroki w celu opracowania porozumienia dotyczącego tych gatunków,
przekonane, że zawarcie porozumienia dotyczącego tych gatunków znacznie
przyczyni się do polepszenia ochrony nietoperzy w Europie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Zakres i definicje
W rozumieniu niniejszego porozumienia:
(a) "Konwencja" oznacza Konwencję o ochronie wędrownych gatunków dzikich
zwierząt (Bonn 1979);
(b) wyraz "nietoperze" oznacza europejską populację Chiroptera (Rhinolophidae i
Vespertilionidae) występującą w Europie i w pozaeuropejskich Państwach Strefy;
(c) "Państwo Strefy" oznacza każde państwo (niezależnie od tego, czy jest ono
stroną konwencji), które posiada jurysdykcję nad jakąkolwiek częścią strefy
występowania któregokolwiek z gatunków objętych niniejszym porozumieniem;
(d) "Organizacja regionalnej integracji gospodarczej" oznacza organizację
utworzoną przez suwerenne Państwa, do której stosuje się niniejsze Porozumienie,
posiadającą uprawnienia w kwestiach w nim zawartych oraz odpowiednio
upoważnioną, zgodnie z jej przepisami wewnętrznymi, do podpisania,
ratyfikowania, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszego porozumienia albo
przystąpienia do niego;
(e) wyraz "Strony", jeśli z kontekstu nie wynika inaczej, oznacza Strony
niniejszego porozumienia;
(f) wyrazy "w Europie" oznaczają kontynent europejski.
Artykuł II
Postanowienia ogólne
1. Niniejsze porozumienie jest porozumieniem w rozumieniu artykułu IV ust. 3
Konwencji.
2. Przepisy niniejszego porozumienia nie zwalniają Stron z ich zobowiązań
nałożonych przez jakiekolwiek inne istniejące traktaty, konwencje lub
porozumienia.
3. Każda ze Stron niniejszego porozumienia wyznaczy jeden (lub więcej)
właściwych organów, którym powierzy odpowiedzialność za wykonanie niniejszego
porozumienia; Strony przekażą sobie nazwy oraz adresy tych organów.
4. Strony, w porozumieniu ze Stronami Konwencji, określą zasady
administracyjnego i finansowego funkcjonowania porozumienia.
Artykuł III
Podstawowe zobowiązania
1. Każda ze Stron zabroni celowego odłowu, przetrzymywania lub zabijania
nietoperzy, chyba że właściwy organ wyda na to zgodę.
2. Każda ze Stron wskaże te stanowiska na obszarze jej jurysdykcji, które są
ważne dla utrzymania stanu zachowania i ochrony nietoperzy, w tym ich
schronienia. Biorąc pod uwagę czynniki ekonomiczne i społeczne Strony będą
chronić te miejsca przed zniszczeniem lub zakłócaniem w nich spokoju. Ponadto
Strony będą dążyć do identyfikacji oraz ochrony przed niszczeniem żerowisk
ważnych dla nietoperzy i zakłócaniem spokoju na tych obszarach.
3. Przy określaniu, jakie obszary powinny podlegać ogólnemu programowi ochrony,
każda ze Stron nada następnie odpowiednią rangę środowiskom ważnym dla
nietoperzy.
4. Strony podejmą odpowiednie kroki w celu popularyzacji programu ochrony
nietoperzy oraz zwrócą uwagę opinii publicznej na wagę problemu ochrony tych
zwierząt.
5. Każda ze Stron wyznaczy właściwą instytucję odpowiedzialną za dostarczanie
informacji na temat ochrony i kontroli nietoperzy na jej terytorium, zwłaszcza
odnośnie do nietoperzy zamieszkujących budynki. Strony będą wymieniać
doświadczenia w tym zakresie.
6. Każda ze Stron podejmie dodatkowe działania, które uzna za konieczne, w celu
zabezpieczenia tych populacji nietoperzy, które uzna za zagrożone, a następnie,
zgodnie z artykułem VI, złoży sprawozdanie o podjętych działaniach.
7. Strony będą odpowiednio promować programy badawcze związane z ochroną i
kontrolą populacji nietoperzy. Strony będą konsultować programy badawcze oraz
podejmą starania w celu koordynacji programów badań i ochrony nietoperzy.
8. Każda ze Stron, jeśli jest to stosowne, dopuszczając do użytku pestycydy,
weźmie pod uwagę potencjalny wpływ tych substancji na nietoperze oraz podejmie
starania, aby zastąpić wysoko toksyczne środki chemiczne, stosowane w
konserwacji drewna, innymi bezpieczniejszymi substancjami.
Artykuł IV
Wykonanie porozumienia na szczeblu krajowym
1. Każda ze Stron przyjmuje i wprowadza takie środki prawne i administracyjne,
które są konieczne dla wykonania niniejszego porozumienia.
2. Postanowienia niniejszego porozumienia w żaden sposób nie ograniczają prawa
Stron do ustanawiania bardziej surowych zasad ochrony nietoperzy.
Artykuł V
Spotkania Stron
1. Strony niniejszego porozumienia będą odbywały cykliczne spotkania. Nie
później niż trzy lata po dacie wejścia w życie porozumienia Rząd Zjednoczonego
Królestwa zwoła pierwsze spotkanie Stron. Strony przyjmą regulamin spotkania
oraz zasady finansowe, w tym budżet oraz skalę wpłat na przyszły okres
finansowy. Dokumenty te przyjmuje się większością dwóch trzecich głosów Stron
obecnych i głosujących. Decyzje dotyczące zasad finansowych wymagają większości
trzech czwartych głosów Stron obecnych i głosujących.
2. Na sesjach Strony mogą utworzyć zespoły naukowe lub grupy robocze, jakie
uznają za właściwe.
3. Państwa Strefy i organizacje regionalnej integracji gospodarczej nie będące
Stronami porozumienia, a także Sekretariat Konwencji oraz Rada Europy jako
Sekretariat Konwencji o ochronie dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich
siedlisk naturalnych, a także inne podobne organizacje międzyrządowe, mogą być
reprezentowane na sesjach Stron porozumienia przez obserwatorów. Każda
instytucja lub organizacja posiadająca kwalifikacje techniczne w dziedzinie
ochrony i kontroli nietoperzy, może być reprezentowana przez obserwatorów na
sesjach Stron, chyba że sprzeciwi się temu co najmniej jedna trzecia obecnych
Stron. Jedynie Stronom przysługuje prawo głosowania na sesjach Stron.
4. Z wyjątkiem sytuacji, o których mowa w ustępie 5, każdej ze Stron
porozumienia przysługuje jeden głos.
5. Organizacje regionalnej integracji gospodarczej, które są Stronami
niniejszego porozumienia, w sprawach należących do ich właściwości wykonują
prawo głosu ilością głosów odpowiadającą liczbie ich państw członkowskich
będących Stronami Porozumienia i obecnych podczas głosowania. Organizacja
regionalnej integracji gospodarczej nie wykonuje prawa głosu, jeżeli prawo to
wykonują jej państwa członkowskie i odwrotnie.
Artykuł VI
Sprawozdania z wykonania porozumienia
Na każdym spotkaniu Stron każda ze Stron przedstawi aktualne sprawozdanie z
wykonania postanowień porozumienia. Sprawozdanie powinno być dostarczone
pozostałym Stronom co najmniej na 90 dni przed rozpoczęciem spotkania.
Artykuł VII
Poprawki do porozumienia
1. Do porozumienia mogą być wprowadzane poprawki na każdej sesji Stron.
2. Każda Strona może przedstawić projekt poprawki.
3. Tekst jakiejkolwiek proponowanej poprawki wraz z uzasadnieniem powinien być
zakomunikowany depozytariuszowi co najmniej na 90 dni przed rozpoczęciem sesji.
Depozytariusz natychmiast przekaże kopie tekstu pozostałym Stronom.
4. Poprawki przyjmowane są większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i
głosujących. W stosunku do tych Stron, które przyjęły poprawkę, wchodzi ona w
życie po upływie 60 dni od złożenia depozytariuszowi piątego dokumentu przyjęcia
poprawki. Po tym terminie poprawka wejdzie w życie w stosunku do Strony po
upływie 30 dni od daty złożenia depozytariuszowi jej dokumentu przyjęcia
poprawki.
Artykuł VIII
Zastrzeżenia
Zgłaszanie ogólnych zastrzeżeń do przepisów niniejszego porozumienia nie jest
dopuszczalne. Jednak jakiekolwiek Państwo Strefy lub organizacja regionalnej
integracji gospodarczej, stając się Stroną, zgodnie z artykułami X lub XI, może
złożyć szczegółowe zastrzeżenie dotyczące określonych gatunków nietoperzy.
Artykuł IX
Rozstrzyganie sporów
Jakiekolwiek spory, które mogą powstać między Stronami, dotyczące interpretacji
lub stosowania postanowień niniejszego porozumienia, będą przedmiotem negocjacji
pomiędzy Stronami biorącymi udział w sporze.
Artykuł X
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie i zatwierdzenie
Niniejsze porozumienie jest otwarte do podpisu dla Państwa Strefy oraz dla
organizacji regionalnej integracji gospodarczej, które mogą stać się Stroną
poprzez:
(a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo
(b) ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie w przypadku podpisania z
zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składane są depozytariuszowi.
Niniejsze porozumienie pozostaje otwarte do podpisu do dnia jego wejścia w
życie.
Artykuł XI
Przystąpienie
Niniejsze porozumienie otwarte jest do przystąpienia dla Państw Strefy oraz
organizacji regionalnej integracji gospodarczej po dacie jego wejścia w życie.
Dokumenty przystąpienia składa się depozytariuszowi.
Artykuł XII
Wejście w życie
Niniejsze porozumienie wejdzie w życie w dziewięćdziesiątym dniu od daty, w
której pięć Państw Strefy stanie się Stronami zgodnie z artykułem X. Następnie,
dla państwa podpisującego je lub do niego przystępującego, porozumienie wejdzie
w życie po upływie trzydziestu dni od złożenia jego dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
Artykuł XIII
Wypowiedzenie i wygaśnięcie
Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejsze porozumienie składając
depozytariuszowi pisemną notyfikację w dowolnym czasie. Wypowiedzenie wywoła
skutek po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez
depozytariusza. Porozumienie pozostanie w mocy co najmniej przez dziesięć lat, a
następnie wygaśnie w dniu, w którym pozostanie mniej niż pięć Stron
porozumienia.
Artykuł XIV
Depozytariusz
Oryginał porozumienia, sporządzony w językach angielskim, francuskim i
niemieckim, którego każdy tekst jest jednakowo autentyczny, zostanie złożony
Rządowi Zjednoczonego Królestwa, który będzie depozytariuszem i przekaże
uwierzytelnione kopie niniejszego porozumienia wszystkim państwom i organizacjom
regionalnej integracji gospodarczej, które podpisały porozumienie lub złożyły
dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
Depozytariusz poinformuje wszystkie Państwa Strefy oraz organizacje regionalnej
integracji gospodarczej o podpisaniu porozumienia oraz o złożeniu dokumentów
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, o wejściu w życie
porozumienia i poprawek, a także o zastrzeżeniach i notyfikacjach wypowiedzenia.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- porozumienie zostało uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższego porozumienia,
- porozumienie będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 21 lutego 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
AGREEMENT
on the conservation of bats in Europe
The Contracting Parties
Recalling the Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild
Animals opened for signature in Bonn on 23 June 1979;
Recognising the unfavourable conservation status of bats in Europe and
non-European Range States and in particular the serious threat to them from
habitat degradation, disturbance of roosting sites and certain pesticides;
Conscious that the threats facing bats in Europe and non-European Range States
are common to both migratory and non-migratory species and that roosts are often
shared by migratory and non-migratory species;
Recalling that the first meeting of the Conference of the Parties to the
Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals held in Bonn
in October 1985 agreed to add European species of CHIROPTERA (Rhinolophidae and
Vespertilionidae) to Appendix II of the Convention and instructed the
Secretariat of the Convention to take appropriate measures to develop an
Agreement for these species;
Convinced that the conclusion of an Agreement for these species would greatly
benefit the conservation of bats in Europe;
Have agreed as follows:
Article I
Scope and Interpretation
For the purposes of this Agreement:
(a) "Convention" means the Convention on the Conservation of Migratory Species
of Wild Animals (Bonn 1979);
(b) "Bats" means European populations of CHIROPTERA (Rhinolophidae and
Vespertilionidae) occurring in Europe and non-European Range States;
(c) "Range State" means any State (whether or not it is a party to the
Convention) that exercises jurisdiction over any part of the range of a species
covered by this Agreement;
(d) "Regional Economic Integration Organisation" means an organisation
constituted by sovereign States to which this Agreement applies and which has
competence in respect of matters covered by this Agreement and has been duly
authorised, in accordance with its internal procedures, to sign, ratify, accept,
approve or accede to it;
(e) "Parties" means, unless the context otherwise indicates, Parties to this
Agreement;
(f) "In Europe" means the continent of Europe.
Article II
General Provisions
1. This Agreement is an AGREEMENT within the meaning of paragraph 3 of Article
IV of the Convention.
2. The provisions of this Agreement shall not relieve Parties of their
obligations under any existing treaty, convention or agreement.
3. Each Party to this Agreement shall designate one or more competent
authorities to whom it shall assign responsibility for the implementation of
this Agreement. It shall communicate the name and address of its authority or
authorities to the other Parties to this Agreement.
4, Appropriate administrative and financial support for this Agreement shall be
determined by its Parties in consultation with the Parties to the Convention.
Article III
Fundamental Obligations
1. Each Party shall prohibit the deliberate capture, keeping or killing of bats
except under permit from its competent authority.
2. Each Party shall identify those sites within its own area of jurisdiction
which are important for the conservation status, including for the shelter and
protection, of bats. If shall, taking into account as necessary economic and
social considerations, protect such sites from damage or disturbance. In
addition, each Party shall endeavour to identify and protect important feeding
areas for bats from damage or disturbance.
3. When deciding which habitats to protect for general conservation purposes
each Party shall give due weight to habitats that are important for bats.
4. Each Party shall take appropriate measures to promote the conservation of
bats and shall promote public awareness in the importance of bat conservation.
5. Each Party shall assign to on appropriate body responsibilities for the
provision of advice on bat conservation an management within its territory
particularly with regard to bats in buildings. Parties shall exchange
information on their experiences in this matter.
6. Each Party shall take such additional action as it considers necessary to
safeguard populations of bats which it identifies as being subject to threat and
shall report under Article VI on the action taken.
7. Each Party shall, as appropriate, promote research programmes relating to the
conservation and management of bats. Parties shall consult each other on such
research programmes, and shall endeavour to co-ordinate such research and
conservation programmes.
8. Each Party shall, wherever appropriate, consider the potential effects of
pesticides on bats, when assessing pesticides for use, and shall endeavour to
replace timber treatment chemicals which are highly toxic to bats with safer
alternatives.
Article IV
National Implementation
1. Each Party shall adopt and enforce such legislative and administrative
measures as may be necessary for the purpose of giving effect to this Agreement.
2. The provisions of this Agreement shall in no way affect the right of Parties
to adopt stricter measures concerning the conservation of bats.
Article V
Meetings of the Parties
1. There shall be periodic meetings of the Parties to this Agreement. The
Government of the United Kingdom shall call the first meeting of the Parties to
the Agreement not later than 3 years after the date of entry into force of the
Agreement. The Parties to the Agreement shall adopt rules of procedure for their
meetings and financial rules, including the provisions on the budget and the
scale of contributions for the next financial period. Such rules shall be
adopted by a two-thirds majority of the Parties present and voting. Decisions
taken under the financial rules shall require a three-quarters majority of the
Parties present and voting.
2. An their meetings the Parties may establish such scientific and other working
groups as they see fit.
3. Any Range State or Regional Economic Integration Organisation not a Party to
this Agreement, the Secretariat of the Convention, the Council of Europe in its
capacity as the Secretariat of the Convention on the Conservation of European
Wildlife and Natural Habitats and similar intergovernmental organisations may be
represented by observers at meetings of the Parties. Any agency or body
technically qualified in the conservation and management of bats may be
represented by observers at meetings of the Parties unless at least one-third of
the Parties present object. Only Parties may vote at meetings of the Parties.
4. Except as provided for in paragraph 5 below, each Party to this Agreement
shall have one vote.
5. Regional Economic Integration Organisations which are Parties to this
Agreement shall, in matters within their competence, exercise their right to
vote with a number of votes equal to the number of their Member States which are
Parties to the Agreement and present at the time of the vote. A Regional
Economic Integration Organisation shall not exercise its right to vote if its
Member States exercise theirs, and vice versa.
Article VI
Reports on Implementation
Each Party shall present to each meeting of the Parties an up-to-date report on
its implementation of this Agreement. It shall circulate the report to the
Parties not less than 90 days before the opening of the ordinary meeting.
Article VII
Amendment of the Agreement
1. This Agreement may be amended at any meeting of the Parties.
2. Proposals for amendment may be made by any Party.
3. The text of any proposed amendment and the reasons for it shall be
communicated to the Depositary at least 90 days before the opening of the
meeting. The Depositary shall transmit copies forthwith to the Parties.
4. Amendments shall be adopted by a two-thirds majority of the Parties present
and voting and shall enter into force for those Parties which have accepted them
60 days after the deposit of the fifth instrument of acceptance of the amendment
with the Depositary. Thereafter, they shall enter into force for a Party 30 days
after the date of deposit of its instrument of acceptance of the amendment with
the Depositary.
Article VIII
Reservations
The provisions of this Agreement shall not be subject to gebneral reservations.
However, a Range State or Regional Economic Integration Organisation may, on
becoming a Party in accordance with Articles X or XI, enter a specific
reservation with regard to any particular species of bat.
Article IX
Settlement of Disputes
Any dispute which may arise between Parties with respect to the interpretation
or application of the provisions of this Agreement shall be subject to
negotiation between the Parties involved in the dispute.
Article X
Signature, Ratification, Acceptance and Approval
This Agreement shall be open to signature by Range States or Regional Economic
Integration Organisations who may become Parties either by:
(a) signature without reservation in respect of ratification, acceptance or
approval; or
(b) signature with reservation in respect of ratification, acceptance or
approval, followed by ratification, acceptance or approval.
Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the
Depositary.
This Agreement shall remain open for signature until the date of entry into
force of the Agreement.
Article XI
Accession
This Agreement shall be open for accession by Range States or Regional Economic
Integration Organisations after the date of entry into force of the Agreement.
Instruments of accession shall be deposited with the Depositary.
Article XII
Entry into Force
This Agreement shall enter into force on the ninetieth day following the date on
which five Range States have become Parties in accordance with Article X.
Thereafter it shall enter into force for a signatory or acceding State on the
thirtieth day after the deposit of its instrument of ratification, acceptance,
approval or accession.
Article XIII
Denunciation and Termination
Any Party may denounce this Agreement by written notification to the Depositary
at any time. The denunciation shall take effect twelve months after the date on
which the Depositary has received the notification. The Agreement shall remain
in force for at least ten years, and thereafter shall terminate on the date on
which there cease to be at least five Parties thereto.
Article XIV
Depositary
The original of the Agreement, in English, French and German, each version being
equally authentic, shall be deposited with the Government of the United Kingdom,
which shall be the Depositary and shall transmit certified copies thereof to all
States and any Regional Economic Integration Organisations that have signed the
Agreement or deposited instruments of ratification, acceptance, approval or
accession.
The Depositary shall inform all Range States and Regional Economic Integration
Organisations of signatures, deposit of instruments of ratification, acceptance,
approval or accession, entry into force of this Agreement, amendments thereto,
reservations and notifications of denunciation.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 września 1999 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Porozumienia o ochronie
nietoperzy w Europie, podpisanego w Londynie dnia 4 grudnia 1991 r.
(Dz. U. Nr 96, poz. 1113)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XI porozumienia o
ochronie nietoperzy w Europie, podpisanego w Londynie dnia 4 grudnia 1991 r.,
został złożony dnia 10 kwietnia 1996 r. Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej, jako depozytariuszowi, dokument przystąpienia
Rzeczypospolitej Polskiej do wymienionego powyżej porozumienia. Zgodnie z
artykułem XII porozumienia weszło ono w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej dnia 10 maja 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem XII porozumienia weszło ono w życie dnia 16 stycznia 1994
r.
2. Następujące państwa stały się stronami porozumienia, podpisując je bez
zastrzeżenia ratyfikacji bądź składając dokumenty ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia, w podanych niżej datach:
Dania 6 stycznia 1994 r.
Francja 7 lipca 1995 r.
Irlandia 21 czerwca 1995 r.
Luksemburg 29 października 1993 r.
Monako 23 lipca 1999 r.
Niderlandy 17 marca 1992 r.
Niemcy 18 października 1993 r.
Norwegia 3 lutego 1994 r.
Portugalia 10 stycznia 1996 r.
Republika Czeska 24 lutego 1994 r.
Słowacja 9 lipca 1998 r.
Węgry 22 czerwca 1994 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej1)2) 9
września 1992 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
wymienionego powyżej porozumienia, można uzyskać w Departamencie Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Ananicz
1) Dokument ratyfikacyjny Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej obejmuje Wyspę Man i Gibraltar.
2) Dokument ratyfikacyjny Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej obejmuje od dnia 23 czerwca 1999 r. obszar administracyjny
Guernsey.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 listopada 1999 r.
w sprawie określenia szczegółowych zasad i sposobu wydawania funkcjonariuszom
finansowych organów dochodzenia i niefinansowych organów dochodzenia upoważnień
do wymierzania kary grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe
oraz szczegółowych zasad ich wymierzania i sposobu uiszczania.
(Dz. U. Nr 96, poz. 1114)
Na podstawie art. 136 § 2 Kodeksu karnego skarbowego zarządza się, co następuje:
§ 1. Do wymierzania kary grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia
skarbowe są uprawnieni upoważnieni:
1) pracownicy urzędów skarbowych,
2) inspektorzy kontroli skarbowej,
3) funkcjonariusze celni,
4) funkcjonariusze inspekcji celnej
- zwani dalej "funkcjonariuszami".
§ 2. Upoważnienia do wymierzania kary grzywny w drodze mandatu karnego wydaje
funkcjonariuszom, o których mowa w:
1) § 1 pkt 1 - naczelnik właściwego urzędu skarbowego,
2) § 1 pkt 2 - dyrektor właściwego urzędu kontroli skarbowej,
3) § 1 pkt 3 - dyrektor właściwego urzędu celnego,
4) § 1 pkt 4 - właściwy regionalny inspektor celny.
§ 3. 1. Upoważnienie do wymierzania kary grzywny w drodze mandatu karnego
powinno zawierać oznaczenie podmiotu wydającego upoważnienie, datę wydania i
termin ważności, podstawę prawną jego wydania, imię, nazwisko i stanowisko
służbowe upoważnionego funkcjonariusza, numer legitymacji służbowej, określenie
obszaru, na którym upoważnienie jest ważne.
2. Upoważnienie powinno być podpisane przez podmiot, który je wydał, oraz
opatrzone odciskiem pieczęci urzędowej.
§ 4. 1. Pobrana kara grzywny, wymierzona w drodze mandatu karnego, o którym mowa
w art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego skarbowego, jest wpłacana przez
funkcjonariusza do kasy lub na rachunek bankowy:
1) właściwego urzędu skarbowego, jeżeli karę grzywny wymierzył funkcjonariusz, o
którym mowa w § 1 pkt 1,
2) właściwego urzędu kontroli skarbowej, jeżeli karę grzywny wymierzył
funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt 2,
3) właściwego urzędu celnego, jeżeli karę grzywny wymierzył funkcjonariusz, o
którym mowa w § 1 pkt 3,
4) właściwego regionalnego inspektoratu celnego, jeżeli karę grzywny wymierzył
funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt 4.
2. Wzór formularza mandatu karnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Mandat karny kredytowany funkcjonariusz wydaje ukaranemu za
pokwitowaniem odbioru.
2. Funkcjonariusz, wydając mandat karny kredytowany, poucza ukaranego o
obowiązku uiszczenia wymierzonej kary grzywny w terminie siedmiu dni oraz o
skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie.
3. Pokwitowanie odbioru mandatu karnego kredytowanego przekazuje się
niezwłocznie do:
1) właściwego urzędu skarbowego, jeżeli mandat został wydany przez
funkcjonariusza, o którym mowa w § 1 pkt 1,
2) właściwego urzędu kontroli skarbowej, jeżeli mandat został wydany przez
funkcjonariusza, o którym mowa w § 1 pkt 2,
3) właściwego urzędu celnego, jeżeli mandat został wydany przez funkcjonariusza,
o którym mowa w § 1 pkt 3,
4) właściwego regionalnego inspektoratu celnego, jeżeli mandat został wydany
przez funkcjonariusza, o którym mowa w § 1 pkt 4.
4. Wzór formularza mandatu karnego kredytowanego określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Karę grzywny wymierzoną w drodze mandatu karnego kredytowanego ukarany
jest obowiązany wpłacić w terminie 7 dni na rachunek bankowy lub do kasy:
1) właściwego urzędu skarbowego, jeżeli karę grzywny w drodze mandatu karnego
kredytowanego wymierzył funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt 1,
2) właściwego urzędu kontroli skarbowej, jeżeli karę grzywny w drodze mandatu
karnego kredytowanego wymierzył funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt 2,
3) właściwego urzędu celnego, jeżeli karę grzywny w drodze mandatu karnego
kredytowanego wymierzył funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt 3,
4) właściwego regionalnego inspektoratu celnego, jeżeli karę grzywny w drodze
mandatu karnego kredytowanego wymierzył funkcjonariusz, o którym mowa w § 1 pkt
4.
2. W razie dokonania wpłaty kary grzywny, o której mowa w ust. 1 pkt 1-4, na
rachunek bankowy, koszty z tym związane ponosi ukarany.
§ 7. W razie nieuiszczenia w terminie kary grzywny wymierzonej mandatem karnym
kredytowanym, przyjętym przez ukaranego za pokwitowaniem odbioru, ściąga się ją
w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
§ 8. 1. W przypadku określenia w przepisach szczególnych niefinansowych organów
dochodzenia uprawnionych do prowadzenia postępowania mandatowego, upoważnienia,
o których mowa w § 2, wydaje kierownik niefinansowego organu dochodzenia.
2. Karę grzywny wymierzoną w drodze mandatu karnego funkcjonariusz
niefinansowego organu dochodzenia wpłaca do kasy lub na rachunek bankowy tego
organu.
3. Karę grzywny wymierzoną w drodze mandatu karnego kredytowanego ukarany
wpłaca, w terminie 7 dni, do kasy właściwego niefinansowego organu dochodzenia
lub na rachunek bankowy tego organu.
4. Pokwitowanie odbioru mandatu karnego kredytowanego przekazuje się
niezwłocznie do właściwego niefinansowego organu dochodzenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1999 r. (poz.
1114)
Załącznik nr 1
Wzór
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Strona 3
Ilustracja
Strona 4
Ilustracja
Strona 5
Ilustracja
Załącznik nr 2
Wzór
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Strona 3
Ilustracja
Strona 4
Ilustracja
Strona 5
Ilustracja
Strona 6
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE,
sporządzona w Sztokholmie dnia 15 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1138)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 grudnia 1992 r. została sporządzona w Sztokholmie Konwencja o
koncyliacji i arbitrażu w ramach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w
Europie w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA O KONCYLIACJI I ARBITRAŻU W RAMACH KBWE
Państwa-Strony niniejszej konwencji, uczestniczące w Konferencji Bezpieczeństwa
i Współpracy w Europie,
świadome powinności rozwiązywania sporów na drodze pokojowej zgodnie z
postanowieniami artykułu 2 ustęp 2 oraz artykułu 33 Karty Narodów Zjednoczonych;
podkreślając, iż nie jest ich zamiarem działanie na szkodę istniejących
instytucji i mechanizmów, w tym Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości,
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Wspólnot Europejskich i
Stałego Trybunału Arbitrażowego;
potwierdzając swoje uroczyste zobowiązanie do rozstrzygania swoich sporów za
pomocą środków pokojowych oraz wolę rozwijania mechanizmów rozstrzygania sporów
między uczestniczącymi Państwami;
przypominając, iż pełne wprowadzenie w życie wszystkich zasad i zobowiązań KBWE
stanowi samo w sobie podstawowy element zapobiegania powstawaniu sporów między
Państwami uczestniczącymi w KBWE;
zainteresowane dalszym rozwojem i umocnieniem zobowiązań, zwłaszcza
uwzględnionych w Raporcie ze Spotkania Ekspertów ds. Pokojowego Załatwiania
Sporów, przyjętego w Valletta i zaaprobowanego przez Radę Ministrów Spraw
Zagranicznych KBWE na spotkaniu w Berlinie w dniach 19 i 20 czerwca 1991 r.,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
Utworzenie Sądu
Zostaje utworzony Sąd Koncyliacyjny i Arbitrażowy w celu rozstrzygania, z
zastosowaniem postępowania koncyliacyjnego, a w razie potrzeby arbitrażowego,
sporów, które zostaną wniesione zgodnie z postanowieniami konwencji.
Artykuł 2
Komisje Pojednawcze i Trybunały Arbitrażowe
1. Postępowanie pojednawcze prowadzi Komisja Pojednawcza powoływana dla każdego
sporu. W skład Komisji wchodzą rozjemcy wylosowani w listy utworzonej zgodnie z
postanowieniami artykułu 3.
2. Arbitraż prowadzi Trybunał Arbitrażowy powoływany dla każdego sporu. W skład
Trybunału wchodzą arbitrzy wylosowani z listy utworzonej zgodnie z
postanowieniami artykułu 4.
3. Rozjemcy i arbitrzy stanowią łącznie Sąd Koncyliacyjny i Arbitrażowy w ramach
KBWE, zwany dalej "Sądem".
Artykuł 3
Mianowanie rozjemców
1. Każde z Państw-Stron konwencji mianuje, w terminie dwóch miesięcy od jej
wejścia w życie, dwóch rozjemców, z których przynajmniej jeden musi być
obywatelem tego Państwa. Drugi rozjemca może być obywatelem innego Państwa
uczestniczącego w KBWE. Państwo przystępujące jako strona do niniejszej
konwencji, po jej wejściu w życie, mianuje rozjemców w terminie dwóch miesięcy
po wejściu w życie konwencji dla zainteresowanego Państwa.
2. Rozjemcy są wybierani spośród osób piastujących obecnie lub w przeszłości
wyższe stanowiska międzynarodowe lub państwowe i posiadających uznane
kwalifikacje w zakresie prawa międzynarodowego, stosunków międzynarodowych lub
rozstrzygania sporów.
3. Rozjemcy są mianowani na okres sześciu lat, z możliwością przedłużenia. Nie
mogą zostać odwołani ze swojej funkcji przez mianujące ich Państwo w trakcie
kadencji. W przypadku śmierci, rezygnacji lub niezdolności do uczestnictwa w
posiedzeniach, uznanej przez Biuro, zainteresowane Państwo mianuje nowego
rozjemcę; kadencja nowego rozjemcy obejmuje pozostały okres kadencji jego
poprzednika.
4. Po zakończeniu okresu kadencji rozjemcy w dalszym ciągu rozpatrują prowadzone
przez nich sprawy.
5. Nazwiska rozjemców są przekazywane Sekretarzowi Sądu i umieszczane na liście,
która jest przesyłana do Sekretariatu KBWE, celem przekazania jej Państwom
uczestniczącym w KBWE.
Artykuł 4
Mianowanie arbitrów
1. Każde z Państw-Stron niniejszej konwencji mianuje, w terminie dwóch miesięcy
od jej wejścia w życie, jednego arbitra oraz jednego zastępcę, którzy mogą być
obywatelami tego Państwa lub innego Państwa uczestniczącego w KBWE. Państwo
przystępujące jako strona do niniejszej konwencji, po jej wejściu w życie,
wyznacza swojego arbitra i jego zastępcę w terminie dwóch miesięcy po wejściu w
życie konwencji dla zainteresowanego Państwa.
2. Arbitrzy i ich zastępcy muszą posiadać kwalifikacje wymagane w ich państwach
przy mianowaniu na najwyższe urzędy w wymiarze sprawiedliwości bądź muszą być
prawnikami o uznanej powszechnie kompetencji w zakresie prawa międzynarodowego.
3. Arbitrzy i ich zastępcy są mianowani na okres sześciu lat, a ich kadencja
może zostać jeden raz odnowiona, przy czym nie mogą zostać odwołani z pełnionej
funkcji przez mianujące ich Państwo w trakcje kadencji. W przypadku śmierci,
rezygnacji lub niezdolności do uczestnictwa w posiedzeniach, uznanej przez
Biuro, miejsce arbitra zajmie jego zastępca.
4. W przypadku śmierci, rezygnacji lub niezdolności do uczestnictwa w
posiedzeniach arbitra i jego zastępcy, po uznaniu tego faktu przez Biuro,
mianuje się nowego arbitra i jego zastępcę zgodnie z ustępem 1. Nowy arbiter i
jego zastępca dokończą kadencję swoich poprzedników.
5. Regulamin Sądu może stanowić o częściowym odnowieniu kadencji arbitrów i ich
zastępców.
6. Po wygaśnięciu kadencji arbitrzy w dalszym ciągu rozpatrują prowadzone przez
nich sprawy.
7. Nazwiska arbitrów są przekazywane Sekretarzowi Sądu i umieszczane na liście,
która jest przesyłana do Sekretariatu KBWE, celem przekazania jej Państwom
uczestniczącym w KBWE.
Artykuł 5
Niezawisłość członków Sądu i Sekretarza Sądu
Rozjemcy, arbitrzy oraz Sekretarz Sądu pełnią swoje funkcje w sposób w pełni
niezawisły. Przed objęciem swoich obowiązków składają przyrzeczenie, iż będą
wypełniać swoje kompetencje w sposób bezstronny i sumienny.
Artykuł 6
Przywileje i immunitety
Rozjemcy, arbitrzy, Sekretarz Sądu, a także przedstawiciele i adwokaci stron
prowadzących spór korzystają, w trakcie pełnienia obowiązków na terytorium
Państw-Stron konwencji, z przywilejów i immunitetów przysługujących osobom
działającym z ramienia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
Artykuł 7
Biuro Sądu
1. Biuro Sądu składa się z Prezesa, wiceprezesa oraz trzech pozostałych
członków.
2. Prezesa Sądu wybierają spośród swego grona członkowie Sądu. Prezes
przewodniczy Biuru.
3. Rozjemcy i arbitrzy wybierają ze swego grona po dwóch członków Biura i ich
zastępców.
4. Członkowie Biura wybierają spośród swego grona wiceprezesa. Jeżeli Prezesem
zostanie wybrany arbiter, wiceprezes jest wybierany spośród rozjemców; jeżeli
Prezesem zostanie wybrany rozjemca, wiceprezes jest wybierany spośród arbitrów.
5. Procedury wyboru Prezesa, a także pozostałych członków Biura i ich zastępców,
ustala regulamin Sądu.
Artykuł 8
Procedura orzekania
1. Orzeczenia Sądu zapadają większością głosów uczestniczących w głosowaniu.
Członkowie wstrzymujący się od głosu nie są uważani za uczestniczących w
głosowaniu.
2. Orzeczenia Biura są podejmowane większością głosów jego członków.
3. Orzeczenia Komisji Pojednawczej oraz Trybunałów Arbitrażowych zapadają
większością głosów ich członków, którzy nie mogą wstrzymywać się od głosowania.
4. W przypadku równej liczby głosów, rozstrzygający będzie głos oddany przez
przewodniczącego posiedzenia.
Artykuł 9
Sekretarz Sądu
Sąd mianuje swojego Sekretarza i może postanowić w razie potrzeby o wyznaczeniu
innych urzędników. Regulamin pracowników Sekretariatu zostanie opracowany przez
Biuro i przyjęty przez Państwa-Strony niniejszej konwencji.
Artykuł 10
Siedziba
1. Siedzibę Sądu ustanawia się w Genewie.
2. Komisja Pojednawcza oraz Trybunał Arbitrażowy mogą prowadzić sesję w innym
miejscu na wniosek stron prowadzących spór i za zgodą Biura.
Artykuł 11
Regulamin Sądu
1. Sąd uchwala własny regulamin, który podlega zatwierdzeniu przez
Państwa-Strony niniejszej konwencji.
2. Regulamin Sądu określa w pierwszym rzędzie reguły proceduralne stosowane
przez Komisje Pojednawcze i Trybunał Arbitrażowy, powoływane zgodnie z niniejszą
konwencją. Stanowi on o tym, które z podanych reguł nie mogą zostać uchylone za
zgodą stron prowadzących spór.
Artykuł 12
Języki robocze
Zasady stosowania języków określa regulamin Sądu.
Artykuł 13
Protokół finansowy
Nie naruszając postanowień artykułu 17 wszystkie koszty związane z Sądem poniosą
Państwa-Strony niniejszej konwencji. Postanowienia regulujące zasady obliczania
kosztów, przygotowywania projektu i zatwierdzenia corocznego budżetu Sądu,
podziału kosztów między Państwami-Stronami konwencji, prowadzenia kontroli
finansowej zestawień rachunkowych Sądu oraz inne podobne sprawy zawiera protokół
finansowy, który jest przyjmowany przez Komitet Wyższych Urzędników. Protokół
będzie wiążący dla Państwa z chwilą przystąpienia do konwencji.
Artykuł 14
Okresowe sprawozdanie
Biuro przedkłada Radzie KBWE, za pośrednictwem Komitetu Wyższych Urzędników,
roczne sprawozdanie z działalności objętej niniejszą konwencją.
Artykuł 15
Powiadomienia dotyczące wniosków o wszczęcie postępowania pojednawczego lub
arbitrażu
Sekretarz Sądu przekazuje do Sekretariatu KBWE powiadomienia dotyczące
wszystkich wniosków o wszczęcie postępowania pojednawczego lub arbitrażu, celem
niezwłocznego przekazania ich Państwom uczestniczącym w KBWE.
Artykuł 16
Postępowanie stron - środki tymczasowe
1. W trakcie prowadzenia sprawy strony sporu wstrzymują się od wszelkich działań
mogących zaostrzyć sytuację lub utrudnić bądź uniemożliwić rozstrzygnięcie
sporu.
2. Komisja Pojednawcza może zwrócić stronom prowadzącym spór uwagę na środki,
jakie strony powinny przedsięwziąć, aby nie dopuścić do zaostrzenia sporu lub
utrudnienia jego rozstrzygnięcia.
3. Trybunał Arbitrażowy powołany do rozstrzygnięcia sporu może wskazać środki
tymczasowe, jakie strony prowadzące spór powinny przedsięwziąć zgodnie z
postanowieniami artykułu 26 ustęp 4.
Artykuł 17
Koszty procesowe
Strony prowadzące spór i wszelkie strony interweniujące ponoszą wszystkie koszty
własne.
Rozdział II
Kompetencje
Artykuł 18
Kompetencje Komisji i Trybunału
1. Każde Państwo-Strona niniejszej konwencji może przedłożyć Komisji
Pojednawczej jakikolwiek spór z innym Państwem-Stroną, który nie został
rozstrzygnięty w wyniku negocjacji prowadzonych w odpowiednio długim czasie.
2. Spory mogą zostać wniesione do Trybunału Arbitrażowego zgodnie z warunkami
podanymi w artykule 26.
Artykuł 19
Zabezpieczenie istniejących środków rozstrzygania sporu
1. Komisja Pojednawcza lub Trybunał Arbitrażowy powołany do rozstrzygnięcia
sporu wstrzyma się od wszelkich dalszych działań, jeżeli:
a) przed wniesieniem sporu do Komisji lub Trybunału został on wniesiony do sądu
lub do trybunału, którego właściwości w odniesieniu do prowadzonego sporu strony
zobowiązane są przyjąć zgodnie z obowiązującym prawem bądź jeżeli taki organ
wydał orzeczenie dotyczące meritum sporu;
b) strony sporu przyjęły z góry wyłączną właściwość organu sądowego innego niż
Trybunał powołany zgodnie z niniejszą konwencją, w którego kompetencji leży
wydawanie orzeczeń z mocą wiążącą w odniesieniu do wniesionego sporu, bądź
jeżeli strony sporu zdecydowały się na jego rozstrzygnięcie wyłącznie za pomocą
innych środków.
2. Komisja Pojednawcza powołana do rozstrzygnięcia sporu wstrzyma się od
wszelkich dalszych działań, jeżeli, nawet po wniesieniu do niej sporu, jedna lub
wszystkie strony wniosą spór do sądu lub trybunału, którego właściwość w
odniesieniu do sporu jego strony zobowiązane są uznać z mocy obowiązującego
prawa.
3. Komisja Pojednawcza odłoży rozpatrywanie sporu, jeżeli spór został wniesiony
do innego organu, któremu przysługują kompetencje do przedstawiania propozycji w
odniesieniu do tego sporu. Jeżeli takie wcześniejsze działania nie doprowadzą do
rozstrzygnięcia sporu, Komisja podejmie prace na wniosek stron lub jednej ze
stron prowadzących spór, zgodnie z postanowieniami artykułu 26 ustęp 1.
4. Podpisując, ratyfikując lub przystępując do niniejszej konwencji Państwo może
wnieść zastrzeżenie w celu zapewnienia zgodności mechanizmów rozstrzygania
sporów wynikających z tej konwencji z innymi sposobami rozstrzygania sporów,
wynikającymi z uzgodnień międzynarodowych odnoszących się do danego Państwa.
5. W przypadku zakończenia sporu przez strony w dowolnym terminie Komisja lub
Trybunał wykreśli spór ze swojej listy po otrzymaniu pisemnego potwierdzenia od
wszystkich zainteresowanych stron, iż spór został zakończony.
6. W przypadku różnicy zdań między stronami co do kompetencji Komisji lub
Trybunału w odniesieniu do sporu, decyzję w tej sprawie podejmie Komisja lub
Trybunał.
Rozdział III
Postępowanie pojednawcze
Artykuł 20
Wniosek o powołanie Komisji Pojednawczej
1. Każde Państwo-Strona niniejszej konwencji może złożyć Sekretarzowi Sądu
podanie z wnioskiem o powołanie Komisji Pojednawczej w związku ze sporem
prowadzonym przez nie z jednym lub wieloma Państwami-Stronami. Dwa lub więcej
Państw-Stron może wspólnie złożyć podanie Sekretarzowi Sądu.
2. Wniosek o powołanie Komisji Pojednawczej może również wynikać z postanowień
umowy zawartej przez dwa lub więcej Państw-Stron bądź przez jedno lub wiele
Państw-Stron z jednym lub wieloma Państwami-Stronami uczestniczącymi w KBWE.
Powiadomienie o zawarciu umowy jest przekazywane Sekretarzowi Sądu.
Artykuł 21
Powołanie Komisji Pojednawczej
1. Każda strona sporu wyznacza z listy rozjemców, sporządzonej zgodnie z
artykułem 3, jednego rozjemcę wchodzącego w skład Komisji.
2. W przypadku gdy więcej niż dwa Państwa są stronami sporu w tym samym sporze,
Państwa dochodzące tych samych interesów mogą uzgodnić wyznaczenie jednego
rozjemcy. Jeżeli nie dojdzie do takiego uzgodnienia, każda ze stron sporu
wyznaczy tę samą liczbę rozjemców do górnej granicy ustalonej przez Biuro.
3. Każde Państwo będące stroną w sporze przedstawionym Komisji Pojednawczej i
nie będące jednocześnie stroną niniejszej konwencji może wyznaczać osobę
wchodzącą w skład Komisji z listy rozjemców sporządzonej zgodnie z artykułem 3
bądź wybraną spośród innych osób będących obywatelami Państwa uczestniczącego w
KBWE. W takim przypadku przy rozpatrywaniu sporu osobie tej przysługiwać będą
prawa i obowiązki na równi z pozostałymi członkowie Komisji. Osoby te pełnić
będą swoje funkcje w sposób niezawisły i złożą zapewnienie wymagane zgodnie z
artykułem 5 przed włączeniem do składu Komisji.
4. Niezwłocznie po otrzymaniu podania lub umowy z wnioskiem o powołanie Komisji
Pojednawczej Prezes Sądu porozumie się ze stronami sporu w sprawie wyznaczenia
pozostałych członków Komisji.
5. Biuro wyznaczy trzech dalszych rozjemców wchodzących w skład Komisji. Biuro
może zwiększyć lub zmniejszyć tę liczbę, która jednak zawsze musi być
nieparzysta. Do Komisji mogą zostać również wybrani członkowie Biura i ich
zastępcy umieszczeni na liście rozjemców.
6. Komisja wybiera swego przewodniczącego spośród członków wyznaczonych przez
Biuro.
7. Regulamin Sądu określi procedury stosowane w przypadku wniesienia sprzeciwu
wobec wyznaczenia jednego z członków Komisji, bądź w przypadku odmowy lub
niezdolności członka do uczestniczenia w posiedzeniach Komisji po jej
ukonstytuowaniu lub w trakcie posiedzeń.
8. Biuro w pierwszej kolejności podejmuje decyzje w odniesieniu do wszelkich
niejasności związanych z zastosowaniem tego artykułu.
Artykuł 22
Procedura powołania Komisji Pojednawczej
1. Jeżeli wniosek o powołanie Komisji Pojednawczej został złożony w formie
podania, w podaniu tym musi zostać podany przedmiot sporu, nazwa strony lub
nazwy stron, którym został złożony wniosek, a także nazwisko(a) rozjemcy(ów)
wyznaczonego(ych) przez stronę(y) sporu występującej(ych) z wnioskiem. Ponadto w
podaniu są pokrótce opisane dotychczas przedsięwzięte środki zmierzające do
rozstrzygnięcia sporu.
2. Niezwłocznie po otrzymaniu podania Sekretarz Sądu powiadamia drugą stronę
sporu bądź pozostałe strony sporu wskazaną(e) w podaniu. W terminie piętnastu
dni od daty powiadomienia druga strona, bądź pozostałe strony w sporze,
wyznaczy(ą) rozjemcę lub rozjemców zasiadającego(ych) w Komisji. Biuro wyznacza
odpowiednią liczbę rozjemców, jeżeli w terminie tym jedna lub więcej stron w
sporze nie wyznaczy członka lub członków Komisji, do których wyznaczenia strona
lub strony są upoważnione. Rozjemca(y) jest(są) wyznaczony(ani) spośród
rozjemców mianowanych zgodnie z artykułem 3 przez zainteresowaną stroną bądź
każdą z zainteresowanych stron, bądź, w przypadku gdy strony te nie wyznaczyły
jeszcze rozjemców, spośród pozostałych rozjemców nie wyznaczonych przez drugą
stronę lub pozostałe strony w sporze.
3. Jeżeli wniosek o powołanie Komisji Pojednawczej wynika z umowy, w umowie tej
musi zostać podany przedmiot sporu. Jeżeli brak jest porozumienia co do
przedmiotu sporu w całości lub części, każda ze stron przedstawi swoje
stanowisko w odniesieniu do przedmiotu sporu.
4. Jednocześnie z wniesieniem przez wszystkie strony wniosku o powołanie Komisji
Pojednawczej z mocy umowy, każda ze stron przekaże Sekretarzowi nazwisko
rozjemcy lub nazwiska rozjemców, których wyznaczyła do uczestnictwa w pracach
Komisji.
Artykuł 23
Postępowanie pojednawcze
1. Postępowanie pojednawcze jest poufne, a wszystkim stronom sporu przysługuje
prawo do wypowiedzi. Po porozumieniu się ze stronami w sporze Komisja
Pojednawcza określi tryb postępowania zgodnie z postanowieniami artykułów 10 i
11 i regulaminem Sądu.
2. O ile strony w sporze wyrażą zgodę, Komisja Pojednawcza może zwrócić się do
dowolnego Państwa-Strony niniejszej konwencji zainteresowanego rozstrzygnięciem
sporu z zaproszeniem do wzięcia udziału w postępowaniu.
Artykuł 24
Cel postępowania pojednawczego
Komisja Pojednawcza pomaga stronom prowadzącym spór w znalezieniu rozwiązania
sporu zgodnie z prawem międzynarodowym i ich zobowiązaniami wynikającymi z
uczestnictwa w KBWE.
Artykuł 25
Wynik postępowania pojednawczego
1. W przypadku osiągnięcia przez strony sporu, z pomocą Komisji Pojednawczej,
wzajemnie zadowalającego rozstrzygnięcia sporu, strony spiszą warunki
rozstrzygnięcia we wnioskach podsumowujących, podpisanych przez ich
przedstawicieli oraz członków Komisji. Podpisanie dokumentu zakończy
postępowanie. Rada KBWE zostanie poinformowana o powodzeniu postępowania
pojednawczego przez Komitet Wyższych Urzędników.
2. Komisja Pojednawcza sporządzi raport końcowy, jeżeli uzna, iż zostały zbadane
wszystkie aspekty sporu i możliwości znalezienia rozwiązania. Raport zawiera
propozycje Komisji odnoszące się do pokojowego rozstrzygnięcia sporu.
3. Raport Komisji Pojednawczej zostanie przekazany wszystkim stronom w sporze,
którym przysługuje okres trzydziestu dni do zapoznania się z raportem i
poinformowania przewodniczącego Komisji o tym, czy są skłonne przyjąć
proponowane rozstrzygnięcia.
4. Jeżeli strony w sporze nie przyjmą proponowanego rozstrzygnięcia, jego
przyjęcie przez drugą stronę lub pozostałe strony przestanie być dla nich
wiążące.
5. Raport jest przekazywany Radzie KBWE przez Komitet Wyższych Urzędników,
jeżeli w terminie podanym w ustępie 3 strony prowadzące spór nie przyjmą
proponowanego rozstrzygnięcia.
6. Sporządza się raport w celu niezwłocznego powiadomienia Rady KBWE przez
Komitet Wyższych Urzędników o zaistnieniu sytuacji, w których strona nie stawiła
się na postępowanie pojednawcze lub odstąpiła od postępowania po jego
rozpoczęciu.
Rozdział IV
Arbitraż
Artykuł 26
Wniosek o powołanie Trybunału Arbitrażowego
1. Wniosek o wszczęcie postępowania arbitrażowego może zostać wniesiony w
dowolnym terminie za porozumieniem dwóch lub więcej Państw-Stron niniejszej
konwencji albo jednego lub kilku Państw-Stron niniejszej konwencji i jednego lub
kilku Państw uczestniczących w KBWE.
2. Państwa-Strony niniejszej konwencji mogą, przekazując powiadomienie
skierowane do depozytariusza w dowolnym terminie, zadeklarować, iż uznają za
obligatoryjne, ipso facto i bez specjalnego porozumienia, orzeczenie Trybunału
Arbitrażowego na zasadzie wzajemności. Deklaracja ta wydawana jest na czas
nieograniczony bądź na określony okres czasu i może obejmować wszystkie spory
bądź wyłączać spory dotyczące integralności terytorialnej państwa, jego obrony
narodowej, suwerennych praw do terytorium lądowego bądź współroszczeń o
zwierzchnictwo na innymi obszarami.
3. Wniosek o wszczęcie postępowania arbitrażowego przeciw Państwu-Stronie
niniejszej konwencji, które złożyło deklarację określoną w ustępie 2, może mieć
formę podania doręczonego Sekretarzowi Sądu dopiero po upływie okresu
trzydziestu dni od przekazania Radzie KBWE, zgodnie z postanowieniami artykułu
25 ustęp 5, raportu Komisji Pojednawczej, która rozpatrywała spór.
4. W przypadku wniesienia sporu przed Trybunał Arbitrażowy zgodnie z niniejszym
artykułem, Trybunał może, z mocy własnych postanowień bądź na wniosek jednej lub
wszystkich stron prowadzących spór, wskazać środki tymczasowe, jakie powinny
podjąć strony sporu celem uniknięcia zaostrzenia sporu, utrudnień w jego
rozwiązywaniu, bądź niemożności wprowadzenia w życie przyszłej decyzji
Trybunału, w wyniku postępowania jednej lub kilku stron sporu.
Artykuł 27
Sprawy wnoszone przed Trybunał Arbitrażowy
1. Jeżeli wniosek o arbitraż wynika z umowy, w umowie tej musi zostać podany
przedmiot sporu. Jeżeli brak jest porozumienia co do przedmiotu sporu w całości
lub części, każda ze stron przedstawi swoje stanowisko w odniesieniu do
przedmiotu sporu.
2. Jeżeli wniosek o arbitraż został wniesiony w formie podania, w podaniu musi
zostać podany przedmiot sporu, wskazane Państwa-Strony niniejszej konwencji,
przeciwko którym jest on skierowany, a także musi zawierać główne fakty i
podstawy prawne uzasadniające wniosek. Niezwłocznie po otrzymaniu podania
Sekretarz Sądu przekaże powiadomienie pozostałym Państwom-Stronom lub stronom
wyszczególnionym w podaniu.
Artykuł 28
Powołanie Trybunału Arbitrażowego
1. Po wpłynięciu wniosku o arbitraż zostaje powołany Trybunał Arbitrażowy.
2. Arbitrzy wyznaczeni przez strony w związku ze sporem zgodnie z artykułem 4 są
z urzędu członkami Trybunału. W przypadku gdy więcej niż dwa Państwa są stronami
w tym samym sporze, Państwa dochodzące tych samych interesów mogą uzgodnić
wyznaczenie jednego arbitra.
3. Biuro wyznaczy spośród arbitrów zespół członków Trybunału tak, by łączna
liczba członków wyznaczonych przez Biuro przewyższała o jedną osobę liczbę
członków wyznaczonych z urzędu. Do składu Trybunału mogą zostać wyznaczeni
członkowie Biura i ich zastępcy, figurujący na liście arbitrów.
4. Członek wyznaczony z urzędu zostanie zastąpiony przez swojego zastępcę,
jeżeli nie będzie mógł uczestniczyć w posiedzeniach Trybunału bądź brał udział w
jakimkolwiek charakterze w prowadzeniu sprawy wynikającej ze sporu wniesionego
przed Trybunał. Jeżeli zastępca znajdować się będzie w tej samej sytuacji,
zainteresowane Państwo wyznaczy członka rozpatrującego spór zgodnie z warunkami
podanymi w ustępie 5. W przypadku zakwestionowania prawa członka bądź jego (jej)
zastępcy do zasiadania w Trybunale, decyzję w tej materii podejmie Biuro.
5. Każde państwo będące stroną w sporze wniesionym przed Trybunał Arbitrażowy i
nie będące jednocześnie stroną niniejszej konwencji może wyznaczyć osobę
wchodzącą w skład Trybunału z listy arbitrów sporządzonej zgodnie z artykułem 4
bądź wybraną spośród innych osób będących obywatelami Państwa uczestniczącego w
KBWE. Tak wyznaczona osoba musi spełniać warunki podane w artykule 4 ustęp 2, a
przy rozpatrywaniu sporu przysługiwać jej będą prawa i obowiązki na równi z
pozostałymi członkami Trybunału. Osoba ta pełnić będzie swoje funkcje w sposób w
pełni niezawisły i złoży przed włączeniem w skład Trybunału zapewnienie wymagane
zgodnie z artykułem 5.
6. Trybunał wyznacza przewodniczącego Trybunału spośród członków wyznaczonych
przez Biuro.
7. W przypadku niemożności uczestnictwa jednego z członków Trybunału,
wyznaczonego przez Biuro, w posiedzeniach Trybunału, członek ten nie zostanie
zastąpiony do czasu, gdy liczba członków wyznaczonych przez Biuro spadnie
poniżej liczby członków z urzędu, czyli członków wyznaczonych przez strony do
rozwiązania sporu zgodnie z ustępem 5. W takim przypadku Biuro wyznaczy jednego
lub więcej członków zgodnie z ustępami 3 i 4 niniejszego artykułu. Nowy
przewodniczący nie zostanie wybrany w razie wyznaczenia jednego lub więcej
nowych członków, chyba, że właśnie przewodniczący Trybunału jest tym członkiem,
który nie może brać udziału w posiedzeniach.
Artykuł 29
Postępowanie arbitrażowe
1. Wszystkim stronom w sporze przysługuje prawo do przedstawienia swoich racji w
trakcie postępowania arbitrażowego, prowadzonego zgodnie z zasadami
sprawiedliwego prowadzenia procesu. Postępowanie składać się będzie z części
pisemnej i części ustnej.
2. Trybunałowi Arbitrażowemu przysługują w odniesieniu do stron w sporze
uprawnienia śledcze i dochodzeniowe niezbędne do wypełnienia zadań Trybunału.
3. Każde Państwo uczestniczące w KBWE i uważające, iż jego szczególne interesy
natury prawnej zostały naruszone w wyniku decyzji Trybunału, może, w terminie
piętnastu dni od przekazania powiadomienia przez Sekretariat KBWE zgodnie z
artykułem 15, skierować do Sekretarza Sądu wniosek o podjęcie interwencji.
Wniosek taki zostanie niezwłocznie przekazany stronom w sporze oraz Trybunałowi
powołanemu do rozstrzygnięcia sporu.
4. W przypadku stwierdzenia przez Państwo interweniujące, iż zostały naruszone
jego interesy, Państwu temu przysługiwać będzie prawo do uczestniczenia w
postępowaniu w zakresie niezbędnym do ochrony jego interesów. Odnośna część
decyzji Trybunału będzie wiążąca dla Państwa interweniującego.
5. Stronom prowadzącym spór przysługuje okres trzydziestu dni do przekazania
Trybunałowi swoich uwag na temat wniosku o zezwolenie na interwencję. Decyzję o
zasadności wniosku podejmuje Trybunał.
6. Posiedzenia Trybunał są zamknięte, jeżeli Trybunał nie zadecyduje inaczej na
wniosek stron prowadzących spór.
7. W przypadku niestawienia się strony lub stron sporu na rozprawę, druga strona
lub strony w sporze może(gą) wystąpić do Trybunału o wydanie orzeczenia na
korzyść jej lub ich roszczeń. Przed wydaniem takiego orzeczenia Trybunał musi
się upewnić co do swojej właściwości oraz zbadać, czy roszczenia strony lub
stron postępowania są uzasadnione.
Artykuł 30
Funkcja Trybunału Arbitrażowego
Zadaniem Trybunału Arbitrażowego jest rozstrzyganie zgodnie z prawem
międzynarodowym sporów kierowanych do Trybunału. Postanowienie to nie ogranicza
uprawnień Trybunału do orzekania ex aequo et bono, za zgodą stron w sporze.
Artykuł 31
Orzeczenie arbitrażowe
1. Orzeczenie Trybunału Arbitrażowego zawiera przesłanki, na których zostało
oparte. Każdy członek Trybunału jest upoważniony do zgłoszenia zdania odrębnego
lub votum separatum, jeżeli orzeczenie w całości lub w części nie wynika z
jednomyślnej decyzji członków Trybunału Arbitrażowego.
2. Nie naruszając postanowień artykułu 29 ustęp 4, orzeczenie Trybunału ma moc
wiążącą jedynie między stronami w sporze i w odniesieniu do sprawy, której
dotyczy.
3. Orzeczenie jest ostateczne i nie podlega apelacji. Jednak strony lub strona
sporu mogą wnieść o przedstawienie wykładni i zakres orzeczenia. Jeżeli strony w
sporze nie uzgodnią inaczej, wniosek taki zostanie złożony w nieprzekraczalnym
terminie sześciu miesięcy od daty wydania orzeczenia. Po wpłynięciu spostrzeżeń
stron sporu, Trybunał w możliwie krótkim terminie przedstawi wykładnię
orzeczenia.
4. Podanie o rewizję orzeczenia może zostać wniesione jedynie na podstawie
ujawnienia nowych faktów o decydującym znaczeniu, które w chwili wydawania
orzeczenia nie były znane Trybunałowi i stronie lub stronom sporu wnoszącym o
przeprowadzenie rewizji. Podanie o przeprowadzenie rewizji musi zostać wniesione
najpóźniej w terminie sześciu miesięcy po ujawnieniu nowych faktów. Po upływie
dziesięciu lat od daty orzeczenia żadne podanie o przeprowadzenie rewizji nie
zostanie uwzględnione.
5. Jeżeli tylko będzie to możliwe, wniosek o przedstawienie wykładni lub podanie
wnoszące o przeprowadzenie rewizji powinny zostać rozpatrzone przez ten sam
Trybunał, który wydał orzeczenie. W przypadku gdy Biuro uzna to za niemożliwe,
powołany zostanie inny Trybunał zgodnie z postanowieniami artykułu 28.
Artykuł 32
Ogłoszenie orzeczenia arbitrażowego
Orzeczenie jest ogłaszane przez Sekretarza Sądu. Zatwierdzony egzemplarz jest
przekazywany stronom w sporze oraz Radzie KBWE przez Komitet Wyższych
Urzędników.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 33
Podpisanie i wejście w życie konwencji
1. Niniejsza konwencja będzie udostępniona do podpisania przez państwa
uczestniczące w KBWE przez Rząd Szwecji do dnia 31 marca 1993 r. Konwencja
podlega ratyfikacji.
2. Państwa uczestniczące w KBWE, które nie podpisały tej konwencji, mogą do niej
przystąpić w późniejszym terminie.
3. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w terminie dwóch miesięcy od daty
złożenia dwunastego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.
4. W stosunku do każdego Państwa, które ratyfikuje lub przystąpi do konwencji po
złożeniu dwunastego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia, konwencja wejdzie w
życie w terminie dwóch miesięcy po złożeniu przez to Państwo dokumentu
ratyfikacji lub przystąpienia do konwencji.
5. Depozytariuszem konwencji będzie Rząd Szwecji.
Artykuł 34
Zastrzeżenia
Do niniejszej konwencji nie mogą być składane zastrzeżenia, o ile nie zostało to
wyraźnie stwierdzone.
Artykuł 35
Poprawki
1. Poprawki do niniejszej konwencji są przyjmowane zgodnie z poniższymi
ustępami.
2. Wniesienie poprawek do niniejszej konwencji może zaproponować każde z
Państw-Stron konwencji. Depozytariusz powiadomi o propozycji Sekretariat KBWE w
celu przekazania jej Państwom uczestniczącym w KBWE.
3. W przypadku przyjęcia proponowanego tekstu poprawki przez Radę KBWE, zostanie
on przekazany przez depozytariusza Państwom-Stronom niniejszej konwencji do
zaaprobowania zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi.
4. Każda poprawka wchodzi w życie z trzydziestym dniem od przekazania
depozytariuszowi przez wszystkie Państwa-Strony konwencji informacji o jej
przyjęciu.
Artykuł 36
Wypowiedzenie
1. Każde Państwo-Strona niniejszej konwencji może w dowolnym terminie
wypowiedzieć konwencję, kierując notyfikację o tym do depozytariusza.
2. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie jednego roku od daty otrzymania
notyfikacji przez depozytariusza.
3. Niniejsza konwencja jednakże będzie w dalszym ciągu obowiązywać stronę
wypowiadającą w odniesieniu do postępowań prowadzonych w chwili wejścia w życie
wypowiedzenia konwencji. Postępowania takie będą prowadzone do ich zakończenia.
Artykuł 37
Notyfikacje i komunikaty
Notyfikacje i komunikaty są przekazywane przez depozytariusza Sekretarzowi Sądu
oraz do Sekretariatu KBWE celem dalszego ich przekazania Państwom uczestniczącym
w KBWE.
Artykuł 38
Państwa nie będące stronami konwencji
Zgodnie z prawem międzynarodowym potwierdza się niniejszym, iż żadne z
postanowień tej konwencji nie może być interpretowane w celu nałożenia
zobowiązań i powinności na te Państwa uczestniczące w KBWE, które nie są
stronami konwencji, o ile nie odnoszą się one wyraźnie do tych Państw i nie
zostaną przez nie wyraźnie zaakceptowane na piśmie.
Artykuł 39
Postanowienia końcowe
1. W terminie czterech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej konwencji Sąd
przystąpi do wyboru członków Biura Sądu, uchwalenia regulaminu oraz wyznaczenia
Sekretarza Sądu zgodnie z postanowieniami artykułów 7, 9 i 11. Rząd państwa
siedziby Sądu podejmie we współpracy z depozytariuszem niezbędne przygotowania.
2. Do czasu wyznaczenia Sekretarza Sądu jego obowiązki wynikające z artykułu 3
ustęp 5 oraz artykułu 4 ustęp 7 pełnić będzie depozytariusz.
Sporządzono w Sztokholmie w językach angielskim, francuskim, niemieckim,
włoskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie wersje językowe są w
równym stopniu autentyczne, w dniu 15 grudnia 1992 r.
PROTOKÓŁ FINANSOWY PRZYJĘTY ZGODNIE Z ARTYKUŁEM 13 KONWENCJI O KONCYLIACJI I
ARBITRAŻU W RAMACH KBWE
Artykuł 1
Koszty utrzymania Sądu
1. Wszelkie koszty związane z działalnością Sądu utworzonego przez Konwencję o
koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE (zwaną dalej "Konwencją") są pokrywane
przez Państwa-Strony Konwencji. Koszty rozjemców i arbitrów stanowią koszty
utrzymania Sądu.
2. Obowiązki Państwa gospodarza w zakresie wydatków związanych z pomieszczeniami
i umeblowaniem użytkowanym przez Sąd, ich utrzymanie, ubezpieczenie i ochrona,
jak również usługi zakładów użyteczności publicznej, są ustalane w drodze
wymiany listów pomiędzy Sądem działającym za zgodą i w imieniu Państw-Stron
Konwencji a Państwem gospodarzem.
Artykuł 2
Składki na rzecz budżetu Sądu
1. Składki na rzecz budżetu Sądu zostaną podzielone pomiędzy Państwa-Strony
Konwencji według skali stosowanej w ramach KBWE, dostosowanej tak, aby
uwzględniała różnicę pomiędzy ilością państw uczestniczących w KBWE a
Państw-Stron Konwencji.
2. Jeżeli Państwo ratyfikuje Konwencję lub przystąpi do niej po jej wejściu w
życie, jego składka będzie równa dla bieżącego roku finansowego jednej dwunastej
sumy ustalonej zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu za każdy pełny miesiąc
tego roku finansowego, który pozostaje po dniu, w którym Konwencja wejdzie w
życie w stosunku do tego Państwa.
3. Jeżeli Państwo nie będące stroną Konwencji przedkłada Sądowi spór, zgodnie z
artykułem 20 ustęp 2 lub artykułem 26 ustęp 1 Konwencji, to będzie uczestniczyć
w finansowaniu budżetu Sądu na czas trwania postępowania w taki sposób, jak
gdyby było stroną Konwencji.
Dla celów stosowania niniejszego ustępu, postępowanie koncyliacyjne uważa się za
rozpoczęte w dniu, w którym Sekretarz Sądu otrzyma notyfikację o zgodzie stron
na utworzenie Komisji, a zakończone w dniu, w którym Komisja przekaże swój
raport stronom. Jeżeli strona wycofa się z postępowania, to postępowanie
koncyliacyjne uważa się za zakończone w dniu notyfikowania raportu zgodnie z
artykułem 25 ustęp 6 Konwencji. Postępowanie arbitrażowe uważa się za rozpoczęte
w dniu, w którym Sekretarz otrzyma notyfikację o zgodzie stron na utworzenie
Sądu, a za zakończone w dniu, w którym Sąd przedstawi swoje orzeczenie.
Artykuł 3
Rok finansowy i budżet
1. Rok finansowy trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.
2. Sekretarz Sądu, działając za zgodą Biura Sądu, opracowuje każdego roku
projekt budżetu Sądu. Projekt budżetu na następny rok jest przedkładany
Państwom-Stronom Konwencji przed 15 września.
3. Budżet jest zatwierdzany przez przedstawicieli Państw-Stron Konwencji.
Rozpatrywanie i zatwierdzanie budżetu odbędzie się w Wiedniu, chyba że
Państwa-Strony uzgodnią inaczej. Po zatwierdzeniu budżetu na rok finansowy
Sekretarz zwróci się do Państw-Stron o przekazanie ich składek.
Jeżeli budżet nie zostanie zatwierdzony do 31 grudnia, Sąd będzie działał na
podstawie budżetu z roku poprzedniego, zaś Sekretarz Sądu, bez uszczerbku dla
późniejszych ustaleń, zwróci się do Państw-Stron Konwencji o przekazanie ich
składek zgodnie z tym budżetem.
Sekretarz Sądu zwraca się do Państw-Stron o przekazanie pięćdziesięciu procent
ich składek do dnia 1 stycznia, a pozostałych pięćdziesięciu procent do dnia 1
kwietnia.
4. Wyłączając inną decyzję podjętą przez przedstawicieli Państw-Stron Konwencji,
budżet jest ustalany we frankach szwajcarskich, a składki Państw-Stron będą
uiszczane w tej walucie.
5. Państwo, które ratyfikuje albo przystąpi do Konwencji po jej wejściu w życie,
uiści swoją składkę na rzecz budżetu w terminie nie przekraczającym dwóch
miesięcy po wystosowaniu prośby przez Sekretarza Sądu.
6. Państwa, które, nie będąc stronami Konwencji, przedłożyły Sądowi spór,
uiszczą swoją składkę na rzecz budżetu w terminie nie przekraczającym dwóch
miesięcy po wystosowaniu prośby przez Sekretarza Sądu.
7. W roku, w którym Konwencja wejdzie w życie, Państwa-Strony Konwencji uiszczą
swoją składkę na rzecz budżetu w terminie nie przekraczającym dwóch miesięcy po
dniu złożenia dwunastego dokumentu ratyfikacyjnego Konwencji. Budżet zostaje
wstępnie ustalony na 250 000 franków szwajcarskich.
Artykuł 4
Obowiązki, płatności i poprawki budżetowe
1. Zatwierdzony budżet stanowi upoważnienie dla Sekretarza Sądu, działającego na
odpowiedzialność Biura Sądu, do podejmowania zobowiązań i dokonywania płatności
do zatwierdzonej wysokości i na zatwierdzone cele.
2. Sekretarz Sądu, działając na odpowiedzialność Biura Sądu, jest upoważniony do
dokonywania przesunięć funduszy między pozycjami i paragrafami budżetu do
wysokości 15 procent sumy przeznaczonej na daną pozycję/paragraf. Wszystkie tego
rodzaju przesunięcia muszą zostać zgłoszone przez Sekretarza w związku z
oświadczeniem finansowym, o którym mowa w artykule 9 niniejszego protokołu.
3. Zobowiązania, które nie zostały pokryte do końca roku finansowego, zostaną
przeniesione na następny rok finansowy.
4. Sekretarz Sądu jest upoważniony do przedstawienia znowelizowanego budżetu,
który może zawierać prośbę o dodatkowe składki, podlegającego zatwierdzeniu
przez przedstawicieli Państw-Stron Konwencji - jeżeli wymagają tego okoliczności
w celu ustalenia możliwości poczynienia oszczędności.
5. Każda nadwyżka za dany rok finansowy jest odejmowana od ustalonych składek na
rok finansowy następujący po tym, w którym rachunki zostały zatwierdzone przez
przedstawicieli Państw-Stron Konwencji. Każdy deficyt obciąża następny rok
finansowy, chyba że przedstawiciele Państw-Stron Konwencji zdecydują się na
składki uzupełniające.
Artykuł 5
Fundusz kapitału obrotowego
Fundusz kapitału obrotowego może zostać utworzony w wypadkach, gdy
Państwa-Strony Konwencji uznają to za stosowne. Będzie on finansowany przez
Państwa-Strony Konwencji.
Artykuł 6
Diety i honoraria nominalne
1. Członkowie Biura Sądu, Komisji Pojednawczych i Trybunałów Arbitrażowych
otrzymują dzienną dietę za każdy dzień, w którym wykonują swoje funkcje.
2. Członkowie Biura Sądu dodatkowo otrzymują coroczne honorarium nominalne.
3. Wysokość dziennej diety i corocznego honorarium nominalnego będzie ustalana
przez przedstawicieli Państw-Stron Konwencji.
Artykuł 7
Wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne i emerytury
1. Sekretarz Sądu i inny personel mianowany zgodnie z artykułem 9 Konwencji
otrzymują wynagrodzenie w wysokości ustalanej przez przedstawicieli Państw-Stron
Konwencji.
2. Personel Sekretariatu będzie ograniczony do absolutnego minimum koniecznego
do zapewnienia działalności Sądu.
3. Przedstawiciele Państw-Stron Konwencji zapewnią, aby Sekretarzowi Sądu i jego
personelowi został przyznany odpowiedni system ubezpieczeń społecznych oraz aby
zostały przyznane odpowiednie emerytury.
Artykuł 8
Koszty podróży
1. Członkom Biura Sądu, Komisji Pojednawczych, Trybunałów Arbitrażowych,
Sekretarzowi Sądu i personelowi Sekretariatu będą zwracane absolutnie niezbędne
koszty podróży w związku z wykonywaniem ich funkcji.
2. Koszty podróży obejmują faktyczne koszty transportu, łącznie z wydatkami,
które są zazwyczaj związane z transportem, dzienną dietę pokrywającą wszystkie
wydatki związane z posiłkami, zakwaterowaniem, opłatami, napiwkami i innymi
wydatkami osobistymi Wysokość dziennej diety ustalana jest przez przedstawicieli
Państw-Stron Konwencji.
Artykuł 9
Dokumentacja i księgowość
1. Sekretarz Sądu, działając z upoważnienia Biura Sądu, zapewni prowadzenie
odpowiedniej dokumentacji i księgowości operacji finansowych oraz aby wszelkie
wydatki były należycie zatwierdzane.
2. Sekretarz, działając z upoważnienia Biura Sądu, przedkłada Państwom-Stronom
Konwencji nie później niż 1 marca coroczne sprawozdanie finansowe za poprzedni
rok finansowy, wykazujące:
a) wpływy i wydatki odnośnie do wszelkich rachunków;
b) stan faktyczny w stosunku do postanowień budżetowych;
c) aktywa i pasywa finansowe na koniec roku finansowego.
Artykuł 10
Rewizja ksiąg
1. Księgi rachunkowe Sądu są poddawane rewizji przez dwóch biegłych rewidentów,
posiadających różne obywatelstwa, zatrudnianych na podlegające przedłużeniu
trzyletnie okresy przez przedstawicieli Państw-Stron Konwencji. Osoby, które
znajdują się na liście rozjemców i arbitrów lub które otrzymały zapłatę od Sądu
zgodnie z artykułem 7 niniejszego protokołu, nie mogą zostać biegłymi
rewidentami.
2. Biegli rewidenci przeprowadzają coroczne rewizje ksiąg. W szczególności
sprawdzają dokładność księgowania, zestawienia aktywów i pasywów oraz rachunków.
Księgi rachunkowe powinny być gotowe do udostępnienia do corocznej rewizji i
kontroli nie później niż do 1 marca.
3. Biegli rewidenci przeprowadzają takie rewizje, jakie uznają za konieczne w
celu stwierdzenia:
a) że coroczne sprawozdanie finansowe, które zostało im przedstawione, jest
zgodne z prawdą oraz z księgami i dokumentacją Sądu;
b) że operacje finansowe ujęte w tym sprawozdaniu zostały przeprowadzone zgodnie
z odpowiednimi zasadami, postanowieniami budżetowymi oraz innymi stosownymi
wytycznymi; oraz
c) że zdeponowane fundusze oraz gotówka zostały sprawdzone poprzez otrzymanie
zaświadczeń bezpośrednio od depozytariuszy lub w drodze policzenia.
4. Sekretarz Sądu udzieli biegłym rewidentom pomocy i ułatwień potrzebnych do
prawidłowego wykonywania ich obowiązków. Rewidenci powinni mieć w szczególności
całkowicie swobodny dostęp do ksiąg rachunkowych, dokumentacji i wszelkich
dokumentów, które ich zdaniem są konieczne dla przeprowadzenia rewizji ksiąg.
5. Biegli rewidenci sporządzają coroczne sprawozdanie stwierdzające prawidłowość
rachunków oraz zatwierdzające wnioski z rewizji ksiąg. Mogą w tym kontekście
również przedstawić uwagi, które uznają za stosowne, odnośnie do efektywności
procedur finansowych, systemu rachunkowości oraz wewnętrznej kontroli
finansowej.
6. Sprawozdanie zostanie przedłożone przedstawicielom Państw-Stron Konwencji nie
później niż w cztery miesiące po zakończeniu roku finansowego, do którego
sprawozdanie się odnosi. Raport zostanie uprzednio przesłany Sekretarzowi Sądu w
taki sposób, aby miał co najmniej 15 dni na dostarczenie wyjaśnień i uzasadnień,
jakie uzna za stosowne.
7. Oprócz corocznych rewizji ksiąg, biegli rewidenci powinni mieć w każdym
czasie swobodny dostęp do ksiąg, zestawienia aktywów i pasywów oraz rachunków.
8. Na podstawie sprawozdania porewizyjnego przedstawiciele Państw-Stron
Konwencji przyjmują coroczne sprawozdanie finansowe lub podejmą wszelkie
działania, jakie mogą uznać za stosowne.
Artykuł 11
Rachunek wydatków specjalnych
1. Rachunek wydatków specjalnych może zostać ustanowiony przez Państwa-Strony
Konwencji w celu obniżenia kosztów postępowania dla Państw będących stronami
sporu, które mają trudności z opłacaniem tych kosztów. Rachunek ten będzie
finansowany z dobrowolnych składek od Państw-Stron Konwencji.
2. Państwo będące stroną sporu przedłożonego Sądowi, które pragnie otrzymać
fundusze z rachunku wydatków specjalnych, przedkłada wniosek Sekretarzowi Sądu
wraz ze szczegółowym zestawieniem przewidywanych kosztów postępowania.
Biuro Sądu rozpatruje wniosek i przesyła swoje wnioski przedstawicielom
Państw-Stron Konwencji, którzy podejmują decyzję, czy i w jakiej wysokości
należy uwzględnić wniosek.
Po rozpatrzeniu sporu Państwo, które otrzymało fundusze z rachunku wydatków
specjalnych, przedstawi Sekretarzowi Sądu, do zbadania przez Biuro Sądu,
szczegółowe zestawienie faktycznie poniesionych kosztów oraz w razie potrzeby
dokona zwrotu kwot stanowiących nadwyżkę w stosunku do rzeczywiście poniesionych
kosztów.
Artykuł 12
Podejmowanie decyzji
Wszelkie decyzje odnoszące się do spraw związanych z niniejszym protokołem
podejmowane przez Państwa-Strony Konwencji lub przez ich przedstawicieli będą
podejmowane w drodze konsensusu.
Artykuł 13
Poprawki
Poprawki do niniejszego protokołu są przyjmowane zgodnie z postanowieniami
artykułu 35 Konwencji. Biuro Sądu może przedstawić swoje opinie co do
proponowanych poprawek Sekretariatowi KBWE w celu przekazania ich Państwom
uczestniczącym w KBWE.
Niniejszy protokół, sporządzony w językach angielskim, francuskim, niemieckim,
włoskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie wersje są jednakowo
autentyczne, po przyjęciu przez Komitet Wysokich Urzędników w Pradze, dnia 28
kwietnia 1993 r., zgodnie z artykułem 13 Konwencji o koncyliacji i postępowaniu
arbitrażowym w ramach KBWE, zostanie zdeponowany przy Rządzie Szwecji.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została uznana za słuszną, z zastrzeżeniem złożonym zgodnie z jej
artykułem 19 ustęp 4,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 listopada 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
CONVENTION ON CONCILIATION AND ARBITRATION WITHIN THE CSCE
The States parties to this Convention, being States participating in the
Conference on Security and Co-operation in Europe,
Conscious of their obligation, as provided for in Article 2, paragraph 3, and
Article 33 of the Charter of the United Nations, to settle their disputes
peacefully,
Emphasizing that they do not in any way intend to impair other existing
institutions or mechanisms, including the International Court of Justice, the
European Court of Human Rights, the Court of Justice of the European Communities
and the Permanent Court of Arbitration,
Reaffirming their solemn commitment to settle their disputes through peaceful
means and their decision to develop mechanisms to settle disputes between
participating States,
Recalling that full implementation of all CSCE principles and commitments
constitutes in itself an essential element in preventing disputes between the
CSCE participating States,
Concerned to further and strengthen the commitments stated, in particular, in
the Report of the Meeting of Experts on Peaceful Settlement of Disputes adopted
at Valletta and endorsed by the CSCE Council of Ministers of Foreign Affairs at
its meeting in Berlin on 19 and 20 June 1991,
Have agreed as follows:
Chapter I
General provisions
Article 1
Establishment of the Court
A Court of Conciliation and Arbitration shall be established to settle, by means
of conciliation and, where appropriate, arbitration, disputes which are
submitted to it in accordance with the provisions of this Convention.
Article 2
Conciliation Commissions and Arbitral Tribunals
1. Conciliation shall be undertaken by a Conciliation Commission constituted for
each dispute. The Commission shall be made up of conciliators drawn from a list
established in accordance with the provisions of Article 3.
2. Arbitration shall be undertaken by an Arbitral Tribunal constituted for each
dispute. The Tribunal shall be made up of arbitrators drawn from a list
established in accordance with the provisions of Article 4.
3. Together, the conciliators and arbitrators shall constitute the Court of
Conciliation and Arbitration within the CSCE, hereinafter referred to as "the
Court".
Article 3
Appointment of Conciliators
1. Each State party to this Convention shall appoint, within two months
following its entry into force, two conciliators of whom at least one is a
national of that State. The other may be a national of another CSCE
participating State. A State which becomes party to this Convention after its
entry into force shall appoint its conciliators within two months following the
entry into force of this Convention for the State concerned.
2. The conciliators must be persons holding or having held senior national or
international positions and possessing recognized qualifications in
international law, international relations, or the settlement of disputes.
3. Conciliators shall be appointed for a renewable period of six years. Their
functions may not be terminated by the appointing State during their term of
office. In the event of death, resignation or inability to attend recognized by
the Bureau, the State concerned shall appoint a new conciliator; the term of
office of the new conciliator shall be the remainder of the term of office of
the predecessor.
4. Upon termination of their period of office, conciliators shall continue to
hear any cases that they are already dealing with.
5. The names of the conciliators shall be notified to the Registrar, who shall
enter them into a list, which shall be communicated to the CSCE Secretariat for
transmission to the CSCE participating States.
Article 4
Appointment of Arbitrators
1. Each State party to this Convention shall appoint, within two months
following its entry into force, one arbitrator and one alternate, who may be its
nationals or nationals of any other CSCE participating State. A State which
becomes Party to this Convention after its entry into force shall appoint its
arbitrator and the alternate within two months of the entry into force of this
Convention for that State.
2. Arbitrators and their alternates must possess the qualifications required in
their respective countries for appointment to the highest judicial offices or
must be jurisconsults of recognized competence in international law.
3. Arbitrators and their alternates are appointed for a period of six years,
which may be renewed once. Their functions may not be terminated by the
appointing State party during their term of office. In the event of death,
resignation or inability to attend, recognized by the Bureau, the arbitrator
shall be replaced by his or her alternate.
4. If an arbitrator and his or her alternate die, resign or are both unable to
attend, the fact being recognized by the Bureau, new appointments will be made
in accordance with paragraph 1. The new arbitrator and his or her alternate
shall complete the term of office of their predecessors.
5. The Rules of the Court may provide for a partial renewal of the arbitrators
and their alternates.
6. Upon expiry of their term of office, arbitrators shall continue to hear any
cases that they are already dealing with.
7. The names of the arbitrators shall be notified to the Registrar, who shall
enter them into a list, which shall be communicated to the CSCE Secretariat for
transmission to the CSCE participating States.
Article 5
Independence of the Members of the Court and of the Registrar
The conciliators, the arbitrators and the Registrar shall perform their
functions in full independence. Before taking up their duties, they shall make a
declaration that they will exercise they powers impartially and conscientiously.
Article 6
Privileges and Immunities
The conciliators, the arbitrators, the Registrar and the agents and counsel of
the parties to a dispute shall enjoy, while performing their functions in the
territory of the States parties to this Convention, the privileges and
immunities accorded to persons connected with the International Court of
Justice.
Article 7
Bureau of the Court
1. The Bureau of the Court shall consist of a President, a Vice-President and
three other members.
2. The President of the Court shall be elected by the members of the Court from
among their number. The President presides over the Bureau.
3. The conciliators and the arbitrators shall each elect from among their number
two members of the Bureau and their alternates.
4. The Bureau shall elect its Vice-President from among its members. The
Vice-President shall be a conciliator if the President is an arbitrator, and an
arbitrator if the President is a conciliator.
5. The Rules of the Court shall establish the procedures for the election of the
President as well as of the other members of the Bureau and their alternates.
Article 8
Decision-Making Procedure
1. The decisions of the Court shall be taken by a majority of the members
participating in the vote. Those abstaining shall not be considered
participating in the vote.
2. The decisions of the Bureau shall be taken by a majority of its members.
3. The decisions of the Conciliation Commissions and the Arbitral Tribunals
shall be taken by a majority of their members, who may not abstain from voting.
4. In the event of a tied vote, the vote of the presiding officer shall prevail.
Article 9
Registrar
The Court shall appoint its Registrar and may provide for the appointment of
such other officers as may be necessary. The staff regulations of the Registry
shall be drawn up by the Bureau and adopted by the States parties to this
Convention.
Article 10
Seat
1. The seat of the Court shall be established at Geneva.
2. At the request of the parties to the dispute and in agreement with the
Bureau, a Conciliation Commission or an Arbitral Tribunal may meet at another
location.
Article 11
Rules of the Court
1. The Court shall adopt its own Rules, which shall be subject to approval by
States parties to this Convention.
2. The Rules of the Court shall establish, in particular, the rules of procedure
to be followed by the Conciliation Commissions and Arbitral Tribunals
constituted pursuant to this Convention. They shall state which of these rules
may not be waived by agreement between the parties to the dispute.
Article 12
Working Languages
The Rules of the Court shall establish rules on the use of languages.
Article 13
Financial Protocol
Subject to the provisions of Article 17, all the costs of the Court shall be met
by the States parties to this Convention. The provisions for the calculation of
the costs; for the drawing up and approval of the annual budged of the Court;
for the distribution of the costs among the States parties to this Convention;
for the audit of the accounts of the Court; and for related matters, shall be
contained in a Financial Protocol to be adopted by the Committee of Senior
Officials. A State becomes bound by the Protocol on becoming a party to this
Convention.
Article 14
Periodic Report
The Bureau shall annually present to the CSCE Council through the Committee of
Senior Officials a report on the activities under this Convention.
Article 15
Notice of Requests for Conciliation or Arbitration
The Registrar of the Court shall give notice to the CSCE Secretariat of all
requests for conciliation or arbitration, for immediate transmission to the CSCE
participating States.
Article 16
Conduct of Parties - Interim Measures
1. During the proceedings, the parties to the dispute shall refrain from any
action which may aggravate the situation or further impede or prevent the
settlement of the dispute.
2. The Conciliation Commission may draw the attention of the parties to the
dispute submitted to it to the measures the parties could take in order to
prevent the dispute from being aggravated or its settlement made more difficult.
2. The Arbitral Tribunal constituted for a dispute may indicate the interim
measures that ought to be taken by the parties to the dispute in accordance with
the provisions of Article 26, paragraph 4.
Article 17
Procedural Costs
The parties to a dispute and any intervening party shall each bear their own
costs.
Chapter II
Competence
Article 18
Competence of the Commission and of the Tribunal
1. Any State party to this Convention may submit to a Conciliation Commission
any dispute with another State party which has not been settled within a
reasonable period of time through negotiation.
2. Disputes may be submitted to an Arbitral Tribunal under the conditions
stipulated in Article 26.
Article 19
Safeguarding the Existing Means of Settlement
1. A Conciliation Commission or an Arbitral Tribunal constituted for a dispute
shall take no further action in the case:
(a) If, prior to being submitted to the Commission or the Tribunal, the dispute
has been submitted to a court or tribunal whose jurisdiction in respect of the
dispute the parties thereto are under a legal obligation to accept, or if such a
body has already given a decision on the merits of the dispute;
(b) If the parties to the dispute have accepted in advance the exclusive
jurisdiction of a jurisdictional body other than a Tribunal in accordance with
this Convention which has jurisdiction to decide, with binding force, on the
dispute submitted to it, or if the parties thereto have agreed to seek to settle
the dispute exclusively by other means.
2. A Conciliation Commission constituted for a dispute shall take no further
action if, even after the dispute has been submitted to it, one or all of the
parties refer the dispute to a court or tribunal whose jurisdiction in respect
of the dispute the parties thereto are under a legal obligation to accept.
3. A Conciliation Commission shall postpone examining a dispute if this dispute
has been submitted to another body which has competence to formulate proposals
with respect to this dispute. If those prior efforts do not lead to a settlement
of the dispute, the Commission shall resume its work at the request of the
parties or one of the parties to the dispute, subject to the provisions of
Article 26, paragraph 1.
4. A State may, at the time of signing, ratifying or acceding to this
Convention, make a reservation in order to ensure the compatibility of the
mechanism of dispute settlement that this Convention establishes with other
means of dispute settlement resulting from international undertakings applicable
to that State.
5. It, at any time, the parties arrive at a settlement of their dispute, the
Commission or Tribunal shall remove the dispute from its list, on receiving
written confirmation from all the parties thereto that they have reached a
settlement of the dispute.
6. In the event of disagreement between the parties to the dispute with regard
to the competence of the Commission or the Tribunal, the decision in the matter
shall rest with the Commission or the Tribunal.
Chapter III
Conciliation
Article 20
Request for the constitution of a Conciliation Commission
1. Any State party to this Convention may lodge an application with the
Registrar requesting the constitution of a Conciliation Commission for a dispute
between it and one or more other States parties. Two or more States parties may
also jointly lodge an application with the Registrar.
2. The constitution of a Conciliation Commission may also be requested by
agreement between two or more States parties or between one or more States
parties and one or more other CSCE participating States. The agreement shall be
notified to the Registrar.
Article 21
Constitution of the Conciliation Commission
1. Each party to the dispute shall appoint, from the list of conciliators
established in accordance with Article 3, one conciliator to sit on the
Commission.
2. When more than two States are parties to the same dispute, the States
asserting the same interest may agree to appoint one single conciliator. If they
do not so agree, each of the two sides to the dispute shall appoint the same
number of conciliators up to a maximum decided by the Bureau.
3. Any State which is a party to a dispute submitted to a Conciliation
Commission and which is not a party to this Convention, may appoint a person to
sit on the Commission, either from the list of conciliators established in
accordance with Article 3, or from among other persons who are nationals of a
CSCE participating State. In this event, for the purpose of examining the
dispute, such persons shall have the same rights and the same obligations as the
other members of the Commission. They shall perform their functions in full
independence and shall make the declaration required by Article 5 before taking
their seats on the Commission.
4. As soon as the application or the agreement whereby the parties to a dispute
have requested the constitution of a Conciliation Commission is received, the
President of the Court shall consult the parties to the dispute as to the
composition of the rest of the Commission.
5. The Bureau shall appoint three further conciliators to sit on the Commission.
This number can be increased or decreased by the Bureau, provided it is uneven.
Members of the Bureau and their alternates, who are on the list of conciliators,
shall be eligible for appointment to the Commission.
6. The Commission shall elect its Chairman from among the members appointed by
the Bureau.
7. The Rules of the Court shall stipulate the procedures applicable if an
objection is raised to one of the members appointed to sit on the Commission or
if that member is unable to or refuses to sit at the commencement or in the
course of the proceedings.
8. Any question as to the application of this article shall be decided by the
Bureau as a preliminary matter.
Article 22
Procedure for the Constitution of a Conciliation Commission
1. If the constitution of a Conciliation Commission is requested by means of a
application, the application shall state the subject of the dispute, the name of
the party or parties against which the application is directed, and the name of
the conciliator or conciliators appointed by the requesting party or parties to
the dispute. The application shall also briefly indicate the means of settlement
previously resorted to.
2. As soon as an application has been received, the Registrar shall notify the
other party or parties to the dispute mentioned in the application. Within a
period of fifteen days from the notification, the other party or parties to the
dispute shall appoint the conciliator or conciliators of their choice to sit on
the Commission. If, within this period. one or more parties to the dispute have
not appointed the member or members of the Commission whom they are entitled to
appoint, the Bureau shall appoint the appropriate number of conciliators. Such
appointment shall be made from among the conciliators appointed in accordance
with Article 3 by the party or each of the parties involved or, if those parties
have not yet appointed conciliators, from among the other conciliators not
appointed by the other party or parties to the dispute.
3. If the constitution of a Conciliation Commission is requested by means of an
agreement, the agreement shall state the subject of the dispute. If there is no
agreement, in whole or in part, concerning the subject of the dispute, each
party thereto may formulate its own position in respect of such subject.
4. At the same time as the parties request the constitution of a Conciliation
Commission by agreement, each party shall notify the Registrar of the name of
the conciliator or conciliators whom it has appointed to sit on the Commission.
Article 23
Conciliation Procedure
1. The conciliation proceedings shall be confidential and all parties to the
dispute shall have the right to be heard. Subject to the provisions of Articles
10 and 11 and the Rules of the Court, the Conciliation Commission shall, after
consultation with the parties to the dispute, determine the procedure.
2. If the parties to the dispute agree thereon, the Conciliation Commission may
invite any State party to this Convention which has an interest in the
settlement of the dispute to participate in the proceedings.
Article 24
Objective of Conciliation
The Conciliation Commission shall assist the parties to the dispute in finding a
settlement in accordance with international law and their CSCE commitments.
Article 25
Result of the Conciliation
1. If, during the proceedings, the parties to the dispute, with the help of the
Conciliation Commission, reach a mutually acceptable settlement, they shall
record the terms of this settlement in a summary of conclusions signed by their
representatives and by the members of the Commission. The signing of the
document shall conclude the proceedings. The CSCE Council shall be informed
through the Committee of Senior Officials of the success of the conciliation.
2. When the Conciliation Commission considers that all the aspects of the
dispute and all the possibilities of finding a solution have been explored, it
shall draw up a final report. The report shall contain the proposals of the
Commission for the peaceful settlement of the dispute.
3. The report of the Conciliation Commission shall be notified to the parties to
the dispute, which shall have a period of thirty days in which to examine it and
inform the Chairman of the Commission whether they are willing to accept the
proposed settlement.
4. If a party to the dispute does not accept the proposed settlement, the other
party or parties are no longer bound by their own acceptance thereof.
5. If, within the period prescribed in paragraph 3, the parties to the dispute
have not accepted the proposed settlement, the report shall be forwarded to the
CSCE Council through the Committee of Senior Officials.
6. A report shall also be drawn up which provides immediate notification to the
CSCE Council through the Committee of Senior Officials of circumstances where a
party fails to appear for conciliation or leaves a procedure after it has begun.
Chapter IV
Arbitration
Article 26
Request for the Constitution of an Arbitral Tribunal
1. A request for arbitration may be made at any time by agreement between two or
more States parties to this Convention or between one or more States parties to
this Convention and one or more other CSCE participating States.
2. The States parties to this Convention may at any time by a notice addressed
to the Depositary declare that they recognize as compulsory, ipso facto and
without special agreement, the jurisdiction of an Arbitral Tribunal, subject to
reciprocity. Such a declaration may be made for an unlimited period of for a
specified time. It may cover all disputes or exclude disputes concerning a
State's territorial integrity, national defence, title to sovereignty over land
territory, or competing claims with regard to jurisdiction over other areas.
3. A request for arbitration against a State party to this Convention which has
made the declaration specified in paragraph 2 may be made by means of an
application to the Registrar only after a period of thirty days after the report
of the Conciliation Commission which has dealt with the dispute has been
transmitted to the CSCE Council in accordance with the provisions of Article 25,
paragraph 5.
4. When a dispute is submitted to an Arbitral Tribunal in accordance with this
article, the Tribunal may, on its own authority or at the request of one or all
of the parties to the dispute, indicate interim measures that ought to be taken
by the parties to the dispute to avoid an aggravation of the dispute, greater
difficulty in reaching a solution, or the possibility of a future award of the
Tribunal becoming unenforceable owing to the conduct of one or more of the
parties to the dispute.
Article 27
Cases Brought before an Arbitral Tribunal
1. If a request for arbitration is made by means of an agreement, it shall
indicate the subject of the dispute. If there is no agreement, in whole or in
part, concerning the subject of the dispute, each party thereto may formulate
its own position in respect of such subject.
2. If a request for arbitration is made by means of an application, it shall
indicate the subject of the dispute, the States party or parties to this
Convention against which it is directed, and the main elements of fact and law
on which it is grounded. As soon as the application is received, the Registrar
shall notify the other States party or parties mentioned in the application.
Article 28
Constitution of the Arbitral Tribunal
1. When a request for arbitration is submitted, an Arbitral Tribunal shall be
constituted.
2. The arbitrators appointed by the parties to the dispute in accordance with
Article 4 are ex officio members of the Tribunal. When more than two States are
parties to the same dispute, the States asserting the same interest may agree to
appoint one single arbitrator.
3. The Bureau shall appoint, from among the arbitrators, a number of members to
sit on the Tribunal so that the members appointed by the Bureau total at least
one more than the ex officio members. Members of the Bureau and their
alternates, who are on the list of arbitrators, shall be eligible for
appointment to the Tribunal.
4. If an ex officio member is unable to attend or has previously taken part in
any capacity in the hearing of the case arising from the dispute submitted to
the Tribunal, that member shall be replaced by his or her alternate. If the
alternate is in the same situation, the State involved shall appoint a member to
examine the dispute pursuant to the terms and conditions specified in paragraph
5. In the event of a question arising as to the capacity of a member or of his
or her alternate to sit on the Tribunal, the matter shall be decided by the
Bureau.
5. Any State, which is a party to a dispute submitted to an Arbitral Tribunal
and which is not party to this Convention, may appoint a person of its choice to
sit on the Tribunal, either from the list of arbitrators established in
accordance with Article 4 or from among other persons who are nationals of a
CSCE participating State. Any person thus appointed must meet the conditions
specified in Article 4, paragraph 2, and for the purpose of examining the
dispute, shall have the same rights and obligations as the other members of the
Tribunal. The person shall perform his or her functions in full independence and
shall make the declaration required by Article 5 before sitting on the Tribunal.
6. The Tribunal shall appoint its Chairman from among the members appointed by
the Bureau.
7. In the event that one of the members of the Tribunal appointed by the Bureau
is unable to attend the proceedings, that member shall not be replaced unless
the number of members appointed by the Bureau falls below the number of ex
officio members, or members appointed by the parties to the dispute in
accordance with paragraph 5. In this event, one or more new members shall be
appointed by the Bureau pursuant to paragraphs 3 and 4 of this article. A new
Chairman will not be elected if one or more new members are appointed, unless
the member unable to attend is the Chairman of the Tribunal.
Article 29
Arbitration Procedure
1. All the parties to the dispute shall have the right to be heard during the
arbitration proceedings, which shall conform to the principles of a fair trial.
The proceedings shall consist of a written part and an oral part.
2. The Arbitral Tribunal shall have, in relation to the parties to the dispute,
the necessary fact-finding and investigative powers to carry out its tasks.
3. Any CSCE participating State which considers that it has a particular
interest of a legal nature likely to be affected by the ruling of the Tribunal
may, within fifteen days of the transmission of the notification by the CSCE
Secretariat as specified in Article 15, address to the Registrar a request to
intervene. This request shall be immediately transmitted to the parties to the
dispute and to the Tribunal constituted for the dispute.
4. If the intervening State establishes that it has such an interest, it shall
be authorized to participate in the proceedings in so far as may be required for
the protection of this interest. The relevant part of the ruling of the Tribunal
is binding upon the intervening State.
5. The parties to the dispute have a period of thirty days in which to address
their observations regarding the request for intervention to the Tribunal. The
Tribunal shall render its decision on the admissibility of the request.
6. The hearings in the Tribunal shall be held in camera, unless the Tribunal
decides, otherwise at the request of the parties to the dispute.
7. In the event that one or more parties to the dispute fail to appear, the
other party or parties thereto may request the Tribunal to decide in favour of
its or their claims. Before doing so, the Tribunal must satisfy itself that it
is competent and that the claims of the party or parties taking part in the
proceedings are well-founded.
Article 30
Function of the Arbitral Tribunal
The function of the Arbitral Tribunal shall be to decide, in accordance with
international law, such disputes as are submitted to it. This provision shall
not prejudice the power of the Tribunal do decide a case ex aequo et bono, if
the parties to the dispute so agree.
Article 31
Arbitral Award
1. The award of the Arbitral Tribunal shall state the reasons on which it is
based. If it does not represent in whole or in part the unanimous opinion of the
members of the Arbitral Tribunal, any member shall be entitled to deliver a
separate or dissenting opinion.
2. Subject to Article 29, paragraph 4, the award of the Tribunal shall have
binding force only between the parties to the dispute and in respect of the case
to which it relates.
3. The awards shall be final and not subject to appeal. However, the parties to
the dispute or one of them may request that they Tribunal interpret its award as
to the meaning or scope. Unless the parties to the dispute agree otherwise, such
request shall be made at the latest within six months after the communication of
the award. After receiving the observations of the parties to the dispute, the
Tribunal shall render its interpretation as soon as possible.
4. An application for revision of the award may be made only when it is based
upon the discovery of some fact which is of such a nature as to be a decisive
factor and which, when the award was rendered, was unknown to the Tribunal and
to the party or parties to the dispute claiming revision. The application for
revision must be made at the latest within six months of the discovery of the
new fact. No application for revision may be made after the lapse of ten years
from the date of the award.
5. As far as possible, the examination of a request for interpretation or an
application for revision should be carried out by the Tribunal which made the
award in question. If the Bureau should find this to be impossible, another
Tribunal shall be constituted in accordance with the provisions of Article 28.
Article 32
Publication of the Arbitral Award
The award shall be published by the Registrar. A certified copy shall be
communicated to the parties to the dispute and to the CSCE Council through the
Committee of Senior Officials.
Chapter V
Final provisions
Article 33
Signature and Entry into Force
1. This Convention shall be open for signature with the Government of Sweden by
the CSCE participating States until 31 March 1993. It shall be subject to
ratification.
2. The CSCE participating States which have not signed this Convention may
subsequently accede thereto.
3. This Convention shall enter into force two months after the date of deposit
of the twelfth instrument of ratification or accession.
4. For every State which ratifies or accedes to this Convention after the
deposit of the twelfth instrument of ratification or accession, the Convention
shall enter into force two months after its instrument of ratification or
accession has been deposited.
5. The Government of Sweden shall serve as depositary of this Convention.
Article 34
Reservations
This Convention may not be the subject of any reservations that it does not
expressly authorize.
Article 35
Amendments
1. Amendments to this Convention must be adopted in accordance with the
following paragraphs.
2. Amendments to this Convention may be proposed by any State party thereto, and
shall be communicated by the Depositary to the CSCE Secretariat for transmission
to the CSCE participating States.
3. If the CSCE Council adopts the proposed text of the amendment, the text shall
be forwarded by the Depositary to States parties to this Convention for
acceptance in accordance with their respective constitutional requirements.
4. Any such amendment shall come into force on the thirtieth day after all
States parties to this Convention have informed the Depositary of their
acceptance thereof.
Article 36
Denunciation
1. Any State party to this Convention may, at any time, denounce this Convention
by means of a notification addressed to the Depositary.
2. Such denunciation shall become effective one year after the date of receipt
of the notification by the Depositary.
3. This Convention shall, however, continue to apply for the denouncing party
with respect to proceedings which are under way at the time the denunciation
enters into force. Such proceedings shall be pursued to their conclusion.
Article 37
Notifications and Communications
The notifications and communications to be made by the Depositary shall be
transmitted to the Registrar and to the CSCE Secretariat for further
transmission to the CSCE participating States.
Article 38
Non-Parties
In conformity with international law, it is confirmed that nothing in this
Convention shall be interpreted to establish any obligations or commitments for
CSCE participating States that are not parties to this Convention if not
expressly provided for and expressly accepted by such States in writing.
Article 39
Transitional Provisions
1. The Court shall proceed, within four months of the entry into force of this
Convention, to elect the Bureau, to adopt its rules and to appoint the Registrar
in accordance with the provisions of Articles 7, 9 and 11. The host Government
of the Court shall, in co-operation with the Depositary, make the arrangements
required.
2. Until a Registrar is appointed, the duties of the Registrar under Article 3,
paragraph 5, and Article 4, paragraph 7 shall be performed by the Depositary.
Done at Stockholm, in the English, French, German, Italian, Russian and Spanish
languages, all six language versions being equally authentic, on 15th December
1992.
FINANCIAL PROTOCOL ESTABLISHED IN ACCORDANCE WITH ARTICLE 13 OF THE CONVENTION
ON CONCILIATION AND ARBITRATION WITHIN THE CSCE
Article 1
Costs of the Court
1. All the costs of the Court established by the Convention on Conciliation and
Arbitration within the CSCE (hereinafter referred to as "the Convention") shall
be met by the States parties to the Convention. Costs of conciliators and
arbitrators shall be costs of the Court.
2. The obligations of the host State with respect to expenditures in connection
with the premises and furniture for use by the Court, their maintenance,
insurance and security, as well as utilities, shall be set out in an exchange of
letters between the Court acting with the consent of and on behalf of the States
parties to the Convention, and the host State.
Article 2
Contributions to the Budget of the Court
1. Contributions to the budget of the Court shall be divided among the States
parties to the Convention according to the scale of distribution applicable
within the CSCE adjusted to take into account the difference in number between
the CSCE participating States and the States parties to the Convention.
2. If a State ratifies or accedes to the Convention after its entry into force,
its contribution shall be equal, for the current financial year, to one-twelfth
of its portion of the adjusted scale, as established according to paragraph 1 of
this Article, for each full month of that financial year which remains after the
date on which the Convention enters into force in respect of it.
3. If a State which is not a party to the Convention submits a dispute to the
Court pursuant to the provisions of Article 20, paragraph 2, or Article 26,
paragraph 1 of the Convention, it shall contribute to the financing of the
budget of the Court, for the duration of the proceedings, as if it were a party
to the Convention.
For the application of this paragraph, the conciliation shall be presumed to
commence on the day the Registrar receives notice of the agreement of the
parties to set up a Commission and to end on the day the Commission notifies it
report to the parties. If a party withdraws from the proceedings, these
proceedings shall be considered as ended on the day of notice of the report
specified in Article 25, paragraph 6 of the Convention. The arbitration
proceedings shall be presumed to start on the day the Registrar receives notice
of the agreement of the parties to establish a Tribunal and to end on the day
the Tribunal renders its award.
Article 3
Financial Year and Budget
1. The financial year shall be from 1 January to 31 December.
2. The Registrar, acting with the concurrence of the Bureau of the Court, shall
establish each year a budget proposal for the Court. The budget proposal for the
ensuing financial year shall be submitted to the States parties to the
Convention before 15 September.
3. The budget shall be approved by the representatives of the States parties to
the Convention. Consideration and approval of the budget shall take place in
Vienna unless the States parties to the Convention otherwise agree. On approval
of the budget for the financial year the Registrar shall request the States
parties to the Convention to remit their contributions.
If the budget is not approved by 31 December the Court will operate on the basis
of the preceding budget and, without prejudice to later adjustments, the
Registrar shall request the States parties to the Convention to remit their
contributions in accordance with this budget.
The Registrar shall request States parties to the Convention to make fifty per
cent of their contributions available on 1 January and the remaining fifty per
cent on 1 April.
4. Barring a decision to the contrary by the representatives of the States
parties to the Convention, the budget shall be established in Swiss francs and
the contributions of the States shall be paid in this currency.
5. A State which ratifies or accedes to the Convention after its entry info
force shall pay its first contribution to the budget within two months after the
request by the Registrar.
6. States which, without being parties to the Convention, have submitted a
dispute to the Court, shall pay their contribution within two months after the
request by the Registrar.
7. The year the Convention enters into force, the States parties to the
Convention shall pay their contribution to the budget within two months
following the date of deposit of the twelfth instrument of ratification of the
Convention. This budget is preliminarily fixed at 250,000 Swiss francs.
Article 4
Obligations, Payments and Revised Budget
1. The approved budget shall constitute authorization to the Registrar, acting
under the responsibility of the Bureau of the Court, to incur obligations and
make payments up to the amounts and for the purposes approved.
2. The Registrar, acting under the responsibility of the Bureau of the Court, is
authorized to make transfers between items and sub-items of up to 15 per cent of
items/sub-items. All such transfers must be reported by the Registrar in
connection with the financial statement mentioned in Article 9 of this Protocol.
3. Obligations remaining undischarged at the end of the financial year shall be
carried over to the next financial year.
4. If so obliged by circumstances and following careful examination of available
resources with a view to identifying savings, the Registrar is authorized to
submit a revised budget, which may entail requests for supplementary
appropriations, for the approval of the representatives of the States parties to
the Convention.
5. Any surplus for a given financial year shall be deducted from the assessed
contributions for the financial year following the one in which the accounts
have been approved by the representatives of the States parties to the
Convention. Any deficit shall be charged to the ensuing financial year unless
the representatives of the States parties to the Convention decide on
supplementary contributions.
Article 5
Working Capital Fund
A working capital fund may be established in case the States parties to the
Convention deem it necessary. It will be funded by the States parties to the
Convention.
Article 6
Allowances and Nominal Retainers
1. Members of the Bureau of the Court, of the Conciliation Commissions and of
the Arbitral Tribunals shall receive, for each day on which they exercise their
functions, a daily allowance.
2. Members of the Bureau of the Court shall additionally receive a nominal
annual retainer.
3. The daily allowance and the nominal annual retainer shall be determined by
the representatives of the States parties to the Convention.
Article 7
Salaries, Social Security and Pensions
1. The Registrar and any other registry staff appointed in accordance with
Article 9 of the Convention shall receive a salary to be determined by the
representatives of the States parties to the Convention.
2. The registry staff shall be limited to the strict minimum needed to ensure
the operation of the Court.
3. The representatives of the States parties to the Convention shall ensure that
the Registrar and the registry staff are afforded an adequate social security
scheme and retirement pension.
Article 8
Travel Expenses
1. Travel expenses which are absolutely necessary for exercising their functions
shall be paid to the members of the Bureau of the Court, of the Conciliation
Commissions and of the Arbitral Tribunals and to the Registrar and the registry
staff.
2. Travel expenses shall comprise actual transportation costs, including
expenses normally incidental to transportation, and a daily subsistence
allowance to cover all charges of meals, lodging, fees and gratuities and other
personal expenses. The daily subsistence allowance shall be determined by the
representatives of the States parties to the Convention.
Article 9
Records and Accounts
1. The Registrar, acting under the authority of the Bureau of the Court, shall
ensure that appropriate records and accounts are kept of the transactions and
that all payments are properly authorized.
2. The Registrar, acting under the authority of the Bureau of the Court, shall
submit to the States parties to the Convention, not later than 1 March, an
annual financial statement showing, for the preceding financial year:
(a) the income and expenditures relating to all accounts;
(b) the situation with regard to budget provisions;
(c) the financial assets and liabilities at the end of the financial year.
Article 10
Audit
1. The accounts of the Court shall be audited by two auditors, of different
nationalities, appointed for renewable periods of three years by the
representatives of the States parties to the Convention. Persons appearing or
having appeared on the lists of conciliators or arbitrators or having received
payment by the Court pursuant to Article 7 of this Protocol may not be auditors.
2. Auditors shall annually conduct audits. They shall, in particular, check the
accuracy of the books, the statement of assets and liabilities, and the
accounts. The accounts shall be available for the annual auditing and inspection
not later than 1 March.
3. Auditors shall perform such audits as they deem necessary to certify:
(a) that the annual financial statement submitted to them is correct and in
accordance with the books and records of the Court;
(b) that the financial transactions recorded in this statement have been
effected in accordance with the relevant rules, the budgetary provisions and
other directives which may be applicable; and
(c) that the funds on deposit and on hand have been verified by certificates
received directly from the depositaries or by actual count.
4. The Registrar shall give auditors such assistance and facilities as may be
needed for the proper discharge of their duties. Auditors shall, in particular,
have free access to the books of account, records and documents which, in their
opinion, are necessary for the audit.
5. Auditors shall annually draw up a report certifying the accounts and setting
forth the comments warranted by the audit. They may, in this context, also make
such observations as they deem necessary regarding the efficiency of financial
procedures, the accounting system and the internal financial control.
6. The report shall be submitted to the representatives of the States parties to
the Convention not later than four months after the end of the financial year to
which the accounts refer. The report shall be transmitted to the Registrar
beforehand, so that he will have at least 15 days in which to furnish such
explanations and justifications as he may consider necessary.
7. In addition to the annual auditing, auditors will at any time have free
access to check the books, the statement of assets and liabilities, and
accounts.
8. On the basis of the audit report, the representatives of the States parties
to the Convention shall signify their acceptance of the annual financial
statement or take such other action as may be considered appropriate.
Article 11
Special Disbursement Account
1. A special disbursement account may be established by the States parties to
the Convention aimed at lowering the procedural costs for the States parties to
disputes submitted to the Court which have difficulties paying these costs. It
will be funded by voluntary contributions from States parties to the Convention.
2. A State party to a dispute submitted to the Court that wishes to receive
funds from the special disbursement account shall file a request to the
Registrar, with a detailed statement estimating procedural costs.
The Bureau of the Court shall examine the request and forward its recommendation
to the representatives of the States parties to the Convention which shall
decide whether to grant this request and to what extent.
After the case has been heard, the State having received funds from the special
disbursement account shall address to the Registrar, for study by the Bureau, a
detailed statement of procedural costs actually expended and shall proceed, if
need be, with reimbursing the sums in excess of the actual costs.
Article 12
Decision Making
All decisions by the States parties to the Convention or their representatives
under this Protocol shall be taken by consensus.
Article 13
Amendments
Amendments to this Protocol shall be adopted in accordance with the provisions
of Article 35 of the Convention. The Bureau of the Court may address its opinion
on the proposed amendments to the CSCE Secretariat for transmission to the CSCE
participating States.
This Protocol, established in the English, French, German, Italian, Russian and
Spanish languages, all six language versions being equally authentic, having
been adopted by the Committee of Senior Officials at Prague, on 28 April 1993 in
accordance with Article 13 of the Convention on Conciliation and Arbitration
within the CSCE is deposited with the Government of Sweden.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 września 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o koncyliacji i
arbitrażu w ramach KBWE, sporządzonej w Sztokholmie dnia 15 grudnia 1992 r.
(Dz. U. Nr 98, poz. 1139)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 33 ustęp 1 Konwencji
o koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE, sporządzonej w Sztokholmie dnia 15
grudnia 1992 r., został złożony w dniu 9 grudnia 1993 r. Rządowi Szwecji, jako
depozytariuszowi, dokument ratyfikacyjny wymienionej Konwencji.
Przy dokumencie ratyfikacji zostało złożone następujące zastrzeżenie:
"Zgodnie z artykułem 19 ustęp 4, Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo do
postępowania koncyliacyjnego i procedur jurysdykcyjnych ustanowionych na
podstawie traktatów dwustronnych, których Rzeczpospolita Polska jest lub będzie
stroną, pod warunkiem, że procedury te są wszczynane jednostronnie.
Rzeczpospolita Polska również zastrzega sobie prawo do postępowania
koncyliacyjnego i procedur jurysdykcyjnych ustalonych lub mających zostać
ustalonymi ad hoc dla danego sporu lub danych sporów."
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 33 ustęp 2 Konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 5 grudnia 1994 r.
2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej powyżej konwencji w
podanych niżej datach:
Albania 10 czerwca 1996 r.
Austria 14 listopada 1995 r.
Chorwacja 4 listopada 1993 r.
Cypr 6 lutego 1994 r.
Dania23 sierpnia 1994 r.
Finlandia 20 lutego 1995 r.
Francja 13 sierpnia 1993 r.
Grecja22 sierpnia 1995 r.
Liechtenstein 15 lipca 1994 r.
Litwa r.19 grudnia 1997
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 21 kwietnia 1998 r.
Mołdowa 1 lutego 1999 r.
Monako14 października 1993 r.
Niemcy 29 września 1994 r.
Norwegia 8 września 1998 r.
Rumunia 22 maja 1996 r.
San Marino 18 listopada 1994 r.
Słowenia 11 maja 1994 r.
Szwajcaria23 grudnia 1993 r.
Szwecja 25 listopada 1993 r.
Ukraina 12 grudnia 1995 r.
3. Ponadto podaje się do wiadomości, że w momencie podpisywania, ratyfikowania,
przyjmowania lub zatwierdzania Konwencji lub przystępowania do niej złożone
zostały przez następujące państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:
AUSTRIA
Oświadczenie:
"Republika Austrii oświadcza w związku z artykułem 19 ustęp 4 Konwencji o
koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE, że ze względu na kompetencje
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, wynikające z postanowień Traktatu
europejskiego dotyczącego pokojowego rozwiązywania sporów, jak również z układu
dotyczącego zmiany artykułu 27 lit. b) ustęp 1 Traktatu europejskiego
dotyczącego pokojowego rozwiązywania sporów, w sporach pomiędzy Austrią a
Włochami nie ma zastosowania artykuł 19 ustęp 1 litera b) postanowień Konwencji
o koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE."
DANIA
Zastrzeżenie:
"W związku z artykułem 19 ustęp 4, Królestwo Danii zastrzega sobie prawo do
postępowania koncyliacyjnego i procedur jurysdykcyjnych ustanowionych na
podstawie dwustronnych i wielostronnych umów, których Królestwo Danii jest lub
będzie stroną, pod warunkiem że procedury te mogą być wszczęte jednostronnie.
Królestwo Danii również zastrzega sobie prawo do procedur koncyliacyjnych i
jurysdykcyjnych uzgodnionych lub mających zostać uzgodnionymi na zasadzie ad hoc
dla danego sporu lub danych sporów.
W związku z artykułem 26 ustęp 2 Konwencji o koncyliacji i arbitrażu w ramach
KBWE, sporządzonej w Sztokholmie dnia 15 grudnia 1992 r., Królestwo Danii uzna
za obowiązkową, ipso facto i bez żadnych specjalnych uzgodnień, jurysdykcję
Trybunału Arbitrażowego ustanowionego powyższą konwencją, pod warunkiem
wzajemności.
Oświadczenie to obowiązuje przez okres 10 lat od daty złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego."
FINLANDIA
Oświadczenie:
"W związku z artykułem 26 ustęp 2 Konwencji, Finlandia oświadcza, że uznaje za
obowiązkową, ipso facto i bez specjalnych uzgodnień, na zasadzie wzajemności,
jurysdykcję Trybunału Arbitrażowego wymienionej konwencji.
Powyższa deklaracja obowiązuje przez okres dziesięciu lat od dnia złożenia
dokumentu ratyfikacji."
GRECJA
Oświadczenie:
"W związku z artykułem 26 ustęp 2 uznaje za obowiązkowe, bez specjalnych
uzgodnień, kompetencje Trybunału Arbitrażowego w pełnym zakresie, na zasadzie
wzajemności. Zastrzeżenie to ważne jest przez okres pięciu lat i nie dotyczy
spraw obrony narodowej."
LIECHTENSTEIN
Zastrzeżenie:
"W związku z artykułem 19 ustęp 4, Księstwo Liechtensteinu zastrzega sobie prawo
do procedur koncyliacyjnych i jurysdykcyjnych ustanowionych na podstawie umów
dwustronnych, których Księstwo Liechtensteinu jest lub będzie stroną, pod
warunkiem że procedury te mogą zostać wszczęte jednostronnie.
Księstwo Liechtensteinu również zastrzega sobie prawo do procedur
koncyliacyjnych i arbitrażowych uzgodnionych lub mających zostać uzgodnionymi na
zzsadzie ad hoc dla danego sporu lub danych sporów."
LITWA
Zastrzeżenie:
"W związku z artykułem 19 ustęp 4 wyżej wymienionej konwencji, Rząd Republiki
Litwy zastrzega sobie prawo do przedkładania sporów procedurom powołanym do
rozwiązywania sporów, ustanowionym na podstawie dwustronnych lub wielostronnych
umów, których Republika Litwy jest lub będzie stroną, pod warunkiem że te
procedury są wszczynane jednostronnie.
Republika Litwy również zastrzega sobie prawo przedkładania danego sporu lub
danych sporów procedurom rozwiązywania sporów uzgodnionym lub mającym być
uzgodnionymi na zasadzie ad hoc."
BYŁA JUGOSŁOWIAŃSKA REPUBLIKA MACEDONII
Oświadczenie:
"Nawiązując do artykułu 26 ustęp 2 Konwencji o koncyliacji i arbitrażu w ramach
KBWE, Republika Macedonii oświadcza niniejszym, że uznaje za obowiązkową, ipso
facto i bez specjalnego porozumienia, pod warunkiem wzajemności, jurysdykcję
Trybunału Arbitrażowego ustanowionego Konwencją o koncyliacji i arbitrażu w
ramach KBWE.
To oświadczenie jest ważne przez okres pięciu lat od daty jego złożenia
depozytariuszowi wyżej wymienionej konwencji - Rządowi Królestwa Szwecji i nie
będzie stosowane w odniesieniu do sporów dotyczących integralności terytorialnej
i spraw obrony narodowej kraju."
NIEMCY
Zastrzeżenie:
"W związku z artykułem 19 ustęp 4 Konwencji o koncyliacji i arbitrażu w ramach
KBWE, Rząd Republiki Federalnej Niemiec zastrzega sobie prawo do przedkładania
sporów procedurom powołanym do rozwiązywania sporów, ustanowionym na podstawie
dwustronnych lub wielostronnych umów, których Republika Federalna Niemiec jest
lub będzie stroną, pod warunkiem że procedury te mogą być wszczynane
jednostronnie.
Republika Federalna Niemiec również zastrzega sobie prawo przedkładania danego
sporu lub danych sporów procedurom rozwiązywania sporów uzgodnionym lub mających
zostać uzgodnionymi na zasadzie ad hoc."
RUMUNIA
Zastrzeżenie:
"Stosując postanowienia artykułu 19 ustęp 4, Rumunia zastrzega sobie prawo do
korzystania z postępowań koncyliacyjnych lub arbitrażowych przewidzianych w
traktatach dwustronnych lub wielostronnych, których jest lub będzie stroną."
SZWAJCARIA
Zastrzeżenie:
"W związku z artykułem 19 ustęp 4, Rada Federacji Szwajcarskiej zastrzega sobie
prawo do postępowań koncyliacyjnych i arbitrażowych przewidzianych w umowach
dwustronnych lub wielostronnych, których Szwajcaria jest lub będzie stroną, pod
warunkiem że procedury mogą być wszczynane jednostronnie. Zastrzega sobie
również prawo do postępowań koncyliacyjnych lub arbitrażowych ustanawianych ad
hoc dla danego sporu lub danych sporów."
SZWECJA
Oświadczenie:
"W związku z artykułem 26 ustęp 2 Konwencji, uznaje za obowiązkową, ipso facto,
i bez specjalnego porozumienia, jurysdykcję Trybunału ustanowionego Konwencją o
koncyliacji i arbitrażu w ramach KBWE, na zasadzie wzajemności.
Oświadczenie to obowiązuje przez okres 10 lat od daty jego złożenia do
depozytu."
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
wymienionej powyżej konwencji, można uzyskać w Departamencie Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Kyrgyską,
sporządzona w Warszawie dnia 5 czerwca 1993 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 99, poz. 1153)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 czerwca 1993 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Kyrgyską w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Kyrgyską
Rzeczpospolita Polska i Republika Kyrgyska,
wyrażając wolę umocnienia przyjaznych stosunków i pogłębienia wzajemnie
korzystnej współpracy,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Definicje
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
lub agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego,
ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nim zamieszkują i są na
utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego;
11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji,
rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również
przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania;
12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do
podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie;
13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do
używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym
Państwie.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych i innych podmiotów nie
posiadających osobowości prawnej, które ustanowione są zgodnie z ustawami i
innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie.
Rozdział II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Artykuł 2
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
Artykuł 3
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo
przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko
i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w
którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.
3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie
najkrótszym czasie exequatur.
4. Do czasu udzielenia exequatur, Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi
urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.
5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy
Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu
konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje.
Artykuł 4
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub
przestaje być członkiem rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym, jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 5
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników
konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod
warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają
w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 6
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 7
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo
wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego
zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata
lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W
tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła
już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym
terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za
członka urzędu konsularnego.
Artykuł 8
Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich, Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu
ustanowionemu w jednym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w innym
państwie.
Artykuł 9
Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd
konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje
konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Artykuł 10
Przy mianowaniu honorowych urzędników konsularnych Państwo wysyłające i Państwo
przyjmujące będą kierować się postanowieniami Konwencji wiedeńskiej o stosunkach
konsularnych z 1963 r. oraz ustawami i innymi przepisami tych Państw.
Rozdział III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 11
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu
konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw,
przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo
przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu
konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych i członków ich
rodzin z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla
zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 12
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone,
jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik.
2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są notyfikowane przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź - gdy Państwo to nie
ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika
urzędu konsularnego, bądź w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez właściwy
organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa
przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Notyfikacja ta
powinna być w zasadzie dokonana uprzednio. Państwo przyjmujące może uzależnić od
swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego kierownika osoby, która nie jest
przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem konsularnym Państwa wysyłającego
w Państwie przyjmującym.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie, gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach, jak do
kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak
obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i
immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego
uzależnione jest od warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub przedstawiciel
ministerstwa spraw zagranicznych Państwa wysyłającego, korzysta on z przywilejów
i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie
sprzeciwia.
Artykuł 13
1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób
nabytych.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego
od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym
znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 14
1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny,
może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na
rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach
transportu flagę Państwa wysyłającego, w czasie gdy są używane dla celów
służbowych.
Artykuł 15
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą
do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń
mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych.
Artykuł 16
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach.
Artykuł 17
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą
działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków
transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów
urzędu konsularnego.
Artykuł 18
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie
się znajdują.
Artykuł 19
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować i używać radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek, stanowiących pocztę konsularną.
Kurierem konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie
posiadający stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu
swoich funkcji kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego
i korzysta z nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu
ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać
pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku
powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 20
1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i
nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w
jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności wykonywanych w
zakresie jego obowiązków urzędowych.
3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) odnoszących się do spadkobrania, w którym członek urzędu konsularnego
występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub
kurator spadku w charakterze osoby prywatnej.
4. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 21
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ust. 1 i 2 artykułu 20 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze
wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania
cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą
zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich
środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu
konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów,
które są związane z działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 23
Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków
wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 24
Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt, na zatrudnienie i
innych formalności dotyczących cudzoziemców.
Artykuł 25
1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni
od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych,
regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej
konwencji;
3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych
przez Państwo przyjmujące;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji.
2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 26
1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia z opłat celnych i innych związanych z tym
opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub
innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich
przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony
od przeprowadzania kontroli celnej, jeśli nie ma poważnych powodów do
przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się
stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz
i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie
Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności
urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela.
Artykuł 27
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również
członkom ich rodzin, swobodę poruszania się na swym terytorium. Państwo
przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi konsularnemu
wykonywania jego funkcji.
Artykuł 28
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz
członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub
mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa
przyjmującego lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w
Państwie przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z
wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 21, z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone
w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 29
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje
i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów,
do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi,
które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia.
Rozdział IV
Funkcje konsularne
Artykuł 30
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to się nie
sprzeciwia.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej.
3. Urzędnik konsularny ma prawo w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać
się na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a
także do organów centralnych Państwa przyjmującego.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 31
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 32
Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych,
gospodarczych, naukowych, kulturalnych i turystycznych między Państwem
wysyłającym i Państwem przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do
rozwoju przyjaznych stosunków między nimi.
Artykuł 33
1. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli
Państwa wysyłającego;
3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o
wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają
obywatelstwo tego Państwa.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu,
jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez
ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
Artykuł 34
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i
wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany;
3) wystawiać wizy.
Artykuł 35
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, rejestrować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli
Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz w sprawach
obywatelstwa;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego z jednej strony a obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami
państwa trzeciego z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być wykonane lub mają
wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod warunkiem, że nie
są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być
wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych
przepisów tego Państwa.
Artykuł 36
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny
i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
Artykuł 37
Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych
oraz dokonywania przesłuchań na wniosek sądu Państwa wysyłającego, zgodnie z
obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a przy braku takich umów w sposób
zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może
być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez
stosowania środków przymusu.
Artykuł 38
Urzędnik konsularny ma prawo w granicach ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego do ochrony interesów małoletnich i innych osób nie posiadających
pełnej zdolności do czynności prawnych, będących obywatelami Państwa
wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad nimi opieki
lub kurateli.
Artykuł 39
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 40
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej,
łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i
polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia
do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił
swojego pełnomocnika.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do:
1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestnictwa w tych czynnościach;
2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie
uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa
wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania kwot, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego, stosownie do
postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu, może być dokonane jedynie zgodnie z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 41
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym Państwie,
mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości
wartości przekazanego mienia.
2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji.
Artykuł 42
Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub innych ważnych
przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik
konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego,
dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do
obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 43
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, ale nie później niż w ciągu trzech dni roboczych, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności obywatela Państwa wysyłającego w innej
formie.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech dni
roboczych, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego,
przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub
pozbawionym wolności w innej formie, zgodnie z ustawami i innymi przepisami
Państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak, że nie przeczą one tym
uprawnieniom.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych
wydarzeniach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa
wysyłającego.
Artykuł 44
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa
wysyłającego oraz ich załogom i pasażerom podczas pobytu w portach, na wodach
terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego
niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku, inni
członkowie załogi i pasażerowie mogą nawiązać z nim kontakt.
3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do
statków Państwa wysyłającego i ich załóg. W tym celu może on również odwiedzać
statki, przyjmować wizyty kapitanów i innych członków załóg.
4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa
przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku
do statku Państwa wysyłającego, kapitana, innych członków załogi i pasażerów
statku.
Artykuł 45
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego:
1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego wyjaśniać wszelkie
zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie postojów,
przesłuchiwać kapitana i innych członków załogi statku, kontrolować dokumenty
statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży, a także
ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie;
2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i innymi członkami załogi statku,
łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę;
3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub
innego członka załogi statku;
4) udzielać kapitanowi lub innym członkom załogi opieki prawnej w ich stosunkach
z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im
opiekę prawną i pomoc tłumacza;
5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne
dokumenty dotyczące statku, przewidziane ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa wysyłającego w sprawach żeglugi.
Artykuł 46
1. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej
jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa
wysyłającego, z wyjątkiem:
1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa
przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie,
jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku;
2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód
terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego;
3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego
dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji,
przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków;
4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia
wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą.
2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę
lub za zgodą urzędnika konsularnego.
Artykuł 47
1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego
zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiekolwiek
śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa
przyjmującego powinny powiadomić o tym urząd konsularny. Takie zawiadomienie
powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi
konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych
czynności. Jeśli uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe,
właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie
później jednak niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte.
Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie
się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także
podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy
kapitan lub inni członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na
lądzie przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej
kontroli granicznej, celnej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności
wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
Artykuł 48
W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego
opuścił w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
poszukiwaniu tej osoby.
Artykuł 49
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na
mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie
przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku
przewożonego na statku, na skutek jego awarii, został znaleziony na brzegu lub
blisko brzegu Państwa przyjmującego albo dostarczony do portu tego Państwa, to
właściwe organy Państwa przyjmującego jak najszybciej zawiadomią o tym urząd
konsularny.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy
Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania
ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku,
zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku. Dotyczy to także
przedmiotów stanowiących część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza
statkiem. O wszelkich podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego
powiadomią jak najszybciej urząd konsularny.
3. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy takiemu statkowi, jego
pasażerom i członkom załogi. W tym celu może zabiegać o pomoc u właściwych
organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o wszczęcie
czynności wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, a także zabiegać o
podjęcie lub kontynuowanie remontu statku lub może zwrócić się do właściwych
organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków.
4. Jeśli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek
przedmiot należący do tego statku, zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego, bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli
podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub
przedmiotem, to urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do
podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Postanowienia tego ustępu stosuje się także w odniesieniu do jakiegokolwiek
przedmiotu wchodzącego w skład ładunku tego statku.
5. Jeśli jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku statku Państwa
trzeciego, który doznał awarii, będący własnością obywatela Państwa
wysyłającego, został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa
przyjmującego lub został dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku,
ani właściciel przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć
środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to urzędnik
konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków,
jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Artykuł 50
1. Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub
zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego
zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni
do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia,
pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności
koniecznych dla zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji
spadku.
2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub innego członka załogi,
będącego obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła
kopię spisu inwentarza wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu organom
Państwa przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności
koniecznych dla zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku.
Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa
wysyłającego.
Artykuł 51
Postanowienia artykułów 44-50 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio
również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie
sprzeczne z postanowieniami innych dwustronnych lub wielostronnych umów
lotniczych, których uczestnikami są Państwo wysyłające i Państwo przyjmujące.
Artykuł 52
1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie
wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne.
2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do
wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji
konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to
ministerstwo.
3. Przy wykonywaniu funkcji konsularnych przedstawicielstwo dyplomatyczne może
zwracać się do:
1) organów miejscowych okręgu konsularnego;
2) organów centralnych Państwa przyjmującego.
4. Przywileje i immunitety członków przedstawicielstwa dyplomatycznego,
wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, podlegają nadal normom prawa
międzynarodowego dotyczącym stosunków dyplomatycznych.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 53
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Biszkeku.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nieokreślony. Może ona być
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim
wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję
i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Warszawie dnia 5 czerwca 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i kyrgyskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej
Ilustracja
W imieniu
Republiki Kyrgyskiej
Ilustracja
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 26 października 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 października 1999 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Kyrgyską, sporządzonej w Warszawie dnia 5
czerwca 1993 r.
(Dz. U. Nr 99, poz. 1154)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 53 ust. 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Kyrgyską, sporządzonej w
Warszawie dnia 5 czerwca 1993 r., nastąpiła w Biszkeku dnia 20 września 1999 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyższej konwencji.
Konwencja wchodzi w życie dnia 20 października 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o
współpracy kulturalnej i naukowej,
sporządzona w Warszawie dnia 27 listopada 1997 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 99, poz. 1155)
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Kazachstanu, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami":
- pragnąc rozwijać i umacniać stosunki przyjaźni i współpracy między obydwoma
Państwami, oparte na wzajemnej pomocy, suwerennej równości i nieingerowaniu w
sprawy wewnętrzne,
- kierując się dążeniem do rozwijania współpracy w dziedzinie oświaty, nauki,
kultury, sztuki, sportu i turystyki, wymiany młodzieży oraz środków masowego
przekazu,
- dążąc do realizacji postanowień dotyczących wymiaru kulturowego, zawartych w
Akcie końcowym z Helsinek, Paryskiej Karcie Nowej Europy i w innych dokumentach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i UNESCO,
- świadome wzajemnych korzyści płynących z tej współpracy,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony przywiązywać będą szczególną wagę do rozwoju i pogłębienia
stosunków kulturalnych i naukowych na zasadach poszanowania jednostki, wolności
sumienia i wyznania, swobodnej autoekspresji, uznania wartości duchowych i
kulturowych, otwartości i tolerancji oraz nadrzędności prawa.
Artykuł 2
Umawiające się Strony będą popierać inicjatywy i formy wszechstronnej współpracy
podejmowane przez państwowe, społeczne i prywatne instytucje, organizacje i
stowarzyszenia oraz osoby fizyczne na rzecz tworzenia wspólnych
polsko-kazachstańskich organizacji i fundacji służących osiągnięciu celów
niniejszej umowy i wzajemnemu zbliżeniu społeczeństw obu Państw.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą udzielać wszechstronnego poparcia rozszerzaniu i
pogłębianiu bezpośredniej współpracy między placówkami naukowo-badawczymi i
uczonymi obu Państw.
Artykuł 4
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy naukowej i technicznej opartej na
zasadach równoprawności i wzajemnych korzyści.
Współpraca naukowa i techniczna będzie prowadzona w oparciu o odrębne umowy.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą wspierać rozszerzenie i doskonalenie współpracy
organów państwowych kierujących oświatą i nauką oraz uczelni Umawiających się
Stron, w celu nawiązania bezpośrednich kontaktów i wymiany doświadczeń w
zakresie oświaty i nauki, rozwijania nowoczesnych metod nauczania i kształcenia
kadr.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą popierać wymianę stypendystów - studentów,
doktorantów i stażystów.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą wspierać nauczanie języka, literatury, historii i
geografii drugiego Państwa, a także opracowywanie podręczników i innych pomocy
naukowych.
Artykuł 8
Umawiające się Strony uzgodniły, że zawrą porozumienie między Rzecząpospolitą
Polską i Republiką Kazachstanu o wzajemnym uznawaniu i równoważności dokumentów
o ukończeniu szkół średnich, średnich zawodowych i wyższych.
Artykuł 9
Umawiające się Strony będą popierać działania mające na celu zaspokajanie
potrzeb społecznych, kulturalnych i religijnych, a zwłaszcza zachowanie języka
ojczystego i tożsamości narodowej Polaków zamieszkałych w Kazachstanie i
Kazachów zamieszkałych w Polsce. Umawiające się Strony, zgodnie z wewnętrznym
ustawodawstwem, będą sprzyjać rozszerzaniu więzi etnicznych i kulturowych
Polaków i Kazachów z krajem macierzystym, umożliwiając swobodne kontakty.
Umawiające się Strony, zgodnie z ich wewnętrznym ustawodawstwem, stwarzać będą
organizacjom społeczno-kulturalnym warunki dla otrzymywania odpowiedniej pomocy
z kraju macierzystego.
Artykuł 10
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie ochrony zdrowia i
nauk medycznych.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą popierać wymianę i współpracę we wszystkich
dziedzinach kultury i sztuki oraz stwarzać odpowiednie warunki dla rozszerzania
kontaktów w tych dziedzinach między organizacjami, instytucjami i obywatelami
obu krajów.
Artykuł 12
Umawiające się Strony, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem swych Państw,
umożliwią sobie wzajemnie dostęp do osiągnięć kulturalnych. W tym celu będą
popierać na zasadzie wzajemnego zainteresowania i obopólnych korzyści:
- wymianę wystaw,
- wymianę artystów i grup artystycznych,
- wymianę książek i wydawnictw artystycznych oraz tłumaczenie i publikację
literatury pięknej i naukowej,
- prezentację utworów artystycznych na scenach teatralnych oraz pomoc w
organizacji wymiany filmów, programów radiowych i telewizyjnych,
- indywidualne inicjatywy obywateli w dziedzinie kultury i sztuki.
Artykuł 13
Umawiające się Strony zawrą porozumienie o ochronie praw autorskich w celu
stworzenia warunków do upowszechniania i popularyzacji wartości intelektualnych
i kulturalnych.
Artykuł 14
Każda z Umawiających się Stron będzie troszczyć się o zachowanie i konserwację
znajdujących się na jej terytorium zabytków i dóbr kultury drugiej Umawiającej
się Strony.
Artykuł 15
Umawiające się Strony, zgodnie z zawartymi porozumieniami, popierać będą
współpracę w dziedzinie archiwistyki i muzealnictwa poprzez udostępnianie
archiwów, eksponatów muzealnych, wymianę doświadczeń, publikacji i mikrofilmów.
Artykuł 16
Umawiające się Strony w odrębnym porozumieniu uregulują sprawy związane z
uruchomieniem i rozwijaniem programów radiowych i telewizyjnych nadawanych w
języku polskim.
Artykuł 17
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy i wymiany między
organizacjami dziennikarskimi Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Kazachstanu
oraz redakcjami i agencjami prasowymi obu krajów.
Artykuł 18
Umawiające się Strony popierać będą wymianę młodzieży i sprzyjać będą kontaktom
w tej dziedzinie.
Artykuł 19
Umawiające się Strony sprzyjać będą współpracy w dziedzinach wchodzących w
kompetencje UNESCO.
Artykuł 20
Umawiające się Strony podpiszą między sobą protokoły i programy określające
warunki finansowe i organizacyjne, niezbędne do realizacji postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 21
Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się
Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Za dzień wejścia w życie
umowy uważać się będzie dzień otrzymania noty późniejszej.
Artykuł 22
Umowę niniejszą zawiera się na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na następne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z Umawiających się
Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem
danego okresu.
Sporządzono w Warszawie, dnia 27 listopada 1997 r., w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim, kazachskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst w języku
rosyjskim uważany będzie za rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
Ilustracja
Z upoważnienia Rządu Republiki Kazachstanu
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 listopada 1999 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Kazachstanu o współpracy kulturalnej i naukowej, sporządzonej w
Warszawie dnia 27 listopada 1997 r.
(Dz. U. Nr 99, poz. 1156)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 21 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o współpracy
kulturalnej i naukowej, sporządzonej w Warszawie dnia 27 listopada 1997 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 4 sierpnia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o przysposobieniu dzieci,
sporządzona w Strasburgu dnia 24 kwietnia 1967 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 99, poz. 1157)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 24 kwietnia 1967 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska konwencja
o przysposobieniu dzieci w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o przysposobieniu dzieci
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uznając, że celem Rady Europy jest dążenie do większej jedności pomiędzy jej
członkami, aby w szczególności tworzyć sprzyjające warunki dla postępu
społecznego;
uznając, że chociaż instytucja przysposobienia dzieci istnieje we wszystkich
Państwach członkowskich Rady Europy, to jednak występuje w tych Państwach
zróżnicowanie poglądów na założenia rządzące przysposobieniem, a także różnice w
zakresie postępowania w sprawach o przysposobienie i jego skutkach prawnych;
uznając, że przyjęcie wspólnych zasad i praktyki w sprawach o przysposobienie
dzieci pozwoli na zmniejszenie trudności wynikających z tych różnic, a tym samym
będzie sprzyjać dobru dzieci przysposobionych,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
Zobowiązania i zakres stosowania
Artykuł 1
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się podejmować działania zmierzające
do zapewnienia zgodności swojego prawa z postanowieniami części II niniejszej
konwencji i powiadomić Sekretarza Generalnego Rady Europy o podjętych w tym celu
środkach.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się rozważyć zastosowanie postanowień
zawartych w części III niniejszej konwencji oraz powiadomić Sekretarza
Generalnego Rady Europy o każdym przypadku wdrożenia tych postanowień albo, po
ich wdrożeniu, o każdym przypadku zaprzestania ich stosowania.
Artykuł 3
Niniejsza konwencja ma zastosowanie wyłącznie do przysposobienia dziecka, które
w chwili wystąpienia przez przysposabiającego z wnioskiem o przysposobienie nie
ukończyło 18 lat, nie zawarło związku małżeńskiego ani też nie jest przez prawo
uważane za pełnoletnie.
CZĘŚĆ II
Postanowienia zasadnicze
Artykuł 4
Przysposobienie jest ważne jedynie w wyniku orzeczenia organu sądowego lub
administracyjnego (zwanego dalej "właściwym organem").
Artykuł 5
1. Z zastrzeżeniem ustępów 2-4 niniejszego artykułu, orzeczenie przysposobienia
może nastąpić tylko wtedy, gdy co najmniej następujące osoby wyraziły na to
zgodę i jej nie cofnęły:
(a) matka oraz, jeżeli ojcostwo dziecka jest ustalone, także ojciec; albo w
sytuacji, gdy ani ojciec ani matka nie może wyrazić zgody - osoba lub
instytucja, która została upoważniona do wykonania władzy rodzicielskiej w tym
zakresie;
(b) małżonek przysposabiającego.
2. Właściwy organ nie może:
(a) zrezygnować z uzyskania zgody którejkolwiek z osób wymienionych w ustępie 1
niniejszego artykułu, ani
(b) nie uwzględnić odmowy wyrażenia zgody przez którąkolwiek z osób lub
instytucji, o której mowa we wspomnianym ustępie 1, z wyjątkiem szczególnie
uzasadnionych przypadków określonych przez prawo.
3. Jeżeli ojciec lub matka zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej nad
dzieckiem albo w każdym razie uprawnienia do wyrażenia zgody na przysposobienie,
prawo może stanowić, że ich zgoda nie jest konieczna.
4. Nie można uznać zgody matki na przysposobienie jej dziecka, jeżeli została
ona wyrażona przed upływem określonego w prawie okresu od urodzenia dziecka, nie
krótszego jednak niż sześć tygodni, albo - jeżeli prawo takiego terminu nie
przewiduje - przed upływem czasu, który jest zdaniem właściwego organu niezbędny
do odzyskania przez matkę dostatecznego stanu równowagi po urodzeniu dziecka.
5. W rozumieniu niniejszego artykułu pojęcie "ojciec" i "matka" oznaczają osoby
uznane przez prawo za rodziców dziecka.
Artykuł 6
1. Prawo nie powinno dopuszczać innej możliwości przysposobienia dziecka, jak
tylko bądź przez dwie osoby pozostające w związku małżeńskim, niezależnie od
tego, czy przysposabiają one równocześnie czy kolejno, bądź przez jedną osobę.
2. Prawo nie powinno zezwalać na ponowne przysposobienie dziecka, z wyjątkiem
jednej lub więcej następujących sytuacji:
(a) przysposobienia przez małżonka przysposabiającego,
(b) śmierci dotychczasowego przysposabiającego,
(c) rozwiązania dotychczasowego przysposobienia,
(d) ustania dotychczasowego przysposobienia.
Artykuł 7
1. Dziecko może być przysposobione jedynie w przypadku, gdy przysposabiający
osiągnął określony w tym celu wiek minimalny, który nie może być niższy niż 21
lat i wyższy niż 35 lat.
2. Prawo może jednak zezwolić na odstąpienie od wymogu wieku minimalnego:
(a) gdy przysposabiającym jest ojciec lub matka dziecka lub
(b) w szczególnie uzasadnionych okolicznościach.
Artykuł 8
1. Właściwy organ nie może orzec o przysposobieniu, jeżeli nie doszedł do
przekonania, że przysposobienie następuje dla dobra dziecka.
2. W każdym przypadku właściwy organ powinien zwrócić szczególną uwagę na
zapewnienie dziecku, poprzez przysposobienie, stabilnego i harmonijnego
środowiska rodzinnego.
3. Właściwy organ nie powinien, kierując się generalną zasadą, uznawać za zgodną
z powyższymi przesłankami sytuacji, w której różnica wieku między
przysposabiającym a dzieckiem jest mniejsza niż zwykła różnica wieku między
rodzicami a ich dziećmi.
Artykuł 9
1. Właściwy organ nie może orzec o przysposobieniu bez przeprowadzenia
stosownego wywiadu dotyczącego przysposabiającego, dziecka i jego rodziny.
2. Wywiad taki, w zależności od okoliczności sprawy, powinien obejmować między
innymi ustalenia dotyczące:
(a) osobowości, stanu zdrowia i sytuacji majątkowej przysposabiającego, jego
sytuacji rodzinnej, warunków mieszkaniowych oraz zdolności do wychowania
dziecka;
(b) motywów, z racji których przysposabiający występuje o przysposobienie;
(c) przyczyn, dla których, w przypadku wystąpienia o przysposobienie przez
jednego z małżonków, drugi z małżonków nie przyłącza się do wniosku;
(d) wzajemnego dopasowania przysposabiającego i dziecka, a także okresu, w jakim
dziecko znajdowało się pod jego pieczą;
(e) osobowości i stanu zdrowia dziecka, a także w zakresie dopuszczanym przez
prawo - jego wstępnych;
(f) stosunku dziecka do proponowanego przysposobienia;
(g) przekonań religijnych przysposabiającego i dziecka, jeżeli takie istnieją.
3. Przeprowadzenie wywiadu powierza się osobie lub instytucji wskazanym przez
prawo albo upoważnionym do tego przez organ sądowy lub administracyjny. W miarę
możliwości wywiady powinny być przeprowadzone przez pracowników socjalnych,
którzy z racji wykształcenia lub doświadczenia posiadają szczególne kwalifikacje
w tej dziedzinie.
4. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają uprawnień lub obowiązków
właściwych organów do uzyskiwania informacji lub dowodów, które mogłyby być im
przydatne, niezależnie od tego, czy wchodzą w zakres takiego wywiadu.
Artykuł 10
1. Przez przysposobienie przysposabiający nabywa wobec przysposobionego wszelkie
prawa i obowiązki, jakie mają ojciec lub matka wobec ich dziecka pochodzącego z
małżeństwa.
Przez przysposobienie przysposobiony nabywa wobec przysposabiającego wszelkie
prawa i obowiązki, jakie ma dziecko pochodzące z małżeństwa w stosunku do
swojego ojca lub swojej matki.
2. Z chwilą powstania praw i obowiązków, o których mowa w ustępie 1 niniejszego
artykułu, ustają wszelkie prawa i obowiązki tego samego rodzaju między
przysposobionym a jego ojcem lub matką oraz jakąkolwiek inną osobą lub organem.
Jednakże prawo może przewidywać, że małżonek przysposabiającego zachowuje prawa
i obowiązki względem przysposobionego, jeżeli przysposobiony jest jego dzieckiem
pochodzącym z małżeństwa, pozamałżeńskim lub przysposobionym.
Ponadto prawo może zachować obowiązek rodziców łożenia na utrzymanie i
zaspokajanie potrzeb dziecka oraz obowiązek jego wyposażenia, w razie gdy
przysposabiający nie wypełnia tych obowiązków.
3. Jako ogólną zasadę przyjmuje się, że przysposobiony powinien mieć możliwość
nabycia nazwiska przysposabiającego albo dodania jego nazwiska do nazwiska
własnego.
4. Jeżeli jedno z rodziców dziecka pochodzącego z małżeństwa posiada prawo
dysponowania majątkiem dziecka, prawo przysposabiającego do dysponowania
majątkiem przysposobionego, niezależnie od postanowień ustępu 1 niniejszego
artykułu, może być ograniczone przez prawo.
5. W sprawach spadkowych, w zakresie, w jakim prawo spadkowe przyznaje dziecku
pochodzącemu z małżeństwa prawo do dziedziczenia po ojcu lub matce, dziecko
przysposobione traktowane jest pod tym względem tak, jakby było dzieckiem
przysposabiającego pochodzącym z małżeństwa.
Artykuł 11
1. Jeżeli przysposobione dziecko, w przypadku przysposobienia przez jedną osobę,
nie posiada obywatelstwa przysposabiającego, a w przypadku przysposobienia przez
małżeństwo - nie posiada ich wspólnego obywatelstwa, Umawiająca się Strona,
której obywatelem lub obywatelami są przysposabiający, ułatwi nabycie ich
obywatelstwa przez dziecko.
2. Utrata obywatelstwa, która może nastąpić w następstwie przysposobienia,
powinna być uwarunkowana posiadaniem lub nabyciem innego obywatelstwa.
Artykuł 12
1. Prawo nie może ograniczać liczby dzieci, które mogą być przysposobione przez
jednego przysposabiającego.
2. Prawo nie może zakazać przysposobienia wyłącznie na tej podstawie, że
przysposabiający ma lub mógłby mieć dzieci pochodzące z małżeństwa.
3. Jeżeli przysposobienie poprawia sytuację prawną dziecka, prawo nie może
zakazać przysposobienia własnego dziecka pozamałżeńskiego.
Artykuł 13
1. Przed uzyskaniem przez przysposobionego pełnoletności przysposobienie może
zostać rozwiązane wyłącznie przez orzeczenie sądu lub organu administracyjnego z
ważnych powodów i tylko wtedy, gdy rozwiązanie przysposobienia na tej podstawie
jest dopuszczalne przez prawo.
2. Postanowienia ustępu poprzedzającego nie dotyczą sytuacji, gdy:
(a) przysposobienie jest nieważne;
(b) przysposobienie wygasa na skutek ustalenia pochodzenia dziecka od
przysposabiającego.
Artykuł 14
Jeżeli wywiady, dokonane zgodnie z artykułem 8 i 9 niniejszej konwencji, dotyczą
osoby, która mieszka lub mieszkała na terytorium innej Umawiającej się Strony,
Strona ta podejmuje na podstawie stosownego wniosku wszelkie starania
zmierzające do dostarczenia żądanych informacji. W tym celu kompetentne organy
mogą porozumiewać się bezpośrednio między sobą.
Artykuł 15
Przepisy powinny uniemożliwiać uzyskiwanie bezpodstawnych korzyści finansowych w
związku z przysposobieniem dziecka.
Artykuł 16
Każda z Umawiających się Stron zachowuje prawo przyjęcia przepisów
korzystniejszych dla przysposobionego dziecka.
CZĘŚĆ III
Postanowienia uzupełniające
Artykuł 17
Przysposobienie może być orzeczone tylko w przypadku, gdy dziecko przebywało pod
pieczą przysposabiającego przez czas wystarczający do tego, aby właściwy organ
mógł zasadnie przewidzieć, jak kształtować się będą ich przyszłe stosunki, jeśli
przysposobienie byłoby orzeczone.
Artykuł 18
Organy władzy powinny zapewnić proponowanie i funkcjonowanie organizacji
publicznych lub prywatnych, do których mogłyby się zgłaszać osoby, w celu
uzyskania pomocy lub porady, które chcą przysposobić dziecko lub spowodować
przysposobienie dziecka.
Artykuł 19
Problematykę społeczną i prawną przysposobienia należy włączyć do programu
szkolenia pracowników socjalnych.
Artykuł 20
1. Należy wydać przepisy umożliwiające orzeczenie przysposobienia bez ujawniania
rodzinie dziecka tożsamości przysposabiającego.
2. Należy wydać przepisy nakazujące lub umożliwiające prowadzenie postępowania o
przysposobieniu z wyłączeniem jawności.
3. Przysposabiający i przysposobiony powinni mieć prawo uzyskania dokumentów z
aktu stanu cywilnego stwierdzających fakt, datę i miejsce urodzenia
przysposobionego, nie ujawniających jednak wprost faktu przysposobienia ani
tożsamości rodziców naturalnych.
4. Akta stanu cywilnego będą przechowywane i odpisy z nich wydawane co najmniej
w taki sposób, aby osoby nie mające w tym interesu prawnego nie mogły dowiedzieć
się, że dana osoba była przysposobiona, albo jeżeli ten fakt jest znany -
ustalić tożsamości rodziców naturalnych.
CZĘŚĆ IV
Przepisy końcowe
Artykuł 21
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu przez Państwa członkowskie Rady
Europy. Podlega ona ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacji lub
przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia
trzeciego dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.
3. Dla każdego Państwa sygnatariusza, które ratyfikuje lub przyjmie konwencję w
terminie późniejszym, wchodzi ona w życie po upływie trzech miesięcy od złożenia
przez nie dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.
Artykuł 22
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić każde Państwo nie będące członkiem Rady do przystąpienia do konwencji.
2. Przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
dokumentu przystąpienia, który wywiera skutek po upływie trzech miesięcy od jego
złożenia.
Artykuł 23
1. Każda Umawiająca się Strona w czasie podpisywania konwencji albo składania
swego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, może określić
terytorium lub terytoria, do których stosuje się postanowienia niniejszej
konwencji.
2. Każda Umawiająca się Strona w chwili składania swego dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia albo w dowolnym czasie w
przyszłości może, przez złożenie oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy, rozszerzyć zakres stosowania niniejszej konwencji na inne wskazane w tym
oświadczeniu terytorium lub terytoria, które Strona ta reprezentuje w stosunkach
międzynarodowych albo w imieniu których ma prawo składania oświadczeń.
3. Oświadczenie złożone zgodnie z ustępem poprzedzającym w odniesieniu do
jakiegokolwiek z terytoriów, wskazanego w oświadczeniu, może zostać cofnięte w
trybie określonym w artykule 27 niniejszej konwencji.
Artykuł 24
1. Każda z Umawiających się Stron, której prawo przewiduje więcej niż jedną
formę przysposobienia, może zastosować przepisy artykułu 10 ustęp 1, 2, 3 i 4
oraz artykułu 12 ustęp 2 i 3 niniejszej konwencji tylko do jednej z tych form.
2. Umawiająca się Strona korzystająca z tego uprawnienia zawiadamia o tym
Sekretarza Generalnego Rady Europy w chwili podpisywania konwencji lub składania
swego dokumentu ratyfikacji i przyjęcia lub przystąpienia albo w chwili
składania oświadczenia w trybie artykułu 23 ustęp 2 konwencji, a także wskazuje
sposób jego wykonania.
3. Umawiająca się Strona może zrezygnować z korzystania z tego prawa, o czym
zawiadamia Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 25
1. Każda Umawiająca się Strona w czasie podpisywania konwencji lub składania
swego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia albo w czasie składania
oświadczenia w trybie artykułu 23 ustęp 2 konwencji może zgłosić nie więcej niż
dwa zastrzeżenia do postanowień części II konwencji.
Niedopuszczalne jest składanie zastrzeżeń o charakterze ogólnym, zaś jedno
zastrzeżenie może dotyczyć tylko jednego postanowienia konwencji.
Każde zastrzeżenie pozostaje w mocy przez okres pięciu lat od dnia wejścia w
życie konwencji w stosunku do zainteresowanej Umawiającej się Strony. Może ono
zostać odnowione na kolejne okresy pięciu lat poprzez złożenie oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy przed upływem każdego z tych
okresów.
2. Każda Umawiająca się Strona może cofnąć, w całości lub części, zastrzeżenie
złożone w trybie ustępu poprzedzającego poprzez złożenie oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, które staje się skuteczne z
chwilą jego otrzymania.
Artykuł 26
Każda Umawiająca się Strona przekazuje Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
nazwy i adresy organów, do których można kierować wnioski w trybie artykułu 14
konwencji.
Artykuł 27
1. Konwencja niniejsza pozostaje w mocy przez czas nieokreślony.
2. Każda Umawiająca się Strona może, w odniesieniu do siebie, wypowiedzieć
niniejszą konwencję, zawiadamiając o tym w drodze notyfikacji Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
3. Wypowiedzenie wywiera skutek po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 28
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa członkowskie Rady Europy oraz
Państwa, które przystąpiły do niniejszej konwencji, o:
(a) podpisaniu konwencji;
(b) złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia;
(c) dacie wejścia w życie konwencji zgodnie z jej artykułem 21;
(d) notyfikacjach otrzymanych na mocy postanowień artykułu 1;
(e) notyfikacjach otrzymanych na mocy postanowień artykułu 2;
(f) oświadczeniach otrzymanych na mocy postanowień artykułu 23 ustęp 2 i 3;
(g) informacjach otrzymanych zgodnie z postanowieniami artykułu 24 ustęp 2 i 3;
(h) zastrzeżeniach złożonych zgodnie z postanowieniami artykułu 25 ustęp 1;
(i) odnowieniu zastrzeżeń dokonanych w trybie postanowień artykułu 25 ustęp 1;
(j) wycofaniu zastrzeżeń dokonanych w trybie postanowień artykułu 25 ustęp 2;
(k) notyfikacjach otrzymanych na mocy postanowień artykułu 26;
(l) notyfikacjach otrzymanych na mocy postanowień artykułu 27 i datach, w
których wypowiedzenia wywierają skutek.
Na dowód powyższego, niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu, dnia 24 kwietnia 1967 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy Państwom podpisującym i przystępującym.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została uznana za słuszną,
- Rzeczpospolita Polska ratyfikuje konwencję, zgłaszając jednocześnie
zastrzeżenie w trybie art. 25 ust. 1 według treści zamieszczonej w oddzielnym
piśmie,
- konwencja ze zgłoszonym zastrzeżeniem będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 24 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
EUROPEAN CONVENTION
on the adoption of children
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members for the purpose, among others, of facilitating their social
progress;
Considering that, although the institution of the adoption of children exists in
all member countries of the Council of Europe, there are in those countries
differing views as to the principles which should govern adoption and
differences in the procedure for effecting, and the legal consequences of,
adoption; and
Considering that the acceptance of common principles and practices with respect
to the adoption of children would help to reduce the difficulties caused by
those differences and at the same time promote the welfare of children who are
adopted,
Have agreed as follows:
Part 1
Undertakings and field of application
Article 1
Each Contracting Party undertakes to ensure the conformity of its law with the
provisions of Part II of this Convention and to notify the Secretary General of
the Council of Europe of the measures taken for that purpose.
Article 2
Each Contracting Party undertakes to give consideration to the provisions set
out in Part III of this Convention, and if it gives effect, or if, having given
effect, it ceases to give effect to any of these provisions, it shall notify the
Secretary General of the Council of Europe.
Article 3
This Convention applies only to legal adoption of a child who, at the time when
the adopter applies to adopt him, has not attained the age of 18, is not and has
not been married, and is not deemed in law to have come of age.
Part II
Essential provisions
Article 4
An adoption shall be valid only if it is granted by a judicial or administrative
authority (hereinafter referred to as "the competent authority").
Article 5
1. Subject to paragraphs 2 to 4 of this Article, an adoption shall not be
granted unless at least the following consents to the adoption have been given
and not withdrawn:
(a) the consent of the mother and, where the child is legitimate, the father; or
if there is neither father nor mother to consent, the consent of any person or
body who may be entitled in their place to exercise their parental rights in
that respect;
(b) the consent of the spouse of the adopter.
2. The competent authority shall not:
(a) dispense with the consent of any person mentioned in paragraph 1 of this
Article, or
(b) overrule the refusal to consent of any person or body mentioned in the said
paragraph 1, save on exceptional grounds determined by law.
3. If the father or mother is deprived of his or her parental rights in respect
of the child, or at least of the right to consent to an adoption, the law may
provide that it shall not be necessary to obtain his or her consent.
4. A mother's consent to the adoption of her child shall not be accepted unless
it is given at such time after the birth of the child, not being less than six
weeks, as may be prescribed by law, or, if no such time has been prescribed, at
such time as, in the opinion of the competent authority, will have enabled her
to recover sufficiently from the effects of giving birth to the child.
5. For the purposes of this Article "father" and "mother" mean the persons who
are according to law the parents of the child.
Article 6
1. The law shall not permit a child to be adopted except by either two persons
married to each other, whether they adopt simultaneously or successively, or by
one person.
2. The law shall not permit a child to be again adopted save in one or more of
the following circumstances:
(a) where the child is adopted by the spouse of the adopter;
(b) where the former adopter has died;
(c) where the former adoption has been annulled;
(d) where the former adoption has come to an end.
Article 7
1. A child may be adopted only if the adopter has attained the minimum age
prescribed for the purpose, this age being neither less than 21 nor more than 35
years.
2. The law may, however, permit the requirement as to the minimum age to be
waived:
(a) when the adopter is the child's father or mother, or
(b) by reason of exceptional circumstances.
Article 8
1. The competent authority shall not grant an adoption unless it is satisfied
that the adoption will be in the interest of the child.
2. In each case the competent authority shall pay particular attention to the
importance of the adoption providing the child with a stable and harmonious
home.
3. As a general rule, the competent authority shall not be satisfied as
aforesaid if the difference in age between the adopter and the child is less
than the normal difference in age between parents and their children.
Article 9
1. The competent authority shall not grant an adoption until appropriate
enquiries have been made concerning the adopter, the child and his family.
2. The enquiries, to the extent appropriate in each case, shall concern, inter
alia, the following matters:
(a) the personality, health and means of the adopter, particulars of his home
and household and his ability to bring up the child;
(b) why the adopter wishes to adopt the child;
(c) where only one of two spouses of the same marriage applies to adopt a child,
why the other spouse does not join in the application;
(d) the mutual suitability of the child and the adopter, and the length of time
that the child has been in his care and possession;
(e) the personality and health of the child, and subject to any limitations
imposed by law, his antecedents;
(f) the views of the child with respect to the proposed adoption;
(g) the religious persuasion, if any, of the adopter and of the child.
3. These enquiries shall be entrusted to a person or body recognised for that
purpose by law or by a judicial or administrative body. They shall, as far as
practicable, be made by social workers who are qualified in this field as a
result of either their training or their experience.
4. The provisions of this Article shall not affect the power or duty of the
competent authority to obtain any information or evidence, whether or not within
the scope of these enquiries, which it considers likely to be of assistance.
Article 10
1. Adoption confers on the adopter in respect of the adopted person the rights
and obligations of every kind that a father or mother has in respect of a child
born in lawful wedlock.
Adoption confers on the adopted person in respect of the adopter the rights and
obligations of every kind that a child born in lawful wedlock has in respect of
his father or mother.
2. When the rights and obligations referred to in paragraph 1 of this Article
are created, any rights and obligations of the same kind existing between the
adopted person and his father or mother or any other person or body shall cease
to exist. Nevertheless, the law may provide that the spouse of the adopter
retains his rights and obligations in respect of the adopted person if the
latter is his legitimate, illegitimate or adopted child.
In addition the law may preserve the obligation of the parents to maintain (in
the sense of l'obligation d'entretenir and l'obligation alimentaire) or set up
in life or provide a dowry for the adopted person if the adopter does not
discharge any such obligation.
3. As a general rule, means shall be provided to enable the adopted person to
acquire the surname of the adopter either in substitution for, or in addition
to, his own.
4. If the parent of a child born in lawful wedlock has a right to the enjoyment
of that child's property, the adopter's right to the enjoyment of the adopted
person's property may, notwithstanding paragraph 1 of this Article, be
restricted by law.
5. In matters of succession, in so far as the law of succession gives a child
born in lawful wedlock a right to share in the estate of his father or mother,
an adopted child shall, for the like purposes, be treated as if he were a child
of the adopter born in lawful wedlock.
Article 11
1. Where the adopted child does not have, in the case of an adoption by one
person, the same nationality as the adopter, or in the case of an adoption by a
married couple, their common nationality, the Contracting Party of which the
adopter or adopters are nationals shall facilitate acquisition of its
nationality by the child.
2. A loss of nationality which could result from an adoption shall be
conditional upon possession or acquisition of another nationality.
Article 12
1. The number of children who may be adopted by an adopter shall not be
restricted by law.
2. A person who has, or is able to have, a child born in lawful wedlock, shall
not on that account he prohibited by law from adopting a child.
3. If adoption improves the legal position of a child, a person shall not be
prohibited by law from adopting his own child not born in lawful wedlock.
Article 13
1. Before an adopted person comes of age the adoption may be revoked only by a
decision of a judicial or administrative authority on serious grounds, and only
if revocation on that ground is permitted by law.
2. The preceding paragraph shall not affect the case of:
(a) an adoption which is null and void;
(b) an adoption coming to an end where the adopted person becomes the
legitimated child of the adopter.
Article 14
When the enquiries made pursuant to Articles 8 and 9 of this Convention relate
to a person who lives or has lived in the territory of another Contracting
Party, that Contracting Party shall, if a request for information is made,
promptly endeavour to secure that the information requested is provided. The
authorities may communicate directly with each other for this purpose.
Article 15
Provision shall be made to prohibit any improper financial advantage arising
from a child being given up for adoption.
Article 16
Each Contracting Party shall retain the option of adopting provisions more
favourable to the adopted child.
Part III
Supplementary provisions
Article 17
An adoption shall not be granted until the child has been in the care of the
adopters for a period long enough to enable a reasonable estimate to be made by
the competent authority as to their future relations if the adoption were
granted.
Article 18
The public authorities shall ensure the promotion and proper functioning of
public or private agencies to which those who wish to adopt a child or to cause
a child to be adopted may go for help and advice.
Article 19
The social and legal aspects of adoption shall be included in the curriculum for
the training of social workers.
Article 20
1. Provision shall be made to enable an adoption to be completed without
disclosing to the child's family the identity of the adopter.
2. Provision shall be made to require or permit adoption proceedings to take
place in camera.
3. The adopter and the adopted person shall be able to obtain a document which
contains extracts from the public records attesting the fact, date and place of
birth of the adopted person, but not expressly revealing the fact of adoption or
the identity of his former parents.
4. Public records shall be kept and, in any event, their contents reproduced in
such a way as to prevent persons who do not have a legitimate interest from
learning the fact that a person has been adopted or, if that is disclosed, the
identity of his former parents.
Part IV
Final clauses
Article 21
1. This Convention shall be open to signature by the member States of the
Council of Europe. It shall be subject to ratification or acceptance.
Instruments of ratification or acceptance shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
2. This Convention shall enter into force three months after the date of the
deposit of the third instrument of ratification or acceptance.
3. In respect of a signatory State ratifying or accepting subsequently, the
Convention shall come into force three months after the date of the deposit of
its instrument of ratification or acceptance.
Article 22
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of
the Council of Europe may invite any non-member State to accede thereto.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect three
months after the date of its deposit.
Article 23
1. Any Contracting Party may, at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification, acceptance or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any Contracting Party may, when depositing its instrument of ratification,
acceptance or accession or at any later date, by declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Convention to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according to the
procedure laid down in Article 27 of this Convention.
Article 24
1. Any Contracting Party whose law provides more than one form of adoption shall
have the right to apply the provisions of Article 10, paragraphs 1, 2, 3 and 4,
and Article 12, paragraphs 2 and 3, of this Convention to one only of such
forms.
2. The Contracting Party exercising this right, shall, at the time of signature
or when depositing its instrument of ratification, acceptance or accession, or
when making a declaration in accordance with paragraph 2 of Article 23 of this
Convention, notify the Secretary General of the Council of Europe thereof and
indicate the way in which it has been exercised.
3. Such Contracting Party may terminate the exercise of this right and shall
give notice thereof to the Secretary General of the Council of Europe.
Article 25
1. Any Contracting Party may, at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification, acceptance or accession, or when making a
declaration in accordance with paragraph 2 of Article 23 of this Convention,
make not more than two reservations in respect of the provisions of Part II of
the Convention.
Reservations of a general nature shall not be permitted; each reservation may
not affect more than one provision.
A reservation shall be valid for five years from the entry into force of this
Convention for the Contracting Party concerned. It may be renewed for successive
periods of five years by means of a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe before the expiration of each period.
2. Any Contracting Party may wholly or partly withdraw a reservation it has made
in accordance with the foregoing paragraph by means of a declaration addressed
to the Secretary General of the Council of Europe, which shall become effective
as from the date of its receipt.
Article 26
Each Contracting Party shall notify the Secretary General of the Council of
Europe of the names and addresses of the authorities to which requests under
Article 14 may be addressed.
Article 27
1. This Convention shall remain in force indefinitely.
2. Any Contracting Party may, in so far as it is concerned, denounce this
Convention by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
3. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification.
Article 28
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Convention of:
(a) any signature;
(b) any deposit of an instrument of ratification, acceptance or accession;
(c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Article
21 thereof;
(d) any notification received in pursuance of the provisions of Article 1;
(e) any notification received in pursuance of the provisions of Article 2;
(f) any declaration received in pursuance of the provisions of paragraphs 2 and
3 of Article 23;
(g) any information received in pursuance of the provisions of paragraphs 2 and
3 of Article 24;
(h) any reservation made in pursuance of the provisions of paragraph 1 of
Article 25;
(i) the renewal of any reservation carried out in pursuance of the provisions of
paragraph 1 of Article 25;
(j) the withdrawal of any reservation carried out in pursuance of the provisions
of paragraph 2 of Article 25;
(k) any notification received in pursuance of the provisions of Article 26;
(l) any notification received in pursuance of the provisions of Article 27 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness where of the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 24th day of April 1967, in English and in French, both
texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited
in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council
of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and acceding
States.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 września 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
przysposobieniu dzieci, sporządzonej w Strasburgu dnia 24 kwietnia 1967 r.
(Dz. U. Nr 99, poz. 1158)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 21 ustęp 1
Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci, sporządzonej w Strasburgu dnia
24 kwietnia 1967 r., został złożony dnia 21 czerwca 1996 r. Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską powyższej konwencji.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacji dokonano, zgodnie z artykułem 25 ustęp
1 Konwencji, zgłoszenia zastrzeżenia do artykułu 7 ustęp 1 Konwencji w
następującym brzmieniu:
"Na podstawie artykułu 25 ustęp 1 Konwencji Rzeczpospolita Polska zastrzega, że
w miejsce przewidzianego w artykule 7 ustęp 1 Konwencji wymogu osiągnięcia przez
przysposabiającego wieku minimalnego będzie stosować obowiązujący w prawie
polskim wymóg uzyskania pełnej zdolności do czynności prawnych, co oznacza, że
przysposobić może - przynajmniej teoretycznie - także osoba, która nie ukończyła
21 lat."
Równocześnie przekazano Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, zgodnie z
artykułem 26 Konwencji, oświadczenie dotyczące artykułu 14 Konwencji w
następującym brzmieniu:
"Organem, do którego należy kierować wnioski w trybie artykułu 14 Konwencji,
jest:
Ministerstwo Sprawiedliwości
Aleje Ujazdowskie 11
00-950 Warszawa."
Zgodnie z artykułem 21 ustęp 3 Konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 22 września 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Europejska konwencja o przysposobieniu dzieci, sporządzona w Strasburgu dnia
24 kwietnia 1967 r., weszła w życie, zgodnie z jej artykułem 21 ustęp 2, dnia 26
kwietnia 1968 r.
2. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w niżej podanych datach:
Austria 29 sierpnia 1980 r.
Dania 13 stycznia 1979 r.
Grecja 24 października 1980 r.
Irlandia 26 kwietnia 1968 r.
Liechtenstein 26 grudnia 1981 r.
Malta 26 kwietnia 1968 r.
Niemcy 11 lutego 1981 r.
Norwegia 14 kwietnia 1972 r.
Portugalia 24 lipca 1990 r.
Rumunia 19 sierpnia 1993 r.
Szwajcaria 1 kwietnia 1973 r.
Szwecja 2 października 1968 r.
Włochy 26 sierpnia 1976 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 26 kwietnia
1968 r.
3. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia oraz w
terminach późniejszych złożone zostały przez następujące państwa podane niżej
zastrzeżenia i oświadczenia, przy czym daty zamieszczone w nawiasach oznaczają
dzień przekazania dokumentu lub pisma zawierającego zastrzeżenia i oświadczenia.
Nazwy organów sądowych lub administracyjnych cytowane są w brzmieniu
oryginalnym.
AUSTRIA
Zastrzeżenia (28 maja 1980 r.)
Republika Austrii zastrzega sobie prawo, na mocy artykułu 25 ustęp 1
Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci, niestosowania wymogu w artykule
5 ustęp 4 tej Konwencji, aby zgoda matki na przysposobienie jej dziecka była
uznana dopiero po upływie określonego minimalnego czasu po jego urodzeniu lub
dopiero w chwili, kiedy, zdaniem właściwego organu, matka odzyska dostatecznie
dobry stan po urodzeniu dziecka.
Republika Austrii na mocy artykułu 25 ustęp 1 Europejskiej konwencji o
przysposobieniu dzieci zastrzega sobie prawo niestosowania, w przeciwieństwie do
artykułu 10 ustęp 2 Konwencji, wygaśnięcia wszelkich obowiązków alimentacyjnych
i spadkowych dziecka w stosunku do jego ojca i jego matki.
Oświadczenie (8 września 1986 r., odnowione 17 sierpnia 1990 r. i 20 lipca 1995
r.)
Republika Austrii oświadcza na mocy artykułu 25 Europejskiej konwencji o
przysposobieniu dzieci, że ponawia swoje zastrzeżenia odnośnie do niestosowania
przewidzianego w artykule 10 ustęp 2 Konwencji wygaśnięcia wszelkich obowiązków
alimentacyjnych i spadkowych dziecka w stosunku do jego ojca i jego matki.
Oświadczenie (13 kwietnia 1984 r.)
Mam zaszczyt przekazać Panu, zgodnie z artykułem 26 Europejskiej konwencji o
przysposobieniu dzieci, listę austriackich organów, do których kierowane mogą
być wnioski przewidziane w artykule 14 wspominanej konwencji:
Burgenland Amt der Burgenlandischen Landesregierung
Landhaus
A-7000 EISENSTADT
Kärnten Amt der Kärtner Landesregierung
Arnulfplatz 2
A-9020 KLAGENFURT
Niederösterreich Amt der Niederösterreichischen Landesregierung
Herrengasse 9-13
A-10100 WIEN
Oberösterreich Amt der Oberösterreichischen Landesregierung
Klosterstrasse 7
A-4010 LINZ
Salzburg Amt der Salzburger Landesregierung
Chiemseehof
A-5010 SALZBURG
Steiermark Amt der Steiermärkischen Landesregierung
Hofgasse
A-8011 GRAZ
Tirol Amt der Tiroler Landesregierung
Maria Theresienstrasse, 43
A-6020 INNSBRUCK
Vorarlberg Amt der Vorarlberger Landesregierung
Montfortstrasse, 12
A-6900 BREGENZ
Wien Magistrat der Stadt Wien
Magistratsabteilung 11/Jugendamt
Schottenring, 24
A-1010 WIEN
DANIA
Zastrzeżenia (12 października 1978 r., odnowione 29 listopada 1983 r., 22
grudnia 1988 r., 7 grudnia 1993 r. i 20 stycznia 1999 r.)
Rząd Danii, korzystając z możliwości przewidzianych w artykule 25 Konwencji,
oświadcza, że nie będzie stosował postanowień artykułu 6 ustęp 1 i artykułu 12
ustęp 1.
Oświadczenie (12 października 1978 r.)
Rząd Danii, zgodnie z postanowieniami artykułu 23, oświadcza, że Konwencja nie
będzie miała zastosowania do Wysp Owczych i Grenlandii.
Oświadczenie (29 listopada 1983 r.)
W odniesieniu do artykułu 23 ustęp 2:
Konwencja będzie odtąd miała zastosowanie do Wysp Owczych.
Oświadczenie (6 czerwca 1988 r.)
W odniesieniu do artykułu 26:
Organy duńskie, do których mogą być kierowane wnioski przewidziane w artykule 14
Konwencji, to:
Familieretsdirektoratet, Holmens Kanal 20, DK-1060 Copenhagen K, Denmark.
GRECJA
Oświadczenie (1 kwietnia 1986 r.)
Organ grecki, do którego mogą być kierowane wnioski przewidziane w artykule 14
Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci:
Ministére de la Santé et de la Prévoyance
Division de la Protection Infantile
17, rue Aristotelous
GR-10433 ATHENES
IRLANDIA
Oświadczenie (25 stycznia 1968 r.)
Zgodnie z postanowieniami artykułu 2, Irlandia nadaje moc wiążącą postanowieniom
części III Konwencji
Oświadczenie (22 listopada 1983 r.)
Nazwy i adresy organów irlandzkich, do których mogą być kierowane wnioski w
wykonaniu artykułu 14 Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci:
W sprawach ustawodawstwa o przysposobieniu:
Department of Health
Wszelkie informacje w sprawie przysposobienia i prawa dotyczącego
przysposobienia:
Mr. J. Hurley
Principal Officer
Child Care Services Section
Department of Health
Hawkins House
DUBLIN 2
Tel. (01) 71-47-11
Dla wniosków indywidualnych:
Mr. J. Cronin (Registrar)
Adoption Board
65 Merrion Square
DUBLIN 2
Tel. (01)76-20-04
LIECHTENSTEIN
Oświadczenie (4 grudnia 1981 r.)
Zgodnie z artykułem 26 Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci,
ratyfikowanej przez Księstwo Liechtensteinu, mam zaszczyt przedłożyć poniżej
adres organu, do którego mogą być kierowane wnioski przewidziane w artykule 14:
Fürstlich-Liechtensteinisches Landgericht
FL-9490 VADUZ
MALTA
Oświadczenie (12 stycznia 1984 r.)
W odniesieniu do Malty właściwym organem, do którego mogą być kierowane wnioski
przewidziane w artykule 26 Konwencji, jest:
The Registrar of the Superior Courts
The Courts of Law
Republic Street
VALLETTA
NIEMCY
Oświadczenie (22 grudnia 1982 r.)
Właściwym organem, stosownie do artykułu 14 Konwencji, są:
Rheinland-Pfalz Landesamt für Jugend und Soziales
Rheinland-Pfalz
Zentrale Adoptionsstelle
Rheinallee 97-101
Postfach 2964
D-6500 MAINZ
Hessen Landesjugendamt
Zentrale Adoptionsstelle
Bismarckinng 9
D-6200 WIESBADEN
Nordrhein-Westfalen Landschaftsverband Rheinland
Landesjugendamt
Kennedy-Ufer 2
Postfach 21-07-20
D-5000 KÖLN
Landschaftsverband Westfallen-Lippe
Landesjugendamt
Warendorfer Strasse 25
Postfach 61-25
D-4400 MÜNSTER
Berlin Senator für Schule, Jugend und Sport
Zentrale Adoptionsstelle
Alte-Jakob-Strasse 12-13
D-1000 BERLIN
Saarland Landesjugendamt des Saarlandes
Dudweiler Strasse 53
D-6600 SAARBRÜCKEN 3
Baden-Württemberg Landeswohlfahrtsverband Württemberg-Hohenzollern
Landesjugendamt
Lindenspürstrasse 39
Postfach 26-13
D-7000 STUTTGART 1
Free Hanseatic City of Bremen, Hamburg, Niedersachsen, Schleswig-Holstein
Gemeinsamme Zentrale Adoptionsstelle der Länder
Bremen, Hamburg, Niedersachsen und Schleswig-Holstein
Kaiser-Wilhelm Strasse 100
D-2000 HAMBURG 36
Bayern Zentrale Adoptionsstelle des Bayerischen Landesjugendamtes
Pilgersheimer Strasse 20
D-MÜNCHEN 90
NORWEGIA
Zastrzeżenie (24 kwietnia 1967 r., potwierdzone 13 stycznia 1972 r.)
Norwegia nie będzie związana postanowieniami artykułu 12 ustęp 3.
Oświadczenie (13 stycznia 1972 r.) (w wykonaniu artykułu 26 Konwencji)
Fylkesmannen i Oslo Akershus H. Heyerdahlsgt. 1, N-OSLO DEP.
Fylkesmannen i Ostfold, N-1500 MOSS
Fylkesmannen i Hedmark, N-2300 HAMAR
Fylkesmannen i Oppland, N-2600 LILLEHAMMER
Fylkesmannen i Buskerud, N-3000 DRAMMEN
Fylkesmannen i Vestfold, N-3100 TONSBERG
Fylkesmannen i Telemark, N-3700 SKIEN
Fylkesmannen i Aust-Agder, N-4800 ARENDAL
Fylkesmannen i Vest-Agder, N-4600 KRISTIANSAM
Fylkesmannen i Rogaland, N-4000 STAVANGER
Fylkesmannen i Bergen og Hordaland, N-5000 BERGEN
Fylkesmannen i Sogn og Fjordane, N-5840 HERMANSVERK
Fylkesmannen i More og Romsdal. N-6400 MOLDE
Fylkesmannen i Sor-Trondelag, N-7700 TRONDHEIN
Fylkesmannen i Nord-Trondelag, N-7700 STEINKJER
Fylkesmannen i Nordland, N-8000 BODO
Fylkesmannen i Troms, N-9000 TROMSO
Fylkesmannen i Finnmark, N-9800 VADSO
Wnioski mogą też być składane do: the Royal Ministry of Justice and Police,
Akersgaten 42, N-OSLO DEP. Ministerstwo przekaże taki wniosek właściwemu
Gubernatorowi (Fylkesmannen) Regionalnemu.
Oświadczenie (13 stycznia 1972 r.)
Wprowadzenie Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci do prawa
norweskiego:
Przegląd
Część II
Postanowienia zasadnicze
Artykuł 4
Zgodnie z paragrafem 1 Aktu z 2 kwietnia 1917 r. nr 1 w sprawie przysposobienia
(zwanym dalej Aktem o przysposobieniu) władza ustanowienia przysposobienia
przysługuje Królowi. Królewskim dekretem z dnia 13 lipca 1933 r. władza ta
została przekazana naczelnemu urzędnikowi administracji regionalnej -
Gubernatorowi Regionalnemu (Fylkesmannen).
Artykuł 5
Paragraf 6 Aktu o przysposobieniu stanowi, że osoba w wieku poniżej 20 roku
życia nie może być zasadniczo przysposobiona bez zgody jej rodziców. W wypadku
śmierci lub zaginięcia jednego z rodziców albo w razie jego choroby czy
niewydolności umysłowej lub też przy braku praw rodzicielskich w odniesieniu do
dziecka wystarczającą jest zgoda drugiego z rodziców. Jeżeli oboje rodzice
podlegają jakiemukolwiek z wyżej wymienionych ograniczeń, niezbędna jest zgoda
ustawowego opiekuna dziecka. Niemniej jednak rodzic nie posiadający praw
rodzicielskich w stosunku do dziecka będzie miał zapewnioną, w miarę możliwości,
sposobność wyrażenia swojej opinii przed podjęciem decyzji.
Akt o przysposobieniu nie zawiera postanowień odnoszących się bezpośrednio do
artykułu 5 ustęp 4 Konwencji. W praktyce jednak regułą jest, że zgoda matki na
przysposobienie dziecka powinna być udzielona w takim czasie po jego urodzeniu,
że są powody sądzić, iż miała dość czasu na wnikliwe rozważenie sprawy
przysposobienia. Z reguły więc ponad 6 tygodni musi upłynąć, aby jej zgoda mogła
być przyjęta. Mając na względzie ratyfikację konwencji, Gubernatorzy Regionalni
(Fylkesmannene) otrzymali zalecenie nieudzielenia zgody na przysposobienie,
jeżeli zgoda matki nie została wyrażona w terminie dłuższym niż sześć tygodni po
urodzeniu dziecka.
Artykuł 6
Artykuł ten odpowiada paragrafom 3 i 4 Aktu o przysposobieniu. W myśl tych
postanowień osoba pozostająca w związku małżeńskim może przysposobić dziecko
jedynie wespół ze swoim współmałżonkiem, jeżeli ten ostatni nie jest chory
psychicznie lub niedorozwinięty umysłowo albo zaginiony. Współmałżonek może
wszakże za zgodą drugiego współmałżonka przysposobić jego dziecko lub dziecko
przezeń przysposobione. Dwie osoby nie będące ze sobą w związku małżeńskim nie
mogą przysposobić dziecka wspólnie. Niemożliwe jest też drugie przysposobienie
dziecka przysposobionego, jeżeli osoba przysposabiająca żyje (a przysposobienie
nie zostało unieważnione lub odwołane), chyba że jest nią współmałżonek osoby
przysposabiającej.
Artykuł 7
W myśl paragrafu 1 Aktu o przysposobieniu osoba przysposabiająca musi mieć
ukończone 25 lat. Ten wymóg określonego wieku jest bezwzględny.
Artykuł 8
Zgodnie z paragrafem 8 Aktu o przysposobieniu, zgoda na przysposobienie nie może
być udzielona, jeżeli nie istnieją powody, aby sądzić, że przysposobienie będzie
korzystne dla dziecka, zaś jego wychowanie przez przysposabiającego będzie
wskazane bądź już było realizowane przez niego samego lub jego współmałżonka
albo też że inne ważne powody przemawiają na rzecz przysposobienia. Tylko w
drodze wyjątku zgoda na przysposobienie może być udzielona w wypadku
występowania różnicy wieku między przysposabiającym a dzieckiem, mniejszej od
normalnej różnicy wiekowej między rodzicami i ich dziećmi. Może się to jednak
zdarzyć w przypadku przysposobienia pasierba lub pasierbicy, lecz ten rodzaj
przysposobienia jest także poddawany dokładnemu sprawdzeniu.
Artykuł 9
Jeśli przysposobienie jest podmiotem działań publicznego biura pośrednictwa,
wywiady wymienione w ustępie 2 tego artykułu Konwencji są dokonywane przez samo
biuro. Na czele wielu publicznych biur pośrednictwa stoi sekretarz do spraw
dobrobytu dzieci przy urzędzie Gubernatora Regionalnego (patrz poniżej).
Żadna zgoda na przysposobienie nie zostanie udzielona przed uzyskaniem opinii
miejscowego komitetu do spraw dobrobytu dzieci, ustanowionego zgodnie z Aktem o
dobrobycie dziecka z dnia 17 lipca 1953 r. nr 14.
W urzędzie Gubernatora Regionalnego (Fylkesmannen) wnioski o przysposobienie
należą do kompetencji osoby posiadającej specjalną wiedzę w zakresie spraw
dziecka, z pierwszeństwem dla sekretarza do spraw dobrobytu dziecka, pod
warunkiem jednak, że nie bierze on udziału w pracach publicznego biura
pośrednictwa. Osoba załatwiająca wniosek może, w razie potrzeby, dokonać
bardziej szczegółowego wywiadu w sprawach, o których mowa w artykule 9
Konwencji.
Zgodnie z paragrafem 5 Aktu o przysposobieniu, dziecko, które osiągnęło wiek 12
lat życia, nie może, według zasady, być przysposobione bez wyrażenia własnej
zgody na to przysposobienie. Jeśli osiągnęło 16 rok życia, jego zgoda na
przysposobienie jest bezwzględnie wymagana.
W piśmie okólnym do Gubernatorów Regionalnych (Fylkesmannene) zwrócono uwagę
m.in. na artykuł 9 Konwencji i podkreślono wagę, jaką powinny mieć wyczerpujące
wywiady środowiskowe przed udzieleniem zgody na przysposobienie.
Artykuł 10
Postanowienia ustępów 1-3 są wykonywane w myśl paragrafów 10, 11,12 Aktu o
przysposobieniu, łącznie z paragrafem 3 Aktu z dnia 29 maja 1964 r. nr 1 o
nazwiskach osób. W prawie norweskim nie ma przepisów odpowiadających ustępowi 2
zdanie 2 oraz ustępowi 4 artykułu 10 Konwencji.
Ustęp 5 tego artykułu odpowiada paragrafowi 14 Aktu o przysposobieniu,
przyznając dziecku przysposobionemu lub jego potomstwu takie samo prawo
dziedziczenia jak biologicznemu dziecku osoby przysposabiającej. Dziedziczenie
po dziecku przysposobionym lub jego potomstwie odbywa się w podobny sposób.
Jest jednak ograniczony wyjątek od tej zasady, oparty o paragraf 17 Aktu o
przysposobieniu, gdzie istnieje tzw. Asetesrett (pierworództwo), to jest prawo
nabycia rodzinnej farmy na dogodnych warunkach oraz prawo dziedziczenia dziecka
przysposobionego i jego potomstwa w kolejności po biologicznym dziecku osoby
przysposabiającej i jego potomstwie. W tym kontekście odsyła się do ustępu 44
Raportu wyjaśniającego do Konwencji i do tego, co powiedziano tam na temat
możliwości wprowadzenia pewnego rozróżnienia w zakresie dziedziczenia ziemi
między dzieckiem urodzonym z małżeństwa a dzieckiem przysposobionym.
Artykuł 11
Akt z dnia 8 grudnia 1950 r. nr 3 o obywatelstwie norweskim stosuje się zgodnie
z artykułem 11 Konwencji wobec dzieci przysposobionych.
Artykuł 12
Ustępy 1 i 2 tego artykułu są zgodne z prawem aktualnie obowiązującym i
stosowanym. W odniesieniu do ustępu 3 Norwegia zgłosiła zastrzeżenie w chwili
podpisywania Konwencji ze względu na postanowienie paragrafu 17 pkt 4 Aktu o
przysposobieniu, w łączności z paragrafem 1 punkt 2 Aktu. Zastrzeżenie to będzie
ponowione w chwili ratyfikacji Konwencji.
Artykuł 13
Postanowienia dotyczące rozwiązania (zakończenia) stosunku przysposobienia
znajdują się w paragrafach 21-25 Aktu o przysposobieniu.
Stosunek przysposobienia może być rozwiązany przez Ministerstwo Sprawiedliwości
na żądanie osoby przysposabiającej i przysposobionego dziecka, jeżeli dziecko
nie jest nieletnie (porównaj paragraf 21 punkt 1 Aktu o przysposobieniu). W
razie śmierci przysposabiającego, zgodnie z paragrafem 21 punkt 2,
przysposobienie może ulec rozwiązaniu na mocy decyzji tej samej władzy, jeżeli
byłoby to w interesie dziecka, a przysposobione dziecko (lub jego opiekun) bądź
jego naturalni rodzice lub jedno z nich wystąpi z takim żądaniem.
Wraz z wyżej wymienionymi wyjątkami, przysposobienie może być rozwiązane jedynie
na mocy orzeczenia sądu i jedynie, jeżeli występuje jedna z następujących
okoliczności:
1. Jeżeli osoba przysposabiająca jest winna ciężkiego przewinienia wobec
przysposobionego dziecka lub ciężkiego zaniedbania swoich obowiązków wobec niego
albo jeżeli rozwiązanie zostanie uznane za konieczne ze względu na osobisty
interes dziecka (paragraf 22).
2. Jeżeli przysposobione dziecko jest winne ciężkiego przewinienia wobec
przysposabiającego lub jego rodziny albo jeżeli złe zachowanie przysposobionego
dziecka powoduje, że dalsze trwanie stosunku przysposobienia stało się w sposób
oczywisty niepożądane (paragraf 23 punkt 2).
3. Jeżeli okaże się, że przysposobione dziecko jest psychicznie ułomne lub chore
albo cierpiące na inną poważną fizyczną lub psychiczną ułomność, czy złośliwą i
długotrwałą chorobę uznaną za nabytą przed przysposobieniem, a o której osoba
przysposabiająca nie miała wówczas wiadomości. Podjęcie działań w celu
rozwiązania przysposobienia powinno jednak nastąpić w okresie pięciu lat od
chwili przysposobienia (paragraf 23 punkt 1).
Artykuł 14
Odsyła się do informacji podanej poniżej, odnoszącej się do artykułu 26
Konwencji.
Artykuł 15
Zgodnie z paragrafem 9 Aktu o przysposobieniu, informacje powinny być zebrane
przed uzyskaniem zgody na przysposobienie pod kątem sprawdzenia, czy nastąpiło
lub ma nastąpić uzyskanie korzyści majątkowej przez którąkolwiek ze stron, oraz,
w przypadku pozytywnej odpowiedzi, jaki jest jej wymiar. Jeśli korzyść majątkowa
została lub ma być świadczona osobie przysposabiającej, udzielenie zgody na
przysposobienie może być uwarunkowane uzyskaniem gwarancji, że korzyść ta
zostanie w pełni lub częściowo przeznaczona na użytek przysposobionego dziecka.
Jest więc możliwość zapobieżenia nieuzasadnionej korzyści finansowej wynikającej
z przysposobienia dziecka.
W tym kontekście należy także podnieść, że postanowienie paragrafu 26 Aktu o
dobrobycie dziecka z dnia 17 lipca 1953 r. nr 14 uznaje za sprzeczne z prawem,
by osoby prywatne zajmowały się pośrednictwem w przekazywaniu dzieci, bez
względu na to, czy chodzi o przysposobienie. Wykroczenie przeciwko temu
postanowieniu jest karalne. Podobnie organizacjom zabronione jest podejmowanie
tego rodzaju działalności, jeżeli nie uzyskały zezwolenia Ministerstwa Spraw
Socjalnych, które w takich przypadkach sprawuje nadzór nad taką działalnością.
Część III
Postanowienia dodatkowe
Artykuł 17
Nie ma w Akcie o przysposobieniu żadnego przepisu nakazującego, by dziecko było
pod opieką osoby przysposabiającej przez określony czas, zanim zostanie
udzielona zgoda na przysposobienie.
Jeśli przysposobienie jest przedmiotem działania podjętego przez publiczne biuro
pośrednictwa, dziecko z reguły jest oddawane do stosownej instytucji na
obserwację trwającą co najmniej dwa miesiące. Nie dotyczy to jednakże przypadku,
kiedy dziecko zostało przed przysposobieniem oddane do domu przysposabiającego
na wychowanie. Okres, w którym dziecko ma pozostać pod opieką
przysposabiającego, po okresie wskazanej wyżej obserwacji, a przed uzyskaniem
zgody na przysposobienie, podlega raczej znacznym wahaniom.
Artykuł 18
Zgodnie z paragrafem 26 punkt (b) Aktu o dobrobycie dziecka z dnia 17 lipca 1953
r. nr 14, osobom prywatnym zakazuje się w Norwegii działalności w zakresie
pośrednictwa w przekazywaniu dzieci, a organizacje mogą podejmować taką
działalność tylko w wypadku, gdy uzyskają zezwolenie Ministerstwa Spraw
Socjalnych. Obecnie działa osiem publicznych biur pośrednictwa w Norwegii, a
czynione są starania, aby powstało przynajmniej jedno w każdym regionie (fylke).
Plany ustanowienia i działalności takiego biura wymagają zatwierdzenia ze strony
Ministerstwa Spraw Socjalnych. Zatwierdzenie takie zostało uwarunkowane
zapewnieniem nadzoru nad działalnością biura ze strony rady ekspertów.
Artykuł 19
Szkolenie dotyczące socjalnych i prawnych aspektów przysposobienia odbywa się we
wszystkich szkołach dla pracowników służb socjalnych. W ostatnim planie
szkolenia przysłanym niedawno do zatwierdzenia Ministerstwu Kościoła i Edukacji,
który będzie obowiązywał wszystkie szkoły spraw socjalnych, rozszerzono część
odnoszącą się do spraw przysposobienia.
Artykuł 20
Nie ma w Akcie o przysposobieniu przepisu uniemożliwiającego dojście
przysposobienia do skutku, jeżeli nie zostanie ujawniona rodzinie dziecka
tożsamość osoby przysposabiającej (i vice versa). Takie anonimowe
przysposobienia stanowią w Norwegii regułę.
Wnioski o przysposobienie należą w Norwegii do spraw administracyjnych (porównaj
powyżej, co powiedziano na temat w związku z artykułem 4). Osoby postronne nie
mają dostępu do tych spraw, a na urzędnikach zajmujących się sprawami
przysposobienia spoczywa obowiązek zachowania tajemnicy służbowej.
Zasada wyrażona w ustępie 3 jest w Norwegii praktykowana od 1960 r.
Wymogi ustępu 4 są przestrzegane w Norwegii od wielu lat.
Oświadczenie (1 kwietnia 1977 r.)
W wykonaniu artykułu 25 ustęp 1 pkt 3 zastrzeżenie będzie miało moc wiążącą
przez okres pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku
do Strony, o której mowa. Konwencja dla Norwegii weszła w życie 14 kwietnia 1972
r.
(...) Niniejszym oświadczam, że Królestwo Norwegii odnawia ważność swego
zastrzeżenia na dalszy, pięcioletni okres.
PORTUGALIA
Zastrzeżenia (23 kwietnia 1990 r.)
Portugalia nie będzie stosowała terminu określonego w artykule 5 ustęp 4
wymaganego dla wyrażenia zgody przez matkę.
Portugalia nie będzie związana postanowieniem artykułu 10 ustęp 5.
Oświadczenie (23 kwietnia 1990 r.)
Korzystając z prawa przewidzianego w artykule 24 Konwencji, Portugalia uważa, że
postanowienia ustępów 1 i 2 artykułu 10 będą stosowały się jedynie do "adopçáo
plena" (pełnego przysposobienia).
RUMUNIA
Zastrzeżenie (18 maja 1993 r., odnowione 2 września 1998 r.)
Zgodnie z możliwościami przewidzianymi w artykule 25 ustęp 1 Konwencji, iż można
będzie sformułować najwyżej dwa zastrzeżenia odnośnie do II części Konwencji,
Rumunia oświadcza, że nie zamierza stosować postanowień artykułu 7, według
których minimalny wiek osoby przysposabiającej nie może być mniejszy niż 21 lat,
ani wyższy niż 35 lat, gdyż w ustawodawstwie rumuńskim wiek minimalny wynosi 18
lat, a nie ustalono żadnego wieku maksymalnego.
Oświadczenia (18 maja 1993 r.)
Zgodnie z uprawnieniami przewidzianymi w artykule 2 Konwencji, dotyczącymi
rozważania zastosowania postanowień jej części III, Rumunia oświadcza, że
stosować będzie artykuły 18, 19 i 20.
Zgodnie z artykułem 26 Konwencji, organem rumuńskim, do którego mogą być
kierowane wnioski przewidziane w artykule 14, jest: Ministere de la Justice,
Boulevard Kogalniceanu No. 33, Bucarest.
Na mocy artykułów 1 i 2 Konwencji, Ministerstwo Sprawiedliwości notyfikuje
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jakie środki zostały podjęte w celu
zapewnienia zgodności ustawodawstwa rumuńskiego z postanowieniami Konwencji.
Oświadczenie (17 września 1993 r.)
I. Rumunia przystąpiła do Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci na
podstawie ustawy nr 15 z dnia 25 marca 1993 r. (opublikowana w Dzienniku Ustaw
nr 67 z dnia 31 marca 1993 r.).
Zgodnie z artykułem 2 tej ustawy przystąpienie nastąpiło z zastrzeżeniem
niestosowania artykułu 7 Konwencji dotyczącego granicy wieku osoby
przysposabiającej, albowiem minimalny wiek wynosi w Rumunii 18 lat, nie ma zaś
ograniczeń wieku maksymalnego.
Na mocy artykułu 11 Konwencji państwo rumuńskie zobowiązuje się do ścisłego i w
dobrej wierze wykonywania zobowiązań wynikających dla niego z umów
międzynarodowych, których jest stroną, a które, po ich ratyfikacji przez
parlament, stają się częścią prawa wewnętrznego.
II. Na mocy artykułu 3 punkt 2 ustawy nr 15/1993 r. i zgodnie z postanowieniami
artykułu 1 Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci, notyfikuje się
Sekretariatowi Generalnemu Rady Europy stan ustawodawstwa rumuńskiego w zakresie
przysposobienia dzieci, zwłaszcza w odniesieniu do postanowień Konwencji, w myśl
punktu III niniejszego oświadczenia.
III. Ustawodawstwo rumuńskie nie zawiera przepisów sprzecznych z Europejską
konwencją o przysposobieniu dzieci. Przepisy są w tej materii zgodne z zasadami
zawartymi w Konstytucji, mianowicie takimi, jak zagwarantowanie i przestrzeganie
podstawowych praw odnoszących się do życia osobistego, rodzinnego i prywatnego
(artykuł 26) oraz, odpowiednio, do rodziny (artykuł 44). Przysposobienie
uregulowane zostało przez kodeks rodzinny oraz przez ustawę nr 11/1990 r. o
zezwoleniu na przysposobienie.
W stosunku do postanowień Konwencji ustawodawstwo rumuńskie przedstawia się, jak
następuje:
Artykuł 3
Kodeks rodzinny w swoim artykule 67 ustanawia zasadę, że "jedynie dzieci
małoletnie mogą podlegać przysposobieniu". Wzmianka w tym samym artykule, że:
"osoba pełnoletnia będzie mogła być przysposobiona, jeżeli w okresie swojej
niepełnoletności była wychowywana przez tego, kto zamierza ją przysposobić", nie
przeczy postanowieniom Europejskiej konwencji, gdyż jej stosowanie wykracza poza
granice określone w pierwszej części.
Artykuł 4
Ustawa nr 11/1990 r. o zezwoleniu na przysposobienie przyznaje instancjom
sądowym kompetencję w zakresie przysposobienia (artykuł 1).
Artykuł 5
1. Wśród warunków wymaganych przez ustawodawstwo rumuńskie w odniesieniu do
zezwolenia na przysposobienie (artykuł 4 ustawy nr 11/1990 r.) figurują także
"poświadczone oświadczenie zgody na przysposobienie, wyrażone przez jednego z
rodziców (matkę lub ojca) albo przez obojga rodziców, opiekuna lub opiekunów
prawnych, albo też, w zależności od przypadku, przez władzę opiekuńczą".
W odniesieniu do wyrażenia zgody przez inne instytucje należy wymienić również
postanowienia artykułu 7 ustawy nr 11/1990 r.
Artykuł 7: "W wypadku gdy przysposobienie dotyczy dziecka, dla którego nadzór
opiekuńczy jest konieczny, lecz nie został jeszcze ustanowiony, właściwy organ
sądowy wyda zgodę na przysposobienie na wniosek organu opiekuńczego właściwego
dla przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.
W przypadkach przewidzianych w art. 109 kodeksu rodzinnego, kiedy dziecko
przebywa w ośrodku pomocy społecznej lub w placówce sanitarno-leczniczej,
wniosek w sprawie pozbawienia władzy rodzicielskiej może pochodzić od
kierownictwa ośrodka lub placówki leczniczej.
Jeżeli dziecko znajduje się w ośrodku pomocy społecznej lub, w zależności od
przypadku, w placówce sanitarno-leczniczej, jego rodzice mogą oświadczyć na
piśmie, w formie poświadczonej notarialnie sześć miesięcy po dacie oświadczenia,
swoją zgodę na przysposobienie dziecka przez osobę wskazaną przez rumuński
Komitet do Spraw Przysposobienia; przy czym nie wymagana jest żadna inna zgoda".
Artykuł 69 ustęp 2 kodeksu rodzinnego nakazuje uzyskanie zgody współmałżonka,
jeżeli osoba przysposabiająca pozostaje w związku małżeńskim. Wprowadza też
wyjątek, kiedy zgoda współmałżonka nie jest wymagana, a to w przypadku, gdy
został on pozbawiony zdolności do działań prawnych, pozbawiony władzy
rodzicielskiej lub jeżeli znajduje się w innej sytuacji uniemożliwiającej mu
oświadczenie woli.
2. Wobec braku wyraźnego przepisu w ustawodawstwie o przysposobieniu, osoba
poszkodowana na skutek działań właściwego organu sprzecznych z postanowieniami
artykułu 5 Konwencji może powołać się na artykuł 21 Konstytucji, a także artykuł
1 ustawy nr 29/1990 r. dotyczącej sporów administracyjnych.
Artykuł 21 Konstytucji:
"1. Każdy może w drodze sądowej bronić swoich praw, swobód i uzasadnionych
interesów.
2. Żadna ustawa nie może ograniczać wykonania tego prawa."
Artykuł 1 ustawy nr 29/1990 r.
"Każda osoba fizyczna lub prawna, uważająca, że naruszono jej prawa uznane przez
prawo, wskutek aktu administracyjnego lub wskutek nieuzasadnionej odmowy ze
strony władzy administracyjnej wyrażenia zgody na wniosek dotyczący prawa
uznanego przez ustawodawstwo, może zwrócić się do właściwej instancji sądowej w
celu unieważnienia tego aktu, uznania określonego prawa i naprawienia szkody,
jaka została jej wyrządzona.
3. Do artykułu 5 ustęp 3 Konwencji odnoszą się poniższe komentarze, przy czym
odpowiednie przypadki są wyszczególnione w przytoczonych tekstach ustaw.
4. Ustawodawstwo rumuńskie nie przewiduje w sposób wyraźny przypadku, aby w celu
przysposobienia zgoda matki mogła być udzielona jedynie po urodzeniu dziecka.
Jednakże z analizy tekstów normujących tę materię wynika, że zgoda ta może być
udzielona jedynie po urodzeniu dziecka.
Argumentacja: Zgody na przysposobienie udziela się w formie notarialnego
oświadczenia (artykuł 4 ustawy nr 11/1990 r.). W tym celu osoba składająca
oświadczenie powinna zgłosić się do notariusza. Zgodnie z dekretem nr 377/1969 o
organizacji i funkcjonowaniu notariatów, notariusz nadaje cechy autentyczności
składanym przed nim oświadczeniom, poświadczając pełnię zdolności umysłowych i
swobodne wyrażanie woli przez daną osobę. W praktyce rodzic udzielający zgody na
przysposobienie swego dziecka przedstawia notariuszowi akt urodzenia dziecka,
które w oświadczeniu autentycznym stanowi poświadczenie tożsamości dziecka.
Artykuł 6
W myśl artykułu 69 kodeksu rodzinnego "przysposobienie dziecka przez kilka osób
jest niedozwolone, z wyjątkiem przypadku, gdy jest ono dokonywane przez dwoje
współmałżonków równocześnie lub kolejno". Ustawodawstwo rumuńskie dopuszcza
możliwość przysposobienia przez jednego ze współmałżonków dziecka małżeńskiego
lub przysposobionego drugiego z nich (artykuły 69 i 78 kodeksu rodzinnego) i nie
zabrania przysposobienia dziecka, które było już wcześniej przysposobione po
śmierci swoich przybranych rodziców lub w wypadku unieważnienia lub rozwiązania
przysposobienia.
Artykuł 7
Zgodnie z tym, o czym była mowa w zastrzeżeniu sformułowanym przez Rumunię,
postanowienia odnoszące się do wieku osoby przysposabiającej są uregulowane w
kodeksie rodzinnym. Zgodnie z jego artykułem 68 przysposabiać mogą jedynie osoby
pełnoletnie spełniające warunki wymagane dla opiekunów, mające co najmniej 18
lat, i starsze od tych osób, które zamierzają przysposobić". Z uzasadnionych
względów organ sądowy może zezwolić na przysposobienie nawet w przypadku, gdy
różnica wieku jest mniejsza niż przewidziano wyżej. Postanowienia artykułu 7
ustęp 2b Konwencji zostały zredagowane w tym samym sensie.
Ustawodawstwo rumuńskie nie przewiduje żadnej granicy maksymalnego wieku dla
przysposabiających.
Artykuł 8 i 9
W myśl artykułu 5 ustawy nr 11/1990 r. o przysposobieniu orzeka organ sądowy,
przestrzegając podstawowych warunków wymienionych w kodeksie rodzinnym i mając
możliwość żądania wszelkich dowodów dopuszczonych przez prawo. Wywiad
środowiskowy jest obowiązkowy.
Kodeks rodzinny w artykule 66 stanowi, że przysposobienie może dojść do skutku
jedynie w interesie przysposobionego. Artykuł 72 tegoż kodeksu uzależnia
przysposobienie od stwierdzenia, że osoba przysposabiająca może zapewnić
przysposobionemu normalny rozwój psychiczny i moralny, oraz stanowi, że
przysposobienie nie może mieć na celu wykorzystania przysposobionego lub innego
interesu sprzecznego z prawem. Jednocześnie, w przypadku przysposobienia
zagranicznego, na warunkach określonych w artykule 9 ustawy nr 11/1990 r., organ
sądowy podejmie decyzję co do wniosku o zgodę na przysposobienie, jeżeli dziecko
małoletnie będzie mogło korzystać w obcym kraju z podobnych gwarancji i
standardów jak w wypadku przysposobienia krajowego.
Ustawa nr 11/1990 r. w artykule 6 określa wyraźnie sytuację, gdy
przysposabiający lub przysposobiony jest cudzoziemcem: "odnośnie do podstawowych
warunków dla przysposobienia każdy podlega swojemu ustawodawstwu krajowemu, o
ile prawo obce nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym rumuńskiego
międzynarodowego prawa prywatnego".
Ponadto artykuł 4b ustawy nr 11/1990 r. stanowi, że osoby przysposabiające
zobowiązane są przedstawić między innymi: świadectwo niekaralności, świadectwo
lekarskie o stanie zdrowia, dokument wydany przez właściwe organy zagraniczne
stwierdzający, że są zdolni do przysposobienia w myśl ustawodawstwa odnośnego
kraju, oraz wywiad środowiskowy przeprowadzony przez organy zagraniczne właściwe
ze względu na miejsce zamieszkania osoby przysposabiającej, wyrażający ich
opinię na temat przysposobienia.
W celu uniknięcia wszelkiej sytuacji, która mogłaby stworzyć obraz niezgodny z
rzeczywistością, prawo rumuńskie zezwala na interwencję w postępowanie dotyczące
przysposobienia, na warunkach określonych w prawie, wszystkim, którzy wykażą
swój interes prawny (artykuł 8 ustawy nr 11/1990 r.).
Jednocześnie w uregulowaniach dotyczących zgody wymaganej dla przysposobienia
ustawodawstwo rumuńskie, w artykule 70 kodeksu rodzinnego, wymienia także zgodę
dziecka małoletniego, jeżeli ukończyło lat 10.
Artykuł 10
Prawa przyznane osobie przysposabiającej przez instancję sądową:
Zgodnie z ustawodawstwem rumuńskim (kodeks rodzinny, artykuły 75-79)
przysposobienie może dojść do skutku w następujący sposób:
a. przysposobienie z ograniczonymi skutkami;
b. przysposobienie z pełnymi skutkami.
Osoba przysposabiająca powinna przedstawić wraz z wnioskiem o przysposobienie
oświadczenie poświadczone notarialnie, wskazujące na rodzaj przysposobienia, o
jakie wnosi (artykuł 4b).
a. Skutki prawne przysposobienia o ograniczonych skutkach są określone w
artykułach 75-78 kodeksu rodzinnego w następujący sposób:
- przysposobiony ma takie same prawa i obowiązki względem przysposabiającego,
jakie może mieć dziecko z małżeństwa wobec swoich rodziców;
- zstępni przysposobionego mają takie same prawa i obowiązki względem
przysposabiającego, jakie mogą mieć zstępni dziecka z małżeństwa wobec jego
wstępnych;
- przysposobiony, jak również jego zstępni zachowują wszystkie prawa i obowiązki
wynikające z naturalnego pochodzenia i więzów rodzinnych;
- prawa i obowiązki rodzicielskie przechodzą na osobę przysposabiającą.
W wypadku gdy osobą przysposabiającą jest małżonek naturalnego ojca lub
naturalnej matki przysposobionego, prawa i obowiązki przysługują im w równej
mierze (osoba przysposabiająca i pozostający z nią w związku małżeńskim
naturalny ojciec lub naturalna matka przysposobionego);
- przysposobienie nie rodzi więzów rodzinnych między przysposobionym a członkami
rodziny osoby przysposabiającej;
- przysposobiony przyjmuje nazwisko osoby przysposabiającej; jeżeli małżonkowie
przysposabiający nie noszą takiego samego nazwiska, muszą we wniosku o
przysposobienie wskazać nazwisko, jakie będzie nosić przysposobiony. Sąd będzie
mógł udzielić zgody przysposobionemu na dodanie swojego nazwiska rodowego do
nazwiska uzyskanego w następstwie przysposobienia.
b. Prawne skutki przysposobienia z pełnymi skutkami (lub jak określa to kodeks
rodzinny, ze wszystkimi skutkami pochodzenia naturalnego) reguluje artykuł 79
kodeksu rodzinnego:
- przysposobiony związany jest więzami rodzinnymi z przysposabiającym i
członkami jego rodziny, tak jak gdyby był dzieckiem pochodzącym z małżeństwa
osoby przysposabiającej;
- prawa i obowiązki wynikające z pochodzenia między przysposobionym a jego
naturalnymi rodzicami i ich rodzinami ustają. Niemniej, między przysposobionym a
wszystkimi członkami jego naturalnej rodziny stosuje się zakaz zawierania
związków małżeńskich do czwartego stopnia pokrewieństwa włącznie;
- w wypadku przysposobienia z pełnymi skutkami skutki w odniesieniu do nazwiska
są takie same jak powyżej.
Postanowienia ustawodawstwa rumuńskiego odnoszące się do sytuacji prawnej
dziecka (prawa i obowiązki) nie czynią rozróżnienia między dzieckiem pochodzącym
z małżeństwa, dzieckiem pozamałżeńskim i dzieckiem przysposobionym.
Artykuł 11
1. Zgodnie z artykułem 9 ostatni akapit ustawy nr 11/1990 r. "obywatelstwo
przysposobionego podlega ustawie o obywatelstwie rumuńskim". Wśród okoliczności
do nabycia obywatelstwa (artykuł 4b) ustawa o obywatelstwie rumuńskim (nr
21/1991 r.) wymienia również przysposobienie, co zostało uregulowane w artykule
6 tej ustawy, jak następuje:
Artykuł 6: "Obywatelstwo rumuńskie może być przyznane dziecku z obcym
obywatelstwem lub bez obywatelstwa w drodze przysposobienia, jeżeli osoby
przysposabiające są obywatelami rumuńskimi, a przysposobiony nie ma ukończonych
18 lat życia.
W przypadku gdy tylko jeden przysposabiający jest obywatelem rumuńskim, o
obywatelstwie małoletniego przysposobionego zadecydują wspólnie oboje
przysposabiający. Jeżeli przysposabiający nie będą w tej mierze zgodni, o
obywatelstwie nieletniego rozstrzyga organ sądowy właściwy do orzekania o
przysposobieniu, mając na względzie interes dziecka. Jeżeli dziecko ukończyło 14
rok życia, niezbędna jest jego zgoda."
2. Dziecko małoletnie będące obywatelem rumuńskim, przysposobione przez
obywatela obcego, traci obywatelstwo rumuńskie, jeżeli przysposabiający wystąpi
z takim wyraźnym wnioskiem, a prawo obce stanowi, że przysposobiony nabywa
obywatelstwo przysposabiającego. W wypadku nieważności lub unieważnienia
przysposobienia, dziecko, które nie ukończyło 18 roku życia, jest traktowane jak
gdyby nigdy nie utraciło obywatelstwa rumuńskiego.
Artykuł 12
Żadne obowiązujące uregulowania prawa rumuńskiego nie ograniczają liczby dzieci,
które mogą być przysposobione przez tę samą osobę przysposabiającą; fakt
nieposiadania własnych dzieci nie stanowi warunku zdolności do przysposobienia.
Odnośnie do ustępu 3 tego artykułu, tak jak wskazano wyżej, ustawa stosowana
jest wobec wszystkich dzieci bez dyskryminacji pod względem ich statusu prawnego
(dzieci z małżeństwa, pozamałżeńskich czy przysposobionych). Wszystkie dzieci
mają te same prawa.
Artykuł 13
Kodeks rodzinny stanowi o możliwości odwołania przysposobienia jako kroku, który
mógłby być podjęty przez organ sądowy na wniosek jednego z rodziców (matki lub
ojca) przy braku jego zgody na przysposobienie oraz na wniosek przysposobionego,
naturalnych rodziców, instytucji pomocy społecznej, władzy opiekuńczej i organów
administracyjnych, jeśli leżałoby to w interesie dziecka małoletniego. Jeżeli
przysposobiony ukończył 14 rok życia, jego zgoda jest również niezbędna.
Artykuł 14
Rumuński Komitet do Spraw Przysposobienia został powołany do życia
rozporządzeniem Rządu Rumunii nr 63 z dnia 22 stycznia 1991 r. Ten organ rządowy
ma na celu współdziałanie na rzecz ochrony małoletnich dzieci przysposobionych
oraz współpracy międzynarodowej w zakresie przysposobienia (artykuł 1). Ponadto,
zgodnie z artykułem 5, Rumuński Komitet do Spraw Przysposobienia jest uprawniony
do żądania od ministerstw, centralnych wyspecjalizowanych organów państwowej
administracji i innych instytucji publicznych dokumentacji danych i informacji
niezbędnych dla wykonywania jego zadań, a także do przekazywania im tych
materiałów.
Artykuł 15
Artykuł 11 ustawy nr 11/1990 r. nakłada na rodzica, opiekuna lub opiekuna
prawnego, który domaga się tego lub otrzymuje dla siebie lub dla kogoś innego
pieniądze lub inne korzyści materialne w związku z przysposobieniem dziecka,
karę od jednego do pięciu lat więzienia. Taką samą karę stosuje się wobec osoby,
która w celu uzyskania nienależnych korzyści materialnych ułatwia lub
pośredniczy w przysposobieniu dziecka.
Na mocy uprawnień przewidzianych w artykule 2 Europejskiej konwencji o
przysposobieniu dzieci, Rumunia oświadczyła, zgodnie z artykułem 2 ustęp 2
ustawy nr 15 z dnia 25 marca 1993 r. dotyczącej przystąpienia Rumunii do tej
konwencji, że stosuje postanowienia artykułów 18, 19 i 20 części III tejże
Konwencji.
Artykuły 18 i 19
W postanowieniach zawartych w tych artykułach, rozporządzeniem Rządu Rumunii nr
103 z dnia 18 marca 1993 r. utworzono Krajowy Komitet Ochrony Dziecka, który
jest organem rządowym, wyposażonym w następujące kompetencje:
- opracowanie strategicznych projektów rządowych oraz programów zmierzających do
polepszenia warunków życia dzieci znajdujących się w ośrodkach pomocy dzieciom,
a także innych kategorii dzieci;
- opracowanie propozycji aktów normatywnych w celu doskonalenia uregulowań
prawnych w zakresie ochrony dziecka;
- współdziałanie z Ministerstwem Szkolnictwa w celu opracowania programów
szkolenia i zawodowego doskonalenia personelu działającego w dziedzinie pomocy
dzieciom.
Szczegółowe zadania otrzymał rumuński Komitet do Spraw Przysposobienia zgodnie z
artykułem 3 rozporządzenia Rządu Rumunii nr 63/1991 r.
Artykuł 20
Sytuacje wskazane w ustępach 1, 3 i 4 możliwe są do osiągnięcia, zważywszy, że
wniosek w tym sensie złożony przez osobę przysposabiającą jest oceniany przez
ten organ, który zezwolił na przysposobienie i który we wszelkich
okolicznościach powinien podejmować decyzje wyłącznie w interesie dziecka
przysposobionego.
Na mocy postanowień artykułu 79 kodeksu rodzinnego, w wypadku przysposobienia z
pełnymi skutkami i w warunkach, gdy więzy rodzinne przysposobionego ze
wszystkimi członkami jego naturalnej rodziny ustają, wydany zostanie nowy akt
urodzenia przysposobionego, w którym osoby przysposabiające będą figurować jako
naturalni rodzice. Poprzedni akt urodzenia zostanie zachowany i będzie zawierał
wzmiankę, że wydano nowy akt urodzenia.
W tym samym duchu są zredagowane postanowienia artykułu 9 ustęp 3 ustawy nr
11/1991 r. Takie same postanowienia szczegółowe zawiera artykuł 20 dekretu nr
278/1960 r. dotyczącego aktów stanu cywilnego, który nakazuje ponadto, by jako
miejsce urodzenia podawać miejsce zamieszkania przysposabiających.
W myśl artykułu 26 Konstytucji władze publiczne szanują i chronią życie intymne,
rodzinne i prywatne. Tak więc urzędy stanu cywilnego, uprawnione do udzielania
odpowiedzi na wnioski dotyczące przysposobienia, są zobowiązane do dokonania
oceny interesu osoby składającej wniosek, przestrzegając fundamentalnych praw
zagwarantowanych w Konstytucji. W konsekwencji postanowienia dekretu dotyczącego
aktów stanu cywilnego są stosowane w związku z treścią artykułu 150 Konstytucji,
zgodnie z którym ustawy i wszelkie inne akty normatywne obowiązują w zakresie, w
jakim nie są sprzeczne z Konstytucją.
Przypadek przewidziany w ustępie 2 jest treścią gwarancji zawartej w artykule 5
ustawy nr 11/1990 r.
Posiedzenie sądu nie jest jawne; właściwa instancja podejmuje zatem decyzję w
sprawie przysposobienia w pokoju narad sędziowskich, a nie na sali sądowej
otwartej dla publiczności.
Ponadto artykuł 121 kodeksu postępowania cywilnego zezwala organowi sądowemu na
rozpatrywanie spraw na posiedzeniu niejawnym.
SZWAJCARIA
Oświadczenie (20 grudnia 1983 r.)
Mam przyjemność zawiadomić Pana, że dla Szwajcarii wnioski dotyczące informacji,
o których mowa w artykule 14 Konwencji, powinny być kierowane do:
Office Fédéral de la Justice, CH-3003 BERNE
SZWECJA
Oświadczenie (9 grudnia 1983 r.)
Mam zaszczyt przekazać Panu nazwę i adres organu przewidzianego w artykule 14
Konwencji. Jest nim:
Socjalstyrelsen (National Board of Health and Social Welfare/Commission
Nationale de la Santé et l'Assistance Sociale) S-100630 STOCKHOLM
WŁOCHY
Zastrzeżenie (25 maja 1976 r., ponowione 24 maja 1982 r., 5 sierpnia 1986 r. i
21 sierpnia 1996 r.)
Rząd włoski, na podstawie uprawnienia przewidzianego w artykule 25 Konwencji,
oświadcza, że nie zamierza stosować postanowień artykułu 12 ustęp 3
zezwalających każdemu na przysposobienie własnego dziecka pozamałżeńskiego,
jeżeli przysposobienie to polepsza sytuację prawną małoletniego.
Zastrzeżenie (5 sierpnia 1986 r., ponowione 21 sierpnia 1996 r.)
Rząd włoski, na podstawie uprawnienia przewidzianego w artykule 24 Konwencji,
oświadcza, że zamierza stosować postanowienia, o których mowa w ustępie 1
artykułu 24, jedynie do przysposobienia mającego moc pełnej legitymacji dziecka
pod względem prawnym, wprowadzonej do ustawodawstwa włoskiego ustawą nr 184 z
dnia 4 maja 1983 r.
Oświadczenie (20 marca 1984 r.)
Wnioski, o których mowa w artykule 14 Konwencji o przysposobieniu dzieci, mogą
być składane we Włoszech do właściwych ze względu na ich terytorialną właściwość
sądów dla dzieci.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie (5 września 1977 r.)
Zgodnie z postanowieniami artykułu 23 ustęp 2 Konwencji oświadczam, w imieniu
Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, że
Konwencja ta będzie miała zastosowanie do następujących terytoriów: Isle of Man,
okręgu administracyjnego Jersey, okręgu administracyjnego Guernsey (z wyjątkiem
Sark).
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
Europejskiej konwencji o przysposobieniu dzieci, a także o zgłoszonych
zastrzeżeniach i oświadczeniach do tej konwencji bądź o wycofaniu zastrzeżeń i
oświadczeń, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw
Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE EUROPEJSKIE
w sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy sądowej,
sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 102, poz. 1183)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 stycznia 1977 r. zostało sporządzone w Strasburgu Porozumienie
europejskie w sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy sądowej w
następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE EUROPEJSKIE W SPRAWIE PRZEKAZYWANIA WNIOSKÓW O PRZYZNANIE POMOCY
SĄDOWEJ
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego porozumienia,
uznając, że celem Europy jest osiąganie większej jedności między jej członkami;
uznając, że pożądane jest usuwanie przeszkód natury ekonomicznej utrudniających
dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych oraz umożliwienie osobom
znajdującym się w słabej sytuacji finansowej łatwiejszego wykonywania ich praw w
państwach członkowskich;
w przekonaniu, że stworzenie odpowiedniego systemu przekazywania wniosków o
przyznanie pomocy sądowej przyczyniłoby się do osiągnięcia tego celu,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Każda osoba, która ma stałe miejsce zamieszkania na terytorium jednej z
Umawiających się Stron i która chce ubiegać się o przyznanie pomocy sądowej w
sprawach cywilnych, handlowych lub administracyjnych na terytorium innej
Umawiającej się Strony, może złożyć swój wniosek w państwie, gdzie znajduje się
jej stałe miejsce zamieszkania. Państwo to przekaże wniosek innemu państwu.
Artykuł 2
1. Każda Umawiająca się Strona wyznacza jeden lub więcej organów przesyłających,
które będą bezpośrednio przekazywać wnioski o przyznanie pomocy sądowej organowi
zagranicznemu wyznaczonemu zgodnie z dalszymi przepisami.
2. Każda Umawiająca się Strona wyznacza także centralny organ przesyłający,
który będzie przyjmował i nadawał bieg wnioskom o przyznanie pomocy sądowej
pochodzącym z innych Umawiających się Stron.
Państwa federacyjne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system
prawny, mogą wyznaczyć kilka takich organów.
Artykuł 3
1. Organ przesyłający świadczy wnioskodawcy pomoc w celu zapewnienia, że zostały
dołączone wszystkie dokumenty, które według jego wiedzy są niezbędne do
rozpoznania wniosku. Świadczy także wnioskodawcy pomoc przy dokonywaniu
niezbędnych tłumaczeń dokumentów.
Może także odmówić przekazania wniosku, jeśli okaże się, że w sposób oczywisty
nie został złożony w dobrej wierze.
2. Centralny organ przyjmujący przekazuje wniosek organowi, który jest właściwy
do jego rozpoznania. Informuje organ przesyłający o wszystkich trudnościach
dotyczących badania wniosku oraz o decyzji w przedmiocie wniosku podjętej przez
właściwy organ.
Artykuł 4
Wszystkie dokumenty przekazywane zgodnie z niniejszym porozumieniem są zwolnione
od legalizacji i innych podobnych formalności.
Artykuł 5
Umawiające się Strony nie pobierają żadnych opłat za czynności wykonywane na
podstawie niniejszego porozumienia.
Artykuł 6
1. O ile między zainteresowanymi organami Umawiających się Stron nie istnieją
szczególne porozumienia i z zastrzeżeniem postanowień artykułów 13 i 14:
a. wniosek o przyznanie pomocy sądowej i dołączone do niego dokumenty oraz inne
pisma sporządza się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych organu
przyjmującego albo załącza się ich tłumaczenie na ten język;
b. żadna Umawiająca się Strona nie może jednak odmówić przyjęcia wniosku o
przyznanie pomocy sądowej i dołączonych do niego dokumentów oraz innych pism,
jeżeli są sporządzone w języku angielskim lub francuskim albo jest do nich
załączone tłumaczenie na jeden z tych języków.
2. Pisma pochodzące z Państwa organu przyjmującego mogą być sporządzone w języku
urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego Państwa albo w języku angielskim
lub francuskim.
Artykuł 7
W celu ułatwienia stosowania niniejszego porozumienia centralne organy
Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie informacje na temat stanu ich
prawa dotyczącego przyznawania pomocy sądowej.
Artykuł 8
Organy, o których mowa w artykule 2, wskazuje się w oświadczeniu skierowanym do
Sekretarza Generalnego Rady Europy w chwili, kiedy zainteresowane Państwo staje
się Stroną porozumienia stosownie do postanowień artykułów 9 i 11. O zmianach w
zakresie kompetencji organów należy powiadomić Sekretarza Generalnego Rady
Europy w takiej samej formie.
Artykuł 9
1. Niniejsze porozumienie jest otwarte do podpisu dla Państw członkowskich Rady
Europy, które mogą stać się jego Stronami poprzez:
a. podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;
b. podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, a
następnie poprzez ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie.
2. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 10
1. Niniejsze porozumienie wchodzi w życie po upływie jednego miesiąca od dnia, w
którym dwa Państwa członkowskie Rady Europy staną się Stronami porozumienia
stosownie do postanowień artykułu 9.
2. W stosunku do każdego państwa członkowskiego, które później podpisze
porozumienie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo je
ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi, porozumienie wchodzi w życie po upływie
jednego miesiąca od dnia takiego podpisania albo po upływie jednego miesiąca od
dnia złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 11
1. Po wejściu w życie niniejszego porozumienia Komitet Ministrów Rady Europy
może zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do
niego.
2. Przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
dokumentu przystąpienia, który wywiera skutek po upływie jednego miesiąca od
dnia jego złożenia.
Artykuł 12
1. Każde państwo w chwili podpisywania albo składania swego dokumentu
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może określić
terytorium, do którego stosuje się niniejsze porozumienie.
2. Każde państwo, w chwili składania swego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia albo w późniejszym czasie może poprzez
oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy rozszerzyć zakres
stosowania niniejszego porozumienia na inne wymienione w tym oświadczeniu
terytorium lub terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialne
albo w imieniu których ma prawo zaciągnąć zobowiązania. Każde rozszerzenie
zakresu stosowania wywiera skutek po upływie jednego miesiąca od dnia otrzymania
oświadczenia.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z ustępem poprzedzającym może zostać
wycofane w stosunku do każdego wymienionego w nim terytorium poprzez notyfikację
skierowaną do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Takie wycofanie nabierze mocy
po upływie 6 miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
Artykuł 13
1. Każde państwo, w chwili podpisywania albo składania swego dokumentu
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, może oświadczyć, że
wyłącza w całości lub w części stosowanie postanowień artykułu 6 ustęp 1 litera
b. Składanie innych zastrzeżeń do niniejszego porozumienia nie jest
dopuszczalne.
2. Każda Umawiająca się Strona może wycofać w całości lub w części złożone
zastrzeżenie poprzez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady
Europy. Zastrzeżenie przestaje wywierać skutki od dnia otrzymania oświadczenia.
3. Jeżeli jedna Umawiająca się Strona złożyła zastrzeżenie, każda inna strona
może stosować takie samo zastrzeżenie w stosunku do niej.
Artykuł 14
1. Umawiająca się Strona, w której obowiązuje więcej niż jeden język urzędowy,
może dla celów stosowania artykułu 6 ustęp 1 litera a. określić, poprzez
oświadczenie, język, w którym powinny być sporządzone wnioski i dołączone do
niego dokumenty lub ich tłumaczenie, aby było możliwe ich przekazanie do
określonych części jego terytorium.
2. Oświadczenie przewidziane w ustępie poprzedzającym składa się Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy w chwili podpisywania porozumienia przez zainteresowane
państwo albo w chwili składania jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia. Oświadczenie może zostać wycofane lub zmienione
w takim samym trybie.
Artykuł 15
1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejsze porozumienie w
zakresie, w jakim jest nim związana, poprzez notyfikację skierowaną do
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie wywiera skutek po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 16
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady oraz
wszystkie państwa, które przystąpiły do niniejszego porozumienia, o:
a. każdym podpisaniu bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;
b. każdym podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;
c. złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
d. każdym oświadczeniu złożonym zgodnie z postanowieniami artykułu 8;
e. każdej dacie wejścia w życie porozumienia stosownie do artykułu 10;
f. każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 12 ustęp 2
i 3;
g. każdym zastrzeżeniu złożonym zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 1;
h. wycofaniu każdego zastrzeżenia zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 2;
i. każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 14;
j. każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z postanowieniami artykułu 15 i dacie,
od której wypowiedzenie wywiera skutek.
Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejsze porozumienie.
Sporządzono w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy wszystkim państwom sygnatariuszom i
państwom przystępującym.
Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 24 grudnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
EUROPEAN AGREEMENT ON THE TRANSMISSION OF APPLICATIONS FOR LEGAL AID
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its members;
Considering that it is desirable to eliminate existing economic obstacles to
civil proceedings and to permit persons in an economically weak position more
easily to exercise their rights in member States;
Believing that the creation of an appropriate system of transmission of
applications for legal aid would contribute to the attainment of this aim,
Have agreed as follows:
Article 1
Every person who has his habitual residence in the territory of one of the
Contracting Parties and who wishes to apply for legal aid in civil, commercial
or administrative matters in the territory of another Contracting Party may
submit his application in the State where he is habitually resident. That State
shall transmit the application to the other State.
Article 2
1. Each Contracting Party shall designate one or more transmitting authorities
to forward applications for legal aid direct to the foreign authority designated
below.
2. Each Contracting Party shall also designate a central receiving authority to
receive, and to take action on, applications for legal aid coming from other
Contracting Parties.
Federal States and States which have more than one legal system shall be free to
designate more than one authority.
Article 3
1. The transmitting authority shall assist the applicant in ensuring that the
application is accompanied by all the documents known by it to be required to
enable the application to be determined. It shall also assist the applicant in
providing any necessary translation of the documents.
It may refuse to transmit the application if it appears to be manifestly not
made in good faith.
2. The central receiving authority shall transmit the application to the
authority which is competent to determine the application. It shall inform the
transmitting authority of any difficulty relating to the examination of the
application and of the decision taken on the application by the competent
authority.
Article 4
All documents forwarded in pursuance of the present Agreement shall be exempt
from legalisation or any equivalent formality.
Article 5
No charges shall be made by the Contracting Parties in respect of services
rendered under this Agreement.
Article 6
1. Unless there are particular agreements between the authorities concerned of
Contracting Parties and subject to the provisions of Articles 13 and 14:
a. the application for legal aid and the documents attached thereto and any
other communications shall be drawn up in the official language or in one of the
official languages of the receiving authority or be accompanied by a translation
into that language;
b. each Contracting Party shall nevertheless accept the application for legal
aid and the documents attached thereto and any other communications when they
are drawn up in English or in French or are accompanied by a translation into
one of these languages.
2. Communications emanating from the State of the receiving authority may be
drawn up in the official language or one of the official languages of that State
or in English or French.
Article 7
In order to facilitate the application of this Agreement the central authorities
of the Contracting Parties agree to furnish each other with information on the
state of their law governing legal aid.
Article 8
The authorities referred to in Article 2 shall be designated by means of a
declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe when the
State concerned becomes Party to the Convention in accordance with the
provisions of Articles 9 and 11. Any change in the powers of the authorities to
the Secretary General of the Council of Europe.
Article 9
1. This Agreement shall be open to signature by the member States of the Council
of Europe, who may become Parties to it either by:
a. signature without reservation in respect of ratification, acceptance or
approval;
b. signature with reservation in respect of ratification, acceptance or approval
followed by ratification, acceptance or approval.
2. Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with
the Secretary General of the Council of Europe.
Article 10
1. This Agreement shall enter into force one month after the date on which two
member States of the Council shall have become Parties to the Agreement in
accordance with the provisions of Article 9.
2. As regards any member State who shall subsequently sign the Agreement without
reservation in respect of ratification, acceptance or approval or who shall
ratify, accept or approve it, the Agreement shall enter into force one month
after the date of such signature or after the date of deposit of the instrument
of ratification, acceptance or approval.
Article 11
1. After the entry into force of this Agreement the Committee of Ministers of
the Council of Europe may invite any non-member State to accede thereto.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect one
month after the date of its deposit.
Article 12
1. Any State may at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession specify the territory or
territories to which this Agreement shall apply.
2. Any State may, when depositing its instrument of ratification, acceptance,
approval or accession or at any later date, by declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Agreement to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings. Any extension shall come into force within one month after
receipt of the declaration.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe. Such
withdrawal shall take effect six months after the date of receipt by the
Secretary General of the Council of Europe of the notification.
Article 13
1. Any State may at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession declare that it excludes wholly
or partly the application of the provisions of Article 6, paragraph 1.b. No
other reservation may be made to this Agreement.
2. Any Contracting Party may wholly or partly withdraw the reservation it has
made by means of a declaration addressed to the Secretary General of the Council
of Europe. The reservation shall cease to have effect as from the date of
receipt of the declaration.
3. When a Contracting Party has made a reservation any other Party may apply the
same reservation with respect to that Party.
Article 14
1. A Contracting Party which has more than one official language may for the
purpose of applying Article 6, paragraph 1.a., by means of a declaration specify
the language in which the application and documents attached thereto or a
translation thereof shall be expressed to enable them to be transmitted to the
specified parts of its territory.
2. The declaration provided for in the preceding paragraph shall be addressed to
the Secretary General of the Council of Europe at the time of signature of the
Agreement by the interested State or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession. The declaration may be
withdrawn or amended according to the same procedure.
Article 15
1. Any Contracting Party may, in so far as it is concerned, denounce this
Agreement by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
2. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification.
Article 16
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Agreement of:
a. any signature without reservation in respect of ratification, acceptance or
approval;
b. any signature with reservation in respect of ratification, acceptance or
approval;
c. the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
d. any declaration made in pursuance of the provisions of Article 8;
e. any date of entry into force of this Agreement in accordance with Article 10;
f. any declaration received in pursuance of the provisions of paragraphs 2 and 3
of Article 12;
g. any reservation made in pursuance of the provisions of paragraph 1 of Article
13;
h. the withdrawal of any reservation carried out in pursuance of the provisions
of paragraph 2 of Article 13;
i. any declaration received in pursuance of the provisions of Article 14;
j. any notification received in pursuance of the provisions of Article 15 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Agreement.
Done at Strasbourg, this 27th day of January 1977, in English and in French,
both texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain
deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the
Council of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and
acceding States.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 września 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia europejskiego w
sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy sądowej, sporządzonego w
Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r.
(Dz. U. Nr 102, poz. 1184)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 9 Porozumienia
europejskiego w sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy sądowej
został złożony dnia 18 marca 1997 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako
depozytariuszowi, dokument ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską wymienionego
porozumienia.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacji dokonano, zgodnie z artykułem 8
wymienionego powyżej porozumienia, przekazania Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy oświadczenia w następującym brzmieniu:
"Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej Rzeczpospolita Polska oświadcza, że:
1. Dla Rzeczypospolitej Polskiej organami przesyłającymi, przewidzianymi w
artykule 2 ustęp 1 Porozumienia, są prezesi sądów wojewódzkich.
2. Centralnym organem przyjmującym, przewidzianym w artykule 2 ustęp 2
Porozumienia, jest Ministerstwo Sprawiedliwości."
Zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 wymienionego porozumienia weszło ono w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 19 kwietnia 1997 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Porozumienie europejskie w sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy
sądowej, sporządzone w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r., weszło w życie,
zgodnie z jego artykułem 10 ustęp 1, dnia 28 lutego 1977 r.
2. Następujące państwa stały się stronami wymienionego porozumienia w niżej
podanych datach:
Austria 16 marca 1982 r.
Belgia 11 czerwca 1978 r.
Bułgaria 1 lipca 1996 r.
Dania 12 listopada 1979 r.
Estonia 17 stycznia 1999 r.
Finlandia 27 lipca 1980 r.
Francja 22 stycznia 1980 r.
Grecja 28 lutego 1977 r.
Hiszpania 30 grudnia 1985 r.
Irlandia 16 grudnia 1988 r.
Litwa 17 listopada 1996 r.
Luksemburg 28 lutego 1977 r.
Niderlandy 13 kwietnia 1992 r.
Norwegia 25 lipca 1977 r.
Portugalia 17 lipca 1986 r.
Szwajcaria 2 stycznia 1995 r.
Szwecja 28 lutego 1977 r.
Turcja 23 kwietnia 1983 r.
Włochy 7 lipca 1983 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 18 lutego 1978 r.
3. Podczas składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia oraz w
terminach późniejszych złożone zostały przez następujące państwa podane niżej
zastrzeżenia i oświadczenia, przy czym daty zamieszczone w nawiasach obok nazw
państw oznaczają dzień przekazania Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
stosownego dokumentu lub pisma zawierającego zastrzeżenia i oświadczenia. Nazwy
organów sądowych, prokuratorskich lub innych cytowane są w brzmieniu
oryginalnym. Ich polskie tłumaczenie, podane w nawiasach, ma jedynie
orientacyjny charakter:
Austria (15 lutego 1982 r.)
Zastrzeżenie
Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Republika Austrii oświadcza, że wyłącza w całości
stosowanie postanowień zawartych w artykule 6 ustęp 1 litera b.
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej Republika Austrii oświadcza:
1. Dla Republiki Austrii organami przesyłającymi, o których mowa w artykule 2
ustęp 1 Porozumienia, są Bezirksgerichte (sądy rejonowe) właściwe dla
prowadzenia spraw cywilnych.
2. Dla Republiki Austrii organem przyjmującym, o którym mowa w artykule 2 ustęp
2 Porozumienia, jest Federal Ministry of Justice (Federalne Ministerstwo
Sprawiedliwości).
Belgia (10 maja 1978 r.)
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej, Rząd belgijski wyznaczył Ministére de la
Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości), 4, Place Poelaert, 1000 Bruxelles, jako
centralny organ dla przekazywania i przyjmowania wniosków o przyznanie pomocy
sądowej.
Bułgaria (31 maja 1996 r.)
Zastrzeżenie
Artykuł 6
Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Porozumienia Republika Bułgarii oświadcza, że
wyłącza w całości stosowanie postanowień artykułu 6 ustęp 1 litera b.
Oświadczenie
Artykuł 2
Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia Republika Bułgarii wyznacza Ministére de la
Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości) w charakterze centralnego organu
przesyłającego i przyjmującego, odpowiedzialnego za przekazywanie i przyjmowanie
wniosków o przyznanie pomocy sądowej.
Dania (11 października 1979 r.)
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej, mam zaszczyt poinformować Pana, że organem
przesyłającym i przyjmującym, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1 i 2
Porozumienia, jest w Królestwie Danii:
The Ministry of Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości), Slotsholmsgade 10, 1216
Copenhagen K, Denmark.
Estonia (16 grudnia 1998 r.)
Zastrzeżenie
Estonia oświadcza, że nie będzie przyjmować dokumentów sporządzonych w języku
francuskim lub ich tłumaczeń na język francuski. Powinny one być tłumaczone na
język angielski lub estoński. Centralnym organem przesyłającym i przyjmującym
jest Ministry of Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości).
Finlandia (26 czerwca 1980 r.)
Zastrzeżenie
Zgodnie z artykułem 13 Finlandia zgłasza zastrzeżenie do artykułu 6 ustęp 1
litera b., w myśl którego nie będzie przyjmować wniosków o przyznanie pomocy
sądowej oraz załączonych dokumentów, a także wszelkich innych pism, jeżeli będą
sporządzone w języku francuskim lub jeżeli towarzyszyć im będzie tłumaczenie na
ten język.
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 8 Finlandia oświadcza, że w oparciu o artykuł 2 ustęp 1 i 2
Ministry of Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości) zostało wyznaczone jako organ
przesyłający i centralny organ przyjmujący.
Francja (21 grudnia 1979 r.)
Zastrzeżenie
Zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 1 Porozumienia Rząd Francuski
oświadcza, że stosując artykuł 6 ustęp 1 litera b., będzie nadawał bieg jedynie
wnioskom o przyznanie pomocy sądowej sporządzonym w języku francuskim lub którym
towarzyszyć będzie tłumaczenie na język francuski.
Oświadczenie
Zgodnie z postanowieniami artykułu 12 ustęp 1 i 2 Porozumienia organem
wyznaczonym dla występowania we Francji w charakterze organu przesyłającego i
przyjmującego jest "Ministére de la Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości),
Direction des Affaires Civiles et du Sceau, 13 Place Vendôme, Paris Cedex 01".
Grecja (29 listopada 1982 r.)
Oświadczenie
Mam zaszczyt poinformować Pana, zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego
w sprawie przekazywania wniosków o przyznanie pomocy sądowej, że greckim organem
przesyłającym (artykuł 2 ustęp 1) i przyjmującym (artykuł 2 ustęp 2) wnioski o
przyznanie pomocy sądowej jest:
Ypourgeio Dikaiosynis (Ministerstwo Sprawiedliwości), rue Zinonos 2, ATHENES -
Gréce.
Hiszpania
Oświadczenie (29 listopada 1985 r.)
Zgodnie z artykułem 8 i dla celów artykułu 2, Państwo hiszpańskie wyznacza w
charakterze organu przesyłającego i przyjmującego, do którego zadań należy,
odpowiednio, przekazywanie i przyjmowanie wniosków o przyznanie pomocy sądowej w
celu ich przesłania odnośnemu organowi zagranicznemu lub w celu nadania im
biegu:
Subsecretario de Justicia, Ministerio de Justicia (Ministerstwo
Sprawiedliwości), San Bernardo 45, 28015 Madrid.
Oświadczenie (10 czerwca 1987 r.)
Organem przyjmującym jest:
Secretario General Técnico, Ministerio de Justicia (Ministerstwo
Sprawiedliwości), San Bernardo 47, E-28015 Madrid, Espaňa.
Oświadczenie (10 marca 1999 r.)
Centralnym organem jest:
Ministerio de Justicia (Ministerstwo Sprawiedliwości), Secretaria General
Técnica, San Bernardo 45, 28071 Madrid.
Irlandia
Oświadczenie (4 września 1998 r.)
Zgodnie z artykułem 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej, organem przesyłającym (artykuł 2 ustęp 1)
i przyjmującym (artykuł 2 ustęp 2) wnioski o przyznanie pomocy sądowej jest:
Legal Aid Board (Komisja Pomocy Prawnej), 4-th Floor, St. Stephen's Green House,
Earlsfort Terrace, Dublin 2, Ireland.
Litwa (16 października 1996 r.)
Oświadczenie
Republika Litewska oświadcza, że dla celów artykułu 2 Porozumienia Ministerstwo
Sprawiedliwości i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Litewskiej powinny
być uważane za organy przesyłające, zaś Ministerstwo Sprawiedliwości (Gedimino
av. 30/1, Vilnius 2600, Lithuania, tel. (370.2) 62 46 70; fax: (370.2) 62 59 40)
- za centralny organ przyjmujący.
Luksemburg (8 sierpnia 1977 r.)
Oświadczenie
Rząd Luksemburga wyznaczył Ministére de la Justice (Ministerstwo
Sprawiedliwości) jako organ przesyłający i jako centralny organ przyjmujący
wnioski o przyznanie pomocy sądowej, zgodnie z artykułem 2 Porozumienia.
Niderlandy (12 marca 1992 r.)
Oświadczenie
Królestwo Niderlandów przyjmuje Porozumienie, o którym mowa, dla Królestwa w
Europie.
Rząd Królestwa Niderlandów wyznacza dla Królestwa w Europie w charakterze
centralnego organu przyjmującego, o jakim mowa w artykule 2 ustęp 2
Porozumienia, the legal aid bureau of the judicial area of the Court of Justice
of the Hague (het bureau van consultatie in het arrondissement van's-Gravenhage)
(biuro prawne obszaru jurysdykcyjnego sądu w Hadze).
Rząd Królestwa Niderlandów wyznacza dla Królestwa w Europie w charakterze
organów, o których mowa w artykule 2 ustęp 1 Porozumienia, the legal aid bureau
in the judicial area of each Court of Justice (de bureaus van consultatie in
alle arrondissementen) (biuro prawne obszarów kompetencyjnych każdego sądu).
Norwegia (24 czerwca 1977 r.)
Oświadczenie
Powołując się na artykuł 8 Porozumienia europejskiego w sprawie przekazywania
wniosków o przyznanie pomocy sądowej, mam zaszczyt poinformować Pana, że
Ministerstwo Sprawiedliwości i Policji zostało wyznaczone jako organ właściwy w
zakresie przekazywania i przyjmowania wniosków o przyznanie pomocy sądowej oraz
nadawania im biegu w myśl artykułu 2 wspomnianego Porozumienia.
Portugalia
Zastrzeżenie (16 czerwca 1986 r.)
Zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 1 Porozumienia, Rząd Republiki
Portugalskiej wyłącza w całości stosowanie postanowień artykułu 6 ustęp 1 litera
b. Porozumienia.
Oświadczenie (10 października 1986 r.)
Organem przesyłającym, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1, oraz centralnym
organem przyjmującym, o którym mowa w artykule 2 ustęp 2, jest:
General Directorate of Legal Services, Ministry of Justice (Ministerstwo
Sprawiedliwości), Praça do Comércio, P-1100, LISBOA.
Szwajcaria (1 grudnia 1994 r.)
Zastrzeżenie i oświadczenie
Artykuł 2
Zgodnie z artykułem 8 Szwajcaria wyznacza wymienione w załączniku organy
kantonalne jako centralne organy przyjmujące i przesyłające w myśl artykułu 2
Porozumienia. Wnioski pochodzące z zagranicy będą mogły być też kierowane do
Département fédéral de justice et police (Federalny Departament Sprawiedliwości
i Policji) w Bernie, który przekaże je właściwym organom centralnym.
W zakresie, w jakim pomoc sądowa dotyczy procedur, które ze względu na zasady
podziału kompetencji wewnętrznej lub wewnętrznego toku różnych instancji miałyby
się toczyć przed organami federalnymi, Federalny Departament Sprawiedliwości i
Policji przekaże odnośne wnioski właściwym organom federalnym. Jeżeli wnioski
takie zostały złożone przed centralnymi organami kantonalnymi, to te ostatnie
przekażą je z urzędu Departamentowi Federalnemu Sprawiedliwości i Policji.
Artykuł 6
Zgodnie z artykułem 13 i 14 Szwajcaria oświadcza, że dla celów artykułu 6
wniosek o przyznanie pomocy sądowej oraz jego załączniki powinny być sporządzone
w języku organu, do którego są skierowane, to znaczy w języku niemieckim,
francuskim lub włoskim, albo powinno im towarzyszyć tłumaczenie na jeden z tych
języków, w zależności od tego, w jakim regionie Szwajcarii wniosek miałby być
załatwiany (patrz poniższy załącznik). Dokumentacja zredagowana w innym języku
niż język organu, do którego jest kierowana, lub której towarzyszyłoby
tłumaczenie na inny język, może być odrzucona w każdym przypadku.
Załącznik
Centralne organy kantonalne
KantonyJęzyk(i) urzędowy(e)(*) Adresy Telefon
Appenzel AusserrhodennKantonsgericht Appenzel A.Rh. 9043 Trogen 071/94 24
61
Appenzel InnerrhodennKantonsgericht Appenzel I.Rh. 9050 Appenzel 071/87 95
51
AargaunObergericht des Kantons Aargau, 5000 Aarau064/21 19 40
Basel-LandschaftnObergericht des Kantons Basel-Landschaft, 4410
Liestal061/925 51 11
Basel-StadtnAppellationsgericht Basel-Stadt, 4054 Basel 061/267 81 81
Bernn/fJustizdirektion des Kantons Bern, 3011 Bern031/633 76 76
Fribourg f/n Tribunal cantonal, 1700 Fribourg 037/25 39 10
Genévef Paraquet du Procureur général, 1211 Genéve3 022/319 21 21
GlarusnObergericht des Kantons Glarus, 8750 Glarus058/61 15 32
GraubündennJustiz-, Polizei- und Sanitäts-Departement Graubünden, 70001
Chur081/21 21 21
Juraf Département de la Justice, 2800 Delémont066/21 51 11
LuzernnObergericht des Kantons Luzern, 6002 Luzern 041/24 51 11
NeuchâtelfDépartement de Justice, 2001 Neuchâtel038/22 31 11
NidwaldennKantonsgericht Nidwalden, 6370 Stans 041/63 79 50
ObwaldennKantonsgericht des Kantons Obwalden, 6060 Sarnen071/66 92 22
St. GallennKantonsgericht St. Gallen, 9001 St. Gallen071/21 31 11
SchauffhausennObergericht des Kantons Schauffhausen, 8201
Schauffhausen053/82 74 22
Schwyz nKantonsgericht Schwyz, 6430 Schwyz 43/24 11 24
SolothurnnObergericht des Kantons Solothurn, 4500 Solothurn065/21 73 11
TessinwTribunale di appello, 6901 Lugano 091/21 51 11
ThurgaunObergericht des Kantons Thurgau, 8500 Frauenfeld054/22 31 21
UrinGerichtskanzlei Uri, 6460 Altdorf 044/4 22 44
Valais f/nTribunal cantonal, 1950 Sion 027/22 93 93
VaudfTribunal cantonal, 1014 Lausanne 021/313 15 11
ZugnObergericht des Kantons Zug Rechtshilfe, 6300 Zug042/25 33 11
ZürichnObergericht des Kantons Zürich Rechtshilfe, 8023 Zürich 01/257 91
91
_________
(*) n = niemiecki, f = francuski, w = włoski
Szwecja (27 stycznia 1977 r.)
Oświadczenie
Mam zaszczyt złożyć, zgodnie z artykułem 8 Porozumienia, następujące
oświadczenie w imieniu Szwecji:
W myśl Porozumienia (artykuł 2 ustęp 1 i 2), Ministére des Affaires Etrangéres
(Ministerstwo Spraw Zagranicznych) będzie organem przesyłającym i centralnym
organem przyjmującym, zajmującym się wnioskami o przyznanie pomocy sądowej.
Turcja (14 czerwca 1983 r.)
Oświadczenie
Organem przesyłającym, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1, oraz centralnym
organem przyjmującym, o którym mowa w artykule 2 ustęp 2, jest:
Ministére de la Justice (Ministerstwo Sprawiedliwości) Département des Affaires
Judiciaires, Adalet Bakanligi, Hukuk Isleri Genel Müdürlügü, Bakanliklar,
ANKARA.
Włochy (6 czerwca 1983 r.)
Oświadczenie
Zgodnie z artykułem 2 ustęp 1 i 2 wyżej wymienionego Porozumienia, włoskim
organem wyznaczonym dla przekazywania i przyjmowania wniosków o przyznanie
pomocy sądowej jest:
Ministero di Grazia et Giustizia (Ministerstwo Sprawiedliwości), Direzione
Generale Affari civili e delle libere professioni, Ufficio I, Roma.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Oświadczenie (27 kwietnia 1990 r.)
Zgodnie z postanowieniami artykułu 2 ustęp 1 i 2 Porozumienia, organami
wyznaczonymi dla występowania w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej w charakterze organów przesyłających i przyjmujących są
następujące organy:
Dla Anglii i Walii: The Area Director
No 14 Legal Area
29-37 Red Lion Street
London WC1R 4 PP
Dla Szkocji: The Secretary
The Scottish Legal Aid Board
44 Drumsheugh Gradens
EDINBURGH EH3 7YR
Dla Irlandii Północnej: The Liaison Officer
The Legal Aid Department
The Law Society
of Northern Irelend
Bedford Hause, Bedford Street
BELFAST BT2 7 FL.
Oświadczenie (18 maja 1995 r.)
Zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 Porozumienia Rząd Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, że Porozumienie stosować się
będzie do Isle of Man (Wyspy Man) będącej terytorium, za którego stosunki
międzynarodowe odpowiada Rząd Zjednoczonego Królestwa.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
wspomnianego porozumienia, a także o zgłoszonych przez te państwa zastrzeżeniach
i oświadczeniach bądź o wycofaniu zastrzeżeń i oświadczeń, można uzyskać w
Departamencie Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach,
sporządzona w Genewie dnia 21 października 1982 r.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 103, poz. 1190)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 października 1982 r. w Genewie została sporządzona Międzynarodowa
konwencja w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach w następującym
brzmieniu:
Przekład
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA W SPRAWIE HARMONIZACJI KONTROLI TOWARÓW NA GRANICACH
Preambuła
Umawiające się Strony,
pragnąc usprawnić międzynarodowy przepływ towarów,
biorąc pod uwagę potrzebę ułatwienia przewozu towarów przez granice,
zauważając, że środki kontroli są stosowane na granicach przez różne służby
kontroli,
uznając, że warunki, na jakich takie kontrole są przeprowadzane, mogą być daleko
zharmonizowane bez umniejszenia ich celowości, ich właściwego wykonania oraz ich
skuteczności,
w przekonaniu, że harmonizacja kontroli granicznych stanowi istotny środek
osiągnięcia tych celów,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Przepisy ogólne
Artykuł 1
Definicje
Dla celów niniejszej konwencji:
(a) "administracja celna" oznacza organ rządowy, który jest odpowiedzialny za
stosowanie prawa celnego, pobieranie przywozowych i wywozowych należności
celnych i podatkowych oraz za stosowanie innych ustaw i rozporządzeń odnoszących
się między innymi do przywozu, tranzytu i wywozu towarów;
(b) "kontrola celna" oznacza środki podejmowane w celu zapewnienia
przestrzegania ustaw i rozporządzeń, za których stosowanie jest odpowiedzialna
administracja celna;
(c) "kontrola medyczno-sanitarna" oznacza kontrole przeprowadzane w celu ochrony
życia oraz zdrowia osób, z wyjątkiem kontroli weterynaryjnej;
(d) "kontrola weterynaryjna" oznacza kontrolę sanitarną zwierząt i produktów
pochodzenia zwierzęcego w celu ochrony życia oraz zdrowia osób i zwierząt, jak
również kontrolę przeprowadzaną na przedmiotach lub towarach, które mogą
stanowić nośniki chorób zwierzęcych;
(e) "kontrola fitosanitarna" oznacza kontrolę mającą na celu zapobieganie
rozprzestrzenianiu i przenoszeniu się szkodników roślin i produktów roślinnych
przez granice państwowe;
(f) "kontrola zgodności z normami technicznymi" oznacza kontrolę w celu
zapewnienia, że towary spełniają minimalne międzynarodowe lub krajowe normy
określone przez odpowiednie ustawy i rozporządzenia;
(g) "kontrola jakości" oznacza każdą kontrolę inną niż te, które zostały
określone powyżej, w celu zapewnienia, że towary odpowiadają minimalnym
międzynarodowym lub krajowym definicjom jakości określonym przez odpowiednie
ustawy i rozporządzenia;
(h) "służba kontroli" oznacza każdą służbę odpowiedzialną za przeprowadzanie
wszystkich lub części kontroli zdefiniowanych powyżej lub każdą inną kontrolę
regularnie przeprowadzaną na towarach przywożonych, wywożonych lub przewożonych
w tranzycie.
Artykuł 2
Cel
Dla usprawnienia międzynarodowego przepływu towarów niniejsza konwencja ma na
celu ograniczać wymagania odnośnie do spełniania formalności oraz ilość i czas
trwania kontroli, w szczególności poprzez krajową i międzynarodową koordynację
trybów postępowania kontroli oraz metod ich przeprowadzania.
Artykuł 3
Zasięg
1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich towarów, które są
przywożone, wywożone lub przewożone w tranzycie, w przypadku gdy są przewożone
przez jedną lub więcej granic morskich, powietrznych lub lądowych.
2. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich służb kontroli Umawiających
się Stron.
Rozdział II
Harmonizacja procedur
Artykuł 4
Koordynacja kontroli
Umawiające się Strony podejmą się, w możliwie największym zakresie,
zorganizować, w zharmonizowany sposób, interwencje służb celnych i innych służb
kontrolnych.
Artykuł 5
Środki służb kontrolnych
W celu zapewnienia należytego działania służb kontrolnych Umawiające się Strony
będą miały wzgląd na to, tak dalece, jak to jest możliwe oraz w ramach prawa
krajowego, aby były wyposażone w:
(a) wystarczającą liczbę wykwalifikowanego personelu, odpowiadającą wymaganiom
ruchu granicznego;
(b) sprzęt i urządzenia odpowiednie do przeprowadzenia kontroli, biorąc pod
uwagę środki transportu, towary podlegające kontroli i wymagania ruchu
granicznego;
(c) urzędowe instrukcje dla funkcjonariuszy w celu działania zgodnie z umowami i
porozumieniami międzynarodowymi oraz z aktualnie obowiązującymi przepisami
krajowymi.
Artykuł 6
Współpraca międzynarodowa
Umawiające się Strony zobowiążą się do wzajemnej współpracy oraz do poszukiwania
koniecznej współpracy z właściwymi organami międzynarodowymi w celu osiągnięcia
celów niniejszej konwencji, a ponadto, jeżeli to będzie konieczne, w celu
uzgodnienia nowych wielostronnych lub dwustronnych umów lub porozumień.
Artykuł 7
Współpraca pomiędzy krajami sąsiadującymi
Ilekroć jest przekraczana wspólna granica lądowa, zainteresowane Umawiające się
Strony będą podejmować odpowiednie kroki, zawsze jeśli jest to możliwe, w celu
ułatwienia przewozu towarów oraz będą one w szczególności dążyć do:
(a) zorganizowania wspólnych kontroli towarów i dokumentacji poprzez
zastosowanie wspólnych urządzeń;
(b) zapewnienia, że będą korespondować ze sobą:
- godziny otwarcia posterunków granicznych,
- działające tam służby kontrolne,
- kategorie towarów, środki transportu oraz międzynarodowe celne procedury
tranzytowe tam akceptowane lub stosowane.
Artykuł 8
Wymiana informacji
Na wniosek Umawiające się Strony będą przekazywać sobie wzajemnie informacje
niezbędne do stosowania niniejszej konwencji zgodnie z warunkami określonymi w
załącznikach.
Artykuł 9
Dokumenty
1. Umawiające się Strony będą dążyć do usprawnienia stosowania, pomiędzy nimi
oraz z właściwymi organami międzynarodowymi, dokumentów uzgodnionych według
wzorca Organizacji Narodów Zjednoczonych.
2. Umawiające się Strony będą akceptować dokumenty wydane zgodnie z każdą
odpowiednią procedurą formalną, pod warunkiem że spełniają one wymogi przepisów
urzędowych co do formy, autentyczności i zatwierdzenia oraz że są czytelne i
zrozumiałe.
3. Umawiające się Strony zagwarantują, że niezbędne dokumenty będą sporządzane i
zatwierdzane w ścisłej zgodności z właściwym ustawodawstwem.
Rozdział III
Przepisy dotyczące tranzytu
Artykuł 10
Towary w tranzycie
1. Umawiające się Strony, gdziekolwiek jest to możliwe, będą zapewniać
uproszczone i szybkie traktowanie towarów w tranzycie, zwłaszcza tych
przesyłanych w ramach międzynarodowych celnych procedur tranzytowych, poprzez
ograniczanie swoich kontroli do przypadków usprawiedliwionych aktualnymi
okolicznościami lub ryzykiem. Dodatkowo będą one brać pod uwagę sytuację krajów
śródlądowych. Umawiające się Strony będą dążyć do wydłużenia czasu pracy oraz
zwiększenia kompetencji istniejących posterunków celnych w odniesieniu do odpraw
celnych towarów przewożonych w ramach międzynarodowej celnej procedury
tranzytowej.
2. Umawiające się Strony będą dążyć do maksymalnego ułatwienia tranzytu towarów
przewożonych w kontenerach lub innych ciężkich jednostkach posiadających
odpowiedni stopień zabezpieczenia.
Rozdział IV
Przepisy różne
Artykuł 11
Porządek publiczny
1. Żaden przepis w niniejszej konwencji nie będzie uniemożliwiał stosowania
zakazów lub ograniczeń odnoszących się do przywozu, wywozu lub tranzytu,
nałożonych ze względu na porządek publiczny, a w szczególności bezpieczeństwo
publiczne, moralność i zdrowie, lub ze względu na ochronę środowiska,
dziedzictwa kulturowego lub własności przemysłowej, handlowej i intelektualnej.
2. Jednakże ilekroć to będzie możliwe i pozostanie bez wpływu na skuteczność
kontroli, Umawiające się Strony będą dążyć do stosowania do kontroli związanych
z zastosowaniem środków opisanych powyżej w ustępie 1 przepisów niniejszej
konwencji, między innymi tych, które są przedmiotem artykułów od 6 do 9.
Artykuł 12
Środki nadzwyczajne
1. Środki nadzwyczajne, które Umawiające się Strony mogą być zmuszone wprowadzić
ze względu na szczególne okoliczności, muszą być proporcjonalne do powodów,
które uzasadniają ich wprowadzenie, oraz muszą być zawieszone lub zniesione,
jeżeli te powody przestają istnieć.
2. Ilekroć to będzie możliwe i pozostanie bez wpływu na skuteczność podjętych
środków nadzwyczajnych, Umawiające się Strony opublikują odpowiednie przepisy
dotyczące tych środków.
Artykuł 13
Załączniki
1. Załączniki do niniejszej konwencji stanowią integralną część konwencji.
2. Nowe załączniki dotyczące innych działów kontroli mogą być dodane do
niniejszej konwencji zgodnie z procedurą określoną w artykułach 22 lub 24.
Artykuł 14
Stosunek do innych traktatów
Bez wpływu na zastosowanie przepisów artykułu 6, konwencja nie będzie pomijać
praw i obowiązków wynikających z traktatów, które Umawiające się Strony
konwencji zawarły przed staniem się stronami niniejszej konwencji.
Artykuł 15
Niniejsza konwencja nie będzie stanowiła przeszkody w zastosowaniu większych
ułatwień, które dwie lub więcej Umawiających się Stron mogą sobie wzajemnie
przyznać, oraz nie będzie stanowiła przeszkody w prawie regionalnych organizacji
integracji gospodarczej, o których mowa w artykule 16 i które są Umawiającymi
się Stronami, do stosowania swojego własnego ustawodawstwa odnośnie do kontroli
na ich wewnętrznych granicach, pod warunkiem że to nie zmniejszy w żaden sposób
ułatwień wynikających z niniejszej konwencji.
Artykuł 16
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie
1. Niniejsza konwencja, której depozytariuszem jest Sekretarz Generalny
Organizacji Narodów Zjednoczonych, będzie otwarta do przystąpienia przez
wszystkie państwa oraz regionalne organizacje integracji gospodarczej utworzone
przez niepodległe państwa, które posiadają kompetencje do negocjacji, zawierania
i stosowania umów międzynarodowych w sprawach określonych przez niniejszą
konwencję.
2. Regionalne organizacje integracji gospodarczej, o których mowa w ustępie 1,
mogą w zakresie swoich kompetencji stosować we własnym imieniu prawa oraz
wykonywać obowiązki, które niniejsza konwencja nakłada na ich państwa
członkowskie będące Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji. W takich
przypadkach państwa członkowskie wymienionych organizacji nie będą upoważnione
do stosowania indywidualnie takich praw, łącznie z prawem głosu.
3. Państwa oraz regionalne organizacje integracji gospodarczej, o których mowa
powyżej, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji przez:
(a) złożenie dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia po jej
podpisaniu lub
(b) złożenie dokumentu przystąpienia.
4. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw i
regionalnych organizacji integracji gospodarczej, o których mowa w ustępie 1, od
dnia 1 kwietnia 1983 r. do dnia 31 marca 1984 r. włącznie w Biurze Organizacji
Narodów Zjednoczonych w Genewie.
5. Od dnia 1 kwietnia 1983 r. będzie otwarta do przystąpienia.
6. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będą
składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 17
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od daty
złożenia przez pięć państw ich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia.
2. Po złożeniu przez pięć państw ich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia niniejsza konwencja będzie wchodziła w życie dla
kolejnych Umawiających się Stron po upływie trzech miesięcy od daty złożenia
przez nie ich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia.
3. Każdy dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
złożony po wejściu w życie poprawki do niniejszej konwencji będzie uważany za
stosujący się do tej poprawionej konwencji.
4. Każdy taki dokument, złożony po przyjęciu poprawki zgodnie z procedurą
określoną w artykule 22, lecz przed wejściem jej w życie, będzie uważany za
stosujący się do tej poprawionej konwencji z dniem wejścia poprawki w życie.
Artykuł 18
Wypowiedzenie
1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję,
notyfikując o tym Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
2. Wypowiedzenie nabiera mocy po sześciu miesiącach od daty otrzymania
notyfikacji o wypowiedzeniu przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 19
Wygaśnięcie
Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji liczba państw, które są
Umawiającymi się Stronami, będzie przez dowolny okres 12 kolejno po sobie
następujących miesięcy mniejsza od pięciu, to konwencja przestanie obowiązywać
od chwili zakończenia tego 12-miesięcznego okresu.
Artykuł 20
Rozstrzyganie sporów
1. Każdy spór pomiędzy dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczący
interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, będzie, tak dalece, jak to
możliwe, rozwiązywany w drodze negocjacji pomiędzy nimi lub w drodze innych
metod rozstrzygania sporów.
2. Każdy spór pomiędzy dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami, dotyczący
interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, który nie może być
uregulowany za pomocą środków przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu,
będzie, na żądanie jednego z nich, przekazany do trybunału arbitrażowego
utworzonego w następujący sposób: każda strona sporu wyznaczy arbitra, a ci
arbitrzy wyznaczą innego arbitra, który będzie przewodniczącym. Jeżeli w okresie
trzech miesięcy po otrzymaniu żądania jednej ze stron nie uda się wyznaczyć
arbitra lub jeżeli arbitrom nie uda się wyznaczyć przewodniczącego, każda ze
stron może poprosić Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o
wyznaczenie arbitra lub przewodniczącego trybunału arbitrażowego.
3. Decyzja trybunału arbitrażowego, ustanowionego zgodnie z przepisami ustępu 2,
będzie ostateczna i wiążąca dla stron sporu.
4. Trybunał arbitrażowy określi swój własny regulamin.
5. Trybunał arbitrażowy będzie podejmował decyzje większością głosów oraz na
podstawie umów istniejących pomiędzy stronami sporu i zasad ogólnych prawa
międzynarodowego.
6. Każda sprzeczność, która może powstać pomiędzy stronami sporu, dotycząca
interpretacji i stosowania orzeczenia, może być przekazana przez każdą ze stron
w celu rozpatrzenia do trybunału arbitrażowego, który wydał orzeczenie.
7. Każda strona sporu pokryje koszty wyznaczonego przez siebie arbitra i swoich
przedstawicieli w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty będą pokrywane w równych częściach przez strony sporu.
Artykuł 21
Zastrzeżenia
1. Każda Umawiająca się Strona może, w momencie podpisywania, ratyfikowania,
przyjmowania lub zatwierdzenia niniejszej konwencji lub przystępowania do niej,
oświadczyć, że nie uważa siebie za związaną ustępami od 2 do 7 artykułu 20
niniejszej konwencji. Pozostałe Umawiające się Strony nie będą związane tymi
ustępami w odniesieniu do każdej Umawiającej się Strony, która wprowadziła takie
zastrzeżenie.
2. Każda Umawiająca się Strona zgłaszająca zastrzeżenie, o którym mowa w ustępie
1 niniejszego artykułu, może, w dowolnym czasie, wycofać takie zastrzeżenie,
składając w tym celu notyfikację Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych.
3. Z wyjątkiem zastrzeżeń, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie
są dozwolone żadne inne zastrzeżenia do niniejszej konwencji.
Artykuł 22
Procedura zmiany niniejszej konwencji
1. Niniejsza konwencja, wraz z jej załącznikami, może być poprawiona w drodze
propozycji zgłoszonej przez każdą Umawiającą się Stronę, zgodnie z procedurą
określoną w niniejszym artykule.
2. Każda zaproponowana poprawka do niniejszej konwencji będzie rozpatrywana w
Komitecie Administracyjnym złożonym ze wszystkich Umawiających się Stron zgodnie
z regułami procedury zawartymi w załączniku 7. Każda taka poprawka, rozpatrywana
lub przygotowana podczas spotkania Komitetu Administracyjnego oraz przyjęta
przez Komitet, będzie podawana do wiadomości Umawiającym się Stronom przez
Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu jej przyjęcia.
3. Każda zaproponowana poprawka, podana do wiadomości zgodnie z przepisami
poprzedniego ustępu, wejdzie w życie, w odniesieniu do wszystkich Umawiających
się Stron, trzy miesiące po wygaśnięciu okresu 12 miesięcy następujących po
dacie zakomunikowania proponowanej poprawki, jeśli podczas tego okresu nie
zostały zgłoszone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych
żadne sprzeciwy co do proponowanej poprawki przez państwo, które jest Umawiającą
się Stroną, lub przez regionalną organizację integracji gospodarczej, która jest
Umawiającą się Stroną i działa zgodnie z warunkami określonymi w ustępie 2
artykułu 16 niniejszej konwencji.
4. Jeżeli sprzeciw do proponowanej poprawki został zgłoszony zgodnie z ustępem 3
niniejszego artykułu, poprawka będzie uważana za nie przyjętą i nie będzie się
jej wprowadzać.
Artykuł 23
Wnioski, notyfikacje i sprzeciwy
Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych poinformuje wszystkie
Umawiające się Strony i wszystkie państwa o każdym wniosku, notyfikacji czy
sprzeciwie wniesionych zgodnie z artykułem 22 oraz o dacie wejścia w życie
każdej poprawki.
Artykuł 24
Konferencja przeglądowa
Po pięciu latach obowiązywania niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona
może, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji
Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji w celu przeglądu konwencji,
wskazując propozycje, którymi powinna się zająć konferencja. W takim przypadku:
(i) Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadomi wszystkie
Umawiające się Strony o żądaniu i zaprosi je do przedstawienia, w okresie trzech
miesięcy, swoich komentarzy w sprawie pierwotnych propozycji oraz do
przedstawienia innych propozycji, jeśli życzą sobie, by zajęła się nimi
konferencja.
(ii) Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadomi również
wszystkie Umawiające się Strony o tekstach wszystkich innych przygotowanych
propozycji i zwoła konferencję przeglądową, jeżeli, w okresie sześciu miesięcy
od daty tego powiadomienia, nie mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron
powiadomi Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o swoim
poparciu dla zwołania takiej konferencji.
(iii) Jednakże jeżeli Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych
sądzi, że propozycja przeglądowa może być uważana za propozycję zmiany zgodnie z
ustępem 1 artykułu 22, może, w porozumieniu z Umawiającą się Stroną, która
przedstawiła propozycję, zastosować procedurę zmiany konwencji, o której mowa w
artykule 22, zamiast procedury przeglądowej.
Artykuł 25
Notyfikacje
W uzupełnieniu do notyfikacji i zawiadomień, o których mowa w artykułach 23 i
24, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadomi wszystkie
państwa o:
(a) podpisaniach, ratyfikacjach, przyjęciach, zatwierdzeniach i przystąpieniach,
o których mowa w artykule 16;
(b) datach wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 17;
(c) wypowiedzeniach otrzymanych zgodnie z artykułem 18;
(d) wygaśnięciu niniejszej konwencji zgodnie z artykułem 19;
(e) zastrzeżeniach otrzymanych zgodnie z artykułem 21.
Artykuł 26
Uwierzytelnione odpisy
Po dniu 31 marca 1984 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych
przekaże dwa uwierzytelnione odpisy niniejszej konwencji każdej Umawiającej się
Stronie oraz wszystkim państwom, które nie są Umawiającymi się Stronami.
Sporządzono w Genewie dnia dwudziestego pierwszego października tysiąc
dziewięćset osiemdziesiątego drugiego roku, w jednym egzemplarzu, w językach
angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym teksty te są
jednakowo autentyczne.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, odpowiednio do tego upoważnieni,
podpisali niniejszą konwencję.
Załącznik 1
Harmonizacja kontroli celnych i pozostałych kontroli
Artykuł 1
Zasady
1. Ponieważ administracja celna jest obecna na wszystkich granicach oraz jej
interwencje mają charakter ogólny, pozostałe kontrole powinny być, tak dalece,
jak to jest możliwe, zorganizowane w zharmonizowany sposób z kontrolami celnymi.
2. Przy stosowaniu tej zasady jest możliwe, w odpowiednich przypadkach,
przeprowadzanie wszystkich lub niektórych z tych kontroli w innym miejscu niż na
granicy, pod warunkiem że zastosowane procedury przyczynią się do ułatwienia
międzynarodowego przepływu towarów.
Artykuł 2
1. Administracja celna będzie w pełni informowana o wymaganiach ustanowionych
przez ustawy lub rozporządzenia, które mogą prowadzić do przeprowadzania innych
kontroli niż kontrole celne.
2. Jeżeli stwierdzi się, że inne kontrole są konieczne, administracja celna
zapewni, że zainteresowane służby zostaną o tym poinformowane, oraz będzie ona z
nimi współpracować.
Artykuł 3
Organizacja kontroli
1. Jeżeli kilka kontroli musi być przeprowadzanych w tym samym miejscu, właściwe
służby będą podejmować wszelkie stosowne kroki w celu jednoczesnego ich
przeprowadzenia, jeżeli to będzie możliwe, lub z minimalnym opóźnieniem.
Właściwe służby będą dążyć do skoordynowania swoich wymagań co do dokumentacji i
informacji.
2. W szczególności właściwe służby będą podejmować wszelkie kroki w celu
zapewnienia niezbędnego personelu i urządzeń w miejscach przeprowadzania
kontroli.
3. Administracja celna może, w drodze formalnie delegowanych przez właściwe
organy uprawnień, przeprowadzać w ich imieniu wszystkie lub niektóre kontrole,
za które te służby są odpowiedzialne. W takim przypadku służby te dopilnują, aby
niezbędne środki zostały udostępnione administracji celnej.
Artykuł 4
Wynik kontroli
1. We wszystkich sprawach, którymi zajmuje się niniejsza konwencja, służby
kontroli i administracja celna będą wymieniały się wszelkimi stosownymi
informacjami tak szybko, jak to jest możliwe, w celu zapewnienia skuteczności
kontroli.
2. Na podstawie wyników przeprowadzanych kontroli właściwe służby zadecydują o
późniejszym traktowaniu towarów oraz, jeżeli to będzie konieczne, poinformują
służby odpowiedzialne za inne kontrole. Na podstawie tej decyzji administracja
celna podda towary odpowiedniej procedurze celnej.
Załącznik 2
Kontrola medyczno-sanitarna
Artykuł 1
Zasady
Przeprowadzana w dowolnym miejscu kontrola medyczno-sanitarna będzie zgodna z
zasadami określonymi w niniejszej konwencji, a w szczególności w załączniku 1 do
niej.
Artykuł 2
Informacje
Każda Umawiająca się Strona zapewni, że następujące informacje będą łatwo
dostępne dla każdej zainteresowanej osoby:
- towary podlegające kontroli medyczno-sanitarnej;
- miejsca, gdzie te towary mogą być przedstawiane do kontroli;
- wymagania określone w ustawach i rozporządzeniach dotyczące kontroli
medyczno-sanitarnej oraz związane z nimi procedury mające ogólne zastosowanie.
Artykuł 3
Organizacja kontroli
1. Służby kontroli upewnią się, że zostały zapewnione konieczne ułatwienia w
punktach granicznych, gdzie może mieć miejsce kontrola medyczno-sanitarna.
2. Kontrola medyczno-sanitarna może być również przeprowadzana w miejscach
wewnątrz kraju, jeżeli z przedstawionych świadectw oraz zastosowanych procedur
transportowych jasno wynika, że towary nie mogą się popsuć lub spowodować
skażenia podczas przewozu.
3. W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony dołożą starań, aby
zmniejszyć, tak dalece, jak to jest możliwe, fizyczne kontrole łatwo psujących
się towarów będących w drodze.
4. Jeżeli towary muszą być zatrzymane do czasu otrzymania wyników kontroli
medyczno-sanitarnej, właściwe służby kontrolne Umawiających się Stron doprowadzą
do tego, że takie składowanie będzie zgodne z warunkami zapewniającymi
zabezpieczenie towarów przy minimum formalności celnych.
Artykuł 4
Towary w tranzycie
W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony będą, tak dalece, jak
to jest możliwe, rezygnować z kontroli medyczno-sanitarnej towarów w tranzycie,
w takich okolicznościach, gdy nie istnieje ryzyko skażenia.
Artykuł 5
Współpraca
1. Służby kontroli medyczno-sanitarnej będą współpracować z odpowiadającymi im
służbami innych Umawiających się Stron, tak aby przyspieszyć przejazd łatwo
psujących się towarów podlegających kontroli medyczno-sanitarnej, między innymi
poprzez wymianę przydatnych informacji.
2. Kiedy przesyłka łatwo psujących się towarów zostaje zatrzymana w czasie
kontroli medyczno-sanitarnej, właściwe organy dołożą starań, aby powiadomić o
tym odpowiadające im służby państwa wywozu w tak krótkim czasie, jak to jest
możliwe, wskazując powody zatrzymania oraz podjęte odnośnie do tych towarów
środki.
Załącznik 3
Kontrola weterynaryjna
Artykuł 1
Zasady
Przeprowadzana w dowolnym miejscu kontrola weterynaryjna będzie zgodna z
zasadami określonymi w niniejszej konwencji, a w szczególności w załączniku 1 do
niej.
Artykuł 2
Definicje
Kontrola weterynaryjna zdefiniowana w lit. (d) artykułu 1 niniejszej konwencji
obejmuje również kontrolę środków i warunków transportu zwierząt oraz produktów
zwierzęcych. Może również obejmować kontrole dotyczące norm jakościowych oraz
różnych uregulowań, takich jak kontrola mająca na celu ochronę gatunków
zagrożonych, które ze względu na skuteczność są często związane z kontrolą
weterynaryjną.
Artykuł 3
Informacje
Każda Umawiająca się Strona zapewni, że następujące informacje będą łatwo
dostępne dla każdej zainteresowanej osoby:
- towary podlegające kontroli weterynaryjnej,
- miejsca, gdzie te towary mogą być przedstawiane do kontroli,
- obowiązkowo zgłaszane choroby,
- wymagania określone w ustawach i rozporządzeniach dotyczące kontroli
weterynaryjnej oraz związane z nimi procedury mające ogólne zastosowanie.
Artykuł 4
Organizacja kontroli
1. Umawiające się Strony dołożą starań, aby:
- utworzyć, tam gdzie jest to konieczne i możliwe, odpowiednie ułatwienia dla
kontroli weterynaryjnej, odpowiadające wymaganiom ruchu granicznego,
- ułatwić przepływ towarów, w szczególności poprzez koordynację godzin pracy
służb weterynaryjnych i celnych oraz porozumienie w sprawie przeprowadzania
odpraw celnych poza normalnymi godzinami, jeżeli przybycie towarów jest
wcześniej zgłoszone.
2. Kontrola weterynaryjna produktów zwierzęcych może być przeprowadzana w
miejscach wewnątrz kraju, jeżeli można wykazać i użyte środki transportu są tego
rodzaju, że produkty nie popsują się lub nie spowodują skażenia podczas
transportu.
3. W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony dołożą starań, aby
zmniejszyć, tak dalece, jak to jest możliwe, fizyczne kontrole łatwo psujących
się towarów będących w drodze.
4. Jeżeli towary muszą być zatrzymane do czasu otrzymania wyników kontroli
weterynaryjnej, właściwe służby kontrolne Umawiających się Stron doprowadzą do
tego, że z takim składowaniem będą związane minimalne formalności celne oraz
będzie ono zgodne z warunkami zapewniającymi bezpieczeństwo kwarantanny i
zabezpieczenie towarów.
Artykuł 5
Towary w tranzycie
W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony będą, tak dalece, jak
to jest możliwe, rezygnować z kontroli weterynaryjnej produktów zwierzęcych w
tranzycie w takich okolicznościach, gdy nie istnieje ryzyko skażenia.
Artykuł 6
Współpraca
1. Służby kontroli weterynaryjnej będą współpracować z odpowiadającymi im
służbami innych Umawiających się Stron, tak aby przyspieszyć przejazd towarów
podlegających kontroli weterynaryjnej, między innymi poprzez wymianę przydatnych
informacji.
2. Kiedy przesyłka łatwo psujących się towarów lub żywych zwierząt zostaje
zatrzymana w czasie kontroli weterynaryjnej, właściwe organy dołożą starań, aby
powiadomić o tym odpowiadające im służby państwa wywozu w tak krótkim czasie,
jak to jest możliwe, wskazując powody zatrzymania oraz podjęte odnośnie do tych
towarów środki.
Załącznik 4
Kontrola fitosanitarna
Artykuł 1
Zasady
Przeprowadzana w dowolnym miejscu kontrola fitosanitarna będzie zgodna z
zasadami określonymi w niniejszej konwencji, a w szczególności w załączniku 1 do
niej.
Artykuł 2
Definicje
Kontrola fitosanitarna zdefiniowana w lit. (e) artykułu 1 niniejszej konwencji
obejmuje również kontrolę środków i warunków transportu roślin oraz produktów
roślinnych. Może również obejmować środki mające na celu ochronę zagrożonych
gatunków roślin.
Artykuł 3
Informacje
Każda Umawiająca się Strona zapewni, że następujące informacje będą łatwo
dostępne dla każdej zainteresowanej osoby:
- towary podlegające specjalnym fitosanitarnym warunkom,
- miejsca, gdzie poszczególne rośliny i produkty roślinne mogą być przedstawiane
do kontroli,
- wykaz szkodników roślin i produktów roślinnych, z którymi są związane
obowiązujące zakazy i ograniczenia,
- wykaz wymagań określonych w ustawach i rozporządzeniach dotyczących kontroli
fitosanitarnej oraz związanych z nimi procedur mających ogólne zastosowanie.
Artykuł 4
Organizacja kontroli
1. Umawiające się Strony dołożą starań, aby:
- utworzyć, tam gdzie jest to konieczne i możliwe, odpowiednie ułatwienia dla
kontroli fitosanitarnej, przechowywania oraz odrobaczania i dezynfekcji,
odpowiadające wymaganiom ruchu granicznego,
- ułatwić przepływ towarów, w szczególności poprzez koordynację godzin pracy
służb fitosanitarnych i celnych oraz uzgodnienia dotyczące przeprowadzania
odpraw celnych towarów łatwo psujących się poza normalnymi godzinami, jeżeli ich
przybycie jest wcześniej zgłoszone.
2. Kontrola fitosanitarna roślin i produktów roślinnych może być przeprowadzana
w miejscach wewnątrz kraju, jeżeli można wykazać oraz zastosowane środki
transportu są tego rodzaju, że produkty nie spowodują zakażenia podczas
transportu.
3. W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony dołożą starań, aby
zmniejszyć, tak dalece, jak to jest możliwe, fizyczne kontrole łatwo psujących
się roślin i produktów roślinnych będących w drodze.
4. Jeżeli towary muszą być zatrzymane do czasu otrzymania wyników kontroli
fitosanitarnej, właściwe służby kontrolne Umawiających się Stron doprowadzą do
tego, że z takim składowaniem będą związane minimalne formalności celne oraz
będzie ono zgodne z warunkami zapewniającymi bezpieczeństwo kwarantanny i
zabezpieczenie towarów.
Artykuł 5
Towary w tranzycie
W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony będą, tak dalece, jak
to jest możliwe, rezygnować z kontroli fitosanitarnej towarów w tranzycie, chyba
że takie środki są niezbędne dla ochrony ich własnych roślin.
Artykuł 6
Współpraca
1. Służby kontroli fitosanitarnej będą współpracować z odpowiadającymi im
służbami innych Umawiających się Stron, tak aby przyspieszyć przejazd roślin i
produktów roślinnych podlegających kontroli fitosanitarnej, między innymi
poprzez wymianę przydatnych informacji.
2. Kiedy przesyłka roślin lub produktów roślinnych zostaje zatrzymana w czasie
kontroli fitosanitarnej, właściwe organy dołożą starań, aby powiadomić o tym
odpowiadające im służby państwa wywozu w tak krótkim czasie, jak to jest
możliwe, wskazując powody zatrzymania oraz podjęte odnośnie do tych towarów
środki.
Załącznik 5
Kontrola zgodności z normami technicznymi
Artykuł 1
Zasady
Przeprowadzana w dowolnym miejscu kontrola zgodności z normami technicznymi,
odnosząca się do towarów objętych niniejszą konwencją, będzie zgodna z zasadami
określonymi w konwencji, a w szczególności w załączniku 1 do niej.
Artykuł 2
Informacje
Każda Umawiająca się Strona zapewni, że następujące informacje będą łatwo
dostępne dla każdej zainteresowanej osoby:
- stosowane przez tę Stronę normy,
- miejsca, gdzie towary mogą być przedstawiane do kontroli,
- wymagania określone w ustawach i rozporządzeniach dotyczące kontroli zgodności
z normami technicznymi oraz związane z nimi procedury mające ogólne
zastosowanie.
Artykuł 3
Harmonizacja norm
W przypadku braku międzynarodowych norm, Umawiające się Strony, które stosują
normy krajowe, dołożą starań, aby je zharmonizować w drodze międzynarodowych
umów.
Artykuł 4
Organizacja kontroli
1. Umawiające się Strony dołożą starań, aby:
- utworzyć, tam gdzie jest to konieczne i możliwe, w zgodzie z wymaganiami ruchu
granicznego, posterunki kontroli zgodności z normami technicznymi,
- ułatwić przepływ towarów, w szczególności poprzez koordynację godzin pracy
służb odpowiedzialnych za kontrolę zgodności z normami technicznymi i służb
celnych oraz uzgodnienia dotyczące przeprowadzania odpraw celnych towarów łatwo
psujących się poza normalnymi godzinami, jeżeli ich przybycie jest wcześniej
zgłoszone.
2. Kontrola zgodności z normami technicznymi może być przeprowadzana w miejscach
wewnątrz kraju, jeżeli można wykazać oraz zastosowane środki transportu są tego
rodzaju, że towary, a zwłaszcza towary łatwo się psujące, nie ulegną zepsuciu
podczas transportu.
3. W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony dołożą starań, aby
zmniejszyć, tak dalece, jak to jest możliwe, fizyczne kontrole łatwo psujących
się towarów będących w drodze i podlegających kontroli zgodności z normami
technicznymi.
4. Umawiające się Strony zorganizują kontrole zgodności z normami technicznymi,
harmonizując tam, gdzie jest to możliwe, tryb postępowania służb
odpowiedzialnych za te kontrole z kontrolami innych służb odpowiedzialnych za
pozostałe kontrole i inspekcje.
5. Jeżeli towary łatwo psujące się muszą być zatrzymane do czasu otrzymania
wyników kontroli zgodności z normami technicznymi, właściwe służby kontrolne
Umawiających się Stron doprowadzą do tego, że z takim składowaniem towarów lub
parkowaniem sprzętu transportowego będą związane minimalne formalności celne
oraz odbędzie się ono zgodnie z warunkami zapewniającymi zabezpieczenie towarów.
Artykuł 5
Towary w tranzycie
Kontroli zgodności z normami technicznymi nie stosuje się zwykle do towarów
będących w tranzycie.
Artykuł 6
Współpraca
1. Służby odpowiedzialne za kontrole zgodności z normami technicznymi będą
współpracować z odpowiadającymi im służbami innych Umawiających się Stron, tak
aby przyspieszyć przejazd towarów łatwo psujących się podlegających kontroli
zgodności z normami technicznymi, między innymi poprzez wymianę przydatnych
informacji.
2. Kiedy przesyłka łatwo psujących się towarów zostaje zatrzymana w czasie
kontroli zgodności z normami technicznymi, właściwe organy dołożą starań, aby
powiadomić o tym odpowiadające im służby państwa wywozu w tak krótkim czasie,
jak to jest możliwe, wskazując powody zatrzymania oraz podjęte odnośnie do tych
towarów środki.
Załącznik 6
Kontrola jakości
Artykuł 1
Zasady
Przeprowadzana w dowolnym miejscu kontrola jakości, odnosząca się do towarów
objętych niniejszą konwencją, będzie zgodna z zasadami określonymi w konwencji,
a w szczególności w załączniku 1 do niej.
Artykuł 2
Informacje
Każda Umawiająca się Strona zapewni, że następujące informacje będą łatwo
dostępne dla każdej zainteresowanej osoby:
- miejsce, gdzie towary mogą być przedstawiane do kontroli,
- wymagania określone w ustawach i rozporządzeniach dotyczące jakości oraz
związane z nimi procedury mające ogólne zastosowanie.
Artykuł 3
Organizacja kontroli
1. Umawiające się Strony dołożą starań, aby:
- utworzyć, tam gdzie jest to konieczne i możliwe, posterunki kontroli jakości,
w zgodzie z wymaganiami ruchu granicznego,
- ułatwić przepływ towarów, w szczególności poprzez koordynację godzin pracy
służb odpowiedzialnych za kontrolę jakości i służb celnych oraz uzgodnienia
dotyczące przeprowadzania odpraw celnych towarów łatwo psujących się poza
normalnymi godzinami, jeżeli ich przybycie jest wcześniej zgłoszone.
2. Kontrola jakości może być przeprowadzana w miejscach wewnątrz kraju, pod
warunkiem że stosowane procedury przyczyniają się do ułatwienia międzynarodowego
przepływu towarów.
3. W zakresie obowiązujących konwencji Umawiające się Strony dołożą starań, aby
zmniejszyć, tak dalece, jak to jest możliwe, fizyczne kontrole łatwo psujących
się towarów będących w drodze i podlegających kontroli jakości.
4. Umawiające się Strony zorganizują kontrole jakości, harmonizując tam, gdzie
jest to możliwe, tryb postępowania służb odpowiedzialnych za te kontrole z
kontrolami innych służb odpowiedzialnych za pozostałe kontrole i inspekcje.
Artykuł 4
Towary w tranzycie
Kontroli zgodności z normami technicznymi nie stosuje się zwykle do towarów
będących w tranzycie.
Artykuł 5
Współpraca
1. Służby odpowiedzialne za kontrole jakości będą współpracować z
odpowiadającymi im służbami innych Umawiających się Stron, tak aby przyspieszyć
przejazd towarów łatwo psujących się podlegających kontroli jakości, między
innymi poprzez wymianę przydatnych informacji.
2. Kiedy przesyłka łatwo psujących się towarów zostaje zatrzymana w czasie
kontroli jakości, właściwe organy dołożą starań, aby powiadomić o tym
odpowiadające im służby państwa wywozu w tak krótkim czasie, jak to jest
możliwe, wskazując powody zatrzymania oraz podjęte odnośnie do tych towarów
środki.
Załącznik 7
Reguły procedury Komitetu Administracyjnego, o którym mowa w artykule 22
niniejszej konwencji
Artykuł 1
Członkowie
Członkami Komitetu Administracyjnego będą Umawiające się Strony niniejszej
konwencji.
Artykuł 2
Obserwatorzy
1. Komitet Administracyjny może podjąć decyzję o zaproszeniu właściwych
administracji wszystkich państw, które nie są Umawiającymi się Stronami, lub
przedstawicieli organizacji międzynarodowych, które nie są Umawiającymi się
Stronami, do uczestniczenia jako obserwatorzy w sesjach Komitetu w sprawach ich
dotyczących.
2. Jednakże bez wpływu na zastosowanie artykułu 1, organizacje międzynarodowe,
wspomniane w ustępie 1, które są właściwe w tematach omawianych w załącznikach
do niniejszej konwencji, będą miały prawo uczestniczenia jako obserwatorzy w
pracach Komitetu Administracyjnego.
Artykuł 3
Sekretariat
Prowadzenie Sekretariatu Komitetu zapewni Sekretarz Wykonawczy Europejskiej
Komisji Gospodarczej.
Artykuł 4
Zebrania
Sekretarz Wykonawczy Europejskiej Komisji Gospodarczej zwoła zebranie Komitetu:
(i) dwa lata po wejściu w życie konwencji,
(ii) a następnie, w terminie określonym przez Komitet, lecz nie rzadziej niż co
pięć lat,
(iii) na żądanie właściwych administracji co najmniej pięciu państw, które są
Umawiającymi się Stronami.
Artykuł 5
Kierownictwo
Komitet wybierze przewodniczącego oraz wiceprzewodniczącego z okazji każdej
sesji.
Artykuł 6
Kworum
W celu podjęcia decyzji jest wymagane kworum składające się z co najmniej jednej
trzeciej państw będących Umawiającymi się Stronami.
Artykuł 7
Decyzje
(i) Propozycje będą poddawane pod głosowanie.
(ii) Każde państwo reprezentowane na sesji, które jest Umawiającą się Stroną,
będzie miało jeden głos.
(iii) Tam, gdzie ma zastosowanie artykuł 16 ustęp 2 konwencji, regionalne
organizacje integracji gospodarczej, będące Stronami Konwencji, będą miały, w
przypadku głosowania, jedynie ilość głosów równą całkowitej ilości głosów
przydzielonej ich państwom członkowskim, które są również Stronami Konwencji. W
tym drugim przypadku, te państwa członkowskie nie będą korzystać ze swojego
prawa głosu.
(iv) Z zastrzeżeniem przepisów ustępu (v) poniżej, propozycje będą przyjmowane
zwykłą większością głosów obecnych członków oraz będą poddawane pod głosowanie
zgodnie z warunkami określonymi powyżej w ustępach (ii) i (iii).
(v) Poprawki do niniejszej konwencji będą przyjmowane większością dwóch trzecich
głosów obecnych członków oraz będą poddawane pod głosowanie zgodnie z warunkami
określonymi powyżej w ustępach (ii) i (iii).
Artykuł 8
Sprawozdanie
Przed zakończeniem sesji Komitet przyjmie sprawozdanie.
Artykuł 9
Przepisy uzupełniające
W przypadku braku odpowiednich przepisów w niniejszym załączniku, będą miały
zastosowanie reguły procedury Europejskiej Komisji Gospodarczej, chyba że
Komitet zadecyduje inaczej.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,
- postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie
zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej. Dano w Warszawie dnia 29 marca 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A Kwaśniewski
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
INTERNATIONAL CONVENTION ON THE HARMONIZATION OF FRONTIER CONTROLS OF GOODS
Preamble
The Contracting Parties,
Desiring to improve the international movement of goods,
Bearing in mind the need to facilitate the passage of goods at frontiers,
Noting that control measures are applied at frontiers by different control
services,
Acknowledging that the conditions under which such controls are carried out may
be extensively harmonized without impairing their purpose, their proper
implementation and their effectiveness,
Convinced that the harmonization of frontier controls constitutes an important
means for attaining these objectives,
Have agreed as follows:
Chapter I
General provisions
Article 1
Definitions
For the purposes of this Convention:
(a) "customs" means the government service which is responsible for the
administration of customs law and the collection of import and export duties and
taxes and which also has responsibility for the application of other laws and
regulations relating inter alia to the importation, transit and exportation of
goods;
(b) "customs control" means measures applied to ensure compliance with the laws
and regulations which the customs are responsible for enforcing;
(c) "medico-sanitary inspection" means the inspections exercised for the
protection of the life and health of persons, with the exception of veterinary
inspection;
(d) "veterinary inspection" means the sanitary inspection applied to animals and
animal products with a view to protecting the life and health of persons and
animals, as well as that carried out on objects or goods which could serve as a
carrier for animal diseases;
(e) "phytosanitary inspection" means the inspection intended to prevent the
spread and the introduction across national boundaries of pests of plants and
plant products;
(f) "control of compliance with technical standards" means the control to ensure
that goods meet the minimum international or national standards specified by
relevant laws and regulations;
(g) "quality control" means any control other than those referred to above to
ensure that the goods correspond to the minimum international or national
definitions of quality specified by relevant laws and regulations;
(h) "control services" means any service responsible for carrying out all or
part of the controls defined above or any other controls regularly applied to
the importation, exportation or transit of goods.
Article 2
Aim
In order to facilitate the international movement of goods, this Convention aims
at reducing the requirements for completing formalities as well as the number
and duration of controls, in particular by national and international
co-ordination of control procedures and of their methods of application.
Article 3
Scope
1. This Convention applies to all goods being imported or exported or in
transit, when being moved across one or more maritime, air or inland frontiers.
2. This Convention applies to all control services of the Contracting Parties.
Chapter II
Harmonization of procedures
Article 4
Co-ordination of controls
The Contracting Parties shall undertake, to the extent possible, to organize in
a harmonized manner the intervention of the customs services and the other
control services.
Article 5
Resources of the services
To ensure that the control services operate satisfactorily, the Contracting
Parties shall see to it that, as far as possible, and within the framework of
national law, they are provided with:
(a) qualified personnel in sufficient numbers consistent with traffic
requirements;
(b) equipment and facilities suitable for inspection, taking into account the
mode of transport, the goods to be checked and traffic requirements;
(c) official instructions to officers for acting in accordance with
international agreements and arrangements and with current national provisions.
Article 6
International co-operation
The Contracting Parties undertake to co-operate with each other and to seek any
necessary co-operation from the competent international bodies, in order to
achieve the aims of this Convention, and furthermore to attempt to arrive at new
multilateral or bilateral agreements or arrangements, if necessary.
Article 7
Co-operation between adjacent countries
Whenever a common inland frontier is crossed, the Contracting Parties concerned
shall take appropriate measures, whenever possible, to facilitate the passage of
the goods, and they shall, in particular:
(a) endeavour to arrange for the joint control of goods and documents, through
the provision of shared facilities;
(b) endeavour to ensure that the following correspond:
- opening hours of frontier posts,
- the control services operating there,
- the categories of goods, the modes of transport and the international customs
transit procedures accepted or in use there.
Article 8
Exchange of information
The Contracting Parties shall, on request, send each other information necessary
for the application of this Convention under the conditions specified in the
Annexes.
Article 9
Documents
1. The Contracting Parties shall endeavour to further the use, between
themselves and with the competent international bodies, of documents aligned on
the United Nations layout key.
2. The Contracting Parties shall accept documents produced by any appropriate
technical process, provided that they comply with official regulations as to
their form, authenticity and certification, and that they are legible and
understandable.
3. The Contracting Parties shall ensure that the necessary documents are
prepared and authenticated in strict compliance with the relevant legislation.
Chapter III
Provisions concerning transit
Article 10
Goods in transit
1. The Contracting Parties shall, wherever possible, provide simple and speedy
treatment for goods in transit, especially for those travelling under cover of
an international customs transit procedure, by limiting their inspections to
cases where these are warranted by the actual circumstances or risks.
Additionally, they shall take into account the situation of land-locked
countries. They shall endeavour to provide for extension of the hours and the
competence of existing customs posts available for customs clearance for goods
carried under an international customs transit procedure.
2. They shall endeavour to facilitate to the utmost the transit of goods carried
in containers or other load units affording adequate security.
Chapter IV
Miscellaneous provisions
Article 11
Public order
1. No provision in this Convention shall preclude the application of the
prohibitions or restrictions relating to importation, exportation, or transit,
imposed for reasons of public order, and in particular public safety, morality,
and health, or for the protection of the environment, of cultural heritage or
industrial, commercial and intellectual property.
2. Nevertheless, whenever possible without prejudice to the effectiveness of the
controls, the Contracting Parties shall endeavour to apply to the controls in
connection with the application of the measures mentioned in paragraph 1 above
the provisions of this Convention inter alia those which are the subject of
Articles 6 to 9.
Article 12
Emergency measures
1. The emergency measures which the Contracting Parties may be led to introduce
because of particular circumstances, must be proportionate to the reasons which
give rise to their introduction and must be suspended or abrogated when these
reasons no longer exist.
2. Whenever possible without prejudice to the effectiveness of the measures, the
Contracting Parties shall publish the relevant provisions for such measures.
Article 13
Annexes
1. The Annexes to this Convention form an integral part of the Convention.
2. New Annexes relating to other sectors of control may be added to this
Convention according to the procedure specified in Articles 22 or 24 below.
Article 14
Relation to other treaties
Without prejudice to the provisions of Article 6, the Convention shall not
override the rights and obligations arising from treaties which the Contracting
Parties to the Convention concluded before becoming Contracting Parties to this
Convention.
Article 15
This Convention shall not prevent the application of greater facilities which
two or more Contracting Parties may wish to grant to each other, nor the right
of regional economic integration organizations referred to in Article 16 which
are Contracting Parties to apply their own legislation to controls at their
internal frontiers, on condition that this does not reduce in any way the
facilities deriving from this Convention.
Article 16
Signature, ratification, acceptance, approval and accession
1. This Convention, deposited with the Secretary-General of the United Nations,
shall be open to the participation of all states and of regional economic
integration organizations constituted by sovereign states which have competence
to negotiate, conclude and apply international agreements on matters covered by
the Convention.
2. The regional economic integration organizations referred to in paragraph 1
may, for the matters within their competence, exercise on their own behalf the
rights and fulfil the responsibilities which this Convention otherwise confers
on their member states which are Contracting Parties to this Convention. In such
cases the member states of the said organizations shall not be entitled to
exercise individually such rights, including the right to vote.
3. States and the regional economic integration organizations referred to above
may become Contracting Parties to this Convention:
(a) by depositing an instrument of ratification, acceptance or approval after
signing it, or
(b) by depositing an instrument of accession.
4. This Convention shall be open from 1 April 1983 until 31 March 1984 inclusive
for signature at the Office of the United Nations at Geneva by all states and
the regional economic integration organizations referred to in paragraph 1.
5. From 1 April 1983 it shall be open for their accession.
6. The instruments of ratification, acceptance, approval or accession shall be
deposited with the Secretary-General of the United Nations.
Article 17
Entry into force
1. This Convention shall enter into force three months after the date on which
five states have deposited their instruments of ratification, acceptance,
approval or accession.
2. After five states have deposited their instruments of ratification,
acceptance, approval or accession, this Convention shall enter into force for
further Contracting Parties three months after the date of the deposit of their
instruments of ratification, acceptance, approval or accession.
3. Any instrument of ratification, acceptance, approval or accession deposited
after the entry into force of an amendment to this Convention shall be deemed to
apply to this Convention as amended.
4. Any such instrument deposited after an amendment has been accepted in
accordance with the procedure in Article 22 but before it has entered into force
shall be deemed to apply to this Convention as amended on the date when the
amendment enters into force.
Article 18
Denunciation
1. Any Contracting Parties may denounce this Convention by so notifying the
Secretary-General of the United Nations.
2. Denunciation shall take effect six months after the date of receipt by the
Secretary-General of the notification of denunciation.
Article 19
Termination
If, after the entry into force of this Convention, the number of states which
are Contracting Parties is for any period of 12 consecutive months reduced to
less than five, the Convention shall cease to have effect from the end of the
12-month period.
Article 20
Settlement of disputes
1. Any dispute between two or more Contracting Parties concerning the
interpretation or application of this Convention shall, so far as possible, be
settled by negotiation between them or by other means of settlement.
2. Any dispute between two or more Contracting Parties concerning the
interpretation or application of this Convention which cannot be settled by the
means indicated in paragraph 1 of this Article shall, at the request of one of
them, be referred to an arbitration tribunal composed as follows: each party to
the dispute shall appoint an arbitrator and these arbitrators shall appoint
another arbitrator, who shall be chairman. If, three months after receipt of a
request, one of the parties has failed to appoint an arbitrator or if the
arbitrators have failed to elect the chairman, any of the parties may request
the Secretary-General of the United Nations to appoint an arbitrator or the
chairman of the arbitration tribunal.
3. The decision of the arbitration tribunal established under the provisions of
paragraph 2 shall be final and binding on the parties to the dispute.
4. The arbitration tribunal shall determine its own rules of procedure.
5. The arbitration tribunal shall take its decisions by majority vote and on the
basis of the treaties existing between the parties to the dispute and of general
international law.
6. Any controversy which may arise between the parties to the dispute as regards
the interpretation and execution of the award may be submitted by any of the
parties for judgement to the arbitration tribunal which made the award.
7. Each party to the dispute shall bear the cost of its own appointed arbitrator
and of its representatives in the arbitral proceedings; the cost of the chairman
and the remaining costs shall be borne in equal parts by the parties to the
dispute.
Article 21
Reservations
1. Any Contracting Parties may, at the time of signing, ratifying, accepting or
approving this Convention or acceding to it, declare that it does not consider
itself bound by Article 20 (2) to (7) of this Convention. Other Contracting
Parties shall not be bound by these paragraphs in respect of any Contracting
Parties which has entered such a reservation.
2. Any Contracting Parties having entered a reservation as provided for in
paragraph 1 of this Article may at any time withdraw such reservation by
notifying the Secretary-General of the United Nations.
3. Apart from the reservations provided for in paragraph 1 of this Article, no
reservation to this Convention shall be permitted.
Article 22
Procedure for amending this Convention
1. This Convention, including its Annexes, may be amended upon the proposal of a
Contracting Parties by the procedure specified in this Article.
2. Any proposed amendment to this Convention shall be considered in an
Administrative Committee composed of all the Contracting Parties in accordance
with the rules of procedure set out in Annex 7. Any such amendment considered or
prepared during the meeting of the Administrative Committee and adopted by it
shall be communicated by the Secretary-General of the United Nations to the
Contracting Parties for their acceptance.
3. Any proposed amendment communicated in accordance with the preceding
paragraph shall come into force with respect to all Contracting Parties three
months after the expiry of a period of 12 months following the date of
communication of the proposed amendment during which period no objection to the
proposed amendment has been communicated to the Secretary-General of the United
Nations by a state which is a Contracting Parties or by a regional economic
integration organization, itself a Contracting Parties, which then acts within
the conditions specified in Article 16 (2) of this Convention.
4. If an objection to the proposed amendment has been communicated in accordance
with paragraph 3 of this Article, the amendment shall be deemed not to have been
accepted and shall have no effect whatsoever.
Article 23
Requests, communications and objections
The Secretary-General of the United Nations shall inform all Contracting Parties
and all states of any request, communication or objection under Article 22 and
of the date on which any amendment enters into force.
Article 24
Review conference
After this Convention has been in force for five years, any Contracting Party
may, by notification to the Secretary-General of the United Nations, request
that a conference be convened for the purpose of reviewing the Convention,
indicating the proposals which should be dealt with by the conference. In such a
case:
(i) the Secretary-General of the United Nations shall notify all the Contracting
Parties of the request and invite them to submit, within a period of three
months, their comments on the original proposals and such other proposals as
they may wish the conference to consider.
(ii) the Secretary-General of the United Nations shall also communicate to all
the Contracting Parties the text of any other proposals made and shall convene a
review conference if, within a period of six months from the date of that
communication, not less than one-third of the Contracting Parties notify the
Secretary-General of the United Nations of their concurrence with the convening
of such a conference.
(iii) however, if the Secretary-General of the United Nations considers that a
review proposal may be regarded as a proposed amendment under paragraph 1 of
Article 22, he may, by agreement with the Contracting Parties which has made the
proposal, implement the amendment procedure provided for by Article 22 instead
of the review procedure.
Article 25
Notifications
In addition to the notifications and communications provided for in Articles 23
and 24, the Secretary-General of the United Nations shall notify all states of
the following:
(a) signatures, ratifications, acceptances, approvals and accessions under
Article 16;
(b) the dates of entry into force of this Convention in accordance with Article
17;
(c) denunciations under Article 18;
(d) the termination of this Convention under Article 19;
(e) reservations under Article 21.
Article 26
Certified true copies
After 31 March 1984 the Secretary-General of the United Nations shall transmit
two certified true copies of this Convention to each of the Contracting Parties
and to all states which are not Contracting Parties.
Done at Geneva, this twenty-first day of October one thousand nine hundred and
eighty-two, in a single original, of which the English, French, Russian and
Spanish texts are equally authentic.
In witness whereof, the undersigned plenipotentiaries, being duly authorized
thereto, have signed this Convention.
Annex 1
Harmonization of customs controls and other controls
Article 1
Principles
1. As the customs are present at all frontiers and as their interventions are of
a general nature, other controls shall, as far as possible, be organized in a
harmonized manner with customs controls.
2. In application of this principle, it is possible if appropriate to carry out
all or part of these controls elsewhere than at the frontier, provided that the
procedures used contribute to facilitate the international movement of goods.
Article 2
1. The customs shall be kept fully informed of the requirements prescribed by
laws or regulations which may lead to the operation of controls other than
customs controls.
2. When it is found that other controls are necessary, the customs shall ensure
that the services concerned are informed and shall co-operate with them.
Article 3
Organization of controls
1. When several controls have to be carried out at the same place, the competent
services shall make all appropriate arrangements to carry them out
simultaneously, if possible, or with the minimum delay they shall endeavour to
co-ordinate their requirements as to documents and information.
2. In particular, the competent services shall make all appropriate arrangements
for the necessary personnel and facilities to be available at the place where
the controls are carried out.
3. The customs may, through explicit delegation of powers by the competent
services, carry out on their behalf all or part of the controls of which these
services are responsible. In this case, these services will see to it that the
necessary means be furnished to customs.
Article 4
Result of controls
1. In all matters dealt with by this Convention, control services and customs
shall exchange all relevant information as soon as possible so as to ensure that
controls are efficient.
2. On the basis of the results of the controls carried out, the competent
service shall decide on the subsequent treatment of the goods, and if necessary,
shall inform the services responsible for other controls. On the basis of this
decision customs shall subject the goods to the appropriate customs procedure.
Annex 2
Medico-sanitary inspection
Article 1
Principles
Wherever carried out, medico-sanitary inspection shall comply with the
principles laid down in this Convention, and particularly in Annex 1 thereto.
Article 2
Information
Each Contracting Parties shall ensure that information on the following is
readily available to any person interested:
- the goods subject to medico-sanitary inspection;
- the places where the goods in question may be presented for inspection;
- the requirements as set out in laws and regulations concerning medico-sanitary
inspection as well as their procedures of general application.
Article 3
Organization of controls
1. The control services shall see to it that the necessary facilities at
frontier points where medico-sanitary inspection may take place are provided.
2. Medico-sanitary inspection may also be carried out at places in the interior
of the country, if it is clear from the certificates produced and from the
transport techniques employed, that the goods cannot deteriorate or cause
contamination during carriage.
3. Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall
endeavour to reduce, as far as possible, the physical controls of perishable
goods en route.
4. When goods have to be held pending the results of medico-sanitary inspection,
the competent control services of the Contracting Parties shall arrange that
such storage shall be in conditions providing for the conservation of the goods
and involving the minimum of customs formalities.
Article 4
Goods in transit
Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall, as
far as possible, dispense with the medico-sanitary inspection of goods in
transit in those circumstances where there is no risk of contamination.
Article 5
Co-operation
1. The medico-sanitary inspection services shall co-operate with the
corresponding services of other Contracting Parties so as to expedite the
passage of perishable goods subjected to medico-sanitary inspection inter alia
through the exchange of useful information.
2. When a consignment of perishable goods is intercepted during medico-sanitary
inspection, the competent service shall endeavour to notify the corresponding
service of the country of exportation within as short a time as possible,
indicating the reasons for the interception and the measures taken concerning
the goods.
Annex 3
Veterinary inspection
Article 1
Principles
Wherever carried out, veterinary inspection shall comply with the principles
laid down in the Convention, and particularly in Annex 1 thereto.
Article 2
Definitions
The veterinary inspection defined in Article 1 (d) of this Convention covers
also the inspection of means and conditions of transport of animals and animal
products. It may also include the inspections bearing on quality standards and
the various regulations, such as the inspection aiming at the conservation of
endangered species, which, for reasons of effectiveness, are often associated
with the veterinary inspection.
Article 3
Information
Each Contracting Parties shall ensure that information on the following is
readily available to any person interested:
- the goods subject to veterinary inspection,
- the places where the goods may be presented for inspection,
- the compulsorily notifiable diseases,
- the requirements as set out in laws and regulations concerning veterinary
inspection as well as their procedures of general application.
Article 4
Organization of controls
1. The Contracting Parties shall endeavour:
- to set up, where necessary and possible, appropriate facilities for veterinary
inspection, in conformity with traffic requirements,
- to facilitate the movement of goods, in particular through the co-ordination
of working hours of the veterinary and customs services and agreement to effect
clearance outside normal hours, where their arrival has been notified in
advance.
2. The veterinary inspection of animal products may be undertaken at points
within the country provided that it can be shown, and the means of transport
used are such, that the products will not deteriorate or cause contamination
during their transport.
3. Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall
endeavour to reduce, as far as possible, the physical controls of perishable
goods en route.
4. When goods have to be held pending the results of veterinary inspection, the
competent control services of the Contracting Parties shall arrange that such
storage shall take place with the minimum of customs formalities and in
conditions providing for the quarantine safety and conservation of the goods.
Article 5
Goods in transit
Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall, as
far as possible, dispense with the veterinary inspection of animal products in
transit in those circumstances where there is no risk of contamination.
Article 6
Co-operation
1. The veterinary inspection services shall co-operate with the corresponding
services of other Contracting Parties so as to expedite the passage of goods
subjected to veterinary inspection inter alia through the exchange of useful
information.
2. When a consignment of perishable goods or live animals is intercepted during
veterinary inspection, the competent service shall endeavour to notify the
corresponding service of the country of exportation within as short a time as
possible, indicating the reasons for the interception and the measures taken
concerning the goods.
Annex 4
Phytosanitary inspection
Article 1
Principles
Wherever carried out, phytosanitary inspection shall comply with the principles
laid down in this Convention, and particularly in Annex 1 thereto.
Article 2
Definitions
The phytosanitary inspection defined in Article 1 (e) of the present Convention
covers also the inspection of means and conditions of transport of plants and
plant products. It may also cover the measures aiming at the conservation of
endangered plant species.
Article 3
Information
Each Contracting Parties shall ensure that information on the following is
readily available to any person interested:
- the goods subject to special phytosanitary conditions,
- the places where particular plants and plant products may be presented for
inspection,
- the list of pests of plants and plant products for which prohibitions and
restrictions are in force,
- the list of requirements as set out in laws and regulations concerning
phytosanitary inspection as well as their procedures of general application.
Article 4
Organization of controls
1. The Contracting Parties shall endeavour:
- to set up, where necessary and possible, appropriate phytosanitary inspection,
storage, and disinfestation and disinfection facilities, in conformity with
traffic requirements,
- to facilitate the movement of goods, in particular through the co-ordination
of working hours of the phytosanitary and customs services and agreement to
effect clearance of perishable goods outside normal hours where their arrival
has been notified in advance.
2. The phytosanitary inspection of plants and plant products may be undertaken
at points within the country provided that it can be shown, and the means of
transport used are such, that the goods will not cause infestation during their
transport.
3. Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall
endeavour to reduce, as far as possible, the physical controls of perishable
plants and plant products en route.
4. When goods have to be held pending the results of phytosanitary inspection,
the competent control services of the Contracting Parties shall arrange that
such storage shall take place with the minimum of customs formalities and in
conditions providing for the quarantine safety and conservation of the goods.
Article 5
Goods in transit
Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall, as
far as possible, dispense with the phytosanitary inspection of goods in transit,
unless such measures are necessary for the protection of their own plants.
Article 6
Co-operation
1. The phytosanitary services shall co-operate with the corresponding services
of other Contracting Parties so as to expedite the passage of plants and plant
products subjected to phytosanitary inspection inter alia through the exchange
of useful information.
2. When a consignment of plants or plant products is intercepted during
phytosanitary inspection, the competent service shall endeavour to notify the
corresponding service of the country of exportation within as short a time as
possible, indicating the reasons for the interception and the measures taken
concerning the goods.
Annex 5
Control of compliance with technical standards
Article 1
Principles
Wherever carried out, the control of compliance with technical standards
relating to the goods covered by this Convention, shall comply with the
principles laid down in the Convention, and particularly in Annex 1 thereto.
Article 2
Information
Each Contracting Parties shall ensure that information of the following is
readily available to any person interested:
- the standards applied by it,
- the places where the goods may be presented for inspection,
- the requirements as set out in laws and regulations concerning the control of
compliance with technical standards as well as their procedures of general
application.
Article 3
Harmonization of standards
In the absence of international standards, Contracting Parties which apply
national standards shall endeavour to harmonize them by way of international
agreements.
Article 4
Organization of controls
1. The Contracting Parties shall endeavour:
- to set up, where necessary and possible, stations for the control of
compliance with technical standards, in conformity with traffic requirements,
- to facilitate the movement of goods, in particular through the co-ordination
of working hours of the service responsible for the control of compliance with
technical standards and the customs services and agreement to effect clearance
of perishable goods outside normal hours where their arrival has been notified
in advance.
2. The control of compliance with technical standards may also be undertaken at
points within the country provided that it can be shown, and the means of
transport used are such, that the goods, and especially perishable goods, will
not deteriorate during their transport.
3. Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall
endeavour to reduce, as far as possible, the physical controls en route of
perishable goods subjected to control of compliance with technical standards.
4. The Contracting Parties shall organize control of compliance with technical
standards, harmonizing wherever possible the procedures of the service
responsible for these controls with those of any services responsible for other
controls and inspections.
5. In the case of perishable goods held pending the results of control of
compliance with technical standards, the competent control services of the
Contracting Parties shall ensure that the storage of the goods or the parking of
transport equipment shall take place with the minimum of customs formalities and
in conditions providing for the conservation of the goods.
Article 5
Goods in transit
The controls of compliance with technical standards do not normally apply to
goods in through transit.
Article 6
Co-operation
1. The services responsible for the control of compliance with technical
standards shall co-operate with the corresponding services of other Contracting
Parties so as to expedite the passage of perishable goods subjected to control
of compliance with technical standards inter alia through the exchange of useful
information.
2. When a consignment of perishable goods is intercepted during control of
compliance with technical standards, the competent service shall endeavour to
notify the corresponding service of the country of exportation within as short a
time as possible, indicating the reasons for the interception and the measures
taken concerning the goods.
Annex 6
Quality control
Article 1
Principles
Wherever carried out, quality control of the goods covered by this Convention,
shall comply with the principles laid down in the Convention, and particularly
in Annex 1 thereto.
Article 2
Information
Each Contracting Parties shall ensure that information on the following is
readily available to any person interested:
- the place where the goods may be presented for inspection,
- the requirements as set out in laws and regulations concerning quality control
as well as their procedures of general application.
Article 3
Organization of controls
1. The Contracting Parties shall endeavour:
- to set up, where necessary and possible, quality control stations, in
conformity with traffic requirements;
- to facilitate the movement of goods, in particular through the co-ordination
of working hours of the quality control and customs services and agreement to
effect clearance of perishable goods outside normal hours where their arrival
has been notified in advance.
2. The quality control may be undertaken at points within the country provided
that the procedures used contribute to facilitate the international movement of
goods.
3. Within the framework of conventions in force the Contracting Parties shall
endeavour to reduce, as far as possible, the physical controls en route of
perishable goods subjected to quality control.
4. The Contracting Parties shall organize quality control, harmonizing wherever
possible the procedures of the service responsible for this control with those
of any services responsible for other controls and inspections.
Article 4
Goods in transit
Quality controls do not normally apply to goods in through transit.
Article 5
Co-operation
1. The quality control services shall co-operate with the corresponding services
of other Contracting Parties so as to expedite the passage of perishable goods
subjected to quality control inter alia through the exchange of useful
information.
2. When a consignment of perishable goods is intercepted during quality control,
the competent service shall endeavour to notify the corresponding service of the
country of exportation within as short a time as possible, indicating the
reasons for the interception and the measures taken concerning the goods.
Annex 7
Rules of procedure of the Administrative Committee referred to in Article 22 of
this Convention
Article 1
Members
The members of the Administrative Committee shall be the Contracting Parties to
this Convention.
Article 2
Observers
1. The Administrative Committee may decide to invite the competent
administrations of all states which are not Contracting Parties, or
representatives of international organizations which are not Contracting
Parties, to attend, for questions which interest them, the sessions of the
Committee as observers.
2. However, without prejudice to Article 1, the international organizations
referred to in paragraph 1 which are competent for the subjects dealt with in
the Annexes to this Convention, shall have the right to participate as observers
in the work of the Administrative Committee.
Article 3
Secretariat
The secretariat of the Committee shall be provided by the Executive Secretary of
the Economic Commission for Europe.
Article 4
Convocations
The Executive Secretary of the Economic Commission for Europe shall convene the
Committee:
(i) two years after the Convention entered into force;
(ii) thereafter, at a date fixed by the Committee, but not less frequently than
every five years;
(iii) at the request of the competent administrations of at least five states
which are Contracting Parties.
Article 5
Officers
The Committee shall elect a chairman and a vice-chairman on the occasion of
every session.
Article 6
Quorum
A quorum consisting of not less than one-third of the states which are
Contracting Parties is required for the purposes of taking decisions.
Article 7
Decisions
(i) Proposals shall be put to the vote.
(ii) Each state which is a Contracting Parties represented at the session shall
have one vote.
(iii) Where Article 16 (2) of the Convention applies, the regional economic
integration organizations parties to the Convention shall have in case of voting
only a number of votes equal to the total votes allotted to their member states
which are also parties to the Convention. In this latter case, these member
states do not exercise their right to vote.
(iv) Subject to the provisions of subparagraph (v) below, proposals shall be
adopted by a simple majority of the members present and voting in accordance
with the conditions specified in subparagraphs (ii) and (iii) above.
(v) Amendments to this Convention shall be adopted by a two-thirds majority of
the members present and voting in accordance with the conditions specified in
subparagraphs (ii) and (iii) above.
Article 8
Report
Before the closure of its session, the Committee shall adopt its report.
Article 9
Supplementary provisions
In the absence of relevant provisions in this Annex, the rules of procedure of
the economic commission for Europe shall be applicable, unless the Committee
decides otherwise.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 października 1999 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej konwencji w
sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach, sporządzonej w Genewie dnia
21 października 1982 r.
(Dz. U. Nr 103, poz. 1191)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 16 ustęp 6
Międzynarodowej konwencji w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach,
sporządzonej w Genewie dnia 21 października 1982 r., został złożony dnia 6
grudnia 1996 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, jako
depozytariuszowi, dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
wymienionej konwencji. Zgodnie z artykułem 17 ustęp 2 tej konwencji weszła ona w
życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 6 marca 1997 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 17 ustęp 1 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
15 października 1985 r.
2. Następujące państwa i Wspólnota Europejska stały się stronami wymienionej
konwencji, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia w niżej podanych datach:
Armenia8 grudnia 1993 r.
Austria22 lipca 1987 r.
Belgia12 czerwca 1987 r.
Białoruś5 kwietnia 1993 r.
Bośnia i Hercegowina1 września 1993 r.
Bułgaria27 lutego 1998 r.
Chorwacja20 maja 1994 r.
Dania12 czerwca 1987 r.
Estonia4 marca 1996 r.
Federacja Rosyjska28 stycznia 1986 r.
Finlandia8 sierpnia 1985 r.
Francja12 czerwca 1987 r.
Grecja12 czerwca 1987 r.
Gruzja2 czerwca 1999 r.
Hiszpania2 lipca 1984 r.
Irlandia12 czerwca 1987 r.
Jugosławia2 lipca 1985 r.
Kirgistan2 kwietnia 1998 r.
Kuba15 kwietnia 1992 r.
Lesotho30 marca 1988 r.
Liechtenstein21 stycznia 1986 r.
Litwa7 grudnia 1995 r.
Luksemburg12 czerwca 1987 r.
Niderlandy112 czerwca 1987 r.
Niemcy12 czerwca 1987 r.
Norwegia10 lipca 1985 r.
Portugalia10 listopada 1987 r.
Republika Czeska30 września 1993 r.
Republika Południowej Afryki24 lutego 1987 r.
Słowacja28 maja 1993 r.
Słowenia6 lipca 1992 r.
Szwajcaria221 stycznia 1986 r.
Szwecja15 lipca 1985 r.
Uzbekistan27 listopada 1996 r.
Węgry26 stycznia 1984 r.
Włochy12 czerwca 1987 r.
Wspólnota Europejska12 czerwca 1987 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej312 czerwca
1987 r.
1 Konwencja obowiązuje w odniesieniu do Królestwa w Europie, Antyli
Niderlandzkich i Aruby.
2 Postanowienia konwencji będą miały zastosowanie do Księstwa Liechtenstein tak
długo, jak będzie ono związane ze Szwajcarią umową o unii celnej.
3 Konwencja obowiązuje w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, okręgu
administracyjnego Jersey, okręgu administracyjnego Guernsey, Wyspy Man,
Gibraltaru, Monserrat, Świętej Heleny i Przyległości Świętej Heleny.
3. Ponadto podaje się do wiadomości, że w momencie podpisywania, ratyfikowania,
przyjmowania lub zatwierdzania konwencji lub przystępowania do niej, złożone
zostały przez następujące państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:
FEDERACJA ROSYJSKA
Zastrzeżenie:
"Do ustępów od 2 do 7 artykułu 20:
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich nie uważa się za związanego przez
ustępy od 2 do 7 artykułu 20 Międzynarodowej konwencji o harmonizacji kontroli
towarów na granicach dotyczące rozstrzygania sporów."
Oświadczenie:
"Do artykułu 16:
Udział w Międzynarodowej konwencji o harmonizacji kontroli towarów na granicach
regionalnych organizacji integracji gospodarczej utworzonych przez suwerenne
państwa nie zmienia stanowiska Związku Radzieckiego w odniesieniu do takich
międzynarodowych organizacji."
KUBA
Zastrzeżenie:
"Rząd Kuby oświadcza, że nie jest związany postanowieniami ustępów od 2 do 7
artykułu 20 Konwencji; wszelkie spory, które mogą wyniknąć pomiędzy Stronami,
powinny być rozstrzygane w drodze negocjacji poprzez kanały dyplomatyczne."
REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI
Zastrzeżenie:
"Republika Południowej Afryki nie uważa się za związaną postanowieniami ustępów
od 2 do 7 artykułu 20 Konwencji."
SZWAJCARIA
Oświadczenie:
"Rząd Szwajcarii oświadcza, że akceptuje Rezolucję nr 230 przyjętą przez Komitet
Transportu Lądowego w dniu 4 lutego 1983 r. dotyczącą środków pomocy technicznej
przy wykonywaniu Konwencji."
WĘGRY
Zastrzeżenie złożone podczas podpisania i potwierdzone przy zatwierdzeniu:
"Rząd Węgierskiej Republiki Ludowej nie uważa się za związanego przez ustępy od
2 do 7 artykułu 20 Konwencji."
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Traktatowym Ministerstwa
Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 listopada 1999 r.
o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Białorusi, Konwencji między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w sprawie zapobiegania powstawaniu
przypadków podwójnego obywatelstwa, podpisanej w Warszawie dnia 31 marca 1965 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1231)
Art. 1. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia,
w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Białorusi, Konwencji
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich w sprawie zapobiegania powstawaniu
przypadków podwójnego obywatelstwa, podpisanej w Warszawie dnia 31 marca 1965 r.
2. Wypowiedzenie następuje z zachowaniem przepisów o wypowiedzeniu, zawartych w
Konwencji.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 listopada 1999 r.
o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską,
Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką
Socjalistyczną o uregulowaniu zagadnień dotyczących podwójnego obywatelstwa,
sporządzonej w Warszawie dnia 17 maja 1965 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1232)
Art. 1. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia,
w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską, Konwencji między
Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o
uregulowaniu zagadnień dotyczących podwójnego obywatelstwa, sporządzonej w
Warszawie dnia 17 maja 1965 r.
2. Wypowiedzenie następuje z zachowaniem przepisów o wypowiedzeniu, zawartych w
Konwencji, nie później niż do dnia 19 listopada 2000 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 listopada 1999 r.
o wypowiedzeniu Konwencji między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a
Rządem Mongolskiej Republiki Ludowej w sprawie uregulowania zagadnień
dotyczących podwójnego obywatelstwa i zapobiegania przypadkom jego powstawania,
podpisanej w Ułan Bator dnia 23 maja 1975 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1233)
Art. 1. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia
Konwencji między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Mongolskiej
Republiki Ludowej w sprawie uregulowania zagadnień dotyczących podwójnego
obywatelstwa i zapobiegania przypadkom jego powstawania, podpisanej w Ułan Bator
dnia 23 maja 1975 r.
2. Wypowiedzenie następuje z zachowaniem przepisów o wypowiedzeniu, zawartych w
Konwencji, nie później niż do dnia 30 czerwca 2000 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 listopada 1999 r.
o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Słowacką, Konwencji między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką
Republiką Socjalistyczną o uregulowaniu zagadnień dotyczących podwójnego
obywatelstwa, sporządzonej w Warszawie dnia 17 maja 1965 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1234)
Art. 1. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia,
w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką, Konwencji
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o
uregulowaniu zagadnień dotyczących podwójnego obywatelstwa, sporządzonej w
Warszawie dnia 17 maja 1965 r.
2. Wypowiedzenie następuje z zachowaniem przepisów o wypowiedzeniu, zawartych w
Konwencji, nie później niż do dnia 19 listopada 2000 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 listopada 1999 r.
o wypowiedzeniu, w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą, Konwencji
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich w sprawie zapobiegania powstawaniu
przypadków podwójnego obywatelstwa, podpisanej w Warszawie dnia 31 marca 1965 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 1235)
Art. 1. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wypowiedzenia,
w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą, Konwencji między Rządem
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik
Radzieckich w sprawie zapobiegania powstawaniu przypadków podwójnego
obywatelstwa, podpisanej w Warszawie dnia 31 marca 1965 r.
2. Wypowiedzenie następuje z zachowaniem przepisów o wypowiedzeniu, zawartych w
Konwencji.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 31 grudnia 1999 r.
w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw oraz rodzaju niektórych
miejscowości w województwach: dolnośląskim, lubelskim, małopolskim, mazowieckim,
opolskim, podkarpackim, śląskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim i
wielkopolskim oraz obiektu fizjograficznego w województwie łódzkim.
(Dz. U. Nr 112, poz. 1321)
Na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24
października 1934 r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych
oraz o numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 850, z 1948 r. Nr 36, poz.
251, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się następujące brzmienie i pisownię nazw oraz określenie rodzaju
miejscowości i obiektu fizjograficznego:
Lp.Województwo, powiat, gminaObowiązująca po zmianie nazwa i rodzaj
miejscowości oraz obiektu fizjograficznegoDrugi przypadek, forma
przymiotnikowaDotychczasowa nazwa i rodzaj miejscowości
12345
dolnośląskie
górowski
1GóraZawieścice, wieś-ic, zawieścickiZawieścice, wieś
2GóraKłoda Górowska, wieś-y -ej, kłodzkiKłoda Mała, osada
3GóraKłoda Górowska, wieś-y -ej, kłodzkiKłoda Wielka, wieś
lubelskie
parczewski
4PodedwórzeNowe Mosty, wieś-ych -ów, mostowskiMosty, osada
łódzkie,
radomszczański
5KamieńskGóra Kamieńska, wzniesienie-y -ej --
małopolskie
brzeski
6SzczurowaRudy-Rysie, wieśRud-Rysia, rysiańskiRudy, wieś
7SzczurowaRudy-Rysie, wieśRud-Rysia, rysiańskiRysie, wieś
nowotarski
8RabkaRabka-Zdrój, miasto-i -oju, rabczańskiRabka, miasto
mazowieckie
przasnyski
9ChorzeleZdziwój Nowy, wieś-oja -ego, zdziwojskiNowy Zdziwój, wieś
10ChorzeleZdziwój Stary, wieś-oja -ego, zdziwojskiStary Zdziwój, wieś
sokołowski
11Kosów LackiKosów Lacki, wieś-owa -ego, kosowskiKosów-Osada, wieś
opolskie
brzeski
12BrzegSkarbimierz Osiedle, osiedle-a -dla --
nyski
13GłuchołazyGęstwina, część wsi Podlesie-y, -Gęstwina, przysiółek wsi
Podlesie
14GłuchołazyŁączki, część wsi Biskupów-ek, -Łączki, przysiółek wsi
Biskupów
strzelecki
15UjazdNogawczyce, wieś-yc, nogawczyckiNogawczyce, wieś
podkarpackie
dębicki
16BrzostekSmarżowa, wieś-ej, smarżowskiSmarzowa, wieś
śląskie
cieszyński
17ZebrzydowiceZebrzydowice, wieś-ic, zebrzydowicki-
18ZebrzydowiceZebrzydowice Dolne, część wsi Zebrzydowice-ic -ych,
-Zebrzydowice Dolne, wieś
19ZebrzydowiceZebrzydowice Górne, część wsi Zebrzydowice-ic -ych,
-Zebrzydowice Górne, wieś
20ZebrzydowiceKaczyce, wieś-yc, kaczycki-
21ZebrzydowiceKaczyce Dolne, część wsi Kaczyce-yc -ych, -Kaczyce Dolne,
wieś
22ZebrzydowiceKaczyce Górne, część wsi Kaczyce-yc -ych, -Kaczyce Górne,
wieś
23ZebrzydowiceOtrębów, część wsi Kaczyce-owa, -Otrębów, przysiółek
częstochowski
24JanówZłoty Potok, wieś-ego -u, potockiPotok Złoty, wieś
25PoczesnaBrzeziny Nowe, wieś-in -ych, brzezińskiSzczekaczka, wieś
świętokrzyskie
kielecki
26ZagnańskKajetanów Dolny, wieś-owa -ego, kajetanowski-
warmińsko-mazurskie
elbląski
27ElblągJanów, osada-owa, -Lipniki, osada
28ElblągJagodno, wieś-dna, jagodzieńskiJagodna, część wsi Rubno Wielkie
nidzicki
29Janowiec KościelnyKuce, wieśKuc, kuckiPokrzywnica-Kuce, osada
piski
30PiszImionek, wieś-nka, imioneckiImionek, osada
31PiszKarpa, wieś-y, karpskiKarpa, osada
32PiszKociołek Szlachecki, wieś-łka -ego, kociołeckiKociołek Szlachecki,
osada
33PiszLiski, wieś-ek, lisieckiLiski, osada
34PiszPogobie Średnie, wieś-a -ego, pogobskiPogubie Średnie, wieś
35PiszPogobie Tylne, wieś-a -ego, pogobskiPogubie Tylne, wieś
36PiszRakowo, wieś-a, rakowski-
szczycieński
37PasymNarajty, wieś-ajt, narajckiNarejty, wieś
wielkopolskie
kaliski
38StawiszynMiedza, przysiółek wsi Zbiersk-y, -Miedza, wieś
rawicki
39PakosławBiałykał, wieśBiałegokału, białokalskiBiały Kał, wieś
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: M. Biernacki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
EUROPEJSKA KONWENCJA
854--o pomocy prawnej w sprawach karnych.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
855--z dnia 5 lipca 1999 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych,
sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., oraz Protokołu
dodatkowego do tej konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 17 marca
1978 r.
UMOWA
856--sporządzona w Warszawie dnia 25 marca 1997 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania
Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20
kwietnia 1959 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
857--z dnia 20 stycznia 1998 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o
uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy
prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., sporządzonej w
Warszawie dnia 25 marca 1997 r.
UMOWA
858--sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
859--z dnia 5 lipca 1999 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej w Rabacie dnia 24 października
1994 r.
UMOWA
860--sporządzona w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
861--z dnia 26 sierpnia 1999 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami
Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych,
sporządzonej w Waszyngtonie dnia 10 lipca 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 grudnia 1998 r.
o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, którzy w latach 1944-1989
sprzeniewierzyli się niezawisłości sędziowskiej.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 1)
Art. 1. 1. Wobec sędziego, który w latach 1944-1989, orzekając w procesach
będących formą represji za działalność niepodległościową, polityczną, obronę
praw człowieka lub korzystanie z podstawowych praw człowieka, sprzeniewierzył
się niezawisłości sędziowskiej, nie stosuje się, do dnia 31 grudnia 2002 r.,
przepisów o przedawnieniu w postępowaniu dyscyplinarnym zawartych w ustawie z
dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r.
Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr
34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz.
471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751, 752, 753, Nr 121, poz.
769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160,
poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125).
2. Postępowanie dyscyplinarne w sprawach, o których mowa w ust. 1, wszczęte
przed dniem 31 grudnia 2002 r., toczy się do czasu jego prawomocnego
zakończenia.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sędziego, który wykonując
kierownicze funkcje w administracji sądowej lub organizacjach politycznych,
naruszył niezawisłość sędziowską poprzez wywieranie wpływu na wydawanie przez
innych sędziów orzeczeń w indywidualnych sprawach, o których mowa w ust. 1.
Art. 2. 1. Z żądaniem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, w sprawach
określonych w art. 1 ust. 1 i 3, oprócz podmiotów, o których mowa w art. 88 § 1
ustawy wymienionej w art. 1 ust. 1, może wystąpić Krajowa Rada Sądownictwa z
urzędu lub na wniosek osoby skrzywdzonej orzeczeniem.
2. Wniosek osoby skrzywdzonej, o którym mowa w ust. 1, może być skierowany
również do Ministra Sprawiedliwości.
Art. 3. Za czyny, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 3, Sąd Dyscyplinarny orzeka
karę wydalenia ze służby sędziowskiej.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 stycznia 1999 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Prawo dewizowe.
(Dz. U. Nr 1, poz. 2)
Na podstawie art. 2 ust. 4 oraz art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo
dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) kwotę, której nie może przekroczyć cena nabycia nieruchomości położonej za
granicą w obrocie pozagospodarczym,
2) zwolnienia z ograniczeń w dokonywaniu obrotu dewizowego określonych w ustawie
oraz warunki tego zwolnienia.
§ 2. Ustala się, że łączna cena nabycia nieruchomości za granicą przez rezydenta
będącego osobą fizyczną, w ramach obrotu pozagospodarczego, nie może przekroczyć
równowartości 50 000 euro.
§ 3. 1. Zwalnia się, z zastrzeżeniem § 4, z ograniczeń:
1) inwestycje bezpośrednie, dokonywane przez rezydentów w krajach nie będących
członkami OECD lub z którymi Rzeczpospolita Polska nie zawarła umów o popieraniu
i ochronie inwestycji, w zakresie:
a) pożyczek lub kredytów udzielanych spółce przez akcjonariuszy lub udziałowców,
b) transferu za granicę krajowych lub zagranicznych środków płatniczych na
finansowanie kosztów utrzymania ich przedstawicielstw, w tym także wynagrodzeń
pracowników, delegacji służbowych i kosztów leczenia za granicą oraz remontów
zajmowanych pomieszczeń i środków trwałych,
2) inwestycje portfelowe w zakresie nieodpłatnego nabywania przez rezydentów
papierów wartościowych wystawionych za granicą,
3) obrót kredytowy w zakresie:
a) kredytów o terminie spłaty krótszym niż rok, objętych gwarancjami Rady
Ministrów lub Narodowego Banku Polskiego, zaciąganych przez rezydentów w
Międzynarodowym Banku Odbudowy i Rozwoju, Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju,
Europejskim Banku Inwestycyjnym i Nordyckim Banku Inwestycyjnym, przeznaczonych
na finansowanie inwestycji w kraju,
b) pożyczek lub kredytów o terminie spłaty krótszym niż rok, zaciąganych przez
rezydentów w Polsko-Amerykańskim Funduszu Przedsiębiorczości lub jednostkach
zależnych, kontrolowanych lub powiązanych z Funduszem, będących nierezydentami,
4) obrót gwarancyjny dokonywany w związku z obrotem, o którym mowa w pkt 1 lit.
a) oraz w pkt 3,
5) obrót depozytowy:
a) dokonywany przez rezydentów w związku z czynnościami, o których mowa w pkt 1
lit b), pkt 2 oraz w pkt 6 lit. b) i d),
b) dokonywany przez rezydentów w związku z wykonywaniem za granicą umów o
świadczenie usług, w zakresie przychodów uzyskanych z tych umów, przeznaczonych
na finansowanie powstających za granicą kosztów ich wykonywania, w tym
wynagrodzeń pracowników,
6) pozostały obrót kapitałowy w zakresie:
a) transferu za granicę przez rezydentów krajowych lub zagranicznych środków
płatniczych na wypłatę stypendiów ufundowanych dla rezydentów,
b) transferu za granicę przez rezydentów krajowych lub zagranicznych środków
płatniczych na finansowanie kosztów funkcjonowania polskich przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych polskich przedstawicielstw
korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych (w
tym wynagrodzeń pracowników) oraz zakup przez te przedstawicielstwa
nieruchomości położonej za granicą,
c) transferu za granicę przez rezydentów krajowych lub zagranicznych środków
płatniczych na finansowanie kosztów utrzymania przedstawicielstw Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym także wynagrodzeń żołnierzy i pracowników
cywilnych, kosztów leczenia za granicą oraz remontów zajmowanych pomieszczeń,
d) nabywania przez podmioty określone w lit. b) własności i innych praw
związanych z nieruchomościami położonymi za granicą,
e) transferu za granicę, przez nierezydentów, zagranicznych środków płatniczych
zakupionych w bankach za walutę polską pochodzącą z udokumentowanej wymiany w
banku zagranicznych środków płatniczych na walutę polską,
f) dokonywania przez rezydentów, będących pracodawcami, płatności w walutach
obcych na rzecz rezydentów i nierezydentów, będących osobami fizycznymi, z
tytułu podróży odbywanej przez nich poza granicami kraju w sprawach tego
pracodawcy, oraz transferu tych walut za granicę,
g) wywozu przez nierezydentów za granicę papierów wartościowych nominowanych w
walutach obcych,
h) zakupu i sprzedaży (wymiany) zagranicznych środków płatniczych lub waluty
polskiej za granicą,
i) wywozu krajowych środków płatniczych lub zagranicznych środków płatniczych do
wysokości kwot, co do których nie ma obowiązku korzystania z pośrednictwa
banków, określonego w ustawie,
j) przywozu krajowych środków płatniczych i wartości dewizowych,
k) wywozu za granicę monet złotych emitowanych i sprzedawanych przez Narodowy
Bank Polski,
7) dokonywanie przez rezydentów przelewu wierzytelności, przysługujących im od
nierezydentów, w celu wykonania wymagalnych zobowiązań w obrocie dewizowym z
zagranicą, którego dokonywanie nie wymaga zezwolenia dewizowego,
8) dokonywany przez koncesjonowane przedsiębiorstwa wydobywcze:
a) obrót depozytowy w zakresie środków, o których mowa w lit. b)-d),
b) przekaz za granicę do wysokości 80% łącznych przychodów, obliczonych w
stosunku kwartalnym, w celu wpłaty na rachunki bankowe,
c) obrót wierzytelnościami, przysługującymi od nierezydentów, z tytułu sprzedaży
za granicę ropy naftowej lub gazu ziemnego pochodzącego ze złóż eksploatowanych
przez te przedsiębiorstwa na terytorium kraju, w sposób zapewniający wpłatę
zagranicznych lub krajowych środków płatniczych będących przedmiotem świadczenia
tych wierzytelności na rachunki bankowe,
d) obrót kredytowy polegający na udzielaniu pożyczek lub kredytów nierezydentom,
z którymi łączą ich pośrednio lub bezpośrednio powiązania o charakterze
kapitałowym, do wysokości kwot zgromadzonych na rachunkach bankowych, o terminie
spłaty krótszym niż rok,
9) dokonywany przez podmioty określone w ust. 4:
a) obrót depozytowy w zakresie przychodów uzyskanych za granicą z prowadzonej
działalności, w części przeznaczonej na finansowanie powstających za granicą
kosztów tej działalności,
b) wywóz za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych,
znajdujących się w kasie polskiego statku, pod warunkiem że te wartości i środki
zostały złożone na przechowywanie w kasie statku przed wejściem statku do
polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi
celnemu przy odprawie wejściowej, ze wskazaniem wartości i środków należących do
poszczególnych osób,
c) obrót gwarancyjny w zakresie pokrycia szkód awaryjnych i innych kar
nakładanych na statek i jego załogę,
d) obrót kredytowy polegający na zaciąganiu od nierezydentów, na cele
inwestycyjne, kredytów zabezpieczonych hipoteką morską,
e) obrót kredytowy polegający na zaciąganiu od nierezydentów kredytów na
finansowanie działalności eksploatacyjnej prowadzonej za granicą, o
równowartości do 50 000 000 euro,
10) ustalanie i uiszczanie przez rezydentów prowadzących działalność gospodarczą
lub wykonujących wolny zawód składki w walutach wymienialnych określonych przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego w umowach ubezpieczenia zawartych z
instytucjami ubezpieczeniowymi działającymi na podstawie przepisów o prowadzeniu
gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych, a także
pobieranie odszkodowania w ramach tych umów w walutach wymienialnych,
11) dokonywanie przez rezydentów będących osobami fizycznymi płatności w
walutach wymienialnych za towary nabywane od podmiotów prowadzących działalność
gospodarczą w zakresie handlu detalicznego w wolnych obszarach celnych,
ustanowionych na terenie lądowego, lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia
granicznego, oraz za usługi świadczone przez te podmioty, a także za towary
sprzedawane podróżnym i członkom załóg lub usługi świadczone na ich rzecz w
przewozach międzynarodowych na statkach powietrznych i morskich oraz promach,
12) wywóz przez nierezydentów walut obcych uzyskanych ze sprzedaży artykułów
konsumpcyjnych w środkach regularnej komunikacji międzynarodowej w czasie
przebiegu w kraju,
13) dokonywanie przez rezydentów wpłat walut obcych na rachunki bankowe w kraju
pracowników z tytułu wynagrodzenia za pracę oraz innych świadczeń związanych z
pracą należnych im w związku z wykonywaną pracą za granicą.
2. Zwalnia się, z zastrzeżeniem § 4, z obowiązków:
1) zapewnienia niezwłocznego transferu z zagranicy posiadanych wartości
dewizowych lub krajowych środków płatniczych w zakresie obrotu depozytowego, o
którym mowa w ust. 1 pkt 5, 8 i 9, oraz w zakresie środków płatniczych, o
których mowa w pkt 2 lit. e),
2) dokonywania i przyjmowania płatności oraz dokonywania transferu za
pośrednictwem banków, których uprawnienia do dokonywania określonych czynności
obrotu dewizowego obejmują takie pośrednictwo:
a) w obrocie bieżącym, gdy kwota płatności nie przekracza równowartości 20 000
euro,
b) w zakresie umów, o których mowa w pkt 3 lit. a),
c) w zakresie obrotu depozytowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, 8 i 9 lit. a) i
b),
d) w zakresie przelewu wierzytelności, o którym mowa w ust. 1 pkt 7,
e) przez rezydentów w zakresie przyjmowania płatności za świadczone na rzecz
nierezydentów usługi przewozu osób, spedycji, przewozu i ubezpieczenia przesyłek
na trasach zagranicznych oraz za usługi portowe w portach morskich,
3) wyrażania należności i dokonywania płatności w obrocie bieżącym w walucie
polskiej lub w walutach wymienialnych:
a) w zakresie umów polegających na wymianie świadczeń niepieniężnych, zawartych
przez rezydentów z nierezydentami mającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę w
krajach, których waluta narodowa nie została zaliczona do walut wymienialnych,
pod warunkiem że umowa zostanie zarejestrowana w terminie 14 dni od dnia jej
zawarcia oraz jej realizacja zostanie rozliczona w Banku Handlowym w Warszawie
S.A. w celu ujęcia obrotów z niej wynikających w bilansie płatniczym,
b) przez podmioty określone w ust. 4 - w zakresie opłat za usługi portowe i inne
w zakresie obrotu portowo-morskiego w krajach, których waluta narodowa nie
została zaliczona do walut wymienialnych,
c) w zakresie zakupu przez rezydentów towarów i usług w celu zaspokojenia
potrzeb osobistych.
3. Przez koncesjonowane przedsiębiorstwa wydobywcze, o których mowa w ust. 1 pkt
8, należy rozumieć rezydentów, o kapitale własnym w wysokości stanowiącej
równowartość co najmniej 5 000 000 euro, prowadzących, zgodnie z udzieloną przez
właściwe organy koncesją, działalność gospodarczą polegającą na poszukiwaniu i
wydobyciu ropy naftowej i gazu ziemnego, a także rezydentów, na których
przeniesiono, za zgodą właściwych organów, część uprawnień i obowiązków
wynikających z udzielonej koncesji, z zastrzeżeniem, że spełniają oni
indywidualnie lub łącznie określony wyżej warunek dotyczący wysokości kapitału
własnego.
4. Przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 9 i ust. 2 pkt 3 lit. b), należy
rozumieć:
1) rezydentów, prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego:
armatorów żeglugi liniowej, armatorów żeglugi trampowej, armatorów żeglugi
promowej, armatorów żeglugi pasażerskiej, armatorów ratownictwa morskiego,
armatorów żeglugi śródlądowej, szkolnictwo morskie, zaplecze naukowo-badawcze
transportu morskiego, zaopatrzenie i obsługę platform
poszukiwawczo-wydobywczych,
2) rezydentów, prowadzących działalność w zakresie rybołówstwa morskiego:
armatorów rybołówstwa bałtyckiego, armatorów rybołówstwa dalekomorskiego,
armatorów pomocniczej floty rybołówstwa, zaplecze naukowo-badawcze rybołówstwa
morskiego,
3) rezydentów, prowadzących działalność poszukiwawczo-wydobywczą na morzu.
§ 4. Zwolnienia, o których mowa w § 3, nie stanowią zwolnienia z obowiązków
określonych w art. 14 i 15 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 160, poz. 1063).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 stycznia 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie zasad organizacji inspektoratów weterynarii.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 3)
Na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Wojewódzkim inspektoratem weterynarii kieruje wojewódzki lekarz weterynarii
- dyrektor inspektoratu przy pomocy zastępcy wojewódzkiego lekarza weterynarii.
§ 2. 1. W skład wojewódzkiego inspektoratu weterynarii wchodzą:
1) zespół finansowo-księgowy,
2) zespół administracyjno-gospodarczy i zaopatrzenia,
3) zespół obsługi prawnej,
4) jedno- lub wieloosobowe stanowiska pracy do spraw:
a) zwalczania chorób zakaźnych zwierząt,
b) higieny środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
c) środków żywienia zwierząt,
d) higieny materiału biologicznego,
e) nadzoru farmaceutycznego,
f) pracowniczych,
g) bezpieczeństwa i higieny pracy,
h) przeciwpożarowych,
i) obrony cywilnej,
5) sekretariat wojewódzkiego lekarza weterynarii.
2. Oprócz komórek organizacyjnych i samodzielnych stanowisk pracy, o których
mowa w ust. 1, w skład wojewódzkiego inspektoratu weterynarii wchodzą:
1) graniczne inspektoraty weterynarii będące oddziałami wojewódzkiego
inspektoratu weterynarii, których siedziby określają przepisy odrębne,
2) zakłady higieny weterynaryjnej i ich oddziały mające siedziby określone w
załączniku do rozporządzenia.
3. W zakładach higieny weterynaryjnej mogą być tworzone międzywojewódzkie
pracownie specjalistyczne oraz samodzielne stanowiska specjalistyczne
realizujące zadania o zasięgu krajowym.
§ 3. Powiatowym inspektoratem weterynarii kieruje powiatowy lekarz weterynarii -
kierownik inspektoratu przy pomocy zastępcy powiatowego lekarza weterynarii,
który jest równocześnie powiatowym inspektorem weterynarii do spraw zwalczania
chorób zakaźnych zwierząt albo do spraw higieny środków spożywczych pochodzenia
zwierzęcego i środków żywienia zwierząt.
§ 4. W skład granicznego inspektoratu weterynarii wchodzą:
1) graniczny lekarz weterynarii - kierownik inspektoratu,
2) inspektorzy weterynarii zapewniający weterynaryjną kontrolę graniczną,
3) sekretariat granicznego lekarza weterynarii.
§ 5. W skład powiatowego inspektoratu weterynarii wchodzą:
1) zespoły do spraw:
a) zwalczania chorób zakaźnych zwierząt,
b) higieny środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
c) środków żywienia zwierząt,
d) dezynfekcji,
e) finansów, księgowości, administracji i zaopatrzenia.
2) stanowisko pracy do spraw higieny materiału biologicznego,
3) sekretariat powiatowego lekarza weterynarii.
§ 6. Wojewódzcy, graniczni i powiatowi lekarze weterynarii mogą pisemnie
upoważniać pracowników właściwych inspektoratów weterynarii do podejmowania
określonych czynności w ich imieniu, w tym do wydawania decyzji
administracyjnych.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 grudnia 1998 r. (poz. 3)
SIEDZIBY ZAKŁADÓW HIGIENY WETERYNARYJNEJ I ICH ODDZIAŁÓW
Lp.Nazwa województwaSiedziba zakładu higieny weterynaryjnejSiedziby
oddziałów zakładu higieny weterynaryjnej
1dolnośląskieWrocławJelenia Góra
2kujawsko-pomorskieBydgoszcz1) Toruń
2) Włocławek
3lubelskieLublin1) Biała Podlaska
2) Zamość
4lubuskieGorzów WielkopolskiZielona Góra
5łódzkieŁódź1) Piotrków Trybunalski
2) Skierniewice
6małopolskieKraków1) Nowy Sącz
2) Tarnów
7mazowieckieWarszawa1) Ostrołęka
2) Płock
3) Płońsk
4) Radom
5) Siedlce
8opolskieOpole-
9podkarpackieKrosno1) Nisko
2) Przemyśl
3) Rzeszów
10podlaskieBiałystok1) Łomża
2) Suwałki
11pomorskieGdańsk1) Malbork
2) Słupsk
12śląskieKatowice1) Bielsko-Biała
2) Częstochowa
13świętokrzyskieKielce-
14warmińsko-mazurskieOlsztyn1) Bartoszyce
2) Ostróda
15wielkopolskiePoznań1) Kalisz
2) Konin
3) Leszno
16zachodniopomorskieSzczecinKoszalin
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania granicznych
lekarzy weterynarii.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 4)
Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Określa się siedziby i terytorialny zakres działania granicznych lekarzy
weterynarii:
1) w województwie dolnośląskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Jędrzychowicach - dla przejścia granicznego
drogowego Jędrzychowice,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kudowie-Słonem - dla przejścia granicznego
drogowego Kudowa-Słone,
c) Graniczny Lekarz Weterynarii w Międzylesiu - dla przejścia granicznego
kolejowego Międzylesie,
2) w województwie lubelskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Dorohusku - dla przejścia granicznego
drogowego Dorohusk,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Hrebennem - dla przejścia granicznego
drogowego Hrebenne,
c) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kukurykach - dla przejścia granicznego
drogowego Kukuryki oraz przejścia granicznego kolejowego Terespol,
3) w województwie lubuskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Olszynie - dla przejścia granicznego drogowego
Olszyna,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Rzepinie - dla przejścia granicznego
kolejowego Kunowice,
c) Graniczny Lekarz Weterynarii w Świecku - dla przejścia granicznego drogowego
Świecko,
4) w województwie małopolskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Chyżnem - dla przejścia granicznego drogowego
Chyżne,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Krakowie - dla portu lotniczego Kraków-Balice,
5) w województwie mazowieckim:
Graniczny Lekarz Weterynarii w Warszawie - dla portu lotniczego Warszawa-Okęcie,
6) w województwie podkarpackim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Barwinku - dla przejścia granicznego drogowego
Barwinek,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Medyce - dla przejścia granicznego drogowego
Medyka oraz przejścia kolejowego Przemyśl,
7) w województwie podlaskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Bobrownikach - dla przejścia granicznego
drogowego Bobrowniki,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Budzisku - dla przejścia granicznego drogowego
Budzisko,
c) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kuźnicy Białostockiej - dla przejścia
granicznego drogowego Kuźnica Białostocka,
8) w województwie pomorskim:
Graniczny Lekarz Weterynarii w Gdyni - dla portu morskiego Gdańsk, portu
morskiego Gdynia oraz portu lotniczego Gdańsk-Rębiechowo,
9) w województwie śląskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Cieszynie - dla przejścia granicznego
drogowego Cieszyn-Boguszowice,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Zebrzydowicach - dla przejścia granicznego
kolejowego Zebrzydowice,
10) w województwie warmińsko-mazurskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Bezledach - dla przejścia granicznego
drogowego Bezledy,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Braniewie - dla przejścia granicznego
drogowego Gronowo oraz przejścia granicznego kolejowego Braniewo,
11) w województwie wielkopolskim:
Graniczny Lekarz Weterynarii w Poznaniu - dla portu lotniczego Poznań-Ławica,
12) w województwie zachodniopomorskim:
a) Graniczny Lekarz Weterynarii w Kołbaskowie - dla przejścia granicznego
drogowego Kołbaskowo,
b) Graniczny Lekarz Weterynarii w Szczecinie - dla portu morskiego Szczecin,
c) Graniczny Lekarz Weterynarii w Świnoujściu - dla portu morskiego Świnoujście.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 stycznia 1999 r.
sygn. akt K. 27/98.
(Dz. U. Nr 1, poz. 5)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodnicząca,
Lech Garlicki - sprawozdawca,
Krzysztof Kolasiński,
Andrzej Mączyński,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rzecznika
Praw Obywatelskich z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratora
Generalnego i Ministra Finansów o stwierdzenie, że art. 1 pkt 15 w związku z
art. 9 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638) w części, w jakiej uchyla z dniem 1
stycznia 1997 r. przepisy dotyczące ulg na odpłatne kształcenie w szkołach
wyższych w odniesieniu do podatników, którzy ukończyli 35 rok życia (art. 1 pkt
15), a którzy kształcili się w dniu wejścia w życie tej ustawy w szkole wyższej
- jest sprzeczny z konstytucyjną zasadą zaufania obywatela do Państwa,
wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego, ustanowionej w art. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
Art. 1. pkt 15 w związku z art. 9 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638) w
zakresie odnoszącym się do ustanowienia przepisu art. 27a ust. 1 pkt 3 lit. f) i
ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416, Nr 114, poz. 507 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 624 i 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz.
776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz.
538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr
139, poz. 932, 933 i 934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz.
430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr
144, poz. 930 i Nr 162, poz. 1121), rozumiany jako nie wyłączający
dopuszczalności zastosowania art. 27a ust. 1 pkt 3 lit. e) powołanej wyżej
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. jako podstawy dla zmniejszenia podatku
dochodowego przez podatnika, który - niezależnie od swego wieku - poniósł
wydatki na odpłatne kształcenie w szkole wyższej
jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Teresa Dębowska-Romanowska
Lech Garlicki
Andrzej Mączyński
Krzysztof Kolasiński
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 29 grudnia 1998 r.
o utracie mocy obowiązującej przepisów art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja
1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 6)
Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z wyrokiem Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. K. 34/97 ogłaszam utratę mocy
obowiązującej przepisów art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o
zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 82, poz. 518).
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: M. Safjan
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 31 grudnia 1998 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 107 ust. 1a pkt 1 i pkt 6 ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 7)
Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z wyrokiem Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 9 czerwca 1998 r. sygn. K. 28/97 ogłaszam utratę mocy
obowiązującej art. 107 ust. 1a pkt 1 i pkt 6 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28,
poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770
i Nr 141, poz. 944 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1117) w brzmieniu nadanym przez
art. 1 pkt 49 lit. b) ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z
1996 r. Nr 7, poz. 44).
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: M. Safjan
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 24 listopada 1998 r.
w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach
artystycznych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 2, poz. 8)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117,
poz. 759) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się ramowe plany nauczania dla publicznych szkół i placówek
artystycznych:
1) szkoły muzycznej I stopnia - w załączniku nr 1:
a) sześcioletniego cyklu nauczania w tabeli nr 1,
b) czteroletniego cyklu nauczania w tabeli nr 2,
2) podstawowej szkoły muzycznej - w załączniku nr 2 w tabeli nr 3,
3) podstawowej szkoły muzycznej o kierunku chóralnym - w załączniku nr 3 w
tabeli nr 4,
4) szkoły muzycznej II stopnia - w załączniku nr 4:
a) wydziału instrumentalnego w tabeli nr 5,
b) wydziału rytmiki w tabeli nr 6,
c) wydziału wokalnego w tabeli nr 7,
d) wydziału teoretyczno-pedagogicznego w tabeli nr 8,
5) liceum muzycznego - w załączniku nr 5:
a) przedmiotów ogólnokształcących na wszystkich wydziałach w tabeli nr 9,
b) przedmiotów muzycznych wydziału instrumentalnego w tabeli nr 10,
c) przedmiotów muzycznych wydziału rytmiki w tabeli nr 11,
d) przedmiotów muzycznych wydziału teoretyczno-pedagogicznego w tabeli nr 12,
e) przedmiotów muzycznych wydziału lutnictwa w tabeli nr 13,
6) wojskowego liceum muzycznego - w załączniku nr 6 w tabeli nr 14,
7) liceum sztuk plastycznych - w załączniku nr 7 w tabeli nr 15,
8) szkoły baletowej - w załączniku nr 8 w tabeli nr 16,
9) policealnego studium cyrkowego - w załączniku nr 9 w tabeli nr 17,
10) policealnego studium zawodowego wokalno-baletowego - w załączniku nr 10 w
tabeli nr 18,
11) policealnego studium zawodowego wokalno-aktorskiego - w załączniku nr 11 w
tabeli nr 19,
12) policealnego studium zawodowego piosenkarskiego - w załączniku nr 12 w
tabeli nr 20,
13) policealnego studium zawodowego rytmiki - w załączniku nr 13 w tabeli nr 21,
14) policealnego studium zawodowego plastycznego i policealnego studium
zawodowego techniki teatralno-filmowej - w załączniku nr 14 w tabeli nr 22,
15) pomaturalnego studium kształcenia animatorów kultury i bibliotekarzy - zawód
bibliotekarz - w załączniku nr 15:
a) studium stacjonarnego - w tabeli nr 23,
b) studium zaocznego - w tabeli nr 24,
c) specjalizacji: biblioterapia - w tabeli nr 25,
16) pomaturalnego studium kształcenia animatorów kultury i bibliotekarzy - w
załączniku nr 16:
a) animatora kultury - w tabeli nr 26,
b) animatora społeczności lokalnych - w tabeli nr 27,
17) ogniska artystycznego - w załączniku nr 17:
a) specjalności muzycznej - w tabeli nr 28,
b) specjalności plastycznej - w tabeli nr 29,
c) specjalności baletowej - w tabeli nr 30.
§ 2. 1. Ramowe plany nauczania określają liczbę godzin lekcyjnych poszczególnych
przedmiotów, grup przedmiotów i godzin będących w dyspozycji dyrektora szkoły,
które szkoły obowiązane są realizować.
2. W szkołach mogą być prowadzone zajęcia pozalekcyjne i nadobowiązkowe, w tym
koła zainteresowań i dodatkowa nauka języków obcych, w wymiarze stosownym do
posiadanych środków finansowych.
3. Jeżeli zajęcia, o których mowa w ust. 2, mają być finansowane z rachunku
środków specjalnych szkoły, wymiar tych zajęć ustala dyrektor szkoły w
porozumieniu z radą szkoły.
§ 3. 1. Na podstawie ramowego planu nauczania dyrektor szkoły opracowuje plan
nauczania.
2. Plan nauczania stanowi podstawę opracowania arkusza organizacji szkoły, o
którym mowa w przepisach o ramowym statucie szkół i placówek artystycznych.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 listopada 1998
r. (poz. 8)
Załącznik nr 1
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA
SZEŚCIOLETNI CYKL NAUCZANIA
Tabela nr 1
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczani a
IIIIIIIVVVI
Liczba tygodni nauki
383838383838
Liczba godzin tygodniowo
1. Instrument główny,1 1/31 1/31 1/322210
2. Fortepian dodatkowy---2/32/32/32
3. Kształcenie słuchu]3]3]3222,15
4. Rytmika---
5. Audycje muzyczne---1113
6. Chór, orkiestra lub zespół instrumentalny---2226
RAZEM4 1/34 1/34 1/37 2/37 2/37 2/336
NADOBOWIĄZKOWO
7. Rytmika---2226
8. Instrument dodatkowy---2/32/32/32
9. Instrumenty ludowe----224
10. Improwizacja z elementami kompozycji----2/32/31 1/3
11. Nauka akompaniamentu i czytania a vista----2/32/31 1/3
Objaśnienia do tabeli nr 1
Poz. 1 i 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3-5 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-16 uczniów.
Poz. 6 Chór, orkiestra lub zespoły instrumentalne - według zaawansowania uczniów
i specjalności. Liczbę zespołów oraz grup chóru ustala dyrektor szkoły na
podstawie programu nauczania. Zajęcia chóru, orkiestry lub zespołów
instrumentalnych mogą być prowadzone nadobowiązkowo w klasach programowo
niższych.
Poz. 10 Zajęcia z improwizacji z elementami kompozycji przeznaczone są głównie
dla uczniów klas fortepianu.
Poz. 11 Nauka akompaniamentu i czytanie a vista prowadzone są indywidualnie i
przeznaczone głównie dla uczniów klas fortepianu.
Do zajęć instrumentu głównego zalicza się również zajęcia z akompaniatorem: w
klasach I-V po 15 minut oraz w klasie VI 30 minut tygodniowo na jednego ucznia.
Godziny rozliczane są w okresie semestru. Zaleca się prowadzenie zajęć z
akompaniatorem pod kierunkiem nauczyciela instrumentu głównego.
Zajęcia nie obowiązują uczniów klas fortepianu, akordeonu i gitary.
Zasady i organizację zajęć z akompaniatorem ustala nauczyciel instrumentu
głównego w porozumieniu z dyrektorem szkoły.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA
CZTEROLETNI CYKL NAUCZANIA
Tabela nr 2
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczani a
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383838
Liczba godzin tygodniowo
1. Instrument główny22228
2. Fortepian dodatkowy-2/32/32/32
3. Kształcenie słuchu22228
4. Audycje muzyczne-1113
5. Chór, orkiestra lub zespół instrumentalny-2226
RAZEM47 2/37 2/37 2/327
NADOBOWIĄZKOWO
6. Instrumenty ludowe--224
7. Instrument dodatkowy-2/32/32/32
8. Improwizacja z elementami kompozycji--2/32/31 1/3
9. Nauka akompaniamentu i czytania a vista--2/32/31 1/3
Objaśnienia do tabeli nr 2
Poz. 1 i 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3 i 4 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-16 uczniów.
Poz. 5 Chór, orkiestra lub zespoły instrumentalne - według zaawansowania uczniów
i specjalności. Liczbę zespołów oraz grup chóru ustala dyrektor szkoły na
podstawie programu nauczania. Zajęcia chóru, orkiestry lub zespołów
instrumentalnych mogą być prowadzone nadobowiązkowo w klasie pierwszej.
Poz. 8 Zajęcia z improwizacji z elementami kompozycji przeznaczone są głównie
dla uczniów klas fortepianu.
Poz. 9 Nauka akompaniamentu i czytanie a vista prowadzone są indywidualnie i
przeznaczone głównie dla uczniów klas fortepianu.
Do zajęć instrumentu głównego zalicza się również zajęcia z akompaniatorem: w
klasach I-III po 15 minut a w klasie IV - 30 minut tygodniowo na jednego ucznia.
Godziny rozliczane są w okresie semestru. Zaleca się prowadzenie zajęć z
akompaniatorem pod kierunkiem nauczyciela instrumentu głównego.
Zajęcia nie obowiązują uczniów klas fortepianu, akordeonu i gitary.
Zasady i organizację zajęć z akompaniatorem ustala nauczyciel instrumentu
głównego w porozumieniu z dyrektorem szkoły.
Załącznik nr 2
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
PODSTAWOWA SZKOŁA MUZYCZNA
Tabela nr 3
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVIVIIVIII
Liczba tygodni nauki
3838383838383838
Liczba godzin tygodniowo
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
1. Instrument główny1 1/31 1/31 1/32222214
2. Fortepian dodatkowy---2/32/32/32/32/33 1/3
3. Kształcenie słuchu3332222219
4. Rytmika-----
5. Audycje muzyczne---111--3
6. Zasady muzyki------112
7. Nauka o muzyce------224
8. Chór, orkiestra lub zespół instrumentalny---2222210
RAZEM4 1/34 1/34 1/37 2/37 2/37 2/39 2/39 2/355 1/3
NADOBOWIĄZKOWO
9. Instrument dodatkowy---2/32/32/32/32/33 1/3
10. Rytmika---2222210
11. Improwizacja z elementami kompozycji----2/32/32/32/32 2/3
12. Nauka akompaniamentu i czytania a vista----2/32/32/32/32 2/3
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
13. Język polski]14]14]146555526
14. Środowisko społeczno-przyrodnicze-----42
15. Matematyka5444421
16. Język obcy----333312
17. Historia---15
18. Geografia---
19. Wiedza o społeczeństwie-------11
20. Biologia z higieną---1216
21. Fizyka-----
22. Chemia------
23. Plastyka222222--12
24. Wychowanie fizyczne3333333324
25. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy---111115
RAZEM1919192123242425174
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze1111
Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna66
Objaśnienia do tabeli nr 3
Przedmioty muzyczne:
Poz. 1 i 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3-7 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-16 uczniów.
Poz. 8 Chór, orkiestra lub zespoły instrumentalne - według zaawansowania uczniów
i specjalności. Liczbę zespołów oraz grup chóru ustala dyrektor szkoły na
podstawie programu nauczania. Zajęcia chóru, orkiestry lub zespołów
instrumentalnych mogą być prowadzone nadobowiązkowo w klasach programowo
niższych.
Do zajęć instrumentu głównego zalicza się również zajęcia z akompaniatorem: w
klasach I-V po 15 minut oraz w klasach VI-VIII - 30 minut tygodniowo na jednego
ucznia. Godziny rozliczane są w okresie semestru. Zaleca się prowadzenie zajęć z
akompaniatorem pod kierunkiem nauczyciela przedmiotu głównego. Zajęcia nie
obowiązują uczniów klas fortepianu, akordeonu i gitary. Zasady i organizację
zajęć z akompaniatorem ustala nauczyciel przedmiotu głównego w porozumieniu z
dyrektorem szkoły.
Zajęcia z improwizacji z elementami kompozycji przeznaczone są głównie dla
uczniów klas fortepianu.
Nauka akompaniamentu i czytanie a vista prowadzone są indywidualnie i
przeznaczone głównie dla uczniów klas fortepianu.
Przedmioty ogólnokształcące:
1. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii /etyki/ oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
2. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 1., można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru. Można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
3. Wybór języka obcego pozostawia się do decyzji dyrektora szkoły w porozumieniu
z radą pedagogiczną.
4. Jeżeli chodzi o godziny przeznaczone na realizację grup przedmiotów,
dodatkową godzinę można przeznaczyć w całości na nauczanie jednego przedmiotu z
grupy lub w pierwszym semestrze na nauczanie jednego, a w drugim semestrze -
drugiego przedmiotu z grupy.
5. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia z higieną,
- fizyka,
- chemia.
6. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języka obcego - 26 uczniów.
7. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 uczniów, oddzielnie z chłopcami i dziewczętami. W
przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć grupy międzyklasowe.
8. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze mogą być organizowane w miarę potrzeb dla
uczniów, którzy mają zaległości w opanowaniu treści programowych z przedmiotów
ogólnokształcących.
Załącznik nr 3
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
PODSTAWOWA SZKOŁA MUZYCZNA
KIERUNEK CHÓRALNY
Tabela nr 4
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVIVIIVIII
Liczba tygodni nauki
3838383838383838
Liczba godzin tygodniowo
12345678910
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
1. Chór22222---10
2. Kształcenie słuchu]3]3]322222]19
3. Rytmika-----
4. Audycje muzyczne---111--3
5. Zasady muzyki------112
6. Nauka o muzyce------224
7. Zespół wokalny---111--3
8. Fortepian2/32/32/32/32/32/32/315 2/3
9. Emisja głosu--1/31/31/31/3--1 1/3
10. Instrument dodatkowy-----1 1/31 1/31 1/34
RAZEM5 2/35 2/36776 1/377 1/352
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
11. Język polski]14]14]1465555]89
12. Środowisko społeczno-przyrodnicze-----
13. Matematyka54444
14. Język obcy2222333320
15. Historia---15
16. Geografia---
17. Wiedza o społeczeństwie-------11
18. Biologia z higieną---1216
19. Fizyka-----
20. Chemia-----
21. Plastyka444222--28
22. Wychowanie fizyczne22222
23. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy---111115
24. Godziny do dyspozycji dyrektora---111115
RAZEM2020202323242425179
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze1111
Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna66
Objaśnienia do tabeli nr 4
Przedmioty muzyczne:
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są zbiorowo - klasami.
Poz. 2-6 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-16 uczniów.
Poz. 7 Kwartet wokalny w składzie: sopran I i II, alt I i II.
Poz. 8 i 9 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 10 Indywidualnie instrumenty orkiestrowe. Przedmiot realizują uczniowie,
którzy wykazują predyspozycje do dalszego kształcenia muzycznego.
Przedmioty ogólnokształcące:
1. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii /etyki/ oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
2. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 1, można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru; można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
3. Wybór języka obcego pozostawia się do decyzji dyrektora szkoły w porozumieniu
z radą pedagogiczną.
4. Jeżeli chodzi o godziny przeznaczone na realizację grup przedmiotów,
dodatkową godzinę można przeznaczyć w całości na nauczanie jednego przedmiotu z
grupy lub w I semestrze na nauczanie jednego, a w II semestrze - drugiego
przedmiotu z grupy.
5. Godziny będące w dyspozycji dyrektora szkoły można przeznaczyć na
uzupełnienie treści kształcenia w zakresie przedmiotów uwzględnionych w planie
nauczania.
6. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia z higieną,
- fizyka,
- chemia.
7. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języka obcego - 26 uczniów.
8. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 uczniów. W przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć
grupy międzyklasowe.
9. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze mogą być organizowane w miarę potrzeb dla
uczniów, którzy mają zaległości w opanowaniu treści programowych z przedmiotów
ogólnokształcących.
Załącznik nr 4
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA II STOPNIA
WYDZIAŁ INSTRUMENTALNY
Zawód: muzyk - instrumentalista
Tabela nr 5
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVI
Liczba tygodni nauki
383838383830
Liczba godzin tygodniowo
12345678
1. Instrument główny22222313
2. Fortepian2/32/32/32/32/32/34
3. Praca z akompaniatoremxxxxxxx
4. Nauka akompaniamentu--2/32/32/3-2
5. Improwizacja organowa---1113
6. Zespół kameralny44
7. Orkiestra lub chór66
8. Kształcenie słuchu22222212
9. Zasady muzyki11----2
10. Harmonia--6-6
11. Nauka o muzyce22----4
12. Historia muzyki z literaturą muzyczną--22239
13. Formy muzyczne----224
RAZEM
- dla klasy fortepianu776 2/36 2/38 2/31046
- dla klasy organów7 2/37 2/37 1/38 1/310 1/311 2/353
- dla pozostałych klas7 2/37 2/37 1/37 1/39 1/310 2/350
1616
NADOBOWIĄZKOWO
14. Instrument dodatkowy-111115
15. Improwizacja fortepianowa---11-2
16. Metodyka nauczania gry na instrumencie----2 (3)2 (3)4 (6)
17. Harmonia----112
18. Kontrapunkt- --112
19. Analiza form muzycznych----112
20. Ćwiczenia z kompozycji----112
21. Dyrygowanie (z elementami metodyki prowadzenia zespołów muzycznych)--
2114
22. Prowadzenie zespołów muzycznych---1113
23. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)--1---1
24. Czytanie partytur--1---1
25. Emisja głosu---1--1
26. Ćwiczenia z fonotechniki--1---1
27. Podstawy aranżacji----112
28. Zespół muzyki rozrywkowej--122-5
29. Psychologia---- ]3]3]6
30. Pedagogika----
31. Zespół kameralny---11-2
Inne przedmioty wg uzdolnień i zainteresowań kierunkowych uczniów
Objaśnienia do tabeli nr 5
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Obowiązkowy instrument dla
wszystkich uczniów klas instrumentalnych, z wyjątkiem klasy fortepianu. Dla
absolwentów klasy fortepianu szkoły muzycznej I stopnia i podstawowej szkoły
muzycznej zajęcia prowadzone są przez 4 lata po 2/3 jednostki lekcyjnej.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Nie obowiązuje uczniów klas:
fortepianu, organów, akordeonu, harfy i gitary klasycznej.
"x" oznacza:
- wymiar czasu dla uczniów klas skrzypiec, altówki i wiolonczeli:
- w klasach I i II - 30 minut (2/3 jednostki lekcyjnej),
- w klasach III, IV i V - 45 minut (jednostka lekcyjna),
- w klasie VI - do 90 minut (do 2 jednostek lekcyjnych),
- wymiar czasu dla uczniów klas instrumentalnych dętych, kontrabasu i perkusji:
- w klasach I i II - 15 minut (1/3 jednostki lekcyjnej),
- w klasach III i IV - 30 minut (2/3 jednostki lekcyjnej),
- w klasach V i VI - 45 minut (jednostka lekcyjna).
Godziny rozliczane są w skali roku szkolnego.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Obowiązkowy przedmiot dla uczniów
klas fortepianu, organów, akordeonu i gitary klasycznej, z wykorzystaniem zajęć
instrumentu dodatkowego, emisji głosu i różnego typu zespołów muzycznych.
Poz. 5 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Przedmiot obowiązkowy tylko dla
uczniów klas organów.
Poz. 6 Realizacja przez 4 lata w ciągu cyklu nauczania. Uczniowie klasy
fortepianu, organów, akordeonu i gitary klasycznej mogą realizować zajęcia
łącznie z nauką akompaniamentu.
Poz. 7 Realizacja przez 3 lata w ciągu cyklu nauczania.
Poz. 8 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 9, 11, 12 i 13 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 10 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób. Przedmiot obejmuje również
ćwiczenia.
Poz. 14 i 15 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 16 Zajęcia prowadzone są zbiorowo - klasami, według specjalności
instrumentalnych. Wymiar 2 lub 3 jednostek lekcyjnych określa program nauczania
według specjalności instrumentalnych.
Poz. 17 i 18 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 19 Przedmiot może być realizowany łącznie z przedmiotem "formy muzyczne".
Poz. 20 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 21 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób, w VI klasie
indywidualnie.
Poz. 22 i 23 Zajęcia prowadzone są w grupach do 5 osób.
Poz. 24 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 25 W I semestrze zajęcia prowadzone są po 2 osoby, w II - indywidualnie.
Poz. 26 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 27 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 28-30 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu nauczania,
a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA II STOPNIA
WYDZIAŁ RYTMIKI
Zawód: muzyk - nauczyciel rytmiki
Tabela nr 6
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVI
Liczba tygodni nauki
383838383830
Liczba godzin tygodniowo
12345678
1. Przedmiot główny - rytmika22222313
2. Fortepian221+11+12312
3. Improwizacja fortepianowa111 (2)1 (2)228 (10)
4. Technika ruchu i taniec-1111-4
5. Emisja głosu---11-2
6. Chór66
7. Kształcenie słuchu22222212
8. Zasady muzyki11----2
9. Harmonia--6-6
10. Nauka o muzyce22----4
11. Historia muzyki z literaturą muzyczną--22239
12. Formy muzyczne----224
13. Metodyka nauczania rytmiki z praktyką----]3]3]6
14. Metodyka nauczania kształcenia słuchu w klasach I-III z praktyką----
15. Pedagogika----]3]3]6
16. Psychologia----
RAZEM101110 (11)11 (12)202094 (96 )
12
NADOBOWIĄZKOWO
17. Instrument dodatkowy-111115
18. Ćwiczenia z harmonii----112
19. Kontrapunkt----112
20. Dyrygowanie (z elementami metodyki prowadzenia zespołów
muzycznych)---2114
21. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)--1---1
22. Czytanie partytur--1---1
23. Ćwiczenia z fonotechniki--1---1
24. Podstawy aranżacji----112
25. Zespół muzyki rozrywkowej--12215
Inne przedmioty wg uzgodnień i zainteresowań kierunkowych ucznia
Objaśnienia do tabeli nr 6
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Dodatkowa jednostka lekcyjna
przewidziana jest w klasie III na realizowanie gry a vista, a w IV klasie - na
naukę akompaniamentu.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są dla 1-3 osób. Uczniowie, którzy rozpoczynają naukę
improwizacji w klasie III, mają po 2 jednostki lekcyjne.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 5 W I semestrze zajęcia prowadzone są grupowo, w następnych semestrach -
indywidualnie.
Poz. 6 Realizacja przez 3 lata w cyklu nauczania.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 8 i 10-12 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 9 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób. Przedmiot obejmuje również
ćwiczenia.
Poz. 13 i 14 Zajęcia prowadzone są grupowo - klasami.
Poz. 15 i 16 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 18 i 20 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 21 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 23 Zajęcia prowadzone są grupowo, w VI klasie - indywidualnie.
Poz. 24 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 25 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Praktyka zawodowa w łącznym wymiarze 25 jednostek lekcyjnych dla każdego ucznia
od II semestru klasy przedostatniej do końca I semestru klasy programowo
najwyższej. Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu
nauczania, a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA II STOPNIA
WYDZIAŁ WOKALNY
Zawód: muzyk - wokalista
Tabela nr 7
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383830
Liczba godzin tygodniowo
1. Przedmiot główny - śpiew22 239
2. Praca z akompaniatorem22228
3. Fortepian22116
4. Czytanie nut głosem11114
5. Dykcja i recytacja211-4
6. Rytmika211-4
7. Zespół wokalny66
8. Chór22
9. Kształcenie słuchu22228
10. Zasady muzyki21--3
11. Harmonia-4-4
12. Historia muzyki z literaturą muzyczną333312
13. Formy muzyczne--224
RAZEM1815151474
12
NADOBOWIĄZKOWO
14. Interpretacja piosenki--224
15. Nauka akompaniamentu gitarowego--112
16. Instrument dodatkowy11114
17. Ćwiczenia z fonotechniki-1--1
18. Analiza form wokalnych--112
19. Emisja głosu11--2
20. Ruch sceniczny-11-2
21. Konsultacje językowexxxxx
Objaśnienia do tabeli nr 7
Poz. 1-3 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 4 i 5 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób.
Poz. 6-8 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 9 i 11 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 10 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-16 osób.
Poz. 12 i 13 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 14-16 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 17 Zajęcia prowadzone są w grupach do 5 osób.
Poz. 19 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 20 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 21 Zajęcia prowadzone są w grupach językowych (włoski, niemiecki, francuski
i angielski); "x" oznacza godzinę w tygodniu dla konsultanta jednego języka.
Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu nauczania,
a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA MUZYCZNA II STOPNIA
WYDZIAŁ TEORETYCZNO-PEDAGOGICZNY
Zawód: muzyk - nauczyciel
Specjalność:
- nauczanie przedmiotów teoretycznych
- prowadzenie zespołów muzycznych
Tabela nr 8
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383830
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Fortepian22228
2. Instrument dodatkowy11114
3. Kształcenie słuchu22228
4. Harmonia33118
5. Historia muzyki z literaturą muzyczną22239
6. Formy muzyczne--224
7. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)11
8. Emisja głosu11
9. Zespół kameralny (nauka akompaniamentu)11
10. Chór66
11. Dyrygowanie--123
12. Czytanie partytur1---1
13. Metodyka prowadzenia zespołów--]2]2]4
14. Metodyka prowadzenia przedmiotu: Kształcenie słuchu i Audycje muzyczne
(w szkole muzycznej I st.)--
15. Psychologia--]3]3]6
16. Pedagogika--
RAZEM1110161864
9
NADOBOWIĄZKOWO
17. Akustyka muzyczna (przez I semestr)1---1
18. Kontrapunkt--112
19. Improwizacja fortepianowa (organowa)(1)1113
20. Analiza dzieła muzycznego--112
21. Polski folklor muzyczny1---1
22. Czytanie partytur-1--1
23. Propedeutyka kompozycji--1-1
24. Instrumentacja (aranżacja)-1--1
25. Zespół muzyki rozrywkowej-1113
Inne przedmioty wg uzdolnień i zainteresowań kierunkowych ucznia
Objaśnienia do tabeli nr 8
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Podstawowy instrument dla wszystkich
uczniów wydziału.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3 i 4 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 5 i 6 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są w grupach do 4 osób.
Poz. 8 W I semestrze zajęcia prowadzone są po 2 osoby, w II - indywidualnie.
Poz. 9 Zespół kameralny - zajęcia prowadzone są zbiorowo. Nauka akompaniamentu -
indywidualnie.
Poz. 11 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób, w klasie IV
indywidualnie.
Poz. 12 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 13 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób. Pozycje 11 i 13 mogą być
łączone.
Poz. 14 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 15 i 16 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Praktyka zawodowa w łącznym wymiarze 25 jednostek lekcyjnych dla każdego ucznia
od II semestru klasy przedostatniej do końca I semestru klasy programowo
najwyższej.
Na konsultacje dyplomowej pracy teoretycznej należy przeznaczyć 5 godzin dla
ucznia.
Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu nauczania,
a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
Załącznik nr 5
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM MUZYCZNE
WYDZIAŁ INSTRUMENTALNY, RYTMIKI, TEORETYCZNO-PEDAGOGICZNY I LUTNICTWA
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
Tabela nr 9
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383824
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Język polski444416
2. Język obcy I]333318
3. Język obcy II222
4. Matematyka333-9
5. Wiedza o społeczeństwie--1-1
6. Historia322-7
7. Geografia1]1--3
8. Biologia z higieną1--
9. Chemia-11-2
10. Fizyka22--4
11. Przysposobienie obronne11--2
12. Wychowanie fizyczne332210
13. Godziny do dyspozycji dyrektora---22
14. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy11114
RAZEM2223191478
Objaśnienia do tabeli nr 9
1. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii/etyki oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
2. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 1, można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru; można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
3. Godziny do dyspozycji dyrektora przeznacza się na realizację zajęć objętych
regulaminem egzaminu dojrzałości - części pisemnej, po 2 godz. na każdy
przedmiot - matematyka i historia.
4. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia z higieną,
- fizyka,
- chemia.
5. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języków obcych - 26 uczniów.
6. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 uczniów, oddzielnie z chłopcami i dziewczętami. W
przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć grupy międzyklasowe.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM MUZYCZNE
WYDZIAŁ INSTRUMENTALNY
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
Zawód: muzyk - instrumentalista
Tabela nr 10
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383824
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Instrument główny22239
2. Fortepian2/32/32/32/32 2/3
3. Praca z akompaniatoremxxxxx
4. Nauka akompaniamentu2/32/32/3-2
5. Improwizacja organowa-1113
6. Zespół kameralny33
7. Orkiestra lub chór66
8. Kształcenie słuchu22228
9. Harmonia6-6
10. Historia muzyki z literaturą muzyczną22239
11. Formy muzyczne--224
RAZEM
- dla klasy fortepianu6 2/36 2/38 2/31047
- dla klasy organów7 1/38 1/310 1/311 2/352 2/3
- dla pozostałych klas7 1/37 1/310 2/310 2/349 2/ 3
15
NADOBOWIĄZKOWO
12. Instrument dodatkowy11114
13. Improwizacja fortepianowa-11-2
14. Metodyka nauczania gry na instrumencie--2 (3)2 (3)4 (6)
15. Harmonia--112
16. Kontrapunkt--112
17. Analiza form muzycznych--112
18. Ćwiczenia z kompozycji--112
19. Dyrygowanie (z elementami metodyki prowadzenia zespołów
muzycznych)-2114
20. Prowadzenie zespołów muzycznych-1113
21. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)1---1
22. Czytanie partytur1---1
23. Emisja głosu-1--1
24. Ćwiczenia z fonotechniki1---1
25. Podstawy aranżacji--112
26. Zespół muzyki rozrywkowej122-5
27. Psychologia--]3]3]6
28. Pedagogika--
29. Zespół kameralny-11-2
Objaśnienia do tabeli nr 10
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Obowiązkowy instrument dla
wszystkich uczniów klas instrumentalnych, z wyjątkiem klasy fortepianu. Dla
absolwentów klasy fortepianu szkoły muzycznej I stopnia i podstawowej szkoły
muzycznej zajęcia prowadzone są przez 2 lata po 2/3 jednostki lekcyjnej.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Nie obowiązuje uczniów klas:
fortepianu, organów, akordeonu, harfy i gitary klasycznej, "x" oznacza:
- wymiar czasu dla uczniów klas skrzypiec, altówki i wiolonczeli:
- w klasach I-III - 45 minut lekcji (jednostka lekcyjna),
- w klasie IV - do 90 minut (do 2 jednostek lekcyjnych),
- wymiar czasu dla uczniów klas instrumentalnych dętych, kontrabasu i perkusji:
- w klasach I i II - 30 minut (2/3 jednostki lekcyjnej),
- w klasach III i IV - 45 minut (jednostka lekcyjna).
Godziny rozliczane są w skali roku szkolnego.
Poz. 4 Indywidualnie. Obowiązkowy przedmiot dla uczniów klas fortepianu,
organów, akordeonu i gitary klasycznej, z wykorzystaniem zajęć z instrumentu
dodatkowego, emisji głosu i różnego typu zespołów muzycznych.
Poz. 5 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Przedmiot obowiązkowy tylko dla
uczniów klas organów.
Poz. 6 Realizacja przez 3 lata w ciągu cyklu nauczania. Uczniowie klasy
fortepianu, organów, akordeonu i gitary klasycznej mogą realizować zajęcia
łącznie z nauką akompaniamentu.
Poz. 7 Realizacja przez 3 lata w ciągu cyklu nauczania.
Poz. 8 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 9 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób. Przedmiot obejmuje również
ćwiczenia.
Poz. 10 i 11 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 12 i 13 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 14 Zajęcia prowadzone są zbiorowo - klasami, według specjalności
instrumentalnych. Wymiar 2 lub 3 jednostek lekcyjnych określa program nauczania
według specjalności instrumentalnych.
Poz. 15 i 16 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 17 Przedmiot może być realizowany łącznie z przedmiotem "formy muzyczne".
Poz. 18 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 19 Zajęcia prowadzone są w grupach dla 3 lub 4 osób, w IV klasie -
indywidualnie.
Poz. 20 i 21 Zajęcia prowadzone są w grupach do 5 osób.
Poz. 22 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 23 W I semestrze zajęcia prowadzone są po 2 osoby, w II - indywidualnie.
Poz. 24 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 25 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 26-28 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu nauczania,
a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM MUZYCZNE
WYDZIAŁ RYTMIKI
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
Zawód: muzyk - nauczyciel rytmiki
Tabela nr 11
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383824
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Przedmiot główny - rytmika22239
2. Fortepian1+11+1228
3. Improwizacja fortepianowa1 (2)1 (2)226 (8)
4. Technika ruchu - taniec111-3
5. Emisja głosu-11-2
6. Chór22
7. Kształcenie słuchu22228
8. Harmonia6-6
9. Historia muzyki z literaturą muzyczną22239
10. Formy muzyczne--224
11. Metodyka nauczania rytmiki z praktyką--]3]3]6
12. Metodyka nauczania kształcenia słuchu w klasach I-III z praktyką--
13. Psychologia--]3]3]6
14. Pedagogika--
RAZEM10 (11)11 (12)202069 (71)
8
NADOBOWIĄZKOWO
15. Instrument dodatkowy11114
16. Ćwiczenia z harmonii--112
17. Kontrapunkt--112
18. Dyrygowanie (z elementami metodyki prowadzenia zespołów
muzycznych)-2114
19. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)1---1
20. Czytanie partytur1---1
21. Ćwiczenia z fonotechniki1---1
22. Podstawy aranżacji--112
23. Zespoły muzyki rozrywkowej122-5
Objaśnienia do tabeli nr 11
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Dodatkowa jednostka lekcyjna
przewidziana jest w klasie III na realizowanie gry a vista, a w IV klasie - na
naukę akompaniamentu.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są dla 1-3 osób. Uczniowie, którzy rozpoczynają naukę
improwizacji w klasie III, mają po 2 jednostki lekcyjne.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 5 W I semestrze zajęcia prowadzone są po 2 osoby, w następnych semestrach
indywidualnie.
Poz. 6 Przedmiot jest realizowany przez 1 rok w cyklu nauczania.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 8 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób. Przedmiot obejmuje również
ćwiczenia.
Poz. 9 i 10 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 11 i 12 Zajęcia prowadzone są grupowo - klasami.
Poz. 13 i 14 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 16 i 18 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 19 i 21 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 22 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Praktyka zawodowa w łącznym wymiarze 25 jednostek lekcyjnych dla każdego ucznia
od II semestru klasy przedostatniej do końca I semestru klasy programowo
najwyższej. Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu
nauczania, a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM MUZYCZNE
WYDZIAŁ TEORETYCZNO-PEDAGOGICZNY
Zawód: muzyk - nauczyciel
Specjalność:
- nauczanie przedmiotów teoretycznych
- prowadzenie zespołów muzycznych
Tabela nr 12
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383824
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Fortepian22228
2. Instrument dodatkowy11114
3. Kształcenie słuchu22228
4. Harmonia33118
5. Historia muzyki z literaturą muzyczną22239
6. Formy muzyczne--224
7. Instrumentoznawstwo (z elementami instrumentacji)11
8. Emisja głosu11
9. Zespół kameralny (nauka akompaniamentu)11
10. Chór66
11. Dyrygowanie--123
12. Czytanie partytur1---1
13. Metodyka prowadzenia zespołów--]2]2]4
14. Metodyka prowadzenia przedmiotu: Kształcenie słuchu i Audycje muzyczne
(w szkole muzycznej I st.)--
15. Psychologia--]3]3]6
16. Pedagogika--
RAZEM111016186 4
9
NADOBOWIĄZKOWO
17. Akustyka muzyczna (przez I semestr)1---1
18. Kontrapunkt- 112
19. Improwizacja fortepianowa (organowa)(1)1113
20. Analiza dzieła muzycznego--112
21. Polski folklor muzyczny1---1
22. Czytanie partytur-1--1
23. Propedeutyka kompozycji--1-1
24. Instrumentacja (aranżacja)-1--1
25. Zespół muzyki rozrywkowej-1113
Objaśnienia do tabeli nr 12
Poz. 1 Zajęcia prowadzone są indywidualnie. Podstawowy instrument dla wszystkich
uczniów wydziału.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3 i 4 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 5 i 6 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są w grupach do 4 osób.
Poz. 8 W I semestrze zajęcia prowadzone są po 2 osoby, w II - indywidualnie.
Poz. 9 Zespół kameralny - zajęcia prowadzone są zbiorowo, a nauka akompaniamentu
- indywidualnie.
Poz. 11 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób, w klasie IV -
indywidualnie.
Poz. 12 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 13 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób. Pozycje 11 i 13 mogą być
łączone.
Poz. 14 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 15 i 16 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Praktyka zawodowa w łącznym wymiarze 25 jednostek lekcyjnych dla każdego ucznia
od II semestru klasy przedostatniej do końca I semestru klasy programowo
najwyższej.
Na konsultacje dyplomowej pracy teoretycznej należy przeznaczyć 5 godzin dla
ucznia.
Przedmioty nadobowiązkowe mogą być realizowane w różnym czasie cyklu nauczania,
a przydział godzin może być zmieniony według potrzeb.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM MUZYCZNE
WYDZIAŁ LUTNICTWA
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
Zawód: muzyk - lutnik
Tabela nr 13
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
38383824
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Lutnictwo244414
2. Modelowanie22--4
3. Pracownia - ćwiczenia praktyczne244414
4. Korekta lutnicza-1113
5. Historia sztuki lutniczej--112
6. Akustyka lutnicza--112
7. Skrzypce lub inny instrument smyczkowy11114
8. Kształcenie słuchu22228
9. Harmonia33--6
10. Historia muzyki z literaturą muzyczną22239
11. Formy muzyczne--224
RAZEM1419181970
NADOBOWIĄZKOWO
12. Orkiestra lub chór222-6
Objaśnienia do tabeli nr 13
Poz. 1 i 2 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są w grupach międzyklasowych.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób.
Poz. 5 i 6 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 8 i 9 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 10 i 11 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 12 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Załącznik nr 6
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
WOJSKOWE LICEUM MUZYCZNE
Tabela nr 14
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki
2828282823
Liczba godzin tygodniowo
1234567
PRZEDMIOTY MUZYCZNE
1. Przedmiot główny - instrument2222210
2. Fortepian dodatkowy111115
3. Praca z akompaniatorem1/31/32/32/313
4. Zespół kameralny66
5. Orkiestra88
6. Chór22
7. Kształcenie słuchu-22228
8. Kształcenie słuchu z zasadami muzyki3----3
9. Harmonia z ćwiczeniami-22--4
10. Nauka o muzyce2----2
11. Historia muzyki z literaturą muzyczną--2226
12. Formy muzyczne---224
13. Zasady muzyki-2---2
RAZEM8 1/39 1/39 2/39 2/31063
16
NADOBOWIĄZKOWO
14. Instrument dodatkowy111115
15. Emisja głosuwedług potrzeb 1 godzina1
16. Dyrygowanie (władanie buławą)---112
17. Zajęcia artystyczne (zespół recytatorski) w kołach zainteresowań111115
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
18. Język polski4333316
19. Język obcy I]5]5]5]5]525
20. Język obcy II
21. Matematyka2222-8
22. Historia2221-7
23. Wiedza o społeczeństwie---1-1
24. Fizyka22---2
25. Chemia--11-2
26. Geografia1]1---3
27. Biologia z higieną1---
28. Wychowanie fizyczne2222210
29. Godziny do dyspozycji dyrektora----22
30. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy111115
RAZEM201816161383
Objaśnienia do tabeli nr 14
Przedmioty muzyczne:
Poz. 1-3 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są zbiorowo - klasami.
Poz. 5 i 6 Zajęcia prowadzone są zbiorowo - rocznikami (plutonami).
Poz. 7-13 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 5-12 osób.
Przedmioty ogólnokształcące:
1. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii/etyki/ oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
2. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 1., można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru; można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
3. Godziny do dyspozycji dyrektora przeznacza się na realizację zajęć objętych
regulaminem egzaminu dojrzałości - części pisemnej, po 2 godziny na każdy z
przedmiotów - matematyka i historia.
4. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia z higieną,
- fizyka,
- chemia.
5. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języków obcych - 26 uczniów.
6. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 uczniów.
W przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć grupy międzyklasowe.
Załącznik nr 7
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
LICEUM SZTUK PLASTYCZNYCH
Zawód: plastyk
Specjalność:
- formy użytkowe
- wystawiennictwo
- techniki graficzne
- techniki konserwatorskie
- fotografia artystyczna
Tabela nr 15
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki
3838343424
Liczba godzin tygodniowo
1234567
PRZEDMIOTY ARTYSTYCZNE
1. Historia sztuki1010
2. Rysunek i malarstwo
3. Rzeźba
4. Liternictwo
5. Fotografia
6. Rysunek techniczny78
7. Rysunek zawodowy
8. Technologia
9. Techniki zdobnicze
10. Ćwiczenia praktyczne
11. Godziny do dyspozycji dyrektora22
RAZEM12131617209 0
12
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
12. Język polski4333316
13. Język obcy I]3]333321
14. Język obcy II222
15. Matematyka2222-8
16. Historia2222-8
17. Wiedza o społeczeństwie---1-1
18. Fizyka22---4
19. Chemia22---4
20. Geografia1]1---3
21. Biologia z anatomią1---
22. Przysposobienie obronne11---2
23. Wychowanie fizyczne3322212
24. Godziny do dyspozycji dyrektora123
25. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy0,50,50,50,50,52,5
RAZEM21,519,514,515,512,584,5
1-
Objaśnienia do tabeli nr 15
Przedmioty artystyczne:
Poz. 5 Przedmiot "fotografia":
- dla specjalności "techniki konserwatorskie" - godziny przeznaczone na
przedmiot "fotografia dokumentalna",
- dla specjalności "fotografia artystyczna" - godziny przeznaczone na przedmiot
"wiedza o fotografii".
Poz. 7 Przedmiot "rysunek zawodowy" nie dotyczy specjalności "fotografia
artystyczna".
Poz. 9 Dotyczy specjalności "techniki konserwatorskie".
Poz. 10 W uzasadnionych przypadkach przedmiot prowadzony jest wspólnie przez
nauczyciela plastyka i nauczyciela praktycznej nauki zawodu.
Poz. 11 Do dyspozycji dyrektora w pięcioletnim cyklu nauczania przeznacza się
dodatkowe 2 (dwie) godziny na przedmioty artystyczne lub zawodowe, jeżeli
wystąpi taka konieczność.
Dopuszcza się możliwość nauczania przedmiotów artystycznych z zastosowaniem
podziału na grupy.
Praktyka zawodowa w klasie III i IV po 4 tygodnie w miarę potrzeb nauczania
specjalizacji.
Przedmioty ogólnokształcące:
1. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii/etyki/ oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
2. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 1., można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru; można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
3. Godziny będące w dyspozycji dyrektora szkoły można przeznaczyć w klasach I-IV
na uzupełnienie treści kształcenia w zakresie przedmiotów uwzględnionych w
planie nauczania lub na wprowadzenie do planu nauczania przedmiotu ważnego dla
wszechstronnego przygotowania uczniów (np. muzyka).
W klasie V przeznacza się na realizację zajęć z przedmiotów objętych regulaminem
egzaminu dojrzałości - części pisemnej, po 2 godziny na każdy z przedmiotów -
matematyka i historia.
4. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia z anatomią,
- fizyka,
- chemia.
5. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języków obcych - 26 uczniów.
6. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 uczniów, oddzielnie z chłopcami i dziewczętami. W
przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć grupy międzyklasowe.
Załącznik nr 8
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
SZKOŁA BALETOWA
Zawód: tancerz
Tabela nr 16
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVIVIIVIIIIX
Liczba tygodni nauki
383838383838383824
Liczba godzin tygodniowo
123456 7891011
PRZEDMIOTY ARTYSTYCZNE
1. Taniec klasyczny1010101010]18]18]18]1850
2. Taniec ludowy i charakterystyczny2222210
3. Taniec współczesny-----72
4. Taniec historyczny-----
5. Partnerowanie-----
6. Rytmika222------6
7. Umuzykalnienie---111---3
8. Audycje muzyczne- ----44
9. Wiadomości o balecie111111---6
10. Historia tańca------44
11. Interpretacja muzyczno-ruchowa-----44
12. Zasady charakteryzacji-----22
13. Techniki uzupełniające222222---12
14. Godziny do dyspozycji dyrektora99
RAZEM171717161622181818182
23
NADOBOWIĄZKOWO
15. Wychowanie plastyczne11111----5
16. Wiedza o kulturze-----44
17. Kompozycja tańca-----22228
18. Gra na fortepianie1 1/31 1/31 1/31 1/31 1/31 1/3---8
Praktyki sceniczne są realizowane zgodnie z planem i wymiarem godzin
ustalonym przez dyrekcję szkoły i kierownictwo zespołu baletowego.
PRZEDMIOTY OGÓLNOKSZTAŁCĄCE
19. Język polski65555444442
20. Język obcy33344444433
21. Matematyka54444333-30
22. Wiedza o społeczeństwie----1--1-2
23. Historia321-22
24. Geografia1---
25. Biologia1211--19
26. Fizyka--1---
27. Chemia-------
28. Przysposobienie obronne-----11--2
29. Godziny do dyspozycji dyrektora--------22
30. Godziny do dyspozycji wychowawcy klasy1111111119
RAZEM191819222319161411161
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze18
Objaśnienia do tabeli nr 16
Przedmioty artystyczne
1. Plan nauczania określa liczbę godzin lekcyjnych dla poszczególnych
przedmiotów, grupy przedmiotów oraz godziny będące w dyspozycji dyrektora
szkoły.
2. W klasach, w których podano łączną liczbę godzin w poz. 1, 2, 3, 4 i 5,
przedmioty i wymiar godzin, stosownie do potrzeb szkoły i indywidualnych
uzdolnień uczniów, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z radą pedagogiczną.
3. Przedmioty wymienione w poz. 8, 10, 11, 12 i 16, dla których podano łączną
liczbę godzin, realizowane są w klasach i wymiarach godzin ustalonych przez
dyrekcję szkoły w porozumieniu z radą pedagogiczną.
4. Godziny będące w dyspozycji dyrektora szkoły mogą być przeznaczone na
uzupełnienie treści kształcenia w zakresie przedmiotów uwzględnionych w planie
nauczania lub na wprowadzenie do planu nauczania przedmiotu ważnego dla
przygotowania zawodowego uczniów. Przydział godzin dla poszczególnych klas
pozostawia się do dyspozycji dyrektora.
5. Przedmioty wymienione w poz. 1, 2, 3, 4 i 6 prowadzi się w grupach do 15
uczniów.
6. Lekcje tańca klasycznego odbywają się oddzielnie dla chłopców i oddzielnie
dla dziewcząt.
7. W ramach przedmiotu "taniec współczesny" mogą być realizowane różne rodzaje
techniki, łącznie z jazzową.
8. Przedmiot "zasady charakteryzacji" może być prowadzony w jednym semestrze w
obowiązującym wymiarze godzin.
9. W ramach przedmiotu "techniki uzupełniające" może być prowadzona akrobatyka,
technika barre au sol i zajęcia przygotowujące do partnerowania dla chłopców i
ćwiczenia na palcach dla dziewcząt - w oddzielnych grupach.
10. Nauczanie przedmiotów nadobowiązkowych może być prowadzone pod warunkiem
posiadania przez szkołę środków finansowych oraz możliwości organizacyjnych i
kadrowych.
11. Nauka gry na fortepianie odbywa się indywidualnie dwa razy w tygodniu po 30
minut.
12. W zakresie tańca klasycznego, charakterystycznego i współczesnego dla
uczniów z dowolnie wybranych klas prowadzony jest repertuar szkolny w wymiarze
do 32 godzin tygodniowo.
13. Repertuar szkolny, przedmioty wymienione w poz. 1, 2, 3, 4 i 5 oraz
ćwiczenia na palcach dla grupy dziewcząt prowadzone są z akompaniamentem. Jeżeli
zajęcia z repertuaru szkolnego są prowadzone przy użyciu nagrań z taśmy
magnetofonowej, do zajęć tych nie przewiduje się akompaniamentu fortepianowego.
14. Dla nauczycieli przygotowujących indywidualne układy taneczne wchodzące w
zakres egzaminu z przygotowania zawodowego w klasie programowo najwyższej oraz w
miarę potrzeby dla akompaniatorów przewiduje się po jednej godzinie tygodniowo
dla ucznia w okresie trzech miesięcy przed tym egzaminem.
15. Na opiekę nad praktykami scenicznymi uczniów przeznacza się do 20 godzin
tygodniowo.
Przedmioty ogólnokształcące
16. Na podstawie ramowego planu dyrektor opracowuje plan nauczania szkoły, który
powinien uwzględniać wymiar godzin nauczania religii/etyki/ oraz zajęcia
czytelniczo-informacyjne w rocznym wymiarze 2 lub 3 godzin.
17. W planie nauczania, o którym mowa w pkt 16, można przesunąć nauczanie
poszczególnych przedmiotów w całości lub w części do innej klasy niż wskazana w
ramowym planie nauczania, pod warunkiem nielikwidowania tych przedmiotów i
niezmniejszania ich obowiązkowego wymiaru; można również wprowadzić łączne
(blokowe) nauczanie przedmiotów pokrewnych, pod warunkiem zapewnienia realizacji
obowiązkowego programu nauczania każdego z tych przedmiotów.
18. Jeżeli chodzi o godziny przeznaczone na realizacje grup przedmiotów,
dodatkową godzinę można przeznaczyć w całości na nauczanie jednego przedmiotu z
grupy lub w I semestrze na nauczanie jednego, a w II semestrze - drugiego
przedmiotu z grupy.
19. Godziny do dyspozycji dyrektora szkoły przeznacza się na realizację zajęć
objętych regulaminem egzaminu dojrzałości - części pisemnej, po 2 godziny na
każdy z przedmiotów - matematyka i historia.
20. Dopuszcza się możliwość podziału na grupy przy realizacji przedmiotów
wymagających prowadzenia ćwiczeń laboratoryjnych:
- języki obce,
- biologia,
- fizyka,
- chemia.
21. Podziału na grupy nie powinno się stosować w oddziałach liczących mniej niż
30 uczniów, a na zajęciach z języków obcych - 26 uczniów.
22. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze mogą być organizowane w miarę potrzeb dla
uczniów, którzy mają zaległości w opanowaniu treści programowych z przedmiotów
ogólnokształcących oraz ewentualne uzupełnienie treści kształcenia w związku z
wprowadzeniem do realizacji nowego planu i programów nauczania.
Załącznik nr 9
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM CYRKOWE
Zawód: aktor cyrkowy
Tabela nr 17
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki
1818181816
Liczba godzin tygodniowo
1234567
1. Podstawy rytmiki i umuzykalnienia23---5
2. Technika taneczna2323212
3. Anatomia i biomechanika22---4
4. Zasady charakteryzacji--44
5. Elementy gry aktorskiej2222-8
6. Historia cyrku---224
7. Bezpieczeństwo i higiena pracy22---4
8. Akrobatyka8823-21
9. Batut2211-6
10. Gimnastyka2323-10
11. Ekwilibrystyka2312-8
12. Żonglerka2211-6
13. Jeździectwo11---2
14. Zajęcia specjalistyczne-61014-30
15. Przygotowanie numerów----1515
16. Godziny do dyspozycji dyrektora-242715
RAZEM2739253326154
4
Objaśnienia do tabeli nr 17
Poz. 3, 5, 6 i 7 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 14 i 15 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 2-6 osób lub indywidualnie.
Poz. 16 Godziny przeznaczone na choreografię, język obcy, podstawy psychologii,
socjologii i organizacji rynku pracy oraz na reżyserię numeru.
Pozostałe pozycje - zajęcia prowadzone są grupowo dla 2-6 osób w zależności od
przedmiotu i specyfiki numeru.
Załącznik nr 10
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE WOKALNO-BALETOWE
Zawód: aktor scen muzycznych
Tabela nr 18
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin w cyklu nauczania
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki
1818181816
Liczba godzin tygodniowo
1234567
1. Taniec klasyczny6969535
2. Taniec charakterystyczny3232-10
3. Taniec współczesny2222311
4. Partnerowanie----44
5. Pantomima2222210
6. Gra aktorska2222412
7. Dykcja2222-8
8. Zasady charakteryzacji22---4
9. Kształcenie słuchu3333-12
10. Emisja chóralna11---2
11. Nauka o muzyce2222-8
12. Wybrane zagadnienia z historii teatru112228
13. Język włoski2222-8
14. Śpiew solowy112228
15. Praca z akompaniatorem0,50,50,50,513
16. Fortepian0,50,511-3
RAZEM303229,531,523146
Objaśnienia do tabeli nr 18
Poz. 1-3 Zajęcia prowadzone są w grupach do 15 osób.
Poz. 14-16 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
W ramach przedmiotu wymienionego w poz. 3 mogą być realizowane różne rodzaje
technik, łącznie z jazzową i stepem.
Przedmioty wymienione w poz. 1-4 prowadzone są z akompaniamentem.
Praktyki sceniczne realizowane są zgodnie z planem i wymiarem godzin ustalonym
przez dyrektora szkoły.
Załącznik nr 11
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE WOKALNO-AKTORSKIE
Zawód: aktor scen muzycznych
Tabela nr 19
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin w cyklu nauczania
IIIIIIIVVVIVIIVIII
Liczba tygodni nauki
1818181818181816
Liczba godzin tygodniowo
12345678910
1. Śpiew2222222216
2. Kształcenie słuchu z zasadami muzyki2222222216
3. Praca z akompaniatorem--1111116
4. Gra aktorska5566666646
5. Dykcja2222222216
6. Wiersz2222----8
7. Proza222222--12
8. Taniec charakterystyczny22------4
9. Taniec współczesny--22222212
10. Step222222--12
11. Wybrane zagadnienia z historii muzyki22------4
12. Wybrane zagadnienia z historii teatru222211--10
13. Wybrane zagadnienia z historii sztuki i kostiumu--2222--8
14. Antropologia kultury-- 22222212
15. Technika mikrofonowa222222--12
16. Zespół wokalny1122222214
17. Pantomima--22222212
18. Szermierka sceniczna2222----8
19. Zasady charakteryzacji44------8
RAZEM3232353530302121236
NADOBOWIĄZKOWO
20. Język obcy3322----10
21. Rytmika22------4
22. Gra na fortepianie11------2
23. Sceny musicalowe----22228
24. Piosenka z mikrofonem------112
Objaśnienia do tabeli nr 19
Poz. 1-3 i 22 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 4-7 i 17-19 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 6-8 osób.
W ramach przedmiotu wymienionego w poz. 9 mogą być realizowane różne rodzaje
technik, łącznie z jazzową.
Przedmioty wymienione w poz. 8-10 prowadzone są z akompaniamentem.
Praktyki sceniczne realizowane są zgodnie z planem i wymiarem godzin ustalonym
przez dyrektora szkoły.
Załącznik nr 12
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE PIOSENKARSKIE
Zawód: muzyk - wokalista
Specjalność: piosenkarz
Tabela nr 20
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
20182018
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Interpretacja piosenki22228
2. Emisja głosu22228
3. Fizjologia głosu11--2
4. Dykcja11114
5. Fortepian11114
6. Kształcenie słuchu z zasadami i harmonią333312
7. Nauka o muzyce z literaturą muzyczną11226
8. Historia teatru i literatury11--2
9. Plastyka ruchu i taniec22228
10. Elementy gry aktorskiej--112
11. Zasady charakteryzacji--1-1
12. Zespół wokalno-instrumentalny11114
13. Wychowanie fizyczne22228
14. Podstawy psychologii, socjologii i organizacji pracy11--2
15. Obsługa sprzętu elektronicznego1---1
RAZEM1918181772
16. Zajęcia scenicznePo 6 godzin tygodniowo w III i IV semestrze wg planu
ustalonego przez dyrekcję studium
NADOBOWIĄZKOWO
17. Język obcy22228
18. Gitara klasyczna11114
19. Zajęcia rekreacyjno-sportowe22228
Objaśnienia do tabeli nr 20
Poz. 1 i 5 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 3 lub 4 osób.
Poz. 4 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 2 lub 3 osób.
Poz. 6 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 10-12 osób.
Poz. 7 i 8 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 9, 10 i 15 Zajęcia prowadzone są w grupach do 6 osób.
Poz. 12-14 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 18 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Załącznik nr 13
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE RYTMIKI
Zawód: muzyk - nauczyciel rytmiki
Tabela nr 21
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
17171716
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Rytmika333312
2. Fortepian22228
3. Improwizacja fortepianowa22228
4. Technika ruchu223310
5. Emisja głosu i repertuar piosenek11114
6. Kształcenie słuchu223310
7. Ćwiczenia z harmonii11114
8. Nauka o muzyce223310
9. Anatomia i biomechanika22--4
10. Metodyka prowadzenia rytmiki223310
11. Kompozycja ruchowa utworów22228
12. Dziecięce instrumenty perkusyjne--224
13. Flet prosty11--2
14. Wychowanie fizyczne22228
15. Psychologia]4]4--8
16. Pedagogika
RAZEM28282826110
Praktyka zawodowa - 1 tydzień w semestrach: I, II i III
NADOBOWIĄZKOWO
17. Język obcy22228
18. Taniec ludowy22228
Objaśnienia do tabeli nr 21
Poz. 1 i 4 Zajęcia prowadzone są w grupach do 10 osób.
Poz. 2 Zajęcia prowadzone są indywidualnie.
Poz. 3 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 5 W I roku zajęcia prowadzone są indywidualnie, w II roku - zbiorowo.
Poz. 6 Zajęcia prowadzone są w grupach dla 10-12 osób.
Poz. 7 Zajęcia prowadzone są po 2 osoby.
Poz. 8, 11 i 12 Zajęcia prowadzone są grupowo dla 12-16 osób.
Poz. 9, 10 i 14-16 Zajęcia prowadzone są zbiorowo.
Poz. 13 Zajęcia prowadzone są po 2 lub 3 osoby.
Załącznik nr 14
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE PLASTYCZNE
Zawód: plastyk
Specjalność: techniki konserwatorskie
POLICEALNE STUDIUM ZAWODOWE TECHNIKI TEATRALNO-FILMOWEJ
Zawód: plastyk
Specjalność: techniczna realizacja widowisk
Tabela nr 22
PRZEDMIOTKLASARAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
III
Liczba tygodni nauki
3834
Liczba godzin tygodniowo
1234
1. Historia sztuki336
2. Rysunek i malarstwo51
3. Rzeźba
4. Fotografia dokumentalna
5. Rysunek zawodowy
6. Technologia
7. Techniki zdobnicze
8. Ćwiczenia praktyczne
9. Wychowanie fizyczne224
10. Język obcy224
11. Godziny do dyspozycji dyrektora22
RAZEM32336 7
2
Objaśnienia do tabeli nr 22
Poz. 1 Przedmiot "historia sztuki" jest poszerzony o wiedzę z zakresu
specjalności.
Poz. 3 Dotyczy specjalności "techniczna realizacja widowisk".
Poz. 4 Dotyczy specjalności "techniki konserwatorskie".
Poz. 6 Przedmiot jest poszerzony o materiałoznawstwo stosownie do potrzeb
specjalności.
Poz. 7 Dotyczy specjalności "techniki konserwatorskie".
Poz. 8 W uzasadnionych przypadkach przedmiot jest prowadzony wspólnie przez
nauczyciela plastyka i nauczyciela praktycznej nauki zawodu.
Poz. 11 Do dyspozycji dyrektora w dwuletnim cyklu nauczania przeznacza się
dodatkowe 2 godziny na przedmioty artystyczne lub wspomagające, jeżeli wystąpi
taka konieczność (np. na chemię).
Dopuszcza się możliwość nauczania przedmiotów artystycznych z zastosowaniem
podziału na grupy.
Zajęcia wychowania fizycznego zaleca się prowadzić oddzielnie z chłopcami i
dziewczętami. W przypadku małej liczby uczniów należy tworzyć grupy
międzyklasowe.
Praktyka zawodowa po pierwszym roku rwa 4 tygodnie w miarę potrzeb nauczanej
specjalności.
Załącznik nr 15
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POMATURALNE STUDIUM KSZTAŁCENIA ANIMATORÓW KULTURY I BIBLIOTEKARZY
Zawód: bibliotekarz
Studium stacjonarne
Tabela nr 23
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczaniaRAZEM godzin w
cyklu nauczania ogółem
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
18161812
Liczba godzin tygodniowo
1234567
1. Wiedza o społeczeństwie3---1,554
2. Psychologia22--268
3. Pedagogika-22-268
4. Wiedza o kulturze-22-268
5. Wiedza i nauce i literaturze niebeletrystycznej21--1,552
6. Literatura piękna44358250
7. Wiedza o książce i bibliotece34--3,5118
8. Wiedza o czytelnictwie--232,572
9. Warsztaty czytelnicze--22260
10. Źródła informacji. Działalność informacyjna22224128
11. Gromadzenie i udostępnianie zbiorów31224130
12. Opracowanie zbiorów32235158
13. Organizacja i zarządzanie w bibliotece--322,578
14. Technologie informacyjne22--268
15. Komputeryzacja biblioteki- 22260
16. Zajęcia praktyczne-2233,5104
17. Wychowanie fizyczne222248
18. Język obcy (I), (II)44448256
Praktyka zawodowa w IV semestrze - 4 tygodnie
RAZEM30303030601920
FAKULTETY*
1. Bibliotekarstwo publiczne 222
2. Bibliotekarstwo szkolne 222
NADOBOWIĄZKOWO
1. Biblioterapia]4]4 4
2. Komunikacja społeczna
3. Wiedza o mediach
4. Animacja środowisk lokalnych
5. Wychowanie plastyczne
6. Kultura żywego słowa
7. Wiedza o teatrze
8. Wiedza o muzyce
9. Wiedza o filmie
10. Technika pracy biurowej
* Słuchacza studium obowiązuje zaliczenie jednego z fakultetów.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POMATURALNE STUDIUM KSZTAŁCENIA ANIMATORÓW KULTURY I BIBLIOTEKARZY
Zawód: bibliotekarz
Studium zaoczne
Tabela nr 24
PRZEDMIOTLiczba godzin konsultacji w semestrzeRAZEM godzin konsultacji
IIIIIIIV
123456
1. Pedagogika z elementami psychologii--202040
2. Wiedza o kulturze z elementami wiedzy o społeczeństwie121216-40
3. Wiedza o nauce i literaturze niebeletrystycznej108--18
4. Literatura piękna1424182278
5. Wiedza o książce i bibliotece2023--43
6. Wiedza o czytelnictwie--161632
7. Warsztaty czytelnicze--101020
8. Źródła informacji. Działalność informacyjna2012121256
9. Gromadzenie i udostępnianie zbiorów1888842
10. Opracowanie zbiorów1017121655
11. Organizacja i zarządzanie biblioteką-1681034
12. Technologie informacyjne2610--36
13. Komputeryzacja biblioteki--101626
OGÓŁEM130130130130520
FAKULTATYWNE*
1. Bibliotekarstwo publiczne--101020
2. Bibliotekarstwo szkolne--101020
Godziny do dyspozycji dyrektora3030101080
RAZEM160160160160640
* Słuchacza studium obowiązuje zaliczenie jednej z proponowanych specjalizacji.
Objaśnienia do tabeli nr 23 i 24
1. Plany nauczania dla zawodu bibliotekarz określają zestaw obowiązkowych
przedmiotów zawodowych i ogólnych oraz propozycje nadobowiązkowych zajęć
lekcyjnych (do wyboru przez szkoły).
2. Plany nauczania mają charakter ramowy; na podstawie planów dyrektor szkoły
opracowuje szczegółowy arkusz zawierający organizację prac danego ośrodka
szkolnego. Wymiary godzin poszczególnych przedmiotów ustalone w planie nauczania
dla cyklu kształcenia (w formie stacjonarnej) dzielone są odpowiednio na lata
nauki.
3. Oddział (klasę) można dzielić na grupy na zajęciach, dla których z treści
programu nauczania wynika konieczność:
- prowadzenia zajęć laboratoryjnych - "Technologie informacyjne",
"Komputeryzacja biblioteki", "Języki obce",
- ćwiczeń z przedmiotów zawodowych - "Warsztaty czytelnicze", "Źródła
informacji. Działalność informacyjna", "Gromadzenie i udostępnianie zbiorów",
"Opracowanie zbiorów".
4. Podział na grupy stosuje się w oddziałach liczących więcej niż 30 słuchaczy,
a na zajęciach z języków obcych - 26 słuchaczy, przy czym liczba zajęć
prowadzonych w grupach nie powinna przekraczać 50% wymiaru godzin lekcyjnych
przeznaczonych na realizację danego przedmiotu, oprócz języków obcych, z których
zajęcia w grupach mogą być prowadzone w szerszym zakresie.
5. Zakres dzielenia oddziału (klasy) na grupy uzależniony jest od warunków
finansowych, lokalowych i kadrowych szkoły.
6. Zajęcia wychowania fizycznego prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż
15 i nie więcej niż 30 słuchaczy (oddzielnie wg płci). W przypadku małej liczby
słuchaczy należy tworzyć grupy międzyklasowe.
7. Przedmioty nadobowiązkowe realizuje studium w oparciu o specyfikę nauczania,
własne możliwości kadrowe i finansowe - w różnym czasie cyklu nauczania.
Tematyka i liczba godzin na poszczególne przedmioty nadobowiązkowe ustalana jest
przez dyrektora szkoły.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POMATURALNE STUDIUM KSZTAŁCENIA ANIMAORÓW KULTURY I BIBLIOTEKARZY
Zawód: bibliotekarz
Specjalizacja: biblioterapia
Tabela nr 25
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin tygodniowo w cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
18161812
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Wiedza o społeczeństwie3---3
2. Psychologia22--4
3. Pedagogika-22-4
4. Wiedza o kulturze-22-4
5. Wiedza o nauce i literaturze niebeletrystycznej-2--2
6. Literatura piękna44228
7. Wiedza o książce i bibliotece22--4
8. Wiedza o czytelnictwie---22
9. Warsztaty czytelnicze--224
10. Źródła informacji. Działalność informacyjna22224
11. Gromadzenie i udostępnianie zbiorów31228
12. Opracowanie zbiorów322310
13. Organizacja i zarządzanie w bibliotece-- 22
14. Technologie informacyjne22--4
15. Komputeryzacja biblioteki- 224
16. Zajęcia praktyczne-22-4
17. Wychowanie fizyczne22228
18. Język obcy (I), (II)22228
19. Socjologiczne i filozoficzne problemy zdrowia i choroby2---2
20. Podstawy anatomii i fizjologii człowieka4---4
21. Podstawy rehabilitacji--235
22. Problemy społeczne ludzi chorych i niepełnosprawnych1---1
23. Podstawy pomocy psychologicznej-2226
24. Biblioterapia12227
25. Arteterapia-2226
26. Kultura żywego słowa w biblioterapii--224
RAZEM33333232130
Załącznik nr 16
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POMATURALNE STUDIUM KSZTAŁCENIA ANIMATORÓW KULTURY I BIBLIOTEKARZY
Zawód: animator kultury
Tabela nr 26
Lp.PRZEDMIOTSemestryRazemLiczba godz. w 2-letnim cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
18161812
Liczba godzin tygodniowo
12345678
ITeoretyczne przygotowanie do animacji społeczno-kulturalnej778729466
1Wiedza o animacji społeczno-kulturalnej1111464
2Elementy wiedzy o kulturze111-352
3Wiedza o sztuce (Wstęp do wiedzy o sztuce, Literatura, Teatr, Film,
Fotografia, Plastyka, Muzyka)332210162
4Psychologiczne i pedagogiczne podstawy animacji
społeczno-kulturalnej22228128
5Wiedza o społecznościach lokalnych--11230
6Prawne i ekonomiczne podstawy działalności kulturalnej--11230
IIPraktyczne przygotowanie do animacji społeczno-kulturalnej11118939566
1Metody i techniki animacji społeczno-kulturalnej332210162
2Komunikacja społeczna33--6102
3Kultura słowa--11230
4Technika pracy umysłowej1---118
5Techniczne środki w animacji-112458
6Język obcy2222898
7Wychowanie fizyczne*2222898
* w przypadku wyboru przez słuchacza specjalizacji tanecznej godziny
przeznaczone na Wychowanie Fizyczne można przenieść do programu
specjalizacji tanecznej
IIIZajęcia fakultatywne Animacja wyspecjalizowana1212141452828
OGÓŁEM30303030120
IVPraktyki
1Praktyki śródsemestralne-222692
2Wakacyjne warsztaty metodyczne i twórcze-1 tydzień 30
3Praktyka zawodowa---4 tyg. 120
Ogółem242
ZAJĘCIA FAKULTATYWNE
PLAN NAUCZANIA ANIMACJI WYSPECJALIZOWANEJ
Lp.Przedmioty nauczania specjalizacjiSemestryRazemLiczba godz. w 2-letnim
cyklu nauczania
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki
18161812
Liczba godzin tygodniowo
12345678
Animacja społeczności lokalnych1212141452828
1Elementy psychologii społecznej11--234
2Poznawanie środowiska lokalnego1122694
3Edukacja środowiskowa22228128
4Komunikacja społeczna w społecznościach lokalnych33--6102
5Problemy socjalne w społeczności lokalnej22--468
6Animacja zespołów zadaniowych--2-236
7Animacja grupy metodą zabawy-2--232
8Problemy etyki zawodowej animatora kultury---2224
9Podstawy organizacji i kierowania zespołami1122694
10Zarządzanie marketingowe2-22696
11Pracownia środowiskowa--448120
Teatr1212141452828
1Wiedza o teatrze1111464
2Reżyseria w teatrze amatorskim444517268
3Scenografia22228128
4Kultura żywego słowa1112576
5Repertuar teatru amatorskiego111-352
6Taniec11--234
7Teatr dziecięcy (lalkowy i żywego planu)11338124
8Plastyka ciała i technika wyrazu scenicznego--21348
9Drama11--234
Taniec1212141452828
1Wybrane zagadnienia z anatomii, fizjologii i biomechaniki2---236
2Historia tańca i baletu--22460
3Rytmika z umuzykalnieniem22--468
4Techniki taneczne
a) podstawy techniki tańca klasycznego22--468
b) technika wolna--22460
c) technika tańca jazzowego22--468
5Polskie tańce narodowe222-6104
6Folklor taneczny wybranych regionów Polski22228128
7Taniec towarzyski-222692
8Mody taneczne--22460
9Wybrane zagadnienia reżyserii i kompozycji tańca--24684
Fotografia1212141452828
1Historia i estetyka fotografii22228128
2Zagadnienia kompozycji i specyficznych form fotografii1111464
3Technika i technologia fotografii432211180
4Pracownia fotografii567725396
5Multimedia - współczesne środki rejestracji obrazu--224
Film1212141452828
1Historia filmu323515200
2Wybrane zagadnienia z teorii filmu-222692
3Budowa scenariusza filmowego222-6104
4Metodyka pracy w klubie filmowym--448120
5Pracownia realizacji filmu32--686
6Realizacja filmu443314226
Turystyka1212141452828
1Postawy wiedzy o turystyce2---236
2Podstawy ekologii22--468
3Geografia turystyczna233412186
4Metodyka programowania turystyki23--584
5Metodyka krajoznawstwa--347102
6Antropogeografia-22-468
7Ekonomiczne i prawne podstawy turystyki--22460
8Biomedyczne podstawy turystyki2---236
9Środki techniczne w turystyce--22460
10Język obcy22228128
Turystyka i rekreacja1212141452828
1Geografia turystyczna22228128
2Metodyka programowania turystyki23--584
3Metodyka pracy krajoznawczej--22460
4Obsługa ruchu turystycznego--22460
5Podstawy ekologii--11230
6Biomedyczne podstawy rekreacji i turystyki2---236
7Metodyka rekreacji22228128
8Formy aktywności ruchowej233311174
9Język obcy22228128
Arteterapia1212141452828
1Socjologiczne i filozoficzne problemy zdrowia i choroby2---236
2Podstawy anatomii i fizjologii człowieka4---472
3Problemy społeczne chorych i niepełnosprawnych2---236
4Wstęp do arteterapii2---236
5Drama---2224
6Wspomaganie przez sztukę:248622316
a) Biblioterapia22--468
b) Muzykoterapia--22460
c) Metody i techniki teatralne-22-468
d) Metody i techniki plastyczne--4-672
e) Choreoterapia---4448
7Podstawy rehabilitacji-4--464
8Podstawy pomocy psychologicznej-4228124
9Warsztat arteterapii--448120
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
POMATURALNE STUDIUM KSZTAŁCENIA ANIMATORÓW KULTURY I BIBLIOTEKARZY
Zawód: animator kultury
Specjalizacja: animator społeczności lokalnych
Tabela nr 27
PRZEDMIOTSEMESTRRAZEM godzin konsultacji
IIIIIIIV
123456
1. Wiedza o kulturze1010101040
2. Wstęp do wiedzy o sztuce10---10
3. Podstawy wiedzy o plastyce-1010-20
4. Podstawy wiedzy o literaturze101010-30
5. Podstawy wiedzy o filmie2010--30
6. Podstawy wiedzy o muzyce--101020
7. Podstawy wiedzy o teatrze--101020
8. Wiedza o animacji społeczno-kulturalnej1010--20
9. Praktyczne podstawy animacji społeczno-kulturalnej1010101040
10. Wiedza o wspólnotach lokalnych-1010-20
11. Psychologiczno-pedagogiczne podstawy animacji
społeczno-kulturalnej2020--40
12. Prawno-ekonomiczne podstawy działalności kulturalnej-1010-20
13. Kultura słowa--102030
14. Środki techniczne w animacji społeczno-kulturalnej--101020
15. Technika pracy umysłowej1010--20
16. Komunikacja społeczna---2020
17. Problemy socjalne w środowisku lokalnym-1010-20
18. Animacja zespołów zadaniowych---1010
19. Poznawanie środowiska lokalnego10---10
20. Edukacja środowiskowa--10-10
21. Animacja grupy metodą zabawy10---10
22. Podstawy organizacji i kierowania---1010
23. Problemy etyki zawodowej animatora kultury---1010
24. Do dyspozycji dyrektora studium1010101040
RAZEM130130130130520
Załącznik nr 17
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
OGNISKO ARTYSTYCZNE
Specjalność muzyczna
Tabela nr 28
DZIAŁ DZIECIĘCY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAGI
IIIIIIIV
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Przedmiot główny (instrument)]3]3]4]4Indywidualnie
2. Umuzykalnienie (kształcenie słuchu)Zbiorowo
3. Chór lub zespół instrumentalnyZbiorowo
4. RytmikaZbiorowo
DZIAŁ MŁODZIEŻOWY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAG I
IIIIIIIV
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Przedmiot główny (instrument lub śpiew)]3]3]4]4Indywidualnie
2. Fortepian dodatkowyIndywidualnie
3. Nauka o muzyceZbiorowo
4. Kształcenie słuchuZbiorowo
5. ChórZbiorowo
6. Zespół instrumentalnyZbiorowo
Przydział godzin na poszczególne przedmioty ustala dyrektor ogniska
artystycznego.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
OGNISKO ARTYSTYCZNE
Specjalność plastyczna
Tabela nr 29
DZIAŁ DZIECIĘCY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAG I
III
Liczba godzin tygodniowo
1234
1. Rysunek i ćwiczenia kolorystyczne]5]5W grupach do 20 osób
2. Modelowanie
DZIAŁ MŁODZIEŻOWY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAG I
III
Liczba godzin tygodniowo
1234
1. Wiedza o sztuce]8]8Zbiorowo
2. Rysunek i malarstwoW grupach do 20 osób
3. Zajęcia artystyczne (np. grafika, rzeźba, fotografia artystyczna)W
miarę potrzeb i możliwości w grupach do 20 osób
Przydział godzin na poszczególne przedmioty ustala dyrektor ogniska
artystycznego.
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
OGNISKO ARTYSTYCZNE
Specjalność baletowa
Tabela nr 30
DZIAŁ DZIECIĘCY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAG I
IIIIIIIV
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Taniec ludowy]3]3]4]4W grupach do 20 uczniów
2. Zabawy ruchoweZbiorowo
3. UmuzykalnienieZbiorowo
DZIAŁ MŁODZIEŻOWY
PRZEDMIOTROK NAUKIUWAG I
IIIIIIIV
Liczba godzin tygodniowo
123456
1. Technika taneczna]5]5]5]5W grupach do 20 uczniów
2. Taniec ludowy i charakterystyczny
3. RytmikaZbiorowo
4. Wiadomości o tańcuZbiorowo
Przydział godzin na poszczególne przedmioty ustala dyrektor ogniska
artystycznego.
Poz. 1 W dziale dziecięcym oraz poz. 1 i 2 w dziale młodzieżowym z
akompaniamentem.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 grudnia 1998 r.
w sprawie ustalenia listy towarów przeznaczonych na cele ochrony
przeciwpożarowej, do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w
wysokości 0%.
(Dz. U. Nr z 1999 r. Nr 3, poz. 9)
Na podstawie art. 50 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722,
Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104
oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się listę towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej,
do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%,
stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1998 r. (poz. 9)
LISTA TOWARÓW PRZEZNACZONYCH NA CELE OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ, DO KTÓRYCH
STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG W WYSOKOŚCI 0%
I. Sprzęt przewozowo-samochodowy
1. Pożarnicze samochody specjalne i specjalistyczne (gaśnicze, rozpoznawcze,
drabiny samochodowe, techniczne, chemiczne, ekologiczne, dźwigi i podnośniki,
cysterny, sanitarki) oraz fabrycznie wykonane i oznakowane pojazdy straży
pożarnej.
2. Sprzęt pływający, statki pożarnicze, łodzie, pontony i silniki oraz statki
powietrzne dla ratownictwa i gaszenia pożarów.
II. Sprzęt łączności
1. Radiotelefony różnych typów wraz z osprzętem.
2. Sprzęt łączności przewodowej.
3. Zestawy komputerowe z urządzeniami peryferyjnymi, oprogramowanie.
4. Urządzenia dyspozytorskie i aparatownie.
5. Zestawy antenowe.
6. Sprzęt do radiowej łączności trankingowej.
III. Materiały i środki wyposażenia specjalistycznego
1. Sprzęt ochrony osobistej: kombinezony, kamizelki, pasy ratunkowe i okulary.
2. Aparaty oddechowe z maskami.
3. Sprzęt burzący: piły spalinowe i elektryczne, rozpieracze i poduszki
hydrauliczne, młoty pneumatyczne, narzędzia hydrauliczne uniwersalne,
siekierołomy.
4. Zapory pływające i sprzęt do likwidacji zagrożeń ekologicznych i chemicznych:
pompy chemiczne do paliw, kwasów lub ługów, separatory i skimery olejowe wraz z
oprzyrządowaniem.
5. Wykrywacze gazów, temperatury i bezruchu, radiometry, pirometry, kamery
termowizyjne.
6. Urządzenia oddymiające i zadymiające.
7. Wytwornice, agregaty i generatory pianowe.
8. Prądownice strażackie, działka wodne i wodno-pianowe.
9. Podręczny sprzęt gaśniczy: gaśnice, agregaty gaśnicze, hydronetki, tłumnice,
bosaki, szafki hydrantowe.
10. Węże pożarnicze (ssawne i tłoczne) oraz armatura wodna: łączniki, zbieracze,
zasysacze, stojaki hydrantowe, rozdzielacze, zwijadła, zbiorniki wolno stojące.
11. Drabiny pożarnicze przenośne: przystawne, wysuwane i zestawiane.
12. Sprężarki, ładowarki i przetłaczarki do butli gazowych wysokociśnieniowych.
13. Sprzęt ratowniczy: aparaty, skokochrony, wory, rękawy, linki ratownicze,
ratowniczy sprzęt wysokogórski i dla płetwonurków.
14. Chemiczne środki gaśnicze, sorbenty, neutralizatory i odkażacze, środki
zwilżające i modyfikujące.
15. Sprzęt kontrolno-pomiarowy stanowisk badawczych.
16. Pompy i autopompy pożarnicze.
17. Agregaty prądotwórcze i oświetleniowe oraz siłownie energetyczne.
18. Sprzęt i środki do uszczelniania i ograniczania przemieszczania się
materiałów niebezpiecznych.
IV. Wyposażenie zabezpieczające
1. Pojazdy i samochody specjalistyczne: kasyna polowe, chłodnie, piece
piekarskie polowe, urządzenia dezynfekcyjno-kąpielowe, łaźnie polowe, przyczepy,
naczepy i kontenery pożarnicze wraz z wyposażeniem.
2. Polowe wyposażenie gastronomiczne: kuchnie polowe, termosy polowe, polowe
podgrzewacze i rozdzielacze wody, namioty sypialne, techniczne i do kuchni
polowych, kasyna polowe, garnki, menażki, niezbędniki.
3. Wyposażenie samochodów sanitarnych.
V. Materiały pędne i smary
Paliwa i smary z wyłączeniem wyrobów objętych podatkiem akcyzowym.
VI. Pozostałe towary
1. Urządzenia szkolno-treningowe: trenażery, ścieżki biegowe, urządzenia
wydolnościowe i do pomiaru masy ciała, drobny sprzęt sportowy oraz przeszkody i
urządzenia torów ćwiczeń sportowo-pożarniczych.
2. Umundurowanie, odzież specjalna i ochronna, wyekwipowanie osobiste strażaka
Państwowej Straży Pożarnej według obowiązujących norm i wyposażenie
specjalistyczne strażaka oraz odznaki, odznaczenia i dystynkcje.
3. Wyposażenie stacji diagnostycznych, stacji przeciwgazowych - przeciwdymowych,
warsztatów łączności i ćwiczebnych komór gazowych.
4. Urządzenia sygnalizacyjno-ostrzegawcze do oznakowania pojazdów
uprzywilejowanych w ruchu i terenów akcji ratowniczo-gaśniczych.
5. Podwozia oraz nadwozia samochodowe i przyczepy pod zabudowę na pojazdy dla
straży pożarnej.
VII. Inne
Części zamienne, podzespoły, zespoły i materiały do sprzętu wymienionego w
niniejszym załączniku.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 grudnia 1998 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
grach losowych i zakładach wzajemnych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 10)
Na podstawie art. 13 ust. 6, art. 16 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art.
24 ust. 2 i 3, art. 38 ust. 5, art. 39 ust. 6, art. 48 ust. 2 oraz art. 51 pkt 3
ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. z
1998 r. Nr 102, poz. 650, Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz.
1061) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych
(Dz. U. Nr 12, poz. 68 i Nr 162, poz. 1123) rozdział 3 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 3
Opłaty
§ 19. 1. Opłata za zezwolenie na urządzanie gier losowych lub zakładów
wzajemnych wynosi:
1) za zezwolenie na urządzanie gier losowych w kasynie gry - 212 900 zł,
2) za zezwolenie na urządzanie gier w automatach losowych - 42 600 zł,
3) za zezwolenie na urządzanie gry bingo pieniężne - 85 200 zł,
4) za zezwolenie na urządzanie loterii fantowej lub gry bingo fantowe - 1 420
zł, a gdy zezwolenie dotyczy obszaru nie więcej niż czterech sąsiadujących ze
sobą województw - 700 zł,
5) za zezwolenie na urządzanie zakładów wzajemnych - 14 200 zł oraz dodatkowo za
każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych - 140 zł,
6) za zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej - 10% wartości puli nagród,
jednakże nie mniej niż 700 zł.
2. Stawki opłat, określone w ust. 1 pkt 2, mają zastosowanie do zezwoleń
wydawanych na okres 3 lat; w razie wydania zezwolenia na okres dłuższy, stawki
ulegają proporcjonalnemu zwiększeniu.
§ 20. 1. Opłata za złożenie egzaminu dla poszczególnych stanowisk wynosi:
1) dyrektor i zastępcy dyrektora - 1 070 zł,
2) kierownik i zastępca kierownika 1 000 zł,
3) inspektor - 860 zł,
4) kasjer stołu - 700 zł,
5) osoba bezpośrednio prowadząca grę, jak krupier, obsługujący urządzenia do
gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujący zakłady
wzajemne - 280 zł,
6) osoba nadzorująca urządzenie loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii
promocyjnej - 700 zł,
7) inne, nie wymienione w pkt 1-6 - 1 420 zł.
2. Opłata za wydanie świadectwa zawodowego, o którym mowa w § 15, wynosi 140 zł.
3. Opłata za wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 17, wynosi 140 zł.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 stycznia 1999 r.
w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu granicznej oraz pocztowej
kontroli dewizowej oraz rodzajów dokumentów stwierdzających uprawnienie do
wywozu, wysyłania lub przekazywania za granicę wartości dewizowych lub krajowych
środków płatniczych, a także przypadków, w których dokumenty takie nie są
wymagane.
(Dz. U. Nr 3, poz. 11)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:
§ 1. Organy administracji celnej oraz organy Straży Granicznej wykonują
graniczną kontrolę dewizową w zakresie wywozu lub wysyłania za granicę wartości
dewizowych lub krajowych środków płatniczych, na zasadach i w trybie kontroli
celnej, ze zmianami wynikającymi z rozporządzenia.
§ 2. 1. Rezydenci i nierezydenci, dokonujący wywozu za granicę wartości
dewizowych lub krajowych środków płatniczych, obowiązani są, z zastrzeżeniem
ust. 3, udokumentować uprawnienie do wywozu jednym z następujących dokumentów:
1) pisemnym zgłoszeniem przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych
środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia,
potwierdzonym przez urząd celny - w razie powrotnego wywozu tych wartości lub
środków za granicę,
2) zaświadczeniem banku, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) zezwoleniem dewizowym oraz innym dokumentem, od którego posiadania, stosownie
do warunków określonych w takim zezwoleniu, uzależniony jest wywóz za granicę
określonych wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych,
4) pisemnym zgłoszeniem przywozu dokonanym przez kapitana statku na formularzu
określonym odrębnymi przepisami, potwierdzonym przez urząd celny - w razie
powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków
płatniczych znajdujących się w kasie statku.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, należy okazywać organom administracji
celnej (Straży Granicznej) bez wezwania.
3. Udokumentowanie uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane,
jeżeli przedmiotem wywozu lub przywozu są:
1) środki płatnicze (krajowe i zagraniczne), których łączna wartość nie
przekracza równowartości 5.000 euro,
2) dewizy i papiery wartościowe wystawione za granicą na nazwisko nierezydenta
dokonującego ich wywozu,
3) czeki podróżnicze podpisane przez nierezydenta dokonującego ich wywozu.
§ 3. 1. Wywóz za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych
podlega ustnemu zgłoszeniu urzędowi celnemu (granicznej placówce kontrolnej
Straży Granicznej), a ich przywóz z zagranicy, z wyłączeniem przypadków, w
których przedmiotem przywozu są wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze
określone w § 2 ust. 3, podlega zgłoszeniu pisemnemu.
2. Rezydenci i nierezydenci zainteresowani uzyskaniem od urzędu celnego
(granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej) potwierdzenia przywozu do
kraju wartości dewizowych bądź krajowych środków płatniczych, których przywóz,
zgodnie z ust. 1, nie podlega zgłoszeniu pisemnemu, mogą dokonać zgłoszenia w
formie pisemnej.
§ 4. 1. Urząd celny (graniczna placówka kontrolna Straży Granicznej) potwierdza
pisemne zgłoszenie, o którym mowa w § 3, chyba że stosownie do przepisów
dewizowych potwierdza przywóz na innym dokumencie.
2. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje przez odciśnięcie pieczęci
urzędu celnego (stempla granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej) i
datownika na zgłoszeniu oraz zamieszczenie na nim podpisu pracownika
kontrolującego lub funkcjonariusza Straży Granicznej.
3. Dokumenty wymagane przy wywozie za granicę wartości dewizowych lub krajowych
środków płatniczych urząd celny (graniczna placówka kontrolna Straży Granicznej)
oznacza odpowiednio adnotacją "wywieziono" i potwierdza w sposób określony w
ust. 2.
§ 5. 1. Urząd celny (graniczna placówka kontrolna Straży Granicznej) dopuszcza
powrotny wywóz za granicę walut obcych po stwierdzeniu, że są one wywożone w tej
samej walucie, w ilości nie większej niż przywieziona i potwierdzona przez urząd
celny (graniczną placówkę kontrolną Straży Granicznej). W razie wymiany w banku
waluty obcej na inną walutę obcą lub powrotnej wymiany waluty polskiej na walutę
obcą, wywóz uzależniony jest od zaświadczenia banku stwierdzającego uprawnienie
do wywozu walut pochodzących z wymiany. Przepis niniejszy stosuje się
odpowiednio do innych niż waluty obce zagranicznych środków płatniczych.
2. Urząd celny (graniczna placówka kontrolna Straży Granicznej) dopuszcza
powrotny wywóz za granicę waluty polskiej po stwierdzeniu, że jest ona wywożona
w ilości nie większej niż przywieziona i potwierdzona przez urząd celny
(graniczną placówkę kontrolną Straży Granicznej), a w przypadku krajowych
środków płatniczych innych niż waluta polska - po stwierdzeniu, że są to te same
środki co przywiezione i potwierdzone przez urząd celny (graniczną placówkę
kontrolną Straży Granicznej) lub że jest to waluta polska pochodząca z
realizacji przywiezionych krajowych środków płatniczych.
§ 6. Wysyłane za granicę paczki pocztowe zwykłe lub z podaną wartością,
przesyłki listowe zwykłe i polecone oraz listy z podaną wartością, zwane dalej
"przesyłkami pocztowymi", podlegają kontroli dewizowej, z wyłączeniem przesyłek
pocztowych, których nadawcą jest bank upoważniony do dokonywania czynności
obrotu dewizowego i związanych z nimi rozliczeń.
§ 7. Organy administracji celnej wykonują kontrolę dewizową przesyłek
pocztowych, nadawanych za granicę, według zasad i w trybie kontroli celnej, z
uwzględnieniem zmian wynikających z rozporządzenia.
§ 8. Wysyłanie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych
może następować tylko w listach poleconych lub listach i paczkach z podaną
wartością w stanie otwartym, za okazaniem pracownikowi pocztowemu przyjmującemu
przesyłkę wysyłanych za granicę wartości lub środków i po udokumentowaniu
uprawnienia do wysłania jednym z dokumentów określonych w § 2 ust. 1, z
zastrzeżeniem § 2 ust. 3.
§ 9. 1. Przy nadawaniu do wysłania pocztą, za granicę, listu poleconego albo
listu lub paczki z podaną wartością, zawierających wartości dewizowe lub krajowe
środki płatnicze dopuszczone przepisami dewizowymi lub zezwoleniem dewizowym do
wysłania za granicę, pracownik pocztowy przyjmujący przesyłkę stwierdza
tożsamość osoby zgłaszającej się w celu nadania przesyłki i odnotowuje w księdze
przyjęć przesyłek jej imię i nazwisko oraz nazwę dokumentu tożsamości, nazwę
instytucji, która dokument wystawiła, a także numer i datę jego wystawienia. W
księdze przyjęć odnotowuje się również adres nadawcy umieszczony na przesyłce,
jeżeli nadawcą jest inna osoba niż zgłaszająca nadanie przesyłki.
2. Pracownik pocztowy obowiązany jest uzyskać informację od osoby nadającej
przesyłkę, czy nie zawiera ona także innych wartości dewizowych lub krajowych
środków płatniczych poza wartościami (środkami) skontrolowanymi.
3. Opakowania i zamknięcia przesyłki zawierającej wysyłane za granicę wartości
dewizowe lub krajowe środki płatnicze dokonuje nadawca w obecności pracownika
pocztowego przyjmującego przesyłkę.
§ 10. Pracownik pocztowy odnotowuje na dokumencie, stwierdzającym uprawnienie do
wysłania za granicę określonych w nim wartości dewizowych lub krajowych środków
płatniczych, rodzaj i cechy przesyłki, a także treść informacji, o której mowa w
§ 9 ust. 2, i zamieszcza na nim oraz na adresowej stronie przesyłki adnotację
"wysłano", potwierdzając to na dokumencie swoim podpisem oraz odciskiem
datownika.
§ 11. Przepisów § 9 ust. 1 i 3 oraz § 10 nie stosuje się do listów poleconych
oraz listów i paczek z podaną wartością, wysyłanych za granicę przez banki
upoważnione do dokonywania czynności obrotu dewizowego i związanych z nimi
rozliczeń, które mogą być nadawane w stanie zamkniętym; przesyłki te powinny być
opatrzone na stronie adresowej odciskiem stempla "wolne od kontroli dewizowej" i
podlegają ewidencjonowaniu w oddzielnej książce nadawczej.
§ 12. 1. Pocztowe urzędy wymiany powinny wskazywać właściwemu urzędowi celnemu
przesyłki nasuwające przypuszczenie, że zawierają wartości dewizowe lub krajowe
środki płatnicze, których wysyłanie za granicę podlega ograniczeniom dewizowym.
2. Jeżeli w przesyłce nadanej do wysłania za granicę zostaną ujawnione wartości
dewizowe lub krajowe środki płatnicze umieszczone w sposób nie wskazujący na
zamiar ich ukrycia przez nadawcę, w szczególności w razie wymienienia ich w
dokumentach lub deklaracjach celnych, urząd celny zażąda od nadawcy dostarczenia
dokumentu stwierdzającego uprawnienie do ich wysłania.
§ 13. Jeżeli wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, określone w
dokumencie stwierdzającym uprawnienie do ich wysłania za granicę, są wysłane
częściowo, pracownik pocztowy dokonujący kontroli dewizowej odnotowuje
każdorazowo na dokumencie rodzaj i kwotę wysyłanych wartości lub środków oraz
zamieszcza na nim i na adresowej stronie przesyłki adnotację "wysłano",
potwierdzając to na dokumencie swoim podpisem i odciskiem datownika; aż do
całkowitego wykorzystania uprawnienia dokument pozostaje w urzędzie pocztowym.
§ 14. 1. Organy administracji pocztowej wykonują kontrolę dewizową przesyłek
pocztowych nadawanych za granicę w trybie i według zasad przewidzianych w §
8-13.
2. Przepisy § 2 ust. 3 pkt 1 oraz § 8-13 stosuje się odpowiednio do wykonywanej
przez organy administracji pocztowej kontroli dewizowej przekazów za granicę,
dokonywanych za pośrednictwem Poczty Polskiej.
§ 15. Dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 1, po zamieszczeniu na nich przez
organy wykonujące kontrolę dewizową przewidzianych w rozporządzeniu adnotacji,
podlegają zwrotowi osobom, które przedstawiły je do kontroli; dokumenty te mogą
być uznawane tylko w okresie ich ważności, który wynosi 3 miesiące od dnia ich
wystawienia.
§ 16. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 1995 r. w
sprawie zasad i trybu granicznej oraz pocztowej kontroli dewizowej, a także
rodzaju dokumentów wymaganych przy wywozie lub wysyłaniu za granicę wartości
dewizowych (Dz. U. Nr 34, poz. 169).
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12
stycznia 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 1999 r. (poz.
11)
Załącznik nr 1
Zgłoszenie przywozu do polski wartości dewizowych i/lub krajowych środków
płatniczych
Ilustracja
Załącznik nr 2
Zaświadczenie na wywóz/wysłanie za granicę środków płatniczych
zakupionych/wymienionych w banku lub wypłaconych z rachunku bankowego
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 31 grudnia 1998 r.
w sprawie rodzaju dokumentów oraz zakresu informacji wymaganych przy składaniu
wniosku o udzielenie koncesji na bezcłowy przywóz z zagranicy części do montażu
przemysłowego ciągników rolniczych oraz zasad udzielania koncesji na taki
przywóz.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 12)
Na podstawie art. 20 ust. 3a oraz art. 20 ust. 7a ustawy z dnia 23 grudnia 1988
r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz.
149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz.
179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z
1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27,
poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90,
poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr
45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr
54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz.
591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783, Nr 133, poz. 884, Nr 157, poz. 1026)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Przedsiębiorca występujący z wnioskiem o udzielenie koncesji na przywóz z
zagranicy części do montażu przemysłowego ciągników rolniczych, wymienionych w
rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu
towarów, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 164, poz. 1181),
obowiązany jest dołączyć do wniosku następujące dokumenty i informacje:
1) dokument potwierdzający wpis do właściwego rejestru osób prawnych lub wpis do
ewidencji działalności gospodarczej osób fizycznych i jednostek organizacyjnych
nie posiadających osobowości prawnej, z którego wynika, że prowadzi działalność
gospodarczą w zakresie montażu ciągników,
2) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego (REGON),
3) zaświadczenia właściwych urzędów stwierdzające, że nie zalega z wpłatami
należności z tytułu zobowiązań podatkowych oraz z tytułu ubezpieczeń
społecznych, lub zaświadczenia, że zobowiązania te rozłożone na raty są
realizowane,
4) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że w okresie 24 miesięcy
poprzedzających datę wejścia w życie rozporządzenia wprowadził na polski obszar
celny z zagranicy części do montażu przemysłowego ciągników rolniczych danej
marki oraz w tym okresie, w skali jednego roku, zmontował co najmniej 1000 sztuk
ciągników rolniczych danej marki ze sprowadzonych z zagranicy części,
5) zaświadczenie Głównego Urzędu Ceł potwierdzające, że nie zalega z wpłatami z
tytułu należności celnych, lub zaświadczenie, że należności te rozłożone na raty
są realizowane,
6) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest rachunek podstawowy,
potwierdzające jego wiarygodność finansową,
7) opis i kopie świadectw homologacji typu wytwarzanych ciągników rolniczych
oraz opis procesów technologicznych montażu i kontroli technicznej oraz
jakościowej poszczególnych modeli, wraz z podaniem danych o wykorzystywanym w
tym celu wyposażeniu i posiadanych certyfikatach jakościowych ISO,
8) informację o liczbie pracowników, w tym pracowników zatrudnionych przy
wytwarzaniu ciągników rolniczych oraz pracowników zatrudnionych przy procesie
kontroli technicznej i jakościowej,
9) informację o liczbie stacji serwisowych autoryzowanych do wykonywania
przeglądów oraz napraw gwarancyjnych ciągników rolniczych zmontowanych z
objętych wnioskiem części do montażu przemysłowego ciągników rolniczych oraz
informację o stosunkach umownych łączących go ze stacjami serwisowymi,
10) informację o systemie zapewnienia dostępności części zamiennych do ciągników
rolniczych montowanych z przywożonych z zagranicy części objętych wnioskiem o
udzielenie koncesji, z określeniem okresu ich dostępności po zakończeniu
produkcji danego modelu ciągnika rolniczego.
§ 2. Z zastrzeżeniem przepisu § 4, koncesja może być wydana przedsiębiorcy,
który złoży dokumenty, o których mowa w § 1, oraz spełnia następujące wymogi:
1) w okresie 24 miesięcy poprzedzających datę wejścia w życie rozporządzenia
wprowadził na polski obszar celny z zagranicy części do montażu przemysłowego
ciągników rolniczych danej marki oraz w tym okresie, w skali jednego roku,
zmontował z tych części co najmniej 1000 sztuk ciągników albo jest podmiotem
dominującym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz
z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715), bądź posiadającym wspólny
podmiot dominujący z podmiotem spełniającym powyższy wymóg.
2) zapewnia prawidłowy pod względem technicznym i jakościowym montaż, w tym
przeprowadzanie niezbędnych kontroli technicznych i jakościowych,
3) zapewnia obsługę gwarancyjną oraz pogwarancyjną montowanych przez siebie
ciągników rolniczych na poziomie co najmniej średniego standardu polskiego rynku
ciągników.
§ 3. Koncesja jest wydawana na przywóz z zagranicy części do montażu
przemysłowego ciągników rolniczych marek określonych w koncesji na czas
oznaczony, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 1999 r.
§ 4. Przedsiębiorca, który nie spełnia warunków określonych w § 2 pkt 1, a przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia dokonywał montażu przemysłowego ciągników
rolniczych z części importowanych, otrzyma koncesję w zakresie umożliwiającym
zmontowanie łącznie 1000 sztuk ciągników, w celu umożliwienia mu spełnienia
wymogów określonych uwagami dodatkowymi do działów 84 i 87 Taryfy celnej,
stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r.
w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 30 grudnia 1998 r.
w sprawie rodzaju i zakresu usług świadczonych w sieciach radiokomunikacji
ruchomej, do których nie stosuje się ograniczeń przy wydawaniu zezwoleń na
zakładanie i używanie urządzeń.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 13)
Na podstawie art. 16 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności
(Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926
oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ograniczeń wynikających z przepisu art. 16 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 23
listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr
106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr
121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz.
984) nie stosuje się do naziemnych urządzeń wykorzystywanych w satelitarnych
sieciach radiokomunikacji ruchomej.
§ 2. Zakres usług świadczonych w sieciach, o których mowa w § 1, obejmuje
świadczenie telekomunikacyjnych usług łączności ruchomej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewsk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 24 grudnia 1998 r.
w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 14)
Na podstawie art. 6 i w związku z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974
r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość i zasady przyznawania należności
pieniężnych, jakie przysługują żołnierzowi w razie podróży służbowej oraz
przeniesienia na inne miejsce służbowe.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) podróż służbowa - wykonywanie przez żołnierza zadań służbowych poza
miejscowością stacjonowania jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w
których pełni on czynną służbę wojskową, zwanym dalej "stałym miejscem pełnienia
służby",
2) przeniesienie służbowe - wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko
służbowe w innym garnizonie, połączone z przesiedleniem się do osobnej kwatery
stałej lub innego samodzielnego lokalu mieszkalnego, zwanych dalej "kwaterą",
położonej na terenie tego garnizonu.
§ 3. Termin i miejsce wykonywania przez żołnierza zadań poza stałym miejscem
pełnienia służby określa dowódca jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału, zwany dalej "dowódcą", który zarządził odbycie podróży służbowej.
§ 4. 1. Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi pełniącemu nadterminową zasadniczą
służbę wojskową, zwanym dalej "żołnierzem", z tytułu podróży służbowej na
obszarze kraju przysługują diety oraz inne należności w wysokości i na zasadach
określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności
przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,
wydanych na podstawie Kodeksu pracy, ze zmianami wynikającymi z niniejszego
rozporządzenia.
2. Diety oraz inne należności z tytułu odbywania podróży służbowych nie
przysługują za czas, w którym żołnierz:
1) jest uprawniony na podstawie odrębnych przepisów do dodatku operacyjnego,
2) wchodzi w skład załogi jednostki pływającej lub przebywa na tej jednostce, w
okresie wykonywania na niej zadań służbowych na morzu i w portach.
§ 5. 1. Środek transportu odpowiedni do odbycia podróży służbowej określa
każdorazowo w skierowaniu lub poleceniu wyjazdu służbowego dowódca,
uwzględniając posiadane przez żołnierza uprawnienia do przejazdów bezpłatnych
lub ulgowych, dogodność połączeń na danej trasie oraz termin i pilność
załatwienia sprawy.
2. Przejazd środkami transportu przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" na
obszarze kraju każdym rodzajem pociągu odbywa:
1) oficer w stopniu generała (admirała) i oficer starszy - w klasie pierwszej,
2) inny żołnierz - w klasie drugiej, przy czym w uzasadnionych przypadkach
dowódca może zezwolić na przejazd w klasie pierwszej.
3. Żołnierz, który w czasie podróży służbowej na obszarze kraju towarzyszy
przedstawicielom państw obcych przebywającym na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej na zaproszenie organów państwowych, niezależnie od przysługujących mu
uprawnień, odbywa przejazd tym samym środkiem transportu oraz tym samym jego
rodzajem i w tej samej klasie, którym podróżują ci przedstawiciele.
§ 6. 1. Żołnierzowi skierowanemu na podstawie polecenia wyjazdu służbowego na:
szkolenie, praktykę, kurs, odprawę lub obóz szkolno-kondycyjny, poza stałe
miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania, przysługuje dieta i inne
należności z tytułu odbywania podróży służbowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
jedynie za czas odbywania przejazdu.
2. W przypadku niezapewnienia żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, bezpłatnego
wyżywienia i zakwaterowania w miejscu skierowania, przysługują mu należności
określone w § 4 ust. 1.
3. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, skierowanemu poza stałe miejsce
pełnienia służby na okres co najmniej 30 dni, przysługuje raz na 30 dni prawo do
przejazdu na koszt wojska do miejscowości zamieszkania i z powrotem.
4. W przypadku zbiegu uprawnień do przejazdu, o którym mowa w ust. 3, i
realizowanego na podstawie odrębnych przepisów przejazdu w celu odwiedzenia
rodziny, żołnierzowi przysługuje tylko jeden przejazd na koszt wojska.
§ 7. 1. Żołnierzowi odbywającemu zagraniczną podróż służbową w zorganizowanych
oddziałach lub pododdziałach nie będących delegacjami, w celu wzięcia udziału w
międzynarodowych ćwiczeniach, szkoleniach lub manewrach wojskowych, przysługuje
25% diety określonej w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości
należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami
kraju, wydanych na podstawie Kodeksu pracy.
2. Dieta, o której mowa w ust. 1, przysługuje również żołnierzowi wchodzącemu w
skład załogi jednostki pływającej, za czas pobytu w porcie zagranicznym.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, 25% diety przysługuje również
żołnierzowi pełniącemu zasadniczą służbę wojskową, odbywającemu przeszkolenie
wojskowe oraz kandydatowi na żołnierza zawodowego.
§ 8. 1. Wypłaty należności z tytułu podróży służbowej dokonuje się na podstawie
rachunku kosztów podróży sporządzonego na skierowaniu.
2. Zwrotu kosztów noclegu oraz opłat dodatkowych i dopłat dokonuje się
żołnierzowi w wysokości udokumentowanej rachunkami lub biletami.
§ 9. 1. Żołnierzowi zawodowemu z tytułu przeniesienia służbowego przysługuje:
1) posiadającemu rodzinę:
a) ryczałt przeniesieniowy - w wysokości jednomiesięcznego,
b) zasiłek osiedleniowy - w wysokości dwumiesięcznego
- uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
2) samotnemu - ryczałt przeniesieniowy, określony w pkt 1 lit. a).
2. Żołnierzowi zawodowemu, który w nowym miejscu pełnienia służby otrzymał
kwaterę funkcyjną, przysługuje:
1) przesiedlającemu się z członkami rodziny - 100%,
2) przesiedlającemu się bez członków rodziny oraz żołnierzowi samotnemu - 50%
- ryczałtu przeniesieniowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a).
§ 10. Należności, o których mowa w § 9 ust. 1, przysługują również żołnierzowi
zawodowemu w służbie stałej, który:
1) w związku z brakiem możliwości otrzymania lub wynajęcia kwatery w nowym
garnizonie przesiedlił się do miejscowości pobliskiej, z której może codziennie
dojeżdżać do stałego miejsca pełnienia służby,
2) w miejscu pełnienia służby przesiedlił się do pierwszej kwatery po powołaniu
do zawodowej służby wojskowej,
3) będąc słuchaczem akademii albo szkoły wojskowej przesiedlił się z rodziną do
kwatery w garnizonie będącym siedzibą akademii albo szkoły wojskowej,
4) przesiedlił się do kwatery w innym garnizonie w związku ze zmianą miejsca
dyslokacji jednostki,
5) otrzymał ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej
i nie pobrał należności przeniesieniowych z tytułu ostatniego przeniesienia
służbowego.
§ 11. 1. Należności za przeniesienia służbowe wypłaca się na podstawie wniosku
żołnierza, po łącznym spełnieniu następujących warunków:
1) objęciu obowiązków służbowych w nowym garnizonie, zaliczeniu w stan zmienny
słuchaczy akademii lub szkoły wojskowej albo pozostawaniu bez przydziału
służbowego, jeżeli przed otrzymaniem kwatery żołnierz wykonywał obowiązki
służbowe w tym garnizonie,
2) przesiedleniu się żołnierza do kwatery w nowym miejscu pełnienia służby lub
miejscowości pobliskiej wraz z rodziną, jeżeli ją posiada,
3) przekazaniu do dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej użytkowanej
dotychczas kwatery, z wyjątkiem przypadku wymienionego w § 9 ust. 2.
2. Podstawę obliczenia ryczałtu przeniesieniowego i zasiłku osiedleniowego
stanowi uposażenie przysługujące żołnierzowi zawodowemu na nowym stanowisku
służbowym, według stawek uposażenia obowiązujących w dniu złożenia wniosku o
wypłatę należności za przeniesienie służbowe.
§ 12. Żołnierz pełniący służbę w okresie próbnym albo odbywający staż po
ukończeniu uczelni wyższej otrzymuje należności z tytułu przeniesienia
służbowego po upływie tego okresu, jeżeli nadal pozostaje w zawodowej służbie
wojskowej.
§ 13. W przypadku przesiedlenia się do kolejnej kwatery w tym samym garnizonie
lub miejscowości pobliskiej albo zmiany stanu rodzinnego żołnierza po pobraniu
należności za przeniesienie służbowe, żołnierzowi zawodowemu nie przysługuje
prawo do ponownego otrzymania lub wyrównania należności z tytułu przeniesienia
służbowego.
§ 14. 1. W przypadku zbiegu uprawnień obojga małżonków - żołnierzy zawodowych do
należności wymienionych w § 9, przysługują jedne należności obliczone według
wyższego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Organ finansowy jednostki wojskowej wypłacający należności, o których mowa w
ust. 1, jednemu z małżonków, zawiadamia o dokonanej wypłacie jednostkę wojskową,
w której pełni służbę drugi małżonek.
§ 15. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do żołnierzy pełniących służbę
w jednostkach wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
§ 16. Traci moc zarządzenie nr 82/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30
grudnia 1997 r. w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia
służbowe (Dz. Rozk. MON, poz. 195).
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 30 grudnia 1998 r.
w sprawie określenia równorzędnych stanowisk służbowych przełożonych
dyscyplinarnych oraz stanowisk służbowych równorzędnych lub wyższych od
stanowisk żołnierzy, w stosunku do których może być wszczęte postępowanie
dyscyplinarne.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 15)
Na podstawie art. 5 ust. 3 i art. 55 ust. 10 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o
dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) stanowiska służbowe przełożonych dyscyplinarnych:
a) będących żołnierzami,
b) osób nie będących żołnierzami
- równorzędne do stanowiska dowódcy kompanii lub wyższego stanowiska służbowego;
2) stanowiska służbowe równorzędne do stanowisk:
a) niższych niż stanowisko dowódcy dywizji, zajmowane przez żołnierzy, w
stosunku do których postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte przez
przełożonych dyscyplinarnych,
b) dowódcy dywizji i wyższych, zajmowane przez żołnierzy, w stosunku do których
postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte wyłącznie przez Ministra Obrony
Narodowej.
§ 2. Przepisy ustawy, powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia,
oznaczają przepisy ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz.
U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083).
§ 3. Stanowiskami służbowymi przełożonych dyscyplinarnych, równorzędnymi do
stanowisk, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy, są stanowiska
służbowe:
1) równorzędne stanowisku dowódcy kompanii:
a) dowódcy baterii i klucza,
b) dowódcy okrętu III i IV rangi,
c) dowódcy jednostki wojskowej lub szefa, komendanta, kierownika innej jednostki
organizacyjnej, jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie
stopień etatowy kapitana,
d) szefa lub kierownika wewnętrznej komórki organizacyjnej wchodzącej w skład
jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorstwa państwowego, o których mowa w pkt
3 lit. e) i g)-i), jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie
stopień etatowy nie niższy niż kapitana,
e) komendanta placówki Żandarmerii Wojskowej;
2) równorzędne stanowisku dowódcy batalionu:
a) szefa wydziału w jednostce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej,
b) dowódcy dywizjonu i eskadry,
c) szefa lub kierownika wewnętrznej komórki organizacyjnej wchodzącej w skład
dowództwa lub sztabu dywizji albo jednostki organizacyjnej, o której mowa w pkt
4 lit. b)-f), jeżeli do tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień
etatowy nie niższy niż podpułkownika (komandora porucznika) lub majora
(komandora podporucznika),
d) dowódcy grupy okrętów III i IV rangi,
e) dowódcy okrętu II rangi,
f) dowódcy jednostki wojskowej lub szefa, komendanta, dyrektora, kierownika
innej jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorstwa państwowego, dla którego
Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim, niezależnie od ich
bezpośredniej podległości, określonej w odrębnych przepisach, jeżeli dla tego
stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy podpułkownika
(komandora porucznika) lub majora (komandora podporucznika),
g) komendanta wydziału Żandarmerii Wojskowej;
3) równorzędne stanowisku dowódcy brygady (pułku):
a) dyrektora lub szefa biura albo oddziału będącego jednostką organizacyjną
Ministerstwa Obrony Narodowej,
b) dyrektora lub szefa biura albo oddziału wchodzącego w skład jednostki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej,
c) szefa lub kierownika wewnętrznej komórki organizacyjnej wchodzącej w skład
dowództwa rodzaju sił zbrojnych, okręgu wojskowego, Inspektoratu Wojskowych
Służb Informacyjnych, Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej, Dowództwa Garnizonu
Warszawa, Akademii Obrony Narodowej, Wojskowej Akademii Technicznej, Wojskowej
Akademii Medycznej, Izby Wojskowej Sądu Najwyższego oraz Naczelnej Prokuratury
Wojskowej, jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień
etatowy nie niższy niż pułkownika (komandora),
d) komendanta wyższej szkoły oficerskiej oraz centrum i ośrodka szkolenia, chyba
że dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy wyższy
niż pułkownika (komandora); pkt 4 lit. c) stosuje się odpowiednio,
e) dowódcy lub szefa, komendanta, dyrektora, kierownika innej jednostki
organizacyjnej albo przedsiębiorstwa państwowego, dla którego Minister Obrony
Narodowej jest organem założycielskim, bezpośrednio podległych, na podstawie
odrębnych przepisów, osobie zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa
Obrony Narodowej lub dowódcy rodzaju sił zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego
albo innej osobie, o której mowa w pkt 4 lit a)-c) i pkt 5, jeżeli dla tego
stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy pułkownika
(komandora),
f) dowódcy samodzielnego batalionu i dywizjonu oraz samodzielnej eskadry,
g) prezesa wojskowego sądu garnizonowego,
h) wojskowego prokuratora garnizonowego,
i) komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej, z wyjątkiem komendanta oddziału, o
którym mowa w pkt 4 lit. f);
4) równorzędne stanowisku dowódcy dywizji:
a) dyrektora lub szefa jednostki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, z
zastrzeżeniem pkt 3 lit. a),
b) dowódcy korpusu i flotylli,
c) dowódcy lub dyrektora, szefa, komendanta innej jednostki organizacyjnej
bezpośrednio podległej, na podstawie odrębnych przepisów, Ministrowi Obrony
Narodowej lub osobie zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony
Narodowej albo dowódcy rodzaju sił zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub
osobie, o której mowa w pkt 5 lit. b) i d)-g), jeżeli dla tego stanowiska
służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy nie niższy niż generała brygady
(kontradmirała),
d) prezesa wojskowego sądu okręgowego,
e) wojskowego prokuratora okręgowego,
f) komendanta Żandarmerii Wojskowej okręgu wojskowego i komendanta Oddziału
Żandarmerii Wojskowej w Gdyni;
5) równorzędne stanowisku dowódcy rodzaju sił zbrojnych (okręgu wojskowego):
a) dyrektora generalnego w Ministerstwie Obrony Narodowej,
b) Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych,
c) Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej,
d) Dowódcy Garnizonu Warszawa,
e) Komendanta Akademii Obrony Narodowej,
f) Komendanta Wojskowej Akademii Technicznej,
g) Komendanta Wojskowej Akademii Medycznej,
h) Prezesa Izby Wojskowej Sądu Najwyższego,
i) Naczelnego Prokuratora Wojskowego.
§ 4. 1. Stanowiskami służbowymi równorzędnymi do stanowisk niższych niż
stanowisko dowódcy dywizji, o których mowa w art. 55 ust. 2 ustawy, zajmowanymi
przez żołnierzy, w stosunku do których postępowanie dyscyplinarne może być
wszczęte przez przełożonych dyscyplinarnych, są stanowiska służbowe:
1) równorzędne stanowisku dowódcy brygady (pułku):
a) stanowiska, o których mowa w § 3 pkt 3,
b) stanowiska zastępców osób, o których mowa w lit. a);
2) równorzędne stanowisku dowódcy batalionu:
a) stanowiska, o których mowa w § 3 pkt 2,
b) stanowiska zastępców osób, o których mowa w lit. a);
3) równorzędne stanowisku dowódcy kompanii:
a) stanowiska, o których mowa w § 3 pkt 1,
b) stanowiska zastępców osób, o których mowa w lit. a);
4) równorzędne stanowisku dowódcy plutonu:
a) dowódcy klucza, obsługi i innego dowódcy lub szefa, kierownika, jeżeli dla
tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy porucznika,
b) szefa lub kierownika wewnętrznej komórki organizacyjnej wchodzącej w skład
dowództwa lub sztabu brygady, pułku albo jednostki organizacyjnej lub
przedsiębiorstwa państwowego, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. d) lub pkt 2 lit.
f), jeżeli dla tego stanowiska służbowego przewidziano w etacie stopień etatowy
nie niższy niż porucznika;
5) równorzędne stanowisku dowódcy drużyny:
a) dowódcy działonu, załogi lub sekcji,
b) stanowiska służbowe inne niż wymienione w pkt 1-4.
2. Stanowiskami służbowymi równorzędnymi do stanowisk dowódcy dywizji i
wyższych, o których mowa w art. 55 ust. 4 i 7 ustawy, zajmowanymi przez
żołnierzy, w stosunku do których postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte
wyłącznie przez Ministra Obrony Narodowej, są:
1) stanowiska służbowe dowódców rodzajów sił zbrojnych (okręgów wojskowych) i
ich zastępców;
2) stanowiska służbowe w Sztabie Generalnym, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. a)
i c), oraz inne stanowiska, dla których przewidziano w etacie stopień etatowy
nie niższy niż generała brygady (kontradmirała);
3) stanowiska, o których mowa w § 3 pkt 4 i 5;
4) stanowiska zastępców osób, o których mowa w pkt 3.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do stanowisk służbowych
zajmowanych ostatnio przez żołnierzy przeniesionych do dyspozycji lub rezerwy
kadrowej.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego
planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 16)
Na podstawie art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr
101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz.
3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z
1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Sporządzając plan urządzenia lasu, uproszczony plan urządzenia lasu oraz
inwentaryzację stanu lasu, uwzględnia się:
1) wymogi: hodowli, ochrony, urządzania, ochrony przeciwpożarowej, użytkowania
lasu,
2) wymogi ochrony przyrody i krajobrazu,
3) zasady gospodarki w lasach uznanych za lasy ochronne,
4) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa,
5) zagospodarowanie otoczenia lasów.
§ 2. Dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa plan urządzenia lasu
sporządza się dla każdego nadleśnictwa, a także dla każdego obiektu będącego w
użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.
§ 3. Plan urządzenia lasu składa się z:
1) części inwentaryzacyjnej, zawierającej:
a) opis taksacyjny lasu według stanu na dzień 1 stycznia pierwszego roku
obowiązywania planu urządzenia lasu,
b) wykaz powierzchni lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, zwany dalej
"rejestrem", sporządzony według podziału terytorialnego kraju, z podaniem
rodzajów użytków gruntowych,
c) klasy wieku drzewostanów ujęte w tabele, obejmujące zestawienia powierzchni
lasów według: gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku typów siedliskowych
lasu, klas bonitacji drzewostanów oraz funkcji lasów, w tym lasów ochronnych,
d) mapę gospodarczą lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, w skali nie
mniejszej niż 1:5000, opracowaną przez sporządzającego plan urządzenia lasu na
podstawie kopii mapy gruntów i budynków nadleśnictwa wraz z wypisem z rejestru
gruntów,
e) ogólny opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia według stanu na
dzień 1 stycznia pierwszego roku obowiązywania planu urządzenia lasu,
zawierający dane dotyczące przestrzennego usytuowania urządzanego obiektu,
historii gospodarki leśnej, warunków przyrodniczych i ekonomicznych produkcji
leśnej oraz stanu zasobów leśnych,
2) analizy gospodarki leśnej w minionym okresie,
3) programu ochrony przyrody,
4) części planistycznej, zawierającej w okresie objętym planem urządzenia lasu:
a) wyszczególnienie celów i zasad trwale zrównoważonej, wielofunkcyjnej
gospodarki leśnej oraz przewidywane sposoby ich realizacji,
b) ilość przewidzianego do pozyskania drewna (etat cięć), określoną miąższością
użytków głównych (rębnych i przedrębnych), stanowiącą maksymalną wielkość
rozmiaru pozyskania drewna na okres obowiązywania planu urządzenia lasu,
c) zadania obejmujące pielęgnowanie upraw, młodników i drzewostanów średnich
klas wieku oraz upraw projektowanych do założenia w okresie obowiązywania planu
urządzenia lasu,
d) zadania dotyczące zalesień i odnowień, z uwzględnieniem obowiązków
wynikających z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach
(Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91,
poz. 409, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668),
e) kierunkowe zadania z zakresu ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej,
przedstawione opisowo oraz na mapach w ujęciu tematycznym i przeglądowym,
f) kierunkowe zadania z zakresu gospodarki łowieckiej, przedstawione opisowo
oraz na mapie w ujęciu tematycznym i przeglądowym,
g) potrzeby w zakresie infrastruktury technicznej, w tym dotyczące turystyki i
rekreacji, przedstawione opisowo w nawiązaniu do wielkości zadań gospodarczych
oraz stanu infrastruktury technicznej istniejącej w urządzanym obiekcie.
§ 4. 1. Opis taksacyjny, obejmujący charakterystykę lasów i gruntów
przeznaczonych do zalesienia, zawiera:
1) dokładną lokalizację drzewostanu z podaniem nazwy nadleśnictwa, obrębu
leśnego, leśnictwa, numeru oddziału i litery pododdziału, z uwzględnieniem
podziału terytorialnego kraju,
2) rodzaj użytku gruntowego i jego powierzchnię,
3) opis siedliska leśnego, w tym terenu, gleby i jej pokrywy,
4) cele gospodarowania w lasach:
a) hodowlany - wyrażony w postaci typu gospodarczego drzewostanu,
b) techniczny - wyrażony w postaci wieku rębności drzewostanu,
5) opis drzewostanu, w tym udział gatunkowy, wiek, stan i budowę drzewostanu,
stopień pokrycia powierzchni, występujące osobliwości przyrodnicze oraz inne
cechy charakterystyczne dla środowiska przyrodniczego lub ważne dla gospodarki
leśnej,
6) elementy charakterystyki lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia
wyrażone w postaci liczbowej, w tym średnie wymiary drzew, bonitację
drzewostanów, miąższość i przyrost miąższości grubizny,
7) określenie wskazań gospodarczych na gruncie przez sporządzającego opis
taksacyjny.
2. Wynikające z opisu taksacyjnego zestawienia powierzchni sporządza się dla
rodzaju użytków oraz wskazań gospodarczych, z podziałem na czynności.
§ 5. Określona w planie urządzenia lasu ilość przewidzianego do pozyskania
drewna (etat cięć), uwzględniająca cele i zasady gospodarki leśnej oraz sposoby
ich realizacji, ustalane dla każdego drzewostanu i urządzanego obiektu, wynika
z:
1) cięć w drzewostanach przeznaczonych do użytkowania rębnego, wyrażonych w
metrach sześciennych,
2) cięć w użytkowaniu przedrębnym, ustalonych powierzchniowo oraz szacunkowo w
metrach sześciennych, z uwzględnieniem potrzeb hodowlanych i stanu sanitarnego
lasu,
3) wylesień z tytułu zmian przeznaczenia gruntu.
§ 6. Ilość drewna do pozyskania z cięć w drzewostanach przeznaczonych do
użytkowania rębnego, o których mowa w § 5 pkt 1, ustala się z uwzględnieniem:
1) wieku rębności dla poszczególnych gatunków drzew, jako przeciętnego wieku
osiągania założonych celów,
2) potrzeb w zakresie przebudowy drzewostanów,
3) lasów ochronnych oraz określonych form ochrony krajobrazu,
4) następstwa cięć,
5) wieku rębności dla poszczególnych drzewostanów jako faktycznego wieku
osiągania założonych celów.
§ 7. 1. Uproszczony plan urządzania lasu składa się:
1) ze skróconego opisu lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
obejmującego:
a) powierzchnię poszczególnych drzewostanów, gruntów przejściowo pozbawionych
roślinności leśnej, a także gruntów przeznaczonych do zalesienia określonych w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu,
b) określenie głównego gatunku drzewa w drzewostanie, a także wieku, bonitacji i
zadrzewienia dla tego gatunku oraz miąższości całego drzewostanu,
c) oznaczenie typu siedliskowego lasu oraz gospodarczego typu drzewostanu,
d) zestawienie powierzchni lasów ochronnych,
2) z opisu drzewostanów wraz z zestawieniem powierzchni gruntów i miąższości
drzew według gatunków głównych drzew w drzewostanie i ich wieku,
3) z rejestru sporządzonego według podmiotów ewidencyjnych (z oznaczeniem numeru
działki gruntu), uwzględniającego:
a) zestawienie powierzchni lasów według gatunków głównych oraz ich wieku i
bonitacji,
b) zadania w zakresie gospodarki leśnej,
4) z kopii lub wyrysu mapy ewidencyjnej gruntów z oznaczeniem działek ujętych w
uproszczonym planie urządzenia lasu.
2. Zadania dotyczące gospodarki leśnej, ujęte w rejestrze, zestawione oddzielnie
z przeznaczeniem dla poszczególnych właścicieli lasów, powinny uwzględniać:
1) pozyskanie drewna w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych
lasu (etat cięć), określone w:
a) użytkowaniu rębnym z przestrzeganiem zasad, o których mowa w § 6 pkt 2-4,
oraz:
- w drzewostanach zapewniających osiągnięcie celów gospodarki leśnej - przy
przyjęciu dla gatunku głównego drzewostanu minimalnych wieków wyrębu w
wysokości: 120 lat dla dębu, jesionu i wiązu, 100 lat dla buka i jodły, 80 lat
dla sosny, świerka, modrzewia, daglezji i klonu, 60 lat dla brzozy, grabu i
olchy czarnej, 40 lat dla osiki i 30 lat dla topoli i olchy szarej,
- w drzewostanach nie zapewniających osiągnięcia celów gospodarki leśnej (do
przebudowy) - bez uwzględniania minimalnego wieku wyrębu,
b) użytkowaniu przedrębnym - wynikającą z potrzeb pielęgnacyjnych oraz stanu
sanitarnego lasu, nie przekraczającą 20% miąższości drzew określonej w
uproszczonym planie urządzenia lasu,
2) ponowne wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie
dwóch lat od usunięcia drzewostanu,
3) zalesienie gruntów,
4) przebudowę drzewostanu,
5) pielęgnowanie lasu,
6) ochronę lasu, w tym i ochronę przeciwpożarową,
7) ochronę gleb i wód.
§ 8. Inwentaryzacja stanu lasu, sporządzana na okres 10 lat, zawiera:
1) opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, uwzględniający:
a) powierzchnię poszczególnych drzewostanów, lasów, na których planuje się
ponowne wprowadzenie roślinności leśnej, a także przeznaczonych do zalesienia,
określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
b) główny gatunek drzewa w drzewostanie, a także jego wiek, bonitację oraz
zadrzewienie i miąższość całego drzewostanu,
c) typ siedliskowy lasu oraz typ gospodarczy drzewostanu,
d) wskazania z zakresu gospodarki leśnej dotyczące użytkowania rębnego (w tym z
zakresu przebudowy drzewostanów), przedrębnego oraz odnowienia, pielęgnowania i
ochrony lasu, określane szacunkowo z uwzględnieniem zasad obowiązujących przy
sporządzaniu uproszczonego planu urządzenia lasu,
e) kategorię ochronności w przypadku uznania lasu za ochronny,
2) rejestr sporządzony według podmiotów ewidencyjnych (z oznaczeniem numeru
działki gruntu), uwzględniający:
a) zestawienie powierzchni działek według głównych gatunków drzew oraz ich wieku
i bonitacji,
b) wskazania w zakresie gospodarki leśnej,
3) kopię lub wyrys mapy ewidencyjnej z oznaczeniem działek gruntów ujętych w
inwentaryzacji stanu lasu.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania
planów urządzenia lasu (Dz. U. Nr 67, poz. 338).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 29 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i
gospodarki wodnej.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 17)
Na podstawie art. 88i ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz.
296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady gospodarki finansowej Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwanego dalej "Narodowym
Funduszem", oraz wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
zwanych dalej "wojewódzkimi funduszami" - utworzonych na podstawie ustawy o
ochronie i kształtowaniu środowiska, zwanej dalej "ustawą".
§ 2. 1. Podstawą gospodarki finansowej Narodowego Funduszu i wojewódzkich
funduszy są roczne plany finansowe sporządzane na każdy rok kalendarzowy.
2. Roczny plan finansowy zawiera w szczególności:
1) dochody i wydatki,
2) stan finansowy funduszu na początek i koniec roku kalendarzowego.
3. Załącznikiem do planu finansowego jest szczegółowe zestawienie, obejmujące:
1) wyliczenie dochodów,
2) wyliczenie wydatków,
3) przychody i rozchody środków finansowych,
4) koszty działalności, w tym koszty utrzymania organów i biura, źródła ich
pokrycia i wynik finansowy,
5) wydatki na inwestycje własne,
6) maksymalny stan zobowiązań na koniec roku kalendarzowego z tytułu:
a) przyznania dofinansowania w formie pożyczek, dotacji, udziałów w spółkach,
b) emisji obligacji i zaciągnięcia kredytów oraz pożyczek,
c) pozostałych zobowiązań,
7) przychody i rozchody środków finansowych pochodzących z pomocy zagranicznej.
4. Rada nadzorcza wojewódzkiego funduszu może odpowiednio zwiększyć planowane
wydatki w przypadku uzyskania dochodów wyższych niż zaplanowane.
§ 3. Narodowy Fundusz opracowuje roczny plan finansowy w terminach i w formie
określonej w ustawie - Prawo budżetowe, stosowanej do opracowania planu
finansowego funduszy celowych oraz zgodnie z ustawą.
§ 4. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą samodzielną gospodarkę
finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych wpływów wydatki na
dofinansowanie zadań określonych w ustawie, koszty działalności oraz rozwój.
§ 5. 1. Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze udzielają dotacji i pożyczek
na podstawie umów cywilnoprawnych.
2. Formy umowy cywilnoprawnej nie stosuje się dla przekazywania środków na
nagrody za działalność na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej nie
związaną z wykonywaniem obowiązków pracowników administracji rządowej i
samorządowej, o których mowa w art. 88c ust. 1 pkt 6 ustawy.
3. Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze mogą udostępniać środki finansowe
bankom z przeznaczeniem na udzielanie kredytów, pożyczek lub dotacji na wskazane
przez siebie programy i przedsięwzięcia z zakresu zadań ochrony środowiska i
gospodarki wodnej oraz prac geologicznych, a także na dopłaty do oprocentowania
udzielanych na ten cel preferencyjnych kredytów bankowych i pożyczek.
§ 6. 1. Narodowy Fundusz może udzielać poręczeń spłaty kredytu i zwrotu środków
przyznanych przez rządy państw obcych i organizacje międzynarodowe zgodnie z
przepisami o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz
niektóre osoby prawne.
2. Udzielając poręczeń, o których mowa w ust. 1, Narodowy Fundusz pobiera opłatę
prowizyjną w wysokości od 0,2% do 2% kwoty objętej poręczeniem.
§ 7. Środki powierzone Narodowemu Funduszowi i wojewódzkim funduszom, pochodzące
z pomocy zagranicznej, są wykorzystywane na dofinansowanie przedsięwzięć z
zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zgodnie z umowami, na których
podstawie środki te przekazano, oraz zgodnie z procedurami obowiązującymi w tych
funduszach.
§ 8. Kosztami działalności Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy są koszty
związane z realizacją zadań określonych w ustawie, a w szczególności:
1) ponoszone na utrzymanie organów i biura, wraz z amortyzacją środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych, naliczaną zgodnie z odrębnymi
przepisami,
2) ponoszone w związku z udzielaniem dofinansowania, poręczeniem spłaty oraz
dochodzeniem należności,
3) ponoszone w związku z organizacją emisji i wykupem obligacji,
4) odsetki od wyemitowanych obligacji, zaciągniętych kredytów i pożyczek,
5) koszty analiz, ekspertyz, opinii, ocen, prac badawczych, projektowych i
innych zamawianych: w celu określenia warunków realizacji wybranych programów
ochrony środowiska, w celu oceny ich wdrożenia i wykonania, w celu wniesienia
udziałów lub nabycia akcji w spółkach, a także w celu doskonalenia i rozwoju
działalności.
§ 9. 1. Wynik finansowy Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy jest różnicą
między przychodami określonymi w art. 88g ust. 4 ustawy a kosztami, o których
mowa w § 8 pkt 1 rozporządzenia, skorygowaną o saldo strat i zysków
nadzwyczajnych.
2. Dodatni wynik finansowy stanowi zysk netto funduszu do podziału, a ujemny -
stratę netto.
3. Zysk netto funduszu pozostaje w jego dyspozycji i może być przeznaczony na:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz rezerwowy,
3) fundusz rocznych nagród z zysku.
4. O podziale zysku netto lub pokryciu straty netto rozstrzyga uchwała Rady
Nadzorczej Narodowego Funduszu oraz uchwały rad nadzorczych wojewódzkich
funduszy w sprawie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego.
§ 10. Fundusz statutowy, o którym mowa w art. 88g ust. 2 ustawy:
1) zwiększa się o:
a) równowartość wpływów, o których mowa w art. 87b ustawy,
b) odpis z zysku netto,
c) powstałą na skutek aktualizacji wyceny różnicę wartości netto środków
trwałych,
2) zmniejsza się o:
a) równowartość udzielonych dotacji oraz dopłat do oprocentowania kredytów i
pożyczek,
b) równowartość kwot umorzonych pożyczek, o których mowa w art. 88c ust. 2
ustawy,
c) równowartość kosztów:
- obsługi wdrażania projektów i programów finansowanych ze środków pomocy
zagranicznej, jeżeli nie zostały zapewnione na ten cel środki pochodzące z tej
pomocy lub innych źródeł,
- wynagrodzeń i nagród, o których mowa w art. 88c ust. 1 pkt 6 ustawy,
d) równowartość kwot wypłaconych z tytułu udzielonych poręczeń oraz z tytułu
przejętych zobowiązań Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, o których mowa w art. 88c ust. 5 i 6 ustawy, w przypadku braku
możliwości ich pokrycia z funduszu rezerwowego,
e) stratę netto w przypadku braku możliwości jej pokrycia z funduszu
rezerwowego.
§ 11. 1. Fundusz rezerwowy, o którym mowa w art. 88g ust. 3 ustawy, zmniejsza
się o:
1) równowartość kwot wypłaconych z tytułu udzielonych poręczeń,
2) przejęte zobowiązania Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, o których mowa w art. 88c ust. 6 ustawy.
2. Fundusz rezerwowy może być wykorzystany na pokrycie straty bilansowej netto.
§ 12. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze mogą tworzyć także:
1) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, zgodnie z przepisami o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych,
2) fundusz rocznych nagród z zysku dla pracowników, wypłacanych zgodnie z
zasadami określonymi w przepisach o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla
pracowników sfery budżetowej.
§ 13. 1. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą rachunkowość w oparciu
o dokumentację księgową opisującą przyjęte zasady rachunkowości, ustaloną przez
zarząd funduszu, opracowaną na podstawie zasad określonych w ustawie o
rachunkowości z uwzględnieniem specyfiki działalności wynikającej z ustawy.
2. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze sporządzają sprawozdania finansowe w
sposób określony w odrębnych przepisach obowiązujących podmioty prowadzące
działalność gospodarczą.
3. Roczne sprawozdania finansowe Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy
podlegają badaniu przez biegłych rewidentów, zgodnie z ustawą o rachunkowości.
4. Roczne sprawozdanie funduszu zatwierdza rada nadzorcza.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 29 grudnia 1998 r.
w sprawie nadania statutu Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 18)
Na podstawie art. 88i ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz.
296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej nadaje się
statut stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 29 grudnia 1998 r. (poz. 18)
STATUT NARODOWEGO FUNDUSZU OCHRONY ŚRODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ
DZIAŁ I
Postanowienia ogólne
§ 1. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej
"Narodowym Funduszem", działa na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o
ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r.
Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46,
poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu.
§ 2. 1. Narodowy Fundusz posiada osobowość prawną.
2. Siedzibą Narodowego Funduszu jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 3. Narodowy Fundusz służy finansowaniu zadań określonych w art. 87a ustawy.
Fundusz może przeznaczać posiadane środki na realizację zadań określonych w art.
88c ustawy.
§ 4. Nadzór nad działalnością Narodowego Funduszu sprawuje Minister Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
DZIAŁ II
Szczegółowe zasady, organizacja i tryb działania organów Narodowego Funduszu
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
§ 5. Organami Narodowego Funduszu są Rada Nadzorcza i Zarząd.
§ 6. 1. Organy Narodowego Funduszu obradują na posiedzeniach, podejmując uchwały
w sprawach należących do ich właściwości.
2. Posiedzenia organów Narodowego Funduszu odbywają się w jego siedzibie.
3. Posiedzenia odbywają się zgodnie z porządkiem obrad.
4. Z posiedzeń organów Narodowego Funduszu sporządza się protokół, który jest
przyjmowany w drodze uchwały na następnym posiedzeniu. Protokoły przechowuje się
w zbiorach protokołów w Biurze Narodowego Funduszu.
§ 7. Techniczno-organizacyjną obsługę organów Narodowego Funduszu sprawuje Biuro
Narodowego Funduszu.
Rozdział 2
Rada Nadzorcza Narodowego Funduszu
§ 8. 1. Rada Nadzorcza Narodowego Funduszu, zwana dalej "Radą", liczy od 13 do
15 członków powoływanych i odwoływanych przez Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, przy czym osoby wchodzące w skład Rady powinny
spełniać kryteria określone w art. 88e ust. 2 ustawy.
2. Rada realizuje zadania, o których mowa w art. 88e ust. 8 ustawy.
3. W celu realizacji zadań Rada może powoływać zespoły konsultacyjne.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wyznacza
Przewodniczącego i wiceprzewodniczących Rady oraz określa strukturę Rady.
§ 9. 1. Posiedzenia Rady odbywają się co najmniej raz w miesiącu.
2. Posiedzenia Rady zwołuje Przewodniczący Rady z własnej inicjatywy, na wniosek
1/3 składu Rady lub Zarządu Narodowego Funduszu.
3. Pisemne zawiadomienia o terminie i miejscu posiedzenia Rady, wraz z
proponowanym porządkiem obrad, projektami uchwał i innymi materiałami, doręczane
są członkom Rady co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym terminem posiedzenia.
4. Członkowie Rady wykonują swoje funkcje osobiście, uczestnicząc w
posiedzeniach Rady.
5. Jeżeli członek Rady nie może wziąć udziału w posiedzeniu Rady, obowiązany
jest usprawiedliwić przed Radą swoją nieobecność na następnym posiedzeniu.
§ 10. 1. W posiedzeniach Rady mogą uczestniczyć członkowie Zarządu Narodowego
Funduszu, a także inne osoby zaproszone przez Przewodniczącego Rady. Przepis § 9
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Na pisemny wniosek Przewodniczącego Rady w posiedzeniu Rady jest obowiązany
uczestniczyć Zarząd, reprezentowany przez Prezesa Zarządu lub wyznaczonego przez
niego członka Zarządu.
§ 11. 1. Posiedzeniom Rady przewodniczy jej Przewodniczący.
2. Rada na wniosek Przewodniczącego przyjmuje porządek posiedzenia.
3. Rozpatrzenie na posiedzeniu Rady sprawy nie objętej proponowanym wcześniej
porządkiem posiedzenia może nastąpić za zgodą co najmniej 2/3 obecnych na
posiedzeniu członków Rady.
§ 12. 1. Uchwały Rady, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są podejmowane bezwzględną
większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 składu Rady.
2. Uchwały Rady, zawierające wnioski do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa w sprawie powołania i odwołania członków Zarządu
Narodowego Funduszu, podejmowane są w głosowaniu tajnym.
3. Na wniosek co najmniej 3 członków Rady Przewodniczący Rady zarządza
głosowanie tajne lub imienne.
4. Członek Rady nie zgadzający się z podjętą uchwałą może zgłosić do protokołu
umotywowane zdanie odrębne.
§ 13. Uchwałę Rady po jej podpisaniu wraz z materiałami doręczonymi członkom
Rady, stanowiącymi podstawę podjętej uchwały, Przewodniczący Rady przedkłada
niezwłocznie Ministrowi Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w
celu oceny jej zgodności z prawem.
§ 14. 1. Rada kontroluje działalność Zarządu Narodowego Funduszu, powołując w
tym celu ze swego składu Komisję Rewizyjną w składzie nie mniejszym niż 3 osoby.
2. Komisja Rewizyjna dokonuje kontroli Zarządu Narodowego Funduszu, w
szczególności z punktu widzenia legalności i gospodarności.
3. Komisja Rewizyjna występuje do Rady z wnioskiem o udzielenie bądź
nieudzielenie absolutorium Zarządowi Narodowego Funduszu.
4. Nieudzielenie Zarządowi Narodowego Funduszu absolutorium przez Radę jest
równoznaczne z wnioskiem do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa o jego odwołanie.
5. Komisja Rewizyjna, w zależności od wyników kontroli, może przedkładać Radzie
wnioski o odwołanie poszczególnych członków Zarządu Narodowego Funduszu.
6. Rada uchwala regulamin Komisji Rewizyjnej.
§ 15. Na wniosek Przewodniczącego Rady Rada uchwala regulamin organizacyjny Rady
Nadzorczej ustalający szczegółowy tryb działania Rady, prowadzenia obrad i
podejmowania uchwał.
Rozdział 3
Zarząd Narodowego Funduszu
§ 16. 1. Zarząd Narodowego Funduszu, zwany dalej "Zarządem", składa się z pięciu
osób.
2. Zarząd tworzą Prezes i jego zastępcy w liczbie nie większej niż 4, powoływani
i odwoływani przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
na wniosek Rady.
3. Zarząd wykonuje zadania określone odpowiednio w art. 88f ust. 3 ustawy,
prowadzi bieżącą działalność Narodowego Funduszu zgodnie z ustawami i uchwałami
Rady oraz organizuje i kieruje pracą Biura Narodowego Funduszu.
4. Zarząd obowiązany jest do przedstawienia Radzie w terminie do 31 marca
rocznego sprawozdania z działalności Narodowego Funduszu wraz z bilansem oraz
składania określonych sprawozdań na żądanie Rady.
§ 17. 1. Prezes Zarządu reprezentuje Narodowy Fundusz na zewnątrz.
2. Do dokonywania czynności prawnych w zakresie praw i obowiązków majątkowych
Narodowego Funduszu, oprócz Prezesa Zarządu, są upoważnione dwie osoby,
działające łącznie, spośród:
a) pozostałych członków Zarządu,
b) pełnomocników powołanych przez Prezesa Zarządu, działających w granicach ich
umocowania.
§ 18. 1. Posiedzenia Zarządu odbywają się w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak
niż 2 razy w miesiącu.
2. Posiedzeniom Zarządu przewodniczy Prezes Zarządu lub jeden z wiceprezesów.
3. W posiedzeniach Zarządu mogą brać udział: Przewodniczący Rady lub wyznaczeni
przez niego członkowie Rady oraz osoby zaproszone przez Zarząd.
§ 19. 1. Uchwały Zarządu są podejmowane większością głosów w głosowaniu jawnym w
obecności co najmniej 1/2 składu Zarządu. W razie równej liczby głosów decyduje
głos Prezesa Zarządu.
2. Członek Zarządu nie zgadzający się z podjętą uchwałą może zgłosić do
protokołu umotywowane zdanie odrębne. Nie zwalnia go to z obowiązku stosowania
się do podjętej uchwały.
3. Członek Zarządu nie może brać udziału w głosowaniu w sprawach dotyczących go
osobiście.
§ 20. Zarząd uchwala regulamin, w którym określa podział zadań między członków
Zarządu, organizację Biura Narodowego Funduszu oraz szczegółowy zakres działania
jego komórek organizacyjnych. Regulamin zatwierdza Rada.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 29 grudnia 1998 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i warunków wykonywania
polowania oraz obowiązku znakowania.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 19)
Na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369,
Nr 80, poz. 491, Nr 88, poz. 554, Nr 110, poz. 715 i Nr 133, poz. 884 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 4 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków
wykonywania polowania oraz obowiązku znakowania (Dz. U. Nr 35, poz. 215)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4 dodaje się pkt 14 i 15 w brzmieniu:
"14) drapieżnikach - rozumie się przez to: lisy (Vulpes vulpes), kuny leśne
(Martes martes), kuny domowe (Martes foina) i tchórze zwyczajne (Mustela
putorius),
15) otoku - rozumie się przez to kilkumetrową linkę, na której prowadzony jest
pies ułożony do poszukiwania postrzałów.";
2) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. 1. Do wykonywania polowania oraz odstrzału szkodników dopuszczona jest
wyłącznie myśliwska broń palna, z której po maksymalnym załadowaniu można oddać
najwyżej pięć pojedynczych strzałów; magazynek broni samopowtarzalnej może
zawierać najwyżej dwa naboje.
2. Polowanie na łosie, jelenie, daniele, sarny, muflony i dziki odbywa się, z
zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie przy użyciu myśliwskiej broni palnej o lufach
gwintowanych i kalibrze minimum 5,6 mm oraz stosowanych do niej naboi
myśliwskich z pociskami półpłaszczowymi, które w odległości 100 m od wylotu lufy
posiadają energię nie mniejszą niż:
1) 2500 J przy polowaniu na łosie,
2) 2000 J przy polowaniu na jelenie, daniele, muflony i dziki,
3) 1000 J przy polowaniu na sarny.
3. Na zwierzynę, o której mowa w ust. 2, z wyjątkiem łosi i jeleni byków,
dopuszcza się polowanie z broni o lufach gładkich, z użyciem myśliwskich naboi
kulowych.
4. Do wykonywania polowania na zwierzynę drobną, z zastrzeżeniem ust. 5, używa
się wyłącznie myśliwskich naboi śrutowych ze śrutem o średnicy do 4,5 mm.
5. Na drapieżniki można polować używając myśliwskich naboi śrutowych
wymienionych w ust. 4 lub myśliwskich naboi kulowych wymienionych w ust. 2 pkt
3, z uwzględnieniem ust. 3, oraz naboi myśliwskich z pociskami
pełnopłaszczowymi.";
3) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. Do wykonywania polowania zabrania się używania celowników noktowizyjnych,
termowizyjnych i laserowych oraz sztucznego światła.";
4) w § 8:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) polowanie z psami lub naganką może odbywać się w okresie od pierwszej soboty
przed 1 października do pierwszej niedzieli po 15 stycznia; ograniczenie to nie
dotyczy polowania z psami na ptactwo łowne, z psami i naganką na lisy oraz
poszukiwania postrzałka z psem na otoku,"
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) poszukiwanie postrzałka zwierzyny grubej w obwodzie łowieckim, w którym
myśliwy nie ma upoważnienia do wykonywania polowania, może odbywać się pod
warunkiem zawiadomienia o tym dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego w ciągu
12 godzin od chwili podjęcia poszukiwań; poszukujący postrzałka może korzystać z
pomocy psa prowadzonego na otoku,";
5) w § 8 w pkt 2 skreśla się wyrazy "wilki i";
6) w § 9 w pkt 2 i w § 10 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyraz "wilki";
7) w § 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Myśliwy, a w przypadku cudzoziemców myśliwy będący przedstawicielem
dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, obowiązany jest przedstawić
pozyskane trofeum do oceny prawidłowości wykonania odstrzału. Oceny dokonuje
właściwy nadleśniczy przy udziale przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu
łowieckiego oraz przedstawiciela właściwego terytorialnie zarządu wojewódzkiego
Polskiego Związku Łowieckiego.";
8) w § 13 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Myśliwy przybywający na polowanie indywidualne wpisuje się do książki
ewidencji, zwanej dalej "książką ewidencji", prowadzonej przez dzierżawcę lub
zarządcę obwodu łowieckiego albo przez upoważnioną przez niego osobę. Miejsce
wyłożenia książki ewidencji dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego uzgadnia
z właściwym nadleśniczym.",
b) skreśla się ust. 2;
9) w § 14 skreśla się wyrazy "określonym w upoważnieniu";
10) w § 15 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Polowanie zbiorowe może być wykonywane z udziałem zarówno naganki, jak i
psów.";
11) § 18 otrzymuje brzmienie:
"§ 18. Nie wolno polować indywidualnie w dniu polowania zbiorowego na terenie,
na którym ma się ono odbywać.";
12) w § 19 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Organizujący polowanie zbiorowe oraz prowadzący to polowanie odpowiedzialni
są za zaopatrzenie w wierzchnie okrycie naganiaczy, zapewniające dobrą
widoczność naganiaczy przez myśliwych.";
13) w § 21 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "zwierzynę" stawia się przecinek, po
którym dodaje się wyrazy "w jakiej ilości";
14) w § 31 wprowadza się następujące zmiany:
a) w pkt 1 po wyrazie "linii" dodaje się wyrazy: "i na flankach",
b) skreśla się pkt 2;
15) w § 38:
a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Na polowaniu zbiorowym broń wolno załadować dopiero po zajęciu stanowiska
przed pierwszym pędzeniem.
2. Na polowaniu zbiorowym myśliwy może oddać strzał do zwierzyny dopiero po
zajęciu stanowisk przez jego sąsiadów.
3. Na polowaniu zbiorowym między pędzeniami myśliwy musi usunąć naboje z komór
nabojowych przed zejściem ze stanowiska. Ponowne wprowadzenie nabojów do komór
nabojowych może nastąpić dopiero po zajęciu stanowiska w następnym pędzeniu.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Po zakończeniu ostatniego pędzenia, przed zejściem ze stanowiska, myśliwy
musi broń rozładować.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Prowadzący polowanie powinien wyrywkowo sprawdzać w czasie przerw w
polowaniu, czy myśliwi usunęli naboje z komór nabojowych, a po jego zakończeniu,
czy myśliwi rozładowali broń.";
16) w § 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Na polowaniu indywidualnym naciąganie przyspiesznika może nastąpić dopiero
po dokładnym rozpoznaniu zwierzyny i złożeniu się do strzału; jeżeli strzał nie
nastąpił, broń należy zabezpieczyć przed możliwością oddania strzału, a
następnie zwolnić przyspiesznik.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 30 grudnia 1998 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do wykonywania polowania.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 20)
Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 60, poz. 369,
Nr 80, poz. 491, Nr 110, poz. 715 i Nr 133, poz. 884 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 26 sierpnia 1997 r. w sprawie uprawnień do wykonywania
polowania (Dz. U. Nr 103, poz. 657) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Dowód członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego potwierdza następujące
rodzaje uprawnień, w zależności od ich uzyskania:
1) podstawowe - uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców
zwierzyny płowej,
2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych.
2. Warunkiem uzyskania uprawnień:
1) podstawowych - jest odbycie rocznego stażu kandydackiego, odbycie szkolenia
przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki oraz złożenie z wynikiem
pozytywnym egzaminu przed komisją egzaminacyjną,
2) selekcjonerskich - jest posiadanie uprawnień podstawowych przez co najmniej 3
lata, odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki oraz
złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed komisją egzaminacyjną.
3. Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zwolnione są:
1) osoby posiadające wyższe lub średnie wykształcenie leśne,
2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej,
3) strażnicy łowieccy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę nie krócej niż 2
lata,
4) cudzoziemcy posiadający prawo pobytu lub kartę stałego pobytu w
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania
polowania w innym państwie,
5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim.";
2) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. 1. Zakres egzaminu dla uzyskania uprawnień podstawowych obejmuje
znajomość:
1) przepisów prawa łowieckiego i struktury Polskiego Związku Łowieckiego,
2) zasad wykonywania polowania,
3) zasad ochrony przyrody i podstawowych gatunków zwierząt prawnie chronionych,
4) biologii podstawowych gatunków zwierząt łownych,
5) wszystkich dozwolonych rodzajów broni i amunicji myśliwskiej, przyrządów
optycznych oraz podstawowego wyposażenia myśliwskiego,
6) zasad bezpiecznego i skutecznego posługiwania się bronią myśliwską,
7) podstawowych chorób zwierząt łownych i sposobów ich rozpoznawania oraz
kynologii myśliwskiej,
8) zasad etyki oraz tradycji i języka myśliwskiego,
9) zasad obchodzenia się z upolowaną zwierzyną, użytkowania dziczyzny i
preparowania trofeów,
10) zasad prowadzenia gospodarki łowieckiej.
2. Zakres egzaminu dla uzyskania uprawnień selekcjonerskich obejmuje znajomość:
1) kryteriów odstrzału selekcyjnego zwierzyny płowej,
2) praktycznej oceny wieku zwierzyny płowej przed i po odstrzale,
3) zasad prawidłowego gospodarowania populacjami zwierząt łownych,
4) zasad oceny prawidłowości odstrzału oraz wyceny medalowej trofeów.";
3) w § 6 w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) zaświadczenie o odbytym stażu wraz z opinią lub dokument upoważniający do
zwolnienia ze stażu, a w przypadku egzaminu selekcjonerskiego - dowód posiadania
uprawnień podstawowych przez okres co najmniej 3 lat,
3) zaświadczenie o odbytym szkoleniu przeprowadzonym przez Polski Związek
Łowiecki.";
4) w § 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadku negatywnego wyniku którejkolwiek z wymienionych w ust. 3 części
egzaminu, zdającemu przysługuje prawo do jednej poprawki z tej części, w
terminie wyznaczonym przez komisję egzaminacyjną.";
5) w § 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby przystępujące do części pisemnej egzaminu zgłaszają się w terminie i
miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego komisji i wypełniają w obecności
komisji arkusze testowe. Czas trwania testu nie może przekraczać trzech godzin.
Osoba, która zaliczyła test, jest dopuszczona do części ustnej. Pytania testowe
opracowuje Polski Związek Łowiecki.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 30 grudnia 1998 r.
w sprawie zasad organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska oraz
ich delegatur.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 21)
Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony
Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr
121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wojewódzki inspektorat ochrony środowiska, zwany dalej "wojewódzkim
inspektoratem", zapewnia właściwemu terytorialnie wojewódzkiemu inspektorowi
ochrony środowiska realizację zadań ustalonych w ustawach i przepisach odrębnych
oraz w ogólnych kierunkach działania organów Inspekcji Ochrony Środowiska,
ustalanych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
§ 2. Wojewódzkim inspektoratem kieruje wojewódzki inspektor ochrony środowiska,
zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", przy pomocy zastępcy wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska, zwanego dalej "zastępcą wojewódzkiego
inspektora", dyrektora wojewódzkiego inspektoratu, kierowników delegatur
wojewódzkiego inspektoratu oraz kierowników komórek organizacyjnych
wojewódzkiego inspektoratu.
§ 3. Wojewódzki inspektor może powołać stały zespół ekspertów do spraw
opiniowania inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi,
określając jego nazwę, zakres i tryb działania oraz organizację i skład osobowy.
§ 4. 1. W skład wojewódzkiego inspektoratu wchodzą:
1) wydziały,
2) laboratoria wojewódzkiego inspektoratu,
3) samodzielne stanowiska pracy - do realizacji spraw będących w bezpośrednim
nadzorze wojewódzkiego inspektora, zastępcy wojewódzkiego inspektora lub
dyrektora wojewódzkiego inspektoratu.
2. W skład wojewódzkiego inspektoratu mogą wchodzić delegatury wojewódzkiego
inspektoratu.
3. W skład delegatury wojewódzkiego inspektoratu mogą wchodzić:
1) działy,
2) laboratorium delegatury wojewódzkiego inspektoratu,
3) samodzielne stanowiska pracy - do realizacji spraw będących w bezpośrednim
nadzorze kierowników delegatur wojewódzkiego inspektoratu.
§ 5. 1. W wojewódzkim inspektoracie tworzy się w szczególności:
1) wydział inspekcji, którego głównymi zadaniami są:
a) prowadzenie działalności kontrolnej w zakresie określonym w art. 2 ust. 1
oraz art. 29 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska
(Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770,
Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
b) prowadzenie spraw związanych z udziałem wojewódzkiego inspektora w
postępowaniu dotyczącym lokalizacji inwestycji,
c) przygotowywanie projektów decyzji wojewódzkich inspektorów dotyczących
uzgadniania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla
inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi,
d) prowadzenie spraw związanych z tansgranicznym przemieszczaniem odpadów,
e) badanie przyczyn powstawania oraz sposobów likwidacji skutków nadzwyczajnych
zagrożeń środowiska i nadzór nad ich usuwaniem,
f) prowadzenie rejestru nadzwyczajnych zagrożeń środowiska,
g) opracowywanie ocen przestrzegania wymogów ochrony środowiska przez wybrane
grupy użytkowników środowiska,
h) prowadzenie postępowań administracyjnych w związku z naruszeniem wymagań
ochrony środowiska, w tym przygotowywanie projektów decyzji administracyjnych i
zarządzeń pokontrolnych,
i) prowadzenie spraw związanych z egzekucją obowiązków o charakterze
niepieniężnym,
j) współpraca z innymi organami kontroli i ścigania;
2) wydział monitoringu środowiska, którego głównymi zadaniami są:
a) opracowywanie projektów regionalnych programów Państwowego Monitoringu
Środowiska oraz wykonywanie zadań sieci krajowej i regionalnej Państwowego
Monitoringu Środowiska, określonych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska
dla danego województwa,
b) opracowywanie lokalnych programów Państwowego Monitoringu Środowiska w
uzgodnieniu z Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska oraz nadzór nad ich
realizacją,
c) gromadzenie wyników pomiarów stanu środowiska uzyskiwanych w sieci krajowej,
regionalnej i lokalnej Państwowego Monitoringu Środowiska,
d) analizowanie gromadzonych danych, sporządzanie okresowych ocen i prognoz
stanu środowiska w województwie,
e) przygotowywanie informacji określających aktualny stan zanieczyszczenia
powietrza na danym obszarze,
f) sporządzanie komunikatów, raportów i opracowań tematycznych przeznaczonych do
wykorzystania przez administrację rządową i samorządową, a także do informowania
społeczeństwa o stanie środowiska;
3) laboratorium, którego głównymi zadaniami są:
a) wykonywanie badań na potrzeby prowadzonych kontroli i działań w przypadku
wystąpienia nadzwyczajnych zagrożeń środowiska oraz na rzecz monitoringu
środowiska poprzez:
- pobieranie próbek,
- wykonywanie analiz fizykochemicznych i biologicznych,
- pomiary zanieczyszczeń środowiska,
b) wdrażanie nowych metod analitycznych i systemów pomiarowo-kontrolnych,
c) udział w krajowych i międzynarodowych badaniach biegłości i badaniach
porównawczych w zakresie prowadzonych przez laboratorium analiz i badań,
d) doskonalenie wdrażanego w laboratorium Systemu Zapewnienia Jakości;
4) wydziały i samodzielne stanowiska pracy do spraw:
a) budżetu, finansów i egzekucji należności pieniężnych,
b) administracyjno-technicznych,
c) prawnych,
d) zamówień publicznych,
e) organizacji,
f) kadr i szkolenia,
g) współpracy międzynarodowej,
h) obronnych,
i) przeciwpożarowych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Zakres spraw określonych w ust. 1 pkt 1-3 stosuje się odpowiednio do
delegatur wojewódzkiego inspektoratu.
3. Zakres spraw, o których mowa w ust. 1 w pkt 4 lit. a), b), c) oraz i), może
mieć zastosowanie w organizacji delegatur wojewódzkiego inspektoratu.
§ 6. 1. Szczegółową organizację wojewódzkiego inspektoratu określa regulamin
organizacyjny ustalany przez wojewódzkiego inspektora i zatwierdzany przez
wojewodę po zaopiniowaniu przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
2. Regulamin organizacyjny powinien określać:
1) nazwę i siedzibę wojewódzkiego inspektoratu,
2) zadania wojewódzkiego inspektoratu,
3) nazwy komórek organizacyjnych wojewódzkiego inspektoratu,
4) zakresy działania komórek organizacyjnych wojewódzkiego inspektoratu,
5) zakres kompetencji samodzielnych stanowisk wojewódzkiego inspektoratu,
6) nazwy, siedziby, zakresy i obszary działania delegatur wojewódzkiego
inspektoratu,
7) inne sprawy istotne dla organizacji i funkcjonowania wojewódzkiego
inspektoratu.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 grudnia 1998 r.
w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22)
Na podstawie art. 33 ust. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania
środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, tryb
ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków oraz wysokość i
zasady udzielania pomocy nie pracującym osobom niepełnosprawnym, byłym
pracownikom zakładu pracy chronionej, zwanego dalej "zakładem".
§ 2. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego
dalej "funduszem rehabilitacji", przeznaczone są na następujące rodzaje
wydatków:
1) poradnictwo zawodowe,
2) szkolenie zawodowe oraz dokształcanie, w tym również w szkołach średnich i
wyższych,
3) przygotowanie, a także odtworzenie utraconych albo zniszczonych na skutek
zdarzeń losowych stanowisk pracy, a w szczególności na:
a) zakup, modernizację oraz dostosowanie maszyn i urządzeń do indywidualnych
potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych,
b) roboty budowlane w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego dotyczące obiektów
budowlanych zakładu, związane z poprawą warunków pracy i rehabilitacji -
realizowane zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
wymaganiami ergonomii,
c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu stosownie do potrzeb osób
niepełnosprawnych,
d) sfinansowanie części kosztów wprowadzania nowoczesnych technologii i
prototypowych wzorów oraz programów organizacyjnych proporcjonalnie do liczby
zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,
4) podstawową i specjalistyczną opiekę medyczną oraz poradnictwo i usługi
rehabilitacyjne, w tym koszty tworzenia, modernizacji, remontu i utrzymania, a
także odtworzenia utraconej albo zniszczonej na skutek zdarzeń losowych bazy
rehabilitacyjnej (w szczególności przychodni, gabinetów fizjoterapii), socjalnej
(w szczególności internatów, hoteli, stołówek) i wypoczynkowej,
5) dodatkowe wynagrodzenia pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem
migowym oraz wynagrodzenia lektorów dla pracowników niewidomych zatrudnionych na
stanowiskach nierobotniczych,
6) wynagrodzenia za dodatkowy urlop wypoczynkowy,
7) wynagrodzenia za czas zwolnień od pracy osób o znacznym lub umiarkowanym
stopniu niepełnosprawności, skierowanych:
a) na turnus zorganizowany w celu rehabilitacji,
b) w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub
usprawniających,
c) w celu uzyskania zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny lub jego naprawy,
8) składki na ubezpieczenie osób niepełnosprawnych w części należnej od
pracodawcy,
9) koszty dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych
mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym koszty
zakupu samochodów do przewozu osób niepełnosprawnych i wykorzystywanych do tego
celu,
10) koszty organizacji turnusów rehabilitacyjnych i usprawniających,
11) koszty działalności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej,
12) pomoc indywidualną na:
a) odpłatność za dojazd, pobyt i leczenie w szpitalach, sanatoriach, placówkach
rehabilitacyjno-szkoleniowych, zakładach opiekuńczo-leczniczych i
pielęgnacyjno-opiekuńczych,
b) leki i materiały diagnostyczno-medyczne niezbędne do stosowania stale lub
okresowo przez osoby niepełnosprawne,
c) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu rehabilitacyjnego i przedmiotów
ortopedycznych oraz środków pomocniczych, urządzeń i narzędzi technicznych oraz
środków transportu niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie
czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
d) adaptację i wyposażenie mieszkań, budynków mieszkalnych oraz obiektów
zamieszkałych lub przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, stosownie do
potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
e) usprawnianie fizyczne,
f) odpłatność za dojazd i pobyt na turnusach rehabilitacyjnych, usprawniających,
wczasach lub wypoczynku zorganizowanym w innych formach,
g) kolonie, obozy oraz turnusy rehabilitacyjne dla niepełnosprawnych dzieci
pracowników, a także dla dzieci osób, o których mowa w § 3 pkt 1 i 3,
h) opiekę pielęgnacyjną w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej
choroby uniemożliwiającej poruszanie się, w tym opiekę socjalno-bytową,
i) utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika,
j) zakup wydawnictw i pomocy dydaktycznych stosownie do potrzeb wynikających z
niepełnosprawności,
k) opłacanie przewodników towarzyszących osobom niewidomym zaliczonym do
znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz osobom z
niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonym do znacznego stopnia
niepełnosprawności,
l) opłacanie tłumacza języka migowego,
ł) przewóz osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi
leczniczo-rehabilitacyjne,
m) całkowity lub częściowy zwrot ubezpieczeń komunikacyjnych oraz ryczałtów
samochodowych za używany własny pojazd mechaniczny dla osób o znacznym lub
umiarkowanym stopniu niepełnosprawności oraz dla osób o lekkim stopniu
niepełnosprawności z powodu uszkodzeń narządu ruchu,
n) odpłatność za szkolenie lub dokształcanie, w tym również w szkołach średnich
i wyższych,
o) opłacanie składki na indywidualne ubezpieczenie osób niepełnosprawnych,
13) wspólne zadania pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej z zakresu
rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych, na
których realizację pracodawcy mogą przeznaczyć do 10% środków funduszu
rehabilitacji, w szczególności na:
a) tworzenie i modernizację infrastruktury rehabilitacyjno-socjalnej,
b) przedsięwzięcia inwestycyjne,
c) badania i analizy rynku pracy osób niepełnosprawnych.
§ 3. Pomoc indywidualną, o której mowa w § 2 pkt 12, przyznaje się na wniosek
osób niepełnosprawnych:
1) zatrudnionych w tym zakładzie w ramach stosunku pracy lub umowy o pracę
nakładczą, w tym przebywających na urlopach bezpłatnych oraz urlopach
wychowawczych,
2) będących uczniami odbywającymi praktyczną naukę zawodu w tym zakładzie,
3) nie pracujących byłych pracowników tego zakładu, z zastrzeżeniem § 6.
§ 4. 1. Pomoc indywidualna, o której mowa w § 2 pkt 12, może być udzielana jako
bezzwrotna lub jako nie oprocentowana pożyczka.
2. Nie oprocentowana pożyczka, o której mowa w ust. 1, może być częściowo lub
całkowicie umorzona w przypadku, gdy wykorzystana została zgodnie z
przeznaczeniem.
§ 5. 1. Pracodawca prowadzący zakład ustala zakładowy regulamin wykorzystania
funduszu rehabilitacji, zwany dalej "regulaminem", w uzgodnieniu:
1) ze służbą rehabilitacyjno-medyczną, świadczącą podstawową i specjalistyczną
opiekę lekarską, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne na rzecz pracowników tego
zakładu,
2) z działającymi w zakładzie związkami zawodowymi lub - w przypadku ich braku -
przedstawicielami wybranymi przez pracowników będących osobami
niepełnosprawnymi.
2. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w ustalonym przez strony
terminie, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia przedłożenia przez
pracodawcę regulaminu do uzgodnienia.
3. W przypadku braku uzgodnienia po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2,
regulamin ustala sam pracodawca.
4. Regulamin, niezwłocznie po jego ustaleniu, podaje się do wiadomości
pracowników zakładu przez jego ogłoszenie w miejscu ogólnie dostępnym.
§ 6. Pomoc ze środków funduszu rehabilitacji dla nie pracujących osób
niepełnosprawnych, byłych pracowników zakładu, może być udzielona na
finansowanie rehabilitacji społecznej i leczniczej - w wysokości i na zasadach
analogicznych jak dla pracowników pozostających w zatrudnieniu.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17
czerwca 1992 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 52, poz. 240, z 1996 r. Nr 9, poz. 52 oraz z 1997
r. Nr 2, poz. 13 i Nr 128, poz. 837).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 23 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych przy zbieraniu, przetwarzaniu,
grzebaniu lub spalaniu zwłok zwierzęcych i ich części oraz odpadów poubojowych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 23)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 9 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Działalność polegająca na przetwarzaniu zwłok zwierzęcych i ich części oraz
odpadów poubojowych, zwanych dalej "odpadami zwierzęcymi", może być prowadzona
wyłącznie w specjalnie do tego celu przeznaczonym obiekcie, zwanym dalej
"zakładem utylizacyjnym".
§ 2. 1. Zakład utylizacyjny powinien być położony:
1) w terenie zalesionym lub zadrzewionym, jeżeli warunki terenowe na to
zezwalają,
2) w odległości co najmniej 60 m od osi drogi publicznej, gdy zakład ma być
położony po jej stronie północnej lub wschodniej, oraz co najmniej 150 m od osi
drogi publicznej, gdy zakład ma być położony po jej stronie południowej, jeżeli
inne przepisy nie określają obowiązku większych odległości dla budynków,
3) w odległości co najmniej 500 m od zwartych osiedli ludzkich i 150 m od
pojedynczych budynków przeznaczonych na pobyt ludzi oraz obiektów przetwórstwa
rolno-spożywczego, rzeźni i budynków dla zwierząt,
4) od strony zwartych osiedli ludzkich, umożliwiającej zabezpieczenie ich od
zanieczyszczonego powietrza przy uwzględnieniu dominującego kierunku wiatru,
5) w dolnym biegu wód płynących do osiedla ludzkiego, gdy do tych wód mają być
odprowadzone wody opadowe z terenu zakładu.
2. Zakład utylizacyjny powinien być oddzielony od obiektów budowlanych nie
wymienionych w ust. 1 pkt 3.
3. Zakładów utylizacyjnych nie należy budować po zachodniej stronie dróg
publicznych.
4. Lokalizacja zakładu utylizacyjnego powinna być uzależniona od możliwości
zaopatrywania go w wodę w ilości co najmniej 20 m3 na 1000 kg odpadów
zwierzęcych w okresie doby, jak również od możliwości usuwania ścieków do
kanałów.
§ 3. 1. W skład zakładu utylizacyjnego powinny wchodzić w szczególności
następujące pomieszczenia:
1) podjazdowo-wyładunkowe do wyładowania odpadów zwierzęcych (podjazd),
2) do oskórowania i rozbiórki zwłok zwierzęcych (oprawialnia),
3) na urządzenia i aparaty przetwórcze (kotłownia, hala maszyn) oraz na
magazynowanie opału,
4) na składowanie odpadów zwierzęcych,
5) na składowanie skór (skład skór),
6) na składowanie mączki (skład mączki),
7) na składowanie tłuszczu (skład tłuszczu),
8) na szatnie, toalety i natryski dla pracowników,
9) dla lekarza weterynarii,
10) na środki transportowe.
2. Zakład utylizacyjny powinien być rozplanowany w ten sposób, że po jednej
stronie, w miarę możliwości północnej, powinny być rozmieszczone pomieszczenia i
urządzenia mające styczność z zarazkami chorobotwórczymi (część zakaźna), a w
szczególności podjazd, oprawialnia, skład skór, skład części zwłok i odpadów
poubojowych, stanowisko do dezynfekcji środków transportowych, pokój dla lekarza
weterynarii i pomieszczenie na punkt zdrowia, a w drugiej części pozostałe
pomieszczenia i urządzenia (część niezakaźna).
3. W obu częściach zakładu utylizacyjnego powinny być pomieszczenia na środki
transportowe oraz szatnie, toalety i natryski dla pracowników, przy czym dla
pracowników zatrudnionych w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego powinny być
urządzone dwie szatnie na odzież domową i ochronną, przedzielone toaletą z
natryskami.
4. Część zakaźna zakładu utylizacyjnego powinna być odizolowana od części
niezakaźnej. Przy przejściach i przejazdach z części zakaźnej do niezakaźnej
zakładu utylizacyjnego oraz przy bramie wjazdowej do części zakaźnej i
niezakaźnej z zewnątrz powinny być umieszczone urządzenia do odkażania i
oczyszczania.
§ 4. 1. Obszar zakładu utylizacyjnego powinien być otoczony ogrodzeniem z
oddzielnym wejściem i wjazdem do części zakaźnej i do części niezakaźnej zakładu
utylizacyjnego.
2. Termin zakładu utylizacyjnego powinien być zadrzewiony.
3. Zakład utylizacyjny powinien być zabezpieczony przed dostępem ptaków i
gryzoni.
§ 5. 1. W pomieszczeniach zakładu utylizacyjnego należy zapewnić oświetlenie
naturalne i elektryczne, a także skuteczną wentylację.
2. Przy toalecie w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego należy zainstalować
komorę dezynfekcyjną do odkażania odzieży.
§ 6. 1. W zakładzie utylizacyjnym powinny być: instalacja wodociągowa i
kanalizacyjna z oczyszczalnią ścieków oraz połączenie z siecią elektryczną i
telefoniczną.
2. Zakład utylizacyjny powinien być zaopatrzony w wodę zdatną do picia w ilości
co najmniej 100 l na dobę na pracownika.
§ 7. 1. W podjeździe należy zapewnić posadzkę o nieprzepuszczalnej i
nienasiąkliwej powierzchni ze spadem ku rowkom ściekowym. Rowki ściekowe powinny
być tak urządzone, aby ścieki nie wydostawały się poza pomieszczenie podjazdu,
oraz powinny być połączone z kanalizacją.
2. Podjazd i oprawialnia powinny łączyć się ze sobą zasuwanym połączeniem
umożliwiającym wprowadzanie odpadów zwierzęcych za pomocą dźwigu przesuwalnego
na kolejce wiszącej i biegnącej z podjazdu do oprawialni.
3. Podłoga oprawialni powinna:
1) znajdować się na wysokości poziomu podłogi środków transportowych,
przywożących odpady zwierzęce, lub umożliwiać bezpośredni wjazd środków
transportowych do oprawialni,
2) być wykonana z nieprzepuszczalnych i nienasiąkliwych materiałów,
3) być zaopatrzona w urządzenia odprowadzające ścieki.
4. Wewnętrzne powierzchnie ścian oprawialni, co najmniej do wysokości 2 m od
podłogi, powinny być gładkie, nienasiąkliwe, nieprzepuszczalne oraz łatwe do
dezynfekcji i zmywania.
5. W oprawialni powinno znajdować się oddzielne wejście dla personelu.
6. Przed progiem drzwi oprawialni na całej ich szerokości, po stronie
zewnętrznej, należy umieścić specjalne urządzenie dezynfekujące obuwie osób
opuszczających oprawialnię.
7. Oprawialnia powinna być wyposażona w odpowiednią ilość urządzeń do transportu
odpadów zwierzęcych na kolejce wiszącej lub odpowiednio skonstruowaną muldę do
gromadzenia odpadów zwierzęcych, urządzenia do rozdrabniania odpadów
zwierzęcych, w wiszącą wagę i urządzenia sygnalizacyjne umożliwiające
porozumiewanie się z pracownikami hali maszyn i kotłowni.
§ 8. 1. W oprawialni należy zapewnić wydzielone miejsce do wykonywania sekcji
zwłok zwierzęcych, które powinno być wyposażone w stół i narzędzia sekcyjne oraz
szafę na odzież ochronną do wykonywania sekcji zwłok zwierzęcych.
2. Podłoga w miejscu wykonywania sekcji zwłok zwierzęcych powinna być
zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków, połączone z kanalizacją.
§ 9. 1. Hala maszyn powinna znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie oprawialni
i kotłowni.
2. Urządzenia do załadowywania kotła służącego do przeróbki odpadów zwierzęcych
powinny być hermetycznie izolowane od hali maszyn i wmurowane w ścianę
oddzielającą tę halę od oprawialni w ten sposób, aby ładowanie kotła odbywało
się tylko od oprawialni.
3. Podłoga hali maszyn powinna być wykonana z nieprzepuszczalnych i
nienasiąkliwych materiałów i zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków,
połączone z kanalizacją.
§ 10. 1. Na skład odpadów zwierzęcych należy przeznaczyć pomieszczenie ciemne i
chłodne, połączone bezpośrednio z oprawialnią.
2. Podłoga składu odpadów zwierzęcych powinna być wybetonowana i zaopatrzona w
urządzenia do odpływu ścieków, połączone z kanalizacją.
§ 11. 1. Na skład skór należy przeznaczyć ciemne i chłodne pomieszczenia,
położone w miarę możliwości pod oprawialnią i bezpośrednio z nią połączone.
2. Podłoga składu skór powinna być wybetonowana, lekko pochyła i zaopatrzona w
urządzenia do odpływu ścieków.
§ 12. Na skład kopyt, racic, rogów, włosia, szczeciny, wełny i piór należy
przeznaczyć osobne przewiewne pomieszczenie z nieprzepuszczalną i nienasiąkliwą
podłogą, sąsiadujące ze składem skór.
§ 13. 1. Na skład mączki należy przeznaczyć specjalne pomieszczenie lub
specjalny silos w części niezakaźnej zakładu utylizacyjnego.
2. Ściany i podłoga składu mączki powinny być wybetonowane.
3. Sufit w składzie mączki musi być szczelnie zabezpieczony przed przeciekaniem
wody.
4. Przy składzie mączki powinno znajdować się pomieszczenie do składowania
opakowań na mączkę.
5. Opakowania na mączkę oraz mączka nie powinny być składowane bezpośrednio na
podłodze.
§ 14. 1. Na skład tłuszczu należy przeznaczyć w części niezakaźnej zakładu
utylizacyjnego pomieszczenie piwniczne albo specjalny magazyn do tego celu.
2. Podłoga w składzie tłuszczu powinna być nieprzepuszczalna i nienasiąkliwa
oraz zaopatrzona w urządzenia do odprowadzania ścieków połączone z kanalizacją.
3. Na skład opakowań na tłuszcz należy przeznaczyć odrębne pomieszczenie w
sąsiedztwie składu tłuszczu.
§ 15. Szatnie, toalety i natryski powinny być należycie oświetlone oraz
wymiarami dostosowane do liczby pracowników.
§ 16. Pokój lekarza weterynarii powinien przylegać bezpośrednio do oprawialni. W
pokoju lekarza weterynarii powinno znajdować się okno umożliwiające wgląd do
oprawialni.
§ 17. Wejście do biura kierownictwa zakładu utylizacyjnego nie powinno prowadzić
przez inne pomieszczenia zakładu i powinno znajdować się w części niezakaźnej.
§ 18. 1. Treść żołądka, jelit i inne nieczystości powinny być umieszczone w
gnojowniku o dnach, ścianach i rowkach ściekowych nieprzepuszczalnych i
nienasiąkliwych, zaopatrzonym w szczelną pokrywę.
2. Powierzchnia otoczenia gnojownika powinna być w obrębie co najmniej 3 m
nieprzepuszczalna i nienasiąkliwa.
3. W gnojowniku należy przewidzieć kilka przedziałów, których zawartość mogłaby
być poddana kolejnemu odkażaniu.
§ 19. Zakład utylizacyjny powinien być wyposażony w urządzenie dezodorujące i
unieszkodliwiające pary i gazy powstające podczas procesu przerobu odpadów
zwierzęcych i urządzenia unieszkodliwiające ścieki z części zakaźnej.
§ 20. 1. Ścieki pochodzące z części zakaźnej zakładu utylizacyjnego powinny być
odprowadzone do wspólnego zbiornika (sterylizatora) i poddane w nim odkażeniu
bądź przez ogrzewanie w temperaturze powyżej 100°C w ciągu 30 minut, bądź w inny
sposób zapewniający zniszczenie bakterii i ich zarodników oraz grzybów
chorobotwórczych.
2. Ścieki, o których mowa w ust. 1, mogą wydostać się ze zbiornika tylko za
pomocą ciśnienia pary.
3. Odkażone ścieki przed wpuszczeniem do zbiornika powinny być oczyszczone w
oczyszczalni ścieków.
§ 21. 1. Osoby pracujące w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego nie mogą wejść
do części niezakaźnej bez uprzedniej zmiany odzieży i obuwia roboczego albo ich
uprzedniego dokładnego odkażenia.
2. Narzędzia i sprzęt używane w części zakaźnej zakładu utylizacyjnego nie mogą
być przenoszone do części niezakaźnej.
§ 22. 1. Odpady zwierzęce powinny być przetworzone możliwie jak najwcześniej po
ich przyjęciu do zakładu utylizacyjnego.
2. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do transportu odpadów zwierzęcych
powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym użyciu.
§ 23. 1. Zwłoki zwierzęce i ich części oraz odpady poubojowe pochodzące ze
zwierząt, których mięso zostało uznane za niezdatne do spożycia, powinny być
ogrzewane do wewnętrznej temperatury co najmniej 133°C przez 20 minut przy
ciśnieniu 3 barów, przy czym wielkość cząstek surowca przed przetworzeniem
powinna być nie większa niż 50 mm.
2. W zakładzie utylizacyjnym należy zapewnić system rejestrujący dopełnienie
parametrów, o których mowa w ust. 1, a dokumentację tych zapisów należy
przechowywać co najmniej przez 2 lata.
§ 24. 1. Podmiot prowadzący zakład utylizacyjny powinien zapewnić
przeprowadzenie laboratoryjnych badań bakteriologicznych każdej wytworzonej
partii produktu, potwierdzającej spełnienie wymagań mikrobiologicznych,
określonych w załączniku do rozporządzenia, i przechowywać wyniki badań przez
okres 3 lat.
2. Wytworzone produkty nie spełniające warunków mikrobiologicznych, określonych
w załączniku do rozporządzenia, nie mogą być wprowadzone do obrotu.
3. Wytworzone produkty powinny być składowane i odbierane z zakładu
utylizacyjnego w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu, przy czym skóry
powinny być solone chlorkiem sodu oraz odpowiadać warunkom mikrobiologicznym
zawartym w załączniku do rozporządzenia.
§ 25. Podmiot prowadzący zakład utylizacyjny powinien posiadać w zakładzie
utylizacyjnym książkę kontroli przeznaczoną do wpisywania zaleceń, uwag i
wniosków wynikających z kontroli przeprowadzonych przez organy Inspekcji
Weterynaryjnej.
§ 26. 1. Podmiot zajmujący się zbieraniem odpadów zwierzęcych powinien posiadać
wydzielone pomieszczenie do przyjmowania i magazynowania tych odpadów.
2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być:
1) oddzielone od dróg publicznych, budynków przeznaczonych na pobyt ludzi,
obiektów przetwórstwa rolno-spożywczego i innych obiektów budowlanych, a w
szczególności rzeźni,
2) zabezpieczone przed dostępem zwierząt, a w szczególności ptaków, gryzoni i
owadów,
3) wyposażone w szczególności w urządzenia do czyszczenia i odkażania
pojemników, do których odpady zwierzęce są odbierane, oraz pojazdów.
3. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, należy systematycznie
przeprowadzać dezynsekcję i deratyzację.
§ 27. Ściany i podłogi pomieszczeń, o których mowa w § 26 ust. 1, powinny być
wykonane z materiałów nienasiąkliwych i nieprzepuszczalnych oraz zmywalnych,
umożliwiających łatwe czyszczenie i dezynfekcję, a podłogi powinny być ułożone w
sposób ułatwiający odprowadzenie płynów.
§ 28. 1. Środki transportu do przewożenia odpadów zwierzęcych powinny być
szczelne, całkowicie obudowane i zabezpieczone przed wypadaniem lub wyciekaniem.
2. Dopuszcza się przewożenie odpadów zwierzęcych środkami transportowymi
przykrytymi plandekami, pod warunkiem że środki transportu będą wyposażone w
szczelne i przykryte pojemniki lub zbiorniki.
3. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do transportu odpadów zwierzęcych
powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym użyciu.
4. Pojemniki i zbiorniki, o których mowa w ust. 2, powinny być oznakowane
napisem o treści "Nie przeznaczone do spożycia przez ludzi", wykonanym literami
o wysokości co najmniej 2 cm.
§ 29. 1. Podmiot, o którym mowa w § 26 ust. 1, powinien prowadzić rejestr i
dokumentację zawierającą informacje o rodzaju i pochodzeniu odpadów zwierzęcych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, należy dołączyć do każdej przesyłki
odpadów zwierzęcych.
§ 30. Osoby zatrudnione przy zbieraniu lub przewozie odpadów zwierzęcych powinny
nosić środki ochrony indywidualnej oraz odzież roboczą, odkażane codziennie po
zakończeniu pracy.
§ 31. 1. Podmiot zajmujący się grzebaniem lub spalaniem odpadów zwierzęcych
powinien zapewnić, aby działalność ta była zlokalizowana w miejscu
zabezpieczonym przed zakażeniem wody zdatnej do picia i nie powodowała
uciążliwości dla środowiska naturalnego.
2. Teren grzebowiska i miejsca spalania odpadów zwierzęcych powinny być
ogrodzone.
3. Podmiot zajmujący się grzebaniem lub spalaniem odpadów zwierzęcych powinien
zapewnić w miejscach, o których mowa w ust. 2, wydzielone pomieszczenie do
tymczasowego przetrzymywania odpadów zwierzęcych oraz urządzenia do dezynfekcji.
§ 32. 1. Grzebanie odpadów zwierzęcych powinno być dostatecznie głębokie, a
warstwa ziemi nad nimi powinna wynosić co najmniej 150 cm.
2. Przed zagrzebaniem odpady zwierzęce powinny być zlane lub posypane środkiem
dezynfekującym.
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 10, 19, 23 ust. 2 i § 24 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 2002 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
23 grudnia 1998 r. (poz. 23)
WARUNKI MIKROBIOLOGICZNE, JAKIE POWINNY SPEŁNIAĆ PRODUKTY WYTWORZONE W ZAKŁADZIE
UTYLIZACYJNYM
1. Próbki produktów wytworzonych ze zwłok zwierzęcych, ich części lub odpadów
poubojowych pochodzących ze zwierząt, których mięso zostało uznane za niezdatne
do spożycia, poddanych systemowi działania cieplnego, pobrane bezpośrednio po
działaniu cieplnym, powinny być wolne od ciepłoodpornych zarodników bakterii
patogennych (Clostridium perfringens - nieobecne w 1 g produktu).
2. Próbki produktów wytworzonych z odpadów zwierzęcych, pobrane podczas lub po
ustalonym okresie składowania, powinny spełniać następujące warunki
mikrobiologiczne:
Salmonelle - nieobecność w 25 g: n=5, C=0, m=0, M=0;
Enterobacteriacea: n=5, c=2, m=10, M=3x102 w 1 g,
gdzie:
n = liczba próbek,
m = wielkość progowa dla liczby baterii; wynik uznany jest jako zadowalający,
jeśli liczba bakterii we wszystkich próbkach jednostkowych nie przekroczy liczby
m,
M = wartość maksymalna liczby bakterii; wynik uznany jest jako niezadowalający,
jeśli liczba bakterii w jednej lub w większej liczbie prób jednostkowych wynosi
M lub więcej,
C = liczba prób jednostkowych, w których liczba bakterii może wynosić między m a
M; próba jest nadal uznana do przyjęcia, jeśli liczba bakterii w pozostałych
próbach jednostkowych wynosi m lub mniej od m.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 grudnia 1998 r.
w sprawie kwalifikacji i zakresu uprawnień zawodowych osób nie posiadających
tytułu lekarza weterynarii.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 24)
Na podstawie art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza
weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27, z
1995 r. Nr 120, poz. 576, z 1997 r. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osoba, która wykonuje zawód technika weterynarii, może wykonywać
czynności o charakterze pomocniczym z zakresu zapobiegania i zwalczania chorób
zwierząt, leczenia zwierząt oraz nadzoru nad warunkami sanitarno-weterynaryjnymi
miejsc gromadzenia zwierząt, a w szczególności:
1) iniekcje podskórne, domięśniowe i dożylne,
2) doustne podawanie leków,
3) pobieranie krwi i innych prób do badań laboratoryjnych,
4) przygotowywanie zwierząt do zabiegów chirurgicznych oraz narzędzi i sprzętu
weterynaryjnego służącego do wykonywania tych zabiegów,
5) mierzenie temperatury i tętna,
6) asystowanie przy przeprowadzaniu zabiegów chirurgicznych, w tym zakładaniu
szwów skórnych,
7) opieka nad zwierzętami leczonymi w warunkach ambulatoryjnych i terenowych,
8) zakładanie opatrunków zwykłych i gipsowych,
9) wykonywanie masaży,
10) asystowanie przy nieprawidłowych porodach,
11) pomoc techniczna przy wykonywaniu sekcji zwłok zwierzęcych,
12) korekcja racic, kopyt i rogów,
13) tarnikowanie zębów,
14) zakładanie kółka nosowego u buhaja,
15) kolczykowanie i tatuowanie zwierząt,
16) zabiegi fizykoterapeutyczne, z wyjątkiem zabiegów laserowych,
17) zabiegi higieniczne na zwierzętach,
18) dezynsekcja zwierząt i dezynfekcja pomieszczeń inwentarskich,
19) udzielanie pierwszej pomocy weterynaryjnej w przypadkach:
a) niedyspozycji żołądkowo-jelitowych o przebiegu ostrym z zagrożeniem życia
zwierzęcia,
b) zadławienia,
c) zranienia,
d) porodu nie wymagającego cięcia płodu lub zabiegu chirurgicznego.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane tylko pod nadzorem
lekarza weterynarii.
§ 2. 1. Osoba, która wykonuje zawód weterynaryjnego kontrolera sanitarnego lub
technika weterynarii i odbyła 3-miesięczną praktykę rzeźnianą i sanitarną oraz
laboratoryjną w wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii
inspektoracie weterynarii, może wykonywać czynności o charakterze pomocniczym z
zakresu badania zwierząt rzeźnych i mięsa, nadzoru nad warunkami
sanitarno-weterynaryjnymi miejsc gromadzenia zwierząt i przetwarzania produktów
pochodzenia zwierzęcego, a w szczególności:
1) kontrolowanie stanu higienicznego magazynu żywca w rzeźni oraz stanu
zaopatrzenia w ściółkę i wodę dla zwierząt,
2) prowadzenie dokumentacji sanitarno-weterynaryjnej,
3) sprawowanie kontroli nad warunkami sanitarno-weterynaryjnymi miejsc
pozyskiwania mleka,
4) dokonywanie makroskopowej oceny mleka oraz pobieranie prób do badań
laboratoryjnych,
5) kontrolowanie stanu higienicznego urządzeń i pomieszczeń w zakładach
produkujących lub przechowujących środki żywności pochodzenia zwierzęcego,
6) kontrolowanie stanu higienicznego środków transportu służących do przewozu
zwierząt i środków żywności pochodzenia zwierzęcego,
7) pobieranie prób do badań laboratoryjnych,
8) sprawowanie kontroli nad warunkami sanitarno-weterynaryjnymi miejsc
przetwarzania surowców pochodzenia zwierzęcego,
9) przygotowywanie dokumentów w celu sporządzenia protokołu kontroli
sanitarno-weterynaryjnej,
10) sprawowanie kontroli nad likwidacją zwłok zwierzęcych i konfiskatą poubojową
w rzeźniach,
11) wykonywanie rutynowych czynności z zakresu badania poubojowego zwierząt
rzeźnych,
12) wykonywanie badania mięsa i jego przetworów w kierunku włośni.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane tylko pod nadzorem
lekarza weterynarii.
§ 3. Osoby, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia posiadają kwalifikacje
oglądacza do badania zwierząt rzeźnych i mięsa lub oglądacza do badania mięsa
wyłącznie w kierunku włośni - trychinoskopisty, nabyte w trybie dotychczasowych
przepisów, mogą wykonywać czynności o charakterze pomocniczym w zakresie badania
zwierząt rzeźnych i mięsa, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 2 i 11, do dnia 31
grudnia 2010 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. R. Brzezik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru psów zaszczepionych przeciwko
wściekliźnie oraz wzoru zaświadczenia o przeprowadzeniu szczepienia.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 25)
Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi rejestr psów zaszczepionych przeciwko
wściekliźnie, zwany dalej "rejestrem", na podstawie informacji przekazywanych
przez lekarzy weterynarii, upoważnionych przez niego do prowadzenia ochronnych
szczepień przeciwko wściekliźnie, do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc
poprzedni.
§ 2. 1. Rejestr składa się z:
1) karty tytułowej zawierającej informację o nazwie i siedzibie powiatowego
lekarza weterynarii oraz daty założenia i zamknięcia rejestru,
2) kolejno ponumerowanych i porubrykowanych stron zawierających następujące
informacje:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres posiadacza psa,
b) opis psa: nazwę, rasę, płeć, wiek, maść, znaki szczególne lub numer
identyfikacyjny,
c) datę szczepienia, rodzaj i numer serii użytej szczepionki,
d) datę wydania posiadaczowi psa zaświadczenia o przeprowadzeniu szczepienia.
2. Wzór rejestru stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Rejestr powinien być sporządzony i prowadzony czytelnie, w miarę
możliwości pismem maszynowym; kolejne zapisy należy sporządzać w porządku
chronologicznym.
2. Skreślenia i poprawki w rejestrze powinny być potwierdzone podpisem
dokonującego je lekarza weterynarii.
3. Rejestr może być sporządzony i przechowywany przy użyciu elektronicznych
nośników informacji, pod warunkiem sporządzania i przechowywania wydruków
komputerowych będących odpowiednikami dokumentacji przewidzianej w
rozporządzeniu.
§ 4. Określa się wzór zaświadczenia o przeprowadzeniu szczepienia psa przeciwko
wściekliźnie, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. R. Brzezik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
24 grudnia 1998 r. (poz. 25)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Zaświadczenie o przeprowadzeniu szczepienia psa przeciwko wściekliźnie
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 30 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wylęgu drobiu i
narybku.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 26)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy wylęgu drobiu
§ 1. 1. Obiekt przeznaczony do prowadzenia działalności w zakresie wylęgu
drobiu, zwany dalej "zakładem wylęgu drobiu", powinien być oddalony co najmniej
50 m od budynków mieszkalnych i innych obiektów budowlanych.
2. Do zakładu wylęgu drobiu powinna być doprowadzona odrębna utwardzona droga
służąca do dostarczania jaj przeznaczonych do wylęgu oraz odrębna utwardzona
droga służąca do wywozu piskląt.
3. W zakładzie wylęgu drobiu należy zapewnić:
1) co najmniej dwa źródła zasilania w energię elektryczną, przy czym jedno z
tych źródeł powinien stanowić agregat prądotwórczy,
2) stałe zaopatrzenie w bieżącą wodę zdatną do picia,
3) odprowadzenie ścieków i zanieczyszczeń.
§ 2. 1. W zakładzie wylęgu drobiu powinny być wyodrębnione pomieszczenia do:
1) przyjmowania i selekcji jaj,
2) dezynfekcji jaj,
3) magazynowania jaj,
4) inkubacji jaj,
5) klucia piskląt,
6) selekcji, szczepienia i seksowania piskląt,
7) magazynowania i wydawania piskląt,
8) dezynfekcji sprzętu i opakowań,
9) gromadzenia odpadów z cyklu produkcyjnego,
10) magazynowania środków dezynfekujących,
11) celów higieniczno-sanitarnych,
12) celów biurowych.
2. Układ pomieszczeń zakładu wylęgu drobiu powinien być dostosowany do
jednokierunkowego cyklu produkcyjnego, w którym każda partia jaj i wyklutych z
nich piskląt przechodzi kolejno przez pomieszczenia wymienione w ust. 1 pkt 1-7,
bez możliwości stykania się jaj przeznaczonych do wylęgu z pisklętami.
3. W zakładzie wylęgu drobiu w tym samym czasie może być prowadzony wylęg tylko
jednego gatunku drobiu.
§ 3. 1. Pomieszczenia zakładu wylęgu drobiu powinny być zabezpieczone przed
dostawaniem się ptaków, gryzoni i owadów z zewnątrz.
2. W pomieszczeniach zakładu wylęgu drobiu należy zapewnić oświetlenie naturalne
i elektryczne oraz wentylację.
3. W pomieszczeniach, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1-3, w zależności od
gatunku drobiu, od którego pochodzą jaja, należy zapewnić temperaturę dla:
1) jaj kurzych od 13°C do 15°C,
2) jaj indyczych od 10°C do 15°C,
3) jaj kaczych od 10°C do 12°C,
4) jaj gęsich od 5°C do 10°C,
a w pomieszczeniach, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 4-7, należy zapewnić
temperaturę od 24°C do 26°C.
4. Podłogi i ściany zakładu wylęgu drobiu powinny być wykonane z materiałów
nieprzepuszczalnych i nienasiąkliwych, zmywalne oraz umożliwiające łatwe
usuwanie odpadów.
5. Sprzęt używany do wylęgu drobiu powinien być wodoodporny i mieć gładkie
powierzchnie.
§ 4. Do wylęgu mogą być przeznaczone jaja, które:
1) pochodzą ze stad hodowlanych, w których nie stwierdzono, w okresie ostatnich
6 miesięcy przed wysyłką jaj do zakładu wylęgu drobiu, chorób zakaźnych drobiu
lub podejrzenia tych chorób,
2) pochodzą ze stad hodowlanych znajdujących się w obszarze, na którym nie
występuje influenza drobiu o wysokiej zaraźliwości (d. pomór drobiu) i rzekomy
pomór drobiu,
3) pochodzą ze stad hodowlanych, które nie były szczepione albo były szczepione
przy użyciu szczepionki inaktywowanej lub żywej szczepionki, pod warunkiem że
szczepienie szczepionką żywą zostało przeprowadzone co najmniej na 60 dni przed
pozyskaniem jaj,
4) pochodzą ze stada hodowlanego wolnego od salmonelloz, a w szczególności
pulorozy i tyfusu (S. pullorum i S. gallinarium),
5) przed wysyłką do zakładu wylęgu drobiu zostały zdezynfekowane,
6) były przewożone do zakładu wylęgu drobiu z jajami tego samego gatunku w
opakowaniach jednorazowych lub opakowaniach uprzednio zdezynfekowanych,
7) są zaopatrzone w orzeczenie lekarza weterynarii potwierdzające spełnienie dla
danej partii jaj wymogów określonych w pkt 1-6.
§ 5. Pomieszczenia zakładu wylęgu drobiu i używany sprzęt powinny być
zdezynfekowane każdorazowo po zakończeniu każdego etapu cyklu produkcyjnego.
§ 6. 1. Pracownicy zatrudnieni przy wylęgu drobiu powinni używać:
1) odzieży roboczej zmienianej w razie potrzeby, jednak nie rzadziej niż co trzy
dni,
2) obuwia roboczego używanego wyłącznie w pomieszczeniach zakładu wylęgu drobiu,
które powinno być dezynfekowane co najmniej 2 razy w tygodniu.
2. Pracownicy obsługi powinni być poddani przed podjęciem pracy w zakładzie
wylęgu drobiu badaniu na nosicielstwo salmonelli.
3. Pracownicy pracujący w pomieszczeniach, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1-4,
nie powinni stykać się z pracownikami pracującymi w pomieszczeniach, o których
mowa w § 2 ust. 1 pkt 5-8.
4. Osoby postronne mogą wejść do pomieszczeń produkcyjnych zakładu wylęgu drobiu
wyłącznie w odzieży ochronnej.
§ 7. Podmiot zajmujący się wylęgiem drobiu powinien:
1) przeprowadzić nie rzadziej niż jeden raz na 2 miesiące badania stanu
sanitarnego zakładu wylęgu drobiu oraz zamarłych zarodków na obecność
drobnoustrojów, a w szczególności z rodzaju Salmonella,
2) prowadzić dokumentację, w której dla każdej partii wylęgowej jaj zawarte będą
następujące dane:
a) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania albo nazwa i siedziba producenta jaj,
nazwa zestawu hodowlanego stada drobiu, z którego pochodzą jaja,
b) data i ilość jaj dostarczonych do zakładu wylęgu drobiu,
c) wyniki wylęgu, w tym zapłodnienie, wylęg z jaj nałożonych i zapłodnionych,
liczba zdrowych piskląt, anomalie,
d) testy laboratoryjne oraz ich wyniki,
e) liczba i zagospodarowanie jaj nie zapłodnionych, zamarłych zarodków oraz
piskląt padłych i kalekich,
f) miejsca przeznaczenia piskląt jednodniowych.
Rozdział 2
Szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy wylęgu narybku
§ 8. 1. Działalność polegająca na wylęgu narybku w sztucznych warunkach powinna
być prowadzona w specjalnie do tego celu przeznaczonym obiekcie, zwanym dalej
"wylęgarnią".
2. Podłogi wylęgarni i jej ściany do wysokości 2,0 m powinny być wykonane z
materiałów nieprzepuszczalnych i nienasiąkliwych, umożliwiających łatwe
utrzymanie czystości.
§ 9. 1. Woda doprowadzona do wylęgarni powinna spełniać kryteria odpowiadające I
klasie czystości wód, z wyjątkiem wody przeznaczonej do wylęgu karpia i innych
ryb z rodziny karpiowatych oraz szczupaka, sandacza i suma, dla których
dopuszcza się II klasę czystości wody,
2. Woda w wylęgarni użyta do inkubacji ikry i przetrzymywania wylęgu nie może
mieć kontaktu z wodą, w której przebywają inne ryby.
3. Instalacja dopływu wody w wylęgarni powinna zapewnić właściwe jej
oczyszczenie, odpowiednie natlenienie i temperaturę - w zależności od gatunku
ryb.
4. Instalacja, o której mowa w ust. 3, nie może być wykonana z blachy
miedzianej, a w przypadku systemu recyrkulacyjnego - z blachy miedzianej lub
cynkowej.
§ 10. 1. Powierzchnia wewnętrzna urządzeń do wylęgu narybku powinna być gładka.
2. W urządzeniach, o których mowa w ust. 1, powinien być zapewniony stały i w
odpowiedniej ilości przepływ wody.
§ 11. 1. Ikra i mlecz użyte do rozrodu ryb powinny pochodzić tylko od zdrowych
tarlaków.
2. Obiekt rybacki, z którego pochodzą tarlaki, ikra lub mlecz, powinien być
wolny od chorób zakaźnych ryb, podlegających obowiązkowi zwalczania.
§ 12. Wylęg narybku może być również przeprowadzany w tarliskach w sposób
naturalny, jeżeli są spełnione warunki określone w § 11.
§ 13. Podmiot zajmujący się wylęgiem narybku powinien:
1) przeprowadzać przynajmniej dwukrotnie w ciągu roku kontrolę stanu sanitarnego
wylęgarni, badanie kliniczne stanu zdrowia tarlaków i jakości wody oraz
jednorazowo wylęgu przed przeniesieniem do innego obiektu rybackiego,
2) prowadzić dokumentację zawierającą:
a) dane dotyczące pochodzenia selektorów, tarlaków, ikry i mlecza,
b) wyniki przeprowadzonych badań,
c) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania albo nazwę i siedzibę odbiorcy ikry i
wylęgu.
Rozdział 3
Przepis końcowy
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 30 grudnia 1998 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych
przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 27)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach,
warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z
zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 59, poz.
378), na końcu wykazu towarów rolnych dodaje się pozycje wymienione w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
30 grudnia 1998 r. (poz. 27)
WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY, NA KTÓRE MOGĄ BYĆ NAŁOŻONE
OPŁATY CELNE DODATKOWE, DODAWANYCH NA KOŃCU ZAŁĄCZNIKA DO ROZPORZĄDZENIA
MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ Z DNIA 4 MAJA 1998 R.
Kod PCNNazwa towaru
12
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)
1209 23 80 0- - - Pozostałe
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):
1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej)
(Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata
L.); nasiona mietlicy (Agrostis)
1209 29 80 0- - - Pozostałe
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe:
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky
2401 10 49 0- - - - Pozostałe
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie
2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny, tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia
2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)
2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky
2401 20 49 0- - - - Pozostałe
- - Pozostałe:
2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny
2401 20 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental
2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny
2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo
2401 20 90 0- - - Pozostałe tytonie
2401 30 00 0- Odpady tytoniowe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad organizacji Scentralizowanego Funduszu Rozwoju
Centralnego Zarządu Służby Więziennej oraz zasad i trybu przyznawania pożyczek
bądź dotacji przywięziennym zakładom pracy ze środków tego Funduszu.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 28)
Na podstawie art. 7 ust. 4 oraz art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 123, poz. 777) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Scentralizowany Fundusz Rozwoju Centralnego Zarządu Służby Więziennej,
zwany dalej "Funduszem Rozwoju", jest prowadzony w formie wydzielonego rachunku
bankowego Centralnego Zarządu Służby Więziennej.
§ 2. Środkami Funduszu Rozwoju dysponuje Dyrektor Generalny Służby Więziennej w
ramach środków finansowych zgromadzonych na rachunku.
§ 3. Obsługę Funduszu Rozwoju zapewnia Centralny Zarząd Służby Więziennej.
§ 4. 1. Ze środków Funduszu Rozwoju przywięziennemu zakładowi pracy może być
przyznana pożyczka bądź dotacja.
2. Zakładowi karnemu, w którym wykonywana jest praca nakładcza, może być
przyznana dotacja.
§ 5. 1. Udzielenie pożyczki następuje na wniosek przywięziennego zakładu pracy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) proponowaną wysokość pożyczki,
2) określenie przeznaczenia pożyczki,
3) określenie wysokości środków własnych oraz innych źródeł finansowania użytych
do sfinansowania przedsięwzięcia określonego we wniosku,
4) proponowany okres karencji oraz terminy spłaty pożyczki,
5) przewidywane rezultaty proponowanego przedsięwzięcia.
3. Pożyczka może być udzielona do wysokości nie przekraczającej kosztorysowej
wartości przedsięwzięcia.
§ 6. 1. Pożyczki ze środków Funduszu Rozwoju są nie oprocentowane.
2. Pożyczki mogą być udzielane w transzach.
§ 7. 1. Na wniosek pożyczkobiorcy można:
1) odroczyć termin spłaty pożyczki,
2) zamienić pożyczkę w całości lub części na dotację.
2. Pożyczkobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości lub części
pożyczki w razie niewykorzystania jej w całości lub części zgodnie z
przeznaczeniem.
§ 8. 1. Przyznanie dotacji następuje na wniosek przywięziennego zakładu pracy
lub zakładu karnego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) proponowaną wysokość dotacji,
2) określenie przeznaczenia dotacji,
3) określenie wysokości środków własnych oraz innych źródeł finansowania użytych
do sfinansowania przedsięwzięcia określonego we wniosku,
4) przewidywane rezultaty proponowanego przedsięwzięcia.
3. Dotacja może być przyznana do wysokości nie przekraczającej kosztorysowej
wartości przedsięwzięcia lub do wysokości poniesionych nakładów.
4. Przywięzienny zakład pracy bądź zakład karny jest obowiązany do niezwłocznego
zwrotu całości lub części dotacji w razie niewykorzystania jej w całości lub
części zgodnie z przeznaczeniem.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 30 grudnia 1998 r.
w sprawie zasad współdziałania straży ochrony kolei z Żandarmerią Wojskową.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 29)
Na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Straż ochrony kolei, wykonując zadania określone w art. 49 ust. 1 ustawy
z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z
1998 r. Nr 106, poz. 668), współdziała z Żandarmerią Wojskową.
2. Współdziałanie straży ochrony kolei z Żandarmerią Wojskową polega w
szczególności na:
1) wspólnym prowadzeniu działań porządkowych w celu zapewnienia porządku i
bezpieczeństwa na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach szynowych,
2) wzajemnym korzystaniu z będących w dyspozycji straży ochrony kolei i
Żandarmerii Wojskowej środków łączności, środków lokomocji i psów służbowych
podczas prowadzenia działań, o których mowa w pkt 1,
3) współpracy w zabezpieczaniu miejsca przestępstwa w celu niedopuszczenia do
zatarcia śladów i dowodów przestępstwa przed przybyciem organów uprawnionych do
prowadzenia śledztwa lub dochodzenia,
4) wspólnym prowadzeniu bezpośredniego pościgu za sprawcą przestępstwa,
5) udzielaniu w miarę potrzeby pomocy przy doprowadzaniu do organów Policji
sprawców przestępstw i wykroczeń.
§ 2. Komendanci straży ochrony kolei i komendanci jednostek organizacyjnych
Żandarmerii Wojskowej realizują współdziałanie, o którym mowa w § 1, poprzez:
1) stałą wymianę informacji dotyczącą popełnianych przez żołnierzy przestępstw i
wykroczeń na obszarze kolejowym, na dworcach i w pociągach,
2) ustalanie szczegółowego sposobu współdziałania dla zapewnienia porządku i
bezpieczeństwa w zagrożonych rejonach,
3) organizowanie wspólnych patroli na dworcach, stacjach i odcinkach linii
kolejowych, na których występuje nasilenie przestępstw i wykroczeń popełnianych
przez żołnierzy,
4) podejmowanie środków zapewniających porządek i bezpieczeństwo na obszarze
kolejowym, na dworcach i w pociągach w okresach masowych przejazdów osób
powołanych do odbycia zasadniczej służby wojskowej i zwolnionych z tej służby.
§ 3. Traci moc zarządzenie nr 184 Ministra Komunikacji z dnia 20 listopada 1964
r. w sprawie określenia uprawnień oraz zasad i trybu wykonywania tych uprawnień
przez organy ochrony kolei w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej
oraz zasad współdziałania tych organów z właściwymi organami wojskowymi (Dz.
Urz. MK Nr 45, poz. 239).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
sygn. akt P. 2/98.
z dnia 12 stycznia 1999 r.
(Dz. U. Nr 3, poz. 30)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodnicząca,
Stefan J. Jaworski,
Wiesław Johann,
Andrzej Mączyński - sprawozdawca,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 1999 r. na rozprawie, z udziałem umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: Naczelnego Sądu Administracyjnego,
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, pytania prawnego
Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie co do zgodności art. 48 ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1995 r. Nr
141, poz. 692, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680,
z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr
106, poz. 668) z art. 2, art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
orzeka:
Art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414,
z 1995 r. Nr 141, poz. 692, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr
146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr
22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668) jest zgodny z art. 2, art. 21 ust. 1, art. 32
ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann
Andrzej Mączyński
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 17 listopada 1998 r.
w sprawie wewnętrznych służb ochrony.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 4, poz. 31)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia
(Dz. U. Nr 114, poz. 740) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa dla wewnętrznych służb ochrony:
1) szczegółowe zasady i tryb tworzenia,
2) strukturę organizacyjną i zakres działania,
3) sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej,
4) uzbrojenie i wyposażenie,
5) umundurowanie i oznaki służbowe,
6) sposób tworzenia nazw.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostce bez bliższego określenia,
rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, w której działa wewnętrzna służba
ochrony.
§ 2. 1. Wewnętrzne służby ochrony dla zapewnienia obowiązkowej ochrony obszarów,
obiektów i urządzeń, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia
1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740), zwanej dalej
"ustawą", tworzy się po umieszczeniu tych obszarów, obiektów i urządzeń w
ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, oraz po uzgodnieniu z właściwym
terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji planu ochrony.
2. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i
urządzeniami podlegającymi obowiązkowej ochronie, powołuje wewnętrzną służbę
ochrony w terminie 3 miesięcy od dnia uzgodnienia planu ochrony.
§ 3. 1. Wewnętrzne służby ochrony w jednostkach, o których mowa w art. 10 ust. 1
ustawy, tworzy się po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez właściwego
terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.
2. Kierownik jednostki, uprawniony do złożenia wniosku o zezwolenie na
utworzenie wewnętrznej służby ochrony, powołuje wewnętrzną służbę ochrony.
§ 4. 1. Powołanie wewnętrznych służb ochrony, o których mowa w § 2 ust. 1 i § 3
ust. 1, potwierdza protokół sporządzony przez komisję. Protokół podpisują
wszyscy członkowie komisji. Wzór protokołu powołania wewnętrznej służby ochrony
stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Komisję, o której mowa w ust. 1, powołuje właściwy terytorialnie komendant
wojewódzki Policji.
3. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą:
1) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji jako przewodniczący komisji,
2) dwie osoby wyznaczone przez kierownika jednostki jako członkowie komisji.
4. Komisja sprawdza spełnienie warunków, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 4-6
ustawy, określonych w planie ochrony lub we wniosku o zezwolenie na utworzenie
wewnętrznej służby ochrony.
§ 5. Do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:
1) zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych
obszarów i obiektów jednostki,
2) ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich
osób nieuprawnionych,
3) ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,
4) konwojowanie mienia jednostki,
5) zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie
kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku,
6) ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki,
7) niezwłoczne powiadamianie organów ścigania o czynach przestępnych
zaistniałych na terenie jednostki i zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do
czasu przybycia organów ścigania.
§ 6. 1. Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od
rodzaju i wielkości jednostki, mogą tworzyć:
1) oddziały,
2) pododdziały,
3) samodzielne posterunki.
2. W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony
można tworzyć następujące stanowiska służbowe:
1) szef ochrony,
2) zastępca szefa ochrony,
3) dowódca zmiany,
4) starszy wartownik-konwojent,
5) wartownik-konwojent,
6) młodszy wartownik-konwojent.
§ 7. 1. Do zakresu działania szefa ochrony należy:
1) opracowywanie planu ochrony i innej dokumentacji ochronnej,
2) organizowanie ochrony jednostki,
3) planowanie zadań dla podległych pracowników ochrony,
4) kierowanie oddziałem,
5) sprawowanie nadzoru i kontroli nad wykonywaniem zadań ochrony,
6) prowadzenie instruktaży i zajęć szkoleniowych z pracownikami ochrony oraz
dokumentowanie tych czynności,
7) podejmowanie działań zamierzających do stałego doskonalenia form i metod
ochrony jednostki,
8) dokonywanie okresowych pisemnych analiz i ocen stanu bezpieczeństwa
jednostki,
9) informowanie kierownika jednostki o stanie zagrożenia i ochrony jednostki,
10) sprawowanie nadzoru nad przechowywaniem broni i amunicji oraz ich
ewidencjonowaniem,
11) udział w naborze pracowników ochrony.
2. Do zakresu działania zastępcy szefa ochrony należy:
1) wykonywanie obowiązków szefa ochrony podczas jego nieobecności,
2) wykonywanie zadań zgodnie z podziałem pracy ustalonym przez szefa ochrony,
3) kierowanie pododdziałem,
4) wykonywanie poleceń szefa ochrony.
3. Do zakresu działania dowódcy zmiany należy:
1) organizowanie wykonywania zadań przez pracowników podległej zmiany zgodnie z
dokumentacją ochronną,
2) dokonywanie obchodów jednostki oraz instruowanie i kontrolowanie wykonywania
zadań przez pracowników ochrony,
3) przeprowadzanie interwencji w związku z zaistniałymi zagrożeniami
bezpieczeństwa jednostki,
4) wydawanie z magazynu broni, amunicji i środków przymusu bezpośredniego,
5) wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.
4. W przypadku bezzmianowej organizacji ochron jednostki, czynności należące do
zakresu działania dowódcy zmiany wykonuje szef ochrony lub zastępca szefa
ochrony.
5. Do zakresu działania wartowników-konwojentów, o których mowa w § 6 ust. 2 pkt
4-6, należy:
1) utrzymywanie w gotowości do natychmiastowego użycia przydzielonej broni,
środków przymusu bezpośredniego oraz innego wyposażenia,
2) wykonywanie zadań wynikających z tabeli służby i innej dokumentacji
ochronnej,
3) wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.
§ 8. 1. W wewnętrznych służbach ochrony prowadzi się następujące rodzaje
dokumentacji ochronnej:
1) tabelę służby zawierającą dane o:
a) rodzaju służby,
b) rozmieszczeniu pracowników ochrony na służbie i zadaniach dla nich,
c) obsadzie służby i czasie jej pełnienia,
2) dziennik zmiany zawierający dane o:
a) czasie rozpoczęcia i zakończenia zmiany,
b) obsadzie personalnej zmiany,
c) rozmieszczeniu poszczególnych pracowników ochrony i czasie wykonywania przez
nich zadań,
3) dziennik wydarzeń zawierający:
a) wpis daty i godziny zaistniałego wydarzenia,
b) opis wydarzenia,
c) dane personalne osób uczestniczących w wydarzeniu,
d) dane personalne pracowników ochrony, którzy podejmowali interwencje,
4) instrukcję współpracy z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony
cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi),
5) instrukcję postępowania pracowników ochrony w przypadku napadu, włamania,
pożaru, powodzi i awarii,
6) dziennik szkolenia pracowników ochrony.
2. Niezależnie od dokumentacji, o której mowa w ust. 1, jeżeli wymagają tego
względy ochrony, można prowadzić dokumentację pomocniczą, dotyczącą:
1) instrukcji kontroli ruchu osobowego i materiałowego,
2) instrukcji konwojowania,
3) instrukcji obsługi systemów i urządzeń sygnalizacji alarmowej.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, prowadzi dowódca zmiany, z
zastrzeżeniem § 7 ust. 4.
4. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 4-6 oraz w ust. 2, sporządza lub
prowadzi szef ochrony.
5. Dokumentacja ochronna prowadzona jest w formie pisemnej.
6. Karty dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 6, są kolejno numerowane
i sznurowane, a całość lakowana lub pieczętowana.
§ 9. 1. Pracownicy wewnętrznej służby ochrony mogą być wyposażeni i uzbrojeni w
środki przymusu bezpośredniego i broń palną w ilości umożliwiające wykonywani
ich zadań, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Liczba egzemplarzy broni palnej krótkiej, broni gazowej, ręcznych miotaczy
gazu i paralizatorów elektrycznych nie może przekroczyć stanu etatowego dwóch
zmian pracowników wewnętrznej służby ochrony.
3. Liczba egzemplarzy broni palnej długiej nie może przekroczyć stanu etatowego
pracowników wewnętrznej służby ochrony, niezbędnego do ochrony największej
liczby konwojów wykonywanych przez pracowników wewnętrznej służby ochrony w
jednym czasie.
§ 10. Normatyw amunicji dla jednostki broni palnej i gazowej, przysługującej
pracownikom wewnętrznej służby ochrony, określają przepisy dotyczące zasad
uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych.
§ 11. Pracowników wewnętrznej służby ochrony, w zależności od potrzeb, wyposaża
się w:
1) łączność bezprzewodową,
2) kamizelki i hełmy kuloodporne,
3) maski przeciwgazowe,
4) latarki elektryczne,
5) środki opatrunkowe,
6) środki transportu.
§ 12. 1. Kierownik jednostki, w której działa wewnętrzna służba ochrony,
zapewnia dla jej pracowników pomieszczenia, w tym wartownie i pokoje socjalne,
umożliwiające im prawidłowe wykonywanie zadań.
2. Pomieszczenia wartowni powinny być:
1) wydzielone w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym,
2) usytuowane przy głównych wejściach i wjazdach na teren jednostki,
3) wyposażone w:
a) oświetlenie sztuczne i awaryjne,
b) ogrzewanie,
c) instalację łączności,
d) instalację sygnalizacyjno-alarmową,
e) instalację przeciwpożarową.
§ 13. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem § 14-17, jednolite umundurowanie dla
pracowników wewnętrznych służb ochrony.
2. Umundurowanie pracowników wewnętrznych służb ochrony składa się z:
1) ubioru służbowego, w którego skład wchodzą:
a) kurtka mundurowa krótka - w kolorze ciemnogranatowym,
b) kurtka zimowa 3/4 z podpinką - w kolorze ciemnogranatowym lub czarnym,
c) spodnie o kroju prostym lub spódnica o kroju prostym - w kolorze
ciemnogranatowym,
d) koszula w długimi rękawami i koszula z krótkimi rękawami - w kolorze
niebieskim z czarnymi naramiennikami i patkami kieszeni,
e) czapka okrągła typu garnizonowego - w kolorze czarnym z otokiem koloru
ciemnogranatowego,
f) czapka zimowa - w kolorze czarnym,
g) furażerka - w kolorze ciemnogranatowym,
h) pas główny skórzany, pasek skórzany do spodni oraz rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
i) krawat - w kolorze czarnym,
j) szalik - w kolorze ciemnogranatowym,
k) obuwie - w kolorze czarnym,
2) ubioru specjalnego, w którego skład wchodzą:
a) kurtka specjalna - w kolorze ciemnogranatowym,
b) kurtka zimowa 3/4 z podpinką - w kolorze ciemnogranatowym lub czarnym,
c) spodnie specjalne - w kolorze ciemnogranatowym,
d) koszula typu safari z długimi lub krótkimi rękawami - w kolorze
ciemnogranatowym,
e) sweter typu golf lub półgolf - w kolorze czarnym lub granatowym,
f) podkoszulek z krótkimi rękawami - w kolorze czarnym,
g) beret - w kolorze czarnym,
h) czapka letnia typu sportowego i czapka zimowa - w kolorze czarnym,
i) pas główny skórzany, pasek skórzany do spodni oraz rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
j) obuwie - w kolorze czarnym.
3. Przedmioty umundurowania wchodzące w skład ubioru specjalnego przysługują
pracownikom wewnętrznych służb ochrony tworzącym grupy konwojowe oraz
pracownikom wewnętrznej służby ochrony działającej w Zamku Królewskim na Wawelu
- Państwowych Zbiorach Sztuki.
4. Przedmioty umundurowania wchodzące w skład ubioru służbowego przysługują
innym pracownikom wewnętrznych służb ochrony niż wymienieni w ust. 3.
5. Zestaw przedmiotów umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
6. Wzory umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony określa załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
7. Wzory oznak stanowisk służbowych oraz emblematów wewnętrznych służb ochrony
określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 14. Do umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
bankach stosuje się przepisy § 13 ust. 2-7, z tym że dla:
1) kurtki mundurowej krótkiej, kurtki zimowej 3/4 z podpinką, kurtki specjalnej,
spodni o kroju prostym lub spódnicy o kroju prostym, spodni specjalnych, czapek
- ustala się kolor oliwkowozielonych,
2) koszuli z długimi rękawami i koszuli z krótkimi rękawami - ustala się kolor
jasnobeżowy z czarnymi naramiennikami i patkami kieszeni,
3) koszuli typu safari z długimi rękawami - ustala się kolor jasnobeżowy,
4) szalika - ustala się kolor czarny.
§ 15. 1. Na umundurowanie pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
portach lotniczych składa się:
1) kurtka ocieplana z kapturem - w kolorze oliwkowozielonym,
2) mundur polowy oraz mundur wyjściowy - w kolorze oliwkowozielonym,
3) koszula z krótkimi rękawami z gabardyny - w kolorze oliwkowozielonym,
4) koszula z krótkimi rękawami z popeliny - w kolorze białym,
5) koszula z długimi rękawami - w kolorze białym,
6) ocieplacz zimowy - w kolorze zielonym,
7) czapka letnia, czapka zimowa oraz szalik zimowy - w kolorze oliwkowozielonym,
8) krawat w kolorze bordowym,
9) pas główny skórzany, pasek skórzany do spodni oraz rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
10) obuwie - w kolorze czarnym.
2. Zestaw przedmiotów umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony
działających w portach lotniczych określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Wzory umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
portach lotniczych określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
4. Wzory oznak stanowisk służbowych oraz emblematów wewnętrznych służb ochrony
działających w portach lotniczych określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Na umundurowanie pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska" składa się:
1) kurtka zimowa 3/4 z podpinką, kurtka letnia krótka specjalna oraz kurtka
zimowa specjalna - w kolorze granatowym,
2) spodnie specjalne, spodnie letnie i zimowe o kroju prostym oraz spódnica - w
kolorze granatowym,
3) koszula z długimi rękawami oraz koszula z krótkimi rękawami - w kolorze
kremowym,
4) koszula typu safari z długimi rękawami - w kolorze granatowym,
5) sweter typu golf lub "w serek" - w kolorze granatowym,
6) podkoszulek bawełniany z krótkimi rękawami - w kolorze granatowym,
7) czapka okrągła typu garnizonowego, czapka letnia, kapelusik i czapka zimowa -
w kolorze granatowym,
8) krawat - w pasy w kolorze granatowo-kremowym,
9) szalik - w kolorze granatowym,
10) pas główny skórzany, pasek do spodni skórzany i rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
11) obuwie - w kolorze czarnym.
2. Zestaw przedmiotów umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony
działających w państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta
Polska" określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
3. Wzory umundurowania pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska" określa
załącznik nr 9 do rozporządzenia.
4. Wzory oznak stanowisk służbowych oraz emblematów wewnętrznych służb ochrony
działających w państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta
Polska" określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 17. 1. Umundurowanie pracowników wewnętrznych służb ochrony działających w
Zamku Królewskim w Warszawie składa się z:
1) ubioru służbowego, w którego skład wchodzą:
a) mundur zimowy, mundur letni oraz garsonka - w kolorze granatowym,
b) kurtka zimowa 3/4 z kapturem i podpinką - w kolorze czarnym,
c) koszula z długimi rękawami - w kolorze niebieskim,
d) koszula typu safari z krótkimi rękawami - w kolorze niebieskim z granatowymi
pagonami,
e) bluzka koszulowa z długimi rękawami i bluzka koszulowa z krótkimi rękawami -
w kolorze białym,
f) czapka okrągła typu garnizonowego - w kolorze granatowym z otokiem koloru
złotego,
g) czapka zimowa polowa - w kolorze czarnym,
h) furażerka - w kolorze granatowym,
i) krawat - w kolorze granatowym,
j) szalik zimowy - w kolorze granatowym,
k) pas główny skórzany, pasek do spodni skórzany oraz rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
l) rękawiczki bawełniane - w kolorze białym,
m) obuwie - w kolorze czarnym;
2) ubioru specjalnego, w którego skład wchodzą:
a) kurtka zimowa 3/4 z podpinką oraz kurtka specjalna - w kolorze zielonym,
b) kurtka ortalionowa przeciwdeszczowa - w kolorze czarnym,
c) spodnie specjalne - w kolorze zielonym,
d) dres - w kolorze zielonym,
e) sweter typu półgolf - w kolorze zielonym,
f) koszula typu safari z krótkimi rękawami - w kolorze oliwkowozielonym,
g) podkoszulek z krótkimi rękawami - w kolorze czarnym,
h) czapka zimowa oraz beret - w kolorze czarnym,
i) pas główny skórzany, pasek do spodni skórzany oraz rękawiczki skórzane - w
kolorze czarnym,
j) szalik zimowy - w kolorze zielonym,
k) buty sportowe - różnokolorowe,
l) obuwie - w kolorze czarnym;
3) ubioru galowego, w którego skład wchodzą:
a) bluza mundurowa - w kolorze granatowym ze złotym galonowaniem,
b) spodnie o kroju prostym - w kolorze granatowym z lampasami koloru złotego,
c) koszula ze stójką z długimi rękawami - w kolorze białym,
d) sznur galowy - w kolorze złotym,
e) czapka typu rogatywka - w kolorze granatowym ze złotym galonowaniem,
f) rękawiczki bawełniane - w kolorze białym,
g) pantofle - w kolorze czarnym.
2. Przedmioty umundurowania wchodzące w skład ubioru specjalnego przysługują
pracownikom wewnętrznej służby ochrony działającej w Zamku Królewskim w
Warszawie, wykonującym służbę patrolową, konwojową i interwencyjną.
3. Przedmioty umundurowania wchodzące w skład ubioru służbowego przysługują
innym pracownikom wewnętrznej służby ochrony działającej w Zamku Królewskim w
Warszawie niż wymienieni w ust. 2.
4. Ubiór galowy stanowi własność Zamku Królewskiego w Warszawie i jest
wypożyczany pracownikom wewnętrznej służby ochrony na szczególne okazje.
5. Zestaw przedmiotów umundurowania pracowników wewnętrznej służby ochrony
działającej w Zamku Królewskim w Warszawie określa załącznik nr 11 do
rozporządzenia.
6. Wzory umundurowania pracowników wewnętrznej służby ochrony działającej w
Zamku Królewskim w Warszawie określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.
7. Wzory oznak stanowisk służbowych oraz emblematów wewnętrznej służby ochrony
działającej w Zamku Królewskim w Warszawie określa załącznik nr 13 do
rozporządzenia.
§ 18. 1. Nazwę wewnętrznej służby ochrony tworzy kierownik jednostki, w której
ta służba działa, uwzględniając rodzaje działalności lub charakter produkcji
jednostki, albo nazwę chronionego obszaru, obiektu lub urządzenia.
2. Nazwa wewnętrznej służby ochrony rozpoczyna się od wyrazu "Straż" lub
"Służba".
§ 19. Wewnętrzne służby ochrony, o których mowa w art. 55 ustawy, dostosują w
terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia umundurowanie swoich
pracowników do wymagań, o których mowa w § 13-17.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
17 listopada 1998 r. (poz. 31)
Załącznik nr 1
WZÓR PROTOKOŁU POWOŁANIA WEWNĘTRZNEJ SŁUŻBY OCHRONY
Ilustracja
Załącznik nr 2
ZESTAW PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
Lp.Przedmiot umundurowaniaJednostka miaryIlośćOkres używalności w
latachUwagi
123456
I. Ubiór służbowych
1Czapka okrągła typu garnizonowegoszt.13dla kobiet furażerka
2Czapka zimowa polowaszt.13
3Kurtka mundurowa krótka z podpinkąszt.13
4Kurtka zimowa 3/4 z podpinkąszt.13
5Szalik zimowyszt.13
6Rękawiczki zimowe skórzanepara13
7Koszula z długimi rękawamiszt.31
8Koszula z krótkimi rękawamiszt.21
9Krawatszt.11
10Spinka do krawataszt.11
11Spodnie letnie z elanobawełnyszt.23dla kobiet zamiennie spódnica
12Spodnie zimowe z gabardynyszt.23
13Pas główny skórzanyszt.15
14Pasek do spodni skórzanyszt.15
15Bielizna osobista letniakpl.21
16Bielizna osobista zimowakpl.21
17Półbuty skórzane na gumowej podeszwiepara22
18Buty skórzane ocieplanepara12dla kobiet kozaczki
19Skarpety letniepara31
20Skarpety zimowepara21
21Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
II. Ubiór specjalny
1Czapka letnia typu sportowegoszt. 13
2Czapka zimowa polowaszt.13
3Beret czarnyszt.13
4Kurtka specjalnaszt.13
5Kurtka zimowa 3/4 z podpinkąszt.13
6Rękawiczki zimowe skórzanepara13
7Sweter typu golfszt.12dla pracowników wewnętrznej służby ochrony
działającej w Zamku Królewskim na Wawelu - Państwowych Zbiorach Sztuki -
sweter typu półgolf
8Koszula typu safari z długimi rękawamiszt.21dla pracowników wewnętrznej
służby ochrony działającej w Zamku Królewskim na Wawelu - Państwowych
Zbiorach Sztuki - koszula typu safari z krótkimi rękawami
9Podkoszulek bawełniany z krótkimi rękawamiszt.41
10Spodnie specjalneszt.23
11Pas główny skórzanyszt.15
12Pasek do spodni skórzanyszt.15
13Bielizna osobista letniakpl.21
14Bielizna osobista zimowakpl.21
15Buty skórzane wysokie, sznurowane, na gumowej podeszwiepara22
16Skarpety letniepara41
17Skarpety zimowepara21
18Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
Załącznik nr 3
WZORY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
I. Ubiór służbowy
kurtka mundurowa krótka oraz spodnie o kroju prostym
Ilustracja
koszula z krótkimi rękawami oraz spódnica o kroju prostym
Ilustracja
koszula z krótkimi rękawami oraz spodnie o kroju prostym (wersja kolorystyczna
bankowa)
Ilustracja
kurtka zimowa 3/4 z podpinką oraz spodnie o kroju prostym
Ilustracja
kurtka zimowa 3/4 z podpinką oraz spodnie o kroju prostym (wersja kolorystyczna
bankowa)
Ilustracja
kurtka specjalna oraz spodnie specjalne (wersja kolorystyczna bankowa)
Ilustracja
koszula typu safari z długimi rękawami oraz spodnie specjalnej
Ilustracja
koszula typu safari z krótkimi rękawami oraz spodnie specjalne
Ilustracja
sweter typu golf oraz spodnie specjalne (wersja kolorystyczna bankowa)
Ilustracja
sweter typu półgolf oraz spodnie specjalne
Wzory nakryć głowy
Ilustracja
czapka okrągła typu garnizonowego
Ilustracja
czapka letnia typu sportowego
Ilustracja
furażerka
Ilustracja
beret
Ilustracja
czapka zimowa
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH ORAZ EMBLEMATÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
Oznaki stanowisk służbowych
młodszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
wartownika-konwojenta
Ilustracja
starszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
dowódcy zmiany
Ilustracja
zastępcy szefa ochrony
Ilustracja
szefa ochrony
Ilustracja
(oznaki w kolorze srebrzystoszarym, tło granatowe lub - w wersji bankowej -
oliwkowozielone)
Emblematy
emblematy na czapkę
Ilustracja
Ilustracja
(litery oraz kontury czarne, pozostałe elementy srebrzystoszare; wewnątrz
gwiazdy logo jednostki ochranianej lub znak ogólny wewnętrznej służby ochrony)
emblematy na rękawy
Ilustracja
Ilustracja
(tło ciemnoniebieskie, gwiazda srebrzystoszara, litery żółte; w wersji bankowej
litery i gwiazda żółte na ciemnozielonym tle)
emblemat na rękawy
Ilustracja
(dla wewnętrznej służby ochrony działającej w Zamku Królewskim na Wawelu -
Państwowych Zbiorach Sztuki)
emblemat na czapkę
Ilustracja
(dla wewnętrznej służby ochrony działającej w Zamku Królewskim na Wawelu -
Państwowych Zbiorach Sztuki)
Załącznik nr 5
ZESTAW PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
DZIAŁAJĄCYCH W PORTACH LOTNICZYCH
Lp.Przedmiot umundurowaniajednostka miaryIlośćOkres używalności w
latachUwagi
123456
1Czapka letniaszt. 12
2Czapka zimowaszt.13
3Kurtka ocieplana z kapturemszt.13
4Mundur polowy (bluza + spodnie)kpl.23
5Koszula z krótkimi rękawami z gabardynyszt.21
6Koszula z krótkimi rękawami z popelinyszt.21przysługuje tylko szefowi
ochrony i zastępcy szefa ochrony
7Koszula z długimi rękawamiszt.21przysługuje tylko szefowi ochrony i
zastępcy szefa ochrony
8Ocieplacz zimowy (bluza + spodnie)kpl.23
9Mundur wyjściowy (marynarka + spodnie)kpl.11przysługuje tylko szefowi
ochrony i zastępcy szefa ochrony
10Pantoflepara11przysługuje tylko szefowi ochrony i zastępcy szefa ochrony
11Buty letniepara 11
12Buty zimowe (ocieplane)para 13
13Rękawiczki skórzanepara13
14Pasek do spodni skórzanyszt.15
15Pas główny skórzanyszt.15
16Skarpety letniepara41
17Skarpety zimowepara21
18Szalik zimowyszt.13
19Bielizna letnia (podkoszulek + kalesony)kpl.21
20Bielizna zimowa (podkoszulek + kalesony)kpl.21
21Krawatszt.11przysługuje tylko szefowi ochrony i zastępcy szefa ochrony
22Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
Załącznik nr 6
WZORY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY DZIAŁAJĄCYCH W
PORTACH LOTNICZYCH
mundur wyjściowy
Ilustracja
mundur polowy
Ilustracja
koszula z krótkimi rękawami oraz spodnie od munduru polowego
Ilustracja
kurtka ocieplana z kapturem oraz spodnie od munduru polowego
Ilustracja
Wzory nakryć głowy
czapka letnia
Ilustracja
czapka zimowa
Ilustracja
Załącznik nr 7
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH ORAZ EMBLEMATÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
DZIAŁAJĄCYCH W PORTACH LOTNICZYCH
Oznaki stanowisk służbowych
młodszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
wartownika-konwojenta
Ilustracja
starszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
dowódcy zmiany
Ilustracja
zastępcy szefa ochrony
Ilustracja
szefa ochrony
Ilustracja
(oznaki w kolorze złotym, tło oliwkowozielone)
Emblematy
emblemat na czapkę
Ilustracja
emblemat na rękawy
Ilustracja
Załącznik nr 8
ZESTAW PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
DZIAŁAJĄCYCH W PAŃSTWOWYM PRZEDSIĘBIORSTWIE UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ "POCZTA
POLSKA"
Lp.Przedmiot umundurowaniaJednostka miaryIlośćOkres używalności w
latachUwagi
123456
1Czapka okrągła typu garnizonowegoszt.13dla kobiet kapelusik
2Czapka zimowaszt.13
3Czapka letniaszt. 13
4Kurtka letnia krótka specjalnaszt.13
5Kurtka zimowa 3/4 z podpinkąszt.13
6. Kurtka zimowa specjalnaszt.13
7Sweter typu golf lub "w serek"szt.13
8Koszula z długimi rękawamiszt.31
9Koszula z krótkimi rękawamiszt.21
10Koszula typu safari z długimi rękawamiszt.21
11Podkoszulek bawełniany z krótkimi rękawamiszt.43
12Spodnie letnie z elanobawełnyszt.23dla kobiet spódnica
13Spodnie zimowe z gabardynyszt.23dla kobiet spódnica
14Spodnie specjalneszt.23
15Szalik zimowyszt.13
16Rękawiczki zimowe skórzanepara13
17Krawatszt.11
18Spinka do krawataszt.11
19Pas główny skórzanyszt.15
20Pasek do spodni skórzanyszt.15
21Bielizna osobista letniakpl.21
22Bielizna osobista zimowakpl.21
23Półbuty skórzane na gumowej podeszwiepara11
24Buty skórzane ocieplanepara12dla kobiet kozaczki
25Skarpety letniepara31
26Skarpety zimowepara21
27Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
Załącznik nr 9
WZORY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY DZIAŁAJĄCYCH W
PAŃSTWOWYM PRZEDSIĘBIORSTWIE UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ "POCZTA POLSKA"
kurtka letnia krótka specjalna oraz spodnie specjalne
Ilustracja
koszula z długimi rękawami oraz spódnica
Ilustracja
koszula z krótkimi rękawami oraz spodnie o kroju prostym
Ilustracja
koszula typu safari z długimi rękawami oraz spodnie specjalne
Ilustracja
sweter typu golf oraz spodnie specjalne
Ilustracja
sweter typu "w serek" oraz spodnie specjalne
Ilustracja
podkoszulek bawełniany z krótkimi rękawami oraz spodnie specjalne
Ilustracja
kurtka zimowa specjalna oraz spodnie specjalne
Ilustracja
kurtka zimowa 3/4 z podpinką oraz spodnie o kroju prostym
Ilustracja
Wzory nakryć głowy
czapka okrągła typu garnizonowego
Ilustracja
czapka letnia
Ilustracja
kapelusik
Ilustracja
czapka zimowa
Ilustracja
Załącznik nr 10
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH ORAZ EMBLEMATÓW WEWNĘTRZNYCH SŁUŻB OCHRONY
DZIAŁAJĄCYCH W PAŃSTWOWYM PRZEDSIĘBIORSTWIE UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ "POCZTA
POLSKA"
Oznaki stopni służbowych
młodszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
wartownika-konwojenta
Ilustracja
starszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
dowódcy zmiany
Ilustracja
zastępcy szefa ochrony
Ilustracja
szefa ochrony
Ilustracja
(oznaki w kolorze złotym, tło granatowe)
Emblematy
emblemat umieszczany na czapkach
Ilustracja
emblemat umieszczany na rękawach
Ilustracja
wszywka znakująca wszystkie składniki umundurowania
Ilustracja
Załącznik nr 11
ZESTAW PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNEJ SŁUŻBY OCHRONY
DZIAŁAJĄCEJ W ZAMKU KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE
Lp.Przedmiot umundurowaniaJednostka miaryIlośćOkres używalności w
latachUwagi
123456
I. Ubiór służbowy
1Czapka okrągła typu garnizonowegoszt.13
2Czapka zimowa polowaszt.13
3Mundur gabardynowy zimowyszt.12
4Mundur tropikowy letniszt.12
5Kurtka zimowa 3/4 z kapturem i podpinkąszt.13
6Szalik zimowyszt.13
7Rękawiczki skórzane zimowepara13
8Koszula z długimi rękawamiszt.31
9Koszula typu safari z krótkimi rękawamiszt.21
10Krawatszt.11
11Pas główny skórzanyszt.15
12Pasek do spodni skórzanyszt.15
13Bielizna osobista letniakpl.21
14Bielizna osobista zimowakpl.21
15Półbuty skórzane na gumowej podeszwiepara22
16Buty skórzane ocieplanepara12
17Skarpety letniepara31
18Skarpety zimowepara21
19Garsonka (żakiet + spódnica)szt.22przysługuje wyłącznie kobietom
20Bluzka koszulowa z krótkimi rękawamiszt.31przysługuje wyłącznie kobietom
21Bluzka koszulowa z długimi rękawamiszt.31przysługuje wyłącznie kobietom
22Furażerkaszt.12przysługuje wyłącznie kobietom
23Rajstopyszt. 22przysługuje wyłącznie kobietom
24Rękawiczki bawełnianepara12przysługuje wyłącznie kobietom
25Półbutypara22przysługuje wyłącznie kobietom
26Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
II. Ubiór specjalny
1Beretszt.13
2Czapka zimowa polowaszt.13
3Kurtka specjalnaszt.13
4Kurtka zimowa 3/4 z podpinkąszt.13
5Kurtka ortalionowa przeciwdeszczowaszt.13
6Rękawiczki zimowe skórzanepara13
7Sweter typu półgolfszt.12
8Koszula typu safari z krótkimi rękawamiszt.21
9Podkoszulek bawełniany z krótkimi rękawamiszt.41
10Dresszt.13
11Spodnie specjalneszt.23
12Pas główny skórzanyszt.15
13Pasek do spodni skórzanyszt.15
14Bielizna osobista letniakpl.21
15Bielizna osobista zimowakpl.21
16Buty skórzane wysokie, sznurowane, na gumowej podeszwiepara22
17Buty sportowepara12
18Skarpety letniepara31
19Skarpety zimowepara21
20Szalik zimowyszt.13
21Oznaki stanowisk służbowych i emblematykpl.13dla każdego umundurowania
Uwaga: Kobietom przysługują wyłącznie przedmioty umundurowania wchodzące w skład
ubioru służbowego, wymienione w tabeli pod lp. 13 i 14 oraz 19-25.
Załącznik nr 12
WZORY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW WEWNĘTRZNEJ SŁUŻBY OCHRONY DZIAŁAJĄCEJ W ZAMKU
KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE
I. Ubiór służbowy
mundur służbowy
Ilustracja
garsonka
Ilustracja
koszula typu safari z krótkimi rękawami oraz spodnie od munduru służbowego
Ilustracja
kurtka zimowa 3/4 z kapturem i podpinką oraz spodnie od munduru służbowego
Ilustracja
II. Ubiór specjalny
kurtka specjalna oraz spodnie specjalne
Ilustracja
koszula typu safari z krótkimi rękawami i spodnie specjalne
Ilustracja
sweter typu półgolf i spodnie specjalne
Ilustracja
kurtka ortalionowa przeciwdeszczowa oraz spodnie specjalne
Ilustracja
kurtka zimowa 3/4 z podpinką oraz spodnie specjalne
Ilustracja
Ubiór galowy
Ilustracja
Wzory nakryć głowy
czapka okrągła typu garnizonowego
Ilustracja
furażerka
Ilustracja
beret
Ilustracja
czapka zimowa
Ilustracja
Załącznik nr 13
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH ORAZ EMBLEMATÓW WEWNĘTRZNEJ SŁUŻBY OCHRONY
DZIAŁAJĄCEJ W ZAMKU KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE
Oznaki stopni służbowych
młodszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
wartownika-konwojenta
Ilustracja
starszego wartownika-konwojenta
Ilustracja
dowódcy zmiany
Ilustracja
zastępcy szefa ochrony
Ilustracja
szefa ochrony
Ilustracja
oznaki w kolorze srebrzystoszarym, tło granatowe (dla ubiorów służbowych) lub
oliwkowozielone (dla ubiorów specjalnych)
Emblematy
emblemat na rękawy
Ilustracja
oznaka identyfikacyjna pracowników wewnętrznej służby ochrony działającej w
Zamku Królewskim w Warszawie
Ilustracja
wzór orła na czapkę okrągłą typu garnizonowego
Ilustracja
wzór orła na czapkę galową
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 grudnia 1998 r.
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 5, poz. 32)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78,
z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 141,
poz. 943 i Nr 157, poz. 1040) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ust. 2;
2) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania ustali, w drodze
rozporządzenia, sposób nauczania szkolnego i zakres treści, o których mowa w
ust. 1, zawartych w podstawie programowej kształcenia ogólnego oraz wprowadzi do
systemu dokształcania i doskonalenia nauczycieli tematykę określoną w ust. 1".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
(Dz. U. Nr 5, poz. 33)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r.
Nr 98, poz. 471, z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr
162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr
132, poz. 631, z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562, z 1995 r. Nr 8,
poz. 37, Nr 94, poz. 467 i Nr 128, poz. 622, z 1996 r. Nr 96, poz. 444, z 1997
r. Nr 37, poz. 228 i Nr 130, poz. 856 oraz z 1998 r. Nr 49, poz. 307) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz.
471, z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118
i 1126),"
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) urzędzie - rozumie się przez to urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd
marszałkowski,"
c) dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) kierowniku urzędu - rozumie się przez to także kierownika biura
(odpowiednika biura), o którym mowa w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy.";
2) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Rozporządzenie stosuje się, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią
inaczej, do pracowników, o których mowa w art. 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych
jednostek samorządu terytorialnego regulują odrębne przepisy.";
3) w § 3 skreśla się ust. 2;
4) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. 1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem
zespołem oraz radcy prawnemu i kierownikowi urzędu stanu cywilnego przysługuje
dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikom zatrudnionym
na stanowiskach nie związanych z kierowaniem zespołem, dla których w załączniku
nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna
stawka tego dodatku przewidziana dla danego stanowiska jest niższa o jedną
stawkę.";
5) w § 8:
a) w ust. 5 wyrazy "urzędzie lub jednostce, o których mowa w art. 1 ustawy"
zastępuje się wyrazami "w urzędzie lub biurze (jego odpowiedniku), o którym mowa
w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy",
b) dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Pracownikowi, który wykonuje pracę w urzędzie lub biurze (jego
odpowiedniku), o którym mowa w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy, w ramach urlopu
bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu
dodatkowego zatrudnienia podlegają zaliczeniu zakończone okresy zatrudnienia
podstawowego oraz okres zatrudnienia u pracodawcy, który udzielił urlopu - do
dnia rozpoczęcia tego urlopu.";
6) w § 8a:
a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Pracownikowi, który wykonuje pracę w urzędzie lub biurze (jego
odpowiedniku), o którym mowa w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy, w ramach urlopu
bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu
uprawniającego do nagrody wlicza się okres zatrudnienia u tego pracodawcy do
dnia rozpoczęcia tego urlopu.",
b) ust. 12 i 13 otrzymują brzmienie:
"12. Pracownikowi zatrudnionemu w urzędzie gminy w dniu 1 lipca 1996 r. lub w
pozostałym urzędzie lub biurze (jego odpowiedniku), o którym mowa w art. 1 pkt 4
i 5 ustawy - w dniu 1 stycznia 1999 r., który przed tym dniem nabył prawo do
nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie
ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej
oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy
te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do
kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w urzędzie gminy po dniu 1 lipca 1996
r. lub w pozostałym urzędzie lub biurze (jego odpowiedniku), o którym mowa w
art. 1 pkt 4 i 5 ustawy - po dniu 1 stycznia 1999 r., nabywa prawo do nagrody
jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego
nabycia prawa do nagrody za dany okres.";
7) skreśla się § 14;
8) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1999 r. (poz. 33)
I Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników urzędów gminy
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Prezydent m.st. WarszawyXXII10--
2Prezydent miasta, wiceprezydent m.st. Warszawy*), zastępca prezydenta
m.st. Warszawy**), burmistrz w gminie powyżej 100 tys.
mieszkańcówXX-XXI9--
Skarbnik m.st. Warszawy (główny księgowy budżetu m.st. Warszawy), skarbnik
gminy Warszawa-Centrumwyższe6
3Wójt, burmistrz, przewodniczący zarządu związku, zastępca prezydenta
miasta, zastępca burmistrza w gminie powyżej 100 tys. mieszkańców,
sekretarz m.st. WarszawyXIX-XX8--
4Kierownik delegatury urzędu w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,
skarbnik gminy (główny księgowy budżetu)***) w gminach powyżej 100 tys.
mieszkańców, dyrektor zarządu dzielnicyXIX-XX8wyższe6
5Sekretarz gminy***):
- w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XX6wyższe5
- w pozostałych gminachXVI-XVIII5
6Zastępca przewodniczącego zarządu związku, zastępca wójta, burmistrza,
zastępca dyrektora zarządu dzielnicyXVIII-XIX7`--
7Skarbnik gminy (główny księgowy budżetu) ***) w pozostałych gminach,
dyrektor biura zarządu m.st. WarszawyXVIII-XIX7wyższe5
8Członek: zarządu gminy, zarządu związku, zarządu dzielnicyXVII-XVIII5--
9Zastępca dyrektora biura zarządu m.st. WarszawyXVII-XVIII6wyższe5
10Zastępca skarbnika gminy***), komendant straży miejskiej:
- w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XVIII6wyższe5
- w pozostałych gminachXV-XVII5
11Kierownik urzędu stanu cywilnego***)XVI-XVIII6wyższe5
12Zastępca kierownika urzędu stanu cywilnego***), zastępca komendanta
straży miejskiej, komendant gminy ochrony przeciwpożarowejXIII-XVI4wyższe4
geodeta gminywedług odrębnych przepisów
13KomornikXIII-XVI4wyższe lub średnie + tytuł dyplomowanego biegłego
księgowego4
14Strażnik straży miejskiejX-XIV-średnie3
15Starszy poborcaIX-XII-średnie2
16PoborcaV-VIII-średnie-
*) stanowisko przewidziane dla m.st. Warszawy,
**) stanowisko przewidziane dla gminy Warszawa-Centrum,
***) pracownikom posiadającym wykształcenie średnie maksymalne wynagrodzenie
zasadnicze obniża się o jedną kategorię.
II Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników starostw
powiatowych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Starosta w powiatach powyżej 100 tys. mieszkańcówXX-XXI9--
2Starosta w pozostałych powiatach, wicestarosta w powiatach powyżej 100
tys. mieszkańców,XIX-XX8--
skarbnik powiatu (główny księgowy budżetu powiatu) w powiatach powyżej 100
tys. mieszkańcówwyższe5
3Wicestarosta w pozostałych powiatach, członek zarządu w powiecie powyżej
100 tys. mieszkańców,XVIII-XIX7--
skarbnik powiatu (główny księgowy budżetu powiatu) w pozostałych
powiatachwyższe5
4Sekretarz powiatu:
- w powiatach powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XX6wyższe5
- w pozostałych powiatachXVI-XVIII5wyższe5
5Członek zarządu w pozostałych powiatachXVII-XVIII6--
6Geodeta powiatowy:
- w powiatach powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XIX9według odrębnych
przepisów
- w pozostałych powiatachXV-XVIII8
7Zastępca geodety powiatowego:
- w powiatach powyżej 100 tys. mieszkańców,XV-XVIII8według odrębnych
przepisów
- w pozostałych powiatachXV-XVII7
kierownik oddziałuXIV-XVII7
8Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentówXV-XVII-wyższe5
III Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników urzędów
marszałkowskich
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Marszałek województwaXXI-XXII10--
2Wiceprzewodniczący zarządu wojewódzkiegoXX-XXI9--
skarbnik województwa (główny księgowy budżetu województwa)wyższe6
3Członek zarządu wojewódzkiegoXIX-XX8--
4Geodeta województwaXVII-XVIII9według odrębnych przepisów
5Kierownik wojewódzkiego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznejXVI-XVIII8
6Kierownik oddziałuXV-XVII7
IV Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników zatrudnionych na
stanowiskach wspólnych w urzędach i jednostkach wymienionych w tabelach I-III
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Główny księgowy, naczelnik wydziału (jednostki równorzędnej)*), rzecznik
prasowy:
- w jedn. powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XVIII6wyższe5
- w pozostałych jednostkachXV-XVII5
2Radca prawny:
- w jedn. powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XVIII6według odrębnych
przepisów
- w pozostałych jednostkachXV-XVII5
3Kierownik referatu (jednostki równorzędnej)*), zastępca naczelnika
wydziałuXIII-XVI4wyższe4
4Główny specjalistaXII-XVI5wyższe4
5Zastępca głównego księgowegoXIV-XV2średnie4
6Inspektor*)XII-XV-wyższe3
7Starszy specjalista, starszy informatykXI-XIV-wyższe3
8Podinspektor, X-XIII-wyższe-
informatykśrednie3
9SpecjalistaX-XIII-średnie3
10Referent, kasjer, księgowyIX-XI-średnie2
11Młodszy referent, młodszy księgowyVIII-X-średnie-
*) Pracownikom posiadającym wykształcenie średnie maksymalne wynagrodzenie
zasadnicze obniża się o jedną kategorię.
V Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników zatrudnionych na
stanowiskach pomocniczych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik warsztatu, kierownik stacji obsługi, kierownik
bibliotekiX-XII3średnie4
2Zastępca kierownika warsztatu, zastępca kierownika stacji obsługi,
kierownik garażuIX-XI2średnie3
starszy bibliotekarz-
3ZaopatrzeniowiecVIII-XI-średnie2
4Maszynistka klasy mistrzowskiejIX-X-średnie3
kierownik magazynu, kierownik hali maszyn2
dyspozytor taboru samochodowego, kontroler techniczny-
sekretarka-
5Kierownik kancelarii głównej, kierownik archiwum, kierownik centrali
telefonicznejVIII-IX2średnie3
starszy magazynier, bibliotekarz, intendent, starsza maszynistka-
6Archiwista, magazynier, starsza telefonistka, maszynistka,
teletypistkaVII-VIII-średnie-
7TelefonistkaV-VI-podstawoweumiejętność wykonywania czynności
VI Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników obsługi
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
rzemieślnik specjalistazasadnicze3
2Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów
mechanik samochodowy, maszynista offsetowy, kserografistazasadnicze2
3Konserwator, rzemieślnik wykwalifikowany, ślusarz-spawacz, elektryk,
stolarz, tapicer, szklarz, malarz, introligator, palacz
c.o.VIII-IX-zasadnicze-
4Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
5Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe-
6Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-
7Portier, szatniarz, dozorca, dźwigowy, woźnyIV-V-podstawowe-
8SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
9GoniecII-IV-podstawowe-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników komunalnych
zakładów budżetowych.
(Dz. U. Nr 5, poz. 34)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r.
Nr 98, poz. 471, z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr
162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie
wynagradzania pracowników komunalnych zakładów budżetowych (Dz. U. Nr 77, poz.
482) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"w sprawie wynagradzania pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych
jednostek samorządu terytorialnego.";
2) § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"§ 1. Rozporządzenie stosuje się, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią
inaczej, do pracowników zatrudnionych w jednostkach budżetowych, komunalnych
zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych jednostek samorządu
terytorialnego, zwanych dalej «pracownikami».
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) jednostce - rozumie się przez to jednostkę budżetową, komunalny zakład
budżetowy i gospodarstwo pomocnicze jednostki samorządu terytorialnego,
2) najniższym wynagrodzeniu - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie
zasadnicze, ustalone odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę
gminy, w pierwszej kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych
stawek wynagrodzenia zasadniczego sporządzonej według zasad, o których mowa w §
3 ust. 5.";
3) w § 3 w ust. 3 wyrazy "w porozumieniu z radą gminy" zastępuje się wyrazami "w
porozumieniu odpowiednio z sejmikiem województwa, radą powiatu lub radą gminy";
4) w § 5:
a) w ust. 1 po wyrazie "zespołem" dodaje się wyrazy "oraz radcy prawnemu",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Dyrektorowi domu pomocy społecznej powyżej 500 miejsc może być przyznany
dodatek funkcyjny w wysokości do 300% najniższego wynagrodzenia.";
5) w § 7:
a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "rentę inwalidzką" zastępuje się wyrazami "rentę z
tytułu niezdolności do pracy",
b) w ust. 4 wyrazy "komunalnym zakładzie budżetowym" zastępuje się wyrazem
"jednostce";
6) w § 9:
a) w ust. 8 wyrazy "rentę inwalidzką" zastępuje się wyrazami "rentę z tytułu
niezdolności do pracy",
b) w ust. 12 po wyrazach "19 lutego 1997 r." dodaje się wyrazy "lub w pozostałej
jednostce w dniu 1 stycznia 1999 r.",
c) w ust. 13 po wyrazach "19 lutego 1997 r." dodaje się wyrazy "lub w pozostałej
jednostce po dniu 1 stycznia 1999 r.";
7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) dodaje się tabelę IIA w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
b) tabela XIX otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia,
c) w tabeli XXIV:
- tytuł tabeli otrzymuje brzmienie:
"XXIV. Zarządy dróg powiatowych, zarządy dróg miejskich, gospodarstwa
pomocnicze",
- po lp. 3 dodaje się lp. 3a w brzmieniu:
123456
3aKierownik gospodarstwa pomocniczegoXVII-XVIII8wyższe6
- po lp. 5 dodaje się lp. 5a w brzmieniu:
123456
5aZastępca kierownika gospodarstwa pomocniczego, główny księgowy
gospodarstwa pomocniczegoXVI-XVII7wyższe6
d) dodaje się tabelę XXIV A w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do
niniejszego rozporządzenia,
e) w tabeli XXV:
- tytuł otrzymuje brzmienie:
"XXV. Biura geodezji i terenów rolnych, terenowe zespoły usług projektowych,
zakłady usług wodnych i zarządy melioracji i urządzeń wodnych",
- na końcu tabeli dodaje się część tabeli w brzmieniu określonym w załączniku nr
4 do niniejszego rozporządzenia,
f) po tabeli XXVI przed przypisami dodaje się tabele XXVII i XXVIII w brzmieniu
określonym w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia,
g) po przypisie 7 dodaje się przypisy 8 i 9 w brzmieniu:
"8) Stanowiska występujące w ośrodkach obejmujących zasięgiem działania teren
liczący ponad 50.000 mieszkańców.
9) Stanowiska występujące w powiatach obejmujących zasięgiem działania teren
liczący ponad 70.000 mieszkańców."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1999 r. (poz. 34)
Załącznik nr 1
II A. Jednostki planowania przestrzennego
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1)
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVIII-XX10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXVI-XIX9wyższe6
3Główny księgowyXVI-XIX9wyższe5
4Generalny projektantXVI-XVIII7wyższe5
5Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5
6Główny projektant, kierownik pracowni, zespołuXV-XVI5wyższe6
7Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów
8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5
9Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIII-XV61)wyższe5
10Kierownik działu, wydziałuXII-XIV5wyższe5
11Starszy kartograf, starszy projektantXII-XIV-wyższe5
12Inspektor nadzoru inwestorskiego2)XII-XIV51)wyższe4
13Specjalista2)XII-XIV-wyższe4
14Projektant2), plastyk2)XI-XIII-wyższe3
15Starszy asystent2), kartograf2), fotograf2)XI-XII-wyższe3
16AsystentVIII-X-średnie-
Załącznik nr 2
XIX. Pracownicy jednostek działających w zakresie oświaty (nie będący
nauczycielami)
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1)
wykształcenieliczba lat pracy
123456
A. Pracownicy szkół, przedszkoli i innych placówek oświatowo-wychowawczych
1Zastępca dyrektora, główny księgowyXV-XVII6wyższe7
radca prawnywedług odrębnych przepisów
2Kierownik obiektów sportowychXIII-XV5wyższe7
3Kierownik gospodarczyXIII-XV4wyższe2
średnie6
4Sekretarz szkołyXII-XIV4średnie5
5SpecjalistaXII-XIV-wyższe2
średnie5
6Kierownik stołówkiX-XII3średnie4
Dietetyczka, starszy księgowy-
7Starszy operator elektronicznych monitorów ekranowychIX-XII-średnie6
Starszy intendent w placówce prowadzącej żywienie5
Samodzielny referent, starszy magazynier4
8Starszy laborantVIII-XI-średnie4
Starszy referent, starszy intendent, intendent w placówce prowadzącej
żywienie3
Kasjer1
9Starszy recepcjonistaVIII-X-średnie4
Intendent, magazynier, starsza maszynistka-
10Referent, laborantVI-X-średnie-
Księgowy1
11RecepcjonistaVII-X-średnie-
12MaszynistkaVII-IX-średnie-
B. Pracownicy warsztatów szkolnych szkół zawodowych
1Kierownik biura warsztatowego, kierownik stacji obsługi samochodów,
kierownik budowyXVI-XIX6wyższe7
2Główny księgowyXV-XVIII6wyższe7
3Główny specjalistaXIV-XVI4wyższe6
4Zastępca głównego księgowegoXIII-XV4wyższe5
Starszy specjalista-
5Kierownik robót, starszy mistrz, kierownik zmianyXII-XV3średnie zawodowe7
Kierownik sekcji2średnie
6Mistrz, instruktor praktycznej nauki zawodu w zakładzie poprawczym i
schronisku dla nieletnichXI-XIV2średnie zawodowe6
7Kierownik magazynuX-XIII2średnie4
Samodzielny referent-6
8Samodzielny magazynier, starszy księgowyIX-XIII-średnie4
9Starszy laborantVIII-XII-średnie zawodowe4
Starszy referentśrednie-
Księgowy, kontysta
10MagazynierVIII-XI-średnie3
Starsza maszynistka-
11SekretarzVI-XI-średnie1
Laborant, referent-
12MaszynistkaVII-X-średnie-
C. Pracownicy gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych
1Kierownik rolnego gospodarstwa pomocniczegoXV-XIX9wyższe7
2Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXV-XVIII6wyższe7
3Zastępca kierownika rolnego gospodarstwa pomocniczego, zastępca
kierownika gospodarstwa pomocniczego, główny księgowyXIII-XVII7wyższe6
4Główny specjalistaXII-XVII7wyższe7
5Starszy specjalistaX-XV-wyższe5
6Specjalista, starszy inspektor, starszy rewidentIX-XIV-wyższe4
7Kierownik magazynuVIII-XIII4średnie3
8Inspektor, rewidentVIII-XIII-średnie2
9Starszy księgowy, starszy referentVIII-XII-średnie3
10Starszy magazynierVII-XI-średnie3
11MagazynierVI-IX-zasadnicze zawodowe2
12Księgowy, kasjerVII-IX-średnie1
13Referent, sekretarkaIV-VIII-średnie-
14Starsza maszynistkaVI-VIII-średnie3
15Recepcjonistka, maszynistkaIV-VII-średnie-
16Telefonistka, teletypistkaIV-VI-umiejętność wykonywania zawodu
17Kierowca samochodu dostawczegoVII-IX-według odrębnych przepisów
18Operator ciągników i maszyn rolniczychVII-X-odpowiednie uprawnienia
19Rolnik hodowcaVII-X-zasadnicze zawodowe-
Robotnik szklarniowyVI-X
20Konserwator urządzeń i instalacjiVI-X-zasadnicze zawodowe i uprawnienia
specjalistyczne2
21Szef kuchniVIII-IX2średnie zawodowe lub zasadnicze i tytuł mistrza4
22Kucharz, intendent - zaopatrzeniowiecIV-VI-zasadnicze zawodowe1
23Robotnik budowlanyV-VIII-umiejętność wykonywania prac-
Robotnik gospodarczy, wozakIV-VII
24RzemieślnikV-IX-zasadnicze zawodowe lub odpowiednie wyszkolenie w
zawodzie-
25Robotnik polowyIV-V-umiejętność wykonywania prac-
Załącznik nr 3
XXIV A. Zarządy dróg wojewódzkich, rejony dróg wojewódzkich, gospodarstwa
pomocnicze
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1)
wykształcenieliczba lat pracy
123456
A. Zarządy dróg wojewódzkich
1DyrektorXIX-XXII10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVIII-XXI9wyższe7
3Główny inżynier7)XVII-XVIII7wyższe6
4Kierownik służby interwencyjnejXVI-XVIII6wyższe5
5Kierownik pracowni projektowej7), laboratorium
wojewódzkiegoXV-XVIII6wyższe5
6Kierownik nadzoru inwestorskiego7), główny specjalistaXV-XVII7wyższe5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Naczelnik wydziałuXIV-XVII6wyższe5
8Kierownik pracowni w wojewódzkim laboratorium drogowymXIV-XVI6wyższe3
średnie5
9Kierownik działu, starszy inspektor nadzoru
inwestorskiego7)XIII-XV52)wyższe4
średnie6
10Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5
średnie6
11Starszy projektant7), starszy rewidentXIII-XV-wyższe5
średnie6
12Inspektor nadzoru inwestorskiego7)XI-XIV42)wyższe3
średnie5
13Specjalista, projektant, rewidentIX-XIV-średnie6
14Starszy laborantIX-XIII-średnie3
15Asystent inspektora nadzoruX-XIII-wyższe2
średnie4
16Starszy referent, księgowy, kasjerVIII-IX-średnie1
17LaborantVII-IX-średnie-
18ReferentVII-VIII-średnie-
B. Rejony dróg wojewódzkich, gospodarstwa pomocnicze
1Kierownik rejonuXVIII-XXI7wyższe5
2Zastępca kierownika rejonu, główny księgowyXVII-XX6wyższe5
3Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXVII-XVIII8wyższe6
4Kierownik zakładu produkcyjnego, bazy sprzętu i
transportuXV-XVIII5wyższe3
Kierownik robót7), kierownik wytwórniśrednie`5
5Zastępca kierownika gospodarstwa pomocniczegoXVI-XVII7wyższe6
6Główny specjalistaXIV-XVI4wyższe5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Kierownik działu, inspektor nadzoru inwestorskiego7)X-XIV42)wyższe3
średnie5
8Starszy mistrz7) (starszy majster)X-XIV4wyższe3
średnie5
9Starszy specjalistaXII-XIV-średnie5
10SpecjalistaVIII-XIII-średnie3
11Mistrz (majster)IX-XIII3średnie3
12Asystent inspektora nadzoruX-XIII-wyższe2
średnie4
13Kierownik magazynuX-XIV2średnie3
14Starszy referent, księgowy, kasjerVII-IX-średnie1
15ReferentVII-VIII-średnie-
C. Stanowiska wspólne dla jednostek wymienionych w częściach A i B
1Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
Kierowca samochodu ciężarowego i dostawczegoIX-X-
Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-
2Mechanik napraw pojazdów samochodowych, mechanik diagnostaIX-X-średnie2
3Konserwator-mechanikVII-IX-zasadnicze zawodowe-
4SekretarkaVIII-IX-średnie-
Starsza maszynistka2
5Maszynistka, magazynier, konserwator urządzeń elektrycznych,
wodno-kanalizacyjnych i c.o.VII-VIII-średnie-
6Pomoc laboratoryjnaV-VII-podstawowe-
7Robotnik gospodarczy, palaczV-VII-podstawowe-
8TelefonistkaV-VI-podstawowe-
9DozorcaIII-V-podstawowe-
10SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
11GoniecII-IV-podstawowe-
12Pracownik kwalifikowanyIII-VI-zasadnicze zawodowe-
13Pracownik kwalifikowany samodzielny, mistrz w zawodzieV-VIII-zasadnicze
zawodowe-
14Pracownik specjalistaX-XII-zasadnicze zawodowe-
15Pracownik przyuczonyI-IV-podstawowe-
Załącznik nr 4
123456
Stanowiska specjalistyczne w zakładach usług wodnych
1Kierownik grupy robótXV-XVIII8wyższe5
2Kierownik robótXII-XV6wyższe4
3Starszy majsterX-XII5wyższe5
4MajsterIX-X2średnie zawodowe4
5Konserwator wodociągu lub oczyszczalni ścieków i
kanalizacjiVII-XI-zasadnicze zawodowe1
6Operator dozowania oraz wykorzystania nieczystości stałych i
płynnychIX-XI-zasadnicze zawodowe i odpowiednie uprawnienia1
7Monter urządzeń wodno-kanalizacyjnychIX-XI-zasadnicze zawodowe3
Monter instalacji i urządzeń elektroenergetycznychzasadnicze zawodowe i
odpowiednie uprawnienia
Stanowiska specjalistyczne w zarządach melioracji i urządzeń wodnych
1Kierownik zespołu inspektorów nadzoru inwestorskiegoXIV-XVII7wyższe oraz
uprawnienia budowlane7
2Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXII-XVI62)wyższe oraz uprawnienia
budowlane6
Inspektor nadzoru inwestorskiegoX-XV52)5
3Operator budowli piętrzących (jazu, pompowni itp.)VI-XI-zasadnicze
zawodowe i odpowiednie uprawnienia3
Operator maszyn budowlanych lub melioracyjnychVI-XI2
Konserwator budowli i urządzeń wodno-melioracyjnychVII-Xzasadnicze
zawodowe1
4Kierownik statku kat. IIIX-XIII2średnie zawodowe6
5Mechanik maszyn na statkuVIII-XI-zasadnicze zawodowe6
6StermotorzystaVII-X-odpowiednie wyszkolenie w zawodzie1
7Bosman, sternikVI-IX-według odrębnych przepisów
Starszy marynarzV-VII
MarynarzIV-VI
Załącznik nr 5
XXVII. Ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, regionalne
ośrodki polityki społecznej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1)
wykształcenieliczba lat pracy
123456
A. Ośrodki pomocy społecznej
1Dyrektor ośrodka pomocy społecznej8)XVII-XVIII5wyższe i specjalizacja z
organizacji pomocy społecznej5
2Zastępca dyrektora ośrodka pomocy społecznej8)XVI-XVII4wyższe i
specjalizacja z organizacji pomocy społecznej4
3Kierownik3), kierownik filii3)XVI-XVII4wyższe i specjalizacja z
organizacji pomocy społecznej3
4Zastępca kierownika3)XV-XVI3wyższe2
5Kierownik działu3)XIV-XV3wyższe2
Konsultant--
Radca prawny3według odrębnych przepisów
Starszy specjalista pracy socjalnej2wyższe odpowiedniej specjalności5
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja II stopnia w zawodzie6
6Specjalista pracy socjalnejXIII-XIV-wyższe odpowiedniej specjalności3
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja I stopnia w zawodzie4
7Kierownik sekcji3)XII-XIII2wyższe1
Starszy pracownik socjalny-dyplom pracownika socjalnego3
Starsza pielęgniarkaśrednie medyczne5
8Pracownik socjalnyXI-XII-dyplom pracownika socjalnego-
Pielęgniarkaśrednie medyczne-
Starszy opiekunśrednie lub szkoła asystentek medycznych5
9Aspirant pracy socjalnejIX-X-średnie-
Opiekunśrednie lub szkoła asystentek medycznych1
B. Powiatowe centrum pomocy rodzinie
1Dyrektor9)XIX-XX7wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy społecznej5
w tym 3 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
2Zastępca dyrektora9)XVIII-XIX6wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy
społecznej4 w tym 2 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
3KierownikXVIII-XIX6wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy
społecznej5 w tym 3 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
4Zastępca kierownikaXVII-XVIII5wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy
społecznej4 w tym 2 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
5Przewodniczący powiatowego zespołu orzekającego o stopniu
niepełnosprawnościXIV-XVII6wyższe medyczne5
6Przewodniczący składu orzekającego o stopniu
niepełnosprawnościXIII-XVI5wyższe5
7Radca prawnyXV-XVI5według odrębnych przepisów
8Kierownik działuXIII-XVI5wyższe5
9KonsultantXIV-XVI-wyższe5
10Starszy specjalista pracy socjalnejXIV-XVI-wyższe odpowiedniej
specjalności5
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja II stopnia w zawodzie6
11Sekretarz powiatowego zespołu orzekającego o stopniu
niepełnosprawnościXIII-XV5wyższe4
12Specjalista pracy socjalnejXIII-XV-wyższe odpowiedniej specjalności3
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja I stopnia w zawodzie4
13Kierownik sekcji3)XIII-XIV3wyższe5
14Starszy pracownik socjalnyXIII-XIV-dyplom pracownika socjalnego3
15Starszy doradca zawodowyXII-XIII-średnie6
Pracownik socjalnydyplom pracownika socjalnego-
16Doradca zawodowyX-XII-średnie4
C. Regionalny ośrodek polityki społecznej
1DyrektorXVII-XX9wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy społecznej7 w
tym 5 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
2Zastępca dyrektoraXV-XIX8wyższe i specjalizacja z organizacji pomocy
społecznej5 w tym 3 w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej
3Kierownik działuXIV-XVII5wyższe5
4Radca prawnyXIV-XVII5według odrębnych przepisów
5KonsultantXIV-XVII-wyższe5
6Starszy specjalista pracy socjalnejXIV-XVII-wyższe odpowiedniej
specjalności5
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja II stopnia w zawodzie6
7Specjalista pracy socjalnejXIII-XV-wyższe odpowiedniej specjalności3
dyplom pracownika socjalnego i specjalizacja I stopnia w zawodzie4
8Starszy pracownik socjalnyXIII-XV-dyplom pracownika socjalnego3
9Pracownik socjalnyXI-XIV-dyplom pracownika socjalnego-
D. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wspólnych w jednostkach
wymienionych w częściach A-C
1Główny księgowyXVI-XVII6wyższe5
2Główny specjalistaXII-XVI5wyższe4
3Zastępca głównego księgowegoXIV-XV2średnie4
4Inspektor3)XII-XV-wyższe3
5Starszy specjalista, starszy informatykXI-XIV-wyższe3
6Podinspektor, informatykX-XIII-wyższe-
średnie3
7SpecjalistaX-XIII-średnie3
8Referent, kasjer, księgowyIX-XI-średnie2
9Młodszy referent, młodszy księgowyVIII-X-średnie-
10Kierownik warsztatu, kierownik stacji obsługi, kierownik
bibliotekiX-XII3średnie4
11Zastępca kierownika warsztatu, zastępca kierownika stacji obsługi,
kierownik garażuIX-XI2średnie3
Starszy bibliotekarz-
12ZaopatrzeniowiecVIII-XI-średnie2
13Maszynistka klasy mistrzowskiejIX-X-średnie3
Kierownik magazynu, kierownik hali maszyn2
Dyspozytor taboru samochodowego, kontroler techniczny-
Sekretarka--
14Kierownik kancelarii głównej, kierownik archiwum, kierownik centrali
telefonicznejVIII-IX2średnie3
Starszy magazynier, bibliotekarz, intendent, starsza maszynistka-
15Archiwista, magazynier, starsza telefonistka, maszynistka,
teletypistkaVII-VIII-średnie-
16TelefonistkaV-VI-podstawoweumiejętność wykonywania czynności
17Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
rzemieślnik specjalistazasadnicze3
18Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów
Mechanik samochodowy, maszynista offsetowy, kserografistazasadnicze2
19Konserwator, rzemieślnik wykwalifikowany, ślusarz-spawacz, elektryk,
stolarz, tapicer, szklarz, malarz, introligator, palacz
c.o.VIII-IX-zasadnicze-
20Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
21Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe-
22Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-
23Portier, szatniarz, dozorca, dźwigowy, woźnyIV-V-podstawowe-
24SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
25GoniecII-IV-podstawowe-
XXVIII. Pracownicy domów pomocy społecznej i ośrodków wsparcia z wyłączeniem
nauczycieli i wychowawców
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doMinimalne wymagania kwalifikacyjne1)
wykształcenieliczba lat pracy
123456
A. Pracownicy kierujący jednostkami organizacyjnymi
1Dyrektor domu pomocy społecznejXVII-XX10wyższe5
2Zastępca dyrektora domu pomocy społecznejXVI-XIX8wyższe5
średnie8
3Kierownik ośrodka wsparciaXVI-XVIII8wyższe4
XIV-XVIśrednie7
4Zastępca kierownika ośrodka wsparciaXIV-XVI7wyższe3
XIII-XVśrednie6
B. Pracownicy działalności opiekuńczo-terapeutycznej
1Główny specjalistaXVI-XVIII8wyższe specjalistyczne (np. pedagog,
logopeda, psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych
przepisach + specjalizacja II stopnia z pracy socjalnej5
2Starszy specjalistaXV-XVI8wyższe specjalistyczne (np. pedagog, logopeda,
psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych przepisach +
specjalizacja I stopnia z pracy socjalnej3
3KapelanXV-XVI-mgr teologii lub ukończone wyższe seminarium duchowne oraz
skierowanie biskupa diecezjalnego-
4SpecjalistaXIII-XV6wyższe specjalistyczne: pedagog, psycholog, logopeda
itp.-
5Starszy pracownik socjalnyXIII-XV-średnie, dyplom pracownika socjalnego5
6Starszy opiekunXII-XIV-średnie5
Starszy instruktor terapii zajęciowej
Starszy instruktor ds. kulturalno-oświatowych
Pracownik socjalnyszkoła pracowników socjalnych-
7OpiekunXI-XIII-średnie, szkoła asystentek pielęgniarskich1
Instruktor terapii zajęciowejśrednie-
Instruktor ds. kulturalno-oświatowych
8Młodszy opiekunIX-XI-średnie-
9Kierownik świetlicyIX-XI3wyższe-
średnie5
10Starszy bibliotekarzIX-X-wyższe-
średnie5
11BibliotekarzVII-IX-średnie-
12Starsza pokojowaVII-IX-podstawowe5
13PokojowaVI-VIII-podstawowe-
C. Pracownicy działalności medyczno-rehabilitacyjnej
1Starszy asystentXVII-XVIII-wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja II
stopnia5
2Kierownik apteki, kierownik laboratoriumXVII-XVIII8farmaceuta +
specjalizacja II stopnia, wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń7
3Przełożona pielęgniarek, kierownik działuXIV-XVI8wyższe pielęgniarskie
lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i
średnie medyczne3
średnie medyczne + specjalizacja6
4AsystentXV-XVI-wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja I stopnia3
5Starszy felczerXV-XVI-średnie medyczne (szkoła felczerów)-
6Młodszy asystentXIV-XV-wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych1
7Kierownik zespołuXIV-XV6wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne7
8FelczerXIII-XIV-średnie medyczne (szkoła felczerów)-
9Starsza pielęgniarkaXIV-XV-wyższe pielęgniarskie-
średnie medyczne + specjalizacja3
XIII-XIVśrednie medyczne5
Starszy technik fizjoterapiiXIII-XIVśrednie medyczne5
10Starszy technik (laborant) medycznyXII-XIV-średnie medyczne5
Starszy masażystaszkoła masażystów
11Pielęgniarka, technik fizjoterapiiXII-XIII-średnie medyczne-
Starszy dietetykśrednie medyczne5
12Technik (laborant) medyczny, dietetykXI-XII-średnie medyczne-
Starszy sanitariuszśrednie + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu
kwalifikacyjnego-
13MasażystaX-XI-szkoła masażystów-
14Wykwalifikowana pomoc dentystycznaIX-X-podstawowe + kursy zawodowe-
15Pomoc laboratoryjnaVII-IX-podstawowe-
Sanitariuszpodstawowe + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu
kwalifikacyjnego
16Pomoc dentystycznaVII-VIII-podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe-
D. Pracownicy działalności administracyjnej
1Główny księgowyXVI-XIX8wyższe5
średnie8
2Główny administratorXV-XVI6wyższe5
3Radca prawnyXV-XVI6według odrębnych przepisów
4Zastępca głównego księgowegoXIII-XV6wyższe5
średnie 8
5Kierownik działuXIV-XV6wyższe4
średnie7
6Starszy administratorXIII-XV4wyższe3
średnie7
7Kierownik samodzielnej sekcjiXIII-XIV4wyższe4
średnie7
8Zakładowy inspektor bhpXII-XIV-według odrębnych przepisów
Administratorwyższe-
średnie5
Starszy rewident zakładowywyższe2
średnie5
9Kierownik sekcjiXII-XIII4wyższe2
średnie5
10Zaopatrzeniowiec, rewident zakładowy, starszy:XI-XII-wyższe2
- księgowy,średnie5
- kasjer,
- inspektor,
11Księgowy, inspektorX-XI-wyższe-
średnie4
Kasjerśrednie1
12Starszy: referent, maszynistka, recepcjonistkaVIII-IX-średnie2
13MaszynistkaVII-VIII-średnie-
14Referent, recepcjonistka, sekretarkaVI-VIII-średnie-
15TelefonistkaVI-VII-średnie-
E. Pracownicy gospodarczy
1Kierownik:- warsztatu, - magazynu, - kuchni, - pralni, -
szwalniXI-XIII4średnie5
2Konserwator urządzeń, mistrz w zawodzieXI-XII-średnie lub zasadnicza
szkoła zawodowa i uprawnienia mistrzowskie-
3Palacz kotłów parowych i wodnych powyżej 100°CX-XI-zasadnicza szkoła
zawodowa i kurs przysposobienia zawodowego oraz zaświadczenie
kwalifikacyjne typu "E"-
Starszy magazynierśrednie1
4Szef kuchniIX-X-zasadnicza szkoła zawodowa oraz obligatoryjne
przeszkolenie w danym zawodzie-
Rzemieślnik w zawodzie technicznym: hydraulik, ślusarz, tokarz, spawacz,
elektromonter itp.
Ogrodnik, murarz, malarz, stolarz, szklarz, dekarz, krawiec, fryzjer
itp.zasadnicza szkoła zawodowa lub podstawowa i kurs przysposobienia
zawodowego
Magazynierśrednie-
podstawowe2
5Palacz nie wymieniony pod lp. 3IX-X-zasadnicza szkoła zawodowa i
niezbędne przeszkolenie-
Pomocnik palacza kotłów wymienionego pod lp. 3przyuczenie do wykonywania
zespołu czynności-
6Kierowca samochodu towarowo-osobowego, ciężarowego, autobusuIX-X-według
odrębnych przepisów-
7Kierowca samochodu osobowegoVII-IX-według odrębnych przepisów-
8Kucharz, praczka, szwaczka, prasowaczka, kelnerkaVII-IX-zasadnicza szkoła
zawodowa lub szkoła podstawowa i umiejętność wykonywania zespołu
czynności-
9Pomocnik palacza wymienionego pod lp. 5VI-VII-przyuczenie do zawodu-
10Pomoc kuchennaV-VI-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
11Pracownik gospodarczyIV-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
12Starszy: dozorca, strażnik, portierIV-V-umiejętność wykonywania zespołu
czynności3
13Dozorca, portier, strażnik, woźny, szatniarz, sprzątaczka, goniec,
dźwigowy, powielaczowyIII-IV-umiejętność wykonywania zespołu czynności,
niezbędne przeszkolenie-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu
pracy pracowników urzędów państwowych.
(Dz. U. Nr 5, poz. 35)
Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r.
Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98,
poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz.
860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118) oraz art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 5
lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402, z 1997 r. Nr 106, poz.
679 oraz z 1998 r. Nr 58, poz. 336 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie
zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 14, poz. 74 i Nr 158, poz. 1054) w § 5 dodaje się ust. 1a w
brzmieniu:
"1a. W 1999 r. ustala się dni 4 czerwca (piątek) i 12 listopada (piątek) dniami
wolnymi od pracy w urzędach państwowych za ekwiwalentnym odpracowaniem w soboty
dnia 12 czerwca i 20 listopada 1999 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości, terminów i sposobu uiszczania
opłat za używanie częstotliwości.
(Dz. U. Nr 5, poz. 36)
Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz
z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 27 marca 1998 r. w sprawie
wysokości, terminów i sposobu uiszczania opłat za używanie częstotliwości (Dz.
U. Nr 42, poz. 245) w § 2 w ust. 6 w pkt 1 i 2 wyraz "wojewódzkich" zastępuje
się wyrazami "liczących powyżej 100.000 mieszkańców".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 8 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za badania oraz inne
czynności wykonywane przez Państwową Inspekcję Weterynaryjną.
(Dz. U. Nr 5, poz. 37)
Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 9
lipca 1998 r. w sprawie wysokości opłat za badania oraz inne czynności
wykonywane przez Państwową Inspekcję Weterynaryjną (Dz. U. Nr 94, poz. 597)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule oraz w § 1 rozporządzenia skreśla się wyraz "Państwową",
2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. R. Brzezik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
8 stycznia 1999 r. (poz. 37)
Stawki opłat za badania oraz inne czynności wykonywane przez Inspekcję
Weterynaryjną
Lp.Rodzaj czynnościStawka w zł
1Badanie zwierząt hodowlanych i użytkowych przeznaczonych do obrotu
krajowego lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z
wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń:
1) konia, bydła dorosłego:
a) do 3 sztuk zwierząt24,00
b) powyżej 3 sztuk - od 1 zwierzęcia8,00
2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia:
a) do 10 sztuk zwierząt20,00
b) powyżej 10 sztuk - od 1 zwierzęcia2,00
3) psa, kota:
a) do 4 sztuk zwierząt20,00
b) powyżej 4 sztuk - od 1 zwierzęcia5,00
4) jagnięcia, koźlęcia, zwierzęcia futerkowego, królika, ptaka domowego,
ptaka łownego:
a) do 40 sztuk zwierząt20,00
b) powyżej 40 sztuk - od 1 zwierzęcia0,50
5) zwierzęcia egzotycznego:
a) do 2 sztuk zwierząt20,00
^b) powyżej 2 sztuk - od 1 zwierzęcia10,00
6) piskląt, zwierząt drobnych, bez względu na ich liczbę, przewożonych tym
samym środkiem transportu20,00
2Badanie alergiczne (tuberkulinizacja, maleinizacja) przy indywidualnym
zgłoszeniu wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1
zwierzęcia:
1) ssaka4,00
2) ptaka1,00
3Pobieranie prób do badań laboratoryjnych - od 1 ssaka bez względu na
ilość kierunków badań:
1) krwi lub mleka2,00
2) wymazu1,00
3) wypłuczyn z worka napletkowego10,00
4Pobieranie krwi od ptaka wraz z badaniem metodą płytową0,30
5Badanie morfologii nasienia wraz z wystawieniem świadectwa zdrowia10,00
6Badanie zwierząt rzeźnych przeznaczonych do obrotu krajowego lub na
eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z wystawieniem wymaganych
świadectw zdrowia lub orzeczeń:
1) konia, bydła dorosłego:
a) do 5 sztuk zwierząt15,00
b) powyżej 5 sztuk - od 1 zwierzęcia3,00
2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia:
a) do 15 sztuk zwierząt15,00
b) powyżej 15 sztuk - od 1 zwierzęcia1,00
3) jagnięcia, koźlęcia:
a) do 100 sztuk zwierząt20,00
b) powyżej 100 sztuk - od 1 zwierzęcia0,20
4) królika, zająca, ptaka łownego:
a) do 200 sztuk zwierząt20,00
b) powyżej 200 sztuk - od 1 zwierzęcia0,10
5) drobiu:
a) do 1.000 sztuk zwierząt20,00
7b) powyżej 1.000 sztuk - od każdego rozpoczętego 1.000 szt. zwierząt5,00
Badanie ryb żywych handlowych przeznaczonych do obrotu krajowego lub na
eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z wystawieniem wymaganych
świadectw zdrowia lub orzeczeń, bez względu na ich ilość, przewożonych tym
samym środkiem transportu20,00
8Badanie środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz wędlin
przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport albo przywiezionych z
zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz
wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń za partię towaru o
wadze:
1) do 1.000 kg20,00
2) od 1.000 kg do 3.000 kg50,00
3) od 3.000 kg do 25.000 kg180,00
4) ponad 25.000 kg300,00
9Badanie na włośnie importowanego mięsa wieprzowego i jego przetworów - od
1 próbki0,50
10Badanie ryb świeżych, mrożonych, wędzonych, skorupiaków, mięczaków
przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport albo przywiezionych z
zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz z
wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do spożycia za transport o
wadze:
1) do 1.000 kg20,00
2) od 1.000 kg do 3.000 kg50,00
3) od 3.000 kg do 25.000 kg130,00
4) ponad 25.000 kg250,00
11Badanie produktów niejadalnych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do
obrotu krajowego lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy z
ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz wystawieniem
wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń za partię towaru o wadze:
1) do 3.000 kg20,00
2) od 3.000 kg do 25.000 kg50,00
3) od 25.000 kg do 100.000 kg100,00
4) ponad 100.000 kg300,00
12Badanie pasz i surowców paszowych przeznaczonych do obrotu krajowego lub
na eksport albo przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do
badań laboratoryjnych oraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub
orzeczeń za partię towaru o wadze:
1) do 3.000 kg20,00
2) od 3.000 kg do 25.000 kg50,00
3) od 25.000 kg do 100.000 kg100,00
4) ponad 100.000 kg300,00
13Badanie materiału biologicznego pochodzenia zwierzęcego przeznaczonego
do obrotu krajowego lub na eksport albo przywiezionego z zagranicy z
ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz wystawieniem
wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń, stanowiącego jedną
przesyłkę30,00
14Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa w rzeźniach z technologią
umożliwiającą ubój w czasie 1 godziny 30 sztuk koni lub bydła albo 60
sztuk świń albo 120 sztuk cieląt lub owiec lub królików albo 1000 sztuk
drobiu wraz z wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do spożycia -
od 1 zwierzęcia:
1) konia, bydła powyżej 3 miesięcy6,00
2) świni3,50
3) cielęcia, owcy, kozy2,00
4) drobiu do 2,5 kg0,03
5) drobiu od 2,5 kg do 5,0 kg0,05
6) drobiu powyżej 5 kg0,07
7) królika0,20
8) nutrii0,50
15Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa w rzeźniach nie posiadających
technologii wymienionej w lp. 14 wraz z wystawieniem wymaganych świadectw
przydatności do spożycia - od 1 zwierzęcia:
1) konia8,00
2) bydła powyżej 3 miesięcy6,50
3) świni5,00
4) cielęcia, owcy, kozy2,50
5) drobiu do 2,5 kg0,04
6) drobiu od 2,5 kg do 5,0 kg0,06
7) drobiu powyżej 5 kg0,09
8) królika0,20
9) nutrii0,70
16Badanie mięsa zwierząt łownych w punktach skupu i bazach eksportowych
wraz wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do spożycia - od 1
zwierzęcia:
1) dzika7,00
2) sarny, jelenia, daniela, łosia3,50
3) zająca0,50
4) ptaka łownego0,50
17Badanie mięsa zwierząt łownych poza punktami skupu i zakładami
przetwórczymi wraz z wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do
spożycia - od 1 zwierzęcia:
1) dzika10,00
2) sarny, jelenia, daniela, łosia6,00
3) zająca0,50
4) ptaka łownego0,50
18Badanie mięsa zwierząt rzeźnych w zagrodach posiadaczy, bez względu na
gatunek zwierzęcia, z wyjątkiem królików i drobiu, wraz z wystawieniem
wymaganych świadectw przydatności do spożycia - od 1 zwierzęcia10,00
19Badanie mięsa zwierząt rzeźnych ubitych z konieczności bez względu na
gatunek i wagę zwierzęcia, z wyjątkiem królików i drobiu, wraz z
wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do spożycia - od 1
zwierzęcia12,00
20Badanie mięsa w przypadku odwołania się posiadacza, jeżeli wynik badania
powtórnego potwierdzi orzeczenie pierwotne bez względu na gatunek i wagę
zwierzęcia, wraz z wystawieniem wymaganych świadectw przydatności do
spożycia - od 1 zwierzęcia15,00
21Badanie mięsa niewiadomego pochodzenia wraz z ewentualnym pobraniem prób
do badań laboratoryjnych oraz wystawieniem wymaganych świadectw
przydatności do spożycia - za partię towaru o wadze:
1) do 1.000 kg20,00
2) od 1.000 kg do 10.000 kg50,00
3) powyżej 10.000 kg150,00
22Ustalenie miejsca kwarantanny albo uboju zwierząt lub miejsca
składowania innych towarów sprowadzonych z zagranicy40,00
23Szczepienie w formie iniekcji - od 1 zwierzęcia:
1) bydła, konia1,50
2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia1,00
3) zwierzęcia futerkowego1,00
4) ptaka, ryby0,08
5) pisklęcia jednodniowego0,04
24Szczepienie psa lub kota przeciwko wściekliźnie wraz z wydaniem
zaświadczenia - od 1 zwierzęcia7,00
25Doustne albo w aerozolu podanie szczepionki dla:
1) ssaka - od 1 zwierzęcia0,50
2) ptaków - za każde 50 sztuk0,10
26Weterynaryjna kontrola graniczna:
1) zwierząt bez względu na gatunek:
a) do 5 zwierząt - od 1 zwierzęcia10,00
b) powyżej 5zwierząt przewożonych tym samym środkiem transportu50,00
2) materiału biologicznego stanowiącego jedną przesyłkę30,00
3) artykułów spożywczych pochodzenia zwierzęcego przewożonych tym samym
środkiem transportu50,00
4) niejadalnych surowców zwierzęcych, pasz i surowców paszowych
przewożonych tym samym środkiem transportu40,00
271) wystawienie zezwolenia weterynaryjnego na przywóz lub przewóz towarów
z zagranicy70,00
2) przedłużenie ważności zezwolenia lub dokonanie zmian w zezwoleniu15,00
28Wpis do rejestru zakładów spełniających warunki weterynaryjne wymagane
przy eksporcie towarów1.000,00
29Przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z ewentualnym pobraniem prób do
badań laboratoryjnych oraz wydaniem orzeczenia - od 1 zwierzęcia:
1) konia, bydła50,00
2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia30,00
3) psa, kota25,00
4) prosięcia, jagnięcia, zwierzęcia futerkowego12,00
5) ptaka, ryby3,50
6) pisklęcia do 1 tygodnia życia0,80
30Analizy mikrobiologiczne i parazytologiczne:
1) badanie bakteriologiczne materiału - od 1 zwierzęcia30,00
2) badanie prób zbiorczych w kierunku pałeczek Salmonella30,00
3) badanie bakterioskopowe4,50
4) badanie w kierunku rzęsistka lub mątwika10,00
5) badanie mikologiczne pasz30,00
31Badanie mikrobiologiczne środków spożywczych, pasz i surowców paszowych:
1) badanie wędlin, wyrobów garmażeryjnych, produktów drobiarskich oraz
prezerw45,00
2) badanie konserw sterylizowanych mięsnych, rybnych, sterylizowanych
warzywno-mięsnych20,00
3) badanie konserw pasteryzowanych mięsnych40,00
4) badanie ryb świeżych, mrożonych, wędzonych, skorupiaków, mięczaków50,00
5) badanie przetworów jajowych55,00
6) badanie mikrobiologiczne w kierunku pałeczek Salmonella25,00
7) badanie mleka i przetworów mleczarskich:
a) wykrywanie substancji hamujących w mleku11,00
b) badanie mleka w proszku:
- mleko pełne70,00
- mleko odtłuszczone45,00
c) badanie mleka spożywczego15,00
d) badanie śmietanki45,00
e) badanie śmietany15,00
f) badanie masła60,00
g) badanie serów twarogowych niedojrzewających25,00
h) badanie serów twardych40,00
i) badanie napojów mlecznych fermentowanych15,00
j) badanie deserów mlecznych35,00
k) próba Whiteside'a2,00
l) badanie szybkimi testami (Listeria, Salmonella i inne)85,00
ł) określanie ogólnej liczby drobnoustrojów w mleku surowym15,00
8) badanie mikrobiologiczne żelatyny80,00
9) badanie bakteriologiczne pasz35,00
10) badania mikrobiologiczne urządzeń i sprzętu oraz rąk pracowników20,00
32Badanie serologiczne i wirusologiczne:
1) badanie w kierunku toksoplazmozy15,00
2) badanie metodą ELISA - wszystkie kierunki - od 1 próbki18,00
3) diagnostyka chorób drobiu metodą ELISA12,00
4) odczyn seroneutralizacji30,00
5) test aglutynacji mikroskopowej z użyciem żywego antygenu:
a) z 6 serotypami leptospir10,00
b) z 16 serotypami leptospir20,00
6) immunodyfuzja w żelu lub immunofluorescencja10,00
7) badanie koni w kierunku NZK metodą Cogginsa10,00
8) test OWD10,00
9) odczyn kwaśnej aglutynacji płytowej (OKP)3,00
10) test hemaglutynacji czynnej, biernej5,00
11) test aglutynacji probówkowej i antyglobulinowy wg Coombsa, próba
merkaptoetanolowa10,00
12) badanie nasienia w kierunku otrętu z izolacją wirusa55,00
13) badanie owiec w kierunku brucelozy20,00
33Badania chemiczne:
1) oznaczanie poziomu azotanów i azotynów25,00
2) oznaczanie poziomów polifosforanów dodanych lub histaminy50,00
3) oznaczanie zawartości białka35,00
4) oznaczanie zawartości tłuszczu25,00
5) oznaczanie stopnia zjełczenia tłuszczu70,00
6) oznaczanie zawartości soli kuchennej18,00
7) określanie poziomu pozostałości metali ciężkich - za każdy
pierwiastek40,00
8) oznaczanie poziomu pozostałości pestycydów chloroorganicznych,
chlorowanych bifenyli, pestycydów fosforoorganicznych - za każdą grupę
chemiczną80,00
9) oznaczanie ilości kokcydiostatyków jonoforowych30,00
10) oznaczanie poziomu mikotoksyn za jedno badanie:
a) metodą HPLC130,00
b) metodą powinowactwa immunologicznego70,00
3411) określanie poziomu hormonów anabolicznych lub leków w paszy i
tkankach180,00
Badania radiologiczne:
1) oznaczanie całkowitej aktywności beta20,00
2) oznaczanie poziomu cezu40,00
35Odkażanie 1 m2 powierzchni:
1) do 1.000 m20,08
2) powyżej 1.000 m20,05
36Odkażanie środka transportu:
1) samochodu bez przyczepy7,00
2) samochodu z przyczepą10,00
3) wagonu10,00
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 1999 r.
w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych
zobowiązań podatkowych oraz w sprawach nadpłaty podatków pobieranych przez
płatników.
(Dz. U. Nr 6, poz. 38)
Na podstawie art. 17 § 2 i art. 79 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r.
Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i
podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów z działalności gospodarczej, z
wyjątkiem wymienionej w § 2, uzyskiwanych przez podatników tych podatków, którzy
mają miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, właściwe miejscowo są,
ustalone według miejsca prowadzenia działalności, następujące urzędy skarbowe:
1) w województwie dolnośląskim - Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Pole,
2) w województwie kujawsko-pomorskim - Drugi Urząd Skarbowy w Bydgoszczy,
3) w województwie lubelskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie,
4) w województwie lubuskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górze,
5) w województwie łódzkim - Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście,
6) w województwie małopolskim - Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście,
7) w województwie mazowieckim - Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście,
8) w województwie opolskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu,
9) w województwie podkarpackim - Urząd Skarbowy w Rzeszowie,
10) w województwie podlaskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku,
11) w województwie pomorskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku,
12) w województwie śląskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicach,
13) w województwie świętokrzyskim - Drugi Urząd Skarbowy w Kielcach,
14) w województwie warmińsko-mazurskim - Urząd Skarbowy w Olsztynie,
15) w województwie wielkopolskim - Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miasto,
16) w województwie zachodniopomorskim -Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie.
2. W sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów uzyskiwanych przez
podatników, o których mowa w ust. 1, z tytułu:
1) wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w morskich portach
polskich -właściwy miejscowo jest urząd skarbowy według siedziby Agencji
Morskiej,
2) dochodów innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 - właściwe miejscowo są
urzędy skarbowe wymienione w ust. 1, ustalone ze względu na miejsce uzyskania
przychodu albo ze względu na siedzibę płatnika.
3. Jeżeli podatnicy, o których mowa w ust. 1, prowadzą działalność na terenie
więcej niż jednego województwa lub jeżeli prowadzą więcej niż jeden z rodzajów
działalności wymienionych w ust. 1 i 2 - właściwy miejscowo jest Drugi Urząd
Skarbowy Warszawa-Śródmieście.
§ 2. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach opodatkowania podatkiem
dochodowym osób fizycznych i osób prawnych, mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę za granicą, z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie
przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości, ustala się według
siedziby przedsiębiorstwa określonej w zezwoleniu.
§ 3. 1. Organami podatkowymi właściwymi miejscowo w sprawach dotyczących
stwierdzenia nadpłaty podatków pobieranych przez płatników, z zastrzeżeniem ust.
2, są:
1) urzędy skarbowe właściwe ze względu na siedzibę płatnika, a w przypadku braku
siedziby - ze względu na miejsce zamieszkania płatnika, jeżeli podatki, zgodnie
z odrębnymi przepisami, są wpłacane na rachunek urzędu skarbowego,
2) przewodniczący zarządów jednostek samorządu terytorialnego właściwi ze
względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika - jeżeli podatki, zgodnie
z odrębnymi przepisami, są wpłacane na rachunek jednostki samorządu
terytorialnego.
2. W sprawach stwierdzenia nadpłaty podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego, pobieranych przez płatników z tytułu importu towarów, organami
podatkowymi właściwymi miejscowo są urzędy skarbowe właściwe dla podatnika z
tytułu rozliczeń podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.
§ 4. Tracą moc § 4 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w
sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych
zobowiązań podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62, z 1994 r. Nr 18, poz. 63, z 1995
r. Nr 12, poz. 56, z 1996 r. Nr 2, poz. 11, Nr 145, poz. 673 i Nr 155, poz. 771
oraz z 1997 r. Nr 146, poz. 984).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych.
(Dz. U. Nr 6, poz. 39)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z
1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr
147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96,
poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776
i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz.
945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137,
poz. 887, Nr 144, poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121) oraz art. 22 ust. 7
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z
1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90,
poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5,
poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137,
poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30,
poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770,
Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i
945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117,
poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 930 i Nr 162, poz. 1121) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.";
2) w § 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się nabyte prawa majątkowe,
nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:
1) prawo użytkowania wieczystego gruntu,
2) własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,
3) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
4) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
5) autorskie prawa majątkowe,
6) pokrewne prawa majątkowe,
7) licencje,
8) prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów
zdobniczych,
9) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w
dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością
gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy dzierżawy,
umowy najmu, umowy licencyjnej (sublicencji) lub innej umowy o podobnym
charakterze.",
b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wartości niematerialne i prawne wymienione w ust. 1, używane przez podatnika
na podstawie umowy dzierżawy, umowy najmu, umowy licencyjnej (sublicencji) lub
innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z właścicielem lub
współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli
zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane do składników majątku podatnika.";
3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie
prowadzą działalności gospodarczej, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 4 i 6,
odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na
podstawie ustaw wymienionych w § 1, wartości początkowej środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 2 i 3.";
4) w § 6 ust. 4 zastępuje się ustępami 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty
związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu,
załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i
uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych,
skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i
usług, z wyjątkiem gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie
przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo
zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W
przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu
składników majątku sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.
4b. Cenę nabycia, o której mowa w ust. 4a, koryguje się o różnice kursowe, które
wystąpią do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i
prawnej do używania.";
5) w § 7 w ust. 1:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "pkt 1-3",
b) w pkt 3 wyrazy "§ 9 ust. 4" zastępuje się wyrazami "§ 9 ust. 4a";
6) w § 8:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz od środków trwałych otrzymanych od Skarbu
Państwa albo gminy w nieodpłatne używanie,"
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Jeżeli nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie umów, o których mowa w
ust. 4 i 5, w związku z tym nie zostanie przeniesiona na korzystającego własność
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przyjętych do
odpłatnego korzystania, właściciel przejmując te środki określa ich wartość
początkową, zgodnie z § 6, przed zawarciem pierwszej umowy o odpłatnym
korzystaniu, pomniejszonej o kwotę odpisów amortyzacyjnych przypadającą na okres
ich używania przez korzystającego, obliczonych przy zastosowaniu maksymalnych
stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych, oraz o kwotę odpisów
amortyzacyjnych dokonanych przez właściciela.";
7) w § 9:
a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do
używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
1) inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji
nie może być krótszy niż 10 lat,
2) inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres
amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 4 pkt 1 i 2.",
b) w ust. 5 po wyrazach "ust. 4" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2",
c) dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Środki trwałe, o których mowa w ust. 4 pkt 3, uznaje się za:
1) używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane
co najmniej przez okres 60 pełnych miesięcy, lub
2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki
poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości
początkowej.",
d) w ust. 8 po wyrazach "maszyn i urządzeń" dodaje się wyrazy "oraz środków
transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej
ładowności nie przekraczającej 500 kg)";
8) w § 10:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich -
24 miesiące,"
b) w ust. 4 wyrazy "spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu" zastępuje się
wyrazami "własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego,
spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, prawa do domu jednorodzinnego w
spółdzielni mieszkaniowej";
9) w § 11:
a) w ust. 4 wyrazy "ust. 2 pkt 1-8, 10 i 12" zastępuje się wyrazami "przepisach
wydanych na podstawie art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o
zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930)",
b) w ust. 5 po wyrazie "ewidencji" skreśla się wyrazy "lub w wykazie",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. W przypadku zmiany formy opodatkowania, podatnicy opodatkowani dotychczas
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych, zakładając
ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne
przypadające za okres opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do
ewidencji lub wykazu od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie przedłużenia terminu zawiadomienia o prowadzeniu podatkowej księgi
przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 6, poz. 40)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W 1999 r. termin zawiadomienia, o którym mowa w § 9 ust. 1 rozporządzenia
Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej
księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 148, poz. 720), przedłuża się do dnia
20 lutego 1999 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 6 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 1999 r.
(Dz. U. Nr 6, poz. 41)
Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz
z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 lipca 1998 r. w
sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 1999 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 674) w
kolumnie 4 "Kolejność wprowadzenia do obiegu" w lp. 13 wyraz "sierpień"
zastępuje się wyrazem "lipiec".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad ochrony i zbioru płodów runa leśnego oraz zasad
lokalizowania pasiek na obszarach leśnych.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 6, poz. 42)
Na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U.
Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz.
409, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz z 1998
r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Runo leśne powinno być obserwowane pod kątem oceny zagrożenia zniszczenia
jednego lub więcej gatunków wchodzących w jego skład. Nie dotyczy to lasów
objętych stałym zakazem wstępu.
§ 2. Zbiór płodów runa leśnego na własne potrzeby dopuszczony jest w lasach nie
objętych stałym lub okresowym zakazem wstępu.
§ 3. Skup płodów runa leśnego może być prowadzony jedynie od osób fizycznych i
prawnych, na podstawie umowy z nadleśnictwami na dokonywanie zbioru dla celów
przemysłowych. Skup tych płodów powinien odbywać się zgodnie z zawartymi
umowami.
§ 4. Przy zbiorze płodów runa leśnego dopuszcza się wyłącznie:
1) zbiór owocników grzybów jadalnych bez oznak rozkładu,
2) zbiór owoców ręcznie (bez użycia jakichkolwiek narzędzi i urządzeń
niszczących lub uszkadzających rośliny),
3) przy pozyskiwaniu całych roślin lub ich części - stosowanie małych łopatek,
noży ogrodniczych lub sekatorów, siatek i płacht.
§ 5. 1. Lokalizowanie pasiek na terenie lasów stanowiących własność Skarbu
Państwa dopuszcza się w uzgodnieniu z zarządcą lasu.
2. Lokalizowanie pasiek w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa
wymaga zgody właściciela lasu.
§ 6. Pasieki mogą być lokalizowane w lasach:
1) nie objętych stałym lub okresowym zakazem wstępu,
2) nie zaliczonych do I kategorii zagrożenia pożarowego,
3) w których nie są planowane w określonym roku prace i zabiegi gospodarcze i
ochronne,
4) nie przeznaczonych do masowego wypoczynku i rekreacji ludności,
5) nie wymagających urządzania i utrzymywania specjalnych dróg dojazdowych do
pasieki.
§ 7. Właściciel pasieki zobowiązany jest do wywiezienia jej z lasu na własny
koszt na okres prowadzenia prac (zabiegów) zagrażających życiu i zdrowiu pszczół
lub grożących uszkodzeniem pasieki.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy
wymiaru i obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego.
(Dz. U. Nr 6, poz. 43)
Na podstawie art. 13, art. 27 ust. 3, art. 34 ust. 6 oraz art. 39 ust. 3 ustawy
z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z
1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr
35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474, z
1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 lutego 1995
r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru i obliczania
zasiłków z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. Nr 19, poz. 95) w § 8 na końcu
kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "po odliczeniu kwoty
odpowiadającej 18,71% tego wynagrodzenia."
§ 2. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do czasu zmiany wysokości najniższego
wynagrodzenia na podstawie art. 774 Kodeksu pracy podstawę wymiaru zasiłku
chorobowego, o której mowa w § 8 rozporządzenia wymienionego w § 1 niniejszego
rozporządzenia, stanowi kwota 528 zł.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie zasad organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 6, poz. 44)
Na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin
uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wojewódzkim inspektoratem ochrony roślin, zwanym dalej "wojewódzkim
inspektoratem", kieruje wojewódzki inspektor ochrony roślin, zwany dalej
"wojewódzkim inspektorem", przy pomocy zastępcy wojewódzkiego inspektora ochrony
roślin.
§ 2. 1. W skład wojewódzkiego inspektoratu wchodzą:
1) dział ochrony upraw i nadzoru fitosanitarnego,
2) dział kontroli techniki i obrotu środkami ochrony roślin,
3) dział finansowo-księgowy,
4) laboratorium,
5) samodzielne stanowiska pracy, w szczególności do spraw: kadr, bezpieczeństwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej, informatyki i
obsługi prawnej,
6) oddziały graniczne w województwach, w których znajdują się wyznaczone miejsca
granicznej kontroli fitosanitarnej,
7) oddziały terenowe.
2. W przypadku powołania przez wojewodę zamiejscowej delegatury wojewódzkiego
inspektoratu, w jej skład wchodzą:
1) sekcja ochrony upraw i nadzoru fitosanitarnego,
2) sekcja kontroli techniki i obrotu środkami ochrony roślin,
3) sekcja laboratoryjna,
4) samodzielne stanowiska pracy, w szczególności do spraw
administracyjno-gospodarczych,
5) oddziały terenowe.
§ 3. 1. W wojewódzkich inspektoratach, wyznaczonych przez Głównego Inspektora
Ochrony Roślin, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", tworzy się laboratoria
regionalne.
2. Zadania oraz zasięg działania laboratoriów regionalnych określa Główny
Inspektor.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 30 grudnia 1998 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń stosowanych
w nasiennictwie.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 6, poz. 45)
Na podstawie art. 23 pkt 6, art. 41 pkt 2 i art. 62 pkt 3 ustawy z dnia 24
listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724, z 1997 r. Nr 121,
poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15
kwietnia 1996 r. w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń stosowanych w
nasiennictwie (Dz. U. Nr 50, poz. 217 i z 1997 r. Nr 34, poz. 212) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 i 2 skreśla się wyrazy "nr 1",
2) w § 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Opłatę za ochronę odmian hodowanych za granicą, których hodowcy nie mają
swych przedstawicieli w Rzeczypospolitej Polskiej, uiszcza się według stawek
określonych w załączniku do rozporządzenia w dowolnej walucie obcej według
tabeli kursów średnich waluty krajowej w stosunku do walut obcych, ogłoszonej
przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego wpłatę.",
3) w § 2 ust. 3-5 otrzymują brzmienie:
"3. Za każdy rok urzędowego badania odrębności, wyrównania i trwałości odmiany
lub urzędowego badania wartości gospodarczej odmiany opłatę wnosi się:
1) w pierwszym roku urzędowego badania - w ciągu 60 dni od dnia doręczenia
zawiadomienia o przyjęciu odmiany do urzędowego badania,
2) w drugim roku urzędowego badania:
a) do końca czerwca - za odmiany roślin uprawnych wysiewanych lub nasadzanych od
dnia 1 lutego do dnia 31 lipca,
b) do końca listopada - za odmiany roślin uprawnych wysiewanych lub nasadzanych
od dnia 1 sierpnia do dnia 31 stycznia następnego roku,
3) w trzecim i dalszych latach urzędowego badania - w ciągu 60 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o kontynuacji urzędowego badania.
4. Za wpisanie odmiany do rejestru lub księgi opłatę wnosi się w ciągu 60 dni od
dnia doręczenia decyzji w sprawie wpisania odmiany do rejestru lub przyznania
wyłącznego prawa.
5. Za pierwszy rok kalendarzowy utrzymania wpisu odmiany w rejestrze lub księdze
opłatę wnosi się w ciągu 60 dni od dnia doręczenia decyzji w sprawie wpisania
odmiany do rejestru lub przyznania wyłącznego prawa.",
4) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Jeżeli urzędowe badanie odrębności, wyrównania i trwałości odmiany
wykonywane jest łącznie w celu wpisania odmiany do rejestru i w celu przyznania
wyłącznego prawa, uiszcza się tylko jedną opłatę za urzędowe badanie odrębności,
wyrównania i trwałości odmiany w celu wpisania odmiany do rejestru.",
5) skreśla się załącznik nr 2, a w oznaczeniu załącznika nr 1 wyraz "Załączniki"
zastępuje się wyrazem "Załącznik" i skreśla się wyrazy "Załącznik nr 1".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia wzoru oraz sposobu prowadzenia rejestru kolumn transportu
sanitarnego.
(Dz. U. Nr 6, poz. 46)
Na podstawie art. 70h ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r.
Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997
r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769, i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rejestr kolumn transportu sanitarnego, zwany dalej "rejestrem", prowadzi
się w księdze rejestrowej.
§ 2. Do rejestru wpisuje się kolumny transportu sanitarnego oraz Centralny
Zespół Lotnictwa Sanitarnego, zwane dalej "kolumnami".
§ 3. 1. Księga rejestrowa składa się z następujących rubryk:
- rubryka pierwsza - numer kolejny wpisu,
- rubryka druga - data wpisu,
- rubryka trzecia - nazwa, siedziba i adres kolumny,
- rubryka czwarta - obszar działania kolumny,
- rubryka piąta - forma organizacyjna kolumny,
- rubryka szósta - oznaczenie podmiotu, który utworzył kolumnę, i organu
sprawującego nadzór nad kolumną,
- rubryka siódma - imiona i nazwisko kierownika kolumny,
- rubryka ósma - data aktu o utworzeniu kolumny,
- rubryka dziewiąta - data statutu, wzmianka o jego złożeniu i wprowadzanych
zmianach,
- rubryka dziesiąta - data aktu o przekształceniu albo likwidacji kolumny,
wzmianka o złożeniu tych dokumentów oraz imię i nazwisko likwidatora,
- rubryka jedenasta - uwagi.
2. W rubryce dwunastej zamieszcza się między innymi informację o przyczynach
wykreślenia kolumny z rejestru.
§ 4. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdej kolumny prowadzi się oddzielne
akta rejestrowe, obejmujące dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz dotyczące
postępowania rejestrowego.
§ 5. Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać dokładne dane potrzebne do
wypełnienia poszczególnych rubryk rejestru. Do wniosku o dokonanie każdego wpisu
dołącza się dokumenty stanowiące podstawę wpisu.
§ 6. W postanowieniu zarządzającym wpis do rejestru sąd określa dosłowną treść
wpisu oraz rubrykę księgi rejestrowej, do której wpis ma być dokonany.
§ 7. 1. Rejestr oraz złożone do akt dokumenty stanowiące podstawę wpisu może
przeglądać każdy pod nadzorem sekretarza sądowego.
2. Zaświadczenia, odpisy i wyciągi z rejestru są wydawane osobie, która wykaże
interes prawny w ich uzyskaniu.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 31 grudnia 1998 r.
w sprawie uposażenia zasadniczego policjantów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat
oraz szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia
policjantów.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 6, poz. 47)
Na podstawie art. 101 oraz art. 104 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr
123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Uposażenie zasadnicze
§ 1. 1. Ustala się grupy oraz miesięczne stawki uposażenia zasadniczego
policjantów, w wysokości określonej w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Grupy oraz miesięczne stawki uposażenia zasadniczego na poszczególnych
stanowiskach służbowych policjantów pełniących służbę w komendach wojewódzkich,
komendach powiatowych i miejskich oraz komisariatach i komisariatach
specjalistycznych Policji różnicuje się w zależności od kategorii jednostki
organizacyjnej Policji, ustalonej według zasad określonych w odrębnych
przepisach wydanych przez Komendanta Głównego Policji.
3. Zaszeregowanie stanowisk służbowych policjantów do odpowiednich grup
uposażenia zasadniczego określają:
1) w Komendzie Głównej Policji - tabela stanowiąca załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
2) w komendach wojewódzkich Policji i Komendzie Stołecznej Policji - tabela
stanowiąca załącznik nr 3 do rozporządzenia,
3) w komendach powiatowych i miejskich Policji - tabela stanowiąca załącznik nr
4 do rozporządzenia,
4) w komisariatach i komisariatach specjalistycznych Policji - tabela stanowiąca
załącznik nr 5 do rozporządzenia,
5) w Wyższej Szkole Policji - tabela stanowiąca załącznik nr 6 do
rozporządzenia,
6) w szkołach Policji - tabela stanowiąca załącznik nr 7 do rozporządzenia,
7) w ośrodkach szkolenia Policji - tabela stanowiąca załącznik nr 8 do
rozporządzenia,
8) w oddziałach prewencji - tabela stanowiąca załącznik nr 9 do rozporządzenia,
9) w pododdziałach antyterrorystycznych - tabela stanowiąca załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
4. Dla policjantów w służbie kandydackiej ustala się miesięczną stawkę
uposażenia zasadniczego w wysokości 242 zł.
§ 2. 1. Uposażenie zasadnicze policjantów wzrasta z tytułu wysługi lat o 2% po 2
latach służby i o dalszy 1% za każdy następny rok służby, aż do wysokości 20% po
20 latach służby, oraz o 0,5% za każdy dalszy rok służby powyżej 20 lat -
łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.
2. Miesięczną kwotę wzrostu uposażenia zasadniczego, o której mowa w ust. 1,
zaokrągla się do pełnych 10 groszy w górę.
3. Zasady i tryb zaliczania okresów służby i pracy do wysługi lat uwzględnianej
przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego określają odrębne przepisy.
Rozdział 2
Dodatki do uposażenia
Przepisy ogólne
§ 3. 1. Policjanci otrzymują następujące dodatki do uposażenia:
1) dodatek za stopień,
2) dodatek służbowy,
3) dodatek stołeczny,
4) dodatek za opiekę nad służbowym koniem lub psem,
5) dodatek instruktorski,
6) dodatek dla personelu latającego,
7) dodatek kontrolerski,
8) dodatek terenowy.
2. Kwoty dodatków, określonych w rozporządzeniu w wysokości procentowej, po ich
wyliczeniu zaokrągla się do pełnych 10 groszy w górę.
Dodatek za stopień
§ 4. 1. Policjanci otrzymują, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatek za posiadany
stopień w następującej wysokości miesięcznej:
Lp.Nazwa stopniaStawka w złotych
1Generalny inspektor700
2Nadinspektor650
3Inspektor571
4Młodszy inspektor546
5Podinspektor529
6Nadkomisarz500
7Komisarz466
8Podkomisarz446
9Aspirant sztabowy416
10Starszy aspirant406
11Aspirant396
12Młodszy aspirant373
13Sierżant sztabowy348
14Starszy sierżant340
15Sierżant320
16Starszy posterunkowy268
17Posterunkowy266
2. Policjanci w służbie kandydackiej otrzymują dodatek za posiadany stopień w
wysokości 38% stawek określonych w ust. 1.
Dodatek służbowy
§ 5. 1. Policjantom, z wyjątkiem odbywających służbę kandydacką, za należyte
wykonywanie obowiązków służbowych przysługuje dodatek służbowy w wysokości
miesięcznej do 50% otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień.
2. Warunkiem nabycia prawa do dodatku służbowego przez policjanta przyjętego do
służby na stanowisko aplikanta jest ukończenie przeszkolenia podstawowego.
§ 6. 1. Dodatek służbowy przyznaje się na czas nie określony.
2. Wysokość przyznawanego dodatku służbowego powinna być uzależniona od oceny
wyników uzyskiwanych w służbie, ze szczególnym uwzględnieniem charakteru i
zakresu wykonywanych zadań oraz rodzaju i poziomu posiadanych kwalifikacji
zawodowych.
3. Dodatek służbowy może być podwyższony na czas określony w związku z
powierzeniem policjantowi nowych lub dodatkowych zadań bądź obowiązków
służbowych na innym stanowisku, a także za wzorową służbę, jako forma
szczególnego wyróżnienia.
§ 7. 1. Dodatek służbowy obniża się w razie stwierdzonego w opinii służbowej
faktu niewywiązywania się przez policjanta z obowiązków służbowych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie naruszenia przez policjanta
dyscypliny służbowej w czasie służby lub podczas wykonywania zadań albo
czynności służbowych, stwierdzonego w prawomocnym orzeczeniu dyscyplinarnym.
3. Dodatek służbowy może być obniżony także w razie zmiany zakresu obowiązków
służbowych lub innych warunków służby bądź w przypadku ustania przesłanek, które
uzasadniały przyznanie go w dotychczasowej wysokości.
Dodatek stołeczny
§ 8. 1. Policjantom zajmującym stanowiska etatowe w komórkach i jednostkach
organizacyjnych Komendy Stołecznej Policji, położonych na terenie miasta
stołecznego Warszawy, oraz w Oddziale Prewencji Komendy Stołecznej Policji
przysługuje dodatek stołeczny w wysokości 50 zł miesięcznie.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do policjantów w służbie kandydackiej.
Dodatek za opiekę nad służbowym koniem lub psem
§ 9. 1. Policjantom, którym powierzono sprawowanie opieki nad służbowym koniem
lub psem, przysługuje z tego tytułu dodatek w wysokości miesięcznej 15% sumy
minimalnej stawki uposażenia zasadniczego dla stanowiska aplikanta i dodatku za
stopień posterunkowego.
2. W razie sprawowania opieki nad więcej niż jednym koniem lub psem, dodatek z
tego tytułu stanowi odpowiednią wielokrotność stawki określonej w ust. 1.
3. W razie sprawowania opieki nad tym samym koniem lub psem przez kilku
policjantów, dodatek określony w ust. 1 dzieli się między nich w równych
częściach.
Dodatek instruktorski
§ 10. 1. Policjantom pełniącym służbę w pododdziałach antyterrorystycznych lub w
Wydziale Antyterrorystycznym Komendy Stołecznej Policji, którzy posiadają
uprawnienia instruktorów w dziedzinie spadochroniarstwa, płetwonurkowania,
ratownictwa lub minerstwa-pirotechniki, przysługuje dodatek instruktorski w
następującej wysokości miesięcznej, ustalonej procentowo od sumy minimalnej
stawki uposażenia zasadniczego dla stanowiska aplikanta i dodatku za stopień
posterunkowego:
Lp.Rodzaj (klasa) uprawnienia instruktorskiegoStawka procentowa dodatku
1Instruktor spadochronowy klasy mistrzowskiej24%
2Instruktor spadochronowy I klasy, instruktor płetwonurkowania I klasy20%
3Instruktor spadochronowy II klasy, instruktor płetwonurkowania,
instruktor ratownictwa klasycznego, speleo i ratownictwa z powietrza,
instruktor minerstwa - pirotechniki16%
4Instruktor spadochronowy III klasy12%
2. W razie posiadania kwalifikacji instruktorskich w kilku dziedzinach dodatek
instruktorski przysługuje tylko z jednego tytułu.
3. Tryb oraz warunki nabywania i potwierdzania kwalifikacji instruktorskich, o
których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.
Dodatek dla personelu latającego
§ 11. 1. Policjantom posiadającym licencję uprawniającą do wykonywania czynności
lotniczych i pełniącym służbę w składzie personelu latającego Policji
przysługuje dodatek w następującej wysokości miesięcznej:
1) pilotom - 50%,
2) pozostałym członkom personelu latającego - 25%
- sumy minimalnej stawki uposażenia zasadniczego dla stanowiska aplikanta i
dodatku za stopień posterunkowego.
2. Tryb uzyskiwania licencji, o których mowa w ust. 1, określają odrębne
przepisy.
Dodatek kontrolerski
§ 12. 1. Policjantom pełniącym służbę w Zarządzie Spraw Wewnętrznych Komendy
Głównej Policji oraz w etatowych strukturach kontroli finansowej lub inspekcji,
z wyjątkiem policjantów zajmujących stanowiska organów Policji i ich zastępców,
przysługuje dodatek kontrolerski w wysokości miesięcznej do 25% stawki
uposażenia zasadniczego według grupy zaszeregowania specjalisty obowiązującej w
miejscu pełnienia służby.
2. Warunkiem przyznania dodatku kontrolerskiego jest wykonywanie czynności
objętych postępowaniem kontrolnym w rozumieniu przepisów o kontroli państwowej.
3. Wysokość przyznawanego dodatku kontrolerskiego powinna być uzależniona w
szczególności od wyników i stażu służby na stanowisku uprawniającym do tego
dodatku, posiadanych kwalifikacji zawodowych, zakresu obowiązków służbowych oraz
liczby dni wykonywania czynności kontrolnych poza macierzystą jednostką.
Dodatek terenowy
§ 13. 1. Policjantom, którzy biorą udział w akcjach:
1) przywracania naruszonego porządku publicznego (bezpośredni udział,
zabezpieczenie rejonu przed i po akcji, pozostawanie w odwodzie),
2) bezpośredniego zwalczania klęsk żywiołowych,
3) ochrony rejsów lotniczych na pokładzie komunikacyjnych statków powietrznych
- przysługuje za każdy dzień wykonywania tych czynności dodatek terenowy w
wysokości 1% sumy minimalnej stawki uposażenia zasadniczego dla stanowiska
aplikanta i dodatku za stopień posterunkowego.
2. W przypadku grupowego delegowania policjantów do udziału w akcjach
wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 poza rejonem działania macierzystej jednostki
(szkoły) dodatek terenowy przysługuje od dnia wyjazdu do dnia powrotu.
3. Dodatek terenowy wypłaca się z dołu do dnia 10 każdego miesiąca za miesiąc
poprzedni na podstawie wykazu dodatkowego należności, zatwierdzonego przez
właściwego kierownika jednostki organizacyjnej Policji.
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 14. Policjanci, którzy w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
pobierali dodatek strefowy na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują
prawo do tego dodatku do czasu ukończenia przez dziecko nauki, jeżeli spełnione
są jednocześnie pozostałe warunki uzasadniające jego wypłatę.
§ 15. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 kwietnia
1998 r. w sprawie uposażenia zasadniczego policjantów (Dz. U. Nr 53, poz. 338),
2) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 kwietnia
1998 r. w sprawie uposażenia zasadniczego dla typowych stanowisk służbowych
policjantów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz szczegółowych zasad
otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia policjantów (Dz. U. Nr 53, poz.
339),
3) zarządzenie nr 22 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 maja 1995 r. w sprawie
dodatku kontrolerskiego do uposażenia funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa i Straży Granicznej (Dz. Urz. MSW Nr 2, poz. 19),
4) zarządzenie nr 51 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 września 1995 r. w
sprawie zaszeregowania stanowisk służbowych w Policji (Dz. Urz. MSW Nr 4, poz.
48, z 1996 r. Nr 8, poz. 51 i z 1997 r. Nr 10, poz. 83).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Administracji z dnia 31
grudnia 1998 r. (poz. 47)
Załącznik nr 1
TABELA GRUP ORAZ MIESIĘCZNYCH STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO POLICJANTÓW
Lp.Oznaczenie grupy uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w
złotych
123
104 000
2003 650
3012 510
4022 360
5032 210
6042 085
7051 960
8061 807
9071 669
10081 533
11091 423
12101 307
13111 224
14121 153
15131 088
16141 030
1715987
1816952
1917916
2018882
2119852
2220770
2321731
2422680
2523385-485
Załącznik nr 2
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W KOMENDZIE GŁÓWNEJ POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1Komendant Główny Policjigeneralny inspektor0
2Zastępca Komendanta Głównegonadinspektor00
3Dyrektor biura (inspektoratu, laboratorium)inspektor02
4Dyrektor zarząduinspektor04
5Zastępca dyrektora biura (inspektoratu, laboratorium)inspektor04
6Doradca Komendanta Głównegoinspektor04
7Główny księgowy budżetu KGPinspektor04
8Rzecznik prasowyinspektor04
9Zastępca dyrektora zarząduinspektor05
10Naczelnik wydziału - radca prawnyinspektor05
11Główny specjalista, główny księgowy jednostkimłodszy inspektor05
12Radca prawnymłodszy inspektor05
13Redaktor naczelnymłodszy inspektor05
14Naczelnik działumłodszy inspektor06
15Zastępca naczelnika wydziałumłodszy inspektor07
16Zastępca redaktora naczelnegomłodszy inspektor07
17Dyżurny operacyjny krajumłodszy inspektor07
18Kierownik samodzielnej sekcji, sekcjimłodszy inspektor07
19Starszy specjalista, starszy specjalista - psychologpodinspektor08
20Zastępca dyżurnego operacyjnego krajupodinspektor08
21Specjalistapodinspektor09
22Młodszy specjalistapodinspektor10
23Starszy asystent, starszy referent prawnynadkomisarz11
24Asystent, referent prawnykomisarz13
25Młodszy asystentaspirant sztabowy14
26Starszy policjantsierżant sztabowy18
27Policjantstarszy sierżant19
28Starszy referentstarszy sierżant20
29Referentstarszy sierżant21
30Młodszy referentsierżant22
31Starszy aplikantstarszy posterunkowy20
32Aplikantposterunkowy23
Załącznik nr 3
ZASZEREGOWANIE STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO
W KOMENDACH WOJEWÓDZKICH POLICJI I KOMENDZIE STOŁECZNEJ POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
kategoria komendy
III
12345
1Komendant wojewódzki, komendant stołecznynadinspektor0l
inspektor 02
2Zastępca komendanta wojewódzkiego, zastępca komendanta
stołecznegoinspektor0304
3Szef logistykiinspektor0405
4Główny księgowyinspektor05
młodszy inspektor 06
5Główny specjalistamłodszy inspektor0607
6Radca prawnymłodszy inspektor06
podinspektor 07
7Naczelnik wydziału, naczelnik inspektoratu, naczelnik laboratoriummłodszy
inspektor07
podinspektor 08
8Rzecznik prasowypodinspektor0809
9Zastępca naczelnika wydziału, zastępca naczelnika inspektoratu, zastępca
naczelnika laboratoriumpodinspektor0809
10Dyżurny komendypodinspektor1010
11Starszy specjalista, starszy specjalista - psychologpodinspektor1010
12Kierownik samodzielnej sekcjipodinspektor1010
13Kierownik izby dziecka, kierownik ośrodkapodinspektor1010
14Kierownik sekcjinadkomisarz1111
15Specjalistanadkomisarz1111
16Młodszy specjalistanadkomisarz1212
17Starszy referent prawnynadkomisarz1212
18Dowódca kompaniinadkomisarz1212
19Starszy asystent, pomocnik dyżurnegokomisarz13,13
aspirant sztabowy1313
20Zastępca dowódcy kompaniikomisarz1414
21Dowódca plutonuaspirant sztabowy1515
22Asystent, referent prawnyaspirant sztabowy1515
23Młodszy asystentstarszy aspirant1616
24Policjant dowódca drużynysierżant sztabowy1717
25Starszy policjantsierżant sztabowy1818
26Policjantstarszy sierżant1919
27Starszy referentstarszy sierżant2020
28Referentstarszy sierżant2121
29Młodszy referentsierżant2222
30Starszy aplikantstarszy posterunkowy2020
31Aplikantposterunkowy2323
Załącznik nr 4
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W KOMENDACH POWIATOWYCH I MIEJSKICH POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
kategoria komendy
IIIIIIIVV
12345678
1Komendant powiatowy, komendant miejskiinspektor0405
mł. inspektor 0607
podinspektor 08
2Zastępca komendantamł. inspektor0607
podinspektor 080910
3Naczelnik wydziałupodinspektor090910
nadkomisarz 1111
4Główny księgowypodinspektor090910
nadkomisarz 1111
5Radca prawnypodinspektor090910
nadkomisarz 1111
6Starszy specjalistapodinspektor10101010
7Zastępca naczelnika wydziałupodinspektor1010
nadkomisarz 111212
8Kierownik izby dzieckapodinspektor1010
nadkomisarz 111212
9Dyżurny komendynadkomisarz1010
komisarz 111212
aspirant sztabowy 12
10Kierownik samodzielnej sekcjipodinspektor1010
nadkomisarz 111212
11Dowódca kompaniinadkomisarz1212121212
12Specjalistanadkomisarz1313131313
13Kierownik sekcjinadkomisarz1313131313
14Zastępca dowódcy kompaniikomisarz1414141414
15Kierownik referatuaspirant sztabowy1414141414
16Starszy referent prawnyaspirant sztabowy1414141414
17Młodszy specjalistaaspirant sztabowy1414141414
18Kierownik rewiru dzielnicowychaspirant sztabowy1515151515
19Dowódca plutonuaspirant sztabowy1515151515
20Starszy asystentaspirant sztabowy1515151515
21Asystent, referent prawnystarszy aspirant1616161616
22Starszy dzielnicowystarszy aspirant1717171717
23Pomocnik dyżurnegoaspirant1717171717
sierżant sztabowy1717171717
24Dzielnicowyaspirant1717171717
25Młodszy dzielnicowysierżant sztabowy1717171717
26Młodszy asystentsierżant sztabowy1717171717
27Policjant dowódca drużynysierżant sztabowy1717171717
28Starszy policjantsierżant sztabowy1818181818
29Policjantstarszy sierżant1919191919
30Starszy referentstarszy sierżant2020202020
31Referentstarszy sierżant2121212121
32Młodszy referentsierżant2222222222
33Starszy aplikantstarszy posterunkowy2020202020
34Aplikantposterunkowy2323232323
Załącznik nr 5
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W KOMISARIATACH I KOMISARIATACH SPECJALISTYCZNYCH POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
kategoria komisariatu
IIIIIIIVVVI
1Komendant komisariatupodinspektor0810
nadkomisarz 1112
komisarz 13
aspirant sztabowy 1315
2Zastępca komendanta komisariatupodinspektor10
nadkomisarz 12
komisarz 1314
3Naczelnik wydziałunadkomisarz12
komisarz 13
4Dowódca kompaniinadkomisarz12
5Zastępca naczelnika wydziałukomisarz13
6Kierownik samodzielnej sekcjikomisarz131313
7Dyżurny komisariatukomisarz13
aspirant sztabowy13141414
8Kierownik sekcjikomisarz14
aspirant sztabowy 1414
9Zastępca dowódcy kompaniikomisarz14
10Kierownik referatuaspirant sztabowy15151515
11Kierownik rewiru dzielnicowychaspirant sztabowy15151515
12Młodszy specjalistaaspirant sztabowy15151515
13Dowódca plutonuaspirant sztabowy15151515
14Starszy asystentstarszy aspirant1616161616
15Starszy dzielnicowystarszy aspirant171717171717
16Asystentaspirant171717171717
17Dzielnicowyaspirant171717171717
18Młodszy dzielnicowysierżant sztabowy171717171717
19Policjant dowódca drużynysierżant sztabowy17171717
20Starszy policjantsierżant sztabowy181818181818
21Pomocnik dyżurnegosierżant sztabowy181818
22Młodszy asystentsierżant sztabowy181818181818
23Policjantstarszy sierżant191919191919
24Starszy referentstarszy sierżant202020202020
25Referentstarszy sierżant212121212121
26Młodszy referentsierżant222222222222
27Starszy aplikantstarszy posterunkowy202020202020
28Aplikantposterunkowy232323232323
Załącznik nr 6
ZASZEREGOWANIE STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO
W WYŻSZEJ SZKOLE POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1Komendantnadinspektor01
2Zastępca komendantainspektor03
3Dyrektor instytutuinspektor04
4Profesorinspektor05
5Zastępca dyrektora instytutumłodszy inspektor05
6Kierownik zakładumłodszy inspektor06
7Główny specjalistamłodszy inspektor06
8Główny księgowymłodszy inspektor06
9Radca prawnypodinspektor06
10Zastępca kierownika zakładumłodszy inspektor07
11Adiunktmłodszy inspektor07
12Naczelnik wydziałupodinspektor08
13Starszy wykładowcapodinspektor08
14Dyrektor bibliotekipodinspektor09
15Zastępca naczelnika wydziałupodinspektor09
16Kierownik samodzielnej sekcjipodinspektor09
17Starszy asystentpodinspektor09
18Wykładowcapodinspektor09
19Starszy specjalistapodinspektor10
20Lektorpodinspektor10
21Kierownik sekcjinadkomisarz11
22Asystentnadkomisarz11
23Specjalista, specjalista - lekarznadkomisarz12
24Dowódca kompaniinadkomisarz12
25Młodszy specjalistakomisarz13
26Starszy instruktoraspirant sztabowy14
27Instruktor, starszy technikaspirant sztabowy15
28Młodszy instruktor, technikstarszy aspirant16
29Młodszy technikaspirant17
30Szef kompaniistarszy aspirant17
31Starszy policjantsierżant sztabowy18
32Policjantstarszy sierżant19
33Starszy referent, starszy referent - pielęgniarkastarszy sierżant20
34Referentstarszy sierżant21
35Starszy aplikantstarszy posterunkowy20
36Aplikantposterunkowy23
Załącznik nr 7
ZASZEREGOWANIE TYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W SZKOŁACH POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1Komendantinspektor03
2Zastępca komendantainspektor05
3Główny specjalistamłodszy inspektor06
4Główny księgowymłodszy inspektor06
5Kierownik Międzynarodowego Centrum Specjalistycznych Szkoleń
Policjimłodszy inspektor06
6Radca prawnypodinspektor06
7Kierownik zakładumłodszy inspektor07
8Zastępca kierownika zakładupodinspektor08
9Naczelnik wydziałupodinspektor08
10Kierownik studiumpodinspektor08
11Kierownik biblioteki centralnejpodinspektor09
12Starszy wykładowcapodinspektor09
13Zastępca naczelnika wydziałupodinspektor09
14Kierownik samodzielnej sekcjipodinspektor09
15Kierownik bibliotekipodinspektor10
16Wykładowcapodinspektor10
17Lektornadkomisarz11
18Starszy specjalistanadkomisarz11
19Młodszy wykładowcanadkomisarz11
20Kierownik sekcjinadkomisarz12
21Specjalista, specjalista - lekarznadkomisarz12
22Dowódca kompaniinadkomisarz12
23Młodszy specjalistakomisarz13
24Starszy asystentaspirant sztabowy14
25Starszy instruktoraspirant sztabowy14
26Instruktoraspirant sztabowy15
27Asystentstarszy aspirant16
28Młodszy instruktorstarszy aspirant16
29Szef kompaniistarszy aspirant17
30Młodszy asystentaspirant17
31Starszy policjantsierżant sztabowy18
32Policjantstarszy sierżant19
33Starszy referent, starszy referent - pielęgniarkastarszy sierżant20
34Referentstarszy sierżant21
35Młodszy referentsierżant22
36Starszy aplikantstarszy posterunkowy20
37Aplikantposterunkowy23
Załącznik nr 8
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W OŚRODKACH SZKOLENIA POLICJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1Kierownik ośrodkapodinspektor08
2Zastępca kierownika ośrodkapodinspektor09
3Starszy wykładowcapodinspektor10
4Wykładowcanadkomisarz11
5Dowódca kompaniinadkomisarz12
6Młodszy wykładowcanadkomisarz12
7Starszy asystentaspirant sztabowy14
8Starszy instruktoraspirant sztabowy15
9Asystentstarszy aspirant16
10Instruktorstarszy aspirant16
11Szef kompaniistarszy aspirant17
12Młodszy instruktoraspirant17
13Starszy policjantsierżant sztabowy18
14Policjantstarszy sierżant19
15Starszy referentstarszy sierżant20
Załącznik nr 9
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W ODDZIAŁACH PREWENCJI
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1234
1Dowódca oddziału w Komendzie Stołecznej Policjiinspektor04
2Dowódca oddziału:
- o normatywie etatowym powyżej 500 stanowiskmłodszy inspektor07
- o normatywie etatowym powyżej 300 stanowiskpodinspektor08
- o normatywie etatowym powyżej 100 stanowiskpodinspektor09
3Zastępca dowódcy oddziału w Komendzie Stołecznej Policjimłodszy
inspektor06
4Zastępca dowódcy oddziału:
- o normatywie etatowym powyżej 500 stanowiskpodinspektor08
- o normatywie etatowym powyżej 300 stanowiskpodinspektor09
- o normatywie etatowym powyżej 100 stanowisknadkomisarz11
5Kapelmistrz:
- w orkiestrze oddziału Komendy Stołecznej Policjipodinspektor08
- w orkiestrze oddziału komendy wojewódzkiej Policjipodinspektor09
6II kapelmistrz:
- w orkiestrze oddziału Komendy Stołecznej Policjipodinspektor09
- w orkiestrze oddziału komendy wojewódzkiej Policjipodinspektor10
7Pomocnik dowódcy oddziału:
- o normatywie etatowym powyżej 500 stanowisknadkomisarz11
- o normatywie etatowym powyżej 300 stanowiskkomisarz14
8Pomocnik dowódcy oddziału w Komendzie Stołecznej Policjinadkomisarz11
9Dowódca kompaniinadkomisarz12
10Specjalista, specjalista - lekarznadkomisarz12
11Młodszy specjalistakomisarz13
12Zastępca dowódcy kompaniikomisarz14
13Kierownik sekcji muzycznejaspirant sztabowy14
14Dyżurny oddziału o normatywie etatowym powyżej 300 stanowiskaspirant
sztabowy14
15Starszy asystent, starszy asystent - tamburmajoraspirant sztabowy14
16Asystent, asystent - muzyk solistaaspirant sztabowy15
17Dowódca plutonuaspirant sztabowy15
18Młodszy asystent, młodszy asystent - muzyk odpowiedzialnyaspirant
sztabowy16
19Dyżurny oddziału o normatywie etatowym powyżej 100 stanowiskaspirant
sztabowy16
20Szef kompanii, szef orkiestrystarszy aspirant17
21Policjant dowódca drużynysierżant sztabowy17
22Starszy policjant, starszy policjant - muzyksierżant sztabowy18
23Policjant, policjant - muzykstarszy sierżant19
24Starszy referent, starszy referent - pielęgniarkastarszy sierżant20
25Referentstarszy sierżant21
26Młodszy referentsierżant22
27Starszy aplikantstarszy posterunkowy20
28Aplikantposterunkowy23
Załącznik nr 10
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH POLICJANTÓW DO GRUP UPOSAŻENIA
ZASADNICZEGO W PODODDZIAŁACH ANTYTERRORYSTYCZNYCH
Lp.Stanowisko służboweStopień etatowyGrupa uposażenia
1Naczelnik wydziałumłodszy inspektor07
2Zastępca naczelnika wydziałupodinspektor08
3Szef sztabupodinspektor08
4Dowódca kompaniinadkomisarz11
5Kierownik sekcjinadkomisarz11
6Specjalista, specjalista - lekarznadkomisarz11
7Młodszy specjalistanadkomisarz12
8Zastępca dowódcy kompaniikomisarz13
9Starszy asystentkomisarz13
10Dowódca samodzielnego plutonukomisarz14
11Dowódca plutonukomisarz15
12Asystentaspirant sztabowy15
13Młodszy asystentaspirant sztabowy16
14Policjant dowódca drużynystarszy aspirant16
15Szef kompaniistarszy aspirant16
16Starszy policjantsierżant sztabowy17
17Policjant, policjant - pielęgniarkastarszy sierżant18
18Starszy aplikantstarszy posterunkowy20
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 6 stycznia 1999 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej "Radiu Plus Lublin" z siedzibą w Lublinie.
(Dz. U. Nr 6, poz. 48)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 90, poz. 557, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943
oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757) w związku z
art. 4 ust. 3 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską,
sporządzonego w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 51, poz.
318), zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Radio Plus Lublin" z siedzibą w Lublinie,
erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Lubelskiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 8 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów wniosku o udostępnienie
danych osobowych, zgłoszenia zbioru danych do rejestracji oraz imiennego
upoważnienia i legitymacji służbowej inspektora Biura Generalnego Inspektora
Ochrony Danych Osobowych.
(Dz. U. Nr 6, poz. 49)
Na podstawie art. 45 pkt 2-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3
czerwca 1998 r. w sprawie określenia wzorów wniosku o udostępnienie danych
osobowych, zgłoszenia zbioru danych do rejestracji oraz imiennego upoważnienia i
legitymacji służbowej inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych
Osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 522) załącznik nr 4 otrzymuje brzmienie:
"Załącznik nr 4 - Legitymacja służbowa inspektora Biura Generalnego Inspektora
Ochrony Danych Osobowych
Ilustracja
Ilustracja
OPIS:
awers legitymacji:
- legitymacja koloru niebieskiego
- napisy w kolorze czarnym: Rzeczpospolita Polska, Biuro Generalnego Inspektora
Ochrony Danych Osobowych
- numer legitymacji
- orzeł z godła RP
- pasek przekątny koloru biało-czerwonego
rewers legitymacji:
- legitymacja koloru niebieskiego
- napisy w kolorze czarnym: LEGITYMACJA SŁUŻBOWA Inspektora Ochrony Danych
Osobowych, ważna do, miejsce na fotografię, miejsce na pieczęć, nazwisko, imię,
nr ewidencyjny PESEL, (podpis wystawcy), (podpis właściciela)
- hologram z literami w kolorze niebieskim
wymiary legitymacji:
- wysokość legitymacji 90 mm
- szerokość legitymacji 65 mm
- wysokość fotografii 35 mm
- szerokość fotografii 25 mm
rodzaj papieru i zabezpieczeń:
- gramatura papieru 200
- papier kredowany dwustronnie - matowy
- hologram
- w miejscach wpisu nazwiska i imienia oraz numeru ewidencyjnego PESEL nadruk
cienkich linii zabezpieczających."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 28 grudnia 1998 r.
w sprawie przydziału, ewidencjonowania i przechowywania broni, amunicji,
kajdanek, pałek oraz ręcznych miotaczy gazowych w zarządzie kolei.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 6, poz. 50)
Na podstawie art. 51 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) rodzaj i wielkość przydziału oraz sposób i tryb przydziału w zarządzie kole
broni, amunicji, kajdanek, pałek oraz ręcznych miotaczy gazowych, zwanych dalej
"sprzętem uzbrojenia",
2) sposób i tryb ewidencjonowania i przechowywania sprzętu uzbrojenia w
zarządzie kolei.
§ 2. 1. Rodzaj i wielkość zapotrzebowania na przydział sprzętu uzbrojenia w
zarządzie kolei ustala komendant straży ochrony kolei na podstawie stanu
zatrudnienia oraz programu szkolenia funkcjonariuszy.
2. W przypadku utworzenia przez zarząd kolei oddziałów okręgowych i oddziałów
rejonowych straży ochrony kolei, określonych w odrębnych przepisach,
zapotrzebowanie, o którym mowa w ust. 1, dla tych jednostek ustalają komendanci
oddziałów okręgowych straży ochrony kolei.
3. Przydział sprzętu uzbrojenia przez właściwego terytorialnie komendanta
wojewódzkiego Policji następuje na wniosek zarządu kolei.
§ 3. 1. Przydzielony sprzęt uzbrojenia podlega rejestracji w "Książce stanu
uzbrojenia", której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Książkę stanu uzbrojenia wraz z potwierdzonymi przez właściwego terytorialnie
komendanta wojewódzkiego Policji kopiami zakupu broni i amunicji przechowuje się
w siedzibie jednostki straży ochrony kolei.
3. Za prawidłowe prowadzenie ewidencji sprzętu uzbrojenia w zarządzie kolei
odpowiedzialność ponoszą komendant straży ochrony kolei oraz komendanci
oddziałów okręgowych i oddziałów rejonowych straży ochrony kolei, jeżeli
jednostki takie zostały utworzone.
§ 4. 1. Przydzielony sprzęt uzbrojenia przechowuje się przez całą dobę w
odpowiednio przygotowanym do tego celu pomieszczeniu, zwanym dalej "magazynem
broni", umiejscowionym w siedzibie jednostki straży ochrony kolei.
2. Magazyn broni powinien:
1) stanowić oddzielne pomieszczenie usytuowane w budynku murowanym, w miarę
możliwości na piętrze,
2) posiadać specjalne zabezpieczenia, w tym:
a) drzwi obite blachą stalową o grubości powyżej 2 mm, posiadające blokadę
przeciwwyważeniową lub założoną od strony zewnętrznej kratę ruchomą wykonaną z
prętów stalowych o średnicy nie mniejszej niż 12 mm lub z płaskowników stalowych
o wymiarach nie mniejszych niż 8 x 30 mm (odstęp pomiędzy prętami nie powinien
przekraczać wymiarów 120 x 120 mm, a płaskowników w poziomie 80 mm i w pionie
240 mm) oraz zamknięcie co najmniej na dwa zamki patentowe i żelazną sztabę
zamykaną na kłódkę patentową,
b) okna osłonięte siatką metalową o średnicy drutu nie mniejszej niż 1,5 mm i
wymiarach oczek maks. 10 x 10 mm oraz na stałe zamocowanymi w murze kratami
metalowymi wykonanymi z prętów stalowych lub płaskowników stalowych o wymiarach
określonych dla krat drzwiowych, umocowanych na zewnątrz od krat i szyb,
c) wyposażenie w sygnalizację alarmową przeciwwłamaniową, podłączoną do
stanowiska pełniącego całodobowy dyżur lub objętego całodobową uzbrojoną
ochroną,
d) drzwi do pomieszczenia, o którym mowa w pkt 1, na czas nieobecności osoby
odpowiedzialnej za prowadzenie gospodarki uzbrojenia powinny być zamknięte i
zaplombowane lub zaopatrzone w inny wskaźnik nieuprawnionego wejścia.
3. Dopuszcza się stosowanie w otworach okiennych zamiennie z kratami i siatkami
szyb specjalnych o odpowiedniej klasie.
§ 5. Spełnienie wymogów określonych w § 4 stwierdza protokołem komisja, w której
skład wchodzą przedstawiciele:
1) właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji,
2) komendanta straży ochrony kolei.
§ 6. Prawo wstępu do magazynu mają:
1) komendant straży ochrony kolei lub osoba przez niego upoważniona,
2) przedstawiciel właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji w
obecności osoby wymienionej w pkt 1.
§ 7. 1. Broń i amunicję, które nie są wykorzystywane do zadań ochronnych,
przechowuje się w szafach stalowych, znajdujących się w magazynie broni, o
parametrach technicznych odpowiadających szafom przeznaczonym do przechowywania
znacznych wartości pieniężnych.
2. Amunicja do broni powinna znajdować się w opakowaniach fabrycznych lub
pojemnikach przystosowanych do jej przechowywania i być ułożona w sposób
uniemożliwiający uderzenie w spłonkę naboju. Zabrania się przechowywania
amunicji w magazynkach.
3. Broń na czas przechowywania powinna być wyjęta z futerału i rozładowana, ze
zwolnionym kurkiem i odłączonym magazynkiem, technicznie sprawna, kompletna,
czysta i zakonserwowana.
4. Ręczne miotacze gazowe przechowuje się w oddzielnej niż broń szafie, ze
względu na możliwość korozji metalu.
§ 8. Wydawanie sprzętu uzbrojenia z magazynu przed rozpoczęciem służby oraz
przyjmowanie go po zakończeniu służby podlega rejestracji w "Książce wydania -
przyjęcia sprzętu uzbrojenia", której wzór stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 9. Amunicję wykorzystaną do celów szkolenia strzeleckiego rozlicza się w
"Karcie rozchodu amunicji", której wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 28
grudnia 1998 r. (poz. 50)
Załącznik nr 1
KSIĄŻKA STANU UZBROJENIA
Lp.Nazwa broniKaliberNumerRok produkcjiIlość magazynkówIlość amunicji i
jej rodzajDodatkowe wyposażeniePodstawa zakupu broni lub jej
przejęciaNazwa jednostki organizacyjnej, do której przekazano brońUwagi
1234567891011
Załącznik nr 2
KSIĄŻKA WYDANIA-PRZYJĘCIA SPRZĘTU UZBROJENIA
Lp.Kaliber, rodzaj broniSeriaNumer broiSeria i numer świadectwa broniIlość
amunicjiDodatkowe wyposażenieWydanie broni (dodatkowego wyposażenia) z
magazynu
datagodzinaimię i nazwisko pobierającegopodpis pobierającego
Załącznik nr 3
KARTA ROZCHODU AMUNICJI
a) Zapotrzebowanie
Proszę o wydanie niżej wymienionej amunicji strzeleckiej dla odbycia
.......................................................
(rodzaj zajęć)
Nazwa strzeleckiej
formacji.....................................................................................
Lp.Rodzaj strzelania (zajęć)Nazwa amunicjiIlośćUwagi
Do odbioru amunicji upoważniam
.........................................................................
........................................
(data)
.........................................
(kierownik jednostki)
b) Sprawozdanie o zużyciu i działaniu amunicji strzeleckiej
Nazwa strzelającej formacji
...................................................................
Lp.Data strzelaniaRodzaj strzelania i rodzaj broniLiczba
strzelającychRodzaj amunicjiNumer partii, rok wyrobu amunicji i wytwórnia.
Marka prochu, partia, rok wyrobu i wytwórnia. Z jakiego materiału
łuskiIlość amunicjiŁuskiInne wadliwe działania amunicji
zezwolono do zużyciazużytopozostałoniewypałyoderwanie się kryzy lub
pęknięciezagubione (ilość)
12345678910111213
Rozdzielczy amunicji ........................
Prowadzący strzelanie .....................
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 1999 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zwrocie majątku utraconego
przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu
wojennego.
(Dz. U. Nr 7, poz. 51)
Na podstawie art. 310 i art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o
zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w
wyniku wprowadzenia stanu wojennego (Dz. U. z 1996 r. Nr 143, poz. 661, z 1997
r. Nr 82, poz. 518 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1113) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa, bez bliższego określenia, o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 25 października 1990 r. o
zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w
wyniku wprowadzenia stanu wojennego (Dz. U. z 1996 r. Nr 143, poz. 661, z 1997
r. Nr 82, poz. 528 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1113),
2) uprawnionym - rozumie się przez to związek zawodowy lub organizację społeczną
uprawnioną do otrzymania kwoty, stanowiącej należność wynikającą z orzeczenia
Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, wydanego w związku z art. 1 ust. 4 ustawy,
albo różnicę lub nadpłatę, o których mowa odpowiednio w art. 31 ust. 4 i 5
ustawy, lub inny podmiot, który nabył prawo do otrzymania tej kwoty,
3) orzeczeniu Społecznej Komisji Rewindykacyjnej - rozumie się przez to
ostateczne orzeczenie tej Komisji, z którego wynika zobowiązanie Skarbu Państwa.
§ 2. 1. Wojewodowie właściwi w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 4 i art.
31 ust. 4 i 5 ustawy, prowadzą ewidencję zobowiązań Skarbu Państwa wynikających
z orzeczeń Społecznej Komisji Rewindykacyjnej.
2. W ewidencji uwzględnia się:
1) nazwę uprawnionego i jego adres,
2) wysokość zobowiązania Skarbu Państwa określoną w orzeczeniu Społecznej
Komisji Rewindykacyjnej,
3) informację o dotrzymaniu lub niedotrzymaniu terminu zgłoszenia wyboru formy
kompensaty określonej w art. 32 ust. 1 ustawy, przewidzianego w art. 34 ust. 2
ustawy,
4) formę kompensaty zgłoszoną w sposób określony w § 3,
5) formę, w której nastąpiło uregulowanie zobowiązania Skarbu Państwa, i jego
ostateczną wartość, z uwzględnieniem należnych odsetek ustawowych, a w przypadku
kompensaty w formie przeniesienia prawa do nieruchomości lub rzeczy ruchomych -
także dane, o których mowa odpowiednio w § 5 ust. 2 pkt 1 i 2.
3. Ewidencja podlega aktualizacji w miarę realizacji zobowiązań Skarbu Państwa.
§ 3. 1. Z zastrzeżeniem ust. 4, uprawniony składa wojewodzie właściwemu w
sprawach, o których mowa w art. 31 ust. 4 i 5 ustawy, pisemne zgłoszenie wyboru
formy kompensaty zobowiązań Skarbu Państwa spośród form wymienionych w art. 32
ust. 1 ustawy. Zgłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę uprawnionego i jego adres,
2) kwotę różnicy między kwotą należną uprawnionemu na podstawie art. 2 ust. 3 i
ust. 3a oraz art. 3 ustawy a kwotą, którą związek zawodowy (organizacja
społeczna) jest obowiązany zwrócić na podstawie art. 31 ust. 1-3 ustawy, albo
kwotę nadpłaty nad kwotę wynikającą z art. 31 ust. 1-3 ustawy,
3) wskazanie wybranej przez uprawnionego formy kompensowania kwoty, o której
mowa w pkt 2,
4) w przypadku wyboru kompensaty w formie przeniesienia praw do składnika mienia
Skarbu Państwa lub gminy (związku komunalnego) - wskazanie, czy wybór dotyczy
kompensaty w formie przeniesienia praw do nieruchomości lub (i) ruchomości,
5) w przypadku wyboru kompensaty w formie obligacji, o których mowa w art. 32
ust. 1 pkt 2 ustawy - rachunek papierów wartościowych, na który mają zostać
przekazane obligacje. Jeżeli uprawniony nie posiada takiego rachunku w dniu
zgłoszenia wyboru, jest obowiązany, po otwarciu rachunku, wskazać go wojewodzie,
nie później niż w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia.
2. Jeżeli uprawniony wybiera skompensowanie części zobowiązania Skarbu Państwa,
wynikającego z orzeczenia Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, w formie wskazanej
w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, a pozostałej części w formie wskazanej w art. 32
ust. 1 pkt 2 ustawy, w zgłoszeniu wyboru formy kompensaty podaje wysokość obu
części zobowiązania.
3. Do zgłoszenia wyboru formy kompensaty dołącza się orzeczenie Społecznej
Komisji Rewindykacyjnej.
4. W przypadku wyboru wyłącznie obligacji jako formy skompensowania zobowiązania
Skarbu Państwa, przy braku zgłoszenia w sytuacji określonej w art. 35 ust. 2
ustawy, uprawniony powinien wskazać właściwemu wojewodzie rachunek papierów
wartościowych, na który mają być przekazane obligacje, nie później niż w
terminie 7 dni od upływu terminu przewidzianego dla zgłoszenia w art. 34 ust. 2
ustawy.
5. Brak wskazania przez uprawnionego, w terminie określonym w rozporządzeniu,
rachunku papierów wartościowych, na który mają być przekazane obligacje,
powoduje skutki określone w art. 37 ust. 2 ustawy.
§ 4. 1. Wojewodowie przekazują Ministrowi Finansów informacje o zobowiązaniach
przewidzianych do skompensowania w formie obligacji Skarbu Państwa, zawierające
imienne wykazy podmiotów uprawnionych, nie później niż na dwa miesiące przed
upływem każdego z terminów uregulowania zobowiązań w formie obligacji,
określonych w art. 37 ust. 3 ustawy.
2. Wykazy, o których mowa w ust. 1, obejmują, z zastrzeżeniem ust. 4:
1) nazwę i adres uprawnionego,
2) dane dotyczące rachunku papierów wartościowych uprawnionego, na który mają
zostać przekazane obligacje,
3) kwotę zobowiązania podlegającego kompensowaniu w formie obligacji, z
uwzględnieniem kwoty odsetek ustawowych, naliczonych do dnia upływu terminu
uregulowania zobowiązań wskazanego w art. 37 ust. 3 ustawy, wyrażoną w pełnych
100 złotych,
4) kwotę pozostałą do uregulowania w gotówce.
3. Wzór wykazu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
4. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, wojewoda nie ma
informacji o rachunku papierów wartościowych, o którym mowa w ust. 2 pkt 2,
przekazuje dane dotyczące rachunku Ministrowi Finansów, niezwłocznie po ich
otrzymaniu od uprawnionego.
5. Do wykazów, o których mowa w ust. 1, dołącza się uwierzytelnione kopie
orzeczeń Społecznej Komisji Rewindykacyjnej.
6. Jeżeli kompensata w formie obligacji ma nastąpić na zasadzie art. 35 ust. 2
ustawy albo na zasadzie art. 36 ust. 3 lub 5 ustawy w związku z brakiem
możliwości przedstawienia odpowiednio pierwszej lub drugiej oferty, o których
mowa w tych przepisach, wojewoda niezwłocznie wzywa uprawnionego do wskazania
rachunku papierów wartościowych, na który mają zostać przekazane obligacje, w
terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
§ 5. 1. Właściwy wojewoda, w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa:
1) ustala składniki majątkowe, stanowiące własność Skarbu Państwa na terenie
województwa, przeznaczone do kompensowania różnic i nadpłat, o których mowa w
art. 31 ust. 4 i 5 ustawy,
2) ustala, za zgodą właściwych gmin, składniki majątkowe, stanowiące własność
komunalną, za którą odpłatność pokryje Skarb Państwa, przeznaczone do
kompensowania różnic i nadpłat, o których mowa w art. 31 ust. 4 i 5 ustawy.
2. W miarę dokonywania ustaleń, o których mowa w ust. 1, wojewoda umieszcza
informacje o wymienionych wyżej składnikach majątkowych w wykazach
przewidzianych odrębnie dla składników majątkowych wymienionych w ust. 1 pkt 1 i
dla składników wymienionych w ust. 1 pkt 2. Wymienione wyżej informacje powinny
obejmować:
1) w przypadku nieruchomości:
a) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz
według katastru nieruchomości,
b) przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego,
c) wartość nieruchomości określoną na podstawie przepisów ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 i z 1998
r. Nr 106, poz. 668),
2) w przypadku rzeczy ruchomych - nazwę i rodzaj lub typ składnika majątkowego,
ilość oraz wartość według wyceny sporządzonej stosownie do przepisów o
dokonywaniu wyceny ruchomości oraz wskazanie miejsca ich przechowywania.
3. Wykazy, o których mowa w ust. 2, udostępnia się uprawnionym na ich żądanie.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 2, są aktualizowane w miarę regulowania
zobowiązań Skarbu Państwa w formie przeniesienia praw do składników majątkowych,
o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz dokonywania ustaleń, o
których mowa w ust. 1.
§ 6. 1. Przewidziane w art. 36 ust. 3 i 5 ustawy oferty pierwsza i druga
kompensaty w formie przeniesienia praw do określonego składnika majątkowego, o
którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, wymagają formy pisemnej i powinny
zawierać co najmniej:
1) w przypadku nieruchomości - informacje wymienione w § 5 ust. 2 pkt 1,
2) w przypadku rzeczy ruchomych - informacje wymienione w § 5 ust. 2 pkt 2,
3) pouczenie o przewidzianym w ustawie terminie ustosunkowania się do oferty
oraz o skutkach niedochowania terminu, a w przypadku pierwszej oferty, o której
mowa w art. 36 ust. 3 ustawy - także zawiadomienie o braku możliwości złożenia
drugiej kolejnej oferty, jeżeli wojewoda nie dysponuje innym, niż wskazany w
ofercie, składnikiem majątkowym przeznaczonym do skompensowania zobowiązania
Skarbu Państwa.
2. Przewidziane przepisami ust. 1 pkt 3 i art. 36 ust. 3 i 5 ustawy
zawiadomienia o braku możliwości przestawienia oferty, a także przewidziane
przepisami art. 36 ust. 4 i 6 ustawy oświadczenia uprawnionych o przyjęciu bądź
odrzuceniu oferty, wymagają formy pisemnej.
3. Wojewoda można przedstawić w ofertach także składniki majątkowe przeznaczone
do kompensowania zobowiązań Skarbu Państwa, nie ujęte w wykazach, o których mowa
w § 5 ust. 2-4, jeżeli w dniu przedstawienia oferty są dokonane ustalenia
przewidziane w § 5 ust. 1.
§ 7. 1. Wojewodowie właściwi w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 4 i art.
31 ust. 4 i 5 ustawy, obowiązani, na podstawie orzeczeń Społecznej Komisji
Rewindykacyjnej, do uregulowania, w imieniu Skarbu Państwa, zobowiązań w formie
gotówkowej:
1) ustalają numer rachunku bankowego właściwego uprawnionego, na który mają być
przekazane środki budżetowe na uregulowanie orzeczonych zobowiązań,
2) ustalają wysokość należnych odsetek ustawowych od orzeczonych zobowiązań,
3) stosowanie do przepisów dotyczących zasad i trybu wykonywania budżetu
dokonują przelewu środków budżetowych na rachunki, o których mowa w pkt 1.
2. W przypadku odstąpienia przez Ministra Finansów od emisji obligacji, o którym
mowa w art. 38 ustawy, Minister Finansów, na podstawie przesłanych przez
wojewodów informacji o zobowiązaniach Skarbu Państwa, zwiększy plany wydatków
budżetowych właściwych wojewodów, z przeznaczeniem na uregulowanie zobowiązań
Skarbu Państwa przewidzianych do skompensowania w formie obligacji.
§ 8. Wojewodowie właściwi w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 4 i art. 31
ust. 4 i 5 ustawy, występują z wnioskami o złożenie do depozytu sądowego
należności gotówkowej stanowiącej równowartość zobowiązania Skarbu Państwa w
okolicznościach określonych w art. 39 ustawy.
§ 9. 1. Wojewodowie przekazują Ministrowi Finansów, nie później niż na dwa
miesiące przed upływem każdego z kolejnych terminów kompensaty w formie
obligacji, określonych w art. 37 ust. 3 ustawy, informacje o zobowiązaniach
Skarbu Państwa, wynikających z orzeczeń Społecznej Komisji Rewindykacyjnej
wydanych odpowiednio: do dnia 30 listopada 1998 r., w okresie od dnia 1 grudnia
1998 r. do dnia 31 maja 1999 r. oraz po dniu 31 maja 1999 r.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) nazwę województwa,
2) numer orzeczenia Społecznej Komisji Rewindykacyjnej i datę jego wydania,
3) kwotę orzeczonego zobowiązania, w tym odrębnie kwotę zobowiązania
podlegającego uregulowaniu w formie gotówkowej oraz w formie niepieniężnej,
4) datę uregulowania zobowiązania gotówkowego oraz datę uregulowania
zobowiązania w formie niepieniężnej,
5) liczbę dni między datą wydania orzeczenia a datą uregulowania zobowiązania
gotówkowego oraz (lub) datą uregulowania zobowiązania w formie niepieniężnej,
6) wysokość ustawowych odsetek obowiązujących w danym okresie, która została
przyjęta do określenia kwot tych odsetek od kwoty danego zobowiązania,
7) kwotę ustawowych odsetek naliczonych od kwoty zobowiązania gotówkowego oraz
(lub) od kwoty zobowiązania w formie niepieniężnej,
8) kwotę spłaconą w gotówce, w tym kwotę przekazaną decyzją Ministra Finansów na
spłacenie zobowiązania gotówkowego, oraz kwotę uregulowaną w formie
niepieniężnej,
9) kwotę zobowiązania gotówkowego oraz (lub) kwotę zobowiązania w formie
niepieniężnej, która pozostaje do uregulowania,
10) przewidywaną datę spłaty pozostałych do uregulowania zobowiązań oraz
przewidywaną formę tego uregulowania.
3. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 10. 1. Minister Finansów przekazuje Przewodniczącemu Społecznej Komisji
Rewindykacyjnej informacje wojewodów o zobowiązaniach Skarbu Państwa,
podlegających uregulowaniu w gotówce lub kompensowaniu w formie obligacji.
2. Przewodniczący Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, po otrzymaniu informacji,
o których mowa w ust. 1, na podstawie danych znajdujących się w posiadaniu
Komisji:
1) sprawdza zgodność zobowiązania wskazanego przez wojewodę z treścią orzeczenia
mającego być źródłem danego zobowiązania,
2) sprawdza, czy dane orzeczenie nie zostało uchylone, zmienione albo czy nie
stwierdzono jego nieważności w części dotyczącej zobowiązania Skarbu Państwa, a
także, czy nie nastąpiło wstrzymanie wykonania orzeczenia w części dotyczącej
zobowiązania Skarbu Państwa,
3) sprawdza, czy dane orzeczenie nie jest przedmiotem postępowania, w którym
może dojść do jego uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności w części
dotyczącej zobowiązania Skarbu Państwa.
3. Przewodniczący Społecznej Komisji Rewindykacyjnej przedstawia Ministrowi
Finansów, w formie zaświadczenia, wyniki postępowania sprawdzającego, o którym
mowa w ust. 2, w terminie nie przekraczającym 7 dni od dnia otrzymania
informacji, o których mowa w ust. 1.
§ 11. 1. Wojewodowie przedstawiają Przewodniczącemu Społecznej Komisji
Rewindykacyjnej, do dnia 20 lutego każdego roku, ogólną informację za rok
poprzedni o stanie i formach realizacji zobowiązań Skarbu Państwa, o których
mowa w art. 1 ust. 4 i art. 31 ust. 4 i 5 ustawy, na podstawie danych z
ewidencji, o której mowa w § 2 .
2. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1999 r. (poz. 51)
Załącznik nr 1
WZÓR
WYKAZ ZOBOWIĄZAŃ SKARBU PAŃSTWA, WYNIKAJĄCYCH Z ORZECZEŃ SPOŁECZNEJ KOMISJI
REWINDYKACYJNEJ, PODLEGAJĄCYCH SKOMPENSOWANIU W FORMIE OBLIGACJI W TERMINIE DO
DNIA ..........
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR
INFORMACJA O ZOBOWIĄZANIACH SKARBU PAŃSTWA WYNIKAJĄCYCH Z ORZECZEŃ SPOŁECZNEJ
KOMISJI REWINDYKACYJNEJ WYDANYCH .........
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR
INFORMACJA OGÓLNA ZA ROK .................
O STANIE I FORMACH REALIZACJI ZOBOWIĄZAŃ SKARBU PAŃSTWA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1
UST. 4 I ART. 31 UST. 4 I 5 USTAWY
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych.
(Dz. U. Nr 7, poz. 52)
Na podstawie art. 359 § 3 Kodeksu cywilnego zarządza się, co następuje:
§ 1. Określone w § 1 w pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1989
r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. Nr 16, poz. 84, Nr
41, poz. 225 i Nr 57, poz. 388, z 1990 r. Nr 1, poz. 1, Nr 4, poz. 25, Nr 11,
poz. 70, Nr 19, poz. 116, Nr 28, poz. 166, Nr 41, poz. 241 i Nr 82, poz. 478, z
1991 r. Nr 12, poz. 50 i Nr 82, poz. 367, z 1992 r. Nr 60, poz. 304, z 1993 r.
Nr 33, poz. 148, z 1995 r. Nr 141, poz. 694, z 1996 r. Nr 151, poz. 713 oraz z
1998 r. Nr 45, poz. 270) odsetki ustawowe ustala się od dnia 1 lutego 1999 r. w
wysokości 24% w stosunku rocznym.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb
Mundurowych.
(Dz. U. Nr 7, poz. 53)
Na podstawie art. 69c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998
r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 897, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie
utworzenia Branżowej Kasy Chorych dla Służb Mundurowych (Dz. U. Nr 148, poz.
969) w § 11 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Koszty utworzenia Kasy są pokrywane także ze środków przedsiębiorstwa
państwowego «Polskie Koleje Państwowe» wydzielonych na ten cel przez Zarząd
przedsiębiorstwa."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie nadania Radzie do Spraw Uchodźców statutu organizacyjnego i regulaminu
czynności wewnętrznych oraz określenia zasad wynagradzania jej członków.
(Dz. U. Nr 7, poz. 54)
Na podstawie art. 75 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Radzie do Spraw Uchodźców, zwanej dalej "Radą", nadaje się statut
organizacyjny, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. Radzie nadaje się regulamin czynności wewnętrznych, stanowiący załącznik nr
2 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Przewodniczący Rady otrzymuje miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w
wysokości stanowiącej dziewięciokrotność najniższego miesięcznego wynagrodzenia
za pracę pracowników.
2. Zastępca przewodniczącego Rady otrzymuje miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe
w wysokości stanowiącej siedmiokrotność najniższego miesięcznego wynagrodzenia
za pracę pracowników.
3. Członkowie Rady otrzymują miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości
stanowiącej 60% najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników.
§ 4. Członkowie Rady, z wyjątkiem przewodniczącego Rady i zastępcy, otrzymują
wynagrodzenie za udział w składzie orzekającym i reprezentowanie Rady w
postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w wysokości 50% najniższego
miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1999 r.
(poz. 54)
Załącznik nr 1
STATUT ORGANIZACYJNY RADY DO SPRAW UCHODŹCÓW
§ 1. 1. Rada do Spraw Uchodźców, zwana dalej "Radą", działa na podstawie ustawy
z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998
r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) oraz niniejszego statutu.
2. W skład Rady wchodzą:
1) przewodniczący,
2) zastępca przewodniczącego,
3) członkowie.
§ 2. 1. Przewodniczący Rady kieruje pracami Rady, w tym w szczególności:
1) ustala plan pracy Rady oraz haromonogram działania składów orzekających,
2) wyznacza składy orzekające,
3) zwołuje posiedzenia plenarne Rady,
4) przydziela poszczególnym składom orzekającym sprawy do rozpatrzenia oraz
czuwa nad terminowością ich załatwiania,
5) reprezentuje Radę przed innymi organami i instytucjami,
6) reprezentuje Radę w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym albo
wyznacza w tym celu innego członka Rady,
7) powołuje, w miarę potrzeby, biegłych i ekspertów do udziału w postępowaniu
toczącym się przed Radą,
8) wyznacza członkom Rady, w miarę potrzeby, zadania związane z działalnością
Rady,
9) wykonuje inne zadania, wynikające z przepisów prawa, statutu organizacyjnego
Rady oraz regulaminu czynności wewnętrznych.
2. W przypadku zrzeczenia się przez przewodniczącego swojej funkcji lub
odwołania przez Radę, pełni on obowiązki do czasu wyboru przez Radę nowego
przewodniczącego.
§ 3. 1. Przewodniczący Rady powierza jednemu z członków Rady, za jego zgodą,
funkcję zastępcy przewodniczącego oraz wyznacza zakres jego zadań.
2. Zastępca przewodniczącego zastępuje przewodniczącego Rady, jeżeli przejściowo
nie może on sprawować swojej funkcji.
§ 4. 1. Członkowie Rady realizują zadania Rady przez udział w składach
orzekających i posiedzeniach plenarnych Rady.
2. Przewodniczący Rady może, w miarę potrzeby, powoływać zespoły tematyczne lub
grupy robocze w celu opracowania zagadnień albo dokonania analiz problemów
pojawiających się w związku z działalnością Rady.
§ 5. W zakresie swoich ustawowych zadań Rada działa przez składy orzekające.
§ 6. 1. Rada może również obradować przez odbywanie posiedzeń plenarnych.
2. Na posiedzeniach plenarnych członkowie Rady omawiają zagadnienia i problemy,
wynikające z działalności Rady, a w szczególności analizują kwestie pojawiające
się w związku z działalnością orzeczniczą składów orzekających.
3. Posiedzenia plenarne Rady odbywają się w obecności co najmniej połowy jej
ustawowego składu.
Załącznik nr 2
REGULAMIN CZYNNOŚCI WEWNĘTRZNYCH RADY DO SPRAW UCHODŹCÓW
§ 1. Regulamin czynności wewnętrznych Rady do Spraw Uchodźców, zwanej dalej
"Radą", określa czynności związane z działalnością Rady.
Posiedzenia składów orzekających
§ 2. 1. Przewodniczący Rady, wyznaczając składy orzekające, określa:
1) skład składu orzekającego,
2) przewodniczącego składu orzekającego,
3) sprawy przekazane do rozpoznania składowi orzekającemu.
2. Przewodniczący Rady może przekazać powołanemu już składowi orzekającemu
dalsze sprawy do rozpoznania.
§ 3. 1. Przewodniczący składu orzekającego zwołuje posiedzenie składu,
określając miejsce i termin posiedzenia oraz wskazując sprawy przewidziane do
rozpatrzenia na posiedzeniu.
2. Zawiadomienie o posiedzeniu składu orzekającego przekazuje się pisemnie
członkom składu w terminie umożliwiającym zapoznanie się ze sprawą, jednak nie
później niż na 7 dni przed terminem posiedzenia.
3. Przewodniczący składu orzekającego może ustalić harmonogram posiedzeń składu
orzekającego, zgodnie z którym będą rozpatrywane sprawy przydzielone temu
składowi.
§ 4. Sprawę na posiedzenie składu orzekającego przygotowuje przewodniczący
składu orzekającego lub wyznaczony przez niego członek składu - sprawozdawca.
§ 5. 1. Posiedzenie składu orzekającego otwiera i prowadzi przewodniczący składu
orzekającego.
2. Sprawy przeznaczone do rozpoznania przez skład orzekający referuje
przewodniczący składu orzekającego lub członek składu - sprawozdawca.
§ 6. 1. Po zamknięciu dyskusji przewodniczący składu orzekającego zarządza
głosowanie nad orzeczeniem.
2. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.
§ 7. Z przebiegu posiedzenia składu orzekającego sporządza się protokół.
Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego oraz protokolant.
§ 8. Orzeczenie składu orzekającego, wraz z uzasadnieniem, aktami sprawy i
protokołem przebiegu posiedzenia składu orzekającego, przewodniczący składu
orzekającego przekazuje przewodniczącemu Rady.
Posiedzenia plenarne
§ 9. 1. Pierwsze posiedzenie plenarne nowo powołanej Rady zwołuje i przewodniczy
mu, do czasu powołania przewodniczącego Rady, osoba upoważniona przez Prezesa
Rady Ministrów.
2. Porządek obrad pierwszego posiedzenia obejmuje wybór przewodniczącego Rady.
3. Kolejne posiedzenia zwołuje przewodniczący Rady z własnej inicjatywy lub na
wniosek co najmniej połowy ustawowego składu Rady.
4. Przewodniczący Rady może ustalić, ze posiedzenia będą odbywać się według
określonego planu.
§ 10. 1. Przewodniczący Rady ustala projekt porządku dziennego posiedzenia.
2. Przewodniczący Rady może zwracać się do członów Rady o przygotowanie na
posiedzenie określonych spraw.
§ 11. 1. Przewodniczący Rady zawiadamia na piśmie członków Rady o terminie,
miejscu i projekcie porządku dziennego posiedzenia co najmniej na 14 dni przed
planowanym terminem posiedzenia, załączając materiały, które mają być
przedmiotem obrad. W szczególnie uzasadnionych wypadkach termin 14 dni może
zostać skrócony.
2. Przewodniczący Rady może zapraszać do udziału w posiedzeniu Rady, z własnej
inicjatywy lub na wniosek członka Rady, osoby spoza składu Rady, których
obecność na posiedzeniu jest celowa ze względu na jego przedmiot.
3. Z ważnych przyczyn Rada może postanowić o odroczeniu posiedzenia, z
równoczesnym wyznaczeniem nowego terminu posiedzenia. Członków Rady obecnych na
posiedzeniu uznaje się za zawiadomionych, a nieobecnych zawiadamia się na
piśmie. Rada może też postanowić o przerwaniu posiedzenia i kontynuowaniu go w
późniejszym terminie.
§ 12. 1. Posiedzenie otwiera i obrady prowadzi przewodniczący Rady lub jego
zastępca, zwani dalej "przewodniczącym posiedzenia", po stwierdzeniu obecności
co najmniej połowy ustawowego składu Rady.
2. Przewodniczący posiedzenia przedstawia projekt porządku dziennego posiedzenia
i przyjmuje wnioski w tej sprawie. Członkowie Rady mogą zgłaszać sprawy do
rozpatrzenia przez Radę nie objęte porządkiem posiedzenia.
3. Porządek posiedzenia ustala Rada.
§ 13. 1. Przewodniczący posiedzenia prowadzi obrady według przyjętego porządku.
2. Jeżeli sprawa będąca przedmiotem obrad była przygotowywana przez członka
Rady, jej rozpatrzenie na posiedzeniu rozpoczyna się zreferowaniem przez
przygotowującego.
3. Dyskusję prowadzi się według kolejności zgłoszeń. Głosu poszczególnym mówcom
udziela przewodniczący posiedzenia. Referentowi sprawy, a w uzasadnionych
wypadkach także innym członkom Rady oraz osobom zaproszonym na posiedzenie Rady,
przewodniczący posiedzenia może udzielić głosu poza kolejnością.
§ 14. 1. Po wyczerpaniu listy mówców, przewodniczący posiedzenia zamyka dyskusję
i dokonuje jej podsumowania.
2. Rada wyraża swoje stanowisko wobec dyskutowanego problemu w formie uchwały.
3. Uchwałę podpisuje przewodniczący Rady lub zastępca przewodniczącego, który
przewodniczył posiedzeniu.
4. Stanowiska zajęte przez Radę w kwestiach organizacyjnych i proceduralnych są
ujmowane w formie adnotacji zawartej w protokole posiedzenia.
§ 15. 1. Posiedzenia Rady są protokołowane.
2. Protokół posiedzenia zawiera:
1) datę, miejsce i czas trwania posiedzenia oraz jego numer,
2) listę członków Rady i innych osób obecnych na posiedzeniu,
3) imię i nazwisko przewodniczącego posiedzenia oraz osoby protokolanta,
4) porządek obrad,
5) imiona i nazwiska mówców, którzy brali udział w dyskusji, oraz streszczenie
ich wypowiedzi,
6) podjęte uchwały i stanowiska dokumentowane w formie adnotacji, wraz ze
sposobem ich przyjęcia, a w przypadku uchwał powziętych przez głosowanie - wraz
z wynikami głosowania,
7) inne kwestie, których odnotowanie poleci przewodniczący posiedzenia.
3. Protokół podpisują przewodniczący posiedzenia oraz protokolant.
4. Do protokołu załącza się teksty podjętych uchwał i listę obecności na
posiedzeniu.
§ 16. 1. Niezwłocznie po sporządzeniu, jednak nie później niż po upływie 30 dni
od zakończenia posiedzenia, protokół powinien być dostarczony członkom Rady.
2. Członek Rady może zgłosić przewodniczącemu Rady pisemne żądanie sprostowania
protokołu. Przewodniczący dokonuje żądanego sprostowania lub, w przypadkach
spornych, przedstawia na najbliższym posiedzeniu Rady podtrzymywane żądanie do
rozstrzygnięcia przez członów Rady obecnych na posiedzeniu, do protokołu którego
zostało złożone sprostowanie.
3. Protokół posiedzenia podlega przyjęciu na następnym posiedzeniu Rady.
Postanowienia końcowe
§ 17. 1. Członkowie Rady są obowiązani uczestniczyć w posiedzeniach składów
orzekających i posiedzeniach plenarnych oraz innych pracach Rady.
2. W razie niemożności uczestniczenia w pracach Rady, członek Rady jest
obowiązany poinformować na piśmie przewodniczącego Rady o okolicznościach
uniemożliwiających przejściowo wykonywanie jego obowiązków.
3. Jeżeli usprawiedliwienie składa członek Rady będący członkiem składu
orzekającego, przewodniczący Rady niezwłocznie wyznacza do tego składu
orzekającego innego członka Rady.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia właściwości miejscowej i rzeczowej delegatur Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów.
(Dz. U. Nr 7, poz. 55)
Na podstawie art. 18 ust. 1a ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów (Dz. U. z 1997 r. Nr
49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 145, poz. 938) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się właściwość miejscową delegatur Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów:
1) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Bydgoszczy -
województwa: kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie,
2) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Gdańsku - województwa:
pomorskie i zachodniopomorskie,
3) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Katowicach -
województwa: śląskie i opolskie,
4) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Krakowie - województwa:
małopolskie i podkarpackie,
5) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Lublinie - województwa:
lubelskie i podlaskie,
6) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Łodzi - województwa:
łódzkie i świętokrzyskie,
7) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Poznaniu - województwo
wielkopolskie,
8) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów we Wrocławiu -
województwa: dolnośląskie i lubuskie,
9) Delegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w mieście stołecznym
Warszawie - województwo mazowieckie.
§ 2. W zakresie swojej właściwości miejscowej delegatury Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, zwane dalej "delegaturami":
1) sprawują kontrolę przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów,
2) badają kształtowanie się cen w warunkach ograniczenia konkurencji,
3) prowadzą badania stanu koncentracji gospodarki,
4) wydają decyzje w sprawach przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz
decyzje lub zawiadomienia w sprawach kształtowania struktur podmiotów
gospodarczych, w których postępowanie zostało wszczęte z urzędu lub na wniosek
uprawnionego w rozumieniu art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów
(Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770 oraz z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 145, poz. 938), zwanej dalej "ustawą", jeżeli
stosujący praktykę monopolistyczną i uprawniony (strony postępowania) bądź
łączący się przedsiębiorcy mają siedziby na terenie objętym właściwością
miejscową tej samej delegatury, z zastrzeżeniem § 3-6,
5) podejmują czynności wynikające z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji, jeżeli skutki czynów nieuczciwej konkurencji występują wyłącznie na
terenie objętym właściwością miejscową delegatury; wytoczenie przez delegaturę
odpowiedniego powództwa wymaga uprzedniej zgody Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej "Prezesem Urzędu",
6) występują do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony
praw i interesów konsumentów,
7) współpracują z organami samorządu terytorialnego oraz z organizacjami
społecznymi i innymi instytucjami, do których zadań statutowych należy ochrona
interesów konsumentów,
8) udzielają pomocy organom samorządu województwa i powiatu oraz organizacjom,
do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, w zakresie
wynikającym z rządowej polityki konsumenckiej.
§ 3. 1. Jeżeli stosujący praktykę monopolistyczną i uprawniony mają siedziby na
terenie objętym właściwością miejscową dwóch lub więcej delegatur, właściwa jest
delegatura ze względu na siedzibę przedsiębiorcy stosującego praktykę
monopolistyczną, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli praktyką monopolistyczna jest porozumienie, o którym mowa w art. 2 pkt
3 ustawy, lub w razie powstania wątpliwości co do właściwości miejscowej
delegatury, w przypadku określonym w ust. 1, delegaturę właściwą wskazuje Prezes
Urzędu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą przedsiębiorców działających w warunkach
monopolu naturalnego (sieciowego) na rynku krajowym objętym właściwością
miejscową dwóch lub więcej delegatur, w szczególności w sektorze
paliwowo-energetycznym, transporcie kolejowym i łączności. W tych sprawach
właściwy jest Prezes Urzędu.
§ 4. 1. W sprawach dotyczących łączenia przedsiębiorców w rozumieniu art. 11
ustawy delegatury są właściwe, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów
łączących się przedsiębiorców - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru łączenia - nie przekracza 100 mln EURO, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. W sprawach dotyczących łączenia przedsiębiorców:
1) wykonujących usługi komunalne, w tym transportu miejskiego, turystyczne,
handlowe i telewizji kablowej, delegatury są również właściwe, jeżeli łączna
wartość rocznej sprzedaży towarów (usług) łączących się przedsiębiorców
przekracza 100 mln EURO,
2) nabywających lub przejmujących w posiadanie zorganizowaną część mienia, o
którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwe są delegatury, jeżeli łączna
wartość rocznej sprzedaży przekracza kwotę określoną w tym przepisie.
3. Właściwość delegatury w sprawach dotyczących łączenia przedsiębiorców ustala
się ze względu na siedzibę przedsiębiorcy:
1) tworzonego lub przejmowanego w wyniku połączenia dwóch lub więcej
przedsiębiorców, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy,
2) w którym inny przedsiębiorca zamierza objąć lub nabyć akcje lub udziały, o
których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 3 i 3a ustawy,
3) w którym ta sama osoba zamierza objąć funkcję, o której mowa w art. 11 ust. 2
pkt 5 ustawy,
4) nad którym inny przedsiębiorca zamierza przejąć kontrolę, o której mowa w
art. 11 ust. 2 pkt 6 ustawy.
4. W razie zamiaru nabycia zorganizowanej części mienia, o którym mowa w art. 11
ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwa jest delegatura ze względu na położenie tego
mienia.
5. Jeżeli w łączeniu uczestniczy przedsiębiorca, którego siedziba znajduje się
za granicą, właściwa jest delegatura ze względu na siedzibę łączącego się
krajowego przedsiębiorcy. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 5. Delegatury właściwe w sprawach, o których mowa w § 2-4, właściwe są również
do nakładania przewidzianych ustawą kar pieniężnych w tych sprawach.
§ 6. 1. Delegatury oprócz spraw, o których mowa w § 2-5, mogą załatwiać inne
sprawy przekazane im przez Prezesa Urzędu.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Prezes Urzędu może sprawę należącą do
właściwości delegatury przejąć do swojej właściwości.
§ 7. Decyzje i zawiadomienia wydawane przez delegatury podpisują dyrektorzy
delegatur.
§ 8. Postępowania wszczęte i nie zakończone ostatecznymi decyzjami przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia toczą się według przepisów dotychczasowych.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Inspekcji Handlowej.
(Dz. U. Nr 7, poz. 56)
Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.
U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1990 r. Nr 14, poz.
88, z 1991 r. Nr 65, poz. 279, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Głównemu Inspektoratowi Inspekcji Handlowej nadaje się statut, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1999 r.
(poz. 56)
STATUT GŁÓWNEGO INSPEKTORATU INSPEKCJI HANDLOWEJ
§ 1. 1. Główny Inspektorat Inspekcji Handlowej, zwany dalej "Głównym
Inspektoratem", sprawuje obsługę Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej i
działa na podstawie ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.
U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1990 r. Nr 14, poz.
88, z 1991 r. Nr 65, poz. 279, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) oraz niniejszego statutu.
2. Główny Inspektorat działa zgodnie z zarządzeniami, decyzjami, wytycznymi i
poleceniami Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, zwanego dalej "Głównym
Inspektorem", oraz pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Głównym Inspektoratem kieruje Główny Inspektor przy pomocy swojego
zastępcy i kierowników komórek organizacyjnych wymienionych w § 4.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1 ustala Główny Inspektor.
3. Główny Inspektor może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także
innych pracowników Głównego Inspektoratu do załatwiania spraw, w tym do
podejmowania decyzji w imieniu Głównego Inspektora.
§ 3. Główny Inspektor może tworzyć komisje lub zespoły, o charakterze stałym lub
doraźnym, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, określając cel ich
powołania, zakres zadań, nazwę, skład osobowy i tryb działania.
§ 4. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą:
1) Gabinet Głównego Inspektora,
2) Biuro Prawo-Organizacyjne,
3) Biuro Poradnictwa Konsumenckiego,
4) Biuro Kontroli.
2. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą również centralne laboratoria
kontrolno-analityczne.
3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
Głównego Inspektoratu określa Główny Inspektor w regulaminie organizacyjnym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 7, poz. 57)
Na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35,
poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i
182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr
95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136,
poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z
1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 1998 r. w sprawie
zasad wynagradzania pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (Dz. U. Nr 37,
poz. 207) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1999 r.
(poz. 57)
TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*, DODATKU FUNKCYJNEGO* I
LEGISLACYJNEGO* ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I
PRAKTYKI ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW
Lp.StanowiskoStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotychStawka
dodatkuWykształcenieLiczba lat pracy
funkcyjnego w złotychlegislacyjnego w złotych
1234567
1dyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej
równorzędnej)3.440-4.830590-1.230-wyższe5
2wicedyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej
równorzędnej), wicedyrektor - główny księgowy3.300-4.430440-690-wyższe5
3radca Prezesa Rady Ministrów, radca wiceprezesa Rady
Ministrów2.830-4.120--wyższe4
4radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów2.500-3.440--wyższe4
radca prawnywg odrębnych przepisów
naczelnik wydziału220-550-wyższe5
główny legislator2.310-3.170-300-600wyższe prawnicze7
5główny specjalista2.150-2.950--wyższe4
starszy legislator2.150-2.770-220-470wyższe prawnicze6
6starszy specjalista, starszy księgowy1.970-2.500--wyższe4
legislator150-310wyższe prawnicze5 lub 2 i ukończona aplikacja
legislacyjna
asystent: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra,
Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza
stanu, dyrektora generalnego, dyrektora biura, departamentu (komórki
organizacyjnej równorzędnej)-wyższe-
7specjalista, starszy inspektor, referendarz1.820-2.340--wyższe2
8kierownik kancelarii ogólnej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik
archiwum, kierownik hali maszyn1.640-2.130150-340-średnie2
9młodszy legislator1.480-2.130-75-160wyższe prawnicze-
referent prawny--
inspektor, podreferendarz-średnie-
10sekretarz: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra,
Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza
stanu, dyrektora generalnego, dyrektora biura, departamentu (komórki
równorzędnej)1.330-1.940--średnie-
11starszy referent, księgowy, maszynistka klasy
mistrzowskiej1.170-1.720--średnie-
12starsza maszynistka, referent980-1.450--średnie-
13maszynistka740-1.080----
* Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i
legislacyjnego - po przeliczeniu stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu
przeliczenia przychodu w związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na
ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr 153, poz. 1006)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 13 stycznia 1999 r.
w sprawie zlecania przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
organizacjom pozarządowym oraz jednostkom samorządu terytorialnego zadań z
zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej.
(Dz. U. Nr 7, poz. 58)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych\ (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia określają rodzaje zadań z zakresu rehabilitacji
zawodowej, społecznej i leczniczej, zwanych dalej "zadaniami", które mogą być
zlecane organizacjom pozarządowym lub jednostkom samorządu terytorialnego,
ogólne warunki i tryb zlecania zadań, zasady ustalania i rozliczania dotacji
przekazanych na realizację tych zadań ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej "Funduszem", tryb
dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i kontroli realizacji zleconych zdań.
§ 2. 1. Organizacjom pozarządowym i jednostkom samorządu terytorialnego mogą być
zlecane następujące zadania:
1) organizowanie i prowadzenie szkoleń i kursów, warsztatów, grup środowiskowego
wsparcia oraz zespołów aktywności społecznej dla osób niepełnosprawnych,
2) organizowanie szkoleń i warsztatów dla członków rodzin osób
niepełnosprawnych, opiekunów i wolontariuszy bezpośrednio zaangażowanych w
proces rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych,
ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień dotyczących procesu integracji osób
niepełnosprawnych w najbliższym środowisku i społeczności lokalnej, zwiększania
ich aktywności życiowej i zaradności osobistej oraz niezależności ekonomicznej,
podnoszenia umiejętności pracy z osobami niepełnosprawnymi, w tym sprawowania
nad nimi opieki i udzielania pomocy w procesie ich rehabilitacji,
3) prowadzenie terapii psychologicznej dla osób, które stały się niepełnosprawne
w stopniu znacznym lub umiarkowanym, w celu łagodzenia stresu spowodowanego
niepełnosprawnością,
4) prowadzenie grupowych i indywidualnych zajęć, mających na celu nabywanie,
rozwijanie i podtrzymywanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego
funkcjonowania, w tym w szczególności obejmujących naukę orientacji w
przestrzeni i wykonywania czynności dnia codziennego przez osoby ociemniałe,
zwiększających mobilność osób niepełnosprawnych ruchowo, ogólnie usprawniających
osoby ze znacznym upośledzeniem ruchu i mowy, rozwijających umiejętności
sprawnego komunikowania się z otoczeniem osób z uszkodzeniami słuchu, a także
ogólnie usprawniających zaburzone funkcje organizmu i ograniczających deficyty
rozwojowe osób z upośledzeniem umysłowym,
5) organizowanie imprez kulturalnych, sportowych i rekreacyjnych - dla osób
niepełnosprawnych oraz imprez o charakterze integracyjnym - wspierających
aktywność osób niepełnosprawnych w tych dziedzinach,
6) organizowanie targów, wystaw i innych imprez o charakterze wystawienniczym
promujących aktywność osób niepełnosprawnych w różnych dziedzinach życia
społecznego i zawodowego,
7) opracowywanie i wydawanie publikacji, w tym na nośnikach elektromagnetycznych
i elektronicznych, w szczególności służących przybliżaniu problematyki
niepełnosprawności oraz podnoszeniu świadomości i wrażliwości społecznej na
potrzeby osób niepełnosprawnych, umożliwiających osobom niepełnosprawnym
wypowiadanie się w sprawach ich dotyczących oraz przejawianie twórczej i
artystycznej ekspresji, a także propagujących sprawdzone rozwiązania w
dziedzinie rehabilitacji, ze szczególnym uwzględnieniem informacji o pomocach
technicznych dla osób niepełnosprawnych, oraz informujących o dostępnych
usługach w zakresie transportu, komunikacji, turystyki i wypoczynku,
8) badania, ekspertyzy i analizy służące pełniejszemu rozpoznaniu zjawiska
niepełnosprawności oraz lepszemu zrozumieniu potrzeb różnych środowisk osób
niepełnosprawnych oraz potrzeb wynikających z różnych rodzajów
niepełnosprawności,
9) opracowanie i realizacja programów celowych służących zaspokajaniu potrzeb i
rozwiązywaniu problemów osób niepełnosprawnych, w tym w szczególności programów
związanych z aktywizacją osób niepełnosprawnych na rynku pracy,
10) prowadzenie rehabilitacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w różnych
typach placówek.
2. Zadania z zakresu rehabilitacji leczniczej mogą zostać zlecone wyłącznie w
powiązaniu ze zleceniem zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej lub społecznej.
§ 3. 1. Fundusz może przedłożyć organizacjom pozarządowym lub jednostkom
samorządu terytorialnego ofertę realizacji zadania, podając ją do publicznej
wiadomości w środkach masowego przekazu, określając jednocześnie termin
składania wniosków o jego realizację.
2. Organizacje pozarządowe i jednostki samorządu terytorialnego mogą występować
z własnymi wnioskami o realizację zadań wymienionych w § 2.
§ 4. 1. Organizacja pozarządowa lub jednostka samorządu terytorialnego, zwana
dalej "wnioskodawcą", przyjmując ofertę Funduszu lub występując z własną ofertą
realizacji zadania, składa wniosek o realizację zadania.
2. Wniosek powinien być podpisany przez osoby upoważnione do składania
oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy.
§ 5. 1. Wniosek o realizację zadania powinien zawierać w szczególności:
1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania,
2) termin i miejsce realizacji,
3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji,
4) informacje o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych, wskazujących na
możliwość wykonania zadania, w tym o wysokości środków finansowych własnych bądź
uzyskanych na realizację danego zadania z innych źródeł, ze szczególnym
uwzględnieniem środków uzyskanych od jednostek administracji państwowej szczebla
centralnego i terenowego,
5) wykaz sprzętu i urządzeń, o których mowa w § 16, wraz z uzasadnieniem
niezbędności ich zakupu dla prawidłowej realizacji zadania,
6) wysokość wnioskowanej dotacji na realizację zadania zleconego.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) opinię zarządu głównego (lub innego najwyższego organu wykonawczego
organizacji) w sprawie możliwości prawidłowej realizacji przez wnioskodawcę
zadania zleconego - w przypadku wniosku składanego przez oddział terenowy
organizacji pozarządowej,
2) pełnomocnictwo zarządu głównego (lub innego najwyższego organu wykonawczego
organizacji) do zawarcia umowy o realizację zadania zleconego wraz z dokumentem
akceptującym i potwierdzającym treść wniosku - w przypadku wniosku składanego
przez oddział terenowy organizacji pozarządowej nie posiadający osobowości
prawnej,
3) uchwałę rady gminy, rady powiatu lub sejmiku wojewódzkiego, akceptującą i
potwierdzającą treść wniosku - w przypadku wniosku składanego odpowiednio przez
zarząd gminy, powiatu lub województwa.
§ 6. 1. Organizacje pozarządowe składają wnioski w oddziałach Funduszu
właściwych miejscowo dla siedziby ich zarządów głównych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Organizacje pozarządowe o charakterze lokalnym, oddziały terenowe organizacji
pozarządowych oraz jednostki samorządu terytorialnego składają wnioski w
miejscowo właściwych oddziałach Funduszu.
3. Wnioski zarządów głównych organizacji pozarządowych (lub innych najwyższych
organów organizacji) rozpatrywane są przez Zarząd Funduszu.
4. Wnioski jednostek, o których mowa w ust. 2, rozpatrywane są w oddziałach
Funduszu, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2.
§ 7. 1. W oddziałach Funduszu działają osoby upoważnione w zakresie, o którym
mowa w art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126), do
rozpatrywania i dokonywania rozstrzygnięć w sprawie składanych wniosków, o
których mowa w § 6 ust. 1, 2 i 4, oraz osoby upoważnione do prowadzenia nadzoru
i kontroli wykonania umów.
2. W przypadkach gdy przyznanie wnioskowanej dotacji przekracza upoważnienie, o
którym mowa w ust. 1, wnioski rozpatrywane są przez Zarząd Funduszu.
§ 8. 1. Oddział Funduszu informuje wnioskodawcę o niekompletności wniosku w
terminie 10 dni od dnia złożenia wniosku.
2. Wniosek o realizację zadania złożony w oddziale Funduszu:
1) rozpatrywany jest w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku
lub
2) przekazywany jest do rozpatrzenia przez Zarząd Funduszu w terminie 30 dni od
dnia otrzymania kompletnego wniosku w przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 3 i §
7 ust. 2.
3. Zarząd Funduszu rozpatruje wniosek w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku.
4. Zarząd Funduszu lub osoby upoważnione, o których mowa w § 7 ust. 1,
rozpatrując wniosek mogą przedstawić wnioskodawcy propozycje dotyczące w
szczególności zmiany zakresu rzeczowego zadania lub terminu jego realizacji oraz
uzależnić rozpatrzenie wniosku od złożenia dodatkowych, niezbędnych informacji
lub dokumentów, z zachowaniem terminów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 3.
5. W przypadku stwierdzenia uchybień formalno-prawnych lub innych uchybień,
wnioskodawca zostaje wezwany do ich usunięcia w terminie 14 dni od dnia
doręczenia wezwania. W przypadku nieusunięcia uchybień, wniosek pozostaje bez
rozpatrzenia.
§ 9. Przy rozpatrywaniu wniosku o realizację zadania uwzględnia się w
szczególności:
1) znaczenie zadania dla realizacji potrzeb w zakresie rehabilitacji zawodowej,
społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych, z uwzględnieniem stopnia
zaspokojenia na danym terenie potrzeb w dziedzinie objętej wnioskiem,
2) wysokość środków określonych w planie finansowym Funduszu na dotacje na
realizację zadań zlecanych organizacjom pozarządowym oraz jednostkom samorządu
terytorialnego,
3) ocenę przedstawionej we wniosku kalkulacji kosztów realizacji zadania, w tym
relacji do rzeczowego zakresu zadania,
4) ocenę możliwości realizacji zadania przy uwzględnieniu podanych przez
wnioskodawcę informacji,
5) analizę i ocenę wykonania zobowiązań wynikających z umów zawartych z
Funduszem, w tym analizę i ocenę zadań zleconych, ze szczególnym uwzględnieniem
rzetelności i terminowości ich realizacji oraz rozliczenia otrzymanych na ten
cel środków.
§ 10. Zlecenie zadania oraz przekazanie dotacji na jego realizację następuje na
podstawie pisemnej umowy zawartej przez Fundusz, zwany dalej "zleceniodawcą", z
wnioskodawcą, zwanym dalej "zleceniobiorcą", reprezentowanym przez osoby, o
których mowa w § 4 ust. 2.
§ 11. 1. Umowa, o której mowa w § 10, powinna w szczególności zawierać:
1) oznaczenie stron umowy,
2) szczegółowy zakres rzeczowy realizowanego zadania, termin i miejsce
realizacji,
3) określenie czasu, na jaki umowa została zawarta,
4) określenie wysokości dotacji, jaką zleceniodawca przekaże zleceniobiorcy z
tytułu realizacji umowy, oraz warunki i terminy jej przekazywania,
5) określenie przeznaczenia przychodów uzyskanych przy realizacji zadania,
których nie można było przewidzieć przy kalkulowaniu wysokości dotacji,
6) zobowiązanie zleceniobiorcy do prowadzenia dokumentacji według wymagań
określonych przez zleceniodawcę, w sposób umożliwiający ocenę wykonania zadania
pod względem rzeczowym i finansowym,
7) ustalenie trybu i terminów przekazywania zleceniodawcy informacji o zakresie
i sposobie realizacji umowy oraz ustalenie zakresu objętego stałym nadzorem
zleceniodawcy,
8) ustalenie zasad i terminów rozliczeń,
9) wykaz dokumentów, które zleceniobiorca przedstawi zleceniodawcy w celu
rozliczenia przyznanej dotacji,
10) termin zwrotu kwot dotacji w przypadkach, o których mowa w § 20 ust. 2 oraz
w § 21 ust. 1 i 2,
11) warunki i termin wypowiedzenia umowy.
2. Do umowy, o której mowa w § 10, powinny być w szczególności dołączone wzory
dokumentacji umożliwiającej:
1) okresową ocenę realizacji zadania,
2) rozliczenie przyznanej dotacji.
§ 12. 1. Umowę zawiera się na czas oznaczony, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Umowa na realizację zadań, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 4 i 10, może
być zawarta na czas nie oznaczony z możliwością jej rozwiązania z zachowaniem
6-miesięcznego okresu wypowiedzenia, z tym że określenie wysokości dotacji na
realizację umowy dokonywane jest corocznie w aneksie do umowy sporządzonym w
formie pisemnej.
3. W przypadku umów zawieranych na czas oznaczony dłuższy niż okres jednego roku
kalendarzowego, wnioskodawca obowiązany jest do określenia zakresu rzeczowego i
finansowego części zadania przewidzianej do realizacji w danym roku
kalendarzowym.
4. W przypadku umów, w których mowa w ust. 3, rok kalendarzowy jest rokiem
obrachunkowym.
§ 13. Prawa i obowiązki stron umowy nie mogą być przenoszone na osoby trzecie.
§ 14. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się, za zgodą stron, możliwość
zmiany w czasie trwania umowy zakresu rzeczowego oraz warunków realizacji
zadania, w tym w szczególności zakresu finansowania. Przepis § 7 ust. 2 stosuje
się odpowiednio.
2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, wymagają sporządzenia aneksu do umowy.
§ 15. Przy ustalaniu wysokości dotacji, o której mowa w § 11 ust. 1 pkt 4,
uwzględnia się w szczególności planowane koszty bezpośrednie realizowanego
zadania, powiększone o te rodzaje kosztów, których poniesienie jest niezbędne
dla prawidłowej realizacji zadania, oraz środki własne zleceniobiorcy i
przychody uzyskane przy realizacji zadania.
§ 16. 1. Zleceniodawca może uwzględnić w kwocie dotacji, z zastrzeżeniem § 18,
środki na zakup sprzętu i urządzeń tylko w przypadku, gdy sprzęt i urządzenia te
są niezbędne do prawidłowej realizacji zleconego zadania.
2. W przypadku określonym w ust. 1 umowa, o której mowa w § 10, powinna zawierać
także ustalenie sposobu ewidencjonowania i użytkowania tego sprzętu i urządzeń.
3. W przypadku gdy przewidywany okres użytkowania zakupionego sprzętu i urządzeń
jest dłuższy niż czas realizacji zadania, strony ustalają zasady wzajemnych
rozliczeń w okresie, gdy zleceniobiorca nie będzie już realizował zadania
zleconego, określonego w umowie.
4. W zasadach rozliczeń, o których mowa w ust. 3, należy uwzględnić w
szczególności:
1) wartość jednostkową sprzętu lub urządzenia,
2) przewidywany przez strony okres użytkowania sprzętu lub urządzenia,
3) skutki zniszczenia, utraty sprzętu lub urządzenia, za które zleceniobiorca
nie ponosi odpowiedzialności.
§ 17. Zleceniodawca może uwzględnić w kwocie dotacji, z zastrzeżeniem § 18,
środki na roboty budowlane oraz na inne zadania o charakterze inwestycyjnym nie
wymienione w § 16 tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do prawidłowej
realizacji zleconego zadania.
§ 18. Zleceniodawca może uwzględnić w kwocie dotacji środki na zakup sprzętu i
urządzeń oraz na roboty budowlane i inne zadania o charakterze inwestycyjnym, o
których mowa w § 16 ust. 1 i w § 17, łącznie do wysokości 20% ogólnej kwoty
dotacji, nie więcej jednak niż do wysokości kwoty stanowiącej 40-krotność
najniższego wynagrodzenia pracowników określanego na podstawie art. 774 Kodeksu
pracy, obowiązującego w listopadzie roku poprzedzającego zawarcie umowy, o
której mowa w § 10.
§ 19. Zleceniobiorca jest obowiązany do wydzielenia subkonta na rachunku
bankowym dla kwoty dotacji przekazanej z tytułu realizacji umowy, o której mowa
w § 10, oraz do założenia i prowadzenia - w sposób umożliwiający kontrolę
wydatków związanych z realizacją umowy - ewidencji księgowej lub analitycznych
kont księgowych dotyczących wydzielonego subkonta.
§ 20. 1. Zleceniobiorca nie może wykorzystywać środków uzyskanych na podstawie
umowy na inne cele niż określone w umowie.
2. W przypadku stwierdzenia, w wyniku prowadzonego nadzoru i kontroli, o których
mowa w § 24 i § 26, nienależytego wykonania zleconego zadania lub stwierdzenia,
że dotacja przekazana na realizację zleconego zadania została wykorzystana w
części lub w całości przez zleceniobiorcę na inne cele niż określone w umowie,
środki te podlegają w tej części lub w całości zwrotowi wraz z odsetkami
ustawowymi liczonymi od dnia uzyskania dotacji.
3. Środki oraz odsetki ustawowe, o których mowa w ust. 2, podlegają zwrotowi na
rachunek bankowy, wskazany przez zleceniodawcę, w terminie 30 dni od dnia
ustalenia nienależytego wykonania zadania lub ustalenia, że dotacja została
przeznaczona na cele inne niż określone w umowie.
§ 21. 1. W przypadku całkowitego lub częściowego niewykonania umowy, przekazane
kwoty dotacji podlegają zwrotowi w części ustalonej przez zleceniodawcę
odpowiednio do stopnia niewykonania umowy.
2. W przypadku wykorzystania na realizację umowy tylko części przekazanej kwoty
dotacji, nie wykorzystana część dotacji podlega zwrotowi.
3. Zwrot dotacji, o którym mowa w ust. 1 i 2, wraz z odsetkami ustawowymi
liczonymi od
dnia uzyskania dotacji, następuje w terminie określonym w umowie, z
zastrzeżeniem ust. 4, na rachunek bankowy wskazany przez zleceniodawcę.
4. W przypadku realizacji umowy zawartej na czas nie oznaczony, zwrot dotacji,
przeznaczonej na realizację zadania w roku kalendarzowym, następuje nie później
niż do końca lutego następnego roku kalendarzowego.
§ 22. O zwrocie środków, o którym mowa w § 20 ust. 2 oraz w § 21 ust. 1 i 2,
zleceniobiorca powiadamia zleceniodawcę w terminie 7 dni od dnia dokonania
przelewu środków na rachunek bankowy zleceniodawcy, przesyłając kopię przelewu.
§ 23. 1. Zleceniodawca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy
rozliczenia realizacji zadania pod względem rzeczowym i finansowym, zgodnie z
treścią umowy.
2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie 30 dni od
dnia zakończenia realizacji zadania.
3. W przypadku realizacji umowy zawartej na czas nie oznaczony, zleceniobiorca
jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia tej części zadania,
której realizacja przypada na dany rok kalendarzowy.
4. Zatwierdzenie przez zleceniodawcę rozliczenia, o którym mowa w ust. 3,
powinno nastąpić nie później niż do końca lutego następnego roku kalendarzowego.
§ 24. Zleceniodawca obowiązany jest do sprawowania nadzoru w zakresie
wykonywania umowy przez zleceniobiorcę na zasadach w niej określonych, a w
szczególności w zakresie:
1) sposobu realizacji zadania zleconego,
2) gospodarowania przekazaną dotacją,
3) prowadzenia dokumentacji umożliwiającej ustalenie kosztów realizowanego
zadania zleconego.
§ 25. 1. Zleceniodawca jest obowiązany do dokonywania okresowej oceny realizacji
zleconego zadania.
2. Na podstawie dokumentacji, o której mowa w § 11 ust. 1 pkt 6, oraz w zakresie
sprawowanego nadzoru, o którym mowa w § 24, zleceniodawca dokonuje oceny:
1) stanu realizacji zleconego zadania,
2) prawidłowości wykorzystania środków przekazanych zleceniobiorcy na realizację
zleconego zadania.
§ 26. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji zleconego
zadania, zleceniodawca przeprowadza kontrolę w zakresie objętym umową, o której
mowa w § 10.
2. Kontrola może być przeprowadzona przez osobę upoważnioną przez Prezesa
Zarządu Funduszu.
3. Zleceniobiorca obowiązany jest do umożliwienia zleceniodawcy przeprowadzenia
kontroli realizacji umowy.
4. Zleceniodawca, w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli, informuje na
piśmie zleceniobiorcę o jej wynikach oraz w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości w realizacji umowy, w szczególności polegających na
zmniejszeniu zakresu rzeczowego, nieterminowości lub wykorzystaniu dotacji na
inne cele niż określone w umowie, przekazuje zleceniobiorcy wnioski i zalecenia
zmierzające do ich usunięcia.
5. Zleceniobiorca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosków i zaleceń, o
których mowa w ust. 4, zawiadamia zleceniodawcę o ich wykonaniu lub przyczynach
ich niewykonania.
§ 27. Umowa, o której mowa w § 10, wygasa:
1) z upływem określonego w niej terminu,
2) wskutek zakończenia realizacji zadania i rozliczenia dotacji.
§ 28. Umowa, o której mowa w § 12 ust. 1, może być rozwiązana przed upływem
ustalonego terminu realizacji zadania w przypadku wystąpienia okoliczności
niezależnych od woli stron, uniemożliwiających wykonanie umowy.
§ 29. 1. Umowa może być rozwiązana przez zleceniodawcę ze skutkiem
natychmiastowym w przypadku nieterminowego lub nienależytego jej wykonywania, a
w szczególności zmniejszenia zakresu rzeczowego realizowanego zadania lub
wykorzystania przekazanej dotacji na inne cele niż określone w umowie, gdy
strona winna uchybień nie doprowadzi do ich usunięcia w określonym terminie.
2. Podstawę do rozwiązania umowy, z przyczyn określonych w ust. 1, stanowią
wyniki kontroli realizacji umowy, przeprowadzonej przez zleceniodawcę, oraz
ocena realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych, o których mowa w § 26 ust. 4.
3. Umowa może być rozwiązana przez zleceniobiorcę w przypadku nieprzekazania
przez zleceniodawcę dotacji na realizację zleconego zadania.
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 13 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych
jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki
przestrzennej.
(Dz. U. Nr 7, poz. 59)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz.
U. Nr 95, poz. 437, z 1997 r. Nr 39, poz. 242 i Nr 44, poz. 281 oraz z 1998 r.
Nr 42, poz. 249) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1:
- skreśla się pkt 2-4,
- w pkt 5 skreśla się wyrazy "nie wymienionych w pkt 1-4",
b) w ust. 2 skreśla się pkt 2;
2) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13
stycznia 1999 r. (poz. 59)
I. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW W JEDNOSTKACH
OBSŁUGI INWESTYCYJNEJ (ZARZĄDACH INWESTYCJI)
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVIII-XX10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXVII-XIX9wyższe6
3Główny księgowyXVII-XIX9wyższe5
4Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5
5Kierownik pracowni, zespołuXIV-XVI5wyższe6
6Kierownik działu, wydziałuXII-XIV5wyższe5
Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów
7Starszy specjalistaXII-XV-wyższe5
Starszy projektantXII-XIVwyższe
8Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIV-XV61)wyższe5
9Inspektor nadzoru inwestorskiego2)XII-XV51)wyższe4
10Specjalista2)XI-XIV-wyższe4
11Projektant2)XI-XIV-wyższe3
II. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW INNYCH JEDNOSTEK
DZIAŁAJĄCYCH W ZAKRESIE BUDOWNICTWA I GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVII-XIX10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXVI-XVIII9wyższe6
3Główny księgowyXVI-XVIII9wyższe5
4Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe5
5Kierownik pracowni, zespołuXIV-XVI6wyższe6
6Kierownik działu, wydziałuXV-XVI5wyższe5
7Radca prawnyXIV-XVII6według odrębnych przepisów
8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5
Starszy projektantXII-XIV-wyższe5
9Specjalista2)XII-XIV-wyższe4
10Rewident zakładowyXII-XIV-wyższe4
11Projektant2)XI-XIII-wyższe3
II. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH WSPÓLNYCH DLA WSZYSTKICH JEDNOSTEK
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Starszy mistrzIX-XIV3średnie o wymaganym profilu + tytuł mistrza5
2MistrzX-XIII2średnie o wymaganym profilu + tytuł mistrza3
3Kierownik zespołu magazynów, laboratoriumXI-XII3średnie3
4Starszy inspektor, starszy statystykX-XII-średnie5
5Inspektor, starszy księgowyIX-XI-średnie4
6Rzemieślnik specjalistaIX-XI-zasadnicze2
7Konserwator instalacji elektrycznejV-XI-zasadnicze-
8KsięgowyIX-X-średnie-
9Kierownik magazynuIX-X2średnie3
10Konserwator maszyn i urządzeńVII-X-zasadnicze-
11KosztorysantVII-X-średnie3
12Starszy rzemieślnikVIII-X-zasadnicze1
13Konserwator budynkówV-X-zasadnicze-
14Starszy referent, starszy magazynier, planistaVII-IX-średnie1
15Kierownik kancelarii, archiwum, powielarniVIII-IX2średnie1
16Kasjer, kontystkaVIII-IX-średnie1
17Sekretarka, intendent, starsza maszynistkaVIII-IX-średnie-
18RzemieślnikVII-IX-zasadnicze-
19Maszynistka, kreślarz, magazynierVII-VIII-średnie-
20Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe-
21ReferentVI-VII-średnie-
22Telefonistka, teletypistkaV-VI-podstawowe-
23Pomoc techniczna, laboratoryjnaIII-V-zasadnicze-
24LaborantIV-V-zasadnicze-
25Pomoc biurowaIII-IV-zasadnicze-
26Palacz c.o., kotłowyV-VIII-podstawowe-
27Robotnik gospodarczy, pomocnik palaczaIV-VII-podstawowe-
28Dozorca, portierIV-V-podstawowe-
29SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
30GoniecII-IV-podstawowe-
31Kierowca autobusuVIII-XI-według odrębnych przepisów
32Kierowca samochodu ciężarowego: -według odrębnych przepisów
- do 3,5 tonyV-IX
- powyżej 3,5 tony do 13 tonVII-X
- powyżej 13 tonVIII-XI
33Kierowca samochodu osobowegoV-VIII-według odrębnych przepisów
34Kierowca transportu wewnętrznegoIV-VII-według odrębnych przepisów
35Robotnik magazynowyVI-VIII-wyszkolenie kursowe-
36Maszynistka operatorVII-IX-zasadnicze i uprawnienia kwalifikacyjne2
37Mechanik napraw pojazdów samochodowychVI-XI-zasadnicze o wymaganym
profilu-
38TokarzVII-XI-zasadnicze-
39ŚlusarzVI-XI-zasadnicze lub podstawowe-
40Murarz, stolarzIV-XI-zasadnicze lub podstawowe-
41Betoniarz, brukarz, blacharz, dekarz, zdun, zbrojarz,
elektrykV-X-zasadnicze lub podstawowe-
42PowielaczowyV-IX-podstawowe-
1) Starszemu inspektorowi i inspektorowi nadzoru inwestorskiego dodatek
funkcyjny przysługuje tylko za czas wykonywania czynności nadzoru
inwestorskiego.
2) Pracownikowi posiadającemu średnie wykształcenie maksymalne wynagrodzenie
zasadnicze obniża się o jedną kategorię.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 13 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych
jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki
żywnościowej.
(Dz. U. Nr 7, poz. 60)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U.
Nr 99, poz. 457, z 1997 r. Nr 41, poz. 257 i z 1998 r. Nr 42, poz. 246)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisy rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do pracowników
państwowych jednostek sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i
gospodarki żywnościowej przy urzędach organów administracji rządowej,
zatrudnionych w:
1) Centralnej i okręgowych stacjach hodowli zwierząt oraz stacjach hodowli i
unasienniania zwierząt,
2) okręgowych stacjach chemiczno-rolniczych,
3) ośrodkach doradztwa rolniczego,
4) Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych,
5) Krajowym Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich,
6) gospodarstwach pomocniczych.";
2) w § 4:
a) w ust. 2a skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3",
b) skreśla się ust. 3;
3) skreśla się § 6;
4) skreśla się § 16;
5) skreśla się § 17;
6) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia;
7) skreśla się załącznik nr 5;
8) skreśla się załącznik nr 7.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13
stycznia 1999 r. (poz. 60)
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVI-XXI1)10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXV-XX2)9wyższe7
3Kierownik rolnego gospodarstwa pomocniczego, kierownik oddziału, biura,
zakładuXV-XIX9wyższe7
4Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXV-XVIII6wyższe7
5Zastępca głównego księgowegoXIV-XVIII8wyższe7
6Szef produkcjiXV-XVII9wyższe7
7Główny specjalistaXII-XVII7wyższe7
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
8Główny technologXIII-XVI8wyższe7
9Główny księgowy: biura, oddziału, gospodarstwa
pomocniczegoXIII-XVI7wyższe6
10Kierownik: działu, pracowni, wydziału, kierownik
laboratoriumXI-XVI6wyższe6
11Starszy specjalista, starszy programista, starszy projektantX-XV-wyższe5
12Specjalista, starszy inspektor, starzy rewident, starszy
asystentIX-XIV-wyższe4
13Inspektor, rewident, asystent, programista, projektantVIII-XIII-średnie2
14Kierownik magazynuVIII-XIII4średnie3
15Starszy księgowy, starszy referentVIII-XII-średnie3
16Starszy magazynierVII-XI-średnie3
17Starszy laborantVI-XI-średnie zawodowe2
18MagazynierVI-IX-zasadnicze zawodowe2
19LaborantV-X-średnie zawodowe1
20Kierownik kancelarii, kierownik archiwumVIII-IX2średnie3
21Księgowy, kasjerVII-IX-średnie1
22Starsza maszynistkaVI-VIII-średnie3
23Referent, sekretarkaIV-VIII-średnie-
24Recepcjonistka, maszynistka, pomoc laboratoryjnaIV-VII-średnie-
25Telefonistka, teletypistkaIV-VI-umiejętność wykonywania zawodu
Stanowiska specjalistyczne
123456
A. Centralna i okręgowe stacje hodowli zwierząt oraz stacje hodowli i
unasienniania zwierząt
1Starszy inspektor nadzoru ds. hodowli, oceny lub rozrodu,
selekcjonerXII-XVI-wyższe odpowiedniej specjalności5
2Starszy specjalista ds. hodowli, oceny lub rozroduXI-XVI-wyższe
odpowiedniej specjalności3
3Inspektor nadzoru, specjalista ds. hodowli, oceny lub rozroduXI-XV-wyższe
odpowiedniej specjalności1
X-XIVśrednie zawodowe3
4Zootechnik oceny zwierzątX-XV-wyższe odpowiedniej specjalności-
średnie zawodowe1
5Młodszy zootechnik oceny zwierzątIX-XIII-średnie zawodowe-
6InseminatorIX-XIII-wyszkolenie kursowe-
B. Stanowiska transportu i obsługi
1Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
Kierowca samochodu ciężarowegoVIII-X
Kierowca samochodu dostawczegoVII-IX
Kierowca samochodu osobowegoVI-VIII
2Konserwator aparatury laboratoryjnejIX-XI-średnie zawodowe i uprawnienia
specjalistyczne3
3Starszy rzemieślnik (betoniarz, cieśla, elektromechanik, stolarz, murarz,
spawacz, tokarz, dekarz, mechanik warsztatowy itp.)VII-XI-średnie zawodowe
lub zasadnicze zawodowe i tytuł mistrza3
4Operator ciągników i maszyn rolniczychVII-X-odpowiednie uprawnienia
5Rolnik hodowcaVII-X-zasadnicze zawodowe-
Robotnik szklarniowyVI-X
6Konserwator urządzeń i instalacjiVI-X-zasadnicze zawodowe i uprawnienia
specjalistyczne2
7Szef kuchniVIII-IX2średnie zawodowe lub zasadnicze i tytuł mistrza4
Kucharz IV-VI-zasadnicze zawodowe1
Intendent - zaopatrzeniowiec
8Starszy introligatorVII-IX-zasadnicze zawodowe3
IntroligatorVII-VIII-
9Palacz c.o.V-IX-podstawowe i odpowiednie wyszkolenie-
Operator urządzeń powielającychV-VIII
Robotnik budowlanyumiejętność wykonywania prac
Robotnik gospodarczy, wozakIV-VII
10Rzemieślnik (betoniarz, cieśla, elektromonter, ślusarz, malarz, murarz,
spawacz, tokarz, rymarz, monter, mechanik warsztatowy itp.)V-IX-zasadnicze
zawodowe lub odpowiednie wyszkolenie w zawodzie-
11Robotnik polowyIV-V-umiejętność wykonywania prac-
12Sprzątaczka laboratoryjnaIV-VI-podstawowe-
Portier - szatniarz, dozorcaIII-Vpodstawowe
SprzątaczkaIII-IVumiejętność wykonywania prac
GoniecII-IV
1) Kategoria XXI dotyczy dyrektora: Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i
Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych.
2) Kategoria XX dotyczy zastępców dyrektorów i głównych księgowych zatrudnionych
w jednostkach, o których mowa w przypisie 1).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 13 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy.
(Dz. U. Nr 7, poz. 61)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 94, poz.
431, z 1997 r. Nr 32, poz. 191 i z 1998 r. Nr 41, poz. 235) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) tabela I otrzymuje brzmienie
"I. Tabela stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników
Komendy Głównej i komend wojewódzkich Ochotniczych Hufców Pracy
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Komendant głównyXXI10wyższe10
2Zastępca komendanta głównego, główny księgowyXIX-XX9wyższe8
3Komendant wojewódzki, doradca komendanta głównego, dyrektor biura Komendy
GłównejXVIII-XX9wyższe8
4Pełnomocnik komendanta głównego, wicedyrektor Biura Komendy Głównej,
kierownik wydziału Komendy Głównej, dyrektor Centrum Edukacji i Pracy,
dyrektor filii komendy wojewódzkiej, zastępca głównego księgowego, główny
księgowy komendy wojewódzkiej, główny organizator Komendy Głównej, główny
pedagog, kierownik ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego Komendy
GłównejXV-XVIII8wyższe8
5Wicedyrektor Centrum Edukacji i Pracy, wicedyrektor filii komendy
wojewódzkiejXV-XVIII7wyższe7
Radca prawny Komendy Głównej8według odrębnych przepisów
Radca prawny komendy wojewódzkiejXV-XVII7
6Zastępca kierownika wydziału Komendy Głównej, pedagog
wojewódzkiXIV-XVI8wyższe7
7Kierownik wydziału (zespołu) komendy wojewódzkiej, kierownik
młodzieżowego biura pracy komendy wojewódzkiej, kierownik ośrodka
szkolenia zawodowego komendy wojewódzkiejXII-XV8wyższe7
8Starszy specjalista Komendy Głównej, starszy rewident Komendy
GłównejXII-XV-wyższe6
9Specjalista Komendy Głównej, starszy specjalista komendy wojewódzkiej,
starszy księgowy Komendy Głównej i komendy wojewódzkiej, rewident Komendy
GłównejXI-XIV-średnie6
10Starszy inspektor Komendy Głównej, specjalista komendy wojewódzkiej,
starszy inspektor komendy wojewódzkiejIX-XIII-średnie5
11Księgowy Komendy Głównej i komendy wojewódzkiej, inspektor Komendy
Głównej i komendy wojewódzkiejVIII-XI-średnie4
12Starszy referent Komendy Głównej, komendy wojewódzkiej, kasjer Komendy
Głównej, komendy wojewódzkiejVII-IX-średnie2
13Referent Komendy Głównej, komendy wojewódzkiejV-VIII-średnie-"
b) w II Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników
Centrum Kształcenia i Wychowania oraz ośrodków szkolenia i wychowania lp. 1 i 2
otrzymują brzmienie:
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor Centrum Kształcenia i WychowaniaXVI-XVIIIdo 8wyższe7
2Wicedyrektor Centrum Kształcenia i Wychowania, kierownik
ośrodkaXV-XVIIIdo 8wyższe7
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego
Inspektoratu Standaryzacji.
(Dz. U. Nr 7, poz. 62)
Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze
standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124,
poz. 584) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z
dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centralnego
Inspektoratu Standaryzacji (Dz. U. z 1997 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 39, poz. 246
oraz z 1998 r. Nr 42, poz. 253), w lp. 3 w kolumnie 2 wyrazy "Kierownik zespołu"
zastępuje się wyrazami "Naczelnik wydziału".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 15 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia szczegółowych wymagań w zakresie przeciwpożarowego
zaopatrzenia wodnego, ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego lub
medycznego oraz warunków, jakim powinny odpowiadać drogi pożarowe.
(Dz. U. Nr 7, poz. 64)
Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne
§ 1. Przepisy rozporządzenia w zakresie przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego
mają zastosowanie przy budowie i eksploatacji obiektów budowlanych oraz urządzeń
służących do zaopatrzenia ludności w wodę w miastach, wsiach i innych
jednostkach osadniczych.
§ 2. 1. Woda do celów przeciwpożarowych w miastach, wsiach i innych jednostkach
osadniczych oraz dla obiektów, dla których wymagana jest woda do gaszenia
pożaru, powinna być dostępna z urządzeń służących do zaopatrywania w nią
ludności, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli w miastach, wsiach i innych jednostkach osadniczych zasoby wody
przeznaczonej dla ludności, dostarczanej wodociągami lub pobieranej ze studni,
nie zapewniają wymaganego zapotrzebowania do celów przeciwpożarowych, powinno
być wykonane co najmniej jedno z następujących, uzupełniających źródeł wody:
1) studnia o wydajności nie mniejszej niż 10 dm3/s,
2) punkt czerpania wody przy naturalnym lub sztucznym zbiorniku wodnym albo na
cieku wodnym o stałym przepływie wody większym niż 20 dm3/s przy najniższym
stanie wód,
3) przeciwpożarowy zbiornik wodny o odpowiedniej pojemności.
3. Uzupełniające źródło wody, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinno
zapewniać możliwość pobierania wody z głębokości nie większej niż 6 m, licząc od
osi pompy, i być wyposażone w:
1) studzienkę ssawną lub inne urządzenie umożliwiające pobór wody, zabezpieczone
przed zamuleniem i zamarzaniem,
2) stanowisko czerpania wody oraz zapewniony dojazd do niego, zgodne z Polskimi
Normami.
§ 3. 1. Woda do celów przeciwpożarowych dla obiektów przemysłowych, w ilości
zapewniającej jej wymagane zapotrzebowanie do celów przeciwpożarowych, powinna
być dostępna z urządzeń służących do jej dostarczania do celów sanitarnych i
technologicznych lub z innych zasobów wodnych służących do tego celu, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli w obiektach przemysłowych zasoby wody do celów sanitarnych i
technologicznych nie zapewniają wymaganego zapotrzebowania do celów
przeciwpożarowych, wykorzystuje się urządzenia służące do dostarczania wody do
jednostek osadniczych lub uzupełniające źródła wody, o których mowa w § 2 ust.
2.
§ 4. 1. W przypadku braku źródła wody zapewniającego wymagane zapotrzebowanie do
celów przeciwpożarowych, właściwy miejscowo komendant rejonowy Państwowej Straży
Pożarnej może wskazać, na czas określony, zastępcze źródło wody do celów
przeciwpożarowych, w szczególności naturalny lub sztuczny zbiornik wody, studnię
lub ciek wodny.
2. Zastępcze źródło wody, o którym mowa w ust. 1, powinno odpowiadać wymaganiom
określonym w § 2 ust. 3, a w przypadku cieków wodnych o przepływie wody
mniejszym niż 20 dm3/s - mieć dodatkowo zastawkę umożliwiającą spiętrzenie wody.
§ 5. Zasady wyposażania jednostek osadniczych, obiektów przemysłowych i innych
obiektów w instalacje i urządzenia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego,
obliczania zapotrzebowania na wodę do celów przeciwpożarowych, a także wymagania
dotyczące projektowania i budowy sieci wodociągowych, przeciwpożarowych
zbiorników wodnych wraz ze stanowiskami czerpania wody oraz dojazdów do nich,
określają Polskie Normy.
Rozdział 2
Ratownictwo techniczne, chemiczne, ekologiczne i medyczne
§ 6. 1. Na ratownictwo techniczne, chemiczne i ekologiczne prowadzone przez
jednostki ochrony przeciwpożarowej składają się przedsięwzięcia organizacyjne i
środki podejmowane dla prognozowania, rozpoznawania i zwalczania pożarów, klęsk
żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, w celu ratowania życia, zdrowia,
mienia lub środowiska, dostosowane do rodzaju i rozmiarów zagrożenia.
2. Na ratownictwo medyczne realizowane przez jednostki ochrony przeciwpożarowej
składają się przedsięwzięcia organizacyjne i środki podejmowane dla udzielenia
pierwszej pomocy lekarskiej i przedlekarskiej poszkodowanym podczas pożaru,
klęski żywiołowej oraz innego miejscowego zagrożenia.
3. Udział jednostek ochrony przeciwpożarowej w działaniach ratowniczych, o
których mowa w ust. 1 i 2, w transporcie morskim i lotniczym odbywa się według
zasad określonych w odrębnych przepisach.
4. Udział w działaniach ratowniczych, o których mowa w ust. 1 i 2, jednostek
innych niż jednostki ochrony przeciwpożarowej odbywa się według zasad
określonych w odrębnych przepisach.
5. Przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1 i 2, realizują jednostki ochrony
przeciwpożarowej, z wyłączeniem związku ochotniczych straży pożarnych.
§ 7. Działania w zakresie ratownictwa technicznego obejmują w szczególności:
1) oznakowanie i zabezpieczenie miejsca zdarzenia,
2) uwalnianie i ewakuację zagrożonych osób i zwierząt,
3) wykonywanie przejść i dojść do poszkodowanych, w tym usuwanie przeszkód
naturalnych i sztucznych,
4) usuwanie, spowodowanych siłami natury lub działaniami człowieka, zagrożeń
katastrofą budowlaną, zawałem lub osunięciem ziemi,
5) oświetlanie terenu działań ratowniczych,
6) uszczelnianie miejsc wycieku substancji stwarzających zagrożenie,
7) wypompowywanie wody,
8) prowadzenie prac podwodnych i nawodnych,
9) prowadzenie prac na wysokościach.
§ 8. 1. Działania w zakresie ratownictwa chemicznego i ekologicznego obejmują w
szczególności:
1) rozpoznawanie zagrożeń oraz ocenę i prognozowanie ich rozwoju i skutków dla
ludzi i środowiska,
2) likwidację miejscowych zagrożeń chemiczno-ekologicznych,
3) analizę i dokumentowanie przebiegu działań ratowniczych.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, prowadzi się do czasu zakończenia
ewakuacji ludzi i mienia ze sfery bezpośredniego zagrożenia oraz zatrzymania
emisji toksycznych środków przemysłowych.
3. Zakres działań ratowniczych mających na celu likwidację miejscowych zagrożeń
chemiczno-ekologicznych obejmuje:
1) identyfikację substancji stwarzającej zagrożenie,
2) określenie strefy zagrożenia,
3) ewakuację ludzi ze strefy zagrożenia,
4) prognozowanie zmian wielkości strefy zagrożenia,
5) przepompowywanie i przemieszczanie substancji do nowych lub zastępczych
zbiorników,
6) uszczelnianie miejsc wycieku substancji,
7) stawianie kurtyn wodnych,
8) ograniczanie parowania substancji,
9) przewietrzanie strefy zagrożenia,
10) stawianie zapór na zagrożonych skutkami rozlania substancji toksycznych
hydrofobowych ciekach wodnych,
11) neutralizację substancjami chemicznymi,
12) związywanie substancji sorbentami,
13) zbieranie substancji z powierzchni wody lub gleby.
§ 9. 1. Działania w zakresie ratownictwa medycznego obejmują w szczególności:
1) pomoc lekarską realizowaną przez lekarzy w rozumieniu przepisów o zawodzie
lekarza,
2) pomoc przedlekarską realizowaną przez wyszkolonych ratowników nie będących
lekarzami.
2. W ramach ratownictwa medycznego pomocy przedlekarskiej udzielają:
1) strażacy posiadający kwalifikacje zawodowe uzyskane na zasadach i w trybie
określonym w ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej
(Dz. U. Nr 91, poz. 410 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115),
2) przeszkoleni strażacy z jednostek ochrony przeciwpożarowej włączonych do
krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,
3) przeszkoleni strażacy pozostałych jednostek ochrony przeciwpożarowej.
3. Zakres pomocy przedlekarskiej udzielanej przez strażaków, o których mowa w
ust. 2 pkt 1, określają przepisy o zawodzie pielęgniarki i położnej.
4. Pomoc przedlekarska udzielana przez strażaków, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
obejmuje:
1) zachowanie lub przywrócenie czynności oddechowej z podaniem tlenu oraz
użyciem worka samorozprężalnego lub respiratora,
2) wykonanie zewnętrznego masażu serca z ewentualnym użyciem urządzeń
wspomagających typu przyssawka do masażu,
3) tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran,
4) unieruchomienie złamań i podejrzeń złamań oraz zwichnięć,
5) zapewnienie komfortu termicznego,
6) prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego,
7) wsparcie psychiczne poszkodowanych lub zagrożonych ludzi,
8) opiekę nad poszkodowanymi po ich klasyfikacji ze względu na stan zdrowia.
5. Wykonywanie w miejscu działań ratowniczych zadań, o których mowa w ust. 4,
obejmuje w sytuacjach tego wymagających przygotowanie poszkodowanych do
transportu i ich ewakuację oraz wspieranie psychologiczne poszkodowanych mające
na celu minimalizowanie skutków stresu pourazowego.
6. Pomoc udzielana przez strażaków, o których mowa w ust. 2 pkt 3, polega na
stosowaniu bezprzyrządowych technik i metod ratowniczych w zakresie określonym w
ust. 4.
§ 10. 1. Właściwy miejscowo komendant rejonowy Państwowej Straży Pożarnej
opracowuje plany działań ratowniczych, uwzględniające siły i środki będące w
dyspozycji komendy rejonowej Państwowej Straży Pożarnej, innych jednostek
ochrony przeciwpożarowej, a także służb ratowniczych nie będących jednostkami
ochrony przeciwpożarowej i przedsiębiorców.
2. Plany działań ratowniczych, o których mowa w ust. 1, należy uzgodnić z
właściwymi organami gminy, z jednostkami ochrony przeciwpożarowej oraz innymi
służbami nie będącymi jednostkami ochrony przeciwpożarowej, a także z
przedsiębiorcami uwzględnionymi w planach działań ratowniczych.
Rozdział 3
Drogi pożarowe
§ 11. 1. Drogi pożarowe o utwardzonej i odpowiednio wytrzymałej nawierzchni
umożliwiającej dojazd o każdej porze roku powinny być doprowadzone do:
1) budynków zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL I i ZL II,
2) budynków średniowysokich, wysokich i wysokościowych zaliczonych do kategorii
zagrożenia ludzi ZL III, ZL IV i ZL V,
3) budynków produkcyjnych, magazynowych i usługowych, urządzeń technologicznych,
placów składowych i wiat o powierzchni ponad 1000 m2, w których występują
materiały palne, z wyjątkiem obiektów o obciążeniu ogniowym nie przekraczającym
500 MJ/m2,
4) obiektów, w których występują pomieszczenia zagrożone wybuchem,
5) naturalnych i sztucznych zbiorników oraz ujęć wodnych służących celom
przeciwpożarowym.
2. Droga pożarowa powinna przebiegać:
1) wzdłuż dłuższego boku budynku możliwie od strony wejść do klatek schodowych,
2) co najmniej z dwóch stron budynku, którego szerokość jest większa niż 60 m.
3. Odległość drogi pożarowej od wejścia do dźwigu pożarowego nie powinna
przekraczać 50 m.
4. Minimalna szerokość dróg pożarowych na całej długości obiektu oraz na odcinku
10 m przed i za obiektem powinna wynosić 4 m. Na odcinku tym należy dodatkowo
zapewnić utwardzone pobocze o szerokości co najmniej 1 m, które może być
wykorzystywane do ruchu pieszych. Pomiędzy obiektem a drogą pożarową nie powinny
występować stałe elementy zagospodarowania terenu oraz drzewa i krzewy o
wysokości przekraczającej 3 m.
5. Droga pożarowa powinna umożliwić przejazd pojazdu bez zawracania. Drogę
pożarową bez możliwości takiego przejazdu należy zakończyć placem manewrowym o
wymiarach co najmniej 20x20 m, objazdem pętlicowym lub rozwiązaniem
równorzędnym.
6. Najmniejszy promień zewnętrznych łuków drogi pożarowej powinien wynosić co
najmniej 11 m.
7. Na terenach gospodarstw rolnych, hodowlanych i leśnych, jako drogi pożarowe
do budynków, stacji transformatorowych oraz innych urządzeń wymagających ochrony
przeciwpożarowej, dopuszcza się drogi o nawierzchni utwardzonej lub drogi
gruntowe o szerokości co najmniej 3 m.
8. Przebieg i wymagania dla dróg pożarowych na obszarach leśnych regulują
przepisy o zabezpieczeniu przeciwpożarowym lasów.
§ 12. 1. Odległość krawędzi drogi pożarowej od ścian poszczególnych rodzajów
budynków oraz związanych z nimi urządzeń technologicznych, placów składowych i
wiat przeznaczonych do składowania materiałów ustala się dla każdej drogi
odrębnie w granicach 5-25 m.
2. Przy ustalaniu odległości krawędzi drogi w przypadku, o którym mowa w ust. 1,
należy brać pod uwagę wielkość obciążenia ogniowego i stopień przeszklenia
obiektu, a ponadto inne okoliczności istotne dla ochrony przeciwpożarowej.
3. Drogi pożarowe doprowadzone do budynków i urządzeń powinny odpowiadać
wymaganiom określonym w poniższej tabeli.
Lp.Położenie drogi (dojazdu)Najmniejsza szerokość jezdni w mNośność
utwardzonej jezdni oraz nacisk na oś samochodu, w kN
1W miastach, na terenach zakładów przemysłowych oraz magazynów3,5200,
nacisk na oś - 100
2Na terenach wiejskich jednostek osadniczych3,0100
nacisk na oś - 50
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy wymagania dotyczące usytuowania
drogi pożarowej nie mogą być spełnione, dopuszcza się stosowanie innych
rozwiązań, uzgodnionych z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej
Straży Pożarnej.
§ 13. 1. Przejazdy na dziedzińce i inne tereny obudowane powinny odpowiadać
następującym warunkom:
1) wysokość przejazdu w świetle powinna wynosić co najmniej 4,2 m, a w
budownictwie jednorodzinnym 3,2 m,
2) szerokość przejazdu w świetle powinna wynosić co najmniej 3,6 m, w tym
szerokość jezdni co najmniej 3 m,
3) odległość między przejazdami na jeden dziedziniec nie może być większa niż
150 m.
2. W przejazdach, których jezdnie są oddzielone od chodników słupami lub
ścianami, jezdnia powinna mieć szerokość co najmniej 3,6 m.
3. Jeżeli przejazd jest wykorzystywany jako stałe przejście dla pieszych,
powinien być w nim zapewniony chodnik o szerokości co najmniej 1 m.
§ 14. Wiadukty, estakady, przejścia i inne podobne urządzenia, usytuowane ponad
drogami pożarowymi, powinny mieć prześwit o szerokości co najmniej 4,5 m i
wysokość w świetle co najmniej 4,5 m.
§ 15. Na teren ogrodzony o powierzchni przekraczającej 5 ha, na którym znajdują
się obiekty wymienione w § 11 ust. 1, oraz na place targowe i wystawowe należy
zapewnić co najmniej dwa wyjazdy odległe od siebie co najmniej o 75 m.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 16. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do dróg pożarowych
istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia, nie odpowiadających jego
przepisom, jeżeli zostały wykonane zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie
ich budowy albo jeżeli została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę przed jego
wejściem w życie.
§ 17. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 stycznia
1993 r. w sprawie szczegółowych zasad przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego,
ratownictwa technicznego, chemicznego i ekologicznego oraz warunków, którym
powinny odpowiadać drogi pożarowe (Dz. U. Nr 8, poz. 42).
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 11 stycznia 1999 r.
w sprawie ustalenia granicy od strony lądu portu morskiego w Pucku.
(Dz. U. Nr 7, poz. 65)
Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z
1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr
34, poz. 145 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje:
§ 1. Granicę od strony lądu portu morskiego w Pucku ustala się, jak następuje:
Poczynając od punktu A, zlokalizowanego na główce falochronu wschodniego basenu
jachtowego, granica biegnie wzdłuż wschodniej krawędzi falochronu do punktu B,
położonego w odległości 145 m od główki falochronu, stanowiącego styk falochronu
z ustaloną linią umocnienia brzegowego, dalej wzdłuż krawędzi ustalonej linii
umocnienia brzegowego 11,5 m w kierunku wschodnim, następnie po załamaniu w
kierunku południowo-wschodnim 112 m do punktu C, stanowiącego zakończenie
ustalonej linii umocnienia brzegowego. Dalej granica biegnie w kierunku
południowo-zachodnim do punktu D, zlokalizowanego u wschodniego podnóża schodów
zejściowych na plażę, następnie przez punkty E-F okalające schody po zachodniej
ich stronie; w punkcie F granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie północną
stroną linii regulacyjnej ul. Kościuszki do punktu G, gdzie skręca w kierunku
północnym wzdłuż granicy działek nr 179 i 178; dochodzi do ul. Żeglarzy w
punkcie H; następnie północną stroną linii regulacyjne tej ulicy granica
dochodzi do punktu J - przy budynku gospodarczym; dalej po zachodniej stronie
tego budynku granica biegnie przez punkt K do punktu L, stanowiącego
południowo-zachodni narożnik działki nr 197/1. Granica skręca w kierunku
północnym i wzdłuż granicy z działką nr 114 dochodzi do punktu M; dalej biegnie
w kierunku zachodnim wzdłuż granicy działek nr 197/1 i 114 do punktu N. W
punkcie N skręca na północny zachód wzdłuż granicy działek nr 197/1 i 112/2 i
dochodzi do punktu O, stanowiącego styk z ustaloną południową krawędzią rowu
melioracyjnego, a następnie wzdłuż tego rowu w kierunku północnym do punktu P,
zlokalizowanego na linii brzegowej granicy północno-zachodniej działki nr 197/1.
§ 2. Linia przebiegu granicy, o której mowa w § 1, oznaczona jest na mapie w
skali 1:500, która dostępna jest do wglądu w Urzędzie Miejskim w Pucku i w
Urzędzie Morskim w Gdyni.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 stycznia 1999 r.
w sprawie ustalenia zakresu niezbędnych danych gromadzonych przez
świadczeniodawców oraz w systemach informatycznych Kas Chorych, a także zakresu
i procedury wymiany danych pomiędzy Kasami Chorych oraz Kasami Chorych a
świadczeniodawcami, Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych i Krajowym Związkiem
Kas Chorych.
(Dz. U. Nr 7, poz. 66)
Na podstawie art. 167 ust. 8 pkt 4 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998
r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Świadczeniodawcy gromadzą następujące dane związane z każdym udzielonym
świadczeniem zdrowotnym, zwanym dalej "świadczeniem":
1) charakteryzujące pacjenta, któremu udzielono świadczenia:
a) nazwisko,
b) imię (imiona),
c) numer ewidencyjny PESEL, jeżeli został nadany,
d) data urodzenia,
e) płeć;
2) związane z Kasą Chorych, do której należy pacjent:
a) symbol Kasy Chorych,
b) numer karty ubezpieczenia,
c) numer służący do potwierdzania wykonania świadczenia, uzyskany z karty
ubezpieczenia - w przypadku gdy karta jest stosowana do potwierdzania świadczeń;
3) charakteryzujące wykonane świadczenie:
a) kod rodzaju świadczenia,
b) kod rozpoznania medycznego związanego z udzielonym świadczeniem według
międzynarodowej klasyfikacji chorób, urazów i zatruć,
c) opłata wniesiona przez pacjenta,
d) dopłata ze strony Kasy Chorych;
4) charakteryzujące fazę wykonania świadczenia:
a) numer REGON świadczeniodawcy wykonującego,
b) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy, w której udzielono świadczenia,
c) data początku wykonania świadczenia,
d) data wykonania (końca wykonywania) świadczenia;
5) charakteryzujące fazę zlecenia wykonanego świadczenia:
a) numer REGON świadczeniodawcy zlecającego,
b) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy, w której wypisano zlecenie,
c) numer prawa wykonywania zawodu lekarza zlecającego,
d) data zlecenia.
§ 2. Kasy Chorych gromadzą w swoich systemach informatycznych następujące dane:
1) dotyczące świadczeniodawców, z którymi zawarto umowy:
a) numer REGON,
b) nazwa świadczeniodawcy,
c) adres miejsca prowadzenia działalności
d) kod terytorialny miejsca prowadzenia działalności według klasyfikacji
Głównego Urzędu Statystycznego,
e) nazwa banku świadczeniodawcy,
f) numer konta bankowego;
2) dotyczące umów zawartych ze świadczeniodawcami:
a) identyfikator umowy (ustalany przez Kasę Chorych),
b) okres obowiązywania umowy,
c) typy komórek organizacyjnych świadczeniodawcy, w których zgodnie z umową mają
być wykonywane świadczenia,
d) typ jednostki kalkulacyjnej będącej podstawą do rozliczania umowy, wybrany
dla danego typu komórki organizacyjnej świadczeniodawcy,
e) liczba jednostek kalkulacyjnych określonych w lit. d), ustalona w umowie,
f) cena pojedynczej jednostki kalkulacyjnej określonej w lit. d), ustalona w
umowie;
3) dotyczące rocznych planów zamawianych świadczeń:
a) typy komórek organizacyjnych świadczeniodawców, w których mają być wykonywane
świadczenia,
b) typ jednostki kalkulacyjnej wybrany dla każdego typu komórki organizacyjnej,
w której mają być wykonywane świadczenia,
c) planowana liczba jednostek kalkulacyjnych określonych w lit. b),
d) średnia, planowana cena jednostki kalkulacyjnej określonej w lit. b);
4) dotyczące ubezpieczonych:
a) nazwisko,
b) imię (imiona),
c) numer ewidencyjny PESEL, jeżeli został nadany,
d) numer identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli został nadany,
e) rodzaj i numer dowodu tożsamości, jeżeli nie został nadany ani numer PESEL,
ani numer NIP,
f) data urodzenia,
g) płeć,
h) adres zamieszkania,
i) kod gminy miejsca zamieszkania według klasyfikacji Głównego Urzędu
Statystycznego,
j) data objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym,
k) data ustania członkostwa w Kasie Chorych,
l) numer REGON świadczeniodawcy zapewniającego podstawową opiekę zdrowotną;
5) dotyczące dokumentów wydanych ubezpieczonym:
a) numery kart ubezpieczenia,
b) data wydania karty ubezpieczenia,
c) data unieważnienia karty ubezpieczenia,
d) numery dokumentów służących do potwierdzania wykonania świadczeń.
§ 3. Świadczeniodawcy przekazują Kasom Chorych, z którymi mają zawarte umowy,
następujące dane dotyczące świadczeń wykonanych na rzecz ubezpieczonych w nich
osób:
1) dane rozliczeniowe dotyczące umów:
a) identyfikator umowy,
b) okres rozliczeniowy,
c) typy komórek organizacyjnych świadczeniodawcy, w których zgodnie z umową
miały być wykonywane świadczenia,
d) liczba wykonanych jednostek kalkulacyjnych określonych w umowie dla danego
typu komórki organizacyjnej,
e) kwota do zapłacenia przez Kasę Chorych;
2) na wniosek Kasy Chorych dane gromadzone zgodnie z § 1:
a) numer ewidencyjny PESEL pacjenta, jeżeli został nadany,
b) numer karty ubezpieczenia,
c) numer służący do potwierdzania wykonania świadczenia, uzyskany z karty
ubezpieczenia - w przypadku gdy karta jest stosowana do potwierdzania świadczeń,
d) kod rodzaju świadczenia,
e) kod rozpoznania medycznego związanego z udzielonym świadczeniem według
międzynarodowej klasyfikacji chorób, urazów i zatruć,
f) opłata wniesiona przez pacjenta,
g) dopłata ze strony Kasy Chorych,
h) numer REGON świadczeniodawcy wykonującego,
i) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy, w której wykonano świadczenie,
j) data początku wykonywania świadczenia,
k) data wykonania (końca wykonywania) świadczenia,
l) numer REGON świadczeniodawcy zlecającego,
m) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy zlecającego,
n) numer prawa wykonywania zawodu lekarza zlecającego,
o) data zlecenia.
§ 4. Świadczeniodawcy przekazują regionalnej Kasie Chorych, na której obszarze
prowadzą działalność, następujące dane - gromadzone zgodnie z § 1 - dotyczące
świadczeń wykonanych na rzecz ubezpieczonych w Kasach Chorych, z którymi nie
mają zawartej umowy:
1) symbol Kasy Chorych, w której ubezpieczony jest pacjent;
2) numer ewidencyjny PESEL pacjenta, jeżeli został nadany;
3) numer karty ubezpieczenia;
4) numer służący do potwierdzania wykonania świadczenia, uzyskany z karty
ubezpieczenia - w przypadku gdy karta jest stosowana do potwierdzania świadczeń;
5) kod rodzaju świadczenia;
6) kod rozpoznania medycznego związanego z udzielonym świadczeniem według
międzynarodowej klasyfikacji chorób, urazów i zatruć;
7) opłata wniesiona przez pacjenta;
8) dopłata ze strony Kasy Chorych;
9) numer REGON świadczeniodawcy wykonującego;
10) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy, w której wykonano świadczenie;
11) data początku wykonywania świadczenia;
12) data wykonania (końca wykonywania) świadczenia;
13) numer REGON świadczeniodawcy zlecającego;
14) typ komórki organizacyjnej świadczeniodawcy zlecającego;
15) numer prawa wykonywania zawodu lekarza zlecającego;
16) data zlecenia.
§ 5. Kasy Chorych przekazują między sobą następujące dane:
1) dotyczące świadczeń wykonanych na rzecz ubezpieczonych w innych Kasach
Chorych, otrzymane od świadczeniodawców zgodnie z § 4;
2) o świadczeniodawcach, określone w § 2 pkt 1.
§ 6. Kasy Chorych przekazują do Krajowego Związku Kas Chorych oraz Urzędu
Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych następujące dane:
1) związane z planowanymi świadczeniami i podpisanymi umowami:
a) zestawienie planowanych świadczeń na podstawie danych określonych w § 2 pkt
3.
b) liczba świadczeniodawców, z którymi zawarto umowy, dla każdej pozycji
występującej w zestawieniu, o którym mowa pod lit. a), z podaniem średniej,
minimalnej i maksymalnej ceny,
c) dane dotyczące realizacji ilościowej i wartościowej świadczeń określonych pod
lit. a);
2) związane z populacją ubezpieczonych i udzielonymi świadczeniami:
a) struktura wiekowa osób ubezpieczonych z uwzględnieniem płci,
b) liczba osób, którym udzielono świadczeń, w podziale na typy komórek
organizacyjnych wykonujących świadczenia, rodzaje świadczeń oraz płeć i
strukturę wiekową pacjentów,
c) liczba udzielonych świadczeń w podziale na typy komórek organizacyjnych
wykonujących świadczenia, rodzaje świadczeń oraz płeć i strukturę wiekową
pacjentów.
§ 7. 1. Wymiana danych pomiędzy poszczególnymi podmiotami odbywa się na
dowolnym, uzgodnionym między stronami nośniku informacji, z wyjątkiem danych, o
których mowa w § 3 pkt 2, § 4 i § 5, które są przekazywane w formie
elektronicznej.
2. Procedura wymiany danych między poszczególnymi podmiotami, niezależnie od
stosowanego nośnika danych, składa się z następujących faz:
1) rejestracji faktu wysłania dokumentu przez podmiot wysyłający;
2) przekazania dokumentu z danymi;
3) rejestracji faktu otrzymania dokumentu przez podmiot odbierający;
4) potwierdzenia odbioru przez podmiot odbierający.
3. Podmioty wymieniające dane ustalają organizacyjne i techniczne metody ochrony
przekazywanych danych odpowiednie do stopnia zagrożenia związanego z ich
zniszczeniem, utratą, dostępem osób nieupoważnionych lub możliwością zmiany
przekazywanych danych.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów § 1, § 3 pkt 2, § 4, § 5 pkt 1, § 6 pkt 1, które wchodzą w
życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. oraz § 2 pkt 4 i 5, § 6 pkt 2, które wchodzą w
życie z dniem 1 czerwca 1999 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej
specjalnej strefy ekonomicznej.
(Dz. U. Nr 8, poz. 69)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135,
poz. 909) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1999 r. (poz. 69)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU WARMIŃSKO-MAZURSKIEJ SPECJALNEJ STREFY
EKONOMICZNEJ
Bartoszyce
W skład kompleksu wchodzą trzy działki o numerach 105/3, 107/1, 107/4 - o
łącznej powierzchni 16,0616 ha, ż tym że działka 107/1 oddzielona jest od
pozostałych 25-metrowym pasem terenu przeznaczonym pod przyszłą ulicę.
Podstawowa część kompleksu to działki 105/3 i 107/4 położone przy wyjeździe z m.
Bartoszyce w kierunku m. Kętrzyna i rozciągające się w kierunku wschodnim na
szerokość około 300 m między ul. Kętrzyńską i Przemysłową.
Północna granica kompleksu rozpoczyna się od punktu granicznego 18537, leżącego
na południowej krawędzi ul. Przemysłowej i stanowiącego jednocześnie granicę
działki 105/2. Z niego granica kompleksu przebiega południowym skrajem ul.
Przemysłowej w kierunku wschodnim, poprzez utrwalone kamieniami betonowymi z
krzyżem punkty nr 8567, 8568, 8594 do punktu 805, w którym znajduje się kamień
polny z wyrytym krzyżem. Tutaj granica zatrzymuje się pod kątem zbliżonym do
prostego w kierunku południowym i biegnie niewidoczną w terenie linią prostą
poprzez utrwalone kamieniami punkty 804, 803, 802, 801, 800, 799, 798, 797 do
punktu 796 leżącego na północnym skraju ul. Kętrzyńskiej na styku z działką 397.
Od tego miejsca zatrzymując się w kierunku zachodnim granica przebiega północną
krawędzią (dołem skarpy) tej ulicy do punktu 18541 poprzez zastabilizowane
punkty graniczne 8585, 8586. Stąd zatrzymując się w kierunku północnym granica
kompleksu przebiega niewidoczną w terenie linią, wschodnią stroną przyszłej
ulicy, poprzez zastabilizowane punkty graniczne o numerach 18540, 18539, 18538
do punktu granicznego 18537, skąd rozpoczęto opis granic kompleksu.
Działka 107/1 oddzielona od działki 107/4 pasem przyszłej ulicy rozpoczyna się
od granicznika 8776, stanowiącego zbieg granic działek 107/1, 107/3, 108. Stąd
granica działki biegnie linią prostą po trwałym ogrodzeniu, najpierw w kierunku
zachodnim do punktu 8777, następnie w kierunku północnym do punktu 8783, gdzie
załamuje się w kierunku wschodnim dochodząc do punktu 8784. W wymienionych
trzech punktach załamań granicy znajdują się betonowe słupy ogrodzenia. Z punktu
8784 granica dochodzi do punktu początkowego 8776 i jest linią niewidoczną w
terenie.
Bezledy
Obręb: Molwity (ark. 1 dz. 3/29) i obręb: Piersele (ark. 1 dz. 3/9, 3/11, 3/12
).
Północna granica strefy rozpoczyna się od granicznika nr 43-375 zlokalizowanego
u zbiegu granic działek 1/3, 3/7, 3/29. Od tego punktu granica biegnie przez
granicznik o numerze 43-376 aż do granicznika nr 43-377 w kierunku
północno-wschodnim, wzdłuż pasa granicznego między Rzecząpospolitą Polską a
Okręgiem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej. Na graniczniku nr 43-377 granica
załamuje się i przebiega w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy między
działkami 3/29, 3/23 i dochodzi przez granicznik 43-378 do granicznika 43-379.
Punkt ten rozgranicza działka 3/29, 3/23, 3/26. Od punktu 43-379 granica biegnie
w kierunku południowym wzdłuż granicy z działką 3/26 poprzez punkt 43-380, który
rozgranicza działki 3/29, 3/26, 2; dalej granica biegnie wyraźną miedzą do
punktu 43-342 położonego przy drodze nr 3/28. W punkcie tym granica łamie się
pod kątem ostrym i biegnie na ogólnym kierunku północno-zachodnim, wzdłuż pasa
drogowego linią łamaną przez graniczniki 43-332, 43-330 do 43-382, gdzie granica
łamie się i przechodzi przez drogę dojazdową, którą tworzą działki 3/28, 20/7,
3/13 do punktu 51-31. Dalej biegnie w linii prostej wzdłuż granicy z działką
3/14 w kierunku południowo-zachodnim do punktu 51-20. W punkcie tym granica
łamie się pod kątem prostym i przebiega w kierunku północno-zachodnim przez
graniczniki 51-108, 51-21 do punktu 51-28. Z punktu tego granica biegnie linią
łamaną przez graniczniki 51-27, 51-26, 51-25, 51-24 w kierunku północnym
dochodząc do granicy z działką 3/8. W punkcie 51-24 granica ponownie łamie się i
biegnie na ogólnym kierunku wschodnim: na odcinku 51-24 - 51-30 graniczy z
działką 3/8, a na odcinku 51-29 - 51-30 graniczy z działką 3/7. Z punktu 51-30
granica ponownie przechodzi przez drogę dojazdową do granicy państwa w kierunku
północno-wschodnim i od granicznika 43-142 biegnie najpierw wzdłuż granicy z
działką 3/8 przez punkt 43-38, następnie wzdłuż granicy z działką 3/7 dochodzi
do granicznika 43-381. Tu granica łamie się ponownie pod kątem prostym i
przebiega dalej wzdłuż granicy działki 3/7 w kierunku północno-zachodnim do
granicznika 43-375.
Z kompleksu Bezledy jest wyłączony pas drogowy, który wyznaczają następujące
graniczniki: 43-142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, 382, 51-31,
51-107, 51-30.
Korpele
Obręb Korpele (ark. mapy nr 1 dz. nr 19/3, 20/1, 21/5, 21/8, 21/9, 21/10, 21/12,
21/13, 21/14, 21/16, 21/17, 21/18, 21/19, 21/20, 21/21, 21/27, 40/1, 41/1).
Opis granicy rozpoczynamy od punktu 66 położonego na północno-zachodnim rogu dz.
nr 21/18 będącego punktem granicznym między działkami 475/2, 21/18 a torem
kolejowym nr 2/1. Przesuwając się w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż
torowiska kolejowego o ok. 26 m dochodzimy do punktu 65, a następnie po 60 m do
punktu nr 64 granicą między działkami 2/1 (tor kolejowy) i 21/18, skąd nie
zmieniając kierunku dochodzimy po ok. 43 m do punktu 63 i dalej po 56,5 m do
punktu 62. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i
wzdłuż torowiska kolejowego po ok. 24 m dochodzi do punktu 61. W punkcie 61
ponownie skręca w kierunku południowo-wschodnim do punktu 4 u zbiegu granic
działek nr 21/18, 21/17 i 2/1. Z punktu 4 - nie zmieniając kierunku -granica
biegnie południową stroną toru kolejowego ok. 12 m do punktu nr 60, a następnie
35 m do punktu 59 i dalej ok. 59 m do punktu nr 58.
W punkcie 58 granica odchyla się bardziej w kierunku południowo-wschodnim i po
ok. 23,5 m dochodzi do punktu nr 57, gdzie skręca na wschód i po 33,5 m dochodzi
do punktu nr 17 u zbiegu granic działek nr 21/17, 42, 2/1. Z punktu nr 17
granica biegnie ok. 67 m w kierunku południowym do punktu nr 16 miedzą między
działkami nr 21/17 i 42, gdzie skręca w kierunku wschodnim, i biegnie północnym
skrajem drogi nr 21/19 i 21/4. Z punktu 115 do punktu 3099 granica przebiega
zachodnią krawędzią drogi gruntowej 21/4 w kierunku południowo-zachodnim, gdzie
skręca na zachód wzdłuż ogrodzenia trwałego i po 82 m osiąga punkt 3098. W
punkcie 3098 granica załamuje się o 90° w kierunku południowym i po ok. 28,5 m
wzdłuż ogrodzenia trwałego dochodzi do punktu 3096, a następnie wyraźną w
terenie miedzą po ok. 43 m dochodzi do punktu 3102, gdzie ponownie skręca o 90°
w kierunku wschodnim i miedzą między działkami 21/27 i 21/25 po ok. 93 m
dochodzi do punktu 3101, a następnie nie zmieniając kierunku osiąga punkt 101 na
granicy miasta Szczytna. Z punktu 101 do punktu 286 granica o długości ok. 93 m
przebiega w kierunku południowo-zachodnim, gdzie skręca na wschód i po ok. 12 m
osiąga punkt 285, skąd wzdłuż ogrodzenia betonowego przebiega ponownie w
kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 8 odległego o ponad 135 m i dalej nie
zmieniając kierunku zdąża ponad 10 m do punktu 828, a po następnych 8 m osiąga
punkt 284 u zbiegu granic działek 40/1, 39/1 i obrębu miasta Szczytno.
Z punktu 284 do punktu 10 granica o długości ok. 59 m biegnie południową stroną
starego torowiska w kierunku południowo-zachodnim, a następnie do punktu nr 11
wyraźną miedzą ponad 55 m nie zmieniając kierunku, rozgraniczając działki 41/1 i
39/1. W punkcie 11 granica odchyla się bardziej w kierunku zachodnim i po ok.
186 m wyraźną w terenie miedzą osiąga punkt 12 przy drodze gruntowej nr 21/9. Z
punktu 12 do punktu 14 granica o długości ponad 94 m przebiega w kierunku
południowo-wschodnim północną krawędzią drogi gruntowej nr 21/9, gdzie odchyla
się bardziej na południe i zdąża krawędzią tej drogi do punktu 15 odległego o
ponad 91 m. W punkcie 15 granica skręca ponownie na południowy-zachód i dąży do
punktu 7 po przeciwnej stronie drogi nr 21/9, a następnie wzdłuż drogi nr 43
zdąża do punktu nr 6 odległego o ok. 140 m, skąd nie zmieniając kierunku biegnie
do punktu 3026 będącego ogrodzeniem trwałym. W punkcie 3026 granica skręca o
ponad 90° i wzdłuż tego ogrodzenia zmierza ponad 70,5 m do punktu 3035, a
następnie ok. 42 m do punktu 3025, gdzie ponownie skręca na południowy zachód i
wzdłuż ogrodzenia trwałego biegnie 66,5 m do punktu 3024 rozgraniczając działki
21/12 i 21/23. Z punktu 3024 do punktu 3023 przy drodze nr 43 granica o długości
ponad 78 m przebiega w kierunku południowo-wschodnim, gdzie skręca ponownie w
kierunku południowo-zachodnim i północną stroną drogi gruntowej nr 43 biegnie do
punktu 3 odległego o 162,5 m, skąd po ponad 5 m osiąga punkt nr 2
rozgraniczający drogę gruntową 20/1 z działką 19/3 i po ok. 213 m, nie
zmieniając kierunku osiąga punkt 1, a następnie lekko odchylając się w kierunku
południowym po ok. 56 m dochodzi do punktu 3036 u zbiegu granic działek 19/3,
19/2 i drogi 43. Z punktu 3026 do punktu 3037 granica o długości ok. 115 m
biegnie skrajem lasu w kierunku północno-zachodnim, gdzie skręca o ponad 90° i
po ponad 90 m skrajem lasu w kierunku północno-wschodnim osiąga punkt 3038, w
którym ponownie skręca na północny zachód i po ok. 117 m skrajem lasu dochodzi
do punktu 83 przy drodze gruntowej nr 20/1. Z punktu 83 granica przebiega w
kierunku północno-wschodnim ok. 40 m do punktu 35 po przeciwnej stronie drogi nr
20/1.
Dalej granica biegnie w kierunku północno-wschodnim rozgraniczając działki 475/2
i 21/12 do punktu 82 odległego o ok. 47 m, a następnie nie zmieniając kierunku
wyraźną miedzą ponad 89 m dochodzi do punktu 55 i po następnych ok. 96 m osiąga
punkt 54 u zbiegu granic działek 475/2, 21/12, 21/18. Z punktu 54 do punktu 53
granica biegnie dalej w kierunku północno-wschodnim ponad 236 m, rozgraniczając
działki 475/2 i 21/8, skąd nie zmieniając kierunku po ok. 106 m osiąga punkt 19
u zbiegu granic działek nr 475/2, 21/8, 21/5, skąd zdąża do punktu 18 ponad
115,5 m w nie zmienionym kierunku. Punkt 18 jest punktem granicznym u zbiegu
granic działek nr 475/2, 21/5, 21/16. Z punktu 18 granica biegnie do punktu 2990
w tym samym kierunku wyraźną w terenie miedzą ponad 80,5 m, a następnie ponad 40
m do punktu 2987. Punkty 2990 i 2987 stanowią obie strony drogi nr 21/19. Z
punktu 2987 do punktu 66, od którego rozpoczęliśmy opis, granica o długości ok.
78 m biegnie w kierunku północno-wschodnim.
Szymany
Obręb Szymany (ark. mapy nr 3, dz. 463/3)
Opis granic rozpoczynamy od punktu 144. Jest to najbardziej na południe
wysunięty punkt kompleksu, zlokalizowany ok. 0,8 m od trwałego ogrodzenia. Z
punktu 144 granica biegnie na odcinku ok. 88,5 m w kierunku północno-zachodnim
do punktu 20011; tu załamuje się w kierunku północnym i skrajem lasu zmierza
poprzez punkty 20012, 20013, 20014, 20015, 20016, 20017, 20018, 20019 do punktu
20020. W punkcie 20020 granica SSE odchyla się w kierunku północno-zachodnim na
odcinku ok. 475 m i poprzez punkt 20021 dochodzi do znajdującego się na skraju
drogi dojazdowej punktu nr 20022. Od punktu 20022 granica kompleksu zmienia swój
kierunek ma południowo-wschodni i poprzez punkty 20023, 20024, 20025 dochodzi do
punktu 20026. Na odcinku 20022-20026 granica SSE przebiega wzdłuż asfaltowej
drogi dojazdowej. W punkcie 20026 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim
i wzdłuż ogrodzenia przechodzi przez punkty 120, 121, 122, 123 do punktu 124, w
którym odchyla się w kierunku południowo-zachodnim na odcinku ok. 227 m i
poprzez punkt 125 dochodzi do punktu 126, utrzymując odległość ok. 0,7-1,0 m od
trwałego ogrodzenia. Od punktu 126 granica kompleksu załamuje się w kierunku
południowo-wschodnim i biegnie nadal wzdłuż ogrodzenia poprzez punkty 127, 130,
131, 134 do punktu 135; tu lekko odchyla się w kierunku południowym i dalej
przebiega poprzez punkty 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143 dochodząc do
punktu wyjściowego 144.
Dobre Miasto
Obręb Nowa Wieś Mała (ark. mapy nr 3 dz. nr 8, 273, 274/10)
Obręb 1 m. Dobre Miasto (ark. mapy 222.221.1641, dz. nr 8)
Obręb 5 m. Dobre Miasto (ark. mapy 222.221.1623, 222.221.1624, dz. nr 2, 6)
W skład kompleksu wchodzą dwie działki o numerach ewidencyjnych 274/10, 273
położone w obrębie Nowa Wieś Mała o łącznej powierzchni 40,5088 ha oraz działka
nr 8 o powierzchni 8,7185 ha położona w obrębie nr 1 m. Dobre Miasto. Działka
273 oddzielona jest od pozostałych działek szosą Dobre Miasto - Miłakowo.
Opis granic rozpoczynamy od punktu nr 78 położonego przy krawędzi szosy nr 221/1
w północno-zachodnim rogu działki 274/10. Przesuwając się w kierunku
południowo-wschodnim wzdłuż szosy o ok. 170 m dochodzimy do punktu 79, a
następnie poprzez punkt 10001 dochodzimy do punktu 10064. W punkcie tym odbijamy
pod kątem prostym w kierunku południowym i dochodzimy do punktu nr 10065. Od
tego punktu granica ulega łagodnemu odchyleniu w kierunku południowo-wschodnim i
poprzez punkt 10066 dąży do punktu 10067; tam załamuje się w kierunku
południowo-wschodnim i poprzez punkt 10068 dochodzi do punktu 10069. W punkcie
10069 granica SSE załamuje się pod kątem prostym i wzdłuż działki 4 biegnie do
punktu 10084. Tam załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i osiąga punkt
10083. Granicę SSE między punktami 10083, 10082, 10081, 10080 stanowi linia
prosta o długości ok. 75,0 m. W punkcie 10080 granica załamuje się w kierunku
północno-wschodnim i poprzez punkt 10079 biegnie do punktu 10090, tam załamuje
się w kierunku północno-wschodnim i osiąga punkt 10077. Dalej granica strefy
biegnie w kierunku południowym po granicy działki 10/2 do punktu 10100 poprzez
punkt 10078 i 10101. W punkcie 10101 ulega lekkiemu odchyleniu w kierunku
wschodnim, w linii prostej na odcinku 225 m i dochodzi do punktu 10121. Tam
odchyla się łagodnie w kierunku zachodnim i osiąga punkt 10122. W punkcie 10122
granica SSE załamuje się pod kątem prostym poprzez punkt 10123 dąży do punktu
10124, gdzie odchyla się w kierunku południowo-wschodnim i w odległości 25 m
dochodzi do punktu 10125. Od tego punktu granica SSE biegnie w linii prostej w
kierunku południowym poprzez punkt 10016 do punktu 10017. Z punktu 10017 skręca
w kierunku zachodnim i w linii prostej o długości ok. 775 m dąży do punktu
10018. Aby dotrzeć do punktu 10027 z punktu 10018 należy iść na północ ok. 675
m. Z punktu 10027 granica skręca pod kątem prostym w kierunku wschodnim i w
linii prostej poprzez punkt 75 osiąga punkt 76. W tym punkcie granica odbija w
kierunku północno-zachodnim pod kątem prostym i poprzez punkty 3023, 77, 3021
dochodzi do punktu 78, od którego rozpoczęto opis.
W skład wyżej wymienionego kompleksu wchodzi również działka 273. Opis jej
granic rozpoczynamy od punktu 1029 położonego przy zbiegu szosy 221/1 i drogi
230/1. Od tego punktu granica biegnie prawym skrajem drogi 230/1 do punktu 1036.
Przedłużając tę linię dochodzi do punktu 1030. W punkcie tym granica załamuje
się w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 1031. Od tego punktu
biegnie skrajem pasa kolejowego w kierunku południowo-zachodnim przez punkty
1032, 1033, 1034. W punkcie 1034 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i
biegnie przez punkty 50010, 50009, 50008, 50007, 50006, 50005, 50004, 50003,
50002, 50001. Punkty te stanowią załamania rowu melioracyjnego. W punkcie nr
50001 granica ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i
biegnie prawym skrajem szosy 221/1 poprzez punkt 1035 do punktu 1029.
W skład kompleksu gruntów komunalnych wchodzi działka nr 272/71 o powierzchni
8,3589 ha, położona w obrębie Nowej Wsi Małej, oraz działki 2 i 6 o łącznej
powierzchni 5,5397 ha, położone w obrębie miasta Dobre Miasto. Szczegółowy opis
granicy kompleksu jest następujący: Od punktu 50019 zlokalizowanego na skraju
ulicy Spichrzowej w południowo-zachodniej części działki 272/71 granica biegnie
w kierunku północno-wschodnim do punktu 1000. W punkcie tym załamuje się i linią
łamaną biegnie skrajem naturalnego wąwozu poprzez punkty 1001, 1002, 1003, 1004,
1005, 1006, 1007, 1008, 1009 do punktu 1010. W punkcie tym załamuje się w
kierunku wschodnim, biegnie w linii prostej długości 280 m i dochodzi do punktu
1028. Od tego punktu granica biegnie po trwałym ogrodzeniu do punktu 1013, gdzie
załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przebiega przez punkty 3010,
1014, 1015 do punktu 1016. W punkcie 1016 granica zmienia kierunek na
południowo-zachodni i po ogrodzeniu trwałym biegnie poprzez punkt 3009 do punktu
3008. Od punktu 3008 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu
8559, gdzie zmienia kierunek na południowy i osiąga punkt 50021 zlokalizowany na
prawym skraju ul. Spichrzowej. Od punktu 50021 granica przebiega w linii prostej
skrajem ulicy poprzez punkt 50020 do punktu 50019.
W skład wyżej wymienionego kompleksu wchodzą również działki położone po
przeciwnej stronie ul. Spichrzowej o nr 2 i 6. Opis tej części kompleksu
rozpoczęto od punktu 50164 zlokalizowanego w południowo-wschodniej części
działki nr 6. Od tego punktu granica SSE przebiega dołem skarpy bocznicy
kolejowej w linii prostej poprzez punkty 50166, 50167, 50168, 50169 do punktu
50170. W punkcie 50170 granica załamuje się w kierunku północnym i dochodzi do
punktu 50171; tam załamuje się w kierunku zachodnim i dołem skarpy biegnie do
punktu 50172. W punkcie 50172 zmienia kierunek na północny i dochodzi do punktu
50148 zlokalizowanego na skraju ul. Spichrzowej. Od tego punktu granica biegnie
w kierunku wschodnim poprzez punkty 50149, 50151, 50152, 50153, 50154, 50155,
50156, 50157, 50158 pokrywające się z granicą ul. Spichrzowej. W punkcie 50158
granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i osiąga punkt 50159. Tam
załamuje się pod kątem prostym i dochodzi do punktu 50160. Od tego punktu
granica biegnie po ogrodzeniu trwałym do punktu 50161. W punkcie tym skręca w
kierunku zachodnim i biegnie do punktu 50162. Z tego punktu granica, pokrywająca
się z ogrodzeniem trwałym, biegnie do punktu 50164, od którego rozpoczęto opis.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 8, poz. 70)
Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), art. 103 ust. 4 ustawy z dnia
12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r.
Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) i art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991
r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz.
86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr
34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, ustala się
na 1,75.
§ 2. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej,
ustala się na 1,79.
§ 3. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży
Pożarnej, ustala się na 1,43.
§ 4. Tracą moc rozporządzenia Rady Ministrów:
1) z dnia 16 października 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie policjantów (Dz. U. Nr 130, poz. 857),
2) z dnia 30 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej
przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 162,
poz. 1110),
3) z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej
przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 18, poz. 98,
Nr 130, poz. 850 i 857 oraz Nr 162, poz. 1110).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 stycznia 1999 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Przygotowania Udziału Polski
w Światowej Wystawie Expo 2000 w Hanowerze.
(Dz. U. Nr 8, poz. 71)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 162,
poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Przygotowania Udziału Polski w
Światowej Wystawie Expo 2000 w Hanowerze, w randze podsekretarza stanu w
Ministerstwie Gospodarki, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik wykonuje zadania Komisarza Generalnego Sekcji Polskiej Expo 2000
w Hanowerze.
§ 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy organizacja polskiej ekspozycji na
Światowej Wystawie Expo 2000 w Hanowerze, zwanej dalej "Wystawą",
reprezentowanie Polski w kontaktach z organizatorami Wystawy, czuwanie nad
przestrzeganiem praw i obowiązków polskich wystawców.
2. Zadania określone w ust. 1 Pełnomocnik realizuje w szczególności przez:
1) nadzór nad przygotowaniem i organizacją polskiej ekspozycji na Wystawie,
2) koordynację i promocję przedsięwzięć związanych z udziałem Polski w Wystawie,
3) współpracę z organizacjami rządowymi i pozarządowymi oraz innymi podmiotami w
przygotowaniach i przeprowadzeniu udziału Polski w Wystawie,
4) reprezentowanie Polski w sprawach związanych z przygotowaniami i udziałem
Polski w Wystawie.
§ 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Pełnomocnikowi w realizacji zadań.
§ 4. W realizacji zadań, o których mowa w § 2, Pełnomocnik współpracuje z
międzyresortowym Komitetem Organizacyjnym Expo 2000.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski
związane z realizacją powierzonych mu zadań oraz okresowe sprawozdania ze swojej
działalności.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o zagrożeniach w realizacji
zadań, o których mowa w § 2.
§ 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczo-doradczym, a
także zlecać przeprowadzanie ekspertyz.
§ 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Gospodarki.
§ 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Gospodarki.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru
nad zespołami orzekającymi o stopniu niepełnosprawności, zakresu ich działania,
a także zakresu ich współdziałania z organami administracji rządowej i organami
jednostek samorządu terytorialnego.
(Dz. U. Nr 8, poz. 72)
Na podstawie art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. W skład powoływanego i odwoływanego przez starostę powiatowego zespołu
do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej "powiatowym
zespołem", wchodzą przewodniczący i członkowie.
2. Przewodniczącego powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta.
3. Członków powiatowego zespołu powołuje i odwołuje starosta na wniosek
przewodniczącego powiatowego zespołu.
§ 2. Zakres działania powiatowego zespołu obejmuje:
1) realizację zadań z zakresu administracji rządowej, dotyczących orzekania o
stopniu niepełnosprawności,
2) realizację porozumień zawartych między powiatami, dotyczących wykonywania
zadań powiatowego zespołu na obszarze więcej niż jednego powiatu.
§ 3. Powiatowy zespół współdziała z organami administracji rządowej i organami
jednostek samorządu terytorialnego w sprawach:
1) pomocy społecznej i rehabilitacji osób niepełnosprawnych - zgodnie ze
wskazaniami zawartymi w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności,
2) toczących się postępowań przed organami rentowymi i instytucjami
realizującymi ubezpieczenia społeczne.
§ 4. 1. W skład powoływanego i odwoływanego przez wojewodę wojewódzkiego zespołu
do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej "wojewódzkim
zespołem", wchodzą przewodniczący i członkowie.
2. Przewodniczącego wojewódzkiego zespołu powołuje i odwołuje wojewoda.
3. Członków wojewódzkiego zespołu powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek
przewodniczącego wojewódzkiego zespołu.
§ 5. Wojewódzki zespół rozpatruje odwołania od orzeczeń powiatowych zespołów.
§ 6. Wojewódzki zespół współdziała z organami administracji rządowej i organami
jednostek samorządu terytorialnego w sprawach:
1) pomocy społecznej i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zgodnie ze
wskazaniami zawartymi w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności,
2) toczących się postępowań przed organami rentowymi i ubezpieczeniowymi.
§ 7. 1. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych sprawuje zwierzchni nadzór
nad orzekaniem o stopniu niepełnosprawności przez:
1) opracowywanie standardów postępowania,
2) udzielanie wyjaśnień w sprawach stosowania przepisów i procedur,
3) instruktaż dla powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
4) kontrolę prawidłowości i jednolitości stosowania standardów postępowania.
2. Wojewoda pełni nadzór bezpośredni nad powiatowymi zespołami przez:
1) kontrolę prawidłowości i jednolitości stosowania standardów postępowania,
2) instruktaż dla powiatowych zespołów.
§ 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 1997 r. w
sprawie szczegółowych zasad powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru
nad zespołami orzekającymi o stopniu niepełnosprawności, zakresu ich działania,
a także zakresu ich współdziałania z organami administracji rządowej i
samorządowej (Dz. U. Nr 100, poz. 624).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 stycznia 1999 r.
w sprawie algorytmu podziału środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych na realizację określonych zadań jednostek samorządu
terytorialnego oraz sposobu przedstawiania sprawozdań o wykorzystaniu tych
środków.
(Dz. U. Nr 8, poz. 73)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego
dalej "Funduszem", są przekazywane przez Prezesa Zarządu Funduszu samorządom
powiatowym na realizowane przez nie zadania określone w ustawie z dnia 27
sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr
99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162,
poz. 1118 i 1126), zwanej dalej "ustawą", z zakresu:
1) rehabilitacji zawodowej, do których zalicza się:
a) udzielanie osobom niepełnosprawnym pożyczek na rozpoczęcie działalności
gospodarczej albo rolniczej,
b) udzielanie dofinansowań do wysokości 50% oprocentowania kredytów bankowych,
zaciąganych przez osoby niepełnosprawne na kontynuowanie działalności
gospodarczej lub prowadzenie własnego lub dzierżawionego gospodarstwa rolnego,
c) dokonywanie zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na organizację
nowych lub przystosowanie istniejących stanowisk pracy dla osób
niepełnosprawnych bezrobotnych lub poszukujących pracy i nie pozostających w
zatrudnieniu, skierowanych do pracy przez powiatowy urząd pracy,
d) dokonywanie zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na wynagrodzenia
osób niepełnosprawnych, skierowanych do pracy przez powiatowy urząd pracy, oraz
składki na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń, z wyłączeniem kosztów, o
których mowa w art. 25 ust. 2 i 3 ustawy,
e) dokonywanie zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę, zatrudniającego do
24 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, na wynagrodzenia osób
niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności, skierowanych do pracy przez powiatowy urząd pracy, oraz
składki na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń, z wyłączeniem kosztów, o
których mowa w art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy,
f) dokonywanie zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na szkolenia
zatrudnionych osób niepełnosprawnych,
g) finansowanie kosztów szkoleń osób niepełnosprawnych,
2) rehabilitacji społecznej, do której zalicza się dofinansowanie:
a) uczestnictwa osób niepełnosprawnych w turnusach rehabilitacyjnych,
b) likwidacji barier architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, w
komunikowaniu się i technicznych, realizowanych na indywidualne wnioski osób
niepełnosprawnych,
c) warsztatów terapii zajęciowej.
§ 2. 1. Wysokość środków na zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej, o których
mowa w § 1 pkt 1, ustala się według następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) - roczna wysokość środków na zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej dla
powiatu p,
2) - kwota przewidziana w planie finansowym Funduszu na dany rok na realizację
przez samorządy powiatowe zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej,
3) - kwota zobowiązań ze środków Funduszu z tytułu realizacji umów zawartych do
dnia 31 grudnia roku poprzedzającego realizację zadań z zakresu rehabilitacji
zawodowej, przypadająca na dany rok,
4) - liczba osób niepełnosprawnych bezrobotnych i poszukujących pracy nie
pozostających w zatrudnieniu, w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu, w powiecie p,
5) - liczba osób niepełnosprawnych bezrobotnych i poszukujących pracy nie
pozostających w zatrudnieniu, w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu, w całym kraju,
6) - liczba osób niepełnosprawnych biernych zawodowo, w wieku 15 lat i więcej,
w powiecie p,
7) - liczba osób niepełnosprawnych biernych zawodowo, w wieku 15 lat i więcej,
w całym kraju,
8) - kwota zobowiązań z tytułu realizacji umów zawartych do dnia 31 grudnia
roku poprzedzającego realizację zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej
realizowanych przez starostę, przypadająca na dany rok,
9) a, b - współczynniki ustalane na dany rok przez Zarząd Funduszu, przy czym
a+b=1 oraz a nie może być mniejsze niż 0,6.
2. Podstawę dokonania obliczeń przy zastosowaniu wzoru algorytmu stanowią dane
Głównego Urzędu Statystycznego i Krajowego Urzędu Pracy.
§ 3. Wysokość środków na dofinansowanie uczestnictwa osób niepełnosprawnych w
turnusach rehabilitacyjnych, o których mowa w § 1 pkt 2 lit. a), ustala się, z
uwzględnieniem odpowiednich danych, o których mowa w § 2 ust. 2, według
następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) - roczna wysokość środków dla powiatu p na dofinansowanie uczestnictwa osób
niepełnosprawnych w turnusach rehabilitacyjnych,
2) - kwota przewidziana w planie finansowym Funduszu na dany rok na
dofinansowanie uczestnictwa osób niepełnosprawnych w turnusach
rehabilitacyjnych,
3) - liczba osób niepełnosprawnych w powiecie p,
4) - liczba osób niepełnosprawnych w całym kraju.
§ 4. Wysokość środków przeznaczonych na dofinansowanie likwidacji barier
architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, w komunikowaniu się i
technicznych, o których mowa w § 1 pkt 2 lit. b), realizowanych na indywidualne
wnioski osób niepełnosprawnych, ustala się, z uwzględnieniem odpowiednich
danych, o których mowa w § 2 ust. 2, według następującego wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) - roczna wysokość środków dla powiatu p na dofinansowanie likwidacji barier
architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, w komunikowaniu się i
technicznych, realizowanych na indywidualne wnioski osób niepełnosprawnych,
2) - kwota przewidziana w planie finansowym Funduszu na dany rok na
dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, urbanistycznych,
transportowych, w komunikowaniu się i technicznych, realizowanych na
indywidualne wnioski osób niepełnosprawnych,
3) - liczba osób niepełnosprawnych w powiecie p,
4) - liczba osób niepełnosprawnych w całym kraju.
§ 5. Wysokość środków przeznaczonych na dofinansowanie warsztatów terapii
zajęciowej, o których mowa w § 1 pkt 2 lit. c), ustala się według następującego
wzoru algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) - roczna wysokość środków dla powiatu p na dofinansowanie działania
warsztatów terapii zajęciowej,
2) - liczba uczestników warsztatów terapii zajęciowej finansowanych przez
starostę w powiecie p, według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego
rok, dla którego jest obliczana wysokość środków,
3) - kwota środków na pokrycie kosztów rocznego pobytu jednego uczestnika w
warsztacie terapii zajęciowej, ustalana przez Zarząd Funduszu na dany rok.
§ 6. 1. Środki, o których mowa w § 2-5, są przekazywane staroście na
wyodrębniony rachunek bankowy w terminie 14 dni od dnia złożenia przez starostę
wniosku o ich przekazanie.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, powiększa się o 2%, z przeznaczeniem na
pokrycie kosztów obsługi realizowanych zadań.
§ 7. Samorząd powiatowy przedstawia Prezesowi Zarządu Funduszu kwartalne
sprawozdania finansowo-rzeczowe z wykorzystania środków, o których mowa w § 2-5,
w terminie do 15 dnia pierwszego miesiąca następującego po kwartale, którego
dotyczy sprawozdanie, na formularzu udostępnionym przez Zarząd Funduszu.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1 lit. g), który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
2000 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 25 stycznia 1999 r.
w sprawie zmian w treści obwieszczenia o zbiorczych wynikach wyborów do rad na
obszarze kraju, przeprowadzonych w dniu 11 października 1998 r.
(Dz. U. Nr 8, poz. 74)
Na podstawie art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza
do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602 i Nr
160, poz. 1060), w związku z uchwałami Miejskiej Komisji Wyborczej w Krakowie z
dnia 29 grudnia 1998 r. w sprawie ponownego sporządzenia zbiorczych protokołów
wyników głosowania na obszarze okręgów wyborczych nr 1 i 2 utworzonych dla
wyboru Sejmiku Województwa Małopolskiego i uchwałą Wojewódzkiej Komisji
Wyborczej w Krakowie z dnia 29 grudnia 1998 r. w sprawie ponownego sporządzenia
protokołu z wyborów do Sejmiku Województwa Małopolskiego przeprowadzonych w dniu
11 października 1998 r. oraz obwieszczeniem Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego w
Krakowie z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie ponownego obwieszczenia o wynikach
wyborów do Sejmiku Województwa Małopolskiego przeprowadzonych w dniu 11
października 1998 r., Państwowa Komisja Wyborcza wprowadza następujące zmiany w
obwieszczeniu z dnia 23 października 1998 r. o zbiorczych wynikach wyborów do
rad na obszarze kraju przeprowadzonych w dniu 11 października 1998 r. (Dz. U. Nr
131, poz. 861):
1) w części "I. Dane ogólne" w pkt 3 liczbę 28.544.777 zastępuje się liczbą
28.547.673;
2) w części "VI. Wybory do sejmików województw":
a) w pkt 4 liczbę 28.544.777 zastępuje się liczbą 28.547.673,
b) w pkt 5 liczbę 12.945.043 zastępuje się liczbą 12.946.445,
c) w pkt 6 liczbę 11.721.825 zastępuje się liczbą 11.723.207,
d) w pkt 7 liczbę 1.223.218 zastępuje się liczbą 1.223.238, a liczbę 893.000
zastępuje się liczbą 893.014.
Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: Ferdynand Rymarz
Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej: Stanisław Kosmal,
Andrzej Wróblewski
Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej: Stefan Jaworski, Andrzej Mączyński,
Zbigniew Szonert, Tadeusz Żyznowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 stycznia 1999 r.
o zmianie ustawy o rachunkowości.
(Dz. U. Nr 9, poz. 75)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121,
poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118,
poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z
1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr 107, poz. 669 i Nr 155, poz. 1014)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2 oraz w ust. 2 wyrazy "400 000 EURO" zastępuje się
wyrazami "800 000 EURO";
2) w art. 3:
a) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem
ust. 3.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wyrażone w EURO wielkości, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2,
przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank
Polski, obowiązującym na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy."
Art. 2. Ustaw wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 9, poz. 76)
Na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776, oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668,
Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
(Dz. U. Nr 71, poz. 338) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1999 r. (poz.76)
WYKAZ GMIN ZAGROŻONYCH SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM
1. W województwie dolnośląskim:
gminy miejskie: Bielawa, Boguszów-Gorce, Chojnów, Dzierżoniów, Duszniki-Zdrój,
Jedlina-Zdrój, Kamienna Góra, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda, Pieszyce, Piława
Górna, Polanica-Zdrój, Szczawno-Zdrój, Wałbrzych, Złotoryja,
gminy*): Bardo, Bolków, Chojnów, Ciepłowody, Czarny Bór, Dzierżoniów, Głuszyca,
Gromadka, Kamienna Góra, Kamieniec Ząbkowicki, Kłodzko, Lądek-Zdrój, Lewin
Kłodzki, Lubawka, Marciszów, Mieroszów, Niemcza, Nowa Ruda, Pielgrzymka,
Przeworno, Radków, Stare Bogaczowice, Stoszowice, Szczytna, Walim, Warta
Bolesławiecka, Zagrodno, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złotoryja, Złoty Stok.
2. W województwie kujawsko-pomorskim:
gminy miejskie: Chełmża, Golub-Dobrzyń, Grudziądz, Wąbrzeźno,
gminy: Brzozie, Chełmża, Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Grudziądz,
Gruta, Kamień Krajeński, Kowalewo Pomorskie, Książki, Łasin, Łubianka, Łysomice,
Mrocza, Nakło nad Notecią, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Sadki,
Sępólno Krajeńskie, Sośno, Świecie nad Osą, Wąbrzeźno, Więcbork.
3. W województwie lubuskim:
gmina miejska: Nowa Sól,
gminy: Brody, Bytom Odrzański, Dobiegniew, Drezdenko, Jasień, Kolsko, Kożuchów,
Lubsko, Małomice, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko,
Sława, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Szprotawa, Tuplice, Zwierzyn.
4. W województwie mazowieckim:
gmina miejska: Pionki,
gminy: Bieżuń, Chlewiska, Jastrząb, Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Mirów,
Orońsko, Pionki, Szydłowiec, Żuromin.
5. W województwie podlaskim:
gmina miejska: Suwałki,
gminy: Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo, Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki,
Szypliszki, Wiżajny.
6. W województwie pomorskim:
gminy miejskie: Człuchów, Krynica Morska, Kwidzyn, Lębork, Łeba, Malbork,
Słupsk, Tczew, Ustka,
gminy: Borzytuchom, Bytów, Cewice, Czarna Dąbrówka, Człuchów, Damnica, Debrzno,
Dębnica Kaszubska, Dzierzgoń, Gardeja, Główczyce, Gniew, Kępice, Kobylnica,
Koczała, Kołczygłowy, Konarzyny, Kwidzyn, Lichnowy, Lipnica, Malbork, Miastko,
Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Morzeszczyn, Nowa Wieś Lęborska, Nowy Dwór
Gdański, Nowy Staw, Ostaszewo, Parchowo, Pelplin, Potęgowo, Prabuty, Przechlewo,
Ryjewo, Rzeczenica, Sadlinki, Słupsk, Smołdzino, Stare Pole, Stary Dzierzgoń,
Stary Targ, Stegna, Studzienice, Subkowy, Sztum, Sztutowo, Trzebielino, Tczew,
Tuchomie, Wicko, Ustka.
7. W województwie świętokrzyskim:
gmina miejska: Starachowice,
gminy: Bliżyn, Brody, Końskie, Mirzec, Mniów, Pawłów, Radoszyce, Ruda
Maleniecka, Smyków, Stąporków, Wąchock.
8. W województwie warmińsko-mazurskim:
gminy miejskie: Bartoszyce, Braniewo, Działdowo, Elbląg, Ełk, Giżycko, Górowo
Iławeckie, Iława, Kętrzyn, Lidzbark Warmiński, Lubawa, Mrągowo, Nowe Miasto
Lubawskie, Ostróda, Szczytno,
gminy: Banie Mazurskie, Barciany, Bartoszyce, Biała Piska, Biskupiec (powiat
nowomiejski), Biskupiec (powiat olsztyński), Bisztynek, Braniewo, Budry,
Dąbrówno, Dobre Miasto, Dubeninki, Działdowo, Dźwierzuty, Elbląg, Ełk, Frombork,
Giżycko, Godkowo, Gołdap, Górowo Iławeckie, Grodziczno, Gronowo Elbląskie,
Grunwald, Iława, Iłowo-Osada, Janowiec Kościelny, Janowo, Jedwabno, Jeziorany,
Kalinowo, Kętrzyn, Kisielice, Kolno, Korsze, Kowale Oleckie, Kozłowo,
Kruklankii, Kiwity, Kurzętnik, Lelkowo, Lidzbark, Lidzbark Warmiński, Lubawa,
Lubomino, Łukta, Małdyty, Markusy, Mikołajki, Milejewo, Miłakowo, Miłki,
Miłomłyn, Młynary, Morąg, Mrągowo, Nidzica, Nowe Miasto Lubawskie, Olecko,
Orneta, Orzysz, Ostróda, Pasłęk, Pasym, Piecki, Pieniężno, Pisz, Płoskinia,
Płośnica, Pozezdrze, Prostki, Reszel, Ruciane-Nida, Rybno, Rychliki, Ryn,
Sępopol, Sorkwity, Srokowo, Stare Juchy, Susz, Szczytno, Świętajno (powiat
olecko-gołdapski), Świętajno (powiat szczycieński), Tolkmicko, Węgorzewo,
Wilczęta, Wielbark, Wieliczki, Wydminy, Zalewo.
9. W województwie wielkopolskim:
gminy miejskie: Chodzież, Wągrowiec, Złotów,
gminy: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Damasławek, Gołańcz, Jastrowie, Krajenka,
Krzyż Wielkopolski, Lipka, Łobżenica, Margonin, Miasteczko Krajeńskie, Okonek,
Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Tarnówka, Trzcianka, Ujście, Wapno, Wągrowiec,
Wieleń, Wyrzysk, Wysoka, Zakrzewo, Złotów.
10. W województwie zachodniopomorskim:
gminy miejskie: Białogard, Darłowo, Koszalin, Sławno, Szczecinek, Świdwin,
Wałcz,
gminy: Barlinek, Barwice, Będzino, Białogard, Biały Bór, Bielice, Biesiekierz,
Bierzwnik, Bobolice, Boleszkowice, Borne Sulinowo, Brojce, Brzeźno, Choszczno,
Czaplinek, Człopa, Darłowo, Dębno, Dobra, Dolice, Drawno, Drawsko Pomorskie,
Dziwnów, Golczewo, Gryfice, Grzmiąca, Ińsko, Kalisz Pomorski, Kamień Pomorski,
Karlino, Karnice, Kozielice, Krzęcin, Lipiany, Łobez, Malechowo, Manowo, Mielno,
Mirosławiec, Myślibórz, Nowogard, Nowogródek Pomorski, Osina, Ostrowice,
Pełczyce, Płoty, Polanów, PołczynZdrój, Postomino, Przelewice, Pyrzyce, Radowo
Małe, Rąbino, Recz, Resko, Rewal, Sianów, Sławno, Sławobrze, Szczecinek,
Świdwin, Świerzno, Świeszyno, Trzebiatów, Tuczno, Tychowo, Wałcz, Warnice,
Węgorzyno, Wierzchowo, Złocieniec.
*) Gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 stycznia 1999 r.
w sprawie określenia gmin zagrożonych strukturalną recesją i degradacją
społeczną, w których stosuje się szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i
inne preferencje oraz przyznaje się prawo do zasiłku i stypendium zamieszkałym w
nich bezrobotnym.
(Dz. U. Nr 9, poz. 77)
Na podstawie art. 37i ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz.
153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr
121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz.
668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W 1999 r. bezrobotnym zamieszkałym w gminach województw: dolnośląskiego,
łódzkiego, małopolskiego i śląskiego, wymienionych w wykazie stanowiącym
załącznik do rozporządzenia, przyznaje się uprawnienia określone w art. 37d i
art. 37j ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr
108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126).
§ 2. W 1999 r. w gminach województw dolnośląskiego i łódzkiego, wymienionych w
wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia, stosuje się instrumenty
ekonomiczno-finansowe oraz preferencje przewidziane w:
1) ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930)
- dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr
35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4, Nr 6, poz. 35, Nr
128, poz. 834 i Nr 145, poz. 981) - dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
§ 3. W 1999 r. w gminach województw: dolnośląskiego, łódzkiego, małopolskiego i
śląskiego, wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia,
stosuje się instrumenty ekonomiczno-finansowe oraz preferencje przewidziane w:
1) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78 oraz z 1999 r. Nr 6, poz. 39) - dla gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym albo gmin zagrożonych recesją i
degradacją społeczną,
2) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na
wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119,
poz. 531, z 1995 r. Nr 128, poz. 621 i z 1997 r. Nr 30, poz. 167) - dla gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
§ 4. Tracą moc:
1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie określenia
województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w
których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne
preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych
skutków bezrobocia (Dz. U. Nr 90, poz. 569),
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie przyznania
bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem
działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium,
przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 90, poz. 570).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1999 r. (poz. 77)
Wykaz gmin zagrożonych strukturalną recesją i degradacją społeczną, w których
stosuje się szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje oraz
przyznaje się prawo do zasiłku i stypendium zamieszkałym w nich bezrobotnym
1. Województwo dolnośląskie:
gminy miejskie: Świdnica, Świebodzice,
gminy*): Bystrzyca Kłodzka, Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice,
Międzylesie, Stronie Śląskie, Strzegom, Świdnica, Żarów.
2. Województwo łódzkie:
gminy miejskie: Głowno, Konstantynów Łódzki, Łódź, Ozorków, Pabianice, Zgierz,
gminy: Aleksandrów Łódzki, Andrespol, Brójce, Głowno, Ksawerów, Nowosolna,
Ozorków, Pabianice, Parzęczew, Rzgów, Stryków, Zgierz.
3. Województwo małopolskie:
gminy miejskie: Bukowno, Sławków,
gminy: Babice, Bolesław, Brzeszcze, Chrzanów, Klucze, Libiąż, Olkusz, Trzebinia,
Wolbrom.
4. Województwo śląskie:
gminy miejskie: Będzin, Bieruń, Bytom, Chorzów, Czeladź, Dąbrowa Górnicza,
Gliwice, Imielin, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Katowice, Knurów, Lędziny, Łaziska
Górne, Miasteczko Śląskie, Mikołów, Mysłowice, Orzesze, Wojkowice, Piekary
Śląskie, Poręba, Pszów, Pyskowice, Racibórz, Radlin, Radzionków, Ruda Śląska,
Rybnik, Rydułtowy, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tarnowskie
Góry, Tychy, Wodzisław Śląski, Zabrze, Zawiercie, Żory,
gminy: Bestwina, Bobrowniki, Bojszowy, Chełm Śląski, Czechowice-Dziedzice,
CzerwionkaLeszczyny, Gaszowice, Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów,
Gorzyce, Jejkowice, Kobiór, Kornowac, Krupski Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice,
Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski, Łazy, Marklowice, Miedźna, Mierzęcice,
Mszana, Nędza, Ogrodzieniec, Ornontowice, Ożarowice, Pawłowice, Pietrowice
Wielkie, Pilchowice, Pilica, Psary, Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Siewierz,
Sośnicowice, Suszec, Świerklaniec, Świerklany, Toszek, Tworóg, Wielowieś, Wyry,
Zbrosławice, Zebrzydowice, Żarnowiec.
*) Gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 stycznia 1999 r.
w sprawie zasad i trybu wydawania wojewódzkiego dziennika urzędowego.
(Dz. U. Nr 9, poz. 78)
Na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji
rządowej w województwie (Dz. U. Nr 91, poz. 577) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wojewoda wydaje wojewódzki dziennik urzędowy, zwany dalej "dziennikiem
urzędowym", przy pomocy urzędu wojewódzkiego.
2. Dziennik urzędowy jest redagowany w komórce organizacyjnej urzędu
wojewódzkiego, do której zadań należy obsługa prawna tego urzędu.
3. Wojewoda wyznacza naczelnego redaktora dziennika urzędowego, zwanego dalej
"naczelnym redaktorem", spośród pracowników mających wyższe wykształcenie
prawnicze lub administracyjne, zatrudnionych w komórce organizacyjnej, o której
mowa w ust. 2.
§ 2. 1. Tytuł dziennika urzędowego składa się z wyrazów "Dziennik Urzędowy
Województwa" oraz nazwy województwa.
2. Dziennik urzędowy wydaje się z zachowaniem kolejności numerów, pozycji oraz
stron w każdym roku kalendarzowym.
3. Na każdym numerze dziennika urzędowego oznacza się datę jego wydania.
4. Wzór pierwszej strony dziennika urzędowego określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Na ostatniej stronie dziennika urzędowego zamieszcza się nazwę jego
wydawcy, nazwę i adres redakcji, imię i nazwisko naczelnego redaktora oraz
klauzulę "Tłoczono z polecenia Wojewody (nazwa) z dnia .... w (nazwa i adres
zakładu drukującego)".
2. Na ostatniej stronie dziennika urzędowego można zamieszczać także inne
informacje związane z jego wydawaniem i rozpowszechnianiem.
§ 4. 1. Wojewoda ustala nakład każdego numeru dziennika urzędowego, kierując się
potrzebą zapewnienia jego powszechnej dostępności.
2. Wojewoda, w razie potrzeby, może zarządzić dodrukowanie poszczególnych
numerów dziennika urzędowego.
§ 5. W dzienniku urzędowym ogłasza się:
1) akty prawa miejscowego stanowionego przez wojewodę i organy administracji
niezespolonej,
2) akty prawa miejscowego stanowionego przez sejmik województwa, organ powiatu
oraz organ gminy,
3) akty Prezesa Rady Ministrów uchylające akty prawa miejscowego stanowionego
przez wojewodę i organy administracji niezespolonej,
4) wyroki sądu administracyjnego uwzględniające skargi na akty prawa miejscowego
stanowionego przez: wojewodę i organy administracji niezespolonej, organ
samorządu województwa, organ powiatu i organ gminy,
5) przepisy porządkowe wydane przez organ powiatu,
6) porozumienia o powierzeniu przez wojewodę prowadzenia spraw z zakresu swojej
właściwości organom samorządu terytorialnego z obszaru województwa,
7) statut województwa,
8) uchwałę budżetową województwa oraz sprawozdanie z wykonania budżetu
województwa,
9) obwieszczenia wojewody o rozwiązaniu z mocy prawa sejmiku województwa,
10) statut urzędu wojewódzkiego,
11) statuty powiatów,
12) obwieszczenia o rozwiązaniu z mocy prawa rady powiatu,
13) statuty gmin,
14) obwieszczenia o rozwiązaniu z mocy prawa rady gminy,
15) statuty związków międzygminnych,
16) statuty związków powiatów,
17) inne akty prawne, w tym informacje i obwieszczenia, jeżeli tak stanowią
przepisy szczególne.
§ 6. 1. Podstawą do ogłoszenia aktu prawnego jest jego oryginał podpisany przez
upoważniony do wydania tego aktu organ, a w przypadku wyroku sądu
administracyjnego - odpis.
2. Naczelny redaktor sprawdza, czy nie zachodzą przeszkody prawne do ogłoszenia
aktu prawnego lub wyroku.
3. W przypadku stwierdzenia uchybień lub innych przeszkód od ogłoszenia aktu
prawnego, wojewoda zwraca ten akt organowi, który go przekazał, wskazując
stwierdzone uchybienia.
§ 7. 1. Akty prawne i wyroki sądu administracyjnego przekazane do ogłoszenia w
dzienniku urzędowym ogłasza się niezwłocznie.
2. Ogłoszenie aktu prawnego w dzienniku urzędowym nie może nastąpić po upływie
określonej w tym akcie daty jego wejścia w życie, jeżeli moc obowiązująca aktu
jest uzależniona od jego ogłoszenia w dzienniku urzędowym.
3. Dzień wydania dziennika urzędowego ustala się z uwzględnieniem przewidywanego
terminu zakończenia druku i skierowania do rozpowszechniania.
§ 8. 1. Wojewoda zatwierdza przygotowany do druku tekst dziennika urzędowego i
poleca jego wydanie, stosując formułę określoną w załączniku nr 2 do
rozporządzenia. Przepis stosuje się odpowiednio do dodrukowania poszczególnych
numerów dziennika urzędowego.
2. Wydany dziennik urzędowy kieruje się niezwłocznie do rozpowszechniania.
§ 9. 1. Rozpowszechnianie dziennika urzędowego odbywa się w szczególności przez
sprzedaż w stałych punktach sprzedaży oraz w systemie prenumeraty.
2. Stały punkt sprzedaży dziennika urzędowego jest prowadzony w siedzibie urzędu
wojewódzkiego i delegatury urzędu wojewódzkiego. Stałe punkty sprzedaży mogą być
prowadzone również w siedzibach organów samorządu terytorialnego, a także w
innych miejscach, stosownie do miejscowych potrzeb.
3. Sprzedaż w systemie prenumeraty prowadzi stały punkt sprzedaży w siedzibie
urzędu wojewódzkiego i delegatury urzędu wojewódzkiego.
§ 10. Wojewoda ustala cenę dziennika urzędowego.
§ 11. Jeden egzemplarz dziennika urzędowego otrzymują bezpłatnie:
1) Prezes Rady Ministrów,
2) minister właściwy do spraw administracji publicznej,
3) Prokurator Generalny,
4) Szef Kancelarii Sejmu,
5) Szef Kancelarii Senatu,
6) Szef Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
7) Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
8) Rzecznik Praw Obywatelskich,
9) Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
10) Prezes Sądu Najwyższego,
11) Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego,
12) prezes sądu okręgowego i apelacyjnego,
13) posłowie i senatorowie z województwa,
14) marszałek województwa,
15) organy administracji niezespolonej,
16) przewodniczący rad gmin i powiatów położonych na terenie województwa oraz
przewodniczący sejmiku województwa,
17) biblioteki wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 12. O wydaniu każdego numeru dziennika urzędowego i o zamieszczonych w nim
aktach prawnych i wyrokach sądu administracyjnego należy podać informację co
najmniej w dwóch środkach masowego przekazu o zasięgu wojewódzkim.
§ 13. 1. W urzędach wojewódzkich i delegaturach urzędów wojewódzkich są
prowadzone zbiory dzienników urzędowych, dostępne do powszechnego wglądu w
godzinach pracy urzędu.
2. W pierwszym kwartale każdego roku wojewoda wydaje skorowidz aktów prawnych i
wyroków sądu administracyjnego ogłoszonych w dzienniku urzędowym w roku
poprzednim.
§ 14. 1. Naczelny redaktor prowadzi archiwum oryginalnych tekstów, które stały
się podstawą ogłoszenia aktu prawnego i wyroku sądu administracyjnego w
dzienniku urzędowym.
2. Sprostowanie błędów w tekstach aktów ogłoszonych w dzienniku urzędowym
następuje w drodze obwieszczenia wojewody, ogłoszonego w dzienniku urzędowym.
3. Sprostowania błędu należy dokonać niezwłocznie po jego ujawnieniu.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1999 r.
(poz. 78)
Załącznik nr 1
Wzór pierwszej strony wojewódzkiego dziennika urzędowego
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
WYKAZ BIBLIOTEK OTRZYMUJĄCYCH BEZPŁATNIE 1 EGZEMPLARZ DZIENNIKA URZĘDOWEGO
I. Biblioteki otrzymujące 1 egzemplarz dzienników urzędowych wszystkich
województw:
1) Biblioteka Narodowa w Warszawie*,
2) Biblioteka Jagiellońska w Krakowie,
3) Biblioteka Uniwersytetu M. Curie-Skłodowskiej w Lublinie,
4) Biblioteka Uniwersytetu Łódzkiego w Łodzi,
5) Biblioteka Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu,
6) Biblioteka Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu,
7) Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie,
8) Biblioteka Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu,
9) Biblioteka Śląska w Katowicach,
10) Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy,
11) Książnica Pomorska w Szczecinie,
12) Biblioteka Uniwersytetu Gdańskiego w Gdańsku,
13) Biblioteka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie,
14) Biblioteka Uniwersytetu Opolskiego w Opolu,
15) Biblioteka Uniwersytetu Białostockiego w Białymstoku,
16) Biblioteka Sejmowa w Warszawie.
II. Biblioteki otrzymujące 1 egzemplarz dziennika urzędowego właściwego
województwa:
1) dla województwa dolnośląskiego Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna we
Wrocławiu,
2) dla województwa kujawsko-pomorskiego - Wojewódzka i Miejska Biblioteka
Publiczna w Bydgoszczy; Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska w
Toruniu,
3) dla województwa lubelskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Lublinie,
4) dla województwa lubuskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gorzowie
Wlkp.; Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej Górze,
5) dla województwa łódzkiego - Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w
Łodzi,
6) dla województwa małopolskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie,
7) dla województwa mazowieckiego - Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy,
8) dla województwa opolskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu,
9) dla województwa podkarpackiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Rzeszowie,
10) dla województwa podlaskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Białymstoku,
11) dla województwa pomorskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gdańsku,
12) dla województwa śląskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Katowicach,
13) dla województwa świętokrzyskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w
Kielcach,
14) dla województwa warmińsko-mazurskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w
Olsztynie,
15) dla województwa wielkopolskiego - Wojewódzka Biblioteka Publiczna w
Poznaniu,
16) dla województwa zachodniopomorskiego - Książnica Pomorska w Szczecinie.
* 4 egzemplarze
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 21 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad podziału części oświatowej subwencji
ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego.
(Dz. U. Nr 9, poz. 79)
Na podstawie art. 35 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek
samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983 i Nr 162,
poz. 1119) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 1998 r. w
sprawie zasad podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek
samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 164, poz. 1168) w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w ust. 2 pod lit. A po wyrazach "- wielozawodowy, BHP - (51AB -
1300) - 1300 zł," dodaje się wyrazy "- handlowy, pracowników socjalnych,
fryzjerski - (52AB - 1400) - 1400 zł,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 15 stycznia 1999 r.
w sprawie utworzenia specjalistycznej jednostki nadzoru oraz określenia jej
organizacji i zakresu powierzonych zadań związanych ze sprawowaniem nadzoru
pedagogicznego.
(Dz. U. Nr 9, poz. 80)
Na podstawie art. 32a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153
i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W celu sprawowania nadzoru pedagogicznego nad publicznymi i niepublicznymi
szkołami i placówkami artystycznymi tworzy się specjalistyczną jednostkę nadzoru
o nazwie "Centrum Edukacji Artystycznej", zwaną dalej "Centrum".
§ 2. 1. Centrum jest państwową jednostką budżetową finansowaną z budżetu
ministra właściwego do spraw kultury.
2. Siedzibą Centrum jest Warszawa.
§ 3. Nadzór nad działalnością Centrum sprawuje minister właściwy do spraw
kultury.
§ 4. 1. Centrum sprawuje nadzór pedagogiczny nad publicznymi i niepublicznymi
szkołami i placówkami artystycznymi.
2. Centrum w związku ze sprawowanym nadzorem pedagogicznym:
1) współdziała z innymi organami sprawującymi nadzór pedagogiczny, a także z
organami prowadzącymi szkoły i placówki artystyczne,
2) współdziała ze szkołami i placówkami artystycznymi oraz organami prowadzącymi
te szkoły i placówki w organizowaniu doskonalenia zawodowego nauczycieli
przedmiotów artystycznych, a także organizuje i prowadzi sprawy związane z
uzyskiwaniem stopni specjalizacji zawodowej przez tych nauczycieli,
3) nadzoruje prace komisji egzaminacyjnych do przedmiotów artystycznych,
4) współdziała ze szkołami i placówkami artystycznymi w organizowaniu konkursów,
przesłuchań, plenerów, wystaw i innych imprez prezentujących osiągnięcia
artystyczne uczniów,
5) współdziała ze szkołami i placówkami artystycznymi w sprawach innowacji i
eksperymentów pedagogicznych,
6) przygotowuje i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw kultury propozycje
i wnioski dotyczące nowych rozwiązań lub zmian w przepisach z zakresu
szkolnictwa artystycznego.
§ 5. Centrum gromadzi literaturę krajową i zagraniczną oraz inne materiały, w
szczególności materiały nutowe, kasety, płyty, filmy, a także wydaje materiały
dydaktyczne dla nauczycieli i uczniów.
§ 6. 1. Działalnością Centrum kieruje dyrektor, powoływany i odwoływany przez
ministra właściwego do spraw kultury.
2. Dyrektor reprezentuje Centrum na zewnątrz, jest przełożonym służbowym jego
pracowników oraz odpowiada za całokształt pracy Centrum.
§ 7. 1. Dyrektor Centrum wykonuje swoje zadania przy pomocy wicedyrektora,
powoływanego i odwoływanego przez ministra, o którym mowa w § 6 ust. 1, na
wniosek dyrektora, a także przy pomocy kierowników komórek organizacyjnych
Centrum.
2. Wicedyrektor zastępuje dyrektora Centrum w czasie jego nieobecności, a także
realizuje inne zadania w zakresie ustalonym przez dyrektora.
§ 8. W Centrum zatrudnia się pracowników:
1) na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych,
2) administracyjnych i obsługi.
§ 9. 1. Komórkami organizacyjnymi Centrum są:
1) działy i wydziały,
2) samodzielne stanowiska pracy.
2. Organizację pracy i zakres zadań poszczególnych komórek Centrum określa
regulamin organizacyjny, ustalony przez dyrektora Centrum i zatwierdzony przez
ministra właściwego do spraw kultury.
§ 10. Do dnia 31 grudnia 2000 r. Centrum wykonuje również zadania, o których
mowa w art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U.
z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr
141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126) w stosunku do
szkół artystycznych, których prowadzenie należy do ministra właściwego do spraw
kultury.
§ 11. Dotychczasowe Centrum Edukacji Artystycznej, utworzone na podstawie
rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 26 maja 1992 r. w sprawie
utworzenia Centrum Edukacji Artystycznej (Dz. U. Nr 47, poz. 210 i z 1994 r. Nr
62, poz. 260), staje się Centrum, o którym mowa w niniejszym rozporządzeniu.
§ 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 26 maja 1992 r.
w sprawie utworzenia Centrum Edukacji Artystycznej (Dz. U. Nr 47, poz. 210 i z
1994 r. Nr 62, poz. 260).
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie dowodów stanowiących podstawę wypłaty zasiłków z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
(Dz. U. Nr 9, poz. 81)
Na podstawie art. 48 ust. 4 oraz art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986
r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104,
poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z
1998 r. Nr 162, poz. 1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby,
przewidywaną datę porodu, chorobę członka rodziny powodującą konieczność
sprawowania opieki, pobyt w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej są
odpowiednie zaświadczenia lekarskie, wydawane w trybie określonym odrębnymi
przepisami.
§ 2. Dowodem do wypłaty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zasiłku
chorobowego, w przypadku gdy do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmowane
jest wynagrodzenie z okresu, za który płatnik składek nie miał obowiązku
przedkładania imiennego raportu zawierającego zestawienie wypłaconych składników
wynagrodzenia, jest zaświadczenie płatnika składek wystawione na druku ZUS Z-3,
którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Przedłużenie okresu wypłaty zasiłku chorobowego może nastąpić na wniosek
pracownika złożony na druku ZUS Z-21, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 4. Dowodem do wypłaty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zasiłku chorobowego
za okres niezdolności do pracy przypadającej po ustaniu zatrudnienia są:
1) zaświadczenie płatnika składek, o którym mowa w § 2, jeżeli płatnik składek
jest zobowiązany do wypłaty zasiłków z ubezpieczenia chorobowego w czasie
trwania zatrudnienia,
2) oświadczenie pracownika o niepodjęciu innej działalności zarobkowej oraz o
braku uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych.
§ 5. Jeżeli zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu
choroby obejmuje okres, za który pracownikowi przysługuje:
1) wynagrodzenie, a następnie zasiłek chorobowy wypłacany przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych,
2) zasiłek chorobowy wypłacany przez płatnika składek, a następnie zasiłek
chorobowy wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
- płatnik składek, po wypłaceniu wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego,
przekazuje zaświadczenie lekarskie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
pozostawiając w aktach potwierdzoną kopię tego zaświadczenia.
§ 6. Dowodem do wypłaty zasiłku chorobowego pracownikowi, z którym stosunek
pracy został rozwiązany bez wypowiedzenia z powodu stwierdzenia nosicielstwa
zarazków choroby zakaźnej, są:
1) decyzja stwierdzająca ten fakt, wydana na podstawie odrębnych przepisów,
2) zaświadczenie powiatowego urzędu pracy o zarejestrowaniu się pracownika w
ciągu 7 dni od rozwiązania stosunku pracy i o braku dla niego propozycji
odpowiedniego zatrudnienia.
§ 7. Przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego może nastąpić na wniosek
pracownika złożony na druku ZUS Np-7, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 8. Dowodem do wypłaty zasiłku porodowego jest skrócony odpis aktu urodzenia
dziecka oraz oświadczenie, że zasiłek nie został pobrany z innego tytułu.
§ 9. Dowodem do wypłaty zasiłku porodowego nie zatrudnionej żonie pracownika,
poza dowodami, o których mowa w § 8, jest oświadczenie pracownika, że pozostaje
z żoną we wspólności małżeńskiej.
§ 10. 1. Do wypłaty zasiłku porodowego z tytułu urodzenia dziecka po ustaniu
zatrudnienia z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, poza
dowodami określonymi w § 8, wymagane są:
1) zaświadczenie lekarskie stwierdzające stan ciąży w okresie zatrudnienia,
2) zaświadczenie lub inny dokument potwierdzający rozwiązanie stosunku pracy z
powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.
2. Jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, do
wypłaty zasiłku porodowego z tytułu urodzenia dziecka po ustaniu zatrudnienia,
poza dowodami określonymi w § 8, wymagane są:
1) zaświadczenie lekarskie stwierdzające stan ciąży w okresie zatrudnienia,
2) zaświadczenie pracodawcy o otrzymaniu przez pracownicę odszkodowania z tytułu
niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy.
§ 11. Wypłata zasiłku porodowego z tytułu przyjęcia dziecka na wychowanie
następuje na podstawie:
1) zaświadczenia sądu opiekuńczego o wystąpieniu do sądu w sprawie
przysposobienia dziecka lub przyjęcia dziecka na wychowanie albo
2) umowy powierzenia dziecka zawartej na piśmie między rodziną zastępczą a
starostą właściwym dla miejsca zamieszkania rodziny,
zawierających informację o dacie urodzenia dziecka oraz oświadczenie, o którym
mowa w § 8.
§ 12. Okres wypłaty zasiłku macierzyńskiego stwierdza się na podstawie
zaświadczenia pracodawcy o okresie udzielonego urlopu macierzyńskiego.
§ 13. 1. Wypłata zasiłku macierzyńskiego po ustaniu zatrudnienia z powodu
ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy następuje na podstawie dowodów
określonych w § 2 oraz w § 10 ust. 1.
2. Dowodami do wypłaty zasiłku macierzyńskiego po rozwiązaniu stosunku pracy z
naruszeniem przepisów prawa są dowody określone w § 2 oraz w § 10 ust. 2.
§ 14. Wypłata zasiłku macierzyńskiego z tytułu przyjęcia dziecka na wychowanie
następuje na podstawie dowodów określonych w § 11.
§ 15. Do wypłaty zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, przysługującego w
razie rozwiązania umowy o pracę w okresie ciąży z powodu ogłoszenia upadłości
lub likwidacji pracodawcy i niemożności zapewnienia innego zatrudnienia,
wymagane są dowody, określone w § 13 ust. 1 oraz zaświadczenie powiatowego
urzędu pracy o braku dla niej propozycji odpowiedniego zatrudnienia.
§ 16. Wypłata zasiłku opiekuńczego po raz pierwszy w roku kalendarzowym może
nastąpić po złożeniu przez pracownika oświadczenia według wzoru stanowiącego
załącznik nr 4 do rozporządzenia. Oświadczenie jest składane przez pracownika
ponownie w razie zmiany okoliczności mających wpływ na prawo do zasiłku
opiekuńczego.
§ 17. Dowodami do wypłaty zasiłku opiekuńczego z powodu konieczności sprawowania
osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8 są:
1) oświadczenie pracownika - w razie nieprzewidzianego zamknięcia żłobka,
przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza,
2) decyzja właściwego państwowego inspektora sanitarnego, wydana na podstawie
odrębnych przepisów - w przypadku izolacji dziecka z powodu podejrzenia o
nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej.
§ 18. Pozostawanie z chorym członkiem rodziny we wspólnym gospodarstwie domowym
co najmniej w okresie sprawowania opieki pracownik dokumentuje oświadczeniem.
§ 19. W razie zatrudnienia u dwóch lub więcej pracodawców, do wypłaty zasiłku
chorobowego i zasiłku opiekuńczego z tytułu sprawowania opieki nad chorym
dzieckiem lub chorym członkiem rodziny niezbędne jest:
1) zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione na druku
Mz/L-4 - dla jednego pracodawcy oraz
2) zaświadczenia lekarskie wystawione na zwykłych blankietach dla pozostałych
pracodawców, zawierające:
a) dane osobowe chorującego lub sprawującego opiekę,
b) miejsce zamieszkania i miejsce zatrudnienia,
c) stwierdzenie niezdolności do pracy,
d) okres niezdolności do pracy oraz liczbę dni tej niezdolności,
e) stwierdzenie, że zaświadczenie służy do ubiegania się o zasiłek,
f) numer i serię zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy,
g) podpis i pieczątkę lekarza.
§ 20. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do wypłaty przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku macierzyńskiego i zasiłku
opiekuńczego.
§ 21. W 1999 r. dowodem przy dokonywaniu wypłaty świadczeń przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych jest zaświadczenie płatnika składek, o którym mowa w §
2.
§ 22. Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 lutego
1995 r. w sprawie dowodów stanowiących podstawę wypłaty zasiłków z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Monitor Polski Nr 10, poz. 135).
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20
stycznia 1999 r. (poz. 81)
Załącznik nr 1
Ilustracja
POUCZENIE
W przypadku gdy płatnik składek posiada NKP (Numer Konta Pracodawcy), wpisuje
ten numer obok NIP.
W pkt 1a należy wpisać rodzaj umowy, np. na czas nie określony, czas określony,
okres próbny, umowa o naukę zawodu, umowa o pracę nakładczą.
Do trzymiesięcznego okresu nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, o którym
mowa w pkt 3, wlicza się okresy ubezpieczenia na podstawie przepisów
obowiązujących przed 1 stycznia 1999 r., jeżeli między tymi okresami nie było
przerwy, a także okresy ubezpieczenia przed 1 stycznia 1999 r. i okresy
ubezpieczenia chorobowego następujące po sobie bez przerwy, chyba że przerwa
przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.
Do sześciomiesięcznego okresu ubezpieczenia chorobowego, o którym mowa w pkt 4,
wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między
nimi nie przekroczyła 30 dni. Do okresu ubezpieczenia chorobowego wlicza się
również okresy ubezpieczenia społecznego przed dniem 1 stycznia 1999 r., jeżeli
przerwa między nimi, a także między ubezpieczeniem społecznym przed dniem 1
stycznia 1999 r. a ubezpieczeniem chorobowym nie przekraczała 30 dni.
W pkt 7 należy podać informację o wypłaceniu w danym roku kalendarzowym
wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy.
W przypadku przekazywania do realizacji przez ZUS wypłaty zasiłku chorobowego
lub świadczenia rehabilitacyjnego za okres po ustaniu ubezpieczenia, w pkt 8
należy wpisać okresy, za które dokonano wypłaty zasiłku chorobowego zaliczane do
okresu zasiłkowego i ewentualnego świadczenia. Jeżeli przekazywana jest do
realizacji przez ZUS wypłata zasiłku macierzyńskiego lub opiekuńczego, w tym
punkcie należy także podać okres, za który dokonano wypłaty tych zasiłków przed
ustaniem ubezpieczenia. W przypadku gdy na podstawie art. 177 § 3 Kodeksu pracy
umowa o pracę została przedłużona do dnia porodu i płatnik składek zobowiązany
byłby do wypłaty zasiłku macierzyńskiego tylko za 1 dzień, wypłaty zasiłku za
cały okres dokonuje ZUS.
W pkt 9 podaje się liczbę ubezpieczonych według stanu na 30 listopada 1998 r.
Płatnicy składek, którzy w 1998 r. nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia -
podają informację według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali zgłoszenia
do ubezpieczenia chorobowego.
Jeżeli płatnik składek wypłacił:
- premie i inne składniki miesięczne,
- premie i inne składniki kwartalne,
- premie i inne składniki za okresy roczne,
- składniki wynagrodzenia wypłacane jednorazowo,
- wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z dopłatami,
- inne niż wymienione wyżej składniki wynagrodzenia,
prosimy w pkt 10 - Uwagi podać poszczególne kwoty i okres, za który zostały
wypłacone.
W przypadku przekazywania wypłaty zasiłku chorobowego za okres po ustaniu
ubezpieczenia do realizacji przez ZUS, należy podać informację o składnikach,
które nie były uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku wypłacanego za okres
trwania ubezpieczenia, i podać przyczynę.
Uwaga:
W tabeli w części dotyczącej kwoty stanowiącej podstawę wymiaru należy podać
kwotę nie pomniejszoną o składki na ubezpieczenia społeczne. Pomniejszenia tego
dokona ZUS obliczając podstawę wymiaru zasiłku.
W przypadku gdy ubezpieczony nie przepracował części miesiąca wykazanego w
tabeli, należy w pkt 10 Uwagi podać przyczyny nieprzepracowania całego miesiąca.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności, trybu
postępowania przy orzekaniu oraz zakresu, składu i sposobu działania zespołów
orzekających, a także jednolitego wzoru legitymacji dokumentującej
niepełnosprawność oraz organów uprawnionych do jej wystawiania.
(Dz. U. Nr 9, poz. 82)
Na podstawie art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668,
Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności.
§ 1. 1. Przy ocenie stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę:
1) orzeczenie lekarza o stanie zdrowia osoby zainteresowanej, uwzględniające
stałe lub okresowe naruszenie sprawności organizmu,
2) wiek, płeć, wykształcenie, zawód, posiadane kwalifikacje,
3) wykonywane zatrudnienie, warunki pracy,
4) możliwość dalszego wykonywania pracy,
5) możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania
dotychczasowej lub innej pracy, w tym także w warunkach specjalnych, przez
leczenie, rehabilitację lub reorientację zawodową,
6) możliwość poprawy w zakresie funkcjonowania w życiu codziennym, pełnienia ról
społecznych i życia w integracji, poprzez leczenie, rehabilitację, szkolenie,
zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, usługi i inne
działania dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej.
2. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za:
1) trwałe (stałe) - jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje
poprawy,
2) okresowe - jeśli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.
§ 2. 1. Zaliczenie do stopnia niepełnosprawności może być orzeczone na stałe lub
okresowo.
2. W razie uzyskania orzeczenia stwierdzającego okresowe zaliczenie do stopnia
niepełnosprawności, osoba zainteresowana uzyskaniem ponownego orzeczenia składa
wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności, załączając do wniosku
zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską się
znajduje.
§ 3. 1. Zachowanie zdolności do pracy w warunkach specjalnych oznacza możliwość
zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na stanowisku pracy, które w szczególności:
1) spełnia warunki w zakresie dostępności, funkcjonalności, organizacji i
bezpieczeństwa pracy,
2) jest przystosowane i oprzyrządowane odpowiednio do potrzeb wynikających z
rodzaju i stopnia niepełnosprawności,
3) umożliwia prowadzenie rehabilitacji.
2. Za niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się niezdolność do
wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia w warunkach innych niż warunki
specjalne.
3. Za częściową niezdolność do wykonywania zatrudnienia uważa się obniżenie
zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia w porównaniu do zdolności,
jakie wykazują pracownicy o podobnych kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym,
mający pełną sprawność fizyczną i psychiczną.
§ 4. 1. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która nie była
zatrudniona, bierze się pod uwagę, czy i jakie zatrudnienie mogłaby ona podjąć z
uwzględnieniem posiadanego wykształcenia, zawodu, posiadanych kwalifikacji,
zdolności i umiejętności.
2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia osoby, która podjęła lub
podejmie zatrudnienie w warunkach specjalnych, bierze się pod uwagę, czy
zdolność ta może być zachowana i realizowana wyłącznie w tych warunkach.
3. W stosunku do osoby, która nie pozostaje w zatrudnieniu, ocenia się, czy ta
osoba - biorąc pod uwagę stopień sprawności organizmu - ma obniżoną zdolność do
wykonywania zatrudnienia w porównaniu do zdolności pracowników o podobnych
kwalifikacjach i przygotowaniu zawodowym, mających pełną sprawność fizyczną i
psychiczną.
§ 5. 1. Przy ocenie konieczności korzystania ze świadczeń i usług socjalnych
oraz opiekuńczych bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak
zdolności do wykonywania czynności, stosownie do wieku, płci i środowiska, które
uniemożliwia osiągnięcie samowystarczalności, samodzielności i niezależności
ekonomicznej lub fizycznej.
2. Przy ocenie konieczności korzystania z ulg i uprawnień bierze się pod uwagę,
czy niepełnosprawność stanowi utrudnienie w funkcjonowaniu osoby.
3. Przy ocenie konieczności stosowania rehabilitacji w formie terapii zajęciowej
bierze się pod uwagę, czy aktualna sprawność funkcjonowania człowieka
uniemożliwia podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia.
Rozdział 2
Tryb postępowania przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności.
§ 6. 1. Wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zwany dalej
"wnioskiem", składa się do powiatowego zespołu do spraw orzekania o stopniu
niepełnosprawności, zwanego dalej "powiatowym zespołem".
2. Za pisemną zgodą osób wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 4 - wniosek może złożyć
ośrodek pomocy społecznej lub powiatowe centrum pomocy rodzinie.
§ 7. 1. Wniosek powinien zawierać:
1) imię i nazwisko osoby zainteresowanej, datę jej urodzenia oraz adres
zamieszkania,
2) dane dotyczące sytuacji społecznej i zawodowej,
3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia,
4) podpis osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.
2. Do wniosku załącza się zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu
zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba
zainteresowana, oraz inne dokumenty, w tym medyczne, umożliwiające ocenę stopnia
niepełnosprawności.
3. Jeżeli przedłożona wraz z wnioskiem dokumentacja medyczna jest
niewystarczająca do wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
przewodniczący powiatowego zespołu zawiadamia osobę zainteresowaną o
konieczności i zakresie uzupełnienia dokumentacji o wyniki badań dodatkowych,
konsultacji specjalistycznych lub obserwacji szpitalnych, na które kieruje osobę
zainteresowaną lekarz, o którym mowa w ust. 2.
4. Jeżeli złożone przez osobę zainteresowaną dokumenty nie spełniają wymogów
określonych w ust. 1, przewodniczący powiatowego zespołu wzywa osobę
zainteresowaną lub jej przedstawiciela ustawowego do usunięcia braków w terminie
7 dni, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie sprawy
bez rozpoznania.
§ 8. 1. Wniosek złożony do powiatowego zespołu przewodniczący powiatowego
zespołu kieruje do rozpatrzenia na posiedzeniu składu orzekającego oraz ustala
termin tego posiedzenia.
2. W posiedzeniu składu orzekającego bierze udział osoba zainteresowana, którą
zawiadamia się, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, o terminie posiedzenia,
najpóźniej na 14 dni przed posiedzeniem, z zastrzeżeniem § 12 ust. 1.
3. Z posiedzenia sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący i
członkowie składu orzekającego.
§ 9. 1. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa osoby zainteresowanej na
posiedzenie składu orzekającego, przewodniczący powiatowego zespołu powiadamia
ją na piśmie o pozostawieniu sprawy bez rozpatrzenia, jeżeli w okresie 30 dni od
dnia posiedzenia nie przedstawi informacji o okolicznościach uzasadniających
niestawiennictwo.
2. W razie usprawiedliwionej nieobecności, przewodniczący powiatowego zespołu
wyznacza nowy termin rozpatrzenia sprawy, co najmniej po upływie 30 dni od dnia
pierwszego terminu.
3. Jeżeli przyczyną niestawienia się wezwanej osoby na posiedzenie składu
orzekającego jest długotrwała lub nie rokująca poprawy choroba, uniemożliwiająca
osobiste stawiennictwo, stwierdzona zaświadczeniem lekarskim, orzeczenie lekarza
o stanie zdrowia, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, może być sporządzone w
miejscu pobytu tej osoby. Przepis § 10 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 10. 1. W celu wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności przewodniczący
składu orzekającego sporządza orzeczenie lekarza o stanie zdrowia, o którym mowa
w § 1 ust. 1 pkt 1.
2. Orzeczenie lekarza o stanie zdrowia sporządzane jest na podstawie
bezpośredniego badania osoby zainteresowanej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W sytuacjach szczególnych przewodniczący składu orzekającego może wydać
orzeczenie lekarza o stanie zdrowia osób z ciężką, przewlekłą, ograniczającą
możliwość poruszania się chorobą lub przebywających w szpitalu, bez
bezpośredniego badania osoby zainteresowanej, jeżeli uzna posiadaną dokumentację
za wystarczającą do wydania orzeczenia.
§ 11. 1. W celu wydania orzeczenia dla potrzeb rehabilitacji zawodowej i
odpowiedniego zatrudnienia niezbędny jest udział w posiedzeniu składu
orzekającego doradcy zawodowego.
2. W celu wydania orzeczenia dla potrzeb rehabilitacji społecznej, korzystania
ze świadczeń, usług oraz ulg i uprawnień przysługujących na podstawie odrębnych
przepisów niezbędny jest udział w posiedzeniu składu orzekającego pracownika
socjalnego.
3. Udział innych specjalistów w posiedzeniu składu orzekającego ustala
przewodniczący powiatowego zespołu.
§ 12. 1. Skład orzekający może rozpoznać sprawę i wydać orzeczenie o stopniu
niepełnosprawności bez wzywania osoby zainteresowanej na posiedzenie, jeżeli
lekarz - przewodniczący składu orzekającego - wystawi orzeczenie o stanie
zdrowia, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, oraz w przypadkach o których mowa w §
10 ust. 3. O terminie posiedzenia należy zawiadomić osobę zainteresowaną,
informując ją o nieobowiązkowym stawiennictwie.
2. W razie niezgodności ocen co do stopnia niepełnosprawności rozstrzygająca
jest ocena przewodniczącego składu orzekającego.
3. Członek składu orzekającego, w razie odmiennej oceny w sprawie, zgłasza na
piśmie swoje zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenie zdania odrębnego
odnotowuje się w protokole.
4. Po rozpoznaniu sprawy skład orzekający wydaje orzeczenie o stopniu
niepełnosprawności.
5. Orzeczenie składu orzekającego, podpisane przez wszystkich członków składu
orzekającego, przewodniczący ogłasza na posiedzeniu.
6. W razie zgonu osoby zainteresowanej, przewodniczący powiatowego zespołu
wydaje orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
7. W razie wycofania wniosku przez osobę zainteresowaną lub jej przedstawiciela
ustawowego, przewodniczący powiatowego zespołu wydaje orzeczenie o umorzeniu
postępowania.
§ 13. 1. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności powinno zawierać:
1) oznaczenie zespołu, który je wydał,
2) datę wydania orzeczenia,
3) podstawę prawną,
4) nazwisko i imię osoby zainteresowanej,
5) datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania lub
pobytu,
6) określenie lub odmowę określenia stopnia niepełnosprawności,
7) przyczynę niepełnosprawności,
8) datę lub okres zaistnienia niepełnosprawności,
9) okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności,
10) wskazania określone przez skład orzekający stosownie do art. 6 ust. 6 ustawy
z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126), zwanej dalej "ustawą",
11) uzasadnienie,
12) pouczenie o przysługującym odwołaniu,
13) podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego
oraz podpisy członków składu orzekającego.
2. Uzasadnienie orzeczenia odmownego powinno zawierać w szczególności: wskazania
faktów, które skład orzekający uznał za istotne w sprawie, dokumentów, na
których się oparł zaliczając do stopnia niepełnosprawności, lub przyczyn, z
powodu których odmówił zaliczenia do stopnia niepełnosprawności. W przypadkach
gdy orzeczenie uwzględnia w całości żądanie osoby zainteresowanej, skład
orzekający może odstąpić od uzasadnienia.
3. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności doręcza się na piśmie osobie
zainteresowanej.
§ 14. 1. Osoby posiadające ważne orzeczenie o trwałym lub okresowym
inwalidztwie, wydane na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o
ubezpieczeniu społecznym dla celów rentowych przed dniem 1 września 1997 r.,
mogą składać do zespołu wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności dla celów
korzystania z ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.
2. Osoby, które uzyskały orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych nie zawierające przyczyny całkowitej lub częściowej niezdolności do
pracy, która jest podstawą do korzystania z ulg i uprawnień na podstawie
odrębnych przepisów, mogą składać do zespołu wniosek o wydanie orzeczenia
zawierającego odpowiednie wskazania.
3. Postępowanie w sprawach określonych w ust. 1 i 2 ogranicza się do wydania
orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, w którym:
1) stopień niepełnosprawności określa się na podstawie przedłożonych ważnych
orzeczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, przy zastosowaniu art. 5 i art. 62
ustawy,
2) wskazania powinny zawierać stwierdzoną przez skład orzekający zasadność
korzystania z przysługujących ulg i uprawnień stosownie do naruszonej sprawności
organizmu i ograniczeń funkcjonalnych osoby niepełnosprawnej.
§ 15. Rozpatrzenie sprawy o zaliczeniu do stopnia niepełnosprawności następuje
niezwłocznie, nie później jednak niż w okresie 3 miesięcy od dnia złożenia
wniosku, a w przypadku spraw szczególnie skomplikowanych, wymagających badań
specjalistycznych lub konsultacji - nie później niż w okresie 4 miesięcy od dnia
złożenia wniosku.
§ 16. 1. Osoba zainteresowana może wnieść, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
orzeczenia, odwołanie do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu
niepełnosprawności, zwanego dalej "wojewódzkim zespołem", za pośrednictwem
powiatowego zespołu, który wydał orzeczenie.
2. Powiatowy zespół, który wydał orzeczenie, obowiązany jest przesłać odwołanie
wraz z aktami sprawy do wojewódzkiego zespołu w terminie 14 dni od dnia, w
którym otrzymał odwołanie, jeżeli w tym terminie nie wydał nowego orzeczenia.
3. Jeżeli powiatowy zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na
uwzględnienie, wydaje orzeczenie, w którym uchyli lub zmieni zaskarżone
orzeczenie.
§ 17. Tryb postępowania przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności określony w
rozporządzeniu stosuje się odpowiednio do postępowania przed wojewódzkim
zespołem.
§ 18. Do postępowania przed powiatowymi zespołami i wojewódzkimi zespołami w
zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu mają zastosowanie przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Rozdział 3
Skład i sposób działania powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów.
§ 19. 1. Przewodniczący powiatowego zespołu:
1) reprezentuje powiatowy zespół na zewnątrz,
2) organizuje pracę powiatowego zespołu,
3) wyznacza, spośród członków powiatowego zespołu, składy orzekające oraz
przewodniczących składów,
4) organizuje obsługę administracyjno-biurową powiatowego zespołu.
2. Przewodniczący wojewódzkiego zespołu:
1) reprezentuje wojewódzki zespół na zewnątrz,
2) organizuje pracę wojewódzkiego zespołu,
3) wyznacza, spośród członków wojewódzkiego zespołu, składy orzekające oraz
przewodniczących składów,
4) organizuje obsługę administracyjno-biurową wojewódzkiego zespołu,
5) przedkłada Pełnomocnikowi do Spraw Osób Niepełnosprawnych okresowo, nie
rzadziej niż raz na kwartał, informacje w sprawie oceny orzeczeń wydawanych
przez powiatowe zespoły, dokonywanej w toku postępowania odwoławczego.
§ 20. 1. W skład powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów wchodzą w
szczególności:
1) lekarze,
2) psycholodzy i pedagodzy,
3) doradcy zawodowi,
4) pracownicy socjalni,
5) inni specjaliści uznani za niezbędnych.
2. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz.
3. W posiedzeniu składu orzekającego uczestniczy przewodniczący i co najmniej 2
członków.
Rozdział 4
Organy uprawnione do wystawiania legitymacji dokumentującej niepełnosprawność.
§ 21. 1. Organem uprawnionym do wystawiania legitymacji osoby niepełnosprawnej,
zwanej dalej "legitymacją", jest starosta.
2. Legitymacja powinna zawierać:
1) oznaczenie organu, który wystawia legitymację,
2) nazwisko i imię osoby zainteresowanej, datę urodzenia, adres zamieszkania,
3) określenie stopnia niepełnosprawności,
4) okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności, który jest równoznaczny
z okresem ważności legitymacji,
5) pieczęć i podpis z imieniem i nazwiskiem organu, który legitymację wystawił.
3. Wzór legitymacji stanowi załącznik do rozporządzenia.
Rozdział 5
Przepisy końcowe.
§ 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21
sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu
niepełnosprawności, trybu postępowania przy orzekaniu oraz zakresu, składu i
sposobu działania zespołów orzekających o stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr
100, poz. 627).
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21
stycznia 1999 r. (poz. 82)
WZÓR LEGITYMACJI OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Opis wzoru legitymacji:
1. Format legitymacji : 80 mm szerokość, 105 mm długość.
2. Zdjęcie o wymiarach: 35 mm x 45 mm, ostemplowane pieczęcią okrągłą, mokrą, o
średnicy 20 mm, z godłem, w części środkowej w otoczce napis: "Powiatowy Zespół
do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w ............................."
3. Kolor:
- dla osób o wszystkich stopniach niepełnosprawności z powodu narządu wzroku:
legitymacja koloru zielonego, napisy w kolorze czarnym,
- dla osób o pozostałych przyczynach niepełnosprawności wszystkich stopni:
legitymacja w kolorze białym, napisy w kolorze czarnym.
4. Na drugiej stronie legitymacji pieczęć okrągła organu wystawiającego
legitymację.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 stycznia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej.
(Dz. U. Nr 9, poz. 83)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla
pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej
działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej (Dz. U. Nr 99, poz.
458, z 1997 r. Nr 39, poz. 241 oraz z 1998 r. Nr 42, poz. 251) wprowadza się
następujące zmiany:
1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych
świadczeń związanych z pracą dla pracowników Biura Obsługi Transportu
Międzynarodowego";
2) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego, zwanych
dalej «pracownikami».
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w
ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych.";
3) skreśla się § 7;
4) w § 8:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2",
b) skreśla się ust. 2 i 3,
c) w ust. 6 wyrazy "w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1," zastępuje się
wyrazami "w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego";
5) w § 9 w ust. 1 skreśla się wyrazy "w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1
pkt 1,";
6) w § 10:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w § 1
ust. 1 pkt 1, 2 i 6,"
b) skreśla się ust. 2 i 3,
c) w ust. 4 skreśla się wyrazy "i 2";
7) w § 11 skreśla się wyrazy "zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1
ust. 1 pkt 1";
8) skreśla się § 12;
9) w § 13:
a) w ust. 12 wyrazy "jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1," zastępuje się
wyrazami "Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego",
b) w ust. 13 wyrazy "jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1," zastępuje się
wyrazami "Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego";
10) w § 15 skreśla się wyrazy "w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 1,";
11) skreśla się § 17;
12) skreśla się § 18;
13) w § 21:
a) skreśla się ust. 3, 4 i 6,
b) w ust. 5 wyrazy "w ust. 2-4" zastępuje się wyrazami "w ust. 2";
14) skreśla się § 22;
15) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21
stycznia 1999 r. (poz. 83)
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW BIURA
OBSŁUGI TRANSPORTU MIĘDZYNARODOWEGO
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVIII-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVII-XIX9wyższe7
3Kierownik zespołu, główny specjalistaXIV-XVI7wyższe7
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
4Kierownik sekcji, starszy specjalistaXII-XV4wyższe6
5SpecjalistaXI-XIV-wyższe2
6Samodzielny referentX-XII-średnie4
7Starszy księgowyIX-XII-średnie4
8Starszy referentVI-IX-średnie2
Księgowy, zaopatrzeniowiec-
9Maszynistka, referentVI-VIII-średnie-
II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH POMOCNICZYCH, ROBOTNICZYCH I OBSŁUGI
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Kierowca autobusuX-XIwedług odrębnych przepisów
Kierowca samochodu ciężarowego i dostawczegoIX-X
Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII
2Mechanik napraw pojazdów samochodowych, mechanik diagnostaIX-Xśrednie2
3Konserwator-mechanikVII-IXzasadnicze-
4SekretarkaVIII-IXśrednie-
Starsza maszynistka2
5Maszynistka, magazynier, konserwator urządzeń elektrycznych,
wodno-kanalizacyjnych i c.o.VII-VIIIśrednie-
6Pomoc laboratoryjnaV-VIIpodstawowe-
7Robotnik gospodarczy, palaczV-VIIpodstawowe-
8TelefonistkaV-VIpodstawowe-
9DozorcaIII-Vpodstawowe-
10SprzątaczkaIII-IVpodstawowe-
11GoniecII-Vpodstawowe-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy organizowaniu
lub urządzaniu targów, spędów i wystaw zwierząt oraz prowadzeniu schronisk dla
zwierząt.
(Dz. U. Nr 9, poz. 84)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 8 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia
1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i
mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Gromadzenie zwierząt na targach, spędach i wystawach zwierząt może
odbywać się tylko w miejscach ogrodzonych, utwardzonych, oznaczonych i
zabezpieczonych przed dostępem zwierząt z zewnątrz.
2. W miejscach, o których mowa w ust. 1, powinny być w szczególności:
1) wyodrębnione pomieszczenia lub wiaty dla poszczególnych gatunków, odpowiednie
do ilości gromadzonych zwierząt,
2) urządzenia do załadunku i wyładunku zwierząt,
3) odrębne pomieszczenia dla zwierząt chorych lub podejrzanych o zakażenie,
4) pomieszczenia do przetrzymywania paszy oraz pomieszczenia do składowania
środków dezynfekcyjnych,
5) pomieszczenia lub wiaty wraz z urządzeniami do bezpiecznego badania zwierząt.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku organizowania wystaw psów
lub kotów w obiektach sportowych i rekreacyjnych.
§ 2. Do pomieszczeń, w których gromadzone są zwierzęta, powinna być doprowadzona
bieżąca woda zdatna do picia.
§ 3. Osoby zatrudnione przez podmioty organizujące targi, spędy i wystawy
zwierząt do obsługi zwierząt oraz pomocy przy badaniach zwierząt prowadzonych
przez lekarza weterynarii powinny być przeszkolone w zakresie postępowania ze
zwierzętami.
§ 4. Targi, spędy i wystawy zwierząt powinny odbywać się w miejscach oddalonych
od innych miejsc przebywania zwierząt, rzeźni i ubojni oraz obiektów budowlanych
przetwórstwa rolno-spożywczego, zakładów utylizacyjnych i wytwórni pasz co
najmniej o 50 m.
§ 5. Na targi, spędy i wystawy nie mogą być przywożone zwierzęta z obszarów, w
których wystąpiła choroba zakaźna zwierząt.
§ 6. Psy i koty zgromadzone na targach i wystawach powinny być zaopatrzone w
zaświadczenie o dokonanym szczepieniu przeciwko wściekliźnie.
§ 7. 1. Po zakończeniu targu, spędu i wystawy oraz usunięciu zwierząt, miejsca,
w których zgromadzone były zwierzęta, powinny być oczyszczone i zdezynfekowane,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Po zakończeniu wystawy psów i kotów, zorganizowanej w obiekcie sportowym lub
rekreacyjnym, powierzchnia porośnięta roślinnością powinna być oczyszczona.
§ 8. Schroniska dla zwierząt powinny być zlokalizowane w miejscach oddalonych co
najmniej o 300 m od siedzib ludzkich i miejsc określonych w § 4.
§ 9. 1. Schronisko dla zwierząt powinno spełniać wymogi określone w § 1 ust. 1 i
§ 2.
2. W schronisku dla zwierząt powinny ponadto znajdować się:
1) wyodrębnione pomieszczenia przeznaczone na kwarantannę dla zwierząt
przyjmowanych do schroniska,
2) wyodrębnione pomieszczenia dla zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę,
3) piec do spalania zwłok zwierzęcych lub lodówka do ich czasowego składowania,
4) klatki i boksy zapewniające separację zwierząt wykazujących wobec siebie
cechy agresywności,
5) wyodrębnione pomieszczenia do wykonywania zabiegów weterynaryjnych i
eutanazji,
6) pomieszczenia na przechowywanie karmy i środków dezynfekujących.
§ 10. 1. Zwierzęta przyjmowane do schroniska powinny być oznakowane oraz odbyć
14-dniową kwarantannę w pomieszczeniach, o których mowa w § 9 ust. 2 pkt 1.
2. Podmiot prowadzący schronisko dla zwierząt powinien w szczególności:
1) zapewnić co najmniej raz w miesiącu badania zwierząt przez lekarza
weterynarii,
2) systematycznie oczyszczać i okresowo, nie rzadziej jednak niż raz na kwartał,
przeprowadzać dezynfekcję, deratyzację i dezynsekcję klatek, boksów i wybiegów
dla zwierząt,
3) prowadzić ewidencję przyjmowanych do schroniska i wydawanych zwierząt oraz
zwierząt padłych i poddanych eutanazji, a także danych osób przekazujących i
biorących zwierzęta ze schroniska,
4) prowadzić książkę kontroli weterynaryjnej, w której będą dokonywane wpisy
lekarza weterynarii dotyczące okresowych badań (data badania, wykonane zabiegi,
wydane zalecenia) oraz adnotacje powiatowego lekarza weterynarii dotyczące
przeprowadzonej kontroli i wydanych zaleceń.
3. Koty przebywające w schronisku dla zwierząt powinny być zaszczepione przeciw
wściekliźnie.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 stycznia 1999 r.
w sprawie czynszu najmu lokali mieszkalnych Służby Więziennej, opłat dodatkowych
oraz zasad zwrotu różnicy w opłatach czynszowych.
(Dz. U. Nr 9, poz. 85)
Na podstawie art. 95 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość czynszu najmu lokali mieszkalnych będących
w administracji jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz rodzaj opłat
dodatkowych, a także zasady zwrotu różnicy w opłatach czynszowych za inne lokale
mieszkalne, za które funkcjonariusze Służby Więziennej są obowiązani opłacać
czynsz.
§ 2. 1. Funkcjonariusz, emeryt i rencista Służby Więziennej, zwany dalej "osobą
uprawnioną", będący najemcą lokalu mieszkalnego pozostającego w administracji
jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, obowiązany jest opłacać z tytułu
najmu miesięczny czynsz według stawki w wysokości 1,20 zł za 1 m2 powierzchni
użytkowej lokalu mieszkalnego, zwanej dalej "stawką bazową".
2. Stosuje się następujące obniżki stawki bazowej:
1) 30% - za lokal mieszkalny zajmowany przez dwóch lub więcej najemców
korzystających ze wspólnych pomieszczeń, za lokal położony w suterenie albo
powyżej 5 kondygnacji bez windy, albo w budynku substandardowym, przeznaczonym
do rozbiórki decyzją administracyjną właściwego organu,
2) 20% - za brak w lokalu mieszkalnym sieci wodociągowej, kanalizacji,
instalacji centralnego ogrzewania albo instalacji gazowej,
3) 10% - za lokal mieszkalny z pomieszczeniem kuchennym bez okna zewnętrznego.
3. Obniżki, o których mowa w ust. 2, nie podlegają sumowaniu.
§ 3. Osoba uprawniona, oprócz czynszu, jest obowiązana do uiszczania opłat za
świadczenia związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego, określone w art. 21
ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 i Nr 162, poz. 1119), zwanej
dalej "ustawą o najmie lokali".
§ 4. 1. Osoba uprawniona zajmująca lokal mieszkalny nie będący w administracji
jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, za który obowiązana jest opłacać
czynsz w rozumieniu art. 25 i 26 ustawy o najmie lokali, otrzymuje zwrot różnicy
w opłatach czynszowych.
2. Wysokość różnicy w opłatach czynszowych oblicza się jako iloczyn kwoty
wynikającej z różnicy pomiędzy stawką czynszu za 1 m2 powierzchni użytkowej
lokalu, wyliczoną przez zarządcę budynku mieszkalnego na podstawie uchwały rady
gminy, a stawką bazową i powierzchni użytkowej zajmowanego lokalu mieszkalnego,
wyrażonej w m2, nie większej jednak niż górna granica powierzchni mieszkalnej
określonej w art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883), pomnożonej przez współczynnik 1,66.
3. Zwrot różnicy w opłatach czynszowych nie przysługuje w razie:
1) podnajmowania lokalu mieszkalnego bez zgody zarządcy,
2) otrzymywania przez osobę uprawnioną dodatku mieszkaniowego w trybie ustawy o
najmie lokali,
3) gdy kwota wynikająca z obliczenia, o którym mowa w ust. 2, jest mniejsza niż
1% najniższego uposażenia zasadniczego w Służbie Więziennej.
4. Zwrot różnicy w opłatach czynszowych następuje raz w miesiącu, z dołu, w
jednostce organizacyjnej Służby Więziennej, w której osoba uprawniona otrzymuje
przysługujące jej świadczenia i należności.
5. Osoba uprawniona ubiegająca się o otrzymywanie zwrotu różnicy w opłatach
czynszowych składa wniosek wraz z poświadczeniem zarządcy budynku mieszkalnego o
wysokości faktycznie płaconego czynszu za zajmowany lokal mieszkalny oraz o
powierzchni użytkowej zajmowanego lokalu mieszkalnego.
6. Osoba uprawniona, której przysługuje zwrot różnicy w opłatach czynszowych,
jest obowiązana powiadomić właściwą jednostkę organizacyjną Służby Więziennej o
każdej zmianie mającej wpływ na wypłatę świadczenia. Świadczenie nienależnie
pobrane podlega zwrotowi.
§ 5. Do osób innych niż wymienione w § 2 ust. 1 stosuje się przepisy ustawy o
najmie lokali.
§ 6. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 września 1996 r. w
sprawie określenia wysokości czynszu najmu lokali mieszkalnych będących w
administracji jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz rodzaju opłat
dodatkowych, a także zasad zwrotu różnicy w opłatach czynszowych za inne lokale
mieszkalne, za które funkcjonariusze są obowiązani opłacać czynsz (Dz. Urz.
Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 5, poz. 34).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 28 stycznia 1999 r.
w sprawie uprawnień urbanistycznych.
(Dz. U. Nr 10, poz. 86)
Na podstawie art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr
111, poz. 726, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki, jakim powinno odpowiadać przygotowanie
zawodowe osób ubiegających się o uprawnienia urbanistyczne, sposoby
dokumentowania tego przygotowania, zasady przeprowadzania postępowania
kwalifikacyjnego, odpłatność za to postępowanie, wysokość wynagrodzenia członków
komisji kwalifikacyjnej oraz tryb postępowania przy nadawaniu i cofaniu
uprawnień urbanistycznych.
§ 2. Za wykształcenie odpowiednie do uzyskania uprawnień urbanistycznych uważa
się:
1) studia wyższe o kierunku architektura i urbanistyka oraz gospodarka
przestrzenna,
2) inne studia, które w obowiązkowym programie nauczania realizują zagadnienia
związane z architekturą i urbanistyką oraz gospodarką przestrzenną w wymiarze co
najmniej 90 godzin, uzupełnione studiami podyplomowymi w zakresie planowania
przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej, których program
obejmuje nie mniej niż 300 godzin.
§ 3. 1. Warunkiem zaliczenia praktyki zawodowej jest praca w zakresie planowania
przestrzennego u przedsiębiorcy, w rozumieniu przepisów o działalności
gospodarczej, lub w jednostkach organizacyjnych organów administracji
publicznej.
2. Praktyka zawodowa powinna trwać łącznie nie mniej niż 2 lata.
3. W czasie praktyki zawodowej należy wykonać, pod kierunkiem osoby posiadającej
uprawnienia urbanistyczne, co najmniej następujące opracowania:
1) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
2) dwa miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.
§ 4. 1. Spełnienie warunków określonych w § 2 powinno być udokumentowane kopią
dyplomu ukończenia studiów wyższych oraz kopią dyplomu lub świadectwa ukończenia
studiów podyplomowych, których zgodność z oryginałem została uwierzytelniona
przez osobę przyjmującą wniosek o nadanie uprawnień urbanistycznych lub przez
notariusza. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 2, spełnienie warunków powinno
być dodatkowo udokumentowane zaświadczeniem wyższej uczelni o programie
nauczania.
2. Odbycie praktyki zawodowej powinno być udokumentowane zaświadczeniem wydanym
przez podmiot, u którego odbywano praktykę. Zaświadczenie powinno zawierać:
1) informacje o okresie zatrudnienia przy wykonywaniu opracowań, o których mowa
w § 3 ust. 3,
2) wykaz wykonanych opracowań,
3) opinię o przebiegu praktyki, wydaną przez osobę posiadającą uprawnienia
urbanistyczne, pod której kierunkiem odbyła się praktyka.
§ 5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się na wniosek osoby ubiegającej
się o uprawnienia urbanistyczne, złożony do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i
Rozwoju Miast. Do wniosku należy dołączyć dokumenty wymienione w § 4 oraz dowód
wniesienia pierwszej raty opłaty, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 1.
§ 6. 1. Postępowanie kwalifikacyjne składa się z dwóch etapów:
1) wstępnego, polegającego na formalnej ocenie dokumentów złożonych przez osobę
ubiegającą się o uprawnienia urbanistyczne,
2) egzaminu.
2. Postępowanie kwalifikacyjne, zarówno na etapie wstępnym, jak i na egzaminie,
może być przeprowadzane kilka razy w roku, w zależności od liczby zgłoszonych
wniosków.
3. Postępowanie kwalifikacyjne, etap wstępny i egzamin przeprowadza komisja
kwalifikacyjna w zespołach wyłonionych spośród jej członków, liczących 3 osoby.
4. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą wyłącznie osoby posiadające
uprawnienia urbanistyczne.
§ 7. 1. Egzamin składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej.
2. W ramach egzaminu sprawdza się znajomość przepisów prawnych dotyczących
gospodarki przestrzennej oraz umiejętność praktycznego zastosowania posiadanej
wiedzy w zakresie urbanistyki.
3. W części ustnej jest sprawdzana praktyczna umiejętność opracowania studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego.
§ 8. 1. Dopuszczenie do egzaminu następuje po ustaleniu przez komisję
kwalifikacyjną, że osoba ubiegająca się o uprawnienia spełnia warunki określone
w § 2 i 3.
2. O terminie egzaminu zawiadamia się osobę dopuszczoną do egzaminu, nie później
niż 30 dni przed tym terminem.
3. Jeżeli osoba ubiegająca się o uprawnienia urbanistyczne nie przystąpiła do
egzaminu w wyznaczonym terminie z przyczyn usprawiedliwionych, wyznacza się
następny termin egzaminu.
4. W razie niepomyślnego wyniku egzaminu termin następnego egzaminu może być
wyznaczony po ponownym złożeniu wniosku i wniesieniu opłaty, jednak nie
wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia egzaminu z wynikiem
niepomyślnym.
§ 9. Z postępowania kwalifikacyjnego jest spisywany protokół, w którym
zamieszcza się ocenę komisji kwalifikacyjnej, dotyczącą spełnienia bądź
niespełnienia przez osobę ubiegającą się o te uprawnienia warunków do nadania
uprawnień urbanistycznych.
§ 10. 1. Wysokość opłaty z tytułu kosztów postępowania kwalifikacyjnego wynosi
50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" na podstawie art. 20 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118). Opłatę tę wnosi się w dwóch równych ratach na rachunek bankowy Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast lub gotówką do jego kasy najpóźniej w dniu:
1) złożenia wniosku w sprawie nadania uprawnień urbanistycznych - ratę pierwszą,
2) przystąpienia do egzaminu - ratę drugą.
2. Wysokość wynagrodzenia za udział w pracach komisji kwalifikacyjnej ustala się
procentowo od opłaty z tytułu kosztów postępowania kwalifikacyjnego, o której
mowa w ust. 1. Wynagrodzenie dla każdego członka komisji kwalifikacyjnej,
biorącego udział w postępowaniu kwalifikacyjnym, wynosi:
1) za udział w postępowaniu związanym ze sprawdzeniem spełnienia wymogów
formalnych - 2% opłaty od jednego wniosku,
2) za przeprowadzenie egzaminu - 5% opłaty od jednej osoby egzaminowanej.
§ 11. 1. W razie wszczęcia postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej
należy uzyskać:
1) wyjaśnienia osoby przygotowującej lub kierującej przygotowaniem opracowania
będącego przedmiotem postępowania,
2) opinię zarządu gminy, której dotyczy opracowanie będące przedmiotem
postępowania.
2. Materiały dowodowe zebrane w toku postępowania przekazuje się Komisji
Odpowiedzialności Zawodowej w celu zapoznania się z nimi i umożliwienia złożenia
wniosku o udział przedstawiciela właściwego stowarzyszenia zawodowego w
rozprawie.
3. Po zebraniu materiałów dowodowych przeprowadza się rozprawę z udziałem
członka Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz przedstawiciela właściwego
stowarzyszenia zawodowego, jeżeli o jego udział wnioskuje Komisja.
4. Komisja Odpowiedzialności Zawodowej wyraża opinię w sprawie odpowiedzialności
zawodowej, wykorzystując materiały dowodowe zebrane w toku postępowania i
rozprawy.
5. O wyniku postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej zawiadamia się
wojewodę i gminę, właściwych ze względu na przedmiot postępowania.
6. Materiały dowodowe zebrane w toku postępowania w sprawie odpowiedzialności
zawodowej gromadzi Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
§ 12. 1. Ukończenie studiów podyplomowych z zakresu planowania przestrzennego,
urbanistyki lub gospodarki przestrzennej przed dniem wejścia rozporządzenia w
życie uważa się za spełnienie warunków ukończenia studiów podyplomowych, o
których mowa w § 2 pkt 2.
2. Do praktyki zawodowej, o której mowa w § 3 ust. 1, zalicza się także
opracowanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego przed dniem 1
stycznia 1995 r., stosownie do przepisów o planowaniu przestrzennym.
§ 13. Do wniosków w sprawie nadania uprawnień urbanistycznych złożonych przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego
rozporządzenia.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie uprawnień urbanistycznych (Dz. U. z 1995 r. Nr
8, poz. 39).
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 29 stycznia 1999 r.
w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone
usługi hotelarskie.
(Dz. U. Nr 10, poz. 87)
Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych
(Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 714)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się wymagania co do wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz
zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych, dla poszczególnych
rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dla:
1) hoteli, moteli i pensjonatów - określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) kempingów i pól biwakowych - określa załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) domów wycieczkowych - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) schronisk młodzieżowych - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia,
5) schronisk - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Minimalne wymagania co do wyposażenia innych obiektów, w których są
świadczone usługi hotelarskie, określonych w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158,
poz. 1043 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 714), zwanej dalej "ustawą", określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 2. Dopuszcza się odstępstwa od wymagań co do wyposażenia i zakresu
świadczonych usług dla obiektów hotelarskich, jeżeli:
1) obiekt hotelarski jest wpisany do rejestru zabytków,
2) przedsiębiorca ubiegający się o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do
określonego rodzaju i nadania kategorii przedstawi opinię wojewódzkiego
konserwatora zabytków stwierdzającą, że spełnienie wymagań bez naruszenia
zabytkowego charakteru obiektów nie jest możliwe,
3) odstępstwo w niewielkim stopniu obniża spełnianie wymagań określonych dla
danego rodzaju i kategorii obiektu hotelarskiego,
4) w materiałach informacyjnych dotyczących obiektu hotelarskiego zostanie
zamieszczona informacja o zabytkowym charakterze obiektu i związanych z tym
odstępstwach od wymagań co do wyposażenia i zakresu świadczonych usług.
§ 3. 1. Spełnianie w obiektach hotelarskich wymagań określonych w art. 35 ust. 1
pkt 2 ustawy dokumentuje się w szczególności w zakresie wymagań:
1) budowlanych - decyzją pozwalającą na budowę lub użytkowanie obiektu lub
decyzją pozwalającą na zmianę sposobu użytkowania obiektu oraz dokumentami
potwierdzającymi przeprowadzenie okresowych kontroli, o których mowa w art. 62
ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414,
z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr
88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz.
668),
2) przeciwpożarowych - opinią terenowej jednostki Państwowej Straży Pożarnej,
3) sanitarnych - opinią właściwego miejscowo inspektora sanitarnego lub
protokołem pokontrolnym organu inspekcji sanitarnej.
2. Organ prowadzący ewidencję innych obiektów, w których są świadczone usługi
hotelarskie, może, w razie wątpliwości co do spełnienia wymagań budowlanych,
przeciwpożarowych i sanitarnych, wezwać osobę świadczącą usługi hotelarskie w
tym obiekcie do udokumentowania spełnienia tych wymagań w sposób określony w
ust. 1.
§ 4. 1. Zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju: hotelu,
motelu, pensjonatu, kempingu, domu wycieczkowego i schroniska młodzieżowego oraz
nadanie kategorii następuje na wniosek przedsiębiorcy podejmującego świadczenie
usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) określenie przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie w obiekcie objętym
wnioskiem,
2) nazwę obiektu, jeżeli usługi będą świadczone z użyciem nazwy własnej obiektu,
3) oznaczenie położenia obiektu,
4) krótki opis obiektu oraz informację o kwalifikacjach personelu,
5) wskazanie osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu o
ustalenie rodzaju i nadanie kategorii,
6) wskazanie zaszeregowania do określonego rodzaju i kategorii, o które
wnioskodawca występuje.
3. Do wniosku załącza się dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań
budowlanych, przeciwpożarowych i sanitarnych, o których mowa w § 3.
§ 5. 1. Przed wydaniem decyzji o zaszeregowaniu obiektu hotelarskiego do
określonego rodzaju: hotelu, motelu, pensjonatu, kempingu, domu wycieczkowego i
schroniska młodzieżowego oraz o nadaniu kategorii obiekt hotelarski podlega
ocenie co do spełnienia wymagań, o których mowa w § 1-3.
2. Wojewoda może powołać doradczy zespół oceniający. W skład zespołu mogą być
powołani:
1) przedstawiciele wojewody,
2) osoby posiadające kwalifikacje zawodowe i praktykę w świadczeniu usług
hotelarskich lub turystycznych, wskazane przez jednostki samorządu gospodarczego
i stowarzyszenia działające w zakresie turystyki i hotelarstwa,
3) przedstawiciele straży pożarnej, Inspekcji Sanitarnej, administracji
architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego oraz innych jednostek.
3. Wojewoda ustala w regulaminie działania zespołu zakres zadań tego zespołu i
tryb pracy.
§ 6. W sprawach o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do rodzaju: schronisko i
pole biwakowe stosuje się odpowiednio przepisy § 4 i 5.
§ 7. 1. Organy uprawnione do kontroli obiektów hotelarskich, w zakresie
spełniania wymagań co do wyposażenia i świadczonych usług, dokonują kontroli w
każdym czasie:
1) z urzędu - jeżeli jest to uzasadnione informacjami o zmianie warunków
działania lub naruszeniach wymagań,
2) na wniosek przedsiębiorcy, stowarzyszenia działającego w zakresie turystyki i
hotelarstwa lub stowarzyszenia reprezentującego interesy konsumentów.
2. Wojewoda dokonuje z urzędu okresowych kontroli obiektów hotelarskich w
zakresie spełniania wymagań co do wyposażenia i świadczonych usług:
1) pól biwakowych - corocznie,
2) pozostałych obiektów hotelarskich - nie rzadziej niż co dwa lata.
§ 8. 1. Kontroli, o której mowa w § 7, dokonuje osoba legitymująca się pisemnym
upoważnieniem organu uprawnionego do kontroli.
2. Wykonanie czynności kontrolnych powinno odbywać się, w miarę możności, w
obecności kierownika kontrolowanego obiektu lub osoby upoważnionej do
zastępowania go.
3. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół. Protokół podpisują osoba
kontrolująca oraz kierownik obiektu hotelarskiego lub osoba zastępująca go,
które mogą zgłosić do protokołu swoje uwagi.
4. Organ kontrolujący przekazuje odpis protokołu do organu prowadzącego
ewidencję obiektów.
5. Jeżeli wyniki przeprowadzonej kontroli obiektu hotelarskiego wskazują na to,
że zachodzą przesłanki zmiany rodzaju, do którego obiekt został zaszeregowany,
lub obniżenia nadanej mu kategorii, wojewoda zarządza ponowną ocenę obiektu.
§ 9. 1. Ewidencja obiektów hotelarskich oraz innych obiektów, w których są
świadczone usługi hotelarskie, jest prowadzona w formie kartoteki składającej
się z kart ewidencyjnych obiektów, oddzielnie dla każdego rodzaju obiektów, w
których są świadczone usługi hotelarskie.
2. Podstawą założenia karty ewidencyjnej obiektu jest decyzja w sprawie
zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju i nadania kategorii
albo zgłoszenie w sprawie świadczenia usług hotelarskich w innym obiekcie.
3. Założenie karty ewidencyjnej obiektu wpisuje się do wykazu kart
ewidencyjnych, opatrując wpis datą i podpisem osoby uprawnionej.
4. Wpisów do kart ewidencyjnych obiektów dokonują osoby uprawnione do
prowadzenia ewidencji.
5. Ustala się wzór karty ewidencyjnej obiektu, stanowiący załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
§ 10. 1. Ewidencja jest jawna w części objętej wpisem do kart ewidencyjnych
obiektów.
2. Karty ewidencyjne obiektów mogą być udostępnione do wglądu w obecności osoby
uprawnionej do prowadzenia ewidencji.
3. Przedsiębiorca zgłaszający obiekt do ewidencji może, przy zgłaszaniu lub w
terminie późniejszym, wyrazić zgodę na przetwarzanie i publikowanie danych
osobowych, w całości lub w części informacji, objętych kartą ewidencyjną
obiektu.
§ 11. 1. Dokumenty, o których mowa w § 9 ust. 2, stanowiące podstawę wpisu,
powinny być przechowywane łącznie z kartami ewidencyjnymi.
2. Kartoteka ewidencyjna ani poszczególne karty nie mogą być wynoszone poza
miejsce ich przechowywania.
§ 12. 1. Każdy wpis do karty ewidencyjnej obiektu oznacza się numerem
wynikającym z kolejności wpisów oraz zaopatruje w datę dokonania wpisu i podpis
osoby uprawnionej do prowadzenia ewidencji.
2. W treści wpisu można powołać się na dokument złożony do ewidencji obiektu.
Powołane dokumenty uważa się wówczas za objęte treścią wpisu.
3. Wpis w karcie obiektu nie może być wymazywany albo w inny sposób usuwany.
4. Poprawek we wpisie można dokonywać w taki sposób, aby poprawione wyrazy były
czytelne.
5. O dokonywanych poprawkach osoba uprawniona do prowadzenia ewidencji sporządza
na końcu wpisu adnotację o treści poprawki i jej podstawie, ze wskazaniem
miejsca dokonanej poprawki, oraz opatruje adnotację podpisem.
§ 13. 1. Karta ewidencyjna obiektu hotelarskiego zawiera:
1) określenie przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie,
2) nazwę i adres obiektu,
3) określenie rodzaju i kategorii obiektu,
4) informację o stałym lub sezonowym charakterze świadczonych usług, wraz z
podaniem czasu trwania sezonu,
5) krótki opis obiektu (liczba miejsc noclegowych, zakres usług, położenie),
6) informacje o decyzjach dotyczących rodzaju i kategorii obiektu oraz
dopuszczonych odstępstwach od wymagań co do wyposażenia i zakresu świadczonych
usług,
7) informacje o przeprowadzonej kontroli i ponownej ocenie spełniania wymagań
dla rodzaju i kategorii obiektu.
2. Karta ewidencyjna innego obiektu, w którym są świadczone usługi hotelarskie,
zawiera informacje określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz informację o liczbie
miejsc noclegowych.
§ 14. 1. Przedsiębiorca świadczący usługi hotelarskie zgłasza do ewidencji
zmiany dotyczące:
1) zaprzestania świadczenia usług hotelarskich,
2) uzyskania decyzji o zaszeregowaniu obiektu pozostającego w ewidencji
prowadzonej przez wójta (burmistrza, prezydenta) do rodzaju i kategorii,
podlegającym wpisaniu do ewidencji prowadzonej przez wojewodę,
3) zmiany działalności sezonowej na stałą lub stałej na sezonową, a także zmiany
czasu trwania sezonu,
4) zmiany liczby miejsc noclegowych.
2. Przedsiębiorca świadczący usługi hotelarskie informuje organ prowadzący
ewidencję o zdarzeniach powodujących przejściowo wstrzymanie lub istotne
ograniczenie zakresu świadczonych usług. Informacji tych nie uważa się za
zgłoszenie zmiany podlegającej wpisaniu do ewidencji.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1999 r.
(poz. 87)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA, KWALIFIKACJI PERSONELU ORAZ ZAKRESU ŚWIADCZONYCH
USŁUG, W TYM USŁUG GASTRONOMICZNYCH, DLA HOTELI, MOTELI I PENSJONATÓW
Lp.WymaganiaKategorie
***************
HMPHMPHMPHMPHMP
1234567891011121314151617
I. Zewnętrzne elementy zagospodarowania i urządzenia
1Bezpośrednie wejście do hallu recepcyjnegoooooooooooooooo
2Górna osłona (stała) nad głównym wejściem zzzzzz
3Górna osłona (stała) nad głównym wejściem i podjazdem pod obiektoozoozooz
4Oddzielne wejście do restauracjioo oo oo z z
5Oddzielne wejście i wydzielona droga bagażu gościoo z
6Wydzielona droga dostawooooooooo
7Infrastruktura techniczna przy obiekcie (utwardzona nawierzchnia
dojazdowa i piesze dojścia, zewnętrzne oświetlenie, wydzielone zaplecze
gospodarcze)ooooooooooooooo
8Garaże, garażoparkingi lub parkingi dla środków lokomocji
gościooooooooooo o
9Wydzielone stanowiska związane z potrzebami gości fizycznie
niepełnosprawnych; co najmniej 2 stanowiskaoooooooooz
10Możliwość parkowania środków lokomocji gości przy obiekcie lub
maksymalnie 200 m od obiektu oo o
11Zagospodarowanie terenu: zieleń ozdobna i izolacyjnaooooooooooooooo
II. Instalacje i urządzenia techniczne
12Klimatyzacja w części ogólnodostępnejooooooooz
13Klimatyzacja w części pobytowejooozzzz
14Wentylacja:
1) mechaniczna wyciągowa w w.h.s.oooooozzz
2) mechaniczna w części ogólnodostępnej ooooooooo
15Ogrzewanie - w całym obiekcie lub w części nieklimatyzowanej
oooooooooooo
16Instalacja sanitarna: zimna i ciepła woda przez całą dobęooooooooooooooo
17Oświetlenie dostosowane do charakteru pomieszczeńooooooooooooooo
18Telefon, faxooooooooooooooo
19Telefon dostępny dla gości w recepcjiooooooooooooooo
20Instalacja radiowo-telewizyjna przystosowana do odbioru programów
lokalnych i satelitarnychooooooooooo oo
21Dźwigi osobowe (ew. schody ruchome) w obiektach:
1) powyżej 1 kondygnacjiooo
2) powyżej 2 kondygnacji ooo
3) powyżej 3 kondygnacji ooo
4) powyżej 4 kondygnacji oooooo
22Oddzielny dźwig towarowo-osobowyoozoozzzz
23Awaryjny agregat prądotwórczy w obiektach powyżej:
1) 150 j.m.ooo
2) 200 j.m. ooo
3) 300 j.m. ooo
III. Podstawowe elementy dotyczące funkcji, programu obsługowego i
użytkowości obiektu
24Hall recepcyjny o powierzchni minimum (w
m2)505050303030303030202020202020
25Hall restauracyjnyoo oo oo z z
26Zespół higienicznosanitarny przy zespole ogólnodostępnym, dostosowany do
wielkości tego zespołu. Wyposażenie minimum:
1) umywalki (z blatem lub półką)ooooooooooooooo
2) lustro nad każdą umywalkąooooooooooooooo
3) dozownik do płynnego mydłaooooooooooooooo
4) suszarka do rąk lub ręczniki jednorazowego użytkuooooooooooooooo
5) pojemnik na papier i odpadyooooooooooooooo
6) wieszaki ścienneooooooooooooooo
27Przystosowanie obiektu do potrzeb osób fizycznie niepełnosprawnych wg
odrębnych wytycznychooooooooooooooo
IV. Część mieszkalna
28Powierzchnia mieszkalna w m2 (nie obejmuje wyodrębnionych w.h.s.,
przedpokojów, aneksów barowych, loggii itp.):ooooooooooooooo
1) pokój 1-osobowy141414121212101010999888
2) pokój 2-osobowy181818161616141414121212101010
3) pokój 3-osobowy 161616151515141414
4) pokój 4-osobowy 181818161616
5) pokój większy niż 4-osobowy - powierzchnia 4-osobowego plus dodatkowo
na każdą następną osobę 4,54,54,5444
29Jednostka apartamentowa kilkupokojowa: salon o powierzchni minimum 30
m2, sypialnia z łazienką, część wejściowa pomocnicza z wydzielonym
dodatkowo w.h.s., aneksem barowym, połączeniem z sąsiadującą j.m.
itp.ooozzzzzz
1. Wyposażenie jednostki mieszkalnej w meble i elementy uzupełniające
30Zestaw wyposażenia meblowego:
1) łóżko jednoosobowe o wymiarach 90×200-210 cmooooooooooooooo
2) łóżko dwuosobowe o wymiarach 140×200-210 cmooooooooooooooo
3) nocny stolik lub półka przy każdym łóżkuooooooooooooooo
4) szafa garderobiana o minimalnej głębokości 60 cm, minimum 3 wieszaki na
osobęooooooooooooooo
5) biurko lub stółooooooooooooooo
6) bagażnikoooooooooooo
7) krzesło (1 na osobę, lecz nie mniej niż 2 na pokój) ooooooooooooooo
8) stolik okolicznościowyooooo z z
^9) fotele wypoczynkowe min. 2 lub kanapaooooo
10) lustroooooooooooooooo
11) wieszak ścienny na wierzchnią odzieżooooooooooooooo
31Oświetlenie:
1) lampka nocna przy każdym łóżku umożliwiająca czytanie w pozycji
leżącejooooooooooooooo
2) pozostałe punkty świetlne - ilość minimalna333222222111111
32Wyposażenie uzupełniające:
1) telefon w każdym pokojuooooooooo
2) telewizoroooooooooo
3) radioodbiornikooooooooooooooo
4) dywan lub wykładzina dywanowaooooooooo
5) co najmniej dywanik przy łóżku oooooo
6) firanyoooooooooo o
7) zasłony okienne zaciemniająceooooooooooooooo
8) elementy dekoracyjneoooooooooooozzz
9) teczka z materiałami informacyjnymi dotyczącymi usług hotelu i
bezpieczeństwa gościoooooooooozzzzz
10) popielniczka w pokojach dla palącychooooooooooooooo
^11) zestaw do czyszczenia odzieży, obuwia oraz igielnikoooooooooz z
12) torba na bieliznę gościa zleconą do praniaooooo oo ,
13) kosz na śmieciooooooooooooooo
2. Urządzenia i wyposażenie węzłów higienicznosanitarnych przy
jednostkach mieszkalnych
33Wyposażenie podstawowe:
1) wanna z baterią i natryskiem lub kabina natryskowa z zabezpieczeniem
antypoślizgowymooooooooooooooo
2) umywalka z blatem lub półkąooooooooooooooo
3) WC ze zbiornikiem cicho płuczącymooooooooooooooo
34Wyposażenie uzupełniające:
1) osłona wanny lub natryskuoooooooooo z
2) dywanik przy wannie/kabinie natryskowejoooooooooz
3) mydelniczka, papiernica, haczyki, wieszaki na ręczniki, uchwyty przy
wannie i przy natryskuooooooooooooooo
4) lustro z górnym lub bocznym oświetleniemooooooooooooooo
5) uniwersalne gniazdko elektryczne z osłonąooooooooooooooo
6) suszarka do włosówoooooozz
7) waga osobowaooozzz
8) pojemnik na śmieci (niepalny)ooooooooooooooo
9) telefonoo z
10) zestaw minimum dla jednej osoby:
a) mydełko toaletoweooooooooooooooo
b) ręcznikooooooooooooooo
c) ręcznik kąpielowyooooooooo
d) płaszcz kąpielowyooozzz
e) szklankaooooooooooooooo
f) torba higienicznaooooooooooooooo
35Procent pokoi z pełnym węzłem
higienicznosanitarnym100100100100100100100100505050251010
36Urządzenia higienicznosanitarne ogólne w części pobytowej (liczba miejsc
noclegowych na jedno urządzenie):
1) umywalka 10101010151515
2) wanna z baterią i prysznicem lub natrysk 10101010151515
3) WC z umywalkami (minimum jeden osobny dla kobiet i jeden osobny dla
mężczyzn) 10151515202020
37Wyposażenie dodatkowe:
1) lustro ooooooo
2) dozownik do płynnego mydła ooooooo
3) suszarka do rąk lub ręczniki jednorazowego użytku ooooooo
4) pojemnik na papier i odpady ooooooo
5) wieszaki ścienne ooooooo
V. Oferta usług podstawowych i uzupełniających
38Sprzedaż gorących napojów przez całą dobęooooooooooooooo
39Budzenieooooooooooooooo
40Podawanie posiłków do j.m. - room-service czynny przez:
1) całą dobęoooooo
2) minimum 12 godzin ooozzz
41Obsługa bagażowaooooooooo
42Przechowywanie bagażuooooooooooooooo
43Przechowywanie pieniędzy i przedmiotów wartościowych
gościooooooooooooooo
44Kwiaciarnia, stała ekspozycja kwiatówoooz z
45Wymiana walutoooooooooz
46Sprzedaż prasy, kosmetyków i pamiątekoo oo oo oo
47Udzielanie pierwszej pomocy w nagłych wypadkachooooooooooooooo
48Zespół usług gastronomicznych:
1) restauracjaoo oo oo
2) jadalnia o o o o o
3) aperitif bar lub bar kawowyoo oo oo oo
4) podawanie śniadań oo oo
49Zespół sal wielofunkcyjnycho o o z
50Wypożyczalnia oraz przechowywanie sprzętu rekreacyjnego w obiektach
zlokalizowanych w miejscowościach wypoczynkowo-turystycznych i rejonach
nie zurbanizowanych o dużych walorach przyrodniczycho oo oo oo oz z
51Zespół odnowy biologicznej (basen, sauna, siłownia, solarium, masaże i
inne usługi - minimum dwa rodzaje usług)oooozzzzz
52Sala klubowa z telewizorem ooooo
53Obsługa samochodów gości w zakresie OC, OT-1 i mycia o o o o
54Pranie, prasowanie i czyszczenie bielizny i odzieży gościooooo oo zz
55Zmiana pościeli i ręczników:
1) codziennie lub na życzenie gościoooooo
2) co trzy dni lub częściej na życzenie gości ooooooooo
VI. Kwalifikacje zawodowe personelu
56Kierownik obiektu hotelarskiego:
1) wykształcenie wyższe lub średnie specjalistyczneooooooooooooooo
2) znajomość co najmniej jednego języka obcegoooooooooozzzzzz
57Personel recepcyjny: wykształcenie wyższe lub średnie specjalistyczne,
znajomość co najmniej jednego języka obcegoooooooooooooooo
58Kelnerzy, pokojowe, portierzy, bagażowi i inny personel obsługi:
wykształcenie średnie zawodowe lub kursy specjalistyczne, znajomość w
podstawowym zakresie co najmniej jednego języka obcegoooooooooozzzzzz
59Jednolity ubiór dla poszczególnych służb hotelowychooooooooooozzzz
Objaśnienie znaków i skrótów:
H - hotel
M - motel
P - pensjonat
* kategoria jedna gwiazdka
** kategoria dwie gwiazdki
*** kategoria trzy gwiazdki
**** kategoria cztery gwiazdki
***** kategoria pięć gwiazdek
o - wymaganie obowiązuje
z - wymaganie jest zalecane
j.m. - jednostka mieszkalna
w.h.s. - węzeł higienicznosanitarny
OC - obsługa codzienna
OT-1 - obsługa techniczna nr 1.
Załącznik nr 2
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA, KWALIFIKACJI PERSONELU ORAZ ZAKRESU ŚWIADCZONYCH
USŁUG, W TYM USŁUG GASTRONOMICZNYCH, DLA KEMPINGÓW I PÓL BIWAKOWYCH
Lp.WymaganiaKategorie kempingówPola biwakowe
**********
1234567
I. Zabezpieczenie terenu
1Ogrodzenie terenuooooo1
2Oświetlenie terenuoooo
3Całodobowy dozóroooo
4Sprzęt przeciwpożarowyoooo
5Punkt pomocy medycznej2oooo
II. Zagospodarowanie terenu
6Bezkolizyjny dojazdoooo
7Wewnętrzne drogi główne o nawierzchni utwardzonejooo
8Ścieżki piesze o nawierzchni utwardzonejoo
9Stanowiska obozowania na terenie płaskim trawiastymooo
10Teren stanowisk obozowania wydzielonyooo
11Zadrzewienieoo
12Zasilanie w energię elektrycznąoooo
13Parking przy recepcjioooo
14Urządzenia rekreacyjne i tereny do gier i zabawooo
15Wewnętrzne oznakowaniaoooo
16Elementy dekoracyjneoo
17Pojemniki na śmieciooooo
III. Recepcja
18Recepcja w odrębnym pomieszczeniuooooo
19Personel recepcji na każdej zmianie powinien znać co najmniej jeden
język obcyoo
20Przechowalnia bagażuo
21Depozytoo
IV. Świetlica
22Świetlicao3o4o5
V. Stanowiska obozowania
23Minimalna powierzchnia jednego stanowiska w m260604040
24Podłącza elektryczne (% ogólnej liczby stanowisk)504030
25Ponumerowane stanowiska obozowaniao
26Wydzielone stanowiska lub grupy stanowisk obozowaniaoo
27Zieleń odgradzająca stanowiska lub grupy stanowisko
VI. Urządzenia higienicznosanitarne
28Zbiorowe umywalnie osobne dla kobiet i mężczyzn:ooooo6
1) liczba użytkowników na jedną umywalkę20202033
2) liczba użytkowników na jeden natrysk505050100
29Zbiorowe ustępy osobne dla kobiet i mężczyzn:ooooo7
1) liczba użytkowników na jeden ustęp dla kobiet15152033
2) liczba użytkowników na jeden ustęp dla mężczyzn25253350
3) liczba użytkowników na jeden pisuar5050100100
30Stanowisko do zlewu ustępów caravaningowychoo
31Urządzenie do praniaoo
32Urządzenia do prasowaniaoo
33Pomieszczenie do suszenia bieliznyoo
34Wyposażenie szczegółowe:
1) ściany sanitariatów wyłożone glazurąoo
2) podłogi sanitariatów wyłożone terakotąoo
3) urządzenia jednakowe i jednorodneo
4) wieszaki na ręczniki i bieliznęoooo
5) lustra nad umywalkami i półkiooo8o8
6) gniazda elektryczne 220 Voo8o8o8
VII. Usługi gastronomiczne
35Stanowiska spożywania posiłków w sektorachoo9
36Stanowiska do zmywania naczyńoooo
37Zakład gastronomicznyo
VIII. Zaopatrzenie w wodę
38Punkty poboru wody na stanowiskach lub grupach stanowisk obozowaniaoo
39Punkt poboru wody o
40Ciepła wodao10o11o12
Objaśnienie znaków i odnośników:
o wymaganie obowiązuje
* kemping kategorii jedna gwiazdka
** kemping kategorii dwie gwiazdki
*** kemping kategorii trzy gwiazdki
**** kemping kategorii cztery gwiazdki
1 może być prowizoryczne
2 co najmniej apteczka
3 wyposażona w sprzęt audio/wideo i prasę
4 wyposażona w telewizor i prasę
5 udostępnione zadaszone pomieszczenie
6 dopuszcza się umywalnie zbiorowe typu rynnowego nie zadaszone
7 dopuszcza się ustępy nie spłukiwane wolno stojące
8 co najmniej 1 na dwa stanowiska
9 przynajmniej stoły lub ławy na sektorach obozowania
10 całą dobę
11 co najmniej trzy razy dziennie
12 co najmniej dwa razy dziennie.
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA DLA STAŁEJ BAZY NOCLEGOWEJ NA KEMPINGACH
Lp.WymaganiaKategorie kempingów
**********
123456
Wyposażenie pokoju lub domku składającego się z więcej niż jednego pokoju
1Łóżka dla jednej lub dwóch osób1o
2Łóżka dla dwóch do czterech osób1 oo
3Łóżka dla czterech lub więcej osób1 o
4Powierzchnia pokoju na jedną osobę w metrach kwadratowych5432
5Wysokość pokoju co najmniej 2,2 metraoooo
6Oświetlenie górneoooo
7Oświetlenie przy każdym łóżkuoo
8Pościel na każde łóżkoooo
9Dywan lub wykładzinaooo
10Szafaooo2o2
11Stółooo
12Krzesłaoooo
13Lustro na ścianieo
14Radio i telewizoro
15Radio o
16Łazienka z WC i natryskiem z ciepłą i zimną wodąoo
17Umywalka z ciepłą i zimną wodąooo
18Ściany i podłogi w łazience wyłożone płytkami lub materiałami
podobnymioo
Objaśnienie znaków i odnośników:
o wymaganie obowiązuje
* kemping kategorii jedna gwiazdka
** kemping kategorii dwie gwiazdki
*** kemping kategorii trzy gwiazdki
**** kemping kategorii cztery gwiazdki
uwaga: kategoria bazy stałej na kempingu niezależna od kategorii kempingu
1 w przypadku domku wielopokojowego w każdym pokoju
2 dopuszcza się wieszaki.
Załącznik nr 3
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA, KWALIFIKACJI PERSONELU ORAZ ZAKRESU ŚWIADCZONYCH
USŁUG, W TYM USŁUG GASTRONOMICZNYCH, DLA DOMÓW WYCIECZKOWYCH
Lp.WymaganiaKategorie
IIIIII
12345
I. Zagospodarowanie terenu
1Bezpośrednie wejście do halluoo
2Parking lub możliwość parkowania maksymalnie 200 m od obiektuoo
II. Instalacje w budynku
3Ogrzewanie centralne lub miejscowe elektryczneooo1
4Bieżąca ciepła i zimna wodaooo
III. Recepcja
5Hall recepcyjny - telefon dostępny dla gościooo
6Kabiny telefoniczneo
7Przechowalnia bagażu i sprzętu turystycznegoooo
8Depozyto
9Informacja turystyczna2ooo
10Budzenieooo
11Personel recepcji na każdej zmianie powinien znać co najmniej jeden
język obcyo
IV. Inne usługi
12Sprzedaż drobnych artykułów (kosmetyki, pamiątki, wydawnictwa
turystyczne itp.)oo
13Świetlicaoo
14Stanowisko do prasowaniaoo
15Stanowisko do drobnych napraw sprzętu sportowego i turystycznegoooo
V. Część mieszkalna
16Minimalna powierzchnia pokoju w m2 (bez wyodrębnionych łazienki, WC,
przedpokoju):
1) 1-osobowego988
2) 2-osobowego121083
3) 3-osobowego1513123
4) 4-osobowego1716163
5) większego niż 4-osobowy (powierzchnia 4-osobowego plus 4 m2 dodatkowo
na każdą następną osobę)ooo3
17Maksymalna liczba miejsc noclegowych w pokojach wieloosobowych81220
18Urządzenia higienicznosanitarne w pokojach 1-2 osobowych (% pokoi):
1) umywalka z baterią z bieżącą zimną i ciepłą wodą10050
2) wanna z baterią i prysznicem lub natrysk oraz WC2510
19Urządzenia higienicznosanitarne ogólne:
1) zbiorowe umywalnie osobne dla kobiet i mężczyznooo
2) z bieżącą ciepłą i zimną wodąoo
3) z ciepłą i bieżącą zimną wodą o
4) liczba m.n. przypadających na 1 umywalkę w umywalniach zbiorowych5812
5) liczba m.n. przypadających na 1 natrysk203035
6) zbiorowe wc osobne dla kobiet i mężczyznooo
7) liczba m.n. przypadających na:
a) 1 WC damski202020
b) 1 WC męski202020
c) 1 pisuar505050
20Wyposażenie dodatkowe urządzeń higienicznosanitarnych:
1) wieszaki na ręczniki i bieliznę osobistąooo
2) lustro nad umywalką i półkaooo
3) oświetlenie nad lustremoo
4) gniazdo elektryczne do aparatu do goleniaooo
5) koszooo
21Meble w pokoju4:
1) łóżko lub tapczanooo
2) stół (minimum jeden dla 8 osób)ooo
3) krzesła (1 na osobę, nie mniej niż 2 na pokój)5ooo
4) szafka, stolik lub półka przy każdym łóżkuooo
5) szafa ubraniowa lub wnęka6oo
6) lustrooo
7) kosz na śmieci i popielniczkaoo
8) lampka nocna (przy każdym łóżku w pokojach 1-4-osobowych)oo
9) wieszak ścienny na okrycia wierzchnieooo
22Wyposażenie dodatkowe pokoju:
1) radio (w pokojach 1- i 2-osobowych)oo
2) dywan lub chodnikoo
3) firankiooo
4) zasłony dzienne zaciemniająceoo
5) elementy dekoracyjneoo
VI. Usługi gastronomiczne
23Sprzedaż gorących napojówooo
24Sale do spożywania śniadańooo
25Jadłodajnia lub bar szybkiej obsługiooo
26Restauracjao
Objaśnienie znaków i odnośników:
o wymaganie obowiązuje
I dom wycieczkowy kategorii pierwszej
II dom wycieczkowy kategorii drugiej
III dom wycieczkowy kategorii trzeciej
m.n. miejsce noclegowe
1 dopuszcza się inne rodzaje ogrzewania
2 udzielanie informacji o imprezach turystycznych i kulturalnych, wyposażenie
recepcji w rozkłady jazdy, plany miast i mapy regionów, książkę telefoniczną
itp.
3 dopuszcza się spiętrzenie łóżka przy wysokości pokoju co najmniej 2,7 m;
powierzchnia pokoju może być wówczas zmniejszona o 20%
4 w kategorii I jednolity komplet o wysokiej jakości
5 w pokojach więcej niż 4-osobowych dopuszcza się ławy
6 w pokojach 1-4-osobowych - szafa ubraniowa,
w pokojach więcej niż 4-osobowych po jednym segmencie na ubranie i bieliznę o
powierzchni co najmniej 0,25 m2 na osobę.
Załącznik nr 4
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA, KWALIFIKACJI PERSONELU ORAZ ZAKRESU ŚWIADCZONYCH
USŁUG, W TYM USŁUG GASTRONOMICZNYCH, DLA SCHRONISK MŁODZIEŻOWYCH
Lp.WymaganiaKategorie
IIIIII
12345
I. Wymagania ogólne
1Samodzielny budynek lub wydzielona część budynkuoo
2Pomieszczenia noclegowe organizowane doraźnie (w internacie, izbach
lekcyjnych itp.) o
3Bieżąca zimna i ciepła woda przez całą dobęoo
4Bieżąca zimna woda o
5Ogrzewanie centralne lub miejscowe elektryczne1ooo
6Świetlica wyposażona w odpowiednie materiały i sprzęto2o3
7Pomieszczenie na przechowalnię bagażu i sprzętu turystycznegooo
8Pomieszczenie do suszenia odzieżyooo
9Apteczka wyposażona w leki i artykuły sanitarneooo
10Oddzielne pomieszczenia do przechowywania pościeli czystej, brudnej oraz
sprzętu gospodarczegoooo
II. Część mieszkalna
11Minimalna powierzchnia sypialni na jedną osobę w m2:
1) przy łóżkach jednopoziomowych2,52,52,5
2) przy łóżkach piętrowych1,51,51,5
12Minimalny % miejsc noclegowych w salach mniejszych niż 8-osobowe50
13Urządzenia sanitarne (maksymalna liczba osób na 1 urządzenie):
1) umywalka z lustrem1015o4
2) prysznice2020
3) ustęp151515
14Wyposażenie pokoju:
1) łóżka (także piętrowe) lub tapczanyooo
2) kołdry lub koce (po dwa na osobę)ooo
3) bielizna pościelowaooo
4) szafy ubranioweo
5) szafy ubraniowe lub wieszaki stojące oo
6) szafki nocne lub półki przy każdym łóżkuoo
7) stółooo
8) krzesła lub taborety (po jednym na osobę)ooo
9) lustro i kosz na śmieciooo
III. Część gastronomiczna
15Kuchnia samoobsługowa5oo
16Jadalniao6o7
Objaśnienie znaków i odnośników:
o wymaganie obowiązuje
I schronisko młodzieżowe kategorii pierwszej
II schronisko młodzieżowe kategorii drugiej
III schronisko młodzieżowe kategorii trzeciej
1 dopuszcza się inne rodzaje ogrzewania
2 wyposażona w telewizor, radio, magnetofon, rzutnik, aparat projekcyjny lub
wideo oraz inny sprzęt do gier i zabaw
3 wyposażona w sprzęt do gier
4 w przypadku braku umywalni, w miejscu przeznaczonym do mycia powinny znajdować
się miednice i wiadra - co najmniej jedna miednica na 5 osób i jedno wiadro na
10 osób
5 wyposażona w sprzęt kuchenny (płyty do gotowania, garnki, czajniki, patelnie,
lodówkę itp.)
6 zaopatrzona w sprzęt stołówkowy (stoły, krzesła lub ławy, talerze głębokie i
płytkie, łyżki, widelce, noże, szklanki, kubki itp.)
7 zaopatrzona jak w odnośniku 6; w mniejszych schroniskach może spełniać
dodatkowo funkcję świetlicy.
Załącznik nr 5
WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA, KWALIFIKACJI PERSONELU ORAZ ZAKRESU ŚWIADCZONYCH
USŁUG, W TYM USŁUG GASTRONOMICZNYCH, DLA SCHRONISK
Lp.Wymagania
123
I. Instalacje w budynku
1Ogrzewanie zapewniające utrzymanie w pomieszczeniach noclegowych i
świetlicy temperatury 18°Co
2Bieżąca ciepła wodao1
II. Recepcja
3Telefon dostępny dla gościo
4Przechowalnia bagażu i sprzętu turystycznegoo
5Informacja turystyczna2o
III. Inne usługi
6Sprzedaż drobnych artykułów (kosmetyki, pamiątki) i podstawowych
artykułów pierwszej potrzebyo
7Możliwość suszenia odzieżyo
8Stanowisko umożliwiające dokonanie drobnych napraw sprzętu turystycznego,
czyszczenie odzieży i sprzętuo
IV. Część mieszkalna
9Minimalna powierzchnia pokoju w m2 (bez wyodrębnionych: łazienki, wc i
przedpokoju)3:
1) 1-osobowego7
2) 2-osobowego9
3) 3-osobowego12
4) 4-osobowego16
5) większego niż 4-osobowy - powierzchnia pokoju 4-osobowego + 4 m2 na
każdą następną osobę
10Urządzenia higienicznosanitarne ogólne (liczba miejsc noclegowych na
jedno urządzenie)4:
1) umywalka z lustrem i półką20
2) WC20
3) natrysk35
4) wieszaki na ręczniki i bieliznę osobistąo
11Meble w pokoju:
1) łóżko lub tapczan5o
2) stóło
3) krzesło lub taboret6 (jeden na osobę)o
4) stolik lub półka (przy każdym łóżku)o
5) szafa ubraniowa lub wnęka7o
6) kosz na śmiecio
7) wieszaki ścienne lub stojące na okrycia wierzchnieo
12Wyposażenie dodatkowe pokoju:
1) firanki lub zasłonyo
2) dywan lub chodnik (w pokojach 1-2-osobowych)o
3) elementy dekoracyjneo
V. Usługi gastronomiczne
13Jadłodajnia oferująca posiłki typu barowegoo
14Stanowisko do przyrządzania i spożywania posiłków oraz do zmywania
naczyńo
Objaśnienie znaków i odnośników:
o wymaganie obowiązuje
1 minimum dwie godziny rano i dwie godziny wieczorem
2 informacja turystyczna, w tym tablica zawierająca zwięzły opis szlaków
prowadzących do sąsiednich schronisk oraz miejscowości, zasadniczo w formie mapy
lub schematu, informacja o rozkładzie jazdy komunikacji publicznej z najbliższej
miejscowości (przystanku, stacji), informacja o grożących niebezpieczeństwach i
zasadach wzywania pomocy
3 dopuszcza się łóżka piętrowe przy wysokości pokoju min. 2,7 m; powierzchnia
pokoju może być wtedy mniejsza o 20%
4 z wyjątkiem miejsc w pokojach mających te urządzenia
5 dopuszcza się wyposażony w materac podest do spania
6 dopuszcza się ławy
7 w pokojach większych niż 2-osobowe po jednym segmencie na ubranie i bieliznę o
powierzchni co najmniej 0,25 m2 na osobę.
Załącznik nr 6
MINIMALNE WYMAGANIA CO DO WYPOSAŻENIA DLA INNYCH OBIEKTÓW, W KTÓRYCH ŚWIADCZONE
SĄ USŁUGI HOTELARSKIE
Lp.Wymagania
12
1Ogrzewanie - w całym obiekcie
2Instalacja sanitarna: zimna i ciepła1 woda przez całą dobę
3Powierzchnia mieszkalna w m2 (nie obejmuje wyodrębnionych w.h.s.,
przedpokojów, aneksów barowych, loggii itp.):
1) pokój 1-osobowy - 6 m2
2) pokój 2-osobowy - 10 m2
3) pokój 3-osobowy - 14 m2
4) pokój 4-osobowy - 16 m2
5) pokój większy niż 4-osobowy (powierzchnia 4-osobowego plus dodatkowo 4
m2 na każdą następną osobę)
4Zestaw wyposażenia meblowego:
1) łóżko jednoosobowe o wymiarach 80 × 190 cm (zalecane 90 × 200 cm)
2) łóżko dwuosobowe o wymiarach 120 × 190 cm (zalecane 140 × 200 cm)
3) nocny stolik lub półka przy każdym łóżku
4) szafa garderobiana o minimalnej głębokości 60 cm, minimum 3 wieszaki na
osobę
5) stół lub stolik
6) krzesło (1 na osobę, lecz nie mniej niż 2 na pokój)
7) lustro
8) wieszak ścienny na wierzchnią odzież
5Pościel dla jednej osoby:
1) kołdra lub dwa koce
2) poduszka
3) poszwa
4) poszewka na poduszkę
5) prześcieradło
6Oświetlenie:
1) oświetlenie elektryczne główne - minimum jeden punkt świetlny o mocy 60
W
2) lampka nocna przy każdym łóżku umożliwiająca czytanie w pozycji leżącej
7Zasłony okienne zaciemniające
8Kosz na śmieci
9Maksymalna liczba osób przypadających na jeden w.h.s. - 10
10Wyposażenie podstawowe węzłów higienicznosanitarnych:
1) wanna z baterią i natryskiem lub kabina natryskowa z zabezpieczeniem
antypoślizgowym
2) umywalka z blatem lub półką
3) WC ze zbiornikiem cicho płuczącym
4) mydelniczka, papiernica, haczyki, wieszaki na ręczniki
5) lustro z górnym lub bocznym oświetleniem
6) uniwersalne gniazdko elektryczne z osłoną
7) pojemnik na śmieci (niepalny)
8) mydełko toaletowe
9) ręcznik
10) szklanka
Objaśnienie odnośników i skrótów:
1 minimum dwie godziny rano i dwie godziny wieczorem
w.h.s. - węzeł higienicznosanitarny.
Załącznik nr 7
WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ OBIEKTU HOTELARSKIEGO*/INNEGO OBIEKTU ŚWIADCZĄCEGO
USŁUGI HOTELARSKIE*
Rodzaj obiektu: .................................. Miejsce położenia:
..................................
Lp.Data wpisuWłaścicielZarządzającyKategoriaOkres świadczenia usługDecyzje
i zaleceniaUwagiPodpis
* Niepotrzebne skreślić.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 stycznia 1999 r.
w sprawie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu urodzenia dziecka.
(Dz. U. Nr 10, poz. 88)
Na podstawie art. 62 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107,
poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr
162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Kobiecie pełniącej zawodową służbę wojskową i nie zatrudnionej żonie
żołnierza zawodowego, w razie urodzenia dziecka, przysługuje na każde urodzone
dziecko jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości zasiłku porodowego,
określonej w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa.
2. Jednorazowe świadczenie pieniężne w razie urodzenia dziecka przysługuje
osobom, o których mowa w ust. 1, również w przypadku przyjęcia na wychowanie lub
przysposobienie dziecka w wieku do jednego roku.
§ 2. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w § 1, wypłaca żołnierzowi zawodowemu
organ finansowy jednostki wojskowej, w której pozostaje na zaopatrzeniu.
§ 3. Traci moc zarządzenie nr 30/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 lipca
1997 r. w sprawie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu urodzenia
dziecka (Dz. Rozk. MON, poz. 82).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 20 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu
skupu i przetwórstwa mięsa zwierząt łownych oraz jego składowaniu.
(Dz. U. Nr 10, poz. 89)
Na podstawie art. 32 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) zwierzyna gruba - dzikie zwierzęta kopytne,
2) zwierzyna drobna - dzikie ptactwo łowne i inne zwierzęta łowne niekopytne
przeznaczone do spożycia,
3) punkt skupu - zakład służący do czasowego składowania tusz zwierząt łownych,
bezpośrednio po odstrzeleniu, przed przekazaniem ich do zakładu przetwórczego,
4) zakład przetwórczy - zakład zajmujący się obróbką mięsa zwierząt łownych,
rozbiorem mięsa na elementy i przetwórstwem.
§ 2. 1. Zakład przetwórczy powinien być ogrodzony oraz usytuowany na terenie
wolnym od szkodliwych i uciążliwych zapachów, sadzy, dymów i innych
zanieczyszczeń przekraczających dopuszczalne poziomy.
2. Nawierzchnia dróg wewnętrznych powinna być utwardzona, gładka i
skanalizowana.
3. Rozmieszczenie pomieszczeń produkcyjnych powinno wykluczać możliwość
zanieczyszczenia mięsa i zapewniać utrzymanie całkowitego rozdziału prac
niebezpiecznych sanitarnie (strefy brudne) i bezpiecznych sanitarnie (strefy
czyste).
§ 3. W zakładzie przetwórczym powinny znajdować się:
1) pomieszczenie do przetrzymywania tusz zwierząt łownych, wyposażone w
urządzenia chłodnicze,
2) pomieszczenie do skórowania lub skubania, z wydzielonym oznakowanym miejscem
do badania tusz,
3) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do czasowego przetrzymywania mięsa
tymczasowo zajętego, pozostającego do wyłącznej dyspozycji powiatowego lekarza
weterynarii,
4) przedrozbiorowy magazyn chłodzony, w przypadku prowadzenia w zakładzie
rozbioru mięsa na elementy,
5) pomieszczenie rozbioru mięsa ze skuteczną wentylacją i systemem chłodniczym,
6) pomieszczenie do pakowania mięsa, o temperaturze nie wyższej niż 10°C,
7) pomieszczenie chłodnicze lub zamrażalnicze do składowania mięsa,
8) pomieszczenie dla lekarza weterynarii,
9) pomieszczenie do przeprowadzania badania w kierunku włośni,
10) szczelne, zamykane pomieszczenie do przechowywania mięsa i narządów uznanych
za niezdatne do spożycia, przy czym, jeżeli nie jest ono opróżniane codziennie,
powinno być chłodzone do temperatury 12°C,
11) pomieszczenie do przetrzymywania opakowań pośrednich i bezpośrednich,
12) system chłodniczy zapewniający utrzymanie mięsa zwierząt łownych w
temperaturach określonych w niniejszym rozporządzeniu, przy czym skropliny z tac
pod parownikami powinny być odprowadzane wprost do instalacji kanalizacji
technologicznej,
13) pomieszczenia do przetrzymywania środków myjących i odkażających,
14) szatnia przepustowa dla personelu z nienasiąkliwymi, nieprzepuszczalnymi i
łatwymi do mycia posadzkami oraz ścianami, umywalkami i ubikacjami, przy czym
ubikacje nie mogą być połączone bezpośrednio z pomieszczeniami produkcyjnymi, a
umywalki i spłuczki w tych pomieszczeniach nie mogą być uruchamiane za pomocą
dłoni lub przedramienia,
15) myjnia sprzętu ruchomego podzielona na strefę czystą i brudną,
16) myjnia środków transportu umożliwiająca mycie w temperaturze poniżej 0°C,
17) rozdzielczy system kanalizacji sanitarnej i technologicznej,
18) pomieszczenie do przechowywania oraz załadunku i wyładunku surowca,
19) pomieszczenie do badania weterynaryjnego,
20) pomieszczenie do ekspedycji towaru.
§ 4. 1. W pomieszczeniach zakładu przetwórczego, w których dokonywany jest
rozbiór mięsa zwierząt łownych oraz w których mięso zwierząt łownych jest
poddawane obróbce lub magazynowane, a także w korytarzach, poprzez które to
mięso jest transportowane, powinny znajdować się:
1) trwałe nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne posadzki, łatwe do mycia i
odkażania, umożliwiające swobodny odpływ wody do instalacji ściekowych, z
wyjątkiem pomieszczeń do przechowywania lub mrożenia mięsa,
2) ściany z nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych materiałów do wysokości co
najmniej 2 m, a w pomieszczeniach zamrażalniczych, chłodniczych i magazynowych,
co najmniej do wysokości zawieszenia lub składowania, o jasnej zmywalnej
powłoce, łatwej do odkażania, przy czym styki między ścianami oraz ścian z
posadzkami powinny być zaokrąglone, z wyjątkiem pomieszczeń chłodni, zamrażalni
i tuneli zamrażalniczych, a promień zaokrąglenia powinien być nie mniejszy niż 6
cm,
3) urządzenia wentylacyjne i urządzenia wyciągowe do pary, zapobiegające
osadzaniu się skroplin na suficie lub konstrukcjach, umożliwiające przepływ
powietrza jedynie ze stref czystych do brudnych zakładu przetwórczego,
4) naturalne lub sztuczne oświetlenie nie zniekształcające kolorów, o natężeniu
światła co najmniej:
a) 540 lx we wszystkich punktach badania weterynaryjnego - mierzonym na
powierzchni badanego mięsa lub narządów wewnętrznych,
b) 300 lx w pomieszczeniach produkcyjnych - mierzonym na posadzce,
c) 120 lx w innych pomieszczeniach lub miejscach
- przy czym punkty świetlne powinny być zabezpieczone osłonami,
5) jasne sufity o powierzchni łatwo zmywalnej i nienasiąkliwej, skonstruowane w
sposób uniemożliwiający gromadzenie się brudu lub pleśni,
6) zlokalizowane jak najbliżej stanowisk pracy urządzenia do mycia i dezynfekcji
rąk z doprowadzoną bieżącą wodą o temperaturze 35-40°C, zaopatrzone w środki
myjące i dezynfekcyjne oraz ręczniki jednorazowego użytku, przy czym krany nie
mogą być uruchamiane za pomocą dłoni lub przedramienia,
7) urządzenia do odkażania narzędzi w wodzie o temperaturze minimum 82°C, przy
czym dopływ wody nie może być regulowany indywidualnie, a przelew wody nie
powinien odbywać się do umywalek.
2. Instalacja kanalizacyjna odprowadzająca ścieki z pomieszczeń, o których mowa
w ust. 1, nie może przebiegać przez pomieszczenia produkcyjne lub pomieszczenia,
w których znajduje się mięso, przy czym kratki lub kanały ściekowe powinny być
zaopatrzone w urządzenia zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się
ścieków.
3. Drzwi z urządzeniami samozamykającymi w pomieszczeniach produkcyjnych,
zamrażalniach i tunelach zamrażalniczych powinny być wykonane z materiału nie
ulegającego korozji, łatwo zmywalnego, nienasiąkliwego i nieprzepuszczalnego
oraz odpornego na uszkodzenia. Jeżeli drzwi są z drewna, powinny być obudowane.
Stosowanie drewna dopuszcza się jedynie w magazynie mięsa opakowanego i
magazynie opakowań.
4. Materiały izolacyjne stosowane w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1,
powinny być gładkie i bezwonne.
5. W wejściach do oddziałów produkcyjnych powinny być zamontowane myjki do
butów, a w przypadku ręcznego mycia butów - przy myjkach powinny być
zainstalowane umywalki.
§ 5. W zakładzie przetwórczym należy zainstalować skuteczne zabezpieczenie przed
dostępem owadów i gryzoni, z tym że w pomieszczeniach produkcyjnych zabronione
jest stosowanie urządzeń przeciw owadom.
§ 6. 1. Krajalnice, pojemniki, taśmy przenośników, piły mechaniczne, noże,
stalki i inny sprzęt powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję,
łatwych do mycia i odkażania. Powierzchnie, z którymi styka się mięso, łącznie z
połączeniami i spawami, powinny być gładkie, nie malowane, odporne na działanie
środków chemicznych.
2. Pojemniki używane w zakładzie przetwórczym należy oznaczyć pasem o szerokości
10 cm:
1) pasem czarnym - pojemnik na śmieci,
2) pasem żółtym - pojemnik do produktów niejadalnych (odpady poubojowe),
3) pasem czerwonym - pojemnik na mięso niezdatne do spożycia (konfiskaty).
3. Pojemniki dla czasowego przetrzymywania mięsa niezdatnego do spożycia powinny
być szczelnie zamykane i wykonane z materiału nierdzewnego.
§ 7. W pomieszczeniach z kontrolowaną temperaturą wymagane są termometry oraz
urządzenia do ciągłej rejestracji temperatury i wilgotności. Podziałka
termometru powinna być o dokładności 0,5°C, przy czym 1 cm jej długości nie może
obejmować więcej niż 4°C.
§ 8. 1. Punkty czerpalne wody zdatnej do picia powinny być zaopatrzone w zawory
przeciwdziałające możliwości wstecznego zassania.
2. Do wytworzenia pary wodnej dla urządzeń chłodniczych i celów
przeciwpożarowych dopuszczalne jest używanie wody niezdatnej do picia, zwanej
dalej "wodą do celów technicznych".
3. Przewody z wodą do celów technicznych powinny być wyraźnie oznaczone i nie
mogą przebiegać przez pomieszczenia produkcyjne lub pomieszczenia, w których
znajduje się mięso.
4. Przewody wody należy oznaczyć opaskami o szerokości 10 cm na kocówkach, w
sposób następujący:
1) przewód z wodą do celów technicznych - kolorem niebieskim,
2) przewód z wodą gorącą zdatną do picia - kolorem czerwonym,
3) przewód z wodą zimną zdatną do picia - kolorem zielonym.
5. Urządzenia, w których używana jest woda do celów produkcyjnych, sanitarnych,
higienicznych lub chłodniczych, powinny być bezpośrednio połączone z
kanalizacją.
§ 9. 1. Każda osoba, której rodzaj pracy wymaga stykania się z mięsem lub
pracująca w pomieszczeniach, w których znajduje się mięso, powinna używać
czystej, w jasnym kolorze, odzieży roboczej i obuwia roboczego, fartucha
ochronnego oraz nakrycia głowy całkowicie zasłaniającego włosy.
2. Odzież robocza powinna być co najmniej codziennie zmieniana.
3. Ręce osób, o których mowa w ust. 1, w czasie pracy powinny być wolne od
biżuterii oraz zegarków.
4. Każda osoba mająca kontakt z mięsem powinna utrzymywać ręce w czystości i
dokładnie je odkażać. Osoby, które miały kontakt z zanieczyszczonym mięsem,
powinny bezzwłocznie umyć i odkazić ręce.
5. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie i picie dozwolone jest tylko w
miejscach wyznaczonych.
6. Warunki zdrowotne osób, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.
§ 10. 1. Środki myjące i dezynfekcyjne powinny być przetrzymywane w wydzielonym,
zamykanym pomieszczeniu, a ich stosowanie nie może stwarzać zagrożenia dla
surowca lub produktu.
2. Urządzenia i sprzęt myte z użyciem środków myjących i dezynfekcyjnych powinny
być natychmiast dokładnie spłukane wodą zdatną do picia.
3. W pomieszczeniach produkcyjnych nie należy używać środków transportu o
napędzie spalinowym.
§ 11. Przepisy § 2, § 3 pkt 2, 3, 10 i 12, § 4, 5, 7 i 10 stosuje się
odpowiednio do punktów skupu.
§ 12. 1. Pomieszczenia, urządzenia i sprzęt mogą być używane wyłącznie zgodnie z
ich przeznaczeniem.
2. Pomieszczenia, urządzenia i sprzęt, mające kontakt z mięsem, powinny być
utrzymywane w stanie higienicznym i technicznym wykluczającym możliwość
zanieczyszczenia mięsa.
3. Mięso zwierząt łownych lub pojemniki z tym mięsem nie mogą stykać się z
posadzkami lub ścianami, a ich odległość od posadzek lub ścian nie może być
mniejsza niż 30 cm.
§ 13. Osoby, które ze względu na stan zdrowia mogą spowodować zanieczyszczenie
mikrobiologiczne mięsa, powinny być natychmiast odsunięte od pracy.
§ 14. W pomieszczeniach rozbioru i pakowaniu mięsa temperatura nie może być
wyższa niż 10°C.
§ 15. 1. Do punktu skupu lub zakładu przetwórczego powinny być przyjmowane, z
zastrzeżeniem ust. 2, tusze zwierzyny łownej wytrzewionej w miejscu
odstrzelenia.
2. Dopuszcza się przyjmowanie do zakładu przetwórczego nie wytrzewionych tusz
drobnej zwierzyny.
§ 16. 1. Tusze zwierząt łownych powinny być dostarczone do zakładu przetwórczego
lub do punktu skupu niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 12 godzin od
odstrzelenia zwierząt.
2. Przewóz mięsa zwierząt łownych z punktu skupu do zakładu przetwórczego
powinien odbywać się w sposób zapewniający identyfikację tusz i narządów
wewnętrznych.
§ 17. 1. Wytrzewianie tusz powinno być dokonywane natychmiast po dostarczeniu do
zakładu przetwórczego, jeżeli nie było przeprowadzone na łowisku. Płuca, serce,
wątroba, nerki i śledziona mogą być odłączone od tuszy pod warunkiem ich
oznakowania umożliwiającego identyfikację z tuszą albo powinny pozostawać w
naturalnym połączeniu z tuszą.
2. Zezwala się na oddzielenie głowy lub dolnych odcinków kończyn na łowisku pod
warunkiem zabezpieczenia mięsa przed zanieczyszczeniem.
3. Zabrania się skórowania tusz na łowisku oraz usuwania jakichkolwiek części z
tuszy, z wyjątkiem wypadków określonych w ust. 1 i 2.
4. Do czasu ukończenia badania tusze i narządy nie badane nie mogą stykać się ze
zbadanymi, a wycinanie jakichkolwiek części tuszy lub narządów wewnętrznych jest
zabronione.
§ 18. 1. Rozbiór tusz lub półtusz grubej zwierzyny łownej powinien odbywać się w
zakładzie przetwórczym.
2. Mięso zwierząt łownych wprowadzone do pomieszczenia rozbioru mięsa podlega
badaniu i w razie potrzeby wykrawaniu.
3. W czasie rozbioru, odkostniania i pakowania temperatura wewnętrzna mięsa w
przypadku grubej zwierzyny nie może być wyższa niż 7°C oraz 4°C w przypadku
zwierzyny drobnej.
4. Temperatura narządów wewnętrznych i głów nie może być wyższa niż 3°C.
§ 19. 1. Rozbiór mięsa powinien być przeprowadzany w sposób wykluczający jego
zanieczyszczenie, przy czym odłamki kości, skrzepy krwi i widoczne węzły chłonne
powinny być usunięte.
2. Niezwłocznie po rozbiorze i pakowaniu mięso powinno być przekazane do
pomieszczenia chłodniczego lub zamrażalniczego.
3. Czyszczenie mięsa zwierząt łownych może odbywać się wyłącznie poprzez
wycinanie miejsc zmienionych chorobowo lub zanieczyszczonych.
§ 20. W pomieszczeniach, w których dokonywany jest rozbiór mięsa zwierząt
łownych, wymagane jest stałe odkażanie narzędzi, a jego częstotliwość powinna
być określona w zakładowych programach mycia i odkażania.
§ 21. Pozyskane w wyniku rozbioru mięso zwierząt łownych niezdatne do spożycia
powinno być gromadzone w szczelnie zamykanych pojemnikach lub w pomieszczeniu, o
którym mowa w § 3 pkt 10.
§ 22. W zakładzie przetwórczym powinien być sporządzony, w uzgodnieniu z
powiatowym lekarzem weterynarii, plan technologiczny zakładu, obejmujący:
1) układ pomieszczeń produkcyjnych, magazynowych, socjalnych i sanitarnych,
2) plan dystrybucji wody z zaznaczeniem przewodów wody zdatnej do picia i do
celów technicznych, ślepych zakończeń i miejsc poboru wody,
3) zaznaczenie dróg surowca, półproduktów i produktów gotowych,
4) miejsca wyłożenia środków przeciw gryzoniom na obrzeżach zakładu i w
pomieszczeniach technicznych.
§ 23. 1. Materiały opakowaniowe powinny odpowiadać wymaganiom higienicznym, a w
szczególności:
1) nie mogą powodować zmian organoleptycznych mięsa,
2) nie mogą powodować przenikania do mięsa substancji szkodliwych dla zdrowia
ludzkiego,
3) powinny być wytrzymałe w celu właściwego zabezpieczenia mięsa przed
zanieczyszczeniem.
2. Materiały opakowaniowe mogą być używane powtórnie, jeżeli są wykonane z
materiału odpornego na korozję, łatwego do mycia i odkażania.
3. Jeżeli mięso lub narządy wewnętrzne pakowane są w materiały będące w
bezpośrednim kontakcie z mięsem lub narządami (opakowania bezpośrednie),
materiały te powinny być przezroczyste i bezbarwne oraz odpowiadać wymaganiom
określonym w ust. 1 pkt 1 i 2.
4. W przypadku stosowania opakowań bezpośrednich jako opakowań transportowych,
powinny one odpowiadać wymaganiom określonym w ust. 1 pkt 3; w przypadku tym nie
wymaga się, aby były one przezroczyste i bezbarwne.
§ 24. 1. Opakowania powinny być przetrzymywane w pomieszczeniu wydzielonym,
zabezpieczonym przed gryzoniami i owadami, w warunkach zabezpieczających je
przed zanieczyszczeniem.
2. Opakowania nie powinny być przetrzymywane bezpośrednio na posadzkach, lecz na
podkładach o wysokości co najmniej 30 cm.
3. Materiały opakowaniowe dostarczane do pomieszczenia pakowania powinny być
bezzwłocznie używane.
4. Osoby mające bezpośredni kontakt z mięsem nie mogą pracować przy składowaniu
i przenoszeniu opakowań.
§ 25. 1. Rozbiór, wykrawanie i zamykanie mięsa w opakowania bezpośrednie może
odbywać się w jednym pomieszczeniu.
2. Pakowanie mięsa w opakowania pośrednie powinno odbywać się w oddzielnym
pomieszczeniu, które może łączyć się z pomieszczeniem wymienionym w ust. 1
jedynie otworem ściennym.
3. Temperatura pomieszczenia wymienionego w ust. 2 nie może być wyższa niż 10°C,
a czynności pakowania powinny odbywać się w jak najkrótszym czasie.
§ 26. 1. Bezpośrednio po opakowaniu mięso powinno być przekazane do magazynu
chłodniczego lub zamrażalni.
2. W opakowaniu pośrednim może znajdować się mięso pochodzące wyłącznie od tego
samego gatunku zwierząt.
§ 27. 1. Mięso może być zamrażane w tuszach, półtuszach, ćwierćtuszach,
elementach i kawałkach nie mniejszych niż 100 g.
2. Mięso z rozbioru, przeznaczone do zamrażania, powinno być poddane temu
zabiegowi bezzwłocznie, jeżeli nie jest wymagany okres dojrzewania mięsa. W
takich przypadkach zamrażanie przeprowadza się bezpośrednio po okresie
dojrzewania.
3. Mrożone mięso zwierząt łownych powinno osiągnąć temperaturę minus 12°C lub
niższą, a następnie nie może być przetrzymywane w temperaturze wyższej niż minus
12°C. Mięso mrożone powinno być oznakowane w sposób określający miesiąc i rok
jego zamrożenia.
§ 28. 1. Opakowane mięso zwierząt łownych nie może być składowane w jednym
pomieszczeniu z mięsem nie opakowanym.
2. W pomieszczeniach, w których przetrzymywane jest mięso zwierząt łownych, nie
wolno przetrzymywać innych towarów, szczególnie takich, które mogą powodować
zmianę cech organoleptycznych mięsa lub jego zanieczyszczenie.
3. Temperatura składowania mięsa zwierząt łownych podlega ciągłej rejestracji.
Wykresy lub wydruki tych temperatur powinny być przechowywane przez okres nie
krótszy niż 3 lata.
§ 29. Dalsze przetwarzanie mięsa zwierząt łownych może odbywać się wyłącznie w
zakładach przetwarzających mięso, z tym że rozbiór i przetwarzanie mięsa
zwierząt łownych w zakładach przeznaczonych do rozbioru lub przetwarzania mięsa
wołowego, wieprzowego, baraniego lub koziego może odbywać się pod warunkiem, że
czynności te przeprowadzane będą w oddzielnych cyklach produkcyjnych.
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1999
z dnia 17 lutego 1999 r.
(Dz. U. Nr 17, poz. 154)
Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, na
kwotę 129 287 762 tys. zł.
2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, na kwotę nie
większą niż 142 099 762 tys. zł.
3. Deficyt budżetu państwa określa się na kwotę nie większą niż 12 812 000 tys.
zł.
Art. 2. 1. Minister właściwy do spraw finansów dokona, przypadających w 1999 r.,
spłat krajowych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa, z tytułów
wymienionych w załączniku nr 3, do łącznej kwoty 16 908 506 tys. zł.
2. Minister właściwy do spraw finansów dokona, przypadających w 1999 r., spłat
zagranicznych zobowiązań długoterminowych Skarbu Państwa z tytułu zaciągniętych
w latach ubiegłych kredytów zagranicznych wymienionych w załączniku nr 3, do
łącznej kwoty 2 667 134 tys. zł.
3. Minister właściwy do spraw finansów dokona innych rozchodów wymienionych w
załączniku nr 3, wynikających z zobowiązań wobec podmiotów krajowych i
zagranicznych, których spłata przypada w 1999 r., w tym spłaty zadłużenia
zagranicznego wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego, w ramach transakcji
polegających na konwersji zobowiązań zagranicznych na inwestycje kapitałowe w
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonania w ciągu roku
przedterminowego wykupu istniejących zobowiązań Skarbu Państwa. Przedterminowy
wykup istniejących zobowiązań Skarbu Państwa nie może powodować przekroczenia
wydatków planowanych na obsługę zadłużenia
Art. 3. 1. Deficyt budżetu państwa, spłata zobowiązań długoterminowych, o
których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, rozchody, o których mowa w art. 2 ust. 3,
pożyczki i kredyty, o których mowa w art. 7, oraz wykup bonów skarbowych zostaną
pokryte przychodami z tytułu sprzedaży skarbowych papierów wartościowych oraz
kredytów i pożyczek zagranicznych, przychodami z prywatyzacji oraz środkami z
innych przychodów.
2. Zestawienie źródeł przychodów i rozchodów, związanych z finansowaniem
deficytu budżetu państwa, określa załącznik nr 3.
3. W przypadku, gdy wartość majątku sprywatyzowanego w 1999 r. przekroczy kwotę
11 400 000 tys. zł, przychody z prywatyzacji przeznaczone na finansowanie
deficytu budżetu państwa zwiększa się o kwotę nie wyższą niż 1 100 000 tys. zł.
Art. 4. 1. Przyrost zadłużenia z tytułu skarbowych papierów wartościowych o
terminie wykupu poniżej jednego roku, przeznaczonych do sprzedaży w kraju,
według wartości nominalnej, nie może przekroczyć kwoty 6 000 000 tys. zł.
2. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu zaciągniętych kredytów i uzyskanych
pożyczek zagranicznych, w tym z emisji skarbowych papierów wartościowych
przeznaczonych do sprzedaży za granicą, według wartości nominalnej, nie może
przekroczyć kwoty 5 800 000 tys. zł.
3. Łączna wartość nominalna wyemitowanych skarbowych papierów wartościowych o
terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do sprzedaży w kraju
lub za granicą, nie może przekroczyć kwoty 60 000 000 tys. zł, z czego wartość
nominalna skarbowych papierów wartościowych przeznaczonych do sprzedaży za
granicą, nominowanych w złotych lub w walutach obcych, nie może przekroczyć
równowartości kwoty 2 650 000 tys. zł.
Art. 5. 1. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do:
1) emisji skarbowych papierów wartościowych, nominowanych w złotych lub w
walutach obcych, przeznaczonych do sprzedaży w kraju i za granicą,
2) zaciągnięcia kredytów zagranicznych,
na łączną kwotę nie przekraczającą 65 000 000 tys. zł, z przeznaczeniem na
sfinansowanie przedterminowego wykupu lub zamiany istniejących zobowiązań Skarbu
Państwa; do kwoty kredytów oraz wartości emisji skarbowych papierów
wartościowych nie stosuje się przepisów art. 4 ust. 2 i 3.
2. Do kwoty zobowiązań objętych przedterminowym wykupem, o którym mowa w ust. 1,
nie stosuje się limitów określonych w art. 2.
3. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do sprzedaży aktywów
pochodzących z odzyskania, w wyniku przeprowadzenia operacji finansowych, o
których mowa w ust. 1, prawa do dysponowania aktywami finansowymi
zabezpieczającymi spłatę zobowiązań zagranicznych Skarbu Państwa.
4. Środki ze sprzedaży aktywów wymienionych w ust. 3, stanowiące różnicę
pomiędzy kwotą przeznaczoną na nabycie ich zabezpieczenia a kwotą uzyskaną z ich
sprzedaży, są dochodami budżetu państwa.
Art. 6. Poręczenia i gwarancje mogą być udzielane przez Skarb Państwa w 1999 r.
na kwotę 6 000 000 tys. zł, w tym gwarancje naprawienia szkód do wysokości 500
000 tys. zł.
Art. 7. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do udzielenia ze
środków budżetu państwa:
1) kredytów i pożyczek rządom innych krajów na sfinansowanie importu z
Rzeczypospolitej Polskiej towarów i usług - do kwoty 760 000 tys. zł,
2) pożyczek Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. na wypłatę
gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów
eksportowych - do kwoty 60 000 tys. zł,
3) pożyczek, o których mowa w art. 169c ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 lutego 1997
r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz.
468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr
162, poz. 1116) - do kwoty 847 367 tys. zł.
Art. 8. 1. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania
transakcji zmiany zasad obliczania i wysokości oprocentowania oraz zmiany
waluty, przy wykorzystaniu stosownych instrumentów finansowych (transakcji
pochodnych), istniejących i nowo zaciąganych zagranicznych zobowiązań Skarbu
Państwa.
2. Transakcjami, o których mowa w ust. 1, mogą być objęte zobowiązana
zagraniczne Skarbu Państwa do łącznej wartości nominalnej 7 500 000 tys. zł.
Art. 9. Ustala się w 1999 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o którym
mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398, z 1996
r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154, Nr 79, poz. 484 i Nr 121,
poz. 770) - na kwotę 3 400 000 tys. zł.
Art. 10. 1. Przychody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych
zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek
budżetowych, środków specjalnych i państwowych funduszy celowych wynoszą:
1) dochody własne 4 371 612 tys. zł,
2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym 21 082 tys.
zł,
3) wydatki, bez wpłat do budżetu 4 255 464 tys. zł,
4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym 70 003 tys. zł.
2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i
formy organizacyjno-prawne jednostek określa załącznik nr 4.
Art. 11. Ustala się plany finansowe państwowych funduszy celowych, zgodnie z
załącznikiem nr 5.
Art. 12. Wykaz inwestycji wieloletnich określa załącznik nr 6.
Art. 13. Dotacje celowe na finansowanie zadań z zakres administracji rządowej
oraz innych zadań zleconych ustawami, realizowanych przez jednostki samorządu
terytorialnego określa załącznik nr 7.
Art. 14. Ustala się dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych gmin w
wysokości 416 952 tys. zł na wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy
z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych
(Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 i Nr 162, poz. 1119).
Art. 15. Ustala się kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych, realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót
publicznych w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
w wysokości 50 300 tys. zł.
Art. 16. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w
wysokości 601 656 tys. zł, z tego na dopłaty do:
1) krajowych przewozów pasażerskich na wyrównanie przewoźnikom kolejowym
utraconych przychodów z tytułu honorowania ustawowych uprawnień do ulgowych i
bezpłatnych przejazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o
uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 40, poz. 150, Nr 80,
poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 50, poz. 261, z 1996 r. Nr 100, poz.
460 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1126), z wyłączeniem uprawnień, o których mowa w
art. 43 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz.
U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz.
604, Nr 106, poz. 679, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1080 oraz z 1998 r. Nr
162, poz. 1118) 537 750 tys. zł,
2) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich 10 800 tys.
zł,
3) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat 26 500 tys. zł,
4) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych 18 000 tys. zł,
5) utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych 8 606 tys. zł.
Art. 17. Ustala się dotacje na dofinansowanie:
1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie,
upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych chorób zwierząt oraz
badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach
pochodzenia zwierzęcego, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych
i spożywczych, prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów
wapniowych, chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych, produkcji rolnej
metodami ekologicznymi, utrzymania urządzeń melioracji wodnych na koszt państwa
w zakresie określonym ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz.
U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r.
Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222,
z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994
r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997
r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668), realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne, monitorowania
dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości
importu - w wysokości 492 514 tys. zł,
2) inwestycji w zakresie:
a) zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi - w wysokości 22 957 tys. zł,
b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym
uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby
rolnictwa - w wysokości 77 608 tys. zł.
Art. 18. Upoważnia się ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania do
przeprowadzenia centralnych zakupów wyposażenia pracowni internetowych w sprzęt
komputerowy i oprogramowanie dla szkół podstawowych i gimnazjów ze środków
zaplanowanych w cz. 83 - rezerwy celowe, poz. 54 - środki na kontynuowanie
rozwoju pracowni internetowych w szkołach podstawowych i gimnazjach.
Art. 19. 1. Upoważnia się Wojewodę Lubuskiego do przekazania dotacji podmiotowej
w wysokości 3 039 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego Towarzystwa
Wspierania Gospodarki S.A.
2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do
spraw budżetu sprawozdania Wojewody Lubuskiego z wykorzystania środków dotacji,
o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia sprawozdania z
wykonania budżetu państwa.
Art. 20. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez
przedsiębiorstwo "Polskie Koleje Państwowe", na liniach kolejowych o państwowym
znaczeniu, w wysokości 390 589 tys. zł.
Art. 21. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy:
1) w wysokości 62 700 tys. zł na dotacje przeznaczone na wspieranie realizacji
lokalnych programów restrukturyzacyjnych,
2) w wysokości 27 700 tys. zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie zadań
wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" oraz "Programu rekultywacji terenów
zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej".
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania
dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
Art. 22. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 74 000 tys. zł.
Art. 23. Ustala się dla służby cywilnej:
1) limit zatrudnienia (średniorocznie) 1 300 osób,
2) środki na wynagrodzenia i uzupełnienie wynagrodzeń - w wysokości 39 915 tys.
zł,
3) środki na szkolenia - w wysokości 759 tys. zł.
Art. 24. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg
publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 150,
poz. 983) ustala się:
1) planowane wpływy z podatku akcyzowego od paliw silnikowych - w wysokości 10
977 900 tys. zł,
2) wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem, ochroną dróg oraz
zarządzaniem nimi - w wysokości 3 462 220 tys. zł.
Art. 25. Ustala się kwotę dotacji na dofinansowanie działalności Funduszu
Hipotecznego w zakresie refinansowania kredytów budowlanych i hipotecznych
udzielanych przez banki uczestniczące w programie realizowanym przez Fundusz
Hipoteczny - w wysokości 15 000 tys. zł
Art. 26. 1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (Dz. U. z
1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997
r. Nr 133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 155, poz. 1014 i poz.
1016 i Nr 160, poz. 1059):
1) ustala się w załączniku nr 8:
a) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach
budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń dla pracowników cywilnych), z
wyodrębnieniem pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe, pracowników służby cywilnej, sędziów i prokuratorów, sądowych
kuratorów zawodowych, komorników sądowych oraz żołnierzy i funkcjonariuszy,
b) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń dla
pracowników cywilnych) dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i
innych jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w
ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz.
385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43,
poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121,
poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1115 i poz. 1118) oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową
na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, z wyodrębnieniem pracowników
cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, pracowników służby
cywilnej, żołnierzy i funkcjonariuszy,
2) ustala się w załączniku nr 9 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń
pracowników cywilnych państwowej strefy budżetowej, w podziale na:
a) działy klasyfikacji budżetowej,
b) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w pkt 1 lit. b), w podziale
na nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania,
3) tworzy się rezerwę na zmiany organizacyjne, obejmującą:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości 5
664 tys. zł, na 400 etatów,
b) limity wynagrodzeń dla dotowanych jednostek gospodarki pozabudżetowej w
wysokości 708 tys. zł, na 50 etatów,
c) limity wynagrodzeń dla nie dotowanych jednostek gospodarki pozabudżetowej w
wysokości 2 124 tys. zł, na 150 etatów,
4) tworzy się rezerwę środków i limitów wynagrodzeń przeznaczoną na wypłatę
nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i ekwiwalentów za nie wykorzystany
urlop wypoczynkowy dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz
dla pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część
budżetową, w których liczba etatów kalkulacyjnych nie przekracza 50, obejmującą:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych w wysokości 3
286 tys. zł,
b) limity wynagrodzeń dla nie dotowanych jednostek w wysokości 82 tys. zł.
2. Podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej nastąpi
od dnia 1 kwietnia 1999 r., z wyjątkiem osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe, pracowników służby cywilnej, sędziów i prokuratorów, sądowych
kuratorów zawodowych, komorników sądowych oraz żołnierzy i funkcjonariuszy, dla
których podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 stycznia 1999 r. w ramach
środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części budżetowych.
3. Podstawę do określenia środków i limitów na wynagrodzenia dla osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, pracowników służby cywilnej,
sędziów i prokuratorów, sądowych kuratorów zawodowych, komorników sądowych,
żołnierzy i funkcjonariuszy stanowi prognozowane przeciętne wynagrodzenie na
1999 r. w sferze budżetowej wynoszące 1 135,40 zł.
4. Tworzy się, do dyspozycji Rady Ministrów, rezerwę środków i limitów na
wcześniejsze podwyższenie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery
budżetowej, obejmującą:
1) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych w wysokości 37
046 tys. zł,
2) limity wynagrodzeń dla dotowanych jednostek gospodarki pozabudżetowej w
wysokości 740 tys. zł,
3) limity wynagrodzeń dla nie dotowanych jednostek gospodarki pozabudżetowej w
wysokości 4 828 tys. zł,
4) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych w wysokości 19 591 tys. zł.
5. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania
przeniesień kwoty środków na uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy pomiędzy
częściami i działami na wnioski: Ministra Obrony Narodowej, Ministra
Sprawiedliwości, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Szefa Urzędu
Ochrony Państwa.
Art. 27. Zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1118 i poz. 1126) kwoty i
limity:
1) na wynagrodzenia, określone w ustawie budżetowej, zostaną przeliczone w
związku z włączeniem do wynagrodzeń części składki na ubezpieczenie społeczne,
2) uposażeń dla żołnierzy i funkcjonariuszy oraz świadczeń dla osób odbywających
zastępcze formy służby wojskowej zostaną przeliczone i zwiększone w niezbędnym
zakresie z rezerwy celowej w odpowiednich częściach budżetu państwa w związku z
objęciem tych osób obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.
Art. 28. Wpływy, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o
wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele
związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 673),
określa się na kwotę 4 000 000 tys. zł.
Art. 29. Ustala się wskaźniki, o których mowa w art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.
U. Nr 162, poz. 1118):
1) wzrost emerytur i rent - 9,6%,
2) wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w odniesieniu do
średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem - 101,0%,
3) wskaźnik waloryzacji emerytur i rent od dnia 1 czerwca 1999 r. - 108,7%,
4) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw
domowych emerytów i rencistów - 108,5%,
5) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem - 108,5%,
6) średnioroczny wskaźnik przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej -
110,6%.
Art. 30. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonania
Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych dopłaty kwoty odpowiadającej różnicy między
składką na ubezpieczenie społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a
składką na ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji
rolnej w charakterze pracowników lub członków spółdzielni.
Art. 31. Kwota wydatków na prewencję rentową, o których mowa w art. 57 ustawy
wymienionej w art. 27, wynosi 59 500 tys. zł.
Art. 32. Prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej
na 1999 r., bez przeliczenia, o którym mowa w art. 27, wynosi 1 365 zł.
Art. 33. Odpis od funduszu emerytalno-rentowego na fundusz administracyjny Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wynosi 313 300 tys. zł.
Art. 34. Ustala się etaty Policji w liczbie 102 755.
Art. 35. 1. Wydatki budżetowe, w kwocie 1 390 319 tys. zł, przeznaczone w
budżecie Ministerstwa Obrony Narodowej na realizację programów modernizacji
technicznej sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, nie mogą być wykorzystane
na inne cele.
2. Wykaz programów i planowane wydatki, o których mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 10.
Art. 36. 1. Wydatki budżetowe w kwocie 1 567 000 tys. zł ujęte z budżecie
Ministerstwa Gospodarki przeznacza się na realizację programów:
1) reformy górnictwa węgla kamiennego w kwocie 1 527 000 tys. zł, z tego na:
a) likwidację kopalń 338 000 tys. zł,
b) restrukturyzację zatrudnienia 953 700 tys. zł,
2) usuwanie szkód górniczych wywołanych reaktywacją starych zrobów 30 000 tys.
zł,
d) ekwiwalenty pieniężne za deputaty węglowe dla emerytów i rencistów górnictwa
wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych 96 000 tys. zł,
e) deputaty węglowe przysługujące emerytom i rencistom górniczym kopalń
całkowicie likwidowanych 30 000 tys. zł,
f) renty wyrównawcze przysługujące od kopalń całkowicie likwidowanych 25 000
tys. zł,
g) tworzenie nowych miejsc pracy w gminach górniczych 40 000 tys. zł,
h) monitorowanie przebiegu postępowania oddłużeniowego, zmian stanu zatrudnienia
oraz nadzorowanie i kontrolę wydatkowania środków budżetowych 9 800 tys. zł,
i) utrzymanie biur pomocy zawodowej Górniczej Agencji Pracy Sp. z o.o. 2 500
tys. zł,
j) obsługę wypłat ekwiwalentów, o których mowa w lit. d), dokonywanych przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych 2 000 tys. zł,
3) restrukturyzacji przemysłu hutnictwa żelaza i stali - na restrukturyzację
zatrudnienia w kwocie 40 000 tys. zł.
2. Wydatki określone w ust. 1 nie mogą być wykorzystane na inne cele.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb udzielania i sposób
wykorzystania dotacji przeznaczonych na finansowanie restrukturyzacji
zatrudnienia w przemyśle hutnictwa żelaza i stali oraz warunki uzyskania
uprawnień, zasady i tryb przyznawania, obliczania i wypłacania osłon socjalnych
dla pracowników przemysłu hutnictwa żelaza i stali w ramach dotacji ujętych w
budżecie Ministerstwa Gospodarki.
Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb udzielania oraz sposób wykorzystania dotacji w kwocie 150 000 tys.
zł przeznaczonej dla górnictwa siarki, soli, rud cynku i ołowiu, barytu i węgla
brunatnego wydobywanego metodą głębinową, ujętych w budżecie Ministerstwa
Gospodarki.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zabezpieczenia społecznego oraz ministrem właściwym do spraw finansów,
określi, w drodze rozporządzenia, warunki uzyskania uprawnień, sposób
obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania osłon socjalnych z tytułu
urlopów górniczych i zasiłków socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią
pracowników górnictwa, o którym mowa w ust. 1, w ramach dotacji, o której mowa w
ust. 1.
Art. 38. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały
zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do:
1) odpłatnego zlecania jednostkom organizacyjnym, innym niż organy administracji
państwowej, w tym również bankom, poboru niepodatkowych należności budżetu
państwa z tytułu:
a) przejściowego wykupu odsetek od kredytów mieszkaniowych,
b) spłat pożyczek ze zniesionych funduszy celowych,
2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na
pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów.
2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe realizujące, w drodze egzekucji
administracyjnej, dochody budżetu państwa (nie będące podatkami) do
przeznaczania 5% uzyskanych dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym
opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43,
poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944
oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126).
Art. 39. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji sprzętu stanowiącego
wyposażenie jednostek Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, komend głównych i wojewódzkich: Państwowej Straży Pożarnej i Policji
oraz jednostek wojskowych podporządkowanych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży, likwidacji
sprzętu i jego odtworzenia, a 5% przekazuje się do budżetu państwa.
Art. 40. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 2,45%
podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, określonej w art. 53 ust. 1
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz.
403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz
z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887,
Nr 162, poz. 1112, poz. 1118 i poz. 1126).
Art. 41. 1. W 1999 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu
dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia
31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów:
1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania
kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części
należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217),
2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102),
3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137).
2. Minister właściwy do spraw finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o
których mowa w ust. 1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993
r.
Art. 42. Łączna kwota wpłat gmin, o której mowa w art. 23 ust. 3 ustawy z dnia
26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach
1999 i 2000 (Dz. U. Nr 150, poz. 983 i Nr 162, poz. 1119) - wynosi 142 158 tys.
zł.
Art. 43. Ustanowienie przez Radę Ministrów, na podstawie odrębnych przepisów,
kontyngentów taryfowych dla towarów importowanych do Polski, wiążących się z
importem interwencyjnym podstawowych produktów żywnościowych w przypadku
wystąpienia niekorzystnych warunków agrometeorologicznych, tzw. towarów
strategicznych oraz związanych z modernizacją sił zbrojnych, nie może spowodować
ubytków dochodów budżetu państwa z tytułu cła na kwotę większą niż 750 000 tys.
zł, w tym do 45 000 tys. zł z tytułu importu interwencyjnego podstawowych
produktów żywnościowych.
Art. 44. 1. W przypadku wystąpienia oszczędności w wydatkach planowanych na
obsługę zadłużenia zagranicznego i długu krajowego, upoważnia się ministra
właściwego do spraw finansów do ich przeznaczenia w pierwszej kolejności na
zwiększenie dotacji dla Agencji Rynku Rolnego, o kwotę nie przekraczającą 317
500 tys. zł. Pozostałe zaś oszczędności w równych kwotach przeznaczyć na:
1) zwiększenie wydatków na realizację Programu budowy autostrad o kwotę nie
przekraczającą 282 500 tys. zł,
2) dotacje na dofinansowanie zadań inwestycyjnych realizowanych do roku 1998 z
budżetów wojewodów oraz przez poszczególne ministerstwa w zakresie jednostek
kultury i służby zdrowia do kwoty 150 000 tys. zł,
3) na uzupełnienie dotacji dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do kwoty 500 000
tys. zł, w przypadku wystąpienia takiej potrzeby w związku z wdrożeniem reformy
systemu ubezpieczeń społecznych.
2. W terminie 30 dni po zakończeniu każdego kwartału minister właściwy do spraw
finansów dokonuje oszacowania kwoty oszczędności w wydatkach planowanych na
obsługę zadłużenia zagranicznego i długu krajowego. Zwiększenie wydatków na cele
określone w ust. 1 nie może przekroczyć:
1) 70% kwoty oszczędności oszacowanych na dzień 31 marca i 30 czerwca 1999 r.,
2) 90% kwoty oszczędności oszacowanych na dzień 30 września 1999 r.
3. Minister właściwy do spraw finansów w terminie 45 dni po zakończeniu każdego
kwartału informuje komisję sejmową właściwą do spraw budżetu o kwotach
szacunkowych oszczędności i ich rozdysponowaniu.
Art. 45. W przypadku zmiany zasad finansowania kosztów prywatyzacji, w wyniku
której powstaną oszczędności w wydatkach zaplanowanych na ten cel, upoważnia się
ministra właściwego do spraw finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii komisji
sejmowej właściwej do spraw budżetu, do ich przeznaczenia na:
1) restrukturyzację przemysłu, z wyjątkiem górnictwa i hutnictwa żelaza i stali
- w wysokości 40% oszczędności,
2) restrukturyzację służby zdrowia - w wysokości 60% oszczędności.
Art. 46. 1. Gminy, powiaty i samorządy województw, na których obszarze wystąpiła
powódź, mogą otrzymać dotację celową na dofinansowanie bieżących zadań własnych
związanych z usuwaniem skutków powodzi.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz gmin, powiatów i
województw oraz szczegółowe zasady udzielania i sposób rozliczania dotacji, o
których mowa w ust. 1.
3. Środki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2, cz. 83, poz. 10 i
11.
Art. 47. 1. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania
przeniesień wydatków przeznaczonych na finansowanie zadań administracji rządowej
i samorządowej, w zakresie związanym ze zmianami kompetencji wynikającymi z
reformy ustrojowej państwa, w obrębie jednego działu między częściami,
rozdziałami i paragrafami.
2. Przeniesienia, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane do dnia 30
kwietnia 1999 r.
3. Minister właściwy do spraw finansów w terminie do dnia 15 maja 1999 r.
przedłoży komisji sejmowej właściwej do spraw budżetu informację o dokonanych
zmianach.
Art. 48. Do przeniesień środków i wydatków:
1) o których mowa w art. 26 ust. 5 i w art. 47 ust. 1,
2) związanych z:
a) przeliczeniem, o którym mowa w art. 27,
b) oszczędnościami, o których mowa w art. 44 i 45,
- nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 26
listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014).
Art. 49. Upoważnia się ministra właściwego do spraw zdrowia do przekazania Kasom
Chorych dodatkowej dotacji ponad kwoty wynikające z art. 169c ust. 1 pkt 7
ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr
28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz.
887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116) w łącznej wysokości 150 000 tys. zł.
Art. 50. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową w kwocie 82 000 tys. zł
przeznaczoną na dotacje dla organów założycielskich samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej na zadania własne bieżące i inwestycyjne związane z
dofinansowaniem kosztów wdrażania reform w ochronie zdrowia.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
udzielania i sposób rozliczania dotacji, o której mowa w ust. 1.
Art. 51. 1. W ramach środków rezerw celowych przeznaczonych na:
1) koszty wdrożenia reformy terytorialnej, dotacje na zadania wykonywane przez
powiaty i samorządy województw (w tym na zadania w dziedzinie kultury i sztuki,
nie mniej niż 100 000 tys. zł) oraz inne wydatki wynikające ze zmian
kompetencji,
2) sfinansowanie wcześniejszego podwyższenia wynagrodzeń pracowników cywilnych
państwowej i samorządowej sfery budżetowej,
3) dofinansowanie programu Festiwal "Kraków 2000",
4) dofinansowanie zadań własnych powiatów w zakresie ochrony zdrowia, z
przeznaczeniem dla zakładów rehabilitacji zawodowej inwalidów,
powiaty i samorządy województw mogą otrzymać dotacje celowe na dofinansowanie
bieżących zadań własnych.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres zadań objętych
dofinansowaniem, szczegółowe zasady i tryb udzielania dotacji, o których mowa w
ust. 1.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów.
Art. 52. Akty wykonawcze, o których mowa w art. 21 ust. 2, art. 36 ust. 3 oraz
art. 37 ust. 1 i 2, zostaną wydane nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 53. Ilekroć w ustawie jest mowa o ministrze właściwym do spraw finansów,
należy przez to rozumieć odpowiednio ministra właściwego do spraw budżetu,
ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do
spraw instytucji finansowych.
Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r., z tym, że art. 7 pkt 1 i 2, art. 8, art. 21 ust. 2, art. 36 ust. 3,
art. 37, art. 44 i art. 45 z mocą od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1999 (poz. 154)
Treść załączników dostępna w wersji papierowej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1999 r.
w sprawie stanowisk i rodzajów prac zleconych w organach administracji rządowej,
których wykonywanie może łączyć się z dostępem do informacji niejawnych
stanowiących tajemnicę państwową.
(Dz. U. Nr 18, poz. 155)
Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) stanowiska w organach administracji rządowej, których zajmowanie może łączyć
się z dostępem do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową,
2) rodzaje prac zleconych, z których wykonywaniem może łączyć się dostęp do
informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową.
§ 2. 1. Wykaz stanowisk, o których mowa w § 1 pkt 1, stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Wykaz prac zleconych, o których mowa w § 1 pkt 2, stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r. (poz. 155)
Załącznik nr 1
WYKAZ STANOWISK W ORGANACH ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ, KTÓRYCH ZAJMOWANIE MOŻE
ŁĄCZYĆ SIĘ Z DOSTĘPEM DO INFORMACJI NIEJAWNYCH STANOWIĄCYCH TAJEMNICĘ PAŃSTWOWĄ
I. Wykaz stanowisk w naczelnych i centralnych organach administracji rządowej,
których zajmowanie może łączyć się z dostępem do informacji niejawnych
stanowiących tajemnicę państwową:
1) Prezes Rady Ministrów,
2) wiceprezes Rady Ministrów,
3) członek Rady Ministrów,
4) Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
5) sekretarz stanu,
6) podsekretarz stanu,
7) Sekretarz Rady Ministrów,
8) Główny Inspektor Kolejnictwa,
9) zastępca Prokuratora Generalnego,
10) sekretarz komitetu działającego przy Radzie Ministrów,
11) kierownik urzędu centralnego,
12) zastępca kierownika urzędu centralnego,
13) szef gabinetu politycznego,
14) dyrektor generalny,
15) dyrektor departamentu (komórki równorzędnej),
16) wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej),
17) główny księgowy resortu,
18) zastępca głównego księgowego resortu,
19) rzecznik prasowy,
20) radca Prezesa Rady Ministrów,
21) radca wiceprezesa Rady Ministrów,
22) radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
23) główny legislator,
24) inspektor kontroli skarbowej,
25) naczelnik wydziału,
26) szef oddziału,
27) radca ministra (innego członka Rady Ministrów),
28) kierownik kancelarii tajnej,
29) kierownik archiwum,
30) archiwista,
31) prokurator w Prokuraturze Krajowej,
32) rzecznik patentowy.
II. Wykaz stanowisk w placówkach zagranicznych Ministerstwa Spraw Zagranicznych
i Ministerstwa Gospodarki w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych,
urzędach konsularnych i w biurach radcy handlowego:
1) ambasador nadzwyczajny i pełnomocny,
2) minister pełnomocny,
3) radca-minister pełnomocny,
4) konsul generalny-minister pełnomocny,
5) radca handlowy-minister pełnomocny,
6) attaché obrony, morski, lotniczy,
7) attaché wojskowy,
8) zastępca attaché obrony, morskiego, lotniczego,
9) zastępca attaché wojskowego,
10) radca,
11) radca handlowy,
12) konsul generalny,
13) radca ekonomiczny i finansowy,
14) delegat ministra,
15) I sekretarz,
16) konsul,
17) wicekonsul,
18) attaché ekonomiczny,
19) attaché finansowy,
20) attaché techniczny,
21) attaché morski,
22) zastępca attaché ekonomicznego,
23) zastępca attaché finansowego,
24) zastępca attaché technicznego,
25) zastępca attaché morskiego,
26) główny księgowy,
27) II sekretarz,
28) ekspert,
29) III sekretarz,
30) attaché,
31) attaché konsularny,
32) kierownik działu,
33) rzeczoznawca,
34) sekretarz, archiwista,
35) starszy referent,
36) sekretarz kierownika placówki,
37) kierownik kancelarii,
38) referent,
39) sekretarka,
40) kancelistka.
III. Wykaz stanowisk w urzędach nadzorowanych, podległych i podporządkowanych
naczelnym i centralnym organom administracji rządowej:
1) dyrektor (kierownik) urzędu,
2) zastępca dyrektora (kierownika) urzędu,
3) Główny Inspektor Lotnictwa Cywilnego,
4) dyrektor urzędu morskiego,
5) zastępca dyrektora urzędu morskiego,
6) dyrektor departamentu (komórki równorzędnej),
7) wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej),
8) główny księgowy,
9) naczelnik (kierownik) wydziału,
10) zastępca naczelnika (kierownika) wydziału,
11) kierownik samodzielnego oddziału,
12) zastępca kierownika samodzielnego oddziału,
13) inspektor kontroli skarbowej,
14) kierownik kancelarii tajnej.
IV. Wykaz stanowisk w urzędach terenowych organów administracji rządowej:
1) wojewoda,
2) wicewojewoda,
3) dyrektor wydziału (jednostki równorzędnej),
4) zastępca dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej),
5) główny księgowy budżetu wojewody,
6) główny geolog wojewódzki,
7) kierownik urzędu,
8) zastępca kierownika urzędu,
9) naczelnik wydziału,
10) kierownik oddziału w urzędzie wojewódzkim,
11) zastępca naczelnika wydziału,
12) informatyk wojewódzki,
13) kierownik kancelarii tajnej.
V. Inne stanowiska, z których wykonywaniem wiąże się dostęp do informacji
niejawnych wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), a określonych w zakresie
czynności na konkretnym stanowisku.
Załącznik nr 2
RODZAJE PRAC ZLECONYCH W ORGANACH ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ, KTÓRYCH WYKONYWANIE
MOŻE ŁĄCZYĆ SIĘ Z DOSTĘPEM DO INFORMACJI NIEJAWNYCH STANOWIĄCYCH TAJEMNICĘ
PAŃSTWOWĄ
1. Prace pomocnicze, techniczne, obsługowe, realizowane na rzecz osób
zajmujących stanowiska wymienione w pkt I, III, IV, V załącznika nr 1 do
rozporządzenia.
2. Prace polegające na wykonywaniu ekspertyz, analiz, opinii, tłumaczeń, badań
naukowych, archiwizacji, szkoleń oraz udzielaniu konsultacji, jeżeli do ich
wykonania potrzebny jest dostęp do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę
państwową lub w wyniku których powstałyby takie informacje.
3. Inne prace, których wykonanie wiąże się z dostępem do informacji niejawnych,
określonych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1999 r.
w sprawie organizacji kancelarii tajnych.
(Dz. U. Nr 18, poz. 156)
Na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania w zakresie:
1) organizacji kancelarii tajnych,
2) stosowania środków ochrony fizycznej,
3) trybu obiegu informacji niejawnych,
4) wzoru karty zapoznania się z dokumentem,
z wyjątkiem jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 53 ust. 2 ustawy z
dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz.
95).
§ 2. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której występują dokumenty
zawierające informacje niejawne oznaczone klauzulami "ściśle tajne", "tajne" lub
"poufne", jest obowiązany do utworzenia kancelarii tajnej, zwanej dalej
"kancelarią".
2. Kancelarią kieruje kierownik kancelarii, wyznaczany przez kierownika
jednostki organizacyjnej na wniosek pełnomocnika do spraw ochrony informacji
niejawnych, zwanego dalej "pełnomocnikiem ochrony".
3. W uzasadnionych przypadkach w jednostce organizacyjnej można utworzyć
oddziały kancelarii; kierownik kancelarii jest obowiązany do koordynowania prac
tych oddziałów.
4. Wyznaczony do prowadzenia oddziału kancelarii pracownik pionu ochrony
wykonuje obowiązki kierownika kancelarii.
§ 3. Do obowiązków kierownika kancelarii należy w szczególności:
1) bezpośredni nadzór nad obiegiem dokumentów niejawnych w jednostce
organizacyjnej,
2) udostępnianie lub wydawanie dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 1, osobom
posiadającym stosowne poświadczenie bezpieczeństwa,
3) egzekwowanie zwrotu dokumentów zawierających informacje niejawne,
4) kontrola przestrzegania właściwego oznaczania i rejestrowania dokumentów w
kancelarii tajnej oraz jednostce organizacyjnej,
5) wykonywanie poleceń pełnomocnika ochrony,
6) prowadzenie bieżącej kontroli postępowania z dokumentami zawierającymi
informacje niejawne, które zostały udostępnione pracownikom.
§ 4. 1. W przypadku zmiany na stanowisku kierownika kancelarii sporządza się, w
dwóch egzemplarzach, protokół zdawczo-odbiorczy w obecności pełnomocnika
ochrony, kierownika zdającego obowiązki oraz osoby przejmującej obowiązki
kierownika. Protokół przechowywany jest w kancelarii, drugi egzemplarz zaś - u
pełnomocnika ochrony.
2. W przypadku czasowej nieobecności kierownika kancelarii jego obowiązki
przejmuje upoważniony pracownik kancelarii, a w razie braku stałego pracownika w
kancelarii, kancelarię przejmuje protokolarnie, posiadający stosowne
poświadczenie bezpieczeństwa, inny pracownik wyznaczony przez pełnomocnika
ochrony.
3. W przypadku likwidacji kancelarii ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 5. 1. Kancelaria powinna być zlokalizowana w strefie bezpieczeństwa na
piętrze, z wyłączeniem poddaszy.
2. Kancelaria powinna być oddzielona od innych pomieszczeń trwałymi, niepalnymi,
o dużej wytrzymałości ścianami i stropami.
3. Drzwi kancelarii powinny być metalowe lub obite blachą stalową o grubości 2
mm, z zabezpieczeniem antywłamaniowym, oraz wyposażone w dwa zamki o
skomplikowanym mechanizmie.
4. Okna kancelarii powinny być zabezpieczone stalowymi kratami oraz przed
obserwacją kancelarii z zewnątrz.
5. Wyposażenie kancelarii powinny stanowić szafy pancerne z zamkami o
skomplikowanym mechanizmie.
6. W kancelarii można zainstalować system nadzoru wizyjnego wyłącznie w celu
kontroli dostępu do pomieszczeń.
7. W kancelarii można wydzielić pomieszczenie, w którym osoby posiadające
poświadczenie bezpieczeństwa mogą zapoznawać się z dokumentami na miejscu.
§ 6. 1. Zabrania się przechowywania w kancelarii dokumentów nie zawierających
informacji niejawnych, chyba że wchodzą one w skład zbioru dokumentów.
2. Dokumenty zawierające informacje niejawne oznaczone klauzulą "ściśle tajne",
"tajne" i "poufne" muszą być przechowywane oddzielnie w odrębnych szafach
pancernych bądź ich częściach, jeżeli pozwalają one na osobne zamknięcie
dokumentów.
3. Dokumenty oznaczone klauzulą "zastrzeżone" mogą być przechowywane poza
kancelarią, w innych pomieszczeniach jednostki organizacyjnej, jeżeli będą
umieszczane w meblach biurowych zamykanych na klucz.
4. Kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić zgodę na przechowywanie
dokumentów zawierających informacje niejawne poza kancelarią, pod warunkiem
spełnienia wymogów bezpieczeństwa odpowiednich do ich klauzul tajności, na czas
niezbędny do realizacji zadań związanych z dostępem do tych informacji.
5. Przedmioty lub urządzenia o dużych wymiarach, stanowiące bądź zawierające
informacje tajne, przechowuje się w oddzielnych pomieszczeniach spełniających
wymogi kancelarii.
§ 7. 1. Po zakończeniu pracy kierownik kancelarii jest obowiązany sprawdzić
prawidłowość zamknięcia szaf pancernych, a następnie zamyka i plombuje
pomieszczenia kancelarii.
2. Zasady i sposób zdawania, przechowywania i wydawania kluczy oraz ich
duplikatów do kancelarii oraz szaf pancernych określa plan ochrony.
3. Zasady ustalania, zmiany i deponowania haseł lub szyfrów, w przypadku
stosowania zamków szyfrowych, określa także plan ochrony.
4. Wszelkie nieprawidłowości związane z naruszeniem zasad, o których mowa w ust.
1-3, należy niezwłocznie zgłaszać pełnomocnikowi ochrony.
§ 8. Kancelaria przyjmuje, rejestruje, przechowuje, przekazuje i wysyła
dokumenty zawierające informacje niejawne, oznaczone klauzulami "ściśle tajne",
"tajne" i "poufne", oraz prowadzi rejestry dokumentów:
1) dziennik korespondencji dokumentów oznaczonych klauzulą "ściśle tajne",
którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) dziennik korespondencji dokumentów oznaczonych klauzulą "tajne", którego wzór
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) dziennik korespondencji dokumentów oznaczonych klauzulą "poufne", którego
wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) karty zapoznania się z dokumentami oznaczonymi klauzulami "ściśle tajne i
tajne", których wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia,
5) książkę doręczeń przesyłek miejscowych, której wzór określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia,
6) dziennik ewidencji wykonanych dokumentów oznaczonych klauzulą "ściśle tajne",
"tajne" i "poufne", którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia,
7) wykaz przesyłek nadanych, którego wzór określa załącznik nr 7 do
rozporządzenia,
8) rejestr teczek dokumentów niejawnych, dzienników i książek ewidencyjnych,
którego wzór określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Przesyłki lub dokumenty zawierające informacje niejawne stanowiące
tajemnicę państwową przyjmuje się za pokwitowaniem i odciska na nich pieczęć
oraz datę wpływu do jednostki organizacyjnej.
2. Przy przyjmowaniu przesyłki sprawdza się:
1) prawidłowość adresu,
2) całość pieczęci i opakowania,
3) zgodność odcisku pieczęci na opakowaniu z nazwą jednostki nadawcy,
4) zgodność numerów na przesyłce z numerami w wykazie przesyłek nadanych lub w
książce doręczeń.
3. W przypadku stwierdzenia uszkodzenia przesyłki lub śladów jej otwierania
pracownik kancelarii kwitujący odbiór przesyłki sporządza wraz z doręczającym
protokół uszkodzenia, przekazując go nadawcy, kierownikowi jednostki
organizacyjnej i przewoźnikowi - jeżeli pośredniczył w obiegu przesyłek.
4. Po otwarciu przesyłki:
1) sprawdza się, czy zawartość przesyłki odpowiada wyszczególnionym na niej
numerom ewidencyjnym,
2) ustala się, czy liczba załączników i stron jest zgodna z liczbą oznaczoną na
poszczególnych pismach.
5. Kierownik kancelarii w razie stwierdzenia nieprawidłowości, o których mowa w
ust. 3 i 4, odmawia jej przyjęcia.
§ 10. 1. Kierownik kancelarii lub uprawniony pracownik rejestruje przyjęte
dokumenty:
1) oznaczone klauzulą "ściśle tajne" - w dzienniku korespondencji dokumentów
oznaczonych klauzulą "ściśle tajne";
2) oznaczone klauzulą "tajne" - w dzienniku korespondencji dokumentów
oznaczonych klauzulą "tajne";
3) oznaczone klauzulą "poufne" - w dzienniku korespondencji dokumentów
oznaczonych klauzulą "poufne".
2. Dla każdego dokumentu zawierającego informacje niejawne oznaczone klauzulami
"ściśle tajne" i "tajne", z chwilą zarejestrowania w odpowiednim dzienniku
korespondencji, zakłada się kartę zapoznania się z dokumentem, którą dołącza się
do dokumentu.
3. Kierownik kancelarii lub osoba upoważniona przekazuje dokumenty oznaczone
klauzulą "poufne" właściwemu pracownikowi, za pokwitowaniem w dzienniku
korespondencji.
4. Dokumenty oznaczone klauzulą "ściśle tajne" i "tajne" kierownik kancelarii
udostępnia upoważnionym pracownikom jednostki organizacyjnej, czyniąc
odpowiednią adnotację w dzienniku korespondencji.
5. Dokumenty oznaczone klauzulą "ściśle tajne" lub "tajne", które są niezbędne
do wykorzystania w celach określonych w art. 49 ustawy o ochronie informacji
niejawnych, mogą być wydane poza kancelarię osobie spoza jednostki
organizacyjnej posiadającej odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa. Dokument
wydaje kierownik kancelarii na podstawie pisemnej zgody kierownika jednostki
organizacyjnej lub osoby przez niego upoważnionej za pokwitowaniem w dzienniku
korespondencji oraz ze stosowną adnotacją w karcie zapoznania się z dokumentem.
§ 11. 1. Kancelaria nie otwiera przesyłek oznaczonych "do rąk własnych",
wpisując do dziennika korespondencji z opakowania nadawcę, numer i datę wpływu
pisma; w rubryce "Uwagi" odnotowuje się, że przesyłka była oznaczona "do rąk
własnych".
2. Na opakowaniu przesyłek, o których mowa w ust. 1, wpisuje się datę wpływu,
pozycję i numer, pod którym zarejestrowano przesyłkę w dzienniku korespondencji.
Przesyłkę przekazuje się bezpośrednio adresatowi, a w razie jego nieobecności,
osobie przez niego upoważnionej do odbioru - za pokwitowaniem w dzienniku
korespondencji.
3. Zatrzymanie przez kierownika jednostki organizacyjnej dokumentu, adresowanego
"do rąk własnych", odnotowuje się w dzienniku korespondencji w rubryce "Uwagi".
4. Przesyłki oznaczone "do rąk własnych", po wykorzystaniu, zwraca się do
kancelarii w stanie otwartym bądź zamkniętym.
§ 12. Przesyłki pilne, telegramy i szyfrogramy doręcza się adresatom
bezzwłocznie. Przy kwitowaniu tych przesyłek w książce doręczeń przesyłek
miejscowych odnotowuje się godzinę doręczenia.
§ 13. 1. Każdą otrzymaną i wysyłaną przesyłkę wpisuje się do kolejnej pozycji
właściwego dziennika korespondencji.
2. Zapisów w dziennikach korespondencji dokonuje się atramentem lub tuszem, a
zmiany zapisów w tych dziennikach - kolorem czerwonym, z datą i czytelnym
podpisem dokonującego zmiany.
3. Zabrania się wycierania i zamazywania zapisów w dziennikach korespondencji.
§ 14. Dokumenty ostatecznie załatwionej sprawy, z wyjątkiem oznaczonych klauzulą
"zastrzeżone", wszywa się do teczki, zgodnie z rzeczowym podziałem akt, i całość
kwalifikuje według dokumentu o najwyższej klauzuli tajności.
§ 15. Do obiegu dokumentów oznaczonych klauzulą "zastrzeżone" stosuje się
przepisy właściwych instrukcji kancelaryjnych.
§ 16. 1. Akta spraw zakończonych przechowuje się w kancelarii tajnej przez okres
dwóch lat. Po upływie tego okresu akta przekazuje się do archiwum zakładowego
lub składnicy akt, jeżeli jednostka organizacyjna takim dysponuje.
2. Zasady brakowania i archiwizowania dokumentów regulują odrębne przepisy.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r. (poz. 156)
Załącznik nr 1
DZIENNIK KORESPONDENCJI DOKUMENTÓW OZNACZONYCH KLAUZULĄ "ŚCIŚLE TAJNE"
Ilustracja
Załącznik nr 2
DZIENNIK KORESPONDENCJI DOKUMENTÓW OZNACZONYCH KLAUZULĄ "TAJNE"
Ilustracja
Załącznik nr 3
DZIENNIK KORESPONDENCJI DOKUMENTÓW OZNACZONYCH KLAUZULĄ "POUFNE"
Ilustracja
Załącznik nr 4
KARTA ZAPOZNANIA SIĘ Z DOKUMENTEM OZNACZONYM KLAUZULĄ
"ŚCIŚLE TAJNE"*)
"TAJNE"*)
nr ........
Lp.Udostępnienie dokumentuZwrot dokumentu
Numer i nazwa dokumentuKlauzulaImię NazwiskoDataPodpisImię
NazwiskoDataPodpisUwagi
12345678910
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 5
KSIĄŻKA DORĘCZEŃ PRZESYŁEK MIEJSCOWYCH
DataOdbiorca i jego adresZnak pisma (rodzaj przesyłki)Potwierdzenie
odbioru (data, pieczęć i podpis)
(nr strony)
Załącznik nr 6
DZIENNIK EWIDENCJI WYKONANYCH DOKUMENTÓW OZNACZONYCH KLAUZULĄ "ŚCIŚLE TAJNE",
"TAJNE" I "POUFNE"
Ilustracja
Załącznik nr 7
WYKAZ PRZESYŁEK NADANYCH
Ilustracja
Załącznik nr 8
REJESTR TECZEK DOKUMENTÓW NIEJAWNYCH, DZIENNIKÓW I KSIĄŻEK EWIDENCYJNYCH
Lp.Nazwa teczki, dziennika, książki itp.Klauzula tajnościData
rozpoczęciaData zakończeniaLiczba arkuszy (pozycji)Uwagi
1234567
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1999 r.
w sprawie wzorów: kwestionariusza bezpieczeństwa przemysłowego, świadectwa
bezpieczeństwa przemysłowego, odmowy wydania świadectwa bezpieczeństwa
przemysłowego.
(Dz. U. Nr 18, poz. 157)
Na podstawie art. 73 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzory:
1) kwestionariusza bezpieczeństwa przemysłowego, stanowiący załącznik nr 1 do
rozporządzenia,
2) świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego, stanowiący załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) odmowy wydania świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego, stanowiący załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r. (poz. 157)
Załącznik nr 1
KWESTIONARIUSZ BEZPIECZEŃSTWA PRZEMYSŁOWEGO
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
ŚWIADECTWO BEZPIECZEŃSTWA PRZEMYSŁOWEGO Nr .....
Ilustracja
Załącznik nr 3
ODMOWA WYDANIA ŚWIADECTWA BEZPIECZEŃSTWA PRZEMYSŁOWEGO
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowego trybu funkcjonowania Komitetu Ochrony Informacji
Niejawnych, zasad udziału w jego posiedzeniach oraz zakresu czynności sekretarza
Komitetu.
(Dz. U. Nr 18, poz. 158)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95),
2) Komitecie - należy przez to rozumieć Komitet Ochrony Informacji Niejawnych
utworzony przy Radzie Ministrów na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.
§ 2. 1. Pierwsze posiedzenie Komitetu zwołuje Przewodniczący Komitetu nie
później niż w terminie 30 dni od dnia powołania Komitetu.
2. Kolejne posiedzenia Komitetu zwołuje Przewodniczący Komitetu z własnej
inicjatywy lub na wniosek co najmniej połowy składu ustawowego Komitetu.
3. Przewodniczący Komitetu może ustalić, że posiedzenia będą odbywać się według
określonego planu.
§ 3. 1. Do zadań Przewodniczącego Komitetu należy w szczególności:
1) ustalanie przedmiotu i terminu posiedzenia Komitetu,
2) zawiadamianie o terminie posiedzenia Komitetu,
3) przewodniczenie posiedzeniom Komitetu,
4) zapraszanie na posiedzenie Komitetu osób, o których mowa w art. 8 pkt 5 oraz
w art. 11 pkt 1, 4 i 5 ustawy,
5) wyznaczanie członkom Komitetu, w miarę potrzeby, zadań związanych z
działalnością Komitetu.
2. W przypadku nieobecności Przewodniczącego Komitetu jego zadania wykonuje
upoważniony zastępca.
§ 4. 1. Posiedzenia Komitetu odbywają się w obecności co najmniej połowy
członków Komitetu.
2. Przewodniczący Komitetu może w trakcie posiedzenia wprowadzić do porządku
obrad sprawy nie przewidziane w tym porządku.
§ 5. 1. Zawiadomienie o terminie posiedzenia Komitetu, wraz z porządkiem
posiedzenia i materiałami w sprawach przewidzianych do rozpatrzenia, powinno być
doręczone przez sekretarza Komitetu uczestnikom posiedzenia najpóźniej na siedem
dni przed terminem posiedzenia.
2. W przypadku zwołania posiedzenia, o którym mowa w § 2 ust. 2, zawiadomienie o
terminie posiedzenia Komitetu, wraz z porządkiem posiedzenia i materiałami,
powinno być doręczone uczestnikom posiedzenia najpóźniej na trzy dni przed
terminem posiedzenia.
§ 6. 1. Posiedzenia Komitetu są jawne.
2. Przewodniczący Komitetu może zarządzić tajność posiedzenia lub jego części.
3. Przewodniczący Komitetu, przed każdym posiedzeniem Komitetu, określa, które z
osób wymienionych w art. 8 pkt 5 oraz w art. 11 pkt 1, 4 i 5 ustawy uczestniczą
w całości lub w określonej części posiedzenia, pod warunkiem spełniania przez te
osoby wymagań w zakresie dostępu do informacji niejawnych.
§ 7. 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą Przewodniczącego,
członek Komitetu zapewnia udział w posiedzeniu wyznaczonego przez siebie
zastępcy, mającego poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające go do dostępu do
określonych informacji niejawnych.
2. Obowiązuje osobiste uczestnictwo w posiedzeniach Komitetu:
1) przedstawiciela delegowanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
2) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli,
3) Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
4) upoważnionych zastępców członków Komitetu, na których uczestnictwo w
posiedzeniu wyraził zgodę Przewodniczący,
5) ministrów nie będących członkami Komitetu, zaproszonych do udziału w
posiedzeniu Komitetu w związku z rozpatrywaniem spraw należących do zakresu ich
działania,
6) osób powołanych na członków Komitetu, których doświadczenie lub sprawowane
funkcje mogą mieć istotne znaczenie dla realizacji zadań Komitetu.
§ 8. 1. Z posiedzenia Komitetu sporządza się protokół oraz pełny zapis jego
przebiegu, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. Protokół powinien zawierać w szczególności:
1) porządek obrad,
2) imiona i nazwiska osób biorących udział w posiedzeniu,
3) wypowiedzi i wnioski osób biorących udział w posiedzeniu,
4) stanowiska Komitetu, o których mowa w § 9.
3. Protokół podpisuje Przewodniczący Komitetu i sekretarz Komitetu.
4. W terminie siedmiu dni od dnia podpisania protokołu osoby biorące udział w
posiedzeniu mogą wnieść sprostowanie do zamieszczonych w protokole sformułowań
własnych wypowiedzi i wniosków. Sprostowanie, podpisane przez osobę, która je
wniosła, umieszcza się w aneksie do protokołu.
§ 9. 1. Komitet wyraża swoje stanowisko w formie założeń, ustaleń, wytycznych,
opinii, projektów, ocen lub wniosków, podlegających udokumentowaniu w protokole.
2. W sprawach wymagających jednolitego stanowiska Komitetu ustaleń dokonuje się
w drodze uzgodnienia stanowisk. W przypadku gdy osiągnięcie uzgodnienia nie jest
możliwe, propozycja stanowiska może być, z inicjatywy Przewodniczącego Komitetu,
poddana głosowaniu. O treści stanowiska decyduje większość głosów, a w razie
równej liczby głosów rozstrzyga głos Przewodniczącego.
3. Osoby biorące udział w posiedzeniu mogą zgłosić do protokołu odrębne
stanowisko w stosunku do przyjętego rozstrzygnięcia.
§ 10. 1. Obsługę organizacyjną i techniczną prac Komitetu oraz wykonywanie zadań
wynikających z ustaleń Komitetu i decyzji Przewodniczącego Komitetu zapewnia
sekretarz Komitetu.
2. Do obowiązków sekretarza Komitetu należy:
1) opracowywanie projektów planów pracy Komitetu, w tym posiedzeń i porządku
posiedzeń,
2) koordynacja przygotowania oraz dostarczenia materiałów i projektów dokumentów
przeznaczonych do rozpatrzenia, oceny, analizy, zaopiniowania albo do
opracowania zakresu prac Komitetu,
3) uczestniczenie w posiedzeniach Komitetu oraz sporządzanie protokołów z
posiedzeń i przedstawianie ich do podpisu Przewodniczącemu Komitetu,
4) prowadzenie rejestru założeń, ustaleń, analiz, ocen, opinii, wniosków i
projektów przyjętych lub opracowanych przez Komitet, a także decyzji
Przewodniczącego Komitetu, oraz prowadzenie harmonogramu ich realizacji,
5) gromadzenie i przechowywanie dokumentacji Komitetu, z zachowaniem zasad
ochrony informacji niejawnych,
6) zapewnienie właściwego przygotowania i sprawnej obsługi posiedzeń Komitetu,
7) sporządzanie corocznie projektu sprawozdania z działalności Komitetu i
przedstawianie Przewodniczącemu Komitetu, wraz z podsumowaniem, w celu
przedstawienia Radzie Ministrów oraz przekazania Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej i przewodniczącemu sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych,
8) wykonywanie innych zadań zleconych przez Komitet i Przewodniczącego Komitetu.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowego zakresu, warunków i trybu współdziałania organów, służb
i innych państwowych jednostek organizacyjnych ze służbami ochrony państwa w
toku prowadzonych postępowań sprawdzających.
(Dz. U. Nr 18, poz. 159)
Na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres, warunki i tryb:
1) przekazywania przez kierowników jednostek organizacyjnych służbom ochrony
państwa informacji oraz udostępniania im dokumentów niezbędnych do stwierdzenia,
czy osoba objęta postępowaniem sprawdzającym, zwana dalej "osobą sprawdzaną",
daje rękojmię zachowania tajemnicy,
2) udzielania przez Policję, Straż Graniczą, Żandarmerię Wojskową oraz organy
inspekcji celnej i kontroli skarbowej, zwanych dalej "służbami
współdziałającymi", niezbędnej pomocy służbom ochrony państwa przy wykonywaniu
czynności w ramach prowadzonych postępowań sprawdzających.
§ 2. Służba ochrony państwa zwraca się z pisemnym wnioskiem do kierowników
jednostek organizacyjnych o przekazanie informacji oraz udostępnienie
niezbędnych dokumentów w celu potwierdzenia danych:
1) o osobie sprawdzanej, wskazanych w pkt 1 ankiety bezpieczeństwa osobowego,
zwanej dalej "ankietą", stanowiącej załącznik nr 2 do ustawy z dnia 22 stycznia
1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95),
2) w zależności od potrzeb, pozostałych danych zawartych w ankiecie, z wyjątkiem
wskazanych w pkt 31.
§ 3. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać:
1) określenie służby ochrony państwa prowadzącej postępowanie sprawdzające i
występującej z wnioskiem,
2) datę i miejsce sporządzenia wniosku,
3) podstawę prawną,
4) niezbędne dane identyfikacyjne osoby, której wniosek dotyczy, w tym:
a) imię, nazwisko lub nazwisko rodowe,
b) imię ojca,
c) datę i miejsce urodzenia,
5) w zależności od potrzeb, dane dotyczące:
a) miejsca zamieszkania,
b) numeru i serii dowodu osobistego lub innego dokumentu, na podstawie którego
można ustalić tożsamość,
c) obywatelstwa,
d) numeru ewidencyjnego Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL) lub Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP),
6) określenie dokumentów lub informacji potwierdzających dane, o których mowa w
§ 2,
7) imienną pieczęć i podpis właściwego funkcjonariusza lub żołnierza służby
ochrony państwa kierującej wniosek.
§ 4. 1. Przekazanie informacji oraz udostępnianie dokumentów, o których mowa w §
3 pkt 6, polega na:
1) niezwłocznym przesłaniu, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia
otrzymania wniosku, odpisu, wypisu, wyciągu lub kopii niezbędnych dokumentów
albo informacji określonych we wniosku,
2) udostępnieniu do wglądu, upoważnionemu funkcjonariuszowi lub żołnierzowi
służby ochrony państwa, niezbędnych dokumentów w siedzibie jednostki
organizacyjnej.
2. W celu uzyskania dostępu do dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
upoważniony funkcjonariusz lub żołnierz służby ochrony państwa jest obowiązany
okazać:
1) imienne upoważnienie, wydane przez szefa służby ochrony państwa, którego wzór
stanowi załącznik do rozporządzenia,
2) legitymację służbową.
§ 5. Upoważnienie, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, sporządza się w dwóch
egzemplarzach, z których jeden przekazuje się kierownikowi jednostki
organizacyjnej, drugi włącza się do akt postępowania sprawdzającego.
§ 6. Służba ochrony państwa zwraca się, w ramach prowadzonego postępowania
sprawdzającego, do służb współdziałających, z pisemnym wnioskiem o udzielenie
niezbędnej pomocy w zakresie przeprowadzenia czynności określonych w art. 37
ust. 2 pkt 3, a w uzasadnionych przypadkach - w art. 38 ust. 1 pkt 4 ustawy z
dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz.
95).
§ 7. Wniosek, o którym mowa w § 6, powinien zawierać:
1) określenie służby ochrony państwa prowadzącej postępowanie sprawdzające i
występującej z wnioskiem,
2) datę i miejsce sporządzenia wniosku,
3) podstawę prawną,
4) niezbędne dane identyfikacyjne osoby, której wniosek dotyczy, określone w § 3
pkt 4 i 5,
5) określenie rodzaju i zakresu pomocy,
6) imienną pieczęć i podpis właściwego funkcjonariusza lub żołnierza służby
ochrony państwa kierującej wniosek.
§ 8. 1. Służba współdziałająca, w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku
określonego w § 7, jest obowiązana przeprowadzić czynności, których wniosek
dotyczy, i udzielić pisemnej odpowiedzi służbie ochrony państwa.
2. W przypadku niemożności dotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 1, służba
współdziałająca informuje o tym niezwłocznie służbę ochrony państwa, określając
termin, w którym czynności objęte wnioskiem mogą być przeprowadzone.
§ 9. 1. Szef służby ochrony państwa zwraca się z wnioskiem do służby
współdziałającej o pomoc związaną z przeprowadzeniem:
1) wywiadu w miejscu zamieszkania osoby sprawdzanej, w celu potwierdzenia danych
zawartych w ankiecie,
2) rozmów z osobami wymienionymi w pkt 31 ankiety, w celu potwierdzenia
tożsamości osoby sprawdzanej.
Przepis § 7 stosuje się odpowiednio.
2. Służba współdziałająca niezwłocznie potwierdza przyjęcie wniosku, o którym
mowa w ust. 1, i informuje o możliwości, proponowanym terminie i zakresie
udzielenia pomocy służbie ochrony państwa.
§ 10. Do składania, przekazywania i udostępniania odpowiednio wniosków,
informacji i dokumentów, w zakresie i trybie określonym w rozporządzeniu, mogą
być wykorzystywane systemy i sieci teleinformatyczne służące do wytwarzania,
przechowywania, przetwarzania i przekazywania informacji niejawnych.
§ 11. Korespondencję i dokumentację uzyskaną przez służbę ochrony państwa od
kierowników jednostek organizacyjnych oraz służb współdziałających w toku
postępowania sprawdzającego włącza się do akt postępowania sprawdzającego.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezesa Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1999 r.
(poz. 159)
WZÓR IMIENNEGO UPOWAŻNIENIA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowego trybu prowadzenia przez służby ochrony państwa kontroli
w zakresie ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową.
(Dz. U. Nr 18, poz. 160)
Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb prowadzenia kontroli w zakresie
ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, w tym zadania
funkcjonariuszy i żołnierzy służb ochrony państwa nadzorujących oraz
wykonujących czynności kontrolne w postępowaniu kontrolnym, oraz szczegółowy
tryb przygotowywania kontroli, dokumentowania czynności kontrolnych,
sporządzania protokołu kontroli, wystąpienia pokontrolnego i informacji o
wynikach przeprowadzanych kontroli.
2. Kontrola obejmuje badanie:
1) stanu zabezpieczenia informacji niejawnych,
2) przestrzegania zasad ochrony informacji niejawnych,
3) stanu zabezpieczenia sieci lub systemów teleinformatycznych służących do
wytwarzania, przechowywania, przetwarzania lub przekazywania informacji
niejawnych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95),
2) ustawie o NIK - rozumie się przez to ustawę z dnia 23 grudnia 1994 r. o
Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64,
poz. 315 i Nr 89, poz. 402, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96,
poz. 589, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 883 oraz z 1998 r. Nr 148, poz. 966,
Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1116 i 1126),
3) czynnościach kontrolnych - rozumie się przez to czynności podejmowane przez
upoważnionego funkcjonariusza lub żołnierza służby ochrony państwa w ramach
prowadzonej przez nich kontroli,
4) kontrolerze - rozumie się przez to upoważnionego funkcjonariusza lub
żołnierza służby ochrony państwa przeprowadzającego kontrolę w jednostce
kontrolowanej.
§ 3. Szef właściwej służby ochrony państwa w postępowaniu kontrolnym w
szczególności:
1) opracowuje ogólne założenia prowadzenia kontroli i sprawuje ogólny nadzór nad
ich realizacją,
2) reprezentuje służbę ochrony państwa wobec innych organów, instytucji i
podmiotów w sprawach objętych działaniami kontrolnymi,
3) wykonuje czynności związane z rozpatrywaniem zastrzeżeń,
4) kieruje opracowaniem informacji o wynikach kontroli,
5) podejmuje działania zmierzające do wykorzystania uwag i wniosków przez
adresatów wystąpień pokontrolnych.
§ 4. Kontroler wykonujący czynności kontrolne:
1) przeprowadza kontrolę w jednostce kontrolowanej zgodnie z zasadami i trybem
określonym w rozporządzeniu, programem kontroli i zaleceniami nadzorującego
kontrolę,
2) dokonuje w sposób wnikliwy i obiektywny ustaleń kontroli oraz rzetelnie je
dokumentuje,
3) sporządza dokumenty określone w przepisach rozporządzenia,
4) bierze udział w postępowaniu w sprawie rozpatrywania zastrzeżeń,
5) wykonuje inne zadania w zakresie postępowania kontrolnego, zlecone przez
szefa właściwej służby ochrony państwa.
§ 5. 1. Służba ochrony państwa prowadzi kontrole na podstawie rocznego planu
kontroli, zatwierdzonego przez szefa właściwej służby ochrony państwa, po
uzyskaniu opinii Komitetu Ochrony Informacji Niejawnych.
2. Szef właściwej służby ochrony państwa może zarządzić kontrolę nie ujętą w
planie, jeżeli uzyska informacje wskazujące na występowanie istotnych zagrożeń
dla systemu zabezpieczenia informacji niejawnych stanowiących tajemnicę
państwową.
§ 6. Kontrolę przeprowadza się na podstawie opracowanego programu tej kontroli.
§ 7. Przy opracowywaniu programu kontroli uwzględnia się w szczególności:
1) wyniki wcześniejszych kontroli,
2) wyniki analiz określonych problemów z zakresu ochrony informacji niejawnych,
3) informacje pochodzące od organów państwowych i samorządowych, jednostek
organizacyjnych i podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy,
4) opinie, wnioski i inne ustalenia w zakresie ochrony informacji niejawnych,
dokonane przez Komitet Ochrony Informacji Niejawnych.
§ 8. W programie kontroli zamieszcza się w szczególności:
1) oznaczenie i temat kontroli,
2) określenie kierunku badań kontrolnych i problemów wymagających oceny,
3) szczegółowe określenie przedmiotowego i podmiotowego zakresu kontroli,
4) wskazówki metodyczne, w odniesieniu do określenia sposobu i technik
przeprowadzania kontroli, zwłaszcza problemów, na które należy zwrócić
szczególną uwagę w badaniach kontrolnych, dowodów niezbędnych do dokonania
ustaleń i sposobu ich badania, powiązania tematyki z aktami normatywnymi,
wskazówek o charakterze techniczno-organizacyjnym, wzorów wykazów i zestawień,
5) ewentualne wskazanie potrzeby zasięgnięcia opinii biegłego lub specjalisty,
6) szczegółowe założenia organizacyjne kontroli, w tym wskazanie kontrolera
mającego ją przeprowadzić.
§ 9. Program kontroli zatwierdza szef właściwej służby ochrony państwa.
§ 10. 1. Kontrolę przeprowadza kontroler na podstawie upoważnienia, o którym
mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o NIK.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z
których jeden załącza się do akt kontroli, a drugi załącza się do protokołu
kontroli, który pozostaje w jednostce kontrolowanej.
3. Druki upoważnień podlegają ścisłemu ewidencjonowaniu.
4. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 11. 1. Kontroler dokumentuje przebieg i wyniki czynności kontrolnych,
zakładając i prowadząc w tym celu akta kontroli.
2. Akta kontroli obejmują w szczególności materiały dowodowe oraz inne dokumenty
wymienione w rozporządzeniu, które oznacza się klauzulą tajności, stosownie do
zasad określonych w ustawie.
3. Akta kontroli prowadzi się zgodnie z tokiem dokonywanych czynności, włączając
do nich materiały, o których mowa w ust. 2, i numerując kolejno strony akt. Akta
powinny być zszyte i umieszczone w teczce zgodnie z rzeczowym podziałem akt.
Całość klasyfikuje się według dokumentu o najwyższej klauzuli tajności.
4. Na początku każdego tomu akt zamieszcza się wykaz dokumentacji zawartej w
danym tomie, wymieniając nazwy dokumentów i wskazując odpowiednie strony akt.
5. Akta kontroli przechowuje służba ochrony państwa.
§ 12. 1. Pobranie przez kontrolera dokumentów, stanowiących materiał dowodowy, z
jednostki kontrolowanej następuje na podstawie pokwitowania, o którym mowa w
art. 36 ust. 1 ustawy o NIK.
2. Zwrot dokumentów, o których mowa w ust. 1, następuje za pokwitowaniem.
3. Wzór pokwitowania, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 13. 1. Jeżeli osoba uczestnicząca w pobraniu rzeczy stanowiących materiał
dowodowy odmawia podpisania protokołu, o którym mowa w art. 38 ust. 2 ustawy o
NIK, lub nie może go podpisać, kontroler zamieszcza w protokole odpowiednią
wzmiankę i opisuje, podane przez osobę uczestniczącą w pobraniu rzeczy,
przyczyny odmowy lub niemożności podpisania.
2. Zwrot rzeczy, o których mowa w ust. 1, następuje za pokwitowaniem.
3. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 14. 1. Załączniki do protokołu oględzin, o którym mowa w art. 39 ust. 3 ustawy
o NIK, utrwalone za pomocą aparatury i środków technicznych służących do
utrwalania obrazu lub dźwięku, zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający ich
zamianę na inne.
2. Przepis § 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 15. 1. Kontroler sporządza protokół przyjęcia wyjaśnień lub oświadczeń, o
których mowa w art. 40 i 41 ustawy o NIK.
2. Wyjaśnienie lub oświadczenie, o których mowa w ust. 1, mogą też być złożone
na piśmie. Warunkiem ich przyjęcia jest wskazanie osoby je składającej i jej
podpis; warunkiem przyjęcia wyjaśnień jest ponadto wskazanie stanowiska
służbowego osoby składającej wyjaśnienia.
3. Wzory protokołów, o których mowa w ust. 1, stanowią odpowiednio załączniki nr
5 i 6 do rozporządzenia.
§ 16. W razie zasięgania przez kontrolera informacji lub uzyskiwania wyjaśnień
na podstawie art. 16 pkt 6 ustawy, informacje lub wyjaśnienia powinny być
utrwalone na piśmie i podpisane przez osobę, która je złożyła.
§ 17. 1. Sporządzone przez kontrolera dokumenty, utrwalające przebieg czynności
dokonanych przy udziale biegłego lub specjalisty w danej dziedzinie wiedzy lub
praktyki, podpisują kontroler oraz, uprzedzeni przez kontrolera o
odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy, biegły lub
specjalista.
2. Kontroler wydaje postanowienie o powołaniu biegłego lub specjalisty, o
których mowa w ust. 1, według wzorów stanowiących odpowiednio załączniki nr 7 i
8 do rozporządzenia.
§ 18. 1. Dokonane w toku kontroli ustalenia kontroler opisuje w protokole
kontroli, o którym mowa w art. 53 ust. 1 ustawy o NIK.
2. Oprócz danych zawartych w art. 53 ust. 2 ustawy o NIK protokół kontroli, o
którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) oznaczenie jednostki kontrolowanej, jej adres, imię i nazwisko kierownika
oraz oznaczenie i adres jednostki nadrzędnej nad jednostką kontrolowaną, z
uwzględnieniem zmian w okresie objętym kontrolą,
2) stopień, imię i nazwisko kontrolera, nazwę służby ochrony państwa delegującej
kontrolera oraz numer i datę upoważnienia do kontroli,
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych, z wymienieniem dni
przerw w kontroli,
4) określenie zakresu i przedmiotu kontroli oraz okresu objętego kontrolą,
5) wzmiankę o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń co do ustaleń
zawartych w protokole oraz o prawie odmowy podpisania protokołu, a także o
prawie złożenia wyjaśnień, o których mowa w art. 59 ust. 1 ustawy o NIK,
6) wzmiankę o zgłoszeniu zastrzeżeń oraz o stanowisku zajętym wobec nich przez
kontrolera,
7) omówienie dokonanych w protokole poprawek, skreśleń i uzupełnień,
8) wzmiankę o doręczeniu egzemplarza protokołu kierownikowi jednostki
kontrolowanej,
9) adnotację o dokonaniu wpisu do księgi ewidencji kontroli, jeżeli taka księga
jest prowadzona przez jednostkę kontrolowaną,
10) oznaczenie miejsca i daty podpisania protokołu,
11) parafy kontrolera i kierownika jednostki kontrolowanej na każdej stronie
protokołu,
12) w razie odmowy podpisania protokołu - wzmiankę o tym fakcie i przyczynach
odmowy.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz
protokołu otrzymuje kierownik jednostki kontrolowanej, drugi załącza się do akt
kontroli.
§ 19. Wystąpienia pokontrolne zatwierdza i podpisuje szef właściwej służby
ochrony państwa.
§ 20. 1. Wystąpienia pokontrolne załącza się do akt kontroli.
2. Szef właściwej służby ochrony państwa może określić w wystąpieniu
pokontrolnym termin kontroli sprawdzającej wykonanie zaleceń pokontrolnych.
§ 21. 1. Informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli opracowuje się w
przypadku kontroli uwzględnionych w planach kontroli. Szef właściwej służby
ochrony państwa może zarządzić opracowanie informacji o wynikach kontroli, o
której mowa w § 5 ust. 2.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, szef właściwej służby ochrony państwa
przekazuje Przewodniczącemu Komitetu Ochrony Informacji Niejawnych.
§ 22. Informacja o wynikach przeprowadzonych kontroli zawiera w szczególności:
1) określenie jednostki kontrolowanej, celu kontroli, jej zakresu, czasu
przeprowadzenia i okresu objętego kontrolą,
2) istotne ustalenia kontroli ukazujące skalę stwierdzonych zjawisk, przyczyny
ich powstania, skutki, jakie wywołują lub mogą wywołać, w odniesieniu do stanu
zabezpieczenia informacji niejawnych,
3) ogólną ocenę oraz wynikające z niej uwagi i wnioski, zwłaszcza co do
stosowania lub dokonania zmian obowiązującego prawa bądź podjęcia określonych
działań organizacyjnych.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezesa Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1999 r.
(poz. 160)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie sposobu i trybu udostępniania danych z ewidencji.
(Dz. U. Nr 18, poz. 161)
Na podstawie art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb udostępniania danych z ewidencji osób,
które uzyskały poświadczenie bezpieczeństwa, a także danych osób, które zajmują
stanowiska lub wykonują prace, z którymi łączy się dostęp do informacji
niejawnych oznaczonych klauzulą "poufne" lub stanowiących tajemnicę państwową,
na żądanie sądu lub prokuratora, w celu ścigania karnego, albo na żądanie służb
ochrony państwa do celów postępowania sprawdzającego.
§ 2. Dane, o których mowa w § 1, mogą być udostępnione wyłącznie w zakresie
określonym w art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95).
§ 3. Udostępnienie danych z ewidencji, o której mowa w § 1, następuje na pisemne
żądanie sądu lub prokuratora albo służby ochrony państwa, zawierające oznaczenie
zakresu żądanych danych.
§ 4. Dane z ewidencji udostępnia szef właściwej służby ochrony państwa lub
upoważniony przez niego funkcjonariusz albo żołnierz.
§ 5. 1. Udostępnienie danych z ewidencji następuje w formie pisemnej oraz w
terminie i w zakresie określonym w żądaniu.
2. Żądane dane mogą być przekazane za pomocą systemu lub sieci
teleinformatycznej służącej wytwarzaniu, przechowywaniu, przetwarzaniu lub
przekazywaniu informacji niejawnych.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezesa Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie podstawowych wymagań bezpieczeństwa systemów i sieci
teleinformatycznych.
(Dz. U. Nr 18, poz. 162)
Na podstawie art. 60 ust. 4 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa podstawowe wymagania bezpieczeństwa systemów i sieci
teleinformatycznych, zwanego dalej "bezpieczeństwem teleinformatycznym", w
zakresie ochrony fizycznej, elektromagnetycznej i kryptograficznej oraz
bezpieczeństwa transmisji, w sieciach lub systemach teleinformatycznych
służących do wytwarzania, przetwarzania, przechowywania lub przekazywania
informacji niejawnych, a także wytyczne do opracowania szczególnych wymagań
bezpieczeństwa tych systemów i sieci.
§ 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95),
2) przetwarzaniu informacji niejawnych - należy przez to rozumieć wytwarzanie,
przetwarzanie, przechowywanie lub przekazywanie informacji niejawnych,
3) uwierzytelnieniu - należy przez to rozumieć usługę (funkcję) kryptograficzną
pozwalającą sprawdzić i potwierdzić autentyczność wymienianych informacji lub
przedmiotów uczestniczących w wymianie,
4) algorytmach kryptograficznych - należy przez to rozumieć metodę działania,
przekształcającą dane w celu ukrycia lub ujawnienia ich zawartości
informacyjnej,
5) kluczach kryptograficznych - należy przez to rozumieć ciąg symboli, od
którego w sposób istotny zależy wynik działania algorytmu kryptograficznego.
2. Bezpieczeństwo teleinformatyczne zapewnia się przez:
1) ochronę fizyczną,
2) ochronę elektromagnetyczną,
3) ochronę kryptograficzną,
4) bezpieczeństwo transmisji,
5) kontrolę dostępu do urządzeń
systemu lub sieci teleinformatycznej.
§ 3. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić bezpieczeństwo
teleinformatyczne przed przystąpieniem do przetwarzania informacji niejawnych w
systemie lub sieci teleinformatycznej.
§ 4. Służby ochrony państwa mogą dopuścić do stosowania w systemie lub sieci
teleinformatycznej, bez konieczności przeprowadzania badań, urządzenie, które
spełnia wymagania bezpieczeństwa określone w rozporządzeniu, jeżeli otrzymało
certyfikat właściwej krajowej władzy bezpieczeństwa w państwie będącym stroną
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
§ 5. Ochronę fizyczną systemu lub sieci teleinformatycznej zapewnia się przez:
1) umieszczenie urządzeń systemu lub sieci teleinformatycznej w strefach
bezpieczeństwa w zależności od:
a) klauzuli tajności informacji niejawnych,
b) ilości informacji niejawnych,
c) zagrożeń w zakresie ujawnienia, utraty, modyfikacji przez osobę
nieuprawnioną,
2) instalację środków zabezpieczających pomieszczenia, w których znajdują się
urządzenia systemu lub sieci teleinformatycznej, w szczególności przed:
a) nieuprawnionym dostępem,
b) podglądem,
c) podsłuchem.
§ 6. Przetwarzanie informacji niejawnych, stanowiących tajemnicę państwową lub
stanowiących tajemnicę służbową, oznaczonych klauzulą "poufne", w urządzeniach
systemu lub sieci teleinformatycznych odbywa się w strefach bezpieczeństwa.
§ 7. Ochronę elektromagnetyczną systemu lub sieci teleinformatycznej zapewnia
się przez umieszczenie urządzeń, połączeń i linii w strefach bezpieczeństwa
gwarantujących spełnienie wymogów zabezpieczenia elektromagnetycznego lub
zastosowanie urządzeń, połączeń i linii o obniżonym poziomie emisji lub ich
ekranowanie i filtrowanie zewnętrznych linii zasilających i sygnałowych.
§ 8. 1. Ochrona kryptograficzna systemu lub sieci teleinformatycznej polega na
stosowaniu metod i środków zabezpieczających informacje niejawne stanowiące
tajemnicę państwową przez ich szyfrowanie oraz stosowanie innych mechanizmów
kryptograficznych gwarantujących integralność i zabezpieczenie przed
nieuprawnionym ujawnieniem tych informacji lub uwierzytelnienie podmiotów, lub
uwierzytelnienie informacji.
2. Ochronę kryptograficzną systemu lub sieci teleinformatycznej stosuje się przy
przekazywaniu w formie elektronicznej informacji, o których mowa w ust. 1, poza
strefy bezpieczeństwa.
§ 9. 1. Przemieszczanie urządzeń teleinformatycznych, w których pamięci są
informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową lub służbową oznaczone
klauzulą "poufne", poza strefy bezpieczeństwa wymaga stosowania
kryptograficznych metod i środków ochrony tych informacji lub innych środków
ochrony, gwarantujących ich zabezpieczenie przed nieuprawnionym ujawnieniem.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do elektronicznych nośników danych zawierających
informacje niejawne, stanowiące tajemnicę państwową lub służbową oznaczone
klauzulą "poufne", przemieszczanych poza strefy bezpieczeństwa.
§ 10. 1. Do kryptograficznej ochrony informacji niejawnych stanowiących
tajemnicę państwową stosuje się, odpowiednie dla klauzuli "tajne" i "ściśle
tajne", algorytmy kryptograficzne oraz środki gwarantujące ochronę tych
algorytmów, kluczy kryptograficznych oraz innych istotnych parametrów
zabezpieczenia, a w szczególności haseł dostępu.
2. Właściwymi do potwierdzenia przydatności algorytmów i środków, o których mowa
w ust. 1, w celu ochrony informacji niejawnych o określonej klauzuli tajności,
są służby ochrony państwa.
§ 11. 1. Podłączenie urządzenia systemu lub sieci teleinformatycznej, w którym
są przetwarzane informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową, do
powszechnie dostępnego urządzenia systemu lub sieci jest dopuszczalne pod
warunkiem zastosowania metod i środków, o których mowa w § 8.
2. Podłączenie urządzenia systemu lub sieci teleinformatycznej, w którym są
przetwarzane informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową, do powszechnie
dostępnego urządzenia systemu lub sieci jest dopuszczalne pod warunkiem
zastosowania właściwych mechanizmów kontroli dostępu, o których mowa w § 12 ust.
2.
§ 12. 1. W celu zapewnienia kontroli dostępu do systemu lub sieci
teleinformatycznej:
1) kierownik jednostki organizacyjnej określa warunki i sposób przydzielania
uprawnień ich użytkownikom,
2) administrator systemów i sieci teleinformatycznych określa warunki oraz
sposób przydzielania tym użytkownikom kont i haseł, a także zapewnia właściwe
wykorzystanie mechanizmów, o których mowa w ust. 2.
2. System lub sieć teleinformatyczną wyposaża się w mechanizmy kontroli dostępu
odpowiednie do klauzuli tajności informacji niejawnych przetwarzanych w tych
systemach lub sieciach.
§ 13. System lub sieć teleinformatyczna, w której są przetwarzane informacje
niejawne stanowiące tajemnicę państwową, projektuje się, organizuje i
eksploatuje w sposób uniemożliwiający niekontrolowany dostęp jednej osoby do
wszystkich zasobów systemu lub sieci, a w szczególności do danych,
oprogramowania i urządzeń.
§ 14. 1. Szczególne wymagania bezpieczeństwa opracowuje się, po dokonaniu
analizy przewidywanych zagrożeń, indywidualnie dla każdego systemu lub sieci
teleinformatycznej, w której mają być przetwarzane informacje niejawne, z
uwzględnieniem warunków charakterystycznych dla jednostki organizacyjnej.
2. Szczególne wymagania bezpieczeństwa formułuje się na etapie projektowania
nowego systemu lub sieci teleinformatycznej, a następnie uzupełnia i rozwija
wraz z wdrażaniem, eksploatacją i modernizacją tego systemu lub sieci.
§ 15. Szczególne wymagania bezpieczeństwa systemu lub sieci teleinformatycznych
powinny określać wielkość i lokalizację stref bezpieczeństwa oraz środki ich
ochrony odpowiednie dla danej jednostki organizacyjnej.
§ 16. Przy opracowaniu szczególnych wymagań bezpieczeństwa należy uwzględnić:
1) charakterystykę systemu lub sieci teleinformatycznej,
2) dane o budowie systemu lub sieci teleinformatycznej,
3) określenie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo informacji
niejawnych, przetwarzanych w systemie lub sieci teleinformatycznej, przed
możliwością narażenia ich bezpieczeństwa, a w szczególności nieuprawnionym
ujawnieniem,
4) zadania administratora systemu lub sieci teleinformatycznej i pracownika
pionu, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy.
§ 17. Charakterystyka systemu lub sieci teleinformatycznej powinna określać:
1) klauzulę tajności informacji niejawnych, które będą przetwarzane w systemie
lub sieci teleinformatycznej,
2) kategorie uprawnień użytkowników systemu lub sieci teleinformatycznej w
zakresie dostępu do przetwarzanych w nich informacji niejawnych, w zależności od
klauzuli tajności tych informacji.
§ 18. Dane o budowie systemu lub sieci teleinformatycznej zawierają informacje
dotyczące tego systemu lub sieci w zakresie:
1) lokalizacji,
2) typu wykorzystywanych w nich urządzeń oraz oprogramowania,
3) sposobu realizowania połączeń wewnętrznych oraz zewnętrznych,
4) konfiguracji sprzętowej,
5) środowiska eksploatacji.
§ 19. Środki ochrony, o których mowa w § 16 pkt 3, powinny uwzględniać wskazanie
osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo systemu lub sieci teleinformatycznej
oraz określać procedury bezpieczeństwa związane z jego eksploatacją i kontrolą,
a także wskazywać szczegółowe wymagania w zakresie szkoleń dla administratorów,
pracowników pionu i wszystkich użytkowników systemu lub sieci.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania
Ministra-członka Rady Ministrów Wiesława Walendziaka.
(Dz. U. Nr 18, poz. 163)
Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji
i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr
106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162,
poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1997 r. w
sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady
Ministrów Wiesława Walendziaka (Dz. U. Nr 136, poz. 921) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 skreśla się wyrazy "oraz wykonuje zadania wynikające z pełnienia
funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów",
2) w § 2 skreśla się pkt 4 oraz 6-9.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania
Ministra-członka Rady Ministrów Jerzego Widzyka.
(Dz. U. Nr 18, poz. 164)
Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji
i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr
106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162,
poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1997 r. w
sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady
Ministrów Jerzego Widzyka (Dz. U. Nr 136, poz. 925) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 1 po wyrazie "powodzią" dodaje się wyrazy "oraz zadania wynikające z
pełnienia funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.";
2) w § 2 dodaje się pkt 10-15 w brzmieniu:
"10) kierowanie działalnością i nadzór nad realizacją zadań Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów określonych w art. 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów
(Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95),
11) wypełnianie, określonych w odrębnych przepisach, zadań Szefa Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów,
12) nadzór nad zapewnianiem przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów obsługi
ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady
Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i
opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów,
13) określanie, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, szczegółowych zakresów zadań
sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
14) nadawanie regulaminu organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
15) wykonywanie innych zadań zleconych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady
Ministrów."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 23 lutego 1999 r.
w sprawie wzoru poświadczenia bezpieczeństwa oraz wzoru odmowy wydania
poświadczenia bezpieczeństwa.
(Dz. U. Nr 18, poz. 165)
Na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzory:
1) poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji
niejawnych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) odmowy wydania poświadczenia bezpieczeństwa, stanowiący załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
23 lutego 1999 r. (poz. 165)
Załącznik nr 1
POŚWIADCZENIE BEZPIECZEŃSTWA
Ilustracja
Załącznik nr 2
ODMOWA WYDANIA POŚWIADCZENIA BEZPIECZEŃSTWA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 23 lutego 1999 r.
w sprawie wzoru zaświadczenia stwierdzającego odbycie przeszkolenia w zakresie
ochrony informacji niejawnych.
(Dz. U. Nr 18, poz. 166)
Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzory zaświadczeń stwierdzających odbycie przeszkolenia w
zakresie ochrony informacji niejawnych:
1) wydawanego przez pełnomocnika ochrony jednostki organizacyjnej, stanowiący
załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wydawanego przez służbę ochrony państwa, stanowiący załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
23 lutego 1999 r. (poz. 166)
Załącznik nr 1
ZAŚWIADCZENIE
Ilustracja
Załącznik nr 2
ZAŚWIADCZENIE
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ OBRONY
NARODOWEJ
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu
umieszczania klauzul na tych materiałach.
(Dz. U. Nr 18, poz. 167)
Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa sposób oznaczania materiałów, w tym klauzulami
tajności, oraz sposób umieszczania klauzul na materiałach będących w posiadaniu
jednostek organizacyjnych, określonych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia
1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), zwanej dalej
"ustawą".
2. Przez oznaczenie materiałów klauzulami tajności należy rozumieć umieszczenie
tych klauzul na materiałach.
§ 2. 1. Nadaną klauzulę tajności nanosi się w sposób wyraźny, w pełnym
brzmieniu.
2. Zmiany nadanej klauzuli dokonuje się przez jej skreślenie i wpisanie obok
niej nowej z podaniem daty, imienia i nazwiska oraz podpisem dokonującego
zmiany; skreślenie bez wpisania daty, imienia i nazwiska oraz podpisu
dokonującego zmiany uważa się za nie dokonane. Skreślenia oraz pozostałych
wpisów dokonuje się kolorem czerwonym. Wycieranie, wywabianie lub zamazywanie
klauzuli, która podlega zmianie, i dokonanych zmian jest niedozwolone.
3. Zmiany klauzuli dokumentu lub przedmiotu należy dokonać w odpowiednich
dziennikach ewidencyjnych lub rejestrach materiałów niejawnych z podaniem
przyczyny zmiany klauzuli.
§ 3. Materiałom w postaci dokumentów zawierających informacje niejawne
stanowiące tajemnicę państwową nadaje się klauzulę tajności oraz oznacza się w
następujący sposób:
1) na pierwszej stronie dokumentu umieszcza się:
a) w lewym górnym rogu, od góry:
- nazwę jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej,
- sygnaturę literowo-cyfrową, na którą składają się: literowe oznaczenie
jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej oraz numer, pod którym
dokument został zarejestrowany w odpowiednim dzienniku, poprzedzony cyframi:
"00" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "ściśle tajne", "0", - w
przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "tajne", oddzielonymi od numeru
rejestracyjnego myślnikiem,
b) w prawym górnym rogu, od góry:
- nazwę miejscowości i datę sporządzenia dokumentu,
- klauzulę tajności,
- numer egzemplarza dokumentu (w przypadku gdy dokument sporządzono w jednym
egzemplarzu, umieszcza się napis: "Egzemplarz pojedynczy"),
c) w lewym dolnym rogu numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w
dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów,
d) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności, numer strony oraz liczbę stron całego
dokumentu;
2) na kolejnych stronach dokumentu umieszcza się:
a) w prawym górnym rogu klauzulę tajności i numer egzemplarza dokumentu,
b) w lewym dolnym rogu numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w
dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów,
c) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności, numer strony oraz liczbę stron całego
dokumentu;
3) na ostatniej stronie dokumentu umieszcza się:
a) w prawym górnym rogu klauzulę tajności i numer egzemplarza dokumentu,
b) z lewej strony pod treścią w kolejności pionowej:
- liczbę załączników (jeżeli są dołączone do dokumentu),
- klauzulę tajności załączników wraz z numerami, pod jakimi zarejestrowane
zostały w odpowiednim dzienniku,
- liczbę stron każdego załącznika,
c) z prawej strony pod treścią dokumentu imię i nazwisko oraz stanowisko osoby
podpisującej dokument,
d) w lewym dolnym rogu w kolejności pionowej:
- liczbę wykonanych egzemplarzy,
- adresatów poszczególnych egzemplarzy dokumentu lub ich rozdzielnik,
- numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w dzienniku ewidencji
wykonanych dokumentów, nazwisko osoby, która dokument sporządziła, oraz nazwisko
osoby, która dokument wykonała,
e) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności, numer strony oraz liczbę stron całego
dokumentu;
4) na trwale oprawionych książkach, broszurach, reprodukcjach lub innych
zbiorach dokumentów klauzule tajności umieszcza się po prawej stronie w
widocznym miejscu:
a) na górze i dole zewnętrznych ścianek okładki,
b) na górze i dole strony tytułowej (jeżeli dokument ją posiada),
c) na górze i dole pierwszej oraz wszystkich pozostałych stron;
5) pod numerem egzemplarza, o którym mowa w pkt 1 lit. b) tiret trzecie, można
zamieścić dyspozycję dla adresata o treści:
a) "udzielanie informacji zawartej w dokumencie bez zgody kierownika jednostki
(komórki) organizacyjnej jest zakazane",
b) "wykonanie kopii bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest
zakazane",
c) "wykonanie odpisu bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej
jest zakazane",
d) "wykonanie kopii stron od ........ do ........ oraz od ........ do ........
bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane",
e) "wykonanie odpisu od ........ do ........ oraz od ........ do ........ bez
zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane",
f) "wykonanie wypisu (wyciągu) od ........ do ........ oraz od ........ do
........ bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane".
§ 4. Materiałom w postaci dokumentów zawierających informacje niejawne
stanowiące tajemnicę służbową nadaje się klauzulę tajności oraz oznacza się w
następujący sposób:
1) na pierwszej stronie dokumentu umieszcza się:
a) w lewym górnym rogu, w kolejności pionowej:
- nazwę jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej,
- sygnaturę literowo-cyfrową, na którą składają się: literowe oznaczenie
jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej oraz numer, pod którym
dokument został zarejestrowany w odpowiednim dzienniku, poprzedzony literami:
"Pf" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "poufne", "Z" - w przypadku
dokumentu oznaczonego klauzulą "zastrzeżone", oddzielonymi od numeru
rejestracyjnego myślnikiem,
b) w prawym górnym rogu, w kolejności pionowej:
- nazwę miejscowości i datę sporządzenia dokumentu,
- klauzulę tajności,
- numer egzemplarza dokumentu (w przypadku gdy dokument sporządzono w jednym
egzemplarzu, umieszcza się napis: "Egzemplarz pojedynczy"),
c) w lewym dolnym rogu numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w
dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów,
d) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "poufne" - klauzulę, numer
strony oraz liczbę stron całego dokumentu,
e) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "zastrzeżone" - numer strony
oraz liczbę stron całego dokumentu;
2) na kolejnych stronach dokumentu umieszcza się:
a) w prawym górnym rogu na dokumentach z klauzulą "poufne" - klauzulę i numer
egzemplarza dokumentu,
b) w prawym górnym rogu na dokumentach z klauzulą "zastrzeżone" - klauzulę
dokumentu,
c) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "poufne" - klauzulę, numer
strony oraz liczbę stron całego dokumentu,
d) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "zastrzeżone" - numer strony
oraz liczbę stron całego dokumentu,
3) na ostatniej stronie dokumentu umieszcza się:
a) w prawym górnym rogu na dokumentach z klauzulą "poufne" - klauzulę i numer
egzemplarza dokumentu,
b) w prawym górnym rogu na dokumentach z klauzulą "zastrzeżone" - klauzulę
dokumentu,
c) z lewej strony pod treścią w kolejności pionowej:
- liczbę załączników,
- klauzulę tajności załączników wraz z numerami, pod jakimi zarejestrowane
zostały w odpowiednim dzienniku,
- liczbę stron każdego załącznika,
d) z prawej strony pod treścią dokumentu - imię i nazwisko oraz stanowisko osoby
podpisującej dokument,
e) w lewym dolnym rogu w kolejności pionowej:
- liczbę wykonanych egzemplarzy,
- adresatów poszczególnych egzemplarzy dokumentu,
- numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w dzienniku ewidencji
wykonanych dokumentów, nazwisko osoby, która dokument sporządziła, nazwisko
osoby, która dokument wykonała,
f) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "poufne" - klauzulę, numer
strony oraz liczbę stron całego dokumentu,
g) w prawym dolnym rogu na dokumentach z klauzulą "zastrzeżone" - numer strony
oraz liczbę stron całego dokumentu:
4) na trwale oprawionych książkach, broszurach, reprodukcjach lub innych
zbiorach dokumentów klauzule tajności umieszcza się po prawej stronie w
widocznym miejscu:
a) na górze i dole zewnętrznych ścianek okładki,
b) na górze i dole strony tytułowej,
c) na górze i dole pierwszej oraz wszystkich pozostałych stron;
5) w uzasadnionym przypadku niezależnie od klauzuli tajności, pod numerem
egzemplarza, o którym mowa w pkt 1 lit. b) tiret trzecie, można zamieścić
dyspozycję dla adresata o treści: "do zapoznania w trybie obiegowym" lub zapis o
treści: "dokument podlega ochronie przez ........", jeśli dokument podlega
krótszemu okresowi ochrony, niż przewiduje to ustawa;
6) wykonanie kopii, odpisu, wypisu lub udzielanie informacji o treści zawartej w
dokumencie jest możliwe po uzyskaniu zgody kierownika jednostki (komórki)
organizacyjnej, w której dokument został wytworzony.
§ 5. Na materiałach w postaci wykresów map i rysunków klauzulę tajności
umieszcza się pod legendą, blokiem tytułowym lub skalą oraz na stronach
zewnętrznych w miejscach widocznych po złożeniu. Na materiałach tych umieszcza
się w zależności od klauzuli tajności oznaczenia:
1) sygnaturę literowo-cyfrową, poprzedzoną cyframi lub literami oznaczającymi
klauzulę tajności, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. a) i § 4 pkt 1 lit. a), a w
przypadku załączników - sygnaturę literowo-cyfrową materiału macierzystego,
2) numer egzemplarza materiału, a w przypadku załączników - numer kolejny
załącznika,
3) adresatów poszczególnych egzemplarzy materiału, a w przypadku załączników -
łączną ilość egzemplarzy załączników.
§ 6. 1. Na dokumentach stanowiących załączniki, na pierwszej stronie w górnej
ich prawej części, umieszcza się dodatkowo napis: "Załącznik nr ........ do
pisma nr ........ z dnia ......................".
2. W przypadku gdy adresatowi wysyła się inną liczbę załączników niż pozostawia
w aktach, przy miejscach, o których mowa w ust. 1, umieszcza się dodatkowo
napisy:
1) "tylko adresat" - jeżeli załączniki mają być przekazane adresatowi bez
pozostawiania ich w aktach,
2) "do zwrotu" - jeżeli załączniki mają zostać zwrócone do osoby podpisującej
dokument.
3. Jeżeli przy dokumencie przesyła się załączniki oznaczone różnymi klauzulami
tajności, to klauzula dokumentu uwzględnia klauzulę załącznika o najwyższym
stopniu tajności.
§ 7. Na materiałach zawierających informacje niejawne stanowiące tajemnicę
państwową lub służbową w formie mikrofilmów, negatywów, fotografii, nośników do
zapisów informacji w postaci cyfrowej i taśm elektromagnetycznych, a także na
odbitkach, kliszach, matrycach i dyskach optycznych, w sprzęcie elektronicznym z
wbudowaną pamięcią lub na innych nośnikach danych elektronicznych klauzulę
tajności umieszcza się w sposób widoczny na obudowie lub opakowaniu, nanosząc
jednocześnie oznaczenia zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) lub § 4 pkt 1 lit. a).
§ 8. Zapis na taśmach magnetycznych lub filmowych rozpoczyna się i kończy
informacją o klauzuli tajności.
§ 9. 1. Na materiałach w postaci przedmiotów zawierających informacje niejawne
stanowiące tajemnicę państwową lub służbową lub przedmiotach stanowiących
tajemnicę, nie wymienionych w rozporządzeniu, klauzulę tajności nanosi się w
widocznym miejscu przez ostemplowanie, nadrukowanie, wpisanie odręczne, trwałe
dołączenie metek, nalepek, kalkomanii lub podobnych oznaczeń, nanosząc na nie
oznaczenia zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) lub § 4 pkt 1 lit. a).
2. Obudowy lub opakowania, w których znajdują się materiały zawierające
informacje niejawne, oznacza się taką klauzulą, jaką posiada materiał o
najwyższym stopniu tajności.
§ 10. 1. Na sporządzonych kopiach, odpisach, wypisach, wyciągach lub
tłumaczeniach dokumentu zawierającego informacje niejawne umieszcza się numer,
pod którym zostały zarejestrowane w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów.
2. Na kopii, odpisie, wyciągu lub tłumaczeniu:
1) nad klauzulą tajności, o której mowa w § 3 pkt 1 lit. b) i § 4 pkt 1 lit. b),
umieszcza się odpowiednio napis: "Kopia", "Odpis", "Wypis", "Wyciąg" lub
"Tłumaczenie z języka - ...................... -
(nazwa języka)
......................" oraz numer egzemplarza
(imię i nazwisko tłumacza)
wykonanej kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia,
2) pod podpisem osoby, o której mowa w § 3 pkt 3 lit. c) i § 4 pkt 3 lit. d),
umieszcza się napis: "Za zgodność" i tuszową pieczęć jednostki organizacyjnej
lub komórki organizacyjnej.
3. Fakt sporządzenia kopii, odpisu, wyciągu lub tłumaczenia odnotowuje się na
dokumencie, z którego kopię, odpis, wypis, wyciąg lub tłumaczenie sporządzono,
poprzez odcisk pieczęci informującej o:
1) nazwie jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej, w której dokonano
kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia,
2) liczbie egzemplarzy wykonanych kopii, odpisów, wypisów, wyciągów lub
tłumaczeń,
3) dacie sporządzenia kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia,
4) pozycji dziennika ewidencji wykonanych dokumentów, pod którą kopię, odpis,
wypis, wyciąg lub tłumaczenie zarejestrowano.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI ORAZ OBRONY
NARODOWEJ
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony
materiałów.
(Dz. U. Nr 18, poz. 168)
Na podstawie art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób przyjmowania, przewożenia, wydawania i
ochrony materiałów zawierających informacje niejawne przed nieuprawnionym
ujawnieniem, utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem przez podmioty wykonujące
czynności lub świadczące usługi w tym zakresie, zwane dalej "przewoźnikami".
§ 2. 1. Materiały zawierające informacje niejawne są przekazywane przewoźnikom
przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 22
stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), zwane
dalej "nadawcą".
2. Nadawca składa zamówienie na wykonanie czynności i usług, o których mowa w §
1, kierując je do przewoźników spełniających wymagania w zakresie ochrony
informacji niejawnych:
1) poczty specjalnej podlegającej Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji,
działającej w jednostkach organizacyjnych Policji przy przesyłaniu materiałów
zawierających informacje niejawne, stanowiące tajemnicę państwową, do adresatów
zamiejscowych na terenie kraju,
2) właściwej komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych
zapewniającej przewóz materiałów zawierających informacje niejawne poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
3) właściwych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej,
zapewniających przewożenie materiałów zawierających informacje niejawne,
4) państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" oraz
innych podmiotów, które uzyskały koncesję na prowadzenie usług pocztowych,
5) przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję na prowadzenie działalności w
zakresie ochrony osób i mienia.
§ 3. 1. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową
są przewożone przez przewoźników określonych w § 2 ust. 2 pkt 1-3.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzję o zamówieniu przewożenia
materiałów stanowiących tajemnicę państwową przez przewoźników, o których mowa w
§ 2 ust. 2 pkt 4 i 5, podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej.
§ 4. Materiały są przyjmowane przez przewoźników od nadawcy w postaci prawidłowo
zapakowanych listów lub paczek, a w szczególności właściwie zaadresowanych,
zabezpieczonych, opakowanych i oznaczonych, zwanych dalej "przesyłkami".
§ 5. 1. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę
państwową, nadawane jako listy za pośrednictwem przewoźników, powinny być
opakowane w dwie nieprzezroczyste i mocne koperty, przy czym na kopertach muszą
być umieszczone:
1) wewnętrznej:
a) klauzula tajności i ewentualne dodatkowe oznaczenie,
b) imienne określenie adresata,
c) imię, nazwisko i podpis osoby pakującej,
2) zewnętrznej:
a) nazwa jednostki organizacyjnej adresata,
b) adres siedziby adresata,
c) numer wykazu i pozycji w wykazie przesyłek nadanych,
d) nazwa jednostki organizacyjnej nadawcy.
2. Miejsca sklejenia każdej koperty muszą mieć odciśniętą pieczęć "do pakietów"
i zabezpieczone przezroczystą taśmą samoprzylepną, przy czym na kopercie
zewnętrznej, zamiast taśmy samoprzylepnej, może być stosowana pieczęć z laku.
3. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową,
nadawane w postaci listów, przekazuje się jako listy polecone lub wartościowe, w
dwóch nieprzezroczystych mocnych kopertach, które oznacza się tak jak w ust. 1.
4. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową,
nadawane w postaci paczek przewożonych przez przewoźników, muszą być opakowane w
dwie nieprzezroczyste warstwy mocnego papieru, oznaczone i zabezpieczone jak w
ust. 1 i 2.
5. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową,
nadawane w postaci paczek, przekazuje się jako paczki wartościowe w dwóch
nieprzezroczystych warstwach mocnego papieru, przy czym na opakowaniu
zewnętrznym nie umieszcza się klauzuli tajności.
6. Do oznaczania materiałów, o których mowa w ust. 3 i 5, stosuje się
odpowiednio ust. 1, z tym że sposób adresowania określają odrębne przepisy.
§ 6. 1. Przesyłki przyjmowane przez przewoźników, o których mowa w § 2 ust. 2
pkt 1-3, w zasadzie nie powinny przekraczać następujących wymiarów i masy:
1) listy - wymiarów od 10 cm × 15 cm do 25 cm × 35 cm i masy do 0,5 kg,
2) paczki - wymiarów od 5 cm × 10 cm × 15 cm do 35 cm × 35 cm × 35 cm i masy do
5 kg.
2. Materiały, które przekraczają wymiary i masę określone w ust. 1, powinny być
transportowane w zakrytych pojemnikach lub bezpiecznych opakowaniach,
zaplombowanych albo zabezpieczonych w inny sposób uniemożliwiający identyfikację
ich szczegółów, przy czym w czasie transportu powinny być one pod ciągłym
dozorem uniemożliwiającym dostęp osób nieuprawnionych.
§ 7. 1. Przewoźnicy przyjmują przesyłki na podstawie wykazu przesyłek nadanych,
sporządzanych przez nadawcę.
2. Wykaz przesyłek nadanych sporządzany jest w dwóch egzemplarzach, po jednym
egzemplarzu dla przewoźnika i nadawcy przesyłki.
3. Przyjęcie przesyłki potwierdza się podpisem, zapisem liczbowym i słownym
ilości przyjętych przesyłek oraz odciskiem pieczęci przewoźnika na obu
egzemplarzach wykazu przesyłek nadanych.
4. Przewoźnik nie przyjmuje przesyłki nie odpowiadającej wymaganiom określonym w
§ 6 ust. 1 lub może odmówić przyjęcia przesyłki nie odpowiadającej wymaganiom
określonym w § 5.
5. W przypadku odmowy przyjęcia przesyłki, o której mowa w ust. 4, przewoźnik
wykreśla ją z wykazu przesyłek nadanych, potwierdzając to podpisem osoby
odmawiającej przyjęcia przesyłki i odciskiem pieczęci przewoźnika na obu
egzemplarzach wykazu.
6. W przypadku przekazania materiałów bez pośrednictwa przewoźników, o których
mowa w § 2 ust. 2, adresat przesyłki potwierdza pisemnie nadawcy ich odbiór.
7. Wzór wykazu przesyłek nadanych stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 8. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową
nie mogą być przewożone łącznie z przesyłkami zawierającymi przedmioty
wartościowe, w szczególności z: pieniędzmi, wyrobami z metalu lub kamieni
szlachetnych albo mogącymi ulec uszkodzeniu w czasie transportu lub spowodować
uszkodzenie pozostałych przesyłek, zwłaszcza z materiałami wybuchowymi,
promieniotwórczymi, łatwo tłukącymi się, żrącymi, a także cuchnącymi.
§ 9. Przewóz przesyłek planuje się w taki sposób, aby dostarczane były w
możliwie najkrótszym czasie do adresata.
§ 10. 1. Przesyłki przewozi się:
1) środkami publicznego transportu lądowego, pod warunkiem zarezerwowania
przedziału na potrzeby konwoju lub zarezerwowania miejsc w sposób gwarantujący
ciągły dozór przesyłki,
2) specjalnie przystosowanymi pojazdami samochodowymi przewoźnika, które w
przypadku przewożenia materiałów niejawnych stanowiących tajemnicę państwową
muszą spełniać wymagania, o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w
sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości
pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne
jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858),
3) statkami powietrznymi, przy zapewnieniu wydzielonego miejsca ograniczającego
dostęp osób nieuprawnionych do przesyłek lub wydzielenia miejsc gwarantujących
ciągły dozór przesyłki przez konwojentów,
4) środkami transportu wodnego, przy zapewnieniu wydzielonego miejsca
ograniczającego dostęp osób nieuprawnionych do przesyłek, i konwojentów.
2. Od warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, można odstąpić wówczas, gdy
przesyłka przekazywana jest bezpośrednio od nadawcy do odbiorcy własnymi
środkami transportu nadawcy lub odbiorcy.
§ 11. 1. Przesyłki zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę
państwową przewożą i ochraniają konwoje złożone co najmniej z dwóch uzbrojonych
w broń palną konwojentów posiadających poświadczenie bezpieczeństwa, przy
zapewnieniu warunków, o których mowa w § 10.
2. Przesyłki zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową,
oznaczone klauzulą "poufne", których utrata spowodowałaby szkodę dla interesu
państwa, przewozi i ochrania co najmniej jeden uzbrojony w broń palną konwojent
posiadający poświadczenie bezpieczeństwa.
3. Od warunku posiadania broni palnej można odstąpić w czasie przewozu przesyłek
poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Konwojentów wyposaża się w dokumenty niezbędne do wykonania zadania:
1) instrukcję postępowania z ochranianymi i przewożonymi przesyłkami,
2) środki łączności umożliwiające kontakt z konwojem podczas całej podróży.
§ 12. 1. Przesyłki przewożone są w zamkniętych oraz zaplombowanych paczkach,
workach lub innego rodzaju pojemnikach, zwanych dalej "pojemnikami".
2. Na każdym pojemniku umieszcza się informację zawierającą nazwę i adres
nadawcy i odbiorcy oraz pouczenie o postępowaniu ze znalezionym pojemnikiem o
następującej treści: "Znalazca niniejszego pojemnika proszony jest o niezwłoczne
przekazanie go najbliższej jednostce Policji. Pojemnika nie rozplombowywać i nie
otwierać".
§ 13. Trasę przewozu przesyłki zawierającej informacje niejawne stanowiące
tajemnicę państwową lub służbową, oznaczonej klauzulą "poufne", przewoźnik, o
którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 4 i 5, uzgadnia z nadawcą, jej dostarczenie zaś
powinno odbyć się bez zbędnej zwłoki.
§ 14. 1. W czasie przewożenia przesyłki niedopuszczalne jest pozostawienie jej
bez nadzoru konwojentów, a w szczególności oddawanie do publicznie dostępnych
przechowalni bagażu lub magazynów.
2. Przesyłki, czasowo składowane, powinny być przechowywane w zamkniętych,
chronionych miejscach, do których dostęp mogą mieć tylko osoby posiadające
stosowne poświadczenie bezpieczeństwa.
3. Każdy przypadek składowania, o którym mowa w ust. 2, należy odnotować w
wykazie przesyłek nadanych w rubryce "Uwagi".
4. Załadunek, przeładunek i wyładunek przesyłki musi odbywać się pod kontrolą
konwojentów, przewoźnika lub pracowników ochrony nadawcy lub adresata przesyłki.
§ 15. 1. Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę
państwową mogą być przekazywane także bez pośrednictwa przewoźników, o których
mowa w § 2 ust. 2, przy spełnieniu następujących warunków:
1) materiały powinny być przewożone przez nadawców lub odbiorców pod ochroną co
najmniej dwóch uzbrojonych w broń palną konwojentów, według instrukcji
kierownika kancelarii tajnej nadawcy lub upoważnionego przez niego pracownika,
2) przewozu dokonuje się za pomocą środków transportu drogowego, kolejowego,
lotniczego lub wodnego, w których znajduje się, zabezpieczone przed dostępem
osób postronnych, miejsce przystosowane i przeznaczone tylko do tego celu,
3) przewożone materiały należy zabezpieczyć przed zniszczeniem oraz dostępem
osób nieuprawnionych.
2. Odstępstwo od warunku posiadania broni palnej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
jest możliwe wówczas, gdy przesyłki przekazywane są bezpośrednio od nadawcy do
odbiorcy na terenie tej samej miejscowości.
§ 16. 1. W przypadku uszkodzenia opakowania przesyłki przewoźnik zabezpiecza ją,
w celu niedopuszczenia do dalszych uszkodzeń oraz ujawnienia jej zawartości,
sporządzając w tej sprawie protokół w trzech egzemplarzach, z których pierwszy
wydaje się adresatowi, drugi wysyła do nadawcy, a trzeci pozostawia u
przewoźnika.
2. Przesyłkę, o której mowa w ust. 1, wraz z protokołem sporządzonym w sprawie
uszkodzenia przesyłki wydaje się adresatowi.
3. W przypadku odmowy przyjęcia przez adresata uszkodzonej przesyłki przewoźnik
zwraca ją nadawcy wraz z protokołem, o którym mowa w ust. 1, i naniesioną na nim
adnotacją o przyczynie odmowy przyjęcia przesyłki.
4. Zasady określone w ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadkach, gdy mogło
dojść do ujawnienia lub doszło do ujawnienia treści przesyłki, wyjaśniając w
protokole, komu jej treść mogła zostać ujawniona.
5. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 17. 1. Przewoźnik wydaje przesyłki upoważnionemu przedstawicielowi adresata na
podstawie wykazu przesyłek wydanych, sporządzonego przez przewoźnika.
2. Wzór wykazu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
3. Upoważniony przedstawiciel adresata, przed odebraniem przesyłki, obowiązany
jest przedstawić upoważnienie.
4. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, stanowi załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 18. Przesyłkę nie odebraną w terminie trzech dni od daty zawiadomienia
adresata o jej nadejściu odsyła się do nadawcy, jeżeli odrębne przepisy nie
określają innego terminu.
§ 19. 1. W przypadku nieotrzymania przez adresata od przewoźnika przesyłki
ujętej w wykazie przesyłek nadanych, zawiadamia on niezwłocznie o tym nadawcę.
2. Nadawca występuje do przewoźnika z żądaniem podjęcia czynności
wyjaśniających, których celem jest ustalenie osób odpowiedzialnych za utratę
przesyłki, oraz okoliczności, w jakich to nastąpiło, informując o tym
jednocześnie właściwą służbę ochrony państwa. Nie informuje się właściwej służby
ochrony państwa, jeżeli doszło do utraty materiałów zawierających tajemnicę
służbową, oznaczonych klauzulą "zastrzeżone".
3. Przewoźnik po dokonaniu ustaleń, o których mowa w ust. 2, udziela nadawcy
odpowiedzi na piśmie niezwłocznie - nie później niż w terminie 2 tygodni od
otrzymania od nadawcy żądania, informując równocześnie właściwą służbę ochrony
państwa.
§ 20. 1. Jeżeli zawarte umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, materiały
zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową przekazywane są
poza granice Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem przewoźnika, o którym
mowa w § 2 ust. 2 pkt 2.
2. Materiały niejawne stanowiące tajemnicę służbową mogą być przesyłane za
pośrednictwem przewoźnika, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 4, z uwzględnieniem
zasad zabezpieczenia i pakowania określonych w § 5 ust. 1-3 oraz 5 i 6.
3. Organizację i zasady ochrony materiałów, o których mowa w ust. 1, określają
odrębne przepisy.
§ 21. 1. W przypadku gdy zachodzi konieczność pilnego wywozu za granicę
materiałów przez przedstawiciela naczelnego lub centralnego organu państwowego,
w ramach wynikających z umów międzynarodowych rozmów, konferencji lub innych
kontaktów, i nie istnieje możliwość przekazania materiałów za pośrednictwem
przewoźnika, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, kierownik jednostki delegującej
może zezwolić na wywóz tych materiałów, jeżeli osoba wywożąca:
1) posiada stosowne poświadczenie bezpieczeństwa,
2) zapewnia stałą osobistą ochronę i bezpośrednią kontrolę w czasie podróży nad
przewożonym materiałem,
3) ma zapewniony środek transportu umożliwiający bezpieczny przewóz materiałów
do miejsca, w którym materiały będą wykorzystywane,
4) będzie miała zapewniony środek łączności umożliwiający szybki kontakt z
jednostką delegującą,
5) będzie miała zapewnione za granicą miejsce zamieszkania uniemożliwiające lub
utrudniające dostęp osób nieuprawnionych lub miejsce gwarantujące bezpieczne
przechowywanie tych materiałów.
2. Przed wydaniem zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, kierownik jednostki
delegującej, z wyjątkiem służb i organów, o których mowa w art. 30 ustawy, jest
obowiązany powiadomić o potrzebie wywozu materiałów właściwą służbę ochrony
państwa. W przypadku konieczności zdeponowania materiałów, o której mowa w ust.
5, informuje Ministerstwo Spraw Zagranicznych lub właściwe polskie
przedstawicielstwo dyplomatyczne.
3. Osoba wywożąca za granicę materiały musi być wyposażona w instrukcję
określającą zasady postępowania z tymi materiałami, wydaną przez kierownika
jednostki organizacyjnej.
4. W przypadku wywożenia za granicę materiałów zawierających informacje niejawne
stanowiące tajemnicę służbową przepisów ust. 2 nie stosuje się.
5. Osoba, która po wykorzystaniu wywiezionych materiałów nie powraca z nimi
bezpośrednio do kraju, jest obowiązana zdeponować je w kancelarii tajnej
najbliższego polskiego przedstawicielstwa lub wskazanej przez Ministerstwo Spraw
Zagranicznych placówce celem przesłania ich do kraju przy wykorzystaniu
przewoźnika, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2.
§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 marca 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz
Obrony Narodowej z dnia 26 lutego 1999 r. (poz. 168)
Załącznik nr 1
WYKAZ PRZESYŁEK NADANYCH
Ilustracja
Załącznik nr 2
PROTOKÓŁ W SPRAWIE USZKODZENIA PRZESYŁKI
Ilustracja
Załącznik nr 3
WYKAZ PRZESYŁEK WYDANYCH
Ilustracja
Załącznik nr 4
Strona zewnętrzna
Ilustracja
Strona wewnętrzna
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 24 grudnia 1998 r.
w sprawie określenia wzorów mundurów leśnika i oznak dla osób uprawnionych do
ich noszenia.
(Dz. U. z 1999 r. Nr 19, poz. 169)
Na podstawie art. 35a ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U.
Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409,
z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz z 1998 r.
Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Umundurowanie leśnika składa się z munduru wyjściowego, codziennego i
terenowego.
§ 2. 1. Przedmiotami munduru wyjściowego są:
1) marynarka w kolorze oliwkowozielonym,
2) spodnie lub spódnica w kolorze oliwkowozielonym,
3) koszula w kolorze białym,
4) krawat w kolorze zielonym,
5) czapka w kolorze zielonym,
6) płaszcz wiosenno-jesienny w kolorze oliwkowozielonym,
7) kapelusz do płaszcza w kolorze zielonym,
8) kurtka zimowa w kolorze ciemnozielonym.
2. Wzory munduru wyjściowego leśnika oraz nakryć głowy określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Przedmiotami munduru codziennego są:
1) koszula w kolorze oliwkowozielonym z długim lub krótkim rękawem, w zależności
od pory roku,
2) spodnie lub spódnica w kolorze oliwkowozielonym,
3) sweter, kamizelka lub bluza z polaru w kolorze ciemnozielonym, w zależności
od pory roku,
4) kurtka w kolorze zielonym,
5) czapka do munduru wyjściowego lub czapka zimowa, w zależności od pory roku.
2. Wzory munduru codziennego leśnika określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Przedmiotami munduru terenowego są:
1) w zestawie letnim - bluza i spodnie o dominującym kolorze zielonym z wzorem
panterki,
2) w zestawie zimowym - kurtka i spodnie o dominującym kolorze zielonym z wzorem
panterki,
3) czapka letnia i zimowa o dominującym kolorze zielonym z wzorem panterki.
2. Wzory munduru terenowego leśnika określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Przedmiotami uzupełniającymi do munduru wyjściowego, o którym mowa w § 2
w ust. 1, są:
1) szalik w kolorze zielonym,
2) rękawice w kolorze brązowym,
3) skarpety w kolorze zielonym,
4) półbuty w kolorze brązowym.
2. Przedmiotami uzupełniającymi do munduru codziennego, o którym mowa w § 3 w
ust. 1, są:
1) peleryna w kolorze zielonym,
2) półbuty w kolorze brązowym na grubej zelówce.
3. Przedmiotami uzupełniającymi do munduru terenowego, o którym mowa w § 4 w
ust. 1, są:
1) rękawice w kolorze czarnym,
2) trzewiki terenowe w kolorze czarnym.
§ 6. 1. Na czapkach wchodzących w skład munduru leśnika umieszczony jest
stylizowany wizerunek orła w kolorze srebrnym, wykonany z metalu.
2. Na guzikach zewnętrznych munduru leśnika, wykonanych z tworzywa sztucznego w
kolorze zielonym, umieszczony jest wizerunek orła.
3. Wizerunek orła i jego rozmieszczenie na czapce określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 7. 1. Na lewym boku kapelusza wchodzącego w skład munduru wyjściowego leśnika
- pracownika Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe umieszczony jest
stylizowany wizerunek gałązki modrzewia w kolorze srebrnym, wykonany z metalu.
2. Wizerunek gałązki modrzewia określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 8. Ustala się następujące rodzaje oznak do munduru leśnika:
1) identyfikacyjne,
2) służbowe.
§ 9. 1. Oznaki identyfikacyjne mają wzór haftowanej naszywki o treści:
1) "Służba Leśna" - dla pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe, noszonej na lewym rękawie płaszcza, kurtki i munduru terenowego oraz
nad lewą kieszenią koszuli, swetra, kamizelki i bluzy z polaru,
2) "Straż Leśna" - dla pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe zaliczonych do Służby Leśnej, zatrudnionych w Straży Leśnej, noszonej
na lewym rękawie płaszcza, kurtki i munduru terenowego oraz nad lewą kieszenią
koszuli, swetra, kamizelki i bluzy z polaru,
3) "Urząd Wojewódzki w ..." lub "Starostwo w ...." (z odpowiednią nazwą
miejscowości) - dla pracowników urzędów wojewódzkich i starostw bezpośrednio
zajmujących się nadzorem nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących
własności Skarbu Państwa, noszonej na lewym rękawie przedmiotów munduru,
4) "Akademia Rolnicza w ... (z odpowiednią nazwą miasta) Leśny Zakład
Doświadczalny w ..." (z odpowiednią nazwą miejscowości) - dla pracowników
leśnych zakładów doświadczalnych szkół wyższych sprawujących bezpośredni nadzór
i zarząd nad lasami Skarbu Państwa, noszonej na lewym rękawie przedmiotów
munduru,
5) "Technikum Leśne w ..." (z odpowiednią nazwą miejscowości) lub "Zespół Szkół
Leśnych w ..." (z odpowiednią nazwą miejscowości) - dla dyrektorów, nauczycieli
i uczniów średnich leśnych szkół zawodowych, noszonej na lewym rękawie
przedmiotów munduru.
2. Oznaki identyfikacyjne umieszcza się w odległości 8 cm poniżej wszycia
rękawa.
3. Wzory oznak identyfikacyjnych określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Oznaki służbowe z aksamitu w kolorze ciemnozielonym wyhaftowane są
bajorkiem:
1) w kolorze złotym - dla pracowników ministerstwa obsługującego ministra
właściwego do spraw środowiska,
2) w kolorze srebrnym - dla pozostałych osób uprawnionych do noszenia munduru
leśnika.
2. Do oznak służbowych stosuje się wypustki w kolorze:
1) złotym - dla pracowników Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych,
2) sjeny palonej - dla pracowników regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych,
3) zielonym - dla średnich leśnych szkół zawodowych oraz leśnych zakładów
doświadczalnych szkół wyższych,
4) niebieskim - dla pracowników urzędów wojewódzkich i starostw bezpośrednio
zajmujących się nadzorem nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących
własności Skarbu Państwa.
3. Oznaki służbowe umieszcza się na klapach marynarki.
4. Wzory oznak służbowych określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
5. Rodzaje oznak służbowych określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
§ 11. Dopuszcza się używanie dotychczasowych mundurów do czasu ich zużycia.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: J. Szyszko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1998 r. (poz. 169)
Załącznik nr 1
WZORY MUNDURU WYJŚCIOWEGO LEŚNIKA ORAZ NAKRYĆ GŁOWY
Mundur wyjściowy damski
Ilustracja
Mundur wyjściowy męski
Ilustracja
Płaszcz wiosenno-jesienny damski
Ilustracja
Płaszcz wiosenno-jesienny męski
Ilustracja
Kurtka zimowa damska
Ilustracja
Kurtka zimowa męska
Ilustracja
Kapelusz damski do munduru wyjściowego
Ilustracja
Kapelusz męski do munduru wyjściowego
Ilustracja
Czapka do munduru wyjściowego i codziennego
Ilustracja
Czapka zimowa do munduru codziennego
Ilustracja
Czapka letnia do munduru terenowego
Ilustracja
Czapka zimowa do munduru terenowego
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY MUNDURU CODZIENNEGO LEŚNIKA
Mundur codzienny damski z koszulą z krótkim rękawem
Ilustracja
Mundur codzienny męski z koszulą z długim rękawem
Ilustracja
Wzór swetra do munduru codziennego
Ilustracja
Wzór kamizelki do munduru codziennego
Ilustracja
Wzór bluzy z polaru do munduru codziennego
Ilustracja
Wzór kurtki do munduru codziennego
Ilustracja
Wzór peleryny do munduru codziennego
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZORY MUNDURU TERENOWEGO LEŚNIKA
Mundur terenowy letni
Ilustracja
Mundur terenowy zimowy
Ilustracja
Załącznik nr 4
WIZERUNEK ORŁA I JEGO ROZMIESZCZENIE NA CZAPCE
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
WIZERUNEK GAŁĄZKI MODRZEWIA
Stylizowana gałązka modrzewia do kapelusza
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZORY OZNAK IDENTYFIKACYJNYCH
Oznaczenie Służby Leśnej
Ilustracja
Oznaczenie Straży Leśnej
Ilustracja
Oznaczenie starostwa
Ilustracja
Oznaczenie urzędu wojewódzkiego
Ilustracja
Oznaczenie leśnego zakładu doświadczalnego szkoły wyższej
Ilustracja
Oznaczenie średniej leśnej szkoły zawodowej
Ilustracja
Załącznik nr 7
WZORY OZNAK SŁUŻBOWYCH
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
RODZAJE OZNAK SŁUŻBOWYCH
OznakaUprawnieni do noszenia mundurów z daną oznaką
IlustracjaMinister właściwy do spraw środowiska
• Dyrektor Generalny Lasów Państwowych
• Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych
IlustracjaPodsekretarz stanu w ministerstwie obsługującym ministra
właściwego do spraw środowiska
• Zastępca Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych
• Zastępca dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych
IlustracjaDyrektor i wicedyrektor departamentu zajmującego się sprawami
leśnictwa w ministerstwie obsługującym ministra właściwego do spraw
środowiska
• Główny księgowy Lasów Państwowych
• Główny księgowy regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych
• Główny inspektor Lasów Państwowych
• Główny inspektor Straży Leśnej
Dyrektor wydziału właściwego do spraw leśnictwa w urzędzie wojewódzkim
Dyrektor leśnego zakładu doświadczalnego szkoły wyższej
IlustracjaGłówny specjalista prowadzący sprawy leśnictwa w ministerstwie
obsługującym ministra właściwego do spraw środowiska
W Lasach Państwowych:
• Naczelnik wydziału
• Główny specjalista Służby Leśnej
• Kierownik zespołu ochrony lasu
• Nadleśniczy
• Dyrektor jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych o zasięgu krajowym
Dyrektor średniej leśnej szkoły zawodowej
Pracownicy do spraw leśnictwa w urzędzie wojewódzkim
Nadleśniczy w leśnym zakładzie doświadczalnym
IlustracjaStarszy specjalista prowadzący sprawy leśnictwa w ministerstwie
obsługującym ministra właściwego do spraw środowiska
W Lasach Państwowych:
• Inspektor Lasów Państwowych
• Inspektor Straży Leśnej
• Doradca
• Starszy specjalista Służby Leśnej
• Zastępca nadleśniczego
• Zastępca dyrektora jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych o zasięgu
krajowym
• Główny księgowy nadleśnictwa
Zastępca dyrektora średniej leśnej szkoły zawodowej
Kierownik wydziału do spraw leśnictwa w starostwie
Główny inżynier (zastępca nadleśniczego) w leśnym zakładzie doświadczalnym
IlustracjaSpecjalista prowadzący sprawy leśnictwa w ministerstwie
obsługującym ministra właściwego do spraw środowiska
W Lasach Państwowych:
• Specjalista Służby Leśnej
• Inżynier nadzoru w nadleśnictwie
Nauczyciel w średniej leśnej szkole zawodowej
Inspektor do spraw leśnictwa w starostwie
Inżynier nadzoru w leśnym zakładzie doświadczalnym
IlustracjaPozostali pracownicy prowadzący sprawy leśnictwa w ministerstwie
obsługującym ministra właściwego do spraw środowiska
W Lasach Państwowych:
• Starszy specjalista Służby Leśnej w nadleśnictwie
• Leśniczy
• Sekretarz nadleśnictwa
• Starszy strażnik leśny
Pozostali pracownicy prowadzący sprawy leśnictwa w starostwie
Leśniczy w leśnym zakładzie doświadczalnym
IlustracjaW Lasach Państwowych:
• Specjalista Służby Leśnej w nadleśnictwie
• Podleśniczy
• Strażnik leśny
W leśnym zakładzie doświadczalnym:
• Podleśniczy
• Strażnik leśny
IlustracjaW Lasach Państwowych i leśnym zakładzie doświadczalnym:
• Gajowy
IlustracjaPracownicy Lasów Państwowych nie zaliczeni do Służby Leśnej
IlustracjaUczniowie średniej leśnej szkoły zawodowej
IlustracjaPracownicy jednostek badawczo-rozwojowych statutowo działających
na rzecz leśnictwa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 stycznia 1999 r.
o zmianie ustawy o pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 170)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998
r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i
1126) w art. 31 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 4a na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "lub 30
dni od dnia otrzymania decyzji urzędu pracy o ustaniu prawa do zasiłku dla
bezrobotnych.",
2) w ust. 4b dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Do okresu tego nie wlicza się okresu lub okresów jego zawieszenia.",
3) ust. 4d otrzymuje brzmienie:
"4d. Gwarantowany zasiłek okresowy ulega zawieszeniu na okres podjęcia
zatrudnienia albo pozarolniczej działalności w rozumieniu przepisów o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.",
4) dodaje się ust. 4e i 4f w brzmieniu:
"4e. Przywrócenie gwarantowanego zasiłku okresowego następuje na wniosek osoby
zainteresowanej złożony w terminie 14 dni od dnia ustania zatrudnienia, jeżeli w
dalszym ciągu spełnione są warunki wymienione w art. 31 ust. 4a. Gwarantowany
zasiłek okresowy nie może być przywrócony, jeżeli po ustaniu zatrudnienia osobie
uprawnionej będzie przysługiwał zasiłek dla bezrobotnych.
4f. W przypadku zbiegu uprawnienia do gwarantowanego zasiłku okresowego z
uprawnieniami do zasiłku stałego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, renty z
tytułu niezdolności do pracy lub wcześniejszej emerytury, przysługuje jedno z
tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 20, poz. 171)
Na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr
108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
(Dz. U. Nr 71, poz. 338 oraz z 1999 r. Nr 9, poz. 76) w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w pkt 6 po wyrazach "Czarna Dąbrówka" dodaje się wyraz "Czarne,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 lutego 1999 r.
w sprawie kwalifikacji osób wykonujących zadania w zakresie pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 172)
Na podstawie art. 12 ust. 23 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756
i Nr 162, poz. 1118 i 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. Osoby, za których pośrednictwem wojewoda wykonuje zadania w zakresie pomocy
społecznej, powinny posiadać następujące kwalifikacje:
1) wyższe wykształcenie, w szczególności w zakresie: prawnym, ekonomicznym,
organizacji i zarządzania, polityki społecznej, pracy socjalnej, psychologii,
pedagogiki, resocjalizacji lub socjologii, oraz specjalizację w zakresie
organizacji pomocy społecznej lub trzyletni staż pracy w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej albo
2) średnie wykształcenie, specjalizację w zakresie organizacji pomocy społecznej
oraz pięcioletni staż pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej,
albo
3) dyplom pracownika socjalnego oraz pięcioletni staż pracy lub specjalizację w
zakresie organizacji pomocy społecznej albo specjalizację w zawodzie "pracownik
socjalny".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 10 lutego 1999 r.
w sprawie zakazu przywozu niektórych towarów pochodzących z Republiki
Portugalskiej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 173)
Na podstawie art. 16 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Zakazuje się przywozu towarów pochodzących z Republiki Portugalskiej,
określonych w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
10 lutego 1999 r. (poz. 173)
TOWARY PODLEGAJĄCE ZAKAZOWI PRZYWOZU Z REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0102 0102Bydło żywe:
0102 10- Zwierzęta hodowlane czystej krwi:
0102 10 10 0- - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało
cielaka)
0102 10 30 0- - Krowy
0102 10 90 0- - Pozostałe
0102 90- Pozostałe:
- - Gatunki domowe:
0102 90 05 0- - - O masie nie przekraczającej 80 kg
- - - O masie powyżej 80 kg, ale nie przekraczającej 160 kg:
0102 90 21 0- - - - Rzeźne
0102 90 29 0- - - - Pozostałe
- - - O masie powyżej 160 kg, ale nie przekraczającej 300 kg:
0102 90 41 0- - - - Rzeźne
0102 90 49 0- - - - Pozostałe
- - - O masie powyżej 300 kg:
- - - - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka):
0102 90 51 0- - - - - Rzeźne
0102 90 59 0- - - - - Pozostałe
- - - - Krowy:
0102 90 61 0- - - - - Rzeźne
0102 90 69 0- - - - - Pozostałe
- - - - Pozostałe:
0102 90 71 0- - - - - Rzeźne
0102 90 79 0- - - - - Pozostałe
0102 90 90 0- - Pozostałe
02010201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:
0201 10 00 0- Tusze i półtusze
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 20 90 0- - Pozostałe
0201 30 00 0- Bez kości
02020202Mięso wołowe mrożone:
0202 10 00 0- Tusze i półtusze
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 20 90 0- - Pozostałe
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki
0202 30 90 0- - Pozostałe
02060206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z
osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone:
0206 10- Wołowe świeże lub chłodzone:
0206 10 10 0- - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
- - Pozostałe:
0206 10 91 0- - - Wątroby
0206 10 95 0- - - Gruba przepona i cienka przepona
0206 10 99 0- - - Pozostałe
- Wołowe mrożone:
0206 21 00 0- - Ozory
0206 22- - Wątroby:
0206 22 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
0206 22 90 0- - - Pozostałe
0206 29- - Pozostałe:
0206 29 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
- - - Pozostałe:
0206 29 91 0- - - - Gruba przepona i cienka przepona
0206 29 99 0- - - - Pozostałe
02100210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone;
jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobów:
0210 20- Mięso wołowe:
0210 20 10 0- - Z kośćmi
0210 20 90 0- - Bez kości
0210 90- Inne, łącznie z jadalnymi mączkami i grysikami z mięsa lub
podrobów:
- - Podroby:
- - - Wołowe:
0210 90 41 0- - - - Gruba przepona i cienka przepona
0210 90 49 0- - - - Pozostałe
0504 00 000504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem
rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w
solance, suszone lub wędzone:
0504 00 00 9- Pozostałe1)
05060506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie
przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu
kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów:
0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu1)
0506 90 00 0- Pozostałe1)
05110511Produkty pochodzenia zwierzęcego gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nie nadające się
do spożycia przez ludzi:
- Pozostałe:
0511 99- - Pozostałe:
0511 99 50 0- - - Embriony bydlęce
0511 99 80- - - Pozostałe:
0511 99 80 5- - - - Komórki jajowe zwierząt gospodarskich1)
0511 99 80 9- - - - Pozostałe1)
1601 001601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi;
przetwory żywnościowe oparte o te produkty:
1601 00 10 0- Z wątroby1)
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane1)
1601 00 99 0- - Pozostałe1)
16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane1)
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
1602 20 90 0- - Pozostałe1)
1602 50- Z wołowiny:
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Corned beef (wołowina peklowana)
1602 50 39 0- - - - Pozostałe
1602 50 80 0- - - Pozostałe
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt1)
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami1)
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe1)
1603 001603 00Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub
innych bezkręgowców wodnych:
1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub
mniej1)
1603 00 30 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto większej niż
1 kg, ale mniejszej niż 20 kg1)
1603 00 90 0- Pozostałe1)
23012301Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie nadające się do spożycia
przez ludzi; skwarki:
2301 10 00 0- Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów; skwarki1)
30013001Gruczoły i inne narządy do celów organoterapeutycznych, suszone,
sproszkowane i nie sproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub innych narządów
lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole;
inne substancje ludzkie i zwierzęce preparowane, do celów terapeutycznych
lub profilaktycznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3001 10- Gruczoły i inne narządy, suszone, sproszkowane i nie
sproszkowane:
3001 10 10 0- - Sproszkowane1)
3001 10 90 0- - Pozostałe1)
3001 20- Ekstrakty gruczołów lub innych narządów lub ich wydzielin:
3001 20 90 0- - Pozostałe1)
3001 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole1)
3001 90 99 0- - - Pozostałe1)
30023002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi
oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
3002 10- Antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty
immunologiczne, także otrzymane w procesach biotechnologicznych:
3002 10 0- - Antysurowice1)
- - Pozostałe:
3002 10 91 0- - - Hemoglobina, globulina krwi i globulina surowicy1)
3002 90- Pozostałe:
3002 90 30 0- - Krew zwierzęca przygotowana do stosowania terapeutycznego,
profilaktycznego i diagnostycznego1)
3503 003503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych
/nawet kwadratowych/ barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub
nie) oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1), 2)
3503 00 80 0- Pozostałe1), 2)
1) - Dotyczy produktów otrzymanych ze zwierząt objętych pozycją nr 0102.
2) - Dotyczy produktów przeznaczonych do celów spożywczych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 11 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych przy pozyskiwaniu, konserwacji,
obróbce, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu lub wykorzystywaniu materiału
biologicznego oraz prowadzeniu punktów kopulacyjnych.
(Dz. U. Nr 20, poz. 174)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 i 6 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997
r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa
oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podmiot zajmujący się pozyskiwaniem, konserwacją, obróbką,
przechowywaniem i wprowadzaniem do obrotu nasienia, zwany dalej "podmiotem
prowadzącym stację produkcji nasienia", powinien prowadzić działalność w
specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach.
2. Jeżeli podmiot prowadzący stację produkcji nasienia prowadzi jednocześnie
działalność polegającą na wykorzystaniu nasienia, powinien prowadzić tę
działalność w specjalnie do tego celu przeznaczonym obiekcie.
3. Obiekty, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być zabezpieczone przed
dostępem zwierząt z zewnątrz.
4. W obiektach służących do wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1,
zwanych dalej "stacją produkcji nasienia", powinny być:
1) wydzielone pomieszczenia dla zwierząt,
2) wydzielone pomieszczenia służące do:
a) kwarantanny,
b) izolacji zwierząt,
3) wydzielone pomieszczenie do dezynfekcji dla pracowników,
4) wydzielone pomieszczenia do pozyskiwania, konserwacji i obróbki nasienia, a
także mycia, dezynfekcji lub sterylizacji narzędzi i sprzętu,
5) wydzielone pomieszczenie i urządzenia do okresowego przechowywania nasienia
(kontumacji).
§ 2. 1. Podmiot prowadzący stację produkcji nasienia powinien:
1) zapewniać stały, codzienny nadzór nad produkcją nasienia i jego
przechowywaniem, sprawowany przez lekarza weterynarii posiadającego
specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt, zwanego dalej "lekarzem weterynarii",
2) zapewniać, aby dezynfekcję i sterylizację w obiektach stacji produkcji
nasienia przeprowadzano pod nadzorem lekarza weterynarii,
3) zapewniać, aby do pomieszczeń produkcyjnych oraz przetrzymywania zwierząt
wchodziły wyłącznie osoby upoważnione przez lekarza weterynarii,
4) zapewniać prowadzenie przez lekarza weterynarii rejestru, w którym
ewidencjonuje się zwierzęta przebywające w stacji produkcji nasienia, z
wyszczególnieniem rasy, daty urodzenia, cech identyfikacyjnych każdego
zwierzęcia, a także wyników weterynaryjnych badań kontrolnych, jak również
informacji o stanie zdrowia zwierzęcia i jakości wyprodukowanego nasienia,
5) przetrzymywać w stacji produkcji nasienia wyłącznie zwierzęta jednego
gatunku, z zastrzeżeniem ust. 2,
6) pozyskiwać, konserwować, obrabiać oraz przechowywać nasienie wyłącznie w
pomieszczeniach do tego przeznaczonych,
7) do rozrzedzania i konserwacji nasienia stosować wyłącznie zarejestrowane
środki farmaceutyczne, jak również preparaty sporządzone z takich środków, a w
przypadku sporządzania preparatów i rozrzedzalników z produktów pochodzenia
zwierzęcego używać surowców pochodzących ze źródeł, które nie stanowią
zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub poddane zostały obróbce przed ich użyciem
wykluczającej to zagrożenie.
2. W stacji produkcji nasienia dopuszcza się:
1) przetrzymywanie pszczół, łącznie z innymi gatunkami zwierząt,
2) przetrzymywanie zwierząt niezbędnych do funkcjonowania stacji produkcji
nasienia, innych niż zwierzęta, od których pobierane jest nasienie, pod
warunkiem że nie będą stanowiły zagrożenia dla zdrowia zwierząt, od których
pobierane jest nasienie.
§ 3. 1. Do stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta
zbadane w okresie 30 dni przed wprowadzeniem do stacji i zaopatrzone w
orzeczenie lekarsko-weterynaryjne wystawione przez lekarza weterynarii,
stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu.
2. Szczegółowe warunki zdrowotne i przydatności do rozrodu buhajów, knurów,
tryków, kozłów i ogierów, wprowadzanych do stacji produkcji nasienia, określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wzory orzeczeń, o których mowa w ust. 1, dla buhajów, knurów, tryków, kozłów
i ogierów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. Buhaje, knury, tryki i kozły, wprowadzane do stacji produkcji nasienia,
poddawane są 30-dniowej kwarantannie, w czasie której należy przeprowadzić
badania, których zakres określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
5. Po upływie okresu kwarantanny i uzyskaniu ujemnych wyników badań, o których
mowa w ust. 4, zwierzę może zostać wprowadzone do pomieszczeń stałego
przebywania zwierząt oraz do pomieszczenia, w którym pozyskiwane jest nasienie.
§ 4. 1. Buhaje, knury, ogiery, tryki i kozły, od których pozyskiwane jest
nasienie, podlegają badaniom okresowym określonym w załączniku nr 1 do
rozporządzenia.
2. Bezpośrednio przed dniem pozyskiwania nasienia, celem wykluczenia chorób lub
niedyspozycji, zwierzę powinno być zbadane klinicznie przez lekarza weterynarii.
3. Jeżeli wynik któregokolwiek z badań określonych w ust. 1 był pozytywny,
zwierzęta powinny być izolowane, a pobrane od nich nasienie, licząc od dnia
ostatniego ujemnego wyniku badania, zniszczone.
§ 5. 1. Nasienie buhajów przeznaczone do sztucznego unasienniania może być
pozyskiwane wyłącznie od zwierząt:
1) które w dniu pozyskania nasienia nie wykazują żadnych objawów chorobowych,
2) które nie były używane do krycia naturalnego,
3) które nie były szczepione przeciwko zakaźnemu zapaleniu nosa i
tchawicy/otrętowi bydła oraz przeciwko pryszczycy,
4) które były przetrzymywane w stacji produkcji nasienia, położonej w miejscu,
gdzie w promieniu 10 km nie stwierdzono przypadków pryszczycy w okresie
przynajmniej 30 dni poprzedzających dzień pozyskania nasienia,
5) które były przetrzymywane w stacji produkcji nasienia przynajmniej przez
okres 30 dni, bezpośrednio przed dniem pozyskania nasienia,
6) wobec których nie obowiązują nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów
o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
7) które, z zastrzeżeniem pkt 8, były przetrzymywane w stacji produkcji
nasienia, w której w okresie 30 dni przed dniem pozyskiwania nasienia nie
stwierdzono przypadków chorób, co do których istnieje obowiązek zwalczania,
8) które były przetrzymywane w stacji produkcji nasienia, w której w okresie co
najmniej 3 miesięcy przed pozyskiwaniem nasienia nie stwierdzono przypadków
pryszczycy.
2. Nasienie knurów może być pozyskiwane wyłącznie od zwierząt:
1) które w dniu pozyskiwania nasienia nie wykazują żadnych objawów chorobowych,
2) które nie były używane do krycia naturalnego,
3) które nie były szczepione przeciwko chorobie Aujeszkyego u świń - z wyjątkiem
szczepień przy użyciu szczepionki delecyjnej GI - oraz pryszczycy, brucelozie,
klasycznemu i afrykańskiemu pomorowi świń, a także leptospirozie,
4) które były przetrzymywane w stacji produkcji nasienia, która jest położona w
miejscu, gdzie w promieniu 10 km nie stwierdzono w okresie przynajmniej 30 dni
poprzedzających dzień pozyskania nasienia przypadków pryszczycy i pomoru świń,
5) które były przetrzymywane w stacji produkcji nasienia, w której w okresie 30
dni przed dniem pozyskania nasienia nie stwierdzono przypadków choroby
Aujeszkyego u świń i innych chorób świń, co do których istnieje obowiązek
zwalczania, 6) wobec których nie obowiązują nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, 7) które były przetrzymywane w
stacji produkcji nasienia, w której w okresie 30 dni przed dniem pozyskiwania
nasienia nie stwierdzono przypadków chorób, co do których istnieje obowiązek
zwalczania.3. Nasienie tryków i kozłów może być pozyskiwane wyłącznie od
zwierząt:
1) które na 30 dni przed dniem pozyskiwania nasienia przeszły badania w kierunku
brucelozy owiec brucelozy kóz i owiec z wynikiem ujemnym,
2) wobec których nie obowiązują nakazy i zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
3) które w dniu pozyskiwania nasienia nie wykazują żadnych objawów chorobowych.
4. Nasienie ogierów może być pozyskiwane wyłącznie od zwierząt, które:
1) nie wykazują chorobowych zmian klinicznych w obrębie narządów rozrodczych,
2) w dniu pozyskiwania nasienia nie wykazują jakichkolwiek objawów klinicznych
chorób zakaźnych zwierząt,
3) w ciągu 15 dni przed dniem pozyskiwania nasienia nie miały kontaktu ze
zwierzętami dotkniętymi chorobą zakaźną zwierząt,
4) w ciągu 60 dni przed dniem pozyskiwania nasienia nie były używane do krycia
naturalnego,
5) zostały poddane badaniom w kierunku:
a) niedokrwistości zakaźnej koni - testem immunodyfuzji w żelu agarowym (test
Cogginsa) z wynikiem ujemnym,
b) wirusowego zapalenia tętnic koni - testem seroneutralizacji z wynikiem
ujemnym, przy rozcieńczeniu surowicy 1:4, a w razie braku wyniku ujemnego -
badaniem na wykrycie wirusa, które powinno być wykonane ze wszystkich frakcji
nasienia,
c) zakaźnego zapalenia macicy u klaczy, przeprowadzonym dwukrotnie w
siedmiodniowych odstępach czasu metodą izolacji Taylorella equigenitalis z
frakcji przedejakulacyjnej nasienia lub próbek nasienia i z wymazów pobranych z
napletka lub cewki moczowej, z wynikiem ujemnym.
5. Badania, o których mowa w ust. 4 pkt 5, powinny być wykonane w okresie 14 dni
od dnia wstawienia ogiera do stacji produkcji nasienia oraz co najmniej jeden
raz w roku na początku sezonu rozpłodowego, z tym że jeżeli ogier nie przebywał
stale w stacji produkcji nasienia przez okres 30 dni i przed dniem pozyskania
nasienia lub w okresie tym miał kontakt ze zwierzętami jednokopytnymi nie
spełniającymi warunków zdrowotnych określonych w przepisach rozporządzenia:
1) badanie, o którym mowa w ust. 4 pkt 5 lit. a), powinno być powtórzone co 120
dni podczas okresu pozyskiwania nasienia,
2) badanie, o którym mowa w ust. 4 pkt 5 lit. b), powinno być wykonane nie
później niż 30 dni przed pierwszym pozyskaniem nasienia lub stan braku siewstwa
u serododatniego ogiera na wirusowe zapalenie tętnic koni powinien być
potwierdzony testem izolacji wirusa przeprowadzonym nie później niż w okresie
jednego roku przed okresem pozyskiwania nasienia.
6. W przypadku produkcji mrożonego nasienia ogierów badania, o których mowa w
ust. 4 pkt 5, mogą być wykonane w czasie 30-dniowego okresu przechowywania
nasienia (kontumacji), nie wcześniej jednak niż w 14 dniu od dnia pozyskania
nasienia, niezależnie od miejsca pobytu zwierzęcia.
§ 6. 1. Pobrane nasienie zwierząt gospodarskich może być rozrzedzane, jeżeli
ejakulat odpowiada jakości określonej w przepisach o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich.
2. W toku produkcji nasienie buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów powinno
być zabezpieczone, nad nadzorem lekarza weterynarii, antybiotykiem lub
mieszaniną antybiotyków, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nasienie buhajów i knurów powinno być zabezpieczone mieszaniną antybiotyków w
takiej ilości, żeby w ostatecznie rozcieńczonym nasieniu znajdowało się nie
mniej niż: 500 µg/ml streptomycyny, 500 jm/ml penicyliny, 150 µg/ml linkomycyny
oraz 300 µg/ml spektynomycyny, z tym że może być zastosowana alternatywna
kombinacja antybiotyków, które mają takie samo działanie przeciwko
kampylobakteriozie, leptospirozie i mykoplazmom.
4. Bezpośrednio po dodaniu antybiotyków rozrzedzone nasienie buhajów powinno być
przetrzymywane przez okres 45 minut w temperaturze +5°C, a nasienie knurów przez
okres 45 minut w temperaturze +15°C.
5. Każda porcja nasienia powinna być czytelnie oznakowana na opakowaniu, a
oznakowanie powinno zawierać: datę pobrania, rasę i cechy identyfikacyjne
zwierzęcia, od którego pobrano nasienie, oraz nazwę i uzgodniony z powiatowym
lekarzem weterynarii numer weterynaryjny podmiotu prowadzącego stację produkcji
nasienia przy użyciu kodu numeryczno-literowego.
§ 7. 1. Przed wysyłką nasienie opuszczające stację produkcji nasienia powinno
być zapakowane do pojemnika pod nadzorem lekarza weterynarii.
2. Nasienie świeże, konserwowane lub konserwowane mrożone przeznaczone do
wysyłki, pochodzące od tryków i kozłów, powinno spełniać wymagania określone w
przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich oraz nie
może zawierać drobnoustrojów patogennych i warunkowo patogennych.
3. Nasienie konserwowane lub konserwowane mrożone przeznaczone do wysyłki,
pochodzące od buhajów, knurów i ogierów, powinno spełniać wymagania określone w
przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich i nie może
zawierać drobnoustrojów patogennych i warunkowo patogennych.
4. Z zastrzeżeniem ust. 5, ogólna ilość drobnoustrojów w nasieniu, o którym mowa
w ust. 3, nie może być wyższa niż:
1) 10.000 w 1 cm3 nasienia buhajów,
2) 150.000 w 1 cm3 nasienia knurów,
3) 10.000 w 1 cm3 nasienia ogierów, w przypadku użycia do pobierania nasienia
pochwy zamkniętej.
5. W przypadku użycia do pozyskiwania nasienia ogierów pochwy otwartej nasienie
konserwowane lub konserwowane mrożone, przeznaczone do wysyłki, może zawierać
jedynie pojedyncze drobnoustroje, inne niż patogenne i warunkowo patogenne.
§ 8. 1. Sprzęt, który znajdował się w bezpośrednim kontakcie ze zwierzęciem lub
nasieniem podczas pozyskiwania lub konserwacji nasienia, po zakończeniu pracy
powinien być oczyszczony i zdezynfekowany lub poddany sterylizacji, a w
przypadku sprzętu jednorazowego użytku - utylizacji.
2. Pojemniki do okresowego magazynowania nasienia oraz służące do jego
transportu powinny być co najmniej raz w roku oczyszczone, zdezynfekowane lub
wysterylizowane, a stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio
używany.
§ 9. 1. Podmiot prowadzący działalność polegającą na przechowywaniu i
wprowadzaniu do obrotu nasienia, zwany dalej "podmiotem prowadzącym bank
nasienia", powinien prowadzić rejestr, do którego należy wpisywać:
1) datę przyjęcia i wydania nasienia,
2) oznaczenie podmiotu, od którego nasienie zostało nabyte, i nabywającego
nasienie,
3) datę produkcji nasienia oraz dane o jakości nasienia określone w przepisach o
organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich,
4) dane o zwierzęciu, od którego pochodzi nasienie,
5) imię i nazwisko oraz numer lekarza weterynarii z krajowej listy
lekarsko-weterynaryjnej, nadzorującego produkcję i przechowywanie nasienia.
2. W banku nasienia powinny być wydzielone pomieszczenia do przechowywania i
dystrybucji nasienia oraz do mycia, dezynfekcji lub sterylizacji narzędzi i
sprzętu.
3. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 2, powinny być wykonane w sposób
umożliwiający ich łatwe i skuteczne oczyszczanie oraz dezynfekcję.
4. Pojemniki do długotrwałego magazynowania nasienia powinny być co 5 lat
oczyszczone, zdezynfekowane lub wysterylizowane, a stosowany w nich środek
chłodzący nie może być uprzednio używany.
5. Nasienie przechowywane w banku nasienia powinno spełniać wymagania, o których
mowa w § 6 i 7.
§ 10. 1. Podmiot prowadzący działalność polegającą na wykorzystaniu nasienia
powinien zachowywać warunki higieny zapobiegające przenoszeniu chorób zakaźnych
w związku z wykonywaniem zabiegów sztucznego unasienniania, a sprzęt używany do
zabiegów sztucznego unasienniania, po zakończeniu pracy, powinien być
oczyszczony i zdezynfekowany lub poddany sterylizacji, a w przypadku sprzętu
jednorazowego użytku - utylizacji.
2. Pojemniki do przetrzymywania nasienia powinny być przynajmniej raz w roku
oczyszczone, zdezynfekowane lub wysterylizowane, a stosowany w nich środek
chłodzący nie może być uprzednio używany.
3. Nasienie buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów, wykorzystywane w
sztucznym unasiennianiu przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinno spełniać
warunki określone w § 7 ust. 2 i 3.
4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinien prowadzić rejestr, do którego
należy wpisywać:
1) datę sztucznego unasiennienia,
2) dane o zwierzęciu, które poddano zabiegowi sztucznego unasienniania, oraz
dane o jego posiadaczu,
3) dane o użytym nasieniu i o zwierzęciu, od którego pochodzi nasienie.
5. Nasienie wykorzystywane przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinno
spełniać wymagania, o których mowa w § 6 i 7.
§ 11. 1. Podmiot zajmujący się pozyskiwaniem, konserwacją, obróbką,
przechowywaniem, wprowadzaniem do obrotu lub wykorzystywaniem komórek jajowych i
zarodków powinien utworzyć specjalistyczny zespół pozyskiwania oraz przenoszenia
komórek jajowych i zarodków, zwany dalej "zespołem ET".
2. Zespołem ET może kierować wyłącznie lekarz weterynarii.
§ 12. 1. Podmiot, o którym mowa w § 11, powinien zapewniać zespołowi ET stałe
lub ruchome laboratorium.
2. Laboratorium stałe powinno składać się z dwóch oddzielnych części
zapewniających warunki higieny zapobiegające przenoszeniu się chorób zakaźnych
przy wykonywaniu zabiegów.
3. W laboratorium stałym powinno być:
1) wydzielone pomieszczenie, w którym komórki jajowe lub zarodki są badane i
poddawane obróbce, bezpośrednio sąsiadujące z pomieszczeniem, w którym
przetrzymywane są zwierzęta, od których pozyskiwane są komórki jajowe lub
zarodki,
2) wydzielone pomieszczenie służące do czyszczenia, mycia i sterylizacji sprzętu
używanego do pobierania i przenoszenia komórek jajowych lub zarodków.
4. Laboratorium stałe należy wyposażyć w sprzęt i materiały niezbędne do
pozyskiwania oraz oceny komórek jajowych i zarodków, w szczególności w
mikroskop, a w przypadku mrożenia komórek jajowych i zarodków - w sprzęt i
materiały służące do ich konfekcjonowania, zamrażania i przechowywania.
5. Laboratorium ruchome powinno:
1) składać się z dwóch oddzielnych części zapewniających warunki higieny
zapobiegające przenoszeniu się chorób zakaźnych przy wykonywaniu zabiegów,
2) być wyposażone w sprzęt i materiały niezbędne do pozyskiwania oraz oceny
komórek jajowych i zarodków, w szczególności w mikroskop, a w przypadku ich
mrożenia - dodatkowo w sprzęt i materiały służące do ich konfekcjonowania,
zamrażania i przechowywania.
6. Podmiot, o którym mowa w § 11, powinien zapewnić możliwość utylizacji sprzętu
jednorazowego użytku przeznaczonego do badania, konserwacji oraz obróbki komórek
jajowych i zarodków.
§ 13. Pozyskiwanie, konserwacja, obróbka i przechowywanie komórek jajowych i
zarodków powinno być dokonywane przez lekarza weterynarii kierującego zespołem
ET lub pod jego bezpośrednim nadzorem.
§ 14. 1. Pozyskiwanie komórek jajowych lub zarodków może odbywać się wyłącznie w
miejscowościach i na terenach gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy
wydane na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu
zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej.
2. Do pozyskiwania komórek jajowych i zarodków powinny być przeznaczone
wyłącznie zwierzęta zdrowe, zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne
stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu.
3. Zwierzęta, z zastrzeżeniem ust. 4, powinny:
1) w przypadku krów - przez okres 6 miesięcy poprzedzających pozyskiwanie
komórek jajowych i zarodków przebywać w gospodarstwie:
a) którego nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) w którym nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy poprzedzających pozyskiwanie komórek jajowych i zarodków
przypadków: pryszczycy, pomoru bydła, zarazy płucnej bydła, gorączki doliny
Rift, choroby niebieskiego języka,
- 15 dni poprzedzających pozyskiwanie komórek jajowych i zarodków - przypadków
wąglika,
- 30 dni poprzedzających pozyskiwanie komórek jajowych i zarodków - przypadków
wścieklizny,
- 12 miesięcy poprzedzających pozyskiwanie komórek jajowych i zarodków -
przypadków zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła,
- 30 dni poprzedzających pozyskiwanie komórek jajowych i zarodków - przypadków
zarazy rzęsistkowej bydła oraz choroby mętwikowej bydła,
c) wolnym od 3 lat od gruźlicy, brucelozy, enzootycznej białaczki bydła,
d) w którym nie stwierdzono występowania gąbczastej encefalopatii bydła,
2) w przypadku świń - pochodzić z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) wolnych od 6 miesięcy od gruźlicy, od 12 miesięcy od brucelozy oraz od 3
miesięcy od leptospirozy,
c) w których nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy przed dniem pozyskania zarodków - przypadków klasycznego i
afrykańskiego pomoru świń, choroby Aujeszkyego u świń, enterowirusowego
zapalenia mózgu i rdzenia u świń d. choroby cieszyńskiej i talfańskiej,
- 6 miesięcy przed dniem pozyskania zarodków - przypadków choroby pęcherzykowej
świń oraz syndromu rozrodczo-oddechowego świń,
- 30 dni przed dniem pozyskania zarodków - przypadków wścieklizny,
- 15 dni przed dniem pozyskania zarodków - przypadków wąglika,
d) w których nie były szczepione przeciwko chorobie Aujeszkyego u świń - z
wyjątkiem szczepień przy użyciu szczepionki delecyjnej GI - oraz pryszczycy,
brucelozie, klasycznemu i afrykańskiemu pomorowi świń, a także leptospirozie,
3) w przypadku owiec i kóz - pochodzić z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) wolnych od 6 miesięcy od brucelozy owiec (B. ovis), brucelozy kóz i owiec (B.
melitensis),
c) w których w okresie 3 lat przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i
zarodków nie stwierdzono przypadków trzęsawki owiec, choroby Maedi/Visna,
gruczolakowatości płuc u owiec,
d) w których w okresie 12 miesięcy przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i
zarodków nie stwierdzono przypadków paratuberkulozy, wirusowego zapalenia
gruczołów chłonnych, gorączki Q, wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz,
e) w których w okresie 6 miesięcy przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i
zarodków nie stwierdzono przypadków gruźlicy, pryszczycy, zakaźnej bezmleczności
owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (M. agalactiae, M.
capricolum, M. mycoides z grupy dużej kolonii), enzootycznego ronienia owiec
(chlamydia psittaci) oraz ronienia owiec na tle salmonella abortus ovis,
f) w których w okresie 30 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i
zarodków nie stwierdzono przypadków wścieklizny,
g) w których w okresie 15 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i
zarodków nie stwierdzono przypadków wąglika,
4) w przypadku zwierząt jednokopytnych:
a) pochodzić z gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej,
b) pochodzić z gospodarstw, w których w okresie 6 miesięcy przed dniem przed
pozyskiwania komórek jajowych i zarodków nie stwierdzono przypadków:
- zarazy stadniczej,
- nosacizny,
- niedokrwistości zakaźnej koni,
- wirusowego zapalenia tętnic koni,
- pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej,
- wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni,
c) pochodzić z gospodarstw, w których nie stwierdzono w okresie:
- 2 miesięcy przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków - przypadków
zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
- 2 lat przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków - przypadków
afrykańskiego pomoru koni,
- 30 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków - przypadków
wścieklizny,
- 15 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków - przypadków
wąglika,
d) w okresie 30 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków nie być
używane do krycia naturalnego,
e) przebywać co najmniej w okresie 60 dni przed dniem pozyskiwania komórek
jajowych i zarodków w gospodarstwach, w których nie stwierdzono przypadków
klinicznych objawów zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
5) w dniu pozyskiwania komórek jajowych i zarodków nie wykazywać jakichkolwiek
klinicznych objawów chorób zakaźnych zwierząt,
6) w ciągu 15 dni przed dniem pozyskiwania komórek jajowych i zarodków nie mieć
kontaktu ze zwierzętami jednokopytnymi dotkniętymi chorobą zakaźną zwierząt.
4. Krowy w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień pozyskania komórek jajowych
lub zarodków mogą przebywać najwyżej w dwóch różnych gospodarstwach
spełniających warunki określone w ust. 1 i ust. 3 pkt 1.
§ 15. 1. Zwierzę będące nosicielem wad wrodzonych nie może być wykorzystywane do
pozyskiwania komórek jajowych lub zarodków.
2. W dniu pozyskiwania komórek jajowych lub zarodków zwierzę powinno być zbadane
klinicznie i uznane za zdrowe i wolne od chorób zakaźnych zwierząt.
3. Zwierzę przeznaczone na biorczynię zarodków powinno przebywać w
gospodarstwie, którego nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie
przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i
mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej.
4. Zwierzę, o którym mowa w ust. 3, przed zabiegiem powinno być zbadane
klinicznie i uznane za wolne od chorób zakaźnych zwierząt.
§ 16. 1. Komórki jajowe lub zarodki powinny być:
1) pobierane przez zespół ET w miejscu odizolowanym od innych pomieszczeń
gospodarczych, łatwym do oczyszczania i dezynfekcji,
2) poddawane badaniu, przemywaniu, konfekcjonowaniu w laboratorium, które
znajduje się w centrum obszaru o promieniu 10 km, na którym nie stwierdzono
chorób zakaźnych zwierząt.2. Do zabiegów związanych z pobieraniem i
konfekcjonowaniem komórek jajowych i zarodków powinny być używane narzędzia
jednorazowego użytku albo narzędzia każdorazowo zdezynfekowane lub
wysterylizowane przed zabiegiem.3. Produkty pochodzenia zwierzęcego stosowane
podczas pozyskiwania komórek jajowych i zarodków oraz pojemniki służące do ich
transportu nie mogą powodować zagrożenia dla zdrowia zwierząt, a w razie
potrzeby powinny być poddane zabiegom wykluczającym takie zagrożenie.4. Każdy
zarodek powinien być opłukiwany 5-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i
konserwacji, która każdorazowo podlga wymianie, a następnie 2-krotnie w
roztworze trypsyny oraz ponownie 5-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i
konserwacji, która każdorazowo podlega wymianie. Pożywka użyta do każdego
następnego płukania powinna stanowić 100-krotne rozcieńczenie składników
poprzedniej.
5. Wszystkie płyny płuczące, stosowane do przemywania komórek jajowych i
zarodków, powinny być przygotowane i zawierać dodatek antybiotyków, zgodnie z
wymaganiami określonymi przez Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE).
6. Do przenoszenia zarodków powinna być każdorazowo używana sterylna
mikropipeta.
7. Dopuszcza się płukanie w tej samej pożywce zarodków pochodzących od tych
samych zwierząt.
8. Po zakończeniu procesu płukania zarodek podlega badaniu mikroskopowemu, co
najmniej w 50-krotnym powiększeniu, w celu ustalenia nienaruszalności ciągłości
osłonki przejrzystej oraz potwierdzenia usunięcia z niej wszystkich
przywierających do niej ciał obcych.
9. Podmiot, o którym mowa w § 11 ust. 1, jest obowiązany do gromadzenia dla
badań kontrolnych próbek płynów przepłukujących macicę, próbek pożywki do
krótkotrwałej hodowli i konserwacji, po 8, 9 i 10 płukaniu, zdegenerowanych
zarodków i nie zapłodnionych komórek jajowych oraz okresowego przesyłania ich do
badań do Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach lub upoważnionego
przez Głównego Lekarza Weterynarii zakładu higieny weterynaryjnej.
10. Próbki, o których mowa w ust. 9, po pobraniu powinny być zamrożone w ciekłym
azocie.
§ 17. 1. Użyte do konfekcjonowania komórek jajowych i zarodków słomki powinny
być w sposób czytelny oznakowane, a oznakowanie powinno zawierać uzgodniony z
powiatowym lekarzem weterynarii numer weterynaryjny zespołu ET, datę pobrania,
rasę zwierzęcia, oznaczenie dawcy oraz numer identyfikacyjny reproduktora.
2. Pojemniki do przechowywania i transportu komórek jajowych lub zarodków, przed
ich użyciem, powinny być każdorazowo oczyszczone i zdezynfekowane, a czynnik
zamrażający służący do ich napełniania nie może być uprzednio używany.
3. Pojemniki do magazynowania komórek jajowych lub zarodków powinny być
przynajmniej raz na 3 lata oczyszczone i zdezynfekowane, a czynnik zamrażający
służący do ich napełniania nie może być uprzednio używany.
§ 18. 1. Pobrane komórki jajowe lub zarodki powinny być przechowywane w
pojemnikach i opakowaniach zapewniających utrzymanie temperatury ciekłego azotu
oraz w miejscu uniemożliwiającym ich kontakt z inną partią komórek jajowych lub
zarodków.
2. W obiekcie do okresowego przechowywania komórek jajowych lub zarodków należy
zapewnić co najmniej jedno zamykane pomieszczenie przeznaczone wyłącznie do
przechowywania zarodków, wykonane w sposób umożliwiający jego łatwe i skuteczne
oczyszczanie oraz dezynfekcję.
§ 19. Komórki jajowe lub zarodki przeznaczone do obrotu powinny być
transportowane z pomieszczenia magazynowego do miejsca ich przeznaczenia w
szczelnych, zamkniętych oraz uprzednio wyczyszczonych i zdezynfekowanych
pojemnikach.
§ 20. 1. Podmiot, o którym mowa w § 11 ust. 1, powinien prowadzić dokumentację z
zakresu swojej działalności, zawierającą:
1) dane o rasie, wieku oraz oznakowaniu zwierząt, od których pobrano komórki
jajowe i zarodki,
2) dane o miejscu pobrania, konfekcjonowania i przechowywania komórek jajowych i
zarodków,
3) dane dotyczące oznakowania komórek jajowych i zarodków,
4) wyniki badań lekarsko-weterynaryjnych dawców i biorców komórek jajowych i
zarodków,
5) wyniki badań kontrolnych, o których mowa w § 16 ust. 9.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres dwóch
lat.
3. Zespół ET powinien prowadzić rejestr, do którego należy wpisywać:
1) daty pozyskania lub nabycia komórek jajowych lub zarodków,
2) daty wysyłki i oznaczenie odbiorcy komórek jajowych i zarodków.
§ 21. 1. Podmiot prowadzący działalność polegającą na przechowywaniu i
wprowadzaniu do obrotu komórek jajowych oraz zarodków powinien prowadzić
rejestr, do którego należy wpisywać:
1) datę przyjęcia i wydania komórek jajowych oraz zarodków,
2) oznaczenie podmiotu, od którego komórki jajowe lub zarodki zostały nabyte, i
ich nabywcy,
3) datę produkcji komórek jajowych i zarodków oraz dane o ich jakości,
4) imię i nazwisko oraz numer lekarza weterynarii z krajowej listy
lekarsko-weterynaryjnej, nadzorującego produkcję i przechowywanie komórek
jajowych i zarodków.
2. W obiektach służących do wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1,
powinny być wydzielone pomieszczenia do przechowywania i dystrybucji komórek
jajowych i zarodków oraz do mycia, dezynfekcji lub sterylizacji sprzętu i
narzędzi.
3. Ściany i podłogi pomieszczeń, o których mowa w ust. 2, powinny być wykonane w
sposób umożliwiający ich łatwe i skuteczne oczyszczanie oraz dezynfekcję.
4. Przy przechowywaniu komórek jajowych i zarodków, o których mowa w ust. 1,
stosuje się odpowiednio § 17 i 18.
§ 22. Podmiot prowadzący działalność, polegającą na wykorzystywaniu komórek
jajowych i zarodków, powinien zachowywać warunki higieny zapobiegające
przenoszeniu chorób zakaźnych w związku z wykorzystaniem komórek jajowych i
zarodków.
§ 23. 1. Do punktu kopulacyjnego zwierząt mogą być wprowadzane wyłącznie
zwierzęta zdrowe, zbadane przez lekarza weterynarii i co najmniej w okresie 30
dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego zaopatrzone w orzeczenie
lekarsko-weterynaryjne wystawione przez lekarza weterynarii, stwierdzające, że
zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu.
2. Szczegółowe warunki zdrowotne i zakres badań, o których mowa w ust. 1, dla
buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
3. Reproduktory, o których mowa w ust. 2, powinny być co najmniej raz w roku
poddane badaniom w zakresie określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
§ 24. 1. Podmiot prowadzący punkt kopulacyjny jest obowiązany do:
1) wyposażenia punktu w niezbędne urządzenia do poskramiania zwierząt,
2) zapewnienia odrębnego pomieszczenia dla przetrzymywania reproduktora,
3) zapewnienia pomieszczenia na przechowywanie środków dezynfekcyjnych.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, powinien prowadzić rejestr wykonanych usług,
do którego należy wpisywać:
1) datę wykonania usługi,
2) dane o zwierzęciu oraz o posiadaczu zwierzęcia, na którego rzecz została
wykonana usługa.
§ 25. Do dnia 31 grudnia 2002 r., mogą być wprowadzane do obrotu zamrożone
komórki jajowe, zarodki oraz nasienie konserwowane mrożone, zgromadzone w
bankach zarodków i nasienia, pozyskane przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia.
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że:
1) przewidziany w § 2 ust. 1 pkt 1 wymóg posiadania przez lekarzy weterynarii
specjalizacji w zakresie rozrodu zwierząt wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
2002 r.,
2) § 2 ust. 1 pkt 5 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.,
3) przepisy części II ust. 2 pkt 2 załącznika nr 4 do rozporządzenia wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 2000 r.,
4) przepisy części IV ust. 2 pkt 2 załącznika nr 4 do rozporządzenia wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 2000 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
11 lutego 1999 r. (poz. 174)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI ZDROWOTNE I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU BUHAJÓW, KNURÓW, TRYKÓW,
KOZŁÓW I OGIERÓW, WPROWADZANYCH DO STACJI PRODUKCJI NASIENIA, ORAZ ZAKRES BADAŃ
OKRESOWYCH TYCH ZWIERZĄT
I. Buhaje
1. Na teren stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta:
1) pochodzące z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) wolnych od 3 lat od gruźlicy, brucelozy, enzootycznej białaczki bydła,
c) w których nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji
produkcji nasienia, służących do odbycia kwarantanny - przypadków pryszczycy,
pomoru bydła, zarazy płucnej bydła, gorączki doliny Rift, choroby niebieskiego
języka,
- 15 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków wąglika,
- 30 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków wścieklizny,
- 12 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków zakaźnego zapalenia nosa
i tchawicy/otrętu bydła,
- 30 dni przed wstawieniem zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji nasienia
służących do odbycia kwarantanny - przypadków zarazy rzęsistkowej bydła oraz
choroby mętwikowej bydła,
d) w których nie stwierdzano występowania gąbczastej encefalopatii bydła,
2) nie wykazujące wad rozwojowych wykluczających ich przydatność do rozrodu, a w
szczególności nie będące nosicielami genetycznych wad wrodzonych istotnych dla
rozrodu, takich jak: wrodzony niedobór leukocytarny cząsteczek adhezyjnych -
(bovine leucocyte adhesion deficiency) "BLAD", gen wczesnej obumieralności
zarodków - deficiency of uridine monophosphate syntetase "DAMPS", fuzja
centryczna 1;29, fuzja centryczna 5;22, inwersja chromosomu X, trisomia 61, XXY,
61, XXX, 61, XYY, chimeryzm limfocytarny 60, XX/60, XY,
3) o obwodzie moszny wynoszącym dla buhajów w wieku 12 miesięcy 34,5 cm ±2, a w
wieku 18 miesięcy 38 cm ±2,
4) wykazujące popęd płciowy w wieku 12 miesięcy L2 do L3, a w wieku 18 miesięcy
>_L3,
5) których nasienie spełnia wymagania określone w przepisach o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich,
5) które wykazały wynik ujemny w badaniach cytogenetycznych krwi,
7) które wykazały wynik ujemny w następujących badaniach diagnostycznych:
a) w teście tuberkulinizacji śródskórnej, przy użyciu tuberkuliny bydlęcej i
ptasiej,
b) w teście seroaglutynacji w kierunku brucelozy, wykazującym miano na brucelozę
niższe niż 30 jednostek aglutynacyjnych na mililitr, a w przypadku stada wolnego
od brucelozy, próbie wiązania dopełniacza, wykazującej miano na brucelozę niższe
niż 20 EEC/mililitr (20 ICFT jednostek),
c) w teście serologicznym immunodyfuzji lub ELISA na enzootyczną białaczkę
bydła,
d) w teście seroneutralizacji lub teście ELISA na zakaźne zapalenie nosa i
tchawicy/otręt bydła,
e) w teście izolacji wirusa (test wykazania przeciwciał fluorescencyjnych lub z
immunoperoksydazą) dla wirusowej biegunki bydła, przy czym w przypadku zwierząt
w wieku do 6 miesięcy test ten odracza się do czasu, aż zwierzę osiągnie ten
wiek.
2. Zakres badań okresowych buhajów obejmuje:
1) 1 raz w roku tuberkulinizację śródskórną, przy użyciu tuberkuliny bydlęcej i
ptasiej,
2) 1 raz w roku test seroaglutynacji wykazujący miano na brucelozę niższe niż 30
jednostek aglutynacyjnych na mililitr, a w przypadku stada wolnego od brucelozy
- próbę wiązania dopełniacza, wykazującą miano na brucelozę niższe niż 20
EEC/mililitr (20 ICFT jednostek),
3) 1 raz w roku test serologiczny immunodyfuzji oraz ELISA na enzootyczną
białaczkę bydła,
4) 1 raz w roku test seroneutralizacji oraz ELISA na zakaźne zapalenie nosa i
tchawicy/otręt bydła,
5) 2 razy w roku badanie wypłuczyn z napletka w kierunku choroby mętwikowej,
wykorzystujące znakowane fluoresceiną przeciwciała lub posiew,
6) 2 razy w roku badanie - mikroskopowe oraz posiew z wypłuczyn napletka w
kierunku zarazy rzęsistkowej,
7) 1 raz w roku mikroskopowy test aglutynacji na leptospirozę.
II. Knury
1. Na teren stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta:
1) pochodzące z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) wolnych od 6 miesięcy od gruźlicy, od 12 miesięcy od brucelozy oraz od 3
miesięcy od leptospirozy,
c) w których nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji
produkcji nasienia, służących do odbycia kwarantanny - przypadków klasycznego i
afrykańskiego pomoru świń, choroby Aujeszkyego u świń, enterowirusowego
zapalenia mózgu i rdzenia u świń d. choroby cieszyńskiej i talfańskiej,
- 30 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków wścieklizny,
- 15 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków wąglika,
- 6 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji produkcji
nasienia służących do odbycia kwarantanny - przypadków syndromu
rozrodczo-oddechowego świń oraz choroby pęcherzykowej świń,
d) w których zwierzęta nie były poddawane szczepieniom przeciwko chorobie
Aujeszkyego u świń - z wyjątkiem szczepień przy użyciu szczepionki delecyjnej GI
- oraz pryszczycy, brucelozie, klasycznemu i afrykańskiemu pomorowi świń oraz
leptospirozie,
2) nie wykazujące wad rozwojowych wykluczających ich przydatność do rozrodu, a w
szczególności nie będące nosicielami genetycznych wad wrodzonych istotnych dla
rozrodu, takich jak: gen halotanowy (gen kanału wapniowego), translokacje 8;4,
7;13, 7;13, 1;5, 13;17, inwersja chromosomu 1, inwersja chromosomu 8, chimeryzm
38, XX/38, XY,
3) o rozmiarze jąder nie mniejszym niż 11,5 × 5,0 cm,
4) wykazujące popęd płciowy co najmniej L3,
5) które w okresie 30 dni przed wstawieniem do stacji produkcji nasienia
przeszły badania nasienia, określone w przepisach o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich,
6) nie wykazujące żadnych klinicznych objawów choroby,
7) które w okresie 30 dni przed wstawieniem zwierząt do pomieszczeń stacji
produkcji nasienia, służących do odbycia kwarantanny, przeszły następujące
badania z wynikiem ujemnym:
a) w test seroaglutynacji, wykazujący miano na brucelozę niższe niż 30 IU
aglutynatu na mililitr i próbie wiązania dopełniacza wykazującej miano na
brucelozę niższe niż 20 jednostek EWG/mililitr,
b) test seroneutralizacji lub ELISA na pryszczycę, przy użyciu wszystkich
antygenów,
c) test seroneutralizacji lub ELISA na wykrycie klasycznego pomoru świń,
d) test ELISA na wykrycie syndromu rozrodczo-oddechowego świń.
2. Zakres badań okresowych knurów obejmuje:
1) raz w roku badanie kliniczne stwierdzające stan zdrowia, a szczególnie
prawidłowość budowy zewnętrznych części narządów płciowych,
2) przynajmniej dwa razy w roku badanie kontrolne jakości nasienia,
3) 1 raz w roku tuberkulinizację śródskórną przy użyciu tuberkuliny ssaków i
ptaków,
4) 1 raz w roku test seroneutralizacji lub test ELISA, w kierunku obecności
przeciwciał dla glikoproteiny GI wirusa choroby Aujeszkyego u świń,
5) 1 raz w roku test ELISA lub wiązania dopełniacza na brucelozę,
6) dwukrotnie w ciągu roku test ELISA lub seroneutralizacji na obecność
przeciwciał dla wirusa klasycznego pomoru świń,
7) 1 raz w roku mikroskopowy test aglutynacji na obecność następujących
serowarów leptospiroz: L. pomona, grippotyphosa, tarassovi, canicola, sejre,
icterohaemorrhagiae.
III. Tryki i kozły
1. Na teren stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta:
1) pochodzące z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej,
b) wolnych od 6 miesięcy od brucelozy owiec (B. ovis), brucelozy kóz i owiec (B.
melitensis),
c) w których w okresie 3 lat poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń
stacji produkcji nasienia służących do obycia kwarantanny nie stwierdzono
przypadków trzęsawki owiec, choroby Maedi/Visna, gruczolakowatości płuc owiec,d)
w których w okresie 12 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do
pomieszczeń stacji produkcji nasienia służących do obycia kwarantanny nie
stwierdzono przypadków: paratuberkulozy, wirusowego zapalenia gruczołów
chłonnych, gorączki Q, wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz,e) w których w
okresie 6 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń stacji
produkcji nasienia służących do obycia kwarantanny nie stwierdzono przypadków:
gruźlicy i pryszczycy, zakaźnej bezmleczności owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej
bezmleczności kóz (M. agalactiae, M. apricolum, M. mycoides z grupy dużej
kolonii), enzootycznego ronienia owiec (chlamydia psittaci) oraz ronienia owiec
na tle salmonella abortus ovis,
f) w których w okresie 30 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń
stacji produkcji nasienia służących do obycia kwarantanny nie stwierdzono
przypadków wścieklizny,
g) w których w okresie 15 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do pomieszczeń
stacji produkcji nasienia służących do obycia kwarantanny nie stwierdzono
przypadków wąglika,
2) które miały kontakt wyłącznie ze zwierzętami pochodzącymi z gospodarstw
określonych w pkt 1,
3) nie wykazujące wad rozwojowych wykluczających ich przydatność do rozrodu, a w
szczególności nie będące nosicielami genetycznych wad wrodzonych lub istotnych
dla rozrodu wad rozwojowych, takich jak: chimeryzm limfocytarny 54, XX/54, XY,
translokacje 6;26, 8;11, 2;25,
4) o obwodzie moszny u tryków, w zależności od rasy, ocenianym w okresie sezonu
reprodukcyjnego, wynoszącym 32-37 cm ±2, a u kozła, ocenianym w okresie sezonu
reprodukcyjnego, wynoszącym >_30 cm,
5) wykazujące popęd płciowy w okresie sezonu rozpłodowego L3.
2. Zakres badań okresowych tryków i kozłów obejmuje:
1) 1 raz w roku tuberkulinizację śródskórną przy użyciu tuberkuliny ssaków i
ptaków,
2) 1 raz w roku badanie serologiczne w kierunku brucelozy owiec oraz brucelozy
kóz i owiec,
3) 1 raz w roku badanie serologiczne w kierunku leptospirozy.
IV. Ogiery
1. Na teren stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta:
1) pochodzące z gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej,
2) pochodzące z gospodarstw, w których nie stwierdzono:
a) w okresie 6 miesięcy przed wysłaniem zwierząt do stacji produkcji nasienia,
przypadków:
- zarazy stadniczej,
- nosacizny,
- niedokrwistości zakaźnej koni,
- wirusowego zapalenia tętnic koni,
- pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej,
- wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni,
b) w okresie 2 miesięcy przed wysłaniem zwierząt do stacji produkcji nasienia -
przypadków zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
c) w okresie 2 lat przed wysłaniem zwierząt do stacji produkcji nasienia -
przypadków afrykańskiego pomoru koni,
3) które nie miały bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami, które w okresie 15
dni przed wysłaniem tych zwierząt do stacji produkcji nasienia dotknięte były
chorobą zakaźną zwierząt,
4) które w okresie 60 dni poprzedzających konfekcjonowanie nasienia przebywały w
gospodarstwie, w którym zwierzęta jednokopytne nie wykazywały objawów
klinicznych zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
5) które w okresie 30 dni przed wprowadzeniem do stacji produkcji nasienia
przebywały w gospodarstwie, w którym zwierzęta jednokopytne nie wykazywały
klinicznych objawów wirusowego zapalenia tętnic koni,
6) nie wykazujące wad rozwojowych wykluczających ich przydatność do rozrodu, a w
szczególności nie będące nosicielami genetycznych wad wrodzonych istotnych dla
rozrodu, takich jak: monosomia chromosomu 63, XO, trisomia 65, XXY, chimeryzm
limfocytarny 64, XX/64, XY,
7) wykazujące popęd płciowy w okresie sezonu reprodukcyjnego >_L2,
8) których nasienie spełnia wymogi określone w przepisach o organizacji hodowli
i rozrodzie zwierząt gospodarskich,
9) które w okresie 21 dni przed wysłaniem zwierząt do stacji produkcji nasienia
zostały poddane badaniom z wynikiem ujemnym na następujące choroby:
a) zarazę stadniczą metodą wiązania dopełniacza, przy zahamowaniu hemolizy w
rozcieńczeniu 1:10,
b) nosaciznę metodą odczynu wiązania dopełniacza, przy zahamowaniu hemolizy w
rozcieńczeniu 1:10.
2. Zakres badań okresowych ogierów obejmuje:
1) 1 raz w roku badanie w kierunku niedokrwistości zakaźnej koni,
2) 1 raz w roku badanie w kierunku wirusowego zapalenia tętnic koni,
3) 1 raz w roku badanie w kierunku zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
4) 1 raz w roku badanie w kierunku nosacizny,
5) 1 raz w roku badanie w kierunku zarazy stadniczej.
Załącznik nr 2
WZORY ORZECZEŃ LEKARSKO-WETERYNARYJNYCH, POTWIERDZAJĄCYCH, ŻE ZWIERZĘTA SĄ
ZDROWE I PRZYDATNE DO ROZRODU
1. ORZECZENIE LEKARSKO-WETERYNARYJNE O ZDROWIU I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU BUHAJA
Ilustracja
Ilustracja
2. ORZECZENIE LEKARSKO-WETERYNARYJNE O ZDROWIU I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU KNURA
Ilustracja
Ilustracja
3. ORZECZENIE LEKARSKO-WETERYNARYJNE O ZDROWIU I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU
TRYKA/KOZŁA1)
Ilustracja
Ilustracja
4. ORZECZENIE LEKARSKO-WETERYNARYJNE O ZDROWIU I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU OGIERA
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
ZAKRES BADAŃ PRZEPROWADZANYCH PODCZAS KWARANTANNY DLA BUHAJÓW, KNURÓW, TRYKÓW I
KOZŁÓW W STACJI PRODUKCJI NASIENIA
I. Buhaje
W okresie 30-dniowej kwarantanny buhaje powinny być poddane następującym
badaniom z wynikiem ujemnym:
1) mikroskopowemu testowi aglutynacji na leptospirozę lub postępowaniu przeciwko
leptospirozie w postaci dwóch iniekcji streptomycyny w odstępie 14-dniowym w
dawce 25 mg/kg żywej wagi,
2) testowi seroaglutynacji wykazującemu miano na brucelozę niższe niż 30
jednostek aglutynacyjnych na mililitr oraz próbie wiązania dopełniacza,
wykazującej miano na brucelozę niższe niż 20 EEC/mililitr (20 ICFT jednostek),
3) testom serologicznym: immunodyfuzji oraz ELISA na enzootyczną białaczkę
bydła,
4) testowi seroneutralizacji oraz testowi ELISA na zakaźne zapalenie nosa i
tchawicy/otręt bydła,
5) badaniu wypłuczyn z napletka w kierunku choroby mętwikowej (wykorzystującemu
znakowane fluoresceiną przeciwciała lub drogą posiewu),
6) badaniu mikroskopowemu i hodowli wypłuczyn z napletka w kierunku zarazy
rzęsistkowej (badanie mikroskopowe lub drogą posiewu).
II. Knury
W okresie 30-dniowej kwarantanny, jednak nie później niż 15 dni przed dniem jej
zakończenia, knury powinny być poddane następującym badaniom z wynikiem ujemnym:
1) testowi seroaglutynacji, wykazującemu miano na brucelozę niższe niż 30 IU
aglutynatu na 1 mililitr i próbie wiązania dopełniacza wykazującej miano na
brucelozę niższe niż 20 jednostek EWG/mililitr,
2) testowi seroneutralizacji lub testowi ELISA, w kierunku obecności przeciwciał
dla glikoproteiny GI wirusa choroby Aujeszkyego u świń,
3) mikroskopowemu testowi aglutynacji lub ELISA na obecność wszystkich serowarów
leptospiroz: L. pomona, grippotyphosa, tarassovi, canicola, sejre,
icterohaemorrhagiae lub postępowaniu przeciwko leptospirozie w postaci dwóch
iniekcji streptomycyny w odstępie 14-dniowym w dawce 25 mg/kg żywej wagi.
III. Tryki i kozły
W okresie 30-dniowej kwarantanny zwierzęta powinny być poddane następującym
badaniom z wynikiem ujemnym:
1) testowi na wykrycie brucelozy kóz i owiec,
2) testowi na wykrycie brucelozy owiec.
Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI ZDROWOTNE I PRZYDATNOŚCI DO ROZRODU DLA BUHAJÓW, KNURÓW,
TRYKÓW, KOZŁÓW I OGIERÓW ORAZ ZAKRES BADAŃ TYCH ZWIERZĄT UŻYWANYCH W ROZRODZIE
NATURALNYM W PUNKTACH KOPULACYJNYCH
I. Buhaje
1. Rozpłodniki przeznaczone do punktów kopulacyjnych powinny:
1) pochodzić z gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej,
2) pochodzić z gospodarstw:
a) wolnych od 3 lat od gruźlicy, brucelozy, enzootycznej białaczki bydła,
b) w których nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy poprzedzających wstawienie do punktu kopulacyjnego - przypadków:
pryszczycy, pomoru bydła, zarazy płucnej bydła, gorączki doliny Rift, choroby
niebieskiego języka,
- 15 dni poprzedzających wstawienie do punktu kopulacyjnego - przypadków
wąglika,
- 30 dni poprzedzających wstawienie do punktu kopulacyjnego - przypadków
wścieklizny,
- 12 miesięcy poprzedzających wstawienie do punktu kopulacyjnego - przypadków
zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła,
- 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego - przypadków zarazy
rzęsistkowej bydła oraz choroby mętwikowej bydła,
c) w których nie stwierdzano występowania przypadków gąbczastej encefalopatii
bydła,
3) pochodzić od zwierząt u których nie stwierdzono gąbczastej encefalopatii
bydła.
2. Rozpłodniki w okresie 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego
powinny przejść:
1) badania kliniczne narządów rozrodczych, stwierdzające, że narządy płciowe nie
wykazują wad wrodzonych i nabytych, oraz badania przydatności rozpłodowej według
poniższych wymogów:
wiek w miesiącach od 12 do 18
a) obwód moszny (w cm) 34,5 ±2 38 ±2,
b) popęd płciowy L2-L3 L3,
2) badanie nasienia według następujących wymogów:
wiek w miesiącach od 12 do 18
a) objętość ejakulatu (w ml) 2,5 >_3,5,
b) ruch falowy >_++ >_ ++,
c) plemniki o ruchu postępowym >_60% >_70%,
d) liczba plemników (w 1 mm3) >_600.000 >_800.000,
e) plemników normalnych morfologicznie >_60% >_80%,
f) plemników z wadami głównymi ±15% <_15%,
3) badanie cytogenetyczne krwi z wynikiem ujemnym,
4) następujące weterynaryjne badania diagnostyczne w wynikiem ujemnym:
a) test tuberkulinizacji śródskórnej, przy użyciu tuberkuliny bydlęcej,
b) test serologiczny w kierunku brucelozy,
c) test serologiczny immunodyfuzji lub ELISA na enzootyczną białaczkę bydła,
d) badanie wypłuczyn z napletka w kierunku zarazy rzęsistkowej,
e) badanie bakteriologiczne z wypłuczyn napletka w kierunku choroby mętwikowej,
f) test seroneutralizacji lub test ELISA na zakaźne zapalenie nosa i
tchawicy/otręt bydła.
II. Knury
1. Rozpłodniki przeznaczone do punktu kopulacyjnego powinny:
1) pochodzić z gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej,
2) pochodzić z gospodarstw:
a) wolnych od 6 miesięcy od gruźlicy, od 12 miesięcy od brucelozy oraz od 3
miesięcy od leptospirozy,
b) w których nie stwierdzono w okresie:
- 12 miesięcy przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego przypadków: klasycznego
i afrykańskiego pomoru świń, choroby Aujeszkyego u świń, enterowirusowego
zapalenia mózgu i rdzenia u świń d. choroby cieszyńskiej i talfańskiej, choroby
pęcherzykowej świń, syndromu rozrodczo-oddechowego świń,
- 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego - przypadków wścieklizny,
- 15 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego - przypadków wąglika,
c) w których zwierzęta nie były poddawane szczepieniom przeciwko chorobie
Aujeszkyego u świń - z wyjątkiem szczepień przy użyciu szczepionki delecyjnej GI
- oraz pryszczycy, brucelozie, klasycznemu i afrykańskiemu pomorowi świń oraz
leptospirozie.
2. Rozpłodniki w okresie 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego
powinny przejść:
1) badania kliniczne narządów rozrodczych, stwierdzające, że narządy płciowe nie
wykazują wad wrodzonych i nabytych, oraz badania przydatności rozpłodowej według
poniższych wymogów:
a) rozmiary jąder - nie mniej niż 11,5 × 5,0 cm,
b) popęd płciowy - co najmniej L3,
2) badanie nasienia według następujących wymogów:
a) objętość ejakulatu (w ml) - nie mniej niż 50,
b) plemników o ruchu postępowym - nie mniej niż 70%,
c) liczba plemników w 1 mm3 - nie mniej niż 150.000,
d) plemników normalnych morfologicznie - nie mniej niż 80%,
3) następujące weterynaryjne badania diagnostyczne w wynikiem ujemnym:
a) test tuberkulinizacji śródskórnej, przy użyciu tuberkuliny ssaków i ptaków,
b) test serologiczny w kierunku brucelozy bydła i brucelozy świń,
c) test serologiczny w kierunku leptospirozy,
d) badanie bakteriologiczne kału w kierunku salmonelozy,
e) test seroneutralizacji lub test ELISA, w kierunku obecności przeciwciał dla
glikoproteiny GI wirusa choroby Aujeszkyego u świń.
III. Tryki i kozły
1. Rozpłodniki przeznaczone do punktu kopulacyjnego powinny:
1) pochodzić z gospodarstw:
a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynayjnej,
b) wolnych od 6 miesięcy od brucelozy owiec (B. ovis) oraz od brucelozy kóz i
owiec (B. melitensis),
c) w których w okresie 3 lat przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego
nie stwierdzono przypadków: trzęsawki owiec, choroby Maedi/Visna,
gruczolakowatości płuc u owiec,
d) w których w okresie 12 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu
kopulacyjnego nie stwierdzono przypadków: paratuberkulozy, wirusowego zapalenia
gruczołów chłonnych, gorączki Q, wirusowego zapalenia stawów/mózgu kóz,
e) w których w okresie 6 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu
kopulacyjnego nie stwierdzono przypadków: gruźlicy i pryszczycy, zakaźnej
bezmleczności owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (M.
agalactiae, M. capricolum, M. mycoides z grupy dużej kolonii), enzootycznego
ronienia owiec (chlamydia psittaci) oraz ronienia owiec na tle salmonella
abortus ovis,
f) w których w okresie 30 dni przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego
nie stwierdzono przypadków wścieklizny,
g) w których w okresie 15 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego nie
stwierdzono przypadków wąglika,
2) mieć kontakt wyłącznie ze zwierzętami pochodzącymi z gospodarstw określonych
w pkt 1.
2. Rozpłodniki w okresie 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego
powinny przejść:
1) badania kliniczne narządów rozrodczych, stwierdzające, że narządy płciowe nie
wykazują wad wrodzonych i nabytych,
2) następujące weterynaryjne badania diagnostyczne w wynikiem ujemnym:
a) test tuberkulinizacji śródskórnej przy użyciu tuberkuliny ssaków i ptaków,
b) test serologiczny w kierunku brucelozy owiec oraz brucelozy kóz i owiec,
c) badanie bakteriologiczne kału w kierunku salmonelozy w przypadku tryków.
IV. Ogiery
1. Rozpłodniki przeznaczone do punktu kopulacyjnego powinny:
1) pochodzić z gospodarstw, których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej,
2) pochodzić z gospodarstw, w których nie stwierdzono:
a) w okresie 6 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego
przypadków:
- zarazy stadniczej,
- nosacizny,
- niedokrwistości zakaźnej koni,
- wirusowego zapalenia tętnic koni,
- pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej,
- wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni,
b) w okresie 2 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego -
przypadków zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,
c) w okresie 2 lat przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego -
przypadków afrykańskiego pomoru koni.
2. Rozpłodniki w okresie 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego
powinny przejść:
1) specjalistyczne badania kliniczne narządów rozrodczych, stwierdzające, że
narządy płciowe nie wykazują wad wrodzonych i nabytych,
2) badanie nasienia według poniższych wymogów:
(minimalne wartości w okresie sezonu rozpłodowego):
a) objętość ejakulatu (w ml) - 15,
b) plemników o ruchu postępowym - 40%,
c) liczba plemników (w mm3) - 50.000,
d) średnia gęstość nasienia w części nasiennej ejakulatu (w mm3) - 150.000,
e) plemników normalnych morfologicznie - 85%,
3) następujące weterynaryjne badania diagnostyczne z wynikiem ujemnym:
a) badanie serologiczne w kierunku nosacizny,
b) badanie serologiczne na niedokrwistość zakaźną koni,
c) badanie serologiczne w kierunku zarazy stadniczej,
d) badanie serologiczne na wirusowe zapalenie tętnic koni, a w przypadku
serododatniego ogiera - testy wykluczające siewstwo wirusa z nasieniem,
e) badanie serologiczne na zakaźne zapalenie macicy u klaczy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 11 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania badań sprzętu do stosowania
środków ochrony roślin.
(Dz. U. Nr 20, poz. 175)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin
uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr
106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Badanie sprzętu do wykonywania zabiegów ochrony roślin, zwanego dalej
"sprzętem", polega na ocenie jego stanu technicznego i obejmuje badanie ogólne,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Badanie sprzętu polowego i sadowniczego, ciągnikowego lub samobieżnego,
obejmuje, oprócz badania ogólnego, badanie stanu technicznego następujących
urządzeń:
1) pompy,
2) mieszadła,
3) zbiornika,
4) urządzeń pomiarowo-sterujących,
5) układu cieczowego,
6) filtrów,
7) belki polowej,
8) rozpylaczy,
9) wentylatora.
3. Zakres badań określa załącznik do rozporządzenia.
4. Sprzęt powinien być badany w odstępach czasu nie przekraczających dwóch lat,
z tym że przy określaniu pierwszego terminu badania sprzętu bierze się pod uwagę
datę jego produkcji.
§ 2. 1. Sprzęt podlegający badaniu powinien zostać dostarczony przez jego
posiadacza do wyspecjalizowanej jednostki organizacyjnej, upoważnionej przez
wojewódzkiego inspektora ochrony roślin do przeprowadzania badań.
2. Sprzęt dostarczony do badań powinien być umyty z zewnątrz i wewnątrz,
wyposażony w osłony zabezpieczające ruchome elementy, a jego zbiornik wypełniony
w 2/3 czystą wodą.
3. Dopuszcza się możliwość przeprowadzenia badań w gospodarstwie posiadacza
sprzętu, przy zachowaniu warunków umożliwiających wykonanie badania.
§ 3. Wyniki badania sprzętu dokumentuje się w protokole kontroli, który powinien
zawierać:
1) imię, nazwisko i adres posiadacza sprzętu,
2) numer upoważnienia jednostki przeprowadzającej badanie,
3) numer ewidencyjny sprzętu,
4) określenie typu i rodzaju sprzętu,
5) numer fabryczny, nazwę producenta, rok produkcji sprzętu,
6) datę ostatniego badania sprzętu,
7) wyszczególnienie urządzeń podlegających badaniu,
8) rodzaj wyposażenia,
9) przedmiot badań,
10) wynik badań,
11) podpis osoby przeprowadzającej badanie.
§ 4. Posiadaczowi sprzętu sprawnego technicznie wydaje się zaświadczenie
potwierdzające sprawność techniczną sprzętu, które powinno zawierać:
1) imię, nazwisko i adres posiadacza sprzętu,
2) numer ewidencyjny sprzętu,
3) typ, nazwę producenta, rok produkcji sprzętu,
4) numer protokołu kontroli i zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu,
5) datę przeprowadzonego badania sprzętu,
6) termin następnego badania.
§ 5. Sprzęt sprawny technicznie jednostka przeprowadzająca badanie oznacza
znakiem kontrolnym, który powinien zawierać:
1) rok przeprowadzenia badania,
2) numer zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu,
3) nazwę "Inspekcja Ochrony Roślin" oraz napis "sprzęt dopuszczony do użytku".
§ 6. 1. Jednostka przeprowadzająca badanie prowadzi rejestr przebadanego
sprzętu.
2. Rejestr powinien zawierać:
1) imię, nazwisko i adres posiadacza sprzętu,
2) typ, nazwę producenta, rok produkcji sprzętu,
3) numer protokołu kontroli i zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu,
4) datę przeprowadzonego badania sprzętu,
5) wynik badań,
6) podpis osoby przeprowadzającej badanie.
§ 7. Pierwsze badanie sprzętu będącego w eksploatacji w dniu wejścia w życie
rozporządzenia powinno być przeprowadzone w terminie do dnia 31 grudnia 2001 r.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
11 lutego 1999 r. (poz. 175)
ZAKRES BADAŃ SPRZĘTU DO STOSOWANIA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN
Badanie ogólne:
1) sprawdzenie kompletności i prawidłowości zamocowania zabezpieczeń i osłon
części wirujących,
2) sprawdzenie pewności mocowania sprzętu na układzie zawieszenia ciągnika lub
połączenia maszyny z ciągnikiem (sworznie, zaczepy, dyszel),
3) sprawdzenie stanu zużycia części i podzespołów sprzętu rzutujących na jakość
wykonywanych zabiegów, bezpieczeństwo dla operatora i środowiska (węże cieczowe,
węże hydrauliczne, zbiornik, połączenia mechaniczne, zawory, korpusy rozpylaczy,
układ jezdny),
4) sprawdzenie, czy zbiornik nie posiada pęknięć i przecieków,
5) sprawdzenie przylegania pokrywy zbiornika,
6) sprawdzenie, czy badany sprzęt jest czysty, bez skupisk osadu po środkach
ochrony roślin oraz bez znacznych ognisk korozji,
7) sprawdzenie, czy sprzęt spełnia podstawowe funkcje.
Badanie stanu technicznego poszczególnych urządzeń sprzętu polowego i
sadowniczego, ciągnikowego lub samobieżnego
1. Badanie pompy:
a) sprawdzenie prawidłowości działania układu smarowania pompy,
b) sprawdzenie prawidłowości działania systemu tłumiącego pulsacje,
c) sprawdzenie, czy natężenie wypływu cieczy powoduje uzyskanie ciśnienia
zapewniającego prawidłową pracę sprzętu,
d) sprawdzenie, czy nie ma przecieków cieczy z pompy.
2. Badanie mieszadła:
sprawdzenie, czy zbiornik jest wyposażony w minimum jedno mieszadło. Na
mieszanie powinno być użyte takie natężenie przepływu cieczy, które powoduje
widoczny efekt mieszania.
3. Badanie zbiornika:
a) sprawdzenie, czy zbiornik jest wyposażony w odpowietrzenie,
b) sprawdzenie położenia i działania zaworu spustowego,
c) sprawdzenie stanu sita wlewowego,
d) sprawdzenie położenia i czytelności wskaźnika poziomu cieczy,
e) sprawdzenie, czy sprzęt jest wyposażony w sprawnie działającą instalację do
przepłukiwania zbiornika oraz w zbiornik na czystą wodę,
f) sprawdzenie, czy sprzęt jest wyposażony w sprawnie działające urządzenie do
rozwadniania.
4. Badanie urządzeń pomiarowo-sterujących:
a) sprawdzenie manometru lub elektronicznego urządzenia do sterowania sprzętem -
zgodnie z instrukcją obsługi,
b) sprawdzenie lokalizacji manometru,
c) sprawdzenie, czy manometr ma podziałkę zapewniającą kontrolę ciśnienia w
zakresie stosowanych ciśnień roboczych,
d) sprawdzenie błędu wskazań manometru,
e) sprawdzenie, czy wszystkie zawory działają poprawnie,
f) sprawdzenie stabilności i powtarzalności ciśnienia.
5. Badanie układu cieczowego:
a) sprawdzenie szczelności,
b) sprawdzenie, czy wszystkie części układu cieczowego są trwale zamocowane i
zabezpieczone przed samoczynnym obracaniem lub przesuwaniem w trakcie pracy.
6. Badanie filtrów:
a) sprawdzenie, czy są co najmniej dwa stopnie filtrowania oprócz sita wlewowego
i filtrów przy rozpylaczach,
b) sprawdzenie, czy wielkość oczek filtra tłocznego jest prawidłowa,
c) sprawdzenie stanu technicznego.
7. Badanie belki polowej:
a) sprawdzenie, czy belka polowa jest stabilna, i czy przy długości powyżej 10 m
ma możliwość, przy zetknięciu z przeszkodą, odchylania się do tyłu i do przodu,
b) sprawdzenie prawidłowości położenia belki polowej względem opryskiwanej
powierzchni,
c) sprawdzenie funkcjonowania elementów biorących udział w podnoszeniu i
składaniu belki: przeguby, siłowniki, linki, bloczki, dźwignie. Belka polowa w
sprzęcie polowym o długości powyżej 10 m powinna posiadać zabezpieczenia
chroniące rozpylacze przed kontaktem z ziemią. Belka polowa w sprzęcie
sadowniczym powinna być zabezpieczona osłoną przed mechanicznym uszkodzeniem o
gałęzie drzew,
d) sprawdzenie działania znacznika,
e) sprawdzenie ustawienia rozpylaczy oraz czy nie następuje samooprysk maszyny,
f) sprawdzenie, czy składanie i rozkładanie belki polowej nie uszkadza przewodów
ciśnieniowych i opraw rozpylaczy,
g) sprawdzenie, czy po wyłączeniu zasilania belki polowej nie występuje wyciek
cieczy z rozpylaczy.
8. Badanie rozpylaczy:
a) sprawdzenie jednolitości rozpylaczy,
b) sprawdzenie rozkładu nierównomierności poprzecznej wypływu cieczy na całej
długości belki polowej w sprzęcie polowym,
c) sprawdzenie nierównomierności natężenia wypływu cieczy w sprzęcie
sadowniczym.
9. Badanie wentylatora:
- sprawdzenie stanu technicznego wentylatora i układu napędowego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 11 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy produkcji lub
przechowywaniu niektórych środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego.
(Dz. U. Nr 20, poz. 176)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy
produkcji lub przechowywaniu jaj i produktów jajczarskich oraz produkcji lub
przechowywaniu środków spożywczych pochodzących z ryb, mięczaków i skorupiaków.
2. Rozporządzenie nie dotyczy produkcji i przechowywania środków spożywczych
przeznaczonych do konsumpcji bezpośrednio po ich przygotowaniu.
§ 2. W rozumieniu niniejszego rozporządzenia produktami jajczarskimi są
przeznaczone do spożycia przez ludzi produkty otrzymywane z jaj kurzych,
kaczych, gęsich, indyczych, perliczych, strusich lub przepiórczych, ich
składników lub mieszanin, po usunięciu skorupy oraz błony.
Rozdział 2
Warunki weterynaryjne wymagane przy produkcji lub przechowywaniu produktów
jajczarskich
§ 3. Do wytwarzania produktów jajczarskich mogą być przeznaczone jaja kurze,
kacze, gęsie, indycze, perlicze, strusie lub przepiórcze, zwane dalej "jajami",
które:
1) pochodzą ze stada, w którym zwierzęta nie wykazują objawów chorób zakaźnych
lub nie są podejrzane o zakażenie,
2) nie pochodzą ze stada znajdującego się na obszarze, na którym występują
choroby zakaźne drobiu podlegające obowiązkowi zwalczania,
3) przed wysyłką do zakładu przetwórstwa jajczarskiego zostały odkażone,
4) nie były wcześniej poddane wylęganiu,
5) posiadają w pełni ukształtowaną i nie uszkodzoną skorupę.
§ 4. 1. W zakładzie przetwórstwa jajczarskiego powinny być:
1) oddzielne pomieszczenia do:
a) przechowywania jaj, wyposażone w urządzenia chłodnicze,
b) wybijania jaj,
c) przetrzymywania jaj do dalszej obróbki i przetwarzania, wyposażone w
urządzenia chłodnicze,
d) przechowywania produktów jajczarskich, wyposażone w urządzenia chłodnicze,
e) przechowywania opakowań,
f) przechowywania innych artykułów spożywczych i substancji dodawanych do
produktów jajczarskich,
g) przechowywania środków myjących i dezynfekcyjnych,
2) szatnie przepustowe i toalety dla pracowników.
2. Pomieszczenia zakładu przetwórstwa jajczarskiego powinny być zabezpieczone
przed owadami i gryzoniami.
3. Zakład przetwórstwa jajczarskiego powinien być wyposażony w urządzenia do:
1) mycia i odkażania jaj,
2) pasteryzacji,
3) wewnętrznego transportu jaj lub ich zawartości,
4) natychmiastowego usuwania i oddzielnego przechowywania pustych skorup lub jaj
i produktów jajczarskich nie nadających się do spożycia przez ludzi,
5) pakowania produktów jajczarskich w sposób zapobiegający obniżeniu poziomu ich
jakości zdrowotnej,
6) rozmrażania produktów jajczarskich, które mają zostać poddane odkażaniu i
dalszej obróbce - w przypadku wykorzystywania produktów zamrożonych,
7) mycia i dezynfekcji narzędzi oraz stałych i przenośnych pojemników.
4. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) oraz ust. 3 pkt 1 nie dotyczą zakładów
przetwórstwa jajczarskiego wytwarzających produkty wyłącznie z produktów
wytworzonych w innym zakładzie.
§ 5. W pomieszczeniach zakładu przetwórstwa jajczarskiego służących do
przechowywania i wybijania jaj oraz wytwarzania i przechowywania produktów
jajczarskich powinny być:
1) trwałe, nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne posadzki, łatwe do mycia i
dezynfekcji, umożliwiające swobodny odpływ do instalacji ściekowych, zaopatrzone
w urządzenia zapobiegające przedostawaniu się obcych zapachów,
2) ściany o gładkiej, łatwej do zmywania, trwałej, nieprzepuszczalnej i
nienasiąkliwej powierzchni, w jasnych kolorach - do wysokości nie mniej niż 2 m,
przy czym połączenia między ścianami oraz ścian z posadzkami powinny być
zaokrąglone,
3) sufity łatwe do zmywania, wykonane w sposób zapobiegający gromadzeniu się
brudu, powstawaniu pleśni, odpadaniu farby oraz kondensacji pary wodnej,
4) drzwi z materiału odpornego na niszczenie lub drzwi drewniane pokryte
gładkim, nienasiąkliwym i nieprzepuszczalnym materiałem,
5) wentylacja lub urządzenia do odprowadzania pary wodnej,
6) oświetlenie naturalne lub elektryczne,
7) odpowiednia w stosunku do liczby pracowników liczba umywalek, z doprowadzoną
bieżącą wodą o temperaturze 35-40°C, przystosowanych do obsługi bez użycia rąk
oraz zaopatrzonych w środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego
użytku i pojemniki na zużyte ręczniki,
8) urządzenia służące do mycia i dezynfekcji narzędzi, sprzętu i urządzeń.
§ 6. 1. W szatni i toalecie dla pracowników powinny być gładkie, nienasiąkliwe i
nieprzepuszczalne oraz łatwe do mycia ściany i posadzki.
2. Drzwi toalety nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń
produkcyjnych. Umywalki w toalecie powinny mieć doprowadzoną bieżącą wodę o
temperaturze 35-40°C, być przystosowane do obsługi bez użycia rąk oraz
zaopatrzone w środki do mycia i odkażania rąk, a także ręczniki jednorazowego
użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki.
§ 7. 1. Do zakładu przetwórstwa jajczarskiego powinna być doprowadzona woda
zdatna do picia.
2. W przypadku doprowadzenia do zakładu przetwórstwa jajczarskiego wody
niezdatnej do picia, instalacja do tej wody powinna być dokładnie oddzielona od
instalacji wody zdatnej do picia i wykonana w sposób zabezpieczający jaja i
produkty jajczarskie oraz narzędzia i urządzenia mające z nimi bezpośrednią
styczność przed skażeniem.
§ 8. Urządzenia i narzędzia, które mają kontakt z produktami jajczarskimi,
powinny mieć gładkie, łatwe do zmywania, czyszczenia i dezynfekcji powierzchnie
oraz być wykonane z materiałów odpornych na korozję i nie uwalniających
substancji chemicznych w ilościach mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia
ludzkiego lub powodujących pogorszenie jakości produktów jajczarskich albo
oddziałujących negatywnie na ich właściwości organoleptyczne.
§ 9. W zakładzie przetwórstwa jajczarskiego powinien być, sporządzony w
uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii, plan technologiczny zakładu
przetwórstwa jajczarskiego, obejmujący:
1) układ pomieszczeń produkcyjnych, magazynowych, socjalnych i sanitarnych,
2) plan dystrybucji wody z zaznaczeniem przewodów wody zdatnej do picia i
niezdatnej do picia, ślepych zakończeń i miejsc poboru wody,
3) miejsca wyłożenia środków przeciw gryzoniom na obrzeżach zakładu i w
pomieszczeniach technicznych.
§ 10. Pracownicy zakładu przetwórstwa jajczarskiego zatrudnieni bezpośrednio
przy produkcji powinni nosić czystą odzież roboczą i nakrycia głowy oraz myć i
odkażać ręce przed każdym przystąpieniem do pracy.
§ 11. 1. Pomieszczenia, urządzenia i narzędzia używane do pracy przy produktach
jajczarskich powinny być utrzymywane w czystości i być sprawne technicznie.
2. Urządzenia i narzędzia, o których mowa w ust. 1, powinny być kilkakrotnie
czyszczone i dezynfekowane w ciągu dnia pracy, a w szczególności na koniec dnia
pracy oraz przed powtórnym ich użyciem.
§ 12. Instalacja do wewnętrznego transportu produktów jajczarskich, działająca w
systemie zamkniętym, powinna być wyposażona w system zapewniający czyszczenie i
dezynfekcję wszystkich części instalacji. Po oczyszczeniu i zdezynfekowaniu
instalację należy wypłukać wodą zdatną do picia.
§ 13. Wykorzystywanie pomieszczeń produkcyjnych, narzędzi i urządzeń zakładu
przetwórstwa jajczarskiego do innych celów niż przygotowywanie produktów
jajczarskich jest zabronione.
§ 14. 1. Do celów produkcyjnych należy używać wody zdatnej do picia.
2. Woda niezdatna do picia w wyjątkowych przypadkach może być wykorzystywana do
produkcji pary wodnej oraz do chłodzenia urządzeń do zamrażania pod warunkiem
spełnienia wymagań określonych w § 7 ust. 2.
§ 15. Detergenty i środki dezynfekcyjne powinny być stosowane w taki sposób,
żeby nie wpływały niekorzystnie na narzędzia, urządzenia i produkty jajczarskie.
Po ich zastosowaniu urządzenia i narzędzia powinny zostać dokładnie spłukane
wodą zdatną do picia.
§ 16. Jaja oraz produkty jajczarskie, które mają być poddawane odkażaniu po
dostarczeniu, powinny zostać umieszczone w pomieszczeniach określonych w § 4
ust. 1 pkt 1 lit. a) i c) i przechowywane w tych pomieszczeniach aż do momentu
przetwarzania w temperaturze gwarantującej, że nie ulegną zepsuciu. Tacek z
jajami nie należy umieszczać bezpośrednio na posadzce.
§ 17. 1. Jaja po rozpakowaniu należy umyć i odkazić w oddzielnym pomieszczeniu
przed dostarczeniem ich do pomieszczenia, w którym są wybijane.
2. Jaja inne niż kurze, indycze, strusie lub perlicze powinny być przetwarzane
oddzielnie.
3. W przypadku gdy do przetwarzania jaj, o których mowa w ust. 2, wykorzystywane
są urządzenia służące również do przetwarzania jaj kurzych, indyczych, strusich
lub perliczych, urządzenia te powinny zostać umyte i zdezynfekowane przed
wznowieniem produkcji.
§ 18. 1. Przed wybiciem jaja należy umyć, a następnie je wysuszyć. Jaja powinny
być przetwarzane niezwłocznie po wybiciu.
2. Wybijanie jaj powinno być przeprowadzone w sposób wykluczający ich skażenie,
przy czym zabrania się zgniatania lub odwirowywania jaj, jak również
odzyskiwania resztek białka ze skorup przez odwirowywanie.
3. Pozostałe po rozbiciu jaj skorupy i błony należy niezwłocznie usunąć z
pomieszczeń produkcyjnych i przechowywać w miejscach jak najdalej oddalonych od
działu produkcji.
§ 19. 1. Po wybiciu jaj białko, żółtko lub ich mieszanina, zwane dalej
"półproduktami jajczarskimi", powinny natychmiast zostać poddane obróbce
cieplnej, z zastrzeżeniem § 20 i 21.
2. Obróbka cieplna powinna być prowadzona w sposób zapewniający zniszczenie
organizmów patogennych.
3. W czasie obróbki cieplnej temperatura powinna być stale rejestrowana, a
zapisy temperatury dotyczące każdej partii jaj - przechowywane przez okres 2
lat.
4. W przypadku gdy obróbka cieplna, o której mowa w ust. 1, okazała się
nieskuteczna, ponowna obróbka jest dopuszczalna pod warunkiem, że nastąpi
natychmiast po pierwszej.
§ 20. W przypadku gdy obróbka cieplna półproduktów jajczarskich, o której mowa w
§ 19 ust. 1, nie jest przeprowadzona natychmiast po wybiciu jaj, te półprodukty
jajczarskie powinny być przechowywane w warunkach zapobiegających obniżeniu
poziomu ich jakości zdrowotnej, w postaci zamrożonej lub w temperaturze nie
przekraczającej 4°C, przy czym, z wyjątkiem półproduktów jajczarskich
przeznaczonych do odcukrzenia, okres przechowywania w temperaturze 4°C nie może
przekroczyć 48 godzin.
§ 21. W przypadku przetwarzania półproduktów jajczarskich pochodzących z innego
zakładu, półprodukty te mogą być poddawane odkażaniu w innym zakładzie niż
zakład, który je wytworzył, pod warunkiem że będą przestrzegane następujące
wymagania:
1) natychmiast po otrzymaniu półproduktów jajczarskich powinny one zostać
głęboko zamrożone lub schłodzone do temperatury nie przekraczającej 4°C, przy
czym w drugim przypadku powinny zostać poddane obróbce w miejscu przeznaczenia w
ciągu 48 godzin od dnia wybicia jaj, z których zostały wytworzone, z wyłączeniem
półproduktów jajczarskich przeznaczonych do odcukrzenia,
2) na opakowaniach półproduktów jajczarskich należy umieścić informację, że są
to nie pasteryzowane półprodukty jajczarskie przeznaczone do dalszej obróbki,
oraz podać datę i godzinę wybicia jaj.
§ 22. Bezpośrednio po wytworzeniu produkty jajczarskie powinny być wysuszone lub
schłodzone do temperatury nie przekraczającej 4°C albo zamrożone.
§ 23. Każda partia produktów jajczarskich powinna zostać zbadana w celu
ustalenia spełniania kryteriów dotyczących dopuszczalnej ilości zanieczyszczeń,
które mogą znajdować się w środkach spożywczych, w tym zwłaszcza spełniania
kryteriów mikrobiologicznych, określonych odrębnymi przepisami.
§ 24. Opakowania do półproduktów i produktów jajczarskich, zwane dalej
"opakowaniami", nie mogą wpływać ujemnie na właściwości organoleptyczne tych
produktów oraz uwalniać do nich substancji szkodliwych dla zdrowia ludzkiego.
§ 25. 1. W pomieszczeniach do przechowywania opakowań nie może być kurzu ani
szkodników.2. Materiały do produkcji opakowań jednorazowego użytku nie mogą być
przechowywane na posadzce. § 26. 1. Opakowania powinny być czyste, a opakowania
wielokrotnego użytku powinny zostać umyte, zdezynfekowane i wypłukane przed
ponownym użyciem.2. Natychmiast po napełnieniu opakowania powinny być zamknięte
i umieszczone w pomieszczeniu do przechowywania półproduktów lub produktów
jajczarskich. § 27. Opakowania stosowane do transportu półproduktów i produktów
jajczarskich w ilościach hurtowych powinny być: 1) wykonane z gładkiego
materiału, łatwego do mycia, czyszczenia i dezynfekcji, odpornego na korozję
oraz nie uwalniającego do produktów jajczarskich substancji w ilościach
zagrażaących zdrowiu ludzkiemu, powodujących pogorszenie składu produktów
jajczarskich lub niekorzystnie wpływających na ich właściwości organoleptyczne,
2) skonstruowane w sposób umożliwiający całkowite usunięcie półproduktów lub
produktów jajczarskich, a jeżeli są one wyposażone w zawory, to zawory te
powinny być łatwe do odłączenia, rozebrania, mycia, czyszczenia i dezynfekcji,
3) myte, czyszczone, dezynfekowane i płukane natychmiast po każdorazowym użyciu,
a jeżeli jest to konieczne - również przed powtórnym użyciem,
4) po ich napełnieniu zamknięte,
5) przeznaczone wyłącznie do transportu półproduktów lub produktów jajczarskich.
§ 28. 1. W pomieszczeniach do przechowywania półproduktów i produktów
jajczarskich należy zapewnić swobodny obieg powietrza wokół tych półproduktów i
produktów.
2. Temperatury przechowywania produktów jajczarskich nie mogą być wyższe od:
1) dla produktów głęboko zamrożonych -18°C,
2) dla produktów zamrożonych -12°C,
3) dla produktów schłodzonych 4°C,
4) dla produktów odwodnionych, z wyłączeniem białka, 15°C.
3. Temperatury przechowywania powinny być ciągle rejestrowane, a szybkość
schładzania powinna być tak dobrana, aby produkty jajczarskie osiągały
temperaturę określoną w ust. 2 w możliwie najkrótszym czasie.
Rozdział 3
Warunki weterynaryjne wymagane przy produkcji jaj do konsumpcji
§ 29. Jaja przeznaczone do konsumpcji mogą być produkowane wyłącznie na fermach:
1) w których zwierzęta nie wykazują objawów chorób zakaźnych lub nie są
podejrzane o zakażenie,
2) znajdujących się na obszarach, na których nie występują choroby zakaźne
drobiu podlegające obowiązkowi zwalczania.
§ 30. W zakładzie produkującym jaja powinny być wyodrębnione pomieszczenia do
przetrzymywania drobiu i przechowywania jaj oraz urządzenia do prześwietlania
jaj i do ich odkażania.
§ 31. Jaja powinny być zbierane kilka razy dziennie oraz oczyszczone i odkażane
niezwłocznie po zebraniu.
§ 32. Pracownicy zakładu produkcji jaj powinni nosić odzież roboczą i obuwie
robocze.
§ 33. Podmiot zajmujący się działalnością, o której mowa w § 30, powinien
prowadzić rejestr, w którym należy zamieszczać dane o wielkości produkcji,
zachorowalności i śmiertelności drobiu, wynikach testów laboratoryjnych, miejscu
pochodzenia drobiu i przeznaczenia jaj.
Rozdział 4
Warunki weterynaryjne wymagane na statkach rybackich
§ 34. Miejsca na pokładach statków rybackich, w których następuje ich kontakt z
rybami, mięczakami lub skorupiakami, zwanymi dalej "surowcami", lub z produktami
wytworzonymi po ich przetworzeniu, zwanymi dalej "produktami rybnymi", powinny
być wykonane z materiałów nienasiąkliwych i nieprzepuszczalnych, łatwych do
zmywania i czyszczenia oraz utrzymywane w czystości.
§ 35. 1. Zbiorniki, ładownie lub kontenery przeznaczone do przechowywania
schłodzonych lub mrożonych produktów rybnych powinny być wykonane z materiałów
odpornych na korozję i nie uwalniających szkodliwych substancji w ilościach
mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, a ich powierzchnia
wewnętrzna wykonana z gładkiego materiału, łatwego do mycia i dezynfekcji.
2. Zbiorniki, ładownie lub kontenery, o których mowa w ust. 1, powinny być
wodoszczelne i skonstruowane w sposób umożliwiający ich łatwe czyszczenie oraz
zapewniający, że woda pochodząca z topnienia lodu nie może pozostawać w
kontakcie z produktami rybnymi.
3. Ładowne, o których mowa w ust. 1, powinny być oddzielone od maszynowni oraz
pomieszczeń dla załogi, a także zabezpieczone przed dostawaniem się zwierząt, a
zwłaszcza owadów, ptaków i gryzoni.
§ 36. 1. Statki rybackie, na których produkty rybne są schładzane w oziębionej
wodzie morskiej albo w wodzie wychłodzonej przez lód lub chłodzonej środkami
mechanicznymi, powinny spełniać następujące wymogi:
1) zbiorniki powinny być wyposażone w urządzenia napełniające i odprowadzające
wodę morską oraz zawierać urządzenia do osiągania jednolitej temperatury,
2) w zbiornikach powinny być zainstalowane urządzenia do rejestrowania
temperatury z czujnikami w miejscach, w których temperatura jest najwyższa,
3) działanie systemu schładzania powinno umożliwić osiągnięcie temperatury nie
wyższej niż 3°C w sześć godzin po załadowaniu i 0°C po szesnastu godzinach.
2. Po każdym rozładowaniu zbiorniki powinny zostać całkowicie opróżnione i
dokładnie wymyte wodą zdatną do picia lub wodą morską, która nie wywołuje
skażenia mikrobiologicznego, nie zawiera substancji szkodliwych lub toksycznego
planktonu morskiego w ilościach mogących mieć wpływ na jakość zdrowotną
produktów rybnych, zwaną dalej "czystą wodą morską".
§ 37. Na statkach rybackich, na których surowce są filetowane, cięte na płaty,
odskórzane, rozdrabniane, mrożone lub w inny sposób przetwarzane, zwanych dalej
"statkami przetwórczymi", powinny być:
1) wydzielone miejsce z boku statku, służące do przyjmowania surowców na pokład,
zwane dalej "rejonem odbiorczym",
2) wydzielone miejsce przeznaczone w szczególności do patroszenia, odgławiania,
filetowania, cięcia na płaty, odskórzania, rozdrabniania oraz zamrażania, a
także innego przetwarzania surowców lub produktów rybnych, oddzielone od rejonu
odbiorczego, zwane dalej "rejonami roboczymi",
3) zainstalowany system służący do transportowania surowców z rejonu odbiorczego
do rejonu roboczego,
4) oddzielne pomieszczenia do magazynowania gotowych produktów rybnych,
wyposażone w system rejestracji temperatury i spełniające warunki określone w §
35,
5) oddzielne pomieszczenie do magazynowania opakowań,
6) oddzielne pomieszczenia lub zamykane szafki do przechowywania środków
myjących i dezynfekujących,
7) ładownia do magazynowania produktów ubocznych, jeżeli na statku jest
zainstalowane urządzenie do ich przerobu,
8) szatnie, umywalnie i toalety dla pracowników.
§ 38. Statki przetwórcze powinny być wyposażone w urządzenia:
1) zapewniające zapas wody pitnej lub czystej wody morskiej, przy czym ujęcie
wody morskiej powinno być usytuowane w miejscu zapewniającym, że pobierana woda
nie będzie zanieczyszczona przez zrzuty ze statku do morza ścieków i chłodziwa
silnikowego,
2) do obróbki surowców oraz mrożenia lub innego przetwarzania produktów rybnych,
3) do mycia i odkażania rąk oraz do mycia urządzeń - przystosowane do obsługi
bez użycia rąk, umiejscowione możliwie blisko stanowisk pracy, przy czym
urządzenia do mycia rąk powinny być zaopatrzone w bieżącą wodę o temperaturze
35-40°C, środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz
pojemniki na zużyte ręczniki,
4) do mycia i dezynfekcji narzędzi,
5) chłodnicze o odpowiedniej wydajności, jeżeli produkty rybne są zamrażane,
6) do przetrzymywania produktów rybnych, które nie nadają się do spożycia przez
ludzi (wodoszczelne zbiorniki) jeżeli stosownie do przepisów odrębnych nie mogą
być one usuwane wprost do morza.
§ 39. 1. W rejonie odbiorczym statku przetwórczego należy zapewnić wyodrębnione
miejsca w sposób umożliwiający oddzielne przyjmowanie na pokład surowców z
każdego kolejnego połowu.
2. Rejon odbiorczy i jego ruchome części powinny być łatwe do czyszczenia oraz
wykonane w sposób zabezpieczający surowce i produkty rybne przed działaniem
słońca, zanieczyszczeniem lub skażeniem.
§ 40. W rejonach roboczych statku przetwórczego powinny być:
1) podłogi uniemożliwiające poślizg, wykonane z materiałów łatwych do
czyszczenia i dezynfekowania, przystosowane do łatwego odprowadzania wody,
2) ścianki, sufity i przegrody, wykonane z materiałów łatwych do czyszczenia i
dezynfekcji oraz skonstruowane w sposób zapewniający łatwe czyszczenie,
zwłaszcza w miejscach, w których przebiegają rury, łańcuchy lub kanały na
przewody elektryczne,
3) układy hydrauliczne rozmieszczone lub zabezpieczone w sposób uniemożliwiający
zanieczyszczenie surowców i produktów rybnych, w przypadku wycieku oleju,
4) wentylacja lub instalacja wyciągowa,
5) oświetlenie naturalne lub elektryczne,
6) urządzenie do czyszczenia oraz narzędzia i sprzęt do dezynsekcji,
7) urządzenia do mycia i odkażania rąk, spełniające wymagania określone w § 38
pkt 3.
§ 41. 1. W szatniach, umywalniach i toaletach dla pracowników na statkach
przetwórczych powinny być gładkie, nienasiąkliwe, nieprzepuszczalne i łatwe do
zmywania ściany, sufity, podłogi, a także umywalki oraz spłukiwane ustępy,
których drzwi nie mogą otwierać się bezpośrednio na stanowiska pracy.
2. Umywalki powinny mieć doprowadzoną wodę o temperaturze 35-40°C, być
przystosowane do obsługi bez użycia rąk oraz zaopatrzone w środki do mycia i
odkażania rąk, a także ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte
ręczniki.
§ 42. 1. Urządzenia i narzędzia do odgławiania, patroszenia, filetowania, cięcia
na płaty, odskórzania, mrożenia lub innego przetwarzania surowców lub produktów
rybnych powinny być wykonane z materiałów wodoodpornych, odpornych na korozję
oraz łatwe do mycia, dezynfekcji i konserwacji.
2. Urządzenia i narzędzia, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystywane
przy przetwórstwie innych niż produkty rybne środków spożywczych.
§ 43. 1. Do celów produkcyjnych na statkach rybackich należy używać wody zdatnej
do picia lub czystej wody morskiej.
2. Woda niezdatna do picia w wyjątkowych przypadkach może być wykorzystywana do
produkcji pary wodnej, chłodzenia urządzeń do zamrażania lub do celów
przeciwpożarowych, pod warunkiem zastosowania odrębnej, oznaczonej instalacji
wodnej dla wody zdatnej do picia lub czystej wody morskiej oraz dla wody do
celów technicznych, wykonanej w sposób zabezpieczający przed skażeniem produkty
rybne oraz narzędzia i urządzenia mające z nimi bezpośrednią styczność.
§ 44. Po złowieniu przeznaczone do przetworzenia na statku surowce powinny być:
1) umyte wodą zdatną do picia lub czystą wodą morską,
2) chronione przed zanieczyszczeniem i przed wpływem promieni słonecznych,
3) przetworzone tak szybko, jak to możliwe, z zastrzeżeniem § 45 ust. 1.
§ 45. 1. Surowce, które nie są przetwarzane niezwłocznie po złowieniu lub nie są
dostarczane do przetworzenia w stanie żywym, powinny być, z zastrzeżeniem ust.
3, poddane schłodzeniu do temperatury bliskiej temperaturze topnienia lodu.
2. Lód użyty do schładzania może być uzyskany wyłącznie z wody zdatnej do picia
lub z czystej wody morskiej i przechowywany w warunkach, które zapobiegają jego
zanieczyszczeniu.
3. Na statkach rybackich, na których schładzanie nie jest możliwe, surowce lub
produkty rybne mogą być przetrzymywane nie dłużej niż 8 godzin.
§ 46. 1. Surowce pochodzące z danego zaciągu, po wydobyciu na pokład statku
rybackiego, powinny być ocenione w wyniku oględzin.
2. Surowce lub produkty rybne z objawami chorobowymi, znacznymi uszkodzeniami i
pasożytami powinny być niezwłocznie oddzielone i wyodrębnione od pozostałych
surowców i produktów rybnych.
§ 47. Pokłady statków rybackich, ładownie, zbiorniki i kontenery stykające się z
produktami rybnymi powinny być po każdym użyciu oczyszczone i umyte wodą zdatną
do picia lub czystą wodą morską, a w razie potrzeby zdezynfekowane.
§ 48. 1. Na statku rybackim powinien być prowadzony rejestr, w którym należy
zamieszczać wyniki oceny surowców i produktów rybnych na obecność pasożytów oraz
pomiary temperatur dokonywane, stosownie do prowadzonych na statku procesów
technologicznych.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 2 lat.
Rozdział 5
Warunki weterynaryjne wymagane w zakładach przetwórstwa rybnego
§ 49. 1. W zakładzie, który zajmuje się przetwórstwem surowców lub produktów
rybnych, usytuowanym na lądzie, zwanym dalej "zakładem przetwórstwa rybnego",
powinny być:
1) pomieszczenia do przyjmowania i magazynowania surowców przeznaczonych do
przetworzenia,
2) pomieszczenia przeznaczone do odtłuszczania, odgławiania, patroszenia
surowców, odskórzania, rozdrabniania,
3) pomieszczenia do przetwarzania innego niż przetwarzanie, o którym mowa w pkt
2,
4) pomieszczenia do magazynowania gotowych produktów rybnych,
5) pomieszczenie do magazynowania opakowań,
6) pomieszczenia do przechowywania pojemników i kontenerów na produkty rybne nie
przeznaczone do spożycia przez ludzi, jeżeli nie są one opróżniane na koniec
dnia,
7) pomieszczenia lub zamykane szafki do przechowywania środków myjących i
dezynfekujących,
8) szatnie przepustowe, umywalnie i toalety dla pracowników,
9) odpowiednio wyposażone pomieszczenie do wyłącznego użytku przez służby
kontrolne.
2. Teren zakładu przetwórstwa rybnego powinien być ogrodzony i utwardzony, a
pomieszczenia wymienione w ust. 1 - zabezpieczone przed dostawaniem się zwierząt
z zewnątrz, w szczególności owadów, gryzoni i ptaków.
3. Część zakładu przetwórstwa rybnego, w której znajdują się pomieszczenia, o
których mowa w ust. 1 pkt 2-4, powinna być oddzielona od części, w której
znajdują się pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia zakładu przetwórstwa
rybnego.
§ 50. Zakład przetwórstwa rybnego powinien być wyposażony w:
1) narzędzia i urządzenia przeznaczone wyłącznie do obróbki lub przetwarzania
surowców i produktów rybnych, takie jak stoły do cięcia, pojemniki i kontenery,
przenośniki taśmowe wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwe do mycia i
dezynfekcji,
2) urządzenia służące do obróbki cieplnej, wyposażone w aparaturę służącą do
odczytu i rejestracji temperatury,
3) wodoszczelne zamykane pojemniki i kontenery na produkty rybne nie
przeznaczone do spożycia przez ludzi,
4) odrębne, oznaczone instalacje dla wody odpowiadającej warunkom wody zdatnej
do picia oraz wody dla celów technicznych,
5) system odprowadzania ścieków,
6) urządzenia do rozładunku, załadunku i wewnętrznego transportu surowców lub
produktów rybnych,
7) urządzenia do czyszczenia, mycia i dezynfekowania środków transportu,
urządzeń, narzędzi, pojemników, kontenerów oraz pomieszczeń,
8) pojemniki i kontenery do przetrzymywania surowców w stanie żywym - w
przypadku gdy zakład je przetwarza - wraz z urządzeniami zapewniającymi właściwe
warunki do przeżycia i dostarczającymi wodę o takiej jakości, żeby szkodliwe
organizmy lub substancje nie były przenoszone na zwierzęta.
§ 51. 1. W pomieszczeniach, o których mowa w § 49 ust. 1 pkt 1-4, powinny być:
1) posadzki wykonane z materiałów trwałych, nienasiąkliwych i
nieprzepuszczalnych, łatwe do mycia i dezynfekcji, odporne na zniszczenie oraz
ułożone w sposób ułatwiający całkowite odprowadzanie wody do kanalizacji,
2) gładkie, trwałe, nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne ściany, pokryte jasnym,
zmywalnym materiałem - do wysokości co najmniej 2 m, przy czym połączenia
pomiędzy ścianami oraz ścianami i posadzkami powinny być zaokrąglone,
3) sufity łatwe do zmywania, wykonane w sposób zapobiegający gromadzeniu się
brudu, powstawaniu pleśni, odpadaniu farby oraz kondensacji pary wodnej,
4) drzwi wykonane z trwałych materiałów łatwych do zmywania,
5) wentylacja lub urządzenia do odprowadzania pary wodnej,
6) oświetlenie naturalne lub elektryczne,
7) urządzenia do mycia i odkażania rąk, przystosowane do obsługi bez użycia rąk,
umiejscowione możliwie blisko stanowisk pracy, zaopatrzone w bieżącą wodę o
temperaturze 35-40°C, środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego
użytku i pojemniki na zużyte ręczniki,
8) urządzenia służące do mycia i dezynfekcji narzędzi, sprzętu i urządzeń.
2. Komory chłodnicze powinny spełniać warunki określone w ust. 1 pkt 1-5 oraz
być wyposażone w urządzenia chłodnicze i system rejestracji temperatury, z
czujnikami zainstalowanymi w miejscu, gdzie temperatura jest najwyższa.
§ 52. 1. W szatniach i toaletach dla pracowników powinny być gładkie,
nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne oraz łatwe do zmywania ściany i posadzki,
umywalki oraz ustępy obsługiwane bez użycia rąk, których drzwi nie mogą otwierać
się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych.
2. Umywalki powinny mieć doprowadzoną bieżącą wodę o temperaturze 35-40°C, być
przystosowane do obsługi bez użycia rąk, zaopatrzone w środki do mycia i
odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki.
§ 53. 1. Do zakładu przetwórstwa rybnego powinna być doprowadzona woda zdatna do
picia.
2. W przypadku doprowadzenia do zakładu przetwórstwa rybnego wody niezdatnej do
picia, instalacja do tej wody powinna być oddzielona od instalacji wody zdatnej
do picia, oznakowana i wykonana w sposób zabezpieczający przed skażeniem surowce
i produkty rybne oraz narzędzia i urządzenia mające z nimi kontakt.
§ 54. 1. Do celów produkcyjnych w zakładach przetwórstwa rybnego należy używać
wody zdatnej do picia.
2. Woda niezdatna do picia wyjątkowo może być wykorzystywana do produkcji pary
wodnej, chłodzenia urządzeń do zamrażania lub do celów przeciwpożarowych, pod
warunkiem spełnienia wymagań określonych w § 53 ust. 2.
3. Lód używany do schładzania produktów rybnych może być wytworzony wyłącznie z
wody zdatnej do picia i przechowywany w warunkach, których zapobiegają jego
zanieczyszczeniu.
§ 55. 1. Urządzenia i narzędzia, które mają kontakt z surowcami lub produktami
rybnymi, powinny mieć powierzchnie gładkie, wodoodporne, łatwe do zmywania,
czyszczenia i dezynfekcji oraz być wykonane z materiałów odpornych na korozję,
nie uwalniających substancji chemicznych w ilościach mogących stanowić
zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, nie powodujących obniżenia jakości zdrowotnej
produktów rybnych.
2. Pojemniki i kontenery przeznaczone do przechowywania schłodzonych lub
mrożonych produktów rybnych powinny być skonstruowane w sposób umożliwiający ich
łatwe czyszczenie oraz zapewniający, że woda z topnienia lodu nie będzie
pozostawała w kontakcie z produktami rybnymi.
§ 56. 1. Pomieszczenia, urządzenia i narzędzia używane do pracy przy
przygotowywaniu produktów rybnych powinny być utrzymywane w czystości i dobrym
stanie technicznym, myte co najmniej raz w czasie pracy i zawsze po zakończeniu
pracy, a w razie potrzeby zdezynfekowane.
2. Zamykane pojemniki i kontenery używane na produkty rybne nie przeznaczone do
spożycia przez ludzi lub na odpady powinny być myte każdorazowo po ich użyciu.
§ 57. 1. W zakładzie przetwórstwa rybnego powinien być prowadzony rejestr, w
którym należy umieszczać wyniki oceny produktów rybnych na obecność pasożytów,
badań mikrobiologicznych oraz wyniki pomiarów temperatur.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 2 lat.
Rozdział 6
Warunki weterynaryjne wymagane przy produkcji i przechowywaniu produktów rybnych
§ 58. W zakładzie przetwórstwa rybnego i na statku przetwórczym powinien być,
sporządzony w uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii, plan technologiczny
zakładu przetwórstwa rybnego lub statku przetwórczego, obejmujący:
1) układ pomieszczeń produkcyjnych, magazynowych, socjalnych i sanitarnych,
2) plan dystrybucji wody, z zaznaczeniem przewodów wody zdatnej do picia lub
czystej wody morskiej i wody niezdatnej do picia, ślepych zakończeń i miejsc
poboru wody, 3) miejsca wyłożenia środków przeciw gryzoniom. § 59. Surowce
przeznaczone do wytwarzania produktów rybnych nie mogą pochodzić z obszarów, na
których występują choroby zakaźne ryb podlegające obowiązkowemu zwalczaniu, oraz
nie mogą wykazywać objawów następujących chorób: 1) w przypadku ryb:a) zakaźna
martwica trzustki,b) wrzodzienica łososiowatych,c) erytrodermatitis,d)
gyrodactyloza,e) jersinioza,f) kołowacizna łososiowatych, 2) w przypadku
skorupiaków - dżuma raków. § 60. 1. Przed przystąpieniem do przetwarzania oraz w
czase przetwarzania surowce i produkty rybne powinny być poddawane oględzinom
celem wykluczenia następujących pasożytów:
1) w przypadku ryb:
a) larwy przywr chorobotwórczych,
b) larwy tasiemców z rodzaju Diphyllobothrium,
c) larwy nicieni z rodzaju Anisakis, Phocanema (Terranova, Phocascaris),
d) cysty sporowca Kudoa sp.,
e) przywry z rodzaju Didmozoonidae, Gyrodactylus,
f) larwy nicieni Philometroides,
g) larwy tasiemców z rodziny Tetrarhynchidae,
h) pasożytnicze skorupiaki,
2) w przypadku mięczaków:
a) Bonomia ostrae,
b) Marteilia sp.,
c) Haplosporidium sp.,
d) Perkinsus sp.
2. Surowce i produkty rybne dotknięte pasożytami powinny być niezwłocznie
oddzielone od pozostałych surowców lub produktów.
§ 61. 1. Produkty rybne po odgłowieniu i wypatroszeniu powinny być natychmiast
płukane.
2. Wnętrzności oraz inne części surowców lub produktów rybnych, które nie są
przeznaczone do spożycia przez ludzi, powinny zostać natychmiast oddzielone od
produktów rybnych przeznaczonych do spożycia przez ludzi i usunięte w taki
sposób, aby nie dopuścić do gromadzenia się ich w miejscach przetwarzania
produktów rybnych.
3. Po odgłowieniu i wypatroszeniu produkty rybne nie podlegające zamrożeniu
powinny być niezwłocznie schłodzone do temperatury topniejącego lodu.
§ 62. 1. Odskórzanie, filetowanie, cięcie na płaty, rozdrabnianie i porcjowanie
powinno odbywać się w innym miejscu niż odgławianie lub patroszenie i być
wykonywane w sposób zapewniający jak najkrótsze pozostawanie produktów rybnych w
miejscach obróbki.
2. Po zakończeniu obróbki, o której mowa w ust. 1, produkty rybne nie
podlegające zamrożeniu powinny być niezwłocznie schłodzone do temperatury
topniejącego lodu.
§ 63. 1. Mechaniczne odkostnianie produktów rybnych może być dokonywane tylko w
przypadku uprzedniego wypatroszenia i wypłukania.
2. Mięso uzyskane po mechanicznym odkostnieniu powinno być natychmiast zamrożone
lub użyte do wytwarzania produktu rybnego, który będzie zamrożony lub poddany
obróbce cieplnej.
3. Urządzenia używane do mechanicznego odkostniania produktów rybnych powinny
być czyszczone i myte przynajmniej co dwie godziny.
§ 64. 1. Skorupiaki i mięczaki poddawane procesowi gotowania powinny być po
każdym gotowaniu poddane szybkiemu schłodzeniu do temperatury topnienia lodu,
chyba że jest stosowana inna metoda konserwacji.
2. Usuwanie skorupy lub muszli przy przetwarzaniu skorupiaków i mięczaków
powinno odbywać się w wyodrębnionych miejscach. Ugotowane produkty nie
podlegające zamrożeniu powinny zostać schłodzone do temperatury topniejącego
lodu.
3. W trakcie czynności związanych ze zdejmowaniem skorupy lub muszli skorupiaków
lub mięczaków pracownicy powinni często myć ręce.
4. Urządzenia i wszystkie powierzchnie, z którymi stykają się skorupiaki lub
mięczaki, powinny być często myte i dezynfekowane po zakończeniu pracy.
§ 65. 1. Zamrażanie produktów rybnych powinno następować w urządzeniach do tego
przeznaczonych do momentu osiągnięcia temperatury wewnętrznej produktu
wynoszącej -18°C lub niższej.
2. Całe ryby mrożone w solance przeznaczone do produkcji konserw mogą być
zamrażane do temperatury wyższej od określonej w ust. 1, jednak nie wyższej niż
-9°C.
§ 66. 1. Rozmrażanie produktów rybnych może odbywać się tylko w celu ich
dalszego przetwarzania lub niezwłocznej sprzedaży.
2. Rozmrażanie, o którym mowa w ust. 1, powinno odbywać się w warunkach, które
umożliwiają właściwy odpływ powstającego wycieku.
3. W przypadku gdy rozmrożone produkty rybne mają trafić bezpośrednio do
sprzedaży, informacja o tym, że są one rozmrożone, powinna znajdować się na
opakowaniu.
§ 67. 1. Solenie i marynowanie produktów rybnych powinno odbywać się w
wyodrębnionych obiektach lub miejscach.
2. Ryby zarażone pasożytami przeznaczone do solenia lub marynowania powinny być
przed lub po tych procesach poddane zamrożeniu do temperatury wewnętrznej
produktu, wynoszącej co najmniej -20°C, na okres nie krótszy niż 72 godziny,
jeżeli z przeprowadzonych badań wynika, że solenie lub marynowanie nie spowoduje
zniszczenia pasożytów.
3. Sól spożywcza do solenia lub solankowania produktów rybnych powinna być
czysta i przechowywana w sposób zabezpieczający ją przed zanieczyszczeniem. Soli
użytej uprzednio do solenia produktów rybnych nie można używać ponownie.
4. Pojemniki i powierzchnie sprzętu używane do solenia lub solankowania powinny
być oczyszczone przed każdorazowym użyciem.
5. Pojemniki określone w ust. 4 powinny być skonstruowane w sposób
uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów rybnych w czasie solenia lub
solankowania.
§ 68. 1. Wędzenie produktów rybnych powinno odbywać się w wyodrębnionych
obiektach lub miejscach wyposażonych w system zapobiegający przedostawaniu się
dymu i ciepła do pozostałych części zakładu przetwórstwa rybnego.
2. Śledzie, makrele, szproty oraz łososie poławiane na Oceanie Atlantyckim i
Oceanie Spokojnym, przeznaczone do wędzenia w temperaturze niższej niż 60°C,
powinny być uprzednio poddane zamrożeniu w warunkach określonych w § 67 ust. 2.
3. Materiały używane do wytwarzania dymu do wędzenia nie mogą pochodzić z
drewna, które było pomalowane, polakierowane, klejone lub poddane obróbce
chemicznej.
4. Materiały określone w ust. 3 powinny być przechowywane w innym miejscu niż
miejsce wędzenia produktów rybnych w sposób uniemożliwiający ich
zanieczyszczenie.
5. Po wędzeniu produkty rybne powinny być niezwłocznie poddane chłodzeniu do
właściwej pod względem technologicznym temperatury.
§ 69. 1. Puszki przeznaczone do produkcji konserw rybnych powinny być czyste.
2. Puszki po napełnieniu i szczelnym zamknięciu powinny być umyte wodą zdatną do
picia ze środkiem myjącym.
3. Proces sterylizacji produktów rybnych w puszkach powinien zapewnić
zniszczenie wszelkich organizmów i drobnoustrojów chorobotwórczych.
4. Urządzenia do sterylizacji konserw powinny być wyposażone w czujniki
temperatury. Czas obróbki cieplnej, temperatura i ciśnienie powinny być stale
kontrolowane i rejestrowane.
5. Po obróbce cieplnej puszki powinny być chłodzone wodą zdatną do picia.
6. Szczelność puszek należy sprawdzać codziennie w ustalonych odstępach czasu za
pomocą specjalnych urządzeń.
§ 70. Opakowania do produktów rybnych nie mogą wpływać ujemnie na właściwości
organoleptyczne tych produktów oraz uwalniać do nich substancji szkodliwych dla
zdrowia ludzkiego.
§ 71. 1. Opakowania powinny być przechowywane w pomieszczeniach magazynowych w
sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem.
2. Materiały opakowaniowe i opakowania do produktów rybnych nie mogą być
przechowywane bezpośrednio na posadzce.
§ 72. 1. Opakowania do produktów rybnych powinny być czyste, a opakowania
wielokrotnego użytku powinny zostać umyte, zdezynfekowane i wypłukane
bezpośrednio po każdorazowym ich użyciu.
2. Opakowania wielokrotnego użytku stosowane do świeżych produktów rybnych
powinny być wykonane w sposób zapewniający odpływ wody powstałej z topniejącego
lodu.
3. Produkty rybne po zapakowaniu powinny zostać niezwłocznie umieszczone w
pomieszczeniu przeznaczonym do ich przechowania.
§ 73. 1. Produkty rybne nie mogą być przechowywane z innymi produktami, które
mogłyby je zanieczyścić lub wpłynąć ujemnie na ich jakość zdrowotną, chyba że
użyte do ich opakowania materiały stanowią dostateczne przed tym zabezpieczenie.
2. W pomieszczeniach do przechowywania produktów rybnych należy zapewnić
swobodną cyrkulację powietrza.
3. Produkty rybne powinny być przechowywane w sposób zapewniający utrzymanie we
wszystkich częściach produktu następujących temperatur:
1) świeże i rozmrożone produkty rybne oraz gotowane skorupiaki i mięczaki -
temperatura topnienia lodu,
2) mrożone produkty rybne, z wyjątkiem ryb określonych w § 65 ust. 2 -
temperatura nie wyższa niż -18°C,
3) ryby określone w § 65 ust. 2 - temperatura nie wyższa niż -9°C.
4. Temperatury przechowywania powinny być rejestrowane.
§ 74. Pomieszczenia do przechowywania produktów rybnych znajdujące się poza
zakładami przetwórstwa rybnego lub statkami rybackimi powinny spełniać wymagania
określone w § 49 ust. 1 pkt 4 oraz § 51 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2.
§ 75. 1. Pracownicy zatrudnieni na statkach rybackich i w zakładach przetwórstwa
rybnego oraz w innych miejscach przechowywania produktów rybnych powinni nosić
czyste ubrania robocze i nakrycie głowy, które całkowicie osłania włosy.
2. Pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przy przenoszeniu i przetwórstwie
produktów rybnych powinni myć ręce przed każdym wznowieniem pracy.
Rozdział 7
Przepis końcowy
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
przepisów § 35 ust. 1 i § 58, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 5 lutego 1999 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Centrum Służby Rodzinie, z siedzibą w
Łodzi.
(Dz. U. Nr 20, poz. 177)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 90, poz. 557, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943
oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757) w związku z
art. 4 ust. 3 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską,
podpisanego w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 51, poz.
318), zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Centrum Służby Rodzinie", z siedzibą w
Łodzi, erygowanej przez Arcybiskupa Łódzkiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 10 lutego 1999 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
w Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 178)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73,
poz. 323, z 1997 r. Nr 90, poz. 557 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz.
668 i Nr 117, poz. 756) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła
Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Diakonia
Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej", z siedzibą w
Warszawie, erygowanej przez Radę Synodalną Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 10 lutego 1999 r.
w sprawie określenia warunków, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki dla
cudzoziemców i areszty w celu wydalenia, oraz regulaminu pobytu w tych ośrodkach
i aresztach.
(Dz. U. Nr 20, poz. 179)
Na podstawie art. 89 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach
(Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ośrodku - należy przez to rozumieć strzeżony ośrodek dla cudzoziemców,
2) areszcie - należy przez to rozumieć areszt w celu wydalenia.
§ 2. W ośrodku powinny znajdować się pomieszczenia mieszkalne i
administracyjno-gospodarcze oraz plac rekreacyjno-sportowy.
§ 3. 1. W skład pomieszczeń mieszkalnych ośrodka powinny wchodzić:
1) pokoje dla cudzoziemców,
2) biblioteka,
3) pomieszczenia do zajęć kulturalnych i sportowych,
4) pomieszczenie do wykonywania praktyk religijnych,
5) umywalnie,
6) ustępy.
2. W skład pomieszczeń administracyjno-gospodarczych ośrodka powinny wchodzić:
1) izba dyżurna,
2) pokój lekarski,
3) izolatka dla chorych,
4) pokój widzeń,
5) kuchnia i stołówka,
6) magazyny do przechowywania: rzeczy cudzoziemców przekazanych do depozytu,
pościeli czystej oraz brudnej,
7) pomieszczenia służące do odkażania, oczyszczania oraz suszenia odzieży i
obuwia.
3. W skład ośrodka może wchodzić także pralnia.
§ 4. 1. Pomieszczenia wchodzące w skład ośrodka oraz ich wyposażenie powinny
spełniać następujące warunki:
1) tynki wykonane z zaprawy cementowo-wapiennej, malowane farbą klejową lub
emulsyjną, a od podłogi do wysokości 1,5 m malowane farbą olejną,
2) ściany w: pomieszczeniu służącym do odkażania, oczyszczania oraz suszenia
odzieży i obuwia, umywalniach i ustępach do wysokości co najmniej 2 m o
powierzchniach zmywalnych i odpornych na działanie wilgoci,
3) posadzka w umywalniach, ustępach i pralni zmywalna, nienasiąkliwa i
nieśliska,
4) punkty świetlne umieszczone na suficie oraz gniada wtykowe zainstalowane w
niezbędnych miejscach.
2. W pomieszczeniach dopuszcza się wykonanie tynków z zastosowaniem innych
materiałów niż te, o których mowa w ust. 1 pkt 1, spełniających wymagania
określone odrębnymi przepisami.
§ 5. Pokoje dla cudzoziemców oraz ich wyposażenie powinny spełniać następujące
warunki:
1) powierzchnia pokoju przypadająca na jednego umieszczonego w nim mężczyznę nie
mniejsza niż 3 m2, a w przypadku umieszczenia kobiety lub małoletniego - nie
mniejsza niż 4 m2,
2) podłoga trwała i zmywalna,
3) okna uchylne w grubości ściany muru o powierzchni w stosunku do powierzchni
podłogi nie mniejszej niż 1:8; dopuszcza się zainstalowanie na zewnątrz okna
kraty z prętów lub płaskowników,
4) oświetlenie odpowiednie do czytania i pisania,
5) ogrzewanie zapewniające temperaturę według norm określonych dla pomieszczeń
mieszkalnych,
6) wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna, z otworem wentylacyjnym,
zapewniająca półtorakrotną wymianę powietrza w ciągu godziny,
7) łóżka jednoosobowe, szafki na rzeczy osobiste oraz stoły i taborety drewniane
bez ostrych krawędzi.
§ 6. 1. Izba dyżurna powinna być wyposażona w instalację telefoniczną, mającą
bezpośrednie połączenie z dyżurnym najbliższej jednostki Policji lub Straży
Granicznej.
2. Pokój lekarski powinien być wyposażony w umywalkę z dopływem ciepłej i zimnej
wody, biurko, krzesło, wieszak, kozetkę lekarską oraz szafkę na leki i
podstawowy sprzęt medyczny do badania i udzielania pierwszej pomocy lekarskiej.
3. Pokój widzeń powinien być wyposażony w taborety i stół oraz spełniać warunki
określone w § 5 pkt 2-5.
4. Umywalnie i ustępy w pomieszczeniach mieszkalnych powinny być urządzone na
każdej kondygnacji i spełniać następujące warunki:
1) w razie gdy są przeznaczone do wspólnego użytku - wyposażone co najmniej w:
a) 1 miskę ustępową dla 20 osób,
b) 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób,
c) 1 umywalkę dla 5 osób,
d) 1 pisuar dla 20 mężczyzn,
2) w umywalniach - umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz natrysk,
wydzielony podobnie jak kabina ustępowa,
3) ustępy ogólnodostępne z przegrodami oddzielającymi ustęp damski od męskiego,
wykonanymi ze ściany pełnej na całą wysokość pomieszczenia; w przypadku gdy
ustępy udostępnione są odrębnie dla kobiet i mężczyzn, przegrody dzielące
kabiny, w których umieszczone są miski ustępowe, o wysokości 1 m, trwale
przytwierdzone do podłogi i ściany, z drzwiami o górnej krawędzi 1 m i dolnej
0,3 m nad podłogą; ustępy wyposażone co najmniej w 1 umywalkę na każdą 1-3 misek
ustępowych lub 1-3 pisuarów; umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody,
4) miski ustępowe umieszczone w kabinach oddzielonych przegrodami, o których
mowa w pkt 3, spłukiwane za pomocą automatu ukrytego w ścianie,
5) woda ciepła do umywalni i natrysku oraz ustępów doprowadzana poprzez mieszacz
zlokalizowany w miejscu niedostępnym dla cudzoziemca umieszczonego w ośrodku,
6) drzwi do umywalni, natrysku oraz ustępów wyposażone w matową szybę z
nietłukącego się szkła lub zwykłą szybę zabezpieczoną obustronnie siatką
stalową; w natryskach udostępnionych odrębnie dla kobiet i mężczyzn dopuszcza
się stosowanie w otworach wejściowych do kabin z urządzeniami natryskowymi -
zasłon, pod warunkiem że są nieprzemakalne i nieprzezroczyste.
5. W przypadku gdy liczba cudzoziemców umieszczonych na jednej kondygnacji jest
mniejsza niż 10, dopuszcza się usytuowanie ustępów na sąsiedniej kondygnacji.
§ 7. 1. Pomieszczenia, o których mowa w § 3, mogą być usytuowane w kontenerach.
2. Kontenery, o których mowa w ust. 1, oraz ich wyposażenie powinny odpowiadać
warunkom określonym w § 4 ust. 1 pkt 2-4 oraz w § 5 i 6.
§ 8. Stosowanie zamiennych materiałów i innych rozwiązań technicznych w ośrodku
niż te, o których mowa w § 4-6, określają odrębne przepisy.
§ 9. W miejscach ogólnodostępnych ośrodka powinny być zainstalowane aparaty
telefoniczne na karty magnetyczne lub żetony.
§ 10. Plac rekreacyjno-sportowy powinien posiadać utwardzone boisko do gier
zespołowych, a także wyodrębniony plac zabaw dla dzieci, wyposażony w urządzenia
do zabaw.
§ 11. 1. Teren ośrodka powinien być zabezpieczony ogrodzeniem ochronnym.
2. Ogrodzenie ochronne ośrodka powinno składać się z:
1) linii zewnętrznej wykonanej z materiału pełnego do wysokości nie mniejszej
niż 3 m, usytuowanej na betonowej podmurówce, wykonanej do głębokości w ziemi co
najmniej 0,7 m i zakończonej nachylonymi pod kątem 30-45° odkosami, skierowanymi
do wewnątrz ośrodka, o długości od 1 m do 1,5 m z rozciągniętym drutem
kolczastym,
2) linii wewnętrznej wykonanej z siatki metalowej o wysokości nie mniejszej niż
2 m i zakończonej nachylonymi pod kątem 30°-45° odkosami, skierowanymi do
wewnątrz ośrodka, o długości do 0,5 m z rozciągniętym drutem kolczastym,
3) pasa ochronnego o szerokości co najmniej 3 m, znajdującego się pomiędzy linią
zewnętrzną a wewnętrzną,
4) oświetlenia pasa ochronnego zapewniającego odpowiednią widoczność w warunkach
zmniejszonej przejrzystości powietrza oraz w porze wieczorowo-nocnej i
wyposażonego co najmniej w dwa niezależne od siebie źródła energii elektrycznej.
3. Ogrodzenie ochronne ośrodka może być wyposażone w techniczne środki
zabezpieczenia, pod warunkiem że ich zastosowanie nie będzie stanowiło
zagrożenia życia i zdrowia ludzi.
§ 12. Areszt powinien być zlokalizowany na kondygnacji parterowej lub wyższej.
§ 13. W skład aresztu powinny wchodzić:
1) izba dyżurna,
2) cele dla cudzoziemców,
3) pokój lekarski,
4) pokój widzeń,
5) pokój, w którym podgrzewa się i porcjuje posiłki,
6) zmywalnia naczyń i sprzętu,
7) magazyny do przechowywania: rzeczy cudzoziemców przekazanych do depozytu, z
wyodrębnionym miejscem przeznaczonym do przechowywania rzeczy osób chorych
zakaźnie, pościeli czystej oraz brudnej,
8) umywalnie,
9) ustępy.
§ 14. 1. Przy areszcie powinien być wyznaczony plac spacerowy.
2. Plac spacerowy powinien być zabezpieczony ogrodzeniem o wysokości nie
mniejszej niż 3,5 m, przykrytym od góry stalową siatką albo wyposażonym w
nachylone do wewnątrz odkosy z rozciągniętym na nich drutem kolczastym.
§ 15. Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe wydzielenie w areszcie
pokojów lub magazynów, wymienionych w § 13 pkt 3-7, z wyjątkiem magazynu do
przechowywania rzeczy cudzoziemców przekazanych do depozytu, dopuszcza się ich
lokalizację poza aresztem, lecz w tym samym budynku jednostki organizacyjnej
Policji lub Straży Granicznej.
§ 16. Wszystkie wejścia i wyjścia z aresztu powinny mieć stalową kratę i drzwi o
solidnej konstrukcji z atestowanymi zamkami.
§ 17. Pomieszczenia wchodzące w skład aresztu oraz ich wyposażenie powinny
spełniać następujące warunki:
1) tynki wykonane z zaprawy cementowo-wapiennej, malowane farbą klejową lub
emulsyjną, a od podłogi do wysokości 1,5 m malowane farbą olejną,
2) posadzka w umywalniach i ustępach zmywalna, nienasiąkliwa i nieśliska,
3) punkty świetlne umieszczone na suficie oraz gniada wtykowe zainstalowane w
niezbędnych miejscach.
§ 18. 1. Cele dla cudzoziemców oraz ich wyposażenie powinny spełniać następujące
warunki:
1) powierzchnia celi przypadająca na jednego mężczyznę nie mniejsza niż 3 m2, a
w przypadku kobiety - nie mniejsza niż 4 m2,
2) ściany wewnętrzne i zewnętrzne wykonane z cegły pełnej na zaprawie
cementowej, o grubości co najmniej 1,5 cegły, lub z innych materiałów o nie
mniejszej wytrzymałości,
3) podłoga trwała i zmywalna,
4) okna uchylne w grubości ściany muru o powierzchni w stosunku do powierzchni
podłogi nie mniejszej niż 1:8; z zainstalowaną na zewnątrz kratą z prętów lub
płaskowników, a od wewnątrz siatką stalową,
5) oświetlenie odpowiednie do czytania i pisania; punkty świetlne zabezpieczone
siatką stalową lub nietłukącym się szkłem,
6) ogrzewanie zapewniające temperaturę według norm określonych dla pomieszczeń
mieszkalnych,
7) wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna, zapewniająca półtorakrotną wymianę
powietrza w ciągu godziny, z otworem wentylacyjnym zabezpieczonym siatką
stalową,
8) łóżka jednoosobowe, szafki na rzeczy osobiste oraz stoły i taborety drewniane
bez ostrych krawędzi, przymocowane do podłogi lub ściany,
9) przyciski do wzywania obsługi pomieszczeń pod bezpiecznym napięciem
elektrycznym,
10) drzwi o solidnej konstrukcji otwierane na zewnątrz z wizjerem stożkowym na
wysokości 1,5 m, zabezpieczonym od strony celi szkłem hartowanym i z drugiej
strony ruchomą zasłoną, z dwiema zasuwami i atestowanym zamkiem oraz łańcuchem
zabezpieczającym.
2. Cele dla cudzoziemców mogą być wyposażone w ustęp przenośny lub stały
umieszczony w miejscu zapewniającym intymność oraz pojemnik na śmieci.
§ 19. 1. Izba dyżurna powinna posiadać otwieraną drewnianą barierę oraz być
wyposażona w instalację telefoniczną mającą połączenie wyłącznie z dyżurnym
właściwej jednostki Policji lub Straży Granicznej.
2. Pokój lekarski powinien być wyposażony w umywalkę z dopływem ciepłej i zimnej
wody, biurko, krzesło, wieszak, kozetkę lekarską oraz szafkę na leki i
podstawowy sprzęt medyczny do badania i udzielania pierwszej pomocy lekarskiej.
3. Pokój widzeń powinien być wyposażony w taborety i stół oraz spełniać warunki
określone w § 18 ust. 1 pkt 2-7, 9 i 10.
4. Pokój, w którym podgrzewa się posiłki, powinien być wyposażony w odpowiednie
urządzenie grzewcze, zlewozmywak dwukomorowy z dopływem ciepłej i zimnej wody
oraz w stół, szafki kuchenne, lodówkę i sprzęt stołowo-kuchenny.
5. Zmywalnia naczyń i sprzętu powinna być wyposażona w zlewozmywak dwukomorowy z
dopływem ciepłej i zimnej wody oraz w zawór ze złączką do węża.
6. Umywalnie i ustępy powinny spełniać następujące warunki:
1) w umywalniach - umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz natrysk,
wydzielony podobnie jak kabina ustępowa,
2) w ustępach - umywalka z dopływem ciepłej i zimnej wody oraz miski ustępowe
spłukiwane za pomocą automatu ukrytego w ścianie,
3) miski ustępowe umieszczone w kabinach oddzielonych przegrodami o wysokości 1
m, trwale przytwierdzonymi do podłogi i ściany, z drzwiami o górnej krawędzi 1 m
i dolnej 0,3 m nad podłogą,
4) woda ciepła do umywalni i natrysku oraz ustępów doprowadzana poprzez mieszacz
zlokalizowany w miejscu niedostępnym dla cudzoziemców,
5) drzwi do umywalni z natryskiem oraz ustępów wyposażone w matową szybę z
nietłukącego się szkła lub zwykłą szybę zabezpieczoną obustronnie siatką
stalową.
7. Na ścianach korytarzy, obok drzwi, powinny być zamocowane półki drewniane
służące do stawiania naczyń z posiłkami.
§ 20. Stosowanie w areszcie zamiennych materiałów i innych rozwiązań
technicznych niż te, o których mowa w § 14 ust. 2 i w § 16-19, określają odrębne
przepisy.
§ 21. Areszt powinien być wyposażony w instalację alarmową (dźwiękowo-świetlną)
na wypadek nagłej konieczności zawiadomienia dyżurnego właściwej jednostki
Policji lub Straży Granicznej o zaistniałym zagrożeniu bezpieczeństwa
przebywających tam osób:
1) dzwonki alarmowe i punkty świetlne w pokoju dyżurnego jednostki lub innym
miejscu, z którego sygnał alarmowy zostanie niezwłocznie odebrany,
2) przyciski dzwonków, umieszczone:
a) w izbie dyżurnej,
b) na ścianach korytarza przy drzwiach każdej celi dla cudzoziemców,
c) w pokoju lekarskim,
d) w pokoju widzeń,
e) w pomieszczeniu do przygotowywania posiłków,
g) w umywalniach i ustępach.
§ 22. 1. Cudzoziemiec umieszczony w ośrodku jest obowiązany przestrzegać
regulaminu pobytu, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Cudzoziemiec, wobec którego zastosowano areszt, jest obowiązany przestrzegać
regulaminu pobytu, stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
10 lutego 1999 r. (poz. 179)
Załącznik nr 1
REGULAMIN POBYTU CUDZOZIEMCÓW UMIESZCZONYCH W STRZEŻONYM OŚRODKU
§ 1. 1. Przyjęcie cudzoziemca do ośrodka następuje na podstawie decyzji o
wydaleniu i postanowienia właściwego sądu o umieszczeniu cudzoziemca w ośrodku.
2. Przy przyjęciu do ośrodka cudzoziemiec jest obowiązany podać dane osobowe
oraz informacje o miejscu zameldowania lub przebywania w kraju pochodzenia, a
także o stanie zdrowia.
3. Cudzoziemiec przed przyjęciem do ośrodka jest obowiązany przekazać do
depozytu dokumenty tożsamości, zabezpieczone w trybie przepisów o egzekucji
administracyjnej pieniądze i przedmioty wartościowe, a także przedmioty, o
których mowa w § 6 ust. 2, jeśli kierownik ośrodka nie zezwoli na ich posiadanie
w pokoju dla cudzoziemców, oraz przedmioty, o których mowa w § 8 pkt 3 i 4.
4. Cudzoziemiec przed przyjęciem do ośrodka może przekazać do depozytu także
inne niż wymienione w ust. 3 przedmioty.
§ 2. 1. Cudzoziemca przyjmowanego do ośrodka należy pouczyć o przysługujących mu
prawach i obowiązkach oraz zapoznać z regulaminem pobytu w ośrodku.
2. Cudzoziemcowi nie znającemu języka polskiego administracja ośrodka zapewnia
możliwość porozumiewania się w sprawach dotyczących pobytu za pośrednictwem
tłumacza.
§ 3. 1. Cudzoziemca przyjętego do ośrodka poddaje się niezwłocznie badaniu
lekarskiemu oraz - w miarę potrzeby - zabiegom sanitarnym.
2. Badania lub zabiegów, o których mowa w ust. 1, nie przeprowadza się w
przypadku, gdy cudzoziemiec przyjęty do ośrodka poddany był wcześniej badaniu
lekarskiemu oraz zabiegom sanitarnym, a powtórne ich przeprowadzenie nie jest
konieczne.
3. Lekarz przeprowadzający badanie, o którym mowa w ust. 1 oraz w § 9, i
sprawujący opiekę medyczną jest zobowiązany do prowadzenia dokumentacji
medycznej według odrębnych przepisów.
§ 4. 1. Cudzoziemiec przyjęty do ośrodka zajmuje wskazany przez administrację
ośrodka pokój dla cudzoziemców i miejsce wyznaczone do spania.
2. Cudzoziemców odmiennej płci umieszcza się oddzielnie.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec zostaje przyjęty do ośrodka wraz z małoletnim
pozostającym pod jego prawną opieką, należy zapewnić im w miarę możliwości
wspólny pokój dla cudzoziemców.
4. W miarę możliwości - na pisemny wniosek cudzoziemców, w którym zadeklarują,
że są osobami najbliższymi - umieszcza się ich w jednym pokoju dla cudzoziemców.
§ 5. 1. Cudzoziemiec przebywający w ośrodku korzysta z własnej odzieży, bielizny
i obuwia.
2. Jeżeli przedmioty, o których mowa w ust. 1, nie nadają się do użytku lub
jeżeli ich używanie jest niedopuszczalne ze względów higienicznych, cudzoziemiec
może otrzymać je odpłatnie. W przypadku gdy cudzoziemiec nie może dokonać ich
zakupu - wyposażenie w te przedmioty powinno nastąpić nieodpłatnie.
3. Cudzoziemiec otrzymuje nieodpłatnie środki czystości niezbędne do utrzymania
higieny osobistej.
§ 6. 1. Cudzoziemiec umieszczony w ośrodku ma prawo do:
1) kontaktowania się z polskimi organami państwowymi, a także z
przedstawicielstwem dyplomatycznym lub urzędem konsularnym państwa obcego w
sprawach osobistych i urzędowych,
2) rozporządzania przekazanymi do depozytu przedmiotami, o których mowa w § 1
ust. 3 i 4, jeśli przedmioty te nie zostały zabezpieczone w trybie przepisów o
egzekucji administracyjnej,
3) otrzymywania trzy razy dziennie posiłku, napojów w celu zaspokojenia
pragnienia, a gdy wymaga tego stan zdrowia cudzoziemca - wyżywienia
dietetycznego według wskazań lekarza; wartość energetyczna posiłków dla osoby
dorosłej powinna wynosić nie mniej niż 2600 kcal, a dla małoletniego i kobiety w
ciąży - nie mniej niż 3200 kcal,
4) korzystania z opieki lekarskiej,
5) snu w godzinach 2200-600, a w dni świąteczne do godziny 700 oraz w innym
czasie, jeśli nie jest to sprzeczne z ustalonym porządkiem pobytu w ośrodku,
6) korzystania z urządzeń sanitarnych i środków czystości niezbędnych do
utrzymania higieny osobistej,
7) poruszania się po terenie ośrodka w czasie i miejscu wyznaczonym przez
kierownika ośrodka,
8) korzystania z biblioteki,
9) użytkowania sprzętu rekreacyjno-sportowego w czasie i miejscu określonym
przez kierownika ośrodka,
10) posiadania przedmiotów kultu religijnego, wykonywania praktyk religijnych i
korzystania z posług religijnych oraz słuchania lub oglądania w pomieszczeniach
mieszkalnych nabożeństw, transmitowanych przez środki masowego przekazu, w
sposób nie zakłócający ustalonego porządku pobytu w ośrodku,
11) korzystania z prasy, zakupu prasy z własnych środków i posiadania jej w
pokoju dla cudzoziemców,
12) zakupu z własnych środków artykułów żywnościowych i posiadania ich w pokoju
dla cudzoziemców,
13) zakupu z własnych środków przedmiotów osobistego użytku służących do
utrzymania higieny osobistej, materiałów piśmiennych, książek, gier
świetlicowych i posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców,
14) zakupu z własnych środków wyrobów tytoniowych i posiadania ich w pokoju dla
cudzoziemców,
15) otrzymywania - po skontrolowaniu w jego obecności - paczek z odzieżą,
obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz ze środkami opatrunkowymi i
higienicznymi, a także z lekami, które mogą być przekazane za zgodą lekarza,
16) prowadzenia korespondencji oraz korzystania ze środków łączności na własny
koszt; w sytuacjach losowych administracja ośrodka może zezwolić na korzystanie
ze środków łączności lub wysyłanie korespondencji na koszt ośrodka,
17) składania próśb, skarg i wniosków do kierownika ośrodka lub komendanta
wojewódzkiego Policji albo oddziału Straży Granicznej, któremu ośrodek podlega,
18) widzeń z osobami bliskimi w specjalnie do tego przeznaczonych
pomieszczeniach za zgodą komendanta wojewódzkiego Policji albo oddziału Straży
Granicznej, któremu ośrodek podlega, lub osoby przez niego upoważnionej,
19) otrzymywania innych świadczeń za zezwoleniem komendanta wojewódzkiego
Policji albo oddziału Straży Granicznej, któremu ośrodek podlega, lub osoby
przez niego upoważnionej.2. Kierownik ośrodka może zezwolić cudzoziemcowi na
posiadanie w pokoju dla cudzoziemców sprzętu audiowizualnego, komputerowego oraz
innych przedmiotów, w tym podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących
wyrazem kulturalnych zainteresowań cudzoziemca.§ 7. Cudzoziemiec umieszczony w
ośrodku jest obowiązany:1) przestrzegać regulaminu pobytu w ośrodku,2) wykonywać
polecenia administracji ośrodka,3) przestrzegać ciszy nocnej w godzinach
2200-600, a w dni świąteczne do godziny 700,4) przestrzegać zasad współżycia
społecznego,5) dbać o higienę osobistą i czystość pomieszczeń,6) korzystać z
wyposażenia ośrodka w nalżyty sposób,
7) w razie wystąpienia objawów choroby niezwłocznie powiadomić o tym
administrację ośrodka.
§ 8. Cudzoziemcowi umieszczonemu w ośrodku zabrania się:
1) samowolnego oddalania się poza teren ośrodka lub przebywania w miejscach, do
których administracja ośrodka wydała zakaz wstępu,
2) zakłócania spokoju i ustalonego porządku pobytu w ośrodku,
3) posiadania, poza depozytem, urządzeń technicznych służących do rejestrowania
i odtwarzania informacji, a także przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie
dla porządku lub bezpieczeństwa w ośrodku, a w szczególności: brzytew, żyletek,
narzędzi do cięcia metalu, środków służących do obezwładniania, środków
odurzających, substancji psychotropowych oraz alkoholu,
4) posiadania w pokojach dla cudzoziemców przedmiotów, których wymiary lub ilość
naruszają ustalony porządek pobytu w ośrodku,
5) spożywania alkoholu oraz przyjmowania innych środków odurzających lub
substancji psychotropowych,
6) palenia wyrobów tytoniowych poza miejscami do tego wyznaczonymi,
7) odmawiania przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację ośrodka,
powodowania u siebie uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia, jak również
nakłaniania lub pomagania w dokonywaniu takich czynów - w celu wymuszenia
określonej decyzji lub postępowania,
8) porozumiewania się z osobami postronnymi oraz cudzoziemcami umieszczonymi w
innych pokojach dla cudzoziemców, jeżeli naruszałoby to ustalony w ośrodku
porządek,
9) dokonywania samowolnej zmiany pokoju dla cudzoziemców i miejsca wyznaczonego
do spania,
10) uprawiania gier hazardowych.
§ 9. Cudzoziemca zwalnianego z ośrodka należy poddać w miarę potrzeby lub na
jego prośbę badaniu lekarskiemu.
§ 10. 1. W wypadku zwolnienia cudzoziemca z ośrodka i odstawienia go do granicy
państwowej pieniądze i przedmioty przekazane do depozytu wydaje się
cudzoziemcowi, z wyjątkiem dokumentów tożsamości i przedmiotów wymienionych w §
8 pkt 3, które z depozytu pobiera dowódca konwoju i przekazuje je cudzoziemcowi
w granicznej placówce kontrolnej Straży Granicznej, w której nastąpi wydalenie z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W razie zwolnienia cudzoziemca z ośrodka w wypadku innym niż określony w ust.
1, dokumenty i przedmioty zdane do depozytu wydaje się cudzoziemcowi.
3. Przedmioty zdane do depozytu można wydać osobie upoważnionej na podstawie
pisemnego wniosku cudzoziemca zwalnianego z ośrodka, który pokrywa koszty
przesłania przedmiotów do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub
organizacji.
Załącznik nr 2
REGULAMIN POBYTU CUDZOZIEMCÓW W ARESZCIE W CELU WYDALENIA
§ 1. 1. Przyjęcie cudzoziemca do aresztu następuje na podstawie decyzji o
wydaleniu i postanowienia właściwego sądu o zastosowaniu wobec cudzoziemca
aresztu.
2. Przy przyjęciu do aresztu cudzoziemiec jest obowiązany podać dane osobowe
oraz informacje o miejscu zameldowania lub przebywania w kraju pochodzenia, a
także o stanie zdrowia.
3. Cudzoziemiec przed przyjęciem do aresztu jest obowiązany przekazać do
depozytu:
1) dokumenty tożsamości,
2) środki łączności, urządzenia techniczne służące do rejestrowania i
odtwarzania informacji,
3) przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w
areszcie, a w szczególności: brzytwy, żyletki, narzędzia do cięcia metalu,
środki służące do obezwładniania, środki odurzające, substancje psychotropowe
oraz alkohol,
4) przedmioty, których wymiary lub ilość naruszają ustalony porządek pobytu w
areszcie,
5) przedmioty, o których mowa w § 6 ust. 2, jeśli komendant jednostki Policji
lub Straży Granicznej - w zależności od usytuowania aresztu - albo
funkcjonariusz odpowiadający za funkcjonowanie aresztu nie zezwoli na ich
posiadanie w celi dla cudzoziemców.
§ 2. 1. Cudzoziemca przyjmowanego do aresztu należy pouczyć o przysługujących mu
prawach i obowiązkach oraz zapoznać z regulaminem pobytu w areszcie.
2. Cudzoziemcowi nie znającemu języka polskiego zapewnia się możliwość
porozumiewania się w sprawach dotyczących pobytu w areszcie za pośrednictwem
tłumacza.
§ 3. 1. Cudzoziemca przyjętego do aresztu poddaje się niezwłocznie badaniu
lekarskiemu oraz - w miarę potrzeby - zabiegom sanitarnym.
2. Badania lub zabiegów, o których mowa w ust. 1, nie przeprowadza się w
przypadku, gdy cudzoziemiec przyjęty do aresztu poddany był wcześniej badaniu
lekarskiemu oraz zabiegom sanitarnym, a powtórne ich przeprowadzenie nie jest
konieczne.
3. Lekarz przeprowadzający badanie, o którym mowa w ust. 1 i w § 9, oraz
sprawujący opiekę medyczną jest zobowiązany do prowadzenia dokumentacji
medycznej według odrębnych przepisów.
§ 4. 1. Cudzoziemiec przyjęty do aresztu zajmuje, wskazaną przez funkcjonariusza
odpowiadającego za funkcjonowanie aresztu lub pełniącego służbę w areszcie, celę
dla cudzoziemców i miejsce wyznaczone do spania.
2. Cudzoziemców odmiennej płci umieszcza się oddzielnie.
§ 5. 1. Cudzoziemiec przebywający w areszcie korzysta z własnej odzieży,
bielizny i obuwia.
2. Jeżeli przedmioty, o których mowa w ust. 1, nie nadają się do użytku lub
jeżeli ich używanie jest niedopuszczalne ze względów higienicznych, cudzoziemiec
może otrzymać je odpłatnie. W przypadku gdy cudzoziemiec nie może dokonać ich
zakupu - wyposażenie w te przedmioty powinno nastąpić nieodpłatnie.
3. Cudzoziemiec otrzymuje nieodpłatnie środki czystości niezbędne do utrzymania
higieny osobistej.
§ 6. 1. Cudzoziemiec przebywający w areszcie ma prawo do:
1) kontaktowania się z polskimi organami państwowymi, a także z
przedstawicielstwem dyplomatycznym lub urzędem konsularnym państwa obcego w
sprawach osobistych i urzędowych,
2) rozporządzania przekazanymi do depozytu przedmiotami, o których mowa w § 1
ust. 3, jeżeli przedmioty te nie zostały zabezpieczone w trybie przepisów o
egzekucji administracyjnej,
3) otrzymywania trzy razy dziennie posiłku, napojów w celu zaspokojenia
pragnienia, a gdy wymaga tego stan zdrowia cudzoziemca - wyżywienia
dietetycznego według wskazań lekarza; wartość energetyczna posiłków powinna
wynosić nie mniej niż 2600 kcal, a dla kobiety w ciąży - nie mniej niż 3200
kcal,
4) korzystania z opieki lekarskiej,
5) snu w godzinach 2200-600, a w dni świąteczne do godziny 700 oraz w innym
czasie, jeśli nie jest to sprzeczne z ustalonym porządkiem pobytu w areszcie,
6) korzystania z urządzeń sanitarnych i środków czystości niezbędnych do
utrzymania higieny osobistej,
7) odbywania codziennie jednogodzinnego spaceru na wolnym powietrzu, chyba że
lekarz zaleci inaczej,
8) kontaktowania się z innymi cudzoziemcami przebywającymi w areszcie, za
zezwoleniem funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie, we wskazanym czasie i
miejscu,
9) użytkowania gier świetlicowych, bez uprawiania gier hazardowych, w czasie i
miejscu wskazanym przez funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie,
10) posiadania przedmiotów kultu religijnego, wykonywania praktyk religijnych i
korzystania z posług religijnych oraz słuchania lub oglądania, w miejscu
przebywania, nabożeństw transmitowanych przez środki masowego przekazu, w sposób
nie zakłócający ustalonego porządku pobytu w areszcie,
11) korzystania z prasy, zakupu prasy z własnych środków i posiadania jej w celi
dla cudzoziemców,
12) zakupu z własnych środków artykułów żywnościowych i przedmiotów osobistego
użytku, służących do utrzymania higieny osobistej, oraz posiadania ich w celi
dla cudzoziemców, pod warunkiem że przedmioty te i ich opakowanie nie stanowią
zagrożenia dla porządku lub bezpieczeństwa w areszcie,
13) zakupu z własnych środków materiałów piśmiennych, książek, gier
świetlicowych i posiadania ich w celi dla cudzoziemców,
14) zakupu z własnych środków wyrobów tytoniowych i palenia tytoniu, za
zezwoleniem funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie, w miejscu do tego
wyznaczonym,
15) otrzymywania - po skontrolowaniu w jego obecności - paczek z odzieżą,
obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz ze środkami opatrunkowymi i
higienicznymi, a także z lekami, które mogą być udostępnione za zgodą lekarza,
16) prowadzenia korespondencji oraz korzystania ze środków łączności na koszt
własny; w sytuacjach losowych cudzoziemcowi można zezwolić na korzystanie ze
środków łączności lub wysyłanie korespondencji na koszt aresztu,
17) składania próśb, skarg i wniosków do funkcjonariusza odpowiadającego za
funkcjonowanie aresztu albo komendanta jednostki Policji lub Straży Granicznej -
w zależności od usytuowania aresztu,18) widzeń z osobami bliskimi w specjalnie
do tego przeznaczonych pomieszczeniach jednostki Policji lub Straży Granicznej -
w zależności od usytuowania aresztu, za zgodą komendanta wojewódzkiego Policji
albo oddziału Straży Granicznej, któremu areszt podlega, lub osoby przez niego
upoważnionej,19) otrzymywania innych świadczeń ze zezwoleniem komendanta
wojewódzkiego Policji albo oddziału Straży Granicznej, któremu areszt podlega,
lub osoby przez niego upoważnionej.2. Funkcjonariusz odpowiadający za
funkcjonowanie aresztu albo komendant jednostki Policji lub Straży Granicznej -
w zależności od usytuowana aresztu - może zezwolić cudzoziemcowi na posiadanie w
celi dla cudzoziemców sprzętu audiowizualnego, komputerowego oraz innych
przedmiotów, w tym podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących wyrazem
kulturalnych zainteresowań cudzoziemca.
§ 7. Cudzoziemiec przebywający w areszcie jest obowiązany:
1) przestrzegać regulaminu pobytu w areszcie,
2) wykonywać polecenia funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie,
3) przestrzegać ciszy nocnej w godzinach 2200-600, a w dni świąteczne do godziny
700,
4) przestrzegać zasad współżycia społecznego,
5) dbać o higienę osobistą i czystość pomieszczeń,
6) korzystać z wyposażenia aresztu w należyty sposób,
7) niezwłocznie powiadomić funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie o
wystąpieniu choroby, samookaleczeniu lub innym groźnym w skutkach zdarzeniu.
§ 8. 1. W areszcie może przebywać kobieta do siódmego miesiąca ciąży.
2. Właściwy komendant Policji lub Straży Granicznej, w zależności od usytuowania
aresztu, odpowiednio wcześnie przed upływem szóstego miesiąca ciąży występuje do
sądu z wnioskiem o umieszczenie przebywającej w areszcie kobiety ciężarnej, w
ośrodku.
§ 9. Cudzoziemca zwalnianego z aresztu należy poddać w miarę potrzeby lub na
jego prośbę badaniu lekarskiemu.
§ 10. 1. W wypadku zwolnienia cudzoziemca z aresztu i odstawienia go do granicy
państwowej pieniądze i przedmioty przekazane do depozytu wydaje się
cudzoziemcowi, z wyjątkiem dokumentów tożsamości i przedmiotów wymienionych w §
1 ust. 3 pkt 2 i 3, które pobiera z depozytu dowódca konwoju i przekazuje
cudzoziemcowi w granicznej placówce kontrolnej Straży Granicznej, w której
nastąpi wydalenie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W razie zwolnienia cudzoziemca z aresztu w wypadku innym niż określony w ust.
1, dokumenty i przedmioty zdane do depozytu wydaje się cudzoziemcowi.
3. Przedmioty zdane do depozytu można wydać osobie upoważnionej na podstawie
pisemnego wniosku cudzoziemca zwalnianego z aresztu, który pokrywa koszty
przesłania przedmiotów do wskazanej przez niego osoby, instytucji lub
organizacji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 27 stycznia 1999 r.
sygn. akt K. 1/98.
(Dz. U. Nr 20, poz. 180)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan - przewodniczący
Jerzy Ciemniewski
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca
Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Andrzej Mączyński
Ferdynand Rymarz
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Janusz Trzciński
Marian Zdyb
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 1999 r. na rozprawie sprawy z połączonych
wniosków Krajowej Rady Sądownictwa i Rzecznika Praw Obywatelskich oraz pytania
prawnego Sądu Rejonowego w Częstochowie, z udziałem umocowanych przedstawicieli
uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i
Prokuratora Generalnego oraz w obecności dopuszczonych do udziału
przedstawicieli Naczelnej Rady Adwokackiej i Krajowej Rady Radców Prawnych
- wniosku Krajowej Rady Sądownictwa o stwierdzenie niezgodności art. 4b ust. 1
pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr
16, poz. 124 ze zm.), art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach
prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145 ze zm.), art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 20
września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48 ze zm.),
art. 53 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), art. 12a ustawy z dnia 11 maja 1995 r.
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w brzmieniu
nadanym przez ustawę z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o
adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
75, poz. 471), art. 59 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), w brzmieniu nadanym
przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o
ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz.
782) - z art. 31, art. 32, art. 47, art. 60, art. 65, art. 178 ust. 1 w związku
z art. 180 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 2 w związku z art. 1
Konwencji nr 111 Międzynarodowej Organizacji Pracy (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz.
218), art. 26 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (Dz. U. z
1977 r. Nr 38, poz. 167), art. 6 ust. 1 Międzynarodowego paktu praw
gospodarczych, społecznych i kulturalnych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 169),
art. 14, art. 18 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
(Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 z uzup. i zm.),
- wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, uzupełnionego na rozprawie, o
stwierdzenie niezgodności art. 53, art. 59 § 2, art. 61 § 2 pkt 3, art. 115 § 3,
art. 1221 § 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 124, poz. 782), w
tym art. 53 i art. 61 § 2 pkt 2 i 3 w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 21
sierpnia 1997 r. o zmianie ustaw - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks
postępowania cywilnego, ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz ustawy o
prokuraturze (Dz. U. Nr 117, poz. 752), zaś art. 1221 § 4 tejże ustawy - w
brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o
ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz.
782), art. 4b ust. 1 pkt 2, art. 4b ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo
o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124, Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33,
z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z
1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471) w brzmieniu nadanym ustawą z
dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach
prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471), art. 4 ust. 3
ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989
r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w brzmieniu nadanym ustawą z
dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach
prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471), art. 30 ust. 2
ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13,
poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367) w brzmieniu
nadanym ustawą z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze,
ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471),
art. 12a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.
U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515) wprowadzony przez ustawę z dnia 22 maja
1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471), art. 12 ustawy z dnia 22 maja
1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471) w brzmieniu nadanym ustawą z
dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 782), art. 15 ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 90, poz.
557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 752 i 753, Nr 124, poz. 782
i Nr 141, poz. 944), art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) - z art. 2, art. 18, art. 31
ust. 3, art. 32, art. 47, art. 60, art. 65 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 178 ust.
1 oraz art. 180 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z art.
8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r.
Nr 61, poz. 284 z uzup. i zm.), art. 17 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 25 lit. c)
Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr
38, poz. 167),
- pytania prawnego Sądu Rejonowego w Częstochowie, VII Wydział Pracy,
dotyczącego zgodności: art. 59 § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985
r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28
sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 124, poz. 182) - z art. 31, art. 32, art. 47, art.
52, art. 60, art. 65, art. 180 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z
art. 1 Konwencji nr 111 dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i
wykonywania zawodu (ratyfikowanej 8 maja 1961 r. - Dz. U. Nr 42, poz. 218 i
219), z art. 12 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz.
U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) oraz z art. 6 ust. 1 Międzynarodowego paktu praw
gospodarczych, społecznych i kulturalnych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 169),
orzeka:
I.
1. Art. 4b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o
adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33,
z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z
1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 471 i Nr 141,
poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) w zakresie, w jakim odnosi się do
małżonka, krewnego i powinowatego adwokata, pełniących funkcje sędziowskie lub
prokuratorskie,
- art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19,
poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr
75, poz. 471 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
- art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z
1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367
oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 124, poz.
782),
- art. 15 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367, z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz.
752 i 753, Nr 124, poz. 782 i Nr 141, poz. 944 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607,
Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1123),
- art. 53, art. 61 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r.
Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679,
Nr 117, poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz.
882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i
1125)
oraz art. 1221 § 4 tejże ustawy w zakresie, w jakim nakazuje on stosowanie do
referendarzy sądowych przepisu art. 53 tej ustawy,
- art. 12a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz. U. z 1995 r. Nr 74, poz. 368, Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz.
471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971)
- są niezgodne z art. 47, art. 60 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 8 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r.
Nr 36, poz. 175, 176 i 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962) przez to, że
ograniczają prawa do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, do decydowania o
swoim życiu osobistym, do dostępu do służby publicznej, a także wolność wyboru i
wykonywania zawodu przez sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych - w
stopniu, który nie jest konieczny dla ochrony bezstronności sędziego.
2. Art. 59 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (powołanej wyżej), art. 12 ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie
ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471) w brzmieniu nadanym przez art. 5 ustawy z dnia 28
sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 782)
- są niezgodne z art. 77 ust. 2 i art. 180 ust. 1 i 2 w związku z art. 178 ust.
1 Konstytucji w zakresie, w jakim przewidują możliwość rozwiązania stosunku
służbowego sędziego z mocy prawa, zamykając mu drogę sądową do dochodzenia
naruszonych praw.
3. Art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów
wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753) w zakresie, w jakim odnosi się on do
przepisów ustawy o ustroju sądów powszechnych, powołanych w pkt I.1. oraz I.2.
wyroku
- jest niezgodny z art. 47, art. 60 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3
oraz art. 77 ust. 2 i art. 180 ust. 1 i 2 w związku z art. 178 ust. 1
Konstytucji, a także art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności (powołanej wyżej).
II.
Powołane w pkt I wyroku przepisy nie są niezgodne z:
- art. 2, art. 18, art. 32 i art. 52 Konstytucji,
- art. 12, art. 14 i art. 18 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności (powołanej wyżej),
- art. 2 w związku z art. 1 Konwencji (nr 111) dotyczącej dyskryminacji w
zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz. 218),
- art. 6 ust. 1 Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i
kulturalnych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 169),
- art. 17 ust. 1, art. 23 ust. 2, art. 25 lit. c), art. 26 Międzynarodowego
paktu praw obywatelskich i politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167).
Ponadto Trybunał Konstytucyjny
postanawia:
na podstawie art. 39 ust. 2 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1
sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643), uznając
wydanie orzeczenia za zbędne - umorzyć postępowanie w zakresie stwierdzenia
zgodności art. 115 § 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (powołanej wyżej) z artykułami Konstytucji oraz umów
międzynarodowych powołanymi w wyroku.
Marek Safjan
Jerzy Ciemniewski Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Teresa Dębowska-Romanowska Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Andrzej Mączyński
Ferdynand Rymarz Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Janusz Trzciński Marian Zdyb
______________________________________
Na podstawie art. 190 ust. 1 w związku z art. 239 ust. 1 zd. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 stycznia
1999 r., sygn. akt K. 1/98, w zakresie objętym pytaniem prawnym Sądu Rejonowego
w Częstochowie, tj. w stosunku do przepisów art. 53 § 1 i art. 59 § 2 ustawy z
dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (powołanej wyżej w
wyroku) jest ostateczny.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: M. Safjan
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 9 lutego 1999 r.
sygn. akt U. 4/98.
(Dz. U. Nr 20, poz. 181)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniach 26 stycznia i 9 lutego 1999 r. na rozprawie sprawy z
wniosku Związku Pracodawców Górnictwa i Przetwórstwa Surowców Mineralnych w
Kielcach z siedzibą w Wiśniówce, z udziałem umocowanych przedstawicieli
uczestników postępowania: wnioskodawcy, Rady Ministrów i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie niezgodności:
1) przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r.
w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa
geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526),
- z art. 2 w związku z art. 32 ust. 1 oraz art. 7 i art. 92 ust. 1 w związku z
art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- z art. 1, art. 2 oraz z art. 84 ust. 3 i art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego
1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 668),
- z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności;
2) przepisu § 2 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23
sierpnia 1994 r. w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie
przepisów Prawa geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r.
Nr 82, poz. 526):
- z art. 2, art. 7, art. 22, art. 32 ust. 1 i art. 92 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
- z art. 1, art. 2, art. 84 ust. 3 i art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994
r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 88, poz.
554 i Nr 106, poz. 668),
- z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności;
3) przepisu § 71 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r.
w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa
geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526):
- z art. 2 w związku z art. 32 ust. 1, art. 7 i art. 92 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
- z art. 1, art. 2 i art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 88, poz. 554 i Nr
106, poz. 668),
- z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności,
orzeka:
1. Przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. w
sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa
geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526):
- jest zgodny z art. 1, art. 2, art. 84 ust. 3 i art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 668),
- jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 92 i art. 217 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
- nie jest niezgodny z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175).
2. Przepis § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia
1994 r. w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa
geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526)
rozumiany w ten sposób, iż w odniesieniu do kopalin lub surowców mineralnych,
które przed wprowadzeniem do obrotu rynkowego zostały poddane przeróbce, dotyczy
wyłącznie tych kopalin lub surowców mineralnych, które takiej przeróbki
wymagają:
- jest zgodny z art. 1, art. 2, art. 84 ust. 3 i art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 668),
- jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 22, art. 32 ust. 1, art. 92 i art. 217
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- nie jest niezgodny z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności.
3. Przepis § 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia
1994 r. w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa
geologicznego i górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526):
- jest zgodny z art. 1, art. 2, art. 84 ust. 3 i art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 668),
- jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 22, art. 32 ust. 1, art. 92 i art. 217
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- nie jest niezgodny z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności;
postanawia:
Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym umorzyć postępowanie w sprawie stwierdzenia niezgodności przepisu
§ 71 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. w sprawie
opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i
górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430 i z 1997 r. Nr 82, poz. 526) z przepisami
art. 1, art. 2 i art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 88, poz. 554 i Nr
106, poz. 668) oraz z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 92 ust. 1 i art. 217
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 1 ust. 1 Protokołu nr 1 do
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Andrzej Mączyński
Krzysztof Kolasiński Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 16 lutego 1999 r.
sygn. akt SK. 11/98.
(Dz. U. Nr 20, poz. 182)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stefan J. Jaworski - przewodniczący
Marek Safjan - sprawozdawca,
Marian Zdyb
protokolant - Dorota Raczkowska
po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 1999 r. na rozprawie skargi konstytucyjnej
Jarosława Fernera, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: skarżącego z pełnomocnikiem, Ministra Obrony Narodowej i
Prokuratora Generalnego, w sprawie zgodności § 132 ust. 4 rozporządzenia
Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38 i z 1998 r. Nr 153, poz.
1004) z art. 32 i art. 53 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz
z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688,
Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz.
1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7)
orzeka:
1. § 132 ust. 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996
r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz.
38 i z 1998 r. Nr 153, poz. 1004) jest niezgodny z art. 32 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że narusza zasadę równego traktowania,
uniemożliwiając żołnierzom zawodowym, znajdującym się w takiej samej sytuacji,
rozwiązanie stosunku służbowego.
2. § 132 ust. 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996
r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz.
38 i z 1998 r. Nr 153, poz. 1004) jest niezgodny z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia
30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr
10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz.
770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz.
7), a tym samym jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej przez to, że naruszając cel wyżej wskazanej ustawy, w ramach której
udzielone zostało upoważnienie do wydania przepisów regulujących zasady i tryb
zwracania równowartości kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania,
poniesionych w czasie studiów lub nauki, został wydany z naruszeniem ustawowego
upoważnienia.
3. § 132 ust. 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996
r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz.
38 i z 1998 r. Nr 153, poz. 1004) nie jest niezgodny z art. 53 ust. 1 i 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Stefan J. Jaworski
Marek Safjan Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
(Dz. U. Nr 21, poz. 183)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80,
poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141,
poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, Nr 63, poz. 295 i
Nr 127, poz. 596 oraz z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972) w § 19
skreśla się ust. 3.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 25 lutego 1999 r.
w sprawie zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobierania zaliczek
na podatek dochodowy od osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 21, poz. 184)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zwalnia się w 1999 r. płatników, o których mowa w:
1) art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz.
592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934
i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr
108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 930 i Nr 162,
poz. 1121), zwanej dalej "ustawą", z obowiązku pobierania zaliczek na podatek
dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń ze stosunku pracy, wypłacanych
uczestnikom Ochotniczych Hufców Pracy - w całości,
2) art. 35 ust. 1 pkt 4 oraz art. 41 ust. 1 ustawy z obowiązku pobierania
zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych przez nich:
a) należności za pracę, przypadających tymczasowo aresztowanym oraz skazanym,
b) uposażeń posłów i senatorów,
c) stypendiów sportowych,
d) należności z tytułu umów zlecenia i umów agencyjnych
- w części przypadającej od potrąconych w danym miesiącu składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określone w
przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych.
§ 2. Po zakończeniu roku podatnicy, do których mają zastosowanie przepisy
rozporządzenia, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości
osiągniętego dochodu, w przypadkach określonych w art. 45 ustawy.
§ 3. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 6 lipca 1994 r. w sprawie
zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (Monitor
Polski Nr 39, poz. 333).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 6 stycznia 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad wpisywania do wykazu obiektów stanowiących
własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, w których
prowadzona jest, jako podstawowa, działalność kulturalna lub które dla takiej
działalności zostały wybudowane i nie mogą być przeznaczone do prowadzenia
wyłącznie innej działalności podstawowej, oraz ustalenia ich wykazu.
(Dz. U. Nr 21, poz. 185)
Na podstawie art. 14a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o
organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110,
poz. 721 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Wykaz obiektów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego, w których prowadzona jest, jako podstawowa, działalność
kulturalna lub które dla takiej działalności zostały wybudowane i nie mogą być
przeznaczone do prowadzenia wyłącznie innej działalności podstawowej, zwany
dalej "wykazem obiektów", stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Minister właściwy do spraw kultury, także z własnej inicjatywy,
umieszcza obiekt w wykazie dla potwierdzenia szczelnego znaczenia niektórych
obiektów dla kultury oraz w celu ich ewidencjonowania.
2. Uzasadnieniem dla dokonania wpisu obiektu do wykazu obiektów jest jego
znaczenie dla kultury narodowej, prowadzona w nim działalność lub cel, dla
którego obiekt został wybudowany.
§ 3. Wzmiankę o wpisaniu obiektu o szczególnym znaczeniu dla kultury do wykazu
obiektów umieszcza się w księdze rejestrowej prowadzonej dla instytucji kultury
w dziale trzecim - Mienie instytucji kultury, w rubryce Uwagi.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 6 stycznia 1999 r.
(poz. 185)
WYKAZ OBIEKTÓW STANOWIĄCYCH WŁASNOŚĆ SKARBU PAŃSTWA LUB JEDNOSTEK SAMORZĄDU
TERYTORIALNEGO, W KTÓRYCH PROWADZONA JEST, JAKO PODSTAWOWA, DZIAŁALNOŚĆ
KULTURALNA LUB KTÓRE DLA TAKIEJ DZIAŁALNOŚCI ZOSTAŁY WYBUDOWANE I NIE MOGĄ BYĆ
PRZEZNACZONE DO PROWADZENIA WYŁĄCZNIE INNEJ DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ
1. WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Jeleniej Górze
2.Oddział Dziecięco-Młodzieżowy Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Jeleniej Górze
3.Filia nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Jeleniej Górze
4.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Legnicy, wraz z obiektami:
- przy ul. Zielonej 5/6, Rynek 15
5.Filia nr 1 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Wałbrzychu, wraz z
obiektem
- przy ul. Piłsudskiego 90
6.Filia nr 2, 6, 8, 13 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Wałbrzychu
7.Filia nr 3 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Wałbrzychu, wraz z
obiektem
- przy ul. Armii Krajowej 58
8.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Tadeusza Mikulskiego we
Wrocławiu, wraz z obiektem
- przy ul. Igielnej 13
9.Muzeum Okręgowe w Jeleniej Górze
10.Muzeum - Zamek w Bolkowie, Oddział Muzeum Okręgowego w Jeleniej Górze
11.Muzeum w Szklarskiej Porębie, Oddział Muzeum Okręgowego w Jeleniej
Górze
12.Muzeum Regionalne w Środzie Śląskiej
13.Muzeum Narodowe we Wrocławiu
14.Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu, Oddział Muzeum Narodowego we
Wrocławiu, wraz z obiektem
- Muzeum Archeologiczne
15.Panorama Racławicka, Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
16.Jeleniogórski Teatr ANIMACJI w Jeleniej Górze
17.Teatr im. Cypriana Norwida w Jeleniej Górze
18.Teatr Lalek w Wałbrzychu, wraz z obiektem
- przy ul. Zamkowej 1
19.Teatr Polski we Wrocławiu, wraz z obiektem
- Teatr Kameralny we Wrocławiu
20.Wrocławski Teatr Pantomimy
21.Filharmonia Sudecka w Wałbrzychu
22.Państwowa Filharmonia im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu
23.Państwowa Opera we Wrocławiu
24.Biuro Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze
25.Państwowa Galeria Sztuki w Legnicy
26.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Wałbrzychu z siedzibą w Dzierżoniowie,
wraz z obiektem
- przy ul. Świdnickiej 25
27.Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, wraz z obiektami:
- przy ul. Rynek 25, 26, 27,
- przy pl. Nankiera 8
2. WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska im. M. Kopernika w
Toruniu
3.Wojewódzka Biblioteka Publiczna we Włocławku
4.Muzeum Okręgowe im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, wraz z obiektami:
- przy ul. Grodzkiej 7, 9, 11,
- Biały Spichlerz Mennica,
- Czerwony Spichlerz Mennica
5.Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Chojnicach, wraz z obiektami:
- Brama Człuchowska,
- Baszta Wronia,
- Baszta Szewska,
- Dom na Murach,
- Dom Szewski,
- Kurza Stopa,
- Chata Podcieniowa w Silnie
6.Muzeum im. J. Kasprowicza w Inowrocławiu, wraz z obiektami:
- przy ul. Solankowej 33,
- Dom Rodziny Jana Kasprowicza w Szymborzu
7.Muzeum Etnograficzne w Toruniu, wraz z obiektami:
- Spichlerze przy ul. Rabiańska 19, 21,
- Bunkier, budynek poforteczny,
- Park Etnograficzny w Toruniu,
- Park Etnograficzny w Kaszczorku,
- dawny arsenał
8.Muzeum Okręgowe w Toruniu, wraz z obiektami:
- przy ul. Kopernika 15, 17,
- przy ul. Ciasnej 4, 6, 8 i ul. Piekary 4,
- Ratusz,
- Dom Eskenów,
- Spichlerze,
- kamienica "Pod Gwiazdą",
- Zamek Krzyżacki (ruiny)
9.Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, wraz z obiektami:
- Muzeum Historii Włocławka,
- Muzeum Etnograficzne,
- Muzeum - zbiory sztuki,
- Muzeum Stanisława Noakowskiego w Nieszawie,
- Muzeum Fajansu,
- Spichlerz zabytkowy, XIX w. (magazyn),
- Kujawsko-Dobrzyński Park Etnograficzny
10.Teatr Polski w Bydgoszczy
11.Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu
12.Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, wraz
z obiektem:
- Pałac w Ostromecku
13.OPERA NOVA Państwowa Opera w Bydgoszczy, wraz z obiektami:
- Pomorski Dom Sztuki,
- Teatr Kameralny
14.Państwowa Galeria Sztuki w Toruniu, wraz z obiektem:
- przy ul. Rabiańska 20
15.Galeria i Ośrodek Plastycznej Twórczości Dziecka w Toruniu, wraz z
obiektem:
- przy ul. Rynek Nowomiejski 17
16.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bydgoszczy
17.Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Toruniu, wraz z obiektami:
- przy ul. Wola Zamkowa 8/10 i 9/10
18.Wojewódzki Dom Kultury we Włocławku
19.Pałac Lubostroń - Badawczo-Rozwojowe Centrum Rehabilitacji Społecznej,
Sztuki i Animacji Kulturalnej Osób Niepełnosprawnych w Lubostroniu
3. WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Chełmie
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie, wraz z
obiektem
- Pałac zabytkowy we wsi Bronice
3.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zamościu
4.Dział Historii, Archeologii i Przyrody Muzeum Okręgowego w Białej
Podlaskiej
5.Dział Sztuki Dawnej Muzeum Okręgowego w Białej Podlaskiej
6.Dział w organizacji, Muzeum Okręgowe w Białej Podlaskiej
7.Muzeum Okręgowe w Chełmie
8.Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym
9.Kamienica Celejowska w Kazimierzu Dolnym, Oddział Muzeum Nadwiślańskiego
w Kazimierzu Dolnym
10.Muzeum Sztuki Złotniczej w Kazimierzu Dolnym, Oddział Muzeum
Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym
11.Muzeum Przyrodnicze w Kazimierzu Dolnym, Oddział Muzeum Nadwiślańskiego
w Kazimierzu Dolnym
12.Muzeum - Zamek w Janowcu, Oddział Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu
Dolnym
13.Kuźnia, Oddział Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym
14.Muzeum Zamoyskich w Kozłówce
15.Muzeum Regionalne w Krasnymstawie
16.Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie
17.Muzeum Lubelskie w Lublinie
18.Muzeum Historii Miasta Lublin, Oddział Muzeum Lubelskiego
19.Muzeum Historii Ratusza i Trybunału Koronnego w Lublinie, Oddział
Muzeum Lubelskiego
20.Muzeum Martyrologii "Pod Zegarem" w Lublinie, Oddział Muzeum
Lubelskiego
21.Dworek Wincentego Pola w Lublinie, Oddział Muzeum Lubelskiego
22.Muzeum Regionalne w Kraśniku, Oddział Muzeum Lubelskiego
23.Muzeum Regionalne w Łęcznej, Oddział Muzeum Lubelskiego
24.Muzeum Regionalne w Lubartowie, Oddział Muzeum Lubelskiego
25.Muzeum Stefana Żeromskiego w Nałęczowie, Oddział Muzeum Lubelskiego
26.Państwowe Muzeum na Majdanku
27.Muzeum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego w Romanowie
28.Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego we Włodawie
29.Muzeum Martyrologii w Sobiborze, Oddział Muzeum Pojezierza
Łęczyńsko-Włodawskiego we Włodawie
30.Muzeum Okręgowe w Zamościu
31.Muzeum Barwy Oręża "Arsenał" w Budynku Arsenału, Oddział Muzeum
Okręgowego w Zamościu
32.Muzeum im. St. Staszica w Dworku du Chateau w Hrubieszowie, Oddział
Muzeum Okręgowego w Zamościu
33.Muzeum Rzemiosł Ludowych w Zagrodzie Sitarskiej - Skansenie w
Biłgoraju, Oddział Muzeum Okręgowego w Zamościu
34.Muzeum im. Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim, Oddział Muzeum
Okręgowego w Zamościu
35.Państwowa Filharmonia im. Henryka Wieniawskiego, Teatr Muzyczny w
Lublinie
36.Zespół Pieśni i Tańca "Lublin" im. Wandy Kaniorowej w Lublinie
37.Polska Orkiestra Włościańska im. Karola Namysłowskiego w Zamościu
38.Biuro Wystaw Artystycznych w Lublinie
39.Biuro Wystaw Artystycznych w Zamościu
40.Ośrodek Praktyk Teatralnych "Gardzienice"
41.Galeria Podlaska we wsi Roskosz
42.Dom Muzyki w Kraczewicach
43.Regionalny Ośrodek Kultury w Białej Podlaskiej
44.Wojewódzki Dom Kultury w Chełmie
45.Wojewódzki Dom Kultury w Lublinie
46.Wojewódzki Dom Kultury w Zamościu
4. WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Gorzowie Wielkopolskim
2.Wypożyczalnia Główna Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Gorzowie
Wielkopolskim
3.Dział Zbiorów Audiowizualnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Gorzowie Wielkopolskim
4.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Kamila Norwida w
Zielonej Górze
5.Muzeum w Gorzowie Wielkopolskim, wraz z obiektem
- przy ul. Fabrycznej 1
6.Muzeum Budownictwa i Techniki Wiejskiej w Bogdańcu, Oddział Muzeum w
Gorzowie Wielkopolskim
7.Muzeum w Międzyrzeczu, wraz z obiektami:
- dawna karczma,
- ruiny zamku,
- budynek bramny
8.Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
9.Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza w Zielonej Górze z siedzibą w
Świdnicy
10.Lubuskie Muzeum Wojskowe w Zielonej Górze z siedzibą w Drzonowie
11.Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze z siedzibą w Ochli, wraz z
obiektem
- przy ul. Górnej 4
12.Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim
13.Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze
14.Państwowa Filharmonia im. Tadeusza Bairda w Zielonej Górze
15.Regionalne Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze
16.Wojewódzki Dom Kultury w Gorzowie Wielkopolskim
5. WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im Marszałka Józefa
Piłsudskiego w Łodzi
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Adama Próchnika w Piotrkowie
Trybunalskim
3.Miejska Biblioteka Publiczna w Bełchatowie
4.Miejska Biblioteka Publiczna w Brzezinach
5.Miejska Biblioteka Publiczna w Koluszkach
6.Miejska Biblioteka Publiczna w Kutnie
7.Miejska Biblioteka Publiczna w Łęczycy
8.Miejska Biblioteka Publiczna w Opocznie
9.Miejska Biblioteka Publiczna w Pabianicach
10.Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Poddębicach
11.Miejska Biblioteka Publiczna w Radomsku
12.Biblioteka Publiczna w Rawie Mazowieckiej
13.Powiatowa Biblioteka w Sieradzu
14.Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna im. L. Kruczkowskiego w Wieluniu
15.Miejska Biblioteka Publiczna im. J. Szaniawskiego w Zduńskiej Woli
16.Miejska Biblioteka Publiczna w Zgierzu
17.Muzeum Regionalne w Bełchatowie
18.Muzeum Regionalne w Brzezinach
19.Muzeum Regionalne w Kutnie
20.Muzeum im. Jerzego Dunin-Borkowskiego w Krośniewicach
21.Muzeum w Łęczycy
22.Muzeum Sztuki w Łodzi
23.Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi
24.Muzeum w Łowiczu
25.Muzeum Regionalne w Opocznie
26.Muzeum w Oporowie
27.Muzeum Miasta Pabianice
28.Muzeum Okręgowe w Piotrkowie Trybunalskim
29.Muzeum Samorządowe w Przedborzu
30.Muzeum Regionalne w Radomsku
31.Muzeum Ziemi Rawskiej w Rawie
32.Muzeum Okręgowe w Sieradzu
33.Muzeum Wnętrz Dworskich w Tubędzinie, Oddział Muzeum Okręgowego w
Sieradzu
34.Muzeum w Tomaszowie Mazowieckim
35.Muzeum Ziemi Wieluńskiej w Wieluniu
36.Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie, Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej
37.Muzeum Historii Miasta w Zduńskiej Woli
38.Muzeum Miasta Zgierza w Zgierzu
39.Teatr im. S. Jaracza w Łodzi
40.Teatr Wielki w Łodzi
41.Państwowa Filharmonia im. A. Rubinsteina w Łodzi
42.Biuro Wystaw Artystycznych "Galeria Sztuki" w Piotrkowie Trybunalskim
43.Powiatowa Galeria Sztuki w Sieradzu
44.Galeria Sztuki "Arkady" w Tomaszowie Mazowieckim
45.Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Piotrkowie Trybunalskim
46.Miejski Dom Kultury w Bełchatowie
47.Młodzieżowy Dom Kultury "Ruina" w Bełchatowie
48.Miejski Ośrodek Kultury w Brzezinach
49.Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Działoszynie
50.Ośrodek Kultury w Kolumnie
51.Miejski Ośrodek Kultury w Koluszkach
52.Kutnowski Dom Kultury w Kutnie
53.Łaski Dom Kultury w Łaskach
54.Dom Kultury w Łęczycy
55.Łódzki Dom Kultury w Łodzi
56.Miejski Dom Kultury im. M. i T. Sygietyńskich w Opocznie
57.Miejski Ośrodek Kultury w Pabianicach
58.Poddębicki Dom Kultury w Poddębicach
59.Wojewódzki Dom Kultury w Piotrkowie Trybunalskim
60.Miejski Dom Kultury w Przedborzu
61.Miejski Dom Kultury w Radomsku
62.Powiatowy Ośrodek Kultury w Sieradzu
63.Wojewódzki Dom Kultury w Skierniewicach
64.Miejski Ośrodek Kultury w Tomaszowie Mazowieckim
65.Wieluński Dom Kultury w Wieluniu
66.Młodzieżowy Dom Kultury w Wieluniu
67.Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Wieruszowie
68.Miejski Ośrodek Kultury w Zgierzu
69.Młodzieżowy Dom Kultury w Zgierzu
70.Siedziba Państwowej Służby Ochrony Zabytków w Piotrkowie Trybunalskim
71.Centrum Kultury i Promocji w Zduńskiej Woli
6. WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Józefa Szujskiego w Nowym Sączu
2.Oddział dla dzieci Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Nowym Sączu
3.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Juliusza Słowackiego w Tarnowie
4.Filia Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Juliusza Słowackiego w
Tarnowie
5.Biblioteka Publiczna im. Stefana Żeromskiego w Zakopanem
6.Muzeum Narodowe w Krakowie, wraz z obiektami:
- Centrum Sztuki Japońskiej,
- Dom Józefa Mehoffera,
- Biblioteka Czartoryskich,
- Kamienica Szołayskich,
- Dom Jana Matejki,
- Kamienica Łozińskich,
- Pałac Czapskiego,
- Galeria "Sukiennice",
- Spichlerz,
- magazyn sprzętu ekspozycyjnego
7.Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki w Krakowie
8.Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie
9.Muzeum Archeologiczne w Krakowie
10.Muzeum Historii Fotografii w Krakowie
11.Zespół Dworski Tetmajerów w Łopusznej
12.Muzeum im. W. Orkana w Rabce
13.Zabytkowy kościółek w Rabce
14.Dom W. Orkana w Porębie Wielkiej
15.Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka
16.Ośrodek Budownictwa Ludowego w Szymbarku
17.Muzeum Okręgowe w Tarnowie, wraz z obiektem
- Ratusz - Galeria Sztuki Dawnej
18.Muzeum Etnograficzne Tarnów, Oddział Muzeum Okręgowego w Tarnowie
19.Zamek w Dębnie, Oddział Muzeum Okręgowego w Tarnowie
20.Muzeum Powstania Styczniowego i Młodej Polski w Dołędze, Oddział Muzeum
Okręgowego w Tarnowie
21.Zagroda Felicji Curyłowej - Zalipie, Oddział Muzeum Okręgowego w
Tarnowie
22.Dom Wincentego Witosa, Wierzchosławice, Oddział Muzeum Okręgowego w
Tarnowie
23.Muzeum Pamiątek po J. Matejce "Koryzonówka", Oddział Muzeum Okręgowego
w Tarnowie
24.Muzeum Tatrzańskie im. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, wraz z
obiektami:
- Galeria Kulczyńskich,
- Galeria W. Hasiora,
- Willa "Koliba" (Muzeum Stylu Zakopiańskiego)
25.Muzeum Kornela Makuszyńskiego, Oddział Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem
26.Muzeum - Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy Górnej
27.Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
28.Teatr "Bagatela" im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w Krakowie
29.Teatr Ewy Demarczyk w Krakowie
30.Teatr Lalek RABCIO w Rabce
31.Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem
32.Galeria BWA "Pod Jagiełłą" w Nowym Sączu
33.Centrum Paderewskiego - Dworek Ignacego Jana Paderewskiego, Kąśna Dolna
34.Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie
7. WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Ciechanowie, wraz z obiektami:
- przy ul. Warszawskiej,
- przy ul. Pułtuskiej
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Wiktora Gomulickiego w Ostrołęce
3.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Władysława Broniewskiego w Płocku
4.Dział Zbiorów Specjalnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Płocku
5.Oddział dla Dzieci Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Płocku
6.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Radomiu im. J. A. i A. S. Załuskich
7.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Siedlcach
8.Biblioteka Narodowa w Warszawie
9.Centralna Biblioteka Rolnicza w Warszawie
10.Główna Biblioteka Lekarska w Warszawie
11.Centralna Biblioteka Wojskowa w Warszawie
12.Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy
13.Biblioteka im. H. Rudnickiej, Oddział Biblioteki Publicznej m. st.
Warszawy
14.Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie, wraz z obiektem
- przy ul. Sienkiewicza 79
15.Muzeum Pozytywizmu w Gołotczyźnie, Oddział Muzeum Szlachty Mazowieckiej
w Ciechanowie
16.Zamek Książąt Mazowieckich w Ciechanowie
17.Muzeum-Zbrojownia na Zamku w Liwie
18.Muzeum Regionalne w Łukowie
19.Muzeum Romantyzmu w Opinogórze
20.Muzeum w Oporowie
21.Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce
22.Zagroda Kurpiowska w Kadzidle, Oddział Muzeum Kultury Kurpiowskiej w
Ostrołęce
23.Spichlerz - zbiory etnograficzne, Muzeum Mazowieckie w Płocku
24.Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu
25.Muzeum im. Oskara Kolberga, Przysucha, Oddział Muzeum Wsi Radomskiej w
Radomiu
26.Muzeum Okręgowe im. Jacka Malczewskiego w Radomiu
27.Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie, Oddział Muzeum Okręgowego im.
Jacka Malczewskiego w Radomiu
28.Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Oddział Muzeum Okręgowego im.
Jacka Malczewskiego w Radomiu
29.Muzeum Okręgowe w Siedlcach
30.Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince, Oddział Muzeum Okręgowego w
Siedlcach
31.Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu, wraz z obiektem
- Ratusz
32.Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku
33.Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu
34.Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce
35.Muzeum Historii Warki, Warka
36.Muzeum Narodowe w Warszawie
37.Zamek Królewski w Warszawie - pomnik Historii i Kultury Narodowej
38.Muzeum Łazienki Królewskie Zespół Pałacowo-Ogrodowy w Warszawie
39.Muzeum Pałac w Wilanowie
40.Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, wraz z obiektami:
- przy ul. Nowomiejskiej 4/6/8,
- przy Rynku Starego Miasta 28/42
41.Muzeum Woli, Oddział Muzeum Historycznego m. st. Warszawy
42.Muzeum Drukarstwa (w organizacji), Oddział Muzeum Historycznego m. st.
Warszawy
43.Muzeum Walki i Męczeństwa w Palmirach, Oddział Muzeum Historycznego m.
st. Warszawy
44.Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
45.Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, wraz z obiektami:
- przy ul. Brzozowej 1/23,
- przy Rynku Starego Miasta 18/20
46.Muzeum Władysława Broniewskiego, Oddział Muzeum Literatury im. Adama
Mickiewicza w Warszawie
47.Muzeum Marii Dąbrowskiej, Oddział Muzeum Literatury im. Adama
Mickiewicza w Warszawie
48.Muzeum Andrzeja Struga, Oddział Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
w Warszawie
49.Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie
50.Muzeum Karykatury w Warszawie
51.Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie
52.Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej
53.Muzeum Okręgowe w Żyrardowie
54.Muzeum im. W. S. Reymonta w Lipcach Reymontowskich, Oddział Muzeum
Okręgowego w Żyrardowie
55.Teatr Narodowy w Warszawie
56.Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku
57.Teatr Wielki - Opera Narodowa w Warszawie
58.Teatr Polski w Warszawie, wraz z obiektem
- Scena Kameralna Teatru Polskiego w Warszawie
59.Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
60.Teatr Żydowski im. E. R. Kamińskiej, Warszawa
61.Teatr LALKA w Warszawie
62.Filharmonia Narodowa w Warszawie
63.Biuro Wystaw Artystycznych "Galeria C" w Ciechanowie
64."Zachęta" Państwowa Galeria Sztuki w Warszawie
65.Centrum Sztuki "Studio", Warszawa
66.Centrum Animacji Kultury w Warszawie
67.Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
68.Centrum Sztuki Współczesnej "Zamek Ujazdowski" w Warszawie
69.Centrum Kultury i Sztuki Województwa Siedleckiego, wraz z obiektami:
- "Hala Targowa" w Siedlcach,
- Dwór Ziemiański w Woli Suchożebrowskiej
70.Filmoteka Narodowa w Warszawie
71.Dom Pracy Twórczej "Reymontówka" w Chlewiskach
72.Wojewódzki Dom Kultury w Ciechanowie
73.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Ostrołęce
74.Wojewódzki Dom Kultury w Płocku
75.Wojewódzki Ośrodek Kultury i Sztuki "Resursa" w Radomiu
76.Warszawski Ośrodek Kultury w Warszawie
77.Staromiejski Dom Kultury w Warszawie
78.Dom Wojska Polskiego w Warszawie
79.Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego w Warszawie
80.Orkiestra Koncertowa Wojska Polskiego w Warszawie
81.Krajowy Ośrodek Dokumentacji Regionalnych Towarzystw Kultury w
Ciechanowie
82.Oddział Wojewódzki Państwowej Służby Ochrony Zabytków w Siedlcach
83.Ośrodek Ratowniczych Badań Archeologicznych w Warszawie
84.Ośrodek Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie
85.Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych w Warszawie
86.Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie
8. WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu, wraz z obiektami:
- przy ul. Piastowskiej 19, 20
- przy ul. Rynek 1, ul. Jagiellonów 4-6,
- Zespół Zamkowo-Pałacowy w Rogowie Opolskim
2.Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu
3.Muzeum w Nysie
4.Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu, wraz z obiektami:
- przy ul. Mały Rynek 7, ul. Ozimskiej 10,
- w miejscowości Góra św. Anny przy ul. Leśnickiej 30
5.Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu, wraz z obiektami:
- w Kielczy przy ul. 15 Grudnia 35,
- w Strzelcach Opolskich przy ul. Marka Prawego
6.Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu, wraz z obiektami:
- przy ul. Zakładowej 2,
- Dom Aktora w Opolu
7.Państwowa Filharmonia im. Józefa Elsnera w Opolu
9. WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krośnie
2.Oddział dla dzieci Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krośnie
3.Filia nr 1, 3, 4, 5, 7, 8 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krośnie
4.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Przemyślu
5.Filia nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki
Publicznej w Przemyślu
6.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie
7.Filia nr 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 15, 16, 18, 20 Wojewódzkiej i
Miejskiej Biblioteki Publicznej w Rzeszowie
8.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Tarnobrzegu
9.Filia nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Tarnobrzegu
10.Muzeum Historyczne - Pałac w Dukli
11.Muzeum Okręgowe w Krośnie
12.Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku
13.Muzeum Historyczne w Sanoku
14.Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu
15.Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu, wraz z obiektami:
- przy pl. Katedralnym 2,
- przy ul. Serbańskiej 7, ul. Rynek 9
16.Muzeum w Jarosławiu, wraz z obiektem
- przy ul. Rynek 5
17.Muzeum w Przeworsku
18.Muzeum w Lubaczowie, wraz z obiektami:
- przy ul. Sobieskiego 1
19.Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
20.Muzeum Etnograficzne w Rzeszowie, Oddział Muzeum Okręgowego w Rzeszowie
21.Muzeum - Zamek w Łańcucie
22.Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej
23.Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
24.Teatr Lalki i Aktora KACPEREK w Rzeszowie
25.Państwowa Filharmonia im. Artura Malawskiego w Rzeszowie
26.Biuro Wystaw Artystycznych w Krośnie
27.Biuro Wystaw Artystycznych w Rzeszowie
28.Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu
29.Centrum Kultury w Przemyślu
30.Regionalny Ośrodek Kultury, Edukacji i Nauki w Przemyślu
31.Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytkowych Założeń Ogrodowych i Arboretum
w Bolestraszycach
32.Wojewódzki Dom Kultury w Krośnie
33.Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie
34.Wojewódzki Dom Kultury w Tarnobrzegu
10. WOJEWÓDZTWO PODLASKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Marii Konopnickiej w Suwałkach
3.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Łomży
4.Muzeum Okręgowe w Białymstoku
5.Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego w Białymstoku, Oddział Muzeum Okręgowego w
Białymstoku
6.Muzeum Historyczne w Białymstoku, Oddział Muzeum Okręgowego w
Białymstoku
7.Białostockie Muzeum Wsi Osowicze, Oddział Muzeum Okręgowego w
Białymstoku
8.Muzeum w Tykocinie, Oddział Muzeum Okręgowego w Białymstoku
9.Muzeum w Bielsku Podlaskim, Oddział Muzeum Okręgowego w Białymstoku
10.Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy, Oddział Muzeum Okręgowego w
Białymstoku
11.Muzeum Wojska w Białymstoku
12.Muzeum Rolnictwa im. Księdza Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu
13.Muzeum Przyrody w Drozdowie
14.Muzeum Północno-Mazowieckie w Łomży
15.Galeria Sztuki Współczesnej w Łomży, Oddział Muzeum
Północno-Mazowieckiego w Łomży
16.Skansen Kurpiowski im. Adama Chętnika, Oddział Muzeum
Północno-Mazowieckiego w Łomży
17.Muzeum Okręgowe w Suwałkach
18.Muzeum Marii Konopnickiej w Suwałkach, Oddział Muzeum Okręgowego w
Suwałkach
19.Muzeum K. I. Gałczyńskiego w Leśniczówce w Praniu, Oddział Muzeum
Okręgowego w Suwałkach
20.Muzeum Michała Kajki w Ogródku, Oddział Muzeum Okręgowego w Suwałkach
21.Państwowy Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
22.Teatr Lalek w Białymstoku
23.Państwowy Teatr Lalek w Łomży
24.Państwowa Filharmonia w Białymstoku
25.Galeria im. Slendzińskich w Białymstoku
26.Galeria "Arsenał" w Białymstoku
27.Dom Pracy Twórczej w Wigrach
28.Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Białymstoku, wraz z obiektem:
- przy ul. Świętego Rocha 14
29.Ośrodek "Pogranicze - sztuk, kultur, narodów" w Sejnach, wraz z
obiektami:
- dawne gimnazjum hebrajskie,
- biała synagoga
30.Białostocki Ośrodek Kultury w Białymstoku
31.Dom Kultury "Śródmieście" w Białymstoku
32.Regionalny Ośrodek Kultury i Sztuki w Suwałkach
11. WOJEWÓDZTWO POMORSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Josepha Conrada Korzeniowskiego w
Gdańsku (z obiektami filii)
2.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Marii Dąbrowskiej w
Słupsku (z obiektami filii)
3.Miejska Biblioteka Publiczna w Bytowie
4.Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Chojnicach
5.Miejska Biblioteka Publiczna w Lęborku
6.Muzeum Zachodnio-Kaszubskie w Bytowie
7.Muzeum Szkoły Polskiej w Płotowie, Oddział Muzeum Zachodnio-Kaszubskiego
w Bytowie
8.Muzeum Regionalne w Człuchowie
9.Muzeum Narodowe w Gdańsku
10.Oddział Etnografii Muzeum Narodowego w Gdańsku
11.Oddział Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, Pałac Opatów
12.Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie, Oddział Muzeum Narodowego w
Gdańsku
13.Gdańska Galeria Fotografii, Dział Muzeum Narodowego w Gdańsku
14.Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku
15.Muzeum Archeologiczne w Gdańsku, wraz z obiektami:
- przy ul. Na Stępce 3a, ul. Rycerskiej 9, ul. Chmielnej 53
16.Muzeum Archeologiczne, Gniew, Oddział Muzeum Archeologicznego w Gdańsku
17.Muzeum - Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich
18.Muzeum w Lęborku
19.Muzeum Zamkowe w Malborku
20.Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, wraz z obiektami:
- Brama Młyńska,
- Młyn Zamkowy,
- Spichlerz,
- Dworek
21.Skansen i Muzeum Wsi Słowiańskiej w Klukach, Oddział Muzeum Pomorza
Środkowego w Słupsku
22.Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, wraz z
obiektem
- Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej Czytelnia i Pracownie
23.Teatr "Wybrzeże" w Gdańsku, wraz z obiektami:
- Scena Kameralna Teatru "Wybrzeże" w Sopocie,
- Scena Mała im. St. Hebanowskiego w Gdańsku
24.Teatr Muzyczny w Gdyni im. Danuty Baduszkowej, wraz z obiektem
- Hotel Aktora, Gdynia
25.Teatr Lalki TĘCZA w Słupsku
26.Orkiestra Kameralna i Teatr Impresaryjny w Słupsku
27.Polska Filharmonia Bałtycka w Gdańsku
28.Państwowa Opera Bałtycka w Gdańsku
29.Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku
30.Centrum Edukacji Teatralnej w Gdańsku
31.Biuro Wystaw Artystycznych w Słupsku, wraz z obiektami:
- Baszta czarownic,
- Bałtycka galeria Sztuki, Ustka
32.Ośrodek Teatralny "Rondo" (Wojewódzki Ośrodek Kultury), Słupsk
33.Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st., Słupsk
34.Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Słupskie Towarzystwo Społ.-Kult.,
Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, PTH, ZLP, Słupsk
12. WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Bielsku-Białej (z obiektami filii)
2.Dział Zbiorów Specjalnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Bielsku-Białej
3.Dział Druków Zbędnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Bielsku-Białej
4.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. dr W. Biegańskiego w
Częstochowie (z obiektami filii)
5.Oddział dla Dzieci i Młodzieży Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki
Publicznej im. dr W. Biegańskiego w Częstochowie
6.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Katowicach
7.Biblioteka Śląska, Katowice, wraz z obiektem
- przy ul. Francuskiej 12
8.Książnica Cieszyńska, Cieszyn, wraz z obiektami:
- przy ul. Rynek 18, ul. Niemcewicza 8
9.Muzeum Okręgowe w Bielsku-Białej
10.Muzeum "Dom Tkacza", Oddział Muzeum Okręgowego w Bielsku-Białej
11.Muzeum Techniki i Włókiennictwa, Oddział Muzeum Okręgowego w
Bielsku-Białej
12.Muzeum Juliana Fałata w Bystrej Śląskiej, Oddział Muzeum Okręgowego w
Bielsku-Białej
13.Muzeum Aleksandra Kłosińskiego, Oddział Muzeum Okręgowego w
Bielsku-Białej
14.Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, wraz z obiektami:
- przy ul. Korfantego 34, 38
15.Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie
16.Muzeum w Cieszynie
17.Muzeum Beskidzkie im. Andrzeja Podżorskiego w Wiśle, Oddział Muzeum w
Cieszynie
18.Muzeum im. Gustawa Morcinka w Skoczowie, Oddział Muzeum w Cieszynie
19.Muzeum Zofii Kossak-Szatkowskiej, Oddział Muzeum w Cieszynie
20.Muzeum Śląskie w Katowicach
21.Państwowe Muzeum Zamkowe w Pszczynie
22.Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu
23.Teatr Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie
24.Teatr Rozrywki w Chorzowie
25.Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach
26.Państwowa Filharmonia Śląska w Katowicach
27.Państwowa Opera Śląska w Bytomiu, wraz z obiektem
- przy ul. Łagiewnickiej 11
28.Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca "Śląsk" w Koszęcinie
29.Górnośląskie Centrum Kultury w Katowicach
30.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej
31.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Częstochowie
13. WOJEWÓDZTWO ŚWIĘTOKRZYSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach
2.Państwowe Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie
3.Muzeum Narodowe w Kielcach
4.Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęborku, Oddział Muzeum Narodowego w
Kielcach
5.Muzeum Wsi Kieleckiej w Kielcach, wraz z obiektem
- Park Etnograficzny
6.Muzeum Historyczno-Archeologiczne w Ostrowcu Świętokrzyskim, wraz z
obiektem
- Neolityczna Kopalnia Krzemienia
7.Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, wraz z obiektami:
- przy ul. Zamkowej 14,
- Rynek w Sandomierzu,
- przy ul. Katedralnej 5/7
8.Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach
9.Biuro Wystaw Artystycznych w Sandomierzu
10.Dom Środowisk Twórczych - Pałacyk T. Zielińskiego w Kielcach
11.Kieleckie Centrum Kultury w Kielcach
12.Wojewódzki Dom Kultury w Kielcach
14. WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Cypriana Kamila Norwida w Elblągu
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie
3.Muzeum im. Mikołaja Kopernika we Fromborku
4.Muzeum Budownictwa Ludowego, Park Etnograficzny w Olsztynku
5.Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, wraz z obiektami:
- Zamek Olsztyński,
- Zamek w Lidzbarku Warmińskim,
- Zamek w Reszlu
6.Centralny Magazyn Muzealiów, Olsztyn
7.Pola Grunwaldzkie, Muzeum Bitwy Grunwaldzkiej
8.Muzeum Przyrody - Zespół podworski, Olsztyn
9.Dom "Gazety Olsztyńskiej", Olsztyn
10.Pałac Dohnów w Morągu
11.Muzeum Stutthof w Sztutowie
12.Teatr Dramatyczny w Elblągu
13.Państwowy Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
14.Olsztyński Teatr Lalek w Olsztynie
15.Państwowa Filharmonia im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie
16.Biuro Wystaw Artystycznych, Olsztyn
17.Wojewódzki Ośrodek Kultury w Elblągu
18.Centrum Kultury "Promyk" w Elblągu
19.Miejski Ośrodek Kultury w Olsztynie, wraz z obiektami:
- przy ul. Rodziewiczówny 1, 2, 3,
- przy ul. Piastowskiej 13
20.Regionalny Ośrodek Kultury w Olsztynie
21.Centrum Francusko-Polskie w Olsztynie
15. WOJEWÓDZTWO WIELKOPOLSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. A. Asnyka w Kaliszu
2.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Koninie
3.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. S. Grochowiaka w Lesznie
4.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Pantaleona Szumana w Pile
5.Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Poznaniu
6.Biblioteka Raczyńskich, Poznań
7.Muzeum - Zespół Pałacowo-Parkowy w Dobrzycy
8.Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie
9.Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej w Kaliszu
10.Centrum Rysunku i Grafiki im. Tadeusza Kulisiewicza w Kaliszu, Oddział
Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu
11.Zespół Pałacowo-Parkowy w Lewkowie, Oddział Muzeum Okręgowego Ziemi
Kaliskiej w Kaliszu
12.Rezerwat Archeologiczny Zawodzie w Kaliszu, Oddział Muzeum Okręgowego
Ziemi Kaliskiej w Kaliszu
13.Dworek Marii Dąbrowskiej z ekspozycją etnograficzną drewnianego
budownictwa ludowego Ziemi Kaliskiej w Russowie, Oddział Muzeum Okręgowego
Ziemi Kaliskiej w Kaliszu
14.Muzeum Okręgowe w Koninie
15.Muzeum Martyrologii nad Nerem w Chełmnie, Oddział Muzeum Okręgowego w
Koninie
16.Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku
17.Muzeum Okręgowe w Lesznie, wraz z obiektami:
- przy pl. Metziga,
- przy ul. Jana Pawła II
18.Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy w Lednogórze
19.Muzeum Okręgowe im. Stanisława Staszica w Pile
20.Muzeum Narodowe w Poznaniu
21.Muzeum - Zamek Górków w Szamotułach
22.Muzeum - Zamek Opalińskich w Sierakowie
23.Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie
24.Galeria Sztuki Wojewódzkiego Ośrodka Kultury i Wystaw Artystycznych w
Koninie
25.Biuro Wystaw Artystycznych i Usług Plastycznych w Pile
26.Wojewódzki Dom Kultury w Lesznie
16. WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE
Obiekt, w którym ma siedzibę:
1.Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Joachima Lelewela w Koszalinie
2.Książnica Pomorska, Szczecin
3.Oddział nr 1 Książnicy Pomorskiej
4.Oddział nr 2 Książnicy Pomorskiej
5.Oddział nr 3 Książnicy Pomorskiej
6.Oddział nr 4 Książnicy Pomorskiej
7.Muzeum - Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie
8.Muzeum Okręgowe w Koszalinie
9.Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
10.Muzeum Narodowe w Szczecinie
11.Oddział Morski Muzeum Narodowego w Szczecinie
12.Oddział Historii Miasta - Ratusz Staromiejski - Muzeum Narodowego w
Szczecinie
13.Galeria Sztuki Współczesnej, Oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie
14.Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie
15.Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie
16.Teatr Polski w Szczecinie
17.Opera i Operetka w Szczecinie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 26 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za
udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz
za udostępnienie dokumentacji przetargu.
(Dz. U. Nr 21, poz. 186)
Na podstawie art. 20a ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz
z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 9 października 1995 r. w sprawie
wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji przetargu
(Dz. U. Nr 118, poz. 572 i z 1997 r. Nr 116, poz. 748) wprowadza się następujące
zmiany:
1) użyty w § 1 w ust. 1 i 6, w § 2 w ust. 6, w § 3 w ust. 1 oraz w załącznikach
nr 1 i 2 do rozporządzenia wyraz "ECU" zastępuje się wyrazem "EURO";
2) w załączniku nr 1 "Sposoby obliczania wysokości opłat za udzielenie koncesji
na świadczenie usług telekomunikacyjnych":
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wysokość opłaty, wyrażonej w EURO, za udzielenie podmiotowi koncesji na
świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci użytku publicznego, na której
zakładanie i używanie posiada zezwolenie, oraz w przypadku gdy koncesji udziela
się łącznie z takim zezwoleniem, określa się jako równą wartości O(uk)
obliczonej, według zasad podanych w ust. 2, dla następujących usług
telekomunikacyjnych:
1) telefonicznych świadczonych w stacjonarnych sieciach telefonicznych użytku
publicznego na obszarze nie większym niż jedna strefa numeracyjna, określona w
planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego,
2) telefonicznych świadczonych w cyfrowej sieci telefonii ruchomej,
3) przywoławczych,
4) transmisji danych,
5) polegających na zapewnieniu stałych połączeń typu "punkt-punkt" (dzierżawa
łączy telekomunikacyjnych),
6) telefonicznych świadczonych w stacjonarnych sieciach telefonicznych użytku
publicznego pomiędzy różnymi strefami numeracyjnymi, określonymi w planie
numeracji krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego.
W przypadku udzielenia koncesji na świadczenie więcej niż jednej z usług
wymienionych w pkt 1-5 opłatę określa się jako równą najwyższej wartości O(uk)
obliczonej odrębnie dla każdej z usług objętych koncesją.",
b) w ust. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) dla usługi, o której mowa w ust. 1 pkt 6, wartość O(uk) określa się jako
sumę opłat cząstkowych Oj(uk) dla każdej strefy numeracyjnej na obszarze objętym
koncesją, według wzoru:
Oj(uk)=Lz×Gz×Wu
przy czym użyte we wzorze symbole oznaczają:
Lz - liczbę ludności2) wyrażoną w pełnych tysiącach, zamieszkującą na obszarze
strefy numeracyjnej objętej koncesją,
Gz - gęstość zaludnienia2) na obszarze strefy numeracyjnej objętej koncesją,
Wu - współczynnik rodzaju usługi wynoszący:
2,25(Gtw/Gtk)
gdzie:
Gtw oznacza gęstość telefoniczną na obszarze strefy numeracyjnej objętej
koncesją równą liczbie abonentów sieci telefonicznej stacjonarnej przypadającej
na 1000 ludności4),
Gtk oznacza gęstość telefoniczną na obszarze Polski równą liczbie abonentów
sieci telefonicznej stacjonarnej przypadającej na 1000 ludności4)",
c) użyty w załączniku nr 1 rozporządzenia w różnych przypadkach wyraz
"województwo" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "strefa
numeracyjna",
d) przypis oznaczony odnośnikiem cyfrowym 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Według danych statystycznych dotyczących powierzchni, ludności i gęstości
zaludnienia w przekroju terytorialnym, corocznie publikowanych przez Główny
Urząd Statystyczny w wydawnictwie pt. «Powierzchnia i ludność w przekroju
terytorialnym» z roku kalendarzowego poprzedzającego rok udzielenia koncesji
oraz z uwzględnieniem danych zawartych w planie numeracji krajowej. Dane
dotyczące liczby ludności zaokrągla się według ogólnie obowiązujących zasad.";
3) w załączniku nr 2 "Wysokość opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług
pocztowych" w ust. 2 w pkt 1:
a) w lit. a) kwotę "3000 ECU" zastępuje się kwotą "4000 EURO",
b) w lit. b) kwotę "6000 ECU" zastępuje się kwotą "7000 EURO".
§ 2. Należności z tytułu nie uiszczonych opłat za koncesje udzielone przed dniem
1 stycznia 1999 r., wyrażone w ECU, stają się należnościami wyrażonymi w EURO.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 21, poz. 187)
Na podstawie art. 51a ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756
i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 170) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa minimum programowe specjalizacji z zakresu
organizacji pomocy społecznej, podmioty uprawnione do prowadzenia specjalizacji
oraz tryb postępowania w nadawaniu specjalizacji.
§ 2. 1. Specjalizacja z zakresu organizacji pomocy społecznej, zwana dalej
"specjalizacją", przeznaczona jest dla osób kierujących lub przygotowujących się
do kierowania jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej.
2. Dla specjalizacji, o której mowa w ust. 1, ustala się minimum programowe,
zawierające niżej wymienione bloki tematyczne oraz liczbę godzin przeznaczonych
do ich realizacji:
1) współczesne kierunki rozwoju polityki społecznej - 10 godzin,
2) pomoc społeczna jako instytucja, w tym zasady finansowania pomocy społecznej
- 20 godzin,
3) wybrane zagadnienia prawne z zakresu prawa rodzinnego, karnego
penitencjarnego, administracyjnego, prawa pracy, zabezpieczenia społecznego,
systemu prawnego pomocy społecznej - 30 godzin,
4) wybrane elementy socjologii oraz teorii organizacji i zarządzania - 20
godzin,
5) kierowanie i zarządzanie superwizyjne w pomocy społecznej - 20 godzin,
6) metody statystyczne w pomocy społecznej - 10 godzin,
7) etyka pracy socjalnej - 10 godzin,
8) instytucje i organizacje realizujące cele pomocy społecznej z uwzględnieniem
organizacji pozarządowych - 10 godzin,
9) ośrodek pomocy społecznej w strukturze samorządu lokalnego - 10 godzin,
10) pomoc społeczna wobec różnych kategorii podopiecznych - 20 godzin,
11) dom pomocy społecznej jako zinstytucjonalizowane środowisko życia;
standaryzacja domów pomocy społecznej; mieszkaniec domu pomocy społecznej, jego
specyficzne problemy i potrzeby - 20 godzin.
§ 3. Ukończenie studiów podyplomowych, w których programie uwzględniono minimum
programowe określone w § 2 ust. 2, jest równoznaczne z uzyskaniem przez
absolwentów tych studiów specjalizacji.
§ 4. Specjalizację mogą prowadzić, po uzyskaniu zgody Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej:
1) publiczne policealne szkoły pracowników służb społecznych - dla kadry
kierowniczej pomocy społecznej posiadającej wykształcenie średnie,
2) Instytut Rozwoju Służb Społecznych - dla kadry kierowniczej pomocy społecznej
posiadającej wykształcenie wyższe lub średnie,
zwane dalej "podmiotami uprawnionymi".
§ 5. 1. Podmioty uprawnione prowadzące specjalizację, o których mowa w § 4,
powołują komisje egzaminacyjne do spraw specjalizacji z zakresu organizacji
pomocy społecznej, zwane dalej "komisjami". W skład komisji wchodzą specjaliści
z dziedziny pomocy społecznej i praktycy pracy socjalnej.
2. Do zadań komisji należy podejmowanie decyzji o dopuszczeniu kandydata do
egzaminu końcowego oraz przeprowadzanie egzaminów końcowych.
§ 6. 1. Dla uzyskania specjalizacji jest wymagane:
1) napisanie pracy dyplomowej na wybrany temat i przyjęcie jej przez kierownika
specjalizacji,
2) zaliczenie minimum programowego określonego dla tej specjalizacji,
3) złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu końcowego przed komisją, o której
mowa w § 5 ust. 1.
2. Uzyskanie specjalizacji podmiot uprawniony potwierdza dyplomem, który
powinien w szczególności zawierać:
1) imię, nazwisko oraz datę i miejsce urodzenia uczestnika specjalizacji,
2) wykaz bloków tematycznych oraz liczbę godzin ich realizacji,
3) numer i datę decyzji komisji o uzyskaniu specjalizacji,
4) numer rejestru, o którym mowa w § 7 pkt 4,
5) podpisy przewodniczącego i członków komisji,
6) pieczęć urzędową podmiotu wydającego dyplom.
§ 7. Podmioty uprawnione prowadzące specjalizację obowiązane są posiadać
dokumentację związaną z prowadzeniem specjalizacji, w tym:
1) program nauczania,
2) dzienniki zajęć,
3) protokoły przebiegu egzaminów,
4) rejestr wydanych dyplomów.
§ 8. 1. Przepisy § 6 stosuje się także do osób, które przed dniem wejścia w
życie rozporządzenia rozpoczęły specjalizację w Centrum Rozwoju Służb
Społecznych i ukończyły tę specjalizację w Instytucie Rozwoju Służb Społecznych.
2. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się także do osób, które przed dniem 29 marca 1997
r. otrzymały zaświadczenie o ukończeniu specjalizacji, wydane przez Centrum
Medyczne Kształcenia Podyplomowego lub Centrum Rozwoju Służb Społecznych.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca
1997 r. w sprawie specjalizacji w zakresie organizacji pomocy społecznej (Dz. U.
Nr 24, poz. 126).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 23 lutego 1999 r.
w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego.
(Dz. U. Nr 21, poz. 188)
Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U.
Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r.
Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Bankowi Gospodarstwa Krajowego nadaje się statut, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 marca 1993 r. w sprawie
nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. Nr 23, poz. 96, z 1994 r.
Nr 131, poz. 662, z 1995 r. Nr 144, poz. 709 i z 1997 r. Nr 87, poz. 549).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: E. Wąsacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 23 lutego 1999 r.
(poz. 188)
STATUT BANKU GOSPODARSTWA KRAJOWEGO
Rozdział I
Postanowienia ogólne
§ 1. Bank Gospodarstwa Krajowego jest bankiem państwowym i działa na podstawie
ustawy - Prawo bankowe, obowiązujących przepisów prawa oraz niniejszego statutu.
§ 2. 1. Nazwa banku brzmi "Bank Gospodarstwa Krajowego".
2. Bank ma prawo posługiwać się skróconą nazwą "BGK".
§ 3. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej "Bankiem", posiada osobowość
prawną i prowadzi działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i za
granicą.
2. Siedzibą Banku jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 4. 1. Przedmiotem działania Banku są czynności określone ustawą - Prawo
bankowe, a także czynności bankowe:
1) dotyczące instytucji kredytowych zlikwidowanych lub uznanych za zlikwidowane
na podstawie dekretów z dnia 25 października 1948 r.:
a) o zasadach i trybie likwidacji niektórych przedsiębiorstw bankowych (Dz. U.
Nr 52, poz. 410, z 1949 r. Nr 35, poz. 256 i z 1951 r. Nr 31, poz. 240),
b) o zasadach i trybie likwidacji niektórych instytucji kredytu długoterminowego
(Dz. U. Nr 52, poz. 411 i z 1951 r. Nr 31, poz. 241),
c) o reformie bankowej (Dz. U. z 1951 r. Nr 36, poz. 279 i z 1957 r. Nr 31, poz.
136),
2) zlecane przez Ministra Finansów, przy czym warunki wykonania zlecenia Bank
uzgadnia ze zlecającym.
2. Bank realizuje zadania zlecone wynikające z ustaw i przepisów wydanych na ich
podstawie, na warunkach w nich określonych lub wynikających z umów zawartych na
ich podstawie.
Rozdział II
Zakres działania
§ 5. 1. Bank wykonuje następujące czynności bankowe:
1) przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem
oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
2) prowadzenie innych rachunków bankowych,
3) udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych,
4) udzielanie poręczeń i gwarancji bankowych,
5) emitowanie bankowych papierów wartościowych,
6) przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych.
2. Bank może wykonywać również następujące czynności bankowe:
1) wykonywać operacje czekowe i wekslowe,
2) wydawać karty płatnicze oraz wykonywać operacje przy ich użyciu,
3) dokonywać terminowych operacji finansowych,
4) nabywać i zbywać wierzytelności pieniężne,
5) przechowywać przedmioty i papiery wartościowe oraz udostępniać skrytki
sejfowe,
6) wykonywać czynności obrotu dewizowego,
7) wykonywać czynności zlecane, związane z emisją papierów wartościowych.
§ 6. 1. W zakresie obrotu dewizowego i związanych z nim rozliczeń Bank może:
1) prowadzić rachunki bankowe w walutach obcych dla osób krajowych i
zagranicznych,
2) przyjmować lokaty w walutach obcych od osób krajowych i zagranicznych,
3) udzielać i zaciągać kredyty i pożyczki w walutach obcych,
4) udzielać gwarancji i poręczeń w walutach obcych,
5) dokonywać skupu i sprzedaży wartości dewizowych,
6) dokonywać skupu od podmiotów gospodarujących zagranicznych środków
płatniczych,
7) dokonywać zakupu w Narodowym Banku Polskim zagranicznych środków płatniczych,
8) pośredniczyć w dokonywaniu płatności w walutach obcych oraz przyjmowaniu
należności pieniężnych w tych walutach powstałych w obrocie z zagranicą
towarami, usługami oraz prawami na dobrach niematerialnych,
9) dokonywać sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele określone w
ustawie lub zezwoleniu dewizowym.
2. Bank może otwierać i posiadać rachunki bankowe w bankach za granicą oraz
lokować środki dewizowe na tych rachunkach lub na rachunkach w bankach
krajowych.
§ 7. Bank realizuje zadania określone w § 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, w
szczególności związane z obsługą:
1) Krajowego Funduszu Mieszkaniowego,
2) Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych,
3) Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich,
4) Funduszu Termomodernizacji,
5) dopłat do oprocentowania kredytów udzielanych w 1998 r. przez Bank i banki
komercyjne osobom i podmiotom dotkniętym powodzią,
6) rachunku rezerw poręczeniowych,
7) zlecanej windykacji należności Skarbu Państwa z tytułu umów poręczeń i
gwarancji.
§ 8. 1. Poza czynnościami, o których mowa w § 5-7, Bank może:
1) obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej lub
jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych przy zachowaniu warunków
wynikających z odrębnych przepisów,
2) zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych,
3) dokonywać obrotu papierami wartościowymi,
4) dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na
składniki majątku dłużnika,
5) nabywać i zbywać nieruchomości oraz wierzytelności zabezpieczone hipoteką,
6) świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych,
7) tworzyć spółki prawa handlowego i cywilnego oraz spółdzielnie,
8) realizować samodzielnie lub wspólnie z innymi podmiotami przedsięwzięcia
gospodarcze w kraju i za granicą,
9) prowadzić działalność maklerską w zakresie i na zasadach określonych w
odrębnych przepisach,
10) lokować środki pieniężne w papierach wartościowych krajowych i
zagranicznych,
11) prowadzić działalność lokacyjno-depozytową na rynku międzybankowym.
2. Bank w swej działalności może zaciągać kredyty i pożyczki pieniężne.
3. Bank może, na podstawie umów, zlecać innym bankom i podmiotom wykonywanie
czynności związanych z realizacją zadań określonych w § 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
§ 9. Bank i osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem Bank
wykonuje czynności określone niniejszym statutem, są obowiązane przestrzegać
tajemnicy bankowej na zasadach określonych w ustawie - Prawo bankowe.
Rozdział III
Organy i organizacja Banku
§ 10. Organami Banku są:
1) Rada Nadzorcza,
2) Zarząd.
§ 11. 1. Rada Nadzorcza składa się z przewodniczącego oraz od 6 do 8 członków.
2. Radę Nadzorczą powołuje się na okres 3 lat spośród osób posiadających
odpowiednie kwalifikacje z zakresu finansów.
3. Przewodniczącego Rady Nadzorczej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek Ministra Skarbu Państwa.
4. Członkowie Rady Nadzorczej są powoływani przez Ministra Skarbu Państwa
spośród osób nie będących członkami Zarządu Banku.
5. Odwołanie członków Rady Nadzorczej następuje w takim samym trybie, w jakim
zostali powołani.
§ 12. 1. Rada Nadzorcza:
1) sprawuje nadzór nad działalnością Banku oraz czuwa nad zgodnością działań
Zarządu z przepisami prawa i statutem,
2) ustala zgodnie z § 15 liczbę członków Zarządu,
3) powołuje i odwołuje prezesa Zarządu, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru
Bankowego; na wniosek prezesa Zarządu powołuje i odwołuje wiceprezesów i
pozostałych członków Zarządu,
4) podejmuje decyzje w sprawie zawieszenia w czynnościach członków Zarządu,
5) rozpatruje uchwały Zarządu oraz sprawy przedstawione przez Zarząd z własnej
inicjatywy bądź na wniosek Rady Nadzorczej,
6) udziela Zarządowi zaleceń w sprawach dotyczących działalności Banku,
7) podejmuje uchwały w sprawie określenia kompetencji Zarządu Banku w zakresie
zaangażowania kapitałowego w spółkach i organizacjach gospodarczych oraz zbycia
posiadanych w nich udziałów i akcji,
8) uchwala regulamin udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych członkom organów
Banku oraz osobom zajmującym stanowiska kierownicze w banku,
9) uchyla uchwały Zarządu niezgodne z przepisami prawa lub statutem Banku.
2. Oprócz spraw wymienionych w ust. 1 rozpatrzeniu i zatwierdzeniu przez Radę
Nadzorczą podlegają:
1) sprawozdanie finansowe Banku,
2) sprawozdanie z działalności Banku,
3) uchwała Zarządu dotycząca podziału zysku lub sposobu pokrycia strat,
4) wieloletnie programy rozwoju Banku,
5) finansowy plan działalności Banku,
6) tworzenie lub znoszenie funduszy uzupełniających,
7) wnioski Zarządu w sprawie emisji bankowych papierów wartościowych,
8) regulamin organizacyjny Banku i regulamin Zarządu,
9) wnioski Zarządu w przedmiocie tworzenia i likwidacji jednostek
organizacyjnych Banku,
10) wnioski Zarządu w sprawie nabycia i zbycia nieruchomości Banku na potrzeby
własne,
11) wnioski Zarządu dotyczące zaangażowania kapitałowego Banku w spółkach i
organizacjach gospodarczych oraz zbycia posiadanych w nich udziałów i akcji
przekraczające kompetencje Zarządu, o których mowa w ust. 1 pkt 7.
3. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy:
1) wskazanie podmiotu uprawnionego do przeprowadzenia badania sprawozdania
finansowego Banku,
2) zawieranie w imieniu Banku umów o pracę z członkami Zarządu,
3) ustalanie zasad i wysokości wynagrodzenia prezesa, wiceprezesów i pozostałych
członków Zarządu oraz przyznawanie innych świadczeń związanych ze stosunkiem
pracy.
4. Przewodniczący i członkowie Rady Nadzorczej mają prawo wglądu w księgi,
sprawozdania finansowe i inne dokumenty Banku oraz mogą żądać od członków
Zarządu i pozostałych pracowników Banku wyjaśnień dotyczących jego działalności.
§ 13. 1. Rada Nadzorcza działa na podstawie ustawy - Prawo bankowe, niniejszego
statutu oraz uchwalonego przez siebie regulaminu.
2. Członkowie Rady Nadzorczej mogą wykonywać swoje funkcje tylko osobiście.
3. Posiedzenia Rady Nadzorczej odbywają się w miarę potrzeby, jednakże nie
rzadziej niż raz w kwartale. Posiedzenia zwołuje przewodniczący Rady z własnej
inicjatywy lub na pisemny wniosek prezesa Zarządu albo co najmniej dwóch
członków Rady lub co najmniej trzech członków Zarządu, złożony na ręce
przewodniczącego Rady. Posiedzeniom Rady przewodniczy przewodniczący Rady lub w
razie jego nieobecności członek Rady pełniący stale funkcję zastępcy
przewodniczącego.
4. Do ważności uchwał Rady Nadzorczej jest wymagane zawiadomienie o posiedzeniu
wszystkich członków Rady oraz obecność na posiedzeniu co najmniej połowy jej
członków, w tym przewodniczącego lub członka Rady pełniącego stale funkcję
zastępcy przewodniczącego.
5. Uchwały Rady Nadzorczej zapadają zwykłą większością głosów w obecności co
najmniej połowy członków.
6. Szczegółowy tryb działania Rady Nadzorczej oraz tryb podejmowania uchwał
określa regulamin Rady Nadzorczej.
§ 14. Zasady i wysokość wynagrodzenia członków Rady Nadzorczej ustala Minister
Skarbu Państwa.
§ 15. Zarząd składa się z prezesa oraz od 4 do 6 członków, w tym wiceprezesa -
pierwszego zastępcy prezesa, wiceprezesów i pozostałych członków Zarządu.
§ 16. 1. Zarząd kieruje działalnością Banku.
2. Do kompetencji Zarządu należą wszystkie sprawy związane z kierowaniem Bankiem
oraz podejmowanie decyzji w sprawach nie zastrzeżonych dla Rady Nadzorczej, a w
szczególności:
1) ustalanie zasad polityki kadrowej i płacowej,
2) podejmowanie uchwał w sprawach udzielania i odwoływania pełnomocnictw,
3) składanie oświadczeń woli w zakresie praw i obowiązków majątkowych,
4) opracowywanie wieloletnich programów rozwoju,
5) sporządzanie bilansu, rachunku zysków i strat oraz propozycji podziału zysku
lub pokrycia strat,
6) ustalanie oprocentowania kredytów, pożyczek pieniężnych, depozytów i lokat
oraz stawek prowizji i opłat za czynności bankowe,
7) uchwalanie regulaminów bankowych, z wyjątkiem zastrzeżonych do kompetencji
Rady Nadzorczej,
8) podejmowanie uchwał w sprawie zamiany wierzytelności na akcje lub udziały, a
także sprzedaży nieruchomości i innych składników majątkowych przejętych w
wyniku windykacji.
3. Zarząd przedstawia Radzie Nadzorczej materiały wymagające rozpatrzenia i
zatwierdzenia przez Radę, a w szczególności:
1) finansowy plan działalności Banku,
2) sprawozdanie z działalności Banku,
3) sprawozdanie finansowe Banku,
4) uchwałę Zarządu dotyczącą podziału zysku lub sposobu pokrycia strat,
5) wieloletnie programy rozwoju Banku,
6) wnioski dotyczące tworzenia lub znoszenia funduszy uzupełniających,
7) wnioski w sprawie emisji bankowych papierów wartościowych,
8) wnioski w przedmiocie tworzenia i likwidacji jednostek organizacyjnych Banku,
9) regulamin organizacyjny Banku i regulamin Zarządu,
10) wnioski w sprawie nabycia i zbycia nieruchomości Banku na potrzeby własne,
11) wnioski Zarządu dotyczące zaangażowania kapitałowego Banku w spółkach i
organizacjach gospodarczych oraz zbycia posiadanych w nich udziałów i akcji na
zasadach określonych w § 12 ust. 2 pkt 11.
4. Uchwały Zarządu zapadają zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej
połowy członków.
5. Szczegółowy zakres i tryb działania Zarządu oraz tryb podejmowania uchwał
określa regulamin uchwalany przez Zarząd, zatwierdzany przez Radę Nadzorczą.
§ 17. 1. Prezes Zarządu reprezentuje Bank na zewnątrz, przewodniczy Zarządowi
oraz organizuje działalność Banku, a także zapewnia wykonywanie uchwał Zarządu.
Prezes Zarządu jest przełożonym wszystkich pracowników Banku oraz pracodawcą dla
pracowników centrali Banku.
2. Do kompetencji prezesa Zarządu należy w szczególności:
1) wydawanie zarządzeń wewnętrznych, instrukcji służbowych i innych przepisów
regulujących działalność i organizację banku, nie zastrzeżonych do kompetencji
Zarządu i Rady Nadzorczej,
2) decydowanie w sprawach obsady stanowisk, które zastrzegł do swojej decyzji,
3) dokonywanie czynności w sprawach z zakresu prawa pracy,
4) przedstawianie Radzie Nadzorczej wniosków w sprawach powołania i odwołania
wiceprezesów i pozostałych członków Zarządu,
5) podpisywanie dokumentów Banku.
3. Wiceprezesi oraz członkowie Zarządu kierują poszczególnymi dziedzinami
działalności Banku, określonymi przez prezesa Zarządu, oraz nadzorują prace
wyznaczonych komórek i jednostek organizacyjnych Banku.
§ 18. W razie nieobecności prezesa Zarządu jego funkcje i kompetencje realizuje
wiceprezes - pierwszy zastępca prezesa Zarządu, z wyłączeniem kompetencji
określonych w § 25 ust. 1 pkt 1.
§ 19. 1. Bank wykonuje zadania przez centralę, oddziały oraz inne jednostki
organizacyjne.
2. W skład centrali Banku wchodzą departamenty oraz inne komórki organizacyjne.
3. Szczegółowy zakres działania oraz organizację wewnętrzną centrali i innych
jednostek organizacyjnych Banku, jak również rodzaje i sposób używania pieczęci
urzędowych określa regulamin organizacyjny banku uchwalony przez Zarząd i
zatwierdzony przez Radę Nadzorczą.
§ 20. 1. Do zakresu działania centrali banku należy w szczególności:
1) planowanie i organizowanie realizacji czynności bankowych oraz innych działań
Banku, koordynowanie działalności oddziałów i innych jednostek organizacyjnych
Banku,
2) współpraca z organami państwa, Narodowym Bankiem Polskim, Komisją Nadzoru
Bankowego, organami administracji rządowej i samorządu terytorialnego w sprawach
dotyczących Banku,
3) kontrola działalności wszystkich jednostek organizacyjnych Banku,
4) opracowywanie projektów zarządzeń i instrukcji służbowych, regulaminów i
innych przepisów Banku,
5) opracowywanie wieloletnich programów rozwoju oraz rocznych planów finansowych
Banku,
6) sporządzanie dokumentów sprawozdawczych Banku.
2. Centrala Banku może także prowadzić działalność operacyjną.
§ 21. Oddziały i inne jednostki organizacyjne Banku wykonują czynności bankowe i
inne czynności wynikające z zakresu działania Banku.
§ 22. 1. W centrali Banku działają komitety powołane przez Zarząd.
2. Zakres działania, tryb powoływania i skład komitetów określają ich regulaminy
uchwalone przez Zarząd.
§ 23. 1. W oddziałach Banku mogą być tworzone komitety kredytowe w celu
rozpatrywania zagadnień dotyczących działalności kredytowej i obsługi
kredytobiorców.
2. Tryb powoływania i skład komitetu kredytowego oddziału określa regulamin
organizacyjny oddziału, uchwalony przez Zarząd.
§ 24. 1. W Banku działa kontrola wewnętrzna, która sprawdza legalność i
prawidłowość działalności prowadzonej przez Bank oraz prawidłowość i rzetelność
składanych sprawozdań i informacji.
2. Zasady działalności kontroli wewnętrznej określa regulamin uchwalony przez
Zarząd.
§ 25. 1. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych Banku
są upoważnieni:
1) prezes Zarządu - samodzielnie,
2) dwie osoby łącznie spośród pozostałych członków Zarządu,
3) członek Zarządu łącznie z pełnomocnikiem ustanowionym przez Zarząd,
działającym w granicach pełnomocnictwa,
4) dyrektor łącznie z zastępcą dyrektora albo działający łącznie dwaj zastępcy
dyrektora jednostki organizacyjnej Banku w zakresie czynności wykonywanych przez
tę jednostkę zgodnie z regulaminem organizacyjnym Banku,
5) dyrektor lub zastępca dyrektora jednostki organizacyjnej Banku z
pełnomocnikiem w zakresie czynności wykonywanych przez tę jednostkę zgodnie z
regulaminem organizacyjnym Banku.
2. Do wykonywania czynności określonego rodzaju lub czynności szczegółowych
osoby wymienione w ust. 1 pkt 1-4 mogą ustanowić pełnomocników działających
samodzielnie lub łącznie w granicach udzielanego pełnomocnictwa, bez prawa do
udzielania dalszych pełnomocnictw.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, mogą ustanowić pełnomocnika
procesowego, działającego samodzielnie w granicach udzielonego pełnomocnictwa.
Rozdział IV
Fundusze Banku oraz zasady gospodarki finansowej
§ 26. 1. Bank prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową i zgodnie z zasadą
samofinansowania pokrywa, z uzyskanych przychodów, koszty działalności oraz
zobowiązania wobec budżetu państwa i zobowiązania z tytułu zawartych umów, a
także wydatki na rozwój i inne potrzeby.
2. Bank wyodrębnia w swoim planie finansowym plany finansowe obsługiwanych
funduszy celowych oraz sporządza dla nich bilans i rachunek zysków i strat,
jeżeli z odrębnych przepisów wynika taki obowiązek.
§ 27. 1. Roczne sprawozdanie finansowe i wykazany w nim wynik finansowy netto,
po rozpatrzeniu przez Zarząd, prezes Zarządu przedstawia do zatwierdzenia Radzie
Nadzorczej, w terminie do dnia 31 maja roku następnego po okresie
sprawozdawczym.
2. Badania i oceny rocznego sprawozdania finansowego dokonują uprawnione do tego
podmioty na podstawie odrębnych przepisów.
3. Bank ogłasza roczne sprawozdanie finansowe na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
4. Rokiem obrotowym w Banku jest rok kalendarzowy.
§ 28. 1. Wynik finansowy brutto (zysk/strata) stanowi różnicę między przychodami
a kosztami działalności Banku, przy uwzględnieniu strat i zysków nadzwyczajnych.
2. Wynik finansowy brutto, pomniejszony o podatek dochodowy Banku, stanowi zysk
netto do podziału lub stratę do pokrycia.
3. Zysk netto do podziału, z zastrzeżeniem ust. 4, przeznacza się na:
1) fundusze: statutowy, zapasowy, rezerwowy i ogólnego ryzyka, z uwzględnieniem
przepisów § 29 i 30,
2) nagrody dla załogi oraz odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych,
3) inne cele, stosownie do wniosków Zarządu zatwierdzonych przez Radę Nadzorczą.
4. Zysk netto osiągnięty z działalności funduszy celowych przeznacza się na
uzupełnienie tych funduszy, po pomniejszeniu o środki przeznaczone na nagrody
oraz odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
§ 29. Funduszami podstawowymi Banku są:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz zapasowy,
3) fundusz rezerwowy,
4) fundusz ogólnego ryzyka.
§ 30. Fundusz statutowy jest podwyższany:
1) z corocznych odpisów z zysku, w wysokości nie mniejszej niż 10% rocznego
zysku netto,
2) z innych źródeł.
§ 31. 1. Fundusz zapasowy jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto, w
wysokości nie niższej niż 8% tego zysku, przy czym dokonywania odpisów można
zaprzestać, gdy fundusz zapasowy osiągnie wysokość co najmniej 1/3 funduszu
statutowego.
2. Fundusz zapasowy jest przeznaczony wyłącznie na pokrycie strat bilansowych.
§ 32. 1. Fundusz rezerwowy jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto.
2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na pokrycie strat bilansowych Banku w
części nie pokrytej funduszem zapasowym.
§ 33. 1. Fundusz ogólnego ryzyka tworzony jest z odpisów z rocznego zysku netto.
2. Fundusz ogólnego ryzyka przeznacza się na nie zidentyfikowane ryzyka
działalności bankowej.
§ 34. 1. W ramach funduszy uzupełniających w Banku tworzone są:
1) fundusze celowe, służące obsłudze określonych zadań gospodarczych,
2) inne fundusze uzupełniające:
a) fundusz z aktualizacji wyceny majątku trwałego,
b) rezerwa na ryzyko ogólne,
c) inne fundusze.
2. Zasady tworzenia i gospodarowania funduszami celowymi określają odrębne
przepisy.
3. Zasady funkcjonowania funduszy uzupełniających określonych w ust. 1 pkt 2
lit. a) i b) określają odrębne przepisy.
4. Zasady funkcjonowania innych funduszy uzupełniających, o których mowa w ust.
1 pkt 2 lit. c), określa uchwała Rady Nadzorczej.
§ 35. Bank prowadzi rachunkowość zgodnie z odrębnymi przepisami.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 23 lutego 1999 r.
w sprawie nadania statutu Powszechnej Kasie Oszczędności - bankowi państwowemu.
(Dz. U. Nr 21, poz. 189)
Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U.
Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r.
Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Powszechnej Kasie Oszczędności - bankowi państwowemu nadaje się statut,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc uchwała nr 105 Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r. w
sprawie nadania statutu Powszechnej Kasie Oszczędności - bankowi państwowemu
(Monitor Polski Nr 32, poz. 221, z 1993 r. Nr 67, poz. 319 i Dz. U. z 1996 r. Nr
20, poz. 89).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: E. Wąsacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 23 lutego 1999 r.
(poz. 189)
STATUT
POWSZECHNEJ KASY OSZCZĘDNOŚCI - BANKU PAŃSTWOWEGO
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
§ 1. Powszechna Kasa Oszczędności - bank państwowy, zwana dalej "PKO-bp", jest
bankiem działającym na podstawie ustawy - Prawo bankowe i obowiązujących
przepisów prawa oraz niniejszego statutu.
§ 2. 1. Nazwa banku brzmi: "Powszechna Kasa Oszczędności - bank państwowy".
2. Bank ma prawo posługiwać się skróconą nazwą PKO-bp.
§ 3. 1. PKO-bp działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą.
Siedzibą PKO-bp jest miasto stołeczne Warszawa.
2. PKO-bp może być udziałowcem (akcjonariuszem) krajowych i zagranicznych banków
oraz innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kraju lub za
granicą, a także tworzyć takie podmioty i nimi zarządzać.
§ 4. 1. PKO-bp posiada osobowość prawną.
2. W zakresie powierzonych im czynności jednostki organizacyjne reprezentują
PKO-bp przed organami orzekającymi.
§ 5. 1. PKO-bp jest uniwersalnym bankiem depozytowo-kredytowym, obsługującym
osoby fizyczne, prawne oraz inne podmioty będące osobami krajowymi i
zagranicznymi.
2. PKO-bp może posiadać wartości dewizowe i dokonywać obrotu tymi wartościami,
jak również wykonywać operacje walutowe i dewizowe na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
3. PKO-bp może otwierać i posiadać rachunki bankowe w bankach za granicą oraz
lokować środki dewizowe na tych rachunkach.
Rozdział 2
Zakres działania
§ 6. 1. PKO-bp wykonuje następujące czynności bankowe:
1) przyjmuje wkłady pieniężne płatne na żądanie lub z nadejściem oznaczonego
terminu oraz prowadzi rachunki tych wkładów,
2) prowadzi inne rachunki bankowe,
3) udziela kredytów,
4) udziela gwarancji bankowych,
5) emituje bankowe papiery wartościowe,
6) przeprowadza bankowe rozliczenia pieniężne,
7) udziela pożyczek pieniężnych,
8) prowadzi operacje czekowe i wekslowe,
9) wydaje karty płatnicze oraz wykonuje operacje przy ich użyciu,
10) prowadzi terminowe operacje finansowe,
11) nabywa i zbywa wierzytelności pieniężne,
12) przechowuje przedmioty i papiery wartościowe oraz udostępnia skrytki
sejfowe,
13) wykonuje czynności obrotu dewizowego i przeprowadza rozliczenia z tym
obrotem związane,
14) udziela poręczeń,
15) wykonuje czynności zlecone, związane z emisją papierów wartościowych,
16) prowadzi kasę mieszkaniową.
§ 7. Poza czynnościami, o których mowa w § 6, PKO-bp może:
1) prowadzi obsługę pożyczek państwowych i obligacji,
2) zaciągać kredyty i pożyczki pieniężne,
3) przyjmować poręczenia i gwarancje,
4) prowadzić działalność maklerską w zakresie i na zasadach określonych w
odrębnych przepisach,
5) świadczyć usługi finansowe polegające na prowadzeniu działalności
akwizycyjnej w rozumieniu ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych,
6) wykonywać funkcje depozytariusza na podstawie przepisów ustawy o organizacji
i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
7) prowadzić obrót papierami wartościowymi wyemitowanymi w kraju lub za granicą
w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach oraz prowadzić
depozyt tych papierów,
8) obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej, a
także nabywać jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych,
9) lokować środki pieniężne w papierach wartościowych krajowych i zagranicznych,
10) nabywać i zbywać nieruchomości oraz rzeczy ruchome, a także oddawać je w
najem lub dzierżawę,
11) tworzyć spółki prawa handlowego i cywilnego oraz spółdzielnie,
12) tworzyć banki, samodzielnie lub wspólnie z innymi podmiotami krajowymi i
zagranicznymi,
13) przyjmować lokaty innych banków,
14) realizować samodzielnie lub wspólnie z innymi podmiotami krajowymi i
zagranicznymi przedsięwzięcia gospodarcze,
15) prowadzić szkolne kasy oszczędności,
16) świadczyć usługi powiernicze,
17) świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych,
18) świadczyć usługi w zakresie transportu wartości,
19) świadczyć usługi finansowo-rozliczeniowe i doradcze w zakresie instrumentów
rynków finansowych.
§ 8. PKO-bp może zlecać bankom i innym podmiotom wykonywanie czynności
należących do zakresu jej działania.
Rozdział 3
Organy PKO-bp
§ 9. Organami PKO-bp są Rada Nadzorcza i Zarząd.
§ 10. 1. Rada Nadzorcza składa się z przewodniczącego oraz od 4 do 8 członków.
2. Przewodniczącego Rady Nadzorczej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek Ministra Skarbu Państwa.
3. Członków Rady Nadzorczej powołuje Minister Skarbu Państwa spośród osób nie
będących członkami Zarządu.
4. Wynagrodzenia członków Rady Nadzorczej ustala Minister Skarbu Państwa.
5. Kadencja Rady Nadzorczej trwa 3 lata licząc od dnia pierwszego jej
posiedzenia, jednakże każdy członek Rady Nadzorczej może zostać odwołany przed
jej upływem w takim samym trybie, w jakim został powołany.
§ 11. 1. Zarząd składa się z 5 lub większej liczby członków, w tym prezesa,
wiceprezesa - pierwszego zastępcy prezesa, wiceprezesów i pozostałych członków.
2. Prezesa Zarządu powołuje i odwołuje, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru
Bankowego, Rada Nadzorcza. Pozostałych członków Zarządu powołuje i odwołuje Rada
Nadzorcza na wniosek prezesa Zarządu.
§ 12. 1. Rada Nadzorcza sprawuje nadzór nad działalnością PKO-bp, udziela
Zarządowi zaleceń oraz czuwa nad zgodnością działań Zarządu z przepisami prawa i
statutem.
2. Rada Nadzorcza może zawieszać w czynnościach członków Zarządu.
3. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy:
1) zatwierdzanie strategii PKO-bp i udzielanie Zarządowi zaleceń w sprawach
dotyczących kierunków działalności PKO-bp,
2) opiniowanie wieloletnich programów działania PKO-bp,
3) zatwierdzanie planu finansowego,
4) zatwierdzanie rocznego sprawozdania Zarządu z działalności PKO-bp oraz
sprawozdania finansowego,
5) zatwierdzanie uchwał Zarządu co do podziału zysków i pokrycia strat oraz
uchwał Zarządu dotyczących wysokości odpisów na fundusze podstawowe,
6) wybór audytora, który dokona weryfikacji sprawozdań finansowych,
7) określanie rodzaju i wielkości zaangażowania kapitałowego PKO-bp w spółkach i
organizacjach gospodarczych, które wymagają podjęcia przez Zarząd uchwały,
8) zatwierdzanie uchwał Zarządu określonych w pkt 7,
9) ustalanie liczby członków Zarządu,
10) ustalanie zasad wynagradzania członków Zarządu,
11) zawieranie w imieniu PKO-bp umów o pracę z członkami Zarządu na warunkach
kontraktu,
12) uchwalanie regulaminu określającego udzielanie kredytów, pożyczek
pieniężnych, gwarancji bankowych oraz poręczeń członkom organu banku oraz osobom
zajmującym stanowiska kierownicze w banku zgodnie z art. 79 ust. 2 pkt 2 i 3
ustawy - Prawo bankowe,
13) uchylanie uchwał Zarządu niezgodnych z obowiązującymi przepisami lub
statutem.
4. Czynności, o których mowa w ust. 3, wymagają formy uchwały podjętej zwykłą
większością głosów w obecności co najmniej połowy członków Rady Nadzorczej. Do
ważności uchwał Rady Nadzorczej konieczne jest powiadomienie wszystkich jej
członków o posiedzeniu.
5. Szczegółowy tryb działania Rady Nadzorczej oraz tryb podejmowania uchwał
określa regulamin uchwalony przez Radę Nadzorczą.
§ 13. 1. Zarząd kieruje bankiem podejmując uchwały i decyzje, określa
kompetencje decyzyjne, a także kierunki działalności banku, z zastrzeżeniem
uprawnień Rady Nadzorczej i prezesa Zarządu.
2. Zarząd rozpatruje sprawy wniesione przez prezesa lub pozostałych członków
Zarządu albo członków Rady Nadzorczej.
3. Zarząd podejmuje uchwały w sprawach:
1) strategii PKO-bp,
2) wieloletnich programów działalności,
3) polityki cenowej,
4) rocznych planów finansowych, w tym środków na inwestycje własne,
5) założeń polityki zatrudniania i wynagradzania,
6) regulaminu organizacyjnego PKO-bp,
7) podziału kompetencji,
8) podziału zysków i pokrycia strat oraz wysokości odpisów na fundusze
podstawowe,
9) rocznych sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności,
10) założeń funkcjonowania nowych usług bankowych i finansowych,
11) uczestnictwa PKO-bp w spółkach i organizacjach gospodarczych, z
uwzględnieniem § 12 ust. 3 pkt 7 statutu,
12) zasad kontroli wewnętrznej oraz rocznych planów kontroli.
4. W sprawach, dla których niniejszy statut nie zastrzega formy uchwały, Zarząd
podejmuje decyzje.
5. Zarząd podejmuje uchwały i decyzje zwykłą większością głosów w obecności co
najmniej połowy członków.
6. Szczegółowy tryb działania Zarządu oraz tryb podejmowania uchwał i decyzji
określa regulamin uchwalony przez Zarząd i zatwierdzony przez Radę Nadzorczą.
§ 14. Zarząd i Rada Nadzorcza podejmują wspólne uchwały w sprawie udzielenia
kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia członkowi organu
banku zgodnie z art. 79 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe.
§ 15. 1. Prezes Zarządu reprezentuje PKO-bp, przewodniczy Zarządowi oraz
organizuje działalność PKO-bp i zapewnia wykonanie uchwał Zarządu.
2. Do kompetencji prezesa Zarządu należy w szczególności:
1) przedstawianie Radzie Nadzorczej wniosków w sprawach powołania i odwołania
wiceprezesów i pozostałych członków Zarządu oraz decydowanie w sprawach obsady
stanowisk, które zastrzegł do swojej decyzji,
2) udzielanie pełnomocnictw,
3) ustalanie zasad podpisywania dokumentów PKO-bp,
4) tworzenie, przekształcanie i likwidowanie jednostek organizacyjnych w kraju i
za granicą,
5) określanie zasad kontroli wewnętrznej w PKO-bp,
6) wydawanie zarządzeń, instrukcji służbowych i regulaminów.
3. Członkowie Zarządu nadzorują i koordynują wyznaczone przez prezesa odcinki
pracy.
4. Członkowie Zarządu inicjują działania zapewniające realizację i rozwój
działalności banku oraz zadań z zakresu koordynacji nadzorowanego odcinka pracy.
§ 16. W razie nieobecności prezesa Zarządu jego funkcje i kompetencje realizuje
wiceprezes - pierwszy zastępca prezesa Zarządu.
§ 17. 1. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych PKO-bp
są upoważnieni:
1) prezes Zarządu - samodzielnie,
2) dwie osoby łącznie spośród pozostałych członków Zarządu,
3) członek Zarządu łącznie z pełnomocnikiem ustanowionym przez prezesa Zarządu,
działającym w granicach pełnomocnictwa,
4) dyrektor łącznie z zastępcą dyrektora albo działający łącznie dwaj zastępcy
dyrektora jednostki organizacyjnej PKO-bp w zakresie czynności wykonywanych
przez tę jednostkę zgodnie z regulaminem organizacyjnym PKO-bp.
2. Do wykonywania czynności określonego rodzaju lub czynności szczegółowych
osoby wymienione w ust. 1 mogą ustanowić pełnomocników działających samodzielnie
lub łącznie w granicach udzielonego pełnomocnictwa bez prawa do udzielania
dalszych pełnomocnictw.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą ustanowić pełnomocnika procesowego,
działającego samodzielnie w granicach udzielonego pełnomocnictwa.
Rozdział 4
Zasady gospodarki finansowej i wewnętrznej
§ 18. PKO-bp prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową kierując się założeniami
planu finansowego. Zgodnie z zasadą samofinansowania pokrywa z uzyskanych
przychodów koszty działalności oraz zobowiązania wobec budżetu państwa,
zobowiązania z tytułu zawartych umów, a także wydatki na rozwój i inne potrzeby.
§ 19. Zatwierdzone przez Radę Nadzorczą roczne sprawozdanie finansowe PKO-bp
prezes Zarządu przedstawia Ministrowi Skarbu Państwa w terminie do dnia 30
czerwca roku następnego po okresie sprawozdawczym.
§ 20. Funduszami własnymi PKO-bp są:
1) fundusze podstawowe,
2) fundusze uzupełniające.
§ 21. Funduszami podstawowymi PKO-bp są:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz rezerwowy,
3) fundusz zapasowy,
4) fundusz ogólnego ryzyka na nie zidentyfikowane ryzyka działalności bankowej.
§ 22. Fundusz statutowy PKO-bp stanowi fundusz założycielski powiększany z
corocznych odpisów z zysku netto w wysokości nie niższej niż 10% tego zysku.
Fundusz ten może być również powiększany zgodnie z obowiązującymi przepisami z
innych źródeł.
§ 23. Fundusz rezerwowy PKO-bp jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto.
Przeznaczony jest wyłącznie na pokrycie mogących powstać strat bilansowych.
§ 24. Fundusz zapasowy PKO-bp jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto i
przeznaczony wyłącznie na pokrycie mogących powstać strat bilansowych, w
przypadku gdy fundusz rezerwowy nie pokrywa całości tych strat.
§ 25. Fundusz ogólnego ryzyka na nie zidentyfikowane ryzyka działalności
bankowej jest tworzony z odpisów z rocznego zysku.
§ 26. Na zasadach obowiązującego prawa PKO-bp tworzy fundusze uzupełniające.
§ 27. 1. Funduszem specjalnym PKO-bp jest zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych.
2. Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest tworzony i wykorzystywany na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. Zarząd w porozumieniu ze związkami zawodowymi ustala zasady i sposób
wykorzystywania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
§ 28. W razie konieczności wyodrębnienia środków finansowych na określone cele,
PKO-bp może, w granicach określonych w odrębnych przepisach, tworzyć inne
fundusze specjalne w drodze odpisów z rocznego zysku netto.
§ 29. PKO-bp może tworzyć w ciężar kosztów rezerwę na ryzyko ogólne, służącą
pokryciu ryzyk związanych z prowadzeniem działalności bankowej.
§ 30. PKO-bp ogłasza roczne sprawozdania finansowe na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
Rozdział 5
Organizacja PKO-bp
§ 31. Organizację wewnętrzną PKO-bp, zakres i obszar działania jednostek
organizacyjnych określa regulamin organizacyjny uchwalony przez Zarząd.
§ 32. Cele i zadania PKO-bp realizują centrala, oddziały regionalne, oddziały
centra i inne jednostki organizacyjne, a także podmioty wykonujące czynności na
zlecenie PKO-bp.
§ 33. W PKO-bp sprawuje się kontrolę wewnętrzną: wstępną, bieżącą oraz następną.
Organizację, tryb i szczegółowy zakres kontroli wewnętrznej określa regulamin
organizacyjny.
§ 34. 1. Pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy jest PKO-bp. Czynności z zakresu
prawa pracy dokonuje prezes Zarządu lub osoby przez niego upoważnione.
2. Zasady wynagradzania pracowników określa prezes Zarządu w porozumieniu z
właściwymi organizacjami związkowymi.
3. Zarząd w uzgodnieniu z Radą Nadzorczą może ustalić roczne nagrody dla
pracowników za osiągnięte wyniki.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 18 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni
posiadać strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach
służbowych, oraz etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk.
(Dz. U. Nr 21, poz. 190)
Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i
Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16
czerwca 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych, jakie powinni posiadać
strażacy Państwowej Straży Pożarnej na określonych stanowiskach służbowych, oraz
etatów stopni służbowych dla poszczególnych stanowisk (Dz. U. Nr 70, poz. 446 i
Nr 151, poz. 1000) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Strażacy mianowani lub powołani na stanowiska służbowe przed wejściem w
życie niniejszego rozporządzenia zachowują te stanowiska, nawet jeśli nie
spełniają wymagań kwalifikacyjnych określonych w rozporządzeniu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
18 lutego 1999 r. (poz. 190)
TABELE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH NA OKREŚLONYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH ORAZ ETATY
STOPNI SŁUŻBOWYCH STRAŻAKÓW DLA POSZCZEGÓLNYCH STANOWISK W PAŃSTWOWEJ STRAŻY
POŻARNEJ
Tabela 1
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP)
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendant Główny PSPwyższeoficerskie9generał brygadier
2Zastępca Komendanta Głównego PSPwyższeoficerskie9nadbrygadier
3Dyrektor biurawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier
4Zastępca dyrektora biurawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
5Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-*starszy brygadier
6Doradca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
7Koordynator ratownictwa medycznegowedług odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy brygadier
8Główny specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy
brygadier
9Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-starszy brygadier
10Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
11Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6brygadier
12Kierownik sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
13Dyżurny operacyjny krajuwyższeoficerskie6starszy brygadier
14Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
15Zastępca dyżurnego operacyjnego krajuwyższeoficerskie6młodszy brygadier
16Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan
17Pomocnik dyżurnego operacyjnego krajuśrednieaspiranckie6aspirant
sztabowy
18Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
19Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
20Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
21Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
22Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
23Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
24Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
25Stażystaśrednie--strażak
Uwaga:
* Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
Tabela 2
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendant wojewódzkiwyższeoficerskie9nadbrygadier
2Zastępca komendanta wojewódzkiegowyższeoficerskie8starszy brygadier
3Główny specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
4Koordynator ratownictwa medycznegowedług odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy brygadier
5Główny księgowywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-*starszy brygadier
6Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-starszy brygadier
7Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
8Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6brygadier
9Kierownik sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
10Dyżurny operacyjnywyższeoficerskie5brygadier
11Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5brygadier
12Zastępca dyżurnego operacyjnegowyższeoficerskie3młodszy brygadier
13Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier
14Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan
15Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
16Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
17Pomocnik dyżurnego operacyjnegośrednieaspiranckie3starszy aspirant
18Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
19Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
20Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
21Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
22Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
23Młodszy ratownik-kierowcazasadniczeszeregowych-starszy strażak
24Stażystaśrednie/zasadnicze--strażak
Uwaga:
* Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
Tabela 3
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej, jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
3.1. Komendy powiatowe (miejskie) Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendant powiatowy (miejski)*wyższeoficerskie6starszy brygadier
2Komendant powiatowy (miejski)**wyższeoficerskie6starszy brygadier
3Komendant powiatowy (miejski)***wyższeoficerskie6brygadier
4Komendant powiatowy (miejski)****wyższeoficerskie6brygadier
5Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)wyższeoficerskie6brygadier
6Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)średnieaspiranckie8aspirant
sztabowy
7Główny księgowywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-1brygadier
8Główny księgowyśredniepodoficerskie-1starszy ogniomistrz
9Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
10Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe5młodszy brygadier
11Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier
12Kierownik sekcjiwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy
brygadier
13Kierownik sekcjiśrednieaspiranckie8aspirant sztabowy
14Dyżurny operacyjnywyższeoficerskie4młodszy brygadier
15Dyżurny operacyjnyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
16Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2starszy kapitan
17Zastępca dyżurnego operacyjnegowyższeoficerskie4starszy kapitan
18Zastępca dyżurnego operacyjnegośrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
19Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-kapitan
20Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
21Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
22Pomocnik dyżurnego operacyjnegośrednieaspiranckie3starszy aspirant
23Pomocnik dyżurnego operacyjnegośredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
24Młodszy inspektorśrednieaspiranckie-starszy aspirant
Uwagi:
* W powiatach o liczbie mieszkańców przekraczającej 600 tysięcy.
** W powiatach o liczbie mieszkańców przekraczającej 200 tysięcy, a nie większej
niż 600 tysięcy, oraz w miastach będących siedzibami wojewodów.
*** W powiatach o liczbie mieszkańców od 100 tysięcy do 200 tysięcy oraz w
przypadku, gdy komendant powiatowy wykonuje funkcje na obszarze miasta na
prawach powiatu i powiatu mającego siedzibę władz w tym mieście lub w mieście
będącym siedzibą wojewody do dnia 31 grudnia 1998 r., a nie wymienionych
powyżej.
**** W pozostałych, nie wymienionych powyżej.
3.2. Jednostki ratowniczo-gaśnicze (JR-G) Państwowej Straży Pożarnej i Wojskowej
Ochrony Przeciwpożarowej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Dowódca JR-G*wyższeoficerskie4brygadier
2Dowódca JR-G**wyższeoficerskie4brygadier
3Dowódca JR-G***wyższeoficerskie4młodszy brygadier
4Dowódca JR-G****wyższeoficerskie4młodszy brygadier
5Dowódca JR-G*****wyższeoficerskie4młodszy brygadier
6Dowódca JR-Gśrednieaspiranckie8aspirant sztabowy
7Zastępca dowódcy JR-G*wyższeoficerskie3młodszy brygadier
8Zastępca dowódcy JR-G**wyższeoficerskie3młodszy brygadier
9Zastępca dowódcy JR-G***wyższeoficerskie3starszy kapitan
10Zastępca dowódcy JR-G****wyższeoficerskie3starszy kapitan
11Zastępca dowódcy JR-G*****wyższeoficerskie3starszy kapitan
12Zastępca dowódcy JR-Gśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
13Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-starszy kapitan
14Dowódca zmianywyższeoficerskie3starszy kapitan
15Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy
16Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy
kapitan
17Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan
18Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan
19Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant
20Dowódca sekcjiśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
21Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant
22Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
23Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie25starszy aspirant
24Starszy operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie25starszy
ogniomistrz
25Specjalista ratownikśrednieaspiranckie23starszy aspirant
26Specjalista ratownikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
27Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie24starszy ogniomistrz
28Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie5starszy aspirant
29Starszy dyspozytorśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
30Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz
31Starszy ratownikzasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
32Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
33Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2starszy ogniomistrz
34Młodszy ratownikzasadniczeszeregowych-starszy strażak
Uwagi:
* Dla normy etatowej na zmianie służbowej wynoszącej 28 etatów i powyżej.
** Dla normy etatowej na zmianie służbowej od 21 do 27 etatów.
*** Dla normy etatowej na zmianie służbowej od 14 do 20 etatów.
**** Dla normy etatowej na zmianie służbowej od 11 do 13 etatów.
***** Dla normy etatowej na zmianie służbowej do 10 etatów.
3.3. Stanowiska wspólne w komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży
Pożarnej i jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej oraz
jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej (dla
wszystkich kategorii komend powiatowych, miejskich i jednostek
ratowniczo-gaśniczych)
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
2Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
3Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
4Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
5Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
6Młodszy ratownik-kierowcazasadniczeszeregowych-starszy strażak
7Stażystaśrednie/zasadnicze--strażak
Uwagi:
1 Wymagane 4 lata pracy w księgowości.
2 Wymagane przeszkolenie specjalistyczne, według odrębnych przepisów.
Tabela 4
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
Centralnym Muzeum Pożarnictwa
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Dyrektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier
2Zastępca dyrektorawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7brygadier
3Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
4Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
Tabela 5
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
Centrum Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Dyrektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier
2Zastępca dyrektora ds. naukowo-badawczychwedług odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier
3Zastępca dyrektorawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-brygadier
5Kierownik jednostki certyfikującej wyrobywyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe8starszy brygadier
6Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
7Główny specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
8Główny księgowywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-*brygadier
9Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-młodszy brygadier
10Kierownik laboratoriumwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy
brygadier
11Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier
12Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy
brygadier
13Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
14Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan
15Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan
16Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan
17Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
18Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
19Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie6starszy ogniomistrz
20Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
21Starszy ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
22Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
23Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
24Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
25Stażystaśrednie--strażak
Uwaga:
* Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
Tabela 6
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
w Szkole Głównej Służby Pożarniczej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendantwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe9nadbrygadier
2Zastępca komendanta ds. naukowo-dydaktycznychwedług odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy brygadier
3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
4Komendant wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
5Szef instytutuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7starszy brygadier
6Szef katedrywyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7starszy brygadier
7Doradca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe8starszy
brygadier
8Zastępca szefa instytutuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
9Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)według odrębnych
przepisówoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy brygadier
10Dowódca zakładu ratowniczo-gaśniczegowyższeoficerskie6starszy brygadier
11Kierownik zakładuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
12Główny księgowywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-*brygadier
13Radca prawnywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-brygadier
14Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
15Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6brygadier
16Kierownik studiumwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
17Zastępca dowódcy zakładu ratowniczo-gaśniczegowyższeoficerskie4brygadier
18Zastępca kierownika działuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6młodszy brygadier
19Adiunktwedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-brygadier
20Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-brygadier
21Kierownik pracowniwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4brygadier
22Starszy wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe4brygadier
23Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy
brygadier
24Kierownik referatuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy
brygadier
25Kierownik referatuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
26Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier
27Zastępca dowódcy kompanii szkolnejwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-starszy kapitan
28Wykładowcawedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe2starszy kapitan
29Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-starszy kapitan
30Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan
31Asystentwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-kapitan
32Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6kapitan
33Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan
34Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy
35Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan
36Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
37Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6kapitan
38Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan
39Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy
40Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant
41Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
42Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
43Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant
44Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
45Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie**5aspirant
sztabowy
46Specjalista ratownikśrednieaspiranckie**3starszy aspirant
47Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie**4starszy ogniomistrz
48Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie5starszy aspirant
49Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz
50Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
51Starszy ratownik, starszy
ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
52Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
53Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
54Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
55Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
56Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowcazasadniczeszeregowych-starszy
strażak
57Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
58Stażystaśrednie/zasadnicze--strażak
Uwagi:
* Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
** Wymagane przeszkolenie specjalistyczne, według odrębnych przepisów.
Tabela 7
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
Centralnej Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendant Centralnej Szkoływyższeoficerskie9nadbrygadier
2Komendant szkoły aspirantówwyższeoficerskie8starszy brygadier
3Zastępca komendantawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe7starszy
brygadier
4Główny księgowywedług odrębnych przepisówoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-*brygadier
5Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
6Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6młodszy brygadier
7Dowódca pododdziałów szkolnychwyższeoficerskie6brygadier
8Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier
9Kierownik zespołu przedmiotowegowyższeoficerskie**/przeszkolenie
zawodowe**6brygadier
10Starszy wykładowcawyższeoficerskie**/przeszkolenie zawodowe**6młodszy
brygadier
11Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie4młodszy brygadier
12Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy brygadier
13Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4młodszy
brygadier
14Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
15Zastępca dowódcy kompanii szkolnejśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
16Wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2starszy kapitan
17Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3starszy kapitan
18Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy
kapitan
19Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan
20Dowódca zmianyśrednieaspiranckie5aspirant sztabowy
21Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1kapitan
22Lektorwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe-kapitan
23Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
24Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant
25Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan
26Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan
27Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie2aspirant sztabowy
28Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
29Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
30Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant
31Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
32Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie***5aspirant
sztabowy
33Specjalista ratownikśrednieaspiranckie***3starszy aspirant
34Specjalista ratownikśredniepodoficerskie4starszy ogniomistrz
35Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie***4starszy ogniomistrz
36Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie5starszy aspirant
37Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz
38Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
39Starszy ratownik, starszy
ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie5starszy ogniomistrz
40Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
41Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
42Szef sprzętownizasadniczepodoficerskie2starszy ogniomistrz
43Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
44Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
45Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowcazasadniczeszeregowych-starszy
strażak
46Stażystaśrednie/zasadnicze--strażak
Uwagi:
* Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
** Wymagane przeszkolenie pedagogiczne.
*** Wymagane przeszkolenie specjalistyczne, według odrębnych przepisów.
Tabela 8
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
1Komendant szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie6starszy brygadier
2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6brygadier
3Komendant ośrodka szkoleniawyższeoficerskie6brygadier
4Zastępca komendanta ośrodka szkoleniawyższeoficerskie*/przeszkolenie
zawodowe*6brygadier
5Główny księgowy szkoły podoficerskiejwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe-**młodszy brygadier
6Naczelnik wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6młodszy
brygadier
7Zastępca naczelnika wydziałuwyższeoficerskie/przeszkolenie
zawodowe6młodszy brygadier
8Starszy wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*5młodszy
brygadier
9Lekarzwedług odrębnych przepisówprzeszkolenie zawodowe-młodszy brygadier
10Dowódca kompanii szkolnejwyższeoficerskie5starszy kapitan
11Kierownik działuwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy
brygadier
12Kierownik działuśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
13Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe5młodszy brygadier
14Wykładowcawyższeoficerskie*/przeszkolenie zawodowe*2starszy kapitan
15Starszy specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe4starszy
kapitan
16Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe2kapitan
17Dowódca zmianywyższeoficerskie3kapitan
18Dowódca zmianyśrednieaspiranckie6aspirant sztabowy
19Młodszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe1młodszy kapitan
20Starszy instruktorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
21Instruktorśrednieaspiranckie2starszy aspirant
22Specjalistawyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3kapitan
23Dowódca sekcjiwyższeoficerskie-kapitan
24Dowódca sekcjiśrednieaspiranckie3starszy aspirant
25Starszy inspektorśrednieaspiranckie4aspirant sztabowy
26Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
27Dowódca zastępuśrednieaspiranckie-starszy aspirant
28Dowódca zastępuśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
29Starszy operator sprzętu specjalnegośrednieaspiranckie***5aspirant
sztabowy
30Operator sprzętu specjalnegośredniepodoficerskie***5starszy ogniomistrz
31Specjalista ratownikśrednieaspiranckie***3aspirant
32Specjalista ratownikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
33Starszy dyspozytorśrednieaspiranckie5starszy aspirant
34Starszy technikśredniepodoficerskie5starszy ogniomistrz
35Starszy ratownik, starszy
ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie4starszy ogniomistrz
36Dyspozytorśredniepodoficerskie3starszy ogniomistrz
37Ratownik-kierowcazasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
38Technikśredniepodoficerskie3ogniomistrz
39Ratownikzasadniczepodoficerskie2młodszy ogniomistrz
40Młodszy technikśrednieszeregowych-młodszy ogniomistrz
41Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowcazasadniczeszeregowych-starszy
strażak
42Stażystaśrednie/zasadnicze--strażak
Uwagi:
* Wymagane przeszkolenie pedagogiczne.
** Wymagane 4 lata pracy na stanowiskach kierowniczych w księgowości.
*** Wymagane przeszkolenie specjalistyczne, według odrębnych przepisów.
Tabela 9
kwalifikacji zawodowych stanowisk służbowych oraz etaty stopni służbowych w
Wojskowej Ochronie Przeciwpożarowej
Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyKwalifikacjeEtat stopnia służbowego
wykształcenie ogólnekwalifikacje zawodowelata służby
123456
I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
1Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6starszy brygadier
2Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3brygadier
II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
3Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
4Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier
III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
5Starszy oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe6brygadier
6Oficerwyższeoficerskie/przeszkolenie zawodowe3młodszy brygadier
IV. Jednostki wojskowe
7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczejwyższeoficerskie3młodszy brygadier
8Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczejśrednieaspiranckie6aspirant
sztabowy
9Inspektorśrednieaspiranckie3starszy aspirant
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 26 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, szczegółowych zasad, trybu i
częstotliwości przeprowadzania okresowej oceny zdolności fizycznej i psychicznej
do służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 21, poz. 191)
Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29
stycznia 1998 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad, trybu i częstotliwości
przeprowadzania okresowej oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby
strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 22, poz. 117) w § 7 w ust. 2
wprowadza się następujące zmiany:
1) w pkt 2 po wyrazach "Dyrektora Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony
Przeciwpożarowej" dodaje się przecinek oraz wyrazy "Dyrektora Centralnego Muzeum
Pożarnictwa",
2) w pkt 3 wyraz "rejonowych" zastępuje się wyrazami "powiatowych (miejskich)",
3) skreśla się pkt 4.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 11 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie cywilnych lotnisk, lądowisk i lotniczych
urządzeń naziemnych.
(Dz. U. Nr 21, poz. 192)
Na podstawie art. 28 ust. 3, art. 29 ust. 4, art. 31, art. 34 ust. 2 i 3 oraz
art. 36 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153,
z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324,
z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, z 1997 r. Nr 88, poz. 554
i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 15 września 1964 r. w sprawie
cywilnych lotnisk, lądowisk i lotniczych urządzeń naziemnych (Dz. U. Nr 37, poz.
237 i z 1998 r. Nr 130, poz. 859) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule rozdziału 1 skreśla się przecinek i wyraz "lądowisk",
2) w tytule rozdziału 3 skreśla się wyrazy "ewidencja lądowisk" i przecinek,
3) w tytule rozdziału 5 skreśla się wyrazy "i lądowisk",
4) skreśla się § 6, § 7, § 19 oraz § 29,
5) w § 9 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) organowi jednostki samorządu terytorialnego",
6) skreśla się użyte każdorazowo w § 1, § 23 ust. 1, § 24 oraz § 33 w różnych
liczbach i przypadkach wyrazy "lądowisko" i "użytkownik lądowiska",
7) w § 17 w ust. 2 skreśla się pkt 1,
8) w § 17 skreśla się ust. 4,
9) w § 22 w ust. 2 skreśla się pkt 1,
10) w § 22 w ust. 3 skreśla się pkt 2,
11) w § 22 w ust. 5 w pkt 1 skreśla się wyrazy "§ 19 ust. 1".
§ 2. Do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia mają zastosowanie przepisy dotychczasowe.
§ 3. 1. Na wniosek zarządzającego lub właściciela lądowiska, złożony w terminie
trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, lądowisko, jeśli
spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych, podlega wpisaniu do
rejestru lotnisk cywilnych.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć decyzję o pozwoleniu na
budowę lądowiska.
3. W przypadku niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru
lotniczego wykreśla z urzędu lądowiska z ewidencji.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. K. J. Tchórzewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 17 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad tworzenia, przekształcania, likwidacji,
organizacji, zarządzania i kontroli zakładów opieki zdrowotnej przedsiębiorstwa
państwowego "Polskie Koleje Państwowe".
(Dz. U. Nr 21, poz. 193)
Na podstawie art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr
104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do publicznych zakładów opieki
zdrowotnej utworzonych przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje
Państwowe", zwane dalej "PKP".
2. Publiczne zakłady opieki zdrowotnej PKP, zwane dalej "zakładami", tworzy,
przekształca i likwiduje Zarząd PKP w drodze zarządzenia wewnętrznego, zwanego
dalej "zarządzeniem".
§ 2. Zarządzenie o utworzeniu zakładu określa nazwę zakładu, siedzibę, formę
gospodarki finansowej, podstawowe kierunki działalności oraz obszar działania.
§ 3. 1. Zarządzenie o likwidacji zakładu powinno określać sposób i formę
zapewnienia osobom korzystającym ze świadczeń zdrowotnych likwidowanego zakładu
dalsze nieprzerwane udzielanie tych świadczeń, bez istotnego ograniczenia ich
dostępności, warunków udzielania i jakości świadczeń oraz termin zakończenia
działalności, nie wcześniej niż 3 miesiące od daty wydania zarządzenia o
likwidacji.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zarządzenia o przekształceniu
zakładu, jeżeli w wyniku przekształcenia ma nastąpić likwidacja lub istotne
ograniczenie poszczególnych rodzajów działalności zakładu i udzielanych
świadczeń zdrowotnych.
3. Zarządzenie o likwidacji zakładu stanowi, po upływie terminu określonego w
ust. 1, podstawę do skreślenia zakładu z dniem zakończenia jego działalności z
rejestru zakładów opieki zdrowotnej.
§ 4. Zarząd PKP nadaje zakładom statuty w drodze zarządzenia.
§ 5. 1. Odpowiedzialność za zarządzanie zakładem ponosi kierownik zakładu.
2. Kierownik zakładu kieruje zakładem i reprezentuje go na zewnątrz. Kierownik
zakładu jest przełożonym pracowników zakładu.
2. Z kierownikiem zakładu nawiązuje się stosunek pracy na podstawie powołania,
umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej.
§ 6. Przy zakładzie działa rada społeczna, która jest organem inicjującym i
opiniodawczym Zarządu PKP oraz organem doradczym kierownika zakładu.
§ 7. 1. Radę społeczną powołuje i odwołuje Zarząd PKP.
2. Zarząd PKP zwołuje pierwsze posiedzenie rady społecznej.
§ 8. 1. Do zadań rady społecznej należy:
1) przedstawianie Zarządowi PKP oraz kierownikowi zakładu wniosków i opinii w
sprawach:
a) związanych z przekształceniem lub likwidacją zakładu, jego przebudową,
rozszerzeniem lub ograniczeniem działalności,
b) projektu planu rzeczowo-finansowego i budżetu zakładu,
c) rocznego sprawozdania z realizacji planu rzeczowo-finansowego i
inwestycyjnego,
2) uchwalanie regulaminu swojej działalności oraz przedkładanie regulaminu do
zatwierdzenia Zarządowi PKP,
3) zatwierdzanie regulaminu porządkowego zakładu,
4) wykonywanie innych zadań określonych w statucie zakładu.
§ 9. Regulamin rady społecznej określa sposób zwoływania posiedzeń rady
społecznej, tryb pracy i podejmowania uchwał.
§ 10. 1. Zarząd PKP dokonuje kontroli i oceny działalności zakładu oraz pracy
kierownika zakładu.
2. Kontrola i ocena, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
1) realizację zadań statutowych, dostępność i poziom udzielanych świadczeń
zdrowotnych,
2) prawidłowość gospodarowania mieniem,
3) gospodarkę finansową.
3. Kontrola zakładu w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych może być
wykonywana wyłącznie przez osoby wykonujące zawody medyczne.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i trybu wnoszenia opłat za
zezwolenie na wykonywanie krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami
samochodowymi.
(Dz. U. Nr 21, poz. 194)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach
wykonywania krajowego drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942, Nr 158,
poz. 1045 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 16 marca
1998 r. w sprawie wysokości i trybu wnoszenia opłat za zezwolenia na wykonywanie
krajowego zarobkowego przewozu osób pojazdami samochodowymi (Dz. U. Nr 37, poz.
212) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) dla przewozów nieregularnych na określonym obszarze obejmującym zasięgiem:
a) gminę 200 zł,
b) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca
zamieszkania) przedsiębiorcy oraz miasto stołeczne Warszawę - związek komunalny
300 zł,
c) województwo, kilka województw lub cały kraj 800 zł,
2) dla przewozów regularnych na określonych liniach komunikacyjnych obejmujących
zasięgiem:
a) gminę 100 zł,
b) powiat lub powiaty sąsiadujące z powiatem właściwym dla siedziby (miejsca
zamieszkania) przedsiębiorcy oraz miasto stołeczne Warszawę - związek komunalny
200 zł,
c) województwo lub kilka województw 600 zł",
2) w § 2 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z
zastrzeżeniem ust. 4.",
3) w § 2 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadku wprowadzenia przez radę gminy lub Radę miasta st. Warszawy
wymogu uzyskania zezwolenia na zarobkowy przewóz osób taksówką, w sytuacji gdy
przedsiębiorca posiadał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 1999 r., za udzielenie
zezwolenia pobiera się opłatę określoną w § 2 ust. 2."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 24 lutego 1999 r.
sygn. akt SK. 4/98.
(Dz. U. Nr 21, poz. 196)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca,
Stefan J. Jaworski,
Wiesław Johann,
Krzysztof Kolasiński,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 1999 r. na rozprawie skargi konstytucyjnej
spółki "PROEXPORT" Sp. z o.o. z siedzibą w Katowicach, z udziałem umocowanych
przedstawicieli uczestników postępowania: pełnomocnika skarżącego i Prokuratora
Generalnego, o stwierdzenie zgodności art. 14 ust. 3a i art. 14 ust. 3b ustawy z
dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59,
poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr
79, poz. 484 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) z art. 2 i art. 32 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej
orzeka:
Art. 14 ust. 3a ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z
1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) jest
zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny, uznając wydanie orzeczenia w sprawie zgodności
art. 14 ust. 3b powołanej wyżej ustawy za niedopuszczalne, na podstawie art. 39
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
Nr 102, poz. 643)
postanowił:
umorzyć w tym zakresie postępowanie.
Janusz Trzciński
Zdzisław Czeszejko-Sochacki Stefan J. Jaworski
Wiesław Johann Krzysztof Kolasiński.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 4 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz
równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych
kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych.
(Dz. U. Nr 22, poz. 203)
Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 506 i Nr 106,
poz. 678 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 1996 r. w
sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego,
przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali
mieszkalnych (Dz. U. Nr 37, poz. 165, z 1997 r. Nr 52, poz. 331 i z 1998 r. Nr
45, poz. 275), wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 wyrazy "w 1998 r. wynosi 47,86 zł" zastępuje się wyrazami "w 1999 r.
wynosi 51,93 zł";
2) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1999
r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych:
1) wyposażonych w centralne ogrzewanie:
a) bez pieca kąpielowego - 10,96 zł,
b) z piecem kąpielowym - 11,69 zł,
2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 13,72 zł."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 5 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i
substancji dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu.
(Dz. U. Nr 22, poz. 204)
Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz.
144 i Nr 91, poz. 456, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz.
554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15
lipca 1994 r. w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji
dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu (Dz. U. Nr 86, poz. 402 i z
1995 r. Nr 92, poz. 461) w § 2 w ust. 1 skreśla się pkt 17.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie szczegółowych zasad waloryzacji składek na ubezpieczenie społeczne od
wynagrodzeń sędziów i prokuratorów.
(Dz. U. Nr 22, poz. 205)
Na podstawie art. 784 § 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r.
Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679,
Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz
z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125) oraz
art. 62a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367, z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz.
752 i 753, Nr 124, poz. 782 i Nr 141, poz. 944 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607,
Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1123 i 1125) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady waloryzacji składek na
ubezpieczenie społeczne, zwanych dalej "składkami", od wynagrodzeń wypłaconych
sędziom i prokuratorom w okresie służby, od których nie odprowadzono tych
składek - w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego lub
prokuratora, utraty przez nich uprawnień do stanu spoczynku i uposażenia oraz
utraty uprawnień do uposażenia rodzinnego przez członków ich rodzin.
§ 2. Waloryzacji składek dokonuje się wskaźnikiem wynikającym ze wzrostu
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określanego corocznie w ustawie
budżetowej, stanowiącego podstawę do ustalania środków i limitów na
wynagrodzenia dla sędziów i prokuratorów.
§ 3. 1. Sądy i prokuratury przekazują zwaloryzowane składki Zakładowi
Ubezpieczeń Społecznych w okresie 60 dni od zaistnienia zdarzeń określonych w §
1.
2. Waloryzacji składek dokonuje się odrębnie za każdy rok następujący po roku,
za który składki te powinny być odprowadzone.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do składek należnych od dnia 15 sierpnia 1998 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 1 marca 1999 r.
w sprawie zakresu, trybu i zasad uzgadniania projektu budowlanego pod względem
ochrony przeciwpożarowej.
(Dz. U. Nr 22, poz. 206)
Na podstawie art. 6 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770
oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres, tryb i zasady uzgadniania projektu
budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej, a w szczególności:
1) rodzaje obiektów, których projekty budowlane wymagają uzgodnienia,
2) tryb i zakres dokonywania uzgodnień przez rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń
przeciwpożarowych,
3) szczegółowe zasady powoływania i odwoływania rzeczoznawców do spraw
zabezpieczeń przeciwpożarowych i nadzorowania ich działalności,
4) szczegółowe zasady prowadzenia kontroli przez komendanta wojewódzkiego
Państwowej Straży Pożarnej nad uzgadnianiem projektów budowlanych pod względem
ochrony przeciwpożarowej.
§ 2. Projekt budowlany obiektu budowlanego, w stosunku do którego Państwowa
Straż Pożarna zgodnie z przepisami prawa budowlanego ma prawo zająć stanowisko
przed przystąpieniem do użytkowania obiektu, wymaga uzgodnienia pod względem
ochrony przeciwpożarowej, zwanego dalej "uzgodnieniem", w celu potwierdzenia
zgodności zawartych w nim rozwiązań z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej.
§ 3. Określenia użyte w rozporządzeniu należy rozumieć zgodnie z definicjami
zawartymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 140), oraz w
rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w sprawie
ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U.
Nr 92, poz. 460 i z 1995 r. Nr 102, poz. 507).
§ 4. 1. Uzgodnienia wymagają projekty budowlane:
1) budynków użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego lub ich części:
a) w których mogą przebywać ludzie w grupach o liczebności powyżej 50 osób,
b) o wysokości ponad 12 m lub mających ponad 3 kondygnacje,
2) budynków mieszkalnych w zabudowie wielorodzinnej, mających ponad 4
kondygnacje,
3) budynków lub ich części zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL II,
4) garaży podziemnych mających powyżej 50 stanowisk oraz garaży i parkingów
wielopoziomowych,
5) budynków produkcyjnych, magazynowych i usługowych, wolno stojących urządzeń
technologicznych i zbiorników poza budynkami, jeżeli w wymienionych obiektach
występują materiały palne oraz zachodzi co najmniej jeden z poniższych warunków:
a) powierzchnia użytkowa obiektu przekracza 1000 m2,
b) występuje zagrożenie wybuchem,
6) placów składowych i wiat, których powierzchnia przekracza 1000 m2, a
obciążenie ogniowe przekracza 500 MJ/m2,
7) obiektów, w których występuje obowiązek wykonania instalacji
sygnalizacyjno-alarmowej lub stałych urządzeń gaśniczych,
8) parkingów dla pojazdów przewożących ładunki niebezpieczne,
9) naturalnych i sztucznych zbiorników oraz ujęć wodnych służących celom
przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego.
2. W wypadku rozbudowy, modernizacji lub kapitalnego remontu obiektów, o których
mowa w ust. 1, uzgodnienie jest wymagane, gdy ze względu na charakter lub
rozmiar robót jest niezbędne sporządzenie projektu budowlanego.
3. Zakres, tryb i zasady uzgadniania projektu budowlanego obiektów usytuowanych
na terenach zamkniętych regulują odrębne przepisy.
§ 5. 1. Podstawę uzgodnienia stanowią dane określone przez projektanta,
dotyczące warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu, obejmujące w szczególności:
1) powierzchnię, wysokość i liczbę kondygnacji,
2) odległość od obiektów sąsiadujących,
3) parametry pożarowe występujących substancji palnych,
4) przewidywaną wielkość obciążenia ogniowego,
5) kategorię zagrożenia ludzi, przewidywaną liczbę osób w poszczególnych
pomieszczeniach i na każdej kondygnacji,
6) ocenę zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych,
7) podział obiektu na strefy pożarowe,
8) klasę odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniową i stopień
rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych,
9) warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i pomieszczeń,
oświetlenia awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz przeszkodowe,
10) sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych, a w
szczególności: wentylacyjnej, ogrzewczej, gazowej, elektroenergetycznej,
odgromowej,
11) dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie, a w szczególności: instalacji
sygnalizacyjno-alarmowych, stałych i półstałych urządzeń gaśniczych, instalacji
wodociągowych przeciwpożarowych, urządzeń oddymiających,
12) wyposażenie w podręczny sprzęt gaśniczy i urządzenia ratownicze wraz z ich
rozmieszczeniem,
13) zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia pożaru,
14) drogi pożarowe.
2. Dane dotyczące warunków ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w ust. 1,
niezbędne do stwierdzenia zgodności rozwiązań projektu z wymaganiami ochrony
przeciwpożarowej, powinny być przedstawione w całości lub w części, zależnie od
zakresu ich występowania w obiekcie budowlanym.
§ 6. 1. Projekty budowlane, o których mowa w § 4 ust. 1, uzgadniane są z
rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, zwanym dalej
"rzeczoznawcą".
2. Na wniosek projektanta lub inwestora mogą być uzgadniane z rzeczoznawcą
projekty budowlane nie wymienione w § 4 ust. 1.
3. Uzgodnienie projektu rzeczoznawca potwierdza przez ostemplowanie i podpisanie
3 egzemplarzy projektu.
4. Ostemplowania dokonuje się na częściach rysunkowych egzemplarzy projektu
budowlanego, wymaganych do uzyskania pozwolenia na budowę, na:
1) rzucie kondygnacji podstawowej obiektu budowlanego (parteru budynku),
2) mapie zagospodarowania działki lub terenu.
5. Ostemplowania, o którym mowa w ust. 3 i 4, rzeczoznawca dokonuje pieczęcią
według wzoru 1 określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Rzeczoznawca po uzgodnieniu projektu budowlanego obiektu, o którym mowa
w § 4 ust. 1, w zakresie zagospodarowania działki lub terenu, jest obowiązany
wysłać w ciągu 14 dni do komendy wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej,
właściwej dla miejsca lokalizacji inwestycji, zawiadomienie o uzgodnieniu
projektu budowlanego w zakresie zagospodarowania działki lub terenu, zwane dalej
"zawiadomieniem", podając w nim dane niezbędne do stwierdzenia zgodności
rozwiązań projektu z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej.
2. Pod zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 1, rzeczoznawca stawia pieczęć
według wzoru 2 określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
3. Rzeczoznawca jest obowiązany do prowadzenia ewidencji projektów budowlanych,
które uzgodnił.
4. Rzeczoznawca nie może uzgadniać wykonanego przez siebie projektu budowlanego
lub jego części.
5. Wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
6. Wzór ewidencji, o której mowa w ust. 3, stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 8. 1. Funkcję rzeczoznawcy może sprawować osoba, która ukończyła studia
wyższe, a ponadto:
1) po ukończeniu studiów wyższych odbyła co najmniej pięcioletnią praktykę
zawodową w jednostkach ochrony przeciwpożarowej lub jako projektant w rozumieniu
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996
r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz.
554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668),
2) ma odpowiednie przygotowanie zawodowe do sprawowania tej funkcji.
2. Odpowiednie przygotowanie zawodowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, polega na
znajomości przepisów, Polskich Norm i zasad wiedzy technicznej, dotyczących
ochrony przeciwpożarowej, umiejętności stosowania zawartych w nich wymagań oraz
doboru zabezpieczeń przeciwpożarowych stosowanie do tych wymagań.
§ 9. 1. Wniosek o powołanie do sprawowania funkcji rzeczoznawcy zainteresowana
osoba kieruje do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinny być dołączone:
1) dokumenty stwierdzające posiadane wykształcenie,
2) kwestionariusz osobowy według wzoru stosowanego w Państwowej Straży Pożarnej,
3) wykaz opracowań lub publikacji z zakresu zabezpieczeń przeciwpożarowych
wykonanych w związku z dotychczasową działalnością.
§ 10. 1. Powołuje się Komisję do Spraw Rzeczoznawców Komendy Głównej Państwowej
Straży Pożarnej, zwaną dalej "Komisją".
2. Przewodniczącym Komisji jest dyrektor Biura Rozpoznawania Zagrożeń Komendy
Głównej Państwowej Straży Pożarnej.
3. Pozostałych członków Komisji, w liczbie co najmniej 5 osób, w tym zastępcę
przewodniczącego Komisji, powołuje i odwołuje Komendant Główny Państwowej Straży
Pożarnej na wniosek przewodniczącego Komisji.
§ 11. 1. Komisja dokonuje oceny przygotowania zawodowego do sprawowania funkcji
rzeczoznawcy, o którym mowa w § 8, na podstawie wyników przeprowadzonego
egzaminu, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Komisja przeprowadza egzamin w składzie co najmniej 3 osób, z udziałem
przewodniczącego Komisji lub zastępcy przewodniczącego Komisji.
3. Osoby, które złożyły wniosek o powołanie do sprawowania funkcji rzeczoznawcy,
są powiadamiane o terminie egzaminu co najmniej na 30 dni przed jego
przeprowadzeniem.
4. Z egzaminu jest sporządzany protokół, który podpisują uczestniczący w nim
członkowie Komisji. Ocenę wyników określa się jako "pozytywną" lub "negatywną".
5. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, na wniosek przewodniczącego
Komisji, może osobę ubiegającą się o powołanie do sprawowania funkcji
rzeczoznawcy zwolnić z obowiązku składania egzaminu, jeśli przedstawiona
dokumentacja dotycząca jej działalności jest wystarczająca do dokonania oceny
przygotowania zawodowego do sprawowania funkcji rzeczoznawcy i uzyskania
pozytywnego wyniku.
§ 12. 1. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, na wniosek
przewodniczącego Komisji, powołuje do sprawowania funkcji rzeczoznawcy osobę,
która uzyskała pozytywny wynik oceny przygotowania zawodowego do sprawowania
funkcji rzeczoznawcy.
2. Osobie, o której mowa w ust. 1, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej
wydaje zaświadczenie stwierdzające posiadanie odpowiedniego przygotowania
zawodowego i powołanie do sprawowania funkcji rzeczoznawcy, zwane dalej
"zaświadczeniem".
3. Biuro Rozpoznawania Zagrożeń Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej
prowadzi rejestr wydanych zaświadczeń oraz przekazuje do komend wojewódzkich
Państwowej Straży Pożarnej aktualny wykaz rzeczoznawców.
4. Wykaz rzeczoznawców jest udostępniany przez komendy wojewódzkie Państwowej
Straży Pożarnej jednostkom organizacyjnym i osobom zainteresowanym dokonaniem
uzgodnienia projektu budowlanego.
5. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, stanowi załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 13. 1. Nadzór nad działalnością rzeczoznawców sprawuje Komendant Główny
Państwowej Straży Pożarnej przy pomocy komendantów wojewódzkich Państwowej
Straży Pożarnej.
2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej sprawuje nadzór nad
działalnością rzeczoznawców w zakresie uzgadniania przez nich projektów
budowlanych obiektów zlokalizowanych na terenie województwa.
3. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej sprawuje nadzór nad
działalnością rzeczoznawców zamieszkałych na terenie województwa co do
prawidłowości wywiązywania się przez nich z obowiązków, o których mowa w § 7
ust. 1 i 3.
4. Nadzór, o którym mowa w ust. 3, nad rzeczoznawcami zajmującymi stanowisko
komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej oraz nad rzeczoznawcami
zatrudnionymi w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej sprawuje Komendant
Główny Państwowej Straży Pożarnej.
5. Rzeczoznawca jest obowiązany do posiadania przez okres 5 lat ewidencji
projektów budowlanych oraz kopii zawiadomień, o których mowa w § 7 ust. 1, wraz
z dowodami ich wysłania, a także do okazywania ich komendantowi wojewódzkiemu, o
którym mowa w ust. 3, Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej oraz
osobom przez nich upoważnionym.
6. Rzeczoznawca jest obowiązany do powiadomienia w terminie 30 dni właściwego
miejscowo komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i Komendanta
Głównego Państwowej Straży Pożarnej o zmianie swego miejsca zamieszkania.
7. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej powiadamia Komendanta
Głównego Państwowej Straży Pożarnej o stwierdzeniu nieprawidłowości w
działalności rzeczoznawcy, w zakresie określonym w ust. 2, 3, 5 i 6.
§ 14. 1. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej może udzielić rzeczoznawcy
upomnienia lub skierować go na ponowny egzamin, w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości w jego działalności w zakresie określonym w § 13 ust. 2, 3, 5 i
6, a gdy wymienione nieprawidłowości miały wpływ na stan bezpieczeństwa
pożarowego obiektów - może go odwołać z funkcji rzeczoznawcy i unieważnić jego
zaświadczenie w drodze decyzji.
2. Skierowanie na ponowny egzamin, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z
zawieszeniem prawa do sprawowania funkcji rzeczoznawcy.
§ 15. 1. Komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej jest
obowiązany niezwłocznie zawiadomić nadzorującego go komendanta wojewódzkiego
Państwowej Straży Pożarnej o fakcie zgłoszenia sprzeciwu - przy zajmowaniu
stanowiska przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego - w stosunku
do rozwiązań, których zgodność z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej stwierdził
rzeczoznawca.
2. Uzgodnienie projektu budowlanego obiektu budowlanego, dokonane przez
rzeczoznawcę z rażącym naruszeniem prawa, podlega unieważnieniu przez komendanta
wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej właściwego dla miejsca lokalizacji
inwestycji, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie do Komendanta
Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być wydane w terminie do dnia
uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego.
4. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej informuje niezwłocznie
właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej o dokonaniu
unieważnienia uzgodnienia projektu budowlanego, o którym mowa w ust. 2.
§ 16. 1. W ramach nadzoru nad uzgadnianiem projektów budowlanych komendant
wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wydaje postanowienie w sprawie wyrażenia
zgody, wyrażenia zgody pod warunkiem albo niewyrażenia zgody - na spełnienie
wymagań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego w inny sposób niż określono w
przepisach techniczno-budowlanych, w wypadkach wskazanych w tych przepisach.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do Komendanta
Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
§ 17. Zaświadczenia o stwierdzeniu posiadania wymaganego przygotowania
zawodowego i powołania do sprawowania funkcji rzeczoznawcy, wydane na podstawie
rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 września 1992 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej
(Dz. U. Nr 69, poz. 351), zachowują ważność.
§ 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 lipca 1995
r. w sprawie zakresu, trybu i zasad uzgadniania projektu budowlanego pod
względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 102, poz. 506).
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
1 marca 1999 r. (poz. 206)
Załącznik nr 1
WZORY PIECZĘCI
1)
RZECZOZNAWCA DO SPRAW ZABEZPIECZEŃ
PRZECIWPOŻAROWYCH
(stopień, tytuł zawodowy, imię i nazwisko) Nr upr. (nr)
.......................................................................................
(miejscowość, data)
Zgodność projektu z wymaganiami
ochrony przeciwpożarowej
stwierdzam
bez uwag z uwagami:
2)
RZECZOZNAWCA DO SPRAW ZABEZPIECZEŃ
PRZECIWPOŻAROWYCH
(stopień, tytuł zawodowy, imię i nazwisko) Nr upr. (nr)
Załącznik nr 2
........................., dnia .........................
..................................
(imię i nazwisko rzeczoznawcy)
...................................
(adres zamieszkania)
Komenda Wojewódzka
Państwowej Straży Pożarnej
w ...................................
ZAWIADOMIENIE O UZGODNIENIU PROJEKTU BUDOWLANEGOW ZAKRESIE ZAGOSPODAROWANIA
DZIAŁKI LUB TERENU
1. Nazwa jednostki projektowania, autor projektu, adres
.........................................
.............................................................................................................................
.............................................................................................................................
2. Rodzaj i nazwa projektu
....................................................................................
.............................................................................................................................
.............................................................................................................................
3. Nazwa i adres inwestycji
....................................................................................
.............................................................................................................................
.............................................................................................................................
4. Data uzgodnienia projektu
.................................................................................
Dane dotyczące warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu
1. Przeznaczenie obiektu
.......................................................................................
2. Powierzchnia użytkowa
.....................................................................................
3. Wysokość
.........................................................................................................
4. Liczba kondygnacji nadziemnych
.......................................................................
poziomów podziemnych
...........................................................................
5. Warunki usytuowania
........................................................................................
6. Kategoria zagrożenia ludzi, maksymalne obciążenie ogniowe strefy pożarowej
..........
.............................................................................................................................
7. Zagrożenie wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych
.........................
.............................................................................................................................
8. Klasa odporności pożarowej
..............................................................................
9. Urządzenia przeciwpożarowe
.............................................................................
.............................................................................................................................
10. Drogi pożarowe
..............................................................................................
.............................................................................................................................
11. Zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia pożaru
......................................
.............................................................................................................................
12. Inne ważne dane
.............................................................................................
.............................................................................................................................
(pieczęć rzeczoznawcy wg wzoru 2 w załączniku nr 1 i podpis)
Załącznik nr 3
EWIDENCJA PROJEKTÓW BUDOWLANYCH UZGODNIONYCH POD WZGLĘDEM OCHRONY
PRZECIWPOŻAROWEJ
Lp.Autor projektu lub nazwa jednostki projektowania, adres, telefonRodzaj
i nazwa projektuNazwa i adres inwestycji lub obiektuData uzgodnienia, data
wysłania zawiadomienia do komendy wojewódzkiej Państwowej Straży
PożarnejUwagi
123456
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 2 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i wzorów dokumentów osobistych
strażaków Państwowej Straży Pożarnej, organów właściwych do ich wydawania oraz
szczegółowych zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach.
(Dz. U. Nr 22, poz. 207)
Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25
listopada 1997 r. w sprawie rodzajów i wzorów dokumentów osobistych strażaków
Państwowej Straży Pożarnej, organów właściwych do ich wydawania oraz
szczegółowych zasad dokonywania wpisów w tych dokumentach (Dz. U. Nr 154, poz.
1014) w § 3 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w pkt 1 dodaje się lit. e) w brzmieniu:
"e) dyrektorowi Centralnego Muzeum Pożarnictwa,"
2) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) dyrektor Centralnego Muzeum Pożarnictwa - strażakom pełniącym służbę w tej
jednostce,"
3) w pkt 4 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) komendantom powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej,"
4) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) komendanci powiatowi (miejscy) Państwowej Straży Pożarnej - strażakom
pełniącym służbę w komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży
Pożarnej".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 4 marca 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków porozumienia między organem powiatu lub gminy a
wojewodą w zakresie pokrywania kosztów utrzymania dodatkowych etatów Policji w
rewirach dzielnicowych.
(Dz. U. Nr 22, poz. 208)
Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i
Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Porozumienie w sprawie pokrywania kosztów utrzymania dodatkowych etatów
Policji na terenie gminy lub powiatu, zwane dalej "porozumieniem", określa:
1) termin obowiązywania porozumienia,
2) liczbę oraz strukturę dodatkowych etatów,
3) kryteria wyboru policjantów,
4) wysokość kosztów utrzymania dodatkowych etatów na dany rok budżetowy,
5) wysokość środków finansowych przekazywanych na rachunek jednostki
realizującej wydatki oraz, z uwzględnieniem § 3 ust. 1, terminy ich
przekazywania,
6) zakres odpowiedzialności z tytułu nieterminowego przekazania środków
finansowych lub przekazania w wysokości niższej niż ustalona,
7) formę i szczegółowość rozliczeń z uwzględnieniem wymogów wynikających z
przepisów dotyczących zasad finansowania wydatków publicznych.
2. Porozumienie może określać także obowiązek organu powiatu lub gminy:
1) zapewnienia policjantom lokali mieszkalnych lub kwater tymczasowych,
2) udostępnienia Policji pomieszczeń na cele służbowe związane z obsadą
dodatkowych etatów.
§ 2. 1. Strony porozumienia mogą przedłużać termin obowiązywania porozumienia na
okres kolejnych co najmniej 5 lat.
2. Przedłużenie okresu, o którym mowa w ust. 1, wymaga zmiany warunków
porozumienia w formie stosownego aneksu, który podlega zatwierdzeniu przez
Komendanta Głównego Policji.
§ 3. 1. Koszty, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 4, obejmują:
1) uposażenia policjantów ustalone na podstawie odrębnych przepisów,
2) pozostałe świadczenia i należności finansowe policjantów, w tym nagrody
roczne, uznaniowe i jubileuszowe oraz odprawy i świadczenia dla policjantów
zwalnianych ze służby, wypłacane zarówno w okresie obowiązywania porozumienia,
jak i w związku z jego upływem,
3) niezbędne wydatki pozapłacowe związane z wyposażeniem policjantów do
pełnienia służby, według norm obowiązujących w Policji,
4) pozostałe koszty utrzymania policjantów w proporcji do ich funduszu płac w
wysokości zapewniającej co najmniej osiągnięcie relacji wydatków rzeczowych do
osobowych, występującej we właściwej terytorialnie komendzie wojewódzkiej
Policji.
2. Zakres kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, określa ustawa z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i
Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995
r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269
i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554,
Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106,
poz. 668) i przepisy wydane na jej podstawie.
3. Koszty utrzymania dodatkowych etatów podlegają, w każdym kolejnym roku
obowiązywania porozumienia, aktualizacji uwzględniającej faktyczny wzrost
kosztów rodzajowych, o których mowa w § 3 ust. 1.
§ 4. 1. Przekazanie środków, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 5, nie może
nastąpić później niż na 7 dni roboczych:
1) przed końcem miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, za który
powinna nastąpić wypłata uposażeń - w odniesieniu do uposażeń i pozostałych
należności policjantów (płatnych z góry),
2) od terminu wyznaczonego przez jednostkę Policji - w odniesieniu do wydatków,
o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2-4, z wyjątkiem wymienionych w pkt 1.
2. Skutki finansowe z tytułu nieterminowego przekazania środków finansowych lub
przekazania w niższej wysokości niż ustalona obciążają odpowiednio budżet gminy
lub powiatu.
§ 5. 1. Środki finansowe na utrzymanie dodatkowych etatów Policji na terenie
gminy lub powiatu nie mogą być wykorzystane na inne cele niż określone w
porozumieniu.
2. Kontrolę prawidłowości wykorzystania środków, o których mowa w ust. 1,
sprawuje w imieniu stron porozumienia Komendant Główny Policji.
3. Komendant Główny Policji informuje strony porozumienia o wynikach
przeprowadzonej kontroli.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 4 marca 1999 r.
w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm.
(Dz. U. Nr 22, poz. 209)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz. 471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) oraz
art. 7 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U.
Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm (PN) wymienionych w
załączniku do rozporządzenia.
§ 2. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 marca
1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm
branżowych (Dz. U. Nr 44, poz. 174, z 1995 r. Nr 76, poz. 385 i z 1997 r. Nr 93,
poz. 572).
2. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 24 czerwca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych
Polskich Norm z zakresu budownictwa, gospodarki przestrzennej i komunalnej oraz
geodezji i kartografii (Dz. U. Nr 84, poz. 387 i z 1995 r. Nr 45, poz. 235).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4
marca 1999 r. (poz. 209)
WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA
Lp.Nr normy PNTytuł normy PNZakres obowiązku stosowania normy
1234
1PN-92/B-01706Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniucałość
normy
2PN-92/B-01707Instalacje kanalizacyjne. Wymagania w projektowaniucałość
normy
3PN-82/B-02000Obciążenia budowli. Zasady ustalania wartościcałość normy
4PN-82/B-02001Obciążenia budowli. Obciążenia stałecałość normy
5PN-82/B-02003Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne.
Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowecałość normy
6PN-82/B-02004Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne.
Obciążenia pojazdamicałość normy
7PN-86/B-02005Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi,
wciągarkami i wciągnikamicałość normy
8PN-80/B-02010Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie
śniegiemcałość normy
9PN-77/B-02011Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie
wiatremcałość normy
10PN-87/B-02013Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe.
Obciążenie oblodzeniemcałość normy
11PN-88/B-02014Obciążenia budowli. Obciążenie gruntemcałość normy
12PN-86/B-02015Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe.
Obciążenie temperaturącałość normy
13PN-EN-ISO 6946:1998Komponenty budowlane i elementy budynku. Opór cieplny
i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczaniacałość normy
14PN-B-02025:1998Obliczanie sezonowego zapotrzebowania na ciepło do
ogrzewania budynków mieszkalnychcałość normy
15PN-87/B-02151.02 do 03Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem
pomieszczeń w budynkachobowiązujące całkowicie: ark. 02 z 1987 r., ark. 03
z 1987 r.
16PN-85/B-02170Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na
budynkicałość normy
17PN-88/B-02171Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkachcałość normy
18PN-71/B-02380Oświetlenie wnętrz światłem dziennym. Warunki ogólnecałość
normy
19PN-82/B-02402Ogrzewnictwo. Temperatury ogrzewanych pomieszczeń w
budynkachcałość normy
20PN-82/B-02403Ogrzewnictwo. Temperatury obliczeniowe zewnętrznecałość
normy
21PN-87/B-02411Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwo stałe.
Wymaganiacałość normy
22PN-91/B-02413Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji
ogrzewań wodnych systemu otwartego. Wymaganiacałość normy
23PN-91/B-02414Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji
ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi
przeponowymi. Wymaganiacałość normy
24PN-91/B-02415Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych
zamkniętych systemów ciepłowniczych. Wymaganiacałość normy
25PN-91/B-02416Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji
ogrzewań wodnych systemu zamkniętego przyłączonych do sieci cieplnych.
Wymaganiacałość normy
26PN-83/B-02482Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowychz
wyłączeniem załączników
27PN-90/B-02851Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności
ogniowej elementów budynkówobowiązujące: p. 1.2, p. 1.3.1 do 1.3.8, p. 2.1
do 2.7.
28PN-70/B-02852Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Obliczanie
obciążenia ogniowego oraz wyznaczanie względnego czasu trwania
pożarucałość normy
29PN-B-02854:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
rozprzestrzeniania płomieni po posadzkach podłogowychcałość normy
30PN-88/B-02855Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałówz
wyłączeniem p. 2.6, 2.7 i 3.1
31PN-89/B-02856Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
właściwości dymotwórczych materiałówz wyłączeniem p. 2.3 i 2.4
32PN-82/B-02857Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Przeciwpożarowe
zbiorniki wodne. Wymagania ogólnecałość normy
33PN-93/B-02862Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
niepalności materiałów budowlanychcałość normy
34PN-B-02863:1997Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe
zaopatrzenie wodne. Sieć wodociągowa przeciwpożarowacałość normy
35PN-B-02864:1997Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe
zaopatrzenie wodne. Zasady obliczania zapotrzebowania na wodę do celów
przeciwpożarowych do zewnętrznego gaszenia pożarucałość normy
36PN-B-02865:1997Ochrona przeciwpożarowa budynków. Przeciwpożarowe
zaopatrzenie wodne. Instalacja wodociągowa przeciwpożarowacałość normy
37PN-74/B-02866Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Otwory pod klapy
dymowe. Obliczanie powierzchni i rozmieszczeniecałość normy
38PN-90/B-02867Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia
rozprzestrzeniania ognia przez ścianycałość normy
39PN-B-02872:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
odporności dachów na ogień zewnętrznycałość normy
40PN-B-02873:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia
rozprzestrzeniania ognia po instalacjach rurowych i przewodach
wentylacyjnychcałość normy
41PN-B-02874:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia
palności materiałów budowlanychcałość normy
42PN-76/B-03001Konstrukcje i podłoża budowli. Ogólne zasady obliczeńcałość
normy
43PN-87/B-03002Konstrukcje murowe. Obliczenia statyczne i projektowanie -
wraz ze zmianą PN-B-03002/A1:1997całość normy
44PN-88/B-03004Kominy murowane i żelbetowe. Obliczenia statyczne i
projektowaniecałość normy
45PN-83/B-03010Ściany oporowe. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość
normy
46PN-81/B-03020Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
47PN-80/B-03040Fundamenty i konstrukcje wsporcze pod maszyny. Obliczenia i
projektowaniecałość normy
48PN-81/B-03150.00 do 03Konstrukcje z drewna i materiałów
drewnopochodnych. Obliczenia statyczne i projektowanieobowiązujące
całkowicie: ark. 00 z 1981 r., ark. 01 z 1981 r., ark. 02 z 1981 r., ark.
03 z 1981 r.
49PN-90/B-03200Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie -
wraz ze zmianą PN-B-03200/A3:1995całość normy
50PN-93/B-03201Konstrukcje stalowe. Kominy. Obliczenia i
projektowaniecałość normy
51PN-B03202:1996Konstrukcje stalowe. Silosy na materiały sypkie.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
52PN-80/B-03203Konstrukcje stalowe w budownictwie wodnym śródlądowym.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
53PN-79/B-03204Konstrukcje stalowe. Maszty oraz wieże radiowe i
telewizyjne. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
54PN-B-03205:1996Konstrukcje stalowe. Podpory linii elektroenergetycznych.
Projektowanie i wykonaniecałość normy
55PN-B-03206:1996Konstrukcje stalowe. Podpory kolei linowych.
Projektowanie i wykonaniecałość normy
56PN-B-03210:1997Konstrukcje stalowe. Zbiorniki walcowe pionowe na ciecze.
Projektowanie i wykonaniecałość normy
57PN-83/B-03211Konstrukcje stalowe. Zbiorniki kuliste ciśnieniowe stałe.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
58PN-85/B-03215Konstrukcje stalowe. Zakotwienie słupów i kominówcałość
normy
59PN-84/B-03230Lekkie ściany osłonowe i przekrycia dachowe z płyt
warstwowych i żebrowych. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
60PN-89/B-03262Zbiorniki żelbetowe na materiały sypkie i kiszonki.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
61PN-87/B-03263Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone wykonywane z
kruszywowych betonów lekkich. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość
normy
62PN-84/B-03264Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia
statyczne i projektowaniecałość normy
63PN-87/B-03265Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Żelbetowe i
sprężone konstrukcje wsporcze. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość
normy
64PN-82/B-03300Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia
statyczne i projektowanie. Belki zespolone krępecałość normy
65PN-86/B-03301Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia
statyczne i projektowanie. Belki zespolone smukłecałość normy
66PN-91/B-03302Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia
statyczne i projektowanie. Słupy zespolonecałość normy
67PN-89/B-03340Konstrukcje murowe zespolone. Obliczenia statyczne i
projektowaniecałość normy
68PN-B-03406:1994Ogrzewnictwo. Obliczanie zapotrzebowania na ciepło
pomieszczeń o kubaturze do 600 m3całość normy
69PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego
i użyteczności publicznej. Wymaganiacałość normy
70PN-B-06200:1997Konstrukcje stalowe budowlane. Warunki wykonania i
odbioru. Wymagania podstawowecałość normy
71PN-84/B-06211Konstrukcje stalowe. Zbiorniki kuliste ciśnieniowe stałe.
Wymagania i badaniaobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót
budowlanych objętych przepisami o zamówieniach publicznych
72PN-88/B-06250Beton zwykłyz wyłączeniem: p. 3 "Składniki betonu", p. 7
"Postanowienia przejściowe" oraz "Informacje dodatkowe"
73PN-72/B-06270Roboty betonowe i żelbetowe. Konstrukcje kablobetonowe.
Wymagania i badania przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu
robót budowlanych objętych przepisami o zamówieniach publicznych
74PN-71/B-06280Konstrukcje z wielkowymiarowych prefabrykatów żelbetowych.
Wymagania w zakresie wykonywania i badania przy odbiorzeobowiązująca
całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych objętych przepisami o
zamówieniach publicznych
75PN-71/B-10241Roboty pokrywcze. Krycie dachówką ceramiczną. Wymagania i
badania przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót
budowlanych objętych przepisami o zamówieniach publicznych
76PN-63/B-10243Roboty pokrywcze dachówką cementową. Wymagania i badania
techniczne przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót
budowlanych objętych przepisami o zamówieniach publicznych
77PN-61/B-10245Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej
i cynkowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorzeobowiązująca
całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych objętych przepisami o
zamówieniach publicznych
78PN-91/B-10405Ciepłownictwo. Sieci ciepłownicze. Wymagania i badania przy
odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych
objętych przepisami o zamówieniach publicznych
79PN-89/B-10425Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły.
Wymagania techniczne i badania przy odbiorzecałość normy
80PN-85/B-10702Wodociągi i kanalizacja. Zbiorniki. Wymagania i badania
przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych
objętych przepisami o zamówieniach publicznych
81PN-B-10725:1997Wodociągi. Przewody zewnętrzne. Wymagania i
badaniaobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych objętych
przepisami o zamówieniach publicznych
82PN-85/B-10726Wodociągi. Przewody z rur stalowych i żeliwnych na terenach
górniczych. Wymagania i badania przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy
wykonywaniu robót budowlanych objętych przepisami o zamówieniach
publicznych
83PN-92/B-10727Kanalizacja. Przewody kanalizacyjne na terenach górniczych.
Wymagania i badania przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu
robót budowlanych objętych przepisami o zamówieniach publicznych
84PN-92/B-10735Kanalizacja. Przewody kanalizacyjne. Wymagania i badania
przy odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych
objętych przepisami o zamówieniach publicznych
85PN-81/B-10740Stacje hydroforowe. Wymagania i badania przy
odbiorzeobowiązująca całkowicie przy wykonywaniu robót budowlanych
objętych przepisami o zamówieniach publicznych
86PN-91/B-94340Zsyp na odpadycałość normy
87PN-C-86043:1998Amunicja myśliwska. Naboje śrutowecałość normy
88PN-C-86044:1998Amunicja myśliwska. Naboje z pociskiem kulowym do luf
gładkichcałość normy
89PN-C-86081:1998Amunicja małokalibrowa. Naboje bocznego zapłonu ślepe bez
pociskucałość normy
90PN-87/C-96001Paliwa gazowe rozprowadzane wspólną siecią i przeznaczone
dla gospodarki komunalnejcałość normy
91PN-86/E-05003.01 do 04Ochrona odgromowa obiektów budowlanychobowiązujące
całkowicie: ark. 01 z 1986 r., ark. 02 z 1986 r., ark. 03 z 1989 r., ark.
04 z 1992 r.
92PN-91/E-05009.01 do 03, od 41 do 43, od 45 do 47, 51, 53, 54, 56, 61,
443, 473, 482, 537, 701, 702, 704, 705, 708Instalacje elektryczne w
obiektach budowlanychobowiązujący: arkusz 01 z 1991 r. z wyłączeniem p.
11.4.
obowiązujące całkowicie: ark. 02 z 1991 r., ark. 03 z 1991 r., ark. 41 z
1992 r., ark. 42 z 1991 r., ark. 43 z 1991 r., ark. 45 z 1992 r., ark. 46
z 1993 r., ark. 47 z 1992 r., ark. 51 z 1993 r., ark. 53 z 1993 r., ark.
54 z 1992 r., ark. 56 z 1992 r., ark. 61 z 1993 r., ark. 443 z 1993 r.,
ark. 473 z 1991 r., ark. 482 z 1991 r., ark. 537 z 1992 r., ark. 701 z
1991 r., ark. 702 z 1991 r., ark. 704 z 1991 r., ark. 705 z 1991 r., ark.
708 z 1991 r.
93PN-90/E-05023Oznaczenia identyfikacyjne przewodów elektrycznych barwami
lub cyframicałość normy
94PN-89/E-05028Barwy wskaźników świetlnych i przyciskówcałość normy
95PN-E-05204:1994Ochrona przed elektrycznością statyczną. Ochrona
obiektów, instalacji i urządzeń. Wymaganiacałość normy
96PN-E-05100:1998Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i
budowa. Linie prądu przemiennego z przewodami roboczymi gołymiw zakresie
linii elektroenergetycznych z przewodami izolowanymi należy stosować normę
PN-75/E-05100 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i
budowa
97PN-76/E-05125Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe.
Projektowanie i budowaz wyłączeniem p. 2.3.3
98PN-92/E-08106Stopnie ochrony zapewniane przez obudowy (kod IP)całość
normy
99PN-IEC 664-1:1998Koordynacja izolacji urządzeń elektrycznych w układach
niskiego napięcia. Zasady, wymagania i badaniacałość normy
100PN-82/M-45027Technika bezpieczeństwa. Dźwigi elektryczne. Szyby,
maszynownie i linowniecałość normy
101PN-93/M-51250.01Stałe urządzenia gaśnicze. Urządzenia na dwutlenek
węgla. Zasady projektowania i instalowaniacałość normy
102PN-92/N-01255Barwy bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwacałość normy
103PN-92/N-01256.01Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowacałość
normy
104PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy
105PN-N-01256-4:1997Znaki bezpieczeństwa. Techniczne środki
przeciwpożarowecałość normy
106PN-IEC 364Instalacje elektryczne w obiektach budowlanychobowiązujące
całkowicie: ark. PN-IEC 364-4-481:1994, ark. PN-IEC 364-703:1993
107PN-ISO 9836:1997Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie i
obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowychobowiązujący p. 5.2.2
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 8 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia
przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym, trybu ich wnoszenia oraz
jednostek upoważnionych do ich pobierania.
(Dz. U. Nr 22, poz. 210)
Na podstawie art. 26 ust. 3, art. 28 ust. 2 i art. 31 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z
dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu
drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 grudnia
1997 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w
międzynarodowym transporcie drogowym, trybu ich wnoszenia oraz jednostek
upoważnionych do ich pobierania (Dz. U. Nr 148, poz. 992) w § 3 wprowadza się
następujące zmiany:
1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zmianie nazwy posiadacza koncesji, w tym również przedsiębiorcy powstałego w
wyniku komercjalizacji na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych,"
2) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) zmianie siedziby posiadacza koncesji,"
3) w pkt 5 lit. b) po wyrazach "zgodnie z odrębnymi przepisami" dodaje się
wyrazy "z wyłączeniem komercjalizacji,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 16 marca 1999 r.
sygn. akt SK. 19/98.
(Dz. U. Nr 22, poz. 211)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak - przewodnicząca,
Lech Garlicki,
Janusz Trzciński - sprawozdawca,
protokolant - Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 16 marca 1999 r. na rozprawie skargi konstytucyjnej
Cezarego Żukowskiego, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: pełnomocnika skarżącego, Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora
Generalnego oraz Rzecznika Praw Obywatelskich, w sprawie zgodności § 54 ust. 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie
regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 135,
poz. 634) z art. 133 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.
U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 133, poz. 883) oraz z
art. 77 ust. 1 i 2, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji RP,
orzeka:
1. § 54 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996
r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.
U. Nr 135, poz. 634) jest niezgodny z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP przez to, że
uniemożliwia dochodzenie naruszonych praw na drodze postępowania sądowego.
2. Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji Trybunał Konstytucyjny ustala, że
utrata mocy obowiązującej § 54 ust. 2 rozporządzenia powołanego w pkt 1 nastąpi
z dniem 1 stycznia 2000 r.
Ponadto postanawia:
Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) na skutek cofnięcia skargi
konstytucyjnej w części dotyczącej żądania zbadania zgodności § 54 ust. 2
rozporządzenia wymienionego w pkt 1 wyroku z art. 133 ustawy z dnia 26 kwietnia
1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) oraz z art. 77 ust.
1, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji RP - umorzyć postępowanie w tym
zakresie.
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Lech Garlicki Janusz Trzciński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 16 marca 1999 r.
sygn. akt K. 35/98.
(Dz. U. Nr 22, poz. 212)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący,
Krzysztof Kolasiński,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Andrzej Mączyński,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak - sprawozdawca,
protokolant - Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 16 marca 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rad Gmin:
Buk, Dopiewo, Grodzisk Wielkopolski, Komorniki i Tarnowo Podgórne, z udziałem
umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców, Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie
niezgodności art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776 i Nr 160, poz. 1082) z art. 167 ust. 1 Konstytucji RP,
orzeka:
Art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i
społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i
Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz.
887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) jest zgodny z art. 167 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Janusz Trzciński
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Andrzej Mączyński
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 marca 1999 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 22, poz. 213)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11
grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw miejscowości oraz
ustalenia i zmiany rodzaju niektórych miejscowości w województwach:
bialskopodlaskim, białostockim, chełmskim, częstochowskim, elbląskim, gdańskim,
kaliskim, katowickim, kieleckim, koszalińskim, leszczyńskim, lubelskim,
łomżyńskim, opolskim, piotrkowskim, płockim, radomskim, rzeszowskim, siedleckim,
suwalskim, tarnobrzeskim, warszawskim, włocławskim i zamojskim (Dz. U. Nr 156,
poz. 1026) w § 1 pod lp. 8 w kol. 5 zamiast wyrazu "Zostawa" powinien być wyraz
"Zastawa";
2) w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie
zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobierania zaliczek na podatek
dochodowy od osób fizycznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1174) w § 1 w ust. 2 w pkt 1
zamiast wyrazów "ust. 2 lub art. 4" powinny być wyrazy "ust. 2 lub 4";
3) w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie
utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ośrodków
zamiejscowych prokuratur (Dz. U. Nr 166, poz. 1257) w § 5 w pkt 19 pod lit. e)
zamiast wyrazu "Bójce" powinien być wyraz "Brójce".
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 10 marca 1999 r.
w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Straży Granicznej.
(Dz. U. Nr 23, poz. 214)
Na podstawie art. 65 ust. 9 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17 i Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz.
770) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzory i normy oraz zasady noszenia umundurowania, a
także wzory oznak i emblematów funkcjonariuszy Straży Granicznej.
§ 2. Funkcjonariusz Straży Granicznej, zwany dalej "funkcjonariuszem", nosi
umundurowanie typu wojskowego, według wzorów określonych dla poszczególnych
rodzajów sił zbrojnych w przepisach ubiorczych żołnierzy Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego
rozporządzenia.
§ 3. 1. Funkcjonariusz, zamiast odpowiednich przedmiotów umundurowania
obowiązujących w wojskach lądowych, lotniczych i marynarce wojennej, nosi:
1) czapkę garnizonową Straży Granicznej koloru khaki - zamiast czapki rogatywki,
2) beret Straży Granicznej koloru zielonego - zamiast beretu ciemnozielonego
wojsk lądowych,
3) koszulę koloru białego z krótkimi rękawami - zamiast koszulo-bluzy oficera z
krótkimi rękawami koloru khaki,
4) kurtkę służbową Straży Granicznej koloru khaki z podpinką - zamiast płaszcza
sukiennego i letniego wojsk lądowych (z wyjątkiem Komendanta Głównego Straży
Granicznej, zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej i funkcjonariusza w
stopniu generała),
5) sweter koloru khaki, stalowego i czarnego - zamiast swetra oficera wojsk
lądowych, lotniczych i marynarki wojennej,
6) półbuty koloru czarnego - zamiast półbutów wyjściowych i półbutów koloru
czarnego,
7) botki zimowe koloru czarnego - zamiast trzewików zimowych oficerskich,
8) pas główny skórzany koloru czarnego - zamiast pasa z taśmy poliamidowej z
metalową klamrą i napisem "WP" (z wyjątkiem funkcjonariuszy z służbie
kandydackiej),
9) pas główny z taśmy poliamidowej koloru czarnego - zamiast pasa z taśmy
poliamidowej z metalową klamrą i napisem "WP" (tylko funkcjonariusze w służbie
kandydackiej),
10) otok koloru czarnego z napisem "STRAŻ GRANICZNA" - zamiast otoku koloru
czarnego z napisem "Marynarka Wojenna",
11) mundur wyjściowy koloru khaki - zamiast munduru wyjściowego zimowego i
letniego wojsk lądowych (z wyjątkiem Komendanta Głównego Straży Granicznej,
zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz funkcjonariusza w stopniu
generała),
12) kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnego z podpinką - zamiast płaszcza
sukiennego i letniego wojsk lotniczych i marynarki wojennej (z wyjątkiem
funkcjonariusza w stopniu admirała),
13) wizerunek orła z napisem "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowego i
polowego - zamiast orła wojskowego haftowanego bajorkiem, wykonanego z metalu i
tłoczonego w tkaninie,
14) dystynkcje wykonane metodą haftu komputerowego do umundurowania wyjściowego
i polowego - zamiast oznak stopni haftowanych bajorkiem.
2. Dodatkowym, uzupełniającym przedmiotem umundurowania funkcjonariusza,
posiadającego umundurowanie wojsk lądowych, jest koszula koloru khaki.
3. Wzory przedmiotów umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-12 i 14 oraz w
ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. Uprawnienie do zaopatrzenia w przedmioty umundurowania powstaje z dniem
mianowania funkcjonariusza do służby w Straży Granicznej i wygasa z dniem
zwolnienia z tej służby.
§ 5. Funkcjonariuszowi, który ze względu na budowę ciała nie może dopasować
gotowego umundurowania, określonego w normach umundurowania, przysługuje zwrot
kosztów wykonania poprawek krawieckich lub tkanina i zwrot kosztów uszycia
umundurowania oraz za dodatki krawieckie. Zwrot kosztów następuje po
przedstawieniu dowodu zapłaty za wykonaną usługę.
§ 6. 1. Funkcjonariusze noszą wizerunek orła:
1) na czapce garnizonowej i futrzanej - do umundurowania wyjściowego,
2) na berecie i furażerce - do umundurowania polowego.
2. Wzory wizerunku orła określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Funkcjonariusz na umundurowaniu nosi oznaki i emblemat identyfikacyjny.
2. Wzory oznak i emblematu określają załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Funkcjonariusz otrzymuje przedmioty umundurowania zgodnie z normami
umundurowania.
2. Normy umundurowania określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Funkcjonariusz oprócz umundurowania może nosić:
1) teczkę lub aktówkę dowolnego wzoru,
2) okulary przeciwsłoneczne,
3) opaskę żałobną - na ogólnie przyjętych zasadach.
2. Funkcjonariuszowi zabrania się:
1) noszenia umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem,
2) noszenia innych przedmiotów niezgodnie z wzorami,
3) noszenia przedmiotów umundurowania w połączeniu z ubraniem cywilnym,
4) dokonywania samowolnych przeróbek lub zniekształceń przedmiotów
umundurowania.
§ 10. Funkcjonariusze noszą:
1) umundurowanie służbowe, wyjściowe i galowe:
a) wojsk lądowych - w Komendzie Głównej Straży Granicznej łącznie z Graniczną
Placówką Kontrolną Straży Granicznej Warszawa-Okęcie, w oddziałach Straży
Granicznej (z tym że w Morskim Oddziale Straży Granicznej tylko funkcjonariusze
pełniący służbę w granicznych placówkach kontrolnych i strażnicach Straży
Granicznej) oraz w Centralnym Ośrodku Szkolenia Straży Granicznej,
b) marynarki wojennej - w jednostkach organizacyjnych Komendy Głównej Straży
Granicznej właściwych do spraw morskich w Straży Granicznej i Morskim Oddziale
Straży Granicznej (z wyjątkiem funkcjonariuszy pełniących służbę w granicznych
placówkach kontrolnych i strażnicach Straży Granicznej),
c) wojsk lotniczych - w jednostkach organizacyjnych Komendy Głównej Straży
Granicznej i oddziałach Straży Granicznej właściwych do spraw lotniczych w
Straży Granicznej,
2) umundurowanie polowe:
a) wojsk lądowych z dystynkcjami wojsk lądowych i beretem Straży Granicznej
koloru zielonego - w jednostkach organizacyjnych Komendy Głównej Straży
Granicznej i oddziałach Straży Granicznej (z tym że w Morskim Oddziale Straży
Granicznej tylko funkcjonariusze pełniący służbę w granicznych placówkach
kontrolnych i strażnicach Straży Granicznej),
b) umundurowanie polowe wojsk lądowych z dystynkcjami marynarki wojennej i
beretem marynarskim - w jednostkach organizacyjnych Komendy Głównej Straży
Granicznej właściwych do spraw morskich w Straży Granicznej i komendzie
Morskiego Oddziału Straży Granicznej oraz komendach dywizjonów Straży
Granicznej,
c) umundurowanie polowe wojsk lotniczych - w jednostkach organizacyjnych Komendy
Głównej Straży Granicznej i oddziałach Straży Granicznej właściwych do spraw
lotniczych w Straży Granicznej,
d) umundurowanie polowe marynarki wojennej - na jednostkach pływających Straży
Granicznej.
§ 11. 1. Komendant Główny Straży Granicznej, zastępca Komendanta Głównego Straży
Granicznej i funkcjonariusz w stopniu generała nosi:
1) oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) na prawym rękawie płaszcza sukiennego, kurtki munduru galowego (generał i
admirał), wyjściowego, letniego, bluzy olimpijki, swetra - 3 cm od wszycia
rękawa - do umundurowania wyjściowego,
b) na prawym rękawie bluzy polowej i kurtki polowej - 3 cm od wszycia rękawa -
do umundurowania polowego,
2) oznakę metalową - na kołnierzu płaszcza sukiennego, kurtki, munduru
wyjściowego i letniego (generał i admirał - emblemat orła),
3) emblemat identyfikacyjny - na prawej górnej kieszeni (między guzikiem klapki
a dolną krawędzią): kurtki munduru wyjściowego, bluzy polowej, bluzy olimpijki,
koszuli koloru białego w krótkimi rękawami, koszuli koloru khaki z krótkimi
rękawami i wykładanym kołnierzem, koszuli polowej z krótkimi rękawami, kurtki
służbowej Straży Granicznej koloru khaki z podpinką, kurtki polowej oraz na
kieszeni swetra.
2. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej posiadający umundurowanie
wojsk lądowych nosi:
1) oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) na prawym rękawie kurtki munduru wyjściowego koloru khaki, bluzy olimpijki,
swetra koloru khaki - 3 cm od wszycia rękawa - do umundurowania wyjściowego,
b) na prawym rękawie bluzy polowej i kurtki polowej - 3 cm od wszycia rękawa -
do umundurowania polowego,
2) oznakę metalową - na kołnierzu kurtki munduru wyjściowego koloru khaki,
3) emblemat identyfikacyjny - na prawej górnej kieszeni (między guzikiem klapki
a dolną krawędzią): kurtki munduru wyjściowego koloru khaki, bluzy polowej,
bluzy olimpijki, koszuli koloru białego z krótkimi rękawami, koszuli koloru
khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzem, koszuli polowej z krótkimi
rękawami, kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khaki z podpinką, kurtki
polowej oraz na kieszeni swetra koloru khaki.
3. Funkcjonariusz - kobieta w służbie stałej i przygotowawczej posiadająca
umundurowanie wojsk lądowych nosi:
1) oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) na prawym rękawie kurtki munduru wyjściowego koloru khaki, bluzy olimpijki,
swetra koloru khaki - 3 cm od wszycia rękawa - do umundurowania wyjściowego,
b) na prawym rękawie bluzy polowej i kurtki polowej - 3 cm od wszycia rękawa -
do umundurowania polowego,
2) oznakę metalową - na kołnierzu kurtki munduru wyjściowego koloru khaki,
3) emblemat identyfikacyjny - na kurtce munduru wyjściowego koloru khaki w
odległości 20 mm ponad pierwszym od góry guzikiem, symetrycznie między klapą
kurtki a wszyciem prawego rękawa oraz na prawej górnej kieszeni (między guzikiem
klapki a dolną krawędzią): bluzy polowej, bluzy olimpijki, koszuli koloru
białego z krótkimi rękawami, koszuli koloru khaki z krótkimi rękawami i
wykładanym kołnierzem, koszuli polowej z krótkimi rękawami, kurtki służbowej
Straży Granicznej koloru khaki z podpinką, kurtki polowej oraz na kieszeni
swetra koloru khaki.
4. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej posiadający umundurowanie
marynarki wojennej nosi:
1) oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) na prawym rękawie kurtki munduru galowego i letniego (tylko admirałowie),
wyjściowego, bluzy olimpijki, swetra koloru czarnego - 3 cm od wszycia rękawa -
do umundurowania wyjściowego,
b) na prawym rękawie bluzy ćwiczebnej i polowej oraz kurtki polowej - 3 cm od
wszycia rękawa - do umundurowania polowego,
2) emblemat identyfikacyjny - na kurtce munduru wyjściowego w odległości 20 mm
ponad pierwszym od góry guzikiem, symetrycznie między klapą kurtki a wszyciem
prawego rękawa oraz na prawej górnej kieszeni (między guzikiem klapki a dolną
krawędzią): bluzy ćwiczebnej, polowej, bluzy olimpijki, swetra koloru czarnego,
koszuli koloru białego z krótkimi rękawami i kurtki polowej.
5. Funkcjonariusz w służbie stałej i przygotowawczej posiadający umundurowanie
wojsk lotniczych nosi:
1) oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) na prawym rękawie kurtki munduru wyjściowego, bluzy olimpijki, swetra koloru
stalowego - 3 cm od wszycia rękawa - do umundurowania wyjściowego,
b) na prawym rękawie kombinezonu pilota i bluzy kombinezonu technika lotniczego
- 3 cm od wszycia rękawa - do umundurowania polowego,
2) oznakę metalową - na kołnierzu kurtki munduru wyjściowego,
3) emblemat identyfikacyjny - na prawej górnej kieszeni (między guzikiem klapki
a dolną krawędzią): kurtki munduru wyjściowego, bluzy olimpijki, koszuli koloru
białego z krótkimi rękawami, kombinezonu pilota oraz na kieszeni swetra koloru
stalowego.
6. Funkcjonariusz w służbie kandydackiej:
1) posiadający umundurowanie wojsk lądowych nosi oznakę "STRAŻ GRANICZNA" do
umundurowania polowego - na prawym rękawie bluzy polowej i kurtki polowej - 3 cm
od wszycia rękawa,
2) posiadający umundurowanie marynarki wojennej nosi oznakę "STRAŻ GRANICZNA":
a) do umundurowania wyjściowego - na prawym rękawie bluzy wyjściowej marynarza,
bluzy wyjściowej letniej - 3 cm od wszycia rękawa,
b) do umundurowania polowego na prawym rękawie bluzy ćwiczebnej marynarza - 3 cm
od wszycia rękawa.
§ 12. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do posiadania kompletu umundurowania,
zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych.
2. Poszczególne przedmioty umundurowania funkcjonariusz nosi zgodnie z zestawami
ubiorczymi, ustalonymi z uwzględnieniem pory roku. Rozróżnia się okres letni od
dnia 1 maja do dnia 30 września i okres zimowy od dnia 1 grudnia do ostatniego
dnia lutego. Miesiące marzec, kwiecień, październik i listopad stanowią okres
przejściowy.
3. W okresie przejściowym funkcjonariusz, przy wystąpieniach indywidualnych,
może nosić przedmioty umundurowania przewidziane na okres letni lub zimowy -
według własnego uznania.
4. Komendant Główny Straży Granicznej dokonuje tabelarycznych zestawień
przedmiotów umundurowania wchodzących w skład poszczególnych ubiorów
funkcjonariuszy.
§ 13. 1. Ubiór funkcjonariusza biorącego udział w uroczystościach, podczas
wystąpień zbiorowych w okresie przejściowym, ustala:
1) Komendant Główny Straży Granicznej - w Komendzie Głównej Straży Granicznej,
2) komendant oddziału Straży Granicznej - w oddziale Straży Granicznej,
3) Komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Straży Granicznej - w Centralnym
Ośrodku Szkolenia Straży Granicznej,
4) Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej - w Granicznej
Placówce Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie.
2. Komendanci, o których mowa w ust. 1, sprawują nadzór nad przestrzeganiem
zasad noszenia umundurowania.
§ 14. W okresie wprowadzania na wyposażenie funkcjonariuszy umundurowania
określonego w rozporządzeniu zezwala się na noszenie do dnia 31 marca 2002 r.
umundurowania, wizerunku orła, emblematów i odznak dotychczasowego wzoru.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. B. Borusewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
10 marca 1999 r. (poz. 214)
Załącznik nr 1
WZORY PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY STRAŻY GRANICZNEJ
Czapka garnizonowa Straży Granicznej koloru khaki
Ilustracja
Beret Straży Granicznej koloru zielonego
Ilustracja
Koszula koloru białego z krótkimi rękawami
Ilustracja
Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzem
Ilustracja
Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinką
Ilustracja
Sweter
Ilustracja
Półbuty koloru czarnego
Ilustracja
Botki zimowe koloru czarnego
Ilustracja
Pas główny skórzany koloru czarnego
Ilustracja
Pas główny z taśmy poliamidowej koloru czarnego
Ilustracja
Otok koloru czarnego z napisem "STRAŻ GRANICZNA"
Ilustracja
Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinką
Ilustracja
Mundur wyjściowy koloru khaki
Ilustracja
Dystynkcja do umundurowania wyjściowego wojsk lądowych
Ilustracja
Dystynkcja do umundurowania wyjściowego marynarki wojennej
Ilustracja
Załącznik nr 2
Wizerunek orła z napisem "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wojsk lądowych
Ilustracja
Wizerunek orła z napisem "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wojsk lotniczych
Ilustracja
Wizerunek orła z napisem "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania marynarki wojennej
Ilustracja
Załącznik nr 3
Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wojsk lądowych
Ilustracja
Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wojsk lotniczych
Ilustracja
Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania marynarki wojennej
Ilustracja
Oznaka metalowa
Ilustracja
Załącznik nr 4
Emblemat identyfikacyjny
Ilustracja
Załącznik nr 5
NORMY UMUNDUROWANIA
TABELA NR 1
dotycząca umundurowania polowego dla funkcjonariusza w służbie kandydackiej, z
wyjątkiem funkcjonariusza pełniącego służbę na jednostce pływającej Straży
Granicznej
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Bluza polowaszt.1na okres służby
2Spodnie poloweszt.1na okres służby
3Kurtka polowa z podpinkąszt.12
4Bluza od dresówszt.12w kolorze czarnym
5Spodnie od dresówszt.12w kolorze czarnym
6Koszula polowa z krótkimi rękawamiszt.1na okres służby
7Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.1na okres służbyz orłem
wykonanym metodą termonadruku
8Czapka futrzanaszt.16z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
9Peleryna-namiot z omasztowaniemkpl.18
10Szalokominiarkaszt.14
11Rękawice polowepara22
12Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania polowegoszt.2na okres
służbywykonana metodą termonadruku
13Dystynkcje do umundurowania polowegokpl.wg potrzeb×wykonane metodą
tłoczenia na tkaninie
II. Bielizna
14Podkoszulek z długimi rękawamiszt.2*2
15Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.4*2
16Kalesonyszt.2*2
17Spodenki gimnastyczneszt.2*2
18Slipyszt.2na okres służby
19Piżamakpl.2*2
20Chusteczka do nosaszt.3na okres służby
21Ręcznik bawełnianyszt.4*3
22Skarpety zimowepara6na okres służby
III. Obuwie
23Trzewiki desantowcapara22
24Pantofle gimnastycznepara1na okres służby
25Pantofle nocnepara1na okres służby
IV. Oporządzenie
26Pas główny z taśmy poliamidowej koloru czarnegoszt.15
27Pasek do spodniszt.16
28Szelki do oporządzeniaszt.18
29Tornisterszt.16
30Troki do tornistraszt.36
31Torba na wyposażenieszt.18
32Torba na bieliznę alarmowąszt.1na okres służby
32Wieszak-ramiączkoszt.34
Uwagi:
1. Przedmioty wymienione w tabeli podlegają zwrotowi z wyjątkiem: beretu Straży
Granicznej koloru zielonego (lp. 7), dystynkcji na beret Straży Granicznej
koloru zielonego (lp. 13), slipów (lp. 18), chusteczek do nosa (lp. 20), skarpet
zimowych (lp. 22), pantofli gimnastycznych (lp. 24), pantofli nocnych (lp. 25),
torby na bieliznę alarmową (lp. 32).
*2. Z ogólnej ilości przedmiotów oznaczonych gwiazdką 50% wydaje się
funkcjonariuszowi, a pozostałe 50% utrzymuje się jako zapas, celem dokonywania
wymiany.
3. Niezależnie od przedmiotów wymienionych w tabeli, funkcjonariuszowi wydaje
się dodatkowo:
a) w okresie letnim:
- podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ GRANICZNA" -
1 szt.,
- spodenki gimnastyczne - 1 szt.,
- ręcznik bawełniany - 1 szt.,
b) w okresie zimowym:
- podkoszulek z długimi rękawami - 1 szt.,
- kalesony - 1 szt.,
- ręcznik bawełniany - 1 szt.
4. Przedmioty, o których mowa w ust. 3, przechowuje się w torbie na bieliznę
alarmową.
5. Dla funkcjonariuszy pełniących służbę w Morskim Oddziale Straży Granicznej (z
wyjątkiem pełniących służbę w granicznych placówkach, strażnicach Straży
Granicznej i na jednostkach pływających) zamiast beretu Straży Granicznej koloru
zielonego wydaje się beret marynarza, a zamiast dystynkcji do umundurowania
polowego wojsk lądowych dystynkcje do umundurowania polowego marynarki wojennej.
6. W skład dystynkcji wchodzą: pochewki z oznakami stopni - 3 pary i dystynkcja
na beret Straży Granicznej koloru zielonego - 1 szt.
7. Zaopatrywanie w umundurowanie należne według niniejszej tabeli odbywa się
wyłącznie w naturze.
TABELA NR 2
dotycząca umundurowania polowego i wyjściowego dla funkcjonariusza w służbie
kandydackiej pełniącego służbę na jednostce pływającej Straży Granicznej
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Bluza ćwiczebna marynarzaszt.1na okres służby
2Spodnie ćwiczebne marynarzaszt.1na okres służby
3Bluza wyjściowa marynarzaszt.1na okres służby
4Bluza wyjściowa letnia marynarzaszt.1na okres służby
5Spodnie wyjściowe marynarzaszt.1na okres służby
6Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.12
7Bluza od dresówszt.12w kolorze czarnym
8Spodnie od dresówszt.12w kolorze czarnym
9Beret marynarzaszt.1na okres służbyz orłem wykonanym metodą termonadruku
10Czapka futrzanaszt.16z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
11Czapka garnizonowaszt.1na okres służby
12Pokrowiec na czapkę garnizonowąszt.2na okres służby
13Kołnierz marynarzaszt.1na okres służby
14Krawat marynarzaszt.1na okres służby
15Sweter marynarzaszt.14
16Szalokominiarkaszt.14
17Sznurek do wiązania krawatacm40na okres służby
18Rękawiczki wyjściowe koloru granatowegopara1na okres służby
19Rękawice 5-palcowe ortalionowepara22
20Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowego i polowegoszt.4na
okres służby2 szt. wykonane metodą haftu komputerowego i 2 szt. wykonane
metodą termonadruku
21Dystynkcje do umundurowania wyjściowego i polowegokpl.wg potrzeb×
II. Bielizna
22Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.*22
23Podkoszulek z długimi rękawamiszt.*22
24Podkoszulek z krótkimi rękawami i lamówkąszt.22
25Kalesonyszt.*22
26Spodenki gimnastyczneszt.*22
27Slipyszt.2na okres służby
28Bluza od piżamyszt.*23
29Spodnie od piżamyszt.*23
30Chusteczka do nosaszt.3na okres służby
31Ręcznik bawełnianyszt.*43
32Skarpety letniepara2na okres służby
33Skarpety zimowepara5na okres służby
III. Obuwie
34Półbuty koloru czarnegopara1na okres służby
35Trzewiki desantowcapara22
36Pantofle gimnastycznepara1na okres służby
37Pantofle nocnepara1na okres służby
IV. Oporządzenie
38Pasek do spodniszt.16
39Worek na wyposażenieszt.15
40Wieszak do worka na wyposażenieszt.15
41Kłódka do worka na wyposażenieszt.14
42Torba na bieliznę alarmowąszt.1na okres służby
43Wieszak-ramiączkoszt.34
Uwagi:
1. Przedmioty wymienione w tabeli podlegają zwrotowi z wyjątkiem: beretu
marynarza (lp. 9), slipów (lp. 27), chusteczek do nosa (lp. 30), skarpet letnich
(lp. 32), skarpet zimowych (lp. 33), pantofli gimnastycznych (lp. 36), pantofli
nocnych (lp. 37) i torby na bieliznę alarmową (lp. 42).
*2. Z ogólnej ilości przedmiotów oznaczonych gwiazdką 50% wydaje się
funkcjonariuszowi, a pozostałe 50% utrzymuje się jako zapas, celem dokonywania
wymiany.
3. Niezależnie od przedmiotów wymienionych w tabeli, funkcjonariuszowi wydaje
się dodatkowo:
a) w okresie letnim:
- podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ GRANICZNA" -
1 szt.,
- spodenki gimnastyczne - 1 szt.,
- ręcznik bawełniany - 1 szt.,
b) w okresie zimowym:
- podkoszulek z długimi rękawami - 1 szt.,
- kalesony - 1 szt.,
- ręcznik bawełniany - 1 szt.
4. Przedmioty, o których mowa w ust. 3, przechowuje się w torbie na bieliznę
alarmową.
5. W skład dystynkcji wchodzą: oznaka stopni do bluzy wyjściowej marynarza - 2
szt., oznaka stopni do bluzy ćwiczebnej marynarza - 1 szt. i oznaka stopnia do
kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego z podpinką - 1 szt.
6. Zaopatrywanie w umundurowanie należne według niniejszej tabeli odbywa się
wyłącznie w naturze.
TABELA NR 3
dotycząca umundurowania wyjściowego dla funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej noszącego umundurowanie wojsk lądowych (z wyjątkiem Komendanta
Głównego Straży Granicznej, zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej i
funkcjonariusza w stopniu generała)
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Mundur wyjściowy koloru khakikpl.24dla funkcjonariusza w służbie
przygotowawczej 1 kpl. na 4 lata
2Bluza olimpijkaszt.12
3Spodnie wyjścioweszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
szt. na 2 lata
4Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinkąszt.12
5Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.11z orłem wykonanym metodą
termonadruku
6Czapka garnizonowa Straży Granicznej koloru khakiszt.13z orłem wykonanym
metodą haftu komputerowego
7Czapka futrzanaszt.18z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
8Pelerynaszt.15
9Krawatszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1 szt. na 2
lata
10Szalik zimowyszt.14
11Sweter koloru khakiszt.12
12Rękawiczki zimowepara12
13Rękawiczki letniepara12
14Taśma otokowa do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniemszt.13
15Dystynkcje do umundurowania wyjściowegokpl.1×wykonane metodą haftu
komputerowego
16Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowegoszt.4×wykonana
metodą haftu komputerowego - dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej
3 szt.
17Emblemat identyfikacyjnyszt.1na okres służby
18Oznaka metalowapara2×dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
para
19Ubranie treningowekpl.12
II. Bielizna
20Koszula koloru białegoszt.24dla funkcjonariusza w służbie
przygotowawczej 1 szt. na 4 lata
21Koszula koloru khaki z długimi rękawamiszt.22
22Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.24
23Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzemszt.26
24Podkoszulek z długimi rękawamiszt.22
25Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.22
26Kalesonyszt.24
27Spodenki gimnastyczneszt.22
28Slipyszt.21
29Skarpety letniepara31
30Skarpety zimowepara22
31Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
32Botki zimowe koloru czarnegopara12
33Półbuty koloru czarnegopara22
34Pantofle gimnastycznepara12
IV. Oporządzenie
35Sznur galowyszt.110z wyjątkiem szeregowego
36Pasek do spodniszt.14
37Teczka z aktówkąkpl.110nie wydaje się funkcjonariuszowi mianowanemu do
służby stałej i przygotowawczej
38Worek na pościel z paskamikpl.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży
Granicznej
39Walizka-zasobnikszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży Granicznej
40Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego oraz na renowację
oporządzenia×××
Uwagi:
1. Funkcjonariusz noszący umundurowanie wojsk lądowych mianowany do korpusu
podoficerów, chorążych lub oficerów otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności
od dnia mianowania:
1) na stopień w korpusie podoficerów młodszych sznur galowy podoficera,
2) na stopień w korpusie podoficerów starszych (na stopień sierżanta):
a) taśmę otokową do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniem,
b) sznur galowy podoficera (przy mianowaniu ze stopnia szeregowego),
c) uzupełnienie dystynkcji,
3) na stopień chorążego:
a) taśmę otokową do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniem,
b) sznur galowy chorążego,
c) uzupełnienie dystynkcji,
4) na stopień oficerski:
a) czapkę garnizonową Straży Granicznej koloru khaki oficera młodszego,
b) taśmę otokową do czapki garnizonowej Straży Granicznej ze stopniem,
c) sznur galowy oficera,
d) uzupełnienie dystynkcji.
2. Kapitan mianowany na stopień majora otrzymuje z dniem mianowania:
1) czapkę garnizonową Straży Granicznej koloru khaki oficera starszego,
2) taśmę otokową do czapki garnizonowej Straży Granicznej ze stopniem,
3) uzupełnienie dystynkcji.
3. Funkcjonariusz pełniący służbę w Karpackim Oddziale Straży Granicznej
niezależnie od należności przewidzianych w niniejszych normach otrzymuje:
1) kapelusz podhalański oficera - 1 szt. na 6 lat,
2) pelerynę podhalańską oficera - 1 szt. na 6 lat.
4. Funkcjonariusz mianowany do służby przygotowawczej w Straży Granicznej
otrzymuje jednorazowo na czas służby wszystkie przedmioty umundurowania objęte
tabelą z uwzględnieniem uwag w niej określonych.
5. Funkcjonariusz-kobieta zaopatrywana według niniejszej tabeli otrzymuje:
1) furażerkę - zamiast czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki,
2) spódnice - zamiast spodni do munduru wyjściowego,
3) bieliznę damską - zamiast bielizny męskiej,
4) kozaki - zamiast botków zimowych koloru czarnego,
5) czółenka damskie - zamiast półbutów koloru czarnego.
6. Teczkę z aktówką funkcjonariusz zakupuje w ramach otrzymywanego równoważnika
pieniężnego.
7. Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego obejmuje jedno pranie na rok:
kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khaki z podpinką, mundurów wyjściowych
koloru khaki, bluzy olimpijki, spodni wyjściowych, swetra koloru khaki oraz
koszul (w zależności od potrzeb). Ryczałt na renowację obejmuje koszt naprawy
raz na dwa lata walizki-zasobnika oraz teczki z aktówką. Funkcjonariuszom
mianowanym po dniu 31 marca do służby stałej i przygotowawczej w Straży
Granicznej przysługuje równoważnik pieniężny na pranie umundurowania wyjściowego
oraz na renowację oporządzenia od dnia 1 kwietnia następnego roku
kalendarzowego.
8. Zaopatrywanie w przedmioty umundurowania należne według niniejszej tabeli
może odbywać się poprzez wypłacanie równoważnika pieniężnego, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.
9. Emblemat identyfikacyjny przyczepiany jest do umundurowania za pomocą paska
skórzanego lub zapięcia typu "sztyft".
10. W skład munduru wyjściowego koloru khaki wchodzą: kurtka i spodnie wyjściowe
koloru khaki.
11. W skład dystynkcji wchodzą: pochewki z oznakami stopni - 7 par (dla
funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej - 6 par), dystynkcja na beret Straży
Granicznej koloru zielonego - 1 szt. i dystynkcja na kurtkę służbową Straży
Granicznej koloru khaki z podpinką - 1 szt.
12. Pochewki z oznakami stopni nosi się do munduru wyjściowego koloru khaki,
bluzy olimpijki, swetra koloru khaki, koszuli koloru białego z krótkimi
rękawami, koszuli koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzem.
13. Funkcjonariuszowi mianowanemu na stanowisko dyrektora biura (równorzędnego)
Komendy Głównej Straży Granicznej, jego zastępcy, komendanta oddziału (ośrodka
szkolenia), jego zastępcy oraz Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży
Granicznej Warszawa-Okęcie i jego zastępcy, wydaje się jednorazowo pokrowiec na
mundur.
14. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli nie podlegają zwrotowi, z
wyjątkiem emblematu identyfikacyjnego (lp. 17).
TABELA NR 4
dotycząca umundurowania wyjściowego dla funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej noszącego umundurowanie marynarki wojennej
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Mundur wyjściowykpl.24dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
kpl. na 4 lata
2Bluza olimpijkaszt.12
3Spodnie wyjścioweszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
szt. na 2 lata
4Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.12
5Czapka futrzanaszt.18z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
6Czapka garnizonowaszt.13z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
7Czapka garnizonowa letniaszt.13z orłem wykonanym metodą haftu
komputerowego
8Pelerynaszt.15
9Krawatszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1 szt. na 2
lata
10Szalik zimowyszt.14
11Sweter koloru czarnegoszt.12
12Rękawiczki zimowepara12
13Rękawiczki letniepara12
14Rękawiczki dzianepara14
15Dystynkcje do umundurowania wyjściowegokpl.1×
16Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowegoszt.4×wykonana
metodą haftu komputerowego - dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej
- 3 szt.
17Emblemat identyfikacyjnyszt.1na okres służby
18Ubranie treningowekpl.12
II. Bielizna
19Koszula koloru białegoszt.43
20Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.46
21Podkoszulek z długimi rękawamiszt.22
22Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.22
23Kalesonyszt.24
24Kalesony marynarzaszt.23
25Spodenki gimnastyczneszt.22
26Slipyszt.21
27Skarpety letniepara31
28Skarpety zimowepara22
29Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
30Botki zimowe koloru czarnegopara12
31Półbuty koloru czarnegopara22
32Pantofle gimnastycznepara12
IV. Oporządzenie
33Sznur galowyszt.110z wyjątkiem marynarza
34Pasek do spodniszt.14
35Teczka z aktówkąkpl.110nie wydaje się funkcjonariuszowi mianowanemu do
służby stałej i przygotowawczej
36Worek na pościel z paskamikpl.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży
Granicznej
37Walizka-zasobnikszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży Granicznej
38Ryczałt na czyszczenie chemiczne umundurowania wyjściowego oraz na
renowację oporządzenia×××
Uwagi:
1. Funkcjonariusz noszący umundurowanie marynarki wojennej mianowany do korpusu
podoficerów, chorążych lub oficerów otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności
od dnia mianowania:
1) na stopień w korpusie podoficerów młodszych sznur galowy podoficera marynarki
wojennej,
2) na stopień w korpusie podoficerów starszych (na stopień bosmana):
a) sznur galowy podoficera marynarki wojennej (przy mianowaniu ze stopnia
marynarza),
b) uzupełnienie dystynkcji,
3) na stopień chorążego:
a) sznur galowy chorążego marynarki wojennej,
b) uzupełnienie dystynkcji,
4) na stopień oficerski:
a) sznur galowy oficera marynarki wojennej,
b) uzupełnienie dystynkcji (w tym również daszki do czapek garnizonowych).
2. Oficer mianowany na stopień komandora podporucznika otrzymuje z dniem
mianowania uzupełnienie dystynkcji (w tym również daszki do czapek
garnizonowych).
3. Teczkę z aktówką funkcjonariusz zakupuje w ramach otrzymywanego równoważnika
pieniężnego.
4. Funkcjonariusz mianowany do służby przygotowawczej w Straży Granicznej
otrzymuje jednorazowo na czas służby wszystkie przedmioty umundurowania objęte
tabelą z uwzględnieniem uwag w niej określonych.
5. Funkcjonariusz-kobieta zaopatrywana według niniejszej tabeli otrzymuje:
1) beret - zamiast czapki garnizonowej i garnizonowej letniej,
2) spódnice - zamiast spodni do munduru wyjściowego,
3) bieliznę damską - zamiast bielizny męskiej,
4) kozaki - zamiast botków zimowych koloru czarnego,
5) czółenka damskie - zamiast półbutów koloru czarnego.
6. Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego obejmuje jedno pranie na rok:
kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego z podpinką, mundurów wyjściowych,
bluzy olimpijki, spodni wyjściowych, swetra koloru czarnego oraz koszul (w
zależności od potrzeb). Ryczałt na renowację oporządzenia obejmuje koszt napraw
raz na dwa lata walizki-zasobnika oraz teczki z aktówką. Funkcjonariuszowi
mianowanemu po dniu 31 marca danego roku do służby stałej i przygotowawczej w
Straży Granicznej przysługuje równoważnik pieniężny na pranie umundurowania
wyjściowego oraz na renowację oporządzenia od dnia 1 kwietnia następnego roku
kalendarzowego.
7. Zaopatrywanie w przedmioty umundurowania należne według niniejszej tabeli
może odbywać się poprzez wypłacanie równoważnika pieniężnego, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.
8. Emblemat identyfikacyjny przyczepiany jest do umundurowania za pomocą paska
skórzanego lub zapięcia typu "sztyft".
9. W skład munduru wyjściowego wchodzą: kurtka i spodnie wyjściowe.
10. W skład dystynkcji wchodzą: naszywki oznak na rękawy mundurów - 2 pary (dla
funkcjonariusza w służbie przygotowawczej - 1 para), pochewki z oznakami stopni
- 4 pary, dystynkcja na kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnego z podpinką
- 1 szt. i dystynkcje na czapki - 2 szt.
11. Pochewki z oznakami stopni wykonane metodą haftu komputerowego nosi się do
bluzy olimpijki, swetra koloru czarnego, koszuli koloru białego z krótkimi
rękawami.
12. Funkcjonariuszowi mianowanemu na stanowisko Komendanta Morskiego Oddziału
Straży Granicznej i zastępcy Komendanta Morskiego Oddziału Straży Granicznej
wydaje się jednorazowo pokrowiec na mundur.
13. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli nie podlegają zwrotowi, z
wyjątkiem emblematu identyfikacyjnego (lp. 17).
TABELA NR 5
dotycząca umundurowania wyjściowego dla funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej noszącego umundurowanie wojsk lotniczych
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Mundur wyjściowykpl.24dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
kpl. na 4 lata
2Bluza olimpijkaszt.12
3Spodnie wyjścioweszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
szt. na 2 lata
4Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.12
5Furażerkaszt.11z orłem wykonanym metodą termonadruku
6Czapka garnizonowaszt.13z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
7Czapka futrzanaszt.18z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
8Pelerynaszt.15
9Krawatszt.22dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1 szt. na 2
lata
10Szalik zimowyszt.14
11Sweter koloru stalowegoszt.12
12Rękawiczki zimowepara12
13Rękawiczki letniepara12
14Rękawiczki dzianepara14
15Taśma otokowa do czapki garnizonowej ze stopniemszt.13
16Dystynkcje do umundurowania wyjściowegokpl.1×wykonane metodą haftu
komputerowego
17Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowegoszt.4×wykonana
metodą haftu komputerowego - dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej
3 szt.
18Emblemat identyfikacyjnyszt.1na okres służby
19Oznaka metalowapara2×dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej 1
para
20Ubranie treningowekpl.12
II. Bielizna
21Koszula koloru białegoszt.43
22Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.46
23Podkoszulek z długimi rękawamiszt.22
24Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.22
25Kalesonyszt.24
26Spodenki gimnastyczneszt.22
27Slipyszt.21
28Skarpety letniepara31
29Skarpety zimowepara22
30Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
31Botki zimowe koloru czarnegopara12
32Półbuty koloru czarnegopara22
33Pantofle gimnastycznepara12
IV. Oporządzenie
34Sznur galowyszt.110z wyjątkiem szeregowego
35Pasek do spodniszt.14
36Teczka z aktówkąszt.110nie wydaje się funkcjonariuszowi mianowanemu do
służby stałej i przygotowawczej
37Worek na pościel z paskamiszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży
Granicznej
38Walizka-zasobnikszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży Granicznej
39Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego oraz na renowację
oporządzenia×××
Uwagi:
1. Funkcjonariusz noszący umundurowanie wojsk lotniczych mianowany do korpusu
podoficerów, chorążych lub oficerów otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności
od dnia mianowania:
1) na stopień w korpusie podoficerów młodszych sznur galowy podoficera,
2) na stopień w korpusie podoficerów starszych (na stopień sierżanta):
a) taśmę otokową do czapki garnizonowej ze stopniem,
b) sznur galowy podoficera (przy mianowaniu ze stopnia szeregowego),
c) uzupełnienie dystynkcji,
3) na stopień chorążego:
a) taśmę otokową do czapki garnizonowej ze stopniem,
b) sznur galowy chorążego,
c) uzupełnienie dystynkcji,
4) na stopień oficerski:
a) czapkę garnizonową oficera młodszego,
b) sznur galowy oficera,
c) uzupełnienie dystynkcji.
2. Oficer mianowany na stopień majora otrzymuje z dniem mianowania:
1) czapkę garnizonową oficera starszego,
2) uzupełnienie dystynkcji.
3. Funkcjonariusz mianowany do służby przygotowawczej w Straży Granicznej
otrzymuje jednorazowo na czas służby wszystkie przedmioty umundurowania objęte
tabelą z uwzględnieniem uwag w niej określonych.
4. Funkcjonariusz-kobieta zaopatrywana według niniejszej tabeli otrzymuje:
1) furażerkę - zamiast czapki garnizonowej,
2) spódnice - zamiast spodni do munduru wyjściowego,
3) bieliznę damską - zamiast bielizny męskiej,
4) kozaki - zamiast botków zimowych koloru czarnego,
5) czółenka damskie - zamiast półbutów koloru czarnego.
5. Teczkę z aktówką funkcjonariusz zakupuje w ramach otrzymywanego równoważnika
pieniężnego.
6. Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego obejmuje jedno pranie na rok:
mundurów wyjściowych, bluzy olimpijki, spodni wyjściowych, kurtki zimowej
nieprzemakalnej koloru czarnego z podpinką, swetra koloru stalowego oraz koszul
(w zależności od potrzeb). Ryczałt na renowację oporządzenia obejmuje koszt
naprawy raz na dwa lata walizki-zasobnika oraz teczki z aktówką.
Funkcjonariuszowi mianowanemu po dniu 31 marca danego roku do służby stałej i
przygotowawczej w Straży Granicznej przysługuje równoważnik pieniężny na pranie
umundurowania wyjściowego oraz na renowację oporządzenia od dnia 1 kwietnia
następnego roku kalendarzowego.
7. Zaopatrywanie w przedmioty umundurowania należne według niniejszej tabeli
może odbywać się poprzez wypłacanie równoważnika pieniężnego, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.
8. Emblemat identyfikacyjny przyczepiany jest do umundurowania za pomocą paska
skórzanego lub zapięcia typu "sztyft".
9. W skład munduru wyjściowego wchodzą: kurtka i spodnie wyjściowe.
10. W skład dystynkcji wchodzą: pochewki z oznakami stopni - 6 par (dla
funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej - 5 par), dystynkcja na furażerkę - 1
szt. i dystynkcja na kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnego - 1 szt.
11. Pochewki z oznakami stopni nosi się do munduru wyjściowego, bluzy olimpijki,
swetra i koszuli koloru białego z krótkimi rękawami.
12. Funkcjonariuszowi mianowanemu na stanowisko dyrektora biura (równorzędnego)
Komendy Głównej Straży Granicznej, jego zastępcy, komendanta oddziału (ośrodka
szkolenia), jego zastępcy oraz Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży
Granicznej Warszawa-Okęcie i jego zastępcy, wydaje się jednorazowo pokrowiec na
mundur.
13. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli nie podlegają zwrotowi, z
wyjątkiem emblematu identyfikacyjnego (lp. 18).
TABELA NR 6
dotycząca umundurowania wyjściowego dla funkcjonariusza powołanego na stanowisko
Komendanta Głównego Straży Granicznej i funkcjonariusza powołanego na stanowisko
zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Mundur wyjściowykpl.24
2Mundur letnikpl.14
3Bluza olimpijkaszt.12
4Spodnie letnieszt.14
5Spodnie wyjścioweszt.13
6Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinkąszt.13
7Płaszcz sukiennyszt.17
8Płaszcz letniszt.14
9Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.11z orłem wykonanym metodą
termonadruku
10Czapka futrzanaszt.18z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
11Czapka garnizonowa Straży Granicznej koloru khakiszt.13z orłem wykonanym
metodą haftu komputerowego
12Pelerynaszt.15
13Krawatszt.22
14Szalik zimowyszt.13
15Szalik letniszt.12
16Sweter koloru khakiszt.12
17Rękawiczki zimowepara12
18Rękawiczki letniepara12
19Taśma otokowa do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniemszt.13
20Dystynkcje do umundurowania wyjściowegokpl.1×wykonane metodą haftu
komputerowego
21Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowegoszt.6×wykonana
metodą haftu komputerowego
22Emblemat identyfikacyjnyszt.1na okres służby
23Oznaka metalowapara4×
24Ubranie treningowekpl.12
II. Bielizna
25Koszula koloru białegoszt.24
26Koszula koloru khaki z długimi rękawamiszt.22
27Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.24
28Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzemszt.26
29Podkoszulek z długimi rękawamiszt.22
30Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.22
31Kalesonyszt.24
32Spodenki gimnastyczneszt.22
33Slipyszt.21
34Skarpety letniepara31
35Skarpety zimowepara22
36Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
37Botki zimowe koloru czarnegopara12
38Półbuty koloru czarnegopara22
39Pantofle gimnastycznepara12
IV. Oporządzenie
40Sznur galowyszt.110
41Pasek do spodniszt.14
42Teczka z aktówkąkpl.110nie wydaje się funkcjonariuszowi mianowanemu do
służby stałej i przygotowawczej
43Worek na pościel z paskamikpl.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży
Granicznej
44Walizka-zasobnikszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży Granicznej
45Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego oraz na renowację
oporządzenia×××
Uwagi:
1. Teczkę z aktówką funkcjonariusz zakupuje w ramach otrzymywanego równoważnika
pieniężnego.
2. Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego obejmuje:
1) jedno pranie na rok: kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khaki z
podpinką, płaszcza letniego, mundurów wyjściowych, munduru letniego, bluzy
olimpijki, spodni wyjściowych, letnich, swetra koloru khaki oraz koszul (w
zależności od potrzeb),
2) jedno pranie na trzy lata płaszcza sukiennego.
Ryczałt na renowację oporządzenia obejmuje koszt naprawy raz na dwa lata:
walizki-zasobnika oraz teczki z aktówką. Funkcjonariuszowi powołanemu po dniu 31
marca danego roku do służby stałej i przygotowawczej w Straży Granicznej
przysługuje równoważnik pieniężny na pranie umundurowania wyjściowego oraz na
renowację oporządzenia od dnia 1 kwietnia następnego roku kalendarzowego.
3. Zaopatrywanie w przedmioty umundurowania należne według niniejszej tabeli
może odbywać się poprzez wypłacanie równoważnika pieniężnego, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.
4. Emblemat identyfikacyjny przyczepiany jest do umundurowania za pomocą paska
skórzanego lub zapięcia typu "sztyft".
5. W skład dystynkcji wchodzą: pochewki z oznakami stopni - 10 par, dystynkcja
na beret Straży Granicznej koloru zielonego - 1 szt. i dystynkcja na kurtkę
służbową Straży Granicznej koloru khaki - 1 szt.
6. Dopuszcza się możliwość haftowania bajorkiem oznak stopni do mundurów
wyjściowych, munduru letniego, płaszcza sukiennego, letniego i bluzy olimpijki -
w zamian wydania pochewek z oznakami stopni.
7. Funkcjonariuszowi zaopatrywanemu wg niniejszej tabeli wydaje się jednorazowo
pokrowiec na mundur.
8. W skład munduru wyjściowego wchodzą: kurtka i spodnie wyjściowe.
9. W skład munduru letniego wchodzą: kurtka i spodnie letnie.
10. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli nie podlegają zwrotowi, z
wyjątkiem emblematu identyfikacyjnego (lp. 22).
TABELA NR 7
dotycząca umundurowania wyjściowego dla funkcjonariusza w stopniu generała
(admirała)
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Mundur galowykpl.15
2Mundur letnikpl.14
3Mundur wyjściowykpl.14dla admirała 2 kpl. na 4 lata
4Mundur wyjściowy ze spodniami do butów generała - bryczesamikpl.14tylko
dla generała
5Spodnie letnieszt.14
6Spodnie do butów generałaszt.13tylko dla generała
7Bluza olimpijkaszt.12
8Spodnie wyjścioweszt.13dla admirała 1 szt. na 2 lata
9Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinkąszt.13tylko dla
generała
10Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.13tylko dla
admirała
11Płaszcz sukiennyszt.17
12Płaszcz letniszt.14dla admirała 1 szt. na 5 lat
13Czapka garnizonowa Straży Granicznej koloru khakiszt.13tylko dla
generała z orłem wykonanym metodą haftu komputerowego
14Czapka garnizonowaszt.14tylko dla admirała z orłem wykonanym metodą
haftu komputerowego
15Czapka garnizonowa letniaszt.14tylko dla admirała z orłem wykonanym
metodą haftu komputerowego
16Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.11tylko dla generała z orłem
wykonanym metodą haftu komputerowego
17Czapka futrzanaszt.16dla admirała 1 szt. na 8 lat z orłem wykonanym
metodą haftu komputerowego
18Pelerynaszt.15
19Krawatszt.22
20Szalik zimowyszt.13dla admirała 1 szt. na 4 lata
21Szalik letniszt.12dla admirała 1 szt. na 3 lata
22Sweter koloru khakiszt.12dla admirała - sweter koloru czarnego
23Rękawiczki zimowepara12
24Rękawiczki letniepara12
25Rękawiczki dzianepara14tylko dla admirała
26Dystynkcje do umundurowania wyjściowegokpl.1×
27Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania wyjściowegoszt.9×wykonana
metodą haftu komputerowego - dla admirała 8 szt.
28Emblemat identyfikacyjnyszt.1na okres służby
29Taśma otokowa do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniemszt.13tylko dla generała
30Ubranie treningowekpl.12
II. Bielizna
31Koszula koloru białegoszt.34
32Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.24dla admirała 4 szt. na 6
lat
33Koszula koloru khaki z długimi rękawamiszt.22tylko dla generała
34Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym
kołnierzemszt.26tylko dla generała
35Podkoszulek z długimi rękawamiszt.22
36Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.22
37Kalesonyszt.24
38Kalesony marynarzaszt.23tylko dla admirała
39Spodenki gimnastyczneszt.22
40Slipyszt.21
41Skarpety letniepara31
42Skarpety zimowepara22
43Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
44Buty generałapara18tylko dla generała
45Półbuty koloru czarnegopara22
46Botki zimowe koloru czarnegopara12
47Pantofle gimnastycznepara12
IV. Oporządzenie
48Sznur galowyszt.15dla admirała 1 szt. na 7 lat
49Szelki do spodniszt.15tylko dla generała
50Pasek do spodniszt.14
51Pas oficeraszt.17tylko dla generała
52Teczka z aktówkąszt.110nie wydaje się funkcjonariuszowi mianowanemu do
służby stałej i przygotowawczej
53Worek na pościel z paskamikpl.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży
Granicznej
54Walizka-zasobnikszt.1jednorazowo po podjęciu służby w Straży Granicznej
55Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego oraz na renowację
oporządzenia×××
Uwagi:
1. Pułkownik mianowany na stopień generała otrzymuje z zaliczeniem okresu
używalności od dnia mianowania przedmioty umundurowania: mundur wyjściowy ze
spodniami do butów generała - bryczesami (lp. 4), spodnie do butów generała (lp.
6), płaszcz sukienny (lp. 11), płaszcz letni (lp. 12), czapkę garnizonową Straży
Granicznej koloru khaki (lp. 13), beret Straży Granicznej koloru zielonego (lp.
16), czapkę futrzaną (lp. 17), szalik letni (lp. 21), rękawiczki letnie (lp.
24), taśmę otokową do czapki garnizonowej Straży Granicznej koloru khaki ze
stopniem (lp. 29), buty generała (lp. 44), sznur galowy (lp. 48), szelki do
spodni (lp. 49), pas oficera (lp. 51), prawidła do butów generała oraz
walizkę-zasobnik (lp. 54).
2. Przedmiotów: płaszcz letni (lp. 12) oraz szalik letni (lp. 21) funkcjonariusz
nie otrzymuje, jeśli przedmioty te wcześniej już mu wydano (w związku z
powołaniem na stanowisko Komendanta Głównego Straży Granicznej lub powołaniem na
stanowisko zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej).
3. Komandor mianowany na stopień admirała otrzymuje z zaliczeniem okresu
używalności od dnia mianowania przedmioty umundurowania: mundur galowy (lp. 1),
płaszcz sukienny (lp. 11), płaszcz letni (lp. 12), czapkę garnizonową (lp. 14),
czapkę garnizonową letnią (lp. 15), czapkę futrzaną (lp. 17), szalik letni (lp.
21), rękawiczki letnie (lp. 24), sznur galowy (lp. 48) oraz walizkę-zasobnik
(lp. 54).
4. Zaopatrywanie w przedmioty umundurowania należne według niniejszej tabeli
może odbywać się poprzez wypłacanie równoważnika pieniężnego, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.
5. Za przedmioty wyszczególnione w ust. 1 i 3 można wypłacać równoważnik
pieniężny.
6. Teczkę z aktówką funkcjonariusz zakupuje w ramach otrzymanego równoważnika
pieniężnego.
7. Ryczałt na pranie umundurowania wyjściowego obejmuje:
1) jedno pranie na rok: kurtki z podpinką, płaszcza letniego, mundurów
wyjściowych, munduru letniego, munduru galowego, bluzy olimpijki, spodni
wyjściowych, letnich, spodni do butów generała, swetra oraz koszul (w zależności
od potrzeb),
2) jedno pranie na trzy lata płaszcza sukiennego.
Ryczałt na renowację oporządzenia obejmuje koszt naprawy raz na dwa lata:
walizki-zasobnika oraz teczki z aktówką.
Funkcjonariuszowi powołanemu po dniu 31 marca danego roku do służby stałej i
przygotowawczej w Straży Granicznej przysługuje równoważnik pieniężny na pranie
umundurowania wyjściowego oraz na renowację oporządzenia od dnia 1 kwietnia
następnego roku kalendarzowego.
8. Emblemat identyfikacyjny przyczepiany jest do umundurowania za pomocą paska
skórzanego lub zapięcia typu "sztyft".
9. Generał mianowany na wyższy stopień generała otrzymuje z dniem mianowania
czapkę garnizonową Straży Granicznej koloru khaki (generała) i taśmę otokową ze
stopniem.
10. W skład munduru galowego wchodzą: kurtka i spodnie galowe.
11. W skład munduru letniego wchodzą: kurtka i spodnie letnie.
12. W skład munduru wyjściowego wchodzą: kurtka i spodnie wyjściowe.
13. W skład dystynkcji dla generała wchodzą: obszycia oznak stopni haftowane
bajorkiem - do 7 przedmiotów, pochewki z oznakami stopni - 3 pary, dystynkcja na
beret Straży Granicznej koloru zielonego - 1 szt. i dystynkcja na kurtkę
służbową Straży Granicznej - 1 szt.
14. W skład dystynkcji dla admirała wchodzą: naszywki na rękawy mundurów i
płaszcza sukiennego - 5 par, pochewki z oznakami stopni wykonane metodą haftu
komputerowego - 4 pary i dystynkcja na kurtkę zimową nieprzemakalną koloru
czarnego - 1 szt.
15. Funkcjonariuszowi zaopatrywanemu wg niniejszej tabeli wydaje się jednorazowo
pokrowiec na mundur (jeśli wcześniej tego przedmiotu nie otrzymał).
16. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli nie podlegają zwrotowi, z
wyjątkiem emblematu identyfikacyjnego (lp. 28).
TABELA NR 8
dotycząca umundurowania polowego dla funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej, z wyjątkiem funkcjonariusza pełniącego służbę na jednostce
pływającej Straży Granicznej oraz personelu lotniczego i obsługi technicznej
lotnictwa
Lp.Nazwa przedmiotuJ.m.Funkcjonariusz strażnicy i granicznej placówki
kontrolnej Straży Granicznej oraz pododdziału odwodowego, gdzie służba
pełniona jest w ubiorze polowymFunkcjonariusz Komendy Głównej Straży
Granicznej i granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, gdzie
służba pełniona jest w ubiorze wyjściowymFunkcjonariusz, z wyjątkiem
pełniącego służbę w strażnicy, granicznej placówce kontrolnej Straży
Granicznej oraz pododdziale odwodowym i Komendzie Głównej Straży
GranicznejUwagi
ilośćokres używalności w latachilośćokres używalności w latachilośćokres
używalności w latach
1Bluza polowaszt.221312
2Spodnie poloweszt.221312
3Kurtka polowa z podpinkąszt.231514
4Bluza od dresówszt.241514w kolorze czarnym
5Spodnie od dresówszt.241514w kolorze czarnym
6Koszula polowa z krótkimi rękawamiszt.241514
7Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.111211z orłem wykonanym
metodą termonadruku
8Rękawice polowepara231514
9Szalokominiarkaszt.161616
10Skarpety zimowepara312524
11Dystynkcje do umundurowania polowegopara3×3×3×wykonane metodą tłoczenia
na tkaninie
12Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania polowegoszt.4×2×2×wykonana
metodą termonadruku
13Trzewiki desantowcapara221413
14Pas główny skórzany koloru czarnegoszt.151717
Uwagi:
1. Dla funkcjonariusza pełniącego służbę w Morskim Oddziale Straży Granicznej (z
wyjątkiem pełniącego służbę w granicznej placówce kontrolnej, strażnicy i
jednostce pływającej Straży Granicznej) i jednostce organizacyjnej Komendy
Głównej Straży Granicznej do spraw morskich, zamiast beretu Straży Granicznej
koloru zielonego wydaje się beret marynarza, a zamiast dystynkcji do
umundurowania polowego wojsk lądowych dystynkcje do umundurowania polowego
marynarki wojennej.
2. Przedmioty wymienione w niniejszej tabeli podlegają zwrotowi, z wyjątkiem
beretu Straży Granicznej koloru zielonego (lp. 7), skarpet zimowych (lp. 10),
dystynkcji (lp. 11) i oznak "STRAŻ GRANICZNA" (lp. 12).
TABELA NR 9
dotycząca umundurowania polowego dla funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej pełniącego służbę na jednostce pływającej Straży Granicznej
Lp.PrzedmiotJ.m.IlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
1Bluza ćwiczebnaszt.22
2Spodnie ćwiczebneszt.22
3Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.24
4Bluza od dresówszt.24w kolorze czarnym
5Spodnie od dresówszt.24w kolorze czarnym
6Beret marynarzaszt.11z orłem wykonanym metodą termonadruku
7Szalokominiarkaszt.16
8Skarpety zimowepara31
9Rękawice 5-palcowepara24
10Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania polowegoszt.2×wykonana metodą
termonadruku
11Dystynkcje na bluzę ćwiczebnąszt.2×
12Dystynkcje na kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnegoszt.2×
13Trzewiki desantowcapara13
14Półbuty ćwiczebnepara22
15Pas główny skórzany koloru czarnegoszt.17
Uwagi:
Przedmioty wymienione w tabeli podlegają zwrotowi, z wyjątkiem beretu marynarza
(lp. 6), skarpet zimowych (lp. 8), oznak "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania
polowego (lp. 10), dystynkcji stopnia na bluzę ćwiczebną (lp. 11), dystynkcji na
kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnego (lp. 12) i półbutów ćwiczebnych
(lp. 14).
TABELA NR 10
dotycząca umundurowania polowego funkcjonariusza wchodzącego w skład personelu
lotniczego i obsługi technicznej lotnictwa
Lp.Nazwa przedmiotuJ.m.Funkcjonariusz personelu lotniczegoFunkcjonariusz
obsługi technicznej lotnictwaUwagi
ilośćokres używalnościilośćokres używalności
12345678
1Kombinezon pilota z podpinkąkpl.24--
2Kombinezon technikakpl.--22
3Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąszt.2424
4Bluza od dresówszt.2424w kolorze czarnym
5Spodnie od dresówszt.2424w kolorze czarnym
6Furażerkaszt.12--z orłem wykonanym metodą termonadruku
7Beretszt.--12z orłem wykonanym metodą termonadruku
8Rękawice 5-palcowe ortalionowepara--24
9Rękawice 5-palcowe skórzane przeciwwibracyjnepara24--
10Skarpety zimowepara3131
11Dystynkcje na kurtkę zimową nieprzemakalną koloru czarnegoszt.2×2×
12Dystynkcje na kombinezon technikaszt.--2×
13Dystynkcje na kombinezon pilotaszt.2×--
14Dystynkcja na furażerkęszt.12--
15Dystynkcja na beretszt.--12
16Oznaka "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania polowegoszt.2×2×wykonana
metodą termonadruku
17Trzewiki desantowcapara2222z płaską podeszwą
18Pas główny skórzany koloru czarnegoszt.1515
Uwaga:
Przedmioty wymienione w tabeli podlegają zwrotowi, z wyjątkiem furażerki (lp.
6), beretu (lp. 7), skarpet zimowych (lp. 10), dystynkcji na kurtkę zimową
nieprzemakalną koloru czarnego (lp. 11), dystynkcji na kombinezon technika (lp.
12), dystynkcji na kombinezon pilota (lp. 13), dystynkcji na furażerkę (lp. 14),
dystynkcji na beret (lp. 15), oznak "STRAŻ GRANICZNA" do umundurowania polowego
(lp. 16).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej.
(Dz. U. Nr 24, poz. 215)
Na podstawie art. 13 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz. 1026 i Nr 160,
poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158,
poz. 1036), w części drugiej "Tabela stawek celnych", dla pozycji towarowych
wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia ustanawia się stawki
celne w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia
Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036), jeżeli stawka celna określona w
niniejszym rozporządzeniu jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru
był objęty preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na
mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towarom tym nadano
przeznaczenie celne w ciągu jednego miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1999 r. (poz. 215)
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne pref. dlaStawki
celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autonomicznekonwencyjnekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy Owcze
12345678910111213141516171819
0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi-83,3 maksimum 0,98
ECU/kg83,3 maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi-83,3 maksimum 0,98
ECU/kg83,3 maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3
maksimum 0,98 ECU/kg 25 252530
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe-83,3 maksimum 0,98 ECU/kg83,3 maksimum
0,98 ECU/kg 25 252530
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone:
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 2530
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2530
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 2530
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 30
0207 13 99 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 30
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 2828 2530
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828
2530
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 28 2828 2530
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 2828 2530
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 1010 30
0207 14 99 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 28 2828 30
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 26 10 0- - - - Bez kości-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - - Z kośćmi:
0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 26 80 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - Podroby:
0207 26 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 30
0207 26 99 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 30
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - Podroby:
0207 27 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 101010 30
0207 27 99 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 5 30
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"-60
minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 32 90 0- - - Perliczki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
15 2530
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"-60
minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 33 90 0- - - Perliczki-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
15 2530
0207 34- - Otłuszczone wątroby, świeże lub chłodzone:
0207 34 10 0- - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 30
0207 34 90 0- - - Z kaczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
10 30
0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 35 11 0- - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
15 2530
0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 35 79 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - Podroby:
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby-60
minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 10 30
0207 35 99 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 30
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg
15 2530
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez-60 minimum 0,6
ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 15 2530
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 2530
- - - Podroby:
- - - - Wątroby:
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 10 101010 30
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3
maksimum 1,4 ECU/kg 10 101010 30
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 10 101010 30
0207 36 90 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg83,3 maksimum 1,4
ECU/kg 15 30
0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub
zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego,
lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao:
0403 10- Jogurt:
- - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao:
- - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego w masie:
0403 10 93 0- - - - Powyżej 3%, ale nie przekraczającej 6%-35175 920
20
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin):
1001 90- Pozostałe:
1001 90 10 0- - Orkisz do siewu-70 minimum 0,11 ECU/kg70 minimum 0,11
ECU/kg 15151515
- - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą
(meslin):
1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej-70 minimum 0,11 ECU/kg70
minimum 0,11 ECU/kg 15151515
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin)-70 minimum 0,11
ECU/kg70 minimum 0,11 ECU/kg 15151515
1001 90 99 0- - - Pozostałe-70 minimum 0,11 ECU/kg70 minimum 0,11 ECU/kg
15151515
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 19 marca 1999 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego.
(Dz. U. Nr 24, poz. 216)
Na podstawie art. 88b ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146,
poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22,
poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego nadaje się statut, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. w
sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 50,
poz. 322 i z 1998 r. Nr 16, poz. 71).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1999 r. (poz.
216)
STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU NADZORU BUDOWLANEGO
§ 1. Główny Urząd Nadzoru Budowlanego, zwany dalej "Głównym Urzędem", jest
urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", i działającym pod jego
bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Główny Inspektor kieruje Głównym Urzędem przy pomocy zastępców Głównego
Inspektora, Dyrektora Generalnego, dyrektorów departamentów i biur.
2. Zakres czynności osób, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem Dyrektora
Generalnego, ustala Główny Inspektor.
3. Główny Inspektor może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Głównego Urzędu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i
samodzielnych do podejmowania decyzji, w jego imieniu, w określonych przez niego
sprawach.
§ 3. W zależności od potrzeb Główny Inspektor może powoływać stałe lub doraźne
zespoły opiniodawcze i doradcze, określając cel powołania, nazwę, skład osobowy
oraz zakres i tryb działania tych organów.
§ 4. 1. W skład Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego wchodzą następujące komórki
organizacyjne:
1) Departament Prawny,
2) Departament Orzecznictwa Administracyjnego,
3) Departament Postępowań Nadzwyczajnych i Spraw Sądowych,
4) Departament Inspekcji Terenowej,
5) Departament Kontroli Kompleksowej,
6) Departament Nadzoru nad Budownictwem Wodnym i Transportowym,
7) Departament Nadzoru nad Budownictwem Obronnym,
8) Biuro Budżetowo-Finansowe,
9) Biuro Informacji, Studiów i Analiz,
10) Biuro Administracyjne,
11) Biuro Organizacyjne, Kadr i Szkolenia,
12) Biuro Dyrektora Generalnego.
2. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust.
1, rozstrzyga Główny Inspektor.
§ 5. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań Głównego Urzędu określa
regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Inspektora na wniosek Dyrektora
Generalnego Urzędu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
(Dz. U. Nr 24, poz. 217)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491, z 1997 r. Nr 70,
poz. 443 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia
1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i
Administracji (Dz. U. Nr 157, poz. 799, z 1997 r. Nr 73, poz. 456 oraz z 1998 r.
Nr 37, poz. 206, Nr 80, poz. 518 i Nr 153, poz. 993), zwanego dalej
"rozporządzeniem", wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 w ust. 1 dodaje się pkt 20 w brzmieniu:
"20) Biuro Ochrony Informacji Niejawnych.";
2) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Szczegółowy zakres zadań, tryb pracy i organizację wewnętrzną komórek
organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, określają regulaminy organizacyjne
nadane przez Ministra, na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze
Dyrektora Generalnego tworzy się Wydział Organizacyjny, w Departamencie Nadzoru
i Kontroli - Wydział Skarg i Wniosków, a w Departamencie Budownictwa,
Architektury, Geodezji i Kartografii - Wydział Zamówień Publicznych i Procesu
Inwestycyjnego."
§ 2. W załączniku do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji,
stanowiącego załącznik do rozporządzenia, w ust. 5 w pkt 10 kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
"11) Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi."
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 marca 1999 r.
w sprawie Polskiej Klasyfikacji Statystycznej Dotyczącej Działalności i Urządzeń
Związanych z Ochroną Środowiska.
(Dz. U. Nr 25, poz. 218)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się Polską Klasyfikację Statystyczną Dotyczącą Działalności i
Urządzeń Związanych z Ochroną Środowiska, stanowiącą załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1999 r. (poz. 218)
POLSKA KLASYFIKACJA STATYSTYCZNA DOTYCZĄCA DZIAŁALNOŚCI I URZĄDZEŃ ZWIĄZANYCH Z
OCHRONĄ ŚRODOWISKA
Przedmowa
Polska Klasyfikacja Statystyczna Dotycząca Działalności i Urządzeń Związanych z
Ochroną Środowiska opracowana jest w oparciu o Międzynarodową Standardową
Statystyczną Klasyfikację EKG/ONZ Dotyczącą Działalności i Urządzeń Związanych z
Ochroną Środowiska (Single European Standard Statistical Classification of
Environmental Protection Activities and Facilities - CEPA), która powstała w
wyniku połączenia projektu wstępnego Europejskiej Standardowej Klasyfikacji
Statystycznej Urządzeń Służących Ochronie Środowiska i Wydatków na Ochronę
Środowiska - EKG/ONZ (1992 r.) oraz odpowiedniej części Europejskiego Systemu
Zbierania Informacji Ekonomicznych Dotyczących Środowiska (The European System
for the Collection of Economic Information on the Environ-ment - SERIEE)
wdrażanego przez Unię Europejską - EUROSAT.
Polska Klasyfikacja Statystyczna Dotycząca Działalności i Urządzeń Związanych z
Ochroną Środowiska składa się ze schematu oraz definicji pojęć. Schemat
klasyfikacji dzieli się na dwie części: część I dotyczy rodzajów działalności
związanych z ochroną środowiska, część II - urządzeń stosowanych w ochronie
środowiska.
Polska Klasyfikacja Statystyczna Dotycząca Działalności i Urządzeń Związanych z
Ochroną Środowiska ustala symbole i nazwy poszczególnych grupowań
klasyfikacyjnych na czterech różnych poziomach, tj.: grupy, podgrupy, klasy i
podklasy w części I, oraz na trzech różnych poziomach, tj.: grupy, podgrupy i
klasy w części II. Oznaczenie alfanumeryczne w części I wprowadzone zostało dla
warunków i specyfiki polskiej gospodarki, jak również działalności w zakresie
ochrony środowiska będącej przedmiotem obserwacji statystycznej. Niektóre
definicje w części "Definicje pojęć" oznaczono (*), co sygnalizuje, że zostały
częściowo zmodyfikowane i dostosowane do warunków i specyfiki polskiej
gospodarki i działań w zakresie ochrony środowiska oraz regulacji prawnych w tej
dziedzinie.
Objaśnienia wstępne
Potrzeba rozpatrywania spraw dotyczących ochrony środowiska w aspekcie
ekonomicznym stworzyła specjalne wymagania odnośnie do przekazywanych danych.
Polska Klasyfikacja Statystyczna Dotycząca Działalności i Urządzeń Związanych z
Ochroną Środowiska, zwana dalej klasyfikacją, ma na celu standaryzację, dla
celów statystycznych, kategorii działalności i urządzeń. Klasyfikacja powinna
być stosowana przede wszystkim do porównań międzynarodowych.
Charakterystyczna działalność zawarta w części I klasyfikacji dotyczy wydatków
na zapobieganie degradacji środowiska oraz odtwarzania jego jakości. Jest ona
przede wszystkim sklasyfikowana według rodzajów w obrębie każdej dziedziny
ochrony środowiska.
Pod uwagę brane są tylko te rodzaje działalności, które bezpośrednio dotyczą
ochrony środowiska, to znaczy, że klasyfikacja nie obejmuje wszystkich rodzajów
działalności mających pozytywny wpływ na środowisko.
Urządzenia
Dane statystyczne dotyczące urządzeń fizycznych służących ochronie środowiska
pomocne są w określeniu dostępności wyposażenia technicznego dla tego celu.
Zapotrzebowanie na dane dotyczące urządzeń do ochrony środowiska są niezależne
od zapotrzebowania na dane dotyczące wydatków. Dlatego z tego punktu widzenia
nie istnieje bezpośrednia zależność pomiędzy I i II częścią klasyfikacji.
Jednakże dane dotyczące wydatków mogą również być zbierane dla urządzeń do
ochrony środowiska. Z tego względu, jak również z powodu pokrywania się
niektórych definicji, obie części klasyfikacji prezentowane są pod wspólną
nazwą.
Zbieranie danych do porównań międzynarodowych
Głównym celem zbierania danych dotyczących wydatków, w układzie międzynarodowym,
jest uzyskanie informacji na temat wydatków krajowych albo na działalność
charakterystyczną w zakresie ochrony środowiska albo na urządzenia z tym
związane. Wydatki obejmują krajowe wydatki bieżące oraz krajowe nakłady
inwestycyjne, jak zdefiniowano w klasyfikacji. Wydatki krajowe obejmują końcową
konsumpcję sektora gospodarstw domowych. Należy stosować definicje wydatków na
ochronę środowiska podane w klasyfikacji.
Dane dotyczące wydatków powinny być zbierane w walucie krajowej i w cenach
bieżących. Niekiedy bardziej właściwe może okazać się stosowanie cen stałych. W
takim przypadku każde niezbędne przeliczenie związane z deflacją powinno być
przeprowadzane za pomocą najbardziej dostępnego indeksu cen dla rozpatrywanej
kategorii wydatków. Indeks ten powinien być ustalony w każdym przypadku
zbierania danych służących do porównań międzynarodowych.
Część procesu wykorzystania odpadów technologicznych i surowców wtórnych w
przemyśle (recyklingu) uważana jest za działalność w zakresie ochrony
środowiska. Część ta odpowiada następującym kryteriom: produkcja wyrażona w
cenach bazowych (przed wartością subsydiów netto) nie obejmuje w pełni sprzedaży
produktów z recyklingu lub własnego zużycia tych produktów wyrażonego w cenach
nabywcy. Tylko ta część działalności, która nie jest pokryta przez sprzedaż lub
własne zużycie materiałów z recyklingu, zaliczana jest do wydatków związanych z
ochroną środowiska. Często różnica ta odpowiada transferom przekazywanym przez
władze centralne jednostkom wykonującym recykling.
W przypadku gdy część II klasyfikacji wykorzystywana jest do zbierania danych
dotyczących wydatków, w kategorii 4.2 dla urządzeń zintegrowanych powinny być
uwzględniane tylko koszty dodane.
Prezentacja danych statystycznych dotyczących wydatków na ochronę środowiska w
układzie międzynarodowym powinna uwzględniać wskaźniki dotyczące efektywności
wydatków. Wskaźniki takie nie są obecnie dostępne. Dlatego należy przyjmować od
respondentów każdą informację statystyczną, której przekazanie uważają za
właściwe z punktu widzenia wpływu na wydatki związane z ochroną środowiska.
Zbieranie i kompilowanie danych o wydatkach związanych z urządzeniami do ochrony
środowiska powinno dotyczyć całego sprzętu, właściwych materiałów lub
instalacji. Tak więc, różnice wynikające z prawa własności lub prawa do
zarządzania tymi urządzeniami nie powinny być brane pod uwagę przy
przygotowywaniu tego rodzaju danych statystycznych.
W sprawozdawczości dotyczącej wydajności urządzeń do unieszkodliwiania odpadów
(dla porównań międzynarodowych) należy stosować definicje zawarte w
klasyfikacji. Sprawozdawczość dotycząca urządzeń do monitoringu powinna
obejmować wszystkie punkty pomiarowe, w których regularnie przeprowadza się
monitoring. Punkty te nie muszą być stale wyposażone w urządzenia do
monitoringu. Punkty, w których wykonuje się więcej niż jeden pomiar, zgodnie z
podziałem zastosowanym w klasyfikacji, powinny być liczone oddzielnie (zgodnie z
odpowiednią kategorią), tj. jeden punkt pomiarowy może być liczony kilka razy.
Respondenci przekazujący dane do porównań międzynarodowych powinni podawać
informację o tym, które parametry były monitorowane, w celu uzyskania danych
statystycznych bardziej porównywalnych z danymi innych krajów. W przypadku
podawania liczby pomiarów (na dany parametr i punkt pomiarowy) należy wykazać
oddzielnie liczbę punktów, w których prowadzi się pomiary stałe (według
parametrów).
Wszystkie wydatki związane z działalnością badawczo-rozwojową powinny być oparte
na NABS (Nomenklatura do Analizy i Porównań Programów i Budżetu Naukowego, 1993
r.).
Chociaż klasyfikacja przeznaczona jest przede wszystkim do zbierania i
kompilowania danych w skali całego kraju, można ją również stosować do zbierania
danych dotyczących poszczególnych terytorialnych jednostek administracyjnych.
* * *
Prezentowana klasyfikacja, oprócz przedmowy, objaśnień wstępnych, schematu i
części zawierającej definicje pojęć, zawiera dodatkowo schemat klasyfikacji w
angielskiej wersji językowej do obowiązkowego wykorzystania (w zakresie kodów i
nazw) przy przekazywaniu informacji i danych do organizacji międzynarodowych.
SCHEMAT
Część I: Rodzaje działalności związane z ochroną środowiska
GrupaPodgrupaKlasaPodklasaOpis
12345
1 Ochrona powietrza atmosferycznego i klimatu
1.1 Zapobieganie zanieczyszczeniom poprzez modyfikację procesów
technologicznych i zwiększenie efektywności wykorzystania energii
1.1.1 W zakresie ochrony powietrza atmosferycznego
1.1.2 W zakresie ochrony klimatu i warstwy ozonowej
1.2 Redukcja zanieczyszczeń pyłowych i gazów odlotowych
1.2.1 W zakresie ochrony powietrza atmosferycznego
1.2.2 W zakresie ochrony klimatu i warstwy ozonowej
1.3 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
1.4 Inne rodzaje działalności w zakresie ochrony powietrza
atmosferycznego i klimatu
2 Gospodarka ściekowa i ochrona wód
2.1 Zapobieganie zanieczyszczeniom poprzez modyfikację procesów
technologicznych
2.2 Sieć kanalizacyjna
2.3 Oczyszczanie ścieków
2.4 Oczyszczanie wód chłodniczych
2.5 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
2.6 Pozostałe rodzaje działalności w zakresie gospodarki ściekowej i
ochrony wód
3 Gospodarka odpadami
3.1 Zapobieganie zanieczyszczeniom poprzez modyfikację procesów
technologicznych
3.2 Zbieranie i transport
3.2.0.ASelektywne zbieranie
3.3 Unieszkodliwianie i usuwanie odpadów niebezpiecznych
3.3.1 Spalanie
3.3.1.ATermiczne przekształcanie
3.3.2 Składowanie
3.3.3 Pozostałe metody unieszkodliwiania i usuwania odpadów
niebezpiecznych
3.4 Unieszkodliwianie i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne
3.4.1 Spalanie
3.4.1.ATermiczne przekształcanie
3.4.2 Składowanie
3.4.3 Pozostałe metody unieszkodliwiania i usuwania odpadów innych niż
niebezpieczne
3.5 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
3.6 Pozostałe rodzaje działalności związane z gospodarką odpadami
4 Ochrona gleby i wód podziemnych
4.1 Zapobieganie infiltracji zanieczyszczeń
4.2 Neutralizacja skażeń gleby
4.3 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
4.4 Pozostałe rodzaje działalności związane z ochroną gleby i wód
podziemnych
5 Zmniejszanie hałasu i wibracji (z wyłączeniem ochrony miejsc pracy)
5.1 Zmniejszanie hałasu i wibracji powodowanych przez ruch drogowy i
kolejowy
5.1.1 Ochrona poprzez modyfikację źródeł hałasu/wibracji
5.1.2 Budowa urządzeń chroniących przed hałasem/wibracjami
5.2 Zmniejszanie hałasu i wibracji powodowanych ruchem lotniczym
5.2.1 Ochrona poprzez modyfikację źródeł hałasu/wibracji
5.2.2 Budowa urządzeń chroniących przed hałasem/wibracjami
5.3 Zmniejszanie hałasu i wibracji powodowanych procesami przemysłowymi
5.4 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
5.5 Pozostałe rodzaje działalności związane ze zmniejszaniem hałasu i
wibracji
6 Ochrona różnorodności biologicznej i krajobrazu
6.1 Ochrona gatunków
6.2 Ochrona krajobrazu i siedlisk
6.2.1 Ochrona lasów
6.3 Odbudowa gatunków i krajobrazu
6.4 Odnowa i oczyszczanie zasobów wód
6.5 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
6.6 Pozostałe rodzaje działalności związane z ochroną różnorodności
biologicznej i krajobrazu
7 Ochrona przed promieniowaniem jonizującym (z wyłączeniem elektrowni
jądrowych i obiektów wojskowych)
7.1 Ochrona środowiska
7.2 Pomiary, kontrola, działalność laboratoriów itp.
7.3 Pozostałe rodzaje działalności związane z ochroną przed
promieniowaniem jonizującym
8 Działalność badawczo-rozwojowa
8.1 Ochrona powietrza atmosferycznego i klimatu
8.1.1 Ochrona powietrza atmosferycznego
8.1.2 Ochrona klimatu
8.2 Ochrona wód
8.3 Ochrona przed odpadami
8.4 Ochrona gleby i wód podziemnych
8.5 Zmniejszanie hałasu i wibracji
8.6 Ochrona gatunków i siedlisk
8.7 Ochrona przed promieniowaniem
8,8 Pozostała działalność badawczo-rozwojowa związana ze środowiskiem
9 Pozostała działalność związana z ochroną środowiska
9.1 Zarządzanie środowiskiem
9.2 Działalność naukowa, szkoleniowa i informacyjna
9.3 Rodzaje działalności nie identyfikowane na poziomie "grupa"
klasyfikacji, prowadzące do niepodzielnych wydatków
9.4 Rodzaje działalności gdzie indziej nie sklasyfikowane
Uwagi:
Odnośnie do danych dotyczących wydatków związanych z działalnością
charakterystyczną w zakresie ochrony środowiska, zbieranych na potrzeby porównań
międzynarodowych, zaleca się podawać:
inwestycje - dla wszystkich pozycji,
wydatki bieżące - dla poziomu jednocyfrowego,
wydatki ogółem - dla poziomu jednocyfrowego, poniesione przez:
- władze centralne,
- przemysł (z wyłączeniem władz centralnych),
- gospodarstwa domowe.
Część II: Urządzenia stosowane w ochronie środowiska
GrupaPodgrupaKlasaOpis
1234
1 Ochrona powietrza atmosferycznego i klimatu
1.1 Urządzenia odpylające i urządzenia do redukcji gazów odlotowych
(zakłady przemysłowe wyposażone w urządzenia do redukcji gazów odlotowych
- procentowy udział wg EKD/PKD dla 2-cyfrowego poziomu kategorii;
procentowy udział elektrowni cieplnych)
1.2 Urządzenia do monitoringu powietrza (liczba punktów pomiarowych
według rodzaju kontrolowanego zanieczyszczenia; liczba pomiarów w ciągu
roku; liczba urządzeń ruchomych)
1.2.1Stacjonarne zlokalizowane na terenie zabudowanym
1.2.2Stacjonarne zlokalizowane na terenie otwartym
1.2.3Ruchome
2 Gospodarka ściekowa i ochrona wód
2.1 Sieć kanalizacyjna (w kilometrach)
2.2 Oczyszczalnie ścieków (liczba, przepustowość w przeliczeniu na liczbę
równoważnych mieszkańców)
2.2.1Mechaniczne
2.2.2Biologiczne (z wyjątkiem komór fermentacyjnych)
2.2.3Oczyszczalnie o podwyższonym stopniu oczyszczania (w tym chemiczne)
2.2.4Komory fermentacyjne
2.3 Urządzenia do monitoringu w zakresie gospodarki ściekowej i ochrony
wód (liczba punktów pomiarowych; liczba urządzeń ruchomych; liczba
pomiarów w ciągu roku i liczba pomiarów według rodzaju kontrolowanej wody)
3 Gospodarka odpadami
3.1 Urządzenia do unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych (liczba;
wydajność unieszkodliwiania w ujęciu wagowym w ciągu roku, według rodzajów
odpadów)
3.1.1Unieszkodliwianie fizykochemiczne
3.1.2Unieszkodliwianie poprzez przekształcanie termiczne
3.1.3Unieszkodliwianie biologiczne
3.1.4Kondycjonowanie odpadów promieniotwórczych
3.1.5Inne metody unieszkodliwiania odpadów
3.2 Urządzenia do unieszkodliwiania odpadów innych niż niebezpieczne
(liczba; wydajność unieszkodliwiania w ujęciu wagowym w ciągu roku, według
rodzajów odpadów)
3.2.1Unieszkodliwianie fizykochemiczne
3.2.2Spalanie odpadów komunalnych lub podobnych
3.2.3Spalanie odpadów przemysłowych
3.2.4Unieszkodliwianie biologiczne
3.2.5Inne metody unieszkodliwiania odpadów
3.3 Urządzenia do usuwania odpadów (liczba)
3.3.1Składowiska dla wszystkich rodzajów odpadów
3.3.2Składowiska tylko dla odpadów niebezpiecznych
3.3.3Składowiska specjalnie zabezpieczone/podziemne
3.3.4Inne rodzaje urządzeń do usuwania odpadów
4 Ochrona gleby i wód podziemnych
4.1 Urządzenia "końca rury" (liczba)
4.1.1Uszczelnianie gruntu łącznie z rowami i wałami, systemy
odwadniające
4.1.2Zbiorniki dla odpływów, strat, przecieków wód podziemnych
4.1.3Udoskonalanie magazynów podziemnych i urządzeń transportowych w
celu ochrony wód podziemnych i gleby
4.1.4Usuwanie magazynów podziemnych i urządzeń transportowych w celu
ochrony wód podziemnych i gleby
4.2 Transport cysternowy, zabezpieczenie systemów transportowych dla
produktów niebezpiecznych oraz inne urządzenia zintegrowane (liczba)
5 Zmniejszanie hałasu
5.1 Bariery przeciw hałasowi: drogowemu, szynowemu i lotniczemu (w
kilometrach)
5.2 Urządzenia do monitoringu w zakresie zmniejszania hałasu (liczba
punktów i urządzeń pomiarowych)
Uwagi:
a) Dane fizyczne o urządzeniach powinny być podawane w określonych (typowych dla
nich) parametrach i jednostkach;
b) W przypadku stosowania klasyfikacji do zbierania danych międzynarodowych
dotyczących wydatków, zaleca się podawać dane o urządzeniach następująco:
inwestycje: dla wszystkich pozycji,
wydatki bieżące: dla poziomu jednocyfrowego,
wydatki ogółem: dla poziomu jednocyfrowego, poniesione przez:
- władze centralne,
- przemysł (z wyłączeniem władz centralnych),
- gospodarstwa domowe.
DEFINICJE POJĘĆ
Badania i rozwój
Działalność badawczo-rozwojowa obejmuje badania podstawowe, badania stosowane i
prace rozwojowe, tj. badania i rozwój.
Budowa urządzeń antyhałasowych
Rodzaje działalności związane z instalowaniem urządzeń antyhałasowych: ekranów,
wałów, żywopłotów, okien antyhałasowych itp. Definicja obejmuje również
przebudowę nawierzchni odcinków ulic miejskich lub szlaków kolejowych w celu
zmniejszenia hałasu.
Charakterystyczna działalność związana z ochroną środowiska (patrz SNA *1 - wyd.
1993 r.)
Każda działalność podstawowa lub drugorzędna wykonywana przez jednostki
produkcyjne wyspecjalizowane w ochronie środowiska albo działalność pomocnicza w
stosunku do działalności podstawowej albo drugorzędnej nie związanej z ochroną
środowiska. Obejmują one dokonywanie, w celu ochrony środowiska, modyfikacji
podczas procesu technologicznego. Wyniki charakterystycznej działalności
związanej z ochroną środowiska nazywane są "usługami charakterystycznymi".
Charakterystyczny producent (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Jednostka prowadząca działalność związaną z ochroną środowiska. Może to być
producent wyspecjalizowany lub nie wyspecjalizowany. Charakterystyczny producent
wyspecjalizowany prowadzi działalność charakterystyczną jako swoją działalność
podstawową lub drugorzędną ("ochrona środowiska"). Charakterystyczny producent
nie wyspecjalizowany prowadzi działalność charakterystyczną jako działalność
pomocniczą do działalności podstawowej lub drugorzędnej nie związanej z ochroną
środowiska.
Fizykochemiczne unieszkodliwianie odpadów
Obejmuje różne metody rozdzielania i zestalania fazowego, za pomocą których
odpady wiązane są w obojętną, nieprzepuszczalną masę. Rozdzielanie fazowe
obejmuje szeroko stosowane metody kondycjonowania ścieków, suszenia osadu na
poletkach osadowych oraz długotrwałe składowanie w zbiornikach, flotację za
pomocą powietrza oraz różne metody filtrowania i odwirowywania,
adsorpcję/desorpcję, destylację próżniową, ekstrakcyjną i azeotropową. Procesy
zestalania lub wiązania, dzięki którym odpady przemieniają się w
nierozpuszczalny twardy materiał, stosowane są generalnie jako wstępne metody
unieszkodliwiania przed składowaniem ich na składowiskach. Metody te obejmują
sporządzanie mieszanki odpadów z różnego rodzaju substratami lub reakcje
polimeryzacji organicznej albo mieszanie odpadów ze spoiwem organicznym.
Inne metody unieszkodliwiania / usuwania (dla wszystkich rodzajów odpadów)
Każde postępowanie (łącznie z recyklingiem) modyfikujące właściwości odpadów w
celu doprowadzenia ich do stanu, który nie stwarza zagrożeń dla życia lub
zdrowia ludzi oraz dla środowiska i/lub, pozwala na ich długotrwałe bezpieczne
magazynowanie.
Komory fermentacyjne (zbiorniki septyczne)
Osadniki gnilne - zbiorniki, przez które przepływają ścieki i w których
wytrącają się zawiesiny w postaci osadu ściekowego. Substancje organiczne
zawarte w ściekach i osadach ulegają częściowemu rozkładowi przez bakterie
beztlenowe i inne mikroorganizmy.
Kondycjonowanie odpadów promieniotwórczych
Działania, które przekształcają odpady promieniotwórcze (z wyjątkiem odpadów z
elektrowni jądrowych) w odpady nadające się do transportu i/lub magazynowania
i/lub składowania.
Końcowe spożycie określonych wyrobów i usług (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Bieżące końcowe spożycie przez gospodarstwa domowe określonych wyrobów i usług
(usługi charakterystyczne, wyroby i usługi powiązane lub dostosowane) oraz
bieżące końcowe spożycie usług zbiorowych (collective services) przez władze
centralne.
Koszty bieżące związane z ochroną środowiska
Bieżące wykorzystanie określonych wyrobów i usług na spożycie końcowe i
pośrednie oraz bieżące transfery specjalne dokonywane przez jednostki krajowe.
Krajowe wydatki na ochronę środowiska (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Suma nakładów inwestycyjnych i kosztów bieżących na ochronę środowiska, minus
finansowanie przez zagranicę.
Liczba równoważnych mieszkańców - LRM (przy oczyszczaniu ścieków) (*)
Liczba wyrażająca wielokrotność ładunku zanieczyszczeń zawartych w ściekach w
stosunku do jednostkowego ładunku zanieczyszczeń w ściekach odprowadzanych od
jednego mieszkańca w ciągu doby. Praktycznie przyjęto, że jednostkowy ładunek =
60 g BZT5 na dobę.
Lokalizacja monitoringu (punkt pomiarowy)
Miejsce regularnie wykorzystywane do prowadzenia monitoringu, wyposażone lub nie
w urządzenia techniczne.
Monitoring
Zaprogramowany proces pobierania próbek, dokonywania pomiarów i późniejszego ich
rejestrowania oraz/lub sygnalizowania różnego rodzaju charakterystycznych cech
elementów środowiska, którego celem jest ocena stanu środowiska i jego zmian w
odniesieniu do określonych celów.
Nakłady kapitałowe na ochronę środowiska (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Wykorzystanie kapitału (inwestycje i zakupy środków niefinansowych netto) przez
charakterystycznych producentów i inne sposoby kapitałowego zużycia produktów
powiązanych lub dostosowanych oraz specyficzne transfery kapitałowe dokonywane
przez jednostki krajowe.
Nauka, szkolenie i informacja
Każda działalność, której celem jest nauka lub szkolenie z dziedziny środowiska
oraz rozpowszechnianie informacji z zakresu środowiska, wykonywana np. przez
wyspecjalizowane instytucje. Nie obejmuje systemu edukacji narodowej.
Neutralizacja gazów odlotowych
Urządzenia "końca rury" przeznaczone do usuwania/redukcji substancji
zanieczyszczających powietrze, emitowanych przy spalaniu paliw lub podczas
innych procesów technologicznych. Obejmuje również rodzaje działalności, których
celem jest zwiększenie rozproszenia gazów dla zmniejszenia stężenia
zanieczyszczeń powietrza.
Neutralizacja skażeń gleby
Proces redukcji ilości zanieczyszczeń w glebie, zarówno na miejscu, jak i w
odpowiednich urządzeniach, w tym rekultywacja terenów poeksploatacyjnych.
Ochrona gatunków
Działalność związana z ochroną środowiska w celu zachowania zagrożonych gatunków
fauny i flory.
Ochrona gleby i wód podziemnych
Działalność związana z ochroną środowiska obejmująca budowę, utrzymanie i
obsługę urządzeń służących do neutralizacji zanieczyszczeń gleby oraz
oczyszczania wód podziemnych. Obejmuje również zapobieganie infiltracji
zanieczyszczeń.
Ochrona klimatu i warstwy ozonowej
Działalność zmierzająca do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych oraz gazów,
które niekorzystnie wpływają na warstwę ozonową stratosfery (dwutlenek węgla,
metan, podtlenek azotu, freony i halony).
Ochrona krajobrazu i siedlisk
Rodzaje działalności związane z ochroną ekosystemów i siedlisk istotnych dla
utrzymania gatunków zwierząt i roślin. Obejmuje również ochronę wartości
estetycznych krajobrazu, jak również ochronę prawnie chronionych obiektów
przyrodniczych.
Ochrona lasów
Każda działalność związana z ochroną lasów i zadrzewień, jako naturalnych
elementów środowiska, obejmująca m.in. działania mające na celu zapobieganie
pożarom na obszarach leśnych.
Ochrona powietrza
Dotyczy rodzajów działalności obejmujących budowę, utrzymanie lub obsługę
urządzeń przeznaczonych do ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem. Urządzenia
takie mają na celu zmniejszenie (I) emisji zanieczyszczeń powietrza lub (II)
stężenia zanieczyszczeń w powietrzu.
Ochrona przed promieniowaniem
Każda działalność mająca na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie negatywnych
skutków promieniowania emitowanego z każdego źródła oprócz elektrowni jądrowych
i urządzeń wojskowych. Nie obejmuje pomiarów ochronnych wykonywanych w miejscach
pracy.
Ochrona środowiska
Każda działalność związana z utrzymaniem lub przywróceniem czystości środowiska
poprzez zapobieganie emisji zanieczyszczeń lub przeciwdziałanie hałasowi itp.,
lub związana ze zmniejszeniem zanieczyszczeń obecnych w środowisku. Obejmuje
również rodzaje działalności, których celem jest zachowanie (ochrona) gatunków
dziko występujących oraz siedlisk naturalnych i mało zmienionych, ochrona
krajobrazu, jak również związaną z tym działalność badawczo-rozwojową,
monitoring oraz wykonywanie analiz warunków środowiskowych.
Oczyszczalnie ścieków
Urządzenia mające na celu dostosowanie jakości ścieków do standardów
środowiskowych lub innych norm jakości w zakresie ich recyklingu i ponownego
wykorzystania.
Oczyszczanie biologiczne ścieków
Procesy z wykorzystaniem mikroorganizmów tlenowych i beztlenowych, w wyniku
których powstają ścieki oczyszczone, oddzielone znad osadu ściekowego, oraz osad
ściekowy zawierający biomasę łącznie z zanieczyszczeniami. Procesy oczyszczania
biologicznego stosowane mogą być bez lub łącznie z oczyszczaniem mechanicznym
oraz z podwyższonym stopniem oczyszczania.
Oczyszczanie mechaniczne ścieków (*)
Procesy fizyczne i mechaniczne, w wyniku których powstają zdekantowane ścieki i
osad ściekowy. Procesy mechaniczne mogą być stosowane bez lub łącznie z
oczyszczeniem biologicznym oraz procesami podwyższonego stopnia oczyszczania.
Oczyszczanie mechaniczne obejmuje co najmniej takie procesy, jak sedymentacja,
flotacja itp.
Oczyszczanie ścieków
Proces mający na celu dostosowanie ścieków do standardów środowiskowych lub
innych norm jakości. Wyróżnia się trzy metody oczyszczania: mechaniczne,
biologiczne i o podwyższonym stopniu oczyszczania (w tym chemiczne). Dla celów
obliczenia ogólnej ilości oczyszczonych ścieków należy wykazywać jedynie ilość,
która była poddana najwyższemu z wymienionych stopni oczyszczania. Tak więc
ścieki oczyszczane mechanicznie, jak również biologicznie powinny być wykazywane
jako ścieki oczyszczone biologicznie, a ścieki oczyszczane wszystkimi metodami
powinny być wykazywane jako oczyszczane metodą o podwyższonym stopniu
oczyszczania.
Odpady
Materiały nie będące produktami podstawowymi (tzn. produktami wytwarzanymi na
rynek), które nie są dalej wykorzystywane przez wytwórcę dla własnych celów
produkcyjnych, przekształcania lub spożycia oraz których chce się on pozbyć.
Odpady mogą powstawać podczas ekstrakcji surowców, podczas ich przetwarzania w
półprodukty i wyroby gotowe, podczas spożycia wyrobów gotowych oraz podczas
każdej innej działalności człowieka. Definicja nie obejmuje pozostałości
powtórnie wykorzystywanych w miejscu ich wytwarzania. Nie obejmuje również
materiałów odpadowych, które są bezpośrednio wyrzucane do wody lub uwalniane do
powietrza. Dla krajów członkowskich Unii Europejskiej odpady definiowane są jako
każda substancja lub przedmiot, które właściciel wyrzuca lub ma zamiar wyrzucić
albo których wyrzucenie jest wymagane (zgodnie z Dyrektywą Rady 91/156/EEC,
zmieniającą Dyrektywę 75/442/EEC dotyczącą odpadów).
Odpady niebezpieczne
Odpady, które ze względu na ich toksyczność, zakaźny charakter, radioaktywność,
łatwopalność lub inne cechy (zgodnie z definicją podaną w aneksie III do
Dyrektywy Rady 91/689 - EU) stanowią zasadnicze aktualne lub potencjalne
niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego lub dla żywych organizmów. Odpady
niebezpieczne potencjalnie niszczą środowisko i z tego względu muszą być
kontrolowane. Mogą one stanowić duże niebezpieczeństwo w krótkim okresie lub być
niebezpieczne dla środowiska w długim okresie. Odpady, które mają takie cechy,
mogą powstawać jako produkty uboczne, pozostałości procesów technologicznych,
zużyte czynniki reakcji, skażone urządzenie lub sprzęt pozostałe po działalności
wytwórczej lub po unieszkodliwianiu substancji toksycznych. Dla celów tej
definicji "odpady niebezpieczne" obejmują dla każdego kraju wszystkie materiały
i produkty, które uważane są za niebezpieczne zgodnie z praktyką danego kraju.
Odpady o niskim poziomie radioaktywności
Podkategoria obejmująca odpady, które ze względu na niską zawartość
radionuklidów nie wymagają osłaniania (ekranowania) podczas zajmowania się nimi
lub podczas ich transportowania.
Odpady promieniotwórcze (*)
Każdy materiał, który zawiera lub jest zanieczyszczony radionuklidami o stężeniu
lub poziomie promieniowania wyższym niż "ilości zwolnione z nadzoru" ustalone
przez kompetentne władze oraz dla których nie przewiduje się dalszego
wykorzystania. Odpady promieniotwórcze powstają w elektrowniach jądrowych oraz w
urządzeniach związanych z jądrowym cyklem paliwowym, jak również podczas innych
metod wykorzystywania materiału promieniotwórczego, np. wykorzystanie
radionuklidów w szpitalach i zakładach badawczych. Innym rodzajem ważnych
odpadów są odpady pochodzące z kopalni oraz zakładów wzbogacania uranu, a także
z przerobu wypalonego paliwa jądrowego. Odpady promieniotwórcze klasyfikowane są
jako nisko-, średnio- i wysokoaktywne. Dla celów tej klasyfikacji niniejsza
definicja obejmuje jedynie odpady promieniotwórcze niskoaktywne (głównie odpady
ze szpitali, zawierające radionuklidy), natomiast nie obejmuje odpadów
promieniotwórczych pochodzących z elektrowni jądrowych.
Ogólne zarządzanie środowiskiem
Każda możliwa do zidentyfikowania działalność skierowana na wspieranie decyzji
podejmowanych w kontekście działalności związanej z ochroną środowiska, czy to
przez jednostki rządowe, czy inne. Działalność taka powinna być umieszczona w
1-cyfrowych kategoriach niniejszej klasyfikacji. W przypadku gdy nie jest to
możliwe, powinna być włączona do podgrupy 9.1 niniejszej klasyfikacji.
Podwyższony stopień oczyszczenia ścieków (*)
Procesy pozwalające na redukcję specyficznych składników ścieków, która nie jest
możliwa do osiągnięcia podczas innych procesów oczyszczania. Obejmują one
wszystkie jednostkowe procesy nie objęte oczyszczaniem mechanicznym i
biologicznym, np. koagulację chemiczną, flokulację (kłaczkowanie) oraz
strącanie: chlorowanie (z punktem przełamania), usuwanie składników lotnych
(stripping), filtrowanie, cedzenie na mikrositach, selektywną wymianę jonów,
absorbcję na węglu aktywnym, osmozę odwróconą, ultrafiltrację, elektroflotację.
Powyższe procesy prowadzą do podwyższenia stopnia oczyszczania ścieków, jeżeli
wspomagają oczyszczanie mechaniczno-biologiczne.
Pośrednie spożycie określonych wyrobów i usług (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Pośrednie spożycie charakterystycznych wyrobów i usług przez jednostki
producenta gospodarki krajowej. Może ono składać się z określonych wyrobów i
usług rynkowych lub charakterystycznych usług pomocniczych. W celu uniknięcia
podwójnego liczenia pośrednie zużycie tych określonych wyrobów i usług
stanowiących wkład do produkcji usług charakterystycznych nie jest brane pod
uwagę.
Recykling odpadów (wykorzystanie odpadów)
Wykorzystanie odpadów jako materiału wejściowego (jako surowce wtórne) w
procesach przemysłowych. Nie obejmuje odzysku energii ze spalania odpadów.
Restytucja populacji gatunków i krajobrazu
Działalność, której celem jest przywrócenie ginących gatunków fauny i flory lub
odzyskanie gatunków zagrożonych wyginięciem, jak również odnowa zniszczonego
krajobrazu w celu podniesienia jego funkcji przyrodniczych lub jego wartości
estetycznych. Obejmuje wydatki poniesione na restytucję opuszczonych obszarów
górniczych i kamieniołomów.
Sieć kanalizacyjna
System kolektorów, rurociągów, przewodów i pomp do odprowadzania ścieków z
miejsc ich powstawania do oczyszczalni ścieków lub do miejsc, skąd są
odprowadzane do wód powierzchniowych.
Składowanie podziemne
Tymczasowe magazynowanie lub końcowe składowanie odpadów niebezpiecznych pod
ziemią, w miejscach spełniających określone kryteria geologiczne i techniczne.
Składowiska
Podziemne lub naziemne miejsca ostatecznego składowania odpadów, kontrolowane
lub nie kontrolowane pod względem różnych wymogów sanitarnych, ochrony
środowiska lub innych wymogów bezpieczeństwa.
Składowiska specjalnie zabezpieczone
Przechowywanie niebezpiecznych odpadów w taki sposób, aby były one efektywnie
zabezpieczone przed rozproszeniem w środowisku lub przedostały się do środowiska
tylko w dopuszczalnych granicach. Składowiska takie mogą występować na
specjalnie wybudowanych obszarach bezpieczeństwa.
Spalanie
Proces termicznego unieszkodliwiania odpadów, podczas którego chemicznie
związana energia spalanej materii przemieniana jest w energię cieplną. Związki
palne przemieniane są w gazy spalinowe. Niepalna materia nieorganiczna pozostaje
w postaci żużla i popiołu lotnego.
Ścieki
Woda, która nie stanowi już bezpośredniej wartości dla celu, w jakim była
używana lub produkowana, biorąc pod uwagę jej jakość, ilość lub czas
występowania.
Termiczne przekształcanie odpadów (*)
Proces utleniania gazowych, ciekłych lub stałych odpadów, przebiegający w
wysokiej temperaturze (powyżej 600°C), przekształcający je w gazy, substancje
ciekłe oraz pozostałości stałe. Powstające spaliny mogą być uwalniane do
atmosfery (z odzyskiem lub bez odzysku ciepła oraz z oczyszczaniem lub nie), a
powstały żużel lub popiół składowane są na składowiskach. Głównymi urządzeniami
technologicznymi stosowanymi do termicznego przekształcania odpadów są: piece
obrotowe, piece wielokomorowe oraz piece fluidalne. Pozostałości po termicznym
przekształcaniu odpadów mogą być czasem uznawane za odpady niebezpieczne.
Termiczne przekształcanie odpadów może odbywać się na lądzie lub na morzu.
Energia cieplna wydzielająca się podczas procesu spalania może, lub nie, być
wykorzystana do wytwarzania pary, gorącej wody lub energii elektrycznej.
Transfer specjalny
Transfer przekazywany z myślą o ochronie środowiska, który nie posiada
odpowiednika ani w kapitale ani w bieżącym spożyciu. Transfer specjalny
występuje głównie w postaci dotacji lub transferów międzynarodowych.
Transfery (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Każda transakcja, w której jedna jednostka instytucjonalna dostarcza innej
jednostce wyrób lub środki finansowe albo świadczy usługę, bez otrzymywania od
tej ostatniej odpowiednika w postaci wyrobu, środków finansowych lub usługi.
Unieszkodliwianie biologiczne wszystkich rodzajów odpadów (*)
Procesy biologicznego przekształcenia odpadów, podczas których przy
wykorzystaniu żywych mikroorganizmów usuwane są substancje mikroorganiczne.
Unieszkodliwianie odpadów
Proces, którego celem jest zmiana fizycznych, chemicznych lub biologicznych cech
lub składu każdego rodzaju odpadów w celu ich neutralizacji, sprawienia, że nie
będą one niebezpieczne, będą bezpieczniejsze do transportu, będą nadawały się do
odzysku lub składowania, lub w celu zmniejszenia ich ilości. Poszczególne
rodzaje odpadów mogą być poddawane więcej niż jednemu procesowi
unieszkodliwiania. Definicja obejmuje również proces recyklingu, przeprowadzany
w celu ochrony środowiska.
Unieszkodliwianie odpadów innych niż niebezpieczne
Obejmuje procesy unieszkodliwiania fizycznego/chemicznego, spalanie
(spopielanie) odpadów, unieszkodliwianie biologiczne i każdą inną metodę
unieszkodliwiania.
Unieszkodliwianie odpadów niebezpiecznych (*)
Obejmuje procesy unieszkodliwiania fizycznego/chemicznego, unieszkodliwiania
termicznego, unieszkodliwiania biologicznego, kondycjonowania odpadów
promieniotwórczych i każdą inną właściwą metodę unieszkodliwiania odpadów
niebezpiecznych.
Urządzenia do monitoringu
Urządzenia techniczne stosowane w procesie monitoringu. Mogą one pracować lub
nie pracować w sieci oraz mogą dotyczyć lub nie monitorowania jednego
szczególnego elementu środowiska (zintegrowane stacje monitoringu dla powietrza,
wody, gleby itp.). Urządzenia do monitoringu powietrza nie obejmują stacji
meteorologicznych.
Urządzenia do ochrony środowiska
Urządzenia lub sprzęt techniczny przeznaczone do wykorzystania w ochronie
środowiska. Mogą to być urządzenia w rodzaju urządzeń "końca rury" - nie
ingerujące w proces produkcyjny, lecz redukujące zanieczyszczenia w procesie
produkcji, lub w rodzaju "technologii (urządzeń) zintegrowanych", które mogą
stanowić część większego procesu produkcyjnego, redukujące ilość i zmieniające
jakość produkowanych zanieczyszczeń na bardziej przyjazne środowisku. Nie
obejmują urządzeń przeznaczonych wyłącznie do zachowania przemysłowych norm
bezpieczeństwa.
Urządzenia do oczyszczania ścieków
Oczyszczalnie ścieków lub komory fermentacyjne (zbiorniki septyczne).
Urządzenia związane z wykorzystaniem, unieszkodliwianiem lub usuwaniem odpadów
Zakład lub część zakładu w całości lub częściowo przeznaczony do wykorzystania,
unieszkodliwiania lub usuwania odpadów oraz sprzęt techniczny przeznaczony do
wykorzystania, unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych i innych niż
niebezpieczne, stanowiący część innego procesu produkcyjnego. Definicja ta
obejmuje również przyległe tereny przeznaczone do składowania odpadów, w tym
składowiska i obszary morza wykorzystywane do tego celu.
Usuwanie odpadów
Obejmuje przemieszczanie odpadów na końcowe miejsce przeznaczenia (składowania)
odpadów, dla których nie przewiduje się dalszego wykorzystania, chociaż w
praktyce może się to zdarzyć (np. pozyskiwanie biogazu).
Usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne
Obejmuje przemieszczanie na składowiska oraz składowanie w morzu i wszelkie inne
dozwolone metody.
Usuwanie odpadów niebezpiecznych (*)
Obejmuje przemieszczanie na: składowiska specjalnie zabezpieczone, składowiska
podziemne oraz składowanie w morzu i każdą inną dozwoloną metodę. W Polsce
składowanie podziemne wymaga uzyskania koncesji geologicznej, natomiast
składowanie w morzu wymaga uzyskania specjalnego zezwolenia.
Uzdatnianie wód chłodniczych
Proces stosowany do uzdatniania wody chłodniczej w celu dostosowania jej do
wymaganych norm przed wpuszczeniem do środowiska. Woda chłodnicza stosowana jest
do odprowadzania ciepła.
Władze centralnego (patrz SNA - wyd. 1993 r.)
Wszystkie ośrodki władz publicznych włączone do Systemu Rachunków Narodowych
(SNA) Narodów Zjednoczonych:
(I) ministerstwa, urzędy i inne ośrodki administracji, wojsko oraz ośrodki
porządku publicznego, ośrodki zajmujące się promowaniem wzrostu gospodarczego,
opieki społecznej oraz rozwoju technologicznego, zapewnieniem usług w zakresie
szkolnictwa, zdrowia, kultury, rekreacji i innych usług socjalnych i społecznych
bezpłatnych lub świadczonych w cenach sprzedaży nie pokrywających w pełni
kosztów produkcji;
(II) inne instytucje niedochodowe służące gospodarstwom domowym lub
przedsiębiorstwom handlowym, które są w całości lub głównie finansowane i
kontrolowane przez władze publiczne lub które obsługują przede wszystkim ośrodki
rządowe;
(III) ubezpieczenia społeczne dla dużych grup społecznych, ustanowione,
kontrolowane lub finansowane przez rząd;
(IV) przedsiębiorstwa państwowe (nie stowarzyszone jednostki publiczne), które
przede wszystkim produkują wyroby i świadczą usługi dla rządu lub które przede
wszystkim sprzedają wyroby i usługi obywatelom, ale nie działają na dużą skalę;
oraz
(V) organy przechowujące oszczędności obywateli i udzielające pożyczek, które są
finansowo zintegrowane z rządem lub które nie mają upoważnienia do nabywania
środków finansowych lub zaciągania zobowiązań na rynku kapitałowym.
Wydajność unieszkodliwiania w jednostkach masy
Tonaż materiałów odpadowych, według rodzajów, które mogą być unieszkodliwione w
danym urządzeniu w ciągu roku, zgodnie z przyjętą technologią i normami.
Wydajność urządzeń do oczyszczania (*)
Maksymalna ilość ścieków lub odpadów, które mogą być oczyszczone/
unieszkodliwione w ciągu jednostki czasu w oczyszczalni ścieków lub w zakładzie
unieszkodliwiania, z zachowaniem ustalonych norm i zgodnie z przyjętą
technologią. Wydajność ta może być wyrażona w ilości ścieków oczyszczanych na
dobę lub w przeliczeniu na liczbę równoważnych mieszkańców (dla oczyszczania
ścieków) albo w jednostkach masy.
Wydatki nie identyfikowane na pierwszym poziomie klasyfikacji
Wydatki na ochronę środowiska odnoszące się do kilku jednocyfrowych kategorii
klasyfikacji.
Wyroby dostosowane
Wyroby, które z jednej strony w mniejszym stopniu zanieczyszczają środowisko niż
wyroby równoważne (w momencie ich używania i/lub złomowania), a z drugiej strony
są bardziej kosztowne niż odpowiadające im wyroby na etapie produkcji (tj.
priorytetowe w stosunku do subwencji dla producentów lub bodźców fiskalnych dla
konsumentów).
Zapobieganie przenikaniu zanieczyszczeń
Dotyczy modyfikacji procesów produkcyjnych. Ma na celu zmniejszenie lub
wyeliminowanie przedostawania się substancji zanieczyszczających do gleby i wód
powierzchniowych, podziemnych i gruntowych. Obejmuje przede wszystkim rodzaje
działalności związane z uszczelnianiem powierzchni gruntu zakładów
przemysłowych, zakładaniem zbiorników dla odpływów zanieczyszczeń, wycieków oraz
umacnianiem urządzeń magazynowych i środków transportu zanieczyszczeń.
Zapobieganie zanieczyszczeniom przez modyfikację procesów technologicznych
Modyfikowanie procesów produkcyjnych mające na celu zmniejszenie zanieczyszczeń.
Przystosowanie urządzeń lub procesów produkcyjnych do stosowania czystych
produktów. Zwykle jest to charakterystyczna działalność pomocnicza.
Zbieranie i transport odpadów
Zbieranie odpadów, przez służby komunalne lub podobne instytucje albo przez
prywatne, czy też państwowe firmy, wyspecjalizowane przedsiębiorstwa lub ośrodki
rządowe, oraz ich transport do miejsca ich unieszkodliwiania lub składowania.
Zbieranie odpadów komunalnych może być selektywne (tj. wykonywane specyficznie
dla danego rodzaju produktu) lub nie zróżnicowane (tj. obejmujące w tym samym
czasie wszystkie odpady). Oczyszczanie ulic powinno być wykazywane w części
dotyczącej odpadów publicznych oraz zbierania odpadków z ulic. Nie dotyczy także
usług w zakresie odśnieżania.
Transport odpadów obejmuje przemieszczanie odpadów z miejsc ich wytwarzania do
miejsc ich wykorzystywania, unieszkodliwiania (łącznie ze składowaniem) lub
miejsc gromadzenia, w tym ich przemieszczania do odbiorcy i od odbiorcy odpadów.
Zmniejszanie hałasu i wibracji
Działalność mająca na celu zmniejszenie emisji hałasu lub wibracji ze źródła w
celu ochrony środowiska (w tym człowieka). Dla celów niniejszej klasyfikacji
definicja ta nie obejmuje zmniejszania hałasu w celu ochrony miejsc pracy. Nie
dotyczy też wyburzania zabudowań mieszkalnych z powodu nadmiernego narażenia na
hałas i wibracje.
CATEGORIES OF THE CLASSIFICATION
Part I: Characteristic environmental protection activities
GroupSubgroupClassDescription
1235
1 Protection of ambient air and climate
1.1 Prevention of pollution through in-process modifications
1.1.1for the protection of ambient air
1.1.2for the protection of climate and ozone layer
1.2 Treatment of exhaust gases and ventilation air
1.2.1for the protection of ambient air
1.2.2for the protection of climate and ozone layer
1.3 Measurement, control, laboratories, and the like
1.4 Other activities
2 Waste-water management
2.1 Prevention of pollution through in-process modifications
2.2 Sewerage networks
2.3 Waste-water treatment
2.4 Treatment of cooling water
2.5 Measurement, control, laboratories, and the like
2.6 Other activities
3 Waste management
3.1 Prevention of pollution through in-process modifications
3.2 Collection and transport
3.3 Treatment and disposal of hazardous waste
3.3.1Thermal treatment
3.3.2Landfill
3.3.3Other treatment and disposal
3.4 Treatment and disposal of non-hazardous waste
3.4.1Incineration
3.4.2Landfill
3.4.3Other treatment and disposal
3.5 Measurement, control, laboratories, and the like
3.6 Other activities
4 Protection of soil and groundwater
4.1 Prevention of pollutant infiltrations
4.2 Decontamination of soils
4.3 Measurement, control, laboratories, and the like
4.4 Other activities
5 Noise and vibration abatement (excluding workplace protection)
5.1 Noise and vibration from road and rail traffic
5.1.1Preventive in-process modifications at the source
5.1.2Construction of anti-noise/vibration facilities
5.2 Air traffic noise
5.2.1Preventive in-process modifications at the source
5.2.2Construction of anti-noise/vibration facilities
5.3 Industrial process noise and vibrations
5.4 Measurement, control, laboratories, and the like
5.5 Other activities
6 Protection of biodiversity and landscape
6.1 Protection of species
6.2 Protection of landscapes and habitats
of which:
6.2.1Protection of forest
6.3 Rehabilitation of species populations and landscapes
6.4 Restoration and cleaning of water bodies
6.5 Measurement, control, laboratories, and the like
6.6 Other activities
7 Protection against radiation (excl. nuclear power stations and military
installations)
7.1 Protection of ambient media
7.2 Measurement, control, laboratories, and the like
7.3 Other activities
8 Research and development
8.1 Protection of ambient air and climate
8.1.1Protection of ambient air
8.1.2Protection of atmosphere and climate
8.2 Protection of ambient water
8.3 Waste
8.4 Protection of soil and groundwater
8.5 Abatement of noise and vibration
8.6 Protection of species and habitats
8.7 Protection against radiation
8.8 Other research on the environment
9 Other environmental protection activities
9.1 General administration of the environment
9.2 Education, training and information
9.3 Activities leading to indivisible expenditures
9.4 Activities not elsewhere specified
In international data collection, it is recommended to request expenditure data
on characteristic environmental protection activities as follows:
Investments: All positions
Current expenditure: 1-digit level
Total expenditure: 1-digit level, by - general government
- industries (excl. general government)
- households
Part II: Environmental protection facilities
GroupSubgroupClassDescription
1235
1 Protection of ambient air and climate
1.1 Dedusting equipment, filters. Industrial establishments equipped for
the treatment of exhaust gases (percentage for NACE/ISIC two-digit
categories; percentage of thermal electricity generation plants)
1.2 Air monitoring installations (number of measurement sites, by type of
compound) monitored; number of measurements per year; number of mobile
equipments)
1.2.1Stationary sites in built-up areas
1.2.2Stationary sites in open areas
1.2.3Mobile sites
2 Water management and protection
2.1 Sewerage networks (in kilometres)
2.2 Waste-water treatment installations (number; capacity in terms of
population equivalents or COD)
2.2.1Mechanical treatment technology
2.2.2Biological treatment technology (excluding septic tanks)
2.2.3Advanced treatment technology
2.2.4Septic tanks
2.3 Monitoring installations (number of measurement sites; number of
mobile equipments; number of measurements per year and by type of water
body monitored)
3 Waste management
3.1 Facilities for the treatment of hazardous waste (number; capacity in
terms of weight that can be treated per year, by type of waste as
applicable)
3.1.1Physical/chemical treatment technology
3.1.2Thermal treatment technology
3.1.3Biological treatment technology
3.1.4Conditioning of radioactive wastes
3.1.5Other treatment technologies
3.2 Facilities for the treatment of other than hazardous wastes (number;
capacity in terms of weight that can be treated per year, by type of waste
as applicable)
3.2.1Physical/chemical treatment technology
3.2.2Incineration of municipal or similar wastes
3.2.3Incineration of industrial wastes
3.2.4Biological treatment technology
3.2.5Other treatment technologies
3.3 Facilities for the disposal of waste (number of sites)
3.3.1Landfill for all types of waste
3.3.2Landfill exclusively for hazardous waste
3.3.3Containment/underground disposal
3.3.4Other disposal installations
4 Protection of soil and groundwater
4.1 "End-of-pipe" facilities (number)
4.1.1Soil surface-sealing including ditches and walls, drainage systems
4.1.2Catchments for run-offs, losses, leaks
4.1.3Improvement of underground storage and transport facilities in the
interest of groundwater and soil protection
4.1.4Removal of underground storage and falicities in the interest of
groundwater and soil protection
4.2 Reservoir liners, reinforcement of transport systems for hazardous
products and other integrated facilities (number)
5 Noise abatement
5.1 Noise barriers: roads, railroads, airports (in kilometres)
5.2 Equipment for follow-up and control of noise (number of sites and
measurement equipments)
(a) Physical data on facilities should be made available in terms of the
variables and units specified.
(b) If this classificiation is used in international data collection of
expenditure data, it is recommended to request data on facilities as follows:
Investments: all positions
Current expenditure: 1-digit level
Total expenditure: 1-digit level, by - general government
- industries (excl. general government)
- households
*1 System Rachunków Narodowych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów formularzy
sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów
kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1999.
(Dz. U. Nr 25, poz. 219)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej
(Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i
Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie
określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich
wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w
badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki
publicznej na rok 1999 (Dz. U. Nr 160, poz. 1075) w § 1 w ust. 1 dodaje się pkt
141-144 w brzmieniu:
"141) SOF-1 - sprawozdanie z działalności fundacji, stowarzyszeń i organizacji
społecznych,
142) SOF-2 - sprawozdanie z działalności związków zawodowych,
143) SOF-3 - sprawozdanie z działalności partii politycznych,
144) SOF-4 - sprawozdanie z działalności samorządu gospodarczego i zawodowego
oraz organizacji pracodawców."
§ 2. Wzory formularzy SOF-1, SOF-2, SOF-3 i SOF-4, o których mowa w § 1,
określają załączniki nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 1999 r.
(poz. 219)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA SOF-1
Dane wartościowe w tys. zł oraz udziały procentowe należy podawać z dokładnością
do jednego znaku po przecinku, a pozostałe dane (w tym pracujący i zatrudnienie)
w liczbach całkowitych.
W dziale I w pytaniach 3, 4, 5 udzielenie odpowiedzi polega na otoczeniu kółkiem
symbolu cyfrowego wariantu właściwego dla jednostki sprawozdawczej.
Dział I. Dziedzina i zasięg działania jednostki
Pytanie 1 - należy określić najważniejsze pola działalności statutowej.
Najważniejsze pola działalności statutowej to te cele, dla których organizacja
powstała i które są zapisane w jej statucie. Należy wpisać w ramki kod cyfrowy
najwyżej 3 pól działania.
Pytanie 2 - należy wpisać w ramki kod cyfrowy dziedziny działania działalności
statutowej, w której organizacja wydatkowała najwięcej swoich środków. Kod ten
znajduje się z lewej strony nazwy dziedziny.
Pytanie 3 - należy sprecyzować, jaki odsetek środków organizacja przeznaczyła na
działalność statutową w dziedzinie podanej w pytaniu 2.
Pytanie 4 - należy określić, jaki był zasięg działania jednostki sprawozdawczej;
odnieść do administracyjnego podziału kraju obowiązującego w 1998 r.
Dział II. Pracujący, członkowie i wolontariusze
W wierszu 1 - wykazuje się liczbę pracujących w osobach (bez przeliczenia na
pełne etaty; bez zatrudnionych na umowę zlecenie, umowę o dzieło), będących w
stanie ewidencyjnym jednostki w ostatnim dniu roku i dla których jednostka
sprawozdawcza jest ich głównym miejscem pracy.
W wierszu 3 - wykazuje się przeciętną liczbę zatrudnionych na podstawie stosunku
pracy po przeliczeniu osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty. Przeciętną
liczbę zatrudnionych w roku oblicza się dodając przeciętną liczbę zatrudnionych
w poszczególnych miesiącach roku i otrzymaną sumę dzieli się przez 12 (bez
względu na to, czy podmiot funkcjonował przez cały rok, czy nie).
W wierszu 4 - wykazuje się liczbę wolontariuszy, którzy przynajmniej raz
pracowali społecznie na rzecz jednostki (lub w jej ramach) w okresie
sprawozdawczym. Pracą społeczną nie jest udział w imprezach organizowanych przez
jednostkę, ale np. bezpłatna praca przy organizowaniu takich imprez, zbieranie
funduszy lub pomoc potrzebującym w ramach działalności jednostki.
W wierszu 5 - aby wykazać udział wartości pracy świadczonej przez wolontariuszy,
należy podzielić szacunkową wartość pracy wykonanej w jednostce przez
wolontariuszy (społecznie, bez wynagrodzenia) przez szacunkową ogólną wartość
pracy wykonywanej (odpłatnie lub społecznie) przez wszystkie osoby (pracowników
oraz wolontariuszy) w ramach jednostki w okresie sprawozdawczym; wynik tego
dzielenia należy pomnożyć przez 100.
Dział III. Przychody i wartości przekazanych przez jednostkę środków
(finansowych i rzeczowych)
1. Przychody w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać wszystkie przychody, które jednostka realizuje
zgodnie z przepisami prawa i statutu, tj. przychody z działalności statutowej
oraz gospodarczej.
W wierszu 4 - należy wykazać darowizny i dotacje ze źródeł prywatnych: od
krajowych jednostek komercyjnych, od krajowych jednostek społecznych, darowizny,
datki i zapisy przekazane przez osoby fizyczne w kraju.
W wierszu 6 - należy wykazać wszystkie przychody ze sprzedaży produktów (wyrobów
i usług) oraz towarów, obejmujące kwoty należne za sprzedane produkty, tj.
wyroby gotowe i półfabrykaty, wykonane roboty i usługi (o zaliczeniu danego
rodzaju działalności do usług decyduje dana czynność, a nie wielkość uzyskanych
z tego tytułu przychodów), np. przychody z wynajmu nieruchomości oraz przychody
ze sprzedaży towarów - obrót (bez podatku VAT).
W wierszu 7 - należy wykazać pozostałe przychody nie wymienione w wierszach 2-6,
np. przychody ze sprzedaży środków trwałych.
Dział IV. Koszty działalności (bez wydatków inwestycyjnych oraz wartości
przekazanych przez jednostkę środków finansowych i rzeczowych) w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać koszty poniesione w danym roku obejmujące pozycje
kosztów prostych. Uwaga: dział ten nie obejmuje kosztów finansowych oraz
pozostałych kosztów operacyjnych.
W wierszu 3 - podaje się wynagrodzenie osobowe brutto łącznie z wypłatami z
zysku do podziału (dokonywane również w postaci obligacji lub akcji), tj.
wynagrodzenia zasadnicze, dodatki stałe i przejściowe, premie i nagrody,
wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (obejmujących stawkę zasadniczą
i dopłaty), wynagrodzenia za czas urlopów, odprawy (emerytalne, dla zwalnianych
grupowo i odszkodowawcze), wynagrodzenia za czas choroby, wypłacane ze środków
zakładu pracy, świadczenia deputatowe oraz inne sporadyczne składniki
wynagrodzeń (niezależnie od źródeł finansowania tych wypłat).
Dział V. Środki trwałe i nakłady inwestycyjne w tys. zł
W wierszu 1 - wykazuje się łączną wartość brutto własnych środków trwałych
(gruntów, budynków i budowli, maszyn i urządzeń technicznych, środków transportu
i narzędzi) jednostek sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np.
znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, zbędne, uznane za
trwale nieczynne, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z wartością środków
trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów dzierżawy, najmu lub
leasingu, z których wynika prawo do ich amortyzowania.
W wierszu 2 - wykazuje się wartość nakładów inwestycyjnych, do których zalicza
się poniesione w okresie sprawozdawczym nakłady na nabycie (w tym również zakup
środków trwałych nie wymagających montażu lub instalacji) bądź wytworzenie na
własne potrzeby środków trwałych, nakłady na inwestycje rozpoczęte (nie
zakończone, tj. na przyszłe środki trwałe, na inwestycje w obcych obiektach oraz
inne nakłady związane z realizacją inwestycji, a nie zaliczane do środków
trwałych).
W przypadku realizacji wspólnych inwestycji przez kilku inwestorów, gdy jeden
inwestor realizuje inwestycje, a inni inwestorzy partycypują w kosztach budowy,
nakłady inwestycyjne powinny być wykazywane w zakresie całej inwestycji tylko w
sprawozdaniach realizującego inwestycje, tzw. "inwestora zastępczego".
Inwestorzy, którzy biorą udział w kosztach budowy, nie wykazują wnoszonych
udziałów jako zrealizowanych nakładów inwestycyjnych.
Podmioty, które nie mogą odliczać podatku VAT i podatek ten jest wliczany do
wartości środka trwałego, wykazują nakłady inwestycyjne łącznie z podatkiem VAT.
Również pozostałe podmioty, w przypadku gdy podatek VAT zwiększy wartość ujętego
w ewidencji księgowej środka trwałego, podają wartość łącznie z podatkiem VAT
(dotyczy to samochodów osobowych zakupionych na własne potrzeby oraz zakupionych
dóbr inwestycyjnych służących działalności nie opodatkowanej).
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA SOF-2
Dane wartościowe w tys. zł oraz udziały procentowe należy podawać z dokładnością
do jednego znaku po przecinku, a pozostałe dane (w tym pracujący i zatrudnienie)
w liczbach całkowitych.
W dziale I w pytaniach 1 i 2, w dziale II w wierszach: 04, 05, 06, 07, 08
udzielenie odpowiedzi polega na otoczeniu kółkiem symbolu cyfrowego wariantu
właściwego dla jednostki sprawozdawczej.
Dział I. Statutowe dziedziny działania jednostki
Pytanie 1 - jednostka powinna określić, które dziedziny pracy dominują w jej
działalności statutowej. Należy zaznaczyć najwyżej 3 odpowiedzi.
Dział II. Pracujący, struktury i członkowie
W wierszu 01 - wykazuje się liczbę pracujących w osobach (bez przeliczenia na
pełne etaty; bez zatrudnionych na umowę zlecenie, umowę o dzieło), będących w
stanie ewidencyjnym jednostki w ostatnim dniu roku i dla których jednostka
sprawozdawcza jest ich głównym miejscem pracy.
W wierszu 03 - wykazuje się przeciętną liczbę zatrudnionych na podstawie
stosunku pracy po przeliczeniu osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty.
Przeciętną liczbę zatrudnionych w roku oblicza się dodając przeciętną liczbę
zatrudnionych w poszczególnych miesiącach roku i otrzymaną sumę dzieli się przez
12 (bez względu na to, czy podmiot funkcjonował przez cały rok, czy nie).
W wierszu 06 - odpowiedź 1 zakreślają jednostki, które wchodzą w skład jednej
organizacji związkowej wyższego szczebla, np. związku ogólnokrajowego,
federacji, konfederacji, struktury regionalnej.
W wierszu 07 - odpowiedź 2 zakreślają jednostki, które wchodzą jednocześnie do
dwóch konfederacji (jeśli statuty dopuszczają taką możliwość) struktury
branżowej (federacji) i struktury regionalnej.
W wierszu 08 - odpowiedź 3 zakreślają związki samodzielne, zarejestrowane w
rejestrze A odnośnego Sądu Wojewódzkiego, nie wchodzące w skład innych struktur
związkowych.
Wiersz 09 - powinny wypełnić wszystkie organizacje związkowe szczebla
ponadzakładowego. Należy podać łączną liczbę organizacji zrzeszonych we
wszystkich strukturach jednostki.
Wiersz 10 - liczba członków odnosi się do osób spełniających wymogi statutu
związku i uchwał organów statutowych. Należy podać łączną liczbę członków
wszystkich struktur wchodzących w skład organizacji związkowej.
W wierszu 14 - liczbę członków płacących składki należy podać bez względu na
przeznaczenie składek.
Dział III. Przychody i wartości przekazanych przez jednostkę środków
(finansowych i rzeczowych)
1. Przychody w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać wszystkie przychody, które jednostka realizuje
zgodnie z przepisami prawa i statutu, tj. przychody z działalności statutowej
oraz gospodarczej.
W wierszu 3 - należy wykazać wszystkie przychody ze sprzedaży produktów (wyrobów
i usług) oraz towarów, obejmujące kwoty należne za sprzedane produkty, tj.
wyroby gotowe i półfabrykaty, wykonane roboty i usługi (o zaliczeniu danego
rodzaju działalności do usług decyduje dana czynność, a nie wielkość uzyskanych
z tego tytułu przychodów), np. przychody z wynajmu nieruchomości oraz przychody
ze sprzedaży towarów - obrót (bez podatku VAT).
Dział IV. Koszty działalności (bez wydatków inwestycyjnych oraz wartości
przekazanych przez jednostkę środków finansowych i rzeczowych) w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać koszty poniesione w danym roku obejmujące pozycje
kosztów prostych. Uwaga: dział ten nie obejmuje kosztów finansowych oraz
pozostałych kosztów operacyjnych.
W wierszu 3 - podaje się wynagrodzenie osobowe brutto łącznie z wypłatami z
zysku do podziału (dokonywane również w postaci obligacji lub akcji), tj.
wynagrodzenia zasadnicze, dodatki stałe i przejściowe, premie i nagrody,
wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (obejmujących stawkę zasadniczą
i dopłaty), wynagrodzenia za czas urlopów, odprawy (emerytalne, dla zwalnianych
grupowo i odszkodowawcze), wynagrodzenia za czas choroby wypłacane ze środków
zakładu pracy, świadczenia deputatowe oraz inne sporadyczne składniki
wynagrodzeń (niezależnie od źródeł finansowania tych wypłat).
Dział V. Środki trwałe i nakłady inwestycyjne w tys. zł
W wierszu 1 - wykazuje się łączną wartość brutto własnych środków trwałych
(gruntów, budynków i budowli, maszyn i urządzeń technicznych, środków transportu
i narzędzi) jednostek sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np.
znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, zbędne, uznane za
trwale nieczynne, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z wartością środków
trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów dzierżawy, najmu lub
leasingu, z których wynika prawo do ich amortyzowania.
W wierszu 2 - wykazuje się wartość nakładów inwestycyjnych, do których zalicza
się poniesione w okresie sprawozdawczym nakłady na nabycie (w tym również zakup
środków trwałych nie wymagających montażu lub instalacji) bądź wytworzenie na
własne potrzeby środków trwałych, nakłady na inwestycje rozpoczęte (nie
zakończone, tj. na przyszłe środki trwałe, na inwestycje w obcych obiektach oraz
inne nakłady związane z realizacją inwestycji, a nie zaliczane do środków
trwałych).
W przypadku realizacji wspólnych inwestycji przez kilku inwestorów, gdy jeden
inwestor realizuje inwestycje, a inni inwestorzy partycypują w kosztach budowy,
nakłady inwestycyjne powinny być wykazywane w zakresie całej inwestycji tylko w
sprawozdaniach realizującego inwestycje, tzw. "inwestora zastępczego".
Inwestorzy, którzy biorą udział w kosztach budowy, nie wykazują wnoszonych
udziałów jako zrealizowanych nakładów inwestycyjnych.
Podmioty, które nie mogą odliczać podatku VAT i podatek ten jest wliczany do
wartości środka trwałego, wykazują nakłady inwestycyjne łącznie z podatkiem VAT.
Również pozostałe podmioty, w przypadku gdy podatek VAT zwiększy wartość ujętego
w ewidencji księgowej środka trwałego, podają wartość łącznie z podatkiem VAT
(dotyczy to samochodów osobowych zakupionych na własne potrzeby oraz zakupionych
dóbr inwestycyjnych służących działalności nie opodatkowanej).
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA SOF-3
Dane wartościowe w tys. zł oraz udziały procentowe należy podawać z dokładnością
do jednego znaku po przecinku, a pozostałe dane (w tym pracujący i zatrudnienie)
w liczbach całkowitych.
W dziale I w pytaniach 1, 2, 4, 6, 7 udzielenie odpowiedzi polega na otoczeniu
kółkiem symbolu cyfrowego wariantu właściwego dla jednostki sprawozdawczej.
Dział I. Dziedzina działania partii
Pytanie 1 - należy odpowiedzieć, czym partia się zajmowała; czy swoje cele
programowe partia realizowała, np. przez udział w parlamencie, rządzie,
samorządzie terytorialnym, przez współpracę z organizacjami pozarządowymi.
Należy zaznaczyć najwyżej 2 odpowiedzi.
Pytanie 2 - należy określić, które dziedziny dominują w działalności partii
politycznej. Należy wybrać najwyżej 3 odpowiedzi.
Pytanie 3 - należy podać liczbę terenowych oddziałów (wojewódzkich,
regionalnych). Nie należy podawać tu liczby kół.
Pytanie 4 - należy uwzględnić frakcje statutowe i niestatutowe.
Pytanie 6 - należy uwzględnić udział w międzynarodowych organizacjach
politycznych, takich jak np. Międzynarodówka Socjalistyczna czy Europejska
Partia Demokratyczna.
Dział II. Pracujący i członkowie
W wierszu 1 - wykazuje się liczbę pracujących w osobach (bez przeliczenia na
pełne etaty; bez zatrudnionych na umowę zlecenie, umowę o dzieło), będących w
stanie ewidencyjnym jednostki w ostatnim dniu roku i dla których jednostka
sprawozdawcza jest ich głównym miejscem pracy.
W wierszu 3 - wykazuje się przeciętną liczbę zatrudnionych na podstawie stosunku
pracy po przeliczeniu osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty. Przeciętną
liczbę zatrudnionych w roku oblicza się dodając przeciętną liczbę zatrudnionych
w poszczególnych miesiącach roku i otrzymaną sumę dzieli się przez 12 (bez
względu na to, czy podmiot funkcjonował przez cały rok, czy nie).
W wierszu 4 - należy podać łączną liczbę członków w podlegających oddziałach,
płacących składki.
Dział III. Przychody i wartości przekazanych przez jednostkę środków
(finansowych i rzeczowych)
1. Przychody w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać wszystkie przychody, które jednostka realizuje
zgodnie z przepisami prawa i statutu, tj. otrzymane składki członkowskie,
dotacje i darowizny.
Dział IV. Koszty działalności (bez wydatków inwestycyjnych oraz wartości
przekazanych przez jednostkę środków finansowych i rzeczowych) w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać koszty poniesione w danym roku obejmujące pozycje
kosztów prostych. Uwaga: dział ten nie obejmuje kosztów finansowych oraz
pozostałych kosztów operacyjnych.
W wierszu 2 - podaje się wynagrodzenie osobowe brutto łącznie z wypłatami z
zysku do podziału (dokonywane również w postaci obligacji lub akcji), tj.
wynagrodzenia zasadnicze, dodatki stałe i przejściowe, premie i nagrody,
wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (obejmujących stawkę zasadniczą
i dopłaty), wynagrodzenia za czas urlopów, odprawy (emerytalne, dla zwalnianych
grupowo i odszkodowawcze), wynagrodzenia za czas choroby wypłacane ze środków
zakładu pracy, świadczenia deputatowe oraz inne sporadyczne składniki
wynagrodzeń (niezależnie od źródeł finansowania tych wypłat).
Dział V. Środki trwałe i nakłady inwestycyjne w tys. zł
W wierszu 1 - wykazuje się łączną wartość brutto własnych środków trwałych
(gruntów, budynków i budowli, maszyn i urządzeń technicznych, środków transportu
i narzędzi) jednostek sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np.
znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, zbędne, uznane za
trwale nieczynne, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z wartością środków
trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów dzierżawy, najmu lub
leasingu, z których wynika prawo do ich amortyzowania.
W wierszu 2 - wykazuje się wartość nakładów inwestycyjnych, do których zalicza
się poniesione w okresie sprawozdawczym nakłady na nabycie (w tym również zakup
środków trwałych nie wymagających montażu lub instalacji) bądź wytworzenie na
własne potrzeby środków trwałych, nakłady na inwestycje rozpoczęte (nie
zakończone, tj. na przyszłe środki trwałe, na inwestycje w obcych obiektach oraz
inne nakłady związane z realizacją inwestycji, a nie zaliczane do środków
trwałych).
W przypadku realizacji wspólnych inwestycji przez kilku inwestorów, gdy jeden
inwestor realizuje inwestycje, a inni inwestorzy partycypują w kosztach budowy,
nakłady inwestycyjne powinny być wykazywane w zakresie całej inwestycji tylko w
sprawozdaniach realizującego inwestycje, tzw. "inwestora zastępczego".
Inwestorzy, którzy biorą udział w kosztach budowy, nie wykazują wnoszonych
udziałów jako zrealizowanych nakładów inwestycyjnych.
Podmioty, które nie mogą odliczać podatku VAT i podatek ten jest wliczany do
wartości środka trwałego, wykazują nakłady inwestycyjne łącznie z podatkiem VAT.
Również pozostałe podmioty, w przypadku, gdy podatek VAT zwiększy wartość
ujętego w ewidencji księgowej środka trwałego, podają wartość łącznie z
podatkiem VAT (dotyczy to samochodów osobowych zakupionych na własne potrzeby
oraz zakupionych dóbr inwestycyjnych służących działalności nie opodatkowanej).
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO SPRAWOZDANIA SOF-4
Dane wartościowe w tys. zł oraz udziały procentowe należy podawać z dokładnością
do jednego znaku po przecinku, a pozostałe dane (w tym pracujący i zatrudnienie)
w liczbach całkowitych.
W dziale I w pytaniach 1, 3, 5 udzielenie odpowiedzi polega na otoczeniu kółkiem
symbolu cyfrowego wariantu właściwego dla jednostki sprawozdawczej.
Dział I. Dziedzina działania jednostki
Pytanie 1 - należy określić, które z dziedzin działalności dominują w
działalności statutowej. Należy zaznaczyć najwyżej 3 odpowiedzi.
Dział II. Pracujący, członkowie i wolontariusze
W wierszu 1 - wykazuje się liczbę pracujących w osobach (bez przeliczenia na
pełne etaty; bez zatrudnionych na umowę zlecenie, umowę o dzieło), będących w
stanie ewidencyjnym jednostki w ostatnim dniu roku i dla których jednostka
sprawozdawcza jest ich głównym miejscem pracy.
W wierszu 3 - wykazuje się przeciętną liczbę zatrudnionych na podstawie stosunku
pracy po przeliczeniu osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty. Przeciętną
liczbę zatrudnionych w roku oblicza się dodając przeciętną liczbę zatrudnionych
w poszczególnych miesiącach roku i otrzymaną sumę dzieli się przez 12 (bez
względu na to, czy podmiot funkcjonował przez cały rok, czy nie).
W wierszu 4 - wykazuje się liczbę wolontariuszy, którzy przynajmniej raz
pracowali społecznie na rzecz jednostki (lub w jej ramach) w okresie
sprawozdawczym. Pracą społeczną nie jest udział w imprezach organizowanych przez
jednostkę, ale np. bezpłatna praca przy organizowaniu takich imprez, zbieranie
funduszy lub pomoc potrzebującym w ramach działalności jednostki.
W wierszu 5 - aby wykazać udział wartości pracy świadczonej przez wolontariuszy,
należy podzielić szacunkową wartość pracy wykonanej w jednostce przez
wolontariuszy (społecznie, bez wynagrodzenia) przez szacunkową ogólną wartość
pracy wykonywanej (odpłatnie lub społecznie) przez wszystkie osoby (pracowników
oraz wolontariuszy) w ramach jednostki w okresie sprawozdawczym; wynik tego
dzielenia należy pomnożyć przez 100.
W wierszu 6 - jednostki, które na pyt. 3 w dziale I odpowiedziały "tak", podają
liczbę członków zrzeszonych w wykazanych (w pyt. 4 w dz. I) jednostkach niższego
szczebla.
Dział III. Przychody i wartości przekazanych przez jednostkę środków
(finansowych i rzeczowych)
1. Przychody w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać wszystkie przychody, które jednostka realizuje
zgodnie z przepisami prawa i statutu, tj. przychody z działalności statutowej
oraz gospodarczej.
W wierszu 3 - należy wykazać wszystkie przychody ze sprzedaży produktów (wyrobów
i usług) oraz towarów, obejmujące kwoty należne za sprzedane produkty, tj.
wyroby gotowe i półfabrykaty, wykonane roboty i usługi (o zaliczeniu danego
rodzaju działalności do usług decyduje dana czynność, a nie wielkość uzyskanych
z tego tytułu przychodów), np. przychody z wynajmu nieruchomości oraz przychody
ze sprzedaży towarów - obrót (bez podatku VAT).
Dział IV. Koszty działalności (bez wydatków inwestycyjnych oraz wartości
przekazanych przez jednostkę środków finansowych i rzeczowych) w tys. zł
W wierszu 1 - należy wykazać koszty poniesione w danym roku obejmujące pozycje
kosztów prostych. Uwaga: dział ten nie obejmuje kosztów finansowych oraz
pozostałych kosztów operacyjnych.
W wierszu 3 - podaje się wynagrodzenie osobowe brutto łącznie z wypłatami z
zysku do podziału (dokonywane również w postaci obligacji lub akcji), tj.
wynagrodzenia zasadnicze, dodatki stałe i przejściowe, premie i nagrody,
wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (obejmujących stawkę zasadniczą
i dopłaty), wynagrodzenia za czas urlopów, odprawy (emerytalne, dla zwalnianych
grupowo i odszkodowawcze), wynagrodzenia za czas choroby wypłacane ze środków
zakładu pracy, świadczenia deputatowe oraz inne sporadyczne składniki
wynagrodzeń (niezależnie od źródeł finansowania tych wypłat).
Dział V. Środki trwałe i nakłady inwestycyjne w tys. zł
W wierszu 1 - wykazuje się łączną wartość brutto własnych środków trwałych
(gruntów, budynków i budowli, maszyn i urządzeń technicznych, środków transportu
i narzędzi), jednostek sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np.
znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie, zbędne, uznane za
trwale nieczynne, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z wartością środków
trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów dzierżawy, najmu lub
leasingu, z których wynika prawo do ich amortyzowania.
W wierszu 2 - wykazuje się wartość nakładów inwestycyjnych, do których zalicza
się poniesione w okresie sprawozdawczym nakłady na nabycie (w tym również zakup
środków trwałych nie wymagających montażu lub instalacji) bądź wytworzenie na
własne potrzeby środków trwałych, nakłady na inwestycje rozpoczęte (nie
zakończone, tj. na przyszłe środki trwałe, na inwestycje w obcych obiektach oraz
inne nakłady związane z realizacją inwestycji, a nie zaliczane do środków
trwałych).
W przypadku realizacji wspólnych inwestycji przez kilku inwestorów, gdy jeden
inwestor realizuje inwestycje, a inni inwestorzy partycypują w kosztach budowy,
nakłady inwestycyjne powinny być wykazywane w zakresie całej inwestycji tylko w
sprawozdaniach realizującego inwestycje, tzw. "inwestora zastępczego".
Inwestorzy, którzy biorą udział w kosztach budowy, nie wykazują wnoszonych
udziałów jako zrealizowanych nakładów inwestycyjnych.
Podmioty, które nie mogą odliczać podatku VAT i podatek ten jest wliczany do
wartości środka trwałego - wykazują nakłady inwestycyjne łącznie z podatkiem
VAT. Również pozostałe podmioty, w przypadku gdy podatek VAT zwiększy wartość
ujętego w ewidencji księgowej środka trwałego, podają wartość łącznie z
podatkiem VAT (dotyczy to samochodów osobowych zakupionych na własne potrzeby
oraz zakupionych dóbr inwestycyjnych służących działalności nie opodatkowanej).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 4 marca 1999 r.
w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę
ubiegającą się o przyjęcie na studia wyższe w roku akademickim 1999/2000.
(Dz. U. Nr 25, poz. 220)
Na podstawie art. 141 ust. 6 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z
1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z
1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz.
590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50,
poz. 310 i Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Osoby ubiegające się o przyjęcie na studia do szkół wyższych nadzorowanych
przez Ministrów: Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej, Kultury i
Sztuki, Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki wnoszą opłatę ustaloną przez rektora uczelni. Wysokość opłaty nie może
przewyższać planowanych kosztów związanych z przeprowadzeniem postępowania
rekrutacyjnego.
§ 2. Maksymalna wysokość opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie
na studia wyższe w roku akademickim 1999/2000 wynosi:
1) 65 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunki studiów, na których
postępowanie kwalifikacyjne na studia obejmuje sprawdzian uzdolnień
artystycznych lub sprawności fizycznej kandydata,
2) 55 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia na pozostałych
kierunkach.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 4 marca 1999 r.
w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę
ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku
akademickim 1999/2000.
(Dz. U. Nr 25, poz. 221)
Na podstawie art. 71 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach
zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Maksymalna wysokość opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie
na studia w państwowej uczelni zawodowej wynosi:
1) 65 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunki i (lub) specjalności
zawodowe, na których postępowanie kwalifikacyjne na studia obejmuje sprawdzian
uzdolnień artystycznych lub sprawności fizycznej kandydata,
2) 55 zł dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia na pozostałych
kierunkach i specjalnościach zawodowych.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 10 lutego 1999 r.
w sprawie dopuszczenia w 1999 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub
do wprowadzenia na polski obszar celny.
(Dz. U. Nr 25, poz. 222)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628 i z 1998 r. Nr 156, poz.
1018) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się wykaz wyrobów zawierających azbest, dopuszczonych w 1999 r.
do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny, spośród wyrobów
określonych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie
stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628 i z 1998 r. Nr
156, poz. 1018).
2. Wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 lutego 1999 r. (poz.
222)
WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST DOPUSZCZONYCH W 1999 R. DO PRODUKCJI LUB DO
WPROWADZENIA NA POLSKI OBSZAR CELNY
Lp.Kod PCNNazwa wyrobuSystematyczny wykaz wyrobów (SWW)
6812 Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu
i węglanu magnezowego; wyroby z takich mieszanin lub z azbestu (np. nici,
tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), wzmocnione lub nie,
inne niż towary z pozycji nr 6811 lub 6813:
1ex 6812 70 00 0Płyty azbestowo-kauczukowe z przeznaczeniem na produkcję
uszczelek stosowanych:1338-1
- Materiał z prasowanych włókien azbestowych, w arkuszach lub rolkach1) w
instalacjach pracujących w kontakcie z takimi mediami, jak:
- kwas siarkowy, oleum, kwas azotowy, kwas solny,
- tlenki azotu o temperaturze 850°C,
- gazy poreakcyjne o temperaturze od 300°C,
- chlor mokry,
przy parametrach pracy:
temperatura 300-1300°C w połączeniu z wysokimi ciśnieniami od 30 barów
2) w instalacjach parowych w energetyce i ciepłownictwie (jednocześnie
wysokie temperatury od 200°C i ciśnienie od 50 barów)
2ex 6812 90 90 0Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych1338-2
- - Pozostałe- z przeznaczeniem jak wyżej,
stosowane do uszczelniania układów wodnych, olejowych, wydechowych i
elementów korpusowych silnika, uszczelki podgłowicowe; w typach silników
"S", S-12U, S1000, S-850, S-700
2524 00 Azbest:
3ex 2524 00 30 0Azbest włóknisty1418-6
- włókna, płatki lub proszekdla potrzeb:
- przygotowania według specjalnej technologii diafragm (przepon)
elektrolizerów solanki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 9 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 1999 r.
(Dz. U. Nr 25, poz. 223)
Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz
z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 lipca 1998 r. w
sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 1999 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 674 i z
1999 r. Nr 6, poz. 41) po lp. 6 dodaje się lp. 6a w brzmieniu:
1234
«6a."Przyjęcie Polski do NATO"1kwiecień 1999 r.»
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik
socjalny".
(Dz. U. Nr 25, poz. 224)
Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756
i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 20, poz. 170) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca 1997 r.
w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny" (Dz. U. Nr 24,
poz. 125) w § 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Komisje regionalne działają przy publicznych policealnych szkołach
pracowników służb społecznych, prowadzących szkolenie z zakresu specjalizacji I
i II stopnia, oraz przy urzędzie marszałkowskim lub przy regionalnym ośrodku
polityki społecznej."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 29 stycznia 1999 r.
w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach medycznych.
(Dz. U. Nr 25, poz. 227)
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991
r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 759)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się ramowe plany nauczania w publicznych szkołach medycznych dla
zawodów określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowiącej
załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 grudnia 1997
r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 1998 r. Nr 4,
poz. 9), stanowiące załączniki nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Kształcenie w liceach medycznych jest prowadzone według ramowych planów
nauczania określonych dotychczasowymi przepisami do zakończenia cyklu
kształcenia.
§ 3. Traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 7
sierpnia 1993 r. w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach
medycznych (Dz. Urz. MZiOS Nr 9, poz. 28 i z 1994 r. Nr 13, poz. 27).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29
stycznia 1999 r. (poz. 227)
Załącznik nr 1
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
Szkoła średnia medyczna
Szkoła policealna
Zawód ......................
...................................
/symbol cyfrowy/
Podbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum techniczne
Lp.Przedmioty nauczania /obowiązkowe/SemestrRazem godzin tygodniowo w
rocznym cyklu nauczani a
III
Liczba tygodni nauki a/
............................................
Liczba godzin tygodniowo
Przedmioty zawodowe b/ 16-9
1..................................................................
2..................................................................
3..................................................................
....................................................................
....................................................................
..Zajęcia praktyczne b/ 12-18
..Praktyka zawodowa: ........ tygodnie w semestrze ........ b/
Razem godzin przedmiotów zawodowych obowiązkowych282728-27
..Wychowanie fizyczne222
Ogółem godzin przedmiotów obowiązkowych302930-29
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
Objaśnienia:
a/ przyjmuje się 36 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ zestaw obowiązkowych przedmiotów zawodowych teoretycznych, wymiary godzin
zajęć lekcyjnych i zajęć praktycznych oraz wymiar praktyki zawodowej określa
program nauczania dla zawodu.
Załącznik nr 2
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
Szkoła średnia medyczna
Szkoła policealna
Zawód: ......................
.............................
/symbol cyfrowy/
Podbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum techniczne
Lp.Przedmioty nauczania /obowiązkowe/SemestrRazem godzin tygodniowo w
2-letnim cyklu nauczani a
IIIIIIIV
Liczba tygodni nauki a/
........................................................................................
Liczba godzin tygodniowo
Przedmioty zawodowe b/ 16,5-53,5
1......................................................
2......................................................
3......................................................
........................................................
........................................................
..Zajęcia praktyczne b/................................37,5-2,5
..Praktyka zawodowa: ........ tygodni w semestrze ........ i ........ b/
Razem godzin przedmiotów zawodowych obowiązkowych26-2826-28282854-56
..Wychowanie fizyczne*220-20-22-4
Ogółem godzin przedmiotów obowiązkowych28-3028-3028-3028-3056-60
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
Objaśnienia:
a/ przyjmuje się 38-36 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ zestaw obowiązkowych przedmiotów zawodowych teoretycznych, wymiary godzin
tych przedmiotów i zajęć praktycznych oraz wymiar praktyki zawodowej określają
programy nauczania dla zawodów;
* w kształceniu w zawodzie ratownika medycznego zwiększa się liczbę godzin WF w
I i II semestrze do 4, a w semestrze III do 3, stosownie zmniejszając liczbę
godzin przedmiotów zawodowych.
Załącznik nr 3
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
Szkoła średnia medyczna
Szkoła policealna
Zawód: ......................
......................
/symbol cyfrowy/
Podbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum techniczne
Lp.Przedmioty nauczania /obowiązkowe/SemestrRazem godzin tygodniowo w
2,5-letnim cyklu nauczani a
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki a/
..............................................................................................................
Liczba godzin tygodniowo
Przedmioty zawodowe b/ 30-50
1..............................................................
2..............................................................
3..............................................................
................................................................
................................................................
................................................................
..Zajęcia praktyczne b/ 42-21
..Praktyka zawodowa: ........ tygodni w semestrze ........ b/
Razem godzin przedmiotów zawodowych obowiązkowych282830-2828-2030-2872-71
..Wychowanie fizyczne220-22-00-23-4
Ogółem godzin przedmiotów obowiązkowych303030303075
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
Objaśnienia:
a/ przyjmuje się 38-36 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ zestaw obowiązkowych przedmiotów zawodowych teoretycznych, wymiary godzin
tych przedmiotów i zajęć praktycznych oraz wymiar praktyki zawodowej określają
programy nauczania dla zawodów.
Załącznik nr 4
RAMOWY PLAN NAUCZANIA
Szkoła średnia medyczna
Technikum
Zawód: ......................
......................
/symbol cyfrowy/
Podbudowa programowa: szkoła podstawowa
Lp.Przedmioty nauczania /obowiązkowe/ Klasa Razem godzin tygodniowo
cyklu nauczani a
IIIIIIIVV
Liczba tygodni nauki a/
........................................
Liczbagodzintygodniowo
1Język polski4333316
2Język obcy2222210
3Historia211116
4Elementy informatyki21---3
5Przysposobienie obronne11---2
6Wychowanie fizyczne2222210
7Wiedza o społeczeństwie----11
8Geografia211--4
9Matematyka2+22+22+12+12+110+7
10Fizyka1111-4
11Chemia21---3
12Ochrona i kształtowanie środowiska /Biologia z higieną i ochroną
środowiska/ b/11---2
...Godziny do dyspozycji wychowawcy10,50,50,50,53
Razem godz. przedmiotów ogólnokształcących2418,513,512,512,581
13Przedmioty zawodowe b/
...........................
...........................6610111245
...........................
...........................
..Zajęcia praktyczne b/05,55,55,55,522
...Zarys wiedzy o gospodarce--11-2
Razem godz. przedmiotów zawodowych611,516,517,517,569
Praktyka zawodowa: ........tygodniwklasie ........ i........b/
Ogółem godzin przedmiotów obowiązkowych3030303030150
Nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne:
Objaśnienia:
a/ przyjmuje się 38-36 tygodni zajęć w roku szkolnym;
b/ zestaw obowiązkowych przedmiotów zawodowych teoretycznych, wymiary godzin
tych przedmiotów i zajęć praktycznych oraz wymiar praktyki zawodowej określa
program nauczania dla zawodu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 lutego 1999 r.
o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
(Dz. U. Nr 26, poz. 228)
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126) w art. 121
wyrazy "2,03 %" zastępuje się wyrazami "1,62 %".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie określenia wysokości oraz zasad przyznawania ryczałtu członkom
Krajowej Rady Sądownictwa.
(Dz. U. Nr 26, poz. 230)
Na podstawie art. 10a ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie
Sądownictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1996 r. Nr 72, poz. 347, z 1997 r. Nr 117, poz. 753 i Nr 124, poz.
782 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Członkowie Krajowej Rady Sądownictwa, zwanej dalej "Radą", z wyjątkiem
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, otrzymują ryczałt za udział w
posiedzeniach i innych pracach Rady.
2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje członkom Rady w wysokości 20%
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej za
każdy dzień udziału w posiedzeniach i innych pracach Rady.
3. Ryczałt wypłaca się ze środków budżetowych Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej w okresach miesięcznych.
§ 2. Ryczałt za udział w innych pracach Rady oblicza się dla poszczególnych
członków na podstawie ogólnej liczby godzin przepracowanych w danym miesiącu,
podzielonej przez liczbę "4" i następnie pomnożonej przez wskaźnik, o którym
mowa w § 1 ust. 2.
§ 3. Podstawę wypłaty ryczałtu stanowi wniosek Przewodniczącego Rady. Do wniosku
dołącza się protokoły posiedzeń Rady wraz z listami obecności oraz wykazy
udziału poszczególnych członków w innych pracach Rady, sporządzane za okres
każdego miesiąca.
§ 4. Traci moc zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10
sierpnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości oraz zasad przyznawania ryczałtu
członkom Krajowej Rady Sądownictwa (Monitor Polski Nr 54, poz. 487).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 stycznia 1999 r.
w sprawie Klasyfikacji Wyrobów Obronnych (KWO).
(Dz. U. Nr 26, poz. 231)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się Klasyfikację Wyrobów Obronnych (KWO), stanowiącą załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
(Klasyfikacja Wyrobów Obronnych stanowi oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 19 marca 1999 r.
w sprawie zakresu działania i właściwości terytorialnej delegatur Urzędu Ochrony
Państwa.
(Dz. U. Nr 26, poz. 232)
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i
Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i
Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się siedziby oraz właściwość terytorialną delegatur Urzędu Ochrony
Państwa, określone w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Delegatura Urzędu Ochrony Państwa działa w zakresie określonym w art. 1
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1999 r. (poz.
232)
SIEDZIBY ORAZ WŁAŚCIWOŚĆ TERYTORIALNA DELEGATUR URZĘDU OCHRONY PAŃSTWA
Lp.Siedziba delegaturyWłaściwość terytorialna
123
1Białystokwojewództwo podlaskie
2Bydgoszczwojewództwo kujawsko-pomorskie
3Gdańskwojewództwo pomorskie
4Katowicewojewództwo śląskie
5Krakówwojewództwo małopolskie
6Lublinwojewództwo lubelskie
7Łódźwojewództwo łódzkie
8Olsztynwojewództwo warmińsko-mazurskie
9Opolewojewództwo opolskie
10Poznańwojewództwa: wielkopolskie i lubuskie
11Radomwojewództwo świętokrzyskie i województwo mazowieckie, z wyłączeniem
miasta stołecznego Warszawa pozostającego we właściwości terytorialnej
Urzędu Ochrony Państwa w Warszawie
12Rzeszówwojewództwo podkarpackie
13Szczecinwojewództwo zachodniopomorskie
14Wrocławwojewództwo dolnośląskie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie określenia dla pracowników tworzących zawodową grupę muzealników
wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania stanowisk związanych z
działalnością podstawową muzeów oraz trybu ich stwierdzania.
(Dz. U. Nr 26, poz. 233)
Na podstawie art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U.
z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Wymagania kwalifikacyjne uprawniające pracowników tworzących zawodową grupę
muzealników do zajmowania stanowisk związanych z działalnością podstawową muzeów
określa załącznik rozporządzenia.
§ 2. Wymagania kwalifikacyjne oraz staż pracy stwierdza, z zastrzeżeniem § 4,
pracodawca na podstawie dyplomów, świadectw lub zaświadczeń oraz świadectw pracy
dokumentujących:
1) ukończenie szkół wyższych, szkół oraz kursów kwalifikacyjnych lub innych form
kształcenia,
2) uprawnienia nabyte do wykonywania określonych zawodów,
3) okresy zatrudnienia.
§ 3. 1. Do stażu pracy wymaganego do zajmowania stanowisk określonych w
załączniku do rozporządzenia zalicza się okresy zatrudnienia w:
1) muzeach, bibliotekach naukowych, archiwach i instytucjach ochrony dóbr
kultury,
2) urzędach organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego na
stanowiskach związanych z działalnością kulturalną, pod warunkiem posiadania co
najmniej 3-letniego stażu pracy w muzealnictwie.
2. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może zaliczyć pracownikowi do stażu
pracy okresy zatrudnienia na innych stanowiskach niż wymienione w ust. 1, na
których nabył kwalifikacje przydatne do pracy na określonym stanowisku w muzeum.
§ 4. 1. Stwierdzenia kwalifikacji niezbędnych do zajmowania stanowiska kustosza
dyplomowanego oraz opiniowania dorobku zawodowego na stanowisku kustosza
dokonuje komisja kwalifikacyjna na wniosek osoby zainteresowanej.
2. Członków komisji kwalifikacyjnej powołuje i odwołuje Minister Kultury i
Sztuki na wniosek Rady do Sprawa Muzeów działającej przy Ministrze Kultury i
Sztuki.
3. Liczba członków komisji nie może przekroczyć 5 osób.
4. Członkowie komisji kwalifikacyjnej wybierają przewodniczącego komisji.
5. Komisja kwalifikacyjna działa na podstawie uchwalonego przez siebie
regulaminu, zatwierdzonego przez Ministra Kultury i Sztuki.
6. Komisja kwalifikacyjna:
1) stwierdza posiadanie kwalifikacji niezbędnych do zajmowania stanowiska
kustosza dyplomowanego na podstawie złożonych dokumentów oraz rozmowy z
zainteresowanym,
2) opiniuje dorobek zawodowy wymagany na stanowisku kustosza na podstawie
złożonych dokumentów i materiałów.
7. W przypadku stwierdzenia przez komisję, iż zainteresowany nie spełnia wymagań
kwalifikacyjnych do zajmowania stanowiska kustosza dyplomowanego, lub wydania
negatywnej opinii o dorobku zawodowym wymaganym na stanowisku kustosza,
zainteresowany może zwrócić się w ciągu 14 dni do Ministra Kultury i Sztuki z
prośbą o ponowne rozpatrzenie wniosku.
§ 5. 1. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
kwalifikacji do zajmowania dotychczasowego stanowiska, powinien je uzupełnić w
ciągu 5 lat, z wyjątkiem sytuacji określonych w ust. 2.
2. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
kwalifikacji do zajmowania dotychczasowego stanowiska, a ukończył 45 lat życia i
posiada 15-letni staż pracy związanej z działalnością podstawową muzeów, jest
zwolniony od obowiązku uzupełniania kwalifikacji wymaganych na tym stanowisku.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 26 czerwca 1998
r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania stanowisk w
muzeach oraz trybu ich stwierdzania (Dz. U. Nr 122, poz. 804).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r.
(poz. 233)
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA STANOWISK ZWIĄZANYCH Z
DZIAŁALNOŚCIĄ PODSTAWOWĄ MUZEÓW DLA PRACOWNIKÓW TWORZĄCYCH ZAWODOWĄ GRUPĘ
MUZEALNIKÓW
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1Kustosz dyplomowany- wyższe specjalistyczne, 8 lat (w tym 2 lata na
stanowisku starszego kustosza)
- stopień naukowy doktora w dziedzinie związanej z działalnością
podstawową muzeum,
- dorobek zawodowy w zakresie wskazanym w art. 2 ustawy o muzeach,
- znajomość języka obcego
2Starszy kustoszwyższe specjalistyczne oraz stopień naukowy doktora w
dziedzinie związanej z działalnością podstawową muzeum lub podyplomowe
studium muzealnicze6 lat
3Kustoszwyższe specjalistyczne oraz podyplomowe studium muzealnicze lub
dorobek zawodowy w zakresie wskazanym w art. 2 ustawy o muzeach5 lat
4Adiunktwyższe specjalistyczne3 lata
5Starszy asystentwyższe specjalistyczne2 lata
6Asystentwyższe specjalistyczne-
wyższe zawodowe (licencjat)-
Uwaga: 1. Za wykształcenie wyższe zawodowe uznaje się studia w szkole wyższej
pierwszego stopnia zakończone uzyskaniem dyplomu w jednej z dziedzin związanych
z działalnością podstawową muzeów.
2. Za wykształcenie wyższe specjalistyczne uznaje się ukończenie studiów
wyższych i uzyskanie dyplomu magisterskiego w jednej z dziedzin związanych z
działalnością podstawową muzeów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji
uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych instytucjach
kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki
samorządu terytorialnego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 234)
Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721 i Nr
141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie ustala wymagania kwalifikacyjne i tryb stwierdzania
kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych
instytucjach kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub
jednostki samorządu terytorialnego.
§ 2. 1. Wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania określonych
stanowisk w następujących instytucjach kultury:
1) domach (ośrodkach, klubach i świetlicach) kultury, ogniskach artystycznych
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) w galeriach sztuki (centrach, biurach wystaw artystycznych) określa załącznik
nr 2 do rozporządzenia,
3) ośrodkach badań i dokumentacji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) muzeach, na stanowiskach nie wymagających kwalifikacji określonych dla
zawodowej grupy muzealników, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia,
5) Filmotece Narodowej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania określonych stanowisk w
bibliotekach oraz tryb stwierdzania tych kwalifikacji i uprawniające do
zajmowania stanowisk związanych z działalnością podstawową w muzeach dla
pracowników tworzących zawodową grupę muzealników oraz tryb stwierdzania tych
kwalifikacji regulują odrębne przepisy.
3. Wykaz szkół wyższych, szkół i kursów, których ukończenie, lub egzaminów,
których złożenie uznaje się za wykształcenie specjalistyczne i przygotowanie
pedagogiczne, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 3. Wymagania kwalifikacyjne pracowników stwierdza pracodawca na podstawie
świadectw, dyplomów, zaświadczeń oraz świadectw pracy dokumentujących:
1) ukończenie szkół wyższych, szkół, kursów kwalifikacyjnych lub innych form
kształcenia,
2) uprawnienia nabyte do wykonywania określonych zawodów,
3) okresy zatrudnienia.
§ 4. 1. Do stażu pracy wymaganego do zajmowania określonych stanowisk w
instytucjach kultury zalicza się okresy zatrudnienia w:
1) instytucjach kultury,
2) urzędach organów administracji rządowej lub samorządowej na stanowiskach do
spraw działalności kulturalnej,
3) instytucjach innych niż wymienione w pkt 1 i 2, prowadzących działalność
kulturalną.
2. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może zaliczyć pracownikowi do stażu
pracy inne okresy zatrudnienia na stanowiskach wymagających kwalifikacji, które
mogą być przydatne na określonym stanowisku w instytucji kultury.
3. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
kwalifikacji przewidzianych niniejszym rozporządzeniem do zajmowania określonego
stanowiska, a ukończył 45 lat życia i posiada 15-letni staż pracy w jednostkach
określonych w ust. 1, jest zwolniony od obowiązku uzupełnienia kwalifikacji na
tym stanowisku.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 25 maja 1992 r. w
sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji
uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w instytucjach kultury (Dz.
U. Nr 46, poz. 206 i z 1998 r. Nr 122, poz. 802).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r.
(poz. 234)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA OKREŚLONYCH STANOWISK W
DOMACH (OŚRODKACH, KLUBACH I ŚWIETLICACH) KULTURY, OGNISKACH ARTYSTYCZNYCH
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Główny instruktorwyższe specjalistyczne3 lata
wyższe i studia podyplomowe odpowiadające wykonywanej specjalności
wyższe i przygotowanie pedagogiczne
wyższe zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności4 lata
2Starszy instruktorwyższe specjalistyczne2 lata
wyższe i studia podyplomowe odpowiadające wykonywanej specjalności
wyższe i przygotowanie pedagogiczne3 lata
wyższe zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności
studium animatorów kultury4 lata
średnie specjalistyczne i przygotowanie pedagogiczne
3Instruktorwyższe specjalistyczne-
wyższe i przygotowanie pedagogiczne
wyższe zawodowe odpowiadające wykonywanej specjalności
studium animatorów kultury2 lata
średnie specjalistyczne
4Młodszy instruktorstudium animatorów kultury-
średnie specjalistyczne
średnie
5Główny instruktor artystycznywyższe specjalistyczne i przygotowanie
pedagogiczne5 lat pracy na stanowisku starszego instruktora artystycznego
wyższe i studia podyplomowe odpowiadające wykonywanej specjalności i
przygotowanie pedagogiczne
wyższe i instruktorski kurs kwalifikacyjny
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne
studium pomaturalne odpowiadające wykonywanej specjalności
średnie artystyczne i przygotowanie pedagogiczne
średnie i instruktorski kurs kwalifikacyjny
6Starszy instruktor artystycznywyższe specjalistyczne i przygotowanie
pedagogiczne-
wyższe i studia podyplomowe odpowiadające wykonywanej specjalności i
przygotowanie pedagogiczne1 rok
wyższe i instruktorski kurs kwalifikacyjny2 lata
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne3 lata
studium pomaturalne odpowiadające wykonywanej specjalności3 lata
średnie artystyczne i przygotowanie pedagogiczne4 lata
średnie i instruktorski kurs kwalifikacyjny5 lat
7Instruktor artystycznywyższe i instruktorski kurs kwalifikacyjny-
wyższe i studia podyplomowe odpowiadające wykonywanej specjalności i
przygotowanie pedagogiczne-
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne1 rok
studium pomaturalne odpowiadające wykonywanej specjalności2 lata
średnie artystyczne i przygotowanie pedagogiczne
średnie i instruktorski kurs kwalifikacyjny3 lata
8Młodszy instruktor artystycznystudium pomaturalne odpowiadające
wykonywanej specjalności-
średnie artystyczne odpowiadające wykonywanej specjalności
średnie i instruktorski kurs kwalifikacyjny
9Główny instruktor zespołu zainteresowańwyższe i przygotowanie
pedagogiczne5 lat pracy na stanowisku starszego instruktora zespołu
zainteresowań
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne
średnie i przygotowanie pedagogiczne
10Starszy instruktor zespołu zainteresowańwyższe i przygotowanie
pedagogiczne1 rok
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne2 lata
średnie i przygotowanie pedagogiczne3 lata
11Instruktor zespołu zainteresowańwyższe i przygotowanie pedagogiczne-
wyższe zawodowe i przygotowanie pedagogiczne1 rok
średnie i przygotowanie pedagogiczne2 lata
12Młodszy instruktor zespołu zainteresowańśrednie i przygotowanie
pedagogiczne-
Załącznik nr 2
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA OKREŚLONYCH STANOWISK W
GALERIACH SZTUKI (CENTRACH, BIURACH WYSTAW ARTYSTYCZNYCH)
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Główny specjalistawyższe i studium podyplomowe odpowiadające wykonywanej
specjalności4 lata
wyższe odpowiadające wykonywanej specjalności5 lat
wyższe6 lat
2Starszy specjalistawyższe odpowiadające wykonywanej specjalności3 lata
wyższe4 lata
3Specjalistawyższe specjalistyczne2 lata
wyższe-
4Instruktorśrednie2 lata
5Młodszy specjalistaśrednie-
Załącznik nr 3
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA OKREŚLONYCH STANOWISK W
OŚRODKACH BADAŃ I DOKUMENTACJI
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy kustoszwyższe z jednej z dziedzin reprezentowanych w ochronie
dóbr kultury5 lat
2Główny specjalistawyższe4 lata
3Starszy specjalistawyższe-
średnie
4Specjalistaśrednie-
wyższe
Załącznik nr 4
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA W MUZEACH STANOWISK NIE
WYMAGAJĄCYCH KWALIFIKACJI
OKREŚLONYCH DLA ZAWODOWEJ GRUPY MUZEALNIKÓW
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy konserwatorwyższe odpowiadające wykonywanej specjalności6 lat
2Konserwatorwyższe specjalistyczne5 lat
3Adiunkt konserwatorskiwyższe specjalistyczne4 lata
wyższe zawodowe (licencjat)5 lat
4Starszy asystent konserwatorskiwyższe specjalistyczne2 lata
wyższe zawodowe (licencjat)3 lata
5Asystent konserwatorskiwyższe specjalistyczne-
wyższe zawodowe (licencjat)
6Starszy dokumentalistawyższe specjalistyczne2 lata
7Dokumentalistawyższe specjalistyczne1 rok
8Młodszy dokumentalistaśrednie zawodowe-
9Starszy renowatorśrednie specjalistyczne3 lata
10Renowatorśrednie specjalistyczne2 lata
11Renowator przyuczonyśrednie4 lata
zasadnicza szkoła zawodowa6 lat
12Młodszy renowatorśrednie-
zasadnicza szkoła zawodowa3 lata
13Przewodnik muzealnyśrednie i przeszkolenie specjalistyczne-
Uwaga:
1. Za wykształcenie wyższe zawodowe uznaje się studia w szkole wyższej
pierwszego stopnia zakończone uzyskaniem dyplomu w jednej z dziedzin związanych
z działalnością podstawową muzeów.
2. Za wykształcenie wyższe specjalistyczne uznaje się ukończenie studiów
wyższych i uzyskanie dyplomu magisterskiego w jednej z dziedzin związanych z
działalnością podstawową muzeów.
Załącznik nr 5
WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE UPRAWNIAJĄCE DO ZAJMOWANIA OKREŚLONYCH STANOWISK W
FILMOTECE NARODOWEJ
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształceniestaż pracy
1234
1Starszy kustosz ds. ochrony zbiorów filmowychwyższe8 lat
Główny specjalista
Główny konserwator zbiorów filmowych
Naczelny filmograf
2Kustosz zbioru filmowegowyższe6 lat
3Starszy specjalistawyższe3 lata
Starszy filmograf
Starszy instruktor
Starszy konserwator taśmy filmowej
4Starszy dokumentalistawyższe lub pomaturalne4 lata
5Specjalistawyższe lub pomaturalne2 lata
6Dokumentalistaśrednie2 lata
Filmograf
Konserwator taśmy filmowej
Instruktor
7Młodszy filmografśrednie-
Młodszy konserwator taśmy filmowej
Magazynier zbiorów filmowych
Młodszy dokumentalista
Załącznik nr 6
WYKAZ SZKÓŁ WYŻSZYCH, SZKÓŁ I KURSÓW, KTÓRYCH UKOŃCZENIE, LUB EGZAMINÓW, KTÓRYCH
ZŁOŻENIE UZNAJE SIĘ ZA WYKSZTAŁCENIE SPECJALISTYCZNE I PRZYGOTOWANIE
PEDAGOGICZNE
A. W zakresie wykształcenia uznanego za specjalistyczne do zajmowania stanowisk
określonych w załącznikach do rozporządzenia:
1. Za wykształcenie średnie specjalistyczne (wykształcenie równorzędne) uznaje
się:
1) ukończenie Państwowego Zawodowego Kursu dla Pracowników
Kulturalno-Oświatowych, prowadzonego na podstawie zarządzenia nr 104 Ministra
Kultury i Sztuki z dnia 31 sierpnia 1965 r. w sprawie utworzenia Państwowego
Zawodowego Kursu dla Pracowników Kulturalno-Oświatowych (Dz. Urz. MKiS Nr 5,
poz. 61),
2) ukończenie szkoły średniej nauczycielskiej lub innej szkoły średniej
uzupełnionej ukończeniem kursu kwalifikacyjnego II stopnia lub instruktorskiego
kursu kwalifikacyjnego,
3) ukończenie Korespondencyjnego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych Towarzystwa
Wiedzy Powszechnej, prowadzonego na podstawie decyzji Ministra Kultury i Sztuki
z dnia 23 maja 1959 r.,
4) ukończenie Państwowej Szkoły dla Instruktorów Teatru Ochotniczego,
5) ukończenie państwowego liceum kulturalno-oświatowego,
6) ukończenie Państwowej Rocznej Szkoły Kulturalno-Oświatowej (w Poznaniu),
7) posiadanie kwalifikacji do nauczania w szkołach muzycznych I stopnia, po
złożeniu państwowego uproszczonego egzaminu na nauczycieli szkół muzycznych I
stopnia, uzyskanych przed dniem 21 lipca 1989 r.,
8) ukończenie kursów kwalifikacyjnych II stopnia, prowadzonych na podstawie
zarządzenia nr 56 Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 czerwca 1968 r. Dziennik
Urzędowy Ministerstwa Kultury i Sztuki (Dz. Urz. MKiS Nr 7, poz. 40),
9) ukończenie instruktorskich kursów kwalifikacyjnych prowadzonych na podstawie
uchwały nr 263 Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1982 r. w sprawie podnoszenia
kwalifikacji pracowników uspołecznionych zakładów pracy oraz świadczeń
przysługujących tym pracownikom (Monitor Polski z 1983 r. Nr 1, poz. 6, z 1986
r. Nr 13, poz. 89 i z 1988 r. Nr 17, poz. 136),
10) ukończenie instruktorskich kursów kwalifikacyjnych prowadzonych przez
Centrum Animacji Kultury na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w
sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia
ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472).
2. Za wykształcenie specjalistyczne na poziomie studium pomaturalnego lub
dawniej policealnego zawodowego (wykształcenie równorzędne) uznaje się
ukończenie:
1) Państwowego Zaocznego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych według programu
nauczania ustalonego po dniu 1 stycznia 1967 r.,
2) Państwowego Pomaturalnego Studium Kształcenia Animatorów Kultury i
Bibliotekarzy (wydziału animatorów kultury), dawniej Państwowego Studium
Kulturalno-Oświatowego i Bibliotekarskiego (wydziału kulturalno-oświatowego),
3) uzyskanie zaliczenia wszystkich przedmiotów przewidzianych w programie
wyższych studiów magisterskich o kierunku artystycznym, pedagogicznym,
socjologicznym, filozoficznym, historycznym, filologicznym i etnograficznym, bez
złożenia egzaminu magisterskiego lub dyplomowego,
4) pomaturalnych studiów menedżerskich w dziedzinie kultury,
5) Policealnego Studium Architektoniczno-Budowlanego im. St. Noakowskiego w
Warszawie.
3. Za wykształcenie specjalistyczne na poziomie wyższym (wykształcenie
równorzędne) uznaje się ukończenie:
1) szkoły wyższej o kierunku kulturoznawstwa,
2) szkoły wyższej o kierunku pedagogiki kulturalno-oświatowej lub animacji
kultury,
3) szkoły wyższej o kierunku artystycznym, pedagogicznym, socjologicznym,
filologicznym, historycznym, filozoficznym i etnograficznym,
4) innej niż wymieniona w pkt 3 szkoły wyższej, uzupełnione ukończeniem
podyplomowych studiów odpowiadających wykonywanej specjalności,
5) międzywydziałowych studiów kulturalno-oświatowych utworzonych w szkołach
wyższych,
6) kursów kwalifikacyjnych III stopnia, prowadzonych na podstawie zarządzenia nr
123 Ministra Kultury i Sztuki z dnia 20 października 1967 r. w sprawie
prowadzenia szkolenia kursowego i doskonalenia zawodowego przez Centralną
Poradnię Amatorskiego Ruchu Artystycznego w zakresie kursów III stopnia (Dz.
Urz. MKiS Nr 8, poz. 78), następnie przez Centralny Ośrodek Metodyki
Upowszechniania Kultury,
7) Wyższego Studium Fotografii, prowadzonego przez Centrum Animacji Kultury
dawniej Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury i Związek Polskich
Artystów Fotografików,
8) Studium Reżyserii Teatralnej, prowadzonego przez Centralny Ośrodek Metodyczny
Domu Wojska Polskiego,
9) szkół, kursów lub złożenie egzaminów, uznane za równorzędne z ukończeniem
wyższych studiów zawodowych i magisterskich, określonych w zarządzeniu nr 36
Ministra Kultury i Sztuki z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie szczegółowych
zasad ustalania poziomu wykształcenia dla określenia wysokości stawek
wynagrodzenia zasadniczego (Dz. Urz. MKiS Nr 6, poz. 28, z późniejszymi
zmianami),
10) wyższych szkół zawodowych o kierunkach kulturoznawczych.
B. Za przygotowanie pedagogiczne wymagane na odpowiednich stanowiskach uznaje
się:
1) ukończenie wyższych studiów z przygotowaniem pedagogicznym albo innych szkół
lub kursów dających przygotowanie pedagogiczne w rozumieniu rozporządzenia
Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie
szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i
wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego
wykształcenia (Dz. U. Nr 98, poz. 433, z 1994 r. Nr 5, poz. 19 i Nr 109, poz.
521 oraz z 1999 r. Nr 14, poz. 127),
2) ukończenie zakładu kształcenia nauczycieli,
3) ukończenie studiów podyplomowych w zakresie przygotowania pedagogicznego,
4) ukończenie Państwowego Zaocznego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych według
programu nauczania ustalonego po dniu 1 stycznia 1967 r.,
5) ukończenie Państwowego Pomaturalnego Studium Kształcenia Animatorów Kultury i
Bibliotekarzy, dawniej Państwowego Studium Kulturalno-Oświatowego i
Bibliotekarskiego,
6) ukończenie kursów kwalifikacyjnych wymienionych w części A niniejszego
załącznika,
7) przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli szkół artystycznych w
rozumieniu rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 stycznia 1983 r. w
sprawie określenia szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli szkół
artystycznych (Dz. U. Nr 2, poz. 17),
8) ukończenie kursów kwalifikacyjnych prowadzonych zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 sierpnia 1992 r. w sprawie placówek
doskonalenia nauczycieli (Dz. U. Nr 63, poz. 317) lub rozporządzeniem Ministra
Kultury i Sztuki z dnia 17 października 1994 r. w sprawie określenia rodzaju,
zasad tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz zasad działania placówek
doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół artystycznych
(Dz. U. Nr 115, poz. 556).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ ORAZ EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 11 marca 1999 r.
w sprawie zwolnień od pracy lub nauki osób należących do kościołów i innych
związków wyznaniowych w celu obchodzenia świąt religijnych nie będących dniami
ustawowo wolnymi od pracy.
(Dz. U. Nr 26, poz. 235)
Na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności
sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55,
poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34
oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Pracownik należący do kościoła lub innego związku wyznaniowego, którego
święta religijne nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy, prośbę o udzielenie
zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989
r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155, z 1990 r.
Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z
1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375), zwanej dalej "ustawą",
powinien zgłosić pracodawcy co najmniej 7 dni przed dniem zwolnienia. Pracodawca
zawiadamia pracownika o warunkach odpracowania zwolnienia nie później niż 3 dni
przed dniem zwolnienia.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie świąt religijnych przypadających w
określonym dniu każdego tygodnia. W celu umożliwienia pracownikowi obchodzenia
tych świąt pracodawca, na prośbę pracownika, ustala dla niego indywidualny
rozkład czasu pracy.
§ 2. 1. Uczeń lub student należący do kościoła lub innego związku wyznaniowego,
którego święta religijne nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy, zgłasza prośbę
o udzielenie zwolnienia od nauki, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, do
szkoły (innej placówki oświatowo-wychowawczej lub opiekuńczo-wychowawczej) albo
szkoły wyższej, zwanej dalej "szkołą", w sposób przyjęty w szkole na początku
roku szkolnego (akademickiego) lub w toku nauki, nie później jednak niż 7 dni
przed dniem zwolnienia.
2. Udzielając zwolnienia od nauki, szkoła określa jednocześnie sposób wyrównania
zaległości dydaktycznych spowodowanych zwolnieniem.
§ 3. W imieniu osoby niepełnoletniej prośbę o udzielenie zwolnienia, o którym
mowa w § 1 ust. 1 i w § 2 ust. 1, zgłaszają rodzice lub opiekunowie prawni.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministrów Pracy i Polityki Socjalnej oraz Edukacji
Narodowej z dnia 12 listopada 1990 r. w sprawie zwolnień od pracy lub nauki osób
należących do kościołów i innych związków wyznaniowych w celu obchodzenia świąt
religijnych nie będących dniami ustawowo wolnymi od pracy (Dz. U. Nr 82, poz.
481).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 12 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie praw i obowiązków oraz zasad wynagradzania
pracowników Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 236)
Na podstawie art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117,
poz. 756) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30
kwietnia 1991 r. w sprawie praw i obowiązków oraz zasad wynagradzania
pracowników Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 42, poz. 186)
wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. 1. Pracownicy Kasy, z zastrzeżeniem ust. 6, wynagradzani są według zasad
przewidzianych dla pracowników urzędów administracji rządowej.
2. Pracownicy Centrali Kasy wynagradzani są według tabeli miesięcznych stawek
wynagrodzenia zasadniczego przewidzianej dla pracowników urzędów naczelnych i
centralnych organów administracji rządowej.
3. Pracownicy oddziałów regionalnych, placówek terenowych i innych jednostek
organizacyjnych Kasy wynagradzani są według tabeli miesięcznych stawek
wynagrodzenia zasadniczego przewidzianej dla pracowników pozostałych urzędów
administracji rządowej.
4. Pracownicy zatrudnieni w Kasie na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i
obsługi wynagradzani są według tabeli przewidzianej dla tych stanowisk w
urzędach administracji rządowej.
5. Pracownikom uprawnionym do dodatku funkcyjnego dodatek ten przysługuje według
stawek określonych dla pracowników urzędów administracji rządowej.
6. Ustala się tabelę stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników:
1) Centrali Kasy, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) oddziałów regionalnych, placówek terenowych i innych jednostek
organizacyjnych Kasy, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi w Kasie,
stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 3. W razie wypowiedzenia przez Kasę umowy o pracę zawartej na czas nie
określony, pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy, który
bezpośrednio przed podjęciem pracy w Kasie był urzędnikiem państwowym
mianowanym, jeżeli przyczyną wypowiedzenia jest likwidacja jednostki
organizacyjnej Kasy lub reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu
zatrudnienia, a nie jest możliwe przeniesienie pracownika, za jego zgodą, do
innej pracy w urzędzie państwowym, pracownikowi temu w okresie między ustaniem
zatrudnienia w likwidowanej lub reorganizowanej jednostce a podjęciem pracy lub
działalności gospodarczej przysługuje świadczenie pieniężne, przez okres nie
dłuższy niż sześć miesięcy, obliczane jak ekwiwalent pieniężny za urlop
wypoczynkowy. Świadczenie to nie przysługuje pracownikowi, który nabył prawo do
emerytury, a w razie gdy były pracownik pobiera zasiłek wychowawczy, chorobowy
albo macierzyński, wysokość świadczenia pieniężnego ulega odpowiedniemu
obniżeniu.";
2) dodaje się załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w
załącznikach nr 1, 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
12 marca 1999 r. (poz. 236)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW CENTRALI KASY
ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor biura (komórki równorzędnej)XIX-XXI10wyższe7
2Naczelny lekarz KasyXIX-XXI10wyższe medyczne tytuł specjalisty7
3Wicedyrektor biura (komórki równorzędnej), główny księgowy Kasy, rzecznik
prasowyXVIII-XX9wyższe7
główny specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze
4Radca prezesaXVII-XVIII8wyższe7
5Lekarz-inspektor nadzoru orzecznictwa lekarskiegoXV-XVII6wyższe medyczne
tytuł specjalisty1)7
6Główny specjalistaXV-XVII6wyższe7
radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe6
starszy projektant, starszy programistaXII-XV
8Programista, elektronikXII-XV-wyższe5
9Specjalista, projektant, XII-XIV-wyższe4
specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze oraz aplikacja
legislacyjna2
10Starszy inspektor, starszy statystyk, referendarzXI-XIII-wyższe3
11Administrator sieciX-XIV-wyższe-
średnie3
12Administrator aplikacjiX-XIII-średnie2
13Inspektor, statystyk, podreferendarz, starszy księgowy, sekretarz:
prezesa i jego zastępcyIX-XII-wyższe-
średnie2
referent prawnywyższe prawnicze-
14Starszy referentVIII-XI-średnie2
księgowy, sekretarz dyrektora biura (komórki równorzędnej)-
15ReferentVI-IX-średnie-
1) W uzasadnionych przypadkach za zgodą Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego mogą być zatrudniani lekarze o specjalizacji I stopnia.
Załącznik nr 2
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW ODDZIAŁÓW REGIONALNYCH
I ZAKŁADU POLIGRAFII KASY ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor oddziału/zakładuXVIII-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora oddziału/zakładu, główny księgowyXV-XX9wyższe7
3Lekarze: lekarz regionalny - inspektor orzecznictwa
lekarskiegoXV-XVIII7według odrębnych przepisów5
lekarz - inspektor orzecznictwa lekarskiegoXIV-XVII64
4Główny programistaXIV-XVII6wyższe5
5Kierownik placówki terenowejXIII-XVIII7wyższe4
6Rzeczoznawcy budowlani: starszy rzeczoznawca budowlanyXIII-XVI4wyższe
techniczne i uprawnienia budowlane5
rzeczoznawca budowlanyXI-XV-wyższe techniczne i uprawnienia budowlane-
średnie techniczne i uprawnienia budowlane5
7Kierownik wydziałuXII-XV5wyższe3
8Główny specjalistaXII-XV5wyższe3
9Radca prawnyXII-XV5według odrębnych przepisów
10Kierownik referatuXII-XV4wyższe3
11Starszy aprobantXII-XV-wyższe3
12Zastępca kierownika placówki terenowejXII-XVII6wyższe4
13Kierownik samodzielnego referatuXII-XVI5wyższe4
14Starszy specjalista, starszy projektant, starszy programista, starszy
informatykXII-XV-wyższe3
15Zastępca kierownika wydziałuXI-XIV3wyższe3
16ElektronikXI-XV-wyższe5
17Starszy inspektor ubezpieczeńXI-XV-wyższe2
18Specjalista, projektant, programista, informatykXI-XIV-wyższe2
19Starszy inspektor, starszy rewident, starszy statystyk, starszy
asystent, samodzielny księgowyXI-XIII-wyższe2
średnie4
20Administrator sieciX-XIV-wyższe-
średnie3
21AprobantX-XIV-wyższe2
IX-XIIIśrednie3
22Inspektor ubezpieczeńIX-XIII-wyższe-
średnie2
23Inspektor, rewident, analityk, statystyk, starszy księgowy, starszy
redaktor, asystent, sekretarz dyrektora oddziału/zakładuVIII-XII-wyższe-
średnie2
referent prawny, referent prawno-administracyjnywyższe prawnicze lub
administracyjne-
24Starszy referent ubezpieczeńVIII-XII-średnie1
25Młodszy informatyk, samodzielny referentVIII-XI-wyższe-
średnie2
26Referent ubezpieczeńVII-X-średnie-
27Starszy referent, księgowy, sekretarkaVI-XI-średnie2
28Referent, kasjer, korektor, młodszy księgowyV-IX-średnie-
Załącznik nr 3
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH POMOCNICZYCH, ROBOTNICZYCH I OBSŁUGI W KASIE ROLNICZEGO
UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik zespołu magazynówX-XII3średnie4
2Starszy kasjerXI-XIII-średnie4
3Serwisant urządzeń elektronicznych i mechanicznychX-XIV-średnie
techniczne3
4Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
rzemieślnik specjalista, operator maszyn cyfrowychzasadnicze3
5Kierownik zmianyX-XI3średnie3
starszy magazynier w magazynie technicznym, starszy kontroler techniczny,
starszy dyspozytor-2
6Operator urządzeń elektronicznychIX-XI-średnie-
7Kierownik magazynu, dyspozytorIX-X2średnie3
sekretarska-maszynistka--
starszy operator urządzeń przygotowania danychVIII-X2
8Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów
kierowca samochodu dostawczego
mechanik samochodowyzasadnicze2
maszynista offsetowy
9Maszynista maszyn offsetowych zwojowych do druku i produkcji składanki
komputerowejVIII-XIV-średnie techniczne-
zasadnicze oraz przeszkolenie specjalistyczne2
10ZaopatrzeniowiecVIII-XI-średnie-
11Konserwator, rzemieślnik wykwalifikowany, introligator, palacz
c.o.VIII-IX-zasadnicze-
12Kierownik biura podawczego, kierownik kancelarii głównej, kierownik
kancelarii tajnej, kierownik archiwumVIII-IX2średnie3
starszy magazynier, intendent, starsza maszynistka--
operator urządzeń przygotowania danychVII-IX
13Fotograf offsetowy, introligator przemysłowy, kopista offsetowy,
maszynista maszyn offsetowych arkuszowych, maszynista maszyn
typograficznych arkuszowych, operator-naświetlacz fotoskładu, składacz
fotoskładu, składacz ręczny, montażysta fotoskładu, montażysta
offsetowyVII-XII-zasadnicze oraz przeszkolenie specjalistyczne-
14KorektorVII-XI-zasadnicze oraz przeszkolenie specjalistyczne-
15Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
16Archiwista, magazynier, starsza telefonistka,
maszynistkaVII-VIII-średnie-
17Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe oraz przeszkolenie-
18Robotnik magazynowy, robotnik transportowyVI-VIII-podstawowe-
19Monter-konserwator maszyn poligraficznychV-XII-zasadnicze oraz
przeszkolenie specjalistyczne-
20Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-
21TelefonistkaV-VI-podstawowe i umiejętność wykonywania czynności-
22Pomocnik ogólnowydziałowyIV-VI-podstawowe-
23Portier, dozorcaIV-V-podstawowe-
24SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
25GoniecII-IV-podstawowe-
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 17 marca 1999 r.
w sprawie stanowisk i szczegółowych zasad wynagradzania urzędników i innych
pracowników sądów i prokuratury oraz szczegółowych zasad odbywania stażu
urzędniczego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 237)
Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach
sądów i prokuratury (Dz. U. Nr 162, poz. 1125) i art. 124 § 2a ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7,
poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34,
poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz.
471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769,
Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz.
1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) stanowiska w sądach powszechnych i wojskowych oraz powszechnych i wojskowych
jednostkach organizacyjnych prokuratury, zwanych dalej sądami i prokuraturami,
na których zatrudniani są urzędnicy i inni pracownicy, a także kwalifikacje
wymagane do zajmowania tych stanowisk.
2) szczegółowe zasady wynagradzania urzędników i innych pracowników sądów i
prokuratury,
3) tabele wynagrodzenia zasadniczego urzędników i innych pracowników sądów i
prokuratury,
4) wysokość dodatku przysługującego z tytułu zajmowanego stanowiska oraz
pełnionej funkcji,
5) szczegółowe zasady odbywania stażu urzędniczego oraz przeprowadzania
egzaminu,
6) warunki zwalniania od odbycia stażu urzędniczego osób innych niż wymienione w
art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i
prokuratury (Dz. U. Nr 162, poz. 1125), jeżeli osoby te wykażą się praktycznym i
teoretycznym przygotowaniem do wykonywania obowiązków urzędnika.
§ 2. Ustala się:
1) tabele stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji wymaganych od urzędników i
innych pracowników stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego urzędników i innych
pracowników stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) tabele stawek dodatku funkcyjnego urzędników i innych pracowników stanowiące
załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) wykaz prac wykonywanych w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia,
stanowiący nr 4 załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu
zasadniczym", rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w
pierwszej kategorii zaszeregowania, ustalone w tabeli miesięcznych stawek
wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Właściwy prezes sądu lub prokurator może, w uzasadnionych wypadkach,
skrócić okres pracy zawodowej wymagany od urzędnika lub innego pracownika do
zajmowania danego stanowiska.
§ 5. 1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem
zespołem oraz radcy prawnemu przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikom zatrudnionym
na stanowiskach nie związanych z kierowaniem zespołem, dla których w załączniku
nr 1 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna
stawka tego dodatku przewidziana dla danego stanowiska jest niższa o jedną
stawkę.
§ 6. 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia
zadań o wysokim stopniu złożoności lub odpowiedzialności właściwy prezes sądu
lub prokurator może przyznać urzędnikowi na czas określony dodatek specjalny.
2. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach posiadanych środków na
wynagrodzenia, w kwocie nie przekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia
zasadniczego i dodatku funkcyjnego.
§ 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za prace wykonywane w warunkach
uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia:
1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 5%,
2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 10%,
3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 15%
miesięcznego najniższego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
3. Prace określone w załączniku nr 4 w ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2, 4 i 5
uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających
przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe
dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w
odrębnych przepisach, stwierdzone przez laboratoria Inspekcji Sanitarnej oraz
inne laboratoria upoważnione przez właściwe terenowo wojewódzkie inspektoraty
sanitarne.
4. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w
załączniku nr 4 w ust. 1, 2 i 3 pkt 1, 3-8, co najmniej przez 80 godzin w
miesiącu, natomiast pracownikom wykonującym prace wymienione w tym załączniku w
ust. 3 pkt 2 - przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie
zagrożenia.
5. W razie zbiegu uprawnień do dodatków o różnym stopniu uciążliwości lub
szkodliwości dla zdrowia, pracownikowi przysługuje jeden dodatek według
najwyższego stopnia.
§ 8. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, zwanego
dalej "dodatkiem za wysługę lat", wlicza się wszystkie poprzednie zakończone
okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów
podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia
pracownicze.
2. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się jeden z tych
okresów.
3. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
4. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po
miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku,
jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
§ 9. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się
wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z
mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze.
2. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych
okresów.
3. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do tej nagrody bądź w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających nagrody jubileuszowe.
4. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
6. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
7. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu
niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do
nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania
stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się dniu rozwiązania stosunku pracy.
8. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do
okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów nie podlegających
dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej
nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą.
9. Pracownikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust.
8, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12
miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego
stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa
do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody
niższej.
10. Przepisy ust. 8 i 9 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
§ 10. 1. Tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne
osiągnięcia w pracy, w wysokości do 3% planowanych wynagrodzeń osobowych,
pozostający w dyspozycji właściwego prezesa sądu lub prokuratora.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach
posiadanych środków na wynagrodzenia.
§ 11. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc
miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do
przepracowania w danym miesiącu.
§ 12. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższe od
wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.
§ 13. 1. Dla innych pracowników sądów i prokuratury nie będących urzędnikami
tworzy się fundusz premiowy w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki
przyznawania premii określa regulamin premiowania.
§ 14. 1. Kierowcy, za powierzone mu stałe dodatkowe czynności nie wchodzące w
zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nie
przekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, ustala właściwy prezes sądu lub
prokurator, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.
§ 15. Staż urzędniczy, zwany dalej "stażem", ma na celu teoretyczne i praktyczne
przygotowanie pracownika podejmującego pracę w sądzie lub w prokuraturze, do
należytego wykonywania obowiązków urzędnika na stanowiskach określonych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 16. Stażysta powinien poznać strukturę sądu lub prokuratury i funkcjonowanie
podstawowych komórek organizacyjnych oraz podległych jednostek organizacyjnych,
jak również tryb załatwiania spraw, które będą należały do zakresu przyszłych
obowiązków stażysty jako urzędnika.
§ 17. 1. Stażysta odbywa staż zgodnie z programem ustalonym przez właściwego
prezesa sądu lub prokuratora.
2. Miejsce i czas odbywania stażu określa właściwy prezes sądu lub prokurator.
3. Przed przystąpieniem do odbywania stażu stażysta składa oświadczenie, że
zapoznał się z obowiązującymi przepisami o ochronie informacji niejawnych.
§ 18. 1. Szkolenie w ramach odbywania stażu obejmuje zajęcia praktyczne
umożliwiające stażyście nabycie umiejętności zastosowania wiedzy teoretycznej w
praktycznym działaniu.
2. Program szkolenia może obejmować zajęcia teoretyczne, ze szczególnym
uwzględnieniem organizacji i funkcjonowania sądów i prokuratury.
3. Zajęcia praktyczne i teoretyczne są organizowane przez właściwego prezesa
sądu lub prokuratora prokuratury, w której odbywa się staż.
§ 19. 1. Staż może być organizowany dla pracowników dwóch lub więcej sądów lub
prokuratur na podstawie porozumienia właściwych prezesów sądów lub prokuratorów.
2. Prezes sądu lub prokurator prokuratury, w której odbywa się staż, jest na
czas jego trwania przełożonym służbowym stażystów.
§ 20. 1. Stażem kieruje pracownik powołany przez właściwego prezesa sądu lub
prokuratora, zwany dalej "kierownikiem stażu". Kierownika stażu powołuje się w
sądzie lub prokuraturze, w której równocześnie odbywa staż co najmniej 6
stażystów. W pozostałych wypadkach powołuje się opiekunów stażystów wykonujących
obowiązki kierownika stażu.
2. Kierownik stażu lub opiekun stażystów sporządza opinię o przebiegu stażu,
określającą przede wszystkim następujące cechy stażysty:
1) wiedzę zawodową oraz umiejętności jej stosowania w praktyce,
2) obowiązkowość, pracowitość, inicjatywę i punktualność,
3) zdolności zawodowe,
4) stosunek do współpracowników i interesantów.
3. Kierownik stażu otrzymuje zryczałtowane wynagrodzenie w wysokości 15%
wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie. W sądzie lub w prokuraturze, w której
staż odbywa równocześnie więcej niż 15 stażystów, właściwy prezes sądu lub
prokurator może powierzyć pracownikowi kierowanie stażem bez dodatkowego
wynagrodzenia, zwalniając go równocześnie od innych obowiązków służbowych.
§ 21. 1. Staż kończy się oceną kwalifikacyjną, w której uwzględnia się wyniki
egzaminu sprawdzającego umiejętności stosowania w praktyce wiedzy zdobytej przez
stażystę oraz opinię kierownika (opiekuna) stażu. O ocenie kwalifikacyjnej
informuje się stażystę.
2. Egzamin przeprowadza komisja powołana przez właściwego prezesa sądu lub
prokuratora.
3. Komisja egzaminacyjna składa się z przewodniczącego, którym jest prezes lub
wiceprezes, prokurator lub zastępca prokuratora właściwego sądu lub prokuratury,
oraz dwóch lub trzech doświadczonych urzędników sądów lub prokuratury.
§ 22. 1. Przedmiotem egzaminu jest całość zagadnień wchodzących w zakres
praktyki urzędnika sądowego lub prokuratorskiego, z uwzględnieniem znajomości
przepisów o wewnętrznej organizacji i zakresie działania sekretariatów i innych
działów administracji sądowej lub prokuratorskiej oraz wybranych zagadnień
organizacji i funkcjonowania sądów i prokuratury.
2. Egzamin odbywa się ustnie w terminie i miejscu wyznaczonym przez
przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, w obecności kierownika stażu.
3. Komisja egzaminacyjna ocenia wynik egzaminu stopniami: "bardzo dobry",
"dobry", "dostateczny", "niedostateczny".
4. Z przebiegu i wyniku egzaminu sporządza się protokół, który podpisują wszyscy
członkowie komisji egzaminacyjnej. Wynik egzaminu podaje się do wiadomości
zainteresowanemu.
§ 23. 1. Od obowiązku odbycia stażu może być zwolniona osoba wykazująca się
wymaganą programem stażu wiedzą teoretyczną, umiejętnościami stosowania tej
wiedzy w praktyce, znajomością organizacji i funkcjonowania sądu lub
prokuratury, w której jest lub ma być zatrudniona, oraz znajomością metod i
techniki pracy biurowej.
2. Decyzję w sprawie zwolnienia od obowiązku odbycia stażu podejmuje właściwy
prezes sądu lub prokurator na podstawie opinii komisji egzaminacyjnej, o której
mowa w § 21 ust. 2 i 3.
§ 24. Pracownicy, zatrudnieni w sądach i prokuraturze w dniu wejścia w życie
rozporządzenia, mogą pozostawać na dotychczas zajmowanych stanowiskach, nawet
jeśli nie posiadają wykształcenia określonego w rozporządzeniu.
§ 25. Pracownikowi zatrudnionemu w sądzie lub prokuraturze w dniu wejścia w
życie rozporządzenia, przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród jubileuszowych,
wlicza się okresy, które zostały wliczone temu pracownikowi, przy ustalaniu
prawa do nagrody jubileuszowej, do której nabył prawo w sądzie lub prokuraturze
przed tym dniem.
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 marca 1999 r.
(poz. 237)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI WYMAGANYCH OD URZĘDNIKÓW I INNYCH
PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W SĄDACH POWSZECHNYCH I WOJSKOWYCH ORAZ W POWSZECHNYCH
I WOJSKOWYCH JEDNOSTKACH PROKURATURY
A. Dla urzędników sądów i prokuratury
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
I. Sądy apelacyjne
1Dyrektor administracyjnyXVIII-XXI10wyższe5
2Radca prawnyXVII-XVIII9według odrębnych przepisów
3Główny księgowy, kierownik oddziału, kierownik zespołu
kontroliXV-XVIII8wyższe5
4Rewident, starszy inspektor do spraw biurowości, starszy inspektor do
spraw obronnychXIV-XVII5wyższe5
5Główny specjalista, zastępca głównego księgowego, zastępca kierownika
oddziałuXIV-XVI4wyższe3
6Starszy inspektorXI-XIII-wyższe3
II. Sądy okręgowe
1Dyrektor administracyjnyXVII-XX10wyższe5
2Radca prawnyXVI-XVII9według odrębnych przepisów
3Główny księgowy, kierownik oddziału administracyjnego, finansowego,
kadrXV-XVII8wyższe5
4Kurator wojewódzkiwedług odrębnych przepisów5wyższe9
5Kierownik oddziału inwestycji i remontówXIV-XVI7wyższe3
6Starszy inspektor do spraw biurowości, starszy inspektor do spraw
kontroli - rewidentXIV-XVI4wyższe5
7Kierownik samodzielnej sekcji kadrXIII-XVI5wyższe3
8Analityk systemuXIII-XV4wyższe3
XI-XIIIśrednie5
9Starszy inspektor do spraw inwestycji, starszy inspektor do spraw
obronnych, zastępca głównego księgowegoXIII-XV4wyższe3
10Kierownik oddziału gospodarczegoXII-XIV4wyższe3
11Starszy inspektorIX-XIII-średnie5
12Zastępca kierownika oddziału administracyjnego, IX-XII2wyższe3
zastępca kierownika oddziału gospodarczegośrednie5
III. Sądy rejonowe
1Główny księgowy, kierownik oddziału administracyjnegoXII-XV4wyższe4
2Radca kolegium do spraw wykroczeńXI-XV3wyższe3
3Kierownik oddziału gospodarczegoXII-XIV3wyższe3
4Zastępca kierownika oddziału, XII-XIV2wyższe2
zastępca głównego księgowegoIX-XIIśrednie3
5Kierownik samodzielnej sekcji kadrXIII-XVI5wyższe3
6Referendarz sądowywedług odrębnych przepisów
7Aplikant referendarskiXI-XIII-wyższe-
IV. Wszystkie sądy
1Kurator specjalistawedług odrębnych przepisów4wyższe9
2Starszy inspektor sądowyXIII-XVI4wyższe5
3Kierownik sekretariatu wydziałuXIV-XV4wyższe3
średnie5
4Starszy kurator zawodowywedług odrębnych przepisów2wyższe4
5Kurator zawodowy-wyższe1
6Zastępca kierownika sekretariatu wydziału, kierownik sekcji
wydziałuXI-XIII2wyższe1
średnie4
7Starszy sekretarz sądowyXI-XIII-średnie 3
8InformatykX-XIII-średnie3
9Stażysta kuratorskiwedług odrębnych przepisów-,wyższe-
10Inspektor, starszy księgowyVIII-XII-średnie2
11Sekretarz sądowyIX-XI-średnie2
12Starszy protokolant sądowy, księgowyVIII-XI-średnie2
13Starszy referent, protokolant sądowyVII-XI-średnie1
14Młodszy księgowy, pomocnik sekretarza, referentVI-IX-średnie1
15Referent - stażystaIII-VII-wyższe-
I-VIśrednie
V. Prokuratury apelacyjne
1Dyrektor administracyjnyXVIII-XXI10wyższe5
2Radca prawnyXVII-XVIII9według odrębnych przepisów
3Główny księgowy, kierownik samodzielnego działuXV-XVIII8wyższe5
4Zastępca kierownika samodzielnego działu, rewident, starszy inspektor do
spraw biurowości, starszy inspektor do spraw obronnychXIV-XVII5wyższe5
5Zastępca głównego księgowego, kierownik sekretariatu, główny
specjalistaXIV-XVI4wyższe3
6Starszy inspektorXI-XIII-wyższe3
VI. Prokuratury okręgowe
1Dyrektor administracyjnyXVII-XX10wyższe5
2Radca prawnyXVI-XVII9według odrębnych przepisów
3Główny księgowy, naczelnik wydziałuXV-XVII8wyższe5
4Starszy inspektor do spraw biurowości i statystyki, zastępca naczelnika
wydziału, zastępca głównego księgowegoXIII-XV4wyższe3
5Starszy inspektor do spraw obronnychXIII-XV4wyższe3
6Analityk systemuXII-XV4wyższe3
XI-XIIIśrednie5
7Kierownik działuXIV-XV4średnie5
8Starszy inspektorIX-XIII-średnie5
9Referent prawnyVII-XI-wyższe prawnicze lub administracyjne-
VII. Wszystkie prokuratury
1ReferendarzXIII-XVI4wyższe5
2Kierownik działu, kierownik sekretariatuXIII-XV4średnie5
3InformatykX-XIII-średnie3
4Starszy sekretarzXI-XIII-średnie3
5Starszy księgowy, inspektorVIII-XII-średnie2
6SekretarzIX-XI-średnie2
7KsięgowyVIII-XI-średnie2
8Młodszy księgowy, pomocnik sekretarza, referentIV-VIII-średnie1
9Referent - stażystaIII-VII-wyższe-
I-VIśrednie
B. Dla innych pracowników sądów i prokuratury nie będących urzędnikami
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik warsztatu, kierownik stacji obsługi, kierownik
bibliotekiX-XII3średnie4
2Zastępca kierownika warsztatu, zastępca kierownika stacji obsługi,
kierownik garażuIX-XI2średnie3
3Starszy bibliotekarz, operator urządzeń elektronicznychIX-XI-średnie-
4Kierownik magazynu, kierownik hali maszynIX-X2średnie3
Sekretarka--
5Maszynistka klasy mistrzowskiej, dyspozytorIX-X-średnie-
6Kierownik kancelarii głównej, kierownik biura podawczego, kierownik
kancelarii tajnej, kierownik archiwum, kierownik centrali
telefonicznejVIII-IX2średnie3
7Starszy magazynier, kasjer, bibliotekarz, intendent, starsza maszynistka,
starszy operator ksiąg wieczystychVIII-IX-średnie3
8Magazynier, archiwista, starsza telefonistka,
maszynistkaVII-VIII-średnie-
9TelefonistkaV-VI-podstawoweumiejętność wykonywania czynności
10Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
11Rzemieślnik specjalista, woźny audiencjonalnyIX-XI-zasadnicze-
12Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów
13Rzemieślnik wykwalifikowany, palacz c.o.VIII-IX-zasadnicze-
14Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
15Operator urządzeń powielających, operator ksiąg
wieczystychVI-VIII-podstawowe-
16Starszy woźny sądowyVI-VII-podstawowe-
17Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-
18Woźny sądowyV-VII-podstawowe-
19Portier, szatniarz, woźny, dozorca, dźwigowyIV-V-podstawowe-
20SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
21GoniecI-IV-podstawowe-
Załącznik nr 2
TABELE WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*
A. Dla urzędników sądów i prokuratury
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I650-1 100
II670-1 150
III690-1 200
IV710-1 250
V730-1 300
VI750-1 360
VII770-1 420
VIII795-1 480
IX820-1 540
X850-1 620
XI880-1 700
XII910-1 780
XIII950-1 860
XIV990-1 960
XV1 030-2 060
XVI1 080-2 180
XVII1 130-2 300
XVIII1 180-2 450
XIX1 230-2 600
XX1 300-2 800
XXI1 400-3 000
B. Dla innych pracowników sądów i prokuratury nie będących urzędnikami
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
do dnia 28 lutego 1999 r.od dnia 1 marca 1999 r.
I554-628600-690
II560-640605-700
III566-665610-730
IV579-689620-760
V591-720630-790
VI603-750640-825
VII615-794655-870
VIII628-837670-920
IX640-886685-970
X652-942700-1 030
XI665-997715-1 090
XII683-1 058730-1 160
* Kwoty wynagrodzeń zostały przeliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy
i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia
przychodu w związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia
społeczne przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr 153, poz. 1006)
Załącznik nr 3
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego
1do 35
2do 50
3do 65
4do 80
5do 95
6do 110
7do 125
8do 150
9do 175
10do 200
Załącznik nr 4
WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji konieczne
jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego,
2) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stale temperatura
efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,
4) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu -
zgodnie z przepisami w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy,
2) w warunkach narażenia na hałas,
3) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal
dla mężczyzn i 1 200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
4) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,
3) w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych,
których wykaz określają odrębne przepisy,
4) pod ziemią lub pod wodą,
5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m uznane za niebezpieczne w
przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
6) przy wytwarzaniu, stosowaniu, magazynowaniu i transportowaniu gazów, paliw i
materiałów wybuchowych,
7) w szczególności wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni - których
wykonywanie wymaga specjalnego zezwolenia,
8) w kontakcie z materiałem zakaźnym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 24 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy, sądów ubezpieczeń
społecznych oraz sądów pracy i ubezpieczeń społecznych w sądach okręgowych i
sądów pracy w sądach rejonowych.
(Dz. U. Nr 26, poz. 238)
Na podstawie art. 17 § 1 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r.
Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679,
Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz
z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 grudnia 1998 r. w
sprawie utworzenia sądów pracy, sądów ubezpieczeń społecznych oraz sądów pracy i
ubezpieczeń społecznych w sądach okręgowych i sądów pracy w sądach rejonowych
(Dz. U. Nr 166, poz. 1255) w § 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w pkt 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
"a) Wydział Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar
właściwości Sądów Okręgowych w: Ostrołęce, Płocku i Warszawie,
b) Wydział Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych,
obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Ostrołęce i Płocku,";
2) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) w Sądzie Okręgowym w Gorzowie Wlkp. - Wydział Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych - do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
obejmujący obszar właściwości tego Sądu,";
3) w pkt 8 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) Wydział Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmujący miasta: Chorzów, Imielin, Katowice, Mysłowice, Ruda
Śląska, Siemianowice Śląskie i Świętochłowice oraz gminę Chełm Śląski z obszaru
właściwości tego Sądu oraz sprawy organów rentowych Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego w Katowicach, Wojskowej Komendy Policji w Katowicach i
Wojskowego Biura Emerytalnego w Katowicach,";
4) po pkt 18 dodaje się pkt 18a w brzmieniu:
"18a) w Sądzie Okręgowym w Radomiu - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych -
do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar
właściwości tego Sądu,";
5) po pkt 21 dodaje się pkt 21a w brzmieniu:
"21a) w Sądzie Okręgowym w Świdnicy - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych -
do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar
właściwości tego Sądu,";
6) w pkt 24 lit. b) i d) otrzymują brzmienie:
"b) Wydział Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar
właściwości Sądów Okręgowych w: Jeleniej Górze i Legnicy,"
"d) Wydział Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Jeleniej Górze i
Legnicy,"
7) pkt 25 otrzymuje brzmienie:
"25) w Sądzie Okręgowym w Zielonej Górze - Wydział Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych - do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
obejmujący obszar właściwości tego Sądu,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r., z wyjątkiem § 1
pkt 5, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: w z. J. Niemcewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 239)
Na podstawie art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zamówieniach publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) wartości kosztorysowej robót - należy przez to rozumieć wartość szacunkową
zamówienia na roboty budowlane, wynikającą z kosztorysu inwestorskiego,
2) dokumentacji projektowej - należy przez to rozumieć wymagany odrębnymi
przepisami projekt budowlany wraz z opisami i rysunkami niezbędnymi do
realizacji robót, w razie potrzeby uzupełniony szczegółowymi projektami, lub
opis zawierający określenie rodzaju, zakresu i standardu wykonania robót
budowlanych,
3) specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych - należy przez
to rozumieć opracowanie zawierające zbiory wymagań w zakresie sposobu wykonania
robót budowlanych, obejmujące w szczególności wymagania właściwości materiałów,
wymagania dotyczące sposobu wykonania i oceny prawidłowości wykonania
poszczególnych robót oraz określenie zakresu prac, które powinny być ujęte w
cenach poszczególnych pozycji przedmiaru,
4) założeniach wyjściowych do kosztorysowania - należy przez to rozumieć dane
techniczne, technologiczne i organizacyjne nie określone w dokumentacji
projektowej oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych,
a mające wpływ na wysokość wartości kosztorysowej,
5) przedmiarze robót - należy przez to rozumieć opracowanie wchodzące w skład
dokumentacji projektowej, zawierające opis robót budowlanych w kolejności
technologicznej ich wykonania, z podaniem ilości jednostek przedmiarowych robót
wynikających z dokumentacji projektowej oraz podstaw do ustalania cen
jednostkowych robót i nakładów rzeczowych (nr katalogu, tablicy i kolumny).
§ 2. 1. Podstawę do sporządzania kosztorysu inwestorskiego stanowią:
1) dokumentacja projektowa zawierająca przedmiar robót,
2) specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych,
3) założenia wyjściowe do kosztorysowania,
4) ceny jednostkowe robót - dla metody kalkulacji uproszczonej,
5) jednostkowe nakłady rzeczowe - dla metody kalkulacji szczegółowej,
6) stawki i ceny czynników produkcji (robocizny, materiałów, pracy sprzętu) oraz
wskaźnik narzutu kosztów pośrednich i zysku kalkulacyjnego - dla metody
kalkulacji szczegółowej.
2. Przy ustalaniu cen jednostkowych robót należy stosować:
1) ceny jednostkowe robót określone przez Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji na podstawie odrębnych przepisów,
2) kalkulacje szczegółowe, według zasad określonych w § 5, w wypadku cen nie
określonych zgodnie z pkt 1.
3. Przy ustalaniu jednostkowych nakładów rzeczowych należy stosować:
1) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych określone przez Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji na podstawie odrębnych przepisów,
2) metodę interpolacji i ekstrapolacji, przy wykorzystaniu odpowiednich
wielkości, określonych zgodnie z pkt 1,
3) analizę indywidualną w wypadku niemożliwości ustalenia nakładów w oparciu o
podstawy wymienione w pkt 1 i 2.
4. Przy ustalaniu stawek i cen czynników produkcji należy:
1) przyjmować wielkości określone przez Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji na podstawie odrębnych przepisów,
2) korzystać z cenników producentów materiałów lub dostawców oraz cenników
usługodawców, baz sprzętowo-transportowych, z doliczeniem kosztów zakupu według
kalkulacji indywidualnej, w wypadku braku cen określonych zgodnie z pkt 1.
5. Ceny materiałów ustalane indywidualnie podaje się łącznie z kosztami zakupu.
6. Przy ustalaniu wskaźników narzutów kosztów pośrednich należy przyjmować
wielkości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
7. Wskaźnik narzutu zysku, o którym mowa w § 5 ust. 3, w odniesieniu do
wszystkich rodzajów robót budowlanych ustala się w wysokości 5%.
8. Kosztorys inwestorski obejmuje:
1) stronę tytułową zawierającą:
a) nazwę obiektu lub robót z podaniem lokalizacji,
b) nazwę i adres zamawiającego,
c) nazwę i adres jednostki oraz imiona i nazwiska, z określeniem funkcji osób
opracowujących kosztorys, a także ich podpisy,
d) wartość kosztorysową robót,
e) datę opracowania kosztorysu inwestorskiego,
2) ogólną charakterystykę obiektu lub robót, zawierającą krótki opis techniczny
wraz z istotnymi parametrami, które określają wielkość obiektu lub robót,
3) przedmiar robót,
4) kalkulację uproszczoną lub szczegółową,
5) tabelę wartości elementów scalonych, sporządzoną w postaci sumarycznego
zestawienia wartości robót określonych przedmiarem robót, łącznie z narzutami
kosztów pośrednich i zysku, odniesionych do elementu obiektu lub zbiorczych
rodzajów robót,
6) załączniki:
a) założenia wyjściowe do kosztorysowania,
b) analizy i kalkulacje dotyczące indywidualnego ustalania cen jednostkowych
oraz nakładów rzeczowych.
§ 3. 1. Kosztorys inwestorski opracowuje się metodą kalkulacji uproszczonej.
2. W wypadku braku podstaw do opracowania kosztorysu metodą kalkulacji
uproszczonej, kosztorys inwestorski opracowuje się metodą kalkulacji
szczegółowej.
§ 4. Kalkulacja uproszczona polega na obliczeniu wartości kosztorysowej robót
objętych przedmiarem robót jako sumy iloczynów ilości jednostek przedmiarowych
robót i ich cen jednostkowych, według następującego wzoru:
gdzie:
Wk - oznacza wartość kosztorysową robót,
L - oznacza liczbę jednostek sprzedmiarowanych robót,
Cj - oznacza cenę jednostkową określonego j-tego rodzaju robót.
§ 5. 1. Kalkulacja szczegółowa polega na określeniu wartości kosztorysowej robót
przez obliczenie dla pozycji objętych przedmiarem robót wartości poszczególnych
jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich), doliczeniu narzutów i
przemnożeniu tych wartości przez ilości jednostek przedmiarowych robót w
obiekcie lub jego elemencie według następującego wzoru:
gdzie:
Wk - oznacza wartość kosztorysową robót,
n - oznacza jednostkowe nakłady rzeczowe: robocizny - nr, materiałów - nm, pracy
sprzętu - ns,
c - oznacza ceny czynników produkcji: robocizny - Cr, ceny materiałów - Cm, ceny
pracy sprzętu - Cs,
n × c - oznacza koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, obliczone
według wzoru:
[WZÓR]
Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót,
Zj - oznacza zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót,
L - oznacza ilość jednostek sprzedmiarowanych robót.
2. Koszty pośrednie ustala się za pomocą wskaźnika kosztów pośrednich, według
następującego wzoru:
gdzie:
Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót,
Wkp - oznacza wskaźnik narzutu kosztów pośrednich w %,
Rj - oznacza koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót,
Sj - oznacza koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót.
3. Zysk kalkulacyjny oblicza się za pomocą wskaźnika narzutu zysku, według
następującego wzoru:
gdzie:
Zj - oznacza zysk kalkulowany na jednostkę przedmiarową robót,
Wz - oznacza wskaźnik narzutu zysku w %,
Rj - oznacza koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót,
Mj - oznacza koszt materiałów na jednostkę przedmiarową robót,
Sj - oznacza koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót,
Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót.
§ 6. Wartość kosztorysowa materiałów w kalkulacji szczegółowej oraz koszty
bezpośrednie materiałów w cenie jednostkowej robót nie obejmują materiałów,
konstrukcji, wyrobów, maszyn i urządzeń, wymienionych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie metod i podstaw sporządzania kosztorysu
inwestorskiego (Dz. U. Nr 140, poz. 793).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
26 lutego 1999 r. (poz. 239)
Załącznik nr 1
WYKAZ WSKAŹNIKÓW KOSZTÓW POŚREDNICH
Symbol EKD*) PKD**)WyszczególnienieWskaźniki kosztów pośrednich w %
45Budownictwo
45.1Przygotowanie terenu pod budowę
45.11Rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych; roboty ziemne30-40
45.12Wykonywanie wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich30-40
45.2Wznoszenie kompletnych obiektów budowlanych lub ich części; inżynieria
lądowa i wodna
45.21Budownictwo ogólne i inżynieria lądowa:
- roboty ogólnobudowlane w budynkach mieszkalnych, użytku publicznego,
produkcyjno-usługowych, przemysłowych i składowych60-80
- montaż obiektów budowlanych z elementów prefabrykowanych55-75
- budowa obiektów inżynierii lądowej55-75
45.22Wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych60-80
45.23Wykonywanie robót budowlanych drogowych50-65
45.24Budowa obiektów inżynierii wodnej50-65
45.25Wykonywanie specjalistycznych robót budowlanych60-80
45.3Wykonywanie instalacji budowlanych
45.31Wykonywanie instalacji elektrycznych60-80
45.32Wykonywanie robót budowlanych izolacyjnych60-80
45.33Wykonywanie instalacji cieplnych, wodnych, wentylacyjnych i
gazowych65-85
45.34Wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych60-80
45.4Wykonywanie robót budowlanych wykończeniowych
45.41Tynkowanie60-80
45.42Zakładanie stolarki budowlanej60-80
45.43Wykonywanie podłóg i ścian60-80
45.44Malowanie i szklenie60-80
45.45Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych60-80
*) EKD - Europejska klasyfikacja działalności - zarządzenie nr 83 Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz. Urz. GUS Nr 30,
poz. 151);
**) PKD - Polska klasyfikacja działalności - rozporządzenie Rady Ministrów z
dnia 7 października 1997 r. (Dz. U. Nr 128, poz. 829 i z 1998 r. Nr 143, poz.
918).
Załącznik nr 2
WYKAZ MATERIAŁÓW, KONSTRUKCJI, WYROBÓW, MASZYN I URZĄDZEŃ, KTÓRYCH WARTOŚCI NIE
UWZGLĘDNIA SIĘ W KOSZTORYSACH INWESTYCYJNYCH
Gałąź 06 - Wyroby przemysłu metalowego
Lp.Wyroby, których wartości nie uwzględnia się w kosztorysach robót
budowlanychWyroby, których wartości uwzględnia się w kosztorysach robót
budowlanych, stanowiące wyjątki z branż, podbranż i grup wyrobów wym. w
kol. 3
Symbol SWW*)Symbol PKWiU**)Nazwa wyrobuSymbol SWWSymbol PKWiUNazwa wyrobu
1234567
1061ex 27.21, ex 27.22, ex 27.42Wyroby odlewni (łącznie z armaturą)
ex 27.43, ex 27.45, ex 28.22
ex 29.11, ex 29.13, ex 29.51
ex 29.72
20614-728.75.27-17.90Piasek żeliwny061427.21.2, Wyroby odlewnicze żeliwne,
z wyjątkiem wym. w kol. 3
28.22.11-30, -31
3ex 0615ex 27.42.26-70Armatura metalowa przemysłowa o średnicy powyżej 600
mm, armatura do automatycznej regulacji oraz armatura o napędzie
mechanicznymex 0615ex 27.42.26-70Armatura metalowa przemysłowa o średnicy
powyżej 600 mm,
ex 27.43.23-00.2 ex 27.43.23-00.2
ex 27.43.26-00.2 ex 27.43.26-00.2
ex 27.43.29-00.2 ex 27.43.29-00.2
ex 27.44.26-50.1, 2 ex 27.44.26-50.1, 2
ex 27.45.24-50 ex 27.45.24-50
ex 28.75.27-83.1, 2, 3 ex 28.75.27-83.1, 2, 3
ex 28.75.27-85.1, 2, 3 ex 28.75.27-85.1, 2, 3
ex 29.13.11-33, -35, -37, -39, -75 ex 29.13.11-33, -35, -37, -39, -75
ex 29.13.13-33, -35, -37, -53, -55, -57, -73, -75, -77, -80 ex
29.13.13-33, -35, -37, -53, -55, -57, -73, -75, -77, -80
4 061628.75.11-31.86Armatura metalowa sanitarna i sieci domowej
28.75.11-35.10
28.75.27-49.80
29.13.11-73.20
ex 29.13.12-33.1, 2, 3, 4, 5;
29.13.12-35.1, 2, 3, 4
29.13.12-35.59
29.13.12-53.00
29.13.12-55
29.13.13-73.4
5 0617-128.75.27-59.30Osprzęt centralnego ogrzewania z metali
nieżelaznych
6062ex 27.22, ex 28.1, Konstrukcje metalowe
ex 28.21, ex 28.73,
ex 28.75, ex 31.50
7 062128.11.10-31, -32;Konstrukcje mostowe i budowlane stalowe
28.11.21-00.1, 2, 3, 9
28.11.22-00.1
28.11.23-30.20;
28.11.23-50.20;
28.11.23-62.1, 4, 50, 60, 90
8 062228.11.21-00.4, 5Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia
(bez mechanizmów i osprzętu)
28.11.22-00.2, 3
28.11.23-30.30
-50.1, -62.2
9ex 0623-1ex 28.21.11-13, 14, 21, 22, 23, 33, 51Konstrukcje zbiornikowe
stalowe dostarczane w całościex 0623-1ex 28.21.11-13, 14, 21, 22, 23, 33,
51Konstrukcje zbiornikowe stalowe dostarczane w elementach
10ex 0632-2ex 28.11.10-54, -55, -56;Zbiorniki cystern metalowe dostarczane
w całościex 0623-2ex 28.11.10-54, -55, -56;Zbiorniki cystern metalowe
dostarczane w elementach
ex 28.11.23-76; ex 28.11.23-76;
ex 28.75.27-59; ex 28.75.27-59;
ex 28.75.27-87.1 ex 28.75.27-87.1
11 062428.11.10-52, -53Elementy i segmenty budowlane
28.50.24-00.1
12 ex 0625ex 28.11.10-3, Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka
budowlana)
ex 28.11.23-5, -6,
ex 28.12.10-3,
ex 28.75.27-3, -8
ex 31.50.24-00.1
13 0626-128.11.10-51Konstrukcje nośne budowlane aluminiowe
28.11.23-74.00
14 0626-2128.21.11-71.10Baseny aluminiowe dostarczane w elementach
15ex 0626-29ex 28.21.11-71.90Zbiorniki aluminiowe (bez cystern i
zbiorników okrętowych), pozostałeex 0626-29ex 28.21.11-71.90Zbiorniki
aluminiowe dostarczane w elementach
16 0626-328.11.23-72.00Konstrukcje mostowe aluminiowe
17 062728.11.23-66Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów
inwentarskich
18 ex 062928.11.23-62.79Konstrukcje metalowe pozostałe, w tym wieże
stalowe dla silników wiatrowych
1906329.14.10, 29.14.23Łożyska
ex 29.14.3
20064ex 28.62Narzędzia
ex 29.40.5
ex 29.40.7
21065ex 27.42, ex 28.2Wyroby metalowe przemysłowe
ex 28.63, ex 28.7,
ex 29.14, ex 29.5
ex 33.10
22 0651-1628.73.11-31.50Sploty i linki do konstrukcji sprężonych
23 0651-1928.73.11-31.19; -32.19; -33.19; -34.19Liny z drutów stalowych
pozostałe
240651-229.52.62-00.1Sita druciane0651-228.73.13-20.2, 4, 6, 8, 9;Siatki
druciane
-30.1, 2, 3, 5, 7;
-43.2, 3, 6, 7; -44.2, 3;
-45.2, 3;
28.75.27-61.30
25 0651-328.73.14-20.1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8;Gwoździe wszelkie (bez
podkowiaków)
-30.1, 9, -40, -50, -60, -70, -80
26 0651-428.73.12-30.1Drut kolczasty
ex 0651-528.73.15-10.1, 2; -30; -50; -70Elektrody metalowe do spawania
(w tym rdzenie do produkcji elektrod)
28 0651-628.74.12-70.1Zawleczki z drutu
29 0651-9428.75.27-25.51Podpórki do radiatorów
30 0651-99928.75.27-25.59Wyroby z drutu pozostałe inne
31 0652-428.74.20-23.50Łańcuchy gospodarskie
32 0652-528.74.20-80.30Części do łańcuchów gospodarskich
33 065328.73.14-80.43Śruby i elementy złączne
34 0654-128.63.11-30.00Okucia budowlane zamykające
28.63.12-30.0, -50.1, 2, 39;
-70.1;
28.63.13-30, 50, 70;
28.63.14-45.29; -70
35 0654-228.63.14-10.10;Okucia budowlane łączące
28.63.14-43.1; -45.1
36 0654-328.63.14-43.29Okucia budowlane zabezpieczające
37 0654-428.63.14-43.3; -45.2; -47.00Okucia budowlane uchwytowo-osłonowe
38 0656-1828.75.27-37.52Rury i kolanka z blachy ocynkowane piecowe
39 0656-32128.22.11-50Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania
(grzejniki blaszane konwektorowe)
40 0656-4328.75.27-37.51Rury i kolanka z blachy nie pokryte
41 0656-528.75.11-25.10; -31.4Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane
42 0656-728.75.11-31.50Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej
43 0657-11728.75.27-49.25Szafki hydrantowe
44 0657-11829.13.13-73.62Zawory hydrantowe
45 0658-2128.75.11-31.61Brudowniki do basenów metalowe
46 ex 0658-9ex 28.75.11-35.30Części do brudowników
47 0658-23ex 28.75.11-10.20Umywalki szpitalne metalowe
48 ex 0658-91ex 28.75.11-35.30Części do umywalek szpitalnych metalowych
490659-19728.75.27-49.39Słupołazy0659-128.74.11-39.90Okucia do sprzętu
teletechnicznego, z wyjątkiem wym. w kol. 3
ex 28.75.27-49.3
50067ex 27.54, ex 28.6, ex 28.7, ex 29.13, ex 29.24, ex 29.32, ex 29.4, ex
29.5, ex 29.6, ex 29.7, ex 31.5, ex 33.10, ex 35.1, ex 36.2, ex 36.40, ex
36.6Wyroby metalowe powszechnego użytku
51 ex 0672-11229.72.11-13.12Kuchnie gazowe (montowane na stałe)
52 0672-2129.72.12-33.10Piece grzewcze gazowe
53 0672-2229.72.12-70.10Piece stałopalne
54 0672-2329.72.12-33.20Piece uniwersalne
55 0672-2929.72.14-00.90Piece grzewcze pozostałe
56 0672-291ex 29.72.14-00.90Piece grzewcze gazowe łazienkowe
57 0672-292ex 29.72.14-00.90Ogrzewacze wody (termy)
58 0675-3136.40.14-90.37Bramki metalowe do gier sportowych
59 0675-32ex 36.40.14-90.36Stojaki metalowe do koszykówki
60 0675-33ex 36.40.14-90.90Słupki metalowe do siatkówki i tenisa
ziemnego
61 0679-228.75.12-53.30; -55.30, -57.30Zespoły i części sprzętu do
gotowania i ogrzewania nieelektrycznego
Gałąź 07 - Maszyny i urządzenia - część I
1234567
62071ex 28.11, ex 28.22Maszyny i urządzenia energetyczne
ex 28.30, ex 29.21
63 0711-5128.22.12-00.1, 71, 73Kotły grzewcze żeliwne
64 ex 0718ex 28.30.21-00Płaszcze stalowe ochronne (komory) reaktorów
jądrowych
65 0719-12328.22.13-00.43Ruszty stałe płaski
29.21.11-70.30
66 0719-12428.22.13-00.44Ruszty stałe pochyłe
29.21.11-70.40
67 0719-16528.22.13-00.95Elementy instalacji olejowych i gazowych
28.30.13-30.15
68 0719-16628.22.13-00.96Elementy przewodów blaszanych
28.30.13-30.16
69 0719-16728.22.13-00.97Elementy instalacji do przygotowania wody
kotłowej
28.30.13-30.17
70 0719-16928.22.13-00.99Elementy instalacji pozostałych
28.30.13-30.18
71 0719-1728.11.23-62.8Elementy konstrukcji nośnych kotłów, schodów,
pomostów, opancerzenia, izolacji i obmurowań
28.30.13-30.2
7207228.11.22-00.4, ex 28.62, Maszyny i urządzenia górnicze do wzbogacania
paliw i kopalin oraz koksownicze
ex 29.22, ex 29.24, ex 29.40,
ex 29.52, ex 29.56,
ex 31.50.2, 34.10.54-10.00
73 ex 0725-728.11.22-00.4Maszty wydobywcze (do eksploatacji odwiertów)
74073ex 29.21, ex 29.22, ex 29.40Maszyny i urządzenia hutnicze i
odlewnicze
ex 29.51, ex 29.52.40,
29.56.24-20, -30,
29.56.25-63.20
75 ex 0731-2329.21.12-30.13Ruszty stałe do spieku (urządzenia
aglomerowni)
76 072329.52.23-00.10Maszyny i urządzenia wielkopiecowe
29.52.27-30.21
29.52.27-50.20
77 ex 0739-229.22.19-50.30Oprawy dyszownic, otworów spustowych i
chłodnic pancerza
7807429.13.11-39.12,.13Obrabiarki oraz maszyny i urządzenia do obróbki
metali
ex 29.21, 29.23.14-60.40
ex 29.24, ex 29.40,
29.54.21-83, 29.56.25-63.50
79075ex 28.21, 28.62.50-65.00Aparaty, maszyny i urządzenia do procesów
chemicznych i przetwórstwa produktów chemicznych Wymienniki ciepła o
średnicy powyżej 3,0 m
ex 28.71, 29.21.12-90.1
29.21.9, 29.23.11-30.2
ex 29.24, 29.40.60-83.00
29.40.78-50.36,.37
29.52.62-00.30, ex 29.54,
ex 29.56
8007628.62.50-65.00, 29.21.12-90.2Maszyny i urządzenia do przerobu
minerałów i produkcji materiałów budowlanych
29.24.40-70.3, ex 29.40
ex 29.52.12, 29.52.40-33,
-80.2,.90, 29.52.62-00.40,
.50,.60, 29.56.22-50.3,
29.56.24-60
8107728.62.50-65.00, ex 29.24Maszyny i urządzenia dla przemysłu lekkiego
ex 29.54, 29.56.14-90.2
29.56.25-50.1,.2,.30,.40,.90
82078ex 28.21.11, 28.62.50-53.2, Maszyny i urządzenia dla przemysłu
spożywczego
-55.2, 28.75.27-49.5,
ex 29.21, ex 29.23
ex 29.24, 29.32.61-30.10,.90
ex 29.53, 29.56.22-50.4
8307928.62.30-83.00, 28.71.11-00.60, ex 29.12, ex 29.21, 29.22.19-30.14,
29.23.30-90.20, ex 29.24, ex 29.40.32Maszyny i urządzenia dla pozostałych
gałęzi przemysłu
Gałąź 08 - Maszyny i urządzenia - część II
84081ex 28.21.11, 28.71.12-07.30Maszyny i urządzenia do robót budowlanych,
drogowych i melioracyjnych
28.73.11-50.21,
28.75.27-37.90
ex 29.12.2, 29.22.14-60
29.22.20, 29.24.24-30.4
29.24.53-30.23
29.32.11-50.96
29.32.70-40.21
ex 29.40, ex 29.52
29.56.22-50.7
34.10.54-50.00, -90.60,.70
35.20.31-00, -01.00
8508228.21.11-39, -56.00Maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze dla
gospodarki leśnej
86 Dostarczane w elementach i wymagające montażu na budowie:
konstrukcje wspornicze, pomocnicze, zabezpieczające oraz części urządzeń
technologicznych, armatury i rurociągów, przewodów transportujących,
komory i aparaty dozujące itp. dla:
- obiektów mechanizacji hodowli bydła,
- instalacji i mechanizacji prac hodowlanych i podwórzowych w
gospodarstwach chłopskich
8708420.40.11, 20.51.14-50.72Maszyny i urządzenia dla handlu i innych
działów gospodarki narodowej
ex 28.11.23, ex 28.21.1
ex 28.62.30, ex 28.71.1
28.72.12-50.3, ex 28.75.27
29.12.33, 29.14.24-30.10
29.22.12-53.4, ex 29.23
88 ex 0842-1128.11.23-30.11Zamknięcie przelewowe stałe - konstrukcje
wrót śluzowych i jazów
8908528.73.11-50.22Maszyny i urządzenia dźwigowo-transportowe
29.14.25-00.30,.40,.50
29.22.11-20.00, -30.90, -50,
-80.00, ex 29.22,
29.23.11-30.50, ex 29.52,
31.62.12-70.10,.20,.90,
34.10.52, 34.10.53
90085128.73.11-50.22Dźwignice I Dostarczane w zespołach lub elementach i
wymagające montażu na budowie:
29.14.25-00.30,.40,.50 - jezdnie podsuwnicowe i poddźwigowe, estakady,
ex 29.22, 31.62.12- - konstrukcje mostów przeładunkowych (bez
mechanizmów)
70.10,.20,.90, 34.10.52
91085229.22.13-70.1,.2,.3,.4Dźwignice II Konstrukcje stalowe szybów
dźwigów elektrycznych pionowych w budynkach o konstrukcji stalowej
29.22.16-30.1,.2,.30
-50.1,.20,.90
29.22.18-30.1
92 Konstrukcje stalowe galerii dla przenośników (transporterów) oraz
płaszcze przenośników ślimakowych
93 Konstrukcje stalowe:
- wsporcze schodów ruchomych,
- wywrotnic,
- Kolejek linowych
9408728.21.12-33.00, -36.00Maszyny i urządzenia ogólnego przeznaczenia
pozostałe
28.75.27-83, -85
ex 29.12, ex 29.13.11
ex 29.14, ex 29.23
29.24.12-70.34,.35
29.24.21, 29.24.70-00.2
ex 29.56.1 i ex 29.56.2
29.71.30-30.00
29.72.13-00.10,.90
31.62.12-50
34.30.20-33.00, -65.00
95 0871-22129.12.21-50.21Pompy skrzydełkowe
96 0871-21129.12.21-10.21, -30.11,.61Pompy tłokowe
-50.11, -70.10
-90.11
29.12.22-30.10, -50.10
97 0874-6ex 29.12.31, ex 29.13Zespoły i elementy pomocnicze urządzeń
techniki powietrza
29.23.12, ex 29.23.14
29.24.13-50, 29.24.31-30,
-50, ex 29.24.52,
29.23.30-10.00, 29.71.15
Gałąź 09 - Wyroby przemysłu precyzyjnego
1234567
98091ex 29.12Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania
29.13.11-53.2,.3,.4,.5,.6
-55.7
29.13.13-13, -15, -77.20
29.23.14-60.50
29.24.24-70.9
29.24.53-30.90
29.56.25-77, ex 31.20.31
33.20.70
33.20.84-00.00
99 Stojaki, konstrukcje pod aparaturę, obudowy, skrzynki aparaturowe
100 0917-431.62.16-90.00Wyposażenie i osprzęt blokowego systemu
elektrycznego regulacji ciągłej
101 0917-933.20.70-90.00Elementy blokowego systemu elektrycznego
regulacji ciągłej - pozostałe
102 0918-431.20.24-33.10,.90Przekaźniki energetyczne do automatyki
przemysłowej
-50
10309222.33.10, 24.65.10-00.41,.42, Systemy komputerowe i urządzenia
elektronicznej techniki komputerowej (ETO)
30.02.1
z wyj. 30.02.16-00.10
30.02.17-00.30
36.50.42-00.00, 72.20.10
10409330.01.11, 30.01.12Maszyny i urządzenia organizacyjno-technicznych
środków pracy biurowej
ex 30.01.13, ex 30.01.14
ex 30.01.2, 36.63.25-10.00,
-30.10,.30,.40
10509426.15.23-30.11,.12Aparatura pomiarowa oraz urządzenia laboratoryjne
(z wyjątkiem optycznych i optyczno-mechanicznych)
29.12.31-70.30,.40
29.13.20-00.44, ex 29.21.13
ex 29.23, ex 29.24, ex 29.56
31.10.50-13.10, -70.11
31.62.13-30, -50
31.62.16-70.10,.20, ex 32.10
ex 32.10.11, ex 33.20
ex 33.50, ex 34.10, ex 34.20
106 ex 0941-133.20.43-30, -59.1,.90Przyrządy pomiarowe elektryczne
wskazówkowe bez automatyki
1070941-44ex 33.20.63-70Liczniki elektryczne strat0941-4ex
33.20.63-70Liczniki elektryczne, z wyjątkiem wym. w kol. 3
1080941-45ex 33.20.63-70Liczniki elektryczne specjalne
1090941-46ex 33.20.63-70Liczniki elektryczne impulsów
110 ex 0941-533.20.45-30.1Rejestratory elektryczne bez automatyki
111 0942-133.20.43-10Przyrządy elektryczne do pomiaru napięcia prądu
33.20.44-00.10,.20,.30
112 0942-233.20.43-10Przyrządy elektryczne do pomiaru mocy i energii
33.20.44-00.10,.20,.30
33.20.45-30.2,.3,.4,.5,.6
113 0942-41ex 33.20.43Mierniki częstotliwości pracujące na zasadzie
kondensatora
ex 33.20.45
114 0942-42ex 33.20.43Mierniki częstotliwości rezonansowe i absorbcyjne
ex 33.20.45
115 0942-93ex 31.10.50Stabilizatory elektroniczne
116 ex 0942-99ex 33.20.45Przyrządy pomocnicze elektronicznej aparatury
pomiarowej pozostałe (bez automatyki)
ex 33.20.81
117 0943-7133.20.63-50.1Wodomierze
118 0943-79ex 33.20.52Wyposażenie specjalne i sprzęt do przepływomierzy
i poziomowskazów
119 0943-833.20.52-7, -83, -89Przyrządy do pomiaru ciśnienia
120 0945-233.20.51-15, -19, -35Przyrządy do pomiaru temperatury
-39, -79.1
12109527.10.30-85.15, ex 33.20Aparatura pomiarowa i naukowo-badawcza
optyczna i optyczno-mechaniczna
33.40.21-90.30,.40,.90
33.40.22-50, -7
33.40.24-10.3,.90, -30,
-50.10,.20, 33.40.32-70.11,
.12,.13, 33.40.35-50.23
12209626.11.11-15.20, -50.10,.20Przyrządy i wyroby optyczne i
optyczno-mechaniczne
26.15.22-00.1,.21,
28.75.27-82.20
30.01.25-00.40,.50,
ex 31.30.15, 31.50.31-00.40
ex 33.20, ex 33.40
12309729.23.30-90.50, 29.24.12-Narzędzia, przyrządy, aparaty i urządzenia
medyczne oraz weterynaryjne
70.37, 29.24.31-30.40,
29.24.53-30.10
29.56.14-70.19, ex 33.10
33.40.32-70.15,
33.40.35-50.21
Gałąź 10 - Środki transportu
1234567
1241025.23.14-50.2,.50Środki transportu
26.15.25-00.10, 28.11.22-
00.50, 28.11.23-50.6,.7,
-68.60, ex 28.12.10,
ex 28.73.11-3, ex 28.74,
28.75.26, ex 28.75.27,
ex 29.12, 29.13.11-73.1,
ex 29.14, ex 29.22, ex 29.23,
ex 29.31, 29.32.50-50.20
29.56.25-90.3,.47,.55
29.60.11, ex 34.10, ex 34.2,
ex 34.3, 35.11, ex 35.12,
ex 35.2
Gałąź 11 - Wyrobu przemysłu elektrotechnicznego i elektronicznego
1234567
12511129.14.23-30.00, 29.21.13-51.9, Maszyny i urządzenia
elektromagnetyczne
-53.4,.5, -57.00, ex 31.10,
31.61.22-50.24
31.62.12-70.30, -90.10
31.62.13-70.14,.15, -90.10
31.62.14-50.11,.12,.90
32.10.11-00.1
126 1113-4231.10.50-23.10, -28.00Przekształtniki półprzewodnikowe o mocy
do 5 kW
127 1113-4331.10.50-23.20, -28.00Przekształtniki półprzewodnikowe o mocy
pow. 5 kW
128 1114-131.20.32-03, -05Urządzenia rozdzielcze prefabrykowane
wysokiego napięcia
129 1114-231.20.10-30, -40, -53, -55, Łączniki wysokiego napięcia
-70 -90.10,.20,.90
130 1114-331.10.42-33.2, -53.2Przekładniki wysokiego napięcia
31.20.10-90.3
131 1114-731.20.10-10Aparaty i urządzenia pomocnicze wysokiego napięcia
132 111531.10.42-33.1, -33.30, Aparatura rozdzielcza łączeniowa i
zabezpieczająca niskiego napięcia
-53.1,.30
31.20.21-30.10,.20,.30
31.20.21-50.20,.30,.90,
-70.90
31.20.22-30.10,.9, -50
31.20.23-30, -50, -70
31.20.24-33, -35, -50
ex 31.20.31-70, 31.20.40-
30.20, 90.1, 31.62.12-70.30
133 112ex 28.73.12-50, ex-70Kable i przewody, z wyjątkiem wym. w kol. 3
ex 31.30
31.61.10-00.11,.12,.41,.42
1341128-531.20.13-30.61,.62Kable telefoniczne dalekosiężne symetryczne
1351128-631.20.13-30.63,.64Kable telefoniczne dalekosiężne współosiowe
13611325.24.24, 26.15.24, Wyroby elektroniczne osobno nie wymienione
ex 26.23.10, ex 28.75.27,
ex 29.71, ex 31.10, ex 31.20
31.30.13-71.60, 31.40,
ex 31.50, ex 31.6,
35.11.50-00.8, ex 35.20.20.4
137 113126.23.10-35.1,.2, -39 z wyj. -39.2Sprzęt instalacyjny
28.75.27-50.1,.20,.30,.4,.5
31.20.21-30.80, -50.80, -70.80
31.20.22-30.94, -50.34
31.20.25-00.10,.20,.40,.60,.80,.90
31.20.26, ex 31.20.27,
31.20.31-70.21,.94, 31.20.40-30.10,
-90.40, 31.30.13-71.60, ex 31.62.11,
31.62.14-30.1,.2, -50.2,.40,
31.62.16-50.10
138 1132-328.75.27-87.61,.62Urządzenia bezpieczeństwa ruchu ulicznego i
drogowego
31.50.24-00.2,.3, 31.62.11-30.1
35.20.40-59
139 113325.24.24, 26.15.24Oprawy oświetleniowe i pomocniczy sprzęt
oświetleniowy
31.10.50-12.00, -15
31.50.21-00.20,.90
31.50.22, 31.50.23-00.90
31.50.24-00.6, 31.50.25
31.50.31-00.10,.30,.90, 31.50.32
31.50.33, 31.50.34-01, -02, -03, -04,
-05, ex 31.50.34-06, 31.50.34-07
1401133-531.50.25-21, -29Projektory oświetlenioweex
1133-5131.50.33-00.1,.9Projektory oświetleniowe zewnętrzne ogólnego
zastosowania (nieprzenośne)
31.50.33-00, 31.50.34-01
z wyj. 31.50.31-01.99
ex 31.50.34-06.1,.4,.5,.8
141 ex 1133-5231.50.25-21, -29Projektory oświetleniowe wewnętrzne
ogólnego zastosowania (nieprzenośne)
142 ex 1136-11ex 29.71.28-10Kuchnie elektryczne montowane na stałe
143 ex 1136-3229.71.26-30.00Piece elektryczne akumulacyjne (montowane na
stałe)
144 ex 1136-629.71.25-30, -50Urządzenia elektryczne grzejne do
podgrzewania wody
145115ex 24.66, 26.15.25-00.20, Wyroby przemysłu elektronicznego i
teletechnicznego
.30,.40,.50, 28.63.12-50.40,.50
29.71.27, 31.10.50-13
31.10.62-03.00, ex 31.20.2
31.20.40-90.50, 31.50.12
31.50.31-00.20, 31.50.41
ex 31.62.11, ex 31.62, ex 32.1,
32.2, ex 32.3 33.10.11-50.2,
.3,.40,.90; 33.10.18-33, -39.00,
33.20.2, 33.40.23-30, 45.31.22,
45.31.23, 50.20.12
146 1153-532.30.52-20.00, Anteny i osprzęt antenowy
-35.00, -39.1
147 ex 115431.50.1, Źródła światła elektryczne i ich elementy (montowane
w urządzeniach uwzględnianych w kosztorysie)
31.50.31-00.20
31.50.41, 33.40.23-30
148 115631.20.40-90.50, Przyrządy półprzewodnikowe
32.10.51
32.10.52-35, -37, -50
ex 32.10.60
*) SWW - Systematyczny wykaz wyrobów - zarządzenie nr 7 Prezesa GUS z dnia
26.02.1990 r. (Dz. Urz. GUS Nr 3, poz. 11, z późn. zm.)
**) PKWiU - Polska klasyfikacja wyrobów i usług - rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 18.03.1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 26 lutego 1999 r.
w sprawie określenia kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, cen jednostkowych
robót budowlanych oraz cen czynników produkcji dla potrzeb sporządzania
kosztorysu inwestorskiego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 240)
Na podstawie art. 35 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zamówieniach publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych, stanowiące podstawę sporządzania
kosztorysu inwestorskiego metodą szczegółową, określoną w odrębnych przepisach,
2) ceny jednostkowe robót budowlanych, stanowiące podstawę sporządzania
kosztorysu inwestorskiego metodą uproszczoną, określoną w odrębnych przepisach,
3) ceny czynników produkcji, stanowiące podstawę sporządzania kosztorysu
inwestorskiego metodą szczegółową, określoną w odrębnych przepisach.
§ 2. 1. Kosztorysowe normy nakładów rzeczowych określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Ceny jednostkowe robót budowlanych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Ceny czynników produkcji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
(Załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do
niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 18 lutego 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie substancji chemicznych stwarzających
zagrożenie dla zdrowia lub życia.
(Dz. U. Nr 26, poz. 241)
Na podstawie art. 221 § 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 sierpnia
1997 r. w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia
lub życia (Dz. U. Nr 105, poz. 671) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5:
a) w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz ich udział procentowy w
mieszaninie",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W przypadku opakowań, na których nie jest możliwe umieszczenie etykiet o
wymiarach najmniejszych spośród wymienionych w ust. 4, dopuszcza się etykiety o
wymiarach dostosowanych do wielkości opakowania.";
2) w § 10 w ust. 2 po wyrazach "załącznik nr 4" dodaje się wyrazy "lub załącznik
nr 5";
3) dodaje się załącznik nr 5 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 18
lutego 1999 r. (poz. 241)
WZÓR KARTY CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ
1.Identyfikacja substancji chemicznej i przedsiębiorstwa
2.Skład/informacja o składnikach
3.Identyfikacja zagrożeń
4.Pierwsza pomoc
5.Postępowanie w przypadku pożaru
6.Postępowanie w przypadku uwolnienia do środowiska
7.Obchodzenie się z substancją i magazynowanie
8.Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
9.Właściwości fizykochemiczne
10.Stabilność i reaktywność
11.Informacje toksykologiczne
12.Informacje ekologiczne
13.Postępowanie z odpadami
14.Informacje o transporcie
15.Informacje dotyczące uregulowań prawnych
16.Inne informacje
SPOSÓB SPORZĄDZANIA KARTY CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ*)
1. Identyfikacja substancji chemicznej i przedsiębiorstwa
Identyfikacja substancji
Słownictwo użyte do identyfikacji musi być identyczne ze słownictwem podanym na
etykiecie substancji. Można również wskazać inne sposoby identyfikacji.
Identyfikacja przedsiębiorstwa
Identyfikacja osoby odpowiedzialnej za wprowadzanie do obrotu niebezpiecznej
substancji, niezależnie od tego, czy jest to producent, importer czy
dystrybutor, oraz pełny adres i numer telefonu tej osoby.
W uzupełnieniu powyższych informacji należy podać numer telefonu alarmowego.
2. Skład/informacja o składnikach
Podane informacje powinny umożliwić odbiorcy łatwe określenie zagrożeń
związanych ze stosowaniem substancji.
W przypadku substancji, o której mowa w § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia:
1) nie jest konieczne podanie jej pełnego składu (właściwości składników i ich
stężenia);
2) należy jednak podać następujące składniki wraz z ich stężeniami lub zakresem
stężeń, w jakich występują:
- składniki stwarzające zagrożenie dla zdrowia,
- składniki, dla których ustalono wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń,
jeżeli obecne są w substancji w stężeniach równych lub większych od:
- 0,1% w przypadku składników zaklasyfikowanych jako bardzo toksyczne lub
toksyczne,
- 1% w przypadku składników zaklasyfikowanych jako szkodliwe, żrące lub
drażniące,
chyba że uzasadnione jest podanie składników obecnych w takiej substancji w
niższych stężeniach;
3) należy podać klasyfikację powyższych składników zgodnie z brzmieniem
określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia lub zgodnie z klasyfikacją
dokonaną na podstawie kryteriów zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
przedstawiając symbole ostrzegawcze oraz określenia rodzaju zagrożenia;
4) w razie konieczności zachowania poufności danych identyfikacyjnych niektórych
składników, właściwości chemiczne muszą być opisane tak, aby zapewnić możliwość
bezpiecznego obchodzenia się z nimi; w karcie charakterystyki musi być użyta
taka sama nazwa, jak na etykiecie.
3. Identyfikacja zagrożeń
Należy określić najważniejsze zagrożenia, które może powodować dana substancja,
a zwłaszcza wynikające z klasyfikacji zagrożenia dla człowieka i środowiska.
Należy opisać najważniejsze szkodliwe skutki dla zdrowia ludzi oraz objawy
spowodowane stosowaniem, również niewłaściwym, jakie można przewidzieć w
racjonalny sposób.
Informacje powinny być zgodne z informacjami znajdującymi się na etykiecie
opakowania substancji, ale nie muszą ich powtarzać.
4. Pierwsza pomoc
Należy opisać środki pierwszej pomocy; w szczególności należy podać, czy
potrzebna jest natychmiastowa pomoc medyczna.
Informacje o pierwszej pomocy muszą być zwięzłe i zrozumiałe dla poszkodowanego,
obecnych przypadkowo osób i osób udzielających pierwszej pomocy. Należy krótko
opisać objawy i skutki narażenia. Instrukcje powinny informować o tym, co należy
zrobić w miejscu wypadku i czy mogą wystąpić opóźnione skutki narażenia.
Informacje należy podać w podpunktach według różnych dróg narażenia, np. na
skutek wdychania, kontaktu ze skórą, kontaktu z okiem, spożycia.
Należy wskazać, czy wymagana lub zalecana jest fachowa pomoc lekarza.
W przypadku niektórych substancji może być ważne podkreślenie, że w miejscu
pracy muszą być dostępne specjalne środki umożliwiające podjęcie bezzwłocznego,
określonego postępowania leczniczego.
5. Postępowanie w przypadku pożaru
Należy określić wymagania dotyczące zwalczania pożaru spowodowanego przez daną
substancję lub też pożaru powstającego w jej sąsiedztwie, a w szczególności
należy wskazać:
- odpowiednie środki gaśnicze,
- środki gaśnicze, których nie wolno używać ze względów bezpieczeństwa,
- szczególne zagrożenia związane z narażeniem, wynikającym z właściwości samej
substancji, produktów spalania, powstających gazów,
- środki ochrony indywidualnej dla strażaków.
6. Postępowanie w przypadku uwolnienia do środowiska
W zależności od właściwości substancji mogą być potrzebne informacje:
- o indywidualnych środkach ostrożności, takich jak: usuwanie źródeł zapłonu,
zapewnienie wystarczającej wentylacji/ochrony dróg oddechowych, ograniczanie
pylenia, zapobieganie kontaktowi ze skórą lub oczami;
- o środkach ostrożności w zakresie ochrony środowiska, takich jak: unikanie
wprowadzania danej substancji do rowów odwadniających, wód powierzchniowych i
gruntowych oraz do gleby; ewentualna konieczność ostrzeżenia okolicznych
mieszkańców;
- o metodach oczyszczania, takich jak: użycie materiału sorpcyjnego (np. piasku,
ziemi okrzemkowej, substancji wiążącej kwasy, uniwersalnej substancji wiążącej,
trocin itp.), redukcja gazów/dymów za pomocą wody, rozcieńczanie.
Należy rozważyć potrzebę podania takich wskazówek, jak: "nie używać nigdy...",
"neutralizować za pomocą ..." itp.
Uwaga: jeśli to konieczne, należy odwołać się do pkt 8 i 13.
7. Obchodzenie się z substancją i magazynowanie
Obchodzenie się z substancją
Należy podać środki ostrożności gwarantujące bezpieczne obchodzenie się z
substancją, łącznie z informacją na temat środków technicznych, takich jak
wentylacja miejscowa i ogólna, środki zapobiegające powstawaniu aerozoli i
pyłów, metody zapobiegania pożarom oraz wszelkie inne wymagania lub zasady
postępowania z substancją (np. procedury lub urządzenia techniczne, które są
zakazane lub zalecane); jeśli to możliwe, należy podać krótki ich opis.
Magazynowanie
Należy podać warunki bezpiecznego magazynowania substancji, takie jak prawidłowo
opracowany projekt pomieszczeń lub zbiorników do magazynowania (wliczając w to
ściany retencyjne i wentylację), substancje, które nie mogą być przechowywane
razem ze względu na niebezpieczne reakcje między nimi, nadto warunki w
pomieszczeniach lub zbiornikach magazynowych (temperatura i wilgotność -
wartości/zakresy dopuszczalne, oświetlenie, konieczność przechowywania w
atmosferze gazu obojętnego itp.), wymagania dotyczące stosowanych urządzeń
elektrycznych i zapobieganie oddziaływaniom elektrostatycznym.
Należy podać informacje, jeśli istnieje taka potrzeba, o dopuszczalnych
ilościach danej substancji przechowywanej w określonych warunkach magazynowania.
Należy również podać informacje o wszelkich szczególnych wymaganiach, takich jak
rodzaje materiałów, jakich należy użyć do pakowania oraz do produkcji pojemników
przeznaczonych na daną
substancję.
8. Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
W rozumieniu karty charakterystyki kontrola narażenia oznacza pełny zakres
środków ostrożności, które należy podjąć w czasie stosowania substancji, aby
zminimalizować narażenie pracowników.
Działania inżynieryjne powinny mieć pierwszeństwo przed użyciem środków ochrony
indywidualnej. Celowe jest zasugerowanie systemu ochrony, np. poprzez
hermetyzację procesu. Informacje te powinny uzupełniać informacje podane
uprzednio w pkt 7.
Należy podać, wraz z właściwymi odnośnikami, wszelkie parametry kontroli
narażenia, takie jak najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS, NDSCh, NDSP) i
wartości dopuszczalne w materiale biologicznym (DSB). Należy podać informacje o
zalecanych procedurach monitoringu i powołać się na ich źródło w piśmiennictwie.
Tam gdzie niezbędne są środki ochrony indywidualnej, należy podać rodzaj
wyposażenia zapewniającego właściwą ochronę:
- dróg oddechowych:
w przypadku niebezpiecznych gazów, oparów lub pyłu należy uwzględnić potrzebę
odpowiedniego wyposażenia w środki ochrony indywidualnej, takie jak izolujący
sprzęt układu oddechowego, odpowiednie maski lub filtry;
- rąk:
należy określić rodzaj rękawic, które należy nosić podczas stosowania
substancji; jeżeli to koniecznie, należy wskazać wszelkie dodatkowe środki
ochrony skóry i rąk;
- oczu:
należy podać rodzaj potrzebnego wyposażenia w środki ochrony indywidualnej,
takie jak okulary ochronne, ochronne gogle, tarcza spawacza;
- skóry:
jeżeli konieczna jest ochrona innej części ciała niż ręce, należy podać rodzaj i
jakość potrzebnego wyposażenia w środki ochrony indywidualnej, takie jak
fartuch, buty i pełne ubranie ochronne; jeżeli jest to konieczne, należy podać
zalecane środki higieny.
Tam gdzie jest to właściwe, należy wprowadzić odnośniki zgodnie z Polskimi
Normami i właściwymi przepisami.
9. Właściwości fizykochemiczne
W tym punkcie należy zamieścić następujące informacje na temat substancji:
wygląd - informacje o stanie fizycznym (stały, ciekły, gazowy) oraz o kolorze
charakteryzowanej substancji;
zapach - jeżeli zapach substancji jest wyczuwalny, należy podać jego krótki
opis;
pH - należy podać wartość pH charakteryzowanej substancji lub roztworu wodnego;
w tym ostatnim przypadku należy podać również stężenie;
temperatura:
- wrzenia/zakres temperatur wrzenia;
- topnienia/zakres temperatur topnienia;
- zapłonu;
- samozapłonu;
palność (ciało stałe, gaz);
właściwości wybuchowe;
właściwości utleniające;
prężność par;
gęstość względna;
rozpuszczalność:
- w wodzie;
- w tłuszczach, z podaniem oleju-rozpuszczalnika;
współczynnik podziału n-oktanol/woda;
inne dane - należy wskazać parametry substancji mające istotne znaczenie dla
bezpieczeństwa, takie jak gęstość par, zdolność mieszania się, współczynnik
parowania, przewodnictwo, lepkość itp.
Powyższe właściwości powinny być określone metodami badań stosowanymi według
międzynarodowych norm.
10. Stabilność i reaktywność
Należy określić stabilność substancji oraz możliwość wystąpienia niebezpiecznych
reakcji w pewnych warunkach.
Warunki, których należy unikać:
należy wskazać takie warunki, jak temperatura, ciśnienie, światło, wstrząsy
itd., które mogą spowodować niebezpieczną reakcję i, jeśli to możliwe, podać
krótki opis tej reakcji.
Materiały, których należy unikać:
należy wyliczyć takie materiały, jak woda, powietrze, kwasy, zasady, środki
utleniające lub wszelkie inne substancje, które mogą spowodować niebezpieczną
reakcję i, jeśli to możliwe, podać krótki opis tej reakcji.
Niebezpieczne produkty rozkładu:
należy podać materiały powstające w niebezpiecznych ilościach w wyniku rozkładu.
Uwaga:
Należy zwrócić szczególną uwagę użytkowników na:
- potrzebę stosowania i obecność środków stabilizujących,
- możliwość niebezpiecznej reakcji egzotermicznej,
- znaczenie dla bezpieczeństwa zmian z fizycznym wyglądzie substancji, jeśli
zmiany takie występują,
- niebezpieczne produkty rozkładu powstające w wyniku kontaktu z wodą, jeśli
takie produkty powstają,
- możliwość rozkładu produktów niestabilnych.
11. Informacje toksykologiczne
W tym punkcie należy podać zwięzły, ale pełny i wszechstronny opis skutków (dla
zdrowia) toksycznego działania substancji, które mogą wystąpić w wyniku kontaktu
z tą substancją.
Należy opisać niebezpieczne dla zdrowia skutki wynikające z narażenia na
działanie substancji, opierając się zarówno na doświadczeniach praktycznych, jak
i wnioskach z badań naukowych. Należy podać informacje o różnych drogach
narażenia (układ oddechowy, układ pokarmowy, skóra, oko) i opisać objawy
narażenia w odniesieniu do fizycznych, chemicznych i toksykologicznych cech
substancji. Celowe jest podanie wartości DL50 lub CL50.
Należy uwzględnić opóźnione i bezpośrednie znane skutki narażenia, a także
późniejsze efekty krótko- i długotrwałego narażenia, na przykład uczulenie,
działanie rakotwórcze, działanie mutagenne oraz wpływ na rozrodczość danej
substancji, włącznie z działaniem teratogennym.
Z uwagi na informacje podane w pkt 2 "Skład/informacja o składnikach" celowe
może okazać się odniesienie do skutków dla zdrowia wywoływanych przez niektóre
składniki tych substancji, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia.
12. Informacje ekologiczne
Należy określić wpływ na środowisko oraz zachowanie i dalsze losy danej
substancji w środowisku, uwzględniając jej właściwości i możliwe do przewidzenia
sposoby stosowania. Tego samego rodzaju informacje należy podać dla
niebezpiecznych produktów powstających w wyniku rozkładu danej substancji.
Celowe jest podanie wartości CL50.
Poniżej podano przykłady użytecznej informacji ekologicznej:
przemieszczanie: -
znany lub przewidywany podział w różnych częściach ekosystemu,
- napięcie powierzchniowe,
- absorpcja/desorpcja,
- inne właściwości fizykochemiczne, patrz pkt 9,
rozkład: -
rozkład biotyczny i abiotyczny,
- rozkład tlenowy i beztlenowy,
- trwałość,
kumulacja: -
potencjalna zdolność do biokumulacji,
krótko- i długotrwałe oddziaływanie substancji:
ekotoksyczność: wpływ na:
- organizmy wodne,
- organizmy glebowe,
- rośliny i zwierzęta lądowe,
inne szkodliwe skutki: -
potencjalna zdolność do zmniejszania ilości ozonu w środowisku,
- potencjalny wpływ na tworzenie ozonu w wyniku reakcji fotochemicznych,
- potencjalny wpływ na globalne ocieplenie,
- wpływ na działanie oczyszczalni ścieków.
Uwaga:
Informację dotyczącą środowiska należy zamieścić również w innych punktach karty
charakterystyki, szczególnie informację dotyczącą kontrolowanych zrzutów i
awaryjnych uwolnień oraz usuwania wycieków (pkt 6, 7, 13 i 15 niniejszej karty
charakterystyki).
Dopóki nie zostaną ustalone kryteria oceny oddziaływania na środowisko
substancji, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, informacje
powyższe powinny być podawane dla tych składników takiej substancji, które
zostały zaklasyfikowane jako substancje niebezpieczne dla środowiska.
13. Postępowanie z odpadami
Jeśli usuwanie substancji (nadwyżki lub odpadu powstającego wskutek możliwego do
przewidzenia zastosowania) stwarza zagrożenie, należy zamieścić opis tych
pozostałości oraz informacje dotyczące bezpiecznego obchodzenia się z nimi.
Należy wskazać odpowiednie metody usuwania zarówno substancji, jak i skażonych
opakowań (spopielanie, odzysk materiałów, składowanie itd.).
Uwaga:
Należy odwołać się do wszystkich postanowień prawa dotyczących postępowania z
odpadami.
14. Informacje o transporcie
Należy wskazać wszystkie szczególne środki ostrożności, o których użytkownik
powinien wiedzieć lub których musi przestrzegać w związku z przepisami
dotyczącymi transportu lub przemieszczania substancji, zarówno na terenie
swojego zakładu, jak i poza nim.
Można również podać dodatkowe informacje określone w zaleceniach Organizacji
Narodów Zjednoczonych i innych porozumieniach międzynarodowych w sprawie
transportu i pakowania niebezpiecznych materiałów.
15. Informacje dotyczące uregulowań prawnych
Należy podać informacje zamieszczone na etykiecie zgodnie z przepisami
dotyczącymi klasyfikacji, pakowania i znakowania niebezpiecznych substancji.
Jeżeli do substancji objętej kartą charakterystyki odnoszą się określone
przepisy dotyczące ochrony ludzi lub środowiska (np. ograniczenia sprzedaży i
stosowania, dopuszczalne wartości narażenia w miejscu pracy itp.), należy je
zamieścić w sposób jak najbardziej pełny.
16. Inne informacje
Należy podać wszelkie inne informacje, które mogą być istotne dla bezpieczeństwa
i zdrowia ludzi oraz dla ochrony środowiska, na przykład:
- informacje dotyczące niezbędnego szkolenia,
- zalecane stosowanie i ograniczenia w stosowaniu,
- dalsze informacje (materiały źródłowe lub miejsce, w którym można uzyskać
dalsze informacje),
- źródła danych, na których podstawie opracowano kartę charakterystyki.
Należy także podać datę wydania i nowelizacji karty charakterystyki, jeśli nie
są podane gdzie indziej.
*) Kartę charakterystyki substancji niebezpiecznej należy sporządzić w języku
polskim.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 23 marca 1999 r.
sygn. akt K. 2/98.
(Dz. U. Nr 26, poz. 242)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Lech Garlicki,
Stefan J. Jaworski,
Krzysztof Kolasiński - sprawozdawca,
protokolant - Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 23 marca 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Naczelnej
Rady Aptekarskiej, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Ministra Finansów i
Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie, że normy prawne wynikające z art. 29
ust. 2a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) oraz art. 104a ustawy
karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz.
103 z późn, zm.), w zakresie, w jakim odnoszą się do podatników prowadzących
apteki, są niezgodne z Konstytucją, albowiem naruszają:
1) konstytucyjnie gwarantowane każdemu człowiekowi prawo do ochrony życia i
zdrowia wynikające z art. 38 i art. 68 ust. 1 Konstytucji oraz
2) konstytucyjne zasady: zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez to
państwo prawa oraz proporcjonalności, będące składową konstytucyjnej zasady
demokratycznego państwa prawnego, wypływającej z art. 2 Konstytucji,
orzeka:
Art. 29 ust. 2a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz.
559, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i
703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i
780, Nr 137, poz. 926 i Nr 162, poz. 1104 oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr
161, poz. 1076) oraz art. 104a ustawy karnej skarbowej z dnia 26 października
1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r.
Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126,
poz. 615 i Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz.
621, Nr 137, poz. 640 i Nr 152, poz. 720, z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz.
485, Nr 102, poz. 643, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 945
oraz z 1998 r. Nr 108, poz. 682 i Nr 160, poz. 1063), w zakresie, w jakim
odnoszą się do podatników prowadzących apteki, nie są niezgodne z art. 38, art.
68 ust. 1 i art. 2 Konstytucji.
Wiesław Johann,
Teresa Dębowska-Romanowska, Lech Garlicki,
Stefan J. Jaworski, Krzysztof Kolasiński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 marca 1999 r.
o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych.
(Dz. U. Nr 27, poz. 243)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996
r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121,
poz. 770 i Nr 158, poz. 1044) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:
"Art. 10a. Dopłaty do oprocentowania kredytów zaciągniętych w 1998 r. przez
krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą, z przeznaczeniem na:
1) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji rolniczej,
2) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami
ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji,
3) postęp biologiczny w rolnictwie
- mogą być stosowane za okres nie dłuższy niż 20 miesięcy od dnia otrzymania
kredytu."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 23 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji i zasad wewnętrznego
postępowania Sądu Najwyższego.
(Dz. U. Nr 27, poz. 244)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.
U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 124,
poz. 782) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 marca 1991
r. w sprawie organizacji i zasad wewnętrznego postępowania Sądu Najwyższego (Dz.
U. Nr 34, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. W Sądzie Najwyższym czynne są:
1) Biuro Orzecznictwa,
2) Biuro Prezydialne,
3) Biuro prasowe,
4) Sekretariat Pierwszego Prezesa.";
2) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Pracami Biura Orzecznictwa i Biura Prezydialnego kierują dyrektorzy,
pracami Biura Prasowego - rzecznik prasowy, a pracami działów i zespołów -
kierownicy.";
3) w § 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Rzecznik prasowy może być członkiem Biura Orzecznictwa, choćby nie posiadał
kwalifikacji określonych w ust. 2.";
4) w § 7:
a) skreśla się ust. 2,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. W Izbie Wojskowej funkcje Biura Orzecznictwa spełnia Biuro Nadzoru
Pozainstancyjnego. Członkami Biura Nadzoru Pozainstancyjnego są: sędziowie sądów
wojskowych i inne osoby o kwalifikacjach sędziowskich zatrudnione na podstawie
umowy o pracę.
4. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, na wniosek Prezesa kierującego pracami Izby Wojskowej, określa zakres
działania Biura Nadzoru Pozainstancyjnego oraz wyznacza szefa Biura i członków
Biura będących sędziami sądów wojskowych.";
5) § 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Biuro Prezydialne dzieli się na zespoły:
1) administracji ogólnej,
2) finansowo-budżetowy,
3) gospodarczy,
4) informatyki,
5) organizacyjny,
6) spraw pracowniczych.";
6) po § 8 dodaje się § 8a w brzmieniu:
"§ 8a. 1. Biuro prasowe składa się z rzecznika prasowego, jego zastępców oraz
pracowników administracyjnych i obsługi.
2. Rzecznikiem prasowym i zastępcą rzecznika prasowego może być sędzia Sądu
Najwyższego, członek Biura Orzecznictwa lub inna osoba zatrudniona na tym
stanowisku przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.";
7) w § 11:
a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) wnosi rewizje nadzwyczajne w wypadkach przewidzianych w odrębnych
przepisach,"
b) w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) powołuje rzecznika prasowego i jego zastępców spośród sędziów Sądu
Najwyższego lub członków Biura Orzecznictwa albo zatrudnia rzecznika prasowego i
jego zastępców spośród innych osób,"
c) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) nawiązuje i rozwiązuje stosunek pracy z:
a) członkami Biura Orzecznictwa nie będącymi sędziami,
b) członkami Biura Nadzoru Pozainstancyjnego nie będącymi sędziami - na wniosek
Prezesa kierującego pracami Izby wojskowej,
c) pracownikami administracyjnymi i obsługi Sądu Najwyższego; do nawiązania i
rozwiązania stosunku pracy z pracownikami administracyjnymi i obsługi może
upoważnić dyrektora Biura Prezydialnego,";
8) § 19 otrzymuje brzmienie:
"§ 19. 1. Zespół administracji ogólnej wykonuje czynności związane z
administracją obiektu - Kompleks Urbanistyczny Wymiaru Sprawiedliwości.
2. Do zespołu finansowo-budżetowego należy gospodarka finansowa Sądu
Najwyższego.
3. Zespół gospodarczy wykonuje czynności związane z zaopatrzeniem, administracją
i wyposażeniem pomieszczeń, zarządem środkami transportu oraz administracją
mieszkań pozostających w zarządzie Sądu Najwyższego.
4. Zespół informatyki wykonuje czynności związane z obsługą informatyczną Sądu
Najwyższego.
5. Zespół organizacyjny wykonuje czynności w zakresie spraw związanych z biurem
podawczym, halą maszyn, biblioteką i archiwum, a ponadto sprawuje obsługę
posiedzeń pełnego składu Sądu Najwyższego i prowadzi Sekretariat Trybunału
Stanu.
6. Zespół spraw pracowniczych prowadzi sprawy osobowe i socjalne sędziów,
członków Biura Orzecznictwa, pracowników administracyjnych i obsługi oraz
wykonuje czynności administracyjne związane z działalnością sądów
dyscyplinarnych.";
9) w § 21 skreśla się zdanie drugie.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie wyodrębnienia akcji Skarbu Państwa przeznaczonych na zaspokojenie
roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa.
(Dz. U. Nr 27, poz. 245)
Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U.
Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wyodrębnia się do zasobu majątkowego Skarbu Państwa przeznaczonego na
zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb
Państwa 51.094 akcje spółki Zespół Elektrociepłowni Wrocław SA z siedzibą we
Wrocławiu.
2. Akcje, o których mowa w ust. 1, są akcjami zwykłymi na okaziciela serii A o
numerach od 289532 do 340625 i o wartości nominalnej 160 zł każda.
3. Łączna wartość akcji, o których mowa w ust. 1, wynosi 77.498.153,90 zł i jest
ustalona na podstawie wartości księgowej sumy kapitałów własnych spółki Zespół
Elektrociepłowni Wrocław SA, według stanu na dzień 31 grudnia 1997 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 marca 1999 r.
w sprawie sposobu, zakresu i terminów realizacji obowiązków przekazywania
Narodowemu Bankowi Polskiemu danych niezbędnych do sporządzania bilansu
płatniczego, bilansów należności i zobowiązań zagranicznych państwa oraz
zgłoszeń mienia.
(Dz. U. Nr 27, poz. 246)
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób, zakres i terminy realizacji obowiązków:
a) przekazywania Narodowemu Bankowi Polskiemu, zwanemu dalej "NBP", danych
niezbędnych do sporządzania bilansu płatniczego oraz bilansów należności i
zobowiązań zagranicznych państwa,
b) zgłaszania NBP przez rezydentów i nierezydentów ich mienia posiadanego
odpowiednio za granicą i w kraju,
2) rodzaje mienia podlegającego zgłoszeniu,
3) wysokość kwot, których przekroczenie powoduje powstanie obowiązków, o których
mowa w pkt 1.
2. Ustalone w rozporządzeniu okresy sprawozdawcze (miesiąc, kwartał, rok)
powinny odpowiadać okresom kalendarzowym.
3. Dane przekazywane NBP na podstawie rozporządzenia powinny być zgodne z danymi
wynikającymi z ksiąg rachunkowych podmiotu sprawozdającego.
4. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o rezydencie, należy przez to rozumieć
również nierezydentów, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia
1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063), zwanej dalej "ustawą".
5. Jeżeli rozporządzenie nie określa wysokości kwoty, której przekroczenie
powoduje powstanie obowiązków, o których mowa w art. 15 ust. 1, 3 i 4 ustawy, to
obowiązek przekazania danych, o których mowa w § 2 i 3 rozporządzenia, dotyczy
każdej kwoty lub wartości obrotu dewizowego.
§ 2. Obowiązek przekazywania, w zależności od rodzaju dokonywanych czynności,
danych dotyczących transakcji z nierezydentami oraz stanu należności i
zobowiązań zagranicznych, z wyjątkiem banków, mają:
1) podmioty dokonujące eksportu lub importu towarów lub usług - kwartalnych
sprawozdań ze stanów: zaliczek otrzymanych w eksporcie towarów lub usług,
zaliczek udzielonych w imporcie towarów lub usług, należności w eksporcie i
zobowiązań w imporcie towarów i usług, jeżeli ich łączna wartość na koniec
kwartału sprawozdawczego lub koniec kwartału poprzedzającego kwartał
sprawozdawczy była równa lub przekroczyła 100 000 zł - na formularzach, których
wzory stanowią załączniki nr 1-4 do rozporządzenia, w terminie do 20 dnia po
zakończeniu kwartału,
2) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne z udziałem kapitału
zagranicznego - rocznych sprawozdań dotyczących posiadanego kapitału
zagranicznego, sporządzanych na podstawie rocznych danych bilansowych oraz
rachunku zysków i strat; w przypadku spółek, których rok obrotowy różni się od
kalendarzowego, podstawą sporządzenia sprawozdania są dane wynikające z ksiąg
rachunkowych na dzień 31 grudnia roku sprawozdawczego; w przypadku spółek, które
nie rozpoczęły działalności gospodarczej lub nie sporządzają bilansu oraz
rachunku zysków i strat, podstawą sporządzenia sprawozdania są dokumenty
rzeczywistych wpłat zagranicznych udziałowców (akcjonariuszy) na poczet kapitału
podstawowego, w rozumieniu przepisów o rachunkowości - na formularzu, którego
wzór stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia, w terminie do dnia 15 maja po
zakończeniu roku,
3) rezydenci posiadający udziały lub akcje w spółkach z siedzibą za granicą lub
oddziały z siedzibą za granicą - rocznych sprawozdań dotyczących posiadanego
kapitału za granicą, sporządzanych na podstawie rocznych danych bilansowych oraz
rachunku zysków i strat spółek (oddziałów) mających siedzibę za granicą; w
przypadku spółek i oddziałów, których rok obrotowy różni się od kalendarzowego,
podstawą sporządzania sprawozdań są dane wynikające z ksiąg rachunkowych na
dzień 31 grudnia roku sprawozdawczego; w przypadku spółek i oddziałów, które nie
rozpoczęły działalności gospodarczej lub nie sporządzają bilansu oraz rachunku
zysków i strat, podstawą sporządzenia sprawozdania są dokumenty rzeczywistych
wpłat podmiotów na poczet kapitału (funduszu) podstawowego - na formularzach,
których wzory stanowią odpowiednio załączniki do nr 6 i 7 do rozporządzenia, w
terminie do dnia 15 maja po zakończeniu roku,
4) rezydenci, którzy zaciągnęli od nierezydentów lub udzielili nierezydentom
kredytu bądź pożyczki, której wysokość jest równa lub przekracza równowartość 10
000 EURO, a także podmioty, które zawarły z nierezydentem, na okres dłuższy niż
3 lata, umowę dzierżawy lub najmu, przewidującą przeniesienie prawa własności
przedmiotu dzierżawy lub najmu na użytkownika po upływie terminu określonego w
umowie:
a) informacji o zawarciu umowy z nierezydentem, w terminie 20 dni od dnia
zawarcia umowy: dla kredytów zaciągniętych - na formularzu, którego wzór stanowi
załącznik nr 8 do rozporządzenia, a dla kredytów udzielonych - na formularzu,
którego wzór stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia,
b) kwartalnych sprawozdań z wykorzystania oraz spłat kredytów lub pożyczek
otrzymanych od nierezydentów wraz z terminarzem przyszłych spłat oraz
kwartalnych sprawozdań z wykorzystania i spłat kredytów lub pożyczek udzielonych
nierezydentom wraz z terminarzem przyszłych spłat, w przypadku kredytów lub
pożyczek o równowartości co najmniej 1 000 000 EURO - na formularzach, których
wzory stanowią odpowiednio załączniki nr 9, 10, 12 i 13 do rozporządzenia, w
terminie do 20 dnia po zakończeniu kwartału,
c) kwartalnych sprawozdań z wykorzystania oraz spłat kredytów lub pożyczek
otrzymanych od nierezydentów wraz z terminarzem przyszłych spłat oraz
kwartalnych sprawozdań z wykorzystania i spłat kredytów lub pożyczek udzielonych
nierezydentom wraz z terminarzem przyszłych spłat, w przypadku kredytów lub
pożyczek, na których udzielenie lub zaciągnięcie jest wymagane zezwolenie
dewizowe - na formularzach, których wzory stanowią odpowiednio załączniki nr 9,
10, 12 i 13 do rozporządzenia, w terminie do 20 dnia po zakończeniu kwartału,
5) rezydenci, o których mowa w pkt 4, którzy zaciągnęli lub udzielili kredytów
lub pożyczek z wyłączeniem określonych w pkt 4 lit. b) i c), są obowiązani
powiadomić pisemnie NBP o zmianie warunków umowy w terminie 20 dni od dnia
dokonania zmiany,
6) rezydenci, z wyjątkiem osób fizycznych dokonujących obrotu określonego w art.
9 pkt 6 lit. b) ustawy, posiadający rachunki bankowe w bankach lub innych
instytucjach finansowych za granicą:
a) informacji o otwarciu rachunku w banku lub innej instytucji finansowej za
granicą, w terminie 20 dni po jego otwarciu - na formularzu, którego wzór
stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia,
b) kwartalnych sprawozdań z obrotów i sald na tych rachunkach - na formularzu,
którego wzór stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia, w terminie do 20 dnia po
zakończeniu kwartału,
7) rezydenci, którzy zawarli umowę z nierezydentami o wielostronnym potrącaniu
wierzytelności:
a) informacji o zawarciu umowy, w terminie 20 dni od dnia podpisania - na
formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 16 do rozporządzenia,
b) kwartalnych sprawozdań z transakcji będących przedmiotem umowy, w sposób
ustalony indywidualnie z NBP, w terminie do 20 dnia po zakończeniu kwartału,
8) rezydenci dokonujący rozliczeń z nierezydentami w formie potrąceń
wierzytelności - kwartalnych sprawozdań o kompensowanych transakcjach - na
formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 17 do rozporządzenia, w terminie
do 20 dnia po zakończeniu kwartału,
9) rezydenci posiadający upoważnienia do dokonywania skupu i sprzedaży walut
obcych i dewiz na podstawie art. 99a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162,
poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) - miesięcznych sprawozdań ze stanów i
obrotów zagranicznymi znakami pieniężnymi w postaci banknotów i monet - na
formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 18 do rozporządzenia, w terminie
do drugiego dnia roboczego po zakończeniu miesiąca,
10) rezydenci prowadzący działalność maklerską na podstawie zezwolenia Komisji
Papierów Wartościowych i Giełd, zwanej dalej "Komisją", zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 107,
poz. 669 i Nr 113, poz. 715) - miesięcznych sprawozdań o stanach należności i
zobowiązań rezydentów w stosunku do nierezydentów z tytułu posiadanych papierów
wartościowych - na formularzach otrzymanych z NBP, w terminie do 20 dnia po
zakończeniu miesiąca,
11) fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze inwestycyjne
otwarte, utworzone na podstawie zezwolenia Komisji zgodnie z przepisami ustawy z
dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 933) -
miesięcznych sprawozdań o wartości jednostek uczestnictwa tych funduszy,
będących w posiadaniu nierezydentów - na formularzach otrzymanych z NBP, w
terminie do 20 dnia po zakończeniu miesiąca,
12) rezydenci dokonujący emisji papierów wartościowych na rynkach zagranicznych:
a) informacji o emisji, w terminie 20 dni od dnia sprzedaży papierów
wartościowych nierezydentom - na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr
19 do rozporządzenia,
b) miesięcznych sprawozdań o liczbie i wartości papierów wartościowych
znajdujących się w posiadaniu nierezydentów - na formularzu, którego wzór
stanowi załącznik nr 20 do rozporządzenia, w terminie do 20 dni po zakończeniu
miesiąca.
§ 3. Rezydenci, o których mowa w § 2, na skierowane do nich przez NBP
indywidualne żądanie, we wskazanych w nim terminach, są obowiązani ponadto
przekazywać następujące dane:
1) rezydenci dokonujący importu lub eksportu usług - dane dotyczące tych usług -
na formularzach otrzymanych z NBP,
b) rezydenci prowadzący inne niż określone w przepisach rozporządzenia formy
obrotów dewizowych z zagranicą - dane o tych obrotach - na formularzach
otrzymanych z NBP.
§ 4. Do przekazywania danych dotyczących transakcji z nierezydentami oraz stanów
należności i zobowiązań zagranicznych, za zgodą i według standardu określonego
przez NBP, mogą być wykorzystywane inne nośniki informacji, niż dokumenty
sporządzane na papierze.
§ 5. 1. Rezydenci są obowiązani zgłaszać następujące rodzaje mienia posiadanego
za granicą lub nabytego w obrocie dewizowym z zagranicą, a także jego utratę:
1) własność i inne prawa na nieruchomościach, a w szczególności: najem,
dzierżawę, użytkowanie wieczyste, jeżeli łączna wartość nieruchomości i tych
praw przekracza równowartość 10 000 EURO,
2) własność i inne prawa na przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części, a
w szczególności: najem, dzierżawę, użytkowanie wieczyste, jeżeli łączna wartość
przedsiębiorstwa i tych praw przekracza równowartość 50 000 EURO.
2. Zgłoszenia mienia posiadanego lub nabytego, a także jego utraty należy
dokonywać w jednostkach organizacyjnych NBP: oddziałach okręgowych, z
wyłączeniem Oddziału Okręgowego w Warszawie, oraz w Głównym Oddziale
Walutowo-Dewizowym NBP w Warszawie, właściwych dla miejsca zamieszkania lub
siedziby rezydenta, na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 21 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Nierezydenci są obowiązani zgłaszać następujące rodzaje mienia
posiadanego w kraju lub nabytego w obrocie dewizowym z zagranicą, a także jego
utratę:
1) własność i inne prawa na nieruchomościach, a w szczególności: najem,
dzierżawę, użytkowanie wieczyste, jeżeli łączna wartość nieruchomości i tych
praw przekracza równowartość 10 000 EURO,
2) własność i inne prawa na przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części, a
w szczególności: najem, dzierżawę, użytkowanie wieczyste, jeżeli łączna wartość
przedsiębiorstwa i tych praw przekracza równowartość 50 000 EURO.
2. Zgłoszenia mienia, a także jego utraty należy dokonywać w Głównym Oddziale
Walutowo-Dewizowym NBP w Warszawie, na formularzu, którego wzór stanowi
załącznik nr 22 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Zgłoszenie nabycia mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od dnia
jego nabycia lub uzyskania wiadomości o jego nabyciu albo zmiany statusu
dewizowego.
2. Zgłoszenie utraty mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od dnia jego
utraty lub uzyskania wiadomości o jego utracie.
3. Rezydenci czasowo przebywający za granicą są obowiązani zgłosić nabycie lub
utratę mienia w terminie 60 dni od dnia powrotu do kraju.
§ 8. Zgłoszenie mienia posiadanego przez rezydentów i nierezydentów w dniu
wejścia w życie rozporządzenia, a nie zgłoszonego na podstawie przepisów
dotychczasowych, powinno być dokonane w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 9. 1. Rezydenci, którzy nie przekazali NBP informacji o zaciągniętej od
nierezydenta oraz udzielonej nierezydentowi i nie spłaconej do dnia 31 grudnia
1998 r. pożyczce lub kredycie - w kwocie wyższej niż równowartość 10 000 EURO na
dzień 1 stycznia 1999 r. - są obowiązani przekazać informacje na formularzach,
których wzór stanowią odpowiednio załączniki nr 8 i 11 do rozporządzenia, z
dopiskiem obok nazwy formularza - "Informacja zaległa", w terminie do dnia 15
kwietnia 1999 r.
2. Przekazanie informacji, o których mowa w § 2 pkt 4 lit. a) i pkt 12 lit. a)
rozporządzenia, dotyczących zdarzeń, które miały miejsce od dnia 12 stycznia
1999 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia, następuje w terminie do dnia 15
kwietnia 1999 r. na formularzach, których wzory stanowią załączniki nr 8, 11 i
19 do rozporządzenia.
§ 10. Ilekroć rozporządzenie określa w EURO wysokość kwoty, której przekroczenie
powoduje powstanie obowiązków, o których mowa w art. 15 ust. 1, 3 i 4 ustawy,
ustalenia wielkości tej kwoty dokonuje się z zachowaniem zasad określonych w
art. 2 ust. 5 ustawy.
§ 11. 1. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań
miesięcznych za marzec 1999 r. oraz sprawozdań kwartalnych za I kwartał 1999 r.
2. Rozporządzenie ma zastosowanie również do sprawozdań rocznych za 1998 r.,
których termin przekazywania upływa z dniem 15 maja 1999 r.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1999 r. (poz. 246)
Załącznik nr 1
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA ZO/STANY
1. Należy wykazywać tylko zaliczki otrzymane bezpośrednio od nierezydentów, a
nie od polskich pośredników, gdyż zostaną one wykazane w sprawozdaniach
ZO/STANY, sporządzonych przez pośredników.
2. W przypadku gdy podmiot sprawozdawczy posiada w danym kraju wielu
kontrahentów, to dla każdego rodzaju zaliczkowanego towaru lub usługi stany
zaliczek należy dodać i wykazać jako sumę.
3. Wielkość zaliczek dotyczących towarów należy podać ogółem, w rozbiciu na
poszczególne kraje, bez wyszczególniania rodzajów towarów.
SPIS RODZAJÓW USŁUG
Rodzaje usług należy podawać poczynając od najniższego szczebla zamieszczonego
podziału, np. dla usług określonych w pozycji 9.3.5 należy podać rodzaje usług
określone w punktach od 9.3.5.1 do 9.3.5.4, dla pozycji 2.2 należy podać rodzaje
usług określone w punktach 2.2.1 i 2.2.2.
1. USŁUGI TRANSPORTOWE
1.1. Usługi transportu morskiego0
1.1.1. Usługi transportu morskiego pasażerskiego
1.1.2. Usługi transportu morskiego towarowego
1.1.3. Pozostałe usługi transportu morskiego oraz usługi wspomagające transport
morski
1.2. Usługi transportu lotniczego
1.2.1. Usługi transportu lotniczego pasażerskiego
1.2.2. Usługi transportu lotniczego towarowego
1.2.3. Pozostałe usługi transportu lotniczego oraz usługi wspomagające transport
lotniczy
1.3. Usługi transportu kosmicznego
1.4. Usługi transportu kolejowego
1.4.1. Usługi transportu kolejowego pasażerskiego
1.4.2. Usługi transportu kolejowego towarowego
1.4.3. Pozostałe usługi transportu kolejowego oraz usługi wspomagające transport
kolejowy
1.5. Usługi transportu samochodowego
1.5.1. Usługi transportu samochodowego pasażerskiego
1.5.2. Usługi transportu samochodowego towarowego
1.5.3. Pozostałe usługi transportu samochodowego oraz usługi wspomagające ten
transport
1.6. Usługi transportu wodnego śródlądowego
1.6.1. Usługi transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego
1.6.2. Usługi transportu wodnego śródlądowego towarowego
1.6.3. Pozostałe usługi transportu wodnego śródlądowego oraz usługi wspomagające
ten transport
1.7. Usługi transportu rurociągiem
1.8. Pozostałe usługi wspomagające i uzupełniające transport
2. PODRÓŻE ZAGRANICZNE
2.1. Podróże służbowe
2.1.1. Wydatki pracowników sezonowych i przygranicznych
2.1.2. Pozostałe podróże służbowe
2.2. Podróże prywatne
2.2.1. W celach leczniczych
2.2.2. W celach szkoleniowych
2.2.3. Pozostałe podróże prywatne
3. USŁUGI POCZTOWE I TELEKOMUNIKACYJNE
3.1. Usługi pocztowe i kurierskie
3.1.1. Usługi pocztowe
3.1.2. Usługi kurierskie
3.2. Usługi telekomunikacyjne
4. USŁUGI BUDOWLANE
4.1 Usługi budowlane świadczone za granicą
4.2. Usługi budowlane świadczone w Polsce
5. USŁUGI UBEZPIECZENIOWE
5.1. Ubezpieczenia na życie i emerytalne
5.2. Ubezpieczenie przewożonego towaru
5.3. Inne ubezpieczenia bezpośrednie
5.4. Reasekuracja
5.5. Usługi wspomagające usługi ubezpieczeniowe
6. USŁUGI FINANSOWE
7. USŁUGI INFORMATYCZNE I INFORMACYJNE
7.1. Usługi informatyczne
7.2. Usługi informacyjne
8. PRAWA AUTORSKIE, PATENTY I OPŁATY LICENCYJNE
9. POZOSTAŁE USŁUGI HANDLOWE
9.1. Pośrednictwo handlowe i pozostałe usługi związane z handlem
9.1.1. Pośrednictwo handlowe
9.1.2. Pozostałe usługi związane z handlem
9.2. Usługi leasingowe (leasing operacyjny)
9.3. Pozostałe usługi handlowe i techniczne
9.3.1. Usługi prawne, rachunkowe, doradcze i public relations
9.3.1.1. Usługi prawne
9.3.1.2. Usługi rachunkowe, audytowe, księgowe i doradztwo podatkowe
9.3.1.3. Zarządzanie i public relations
9.3.2. Reklama, badanie rynków i badanie opinii publicznej
9.3.3. Usługi badawczo-rozwojowe
9.3.4. Usługi architektoniczne, inżynieryjne i inne
9.3.5. Usługi rolnicze, wydobywcze i przetwórstwo na miejscu
9.3.5.1. Usługi rolnicze
9.3.5.2. Usługi wydobywcze
9.3.5.3. Utylizacja odpadów i rekultywacja
9.3.5.4. Pozostałe usługi rolnicze, wydobywcze i przetwórstwo na miejscu
9.3.6. Pozostałe usługi handlowe nie wymienione gdzie indziej
9.3.7. Usługi między przedsiębiorstwami afiliowanymi nie sklasyfikowane gdzie
indziej
10. USŁUGI KULTURALNE, REKREACYJNE I USŁUGI DLA LUDNOŚCI
10.1. Usługi audiowizualne i pokrewne
10.2. Pozostałe usługi kulturalne i rekreacyjne
11. USŁUGI RZĄDOWE
11.1. Utrzymanie przedstawicielstw rządowych
11.2. Jednostki wojskowe i agencje rządowe
11.3. Pozostałe usługi rządowe nie sklasyfikowane gdzie indziej
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA IB-1
I. OBJAŚNIENIA OGÓLNE
1. Dla każdego udziałowca (akcjonariusza) zagranicznego należy wypełnić odrębny
formularz IB-1. Wartość udziału inwestora zagranicznego w kapitale własnym
spółki należy wyliczyć, mnożąc wykazaną w bilansie rocznym wartość kapitału
własnego spółki przez udział procentowy udziałowca (akcjonariusza) zagranicznego
w kapitale podstawowym. W poszczególnych wierszach formularza należy wpisać
kwoty w części dotyczącej wyłącznie udziałowca (akcjonariusza) zagranicznego,
dla którego sporządzone jest sprawozdanie.
2. Kolumnę "w tys. waluty obcej" należy wypełnić wyłącznie w wierszach
dotyczących transakcji dokonanych w walucie obcej. W przypadku waluty innej niż
podana w części nagłówkowej należy wpisać symbol waluty transakcji obok kwoty.
W kolumnie "w złotych" należy wypełnić wszystkie wiersze odnoszące się do
zdarzeń gospodarczych, które wystąpiły w działalności spółki w roku
sprawozdawczym.
W przypadku niewystępowania wymienionych w tabeli zjawisk, należy w odpowiednich
wierszach wpisać znak "-".
II. OBJAŚNIENIA SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE WYPEŁNIENIA FORMULARZA IB-1.
Wiersze 01, 02, 03: Podać wartość udziału w kapitale na dzień 1 stycznia roku
sprawozdawczego.
Wiersz 03: Skapitalizowana część zysków wygospodarowanych w latach poprzednich w
postaci kapitału zapasowego i kapitału rezerwowego oraz nie podzielony zysk z
lat poprzednich. W przypadku gdy w latach poprzedzających rok sprawozdawczy
wystąpiły nie pokryte straty, o ich kwotę pomniejsza się pozostały kapitał
własny wykazany w sprawozdaniu. Pozostały kapitał własny może przyjąć wartość
ujemną, jeśli nie pokryta strata bilansowa z lat poprzednich przewyższa wyżej
wymienione składniki. Kapitał podstawowy (zakładowy) pozostaje bez zmian. W
pozostałym kapitale własnym nie należy uwzględniać funduszy specjalnego
przeznaczenia.
Uwaga: Wypełnienie wierszy od 01 do 03 obowiązuje w każdym przypadku wniesienia
udziałów lub akcji przed dniem 1 stycznia roku sprawozdawczego.
Wiersz 05: W przypadku spółki powstałej w roku sprawozdawczym należy podać
wartość udziałów lub akcji wniesionych przez udziałowca (akcjonariusza)
zagranicznego. W przypadku przejęcia kapitału przez udziałowca (akcjonariusza)
zagranicznego w spółce już istniejącej należy podać wartość nabytych udziałów
lub akcji powiększoną o proporcjonalną kwotę pozostałego kapitału własnego
(patrz też część II formularza).
Uwaga: W wierszu 05 i 06: wkłady udziałowca (akcjonariusza) zagranicznego
wnoszone do spółki, pochodzące ze środków uzyskanych w Polsce od innych
podmiotów krajowych z tytułu dochodu z udziałów lub akcji, kwot uzyskanych ze
sprzedaży lub umorzenia udziałów lub akcji oraz kwot należnych osobie
zagranicznej jako wspólnikowi z tytułu podziału majątku w wyniku likwidacji
spółki, należy wyodrębnić i podać ich wartość, umieszczając tę kwotę w
nawiasach, w wierszu 05.
Wiersz 07: W przypadku gdy spółka zaciągnęła pożyczkę lub kredyt od udziałowca
(akcjonariusza) zagranicznego i w roku sprawozdawczym nastąpiła jej zamiana na
zwiększenie udziału w kapitale własnym spółki, to odpowiednią kwotę należy
wykazać w wierszu 07.
Wiersz 08: Należy wykazać wartość nie podjętych dywidend z lat poprzednich,
przeznaczonych na zwiększenie udziału udziałowca (akcjonariusza) zagranicznego w
kapitale spółki w roku sprawozdawczym.
Wiersze 09 i 15: Przyjmując za podstawę rachunek zysków i strat za rok
sprawozdawczy oraz umowę spółki, podać kwotę zysku netto do podziału (wiersz 09)
lub straty netto (wiersz 15) przypadającą na udziałowca (akcjonariusza)
zagranicznego, którego dotyczy sprawozdanie IB-1. Jeśli umowa spółki nie stanowi
inaczej, kwotę części zysku lub straty dla danego udziałowca (akcjonariusza)
zagranicznego ustala się przez pomnożenie kwoty zysku netto lub straty netto
przez udział tego wspólnika w kapitale podstawowym (zakładowym). W wierszu 09
nie należy wykazywać nie podzielonego zysku z lat poprzednich, jest on bowiem
włączony do wiersza 03, jako pozostały kapitał własny.
Uwaga: W wierszu 09 podaje się kwoty zysku netto do podziału jako składnik
zwiększający pozostały kapitał własny, mimo że w momencie sporządzania
sprawozdania nie jest on podzielony. Kwotę zysku netto za rok sprawozdawczy
należy ująć w wierszu 21. Skutki podziału zysku za dany rok sprawozdawczy będą
miały odzwierciedlenie w sprawozdaniu dotyczącym następnego okresu
sprawozdawczego.
Wiersz 14: Podać ewidencyjną wartość spłaconego udziału wspólnika zagranicznego
w przypadku, gdy spłata jest wynikiem utraty członkostwa (w drodze wyłączenia
wspólnika ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub unieważnienia akcji w
spółkach akcyjnych).
Wiersze 19, 20 i 21: Należy podać wartość udziału w kapitale na koniec roku
sprawozdawczego.
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA IBZ-1
I.1. Jeżeli podmiot sprawozdawczy nabył udziały lub akcje w więcej niż jednej
spółce mającej siedzibę za granicą, to dla każdej z nich sporządza się odrębny
formularz IBZ-1.
I.2. Określenia głównego rodzaju działalności prowadzonej przez podmiot
gospodarczy dokonuje się przez ustalenie proporcji prowadzonych działalności,
według kryterium wartości dodanej produkowanych dóbr i świadczonych usług.
I.3. Formularz IBZ-1 należy wypełnić w jednostkach waluty oryginalnej, w której
sporządzony był bilans spółki zagranicznej. Jeżeli jest to waluta
niewymienialna, to sprawozdanie można też sporządzić w jednej z walut
wymienialnych.
Uwaga: Ponadto do niniejszego formularza mają zastosowanie odpowiednio
objaśnienia do formularza IB-1.
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Ilustracja
UWAGI OGÓLNE
W przypadku wystąpienia kilku kredytów w przedsiębiorstwie formularze KZ-1 i
KZ-2 sporządza się dla każdej umowy kredytowej osobno.
Sprawozdania KZ-1 i KZ-2 powinny być przesłane za każdy kwartał, w którym
występuje wykorzystanie lub spłata kredytu/pożyczki oraz odsetek, a także za
kwartał, w którym przewidywana była spłata rat kapitałowych lub odsetek,
wykazana w poprzednim sprawozdaniu na formularzu KZ-2 (dotyczy wystąpienia
zaległości, restrukturyzacji, refinansowania, umorzenia kredytu lub odsetek).
Formularze KZ-1 i KZ-2 należy przesyłać łącznie.
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA KZ-1
Sprawozdaniom dotyczącym jednego kredytu należy nadawać kolejne numery, według
kolejności przesyłania do Narodowego Banku Polskiego, aż do momentu zakończenia
spłat.
W sprawozdaniu nr 1 w części A stan zobowiązań na początek okresu
sprawozdawczego będzie równy zeru - należy w tej rubryce wstawić kreskę. W
kolejnym sprawozdaniu wykazany stan początkowy powinien być zgodny ze stanem
końcowym z poprzedniego sprawozdania.
Jeżeli wystąpią zaległości w spłacie rat kredytowych, należy je wykazywać w
stanie początkowym i końcowym za dany kwartał sprawozdawczy. Jeżeli w ramach
spadku zobowiązań ogółem wystąpił spadek zobowiązań zaległych, należy załączyć
dodatkowe wyjaśnienia, z jakich tytułów, i podać odpowiednie kwoty. Kwota
zaległych rat powinna być zgodna ze stanem zadłużenia zaległego z formularza
KZ-2.
Część C pkt I lit. B - Kapitalizacja odsetek - należy wypełnić w przypadku, gdy
kapitalizacja objęta jest umową kredytową. W przypadku powstania zaległych
odsetek należy je wykazać w pkt II - odsetki nie zapłacone (zaległe) w danym
kwartale.
Część C pkt I lit. B - Wzrost zobowiązań - inne przyczyny: Jeżeli w umowie
wystąpi refinansowanie (zamiana zaległości i/lub oryginalnego kredytu nie
związana z napływem gotówki) lub restrukturyzacja (zmiana terminarza spłat
zapisanego w umowie), należy wpisać właściwe z nich lub podać, z jakiego innego
tytułu nastąpił wzrost zobowiązań. W przypadku refinansowania wzrost zobowiązań
należy wykazać na odrębnym formularzu jako nową umowę kredytową, natomiast
spadek zobowiązań powinien być wykazany na formularzu sprawozdawczym dla
oryginalnego kredytu. W przypadku restrukturyzacji należy wpisać odpowiednią,
zrestrukturyzowaną kwotę po stronie wykorzystania i taką samą kwotę po stronie
spłat. Jeżeli w ramach innych przyczyn wystąpił wzrost zobowiązań z więcej niż
jednego tytułu, należy załączyć dodatkowe wyjaśnienia i podać dodatkowe kwoty.
Część C pkt I lit. C - Spadek zobowiązań - inne przyczyny: Jeżeli w umowie
wystąpi umorzenie, spłata przed terminem, refinansowanie, restrukturyzacja,
należy wpisać właściwe z nich lub podać, z jakiego innego tytułu nastąpił spadek
zobowiązań. Jeżeli w ramach innych przyczyn wystąpił spadek zobowiązań z więcej
niż jednego tytułu, należy załączyć dodatkowe wyjaśnienia i podać dodatkowe
kwoty.
Stan zobowiązań do spłacenia na koniec okresu sprawozdawczego wykazany na
formularzu KZ-1 w części D powinien być identyczny z przewidywanym terminarzem
spłat wykazanym na formularzu KZ-2.
Część C pkt II - Spłata odsetek - inne przyczyny: W przypadku wystąpienia
umorzenia odsetek, refinansowania lub ich restrukturyzacji, prosimy wpisać
właściwe z nich lub podać inny sposób uregulowania zobowiązań z tytułu odsetek.
Jeżeli w ramach innych przyczyn wystąpił więcej niż jeden sposób uregulowania
zobowiązań z tytułu odsetek, należy załączyć dodatkowe wyjaśnienia i podać
odpowiednie kwoty.
Jeżeli w ramach odsetek i opłat ogółem nastąpiła spłata zobowiązań zaległych,
należy załączyć dodatkowe wyjaśnienia i podać odpowiednie kwoty.
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA KZ-2
Terminarz przyszłych spłat powinien być zgodny z umową kredytową bądź z aneksem
do umowy. W przypadku wystąpienia zaległych spłat kapitału lub odsetek należy je
wykazać jako stan zadłużenia zaległego. Stan zadłużenia ogółem zawiera stan
zadłużenia zaległego.
Powyższe uwagi dotyczą także formularzy KU, KU-1 i KU-2.
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Załącznik nr 15
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA RACH
1. Salda
Na początek kwartału, jeżeli właściciel rachunku ma należności w
banku/instytucji finansowej za granicą, saldo należy wpisać w odpowiedniej
rubryce w kolumnie "Wpływy" (Dt), jeżeli ma zobowiązania - w kolumnie "Wypłaty"
(Ct).
Na koniec kwartału kwota należności właściciela rachunku powinna być wpisana w
odpowiedniej rubryce w kolumnie "Wypłaty" (Ct), natomiast kwota należna
bankowi/instytucji finansowej - w kolumnie "Wpływy" (Dt).
Nie należy sporządzać sprawozdań narastająco od początku roku.
Jeżeli w danym kwartale nie było obrotów na rachunku, należy jedynie wpisać
saldo początkowe i nie zmienione saldo końcowe.
Depozyty ulokowane na rachunkach depozytowych w tym samym banku, w którym firma
posiada swój rachunek bieżący, lub w innym banku należy ujmować w stanach
rachunku bieżącego.
2. Transakcje zagraniczne
Jeżeli płatność nie mieści się w żadnym z wymienionych tytułów w spisie wpłat i
wypłat, to należy ją opisać w sposób szczegółowy, np. zapłata kosztów
postępowania sądowego i arbitrażowego, zakup licencji.
W sprawozdaniu obejmującym więcej niż dziesięć tytułów płatności formularz można
dowolnie wydłużyć.
W poszczególnych rodzajach transakcji zagranicznych muszą być wykazane obroty
(oddzielnie wpływy i wypłaty), a nie ich salda.
3. Kraj transakcji
Jeżeli wpływ lub wypłata pochodzi z kraju innego niż ten, w którym prowadzony
jest rachunek, należy to zaznaczyć, wpisując jego nazwę obok tytułu płatności.
SPIS TYTUŁÓW WPŁAT I WYPŁAT
I. TOWARY
I.1. Import i eksport (bez surowców energetycznych)
I.2. Surowce energetyczne (bez bunkru)
I.3. Remonty kapitalne towarów (statków, samolotów oraz innego sprzętu
transportowego)
I.4. Wpływy i wypłaty z tytułu uszlachetnienia towarów
I.5. Towary zaopatrzeniowe zakupione przez przewoźników w portach (z wyjątkiem
bunkru)
I.6. Bunkier (paliwa zakupione dla statków i samolotów)
II. USŁUGI (spis rodzajów usług zamieszczony został w załączniku nr 1 do
niniejszego rozporządzenia)
III. TRANSFERY
III.1. Składki i opłaty członkowskie
III.2. Zapłata podatków
IV. ODSETKI
IV.1. Odsetki od rachunków bankowych oraz depozytów i lokat (wpływy)
IV.2. Odsetki od kredytów otrzymanych i udzielonych długoterminowych (powyżej 1
roku)
IV.3. Odsetki od kredytów otrzymanych i udzielonych krótkoterminowych (do 1
roku)
V. DOCHODY MAJĄTKOWE
V.1. Dywidendy od udziałowych papierów wartościowych (wymienić przez kogo
emitowanych)
V.2. Odsetki od papierów wartościowych (wymienić przez kogo emitowanych)
V.3. Odsetki od papierów wartościowych dłużnych
V.4. Czynsze mieszkaniowe
V.5. Wynagrodzenia pracowników
VI. OPERACJE FINANSOWE
VI.1. Kredyty/pożyczki otrzymane/udzielone długoterminowe (powyżej 1 roku)
VI.2. Kredyty/pożyczki otrzymane/udzielone krótkoterminowe (do 1 roku)
VI.3. Kredyty/pożyczki otrzymane/udzielone przez polskie przedsiębiorstwa
bezpośredniego inwestowania od ich udziałowców zagranicznych
VI.4. Polskie inwestycje bezpośrednie za granicą
VI.5. Spłata rat leasingowych (leasing finansowy)
VI.6. Zakup i sprzedaż papierów wartościowych (wymienić jakich i przez kogo
emitowanych)
VI.7. Inne operacje (wymienić jakie)
VII. STORNA DAWNE
Załącznik nr 16
Ilustracja
Załącznik nr 17
Ilustracja
Załącznik nr 18
Ilustracja
Objaśnienia do formularza PZ-3
Do część I. (Identyfikacja dokumentu):
W polu A - podaje się numer oddziału okręgowego NBP terytorialnie właściwego dla
sporządzającej sprawozdanie kasy pozabankowej.
W polu B - podaje się numer kasy sporządzającej sprawozdanie. Numer ustala
oddział okręgowy NBP w momencie udzielania (wznawiania) upoważnienia do
prowadzenia kasy walutowej.
W polu D - podaje się numer waluty, której dotyczy sprawozdanie, wg numeracji
walut stosowanej w tabeli kursów NBP, a w przypadku walut nie uwzględnianych w
tabeli - informacji o numerze udziela NBP.
W polu G - podaje się liczbę kontrolną będącą sumą arytmetyczną poprzedzających
wierszy.
Do część II. (Pozycje sprawozdawcze):
W kol. 1 podaje się numery operacji określające tytuły i rodzaje wpłat lub
podjęć waluty.
W kol. 2 podaje się:
- dla operacji zasileń w banku lub odprowadzeń do banku - numery oddziałów
banków, z których kasa pozabankowa otrzymała lub do których przekazała walutę.
- dla pozostałych operacji - numery podmiotów gospodarczych, od których dokonano
skupu lub którym kasa sprzedała walutę.
W polach H, I, J i K podaje się liczby kontrolne będące podsumowaniem kolumn 1,
2, 3 i 4, z tym że dla kolumn 3 i 4 nie wlicza się kwot z pozycji "Saldo na
początek roku" i "Saldo na koniec miesiąca".
Wykazy operacji, podmiotów i numery oddziałów banków udostępnia NBP - stosownie
do zakresu upoważnienia do dokonywania operacji przez kasę walutową.
Załącznik nr 19
Ilustracja
Objaśnienia do formularza ZIP-INF
Pole 5 Typ instrumentu to np.: akcje, kwity depozytowe, obligacje zwykłe,
obligacje z dyskontem, obligacje z opcją zamiany na akcje.
Pole 6 Należy podać oznaczenie rodzaju emisji: P - papier wartościowy
dopuszczony do obrotu publicznego na danym rynku, N - papier nie dopuszczony do
obrotu publicznego na danym rynku.
Pole 7 Dotyczy papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu publicznego.
Należy podać oznaczenie kodowe papieru wartościowego, zgodnie ze standardem
ISIN, nadane przez instytucję kodującą papiery wartościowe w kraju, w którym
papier wartościowy jest dopuszczony do obrotu publicznego .
Pole 8 Należy podać oznaczenie literowe według kodów ISO kraju, w którym miała
miejsce emisja.
Pole 9 Dotyczy papierów dłużnych. Należy podać stopę oprocentowania. W przypadku
zmiennego oprocentowania należy podać stopę odniesienia (np. LIBOR + 0,5%).
Pole 14 Bank krajowy: należy podać numer banku, do którego wpłynęły środki dla
emitenta od zagranicznych nabywców papierów wartościowych. W przypadku gdy
środki od zagranicznych nabywców papierów wartościowych wpłynęły na rachunek w
zagranicznym banku lub innej instytucji finansowej, pole należy pozostawić nie
wypełnione.
Pole 15 Bank krajowy: należy podać nazwę banku, do którego wpłynęły środki dla
emitenta od zagranicznych nabywców papierów wartościowych. W przypadku gdy
środki od zagranicznych nabywców papierów wartościowych wpłynęły na rachunek w
zagranicznym banku lub innej instytucji finansowej, należy podać jej nazwę.
Pole 16 Należy podać literowy kod ISO waluty, w której jest nominowany papier
wartościowy.
Pole 17 Cenę nominalną należy podać w jednostkach waluty emisji, z dokładnością
do dwóch miejsc po przecinku.
Pole 18 Należy podać całkowitą liczbę, wyrażoną w sztukach, papierów
wartościowych danej emisji.
Pole 19 Należy podać całkowitą wartość papierów wartościowych danej emisji,
wyrażoną w jednostkach waluty emisji, wycenioną według cen emisyjnych.
Pole 20 Należy podać całkowitą liczbę, wyrażoną w sztukach, papierów
wartościowych danej emisji objętych przez nierezydentów.
Pole 21 Należy podać całkowitą wartość papierów wartościowych danej emisji
objętych przez nierezydentów, wyrażoną w jednostkach waluty emisji, wycenioną
według cen emisyjnych.
Pola 22, 24, 26 i 28 Należy podać liczbę, wyrażoną w sztukach, papierów
wartościowych danej emisji objętych przez określoną grupę nierezydentów
powiązanych kapitałowo z emitentem.
Pola 23, 25, 27 i 29 Należy podać wartość, wyrażoną w jednostkach waluty emisji,
papierów wartościowych danej emisji objętych przez określoną grupę nierezydentów
powiązanych kapitałowo z emitentem. Wyceny należy dokonać posługując się cenami
emisyjnymi, po których papiery zostały objęte przez daną grupę nierezydentów
powiązanych kapitałowo.
Typy powiązania kapitałowego:
typ A (pola 22 i 23): papiery zakupione przez nierezydentów posiadających co
najmniej 10% udziału w kapitale podstawowym emitenta
typ B (pola 24 i 25): papiery zakupione przez nierezydentów, w których kapitale
podstawowym emitent posiada co najmniej 10% udziału
typ C (pola 26 i 27): papiery zakupione przez nierezydentów posiadających tego
samego co emitent udziałowca zagranicznego
typ D (pola 28 i 29): papiery zakupione przez nierezydentów posiadających tego
samego co emitent udziałowca krajowego
Pole 30 Kod papieru nadawany przez NBP po otrzymaniu formularza ZIP-INF. W
przypadku gdy papier wartościowy posiada kod ISIN, oznaczenie kodowe NBP jest
takie samo jak kod ISIN.
Załącznik nr 20
Ilustracja
Objaśnienia do formularza ZIP-RZ
kol. 1 Należy podać oznaczenie kodowe papieru wartościowego zgodnie ze
standardem ISIN lub oznaczenie kodowe nadane przez Narodowy Bank Polski w
formularzu ZIP-INF w polu 30.
kol. 2 Należy podać oznaczenie literowe typu powiązania kapitałowego
występującego między emitentem a nierezydentami posiadającymi daną część emisji
papierów wartościowych:
A: papiery zakupione przez nierezydentów posiadających co najmniej 10% udziału w
kapitale podstawowym emitenta
B: papiery zakupione przez nierezydentów, w których kapitale podstawowym emitent
posiada co najmniej 10% udziału
C: papiery zakupione przez nierezydentów posiadających tego samego co emitent
udziałowca zagranicznego
D: papiery zakupione przez nierezydentów posiadających tego samego co emitent
udziałowca krajowego
N: papiery zakupione przez pozostałych nierezydentów, nie posiadających powiązań
kapitałowych z emitentem.
UWAGA!
W braku możliwości ustalenia typu powiązania kapitałowego występującego pomiędzy
emitentem a częścią nierezydentów posiadających papiery wartościowe danej emisji
należy podać oznaczenie N.
kol. 3 Należy podać liczbę papierów wartościowych w posiadaniu danej grupy
nierezydentów, w sztukach.
kol. 4 Należy podać literowy kod ISO waluty, w której jest nominowany papier
wartościowy.
kol. 5 Należy podać oznaczenie literowe ceny użytej do obliczenia wartości danej
części emisji papierów wartościowych:
R - cena rynkowa
E - cena emisyjna
N - cena nominalna.
kol. 6 Wszędzie, gdzie jest to możliwe, należy podać wartość papierów
wartościowych w posiadaniu danej grupy nierezydentów, obliczoną według ostatniej
notowanej ceny rynkowej papierów danej emisji.
Cena rynkowa papierów dłużnych kuponowych powinna obejmować cenę kuponów do
danego papieru.
W braku notowań ceny rynkowej należy podać: wartość według ceny emisyjnej dla
papierów udziałowych i według ceny nominalnej dla papierów dłużnych.
UWAGA!
W przypadku gdy nie wystąpił wykup przez emitenta, konwersja na inny rodzaj
papierów wartościowych lub umorzenie przez emitenta papierów wartościowych danej
emisji, należy:
- w kolumnie 3 podawać liczby, wyrażone w sztukach, papierów wartościowych
znajdujących się w rękach określonych grup nierezydentów powiązanych kapitałowo
z emitentem, odpowiadające liczbom podanym w formularzu ZIP-INF, dotyczącym
danej emisji, w polach 22, 24, 26 i 28.
W przypadku gdy nastąpi całkowity wykup przez emitenta, konwersja całej emisji
na inny rodzaj papierów wartościowych lub umorzenie przez emitenta papierów
wartościowych całej emisji, należy przysłać sprawozdanie na formularzu ZIP-RZ
stwierdzające ten fakt. Będzie to ostatnie sprawozdanie przesłane do NBP
dotyczące danej emisji.
Załącznik nr 21
Ilustracja
Załącznik nr 22
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 26 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów.
(Dz. U. Nr 27, poz. 247)
Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 oraz z
1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 czerwca
1998 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów (Dz. U. Nr 76, poz. 501)
w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Ministerstwa Finansów wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Ministra,
3) Departament Prawny,
4) Departament Budżetu Państwa,
5) Departament Finansów Samorządu Terytorialnego,
6) Departament Finansowania Sfery Budżetowej,
7) Departament Finansowania Bezpieczeństwa Państwa,
8) Departament Obsługi Funduszy Pomocowych,
9) Departament Polityki Zagranicznej,
10) Departament Międzynarodowej Integracji Gospodarczej,
11) Departament Polityki Finansowej, Analiz i Statystyki,
12) Departament Długu Publicznego,
13) Departament Gwarancji i Poręczeń,
14) Departament Systemu Podatkowego,
15) Departament Podatków Pośrednich,
16) Departament Podatków Bezpośrednich,
17) Departament Podatków Lokalnych i Katastru,
18) Departament Organizacji Skarbowości,
19) Departament Finansów Gospodarki Narodowej,
20) Departament Polityki Regionalnej i Rolnictwa,
21) Departament Instytucji Finansowych,
22) Departament Rachunkowości,
23) Departament Kontroli Skarbowej,
24) Departament Ceł,
25) Departament Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych,
26) Departament Budżetu Resortu i Spraw Majątkowych,
27) Departament Informatyki,
28) Biuro Kadr i Szkolenia,
29) Biuro Prasowe,
30) Biuro Kontroli Resortowej,
31) Biuro Dokumentacji Skarbowej,
32) Biuro do Spraw Dyscypliny Finansów Publicznych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 26 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli.
(Dz. U. Nr 27, poz. 248)
Na podstawie art. 31 i art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i
Nr 162, poz. 1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1997 r. w
sprawie wynagradzania nauczycieli (Dz. U. Nr 29, poz. 160 i z 1998 r. Nr 39,
poz. 229) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 w lit. b) po wyrazach "organach prowadzących szkoły,"
dodaje się wyrazy "a także w Centralnej Komisji Egzaminacyjnej oraz w okręgowych
komisjach egzaminacyjnych,"
2) w § 5 w ust. 1 wyrazy "a nauczyciela zatrudnionego w szkole publicznej
prowadzonej przez gminę, inną osobę prawną lub fizyczną albo w kuratoriach
oświaty, urzędach organów administracji rządowej i innych jednostkach
organizacyjnych" zastępuje się wyrazami "a nauczyciela zatrudnionego w szkole
publicznej prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę
prawną lub fizyczną albo w kuratoriach oświaty, urzędach organów administracji
rządowej i specjalistycznej jednostce nadzoru oraz w Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej i okręgowych komisjach egzaminacyjnych",
3) w § 7 w ust. 7 w pkt 1 wyraz "gminę" zastępuje się wyrazami "jednostkę
samorządu terytorialnego",
4) w § 9 wyrazy "innych jednostkach organizacyjnych" zastępuje się wyrazami
"specjalistycznej jednostce nadzoru oraz w Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i
okręgowych komisjach egzaminacyjnych",
5) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wysokość dodatków specjalistycznych z tytułu posiadania stopnia naukowego
lub uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej wynosi:
1) 79 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora,
2) 116 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora
habilitowanego,
3) 29 zł miesięcznie za I stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie II
klasy,
4) 45 zł miesięcznie za II stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie I
klasy,
5) 63 zł miesięcznie za III stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie
klasy mistrzowskiej.",
6) w § 12 w ust. 2 skreśla się wyrazy "Centrum Edukacji Artystycznej," a wyrazy
"Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych" zastępuje się wyrazami
"Krajowym Centrum Oświaty Rolniczej",
7) w § 14 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Nauczycielom posiadającym 25-letni staż pracy w zakładach poprawczych,
schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych
dyrektor zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich albo kierownik
rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego, a w stosunku do dyrektora i
kierownika - właściwy prezes sądu okręgowego, może podwyższyć o 10% wysokość
najwyższego dodatku za trudne warunki pracy, przewidzianego dla danej grupy
pracowników.",
8) w § 15:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zatrudnionym w szkołach i placówkach dla dzieci i młodzieży z
niepełnosprawnością sprzężoną oraz w zakładach poprawczych o wzmożonym nadzorze
wychowawczym, dla wielokrotnych uciekinierów, nieletnich z zaburzeniami
psychicznymi lub innymi zaburzeniami osobowości, uzależnionych od środków
odurzających lub psychotropowych, nosicieli wirusa HIV, a także w schroniskach
interwencyjnych,"
b) w ust. 3 wyrazy "od 6 zł do 24 zł" zastępuje się wyrazami "od 9 zł do 33 zł",
9) w § 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Nauczycielom pracującym w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługują z
tego tytułu dodatki w wysokości:
1) od 9 zł do 33 zł miesięcznie - przy pierwszym stopniu szkodliwości,
2) od 16 zł do 47 zł miesięcznie - przy drugim stopniu szkodliwości,
3) od 21 zł do 64 zł miesięcznie - przy trzecim stopniu szkodliwości.",
10) w § 20 w ust. 1:
a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) za wychowawstwo klasy:
a) od 26 zł do 33 zł miesięcznie w przedszkolach,
b) od 17 zł do 26 zł miesięcznie w szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach
ponadpodstawowych,
2) za analizę i ocenę pisemnych prac i zajęć uczniowskich z języka polskiego
począwszy od czwartej klasy szkoły podstawowej w wysokości:
a) od 15 zł do 20 zł miesięcznie w szkołach podstawowych,
b) od 17 zł do 27 zł miesięcznie w gimnazjach i szkołach ponadpodstawowych,"
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) za organizowanie i przygotowanie przez nauczycieli praktycznej nauki zawodu
stanowisk pracy niezbędnych dla prawidłowej realizacji zadań produkcyjnych lub
zajęć praktycznych - od 11 zł do 39 zł miesięcznie,"
11) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Stawki wynagrodzenia zasadniczego, wynagrodzenia za dodatkowe czynności
oraz dodatków, określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 1, zostały
przeliczone zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodu w
związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne
przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr 153, poz. 1006).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1999 r.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 marca 1999 r.
(poz. 248)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO W ZŁOTYCH
Szczeble wynagrodzenia zasadniczego wynikające ze stażu pracy
Lp.Wykształceniedo 2 lat2 i więcej4 i więcej6 i więcej8 i więcej10 i
więcej12 i więcej14 i więcej16 i więcej18 i więcej20 i więcej22 i więcej24
i więcej26 i więcej28 i więcej30 i więcej
abcdefghijklmnop
1stopień naukowy dr, wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem
pedagogicznym9059219379539709861 0021 0181 0351 0511 0671 0841 1001 1161
1321 149
2wyższe wykształcenie magisterskie bez przygotowania pedagogicznego,
wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym, kolegia
nauczycielskie7848018188358528698869039209369539709871 0011 0211 038
3wyższe wykształcenie zawodowe bez przygotowania pedagogicznego, studium
nauczycielskie, pedagogiczna szkoła
techniczna670688706723741759777795813830848866884902920937
4wykształcenie średnie
pedagogiczne570585601616632648663679694710726741757772788804
5wykształcenie średnie i
inne503514525536547558569580591603614625636647658669
Załącznik nr 2
TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH
Lp.StanowiskoMiesięcznie w złotych
widełki w zł
oddo
1Przedszkola
a. dyrektor przedszkola czynnego ponad 5 godzin dziennie152309
b. dyrektor przedszkola czynnego do 5 godzin dziennie88197
c. wicedyrektor88197
2Szkoły wszystkich typów, z wyjątkiem wymienionych pod lp. 3-5
a. - dyrektor szkoły liczącej do 8 oddziałów152354
- dyrektor szkoły liczącej od 9 do 16 oddziałów178397
- dyrektor szkoły liczącej 17 oddziałów i więcej265618
b. wicedyrektor152354
c. kierownik warsztatu szkolnego221397
d. kierownik laboratorium, kierownik szkolenia praktycznego, zastępca
kierownika warsztatu szkolnego oraz w szkołach górniczych: kierownik
szkolenia na powierzchni i kierownik szkolenia pod ziemią110309
e. kierownik filii, kierownik wydziału, działu, sekcji w szkole zawodowej
(artystycznej), zastępca kierownika laboratorium, zastępca kierownika
szkolenia praktycznego88178
3Zakłady kształcenia nauczycieli
a. dyrektor zakładu kształcenia nauczycieli liczącego:
- do 11 oddziałów197426
- 12 i więcej242594
b. wicedyrektor152354
c. kierownik praktyki pedagogicznej110197
d. kierownik specjalności w nauczycielskich kolegiach języków obcych i w
kolegiach nauczycielskich45133
4Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, domy dziecka, rodzinne domy
dziecka, pogotowia opiekuńcze, młodzieżowe ośrodki wychowawcze,
młodzieżowe ośrodki socjoterapii, w tym turnusowe, ogniska wychowawcze,
domy wczasów dziecięcych, placówki w publicznych zakładach opieki
zdrowotnej i w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, świetlice
i kluby środowiskowe, w tym profilaktyczno-wychowawcze i terapeutyczne,
hoteliki:
a. dyrektor, wychowawca kierujący rodzinnym domem dziecka178426
b. wicedyrektor, kierownik internatu, kierownik warsztatu szkolnegox133309
c. kierownik filii młodzieżowego ośrodka szkolno-wychowawczego, kierownik
ogniska wychowawczego, dyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym:
profilaktyczno-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik wychowania w
publicznych zakładach opieki zdrowotnej i w publicznych zakładach
lecznictwa uzdrowiskowego, zastępca kierownika internatuxx, zastępca
kierownika warsztatuxx68178
d. wicedyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym:
profilaktyczno-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik hoteliku
młodzieżowego ośrodka socjoterapii, w tym turnusowego, kierownik hoteliku
ogniska wychowawczego38115
5Zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich, rodzinne ośrodki
diagnostyczno-konsultacyjne:
a. dyrektor197508
b. wicedyrektor, kierownik internatu, dyrektor szkoły, kierownik warsztatu
szkolnego133330
c. kierownik rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego133265
d. zastępca kierownika internatu, zastępca kierownika warsztatu szkolnego,
kierownik grupy półwolnościowej110265
6Bursy, internaty, szkolne schroniska młodzieżowe, półinternaty, ogrody
jordanowskie, świetlice szkolne (w tym szkół specjalnych):
a. dyrektor bursy152397
b. wicedyrektor bursy133309
c. kierownik internatu, dyrektor (kierownik) szkolnego schroniska
młodzieżowego88221
d. dyrektor ogrodu jordanowskiego, kierownik półinternatu, kierownik
świetlicy szkolnej, dyrektor świetlicy dworcowej, zastępca kierownika
internatu45178
7Pałace młodzieży, młodzieżowe domy kultury, międzyszkolne ośrodki
sportowe, ogniska pracy pozaszkolnej, planetaria:
a. dyrektor pałacu młodzieży, planetarium i obserwatorium
astronomicznego178425
b. wicedyrektor pałacu młodzieży, dyrektor młodzieżowego domu kultury,
międzyszkolnego ośrodka sportowego110287
c. dyrektor ogniska pracy pozaszkolnej /pozaszkolnej placówki
specjalistycznej/, kierownik zespołu artystycznego liczącego co najmniej
100 uczestników, wicedyrektor młodzieżowego domu kultury (międzyszkolnego
ośrodka)88221
d. kierownik działu, kierownik pracowni68152
8Poradnie psychologiczno-pedagogiczne i inne poradnie specjalistyczne,
ośrodki adopcyjno-opiekuńcze:
a. dyrektor poradni, ośrodka adopcyjno-opiekuńczego88197
b. wicedyrektor poradni68178
c. kierownik filii45152
9Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Centrum Edukacji
Medycznej, Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli, Krajowe Centrum
Oświaty Rolniczej:
a. dyrektor221552
b. wicedyrektor, dyrektor Ogólnopolskiego Centrum Edukacji
Niestacjonarnej, Polonijnego Centrum Nauczycielskiego178397
c. kierownik pracowni lub innej równorzędnej jednostki
organizacyjnej133243
10Placówki doskonalenia nauczycieli:
a. dyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia
nauczycieli152486
b. wicedyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia
nauczycieli133330
c. kierownik międzyszkolnej placówki doskonalenia nauczycieli, kierownik
pracowni lub równorzędnej jednostki organizacyjnej wojewódzkich i
międzywojewódzkich placówek doskonalenia nauczycieli45178
11Pedagogiczne biblioteki wojewódzkie:
a. dyrektor178374
b. wicedyrektor133265
c. kierownik filii, kierownik wydziału (innej równorzędnej jednostki
organizacyjnej)88197
d. nauczyciel - bibliotekarz - instruktor68133
12Ośrodki dokształcania zawodowego, ośrodki szkolenia zawodowego, ośrodki
politechniczne:
a. dyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego, wojewódzkiego
ośrodka politechnicznego152330
b. wicedyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego i ośrodka
politechnicznego oraz dyrektor ośrodka szkolenia zawodowego110221
c. kierownik filii ośrodka politechnicznego i wicedyrektor ośrodka
szkolenia zawodowego88197
d. dyrektor centrum kształcenia praktycznego221490
x Dotyczy kierowników funkcjonujących w ramach organizacyjnych specjalnych
ośrodków szkolno-wychowawczych.
xx Dotyczy zastępcy kierownika internatu i zastępcy kierownika warsztatu, w
którym liczba wychowanków (uczniów) przekracza 200.
Załącznik nr 3
TABELA DODATKÓW SŁUŻBOWYCH
Lp.StanowiskoWysokość dodatku miesięcznie w złotych
I. Ministerstwaoddo
1.Dyrektor departamentux10522935
2.Wicedyrektor departamentux8602188
3.Naczelnik wydziału, radca ministrax7121939
4.Główny wizytator6371851
5.Starszy wizytator3561406
6.Wizytator2081103
II. Kuratoria oświaty oraz jednostki równorzędnexx
7.Kurator oświaty8602863
8.Wicekurator oświaty7122188
9.Dyrektor wydziału (delegatury)4451618
10.Zastępca dyrektora wydziału (delegatury)3561406
11.Kierownik oddziału (jednostki równorzędnej)3561316
12.Starszy wizytator2081085
13.Wizytator208979
III. Centralna Komisja Egzaminacyjna
14.Dyrektor20262858
15.Wicedyrektor19492825
16.Kierownik wydziału (zespołu, pracowni), 17082420
17.Zastępca kierownika wydziału (zespołu, pracowni)16102289
18.Starszy ekspert14242026
19.Ekspert12371752
IV. Okręgowe komisje egzaminacyjne
20.Dyrektor19492825
21.Wicedyrektor17082420
22.Kierownik wydziału (zespołu, pracowni)16102289
23.Zastępca kierownika wydziału (zespołu, pracowni)14242026
24.Starszy egzaminator i starszy ekspert12371752
25.Egzaminator i ekspert11391621
x) Dotyczy dyrektorów i wicedyrektorów departamentów i komórek równorzędnych
oraz naczelników, do których zadań należy sprawowanie nadzoru pedagogicznego.
xx) Dotyczy także nauczycieli zatrudnionych w specjalistycznej jednostce nadzoru
utworzonej na podstawie art. 32a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty, do których zadań należy wykonywanie zadań związanych ze
sprawowaniem nadzoru pedagogicznego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 marca 1999 r.
w sprawie trybu wykonywania kontroli dewizowej przez Narodowy Bank Polski.
(Dz. U. Nr 27, poz. 249)
Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa tryb wykonywania przez Narodowy Bank Polski, zwany
dalej "NBP", kontroli dewizowej w zakresie:
1) czynności dokonywanych przez rezydentów i nierezydentów na podstawie zezwoleń
dewizowych,
2) czynności obrotu dewizowego, dokonywanych przez banki i inne niż banki osoby
prawne oraz podmioty nie będące osobami prawnymi, dokonujące skupu i sprzedaży
walut obcych i dewiz na podstawie upoważnienia Prezesa NBP,
3) wykonywania przez rezydentów i nierezydentów obowiązków, o których mowa w
art. 15 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz.
1063), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Ustalenia w zakresie wykonywanej kontroli dewizowej dokonywane są na
podstawie dokumentów udostępnianych przez jednostkę kontrolowaną oraz wyjaśnień
i oświadczeń składanych przez upoważnionych pracowników tej jednostki.
§ 3. NBP może wykonywać kontrolę dewizową w:
1) siedzibie jednostki kontrolowanej,
2) siedzibie jednostki organizacyjnej NBP wykonującej kontrolę lub w innych
obiektach NBP poza tą siedzibą, zwanych dalej "siedzibą NBP".
Rozdział 2
Jednostki organizacyjne NBP wykonujące kontrolę dewizową oraz tryb ich działania
§ 4. 1. NBP wykonuje kontrolę dewizową poprzez swoje jednostki organizacyjne:
1) Centralę,
2) oddziały okręgowe, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Na terenie województwa mazowieckiego kontrolę dewizową wykonuje Główny
Oddział Walutowo-Dewizowy w Warszawie.
3. Czynności kontrolne wykonywane są przez upoważnionych pracowników jednostek
określonych w ust. 1, zwanych dalej "kontrolerami".
4. Upoważnienia do przeprowadzania kontroli dewizowej udzielane są kontrolerom w
formie pisemnej:
1) w Centrali - przez upoważnionego przez Prezesa NBP pracownika Centrali,
2) w oddziałach okręgowych oraz w Głównym Oddziale Walutowo-Dewizowym w
Warszawie - przez dyrektora oddziału lub upoważnionego przez niego zastępcę.
§ 5. 1. Kontrolerzy będący pracownikami Centrali NBP przeprowadzają kontrolę
dewizową na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Kontrolerzy będący pracownikami oddziałów okręgowych NBP oraz Głównego
Oddziału Walutowo-Dewizowego w Warszawie, zwanych dalej "oddziałami NBP",
przeprowadzają kontrolę dewizową na terenie działania tych jednostek.
§ 6. 1. Kontrolerzy będący pracownikami Centrali NBP wykonują kontrolę dewizową:
1) w centralach banków dokonujących czynności obrotu dewizowego,
2) wobec rezydentów i nierezydentów, którym Prezes NBP albo z jego upoważnienia
dyrektor departamentu w Centrali NBP udzielił w imieniu Prezesa NBP zezwoleń
dewizowych.
2. Kontrolerzy będący pracownikami Centrali NBP mogą wykonywać kontrolę dewizową
w zakresie objętym właściwością miejscową i rzeczową oddziałów NBP.
§ 7. Kontrolerzy, będący pracownikami oddziałów NBP, wykonują kontrolę dewizową:
1) w oddziałach banków dokonujących czynności obrotu dewizowego, mających
siedzibę na terenie objętym ich właściwością miejscową,
2) wobec rezydentów i nierezydentów, którym dyrektorzy oddziałów NBP udzielili
zezwoleń dewizowych, zgodnie z właściwością miejscową,
3) wobec innych niż banki osób prawnych oraz podmiotów nie będących osobami
prawnymi, dokonujących skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz na podstawie
upoważnienia Prezesa NBP, mających siedzibę na terenie objętym ich właściwością
miejscową,
4) wobec rezydentów i nierezydentów w zakresie obowiązków, o których mowa w art.
15 ustawy, zgodnie z właściwością miejscową,
5) w zakresie działania Centrali NBP - na podstawie pisemnego zlecenia Prezesa
NBP lub upoważnionego przez niego pracownika.
§ 8. Jednostki organizacyjne NBP wykonują kontrolę dewizową współpracując z
właściwymi naczelnymi i centralnymi organami administracji rządowej oraz
jednostkami organizacyjnymi im podległymi lub przez nie nadzorowanymi, a także
organami ścigania, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Rozdział 3
Czynności kontrolne
§ 9. Dokonywanie czynności kontrolnych w zakresie, o którym mowa w § 1 pkt 1 i
2, polega na ustalaniu, czy czynności, na które zostało udzielone zezwolenie lub
upoważnienie dewizowe, zostały zrealizowane zgodnie z warunkami w nich
określonymi.
§ 10. Dokonywanie czynności kontrolnych w zakresie, o którym mowa w § 1 pkt 3,
polega na ustalaniu, czy rezydenci i nierezydenci dopełnili obowiązku
przekazania NBP danych, o których mowa w art. 15 ust. 1, 3 i 4 ustawy.
§ 11. 1. Kontrolę dewizową przeprowadza się na podstawie pisemnego upoważnienia
do przeprowadzenia kontroli, udzielonego zgodnie z § 4 ust. 4.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera imiona i nazwiska kontrolerów,
numery ich legitymacji służbowych, określenie jednostki kontrolowanej, zakres
kontroli oraz podpis i pieczątkę dyrektora jednostki organizacyjnej NBP
wykonującej kontrolę dewizową albo upoważnionego przez niego zastępcy.
§ 12. Przedmiotem kontroli dewizowej przeprowadzanej w siedzibie NBP jest
dokumentacja dotycząca przedmiotu wykonywanej kontroli, dostarczona przez
jednostkę kontrolowaną.
2. Dyrektor jednostki organizacyjnej NBP wykonującej kontrolę dewizową lub
upoważniony przez niego zastępca może wystąpić z pismem do kierownika jednostki
kontrolowanej z żądaniem przesłania do siedziby NBP, we wskazanym terminie,
określonych dokumentów lub wyjaśnień.
3. Pismo, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać określenie jednostki
kontrolowanej, zakres kontroli, określenie żądanych dokumentów lub wyjaśnień
oraz termin ich dostarczenia do siedziby NBP, a także podpis i pieczątkę
dyrektora jednostki organizacyjnej wykonującej kontrolę dewizową lub
upoważnionego przez niego zastępcy.
§ 13. Kontrola dewizowa przeprowadzana w siedzibie jednostki kontrolowanej
wykonywana jest przez co najmniej dwóch kontrolerów jednocześnie.
§ 14. 1. Kontroler nie może wykonywać czynności z zakresu kontroli dewizowej,
jeżeli jej wyniki mogą wpływać na jego prawa lub obowiązki albo na prawa lub
obowiązki jego małżonka, krewnych, powinowatych albo osób związanych z nim z
tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. O przyczynach powodujących wyłączenie z wykonywania czynności z zakresu
kontroli dewizowej kontroler zawiadamia dyrektora jednostki organizacyjnej NBP
przeprowadzającej kontrolę dewizową, który podejmuje decyzję o wyłączeniu.
§ 15. Kontrolę dewizową przeprowadza się w dniach i w godzinach pracy
obowiązujących w jednostce kontrolowanej.
§ 16. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej obowiązany jest zapewnić kontrolerom
warunki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli dewizowej, a w
szczególności, w miarę możliwości, oddzielne pomieszczenie i miejsce do
przechowywania badanych dokumentów.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej obowiązany jest dołożyć wszelkich starań do
zapewnienia niezwłocznego przedstawienia kontrolerom żądanych dokumentów oraz
wyjaśnień.
§ 17. 1. W przypadku konieczności zawieszenia kontroli dewizowej, kontrolerzy
przekazują kierownikowi jednostki kontrolowanej pisemną informację o przyczynach
zawieszenia kontroli, w której wyznacza się termin i warunki jej ponownego
podjęcia.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, podpisują kierownik jednostki
kontrolowanej oraz kontrolerzy.
§ 18. 1. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych w siedzibie jednostki
kontrolowanej kontrolerzy sprawdzają książkę kontroli, prowadzoną w tej
jednostce, w celu ustalenia, czy i kiedy przedmiot kontroli był objęty kontrolą
przez inne organy kontroli.
2. W przypadku stwierdzenia, że przedmiot kontroli był badany przez inne organy
kontroli, kontrolerzy rozstrzygają, czy wynik tej kontroli może stanowić
podstawę do odstąpienia od kontroli dewizowej lub zostać zaliczony do jej
ustaleń.
3. W przypadku uznania, że ustalenia kontroli mogą stanowić podstawę do
odstąpienia od kontroli dewizowej lub zaliczenia ich do ustaleń kontroli
dewizowej, kontrolerzy obowiązani są uczynić stosowny zapis w protokole
kontroli.
§ 19. Osoby odpowiedzialne w kontrolowanych jednostkach za sprawy dotyczące
przedmiotu kontroli dewizowej obowiązane są na żądanie kontrolerów dostarczać
wymagane dokumenty, sporządzać zestawienia i obliczenia oraz udzielać wyjaśnień.
§ 20. Dokumenty sporządzane przez jednostkę kontrolowaną na potrzeby kontroli
dewizowej powinny być opatrzone stosownymi pieczątkami oraz podpisane przez
osoby upoważnione do ich sporządzenia.
§ 21. Kontrolerzy informują kierownika jednostki kontrolowanej o istotnych
nieprawidłowościach stwierdzonych w toku kontroli dewizowej, wskazując na
celowość niezwłocznego przeciwdziałania stwierdzonym nieprawidłowościom.
§ 22. Kontrolerzy obowiązani są do dokonania wpisu o przeprowadzeniu kontroli
dewizowej w książce kontroli prowadzonej przez jednostkę kontrolowaną.
Rozdział 4
Ustalenia z kontroli dewizowej i ich wykorzystanie
§ 23. 1. Z przeprowadzonej kontroli dewizowej sporządza się protokół albo
sprawozdanie.
2. Kopie dokumentów źródłowych, zestawienia, obliczenia oraz wyjaśnienia i
oświadczenia, na podstawie których kontrolerzy dokonali ustaleń kontroli
dewizowej, stanowią załączniki do protokołu albo sprawozdania z kontroli.
§ 24. 1. Z kontroli dewizowej przeprowadzonej w siedzibie jednostki
kontrolowanej sporządza się protokół.
2. Z kontroli dewizowej przeprowadzonej w siedzibie NBP sporządza się
sprawozdanie.
§ 25. Protokół, po jego odczytaniu, podpisują kierownik jednostki kontrolowanej
albo upoważniona przez niego osoba oraz kontrolerzy, parafując każdą stronę
protokołu; protokół powinien zawierać pieczątkę właściwej jednostki
organizacyjnej NBP oraz pieczątki osób podpisujących protokół, z podaniem
imienia, nazwiska i stanowiska służbowego.
§ 26. 1. W przypadku odmowy podpisania protokołu kierownik jednostki
kontrolowanej obowiązany jest złożyć pisemne wyjaśnienie przyczyn tej odmowy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, protokół podpisują kontrolerzy, czyniąc
wzmiankę o odmowie podpisania protokołu i dołączając do protokołu wyjaśnienie o
przyczynach odmowy jego podpisania.
§ 27. Odmowa podpisania protokołu przez kierownika kontrolowanej jednostki albo
upoważnioną przez niego osobę nie stanowi przeszkody do sporządzania i
przekazania zaleceń pokontrolnych, a protokół dołącza się do zaleceń
pokontrolnych.
§ 28. 1. Kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo do składania
dodatkowych wyjaśnień do ustaleń zawartych w treści protokołu, w terminie 7 dni
od dnia jego podpisania.
2. Wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1, dołączane są do protokołu.
§ 29. 1. Sprawozdanie z przeprowadzonej kontroli podpisuje sporządzający je
kontroler.
2. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w trakcie kontroli dewizowej
przeprowadzanej w siedzibie NBP, jeden egzemplarz sprawozdania przekazuje się
jednostce kontrolowanej.
3. Kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo ustosunkowania się do
ustaleń zawartych w sprawozdaniu w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia.
§ 30. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli popełnienia wykroczeń lub
przestępstw dewizowych, jednostka organizacyjna NBP, wykonująca kontrolę
dewizową, powiadamia właściwe organy zgodnie z obowiązującymi przepisami.
§ 31. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli dewizowej rażącego naruszenia
przepisów prawa lub warunków udzielonego przez NBP zezwolenia dewizowego,
kontrolujący występują do dyrektora jednostki organizacyjnej NBP, wydającej
zezwolenie, o jego uchylenie.
§ 32. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli dewizowej, że czynności obrotu
dewizowego są wykonywane przez bank lub inną niż bank osobę prawną albo podmiot
nie będący osobą prawną, o których mowa w § 1 pkt 2, bez stosownego upoważnienia
lub z rażącym naruszeniem przepisów prawa albo warunków udzielonego
upoważnienia, upoważniony pracownik w Centrali NBP występuje do Prezesa NBP o
zakazanie dokonywania przez nie określonych czynności albo o uchylenie w całości
lub w części udzielonego upoważnienia.
Rozdział 5
Postępowanie pokontrolne
§ 33. 1. W przypadku stwierdzenia, w wyniku przeprowadzonej kontroli dewizowej,
nieprawidłowości, jednostka organizacyjna NBP wykonująca kontrolę dewizową
przekazuje jednostce kontrolowanej zalecenia pokontrolne.
2. Zalecenia pokontrolne powinny zawierać:
1) zwięzły opis wyników kontroli, ze wskazaniem naruszonych przepisów prawa,
2) wnioski wynikające z ustaleń kontroli, zmierzające do usunięcia stwierdzonych
nieprawidłowości,
3) zobowiązanie jednostki kontrolowanej do powiadomienia o sposobie realizacji
zaleceń pokontrolnych.
§ 34. Kierownik jednostki kontrolowanej obowiązany jest w terminie 30 dni od
dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych poinformować w formie pisemnej jednostkę
organizacyjną NBP, wykonującą kontrolę dewizową, o działaniach podjętych w celu
wykonania zaleceń pokontrolnych.
§ 35. Do postępowania pokontrolnego przepisy § 30-32 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 marca 1999 r.
w sprawie powołania Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców oraz
szczegółowego określenia jej zadań, składu i trybu działania.
(Dz. U. Nr 27, poz. 250)
Na podstawie art. 8 ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz
z 1999 r. Nr 26, poz. 228) zarządza się, co następuje:
§ 1. Powołuje się Komisję do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców, zwaną
dalej "Komisją".
§ 2. 1. Zadaniem Komisji jest uznawanie działalności za twórczą lub artystyczną
i ustalanie daty jej rozpoczęcia.
2. Komisja wydaje decyzje na podstawie dokumentów potwierdzających czas trwania
i charakter działalności twórczej bądź artystycznej, wykonywanej na podstawie
umowy o pracę, umowy o dzieło, umowy zlecenia, a także katalogów z wystaw,
recenzji, przyznanych nagród i wyróżnień oraz
1) dyplomu ukończenia szkoły artystycznej odpowiedniego typu lub szkoły wyższej
na kierunku odpowiednim do wykonywanej działalności twórczej lub artystycznej
albo
2) wydanego przez właściwe stowarzyszenie zrzeszające twórców lub artystów
zaświadczenia o nabyciu w drodze praktyki umiejętności zawodowych.
§ 3. 1. W skład Komisji wchodzą:
1) jako członkowie stali:
a) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki jako jej przewodniczący,
b) przedstawiciel Ministra Pracy i Polityki Socjalnej jako zastępca
przewodniczącego,
c) przedstawiciel Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
d) przedstawiciel Federacji Związków Zawodowych Pracowników Kultury i Sztuki,
e) przedstawiciel Sekretariatu Kultury i Środków Przekazu NSZZ "Solidarność",
f) przedstawiciel Związku Zawodowego Stowarzyszonych Twórców "Forum",
2) jako członkowie niestali - przedstawiciele właściwych stowarzyszeń
zrzeszających twórców lub artystów.
2. Przewodniczący Komisji może zaprosić do udziału w pracach Komisji
przedstawicieli innych zainteresowanych związków i instytucji oraz
rzeczoznawców.
§ 4. Komisja podejmuje działanie na wniosek osoby zainteresowanej.
§ 5. 1. Posiedzenia Komisji zwołuje przewodniczący w miarę potrzeby,
zawiadamiając jej członków co najmniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem
posiedzenia, z podaniem porządku dziennego posiedzenia.
2. Posiedzeniom Komisji przewodniczy jej przewodniczący albo, z jego
upoważnienia, zastępca przewodniczącego Komisji.
§ 6. Komisja orzeka przy udziale co najmniej trzech członków stałych oraz
przedstawiciela zainteresowanego stowarzyszenia spośród członków niestałych.
§ 7. 1. Decyzje Komisji zapadają większością głosów członków Komisji. W razie
równości głosów decyduje głos przewodniczącego posiedzenia.
2. Decyzje Komisji podpisuje jej przewodniczący.
§ 8. Od decyzji Komisji osobie zainteresowanej przysługuje odwołanie do Ministra
Kultury i Sztuki w terminie 2 miesięcy od daty doręczenia decyzji.
§ 9. Obsługę administracyjną Komisji zapewnia Ministerstwo Kultury i Sztuki.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: J. Wnuk-Nazarowa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości, szczegółowych zasad otrzymywania
i zwrotu równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz wysokości
równoważnika pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania dla
funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 27, poz. 251)
Na podstawie art. 69 ust. 5 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 października 1998 r. w
sprawie wysokości, szczegółowych zasad otrzymywania i zwrotu równoważnika
pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz wysokości równoważnika pieniężnego za
czyszczenie chemiczne umundurowania dla funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.
U. Nr 127, poz. 845) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Funkcjonariusz w korpusie oficerów Służby Więziennej otrzymuje
równoważnik pieniężny w zamian za umundurowanie, w wysokości:
1) generał - 2 970,10 zł,
2) oficer od stopnia pułkownika do stopnia majora:
a) mężczyzna - 1 658,73 zł,
b) kobieta - 1 655,57 zł,
3) oficer od stopnia kapitana do stopnia podporucznika:
a) mężczyzna - 1 631,73 zł,
b) kobieta - 1 628,57 zł.
2. Funkcjonariusz w korpusie chorążych Służby Więziennej otrzymuje równoważnik
pieniężny w zamian za umundurowanie w wysokości:
mężczyzna - 1 596,96 zł,
kobieta - 1 593,80 zł.
3. Funkcjonariusz w korpusie podoficerów Służby Więziennej otrzymuje równoważnik
pieniężny w zamian za umundurowanie w wysokości:
mężczyzna - 1 573,12 zł,
kobieta - 1 569,96 zł.
4. Funkcjonariusz w korpusie szeregowych Służby Więziennej otrzymuje równoważnik
pieniężny w zamian za umundurowanie w wysokości:
mężczyzna - 1 516,98 zł,
kobieta - 1 513,82 zł.
5. Funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1-4, otrzymują równoważnik pieniężny
za czyszczenie chemiczne umundurowania w wysokości 231,43 zł.";
2) skreśla się § 5 i § 6.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 marca 1999 r.
w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 27, poz. 252)
Na podstawie art. 98 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.
U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się uposażenie zasadnicze dla typowych stanowisk służbowych
funkcjonariuszy Służby Więziennej, określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 1
do rozporządzenia.
§ 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego dla stanowisk nietypowych, w
granicach stawek określonych dla stanowisk typowych, określone w tabelach
stanowiących załączniki nr 2-5 do rozporządzenia.
§ 3. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie
uposażenia zasadniczego dla typowych stanowisk służbowych funkcjonariuszy Służby
Więziennej (Dz. U. Nr 33, poz. 183),
2) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie
stawek uposażenia zasadniczego dla stanowisk nietypowych funkcjonariuszy Służby
Więziennej (Dz. U. Nr 33, poz. 184).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 marca 1999 r.
(poz. 252)
Załącznik nr 1
TABELA UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA TYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY
SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Lp.Typowe stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1Dyrektor Generalny Służby Więziennej4.6795.588
2Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej2.9393.510
3Dyrektor aresztu śledczego i zakładu karnego kategorii II2.3262.778
4Kierownik działu w areszcie śledczym i zakładzie karnym kategorii II i
III1.5381.837
5Asystent1.3431.604
6Starszy wychowawca1.2931.544
7Wychowawca1.2421.483
8Oddziałowy1.0191.217
9Starszy strażnik9181.096
10Strażnik831992
11Młodszy referent688822
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH
FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W ARESZTACH ŚLEDCZYCH, ZAKŁADACH KARNYCH ORAZ
NIEPUBLICZNYCH ZAKŁADACH OPIEKI ZDROWOTNEJ DZIAŁAJĄCYCH PRZY JEDNOSTKACH
ORGANIZACYJNYCH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1- dyrektor aresztu i zakładu kategorii I*2.6443.157
2- dyrektor aresztu i zakładu kategorii III2.1372.552
- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii I
3- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii I2.0152.406
4- dyrektor szpitala1.8552.215
5- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii II1.7322.068
6- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii II1.5881.896
- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii III
- kierownik działu, kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie
kategorii I
- kierownik oddziału o pojemności powyżej 200 miejsc
- ordynator
- kierownik apteki okręgowej
7- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii III1.5381.837
- radca prawny
- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii I
- kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii II i III
8- kierownik oddziału o pojemności poniżej 200 miejsc1.4301.708
- kierownik apteki
- kierownik domu matki i dziecka
- kierownik poradni, pracowni
- starszy asystent
9- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii II i
III1.3431.604
- dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii I
10- starszy inspektor1.2931.544
- starszy psycholog
- dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii II i III oraz w oddziale
zewnętrznym
11- inspektor1.2421.483
- młodszy asystent
- psycholog
- starszy felczer
12- zastępca dowódcy zmiany1.1691.396
- felczer
- przełożona pielęgniarek
- młodszy inspektor
- starszy instruktor
- młodszy wychowawca
- młodszy psycholog
13- pielęgniarka oddziałowa1.1341.354
14- instruktor1.0611.267
- starszy magazynier
- starszy oddziałowy
- technik
- starsza pielęgniarka
- starszy kierowca
15- dowódca grupy konwojowej1.0191.217
- kierowca
- konserwator
- magazynier
- pielęgniarka
- szef kuchni
16- starszy referent9181.096
17- referent8671.035
* - kategorie zakładów karnych i aresztów śledczych według podziału ustalonego
przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej.
Załącznik nr 3
TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH
FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W OŚRODKACH SZKOLENIA, DOSKONALENIA KADR
SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1- komendant ośrodka szkolenia2.8253.374
2- komendant ośrodka doskonalenia kadr2.3262.778
- zastępca komendanta ośrodka szkolenia
3- główny księgowy ośrodka szkolenia2.0152.406
- zastępca komendanta ośrodka doskonalenia kadr
4- główny księgowy ośrodka doskonalenia kadr1.7322.068
- kierownik oddziału zamiejscowego
- kierownik zakładu
5- kierownik ambulatorium ośrodka szkolenia1.5881.896
- kierownik działu ośrodka szkolenia
6- radca prawny1.5381.837
- starszy wykładowca
zastępca głównego księgowego ośrodka doskonalenia kadr
7- kierownik działu ośrodka doskonalenia kadr1.4301.708
- wykładowca
- starszy asystent
8- dowódca kompanii1.3431.604
- asystent
9- starszy inspektor1.2931.544
10inspektor1.2421.483
- młodszy wykładowca
- młodszy asystent
11- młodszy inspektor1.1691.396
- starszy instruktor
12- instruktor1.0611.267
- technik
- starszy magazynier
- starszy oddziałowy
- starsza pielęgniarka
- starszy kierowca
13- szef kuchni1.0191.217
- kierowca
- konserwator
- magazynier
- pielęgniarka
14- starszy referent9181.096
15- referent8671.035
Załącznik nr 4
TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH
FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W OKRĘGOWYCH INSPEKTORATACH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1- zastępca dyrektora okręgowego2.6443.157
2- główny księgowy2.3262.778
3- naczelny lekarz1.8552.215
4- specjalista1.7322.068
- radca prawny
5- starszy kontroler1.5881.896
6- kontroler1.5381.837
- starszy inspektor
7- inspektor1.3431.604
- młodszy kontroler
8- młodszy inspektor1.1691.396
- starszy instruktor
9- instruktor1.0611.267
- starszy kierowca
10- kierowca1.0191.217
11- starszy referent9181.096
12- referent8671.035
Załącznik nr 5
TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA NIETYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH
FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ W CENTRALNYM ZARZĄDZIE SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1- zastępca dyrektora generalnego Służby Więziennej4.1895.003
2- dyrektor biura3.0993.701
3- główny księgowy2.9393.510
- naczelny lekarz więziennictwa
- naczelnik wydziału
4- zastępca dyrektora biura2.8253.374
5- kierownik zespołu2.6443.157
- kierownik Kartoteki Skazanych i Tymczasowo Aresztowanych
- zastępca naczelnika wydziału
6- starszy specjalista2.3262.778
- główny kontroler
7- radca prawny2.1372.552
- starszy kontroler
- specjalista
8- kontroler1.7322.068
- starszy inspektor
9- inspektor1.5381.837
- młodszy kontroler
10- młodszy inspektor1.2421.483
- starszy instruktor
11- instruktor1.1341.354
12- starszy kierowca1.0611.267
13- kierowca1.0191.217
14- starszy referent9681.156
15- referent8671.035
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 marca 1999 r.
w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 27, poz. 253)
Na podstawie art. 100 ust. 3 oraz art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996
r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady otrzymywania
przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami",
dodatków do uposażenia:
1) dodatku za stopień,
2) dodatku służbowego,
3) dodatku więziennego,
4) dodatku za służbę w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia.
2. Dodatki do uposażenia, o których mowa w ust. 1, ustalane są w stawkach
miesięcznych.
3. Kwoty dodatków określonych w rozporządzeniu w wysokości procentowej, po ich
wyliczeniu, zaokrągla się odpowiednio w górę do pełnego złotego.
4. Kwoty dodatków określonych w rozporządzeniu w relacji procentowej do innych
składników uposażenia ustala się odrębnie dla funkcjonariuszy objętych i nie
objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym na podstawie stawek
tych składników, odpowiednich dla danej grupy funkcjonariuszy.
5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym uposażeniu", rozumie się
przez to najniższe uposażenie zasadnicze w Służbie Więziennej.
§ 2. Funkcjonariusz otrzymuje dodatek za stopień w następującej wysokości:
Lp.StopieńStawka w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
1generał738882
2pułkownik639764
3podpułkownik600717
4major560669
5kapitan521623
6porucznik490586
7podporucznik458547
8starszy chorąży426509
9chorąży400478
10młodszy chorąży374447
11starszy sierżant sztabowy349417
12sierżant sztabowy329393
13starszy sierżant309370
14sierżant289346
15plutonowy270322
16starszy kapral250299
17kapral230275
18starszy szeregowy210251
19szeregowy198237
§ 3. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje dodatek służbowy w wysokości do 25%
otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień.
2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, uzależniona jest od oceny wyników
uzyskiwanych w służbie, rodzaju i poziomu posiadanych kwalifikacji zawodowych
oraz charakteru i zakresu wykonywanych zadań służbowych, a w szczególności
powierzenia nowych lub dodatkowych zadań albo obowiązków służbowych.
3. Dodatek służbowy może być podwyższony do wysokości 40% otrzymywanego
uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień, za wybitne osiągnięcia w służbie.
4. Dodatek służbowy obniża się w razie stwierdzenia w opinii służbowej faktu
niewywiązywania się funkcjonariusza z obowiązków służbowych.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w razie naruszenia przez
funkcjonariusza dyscypliny służbowej, określonej w art. 125 ust. 3 ustawy z dnia
26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz.
496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883),
stwierdzonego w prawomocnym orzeczeniu dyscyplinarnym.
6. Dodatek służbowy może być obniżony także w razie zmiany albo ustania
przesłanek, o których mowa w ust. 2 i 3.
§ 4. 1. Funkcjonariusz za pełnienie służby na stanowiskach:
1) w oddziałach mieszkalnych zakładów karnych i aresztów śledczych,
2) dowódcy zmiany i zastępcy dowódcy zmiany zakładów karnych i aresztów
śledczych,
3) związanych z konwojowaniem albo nadzorowaniem grupy osadzonych
- otrzymuje dodatek więzienny w wysokości od 4% do 15% najniższego uposażenia.
2. Przy ustalaniu wysokości dodatku więziennego bierze się pod uwagę rodzaj
wykonywanych obowiązków służbowych oraz miejsce pełnienia służby.
3. Przyznany funkcjonariuszowi dodatek więzienny przysługuje mu w pełnej
wysokości za przepracowanie 170 godzin w miesiącu i ulega odpowiednio obniżeniu
albo podwyższeniu proporcjonalnie do liczby przepracowanych godzin w miesiącu.
4. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, w razie nabycia prawa do emerytury
lub renty, który nie przepracował 170 godzin w miesiącu, przyznaje się ponownie,
za ostatni miesiąc przed zwolnieniem ze służby, dodatek więzienny w wysokości
przysługującej na danym stanowisku.
§ 5. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę w warunkach szkodliwych lub uciążliwych
dla zdrowia:
1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
2) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura
efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,
3) przy pracach związanych z magazynowaniem materiałów wybuchowych,
4) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
5) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
6) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo z osadzonymi chorymi zakaźnie
- otrzymuje dodatek w wysokości do 8,5% najniższego uposażenia, jeżeli pełnił tę
służbę przez co najmniej 80 godzin w miesiącu.
2. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w warunkach określonych w ust. 1 pkt 5
dodatek przysługuje w razie pełnienia służby przez co najmniej połowę
dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia.
3. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod
uwagę w szczególności liczbę, charakter oraz natężenie czynników szkodliwych lub
uciążliwych dla zdrowia.
4. Funkcjonariusz-kobieta nie traci prawa do dodatku, jeżeli w związku z ciążą
została przeniesiona do pełnienia służby w warunkach innych niż określone w ust.
1 - przez czas trwania przeniesienia i urlopu macierzyńskiego.
5. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, w razie nabycia prawa do emerytury
lub renty, który nie przepracował 80 godzin w miesiącu albo połowy
dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia, przyznaje się ponownie,
za ostatni miesiąc przed zwolnieniem ze służby, dodatek za służbę w warunkach
szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia w wysokości przysługującej na danym
stanowisku.
§ 6. Okres przebywania na urlopie wypoczynkowym lub urlopie dodatkowym traktuje
się jako okres pełnienia służby na stanowisku, o którym mowa w § 4 ust. 1, lub w
warunkach, o których mowa w § 5 ust. 1, w zakresie uprawnień funkcjonariusza do
otrzymywania przysługujących mu dodatku więziennego i dodatku za służbę w
warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia.
§ 7. Dodatki, o których mowa w § 4 i 5, wypłaca się do 10 dnia każdego miesiąca
za miesiąc poprzedni, na podstawie zatwierdzonego przez przełożonego właściwego
w sprawach osobowych wykazu liczby godzin, w których wykonywane były zadania
uprawniające funkcjonariusza do otrzymywania tych dodatków.
§ 8. Funkcjonariusz, który w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
otrzymywał dodatek specjalny na podstawie rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie dodatków do uposażenia
funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 33, poz. 185), otrzymuje dodatek
służbowy, o którym mowa w § 3, w wysokości co najmniej dotychczas otrzymywanego
dodatku specjalnego.
§ 9. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie
dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 33, poz.
185),
2) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie
określenia płatnych z dołu dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby
Więziennej (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 41).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu § 2, który wchodzi w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 24 marca 1999 r.
w sprawie wymagań kwalifikacyjnych pracowników Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń
Zdrowotnych oraz zasad ich wynagradzania.
(Dz. U. Nr 27, poz. 254)
Na podstawie art. 151a ust. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998
r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania oraz wymagania
kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i wymaganej liczby lat pracy pracowników
Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zwanych dalej "pracownikami".
2. W zakresie nie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się przepisy
dotyczące zasad wynagradzania pracowników urzędów administracji rządowej.
§ 2. Ustala się tabelę stanowisk, stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku
funkcyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia i wymaganej
liczby lat pracy pracowników, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Dyrektor Generalny Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych ustala
pracownikowi wynagrodzenie w ramach stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatku
funkcyjnego przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje pracownika na
stanowisko wyższe od zajmowanego.
2. Dyrektor Generalny Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych może, w
uzasadnionych przypadkach, skrócić pracownikowi okres pracy wymagany do
zajmowania stanowiska, nie więcej jednak niż o 1/3.
§ 4. 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia
dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności lub odpowiedzialności, kierownik
urzędu może przyznać pracownikowi na czas określony dodatek specjalny, z
zastrzeżeniem ust. 4.
2. Dodatek specjalny może być przyznawany również ze względu na charakter pracy
i zakres wykonywanych zadań; dodatek przyznaje się na czas określony.
3. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach posiadanych środków na
wynagrodzenia, w kwocie nie przekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia
zasadniczego i dodatku funkcyjnego.
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników zatrudnionych na stanowiskach
pomocniczych i obsługi.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 marca
1999 r. (poz. 254)
TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*, DODATKU FUNKCYJNEGO* ORAZ
WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I LICZBY LAT PRACY PRACOWNIKÓW
URZĘDU NADZORU UBEZPIECZEŃ ZDROWOTNYCH
Lp.StanowiskoStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotychStawka dodatku
funkcyjnego w złotychWykształcenieLiczba lat pracy
123456
1dyrektor: gabinetu, departamentu, biura3.440-4.760890-1.590wyższe5
2wicedyrektor: gabinetu, departamentu, biura, wicedyrektor - główny
księgowy3.300-4.430740-990wyższe5
3radca Prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych2.500-3.440-wyższe4
radca prawny-według odrębnych przepisów
naczelnik wydziału550-880wyższe5
4główny specjalista2.150-2.950-wyższe4
5starszy specjalista, starszy księgowy1.970-2.500-wyższe4
asystent: Prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, wiceprezesa
Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, dyrektora generalnego, dyrektora
gabinetu, dyrektora departamentu, dyrektora biura-
6specjalista, referendarz1.820-2.370-wyższe2
7inspektor, podreferendarz1.480-2.130-średnie-
8sekretarz: Prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, wiceprezesa
Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, dyrektora generalnego, dyrektora
gabinetu, dyrektora departamentu, dyrektora biura1.330-1.940-średnie-
9starszy referent, księgowy1.170-1.720-średnie-
kierowcawedług odrębnych przepisów
10referent920-1.370-średnie-
* Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego po
przeliczeniu stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodu w
związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne
przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr 153, poz. 1006).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 marca 1999 r.
o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 28, poz. 255)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z
1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661,
Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117,
poz. 756 i Nr 162, poz. 1115) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
zastrzeżeniem art. 6 ust. 2.";
2) w art. 6 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Świadczenia zdrowotne, wykonywane w ramach szkolenia w podstawowej jednostce
organizacyjnej uczelni medycznej albo w uczelni prowadzącej działalność
dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych w ramach szkolenia studentów
w tej uczelni pod bezpośrednim nadzorem lekarzy, lekarzy stomatologów
posiadających prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu
lekarza stomatologa, będących pracownikami tej uczelni, są finansowane z budżetu
państwa w formie dotacji dla uczelni."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 28, poz. 256)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z
1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661,
Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz.
756 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 70a ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kolumnę transportu sanitarnego tworzy, przekształca i likwiduje organ
założycielski, którym jest sejmik województwa.";
2) art. 70b otrzymuje brzmienie:
"Art. 70b. 1. Kolumny transportu sanitarnego są jednostkami organizacyjnymi
posiadającymi osobowość prawną, pokrywającymi z posiadanych środków i
uzyskiwanych przychodów koszty działalności i zobowiązania.
2. Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego jest jednostką budżetową finansowaną z
budżetu państwa.
3. Kolumna transportu sanitarnego podlega wpisowi do rejestru kolumn transportu
sanitarnego prowadzonego przez sąd rejestrowy i uzyskuje osobowość prawną z
chwilą wpisu do tego rejestru.
4. Do gospodarki finansowej kolumn transportu sanitarnego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 53, 53a, 56-59, 60 ust. 1, 2 i 4-6 oraz art. 61.
5. W przypadku braku możliwości pokrycia ujemnego wyniku finansowego w
działalności kolumny transportu sanitarnego, organ założycielski może podjąć
uchwałę o zmianie formy gospodarki finansowej w zakład budżetowy lub jednostkę
budżetową albo podjąć uchwałę o jej likwidacji, z zastrzeżeniem art. 60 ust.
2.";
3) w art. 70d w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w ust. 2 i 4 oraz w ust. 6 w zdaniu
wstępnym skreśla się wyrazy "pkt 3";
4) w art. 70e wyrazy "jednostkach, o których mowa w art. 70a ust. 3" zastępuje
się wyrazami "kolumnach transportu sanitarnego";
5) w art. 70h w ust. 2 i 3 wyrazy "70b ust. 2" zastępuje się wyrazami "70b ust.
3".
Art. 2. Kolumny transportu sanitarnego przejęte przez samorząd województwa na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr
133, poz. 872 i Nr 162, poz. 1126) stają się kolumnami transportu sanitarnego w
rozumieniu ustawy wymienionej w art. 1 z chwilą wpisu do rejestru kolumn
transportu sanitarnego. Do tego czasu działają w dotychczasowej formie jednostki
budżetowej albo zakładu budżetowego. Wniosek o rejestrację powinien być złożony
nie później niż w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 marca 1999 r.
o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do
pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich.
(Dz. U. Nr 28, poz. 257)
Art. 1. W ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym
osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez
III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz.
395 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1118) w art. 4:
1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
dokumenty i dowody potwierdzające rodzaj represji i okres jej trwania oraz
szczegółowy tryb postępowania w sprawie składania i rozpatrywania wniosków, o
których mowa w ust. 1.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Wnioski, o których mowa w ust. 1, zainteresowane osoby mogą składać do
Kierownika Urzędu do dnia 31 grudnia 1999 r.
6. W stosunku do osób, które uzyskały stałe miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 30 września 1999 r., nie stosuje się przepisu
ust. 5."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa
lub podlegających sprzedaży przez organy administracji rządowej na podstawie
przepisów szczególnych.
(Dz. U. Nr 28, poz. 258)
Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43,
poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944
oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z
1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z
1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141,
poz. 943 i 944 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126), zwanej dalej "ustawą", mają
zastosowanie w całości do ruchomości, które stały się własnością Skarbu Państwa
na podstawie:
1) orzeczenia przepadku rzeczy, wydanego w postępowaniu karnym, karnym
skarbowym, administracyjnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia,
2) przepisów o rzeczach znalezionych oraz likwidacji nie podjętych depozytów i
nie odebranych rzeczy,
3) darowizny lub objęcia w posiadanie rzeczy niczyjej,
4) przepisów o spadkach,
o ile dalsze przepisy nie stanowią inaczej.
2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, stosuje się również do ruchomości nie
stanowiących własności Skarbu Państwa, jeżeli podlegają likwidacji na podstawie:
1) przepisów prawa karnego lub celnego,
2) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji nie podjętych depozytów i
nie odebranych rzeczy.
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) rzeczy znalezionych w urządzeniach i w środkach transportu publicznego,
2) przedmiotów stanowiących sprzęt i ekwipunek wojskowy oraz sprzęt i ekwipunek
policyjny,
3) przedmiotów, których posiadanie wymaga szczególnego zezwolenia organów
administracji państwowej,
4) ryb i sprzętu rybackiego, podlegających przepadkowi na podstawie przepisów o
rybołówstwie morskim.
§ 3. Przedmiotami wartościowymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są:
złoto i monety złote, platyna, srebro i monety srebrne, wyroby użytkowe ze
złota, platyny lub srebra, kamienie szlachetne i półszlachetne, perły naturalne
i hodowlane, korale, bursztyny, zagraniczne i krajowe środki płatnicze,
zagraniczne i krajowe papiery wartościowe oraz inne przedmioty, jeżeli stanowią
dobra kultury w rozumieniu odrębnych przepisów.
§ 4. 1. Organem właściwym w zakresie sprawowania dozoru, szacowania i zbywania
ruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa jest urząd skarbowy, zwany dalej
"organem likwidacyjnym", o ile z przepisów rozporządzenia nie wynika właściwość
innego organu.
2. W przypadku rzeczy znalezionych organem właściwym do ich przechowywania jest
starosta powiatu, zwany dalej "organem przechowującym".
§ 5. 1. Ruchomości wymienione w § 1, z zastrzeżeniem ust. 2, organ likwidacyjny
lub organ przechowujący może oddać pod dozór innej osobie lub instytucji, jeżeli
przez to ruchomości nie stracą na wartości lub nie zachodzi niebezpieczeństwo
ich uszkodzenia, zniszczenia lub utraty, a także w celu lepszego zabezpieczenia
ruchomości. Pozostawienie rzeczy stanowiącej własność Skarbu Państwa pod dozorem
poprzedniego właściciela lub członka jego rodziny jest dopuszczalne tylko w
wyjątkowo uzasadnionych wypadkach.
2. Dobra kultury, o których mowa w § 3, mogą być oddane pod dozór wyłącznie
państwowemu muzeum lub innej państwowej instytucji kultury.
§ 6. 1. Oszacowania ruchomości, innych niż wymienione w art. 99 § 2 lub 3
ustawy, dokonuje organ likwidacyjny we własnym zakresie.
2. Można zaniechać oszacowania ruchomości, które przed przejęciem na własność
Skarbu Państwa zostały oszacowane przez organ likwidacyjny lub biegłego
powołanego przez ten organ, jeżeli od daty tego oszacowania nie upłynął rok, a z
innych okoliczności nie wynika, aby w tym okresie ich wartość mogła ulec
zmianie.
§ 7. 1. Oszacowanie i sprzedaż przedmiotów wartościowych może być dokonane przez
przedsiębiorstwo zajmujące się obrotem tymi przedmiotami na podstawie umowy
zawartej z tym przedsiębiorstwem przez organ likwidacyjny.
2. Do szacowania i sprzedaży przedmiotów wartościowych stosuje się odpowiednio
art. 99 § 2, art. 105-108 i art. 110 ustawy oraz przepisy szczególne wydane na
podstawie art. 109 § 1 ustawy.
§ 8. 1. Czynności organu likwidacyjnego w odniesieniu do ruchomości, które:
1) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie rozstrzygnięć lub
decyzji organów celnych, wydanych w postępowaniu w sprawach celnych lub karnym
skarbowym prowadzonym przez organy celne albo w postępowaniu dotyczącym
likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy, a znajdujących się w
dyspozycji organów celnych,
2) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa w drodze nieodpłatnego
przekazania w wypadkach przewidzianych w przepisach prawa celnego,
3) podlegają likwidacji stosownie do przepisów wymienionych w § 1 ust. 2 i
znajdują się w dyspozycji organów celnych
- wykonują dyrektorzy urzędów celnych, wyznaczonych przez Ministra Finansów.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, do zakresu czynności dyrektorów urzędów
celnych należy również przechowywanie, oszacowanie oraz sprzedaż przedmiotów
wartościowych. W tym zakresie dyrektorzy urzędów celnych stosują odpowiednio
przepisy art. 110 ustawy oraz przepisy szczególne wydane na podstawie art. 109 §
1 ustawy.
§ 9. W razie sprzedaży ruchomości nie stanowiących własności Skarbu Państwa, w
zakresie uprawnień właściciela tych ruchomości stosuje się odpowiednio przepisy
działu II rozdziału 6 ustawy, które dotyczą zobowiązanego.
§ 10. 1. Przedmioty stanowiące dobra kultury, o których mowa w § 3, przekazuje
się nieodpłatnie państwowym muzeom lub innym państwowym instytucjom kultury.
2. Do wydania opinii, czy przedmiot stanowi dobro kultury, oraz do wskazania
jednostki państwowej, której przedmiot może być przekazany, właściwy jest
wojewódzki konserwator zabytków, a w przypadku materiałów bibliotecznych -
dyrektor Biblioteki Narodowej w Warszawie.
3. Przedmioty nie nadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość
użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie jednostkom organizacyjnym ochrony
zdrowia, pomocy społecznej, placówkom oświatowym, instytucjom kultury oraz
organizacjom charytatywnym, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy
realizacji ich zadań statutowych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przekazanie ruchomości, które naruszałoby prawo autorskie bądź prawo
pokrewne, może dojść do skutku, jeżeli twórca wyrazi na nie zgodę lub gdy, o ile
jest to możliwe, jednostka przejmująca ruchomość zobowiąże się do usunięcia z
niej znamion naruszonego prawa.
5. Przedmioty nadające się do obrotu handlowego, inne niż wymienione w ust. 1,
mogą być, w wypadku zdarzeń żywiołowych w rozumieniu przepisów o stanie
wyjątkowym, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa w ust. 3, jeżeli
przekazanie tych przedmiotów przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich skutków
takich zdarzeń.
6. Przepisy ust. 1, 3 i 5 mają zastosowanie wyłącznie do ruchomości, które
stanowią własność Skarbu Państwa.
7. Nieodpłatne przekazanie przedmiotów, o których mowa w ust. 3 i 5, następuje
za zgodą dyrektora izby skarbowej. Dyrektor izby skarbowej może upoważnić
naczelnika urzędu skarbowego do wyrażania zgody na nieodpłatne przekazanie
przedmiotów. W zakresie przedmiotów likwidowanych przez dyrektorów urzędów
celnych na nieodpłatne ich przekazanie jest wymagana zgoda Prezesa Głównego
Urzędu Ceł.
8. Nieodpłatne przekazanie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego,
w którym podaje się wartość szacunkową przekazywanych przedmiotów, określoną w
sposób wskazany w § 6.
§ 11. Pojazdy samochodowe będące ruchomościami, o których mowa w § 8, mogą być
sprzedane, po cenie oszacowania, Straży Granicznej, Policji, Urzędowi Ochrony
Państwa, wojsku i administracji celnej.
§ 12. 1. Zbycia przedmiotów wartościowych, stanowiących własność Skarbu Państwa
i przejętych na przechowanie przez Narodowy Bank Polski przed dniem wejścia w
życie rozporządzenia, dokonają organy likwidacyjne właściwe według miejsca
przechowywania tych przedmiotów, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zbycia przedmiotów wartościowych, znajdujących się na przechowaniu w Centrali
Narodowego Banku Polskiego, dokonają organy likwidacyjne wyznaczone przez
dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
3. Przepisy rozporządzenia stosuje się także w całości do ruchomości, które
zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie:
1) orzeczenia kary konfiskaty mienia,
2) przepisów o majątkach opuszczonych i poniemieckich.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie
zbywania niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających
sprzedaży przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów
szczególnych (Dz. U. Nr 9, poz. 41, z 1984 r. Nr 14, poz. 61 i z 1997 r. Nr 124,
poz. 784).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 31 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania
Ministra-członka Rady Ministrów Janusza Pałubickiego.
(Dz. U. Nr 28, poz. 259)
Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr
141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1997 r. w
sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady
Ministrów Janusza Pałubickiego (Dz. U. Nr 136, poz. 924) w § 2 po pkt 2 dodaje
się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) przeprowadzanie, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, kontroli postępowań
sprawdzających, o której mowa w art. 43 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o
ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95),".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 29 marca 1999 r.
w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznań i informacji podatkowych
obowiązujących w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
(Dz. U. Nr 28, poz. 260)
Na podstawie art. 52 ust. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.
U. Nr 144, poz. 930) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór:
1) zbiorczej deklaracji ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, stanowiący
załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) informacji o przychodach podatnika oraz o pobranym ryczałcie od przychodów
ewidencjonowanych, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) imiennej informacji rocznej o przychodach podatnika i pobranym ryczałcie od
przychodów ewidencjonowanych, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) informacji za pierwsze półrocze roku podatkowego o wysokości uzyskanego
przychodu (objętego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych), stanowiący
załącznik nr 4 do rozporządzenia,
5) informacji za pierwsze półrocze roku podatkowego o wysokości uzyskanego
przychodu (objętego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych) oraz wysokości
dokonanych odliczeń, stanowiący załącznik nr 5, 5a i 5b do rozporządzenia,
6) zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i
należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, stanowiący załącznik nr 6,
6a i 6b do rozporządzenia,
7) zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, o którym mowa w art. 6 ust. 2
ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930)
oraz należnego ryczałtu, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia,
8) deklaracji w sprawie opodatkowania w formie karty podatkowej, stanowiący
załącznik nr 8 do rozporządzenia,
9) informacji o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne,
zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku
podatkowego, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia,
10) informacji o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne,
zapłaconej i odliczonej od zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów
osób duchownych, w poszczególnych kwartałach roku podatkowego, stanowiący
załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 marca 1999 r. (poz.
260)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5a
Ilustracja
Załącznik nr 5b
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6a
Ilustracja
Załącznik nr 6b
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 marca 1999 r.
w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych.
(Dz. U. Nr 28, poz. 261)
Na podstawie art. 11 ust. 2 oraz w związku z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 17
grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995
r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647
oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678, Nr 141, poz. 943 i 944)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego według stopnia wojskowego z
uwzględnieniem wysługi lat dla żołnierzy nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, w wysokości określonej w załączniku nr 1
do rozporządzenia.
2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego według stopnia wojskowego z
uwzględnieniem wysługi lat dla żołnierzy objętych obowiązkowym ubezpieczeniem
emerytalnym i rentowym, w wysokości określonej w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego dla
stanowisk podstawowych, w wysokości określonej w załączniku nr 3 do
rozporządzenia.
§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do żołnierzy pełniących służbę
w jednostkach wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
§ 4. Traci moc zarządzenie nr 3/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 lutego
1998 r. w sprawie uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. Rozk. MON,
poz. 11).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 1999 r.
(poz. 261)
Załącznik nr 1
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STOPNIA WOJSKOWEGO Z UWZGLĘDNIENIEM
WYSŁUGI LAT DLA ŻOŁNIERZY NIE OBJĘTYCH OBOWIĄZKOWYM UBEZPIECZENIEM EMERYTALNYM I
RENTOWYM
Stopień wojskowyMiesięcznie w złotych - przy wysłudze lat:
do 2pow. 2pow. 5pow. 8pow. 11pow. 14pow. 17pow. 20pow. 23pow. 26pow.
29pow. 32pow. 35
marszałek Polski 2.040,0
gen. broni 1.683,01.749,01.815,0
admirał
gen. dywizji 1.397,01.463,01.529,01.595,0
wiceadmirał
gen. brygady 1.133,01.177,01.243,01.309,01.375,0
kontradmirał
pułkownik 924,0952,0979,01.007,01.034,01.062,01.088,01.114,0
komandor
podpułkownik 839,0864,0888,0911,0935,0959,0982,01.005,01.027,0
kmdr por.
major 755,0779,0803,0827,0850,0875,0899,0922,0944,0966,0
kmdr ppor.
kapitan 677,0701,0725,0749,0773,0796,0820,0843,0867,0889,0911,0
kpt. mar.
porucznik 613,0637,0661,0685,0710,0734,0757,0780,0803,0827,0849,0871,0
por. mar.
podporucznik547,0571,0595,0619,0644,0668,0692,0716,0740,0765,0789,0812,0835,0
ppor. mar.
st. chor. szt. 633,0648,0663,0679,0694,0710,0725,0740,0
st. chor. szt. mar.
chor. szt. 594,0609,0625,0640,0656,0671,0686,0702,0717,0
chor. szt. mar.
mł. chor. szt. 567,0582,0597,0613,0628,0644,0659,0674,0690,0705,0
mł. chor. szt. mar.
st. chor. 538,0553,0569,0584,0600,0615,0630,0646,0661,0677,0692,0
st. chor. mar.
chorąży 502,0517,0532,0548,0563,0579,0593,0607,0622,0636,0650,0664,0
chor. mar.
mł.
chorąży465,0481,0496,0512,0527,0542,0558,0572,0586,0601,0615,0629,0644,0
mł. chor. mar.
st. sierż. szt. 534,0543,0553,0563,0573,0583,0593,0603,0
st. bosman szt.
sierż. sztab. 496,0506,0516,0526,0536,0546,0556,0565,0575,0585,0
bosman sztab.
st. sierż. 470,0480,0490,0499,0509,0519,0529,0539,0549,0
st. bosman
sierżant 447,0457,0466,0476,0486,0496,0506,0516,0526,0
bosman
st. plutonowy 438,0448,0458,0468,0477,0487,0497,0507,0
st. bosmanmat
plutonowy410,0430,0440,0450,0460,0470,0480,0490,0
bosmanmat
Załącznik nr 2
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STOPNIA WOJSKOWEGO Z UWZGLĘDNIENIEM
WYSŁUGI LAT DLA ŻOŁNIERZY NIE OBJĘTYCH OBOWIĄZKOWYM UBEZPIECZENIEM EMERYTALNYM I
RENTOWYM
Stopień wojskowyMiesięcznie w złotych - przy wysłudze lat:
do 2pow. 2pow. 5pow. 8pow. 11pow. 14pow. 17pow. 20pow. 23pow. 26pow.
29pow. 32pow. 35
marszałek Polski 2.436,0
gen. broni 2.010,02.089,02.167,0
admirał
gen. dywizji 1.668,01.747,01.826,01.905,0
wiceadmirał
gen. brygady 1.353,01.406,01.484,01.563,01.642,0
kontradmirał
pułkownik 1.103,01.137,01.169,01.203,01.235,01.268,01.299,01.330,0
komandor
podpułkownik
1.002,01.032,01.060,01.088,01.117,01.145,01.173,01.200,01.226,0
kmdr por.
major 902,0930,0959,0988,01.015,01.045,01.074,01.101,01.127,01.154,0
kmdr ppor.
kapitan 808,0837,0866,0894,0923,0951,0979,01.007,01.035,01.062,01.088,0
kpt. mar.
porucznik 732,0761,0789,0818,0848,0877,0904,0931,0959,0988,01.014,01.040,0
por. mar.
podporucznik653,0682,0711,0739,0769,0798,0826,0855,0884,0914,0942,0970,0997,0
ppor. mar.
st. chor. szt. 756,0774,0792,0811,0829,0848,0866,0884,0
st. chor. szt. mar.
chor. szt. 709,0727,0746,0764,0783,0801,0819,0838,0856,0
chor. szt. mar.
mł. chor. szt. 677,0695,0713,0732,0750,0769,0787,0805,0824,0842,0
mł. chor. szt. mar.
st. chor. 642,0660,0679,0697,0717,0734,0752,0771,0789,0808,0826,0
st. chor. mar.
chorąży 599,0617,0635,0654,0672,0691,0708,0725,0743,0759,0776,0793,0
chor. mar.
mł.
chorąży555,0574,0592,0611,0629,0647,0666,0683,0700,0718,0734,0751,0769,0
mł. chor. mar.
st. sierż. szt. 638,0648,0660,0672,0684,0696,0708,0720,0
st. bosman szt.
sierż. sztab. 592,0604,0616,0628,0640,0652,0664,0675,0687,0699,0
bosman sztab.
st. sierż. 561,0573,0585,0596,0608,0620,0632,0644,0656,0
st. bosman
sierżant 534,0546,0556,0568,0580,0592,0604,0616,0628,0
bosman
st. plutonowy 523,0535,0547,0559,0570,0582,0594,0605,0
st. bosmanmat
plutonowy490,0513,0525,0537,0549,0561,0573,0585,0
bosmanmat
Załącznik nr 3
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO DLA STANOWISK
PODSTAWOWYCH
Stanowiska podstawoweMiesięcznie w złotych
żołnierze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymżołnierze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
do dnia 31.03.1999 r.od dnia 1.04.1999 r.do dnia 31.03.1999 r.od dnia
1.04.1999 r.
Szef Sztabu Generalnego WP4.415,04.445,05.272,05.308,0
Zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP4.150,04.180,04.956,04.992,0
Dowódca rodzaju sił zbrojnych
Dowódca okręgu wojskowego3.960,03.990,04.729,04.765,0
Dowódca korpusu3.160,03.190,03.774,03.809,0
Dowódca dywizji2.825,02.855,03.374,03.409,0
Dowódca flotylli2.670,02.700,03.188,03.224,0
Dowódca brygady1.915,01.945,02.287,02.323,0
Dowódca pułku1.745,01.775,02.084,02.120,0
Dowódca dywizjonu okrętów II rangi
Zastępca dowódcy pułku1.260,01.290,01.505,01.540,0
Dowódca dywizjonu okrętów III rangi
Dowódca batalionu1.045,01.075,01.248,01.284,0
Dowódca eskadry lotniczej
Dowódca dywizjonu okrętów IV rangi
Dowódca kompanii915,0945,01.093,01.128,0
Dowódca klucza lotniczego
Dowódca okrętu III rangi
Dowódca plutonu770,0800,0920,0955,0
Pilot
Dowódca okrętu IV rangi
Dowódca drużyny690,0720,0824,0860,0
Pomocnik dowódcy drużyny650,0680,0776,0812,0
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 marca 1999 r.
w sprawie uposażenia zasadniczego oraz dodatków do uposażenia zasadniczego dla
żołnierzy niezawodowych.
(Dz. U. Nr 28, poz. 262)
Na podstawie art. 31 ust. 5 i art. 45 ust. 2 oraz w związku z art. 48 ust. 2
ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5,
poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr
139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106, poz. 678 i Nr 141, poz.
943 i 944) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa stawki dzienne i miesięczne uposażenia
zasadniczego oraz rodzaje, wysokość i zasady przyznawania dodatków
przysługujących:
1) żołnierzom zasadniczej służby wojskowej,
2) żołnierzom pełniącym nadterminową zasadniczą służbę wojskową,
3) kandydatom na żołnierzy zawodowych,
4) żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe,
5) żołnierzom odbywającym przeszkolenie wojskowe.
2. Wysokość i zasady przyznawania zasiłków na utrzymanie członków rodziny
żołnierzy, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.
§ 2. Kwoty uposażenia zasadniczego oraz dodatków do uposażenia zasadniczego
określone w rozporządzeniu w relacji procentowej do stawek uposażenia
zasadniczego żołnierzy zawodowych ustala się na podstawie stawek uposażenia
odpowiednich dla żołnierzy nie objętych obowiązkowym systemem emerytalnym i
rentowym.
§ 3. Podstawę wypłaty, podwyższenia, wstrzymania, obniżenia dodatku stanowi
rozkaz (decyzja) uprawnionego dowódcy (szefa), określający datę nabycia lub
utraty uprawnień do dodatku, jego wysokość i podstawę przyznania, wstrzymania
lub obniżenia dodatku.
§ 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do żołnierzy pełniących służbę
w jednostkach wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
Rozdział 2
Uposażenie zasadnicze
§ 5. 1. Żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową przysługuje
uposażenie zasadnicze w wysokości uzależnionej od stopnia wojskowego, w
następującej wysokości miesięcznej:
1) starszy kapral (starszy mat) 123,0 zł,
2) kapral (mat) 107,0 zł,
3) starszy szeregowy (starszy marynarz) 96,0 zł,
4) szeregowy (marynarz) 84,0 zł.
2. Żołnierzowi, który ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej odbywa zasadniczą służbę wojskową w okresie dłuższym niż ustawowy okres
służby obowiązkowej, za ten okres stawki uposażenia określonego w ust. 1
zwiększa się o 100%.
§ 6. Żołnierzowi pełniącemu nadterminową zasadniczą służbę wojskową przysługuje
uposażenie zasadnicze w wysokości uzależnionej od stopnia wojskowego, w
następującej wysokości miesięcznej:
1) plutonowy (bosmanmat) 100%,
2) starszy kapral (starszy mat) 95%,
3) kapral (mat) 90%,
4) starszy szeregowy (starszy marynarz) 85%,
5) szeregowy (marynarz) 80%
- stawki uposażenia zasadniczego według stopnia wojskowego przewidzianej dla
żołnierza zawodowego w stopniu plutonowego (bosmanmata) z odpowiednią wysługą
lat.
§ 7. 1. Kandydatowi na żołnierza zawodowego - podchorążemu akademii wojskowej i
wyższej szkoły oficerskiej oraz kadetowi szkoły chorążych przysługuje uposażenie
zasadnicze w wysokości uzależnionej od stopnia wojskowego oraz od roku nauki.
2. Kandydatowi na żołnierza zawodowego - elewowi podoficerskiej szkoły zawodowej
(równorzędnej) przysługuje uposażenie zasadnicze w wysokości uzależnionej od
stopnia wojskowego.
3. Uposażenie zasadnicze według stopnia wojskowego dla żołnierzy, o których mowa
w ust. 1 i 2, przysługuje w następującej wysokości miesięcznej:
1) sierżant sztabowy (bosman sztabowy) 202,0 zł,
2) starszy sierżant (starszy bosman) 179,0 zł,
3) sierżant (bosman) 160,0 zł,
4) starszy plutonowy (starszy bosmanmat) 151,0 zł,
5) plutonowy (bosmanmat) 143,0 zł,
6) starszy kapral (starszy mat) 123,0 zł,
7) kapral (mat) 107,0 zł,
8) starszy szeregowy (starszy marynarz) 96,0 zł,
9) szeregowy (marynarz) 84,0 zł.
4. Stawki uposażenia zasadniczego uzależnione od roku nauki dla żołnierzy, o
których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
5. Podchorążemu i kadetowi, który na koniec semestru uzyskał wyniki dobre lub
bardzo dobre, stawkę uposażenia określonego w ust. 4 zwiększa się:
1) podchorążemu akademii wojskowej:
a) za średnią ocen od 3,90 do 4,15 - o 25%,
b) za średnią ocen powyżej 4,15 - o 40%,
2) podchorążemu wyższej szkoły oficerskiej i kadetowi:
a) za średnią ocen od 4,25 do 4,50 - o 25%,
b) za średnią ocen powyżej 4,50 - o 40%.
6. Podchorąży (kadet) nabywa prawo do uposażenia, o którym mowa w ust. 5, z
pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie semestru, w którym uzyskał
średnią ocen uprawniającą do przyznania tego uposażenia.
7. Podchorąży (kadet) traci prawo do zwiększonego uposażenia z ostatnim dniem
miesiąca, w którym uzyskał średnią ocen w kolejnym semestrze nie uprawniającą do
wypłaty tego uposażenia.
8. Uposażenie zasadnicze przewidziane w ust. 3 i 4 dla pierwszego roku nauki
przysługuje podchorążemu (kadetowi) od dnia stawienia się w akademii (szkole,
ośrodku szkolenia) do służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
9. Uposażenie według kolejnego wyższego roku nauki przysługuje od następnego
dnia po zaliczeniu kandydatowi danego roku nauki.
§ 8. 1. Żołnierzowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe przysługuje za każdy
dzień odbywania tych ćwiczeń - od dnia stawienia się w jednostce wojskowej lub
innym miejscu określonym w powołaniu do dnia zwolnienia z ćwiczeń - uposażenie
zasadnicze według stopnia wojskowego.
2. Dzienne stawki uposażenia zasadniczego według stopnia wojskowego dla
żołnierzy, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Uposażenie określone w ust. 1 nie przysługuje za okres ćwiczeń wojskowych
trwających do dwudziestu czterech godzin, odbywanych w czasie lub w dniu wolnym
od pracy.
§ 9. 1. Żołnierzowi odbywającemu przeszkolenie wojskowe przysługuje uposażenie
zasadnicze według stopnia wojskowego w następującej wysokości miesięcznej:
1) plutonowy (bosmanmat) 332,0 zł,
2) starszy kapral (starszy mat) 296,0 zł,
3) kapral (mat) 259,0 zł,
4) starszy szeregowy (starszy marynarz) 213,0 zł,
5) szeregowy (marynarz) 200,0 zł.
2. Żołnierzowi wymienionemu w ust. 1, który utracił tytuł podchorążego i został
skierowany do odbycia pozostałego okresu przeszkolenia wojskowego na stanowisku
przewidzianym dla żołnierza zasadniczej służby wojskowej, przysługuje uposażenie
zasadnicze w wysokości określonej w § 5.
Rozdział 3
Dodatek funkcyjny
§ 10. 1. Żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową, który pełni służbę
na stanowisku przewidzianym w etacie dla podoficera zasadniczej służby wojskowej
albo żołnierza zawodowego, przysługuje dodatek funkcyjny w następującej
wysokości miesięcznej:
1) wyznaczonemu na stanowisko podoficera zasadniczej służby wojskowej - od 20%
do 40%,
2) wyznaczonemu na stanowisko żołnierza zawodowego - od 30% do 50%,
3) wyznaczonemu na stanowisko żołnierza zawodowego - starszego mechanika
samolotu (śmigłowca) w eskadrze (kluczu lotniczym) - od 40% do 60%
- stawki uposażenia według stopnia wojskowego szeregowego, określonej w § 5 ust.
1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy odbywających
przeszkolenie wojskowe, w przypadkach określonych w § 9 ust. 2.
§ 11. Żołnierzowi pełniącemu nadterminową zasadniczą służbę wojskową przysługuje
dodatek funkcyjny w następującej wysokości miesięcznej:
1) od 75% do 95% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego
żołnierza zawodowego przewidzianej dla grupy uposażenia odpowiadającej
zajmowanemu stanowisku służbowemu - pełniącemu służbę na stanowisku
przewidzianym w etacie dla podoficera zawodowego,
2) od 75% do 95% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego
żołnierza zawodowego przewidzianej dla 32 grupy uposażenia - pełniącemu służbę
na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
3) od 55% do 75% stawki uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego
żołnierza zawodowego przewidzianej dla 32 grupy uposażenia - pełniącemu służbę
na stanowisku innym niż określone w pkt 1 i 2.
§ 12. 1. Kandydatowi na żołnierza zawodowego, w okresie odbywania nauki w
akademii (szkole), przysługuje dodatek funkcyjny w razie:
1) pełnienia nieetatowej funkcji dowódcy drużyny lub pomocnika dowódcy plutonu -
w wysokości określonej w § 10 ust. 1 pkt 1,
2) wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku przewidzianym w etacie dla
żołnierza zawodowego lub pełnienia funkcji dowódcy plutonu - w wysokości
określonej w § 10 ust. 1 pkt 2.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy odbywających
przeszkolenie wojskowe w okresie szkolenia w szkole podchorążych rezerwy.
3. Dodatek funkcyjny nie przysługuje żołnierzom wymienionym w ust. 1 i 2 w
okresie odbywania praktyk w jednostkach wojskowych.
§ 13. Żołnierzowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe przysługuje dodatek
funkcyjny w wysokości:
1) wyznaczonemu na stanowisko służbowe przewidziane w etacie dla podoficera - do
5%,
2) wyznaczonemu na stanowisko służbowe przewidziane w etacie dla chorążego - do
10%,
3) wyznaczonemu na stanowisko służbowe przewidziane w etacie dla oficera - do
15%
- należnego uposażenia zasadniczego, określonego w § 8 ust. 1.
§ 14. Przy przyznawaniu dodatku funkcyjnego należy kierować się w szczególności:
1) liczbą podległych żołnierzy i stopniem ich zdyscyplinowania,
2) pracochłonnością obowiązków służbowych,
3) stopniem odpowiedzialności związanej z pełnioną funkcją,
4) stopniem trudności i złożoności wykonywania powierzonych zadań,
5) stosunkiem żołnierza do powierzonego mu sprzętu,
6) kwalifikacjami żołnierza oraz uzyskiwanymi wynikami w szkoleniu i służbie
wojskowej.
Rozdział 4
Dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami lub warunkami służby
§ 15. 1. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe
lub ćwiczenia wojskowe oraz kandydaci na żołnierzy zawodowych, oprócz dodatku
funkcyjnego, mogą otrzymywać następujące dodatki do uposażenia zasadniczego:
1) dodatek za służbę na morzu,
2) dodatek za skoki ze spadochronem,
3) dodatek za nurkowanie,
4) dodatek operacyjny.
2. Żołnierze pełniący nadterminową zasadniczą służbę wojskową, oprócz dodatku
funkcyjnego, mogą otrzymywać dodatki do uposażenia zasadniczego w wysokości i na
zasadach określonych w odrębnych przepisach w sprawie dodatków do uposażenia
zasadniczego żołnierzy zawodowych.
§ 16. Wysokość przysługujących żołnierzom niezawodowym dodatków, o których mowa
w § 15 ust. 1, ustala się procentowo od najniższego uposażenia zasadniczego
żołnierza zawodowego, tj. w stopniu wojskowym plutonowego z wysługą do 2 lat,
pełniącego służbę na stanowisku zaszeregowanym do 32 grupy uposażenia - zwanego
dalej "uposażeniem bazowym".
§ 17. 1. Żołnierzowi, o którym mowa w § 15 ust. 1, który pełni służbę w składzie
etatowej załogi jednostki pływającej, przysługuje dodatek za służbę na morzu w
wysokości miesięcznej:
1) na okrętach (pojazdach) podwodnych - 6%,
2) na pozostałych jednostkach pływających - 3%
- uposażenia bazowego.
2. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje również żołnierzowi nie wchodzącemu w
skład etatowej załogi jednostki pływającej za miesiąc, w którym żołnierz
przebywał na jednostce pływającej przez okres co najmniej 15 dni.
§ 18. Żołnierzowi, o którym mowa w § 15 ust. 1, który wykonuje przewidziane w
programie szkolenia skoki ze spadochronem z samolotów (śmigłowców), przysługuje
za każdy skok dodatek w wysokości:
1) żołnierzowi - zawodnikowi sekcji sportowej wojskowego klubu sportowego - 50%,
2) innemu żołnierzowi - 60%
- 1/100 uposażenia bazowego.
§ 19. 1. Żołnierzowi, o którym mowa w § 15 ust. 1, który posiada kwalifikacje
nurka (płetwonurka) i wykonuje zadania pod wodą, przyznaje się dodatek za
nurkowanie w wysokości uzależnionej od roboczej głębokości nurkowania i czasu
przebywania na tej głębokości.
2. Stawki dodatku za nurkowanie określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Dodatek za nurkowanie w wysokości 50% stawek określonych w ust. 2 przyznaje
się również żołnierzowi (kursantowi) szkolącemu się na nurka lub płetwonurka, w
tym również żołnierzowi wchodzącemu w skład załogi okrętu podwodnego lub załogi
czołgu, szkolącemu się w praktycznej obsłudze indywidualnych aparatów
ratowniczych pod wodą.
4. Żołnierzowi posiadającemu kwalifikacje nurka (płetwonurka), który dla celów
doświadczalnych (eksperymentalnych) wykonuje zadania przy użyciu sprzętu
prototypowego, oraz sprawdzającemu pod wodą prototypowe technologie nurkowania i
prac podwodnych - przyznaje się dodatek za nurkowanie według stawek określonych
w ust. 2 zwiększonych do 100%, w zależności od stopnia trudności i ryzyka
występującego przy badaniach doświadczalnych.
5. Żołnierzowi wykonującemu pod wodą zadania (prace):
1) w aparacie o obiegu zamkniętym lub półzamkniętym (z regeneracją czynnika
oddechowego),
2) przy wykorzystaniu podwodnego aparatu (pojazdu) typu mokrego lub urządzenia
holującego nurka (płetwonurka) pod wodą,
3) związane ze skokami do wody w aparacie - ze śmigłowca lub płynącego kutra,
4) minerskie, pirotechniczne, cięcia, spawania i stropowania albo
5) inne prace przy temperaturze wody na powierzchni poniżej 5°C lub przy
powierzchniowym prądzie wodnym większym niż 0,5 m/s albo stanie morza większym
niż 3°
- przyznaje się dodatek według stawek określonych w ust. 2, zwiększonych o 20%,
a przy jednoczesnym występowaniu kilku z wymienionych wyżej warunków - o 40%.
6. Żołnierzowi wykonującemu zadania (prace) w skafandrze sztywnym, komorze
obserwacyjnej, aparacie podwodnym i dzwonie nurkowym, bez oddziaływania
ciśnienia wody na organizm, przyznaje się dodatek w wysokości 25% stawki
określonej w ust. 2, przewidzianej dla przedziału głębokości do 9 metrów.
7. Żołnierzowi odbywającemu treningi w komorze dekompresyjnej przyznaje się
dodatek w wysokości 25% stawek określonych w ust. 2, przewidzianych dla
głębokości odpowiadającej najwyższemu ciśnieniu i czasowi przebywania żołnierza
pod takim ciśnieniem w komorze dekompresyjnej.
8. Czas przebywania żołnierza pod wodą na określonej głębokości liczy się od
chwili jej osiągnięcia do chwili rozpoczęcia wynurzania się nurka (płetwonurka)
z tej głębokości.
9. Czas przebywania żołnierza w komorze dekompresyjnej pod najwyższym ciśnieniem
liczy się od czasu osiągnięcia określonego ciśnienia w tej komorze do chwili
rozpoczęcia obniżania ciśnienia.
10. Dodatek za nurkowanie oblicza się za łączny czas przebywania żołnierza pod
wodą na określonych głębokościach (lub pod równoważnym ciśnieniem w komorze
dekompresyjnej) w okresie miesiąca kalendarzowego.
§ 20. Żołnierzowi, o którym mowa w § 15 ust. 1, który wykonuje zadania związane
z bezpośrednim udziałem w zwalczaniu klęsk żywiołowych oraz zbieraniem i
niszczeniem amunicji, przysługuje za każdy dzień wykonywania tych zadań dodatek
operacyjny w wysokości 1% uposażenia bazowego.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
§ 21. Tracą moc:
1) zarządzenie nr 23/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 1990 r. w
sprawie uposażenia żołnierzy niezawodowych (Dz. Rozk. Mon z 1997 r. poz. 134 i z
1998 r. poz. 14),
2) przepisy zarządzenia nr 30/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 kwietnia
1990 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. Rozk. MON z
1993 r. poz. 61, z 1994 r. poz. 107 i 133, z 1995 r. poz. 15 i 40, z 1996 r.
poz. 243, z 1997 r. poz. 37, 162 i 196 oraz z 1998 r. poz. 13) w zakresie
uregulowanym rozporządzeniem.
§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r., z wyjątkiem § 11, który wchodzi w życie z mocą od dnia 1
kwietnia 1999 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 1999 r.
(poz. 262)
Załącznik nr 1
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO UZALEŻNIONE OD ROKU NAUKI DLA KANDYDATÓW NA
ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH
Rok naukiPodchorążowieKadeci
miesięcznie w złotych
I39,033,0
II64,056,0
III99,081,0
IV168,0
V225,0
VI272,0
Załącznik nr 2
DZIENNE STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STOPNIA WOJSKOWEGO DLA ŻOŁNIERZY
REZERWY ODBYWAJĄCYCH ĆWICZENIA WOJSKOWE
Lp.Stopień wojskowy% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza
zawodowego (plutonowego z wysługą do 2 lat, na stanowisku zaszeregowanym
do 32 grupy uposażenia)
123
Oficerowie
1pułkownik (komandor)4,9
2podpułkownik (komandor porucznik)4,8
3major (komandor podporucznik)4,7
4kapitan (kapitan marynarki)4,6
5porucznik (porucznik marynarki)4,5
6podporucznik (podporucznik marynarki)4,4
Chorążowie
7starszy chorąży sztabowy (starszy chorąży sztabowy marynarki)4,3
8chorąży sztabowy (chorąży sztabowy marynarki)4,2
9młodszy chorąży sztabowy (młodszy chorąży sztabowy marynarki)4,1
10starszy chorąży (starszy chorąży marynarki)4,0
11chorąży (chorąży marynarki)3,9
12młodszy chorąży (młodszy chorąży marynarki)3,8
Podoficerowie i szeregowi
13starszy sierżant sztabowy (starszy bosman sztabowy)3,7
14sierżant sztabowy (bosman sztabowy)3,6
15starszy sierżant (starszy bosman)3,5
16sierżant (bosman)3,4
17starszy plutonowy (starszy bosmanmat)3,3
18plutonowy (bosmanmat)3,2
19starszy kapral (starszy mat)3,1
20kapral (mat)3,0
21starszy szeregowy (starszy marynarz)2,9
22szeregowy (marynarz)2,8
Załącznik nr 3
WYKAZ STANOWISK SŁUŻBOWYCH (FUNKCJI) PRZEZNACZONYCH W ETATACH DLA ŻOŁNIERZY
SŁUŻBY ZASADNICZEJ, NA KTÓRYCH ŻOŁNIERZOM NADTERMINOWEJ ZASADNICZEJ SŁUŻBY
WOJSKOWEJ PRZYSŁUGUJE DODATEK FUNKCYJNY W WYSOKOŚCI OKREŚLONEJ W § 11 PKT 2
ROZPORZĄDZENIA
Lp.Nazwa stanowiska (funkcja)Kod stanowiska (funkcji)
123
1Dowódca zespołu0122
2Dowódca załogi0144
3Dowódca stacji0155
4Dowódca radiostacji0165
5Dowódca wozu dowodzenia0166
6Dowódca aparatowni0167
7Dowódca obsługi0170
8Dowódca załogi0180
9Dowódca drużyny0190
10Dowódca działonu0191
11Dowódca patrolu0192
12Dowódca sekcji ppoż.0195
13Dowódca sekcji0196
14Kierownik maszyn0797
15Kierownik warsztatu0874
16Bosman okrętowy0943
17Podoficer gospodarczy3718
18Celowniczy4406
19Starszy chemik4425
20Chemik4426
21Drenażysta4686
22Działonowy4766
23Działonowy operator4769
24Starszy elektromechanik4855
25Elektromechanik4856
26Elektryk4906
27Fotogrameta5096
28Hydroakustyk5456
29Instruktor5556
30Starszy kierowca5765
31Kierowca5766
32Komorowy5806
33Starszy kucharz6045
34Kucharz6046
35Kucharz okrętowy6049
36Starszy maszynista6385
37Maszynista6386
38Starszy mechanik6425
39Mechanik6426
40Miner6486
41Miner płetwonurek6496
42Motorzysta6586
43Nurek6786
44Obsługa6846
45Starszy operator6935
46Operator6936
47Piekarz7116
48Planszecista7186
49Pomiarowy7296
50Rachmistrz (obsługa przyrządów pomiarowo-topograficznych)7676
51Radiomechanik7716
52Radiooperator7726
53Starszy radiotelegrafista7755
54Radiotelegrafista7756
55Reflektorzysta7826
56Saper w patrolu rozminowania8036
57Strażak8326
58Starszy sygnalista8385
59Sygnalista8386
60Torpedysta8846
61Układacz spadochronów8926
62Zwiadowca - miner9321
63Zwiadowca - operator9323
64Zwiadowca - radiotelegrafista9324
65Zwiadowca - płetwonurek9329
Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe MSWiA
66Podoficer3700
67Podoficer - specjalista3700/3050
68Adiutant - specjalista4026/3050
69Kierowca5766
70Starszy kreślarz5995
71Starszy kserografista6015
72Luzak6206
73Obsługa6846
74Pirotechnik7166
75Przewodnik psów7536
76Ratownik - specjalista7766/3050
77Strzelec - specjalista8356/3050
78Zwiadowca9326
Załącznik nr 4
TABELA STAWEK DODATKU ZA NURKOWANIE
Nurkowanie na głębokość (w metrach)% od 1/100 kwoty uposażenia bazowego za
1 minutę pobytu (pracy) na tej głębokości
do 91,5
9 - 152
15 - 213
21 - 274
27 - 335
33 - 396
39 - 457
45 - 519
51 - 5712
57 - 6317
63 - 6922
69 - 7526
75 - 8132
81 - 9037
90 - 10042
100 - 11045
110 - 12047
powyżej 12050
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 23 marca 1999 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Kołu Teologów Prawosławnych z siedzibą w
Warszawie.
(Dz. U. Nr 28, poz. 263)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do
Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287 i Nr
95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr
59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Polskiego
Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego pod nazwą "Kolo Teologów Prawosławnych",
z siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Święty Sobór Biskupów Polskiego
Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 26 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 28, poz. 264)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i
Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21
lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U.
Nr 94, poz. 575 i z 1998 r. Nr 45, poz. 284) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 w pkt 5 skreśla się lit. c),
2) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dodatki do uposażenia, z wyjątkiem dodatku, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 5
lit. d), są ustalane w stawkach miesięcznych.",
3) skreśla się § 7,
4) w § 8:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Czas służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych w
poszczególnych stopniach szkodliwości lub uciążliwości liczy się godzinach, przy
czym czas powyżej 30 minut zaokrągla się do pełnej godziny.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Za czas pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub
uciążliwych przyjmuje się w szczególności czas trwania akcji ratowniczej,
począwszy od wyjazdu z jednostki organizacyjnej, aż do zakończenia tej akcji.",
5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia,
6) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia,
7) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 3 do niniejszego rozporządzenia,
8) w załączniku nr 4:
a) w ust. 6 skreśla się wyrazy "Państwowej" i "państwowych",
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. W razie równoczesnego pełnienia służby w warunkach o różnym stopniu
szkodliwości, przysługuje jeden dodatek, obliczony według najwyższego z
występujących stopni szkodliwości."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1 i 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
26 marca 1999 r. (poz. 264)
Załącznik nr 1
TABELE STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW WEDŁUG GRUP
UPOSAŻENIA
Tabela 1
stawek miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym
Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych
04.320
003.950
012.140
021.960
031.800
041.630
051.500
061.260
071.200
081.130
091.080
101.000
11960
12910
13860
14830
15800
16770
17730
18690
19660
20620
21600
22530
23500
Tabela 2
stawek miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym
Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych
05.160
004.718
012.556
022.341
032.150
041.947
051.792
061.505
071.434
081.350
091.290
101.195
111.147
121.087
131.028
14992
15956
16920
17872
18825
19789
20741
21717
22633
23598
Załącznik nr 2
TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW
Tabela 1
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie
Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP)
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant Główny PSP0
2Zastępca Komendanta Głównego PSP00
3Dyrektor biura02
4Zastępca dyrektora biura04
5Główny księgowy04
6Doradca komendanta04
7Koordynator ratownictwa medycznego05
8Główny specjalista05
9Radca prawny05
10Naczelnik wydziału06
11Zastępca naczelnika wydziału07
12Kierownik sekcji07
13Dyżurny operacyjny kraju07
14Starszy oficer08
15Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08
16Oficer10
17Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13
18Starszy inspektor14
19Inspektor15
20Starszy technik17
21Starszy ratownik-kierowca17
22Technik18
23Ratownik-kierowca18
24Młodszy technik20
25Stażysta23
Tabela 2
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant wojewódzki01
2Zastępca komendanta wojewódzkiego02
3Główny specjalista05
4Radca prawny05
5Koordynator ratownictwa medycznego07
6Główny księgowy07
7Naczelnik wydziału07
8Zastępca naczelnika wydziału08
9Kierownik sekcji08
10Dyżurny operacyjny10
11Starszy oficer10
12Zastępca dyżurnego operacyjnego12
13Oficer12
14Młodszy oficer13
15Starszy inspektor14
16Inspektor15
17Pomocnik dyżurnego operacyjnego16
18Starszy technik17
19Starszy ratownik-kierowca17
20Technik18
21Ratownik-kierowca18
22Młodszy technik20
23Młodszy ratownik-kierowca21
24Stażysta23
Tabela 3
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej, jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
3.1. Komendy powiatowe (miejskie) Państwowej Straży Pożarnej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant powiatowy (miejski)*03
2Komendant powiatowy (miejski)**04
3Komendant powiatowy (miejski)***05
4Komendant powiatowy (miejski)****06
5Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)*04
6Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)**05
7Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)***06
8Zastępca komendanta powiatowego (miejskiego)****07
9Główny księgowy09
10Naczelnik wydziału*09
11Naczelnik wydziału**09
12Naczelnik wydziału***09
13Zastępca naczelnika wydziału*10
14Zastępca naczelnika wydziału**10
15Zastępca naczelnika wydziału***10
16Starszy oficer10
17Kierownik sekcji10
18Dyżurny operacyjny*12
19Dyżurny operacyjny**13
20Dyżurny operacyjny***14
21Dyżurny operacyjny****14
22Oficer12
23Zastępca dyżurnego operacyjnego*13
24Zastępca dyżurnego operacyjnego**14
25Młodszy oficer13
26Starszy inspektor14
27Inspektor15
28Pomocnik dyżurnego operacyjnego16
29Młodszy inspektor16
* w powiatach o liczbie mieszkańców przekraczającej 600 tysięcy,
** w powiatach o liczbie mieszkańców przekraczającej 200 tysięcy, a nie większej
niż 600 tysięcy, oraz w miastach będących siedzibami wojewodów,
*** w powiatach o liczbie mieszkańców od 100 tysięcy do 200 tysięcy oraz w
przypadku, gdy komendant powiatowy wykonuje funkcje na obszarze miasta na
prawach powiatu i powiatu mającego siedzibę władz w tym mieście lub mieście
będącym siedzibą wojewody do 31 grudnia 1998 r., a nie wymienionych powyżej,
**** w pozostałych, nie wymienionych powyżej.
3.2. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej i Wojskowej
Ochrony Przeciwpożarowej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej*07
2Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej**07
3Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej***08
4Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej****08
5Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej*****08
6Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej*08
7Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej**08
8Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej***09
9Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej****09
10Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej*****09
11Lekarz*12
12Lekarz**12
13Lekarz***12
14Lekarz****13
15Lekarz*****13
16Dowódca zmiany*12
17Dowódca zmiany**12
18Dowódca zmiany***12
19Dowódca zmiany****13
20Dowódca zmiany*****13
21Starszy specjalista*13
22Starszy specjalista**13
23Starszy specjalista***14
24Starszy specjalista****14
25Starszy specjalista****14
26Specjalista14
27Dowódca sekcji14
28Dowódca zastępu15
29Starszy operator sprzętu specjalnego15
30Specjalista ratownik16
31Operator sprzętu specjalnego16
32Starszy dyspozytor16
33Dyspozytor17
34Starszy ratownik17
35Ratownik19
36Szef sprzętowni19
37Młodszy ratownik21
* dla normy etatowej na zmianie służbowej wynoszącej 28 etatów i powyżej,
** dla normy etatowej na zmianie służbowej od 21 do 27 etatów,
*** dla normy etatowej na zmianie służbowej od 14 do 20 etatów,
**** dla normy etatowej na zmianie służbowej od 11 do 13 etatów,
***** dla normy etatowej na zmianie służbowej do 10 etatów.
3.3. Stanowiska wspólne w komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży
Pożarnej i jednostkach ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej oraz
jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej (dla
wszystkich kategorii komend powiatowych, miejskich i jednostek
ratowniczo-gaśniczych)
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Starszy technik17
2Starszy ratownik-kierowca17
3Technik18
4Ratownik-kierowca18
5Młodszy technik20
6Młodszy ratownik-kierowca21
7Stażysta23
Tabela 4
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnym
Muzeum Pożarnictwa
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Dyrektor02
2Zastępca dyrektora04
3Naczelnik wydziału07
4Starszy technik17
Tabela 5
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum
Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Dyrektor02
2Zastępca dyrektora04
3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
4Kierownik jednostki certyfikującej wyroby05
5Kierownik zakładu06
6Główny specjalista06
7Główny księgowy06
8Adiunkt08
9Kierownik laboratorium08
10Starszy oficer10
11Kierownik działu10
12Oficer12
13Asystent12
14Młodszy oficer13
15Starszy inspektor14
16Inspektor15
17Operator sprzętu specjalnego16
18Starszy technik17
19Starszy ratownik-kierowca17
20Technik18
21Ratownik-kierowca18
22Młodszy technik20
23Stażysta23
Tabela 6
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole
Głównej Służby Pożarniczej (SGSP)
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant SGSP01
2Zastępca komendanta SGSP02
3Komendant wydziału03
4Szef instytutu04
5Szef katedry04
6Doradca komendanta04
7Zastępca szefa instytutu05
8Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
9Dowódca zakładu ratowniczo-gaśniczego06
10Kierownik zakładu06
11Główny księgowy06
12Radca prawny06
13Kierownik działu07
14Dowódca pododdziałów szkolnych07
15Kierownik studium07
16Zastępca dowódcy zakładu ratowniczo-gaśniczego08
17Zastępca kierownika działu08
18Adiunkt08
19Lekarz08
20Kierownik pracowni09
21Starszy wykładowca09
22Dowódca kompanii szkolnej09
23Kierownik referatu10
24Starszy oficer10
25Zastępca dowódcy kompanii szkolnej10
26Wykładowca11
27Lektor12
28Oficer12
29Asystent12
30Starszy specjalista12
31Dowódca zmiany12
32Młodszy oficer13
33Starszy instruktor13
34Specjalista14
35Dowódca sekcji14
36Instruktor14
37Starszy inspektor14
38Inspektor15
39Dowódca zastępu15
40Starszy operator sprzętu specjalnego15
41Specjalista ratownik16
42Operator sprzętu specjalnego16
43Starszy dyspozytor16
44Dyspozytor17
45Starszy technik17
46Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
47Technik18
48Ratownik-kierowca18
49Ratownik19
50Szef sprzętowni19
51Młodszy technik20
52Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowca21
53Stażysta23
Tabela 7
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej
Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant02
2Zastępca komendanta04
3Główny księgowy07
4Naczelnik wydziału07
5Zastępca naczelnika wydziału08
6Dowódca pododdziałów szkolnych08
7Lekarz08
8Kierownik zespołu przedmiotowego08
9Starszy wykładowca09
10Dowódca kompanii szkolnej09
11Starszy oficer10
12Kierownik działu10
13Zastępca dowódcy kompanii szkolnej10
14Wykładowca11
15Oficer12
16Starszy specjalista12
17Dowódca zmiany12
18Młodszy oficer13
19Lektor13
20Starszy instruktor13
21Instruktor14
22Specjalista14
23Dowódca sekcji14
24Starszy inspektor14
25Inspektor15
26Dowódca zastępu15
27Starszy operator sprzętu specjalnego15
28Specjalista ratownik16
29Operator sprzętu specjalnego16
30Starszy dyspozytor16
31Dyspozytor17
32Starszy technik17
33Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
34Technik18
35Ratownik-kierowca18
36Szef sprzętowni19
37Ratownik19
38Młodszy technik20
39Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowca21
40Stażysta23
Tabela 8
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach
podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej
Lp.STANOWISKOGrupa uposażenia
1Komendant szkoły podoficerskiej04
2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06
3Komendant ośrodka szkolenia06
4Zastępca komendanta ośrodka szkolenia08
5Główny księgowy szkoły podoficerskiej08
6Naczelnik wydziału08
7Zastępca naczelnika wydziału09
8Starszy wykładowca09
9Lekarz09
10Dowódca kompanii szkolnej10
11Kierownik działu10
12Starszy oficer10
13Wykładowca11
14Starszy specjalista12
15Oficer12
16Dowódca zmiany12
17Młodszy oficer13
18Starszy instruktor13
19Instruktor14
20Specjalista14
21Dowódca sekcji14
22Starszy inspektor14
23Inspektor15
24Dowódca zastępu15
25Starszy operator sprzętu specjalnego15
26Operator sprzętu specjalnego16
27Specjalista ratownik16
28Starszy dyspozytor16
29Starszy technik17
30Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
31Dyspozytor17
32Ratownik-kierowca18
33Technik18
34Ratownik19
35Młodszy technik20
36Młodszy ratownik, młodszy ratownik-kierowca21
37Stażysta23
Tabela 9
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej
Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach Wojskowej Ochrony
Przeciwpożarowej
Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia
I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej++
1Starszy oficer07
2Oficer09
II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej++
3Starszy oficer09
4Oficer11
III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony
Przeciwpożarowej++
5Starszy oficer09
6Oficer11
IV. Jednostki wojskowe++
7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż wymienione w tabeli
3.2)12
8Inspektor15
Załącznik nr 3
TABELE STAWEK DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUŻBOWY
Tabela 1
stawek dodatku za posiadany stopień służbowy przez strażaka nie objętego
obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
1Generał brygadier650
2Nadbrygadier620
3Starszy brygadier570
4Brygadier550
5Młodszy brygadier530
6Starszy kapitan510
7Kapitan490
8Młodszy kapitan470
9Aspirant sztabowy440
10Starszy aspirant420
11Aspirant400
12Młodszy aspirant380
13Starszy ogniomistrz350
14Ogniomistrz330
15Młodszy ogniomistrz310
16Starszy sekcyjny290
17Sekcyjny270
18Starszy strażak250
19Strażak240
Tabela 2
stawek dodatku za posiadany stopień służbowy przez strażaka objętego
obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
1Generał brygadier777
2Nadbrygadier741
3Starszy brygadier681
4Brygadier657
5Młodszy brygadier633
6Starszy kapitan610
7Kapitan586
8Młodszy kapitan562
9Aspirant sztabowy526
10Starszy aspirant502
11Aspirant478
12Młodszy aspirant454
13Starszy ogniomistrz418
14Ogniomistrz395
15Młodszy ogniomistrz371
16Starszy sekcyjny346
17Sekcyjny323
18Starszy strażak299
19Strażak287
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 29 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia uposażenia zasadniczego
funkcjonariuszy Straży Granicznej.
(Dz. U. Nr 28, poz. 265)
Na podstawie art. 105 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz.
770) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 maja
1998 r. w sprawie ustalenia uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 67, poz. 440) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Stawki uposażenia, o których mowa w ust. 1, ustala się odrębnie dla
funkcjonariuszy objętych i nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym
i rentowym.";
2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
29 marca 1999 r. (poz. 265)
TABELA GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO
Grupa uposażenia zasadniczegoMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w
złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
123
04.3405.183
003.9604.730
013.1253.732
022.9303.499
032.7133.240
042.5603.058
052.2352.670
062.0182.410
071.8452.204
081.6822.009
091.5301.828
101.3781.646
111.2591.504
121.1611.387
131.1251.344
141.1201.338
151.0801.290
161.0501.254
179011.076
188681.037
198501.016
20810968
21780932
22760908
23740884
24700836
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 29 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego dla typowych
stanowisk służbowych funkcjonariuszy Straży Granicznej, jego wzrostu z tytułu
wysługi lat oraz szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości dodatków do
uposażenia.
(Dz. U. Nr 28, poz. 266)
Na podstawie art. 105 ust. 1 i art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 12 października
1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422,
z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214,
z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr
121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22
czerwca 1998 r. w sprawie uposażenia zasadniczego dla typowych stanowisk
służbowych funkcjonariuszy Straży Granicznej, jego wzrostu z tytułu wysługi lat
oraz szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia (Dz. U.
Nr 84, poz. 538) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Stawki uposażenia, o których mowa w ust. 1, ustala się odrębnie dla
funkcjonariuszy objętych i nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym
i rentowym.";
2) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Funkcjonariuszom przysługuje dodatek za posiadany stopień w następującej
wysokości:
StopieńStawka w złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
123
generał dywizji8501016
generał brygady750896
pułkownik660789
podpułkownik610729
major570681
kapitan530633
porucznik470562
podporucznik440526
starszy chorąży sztabowy400478
chorąży sztabowy390466
młodszy chorąży sztabowy380454
starszy chorąży370442
chorąży360430
młodszy chorąży340407
starszy sierżant sztabowy320383
sierżant sztabowy300359
starszy sierżant280335
sierżant270323
starszy plutonowy260311
plutonowy250299
starszy kapral230275
kapral220263
starszy szeregowy200239
szeregowy190227"
3) w § 5 w ust. 4 po wyrazach "37 zł" dodaje się wyrazy "a dla funkcjonariuszy
objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym o kwotę nie
przekraczającą 45 zł";
4) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariusze w służbie stałej i w służbie przygotowawczej otrzymują
dodatek graniczny w następującej wysokości:
Lp.Rodzaje czynności wykonywanych przez funkcjonariuszy, uprawniających do
otrzymywania dodatku granicznegoGrupa dodatkuStaż służby, od którego
uzależniona jest wysokość dodatku
do 10 latpowyżej 10 latpowyżej 20 lat
kwota dodatku w złotych
1czynności operacyjno-rozpoznawcze0140*150*160*
168180192
2nadzór i koordynacja czynności operacyjno-rozpoznawczychI39*51*61*
476173
3bezpośrednia ochrona granicy państwowej lub kontrola ruchu granicznego
oraz czynności dochodzeniowo-śledczeII25*32*38*
303946
4inne czynności służbowe niż określone w lp. 1-3III14*19*23*
172328
* Wysokość kwot dodatku dla funkcjonariuszy nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.";
5) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariusze pełniący służbę na morzu otrzymują dodatek za służbę na
morzu w następującej wysokości:
Lp.Rodzaje stanowiskPrzy stażu służby na morzu
do 5 latpowyżej 5 lat do 15 latpowyżej 15 lat
kwota dodatku w złotych
1etatowe stanowiska załóg lub służb jednostek pływających oraz stanowiska
służbowe: komendanta, zastępcy komendanta, nawigatora, głównego mechanika,
starszego specjalisty lub specjalisty do spraw ochrony środowiska i
rybołówstwa oddziału (dywizjonu)135*180*225*
162215269
2stanowiska w komendzie oddziału morskiego i komendach dywizjonów,
zabezpieczające ochronę granicy państwowej na morzu80*100*135*
96120162
* Wysokość kwot dodatku dla funkcjonariuszy nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.";
6) w § 12:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariusze, którzy pełnią służbę w składzie personelu latającego i
wykonują loty, otrzymują dodatek w następującej wysokości miesięcznej:
Kategorie personelu latającegoKwota dodatku w złotych według stażu służby
w składzie personelu latającego
do 10 latpowyżej 10 latpowyżej 20 lat
Piloci i nawigatorzy260*410*480*
311490574
Pozostały personel latający i operatorzy urządzeń
obserwacyjnych180*320*380*
215383454
* Wysokość kwot dodatku dla funkcjonariuszy nie objętych obowiązkowym
ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.";
b) w ust. 4 po wyrazach "50 zł" dodaje się wyrazy "albo w kwocie 60 zł - jeżeli
są objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym -";
7) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariusz - przewodnik psa służbowego, któremu powierza się opiekę nad
psem służbowym, otrzymuje dodatek w wysokości:
1) 120 zł, jeżeli nie jest objęty obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym,
2) 144 zł, jeżeli jest objęty obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym
- miesięcznie.";
8) w § 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariusze pełniący służbę na stanowiskach w etatowych jednostkach
(komórkach) organizacyjnych zajmujących się kontrolą funkcjonowania Straży
Granicznej i wykonujący czynności kontrolne oraz funkcjonariusze kierujący
takimi jednostkami (komórkami, stanowiskami) i wykonujący czynności kontrolne
mogą otrzymywać dodatek kontrolerski w wysokości:
1) do 360 zł, jeżeli nie są objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym,
2) do 430 zł, jeżeli są objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
- miesięcznie, przez okres nie dłuższy niż jeden rok.";
9) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
29 marca 1999 r. (poz. 266)
TABELA UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA TYPOWYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY
STRAŻY GRANICZNEJ
Typowe stanowiska służboweMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w
złotych
funkcjonariusze nie objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i
rentowym
123
Komendant Główny Straży Granicznej4.3405.183
Zastępca Komendanta Głównego3.9604.730
Komendant oddziału Straży Granicznej2.9303.499
Zastępca komendanta oddziału2.5603.058
Komendant dywizjonu2.5603.058
Dowódca kompanii1.3781.646
Starszy kontroler1.2591.504
Kontroler1.1201.338
Starszy strażnik graniczny1.1201.338
Referent8681.037
Młodszy strażnik graniczny700836
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 lutego 1999 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Obrony Narodowej.
(Dz. U. Nr 29, poz. 267)
Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra
Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474, z 1997 r.
Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Ministerstwu Obrony Narodowej nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 88, poz. 399).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1999 r. (poz. 267)
STATUT MINISTERSTWA OBRONY NARODOWEJ
§ 1. Ministerstwo Obrony Narodowej, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Ministra Obrony Narodowej, zwanego dalej
"Ministrem", działającym zgodnie z jego rozporządzeniami, zarządzeniami,
decyzjami, poleceniami i wytycznymi oraz pod jego bezpośrednim kierownictwem i
nadzorem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem bezpośrednio oraz przy pomocy sekretarza
stanu, Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, podsekretarzy stanu, dyrektora
generalnego, a także dyrektorów (szefów) komórek organizacyjnych wymienionych w
§ 3 ust. 1.
2. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego
imieniu.
§ 3. 1. W skład Ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz
następujące komórki organizacyjne:
1) Sekretariat Ministra Obrony Narodowej,
2) Departament Administracyjno-Koordynacyjny,
3) Departament Bezpieczeństwa Międzynarodowego,
4) Departament Budżetowy,
5) Departament do Spraw Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,
6) Departament Infrastruktury,
7) Departament Kadr,
8) Departament Kontroli,
9) Departament Nauki i Szkolnictwa Wojskowego,
10) Departament Polityki Zbrojeniowej,
11) Departament Prawny,
12) Departament Społeczno-Wychowawczy,
13) Departament Spraw Socjalnych,
14) Departament Systemu Obronnego,
15) Departament Wojskowych Spraw Zagranicznych,
16) Departament Zaopatrywania Sił Zbrojnych,
17) Zarząd Obrony Terytorialnej,
18) Generalny Zarząd Uzupełnień i Spraw Personalnych - P1,
19) Generalny Zarząd Rozpoznania Wojskowego - P2,
20) Generalny Zarząd Operacyjny - P3,
21) Generalny Zarząd Logistyki - P4,
22) Generalny Zarząd Planowania Strategicznego - P5,
23) Generalny Zarząd Dowodzenia i Łączności - P6,
24) Biuro Prasy i Informacji,
25) Biuro Skarg i Interwencji.
2. Komórki organizacyjne wymienione w ust. 1 pkt 17-23 tworzą Sztab Generalny
Wojska Polskiego.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych, o
których mowa w ust. 1, oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin
organizacyjny nadany przez Ministra na wniosek dyrektora generalnego.
4. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których
mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister na wniosek członka kierownictwa Ministerstwa,
po zasięgnięciu opinii dyrektora generalnego.
§ 4. Minister może powoływać kolegialne organy doradcze i opiniodawcze o
charakterze stałym lub doraźnym, określając cel powołania, nazwę i skład osobowy
oraz szczegółowy zakres i tryb działania.
§ 5. Wykaz jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi lub przez
niego nadzorowanych, a także wykaz przedsiębiorstw państwowych, dla których
Minister jest organem założycielskim, stanowi załącznik do statutu.
Załącznik do statutu Ministerstwa Obrony Narodowej
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI OBRONY NARODOWEJ
LUB PRZEZ NIEGO NADZOROWANYCH ORAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, DLA KTÓRYCH JEST
ORGANEM ZAŁOŻYCIELSKIM
A. Jednostki organizacyjne podporządkowane:
1) Dowództwo Wojsk Lądowych w Warszawie wraz z podległymi jednostkami
organizacyjnymi;
2) Dowództwo Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
3) Dowództwo Marynarki Wojennej w Gdyni wraz z podległymi jednostkami
organizacyjnymi;
4) Dowództwo Garnizonu Warszawa wraz z podległymi jednostkami organizacyjnymi;
5) Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
6) Inspektorat Wojskowych Służb Informacyjnych w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
7) Akademia Obrony Narodowej w Warszawie;
8) Biuro Wojskowej Służby Normalizacyjnej w Warszawie;
9) Wojskowe Biuro Kodyfikacyjne w Warszawie;
10) Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
11) Wojskowa Inspekcja Architektoniczno-Budowlana w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
12) Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
13) Wojskowy Dozór Techniczny w Warszawie wraz z podległymi jednostkami
organizacyjnymi;
14) Wojskowy Nadzór Metrologiczny w Warszawie;
15) Redakcja Publicystyki Wojskowo-Obronnej w Warszawie;
16) Redakcja Czasopisma "Myśl Wojskowa" i "Biuletynu Informacyjnego Sztabu
Generalnego WP" w Warszawie;
17) Redakcja "Przeglądu Wojsk Lądowych" w Warszawie;
18) Redakcja "Biuletynu Logistycznego i Wydawnictw Fachowych" w Warszawie;
19) Wojskowe Studium Nauczania Języków Obcych w Łodzi;
20) Wojskowe Centrum Aktywizacji Zawodowej w Warszawie;
21) Centrum Informatyki Sztabu Generalnego WP w Warszawie;
22) Wojskowy Ośrodek Farmacji i Techniki Medycznej w Celestynowie;
23) Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie wraz z podległymi jednostkami
organizacyjnymi;
24) Drukarnia Sztabu Generalnego WP w Warszawie;
25) Biuro Inwestycji Łączności w Warszawie;
26) Wojskowa Wytwórnia Pieczęci w Warszawie;
27) Wojskowe Biuro Węglowe w Katowicach;
28) Wojskowy Ośrodek Geodezji i Teledetekcji w Warszawie;
29) Oddział Zabezpieczenia Topograficznego w Warszawie;
30) Delegatura Departamentu Kontroli w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i
Wrocławiu;
31) Biuro Technik Audiowizualnych, Poligrafii i Zaopatrzenia w Warszawie;
32) Kolumna Transportowa MON w Warszawie;
33) Wojskowe Biuro Emerytalne w Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach,
Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie, Siedlcach,
Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Zielonej Górze;
34) Rejonowe Przedstawicielstwo Wojskowe w Bydgoszczy, Gdańsku, Gliwicach,
Katowicach, Krakowie, Łodzi, Mielcu, Poznaniu, Radomiu, Stalowej Woli, Świdniku,
Tarnowie, Warszawie i Wrocławiu;
35) Przedstawicielstwo Wojskowe w Gdańsku i Warszawie oraz Rejonowe
Przedstawicielstwo Wojskowe w Łodzi;
36) Inspektor Ministerstwa Obrony Narodowej do Spraw Bezpieczeństwa Lotów w
Poznaniu;
37) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie i Wojskowe Komisje
Lekarskie;
38) Stołeczny Zarząd Infrastruktury w Warszawie;
39) Biuro Infrastruktury Specjalnej w Warszawie wraz z podległymi jednostkami
organizacyjnymi: Terenowym Oddziałem Lotniskowym w Gdańsku, Poznaniu i
Warszawie;
40) Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie,
Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Zielonej Górze;
41) Wojskowe Biuro Bezpieczeństwa Łączności i Informatyki w Warszawie;
42) Wojskowe Centrum Szkolenia dla Potrzeb Sił Pokojowych ONZ im. gen. broni
Władysława Sikorskiego w Kielcach;
43) Polskie Przedstawicielstwo Wojskowe przy Komitecie Wojskowym Organizacji
Traktatu Północnoatlantyckiego z siedzibą w Brukseli, BELGIA;
44) Polski Zespół Kontaktowy przy Naczelnym Dowódcy Połączonych Sił Zbrojnych
NATO na Atlantyku (SACLANT) z siedzibą w Norfolk, Virginia, USA;
45) Polski Zespół Kontaktowy przy Kwaterze Głównej Połączonych Sił Zbrojnych
NATO w Europie (SHAPE) z siedzibą w Mons, BELGIA;
46) Polski Zespół Kontaktowy przy Połączonych Siłach Zbrojnych NATO Europy
Środkowej (AFCENT) z siedzibą w Brunssum, HOLANDIA;
47) Polski Zespół Kontaktowy przy Połączonych Siłach Powietrznych NATO Europy
Środkowej (AIRCENT) z siedzibą w Ramstein, NIEMCY;
48) Polski Zespół Kontaktowy przy Korpusie Szybkiego Reagowania Dowództwa
Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie (ARRC) z siedzibą w Rheindahlen,
NIEMCY;
49) Dom Emeryta Wojskowego w Warszawie;
50) Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Modlinie i
Wrocławiu;
51) Wojskowy Ośrodek Weterynaryjny w Grudziądzu, Krakowie, Nowym Dworze Maz. i
Wrocławiu;
52) Wojskowe Biuro Zarządzania Częstotliwościami w Warszawie.
B. Jednostki organizacyjne nadzorowane:
1) Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie;
2) Wojskowa Akademia Medyczna im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi;
3) Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni;
4) Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu;
5) Wyższa Szkoła Oficerska im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu;
6) Wyższa Szkoła Oficerska im. gen. Józefa Bema w Toruniu;
7) Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych w Dęblinie;
8) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie;
9) Wojskowy Instytut Łączności w Zegrzu;
10) Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku;
11) Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia w Zielonce;
12) Wojskowy Instytut Chemii i Radiometrii w Warszawie;
13) Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej we Wrocławiu;
14) Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych w Warszawie;
15) Wojskowy Instytut Badań Socjologicznych w Warszawie;
16) Wojskowy Ośrodek Badawczo-Wdrożeniowy Służby Żywnościowej w Warszawie;
17) Wojskowy Ośrodek Badawczo-Wdrożeniowy Służby Mundurowej w Łodzi;
18) Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów w
Warszawie;
19) Centralne Ośrodki:
- Metrologii Wojskowej w Warszawie,
- Analizy Skażeń w Warszawie,
- Naukowej Informacji Wojskowej w Warszawie;
20) Wojskowy Zespół Wypoczynkowy w Juracie, Solinie, Szklarskiej Porębie i
Zakopanem;
21) Wojskowy Dom Wypoczynkowy w Międzyzdrojach, Rogowie, Ryni, Sopocie, Unieściu
i Waplewie;
22) Centrala Wojskowe Misje Pokojowe w Warszawie;
23) Wojskowy Zakład Remontowo-Budowlany w Gnieźnie, Jarosławiu, Krotoszynie,
Nowym Dworze Maz. i Wrocławiu;
24) Centralny Szpital Kliniczny Wojskowej Akademii Medycznej z Polikliniką -
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Warszawie wraz z podległymi
jednostkami organizacyjnymi;
25) Szpital Kliniczny Wojskowej Akademii Medycznej z Polikliniką - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Łodzi;
26) Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnej w Bydgoszczy, Krakowie i Wrocławiu;
27) Szpital Marynarki Wojennej z Przychodnią - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnej w Gdańsku;
28) Szpital Wojskowy z Przychodnią - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej w Dęblinie, Elblągu, Ełku, Gliwicach, Helu, Lublinie, Olsztynie,
Poznaniu, Przemyślu, Szczecinie, Wałczu i Żarach;
29) Wojskowy Szpital Gruźliczy i Chorób Płuc z Przychodnią - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Otwocku;
30) Wojskowy Szpital Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjny - Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej w Busku, Ciechocinku, Krynicy, Kudowie i Lądku;
31) Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska - Samodzielny Publiczny Zakład
Opieki Zdrowotnej w Białymstoku, Bielsku-Białej, Gdyni, Gdyni-Oksywie, Gorzowie,
Grudziądzu, Gubinie, Kielcach, Koszalinie, Nysie, Powidzu, Poznaniu, Radomiu,
Rzeszowie, Słupsku, Siedlcach, Szczecinku, Świdwinie, Świnoujściu, Toruniu i
Ustce;
32) Garnizonowa Przychodnia Lekarska - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej w Modlinie;
33) Przychodnia Lekarska Wojskowej Akademii Technicznej - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej w Warszawie;
34) Przychodnia Lekarska Akademii Obrony Narodowej - Samodzielny Publiczny
Zakład Opieki Zdrowotnej w Warszawie;
35) Specjalistyczna Przychodnia Lekarska dla Pracowników Wojska - Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Warszawie;
36) Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska Wojskowej Akademii Medycznej w
Łodzi.
C. Jednostki organizacyjne nadzorowane z tytułu pełnienia w nich przez żołnierzy
zawodowych czynnej służby wojskowej:
1) Izba Wojskowa Sądu Najwyższego w Warszawie;
2) Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu i Warszawie;
3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie,
Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu.
D. Jednostki organizacyjne nadzorowane z tytułu pełnienia w nich przez żołnierzy
zawodowych czynnej służby wojskowej i w zakresie działalności administracyjnej:
1) Naczelna Prokuratura Wojskowa w Warszawie;
2) Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Poznaniu i Warszawie;
3) Ośrodek Zamiejscowy Wojskowej Prokuratury Okręgowej w Poznaniu z siedzibą w
Bydgoszczy i Wrocławiu oraz w Warszawie z siedzibą w Krakowie;
4) Wojskowa Prokuratura Garnizonowa w Bydgoszczy, Elblągu, Gdyni, Gliwicach,
Koszalinie, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Rzeszowie,
Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Zielonej Górze;
5) Ordynariat Polowy Wojska Polskiego w Warszawie;
6) Prawosławny Ordynariat Wojska Polskiego w Warszawie;
7) Ewangelickie Duszpasterstwo Wojskowe w Warszawie.
E. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister jest organem założycielskim:
1) Dom Wydawniczy BELLONA w Warszawie;
2) Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie;
3) Wojskowa Drukarnia w Gdyni i Łodzi;
4) Wojskowe Biuro Studiów Projektów Budowlanych i Lotniskowych w Warszawie;
5) Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych w Gdyni, Poznaniu i Wrocławiu;
6) Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie;
7) Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie;
8) Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni;
9) Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich;
10) Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu;
11) Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi, Nr 2 w Bydgoszczy i Nr 4 w
Warszawie;
12) Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu i Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej;
13) Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie;
14) Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce;
15) Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu;
16) Wojskowe Przedsiębiorstwo Handlowe w Bydgoszczy, Gdańsku, Koszalinie,
Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i
Wrocławiu;
17) Wojskowe Przedsiębiorstwo Transportowo-Usługowe w Warszawie.
F. Instytucje kultury podporządkowane, wpisane do rejestru Ministra Obrony
Narodowej:
1) Centralna Biblioteka Wojskowa w Warszawie;
2) Dom Wojska Polskiego w Warszawie;
3) Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie;
4) Reprezentacyjny Zespół Artystyczny WP w Warszawie;
5) Orkiestra Koncertowa Wojska Polskiego w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o pracownikach urzędów państwowych na
pracowników komend, inspektoratów i innych jednostek organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży
wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.
(Dz. U. Nr 29, poz. 268)
Na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98,
poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz.
860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz.
121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132,
poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz.
604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860,
Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118) stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, w
całości do pracowników komend, inspektoratów i innych jednostek organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży
wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.
2. Rozporządzenia nie stosuje się do pracowników Inspekcji Sanitarnej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej
przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa.
(Dz. U. Nr 29, poz. 269)
Na podstawie art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i
Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i
Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 131, poz. 860 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1997 r. w sprawie
określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej
sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu
Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 2, poz. 7 i Nr 130, poz. 849 oraz z 1998 r. Nr 162,
poz. 1143), w § 1 liczbę "2,03" zastępuje się liczbą "2,15".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 1999 r.
w sprawie ustanowienia zakazu wywozu gęsi żywych i jaj gęsich.
(Dz. U. Nr 29, poz. 270)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1999 r. zakaz wywozu towarów wymienionych
w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 marca 1999 r. (poz. 270)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM WYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
01050105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 19- - Pozostałe:
0105 19 20 0- - - Gęsi
- Pozostałe:
0105 99- - Pozostałe:
0105 99 20 0- - - Gęsi
04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie
ex. 0407 00 11 0Jaja gęsie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego zakazu obrotu z
zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te
substancje.
(Dz. U. Nr 29, poz. 271)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026) i w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do
Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową,
sporządzonego w Montrealu w dniu 16 września 1987 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98,
poz. 490 i 491), oraz przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Poprawek
londyńskich, sporządzonych w dniu 29 czerwca 1990 r., oraz Poprawek
kopenhaskich, sporządzonych w dniu 25 listopada 1992 r., do Protokołu
montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (Dz. U. z 1996
r. Nr 41, poz. 176) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia czasowego zakazu obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi
warstwę ozonową i towarami zawierającymi te substancje (Dz. U. Nr 160, poz.
1088) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w objaśnieniach nr 3 i 4, skreśla się
zdanie "W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń.";
2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w objaśnieniach nr 2 i 3, skreśla się
zdanie "W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń.";
3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w objaśnieniach nr 2, skreśla się zdanie
"W takim przypadku obowiązuje również uzyskiwanie pozwoleń.";
4) w załączniku nr 4 do rozporządzenia:
a) w kolumnie Kod PCN skreśla się kod "2710 00 85 0" oraz w kolumnie
Wyszczególnienie skreśla się wyrazy "- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w
uwadze dodatkowej 5 (CN) do niniejszego działu(1)",
b) w kolumnie Kod PCN kod "2710 00 98 0" zastępuje się kodem "2710 00 97 0",
c) w kolumnie Kod PCN skreśla się kod "8701 90 15 0" oraz w kolumnie
Wyszczególnienie skreśla się wyrazy "- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż
25 kW(5)",
d) w kolumnie Kod PCN skreśla się kod "8701 90 21 0" oraz w kolumnie
Wyszczególnienie skreśla się wyrazy "- - - - Powyżej 25 kW, ale nie większej niż
37 kW(5)",
e) w kolumnie Kod PCN po kodzie "8701 90 11 0" dopisuje się kod "8701 90 20 0"
oraz w kolumnie Wyszczególnienie po wyrazach "- - - - Nie przekraczającej 18
kW(5)" dopisuje się wyrazy "- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 37
kW(5)";
5) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
6) załącznik nr 6 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia;
7) załącznik nr 7 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 3 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 marca 1999 r. (poz. 271)
Załącznik nr 1
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO
1. Algieria
2. Antigua i Barbuda
3. Arabia Saudyjska
4. Argentyna
5. Australia
6. Austria
7. Azerbejdżan
8. Bahamy
9. Bahrajn
10. Bangladesz
11. Barbados
12. Belgia
13. Belize
14. Benin
15. Białoruś
16. Boliwia
17. Bośnia i Hercegowina
18. Botswana
19. Brazylia
20. Brunei
21. Bułgaria
22. Burkina Faso
23. Burundi
24. Chile
25. Chiny
26. Chorwacja
27. Cypr
28. Czad
29. Czechy
30. Dania
31. Dominika
32. Dominikana
33. Egipt
34. Ekwador
35. Estonia
36. Etiopia
37. Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra)
38. Fidżi
39. Filipiny
40. Finlandia
41. Francja
42. Gabon
43. Gambia
44. Ghana
45. Grecja
46. Grenada
47. Gruzja
48. Gujana
49. Gwatemala
50. Gwinea
51. Hiszpania
52. Holandia
53. Honduras
54. Indie
55. Indonezja
56. Iran
57. Irlandia
58. Islandia
59. Izrael
60. Jamajka
61. Japonia
62. Jemen
63. Jordania
64. Kamerun
65. Kanada
66. Katar
67. Kazachstan
68. Kenia
69. Kiribati
70. Kolumbia
71. Komory
72. Kongo
73. Kongo Demokratyczne
74. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
75. Kostaryka
76. Kuba
77. Kuwejt
78. Laos, Ludowo-Demokratyczna Republika
79. Lesotho
80. Liban
81. Liberia
82. Libia
83. Liechtenstein
84. Litwa
85. Luksemburg
86. Łotwa
87. Macedonia
88. Madagaskar
89. Malawi
90. Malediwy
91. Malezja
92. Mali
93. Malta
94. Maroko
95. Mauretania
96. Mauritius
97. Meksyk
98. Mikronezja
99. Mołdawia
100. Monako
101. Mongolia
102. Mozambik
103. Myanmar
104. Namibia
105. Nepal
106. Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
107. Niger
108. Nigeria
109. Nikaragua
110. Norwegia
111. Nowa Zelandia
112. Pakistan
113. Panama
114. Papua-Nowa Gwinea
115. Paragwaj
116. Peru
117. Polska
118. Portugalia
119. Republika Korei
120. Republika Południowej Afryki
121. Republika Środkowoafrykańska
122. Rosja (Federacja Rosyjska)
123. Rumunia
124. Salwador
125. Samoa Zachodnie
126. Senegal
127. Seszele
128. Singapur
129. Słowacja
130. Słowenia
131. Sri Lanka
132. St. Kitts & Nevis
133. St. Lucia
134. St. Vincent i Grenadyny
135. Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
136. Suazi (Swaziland)
137. Sudan
138. Surinam
139. Syria
140. Szwajcaria
141. Szwecja
142. Tadżykistan
143. Tajlandia
144. Tanzania
145. Togo
146. Tonga
147. Trynidad i Tobago
148. Tunezja
149. Turcja
150. Turkmenistan
151. Tuvalu
152. Uganda
153. Ukraina
154. Urugwaj
155. Uzbekistan
156. Vanuatu
157. Węgry
158. Wenezuela
159. Wielka Brytania
160. Wietnam
161. Włochy
162. Wybrzeże Kości Słoniowej
163. Wyspy Marshalla
164. Wyspy Salomona
165. Zambia
166. Zimbabwe
167. Zjednoczone Emiraty Arabskie
Załącznik nr 2
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI POPRAWEK LONDYŃSKICH DO PROTOKOŁU
MONTREALSKIEGO
1. Algieria
2. Antigua i Barbuda
3. Arabia Saudyjska
4. Argentyna
5. Australia
6. Austria
7. Azerbejdżan
8. Bahamy
9. Bahrajn
10. Bangladesz
11. Barbados
12. Belgia
13. Belize
14. Białoruś
15. Boliwia
16. Botswana
17. Brazylia
18. Burkina Faso
19. Chile
20. Chiny
21. Chorwacja
22. Cypr
23. Czechy
24. Dania
25. Dominika
26. Egipt
27. Ekwador
28. Fidżi
29. Filipiny
30. Finlandia
31. Francja
32. Gambia
33. Ghana
34. Grecja
35. Grenada
36. Gwinea
37. Hiszpania
38. Holandia
39. Indie
40. Indonezja
41. Iran
42. Irlandia
43. Islandia
44. Izrael
45. Jamajka
46. Japonia
47. Jordania
48. Kamerun
49. Kanada
50. Katar
51. Kenia
52. Kolumbia
53. Komory
54. Kongo
55. Kongo Demokratyczne
56. Kuwejt
57. Liberia
58. Liban
59. Liechtenstein
60. Litwa
61. Luksemburg
62. Malawi
63. Malediwy
64. Malezja
65. Mali
66. Malta
67. Maroko
68. Mauritius
69. Meksyk
70. Monako
71. Mongolia
72. Mozambik
73. Myanmar
74. Namibia
75. Nepal
76. Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
77. Niger
78. Norwegia
79. Nowa Zelandia
80. Pakistan
81. Panama
82. Papua-Nowa Gwinea
83. Paragwaj
84. Peru
85. Polska
86. Portugalia
87. Republika Korei
88. Republika Południowej Afryki
89. Rosja (Federacja Rosyjska)
90. Rumunia
91. Senegal
92. Seszele
93. Singapur
94. Słowacja
95. Słowenia
96. Sri Lanka
97. Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
98. St. Kitts & Nevis
99. St. Vincent i Grenadyny
100. Szwajcaria
101. Szwecja
102. Tadżykistan
103. Tajlandia
104. Tanzania
105. Togo
106. Tunezja
107. Turcja
108. Turkmenistan
109. Uganda
110. Ukraina
111. Urugwaj
112. Uzbekistan
113. Vanuatu
114. Węgry
115. Wenezuela
116. Wielka Brytania
117. Wietnam
118. Włochy
119. Wybrzeże Kości Słoniowej
120. Wyspy Marshalla
121. Zambia
122. Zimbabwe
Załącznik nr 3
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI POPRAWEK KOPENHASKICH DO PROTOKOŁU
MONTREALSKIEGO
1. Antigua i Barbuda
2. Arabia Saudyjska
3. Argentyna
4. Australia
5. Austria
6. Azerbejdżan
7. Bahamy
8. Barbados
9. Belgia
10. Belize
11. Boliwia
12. Botswana
13. Brazylia
14. Burkina Faso
15. Chile
16. Chorwacja
17. Czechy
18. Dania
19. Egipt
20. Ekwador
21. Finlandia
22. Francja
23. Grecja
24. Hiszpania
25. Holandia
26. Iran
27. Irlandia
28. Islandia
29. Izrael
30. Jamajka
31. Japonia
32. Jordania
33. Kamerun
34. Kanada
35. Katar
36. Kenia
37. Kolumbia
38. Kongo Demokratyczne
39. Kuwejt
40. Liberia
41. Liechtenstein
42. Litwa
43. Luksemburg
44. Malawi
45. Malezja
46. Maroko
47. Mauritius
48. Meksyk
49. Mongolia
50. Mozambik
51. Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
52. Norwegia
53. Nowa Zelandia
54. Pakistan
55. Panama
56. Polska
57. Portugalia
58. Republika Korei
59. Seszele
60. Słowacja
61. Sri Lanka
62. Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
63. St. Vincent i Grenadyny
64. Szwajcaria
65. Szwecja
66. Tajlandia
67. Togo
68. Tunezja
69. Turcja
70. Urugwaj
71. Uzbekistan
72. Vanuatu
73. Wenezuela
74. Węgry
75. Wielka Brytania
76. Wietnam
77. Włochy
78. Wyspy Marshalla
79. Zimbabwe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 31 marca 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 29, poz. 272)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770, Nr 157, poz.
1026 i Nr 160, poz. 1084 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 160, poz. 1063)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1999 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15
grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036 i
z 1999 r. Nr 24, poz. 215).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwoleń na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z kolejnością
ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 marca 1999 r. (poz. 272)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość
0206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów,
mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone:
- Wołowe mrożone:
0206 22- - Wątroby:
0206 22 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych20 000
kg
0206 29- - Pozostałe:
0206 29 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
ex 0206 29 10 0Płaty płuc wołowe280 000 kg
0510 00 00 0Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć
nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania
produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej
tymczasowo zakonserwowane
ex 0510 00 00 0Trzustka wieprzowa do celów organo-terapeutycznych1 008 000
kg
ex 0510 00 00 0Grasica cielęca mrożona do celów organo-terapeutycznych44
000 kg
0713Suszone warzywa strączkowe, łuskane, ze skórką lub bez albo dzielone:
- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.):
0713 39 00 0- - Pozostałe
ex 0713 39 00 0Fasola indyjska60 000 kg
0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane:
0802 90- Pozostałe:
0802 90 30 0- - Areca (lub betel) i cola
ex 0802 90 30 0Orzechy cola10 000 kg
0813Owoce suszone, inne niż z pozycji od nr 0801 do 0806; mieszanki
orzechów lub suszonych owoców objętych niniejszym działem:
0813 40- Pozostałe owoce:
0813 40 95 0- - Pozostałe
ex 0813 40 95 0Owoc róży20 000 kg
ex 0813 40 95 0Owoc bzu czarnego10 000 kg
0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu i kminku; jagody
jałowca:
0909 10- Nasiona anyżku i badianu:
0909 10 10 0- - Nasiona anyżku2 000 kg
0909 50- Nasiona kopru; jagody jałowca:
- - Nie rozgniatane ani nie mielone:
0909 50 19 0- - - Pozostałe
ex 0909 50 19 0Jagody jałowca18 000 kg
0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne:
0910 30 00 0- Kurkuma
ex 0910 30 00 0Kłącze kurkumy3 000 kg
- Inne przyprawy korzenne:
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki35 000 kg
1108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna152 320 kg
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana526 000 kg
1108 19- - Pozostałe skrobie:
1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu34 480 kg
1207Inne ziarna i owoce oleiste, nawet łamane:
- Inne:
1207 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1207 99 99 0- - - - Pozostałe
ex 1207 99 99 0Nasiona dyni14 000 kg
1208Mąka i grysiki z nasion lub owoców oleistych, inne niż z gorczycy:
1208 10 00 0- Z soi400 000 kg
1211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w
perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych,
świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:
1211 10 00 0- Korzenie lukrecji26 000 kg
1211 90- Pozostałe:
1211 90 95 0- - Pozostałe
ex 1211 90 95 0Cebula morska14 000 kg
ex 1211 90 95 0Guarana500 kg
ex 1211 90 95 0Kłącze ciemiężycy1 000 kg
ex 1211 90 95 0Kłącze rzewienia45 000 kg
ex 1211 90 95 0Kora kruszyny40 000 kg
ex 1211 90 95 0Korzeń lubczyka20 000 kg
ex 1211 90 95 0Korzeń pierwiosnka500 kg
ex 1211 90 95 0Kwiat hibiskusa (malwy afrykańskiej)1 500 kg
ex 1211 90 95 0Kwiat lawendy5 000 kg
ex 1211 90 95 0Liście naparstnicy wełnistej28 000 kg
ex 1211 90 95 0Liście senesu80 000 kg
ex 1211 90 95 0Liść borówki - brusznicy5 000 kg
ex 1211 90 95 0Liść konwalii25 000 kg
ex 1211 90 95 0Liść mącznicy10 000 kg
ex 1211 90 95 0Liść podbiału5 000 kg
ex 1211 90 95 0Łuski nasion babki jajowatej1 000 kg
ex 1211 90 95 0Owoc aminka egipskiego3 000 kg
ex 1211 90 95 0Ziele męczennicy500 kg
ex 1211 90 95 0Ziele miłka wiosennego1 000 kg
ex 1211 90 95 0Ziele połonicznika nagiego8 000 kg
1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i inne algi, burak cukrowy i
trzcina cukrowa, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, mielone lub nie;
pestki i jądra owoców oraz inne produkty roślinne (włącznie z niepalonymi
korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum) używane głównie do
spożycia przez ludzi, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
1212 20 00 0- Wodorosty morskie i inne algi
ex 1212 20 00 0Morszczyn18 000 kg
1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład
balsamy):
1301 10 00 0- Szelak3 300 kg
1301 20 00 0- Guma arabska24 137 kg
1301 90- Pozostałe:
1301 90 90- - Pozostałe:
1301 90 90 9- - - Pozostałe
ex 1301 90 90 9Balsam peruwiański1 215 kg
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 12 00 0- - Z lukrecji
ex 1302 12 00 0Ekstrakt z lukrecji650 kg
1302 19- - Pozostałe:
1302 19 10 0- - - Z Quassia amara; aloesu i manny
ex 1302 19 10 0Alona (Aloes)9 500 kg
ex 1302 19 10 0Ekstrakt alony3 000 kg
- - - Pozostałe:
1302 19 91 0- - - - Lecznicze
ex 1302 19 91 0Ekstrakt kory śliwy1 000 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt belladonny575 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt capsaicyny600 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt ginko bilobae500 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt korzenia rzewienia860 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt korzenia żeń-szenia300 kg
ex 1302 19 91 0Ekstrakt miłorzębu japońskiego2 220 kg
ex 1302 19 91 0Ekstractum hipocastani500 kg
ex 1302 19 91 0Wyciąg z owoców Serenoa Repens2 000 kg
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany:
1302 20 10 0- - Suche
ex 1302 20 10 0Pektyna farmaceutyczna (sucha)400 kg
1302 20 90 0- - Pozostałe
ex 1302 20 90 0Substancje pektynowe (pektyny)2 300 kg
- Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 31 00 0- - Agar-agar10 181 kg
1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z chleba
świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar:
1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar
ex 1302 32 90 0Guar-Gum3 100 kg
1302 39 00 0- - Pozostałe
ex 1302 39 00 0Viscarin 20502 000 kg
ex 1302 39 00 0Poly-agar10 000 kg
1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet
rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie:
1504 10- Trany rybie i ich frakcje:
1504 10 10 0- - O zawartości witaminy A nie przewyższającej 2500 j.m./g
ex 1504 10 10 0Tran z wątroby dorsza4 000 kg
ex 1504 10 10 0Tran z wątroby rekina4 000 kg
ex 1504 10 10 0Olej z wątroby ryby Gadus morrhua Linne i innych ryb z
rodziny Gadidae5 950 kg
- - Pozostałe:
1504 10 91 0- - - Z halibuta3 000 kg
1505Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego (łącznie
z lanoliną):
1505 90 00 0- Pozostałe
ex 1505 90 00 0Alkohol z lanoliny600 kg
ex 1505 90 00 0Lanolina141 926 kg
1508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie
modyfikowane chemicznie:
1508 90- Pozostałe:
1508 90 90 0- - Pozostałe
ex 1508 90 90 0Olej arachidowy64 500 kg
1509Oliwa i jej frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie:
1509 10- Z pierwszego tłoczenia:
1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia500 kg
1509 10 90 0- - Pozostałe
ex 1509 10 90 0Oliwa z oliwek2 000 kg
1511Olej palmowy i jego frakcje, rafinowany lub nie, ale nie modyfikowany
chemicznie:
1511 10- Olej surowy:
1511 10 90 0- - Pozostały
ex 1511 10 90 0Olej palmowy700 kg
1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich
frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje:
1512 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy:
1512 19 91 9- - - - - Pozostały
ex 1512 19 91 9Olej słonecznikowy350 kg
1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz
ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej kokosowy (z kopry) i jego frakcje:
1513 11- - Olej surowy:
- - - Pozostałe:
1513 11 99 0- - - - Pozostałe
ex 1513 11 99 0Olej kokosowy300 kg
1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane
lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
1514 10- Olej surowy:
1514 10 90 0- - Pozostały
ex 1514 10 90 0Olej rzepakowy1 000 kg
1514 90- Pozostałe:
1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
ex 1514 90 10 0Lipex Canola-U1 500 kg
1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba)
i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej kukurydziany i jego frakcje:
1515 21- - Olej surowy:
1515 21 90 0- - - Pozostałe
ex 1515 21 90 0Olej z zarodków kukurydzy2 800 kg
1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje:
1515 30 90 0- - Pozostałe
ex 1515 30 90 0Olej rycynowy15 400 kg
1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje:
- - Olej surowy:
1515 50 19 0- - - Pozostałe
ex 1515 50 19 0Olej sezamowy2 500 kg
1515 90- Pozostałe:
- - Pozostałe oleje i ich frakcje:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe i płynne
ex 1515 90 99 0Olej z pestek dyni3 000 kg
ex 1515 90 99 0Olej z nasion wiesiołka3 600 kg
ex 1515 90 99 0Olej z kiełków pszenicy870 kg
ex 1515 90 99 0Olej migdałowy210 kg
1516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub
całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone:
1516 20- Tłuszcze i oleje roślinne oraz ich frakcje:
1516 20 10 0- - Uwodorniony olej rycynowy, tzw. "wosk opalowy"
ex 1516 20 10 0Cutina HR3 000 kg
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
1516 20 98 0- - - - - Pozostałe
ex 1516 20 98 0Migliol 81211 700 kg
ex 1516 20 98 0Bergabest MTC-OL7 000 kg
1518 00Tłuszcz i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane,
utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez
ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane
chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 1516; niejadalne mieszaniny
lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z
frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów
zwierzęcych lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych i ich frakcje
ex 1518 00 95 0Irgaplast 392, Edenol D-8230 000 kg
1520 00 00 0Gliceryna surowa, wody glicerynowe i ługi glicerynowe5 000 kg
1521Woski roślinne (oprócz trójglicerydów), wosk pszczeli, inne woski
owadzie i spermacet, nawet rafinowane lub barwione:
1521 10- Woski roślinne:
1521 10 90 0- - Pozostałe
ex 1521 10 90 0Wosk carnauba2 670 kg
1521 90- Pozostałe:
- - Wosk pszczeli i inne woski owadzie, nawet rafinowane lub barwione:
1521 90 99 0- - - Pozostałe
ex 1521 90 99 0Wosk pszczeli4 300 kg
1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
- Laktoza i syrop laktozowy:
1702 11 00 0- - Zawierające wagowo 99% laktozy lub więcej, wyrażonej jako
laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę
ex 1702 11 00 0Laktoza2 441 219 kg
1702 19 00 0- - Pozostałe
ex 1702 19 00 0Laktoza techniczna800 000 kg
ex 1702 19 00 0Laktoza DCL 11517 kg
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie
ex 1702 30 51 0Glukoza apirogenna1 001 200 kg
- - - Pozostałe:
1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie
ex 1702 30 91 0Glucidex 29D175 000 kg
ex 1702 30 91 0Glucodry 300175 000 kg
1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta11 800 kg
1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym:
1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy
ex 1702 90 50 0Maltodekstryna800 kg
- - Karmel
- - - Pozostały:
1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, scalonego lub nie600 kg
1702 90 99 0- - - - Pozostałe
ex 1702 90 99 0Syrop z buraka cukrowego100 000 kg
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
1704 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem
ex 1704 90 61 0Globuli sacchari19 000 kg
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi
ex 2106 90 92 0Błonnik500 kg
ex 2106 90 92 0Biostarth tabletki2 000 kg
2106 90 98 0- - - Pozostałe
ex 2106 90 98 0Crystant C1 050 kg
ex 2106 90 98 0Lofenalac baza42 000 kg
ex 2106 90 98 0Nutramigen baza510 000 kg
ex 2106 90 98 0Portagen baza28 000 kg
ex 2106 90 98 0Pregestimil baza4 200 kg
ex 2106 90 98 0Preparat cynkowo-miedziowy3 000 kg
ex 2106 90 98 0Preparat żelazawo-mineralny140 kg
ex 2106 90 98 0Preparat żelazawy5 400 kg
ex 2106 90 98 0Prosobee baza1 225 000 kg
2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje
bezalkoholowe, z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją
nr 2009:
2202 90- Pozostałe:
2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404
ex 2202 90 10 0Biostath płyn2 000 kg
2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż
z pozycji nr 2304 lub 2305:
2306 10 00 0- Z nasion bawełny
ex 2306 10 00 0Mąka bawełniana500 000 kg
2501 00Sól (również kuchenna i denaturowana) i czysty chlorek sodowy,
nawet w roztworze wodnym lub zawierająca dodatek środków zapobiegających
zbrylaniu lub środków zapewniających dobrą sypkość; woda morska:
- Sól zwyczajna (również kuchenna i denaturowana) i czysty chlorek
sodowy, nawet w roztworze wodnym lub z dodatkiem środków zapobiegających
zbrylaniu lub środków zapewniających dobrą sypkość:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2501 00 99 0- - - - Pozostałe
ex 2501 00 99 0Chlorek sodu7 500 kg
2507 00Kaolin i inne gliny kaolinowe, nawet wypalane:
2507 00 80 0- Pozostałe gliny kaolinowe
ex 2507 00 80 0Polestar 200R99 000 kg
2512 00 00 0Skały krzemionkowe kopalne (np. ziemia okrzemkowa, trypla i
diatomit) i podobne ziemie krzemionkowe, nawet wypalane, o pozornej
gęstości 1 lub mniej
ex 2512 00 00 0Ziemia okrzemkowa1 900 kg
2519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja
całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych
tlenków dodawanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty:
2519 90- Pozostałe:
2519 90 10 0- - Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan
magnezowy22 600 kg
2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez
piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet
kwadratowym); talk:
2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany
ex 2526 20 00 0Talk farmaceutyczny426 444 kg
2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła
ex 2710 00 89 0Parafina ciekła331 482 kg
2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowany,
ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne
produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:
2712 10- Wazelina:
2712 10 90 0- - Pozostała671 780 kg
2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju:
2710 20 90 0- - Pozostała18 850 kg
2712 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2712 90 99 0- - - - Pozostałe1 100 kg
2801Fluor, chlor, brom i jod:
2801 30- Fluor; brom:
2801 30 90 0- - Brom73 500 kg
2810 00Tlenki boru; kwasy borowe:
2810 00 90 0- Pozostałe
ex 2810 00 90 0Kwas borowy16 000 kg
2811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu
ex 2811 22 00 0Krzemu dwutlenek koloidalny15 040 kg
ex 2811 22 00 0Aerosil3 205 kg
2812Halogenki i tlenohalogenki niemetali:
2812 10- Chlorki i tlenochlorki:
- - Fosforu:
2812 10 11 0- - - Tlenochlorek fosforu (chlorek fosforylu)20 000 kg
- - Pozostałe:
2812 10 95 0- - - Dwuchlorek tionylu (chlorek tionylu)2 400 kg
2815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy (potaż
żrący); nadtlenki sodu lub potasu:
2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący):
2815 20 10 0- - Stały13 400 kg
2816Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki
strontu i baru:
2816 10 00 0- Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy
ex 2816 10 00 0Wodorotlenek magnezu34 385 kg
2817 00 00 0Tlenek cynkowy; nadtlenek cynkowy
ex 2817 00 00 0Tlenek cynkowy14 800 kg
2818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany chemicznie;
tlenek glinowy; wodorotlenek glinowy:
2818 30 00 0- Wodorotlenek glinowy70 150 kg
2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie
70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3:
2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza
ex 2821 10 00 0Tlenek żelaza27 kg
2823 00 00 0Tlenki tytanu
ex 2823 00 00 0Dwutlenek tytanu490 kg
2826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole fluorowe:
- Fluorki:
2826 11 00 0- - Amonu lub sodu
ex 2826 11 00 0Fluorek sodu400 kg
2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki
i tlenojodki:
- Pozostałe chlorki:
2827 33 00 0- - Żelaza2 000 kg
- Bromki i tlenobromki:
2827 51 00 0- - Bromki sodu lub potasu
ex 2827 51 00 0Bromek sodu15 000 kg
ex 2827 51 00 0Bromek potasu7 000 kg
2827 59 00 0- - Pozostałe
ex 2827 59 00 0Bromek wapnia7 000 kg
ex 2827 59 00 0Bromek amonu10 000 kg
2831Dwutioniny i sulfoksylany:
2831 10 00 0- Sodu
ex 2831 10 00 0Dwutionin sodu2 800 kg
2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Pozostałe siarczany:
2833 27 00 0- - Baru340 000 kg
2834Azotyny; azotany:
- Azotany:
2834 22 00 0- - Bizmutu750 kg
2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
- Fosforany:
2835 22 00 0- - Jedno- lub dwusodowy
ex 2835 22 00 0Wodorofosforan sodowy10 000 kg
2835 24 00 0- Potasu10 kg
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 50 00 0- Węglan wapniowy1 250 kg
- Pozostałe:
2836 99- - Pozostałe:
- - - Węglany:
2836 99 11 0- - - - Magnezu; miedzi
ex 2836 99 11 0Węglan magnezu39 275 kg
2839Krzemiany; techniczne krzemiany metali alkalicznych:
2839 90 00 0- Pozostałe
ex 2839 90 00 0Trójkrzemian magnezu2 000 kg
2842Inne sole kwasów lub nadtlenokwasów nieorganicznych, wyłączając
azydki:
2842 10 00 0- Krzemiany podwójne lub złożone
ex 2842 10 00 0Veegum2 400 kg
2842 90- Pozostałe:
2842 90 90 0- - Pozostałe
ex 2842 90 90 0Hydrotalcite C-3001 750 kg
2850 00Wodorki, azotki, azydki, krzemki i borki, nawet chemicznie nie
zdefiniowane, inne związki, które są również węglikami z pozycji nr 2849:
2850 00 20 0- Wodorki; azotki
ex 2850 00 20 0Borowodorek sodowy40 kg
2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych:
2903 12 00 0- - Dichlorometan (chlorek metylenu)140 kg
2903 13 00 0- - Chloroform (trichlorometan)3 000 kg
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub
więcej różnych chlorowców:
2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan6 000 kg
2903 49- - Pozostałe:
- - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem:
2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu
ex 2903 49 30 01-Bromofluoroetan30 kg
2903 49 80 0- - - Pozostałe
ex 2903 49 80 01-bromo-3-chloropropan12 000 kg
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i
cykloterpenowych:
2903 51 00 0- - 1,2,3,4,5,6-heksachlorocykloheksan
ex 2903 51 00 0Lindan (ISO)100 kg
2904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, także
chlorowcowane:
2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry
etylowe
ex 2904 10 00 0Kwas metanosulfonowy600 kg
2904 20 00 0- Pochodne zawierające grupy tylko nitrowe lub tylko nitrozowe
ex 2904 20 00 0Nitrometan6 900 kg
2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 11 00 0- - Metanol (alkohol metylowy)
ex 2905 11 00 0Metanol1 390 400 kg
ex 2905 11 00 0Metanolan sodu20 000 kg
2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol
izopropylowy)
ex 2905 12 00 0Propanol-1650 000 kg
ex 2905 12 00 0Propanol-222 950 kg
2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol
cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy)
ex 2905 17 00 0Heksadekanol-13 500 kg
2905 19 00 0- - Pozostałe
ex 2905 19 00 0Etanolan sodu2 000 kg
2905 32 00 0- - Glikol propylenowy (propanodiol-1,2)13 400 kg
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 43 00 0- - Mannit181 798 kg
2905 44- - D-sorbit (sorbitol):
- - - W roztworze wodnym:
2905 44 19 0- - - - Pozostały888 150 kg
- - - Pozostały:
2905 44 91 0- - - - Zawierający w masie 2% lub mniej D-mannitu, w
przeliczeniu na zawartość D-sorbitu215 000 kg
2905 44 99 0- - - - Pozostałe37 375 kg
2905 45 00 0- - Gliceryna566 053 kg
2905 50- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
alkoholi acyklicznych:
2905 50 20 0- - Alkoholi monodorotlenowych
ex 2905 50 20 02-Chloroetanol10 000 kg
- - Alkoholi poliwodorotlenowych:
2905 50 99 0- - - Pozostałe
ex 2905 50 99 0•-Monochlorohydryna gliceryny950 kg
2906Alkohole cykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe:
2906 11 00 0- - Mentol10 064 kg
2906 13- - Sterole i inozyty:
2906 13 10 0- - - Sterole
ex 2906 13 10 0Cholesterol3 250 kg
2906 14 00 0- - Terpineole1 000 kg
2907Fenole; fenoloalkohole:
- Monofenole:
2907 11 00 0- - Fenol (hydroksybenzen) i jego sole
ex 2907 11 00 0Fenol320 kg
- Polifenole:
2907 21 00 0- - Rezorcyna i jej sole
ex 2907 21 00 0Rezorcyna600 kg
2907 22- - Hydrochinon (chinol) i jego sole:
2907 22 10 0- - - Hydrochinon (chinol)30 000 kg
2907 29 00 0- - Pozostałe
ex 2907 29 00 0Dienestrol10 kg
2908Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne fenoli
lub fenoloalkoholi:
2908 10 00 0- Pochodne zawierające tylko podstawniki chlorowcowe oraz ich
sole
ex 2908 10 00 0Difenylo-o-chlorofenylo-chlorometan9 750 kg
ex 2908 10 00 0Chloroksylenol1 000 kg
2908 90 00 0- Pozostałe
ex 2908 90 00 02-Nitrofenol1 000 kg
2909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 50- Eterofenole, eteroalkoholofenole oraz ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2909 50 10 0- - Gwajakol oraz gwajakolosulfonian potasu
ex 2909 50 10 0Gwajakosulfonian potasu20 600 kg
2909 50 90 0- - Pozostałe
ex 2909 50 90 0Eter dwufenylowy200 kg
ex 2909 50 90 0Butylohydroksyanizol (BHA)1 kg
ex 2909 50 90 04-Metoksyetylofenol10 000 kg
2912Aldehydy, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną; cykliczne polimery
aldehydów; paraformaldehyd:
- Aldehydy acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2912 19 00 0- - Pozostałe
ex 2912 19 00 0Aldehyd krotonowy2 500 kg
- Aldehydoetery, aldehydofenole i aldehydy z inną tlenową grupą
funkcyjną:
2912 41 00 0- - Wanilina (4-hydroksy-3-metoksybenzaldehyd)1 446 kg
2913 00 00 0Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
produktów z pozycji nr 2912
ex 2913 00 00 02-Nitrobenzaldehyd5 000 kg
2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 21 00 0- - Kamfora10 600 kg
- Ketony aromatyczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 39 00 0- - Pozostałe
ex 2914 39 00 0Dibenzocykloheptadienon2 000 kg
- Chinony:
2914 69- - Pozostałe:
2914 69 90 0- - - Pozostałe
ex 2914 69 90 01,8-Dihydroksyantrachinon200 kg
2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2914 70 90 0- - Pozostałe
ex 2914 70 90 04-Chloro-4-hydroksybenzofenon8 300 kg
ex 2914 70 90 01,3-Dichloroaceton100 kg
2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas mrówkowy, jego sole i estry:
2915 11 00 0- - Kwas mrówkowy8 050 kg
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
2915 24 00 0- - Bezwodnik octowy11 100 kg
- Estry kwasu octowego:
2915 31 00 0- - Octan etylu6 300 kg
2915 40 00 0- Kwasy mono-, di- i trichlorooctowe, ich sole i estry
ex 2915 40 00 0Chlorooctan etylu1 200 kg
2915 70 25 0- - Kwas stearynowy16 291 kg
2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego
ex 2915 70 30 0Stearynian magnezu15 100 kg
ex 2915 70 30 0Trójstearynian glinu500 kg
2915 70 80 0- - Estry kwasu stearynowego
ex 2915 70 80 0Monostearynian glicerolu500 kg
2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0- - Pozostałe
ex 2915 90 80 0Mirystynian izopropylu4 480 kg
ex 2915 90 80 0Kwas walproinowy3 000 kg
ex 2915 90 80 0Kwas izokapronowy200 kg
ex 2915 90 80 0Kwas kaprynowy300 kg
ex 2915 90 80 02-Bromo-2-metylo-propionian izopropylu12 450 kg
2916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 31 00 0- - Kwas benzoesowy, jego sole i estry
ex 2916 31 00 0Kwas benzoesowy13 kg
ex 2916 31 00 0Benzoesan sodowy1 110 kg
ex 2916 31 00 0Benzoesan benzylu15 000 kg
2916 39 00 0- - Pozostałe
ex 2916 39 00 0Kwas fenylopropionowy100 kg
ex 2916 39 00 0Kwas 4-chlorobenzoesowy4 000 kg
ex 2916 39 00 0Kwas 2-chlorobenzoesowy25 000 kg
ex 2916 39 00 0Ibuprofen15 160 kg
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Acykliczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2917 12- - Kwas adypinowy, jego sole i estry:
2917 12 10 0- - - Kwas adypinowy i jego sole
ex 2917 12 10 0Kwas adypinowy225 kg
2917 19- - Pozostałe:
2917 19 90 0- - - Pozostałe
ex 2917 19 90 0Fumaran żelaza300 kg
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne:
2917 31 00 0- - Ortoftalany dibutylu2 kg
2917 39- - Pozostałe:
2917 39 80 0- - - Pozostałe
ex 2917 39 80 0Bezwodnik kwasu cis-delta-czterowodoroftalowego250 kg
2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 14 00 0- - Kwas cytrynowy32 800 kg
2918 15 00 0- - Sole i estry kwasu cytrynowego
ex 2918 15 00 0Citroflex1 500 kg
2918 16 00 0- - Kwas glukonowy, jego sole i estry
ex 2918 16 00 0Glukonian wapnia381 000 kg
ex 2918 16 00 0Glukonian żelazawy15 035 kg
ex 2918 16 00 0Glukonian cynku50 kg
ex 2918 16 00 0Glukonian manganu50 kg
ex 2918 16 00 0Glukonian miedzi50 kg
2918 17 00 0- - Kwas fenyloglikolowy (kwas migdałowy), jego sole i estry
ex 2918 17 00 0Chlorek kwasu migdałowego250 kg
2918 19- - Pozostałe:
2918 19 99 0- - - Pozostałe
ex 2918 19 99 0Kwas ursodezoksycholowy250 kg
- Kwasy karboksylowe z fenolową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 21 00 0- - Kwas salicylowy i jego sole
ex 2918 21 00 0Kwas salicylowy500 kg
2918 23- - Pozostałe estry kwasu salicylowego i ich sole:
2918 23 10 0- - - Salicylan metylu i salicylan fenylu (salol)
ex 2918 23 10 0Salicylan fenylu2 000 kg
2918 29- - Pozostałe:
2918 29 30 0- - - Kwas 4-hydroksybenzoesowy, jego sole i estry
ex 2918 29 30 0Nipagina-M.12 200 kg
2918 29 50 0- - - Kwas galusowy, jego sole i estry
ex 2918 29 50 0Kwas galusowy200 kg
2918 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2918 29 90 0Gentyzynian sodu8 kg
ex 2918 29 90 0Kwas gentyzynowy14 kg
2918 30 00 0- Kwasy karboksylowe z aldehydową lub ketonową grupą
funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne
ex 2918 30 00 0Kwas dehydrocholowy16 200 kg
2918 90- Pozostałe:
2918 90 90 0- - Pozostałe
ex 2918 90 90 0Etoksymetylenomalonian dwuetylu30 kg
ex 2918 90 90 0Naproksen17 900 kg
ex 2918 90 90 0Naproksen sodium275 kg
ex 2918 90 90 0Gemfibrozil1 975 kg
ex 2918 90 90 0Fenofibrat9 300 kg
ex 2918 90 90 0DL-acid,racemat-naproksen60 000 kg
2920Estry pozostałych kwasów nieorganicznych (bez estrów chlorowcowodorów)
i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2920 90- Pozostałe:
2020 90 10 0- - Estry kwasu siarkowego i węglowego, ich sole oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex 2920 90 10 0Siarczan dimetylu1 500 kg
ex 2920 90 10 0Laurylosiarczan sodu191 kg
2920 90 85 0- - Pozostałe produkty
ex 2920 90 85 0Nitrogliceryny 5% roztwór1 200 kg
2921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole:
2921 11 10 0- - - Metyloamina, di- lub trimetyloamina
ex 2921 11 10 0Dimetyloamina3 000 kg
2921 11 90 0- - - Sole
ex 2921 11 90 0Dimetyloaminy chlorowodorek45 000 kg
2921 12 00 0- - Dietyloamina i jej sole
ex 2921 12 00 0Dietyloamina700 kg
2921 19- - Pozostałe:
2921 19 30 0- - - Izopropyloamina i jej sole
ex 2921 19 30 0Izopropyloamina5 500 kg
2921 19 80 0- - - Pozostałe
ex 2921 19 80 03-Chloro-N,N-dimetylopropyloaminy chlorowodorek1 500 kg
ex 2921 19 80 0Tauryna3 493 kg
- Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 49- - Pozostałe:
2921 49 90 0- - - Pozostałe
ex 2921 49 90 0Selegiliny chlorowodorek55 kg
2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminoalkohole, ich etery i estry, inne niż zawierające więcej niż jeden
rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 13- - Trietanoloamina i jej sole:
2922 13 10 0- - - Trietanoloamina700 kg
2922 19- - Pozostałe:
2922 19 90 0- - - Pozostałe
ex 2922 19 90 0Ambroksolu chlorowodorek1 360 kg
ex 2922 19 90 0Centrofenoksin500 kg
ex 2922 19 90 0Dimetyloaminoetanol4 000 kg
ex 2922 19 90 0Etambutolu chlorowodorek2 500 kg
ex 2922 19 90 0Fluoksetyna20 kg
ex 2922 19 90 0Fluoksetyny chlorowodorek300 kg
ex 2922 19 90 0Metoprololu winian1 200 kg
ex 2922 19 00 0Propranololu chlorowodorek300 kg
ex 2922 19 00 0Tamoksyfenu cytrynian42 kg
- Amninonaftole i inne aminofenole, ich etery i estry, inne niż
zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 29 00 0- - Pozostałe
ex 2922 29 00 0Dobutamina25 kg
ex 2922 29 00 02-Aminofenol2 000 kg
2922 30 00 0- Aminoaldehydy, aminoketony i aminochinony, inne niż
zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
ex 2922 30 00 02-Amino-5-chlorobenzofenon16 500 kg
ex 2922 30 00 02-Amino-2-chloro-5-nitrobenzofenon375 kg
ex 2922 30 00 02-Amino-2,5-dichlorobenzofenon300 kg
- Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj
tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 49- - Pozostałe:
2922 49 10 0- - - Glikokol14 350 kg
2922 49 70 0- - - Pozostałe
ex 2922 49 70 0Anestezyna735 kg
ex 2922 49 70 0Diklofenak4 620 kg
ex 2922 49 70 0Diklofenak dietylamin76 kg
ex 2922 49 70 0Diklofenak sól sodowa1 047 kg
ex 2922 49 70 0Kwas D1-asparaginowy30 000 kg
ex 2922 49 70 0Kwas L-asparaginowy8 000 kg
ex 2922 49 70 0Kwas 4-aminobenzoesowy12 000 kg
ex 2922 49 70 0L-Leucyna14 kg
ex 2922 49 70 0L-Ornityny L-asparaginian7 200 kg
ex 2922 49 70 0Prokaina4 000 kg
2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe
z tlenową grupą funkcyjną
ex 2922 50 00 0L-Tyrozyna5 750 kg
ex 2922 50 00 0Lewodopa5 140 kg
ex 2922 50 00 0Metyldopa1 375 kg
ex 2922 50 00 0Pas-Sodium10 000 kg
ex 2922 50 00 0Siarczan salbutamolu85 kg
ex 2922 50 00 0Sól Dane potasowo-metylowa D-(-)-p-hydroksyfenyloglicyny1
500 kg
ex 2922 50 00 0Tramadolu chlorowodorek620 kg
2923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i inne
fosfoaminolipidy:
2923 20 00 0- Lecytyny i inne fosfoaminolipidy
ex 2923 20 00 0Lecytyna10 210 kg
2923 90 00 0- Pozostałe
ex 2923 90 00 0Bradosol20 kg
ex 2923 90 00 0Bromek tetrabutyloamoniowy150 kg
ex 2923 90 00 0Chlorek cetalkoniowy10 kg
ex 2923 90 00 0Chlorek cetylopirydyniowy40 kg
ex 2923 90 00 0Chlorek sukcynylocholiny200 kg
ex 2923 90 00 0L-Karnityny winian525 kg
2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
2924 10 00 0- Amidy acykliczne (łącznie z karbaminianami acyklicznymi)
oraz ich pochodne; ich sole
ex 2924 10 00 0Dimetyloformamid14 000 kg
ex 2924 10 00 0Adalina (carbromal)1 000 kg
- Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 29- - Pozostałe:
2924 29 10 0- - - Lidokaina (INN)
ex 2924 29 10 0Lignokainy chlorowodorek900 kg
ex 2924 29 10 0Lignokaina60 kg
2924 29 30 0- - - Paracetamol (INN)263 500 kg
2924 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2924 29 90 0Aspartam12 107 kg
ex 2924 29 90 02-Hydroksy-5-butyryloamino-acetofenon7 000 kg
ex 2924 29 90 0Acebutolol500 kg
ex 2924 29 90 0Acebutololu chlorowodorek1 070 kg
ex 2924 29 90 0Atenolol9 300 kg
ex 2924 29 90 0Bezafibrat350 kg
ex 2924 29 90 0Carbaryl3 000 kg
ex 2924 29 90 0Crotamiton2 000 kg
ex 2924 29 90 0Fenprobamat3 000 kg
ex 2924 29 90 0Flutamid750 kg
ex 2924 29 90 0Metokarbamol3 000 kg
ex 2924 29 90 0Niklozamid4 050 kg
ex 2924 29 90 0Oxyclozanid1 400 kg
2925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i jej
solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną:
- Imidy i ich pochodne; ich sole:
2925 11 00 0- - Sacharyna i jej sole
ex 2925 11 00 0Sacharynian sodu3 255 kg
2925 19- - Pozostałe:
2925 19 80 0- - - Pozostałe
ex 2925 19 80 0Ethosuximide200 kg
ex 2925 19 80 0Aminoglutetimid280 kg
2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne; ich sole
ex 2925 20 00 0Chlorheksydyny chlorowodorek6 600 kg
ex 2925 20 00 0Chlorheksydyny diglukonian50 600 kg
ex 2925 20 00 0L-Arginina1 870 kg
ex 2925 20 00 0Metformina500 kg
ex 2925 20 00 0Metforminy chlorowodorek28 000 kg
2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 10 00 0- Akrylonitryl220 000 kg
2926 20 00 0- 1-Cyjanoguanidyna (dicyjanodiamid)40 000 kg
2926 90- Pozostałe:
2926 90 99 0- - Pozostałe
ex 2926 90 99 03-Chloropropionitryl100 kg
ex 2926 90 99 0Kwas cyjanooctowy350 000 kg
ex 2926 90 99 0Verapamilu chlorowodorek700 kg
2928 00Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy:
2928 00 90 0- Pozostałe
ex 2928 00 90 0Karbidopa535 kg
ex 2928 00 90 0Fenylohydrazyny chlorowodorek7 000 kg
2930Organiczne związki siarki:
2930 90- Pozostałe:
2930 90 16 0- - Pochodne cysteiny lub cystyny
ex 2930 90 16 0Acetylocysteina100 kg
ex 2930 90 16 0D-Penicyloamina2 100 kg
ex 2930 90 16 0L-Cysteiny chlorowodorek15 kg
2930 90 70 0- - Pozostałe
ex 2930 90 70 02-amino-5-merkapto-1,3,4-thiadiazol70 000 kg
ex 2930 90 70 0Amidynotiomocznik100 kg
ex 2930 90 70 0Kwas D-(-)-S-acetylo-3-mercapto-2-metylopropinowy (KOM)6
800 kg
ex 2930 90 70 0Probukol1 000 kg
ex 2930 90 70 0Tiomocznik300 000 kg
2931 00Pozostałe związki organiczno-nieorganiczne:
2931 00 95 0- Pozostałe
ex 2931 00 95 0Tiomersal2 kg
2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu:
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2932 11 00 0- - Tetrahydrofuran10 000 kg
2932 19 00 0- - Pozostałe
ex 2932 19 00 0Ranitydyny chlorowodorek84 620 kg
ex 2932 19 00 0Dioctan 5-nitrofurfuralu13 000 kg
ex 2932 19 00 0Nifuroksazyd10 000 kg
ex 2932 19 00 0Nitrofurazon25 kg
ex 2932 19 00 0Ranitydyna6 000 kg
- Laktony:
2932 29- - Pozostałe laktony:
2932 29 80 0- - - Pozostałe
ex 2932 29 80 0D(-)Pantolakton30 000 kg
ex 2932 29 80 0Karbocromenu chlorowodorek7 035 kg
ex 2932 29 80 0Lakton kwasu glukonowego140 000 kg
ex 2932 29 80 0Lowastatyna280 kg
ex 2932 29 80 0Spironolakton2 230 kg
- Pozostałe:
2932 99- - Pozostałe:
2932 99 70 0- - - Pozostałe acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne,
nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex 2932 99 70 0Laktobionian wapnia2 000 kg
ex 2932 99 70 0Glukonolaktobionian wapnia7 000 kg
2932 99 80 0- - - Pozostałe
ex 2932 99 80 0Doksepiny chlorowodorek35 kg
ex 2932 99 80 0Izosorbidu monoazotan17 500 kg
ex 2932 99 80 0Kromoglikan dwusodowy500 kg
2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu:
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne:
2933 11 10 0- - - Propyfenazon (INN)4 535 kg
2933 11 90 0- - - Pozostałe
ex 2933 11 90 0Amidopiryna16 400 kg
ex 2933 11 90 0Antypiryna350 kg
ex 2933 11 90 0Metamizol1 000 kg
ex 2933 11 90 0Nowalgina (Pyralgina)241 400 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień imidazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 21 00 0- - Hydantoina i jej pochodne
ex 2933 21 00 0Alantoina4 200 kg
ex 2933 21 00 0Furagina14 000 kg
2933 29- - Pozostałe:
2933 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2933 29 90 02-Metylo-5-nitroimidazol250 000 kg
ex 2933 29 90 0Clotrimazol1 500 kg
ex 2933 29 90 0Cymetydyna5 300 kg
ex 2933 29 90 0Dimetridazol1 000 kg
ex 2933 29 90 0Histaminy chlorowodorek10 kg
ex 2933 29 90 0Losartan potasu200 kg
ex 2933 29 90 0Methimazol600 kg
ex 2933 29 90 0Mikonazolu azotan780 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirydynowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 31 00 0- - Pirydyna i jej sole
ex 2933 31 00 0Pirydyna4 500 kg
2933 39- - Pozostałe:
2933 39 95 0- - - Pozostałe
ex 2933 39 95 01,1-Difenylo-3-piperydynopropanolu-1 chlorowodorek
(Pyrydynolu chlorowodorek)200 kg
ex 2933 39 95 02-Amino-pirydyna700 kg
ex 2933 39 95 0Amlodypina700 kg
ex 2933 39 95 0Astemizol55 kg
ex 2933 39 95 0Bisakodyl2 000 kg
ex 2933 39 95 0Cis-2,6-Dimetylopiperydyna1 050 kg
ex 2933 39 95 0Cyproheptadyny chlorowodorek5 kg
ex 2933 39 95 0Cyzapryd (Cisapride)420 kg
ex 2933 39 95 0Haloperidol50 kg
ex 2933 39 95 0Hydrazyd kwasu izonikotynowego2 000 kg
ex 2933 39 95 0Isoniazyd1 500 kg
ex 2933 39 95 0Loratadyna55 kg
ex 2933 39 95 0Nikotynian benzylu1 000 kg
ex 2933 39 95 0Nitrendipina1 200 kg
ex 2933 39 95 0Omeprazol1 631 kg
ex 2933 39 95 0Trypelenaminy chlorowodorek100 kg
2933 40- Związki zawierające układ pierścieniowy chinoliny lub
izochinoliny (uwodorniony lub nie), nieskondensowany dalej:
2933 40 10 0- - Pochodne chlorowcowe chinoliny; pochodne kwasu
chinolinokarboksylowego
ex 2933 40 10 0Kwas 1-cyklopropylo-7-chloro-6-fluoro-1,4-dihydro-4-
oksychinolinokarboksylowy-33 000 kg
ex 2933 40 10 0Cinchocainy chlorowodorek100 kg
2933 40 30 0- - Dekstrometorfan (INN) i jego sole
ex 2933 40 30 0Dekstrometorfanu bromowodorek700 kg
2933 40 90 0- - Pozostałe
ex 2933 40 90 0Kwas
1-etylo-6-fluoro-7-chloro-1,4-dihydro-4-oksychinolinokarboksylowy-32 200
kg
ex 2933 40 90 0Chlorochinaldin300 kg
ex 2933 40 90 0Chlorowodorek drotaveryny3 000 kg
- Związki zawierające pierścień pirymidynowy (uwodorniony lub nie) lub
pierścień piperazynowy w strukturze:
2933 51- - Malonylomocznik (kwas barbiturowy) i jego pochodne; jego sole:
2933 51 20 0- - - Fenobarbital (INN), barbital (INN), i ich sole
ex 2933 51 20 0Barbital sodowy200 kg
ex 2933 51 20 0Fenobarbital5 560 kg
ex 2933 51 20 0Fenobarbital sodowy400 kg
ex 2933 51 20 0Luminal1 600 kg
ex 2933 51 20 0Veronal6 000 kg
2933 51 90 0- - - Pozostałe
ex 2933 51 90 0Cyklobarbital sól wapniowa3 750 kg
2933 59- - Pozostałe:
2933 59 10 0- - - Diazinon (ISO)3 000 kg
2933 59 70 0- - - Pozostałe
ex 2933 59 70 01,2-Dimetylo-1,4,5,6-tetrahydropirymidyna20 000 kg
ex 2933 59 70 0Acyklowir415 kg
ex 2933 59 70 0Allopurinol1 005 kg
ex 2933 59 70 0Azatiopryna100 kg
ex 2933 59 70 0Chlorowodorek cetyryzyny300 kg
ex 2933 59 70 0Cinnarizina12 000 kg
ex 2933 59 70 0Cyprofloksacyny chlorowodorek2 665 kg
ex 2933 59 70 0Dichlorowodorek cetyryzyny100 kg
ex 2933 59 70 0Enrofloksacyna10 700 kg
ex 2933 59 70 0Enrofloksacyny chlorowodorek2 000 kg
ex 2933 59 70 0Hydroksyzyny chlorowodorek2 600 kg
ex 2933 59 70 0Klozapina1 500 kg
ex 2933 59 70 0Kwas pipemidowy2 515 kg
ex 2933 59 70 0Merkaptopuryna40 kg
ex 2933 59 70 0Minoxidil300 kg
ex 2933 59 70 0N-Metylopiperazyna11 500 kg
ex 2933 59 70 0Norfloksacyna10 490 kg
ex 2933 59 70 0Norfloksacyny nikotynian2 000 kg
ex 2933 59 70 0Piperazyna4 000 kg
ex 2933 59 70 0Prazykwantel300 kg
ex 2933 59 70 0Trimetoprim156 500 kg
- Laktamy:
2933 79 00 0- - Pozostałe
ex 2933 79 00 0Primidon1 500 kg
ex 2933 79 00 0N-Winylopirolidon30 000 kg
2933 90- Pozostałe:
2933 90 60 0- - Diazepiny
ex 2933 90 60 0Diazepam800 kg
ex 2933 90 60 0Medazepam180 kg
2933 90 95 0- - Pozostałe
ex 2933 90 95 0Atorwastatyna300 kg
ex 2933 90 95 01-Metylo-5-merkaptotetrazol250 kg
ex 2933 90 95 0Albendazol1 000 kg
ex 2933 90 95 0Benzydamina150 kg
ex 2933 90 95 0Captopril1 820 kg
ex 2933 90 95 0Chlormidazolu chlorowodorek490 kg
ex 2933 90 95 0Enalapril3 000 kg
ex 2933 90 95 0Enalaprilu maleinian430 kg
ex 2933 90 95 0Fenbendazol6 000 kg
ex 2933 90 95 0Flubendazol1 000 kg
ex 2933 90 95 0Flukonazol100 kg
ex 2933 90 95 0Flumequina5 000 kg
ex 2933 90 95 0Indometacyna7 500 kg
ex 2933 90 95 0Lisinopril765 kg
ex 2933 90 95 0L-Prolina7 000 kg
ex 2933 90 95 0Mebendazol4 000 kg
ex 2933 90 95 0Oksyfendazol200 kg
ex 2933 90 95 0Perazine dimaleate10 000 kg
ex 2933 90 95 0Pirazynamid4 000 kg
ex 2933 90 95 0Rivanol4 000 kg
2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:
2934 10 00 0- Związki zawierające nieskondensowany pierścień tiazolowy
(nawet uwodorniony) w strukturze
ex 2934 10 00 0Famotydyna2 000 kg
ex 2934 10 00 0Kwas tiazolidynokarboksylowy2 500 kg
2934 30- Związki zawierające fenotiazynowy układ pierścieniowy (nawet
uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2934 30 90 0- - Pozostałe
ex 2934 30 90 0Chlorpromazyny chlorowodorek6 350 kg
ex 2934 30 90 0Fenotiazyna10 000 kg
ex 2934 30 90 0Promazyny chlorowodorek3 300 kg
ex 2934 30 90 0Prometazyny chlorowodorek880 kg
2934 90- Pozostałe:
2934 90 40 0- - Furazolidon (INN)1 300 kg
2934 90 85 0- - Kwas 7-aminocefalosporynowy1 800 kg
2934 90 96 0- - Pozostałe
ex 2934 90 96 0Acesulfam - K350 kg
ex 2934 90 96
02-Mercaptobenzothiazolyl-(2-aminothiazol-4-yl)-methoxyiminoacetate750 kg
ex 2934 90 96 0Bismuthiol I25 kg
ex 2934 90 96 0Diltiazemu chlorowodorek10 180 kg
ex 2934 90 96 0Inozyna4 850 kg
ex 2934 90 96 0Ketokonazol1 500 kg
ex 2934 90 96 0Ketotifenu dwufumaran10 kg
ex 2934 90 96 0Ketotifenu wodorofumaran21 kg
ex 2934 90 96 0Klawulanian potasu1 000 kg
ex 2934 90 96 0Lewamizolu chlorowodorek13 800 kg
ex 2934 90 96 0Mitigal1 200 kg
ex 2934 90 96 0Nitrofurantoina600 kg
ex 2934 90 96 0Pyrantelu embonian14 274 kg
ex 2934 90 96 0Pyrantelu winian1 000 kg
ex 2934 90 96 0Ticlopidiny chlorowodorek3 000 kg
ex 2934 90 96 0Tymidyna25 kg
ex 2934 90 96 0Zidovudina50 kg
ex 2934 90 96 0Zidovudiny chlorowodorek (AZT)100 kg
2935 00Sulfonamidy:
2935 00 90 0- Pozostałe
ex 2935 00 90 0Acetylosulfatiazol300 000 kg
ex 2935 00 90 0Furosemid100 kg
ex 2935 00 90 0Gliklazyd2 650 kg
ex 2935 00 90 0Glipizyde20 kg
ex 2935 00 90 0Kwas 2,4-dichloro-5-sulfamylobenzoesowy30 000 kg
ex 2935 00 90 0N-Acetylosulfizoksazol500 kg
ex 2935 00 90 0Sulfachloropirydazyna350 kg
ex 2935 00 90 0Sulfadiazyna1 400 kg
ex 2935 00 90 0Sulfaguanidyna40 000 kg
ex 2935 00 90 0Sulfamerazyna36 300 kg
ex 2935 00 90 0Sulfametazyna6 120 kg
ex 2935 00 90 0Sulfametoksazol680 140 kg
ex 2935 00 90 0Sulfametoksypirydazyna56 kg
ex 2935 00 90 0Sumatryptan100 kg
2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z naturalnymi
koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy, oraz
mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku:
- Witaminy i ich pochodne, nie zmieszane:
2936 21 00 0- - Witaminy A i ich pochodne
ex 2936 21 00 0Witaminy A palmitynian45 kg
ex 2936 21 00 0Witaminy A octan3 000 kg
ex 2936 21 00 0Witamina A2 600 kg
2936 22 00 0- - Witamina B1 i jej pochodne
ex 2936 22 00 0Witaminy B1 monoazotan5 360 kg
ex 2936 22 00 0Witaminy B1 chlorowodorek4 400 kg
ex 2936 22 00 0Witamina B12 380 kg
2936 23 00 0- - Witamina B2 i jej pochodne
ex 2936 23 00 0Witamina B23 760 kg
2936 24 00 0- - D- lub DL-kwas pantotenowy (witamina B3 lub witamina B5) i
jego pochodne
ex 2936 24 00 0Panthenol300 kg
ex 2936 24 00 0Dekspantenol 100% (D-panthenol)6 200 kg
ex 2936 24 00 0D-Pantotenian wapnia7 300 kg
ex 2936 24 00 0Witamina B51 000 kg
2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne
ex 2936 25 00 0Witamina B616 900 kg
2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne
ex 2936 26 00 0Witamina B121 100 kg
2936 27 00 0- - Witamina C i jej pochodne
ex 2936 27 00 0Sól sodowa kwasu askorbinowego S.A.-991 710 kg
ex 2936 27 00 0Witamina C387 760 kg
ex 2936 27 00 0Witamina C sól sodowa10 000 kg
2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne
ex 2936 28 00 0Witamina E octan800 kg
ex 2936 28 00 0Witamina E16 443 kg
2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne:
2936 29 10 0- - - Witamina B9 i jej pochodne
ex 2936 29 10 0Witamina B9 (kwas foliowy)1 712 kg
2936 29 30 0- - - Witamina H i jej pochodne
ex 2936 29 30 0Witamina H350 kg
2936 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2936 29 90 0Witamina PP49 000 kg
ex 2936 29 90 0Witamina D3350 kg
2937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako
hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony:
2937 10 00 0- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony
oraz ich pochodne
ex 2937 10 00 0Danazol800 kg
- Hormony kory nadnerczy i ich pochodne:
2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i
prednisolon (dehydrokortizon)
ex 2937 21 00 0Prednison450 kg
ex 2937 21 00 0Prednisolon365 kg
ex 2937 21 00 0Hydrokortyzon2 350 kg
2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy
ex 2937 22 00 0Deksametazon6 kg
ex 2937 22 00 0Triamcinolon450 kg
2937 29 00 0- - Pozostałe
ex 2937 29 00 0Metyloprednisolonu octan54 kg
ex 2937 29 00 0Hydrokortyzonu octan875 kg
ex 2937 29 00 0DB XI20 kg
ex 2937 29 00 03 TR300 kg
- Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie
jako hormony:
2937 91 00 0- - Insulina i jej sole
ex 2937 91 00 0Insulina HM4 kg
2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)
ex 2937 92 00 017-alfa-Hydroksyprogesteronu kapronian200 kg
ex 2937 92 00 0Estradiol100 kg
ex 2937 92 00 0Estradiolu benzoesan10 kg
ex 2937 92 00 0Etynyloestradiol1 kg
ex 2937 92 00 0Mestranol2 kg
ex 2937 92 00 0Noretisteronu octan20 kg
ex 2937 92 00 0Medroksyprogesteronu octan200 kg
ex 2937 92 00 0Pregneninolon120 kg
ex 2937 92 00 0Progesteron900 kg
2937 99 00 0- - Pozostałe
ex 2937 99 00 0Metylotestosteron80 kg
ex 2937 99 00 0Oksytocyna1 kg
ex 2937 99 00 0Propionian testosteronu60 kg
ex 2937 99 00 0Testosteron450 kg
2938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i inne
pochodne:
2938 10 00 0- Rutyna (rutin) i jej pochodne
ex 2938 10 00 0Rutyna17 750 kg
ex 2938 10 00 0Hydroksyetylorutozyd3 950 kg
2938 90- Pozostałe:
2938 90 10 0- - Glikozydy naparstnicy
ex 2938 90 10 0Lanatozyd C7 kg
ex 2938 90 10 0Digoksyna10 kg
ex 2938 90 10 0Beta-Metylodigoksyna20 kg
2938 90 90 0- - Pozostałe
ex 2938 90 90 0Escyna200 kg
ex 2938 90 90 0Proscylarydyna14 kg
ex 2938 90 90 0Saponina500 kg
2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry
i inne pochodne:
2939 10 00 0- Alkaloidy opium i ich pochodne; ich sole
ex 2939 10 00 0Dionina (etylomorfiny chlorowodorek)100 kg
ex 2939 10 00 0Kodeiny fosforan1 500 kg
ex 2939 10 00 0Morfiny chlorowodorek2 100 kg
ex 2939 10 00 0Papaweryny chlorowodorek4 370 kg
ex 2939 10 00 0Tebaina10 kg
2939 30 00 0- Kofeina i jej sole
ex 2939 30 00 0Kofeina76 601 kg
- Efedryny i ich sole:
2939 41 00 0- - Efedryna i jej sole
ex 2939 41 00 0Efedryny chlorowodorek1 000 kg
2939 50 00 0- Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina) i ich
pochodne; ich sole
ex 2939 50 00 0Aminofilina11 000 kg
ex 2939 50 00 08-Chloroteofilina700 kg
ex 2939 50 00 0Pentoksyfilina41 719 kg
ex 2939 50 00 0Teofilina132 470 kg
- Alkaloidy sporyszu i ich pochodne; ich sole:
2939 69 00 0- - Pozostałe
ex 2939 69 00 0Nicergolina1 070 kg
ex 2939 69 00 0Dihydroergokrystyny metanosulfonian100 kg
ex 2939 69 00 0Bromokryptyny metanosulfonian3 kg
2939 90- Pozostałe:
2939 90 90 0- - Pozostałe
ex 2939 90 90 0Pilokarpiny chlorowodorek40 kg
ex 2939 90 90 0Rezerpina19 kg
ex 2939 90 90 0Strychniny azotan20 kg
ex 2939 90 90 0Teobromina1 600 kg
ex 2939 90 90 0Winpocetyna430 kg
2940 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza,
glukoza i fruktoza; etery cukrów i estry cukrów i ich sole, inne niż
produkty z pozycji nr 2937, 2938 lub 2939:
2940 00 90 0- Pozostałe
ex 2940 00 90 0Tribenozyd400 kg
ex 2940 00 90 0Sucralfat24 097 kg
ex 2940 00 90 0Sacharozy monopalmitynian1 000 kg
2941Antybiotyki:
2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich
sole:
2941 10 10 0- - Amoksycylina (INN) i jej sole
ex 2941 10 10 0Amoksycylina2 500 kg
ex 2941 10 10 0Amoksycyliny sól sodowa3 000 kg
ex 2941 10 10 0Amoksycyliny trójwodzian44 000 kg
2941 10 20 0- - Ampicylina (INN), metampicylina (INN), piwampicylina
(INN), i ich sole
ex 2941 10 20 0Ampicylina sól sodowa500 kg
2941 10 90 0- - Pozostałe
ex 2941 10 90 0Kloksacylina substancja (Cloxacylina sodium)500 kg
ex 2941 10 90 0Nafciliny sól sodowa60 kg
ex 2941 10 90 0Penicylina V-potasowa20 000 kg
ex 2941 10 90 0Penicyliny G sól sodowa lub potasowa303 000 kg
ex 2941 10 90 0Benzylopenicyliny sól prokainowa100 kg
ex 2941 10 90 0Sól sodowa benzylopenicyliny60 kg
2941 20- Streptomycyny i ich pochodne; ich sole:
2941 20 80 0- - Pozostałe
ex 2941 20 80 0Dihydrostreptomycyny siarczan300 kg
ex 2941 20 80 0Streptomycyny siarczan34 650 kg
2941 30 00 0- Tetracykliny i ich pochodne; ich sole
ex 2941 30 00 0Doksycykliny chlorowodorek13 000 kg
ex 2941 30 00 0Oksytetracykliny chlorowodorek36 450 kg
ex 2941 30 00 0Tetracykliny chlorowodorek10 300 kg
2941 40 00 0- Chloramfenikol i jego pochodne; ich sole
ex 2941 40 00 0Chloramfenikol400 kg
2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole
ex 2941 50 00 0Erytromycyny laurylosiarczan700 kg
ex 2941 50 00 0Erytromycyny etylobursztynian70 kg
ex 2941 50 00 0Klarytromycyna500 kg
ex 2941 50 00 0Erytromycyny laktobionian150 kg
ex 2941 50 00 0Roksytromycyna500 kg
2941 90 00 0- Pozostałe
ex 2941 90 00 0Amikacyna2 700 kg
ex 2941 90 00 0Azitromycyna2 000 kg
ex 2941 90 00 0Cefacetrilu sól sodowa20 kg
ex 2941 90 00 0Cefadroksyl monohydrat3 000 kg
ex 2941 90 00 0Cefadryna argininowa2 200 kg
ex 2941 90 00 0Cefaleksyna monohydrat2 700 kg
ex 2941 90 00 0Cefalosporyna sól sodowa5 850 kg
ex 2941 90 00 0Cefamandol blenda1 200 kg
ex 2941 90 00 0Cefoperazon1 000 kg
ex 2941 90 00 0Cefotaksym5 500 kg
ex 2941 90 00 0Cefradyna3 000 kg
ex 2941 90 00 0Ceftriakson6 200 kg
ex 2941 90 00 0Cefuroksym8 000 kg
ex 2941 90 00 0Gentamycyny siarczan2 100 kg
ex 2941 90 00 0Ivermektyna350 kg
ex 2941 90 00 0Kolistyna300 kg
ex 2941 90 00 0Kolistyny siarczan500 kg
ex 2941 90 00 0Kwas cefalosporynowy2 000 kg
ex 2941 90 00 0Lincomyciny chlorowodorek6 700 kg
ex 2941 90 00 0Neomycyny siarczan26 700 kg
ex 2941 90 00 0Oleandomycyny fosforan300 kg
ex 2941 90 00 0Polimiksyny beta-siarczan20 kg
ex 2941 90 00 0Ryfampicyna7 000 kg
ex 2941 90 00 0Spektynomycyna3 000 kg
ex 2941 90 00 0Spiramycyna2 000 kg
ex 2941 90 00 0Sulbactamu sól sodowa100 kg
ex 2941 90 00 0Tiamulina5 000 kg
ex 2941 90 00 0Tylozyny winian3 500 kg
3001Gruczoły i inne narządy do celów organoterapeutycznych, suszone,
sproszkowane i nie sproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub innych narządów
lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole;
inne substancje ludzkie i zwierzęce preparowane, do celów terapeutycznych
lub profilaktycznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3001 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole
ex 3001 90 91 0Heparyna10 kg
3001 90 99 0- - - Pozostałe
ex 3001 90 99 0Heparynoid70 kg
3002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi
oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
3002 90- Pozostałe:
3002 90 50 0- - Hodowle mikroorganizmów
ex 3002 90 50 0Testy biologiczne5 000 szt.
3003Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006) złożone
z dwóch lub więcej składników, które zmieszano dla celów terapeutycznych
lub profilaktycznych, ale nie przygotowane w odmierzonych dawkach lub
pojedynczych opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3003 10 00 0- Zawierające penicyliny lub ich pochodne, ze strukturą kwasu
penicylanowego, lub streptomycyn i ich pochodnych
ex 3003 10 00 0Augmentin blenda3 800 kg
ex 3003 10 00 0Unasyn substancja1 300 kg
3004Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006) złożone
z produktów mieszanych lub nie zmieszanych, dla celów terapeutycznych lub
profilaktycznych, przygotowane w odmierzonych dawkach lub w opakowaniach
do sprzedaży detalicznej:
3004 20- Zawierające inne antybiotyki:
3004 20 90 0- - Pozostałe
ex 3004 20 90 0Cefaclor monohydrat w kapsułkach żelatynowych1 792 kg
3004 39- - Pozostałe:
3004 39 10 0- - - Przygotowane w opakowaniach do sprzedaży detalicznej
ex 3004 39 10 0Kalcytonina łososiowa (iniekcja) 50 j.m.125 000 amp.
ex 3004 39 10 0Kalcytonina łososiowa (iniekcja) 100 j.m.250 000 amp.
ex 3004 39 10 0Kalcytonina łososiowa (donosowa) 50 j.m.1 200 op.
ex 3004 39 10 0Kalcytonina łososiowa (donosowa) 100 j.m.4 300 op.
3005Wata, gaza, bandaże i podobne artykuły (np. opatrunki, przylepne
plastry, kataplazmy) impregnowane lub pokryte substancjami
farmaceutycznymi lub przygotowane w opakowaniach do sprzedaży detalicznej
do celów medycznych, chirurgicznych, dentystycznych lub weterynaryjnych:
3005 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Z materiałów włókienniczych:
3005 90 31 0- - - - Gaza i artykuły z gazy
ex 3005 90 31 0Kompresy gazowe niesterylne4 800 000 m2
3201Ekstrakty garbników pochodzenia roślinnego; garbniki i ich sole,
etery, estry i inne pochodne:
3201 90- Pozostałe:
3201 90 20 0- - Ekstrakt sumaku, ekstrakt valonii, ekstrakt dębu lub
ekstrakt kasztana
ex 3201 90 20 0Kwas taninowy800 kg
3203 00Środki barwiące pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (łącznie z
ekstraktami barwiącymi, ale wyłączając czerń kostną), określone lub
nieokreślone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do tego
działu, na bazie środków barwiących pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego:
- Środki barwiące pochodzenia roślinnego oraz preparaty na ich bazie:
3203 00 19 0- - Pozostałe10 kg
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, metalizowane i nie metalizowane oraz
preparaty na ich bazie; barwniki zaprawowe oraz preparaty na ich bazie2
558 kg
3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z
dwóch lub większej liczby podpozycji 3204 11 do 3204 193 305 kg
3204 90 00 0- Pozostałe200 kg
3205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych
wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu2 570 kg
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pigmenty oraz preparaty na bazie dwutlenku tytanowego:
3206 19 00 0- - Pozostałe1 877 kg
3301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i
absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków
eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych
substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpenowe
produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne
roztwory olejków eterycznych:
- Olejki eteryczne z owoców cytrusowych:
3301 12- - Pomarańczowy:
3301 12 90 0- - - Odterpenowany1 300 kg
3301 13- - Cytrynowy:
3301 13 90 0- - - Odterpenowany355 kg
- Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych:
3301 23- - Lawendowy:
3301 23 90 0- - - Odterpenowany175 kg
3301 24- - Mięty pieprzowej (Mentha piperita):
3301 24 10 0- - - Nie odterpenowany13 315 kg
3301 24 90 0- - - Odterpenowany4 700 kg
3301 29- - Pozostałe:
- - - Goździka, niaouli i ylang-ylang:
3301 29 31 0- - - - Odterpenowane70 kg
- - - Pozostałe:
3301 29 61 0- - - - Nie odterpenowane
ex 3301 29 61 0Olejek z igieł sosny1 800 kg
ex 3301 29 61 0Olejek chmielowy15 kg
3301 29 91 0- - - - Odterpenowane
ex 3301 29 91 0Olejek szałwiowy6 000 kg
ex 3301 29 91 0Olejek melisowy210 kg
ex 3301 29 91 0Olejek eukaliptusowy2 400 kg
ex 3301 29 91 0Olejek cynamonowy175 kg
ex 3301 29 91 0Olejek cedrowy175 kg
ex 3301 29 91 0Olejek sosnowy700 kg
3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z roztworami
alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, stosowane
jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na substancjach
zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów:
3302 90- Pozostałe:
3302 90 90 0- - Pozostałe2 770 kg
ex 3302 90 90 0Aromat bananowy5 kg
ex 3302 90 90 0Aromat cytrynowy5 kg
ex 3302 90 90 0Aromat egzotyczny5 kg
ex 3302 90 90 0Aromat grejpfrutowy10 kg
ex 3302 90 90 0Aromat pomarańczowy1 650 kg
ex 3302 90 90 0Aromat tutti frutti29 kg
ex 3302 90 90 0Aromat waniliowy6 kg
ex 3302 90 90 0Aromat wiśniowy50 kg
3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty
powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi
preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie
zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
- Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do
sprzedaży detalicznej:
3402 11- - Anionowe:
3402 11 90 0- - - Pozostałe
ex 3402 11 90 0Preparaty na bazie laurylosiarczanu sodu700 kg
3402 13 00 0- - Niejonowe
ex 3402 13 00 0Cremophor EL10 000 kg
ex 3402 13 00 0Crodawax NF2 200 kg
ex 3402 13 00 0Lanette W1 200 kg
ex 3402 13 00 0Polisorbat 20, 40, 60, 80500 kg
ex 3402 13 00 0Rewomul MG SE80 kg
3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 90 0- - - Pozostałe
ex 3403 99 90 0Struktol Permalease 10 i 20 SP382 kg
3404Woski sztuczne i preparowane:
3404 20 00 0- Z glikolu polietylenowego
ex 3404 20 00 0Glikole poli(oxy)etylenowe 6000700 kg
ex 3404 20 00 0Wosk AC-617A13 127 kg
3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
3502 90- Pozostałe:
3502 90 90 0- - Albuminy i pochodne innych albumin
ex 3502 90 90 0Albuminy taninian6 000 kg
3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne
ex 3503 00 10 0Żelatyna wieprzowa193 500 kg
ex 3503 00 10 0Żelatyna wapienna55 000 kg
3504 00 00 0Peptony i ich pochodne; inne substancje białkowe oraz ich
pochodne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; proszek skórzany,
nawet chromowany
ex 3504 00 00 0Enzymatyczny hydrolizat kazeiny137 850 kg
ex 3504 00 00 0Zeina100 kg
ex 3504 00 00 0Siarczan protaminy1 kg
ex 3504 00 00 0Peptony (Proteose, Bacto)203,5 kg
3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach:
3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie:
- - Inne modyfikowane skrobie:
3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane
ex 3505 10 50 0Ultraamylopektyna3 400 kg
ex 3505 10 50 0Sodowy glikon skrobi5 158 kg
ex 3505 10 50 0Karboksymetyloskrobi sól sodowa13 580 kg
3505 10 90 0- - - Pozostałe
ex 3505 10 90 0Skrobia kukurydziana 15001 500 kg
ex 3505 10 90 0N-Hydroxyethyl-starch20 000 kg
3507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone:
3507 90- Pozostałe:
3507 90 90 0- - Pozostałe
ex 3507 90 90 0Papaina100 kg
ex 3507 90 90 0Amidaza penicylinowa150 kg
3802Węgiel aktywowany; aktywowane naturalne produkty mineralne:
3802 10 00 0- Węgiel aktywowany3 400 kg
3805Terpentyna balsamiczna, ekstrakcyjna lub siarczanowa oraz inne oleje
terpenowe produkowane w wyniku destylacji lub innej obróbki drzew
iglastych; surowy dwupenten; terpentyna posiarczynowa i inny surowy
para-cymen; olejek sosnowy zawierający alfa-terpinol jako główny składnik:
3805 10- Terpentyny balsamiczne, ekstrakcyjne lub siarczanowe:
3805 10 10 0- - Terpentyna balsamiczna
ex 3805 10 10 0Olejek terpentynowy5 550 kg
3805 20 00 0- Olejek sosnowy140 kg
3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Katalizatory na nośniku:
3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi
jako substancjami aktywnymi
ex 3815 12 00 0Pallad na węglu25 kg
3821 00 00 0Gotowe pożywki do hodowli mikroorganizmów
ex 3821 00 00 0Koncentraty płynów do hodowli1 400 kg
3822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz
dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie,
inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 3006
ex 3822 00 00 0Papierki wskaźnikowe160 kg
ex 3822 00 00 0Daisogel SP-120-10/20 C850 kg
ex 3822 00 00 0Amberchrom CG-300S50 kg
3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe:
3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe
ex 3823 70 00 0Alkohol cetostearylowy2 900 kg
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
3824 90 15 0- - Wymieniacze jonowe
ex 3824 90 15 0Celuloza A-500100 kg
- - Pozostałe:
3824 90 55 0- - - Mieszaniny mono-, di-, i triestrów glicerynowych kwasów
tłuszczowych (emulgatory tłuszczów)
ex 3824 90 55 0Precirol500 kg
- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub chirurgicznego:
3824 90 64 0- - - - Pozostałe
ex 3824 90 64 0Myvatex4 000 kg
- - - Pozostałe:
3824 90 95 0- - - - Pozostałe
ex 3824 90 95 0Alpantha120 kg
ex 3824 90 95 0Maltitol solution40 000 kg
ex 3824 90 95 0Tween 20, 40, 60, 806 000 kg
ex 3824 90 95 0Witepsol lub Estaram24 000 kg
3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Pozostałe:
3905 99- - Pozostałe:
3905 99 90 0- - - Pozostałe
ex 3905 99 90 0Poliwinylopyrolidon68 870 kg
ex 3905 99 90 0Jodopoliwinylopirolidon2 260 kg
3906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90- Pozostałe:
3906 90 90 0- - Pozostałe
ex 3906 90 90 0Carbopol9 000 kg
ex 3906 90 90 0Carbomer 9401 500 kg
ex 3906 90 90 0Eudragit38 432 kg
ex 3906 90 90 0Superabsorbent2 000 000 kg
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
3907 20 11 0- - - Glikole polietylenowe100 kg
- - Pozostałe:
3907 20 99 0- - - Pozostałe
ex 3907 20 99 0Sag 4712 600 kg
ex 3907 20 99 0Ucon LB 62562 000 kg
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe3 000 kg
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 40 00 0- Żywice fenolowe
ex 3909 40 00 0Żywica SP 10452 100 kg
3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych
ex 3910 00 00 0Silol F-350 (Olej silikonowy)110 kg
ex 3910 00 00 0Antifoam27 kg
3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, w formach podstawowych:
- Octany celulozy:
3912 11 00 0- - Nieuplastycznione1 000 kg
- Etery celulozy:
3912 31 00 0- - Karboksymetyloceluloza i jej sole
ex 3912 31 00 0Karboksymetylocelulozy sól wapniowa500 kg
ex 3912 31 00 0Karboksymetylocelulozy sól sodowa1 700 kg
ex 3912 31 00 0Karboksymetyloceluloza9 900 kg
ex 3912 31 00 0Croscarmellose sodium-AC-Di-Sol250 kg
3912 39- - Pozostałe:
3912 39 10 0- - - Etyloceluloza3 650 kg
3912 39 20 0- - - Hydroksypropyloceluloza900 kg
3912 39 80 0- - - Pozostałe
ex 3912 39 80 0Ftalan hydroksypropylometylocelulozy600 kg
ex 3912 39 80 0Hydroksyetyloceluloza2 000 kg
ex 3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza26 350 kg
ex 3912 39 80 0Methocel9 530 kg
ex 3912 39 80 0Metyloceluloza19 800 kg
3912 90- Pozostałe:
3912 90 10 0- - Estry celulozy
ex 3912 90 10 0Aquateric2 500 kg
ex 3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy7 400 kg
ex 3912 90 10 0Octanoftalan celulozy1 700 kg
3912 90 90 0- - Pozostałe
ex 3912 90 90 0Celuloza mikrokrystaliczna178 130 kg
3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery
naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku
naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry
ex 3913 10 00 0Kwas alginowy8 000 kg
3913 90- Pozostałe:
3913 90 80 0- - Pozostałe
ex 3913 90 80 0Guma ksantanowa5 198 kg
3914 00 00 0Wymieniacze jonów oparte na polimerach z pozycji nr 3901 do
3913, w formach podstawowych
ex 3914 00 00 0Wofatyt KS 10.KPS1 400 kg
ex 3914 00 00 0Amberlit Jarut2 500 kg
3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie
kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
- - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub
syntetycznego:
3919 10 15 0- - - Z polipropylenu54 000 kg
3919 10 19 0- - - Pozostałe260 000 kg
- - Pozostałe:
3919 10 90 0- - - Pozostałe
ex 3919 10 90 0Taśma samoprzylepna (folia frontowa)40 000 kg
ex 3919 10 90 0Przylepce foliowe240 000 kg
3919 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3919 90 69 0- - - - Pozostałe
ex 3919 90 69 0Taśma samoprzylepna (folia frontowa)44 000 kg
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 41- - Sztywne:
- - - Nieuplastycznione, o grubości:
3920 41 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm266 000 kg
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 62- - Z politereftalanu etylenu:
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm:
3920 62 19 0- - - - Pozostałe700 000 kg
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3920 99 59 0- - - - Pozostałe
ex 3920 99 59 0Membrana DURAPEL150 kg
3920 99 90 0- - - Pozostałe6 000 kg
3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych:
- Komórkowe:
3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu20 000 kg
3921 13- - Z poliuretanów:
3921 13 10 0- - - Miękkie, elastyczne260 000 kg
3921 90- Pozostałe:
3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej2 000 kg
3921 90 90 0- - Pozostałe99 410 kg
4007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa i sznurek
ex 4007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa260 000 kg
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe
ex 4016 99 88 0Korki54 841 kg
4818Papier toaletowy, wata celulozowa lub wstęgi z włókien celulozowych,
używane w celach gospodarczych i sanitarnych, w zwojach o szerokości nie
przekraczającej 36 cm lub cięte do tej postaci, chusteczki do nosa,
chusteczki kosmetyczne, ręczniki, obrusy, serwety, serwetki, pieluszki dla
niemowląt, tampony, podpaski higieniczne, prześcieradła i podobne wyroby
do użytku domowego, sanitarnego lub szpitalnego, odzież i dodatki do
odzieży z masy papierniczej, papieru, waty celulozowej lub wstęg z włókien
celulozowych:
4818 90- Pozostałe:
4818 90 90 0- - Pozostałe
ex 4818 90 90 0Celulozowa taśma850 000 kg
4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
4823 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu
ex 4823 90 50 0Koperta Dexon kod 5108813 500 kg
4823 90 90 0- - - - Pozostałe
ex 4823 90 90 0Wkładka piankowa Embossed Foam600 kg
5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie liniowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
- Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5402 69- - Pozostała:
5402 69 90 0- - - Pozostała
ex 5402 69 90 0Przędza z kwasu poliglikolowego900 kg
5404Syntetyczne włókno pojedyncze o masie liniowej 67 decyteksów lub
większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1 mm;
pasek i podobne (na przykład sztuczna słoma) z syntetycznych materiałów
włókienniczych o pozornej szerokości nie przekraczającej 5 mm:
5404 10- Włókno pojedyncze:
5404 10 10 0- - Elastomerowe
ex 5404 10 10 0Przędza poliuretanowa ACELAN 310 dtex4 000 kg
5503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 40 00 0- Z polipropylenu400 000 kg
5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane:
- Z włókien chemicznych:
5603 11- - O gramaturze nie większej niż 25 g/m2:
5603 11 90 0- - - Pozostałe5 500 000 kg
5603 13- - O gramaturze powyżej 70 g/m2, ale nie większej niż 150 g/m2:
5603 13 90 0- - - Pozostałe200 000 kg
5604Nić gumowa lub sznurek, pokryte materiałem włókienniczym; przędza
włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji nr 5404 lub 5405,
impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą, lub tworzywem
sztucznym:
5604 10 00 0- Nić gumowa lub sznurek pokryte materiałem włókienniczym
ex 5604 10 00 0Nici gumowe2 000 kg
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych,
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 20 00 0- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana
ex 5911 20 00 0Materiał filtracyjny hydrofobowy330 kg
7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej
niż 600 mm:
7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu
ex 7220 20 91 0Taśma stalowa zimnowalcowana30 000 kg
7223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 19 0- - Pozostały1 600 kg
7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 19- - Pozostała:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm97 500 kg
7607 20- Na podłożu:
7607 20 10 0- - O grubości (bez podłoża) poniżej 0,021 mm443 000 kg
- - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm:
7607 20 99 0- - - Pozostała10 000 kg
8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
8421 21 90 0- - - Pozostałe500 kg
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 95 0- - - Pozostałe
ex 8424 89 95 0Zawory (głowice) aerozolowe z aplikatorami4 500 kg
9018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 31- - Strzykawki nawet z igłami:
9018 31 90 0- - - Pozostałe
ex 9018 31 90 0Turbostrzykawki z polietylenu859 kg
9018 32- - Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne:
9018 32 90 0- - - Igły chirurgiczne
ex 9018 32 90 0Igły atraumatyczne5 000 000 szt.
9018 39 00 0- - Pozostałe
ex 9018 39 00 0Cewniki do długotrwałych wlewów dożylnych750 000 szt.
9602 00 00 0Obrobione materiały rzeźbiarskie roślinne lub mineralne oraz
wyroby z takich materiałów; formowane lub rzeźbione wyroby z wosku,
stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich, oraz inne artykuły
formowane lub rzeźbione, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone;
obrobiona, nieutwardzona żelatyna (oprócz żelatyny z pozycji nr 3503) oraz
artykuły z nieutwardzonej żelatyny
ex 9602 00 00 0Kapsułki żelatynowe254 810 kg
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 31 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Transportu i
Gospodarki Morskiej.
(Dz. U. Nr 29, poz. 273)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz.
1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1997
r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej (Dz.
U. Nr 18, poz. 99 i z 1998 r. Nr 74, poz. 480) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Ministra,
3) Departament Polityki Transportowej,
4) Departament Kolejnictwa,
5) Departament Lotnictwa Cywilnego,
6) Departament Transportu Samochodowego,
7) Departament Transportu Morskiego,
8) Departament Rybołówstwa Morskiego,
9) Departament Administracji Morskiej i Śródlądowej,
10) Departament Prawno-Legislacyjny,
11) Departament Finansów i Analiz Ekonomicznych,
12) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
13) Departament Spraw Obronnych,
14) Biuro Kadr,
15) Biuro Administracyjno-Budżetowe,
16) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków.",
2) § 5a otrzymuje brzmienie:
"§ 5a. Minister sprawuje nadzór nad Głównym Inspektorem Kolejnictwa oraz nad
Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych, którzy działają na podstawie odrębnych
przepisów.",
3) załącznik nr 1 do statutu Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej
otrzymuje brzmienie:
"Załącznik nr 1 - Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej:
1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Polskie Koleje Państwowe" w Warszawie.
2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze" w Warszawie.
3. Agencja Budowy i Eksploatacji Autostrad w Warszawie.
4. Instytut Morski w Gdańsku.
5. Morski Instytut Rybacki w Gdyni.
6. Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie.
7. Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie.
8. Odwoławcza Izba Morska w Gdańsku z siedzibą w Gdyni.
9. Izba Morska w Gdańsku z siedzibą w Gdyni.
10. Izba Morska w Szczecinie.
11. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni.
12. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie.",
4) w załączniku nr 2 do statutu Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej
skreśla się pkt 1.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 kwietnia 1999 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Ochrony Środowiska.
(Dz. U. Nr 29, poz. 274)
Na podstawie art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony
Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr
121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668) zarządza się, co następuje:
§ 1. Głównemu Inspektoratowi Ochrony Środowiska nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zarządzenia i
decyzje określające organizację i zadania Głównego Inspektoratu Ochrony
Środowiska oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania nowych,
na podstawie statutu, stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 1999 r.
(poz. 274)
STATUT GŁÓWNEGO INSPEKTORATU OCHRONY ŚRODOWISKA
§ 1. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, zwany dalej "Głównym Inspektoratem",
jest urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", działającym pod jego
bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Główny Inspektor kieruje Głównym Inspektoratem przy pomocy zastępcy
Głównego Inspektora, dyrektora generalnego urzędu oraz kierowników komórek
organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.
2. Zakresy czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Główny Inspektor.
3. Główny Inspektor może upoważniać osoby, o których mowa w ust. 1, a także
innych pracowników Głównego Inspektoratu, do podejmowania decyzji w jego imieniu
w określonych przez niego sprawach.
§ 3. Główny Inspektor może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy
pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze doraźnym, określając nazwę,
skład osobowy, cel powołania, zakres zadań i tryb działania tych organów.
§ 4. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Zespół Inspekcji i Orzecznictwa,
2) Zespół Monitoringu,
3) Zespół Przeciwdziałania Nadzwyczajnym Zagrożeniom Środowiska,
4) Zespół Organizacyjny,
5) Zespół Ekonomiczno-Administracyjny.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych, o
których mowa w ust. 1, określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego
Inspektora na wniosek dyrektora generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust.
1, rozstrzyga Główny Inspektor.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 11 marca 1999 r.
w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu w wywozie kształtowników
i profili ze stali niestopowej.
(Dz. U. Nr 29, poz. 275)
Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 3 i art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997
r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1999 r. ustanawia się automatyczną rejestrację obrotu
w wywozie z polskiego obszaru celnego do państw członkowskich Unii Europejskiej
towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Osoby dokonujące wywozu z polskiego obszaru celnego towarów, o których mowa
w § 1 ust. 1, są obowiązane złożyć sprawozdanie z wykorzystania udzielonych
pozwoleń.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 11 marca 1999 r. (poz.
275)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU W WYWOZIE
Kod PCNWyszczególnienie
7216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej:
- Profile "U", "I" lub "H", nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco,
ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości 80 mm lub więcej:
7216 31- - Profile "U":
- - - O wysokości 80 mm lub więcej, ale nie przekraczającej 220 mm:
7216 31 11 0- - - - Z równoległymi ścianami (ECSC)(1)
7216 31 19 0- - - - Pozostałe (ECSC)(1)
- - - O wysokości większej niż 220 mm:
7216 31 91 0- - - - Z równoległymi ścianami (ECSC)(1)
7216 31 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)(1)
7216 32- - Profile "I":
- - - Posiadające wysokość 80 mm lub więcej, ale nie przekraczającą 220
mm:
7216 32 11 0- - - - Z równoległymi ścianami (ECSC)(1)
7216 32 19 0- - - - Pozostałe (ECSC)(1)
- - - Posiadające wysokość większą niż 220 mm:
7216 32 91 0- - - - Z równoległymi ścianami (ECSC)(1)
7216 32 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)(1)
7216 33- - Profile "H":
7216 33 10 0- - - Posiadające wysokość 80 mm lub więcej, ale nie
przekraczającą 180 mm (ECSC)(1)
7216 33 90 0- - - Posiadające wysokość większą niż 180 mm (ECSC)(1)
(1) Dotyczy towarów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej.
Załącznik nr 2
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)*)
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
*) Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że
dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia,
udokumentowaniu tego pochodzenia oraz spełnieniu warunku bezpośredniego
transportu, zgodnie z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są obniżone
zerowe stawki celne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 12 marca 1999 r.
w sprawie pozwoleń na wywóz kształtowników i profili ze stali niestopowej do
państw członkowskich Unii Europejskiej w związku z ustanowieniem automatycznej
rejestracji obrotu.
(Dz. U. Nr 29, poz. 276)
Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Minister Gospodarki na wniosek osoby krajowej wydaje pozwolenie na wywóz
towarów określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z
dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu w
wywozie kształtowników i profili ze stali niestopowej (Dz. U. Nr 29, poz. 275).
2. Wzór wniosku, wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do
wniosku, wzór pozwolenia, warunki wydania i wykorzystania pozwolenia, sposób i
tryb ewidencjonowania wydawanych pozwoleń, wzór i tryb składania sprawozdań z
wykorzystania pozwolenia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 24
grudnia 1997 r. w sprawie pozwoleń na przywóz towarów na polski obszar celny lub
wywóz towarów z polskiego obszaru celnego (Dz. U. Nr 162, poz. 1126).
§ 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1 ust. 2, dodatkowo należy dołączyć:
1) dokument wywozowy sporządzony w dwóch egzemplarzach w języku polskim i
angielskim, który osoba, o której mowa w § 1 ust. 1, odbiera w Ministerstwie
Gospodarki; dokument ten sporządza się do każdej wywożonej partii towaru,
2) kopię umowy z kontrahentem zagranicznym dotyczącą towaru będącego przedmiotem
wniosku,
3) świadectwo pochodzenia towaru lub oświadczenie producenta o pochodzeniu
towaru.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości wynagrodzenia członków komisji
egzaminacyjnych dla kandydatów na kuratorów, sekretarzy sądowych i osób na
stanowiska referendarzy sądowych oraz szczegółowych zasad wynagradzania
referendarzy sądowych.
(Dz. U. Nr 29, poz. 277)
Na podstawie art. 124 § 2 i 2a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr
91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, Nr 81, poz. 406, z
1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106,
poz. 679, Nr 117, poz. 751, 752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr
133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz.
1118 i 1125) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 maja 1998 r. w sprawie
wysokości wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnych dla kandydatów na
kuratorów, sekretarzy sądowych i osób na stanowiska referendarzy sądowych oraz
szczegółowych zasad wynagradzania referendarzy sądowych (Dz. U. Nr 65, poz. 427)
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego ustala się w
wysokości 2.694 zł."
§ 2. Wysokość miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego referendarza sądowego
została przeliczona zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodu w
związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne
przez ubezpieczonych (Dz. U. Nr 153, poz. 1006).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1999 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie trybu wydawania świadectw sprawności technicznej pojazdów szynowych
oraz wzoru tych świadectw.
(Dz. U. Nr 29, poz. 278)
Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Świadectwo sprawności technicznej pojazdu szynowego, zwane dalej
"świadectwem", wydaje przewoźnik kolejowy lub osoba upoważniona przez niego do
badania sprawności technicznej pojazdów szynowych, pod warunkiem:
1) uzyskania przez przewoźnika kolejowego lub zarząd kolei na ten typ pojazdu
szynowego świadectwa dopuszczenia do eksploatacji, w trybie określonym w
odrębnych przepisach,
2) stwierdzenia, na podstawie przeprowadzonych badań odbiorczych, że pojazd
szynowy:
a) jest zbudowany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną danego typu pojazdu,
b) spełnia warunki techniczne eksploatacji pojazdów szynowych, określone dla
tego rodzaju pojazdów,
c) jest oznakowany w sposób określony w odrębnych przepisach.
2. Wydanie świadectwa poprzedza dokonanie czynności sprawdzających i prób
przewidzianych dla danego rodzaju pojazdu szynowego.
§ 2. 1. Ważność świadectwa ustala się na czas określony, odpowiadający, w
zależności od rodzaju, typu i serii pojazdu szynowego:
1) terminowi najbliższego przeglądu technicznego lub naprawy okresowej
albo
2) określonemu w kilometrach przebiegowi między kolejnymi naprawami.
2. Świadectwo traci ważność w przypadku:
1) stwierdzenia niezdatności pojazdu szynowego do ruchu przez osoby do tego
uprawnione,
2) cofnięcia świadectwa dopuszczenia typu pojazdu szynowego do eksploatacji.
§ 3. Wzór świadectwa sprawności technicznej pojazdu szynowego określa załącznik
do rozporządzenia.
§ 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pojazdów szynowych, których prawnym
dysponentem jest przewoźnik kolejowy lub zarząd kolei.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18
marca 1999 r. (poz. 278)
Świadectwo sprawności technicznej pojazdu szynowego
(Strona 1)
Ilustracja
(Strona 2)
Stwierdzenie ważności świadectwa sprawności technicznej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 19 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi
Kolejnictwa.
(Dz. U. Nr 29, poz. 279)
Na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 11 lutego 1998 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi
Kolejnictwa (Dz. U. Nr 25, poz. 145) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W skład Inspektoratu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Biuro Głównego Inspektora,
2) Departament Kolejowego Nadzoru Budowlanego,
3) Departament Nadzoru Technicznego i Bezpieczeństwa Ruchu Kolejowego,
4) Departament do Spraw Świadectw Dopuszczenia do Eksploatacji,
5) Biuro Organizacyjno-Prawne,
6) Biuro Administracyjno-Budżetowe.",
2) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. W skład Inspektoratu wchodzą oddziały terenowe:
1) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Warszawie, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw: mazowieckiego, podlaskiego i łódzkiego,
2) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Lublinie, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw lubelskiego i podkarpackiego,
3) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Krakowie, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw małopolskiego i świętokrzyskiego,
4) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Katowicach, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw śląskiego i opolskiego,
5) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Gdańsku, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw: pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i
kujawsko-pomorskiego,
6) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa we Wrocławiu, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw dolnośląskiego i lubuskiego,
7) Okręgowy Inspektorat Kolejnictwa w Poznaniu, obejmujący swoim zakresem
działania obszar województw wielkopolskiego i zachodniopomorskiego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: T. Syryjczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 25 marca 1999 r.
w sprawie zasad i trybu przyznawania pracownikom Inspekcji Sanitarnej
wykonującym czynności kontrolne dodatku specjalnego do wynagrodzenia oraz
wysokości tego dodatku.
(Dz. U. Nr 29, poz. 280)
Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji
Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz.
756) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Pracownikom Inspekcji Sanitarnej wykonującym czynności kontrolne
przysługuje miesięczny dodatek specjalny w wysokości do 25% uposażenia
zasadniczego.
2. Dodatek przyznaje się pracownikowi z dniem powierzenia obowiązków
wymienionych w ust. 1, jeżeli przepracował on w Inspekcji Sanitarnej co najmniej
6 miesięcy.
3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje pracownikowi za czas
nieprzerwanej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż 30 dni, z wyjątkiem
urlopów wypoczynkowych.
§ 2. Dodatek, o którym mowa w § 1, przyznaje na okres roku:
1) wojewoda - wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, zastępcom wojewódzkiego
inspektora sanitarnego oraz portowemu i kolejowemu inspektorowi sanitarnemu,
2) wojewódzki inspektor sanitarny - pracownikom wojewódzkiej stacji
sanitarno-epidemiologicznej,
3) starosta w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem sanitarnym - powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu,
4) powiatowy, portowy, kolejowy inspektor sanitarny - pracownikom powiatowej,
portowej i kolejowej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 30 marca 1999 r.
sygn. akt K. 5/98.
(Dz. U. Nr 29, poz. 281)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński - przewodniczący,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,
Andrzej Mączyński,
Ferdynand Rymarz,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 30 marca 1999 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady Miasta
i Gminy Czaplinek, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników
postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Rady Ministrów oraz
Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie niezgodności:
- przepisu art. 2 w związku z art. 3 ustawy z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie
ustawy - Prawo budżetowe i ustawy - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 158, poz.
1042) z przepisem art. 167 ust. 1 i 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483),
- przepisu art. 3 w.w. ustawy z art. 2 w związku z art. 88 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483),
orzeka:
1. Art. 2 w związku z art. 3 ustawy z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy -
Prawo budżetowe i ustawy - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 158, poz. 1042) jest
zgodny z art. 167 ust. 1 i 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 3 ustawy z dnia 4 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe i
ustawy - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 158, poz. 1042) w zakresie, w jakim
nadaje tej ustawie moc obowiązującą przed dniem jej ogłoszenia, jest niezgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Wiesław Johann
Andrzej Mączyński Ferdynand Rymarz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie karty ubezpieczenia zdrowotnego, trybu jej wydawania i unieważniania.
(Dz. U. Nr 30, poz. 289)
Na podstawie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 oraz z 1998
r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się następujące formy karty ubezpieczenia:
1) kartę ubezpieczenia z układem elektronicznym, której wzory stanowi załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) kartę ubezpieczenia bez układu elektronicznego, której wzór stanowi załącznik
nr 2 do rozporządzenia,
3) książeczkę usług medycznych, której wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Książeczka usług medycznych i karta ubezpieczenia z układem elektronicznym, o
których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, mogą być stosowane do potwierdzania świadczeń
wykonanych na rzecz ubezpieczonego.
§ 2. 1. Karta ubezpieczenia jest wydawana przez Kasę Chorych - za poświadczeniem
odbioru zawierającym datę odbioru - ubezpieczonemu, jego przedstawicielowi
ustawowemu lub pełnomocnikowi:
1) w Kasie Chorych,
2) za pośrednictwem płatnika składki,
3) za pośrednictwem świadczeniodawcy zapewniającego podstawową opiekę zdrowotną,
4) w drodze przesyłki pocztowej, kurierskiej lub innej zapewniającej
dostarczenie do rąk własnych.
2. Kasa Chorych informuje ubezpieczonego o sposobie posługiwania się kartą
ubezpieczenia.
3. Kasa Chorych wpisuje do prowadzonej ewidencji dokumentów wydanych
ubezpieczonemu datę wydania karty ubezpieczenia oraz zastępczej karty
ubezpieczenia, o której mowa w § 3 ust. 3.
§ 3. 1. W przypadku zniszczenia lub utraty karty ubezpieczenia, a także zmiany
imienia lub nazwiska ubezpieczony jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia
o tym Kasy Chorych i złożenia wniosku o wydanie nowej karty w miejsce
dotychczasowej.
2. Nowa karta ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, jest wydawana przez Kasę
Chorych w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty złożenia wniosku.
3. Na czas niezbędny do przygotowania i wydania nowej karty ubezpieczenia Kasa
Chorych wydaje ubezpieczonemu zastępczą kartę ubezpieczenia, której wzór stanowi
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Kasa Chorych unieważnia kartę ubezpieczenia w przypadku:
1) zgłoszenia zniszczenia lub utraty karty,
2) wygaśnięcia umowy dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego,
3) ustania członkostwa w Kasie Chorych,
4) śmierci ubezpieczonego.
2. Unieważnienie karty ubezpieczenia następuje przez wpis do ewidencji, o której
mowa w § 2 ust. 3.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1999 r. (poz. 289)
Załącznik nr 1
Wzór karty ubezpieczenia z układem elektronicznym
Wzór A
Ilustracja
Objaśnienia
Karta wykonywana jest z plastiku.
Wymiary karty wynoszą 86×54 mm.
Wzór B
Ilustracja
Objaśnienia
Karta wykonywana jest z plastiku.
Wymiary karty wynoszą 86×54 mm.
Numer PESEL, numer karty i symbol Kasy Chorych zapisane są w formie jawnej. Dane
te mogą być też dodatkowo przedstawione w postaci kodu kreskowego.
Załącznik nr 2
Wzór karty ubezpieczenia bez układu elektronicznego
Ilustracja
Objaśnienia
Karta wykonywana jest z plastiku lub papieru.
Wymiary karty wynoszą 86×54 mm.
Karta może zawierać kod kreskowy obejmujący co najmniej następujące dane:
- numer ewidencyjny PESEL,
- symbol Kasy Chorych,
- numer karty ubezpieczenia.
Załącznik nr 3
Wzór książeczki usług medycznych
Ryc. 1. Strona tytułowa części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 2. Strona 1 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 3. Strona 2 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 4. Strona 3 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 5. Strona 4 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 6. Strona 5 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 7. Strona 6 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 8. Strona 7 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 9. Strony 8-20 części stałej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Ryc. 10. Wzór kuponu części wymiennej książeczki usług medycznych
Ilustracja
Objaśnienia
1. Książeczka usług medycznych składa się z części stałej (ryciny od 1 do 9) i
części wymiennej (rycina 10).
2. Wymiary książeczki usług medycznych wynoszą 202×101 mm.
3. Część wymienna książeczki jest bloczkiem spersonalizowanych kompletów
formularzy, zwanych kuponami. Na komplet kuponu składa się oryginał oraz jedna
lub dwie kopie.
3. Personalizacja kuponu polega na nadrukowaniu na nim:
a) nazwiska i imienia (imion) ubezpieczonego,
b) jego daty urodzenia,
c) adresu zamieszkania.
4. Na każdym kuponie nadrukowuje się ponadto identyfikator kuponu w postaci
alfanumerycznej i kodu graficznego (np. kodu kreskowego). Identyfikator kuponu
zawiera:
a) kod podmiotu wydającego kupony, pozwalający na określenie Kasy Chorych, w
której ubezpieczony jest pacjent (jednakowy w całym bloczku) - 4 cyfry,
b) numer ewidencyjny PESEL pacjenta lub numer karty ubezpieczenia (jednakowy w
całym bloczku) - 11 cyfr,
c) numer kuponu (jednakowy w jednym komplecie) - 5 cyfr.
Załącznik nr 4
Wzór zastępczej karty ubezpieczenia
Ilustracja
Objaśnienia
Karta wykonana jest z papieru.
Wymiary karty wynoszą 148×105 mm.
Dane na karcie mogą być wypisywane pismem odręcznym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 marca 1999 r.
w sprawie określenia górnej granicy składek organizacji spółdzielczych na rzecz
związków rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej.
(Dz. U. Nr 30, poz. 290)
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr
79, poz. 484, Nr 96, poz. 592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754, Nr 121, poz.
770, Nr 123, poz. 776 i 777, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934, Nr 140,
poz. 939 i Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 60, poz. 383, Nr 108, poz. 685, Nr
117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 931 i Nr 162, poz. 1112 i 1121)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Górną granicę składek płaconych przez organizacje spółdzielcze,
zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, określa się:
1) w przypadku składek na rzecz związków rewizyjnych nie prowadzących
działalności gospodarczej innej niż działalność wymieniona w art. 240 § 3 pkt
1-5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr
54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr
43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 111, poz. 723 i Nr 121, poz. 769
i 770) - w wysokości obliczonej w stosunku do kwoty osiągniętego przychodu w
poprzednim roku podatkowym, zgodnie z poniższą tabelą:
kwota rocznego przychodugórna wysokość składki rocznej
ponaddo
1 000 000 zł0,4%
1 000 000 zł3 000 0004 000 zł + 0,3% nadwyżki ponad 1 000 000 zł
3 000 000 zł 10 000 zł + 0,1% nadwyżki ponad 3 000 000 zł, jednak nie
więcej niż 30 000 zł
2) w przypadku składek na rzecz związków rewizyjnych innych niż wymienione w pkt
1 - w wysokości 170 zł miesięcznie,
3) w przypadku składek na rzecz Krajowej Rady Spółdzielczej - w wysokości 30 zł
miesięcznie.
2. W przypadku organizacji spółdzielczych zarejestrowanych w ciągu roku
podatkowego górną granicę składek zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów
oblicza się zgodnie z ust. 1 i z uwzględnieniem kwoty faktycznie osiągniętego
przychodu w danym roku.
3. Górna granica składek, określona w ust. 1, dotyczy tylko składek na rzecz
organizacji, do których przynależność spółdzielni nie jest obowiązkowa.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Finansów: w z. J. Bauc
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 26 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i
kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z
indywidualnymi odbiorcami w lokalach.
(Dz. U. Nr 30, poz. 291)
Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.
U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042 oraz z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106,
poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 6 października 1998 r. w
sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad
rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w
lokalach (Dz. U. Nr 132, poz. 867), wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Taryfa przedsiębiorstwa energetycznego prowadzącego działalność gospodarczą
w zakresie obrotu ciepłem zawiera stawki opłat abonamentowych za przyłącze -
wyrażone w złotych oraz określa warunki prowadzenia rozliczeń na podstawie
ustalonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, o których mowa w ust. 1-3:
1) cen za zamówioną moc cieplną,
2) cen ciepła,
3) cen nośnika ciepła,
4) stawek opłat za usługi przesyłowe.";
2) w § 10:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stanowią średnie roczne koszty w
okresie, o którym mowa w § 16 ust. 1, związane z eksploatacją urządzeń i
instalacji przekazywanych do eksploatacji w wyniku inwestycji rozwojowych,
modernizacyjnych i z zakresu ochrony środowiska, ustalane na podstawie:
1) założeń do planu albo planu zaopatrzenia w ciepło, o których mowa w art. 19 i
20 ustawy, lub
2) obowiązującego w przedsiębiorstwie planu rozwoju i modernizacji, w zakresie
zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na ciepło.";
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. W przypadku skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej w źródle
ciepła, jako uzasadnione koszty wytwarzania, przetwarzania i magazynowania
ciepła przyjmuje się różnicę między łącznymi uzasadnionymi kosztami prowadzenia
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przetwarzania oraz
magazynowania ciepła i energii elektrycznej a kosztami uzyskania przychodu ze
sprzedaży takiej samej wielkości mocy i ilości energii elektrycznej w
porównywalnej elektrowni kondensacyjnej.";
3) w § 11:
a) skreśla się ust. 2,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli umowa sprzedaży ciepła stanowi, że przedsiębiorstwo energetyczne, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub 3, prowadzi również działalność gospodarczą w
zakresie eksploatacji węzła cieplnego i instalacji odbiorczych należących do
odbiorcy, a odbiorca zażąda opłaty z tego tytułu, uzasadnione koszty, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, obejmują odpowiednio koszty prowadzenia działalności,
wraz z opłatami, których zażądał odbiorca.";
4) w § 12 w ust. 2:
a) w pkt 1 i 2 oznaczenie symbolu A otrzymuje brzmienie:
"A - wskaźnik udziału opłat za zamówioną moc cieplną w łącznych opłatach za
zamówioną moc cieplną i ciepło w roku obrotowym dla danej grupy odbiorców,
którego wartość powinna wynikać z udziału kosztów stałych w łącznych kosztach
wytwarzania, przetwarzania i magazynowania ciepła i nie może być wyższa niż
0,3,"
b) w pkt 4 na końcu zdania, po przecinku, dodaje się wyrazy "a w przypadku
węzłów grupowych liczbę budynków zasilanych z tych węzłów,";
5) w § 13 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) kosztów związanych z eksploatacją urządzeń i instalacji przekazywanych do
eksploatacji w wyniku inwestycji rozwojowych, modernizacyjnych i z zakresu
ochrony środowiska, określonych jako średnie roczne koszty w okresie, o którym
mowa w § 16 ust. 1, na podstawie:
a) założeń do planu albo planu zaopatrzenia w ciepło, o których mowa w art. 19 i
20 ustawy, lub
b) obowiązującego dla przedsiębiorstwa planu rozwoju i modernizacji sieci
ciepłowniczej oraz przyłączania do tej sieci nowych źródeł ciepła i obiektów.";
6) § 14 otrzymuje brzmienie:
"§ 14. Bazowe ceny i stawki opłat, o których mowa w § 12 ust. 1, ustala się na
podstawie jednostkowych kosztów, obliczanych według zasad określonych w § 12
ust. 2 i 3, powiększonych o ustaloną przez przedsiębiorstwo energetyczne marżę
zysku, nie wyższą niż 10%, z uwzględnieniem interesów przedsiębiorstwa
energetycznego i ochrony interesów odbiorców.";
7) w § 17:
a) w ust. 3 oznaczenia symboli Cwn, Cgn, Con, Cwb, Cgb, Cob otrzymują brzmienie:
"Cwn; Cgn; Con - nowe ceny węgla, gazu i oleju po zmianie dla danego sortymentu
paliw, pod warunkiem że ich zakup jest dokonywany od tego samego dostawcy lub od
dostawcy oferującego niższe ceny niż dotychczasowy dostawca,
Cwb; Cgb; Cob - dotychczasowe ceny węgla, gazu i oleju przed zmianą, określone
na podstawie dokumentów potwierdzających zakup tych paliw,"
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Wysokość współczynnika korekcyjnego, o którym mowa w ust. 2 i 3, określa
przedsiębiorstwo energetyczne, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Wysokość współczynnika korekcyjnego, określoną we wniosku o zatwierdzenie
taryfy przez przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesje, zatwierdza
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, przy zatwierdzaniu taryfy.";
8) w § 24 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"1. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek odbiorcy, przedsiębiorstwa
energetyczne, o których mowa w § 7 ust. 1-3, mogą prowadzić rozliczenia, w
których zamiast ceny za zamówioną moc cieplną i ceny ciepła stosuje się tylko
ceny ciepła nie przekraczające wartości obliczonej według wzoru:";
9) § 26 otrzymuje brzmienie:
"§ 26. 1. W przypadku nowo tworzonych przedsiębiorstw energetycznych lub
podjęcia przez istniejące przedsiębiorstwa energetyczne nowego rodzaju
działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w ciepło, podstawę do
określenia jednostkowych kosztów, o których mowa w § 12-15 i § 30, stanowią
koszty planowane w okresie kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych od podjęcia:
1) działalności gospodarczej przez nowo utworzone przedsiębiorstwo energetyczne
lub
2) nowego rodzaju działalności gospodarczej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwa energetyczne
opracowują pierwszą taryfę dla ciepła zgodnie z zasadami określonymi w art. 45
ustawy.";
10) w § 30 w ust. 1 w pkt 2 lit. a) po wyrazach "wskazań ciepłomierza" dodaje
się wyrazy "lub wodomierza";
11) § 38 otrzymuje brzmienie:
"§ 38. 1. Koszty zakupu ciepła dostarczonego do budynku lub wytworzenia ciepła w
kotłowni lokalnej znajdującej się w budynku rozlicza z indywidualnymi odbiorcami
w lokalach znajdujących się w tym budynku właściciel budynku lub zarządca
działający na podstawie umowy o zarządzanie budynkiem, zwany dalej
"zarządzającym".
2. Rozliczenia, o których mowa w ust. 1, może prowadzić przedsiębiorstwo
energetyczne lub inna osoba albo jednostka organizacyjna, na podstawie odrębnej
umowy zawartej z właścicielem lub zarządzającym budynkiem.";
12) w § 40:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Udział opłat stałych w łącznych opłatach, o których mowa w ust. 1,
ponoszonych w okresie rozliczeniowym, nie może być wyższy niż 50%.",
b) skreśla się ust. 3,
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Odczyty wskazań urządzeń, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, przeprowadza
się co najmniej raz w roku, w terminach określonych przez zarządzającego
budynkiem.";
13) w § 41 skreśla się ust. 2;
14) w § 44:
a) w ust. 3 w pkt 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) liczba osób zameldowanych w lokalu.",
b) w ust. 4 w pkt 2 w oznaczeniu symboli Lu i Lo po wyrazie "zameldowanych"
skreśla się wyrazy "na pobyt stały";
15) w § 51 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Określa się następujące wysokości upustów, o których mowa w ust. 1:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1, za każdą rozpoczętą dobę
niedogrzewania, w wysokości stanowiącej równowartość:
a) jednej trzydziestej opłaty miesięcznej za ogrzewanie, jeżeli obniżenie
temperatury w lokalu nie przekroczyło 2°C w stosunku do temperatury
obliczeniowej,
b) jednej piętnastej opłaty miesięcznej za ogrzewanie, jeżeli obniżenie
temperatury w lokalu przekroczyło 2°C w stosunku do temperatury obliczeniowej,
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2, za każdą rozpoczętą dobę, w której
wystąpiło zaniżenie temperatury ciepłej wody użytkowej, w wysokości stanowiącej
równowartość:
a) jednej trzydziestej opłaty miesięcznej za ciepło na podgrzewanie wody
użytkowej, jeżeli temperatura wody nie była niższa od 40°C,
b) jednej piętnastej opłaty miesięcznej za ciepło na podgrzewanie wody
użytkowej, jeżeli temperatura wody była niższa od 40°C.";
16) w § 52:
a) w ust. 1 po wyrazach "do rozliczenia" skreśla się wyraz "rocznych",
b) w ust. 3 wyrazy "rok obrotowy" zastępuje się wyrazami "okres rozliczeniowy";
17) w § 55 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W uzasadnionych przypadkach, gdy wymaga tego ochrona interesów
indywidualnych odbiorców w lokalach, w okresie nie dłuższym niż 3 lata od dnia
wejścia w życie rozporządzenia, zarządzający budynkiem może:
1) ustalać uśrednione opłaty za ogrzewanie i podgrzewanie wody użytkowej dla
więcej niż jednego budynku, w celu ograniczenia wzrostu opłat ponoszonych przez
indywidualnych odbiorców w lokalach,
2) prowadzić rozliczenia, o których mowa w § 40 i 44:
a) na podstawie średniej ilości ciepła dostarczonego do instalacji odbiorczych w
budynku, określonej w oparciu o dane z ostatnich trzech okresów rozliczeniowych;
w przypadku braku danych za trzy okresy rozliczeniowe - na podstawie danych z
krótszego okresu,
b) według dotychczasowych zasad - w budynkach częściowo wyposażonych w
urządzenia umożliwiające indywidualne rozliczanie kosztów ogrzewania i kosztów
podgrzewania wody wodociągowej,
3) pobierać opłaty zmienne za ogrzewanie i podgrzewanie wody wodociągowej przez
12 miesięcy okresu rozliczeniowego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 9 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za
używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnej oraz zakresu zwolnień od
tych opłat.
(Dz. U. Nr 30, poz. 292)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926 oraz
z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 10 września 1996 r. w sprawie
wysokości i sposobu uiszczania opłat za używanie linii, urządzeń lub sieci
telekomunikacyjnej oraz zakresu zwolnień od tych opłat (Dz. U. Nr 111, poz. 534)
wprowadza się następujące zmiany:
1) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"§ 1a. Podmiot, który uzyskał zezwolenie na zakładanie i używanie sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego typu stacjonarnego, służącej do
świadczenia usług telefonicznych międzystrefowych na obszarze kraju, uiszcza
opłatę roczną za używanie tej sieci w wysokości stanowiącej 0,08% przychodów
uzyskanych ze świadczenia usług telefonicznych międzystrefowych w roku
poprzednim.",
2) w § 2 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. Opłatę, o której mowa w § 1a, podmiot uiszcza w ratach kwartalnych do końca
danego kwartału na podstawie przychodów, uzyskanych ze świadczenia usług
telefonicznych międzystrefowych, obliczonych przez siebie na dzień 31 grudnia
roku poprzedniego.
4. Dokumentem potwierdzającym wysokość przychodów, o których mowa w ust. 3,
przyjętych do wyliczenia należnej opłaty, jest zatwierdzone roczne sprawozdanie
finansowe podmiotu. W przypadku gdy zatwierdzenie sprawozdania nastąpi w
terminie późniejszym niż pierwszy kwartał, należną opłatę oblicza się na
podstawie danych wstępnych, a następnie koryguje, jeśli dane te uległy zmianie.
5. W przypadku wystąpienia nadpłaty lub konieczności dopłaty z powodu korekty
danych, o której mowa w ust. 4, płatność dokonywana jest niezwłocznie."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: M. Zdrojewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 marca 1999 r.
w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w centralnych rejestrach
prowadzonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
(Dz. U. Nr 30, poz. 293)
Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz
z 1999 r. Nr 26, poz. 228) zarządza się, co następuje:
§ 1. Centralny Rejestr Ubezpieczonych, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.
Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r. Nr 26, poz. 228),
zwanej dalej ustawą, zawiera następujące dane:
1) dane dotyczące ubezpieczonego: PESEL, NIP, rodzaj dokumentu, o którym mowa w
art. 33 ust. 2 ustawy, i numer tego dokumentu, nazwisko, pierwsze i drugie imię,
data urodzenia, nazwisko rodowe, obywatelstwo, płeć, a w przypadku cudzoziemców
- posiadanie karty stałego lub czasowego pobytu albo statusu uchodźcy,
2) dane adresowe odpowiednio do zameldowania, zamieszkania, do korespondencji:
kod pocztowy, miejscowość, gmina, powiat, województwo, ulica, numer domu, numer
lokalu, skrytka pocztowa, a także inne formy kontaktu: numer telefonu, numer
faksu, adres poczty elektronicznej, a dla celów wypłaty świadczeń - konto
bankowe ubezpieczonego i numer rachunku ubezpieczonego,
3) dane dotyczące podlegania ubezpieczeniu: tytuł ubezpieczenia, rodzaj
ubezpieczenia, data objęcia ubezpieczeniem, data wyrejestrowania z
ubezpieczenia, stopień pokrewieństwa/powinowactwa z pracodawcą/zleceniodawcą,
pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym z pracodawcą/zleceniodawcą, praca
w szczególnych warunkach/szczególnym charakterze, wykonywany zawód,
wykształcenie, wymiar czasu pracy, stanowiska pracy górniczej,
4) stopień niepełnosprawności: stopień niepełnosprawności i okres, na jaki
został orzeczony, stopień niezdolności do pracy.
§ 2. Centralny Rejestr Płatników Składek, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 4
ustawy, zawiera następujące dane:
1) dane płatnika składek: NIP, REGON, PESEL, nazwa skrócona, rodzaj dowodu
tożsamości i jego numer, nazwisko, pierwsze i drugie imię, data i miejsce
urodzenia, obywatelstwo, nazwa/firma zgodna z aktem konstytucyjnym podmiotu,
nazwa organu założycielskiego, rodzaj uprawnienia do prowadzenia działalności,
numer uprawnienia do prowadzenia działalności, nazwa organu
rejestrowego/ewidencyjnego wydającego uprawnienia, data wpisu do rejestru -
ewidencji/wydania uprawnienia, numer wpisu do rejestru/uprawnienia, data
rozpoczęcia wykonywania działalności, data powstania obowiązku opłacania składek
na ubezpieczenia społeczne, przyczyna wyrejestrowania, data wyrejestrowania,
numery rachunków bankowych płatnika,
2) dane adresowe: typ adresu (siedziby, zamieszkania, do korespondencji) oraz
kod pocztowy, miejscowość, gmina, powiat, województwo, ulica, numer domu, numer
lokalu, skrytka pocztowa, a także inne formy kontaktu: numer telefonu, numer
faksu, adres poczty elektronicznej,
3) dane o biurze rachunkowym: NIP, REGON, nazwa skrócona,
4) szczególny status zakładu: status zakładu pracy chronionej/aktywności
zawodowej oraz daty otrzymania i utraty tego statusu.
§ 3. Centralny Rejestr Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych, o którym mowa w
art. 33 ust. 1 pkt 5 ustawy, zawiera następujące dane:
1) dane członka funduszu: PESEL, NIP, rodzaj dowodu tożsamości, numer dowodu
tożsamości, nazwisko, imię pierwsze i drugie, data urodzenia,
2) informacje o członkostwie w otwartym funduszu emerytalnym, zwanym dalej OFE:
data i godzina zawarcia umowy z OFE, sposób zawarcia umowy z OFE, data
wyrejestrowania z OFE, identyfikator OFE.
§ 4. Centralny Rejestr Otrzymujących Emerytury z Zakładów Emerytalnych, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 pkt 6 ustawy, zawiera odpowiednie dane określone w § 3
oraz dane dotyczące świadczenia.
§ 5. Prowadzony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 35 ust. 1
pkt 7 ustawy Centralny Rejestr Członków Rodziny Ubezpieczonych Uprawnionych do
Ubezpieczenia Zdrowotnego, który łącznie z rejestrem wymienionym w § 1 służy do
współpracy określonej odrębnymi przepisami z Kasami Chorych, zawiera następujące
dane:
1) dane identyfikacyjne członka rodziny i przebieg ubezpieczenia: PESEL, rodzaj
i numer dokumentu, nazwisko, pierwsze imię, stopień pokrewieństwa z
ubezpieczonym, stopień niepełnosprawności, pozostawanie we wspólnym
gospodarstwie domowym z osobą ubezpieczoną, pozostawanie na wyłącznym utrzymaniu
ubezpieczonego, data uzyskania/utraty uprawnień do ubezpieczenia zdrowotnego
przez członka rodziny,
2) adres zamieszkania członka rodziny: kod pocztowy, miejscowość, gmina, powiat,
województwo, ulica, numer domu, numer lokalu, a także inne formy kontaktu: numer
telefonu, numer faksu, adres poczty elektronicznej,
3) członkostwo w Kasach Chorych: identyfikator Kasy Chorych, data przystąpienia
do Kasy, data wystąpienia z Kasy.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych
jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów
naturalnych i leśnictwa.
(Dz. U. Nr 30, poz. 294)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i
leśnictwa (Dz. U. Nr 96, poz. 447, z 1997 r. Nr 39, poz. 243 i z 1998 r. Nr 42,
poz. 250) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) parkach narodowych.";
2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia po tabeli I dodaje się tabelę IA w
brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Pracownik zatrudniony w jednostce, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 8
rozporządzenia wymienionego w § 1, w dniu 31 grudnia 1998 r. zachowuje prawo do
nagrody jubileuszowej i jednorazowej odprawy pieniężnej z tytułu przejścia na
emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, na zasadach i w wysokości
przewidzianej w przepisach ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98,
poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz.
860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118) i rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów
administracji rządowej i innych jednostek (Dz. U. Nr 49, poz. 306 i Nr 126, poz.
830 oraz z 1999 r. Nr 13, poz. 113).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1999 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 marca
1999 r. (poz. 294)
"IA. Tabela
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników parków narodowych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje+
wykształcenieliczba lat pracy
123456
Służba Parków Narodowych
1Dyrektor parku narodowegoXVIII-XX9według odrębnych przepisów
2Zastępca dyrektora parku narodowego, główny księgowyXVI-XIX8
3Radca prawny, główny specjalista do spraw ochrony przyrody, gospodarki
rezerwatowej lub dydaktykiXIV-XVII6
4Zastępca głównego księgowegoXIII-XVI5
5Kierownik działu, kierownik zespołu do spraw ochrony przyrody, gospodarki
rezerwatowej lub dydaktykiXIII-XVI5
6Nadleśniczy, konserwator obrębu ochronnegoXII-XVI6
7Kierownik sekcji do spraw ochrony przyrody, gospodarki rezerwatowej lub
dydaktykiXIII-XV4
8Starszy specjalista do spraw ochrony przyrody, gospodarki rezerwatowej
lub dydaktykiXII-XV-
9Kierownik gospodarstwa szkółkarskiego, kierownik ośrodka hodowli
zwierzątXI-XV5
10Specjalista do spraw ochrony przyrody, gospodarki rezerwatowej lub
dydaktykiXI-XIV-
11Komendant Straży ParkuX-XIV4
12Leśniczy, konserwator obwodu ochronnegoIX-XIV4
13Adiunkt, kustosz muzeum, kierownik ośrodka dydaktyczno-muzealnegoIX-XIV3
14Zastępca komendanta Straży Parku, dowódca grupy terenowej Straży
ParkuIX-XIII3
15Kierownik zbiornicy muzealnejIX-XII2
16Starszy strażnik Straży ParkuVIII-XII-
17Referent techniczno-leśnyVIII-XII-
18Strażnik Straży ParkuVII-XI-
19Podleśniczy, starszy strażnikVII-XI3
20Starszy hodowca ośrodka hodowli zwierzątVI-X2
21Strażnik, przewodnikVI-X-
22Hodowca ośrodka hodowli zwierzątV-IX-
Stanowiska pomocnicze
1Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXVI-XVIII8wyższe6
2Główny specjalistaXIV-XVII6wyższe6
3Kierownik działu, kierownik zespołuXIII-XVI5wyższe5
4Starszy specjalistaXII-XV-wyższe5
5Kierownik sekcjiXIII-XV4wyższe4
średnie6
6Kierownik zespołu magazynówXII-XIV4średnie4
7SpecjalistaXI-XIV-wyższe3
8Kierownik warsztatuX-XII3średnie4
9Starszy inspektor, starszy asystent, samodzielny księgowyXI-XIII-wyższe2
średnie4
10Zastępca kierownika warsztatuIX-XI2średnie3
11Operator urządzeń elektronicznychIX-XI-średnie-
12Starszy kasjer, starszy księgowyVIII-XII-średnie3
13Samodzielny referent, księgowy, sekretarkaVIII-XI-wyższe-
średnie2
14Inspektor, starszy laborant, asystentVIII-XI-średnie3
15ZaopatrzeniowiecVIII-XI-średnie-
16Kierownik magazynu, kierownik kotłowniIX-X2średnie3
17Starszy referent, laborantVIII-X-średnie2
18Starszy magazynier, starsza maszynistka, kasjerVIII-IX-średnie-
19Referent, młodszy księgowyVII-VIII-średnie-
20Magazynier, starsza telefonistka, maszynistka, pomoc laboratoryjna,
recepcjonistkaVII-VIII-średnie-
21TelefonistkaV-VI-podstawoweumiejętność wykonywania zawodu
Stanowiska robotnicze i obsługi
1Drwal motorniczyIX-XII-podstawowe + kurs specjalistyczny-
2Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
3Elektronik naprawy sprzętu elektronicznegoIX-XI-średnie techniczne1
4Operator ciągników, maszyn i urządzeń leśnych, flisak, rybak
jeziornyVIII-XI-podstawowe + kurs specjalistyczny-
5DrwalVI-XI-podstawowe + kurs specjalistyczny-
6Preparator w muzeumVII-XI-średnie-
zasadnicze2
7Kierowca samochodu ciężarowego, kierowca samochodu dostawczego
(terenowego)IX-X-według odrębnych przepisów
8Wozak-zrywkarzVIII-X-podstawowe + kurs specjalistyczny-
9Mechanik naprawy maszyn i urządzeń leśnych oraz pojazdów
samochodowychVII-X-zasadnicze1
10Konserwator, rzemieślnik wykwalifikowany, ślusarz-spawacz, elektryk,
stolarz, tapicer, szklarz, malarz, introligator, palacz
c.o.VIII-IX-zasadnicze-
11Monter instalacji sanitarnych i wodociągowych, blacharz, dekarz, murarz,
cieślaVIII-IX-zasadnicze-
12Szkółkarz, ogrodnikVI-IX-podstawowe + kurs specjalistyczny1
13Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
14Operator urządzeń powielających, robotnik magazynowy, robotnik
transportowyVI-VIII-podstawowe-
15Wyłuszczarz, robotnik leśnyVII-VIII-podstawowe + kurs specjalistyczny-
16Robotnik melioracyjny, wozak, rybak hodowcaV-VII-podstawowe + kurs
specjalistyczny-
17Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-
18Portier, dozorca, woźnyIV-V-podstawowe-
19SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-"
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 17 marca 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy zarobkowym
wytwarzaniu, przetwarzaniu, obrocie lub składowaniu niejadalnych surowców
zwierzęcych, pasz oraz dodatków do pasz.
(Dz. U. Nr 30, poz. 295)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, działalność polegająca na zarobkowym wytwarzaniu
pasz i dodatków do pasz pochodzenia zwierzęcego może być prowadzona wyłącznie w
specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach, zwanych dalej "wytwórniami
pasz", albo w zakładach utylizacyjnych.
2. Działalność polegająca na zarobkowym wytwarzaniu karmy dla zwierząt domowych
może być prowadzona wyłącznie w wytwórniach pasz.
§ 2. Warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu działalności, o której mowa
w § 1 ust. 1 i § 13, w zakładach utylizacyjnych określają przepisy w sprawie
szczegółowych warunków weterynaryjnych przy zbieraniu, przetwarzaniu, grzebaniu
lub spalaniu zwłok zwierzęcych i ich części oraz odpadów poubojowych.
§ 3. Wytwórnie pasz powinny być odgrodzone od dróg publicznych, budynków
przeznaczonych na pobyt ludzi, obiektów przetwórstwa rolno-spożywczego i innych
obiektów, a w szczególności ubojni i rzeźni, szczelną przegrodą o wysokości co
najmniej 2,2 m i położone w odległości co najmniej 50 m od tych obiektów.
§ 4. 1. W wytwórni pasz powinny być w szczególności:
1) odrębne pomieszczenia do:
a) przyjmowania i składowania surowców paszowych,
b) wytwarzania pasz i dodatków do pasz pochodzenia zwierzęcego,
c) składowania wytworzonych produktów,
2) urządzenia do czyszczenia i odkażania środków transportu i pojemników, w
których przewożone są surowce paszowe,
3) laboratorium do przeprowadzania podstawowych analiz,
4) urządzenia do niszczenia nie przetworzonych surowców paszowych,
5) urządzenia do niszczenia odpadów powstałych podczas procesu produkcji, które
nie mogą być wprowadzone do innych pokarmów zwierzęcych ze względu na zdrowie
zwierząt lub ludzi,
6) sanitariaty, przebieralnie i umywalnie dla personelu.
2. Pomieszczenia wytwórni pasz powinny być zabezpieczone przed dostępem
zwierząt, a w szczególności ptaków, gryzoni i owadów.
3. W przypadku gdy wytwórnia pasz nie jest wyposażona w urządzenia, o których
mowa w ust. 1 pkt 4, nie przetworzone surowce paszowe powinny być niezwłocznie
przekazane do zakładu utylizacyjnego.
§ 5. Ściany i podłogi pomieszczeń, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, powinny
być wykonane z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych i zmywalnych,
umożliwiających łatwe czyszczenie i dezynfekcję, a podłogi powinny być ułożone w
sposób ułatwiający odprowadzenie płynów.
§ 6. 1. Rozmieszczenie pomieszczeń w wytwórni pasz powinno wykluczać możliwość
zanieczyszczenia produktu i zapewnić utrzymanie całkowitego rozdziału stref:
surowca, półproduktu i produktu gotowego.
2. Osoby pracujące w pomieszczeniach do przyjmowania i składowania surowców
paszowych nie mogą wejść do pomieszczeń, w których wytwarzane są pasze i dodatki
do pasz pochodzenia zwierzęcego, bez uprzedniej zmiany odzieży roboczej i obuwia
albo ich uprzedniego odkażenia.
3. Narzędzia i sprzęt używane w pomieszczeniach do przyjmowania i składowania
surowców paszowych nie mogą być przenoszone do pomieszczeń, w których wytwarzane
są pasze i dodatki do pasz pochodzenia zwierzęcego.
§ 7. Surowce paszowe powinny być przetworzone niezwłocznie po ich przyjęciu.
§ 8. 1. Środki transportu i pojemniki, używane do transportu surowców paszowych,
powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym użyciu.
2. W pomieszczeniach wytwórni pasz należy systematycznie, nie rzadziej jednak
niż raz na 6 miesięcy, przeprowadzać dezynsekcję i deratyzację.
3. Ścieki powstałe w pomieszczeniach do przyjmowania i składowania surowców
paszowych powinny być zneutralizowane w sposób wykluczający pozostanie w nich
patogenów.
§ 9. 1. Surowce do produkcji półwilgotnej karmy dla zwierząt domowych powinny
pochodzić od zwierząt, których mięso zostało uznane za zdatne do spożycia, oraz
być poddane obróbce cieplnej w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury
wewnętrznej co najmniej 90°C.
2. Karma dla zwierząt domowych w puszkach powinna być poddana sterylizacji o
wartości cieplnej Fo 3,0.
3. Surowce do produkcji karmy dla zwierząt futerkowych powinny pochodzić od
zwierząt, których mięso zostało uznane za zdatne do spożycia.
4. Karma, o której mowa w ust. 1, powinna być wprowadzana do obrotu w szczelnych
opakowaniach.
§ 10. 1. Sucha karma dla zwierząt domowych powinna być sporządzana z surowców
pochodzących ze zwierząt, których mięso zostało uznane za zdatne do spożycia lub
o ograniczonej przydatności do spożycia.
2. Karma, o której mowa w ust. 1, powinna być poddana obróbce cieplnej w sposób
zapewniający osiągnięcie temperatury wewnętrznej co najmniej 90°C, chyba że
surowce użyte do produkcji tej karmy zostały uprzednio poddane takiej obróbce.
§ 11. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu pasze, w tym również karmę dla zwierząt
domowych, oraz dodatki do pasz pochodzenia zwierzęcego powinien zapewnić, aby
odpowiadały one warunkom mikrobiologicznym określonym w załączniku do
rozporządzenia.
2. Do obrotu jako pasza i dodatki do pasz pochodzenia zwierzęcego dla zwierząt
przeżuwających nie może być wprowadzane przetworzone białko ssaków.
§ 12. 1. Pasze, w tym również karma dla zwierząt domowych, oraz dodatki do pasz
pochodzenia zwierzęcego powinny być zamknięte w szczelnych opakowaniach i
składowane w zamkniętych pomieszczeniach zabezpieczonych przed dostępem gryzoni,
ptaków i owadów.
2. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, należy systematycznie, nie
rzadziej jednak niż raz na 6 miesięcy, przeprowadzać dezynsekcję i deratyzację.
3. Środki transportu używane do przewozu towarów wymienionych w ust. 1 powinny
być szczelne i zabezpieczone przed dostępem gryzoni i ptaków.
§ 13. 1. Działalność polegająca na zarobkowym przetwarzaniu niejadalnych
surowców zwierzęcych może być prowadzona wyłącznie w zakładach utylizacyjnych
albo w specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach, zwanych dalej
"zakładami przetwórczymi".
2. Niejadalne surowce zwierzęce pochodzące ze zwłok zwierzęcych i ich części lub
zwierząt, których mięso zostało uznane za niezdatne do spożycia, albo od
zwierząt chorych, podejrzanych o zakażenie lub pochodzących z obszarów, na
których występuje choroba zakaźna, mogą być przetwarzane wyłącznie w zakładach
utylizacyjnych.
§ 14. 1. W zakładach przetwórczych powinny być w szczególności:
1) wydzielone pomieszczenia do składowania i przetwarzania niejadalnych surowców
zwierzęcych, ze ścianami i podłogą wykonaną z materiałów nienasiąkliwych,
nieprzepuszczalnych i zmywalnych w sposób umożliwiający łatwe czyszczenie i
dezynfekcję,
2) urządzenia do niszczenia odpadów powstałych podczas procesu produkcji, które
nie mogą być wprowadzone do innych pokarmów zwierzęcych ze względu na zdrowie
zwierząt lub ludzi,
3) urządzenia do spalania albo niszczenia materiałów użytych do opakowań
niejadalnych surowców zwierzęcych,
4) inne urządzenia w zależności od rodzaju przetwarzanych niejadalnych surowców
zwierzęcych.
2. W przypadku gdy zakład przetwórczy nie jest wyposażony w urządzenia do
niszczenia nie zużytych niejadalnych surowców zwierzęcych pozostałych po
produkcji, surowce te powinny być niezwłocznie przekazane do zakładu
utylizacyjnego.
§ 15. Niejadalne surowce zwierzęce powinny być przetworzone niezwłocznie po ich
przyjęciu.
§ 16. 1. Środki transportu i pojemniki używane do przewożenia niejadalnych
surowców zwierzęcych powinny być oczyszczone, umyte i zdezynfekowane po każdym
użyciu.
2. Materiały użyte do opakowania niejadalnych surowców zwierzęcych powinny być
spalone albo zniszczone w zakładzie przetwórczym.
3. Ścieki powstałe w pomieszczeniach do składowania niejadalnych surowców
zwierzęcych powinny być zneutralizowane w sposób wykluczający pozostanie w nich
patogenów.
§ 17. Nie przetworzona wełna owcza, włosy zwierząt przeżuwających, szczecina
świńska, pióra i części piór wprowadzane do obrotu powinny być suche i
opakowane.
§ 18. 1. Produkty wytworzone z nawozów naturalnych powinny być składowane w taki
sposób, aby nie ulegały zakażeniu lub zanieczyszczeniu oraz zawilgoceniu, a w
szczególności w szczelnych i odizolowanych silosach lub odpowiednio zamkniętych
opakowaniach.
2. Podmiot wprowadzający do obrotu produkty wytworzone z nawozów naturalnych
powinien zapewnić, aby odpowiadały one warunkom mikrobiologicznym określonym w
załączniku do rozporządzenia.
§ 19. W stanie nie przetworzonym do obrotu może być wprowadzany wyłącznie nawóz
naturalny pochodzący od kur i zwierząt jednokopytnych z obszarów, na których nie
stwierdzono przypadków choroby zakaźnej zwierząt.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
17 marca 1999 r. (poz. 295)
WARUNKI MIKROBIOLOGICZNE, JAKIE POWINNY SPEŁNIAĆ PASZE I DODATKI DO PASZ
POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO
Próbki pasz i dodatków do pasz pochodzenia zwierzęcego, pobrane podczas lub po
ustalonym okresie składowania, powinny spełniać następujące warunki
mikrobiologiczne:
Clostridium perfringens (*) - nieobecne w 1 g produktu;
Salmonelle - nieobecność w 25 g przy: n = 5, C = 0, m = 0, M = 0;
Enterobacteriacea: n = 5, C = 2, m = 10, M = 3×102 w 1 g,
gdzie:
n = liczba próbek,
m = wielkość progowa dla liczby bakterii; wynik uznany jest za zadowalający,
jeśli liczba bakterii we wszystkich próbkach jednostkowych nie przekroczy liczby
m.
M = wartość maksymalna liczby bakterii; wynik uznany jest za niezadowalający,
jeśli liczba bakterii w jednej lub więcej próbek jednostkowych wynosi M lub
więcej.
C = liczba próbek jednostkowych, w których liczba bakterii może wynosić między m
a M; wynik jest nadal uznany za zadowalający, jeśli liczba bakterii w
pozostałych próbkach jednostkowych wynosi m lub mniej od m.
(*) Nie dotyczy karm dla zwierząt domowych oraz produktów wytworzonych z nawozów
naturalnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 marca 1999 r.
w sprawie kwalifikacji osób wykonujących badanie zwierząt rzeźnych i mięsa.
(Dz. U. Nr 30, poz. 296)
Na podstawie art. 44 ust. 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Do badania zwierząt rzeźnych i mięsa może zostać wyznaczony wyłącznie
lekarz weterynarii co najmniej z rocznym okresem wykonywania zawodu, w tym
dwumiesięczną praktyką w rzeźnianym obwodzie badania zwierząt rzeźnych i mięsa
oraz jednomiesięczną praktyką w laboratorium higieny mięsa.
§ 2. 1. Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa w zakresie:
1) sprawdzenia, czy zwierzęta nie są zmęczone lub nadmiernie pobudzone,
2) sprawdzenia, czy zwierzęta nie wykazują objawów choroby,
3) mierzenia wewnętrznej ciepłoty ciała zwierząt,
4) znakowania dla celów identyfikacyjnych tusz i ich części,
5) oględzin tusz, głów, narządów wewnętrznych,
6) rutynowego nacinania węzłów chłonnych i tkanek,
7) wykrywania włośni
może wykonywać osoba nie posiadająca tytułu lekarza weterynarii, zwana dalej
"kontrolerem higieny mięsa".
2. Kontrolerem higieny mięsa może zostać osoba, która spełnia łącznie
następujące warunki:
1) posiada tytuł zawodowy:
a) weterynaryjnego kontrolera sanitarnego lub
b) technika weterynarii,
2) w trakcie uzyskiwania tytułu zawodowego, o którym mowa w pkt 1, odbyła
szkolenie, którego ramowy program określa załącznik do rozporządzenia, oraz
3) odbyła trzymiesięczną praktykę we wskazanym przez wojewódzkiego lekarza
weterynarii rzeźnianym obwodzie badania zwierząt rzeźnych i mięsa.
§ 3. Osoby, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia posiadają kwalifikacje
nabyte na podstawie dotychczasowych przepisów, mogą do dnia 31 grudnia 2010 r.
wykonywać następujące badania:
1) oglądacz zwierząt rzeźnych i mięsa - w zakresie określonym w § 2 ust. 1,
2) oglądacz co do włośni - w zakresie określonym w § 2 ust. 1 pkt 7.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
24 marca 1999 r. (poz. 296)
RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KONTROLERÓW HIGIENY MIĘSA
Lp.TematyMinimalna ilość godzin wykładowychMinimalna ilość godzin ćwiczeń
1Wiadomości wstępne: cel i znaczenie badania zwierząt rzeźnych i mięsa;
historia tego badania3-
2Przepisy prawne dotyczące organizacji i zakresu zadań Inspekcji
Weterynaryjnej21-
3Zwierzęta rzeźne, ich skup i transport; znakowanie i identyfikacja;
świadectwa miejsca pochodzenia i zdrowia34
4Podstawy anatomii i fizjologii zwierząt rzeźnych, budowa i czynności
ciała zwierzęcego, układ i rozmieszczenie narządów wewnętrznych ze
szczególnym uwzględnieniem węzłów chłonnych oraz struktury mięśni4956
5Znamiona zdrowia u zwierząt żywych, normalny wygląd i właściwości
poszczególnych narządów i części tuszy zwierzęcia po uboju2835
6Podstawy anatomii i fizjologii patologicznej; choroby i wady mające
znaczenie dla badania zwierząt rzeźnych i mięsa ze szczególnym
uwzględnieniem chorób zakaźnych i pasożytniczych2835
7Właściwości fizykochemiczne mięsa; zmiany zachodzące w tuszy zwierzęcia
po uboju; klasyfikacja tusz mięsnych i ich czystości714
8Rzeźnie i ich rodzaje; ubój zwierząt1428
9Rutynowe badanie przedubojowe zwierząt735
10Rutynowe badanie poubojowe mięsa21174
11Badanie na włośnie; objawy włośnicy u zwierząt i ludzi; pobieranie prób
do badań na włośnie735
12Badania laboratoryjne mięsa; pobieranie prób do badań laboratoryjnych728
13Ocena i znakowanie mięsa37
14Dokumentacja badania zwierząt rzeźnych i mięsa77
15Postępowanie z mięsem o ograniczonej przydatności do spożycia oraz
niezdatnym do spożycia714
16Sposoby oczyszczania i odkażania miejsca postoju i uboju zwierząt
dotkniętych chorobami zakaźnymi, jak również narzędzi i przedmiotów
użytych przy uboju i badaniu714
17System HACCP w rzeźniach714
Razem:226500
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 24 marca 1999 r.
w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz
krajowego systemu informacji o terenie.
(Dz. U. Nr 30, poz. 297)
Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr
54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wprowadza się na obszarze kraju jednolite standardy techniczne dla
opracowań geodezyjnych, kartograficznych i krajowego systemu informacji o
terenie.
2. Przez standardy techniczne rozumie się przepisy lub normy techniczne,
ustanowione w formie instrukcji technicznych.
3. Wykaz standardów technicznych określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Jednolite standardy techniczne stosuje się przy:
1) zakładaniu, modernizacji i konserwacji osnowy geodezyjnej, grawimetrycznej i
magnetycznej,
2) wykonywaniu i aktualizacji mapy zasadniczej,
3) wykonywaniu geodezyjnej ewidencji sieci technicznego uzbrojenia terenu i
uzgadnianiu projektów usytuowania tych sieci,
4) wykonywaniu fotogrametrycznych zdjęć powierzchni kraju na potrzeby państwa,
5) wykonywaniu i aktualizacji map topograficznych i map tematycznych na potrzeby
państwa,
6) wykonywaniu i prowadzeniu ewidencji gruntów i budynków (katastru
nieruchomości),
7) przeprowadzaniu powszechnej taksacji nieruchomości,
8) prowadzeniu państwowego rejestru granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic
administracyjnych jednostek terytorialnego podziału administracyjnego kraju,
9) wykonywaniu wszelkich opracowań geodezyjnych dla celów prawnych i
projektowych,
10) zakładaniu i prowadzeniu baz danych wchodzących w skład krajowego systemu
informacji o terenie,
11) prowadzeniu zasobu geodezyjnego i kartograficznego na szczeblu centralnym,
wojewódzkim i powiatowym.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
24 marca 1999 r. (poz. 297)
WYKAZ STANDARDÓW TECHNICZNYCH
1. Instrukcje techniczne: "O-1 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych" i
"O-2 Ogólne zasady opracowania map dla celów gospodarczych", wprowadzone do
stosowania zarządzeniem nr 1 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii
(GUGiK) z dnia 9 lutego 1979 r., zmienione zarządzeniem nr 4 Prezesa GUGiK z
dnia 23 lipca 1983 r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 2, poz. 5).
2. Instrukcja techniczna "O-3 Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej", wprowadzona do stosowania zarządzeniem nr 1 Ministra
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 4 lutego 1992 r.
3. Instrukcja techniczna "O-4 Zasady prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego", wprowadzona do stosowania zarządzeniem nr 5 Prezesa GUGiK z
dnia 10 lipca 1987 r.
4. Instrukcja techniczna "G-1 Pozioma osnowa geodezyjna", wprowadzona do
stosowania zarządzeniem nr 4 Prezesa GUGiK z dnia 19 lutego 1979 r., zmieniona
zarządzeniem nr 5 Prezesa GUGiK z dnia 23 lipca 1983 r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 2,
poz. 6).
5. Instrukcja techniczna "G-2 Wysokościowa osnowa geodezyjna", wprowadzona do
stosowania zarządzeniem nr 4 Prezesa GUGiK z dnia 11 kwietnia 1980 r., zmieniona
zarządzeniem nr 6 Prezesa GUGiK z dnia 23 lipca 1983 r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 2,
poz. 7).
6. Instrukcja techniczna "G-3 Geodezyjna obsługa inwestycji", wprowadzona do
stosowania zarządzeniem nr 5 Prezesa GUGiK z dnia 11 kwietnia 1980 r.
7. Instrukcja techniczna "G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe", wprowadzona do
stosowania zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z dnia 28 czerwca 1979 r., zmieniona
zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z dnia 23 lipca 1983 r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 2,
poz. 8).
8. Instrukcja techniczna "K-1 Mapa zasadnicza", wprowadzona do stosowania
zarządzeniem Prezesa GUGiK z dnia 9 lutego 1979 r., zmieniona zarządzeniem nr 1
Prezesa GUGiK z dnia 24 lutego 1984 r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 1, poz. 1). *)
9. Instrukcja techniczna "K-2 Mapy topograficzne do celów gospodarczych",
wprowadzona do stosowania zarządzeniem nr 3 Prezesa GUGiK z dnia 9 lutego 1979
r.
10. Instrukcja techniczna "K-3 Mapy tematyczne", wprowadzona do stosowania
zarządzeniem nr 1 Prezesa GUGiK z dnia 12 stycznia 1980 r.
11. Instrukcja techniczna "K-1 Podstawowa mapa kraju", wprowadzona do stosowania
przez Głównego Geodetę Kraju pismem z dnia 16 maja 1995 r.*)
12. Instrukcja techniczna "K-1 Mapa zasadnicza", wydana w 1998 r. przez Głównego
Geodetę Kraju.
13. Instrukcja techniczna "G-7 Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu",
wydana w 1998 r. przez Głównego Geodetę Kraju.
*) Przepisy obowiązują tylko przy aktualizacji istniejącej mapy zasadniczej,
wykonanej według tych przepisów, do czasu jej modernizacji i przekształcenia do
postaci numerycznej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 24 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad okresowego opiniowania
strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz trybu wnoszenia i rozpatrywania
odwołań od opinii służbowych.
(Dz. U. Nr 30, poz. 298)
Na podstawie art. 36a ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 680 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6
czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad okresowego opiniowania strażaków
Państwowej Straży Pożarnej oraz trybu wnoszenia i rozpatrywania odwołań od
opinii służbowych (Dz. U. Nr 63, poz. 402) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4 w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej - dla zastępcy komendanta
wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, komendanta ośrodka szkolenia
Państwowej Straży Pożarnej,"
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej - dla zastępcy
komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej,"
c) skreśla się pkt 5;
2) w załączniku do rozporządzenia w części 3 "Ocena pracy" odnośnik otrzymuje
brzmienie:
"*Wypełnia bezpośredni przełożony."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 marca 1999 r.
w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie
licencji oraz posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej.
(Dz. U. Nr 30, poz. 299)
Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia
(Dz. U. Nr 114, poz. 740 i z 1999 r. Nr 11, poz. 95) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zasady, zakres, tryb i częstotliwość przeprowadzania
badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie licencji
oraz posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, jednostki uprawnione
do przeprowadzania badań oraz wzory druków stosowanych w związku z tymi
badaniami, jak również wysokość i tryb wnoszenia opłat za te badania.
§ 2. 1. Badaniom lekarskim i psychologicznym, przeprowadzanym w celu oceny
zdolności fizycznej i psychicznej do wykonywania zadań pracownika ochrony
fizycznej, podlegają:
1) osoby osób ubiegające się o wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej
pierwszego i drugiego stopnia oraz
2) osoby posiadające licencję pracownika ochrony fizycznej.
2. Badania lekarskie i psychologiczne przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości
osoby badanej.
§ 3. Wykaz jednostek uprawnionych do przeprowadzania badań, o których mowa w §
1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Badania lekarskie i psychologiczne osób, o których mowa w § 2,
przeprowadza się na wniosek tych osób.
2. Badania lekarskie i psychologiczne osób, o których mowa w § 2 pkt 2,
przeprowadza się także na wniosek pracodawcy.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, składa się w jednostce uprawnionej do
przeprowadzania badań.
§ 5. 1. Badanie psychologiczne obejmuje w szczególności ocenę poziomu
umysłowego, ocenę osobowości z uwzględnieniem funkcjonowania w sytuacjach
trudnych oraz ocenę poziomu dojrzałości społecznej.
2. Zakres badania psychologicznego może zostać poszerzony, jeżeli psycholog uzna
to za niezbędne do prawidłowej oceny zdolności psychicznej osoby badanej.
3. Badanie psychologiczne przeprowadzają psycholodzy zatrudnieni w jednostkach,
o których mowa w § 3.
4. Po przeprowadzeniu badania psycholog wydaje opinię na formularzu, według
wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 6. Badanie lekarskie obejmuje:
1) badanie ogólne stanu zdrowia, obejmujące w szczególności ocenę układu
krążenia i oddechowego oraz ocenę narządu ruchu,
2) badania specjalistyczne: okulistyczne, otolaryngologiczne, psychiatryczne i
neurologiczne,
3) inne badania specjalistyczne i badania pomocnicze, zlecone przez lekarza
przeprowadzającego badanie ogólne stanu zdrowia, zwanego dalej "lekarzem".
§ 7. 1. Po przeprowadzeniu badania ogólnego stanu zdrowia oraz na podstawie
opinii psychologa i opinii lekarzy specjalistów, a także wyników badań
pomocniczych, lekarz wydaje orzeczenie lekarskie na formularzu, według wzoru
określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Osoba badana otrzymuje pierwszy egzemplarz orzeczenia lekarskiego, co
potwierdza własnoręcznym podpisem w dokumentacji medycznej.
3. Opinię wydaną przez psychologa oraz opinie wydane przez lekarzy specjalistów
i wyniki badań pomocniczych oraz drugi egzemplarz orzeczenia lekarskiego lekarz
dołącza do dokumentacji medycznej osoby badanej.
§ 8. 1. W razie stwierdzenia w orzeczeniu lekarskim braku zdolności fizycznej i
psychicznej do uzyskania licencji pracownika ochrony fizycznej lub dalszego
wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej, lekarz sporządza dodatkowy
egzemplarz orzeczenia lekarskiego i przekazuje listem poleconym, z zachowaniem
poufności, właściwemu terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu Policji.
2. O przyczynach uzasadniających wydanie orzeczenia, o którym mowa w ust. 1,
lekarz informuje osobę badaną.
§ 9. Orzeczenie, o którym mowa w § 7 i 8, wpisuje się do ewidencji tych
orzeczeń, prowadzonej przez jednostkę przeprowadzającą badania.
§ 10. 1. Badania, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, przeprowadza się co 3 lata,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w okresach krótszych niż 3
lata:
1) jeżeli w orzeczeniu lekarskim wydanym na podstawie przeprowadzonych badań
psychologicznych i lekarskich wskazano krótszy termin następnego badania niż 3
lata,
2) po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż 6
miesięcy,
3) na wniosek pracodawcy - w razie uzasadnionego podejrzenia utraty zdolności
fizycznej i psychicznej do wykonywania zadań.
§ 11. Wskazanie w orzeczeniu lekarskim terminu następnego badania krótszego niż
3 lata wymaga uzasadnienia wpisanego do dokumentacji medycznej osoby badanej.
§ 12. Opłata za badania lekarskie i psychologiczne wynosi 350 zł.
§ 13. 1. Opłatę za badania lekarskie i psychologiczne ponosi osoba badana, a w
przypadkach, o których mowa w § 10 ust. 2 pkt 3 - pracodawca.
2. Opłata, o której mowa w § 12, podlega uiszczeniu przed przystąpieniem do
badań w kasie jednostki przeprowadzającej badanie lub na konto bankowe wskazane
przez tę jednostkę.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23
marca 1999 r. (poz. 299)
Załącznik nr 1
WYKAZ JEDNOSTEK UPRAWNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ LEKARSKICH I
PSYCHOLOGICZNYCH OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O WYDANIE LICENCJI ORAZ POSIADAJĄCYCH
LICENCJĘ PRACOWNIKA OCHRONY FIZYCZNEJ
1) Zespoły Zakładów Opieki Zdrowotnej Zarządów Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji w:
a) Białymstoku,
b) Bydgoszczy,
c) Gdańsku,
d) Katowicach,
e) Kielcach,
f) Koszalinie,
g) Krakowie,
h) Lublinie,
i) Łodzi,
j) Olsztynie,
k) Opolu,
l) Poznaniu,
ł) Rzeszowie,
m) Szczecinie,
n) Warszawie,
o) Wrocławiu,
p) Zielonej Górze
2) Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej - Szpital Specjalistyczny
MSWiA w Jeleniej Górze,
3) Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej Ministerstwa Obrony
Narodowej:
a) Wojskowe Szpitale Kliniczne w: Warszawie, Łodzi, Bydgoszczy, Wrocławiu i
Krakowie,
b) Wojskowe Szpitale w: Wałczu, Szczecinie, Żarach, Poznaniu, Elblągu,
Olsztynie, Ełku, Gliwicach, Lublinie, Przemyślu, Gdańsku-Oliwie, Helu, Dęblinie,
c) Wojskowe Specjalistyczne Przychodnie Lekarskie w: Toruniu, Koszalinie,
Grudziądzu, Gorzowie Wielkopolskim, Nysie, Białymstoku, Siedlcach, Rzeszowie,
Kielcach, Bielsku-Białej, Poznaniu, Świdwinie, Powidzu-Witkowie, Radomiu, Gdyni,
Ustce, Świnoujściu, Gubinie.
Załącznik nr 2
OPINIA PSYCHOLOGA
Ilustracja
Załącznik nr 3
ORZECZENIE LEKARSKIE
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 29 marca 1999 r.
w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach
stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 30, poz. 300)
Na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr
104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668,
Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Kwalifikacje wymagane od pracowników na poszczególnych rodzajach
stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej określa taryfikator
kwalifikacyjny, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
2. Kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej może zatrudnić osobę
posiadającą niższą, nie więcej niż o jedną czwartą, liczbę lat pracy od
wymaganej do zatrudnienia na określonym stanowisku, gdy jest to uzasadnione
potrzebami pracodawcy.
§ 2. 1. Pracownik zatrudniony w publicznych zakładach opieki zdrowotnej przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia, nie posiadający wymaganych kwalifikacji,
może być zatrudniony na dotychczasowym stanowisku (lub stanowisku analogicznym),
jeżeli był zatrudniony na tym stanowisku zgodnie z obowiązującymi dotychczas
przepisami, jednak nie dłużej niż przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, w trakcie których obowiązany jest uzupełnić wymagane
kwalifikacje.
2. Do pracowników, których kwalifikacje określają odrębne przepisy, stosuje się
rozporządzenie w zakresie nie uregulowanym tymi przepisami.
3. Kwalifikacje pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych określają
odrębne przepisy.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o wykształceniu:
1) wyższym medycznym, należy przez to rozumieć tytuł zawodowy nadawany
absolwentom uczelni medycznych i podstawowych jednostek organizacyjnych innych
uczelni, działających w dziedzinie nauk medycznych,
2) średnim medycznym, należy przez to rozumieć tytuł zawodowy nadawany
absolwentom publicznych szkół medycznych i niepublicznych szkół medycznych o
uprawnieniach szkół publicznych.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 14
kwietnia 1992 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na
poszczególnych stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 37, poz. 162, z 1993 r. Nr 104, poz. 477, z 1994 r. Nr 88, poz. 412 i z
1995 r. Nr 84, poz. 425).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: F. Cegielska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca
1999 r. (poz. 300)
Taryfikator kwalifikacyjny
I. PRACOWNICY DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy w zawodzie
1234
1Zastępca kierownika do spraw lecznictwa: zespołu zakładów, zakładu,
jednostki organizacyjnej zespołu zakładówlekarz, lekarz stomatolog5) i
specjalizacja II stopnia w dziedzinie medycyny8
2Naczelna pielęgniarka- wyższe pielęgniarskie2)5
- inne wyższe2) mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i średnie medyczne
3Ordynator, zastępca ordynatoralekarz, lekarz stomatolog5) i specjalizacja
II stopnia w odpowiedniej dziedzinie medycyny8
4Wojewódzki lekarz kontroli nad orzecznictwem lekarskimlekarz i
specjalizacja II stopnia w dziedzinie medycyny klinicznej10
5Kierownik komórki organizacyjnej, zastępca kierownika komórki
organizacyjnej- wyższe medyczne i specjalizacja II stopnia w odpowiedniej
dziedzinie medycyny5
- wyższe medyczne i specjalizacja I stopnia w odpowiedniej dziedzinie
medycyny7
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej i specjalizacja II stopnia5
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej i specjalizacja I stopnia7
6Kierownik sekcji szkolenia średniego personelu medycznego w wojewódzkim
ośrodku doskonalenia kadr medycznych- wyższe pielęgniarskie2)3
- inne wyższe2) mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i średnie medyczne
7Kierownik komórki organizacyjnej lecznictwa odwykowegowyższe medyczne lub
inne wyższe7) mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej oraz kurs-szkolenie specjalistyczne9)5
8Kierownik apteki zakładowejmagister farmacji i specjalizacja II stopnia
lub I stopnia7
9Zastępca kierownika apteki zakładowejmagister farmacji i specjalizacja I
stopnia4
10Inspektor do spraw gospodarki lekiemmagister farmacji i specjalizacja I
stopnia3
11Starszy: asystent, specjalista- wyższe medyczne i specjalizacja II
stopnia w odpowiedniej dziedzinie medycyny lub innej dziedzinie medycznej
mającej zastosowanie przy wykonywaniu zadań na określonym stanowisku1)5
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej i odpowiednia specjalizacja II stopnia
Starszy asystent farmaceutycznymagister farmacji3
12Starszy koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i
narządówwyższe medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne5
13Asystent, specjalista- wyższe medyczne i specjalizacja I stopnia w
odpowiedniej dziedzinie medycyny3
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej i odpowiednia specjalizacja I stopnia
Asystent farmaceutycznymagister farmacji1
14Koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i
narządówwyższe medyczne i przeszkolenie specjalistyczne1
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2
15Specjalista terapii uzależnieńwyższe medyczne lub inne wyższe7) mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej oraz
kurs-szkolenie specjalistyczne9)3
16Inżynier klinicznywyższe techniczne i przeszkolenie specjalistyczne3
17Inspektor ochrony radiologicznej I°według odrębnych przepisów10)
18Młodszy asystentwyższe medyczne13)1
wyższe medyczne lub inne wyższe8) mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń w działalności podstawowej-
19Stażysta: lekarz4), lekarz stomatolog4), farmaceuta4)wyższe medyczne-
20Kapelan szpitalnymagister teologii lub ukończone wyższe seminarium
duchowne oraz skierowanie biskupa diecezjalnego-
21Instruktorka przychodni wojewódzkiej do spraw pielęgniarstwa,
położnictwawyższe pielęgniarskie5
średnie medyczne i specjalizacja9
22Przełożona pielęgniarek, położnych, zastępczyni przełożonej
pielęgniarek, położnych- wyższe pielęgniarskie3
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej i średnie medyczne
średnie medyczne i specjalizacja6
23Kierownik izby porodowejlekarz, wyższe pielęgniarskie3
średnie medyczne i specjalizacja7
24Kierownik: żłobka, komórki opiekuńczo-leczniczej, leczniczo-wychowawczej
itp.wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej1)3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne6
25Kierownik centralnej sterylizacjiwyższe pielęgniarskie lub inne wyższe
mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej1)3
- średnie medyczne i kurs kwalifikacyjny6
26Kierownik sekcji statystyki medycznej i dokumentacji chorychwyższe
medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy wykonywaniu zadań na
określonym stanowisku1)3
27Kierownik: zespołu techników medycznych12), techniczny pracowni
stomatologicznejśrednie medyczne7
28Pielęgniarka, położna oddziałowa, zastępczyni pielęgniarki, położnej
oddziałowejwyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i średnie medyczne3 w
szpitalu
średnie medyczne i specjalizacja5 w szpitalu
średnie medyczne i kurs kwalifikacyjny7 w szpitalu
29Inspektor ochrony radiologicznej II° i III°według odrębnych przepisów
30Pielęgniarka, położna koordynująca i nadzorująca pracę innych
pielęgniarek i położnychwyższe pielęgniarskie3
średnie medyczne i specjalizacja7
średnie medyczne i kurs kwalifikacyjny10
31Starszy felczer, felczerśrednie medyczne-
32Specjalistka: pielęgniarka, położnawyższe pielęgniarskie i
specjalizacja2
średnie medyczne i specjalizacja4
33Specjalista technik dentystycznyśrednie medyczne i specjalizacja
zawodowa7
34Specjalista technik radioterapiiśrednie medyczne i specjalistyczne
uprawnienia zawodowe10)5
35Starsza: pielęgniarka, położnawyższe pielęgniarskie1
średnie medyczne5
36Starsza: pielęgniarka środowiskowa, położna środowiskowawyższe
pielęgniarskie1
średnie medyczne i kurs kwalifikacyjny5
37Starszy pracownik socjalnywyższe o kierunkach określonych odrębnymi
przepisami11)-
szkoła pracowników socjalnych5
38Starszy: technik medyczny12), dietetyczka, opiekunka dziecięca,
higienistka stomatologiczna, ortoptysta, dyspozytor, terapeuta zajęciowy
(instruktor terapii zajęciowej), higienistka szkolna, instruktor oświaty
zdrowotnej, ratownik medyczny, instruktor higienyśrednie medyczne5
39Perfuzjonistaśrednie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne-
40Starszy instruktor terapii uzależnieńśrednie7) oraz kurs - szkolenie
specjalistyczne7)3
41Pielęgniarka środowiskowa, położna środowiskowaśrednie medyczne i kurs
kwalifikacyjny3
42Pielęgniarka służby medycyny pracyśrednie medyczne i kurs
kwalifikacyjny3
43Pielęgniarka, położnaśrednie medyczne1
44Technik medyczny12), dietetyczka, opiekunka dziecięca, higienistka
stomatologiczna, ortoptysta, dyspozytor, instruktor terapii zajęciowej,
higienistka szkolna, instruktor oświaty zdrowotnej, ratownik
medycznyśrednie medyczne, szkoła masażystów12-
45Technik klinicznyśrednie techniczne i przeszkolenie specjalistyczne1
46Pielęgniarka epidemiologicznawyższe pielęgniarskie3
średnie medyczne i kurs doskonalący5
47Stażystka: pielęgniarka4), położna4)wyższe pielęgniarskie-
średnie medyczne-
48Asystentka stomatologicznaśrednie medyczne
49Starszy statystyk medycznyśrednie medyczne lub inne średnie5
50Kierownik transportu wewnętrznegośrednie medyczne lub inne średnie5
51Pracownik socjalnyszkoła pracowników socjalnych-
52Instruktor terapii uzależnieńpodstawowe oraz kurs - szkolenie
specjalistyczne9)-
53Asystentka pielęgniarska6)szkoła asystentek pielęgniarskich-
54Higienistka szpitalna6)zasadnicza szkoła higienistek szpitalnych-
55Starsza: sekretarka medyczna, rejestratorka medycznaśrednie5
56Statystyk medyczny, rejestratorka medyczna, sekretarka medycznaśrednie-
57Operator ciśnieniowych sterylizatorów gazowych i parowychśrednie oraz
uprawnienia kwalifikacyjne typu E3 miesiące
58Preparator, dezynfektor, wykwalifikowana pomoc stomatologicznaśrednie
lub podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe-
59Młodsza pielęgniarka6)kurs młodszych pielęgniarek-
60Przyuczona: pielęgniarka6), dietetyczka6), laborant6)kwalifikacje
uzyskane w trybie przepisów przejściowych-
61Przyuczeni: pomoc dentystyczna, dezynfektor i innipodstawowe oraz
przeszkolenie zawodowe-
62Sanitariusz szpitalnypodstawowe oraz kurs kwalifikacyjny dla
sanitariuszy6 miesięcy
63Starsza: salowa, pomoc laboratoryjnapodstawowe oraz przeszkolenie w
miejscu pracy3
64Sanitariusz (noszowy), salowa, fasowaczka, pomoc laboratoryjna, pomoc
aptecznapodstawowe oraz przeszkolenie w miejscu pracy-
II. PRACOWNICY ADMINISTRACYJNI, TECHNICZNI I EKONOMICZNI
1234
1Kierownik zakładu (zespołu zakładów, jednostki organizacyjnej zespołu
zakładów)wyższe6
wyższe i ukończone studia podyplomowe o kierunku zarządzanie w służbie
zdrowia3
wyższe i szkolenia zagraniczne3)3
2Zastępca kierownika zakładuwyższe o odpowiednim kierunku5
3Główny księgowywyższe5 w służbach finansowo-księgowych, w tym 3 lata na
stanowisku kierownika działu
4Zastępca głównego księgowegowyższe4
średnie ekonomiczne8
5Główny specjalista, asystent kierownika zakładuwyższe o odpowiednim
kierunku7
6Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Kierownik komórki organizacyjnejwyższe o odpowiednim kierunku3
średnie o odpowiednim kierunku5
8Starszy specjalista, starszy informatykwyższe o odpowiednim kierunku5
Specjalista, informatyk3
9Specjalista do spraw bezpieczeństwa i higieny pracywedług odrębnych
przepisów
10Inspektor do spraw bezpieczeństwa i higieny pracywedług odrębnych
przepisów
11Inspektor do spraw obronnych i rezerwwyższe2
średnie5
12Inspektor ochrony przeciwpożarowejwedług odrębnych przepisów
13Starszy: inspektor, rewident zakładowy, księgowy, mistrz, technik
informatykwyższe o odpowiednim kierunku1
średnie o odpowiednim kierunku5
14Inspektor, księgowy, technik informatyk, mistrz, starszy kasjerwyższe o
odpowiednim kierunku-
średnie o odpowiednim kierunku4
15Starszy magazynier, intendent, kasjerśrednie1
16Magazynierśrednie-
podstawowe2
17Kierownik świetlicywyższe o odpowiednim kierunku2
średnie o odpowiednim kierunku5
18Starszy bibliotekarzwedług odrębnych przepisów
19Kierownik kancelarii, starszy referentśrednie o odpowiednim kierunku2
20Bibliotekarzwedług odrębnych przepisów
21Referent, archiwista, sekretarkaśrednie-
22Starsza maszynistkaśrednie-
23Maszynistkaśrednie-
24Telefonistkapodstawowe-
III. PRACOWNICY GOSPODARCZY I OBSŁUGI
1234
1Laborant w kotłowniśrednie chemiczne-
2Konserwator urządzeń technicznychśrednie techniczne lub zasadnicza szkoła
zawodowa o odpowiednim kierunku i przeszkolenie specjalistyczne-
3Starszy mistrzśrednie techniczne lub zasadnicze zawodowe i uprawnienia
mistrzowskie5
Mistrz-
4Hydraulik ślusarz, elektromechanik, tokarz, elektryk, spawacz, szef
kuchni, operator oczyszczalni ścieków i innizasadnicze zawodowe lub
podstawowe i kurs przysposobienia zawodowego-
5Palacz kotłów parowych o nadciśnieniu 0,07 Mpa, wodnych
wysokotemperaturowych wraz z urządzeniami pomocniczymiświadectwo
czeladnicze lub zasadnicza szkoła zawodowa i uprawnienia kwalifikacyjne
typu "E"6 miesięcy
6Palacz kotłów wodnych nisko- i średniotemperaturowych wraz z urządzeniami
pomocniczymiświadectwo robotnika wykwalifikowanego w zawodzie palacza i
uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 miesięcy
7Palacz pieców spalania odpadów organicznych, aparaturowy uzdatniania
wodypodstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 miesięcy
8Pomocnik palacza, robotnik nawęglania i odżużlowaniapodstawowe i
przyuczenie do zawodu-
9Starszy: dozorca, strażnik, portierpodstawowe i przeszkolenie zawodowe3
10Dozorca, strażnik, portier, woźny, dźwigowy, szatniarz, powielaczowy i
innipodstawowe i przeszkolenie zawodowe-
Objaśnienia oznaczeń:
1) Decyzję w tej sprawie podejmuje kierownik zakładu.
2) Za równorzędne z wykształceniem wyższym może być uznane imiennie przez
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej szkolenie w ośrodku zagranicznym, trwające
co najmniej pół roku i zakończone egzaminem (certyfikat).
3) Dotyczy uznawanych imiennie przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej
szkoleń w ośrodkach zagranicznych, trwających co najmniej pół roku i
zakończonych egzaminem (certyfikat).
4) Do czasu uzyskania prawa do wykonywania zawodu.
5) Dotyczy zakładu udzielającego wyłącznie świadczeń z zakresu chorób jamy
ustnej i twarzoczaszki.
6) Dotyczy wyłącznie osób zatrudnionych w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
7) Rodzaj wykształcenia określają zasady naboru na kurs (szkolenie
specjalistyczne) w zakresie terapii uzależnień, zatwierdzony przez Ministerstwo
Zdrowia i Opieki Społecznej.
8) Inne wyższe, którego rodzaj pozwalał na podjęcie specjalizacji, określonej
zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie specjalizacji
lekarzy, lekarzy dentystów, magistrów farmacji oraz innych pracowników z wyższym
wykształceniem zatrudnionych w służbie zdrowia i opiece społecznej.
9) Kurs-szkolenie specjalistyczne w zakresie terapii uzależnień, na podstawie
programu zatwierdzonego przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej.
10) Na podstawie zarządzenia Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 28
lutego 1987 r. w sprawie rodzajów stanowisk mających istotne znaczenie dla
zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz warunków i
trybu nadawania uprawnień koniecznych do ich zajmowania (Monitor Polski Nr 27,
poz. 215 i z 1997 r. Nr 73, poz. 698).
11) Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr
64, poz. 414 z późn. zmianami).
12) Zgodnie z wykazem zawodów kształconych w szkołach medycznych, określonych w
rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 grudnia 1997 r. w sprawie
kwalifikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 1998 r. Nr 4, poz. 9).
13) Po uzyskaniu prawa wykonywania zawodu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 26 marca 1999 r.
w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.
(Dz. U. Nr 31, poz. 301)
Na podstawie art. 21 ust. 3, art. 34 ust. 2 oraz art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158,
poz. 1043 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 714) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Upoważnienie do przeprowadzenia szkolenia przewodników turystycznych lub
pilotów wycieczek wydaje wojewoda na wniosek zainteresowanego podmiotu.
2. Wniosek o wydanie upoważnienia do przeprowadzenia szkolenia przewodników
turystycznych lub pilotów wycieczek powinien zawierać:
1) określenie jednostki organizacyjnej lub osoby ubiegającej się o upoważnienie,
2) określenie zakresu szkolenia, które wnioskodawca zamierza prowadzić,
3) wskazanie, czy upoważnienie ma mieć charakter stały czy jednorazowy,
4) wskazanie kierownika szkolenia lub innej osoby upoważnionej do występowania
wobec wojewody w sprawach związanych ze szkoleniem,
5) informację o dotychczasowych szkoleniach prowadzonych przez wnioskodawcę,
jeżeli wnioskodawca prowadził uprzednio szkolenia,
6) opis warunków szkolenia, w tym wskazanie miejsca odbywania wykładów i zajęć
praktycznych, a także określenie miejsca przechowywania dokumentacji szkolenia i
archiwum wydanych dokumentów.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) szczegółowe programy szkolenia, zgodne z odpowiednimi programami, o których
mowa w § 2,
2) wykaz kadry wykładowców i instruktorów realizujących zajęcia objęte programem
szkolenia, z udokumentowaniem ich kwalifikacji, w tym praktyki uzasadniającej
powierzenie obowiązków instruktora w ramach zajęć praktycznych,
3) oświadczenia osób objętych wykazem, o którym mowa w pkt 2, potwierdzające
zgodę na współpracę z wnioskodawcą,
4) dokumenty potwierdzające prawo do korzystania z lokali wskazanych we wniosku
jako miejsce prowadzenia zajęć, a także dokumenty potwierdzające prawo do
korzystania z siedziby, w której wnioskodawca zamierza przechowywać dokumentację
i archiwum szkolenia,
5) wewnętrzny regulamin szkolenia, przedstawiany słuchaczom.
§ 2. 1. Ustala się program podstawowego szkolenia ogólnego dla kandydatów na
przewodników turystycznych, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Ustala się programy podstawowego szkolenia specjalistycznego dla kandydatów
na:
1) przewodników górskich, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) przewodników miejskich, określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
3) przewodników terenowych, określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
3. Ustala się programy uzupełniającego szkolenia dla kandydatów na przewodników
górskich klasy drugiej i pierwszej, określone w załączniku nr 5 do
rozporządzenia.
4. Ustala się program szkolenia dla kandydatów na pilotów wycieczek, określony w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Warunkiem uzyskania uprawnienia przewodnika górskiego klasy trzeciej
jest wykazanie się wiadomościami i umiejętnościami w zakresie przewidzianym
programem szkolenia, niezbędnym do:
1) prowadzenia wycieczek górskich pieszych w warunkach letnich wszystkimi
szlakami oznakowanymi na określonym obszarze górskim, zwanym dalej "obszarem
uprawnień",
2) prowadzenia wycieczek autokarowych wszystkimi drogami na obszarze uprawnień.
2. Przewodnik górski klasy trzeciej, ubiegający się o uzyskanie uprawnień
przewodnika górskiego klasy drugiej, powinien, oprócz wymagań określonych w ust.
1, spełniać następujące warunki:
1) posiadać co najmniej dwuletni staż przewodnika górskiego klasy trzeciej,
2) prowadzić wycieczki co najmniej przez 30 dni,
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów
przewidzianych w programie szkolenia uzupełniającego,
4) w odniesieniu do przewodników beskidzkich lub sudeckich - posiadać
uprawnienia przewodnika górskiego co najmniej na dwa obszary uprawnień,
odpowiednio w Beskidach lub Sudetach.
3. Przewodnik górski klasy drugiej, ubiegający się o uzyskanie uprawnień
przewodnika górskiego klasy pierwszej, powinien, oprócz wymagań określonych w
ust. 1 i 2, spełniać następujące warunki:
1) posiadać co najmniej trzyletni staż przewodnika górskiego klasy drugiej,
2) prowadzić wycieczki co najmniej przez 50 dni, w warunkach letnich i zimowych,
w klasie drugiej,
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów
przewidzianych w programie szkolenia, niezbędnymi do prowadzenia wycieczek
górskich w warunkach letnich i zimowych wszystkimi szlakami turystycznymi na
obszarze uprawnień,
4) w odniesieniu do przewodników beskidzkich - posiadać uprawnienia przewodnika
górskiego na wszystkie obszary Beskidów.
§ 4. Kandydaci na przewodników górskich, niezależnie od warunków określonych w §
3, powinni posiadać umiejętności zachowania się z grupą turystyczną w terenie
nie oznakowanym, w warunkach zagrożeń występujących w górach.
§ 5. 1. Uprawnienia przewodnika górskiego - beskidzkiego nadaje się na obszary:
1) zachodni Beskidów Zachodnich, obejmujący Beskid Śląski, Beskid Mały, Beskid
Makowski i Beskid Żywiecki do Przełęczy Sieniawskiej, wraz z położoną od nich na
północ częścią Pogórza Karpackiego oraz Orawą,
2) wschodni Beskidów Zachodnich, obejmujący Beskid Wyspowy, Gorce, Beskid
Sądecki, od Przełęczy Sieniawskiej do Przełęczy Tylickiej, wraz z położoną od
nich na północ częścią Pogórza Karpackiego, a także Pieniny, Spisz i Orawę,
3) Beskidów Wschodnich, obejmujący Bieszczady i Beskid Niski od Przełęczy
Tylickiej do Przełęczy Użockiej, wraz z położoną od nich na północ częścią
Pogórza Karpackiego.
2. Uprawnienia przewodnika górskiego - tatrzańskiego nadaje się na obszar Tatr
oraz obszar Podtatrza obejmującego Spisz, Orawę i Podhale.
3. Uprawnienia przewodnika górskiego - sudeckiego nadaje się na obszary:
1) zachodni Sudetów, obejmujący Karkonosze i Pogórze Karkonoskie, Góry i Pogórze
Izerskie, Góry i Pogórze Kaczawskie, Rudawy Janowickie oraz Kotlinę
Jeleniogórską, wraz z położoną od nich na północ częścią Przedgórza Sudeckiego,
2) wschodni Sudetów, obejmujący Góry Kamienne, Góry i Pogórze Wałbrzyskie, Góry
Sowie, Góry Bardzkie, Góry Stołowe, Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie, Masyw
Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Góry Opawskie i Kotlinę Kłodzką, wraz z
położoną od nich na północ częścią Przedgórza Sudeckiego.
4. Uprawnienia nadaje się na jeden lub więcej obszarów górskich wymienionych w
ust. 1-3.
§ 6. 1. Ustala się następujące stopnie trudności tras i wycieczek prowadzonych
przez przewodników górskich odpowiedniej klasy:
1) przewodnik górski klasy trzeciej jest uprawniony do prowadzenia pieszych
wycieczek górskich w warunkach letnich szlakami oznakowanymi oraz wycieczek
autokarowych,
2) przewodnik górski klasy drugiej jest uprawniony do prowadzenia pieszych
wycieczek górskich wszystkimi szlakami turystycznymi w warunkach letnich oraz
głównymi szlakami oznakowanymi w warunkach zimowych, a także wycieczek
autokarowych; przewodnik górski tatrzański klasy drugiej jest ponadto uprawniony
do prowadzenia pieszych wycieczek górskich po drogach taternickich do trzeciego
stopnia trudności w lecie i do drugiego stopnia trudności w zimie,
3) przewodnik górski klasy pierwszej jest uprawniony do prowadzenia wycieczek
górskich w warunkach letnich i zimowych wszystkimi szlakami turystycznymi na
obszarze uprawnień oraz wycieczek autokarowych; przewodnik górski tatrzański
klasy pierwszej jest ponadto uprawniony do prowadzenia pieszych wycieczek
górskich po drogach taternickich do piątego stopnia trudności w lecie i do
trzeciego stopnia trudności w zimie.
2. Stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych przez przewodników
górskich posiadających uprawnienia odpowiedniej klasy określają szczegółowe
programy szkolenia specjalistycznego i uzupełniającego.
3. Prowadzenie wycieczek górskich w Tatrach powyżej piątego stopnia trudności w
lecie i powyżej trzeciego stopnia trudności w zimie wymaga uprawnień przewodnika
górskiego tatrzańskiego klasy pierwszej i dodatkowego szkolenia uzupełniającego,
określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Ustanawia się wykaz miast, w których do oprowadzania wycieczek są
wymagane uprawnienia przewodnika miejskiego:
1) Gdańsk, Gdynia, Sopot (łącznie),
2) Kraków,
3) Poznań,
4) Toruń,
5) Warszawa,
6) Wrocław.
2. Uprawnienia przewodników miejskich w miastach wymienionych w ust. 1 obejmują
także oprowadzanie po obiektach i obszarach znajdujących się w strefie
podmiejskiej, jeżeli te obiekty i obszary są związane z historią, kulturą lub
gospodarką miasta oraz są objęte wymaganym programem szkolenia przewodników
miejskich.
§ 8. Organizator turystyki jest obowiązany, w obsłudze grupy turystów, do
zapewnienia udziału:
1) przewodnika miejskiego - dla miast wymienionych w § 7 ust. 1,
2) przewodnika górskiego - na obszarach górskich określonych w § 5,
3) przewodnika terenowego lub przewodnika miejskiego w przypadkach, o których
mowa w § 7 ust. 2, oraz w parkach narodowych, rezerwatach udostępnianych do
ruchu turystycznego, muzeach, w których nie oprowadza uprawniony pracownik, a
także na obszarach, na których obowiązują przepisy porządkowe prawa miejscowego
w zakresie ochrony zdrowia lub życia.
§ 9. Wojewodowie, zgodnie ze swoją właściwością, powołują komisje egzaminacyjne
dla pilotów wycieczek oraz odrębne komisje egzaminacyjne dla przewodników
turystycznych górskich, miejskich i terenowych.
§ 10. 1. Komisję egzaminacyjną dla przewodników turystycznych oraz komisję
egzaminacyjną dla pilotów wycieczek powołuje się w składzie:
1) przewodniczący,
2) zastępca przewodniczącego,
3) członkowie w liczbie od 4 do 10 osób.
2. Osoby powołane do komisji egzaminacyjnej powinny spełniać następujące
kryteria:
1) posiadać wykształcenie wyższe w zakresie objętym problematyką szkolenia lub
2) posiadać odpowiednio uprawnienia: przewodnika turystycznego lub pilota
wycieczek oraz wykazać się pięcioletnią czynną działalnością odpowiednio jako
przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek.
3. Członków komisji powołuje się spośród spełniających kryteria określone w ust.
2 przedstawicieli stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i
pilotów wycieczek oraz organizacji biur podróży, a także spośród
przedstawicieli:
1) muzeów - do komisji egzaminacyjnej dla przewodników miejskich,
2) odpowiednich dla obszaru uprawnień parków narodowych i krajobrazowych - do
komisji egzaminacyjnych dla przewodników górskich i terenowych.
4. Sekretarzem komisji jest pracownik urzędu wojewódzkiego odpowiedzialny za
sporządzenie dokumentacji z przebiegu egzaminu.
§ 11. 1. Powołanie do komisji egzaminacyjnej następuje na czas nie określony.
2. Członek komisji egzaminacyjnej może zostać odwołany w każdym czasie. W razie
odwołania członka komisji wskazanego przez stowarzyszenie zrzeszające
przewodników turystycznych lub pilotów wycieczek, wojewoda występuje do
stowarzyszenia o wskazanie innych kandydatów, chyba że odwołanie członków wiąże
się ze zniesieniem komisji egzaminacyjnej.
3. Odwołanie członka komisji egzaminacyjnej następuje:
1) na wniosek członka komisji,
2) na wniosek przewodniczącego komisji, jeżeli członek komisji nie uczestniczy w
jej pracach,
3) w razie utraty uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.
§ 12. 1. Komisje egzaminacyjne dla przewodników turystycznych i pilotów
wycieczek działają poprzez zespoły egzaminacyjne, powoływane przez
przewodniczącego komisji w składzie:
1) egzaminator, przewodniczący zespołu,
2) dwóch egzaminatorów, członków zespołu.
2. W pracach zespołu egzaminacyjnego uczestniczy także sekretarz komisji.
§ 13. Przewodniczący komisji wyznacza termin egzaminu i powołuje zespół
egzaminacyjny na wniosek jednostki organizacyjnej lub osoby prowadzącej
szkolenie przewodników turystycznych lub pilotów wycieczek, nie później niż 30
dni od dnia złożenia wniosku.
§ 14. Egzamin dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek
składa się z:
1) części teoretycznej, obejmującej zagadnienia, dla których programy szkolenia
przewidują zajęcia teoretyczne,
2) części praktycznej, obejmującej zagadnienia, dla których programy szkolenia
przewidują zajęcia praktyczne.
§ 15. 1. Do zadań komisji egzaminacyjnej oraz zespołu egzaminacyjnego należy:
1) przygotowanie tematów i testów egzaminu pisemnego,
2) przygotowanie zestawów pytań egzaminu ustnego,
3) określenie zadań do realizacji w ramach części praktycznej egzaminu,
4) przeprowadzenie egzaminu i wystawienie ocen.
2. Tematy, testy, zestawy pytań, o których mowa w ust. 1, oraz protokół
przebiegu egzaminu stanowią jego dokumentację.
3. Protokół przebiegu egzaminu obejmuje w szczególności: listę osób, które
zgłosiły się na egzamin, oceny wystawione przez każdego egzaminatora oraz
uzgodnioną ocenę łączną, a także uwagi zgłaszane w trakcie trwania egzaminu
przez jego uczestników. Protokół podpisują wszyscy członkowie zespołu
egzaminacyjnego oraz sekretarz komisji.
§ 16. Osoba, która nie zdała egzaminu teoretycznego lub praktycznego, może
przystąpić do egzaminu ponownie po upływie 30 dni.
§ 17. 1. Komisje egzaminacyjne języków obcych powołuje wojewoda spośród osób
znajdujących się na liście Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki,
ogłoszonej w formie obwieszczenia, odrębnie dla każdego języka obcego.
2. Komisję egzaminacyjną powołuje się na stałe lub do przeprowadzenia jednego
egzaminu.
3. Stałe komisje egzaminacyjne powołuje się, jeżeli liczba osób zgłaszających
zamiar złożenia egzaminu ze znajomości języka obcego w danym województwie
uzasadnia przeprowadzenie egzaminu co najmniej dwa razy w roku.
§ 18. 1. Komisja powoływana do przeprowadzenia jednego egzaminu ze znajomości
języka obcego składa się z dwóch egzaminatorów z listy Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki, z których jeden pełni obowiązki przewodniczącego komisji.
2. Komisja stała składa się z 3-5 egzaminatorów z listy Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki, w tym przewodniczącego.
3. Komisja stała przeprowadza egzaminy w zespołach egzaminacyjnych wyznaczanych
przez przewodniczącego, składających się z dwóch egzaminatorów, w tym
przewodniczącego zespołu.
4. W pracach komisji egzaminacyjnej języków obcych i jej zespołu egzaminacyjnego
uczestniczy sekretarz komisji, którym jest pracownik urzędu wojewódzkiego.
Sekretarz jest odpowiedzialny za sporządzenie dokumentacji z przebiegu egzaminu.
§ 19. 1. Posiedzenia komisji egzaminacyjnych języków obcych odbywają się w
terminach podanych do publicznej wiadomości co najmniej 30 dni przed datą
egzaminu.
2. Zamiar zdawania egzaminu ze znajomości języka obcego mogą zgłaszać:
1) indywidualnie - osoby posiadające uprawnienia przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek,
2) zbiorowo - jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione do przeprowadzenia
szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, w imieniu uczestników
szkolenia.
§ 20. 1. Do zadań komisji egzaminacyjnej języków obcych należy:
1) przygotowanie tematów i testów egzaminu pisemnego,
2) przygotowanie zestawów pytań egzaminu ustnego,
3) przeprowadzenie egzaminu i wystawienie ocen.
2. Tematy, testy, zestawy pytań, o których mowa w ust. 1, oraz protokół
przebiegu egzaminu stanowią jego dokumentację.
3. Protokół przebiegu egzaminu obejmuje w szczególności: listę osób, które
zgłosiły się na egzamin, oceny wystawione przez każdego egzaminatora oraz
uzgodnioną ocenę łączną, a także uwagi zgłaszane w trakcie trwania egzaminu
przez jego uczestników. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji lub
zespołu egzaminacyjnego oraz sekretarz komisji.
§ 21. 1. Egzamin sprawdzający znajomość języka obcego przez przewodnika i pilota
wycieczek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043 oraz z 1998
r. Nr 113, poz. 714), zwanej dalej "ustawą", ma na celu stwierdzenie znajomości
języka obcego w mowie i piśmie, z uwzględnieniem terminologii zawodowej, w
stopniu umożliwiającym spełnianie obowiązków przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek.
2. Egzamin ze znajomości języka obcego dla przewodników turystycznych obejmuje w
szczególności:
1) wypowiedź ustną z zakresu wiedzy krajoznawczej,
2) część ustną w formie rozmowy, obejmującą rozumienie pytań zadawanych ustnie i
płynne posługiwanie się językiem obcym przy udzielaniu odpowiedzi, zarówno z
zakresu wiedzy krajoznawczej, jak i praktycznych zagadnień obsługi turystów.
3. Egzamin ze znajomości języka obcego dla pilotów wycieczek obejmuje w
szczególności:
1) test pisemny z zakresu rozumienia sformułowań handlowych, urzędowych i
krajoznawczych,
2) część pisemną, potwierdzającą umiejętność formułowania wypowiedzi w języku
obcym,
3) część ustną w formie rozmowy, obejmującą rozumienie pytań zadawanych ustnie i
płynne posługiwanie się językiem obcym przy udzielaniu odpowiedzi.
4. Ocenie podlega każdy element egzaminu. Ocenę końcową pozytywną otrzymuje
kandydat, który otrzymał wszystkie oceny częściowe pozytywne.
§ 22. Osoba, która nie zdała egzaminu ze znajomości języka obcego, może
przystąpić do egzaminu ponownie po upływie 30 dni.
§ 23. Osobom, które zdały egzamin ze znajomości języka obcego z wynikiem
pozytywnym, wydaje się świadectwo znajomości języka obcego w zakresie wymaganym
od przewodników turystycznych i pilotów wycieczek według wzoru określonego w
załączniku nr 7 do rozporządzenia.
§ 24. Opłaty egzaminacyjne za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na
przewodników turystycznych lub pilotów wycieczek oraz za sprawdzenie znajomości
języka obcego przez przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, a także
wysokość wynagrodzenia egzaminatorów ustala się jako procent najniższego
wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikom, ustalonego zgodnie z
przepisami prawa pracy, obowiązującego w dniu przeprowadzenia egzaminu, zwanego
dalej "najniższym wynagrodzeniem". Stawki opłat i wynagrodzenia zaokrągla się do
pełnych złotych w górę.
§ 25. Opłata za egzamin osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika
turystycznego i pilota wycieczek, a także za egzamin ze znajomości języka obcego
przez przewodnika turystycznego i pilota wycieczek wynosi:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za egzamin osób ubiegających się o
uprawnienia pilota wycieczek, przewodnika terenowego i przewodnika miejskiego,
2) 10% najniższego wynagrodzenia - za egzamin osób ubiegających się o
uprawnienia przewodnika górskiego klasy trzeciej,
3) 15% najniższego wynagrodzenia - za egzamin osób ubiegających się o
uprawnienia przewodnika górskiego klasy drugiej i pierwszej,
4) 10% najniższego wynagrodzenia - za egzamin sprawdzający kwalifikacje
przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, któremu zawieszono uprawnienia,
5) 10% najniższego wynagrodzenia - za egzamin ze znajomości języka obcego przez
przewodnika turystycznego i pilota wycieczek.
§ 26. 1. Za sprawdzenie kwalifikacji osoby ubiegającej się o uprawnienia
przewodnika turystycznego i pilota wycieczek oraz za przeprowadzenie egzaminu
sprawdzającego egzaminatorowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) 3% najniższego wynagrodzenia - za jednego egzaminowanego, jeżeli egzaminator
pełni funkcję przewodniczącego komisji lub zespołu egzaminacyjnego,
2) 2% najniższego wynagrodzenia - za jednego egzaminowanego, dla pozostałych
członków komisji egzaminacyjnej.
2. Wynagrodzenie egzaminatora sprawdzającego znajomość języka obcego przez
pilota wycieczek lub przewodnika turystycznego wynosi 3% najniższego
wynagrodzenia za jedną osobę.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, obejmuje przygotowanie pytań,
przeprowadzenie egzaminu pisemnego i ustnego oraz ocenę prac pisemnych.
§ 27. 1. Osoby ubiegające się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub
pilota wycieczek składają wniosek do wojewody właściwego dla ich miejsca
zamieszkania.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko oraz nazwisko rodowe wnioskodawcy,
2) imiona rodziców,
3) datę i miejsce urodzenia,
4) wykształcenie (rodzaj szkoły średniej lub wyższej i rok ukończenia),
5) stałe miejsce zamieszkania oraz adres dla korespondencji w razie pobytu poza
stałym miejscem zamieszkania,
6) poprzednie stałe miejsce zamieszkania w okresie ostatnich 5 lat,
7) wskazanie rodzaju i zakresu uprawnień, o które ubiega się wnioskodawca.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) odpis świadectwa lub dyplomu stwierdzającego posiadanie wykształcenia
średniego,
2) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia prowadzonego przez jednostkę
organizacyjną lub osobę uprawnioną do szkolenia przewodników turystycznych lub
pilotów wycieczek oraz o odbyciu praktyki,
3) zaświadczenie o zdaniu egzaminu przed właściwą komisją egzaminacyjną dla
przewodników turystycznych lub pilotów wycieczek,
4) świadectwo lekarskie, potwierdzające stan zdrowia umożliwiający wykonywanie
funkcji przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w zakresie objętym
wnioskiem, wystawione w trybie i zakresie określonym przepisami o badaniach
lekarskich pracowników,
5) oświadczenie o niekaralności za przestępstwa umyślne lub inne, popełnione w
związku z wykonywaniem funkcji przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
6) 2 fotografie.
§ 28. 1. Osoby ubiegające się o potwierdzenie uzyskanych przed dniem wejścia w
życie ustawy uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek składają
odpowiedni wniosek do wojewody właściwego ze względu na ich obecne miejsce
zamieszkania.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokumenty potwierdzające
uzyskane uprzednio uprawnienia. Potwierdzeniem posiadania uzyskanego uprzednio
uprawnienia jest w odniesieniu do:
1) pilota wycieczek zagranicznych - zaświadczenie lub legitymacja pilota
wycieczek zagranicznych potwierdzone przez centralny organ administracji
rządowej do spraw turystyki,
2) pilota wycieczek krajowych i przewodnika turystycznego - legitymacja
wystawiona przez właściwy terenowy organ administracji rządowej, zaświadczenie
potwierdzone przez właściwy organ administracji rządowej lub legitymacja
wystawiona przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.
3. Nie wymaga dokumentowania posiadanie uprawnień, których uzyskanie znajduje
potwierdzenie w ewidencji prowadzonej przez organ upoważniony do potwierdzania
uprawnień, a także w ewidencji pilotów wycieczek zagranicznych przekazanej
wojewodom przez Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki.
§ 29. W odniesieniu do osób ubiegających się o potwierdzenie uprawnień
przewodnika turystycznego uzyskanych u organizatorów szkolenia innych niż
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, o których mowa w art. 49 ust. 1
pkt 2 ustawy, podstawą potwierdzenia uprawnienia jest uznanie zakresu odbytego
szkolenia za równorzędny z zakresem szkolenia obowiązującym w Polskim
Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym; ocenie podlega dokumentacja szkolenia,
obejmująca w szczególności program, wykaz kadry kształcącej, protokoły
egzaminacyjne oraz wykaz wydanych zaświadczeń i legitymacji.
§ 30. 1. Na podstawie złożonych wniosków i dokumentów oraz posiadanej ewidencji
wojewoda potwierdza dotychczasowe uprawnienia odpowiednio jako uprawnienia:
1) pilota wycieczek - w odniesieniu do osób, które posiadały uprawnienia pilota
wycieczek zagranicznych kategorii czwartej, trzeciej, drugiej i pierwszej,
pilota wycieczek krajowych oraz przewodnika górskiego i terenowego,
2) przewodnika górskiego - dla osób, które posiadały uprawnienia przewodnika
górskiego, z zachowaniem dotychczasowej klasy i obszaru uprawnień,
3) przewodnika terenowego - dla osób posiadających uprawnienia przewodnika
terenowego,
4) przewodnika miejskiego - dla osób posiadających uprawnienia przewodnika
miejskiego dla danego miasta.
2. Potwierdzenie uprawnień dokumentuje się wydaniem legitymacji pilota wycieczek
lub przewodnika turystycznego.
§ 31. 1. Osobom przedstawiającym dokumenty potwierdzające znajomość języka
obcego, zgodnie z przepisami ustawy, wojewoda dokonujący potwierdzenia uprawnień
przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek wpisuje znajomość języka obcego w
wydawanej legitymacji.
2. Osoby, które nie spełniają wymagań określonych w ust. 1, mogą otrzymać
potwierdzenie znajomości języka obcego po spełnieniu wymagań określonych ustawą,
w szczególności po zdaniu egzaminu ze znajomości języka przed właściwą komisją
egzaminacyjną języków obcych.
§ 32. 1. Ustala się wzór legitymacji:
1) przewodnika miejskiego i terenowego, określony w załączniku nr 8 do
rozporządzenia,
2) przewodnika górskiego, określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia,
3) pilota wycieczek, określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia.
2. Legitymacje wydaje i dokonuje w nich wpisów wojewoda właściwy dla nadania lub
potwierdzenia uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 marca 1999 r.
(poz. 301)
Załącznik nr 1
PROGRAM PODSTAWOWEGO SZKOLENIA OGÓLNEGO DLA KANDYDATÓW NA PRZEWODNIKÓW
TURYSTYCZNYCH
I. Założenia ogólne
1. Szkolenie dla kandydatów na przewodników turystycznych powinno obejmować co
najmniej 250 godzin zajęć, w tym: 50 godzin w części wspólnej dla wszystkich
rodzajów przewodnictwa (załącznik nr 1 do rozporządzenia) i 200 godzin w części
szczegółowej, odrębnej dla każdego rodzaju przewodnictwa (załączniki nr 2, 3 lub
4 do rozporządzenia).
2. W programie szkolenia powinny być uwzględnione, w proporcjach zalecanych
programami szkolenia, zajęcia teoretyczne (wykłady i seminaria) oraz zajęcia
praktyczne (ćwiczenia w terenie, wycieczki szkoleniowe).
3. W programie szkolenia należy przewidzieć praktyki, polegające na samodzielnym
przeprowadzeniu, pod kierunkiem instruktora, 2 do 5 wycieczek.
4. Na podstawie programów (załączniki nr 1-4 do rozporządzenia) organizator
szkolenia opracowuje program szczegółowy. W programie tym można zwiększyć ilość
godzin przewidzianych dla poszczególnych przedmiotów, a także - w uzasadnionych
przypadkach - dokonać zmiany proporcji godzin pomiędzy poszczególnymi
przedmiotami.
II. Program szkolenia
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin
1234
1Historia PolskiPodstawowe wiadomości z historii Polski w zakresie szkoły
średniej ogólnokształcącej, od prehistorii po czasy współczesne10
2Geografia turystyczna PolskiOgólna charakterystyka położenia
geograficznego, klimatu i warunków przyrodniczych. Krajobrazy Polski,
charakterystyka krajobrazów naturalnych i przekształconych. Geografia
gospodarcza Polski, ważniejsze regiony gospodarcze i gałęzie przemysłu.
Zasoby surowcowe. Gospodarka rolna. Charakterystyka ważniejszych regionów
turystycznych. Podział administracyjny kraju. Mniejszości narodowe i
religie8
3Historia kultury w PolsceHistoria architektury w Polsce.
Charakterystyczne cechy poszczególnych stylów architektonicznych w ich
rozwoju historycznym, rozmieszczenie obiektów reprezentujących
poszczególne style na mapie zabytków. Najważniejsze muzea polskie.
Zabytki piśmiennictwa polskiego w zbiorach muzealnych. Najciekawsze dzieła
malarstwa europejskiego w polskich zbiorach muzealnych.
Malarstwo polskie - główne kierunki i przedstawiciele. Współczesna sztuka
polska w zbiorach muzealnych. Ochrona dóbr kultury, jej formy prawne i
organizacyjne. Kultura i sztuka ludowa. Główne regiony etnograficzne10
4Przyroda i jej ochrona w PolscePodstawowe założenia programowe i prawne
ochrony przyrody. Ustawa o ochronie przyrody.
Parki narodowe, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, pomniki przyrody,
obszary krajobrazu chronionego, rezerwaty biosfery. Zagrożenia środowiska
naturalnego, w tym powstające w związku z ruchem turystycznym - podstawowe
pojęcia ekologii. Zasady ruchu turystycznego w lasach, bezpieczeństwo
przeciwpożarowe w lasach4
5Turystyka w PolscePodstawowe pojęcia z zakresu turystyki według
terminologii Światowej Organizacji Turystyki.
Wartości społeczne, zdrowotne, wychowawcze i gospodarcze turystyki.
Podstawowe pojęcia z zakresu krajoznawstwa. Pionierzy turystyki i
krajoznawstwa. Zarys historii turystyki w Polsce na tle krajów
europejskich. Organizacja turystyki w Polsce: administracja rządowa i
samorządowa, organizacje społeczne, izby gospodarcze, przedsiębiorstwa i
biura turystyczne. Historia i organizacja przewodnictwa turystycznego4
6Metodyka przewodnictwaKultura osobista, etyka i moralność przewodnika.
Kultura uprawiania turystyki. Dydaktyka przekazu przewodnickiego.
Opanowanie języka polskiego i jego kultura, słownictwo, przykłady
najczęstszych błędów językowych. Posługiwanie się mikrofonem w autokarze,
pomieszczeniu zamkniętym i na wolnym powietrzu. Oprowadzanie grupy
wycieczkowej w terenie otwartym i w pomieszczeniach zamkniętych, ze
szczególnym uwzględnieniem obiektów sakralnych, muzealnych, cmentarzy i
miejsc martyrologii. Problematyka wycieczek szkolnych, oddziaływanie
wychowawcze na dzieci i młodzież. Oprowadzanie wycieczek osób
niepełnosprawnych. Ogólne zasady bezpieczeństwa w prowadzeniu wycieczek.
Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych wypadkach i zachorowaniach,
reanimacja, tamowanie krwotoków, unieruchamianie złamań. Skład podstawowej
apteczki6
7Podstawowe przepisy prawne w turystycePrzepisy niezbędne w pracy
przewodnika: finansowe, meldunkowe, skarbowe, celne, graniczne, drogowe.
Ustawa o usługach turystycznych. Prawo w pracy biur podróży. Umowy w
turystyce, ich rodzaje, prawa i obowiązki stron. Stosunki prawne: biuro
podróży - klient - przewodnik oraz przewodnik - uczestnik wycieczki.
Odpowiedzialność prawna przewodnika: karna i cywilna4
8Wybrane zagadnienia z psychologii i socjologiiPsychologia i socjologia
grupy wycieczkowej. Przewodnik jako kierownik zespołu. Opis pożądanej
sylwetki, cech psychofizycznych i walorów osobistych przewodnika. Zasady
organizacji i kierowania zespołami ludzkimi, systemy komunikacji, grupy
nieformalne. Psychologia młodzieży. Znużenie fizyczne i psychiczne,
sposoby zapobiegania. Metody rozwiązywania konfliktów w grupie
turystycznej oraz zapobiegania i likwidacji negatywnych zjawisk
występujących w turystyce4
Załącznik nr 2
PROGRAM PODSTAWOWEGO SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO DLA KANDYDATÓW NA PRZEWODNIKÓW
GÓRSKICH
I. Założenia ogólne
1. Kandydaci na przewodników górskich, niezależnie od przedmiotów objętych
programem wspólnym dla wszystkich rodzajów przewodnictwa (załącznik nr 1),
obowiązani są do odbycia szkolenia w zakresie przedmiotów objętych niniejszym
programem ramowym.
2. Szkolenie powinno obejmować co najmniej 250 godzin zajęć, w tym: część
wspólna (załącznik nr 1) - co najmniej 50 godzin, część ogólna dla wszystkich
rodzajów przewodnictwa górskiego (II) - co najmniej 50 godzin, część szczegółowa
(III, IV lub V) - co najmniej 150 godzin.
3. Szkolenie dla kandydatów na przewodników górskich powinno trwać co najmniej
10 miesięcy, jego program zaś powinien obejmować zajęcia praktyczne w warunkach
zimowych.
4. Szkolenie dla przewodników ubiegających się o wyższe klasy może odbywać się w
formie kierowanego samokształcenia, obejmującego tematy wymagane programem
szkolenia.
5. W szkoleniu kandydatów na przewodników górskich szczególną uwagę należy
przywiązywać do praktycznych form szkolenia (zajęcia praktyczne, wycieczki
szkoleniowe).
II. Program szkolenia części ogólnej, obowiązującej dla wszystkich rodzajów
przewodnictwa górskiego
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin ( w tym
zajęć praktycznych)
1234
1Podstawowe wiadomości o górach Europy i świataPrzegląd masywów i pasm
górskich wszystkich kontynentów ze szczególnym uwzględnieniem gór Europy4
2Geografia turystyczna gór PolskiPodział geograficzny, morfologiczny i
turystyczny gór Polski. Geografia, geologia i topografia najważniejszych
grup górskich. Klimat i wody. Główne szlaki turystyczne6
3Zagadnienia ochrony obszarów górskichCharakterystyka środowiska
przyrodniczego. Strefy roślinności w górach. Parki narodowe i
krajobrazowe, rezerwaty i pomniki przyrody. Zagrożenie środowiska i
sposoby przeciwdziałania4
4Góry w kulturze polskiejGóry w literaturze pięknej, twórczości
plastycznej i muzycznej. Kultura ludowa, jej główne przejawy i cechy.
Wydawnictwa o tematyce górskiej: mapy, monografie, albumy, przewodniki,
czasopisma i periodyki4
5Historia i organizacja turystyki górskiej w PolsceHistoria poznania gór i
turystyki górskiej, alpinizmu, przewodnictwa i ratownictwa górskiego.
Wybitni polscy znawcy gór i turystyki górskiej. Polacy w górach świata.
Organizacja turystyki górskiej, alpinizmu i ratownictwa górskiego4
6Zasady letniej i zimowej turystyki górskiejSprzęt i ekwipunek
turystyczny. Zasady znakowania szlaków turystycznych. Odznaki turystyczne:
GOT i GON. Metodyka prowadzenia grupy wycieczkowej w terenie górskim.
Orientacja w terenie. Posługiwanie się mapą i kompasem8 (4)
7Bezpieczeństwo w górachCharakterystyczne cechy klimatu górskiego. Rodzaje
zagrożeń występujących w górach. Prowadzenie grupy wycieczkowej w
warunkach ekstremalnych (mgła, burza, noc, oblodzenie, zabłądzenie itp.).
Stan zdrowia turysty, przygotowanie kondycyjne, przeciwwskazania do
uprawiania turystyki górskiej. Aklimatyzacja, choroba górska - jej objawy,
zapobieganie i leczenie. Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych wypadkach
i zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków, unieruchamianie złamań.
Improwizowany sprzęt transportowy i transport poszkodowanego. Wzywanie
pomocy w górach. Podstawowe zasady asekuracji w terenie eksponowanym.
Skład podstawowej apteczki przewodnika20 (10)
III. Program szkolenia kandydatów na przewodników beskidzkich
1234
1Historia Beskidów na tle historii PolskiWybrane wiadomości z historii
Polski. Archeologia, osadnictwo, problematyka społeczna, kulturalna,
gospodarcza, narodowościowa. Ważne wydarzenia historyczne. Historia miast
i miejscowości. Beskidy w okresie II Rzeczypospolitej i II wojny
światowej. Odbudowa ze zniszczeń wojennych. Ważniejsze postacie
historyczne, miejscowości i obiekty z nimi związane. Ważniejsze wydarzenia
z historii współczesnej30
2Geografia, geologia i przyroda BeskidówSzczegółowe wiadomości o
geografii, geologii i morfologii. Charakterystyka środowiska
przyrodniczego. Parki narodowe i krajobrazowe, rezerwaty i pomniki
przyrody, rezerwaty biosfery. Zasady ruchu turystycznego na obszarach
chronionych, w tym dojazdy i parkingi20 (10)
3Kultura i sztuka BeskidówHistoria kultury i sztuki Beskidów. Wpływ
kultury Beskidów na kulturę narodową. Zabytki architektury, malarstwa i
rzeźby. Obiekty architektury współczesnej. Muzea, instytucje naukowe i
kulturalne (wiadomości o zbiorach i zasadach zwiedzania). Prasa i
wydawnictwa regionalne. Wybitni twórcy dawni i współcześni18 (10)
4Etnografia i kultura ludowaKultura ludowa, strój i obrzędy. Budownictwo
drewniane, ośrodki przemysłu i rzemiosła ludowego. Skanseny, muzea i izby
regionalne10 (5)
5Topografia, komunikacja, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Beskidów, układ grzbietów górskich i dolin rzecznych, przebieg
działów wodnych. Szlaki turystyczne, baza noclegowa, koleje linowe,
wyciągi narciarskie, układ komunikacyjny, linie kolejowe i szosy, panoramy
z punktów widokowych40 (20)
6Trasy zjazdowe w BeskidachDrogi, koleje, ważniejsze obiekty przy trasach
dojazdowych10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych(obowiązuje
dla kandydatów na klasę pierwszą). Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych
wypadkach i zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków,
unieruchamianie złamań. Skład podstawowej apteczki22 (16)
Objaśnienia:
1. Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o wybranym obszarze Beskidów Polskich, określonym w § 5 ust. 1
rozporządzenia, oraz szczegółowe wiadomości o odpowiedniej części Beskidów
Czeskich i Słowackich, a także ogólne wiadomości o pozostałych częściach
Beskidów Polskich, Beskidach Czeskich i Słowackich oraz górskich pasmach
przyległych.
2. Użyte w pkt 1 określenie "odpowiednia część Beskidów Czeskich i
Słowackich" oznacza:
1) dla obszaru zachodniego Beskidów Zachodnich: Beskid Śląski - pasmo
graniczne, Beskidy Śląsko-Morawskie od przełęczy Pindula do linii szosy
Valaske Mezirci-Nowy Jicin, Jaworniki od doliny Kisucy do linii szosy
Puckov-Vsetin, Góry Kisuckie, Małą Fatrę po dolinę Wagu, Orawskie Beskidy
z Dolną Orawą, Magurę Orawską oraz Góry Choczańskie,
2) dla obszaru wschodniego Beskidów Zachodnich: Magurę Spiską, Góry
Lewockie i Góry Czerhowskie,
3) dla obszaru Beskidów Wschodnich: Pogórze Ondawskie, Góry Bukowskie i
pasmo Wyhorlatu.
IV. Program szkolenia kandydatów na przewodników sudeckich
1234
1Historia Sudetów na tle historii Polski, Czech i NiemiecWybrane
wiadomości z historii Polski, Czech i Niemiec. Ważniejsze wydarzenia w
historii Sudetów. Archeologia, osadnictwo, problematyka społeczna,
kulturalna, gospodarcza, narodowościowa. Historia miast i miejscowości.
Ważniejsze wydarzenia z historii współczesnej. Wybitne postacie
historyczne, miejscowości i obiekty z nimi związane30
2Geografia, geologia i przyroda SudetówSzczegółowe wiadomości o geografii,
morfologii i geologii. Charakterystyka środowiska przyrodniczego. Parki
narodowe i krajobrazowe, rezerwaty i pomniki przyrody. Zasady ruchu
turystycznego na obszarach chronionych, w tym dojazdy i parkingi20 (10)
3Kultura i sztuka SudetówHistoria kultury i sztuki Sudetów. Zabytki
architektury, malarstwa i rzeźby. Obiekty architektury współczesnej.
Muzea, instytucje naukowe i kulturalne. Literatura, plastyka i muzyka.
Wybitni twórcy dawni i współcześni. Prasa i wydawnictwa regionalne18 (10)
4Etnografia i kultura ludowaBudownictwo drewniane, folklor, obrzędy,
wierzenia, kultura ludowa. Skanseny, muzea i izby regionalne10 (5)
5Topografia, komunikacja, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Sudetów, układ grzbietów górskich i dolin rzecznych, przebieg
działów wodnych. Szlaki turystyczne, baza noclegowa, koleje linowe,
wyciągi narciarskie, układ komunikacyjny, linie kolejowe i szosy, panoramy
z punktów widokowych40 (20)
6Trasy dojazdowe w SudetyDrogi, koleje, ważniejsze obiekty przy trasach
dojazdowych10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych(obowiązuje
dla kandydatów na klasę pierwszą). Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych
wypadkach i zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków,
unieruchamianie złamań. Skład podstawowej apteczki22 (16)
Objaśnienia:
1. Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o wybranym obszarze Sudetów Polskich, określonym w § 5 ust. 3
rozporządzenia oraz ogólne wiadomości o pozostałej części Sudetów Polskich
i odpowiedniej części Sudetów Czeskich.
1) dla obszaru zachodniego Sudetów: Góry Łużyckie, Góry Izerskie i Pasmo
Jesztedu oraz Karkonosze i Pogórze Karkonoskie,
2) dla obszaru wschodniego Sudetów: Wyżynę Bromowską, Góry Orlickie,
Jesioniki oraz Góry Odrzańskie.
V. Program szkolenia kandydatów na przewodników tatrzańskich
1234
1Historia Tatr i Podtatrza na tle historii PolskiWybrane wiadomości z
historii Polski. Ważniejsze wydarzenia historyczne w Tatrach i na
Podtatrzu. Osadnictwo, problematyka kulturalna, gospodarcza,
narodowościowa. Historia miast i miejscowości Podtatrza. Ważniejsze
wydarzenia z historii współczesnej. Wybitne postacie historyczne, miejsca
z nimi związane30
2Geografia, geologia i przyroda Tatr i PodtatrzaWiadomości z zakresu
geografii, geologii i przyrody Tatr i Podtatrza. Tatrzański Park Narodowy.
Rezerwaty i pomniki przyrody. Typowe okazy flory i fauny20 (10)
3Kultura i sztukaWpływ kultury regionu na kulturę narodową. Zabytki
architektury, malarstwa i rzeźby. Tatry i Podtatrze w kulturze polskiej
(literatura, sztuki plastyczne, muzyka). Muzea i zbiory. Wybitni twórcy
dawni i współcześni14 (6)
4Etnografia i kultura ludowaBudownictwo drewniane, folklor, zwyczaje,
obrzędy, kultura ludowa, wybitni twórcy ludowi dawni i współcześni.
Pasterstwo dawniej i dziś, jego wpływ na kulturę ludową. Skanseny, muzea i
izby regionalne14 (8)
5Topografia Tatr i Podtatrza, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Tatr i Podtatrza, szlaki turystyczne, baza noclegowa, kolejki i
wyciągi. Panoramy z poszczególnych szczytów. Układ komunikacyjny
Podtatrza: drogi, linie kolejowe40 (30)
6Trasy dojazdowe w TatryDrogi, linie kolejowe, ważniejsze obiekty położone
przy drogach dojazdowych w Tatry (dotyczy wyłącznie przewodników spoza
Zakopanego)10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczekMetodyka i technika prowadzenia
grup wycieczkowych wszystkimi szlakami znakowanymi Tatr w warunkach
letnich. Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych wypadkach i
zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków, unieruchamianie złamań.
Skład podstawowej apteczki22 (18)
Objaśnienia:
Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o Tatrach i Podtatrzu Polskim oraz ogólne wiadomości o Tatrach
Słowackich, Podtatrzu Słowackim i górskich pasmach przyległych.
Załącznik nr 3
PROGRAM PODSTAWOWEGO SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO DLA KANDYDATÓW NA PRZEWODNIKÓW
MIEJSKICH
I. Założenia ogólne
1. Kandydaci na przewodników miejskich, niezależnie od przedmiotów objętych
programem wspólnym dla wszystkich rodzajów przewodnictwa (załącznik nr 1 do
rozporządzenia), obowiązani są do odbycia szkolenia w zakresie przedmiotów
objętych niniejszym programem ramowym.
2. Program kursu powinien obejmować minimum 250 godzin, w tym minimum 50 godzin
zajęć objętych programem wspólnym (załącznik nr 1 do rozporządzenia).
II. Program szkolenia
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin (w tym
zajęć praktycznych)
1234
1Historia miasta na tle historii PolskiHistoria miast w Polsce (ogólna
charakterystyka miast zabytkowych). Początki i przeszłość miasta. Miasto w
okresie II Rzeczypospolitej i w czasie II wojny światowej. Odbudowa ze
zniszczeń wojennych. Współczesny rozwój miasta. Życie
społeczno-polityczne. Wybitne postacie historyczne związane z miastem30
(10)
2Kultura i sztuka miastaZabytki miasta na tle historii sztuki w Polsce.
Rozwój urbanistyczny miasta. Okresy świetności w historii Polski. Zabytki
architektury, rzeźby i malarstwa. Muzea i pomniki. Place i ulice. Parki i
ogrody. Instytucje naukowe i kulturalne. Szkolnictwo, wyższe uczelnie60
(25)
3Miasto współczesnePołożenie, powierzchnia, liczba mieszkańców, podział
administracyjny (dzielnice, osiedla). Życie społeczno-polityczne. Wybitne
postacie współczesne miasta. Historia i współczesna gospodarka miasta.
Najważniejsze obiekty przemysłowe i ich produkcja. Ważniejsze obiekty
użyteczności publicznej. Współczesna architektura i budownictwo.
Urządzenia socjalne i służba zdrowia. Główne atrakcje miasta. Miasto w
literaturze, piosence i anegdocie35 (15)
4Geografia turystyczna miasta i regionuAktualne problemy miasta i regionu.
Plany rozwoju miasta i okolic. Charakterystyka środowiska geograficznego.
Trasy wylotowe. Miejscowości i obiekty o znaczeniu historycznym i
turystycznym w najbliższej okolicy35 (15)
5Topografia miasta i strefy podmiejskiejUkład komunikacyjny miasta,
arterie przelotowe. Lokalizacja obiektów zabytkowych, gospodarczych i
użyteczności publicznej. Baza turystyczna, sportowa i rekreacyjna.
Lokalizacja parkingów40 (30)
6Metodyka i technika prowadzenia wycieczekMetodyka i technika prowadzenia
grup wycieczkowych w mieście. Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych
wypadkach i zachorowaniach. Skład podstawowej apteczki22 (18)
Załącznik nr 4
PROGRAM PODSTAWOWEGO SZKOLENIA SPECJALISTYCZNEGO DLA KANDYDATÓW NA PRZEWODNIKÓW
TERENOWYCH
I. Założenia ogólne
1. Kandydaci na przewodników terenowych, niezależnie od przedmiotów objętych
programem wspólnym dla wszystkich rodzajów przewodnictwa (załącznik nr 1 do
rozporządzenia), obowiązani są do odbycia szkolenia w zakresie przedmiotów
objętych niniejszym programem ramowym.
2. Program kursu powinien obejmować minimum 250 godzin zajęć, w tym minimum 50
godzin zajęć objętych programem wspólnym (załącznik nr 1 do rozporządzenia).
II. Program szkolenia
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin (w tym
zajęć praktycznych)
1234
1Historia regionu na tle historii PolskiWybrane wiadomości z historii
Polski. Ważniejsze wydarzenia w historii regionu. Charakterystyka miast i
miejscowości regionu (historia, ważniejsze zabytki, współczesność,
ważniejsze obiekty użyteczności publicznej). Region w okresie II
Rzeczypospolitej i II wojny światowej. Odbudowa ze zniszczeń wojennych.
Ważniejsze zagadnienia z historii współczesnej30
2Kultura i sztuka regionuHistoria kultury i sztuki regionu. Wpływ kultury
regionu na kulturę narodową. Zabytki architektury, malarstwa i rzeźby.
Wybitne postacie historyczne, miejscowości, obiekty i pomniki z nim
związane. Muzea, instytucje naukowe i kulturalne (wiadomości o zbiorach i
zasadach zwiedzania). Prasa i wydawnictwa regionalne30 (10)
3Geografia gospodarcza regionuPołożenie i obszar, podział administracyjny,
ludność (z uwzględnieniem mniejszości narodowych i religii).
Ukształtowanie powierzchni, klimat, wody (rzeki, jeziora, cieki wodne).
Zasoby naturalne i ich wykorzystanie. Ważniejsze gałęzie przemysłu, plany
rozwoju gospodarczego. Najważniejsze obiekty gospodarcze, charakterystyka
ich produkcji, dane statystyczne, możliwości zwiedzania. Gospodarka rolna
regionu30 (10)
4Etnografia regionuKultura ludowa, strój i obrzędy ludowe, folklor.
Budownictwo, ośrodki przemysłu i rzemiosła ludowego. Skanseny, muzea i
izby regionalne15 (10)
5Przyroda i jej zasoby w regionieCharakterystyka środowiska przyrodniczego
regionu. Parki narodowe i krajobrazowe. Rezerwaty i pomniki przyrody,
obszary chronione i atrakcyjne zespoły przyrodnicze. Zasady ruchu
turystycznego na obszarach chronionych, w tym parkingi i dojazdy20 (10)
6Zagospodarowanie turystyczne regionuBaza turystyczna, ośrodki rekreacyjne
i turystyczne. Szlaki turystyczne. Obiekty sportowe. Układ komunikacyjny
regionu (drogi międzynarodowe, krajowe, lokalne, linie kolejowe). Kolejki
linowe i wyciągi narciarskie20 (10)
7Terenoznawstwo i topografiaOrientacja w terenie: bez mapy, z mapą i
kompasem, posługiwanie się mapą i kompasem. Topografia regionu
(konfiguracja terenu). Lokalizacja obiektów zabytkowych, przyrodniczych i
współczesnych, drogi dojazdowe do nich. Mapy turystyczne, ich skale i
rodzaje25 (15)
8Metodyka i technika prowadzenia wycieczek terenowychSpecyfika prowadzenia
wycieczek autokarowych, kolejowych i pieszych. Grupa w terenie i w
obiekcie, współpraca z grupą. Współpraca z kierowcą. Posługiwanie się
mikrofonem. Zasady oprowadzania po obiektach sakralnych. Przerwy na
odpoczynek. Posługiwanie się anegdotą i dowcipem. Zasady bezpieczeństwa na
wycieczkach terenowych. Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych wypadkach i
zachorowaniach. Skład podstawowej apteczki30 (20)
Załącznik nr 5
PROGRAM UZUPEŁNIAJĄCEGO SZKOLENIA DLA KANDYDATÓW NA PRZEWODNIKÓW GÓRSKICH KLASY
DRUGIEJ I PIERWSZEJ
I. Program szkolenia przewodników beskidzkich ubiegających się o wyższe klasy
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin (w tym
zajęć praktycznych)
1234
1Historia Beskidów na tle historii PolskiWybrane wiadomości z historii
Polski. Archeologia, osadnictwo, problematyka społeczna, kulturalna,
gospodarcza, narodowościowa. Ważne wydarzenia historyczne. Historia miast
i miejscowości. Beskidy w okresie II Rzeczypospolitej i II wojny
światowej. Odbudowa ze zniszczeń wojennych. Ważniejsze postacie
historyczne, miejscowości i obiekty z nimi związane. Ważniejsze wydarzenia
z historii współczesnej - kontynuacja szkolenia podstawowego30
2Geografia, geologia i przyroda BeskidówSzczegółowe wiadomości o
geografii, geologii i morfologii. Charakterystyka środowiska
przyrodniczego. Parki narodowe i krajobrazowe, rezerwaty i pomniki
przyrody, rezerwaty biosfery. Zasady ruchu turystycznego na obszarach
chronionych, w tym dojazdy i parkingi - kontynuacja szkolenia
podstawowego20 (10)
3Kultura i sztuka BeskidówHistoria kultury i sztuki Beskidów. Wpływ
kultury Beskidów na kulturę narodową. Zabytki architektury, malarstwa i
rzeźby. Obiekty architektury współczesnej. Muzea, instytucje naukowe i
kulturalne (wiadomości o zbiorach i zasadach zwiedzania). Prasa i
wydawnictwa regionalne. Wybitni twórcy dawni i współcześni - kontynuacja
szkolenia podstawowego18 (10)
4Etnografia i kultura ludowaKultura ludowa, strój i obrzędy. Budownictwo
drewniane, ośrodki przemysłu i rzemiosła ludowego. Skanseny, muzea i izby
regionalne - kontynuacja szkolenia podstawowego10 (5)
5Topografia, komunikacja, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Beskidów, układ grzbietów górskich i dolin rzecznych, przebieg
działów wodnych. Szlaki turystyczne, baza noclegowa, koleje linowe,
wyciągi narciarskie, układ komunikacyjny, linie kolejowe i szosy, panoramy
z punktów widokowych - kontynuacja szkolenia podstawowego40 (20)
6Trasy dojazdowe w BeskidyDrogi, koleje, ważniejsze obiekty przy trasach
dojazdowych - kontynuacja szkolenia podstawowego10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych(obowiązuje
dla kandydatów na klasę pierwszą) Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych
wypadkach i zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków,
unieruchamianie złamań. Skład podstawowej apteczki - kontynuacja szkolenia
podstawowego22 (16)
Objaśnienia:
1. Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o wybranym obszarze Beskidów Polskich, określonym w § 5 ust. 1
rozporządzenia, oraz szczegółowe wiadomości o odpowiedniej części Beskidów
Czeskich i Słowackich, a także ogólne wiadomości o pozostałych częściach
Beskidów Polskich, Beskidach Czeskich i Słowackich oraz górskich pasmach
przyległych.
2. Użyte w pkt 1 określenie "odpowiednia część Beskidów Czeskich i
Słowackich" oznacza:
1) dla obszaru zachodniego Beskidów Zachodnich: Beskid Śląski - pasmo
graniczne, Beskidy Śląsko-Morawskie od przełęczy Pindula do linii szosy
Valaske Mezirci-Nowy Jicin, Jaworniki od doliny Kisucy do linii szosy
Puckov-Vsetin, Góry Kisuckie, Małą Fatrę po dolinę Wagu, Orawskie Beskidy
z Dolną Orawą, Magurę Orawską oraz Góry Choczańskie,
2) dla obszaru wschodniego Beskidów Zachodnich: Magurę Spiską, Góry
Lewockie i Góry Czerhowskie,
3) dla obszaru Beskidów Wschodnich: Pogórze Ondawskie, Góry Bukowskie i
pasmo Wyhorlatu.
3. Przewodników beskidzkich ubiegających się o klasę drugą obowiązuje
przeszkolenie zgodnie z programem szkolenia w zakresie szczegółowych
wiadomości o drugiej wybranej części Beskidów Polskich oraz odpowiedniej
części Beskidów Czeskich lub Słowackich i górskich pasm przyległych.
4. Przewodników beskidzkich ubiegających się o klasę pierwszą obowiązuje
przeszkolenie zgodnie z programem szkolenia w zakresie szczegółowych
wiadomości o trzecim (pozostałym) obszarze Beskidów Polskich z
uwzględnieniem tras turystycznych nie znakowanych oraz odpowiedniej części
Beskidów Czeskich lub Słowackich i górskich pasm przyległych, a także
szkolenie praktyczne w zakresie określonym w lp. 7 tabeli (metodyka i
technika prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych).
II. Program szkolenia przewodników sudeckich ubiegających się o wyższe klasy
1234
1Historia Sudetów na tle historii Polski, Czech i NiemiecWybrane
wiadomości z historii Polski, Czech i Niemiec. Ważniejsze wydarzenia w
historii Sudetów. Archeologia, osadnictwo, problematyka społeczna,
kulturalna, gospodarcza, narodowościowa. Historia miast i miejscowości.
Ważniejsze wydarzenia z historii współczesnej. Wybitne postacie
historyczne, miejscowości i obiekty z nimi związane - kontynuacja
szkolenia podstawowego30
2Geografia, geologia i przyroda SudetówSzczegółowe wiadomości o geografii,
morfologii i geologii. Charakterystyka środowiska przyrodniczego. Parki
narodowe i krajobrazowe, rezerwaty i pomniki przyrody. Zasady ruchu
turystycznego na obszarach chronionych, w tym dojazdy i parkingi -
kontynuacja szkolenia podstawowego20 (10)
3Kultura i sztuka SudetówHistoria kultury i sztuki Sudetów. Zabytki
architektury, malarstwa i rzeźby. Obiekty architektury współczesnej.
Muzea, instytucje naukowe i kulturalne. Literatura, plastyka i muzyka.
Wybitni twórcy dawni i współcześni. Prasa i wydawnictwa regionalne -
kontynuacja szkolenia podstawowego18 (10)
4Etnografia i kultura ludowaBudownictwo drewniane, folklor, obrzędy,
wierzenia, kultura ludowa. Skanseny, muzea i izby regionalne10 (5)
5Topografia, komunikacja, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Sudetów, układ grzbietów górskich i dolin rzecznych, przebieg
działów wodnych. Szlaki turystyczne, baza noclegowa, koleje linowe,
wyciągi narciarskie, układ komunikacyjny, linie kolejowe i szosy, panoramy
z punktów widokowych - kontynuacja szkolenia podstawowego40 (20)
6Trasy dojazdowe w SudetyDrogi, koleje, ważniejsze obiekty przy trasach
dojazdowych - kontynuacja szkolenia podstawowego10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych(obowiązuje
dla kandydatów na klasę pierwszą) Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych
wypadkach i zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków,
unieruchamianie złamań. Skład podstawowej apteczki - kontynuacja szkolenia
podstawowego22 (16)
Objaśnienia:
1. Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o wybranym obszarze Sudetów Polskich, określonym w § 5 ust. 3
rozporządzenia oraz ogólne wiadomości o pozostałej części Sudetów Polskich
i odpowiedniej części Sudetów Czeskich.
2. Przewodników sudeckich ubiegających się o klasę drugą obowiązuje
przeszkolenie zgodnie z programem szkolenia w zakresie szczegółowych
wiadomości o drugim (pozostałym) obszarze Sudetów Polskich oraz
odpowiedniej części Sudetów Czeskich.
3. Użyte w pkt 1 i 2 określenie "odpowiednia część Sudetów Czeskich"
oznacza:
1) dla obszaru zachodniego Sudetów: Góry Łużyckie, Góry Izerskie i Pasmo
Jesztedu oraz Karkonosze i Pogórze Karkonoskie,
2) dla obszaru wschodniego Sudetów: Wyżynę Bromowską, Góry Orlickie,
Jesioniki oraz Góry Odrzańskie.
4. Przewodników sudeckich ubiegających się o klasę I obowiązuje
przeszkolenie w zakresie znajomości tras turystycznych nie znakowanych w
Sudetach Polskich i Czeskich oraz szkolenie praktyczne w zakresie
określonym w lp. 7 tabeli (metodyka i technika prowadzenia wycieczek w
warunkach zimowych).
III. Program szkolenia przewodników tatrzańskich ubiegających się o wyższe klasy
1234
1Historia Tatr i Podtatrza na tle historii PolskiWybrane wiadomości z
historii Polski. Ważne wydarzenia historyczne w Tatrach i na Podtatrzu.
Osadnictwo, problematyka kulturalna, gospodarcza, narodowościowa. Historia
miast i miejscowości Podtatrza. Ważniejsze wydarzenia z historii
współczesnej. Wybitne postacie historyczne, miejsca z nimi związane -
kontynuacja szkolenia podstawowego30
2Geografia, geologia i przyroda Tatr i PodtatrzaWiadomości z zakresu
geografii, geologii i przyrody Tatr i Podtatrza. Tatrzański Park Narodowy.
Rezerwaty i pomniki przyrody. Typowe okazy flory i fauny - kontynuacja
szkolenia podstawowego20 (10)
3Kultura i sztukaWpływ kultury regionu na kulturę narodową. Zabytki
architektury, malarstwa i rzeźby. Tatry i Podtatrze w kulturze polskiej
(literatura, sztuki plastyczne, muzyka). Muzea i zbiory. Wybitni twórcy
dawni i współcześni - kontynuacja szkolenia podstawowego14 (6)
4Etnografia i kultura ludowaBudownictwo drewniane, folklor, zwyczaje,
obrzędy, kultura ludowa, wybitni twórcy ludowi dawni i współcześni.
Pasterstwo dawniej i dziś, jego wpływ na kulturę ludową. Skanseny, muzea i
izby regionalne - kontynuacja szkolenia podstawowego14 (8)
5Topografia Tatr i Podtatrza, zagospodarowanie turystyczneSzczegółowa
topografia Tatr i Podtatrza, szlaki turystyczne, baza noclegowa, kolejki i
wyciągi. Panoramy z poszczególnych szczytów. Układ komunikacyjny
Podtatrza: drogi, linie kolejowe - kontynuacja szkolenia podstawowego40
(30)
6Trasy dojazdowe w TatryDrogi, linie kolejowe, ważniejsze obiekty położone
przy drogach dojazdowych w Tatry (dotyczy wyłącznie przewodników spoza
Zakopanego) - kontynuacja szkolenia podstawowego10
7Metodyka i technika prowadzenia wycieczekMetodyka i technika prowadzenia
grup wycieczkowych wszystkimi szlakami znakowanymi Tatr w warunkach
letnich. Pierwsza pomoc przedlekarska w nagłych wypadkach i
zachorowaniach, reanimacja, tamowanie krwotoków, unieruchamianie złamań.
Skład podstawowej apteczki - kontynuacja szkolenia podstawowego22 (18)
Objaśnienia:
1. Dla przedmiotów wymienionych w lp. 1-6 tabeli obowiązują szczegółowe
wiadomości o Tatrach i Podtatrzu Polskim oraz ogólne wiadomości o Tatrach
Słowackich, Podtatrzu Słowackim i górskich pasmach przyległych.
2. Przewodników tatrzańskich ubiegających się o klasę drugą obowiązuje
przeszkolenie z zakresu topografii Tatr - drogi nie znakowane i
wspinaczkowe, poszerzone wiadomości z zakresu przyrody Tatr i ich ochrony
oraz z zakresu prowadzenia na drogach taternickich do trzeciego stopnia
trudności w lecie i drugiego stopnia trudności w zimie.
3. Przewodników tatrzańskich ubiegających się o klasę pierwszą obowiązuje
przeszkolenie z zakresu szczegółowej topografii Tatr, poszerzonych
wiadomości z zakresu przyrody Tatr i ich ochrony oraz z zakresu
prowadzenia na drogach taternickich do piątego stopnia trudności w lecie i
trzeciego stopnia trudności w zimie.
IV. Program dodatkowego szkolenia uzupełniającego dla przewodników tatrzańskich
klasy pierwszej prowadzących wycieczki powyżej trzeciego stopnia trudności w
zimie i piątego stopnia trudności w lecie oraz w górach typu alpejskiego poza
granicami kraju (przewodników wysokogórskich).
Do szkolenia uzupełniającego w zakresie prowadzenia wycieczek wysokogórskich
dopuszcza się przewodników tatrzańskich klasy pierwszej, którzy złożą wykaz
przejść, obejmujący przejścia skalne wielowyciągowe, przejścia lodowe i mikstowe
oraz przejścia narciarskie, a także zdadzą egzamin wstępny obejmujący:
a) w zakresie narciarstwa: jazdę terenową, techniki narciarskie i narciarstwo
wysokogórskie,
b) w zakresie alpinizmu: umiejętności indywidualne prowadzenia turystów na
trasach skalnych i lodowych oraz prowadzenie na drodze wspinaczkowej w górach.
Zakres szkolenia obejmuje:
Lp.TematProblematykaCzas trwaniaUwagi
1Teoria przewodnictwa wysokogórskiegoSprzęt i teoria asekuracji.3
dniKolejność tematów realizowanych w trakcie szkolenia powinna odpowiadać
kolejności ich przedstawienia w programie
Dydaktyka i metodyka.
Fizjologia wysiłku i podstawy medycyny sportu.
Wypadki, pierwsza pomoc.
Śnieg i lawinoznawstwo.
Meteorologia. Podstawy nawigacji.
Ochrona przyrody.
Terminologia fachowa w językach obcych
2Kurs lawinowy 6 dni
3Wspinaczka skałkowa i metodyka 6 dni
4Ratownictwo 6 dni
5Kurs skalny 12 dni
6Kurs lodowy 13 dni
7Narciarstwo pozatrasowe i metodyka 3 dni
8Kurs zimowy 14 dni
9PraktykaDemonstracja technik narciarskich, skalnych i lodowych.40 dni
Umiejętności prowadzenia turystów na trasach skalnych, lodowych i
śnieżnych.
Umiejętność prowadzenia turystów w zimie.
Umiejętności w zakresie szkolenia turystów40 dni
Szkolenie kończy się egzaminem składającym się z trzech części: egzaminu
teoretycznego, egzaminu praktycznego w lecie i egzaminu praktycznego w zimie.
Załącznik nr 6
PROGRAM SZKOLENIA DLA KANDYDATÓW NA PILOTÓW WYCIECZEK
1. Szkolenie obejmuje łącznie 140 godzin zajęć lekcyjnych oraz zajęć
praktycznych.
2. Ustala się następujący podział treści programu na przedmioty oraz minimalną
ilość godzin na poszczególne tematy:
Lp.PrzedmiotZakres tematyczny przedmiotuMinimalna ilość godzin
1234
1Przemysł turystyczny w Polsce i na świeciePodstawowe definicje i
określenia według terminologii Światowej Organizacji Turystyki, biura i
organizacje turystyczne, rodzaje turystyki i form wypoczynku, samorząd
gospodarczy w rozwoju turystyki, polityka państwa w zakresie rozwoju
turystyki6
2Turystyka przyjazdowa do PolskiZasady powstania "produktu turystycznego",
rodzaje umów z partnerami, zasady odpraw grup, dokumentacja grup
przyjazdowych, techniki realizacji grup przyjazdowych, zasady rozliczania,
sieci hotelowe i gastronomiczne oraz zasady współpracy z hotelami i
gastronomią, rodzaje i specyfikacja transportu turystycznego, grupy
specjalistyczne20
3Turystyka wyjazdowa z PolskiZasady odpraw grup, dokumentacja grup
wyjazdowych, techniki realizacji grup wyjazdowych, zasady rozliczania grup
wyjazdowych, grupy specjalistyczne, w tym tramping i tracking14
4Geografia turystyczna Polski i podstawy etnografiiStyle architektoniczne
i zabytki, polskie parki narodowe, krajobrazowe i rezerwaty, ochrona
przyrody, skarby kultury w Polsce i ich lokalizacja, informacja
turystyczna, w tym wydawnictwa, muzea, skanseny, mniejszości narodowe,
religie, podstawy warsztatu przewodnickiego24
5Struktura polityczno-społeczno-ekonomiczna kraju i świataSystem
polityczny w Polsce na tle systemów światowych. Struktura władzy w Polsce.
Narodowość, ludność. Podstawowe wiadomości z geografii gospodarczej
Polski. Religie w Polsce i na świecie10
6Przepisy prawne w turystyceOchrona konsumenta, umowa biura z klientem,
odpowiedzialność prawna biura i pilota, opieka konsularna, prawa i
obowiązki pilota, przepisy paszportowe, celne, wizowe, przepisy regulujące
funkcjonowanie pilotażu14
7Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia oraz mienia turystówFormy ubezpieczenia
turystów, protokoły szkód, postępowanie pilota w sytuacjach
nadzwyczajnych, podstawy udzielania pierwszej pomocy: przedlekarskiej w
nagłych wypadkach i zachorowaniach. Skład podstawowej apteczki14
8Pilot a grupaRozwiązywanie konfliktów, podstawy komunikowania, public
relations, techniki wpływania na zbiorowość, elementy marketingu,
efektywne techniki sprzedaży, kształtowanie image kraju, biura i
osobistego18
9Zajęcia praktyczneCałodniowa wycieczka krajowa lub zagraniczna, minimum
jeden nocleg w obiekcie hotelowym20
Załącznik nr 7
WZÓR ŚWIADECTWA ZNAJOMOŚCI JĘZYKA OBCEGO W ZAKRESIE WYMAGANYM OD PRZEWODNIKÓW
TURYSTYCZNYCH I PILOTÓW WYCIECZEK
Ilustracja
Załącznik nr 8
WZÓR LEGITYMACJI PRZEWODNIKA MIEJSKIEGO I TERENOWEGO
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 9
WZÓR LEGITYMACJI PRZEWODNIKA GÓRSKIEGO
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
WZÓR LEGITYMACJI PILOTA WYCIECZEK
Ilustracja
Legitymacja w formie książeczki bez stron wewnętrznych, oprawiona w skórę lub
tworzywo.
Na zewnętrznej pierwszej stronie okładki tłoczony orzeł.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 25 marca 1999 r.
w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów.
(Dz. U. Nr 31, poz. 302)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza
(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1115) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się wykaz specjalności lekarskich:
1) w podstawowych dziedzinach medycyny:
Lp.Nazwa specjalności lekarskiej
12
1Anestezjologia i intensywna terapia
2Chirurgia dziecięca
3Chirurgia ogólna
4Chirurgia szczękowo-twarzowa
5Choroby wewnętrzne
6Choroby zakaźne
7Dermatologia i wenerologia
8Diagnostyka laboratoryjna
9Genetyka kliniczna
10Higiena i epidemiologia
11Medycyna pracy
12Medycyna ratunkowa
13Medycyna rodzinna
14Medycyna sądowa
15Medycyna transportu
16Mikrobiologia lekarska
17Neurochirurgia
18Neurologia
19Okulistyka
20Ortopedia i traumatologia narządu ruchu
21Otorynolaryngologia
22Patomorfologia
23Pediatria
24Położnictwo i ginekologia
25Psychiatria
26Radiologia i diagnostyka obrazowa
27Radioterapia onkologiczna
28Rehabilitacja medyczna
29Urologia
30Zdrowie publiczne
2) w szczegółowych dziedzinach medycyny:
Lp.Nazwa specjalności lekarskiej
12
1Alergologia
2Angiologia
3Audiologia i foniatria
4Balneoklimatologia i medycyna fizykalna
5Chirurgia klatki piersiowej
6Chirurgia naczyniowa
7Chirurgia onkologiczna
8Chirurgia plastyczna
9Choroby płuc
10Diabetologia
11Endokrynologia
12Farmakologia kliniczna
13Gastroenterologia
14Geriatria
15Hematologia
16Immunologia kliniczna
17Kardiochirurgia
18Kardiologia
19Medycyna nuklearna
20Medycyna paliatywna
21Medycyna sportowa
22Nefrologia
23Neonatologia
24Onkologia kliniczna
25Onkologia i hematologia dziecięca
26Psychiatria dzieci i młodzieży
27Reumatologia
28Seksuologia
29Toksykologia kliniczna
30Transfuzjologia kliniczna
31Transplantologia kliniczna
2. Ustala się wykaz specjalności lekarsko-stomatologicznych:
1) w podstawowych dziedzinach medycyny:
Lp.Nazwa specjalności lekarskiej
12
1Chirurgia szczękowo-twarzowa
2Ortodoncja
3Stomatologia ogólna
4Higiena i epidemiologia
5Zdrowie publiczne
2) w szczegółowych dziedzinach medycyny:
Lp.Nazwa specjalności lekarskiej
12
1Chirurgia stomatologiczna
2Periodontologia
3Protetyka stomatologiczna
4Stomatologia dziecięca
5Stomatologia zachowawcza
§ 2. Ilekroć w dalszych przepisach rozporządzenia jest mowa o lekarzu, należy
przez to rozumieć również lekarza stomatologa.
§ 3. 1. Ustala się ramowy program specjalizacji w podstawowych dziedzinach
medycyny, który zawiera:
1) zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, które powinny być
zrealizowane w ramach określonej specjalności, z uwzględnieniem elementów danej
dziedziny medycyny oraz dziedzin pokrewnych,
2) formy zdobywania wiedzy teoretycznej i nabywania umiejętności praktycznych, w
tym:
a) kurs wprowadzający z zakresu określonej dziedziny medycyny - w pierwszym roku
odbywania specjalizacji,
b) kursy szkoleniowe,
c) samokształcenie, w tym przygotowywanie opracowań teoretycznych i napisanie
pracy poglądowej,
d) staże kierunkowe,
e) szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonywanie określonych
zabiegów lub procedur medycznych w ustalonej liczbie,
f) pełnienie dyżurów lekarskich w określonych specjalnościach, w ustalonej
liczbie,
3) okres trwania specjalizacji, który powinien być:
a) w zakresie medycyny rodzinnej i stomatologii ogólnej - nie krótszy niż 4
lata,
b) w zakresie: chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej, chirurgii
szczękowo-twarzowej, neurochirurgii, ortopedii i traumatologii narządu ruchu,
położnictwa i ginekologii, urologii - nie krótszy niż 6 lat, a w przypadku
lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia - nie krótszy niż 4
lata,
c) w zakresie pozostałych specjalności - nie krótszy niż 5 lat, a w przypadku
lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia - nie krótszy niż 3
lata,
d) w przypadku lekarzy posiadających specjalizację II stopnia w pokrewnej
spośród podstawowych dziedzin medycyny lub tytuł specjalisty w pokrewnej spośród
podstawowych dziedzin medycyny - nie krótszy niż 2 lata,
4) sposób sprawdzania wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych,
w tym:
a) złożenie kolokwiów cząstkowych z zakresu wiedzy teoretycznej i zaliczanie
sprawdzianów z zakresu umiejętności praktycznych,
b) złożenie kolokwiów z aktualnego prawa medycznego i promocji zdrowia,
c) ocenę złożonych opracowań teoretycznych i prac poglądowych,
5) wykazanie się praktyczną znajomością przynajmniej jednego z języków:
angielskiego, francuskiego, niemieckiego.
2. Ustala się ramowy program specjalizacji w szczegółowych dziedzinach medycyny,
który zawiera:
1) elementy programu, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, z zastrzeżeniem pkt 2,
2) okres trwania specjalizacji - nie krótszy niż 2 lata.
§ 4. 1. Lekarz odbywa specjalizację zgodnie z programem specjalizacji,
opracowanym na podstawie odpowiedniego ramowego programu specjalizacji przez
Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej "Centrum", w
porozumieniu z Krajową Radą Specjalizacji Lekarskich, po zaopiniowaniu przez
Naczelną Radę Lekarską, i zatwierdzonym przez Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej.
2. Centrum podaje do wiadomości programy specjalizacji, w formie publikacji.
§ 5. 1. Lekarz odbywający specjalizację zobowiązany jest do zrealizowania
wszystkich elementów programu specjalizacji danej specjalności, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.
2. Lekarz, który posiada specjalizację I stopnia, odbywa specjalizację w
podstawowych dziedzinach medycyny, zgodnie z programem danej specjalizacji,
który powinien uwzględniać zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych lekarza oraz okres odbytej specjalizacji.
3. Lekarz, który posiada specjalizację II stopnia, odbywa specjalizację w
szczegółowych dziedzinach medycyny, zgodnie z programem danej specjalizacji.
4. Specjalności, w których lekarz posiadający specjalizację I stopnia może
uzyskać tytuł specjalisty w określonej podstawowej dziedzinie medycyny, określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
5. Specjalności, w których lekarz posiadający specjalizację II stopnia w
odpowiedniej dziedzinie medycyny może uzyskać tytuł specjalisty w określonej
szczegółowej dziedzinie medycyny albo lekarz posiadający tytuł specjalisty w
odpowiedniej podstawowej dziedzinie medycyny może uzyskać tytuł specjalisty w
określonej szczegółowej dziedzinie medycyny, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Specjalizacja może być prowadzona przez jednostki organizacyjne, o
których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza
(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1115), zwanej dalej "ustawą", po uzyskaniu wpisu na listę
prowadzoną przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, jeżeli odpowiadają
następującym warunkom:
1) mają w swojej strukturze organizacyjnej oddziały szpitalne lub inne komórki
organizacyjne o profilu odpowiadającym prowadzonej specjalizacji, a w przypadku
prowadzenia specjalizacji w dziedzinie medycyny rodzinnej - ośrodki kształcenia
lekarza rodzinnego,
2) zatrudniają w oddziałach szpitalnych lub w komórkach organizacyjnych, o
których mowa w pkt 1, co najmniej dwóch lekarzy z tytułem specjalisty w
odpowiedniej dziedzinie medycyny,
3) posiadają sprzęt i aparaturę medyczną niezbędną do realizacji zadań
określonych programem specjalizacji,
4) udzielają świadczeń zdrowotnych umożliwiających zrealizowanie programu
specjalizacji,
5) posiadają odpowiedni sprzęt i bazę dydaktyczną.
2. Informację zawierającą dane określone w ust. 1 pkt 1-5 oraz dane o podmiotach
organizacyjnych, w których będą odbywane staże kierunkowe, jednostka
organizacyjna przedstawia Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, który na tej
podstawie określa maksymalną liczbę miejsc szkoleniowych dla poszczególnych
specjalizacji w tej jednostce, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Specjalizacji Lekarskich.
3. Staże kierunkowe mogą być prowadzone przez jednostki organizacyjne wpisane na
listę, o której mowa w ust. 1, lub przez osoby fizyczne posiadające zezwolenie
na prowadzenie kształcenia podyplomowego lekarzy, wydane przez właściwą okręgową
izbę lekarską, w trybie określonym w odrębnych przepisach.
§ 7. 1. Lekarz może odbywać specjalizację:
1) na podstawie umowy o pracę, zawartej na czas określony z jednostką
organizacyjną prowadzącą specjalizację, w ramach szkoleniowego etatu
rezydenckiego, zwanego dalej "rezydenturą",
2) na podstawie umowy o pracę, zawartej na czas nie określony z jednostką
organizacyjną prowadzącą specjalizację,
3) w ramach urlopu szkoleniowego udzielanego pracownikowi na czas trwania
określonej specjalizacji,
4) na podstawie umowy o szkolenie specjalizacyjne, zawartej z jednostką
organizacyjną prowadzącą specjalizację,
5) w ramach studiów doktoranckich prowadzonych przez uprawniony podmiot, w
którego skład wchodzi jednostka organizacyjna prowadząca specjalizację.
2. Lekarz może również odbywać specjalizację na podstawie umowy o pracę,
zawartej na czas nie określony z jednostką organizacyjną inną niż wymienione w §
6 ust. 1, zapewniającą realizację programu specjalizacji w zakresie form, o
których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. c), e) i f), i urlopu szkoleniowego
udzielonego pracownikowi na czas niezbędny do zrealizowania pozostałej części
programu specjalizacji w jednostce organizacyjnej prowadzącej specjalizację.
3. Lekarz cudzoziemiec, za zgodą Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, może
również odbywać specjalizację na zasadach określonych w przepisach o odbywaniu
studiów i uczestniczeniu w badaniach naukowych i szkoleniach przez osoby nie
będące obywatelami polskimi.
§ 8. Okres trwania specjalizacji odbywanej na zasadach określonych w § 7 ust. 1
pkt 2-5 oraz ust. 2 i 3 nie może być przedłużony więcej niż o połowę tego
okresu.
§ 9. 1. Okres, na jaki zawierana jest umowa o pracę w ramach rezydentury,
odpowiada okresowi trwania specjalizacji.
2. Okres trwania specjalizacji w ramach rezydentury ulega przedłużeniu o czas:
1) niezdolności do pracy, dłuższej niż 30 dni w ciągu roku, w przypadkach
przewidzianych w art. 92 § 1 Kodeksu pracy,
2) urlopu macierzyńskiego,
3) urlopu wychowawczego, nie dłuższy niż 1 rok,
4) urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy niż 3
miesiące.
3. W przypadku przedłużenia okresu trwania specjalizacji w ramach rezydentury
uprawniona jednostka organizacyjna prowadząca specjalizację zawiera z lekarzem
umowę o pracę na czas określony, równy czasowi przedłużenia okresu trwania
specjalizacji.
§ 10. 1. Lekarz może rozpocząć specjalizację w wybranej specjalności, jeżeli
posiada prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej i został zakwalifikowany do jej odbywania w wyniku
postępowania kwalifikacyjnego, a w przypadku lekarza, o którym mowa w § 7 ust.
3, uzyskał zgodę Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
2. W celu przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o
rozpoczęcie specjalizacji w danej specjalności do wojewódzkiego ośrodka
metodyczno-organizacyjnego, zwanego dalej "wojewódzkim ośrodkiem", na którego
obszarze działania ma zamiar odbywać specjalizację.
3. W celu uzyskania zgody na odbywanie specjalizacji w danej specjalności w
określonej jednostce organizacyjnej lekarz, o którym mowa w § 7 ust. 3, składa
wniosek do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2 i 3, lekarz może złożyć do 15 maja lub 15
grudnia każdego roku.
5. Lekarz pozostający w stosunku pracy może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 2, po uzyskaniu zgody pracodawcy na odbywanie specjalizacji.
6. Jeżeli lekarz jest uczestnikiem studiów doktoranckich, może wystąpić z
wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, po uzyskaniu zgody kierownika studiów
doktoranckich.
7. We wniosku, o którym mowa w ust. 2, lekarz może wskazać jednostkę
organizacyjną, która prowadziłaby jego specjalizację.
8. Wzór wniosków, o których mowa w ust. 2 i 3, określają załączniki nr 3 i 4 do
rozporządzenia.
§ 11. 1. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje:
1) ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie specjalizacji,
2) postępowanie konkursowe, jeżeli specjalizacja ma być odbywana w ramach
rezydentury albo gdy liczba wnioskodawców o przystąpienie do specjalizacji w
inny sposób niż rezydentura przekracza liczbę ustalonych miejsc szkoleniowych.
2. Postępowanie konkursowe:
1) obejmuje test i rozmowę kwalifikacyjną,
2) uwzględnia wynik egzaminu państwowego kończącego staż podyplomowy.
3. Szczegółowy sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego określa
program danej specjalizacji.
4. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza wojewódzki ośrodek dwa razy w roku,
w terminach 15 maja - 30 czerwca i 15 grudnia - 31 stycznia.
§ 12. 1. Pozytywny wynik postępowania kwalifikacyjnego stanowi podstawę dla
wojewódzkiego ośrodka do wskazania jednostki organizacyjnej prowadzącej
specjalizację lekarza.
2. Wskazując jednostkę organizacyjną, o której mowa w ust. 2, wojewódzki ośrodek
uwzględnia:
a) w miarę możliwości propozycję wyrażoną przez lekarza we wniosku o rozpoczęcie
specjalizacji,
b) wyniki postępowania kwalifikacyjnego.
3. Lekarzowi, który uzyskał pozytywny wynik postępowania kwalifikacyjnego, lub
lekarzowi, o którym mowa w § 7 ust. 3, po uzyskaniu zgody Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej na odbycie specjalizacji, wojewódzki ośrodek wydaje kartę
szkolenia specjalizacyjnego według wzoru określonego w załączniku nr 5 do
rozporządzenia.
§ 13. Karta szkolenia specjalizacyjnego z wymaganymi wpisami, potwierdzeniami i
zaliczeniami stanowi dowód odbycia specjalizacji.
§ 14. O rozpoczęciu przez lekarza specjalizacji wojewódzki ośrodek powiadamia
Centrum oraz okręgową izbę lekarską, której lekarz jest członkiem.
§ 15. 1. Lekarz odbywa specjalizację pod kierunkiem wybranego przez siebie
lekarza spośród lekarzy wyznaczonych przez kierownika jednostki organizacyjnej
prowadzącej specjalizację, zwanego dalej "kierownikiem specjalizacji", za jego
zgodą.
2. Kierownikiem specjalizacji powinien być lekarz specjalista w dziedzinie
medycyny będącej przedmiotem specjalizacji, a w uzasadnionych przypadkach - w
pokrewnej dziedzinie medycyny.
3. Lekarz odbywa staż kierunkowy:
1) pod kierunkiem lekarza specjalisty w danej dziedzinie medycyny, wyznaczonego
przez kierownika jednostki organizacyjnej, w której odbywa staż kierunkowy, w
porozumieniu z kierownikiem specjalizacji, lub
2) pod kierunkiem osoby fizycznej, o której mowa w § 6 ust. 3.
4. Kierownik specjalizacji oraz lekarz specjalista kierujący stażem kierunkowym
mogą prowadzić jednocześnie specjalizację nie więcej niż 3 lekarzy.
§ 16. 1. Kierownik specjalizacji jest odpowiedzialny za ustalenie planu
odbywania specjalizacji, w tym za ustalenie miejsc odbywania staży kierunkowych,
w sposób zapewniający realizację programu specjalizacji.
2. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy w szczególności:
1) sprawowanie nadzoru nad realizacją planu odbywania specjalizacji,
2) wyznaczenie lekarzowi pacjentów do prowadzenia, konsultowanie i ocenianie
proponowanych przez niego badań diagnostycznych i ich interpretacji, rozpoznania
choroby, sposobu leczenia, rokowania i zaleceń dla pacjenta,
3) bezpośredni nadzór na wykonywaniem przez lekarza zabiegów diagnostycznych,
leczniczych i rehabilitacyjnych, objętych programem specjalizacji, do czasu
nabycia przez lekarza umiejętności samodzielnego ich wykonywania,
4) bezpośredni udział w wykonywanym przez lekarza zabiegu operacyjnym albo
stosowanej metodzie leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko dla
pacjenta, do czasu nabycia przez lekarza umiejętności samodzielnego ich
wykonywania lub stosowania,
5) uczestniczenie w ustalaniu harmonogramu dyżurów, o których mowa w § 3 ust. 1
pkt 2 lit. f), w tym podejmowanie decyzji o dopuszczeniu lekarza do
samodzielnego pełnienia dyżuru na oddziałach zabiegowych,
6) ocenianie przygotowanych przez lekarza opracowań teoretycznych objętych
programem specjalizacji i pracy poglądowej,
7) występowanie do pracodawcy lekarza odbywającego specjalizację z wnioskiem o
zwolnienie go z obowiązku wykonywania pracy w celu odbycia staży kierunkowych i
kursów określonych w programie specjalizacji,
8) kierowanie do odbycia staży kierunkowych w innych jednostkach organizacyjnych
albo prowadzonych przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy,
9) kierowanie lekarza na kursy szkoleniowe,
10) przeprowadzanie sprawdzianów z nabytych przez lekarza umiejętności
praktycznych,
11) przeprowadzanie kolokwiów i sprawdzianów przewidzianych w programie
specjalizacji,
12) potwierdzanie wykonywania określonych zabiegów, w liczbie ustalonej w
programie specjalizacji,
13) wystawianie opinii zawodowej, w tym dotyczącej uzdolnień i predyspozycji
zawodowych, umiejętności manualnych, stosunku do pacjentów i współpracowników,
zdolności organizacyjnych i umiejętności pracy w zespole,
14) wnioskowanie do kierownika jednostki organizacyjnej prowadzącej
specjalizację o niekontynuowanie specjalizacji przez lekarza, który nie
realizuje programu specjalizacji,
15) potwierdzanie odbycia szkolenia zgodnie z programem specjalizacji w karcie
szkolenia specjalizacyjnego.
3. Kierownik specjalizacji może wystąpić do Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej, za pośrednictwem Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich, o uznanie
odbytych za granicą przez specjalizującego się lekarza staży kierunkowych lub
kursów szkoleniowych za równoważne ze zrealizowaniem elementów określonych w
programie danej specjalizacji.
§ 17. Do zadań lekarza prowadzącego staż kierunkowy albo osoby fizycznej, o
której mowa w § 6 ust. 3, należy ustalanie planu stażu kierunkowego oraz innych
zadań określonych programem danej specjalizacji.
§ 18. 1. Lekarz uzyskuje tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny po
otrzymaniu potwierdzenia odbycia szkolenia specjalizacyjnego i złożeniu egzaminu
państwowego.
2. Lekarz przed przystąpieniem do egzaminu państwowego składa do właściwego
wojewódzkiego ośrodka następujące dokumenty:
1) wniosek o przystąpienie do egzaminu państwowego,
2) kartę szkolenia specjalizacyjnego,
3) opinię, o której mowa w § 16 ust. 2 pkt 13.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, lekarz może złożyć do dnia 31 lipca lub
31 grudnia.
4. Wojewódzki ośrodek po stwierdzeniu, że dokumenty, o których mowa w ust. 2,
spełniają warunki formalne, przekazuje je do Centrum i zawiadamia o tym lekarza.
§ 19. Egzamin państwowy dla każdej specjalności jest składany w formie egzaminu
praktycznego, egzaminu testowego i egzaminu ustnego w zakresie wynikającym z
programu specjalizacji.
§ 20. 1. Egzamin państwowy dla każdej specjalności organizuje Centrum.
2. Egzamin państwowy przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną, zwaną
dalej "Komisją".
3. Członków Komisji i jej przewodniczącego powołuje i odwołuje Minister Zdrowia
i Opieki Społecznej spośród osób zaproponowanych przez Krajową Radę Egzaminów
Lekarskich.
4. W skład Komisji wchodzą lekarze specjaliści w dziedzinie medycyny objętej
egzaminem państwowym lub - w uzasadnionych przypadkach - w pokrewnej dziedzinie
medycyny, a w szczególności przedstawiciele:
1) Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich,
2) rektorów wyższych uczelni medycznych lub wyższych uczelni z wydziałem
medycznym,
3) Naczelnej Rady Lekarskiej,
4) konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny,
5) towarzystwa lekarskiego właściwego dla dziedziny medycyny objętej egzaminem
państwowym.
5. W skład Komisji prowadzącej egzamin państwowy w dziedzinie medycyny rodzinnej
wchodzą ponadto, wskazani przez Naczelną Radę Lekarską, lekarze specjaliści z
następujących dziedzin medycyny: chorób wewnętrznych, chirurgii, pediatrii,
położnictwa i ginekologii, psychiatrii.
6. Obsługę organizacyjno-techniczną związaną z przeprowadzeniem egzaminu
państwowego oraz czynnościami Komisji zapewnia Centrum.
§ 21. Do zadań Komisji należy:
1) podejmowanie decyzji o dopuszczeniu lekarza do egzaminu państwowego,
2) ustalenie listy lekarzy dopuszczonych do egzaminu państwowego w danym
terminie,
3) przeprowadzanie egzaminów: praktycznego, testowego i ustnego,
4) dokonywanie oceny egzaminów praktycznego i ustnego,
5) przekazanie Krajowej Radzie Egzaminów Lekarskich kart testowych po
przeprowadzeniu egzaminu testowego, z zachowaniem tajności procedury,
6) przekazanie Krajowej Radzie Egzaminów Lekarskich ocen z egzaminów
praktycznego i ustnego oraz innej dokumentacji związanej z przeprowadzonym
egzaminem państwowym.
§ 22. 1. Egzamin państwowy odbywa się dwa razy w roku: w sesji wiosennej - od 1
marca do 15 maja i w sesji jesiennej - od 1 października do 15 grudnia.
2. Egzamin praktyczny przeprowadzany jest przed egzaminem testowym i jego
złożenie stanowi warunek dopuszczenia lekarza do egzaminu testowego.
3. Egzamin testowy dla danej specjalności odbywa się jednocześnie w całym kraju
dwa razy w roku, w terminie ustalonym przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej
na wniosek Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich.
4. Egzamin ustny przeprowadzany jest po zdaniu egzaminu testowego w ciągu dwóch
miesięcy od daty tego egzaminu.
5. Egzamin praktyczny i ustny przeprowadza zespół egzaminacyjny powołany
każdorazowo przez Komisję spośród jej członków.
6. W czasie składania przez lekarza egzaminu praktycznego lub ustnego może
uczestniczyć kierownik specjalizacji jako obserwator.
7. Lekarz powinien być powiadomiony przez Centrum o miejscach i terminach
egzaminu państwowego, nie później niż 30 dni przed datą jego rozpoczęcia.
§ 23. 1. W przypadku gdy lekarz nie przystąpi do egzaminu testowego w
wyznaczonym terminie, może wystąpić do Centrum z wnioskiem o przystąpienie do
tego egzaminu w następnej sesji egzaminacyjnej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy lekarz nie przystąpił do egzaminu
praktycznego i ustnego.
§ 24. 1. W razie negatywnego wyniku egzaminu testowego lekarz może wystąpić do
Centrum z wnioskiem o przystąpienie do egzaminu państwowego w następnej sesji
egzaminacyjnej.
2. W razie ponownego negatywnego wyniku egzaminu testowego lekarz może wystąpić
do Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich o wyrażenie zgody na przystąpienie do
egzaminu państwowego w trzecim terminie, który jest terminem ostatnim.
§ 25. Lekarzowi, który z wynikiem pozytywnym złożył egzamin państwowy, Centrum
wydaje dyplom, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 26. 1. Rejestr lekarzy, którzy uzyskali tytuł specjalisty w określonej
dziedzinie medycyny, prowadzi Centrum.
2. Dokumentacja dotycząca szkolenia specjalistycznego lekarzy oraz egzaminu
państwowego przechowywana jest przez właściwy wojewódzki ośrodek.
§ 27. Uznanie tytułu specjalisty uzyskanego za granicą może nastąpić, jeżeli
zostały spełnione następujące warunki:
1) lekarz, lekarz stomatolog posiada prawo wykonywania zawodu na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) okres szkolenia specjalizacyjnego odbytego za granicą nie odbiega od okresu
określonego w programie danej specjalizacji w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) program szkolenia specjalizacyjnego w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej
oraz umiejętności praktycznych, sposób potwierdzenia nabytej wiedzy i
umiejętności odpowiada w istotnych elementach programowi specjalizacji w danej
specjalności w Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 28. 1. Lekarz ubiegający się o uznanie równoważności tytułu specjalisty
uzyskanego za granicą występuje z wnioskiem do Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej za pośrednictwem Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) odpis prawa wykonywania zawodu,
2) potwierdzenie uprawnienia do wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa
w kraju, w którym uzyskał tytuł specjalisty,
3) oryginał dokumentu o nadaniu tytułu specjalisty,
4) dokument zawierający dane o miejscu odbycia szkolenia specjalizacyjnego,
okresie jego trwania i programie,
5) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu lub innej formie
potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych,
6) zaświadczenia o miejscu, okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych
wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.
3. Równoważność tytułu specjalisty uzyskanego za granicą uznaje Minister Zdrowia
i Opieki Społecznej na wniosek Krajowej Rady Specjalizacji Lekarskich.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, Krajowa Rada Specjalizacji Lekarskich
przygotowuje na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu ekspertów, w
którego skład wchodzą lekarze posiadający tytuł specjalisty w danej dziedzinie
medycyny:
1) krajowy konsultant,
2) dwaj pracownicy nauki posiadający tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora
habilitowanego,
3) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej,
4) przedstawiciel właściwego lekarskiego towarzystwa naukowego.
5. Na wniosek zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 4, Krajowa Rada
Specjalizacji Lekarskich może skierować lekarza ubiegającego się o uznanie
równoważności tytułu specjalisty na szkolenie, trwające nie dłużej niż 3
miesiące, do jednostki organizacyjnej prowadzącej specjalizację w danej
dziedzinie medycyny; koszty szkolenia ponosi lekarz.
§ 29. 1. Liczbę miejsc dla lekarzy, którzy mogą corocznie rozpocząć
specjalizację w danej specjalności, w tym liczbę miejsc dla lekarzy, o których
mowa w § 7 ust. 3, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala, po zasięgnięciu
opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, do dnia 31 grudnia roku poprzedniego,
uwzględniając możliwości prowadzenia specjalizacji przez jednostki
organizacyjne, o których mowa w § 6 ust. 1, oraz dostępność świadczeń
zdrowotnych w danej dziedzinie medycyny.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala corocznie liczbę miejsc i
przydziela środki finansowe na specjalizacje odbywane w określonych
specjalnościach w ramach rezydentury, dla poszczególnych jednostek
organizacyjnych, wymienionych w § 6 ust. 1.
3. Środki finansowe przydzielone na rezydentury jednostkom organizacyjnym, o
których mowa w § 6 ust. 1, powinny być wykorzystane zgodnie z ich
przeznaczeniem, a w przypadku ich niewykorzystania niezwłocznie zwrócone
Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej.
§ 30. 1. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał:
1) specjalizację I stopnia w dziedzinach: chorób wewnętrznych, chirurgii
ogólnej, medycyny ogólnej, pediatrii lub położnictwa i ginekologii,
2) specjalizację II stopnia w dziedzinach: chorób wewnętrznych, medycyny ogólnej
lub pediatrii,
może odbyć specjalizację w dziedzinie medycyny rodzinnej w okresie krótszym niż
określony w § 3 ust. 1 pkt 3 lit. a), jeżeli rozpocznie ją w terminie do dnia 31
grudnia 2003 r.
2. Lekarz, o którym mowa w ust. 1, zobowiązany jest odbyć staż kierunkowy w
jednostce organizacyjnej udzielającej świadczeń zdrowotnych w dziedzinie
medycyny rodzinnej, określonej w § 6.
3. Czas trwania specjalizacji w dziedzinie medycyny rodzinnej dla lekarzy, o
których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 31. 1. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał
specjalizację I stopnia w dziedzinie chorób płuc oraz na podstawie
rozporządzenia uzyskał tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych lub
pediatrii, może odbyć specjalizację w dziedzinie chorób płuc, zgodnie z
programem specjalizacji uwzględniającym zakres wiedzy teoretycznej i
umiejętności praktycznych nabytych na podstawie dotychczasowego szkolenia, z tym
że czas trwania tej specjalizacji nie może być krótszy niż 1 rok.
2. Specjalizację, o której mowa w ust. 1, lekarz może rozpocząć w terminie do
dnia 31 grudnia 2005 r.
§ 32. Przepis § 11 ust. 2 pkt 2 nie ma zastosowania do lekarzy, którzy ukończyli
staż podyplomowy lub praktykę przygotowawczą lekarsko-dentystyczną na podstawie
dotychczasowych przepisów.
§ 33. W uzasadnionym przypadku, na wniosek lekarza posiadającego prawo
wykonywania zawodu, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może skierować go do
odbycia specjalizacji w określonej dziedzinie medycyny w jednostce
organizacyjnej, o której mowa w § 6 ust. 1, w trybie rezydentury na zasadach
określonych rozporządzeniem, powiadamiając o tym fakcie okręgową izbę lekarską,
której lekarz jest członkiem.
§ 34. Jeżeli dotychczasowe przepisy nie przewidywały uzyskiwania tytułu
specjalisty w określonej dziedzinie medycyny, Minister Zdrowia i Opieki
Społecznej może powierzyć określone w rozporządzeniu obowiązki lekarza
specjalisty w tej dziedzinie medycyny lekarzowi legitymującemu się dorobkiem
naukowym i zawodowym w tej dziedzinie medycyny.
§ 35. W przypadku specjalizacji lekarza będącego żołnierzem w czynnej służbie
wojskowej, pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej
tworzonym i utrzymywanym przez Ministra Obrony Narodowej, ilekroć w
rozporządzeniu jest mowa o okręgowej radzie lekarskiej lub okręgowej izbie
lekarskiej, należy przez to rozumieć Wojskową Radę Lekarską lub Wojskową Izbę
Lekarską.
§ 36. Tryb uzyskania tytułu lekarza specjalisty będącego żołnierzem w czynnej
służbie wojskowej, pełniącemu służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki
zdrowotnej tworzonym i utrzymywanym przez Ministra Obrony Narodowej lub Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji, określają odrębne przepisy.
§ 37. 1. Wniosek, o którym mowa w § 10 ust. 2 i 3, w roku 1999 lekarz może
złożyć do 31 maja i 15 grudnia.
2. Postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w § 11 ust. 4, w roku 1999
przeprowadza się w terminach 1 czerwca-15 lipca oraz 15 grudnia 1999 r.-31
stycznia 2000 r.
§ 38. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25
marca 1999 r. (poz. 302)
Załącznik nr 1
SPECJALNOŚCI, W KTÓRYCH LEKARZ POSIADAJĄCY SPECJALIZACJĘ I STOPNIA MOŻE UZYSKAĆ
TYTUŁ SPECJALISTY W OKREŚLONEJ PODSTAWOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY
Lp.Specjalności w podstawowych dziedzinach medycyny, w których można
uzyskać tytuł specjalistyNazwa specjalizacji I stopnia
123
1Anestezjologia i intensywna terapiaAnestezjologia i intensywna terapia
2Chirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
3Chirurgia ogólnaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
4Chirurgia szczękowo-twarzowaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
Chirurgia stomatologiczna
Otolaryngologia
5Choroby wewnętrzneChoroby płuc
Choroby wewnętrzne
Transfuzjologia
6Choroby zakaźneChoroby płuc
Choroby wewnętrzne
Choroby zakaźne
Medycyna ogólna
Pediatria
7Dermatologia i wenerologiaDermatologia i wenerologia
8Diagnostyka laboratoryjnaAnalityka kliniczna
Farmakologia
Toksykologia
9Higiena i epidemiologiaChoroby wewnętrzne
Choroby zakaźne
Higiena i epidemiologia
Medycyna ogólna
Medycyna pracy
Medycyna społeczna
Mikrobiologia
Pediatria
Stomatologia ogólna
10Medycyna pracyChoroby wewnętrzne
Medycyna ogólna
Medycyna pracy
11Medycyna ratunkowaAnestezjologia i intensywna terapia
Chirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
Choroby wewnętrzne
Pediatria
12Medycyna transportuChoroby wewnętrzne
Medycyna lotnicza
Medycyna ogólna
Medycyna pracy
13Medycyna sądowaMedycyna sądowa
14Mikrobiologia lekarskaMikrobiologia
15NeurochirurgiaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
Neurochirurgia
16NeurologiaChoroby wewnętrzne
Neurologia
Neurologia dziecięca
Pediatria
17OkulistykaOkulistyka
18Ortopedia i traumatologia narządu ruchuChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
Ortopedia i traumatologia
19OtorynolaryngologiaOtolaryngologia
20PatomorfologiaPatomorfologia
21PediatriaPediatria
22Położnictwo i ginekologiaPołożnictwo i ginekologia
23PsychiatriaPsychiatria
Psychiatria dzieci i młodzieży
24Radiologia i diagnostyka obrazowaMedycyna nuklearna
Radiodiagnostyka
25Radioterapia onkologicznaRadioterapia onkologiczna
Medycyna nuklearna
26Rehabilitacja medycznaChoroby wewnętrzne
Chirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
Medycyna ogólna
Medycyna pracy
Ortopedia i traumatologia
Pediatria
Rehabilitacja medyczna
27UrologiaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólna
28Zdrowie publiczneChoroby zakaźne
Higiena i epidemiologia
Medycyna społeczna
29OrtodoncjaStomatologia ogólna
Chirurgia stomatologiczna
30Stomatologia ogólnaChirurgia stomatologiczna
Stomatologia ogólna
Załącznik nr 2
SPECJALNOŚCI, W KTÓRYCH LEKARZ POSIADAJĄCY SPECJALIZACJĘ II STOPNIA W
ODPOWIEDNIEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY LUB POSIADAJĄCY TYTUŁ SPECJALISTY W
ODPOWIEDNIEJ PODSTAWOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY MOŻE UZYSKAĆ TYTUŁ SPECJALISTY W
OKREŚLONEJ SZCZEGÓŁOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY
Lp.Specjalności w szczegółowych dziedzinach medycyny, w których można
uzyskać tytuł specjalistySpecjalności, w których lekarz posiada tytuł
specjalisty w określonej podstawowej dziedzinie medycynySpecjalności, w
których lekarz posiada specjalizację II stopnia w odpowiedniej dziedzinie
medycyny
1234
1AlergologiaChoroby wewnętrzneChoroby płuc
Dermatologia i wenerologiaChoroby wewnętrzne
OtorynolaryngologiaDermatologia i wenerologia
PediatriaOtolaryngologia
Otolaryngologia dziecięca
Pediatria
2AngiologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
3Audiologia i foniatriaOtorynolaryngologiaAudiologia
Foniatria
Otolaryngologia
Otolaryngologia dziecięca
4Balneoklimatologia i medycyna fizykalnaChirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Dermatologia i wenerologiaDermatologia i wenerologia
NeurologiaMedycyna ogólna
NeurochirurgiaNeurologia
OkulistykaNeurologia dziecięca
Ortopedia i traumatologia narządu ruchuNeurochirurgia
Okulistyka
OtorynolaryngologiaOrtopedia i traumatologia
PediatriaOtolaryngologia
Położnictwo i ginekologiaOtolaryngologia dziecięca
Rehabilitacja medycznaPediatria
Położnictwo i ginekologia
Rehabilitacja medyczna
Reumatologia
Reumatologia dziecięca
5Chirurgia klatki piersiowejChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
6Chirurgia naczyniowaChirurgia ogólnaChirurgia ogólna
7Chirurgia onkologicznaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
8Chirurgia plastycznaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
9DiabetologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
10EndokrynologiaChirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaMedycyna ogólna
Położnictwo i ginekologiaPediatria
Położnictwo i ginekologia
11Farmakologia klinicznaAnestezjologia i intensywna terapiaAnestezjologia
i intensywna terapia
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
NeurologiaFarmakologia
PediatriaNeurologia
Położnictwo i ginekologiaNeurologia dziecięca
PsychiatriaPediatria
Położnictwo i ginekologia
Psychiatria
Psychiatria dzieci i młodzieży
12GastroenterologiaChirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
13GeriatriaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Medycyna ogólna
14HematologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
15Immunologia klinicznaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Choroby zakaźneChoroby zakaźne
Dermatologia i wenerologiaDermatologia i wenerologia
Diagnostyka laboratoryjnaDiagnostyka laboratoryjna
PatomorfologiaPatomorfologia
PediatriaPediatria
Położnictwo i ginekologiaPołożnictwo i ginekologia
Radioterapia onkologicznaRadioterapia onkologiczna
16KardiochirurgiaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
17KardiologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
18Medycyna nuklearnaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
Radioterapia onkologicznaRadioterapia onkologiczna
19Medycyna paliatywnaAnestezjologia i intensywna terapiaAnestezjologia i
intensywna terapia
Chirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Choroby zakaźneChoroby zakaźne
Dermatologia i wenerologiaMedycyna ogólna
Medycyna pracyMedycyna pracy
Medycyna ratunkowaNeurochirurgia
Medycyna transportuNeurologia
NeurochirurgiaNeurologia dziecięca
NeurologiaOkulistyka
OkulistykaOrtopedia i traumatologia
Ortopedia i traumatologia narządu ruchuOtolaryngologia
Otolaryngologia dziecięca
OtolaryngologiaPediatria
PediatriaPołożnictwo i ginekologia
Położnictwo i ginekologiaPsychiatria
PsychiatriaPsychiatria dzieci i młodzieży
Radioterapia onkologicznaRadioterapia onkologiczna
UrologiaReumatologia
Reumatologia dziecięca
Urologia
20Medycyna sportowaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Ortopedia i traumatologia narządu ruchuMedycyna ogólna
Ortopedia i traumatologia
PediatriaPediatria
21NefrologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
22NeonatologiaPediatriaPediatria
23Onkologia klinicznaChoroby wewnętrzneChoroby płuc
PediatriaChoroby wewnętrzne
Pediatria
24Onkologia i hematologia dziecięcaPediatriaPediatria
25Choroby płucChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
26Psychiatria dzieci i młodzieżyPsychiatriaPsychiatria
27ReumatologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
Reumatologia dziecięca
28SeksuologiaChoroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Położnictwo i ginekologiaPołożnictwo i ginekologia
PsychiatriaPsychiatria
Psychiatria dzieci i młodzieży
29Toksykologia klinicznaAnestezjologia i intensywna terapiaAnestezjologia
i intensywna terapia
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Medycyna pracyMedycyna pracy
PediatriaPediatria
30Transfuzjologia klinicznaAnestezjologia i intensywna
terapiaAnestezjologia i intensywna terapia
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Chirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
Choroby zakaźneChoroby zakaźne
Diagnostyka laboratoryjnaDiagnostyka laboratoryjna
Dermatologia i wenerologiaDermatologia i wenerologia
Medycyna pracyMedycyna pracy
Medycyna ratunkowaMikrobiologia lekarska
Medycyna transportuNeurochirurgia
NeurochirurgiaNeurologia
NeurologiaNeurologia dziecięca
OkulistykaOkulistyka
Ortopedia i traumatologia narządu ruchuOrtopedia i traumatologia
Otolaryngologia
OtorynolaryngologiaOtolaryngologia dziecięca
PediatriaPediatria
Położnictwo i ginekologiaPołożnictwo i ginekologia
Radioterapia onkologicznaRadioterapia onkologiczna
UrologiaReumatologia dziecięca
Urologia
31Transplantologia klinicznaChirurgia dziecięcaChirurgia dziecięca
Chirurgia ogólnaChirurgia ogólna
Choroby wewnętrzneChoroby wewnętrzne
PediatriaPediatria
UrologiaUrologia
32Chirurgia stomatologicznaOrtodoncjaOrtodoncja
Stomatologia ogólnaStomatologia dziecięca
Stomatologia zachowawcza
33PeriodontologiaStomatologia ogólnaChirurgia stomatologiczna
Stomatologia zachowawcza
34Protetyka stomatologicznaStomatologia ogólnaStomatologia zachowawcza
35Stomatologia dziecięcaOrtodoncjaOrtodoncja
Stomatologia ogólnaStomatologia zachowawcza
36Stomatologia zachowawczaStomatologia ogólnaStomatologia zachowawcza
Załącznik nr 3
WNIOSEK O ROZPOCZĘCIE SPECJALIZACJI
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
WNIOSEK DO MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ O WYRAŻENIE ZGODY NA ROZPOCZĘCIE
SPECJALIZACJI
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
KARTA SZKOLENIA SPECJALIZACYJNEGO
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
CENTRUM MEDYCZNE KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO W WARSZAWIE
DYPLOM
Ilustracja
Załącznik nr 7
OKRES TRWANIA SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE MEDYCYNY RODZINNEJ DLA LEKARZY, KTÓRZY
ROZPOCZNĄ TĘ SPECJALIZACJĘ W TERMINIE DO DNIA 31 GRUDNIA 2003 R.
Okres trwania specjalizacji w dziedzinie medycyny rodzinnej, nie krótszy
niż (w latach)Nazwa specjalizacji uzyskanej na podstawie dotychczasowych
przepisów
2,5I stopnia w dziedzinach:
chirurgii ogólnej
pediatrii
położnictwa i ginekologii
2I stopnia w dziedzinach:
chorób wewnętrznych
medycyny ogólnej
1,5II stopnia w dziedzinach:
pediatrii
chorób wewnętrznych
0,5II stopnia w dziedzinie:
medycyny ogólnej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 marca 1999 r.
o zmianie ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego.
(Dz. U. Nr 32, poz. 310)
Art. 1. W ustawie z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania
międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 106, poz. 677) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) międzynarodowym transportem drogowym na potrzeby własne jest niezarobkowy
przewóz osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku
do podstawowej działalności gospodarczej pojazdami samochodowymi będącymi jego
własnością lub do których posiada udokumentowane prawo dysponowania; nie
obejmuje to przewozu osób w ramach prowadzonej działalności turystycznej,";
2) w art. 10 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) śmierci osoby fizycznej posiadającej koncesję i wstąpienia na jej miejsce
spadkobiercy, w tym również osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej,
spółki jawnej lub spółki komandytowej,"
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) przejęcia przez innego przedsiębiorcę w całości lub w części działalności w
zakresie międzynarodowego transportu drogowego.";
3) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Krajowy przedsiębiorca wykonujący międzynarodowy transport drogowy uiszcza
opłatę za wydanie zezwolenia zagranicznego na jednorazowe lub wielokrotne
przewozy.";
4) w art. 31 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
prowizji oraz sposób jej pobierania i rozliczania z jednostkami, o których mowa
w ust. 1 oraz w art. 27 ust. 2-4."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski`
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 12 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia niektórych praw i obowiązków
pracowników administracyjnych i obsługi Sądu Najwyższego.
(Dz. U. Nr 32, poz. 311)
Na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 2 pkt 1, art. 7 ust. 6, art.
21 ust. 3, art. 24 ust. 2, art. 30 ust. 1 oraz art. 36 ust. 7 ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z
1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr
34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88,
poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994
r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr
106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz.
943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 kwietnia
1998 r. w sprawie określenia niektórych praw i obowiązków pracowników
administracyjnych i obsługi Sądu Najwyższego (Dz. U. Nr 58, poz. 367) załącznik
nr 2 otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
kwietnia 1999 r. (poz. 311)
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO*
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna kwota w złotych
12
I650-780
II660-810
III670-840
IV680-870
V690-900
VI700-950
VII710-1030
VIII720-1130
IX760-1210
X790-1320
XI860-1470
XII910-1620
XIII970-1770
XIV1040-1920
XV1130-2090
XVI1230-2280
XVII1320-2470
XVIII1500-2750
XIX1640-3000
XX1800-3250
* Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego - po przeliczeniu stosownie do
przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia
1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodu w związku z wprowadzeniem
obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych (Dz.
U. Nr 153, poz. 1006).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Państwowemu Urzędowi
Nadzoru Ubezpieczeń.
(Dz. U. Nr 32, poz. 312)
Na podstawie art. 82c ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr
88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934 oraz z
1998 r. Nr 155, poz. 1015) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie nadania
statutu Państwowemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń (Dz. U. Nr 142, poz. 705)
wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się § 2;
2) w załączniku do rozporządzenia:
a) w § 1 wyrazy "Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz.
201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574" zastępuje się wyrazami "Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z
1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i
770 i Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1015",
b) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesa, Dyrektora Generalnego oraz
dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.",
c) w § 4:
- ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Sekretariat Prezesa,
2) Departament Nadzoru,
3) Departament Kontroli,
4) Departament Analiz Systemu Ubezpieczeniowego,
5) Departament Pośrednictwa Ubezpieczeniowego,
6) Departament Prawny,
7) Biuro Budżetowe,
8) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
9) Biuro Administracji i Informatyki,
10) Zespół Dyrektora Generalnego.",
- w ust. 2 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"na wniosek Dyrektora Generalnego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 1999 r.
w sprawie przystąpienia członka otwartego funduszu emerytalnego do innego
otwartego funduszu emerytalnego.
(Dz. U. Nr 32, poz. 313)
Na podstawie art. 85 pkt 3-5, art. 123 ust. 3 oraz art. 123a ustawy z dnia 28
sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr
139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz.
1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób i termin zawiadamiania otwartego funduszu emerytalnego przez członka o
przystąpieniu do innego otwartego funduszu emerytalnego,
2) tryb i terminy powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty
fundusz o zawarciu umowy z członkiem funduszu oraz zakres danych, jakie powinno
zawierać to powiadomienie,
3) wzory oświadczeń woli o rozwiązaniu umowy lub o rezygnacji z członkostwa w
dotychczasowym otwartym funduszu,
4) maksymalną opłatę uiszczaną przez powszechne towarzystwo emerytalne na rzecz
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu refundacji kosztów za wykonanie
czynności związanych z przystąpieniem członka do innego otwartego funduszu oraz
na rzecz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. z tytułu refundacji
kosztów za wykonywanie czynności związanych z rozliczaniem wypłat transferowych,
5) termin i tryb dokonywania wypłat transferowych, zasady współdziałania
Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
przy dokonywaniu rozliczeń wypłat transferowych oraz sposób rozdysponowania
odsetek z tytułu przechowywania na rachunku środków przekazanych przez otwarte
fundusze w ramach rozliczania tej wypłaty.
§ 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 610,
Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118), zwanej dalej "ustawą".
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) Zakładzie - oznacza to Zakład Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w
rozdziale VII ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126 oraz z 1999 r.
Nr 26, poz. 228),
2) Urzędzie Nadzoru - oznacza to Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, o
którym mowa w ustawie,
3) Krajowym Depozycie - oznacza to Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A.,
4) otwartym funduszu - oznacza to otwarty fundusz emerytalny, wybrany przez
ubezpieczonego spośród funduszy emerytalnych, o których mowa w ustawie,
5) umowie o członkostwo - oznacza to umowę zawartą między otwartym funduszem a
osobą występującą z wnioskiem o przyjęcie do otwartego funduszu, na której
podstawie następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu,
6) rejestrze członków - oznacza to rejestr członków otwartego funduszu, o którym
mowa w ustawie, prowadzony przez otwarty fundusz,
7) Centralnym Rejestrze Członków - oznacza to Centralny Rejestr Członków
Otwartych Funduszy Emerytalnych prowadzony przez Zakład, o którym mowa w
ustawie,
8) koncie ubezpieczonego - oznacza to konto, o którym mowa w przepisach
rozdziału 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, prowadzone przez Zakład,
9) dotychczasowym funduszu - oznacza to otwarty fundusz, którego członek
przystąpił do innego otwartego funduszu,
10) nowym funduszu - oznacza to otwarty fundusz, do którego przystąpił członek
innego otwartego funduszu,
11) przyjęciu zgłoszenia - oznacza to zapisanie przez Zakład na koncie
ubezpieczonego oraz w Centralnym Rejestrze Członków informacji o członkostwie
danej osoby w funduszu emerytalnym,
12) nowym członku - oznacza to osobę fizyczną, która zawarła umowę o członkostwo
albo na której nazwisko został otwarty rachunek w trybie art. 128 ustawy, a
przynależność tego członka do funduszu nie została jeszcze potwierdzona
zarejestrowaniem w Centralnym Rejestrze Członków.
§ 4. 1. Otwarty fundusz powiadamia Zakład o nowych członkach na dzień, w którym
uzyskali członkostwo w funduszu, przez dostarczenie sporządzonego zestawienia,
nie później niż w terminie, o którym mowa w § 5 ust. 1, po uprzednim
wprowadzeniu danych osobowych członka otwartego funduszu do rejestru członków.
2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane dotyczące
uzyskania członkostwa:
1) dane osobowe:
a) imiona i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL, a w
przypadku jego braku lub gdy budzi on wątpliwości - numer identyfikacji
podatkowej NIP oraz serię i numer dowodu osobistego lub paszportu,
2) imię i nazwisko osoby reprezentującej otwarty fundusz, w przypadku uzyskania
członkostwa w drodze zawarcia umowy,
3) datę zawarcia umowy o członkostwo, a także godzinę, jeżeli uzyskanie
członkostwa nie nastąpiło w trybie art. 128 ustawy.
3. W zestawieniu nie uwzględnia się osób, które zawarły umowę o członkostwo, a
umowa ta nie zawiera wszystkich danych i oświadczeń wymaganych przepisami prawa.
4. Otwarty fundusz sporządza osobne zestawienia nowych członków dla:
1) osób, które złożyły oświadczenia o dotychczasowym nieuczestniczeniu w
otwartym funduszu,
2) osób, które złożyły oświadczenia o uczestnictwie w innym otwartym funduszu,
3) osób, które uzyskały członkostwo w funduszu z chwilą otwarcia rachunku w
trybie art. 128 ustawy.
5. Zestawienie jest sporządzane w formie elektronicznej oraz w formie pisemnej.
§ 5. 1. Powiadomienie, o którym mowa w § 4, jest przekazywane do Zakładu nie
później niż do godz. 1400 szóstego dnia roboczego następującego po dniu zawarcia
umowy o członkostwo lub uzyskania członkostwa w trybie art. 128 ustawy, z
wyłączeniem podania danych dotyczących imienia i nazwiska osoby reprezentującej
otwarty fundusz.
2. Zestawienie nie spełniające wymogów określonych w § 4 ust. 2-5 Zakład odrzuca
w całości bądź poszczególne jego pozycje. Zakład niezwłocznie informuje otwarty
fundusz o odrzuceniu zestawienia w całości lub w części, z podaniem przyczyny.
3. Dane zawarte w zestawieniu są przekazywane w formie elektronicznej.
4. Zakład informuje Urząd Nadzoru o otrzymaniu zestawienia od otwartego
funduszu, w terminie dwóch dni roboczych od dnia jego otrzymania.
5. Informacja, o której mowa w ust. 4, powinna zawierać:
1) datę otrzymania zestawienia od otwartego funduszu,
2) liczbę osób objętych otrzymanym zestawieniem,
3) informację o braku w zestawieniu danych, o których mowa w § 4 ust. 2, z
zastrzeżeniem § 5 ust. 1, lub innych brakach oraz liczbę odrzuconych z tego
powodu zestawień lub poszczególnych pozycji zestawienia.
6. Informacja, o której mowa w ust. 5, zostaje przekazana w formie
elektronicznej.
§ 6. 1. Zakład przyjmuje lub odmawia przyjęcia zgłoszenia, z zastrzeżeniem § 18
ust. 1 pkt 4, w drugim dniu roboczym po otrzymaniu zestawienia, ale nie
wcześniej niż w ósmym dniu roboczym następującym po dniu zawarcia umowy o
członkostwo.
2. Szczegółowy zakres danych zawartych na koncie ubezpieczonego i w Centralnym
Rejestrze Członków określają odrębne przepisy.
3. Zakład przyjmuje zgłoszenie, odnotowuje je na koncie ubezpieczonego oraz
wpisuje do Centralnego Rejestru Członków, z zastrzeżeniem § 7.
4. Zakład informuje Urząd Nadzoru o liczbie przyjętych zgłoszeń w danym dniu
odrębnie dla każdego z zestawień, o których mowa w § 4 ust. 4 pkt 1 i 3.
Informacja jest sporządzana odrębnie dla każdego funduszu i jest przekazywana do
Urzędu Nadzoru w ciągu dwóch dni roboczych od dnia przyjęcia zgłoszenia.
5. Informacja, o której mowa w ust. 4, jest przekazywana w formie
elektronicznej.
§ 7. Zakład odmawia przyjęcia zgłoszenia, jeżeli:
1) z przedstawionych danych wynika, że zgłoszona osoba podpisała umowę wcześniej
z innym otwartym funduszem, a umowa ta została zgłoszona w terminie,
2) osoba przystępująca dokonała zawarcia umowy o członkostwo z więcej niż jednym
otwartym funduszem w tym samym dniu i o tej samej godzinie,
3) zgłoszenie nie zawiera wszystkich danych wymaganych zgodnie z § 4 ust. 2, z
zastrzeżeniem § 5 ust. 1.
§ 8. 1. W przypadku odmowy przyjęcia zgłoszenia Zakład informuje w terminie
czterech dni roboczych:
1) otwarty fundusz, podając dane, o których mowa w § 4 ust. 2, osób
przystępujących, które nie zostały wpisane do Centralnego Rejestru Członków na
podstawie zgłoszenia dokonanego przez otwarty fundusz; informacja jest
sporządzana odrębnie dla każdego z zestawień, o których mowa w § 4 ust. 4 pkt 1
i 3,
2) Urząd Nadzoru, podając liczbę osób przystępujących nie wpisanych do
Centralnego Rejestru Członków odrębnie dla każdego funduszu oraz odrębnie dla
każdego z zestawień, o których mowa w § 4 ust. 4 pkt 1 i 3.
2. Zakład informuje ponadto o przyczynie odmowy przyjęcia zgłoszenia osoby
przystępującej.
§ 9. 1. Otwarty fundusz zawiadamia osobę przystępującą o odmowie przyjęcia przez
Zakład zgłoszenia o zawarciu umowy o członkostwo, z podaniem przyczyny odmowy
przyjęcia zgłoszenia.
2. Zawiadomienie jest przesyłane poleconą przesyłką listową, w terminie siedmiu
dni roboczych od dnia otrzymania przez otwarty fundusz informacji o odmowie
przyjęcia zgłoszenia.
§ 10. 1. Członek otwartego funduszu, zawierając umowę o członkostwo z innym
otwartym funduszem, jest obowiązany zawiadomić w formie pisemnej o zawarciu
umowy z tym funduszem otwarty fundusz, do którego dotychczas wpłacał składki, w
terminie czternastu dni od dnia zawarcia umowy z nowym funduszem.
2. Wraz z zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 1, członek otwartego funduszu
składa na piśmie oświadczenie woli o rozwiązaniu dotychczasowej umowy z dniem
dokonania wypłaty transferowej, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
3. Jeżeli uzyskanie członkostwa w dotychczasowym funduszu nastąpiło w wyniku
losowania przeprowadzonego przez Zakład na zasadach określonych w ustawie o
systemie ubezpieczeń społecznych lub w wyniku otwarcia rachunku przez otwarty
fundusz w trybie określonym w przepisach art. 128 ust. 1 ustawy oraz art. 131
ust. 1 ustawy, członek otwartego funduszu składa na piśmie oświadczenie woli o
rezygnacji z członkostwa w dotychczasowym funduszu z chwilą dokonania wypłaty
transferowej, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 11. Zawiadomienie, o którym mowa w § 10 ust. 1, wraz z oświadczeniem, o którym
mowa w § 10 ust. 2 lub ust. 3, powinno być doręczone dotychczasowemu funduszowi
osobiście lub poleconą przesyłką listową. Zawiadomienie wywołuje skutki prawne
od chwili doręczenia.
§ 12. Wypłata transferowa środków znajdujących się na rachunku członka otwartego
funduszu odbywa się w terminach określonych w art. 122 ust. 1 ustawy.
§ 13. 1. Środki zgromadzone na rachunku członka dotychczasowego funduszu są
przekazywane w ramach wypłaty transferowej do nowego funduszu, z którym członek
zawarł umowę o członkostwo, w najbliższym terminie dokonania wypłaty
transferowej, jeżeli członek zawrze umowę o członkostwo w nowym funduszu do
dwudziestego piątego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest
dokonywana wypłata transferowa, i dokona czynności, o których mowa w § 10 ust.
1.
2. Jeżeli umowa o członkostwo została zawarta później niż dwudziestego piątego
dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest dokonywana wypłata
transferowa, wypłata transferowa zostanie dokonana w następnym najbliższym
terminie, pod warunkiem dokonania czynności, o których mowa w § 10 ust. 1.
§ 14. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 128 ust. 1 lub art. 131 ust. 1
ustawy, środki przypadające uprawnionemu współmałżonkowi są przekazywane na jego
rachunek w otwartym funduszu w ramach wypłaty transferowej w najbliższym
terminie jej dokonania, jeżeli do dwudziestego piątego dnia miesiąca
poprzedzającego miesiąc dokonania wypłaty transferowej zostaną przedstawione
dokumenty stanowiące podstawę do dokonania przeniesienia środków zgromadzonych
na rachunku członka w ramach wypłaty transferowej i wskazany zostanie rachunek,
na który mają być przeniesione te środki.
2. W przypadku gdy zawarcie umowy o członkostwo przez byłego współmałżonka z
nowym funduszem nastąpi później niż w dwudziestym piątym dniu miesiąca
poprzedzającego miesiąc, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, wypłata
transferowa nastąpi w następnym najbliższym terminie.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, współmałżonek uprawniony do otrzymania
środków wskazuje otwarty fundusz, do którego zostanie przekazana wypłata
transferowa przysługujących mu środków po byłym współmałżonku. Przy wskazaniu
otwartego funduszu stosuje się odpowiednio przepisy § 10 ust. 1 i 2.
§ 15. 1. Dotychczasowy fundusz przesyła do Zakładu w dwunastym dniu miesiąca, w
którym jest dokonywana wypłata transferowa, imienne wykazy członków
zmieniających ten fundusz w najbliższym terminie dokonania wypłaty transferowej,
sporządzone na podstawie złożonych przez członków dotychczasowego funduszu
zawiadomień o zawarciu umowy z nowym funduszem.
2. W przypadku, o którym mowa w § 14 ust. 1, otwarty fundusz, z którego zostanie
dokonana wypłata transferowa na rzecz współmałżonka uprawnionego do otrzymania
środków, przesyła do Zakładu w dwunastym dniu miesiąca, w którym jest dokonywana
wypłata transferowa, imienny wykaz osób, z rachunków których mają być przekazane
środki, sporządzony na podstawie § 14 ust. 3.
§ 16. 1. Wykazy, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, są sporządzane w formie
elektronicznej i w formie pisemnej w jedenastym dniu miesiąca, w którym jest
dokonywana wypłata transferowa.
2. Wykaz, o którym mowa w § 15 ust. 1, zawiera dane osobowe, o których mowa w §
4 ust. 2 pkt 1, członka zmieniającego fundusz.
3. Wykaz, o którym mowa w § 15 ust. 2, zawiera dane osobowe, o których mowa w §
4 ust. 2 pkt 1, członka, z rachunku którego nastąpi wypłata transferowa na rzecz
uprawnionego współmałżonka, oraz dane osobowe, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt
1, członka, na rachunek którego zostaną przeniesione środki wypłaty
transferowej.
4. Zakład wzywa dotychczasowe fundusze w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania
wykazów, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, do wyjaśnienia stwierdzonych
nieprawidłowości, w szczególności w przypadku stwierdzenia w wykazie członków
nie zarejestrowanych w Centralnym Rejestrze Członków, o czym informuje Urząd
Nadzoru.
§ 17. 1. Zakład w dziesiątym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania
wypłaty transferowej:
1) dokonuje ustalenia zgodności danych osób przystępujących do otwartych
funduszy emerytalnych w trybie zmiany funduszu, które zostały zgłoszone do
Zakładu przez nowy fundusz oraz przez dotychczasowy fundusz w trybie § 15 ust.
1; w przypadku stwierdzenia rozbieżności, Zakład wzywa fundusze do złożenia
wyjaśnień, o czym niezwłocznie informuje Urząd Nadzoru,
2) sporządza listę członków otwartych funduszy, z rachunków których nastąpi
wypłata transferowa dokonywana w związku ze zmianą funduszu przez członka,
3) sporządza listę członków otwartych funduszy, z rachunków których nastąpi
wypłata transferowa, wraz ze wskazaniem danych osobowych członków, na rachunek
których wpłyną środki z tytułu wypłaty transferowej,
4) dokonuje odpowiednich zmian w Centralnym Rejestrze Członków,
5) przekazuje do Urzędu Nadzoru informacje, z zastrzeżeniem, że dotyczą one
wypłat transferowych, o których mowa w art. 70 ust. 2 i art. 119 ustawy,
sporządzone według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Od chwili dokonania przez Zakład zmian w Centralnym Rejestrze Członków Zakład
przekazuje składki na rachunek członka w nowym funduszu.
§ 18. 1. Zakład odmawia przyjęcia zgłoszenia umowy o członkostwo zawartej z
nowym funduszem, jeżeli:
1) członek zmieniający otwarty fundusz nie został objęty przez dotychczasowy
fundusz wykazem, o którym mowa w § 15 ust. 1,
2) osoba, z rachunku której mają być przekazane środki, nie została objęta
wykazem, o którym mowa w § 15 ust. 2,
3) zgłoszenie dokonane przez nowy otwarty fundusz nie zawiera wszystkich danych
określonych w § 4 ust. 2,
4) osoba przystępująca do nowego funduszu dokonała zawarcia więcej niż jednej
umowy o członkostwo z różnymi otwartymi funduszami w tym samym dniu i o tej
samej godzinie,
5) osoba przystępująca do nowego funduszu dokonała zawarcia umowy o członkostwo
z innym otwartym funduszem w tym samym dniu, ale przed zawarciem umowy z
funduszem, który dokonuje zgłoszenia.
2. Otwarty fundusz nie uwzględnia w zestawieniu, o którym mowa w § 5 ust. 1,
osoby, która jest już członkiem otwartego funduszu i zawarła z nim umowę o
członkostwo, a następnie zawiadomiła ten fundusz przed dniem dokonania wypłaty
transferowej o zawarciu umowy o członkostwo z innym funduszem.
§ 19. 1. Zakład w ósmym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania
wypłaty transferowej przekazuje do Krajowego Depozytu listy, o których mowa w §
17 ust. 1 pkt 2 i 3.
2. Krajowy Depozyt przekazuje otwartym funduszom prowadzącym rachunki, z których
nastąpi wypłata transferowa, listy, o których mowa w ust. 1, w szóstym dniu
roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej.
§ 20. 1. Dotychczasowy fundusz sporządza imienne wykazy członków zmieniających
ten fundusz, wraz z indywidualnymi kwotami transferowymi oraz ogólną kwotą
transferową będącą sumą indywidualnych kwot transferowych, w terminie określonym
w art. 122 ust. 2 ustawy, i przekazuje je Krajowemu Depozytowi do godziny 900 w
czwartym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty
transferowej.
2. Indywidualną kwotę transferową stanowi określona procentowo kwota iloczynu
liczby jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na rachunku członka otwartego
funduszu i wartości jednostki rozrachunkowej, obliczonej w piątym dniu roboczym
przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej, pomniejszona o
należne opłaty pobierane przez otwarty fundusz w związku z obsługą wypłaty
transferowej.
3. Otwarty fundusz, w którym współmałżonek posiada albo posiadał rachunek, z
którego ma zostać dokonana wypłata transferowa, sporządza imienne wykazy osób, z
rachunków których mają być przekazane środki wraz z indywidualnymi kwotami
transferowymi oraz ogólną kwotą transferową będącą sumą indywidualnych kwot
transferowych, i przekazuje je Krajowemu Depozytowi do godziny 900 w czwartym
dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej.
4. Indywidualną kwotę transferową, o której mowa w ust. 3, stanowi określona
procentowo kwota iloczynu liczby jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na
rachunku członka otwartego funduszu i wartości jednostki rozrachunkowej,
obliczonej w piątym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty
transferowej, pomniejszona o należne opłaty pobierane przez otwarty fundusz w
związku z obsługą wypłaty transferowej.
§ 21. 1. Krajowy Depozyt na podstawie indywidualnych kwot transferowych
otrzymanych od funduszy emerytalnych ustala kwoty należności lub zobowiązań dla
poszczególnych funduszy oraz przekazuje tę informację do Urzędu Nadzoru.
2. Krajowy Depozyt w czwartym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania
wypłaty transferowej wezwie otwarte fundusze, w których, na mocy rozliczenia
wzajemnych zobowiązań między funduszami, wartość zobowiązań przekracza wartość
należności, do dokonania wpłaty na rachunek w wysokości wskazanej przez Krajowy
Depozyt.
§ 22. 1. Otwarte fundusze dokonują wpłaty, o której mowa w § 21 ust. 2, w
trzecim dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej.
2. Towarzystwo zarządzające funduszem, który nie dokonał wpłaty w terminie, jest
zobowiązane zapłacić Krajowemu Depozytowi odsetki za opóźnienie, w wysokości
odsetek ustawowych, za czas od dnia następującego po terminie, o którym mowa w
ust. 1, do dnia dokonania tej wpłaty. Zapłaty odsetek dokonuje się łącznie z
dokonaniem wpłaty.
§ 23. 1. Jeżeli otwarty fundusz obowiązany do dokonania wpłaty, o której mowa w
§ 21 ust. 2, nie dokona wpłaty najpóźniej w drugim dniu roboczym przed terminem
najbliższej wypłaty transferowej pomimo wezwania Krajowego Depozytu, Krajowy
Depozyt ponownie dokonuje rozliczenia wypłat transferowych między funduszami, z
wyłączeniem z rozliczeń otwartego funduszu, który nie dokonał wpłaty, o której
mowa w § 21 ust. 2, i ponownie ustala kwoty zobowiązań bądź należności
poszczególnych funduszy.
2. O fakcie niedokonania przez otwarty fundusz wpłaty, o której mowa w § 21 ust.
2, po wezwaniu do tego przez Krajowy Depozyt, Krajowy Depozyt niezwłocznie
powiadamia Urząd Nadzoru.
§ 24. Rozliczenie wypłat transferowych funduszu, który nie dokona wpłaty, o
której mowa w § 21 ust. 2, w terminie, o którym mowa w § 23 ust. 1, zostanie
dokonane w następnym najbliższym terminie.
§ 25. 1. Dokumenty związane z czynnościami dotyczącymi wypłat transferowych są
przekazywane w formie elektronicznej.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być w sposób należyty utrwalone i
zabezpieczone.
§ 26. 1. W ostatnim dniu miesiąca, w którym odbywa się wypłata transferowa,
Krajowy Depozyt dokonuje transferu środków do otwartych funduszy, w których
wierzytelności z tytułu wypłat transferowych od innych otwartych funduszy były
większe niż zobowiązania z tego tytułu.
2. Otwarty fundusz prowadzący rachunek, z którego ma nastąpić wypłata
transferowa, i jednocześnie prowadzący rachunek, na który ta wypłata ma
nastąpić, w przypadkach określonych w rozdziale 12 i 13 ustawy, dokonuje zapisów
na rachunku uprawnionego i rachunku, z którego są przenoszone środki.
3. Kwota wypłaty transferowej jest ustalana w piątym dniu roboczym przed dniem
tej wypłaty, z zastrzeżeniem § 20 ust. 4.
§ 27. Odsetki z tytułu przechowywania na rachunku środków przekazanych przez
otwarte fundusze w ramach rozliczeń wypłat transferowych przysługują Krajowemu
Depozytowi w wysokości 50% wartości tych środków. Pozostała kwota odsetek
zostaje podzielona między fundusze proporcjonalnie do wysokości środków
przekazanych przez każdy z nich.
§ 28. 1. Maksymalna opłata, jaką powszechne towarzystwo emerytalne uiszcza na
rzecz Zakładu z tytułu refundacji kosztów za wykonanie czynności związanych z
przystąpieniem członka do innego otwartego funduszu, wynosi 1% kwoty najniższego
wynagrodzenia, ustalanej przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie
art. 774 Kodeksu pracy, od każdej czynności polegającej na rejestracji umowy o
członkostwo osoby przystępującej do nowego funduszu.
2. Powszechne towarzystwo emerytalne przekazuje kwotę opłaty, o której mowa w
ust. 1, na rachunek Zakładu w ciągu dziesięciu dni od dnia, w którym nastąpiła
wypłata transferowa.
§ 29. 1. Maksymalna opłata, jaką powszechne towarzystwo emerytalne uiszcza na
rzecz Krajowego Depozytu z tytułu refundacji kosztów za wykonanie czynności
związanych z obsługą wypłat transferowych, wynosi 1% kwoty najniższego
wynagrodzenia, ustalanej przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie
art. 774 Kodeksu pracy, od każdej rozliczonej wypłaty transferowej.
2. Powszechne towarzystwo emerytalne przekazuje kwotę opłaty, o której mowa w
ust. 1, na rachunek Krajowego Depozytu w ciągu dziesięciu dni od dnia, w którym
nastąpiła wypłata transferowa.
§ 30. 1. Dotychczasowy fundusz jest zobowiązany do przekazania członkom
funduszu, na których rzecz zrealizował wypłatę transferową, pisemną informację,
która powinna zawierać:
1) numer rachunku członka,
2) podstawowe dane osobowe członka, zawarte w rejestrze członków funduszu
emerytalnego,
3) wartość jednostki rozrachunkowej, liczbę i łączną wartość jednostek
rozrachunkowych na rachunku członka otwartego funduszu w piątym dniu roboczym
poprzedzającym dokonanie wypłaty transferowej,
4) daty i kwoty wpłat składek i wypłat transferowych do otwartego funduszu,
kwoty opłat potrącanych ze składek oraz ilość jednostek rozrachunkowych
zaliczonych na rachunek członka w okresie ostatnich 12 miesięcy,
5) wysokość opłaty, o której mowa w art. 134 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, potrąconej
przez fundusz,
6) pouczenie o trybie postępowania w przypadku uznania przez członka otwartego
funduszu, że otrzymana informacja zawiera błędne dane.
2. Informacja jest przesyłana członkom otwartego funduszu poleconą przesyłką
listową w terminie siedmiu dni od dnia dokonania wypłaty transferowej.
§ 31. W przypadku umów o członkostwo zawartych od dnia 1 marca 1999 r. do dnia
15 kwietnia 1999 r. termin, o którym mowa w § 5 ust. 1, biegnie od dnia wejścia
w życie rozporządzenia.
§ 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 16 kwietnia 1999 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1999 r. (poz.
313)
Załącznik nr 1
Wzór
ZAWIADOMIENIE O ZAWARCIU UMOWY O CZŁONKOSTWO Z INNYM OTWARTYM FUNDUSZEM
EMERYTALNYM PRZEZ OSOBĘ, KTÓRA ROZWIĄZUJE UMOWĘ O CZŁONKOSTWO W OTWARTYM
FUNDUSZU EMERYTALNYM Z NAJBLIŻSZYM TERMINEM DOKONANIA WYPŁATY TRANSFEROWEJ
Ilustracja
Załącznik nr 2
Wzór
ZAWIADOMIENIE O ZAWARCIU UMOWY O CZŁONKOSTWO Z INNYM OTWARTYM FUNDUSZEM
EMERYTALNYM PRZEZ OSOBĘ, KTÓRA REZYGNUJE Z CZŁONKOSTWA W OTWARTYM FUNDUSZU
EMERYTALNYM Z NAJBLIŻSZYM TERMINEM DOKONANIA WYPŁATY TRANSFEROWEJ
Ilustracja
Załącznik nr 3
Wzór
INFORMACJA DLA URZĘDU NADZORU NAD FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI O WYPŁATACH
TRANSFEROWYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 70 UST. 2 I ART. 119 USTAWY
Nazwa otwartego funduszu emerytalnegoDotychczasowy otwarty fundusz
emerytalnyNowy otwarty fundusz emerytalny
123
...
Pouczenie:
1) W kolumnie 2 wpisywana jest liczba członków, którzy wystąpili z otwartego
funduszu emerytalnego określonego w kolumnie 1.
2) W kolumnie 3 wpisywana jest liczba członków, którzy przystąpili do otwartego
funduszu emerytalnego określonego w kolumnie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 1999 r.
w sprawie szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt
informacyjny, sposobu i terminu jego udostępnienia przez otwarty fundusz
emerytalny, treści informacji przekazywanych członkom funduszy emerytalnych
dotyczących środków gromadzonych na ich rachunkach, sposobu i terminów
udostępniania tych informacji członkom funduszu oraz zakresu i terminów
przekazywania do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi sprawozdań i
bieżących informacji przez towarzystwo emerytalne i fundusz emerytalny.
(Dz. U. Nr 32, poz. 314)
Na podstawie art. 196 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr
98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy art. 49 ust. 2, art. 93 ust. 1, art. 122 ust. 1, art. 128, art.
131 ust. 1, art. 191 i 192, powołane w niniejszym rozporządzeniu bez bliższego
określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr
98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Prospekt informacyjny powinien zawierać prawdziwe i rzetelne informacje o
otwartym funduszu emerytalnym w zakresie określonym w rozporządzeniu.
§ 3. Prospekt informacyjny otwartego funduszu emerytalnego, zwanego dalej
"otwartym funduszem", powinien zawierać:
1) stronę tytułową,
2) statut funduszu,
3) ostatnie zatwierdzone roczne sprawozdanie finansowe funduszu,
4) informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej funduszu.
§ 4. Na stronie tytułowej zamieszcza się:
1) tytuł "Prospekt informacyjny",
2) nazwę otwartego funduszu,
3) firmę i siedzibę powszechnego towarzystwa emerytalnego, zwanego dalej
"powszechnym towarzystwem", zarządzającego otwartym funduszem,
4) wskazanie podstawy prawnej sporządzenia prospektu,
5) datę decyzji Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w sprawie udzielenia
zezwolenia towarzystwu na utworzenie otwartego funduszu,
6) datę i miejsce sporządzenia prospektu.
§ 5. 1. Informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej otwartego
funduszu, zamieszczane w prospekcie informacyjnym, powinny zawierać:
1) informację opisową na temat efektów dotychczasowej działalności otwartego
funduszu, stopnia realizacji ustawowych celów jego działalności oraz planowanych
kierunków działalności lokacyjnej na przyszłość, sporządzoną w formie listu
zarządu powszechnego towarzystwa, będącego organem funduszu, skierowanego do
członków tego funduszu,
2) wartość jednostki rozrachunkowej:
a) w dniu rozpoczęcia działalności przez ten fundusz,
b) w ostatnim dniu wyceny ostatniego roku obrotowego,
c) w dniach bilansowych lat poprzedzających wycenę o dwa lata, pięć, dziesięć,
dwadzieścia, trzydzieści, trzydzieści pięć i czterdzieści lat,
3) wysokość stopy zwrotu osiągniętą przez otwarty fundusz za okres ostatnich
dwóch, pięciu, dziesięciu, dwudziestu, trzydziestu, trzydziestu pięciu i
czterdziestu lat kalendarzowych,
4) wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy za okres
ostatnich 2 lat kalendarzowych, podaną do publicznej wiadomości przez Urząd
Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi,
5) opis ryzyka inwestycyjnego związanego z przyjętą polityką inwestycyjną
otwartego funduszu, z uwzględnieniem opisu ryzyka związanego z inwestowaniem w
poszczególne instrumenty finansowe.
2. Prospekt informacyjny powinien być ogłaszany nie później niż w terminie 3
tygodni od zatwierdzenia przez powszechne towarzystwo rocznego sprawozdania
finansowego otwartego funduszu.
3. Jeżeli członek otwartego funduszu zwróci się na piśmie o udostępnienie
prospektu informacyjnego, fundusz przesyła członkowi, w terminie 30 dni,
przesyłką listową, ostatni ogłoszony prospekt informacyjny, wraz z ostatnim
półrocznym sprawozdaniem finansowym sporządzonym na ostatni dzień wyceny
przypadający w określonym półroczu roku obrotowego, sporządzonym w tym samym
układzie co sprawozdanie roczne.
§ 6. 1. Informacja, o której mowa w art. 191 ustawy, powinna zawierać:
1) numer rachunku członka,
2) podstawowe dane osobowe członka, zawarte w rejestrze członków funduszu,
3) ilość środków zgromadzonych na rachunku członka, wartość jednostki
rozrachunkowej oraz łączną wartość jednostek rozrachunkowych na rachunku członka
funduszu w dniu sporządzenia informacji,
4) wartość jednostki rozrachunkowej na początek i koniec ostatniego okresu
rocznego i dwuletniego, kończącego się odpowiednio w ostatnim dniu roboczym
kwartału poprzedzającego kwartał, w którym informacja została sporządzona,
5) wyniki działalności lokacyjnej funduszu wyrażone stopą zwrotu funduszu za
okresy, o których mowa w pkt 4,
6) pouczenie o trybie postępowania w przypadku uznania przez członka, że
otrzymana informacja zawiera błędne dane.
2. Poza danymi, o których mowa w ust. 1, informacja powinna zawierać:
1) dla otwartego funduszu:
a) daty i kwoty wpłat składek i wypłat transferowych do funduszu, kwoty opłat
potrąconych ze składek oraz ilość jednostek rozrachunkowych zaliczonych na
rachunek członka w okresie objętym informacją,
b) średnią ważoną stopę zwrotu wszystkich otwartych funduszy za ostatni okres
dwuletni, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 4, podaną do publicznej wiadomości
przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi,
2) dla pracowniczego funduszu emerytalnego, zwanego dalej "pracowniczym
funduszem":
a) ilość i wartość akcji złożonych na rachunku ilościowym w dniu sporządzenia
informacji,
b) ilość akcji złożonych na rachunku ilościowym w okresie objętym informacją.
3. Informacja jest przesyłana członkom funduszu w ciągu 14 dni po upływie
terminu, o którym mowa w art. 191 ustawy, poleconą przesyłką listową.
4. Wysyłanie pierwszej informacji powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14
dni po upływie roku od dnia otrzymania przez fundusz pierwszej składki albo
wypłaty transferowej, w zależności od tego, które z tych zdarzeń miało miejsce
wcześniej.
§ 7. 1. Informacja o pieniężnej wartości środków zgromadzonych na rachunku
członka funduszu, o której mowa w art. 192 ustawy, powinna zawierać:
1) numer rachunku członka,
2) podstawowe dane osobowe członka, zawarte w rejestrze członków funduszu,
3) ilość oraz wartość jednostek rozrachunkowych w dniu sporządzenia informacji,
4) pouczenie o trybie postępowania w razie stwierdzenia przez członka, że
otrzymana informacja zawiera błędne dane.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest przesyłana członkowi poleconą
przesyłką listową w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisemnego żądania
członka.
§ 8. 1. Informacje o strukturze aktywów otwartego funduszu, udostępniane w
odstępach miesięcznych, półrocznych oraz rocznych, powinny być przekazywane do
Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi oraz agencji informacyjnej
odpowiednio w terminie 3, 6 i 9 dni roboczych od dnia kończącego dany miesiąc,
okres półroczny lub okres roczny.
2. Ogłoszenie w dzienniku o zasięgu krajowym informacji o strukturze aktywów
otwartego funduszu oraz o emitentach poszczególnych papierów wartościowych,
udostępnianych w okresach półrocznych, powinno nastąpić każdego roku w terminie
do dnia 20 stycznia i 20 lipca.
3. Ogłoszenie w dzienniku o zasięgu krajowym informacji o strukturze aktywów
otwartego funduszu oraz o emitentach poszczególnych papierów wartościowych,
udostępnianych w okresach rocznych, powinno nastąpić każdego roku w terminie do
dnia 31 stycznia.
4. Informacja o strukturze aktywów pracowniczego funduszu, według stanu na
koniec roku, jest przekazywana Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi oraz
akcjonariuszom pracowniczego towarzystwa nie później niż do dnia 31 stycznia
następnego roku.
§ 9. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej otwartego
funduszu, z zastrzeżeniem § 10 ust. 1 i 2, obejmują dane o:
1) przekroczeniu przez otwarty fundusz limitów inwestycyjnych,
2) każdej sytuacji, w której - na skutek zmiany cen rynkowych stanowiących
podstawę wyceny aktywów i zobowiązań funduszu, kursów walut albo powiązań
organizacyjnych lub kapitałowych między podmiotami, których instrumenty
finansowe są przedmiotem lokaty aktywów funduszu lub też w następstwie innych
okoliczności, na które fundusz nie ma bezpośredniego wpływu - nastąpiło w sposób
nieumyślny naruszenie zasad prowadzenia działalności lokacyjnej przez otwarty
fundusz,
3) zmianie depozytariusza,
4) zawarciu i rozwiązaniu przez otwarty fundusz umowy, której przedmiotem jest
powierzenie prowadzenia rejestru członków funduszu osobie trzeciej,
5) wystąpieniu niedoboru oraz jego pokryciu lub niemożności jego pokrycia ze
środków dostępnych na rachunku rezerwowym,
6) wyborze biegłego rewidenta dokonującego badania sprawozdań finansowych
otwartego funduszu,
7) rozwiązaniu umowy z podmiotem, o którym mowa w art. 93 ust. 1 ustawy,
prowadzącym działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu,
8) liczbie zawartych przez otwarty fundusz umów o członkostwo z osobami, które
złożyły oświadczenie o dotychczasowym nieuczestniczeniu w otwartym funduszu,
9) liczbie zawartych przez otwarty fundusz umów o członkostwo z osobami, które
złożyły oświadczenie o uczestnictwie w innym otwartym funduszu,
10) liczbie umów o członkostwo, o których mowa w pkt 8 i 9, które nie zostały
objęte zestawieniem, ponieważ nie zawierają wszystkich danych i oświadczeń
wymaganych przepisami prawa,
11) liczbie osób, za które są przekazywane składki, i łącznej wysokości składek
otrzymanych przez otwarty fundusz z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
12) niezgodności między wysokością otrzymanych przez otwarty fundusz składek a
informacją o kwotach przypadających na poszczególnych członków,
13) liczbie wszystkich wezwań członków do poprawienia lub uzupełnienia
zawiadomień o zmianie otwartego funduszu,
14) liczbie wezwań dotychczasowego otwartego funduszu i nowego otwartego
funduszu do uzupełnienia danych zawartych w imiennych wykazach członków lub
wyjaśnienia stwierdzonych nieprawidłowości w ramach dokonywania wypłat
transferowych,
15) dokonaniu wpłaty przez otwarty fundusz na rzecz Krajowego Depozytu Papierów
Wartościowych z tytułu rozliczenia wypłat transferowych,
16) liczbie dokonanych zapisów na rachunku uprawnionego do otrzymania środków
oraz na rachunku, z którego są przenoszone środki, w przypadkach, o których mowa
w art. 126, art. 128 ust. 1, art. 129 oraz art. 131 ust. 1 ustawy, jeżeli te
rachunki są prowadzone przez ten sam otwarty fundusz.
§ 10. 1. Otwarty fundusz jest zobowiązany dostarczać Urzędowi Nadzoru nad
Funduszami Emerytalnymi, drogą elektroniczną, raport dzienny do godziny 930
następnego dnia roboczego za poprzedni dzień wyceny, zawierający następujące
informacje:
1) bilans funduszu,
2) rachunek zysków i strat,
3) zestawienie portfela inwestycyjnego,
4) noty uzupełniające,
5) zlecenia złożone na Giełdzie Papierów Wartościowych SA,
6) zlecenia złożone na Centralną Tabelę Ofert,
7) zlecenia złożone na rynku międzybankowym,
8) oferty złożone na przetarg organizowany przez Narodowy Bank Polski,
9) inne zlecenia i oferty,
10) raport z wpłat składek i otrzymanych wypłat transferowych,
11) stan jednostek rozrachunkowych.
2. Szczegółowy zakres informacji określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Otwarty fundusz w pierwszym dniu wyceny kolejnego miesiąca dołącza do raportu
dziennego informacje o martwych rachunkach za poprzedni miesiąc, w zakresie
określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Otwarty fundusz podaje Urzędowi Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi
liczbę zgłoszeń o zawarciu umów o członkostwo, o których mowa w § 9 pkt 8 i 9,
przesłanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w zakresie określonym w
załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana Urzędowi Nadzoru nad
Funduszami Emerytalnymi do godziny 930 dnia następnego po dniu otrzymania
informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyjęciu lub odmowie przyjęcia
zgłoszenia, wraz z podaniem przyczyny jej nieprzyjęcia.
3. Otwarty fundusz sporządza informację, o której mowa w ust. 1 i 2, odrębnie
dla umów o członkostwo zawartych z osobami, które nie są członkami otwartego
funduszu, i dla umów o członkostwo zawartych z osobami, które są członkami
innego otwartego funduszu.
§ 12. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej
powszechnego towarzystwa obejmują dane o następujących zdarzeniach:
1) zmianie wysokości kapitału akcyjnego,
2) obniżeniu kapitałów własnych powszechnego towarzystwa poniżej 2/3 kapitału
akcyjnego,
3) odwołaniu lub rezygnacji członka zarządu, rady nadzorczej lub komisji
rewizyjnej powszechnego towarzystwa z pełnienia dotychczasowej funkcji oraz o
niewybraniu tych osób na funkcję na okres kolejnej kadencji,
4) powołaniu na członka zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej
powszechnego towarzystwa, jeżeli komisja rewizyjna istnieje, osoby, która nie
pełniła funkcji w tych organach w poprzedniej kadencji,
5) ogłoszeniu upadłości, otwarciu postępowania układowego lub otwarciu
likwidacji powszechnego towarzystwa,
6) pokryciu niedoboru lub niemożności jego pokrycia z własnych środków
powszechnego towarzystwa,
7) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych
powszechnego towarzystwa,
8) niedopełnieniu obowiązków w zakresie zarządzania otwartym funduszem przez
powszechne towarzystwo, bez względu na to, czy towarzystwo ponosi za tę szkodę
odpowiedzialność, czy też nie,
9) naruszeniu tajemnicy zawodowej w zakresie wynikającym z art. 49 ust. 2 ustawy
przez osoby zobowiązane do jej zachowania oraz o konsekwencjach dyscyplinarnych
poniesionych przez taką osobę,
10) niewniesieniu przez powszechne towarzystwo środków na rachunek rezerwowy w
terminie przewidzianym przez odrębne przepisy.
§ 13. Bieżące informacje dotyczące pracowniczego funduszu obejmują dane o:
1) przekroczeniu przez fundusz limitów inwestycyjnych,
2) każdej sytuacji, w której - na skutek zmiany cen rynkowych stanowiących
podstawę wyceny aktywów i zobowiązań funduszu, kursów walut albo powiązań
organizacyjnych lub kapitałowych między podmiotami, których instrumenty
finansowe są przedmiotem lokaty aktywów funduszu lub też w następstwie innych
okoliczności, na które fundusz nie ma bezpośredniego wpływu - nastąpiło w sposób
nieumyślny naruszenie zasad prowadzenia działalności lokacyjnej przez
pracowniczy fundusz,
3) zmianie depozytariusza,
4) zawarciu i rozwiązaniu przez pracowniczy fundusz umowy, której przedmiotem
jest powierzenie zarządzania jego aktywami osobie trzeciej,
5) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych
pracowniczego funduszu.
§ 14. Bieżące informacje, dotyczące działalności i sytuacji finansowej
pracowniczego towarzystwa emerytalnego, zwanego dalej "pracowniczym
towarzystwem", obejmują dane o następujących zdarzeniach:
1) zmianie wysokości kapitału akcyjnego,
2) obniżeniu kapitałów własnych pracowniczego towarzystwa poniżej 2/3 kapitału
akcyjnego,
3) ogłoszeniu upadłości, otwarciu postępowania układowego lub otwarciu
likwidacji pracowniczego towarzystwa,
4) wyborze biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych
pracowniczego towarzystwa,
5) dokonaniu wyboru członków rady nadzorczej przez członków pracowniczego
funduszu.
§ 15. 1. Bieżące informacje, o których mowa w § 9 pkt 1-7 i 11-15 oraz w § 12,
są przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi i do agencji
informacyjnej, wybranej spośród agencji wskazanych przez ten Urząd, w ciągu 24
godzin od zaistnienia zdarzenia uzasadniającego ich sporządzenie lub powzięcia o
nim informacji przez fundusz lub towarzystwo.
2. Dane, o których mowa w § 9 pkt 8-10, są dostarczane do Urzędu Nadzoru nad
Funduszami Emerytalnymi do godziny 1430 szóstego dnia roboczego następującego po
dniu zawarcia umowy o członkostwo lub uzyskania członkostwa w trybie art. 128
ustawy.
3. Dane, o których mowa w § 9 pkt 16, są przekazywane do Urzędu Nadzoru nad
Funduszami Emerytalnymi do godz. 1400 w dniu dokonania wypłaty transferowej, o
którym mowa w art. 122 ust. 1 ustawy.
4. Bieżące informacje, o których mowa w § 13 i 14, są przekazywane do Urzędu
Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie, o którym mowa w ust. 1.
§ 16. 1. Okresowe sprawozdania, dotyczące działalności funduszu, obejmują
następujące dane:
1) liczbę członków funduszu na początek każdego kwartału,
2) zmianę liczby członków funduszu w stosunku do poprzedniego kwartału oraz w
stosunku do analogicznego okresu w roku poprzednim,
3) liczbę osób, które zawiadomiły dotychczasowy otwarty fundusz o zawarciu umowy
z nowym funduszem oraz złożyły oświadczenie woli o rozwiązaniu dotychczasowej
umowy, a jeżeli członek uzyskał członkostwo w wyniku losowania przeprowadzonego
przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub z chwilą otwarcia rachunku - liczbę
otrzymanych oświadczeń woli członków o rezygnacji z członkostwa w dotychczasowym
otwartym funduszu,
4) informacje dotyczące struktury aktywów pracowniczego funduszu według stanu na
ostatni dzień wyceny przypadający w danym kwartale.
2. Okresowe sprawozdania z działalności funduszy, o których mowa w ust. 1 pkt 1
i 2, są sporządzane co kwartał i przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami
Emerytalnymi w terminie 30 dni od ostatniego dnia roboczego kończącego dany
kwartał.
3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są przekazywane do Urzędu
Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi następnego dnia po dniu dostarczenia
imiennego wykazu do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
4. Okresowe sprawozdania, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są sporządzane co
kwartał i przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w terminie
7 dni od ostatniego dnia roboczego kończącego dany kwartał.
5. Okresowe sprawozdania z działalności pracowniczych funduszy są sporządzane
raz w roku i przekazywane do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w
terminie 2 miesięcy od ostatniego dnia roboczego kończącego dany rok.
§ 17. 1. Miesięczne sprawozdania dotyczące sytuacji finansowej powszechnego
towarzystwa oraz pracowniczego towarzystwa są przekazywane Urzędowi Nadzoru nad
Funduszami Emerytalnymi w formie:
1) bilansu,
2) rachunku zysków i strat,
3) rachunku przepływów pieniężnych.
2. Przekazanie sprawozdania następuje do 14 dnia po zakończeniu danego miesiąca,
drogą elektroniczną.
3. Zakres sprawozdań dotyczących sytuacji finansowej otwartego funduszu regulują
odrębne przepisy.
§ 18. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie
szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt informacyjny, sposobu
i terminu jego udostępnienia przez otwarty fundusz emerytalny, treści informacji
przekazywanych członkom funduszy emerytalnych dotyczących środków gromadzonych
na ich rachunkach, sposobu i terminów udostępniania tych informacji członkom
funduszu oraz zakresu i terminów przekazywania do Urzędu Nadzoru nad Funduszami
Emerytalnymi sprawozdań i bieżących informacji przez towarzystwo emerytalne i
fundusz emerytalny (Dz. U. Nr 65, poz. 416).
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1999 r. (poz.
314)
Załącznik nr 1
Wzór
RAPORT DZIENNY*
Część DPF1 "BILANS FUNDUSZU"Notaokres poprzedniokres bieżący
IAktywa
1.Portfel inwestycyjny
2.Środki pieniężne:
2.1.na rachunkach bieżącychA,B
2.2.na rachunku przeliczeniowymC
2.3.pozostałe środkiD,E
3.Należności z tytułu:
3.1.zbytych składników portfela inwestycyjnegoF,G
3.2.dywidendH
3.3.odsetekI
3.4.należności od towarzystwaJ
3.5.pozostałeK,L
4.Rozliczenia międzyokresowe
II.Zobowiązania z tytułu:
1.nabytych składników portfelaŁ,M
2.pożyczek i kredytówN,O
3.zobowiązania wobec członkówP
4.zobowiązania wobec towarzystwaQ
5.nie przeliczonych jednostek na rachunku rezerwowym
6.pozostałeR,S
7.Rozliczenia międzyokresoweT
III.Aktywa netto (I-II)
IV.Kapitał funduszu
V.Kapitał rezerwowy otwartego funduszu emerytalnego (Wartość środków
wpłaconych na rachunek rezerwowy)
VI.Wynik finansowy
1.Skumulowany wynik finansowy lat poprzednichU,W
2.Wynik finansowy roku bieżącegoX
VII.Kapitały razem (IV+V+VI)
* Raport dzienny jest sporządzany za poprzedni dzień wyceny i jest przekazywany
do Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi do godziny 930 następnego dnia
roboczego, obejmuje on w szczególności:
Część DPF2 "RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT"Notaokres poprzedniokres bieżący
I.Przychody z inwestycji
1.DywidendyY
2.Amortyzacja dyskonta od dłużnych papierów wartościowych nabytych poniżej
wartości nominalnejZ
3.OdsetkiA1
4.Różnice kursowe dodatnieB1,C1
5.Pozostałe
II.Koszty operacyjne
1.Wynagrodzenie dla towarzystwaD1
2.Opłaty dla depozytariuszaE1
3.Amortyzacja premii od papierów wartościowych nabytych powyżej wartości
nominalnejF1
4.Odsetki i prowizje od zaciągniętych kredytów i pożyczekG1
5.Różnice kursowe ujemneH1,I1
6.Pozostałe
III.Wynik z inwestycji (I-II)
IV.Zrealizowany i nie zrealizowany zysk (strata)
1.Zrealizowany zysk (strata) z inwestycjiJ1
2.Nie zrealizowany zysk (strata) z wycenyK1
V.Wynik z operacji (III+IV)
VI.Przychody z tytułu pokrycia niedoboruL1
VII.Wynik finansowy (V+VI)
Część DPF3 "ZESTAWIENIE PORTFELA INWESTYCYJNEGO"liczba papierów
wartościowychocena jakościowa (rating), o ile występujeCena jednostkowa w
dniu wycenyWartość na dzień wycenyWartość w cenie nabyciaUdział w aktywach
netto
I.Papiery wartościowe dopuszczone do obrotu publicznego:Suma
1.Akcje spółek notowanych na rynkach giełdowych:Suma
1.1.podstawowymSuma
Nazwa spółki
Nazwa spółki
Nazwa spółki
1.2równoległymSuma
Nazwa spółki
Nazwa spółki
Nazwa spółki
1.3.wolnymSuma
Nazwa spółki
Nazwa spółki
2.Akcje spółek notowanych na rynku pozagiełdowymSuma
Nazwa spółki
Nazwa spółki
Nazwa spółki
3.Akcje NFISuma
Nazwa funduszu
4.Certyfikaty inwestycyjne:Suma
4.1.notowane na rynku giełdowymSuma
emitent
4.2.notowane na rynku pozagiełdowymSuma
emitent
5.Prawa do akcji:Suma
5.1.notowane na rynku giełdowymSuma
emitent
5.2.notowane na rynku pozagiełdowymSuma
emitent
6.Prawa poboru:Suma
6.1.notowane na rynku giełdowymSuma
emitent
6.2.notowane na rynku pozagiełdowymSuma
emitent
6.3.przydzielone nie notowane na rynku giełdowymSuma
Nazwa emitenta
6.4.przydzielone nie notowane na rynku giełdowym ani pozagiełdowymSuma
Nazwa emitenta
7.Nie notowane akcje spółek publicznychSuma
Nazwa emitenta
8.Obligacje notowane na regulowanym rynku giełdowym:Suma
8.1.skarboweSuma
Seria
Seria
Seria
8.2.komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
8.3.zabezpieczone całkowicie obligacje inne niż komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
8.4.nie zabezpieczone obligacje innych podmiotówSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
9.Obligacje notowane na regulowanym rynku pozagiełdowym:Suma
9.1.skarboweSuma
Seria
Seria
Seria
9.2.komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
9.3.zabezpieczone całkowicie obligacje inne niż komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
9.4.nie zabezpieczone obligacje innych podmiotówSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
10.Obligacje nie notowane:Suma
10.1.skarboweSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
10.2.komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
10.3.zabezpieczone całkowicie obligacje inne niż komunalneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
10.4.nie zabezpieczone obligacje innych podmiotówSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
11.Bony:Suma
11.1.bony skarboweSuma
termin wykupu
termin wykupu
termin wykupu
11.2.bony pieniężne NBPSuma
termin wykupu
termin wykupu
termin wykupu
12.Listy zastawne:Suma
12.1.hipoteczne listy zastawneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
12.2.publiczne listy zastawneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
II.Papiery wartościowe nie dopuszczone do obrotu publicznego:Suma
13.Obligacje:Suma
13.1.komunalneSuma
Seria/emitent/termin wykupu
Seria/emitent/termin wykupu
Seria/emitent/termin wykupu
13.2.zabezpieczone całkowicie obligacje inne niż komunalneSuma
Seria/emitent
Seria/emitent
Seria/emitent
13.3.nie zabezpieczone obligacje innych podmiotówSuma
Seria/emitent/termin wykupu
Seria/emitent/termin wykupu
Seria/emitent/termin wykupu
14.Listy zastawne:Suma
14.1.hipoteczne listy zastawneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
14.2.publiczne listy zastawneSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
15.Jednostki uczestnictwa:Suma
15.1.zbywane przez fundusze inwestycyjne otwarteSuma
fundusz
fundusz
fundusz
15.2.zbywane przez specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarteSuma
fundusz
fundusz
fundusz
III.Papiery wartościowe krajów OECD:Suma
16.AkcjeSuma
emitent
emitent
emitent
17.Dłużne papiery wartościowe:Suma
17.1.skarbowe i pieniężneSuma
Seria
Seria
Seria
17.2.spółek notowanych na podstawowych giełdach obcych rynków
kapitałowychSuma
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
18.Tytuły uczestnictwa emitowane przez instytucje wspólnego
inwestowaniaSuma
Emitent/seria/termin wykupu
IV.Bankowe papiery wartościowe i depozyty:Suma
bankEmitent/seria/termin wykupu
Emitent/seria/termin wykupu
V.Kredyty i pożyczki:Suma
dłużniknumer umowy
dłużniknumer umowy
VI.Prawa pochodne:Suma
rodzaj instrumentuseria/emitent
seria/emitent
Część DPF4 "noty uzupełniające"
Nota A
Środki pieniężne na rachunkach bieżących po przeliczeniu na PLN:okres
poprzedniokres bieżący
1.na rachunkach bieżących w PLN
2.na rachunkach bieżących w USD
3.na rachunkach bieżących w EURO
4.na rachunkach bieżących w innych walutach
Nota B
Środki pieniężne na rachunkach bieżących:okres poprzedniokres bieżący
1.środki wpłacone przez towarzystwo z tytułu rachunku rezerwowego
2.środki wypłacone przez towarzystwo z rachunku rezerwowego
3.środki przeznaczone do wypłat transferowych
4.środki przeznaczone do pozostałych wypłat
Nota C
Środki pieniężne na rachunku przeliczeniowym:okres poprzedniokres bieżący
1.środki z tytułu składki
2.środki z tytułu otrzymanych wypłat transferowych
3.inne środki
Nota D
Pozostałe środki pieniężne - podział walutowy:okres poprzedniokres bieżący
1.na rachunkach bieżących w PLN
2.na rachunkach bieżących w USD
3.na rachunkach bieżących w EURO
4.na rachunkach bieżących w innych walutach
Nota E
Pozostałe środki pieniężne - podział rodzajowy:okres poprzedniokres
bieżący
1.Gotówka w PLN
2.Czeki
3.Weksle
4.Środki pieniężne w drodze
5.Inne
Nota F
Należności z tytułu zbytych składników portfela - podział walutowy:okres
poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota G
Należności z tytułu zbytych składników portfela, podział według
lokat:okres poprzedniokres bieżący
1.Sprzedaży akcji i praw z nimi związanych
2.Sprzedaży obligacji skarbowych
3.Sprzedaży bonów
4.Sprzedaży pozostałych obligacji
5.Sprzedaży certyfikatów
6.Sprzedaży bankowych papierów wartościowych
7.Sprzedaży jednostek uczestnictwa
8.Sprzedaży listów hipotecznych
9.Sprzedaży praw pochodnych
10.Inne
Nota H
Należności z tytułu dywidend:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota I
Należności z tytułu odsetek:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota J
Należności od towarzystwa:okres poprzedniokres bieżący
1.z tytułu rachunku rezerwowego
2.z tytułu niedoboru ze środków własnych PTE
3.inne
Nota K
Pozostałe należności - podział walutowy:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota L
Pozostałe należności podział rodzajowy:okres poprzedniokres bieżący
1.od Funduszu Gwarancyjnego
2.od depozytariusza
3.z tytułu niedoboru od Skarbu Państwa
4.inne
Nota Ł
Zobowiązania z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego -
podział walutowy:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota M
Zobowiązania z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego -
podział według lokat:okres poprzedniokres bieżący
1.Nabycia akcji i praw z nimi związanych
2.Nabycia obligacji skarbowych
3.Nabycia bonów
4.Nabycia pozostałych obligacji
5.Nabycia certyfikatów
6.Nabycia bankowych papierów wartościowych
7.Nabycia jednostek uczestnictwa
8.Nabycia listów hipotecznych
9.Nabycia praw pochodnych
10.Inne
Nota N
Zobowiązania z tytułu otrzymanych pożyczek i kredytów podział
walutowy:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota O
Zobowiązania z tytułu otrzymanych pożyczek i kredytów podział według
rodzaju:okres poprzedniokres bieżący
1.Pożyczki:
1.1.długoterminowe
1.2.krótkoterminowe
2.Kredyty:
2.1.długoterminowe
2.2.krótkoterminowe
3.Krótkiej sprzedaży:
3.1.akcji
3.2.inne
Nota P
Zobowiązania wobec członków:okres poprzedniokres bieżący
1.z tytułu nie przeliczonych na jednostki środków na rachunku pieniężnym
2.inne
Nota Q
Zobowiązania wobec towarzystwa:okres poprzedniokres bieżący
1.z tytułu rachunku rezerwowego
2.z tytułu opłat od składki
3.z tytułu opłat transferowych
4.z tytułu opłat za zarządzanie
5.inne
Nota R
Pozostałe zobowiązania podział walutowy:okres poprzedniokres bieżący
1.w PLN
2.w USD
3.w EURO
4.w innych walutach
Nota S
Pozostałe zobowiązania podział według rodzaju:okres poprzedniokres bieżący
1.względem depozytariusza
2.względem KDPW
3.względem domów maklerskich
4.względem innych funduszy z tytułu wypłat transferowych
5.względem zakładów emerytalnych z tytułu wypłat transferowych
6.z tytułu wypłat
7.inne
Nota T
Rozliczenia międzyokresowe:okres poprzedniokres bieżący
1.z tytułu opłat za zarządzanie
2.inne
Nota U
Skumulowany wynik finansowy lat poprzednich - przynależność:okres
wcześniejszyokres poprzedni
1.przypadający na kapitał członków
2.przypadający na wzrost wartości rachunku rezerwowego
3.przypadający na pokrycie niedoboru, w tym z:
3.1.rachunku rezerwowego
3.2.ze środków PTE
3.3.z Funduszu Gwarancyjnego
3.4.inne
Nota W
Skumulowany wynik finansowy lat poprzednich - rodzaje wyników:okres
wcześniejszyokres poprzedni
1.Wynik z inwestycji
2.Zrealizowany i nie zrealizowany zysk (strata)
2.1.Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji
2.2.Nie zrealizowany zysk (strata) z wyceny portfela
4.Przychody z tytułu pokrycia niedoboru
Nota X
Wynik finansowy - narastająco:okres poprzedniokres bieżący
1.przypadający na kapitał członków
2.przypadający na wzrost wartości rachunku rezerwowego
3.przypadający na pokrycie niedoboru, w tym z:
3.1.rachunku rezerwowego
3.2.ze środków PTE
3.3.z Funduszu Gwarancyjnego
3.4.inne
Nota Y
Przychody z tytułu dywidend:
emitentkwota
1.Akcje
2.Certyfikaty
3.Inne
Nota Z
Przychody z tytułu amortyzacji dyskonta:
seria/okresdata wykupukwota
1.Bonów skarbowych
2.Bonów pieniężnych
3.Inne
Nota A1
Przychody z tytułu odsetek otrzymanych:
emitent/seriakwota
1.Obligacji
2.Depozytów
3.Bankowych papierów wartościowych
4.Listów hipotecznych
5.Kredytów i pożyczek
6.Inne
Nota B1
Przychody z tytułu dodatnich różnic kursowych:
data nabyciadata zbyciakwota uzyskana
1.USD
2.EURO
3.Inne
Nota C1
Dodatnie różnice kursowe z tytułu sprzedaży:
data nabyciadata zbyciakwota uzyskana
1.Akcji i praw z nimi związanych
2.Dłużnych papierów wartościowych
3.Tytułów uczestnictwa
4.Innych
Nota D1
Wynagrodzenie dla towarzystwa:
za bieżący dzień wycenynarastająco od początku miesiąca
Opłata za zarządzanie
Nota E1
Opłaty dla depozytariusza:
za bieżący dzień wycenynarastająco od początku miesiąca
1.Opłaty prowizyjne za przechowywanie aktywów
2.Koszty związane z obciążaniem rachunku funduszu
3.Opłaty z tytułu weryfikacji aktywów netto funduszu
4.Opłaty z tytułu rozliczania transakcji
5.Opłaty na rzecz osób trzecich związane z nabywaniem, zbywaniem i
przechowywaniem aktywów funduszu
6.Opłaty na rzecz innych instytucji depozytowych niż KDPW S.A.
7.Opłaty na rzecz instytucji zagranicznych
8.Inne
Nota F1
Koszty z tytułu amortyzacji premii:
emitent/seriadata wykupukwota
1.Obligacji
2.Listów hipotecznych
3.Inne
Nota G1
Koszty z tytułu odsetek i prowizji do kredytów i pożyczek:
data udzieleniadata zapadalnościkoszt naliczonykwota pozostała
1.Kredytodawca
Nota H1
Koszty z tytułu ujemnych różnic kursowych:
data nabyciadata zbyciakwota uzyskana
1.USD
2.EURO
3.Inne
Nota I1
Koszty ujemnych różnic kursowych z tytułu sprzedaży:
data nabyciadata zbyciakwota uzyskana
1.Akcji i praw z nimi związanych
2.Dłużnych papierów wartościowych
3.Tytułów uczestnictwa
4.Innych
Nota J1
Zrealizowany zysk/strata z inwestycji:
data nabyciadata zbyciazysk/strata
1.Akcji i praw z nimi związanych
2.Obligacji skarbowych
3.Bonów
4.Pozostałych obligacji
5.Certyfikatów
6.Bankowych papierów wartościowych
7.Jednostek uczestnictwa
8.Listów hipotecznych
9.Praw pochodnych
Nota K1
Nie zrealizowany zysk/strata z wyceny:
data nabyciadata wycenyzysk/strata
1.Akcji i praw z nimi związanych
2.Obligacji skarbowych
3.Bonów
4.Pozostałych obligacji
5.Certyfikatów
6.Bankowych papierów wartościowych
7.Jednostek uczestnictwa
8.Listów hipotecznych
9.Praw pochodnych
Nota L1
Przychody z tytułu pokrycia niedoboru:
termin stwierdzenia niedoborutermin pokryciakwota
1.Z rachunku rezerwowego
2.Przez towarzystwo
3.Z Funduszu Gwarancyjnego
4.Przez Skarb Państwa
Nota Ł1
Koszty związane z realizacją transakcji:
prowizjanarastająco
1.Koszty związane z realizacją transakcji przez domy maklerskie
Akcje
Prawa do akcji
Inne
Obligacje
Bony
Inne
2.Koszty związane z realizacją transakcji pobierane przez KDPW S.A. płatne
(kwartalnie)
Akcje
Obligacje
Inne
3.Koszty związane z realizacją transakcji pobierane przez KDPW S.A. płatne
(miesięcznie)
Akcje
Obligacje
Inne
4.Koszty związane z realizacją transakcji pakietowych
GPW
CTO
5.Koszty związane z realizacją transakcji giełdowych w trybie nabycia
znacznych pakietów akcji
6.Koszty związane z realizacją transakcji związanych z realizacją oferty
publicznej
7.Inne
Nota M1
Zestawienie transakcji zabezpieczających:
liczbawartość w dniu wycenywartość zabezpieczonych aktywów
1.Warranty
2.Opcje
3.Kontrakt terminowy
3.1.Futures
3.2.Forward
4.Inne
Ilustracja
Część DPF5 "zlecenia złożone GPW"
1Numer zlecenia
2Nazwa papieru wartościowego
3Kod papieru wartościowego KDPW
4Strona zleceniaK/S *1)
5FazaFix/ofer/do *2)
6System notowańjed/ciąg *3)
7Podmiot pośredniczący w zawieraniu transakcji
8Data i godzina wystawienia zleceniadd-mm-rrgodzina
9Termin ważności zleceniadd-mm-rrdd-mm-rr
10Data i godzina wystawienia anulacjidd-mm-rrgodzina
11Liczba papierów objętych zleceniem
12Cena, z którą zlecenie zostało złożone
13Stopień realizacji w szt.
14Cena realizacji
15Zapłacona prowizja
16Wartość zrealizowanego zlecenia w cenie nabycia bądź cenie sprzedaży
Część DPF6 "zlecenia złożone na CTO"
1Numer zlecenia
2Nazwa papieru wartościowego
3Kod papieru wartościowego KDPW
4Podmiot pośredniczący w zawieraniu transakcji
5Data i godzina wystawienia zlecenia
6Termin ważności zlecenia
7Data i godzina wystawienia anulacji
8Liczba papierów objętych zleceniem
9Cena, z którą zlecenie zostało złożone
10Stopień realizacji w szt.
11Cena realizacji
12Zapłacona prowizja
13Wartość zrealizowanego zlecenia w cenie nabycia bądź cenie sprzedaży
Część DPF7 "zlecenia złożone na rynku międzybankowym"
1Nazwa papieru wartościowego
2Kod papieru wartościowego KDPW
3Podmiot pośredniczący w zawieraniu transakcji
4Cena nabycia
5Liczba nabytych papierów
6Wartość nabytych papierów
Część DPF8 "oferty złożone na przetarg zorganizowany przez NBP"
1Nazwa papieru i okres zapadalności
2Kod papieru wartościowego KDPW
3Podmiot pośredniczący w zawieraniu transakcji
4Data przetargu
5Liczba papierów objętych ofertą
6Zgłoszona cena
7Liczba nabytych papierów wartościowych
8Cena nabycia
9Prowizja
Część DPF9 "inne zlecenia i oferty"
1Nazwa papieru wartościowego
2Sposób nabycia
3Liczba (innych zleceń i ofert)
4Cena nabycia
5Wartość
Część DPF10 "raport z wpłat składek i otrzymanych wypłat transferowych"
1Wielkość środków otrzymanych tytułem wpłaty składek
2Wielkość środków nienależnych otrzymanych pomyłkowo
3Wielkość środków przedpłaconych
4Liczba członków, za których wniesiono składki
5Liczba osób, za które wniesiono nienależne składki
6Liczba członków, za których wniesiono przedpłaty
7Wielkość wypłat transferowych,
8Wielkość otrzymanych wypłat transferowych
9Saldo wypłat transferowych
10Inne wypłaty
Część DPF11 "stan jednostek rozrachunkowych"
1Wartość jednostki rozrachunkowej
2Liczba jednostek rozrachunkowych
3Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym
*1) Kupno/Sprzedaż
*2) Fixing/Oferta/Dogrywka
*3) System notowań jednolitych/System notowań ciągłych
Załącznik nr 2
Wzór
Część DPF12 "sprawozdanie o martwych rachunkach"
1Liczba martwych rachunków
2Liczba rachunków, na które wpłaty były dokonywane systematycznie od
momentu założenia rachunku lub w okresie 12 kolejnych miesięcy
3Liczba rachunków, na które wpłaty nie były dokonywane systematycznie od
momentu założenia rachunku lub w okresie 12 kolejnych miesięcy
4Liczba prowadzonych rachunków ogółem
Załącznik nr 3
Wzór
Część DN
Nazwa otwartego funduszu emerytalnegoZgłoszenia przyjęte przez
ZUSZgłoszenia, których przyjęcia ZUS odmówił
/liczba//liczba//przyczyna*/
* przyczynę należy uzasadnić przez wskazanie:
- odpowiedniego przepisu § 7, w przypadku zgłoszenia umowy o członkostwo
zawartej z osobą, która złożyła oświadczenie o dotychczasowym nieuczestniczeniu
w otwartym funduszu,
- odpowiedniego przepisu § 18, w przypadku zgłoszenia umowy o członkostwo
zawartej z osobą, która złożyła oświadczenie o uczestnictwie w innym otwartym
funduszu,
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1999 r. w sprawie przystąpienia
członka otwartego funduszu emerytalnego do innego otwartego funduszu
emerytalnego (Dz. U. Nr 32, poz. 313).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i
Polityki Socjalnej.
(Dz. U. Nr 32, poz. 315)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz.
1126 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95) oraz w związku z § 1 i 7 rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 19 listopada 1997 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw
Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 141, poz. 946) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 kwietnia
1997 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Pracy i Polityki Socjalnej (Dz.
U. Nr 42, poz. 265 i Nr 145, poz. 975 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 620) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 5 w ust. 1 skreśla się pkt 6a,
2) skreśla się § 8,
3) w § 9 skreśla się wyrazy "i 8", a wyrazy "wykazy, o których" zastępuje się
wyrazami "wykaz, o którym",
4) w załączniku nr 1 do statutu pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Instytut Rozwoju Służb Społecznych",
5) skreśla się załącznik nr 2 do statutu.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 31 marca 1999 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji
obrotu z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową.
(Dz. U. Nr 32, poz. 316)
Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 3 i art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 11 grudnia 1997
r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) w związku z przystąpieniem
Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji
zubożających warstwę ozonową, sporządzonego w Montrealu w dniu 16 września 1987
r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98, poz. 490 i 491), oraz przystąpieniem
Rzeczypospolitej Polskiej do Poprawek londyńskich, sporządzonych w dniu 29
czerwca 1990 r., oraz Poprawek kopenhaskich, sporządzonych w dniu 25 listopada
1992 r., do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę
ozonową (Dz. U. z 1996 r. Nr 41, poz. 176) zarządza się, co następuje:
§ 1. "Wykaz krajów i regionów, będących stronami Protokołu montrealskiego",
stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 29
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia automatycznej rejestracji obrotu z
zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową (Dz. U. Nr 162, poz. 1128),
otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 marca 1999 r. (poz.
316)
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO
1. Algieria
2. Antigua i Barbuda
3. Arabia Saudyjska
4. Argentyna
5. Australia
6. Austria
7. Azerbejdżan
8. Bahamy
9. Bahrajn
10. Bangladesz
11. Barbados
12. Belgia
13. Belize
14. Benin
15. Białoruś
16. Boliwia
17. Bośnia i Hercegowina
18. Botswana
19. Brazylia
20. Brunei
21. Bułgaria
22. Burkina Faso
23. Burundi
24. Chile
25. Chiny
26. Chorwacja
27. Cypr
28. Czad
29. Czechy
30. Dania
31. Dominika
32. Dominikana
33. Egipt
34. Ekwador
35. Estonia
36. Etiopia
37. Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra)
38. Fidżi
39. Filipiny
40. Finlandia
41. Francja
42. Gabon
43. Gambia
44. Ghana
45. Grecja
46. Grenada
47. Gruzja
48. Gujana
49. Gwatemala
50. Gwinea
51. Hiszpania
52. Holandia
53. Honduras
54. Indie
55. Indonezja
56. Iran
57. Irlandia
58. Islandia
59. Izrael
60. Jamajka
61. Japonia
62. Jemen
63. Jordania
64. Kamerun
65. Kanada
66. Katar
67. Kazachstan
68. Kenia
69. Kiribati
70. Kolumbia
71. Komory
72. Kongo
73. Kongo Demokratyczne
74. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
75. Kostaryka
76. Kuba
77. Kuwejt
78. Laos, Ludowo-Demokratyczna Republika
79. Lesotho
80. Liban
81. Liberia
82. Libia
83. Liechtenstein
84. Litwa
85. Luksemburg
86. Łotwa
87. Macedonia
88. Madagaskar
89. Malawi
90. Malediwy
91. Malezja
92. Mali
93. Malta
94. Maroko
95. Mauretania
96. Mauritius
97. Meksyk
98. Mikronezja
99. Mołdawia
100. Monako
101. Mongolia
102. Mozambik
103. Myanmar
104. Namibia
105. Nepal
106. Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
107. Niger
108. Nigeria
109. Nikaragua
110. Norwegia
111. Nowa Zelandia
112. Pakistan
113. Panama
114. Papua-Nowa Gwinea
115. Paragwaj
116. Peru
117. Polska
118. Portugalia
119. Republika Korei
120. Republika Południowej Afryki
121. Republika Środkowoafrykańska
122. Rosja (Federacja Rosyjska)
123. Rumunia
124. Salwador
125. Samoa Zachodnie
126. Senegal
127. Seszele
128. Singapur
129. Słowacja
130. Słowenia
131. Sri Lanka
132. St. Kitts & Nevis
133. St. Lucia
134. St. Vincent i Grenadyny
135. Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
136. Suazi (Swaziland)
137. Sudan
138. Surinam
139. Syria
140. Szwajcaria
141. Szwecja
142. Tadżykistan
143. Tajlandia
144. Tanzania
145. Togo
146. Tonga
147. Trynidad i Tobago
148. Tunezja
149. Turcja
150. Turkmenistan
151. Tuvalu
152. Uganda
153. Ukraina
154. Urugwaj
155. Uzbekistan
156. Vanuatu
157. Węgry
158. Wenezuela
159. Wielka Brytania
160. Wietnam
161. Włochy
162. Wybrzeże Kości Słoniowej
163. Wyspy Marshalla
164. Wyspy Salomona
165. Zambia
166. Zimbabwe
167. Zjednoczone Emiraty Arabskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 31 marca 1999 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na przywóz niektórych towarów pochodzących z
Republiki Czeskiej w 1999 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 317)
Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 grudnia
1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1999 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na przywóz
towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Rozdysponowanie kontyngentów ilościowych, o których mowa w § 1, następuje
według kolejności złożenia kompletnych wniosków.
§ 3. Określa się maksymalną ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie
dla każdej pozycji określonej 9-cyfrowym kodem PCN, w wysokości 2 500 ton.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 marca 1999 r. (poz.
317)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu (w tonach)
27012701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla:
- Węgiel, również sproszkowany, lecz niescalony:
2701 11- - Antracyt:
2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie
pozbawionej substancji mineralnych) nie przekraczający 10% (ECSC)500 000
2701 11 90 0- - - Pozostały (ECSC)
2701 12- - Węgiel bitumiczny:
2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy (ECSC)
2701 12 90 0- - - Pozostały (ECSC)
2701 19 00 0- - Pozostały węgiel (ECSC)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 19 marca 1999 r.
w sprawie wysokości stawek dotacji przedmiotowych dla podmiotów wykonujących
zadania na rzecz rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania oraz
rozliczania tych dotacji w 1999 r.
(Dz. U. Nr 33, poz. 318)
Na podstawie art. 72 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji przedmiotowych dla podmiotów
wykonujących zadania na rzecz rolnictwa oraz szczegółowe zasady i tryb ich
udzielania oraz rozliczania tych dotacji.
§ 2. Dotacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są wypłacane na
zadania i w ramach środków budżetowych określonych w art. 17 ustawy budżetowej
na rok 1999 z dnia 17 lutego 1999 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 154).
Rozdział 2
Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji roślinnej oraz
zasady i tryb ich udzielania
§ 3. 1. Podmiotowi, który realizuje zadania w zakresie:
1) hodowli roślin rolniczych i ogrodniczych,
2) prowadzenia sadów zraźnikowych i nasiennych, sadów i plantacji elitarnych
oraz uzyskiwania i utrzymywania szkółkarskiego materiału wyjściowego roślin
sadowniczych wolnego i uwalnianego od chorób wirusowych,
3) ochrony zasobów genowych roślin
- przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań.
2. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w hodowli roślin
rolniczych i ogrodniczych jest określana jako iloczyn wartości jednego punktu i
sumy punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia
gospodarczego gatunku, określonych w ust. 1-3 załącznika nr 1 do rozporządzenia.
3. Wysokość dotacji na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, objętych
Programem hodowli roślin na tle zmian organizacyjnych w jednostkach hodowlanych
do 2000 r., zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
wynosi:
1) 100% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i podmiotów
wymienionych w ust. 4 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
2) 40% kwoty dotacji, o której mowa w ust. 2, dla gatunków roślin i podmiotów
wymienionych w ust. 4 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia,
3) 100% kwoty dotacji określonej jako iloczyn wartości jednego punktu i sumy
punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego
gatunku, określonym w ust. 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, i podmiotów
wymienionych w ust. 5 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia - na dokończenie
prac hodowlanych,
4) 40% kwoty dotacji określonej jako iloczyn wartości jednego punktu i sumy
punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego
gatunku, określonym w ust. 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia, dla gatunków
roślin i podmiotów wymienionych w ust. 5 pkt 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia
- na dokończenie prac hodowlanych.
4. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się:
1) jako iloczyn liczby hektarów sadu lub plantacji elitarnych i stawki dotacji
na 1 hektar, określonej w ust. 7 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia -
na podstawie zestawienia powierzchni zakwalifikowanych sadów oraz stawek dotacji
zatwierdzonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
2) jako iloczyn odmian i stawki dotacji za odmianę materiału szkółkarskiego,
określonej w ust. 7 pkt 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia.
5. Dotacja na zadania, w wysokości określonej w ust. 6 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, przysługuje na pisemny wniosek podmiotu, któremu Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zleci wykonanie zadania, o którym mowa w
ust. 1 pkt 3.
§ 4. 1. Podmiotom uprawnionym do prowadzenia obrotu materiałem siewnym, o
których mowa w art. 63 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz.
U. Nr 149, poz. 724, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
zwanej dalej "ustawą o nasiennictwie", przysługuje dotacja na obniżenie ceny
sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu lub sadzenia w
posiadanym gospodarstwie rolnym nabywcy, w wysokości udzielonej bonifikaty, nie
wyższa niż:
1) 13 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion
zbóż jarych zbytych do dnia 15 maja 1999 r. i zbóż ozimych zbytych od dnia 15
sierpnia 1999 r. do dnia 31 października 1999 r.,
2) 6 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka zbytych od dnia 1 lutego 1999 r. do
dnia 31 maja 1999 r. oraz zbytych od dnia 1 września 1999 r. do dnia 20
listopada 1999 r.,
3) 30 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka zbytych od dnia 1 lutego 1999 r. do
dnia 31 maja 1999 r. oraz zbytych od dnia 1 września 1999 r. do dnia 20
listopada 1999 r., odpornych na agresywne patotypy raka ziemniaka - porażające
odmiany odporne na rozpowszechniony patotyp raka ziemniaka D1 (1), pod warunkiem
że materiał ten kierowany jest do gospodarstw wskazanych przez wojewódzkiego
inspektora ochrony roślin.
2. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny:
1) sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego do dalszego rozmnażania tego
materiału,
2) zakupu kwalifikowanego materiału siewnego przeznaczonego do dalszego
rozmnażania tego materiału w posiadanym gospodarstwie, jeżeli:
a) cena zakupu nie została pomniejszona o dotacje, o których mowa w ust. 1,
b) zakupiono nie zaprawiony materiał siewny i zaprawiono go przed wysiewem.
3. Dotacja, o której mowa w ust. 2, przysługuje w wysokości udzielonej
bonifikaty, nie wyższa niż:
1) 13 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion
zbóż jarych zbytych do dnia 15 maja 1999 r. i zbóż ozimych zbytych od dnia 15
sierpnia 1999 r. do dnia 31 października 1999 r.,
2) 6 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka zbytych od dnia 1 lutego 1999 r. do
dnia 31 maja 1999 r. oraz zbytych od dnia 1 września 1999 r. do dnia 20
listopada 1999 r.,
3) za 100 kg nasion traw:
a) 70 zł - rajgrasu,
b) 90 zł - kostrzewy i kupkówki,
c) 110 zł - pozostałych gatunków
- zbytych do dnia 30 września 1999 r.,
4) 200 zł - za 100 kg nasion koniczyny białej zbytych do dnia 30 czerwca 1999
r.,
5) 40 zł - za 100 kg nasion łubinu zbytych do dnia 31 maja 1999 r.
4. W przypadku rezygnacji z reprodukcji lub wycofania plantacji z urzędowej
kwalifikacji dotacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 3-5, podlegają
zwrotowi jako dotacje nienależnie pobrane.
5. Dotacje, o których mowa w ust. 1-3, przysługują do materiału siewnego
wytworzonego w kraju, odmian krajowych i zagranicznych wpisanych do rejestru
odmian roślin uprawnych, z wyłączeniem odmian krajowych przeznaczonych do uprawy
wyłącznie za granicą.
6. Dotacje, o których mowa w ust. 1-3, przysługują pod warunkiem
wyszczególnienia wysokości udzielonej bonifikaty na fakturze lub rachunku
uproszczonym wystawionym nabywcy.
7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do sprzedaży kwalifikowanego materiału
siewnego, dokonywanej pomiędzy podmiotami należącymi do tych samych osób
fizycznych lub w których te same osoby fizyczne posiadają swoje udziały lub
akcje, a materiał siewny został wyprodukowany przez te podmioty.
§ 5. Dotacje na badania związane z kosztami wynikającymi z:
1) rejestracji odmian roślin uprawnych i grzybów jadalnych,
2) wpisania odmian do księgi ochrony wyłącznego prawa,
3) realizacji porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego
- ustala się jako iloczyn punktów wynikających z pracochłonności i
materiałochłonności prowadzonych prac badawczo-doświadczalnych, określonych w
ust. 8 załącznika nr 1 do rozporządzenia, i stawki dotacji za 1 punkt do
wysokości 94 zł.
§ 6. Dotacje, o których mowa w § 5, przysługują podmiotom prowadzącym badania z
upoważnienia Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych, wydanego na
podstawie art. 13 ust. 2 i art. 19 ust. 1 ustawy o nasiennictwie.
§ 7. Dotacja przysługuje na wypłatę premii autorskich i pomocniczych premii
autorskich, o których mowa w art. 76 ust. 1 i art. 80 ustawy o nasiennictwie.
§ 8. Podmiotom realizującym zadania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, może być
przyznana dotacja w wysokości do 70% ceny zakupu specjalistycznego sprzętu do
realizacji tych zadań.
§ 9. 1. Dotacje są przekazywane przez:
1) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w odniesieniu do dotacji, o
których mowa:
a) w § 3 ust. 1 - w okresach kwartalnych,
b) w § 8 - na pisemny wniosek podmiotu uzasadniający potrzebę zakupu
specjalistycznego sprzętu,
2) Głównego Inspektora Inspekcji Nasiennej w odniesieniu do dotacji, o których
mowa w § 4 - na pisemny wniosek podmiotu, sprawdzony pod względem merytorycznym
i rachunkowym przez właściwy wojewódzki inspektorat Inspekcji Nasiennej,
3) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w odniesieniu do dotacji, o
których mowa w § 5 i 7 - w okresach miesięcznych.
2. Środki na wypłatę dotacji Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
przekazuje podmiotom, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 2 - w wysokości określonej we wniosku,
2) pkt 3 - w okresach miesięcznych w wysokości 1/12 rocznej kwoty dotacji.
§ 10. Rozliczenia z wypłaconych dotacji, o których mowa w § 9 ust. 1, są
przekazywane Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przez:
1) Głównego Inspektora Inspekcji Nasiennej - w okresach półrocznych,
2) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych,
3) podmioty prowadzące hodowlę roślin,
4) podmioty prowadzące sady zraźnikowe i nasienne, sady i plantacje elitarne,
5) podmioty prowadzące ochronę zasobów genowych roślin
- w okresie rocznym do dnia 31 stycznia 2000 r.
Rozdział 3
Dotacje na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej oraz
zasady i tryb ich udzielania
§ 11. 1. Dotacje ustalone według stawek określonych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia przysługują nabywcy rozpłodnika przeznaczonego do rozrodu:
ogiera, buhaja i kozła.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje, jeżeli nabywca udokumentuje
celowość zakupu rozpłodnika zaświadczeniem wydanym w odniesieniu do:
1) ogiera do krycia w hodowli terenowej - przez właściwy związek hodowców koni,
2) buhaja - przez okręgową stację hodowli zwierząt, po zasięgnięciu opinii
właściwego związku hodowców bydła,
3) kozła - przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz.
Zaświadczenie o celowości zakupu rozpłodnika powinno również zawierać adnotację
dotyczącą obowiązującego okresu, o którym mowa w ust. 3, utrzymywania
rozpłodnika.
3. W razie skierowania na rzeź lub do sprzedaży rozpłodnika przed upływem:
1) 4 lat - w przypadku ogiera,
2) 2 lat i 6 miesięcy - w przypadku buhaja,
3) 1 roku i 6 miesięcy - w przypadku kozła,
od dnia zakupu nabywca rozpłodnika zobowiązany jest w terminie 14 dni po jego
zbyciu do zwrotu dotacji, odpowiednio, za pośrednictwem: Polskiego Związku
Hodowców Koni, Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub Polskiego Związku
Owczarskiego. Po tym okresie od nie zwróconej kwoty dotacji naliczane są odsetki
w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.
4. Przepis ust. 3 nie ma zastosowania, jeżeli:
1) rozpłodnik został skierowany do uboju na skutek choroby lub ujawnieniu się
cech uniemożliwiających użytkowanie rozpłodowe, na podstawie zaświadczenia
wydanego przez lekarza weterynarii,
2) kozioł został wybrakowany ze stada hodowlanego z przyczyn hodowlanych na
podstawie pisemnej decyzji wydanej przez właściwy regionalny związek hodowców
owiec i kóz.
§ 12. 1. Dla hodowcy bydła, świń, koni i kóz ustala się stawkę dotacji w
wysokości:
1) 530 zł - za krowę pierwiastkę, pochodzącą po buhaju testowanym ras mlecznych:
czarno-białej, czerwono-białej, polskiej czerwonej i simentalskiej; dotacja
przysługuje po ukończeniu przez krowę pierwszej laktacji 305-dniowej lub
krótszej, zakończonej naturalnym zasuszeniem po minimum 200 dniach doju; w
przypadku otrzymania dotacji z innego tytułu, dotacja należna zostaje
pomniejszona o dotację pobraną,
2) 90 zł - za krowę pierwiastkę ras mlecznych: czarno-białej, czerwono-białej,
simentalskiej, polskiej czerwonej i jersey, o udokumentowanym pochodzeniu, w
stadach objętych oceną użytkowości, która wycieliła się w wieku 690-930 dni w
gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada ocenianego w kraju i
uzyskała wydajność za 200 dni laktacji; dotacja przysługuje pod warunkiem
inseminowania jej w okresie do 200 dni po pierwszym wycieleniu wyłącznie
nasieniem buhajów testowanych,
3) 500 zł - za krowę rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym
kierunku użytkowości lub 250 zł - za krowę posiadającą co najmniej 50% udziału
krwi genotypu rasy mięsnej:
a) utrzymywaną w stadzie objętym oceną użytkowości,
b) wpisaną do ksiąg lub rejestrów hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras
mięsnych lub która po pierwszym wycieleniu w 1999 r. odchowała cielę przez okres
co najmniej 3 miesięcy,
4) 200 zł - za loszkę remontową czysto rasową lub linii 990 spełniającą
wymagania wpisu do ksiąg zwierząt hodowlanych, w stadzie objętym oceną
użytkowości, pochodzącą z zakupu lub odchowu własnego; dotacja przysługuje za
lochy pierwiastki:
a) których liczba, wyrażona liczbą całkowitą, nie przekracza 40% stanu loch na
dzień 1 stycznia oraz których pierwsze mioty zostały ocenione w danym roku,
b) które uzyskały indeks oceny przyżyciowej na poziomie 1 klasy i zostały
zakwalifikowane do hodowli,
c) po odchowaniu do 21 dnia życia co najmniej 7 prosiąt przez lochę rasy
wielkiej białej polskiej, polskiej białej zwisłouchej, złotnickiej pstrej,
złotnickiej białej i puławskiej lub 5 prosiąt przez lochę rasy duroc, hampshire,
pietrain, belgijskiej zwisłouchej i linii 990,
5) 800 zł - za knura zalicencjonowanego lub zakwalifikowanego i przekazanego z
przeznaczeniem do prac eksperymentalnych prowadzonych przez Instytut Zootechniki
przy współudziale Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt,
6) 42 zł - za źrebię spełniające warunki do wpisu do ksiąg głównych koni
zarodowych, z wyjątkiem źrebiąt pochodzących od klaczy ras: huculskiej i konika
polskiego w stadach zachowawczych oraz źrebiąt pełnej krwi angielskiej i czystej
krwi arabskiej,
7) 90 zł - za kozę pierwiastkę rasy białej uszlachetnionej, barwnej
uszlachetnionej oraz ras importowanych, dla których prowadzone są w kraju księgi
zwierząt zarodowych, która:
a) pochodzi po matce i ojcu tej samej rasy lub odmiany, wpisanych do ksiąg
zwierząt zarodowych,
b) wykociła się w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada
ocenianego i uzyskała wydajność za 150 dni laktacji,
c) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną wartości użytkowej.
2. Dotacja w wysokości 42 zł przysługuje za wykonanie oznaczenia grup krwi i
polimorfizmu białek u konia pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej,
wpisanego do Polskiej Księgi Stadnej koni pełnej krwi angielskiej i Polskiej
Księgi Stadnej koni arabskich czystej krwi oraz ogierów półkrwi i zimnokrwistych
przeznaczonych do rozrodu.
3. Dotacja w wysokości 45 zł przysługuje za pobranie krwi i wykonanie testu
celem sprawdzenia pochodzenia krowy pierwiastki, cieliczki i buhajka
wykorzystywanych do oceny buhajów na podstawie ich potomstwa.
4. Hodowcy trzody chlewnej za uzyskane wyniki hodowlane przysługuje dotacja do
lochy stada podstawowego - w wysokości:
1) 430 zł - w stadach produkujących knury i loszki,
2) 280 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki.
5. Dotacja, o której mowa w ust. 4, przysługuje za lochę:
1) utrzymywaną w stadzie:
a) produkującym knury i loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny
rozpłodowej loch i oceny przyżyciowej knurków i loszek, o średnim stanie co
najmniej 15 ocenianych loch, wyrażonym liczbą całkowitą, z uwzględnieniem liczby
ocenianych zwierząt,
b) produkującym wyłącznie loszki, osiągającym określone wyniki w zakresie oceny
rozpłodowej, o średnim stanie co najmniej 15 ocenianych loch, wyrażonym liczbą
całkowitą,
2) czysto rasową, wpisaną do ksiąg zwierząt hodowlanych lub spełniającą wymogi
wpisu do ksiąg zwierząt hodowlanych i lochę linii 990.
Dotacja może być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 50% stawki
rocznej, jeżeli stado było objęte oceną w dniach 31 marca i 30 września 1999 r.
6. Hodowcy owcy matki poddawanej ocenie wartości użytkowej przysługuje dotacja,
na jego wniosek potwierdzony przez właściwy regionalny związek hodowców owiec i
kóz prowadzący prace hodowlane w stadzie, w wysokości:
1) 145 zł - za owcę matkę ras mięsnych i plennych lub mięsnych i plennych linii
syntetycznych, utrzymywaną w stadzie zarodowym, oraz za owcę matkę utrzymywaną w
stadzie uczestniczącym w I poziomie Programu Doskonalenia Plenności Owiec
zatwierdzonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwanego dalej
"Programem",
2) 100 zł - za owcę matkę ras i typów: merynos, owca nizinna, owca długowełnista
i polska owca górska, utrzymywaną w stadzie:
a) zarodowym,
b) produkującym tryki, uczestniczącym w II poziomie Programu,
c) nie produkującym tryków, uczestniczącym w II poziomie Programu, przeznaczaną
do krycia trykiem o udziale 50% krwi rasy plennej,
3) 60 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie reprodukcyjnym lub w stadzie
uczestniczącym w III poziomie Programu, przeznaczoną do krycia trykiem o udziale
co najmniej 37,5% krwi rasy plennej oraz w stadzie zarodowym, na którą nie była
wypłacona dotacja z tytułu produkcji tryków,
4) 42 zł - za owcę matkę utrzymywaną w stadzie towarowym o liczebności minimum
10 owiec matek rasy polska owca górska lub 15 owiec matek dla ras pozostałych,
nie uczestniczącym w Programie; warunkiem udzielenia dotacji jest:
a) zarejestrowanie stada we właściwym regionalnym związku hodowców owiec i kóz,
b) poddanie utrzymywanych owiec matek trwałemu oznakowaniu niepowtarzalnymi w
kraju numerami,
c) krycie owiec maciorek trykiem hodowlanym utrzymywanym w stadzie,
d) pozostawienie na remont stada z odchowu własnego lub zakupu ze stad
hodowlanych owiec maciorek w liczbie co najmniej 15% stanu owiec matek na dzień
1 stycznia 1999 r.; wymóg ten nie dotyczy stad, które zgodnie z przyjętymi
zasadami w 1998 r. zakończyły udział w III poziomie Programu.
7. Dotacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2, naliczane są według zasad:
1) w stadzie owiec ras plennych, plennych linii syntetycznych i stadzie
uczestniczącym w I poziomie Programu dotacja przysługuje na cztery owce matki za
jednego tryka zalicencjonowanego w 1999 r.,
2) w stadzie owiec ras mięsnych i mięsnych linii syntetycznych dotacja
przysługuje na siedem owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego w 1999 r.,
3) w stadzie owiec ras i typów: merynos, owca nizinna, owca długowełnista i
polska owca górska oraz uczestniczącym w II poziomie Programu produkującym tryki
dotacja przysługuje na dziesięć owiec matek za jednego tryka zalicencjonowanego
w 1999 r.
Do naliczenia dotacji przyjmuje się stan owiec matek w dniu licencjonowania
tryka.
8. Dwukrotnie w ciągu roku mogą być wypłacane dotacje, o których mowa w ust. 6:
1) pkt 1 i 2 lit. a) i b) - w wysokości 30 zł według stanu owiec matek na dzień
1 stycznia 1999 r.; wyrównanie do stawki rocznej następuje za zalicencjonowaniu
tryka,
2) pkt 2 lit. c) i pkt 3 i 4 - w wysokości 50% stawki rocznej, według stanu
owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1999 r., a w odniesieniu do owiec
matek rasy polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r. i na
dzień jesiennego przeglądu stada.
Stany owiec matek, o których mowa w pkt 1 i 2, są deklarowane przez hodowcę i
przed wypłatą dotacji potwierdzane odpowiednio w I lub III kwartale 1999 r.
podczas przeglądu stada dokonywanego przez właściwy regionalny związek hodowców
owiec i kóz; dotacja wypłacana jest na podstawie rzeczywistego stanu owiec.
9. Regionalnym związkom hodowców owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości 3
zł - za oznakowanie i zewidencjonowanie jednej owcy matki w stadzie towarowym
oraz za nadzór zootechniczny nad prawidłowym prowadzeniem stada. Dotacja może
być wypłacana dwukrotnie w ciągu roku w wysokości 1,50 zł według stanu owiec
matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca 1999 r., a w odniesieniu do owiec matek rasy
polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r. i na dzień
jesiennego przeglądu stada.
10. Dotacja w wysokości nie wyższej 5 500 zł przysługuje za wykonanie w testach
próby kombinacji krzyżowniczej kur nieśnych. Stawka dotacji przysługuje za
testy, których wykonanie rozpoczęto w 1999 r. i obowiązuje przy ostatecznym
rozliczeniu kosztów wykonanego testu.
11. Hodowcy utrzymującemu zwierzęta futerkowe w stadzie objętym oceną wartości
użytkowej i hodowlanej, które posiadają udokumentowane pochodzenie co najmniej
od dwóch pokoleń przodków, przysługuje dotacja według stanu zwierząt na dzień 31
marca 1999 r. w wysokości:
1) 20 zł - za samicę stada podstawowego nutrii odmian: standardowa,
stalowosrebrzysta, grenlandzka, biała niealbinotyczna, bursztynowozłocista,
szafirowa, pastelowa, czarna dominująca, sobolowa i perłowa, która uzyskała:
a) nie mniej niż 28 punktów licencyjnych i urodziła się do dnia 31 marca 1997
r.,
b) nie mniej niż 18 punktów licencyjnych, urodziła się po dniu 31 marca 1997 r.
i nie została zdyskwalifikowana przez komisję oceny pokroju jako zwierzę
hodowlane,
2) 14 zł - za samicę stada podstawowego królików ras: belgijski olbrzym biały i
szary, olbrzym srokacz, angora biała, termondzki biały, nowozelandzki biały i
czerwony, duński biały, kalifornijski, francuski srebrzysty, wiedeński niebieski
i biały, szynszyl wielki, francuski baran biały i szary, popielniański, która
uzyskała nie mniej niż 95 punktów licencyjnych,
3) 40 zł - za samca: lisów pospolitych srebrzystych, lisów polarnych niebieskich
i białych, tchórzy, jenotów oraz norek odmian: standard, pastel, platyn, biała
Hedlunda, utrzymywanego w stadzie objętym oceną wartości użytkowej i hodowlanej,
urodzonego w 1998 r. i posiadającego udokumentowane pochodzenie od dwóch pokoleń
przodków, przeznaczonego na remont stada, który uzyskał nie mniej niż 19 punktów
licencyjnych; dotacja przysługuje w proporcji jeden samiec na cztery samice i
przy remoncie stada do 30%.
12. Hodowcy (posiadaczowi) biorczyni zarodków bydlęcych przysługuje dotacja w
wysokości 500 zł za każdy zarodek skutecznie przeniesiony do dróg rodnych
biorczyni oraz odpowiadający wymaganiom hodowlanym określonym przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt w porozumieniu z Polską Federacją Hodowców Bydła lub
Krajowym Związkiem Hodowców Bydła Mięsnego.
13. Dotacja w wysokości 45 zł przysługuje za wykonanie oznaczenia na
nosicielstwo genu BLAD (BOVINE LEUKOCYTE ADHESION DEFICIENCY) przez buhaja rasy
czarno-białej i czerwono-białej odchowywanego z przeznaczeniem do rozrodu lub
wykorzystywanego w unasiennianiu oraz przez krowę kandydatkę na matkę buhajów
rasy czarno-białej i czerwono-białej wytypowaną przez okręgową stację hodowli
zwierząt.
§ 13. 1. Podmiotowi, który jest posiadaczem pasieki, w której realizowany jest
program hodowlany, przysługuje dotacja:
1) za matkę pszczelą unasiennioną, o znanym pochodzeniu, sprzedaną w grupie
liczącej 8 do 12 sztuk, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej -
w wysokości 10 zł,
2) za utrzymywanie każdej matki pszczelej w rodzinie pszczelej, z wyłączeniem
rodzin pszczelich stad zachowawczych linii kampinoskiej i augustowskiej,
zakwalifikowanej do wpisu do:
a) księgi linii hodowlanej pszczół rasy środkowoeuropejskiej - w wysokości 145
zł,
b) księgi dla pozostałych linii hodowlanych pszczół lub do rejestru - w
wysokości 135 zł.
2. Podmiotowi, który jest posiadaczem pasieki, przysługuje dotacja w wysokości:
1) 30 zł - za utrzymywanie każdej rodziny pszczelej spełniającej warunki
określone w programie hodowlano-organizacyjnym w strefie centralnej rejonu
hodowli zachowawczej pszczół augustowskich; dotacja przyznawana jest na
podstawie oświadczenia pszczelarza o stanie zazimowania pasieki na dzień 1
września 1999 r., potwierdzonego przez Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w
Bydgoszczy,
2) 11 zł - za terenową ocenę wartości użytkowej każdej matki pszczelej z grupy
testowej, a także matki pszczelej z identycznie ocenionej grupy kontrolnej
liczącej nie więcej niż 12 sztuk, prowadzoną przez właściwą okręgową stację
hodowli zwierząt,
3) 12 zł - za utrzymywanie każdej rodziny pszczelej w strefach izolacyjnych
rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich lub na terenie rejonu hodowli
zachowawczej pszczół kampinoskich z matką pszczelą pochodzącą z linii hodowlanej
kampinoskiej lub augustowskiej, zakupioną w Stacji Hodowli i Unasienniania
Zwierząt w Bydgoszczy lub pasiece hodowlanej Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt
w Parzniewie w latach poprzednich na podstawie lustracji przeprowadzonej w II
kwartale 1999 r. przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt albo pasiekę
hodowlaną Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt w Parzniewie lub Stację Hodowli i
Unasienniania Zwierząt w Bydgoszczy.
§ 14. 1. Nabywcy uprawnionemu do rybactwa przysługuje dotacja w wysokości:
1) 15 zł - za 1 sztukę tarlaka karpia nowej linii lub rasy, zakupionego w
Zakładzie Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w Gołyszu lub Rybackim
Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego,
2) 3 zł - za 1 sztukę wyselekcjonowanego rodzajowo tarlaka pstrąga, zakupionego
w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego,
3) 8 zł - za 10 sztuk selekta pstrąga, zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb
Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego.
2. Podmiotowi produkującemu i prowadzącemu zarybianie jezior i zbiorników
zaporowych, na których jest uprawniony do rybactwa, przysługuje dotacja w
wysokości 8 zł za każde 10 sztuk narybku troci jeziorowej; dotacja nie dotyczy
narybku troci o średniej długości całkowitej mniejszej niż 15 cm.
3. Podmiotowi utrzymującemu tarlaki i selekty karpia czystych linii: zatorskiej,
węgierskiej, jugosłowiańskiej, starzawskiej, gołyskiej i izraelskiej DOR-70, w
liczbie nie przekraczającej 800 sztuk rocznie dla każdej linii, oraz linii:
knyszyńskiej, francuskiej, niemieckiej, ukraińskiej i litewskiej, w liczbie nie
przekraczającej 100 sztuk rocznie dla każdej linii, stanowiących rezerwę
genetyczną, przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów ich utrzymania w
wysokości 20 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta.
4. Podmiotowi utrzymującemu poznakowane tarlaki i selekty pstrąga tęczowego
szczepu wiosennego i jesiennego tarła, prowadzącemu selekcję rodzinową w celu
poprawy wartości użytkowej, przysługuje dotacja, na pokrycie części kosztów
utrzymania, w wysokości 5 zł za 1 sztukę tarlaka lub selekta, w liczbie nie
przekraczającej 5 000 sztuk rocznie.
5. Podmiotowi utrzymującemu bank nasienia ryb w oparciu o metodę kriokonserwacji
w celu długookresowego przechowywania mleczu przysługuje dotacja na pokrycie
części kosztów utrzymania, w wysokości 1,30 zł za 1 porcję mrożonego nasienia
ryb, w liczbie nie przekraczającej 25 000 porcji rocznie.
§ 15. 1. Podmiotowi utrzymującemu stado ogierów przysługuje dotacja za ogiera
używanego do rozrodu rasy:
1) pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, małopolskiej,
wielkopolskiej, szlachetnej półkrwi i śląskiej - w wysokości 5 200 zł,
2) zimnokrwistej, konika polskiego, hucuła - w wysokości 3 400 zł.
2. Podmiotowi prowadzącemu zakład treningowy przysługuje dotacja za ogiera
przygotowywanego do próby dzielności w cyklu 8-miesięcznym w zakładzie
treningowym - w wysokości 6 000 zł.
3. Do naliczenia dotacji, o której mowa w ust. 1 i 2, przyjmuje się średni stan
ogierów ustalony w wyniku podzielenia sumy stanów ogierów na pierwszy dzień
każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy przez 13 - w odniesieniu
do ogierów używanych do rozrodu, i przez 9 - w odniesieniu do ogierów
przygotowywanych do próby dzielności.
4. Maksymalna liczba ogierów, na których utrzymanie przysługuje dotacja, wynosi
1180 sztuk. Wykaz podmiotów utrzymujących stado ogierów lub prowadzących zakład
treningowy zawiera załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Za konia hodowli krajowej, który w 1999 r. uzyskał wyniki w:
1) próbach dzielności koni ras: pełnej krwi angielskiej, małopolskiej,
wielkopolskiej, szlachetnej półkrwi i śląskiej, określone w załączniku nr 4 do
rozporządzenia,
2) krajowym pokazie hodowlanym koni czystej krwi arabskiej - Champion Polski,
afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego (ECAHO), określone w
załączniku nr 5 do rozporządzenia,
dotacja przysługuje - w wysokości po 50% stawki dotacji określonej odpowiednio w
załączniku nr 4 i 5 do rozporządzenia - podmiotowi będącemu hodowcą lub
właścicielem konia, a w przypadku podmiotu, który jest jednocześnie hodowcą i
właścicielem - 100% stawki.
2. Podmiotowi prowadzącemu Księgi Stadne koni pełnej krwi angielskiej i czystej
krwi arabskiej przysługuje dotacja w wysokości 75 000 zł na dofinansowanie
kosztów związanych z opracowaniem i wydaniem drukiem Ksiąg Stadnych oraz
suplementów do nich dotyczących koni tych ras.
§ 17. 1. Podmiotom utrzymującym stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę
genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stada zarodowe drobiu, a także rodziny
pszczele stanowiące stada zachowawcze pszczół przysługuje dotacja na
dofinansowanie kosztów utrzymania tych zwierząt.
2. Wysokość stawek dotacji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
3. Podmioty i maksymalne liczby zwierząt gospodarskich i rodzin pszczelich w
stadach zachowawczych i stadach stanowiących rezerwę genetyczną oraz w stadach
zarodowych drobiu, na których utrzymanie przysługuje dotacja, określa załącznik
nr 7 do rozporządzenia.
4. Przy naliczaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średnioroczny
stan ewidencyjny tych zwierząt. Średnioroczny stan ewidencyjny zwierząt ustala
się jako:
1) sumę stanów dziennych sztuk dorosłych (samców i samic), utrzymywanych w
okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r., podzieloną przez 365 - w
odniesieniu do drobiu,
2) sumę stanów owiec matek na ostatni dzień każdego kwartału podzieloną przez 4
- w odniesieniu do owiec,
3) stan samic na dzień 31 marca 1999 r. - w odniesieniu do lisów pospolitych
pastelowych, lisów pospolitych białoszyjnych i tchórzy,
4) sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres
obrachunkowy, podzieloną przez 13 - w odniesieniu do pozostałych zwierząt,
5) stan rodzin pszczelich z matkami zakwalifikowanymi jako materiał mateczny lub
ojcowski na dzień 30 czerwca 1999 r.
5. Warunkiem udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 1, jest potwierdzenie
przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli
zwierząt utrzymywania stad zachowawczych i stanowiących rezerwę genetyczną
zwierząt gospodarskich i rodzin pszczelich oraz stad zarodowych drobiu, z
zastrzeżeniem ust. 6.
6. Utrzymywanie stad koników polskich i hucułów potwierdza właściwy związek
hodowców koni prowadzący Księgę Stadną dla tych ras, a utrzymywanie stad owiec -
właściwy regionalny związek hodowców owiec i kóz.
7. W razie zmiany podmiotu, o którym mowa w ust. 1, dotacje, o których mowa w
ust. 2, przysługują pierwszemu i drugiemu właścicielowi w wysokości
proporcjonalnej do okresu utrzymywania stad, potwierdzonego dokumentem kupna
sprzedaży; dotacje rozliczane są do średniego stanu zwierząt ustalanego jako
suma stanów dziennych podzielona przez liczbę dni okresu utrzymywania zwierząt.
§ 18. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej do prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej koni
przysługuje dotacja w wysokości:
1) 37 zł - za klacz wpisaną do Księgi Stadnej, podlegającą weryfikacji wartości
użytkowej i hodowlanej,
2) 72 zł - za klacz podlegającą ocenie wartości użytkowej w celu wpisania do
Księgi Stadnej,
3) 29,50 zł - za źrebię podlegające opisowi w celu wystawienia dokumentu
hodowlanego,
4) 16 zł - za źrebię roczne i dwuletnie podlegające selekcji hodowlanej,
5) 46 zł - za ogiera uznanego podlegającego przeglądowi i selekcji hodowlanej,
6) 95 zł - za ogiera młodego podlegającego kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni
zarodowych,
7) 93 zł - za ogiera poddanego próbie dzielności,
8) 200 000 zł - za koszty związane z opracowaniem i wydaniem drukiem ksiąg koni
zarodowych oraz rejestrów ogierów uznanych i państwowych.
§ 19. Podmiotom może być przyznana dotacja na dofinansowanie:
1) organizowania Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, w tym nagród za
osiągnięcia w hodowli przyznawanych na tej wystawie - w ramach kwoty 2 000 000
zł,
2) upowszechniania postępu biologicznego oraz innych zadań z zakresu postępu
biologicznego w produkcji zwierzęcej - w ramach kwoty 2 000 000 zł,
3) nabycia z importu niezbędnych do realizacji programów hodowlanych
rozpłodników, zarodków, nasienia: buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów oraz
żeńskiego materiału hodowlanego i matek pszczelich - w ramach kwoty 3 000 000
zł, przyjmując za podstawę cenę zakupu obejmującą kwotę należną sprzedającemu
powiększoną o obciążenia o charakterze publicznoprawnym i koszty ubezpieczenia
związane bezpośrednio z zakupem.
§ 20. Dotacja na realizację zadań zleconych przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej
przysługuje do wysokości stawek określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
§ 21. 1. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej przysługuje dotacja na prowadzenie:
1) oceny wartości użytkowej i hodowlanej świń, drobiu, zwierząt futerkowych i
pszczół, oceny wartości użytkowej bydła w stadach objętych unasiennianiem lub
kontrolowanym rozrodem naturalnym oraz na prowadzenie wpisu i ksiąg zwierząt
hodowlanych,
2) oceny wartości hodowlanej bydła ras mlecznych,
3) unasienniania bydła i świń, na częściowe pokrycie kosztów:
a) realizacji przez poszczególne stacje hodowli i unasienniania zwierząt
programów oceny i selekcji buhajów do hodowli oraz produkcji lub zakupu nasienia
buhajów,
b) nabycia rozpłodników oraz produkcji lub nabycia ich nasienia,
4) produkcji i unasienniania matek pszczelich,
5) unasienniania owiec, klaczy i kóz.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są udzielane za pierwszy zabieg
inseminacyjny udokumentowany wystawionym zaświadczeniem o unasiennianiu.
3. Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji, o których mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 9 do rozporządzenia.
4. Stawki dotacji do oceny krowy rasy mlecznej, określone w lp. A I pkt 1
załącznika nr 9 do rozporządzenia, stosuje się we współczynnikiem:
1) 0,71 - w województwach: dolnośląskim, lubuskim, opolskim, wielkopolskim i
zachodniopomorskim,
2) 1,00 - w województwach: kujawsko-pomorskim, pomorskim, śląskim i
warmińsko-mazurskim,
3) 1,51 - w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim,
podkarpackim, podlaskim i świętokrzyskim.
5. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C I i C III
załącznika nr 9 do rozporządzenia.
6. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, dotacje są przekazywane na zadania
wymienione w ust. 1 pkt 1 i 3 w okresach miesięcznych, po przedstawieniu w
terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia z wykonanych zadań; w
wypadku unasienniania i produkcji matek pszczelich dotacja może być przekazywana
miesięcznie w wysokości 1/12 kwoty dotacji planowanej na te zadania, a jej
rozliczenie roczne następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia wykonania
zadań, nie później jednak niż do dnia 20 stycznia 2000 r.
7. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 2000 r.
8. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1999 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 22. 1. Podmiotom upoważnionym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej za prowadzenie oceny wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz
przysługuje dotacja w wysokości stawek określonych w załączniku nr 9 do
rozporządzenia.
2. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, dotacje są przekazywane w okresach
miesięcznych, po przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca
rozliczenia wykonanych zadań.
3. Podmiotowi upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
przysługuje dotacja według stawek i na zadania określone w lp. C II załącznika
nr 9 do rozporządzenia.
4. Środki otrzymane z rachunku Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
powinny być przekazane przez Polski Związek Owczarski do regionalnych związków
hodowców owiec i kóz w terminie 7 dni roboczych od dnia ich otrzymania.
5. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 2000 r.
6. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1999 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 23. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, za pośrednictwem
Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i okręgowych stacji hodowli zwierząt,
przekazuje dotacje, o których mowa w:
1) § 11 ust. 1 - na wniosek nabywcy buhaja zawierający numer identyfikacyjny i
informację dotyczącą oceny rozpłodnika, wraz z załączonym zaświadczeniem o
celowości jego nabycia, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2,
2) § 12:
a) ust. 1:
- pkt 1 - na wniosek hodowcy, potwierdzony pod względem merytorycznym przez
właściwą okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie karty jałówki-krowy,
- pkt 2 - na wniosek hodowcy potwierdzony pod względem merytorycznym przez
właściwą okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie karty jałówki-krowy i
informacji o pokryciu znajdującej się w bazie danych systemu informatycznego lub
potwierdzonej przez odpowiednią stację hodowli i unasienniania zwierząt,
- pkt 3 - na wniosek hodowcy; dotacja jest wypłacana w dwóch ratach w wysokości
1/2 stawki rocznej, według stanu krów licencjonowanych na dzień 31 maja i 30
listopada 1999 r. - w odniesieniu do krów wpisanych do ksiąg lub rejestrów
hodowlanych, lub jednorazowo w wysokości 1/2 stawki rocznej - w odniesieniu do
krów pierwiastek, które nie uzyskają w 1999 r. licencji i odchowają cielę do
wieku co najmniej 3 miesięcy,
- pkt 4 - na wniosek hodowcy, po złożeniu do okręgowej stacji hodowli zwierząt
metryczki świadczącej o odchowaniu pierwszego miotu lochy,
- pkt 5 - na wniosek hodowcy przekazującego knura, zawierający informację
dotyczącą oceny knura, z załączonym zaświadczeniem wydanym przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt potwierdzającym przeznaczenie knura do prac
eksperymentalnych oraz zawierającym poświadczenie Instytutu Zootechniki o
otrzymaniu knura,
b) ust. 3 - na wniosek udokumentowany zestawieniem sporządzonym przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie
protokołów pobrań prób krwi oraz wyników testów krwi wykonanych przez uprawnione
laboratoria,
c) ust. 4 - na wniosek hodowcy, potwierdzony pod względem merytorycznym przez
właściwą okręgową stację hodowli zwierząt,
d) ust. 10 - na wniosek Oddziału Badawczego Drobiarstwa Stacja Testowa we
Wroniawach Instytutu Zootechniki, przy czym dotacja może być wypłacana w
czterech ratach: po zakończeniu 8 tygodni odchowu, po zakończeniu całego
odchowu, w połowie cyklu hodowlanego, po zakończeniu cyklu hodowlanego i po
opracowaniu wyników końcowych testów; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi;
końcowe rozliczenie kwoty należnej dotacji następuje na podstawie faktycznie
poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania
drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania,
e) ust. 11 - na wniosek hodowcy, po potwierdzeniu przez prowadzącego ocenę
wartości użytkowej i hodowlanej prowadzenia oceny rozpłodowej stada i oceny
fenotypu co najmniej przez 1 rok,
f) ust. 12 - na wniosek hodowcy udokumentowany zaświadczeniem wydanym przez
wykonującego czynności związane z przeniesieniem zarodków do dróg rodnych
biorczyni, potwierdzonym przez właściwą okręgową stację hodowli zwierząt,
g) ust. 13 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu,
3) § 13 - na wniosek podmiotu,
4) § 17 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
przy czym w odniesieniu do stad bydła, trzody chlewnej i drobiu dotacja może być
wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty
dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po zakończeniu roku
kalendarzowego; w odniesieniu do rodzin pszczelich oraz do stad lisów
pospolitych pastelowych, lisów pospolitych białoszyjnych i tchórzy dotacja
wypłacana jest jednorazowo, począwszy od II kwartału, przy czym wniosek powinien
być potwierdzony pod względem merytorycznym przez właściwą okręgową stację
hodowli zwierząt.
2. Przed przekazaniem dotacji, o których mowa w ust. 1, wnioski podmiotów pod
względem merytorycznym i rachunkowym sprawdzają i potwierdzają: Centralna Stacji
Hodowli Zwierząt i okręgowe stacje hodowli zwierząt.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w okresach miesięcznych po
przedstawieniu w terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia
wykonanych zadań.
5. Roczne rozliczenie dotacji, o których mowa w ust. 1, jest składane do dnia 20
stycznia 2000 r.
5. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1999 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 24. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje dotacje, o których
mowa w:
1) § 11 ust. 1 - na wniosek właściwego okręgowego związku hodowców koni,
sporządzony na podstawie wniosków nabywców ogierów, zawierających numer
identyfikacyjny i nazwę ogiera, wraz z załączonym zaświadczeniem o celowości
jego nabycia, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 1,
2) § 12:
a) ust. 1 pkt 6 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni, sporządzony na
podstawie wniosków okręgowych związków hodowców koni,
b) ust. 2 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu,
zawierający imienny wykaz przetestowanych koni oraz potwierdzenie zgodności z
wpisem w Księdze Stadnej dla ras: pełnej krwi angielskiej i czystej krwi
arabskiej, a w odniesieniu do ogierów ras półkrwi i zimnokrwistych
przeznaczonych do rozrodu - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni
sporządzony na podstawie wniosków podmiotów wykonujących oznaczenia,
3) § 14:
a) ust. 1 pkt 1-3 - na udokumentowany wniosek nabywcy, na wskazany przez niego
rachunek bankowy,
b) ust. 2 - na wniosek podmiotu z załączonym protokołem zarybień, na wskazane
przez wnioskodawcę konto bankowe,
c) ust. 3 - na wniosek Rybackiego Zakładu Doświadczalnego w Zatorze Instytutu
Rybactwa Śródlądowego lub Zakładu Ichtiologii i Gospodarki Rybackiej PAN w
Gołyszu, wraz z załączonym protokołem odłowu tarlaków i selektów dokonanego w
celu przeprowadzenia selekcji i wyboru sztuk do stada podstawowego danej linii,
d) ust. 4 - na wniosek Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu
Rybactwa Śródlądowego,
e) ust. 5 - na wniosek Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w
Olsztynie,
4) § 15 ust. 1:
a) pkt 1 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości
1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie rocznej dotacji
następuje we wniosku za IV kwartał,
b) pkt 2 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
w pierwszym miesiącu I i II kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/3
ogólnej kwoty należnej dotacji rocznej; rozliczenie roczne dotacji następuje we
wniosku za III kwartał,
5) § 16:
a) ust. 1 - na wniosek podmiotu:
- pkt 1 - potwierdzony przez Polski Związek Hodowców Koni oraz Polski Związek
Jeździecki,
- pkt 2 - zawierający potwierdzenie wpisu o uzyskanych wynikach w Księdze
Stadnej koni arabskich czystej krwi,
b) ust. 2 - na wniosek Służewiec Tory Wyścigów Konnych w Warszawie Spółki z
o.o., potwierdzony przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa - Oddział
Terenowy w Warszawie; dotacja może być wypłacana za wykonane prace, a
rozliczenie dotacji rocznej następuje w IV kwartale,
6) § 17 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
w odniesieniu do koników polskich i hucułów; w pierwszym miesiącu I, II i III
kwartału dotacja może być wypłacana w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej
dotacji rocznej; rozliczenie dotacji rocznej następuje we wniosku za IV kwartał,
7) § 18 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni,
8) § 19 - na podstawie decyzji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
wydanej na wniosek podmiotu,
9) § 20 - na wniosek podmiotu i na warunkach określonych w umowie,
10) § 21 ust. 1:
a) pkt 1 i 3-5 - na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub innego
podmiotu realizującego zadania,
b) pkt 2 - na wniosek Instytutu Zootechniki; dotacja może być wypłacana w dwóch
ratach w wysokości 1/2 stawki rocznej po opracowaniu wyników oceny wartości
hodowlanej bydła,
11) § 22 - na wniosek Polskiego Związku Owczarskiego.
§ 25. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za pośrednictwem Polskiego
Związku Owczarskiego i regionalnych związków hodowców owiec i kóz przekazuje
dotacje, o których mowa w:
1) § 11 ust. 1 - na wniosek nabywcy kozła, zawierający numer identyfikacyjny
rozpłodnika i informację dotyczącą oceny rozpłodnika, wraz z załączonym
zaświadczeniem o celowości zakupu, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 3,
2) § 12:
a) ust. 1 pkt 7 - na wniosek hodowcy,
b) ust. 6 - na wniosek hodowcy,
c) ust. 9 - na wniosek regionalnego związku hodowców owiec i kóz,
3) § 17 - na wniosek podmiotu wymienionego w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
w odniesieniu do stad owiec, przy czym dotacja może być wypłacana po zakończeniu
każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej dotacji, a rozliczenie z tytułu
dotacji rocznej następuje po zakończeniu roku kalendarzowego.
2. Polski Związek Owczarski i regionalne związki hodowców owiec i kóz
potwierdzają i sprawdzają wnioski, o których mowa w ust. 1, pod względem
merytorycznym i rachunkowym.
3. Dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych - po przedstawieniu w
terminie 20 dni po upływie każdego miesiąca rozliczenia wykonanych zadań.
4. Środki na wypłaty dotacji powinny być przekazywane przez:
1) Polski Związek Owczarski do regionalnych związków hodowców owiec i kóz w
terminie 7 dni roboczych od daty otrzymania ich z rachunku Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
2) regionalne związki hodowców owiec i kóz - hodowcom w terminie 14 dni
roboczych od daty otrzymania ich z Polskiego Związku Owczarskiego.
5. Roczne rozliczenie dotacji jest składane do dnia 20 stycznia 2000 r.
6. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1999 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Rozdział 4
Dotacje na dofinansowanie upowszechniania doradztwa rolniczego oraz zasady i
tryb ich udzielania
§ 26. 1. Dotacje przysługują podmiotom, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej lub wojewoda zleci wykonanie zadań dotyczących upowszechniania
doradztwa rolniczego w zakresie:
1) integracji polskiej gospodarki żywnościowej z gospodarką żywnościową Unii
Europejskiej, w tym:
a) aktualnej polityki rolnej Unii Europejskiej,
b) regulacji prawnych wspólnej polityki rolnej w Unii Europejskiej,
c) skutków związanych z procesem integracji,
d) dostosowania polskiej gospodarki żywnościowej, w tym rolnictwa (praktyczne,
instytucjonalne, gospodarcze i prawne),
e) konsekwencji integracji z Unią Europejską,
f) organizacji wspólnego rynku w produkcji zwierzęcej, roślinnej, owoców i
warzyw w Unii Europejskiej a organizacją rynku produkcji rolnej w Polsce,
2) zarządzania gospodarstwem rolnym i przedsiębiorstwem na obszarach wiejskich
oraz małych i średnich miast, w tym:
a) czynników produkcji,
b) kierunków rozwoju i struktury produkcji,
c) rozmiarów produkcji - ryzyko produkcyjne i ekonomiczne,
d) analizy ekonomicznej i finansowej,
3) marketingu w agrobiznesie, w tym:
a) zakresu oraz znaczenia marketingu,
b) organizacji sprzedaży i orientacji rynkowej,
c) strategii marketingowej,
d) badań rynkowych,
e) sztuki negocjacji,
f) grup producenckich i marketingowych,
4) podstawowych aspektów prawnych, w tym:
a) regulacji prawnych dotyczących gospodarstwa rolnego,
b) regulacji prawnych dotyczących dzierżawy,
c) prawnych aspektów współpracy pomiędzy gospodarstwami rolnymi,
przedsiębiorstwami, spółdzielniami i innymi podmiotami gospodarczymi oraz
samorządami,
d) regulacji prawnych dotyczących własności rolnej, dziedziczenia, kontraktów
handlowych, ubezpieczeń, zabezpieczeń kredytowych, instrumentów finansowych,
5) aktywizacji społeczności lokalnej na obszarach wiejskich oraz małych i
średnich miast, w tym:
a) psychologicznych aspektów kierowania i podejmowania decyzji,
b) źródeł informacji, jej przetwarzania i interpretacji wyników,
c) promowania i rozwoju inicjatyw lokalnych młodzieży,
d) rozwoju małej i średniej przedsiębiorczości jako dodatkowych lub
alternatywnych źródeł dochodu,
6) rozwoju agrobiznesu w okresie długofalowym, w tym:
a) analizy i oceny opłacalności przedsięwzięcia,
b) zewnętrznych uwarunkowań rozwoju rolnictwa,
c) prognoz zmian w strukturze agrarnej,
d) prognoz zmian zatrudnienia na obszarach wiejskich,
e) zmian technik produkcji,
7) prowadzenia ksiąg podatkowych i rachunkowości rolnej,
8) rozwoju agroturystyki i turystyki na obszarach wiejskich oraz małych i
średnich miast, w tym:
a) klasyfikacji bazy turystycznej,
b) świadczenia usług turystycznych,
c) organizacji rynku turystycznego w Polsce, agroturystyki i turystyki na
obszarach wiejskich,
d) produktu markowego w turystyce,
9) funkcjonowania rynków hurtowych i giełd towarowych, w tym:
a) prawnego i organizacyjnego aspektu w organizowaniu się producentów przy
rynkach hurtowych i giełdach towarowych w branżowe grupy producenckie i
marketingowe,
b) standaryzacji i klasyfikacji produktów,
c) konfekcjonowania i pakowania,
d) sprzedaży hurtowej, detalicznej, terminowej,
e) udziału producenta jako akcjonariusza rynku hurtowego lub giełdy,
f) instrumentów finansowych - kwitów składowych, opcji,
10) wdrażania nowych technologii:
a) w produkcji roślinnej, w tym:
- alternatywnej produkcji roślinnej na potrzeby przemysłowe (ekopaliwo,
farmaceutyka, wiklina),
- przemysłowego wykorzystania słomy,
b) w produkcji zwierzęcej, w tym:
- zagospodarowania gnojowicy,
- zagospodarowania odpadów zwierzęcych - przetwórstwo i utylizacja,
- zastosowania automatycznych systemów żywienia zwierząt,
c) proekologicznych technologii produkcji,
d) niekonwencjonalnych źródeł energii,
11) doskonalenia zawodowego kadry doradczej, społecznych rad doradztwa
rolniczego i samorządów, członków izb rolniczych.
2. Dotacje na zadania, o których mowa w ust. 1, w wysokości stawek określonych w
załączniku nr 10 do rozporządzenia, mogą być udzielone na realizację zadań o
zasięgu krajowym i regionalnym, z tym że złożenie wniosku dotyczącego programu
regionalnego powinno być potwierdzone przez właściwego wojewodę.
§ 27. W ramach kwoty dotacji udzielonej na wykonanie zadań, o których mowa w §
26, mogą być dofinansowane zakupy środków produkcji niezbędnych do realizacji
tych zadań, w wysokości nie wyższej jednak niż 50% wartości tych zakupów, z
wyłączeniem zakupów inwestycyjnych.
§ 28. Z dotacji na zadania określone w § 26 mogą być pokrywane wydatki na zakup
pomocy dydaktycznych, nie wyższe jednak niż 50% dotacji udzielonej na zadanie.
Rozdział 5
Dotacje na dofinansowanie kosztów zwalczania zakaźnych chorób zwierząt oraz
badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach
pochodzenia zwierzęcego oraz zasady i tryb ich udzielania
§ 29. 1. Dotacje na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt oraz badania
monitoringowe pozostałości chemicznych i biologicznych w produktach spożywczych
pochodzenia zwierzęcego oraz w tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych
są przeznaczone na realizację zadań Inspekcji Weterynaryjnej, o których mowa w
art. 35 i 44 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.
U. Nr 60, poz. 369 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668), zwanej dalej "ustawą",
przysługują w szczególności w zakresie:
1) kontynuacji szczepień przeciwko wściekliźnie lisów dziko żyjących - za 1
dawkę szczepionki "Fuchsoral" wraz ze zrzuceniem z samolotu - do wysokości 2,65
zł,
2) wykonywania czynności weterynaryjnych według zasad określonych w § 1 ust. 1 i
§ 2 w wysokości wynagrodzenia określonego w załączniku do rozporządzenia
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie
szczegółowych zasad wynagradzania za wykonywanie niektórych czynności przez
lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez organ Inspekcji Weterynaryjnej
(Dz. U. Nr 156, poz. 1024),
3) badań monitoringowych chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi
zwalczania oraz pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach i płynach
ustrojowych zwierząt rzeźnych oraz w produktach spożywczych pochodzenia
zwierzęcego wykonywanych przez Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach, w
wysokości określonej w załączniku nr 11 do rozporządzenia,
4) zakupu i utrzymania stałej rezerwy szczepionek i biopreparatów do
diagnozowania i zwalczania chorób zakaźnych zwierząt oraz prowadzenia gospodarki
jej zasobami w 1999 r. przez Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach na
zlecenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Głównego
Inspektoratu Weterynarii w Warszawie, na warunkach określonych w umowie - do
wysokości 270 000 zł,
5) wypłaty odszkodowań i nagród za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazu
powiatowego lekarza weterynarii w wysokości ustalonej w art. 25 ust. 1-6 ustawy
oraz § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
z dnia 5 listopada 1998 r. w sprawie trybu powoływania i odwoływania
rzeczoznawców, ich kwalifikacji i zasad wynagradzania oraz szczegółowych zasad
oszacowywania zwierząt (Dz. U. Nr 143, poz. 925).
2. Na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, wykorzystywane będą środki z
budżetów wojewodów oraz z rezerwy celowej przewidzianej w ustawie budżetowej na
rok 1999.
Rozdział 6
Dotacje na dofinansowanie kosztów monitoringu jakości gleb, roślin, produktów
rolniczych i spożywczych oraz zasady i tryb ich udzielania
§ 30. Dotacja na dofinansowanie kosztów oznaczania parametrów: gleby, jakości
żywności, produktów rolniczych oraz środowiska ich produkcji i przetwarzania
przysługuje podmiotom za wykonane zadania zlecone przez Główny Inspektorat
Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwany dalej "Głównym
Inspektoratem", według stawek określonych w załączniku nr 12 do rozporządzenia.
§ 31. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje Głównemu
Inspektoratowi dotacje dla podmiotów za wykonane zadania, o których mowa w § 30,
w okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia za miesiąc poprzedni.
2. Roczne rozliczenie dotacji jest składane przez Główny Inspektorat Ministrowi
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 2000 r.
3. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji według stanu na dzień 31
grudnia 1999 r. są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Rozdział 7
Dotacje na dofinansowanie prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa
oraz zasady i tryb ich udzielania
§ 32. 1. Podmiotom za wykonanie zadań w zakresie:
1) scalania i wymiany gruntów, opracowania dokumentacji geodezyjnej do założenia
ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntów na podstawie ustawy z dnia 26
marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 i z 1998 r. Nr 106, poz.
668),
2) opracowania map numerycznych ewidencji gruntów metodą: skanowania i
digitalizacji, analityczną, nowego pomiaru, opracowania części opisowej operatu
ewidencji gruntów w systemie informatycznym według stanu w rejestrze gruntów,
weryfikacji (kontroli terenowej) ewidencji gruntów i budynków, opracowania
dokumentacji geodezyjno-kartograficznej po weryfikacji (kontroli terenowej)
ewidencji gruntów i budynków, modernizacji ewidencji gruntów, założenia
ewidencji gruntów i budynków na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr
54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 162, poz. 1126) i rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w
sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 158, poz. 813),
3) ponownej gleboznawczej klasyfikacji: gruntów zmeliorowanych, gruntów
zrekultywowanych i ulepszonych, zmienionych klas gruntów i użytków rolnych oraz
kontroli gleboznawczej klasyfikacji gruntów na podstawie rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 4 czerwca 1956 r. w sprawie klasyfikacji gruntów (Dz. U. Nr 19,
poz. 97, z 1957 r. Nr 5, poz. 21 i z 1972 r. Nr 49, poz. 317),
4) opracowania map gleboworolniczych, aktualizacji lub odnowienia map
gleboworolniczych,
5) opracowania dokumentacji geodezyjnej na grunty zmeliorowane (tereny
konkurencyjne) na podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne
(Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z
1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39,
poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz.
183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998
r. Nr 106, poz. 668), zwanej dalej "Prawem wodnym", do naliczenia opłat
melioracyjnych oraz ustalenia podstawy do wymiaru podatku rolnego na podstawie
ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94,
poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272 i Nr 137, poz. 926 oraz z 1998 r. Nr 108, poz. 681),
6) opracowania dokumentacji geodezyjnej do sporządzenia projektu rekultywacji
gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania nieznanych
sprawców, w tym dokumentacji projektowej rekultywacji na cele rolne lub leśne
oraz dokumentacji technicznej dróg transportu rolnego na podstawie ustawy z dnia
3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78, z
1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668),
7) opracowania dokumentacji geodezyjnej działek gruntów pod budynkami i działek
gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowania na podstawie ustawy
z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r.
Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),
8) opracowania dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej dotyczącej granicy
polno-leśnej na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr
101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz.
3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z
1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079 oraz z 1998 r. Nr
106, poz. 668),
9) opracowania materiałów do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej,
opracowania planów urządzeniowo-rolnych gminy, wsi i gospodarstw rolnych, z
uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego,
krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994
r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139),
10) opracowania dokumentacji geodezyjnej nieruchomości rolnych Państwowego
Funduszu Ziemi, przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na
podstawie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775, z
1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
11) opracowania dokumentacji geodezyjnej niezbędnej do wydania decyzji
administracyjnych dotyczących zwrotu nieruchomości rolnych przejętych na rzecz
państwa z naruszeniem prawa
- przysługują dotacje według stawek nie wyższych niż określone w załączniku nr
13 do rozporządzenia.
2. Do prac związanych ze scalaniem i wymianą gruntów, opracowaniem map
numerycznych ewidencji gruntów metodą nowego pomiaru oraz z weryfikacją
(kontrolą terenową) ewidencji gruntów i budynków stawkę dotacji określoną w
załączniku nr 13 do rozporządzenia w województwach:
1) małopolskim i podkarpackim, z uwagi na dużą szachownicę gruntów i warunki
terenowe - stosuje się ze współczynnikiem 2,0,
2) śląskim - stosuje się ze współczynnikiem 1,7,
3) dolnośląskim, świętokrzyskim i lubelskim - stosuje się ze współczynnikiem
1,3.
3. Do prac związanych z wymianą gruntów, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się
stawkę dotacji określoną w lp. 1 załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze
współczynnikiem:
1) 3,0 dla obszaru do 1 ha objętego postępowaniem,
2) 2,0 dla obszaru powyżej 1 ha do 2 ha objętego postępowaniem,
3) 1,5 dla obszaru powyżej 2 ha do 3 ha objętego postępowaniem.
4. Do prac wymienionych w ust. 2 nie mają zastosowania współczynniki określone w
ust. 3.
5. W przypadku opracowywania projektów rekultywacji gruntów i opracowywania
dokumentacji technicznej dla dróg transportu rolnego w terenach górskich stosuje
się stawkę dotacji określoną w lp. 5 załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze
współczynnikiem 1,5.
6. Do prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów (II etap - porządkowanie
i aktualizacja danych opisowych) stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 10
załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem:
1) 0,6 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi do 0,3 ha,
2) 0,8 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,3 ha do
0,6 ha,
3) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,6 ha do
1,0 ha,
4) 1,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,0 ha do
1,5 ha,
5) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,5 ha do
2,0 ha,
6) 2,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,0 ha do
2,5 ha.
Na obrębie, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5, ha stosuje
się współczynnik równy średniej powierzchni działki na obrębie, w zaokrągleniu
do pełnych liczb.
7. Do prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów (IV etap - utworzenie
mapy numerycznej) stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 10 załącznika nr 13
do rozporządzenia, ze współczynnikiem:
1) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi do
6,
2) 1,2 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi
powyżej 6 do 8,
3) 1,4 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi
powyżej 8 do 11,
4) 1,6 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi
powyżej 11 do 15,
5) 1,8 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi
powyżej 15 do 20,
6) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia ilość punktów przypadająca na działkę wynosi
powyżej 20.
Przez pojęcie punktu należy rozumieć każdy punkt określony współrzędnymi
znajdującymi się w bazie danych mapy numerycznej
8. Do prac związanych z założeniem ewidencji gruntów stosuje się stawkę dotacji
określoną w lp. 12 załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem:
1) 0,7 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi do 0,3 ha,
2) 0,9 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,3 ha do
0,6 ha,
3) 1,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 0,6 ha do
1,0 ha,
4) 1,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,0 ha do
1,5 ha,
5) 2,0 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 1,5 ha do
2,0 ha,
6) 2,5 dla obrębu, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,0 ha do
2,5 ha.
Na obrębie, gdzie średnia powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5 ha, stosuje
się współczynnik równy średniej powierzchni działki na obrębie w zaokrągleniu do
pełnych liczb.
9. Do prac związanych z gleboznawczą klasyfikacją gruntów wykonywanych na mapach
wielkoskalowych stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 13 i 14 załącznika nr
13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,4 dla skali 1:500, ze współczynnikiem
1,2 dla skali 1:1000 i ze współczynnikiem 1,1 dla skali 1:2000.
10. Dla obszarów leśnych objętych scaleniem i wymianą gruntów, na których
szacuje się drzewostan, stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 1 załącznika
nr 13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,25.
11. Do prac związanych z opracowaniem materiałów do studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej
przestrzeni produkcyjnej stosuje się stawkę dotacji określoną w lp. 2 załącznika
nr 13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 0,15.
12. W przypadku wykonywania prac związanych z opracowaniem planu
urządzeniowo-rolnego gminy, z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania
środowiska przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnych, stosuje się
stawkę dotacji określoną w lp. 3 załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze
współczynnikiem 0,1.
13. W przypadku wykonywania prac związanych z kwalifikacją wsi i gospodarstw
rolnych do opracowania planu urządzeniowo-rolnego i czynności organizacyjnych
postępowania urządzeniowo-rolnego lub sprawowania nadzoru autorskiego nad
realizacją planu urządzeniowo-rolnego stosuje się stawkę dotacji określoną w lp.
3 załącznika nr 13 do rozporządzenia, ze współczynnikiem 0,05.
14. Zadania wymienione w lp. 1, 6, 9-14 i 17 załącznika nr 13 do rozporządzenia
nie obejmują prac związanych z uzupełnieniem map tematycznych zasobu
geodezyjno-kartograficznego.
§ 33. 1. Dotacje, o których mowa w § 32, są przekazywane przez wojewodę w
okresach miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia w terminie 20 dni po upływie
każdego miesiąca.
2. Rozliczenia dotacji są sprawdzane i zatwierdzane pod względem merytorycznym,
formalnym i rachunkowym przez wojewodę. Rozliczenie jest przesyłane Ministrowi
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za I półrocze 1999 r. - do dnia 31 lipca
1999 r., za rok 1999 r. - do dnia 20 stycznia 2000 r.
3. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1999 r., są zwracane do dnia 20 stycznia 2000 r. na rachunek
wojewody.
Rozdział 8
Dotacje na dofinansowanie nawozów wapniowych oraz zasady i tryb ich udzielania
§ 34. 1. Dotacje mogą być udzielane podmiotom produkującym lub pozyskującym
nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Od dnia 1 lipca 1999 r. dotacją nie są objęte nawozy wapniowe z pozysku, z
wyjątkiem wapna kredowego odmian (symboli) od 06 do 09.
3. Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe objęte są dotacją, jeżeli:
1) zostały wyprodukowane lub pozyskane na terenie kraju z surowców krajowych,
2) spełniają wymagania określone w Polskich Normach, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) PN-93/C-87007/02 "Nawozy sztuczne wapniowe. Podział, oznaczenia i wymagania",
odmian (symboli) od 01 do 09,
b) PN-C-87006-2 "Nawozy sztuczne wapniowo-magnezowe. Podział, oznaczenia i
wymagania", odmian (symboli) od 01 do 07,
dla których uzyskano pozytywną ocenę Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa
w Puławach,
3) podmiot produkujący lub pozyskujący nawozy wapniowe z produkcji podstawowej
odmian (symboli) od 01 do 05 i pozysku wapna kredowego odmian (symboli) od 06 do
09 oraz wapniowo-magnezowe odmian (symboli) od 01 do 07 posiada koncesję na
wydobycie kopalin (surowców) wydaną na podstawie odrębnych przepisów,
4) podmiot uzyskał ważny dla danej partii nawozów, przygotowanej do sprzedaży,
atest (zaświadczenie) wydany na podstawie badania prób nawozów pobranych przez
próbobiorcę na terenie miejsca produkcji lub pozysku tych nawozów,
potwierdzający zgodność produkowanego wapna z wymaganiami Polskich Norm, o
których mowa w pkt 2, wystawiony przez okręgową stację chemiczno-rolniczą lub
laboratorium akredytowane przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji w zakresie
nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych. Partię nawozu stanowi produkcja
dobowa nawozu jednej odmiany lub ilość nie przekraczająca 2 000 ton.
§ 35. 1. Dotacja do nawozów wapniowych z produkcji podstawowej odmian (symboli)
od 01 do 05 i z pozysku wapna kredowego odmian (symboli) od 06 do 09 oraz
nawozów wapniowo-magnezowych odmian (symboli) od 01 do 07 może być udzielona
podmiotom po sprzedaży tych nawozów producentom rolnym do wysiewu na użytkach
rolnych i gruntach pod stawami - bezpośrednio lub za pośrednictwem jednostki
handlowej - w wysokości:
1) 45 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość do 100 km,
2) 63 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 100 km do 200 km,
3) 104 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 200 km do 300 km,
4) 135 zł za tonę czystego składnika MgO - na odległość ponad 300 km,
5) 45 zł za tonę czystego składnika CaO - bez względu na odległość.
2. Odległość, o której mowa w ust. 1, liczona jest od miejsca produkcji lub
pozysku nawozów do siedziby gminy, na której terenie producent rolny płaci
podatek rolny.
3. Ilość czystego składnika CaO i MgO oblicza się według minimalnych zawartości
tych składników, określonych w normie dla danej odmiany (symbolu) nawozów
wapniowych i wapniowo-magnezowych.
4. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona do nawozów wapniowych i
wapniowo-magnezowych sprzedanych producentom rolnym, w ilościach nie
przekraczających dawki czystego składnika CaO i MgO w przeliczeniu na 1 ha
użytków rolnych i gruntów pod stawami, zalecanej dla przebadanego areału użytków
rolnych i gruntów pod stawami w danym gospodarstwie, na podstawie aktualnych
badań zakwaszenia gleb wykonanych przez okręgową stację chemiczno-rolniczą.
§ 36. 1. Sprzedaż nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych powinna być
potwierdzona następującymi dokumentami:
1) fakturą (rachunkiem uproszczonym) zawierającą:
a) ilość, rodzaj nawozu wapniowego lub wapniowo-magnezowego, odmianę (symbol) i
cenę zakupionych nawozów,
b) numer koncesji, o której mowa w § 34 ust. 3 pkt 3,
c) numer atestu danej partii nawozów, o którym mowa w § 34 ust. 3 pkt 4,
d) w przypadku nawozów wapniowo-magnezowych informację o odległości, o której
mowa w § 35 ust. 1 i 2, od miejsca produkcji nawozów do siedziby gminy, na
której terenie producent rolny płaci podatek rolny,
2) kopię potwierdzoną przez gminę nakazu płatniczego podatku rolnego o wielkości
posiadanych przez producenta rolnego użytków rolnych i gruntów pod stawami,
3) zaleceniem okręgowej stacji chemiczno-rolniczej, o którym mowa w § 35 ust. 4.
2. Dotacje, o których mowa w § 35 ust. 1, wypłaca się podmiotom produkującym lub
pozyskującym nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe.
§ 37. 1. Podmioty zainteresowane korzystaniem z dotacji, o której mowa w § 35, z
zastrzeżeniem przepisu § 34 ust. 2, przed rozpoczęciem działalności objętej
dotowaniem w 1999 r. składają wniosek do właściwej terytorialnie izby skarbowej,
z którą uzgadniają sposób udokumentowania oraz ewidencjonowania tej
działalności. Do wniosku o dotację podmiot powinien dołączyć:
1) pozytywną ocenę Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach na
produkowane lub pozyskiwane nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe spełniające
wymagania określone w § 34 ust. 3 pkt 1 i 2,
2) koncesję na wydobycie kopalin do produkcji nawozów wapniowych i
wapniowo-magnezowych, o których mowa w § 34 ust. 3 pkt 3,
3) potwierdzenie z urzędu skarbowego o zgłoszeniu prowadzonej działalności.
2. Właściwą terytorialnie izbą skarbową do wypłacania dotacji jest izba
skarbowa, na której terenie znajduje się siedziba podmiotu produkującego lub
pozyskującego nawozy, o których mowa w § 34.
3. Izba skarbowa ustala dla podmiotu ubiegającego się o dotację limit dotacji na
1999 r., w ramach środków budżetowych przyznanych na ten cel izbie skarbowej.
4. Dotacje są wypłacane podmiotom przez właściwe izby skarbowe w okresach
miesięcznych, po przedstawieniu odpowiednich zestawień należnych dotacji i
niezbędnej dokumentacji, do wysokości rocznego limitu dotacji.
Rozdział 9
Dotacje na dofinansowanie prac w zakresie chemizacji rolnictwa, ochrony roślin
uprawnych i produkcji rolnej metodami ekologicznymi oraz zasady i tryb ich
udzielania
§ 38. Dotacje na dofinansowanie kosztów realizacji zadań określonych w
załączniku nr 14 do rozporządzenia Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
przekazuje Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Warszawie z siedzibą w
Wesołej, zwanej dalej "Okręgową Stacją", oraz jej oddziałom miesięcznie, po
przedstawieniu rozliczenia za miesiąc poprzedni.
§ 39. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje Okręgowej Stacji
dotację roczną w wysokości 123 000 zł z tytułu wykonywanych zadań w zakresie
agrochemicznej obsługi rolnictwa, ochrony środowiska, badań jakości nawozów i
pasz gospodarskich; dotacja przekazywana jest miesięcznie w wysokości 1/12
dotacji rocznej.
§ 40. 1. Dotacje na zadania z zakresu ochrony roślin uprawnych przed organizmami
szkodliwymi przysługują podmiotom:
1) którym wojewódzki inspektor ochrony roślin nakazał decyzją wykonanie na koszt
Skarbu Państwa określonych czynności, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z
dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446, z
1997 r. Nr 121, poz. 770 i z 1998 r Nr 106, poz. 668), zwanej dalej "ustawą o
ochronie roślin uprawnych",
2) w wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przy wykonywaniu decyzji
wojewódzkiego inspektora ochrony roślin w sprawie zwalczania organizmów
szkodliwych, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o ochronie roślin uprawnych,
3) na finansowanie zwalczania organizmów szkodliwych na podstawie decyzji
administracyjnych wojewódzkich inspektorów ochrony roślin na podstawie art. 3
ust. 3 ustawy o ochronie roślin uprawnych, w trybie postępowania egzekucyjnego,
4) na finansowanie ekspertyz związanych z wyceną czynności, o których mowa w pkt
1, oraz rzeczywistej szkody, o której mowa w pkt 2,
5) na przeprowadzenie zleconych badań organizmów szkodliwych podlegających
obowiązkowi zwalczania zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ochronie roślin
uprawnych oraz innych organizmów o znaczeniu międzynarodowym, w celu
stwierdzenia zasadności umieszczenia ich na liście organizmów zwalczanych z
urzędu; dotacji na te zadania udziela się w wysokości rzeczywistych kosztów ich
realizacji,
6) na przeprowadzenie badań gleby oraz roślin na obecność organizmów szkodliwych
podlegających obowiązkowi zwalczania, w wysokości określonej w załączniku nr 15
do rozporządzenia.
2. Dotacja na zorganizowanie systemu rejestracji producentów roślin przysługuje
podmiotom, którym Główny Inspektor Ochrony Roślin, zwany dalej "Głównym
Inspektorem", zleci wykonanie tych zadań w wysokości rzeczywistych kosztów, nie
wyższych niż 25 000 zł.
§ 41. Dotacja na zadania w zakresie:
1) prognozowania i sygnalizacji terminów zwalczania chorób i szkodników roślin
uprawnych,
2) kontroli jakości środków ochrony roślin,
3) analizy pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych,
- przysługuje podmiotom, którym Główny Inspektor zleci wykonanie tych zadań, w
wysokości stawek określonych w załączniku nr 15 do rozporządzenia.
§ 42. 1. Dotacja na badanie sprzętu do wykonywania zabiegów ochrony roślin
przysługuje podmiotom upoważnionym przez wojewódzkiego inspektora do prowadzenia
tych badań na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o ochronie roślin uprawnych, które
wykonały badanie opryskiwaczy ciągnikowych lub samobieżnych, polowych i
sadowniczych, będących w użytkowaniu rolników, wydały znak kontrolny Inspekcji
Ochrony Roślin oraz zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu - na obniżenie
kosztów tych badań, w wysokości:
1) 50 zł - dla opryskiwacza polowego o długości belki do 12 m,
2) 60 zł - dla opryskiwacza polowego o długości belki powyżej 12 m,
3) 50 zł - dla opryskiwacza sadowniczego,
4) 70 zł - dla opryskiwacza samobieżnego.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem wyszczególnienia
udzielonej bonifikaty na fakturze lub rachunku uproszczonym wystawionym
posiadaczowi opryskiwacza.
§ 43. 1. Dotacje są przekazywane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej za pośrednictwem Głównego Inspektora, w odniesieniu do dotacji, o
których mowa w:
1) § 40 - po wykonaniu zadania,
2) § 41 pkt 1 - po wykonaniu zadania,
3) § 41 pkt 2 i 3 - w okresach miesięcznych,
4) § 42 - w okresach kwartalnych.
2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane przez Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej na pisemny wniosek Głównego Inspektora, po wykonaniu
zadań.
3. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej przez Głównego Inspektora, w okresach półrocznych.
§ 44. 1. Podmiotom, które prowadzą pod kontrolą:
1) przestawianie gospodarstwa na produkcję metodami ekologicznymi,
2) produkcję zgodnie z kryteriami rolnictwa ekologicznego
potwierdzone ważnym zaświadczeniem lub certyfikatem, zwanym dalej
"zaświadczeniem gospodarstwa ekologicznego", przysługuje roczna dotacja do 1 ha
uprawy, według stawek określonych w załączniku nr 16 do rozporządzenia.
2. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny
usługi tej kontroli w wysokości określonej w załączniku nr 17 do rozporządzenia.
3. Dotacja, o której mowa w ust. 1 i 2, jest wypłacana przez Głównego Inspektora
Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwanego dalej "Głównym
Inspektorem", na podstawie złożonego w III kwartale przez podmiot wniosku,
zawierającego:
1) numer zaświadczenia gospodarstwa ekologicznego,
2) rodzaj i wielkość powierzchni kontrolowanych upraw ekologicznych,
3) datę kontroli przeprowadzonej w gospodarstwie przez jednostkę upoważnioną do
wydawania zaświadczeń gospodarstwa ekologicznego.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, powinien być potwierdzony przez jednostkę
upoważnioną przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do prowadzenia
kontroli gospodarstw ekologicznych i wydawania zaświadczeń.
5. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej przez Główny Inspektorat w IV kwartale.
§ 45. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w §
38, 40 i 44, według stanu na dzień 31 grudnia 1999 r., są zwracane na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 2000 r.
Rozdział 10
Dotacje na dofinansowanie kosztów monitorowania dostępu polskich artykułów
rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu oraz zasady i tryb
ich udzielania
§ 46. 1. Podmiotom realizującym zadania na zlecenie Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej w zakresie monitorowania dostępu polskich artykułów
rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu przysługuje
dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje za wykonane zadania w wysokości
wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji określonych w załączniku nr 18 do
rozporządzenia.
§ 47. Dotacja, o której mowa w § 46 ust. 1, jest wypłacana przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po przedstawieniu rozliczenia wykonanych
zadań. Roczne rozliczenie wykonanych zadań jest składane do dnia 20 stycznia
2000 r.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 48. Ze środków przeznaczonych na dotacje dla rolnictwa w ustawie budżetowej na
rok 1999 wypłaca się dotacje za zadania wykonane w 1998 r., należne według zasad
określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
11 maja 1998 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz
szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1998 r. (Dz. U. Nr 71, poz. 461 i
Nr 143, poz. 926), jeżeli wnioski o dotacje zostały złożone do dnia 31 stycznia
1999 r.
§ 49. 1. Dotacje mogą być udzielone za zadania wykonane w 1999 r. wyłącznie do
wysokości kwot ustalonych dla danego rodzaju zadań na 1999 r.
2. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w ust.
1, według stanu na dzień 31 grudnia 1999 r., są zwracane odpowiednio na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub wojewody do dnia 20
stycznia 2000 r.
3. Rozliczenia dotacji za 1999 r. podmioty są obowiązane przedłożyć w terminie
do dnia 31 stycznia 2000 r., chyba że przepisy rozporządzenia określają inne
terminy rozliczenia.
4. Dotacje należne za grudzień 1999 r., a nie sfinansowane ze środków 1999 r.,
obciążają środki przewidziane na ten cel w ustawie budżetowej na rok 2000 do
wysokości kwot ustalonych dla danego rodzaju zadań na 1999 r.
5. Kwoty dotacji nienależnie pobranych podlegają zwrotowi wraz z odsetkami na
rachunek bieżący:
1) wydatków - odpowiednio, właściwej części budżetu państwa lub izby skarbowej,
jeżeli zwrot nastąpił w roku, w którym dotacja została udzielona,
2) dochodów - odpowiednio, części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli
zwrot nastąpił po roku, w którym dotacja została udzielona, z zastrzeżeniem pkt
3,
3) dochodów budżetu państwa - odpowiednio we właściwym urzędzie skarbowym,
jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej.
6. Zwrot dotacji nienależnie pobranych regulują odrębne przepisy.
§ 50. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1999 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
19 marca 1999 r. (poz. 318)
Załącznik nr 1
PUNKTY I STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI
ROŚLINNEJ
1. Liczba punktów w hodowli twórczej roślin wynosi:
1) roślin rolniczych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian
w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998 r. - 6
punktów,
2) roślin rolniczych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w
ciągu ostatnich 10 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998 r. - 6
punktów,
3) roślin ogrodniczych:
a) warzywnych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu
ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998 r. - 6 punktów,
b) warzywnych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu
ostatnich 7 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998 r. - 6 punktów,
c) sadowniczych drzewiastych - za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w
ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998 r. - 8
punktów,
d) sadowniczych krzewiastych i bylin - za każdą odmianę wpisaną do rejestru
odmian w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1998
r. - 6 punktów,
4) za każdy ród będący w badaniach rejestrowych Centralnego Ośrodka Badania
Odmian Roślin Uprawnych w dniu 31 grudnia 1998 r.:
a) roślin rolniczych 3 punkty,
b) roślin ogrodniczych:
- warzywnych 3 punkty,
- sadowniczych drzewiastych 4 punkty,
- sadowniczych krzewiastych i bylin 3 punkty,
5) za hodowlę odpornościową od 0 do 5 punktów,
6) za wykonanie specjalistycznych analiz jakościowych od 0 do 5 punktów,
7) za stosowanie specjalistycznych technik hodowlanych od 0 do 5 punktów.
2. Wartość jednego punktu stawki dotacji wynosi:
1) dla roślin rolniczych 9 000 zł,
2) dla roślin ogrodniczych 4 500 zł.
3. Współczynniki trudności hodowli i znaczenia gospodarczego:
1) żyto 1,5
2) pszenżyto ozime 1,3
3) pozostałe zboża 1,0
4) kukurydza 1,0
5) ziemniak 1,8
6) burak cukrowy 1,8
7) burak pastewny 1,5
8) pozostałe korzeniowe 0,5
9) strączkowe 0,7
10) trawy 0,5
11) motylkowe drobnonasienne 0,5
12) oleiste (rzepak, mak) 1,8
13) inne oleiste 0,5
14) warzywa:
a) odmiany ustalone 1,0
b) odmiany mieszańcowe 1,3
15) rośliny sadownicze drzewiaste bez podkładek 1,5
16) rośliny sadownicze krzewiaste i byliny 1,0.
4. Wykaz gatunków roślin i podmiotów realizujących Program hodowli roślin na tle
zmian organizacyjnych w jednostkach hodowlanych do 2000 r.:
1) gatunki ważne gospodarczo:
Lp.Gatunek roślinLiczba programówPodmioty realizujące program
1234
1pszenica ozima61. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń, 64-005
Racot
2. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z o.o., 55-040
Kobierzyce
3. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k. Poznania,
63-004 Tulce
4. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
5. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
6. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., ul. Zbożowa 4, 30-002
Kraków
2pszenica jara21. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z
o.o., 55-040 Kobierzyce
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
3żyto31. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń, 64-005 Racot
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
3. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k. Poznania,
63-004 Tulce
4jęczmień jary31. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
2. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., ul. Zbożowa 4, 30-002
Kraków
3. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
5pszenżyto ozime21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików,
05-870 Błonie
2. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń, 64-005 Racot
6owies31. Danko Hodowla Roślin Spółka z o.o., Choryń, 64-005 Racot
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
3. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa
4
7ziemniak31. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
2. Olsztyńska Hodowla Ziemniaka i Nasiennictwo OLZNAS-CN Spółka z o.o.,
ul. Głowackiego 6, 10-448 Olsztyn
3. Pomorsko-Mazowiecka Hodowla Ziemniaka Spółka z o.o., z s. w
Strzekęcinie, 76-024 Świeszyno
8burak cukrowy1Kutnowska Hodowla Buraka Cukrowego Spółka z o.o., 99-300
Kutno, ul. Przemysłowa 5
9rzepak1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
10kukurydza21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
2. Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Spółka z o.o., 55-040
Kobierzyce
11trawy pastewne:
- życica trwała21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach
k. Poznania, 63-004 Tulce
2. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
- tymotka łąkowa31. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813
Szelejowo
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
3. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa
4
- kostrzewa łąkowa21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w
Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce
2. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., 30-002 Kraków, ul. Zbożowa
4
- kupkówka pospolita21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików,
05-870 Błonie
2. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. z s. w Tulcach k. Poznania,
63-004 Tulce
12kapusta głowiasta biała21. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo
Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55
2. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o.,
05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1
13cebula31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z
o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55
2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie,
63-100 Śrem
3. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z
o.o., 99-300 Kutno
14marchew31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z
o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55
2. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Gołębiew Spółka z o.o.,
99-300 Kutno
3. Produkcja i Hodowla Roślin Ogrodniczych w Krzeszowicach Spółka z o.o.,
32-065 Krzeszowice, ul. Żbicka 32
15burak ćwikłowy21. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze
Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55
2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie,
63-100 Śrem
16ogórek gruntowy41. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze
Spółka z o.o., ul. Rydla 53/55, 30-130 Kraków
2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie,
63-100 Śrem
3. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z
o.o., 99-300 Kutno
4. Instytut Warzywnictwa, 96-100 Skierniewice, ul. Konstytucji 3 Maja 1/3
17pomidor gruntowy31. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w
Świętosławiu Spółka z o.o., 87-853 Kruszyn
2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Sp. z
o.o., Reguły, 05-816 Michałowice
3. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o.,
05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1
18fasola na suche nasiona31. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo
Ogrodnicze Spółka z o.o., 30-130 Kraków, ul. Rydla 53/55
2. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z
o.o., 99-300 Kutno
3. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
19fasola szparagowa21. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze
Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare
2. POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., ul.
Rydla 53/55, 30-130 Kraków
20groch konserwowy31. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze
Zielonki Spółka z o.o., 05-082 Babice Stare
2. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o. w Nochowie,
63-100 Śrem
3. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu Spółka z
o.o., 87-853 Kruszyn
21jabłoń1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
22śliwa1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
23wiśnia1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
24porzeczka czarna1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100
Skierniewice, ul. Pomologiczna 18
25malina1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
26truskawka1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
2) gatunki o mniejszym znaczeniu gospodarczym:
Lp.Gatunek roślinLiczba programówPodmioty realizujące program
1234
1jęczmień ozimy21. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików,
05-870 Błonie
2. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 68-813 Szelejowo
2pszenżyto jare1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
3groch21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
2. Hodowla Roślin Sobótka Grupa Danko Spółka z o.o., 63-450 Sobótka
4bobik21. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
5łubin21. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
6koniczyna czerwona1Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., 42-279
Witkowice
7koniczyna biała1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
8wyka siewna1Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
9seradela1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
10trawy gazonowe21. Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., 42-279
Witkowice
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
11trawy pastewne: ,
- wiechlina łąkowa21. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., ul.
Zbożowa 4, 30-002 Kraków
2. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
- kostrzewa czerwona1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w
Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce
- życica wielokwiatowa21. Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o.,
30-002 Kraków, ul. Zbożowa 4
2. Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
- życica mieszańcowa1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w
Tulcach k. Poznania, 63-004 Tulce
- festulolium1Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
12burak pastewny1Małopolska Hodowla Roślin HBP Spółka z o.o., 430-002
Kraków, ul. Zbożowa 4
13len, konopie1Instytut Włókien Naturalnych, ul. Wojska Polskiego 71B,
60-630 Poznań
14chmiel1Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa Osada Pałacowa, 24-100
Puławy
15mak1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
16pomidor szklarniowy21. Produkcja i Hodowla Roślin Ogrodniczych w
Krzeszowicach Spółka z o.o., ul. Żbicka 32, 32-065 Krzeszowice
2. Instytut Warzywnictwa, 96-100 Skierniewice, ul. Konstytucji 3 Maja 1/3
17ogórek szklarniowy31. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w
Gołębiewie Spółka z o.o., Gołębiew k. Kutna, 99-300 Kutno
2. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z o.o.,
ul. Warszawska 1, 05-082 Babice Stare
3. SPÓJNIA Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o., w Nochowie,
ul. Lipowa 12, 63-100 Śrem
18sałata szklarniowa1"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki
Spółka z o.o., ul. Warszawska 1, 05-082 Babice Stare
19sałata gruntowa21. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w
Świętosławiu Spółka z o.o., Świętosław, 87-853 Kruszyn
2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka z
o.o., Reguły, 05-816 Michałowice
20papryka21. "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Świętosławiu
Spółka z o.o., Świętosław, 87-853 Kruszyn
2. Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka z
o.o., Reguły, 05-816 Michałowice
21seler1"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z
o.o., ul. Warszawska 1, 05-082 Babice Stare
22por1"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie Spółka z
o.o., Gołębiew k. Kutna, 99-300 Kutno
23kalafior1"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze w Gołębiewie
Spółka z o.o., Gołębiew k. Kutna, 99-300 Kutno
24pietruszka1POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z
o.o., ul. Rydla 53/55, 30-130 Kraków
25szpinak1"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Spółka z
o.o., ul. Warszawska 1, 05-082 Babice Stare
26czosnek1POLAN Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Spółka z o.o.,
ul. Rydla 53/55, 30-130 Kraków
27agrest1Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 96-100 Skierniewice, ul.
Pomologiczna 18
5. Programy hodowlane dla poszczególnych gatunków roślin i podmiotów nie
wymienionych w ust. 4, przewidziane na dokończenie prac hodowlanych:
1) gatunki ważne gospodarczo:
Lp.Gatunek roślinLiczba rodów*)Podmiot realizujący program
1234
1jęczmień jary1Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
2pszenica jara2Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach k.
Poznania, 63-004 Tulce
3pszenżyto ozime3Hodowla Roślin Szelejewo Spółka z o.o., 63-813 Szelejowo
4życica trwała1Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
5kostrzewa łąkowa3Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
6burak cukrowy3Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
7cebula2"PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Sp. z o.o.,
05-082 Babice Stare, ul. Warszawska 1
8burak ćwikłowy1Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych w Bąkowie,
49-212 Kolnica
9ogórek gruntowy3Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów, 39-217
Grabiny
10pomidor gruntowy2SGGW Katedra Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin,
02-787 Warszawa, ul. Nowoursynowska 166
2) gatunki o mniejszym znaczeniu gospodarczym:
Lp.Gatunek roślinLiczba rodów*)Podmioty realizujące program
1jęczmień ozimy31. Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o., z s. w Tulcach
k. Poznania, 63-004 Tulce
22. Hodowla Roślin Nieznanice Spółka z o.o., 42-270 Kołomnice
2koniczyna czerwona4Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików,
05-870 Błonie
3groch siewny21. "Piast" Hodowla Roślin Łagiewniki Spółka z o.o., 88-150
Kruszwica
62. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870 Błonie
4burak pastewny3Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Radzików, 05-870
Błonie
5pomidor szklarniowy1Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów k.
Dębicy, 39-217 Grabiny
6ogórek szklarniowy1Zakład Warzywniczy Spółka z o.o., Przyborów k. Dębicy,
39-217 Grabiny
7sałata gruntowa1"Spójnia" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Sp. z o.o., w
Nochowie, 63-100 Śrem
8seler2Polska Hodowla i Nasiennictwo Roślin Ogrodniczych IWARZ-PNOS Spółka
z o.o., Reguły, 05-816 Michałowice
9por1"Polan" - Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Snowidza Spółka z o.o.,
59-406 Snowidza
*) Za ród w badaniach rejestrowych liczba punktów wynosi 1.
6. Stawki dotacji za zadania z zakresu ochrony zasobów genowych roślin:
Lp.Nazwa zadania z zakresu ochrony zasobów genowychKwartalne stawki
dotacji w złotych
123
1Ocena zróżnicowania genetycznego w zasobach genowych marchwi6 000
2Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych pszenżyta i pszenicy
twardej14 000
3Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych fasoli7 000
4Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych uzyskanych w badaniach
genetycznych6 500
5Gromadzenie, ocena i utrzymywanie w stanie żywym zasobów genowych roślin
użytkowych na potrzeby hodowli i badań naukowych,
prowadzenie kolekcji patogenów ziemniaka,
koordynacja krajowego programu ochrony zasobów genowych roślin
użytkowych267 000
6Prowadzenie kolekcji mikroorganizmów patogenicznych dla roślin50 000
7Gromadzenie i ocena materiałów nasiennych jako banku genów chronionych
roślin leczniczych i ocena ich zasobów w stanie naturalnym w kraju28 000
8Gromadzenie i ocena zasobów genowych roślin sadowniczych i ozdobnych90
500
9Gromadzenie i ocena kolekcji tytoniu oraz odmian uprawnych, ekotypów i
roślin męskich chmielu32 500
10Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych roślin warzywnych, grzybów
uprawnych i dziko rosnących53 500
11Gromadzenie i ocena kolekcji odmian i ekotypów lnu oraz konopi12 500
12Gromadzenie i zachowanie materiałów kolekcyjnych dzikich, prymitywnych
form i wybranych linii wsobnych żyta oraz innych gatunków dzikich roślin
zbożowych,
gromadzenie i zachowanie kolekcji dzikich, prymitywnych i uprawnych w
ubiegłym stuleciu odmian jabłoni23 000
13Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych z rodzaju łubinów, grochu i
seradeli27 000
14Gromadzenie, wytwarzanie i ocena materiałów kolekcyjnych ziemniaków na
poziomie diploidalnym8 000
15Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych odmian, linii i form roślin
dyniowatych13 500
16Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych ekotypów i uprawowych
populacji roślin zielarskich9 500
7. Stawka dotacji na prowadzenie:
1) sadów zraźnikowych i nasiennych wynosi:
a) dla sadów w wieku do dwóch lat 5 850 zł/ha,
b) dla sadów w wieku powyżej dwóch lat 2 180 zł/ha,
2) sadów i plantacji elitarnych 11 600 zł/ha,
3) wyjściowego materiału szkółkarskiego roślin sadowniczych:
a) uwalnianych od chorób wirusowych 1 950 zł za odmianę
b) wolnych od chorób wirusowych 1 000 zł za odmianę.
8. Sposób ustalania dotacji na działalność badawczo-doświadczalną realizowaną
przez gospodarstwa pomocnicze Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin
Uprawnych (COBORU) lub zlecaną do wykonania innym wykonawcom:
1) dotację D stanowi suma wartości prowadzonych doświadczeń D = #W,
2) wartość doświadczenia W stanowi iloczyn punktów przypisanych temu
doświadczeniu i stawki indywidualnej ustalonej przez COBORU: W = P × Si,
3) każde doświadczenie ma przypisaną liczbę punktów P, wynikającą z jego praco-
i materiałochłonności, a każdy punkt - stawkę w złotych,
4) Dyrektor COBORU może:
a) tworzyć rezerwy na nieprzewidziane zadania w wysokości wynikającej ze
zmniejszenia przyznanej stawki o nie więcej niż 8%,
b) różnicować stawki S w granicach ± 25% (Si = S ± 25%, gdzie Si - stawka
indywidualna) w zależności od sytuacji, na którą składają się między innymi:
warunki glebowo-klimatyczne, poziom zmechanizowania prac doświadczalnych, status
własnościowy pola doświadczalnego. Tworzenie rezerwy i różnicowanie stawki nie
może spowodować przekroczenia łącznej kwoty zatwierdzonej dotacji,
5) sposób obliczania punktów - ogólną liczbę punktów P danego doświadczenia
stanowi: suma punktów jego pracochłonności Pr i punktów materiałochłonności Pm,
czyli:
P = Pr + Pm
I. Punktowanie pracochłonności doświadczeń
Pracochłonność doświadczenia wyraża się formułą:
Pr = Pt + Pf
gdzie:
Pt - oznacza punkty za pracochłonność "techniczną",
Pf - oznacza punkty za pracochłonność "fizyczną",
O liczbie punktów obu rodzajów pracochłonności doświadczenia decydują
następujące czynniki:
N - przeliczeniowa liczba poletek w doświadczeniu,
PP - wielkość "brutto" poletka w doświadczeniu,
C - zakres zabiegów polowych,
D - zakres badań i obserwacji.
Oznaczając liczbę punktów przypisanych poszczególnym czynnikom doświadczenia
odpowiednio: PtN, PtPP, PtC, PtD, PfN, PfPP, PfC, PfD, możemy liczbę punktów z
tytułu pracochłonności "technicznej" doświadczenia Pt zapisać wzorem:
[WZÓR]
a liczbę punktów z tytułu pracochłonności "fizycznej" doświadczenia Pf wzorem:
[WZÓR]
Zastosowano następujące metody i kryteria punktowania poszczególnych czynników:
N - przeliczeniowa liczba poletek w doświadczeniu wyraża się wzorem:
N = v(r+1) - dla doświadczeń 1-czynnikowych,
N = v(0,9×b) (r+1) - dla doświadczeń 2-czynnikowych,
N = v(0,9×b) (0,8×c) (r+1) - dla doświadczeń 3-czynnikowych,
gdzie:
v - liczba odmian (pierwszy czynnik),
b - liczba wariantów drugiego czynnika,
c - liczba wariantów trzeciego czynnika,
r - liczba powtórzeń.
Liczbę punktów PtN i PfN przypisanych poszczególnym wielkościom N podano w
tabeli 1.
PP - Wielkość poletka w doświadczeniu
Dla danego doświadczenia przyjmuje się obowiązującą aktualnie w metodyce
doświadczeń powierzchnię poletka "brutto". Przypisaną jej liczbę punktów PtPP i
PfPP podano w tabeli 1.
C - Zakres zabiegów polowych
Biorąc pod uwagę wykonywane w doświadczeniu zabiegi związane głównie z: siewem
(ręczny, maszynowy, punktowy, rzędowy, ewentualnie przygotowanie rozsady),
pielęgnacją (opryski, przerywka, redlenie, nawożenie i inne) oraz zbiorem
(maszynowy, ręczny indywidualny, rośliny cienko-, grubołodygowe) podzielono
gatunki na 18 grup (w przypadku niektórych gatunków warzyw i roślin ozdobnych o
wielokrotnych zbiorach i znacznie większej liczbie zabiegów pielęgnacyjnych
wprowadzono wyższe grupy). Zaszeregowanie gatunków do poszczególnych grup podano
w tabeli 2, natomiast przypisaną dla każdej grupy liczbę punktów PtC i PfC
podano w tabeli 1.
D - Zakres badań i obserwacji
W obowiązującej metodyce każdego doświadczenia podany jest zestaw badań i
obserwacji, które należy wykonać w trakcie wegetacji i zbioru. Stopień
utrudnienia przy wykonywaniu każdej obserwacji (badania) zbonitowano
trójstopniową skalą punktową:
-
obserwacje łatwe - 1 punkt (na przykład: daty i oceny niektórych faz
rozwojowych, długość okresu wegetacji),
- obserwacje średniotrudne - 2 punkty (na przykład: choroby - ocena, wysokość
roślin - pomiar, wyleganie - ocena),
- obserwacje trudne - 3 punkty (na przykład: niektóre choroby - bonitacja bądź
pomiar, większość badań i obserwacji przewidzianych przy zbiorze doświadczenia).
Przypisując każdej obserwacji (badaniu) określonego doświadczenia liczbę punktów
tej skali, otrzymujemy sumę tzw. punktów "małych", według której doświadczenia
skategoryzowano następująco:
kategoria:
1 do 30 punktów 10 121-145 punktów,
2 31-40 punktów 11 146-170 punktów,
3 41-50 punktów 12 171-200 punktów,
4 51-60 punktów 13 201-230 punktów,
5 61-70 punktów 14 231-265 punktów,
6 71-80 punktów 15 266-300 punktów,
7 81-90 punktów 16 301-330 punktów,
8 91-100 punktów 17 331-365 punktów,
9 101-120 punktów 18 powyżej 365 punktów.
Z kolei każdej kategorii doświadczeń przypisano odpowiednią liczbę tak zwanych
punktów "dużych" PtD i PfD. Są one podane w tabeli 1.
Każde dalsze zwiększenie sumy punktów "małych" dla zespołu badań i obserwacji o
30 powiększa liczbę kategorii o 1, a liczbę punktów "dużych" PtD o 3 oraz PfD o
1.
Zaszeregowanie poszczególnych doświadczeń do odpowiednich kategorii podano w
tabeli 2.
II. Punktowanie materiałochłonności doświadczeń
Na ogólną materiałochłonność doświadczenia składają się koszty materiałowe,
energia, paliwa, usługi, podatki i inne.
1. Naliczanie punktów materiałochłonności Pm dla doświadczeń z roślinami w
gruncie:
Pm = Q1 × k1
[WZÓR]
gdzie:
Q1 - powierzchnia doświadczenia w arach,
k1 - empirycznie ustalony współczynnik w wysokości 3,34,
v,b,c,r,PP - zdefiniowano w części I.
2. Naliczanie punktów materiałochłonności Pm dla doświadczeń z roślinami pod
osłonami:
Pm = Q2 × M × k2
Q2 = v × b × r × PP
gdzie:
Q2 - powierzchnia doświadczenia w m2,
M - czasokres (w miesiącach) zajmowania przez doświadczenie powierzchni Q2 pod
osłonami,
k2 - empirycznie ustalony współczynnik w wysokości 0,5.
3. Naliczanie punktów materiałochłonności Pm dla badań fizjologicznych odmian
zbóż, rzepaku oraz traw.
Pm = v × b × r × k3
gdzie:
k3 - empirycznie ustalony współczynnik w wysokości 0,13.
4. Naliczanie punktów dla badań odrębności, wyrównania i trwałości odmian.
Badane gatunki - taksony dzieli się na 7 grup "kosztochłonności". Ich
zaszeregowanie do poszczególnych grup zawiera tabela 3. Pm na 1 poletko w
grupach wynosi:
1 - 1,5 punktu,
2 - 2 punkty,
3 - 2,5 punktu,
4 - 3 punkty,
5 - 3,5 punktu,
6 - 5,5 punktu,
7 - 8 punktów.
5. Naliczanie punktów dla badań tożsamości i czystości odmianowej wg systemu
OECD i krajowego. Badane gatunki - taksony dzieli się na 3 grupy. Pm dla jednej
badanej partii nasion w grupach wynosi:
grupa 1 - 1,5 punktu - gatunki grupy 1-3 w tabeli numer 3,
grupa 2 - 2,0 punkty - gatunki grupy 4-5 w tabeli numer 3,
grupa 3 - 2,5 punktu - gatunki grupy 6-7 w tabeli numer 3.
6. Pm dla badań wartości siewnej nasion na 1 oznaczenie wynosi:
- zdolność kiełkowania - 0,005 punktu przeliczeniowego,
- masa 1000 nasion - 0,003 punktu przeliczeniowego,
- pełna analiza nasion buraków cukrowych i pastewnych - 0,05 punktu
przeliczeniowego,
- jednokiełkowość buraków cukrowych i pastewnych - 0,02 punktu przeliczeniowego,
- ploidalność buraków cukrowych i pastewnych - 0,007 punktu przeliczeniowego.
7. Pm dla badań meteorologicznych wynosi 0,005 punktu za jednostkę obserwacyjną.
Jednostką obserwacyjną jest jednostkowy pomiar lub obserwacja zjawiska
meteorologicznego lub jego skutku wykonywane na posterunku meteorologicznym z
częstotliwością i w sposób określony w "Instrukcji do prowadzenia obserwacji
meteorologicznych w stacjach doświadczalnych oceny odmian - 1992".
8. Naliczanie ogólnej liczby punktów P dla doświadczeń sadowniczych wg wzoru:
P = Q × Sn
Q = v × b × c × r × PP × Sn
gdzie:
Q - powierzchnia doświadczenia w m2,
v, b, c, r, PP - zdefiniowano w części I,
Sn - empirycznie ustalony współczynnik, który wynosi:
- dla doświadczeń z drzewami owocowymi w I-III roku: S1 - 0,040,
- dla doświadczeń z drzewami owocowymi w IV i dalszych latach: S2 - 0,070,
- dla doświadczeń z krzewami jagodowymi w I roku: S3 - 0,035,
- dla doświadczeń z krzewami jagodowymi w II roku: S4 - 0,045,
- dla doświadczeń z krzewami jagodowymi w III roku: S5 - 0,090,
- dla doświadczeń z truskawką w I roku: S6 - 0,035,
- dla doświadczeń z truskawką w II i dalszych latach: S7 - 0,065.
9. Pm dla badań chemiczno-technologicznych w Centralnym Laboratorium Oceny
Odmian ustalono na jedną analizę i wynosi ono:
Lp.Nazwa analizyLiczba punktów przeliczeniowych na 1 analizę
123
1Azot ogólny0,23
2Białko właściwe w tytoniu0,68
3Tłuszcze0,12
4Włókno 0,30
5Strawność0,45
6Glukozynolany0,24
7Solanina1,08
8Cukry0,65
9Morfina0,62
10Nikotyna0,48
11Alkaloidy0,48
12Tanina0,36
13Kapsaicyna0,54
14Perlolina0,48
15Saponiny0,36
16Popiół0,06
17Rozgotowywanie nasion0,08
18DBC0,24
19Olejki eteryczne0,54
20Analizy technologiczne:
- pszenicy0,48
- żyta0,42
- pszenżyta0,41
- jęczmienia0,96
- owsa0,05
- gryki0,05
- lnu8,00
- chmielu3,50
21Elektroforeza: zbóż, kukurydzy, traw0,72
- ziemniaka1,40
22Analiza jakościowa buraka0,15
23Wartość przetwórcza ziemniaka1,14
24Witamina C0,42
25B-karoten0,42
26Kwasowość ogólna0,12
27Cukry w warzywach0,81
28Azotany0,62
29Betanina0,62
30Gluten0,35
31Glukozynolany metodą HPLC0,60
32Udział kwasów tłuszczowych0,60
33Glukozydy cyjanogenne1,15
34Alkaloidy w trawach0,72
35Sucha masa w warzywach0,10
36Saponiny0,36
PUNKTOWANIE POSZCZEGÓLNYCH CZYNNIKÓW PRACOCHŁONNOŚCI
Tabela 1
N-przeliczeniowa liczba poletekPP-wielkość poletkaC-zabiegi
poloweD-badania i obserwacje
wyszczególnienieprzypisana liczba punktówm2przypisana liczba punktówgrupa
gatunkówprzypisana liczba punktówkategoria doświadczeńprzypisana liczba
punktów
PtNPfNPtPPPfPPPtCPfCPtDPfD
123456789101112
-2013do 101,12123132
21-352611-251,24236263
36-5039powyżej 261,36349394
51-6541245124125
66-8051556155156
81-9561867186187
96-11072178217218
111-12582489248249
126-1409279102792710
141-1551030101130103011
156-1701133111233113312
171-1851236121336123613
186-2001339131439133914
201-2151442141542144215
216-2301545151645154516
231-2451648161748164817
246-2601751171851175118
261-3001854181954185419
301-3401957
341-3802060
381-4202163
powyżej 4212266
GRUPY (C - ZABIEGI POLOWE) I KATEGORIE (D - BADANIA I OBSERWACJE), DO KTÓRYCH
ZASZEREGOWANO POSZCZEGÓLNE DOŚWIADCZENIA
Tabela 2
Grupy roślin, gatunek/doświadczenieCzynnikGrupy roślin,
gatunek/doświadczenieCzynnik
CDCD
123456
Gatunki zimujące Rzepak ozimy
S - zimotrwałość (skrzynia, nasyp)32P - podstawowe66
S - pleśń śniegowa - pole34P - podstawowe z poszerzonym zakresem badań67
S - pleśń śniegowa - chłodnia12
S - mrozoodporność (chłodnia)22S - mrozoodporność - pole68
Zboża ozimeS - choroby grzybowe - pole68
P - podstawowe24K - odmiany rekomendowane76
P - technologia na jakość34Rzepak jary
S - ocena postępu genetycznego35P - podstawowe56
S - herbicydy22Len włóknisty
S - monokultura24P - podstawowe106
K - odmiany rekomendowane34S - Fusarium - pole123
Zboża jareTytoń
P - podstawowe23P - Virginia1211
P - technologia na jakość33P - Burley1111
S - technologia uprawy23P - Kentucky1011
S - niskie pH11P - Mocny Skroniowski911
S - reakcja na suszę11P - Puławski911
S - gęstość siewu23P - Cygarowy1111
S - porastanie11Bobik
S - zamieszanie nasion11P - podstawowe - nasiona54
S - górskie65Groch siewny
K - odmiany rekomendowane33P - gleby dobre - nasiona67
KukurydzaP - gleby lżejsze - nasiona66
P - w uprawie na ziarno105P - podstawowe - na zielonkę43
P - w uprawie na kiszonkę105K - odmiany rekomendowane77
K - odmiany rekomendowane115Strączkowe
Burak cukrowyS - wczesny zbiór zielonki43
P - podstawowe105Łubin wąskolistny
S - pośpiechy62P - podstawowe na nasiona65
K - odmiany rekomendowane115P - podstawowe na zielonkę33
Burak pastewnyŁubin żółty
P - podstawowe105P - podstawowe na nasiona64
S - pośpiechy62P - podstawowe na zielonkę33
ZiemniakStrączkowe
P - bardzo wczesne88S - choroby fuzaryjne - pole64
P - wczesne76Koniczyna czerwona
P - średnio wczesne76P - polowe - I rok64
P - średnio późne76P - następne lata bez wysyłki prób510
P - późne76
S - degeneracyjne - bardzo wczesne85P - następne lata - wysyłka prób512
S - degeneracyjne - wczesne85P - łąkowe - I rok65
S - degeneracyjne - średnio wczesne85P - następne lata bez wysyłki prób515
S - degeneracyjne - późne85
S - długość okresu wegetacji - bardzo wczesne85P - następne lata z wysyłką
prób517
P - na nasiona I rok i następne44
S - długość okresu wegetacji - wczesne85P - górskie - I rok64
S - długość okresu wegetacji - średnio wczesne85P - następne lata bez
wysyłki prób510
S - długość okresu wegetacji - późne85P - następne lata z wysyłką prób512
S - mechaniczne uszkodzenie53Koniczyna biała
S - ocena konsumpcji71P - łąkowe - I rok66
S - górskie86P - następne lata bez pobierania prób510
S - porażenie zarazą ziemniaka71
123456
Koniczyna biała cd. Burak ćwikłowy
P - następne lata z pobieraniem prób512P - podstawowe54
S - przechowywanie - pole71
P - pastwiskowe - I rok65S - przechowywanie - przechowalnia53
P - następne lata bez pobierania prób715Marchew
P - następne lata z pobieraniem prób717P - podstawowe84
S - przechowywanie - pole81
S - na glebach organicznych65S - przechowywanie - przechowalnia63
S - następne lata bez pobierania prób715
S - następne lata z pobieraniem prób717Seler
S - na nasiona44P - podstawowe95
LucernaS - przechowywanie - pole91
P - podstawowe - pole I rok64S - przechowywanie - przechowalnia73
P - następne lata bez pobierania prób510
P - następne lata z pobieraniem prób512Pomidor
TrawyP - podstawowe
P - polowe - I rok63P - wysoki1412
P - następne lata bez pobierania prób58S - sztywnołodygowy1212
P - następne lata z pobieraniem prób59W - wiotkołodygowy1312
P - łąkowe - I rok63S - uprawa na wełnie2215
P - następne lata bez pobierania prób59Fasola
P - następne lata z pobieraniem prób510P - podstawowe
P - pastwiskowe - I rok631 - na suche nasiona97
P - następne lata bez pobierania prób6113 - szparagowa zielonostrąkowa97
P - następne lata z pobieraniem prób612
P - trawnikowe - I rok1244 - szparagowa żółtostrąkowa97
P - następne lata911S - testy odpornościowe21
P - dynamika plonowania - I rok61P - tyczna117
P - następne lata57Groch
P - eksploatacja sportowa - 1 rok124P - podstawowe107
P - następne lata99Rozmnożenie rodów zbóż21
S - Fusarium, pleśń śniegowa traw - I rok34Rozmnożenie rodów ziemniaka71
Rozmnożenie rodów ziemniaka w źródłach infekcji71
S - Fusarium, pleśń śniegowa traw - następne lata21Ziemniak
S - hala wegetacyjna22S - odporność na wirusy, grzyby, bakterie - pole85
Pieczarka
P - podstawowe7035S - trwałość przechowywania - laboratorium85
Cebula
P - podstawowe, z dymki94S - odporność na wirusy, PSTV - laboratorium1311
S - przechowywanie - pole91
S - przechowywanie - przechowalnia63S - odporność na grzyby, bakterie -
laboratorium1111
Por
P - podstawowe104S - frytki i chipsy - laboratorium75
OgórekOdporność na patogeny rzepaku, łubinów, fasoli, grochu, bobiku i
inne - laboratorium21
P - konserwowy, korniszon, sałatkowy1112
P - kwaszeniak1314
S - kwaszenie ogórka42
Kalafior
P - podstawowe107
Kapusta głowiasta biała
P - wczesna, średnio wczesna116
P - średnio późna, późna106
S - kwaszenie kapusty22
S - przechowywanie - pole101
S - przechowywanie - przechowalnia73
BADANIE ODRĘBNOŚCI, WYRÓWNANIA I TRWAŁOŚCI - GRUPY KOSZTOCHŁONNOŚCI GATUNKÓW
Tabela 3
Grupa PGatunek - Takson
12
1 1,5 punktu 1 poletko1. Gryka
2. Proso
3. Konopie
4. Facelia błekitna
5. Bieluń
6. Cząber
7. Dziurawiec
8. Glistnik
9. Kminek
10. Kolendra
11. Malwa
12. Naparstnica
13. Ostropest
14. Szałwia
15. Tymianek
16. Mięta pieprzowa
17. Pokrzyk wilcza jagoda
18. Rzewień chiński
19. Siwiec żółty
20. Rzodkiewka polowa
21. Kosaciec bylinowy - rok 1
22. Piwonia - rok 1
23. Lilak - rok 1
24. Forsycja - rok 1
25. Jaśminowiec - rok 1
26. Krzewuszka - rok 1
27. Wrzosiec - 1, 3 rok
28. Pięciornik - 1 rok
2 2 punkty 1 poletko29. Drzewa i krzewy ozdobne - 1 rok
1. Soja
2. Gorczyca biała
3. Gorczyca sarepska
4. Len oleisty
5. Len włóknisty
6. Rzepak jary
7. Rodkiew oleista
8. Seradela
9. Kozłek
10. Majeranek
11. Rumianek
12. Dynia olbrzymia
13. Dynia zwyczajna
14. Szpinak
15. Szczaw
16. Lilia - mieszańce azjatyckie - rok 1 i 3
17. Róża gruntowa - wiosna - rok 2 i 3 (Thea Hybrida, Floribunda)
18. Róża gruntowa - jesień - rok 1 i 3 (Thea Hybrida, Floribunda)
19. Róża gruntowa (pnące) - rok 1 i 2
20. Lilak - rok 2 i 4
21. Forsycja - rok 2 i 4
22. Jaśminowiec - rok 2 i 4
23. Krzewuszka - rok 2 i 4
24. Róża szklarniowa i gruntowa (wiosna i jesień) - rok 3 kolekcja
25. Alstremeria bylinowa - 2 rok
26. Koper ogrodowy
27. Koper włoski
3 2,5 punktu 1 poletko28. Truskawka - 1 rok
29. Szarłat
30. Pięciornik - 2, 4 rok
31. Lubczyk
32. Drzewa i krzewy ozdobne - rok 2, 4 i następne
1. Ziemniak
2. Burak cukrowy
3. Burak pastewny
4. Cykoria korzeniowa
5. Rzepak
6. Brukiew pastewna
7. Życica wielokwiatowa westerwoldzka
8. Kapusta pastewna
9. Mak
10. Słonecznik
11. Melon
12. Sałata łodygowa
13. Sałata polowa
14. Sałata krucha
15. Sałata liściowa
16. Sałata foliowa
17. Rzodkiewka pod osłonami wiosenna
18. Rzodkiew
19. Brukiew jadalna
20. Kukurydza cukrowa
21. Kukurydza pękająca
22. Rabarbar
23. Szparag
24. Lewkonia wielopędowa
25. Godecja
26. Lobularia
27. Nachyłek
28. Krokus
29. Nagietek
30. Eszolcja kalifornijska
31. Alstremeria bylinowa - rok 2
32. Lilia - mieszańce azjatyckie - rok 2
33. Kosaciec bylinowy - rok 2 i 3
34. Piwonia - rok 2 i 3
35. Lilak - rok 3
36. Forsycja - rok 3
37. Jaśminowiec - rok 3
38. Krzewuszka - rok 3
39. Alstremeria bylinowa - 1 rok
40. Róża szklarniowa wiosna - rok 2
41. Róża szklarniowa jesień - rok 1
42. Róża gruntowa (Thea Hybrida, Floribunda) wiosna - rok 1
43. Róża gruntowa (Thea Hybrida, Floribunda) jesień - rok 2
44. Róża gruntowa (pnące) - rok 3
45. Narcyz - kolekcja wzorców
46. Tulipan - kolekcja wzorców
47. Mieczyk - kolekcja wzorców
48. Pelargonia bluszczolistna - kolekcja
49. Krzewy - 1 rok
50. Topinambur
51. Pięciornik - 3 rok
52. Wrzosiec - 2 rok
53. Kawon
54. Drzewa i krzewy ozdobne - rok 3
4 3 punkty 1 poletko1. Żyto ozime i jare
2. Pszenica jara
3. Jęczmień jary
4. Pszenżyto jare
5. Owies
6. Groch
7. Bobik
8. Łubin żółty
9. Łubin wąskolistny
10. Łubin biały
11. Wyka siewna
12. Wyka kosmata
13. Koniczyna czerwona
14. Koniczyna biała
15. Koniczyna krwisto-czerwona
16. Lucerna mieszańcowa
17. Lucerna siewna
18. Lucerna chmielowa
19. Koniczyna szwedzka
20. Rutwica wschodnia
21. Komonica zwyczajna
22. Esparceta
23. Kostrzewa łąkowa
24. Kostrzewa trzcinowa
25. Kostrzewa czerwona
26. Kostrzewa owcza
27. Kostrzewa różnolistna
28. Kupkówka pospolita
29. Tymotka łąkowa
30. Wiechlina łąkowa
31. Wiechlina błotma
32. Życica trwała
33. Życica wielokwiatowa
34. Życica mieszańcowa
35. Mietlica biaława
36. Mietlica pospolita
37. Mietlica psia
38. Mozga kanaryjska
39. Mozga trzcinowata
40. Rajgras wyniosły
41. Stokłosa
42. Wyczyniec łąkowy
43. Rzepak ozimy
44. Rzepik ozimy
45. Chmiel
46. Cebula
47. Czosnek
48. Por
49. Marchew jadalna
50. Burak ćwikłowy
51. Pietruszka korzeniowa i liściowa
52. Sałata szklarniowa wiosenna
53. Sałata szklarniowa zimowa
54. Groch jadalny
55. Fasola zwyczajna
56. Fasola wielokwiatowa
57. Bób
58. Marchew pastewna
59. Pasternak
60. Szczypiorek
61. Brokuł
62. Jarmuż
63. Chrzan
64. Skorzonera
65. Stokrotka pospolita
66. Narcyz - doświadczenie
67. Tulipan - doświadczenie
68. Aksamitka rozpierzchła
69. Aksamitka wyniosła
70. Begonia stale kwitnąca - pierwotne składniki mieszańca
71. Aster
72. Koleus
73. Szałwia błyszcząca
74. Werbena
75. Bratek ogrodowy
76. Niezapominajka
77. Dalia
78. Pelargonia rabatowa - pierwotne składniki mieszańca
79. Pelargonia bluszczolistna pojedyncza
80. Wyżlin większy
81. Niecierpek
82. Pelargonia rabatowa - mnożona generatywnie
83. Pelargonia rabatowa - mnożona wegetatywnie
84. Begonia ozdobna z kwiatów
85. Begonia ozdobna z liści
86. Cynia
87. Goździk chiński
88. Groszek pachnący
89. Lobelia
90. Złocień maruna
91. Goździk brodaty
92. Prawoślaz
93. Złocień bylinowy
94. Anturium cięte - 2 rok
95. Soczewica
96. Lędźwian
97. Alstremeria cięta - 2 rok
Uwaga: gatunki wieloletnie - kontynuacja badań
5 3,5 punktu 1 poletko1. Pszenica ozima
2. Pszenżyto ozime
3. Jęczmień ozimy
4. Kukurydza
5. Koniczyna czerwona
6. Koniczyna biała
7. Koniczyna szwedzka
8. Koniczyna krwisto-czerwona
9. Koniczyna perska
10. Lucerna mieszańcowa
11. Lucerna siewna
12. Lucerna chmielowa
13. Komonica zwyczajna
14. Rutwica wschodnia
15. Esparceta
16. Nostrzyk biały
17. Kostrzewa łąkowa
18. Kostrzewa trzcinowa
19. Kostrzewa czerwona
20. Kostrzewa owcza
21. Kostrzewa różnolistna
22. Kupkówka
23. Tymotka
24. Wiechlina łąkowa
25. Wiechlina błotna
26. Życica trwała
27. Życica wielokwiatowa
28. Życica mieszańcowa
29. Mietlica biaława
30. Mietlica pospolita rozłogowa
31. Mietlica psia
32. Mozga kanaryjska
33. Mozga trzcinowata
34. Rajgras wyniosły
35. Stokłosa bezostna
36. Stokłosa uniolowata
37. Wyczyniec łąkowy
38. Tytoń
39. Machorka
40. Pieprzowiec
41. Ogórek polowy
42. Kalarepa
43. Seler korzeniowy i liściasty
44. Petunia
45. Żeniszek meksykański
46. Cykoria sałatowa
47. Oberżyna
48. Lilia pod osłonami
49. Cyklamen - 1, 2 rok
50. Begonia stale kwitnąca rabatowa
51. Kocanki ogrodowe
52. Begonia bulwiasta
53. Mieczyk - doświadczenie
54. Hiacynt
55. Kosaciec ogrodowy
56. Anturium cięte - 1 rok
57. Róża szklarniowa wiosna - rok 1
58. Róża szklarniowa jesień - rok 2
59. Róża doniczkowa 1-roczna
60. Gerbera - 1 rok
61. Drzewa owocowe - 1-3 rok
62. Krzewy - 2 rok
63. Truskawka - rok 2 i dalsze
64. Niecierpek szklarniowy
65. Wiesiołek
Uwaga: gatunki wieloletnie w roku założenia
6 5,5 punktu 1 poletko1. Pomidor foliowy
2. Papryka foliowa
3. Kalafior wiosenny
4. Kalafior jesienny
5. Kapusta głowiasta biała
6. Kapusta głowiasta czerwona
7. Kapusta włoska
8. Kapusta brukselska
9. Lewkonia jednoroczna
10. Gerbera - 2 rok
11. Chryzantema wielkokwiatowa
12. Ogórek foliowy
13. Miechunka
14. Pomidor polowy
7 8 punktów 1 poletko15. Papryka polowa
16. Goździk - 1 rok
17. Drzewa owocowe - 4 rok i dalsze
18. Krzewy - 3 rok i dalsze
19. Wilczomlecz
20. Kapusta pekińska
21. Wyżlin - tunelowy
22. Alstremeria cięta - 1 rok
1. Pomidor szklarniowy
2. Papryka szklarniowa
3. Ogórek szklarniowy
4. Goździk - 2 rok
5. Zwartnica
6. Syningia ogrodowa
7. Begonia szklarniowa
8. Frezja
9. Kalanchoe
10. Pierwiosnek
11. Starzec
12. Pantofelnik
13. Skrętnik ogrodowy
14. Pieczarka
15. Anturium doniczkowe
16. Oberżyna
Załącznik nr 2
STAWKI DOTACJI DO ROZPŁODNIKÓW
Lp.RozpłodnikRasaStawka dotacji w złotych
1234
1OGIER w klasie I 2 500
Sprzedany do punktu kopulacyjnego:
- z hodowli terenowej
- ze stadniny koni
- w wieku powyżej 6 lat do punktu kopulacyjnego działającego na innym
rejonie hodowlanym
2OGIER-6 250
- sprzedany do punktu kopulacyjnego po ukończeniu z wynikiem dobrym lub
dostatecznym 100-dniowego treningu
3BUHAJmięsna i polska czerwona1 200
4KOZIOŁ
Wpisany do:
- księgi głównej-340
- księgi wstępnej-210
Załącznik nr 3
PODMIOTY UTRZYMUJĄCE STADA OGIERÓW LUB PROWADZĄCE ZAKŁAD TRENINGOWY
Lp.Podmioty
12
1Stada Ogierów Skarbu Państwa w:
1) Gnieźnie
2) Kętrzynie
3) Klikowej
4) Książu
5) Łobezie
6) Starogardzie Gdańskim
2Stada Ogierów - Spółka z o.o. w:
1) Bogusławicach
2) Łącku
3) Białce
4) Sierakowie
3Zakłady Treningowe Skarbu Państwa w:
1) Białym Borze
2) Kwidzynie
Załącznik nr 4
STAWKI DOTACJI ZA ZAJĘCIE MIEJSCA W FINAŁACH PRÓB DZIELNOŚCI PRZEZ KONIE
4-6-LETNIE ORAZ ZA WYNIKI W PRÓBACH DZIELNOŚCI UZYSKANE PRZEZ OGIERY 7-LETNIE I
STARSZE
KonieKonkurencjaStawka w złotych za lokatę
IIIIIIIVV
4-letnieujeżdżenie40003500250015001000
skoki40003500250015001000
wkkw*)40003500250015001000
5-letnieujeżdżenie60004500400035002500
skoki60004500400035002500
wkkw60004500400035002500
6-letnieujeżdżenie95005500450040003500
skoki100008000700050003500
wkkw100008000700050003500
7-letnie i starsze ogieryujeżdżenie90007000650055004000
skoki1400011000900070005500
wkkw1400011000900070005500
zaprzęgi parami90007000650055004000
*) Wszechstronny konkurs konia wierzchowego.
Załącznik nr 5
STAWKI DOTACJI ZA ZAJĘCIE MIEJSCA PRZEZ KONIE CZYSTEJ KRWI ARABSKIEJ HODOWLI
KRAJOWEJ W KRAJOWYM POKAZIE HODOWLANYM - CHAMPIONACIE POLSKI AFILIOWANYM PRZEZ
EUROPEJSKĄ ORGANIZACJĘ KONIA ARABSKIEGO
KlasaStawka dotacji za lokatę (w złotych)
wyszczególnienieIIIIIIIVVVIVIIchampionvicechampion
klacze roczne2 2001 8001 4001 0008006004502 0001 000
klacze 2-letnie2 2001 8001 4001 000800600450
ogiery roczne2 6002 4002 1001 9001 6001 1008003 0002 000
ogiery 2-letnie2 6002 4002 1001 9001 6001 100800
klacze 4-6-letnie3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 2505 0003 000
klacze 7-10-letnie3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 250
klacze 11-letnie i starsze3 1002 6002 5002 2001 9001 6001 250
ogiery 5-10-letnie3 0002 5002 3002 0001 500--7 5004 500
ogiery 11-letnie i starsze3 0002 5002 3002 0001 500--
Załącznik nr 6
STAWKI DOTACJI DO STAD ZACHOWAWCZYCH, STAD STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH ORAZ STAD ZARODOWYCH DROBIU
Lp.StadaStawka dotacji w złotych za 1 sztukę
123
I. Stada zachowawcze i stada stanowiące rezerwę genetyczną
1Bydło1 000,00
2Trzoda chlewna430,00
3Kury19,68
4Gęsi55,20
5Kaczki55,20
6Owce matki100,00
7Koniki polskie i hucuły396,00
8Lisy pospolite pastelowe i lisy pospolite białoszyjne120,00
9Tchórze50,00
10Pszczoły rasy środkowoeuropejskiej800,00
II. Stada zarodowe drobiu
11Kury nieśne12,84
12Kaczki40,80
13Gęsi40,80
Załącznik nr 7
PODMIOTY I MAKSYMALNE LICZBY ZWIERZĄT GOSPODARSKICH W STADACH ZACHOWAWCZYCH, W
STADACH STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ ORAZ W STADACH ZARODOWYCH DROBIU
Lp.Tytuł (podmiot)Liczba zwierząt w sztukach
123
STADA ZACHOWAWCZE
1Bydła rasy polskiej czerwonej:
1) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt
PAN w Popielnie, woj. warmińsko-mazurskie50 krów
2) Gospodarstwo Rolne Opactwo oo. Cystersów Szczyrzyc 6, woj.
małopolskie30 krów
3) Leszek Rafa, Łużna 473, woj. małopolskie4 krowy
4) Kazimierz Ćwiklik, Łużna 73, woj. małopolskie4 krowy
5) Roman Rząca, Wola Łużańska 29, woj. małopolskie5 krów
6) Józef Stępień, Łużna 183, woj. małopolskie4 krowy
7) Bonifacy Baran, Łużna 88, woj. małopolskie4 krowy
8) Stanisław Smaga, Skrzydlana 171, woj. małopolskie5 krów
9) Walerian Śliwa, Mstów 2, woj. małopolskie5 krów
10) Józef Bogacz, Krasne - Lasocice, woj. małopolskie5 krów
11) Czesław Banach, Góra Św. Jana 28, woj. małopolskie7 krów
212) Franciszek Cichowski, Krasne Lasocice 10, woj. małopolskie6 krów
13) Wanda Satoła, Wola Wieruszycka 292, woj. małopolskie6 krów
14) Grzegorz Stelmach, Zbydniów 23, woj. małopolskie5 krów
15) Jan Undas, Mstów 10, woj. małopolskie5 krów
16) Wojciech Zdebski, Kobylec 67, woj. małopolskie5 krów
Trzody chlewnej rasy złotnickiej pstrej:
1) Ekologiczne Agrohodowlane Przedsiębiorstwo Handlowe EKOTYP Spółka z
o.o., Zdbowo, woj. zachodniopomorskie40 loch
2) Przedsiębiorstwo Rolnicze "Głogus" Spółka z o.o., Głogowiec, woj.
łódzkie35 loch
3) Fundacja Wzajemnej Pomocy "Barka" Chudobczyce, woj. wielkopolskie50
loch
4) Skansen Swołowo, woj. pomorskie:
- Danuta Zapart7 loch
- Regina Krzemińska10 loch
- Władysław Hanulak3 lochy
3Trzody chlewnej rasy złotnickiej białej:
1) Zakład Doświadczalny Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa Oddział w
Poznaniu Strzeszynek, woj. wielkopolskie50 loch
2) Rolnicze Gospodarstwo Doświadczalne Złotniki, woj. wielkopolskie40 loch
4Trzody chlewnej rasy puławskiej:
1) Czesław Sikorski, Bełcząc, woj. lubelskie15 loch
2) Jerzy Bajda, Bełcząc, woj. lubelskie10 loch
3) Akademia Rolnicza w Lublinie Zakład Doświadczalny Elizówka, woj.
lubelskie40 loch
4) Kazimierz Łysiak, Samorządki, woj. mazowieckie10 loch
5) Wiesław Siwek, Wola Skromowska, woj. lubelskie10 loch
6) Witold Świć, Wola Skromowska, woj. lubelskie10 loch
7) Jan Niewęgłowski, Tchórzew, woj. lubelskie20 loch
8) Roman Klej, Dębica, woj. lubelskie10 loch
9) Józef Wnuk, Dębica, woj. lubelskie15 loch
10) Wiesław Skubisz, Dębica, woj. lubelskie10 loch
11) Wiesław Baran, Ostrówek, woj. lubelskie15 loch
12) Aleksander Sidor, Kamionka, woj. lubelskie20 loch
13) Wojciech Antoniak, Gołąb, woj. lubelskie15 loch
514) Roman Chruścicki, Ciotcza, woj. lubelskie15 loch
15) Stanisław Drozd, Ciotcza, woj. lubelskie20 loch
16) Janusz Gąska, Zalesie, woj. lubelskie10 loch
17) Andrzej Marczak, Brzeziny, woj. lubelskie15 loch
18) Stanisław Kwiatkowski, Gorajec, woj. lubelskie35 loch
19) Grzegorz Serzysko, Kujawy, woj. mazowieckie20 loch
20) Jan Owczarczyk, Samorządki, woj. mazowieckie20 loch
Drobiu:
1) Akademia Rolnicza w Lublinie Katedra Biologicznych Podstaw Produkcji
Zwierzęcej Stacja Doświadczalna w Felinie, woj. lubelskie
- kur polbar550 kur
- kur zielononóżka550 kur
2) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny Chorzelów, woj.
podkarpackie:
- kur leghorn (G-99)550 kur
- kur rhode island red (R-11)550 kur
- kur sussex (S-66)550 kur
- kur leghorn (H-22)550 kur
- kur żółtonóżka (Ż-33)550 kur
- kur zielononóżka (Z-11)550 kur
3) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie Wydział Zootechniczny Instytut
Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej Katedra Drobiarstwa,
Laboratorium Dydaktyczno-Badawcze Drobiu
- gęsi biłgorajskiej200 gęsi
4) Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Zespół Hodowli
Drobiu Ferma w Rząsce, woj. małopolskie
6- gęsi zatorskiej (ZD-1)200 gęsi
5) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj.
wielkopolskie
- kaczek (A, A-1, A-2, A-3, P-8, P-9, P-33, K-2, Kh-1, 0-1, Kho-1)1 980
kaczek
- gęsi (Lu, Ki, Pd, Ka, Ry, Su, Ga, Ro, Go, Po, SD-01, WD-02, ND-12, SŁ)2
800 gęsi
- kur (K-22, A-33)1 100 kur
6) Ośrodek Hodowli Kaczek Urszula i Franciszek Sroka Nieciszów, woj.
dolnośląskie
- kaczek (P-11, P-22)360 kaczek
Owiec rasy wrzosówka:
1) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. łódzkie Szkoły Głównej
Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie180 matek
2) Irena i Ryszard Surwiłło Ferma Owiec, Kowalki, woj.
warmińsko-mazurskie400 matek
3) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Siejniku,
woj. warmińsko-mazurskie200 matek
4) Bogusław Bilmin, Bilminy, woj. podlaskie180 matek
5) Krzysztof Żyliński, Kowale Kolonia, woj. podlaskie110 matek
6) Antoni Puza, Aulakowszczyzna, woj. podlaskie150 matek
7) Tadeusz Sawoń Łosośna Wielka, woj. podlaskie70 matek
8) Tadeusz Radkiewicz Budno, woj. podlaskie110 matek
7Owiec rasy świniarka:
Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, Lasocin, woj. świętokrzyskie160 matek
8Owiec rasy leine:
Ośrodek Hodowli Zarodowej w Cerkwicy Spółka z o.o., Cerkwica, woj.
zachodniopomorskie300 matek
9Owiec odmiany pomorskiej:
1) Bożena Adaszewska, Dygowo, woj. zachodniopomorskie150 matek
2) Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Przyszłość" w Kulicach, woj.
pomorskie350 matek
10Owiec odmiany kamienieckiej:
Ośrodek Hodowli Zarodowej "Susz" Spółka z o.o., woj.
warmińsko-mazurskie300 matek
11Owiec odmiany żelaźnieńskiej:
Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. łódzkie Szkoły Głównej
Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie250 matek
12Owiec odmiany uhruskiej:
1) Akademia Rolnicza w Lublinie Stacja Doświadczalna w Bezku, woj.
lubelskie200 matek
2) Akademia Rolnicza w Lublinie Gospodarstwo Doświadczalne w Uhrusku, woj.
lubelskie70 matek
13Owiec odmiany wielkopolskiej:
1) Gospodarstwo Rolne Niepruszewo, Spółka z o.o., woj. wielkopolskie240
matek
2) Jerzy Kozak Pawłowice, woj. wielkopolskie80 matek
3) Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna Pianowo, woj. wielkopolskie180 matek
14Owiec odmiany korideila:
Wojciech Gosławski, Panaszew 4A, woj. łódzkie70 matek
15Koników polskich*):
1) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt
Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. warmińsko-mazurskie60
2) Stado Ogierów w Sierakowie Wielkopolskim Spółka z o.o., woj.
wielkopolskie35
3) Poznańska Hodowla Roślin Spółka z o.o. z siedzibą w Tulcach, woj.
wielkopolskie60
4) Kombinat Rolniczo-Przemysłowy "Manieczki" Spółka z o.o., woj.
wielkopolskie30
5) Stadnina Koni Dobrzyniewo Spółka z o.o., woj. wielkopolskie45
16Hucułów*):
1) Stadnina Koni Huculskich Gładyszów Spółka z o.o., woj. małopolskie100
2) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny Rymanów z
siedzibą w Odrzechowej, woj. podkarpackie45
3) Bieszczadzki Park Narodowy w Ustrzykach Górnych, woj. podkarpackie25
17Zwierząt futerkowych:
1) VERA-ROL Łękno, Zakład Hodowli Zwierząt Futerkowych Jeziory Wielkie,
woj. wielkopolskie
- lisów pospolitych pastelowych100 samic
2) Józef Czarczyk, Olsztyn, woj. śląskie
- tchórzy30 samic
3) Gospodarswo Hodowlano-Rolne "Batorówka" Spółka z o.o., Moszczenica,
woj. łódzkie
- lisów pospolitych białoszyjnych20 samic
4) Eleonora Kluk, Szemud Bór, woj. pomorskie
- tchórzy30 samic
18Pszczół środkowoeuropejskich:
1) Centralna Stacja Hodowli Zwierząt Pasieka Hodowlana w Parzniewie, woj.
mazowieckie
- linii kampinoskiej60 rodzin pszczelich
2) Staja Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Bydgoszczy Pasieka Zarodowa w
Olecku, woj. warmińsko-mazurskie
- linii augustowskiej60 rodzin pszczelich
STADA STANOWIĄCE REZERWĘ GENETYCZNĄ
19Owiec ras plennych:
1) booroola
- Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj.
mazowieckie35 matek
2) olkuskiej:
- Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj.
mazowieckie5 matek
- Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. łódzkie, Szkoły Głównej
Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie40 matek
- Akademia Rolnicza w Krakowie Wydział Zootechniczny Stacja Doświadczalna
Katedry Hodowli Owiec i Kóz40 matek
20Owiec rasy merynos barwny:
Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie
Wielkiej, woj. kujawsko-pomorskie110 matek
21Drobiu:
1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj.
wielkopolskie
- gęsi (Re, Ku)1 300 gęsi
2) Adam Belt, Lińsk, woj. kujawsko-pomorskie
- kaczek (P-44, P-55)1 300 kaczek
STADA ZARODOWE
22Drobiu:
1) Instytut Zootechniki Oddział Badawczy Drobiarstwa w Zakrzewie, woj.
wielkopolskie
- kur nieśnych (K-66, K-44, A-22, A-28, A-88, WJ-44, N-11, P-11)11 550 kur
- kaczek (A-44, A-55, P-77, P-66)4 000 kaczek
2) Stadnina Koni "Iwno" Spółka z o.o., woj. wielkopolskie
- kur nieśnych (H-77, L-99, N-88, S-22, R-33)8 250 kur
3) Zarodowa Ferma Kur w Mieni Spółka z o.o., woj. mazowieckie
- kur nieśnych (H-33, V-44, M-55)6 600 kur
4) Zarodowa Ferma Kur Rszew Spółka z o.o., woj. łódzkie
- kur nieśnych (R-55, S-11, S-55)4 950 kur
5) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie
Wielkiej, woj. kujawsko-pomorskie
- gęsi (W-11, W-33)4 000 gęsi
*) Liczba koników polskich i hucułów dotyczy łącznie: klaczy jednorocznych,
dwuletnich, trzyletnich i klaczy matek, a w Stacji Badawczej Rolnictwa
Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt PAN w Popielnie - również ogierów
używanych do rozpłodu w stadzie stajennym.
Załącznik nr 8
WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI I WYKAZ ZADAŃ Z ZAKRESU POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W
PRODUKCJI ZWIERZĘCEJ
Lp.Numer rejestracyjny zadania*)ZadanieStawka dotacji w zł
1234
111307.3Szacowanie wartości hodowlanej bydła w zakresie cech pokroju78 000
211308.3Ocena wartości hodowlanej buhajów rasy polskiej czerwonej metodą
BLUP - model zwierzęcia55 000
311309.3Ocena wartości hodowlanej bydła rasy simental w małej populacji86
000
411310.3Opracowanie i wdrożenie systemu szacowania wartości hodowlanej
buhajów i krów metodą BLUP - model zwierzęcia na podstawie próbnych
udojów46 000
512207.3Wytworzenie w obrębie ras: wielka biała polska i polska biała
zwisłoucha wysokoprodukcyjnych populacji świń wolnych od defektów
genetycznych890 000
612401.3Ocena użytkowości tucznej i rzeźnej w Stacjach Kontroli
Użytkowości Rzeźnej Trzody Chlewnej1 790 000
712402.3Ocena użytkowości rozpłodowej loch66 000
812403.3Ocena przyżyciowa młodych knurów i loszek hodowlanych75 000
912405.3Wykorzystanie oceny przyżyciowej do określenia wartości hodowlanej
świń metodą BLUP65 000
1013201.3Wyprowadzenie indeksów selekcyjnych dla owiec160 000
1113204.3Doskonalenie stacyjnej metody oceny wartości hodowlanej tryków390
000
1213207.3Wykorzystanie bazy danych w Instytucie Zootechniki i Polskim
Związku Owczarskim w doskonaleniu oceny wartości hodowlanej owiec opartej
na metodzie BLUP i ANIMAL MODEL140 000
1315209.3Opracowanie założeń metodycznych i organizacyjnych oceny wartości
użytkowej królików metodą stacyjną104 000
1424126.3Standaryzacja receptur dawek pokarmowych dla mięsożernych
zwierząt futerkowych na podstawie zaktualizowanej bazy regionalnych
zasobów paszowych100 000
1532105.3Zastosowanie biotechnologicznych metod kierowania rozrodem w
hodowli świń155 000
1616102.3Produkcja i standaryzacja surowic testowych niezbędnych w
kontroli pochodzenia u bydła735 000
1716105.3Wykorzystanie badań grup krwi i polimorficznych form białek u
owiec w praktyce hodowlanej195 000
1816103.4Badania nad grupami krwi u świń i ich praktyczne wykorzystanie382
000
1916107.4Badania nad grupami krwi u koni i ich praktyczne wykorzystanie133
000
2017109.3Monitoring wartości hodowlanej i użytkowej kur nieśnych i
mięsnych oraz kaczek i gęsi266 000
2121106.3Organizacja i prowadzenie Krajowego Centrum Informacji o
Paszach89 000
*) Numery rejestracyjne zadań oznaczają:
- pierwsza cyfra - numer kierunku badawczego,
- druga i trzecia cyfra - numer zagadnienia badawczego w obrębie kierunku,
- czwarta i piąta cyfra - numer tematu szczegółowego w obrębie zagadnienia
badawczego,
- szósta cyfra (podana po kropce) - wykonawcę oraz źródło finansowania. Cyframi
3 i 4 oznaczone są zadania finansowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
Załącznik nr 9
WYKAZ ZADAŃ I WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE OCENY WARTOŚCI UŻYTKOWEJ
I HODOWLANEJ, WPISU I PROWADZENIA KSIĄG ZWIERZĄT ZARODOWYCH ORAZ USŁUG
UNASIENNIANIA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
Lp.ZadanieStawka w złotych za 1 sztukę
miesięcznaroczna
1234
AOCENA I HODOWLA ZWIERZĄT
IOcena krowy:
1. Ocena krowy rasy mlecznej3,6844,16
2. Ocena krowy rasy polskiej czerwonej i simentalskiej w gospodarstwie do
5 sztuk krów10,50126,00
3. Ocena krów w stadach bydła mięsnego2,0024,00
4. Ocena typu i budowy krów pierwiastek ras mlecznych, testowych i
pozostawionych na remont stad z udokumentowanym pochodzeniem oraz krów
kandydujących na matki buhajów-22,00
IIHodowla bydła zarodowego ras mlecznych i mięsnych:
1. Wpis do ksiąg-10,00
2. Prowadzenie ksiąg-2,50
3. Parametryzacja stad krów ras mięsnych-2,50
IIIOcena lochy2,5030,00
IVProwadzenie ksiąg:
licencji loch i knurów, kwalifikacji loszek i knurów-2,30
VOcena owcy-maciorki stada podstawowego:
1. W gospodarstwie do 100 sztuk1,2014,40
2. W gospodarstwie powyżej 100 sztuk0,374,44
VIOcena kozy:
1. Metodą A4:
1) w gospodarstwie do 15 sztuk kóz7,4389,16
2) w gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz3,7044,40
2. Metodą AT:
1) w gospodarstwie do 15 sztuk kóz5,5866,96
2) w gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz2,8033,60
VIIOcena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych:
1. W fermie lisów, jenotów, norek, tchórzy, szynszyli i nutrii:
1) w stadzie do 100 sztuk samic0,8510,20
2) w stadzie powyżej 100 sztuk samic0,607,20
2. W fermie królików1,0012,00
VIIIOcena pszczół:
1. Pasieka w ocenie terenowej90,001080,00
2. Pasieka w ocenie stacjonarnej180,002160,00
IXOcena drobiu:
1. Ocena stada hodowlanego-340,00
2. Ocena terenowa:
1) okres odchowu-150,00
2) okres produkcji-263,00
BUNASIENNIANIE ZWIERZĄTdo nasienia
IKrowy i jałowicy nasieniem buhajów krajowych dopuszczonych do
rozrodu11,00
IIKrowy matki buhajów biorącej udział w realizacji programu hodowlanego
dla bydła mlecznego, nasieniem importowanym na potrzeby realizacji tego
programu150,00
IIILochy
nasieniem knurów dopuszczonych do rozrodu według wymagań Centralnej Stacji
Hodowli Zwierząt:
1) w stadach objętych oceną użytkowości18,00
2) w stadach pozostałych11,50
do usługi i nasienia
IVKlaczy50,00
VOwcy maciorki:
1) z synchronizacją rui7,00
2) bez synchronizacji rui3,00
VIKozy20,00
VIIMatki pszczelej25,00
sztuczne w pasiekach stacji hodowli i unasienniania zwierząt oraz w
pasiece hodowlanej Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt w Parzniewie, a
także wyprodukowanie każdej matki przez pasiekę hodowlaną Stację Hodowli i
Unasienniania Zwierząt w Bydgoszczy i pasiekę Centralnej Stacji Hodowli
Zwierząt w Parzniewie przeznaczonej do rejonu zachowawczego pszczół
miejscowych
CREALIZACJA ZADAŃ PRZEZ:stawka miesięczna w złotych
ICentralną Stację Hodowli Zwierząt z zakresu:
1) hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich167 000,00
2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości170 000,00
3) rejestracji, selekcji i doboru bydła zarodowego ras mięsnych oraz
tworzenie bazy danych w systemie informatycznym i ich publikacja20 650,00
4) programów zachowania różnorodności biologicznej zwierząt
gospodarskich10 620,00
5) prowadzenia prac związanych z organizacją Krajowej Wystawy Zwierząt
Hodowlanych10 000,00
IIPolski Związek Owczarski z zakresu:
1) koordynowania i nadzorowania prac związanych z prowadzeniem ksiąg oraz
oceną wartości użytkowej i hodowlanej owiec i kóz7 420,00
2) przetwarzania i publikowania danych z oceny użytkowości owiec i kóz,
kompletowania danych i obsługi krajowej bazy danych dotyczącej owiec3
380,00
IIIInstytut Zootechniki z zakresustawka roczna w złotych
oceny hodowlanej bydła ras mlecznych450 000,00
Załącznik nr 10
WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW UPOWSZECHNIANIA DORADZTWA
ROLNICZEGO
Lp.ZadanieStawka w złotych
123
1Szkolenie200 na jeden osobodzień
2Konferencja, sympozjum, kongres:
- o zasięgu krajowym200 na jeden osobodzień
- o zasięgu międzynarodowym200 na jeden osobodzień
3Pokazy i demonstracje700 na jedną demonstrację lub pokaz
4Olimpiady, konkursy:
- o zasięgu krajowym20 000 na jedną olimpiadę, konkurs
- o zasięgu regionalnym15 000 na jedną olimpiadę, konkurs
5Wystawy:
- o zasięgu międzynarodowym30 000 na jedną wystawę
- o zasięgu krajowym25 000 na jedną wystawę
- o zasięgu regionalnym15 000 na jedną wystawę
6Opracowanie i koszt wydawniczy materiałów szkoleniowych1 200 za jeden
arkusz wydawniczy
7Opracowanie i realizacja filmów szkoleniowo-dydaktycznych15 000 za jeden
akt
Załącznik nr 11
STAWKI DOTACJI ZA BADANIA MONITORINGOWE W ZAKRESIE WYKRYWANIA CHORÓB ZAKAŹNYCH
ZWIERZĄT PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA ORAZ POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH I
BIOLOGICZNYCH W TKANKACH I PŁYNACH USTROJOWYCH ZWIERZĄT RZEŹNYCH ORAZ PRODUKTÓW
SPOŻYWCZYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO
Lp.Rodzaj badaniaStawka dotacji w złotych
123
I. Badania diagnostyczne chorób zakaźnych zwierząt
1Badanie serologiczne owiec i kóz w kierunku Brucella ovis przy użyciu
OWD:
c) do 5 prób24,00
b) powyżej 5 prób9,00
2Wykonanie testu ELISA w kierunku choroby pęcherzykowej świń (SVD) - 1
surowica8,00
3Badanie z użyciem surowicy diagnostycznej anty-Brucella - 1
liofilizat113,00
4Badanie w kierunku pryszczycy wykonane testem ELISA na obecność
przeciwciał typu AOC - 1 surowica20,00
5Wykonanie testu ELISA w kierunku pomoru klasycznego świń na ilość surowic
możliwych na 1 płytce (1 surowica)17,00
6Badanie surowicy lub mleka w kierunku brucelozy testem ELISA (1
surowica)13,00
7Badanie odwoławcze na brucelozę w OA, OWD, OAG, OME, ELISA60,00
8Badanie surowicy świń w kierunku brucelozy metodą OKAP i ELISA (1
próba)18,00
9Badanie surowicy w kierunku brucelozy metodą OKAP (1 surowica)4,00
10Badanie buhajów w kierunku otrętu (IBR/IPV) (1 surowica)26,00
11Wykonanie testu ELISA w kierunku obecności wirusa pomoru klasycznego u
dzików47,00
12Badanie buhajów w kierunku enzootycznej białaczki bydła - 1 badanie20,00
13Badanie świń w kierunku choroby Aujeszky'ego (1 surowica)14,00
14Badanie wirusologiczne i bakteriologiczne ryb w zakresie wiosennej
wiremii karpi - 1 badanie19,00
15Badanie wirusologiczne i bakteriologiczne ryb w zakresie wirusowej
krwotocznej posocznicy ryb łososiowatych (VHS) - badanie19,00
16Badanie wirusologiczne i bakteriologiczne ryb w zakresie bakteryjnej
choroby nerek ryb łososiowatych - 1 badanie19,00
17Badanie efektywności doustnego uodparniania lisów przeciwko
wściekliźnie:
a) badanie markera TC70,00
b) test seroneutralizacja (RFFiT) 1 surowica84,00
c) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny165,00
18Badanie mózgu w kierunku BSE116,00
19Badanie bakteriologiczne w kierunku gruźlicy70,00
20Badanie bakterioskopowe w kierunku gruźlicy37,00
21Badanie biologiczne w kierunku gruźlicy149,00
22Wykonanie testu ELISA w kierunku paratuberkulozy18,00
Za badania monitoringowe pozostałych chorób zakaźnych zwierząt
podlegających obowiązkowi zwalczania nie wymienionych w niniejszym
załączniku przysługuje stawka dotacji jak za diagnostykę chorób podobnych
objętych załącznikiem, zwiększona w uzasadnionych przypadkach do 50%
II. Badania pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach i płynach
ustrojowych zwierząt rzeźnych oraz w żywności pochodzenia zwierzęcego
1Oznaczanie arsenu76,00
2Oznaczanie kadmu i ołowiu97,00
3Oznaczanie rtęci74,00
4Oznaczanie pozostałości polichlorowanych bifenyli153,00
5Oznaczanie pozostałości pestycydów chloroorganicznych142,00
6Oznaczanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznych125,00
7Oznaczanie pozostałości chloramfenikolu102,00
8Oznaczanie pozostałości sulfonamidów125,00
9Oznaczanie pozostałości nitrofuranów171,00
10Oznaczanie pozostałości chloropromazyny152,00
11Oznaczanie pozostałości karazololu154,00
12Oznaczanie pozostałości benzimidazoli157,00
13Oznaczanie pozostałości iwermektyny144,00
14Oznaczanie pozostałości neuroleptyków163,00
15Oznaczanie pozostałości nitroimidazoli164,00
16Oznaczanie pozostałości beta-agonistów163,00
17Oznaczanie pozostałości kokcydiostatyków w tkankach136,00
18Instrumentalna analiza pozostałości leków (I grupa)174,00
19Oznaczanie pozostałości hormonów w moczu249,00
20Oznaczanie pozostałości hormonów w tkankach zwierząt249,00
21Wykrywanie pozostałości substancji tyreostatycznych w tkance mięśniowej
metodą HPTLC153,00
22Oznaczanie hormonów naturalnych w surowicy bydlęcej testem ELISA (za
każdy badany hormon w jednej próbie)235,00
23Wykrywanie pozostałości antybiotyków mikrobiologiczną metodą
4-płytkową70,00
24Wykrywanie pozostałości hamujących w mleku23,00
Załącznik nr 12
STAWKI DOTACJI ZA BADANIA MONITOROWE WYKONYWANE W ZAKRESIE JAKOŚCI GLEB, ROŚLIN,
PRODUKTÓW ROLNICZYCH I SPOŻYWCZYCH
Lp.Rodzaj badaniaStawka dotacji za jedno badanie w złotych
123
1Oznaczanie parametrów fizykochemicznych gleby, w tym metali ciężkich757
2Oznaczanie zawartości metali ciężkich w roślinach, tkankach zwierząt,
mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych227
3Oznaczanie azotanów i azotynów w produktach roślinnych i przetworach
mięsnych72
4Oznaczanie pozostałości pestycydów w roślinach, tkankach zwierząt, mleku,
produktach roślinnych i przetworach mięsnych232
5Oznaczanie pozostałości polichlorowanych bifenyli (PCB) w roślinach,
tkankach zwierząt, mleku, produktach roślinnych i przetworach mięsnych232
6Oznaczanie mikotoksyn w roślinach i przetworach roślinnych263
7Oznaczanie kwasów tłuszczowych w przetworach spożywczych pochodzenia
zwierzęcego i produktach olejarskich67
8Oznaczanie zawartości WWA w tkankach zwierząt, produktach roślinnych i
przetworach mięsnych160
9Oznaczanie amin biogennych w tkankach zwierząt i przetworach mięsnych185
10Oznaczanie zawartości środków hamujących w mleku46
11Badania międzylaboratoryjne prób roślin, tkanek zwierząt, mleka,
produktów roślinnych i przetworów mięsnych644
Załącznik nr 13
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC GEODEZYJNO-URZĄDZENIOWYCH NA POTRZEBY
ROLNICTWA
Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł
1234
1Scalenie i wymiana gruntówha580,00
2Opracowanie materiałów do studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy w części dotyczącej rolniczej
przestrzeni produkcyjnejha*)9,00
3Opracowanie planu urządzeniowo-rolnego gminy, wsi i gospodarstw rolnych,
z uwzględnieniem wymogów ochrony i kształtowania środowiska
przyrodniczego, krajobrazu oraz ochrony gruntów rolnychha**)271,00
4Opracowanie dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej granicy
polno-leśnejha62,00
5Opracowanie dokumentacji geodezyjnej do sporządzenia projektu
rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych w wyniku działania
nieznanych sprawcówha1 568,00
w tym dokumentacji projektowej rekultywacji na cele rolne lub leśne oraz
dokumentacji technicznej dróg transportu rolnegokm drogi3 360,00
6Opracowanie map numerycznych ewidencji gruntów metodąskanowania i
digitalizacjipkt6,00
analitycznąpkt7,50
nowego pomiarupkt30,00
7Opracowanie części opisowej operatu ewidencji gruntów w systemie
informatycznym (wg stanu w rejestrze gruntów)działka4,00
8Weryfikacja (kontrola terenowa) ewidencji gruntów i budynkówha20,00
9Opracowanie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej dla aktualizacji
danych ewidencjiha79,00
10Modernizacja ewidencji gruntówI etap - prace przygotowawczedziałka11,00
II etap - porządkowanie i aktualizacja danych opisowychdziałka302,00
III etap - zakładanie zbiorów ewidencji w zakresie danych
opisowychdziałka11,00
IV etap - utworzenie mapy numerycznejdziałka56,00
11Założenie ewidencji budynkówbudynek112,00
12Założenie ewidencji gruntówdziałka437,00
13Ponowna gleboznawcza klasyfikacjagruntów zmeliorowanychha48,00
gruntów zrekultywowanych i ulepszonychha112,00
zmienionych klas gruntów i użytków rolnychha112,00
14Kontrola gleboznawczej klasyfikacji gruntów (np. scalenie i wymiana
gruntów)ha38,00
15Opracowanie map gleboworolniczych (1:5000)ha6,00
16Aktualizacja lub odnowienie map gleboworolniczych (1:5000)ha2,50
17Opracowanie dokumentacji geodezyjnejdziałek gruntów pod budynkami i
działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego
użytkowaniadziałka900,00
na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na potrzeby naliczania opłat
melioracyjnychha17,00
dla nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi przekazywanych do
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwadziałka900,00
do założenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntówdziałka90,00
do wydania decyzji organów administracji rządowej dotyczącej zwrotu
nieruchomości rolnych przejętych na rzecz Skarbu Państwa z naruszeniem
prawagodzina67,00
*) Do rozliczenia prac związanych z opracowaniem materiałów do studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, w części
dotyczącej rolniczej przestrzeni produkcyjnej należy brać tylko ilość ha użytków
rolnych.
**) Zadanie nie obejmuje prac związanych z kwalifikacją wsi i gospodarstw
rolnych do opracowania planu urządzeniowo-rolnego i czynności organizacyjnych
postępowania urządzeniowo-rolnego oraz sprawowania nadzoru autorskiego nad
realizacją tego planu.
Załącznik nr 14
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC W ZAKRESIE CHEMIZACJI ROLNICTWA
Lp.Zadania dotowaneJednostkaStawka dotacji w złotych
1234
1Badanie gleb na potrzeby doradztwa rolniczegopróbka11
2Badanie ziem i gleb ogrodniczychpróbka8
3Badanie części wskaźnikowych roślin na potrzeby nawożenia
dolistnegopróbka10
4Badanie gleb na zawartość mikroelementówpróbka40
5Badanie zawartości azotu mineralnego w glebie na potrzeby nawożenia i
ochrony środowiskapróbka90
6Analiza pasz gospodarskichpróbka25
7Kontrola jakości nawozówpróbka48
8Kontrola stanu żyzności gleb i składu chemicznego wód gruntowychpunkt500
9Badania na potrzeby rolnictwa ekologicznego:
a) analiza gleby na zawartość pierwiastków śladowychpróbka140
b) analiza wody na zawartość azotanówpróbka15
Załącznik nr 15
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ W ZAKRESIE OCHRONY ROŚLIN
Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w złotych
1234
1Prognozowanie i sygnalizacja terminów zwalczania chorób i szkodników
roślin uprawnych:
1) opracowanie zbiorczych informacji dotyczących oceny nasilania
występowania agrofagówagrofag3 300
2) opracowanie systemów wspomagających podjęcie decyzji o potrzebie
zabiegów chemicznych ochrony roślindoświadczenie38 000
3) doskonalenie metod sygnalizacji zarazy ziemniakadoświadczenie37 700
4) ocena zagrożenia przez zarazę ziemniaka i prognozowania trwałości
odpornych odmian ziemniaka na tle zachodzących zmian w populacji
Phytophthora infestansdoświadczenie6 900
5) analiza dynamiki występowania mszyc - wektorów wirusów ziemniaka w
różnych regionach kraju w powiązaniu z prognozowaniem zdrowotności
sadzeniaków ziemniaka (choroby wirusowe) i sygnalizacją wykonywania
zabiegów ochrony roślindoświadczenie6 900
2Urzędowe badanie kontrolne środków ochrony roślin znajdujących się w
obrocie i stosowaniu w rolnictwie:
1) analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowych środków ochrony
roślinpróbka122
2) analiza zawartości substancji biologicznie czynnejpróbka239
3) ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą
laboratoryjnąpróbka161
4) ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka200
3Analiza pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych:
1) badanie pozostałości insektycydów chloroorganicznychpróbka101
2) badanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznychpróbka70
3) badanie pozostałości insektycydów pyretroidowychpróbka111
4) badanie pozostałości insektycydów karbaminianowychpróbka102
5) badanie pozostałości innych insektycydówpróbka101
6) badanie pozostałości fungicydów karbaminianowychpróbka101
7) badanie pozostałości fungicydów dwutiokarbaminianowychpróbka35
8) badanie pozostałości innych fungicydówpróbka124
9) badanie pozostałości herbicydów fenylomocznikowychpróbka155
10) badanie pozostałości innych herbicydówpróbka101
4Badanie gleby i roślin na obecność organizmów szkodliwych podlegających
obowiązkowi zwalczania:
1) badanie gleby na obecność cyst nicieni Globodera pallida lub Globodera
rostochiensispróba20
2) badanie gleby lub bulw ziemniaka na obecność Synchytrium