RAPORT
Andrzej
WPłyW Dzieci PrzyWóDcóW
Aomanowski
AzJi cenTrAlneJ
nA SyTUAcJę PoliTyczną
i goSPoDArczą PAńSTW
i regionU
Dzieci PrzyWóDcóW PAńSTW śroDKoWoAzJATycKich
Są PoSTrzegAne JAKo nATUrAlni nASTęPcy roDzicóW
nA STAnoWiSKAch PrezyDenTóW. TAKą rolę
PrzyPiSUJą im zAróWno obSerWATorzy zAchoDni
(PoWołUJąc Się nA PrzyKłAD AzerbeJDżAnU, gDzie
Syn oDzieDziczył Po oJcU STAnoWiSKo PrezyDenTA),
JAK i WięKSzość mieJScoWych eliT zAróWno
rząDzących, JAK i oPozycyJnych. JUż obecnie
roDziny PrezyDenTóW oDgryWAJą znAczną rolę
goSPoDArczą W PoSzczególnych KrAJAch. JeDnAKże
nie WSzyScy PrzyWóDcy PAńSTW AzJi śroDKoWeJ chcą
PrzeKAzAć WłADzę W ręce PoTomKóW.
Po 17 latach niepodległości Kazachstan, Uzbekistan,
Tadżykistan, Turkmenistan nadal nie mogą zostać
uznane za państwa demokratyczne. Wszyscy obec-
ni prezydenci regionu (z wyjątkiem Kirgistanu) byli
wcześniej szefami partii komunistycznych w poszcze-
gólnych republikach. Stąd, we wszystkich państwach
władza prezydenta przeważa nad innymi formami życia
politycznego, a w Uzbekistanie i Turkmenistanie całko-
wicie je przytłacza. Jedyny wyjątek stanowi Kirgistan,
gdzie w marcu 2005 r. demokratyczna rewolucja oba-
liła prezydenta Askara Akajewa, ale i to państwo je-
dynie z wieloma zastrzeżeniami można obecnie uznać
za demokratyczne.
62
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
czynniK PerSonAlny
W takiej sytuacji, drogi rozwoju poszczególnych państw determinowane
są przez osobowość przywódców, ich najbliższych współpracowników oraz
rodziny1. Spośród wszystkich grup i lobbies znajdujących się w otoczeniu
przywódców regionu, ze względów kulturowych i historycznych najbliższa
rodzina prezydentów odgrywa największą rolę zarówno w polityce, jak
i biznesie2.
za najbliższą rodzinę uznaje się żonę i dzieci. Ponieważ społeczeństwa
Azji środkowej są patriarchalne i muzułmańskie, to największą wagę przy-
wiązują one do męskich potomków również przywódców. Jednak prezy-
denci dwóch państw regionu (Kazachstan, Uzbekistan) nie mają synów,
zaś główną rolę w miejscowej polityce odgrywają ich córki. System wła-
dzy zbudowany na tradycyjnych wartościach staje jednak w ten sposób
w sprzeczności z tymi wartościami.
Wraz ze starzeniem się prezydentów regionu Azji środkowej coraz więk-
szej wagi nabiera właśnie problem przekazania władzy. charakterystyczne,
że jedynie niewielkie grupy opozycji demokratycznej (w większości szuka-
jące poparcia w rosji) domagają się przeprowadzenia normalnych wybo-
rów w celu wyłonienia następcy. zarówno dla elit politycznych poszcze-
gólnych państw, jak i dla klanów (przedstawicieli tradycyjnej struktury
miejscowych społeczeństw) naturalnym wydaje się wyznaczenie następcy
przez ustępujących przywódców.
Wzorem postępowania dla elit politycznych Azji środkowej jest prze-
kazanie władzy wyznaczonemu następcy w rosji (przez borysa Jelcyna
1) nurbułat masunow: W społeczeństwie budowanym na tradycji koczowników,
przestrzegającym kultury przynależności do klanu i tejpu, nie dziwi, że stosunki
osobiste i związki rodzinne odgrywają taką rolę (& ) . Stąd też klany, z których
wywodzą się przywódcy, zazwyczaj stanowią ich bezpośrednie zaplecze polityczne.
nawet brutalna władza sowiecka nie zdołała zniszczyć samej zasady budowania
władzy w tym regionie na związkach rodowych.
2) bryan D. Stirewalt, b. doradca Kazachskiego banku narodowego: Wchodząc do
jakiegokolwiek biznesu musisz mieć ich (rodzin prezydentów) zgodę . Stirewalt
opisał znaną mu z własnego doświadczenia sytuację w Kazachstanie, ale uwaga
ta równie dobrze może odnosić się do któregokolwiek państwa regionu. yródło:
international herald Tribune , 23.12.2005 r.
63
Władimirowi Putinowi) oraz w Azerbejdżanie (przejęcie władzy przez syna
prezydenta hejdara Alijewa, ilhama). Ten drugi przypadek jest znacz-
nie bliższy kulturze politycznej regionu, ukształtowanej w ciągu 17 lat
niepodległości3.
charakterystyczne jest, że spośród państw regionu jedynie w Kazach-
stanie brane było pod uwagę przekazanie władzy politykowi bliskiemu
obecnemu prezydentowi ( model rosyjski ), a nie członkowi rodziny ( mo-
del azerski ). Jak się wydaje model rosyjski był bliższy sprawującemu
władzę w Kazachstanie prezydentowi nursułtanowi nazarbajewowi właś-
nie ze względu na brak potomków.
mAłżeńSTWo DynASTyczne
istnienie lub brak potomków męskich dzieli kraje regionu na dwie grupy.
Do pierwszej należą Turkmenistan i Tadżykistan. Do drugiej Kazachstan
i Uzbekistan. Poprzez rewolucyjne przekazanie władzy, Kirgistan wyła-
mał się z zarysowującej się kultury politycznej regionu (choć nie można
wykluczyć i takiej ewentualności, że rewolucje zrywające ciągłość władzy,
to przyszłość wszystkich republik Azji centralnej. obecnie jednak wydaje
się to mało prawdopodobne).
Pod koniec lat 90. prezydent nazarbajew próbował znalezć trzecie roz-
wiązanie wspierając swoich zięciów w karierach politycznych w Kazach-
stanie, ale próby te przynajmniej na razie nie dały rezultatu, choć
są ponawiane.
z powodu braku męskich potomków nursułtan nazarbajew był też ini-
cjatorem pierwszego w regionie (i nieudanego) małżeństwa dynastyczne-
go . Jego najmłodsza córka, Alija nazarbajewa, w 1998 r. wyszła za mąż
za starszego syna ówczesnego prezydenta sąsiedniego Kirgistanu Ajdara
Akajewa. małżeństwo jednak rozpadło się po trzech latach, nie wiadomo
z jakich przyczyn. część znawców regionu skłonna jest uważać, że na
przeszkodzie stanęła tradycja: małżonkowie zamieszkali w Kazachstanie
(kraju żony), gdy zgodnie z obyczajami powinni byli osiąść w kraju męża
(Kirgistanie). Ale na to ostatnie rozwiązanie nie chciał się zgodzić prezy-
dent nazarbajew, ponieważ w takim wypadku z jego punktu widzenia mał-
żeństwo traciło sens (zięć powinien był uczestniczyć w kazachskim życiu
politycznym). Po rozwodzie w 2001 r., a przede wszystkim po odsunięciu
od władzy prezydenta Kirgistanu Askara Akajewa w marcu 2005 r. przez
64
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
rewolucję tulipanów , małżeństwo dynastyczne z przedstawicielem ro-
dziny Akajewa całkowicie straciło na aktualności.
należy przy tym uczynić pewne zastrzeżenie. Pomysł małżeństwa dyna-
stycznego był nie tylko próbą rozwiązania problemów związanych z przeka-
zaniem władzy w Kazachstanie. Jak się zdaje, dla prezydenta nazarbajewa
ważniejsze były inne motywy: wzmocnienie współpracy z Kirgistanem czy
nawet zapoczątkowanie procesów zjednoczeniowych w regionie, gdzie wśród
elit politycznych wciąż żywa jest pamięć o Turkiestanie jedynym orga-
nizmie państwowym Azji centralnej, zniszczonym przez zSrr. Ale tego
rodzaju motywy i próby wprowadzenia ich w życie zasługują na osobne
opracowanie i w tym zostaną pominięte.
Spośród przywódców regionu w ciągu następnych lat nikt nie próbował
naśladować nazarbajewa, można więc chyba przyjąć że małżeństwo dyna-
styczne jako sposób na przekazanie władzy w krajach regionu, nie będzie
więcej brane pod uwagę.
WłADzA W ręce córeK:
KAzAchSTAn i UzbeKiSTAn
Wydaje się, że zarówno prezydent Kazachstanu, jak i Uzbekistanu
skłonni są próbować przekazania władzy swoim najstarszym córkom (od-
powiednio: Daridze i gulnar). niejasne pozostaje jednak, jak na taką
próbę zareagują patriarchalne społeczeństwa obu krajów, przywódcy
miejscowych klanów i regionalnych grup wpływu. Szczególnie istotne jest
to w przypadku gulnar Karimowej, prezentującej siebie jako kobietę nowo-
czesną, w dodatku po rozwodzie. z tego powodu nie cieszy się on sympatią
uzbeckiej elity władzy, której przedstawiciele oskarżają ją o prowadzenie
rozwiązłego życia4. z drugiej strony jej uroda (nazywana jest Wschodnią
Pięknością , Księżniczką Wschodu ) zdobyła jej niewątpliwą popularność
wśród Uzbeków.
3) Kirgistan stanowi przypadek specjalny, gdzie zmiana władzy właśnie się dokonała,
ale na drodze rewolucyjnej
4) gulnar Karimowa jest właścicielką m.in. nocnego klubu basza w Taszkiencie, który
chętnie odwiedza, a który The Times w 2004 r. nazwał szykownym burdelem
65
Prezydent Kazachstanu, nazarbajew, próbuje uniknąć lub złagodzić
ewentualny sprzeciw przedstawicieli patriarchalnego społeczeństwa cały
czas wspierając karierę męża córki, generała rahata Alijewa. Po okre-
sie kilkuletniej niełaski powrócił on na scenę polityczną kraju. Dość
symptomatyczne jest, że rahat Alijew, nim popadł w niełaskę z powodu
zbyt dużych ambicji politycznych, robił karierę w kazachskich służbach
specjalnych.
obie najstarsze córki prezydentów Kazachstanu i Uzbekistanu prowa-
dzą działalność publiczną: Dariga jest założycielką i szefową partii Asar ,
a gulnar po krótkiej karierze dyplomatycznej została doradcą politycz-
nym swojego ojca. Komentatorzy5 wskazują na charakterystyczną rzecz:
pierwsze kroki w polityce córka prezydenta Karimowa poczyniła w rosji,
tam też trwa dość intensywna kampania reklamowa gulnar: organizuje
przyjęcia, występy i wystawy, poznając w ten sposób rosyjską elitę kultu-
ralną i polityczną.
obecna działalność obu córek uważana jest za przygotowanie do przeję-
cia przez nie obowiązków szefa państwa, coś w rodzaju kursu działalności
politycznej . na razie nie wiadomo, w jaki sposób prezydenci zamierzają
przekazać im władzę. można jednak zaryzykować tezę, że będzie to rodzaj
wariantu rosyjskiego : najpierw objęcie funkcji prezydenta, a dopiero
pózniej potwierdzenie tego w wyborach lub referendum.
na razie jednak, proces przejmowania władzy przez córki znajduje się
w początkowej fazie i w każdej chwili może zostać wstrzymany mimo
prowadzenia przez nie działalności publicznej. obaj prezydenci publicznie
nie wyznaczali swoich następców ani w ogóle nie wypowiadali się na temat
przekazania władzy. Przede wszystkim dlatego, że pozwala im to zacho-
wać jedność w kręgu obecnych najbliższych współpracowników.
nieJASny ScenAriUSz:
TUrKmeniSTAn i TADżyKiSTAn
W obu republikach rządzący prezydenci mają męskich potomków.
W przeciwieństwie jednak do Uzbekistanu i Kazachstanu nie zamierzają
przekazywać im władzy. Prezydent Tadżykistanu, emomali rachmonow,
ma aż dziewięcioro dzieci. nie podjął jednak żadnych działań, które by
wskazywały, iż zamierza jedno z nich uczynić swym następcą. żadne z jego
dzieci nie prowadzi działalności politycznej, ani nawet publicznej. Prasa
66
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
moskiewska opisywała jedno z zebrań rodzinnych, na którym rachmonow
miał zwrócić się do swoich dzieci: zapomnijcie o tym, że jestem prezyden-
tem. To nie jest na zawsze. Szykujcie się do samodzielnego życia 6.
odmiennie wygląda sytuacja w Turkmenistanie, rządzonym po dykta-
torsku przez Saparmurada nijazowa. Jedynowładztwo prezydenta spra-
wia, że bez większych problemów (wewnętrznych brak opozycji, zewnętrz-
nych brak sprzeciwu wobec dyktatury w związku z zapotrzebowaniem
na turkmeńską ropę i gaz) mógłby on przekazać władzę swemu synowi,
muradowi. Jednak syn nie wykazuje chęci do rządzenia krajem, ma skłon-
ność do hazardu7, od 15 lat mieszka za granicą i według opozycji nawet nie
zna turkmeńskiego (na co dzień ma posługiwać się rosyjskim). W dodatku
murad nijazow ma bardzo złą reputację zarówno w biznesie, jak i w życiu
osobistym8. Syn prezydenta spełnia obecnie funkcje biznesowego przed-
stawiciela swego ojca na zachodzie, opozycja twierdzi, że obaj całkowicie
opanowali turkmeński przemysł gazowy i naftowy. murad nijazow posiada
podobno sieć firm na cyprze ( raju podatkowym ), przez które dokonywa-
ne są rozliczenia za eksport turkmeńskiego gazu i ropy.
ze względu na charakter reżymu niewiele informacji o prezydencie wy-
dostaje się na zewnątrz (poza jego kolejnymi dekretami, które stanowią
przedmiot nieustannych żartów). Słaba i od lat przebywająca na emigracji
(głównie w moskwie) opozycja nie dysponuje żadnymi wiarygodnymi zród-
łami informacji w kraju. Pozostają jedynie domysły i plotki. Według nich
pod koniec 2004 r. prezydent wezwał syna do kraju, zamknął w jednej
z rezydencji i kazał mu uczyć się turkmeńskiego. Przedstawiciele opozycji
interpretowali to jako przygotowanie do przekazania władzy z ojca na syna
( model azerski ). Jednak już w 2005 r. Saparmurad nijazow zapowiedział,
5) m.in. bożena rynska, izwiestia , 05.06.2006
6) niezawisimaja gazieta , 12.05.2006
7) london Journal w 1998 r. opisał, jak w ciągu jednej nocy przegrał 12 mln
dolarów w jednym z madryckich kasyn.
8) nie jest znana ani ilość jego małżeństw podobno ma już trzecią żonę, ani
liczba jego dzieci
67
że w 2009 r. zrezygnuje ze swej funkcji, wtedy też odbędzie się ogólnona-
rodowe referendum , które wyłoni jego następcę. nic więcej nie wiadomo
na ten temat, nie jest jasne, o co (lub o kogo) prezydent chciałby pytać w
referendum9.
on również nigdy publicznie nie podał nazwiska swojego następcy, choć
można sądzić, że z innych powodów niż nazarbajew i Karimow. Dyktatorski
system stworzony przez niego sprawia, że najbardziej powinien obawiać się
fizycznej rozprawy ze strony polityka, którego przedwcześnie wskazałby na
swego następcę.
SUKceSJA brATA:
KirgiSTAn
rewolucja tulipanów z marca 2005 r. obaliła ówczesnego prezydenta
Askara Akajewa. Wraz z rodziną schronił się w moskwie. Pierwszym po-
rewolucyjnym prezydentem kraju został Kurmanbek bakijew. Po półtora
roku rządów nie widać jeszcze oznak charakterystycznych dla sąsiednich,
stabilnych krajów. Władza prezydenta (i w ogóle cały aparat władzy) znaj-
duje się na etapie konsolidacji. W polityce kraju ogromną rolę odgrywają
związki klanowe, ale (w przeciwieństwie do sąsiadów) synowie prezydenta
nie są widoczni w polityce. Pierwszy, marat, jest podpułkownikiem kirgi-
skich służb specjalnych, drugi, maksim, zajmuje się biznesem. W odróż-
nieniu od innych państw regionu, w Kirgistanie znaczną rolę polityczną
odgrywają za to bracia prezydenta (a miał ich sześciu)10.
Przede wszystkim należy zauważyć, że brak jest informacji z Kirgistanu
o rozpoczęciu procesu łączenia władzy z własnością. Jednak półtora roku
po rewolucji to zbyt krótki okres, by można było na podstawie tych różnic
mówić o całkowitej odmienności systemu politycznego Kirgistanu od są-
siednich państw.
nieSAmoDzielni PoTomKoWie
mimo pewnych oznak wskazujących, że w części państw regionu po-
tomkowie prezydentów szykowani są na następców, należy podkreślić,
że obecnie dzieci liderów nie odgrywają samodzielnej roli politycznej.
W żadnym z krajów nie możemy wskazać np. różnic w poglądach politycz-
nych między prezydentami a ich potomkami. nie jesteśmy nawet w stanie
68
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
obecnie wskazać, czy jakieś decyzje polityczne zostały podjęte na skutek
ich lobbingu (nie mówiąc już o bezpośrednim wpływie). istnieją natomiast
dowody na to, że dzieci przywódców nie mają obecnie żadnego samodziel-
nego wpływu na politykę państw regionu, przede wszystkim zagraniczną,
we wszystkim posłusznie wykonując wolę ojców.
najlepszym przykładem jest Uzbekistan. córka prezydenta gulnar
Karimowa, rozwiodła się w 2003 r. ze swoim mężem, amerykańskim obywa-
telem afgańskiego pochodzenia, mansurem maksudi. Proces rozwodowy prze-
biegał przed sądem amerykańskim, który powódkę obciążył kosztami procesu
i grzywną w wysokości 3,2 mln USD, a w dodatku odebrał jej prawo do opieki
nad dziećmi. gulnar Karimowa nie podporządkowała się wyrokowi i wyjecha-
ła do Uzbekistanu, nie płacąc grzywny i zabierając ze sobą dzieci. W rezultacie
rozesłano za nią amerykańskie listy gończe, co uniemożliwia jej wyjazd z oj-
czystego kraju do większości państw świata11. rozwód i sądowe ściganie córki
prezydenta nie wpłynęło jednak na politykę Uzbekistanu wobec USA (które
w tym czasie miały swoją bazę wojskową w tym kraju, wykorzystywaną do ope-
racji w Afganistanie). Przyczyną zerwania sojuszu uzbecko-amerykańskiego
stały się dopiero rozruchy w maju 2005 r. we wschodniouzbeckim Andiżanie.
USA potępiły masowe i brutalne represje przeciw uczestnikom zajść, w odpo-
wiedzi prezydent Karimow wypowiedział umowę dzierżawną bazy wojskowej,
usunął amerykańskie wojska z kraju i rozpoczął politykę zbliżenia z rosją.
Jasno więc widać, że prezydent Uzbekistanu nie dopuszcza, by dzieci i ich
interesy wpływały na bieżącą politykę. Decyzje podejmuje wyłącznie w oparciu
o interesy kraju (które w jego rozumieniu są tożsame z jego interesami). nie
ma powodu sądzić, że w innych krajach regionu jest inaczej. W każdym razie
brak jest dowodów na poparcie przeciwnej tezy.
9) Przebywający w moskwie były turkmeński minister spraw wewnętrznych, Awdy
Kułyjew, lider jednej z grup opozycyjnych uważa, że nijazow nie ma następcy, a jego
odejście (lub śmierć) doprowadzi do starcia największych krajowych klanów i wojny
domowej
10) brat marat jest ambasadorem w niemczech, żanysz pułkownikiem
mSW, Kazybek szefem rządzącej partii w jednym z regionów, żusup był
wicegubernatorem Dżalalabadu, zmarł w 2006 r., Ahmat posiada własne
gospodarstwo, Adył jest szefem placówki handlowej Kirgizji w chinach
11) Dzięki procesowi rozwodowemu opinia publiczna miała okazję poznać zarówno
stan finansów córki prezydenta kraju Azji środkowej, jak i zasięg wpływów
prezydenckiej rodziny w gospodarce
69
ASy bizneSU
niezależnie od tego, czy dzieci prezydentów prowadzą działalność poli-
tyczną czy też nie, wszystkie aktywnie zajmują się biznesem, wykorzystując
do tego pozycję ojców. ich wpływ na gospodarkę poszczególnych krajów jest
jednak bardzo różny: od murada nijazowa, który wraz z ojcem całkowicie
sprywatyzował najbardziej dochodowy sektor gospodarki Turkmenistanu,
po średnią córkę nursułtana nazarbajewa, Dinarę, która zajmuje się dzia-
łalnością charytatywną (opozycja oskarża ją jednak o zawłaszczenie ogrom-
nych terenów pod prywatną szkołę miras , jeśli nawet jest to prawda, to
taki fakt nie wpływa na kondycję gospodarczą kraju). Wydaje się, że jedynie
w Kirgistanie i Tadżykistanie dzieci przywódców nie odgrywają dominującej
roli w ekonomice krajów.
W trzech pozostałych ich wpływ jest bardziej niż znaczący, obejmuje całe
gałęzie przemysłu (Turkmenistan wydobycie ropy i gazu, Kazachstan
media oraz wespół z innymi członkami rodziny, wydobycie gazu, Uzbekistan
telekomunikacja), nie licząc mniejszych przedsiębiorstw.
cytowany już były doradca Kazachskiego banku narodowego, bryan D.
Stirewalt pisał, że warunkiem wejścia do biznesu jest zgoda rodziny prezy-
denta kraju. Podobna sytuacja istniała w Uzbekistanie, gdzie firma coca-
cola uzyskała monopol na rynku, wiążąc się z zięciem prezydenta, po czym
straciła swą pozycję po rozwodzie maksudiego z córką prezydenta.
można chyba przyjąć założenie, że im bliżej kluczowych gałęzi przemysłu,
tym ściślejsza nad nimi kontrola ze strony prezydenta, jego rodziny, ale też
i najbliższych współpracowników politycznych szefa państwa. Proces łącze-
nia władzy z własnością rozpoczął się w krajach regionu już w połowie lat 90.
i objął nie tylko rodzinne kręgi szefów państw. Jednak wpływy w gospodarce
są stopniowalne: im bliżej najważniejszych gałęzi (wydobycie ropy i gazu,
bawełna etc.) tym ściślejsza kontrola ze strony najbliższych krewnych sze-
fów państw. Ale poza strategicznymi dziedzinami przedstawiciele elity wła-
dzy, przede wszystkim dzieci przywódców, mają dość znaczną swobodę.
WnioSKi, ScenAriUSze PrzySzłości
niezależnie od wszystkich wątpliwości i braku dokładnych informacji,
prawie pewne jest, że dzieci dwóch prezydentów państw Azji środkowej
Kazachstanu i Uzbekistanu szykowane są na następców swoich ojców.
70
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
Ponieważ są to córki, a społeczeństwa tych krajów są bardzo patriar-
chalne, proces przekazywania władzy został rozciągnięty na lata i prowa-
dzony jest bardzo ostrożnie. Jego wynik nie jest obecnie pewny, tzn. nie
jesteśmy w stanie stwierdzić, czy władza w Kazachstanie i Uzbekistanie
będzie dziedziczona w rodzinie.
W obu krajach dzieci nie mają praktycznie wpływu na bieżącą polity-
kę, szczególnie na politykę zagraniczną, która jest zastrzeżoną domeną
ojców-prezydentów.
nie ma żadnych informacji, by w Turkmenistanie, Tadżykistanie
i Kirgistanie obecni szefowie państw szykowali przekazanie władzy swym
potomkom. Kirgistan stanowi przypadek specjalny, gdzie zmiana władzy
dokonała się niedawno przy pomocy rewolucji, a obecna elita znajduje się
jeszcze na etapie konsolidacji. nie rozpoczął się tam proces łączenia wła-
dzy z własnością.
We wszystkich krajach regionu rodziny prezydentów kontrolują naj-
ważniejsze gałęzie przemysłu. W strategicznych branżach głos decydujący
mają prezydenci. gospodarcze imperia poszczególnych rodzin obejmują
jednak wiele przedsiębiorstw, im dalej od branż strategicznych, tym więk-
sza samodzielność biznesowa członków rodzin prezydenckich.
należy jednak pamiętać, że wszystkie analizy scenariuszy sukcesji oparte
są o niepełne dane. ze względu na miejscową tradycję, stosunki rodzinne
prezydentów republik Azji środkowej utrzymywane są w tajemnicy.
brakuje dokładnych danych zarówno o liczbie dzieci, jak i podstawowych
danych biograficznych potomków. W tajemnicy utrzymywane są również
rodzinne problemy szefów państw, a przede wszystkim rozwody (także ich
dzieci).
Podejrzewa się jednak, że kilku prezydentów ożeniło się powtórnie.
W czasach zSrr przyszli prezydenci dobierali swoje małżonki na innych
zasadach (międzyetnicznych, zgodnie z ówczesną polityką partii komu-
nistycznej), a w schyłkowym okresie związku radzieckiego, od lat 80.,
na innych (zgodnych z miejscową tradycją: wewnątrzklanowych, rzadziej
miedzyklanowych, unikając związków międzyetnicznych). Jeśli nawet mał-
żeństwa międzyetniczne utrzymały się (jak w przypadku Tadżykistanu),
to żona nawet nie mieszkała z mężem.
Dodatkowo, po 2000 r., pojawiły się informacje, że co najmniej dwóch
starzejących się prezydentów regionu przywróciło tradycję, wspólną dla ob-
szaru Azji środkowej, bokał czyli młodszej żony . zgodnie z miejscowymi
71
zwyczajami, głowa rodu ma prawo do powtórnego ożenku, jeśli jest w stanie
utrzymać obie żony. miejscowe tradycje ściśle regulują prawa i obowiązki
obu małżonek we wspólnym domu. Szczególnie popularne stały się powtórne
ożenki w środowisku kazachskich biurokratów po przeniesieniu stolicy kraju
z Ałmaty do Astany (rodziny, przynajmniej czasowo, pozostały w dawnej
stolicy).
Pojawienie się bokał w rodzinach prezydenckich wywołuje jednak
obecnie wiele problemów. Procesy emancypacyjne wśród kobiet w regionie
sprawiają, że zarówno stara żona , jak i córki gwałtownie sprzeciwia-
ją się powtórnemu ożenkowi męża/ojca. zobowiązania międzynarodowe
i uczestnictwo w organizacjach międzynarodowych (np. obWe) powodu-
je, że ewentualne publiczne ujawnienie wielożeństwa szefa państwa gro-
zi skandalem międzynarodowym o niewyobrażalnych konsekwencjach.
Stąd problem bokał jest najpilniej strzeżoną tajemnicą władców Azji
środkowej.
Załącznik 1. Dzieci i najbliższa rodzina przywódców państw
Azji Centralnej
Kazachstan
Dariga najstarsza córka ur. w 1963 r., ukończyła wydział historii
Uniwersytetu moskiewskiego, w 1998 r. obroniła tam doktorat. od
2004 r. przewodnicząca partii Asar ;
Dinara średnia córka. Jest prezesem prezydenckiej fundacji wspiera-
nia oświaty, szefową prywatnej szkoły miras w Ałma Acie;
Alija najmłodsza córka ur. w 1980 r., w latach 1998-2001 żona Ajdara
Akijewa, syna ówczesnego prezydenta Kirgistanu;
Askara Akajewa w roku 2002 ponownie wyszła za mąż za kazachskie-
go biznesmena Denijara Sakienowa.
72
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
Uzbekistan
Piotr syn z pierwszego małżeństwa, obecnie mieszka w moskwie, brak
informacji o jakichkolwiek jego związkach z Uzbekistanem, nie wiado-
mo nawet, czy nosi nazwisko ojca;
gulnar Karimowa starsza córka ur. w 1972 r., ukończyła zaocznie
wydział stosunków międzynarodowych na uniwersytecie w Taszkiencie,
pózniej studiowała na harvardzie. Dorabiała w USA jako tłumaczka
w prywatnych firmach. W 1997 r. została doradcą ds. politycznych
w mSz Uzbekistanu. W latach 2004-2005 pracowała jako radca w uz-
beckiej ambasadzie w moskwie. obecnie pełni oficjalną funkcję politycz-
nego doradcy prezydenta;
lola Karimowa młodsza córka, ukończyła Taszkiencki Uniwersytet
Dyplomacji i światowej gospodarki.
Turkmenistan
murad nijazow syn ur. w 1967 r., studiował prawo na uniwersyte-
tach w Taszkiencie i leningradzie. Pracował jako śledczy w prokuratu-
rze miasta moskwy. Ukończył mgimo (moskiewską szkołę dyploma-
tów ), co najmniej od 12 lat mieszka na stałę za granicą (w brukseli
i Wiedniu), rzadko pojawiając się w Turkmenistanie;
irina córka, ukończyła cybernetykę na Uniwersytecie moskiewskim,
na stałe mieszka z matką, muzą (pierwszą i jedyną żoną prezydenta
Saparmurada nijazowa) w moskwie, nie udziela się publicznie, nie wia-
domo, czy w ogóle bywa w Turkmenistanie.
Kirgistan
Synowie:
marat szef jednego z wydziałów kirgiskiej służby bezpieczeństwa (we-
dług niepotwierdzonych informacji bezpośrednim przełożonym jest jego
stryj, żanysz);
maksim biznesmen.
73
bracia:
marat ambasador w niemczech;
żusupbek ur. 1951 r., zmarł w lutym 2006 r;
żanysz ur. 1959 r., pułkownik mSW, i zastępca szefa kirgiskiej służ-
by bezpieczeństwa, odpowiada za kontrwywiad;
Kanybek wybrany szefem partii yrys w regionie suzakskim;
Ahmat mieszka w Dżalalabadzie, ma własne gospodarstwo;
Adył szef handlowego przedstawicielstwa Krigistanu w chinach.
Tadżykistan
Córki:
Firuza zajmuje się biznesem;
ozoda żona tadżyckiego dyplomaty;
Tahmina żona przedsiębiorcy budowlanego;
Parwina lekarz;
rukszona uczy się w USA;
imiona dwóch pozostałych córek prezydenta emomali rachmonowa są
nieznane.
Synowie:
rustam uczy się w USA;
Somoni najmłodszy, ur. 2000.
74
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
Załącznik 2. Biznesowa działalność dzieci i najbliższych człon-
ków rodzin przywódców państw Azji Centralnej
Kazachstan
Dariga założycielka i prezes, a od 2002 r. szefowa rady nadzorczej
państwowego koncernu medialnego habar . Jest właścicielką lub
posiada wpływy w następujących mediach: telewizje KTK, nTK, 31.
kanał, el Arna , Pierwszy kanał eurazja , satelitarna telewizja
caspionet, telewizja kablowa Ałma TV; radiostacje: hit-Fm, europa-
plus Kazachstan , russkoje radio Kazachstan , radio retro ; ga-
zety: Karawan , nowoje pokolenije , respublika . Kontroluje też
wiele kazachskich wydań rosyjskich gazet: izwiestii , Argumentów
i faktów etc.;
Dinara szefowa prezydenckiej fundacji wspierania oświaty; właściciel-
ka prywatnej, elitarnej szkoły miras (związanej z Fundacją bobek
żony prezydenta Sary);
Alija właścicielka firmy budowlanej specjalizującej się w domach i obiek-
tach dla ViP-ów; członek zarządu (i/lub właścicielka) zAo12 Petroleum
invest corporation .
Uzbekistan
gulnar Karimowa W czasie sprawy rozwodowej w USA w latach
2001-2003 przed amerykańskim sądem w stanie new Jersey ujawniono
jej osobisty majątek. obejmuje on m.in. brylanty za 4,5 mln USD,
konta bankowe w Szwajcarii i zjednoczonych emiratach Arabskich
z 11 mln USD, centrum handlowe w Taszkiencie warte 10 mln USD
i nocny klub basza 4 mln USD, oraz sieć sklepów jubilerskich. Jest
współwłaścicielką firm telekomunikacyjnych Uzdunrobita (telefony
12) zAo zakrytoje Akcjoniernoje obszczestwo rodzaj firm na obszarze dawnego
zSrr stworzonych na użytek dawnej i obecnej nomenklatury. zgodnie z prawem
o wspólnikach zAo nie można uzyskać żadnych informacji, oni z kolei nie mogą
zbywać poza spółką swoich udziałów.
75
komórkowe) i Uzbektelekom oraz dużych zakładów przemysłowych,
takich jak cementownie w Kuwansaj i bekabadsku, a także rafinera
w Ferganie. Po orzeczeniu rozwodu gulnar, przy pomocy ojca przejęła
biznes swojego byłego męża znajdujący się w Uzbekistanie, w tym
przedstawicielstwo cocacoli . W zasięgu jej wpływów znajduje się
bank Kredit Standard oraz holding medialny Terra grupa . Przez
zachodnią prasę nazywana najbogatszą kobietą Uzbekistanu 13;
lola brak informacji o działalności biznesowej.
Kirgistan
brak informacji o majątku synów obecnego prezydenta
14
Tadżykistan
Firuza teść jest szefem tadżyckich kolei. Sama posiada kilka butików
w centrum Aszchabadu;
Tachmina mąż jest właścicielem firmy budowlanej, która zbudowała
m.in. dwupiętrowe centrum handlowe w śródmieściu Aszchabadu.
Turkmenistan
murad nijazow początkowo działał w firmie oriental , a pózniej
w spółce skarbu państwa gek guszak ( zielony Pas ), która jest mo-
nopolistą w imporcie wyrobów alkoholowych i tytoniowych do Turkme-
nistanu, zwolnionym z cła specjalnym dekretem prezydenta, co przynosi
mu ok. 150 mln USD dochodu rocznie.
Próbował robić interesy w wielu branżach. opozycja twierdzi, że przez
kilka lat ojciec nie utrzymywał z nim kontaktów, gdyż bez jego zgody
murad w 1997 r. sprzedał do Pakistanu ukraińskie czołgi T-72, które
Turkmenistan otrzymał jako zapłatę za swój gaz. Transakcja wywołała
gwałtowny protest rosji.
Według niepotwierdzonych informacji murad nijazow posiada obecnie
firmę, a najprawdopodobniej kilka firm, zarejestrowanych na cyprze,
które kontrolują eksport turkmeńskiej ropy i gazu. Jedna z nich
76
bezPieczeńSTWo nAroDoWe ii - 2006 /2
jest przeznaczona tylko do rozliczeń z Ukrainą. opozycja oskarża
Saparmurada i murada nijazowych o to, że całkowicie sprywatyzowali
eksport ropy i gazu.
od 1993 r. przebywa za granicą. obecnie mieszka na stałe w Wiedniu,
gdzie według jednej wersji wynajmuje mieszkania w prestiżowej,
19. dzielnicy; według innej kupił nieruchomość (dom) za 1,5 mln euro
w tejże dzielnicy.
13) część wymienionych przedsiębiorstw nie jest własnością gulnar Karimowej, ale
jest kontrolowana przez nią poprzez nominowanych pod jej naciskiem menedżerów
(np. rafineria w Ferganie)
14) młodsze dzieci dopiero kończą szkoły i wchodzą w dorosłe życie, nie ma jeszcze
informacji o ich działalności w biznesie
77
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
ISLAM W AZJI CENTRALNEJ03 0000 037 02 Leczenie dzieci z zespolem Prader Willi hormonem wzrostuDz U 2006 nr 169 poz 11992009 nr 11 Rywalizacja Rosji i NATO w Azji ŚrodkowejBO II stacjonarne wykład nr 02BIULETYN Nr 4 02Dz U 2006 nr 60 poz 429Pozarządowiec 2006 nr 4 (79)Bud nr 02Wykład nr 02 Analiza komentarzy do EC Wojciech ŚredniawaBIULETYN Nr 1 02Dz U 2006 nr 30 poz 208Magazine Asimov s Science Fiction 2006 Issue 02 February [html]NaP 1993, nr 02więcej podobnych podstron