PSALM 123
Ad Te levavi oculos meos
Boże, który mieszkasz nad wszytkimi nieby
Prózen i trosk ludzkich, i wszelkiej potrzeby,
Do Ciebie ja wznoszę smętne oczy swoje,
O Panie, nadziejo i zbawienie moje.
Jako w niedostatku na pańską pogląda
Głodny sługa rękę i łaski pożąda,
Jako niewolnica, której głód dojmuje,
Coraz panie j swojej ręki upatruje:
Takżeć oczy nasze obciężone łzami
Na Pana patrzą j ą - owa się nad nami
Smiłować jako Pan miłosierny raczy,
A występków naszych łaskawie przebaczy.
Użal się nas, użal, nieśmiertelny Boże,
Abowiem już ledwe cierpieć więcej może
Nasze człowieczeństwo pośmiechów i wzgardy,
Tak nas ten lud trapi, swoim szczęściem hardy.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
psalm1111111111111psalm104psalm11111111111111psalm143psalm101psalm145psalm120psalm135psalm136psalm114psalm117psalm100psalm139psalm140psalm118psalm13psalm130psalm121psalm137psalm11111111111111111więcej podobnych podstron