Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta D20090417Lj


㎏ancelaria Sejmu s. 1/39
Dz.U. 2009 Nr 52 poz. 417
USTAWA
Opracowano na
z dnia 6 listopada 2008 r.
podstawie: t.j.
Dz. U. z 2012 r.
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
poz. 159, poz.
742, z 2013 r.
poz. 1245, z 2014
r. poz. 1822, z
Rozdzia艂 1
2015 r. poz. 1163.
Przepisy og贸lne
Art. 1. Ustawa okre艣la:
1) prawa pacjenta;
2) zasady udost臋pniania dokumentacji medycznej;
3) obowi膮zki podmiot贸w udzielaj膮cych 艣wiadcze艅 zdrowotnych zwi膮zane z
prawami pacjenta;
4) tryb powo艂ywania, odwo艂ywania i kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta;
5) post臋powanie w sprawach praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w;
6) zasady i tryb ustalania odszkodowania i zado艣膰uczynienia w przypadku zdarze艅
medycznych.
Art. 2. Przestrzeganie praw pacjenta okre艣lonych w ustawie jest obowi膮zkiem
organ贸w w艂adzy publicznej w艂a艣ciwych w zakresie ochrony zdrowia, Narodowego
Funduszu Zdrowia, podmiot贸w udzielaj膮cych 艣wiadcze艅 zdrowotnych, os贸b
wykonuj膮cych zaw贸d medyczny oraz innych os贸b uczestnicz膮cych w udzielaniu
艣wiadcze艅 zdrowotnych.
Art. 3. 1. U偶yte w ustawie okre艣lenia oznaczaj膮:
1) opiekun faktyczny  osob臋 sprawuj膮c膮, bez obowi膮zku ustawowego, sta艂膮
opiek臋 nad pacjentem, kt贸ry ze wzgl臋du na wiek, stan zdrowia albo stan
psychiczny opieki takiej wymaga;
2) osoba bliska  ma艂偶onka, krewnego lub powinowatego do drugiego stopnia w
linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osob臋 pozostaj膮c膮 we wsp贸lnym
po偶yciu lub osob臋 wskazan膮 przez pacjenta;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 2/39
3) osoba wykonuj膮ca zaw贸d medyczny  osob臋 wykonuj膮c膮 zaw贸d medyczny, o
kt贸rej mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o
dzia艂alno艣ci leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz.
1039 i Nr 185, poz. 1092);
4) pacjent  osob臋 zwracaj膮c膮 si臋 o udzielenie 艣wiadcze艅 zdrowotnych lub
korzystaj膮c膮 ze 艣wiadcze艅 zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielaj膮cy
艣wiadcze艅 zdrowotnych lub osob臋 wykonuj膮c膮 zaw贸d medyczny;
5) podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych  podmiot wykonuj膮cy
dzia艂alno艣膰 lecznicz膮, o kt贸rym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15
kwietnia 2011 r. o dzia艂alno艣ci leczniczej;
6) 艣wiadczenie zdrowotne  艣wiadczenie zdrowotne, o kt贸rym mowa w art. 2 ust.
1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o dzia艂alno艣ci leczniczej;
7) (uchylony).
2. Ilekro膰 w ustawie jest mowa o lekarzu, rozumie si臋 przez to tak偶e lekarza
dentyst臋 oraz felczera w zakresie wynikaj膮cym z przepis贸w o zawodzie felczera.
Art. 4. 1. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta s膮d mo偶e przyzna膰
poszkodowanemu odpowiedni膮 sum臋 tytu艂em zado艣膰uczynienia pieni臋偶nego za
doznan膮 krzywd臋 na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i
godno艣ci s膮d mo偶e, na 偶膮danie ma艂偶onka, krewnych lub powinowatych do drugiego
stopnia w linii prostej lub przedstawiciela ustawowego, zas膮dzi膰 odpowiedni膮 sum臋
pieni臋偶n膮 na wskazany przez nich cel spo艂eczny na podstawie art. 448 Kodeksu
cywilnego.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje si臋 do zawinionego naruszenia prawa pacjenta do:
1) przechowywania rzeczy warto艣ciowych w depozycie podmiotu leczniczego
wykonuj膮cego dzia艂alno艣膰 lecznicz膮 w rodzaju stacjonarne i ca艂odobowe
艣wiadczenia zdrowotne;
2) informacji o rodzaju i zakresie 艣wiadcze艅 zdrowotnych udzielanych przez
podmioty udzielaj膮ce 艣wiadcze艅 zdrowotnych;
3) dost臋pu do dokumentacji medycznej dotycz膮cej jego stanu zdrowia;
4) zg艂aszania dzia艂a艅 niepo偶膮danych produkt贸w leczniczych.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 3/39
Art. 5. Kierownik podmiotu udzielaj膮cego 艣wiadcze艅 zdrowotnych lub
upowa偶niony przez niego lekarz mo偶e ograniczy膰 korzystanie z praw pacjenta w
przypadku wyst膮pienia zagro偶enia epidemicznego lub ze wzgl臋du na bezpiecze艅stwo
zdrowotne pacjent贸w, a w przypadku praw, o kt贸rych mowa w art. 33 ust. 1, tak偶e ze
wzgl臋du na mo偶liwo艣ci organizacyjne podmiotu.
Rozdzia艂 2
Prawo pacjenta do 艣wiadcze艅 zdrowotnych
Art. 6. 1. Pacjent ma prawo do 艣wiadcze艅 zdrowotnych odpowiadaj膮cych
wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej.
2. Pacjent ma prawo, w sytuacji ograniczonych mo偶liwo艣ci udzielenia
odpowiednich 艣wiadcze艅 zdrowotnych, do przejrzystej, obiektywnej, opartej na
kryteriach medycznych, procedury ustalaj膮cej kolejno艣膰 dost臋pu do tych 艣wiadcze艅.
3. Pacjent ma prawo 偶膮da膰, aby udzielaj膮cy mu 艣wiadcze艅 zdrowotnych:
1) lekarz zasi臋gn膮艂 opinii innego lekarza lub zwo艂a艂 konsylium lekarskie;
2) piel臋gniarka (po艂o偶na) zasi臋gn臋艂a opinii innej piel臋gniarki (po艂o偶nej).
4. Lekarz mo偶e odm贸wi膰 zwo艂ania konsylium lekarskiego lub zasi臋gni臋cia
opinii innego lekarza, je偶eli uzna, 偶e 偶膮danie, o kt贸rym mowa w ust. 3, jest
bezzasadne.
5. 呕膮danie, o kt贸rym mowa w ust. 3, oraz odmow臋, o kt贸rej mowa w ust. 4,
odnotowuje si臋 w dokumentacji medycznej.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje si臋 do piel臋gniarki (po艂o偶nej) w zakresie zasi臋gania
opinii innej piel臋gniarki (po艂o偶nej).
Art. 7. 1. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia 艣wiadcze艅
zdrowotnych ze wzgl臋du na zagro偶enie zdrowia lub 偶ycia.
2. W przypadku porodu pacjentka ma prawo do uzyskania 艣wiadcze艅
zdrowotnych zwi膮zanych z porodem.
Art. 8. Pacjent ma prawo do 艣wiadcze艅 zdrowotnych udzielanych z nale偶yt膮
staranno艣ci膮 przez podmioty udzielaj膮ce 艣wiadcze艅 zdrowotnych w warunkach
odpowiadaj膮cych okre艣lonym w odr臋bnych przepisach wymaganiom fachowym i
sanitarnym. Przy udzielaniu 艣wiadcze艅 zdrowotnych osoby wykonuj膮ce zaw贸d
medyczny kieruj膮 si臋 zasadami etyki zawodowej okre艣lonymi przez w艂a艣ciwe
samorz膮dy zawod贸w medycznych.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 4/39
Rozdzia艂 3
Prawo pacjenta do informacji
Art. 9. 1. Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
2. Pacjent, w tym ma艂oletni, kt贸ry uko艅czy艂 16 lat, lub jego ustawowy
przedstawiciel maj膮 prawo do uzyskania od lekarza przyst臋pnej informacji o stanie
zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz mo偶liwych metodach
diagnostycznych i leczniczych, daj膮cych si臋 przewidzie膰 nast臋pstwach ich
zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.
3. Pacjent lub jego ustawowy przedstawiciel maj膮 prawo do wyra偶enia zgody
na udzielenie informacji wymienionych w ust. 2 innym osobom.
4. Pacjent ma prawo 偶膮da膰, aby lekarz nie udzieli艂 mu informacji, o kt贸rej
mowa w ust. 2.
5. Po uzyskaniu informacji, o kt贸rych mowa w ust. 2, pacjent ma prawo
przedstawi膰 lekarzowi swoje zdanie w tym zakresie.
6. W przypadku okre艣lonym w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o
zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 i Nr 291,
poz. 1707 oraz z 2012 r. poz. 95), pacjent ma prawo 偶膮da膰, aby lekarz udzieli艂 mu
informacji, o kt贸rej mowa w ust. 2, w pe艂nym zakresie.
7. Pacjent ma艂oletni, kt贸ry nie uko艅czy艂 16 lat, ma prawo do uzyskania od
lekarza informacji, o kt贸rych mowa w ust. 2, w zakresie i formie potrzebnej do
prawid艂owego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
8. Pacjent, w tym ma艂oletni, kt贸ry uko艅czy艂 16 lat, lub jego ustawowy
przedstawiciel maj膮 prawo do uzyskania od piel臋gniarki, po艂o偶nej przyst臋pnej
informacji o jego piel臋gnacji i zabiegach piel臋gniarskich.
Art. 10. W przypadku, o kt贸rym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, pacjent, jego przedstawiciel ustawowy
lub opiekun faktyczny maj膮 prawo do dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze
odst膮pienia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza
mo偶liwo艣ci uzyskania 艣wiadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu
udzielaj膮cego 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
Art. 11. 1. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta okre艣lonych w
niniejszej ustawie oraz w przepisach odr臋bnych, uwzgl臋dniaj膮cej ograniczenia tych
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 5/39
praw okre艣lone w tych przepisach. Podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych
udost臋pnia t臋 informacj臋 w formie pisemnej, poprzez umieszczenie jej w swoim
lokalu, w miejscu og贸lnodost臋pnym.
2. Przepisu ust. 1 zdanie drugie nie stosuje si臋 do wykonywanych wy艂膮cznie w
miejscu wezwania indywidualnych praktyk lekarskich, indywidualnych
specjalistycznych praktyk lekarskich, indywidualnych praktyk piel臋gniarek,
po艂o偶nych i indywidualnych specjalistycznych praktyk piel臋gniarek, po艂o偶nych.
3. W przypadku pacjenta niemog膮cego si臋 porusza膰 informacj臋, o kt贸rej mowa
w ust. 1, udost臋pnia si臋 w spos贸b umo偶liwiaj膮cy zapoznanie si臋 z ni膮 w
pomieszczeniu, w kt贸rym pacjent przebywa.
Art. 12. Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie 艣wiadcze艅
zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych, w tym
o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze 艣rodk贸w
publicznych, realizowanych przez ten podmiot. Przepisy art. 11 ust. 1 zdanie drugie i
ust. 3 stosuje si臋 odpowiednio.
Rozdzia艂 3a
Prawo do zg艂aszania dzia艂a艅 niepo偶膮danych produkt贸w leczniczych
Art. 12a. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy, lub opiekun faktyczny ma
prawo zg艂aszania osobom wykonuj膮cym zaw贸d medyczny, Prezesowi Urz臋du
Rejestracji Produkt贸w Leczniczych, Wyrob贸w Medycznych i Produkt贸w
Biob贸jczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu
leczniczego do obrotu dzia艂ania niepo偶膮danego produktu leczniczego zgodnie z
ustaw膮 z dnia 6 wrze艣nia 2001 r.  Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45,
poz. 271, z p贸zn. zm.1)).
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz.
1505 i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 92, poz. 753, Nr 95, poz.
788, Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 78, poz. 513 i Nr 107, poz. 679, z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr
82, poz. 451, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657 i Nr 122, poz. 696, z 2012 r.
poz. 1342 i 1544 oraz z 2013 r. poz. 1245.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 6/39
Rozdzia艂 4
Prawo pacjenta do tajemnicy informacji z nim zwi膮zanych
Art. 13. Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby
wykonuj膮ce zaw贸d medyczny, w tym udzielaj膮ce mu 艣wiadcze艅 zdrowotnych,
informacji z nim zwi膮zanych, a uzyskanych w zwi膮zku z wykonywaniem zawodu
medycznego.
Art. 14. 1. W celu realizacji prawa, o kt贸rym mowa w art. 13, osoby
wykonuj膮ce zaw贸d medyczny s膮 obowi膮zane zachowa膰 w tajemnicy informacje
zwi膮zane z pacjentem, w szczeg贸lno艣ci ze stanem zdrowia pacjenta.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje si臋, w przypadku gdy:
1) tak stanowi膮 przepisy odr臋bnych ustaw;
2) zachowanie tajemnicy mo偶e stanowi膰 niebezpiecze艅stwo dla 偶ycia lub zdrowia
pacjenta lub innych os贸b;
3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyra偶a zgod臋 na ujawnienie
tajemnicy;
4) zachodzi potrzeba przekazania niezb臋dnych informacji o pacjencie zwi膮zanych
z udzielaniem 艣wiadcze艅 zdrowotnych innym osobom wykonuj膮cym zaw贸d
medyczny, uczestnicz膮cym w udzielaniu tych 艣wiadcze艅.
2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje si臋 tak偶e do post臋powania przed wojew贸dzk膮
komisj膮 do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e
ust. 1.
3. Osoby wykonuj膮ce zaw贸d medyczny, z wyj膮tkiem przypadk贸w, o kt贸rych
mowa w ust. 2 pkt 1 3 i ust. 2a, s膮 zwi膮zane tajemnic膮 r贸wnie偶 po 艣mierci pacjenta.
Rozdzia艂 5
Prawo pacjenta do wyra偶enia zgody na udzielenie 艣wiadcze艅 zdrowotnych
Art. 15. Przepisy niniejszego rozdzia艂u stosuje si臋 do wyra偶enia zgody na
udzielenie 艣wiadcze艅 zdrowotnych albo odmowy takiej zgody, je偶eli przepisy
odr臋bnych ustaw nie stanowi膮 inaczej.
Art. 16. Pacjent ma prawo do wyra偶enia zgody na udzielenie okre艣lonych
艣wiadcze艅 zdrowotnych lub odmowy takiej zgody, po uzyskaniu informacji w
zakresie okre艣lonym w art. 9.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 7/39
Art. 17. 1. Pacjent, w tym ma艂oletni, kt贸ry uko艅czy艂 16 lat, ma prawo do
wyra偶enia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych 艣wiadcze艅
zdrowotnych przez lekarza.
2. Przedstawiciel ustawowy pacjenta ma艂oletniego, ca艂kowicie
ubezw艂asnowolnionego lub niezdolnego do 艣wiadomego wyra偶enia zgody, ma prawo
do wyra偶enia zgody, o kt贸rej mowa w ust. 1. W przypadku braku przedstawiciela
ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania, mo偶e wykona膰 opiekun faktyczny.
3. Pacjent ma艂oletni, kt贸ry uko艅czy艂 16 lat, osoba ubezw艂asnowolniona albo
pacjent chory psychicznie lub upo艣ledzony umys艂owo, lecz dysponuj膮cy
dostatecznym rozeznaniem, ma prawo do wyra偶enia sprzeciwu co do udzielenia
艣wiadczenia zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna
faktycznego. W takim przypadku wymagane jest zezwolenie s膮du opieku艅czego.
4. Zgoda oraz sprzeciw, o kt贸rych mowa w ust. 1 3, mog膮 by膰 wyra偶one ustnie
albo poprzez takie zachowanie os贸b wymienionych w tych przepisach, kt贸re w
spos贸b niebudz膮cy w膮tpliwo艣ci wskazuje na wol臋 poddania si臋 proponowanym przez
lekarza czynno艣ciom albo brak takiej woli.
Art. 18. 1. W przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody
leczenia lub diagnostyki stwarzaj膮cych podwy偶szone ryzyko dla pacjenta, zgod臋, o
kt贸rej mowa w art. 17 ust. 1, wyra偶a si臋 w formie pisemnej. Do wyra偶ania zgody
oraz sprzeciwu stosuje si臋 art. 17 ust. 2 i 3.
2. Przed wyra偶eniem zgody w spos贸b okre艣lony w ust. 1 pacjent ma prawo do
uzyskania informacji, o kt贸rej mowa w art. 9 ust. 2.
3. Przepisy art. 17 ust. 2 4 stosuje si臋 odpowiednio.
Art. 19. Zasady przeprowadzenia badania lub udzielenia innych 艣wiadcze艅
zdrowotnych przez lekarza pomimo braku zgody albo wobec zg艂oszenia sprzeciwu, o
kt贸rych mowa w art. 17 i 18, okre艣laj膮 przepisy art. 33 i art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 5
grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Rozdzia艂 6
Prawo do poszanowania intymno艣ci i godno艣ci pacjenta
Art. 20. 1. Pacjent ma prawo do poszanowania intymno艣ci i godno艣ci, w
szczeg贸lno艣ci w czasie udzielania mu 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 8/39
2. Prawo do poszanowania godno艣ci obejmuje tak偶e prawo do umierania w
spokoju i godno艣ci. Pacjent znajduj膮cy si臋 w stanie terminalnym ma prawo do
艣wiadcze艅 zdrowotnych zapewniaj膮cych 艂agodzenie b贸lu i innych cierpie艅.
Art. 21. 1. Przy udzielaniu 艣wiadcze艅 zdrowotnych mo偶e by膰 obecna osoba
bliska.
2. Osoba wykonuj膮ca zaw贸d medyczny udzielaj膮ca 艣wiadcze艅 zdrowotnych
pacjentowi mo偶e odm贸wi膰 obecno艣ci osoby bliskiej przy udzielaniu 艣wiadcze艅
zdrowotnych, w przypadku istnienia prawdopodobie艅stwa wyst膮pienia zagro偶enia
epidemicznego lub ze wzgl臋du na bezpiecze艅stwo zdrowotne pacjenta. Odmow臋
odnotowuje si臋 w dokumentacji medycznej.
Art. 22. 1. W celu realizacji prawa, o kt贸rym mowa w art. 20 ust. 1, osoba
wykonuj膮ca zaw贸d medyczny ma obowi膮zek post臋powa膰 w spos贸b zapewniaj膮cy
poszanowanie intymno艣ci i godno艣ci pacjenta.
2. Osoby wykonuj膮ce zaw贸d medyczny, inne ni偶 udzielaj膮ce 艣wiadcze艅
zdrowotnych, uczestnicz膮 przy udzielaniu tych 艣wiadcze艅 tylko wtedy, gdy jest to
niezb臋dne ze wzgl臋du na rodzaj 艣wiadczenia lub wykonywanie czynno艣ci
kontrolnych na podstawie przepis贸w o dzia艂alno艣ci leczniczej. Uczestnictwo, a tak偶e
obecno艣膰 innych os贸b wymaga zgody pacjenta, a w przypadku pacjenta
ma艂oletniego, ca艂kowicie ubezw艂asnowolnionego lub niezdolnego do 艣wiadomego
wyra偶enia zgody, jego przedstawiciela ustawowego, i osoby wykonuj膮cej zaw贸d
medyczny, udzielaj膮cej 艣wiadczenia zdrowotnego.
3. Do os贸b, o kt贸rych mowa w ust. 2 zdanie drugie, stosuje si臋 odpowiednio art.
13 i 14.
Rozdzia艂 7
Prawo pacjenta do dokumentacji medycznej
Art. 23. 1. Pacjent ma prawo do dost臋pu do dokumentacji medycznej
dotycz膮cej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
2. Dane zawarte w dokumentacji medycznej podlegaj膮 ochronie okre艣lonej w
niniejszej ustawie oraz w przepisach odr臋bnych.
Art. 24. 1. W celu realizacji prawa, o kt贸rym mowa w art. 23 ust. 1, podmiot
udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych jest obowi膮zany prowadzi膰, przechowywa膰 i
Dodany ust. 1a w
art. 24 wejdzie w
2015-09-03
偶ycie z dn.
1.08.2017 r. (Dz.
U. z 2011 r. Nr
113, poz. 657
oraz z 2014 r
㎏ancelaria Sejmu s. 9/39
udost臋pnia膰 dokumentacj臋 medyczn膮 w spos贸b okre艣lony w niniejszym rozdziale
oraz zapewni膰 ochron臋 danych zawartych w tej dokumentacji.
<1a. Dokumentacj臋 medyczn膮 prowadzi si臋 w postaci elektronicznej.>
2. Lekarze, piel臋gniarki i po艂o偶ne s膮 uprawnieni do uzyskiwania i
przetwarzania danych zawartych w dokumentacji medycznej, o kt贸rych mowa w art.
25.
Art. 25. Dokumentacja medyczna zawiera co najmniej:
1) oznaczenie pacjenta, pozwalaj膮ce na ustalenie jego to偶samo艣ci:
a) nazwisko i imi臋 (imiona),
b) dat臋 urodzenia,
c) oznaczenie p艂ci,
d) adres miejsca zamieszkania,
e) numer PESEL, je偶eli zosta艂 nadany, w przypadku noworodka  numer
PESEL matki, a w przypadku os贸b, kt贸re nie maj膮 nadanego numeru
PESEL  rodzaj i numer dokumentu potwierdzaj膮cego to偶samo艣膰,
f) w przypadku gdy pacjentem jest osoba ma艂oletnia, ca艂kowicie
ubezw艂asnowolniona lub niezdolna do 艣wiadomego wyra偶enia zgody 
nazwisko i imi臋 (imiona) przedstawiciela ustawowego oraz adres jego
miejsca zamieszkania;
2) oznaczenie podmiotu udzielaj膮cego 艣wiadcze艅 zdrowotnych ze wskazaniem
kom贸rki organizacyjnej, w kt贸rej udzielono 艣wiadcze艅 zdrowotnych;
3) opis stanu zdrowia pacjenta lub udzielonych mu 艣wiadcze艅 zdrowotnych;
4) dat臋 sporz膮dzenia.
Art. 26. 1. Podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych udost臋pnia
dokumentacj臋 medyczn膮 pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, b膮dz
osobie upowa偶nionej przez pacjenta.
2. Po 艣mierci pacjenta, prawo wgl膮du w dokumentacj臋 medyczn膮 ma osoba
upowa偶niona przez pacjenta za 偶ycia.
3. Podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych udost臋pnia dokumentacj臋
medyczn膮 r贸wnie偶:
1) podmiotom udzielaj膮cym 艣wiadcze艅 zdrowotnych, je偶eli dokumentacja ta jest
niezb臋dna do zapewnienia ci膮g艂o艣ci 艣wiadcze艅 zdrowotnych;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 10/39
2) organom w艂adzy publicznej, Narodowemu Funduszowi Zdrowia, organom
samorz膮du zawod贸w medycznych oraz konsultantom krajowym i
wojew贸dzkim, w zakresie niezb臋dnym do wykonywania przez te podmioty ich
zada艅, w szczeg贸lno艣ci kontroli i nadzoru;
2a) podmiotom, o kt贸rych mowa w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 kwietnia
2011 r. o dzia艂alno艣ci leczniczej, w zakresie niezb臋dnym do przeprowadzenia
kontroli na zlecenie ministra w艂a艣ciwego do spraw zdrowia;
3) ministrowi w艂a艣ciwemu do spraw zdrowia, s膮dom, w tym s膮dom
dyscyplinarnym, prokuraturom, lekarzom s膮dowym i rzecznikom
odpowiedzialno艣ci zawodowej, w zwi膮zku z prowadzonym post臋powaniem;
4) uprawnionym na mocy odr臋bnych ustaw organom i instytucjom, je偶eli badanie
zosta艂o przeprowadzone na ich wniosek;
5) organom rentowym oraz zespo艂om do spraw orzekania o niepe艂nosprawno艣ci, w
zwi膮zku z prowadzonym przez nie post臋powaniem;
6) podmiotom prowadz膮cym rejestry us艂ug medycznych, w zakresie niezb臋dnym
do prowadzenia rejestr贸w;
7) zak艂adom ubezpiecze艅, za zgod膮 pacjenta;
7a) komisjom lekarskim podleg艂ym ministrowi w艂a艣ciwemu do spraw
wewn臋trznych, wojskowym komisjom lekarskim oraz komisjom lekarskim
Agencji Bezpiecze艅stwa Wewn臋trznego lub Agencji Wywiadu, podleg艂ym
Szefom w艂a艣ciwych Agencji;
8) lekarzowi, piel臋gniarce lub po艂o偶nej, w zwi膮zku z prowadzeniem procedury
oceniaj膮cej podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych na podstawie
przepis贸w o akredytacji w ochronie zdrowia, w zakresie niezb臋dnym do jej
przeprowadzenia;
9) wojew贸dzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej
mowa w art. 67e ust. 1, w zakresie prowadzonego post臋powania;
10) spadkobiercom w zakresie prowadzonego post臋powania przed wojew贸dzk膮
komisj膮 do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej mowa w art.
67e ust. 1;
11) osobom wykonuj膮cym czynno艣ci kontrolne na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z
dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 11/39
113, poz. 657 i Nr 174, poz. 1039), w zakresie niezb臋dnym do ich
przeprowadzenia.
4. Dokumentacja medyczna mo偶e by膰 udost臋pniona tak偶e szkole wy偶szej lub
instytutowi badawczemu do wykorzystania w celach naukowych, bez ujawniania
nazwiska i innych danych umo偶liwiaj膮cych identyfikacj臋 osoby, kt贸rej dokumentacja
dotyczy.
Art. 27. Dokumentacja medyczna jest udost臋pniana:
1) do wgl膮du, w tym tak偶e do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w
siedzibie podmiotu udzielaj膮cego 艣wiadcze艅 zdrowotnych;
2) poprzez sporz膮dzenie jej wyci膮g贸w, odpis贸w lub kopii;
3) poprzez wydanie orygina艂u za pokwitowaniem odbioru i z zastrze偶eniem
zwrotu po wykorzystaniu, je偶eli uprawniony organ lub podmiot 偶膮da
udost臋pnienia orygina艂贸w tej dokumentacji.
Art. 28. 1. Za udost臋pnienie dokumentacji medycznej w spos贸b okre艣lony w
art. 27 pkt 2 podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych mo偶e pobiera膰 op艂at臋.
2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnie艅 organ贸w rentowych okre艣lonych w art.
77 ust. 5 ustawy z dnia 13 pazdziernika 1998 r. o systemie ubezpiecze艅 spo艂ecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z p贸zn. zm.2)) i art. 121 ust. 2 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych (Dz.
U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z p贸zn. zm.3)).
2a. Op艂aty, o kt贸rej mowa w ust. 1, nie pobiera si臋 w przypadku udost臋pniania
dokumentacji medycznej w zwi膮zku z post臋powaniem przed wojew贸dzk膮 komisj膮 do
spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1.
3. Op艂aty za udost臋pnienie dokumentacji medycznej w spos贸b okre艣lony w art.
27 pkt 2 ustala podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
4. Maksymalna wysoko艣膰 op艂aty za:
1) jedn膮 stron臋 wyci膮gu lub odpisu dokumentacji medycznej  nie mo偶e
przekracza膰 0,002 przeci臋tnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale,
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 218, poz.
1690, z 2010 r. Nr 105, poz. 668, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz. 1474, Nr 254, poz. 1700 i Nr
257, poz. 1725 oraz z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 75, poz. 398, Nr 138, poz. 808, Nr 171, poz.
1016, Nr 197, poz. 1170, Nr 199, poz. 1175, Nr 232, poz. 1378 i Nr 291, poz. 1706.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz.
224, Nr 134, poz. 903, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149,
poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 12/39
pocz膮wszy od pierwszego dnia nast臋pnego miesi膮ca po og艂oszeniu przez
Prezesa G艂贸wnego Urz臋du Statystycznego w Dzienniku Urz臋dowym
Rzeczypospolitej Polskiej  Monitor Polski na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅
Spo艂ecznych;
2) jedn膮 stron臋 kopii dokumentacji medycznej  nie mo偶e przekracza膰 0,0002
przeci臋tnego wynagrodzenia, o kt贸rym mowa w pkt 1;
3) sporz膮dzenie wyci膮gu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na
elektronicznym no艣niku danych, je偶eli podmiot wykonuj膮cy dzia艂alno艣膰
lecznicz膮 prowadzi dokumentacj臋 medyczn膮 w postaci elektronicznej  nie
mo偶e przekracza膰 0,002 przeci臋tnego wynagrodzenia, o kt贸rym mowa w pkt 1.
Art. 29. 1. Podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych przechowuje
dokumentacj臋 medyczn膮 przez okres 20 lat, licz膮c od ko艅ca roku kalendarzowego, w
kt贸rym dokonano ostatniego wpisu, z wyj膮tkiem:
1) dokumentacji medycznej w przypadku zgonu pacjenta na skutek uszkodzenia
cia艂a lub zatrucia, kt贸ra jest przechowywana przez okres 30 lat, licz膮c od ko艅ca
roku kalendarzowego, w kt贸rym nast膮pi艂 zgon;
2) zdj臋膰 rentgenowskich przechowywanych poza dokumentacj膮 medyczn膮
pacjenta, kt贸re s膮 przechowywane przez okres 10 lat, licz膮c od ko艅ca roku
kalendarzowego, w kt贸rym wykonano zdj臋cie;
3) skierowa艅 na badania lub zlece艅 lekarza, kt贸re s膮 przechowywane przez okres 5
lat, licz膮c od ko艅ca roku kalendarzowego, w kt贸rym udzielono 艣wiadczenia
b臋d膮cego przedmiotem skierowania lub zlecenia;
4) dokumentacji medycznej dotycz膮cej dzieci do uko艅czenia 2. roku 偶ycia, kt贸ra
jest przechowywana przez okres 22 lat.
2. Po up艂ywie okres贸w wymienionych w ust. 1 podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅
zdrowotnych niszczy dokumentacj臋 medyczn膮 w spos贸b uniemo偶liwiaj膮cy
identyfikacj臋 pacjenta, kt贸rego dotyczy艂a.
3. Po up艂ywie okres贸w, o kt贸rych mowa w ust. 1, do post臋powania z
dokumentacj膮 medyczn膮 b臋d膮c膮 materia艂em archiwalnym w rozumieniu przepis贸w
ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz.
U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698 i Nr 171 poz. 1016), stosuje si臋 przepisy wydane na
podstawie art. 5 ust. 2 i 2b tej ustawy.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 13/39
Art. 30. 1. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia, po zasi臋gni臋ciu opinii
Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Piel臋gniarek i Po艂o偶nych oraz Krajowej
Rady Diagnost贸w Laboratoryjnych, okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, rodzaje
i zakres dokumentacji medycznej, spos贸b jej przetwarzania oraz wzory okre艣lonych
rodzaj贸w dokumentacji medycznej, w szczeg贸lno艣ci wz贸r ksi膮偶eczki zdrowia
dziecka, uwzgl臋dniaj膮c rodzaje podmiot贸w udzielaj膮cych 艣wiadcze艅 zdrowotnych,
a tak偶e konieczno艣膰 zapewnienia realizacji prawa dost臋pu do dokumentacji
medycznej, rzetelnego jej prowadzenia, ochrony danych i informacji dotycz膮cych
stanu zdrowia pacjenta oraz jednolitych wzor贸w dokumentacji medycznej maj膮cej
istotne znaczenie dla szybkiego i skutecznego udzielania 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
2. Minister w艂a艣ciwy do spraw wewn臋trznych, Minister Sprawiedliwo艣ci,
w porozumieniu z ministrem w艂a艣ciwym do spraw zdrowia oraz po zasi臋gni臋ciu
opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Piel臋gniarek i Po艂o偶nych
i Krajowej Rady Diagnost贸w Laboratoryjnych, oraz Minister Obrony Narodowej,
w porozumieniu z ministrem w艂a艣ciwym do spraw zdrowia, po zasi臋gni臋ciu opinii
Rady Lekarskiej Wojskowej Izby Lekarskiej, ka偶dy w zakresie swojego dzia艂ania,
okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, rodzaje i zakres dokumentacji medycznej, spos贸b
jej przetwarzania oraz wzory okre艣lonych rodzaj贸w dokumentacji medycznej,
w szczeg贸lno艣ci wz贸r ksi膮偶eczki zdrowia dziecka, uwzgl臋dniaj膮c konieczno艣膰
zapewnienia realizacji prawa dost臋pu do dokumentacji medycznej, rzetelnego jej
prowadzenia, ochrony danych i informacji dotycz膮cych stanu zdrowia pacjenta oraz
jednolitych wzor贸w dokumentacji medycznej maj膮cej istotne znaczenie dla
szybkiego i skutecznego udzielania 艣wiadcze艅 zdrowotnych.
Art. 30a. Przepisy art. 26 29 i przepisy wydane na podstawie art. 30 stosuje si臋
do podmiot贸w, kt贸re przechowuj膮 i udost臋pniaj膮 dokumentacj臋 medyczn膮 po
zaprzestaniu udzielania 艣wiadcze艅 zdrowotnych przez podmiot udzielaj膮cy
艣wiadcze艅 zdrowotnych.
Rozdzia艂 8
Prawo pacjenta do zg艂oszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza
Art. 31. 1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mog膮 wnie艣膰 sprzeciw
wobec opinii albo orzeczenia okre艣lonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 14/39
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, je偶eli opinia albo orzeczenie ma
wp艂yw na prawa lub obowi膮zki pacjenta wynikaj膮ce z przepis贸w prawa.
2. Sprzeciw wnosi si臋 do Komisji Lekarskiej dzia艂aj膮cej przy Rzeczniku Praw
Pacjenta, za po艣rednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia
wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekaj膮cego o stanie zdrowia pacjenta.
3. Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania przepisu prawa, z kt贸rego
wynikaj膮 prawa lub obowi膮zki, o kt贸rych mowa w ust. 1.
4. W przypadku niespe艂nienia wymaga艅 okre艣lonych w ust. 3 sprzeciw jest
zwracany osobie, kt贸ra go wnios艂a.
5. Komisja Lekarska na podstawie dokumentacji medycznej oraz, w miar臋
potrzeby, po przeprowadzeniu badania pacjenta, wydaje orzeczenie niezw艂ocznie, nie
p贸zniej ni偶 w terminie 30 dni od dnia wniesienia sprzeciwu.
6. Komisja Lekarska wydaje orzeczenie bezwzgl臋dn膮 wi臋kszo艣ci膮 g艂os贸w w
obecno艣ci pe艂nego sk艂adu tej komisji.
7. Od rozstrzygni臋cia Komisji Lekarskiej nie przys艂uguje odwo艂anie.
8. Do post臋powania przed Komisj膮 Lekarsk膮 nie stosuje si臋 przepis贸w Kodeksu
post臋powania administracyjnego.
9. Przepis贸w ust. 1 8 nie stosuje si臋 w przypadku post臋powania odwo艂awczego
w odniesieniu do opinii i orzecze艅, uregulowanego w odr臋bnych przepisach.
Art. 32. 1. W sk艂ad Komisji Lekarskiej wchodzi trzech lekarzy powo艂anych
przez Rzecznika Praw Pacjenta z listy, o kt贸rej mowa w ust. 2, w tym dw贸ch tej
samej specjalno艣ci, co lekarz, kt贸ry wyda艂 opini臋 albo orzeczenie, o kt贸rych mowa w
art. 31 ust. 1.
2. Konsultanci krajowi, w porozumieniu z w艂a艣ciwymi konsultantami
wojew贸dzkimi, opracowuj膮 raz w roku w terminie do dnia 30 marca, list臋 lekarzy w
danej dziedzinie medycyny, kt贸rzy mog膮 by膰 cz艂onkami Komisji Lekarskiej.
3. Z tytu艂u uczestnictwa w Komisji Lekarskiej lekarzowi przys艂uguje
wynagrodzenie, kt贸re ustala Rzecznik Praw Pacjenta.
4. Koszty dzia艂ania Komisji Lekarskiej s膮 finansowane z bud偶etu pa艅stwa, z
cz臋艣ci b臋d膮cej w dyspozycji Rzecznika Praw Pacjenta.
5. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia, po zasi臋gni臋ciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej, okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, spos贸b dzia艂ania Komisji Lekarskiej
uwzgl臋dniaj膮c efektywno艣膰 realizacji praw pacjenta.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 15/39
Rozdzia艂 9
Prawo pacjenta do poszanowania 偶ycia prywatnego i rodzinnego
Art. 33. 1. Pacjent podmiotu leczniczego wykonuj膮cego dzia艂alno艣膰 lecznicz膮
w rodzaju stacjonarne i ca艂odobowe 艣wiadczenia zdrowotne w rozumieniu przepis贸w
o dzia艂alno艣ci leczniczej ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub
korespondencyjnego z innymi osobami.
2. Pacjent ma prawo do odmowy kontaktu z osobami wymienionymi w ust. 1.
Art. 34. 1. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki piel臋gnacyjnej.
2. Przez dodatkow膮 opiek臋 piel臋gnacyjn膮, o kt贸rej mowa w ust. 1, rozumie si臋
opiek臋, kt贸ra nie polega na udzielaniu 艣wiadcze艅 zdrowotnych, w tym tak偶e opiek臋
sprawowan膮 nad pacjentk膮 w warunkach ci膮偶y, porodu i po艂ogu.
Art. 35. 1. Pacjent ponosi koszty realizacji praw, o kt贸rych mowa w art. 33 ust.
1 i art. 34 ust. 1, je偶eli realizacja tych praw skutkuje kosztami poniesionymi przez
podmiot leczniczy wykonuj膮cy dzia艂alno艣膰 lecznicz膮 w rodzaju stacjonarne i
ca艂odobowe 艣wiadczenia zdrowotne w rozumieniu przepis贸w o dzia艂alno艣ci
leczniczej.
2. Wysoko艣膰 op艂aty rekompensuj膮cej koszty, o kt贸rych mowa w ust. 1, ustala
kierownik podmiotu, uwzgl臋dniaj膮c rzeczywiste koszty realizacji praw, o kt贸rych
mowa w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1.
3. Informacja o wysoko艣ci op艂aty, o kt贸rej mowa w ust. 2, oraz sposobie jej
ustalenia jest jawna i udost臋pniana w lokalu przedsi臋biorstwa podmiotu, o kt贸rym
mowa w ust. 1.
Rozdzia艂 10
Prawo pacjenta do opieki duszpasterskiej
Art. 36. Pacjent przebywaj膮cy w podmiocie leczniczym wykonuj膮cym
dzia艂alno艣膰 lecznicz膮 w rodzaju stacjonarne i ca艂odobowe 艣wiadczenia zdrowotne w
rozumieniu przepis贸w o dzia艂alno艣ci leczniczej ma prawo do opieki duszpasterskiej.
Art. 37. W sytuacji pogorszenia si臋 stanu zdrowia lub zagro偶enia 偶ycia
podmiot, o kt贸rym mowa w art. 33 ust. 1, jest obowi膮zany umo偶liwi膰 pacjentowi
kontakt z duchownym jego wyznania.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 16/39
Art. 38. Podmiot leczniczy ponosi koszty realizacji praw pacjenta, o kt贸rych
mowa w art. 36 i 37, chyba 偶e przepisy odr臋bne stanowi膮 inaczej.
Rozdzia艂 11
Prawo pacjenta do przechowywania rzeczy warto艣ciowych w depozycie
Art. 39. Pacjent przebywaj膮cy w podmiocie leczniczym wykonuj膮cym
dzia艂alno艣膰 lecznicz膮 w rodzaju stacjonarne i ca艂odobowe 艣wiadczenia zdrowotne w
rozumieniu przepis贸w o dzia艂alno艣ci leczniczej ma prawo do przechowywania
rzeczy warto艣ciowych w depozycie. Koszty realizacji tego prawa ponosi ten
podmiot, chyba 偶e przepisy odr臋bne stanowi膮 inaczej.
Art. 40. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia:
1) zakres spisu przedmiot贸w oddawanych do depozytu,
2) spos贸b zabezpieczenia przedmiot贸w oddanych do depozytu,
3) spos贸b i warunki prowadzenia i przechowywania ksi臋gi depozyt贸w
 uwzgl臋dniaj膮c zapewnienie w艂a艣ciwej realizacji prawa pacjenta, o kt贸rym mowa w
art. 39.
Rozdzia艂 12
Rzecznik Praw Pacjenta
Art. 41. W celu ochrony praw pacjenta okre艣lonych w niniejszej ustawie oraz
w przepisach odr臋bnych ustanawia si臋 Rzecznika Praw Pacjenta, zwanego dalej
 Rzecznikiem .
Art. 42. 1. Rzecznik jest centralnym organem administracji rz膮dowej
w艂a艣ciwym w sprawach ochrony praw pacjent贸w okre艣lonych w niniejszej ustawie
oraz w przepisach odr臋bnych.
2. Prezes Rady Ministr贸w sprawuje nadz贸r nad dzia艂alno艣ci膮 Rzecznika.
3. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw
Pacjenta, zwanego dalej  biurem .
Art. 43. 1. Rzecznikiem mo偶e zosta膰 osoba spe艂niaj膮ca 艂膮cznie nast臋puj膮ce
kryteria:
1) posiada co najmniej wykszta艂cenie wy偶sze i tytu艂 zawodowy magistra lub inny
r贸wnorz臋dny;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 17/39
2) nie by艂a prawomocnie skazana za przest臋pstwo pope艂nione umy艣lnie;
3) stan jej zdrowia pozwala na prawid艂owe sprawowanie funkcji Rzecznika;
4) posiada wiedz臋 i do艣wiadczenie daj膮ce r臋kojmi臋 prawid艂owego sprawowania
funkcji Rzecznika.
2. Rzecznik nie mo偶e:
1) zajmowa膰 innego stanowiska, z wyj膮tkiem stanowiska profesora szko艂y
wy偶szej, ani wykonywa膰 innych zaj臋膰 zawodowych;
2) nale偶e膰 do partii politycznej;
3) prowadzi膰 dzia艂alno艣ci publicznej niedaj膮cej si臋 pogodzi膰 z obowi膮zkami i
godno艣ci膮 jego urz臋du.
Art. 44. 1. Rzecznik jest powo艂ywany przez Prezesa Rady Ministr贸w spo艣r贸d
os贸b wy艂onionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru.
2. Informacj臋 o naborze na stanowisko Rzecznika og艂asza si臋 przez
umieszczenie og艂oszenia w miejscu powszechnie dost臋pnym w siedzibie biura oraz
w Biuletynie Informacji Publicznej, o kt贸rym mowa w ustawie z dnia 6 wrze艣nia
2001 r. o dost臋pie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z p贸zn. zm.4))
i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministr贸w. Og艂oszenie
powinno zawiera膰:
1) nazw臋 i adres biura;
2) okre艣lenie stanowiska;
3) wymagania zwi膮zane ze stanowiskiem pracy, wynikaj膮ce z przepis贸w prawa;
4) zakres zada艅 wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokument贸w;
6) termin i miejsce sk艂adania dokument贸w;
7) informacj臋 o metodach i technikach naboru.
3. Termin, o kt贸rym mowa w ust. 2 pkt 6, nie mo偶e by膰 kr贸tszy ni偶 10 dni od
dnia opublikowania og艂oszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministr贸w.
4. Nab贸r na stanowisko Rzecznika przeprowadza zesp贸艂 powo艂any przez
ministra w艂a艣ciwego do spraw zdrowia, licz膮cy co najmniej 3 osoby, kt贸rych wiedza
4)
Zmiany wymienionej ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr
240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 132, poz. 1110, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z
2011 r. Nr 204, poz. 1195.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 18/39
i do艣wiadczenie daj膮 r臋kojmi臋 wy艂onienia najlepszych kandydat贸w. W toku naboru
ocenia si臋 do艣wiadczenie zawodowe kandydata, wiedz臋 niezb臋dn膮 do wykonywania
zada艅 na stanowisku, na kt贸re jest przeprowadzany nab贸r, oraz kompetencje
kierownicze.
5. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o kt贸rych mowa w ust. 4, mo偶e
by膰 dokonana na zlecenie zespo艂u przez osob臋 nieb臋d膮c膮 cz艂onkiem zespo艂u, kt贸ra
posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
6. Cz艂onek zespo艂u oraz osoba, o kt贸rej mowa w ust. 5, maj膮 obowi膮zek
zachowania w tajemnicy informacji dotycz膮cych os贸b ubiegaj膮cych si臋 o
stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
7. W toku naboru zesp贸艂 wy艂ania nie wi臋cej ni偶 trzech kandydat贸w, kt贸rych
przedstawia Prezesowi Rady Ministr贸w.
8. Z przeprowadzonego naboru zesp贸艂 sporz膮dza protok贸艂 zawieraj膮cy:
1) nazw臋 i adres biura;
2) okre艣lenie stanowiska, na kt贸re by艂 prowadzony nab贸r, oraz liczb臋 kandydat贸w;
3) imiona, nazwiska i adresy nie wi臋cej ni偶 trzech najlepszych kandydat贸w
uszeregowanych wed艂ug poziomu spe艂niania przez nich wymaga艅 okre艣lonych
w og艂oszeniu o naborze;
4) informacj臋 o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewy艂onienia kandydata;
6) sk艂ad zespo艂u.
9. Wynik naboru og艂asza si臋 niezw艂ocznie poprzez umieszczenie informacji w
Biuletynach Informacji Publicznej, o kt贸rych mowa w ust. 2. Informacja o wyniku
naboru zawiera:
1) nazw臋 i adres biura;
2) okre艣lenie stanowiska, na kt贸re by艂 prowadzony nab贸r;
3) imiona i nazwiska wybranych kandydat贸w oraz ich miejsca zamieszkania w
rozumieniu przepis贸w Kodeksu cywilnego albo informacj臋 o niewy艂onieniu
kandydata.
10. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministr贸w og艂oszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezp艂atne.
Art. 45. Rzecznik jest odwo艂ywany przez Prezesa Rady Ministr贸w. Rzecznik
pe艂ni obowi膮zki do dnia powo艂ania nast臋pcy.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 19/39
Art. 46. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy nie wi臋cej ni偶
dw贸ch zast臋pc贸w.
2. Prezes Rady Ministr贸w powo艂uje i odwo艂uje zast臋pc贸w Rzecznika na
wniosek Rzecznika.
3. Zast臋pc膮 Rzecznika mo偶e by膰 osoba spe艂niaj膮ca 艂膮cznie nast臋puj膮ce kryteria:
1) posiada co najmniej wykszta艂cenie wy偶sze;
2) nie by艂a prawomocnie skazana za przest臋pstwo pope艂nione umy艣lnie;
3) stan jej zdrowia pozwala na prawid艂owe sprawowanie funkcji zast臋pcy
Rzecznika;
4) posiada wiedz臋 i do艣wiadczenie daj膮ce r臋kojmi臋 prawid艂owego sprawowania
funkcji zast臋pcy Rzecznika.
4. Jeden z zast臋pc贸w Rzecznika jest obowi膮zany posiada膰 co najmniej
wykszta艂cenie wy偶sze w dziedzinie nauk medycznych i tytu艂 zawodowy magistra lub
r贸wnorz臋dny.
5. Zast臋pca Rzecznika nie mo偶e:
1) zajmowa膰 innego stanowiska, z wyj膮tkiem stanowiska profesora szko艂y
wy偶szej, ani wykonywa膰 innych zaj臋膰 zawodowych;
2) nale偶e膰 do partii politycznej;
3) prowadzi膰 dzia艂alno艣ci publicznej niedaj膮cej si臋 pogodzi膰 z obowi膮zkami i
godno艣ci膮 jego urz臋du.
Art. 47. 1. Do zakresu dzia艂ania Rzecznika nale偶y:
1) prowadzenie post臋powa艅 w sprawach praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa
pacjent贸w;
2) prowadzenie post臋powa艅 w trybie art. 50 53;
3) w sprawach cywilnych wykonywanie zada艅 okre艣lonych w art. 55;
4) opracowywanie i przedk艂adanie Radzie Ministr贸w projekt贸w akt贸w prawnych
dotycz膮cych ochrony praw pacjenta;
5) wyst臋powanie do w艂a艣ciwych organ贸w z wnioskami o podj臋cie inicjatywy
ustawodawczej b膮dz o wydanie lub zmian臋 akt贸w prawnych w zakresie
ochrony praw pacjenta;
6) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz program贸w edukacyjnych
popularyzuj膮cych wiedz臋 o ochronie praw pacjenta;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 20/39
7) wsp贸艂praca z organami w艂adzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw, w szczeg贸lno艣ci z ministrem w艂a艣ciwym do spraw
zdrowia;
8) przedstawianie w艂a艣ciwym organom w艂adzy publicznej, organizacjom i
instytucjom oraz samorz膮dom zawod贸w medycznych ocen i wniosk贸w
zmierzaj膮cych do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta;
9) wsp贸艂praca z organizacjami pozarz膮dowymi, spo艂ecznymi i zawodowymi, do
kt贸rych cel贸w statutowych nale偶y ochrona praw pacjenta;
10) analiza skarg pacjent贸w w celu okre艣lenia zagro偶e艅 i obszar贸w w systemie
ochrony zdrowia wymagaj膮cych naprawy;
11) wykonywanie innych zada艅 okre艣lonych w przepisach prawa lub zleconych
przez Prezesa Rady Ministr贸w.
2. Organy i instytucje, do kt贸rych Rzecznik zwr贸ci艂 si臋 z wnioskami
okre艣lonymi w ust. 1 pkt 5 i 8, s膮 obowi膮zane ustosunkowa膰 si臋 do tych wniosk贸w w
terminie 30 dni od dnia ich otrzymania.
Art. 48. Rzecznik mo偶e zwr贸ci膰 si臋 do Rzecznika Praw Obywatelskich lub
Rzecznika Praw Dziecka o podj臋cie dzia艂a艅 z zakresu ich kompetencji.
Art. 49. Rzecznik i zast臋pcy Rzecznika nie mog膮 prowadzi膰 dzia艂alno艣ci
niedaj膮cej si臋 pogodzi膰 ze sprawowanym urz臋dem.
Art. 50. 1. Rzecznik wszczyna post臋powanie wyja艣niaj膮ce, je偶eli powezmie
wiadomo艣膰 co najmniej uprawdopodabniaj膮c膮 naruszenie praw pacjenta, obejmuj膮c膮
w szczeg贸lno艣ci:
1) oznaczenie wnioskodawcy;
2) oznaczenie pacjenta, kt贸rego praw sprawa dotyczy;
3) zwi臋z艂y opis stanu faktycznego.
2. Wniosek kierowany do Rzecznika jest wolny od op艂at.
3. Rzecznik mo偶e wszcz膮膰 post臋powanie wyja艣niaj膮ce z w艂asnej inicjatywy,
bior膮c pod uwag臋 w szczeg贸lno艣ci uzyskane informacje co najmniej
uprawdopodabniaj膮ce naruszenie praw pacjenta.
Art. 51. Rzecznik po zapoznaniu si臋 ze skierowanym do niego wnioskiem
mo偶e:
1) podj膮膰 spraw臋,
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 21/39
2) poprzesta膰 na wskazaniu wnioskodawcy przys艂uguj膮cych mu lub pacjentowi
艣rodk贸w prawnych,
3) przekaza膰 spraw臋 wed艂ug w艂a艣ciwo艣ci,
4) nie podj膮膰 sprawy
 zawiadamiaj膮c o tym wnioskodawc臋 i pacjenta, kt贸rego sprawa dotyczy.
Art. 52. 1. W przypadku, o kt贸rym mowa w art. 51 pkt 1, Rzecznik mo偶e:
1) samodzielnie prowadzi膰 post臋powanie wyja艣niaj膮ce;
2) zwr贸ci膰 si臋 o zbadanie sprawy lub jej cz臋艣ci do w艂a艣ciwych organ贸w, w
szczeg贸lno艣ci organ贸w nadzoru, prokuratury, kontroli pa艅stwowej, zawodowej
lub spo艂ecznej, zgodnie z ich kompetencjami.
2. Prowadz膮c post臋powanie, o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 1, Rzecznik ma
prawo:
1) zbada膰, nawet bez uprzedzenia, ka偶d膮 spraw臋 na miejscu;
2) 偶膮da膰 z艂o偶enia wyja艣nie艅, przedstawienia akt ka偶dej sprawy prowadzonej przez
naczelne i centralne organy administracji pa艅stwowej, organy administracji
rz膮dowej, organy organizacji pozarz膮dowych, spo艂ecznych i zawodowych, oraz
organy jednostek organizacyjnych posiadaj膮cych osobowo艣膰 prawn膮, a tak偶e
organy jednostek samorz膮du terytorialnego i samorz膮dowych jednostek
organizacyjnych oraz samorz膮d贸w zawod贸w medycznych;
3) 偶膮da膰 przed艂o偶enia informacji o stanie sprawy prowadzonej przez s膮dy, a tak偶e
prokuratur臋 i inne organy 艣cigania oraz 偶膮da膰 do wgl膮du w biurze akt s膮dowych
i prokuratorskich oraz akt innych organ贸w 艣cigania, po zako艅czeniu
post臋powania i zapadni臋ciu rozstrzygni臋cia;
4) zleca膰 sporz膮dzanie ekspertyz i opinii.
3. Rzecznik odmawia ujawnienia nazwiska i innych danych osobowych
pacjenta, w tym tak偶e wobec organ贸w w艂adzy publicznej, je偶eli uzna to za niezb臋dne
dla ochrony praw tego pacjenta, chyba 偶e przepisy odr臋bne stanowi膮 inaczej.
Art. 53. 1. Po przeprowadzeniu post臋powania wyja艣niaj膮cego Rzecznik mo偶e:
1) wyja艣ni膰 wnioskodawcy i pacjentowi, kt贸rego sprawa dotyczy, 偶e nie stwierdzi艂
naruszenia praw pacjenta;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 22/39
2) skierowa膰 wyst膮pienie do organu, organizacji lub instytucji, w kt贸rych
dzia艂alno艣ci stwierdzi艂 naruszenie praw pacjenta; wyst膮pienie takie nie mo偶e
narusza膰 niezawis艂o艣ci s臋dziowskiej;
3) zwr贸ci膰 si臋 do organu nadrz臋dnego nad jednostk膮, o kt贸rej mowa w pkt 2, z
wnioskiem o zastosowanie 艣rodk贸w przewidzianych w przepisach prawa.
2. W przypadku, o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 1, Rzecznik informuje o
niestwierdzeniu naruszenia praw pacjenta tak偶e podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅
zdrowotnych, kt贸rego zarzut naruszenia tych praw dotyczy艂.
3. W przypadku, o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 1, wnioskodawcy przys艂uguje
wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Art. 127 偶 3 Kodeksu post臋powania
administracyjnego stosuje si臋 odpowiednio.
4. W wyst膮pieniu, o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 2, Rzecznik formu艂uje opinie
lub wnioski co do sposobu za艂atwiania sprawy, a tak偶e mo偶e 偶膮da膰 wszcz臋cia
post臋powania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji s艂u偶bowych.
5. Organ, organizacja lub instytucja, do kt贸rych zosta艂o skierowane
wyst膮pienie, o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 2, s膮 obowi膮zane niezw艂ocznie, nie p贸zniej
jednak ni偶 w terminie 30 dni, poinformowa膰 Rzecznika o podj臋tych dzia艂aniach lub
zaj臋tym stanowisku. W przypadku gdy Rzecznik nie podziela tego stanowiska, mo偶e
zwr贸ci膰 si臋 do w艂a艣ciwego organu nadrz臋dnego z wnioskiem o zastosowanie
艣rodk贸w przewidzianych w przepisach prawa.
Art. 54. W zakresie nieuregulowanym w art. 49 53 do post臋powania
prowadzonego przez Rzecznika stosuje si臋 odpowiednio przepisy Kodeksu
post臋powania administracyjnego.
Art. 55. W sprawach cywilnych dotycz膮cych naruszenia praw pacjenta,
okre艣lonych w niniejszej ustawie oraz w przepisach odr臋bnych, Rzecznik mo偶e z
urz臋du lub na wniosek strony:
1) 偶膮da膰 wszcz臋cia post臋powania,
2) bra膰 udzia艂 w tocz膮cym si臋 post臋powaniu
 na prawach przys艂uguj膮cych prokuratorowi.
Art. 56. Rzecznicy Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, o kt贸rych mowa
w przepisach ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 23/39
(Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375) s膮 pracownikami biura i wykonuj膮 swoje
zadania przy pomocy tego biura.
Art. 57. Organizacj臋 biura i jego szczeg贸艂owy spos贸b dzia艂ania okre艣la statut
nadany, w drodze zarz膮dzenia, przez Prezesa Rady Ministr贸w.
Art. 58. 1. Rzecznik przedstawia corocznie Radzie Ministr贸w, nie p贸zniej ni偶
do dnia 31 lipca roku nast臋pnego, sprawozdanie dotycz膮ce przestrzegania praw
pacjenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Rada Ministr贸w przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, nie p贸zniej
ni偶 do dnia 31 sierpnia roku nast臋pnego, sprawozdanie, o kt贸rym mowa w ust. 1,
wraz ze swoim stanowiskiem w sprawie tego sprawozdania.
Rozdzia艂 13
Post臋powanie w sprawach praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w
Art. 59. 1. Przez praktyk臋 naruszaj膮c膮 zbiorowe prawa pacjent贸w rozumie si臋:
1) bezprawne zorganizowane dzia艂ania lub zaniechania podmiot贸w udzielaj膮cych
艣wiadcze艅 zdrowotnych,
2) stwierdzone prawomocnym orzeczeniem s膮du zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwi膮zywaniu spor贸w zbiorowych akcji protestacyjnej lub strajku
przez organizatora strajku
 maj膮ce na celu pozbawienie pacjent贸w praw lub ograniczenie tych praw, w
szczeg贸lno艣ci podejmowane celem osi膮gni臋cia korzy艣ci maj膮tkowej. Nie jest
zbiorowym prawem pacjent贸w suma praw indywidualnych.
2. Zakazane jest stosowanie praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w.
3. Ochrona zbiorowych praw pacjent贸w przewidziana w ustawie nie wy艂膮cza
ochrony wynikaj膮cej z innych ustaw, w szczeg贸lno艣ci z przepis贸w o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji, przepis贸w o ochronie konkurencji i konsument贸w oraz
przepis贸w o przeciwdzia艂aniu nieuczciwym praktykom rynkowym.
Art. 60. Stron膮 post臋powania jest ka偶dy, kto wnosi o wydanie decyzji w
sprawie praktyki naruszaj膮cej zbiorowe prawa pacjent贸w lub wobec kt贸rego zosta艂o
wszcz臋te post臋powanie w sprawie stosowania takiej praktyki. Do wnosz膮cego o
wydanie decyzji w sprawie praktyki naruszaj膮cej zbiorowe prawa pacjent贸w stosuje
si臋 przepisy art. 50 ust. 1 i 2.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 24/39
Art. 61. 1. W post臋powaniu w sprawie stosowania praktyk naruszaj膮cych
zbiorowe prawa pacjent贸w Rzecznik ma prawo 偶膮da膰 przedstawienia dokument贸w
oraz wszelkich informacji dotycz膮cych okoliczno艣ci stosowania praktyk, co do
kt贸rych istnieje uzasadnione podejrzenie, i偶 maj膮 charakter praktyk naruszaj膮cych
zbiorowe prawa pacjent贸w, w terminie nie d艂u偶szym ni偶 30 dni od dnia otrzymania
偶膮dania.
2. 呕膮danie, o kt贸rym mowa w ust. 1, powinno zawiera膰:
1) wskazanie zakresu informacji;
2) wskazanie celu 偶膮dania;
3) wskazanie terminu udzielenia informacji;
4) pouczenie o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji
nieprawdziwych lub wprowadzaj膮cych w b艂膮d.
3. Ka偶dy ma prawo sk艂adania na pi艣mie  z w艂asnej inicjatywy lub na pro艣b臋
Rzecznika  wyja艣nie艅 odnosz膮cych si臋 do istotnych okoliczno艣ci sprawy dotycz膮cej
naruszenia praw pacjent贸w.
Art. 62. Rzecznik wydaje postanowienie o wszcz臋ciu post臋powania w sprawie
stosowania praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w i zawiadamia o tym
strony.
Art. 63. 1. Rzecznik odmawia, w drodze decyzji, wszcz臋cia post臋powania,
je偶eli dzia艂anie lub zaniechanie w spos贸b oczywisty nie spe艂nia przes艂anek
okre艣lonych w art. 59 ust. 1 lub je偶eli wnosz膮cy o wydanie decyzji o uznaniu
praktyki za naruszaj膮c膮 zbiorowe prawa pacjent贸w nie uprawdopodobni艂
pozbawienia pacjent贸w ich praw lub ograniczenia tych praw.
2. Rzecznik mo偶e odm贸wi膰, w drodze decyzji, wszcz臋cia post臋powania, je偶eli
uzna to za uzasadnione.
Art. 64. 1. W przypadku wydania przez Rzecznika decyzji o uznaniu praktyki
za naruszaj膮c膮 zbiorowe prawa pacjent贸w nakazuje on jej zaniechanie lub wskazuje
dzia艂ania niezb臋dne do usuni臋cia skutk贸w naruszenia zbiorowych praw pacjent贸w,
wyznaczaj膮c terminy podj臋cia tych dzia艂a艅. Decyzji nadaje si臋 rygor
natychmiastowej wykonalno艣ci.
2. W decyzji, o kt贸rej mowa w ust. 1, Rzecznik mo偶e na艂o偶y膰 na podmiot
udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych albo organizatora strajku obowi膮zek sk艂adania w
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 25/39
wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji dzia艂a艅 niezb臋dnych do
zaniechania praktyki naruszaj膮cej zbiorowe prawa pacjent贸w lub usuni臋cia skutk贸w
naruszenia zbiorowych praw pacjent贸w.
3. Nie wydaje si臋 decyzji, o kt贸rej mowa w ust. 1, je偶eli podmiot udzielaj膮cy
艣wiadcze艅 zdrowotnych albo organizator strajku zaprzesta艂 stosowania praktyki, o
kt贸rej mowa w art. 59 ust. 1.
4. W przypadku okre艣lonym w ust. 3 Rzecznik wydaje decyzj臋 o uznaniu
praktyki za naruszaj膮c膮 zbiorowe prawa pacjent贸w i stwierdzaj膮c膮 zaniechanie jej
stosowania.
5. Ci臋偶ar udowodnienia okoliczno艣ci, o kt贸rych mowa w ust. 3, spoczywa na
podmiocie udzielaj膮cym 艣wiadcze艅 zdrowotnych albo organizatorze strajku.
Art. 65. Decyzje Rzecznika s膮 ostateczne. W zakresie nieuregulowanym w
przepisach niniejszego rozdzia艂u i rozdzia艂u 14 do post臋powania w sprawie
stosowania praktyk naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w stosuje si臋 przepisy
Kodeksu post臋powania administracyjnego.
Art. 66. 1. Na decyzj臋 Rzecznika przys艂uguje skarga do s膮du
administracyjnego.
2. S膮d administracyjny rozpatruje skarg臋 niezw艂ocznie.
Art. 67. Nie wszczyna si臋 post臋powania w sprawie stosowania praktyk
naruszaj膮cych zbiorowe prawa pacjent贸w, je偶eli od ko艅ca roku, w kt贸rym
zaprzestano ich stosowania, up艂yn膮艂 rok.
Rozdzia艂 13a
Zasady i tryb ustalania odszkodowania i zado艣膰uczynienia w przypadku
zdarze艅 medycznych
Art. 67a. 1. Przepisy niniejszego rozdzia艂u stosuje si臋 do zaka偶enia pacjenta
biologicznym czynnikiem chorobotw贸rczym, uszkodzenia cia艂a lub rozstroju
zdrowia pacjenta albo 艣mierci pacjenta b臋d膮cego nast臋pstwem niezgodnych z
aktualn膮 wiedz膮 medyczn膮:
1) diagnozy, je偶eli spowodowa艂a ona niew艂a艣ciwe leczenie albo op贸zni艂a
w艂a艣ciwe leczenie, przyczyniaj膮c si臋 do rozwoju choroby,
2) leczenia, w tym wykonania zabiegu operacyjnego,
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 26/39
3) zastosowania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego
 zwanego dalej  zdarzeniem medycznym .
2. Przepisy niniejszego rozdzia艂u stosuje si臋 do zdarze艅 medycznych b臋d膮cych
nast臋pstwem udzielania 艣wiadcze艅 zdrowotnych w szpitalu w rozumieniu przepis贸w
o dzia艂alno艣ci leczniczej.
Art. 67b. 1. W przypadku:
1) zaka偶enia, uszkodzenia cia艂a lub rozstroju zdrowia, o kt贸rych mowa w art. 67a
ust. 1  pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mog膮 wyst膮pi膰 z wnioskiem
o ustalenie zdarzenia medycznego,
2) 艣mierci, o kt贸rej mowa w art. 67a ust. 1  wniosek o ustalenie zdarzenia
medycznego mog膮 z艂o偶y膰 spadkobiercy pacjenta
 zwani dalej  podmiotami sk艂adaj膮cymi wniosek .
2. Post臋powanie przed wojew贸dzk膮 komisj膮 do spraw orzekania o zdarzeniach
medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1:
1) zawiesza si臋 w przypadku tocz膮cego si臋 w zwi膮zku z tym samym zdarzeniem
post臋powania w przedmiocie odpowiedzialno艣ci zawodowej osoby
wykonuj膮cej zaw贸d medyczny lub post臋powania karnego w sprawie o
przest臋pstwo;
2) nie wszczyna si臋, a wszcz臋te umarza w przypadku, gdy w zwi膮zku z tym
samym zdarzeniem prawomocnie os膮dzono spraw臋 o odszkodowanie lub
zado艣膰uczynienie pieni臋偶ne albo toczy si臋 post臋powanie cywilne w tej sprawie.
3. W przypadku zako艅czenia post臋powania, o kt贸rym mowa w ust. 2 pkt 1,
post臋powanie przed wojew贸dzk膮 komisj膮 do spraw orzekania o zdarzeniach
medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1, podejmuje si臋 z urz臋du.
Art. 67c. 1. Wniosek o ustalenie zdarzenia medycznego, zwany dalej
 wnioskiem , wnosi si臋 do wojew贸dzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach
medycznych w艂a艣ciwej ze wzgl臋du na siedzib臋 szpitala.
2. Wniosek wnosi si臋 w terminie 1 roku od dnia, w kt贸rym podmiot sk艂adaj膮cy
wniosek dowiedzia艂 si臋 o zaka偶eniu, uszkodzeniu cia艂a lub rozstroju zdrowia albo
nast膮pi艂a 艣mier膰 pacjenta, o kt贸rych mowa w art. 67a ust. 1, jednak偶e termin ten nie
mo偶e by膰 d艂u偶szy ni偶 3 lata od dnia, w kt贸rym nast膮pi艂o zdarzenie skutkuj膮ce
zaka偶eniem, uszkodzeniem cia艂a lub rozstrojem zdrowia albo 艣mierci膮 pacjenta.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 27/39
3. Z艂o偶enie wniosku, w wyniku kt贸rego wojew贸dzka komisja do spraw
orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1, wyda艂a
orzeczenie o zdarzeniu medycznym, przerywa bieg terminu przedawnienia roszcze艅
okre艣lony w przepisach Kodeksu cywilnego wynikaj膮cy ze zdarze艅 obj臋tych
wnioskiem.
4. W przypadku 艣mierci pacjenta, o kt贸rej mowa w art. 67a ust. 1, termin, o
kt贸rym mowa w ust. 2, nie biegnie do dnia zako艅czenia post臋powania spadkowego.
Art. 67d. 1. Wniosek zawiera:
1) dane pacjenta:
a) imi臋 i nazwisko,
b) dat臋 urodzenia,
c) numer PESEL albo seri臋 i numer dokumentu stwierdzaj膮cego to偶samo艣膰,
je偶eli posiada;
2) imi臋 i nazwisko przedstawiciela ustawowego, je偶eli dotyczy;
3) imiona i nazwiska wszystkich spadkobierc贸w, je偶eli dotyczy;
4) wskazanie, kt贸ry ze spadkobierc贸w reprezentuje pozosta艂ych w post臋powaniu
przed wojew贸dzk膮 komisj膮 do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, o
kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1, je偶eli dotyczy;
5) adres do dor臋cze艅;
6) dane podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital:
a) firm臋,
b) adres siedziby oraz adres szpitala, je偶eli dotyczy;
7) uzasadnienie wniosku zawieraj膮ce uprawdopodobnienie zdarzenia, kt贸rego
nast臋pstwem by艂o zaka偶enie, uszkodzenie cia艂a, rozstr贸j zdrowia albo 艣mier膰
pacjenta, o kt贸rych mowa w art. 67a ust. 1, oraz szkody maj膮tkowej lub
niemaj膮tkowej;
8) wskazanie, czy przedmiotem wniosku jest zaka偶enie, uszkodzenie cia艂a,
rozstr贸j zdrowia albo 艣mier膰 pacjenta, o kt贸rych mowa w art. 67a ust. 1;
9) propozycj臋 wysoko艣ci odszkodowania i zado艣膰uczynienia, nie wy偶sz膮 ni偶
okre艣lona w art. 67k ust. 7.
2. Do wniosku do艂膮cza si臋:
1) dowody uprawdopodabniaj膮ce okoliczno艣ci wskazane we wniosku;
2) potwierdzenie uiszczenia op艂aty, o kt贸rej mowa w ust. 3;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 28/39
3) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku w przypadku, o kt贸rym mowa w
art. 67b ust. 1 pkt 2, oraz pe艂nomocnictwo do reprezentowania pozosta艂ych
spadkobierc贸w, w przypadku z艂o偶enia wniosku przez co najmniej jednego z
nich.
3. Z艂o偶enie wniosku podlega op艂acie w wysoko艣ci 200 z艂. Op艂ata podlega
zaliczeniu na poczet koszt贸w post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 do spraw
orzekania o zdarzeniach medycznych.
4. Op艂at臋, o kt贸rej mowa w ust. 3, uiszcza si臋 na rachunek w艂a艣ciwego urz臋du
wojew贸dzkiego.
5. Wniosek niekompletny lub nienale偶ycie op艂acony jest zwracany bez
rozpatrzenia podmiotowi sk艂adaj膮cemu wniosek.
6. Kompletny i nale偶ycie op艂acony wniosek wojew贸dzka komisja do spraw
orzekania o zdarzeniach medycznych, o kt贸rej mowa w art. 67e ust. 1, przekazuje
niezw艂ocznie kierownikowi podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital, z
dzia艂alno艣ci膮 kt贸rego wi膮偶e si臋 wniosek, oraz ubezpieczycielowi, o kt贸rym mowa w
art. 67i ust. 2 pkt 2. Kierownik tego podmiotu i ubezpieczyciel przedstawiaj膮
stanowisko w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku wraz z dowodami na
poparcie swojego stanowiska. Nieprzedstawienie stanowiska jest r贸wnoznaczne z
akceptacj膮 wniosku w zakresie dotycz膮cym okoliczno艣ci w nim wskazanych oraz
proponowanej wysoko艣ci odszkodowania i zado艣膰uczynienia.
Art. 67e. 1. Tworzy si臋 wojew贸dzkie komisje do spraw orzekania o
zdarzeniach medycznych, zwane dalej  wojew贸dzkimi komisjami . Siedzib膮
wojew贸dzkiej komisji jest siedziba w艂a艣ciwego urz臋du wojew贸dzkiego.
2. Wykonywanie zada艅 wojew贸dzkiej komisji nie stanowi wykonywania
w艂adzy publicznej.
3. W sk艂ad wojew贸dzkiej komisji wchodzi 16 cz艂onk贸w, w tym:
1) 8 cz艂onk贸w posiadaj膮cych co najmniej wy偶sze wykszta艂cenie i tytu艂 magistra
lub r贸wnorz臋dny w dziedzinie nauk medycznych, kt贸rzy wykonuj膮 zaw贸d
medyczny przez okres co najmniej 5 lat albo posiadaj膮 stopie艅 naukowy
doktora w dziedzinie nauk medycznych,
2) 8 cz艂onk贸w posiadaj膮cych co najmniej wy偶sze wykszta艂cenie i tytu艂 magistra w
dziedzinie nauk prawnych, kt贸rzy przez okres co najmniej 5 lat byli zatrudnieni
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 29/39
na stanowiskach zwi膮zanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa albo
posiadaj膮 stopie艅 naukowy doktora w dziedzinie nauk prawnych
 kt贸rzy posiadaj膮 wiedz臋 w zakresie praw pacjenta oraz korzystaj膮 z pe艂ni praw
publicznych.
4. Cz艂onkiem wojew贸dzkiej komisji nie mo偶e by膰 osoba:
1) prawomocnie skazana za umy艣lne przest臋pstwo lub umy艣lne przest臋pstwo
skarbowe;
2) prawomocnie ukarana kar膮 z tytu艂u odpowiedzialno艣ci dyscyplinarnej albo
zawodowej;
3) wobec kt贸rej prawomocnie orzeczono 艣rodek karny okre艣lony w art. 39 pkt 2
lub 2a Kodeksu karnego.
5. Spo艣r贸d cz艂onk贸w wojew贸dzkiej komisji:
1) 14 cz艂onk贸w powo艂uje wojewoda, przy czym:
a) 4 cz艂onk贸w stanowi膮 osoby powo艂ane spo艣r贸d kandydat贸w zg艂oszonych
przez samorz膮dy zawodowe lekarzy, lekarzy dentyst贸w, piel臋gniarek i
po艂o偶nych oraz diagnost贸w laboratoryjnych, maj膮cych siedzib臋 na terenie
wojew贸dztwa,
b) 4 cz艂onk贸w stanowi膮 osoby powo艂ane spo艣r贸d kandydat贸w zg艂oszonych
przez samorz膮d zawodowy adwokatury oraz samorz膮d radc贸w prawnych,
maj膮cych siedzib臋 na terenie wojew贸dztwa,
c) 6 cz艂onk贸w stanowi膮 osoby powo艂ane spo艣r贸d kandydat贸w zg艂oszonych
przez organizacje spo艂eczne dzia艂aj膮ce na terenie wojew贸dztwa na rzecz
praw pacjenta;
2) po jednym cz艂onku powo艂uje minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia i Rzecznik
Praw Pacjenta.
6. Podmioty, o kt贸rych mowa w ust. 5 pkt 1, zg艂aszaj膮, a minister w艂a艣ciwy do
spraw zdrowia i Rzecznik Praw Pacjenta powo艂uj膮, kandydat贸w na cz艂onk贸w
wojew贸dzkiej komisji nie p贸zniej ni偶 na 6 miesi臋cy przed up艂ywem kadencji
wojew贸dzkiej komisji, a w przypadku odwo艂ania cz艂onka wojew贸dzkiej komisji
przed up艂ywem kadencji  w terminie wyznaczonym przez wojewod臋.
7. Kadencja wojew贸dzkiej komisji wynosi 6 lat. W przypadku gdy cz艂onek
wojew贸dzkiej komisji zostanie odwo艂any przed up艂ywem kadencji na podstawie ust.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 30/39
9, kadencja cz艂onka powo艂anego na jego miejsce up艂ywa z dniem up艂ywu kadencji
wojew贸dzkiej komisji.
8. Przepisy ust. 6 i 7 stosuje si臋 odpowiednio w przypadku 艣mierci cz艂onka
wojew贸dzkiej komisji.
9. Cz艂onka wojew贸dzkiej komisji odwo艂uje, przed up艂ywem kadencji, organ,
kt贸ry go powo艂a艂, w przypadku:
1) z艂o偶enia rezygnacji ze stanowiska;
2) choroby trwale uniemo偶liwiaj膮cej wykonywanie powierzonych zada艅;
3) zaistnienia okoliczno艣ci okre艣lonych w art. 67g ust. 1;
4) niez艂o偶enia o艣wiadczenia, o kt贸rym mowa w art. 67g ust. 4;
5) zaistnienia okoliczno艣ci okre艣lonych w ust. 4;
6) uchylania si臋 od wykonywania obowi膮zk贸w cz艂onka wojew贸dzkiej komisji
albo ich nieprawid艂owego wykonywania.
10. O powo艂aniu na cz艂onka wojew贸dzkiej komisji oraz o terminach jej
posiedze艅 informuje si臋 pracodawc臋 tej osoby.
11. Pracami wojew贸dzkiej komisji kieruje przewodnicz膮cy wybrany spo艣r贸d jej
cz艂onk贸w na pierwszym posiedzeniu wi臋kszo艣ci膮 g艂os贸w przy obecno艣ci co najmniej
3/4 jej cz艂onk贸w, w g艂osowaniu tajnym.
12. Termin pierwszego posiedzenia wojew贸dzkiej komisji wyznacza
wojewoda. Pierwszemu posiedzeniu, do czasu wyboru przewodnicz膮cego, o kt贸rym
mowa w ust. 11, przewodniczy cz艂onek wojew贸dzkiej komisji wyznaczony przez
wojewod臋.
13. Wojew贸dzka komisja dzia艂a na podstawie uchwalonego przez siebie
regulaminu, przy czym:
1) uchwa艂y wojew贸dzkiej komisji s膮 podejmowane zwyk艂膮 wi臋kszo艣ci膮 g艂os贸w,
chyba 偶e ustawa stanowi inaczej;
2) w przypadku r贸wnej liczby g艂os贸w rozstrzyga g艂os przewodnicz膮cego;
3) cz艂onek wojew贸dzkiej komisji nie mo偶e wstrzyma膰 si臋 od g艂osu;
4) wojew贸dzka komisja dzia艂a na posiedzeniach, kt贸re s膮 protoko艂owane.
Art. 67f. 1. Wojew贸dzkie komisje orzekaj膮 w sk艂adzie 4-osobowym.
2. Sk艂ad orzekaj膮cy wojew贸dzkiej komisji, zwany dalej  sk艂adem
orzekaj膮cym , jest wyznaczany przez przewodnicz膮cego wojew贸dzkiej komisji
wed艂ug kolejno艣ci wp艂ywu wniosk贸w o ustalenie zdarzenia medycznego z
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 31/39
alfabetycznej listy cz艂onk贸w wojew贸dzkiej komisji, przy czym 2 cz艂onk贸w sk艂adu
orzekaj膮cego spe艂nia wymagania, o kt贸rych mowa w art. 67e ust. 3 pkt 1, a 2
cz艂onk贸w sk艂adu orzekaj膮cego spe艂nia wymagania, o kt贸rych mowa w art. 67e ust. 3
pkt 2. Odst臋pstwo od tej kolejno艣ci jest dopuszczalne tylko z przyczyn okre艣lonych
w art. 67g ust. 2.
3. Pracami sk艂adu orzekaj膮cego kieruje przewodnicz膮cy. Termin pierwszego
posiedzenia sk艂adu orzekaj膮cego oraz jego przewodnicz膮cego wyznacza
przewodnicz膮cy wojew贸dzkiej komisji.
Art. 67g. 1. Cz艂onkowie sk艂adu orzekaj膮cego, ich ma艂偶onkowie, zst臋pni i
wst臋pni w linii prostej nie mog膮 by膰:
1) w艂a艣cicielami, osobami zatrudnionymi lub wsp贸艂pracuj膮cymi z podmiotem
leczniczym prowadz膮cym szpital lub z ubezpieczycielem, o kt贸rych mowa w
art. 67i ust. 2, oraz cz艂onkami organ贸w tego podmiotu lub ubezpieczyciela;
2) cz艂onkami organ贸w oraz osobami zatrudnionymi w podmiocie tworz膮cym w
rozumieniu przepis贸w o dzia艂alno艣ci leczniczej, je偶eli podmiot ten utworzy艂
podmiot leczniczy nieb臋d膮cy przedsi臋biorc膮, kt贸ry prowadzi szpital, o kt贸rym
mowa w art. 67i ust. 2 pkt 1;
3) posiadaczami akcji lub udzia艂贸w przedstawiaj膮cych wi臋cej ni偶 10% kapita艂u
zak艂adowego w sp贸艂kach handlowych b臋d膮cych podmiotami leczniczymi
prowadz膮cymi szpital, o kt贸rym mowa w art. 67i ust. 2 pkt 1, oraz
ubezpieczyciela, o kt贸rym mowa w art. 67i ust. 2 pkt 2.
2. Cz艂onek sk艂adu orzekaj膮cego podlega wy艂膮czeniu w post臋powaniu w
sprawach, w kt贸rych:
1) jest podmiotem sk艂adaj膮cym wniosek lub pozostaje z tym podmiotem w takim
stosunku prawnym, 偶e wynik post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 ma
wp艂yw na jego prawa i obowi膮zki;
2) pozostaje z podmiotem sk艂adaj膮cym wniosek w takim stosunku osobistym, 偶e
wywo艂uje to w膮tpliwo艣ci co do jego bezstronno艣ci;
3) podmiotem sk艂adaj膮cym wniosek jest jego ma艂偶onek, krewny lub powinowaty
w linii prostej, krewny boczny do czwartego stopnia i powinowaty boczny do
drugiego stopnia;
4) podmiot sk艂adaj膮cy wniosek jest zwi膮zany z nim z tytu艂u przysposobienia,
opieki lub kurateli;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 32/39
5) by艂 lub jest pe艂nomocnikiem albo przedstawicielem ustawowym podmiotu
sk艂adaj膮cego wniosek.
3. Powody wy艂膮czenia cz艂onka sk艂adu orzekaj膮cego trwaj膮 tak偶e po ustaniu
ma艂偶e艅stwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.
4. Przed powo艂aniem do sk艂adu orzekaj膮cego cz艂onkowie wojew贸dzkiej komisji
sk艂adaj膮 o艣wiadczenie o braku okoliczno艣ci okre艣lonych w ust. 1 i 2, zwane dalej
 o艣wiadczeniem o braku konfliktu interes贸w .
5. Cz艂onkowie wojew贸dzkiej komisji s膮 obowi膮zani do zachowania w
tajemnicy uzyskanych w toku post臋powania przed komisj膮 informacji dotycz膮cych
pacjenta, w tym tak偶e po ustaniu cz艂onkostwa w komisji.
6. Przepisy ust. 1 5 stosuje si臋 tak偶e do os贸b nieb臋d膮cych cz艂onkami
wojew贸dzkiej komisji, kt贸rym komisja zleci艂a przygotowanie opinii.
7. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, wz贸r
o艣wiadczenia o braku konfliktu interes贸w, maj膮c na celu uzyskanie pe艂nych
informacji o okoliczno艣ciach okre艣lonych w ust. 1 i 2.
Art. 67h. 1. Cz艂onkom sk艂adu orzekaj膮cego przys艂uguje:
1) wynagrodzenie w wysoko艣ci nieprzekraczaj膮cej 430 z艂 za udzia艂 w posiedzeniu;
2) zwrot koszt贸w przejazdu w wysoko艣ci i na warunkach okre艣lonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 775 偶 2 Kodeksu pracy;
3) zwolnienie od pracy w dniu posiedzenia komisji, bez zachowania prawa do
wynagrodzenia.
2. Kwota, o kt贸rej mowa w ust. 1 pkt 1, podlega waloryzacji z uwzgl臋dnieniem
艣redniorocznego wskaznika wzrostu wynagrodze艅 w pa艅stwowej sferze bud偶etowej,
przyj臋tego w ustawie bud偶etowej.
3. Dzia艂alno艣膰 wojew贸dzkiej komisji jest finansowana z bud偶etu pa艅stwa, z
cz臋艣ci pozostaj膮cej w dyspozycji w艂a艣ciwego wojewody. Wysoko艣膰 wynagrodzenia,
o kt贸rym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala w艂a艣ciwy wojewoda.
Art. 67i. 1. Celem post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 jest ustalenie, czy
zdarzenie, kt贸rego nast臋pstwem by艂a szkoda maj膮tkowa lub niemaj膮tkowa, stanowi艂o
zdarzenie medyczne.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 33/39
2. W posiedzeniach wojew贸dzkiej komisji, z wyj膮tkiem cz臋艣ci posiedzenia, w
trakcie kt贸rej odbywa si臋 narada i g艂osowanie nad orzeczeniem, mo偶e uczestniczy膰
podmiot sk艂adaj膮cy wniosek oraz przedstawiciel:
1) kierownika podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital, z dzia艂alno艣ci膮
kt贸rego wi膮偶e si臋 wniosek o ustalenie zdarzenia medycznego;
2) ubezpieczyciela, z kt贸rym podmiot leczniczy prowadz膮cy szpital okre艣lony w
pkt 1 zawar艂 umow臋 ubezpieczenia okre艣lon膮 w przepisach o dzia艂alno艣ci
leczniczej.
3. O terminie posiedzenia zawiadamia si臋 podmiot sk艂adaj膮cy wniosek oraz
kierownika podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital, oraz ubezpieczyciela, o
kt贸rych mowa w ust. 2. Zawiadomienie dor臋cza si臋 co najmniej na 7 dni przed
terminem posiedzenia.
4. W celu wydania orzeczenia wojew贸dzka komisja mo偶e wzywa膰 do z艂o偶enia
wyja艣nie艅:
1) podmiot sk艂adaj膮cy wniosek;
2) kierownika podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital, z dzia艂alno艣ci膮
kt贸rego wi膮偶e si臋 wniosek;
3) osoby, kt贸re wykonywa艂y zaw贸d medyczny w podmiocie leczniczym
prowadz膮cym szpital oraz inne osoby, kt贸re by艂y w nim zatrudnione lub w inny
spos贸b z nim zwi膮zane, w okresie, w kt贸rym zgodnie z wnioskiem mia艂o
miejsce zdarzenie medyczne albo zosta艂y wskazane we wniosku jako osoby,
kt贸re mog膮 posiada膰 informacje istotne dla prowadzonego przed wojew贸dzk膮
komisj膮 post臋powania;
4) ubezpieczyciela, o kt贸rym mowa w art. 67i ust. 2 pkt 2.
Wezwanie dor臋cza si臋 co najmniej na 7 dni przed terminem posiedzenia.
5. W post臋powaniu wojew贸dzka komisja rozpatruje dowody przedstawione
przez podmiot sk艂adaj膮cy wniosek oraz kierownika podmiotu leczniczego
prowadz膮cego szpital, z dzia艂alno艣ci膮 kt贸rego wi膮偶e si臋 wniosek, oraz
ubezpieczyciela, o kt贸rym mowa w art. 67i ust. 2 pkt 2. Wojew贸dzka komisja mo偶e
tak偶e w zakresie prowadzonego post臋powania:
1) 偶膮da膰 dokumentacji prowadzonej przez podmiot leczniczy prowadz膮cy szpital,
w tym dokumentacji medycznej;
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 34/39
2) przeprowadza膰 post臋powanie wyja艣niaj膮ce w podmiocie leczniczym
prowadz膮cym szpital;
3) dokonywa膰 wizytacji pomieszcze艅 i urz膮dze艅 szpitala.
6. Z czynno艣ci, o kt贸rych mowa w ust. 5 pkt 2 i 3, sporz膮dza si臋 protok贸艂, kt贸ry
podpisuj膮 cz艂onkowie wojew贸dzkiej komisji oraz osoby uczestnicz膮ce w tych
czynno艣ciach. Odmow臋 lub niemo偶no艣膰 podpisania stwierdza si臋 w protokole.
7. Je偶eli stwierdzenie okoliczno艣ci maj膮cych istotne znaczenie dla wydania
orzeczenia wymaga wiadomo艣ci specjalnych, wojew贸dzka komisja zasi臋ga opinii
lekarza w danej dziedzinie medycyny z listy, o kt贸rej mowa w art. 32 ust. 2, albo
konsultanta wojew贸dzkiego w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej
dziedzinie maj膮cej zastosowanie w ochronie zdrowia.
Art. 67j. 1. Wojew贸dzka komisja po naradzie wydaje, w formie pisemnej,
orzeczenie o zdarzeniu medycznym albo jego braku, wraz z uzasadnieniem.
2. Wojew贸dzka komisja wydaje orzeczenie, o kt贸rym mowa w ust. 1, nie
p贸zniej ni偶 w terminie 4 miesi臋cy od dnia z艂o偶enia wniosku.
3. Orzeczenie wojew贸dzkiej komisji zapada wi臋kszo艣ci膮 co najmniej 3/4
g艂os贸w w obecno艣ci wszystkich cz艂onk贸w sk艂adu orzekaj膮cego.
4. Orzeczenie wojew贸dzkiej komisji sporz膮dzone w dw贸ch egzemplarzach
podpisuje ca艂y sk艂ad orzekaj膮cy. Cz艂onek sk艂adu orzekaj膮cego, kt贸ry w g艂osowaniu
nie zgodzi艂 si臋 z wi臋kszo艣ci膮, mo偶e zg艂osi膰 zdanie odr臋bne i jest obowi膮zany
uzasadni膰 je na pi艣mie w terminie umo偶liwiaj膮cym sporz膮dzenie uzasadnienia
orzeczenia w terminie, o kt贸rym mowa w ust. 5.
5. Przewodnicz膮cy sk艂adu orzekaj膮cego na posiedzeniu wojew贸dzkiej komisji,
na kt贸rym wydano orzeczenie, og艂asza jego tre艣膰, przytaczaj膮c g艂贸wne motywy
rozstrzygni臋cia. W terminie 7 dni od dnia wydania orzeczenia sporz膮dza si臋 jego
uzasadnienie.
6. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem dor臋cza si臋:
1) podmiotowi sk艂adaj膮cemu wniosek,
2) kierownikowi podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital oraz
ubezpieczycielowi, o kt贸rych mowa w art. 67i ust. 2
 nie p贸zniej ni偶 w terminie 7 dni od dnia up艂ywu terminu, o kt贸rym mowa w ust. 5.
7. W terminie 14 dni od dnia dor臋czenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem
podmiotowi sk艂adaj膮cemu wniosek, kierownikowi podmiotu leczniczego
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 35/39
prowadz膮cego szpital oraz ubezpieczycielowi, o kt贸rych mowa w art. 67i ust. 2,
przys艂uguje prawo z艂o偶enia do wojew贸dzkiej komisji umotywowanego wniosku o
ponowne rozpatrzenie sprawy.
8. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wojew贸dzka komisja rozpatruje w
terminie 30 dni od dnia jego otrzymania. W rozpatrywaniu tego wniosku nie mo偶e
uczestniczy膰 cz艂onek sk艂adu orzekaj膮cego, kt贸ry bra艂 udzia艂 w wydaniu
zaskar偶onego orzeczenia. Przepisy ust. 1, 3 6 oraz art. 67g 67i stosuje si臋.
9. Wojew贸dzka komisja zawiadamia podmioty uprawnione do z艂o偶enia
wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy o bezskutecznym up艂ywie terminu, o
kt贸rym mowa w ust. 7.
Art. 67k. 1. W zakresie uregulowanym niniejsz膮 ustaw膮 ubezpieczyciel jest
zwi膮zany orzeczeniem wojew贸dzkiej komisji.
2. Ubezpieczyciel, za po艣rednictwem wojew贸dzkiej komisji, w terminie 30 dni
od dnia:
1) otrzymania zawiadomienia okre艣lonego w art. 67j ust. 9,
2) dor臋czenia orzeczenia wojew贸dzkiej komisji o zdarzeniu medycznym
wydanego w wyniku z艂o偶enia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
 przedstawia podmiotowi sk艂adaj膮cemu wniosek propozycj臋 odszkodowania i
zado艣膰uczynienia. Propozycja nie mo偶e by膰 wy偶sza ni偶 maksymalna wysoko艣膰
odszkodowania i zado艣膰uczynienia okre艣lona w ust. 7.
3. W przypadku gdy ubezpieczyciel nie przedstawi w terminie, o kt贸rym mowa
w ust. 2, propozycji odszkodowania i zado艣膰uczynienia, ubezpieczyciel jest
obowi膮zany do ich wyp艂aty w wysoko艣ci okre艣lonej we wniosku, nie wy偶szej ni偶
okre艣lona w ust. 7.
4. W przypadku, o kt贸rym mowa w ust. 3, wojew贸dzka komisja wystawia
za艣wiadczenie, w kt贸rym stwierdza z艂o偶enie wniosku o ustalenie zdarzenia
medycznego, wysoko艣膰 odszkodowania lub zado艣膰uczynienia oraz fakt
nieprzedstawienia propozycji, o kt贸rej mowa w ust. 3. Za艣wiadczenie stanowi tytu艂
wykonawczy. Przepisy dzia艂u II tytu艂u I cz臋艣ci trzeciej Kodeksu post臋powania
cywilnego stosuje si臋.
5. Podmiot sk艂adaj膮cy wniosek w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji
okre艣lonej w ust. 2 sk艂ada, za po艣rednictwem wojew贸dzkiej komisji,
ubezpieczycielowi o艣wiadczenie o jej przyj臋ciu albo odrzuceniu.
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 36/39
6. Wraz z o艣wiadczeniem o przyj臋ciu propozycji okre艣lonej w ust. 2 podmiot
sk艂adaj膮cy wniosek sk艂ada o艣wiadczenie o zrzeczeniu si臋 wszelkich roszcze艅 o
odszkodowanie i zado艣膰uczynienie pieni臋偶ne za doznan膮 krzywd臋 mog膮cych
wynika膰 ze zdarze艅 uznanych przez wojew贸dzk膮 komisj臋 za zdarzenie medyczne w
zakresie szk贸d, kt贸re ujawni艂y si臋 do dnia z艂o偶enia wniosku. O艣wiadczenie z艂o偶one
przez spadkobierc臋 reprezentuj膮cego pozosta艂ych spadkobierc贸w, o kt贸rych mowa w
art. 67d ust. 2 pkt 3, jest skuteczne wobec pozosta艂ych.
7. Maksymalna wysoko艣膰 艣wiadczenia (odszkodowania i zado艣膰uczynienia) z
tytu艂u jednego zdarzenia medycznego w odniesieniu do jednego pacjenta w
przypadku:
1) zaka偶enia, uszkodzenia cia艂a lub rozstroju zdrowia pacjenta  wynosi 100 000
z艂;
2) 艣mierci pacjenta  wynosi 300 000 z艂.
8. W przypadku, o kt贸rym mowa w ust. 6, propozycja odszkodowania i
zado艣膰uczynienia przedstawiona przez ubezpieczyciela stanowi tytu艂 wykonawczy.
Przepisy dzia艂u II tytu艂u I cz臋艣ci trzeciej Kodeksu post臋powania cywilnego stosuje
si臋.
9. Przedstawienie przez ubezpieczyciela propozycji, o kt贸rej mowa w ust. 2, lub
wyp艂ata przez niego odszkodowania lub zado艣膰uczynienia, nie oznacza uznania
roszczenia dla cel贸w jego dochodzenia w post臋powaniu cywilnym.
10. Przepisy ust. 1 9 oraz przepisy wydane na podstawie ust. 11, w zakresie w
jakim dotycz膮 ubezpieczyciela, stosuje si臋 do podmiotu leczniczego prowadz膮cego
szpital, w przypadku:
1) wyczerpania sumy ubezpieczenia w odniesieniu do wszystkich zdarze艅
medycznych w szpitalu, kt贸rych skutki s膮 obj臋te umow膮 ubezpieczenia, o kt贸rej
mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o dzia艂alno艣ci
leczniczej, lub niezawarcia tej umowy;
2) wyp艂aty 艣wiadcze艅 z tytu艂u zdarze艅 medycznych na podstawie art. 25 ust. 1e
pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o dzia艂alno艣ci leczniczej.
11. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia, po zasi臋gni臋ciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Piel臋gniarek i Po艂o偶nych, Krajowej Rady
Diagnost贸w Laboratoryjnych oraz Polskiej Izby Ubezpiecze艅, okre艣li, w drodze
rozporz膮dzenia, szczeg贸艂owy zakres i warunki ustalania wysoko艣ci 艣wiadczenia, o
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 37/39
kt贸rym mowa w ust. 7, oraz jego wysoko艣膰 w odniesieniu do jednego pacjenta w
przypadku poszczeg贸lnych rodzaj贸w zdarze艅 medycznych, kieruj膮c si臋
konieczno艣ci膮 zapewnienia ochrony interes贸w pacjenta oraz konieczno艣ci膮
przejrzysto艣ci w ustalaniu ich wysoko艣ci.
Art. 67l. 1. Podmiot sk艂adaj膮cy wniosek mo偶e wycofa膰 wniosek o ustalenie
zdarzenia medycznego do dnia wydania orzeczenia w wyniku wniosku o ponowne
rozpatrzenie sprawy, o kt贸rym mowa w art. 67j ust. 8.
2. Wojew贸dzka komisja umarza post臋powanie w sprawie wniosku o ustalenie
zdarzenia medycznego w przypadku:
1) okre艣lonym w ust. 1;
2) 艣mierci podmiotu sk艂adaj膮cego wniosek;
3) cofni臋cia pe艂nomocnictwa, o kt贸rym mowa w art. 67d ust. 2 pkt 3.
3. Koszty post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 ponosi:
1) podmiot sk艂adaj膮cy wniosek  w przypadku orzeczenia o braku zdarzenia
medycznego;
2) podmiot leczniczy prowadz膮cy szpital  w przypadku orzeczenia o zdarzeniu
medycznym;
3) ubezpieczyciel  w przypadku, o kt贸rym mowa w art. 67k ust. 3.
4. Wysoko艣膰 koszt贸w post臋powania wojew贸dzka komisja ustala w orzeczeniu.
Kwot臋 stanowi膮c膮 r贸wnowarto艣膰 koszt贸w uiszcza si臋 na rachunek w艂a艣ciwego
urz臋du wojew贸dzkiego.
5. Koszty post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 stanowi膮:
1) op艂ata, o kt贸rej mowa w art. 67d ust. 3;
2) zwrot koszt贸w podr贸偶y i noclegu oraz utraconych zarobk贸w lub dochod贸w
os贸b wezwanych przez wojew贸dzk膮 komisj臋;
3) wynagrodzenie za sporz膮dzenie opinii.
Wp艂ywy z koszt贸w stanowi膮 doch贸d bud偶etu pa艅stwa.
6. Wydatki zwi膮zane z dor臋czaniem wezwa艅 i innych pism wojew贸dzkiej
komisji oraz ze zwrotem op艂at nie obci膮偶aj膮 podmiotu sk艂adaj膮cego wniosek,
podmiotu leczniczego prowadz膮cego szpital oraz ubezpieczyciela.
7. Minister w艂a艣ciwy do spraw zdrowia okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia,
zrycza艂towan膮 wysoko艣膰 poszczeg贸lnych koszt贸w w post臋powaniu przed
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 38/39
wojew贸dzk膮 komisj膮, maj膮c na celu zr贸wnowa偶enie interes贸w pacjent贸w oraz
szpitali.
Art. 67m. 1. Podmiot sk艂adaj膮cy wniosek, podmiot leczniczy prowadz膮cy
szpital oraz ubezpieczyciel mog膮, w terminie 30 dni od dnia:
1) bezskutecznego up艂ywu terminu, o kt贸rym mowa w art. 67j ust. 7,
2) otrzymania orzeczenia wydanego w wyniku wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy, o kt贸rym mowa w art. 67j ust. 8
 wnie艣膰 skarg臋 o stwierdzenie niezgodno艣ci z prawem orzeczenia wojew贸dzkiej
komisji. Skarg臋 mo偶na oprze膰 wy艂膮cznie na naruszeniu przepis贸w dotycz膮cych
post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮.
2. W sprawie skargi orzeka, w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania,
wojew贸dzka komisja w sk艂adzie 6-osobowym. Przepisy art. 67c ust. 1, art. 67f ust. 2
i 3 oraz art. 67g, 67h i art. 67j ust. 8 zdanie drugie stosuje si臋 odpowiednio.
Art. 67n. O艣wiadczenia o braku konfliktu interes贸w, protoko艂y oraz orzeczenia
wraz z uzasadnieniem s膮 przechowywane przez w艂a艣ciwego wojewod臋 przez okres
10 lat.
Art. 67o. W zakresie nieuregulowanym przepisami art. 67a 67m do
post臋powania przed wojew贸dzk膮 komisj膮 stosuje si臋 odpowiednio przepisy art. 50,
51, 531, 102, 131, 133 143, 150, 156, 157 158, 162, 164 172, 173 174, art. 180 偶 1
pkt 1 i 3, art. 181 pkt 2, art. 206 偶 1, art. 207 偶 1, art. 210 213, 216, 217, 224, 225,
227 237, 240 242, 244 257, 258 273, 277, 280 289, 299 300, 316, 350, 353, 4245
i 4248 42412 Kodeksu post臋powania cywilnego.
Rozdzia艂 14
Kary pieni臋偶ne
Art. 68. Rzecznik nak艂ada na podmiot udzielaj膮cy 艣wiadcze艅 zdrowotnych albo
organizatora strajku, w drodze decyzji, kar臋 pieni臋偶n膮 do wysoko艣ci 500 000 z艂otych
w przypadku niepodj臋cia dzia艂a艅 okre艣lonych w decyzji, o kt贸rej mowa w art. 64 ust.
1, w terminie w niej wskazanym.
Art. 69. W przypadku nieprzekazania na 偶膮danie Rzecznika dokument贸w oraz
informacji, o kt贸rych mowa w art. 61, Rzecznik nak艂ada, w drodze decyzji, na
2015-09-03
㎏ancelaria Sejmu s. 39/39
podmiot, do kt贸rego skierowano 偶膮danie, kar臋 pieni臋偶n膮 do wysoko艣ci 50 000
z艂otych.
Art. 70. Przy ustalaniu wysoko艣ci kar pieni臋偶nych, o kt贸rych mowa w art. 68 i
69, nale偶y uwzgl臋dni膰 w szczeg贸lno艣ci okres, stopie艅 oraz okoliczno艣ci naruszenia
przepis贸w ustawy, a tak偶e uprzednie naruszenie przepis贸w ustawy.
Art. 71. 1. 艢rodki finansowe pochodz膮ce z kar pieni臋偶nych, o kt贸rych mowa w
art. 68 i 69, stanowi膮 doch贸d bud偶etu pa艅stwa.
2. Kara pieni臋偶na podlega 艣ci膮gni臋ciu w trybie przepis贸w o post臋powaniu
egzekucyjnym w administracji.
Rozdzia艂 15
Przepis ko艅cowy
Art. 72. Ustawa wchodzi w 偶ycie w terminie okre艣lonym w ustawie  Przepisy
wprowadzaj膮ce ustaw臋 o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustaw臋 o
akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustaw臋 o konsultantach w ochronie zdrowia.
2015-09-03


Wyszukiwarka