INSMWG10

Autor - dr inż. Józef Zawada
Instrukcja do ćwiczenia nr 10
Temat ćwiczenia
MIKROSKOPY WARSZTATOWE NOWEJ GENERACJI
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi funkcjami i obsługą
mikroskopu warsztatowego nowej generacji
Program ćwiczenia:
1. Przygotowanie mikroskopu do realizacji wyznaczonego zadania pomiarowego
(regulacja oświetlenia, ostrości, wybór detektora i parametrów detekcji punktów, itp.)
2. Wprowadzenie układu współrzędnych związanego z mierzonym przedmiotem
3. Pomiary elementów geometrycznych przedmiotu niezbędnych do realizacji
wyznaczonego zadania pomiarowego
4. Obliczenie wymiarów liniowych i kątowych definiujących mierzony detal
Literatura:
1. J. Zawada Metrologia wielkości geometrycznych. Zagadnienia wybrane , skrypt PA,
Aódz, 2011r;
2. Metronics Inc. QC 300. User s guide - instrukcja obsługi mikroprocesorów serii QC
300;
A Ó D y 2 0 12
W ćwiczeniu wykorzystywane są narzędzia pomiarowe zakupione w ramach projektu: - Dostosowanie
infrastruktury edukacyjnej Wydziału Mechanicznego Politechniki Aódzkiej do prognozowanych potrzeb i
oczekiwań rynku pracy województwa łódzkiego poprzez zakup wyposażenia przeznaczonego do nowoczesnych
metod nauczania współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju
Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Aódzkiego na lata 2007-2013.
WPROWADZENIE
Przez określenie mikroskop warsztatowy nowej generacji autor instrukcji rozumie mi-
kroskop posiadający elektroniczne przetworniki położenia stołu wraz z możliwością automa-
tycznego wyprowadzania danych pomiarowych i dalszego przetwarzania tych danych przez
będące na wyposażeniu mikroskopu oprogramowanie pomiarowe. Ponieważ oprogramowanie
to jest pod wieloma względami podobne do oprogramowania stosowanego w maszynach
współrzędnościowych, więc upraszczając nieco można powiedzieć, że mikroskopy nowej
generacji są optycznymi maszynami do pomiaru w układzie dwóch współrzędnych.
W mikroskopach warsztatowych nowej generacji coraz częściej wykorzystuje się
wmontowane w układ pomiarowy kamery wideo oraz elektroniczne detektory krawędzi, które
czynią zbędnym żmudne domierzanie się do wybranych punktów charakterystycznych mierzo-
nego przedmiotu.
Jako przykład mikroskopu nowej generacji może służyć mikroskop Peregrine produkcji
firmy Vision Engineering (rys. 1). Mikroskop Peregrine poza pomiarowym układem optycz-
nym wyposażonym w bezokularowy system Dynascope (ekran zamiast tradycyjnego okularu)
posiada jeszcze kamerę wideo. Układ optyczny używany jest w przypadkach pomiaru waż-
nych (np. ze względów bezpieczeństwa) detali, w przypadkach, gdy wymagana jest wyższa
dokładność lub w przypadkach, gdy obraz z kamery jest niedostatecznie kontrastowy. W po-
zostałych przypadkach stosuje się znacznie wygodniejszy i szybszy pomiar obrazu wideo.
Obraz ten można obmierzać ręcznie (za pomocą układu linii odniesienia) lub półautomatycz-
nie (za pomocą detektora krawędzi). Zastosowanie detektora krawędzi skraca czas pomiaru i
na ogół zwiększa jego dokładność. W trakcie pomiaru wyznaczane są wartości współrzędnych
x i y wybranych punktów mierzonego przedmiotu. Na podstawie tych wartości oprogramowa-
nie pomiarowe wyznacza parametry zadeklarowanych wcześniej elementów geometrycznych
oraz oblicza interesujące nas wymiary liniowe i kątowe. Uzyskane z pomiarów i obliczeń dane
mogą być prezentowane zarówno w formie numerycznej jak i graficznej, przekazane na
drukarkę lub komputer (bezpośrednio do programu Excel).
Rys. 1. Mikroskop Peregrine produkcji firmy Vision Engineering
2
Przedstawienie wszystkich elementów obsługi mikroskopu Peregrine oraz pełni jego
możliwości przekracza ramy niniejszej instrukcji (oryginalna instrukcja obsługi przyrządu liczy
254 strony). W związku z powyższym przedstawione zostaną tylko te elementy obsługi i
funkcje mikroskopu, które są niezbędne do wykonania określonego niżej zadania pomiarowe-
go.
Zadanie pomiarowe polega na pomiarze eksponatu wskazanego przez prowadzącego
zajęcia w celu wyznaczenia wartości wymiarów pokazanych na rysunku 2.
L DP
DL
X4
X3
X1
X2
Rys. 2. Wymiary eksponatu, które należy pomierzyć
Zrozumienie dalszej części opisu wymaga zapoznania się z panelem przednim wyświe-
tacza QC300. Przedstawiono go na rys.3.
Rys3. Widok panelu przedniego wyświetlacza QC300
3
Panel przedni wyświetlacza QC-300 posiada hardwerowe przyciski i klawisze
numeryczne, które współpracują z softwerowym menu oraz softwerowymi przyciskami i
polami danych pokazywanymi na kolorowym, dotykowym ekranie LCD.
Ogół elementów sterujących podzielony jest na podobszary. Wyróżnia się następujące
podobszary:
Elementy hardwerowe Elementy softwerowe
Klawisze instrukcyjne szerokie Funkcje ekranu LCD
Przycisk transmisji danych Funkcje systemowe
Klawisze numeryczne Lista elementów
Klawisze instrukcyjne Klawisze nawigacji po liście
Wyłącznik wyświetlacza LCD Zakładki rodzajów pracy
Funkcje zakładek
Klawisze instrukcyjne szerokie dublują funkcje klawiszy instrukcyjnych znajdujących
się w prawym dolnym rogu panelu. Komendy Enter i Finish są najczęściej używanymi
komendami. Dzięki swej szerokości klawisze te mogą być lokalizowane i naciskane bez
spoglądania na panel.
Przycisk transmisji danych (prawy górny róg panelu) służy do wysyłania danych
pomiarowych na drukarkę (w przypadku drukowania raportu) lub na komputer podłączony do
wyświetlacza za pomocą złącza RS232.
Klawisze numeryczne służą do wprowadzania danych liczbowych podczas tworzenia
bądz konstruowania elementów geometrycznych, wprowadzaniu wartości tolerancji,
parametrów programów czy danych konfiguracyjnych. W przypadku pomyłki ostatnio
wprowadzoną liczbę można skasować przyciskiem Cancel.
Klawisze instrukcyjne służą do wydawania komend. Ich znaczenie może być różne w
zależności od trybu pracy, w którym są używane.
Enter wprowadza namierzone punkty pomiarowe lub zatwierdza wprowadzone dane;
Finish kończy aktualnie realizowaną funkcję (pomiar elementu, tolerowanie lub
wprowadzanie danych konfiguracyjnych);
Cancel usuwa ostatnio wprowadzony punkt, usuwa element z listy elementów lub
usuwa z pola danych ostatnio wprowadzony znak;
Quit przerywa aktualnie realizowaną funkcję bez zapisu związanych z nią danych;
Wyłącznik wyświetlacza (LCD ON/OFF) służy do wyłączania ekranu. Bezpośrednio po
jego naciśnięciu pojawia się pytanie czy program ma skasować listę elementów. Wybranie opcji
Tak kasuje dane pomiarowe, ekran pozostaje włączony. Wybranie opcji Nie powoduje
zgaśnięcie ekranu.
Funkcje ekranu decydują o rodzaju informacji pokazywanej na ekranie. Mamy do
wyboru cztery opcje, wybór opcji wynika z wykonywanej następnie czynności.
4
Funkcje ekranu
WIDEO (VIDEO) wyświetla obraz z kamery wideo;
Wyświetlacz (DRO) wyświetla dane w postaci cyfrowej;
WIDOK (VIEW) wyświetla dane w postaci graficznej;
TOL (TOL) wyświetla pola umożliwiające wprowadzanie i edycję tolerancji;
Ekrany odpowiadające poszczególnym funkcjom pokazano poniżej. Dwie ostatnie funkcje są
dostępne tylko wtedy, jeżeli w polu elementów wskażemy (podświetlimy) któryś z elementów.
Video screen DRO screen
View screen Tol screen
Funkcje systemowe
Funkcja COFNIJ anuluje ostatnio wykonaną instrukcję; np. jeżeli pomiar został
zakończony klawiszem FINISH, to naciśnięcie klawisza COFNIJ spowoduje powrót do
ostatniego wprowadzenia punktu.
Funkcja wyboru aktualnego powiększenia
Funkcja wyboru jednostki. Przełącza milimetry na cale i odwrotnie
Pokazuje informację o aktualnej wersji oprogramowania
5
Dalsze omawianie panelu przedniego wymaga wprowadzenia poniższych pojęć:
- element geometryczny, często zwany krócej elementem, jest to figura geometryczna nale-
żąca do zbioru figur rozpoznawanych przez oprogramowanie QC 300. Zbiór ten stanowią:
punkt, linia, okrąg, łuk, prostokąt i owal; do zbioru elementów włączono ponadto dwie
wielkości, które charakteryzują wzajemne położenie elementów geometrycznych. Są to
odległość i kąt;
- parametr elementu jest to wartość liczbowa, charakteryzująca kształt lub położenie ele-
mentu geometrycznego. Np. w przypadku okręgu jego parametrami mogą być współrzęd-
ne środka, średnica, odchyłka kołowości czy odchyłka współosiowości.
Lista elementów lista wszystkich pomierzonych, wprowadzonych lub skon-
struowanych elementów w kolejności ich powstawania;
poprzez dotknięcie wybranego elementu (w tym
przypadku elementu 5) podświetlamy go i uzys-kujemy
dostęp do związanych z tym elementem danych
wyświetlanych za pomocą funkcji ekranu.
Przy konstruowaniu elementów w oparciu o już istniejące elementy lista
służy do wskazania elementów wybranych do konstrukcji.
Przy elementach tolerowanych są dodatkowo wyświetlane wskazniki
oceny: zielony (wymiar zgodny) lub czerwony prostokąt.
�� Gdy liczba elementów jest zbyt duża, by mogły być one wyświetlane
jednocześnie, możemy przewijać listę za pomocą klawiszy nawigacji
znajdujących się pod listą.
Zakładki rodzajów pracy - Posiadana przez Instytut wersja oprogramowania wyświetlacza
cyfrowego Quadra-Chek 300 udostępnia cztery zakładki rodzajów pracy:
Pomiar (Measure);
Program (Program);
Archiwum (Archive) i
Dodatkowe (Extra)
Wybranie zakładki Pomiar skutkuje wyświetleniem ikon funkcji niezbędnych do wyko-
nywania czynności pomiarowych; zakładki Program ikon funkcji umożliwiających utworze-
nie, edycję i odtwarzanie programu pomiarowego. Wybranie zakładki Archiwum umożliwia
zapisanie i odtwarzanie obrazów z kamery wideo wraz z komentarzami, natomiast zakładka
Dodatkowe jest dla istniejącej konfiguracji mikroskopu nieaktywna. W niniejszym ćwiczeniu
będziemy korzystać wyłącznie z zakładki Pomiar.
Funkcje zakładki Pomiar. Po wybraniu zakładki Pomiar wyświetla się pod nią menu (rys. 4)
zawierające ikony najczęściej mierzonych elementów geometrycznych, odpowiednio: punktu,
linii, okręgu (łuku), szczeliny (prostokąta) i różdżki (czarnoksiężnika), która na podstawie
współrzędnych zebranych punktów sama określa rodzaj mierzonego elementu. Dalej umiesz-
czone są ikony kąta i odległości. Ostatnia ikona służy do ustalenia położenia kątowego układu
współrzędnych.
Rys. 4. Menu zakładki Pomiar ikony funkcji pomiarowych;
6
Ikony funkcji zakładki Pomiar zwane dalej ikonami funkcji pomiarowych, umożliwiają
tworzenie różnych elementów geometrycznych na trzy różne sposoby:
a) poprzez wprowadzenie parametrów elementu za pomocą klawiatury;
b) poprzez konstrukcję elementu w oparciu o już istniejące elementy;
c) poprzez pomiar współrzędnych punktów należących do elementu widocznego na obrazie
wideo;
Tworzenie elementów poprzez wprowadzanie ich parametrów za pomocą klawiatury
odbywa się dla wszystkich elementów w taki sam sposób. Po dotknięciu ikony tworzonego
elementu (punktu, linii, okręgu, itp.) menu funkcji pomiarowych zostaje zastąpione menu
wybranego elementu. Dotknięcie lewej ikony tego menu (identycznej dla wszystkich
elementów, wskazanej na rys. 5 czerwonymi strzałkami) powoduje otwarcie odpowiedniego
okna, umożliwiającego wprowadzenie potrzebnych danych. Po wprowadzeniu kompletu
wymaganych danych należy nacisnąć klawisz Finish.
Rys.5. Tworzenie elementów geometrycznych (odpowiednio punktu, linii i okręgu) poprzez wprowadzanie
wartości ich parametrów za pomocą klawiatury
Sposób konstruowania nowego elementu w oparciu o elementy znajdujące się już na
liście elementów jest następujący:
z menu funkcji pomiarowych wybieramy ikonę konstruowanego elementu;
wskazujemy na liście element stanowiący podstawę konstrukcji i zatwierdzamy go
klawiszem Enter;
w razie potrzeby wskazujemy na liście kolejne elementy i zatwierdzamy je klawiszem
Enter;
po wprowadzeniu ostatniego elementu naciskamy klawisz Finish.
Przykładowe wyniki konstrukcji punktu i linii przedstawiono na rys. 6 i rys. 7.
Skonstruowany element jest oznaczony kolorem niebieskim.
a) b) c) c)
Rys. 6. Wyniki konstrukcji punktu w oparciu o: a) linię (skonstruowany punkt pokrywa się ze środkiem linii);
b) okrąg (skonstruowany punkt pokrywa się ze środkiem okręgu); c) dwie linie (skonstruowany punkt
leży w miejscu przecięcia linii lub ich przedłużeń);
7
a) b) c) d)
Rys.9. Wyniki konstrukcji linii w oparciu o linię i punkt (a,b), linię i okrąg (c) i dwa okręgi (d)
Wynik konstrukcji można zobaczyć na ekranie wyniku graficznego (funkcja ekranu
VIEW). Z prawej strony szkicu pokazującego wynik konstrukcji wyświetlane są parametry
skonstruowanego elementu, ilość elementów z których został skonstruowany oraz informacja
o przyjętym typie rozwiązania konstrukcyjnego. Przykładowo w przypadku konstrukcji linii
w oparciu o linię i punkt, standardowym wynikiem jest linia prostopadła (rys. 9a). Linię
równoległą (rys. 9b) możemy uzyskać wykorzystując rozwijane menu pojawiające się po
dotknięciu napisu Typ. W podobny sposób możemy zmieniać wyniki innych konstrukcji.
Do wyznaczania wartości wymiarów liniowych często bywa wykorzystywana funkcja
pomiarowa Odległość. Dla dokładności prowadzonych pomiarów bardzo duże znaczenie ma
zarówno wybór elementów wykorzystanych do konstruowania
Odległości, jak i właściwa interpretacja przypisanej jej wartości.
Np. konstruując odległość pomiędzy dwoma liniami, które w ogólnym
przypadku nie są do siebie dokładnie równoległe, trzeba wiedzieć, że
wartość odległości będzie długością odcinka zaczynającego się w środ-
/ 5
ku linii leżącej niżej na liście elementów i biegnącego prostopadle do
linii znajdującej się wyżej na tej liście. Szczegółowe informacje doty-
/ 2
czące interpretacji wyników konstrukcji zawarte są w [2].
Utworzenie elementu poprzez pomiar współrzędnych punktów wymaga wskazania tych
punktów na obrazie mierzonego przedmiotu. W przypadku znajdującego się w naszym labora-
torium mikroskopu Peregrine można wykorzystać obraz przedmiotu pochodzący z układu
optycznego mikroskopu lub obraz pochodzący z kamery wideo. W niniejszym ćwiczeniu
ograniczymy się tylko do drugiej z tych możliwości.
Aby uzyskać obraz z kamery wideo należy dotknąć przycisk WIDEO znajdujący się
w omawianym już obszarze funkcji ekranu.
Do wskazywania wybranych punktów, które prawie zawsze leżą na granicy światłocienia
(krawędzi) służą tzw. detektory krawędzi (probes). Oprogramowanie Quadra-Chek 300 oferu-
je cztery różne detektory. Są to (p. rys. 5):
a) klasyczny krzyż z dwóch prostopadłych przecinających się linii (nici pajęczych);
b) krzyż utworzony z podwójnych linii;
c) automatyczny detektor krawędzi wyznaczający pojedynczy punkt;
d) automatyczny detektor wyznaczający zadaną ilość punktów (detektor wielokrotny);
a) b) c) d)
Rys. 5. Detektory krawędzi (punktów) oprogramowania Quadra-Chek 300
8
Dwa pierwsze detektory wymagają ręcznego, precyzyjnego ustawiania krzyża na
krawędzi światłocienia. Dwa pozostałe wyznaczają położenie punktu automatycznie, pod
warunkiem, że w dowolnym miejscu zielonego okręgu będzie granica światłocienia.
W celu wyboru detektora należy dotknąć dowolnej części aktualnego detektora przy
ekranie pracującym w trybie wideo. Pojawi się na nim pokazane niżej okno.
Dotykamy ikonki z rysunkiem wybranego
przez nas detektora. Przy okazji możemy
również zmienić kolor linii krzyża przez
wybranie odpowiedniego przycisku z palety
kolorów znajdującej się w prawym górnym
rogu okna. Ostatni przycisk z napisem Tool
Options służy do ustawienia parametrów
detekcji oraz parametrów funkcji automatycz-
nego pobierania danych. Po jego dotknięciu
w miejscu poprzedniego otwiera się kolejne
okno pokazane na rys. 7. W oknie tym może-
my określić ilość punktów elementu, które
Rys. 6. Wybór detektora
powinien pobrać detektor wielokrotny odpo-
wiednio dla okręgu, łuku i prostej. Możemy
Punkty okręgu 20
również zmienić grubość linii krzyża dla
Punkty łuku 10
detektorów krzyżowych w zakresie 1 4 pkt.
Punkty prostej 15
Pozostałe trzy pola przeznaczone są na para-
Opóznienie krzyża nicioweg 2
Opóznienie czujnika krawęd 1 metry funkcji automatycznego pobierania
Zakres ruchu 0,002
danych.
Grubość nici pajęczych 1
Zakończ Gotowe Współrzędne wskazywanych przez detektory
punktów mogą być wprowadzane do pamięci
Rys. 7. Okno wprowadzania parametrów mikroprocesora ręcznie lub automatycznie.
Wprowadzanie ręczne odbywa się każdora-
zowo poprzez wciśnięcie klawisza Enter. Wprowadzanie automatyczne wymaga włączenia
funkcji automatycznego pobierania danych).
Ikonka funkcji automatycznego pobierania danych znajduje się w lewym górnym rogu
ekranu i działa na zasadzie przełącznika (dotknięcie ikonki zmienia jej stan na przeciwny).
Impulsem powodującym zadziałanie
funkcji jest zatrzymanie stołu i minięcie
(przy nieruchomym stole) nastawiane-
go czasu opóznienia. W przypadku
automatycznej detekcji punktów do-
datkowym warunkiem jest obecność
w kółku celowniczym granicy światło-
Rys. 8. Ikonka funkcji automatycznego pobierania danych
cienia.
Czas opóznienia (czas pomiędzy zatrzymaniem stołu, a pobraniem współrzędnych
punktu) wizualizowany jest poprzez czarną kropkę, która obiega dookoła ikonkę funkcji. Jego
wartość wprowadzamy w oknie parametrów detekcji, pokazanym na rysunku 7, oddzielnie dla
detektorów ręcznych (krzyżowych) i oddzielnie dla detektorów automatycznych. Jeżeli w
9
trakcie odmierzania czasu opóznienia ruszymy stołem to jego wartość zostanie wyzerowana.
Odmierzanie rozpocznie się od początku po ponownym zatrzymaniu stołu.
Parametr Zakres ruchu (rys. 7) oznacza minimalne przesunięcie stołu, potrzebne do
rozpoczęcia cyklu pobierania następnego punktu (ponownego uruchomienia funkcji).
Wyznaczanie położenia elementów geometrycznych mierzonego przedmiotu należy
poprzedzić wprowadzeniem związanego z tym przedmiotem układu współrzędnych. W tym
celu musimy określić, który(e) z elementów geometrycznych przedmiotu wyznaczają kierunek
osi x i jej początek. Następnie wyznaczamy położenie tych elementów w układzie
współrzędnych mikroskopu i wykorzystując możliwości ekranu wyświetlającego dane w
postaci cyfrowej zerujemy wartości odpowiednich współrzędnych.
Ponieważ wprowadzenie układu wymaga uprzedniego wyznaczenia położenia określa-
jących ten układ elementów geometrycznych przedmiotu, musimy zapoznać się ze sposobami
pomiaru elementów.
Aby wyznaczyć położenie wybranego elementu geometrycznego przedmiotu należy:
zadeklarować rodzaj mierzonego elementu poprzez dotknięcie ikonki odpowiedniej
funkcji pomiarowej (linii, okręgu, itp.)
wskazać wybrane punkty obrazu mierzonego przedmiotu należące do tego elementu. Ilość
punktów powinna zawierać się pomiędzy ilością minimalną, niezbędną do wyznaczenia
zadeklarowanego elementu (np. dla linii są to dwa punkty, dla okręgu trzy), a maksymal-
ną, która w przypadku omawianego oprogramowania wynosi 99.
Po zakończeniu procesu zbierania punktów program wyznaczy parametry mierzonego
elementu, a jego ikonkę umieści na liście elementów.
Przebieg ćwiczenia
1. Włączyć mikroprocesor QC300 (wyłącznik znajduje się na tylnym panelu mikroprocesora),
zasilacz (wyłącznik na przednim panelu zasilacza) oraz mikroskop (wyłącznik na tylnej
ścianie kolumny mikroskopu).
Po włączeniu wyświetlacza na ekranie pojawia się komunikat: Przemieszczaj oś Y do chwili
przejścia przez dwa znaczniki referencyjne . Pokręcamy pokrętłem przesuwu poprzecznego,
przejście przez znacznik referencyjny sygnalizowane jest dzwiękowo. Po minięciu dwóch
znaczników pojawia się identyczny komunikat dotyczący tym razem osi X. Pokręcamy
pokrętłem przesuwu wzdłużnego do momentu usłyszenia dwóch sygnałów. Po wykonaniu
tych czynności układ pomiaru współrzędnych położenia stołu jest już gotowy do pracy.
2. Położyć na stoliku mikroskopu mierzony przedmiot tak, aby jego główne krawędzie były w
przybliżeniu równoległe do kierunków przesuwu stolika.
3. Ustawić odpowiednią ostrość obrazu. Przy ustawianiu ostrości można obserwować zarówno
obraz z układu optycznego jak i obraz z kamery (oba układy są ze sobą sprzężone i ustawie-
nie ostrości w jednym z nich powoduje automatyczne ustawienie ostrości w drugim).
Ustawiając ostrość powinniśmy zadbać również o odpowiednie, zapewniające możliwie
najlepszą widoczność oświetlenie. W tym celu możemy regulować natężenie światła górnego
(pokrętłem zasilacza) i dolnego (pokrętłem znajdującym się w podstawie mikroskopu).
10
4. Wyznaczyć układ współrzędnych związany z mierzonym przedmiotem. W tym celu należy
y określić, jak względem mierzonego przedmiotu
przebiega oś x, i gdzie jest jej początek. W naszym
przypadku przyjmiemy, że oś x pokrywa się z dolną
krawędzią kostki, a jej początek leży w pun-kcie
przecięcia się tej krawędzi z krawędzią lewą (rys. 9).
Aby wprowadzić ten układ do pamięci mikro-
x
procesora musimy pomierzyć krawędz dolną
i krawędz lewą kostki, skonstruować punkt ich prze-
Rys.9. Układ współrzędnych związany
cięcia oraz wyzerować współrzędne tego punktu.
z mierzonym przedmiotem
5. W celu pomiaru elementów wybieramy rodzaj detektora (w naszym przypadku będzie to
detektor wielokrotny) i wprowadzamy parametry detekcji (przyjąć ilości punktów dla
okręgu - 8, dla łuku - 5 i dla linii - 6, czas opóznienia 1s, zakres ruchu 0,005, grubość
linii krzyża -1). Podejmujemy decyzję odnośnie sposobu wprowadzania współrzędnych
punktów i w przypadku wyboru trybu automatycznego aktywujemy funkcję automatycz-
nego pobierania danych.
6. Wyznaczamy położenie dolnej krawędzi kostki. Ponieważ ma ona wyznaczać położenie osi
x, informujemy o tym mikroprocesor wybierając w polu funkcji pomiarowych ikonę poka-
zaną czerwoną strzałką. Następnie tak ustawiamy stół,
aby kółko detektora znalazło się w pobliżu lewego
końca tej krawędzi (czerwony krzyżyk). Po pobraniu
współrzędnych przemieszczamy stół tak, aby kółko
detektora znalazło się w pobliżu prawego końca.
Usytuowanie następnych punktów pokaże nam zielona
strzałka skierowana w stronę czerwonego okręgu. Po
zagłębieniu się strzałki w okręgu zmieni on kolor na zielony, co sygnalizuje gotowość do
pobrania współrzędnych. Po pobraniu współrzędnych wszystkich zadeklarowanych punktów
mikroprocesor dokona stosownych obliczeń i na liście elementów pojawi się ikonka linii
oznaczona numerem 1 (rys.10a).
7. W polu funkcji pomiarowych wybieramy ikonę linii i w analogiczny sposób obmierzamy
lewą krawędz kostki. Po zebraniu wszystkich punktów na liście elementów pojawi się
ikonka linii oznaczona numerem 2 (rys.10b).
8. Następnym krokiem jest konstrukcja punktu przecięcia obu wyznaczonych linii. W tym celu
w polu funkcji pomiarowych wybieramy ikonę punktu, następnie na liście elementów
zaznaczamy ikonki linii1 i linii 2, na zakończenie wciskamy klawisz Finish. Na liście
elementów pojawi się ikonka punktu oznaczona numerem 3 (rys.10c).
Rys. 10. Wprowadzanie układu współrzędnych
11
9. Po skonstruowaniu punktu 3 należy wprowadzić informację, że ma on stanowić początek
układu współrzędnych. W tym celu w polu funkcji ekranu dotykamy przycisk Wyświetlacz
(DRO) i po ukazaniu się ekranu wyświetlającego dane w postaci cyfrowej (rys. 11) doty-
kamy przycisków zerujących współrzędne x i y punktu 3 (pokazane na rysunku czerwonymi
strzałkami). Po wykonaniu zerowania kolor ikonki punktu 3 zmieni się na niebieski (rys.
10d). Kolorem tym oznaczane są ikonki elementów określających układ współrzędnych).
Rys. 11. Zerowanie współrzędnych punktu mającego
Rys. 12. Lista pomierzonych
stanowić początek układu
elementów
10. Po wprowadzeniu układu współrzędnych dokonujemy pomiaru pozostałych elementów
kostki, odpowiednio krawędzi górnej, krawędzi prawej, otworu lewego i otworu prawego.
W efekcie uzyskujemy listę elementów pokazaną na rys. 12, przy czym czwarty element
listy odpowiada krawędzi górnej, piąty krawędzi prawej, szósty otworowi lewemu
i siódmy - otworowi prawemu.
11. Mając wyznaczone położenia wszystkich potrzebnych elementów geometrycznych kostki
można określić wartości wymiarów pokazanych na rys. 2. Dla wymiarów liniowych
wykorzystuje się w tym celu funkcję pomiarową Odległość. Żeby ją odpowiednio
skonstruować trzeba przyjąć właściwą interpretację wymiaru. I tak np. w przypadku
pokazanego na rys. 2 wymiaru X1 możemy przyjąć, że:
a) jest to odległość osi otworu od lewej krawędzi
/2
kostki;
6
a
b) jest to odległość osi otworu od lewej krawędzi
b
kostki, ale mierzona równolegle do osi x;
c) jest to składowa pozioma odległości osi otworu od
punktu przecięcia się krawędzi
c /1
W przypadku, gdy kąt pomiędzy krawędziami jest równy 90 wszystkie te interpretacje są
tożsame (dają ten sam wynik). W rzeczywistości krawędz lewa nie jest idealnie prostopadła
do krawędzi dolnej, a różnice pomiędzy wynikami różnych interpretacji są tym większe, im
większa jest odchyłka prostopadłości
12. Zinterpretować wymiary pokazane na rys. 2. Przyjęte interpretacje zamieścić w stosownej
rubryce karty pomiarów.
13. Odczytać wartości wymiarów z ekranów danych poszczególnych elementów lub, w razie
potrzeby, skonstruować odpowiednie elementy pomocnicze. Odczytane wartości wpisać w
odpowiednie rubryki karty pomiarów.
12

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
INSMWG11
INSMWG10B
INSMWG05
INSMWG04
INSMWG03
INSMWG09
INSMWG02

więcej podobnych podstron