Żołnierz polski
Ze spuszczoną głową, powoli
idzie żołnierz z niemieckiej niewoli.
Dudnią drogi, ciągną obce wojska,
a nad nimi złota jesień polska
Usiadł żołnierz pod brzozą u drogi,
opatruje obolałe nogi.
Jego pułk rozbili pod Rawą,
a on bił się, a on bił się krwawo,
szedł z bagnetem na czołgi żelazne,
ale przeszły, zdeptały na miazgę.
Pod Warszawą dał ostatni wystrzał,
potem szedł. Przez ruiny. Przez zgliszcza.
Jego dom podpalili Niemcy!
A on nie ma broni, on się nie mści...
Hej, ty brzozo, hej ty brzozo - placzko,
smutno szumisz nad jego tułaczką,
opłakujesz i armię rozbitą,
i złe losy, i Rzeczpospolitą...
Siedzi żołnierz ze spuszczoną głową,
zasłuchany w tę skargę brzozową,
bez broni, bez orła na czapce,
bezdomny na ziemi-matce.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
3 powrot zolnierza polskie duzePOWOJENNE LOSY ŻOŁNIERZY POLSKICH NA ZACHODZIEDo Żołnierzy Polskich odezwa LKPW2012 Religijny kalendarz żołnierza polskiegoUlotka do żołnierzy polskichINNI O WALECZNOŚCI POLSKICH ŻOŁNIERZYNingen no joken III Dola człowiecza 3 Modlitwa żołnierza (1961) POLSKIE NAPISYBezpieceństwo militarne PolskiHistoria państwa i prawa Polski Testy Tabliceadministracja w ksiestwie warszawskim i krolestwie polskimwięcej podobnych podstron