UCZCIE SIĘ I ZALICZAJCIE Z TEGO WSZYSCY (1)

PSYCHOLOGIA
opracowane pytania dzięki najlepszej
grupie E2R1S1
1. Jakie znaczenie dla regulacji zachowania mają mechanizmy obronne?
Mechanizmy obronne w ogólnym znaczeniu są to metody radzenia sobie z wewnętrznymi
konfliktami. Obrona ma na celu ochronę swojej osobowości, zmniejszenie strachu, poczucia
winy itp. Przykładowymi mechanizmami obronnymi są: wyparcie świadome wyparcie
danej myśli, zaprzeczenie mnie to nie dotyczy/nie przytrafi mi się, izolacja oddzielenie
myśli od towarzyszących im uczuć w celu ich stłumienia. Mechanizmy obronne mogą mieć
duży wpływ dla regulacji zachowania, ponieważ są one wykonywane nawykowo, najczęściej
nieświadomie. Taka natura nasza jest J�
2. Na czym polega różnica pomiędzy dojrzałym i niedojrzałym mechanizmem
obronnym?
" mechanizmy dojrzałe: humor, sublimacja, stłumienie i antycypacja
" mechanizmy niedojrzałe: projekcja, bierna agresja, acting-out, izolacja,
dewaluacja, fantazje schizoidalne, zaprzeczenie, przemieszczenie, dysocjacja,
rozszczepienie, racjonalizacja, somatyzacja.
Mechanizmy niedojrzałe zakłócają nam kontakt z rzeczywistością, deformują widzenie,
dojrzałe pozwalają widzieć świat i siebie bardziej zgodnie z realnością. Jednym z najbardziej
niedojrzałych mechanizmów obronnych jest zaprzeczenie, czyli twierdzenie, że jest zupełnie
inaczej, niż jest .Przykład: wyobrazmy sobie dorosłego mężczyznę, który urażony przez szefa
myśli: 'A to bezczelny gnój, za kogo on się uważa, zaraz mu doładuję!'. Wie, że jest kryzys na
rynku pracy, a on ma dwa kredyty, ale niesiony poczuciem wszechmocy wbiega do gabinetu
szefa, wykrzykuje obelgi, wdaje się w rękoczyny, po czym dostaje zwolnienie dyscyplinarne.
3. W jaki sposób ludzie wyjaśniają zachowania własne i innych?
Poznanie społeczne -sposób w jaki ludzie myślą o sobie samych i o świecie społecznym, a
dokładniej jak selekcjonują, interpretują zapamiętują i wykorzystują informację społeczną w
wydawaniu sądów i podejmowaniu decyzji dotyczących świata społecznego.
Teoria atrybucji-określenie sposobu, w jaki ludzie wyjaśniają przyczyny tak swego
zachowania jak i zach innych ludzi, czyli jak wnioskujemy o powodach różnych zachowań
ludzi (Heider)
Atrybucja wewnętrzna wnioskowanie, że jakaś osoba zachowała się w okr sposóbże
względu na swe właściwości, postawy, charakter czy osobowość(dyspozycje).
Atrybucja zewnętrzna wnioskowanie, że ktoś zach się w określony sposób ze względu na
właściwość sytuacji, w której się znalazł (założenie -większość ludzi zachowało by się
podobnie w tej sytuacji (szczególny rodzaj atrybucji zewn=sytuacyjna) Heider stwierdził, że
mamy tendencje do stosowania atrybucji wewnętrznej, kosztem zewnętrznej. Podstawa do B:
Teoria wnioskowania z czynników towarzyszących: od działań do dyspozycji (Jones i
Davis) czyli jak wnioskujemy o dyspozycjach lub wewnętrznych właściwościach
osobowości, korzystając ze związku z nimi zachowań lub działań.
Teoria ta mówi, że dokonujemy wewnętrznych atrybucji dotyczących jakiejś osoby, gdy:
istnieje niewiele nietożsamych konsekwencji jej zachowania
zachowanie jest nieoczekiwane
Rola rezultatów nietożsamych. (konsekwencje określonego przebiegu działania, które nie
mogłoby wystąpić przy alternatywnym działaniu.) Porównuje skutki odmiennych rozwiązań.
Przy atrybucji wewnętrznej jest więcej rozwiązań (nietożsamych rezultatów). Więc aby
dokonać atrybucji szukamy celów, które osoba mogłaby chcieć osiągnąć, redukujemy liczbę
możliwości badając co mogła by osiągnąć zachowując się inaczej.
Rola oczekiwań. Więcej dowiadujemy się o ludziach, gdy zachowują się w sposób
nieoczekiwany, niż wówczas gdy działają przewidywalnie(tak, jak postąpił by każdy)
oczekiwania oparte na kategorii- bazują na cechach grupy , do której te osoby przynależą
oczekiwania oparte na obiekcie bazują na jej wcześniejszych działaniach.
Model współzmienności: atrybucje wewnętrzne przeciw atrybucjom zewnętrznym
(Kelly) - koncepcja wg której dokonujemy atrybucji przyczynowych dotyczących zachowania
osoby na podstawie obserwacji faktów zmieniających się wraz z jej zach.(np.: jak zmienia się
taniec osoby gdy tańczy z tym a nie z innym partnerem
w jaki sposób ludzie decydują, czy poczynić wewnętrzną czy zewnętrzną atrybucję, (zasada
zgodnej, spójnej czy wybiórczej informacji)
stosuje się do wielokrotnych przejawów zachowania, które powtarzają się w czasie i w
różnych sytuacjach
zakłada, że zbieramy informacje aby wzbogacić osąd (jak heider)
dane te dotyczą tego a jaki sposób zachowanie współzmienia się wraz ze zmianami czasu,
miejsca, osób, i różnych obiektów działania, (zasada zgodnej, spójnej czy wybiórczej
informacji)
zgodność: informacja w jakim stopniu inni ludzie zachowują się wobec tych samych
bodzców tak samo
wybiórczość: informacja mówiąca w jakim stanie ktoś zachowują się tak samo wobec
różnych bodzców
spójność: informacja w jakim stanie zachowanie wobec określonego bodzca jest takie samo
mimo upływu czasu i innych okoliczności.
4. Czym jest "podstawowy błąd atrybucji"?
Podstawowy błąd atrybucji tendencja do przeceniania rozmiaru, w jakim zachowanie
ludzi jest wynikiem oddziaływania dyspozycji wewnętrznych, a niedocenianie roli czynników
sytuacyjnych.
Skłonność ta tworzy niepożądane nastawienie, które może prowadzić do niekorzystnych
postaw i zachowań. Tworzy ona poczucie fałszywego bezpieczeństwa (nie doceniając
wpływu społecznego, łatwiej mu ulegamy) a także skłania do nadmiernego upraszczania
złożonych sytuacji, co obniża nasze zrozumienie przyczyn ludzkiego zachowania.
5. Czy ludzie są "poznawczymi skąpcami" czy "naiwnymi naukowcami"? W jakich
okolicznościach preferowana jest pierwsza bądz druga strategia?
" Poznawczy skąpiec
Niechętnie zużywamy zasoby poznawcze i poszukujemy takich okoliczności, które pozwolą
uniknąć angażowania się w wymagające wysiłku myślenie. Dlatego, próbując zrozumieć
świat społeczny, podejmujemy działania pozwalające zaoszczędzić czas i wysiłek.
" Naiwni naukowcy
Racjonalnie i logicznie poświęcają swój czas i wysiłek poznawczy na analizowanie świata
społecznego.
6. W jaki sposób kategoryzacja wpływa na społeczną percepcję?
Zacznijmy od tego czym jest percepcja:
Percepcja - organizacja i interpretacja wrażeń zmysłowych, w celu zrozumienia otoczenia.
Percepcja to postrzeganie; uświadomiona reakcja narządu zmysłowego na bodziec
zewnętrzny; sposób reagowania, odbierania wrażeń.
Percepcja w szerokim sensie oznacza rejestrację (uchwycenie) przedmiotów i zdarzeń
środowiska zewnętrznego: ich odbiór sensoryczny, zrozumienie, identyfikację i określenie
werbalne oraz przygotowanie do reakcji na bodziec.
Niestety w przypadku kategoryzacji nasza percepcja ulega zmianie, najprościej będzie
wytłumaczyć to na przykładzie doświadczenia przeprowadzonego w centrum miasta, a
mianowicie:
Bezdomny, który zasłabł w centrum Warszawy czekał na pomoc 30 minut. Biznesmen w
analogicznej sytuacji - 58 sekund.
Na tej zasadzie właśnie powstaje powszechne wśród nas skojarzenie, że jeśli człowiek w
brudnym ubraniu leży na ulicy, to prawdopodobnie znalazł się tam z własnej woli i zapewne
jest pod wpływem alkoholu, co może uczynić go agresywnym. Niebezpiecznie łatwo
etykietujemy ludzi, kierując się tylko wyglądem. Kategoryzując społeczeństwo stajemy się
mniej empatyczni, odpowiedzialni, solidarni, rzadziej współczujemy i pomagania innym bez
względu na cechy powierzchowne, stereotypowe i okoliczności.
7. Co to jest tendencja do autoafirmacji?
Tendencje do autoafirmacji wykazują osoby o wysokiej samoocenie. Teoria autoafirmacji
zakłada elastyczność w pokonywaniu zagrożeń poczucia własnej wartości. Jeżeli dysonansu
nie da się zredukować bezpośrednio przez wyeliminowanie konkretnego zagrożenia własnego
wizerunku, to można poprawić swoje samopoczucie, uznając swoje mocne strony lub
uzdolnienia w jakiejś innej dziedzinie. Przykładem jest tu wielu palaczy twierdzących tak, to
prawda, że palę ale za to jestem świetnym& i tu podają często dziedzinę, w której w ich
mniemaniu są bezkonkurencyjni. Reasumując Autoafirmacja występuje w sytuacjach
zagrożenia poczuciem własnej wartości i pozwala nam zachować dobre mniemanie o sobie,
mimo że postępujemy niemądrze lub niemoralnie.
8. Podaj przykłady atrybucji "w służbie ego"
- Fantazja
- Identyfikacja
- Izolacja
- Projekcja
- Przemieszczenie
- Racjonalizacja
- Reakcja upozorowana
- Regresja
- Sublimacja
- Wyparcie
- Zaprzeczenie rzeczywistości
9. W jaki sposób ludzie podtrzymują poczucie własnej wartości?
Poczucie własnej wartości to stan psychiczny powstały na skutek elementarnej,
uogólnionej oceny dokonanej na własny temat.
Samoocena to uogólniona postawa w stosunku do samego siebie, która wpływa
na nastrój oraz wywiera silny wpływ na pewien zakres zachowań osobistych i społecznych.
Podstawą samooceny jest samowiedza, czyli zespół sądów i opinii, które jednostka odnosi do
własnej osoby. Te sądy i opinie dotyczą właściwości fizycznych, psychicznych i społecznych.
Samoakceptację określa się jako postawę nacechowaną wiarą, zaufaniem i zdrowym
szacunkiem dla samego siebie. Postawa taka sprawia, że jednostka może wykonywać i
wykorzystywać swoje możliwości, a także potrafi skorygować swoje zachowanie pod
wpływem innych. Osoby, które akceptują siebie, mają pozytywne mniemanie o sobie i dobre
samopoczucie.
Teoria podtrzymywania poczucia własnej wartości (self-evaluation maintenance theory)-
pogląd, że poczucie Ja może być zagrożone przez osiągnięcia innej osoby, a poziom
zagrożenia zależy od tego, jak bliska jest nam ta osoba i jakie znaczenie osobiste mają dla nas
osiągnięcia w tej samej dziedzinie.
Poprzez teorię podtrzymywania własnej wartości rozumie się teorię, która głosi, że
wyobrażenie o nas może być zagrożone zachowaniem drugiej osoby i że na wielkość tego
wpływa zarówno to, jak bliska jest nam ta osoba, jak i znaczenie jej zachowania dla naszego
pojęcia Ja .
Teoria podtrzymywania własnej wartości Tessera zakłada, że istnieją trzy ważne czynniki
warunkujące pojawienie się dysonansu w związkach międzyosobowych. Są to:
� Jak wykonujemy zadania w porównaniu z inną osobą;
� Jak bliskie kontakty z nią utrzymujemy;
� Jakie znaczenie dla definiowania naszego Ja ma to znaczenie.
Typowymi objawami tendencji do autowaloryzacji są:
" Tworzenie pozytywnych - pochlebnych sądów na własny temat
" Dążenie do sukcesów i unikanie porażek
" Przekonanie o tym, że nasze wady są powszechne i zwyczajne, a nasze zalety
wyjątkowe i rzadkie (świadomość swoich wad jest cechą pozytywną)
" Skłonność do oceniania siebie na ważnych wymiarach zdecydowanie powyżej średniej
dla populacji.
" Przekonanie, że jesteśmy znacznie lepsi pod względem moralnym lub
sprawnościowym od przeciętnej osoby (dobroć, inteligencja, sprawność seksualna,
ciepło emocjonalne, odwaga itp.)
" Swoje sukcesy przypisujemy zwykle sobie, porażki okolicznościom
" Posiadane przez nas zalety uważamy za ważniejsze niż inne cechy osobowości
(pozytywne myślenie)
" Dążenie do korzystnej autoprezentacji
" Korzystne porównywanie się z innymi (tak zwane porównywanie się w dół)
10. Jakie czynniki wpływają na atrakcyjność interpersonalną?
Determinanty Atrakcyjności Interpersonalnej
1) cechy sytuacji (pokrewieństwo, powtarzająca się ekspozycja)
2) cechy indywidualne (fizyczna atrakcyjność, podobieństwo, uzupełnianie się)
3) elementy zachowania (nagradzanie, komunikowanie sympatii)
i. Osoba z sąsiedztwa: efekt częstości kontaktów
v� Efekt częstości kontaktów: im częściej widzimy i kontaktujemy się z drugą osobą,
tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie on naszym przyjacielem.(ujawnia
się nawet na najniższym poziomie)
[Eksperyment. Mady Segal usadzenie w klasie i przyznanie miejsc w akademiku
w porządku alfabetycznym (przypadkowość). Wskazanie kogo się najbardziej lubi
ą� tych najbliżej np. Larson & Lee.
v� Efekt czystej ekspozycji: im częściej jesteśmy wystawieni na ekspozycję bodzca,
tym bardziej jesteśmy skłonni ten bodziec polubić (np. mieszkamy w miejscu, w
którym często zjawia się wiele osób).
[Eksperyment Zajonca: im częściej była pokazywana fotografia danej osoby, tym
bardziej była lubiana]
[Eksperyment z fotografią nas w lustrze i zwykłym portretem. Podobamy się sobie
bardziej na lustrzanym zdjęciu ą� siebie oglądamy w lustrze. Przyjaciele
wybierają zwykły portret ą� tak nas widzą].
Wpływ atrakcyjności fizycznej na to, czy kogoś lubimy
a) Założenia przyjmowane w stosunku do ludzi atrakcyjnych
Funkcjonowanie stereotypu - piękne jest dobre (K. Dion, E. Berscheid w
powszechnej świadomości to co piękne kojarzone jest z innymi pozytywnymi
cechami.
b) Kulturowe standardy piękna.
Dotyczy to głównie dzieci, które są głównymi odbiorcami Disneya i lalek Barbie.
Eksperyment Dion i Berscheid: badania dzieci w przedszkolu (także zdanie studentów
na temat atrakcyjności dzieci w przedszkolu) są wrażliwe na atrakcyjność fizyczną
rówieśników. Atrakcyjność fizyczna ma duży wpływ na popularność. [Może to
wynikać z naśladownictwa dorosłych, kt. też faworyzują pięknych]
c) Samospełniające się proroctwo
(irytująca konsekwencja stereotypu opartego na fizycznej atrakcyjności to możliwość
pojawienia się s.p.)
Jak bardzo lubimy innych decyduje o tym, jak bardzo wydają się oni nam atrakcyjni.
Samospełniające się proroctwo ą� sposób w jaki traktujemy ludzi wpływa na ich
zachowanie i na to co myślą o sobie. I vice versa to jak bardzo lubimy innych,
wpływa na ich pojęcie atrakcyjności u siebie. Im bardziej kogoś lubimy, tym
przyjemniejszy wydaje nam się jego wygląd.
[Eksperyment - nauczyciel ciepły traktowany jako bardziej atrakcyjny fizycznie od
nauczyciela zimnego ]
Podobieństwo: swój ciągnie do swego
Podobieństwo (postaw, przekonań, wartości, itp.) jak my sami jesteśmy podobni do
drugiej osoby.
Dlaczego podobieństwo jest ważne dla zjawiska atrakcyjności interpersonalnej?
ponieważ:
v� ludzie podobni dostarczają społecznego wsparcia dla naszych własnych cech i
wierzeń (potwierdzają nasze przekonania)
v� myślimy negatywnie o tych, którzy nie zgadzają się z nami w ważnych kwestiach
(prowadzi do repulsji).
Dopełnianie: czyż przeciwieństwa się nie przyciągają?
np.- osoba uległa może być atrakcyjna dla tych, którzy lubią wychowywać innych,
- gaduła atrakcyjna dla osoby małomównej
nieśmiała dla otwartej [usw...]
[trzeba zrobić rozróżnienie nie na podobieństwo kogo czego; podobieństwo poglądów,
opinii, zainteresowań, ale różnice charakterów np. introwertyk,
ekstrawertyk ...]
Obsypywanie pochwałami
v� Ingracjacja - stosowanie strategii (np. udzielanie pochwał, pozytywne wsparcie) w
celu manipulowania innymi czy zdobywania ich sympatii.
v� Obsypywanie pochwałami ą� skuteczne do momentu wyczucia przez nas ewentualnej
podstępnej metody manipulacyjnej (wg. tłumacza maślenia komuś J�)ą�
ingracjacji, lub nieszczere, nieuzasadnione.
v� Sądzimy, że osoby wykrywające nasze wady są bardziej inteligentne, od chwalących
nas.
Teorie atrakcyjności interpersonalnej: wymiana społeczna i równość (Thibaut &
Kelley)
teoria wymiany społecznej to, co ludzie sądzą o swoim związku z inną osobą, zależy
od tego, jak spostrzegają nagrody, które daje im ten związek, koszty, na jakie się
narażają, na jaki ich zdaniem - związek zasługują i jakie jest ich zdaniem-
prawdopodobieństwo nawiązania lepszych stosunków z kimś innym.
v� Nagrody- pozytywne aspekty związku, czynią go wartościowy i
wzmacniającym. Są to cechy indywidualne partnera, konkretne zachowania, jak
i nasze umiejętności osiągania zewnętrznych korzyści dzięki znajomości zalet
partnera (dostęp do pieniędzy, status, działalność, grono przyjaciół)
v� Koszty konieczność znoszenia drażniących nawyków, wady drugiej osoby
v� Efekt związku rachunek nagród i kosztów [wynik ujemny związek w słabej
kondycji L�]
v� Poziom odniesienia (T. K.) bilans (wyrażony w terminach kosztów i nagród),
jakiego oczekujemy od danego związku. Tzw. Poprzeczka J�
v� Porównawczy poziom odniesienia bilans (wyrażony w terminach kosztów i
nagród), jakiego oczekujemy od danego związku w porównaniu z innym,
możliwym związkiem
Teoria równości przyjmuje się, że ludzie czują się najszczęśliwsi w związkach, w których
zarówno koszty jak i zyski będące udziałem, jednej ze stron są w przybliżeniu takie same jak
koszty i zyski przypadające drugiej stronie.
11. Dlaczego ludzie pomagają bezinteresownie innym? Przedstaw teorie tłumaczące
zjawisko.
norma wzajemności założenie, że inni będą nas traktować w ten sam sposób, w jaki my ich
traktujemy (ktoś, komu pomagamy może kiedyś pomóc nam) ą� norma ta także została
uwarunkowana genetycznie jako ułatwiająca przetrwanie
teoria wymiany społ. wyjaśnia relacje społeczne zasadą maksymalizacji zysków i
minimalizacji kosztów
Zyski to np.:
- świadomość normy wzajemności (pomaganie jako inwestycja w przyszłość)
- złagodzenie dyskomfortu związanego z przyglądania się cudzemu nieszczęściu (=>
redukcja napięcia i niepokoju)
- zdobycie uznania i gratyfikacji
- uświadomienie skuteczności własnego działania
Przykładowe koszty:
- strata czasu bezpośrednie (lub pośrednie, odroczone) zagrożenie dla własnego
zdrowia/ życia
- uzależnienie drugiej osoby od nas
12. Jakie czynniki sprzyjają doraznemu udzielaniu pomocy, a jakie zwiększają
podobieństwo pomagania w dłuższej perspektywie?
altruizm każde działanie ukierunkowane na niesienie korzyści drugiej osobie z pominięciem wł.
interesu (często związane z własnymi kosztami)
f& empatia i altruizm: pomoc bezinteresowna
empatia zdolność do postawienia siebie na miejscu drugiej osoby i odbierania w podobny
sposób zachodzących wydarzeń oraz odczuwania podobnych emocji
Hipoteza empatii-altruizmu empatia odczuwana względem drugiej osoby skłania do
udzielenia jej pomocy bez względu na konsekwencje podjętych działań.
INDYWIDUALNE PRZESAANKI ZACH. PROSPOAECZNYCH:
" osobowość altruistyczna osobowość, którą charakteryzuje tend. do udzielania pomocy
innym
- można ją wyrobić u dzieci (zachęty do pomagania, modelowanie, nagrody z umiarem)
- ale: wysokie wyniki na skali altruizmu w testach osobowości nie gwarantują jeszcze, że
będziemy zawsze pomagać! (korel. między zach. altr. w odmiennych sytuacjach = 0,23)
" płeć:
- uwarunk. kulturowe (B&: rycerskość, heroizm, @&: opieka, wych., tworzenie trwałych zw.)
- faceci częściej pomagają w sytuacjach ekstremalnych, kobitki długotrwałe pomaganie
" samopoczucie:
- czujesz się dobrze, czynisz dobrze dlaczego?
- widzimy wtedy radosne strony życia (=> tend. do spostrzegania pozyt. cech u innych)
- pomagając innym przedłużamy u siebie dobry nastrój (przypływ pozyt. uczuć)
- dobry nastrój => większa koncentracja na sobie => dążenia, by zachowywać się zgodnie z
własnymi wartościami, ideałami
- czujesz się zle, czynisz dobrze :
- poczucie winy zwiększa gotowość do pomocy innym (zbadano, że ludzie idący do kościoła
częściej pomagają bezpośrednio przed spowiedzią J�)
- hipoteza redukcji negatywnego stanu emocjonalnego ą� ludzie angażują się w pomoc dla
innych, aby pozbyć się uczucia smutku i przygnębienia (teoria wymiany społ. ą� przez pomoc
innym pomagamy sobie)wady tej hipotezy bierze ona pod uwagę tylko natychmiastowe zyski
z pomagania
- smutek prowadzi do zwiększenia pomagania tylko wtedy, gdy nie dostaliśmy wcześniej jakiejś
innej nagrody poprawiającej nastrój
SYTUACYJNE DETERMINANTY PROSPOA. ZACHOWANIA:
" miejsce zamieszkania:
- ile osób pomaga krwawiącemu mężczyznie:
- na wsi/ w małym miasteczku: 50% (ludzie wyrastają tu w przekonaniu, że warto pomagać,
atmosfera przyjazni, ufności, altruizmu)
- w dużym mieście: tylko 15% (anonimowość, nieufność wobec obcych, zainteresowanie
wyłącznie swoimi sprawami)
- hipot. przeładowania urbanistycznego ludzie broniąc się przed nadmiarem stymulacji, jakich
dostarcza miejskie życie, zamykają się w sobie i unikają kontaktów z innymi ludzmi
- większy wpływ ma specyfika miasta niż cechy osobowościowe (a więc lepiej zranić się na wsi
w obecności mieszczucha niż w Tokyo przy wieśniaku J�)
" liczba świadków:
- efekt widza im więcej jest świadków nagłego wypadku, tym mniejsza szansa, że
którykolwiek z nich podejmie interwencję
- kumulacja ignorancji świadkowie nagłego wypadku wzajemnie obserwując swą obojętność
interpretują zdarzenie jako niegrozne i nie wymagające interwencji
- rozproszenie odpowiedzialności wraz ze wzrostem liczby przygodnych świadków zmniejsza
się poczucie odpowiedzialności za rozwój wypadków
-
" charakterystyka ofiary:
- łatwiej pomagamy, gdy ofiara jest podobna do nas (T.Emswiller)
- prawo doboru krewniaczego niezbyt dobre wyjaśnienie
- podobieństwo => sympatia => większa chęć pomocy
13. Wymień czynniki społeczne sprzyjające agresji.
Procesy neuronalne i chemiczne jako przyczyna agresji
Kontrolę nad zachowaniem agresywnym zarówno zwierząt jak i człowieka sprawuje ciało
migdałowate znajdujące się w rdzeniu kręgowym. Jego drżenie stymuluje zachowanie agresywne,
natomiast w momencie zaniku drżenia ciałka agresja znika. Skłonność do agresji wywołana
drżeniem ciałka migdałowatego może zostać zmodyfikowana przez czynniki społeczne (np. przez to
czy znajdujemy się w towarzystwie kogoś słabszego, niżej postawionego w hierarchii społecznej).
Do wielu czynników społecznych warunkujących agresję należy frustracja. Zgodnie z teorią frustracji-
agresji doświadczenie frustracji może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji
agresywnych. Jednak frustracja nie prowadzi w sposób bezwarunkowy i automatyczny do agresji.
Większe prawdopodobieństwo, że wyzwoli ona agresję, zachodzi wtedy, jeśli niespodziewanie
napotkamy przeszkodę na drodze do osiągnięcia celu i mamy poczucie, że spotkała nas z tego powodu
niesprawiedliwość. Należy także dodać, że frustracja nie jest rezultatem deprywacji, ale względnej
deprywacji, czyli poczucia, że posiadamy mniej niż zasługujemy lub mniej niż posiadają ludzie do nas
podobni.
Do wielu czynników społecznych warunkujących agresję należy frustracja. Zgodnie z teorią frustracji-
agresji doświadczenie frustracji może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji
agresywnych. Jednak frustracja nie prowadzi w sposób bezwarunkowy i automatyczny do agresji.
Większe prawdopodobieństwo, że wyzwoli ona agresję, zachodzi wtedy, jeśli niespodziewanie
napotkamy przeszkodę na drodze do osiągnięcia celu i mamy poczucie, że spotkała nas z tego powodu
niesprawiedliwość. Należy także dodać, że frustracja nie jest rezultatem deprywacji, ale względnej
deprywacji, czyli poczucia, że posiadamy mniej niż zasługujemy lub mniej niż posiadają ludzie do nas
podobni.
14. W jakim sensie definicja normy psychicznej zależna jest od kontekstu
kulturowego. Podaj przykłady.
Definicja normy psychicznej zależna jest od kontekstu kulturowego w sensie, iż w różnych
częściach świata różne zachowania mogą być różnie interpretowane. Jest to uzależnione od
wielu czynników np. od kręgu kulturowego, w którym dorastamy i żyjemy, od wartości
zakorzenionych w danym narodzie, historii i tradycji państwa bądz danej społeczności.
Jako przykład można tutaj podać jedzenie psów. W kręgu kultury europejskiej taka rzecz jest
powszechnie potępiana i nieakceptowalna publicznie. Natomiast we wschodniej Azji jest to
element dnia codziennego. Kontrast pomiędzy społeczeństwem europejskim a azjatyckim
polega na odmiennej ocenie konkretnego zjawiska uwarunkowanej poprzez wymienione
wyżej czynniki.
Innym przykładem mogą być małżeństwa młodych dziewcząt. Ponownie, w Europie jest to
rzecz potępiana, niezgodna z przekonaniami wyznawanymi przez większość europejskich
społeczeństw. Jednak np. w Afryce wśród różnych plemion jest powszechna praktyka, w
której dorośli członkowie społeczności nie widzą nic złego.
15. Mając na uwadze rozmowę z prof. Gadaczem, wskaż związek pomiędzy
tożsamością a przekraczaniem granic.
Przekraczanie granicy uświadamia nam własną tożsamość i graniczność, ale też może
prowadzić do rozmycia lub nawet utraty tożsamości. Każdy indywidualnie powinien wiedzieć
na ile jest w stanie przekroczyć własne granice by nie utracić tożsamości. Zbytnie otwarcie
świadomości na otaczającą nas wspólnotę rozmywa naszą tożsamość w lokalnej kulturze.
Jednak notoryczne nieprzekraczanie granic prowadzi do zamknięcia się w swojej kulturze, nie
można wtedy otworzyć się na innych i tworzyć życia społecznego. Pomiędzy radykalnie
zamkniętą, a rozmytą tożsamością jest graniczność właściwa: osoba wtedy jest świadoma
własnej odrębności, ale jest jednocześnie otwarta na innych. Mamy świadomość własnej
odrębności, ale dzięki jej częściowemu zniesieniu możemy budować to co międzygraniczne,
czyli wspólnotę.
Procesom znoszenia granic towarzyszy równocześnie proces naznaczania nowych granic.
Częściowa utrata własnej tożsamości buduje nową tożsamość opartą o społeczeństwo, na
które się otworzyliśmy.
16. Podaj przykłady heurystyk stosowanych przez ludzi w rozwiązywaniu
problemów.
Heurystyki - określenie nieświadomie stosowanych, uproszczonych reguł wnioskowania.
Choć oszczędne poznawczo, często są one błędne i niezgodne z logiką
Heurystyka dostępności polega na tym, że uznajemy za bardziej prawdopodobne zjawiska,
które łatwiej przywołać do świadomości, czyli zazwyczaj zjawiska, które mają silny
komponent emocjonalny. Wyroki, które często mogą zaważyć na dalszej relacji, a które nie
mają przecież żadnego pokrycia w faktach są jedynie wytworem błędów w naszym
postrzeganiu rzeczywistości. Kiedy na przykład przyłapiemy pracownika na tym, że jakieś
zadanie wykonał zle, prawie na pewno uznamy, że wszystkie inne zadania w przeszłości
również wykonywał zle (tylko, że my tego nie widzieliśmy) taki błąd nosi nawet swoją
nazwę jest to efekt pewności
Heurystyka reprezentatywności polega na wnioskowaniu na podstawie podobieństwa do
przykładu typowego, dostępnego poznawczo. W ten sposób sytuacje nie mające ze sobą
żadnego związku poza subiektywnym podobieństwem w jakieś zazwyczaj bardzo wąskiej
klasie aspektów, są w naszym umyśle łączone. Typowym przykładem tej heurystyki jest
wybór liczb do losowania Lotto jako, że liczby 1, 2, 3, 4, 5, 6 są tak samo prawdopodobne
jak każdy inny układ w naszym umyśle nie są one reprezentatywne dla losowości i dlatego
bardzo rzadko (jeśli nie w ogóle) je skreślamy.
Heurystyka zakotwiczenia polega na zakotwiczeniu się na jakieś informacji a następnie na
dostosowaniu do tej informacji naszego procesu wydawania sądu. Przykładowo, przychodzi
do nas zbieracz datków na jakiś szczytny cel no bo a jakże mógłby zbierać na cel inny.
Prosi żebyśmy ofiarowali jakąś sumę, my jednak nie wiemy jaka suma byłaby odpowiednia
więc pytamy o jakąś sugestię (na przykład słowami a ile się daje? albo a ile dają inni? )
w odpowiedzi otrzymamy jakąś kwotę i właśnie ta kwota będzie naszą kotwicą. Nie
musimy sobie zadawać trudu analizowania sytuacji i szczytności celu sięgniemy do portfela
wyciągając (najprawdopodobniej) kwotę nieznacznie wyższą od zasugerowanej wejdzie
bowiem w grę jeszcze nasz motyw autoprezentacyjny i potrzeba wypadania lepiej od
średniej .
17. Jakie są funkcje niskiej samooceny?
Do funkcji niskiej samooceny zaliczamy:
- Teorię samopotwierdzania
- Samosuprawiedliwianie
Teoria samopotwierdzania jest to pogląd, zgodnie z którym ludzie potrzebują potwierdzenia
własnego wizerunku niezależnie od tego czy jest on pozytywny czy negatywny. Nie kiedy jest
to sprzeczne z pragnieniami zachowania korzystnego obrazu Ja np. kiedy dana osoba od
zawsze uważa, że jest bardzo słaba w danej dziedzinie, a któregoś momentu ktoś stwierdza, że
ta osoba się myli. Zgodnie z ta teorią brak potwierdzenia wywołuje u tej osoby niepokój i
zamęt, a ogólnie rzecz biorąc, interakcje z ludzmi, którzy widzą taką osobę inaczej niż sama
siebie postrzega, są dla niej kłopotliwe. Warto zauważyć, że osoby mające niską samoocenę,
nie muszą redukować dysonansu, aby przywrócić pozytywny obraz Ja, bo takiego obrazu nie
mają.
Samousprawiedliwienie jest głównym wyznacznikiem naszych podstaw i zachowań. Jest to
skłonność do usprawiedliwiania swoich zachowań, aby chronić poczucie własnej wartości. Z
reguły w sytuacjach konfliktu dwóch motywów, potrzeba zachowania trwałej samooceny
często ma przewagę nad pragnieniem widzenia siebie w pozytywnym świetle, głównie wtedy
gdy czujemy się zdolni do zmiany negatywnych aspektów naszego Ja przy niewielkim
wysiłku. Wtedy ludzie wolą otrzymać trafną informacje zwrotną, aby się dowiedzieć, co
powinni zrobić aby się poprawić. Jeśli jednak nie jesteśmy w stanie zrobić nic, dzięki czemu
moglibyśmy się zmienić to wolimy pozytywną ale nietrafną informacje zwrotną.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Twoje podejście do pieniędzy Czy zachowujesz się tak, jak wszyscy inni
Wydobywanie tego, co znajduje się w ziemi
wszyscy sie boja strasznej julii
C Rivas Wizja tego co się dzieje podczas śmierci (Miłujcie się)
Super ! musisz nauczyć się tego wiersza !!!
Wszyscy Sie Komunikuja Mt Biznes
jezeli wszyscy sie w tobie zakochuja
Jak skutecznie nauczyć się 4 języków obcych nie mając do tego talentu
Dzieci uczą się tego, czego doświadczają

więcej podobnych podstron