Dz.U. z 2002r. Nr 141, poz.1178
Dz.U. z 2003r. Nr 228, poz. 2260
Dz.U. z 2004r. Nr 91, poz. 870
Dz.U. z 2004r. Nr 173, poz.1808
Dz.U. z 2006r. Nr 157, poz.1119
Dz.U. z 2007r. Nr 61, poz. 410
USTAWA
z dnia 27 lipca 2002 r.
Prawo dewizowe.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju, a
tak\e działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzeda\y wartości dewizowych oraz pośrednictwa w
ich kupnie i sprzeda\y.
Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy:
1) rezydentami są:
a) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w kraju oraz osoby prawne mające siedzibę w kraju,
a tak\e inne podmioty mające siedzibę w kraju, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i
nabywania praw we własnym imieniu; rezydentami są równie\ znajdujące się w kraju oddziały,
przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez nierezydentów,
b) polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne polskie przedstawicielstwa
oraz misje specjalne, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub
konsularnych,
2) nierezydentami są:
a) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą oraz osoby prawne mające siedzibę za
granicą, a tak\e inne podmioty mające siedzibę za granicą, posiadające zdolność zaciągania
zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; nierezydentami są równie\ znajdujące się za
granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów,
b) obce przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne obce przedstawicielstwa oraz
misje specjalne i organizacje międzynarodowe, korzystające z immunitetów i przywilejów
dyplomatycznych lub konsularnych,
3) nierezydentami z krajów trzecich są osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne podmioty, posiadające
zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu, mające miejsce
zamieszkania lub siedzibę w krajach trzecich; nierezydentami z krajów trzecich są równie\ znajdujące
się w tych krajach oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów lub
nierezydentów z innych krajów,
4) krajem jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5) krajami trzecimi są państwa niebędące państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a tak\e ich
terytoria zale\ne, autonomiczne i stowarzyszone oraz terytoria zale\ne, autonomiczne i
stowarzyszone państw członkowskich Unii Europejskiej,
6) krajowymi środkami płatniczymi są waluta polska oraz papiery wartościowe i inne dokumenty,
pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione w walucie polskiej,
7) walutą polską są znaki pienię\ne (banknoty i monety) będące w kraju prawnym środkiem płatniczym,
a tak\e wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie,
8) wartościami dewizowymi są zagraniczne środki płatnicze oraz złoto dewizowe i platyna dewizowa,
9) zagranicznymi środkami płatniczymi są waluty obce i dewizy,
10) walutami obcymi są znaki pienię\ne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym środkiem
płatniczym, a tak\e wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie; na równi z walutami obcymi
traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pienię\ne stosowane w rozliczeniach
międzynarodowych, w szczególności jednostkę rozrachunkową Międzynarodowego Funduszu
Walutowego (SDR),
11) walutami wymienialnymi są waluty obce państw spełniających wymagania art. VIII statutu
Międzynarodowego Funduszu Walutowego,
12) dewizami są papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione
w walutach obcych,
13) złotem dewizowym i platyną dewizową jest złoto i platyna w stanie nieprzerobionym oraz w postaci
sztab, monet bitych po 1850 r., a tak\e półfabrykatów, z wyjątkiem stosowanych w technice
dentystycznej; złotem dewizowym i platyną dewizową są równie\ przedmioty ze złota i platyny
zazwyczaj niewytwarzane z tych kruszców,
14) papierami wartościowymi są papiery wartościowe udziałowe, w szczególności akcje i prawa poboru
nowych akcji oraz papiery wartościowe dłu\ne, w szczególności obligacje, wyemitowane lub
wystawione na podstawie przepisów państwa, w którym emitent lub wystawca ma swoją siedzibę
albo w którym dokonano ich emisji lub wystawienia,
15) jednostkami uczestnictwa w funduszu zbiorowego inwestowania są nabywane przez uczestników
funduszu tytuły do udziału w jego aktywach, które zgodnie z odrębnymi przepisami lub na \ądanie
uczestnika funduszu są odkupywane lub umarzane przez fundusz z jego aktywów, na wcześniej
określonych warunkach,
16) obrotem dewizowym jest obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju,
17) obrotem dewizowym z zagranicą jest:
a) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować
dokonywanie między rezydentem i nierezydentem rozliczeń pienię\nych lub przeniesienie między
rezydentem i nierezydentem własności wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a
tak\e wykonywanie takich umów lub czynności,
b) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować
przeniesienie między rezydentami rzeczy lub prawa, których nabycie nastąpiło w obrocie
dewizowym z zagranicą, a tak\e wykonywanie takich umów,
c) dokonywanie wywozu, przekazywanie oraz wysyłanie za granicę wartości dewizowych lub
krajowych środków płatniczych, a tak\e dokonywanie ich przywozu, przekazywanie oraz
nadsyłanie z zagranicy do kraju,
18) obrotem wartościami dewizowymi w kraju jest zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności
prawnej powodującej lub mogącej powodować dokonywanie w kraju między rezydentami lub między
nierezydentami rozliczeń w walutach obcych albo przeniesienie w kraju między rezydentami lub
między nierezydentami własności wartości dewizowych, a tak\e wykonywanie takich umów lub
czynności,
19) działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzeda\y
wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzeda\y,
19a) działalnością gospodarczą, w przypadku wykonywania jej:
a) w kraju - jest działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o
swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z pózn. zm.),
b) za granicą - jest działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów państwa, w którym jest ona
wykonywana,
20) uprawnionym bankiem jest:
a) bank mający siedzibę w kraju, który zgodnie z określonym w statucie przedmiotem działalności
jest uprawniony do wykonywania czynności bankowej, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070 i
Nr 141, poz. 1178),
b) utworzony w kraju oddział banku zagranicznego, który zgodnie z określonym w zezwoleniu na
jego utworzenie przedmiotem działalności jest uprawniony do wykonywania czynności bankowej,
o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy wymienionej w lit. a),
c) utworzony w kraju oddział instytucji kredytowej, która jest uprawniona do wykonywania w państwie
macierzystym czynności objętych czynnością bankową, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 10
ustawy wymienionej w lit. a).
1a. Rezydenta będącego osobą fizyczną, wykonującego za granicą działalność gospodarczą,
traktuje się w zakresie czynności związanych z tą działalnością jak nierezydenta. Nierezydenta będącego
osobą fizyczną, wykonującego w kraju działalność gospodarczą, traktuje się w zakresie czynności
związanych z tą działalnością jak rezydenta.
2. Kraje trzecie nale\ące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju traktuje się na równi z państwami członkowskimi Unii Europejskiej.
2a. Terytorium zale\ne, autonomiczne lub stowarzyszone państwa członkowskiego Unii Europejskiej
lub kraju trzeciego nale\ącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju traktuje się na równi z tym państwem lub z tym krajem, je\eli z wią\ących
Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych wynika takie traktowanie w zakresie objętym ustawą.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o równowartości danej kwoty wyra\onej w euro, nale\y przez to
rozumieć jej równowartość wyra\oną w walucie polskiej, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu
euro, lub jej równowartość wyra\oną w innej walucie, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro
oraz średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym
dokonanie czynności.
Art. 3. 1. Dokonywanie obrotu dewizowego jest dozwolone, z zastrze\eniem ograniczeń:
1) określonych w art. 9, w zakresie których nie udzielono zezwoleń dewizowych, o których mowa w
art. 5,
2) wprowadzonych na podstawie art. 10.
2. Ograniczeń określonych w art. 9 oraz wprowadzonych na podstawie art. 10 nie stosuje się do
obrotu dewizowego, o ile jedną z jego stron jest:
1) Skarb Państwa, w zakresie, w jakim jest reprezentowany przez ministra właściwego do spraw
bud\etu, finansów publicznych i instytucji finansowych lub ministra właściwego do spraw Skarbu
Państwa,
2) Narodowy Bank Polski,
3) organ władzy publicznej podejmujący czynności w postępowaniu karnym, cywilnym lub
administracyjnym, w tym zabezpieczającym lub egzekucyjnym.
3. Ograniczeń określonych w art. 9 nie stosuje się do obrotu dewizowego dokonywanego z udziałem
banków lub innych podmiotów mających siedzibę w kraju, w zakresie działalności podlegającej nadzorom:
bankowemu, ubezpieczeniowemu, emerytalnemu lub nad rynkiem kapitałowym, sprawowanym na
podstawie odrębnych przepisów, prowadzonej przez te podmioty na rachunek własny lub rachunek osób
trzecich uprawnionych na podstawie ustawy lub zezwolenia dewizowego do dokonania obrotu
dewizowego podlegającego tym ograniczeniom.
4. Swoboda obrotu dewizowego z zagranicą wynikająca z ustawy nie narusza ograniczeń w jego
dokonywaniu wynikających z innych ustaw.
5. Dokonywanie obrotu dewizowego odbywa się z uwzględnieniem obowiązków określonych w
ustawie, o ile z przepisów wydanych na jej podstawie, zezwolenia dewizowego lub przepisów dotyczących
organów lub podmiotów wymienionych w ust. 2 i 3 nie wynikają odrębne obowiązki.
Art. 4. Prezes Narodowego Banku Polskiego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, wykaz walut, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11.
Rozdział 2
Odstępowanie od ograniczeń i obowiązków określonych w ustawie
Art. 5. Dozwolone jest odstępowanie od ograniczeń określonych w art. 9 oraz obowiązków
określonych w art. 18 i art. 25 ust. 1, na podstawie ogólnego albo indywidualnego zezwolenia
dewizowego, w zakresie i na warunkach określonych w takim zezwoleniu.
Art. 6. 1. Zezwoleń dewizowych udziela się, je\eli nie zagra\a to interesowi publicznemu lub
międzynarodowym zobowiązaniom wią\ącym Rzeczpospolitą Polską.
2. (uchylony).
3. Z zezwolenia dewizowego, udzielonego na zawarcie umowy lub dokonanie rozliczenia, mogą
korzystać wszystkie strony tej umowy lub rozliczenia.
4. Udzielone spółce zezwolenie dewizowe nie przechodzi na spółkę przejmującą lub spółkę nowo
zawiązaną, gdy spółka, która otrzymała zezwolenie, została przejęta przez inną spółkę lub wraz z inną
spółką albo spółkami zawią\e nową spółkę.
Art. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udziela, w drodze rozporządzenia, ogólnych
zezwoleń dewizowych. Zezwolenia takie mogą dotyczyć wszystkich lub rodzajowo określonej kategorii
podmiotów oraz wszystkich lub rodzajowo określonych czynności.
Art. 8. 1. Indywidualne zezwolenie dewizowe jest wymagane na odstąpienie od ograniczenia lub
obowiązku, o których mowa w art. 5, w zakresie których nie udzielono ogólnego zezwolenia dewizowego
albo udzielono takiego zezwolenia, ale na innych warunkach ni\ te, na których ma nastąpić odstąpienie.
2. Sprawy związane z udzielaniem indywidualnych zezwoleń dewizowych są rozstrzygane przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego w drodze decyzji administracyjnej, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.
3. Do decyzji Prezesa Narodowego Banku Polskiego wydanych w sprawach, o których mowa w ust.
2, stosuje się odpowiednio art. 127 ż 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z pózn. zm.).
4. Prezes Narodowego Banku Polskiego mo\e uchylić udzielone zezwolenie, je\eli korzystanie z
niego odbywa się wbrew określonym w tym zezwoleniu warunkom.
5. Prezes Narodowego Banku Polskiego mo\e upowa\nić do załatwiania spraw, o których mowa w
ust. 2, wyłącznie dyrektorów departamentów Centrali Narodowego Banku Polskiego oraz dyrektorów
oddziałów Narodowego Banku Polskiego lub jednostek równorzędnych.
Rozdział 3
Ograniczenia w dokonywaniu obrotu dewizowego z zagranicą oraz obrotu wartościami
dewizowymi w kraju
Art. 9. Ograniczeniom podlega:
1-3) (uchylone),
4) wywóz, wysyłanie oraz przekazywanie przez rezydentów do krajów trzecich krajowych lub
zagranicznych środków płatniczych, z przeznaczeniem na podjęcie lub rozszerzenie w tych krajach
działalności gospodarczej, w tym na nabycie nieruchomości na potrzeby tej działalności, z wyjątkiem
przekazywania do krajów trzecich krajowych lub zagranicznych środków płatniczych na pokrycie
kosztów działalności polegającej na bezpośrednim świadczeniu usług w wykonaniu zawartej umowy
lub promocji i reklamie działalności gospodarczej prowadzonej przez rezydenta w kraju,
5) zbywanie w kraju przez nierezydentów z krajów trzecich, a tak\e przez organizacje międzynarodowe,
do których nie nale\y Rzeczpospolita Polska, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych
podmiotów:
a) papierów wartościowych dłu\nych o terminie wykupu krótszym ni\ rok, z wyjątkiem nabytych w
kraju,
b) wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń
pienię\nych, z wyjątkiem nabytych w kraju lub powstałych w obrocie z rezydentami w zakresie
niewymagającym zezwolenia dewizowego,
6) (uchylony),
7) nabywanie przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów:
a) (uchylona),
b) udziałów i akcji w spółkach mających siedzibę w krajach trzecich, a tak\e obejmowanie udziałów i
akcji w takich spółkach,
c) jednostek uczestnictwa w funduszach zbiorowego inwestowania mających siedzibę w krajach
trzecich,
d) papierów wartościowych dłu\nych wyemitowanych bądz wystawionych przez nierezydentów z
krajów trzecich,
e) wartości dewizowych zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich, w zamian za inne
wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze,
f) wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń
pienię\nych, zbywanych przez nierezydentów z krajów trzecich,
8) zbywanie przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów, w
krajach trzecich:
a) papierów wartościowych dłu\nych o terminie wykupu krótszym ni\ rok, z wyjątkiem nabytych w
tych krajach na podstawie zezwolenia dewizowego,
b) wierzytelności i innych praw, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń
pienię\nych, z wyjątkiem nabytych w tych krajach na podstawie zezwolenia dewizowego lub
powstałych w obrocie z nierezydentami z krajów trzecich w zakresie niewymagającym zezwolenia
dewizowego,
9) otwieranie przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów,
rachunków w bankach i oddziałach banków, mających siedzibę w krajach trzecich, z wyjątkiem ich
otwierania w czasie pobytu w tych krajach, a tak\e w związku z działalnością określoną w pkt 4, z
zastrze\eniem nieutrzymywania takich rachunków dłu\ej ni\ 2 miesiące od zakończenia pobytu lub
działalności,
10-13) (uchylone),
14) dokonywanie przez rezydentów i nierezydentów z krajów trzecich rozliczeń pienię\nych w wykonaniu
czynności określonych w pkt 5 i 7-9, z wyłączeniem czynności, których dokonywanie nie wymaga
zezwolenia dewizowego,
15) zawieranie umów oraz dokonywanie innych czynności prawnych, powodujących lub mogących
powodować dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych, a tak\e dokonywanie w kraju takich
rozliczeń, z wyjątkiem przypadków, w których czynności te są dokonywane w dozwolonym, na
podstawie ustawy lub zezwolenia dewizowego, obrocie dewizowym:
a) z zagranicą, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 17 lit. a,
b) między nierezydentami,
c) między rezydentami będącymi osobami fizycznymi, w zakresie niezwiązanym z działalnością
gospodarczą.
Art. 10. 1. W zakresie obrotu dewizowego z zagranicą mogą być wprowadzane szczególne
ograniczenia, o ile są one niezbędne w celu:
1) wykonania decyzji organów organizacji międzynarodowych, których członkiem jest Rzeczpospolita
Polska,
2) zapewnienia porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego,
3) zapewnienia równowagi bilansu płatniczego, w razie ogólnej jego nierównowagi lub nagłego
załamania albo powstałego w tym zakresie zagro\enia,
4) zapewnienia stabilności waluty polskiej, w razie nagłych wahań jej kursu albo powstałego w tym
zakresie zagro\enia.
2. Rada Ministrów mo\e, w drodze rozporządzenia, wprowadzać ograniczenia w celach, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii Rady Polityki Pienię\nej, mo\e, w drodze rozporządzenia,
wprowadzać ograniczenia w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. Ograniczenia takie mogą
obowiązywać do czasu przezwycię\enia powstałych trudności z bilansem płatniczym lub stabilnością
waluty polskiej lub ustania powstałego w tym zakresie zagro\enia, nie dłu\ej jednak ni\ przez 6 miesięcy
od dnia ich wejścia w \ycie, z zastrze\eniem art. 62.
Rozdział 4
Działalność kantorowa
Art. 11. 1. Działalność kantorowa jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) i wymaga wpisu do
rejestru działalności kantorowej, zwanego dalej "rejestrem".
2. Przepisów o działalności kantorowej nie stosuje się do banków, oddziałów banków zagranicznych
oraz do instytucji kredytowych i oddziałów instytucji kredytowych.
Art. 12. Działalność kantorową mo\e wykonywać osoba fizyczna, która nie została prawomocnie
skazana za przestępstwo skarbowe albo za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub osobistej, a tak\e osoba prawna oraz spółka niemająca osobowości prawnej, której \aden
odpowiednio członek władz lub wspólnik nie został skazany za takie przestępstwo.
Art. 13. 1. Czynności bezpośrednio związane z wykonywaniem działalności kantorowej mogą być
wykonywane tylko przez osoby, które nie zostały skazane prawomocnie za przestępstwa określone w art.
12 i które posiadają fachowe przygotowanie do wykonywania tych czynności.
2. Za fachowe przygotowanie uznaje się:
1) ukończenie kursu obejmującego prawne i praktyczne zagadnienia związane z prowadzeniem
działalności kantorowej, udokumentowane świadectwem, lub
2) pracę w banku, w okresie co najmniej rocznym, na stanowisku bezpośrednio związanym z obsługą
transakcji walutowych, udokumentowaną świadectwem pracy, oraz znajomość przepisów ustawy
regulujących działalność kantorową, potwierdzoną zło\onym oświadczeniem.
Art. 14. 1. Przedsiębiorca, który wykonuje działalność kantorową, jest obowiązany zapewnić:
1) prowadzenie na bie\ąco, w sposób trwały i ciągły oraz zgodny z przepisami, ewidencji wszystkich
operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej,
2) prowadzenie, w godzinach działalności kantoru, ciągłego kupna i sprzeda\y wartości dewizowych,
będących przedmiotem obrotu,
3) wydawanie, w sposób zgodny z przepisami, dowodów kupna i sprzeda\y, imiennych lub na
okaziciela, przy ka\dej umowie kupna lub sprzeda\y wartości dewizowych, będących przedmiotem
obrotu,
4) lokal i jego wyposa\enie spełniające warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do bezpiecznego
i prawidłowego wykonywania czynności bezpośrednio związanych z działalnością kantorową.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany uzyskiwać, z upływem ka\dego roku działalności, zaświadczenie o
niekaralności za przestępstwa, o których mowa w art. 12.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w art. 13 ust. 1.
Art. 15. Sprzeda\ wartości dewizowych, kupionych w ramach działalności kantorowej, mo\e być
dokonywana po wprowadzeniu tych wartości do ewidencji, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, na
podstawie wpisu określającego datę realizacji transakcji.
Art. 16. 1. Organem prowadzącym rejestr jest Prezes Narodowego Banku Polskiego.
2. Rejestr mo\e być prowadzony w systemie informatycznym.
3. Prezes Narodowego Banku Polskiego mo\e określić, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia
rejestru, wzór rejestru oraz tryb dokonywania wpisów do rejestru.
Art. 17. 1. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie pisemnego wniosku przedsiębiorcy,
zawierającego następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego siedzibę i adres albo adres zamieszkania,
2) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej,
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki numer posiada,
4) siedziby oraz adresy jednostek, w których będzie wykonywana działalność kantorowa,
5) oznaczenie zakresu działalności kantorowej wykonywanej przez przedsiębiorcę w poszczególnych
jednostkach,
6) podpis przedsiębiorcy oraz oznaczenie daty i miejsca składania wniosku.
2. Wraz z wnioskiem przedsiębiorca składa pisemne oświadczenie następującej treści:
"Oświadczam, \e:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam szczególne warunki wykonywania działalności kantorowej określone w
rozdziale 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe.
Oświadczam tak\e, \e posiadam aktualne zaświadczenia o niekaralności i dokumenty potwierdzające
kwalifikacje wymagane przepisami ustawy, o której mowa w pkt 2. .
3. Oświadczenie powinno równie\ zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego siedzibę i adres albo adres zamieszkania,
2) oznaczenie miejsca i datę zło\enia oświadczenia,
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskazaniem imienia i nazwiska
oraz pełnionej funkcji.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego
Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o dokonanie wpisu w rejestrze
działalności kantorowej, uwzględniając zakres wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności.
Art. 17a. 1. Wpisowi do rejestru podlegają dane określone w art. 17 ust. 1 pkt 1-5, z wyjątkiem
adresu zamieszkania, je\eli jest inny ni\ adres siedziby.
2. Wpisem do rejestru jest równie\ wykreślenie albo zmiana wpisu.
Art. 17b. Przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić pisemnie organ prowadzący rejestr o podjęciu
działalności kantorowej, a w razie zaprzestania jej wykonywania, zło\yć wniosek o wykreślenie z rejestru,
w terminie 7 dni, licząc odpowiednio od dnia podjęcia działalności kantorowej lub zaprzestania jej
wykonywania.
Art. 17c. 1. Przedsiębiorca mo\e zawiesić, na okres nie dłu\szy ni\ 2 lata, wykonywanie działalności
kantorowej. W przypadku zawieszenia wykonywania działalności kantorowej na okres krótszy ni\ 2 lata,
przedsiębiorca mo\e przedłu\yć ten okres łącznie do 2 lat.
2. O zawieszeniu wykonywania działalności kantorowej, przedłu\eniu zawieszenia oraz o wznowieniu
jej wykonywania przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić pisemnie organ prowadzący rejestr w
terminie 7 dni, licząc od dnia zawieszenia, przedłu\enia zawieszenia lub wznowienia wykonywania
działalności kantorowej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zawieszania przez przedsiębiorcę wykonywania
działalności kantorowej w poszczególnych jednostkach.
4. W przypadku niewznowienia przez przedsiębiorcę wykonywania działalności kantorowej lub
niewznowienia jej wykonywania w poszczególnych jednostkach, organ prowadzący rejestr, po upływie
okresu zawieszenia, odpowiednio z urzędu:
1) wykreśla, w drodze decyzji, wpis przedsiębiorcy w rejestrze albo
2) dokonuje zmiany wpisu w zakresie określenia jednostek, w których jest wykonywana działalność
kantorowa.
Art. 17d. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, niezbędne wyposa\enie lokalu
przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej, a tak\e sposób prowadzenia ewidencji i
wydawania dowodów kupna i sprzeda\y wartości dewizowych, mając na uwadze zapewnienie
bezpieczeństwa obrotu gospodarczego w zakresie wykonywania tej działalności.
Art. 17e. W sprawach dotyczących wpisu do rejestru, nieuregulowanych w niniejszym rozdziale,
Prezes Narodowego Banku Polskiego stosuje przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 17f. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do działalności kantorowej stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Rozdział 5
Obowiązki związane z wywozem za granicę i przywozem do kraju wartości dewizowych lub
krajowych środków płatniczych
Art. 18. Rezydenci i nierezydenci przekraczający granicę państwową są obowiązani zgłaszać, w
formie pisemnej, organom celnym lub organom Stra\y Granicznej, przywóz do kraju oraz wywóz za
granicę złota dewizowego lub platyny dewizowej, bez względu na ilość, a tak\e krajowych lub
zagranicznych środków płatniczych, je\eli ich wartość przekracza łącznie równowartość 10.000 euro. Nie
stanowi wykonania obowiązku zgłoszenia podanie w zgłoszeniu nieprawdziwych danych.
Art. 19. (uchylony).
Art. 20. 1. Rezydenci i nierezydenci są obowiązani przedstawiać organom celnym lub organom
Stra\y Granicznej, na ich \ądanie, przywo\one do kraju lub wywo\one za granicę wartości dewizowe oraz
krajowe środki płatnicze.
2. Organy celne oraz organy Stra\y Granicznej mogą, w celu sprawdzenia, czy przywóz do kraju
wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz ich wywóz za granicę odbywa się zgodnie z
przepisami ustawy, podejmować czynności kontrolne na zasadach i w trybie określonych w przepisach o
kontroli celnej lub kontroli granicznej.
Art. 21. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych
lub krajowych środków płatniczych,
2) wzory zgłoszenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych
środków płatniczych
- mając na uwadze zapewnienie informacji o wywozie za granicę i przywozie do kraju wartości
dewizowych oraz krajowych środków płatniczych na potrzeby współpracy z organami informacji
finansowej, określonej w odrębnych przepisach.
Rozdział 6
(uchylony)
Rozdział 7
Obowiązek związany z przekazami pienię\nymi za granicę oraz rozliczeniami w kraju w obrocie
dewizowym
Art. 25. 1. Rezydenci i nierezydenci są obowiązani dokonywać przekazów pienię\nych za granicę
oraz rozliczeń w kraju związanych z obrotem dewizowym za pośrednictwem uprawnionych banków, je\eli
kwota przekazu lub rozliczenia przekracza równowartość 15.000 euro.
2. Obowiązek dokonywania rozliczeń za pośrednictwem uprawnionych banków, o którym mowa w
ust. 1, nie dotyczy przypadków, w których stroną rozliczenia jest uprawniony bank.
Art. 26. (uchylony).
Art. 27. (uchylony).
Art. 28. (uchylony).
Art. 29. (uchylony).
Rozdział 8
Obowiązki dotyczące przekazywania danych oraz przechowywania dokumentów związanych z
obrotem dewizowym oraz działalnością kantorową
Art. 30. 1. Rezydenci dokonujący obrotu dewizowego oraz przedsiębiorcy wykonujący działalność
kantorową są obowiązani przekazywać Narodowemu Bankowi Polskiemu dane w zakresie niezbędnym do
sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do banków, oddziałów banków zagranicznych oraz oddziałów
instytucji kredytowych.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób,
zakres i terminy wykonywania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość kwot, których
przekroczenie powoduje powstanie tego obowiązku, mając na uwadze zapewnienie danych niezbędnych
do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej.
Art. 31. Narodowy Bank Polski jest obowiązany przestrzegać tajemnicy w zakresie danych
uzyskanych od banków i rezydentów, w wykonaniu obowiązków określonych w art. 30 ust. 1, na zasadach
określonych w art. 23 ust. 5-7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr
140, poz. 938, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252,
z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr
141, poz. 1178).
Art. 32. Rezydenci, na \ądanie uprawnionego banku, obowiązanego do przekazywania, na
podstawie odrębnych przepisów, danych w zakresie niezbędnym do sporządzenia przez Narodowy Bank
Polski bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej, są obowiązani udzielać temu
bankowi informacji o dokonywanym za jego pośrednictwem obrocie dewizowym, w szczególności
dotyczących przeznaczenia środków pienię\nych będących przedmiotem takiego obrotu.
Art. 32a. Przedsiębiorcy wykonujący działalność kantorową oraz rezydenci i nierezydenci dokonujący
czynności obrotu dewizowego, które podlegają ograniczeniom lub obowiązkom określonym w ustawie, są
obowiązani, na potrzeby kontroli skarbowej oraz kontroli wykonywanej przez Prezesa Narodowego Banku
Polskiego, przechowywać dokumenty związane z tą działalnością lub tymi czynnościami przez okres 5 lat,
licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wykonywali działalność kantorową lub dokonali danej
czynności obrotu dewizowego.
Rozdział 9
Kontrola wykonywana przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego
Art. 33. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego wykonuje kontrolę:
1) udzielonych indywidualnych zezwoleń dewizowych,
2) działalności kantorowej,
3) wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 30 ust. 1,
4) (uchylony).
2. Kontrola wykonywana w zakresie określonym w ust. 1 polega na sprawdzaniu, czy:
1) korzystanie z udzielonego zezwolenia dewizowego odbywa się zgodnie z jego warunkami,
2) przedsiębiorca wykonuje działalność kantorową zgodnie z warunkami określonymi w ustawie i
przepisach szczególnych wydanych na jej podstawie,
3) obowiązek, o którym mowa w art. 30 ust. 1, jest wykonywany przez rezydentów oraz przedsiębiorców
wykonujących działalność kantorową, oraz czy dane przekazywane w wykonaniu tego obowiązku są
zgodne ze stanem faktycznym,
4) (uchylony).
Art. 34. Kontrolę, o której mowa w art. 33, przeprowadzają pracownicy Narodowego Banku
Polskiego, zwani dalej "kontrolerami", w siedzibie jednostki kontrolowanej lub siedzibie Narodowego
Banku Polskiego, po okazaniu legitymacji słu\bowej i doręczeniu upowa\nienia.
Art. 35. 1. Kierownik kontrolowanej jednostki jest obowiązany zapewnić kontrolerom warunki
niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, a tak\e dostęp do całej dokumentacji związanej z
zakresem kontroli.
2. Na \ądanie kontrolera przedstawiciele oraz pracownicy kontrolowanej jednostki są obowiązani
udzielać ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz sporządzać zestawienia i obliczenia, w zakresie
przeprowadzanej kontroli.
3. Kontrolerzy, w związku z przeprowadzaniem kontroli w siedzibie jednostki kontrolowanej, mają
prawo do:
1) wstępu do obiektów i pomieszczeń kontrolowanej jednostki w obecności jej przedstawiciela,
2) poruszania się po terenie kontrolowanej jednostki bez obowiązku posiadania przepustki.
4. Kontrolerzy, w związku z przeprowadzaniem kontroli w jednostce kontrolowanej, nie mogą być
poddani rewizji osobistej.
Art. 36. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w sporządzonym przez siebie:
1) protokóle, je\eli kontrola została przeprowadzona w siedzibie jednostki kontrolowanej, lub
2) sprawozdaniu, je\eli kontrola została przeprowadzona w siedzibie Narodowego Banku Polskiego.
komentarze
Art. 37. 1. Protokół, o którym mowa w art. 36 pkt 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których
jeden jest przekazywany kontrolowanej jednostce.
2. Protokół kontroli podpisują kontroler i przedstawiciel kontrolowanej jednostki.
3. Odmowa podpisania protokółu przez przedstawiciela kontrolowanej jednostki nie stanowi
przeszkody do przekazania jej podpisanego przez kontrolera protokółu.
4. Przedstawiciel kontrolowanej jednostki mo\e, w terminie 14 dni od otrzymania protokółu, zgłosić
na piśmie umotywowane zastrze\enia co do zawartych w nim ustaleń.
5. W razie nieuwzględnienia zastrze\eń, o których mowa w ust. 4, w całości lub części, kontroler
przekazuje na piśmie swoje stanowisko kontrolowanej jednostce.
Art. 38. 1. Sprawozdanie, o którym mowa w art. 36 pkt 2, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z
których jeden jest przekazywany kontrolowanej jednostce.
2. Sprawozdanie z kontroli podpisuje kontroler.
3. W zakresie zgłaszania zastrze\eń przez kontrolowaną jednostkę do ustaleń sprawozdania oraz
zajmowania stanowiska wobec tych zastrze\eń przez kontrolującego stosuje się przepisy art. 37 ust. 4 i 5.
Art. 39. (uchylony).
Art. 40. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli nieprawidłowości, Prezes
Narodowego Banku Polskiego przekazuje kontrolowanej jednostce zalecenia pokontrolne.
2. Zalecenia pokontrolne powinny zawierać:
1) zwięzły opis wyników kontroli, ze wskazaniem naruszonych przepisów prawa,
2) wnioski wynikające z ustaleń kontroli, zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości,
3) zobowiązanie jednostki kontrolowanej do powiadomienia o sposobie i terminie realizacji zaleceń
pokontrolnych.
Art. 40a. (uchylony).
Art. 41. W razie powstania w toku kontroli uzasadnionego podejrzenia popełnienia wykroczenia lub
przestępstwa przez kontrolowaną jednostkę lub inny podmiot, Prezes Narodowego Banku Polskiego
powiadamia o tym właściwy organ zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Art. 42. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb wykonywania kontroli określonej w
art. 33, mając na uwadze zapewnienie prawidłowego wykonywania objętych nią czynności.
Rozdział 10
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 43 54 (pominięte)
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 55 58 (pominięte)
Art. 59. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o:
1) osobach krajowych w rozumieniu prawa dewizowego lub przepisów prawa dewizowego, nale\y przez
to rozumieć rezydentów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1,
2) osobach zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego lub przepisów prawa dewizowego, nale\y
przez to rozumieć nierezydentów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2.
Art. 60. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo
dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r.
Nr 71, poz. 449) lub ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063, z
1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 103, poz. 1099 i z 2002 r. Nr 74, poz. 676), nale\y przez to rozumieć
niniejszą ustawę.
Art. 61. Traci moc ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063, z
1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 103, poz. 1099 i z 2002 r. Nr 74, poz. 676).
Art. 62. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej traci moc
art. 10:
1) ust. 2 - w zakresie, w jakim dotyczy art. 10 ust. 1 pkt 2,
2) ust. 3 - w zakresie, w jakim dotyczy art. 10 ust. 1 pkt 4.
Art. 63. Ustawa wchodzi w \ycie z dniem 1 pazdziernika 2002 r.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Ustawa Prawo działalności gospodarczejUstawa Prawo Energetyczneu ustawa prawo o stowarzyszeniachUstawa Prawo Zam Publ7 Ustawa Prawo łowieckieUSTAWA Prawo geodezyjne i kartograficzneustawa prawo budowlane0 kwie 042013 01 15 ustawa o środkach przymusu bezpośredniego projektid(266Ustawa Prawo geodezyjneUstawa prawo geodezyjne i kartograficzneUstawa prawo o ustroju sądów admustawa prawo geodezyjne i kartograficzneustawa prawo o stowarzyszeniachUstawa Prawo Celne 2012USTAWA prawo prasowewięcej podobnych podstron