B/019: Psychotronika '87. Materiały na IV Ogólnopolską Konferencję PTP
Wstecz / Spis
Treści / Dalej
Piotr Smażyński (Warszawa)
PSYCHOTRONICZNA ZDOLNOŚĆ WIZUALIZACJI – JAKO WYNIK SKAŻENIA ELEKTROMAGNETYCZNEGO
ŚRODOWISKA
Podstawowe pojęcie – INFORMACJA – jest to pojęcie abstrakcyjne tej samej kategorii filozoficznej co materia i energia. Pod pojęciem informacji należy rozumieć wyodrębnione charakterystyczne cechy przedstawiające istotę materialnego świata. Mimo, że jest pojęciem abstrakcyjnym, przejawia się zawsze w formie materialno-energetycznej pod postacią sygnałów odwzorowujących te charakterystyczne cechy za pomocą umownych znaków w strukturze ciał materialnych lub przebiegu procesów fizycznych.
Psychotronika, zgodnie z definicją Rejdaka [1], jest interdyscyplinarną specjalnością naukową, zajmującą się badaniem interakcji na odległość między organizmami żywymi i ich środowiskiem oraz wiążących się z tym reakcji o charakterze energetycznym i informacyjnym. Zgłębia ona związki między wiadomością (włącznie z procesami nieświadomymi), energią materią. Przy założeniu informacyjnej koncepcji człowieka [2], interakcje, które bada psychotronika, można traktować jako zjawiska polegające na przepływie (wymianie) informacji. Efektem przepływu tej informacji jest sterowanie przez nią procesami fizjologicznymi, biologicznymi, etc. Człowiek może więc stanowić detektor przepływu tej informacji, analizując ją zarówno pod względem jakościowym, jak ilościowym. Zależne jest to jedynie od jego zdolności adaptacyjnych do odbioru, przetwarzania i interpretacji odbieranej informacji.
Zdolność adaptacyjna odbioru polega na takim przytosowaniu lub wytworzeniu takiego receptora (receptorów) rzeź człowieka, aby dana klasa bodźców mogła go (je) pobudzić w odpowiedni, swoisty dla niego (nich) sposób.
Zdolność adaptacyjna przetwarzania może wystąpić a kilku poziomach. Np. może ona wystąpić na poziomie przemarzania wstępnego, przez który rozumie się dopasowanie postaci informacji (czyli danych), pochodzących z receptora (receptorów) poprzez ograniczenie jej do pożądanych cech oraz jednoczesne dopasowanie jej postaci do późniejszej transmisji. Jeżeli transmisję określimy jako rodzaj przetwarzania, to adaptacja transmisji może polegać na zwiększeniu jej szybkości, zmniejszeniu zakłóceń, etc. Zdolność adaptacyjna może następować zarówno na etapie przystosowania postaci informacji po transmisji do właściwego przetwarzania, jak i podczas niego.
Zdolność adaptacyjna interpretacji odbieranej informacji polega na wyciąganiu wniosków na podstawie tejże informacji i wykorzystaniu ich w sposób celowy. Uświadomienie przez człowieka korzyści z otrzymywane] informacji powoduje optymalizację pracy organizmu w celu osiągnięcia maksimum tych korzyści. Uprzytomnienie sobie zasad danej operacji prowadzonej przez zmysły człowieka, powoduje jej kreację. i optymalizację – świadomość kreuje operację wykonywaną przez człowieka (operacjonistyczną metodologię psychotroniki przedstawiono w [3]).
Tak więc człowiek może być traktowany jako informatyczny układ o dużym stopniu samoorganizacji, który może być sterowany (stymulowany) tak z zewnątrz, jak i z wewnątrz, świadomie i nieświadomie.
Z badań [4] wynika, iż 80% wrażeń z otaczającego świata człowiek odbiera za pomocą wzroku. W celu wrażenia wzrokowego do oka musi dotrzeć określona porcja energii świetlnej, nie mniejsza od bezwzględnego progu czułości. Pirennte potwierdził doświadczalnie hipotezy, iż bezwzględny próg czułości siatkówki ma wartość bardzo małą, równą energii 1-8 kwantów [5]. Powyższe fakty świadczą o przewodnim miejscu wzroku w hierarchii zmysłów człowieka i wynikającej stąd prawdopodobnej dużej zdolności adaptacyjnej tego zmysłu. Należy przypuszczać, że jest zapewniona adekwatność możliwości przetwarzania mózgu ludzkiego w stosunku do ilości sygnałów pochodzących z oka, tzn. że wzrok posiada wysoki priorytet obliczeniowy i zajmuje dużą moc obli cieniową mózgu w stosunku do pozostałych zmysłów. Wynika to i złożoności przetwarzanej informacji pochodzącej z oka. Przy proporcjonalnie dużej możliwości obliczeniowej mózgu powinna istnieć łatwa możliwość zmiany programu pracy mózgu na rozwiązywanie podobnych, aczkolwiek innych zadań.
Zdolność systemu do odbioru geometrycznych doznań pozazmysłowych potwierdzają doniesienia o osobach posiadających zdolność widzenia promieniowań nie wykrywalnych do tej pory klasyczną aparaturą badawczą. Dotyczy to promieniowania geopatycznego, promieniowania rusztu globalnego (siatki szwajcarskiej) i innych. Niektórzy przejawiają też zdolność określania miejsc i rodzajów ognisk chorobowych w organizmie ludzkim. Mechanizm tej zdolności nie jest do dzisiaj znany i podobnie jak mechanizm widzenia barw, który jest od dawna przed miotem dociekań badaczy, do dziś czeka na swoje odkrycie.
Ciągle zwiększająca się liczba osób posiadających zdolność psychotronicznej wizualizacji informacji daje podstawy do rozważań na temat przyczyn i mechanizmu jej powstawania. Autor widzi powód nasilenia się tej zdolności w zmianach, które na przestrzeni ostatnich stu lat dokonały się w środowisku elektromagnetycznym człowieka. Do naturalnych pól elektromagnetycznych, takich jak pole geomagnetyczne czy naturalne pole elektryczne, wprowadzono nowe pola elektromagnetyczne, wytwarzane przez urządzenia stworzone przez człowieka. Pola te są wytwarzane celowo (np. radio, lub przypadkowo, jako niezmierzony efekt, swego rodzaju efekt uboczny ludzkiej działalności; Naturalne procesy elektromagnetyczne rozwijają się we wszechświecie od samych jego początków i stanowią zasadniczy składnik środowiska Ziemi. Są więc na pewno jednym z czynników wpływających w pewien sposób na procesy życiowe. Zakłócenie naturalnego środowiska elektromagnetycznego może więc spowodować rezonanse makromolekuł, cząstek lub poszczególnych atomów organizmie, przyczyniając się do zmiany ich metabolizmu [7].
W siatkówce oka pod wpływem światła zachodzą zmiany morfologiczne, fizyczne i chemiczne [8]. Zmiany morfologiczne polegają na wydłużaniu wypustek komórek barwnikowych pod wpływem silnego oświetlenia, przez co pręciki pogrążają się w barwniku, chroniąc się przed światłem. W tym czasie czopki wycofują się ze strefy barwnikowej, dzięki czemu odbierają słabe pobudzenia świetlne, na które nie są w stanie reagować śmiej wrażliwe czopki. W oku człowieka są więc dwa rodzaje receptorów świetlnych: czopki przystosowane do wyraźnego widzenia i odczuwania barw w silnym świetle oraz pręciki zdolne do bezbarwnego widzenia w złych warunkach oświetlenia. Zmiany fizyczne w siatkówce polegają głównie na powstaniu pod wpływem światła potencjałów elektrycznych we włóknach nerwowych, połączonych z pręcikami i czopkami. Zmiany chemiczne w siatkówce oka polegają na powodowaniu rozkładu różnych barwników (np. rodopsyny) pod wpływem światła.
Zjawisko psychotronicznej zdolności wizualizacji informacji przez człowieka można wyjaśnić jako elektromagnetyczne "przesterowanie" pręcików t czopków odpowiedzialnych za normalne widzenie, prowadzące do ich zmian morfoloficznych i fizjologicznych, które to czopki – i pręciki poprzez przesuwanie (zmianę) pasma ich czułości stają się uczulone na energię (informacje) o innym charakterze, Z praktyki wiadomo iż zdolność ta początkowo obejmuje pręciki (widzenie ciemne – skotopowe), czyli promieniowania te są widziane jako czarno-białe, po czym obejmuje czopki (widzenie jasne – fotopowe), czyli następuje przejście do widzenia barwnego tego promieniowania.
Zjawisko psychotronicznej zdolności wizualizacji informacji przez człowieka można też wyjaśnić jako efekt specyficznego przetwarzania informacji pochodzącej z pręcików i czopków. na poziomie wstępnego przetwarzania jest to prawdopodobnie modyfikacja mechanizmu hamowania obocznego. Na poziomie właściwego przetwarzania dużą rolę odgrywa prawdopodobnie określenie przez mózg poziomu odniesienia sygnałów wejściowych. Częściowe uzasadnienie tej hipotezy stanowi zjawisko powidoku, polegające na utrzymaniu się wrażenia wzrokowego przez pewien czas po zaprzestaniu drażnienia światłem. Tak więc osoba, patrząca dłuższy czas na obraz zielono-żółty, po przeniesieniu wzroku na obraz biały, będzie miała złudzenie poprzedniego obrazu w kolorze czerwonym. Występuje tutaj zjawisko stosowania przez mózg poziomu odniesienia w celu spowodowania widzenia barw w odpowiednich proporcjach. Podobne zjawisko może zachodzić przy obserwowaniu w/w subtelnych energii, niezależnie, czy ma to związek z hamowaniem obocznym, opóźnianiem i hamowaniem wrażeń.
Psychotroniczna zdolność wizualizacyjna informacji bywa zarówno wrodzona, jak i nabyta poprzez długotrwałe ćwiczenia uwrażliwiające zmysł wzroku. Ten ostatni fakt świadczy o adaptacyjnym charakterze zmian następujących w fizjologii i świadomości człowieka, posiadającego psychotroniczną zdolność wizualizacji informacji.
Literatura
1. Rejdak Z., Deset let koncepce psychotroniky. V Internattional Conference of Psychotronic Research, Bratislava (1983).
2. Lindsay P.B., Nonnan D.A., Human Information processing. An introduction to Psychology. Academic Press, Inc. New York (1972).
3. Urbański M.K., On metodology of psychotronics. VI International Conference of Psychotronic Research. Zagreb (1986), p.201.
4. Sutherland I.E., Sketchpad – A man-machine communication system. Proceedings SJCC (1963), p.329.
5. Pirenne za: Pilawski A., Podstawy biofizyki. PZHL Warszawa (1981), s.258.
6. Smażyński P., Some aspects of the psychotronical visual ability of Information. VI International Conference of Psychotronic Research. Zagreb (1986), p.316.
7. Rotkiewicz H., Kompatybilność elektromagnetyczna w radiotechnice. WKiŁ warszawa (1978), s.126.
8. Miętkiewicz E., Zarys fizjologii lekarskiej. PZWL Warszawa (1984), s.595-596.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Wykład 05 Opadanie i fluidyzacjaPrezentacja MG 05 20122011 05 P05 2ei 05 08 s029ei 05 s05205 RU 486 pigulka aborcyjna473 05więcej podobnych podstron