LEPOLD STAFF: "Deszcz jesienny": obraz smutnego jesiennego dnia, oglądanego zza zroszonych kroplami deszczu okien.Pogoda jest szara, niewyraźna, smutna. Zamazanay świat i stukające krople deszczu są powodem pogłębiającego się przygnębienia podmiotu lirycznego. Człowieka zza szyby ogarnia melancholia i przygnębienie, przypomina sobie niespełnione marzenia. Uświadamia sobie swoją samotność, czuje się opuszczony i niekochany. Nie jest tylko zapatrzony w siebie, lecz potrafi też dostrzec cierpienie innych ludzi z jego otoczenia. W końcowej części utworu przewija się motyw szczęśliwego ogrodu, do którego wszedł szatan i zniszczył jego piękno. Lecz kiedy dostrzegł ogrom zniszczeń, przeraził się tym co zrobił. "Przedśpiew": zawiera szereg przemyśleń dotyczących życia i spraw z życia każdego człowieka. Myślą przewodnią tych rozważań są słowa Tercjusza 'człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce'. Podmiot liryczny jest człowiekiem doświadczonym przez życie, doznał i szczęścia i cierpienia lecz nie poddaje się losowi, a wręcz przeciwnie coraz bardzej cieszy się życiem. W utworze wyraźna jest postawa stoicka polegająca na zachowaniu równowagi duchowej nie zakłóconej ani radością ani smutkiem. Wiersz jest optymistyczny i pogodny. "Kowal": wiersz jest zachętą do zerwania z dekadentyzmem. Poeta postuluje konieczność świadomego tworzenia własnej świadomości, odrzucenia smutków i znużenia. Chce stworzyć człowieka mocnego, zdolnego przeciwstawiać się losowi. Każdy powinien sam kształtować własną obobowość, charakter. Tytułowy kowal to człowiek uparcie zmierzający do upragnionego celu, do doskonałości. Utwór jest niezgodą na słabość, zwątpienie czy pesymizm. "Sonet szalony": zerwanie z dekadencką nastrojowością, wzywa do odrzucenia smutku, melancholii, przygnębienia. Pl. pragnie żyć pełnią życia, chce być radosny i wolny. Portret artysty, który jawi się w utworze, przedstawia człowieka niezależnego, wszędzie czującego się dobrze i bezpiecznie. Jego domem jest cały świat, a przyroda dostarcza mu pożywienia i tematów do tworzenia poezji. W wierszu przejawia się umiłowanie człowieka, przyrody. "Cerriculum vitae": tzn. życiorys, przebieg życia. Jest on swoistym życiorysem poetycki L. Staffa, rozliczeniem się z nastrojami dekadenckimi, atmosferą niemocy, przygnębienia. Młodość poety upłynęła pod znakiem jesieni, pory smutnej - co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Po zerwaniu z tymi nastrojami zaczynatworzyć poezję radosną, głosi chwałę życia, świata i natury.