1 C 40 C 79 C 118 B 157 OP
2 C 41 B 80 B 119 D 158 OP
3 B 42 B 81 A 120 B 159 OP
4 C 43 82 A 121 A 160 OP
5 B 44 C 83 B 122 B 161 OP
6 C 45 A 84 B 123 D 162 OP
7 D 46 85 B 124 B 163 OP
8 B 47 B 86 D 125 A 164 D
9 D 48 B 87 B 126 C 165 D
10 B 49 B 88 B 127 OP 166 D
11 A 50 B 89 A 128 OP 167 B
12 A 51 A 90 C 129 OP 168 C
13 D 52 B 91 C 130 OP 169 A
14 C 53 B 92 D 131 OP 170 A
15 C 54 A 93 C 132 OP 171 D
16 C 55 C 94 B 133 OP 172 B
17 D 56 B 95 A 134 OP 173 D
18 A 57 C 96 C 135 OP 174 C
19 D 58 C 97 C 136 OP 175
20 C 59 C 98 D 137 C 176 X
21 B 60 A 99 138 C 177 B
22 D 61 C 100 D 139 C 178 OP
23 C 62 C 101 B 140 D
24 A 63 C 102 A 141 B
25 A 64 C 103 B 142 C
26 A 65 B 104 A 143 C
27 C 66 B 105 C 144 A
28 C 67 B 106 D 145 D
29 B 68 B 107 A 146 A
30 A 69 D 108 B 147 OP
31 A 70 C 109 C 148 OP
32 D 71 D 110 B 149 OP
33 B 72 B 111 A 150 OP
34 A 73 C 112 A 151 C
35 B 74 C 113 A 152 OP
36 D 75 B 114 B 153 OP
37 A 76 D 115 A 154 D
38 B 77 D 116 A 155 OP
39 C 78 D 117 B 156 OP
1. Co to jest rachunek zysków i strat?
Rachunek zysków i strat (ang. income statement) zwany wcześniej rachunkiem wyników - jeden z
podstawowych i obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego jednostki. Informuje jaka jest
efektywność poszczególnych rodzajów działalności oraz jaki jest ogólny wynik finansowy przedsiębiorstwa.
Rachunek zysków i strat ukazuje zdolność firmy do generowania zysków i samofinansowania, prezentuje
strumienie pieniężne. Sprawozdanie to polega na zestawieniu strumieni przychodów uzyskanych w jednostce
ze sprzedaży wyrobów i usług bądz towarów w ramach prowadzonej działalności handlowej oraz przychodów
uzyskanych z przeprowadzenia operacji finansowych i kosztów tej działalności.
Rachunek zysków i strat pokazuje dokonania jednostki w danym okresie. Zawiera istotną informację o
rentowności jednostki. Jego istota polega na przeciwstawieniu przychodom ( i zyskom nadzwyczajnym) z
różnych rodzajów działalności współmiernych do nich kosztów (i strat nadzwyczajnych), uzyskując w efekcie
wynik finansowy (zysk lub stratę) brutto, który skorygowany o obowiązkowe zmniejszenia wyniku brutto (np.
podatek dochodowy) pozwala na uzyskanie kwoty wyniku netto za dany okres.
Rachunek zysków i strat w Polsce może być sporządzony w wersji porównawczej lub kalkulacyjnej. W obu
wariantach rachunek zysków i strat sporządzony jest metodą drobinkową charakteryzującą się tym, że od
każdego rodzaju przychodu odejmowany jest koszt tego samego typu. W świetle ustawy o rachunkowości
jednostka gospodarcza ma do wyboru sporządzenie rachunku zysku i strat w wariancie porównawczym, czy też
kalkulacyjnym.
2. Co to jest bilans?
Bilans w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości, bilans należący do
obowiązkowych sprawozdań finansowych to zestawienie aktywów i pasywów jednostki na początek (bilans otwarcia) i
koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego).
Jedną z pozycji bilansu jest zysk (lub strata), wykazywany w drugim obowiązkowym sprawozdaniu jakim jest rachunek
zysków i strat (rachunek wyników).
Bilans jednostki gospodarczej powinien posiadać następujące cechy:
- zupełność,
- rzetelność,
- sprawdzalność,
- ciągłość,
- przejrzystość.
3. Metody inwentaryzacji.
Rozróżnia się następujące rodzaje inwentaryzacji:
- spis z natury - dokonywany przez członków komisji inwentaryzacyjnej, na podstawie bezpośrednich obserwacji i
pomiarów środków majątkowych w jednostce gospodarczej. Obejmuje możliwe do obejrzenia środki trwałe, rzeczowe
składniki majątku obrotowego, środki pieniężne w kasie, papiery wartościowe. Zgodnie z art. 26 ustawy o rachunkowości
inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące
własnością innych jednostek, powierzone jej do sprzedaży, przechowania, przetwarzania lub używania, powiadamiając te
jednostki o wynikach spisu. Obowiązek ten nie dotyczy jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe,
spedycyjne i składowania.
- uzgadnianie sald z kontrahentami - obejmuje stan środków pieniężnych na rachunkach bankowych, pożyczki i kredyty,
należności, zobowiązania.
- weryfikacja stanu ewidencyjnego - dotyczy aktywów i pasywów, których stanu nie można ustalić przez spis
inwentaryzacyjny lub uzgodnienie sald z kontrahentami. Dotyczy to w szczególności gruntów rolnych, należności i
zobowiązań publicznoprawnych i innych składników niemożliwych do obejrzenia.
4. Co to jest amortyzacja ? Wymień i opisz metody amortyzacji.
Amortyzacja - proces utraty wartości majątku trwałego, wywołany jego zużyciem fizycznym - powstałym w skutek
eksploatacji oraz ekonomicznym (moralnym) - będącym wynikiem postępu technicznego, związanego z możliwością
uzyskania na rynku np. maszyn, urządzeń bardziej wydajnych, tańszych w eksploatacji, pozwalających uzyskać produkty
lepszej jakości. Ta utrata wartości jest przenoszona na wartość produktów wytworzonych przy wykorzystaniu
amortyzowanego majątku trwałego.
Rodzaje (metody) amortyzacji:
1) Liniowa- polegająca na równomiernym rozłożeniu wartości środka trwałego (WNiP) w czasie, czyli zakłada, że
użytkowany obiekt zużywa się równomiernie przez cały czas jego eksploatacji - powoduje to, że stawka amortyzacyjna
jest stała i wynika ze wzoru.
2) Degresywna- Wg tej metody przydatność ekonomiczna obiektu majątku trwałego maleje w miarę jego użytkowania,
co przekłada się na fakt, że odpisy amortyzacyjne w początkowych latach użytkowania są wyższe niż w kolejnych.
Pozwala to szybciej zaliczyć większą część wartości początkowej obiektu w koszty, co z reguły jest korzystne dla
przedsiębiorstwa (ale nie zawsze). Licząc kwotę amortyzacji stawka amortyzacyjna nie ulega zmianie, ale zmienia się
podstawa, od której liczymy bowiem liczymy od wartości netto, a więc po pomniejszeniu o dotychczasowe odpisy.
W polskim systemie prawnym obowiązuje specyficzna odmiana tej metody, czasem zwana metodą degresywno-liniową.
W tej metodzie odpisów dokonuje się metodą degresywną, ale począwszy od roku, w którym tak obliczona amortyzacja
miałaby być niższa od amortyzacji obliczonej metodą liniową, stosuje się metodę liniową,
3) Naturalna- Zakłada, że zużycie obiektu jest jednakowe na każdą jednostkę pracy (np. sztukę, kilogram, godzinę itp.), a
więc kwota amortyzacji jest uzależniona od ilości pracy wykonanej w danym okresie czasu.
4) Progresywna- Wg tej metody kwota amortyzacji jest coraz większa z upływem okresu eksploatacji. Wynika to z
założenia, że im starszy obiekt, tym wymaga większych nakładów na remonty, naprawy itp., a więc koszt jego
eksploatacji się zwiększa. Metoda ta jest korzystna dla firm, które przez kilka początkowych lat, od wprowadzenia środka
do ewidencji, ponoszą stratę.
5) Marży przychodów- Np. metoda przychodów netto - zgodnie z tą metodą wartość obiektu majątku trwałego jest
amortyzowana proporcjonalnie do osiąganej marży przychodów netto w poszczególnych okresach.
6) Inwentarzowa (szacunkowa)- Polega na oszacowaniu bieżącej wartości danego obiektu i poprzez porównanie tej
wartości z wartością na początek okresu, ustala się kwotę amortyzacji przypadającą na dany okres.
Wadą tej metody jest duża obiektywność oraz fakt, że wycena podlega bardzo silnie zmianą cen na rynku, co może
doprowadzić do nieprawidłowych wniosków,
7) Grupowa- W tej metodzie amortyzuje się łącznie grupę aktywów o podobnym wykorzystaniu w przedsiębiorstwie,
podobnej wartości początkowej i zbliżonym okresie ekonomicznej przydatności. Metoda ta dotyczy z reguły obiektów o
niskiej jednostkowej wartości.
Najczęściej wykorzystuje się metody: liniową, degresywną oraz naturalną, natomiast dla obiektów o niskiej jednostkowej
wartości również metodę grupową. Pozostałe metody mają zdecydowanie mniejsze znaczenie.
5. Zespoły kont Zakładowego Planu Kont.
Zakładowy Plan Kont (ZPK) jest planem kont opracowanym dla konkretnego podmiotu gospodarczego, uwzględniający
specyfikę jego działalności, organizacji oraz potrzeb informacyjnych użytkowników.
Plan kont tworzy usystematyzowany wykaz nazw i symboli numerycznych kont służących w jednostce gospodarczej do
ewidencji ogółu posiadanych zasobów gospodarczych i zródeł ich finansowania, wszelkich następujących w nich zmian
oraz wyników prowadzonej działalności. Ustawowo obowiązek przygotowania planu kont dla danej jednostki
gospodarczej spoczywa na kierowniku jednostki.
Wyróżnia się dziewięć zespołów kont od 0 do 8:
Zespół 0- Aktywa trwałe,
Zespół 1-Środki pieniężne, rachunki bankowe i inne krótkoterminowe aktywa finansowe,
Zespół 2- Rozrachunki i roszczenia,
Zespół 3- Materiały i towary,
Zespół 4-Koszty według rodzajów i rozliczenie,
Zespół 5-Koszty według typów działalności i ich rozliczenie,
Zespół 6- Produkty i rozliczenia międzyokresowe,
Zespół 7-Przychody i koszty związane z ich osiągnięciem,
Zespół8- Kapitały własne, fundusze specjalne, wynik finansowy.
W ramach zespołów występują grupy i podgrupy. Istnieje możliwość tworzenia dowolnej liczby kont w ramach danego
zespołu, ale tematycznie (wg treści ekonomicznej) muszą być one związane z nazwą danego zespołu.
6. Elementy ceny detalicznej netto i brutto.
Cena detaliczna - cena, jaką płaci za towar lub usługę końcowy (ostateczny) nabywca. Składają się na nią wszystkie
koszty poniesione w związku z wyprodukowaniem danego dobra oraz jego dystrybucją. Wyznaczana jest przez
sprzedawców detalicznych i obejmuje cenę hurtową oraz marżę detaliczną. Cena hurtowa cena sprzedaży oferowana
przez przedsiębiorstwa handlu hurtowego; obejmuje cenę zbytu powiększoną o marżę hurtową. Marża detaliczna to
marża, którą pobierają przedsiębiorstwa handlu detalicznego, dokonujące obrotu np. towarami. Ujęcie rachunkowe mówi
o różnicy między ceną sprzedaży a ceną zakupu towarów. Marża powinna pozwolić na pokrycie kosztów
przedsiębiorstwa prowadzącego handel detaliczny oraz na wygospodarowanie zysku. Cena zbytu (producenta) to kwota
płacona przez nabywcę producentowi za jednostkę produktu. Marża hurtowa to marża, którą pobierają
przedsiębiorstwa handlu hurtowego, dokonujące obrotu np. towarami. Ujęcie rachunkowe mówi o różnicy między ceną
sprzedaży a ceną zakupu towarów. Marża powinna pozwolić na pokrycie kosztów przedsiębiorstwa prowadzącego handel
hurtowy oraz na wygospodarowanie zysku. Cena netto jest to cena bez naliczonego podatku VAT, zaś cena brutto zawiera
już w sobie podatek VAT.
7. Struktura ceny sprzedaży.
8. Metody kalkulacji.
Kalkulacja inaczej rachunek kosztów jednostkowych (rachunek nośników kosztów). Kalkulacja jest to czynność
obliczeniowa zmierzająca do ustalenia wysokości kosztów przypadających na przedmiot kalkulacji
(najczęściej albo ustalając koszt całkowity wyprodukowania danego wyrobu, albo jednostkowy koszt wytworzenia).
W zależności od czasu sporządzania kalkulacji wyróżnia się:
a) kalkulację wstępną,
b) kalkulację wynikową.
Z punktu widzenia czasu sporządzania kalkulacji wyróżnia się:
1. Kalkulacje ex ante, a wśród nich:
a) planowe,
b) normatywne,
c) ofertowe.
2. Kalkulacje ex post, a wśród nich:
a) wynikowe,
b) sprawozdawcze.
Z punktu widzenia zakresu kosztów podlegających kalkulacji rozróżniamy dwie odmiany kalkulacji kosztów:
- kalkulację kosztu pełnego,
kalkulację kosztu częściowego.
Uwzględniając organizację procesu produkcji wyróżnia się:
1. Kalkulację doliczeniową
a) zleceniowa,
b) asortymentowa.
2. Kalkulację podziałową
a) prosta,
b) współczynnikowa,
c) kalkulację podziałowa odjemna,
d) procesowa,
e) bezpółfabrykatowa.
9. Elementy dowodu księgowego.
Według przepisów art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,
5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca
oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
10. Konto księgowe. Rodzaje kont.
Konto jest to urządzenie księgowe służące do rejestracji jednorodnych operacji gospodarczych. Każde konto posiada
nazwę, która określa jego treść, to znaczy charakter i treść rejestrowanych na tym koncie operacji. A zatem, już sama
nazwa konta informuje o treści i rodzaju rejestrowanych na nim operacji. Charakterystyczną cechą konta jest to, że
posiada ono dwie strony. Jedna strona jest przeznaczona do rejestracji zmian o charakterze zwiększającym, druga służy
do ujmowania zmian o charakterze zmniejszającym. Lewa strona konta jest nazywana stroną Debet (skrót Dt) lub Winien
(skrót Wn). Prawa strona konta nosi natomiast nazwę Credit (skrót Ct) lub Ma. Polskich nazw stron konta Winien i Ma
nie należy rozumieć dosłownie, gdyż może to prowadzić do nieporozumień. Słowo Winien i Ma nie oznaczają nic
innego, jak tylko umowne nazwy stron konta. Każda ze stron zawiera miejsce na rejestrację wartości (kwoty) operacji
gospodarczej, a ponadto- na elementy objaśniające dokonanie zapisu. Do tych elementów zalicza się:
datę wykonania rejestracji,
oznaczenie dowodu (symbolowe lub skrótowe) stanowiącego podstawę rejestracji,
krótką treść, charakteryzującą rejestrowaną operację,
oznaczenie konta współdziałającego w zapisie operacji gospodarczej.
Do celów dydaktycznych oraz do prezentacji schematów księgowań w rachunkowości stosuje się uproszczoną postać
konta, nazywaną kontem teowym. Nie zawiera ono danych informacyjnych a jedynie numer i sumę operacji
gospodarczej. Nazwa konto teowe wynika z podobieństwa jego postaci graficznej do dużej litery T.
Rodzaje kont:
Konta bilansowe
konta niebilansowe
konta rozliczeniowe
konta wynikowe
11. Zasady poprawiania błędów księgowych.
W przypadku stwierdzenia błędów w dowodach księgowych należy je poprawić w następujący sposób:
Błędy w dowodach księgowych zewnętrznych obcych i własnych należy korygować wystawiając kontrahentowi
odpowiedni dokument zawierający sprostowanie wraz ze stosownym uzasadnieniem (np. wystawienie faktury
korygującej VAT w przypadku błędu w kwocie przychodu, lub przez wystawienie noty korygującej, gdy nastąpi pomyłka
literowa w adresie wystawcy faktury).
Błędy w dowodach wewnętrznych należy poprawiać poprzez skreślenie niepoprawnej treści lub kwoty, w taki sposób,
aby pierwotny zapis pozostał czytelny. Obok korekty należy wpisać treść poprawną oraz datę poprawki wraz z podpisem
osoby kwalifikowanej do dokonania tej czynności. Nie można poprawiać pojedynczych cyfr ani liter. Niektóre dowody
księgowe nie mogą być poprawiane, gdyż zabraniają tego odrębne przepisy (np. błędne dowody kasowe, czeki powinny
być unieważnione a na ich miejsce należy sporządzić nowy prawidłowy dokument).
12. Zasady funkcjonowania kont aktywnych.
Konta aktywne - służą do ewidencji stanu i zmian składników zaliczanych do aktywów bilansu. Saldo początkowe
znajduje się po stronie Dt i po tej stronie również dokonywane są zwiększenia. Strona Ct służy do ujmowania
zmniejszenia. Saldo końcowe to saldo debetowe.
13. Zasady funkcjonowania kont pasywnych.
Konta pasywne - przeznaczone do rejestracji stanu i zmian składników objętych pasywami bilansu. Saldo początkowe
znajduje się po stronie Ct i po tej stronie księgowane są zwiększenia. Strona Dt służy do ujmowania zmniejszenia
pasywów. Saldo końcowe to saldo kredytowe.
14. Dokonaj kontroli formalnej i rachunkowej Fa VAT
Dokument sporządzony jest poprawnie. Jedyny błąd znajduje się w wyszczególnieniu kwot podlegających
opodatkowaniu podatkiem VAT. Cała kwota wpisana jest przy 23% podatku VAT. Jest to błędem, gdyż część kwoty (900
zł) opodatkowana jest 8% Vatem.
15. Podaj 6 rodzajów kosztów niestanowiących koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób
prawnych.
a) wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste
użytkowanie gruntów,
b) wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) wydatki na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków
trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
d) strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły
przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności,
e) naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań,
w tym również od pożyczek (kredytów),
f) kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań,
16. Charakterystyka układu funkcjonalnego i rodzajowego kosztów.
Układ rodzajowy jest jednym z dwóch głównych układów, w których ewidencjonuje się koszty działalności podstawowej
przedsiębiorstwa. W tym układzie koszty dzielimy ze względu na ich rodzaj, czyli najczęściej podział ten wiąże się z
przedmiotem, z którym dany koszt jest powiązany (tj. środkiem trwałym, materiałami, energią itp.). Ewidencja w tym
układzie dotyczy kosztów poniesionych w danym okresie sprawozdawczym i nie bierze się pod uwagę tego jakiego
okresu te koszty dotyczą faktycznie.
W tym układzie możemy wyróżnić najczęściej spotykane pozycje kosztów rodzajowych w prowadzeniu ewidencji, takie
jak:
- amortyzacja,
- zużycie materiałów i energii,
- usługi obce,
- podatki i opłaty,
- wynagrodzenia,
- ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników,
- pozostałe koszty rodzajowe.
Układ funkcjonalny, uwzględniający miejsce ich powstania, grupujące koszty stosownie do stanowisk pracy lub komórek
organizacyjnych bądz zgodnie z określonymi funkcjami spełnianymi przez podmiot gospodarczy, powodującymi
powstanie tych kosztów. Głównym celem tego grupowania jest stworzenie warunków do wewnętrznej analizy kosztów
oraz ustalenia osób odpowiedzialnych za ich wysokość. Układ taki jest nazywany funkcjonalnym, ponieważ miejscami
powstania kosztów są określone funkcje dotyczące przedsiębiorstwa jako całości. Funkcje te mają swe odbicie w podziale
procesu gospodarczego przedsiębiorstwa na procesy zaopatrzenia, produkcji i zbytu.
W układzie funkcjonalnym w przedsiębiorstwie przemysłowym można więc wyróżnić:
- koszty zakupu materiałów, związane z zaopatrzeniem przedsiębiorstwa w surowce i materiały;
- koszty produkcji, obejmujące koszty wydziałów produkcji podstawowej, koszty wydziałów pomocniczych oraz koszty
utrzymania zarządu przedsiębiorstwa;
- koszty sprzedaży, obejmujące koszty związane ze sprzedażą wyrobów gotowych, czyli koszty reklamy, opakowania,
transportu wyrobów gotowych itp.
17. Do czego służy załączony dokument?
Deklaracja rozliczeniowa ZUS DRA jest dokumentem zbiorczym za wszystkich ubezpieczonych i z wszystkich tytułów.
Zawiera rozliczenie składek, a także wypłaconych w tym samym miesiącu świadczeń finansowanych z ubezpieczeń
społecznych i budżetu państwa (zasiłków oraz zasiłków rodzinnych - wraz z dodatkami - i pielęgnacyjnych) . W
deklaracji rozliczeniowej płatnik dokonuje również rozliczenia należnych składek na Fundusz Pracy i/lub Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Do sporządzonej deklaracji rozliczeniowej załącza imienne raporty
miesięczne za ubezpieczonych.
18. Do czego służy załączony dokument?
Raport miesięczny ZUS RCA za daną osobę ubezpieczoną zawiera podstawy wymiaru oraz zestawienie należnych
składek na ubezpieczenia społeczne (w podziale na ubezpieczenie: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe oraz
zródła ich finansowania) oraz ubezpieczenie zdrowotne. Raport zawiera również kwoty wypłaconych osobie
ubezpieczonej świadczeń finansowanych z budżetu państwa.
19. Do czego służy załączony dokument?
Formularz PIT-4R przeznaczony jest dla płatników (wypłacających różne wynagrodzenia) w roku 2010 i 2011.
PIT-4R służy zadeklarowaniu wpłat zaliczek na podatek dochodowy i pobranego podatku dochodowego, do których to
wpłat płatnik był zobowiązany w ciągu całego roku. Wpłaty zaliczek w ciągu roku nie są bowiem związane z
obowiązkiem złożenia jakiejś deklaracji (jak dawniej miesięczny PIT-4). Na podstawie PIT-4R urząd skarbowy dokona
zaksięgowania wpłat.
20. Do czego służy załączony dokument?
CIT-8- zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób
prawnych. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają dochody uzyskiwane przez:
osoby prawne oraz spółki kapitałowe w organizacji,
jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, tj.
spółek osobowych prawa handlowego spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-
akcyjne oraz spółki cywilne),
spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub miejsce zarządu w innym państwie, jeżeli zgodnie z
przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie
opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
21. Wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 000 zł, dodatek funkcyjny 100 zł, premia 150 zł. Jaka jest podstawa do
wyliczenia składek na ubezpieczenia społeczne ? Ile wyniosą składki na ubezpieczenia społeczne ?
Podstawa do wyliczenia składek na ubezpieczenia społeczne: 2000+100+150= 2250 zł
Składki na ubezpieczenia społeczne:
emerytalne 9,75%*2250= 219,38
rentowe 1,5%*2250= 33,75
chorobowe 2,45%*2250= 55,13
RAZEM: 308,26 zł
22. Klasyfikacja budżetowa.
Klasyfikacja budżetowa - jednolita klasyfikacja pogrupowania dochodów jak i wydatków budżetowych, która umożliwia
dogłębną analizę (porównanie) założeń społeczno-gospodarczych państwa ze zródłami dochodów i wydatków
budżetowych.
Kryteria klasyfikacji:
- podmiotowe (podział dochodów i wydatków budżetowych na części, gdzie każda część odpowiada aktualnemu
podziałowi resortowemu administracji rządowej, a każda z jednostek resortowych jest dysponentem i odpowiada za
wykonanie określonej części budżetu);
- przedmiotowo-funkcjonalne (podział dochodów wg zródła ich pochodzenia, oraz podział wydatków wg przeznaczenia
tych środków; wg tego kryterium dochody i wydatki budżetowe dzielą się na działy i rozdziały; w klasyfikacji tej
obowiązuje system dziesiętny numerowania podziału przy zastosowaniu czterocyfrowej numeracji, gdzie dwie pierwsze
cyfry oznaczają dział, a dwie następne rozdział, np. działami klasyfikacji budżetowej są);
- rodzajowe (uzupełnienie klasyfikacji przedmiotowo-funkcjonalnej o paragrafy i pozycje; zastosowanie tego kryterium
pozwala określić dokładnie, jakie kwoty wydatkowano na poszczególne, konkretne zadania)
23. Zasady określające prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji.
Zasady inwentaryzacji:
Zasada uniwersalna minimum, co konieczne jest wg prawa, - maksimum, co wskazuje interes firmy;
Zasada terminowości właściwe ustalenie terminów spisu, tak aby nie kolidowały z funkcjonowaniem firmy i
okresami największej sprzedaży;
Zasada częstotliwości stworzenie optymalnego harmonogramu inwentaryzacji wszystkich lokalizacji firmy;
Zasada ekonomii prac remanentowych zminimalizowanie czasu trwania i kosztów spisu z natury;
Zasada zamkniętych drzwi zmniejsza ryzyko powstania nieprawidłowości przeprowadzenia spisu;
Zasada dokładności ma decydujące znaczenie w prawidłowym inwentaryzowaniu, gdyż prawidłowe liczenie,
ważenie i mierzenie konkretnych przedmiotów oraz ich identyfikacja co do nazwy, symbolu, wartości użytkowej itp
powoduje że wynik końcowy jest niepodważalny;
Zasada ograniczonego zaufania w stosunku do osób odpowiedzialnie materialnych i w zależności od stażu pracy i
dotychczasowych wyników remanentu może być zaostrzona lub złagodzona;
Zasada kolejności czynności porządek proceduralny przeprowadzania spisu zapewnia skrócenie czasu wykonania
spisu;
Zasada zespołowości inwentaryzacje powinien przeprowadzać zespół składający się co najmniej z 2 osób w
zależności od przedmiotu i wartości spisywanego majątku;
Zasada uczestnictwa osoby materialnie odpowiedzialnej jedna z najważniejszych zasad , gdyż nieobecność osoby
materialnie odpowiedzialnej może stanowić przeszkodę w rozliczeniu z powierzonego majątku;
Zasada zaskoczenia stosowana do osób, co do których kierownik firmy ma ograniczone zaufanie spis w
nieoczekiwanym momencie;
Zasada kompleksowości - stosowana przy inwentaryzacjach pełnych całej firmy, gdzie na danym polu spisowym
spisujemy wszystkie składniki bilansowe niezależnie od ich rodzajów (towary, środki trwałe , obce środki itd.);
Zasada podwójnego sprawdzianu (komisyjności ) pole spisowe liczone jest przez członków komisji
inwetaryzacyjnej a następnie przez osobę materialnie odpowiedzialną. Może być też dodatkowo sprawdzane przez inne
osoby weryfikujące spis, aż do uzyskania danych zgodnych bez żadnych wątpliwości;
Zasada fachowości komisji spisowej polega na dobieraniu do komisji spisowej tylko osób fachowych znających
gospodarkę magazynową i asortymentową;
24. Wynagrodzenie zasadnicze wynosi 3 000 zł, dodatek funkcyjny 400 zł, premia 250 zł. Jaka jest podstawa do
wyliczenia składek na ubezpieczenia społeczne ? Ile wyniosą składki na ubezpieczenia społeczne ?
Podstawa do wyliczenia składek na ubezpieczenia społeczne: 3000+400+250= 3650
Składki na ubezpieczenia społeczne:
emerytalne 9,75%*3650=355,88
rentowe 1,5%*3650= 54,75
chorobowe 2,45%*3650= 89,43
RAZEM: 500,06 zł
25. Podział wyniku finansowego po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego.
Wypracowany przez jednostkę zysk netto może zostać przeznaczony m.in. na:
wypłatę dywidendy,
zwiększenie kapitału zakładowego,
zwiększenie kapitału zapasowego, rezerwowego,
przyznanie nagród dla pracowników,
zasilenie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
pokrycie straty z lat ubiegłych.
26. Elementy sprawozdania F-01.
Sprawozdanie F01 (kwartalne) składa się z następujących części:
- Rachunek zysków i strat- obejmuje takie elementy, których suma umożliwia nam obliczenie wyniku finansowego.
Celem jest dostarczenie jak największej ilości informacji o wartościach wyniku. Wykazuje się tutaj oddzielnie:
* Przychody- przychody netto ze sprzedaży w kraju i za granicą jednostek produktów i usług
* Koszty- koszty działalności operacyjnej podstawowej, planowana amortyzacja środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, zużycie materiałów i energii, usług obcych, podatki, składki i fundusze, koszty finansowe
* Zyski- zysk z działalności gospodarczej, operacyjnej, zysk brutto i netto
* Straty- straty na sprzedaży środków trwałych i inwestycji
- Liczba przeciętnie zatrudnionych osób.
- Aktywa trwałe i obrotowe- zasoby majątkowe o określonej wartości powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które w
przyszłości spowodują wpływ korzyści ekonomicznych tj. aktywa trwałe(rzeczowe aktywa trwałe, wartości niematerialne
i prawne, należności i inwestycje długoterminowe i długookresowe rozliczenia międzyokresowe) i aktywa obrotowe
(rzeczowe aktywa obrotowe, należności i inwestycje i rozliczenia międzyokresowe krótkookresowe)
- Wybrane zródła finansowanie majątku- kapitały obce (zobowiązania długookresowe i krótkookresowe, rezerwy na
zobowiązania i odroczony podatek, rozliczenia międzyokresowe, podatek od towarów i usług
- Nakłady na środki trwałe- nakłady: na nabycie lub wytworzenie środków trwałych (również w budowie) i na ich
ulepszenie
- Leasing- wartości brutto środków trwałych przyjętych i zakupionych w danym okresie sprawozdawczym
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
historia rach odpLinkin Park Wszystko jest hybrydą Whitaker Bradodp fizjologiaLo27 Mogę Wszystkołacina podst 2002 3 odpSobolewskiA A odplwiatko2009 odpcj rzeczownik 29 odpbiologia pr odpgłówna 2009 odpWszystkie chwile Magma txtodp cz 1więcej podobnych podstron