Od pamięci wody do biologii numerycznej

Od pamięci wody do biologii
numerycznej
Dr Jacques Benveniste
Copyright � 1998/1999
Naszym głównym celem jest znalezienie jasnej i wyczerpującej odpowiedzi na
kontrowersje dotyczące naszych obserwacji zjawiska zwanego pamięcią wody , które
oznacza, że:
" woda jest zdolna do przenoszenia molekularnej informacji (przekaz biologiczny),
" jest możliwe transmitowanie i wzmacnianie tej informacji w sposób podobny do
tego, jaki ma miejsce w przypadku dzwięków i muzyki.
Uważamy, że waga tego zjawiska jest tego rodzaju, że nieprzedstawienie
najnowszych, prawdopodobnych rozwiązań byłoby brakiem odpowiedzialności.
Historia badań dotyczących biologii numerycznej
Ojcem tej nauki jest doktor medycyny, były pracownik zespołu paryskich szpitali,
dyrektor ds. badań Francuskiego Państwowego Instytutu Badań Medycznych oraz
światowej sławy specjalista w dziedzinie mechanizmów alergii i stanów zapalnych,
Jacques Benveniste, który wyróżnił się w roku 1971 odkryciem PAF1 mediatora
związanego z takimi zjawiskami patologicznymi, jak na przykład astma.
W roku 1984 w czasie prac nad systemami uczulającymi (alergicznymi) natknął się
przypadkowo na tak zwane zjawisko wysokiego rozcieńczenia , które wzbudziło
zainteresowanie mediów i zostało nazwane przez nie pamięcią wody .
To zjawisko dotyczy rozcieńczania substancji w wodzie do punktu, w którym roztwór
zawiera jedynie molekuły wody. Podczas badań systemów uczulających okazało się
jednak, że roztwór o tak wysokim stopniu rozcieńczenia inicjował reakcje, tak jakby
znajdujące się w nim początkowo molekuły wciąż w nim były. Inaczej mówiąc, woda
zachowała ślad molekuł obecnych w niej na początku rozcieńczania.
Reakcja międzynarodowego środowiska naukowego była w pełni adekwatna do wagi
tego odkrycia niedowierzanie, a nawet plotki o oszustwie. Niezależne badania
przeprowadzone przez innych ekspertów doprowadziły jednak do jednoznacznego
wniosku, że to zjawisko rzeczywiście istnieje i w żadnym przypadku nie jest oszustwem.
Z naukowego punktu widzenia możemy przejść nad tym do porządku dziennego,
bowiem z historii nauki wiemy, że im bardziej jakieś odkrycie stoi w sprzeczności z
intuicją i zdrowym rozsądkiem, tym oporniej i dłużej trwa proces jego akceptacji.
Począwszy od pierwszych doświadczeń z wysokim rozcieńczeniem przeprowadzonych
w roku 1984 do chwili obecnej wykonano tysiące tego typu eksperymentów, które
znacznie wzbogaciły naszą wstępną wiedzę na ten temat. Jak dotąd nie stwierdzono
żadnego błędu w tych eksperymentach ani też żaden eksperyment nie dowiódł błędności
wysuniętej hipotezy.
Co więcej, okazało się, że wyniki tych eksperymentów stoją w zgodzie z obecnie
obowiązującymi teoriami biologicznymi i mogą być do nich włączone jako ich
rozszerzenie.
Możliwość, że prowadzone przez nas przez ostatnie piętnaście lat badania były
jednym wielkim błędem, coraz bardziej maleje i jesteśmy coraz bardziej przekonani, że
udało się nam odkryć istotne dla biologii i życia zjawisko.
Celem DigiBio2 jest zachowanie przodującej roli w zakresie naukowych i
przemysłowych odkryć, które wyłonią się z prowadzonych w tej dziedzinie badań.
Wyjaśnienie istoty biologii numerycznej
Wyjaśnienie, czym jest biologia numeryczna, jest niemożliwe bez wyjaśnienia jej
fundamentalnej zasady. Celem tego artykułu nie jest cytowanie wyników kolejnych
eksperymentów, ale raczej wyjaśnienie laikom w możliwie najprostszy sposób, na czym
polega to radykalnie nowe podejście do biologii. Mam nadzieję, że będzie to z pożytkiem
dla wszystkich, zarówno naukowców, jak i tych, którzy nie siedzą w tych sprawach. Czy
można uwierzyć w to, że pewna szczególna aktywność biologicznie czynnych molekuł
(np. histaminy, kofeiny, nikotyny czy adrenaliny), nie mówiąc już o immunologicznej
sygnaturze wirusa lub bakterii, da się zapisać i przedstawić w formie numerycznej przy
zastosowaniu komputerowej karty dzwiękowej niczym zwykły dzwięk? Proszę wyobrazić
sobie zakłopotanie Archimedesa, któremu pokazano by telefon i powiedziano, że za jego
pomocą będą mogli go usłyszeć ludzie mieszkający po drugiej stronie naszego globu, nie
wytłumaczywszy mu wcześniej natury fal dzwiękowych i sposobu ich zamiany na impulsy
elektromagnetyczne.
Życie zależy od sygnałów, które wymieniają między sobą molekuły. Jeśli na przykład
ktoś się rozzłości, adrenalina mówi swojemu receptorowi, i tylko jemu, aby spowodował
szybsze bicie serca, skurczył powierzchniowe naczynia krwionośne etc.
W biologii określenie sygnał molekularny jest używane bardzo często, ale kiedy
zapytamy nawet najwybitniejszego biologa, jaki jest jego sens fizyczny, spojrzy na nas z
szeroko otwartymi oczami zdając się nie rozumieć pytania. W rzeczy samej biolodzy
przyrządzili rygorystyczną fizykę kartezjańską na swój własny sposób bardzo
odbiegający od realiów współczesnej fizyki i w rezultacie prosty kontakt (chodzi o
kartezjańskie prawa zderzenia ciał szybko obalone przez Huygensa) między dwoma
zderzającymi się ciałami wytwarza według nich energię, czyli zachodzi między nimi
wymiana informacji. Przez wiele lat wierzyłem i recytowałem ten katechizm nie zdając
sobie sprawy z jego absurdalności, podobnie jak ludzkość nie zdawała sobie sprawy z
absurdalności wiary w to, że Słońce krąży wokół Ziemi.
Kiedy przyjrzymy się faktom, prawda okazuje się bardzo prosta i do jej odkrycia nie
potrzeba żadnej zapaści świata fizyki bądz chemii . Od dziesiątków lat wiemy, że
molekuły drgają. Każdy atom molekuły i każde wewnątrzmolekularne wiązanie pomost
łączący atomy emituje zespół określonych częstotliwości. Te szczególne częstotliwości
prostych lub złożonych molekuł można dzięki radioteleskopom wykrywać nawet z
odległości miliardów lat świetlnych.
Biofizycy uważają te częstotliwości za istotną cechę materii, natomiast według
biologów fale elektromagnetyczne nie odgrywają jakiejkolwiek roli w funkcjach
molekularnych. Określeń częstotliwość lub sygnał (w ich fizycznym sensie) próżno by
szukać w biologicznych opracowaniach na temat molekularnych oddziaływań, nie mówiąc
już o takich terminach, jak elektromagnetyzm, którego zastosowanie byłoby
przynajmniej we Francji wystarczającym powodem do ekskomuniki każdego
stosującego je biologa przez naukową inkwizycję.
Żałuję, że podobnie jak Archimedesowi nie strzeliła mi do głowy w wannie genialna
myśl:
Eureka, drgania molekuł nie istnieją same dla siebie, lecz są narzędziem wymiany
umożliwiającym cząsteczkom przesyłanie instrukcji do następnej w kolejności molekuły
znajdującej się w ciągu zdarzeń, które rządzą funkcjami biologicznymi i prawdopodobnie
w dużym stopniu również chemicznymi.
Niestety, tak się nie stało. Podążałem ścieżką wiodącą przez eksperymenty.
Molekularna sygnalizacja
Około roku 1991, po ośmiu latach badań, okazało się, że określone sygnały
molekularne można przesłać przy pomocy wzmacniacza i cewek elektromagnetycznych.
W lipcu 1995 roku zapisałem i odtworzyłem te sygnały przy pomocy multimedialnego
komputera. Z uwagi na swoje ograniczenia komputerowa karta dzwiękowa może zapisać
jedynie częstotliwości nie przekraczające 20000 herców.
W wyniku wielu tysięcy doświadczeń doprowadziliśmy receptory, zarówno prostych,
jak i złożonych molekuł, do tego, żeby uwierzyły , iż znajdują się w towarzystwie swoich
ulubionych cząsteczek. Dokonaliśmy tego odtwarzając zapisane ich częstotliwości.
Aby to uzyskać, należy przeprowadzić dwie operacje:
a) zapisać aktywność substancji w komputerze,
b) odtworzyć zapis biologicznemu układowi wyczulonemu na tę substancję.
Tak więc istnieją wszelkie powody ku temu, aby przypuszczać, że kiedy molekuła
znajduje się w obecności swojego receptora, czyni to samo: emituje częstotliwości, które
receptor jest w stanie rozpoznać. Oznacza to, że:
1. Sygnał molekularny może być reprezentowany przez spektrum częstotliwości
mieszczących się w przedziale od 20 do 20000 Hz, to znaczy w tym samym co ludzki głos
lub muzyka.
Od setek tysięcy lat ludzie odnosili częstotliwości foniczne do mechanizmów
biologicznych emocji. Proponując dziewczynie miłosną przygodę nie śpiewamy pod jej
balkonem nowej wersji Marsylianki, podobnie jak kierując żołnierzy do ataku nie gramy
im Kołysanki Brahmsa. Kompozytorzy muzyki odtwarzanej w supermarketach lub
windach podświadomie uprawiają neuropsychologię.
Wysokotonowe, gwałtowne dzwięki rodzą lekkość ducha, zaś wysokotonowe i
powolne słodycz. Dzwięki głębokie i jednocześnie gwałtowne rozbudzają ducha walki, a
głębokie i powolne emocje takie jak smutek i żal. Takie są podstawowe mózgowe,
fizykochemiczne zjawiska pobudzane przez określone częstotliwości. Gdy przesyłamy do
biologicznego systemu uprzednio nagrane sygnały czynnościowe, nie robimy nic innego.
2. Biologiczne systemy działają podobnie jak odbiorniki radiowe na zasadzie
korezonansu. Jeśli dostroimy odbiornik do częstotliwości 92,6 MHz, wówczas dostrajamy
go do częstotliwości nadajnika nadającego na tej częstotliwości odbiornik i nadajnik
drgają z tą sama częstotliwością. Jeśli zmienimy nieznacznie ustawienie, powiedzmy na
92,7 MHz, nie będziemy już odbierali stacji nadającej na częstotliwości 92,6 MHz, lecz
stację nadająca na częstotliwości 92,7 MHz.
3. Ten postęp w rozumieniu najskrytszego mechanizmu molekularnego
rozpoznawania i sygnalizacji wcale nie obala ustaleń nauk biologicznych, a już zupełnie
fizycznych i chemicznych. Nie usunęliśmy niczego z klasycznych definicji, a jedynie
posunęliśmy się krok do przodu dodając nowy element do obecnej wiedzy. To normalny
cykl postępu naukowego i nie ma żadnego powodu do pomstowania oraz rzucania klątw.
Jesteśmy teraz w stanie zrozumieć, w jaki sposób miliony biologicznych molekuł
komunikują się (z prędkością światła) z odpowiadającymi im molekułami, i tylko z nimi,
co jest fundamentalną zasadą działania systemów biologicznych oraz powodem, dla
którego niewielkie chemiczne modyfikacje dają znaczne zmiany funkcjonalne coś,
czego strukturalni biolodzy nie potrafią wyjaśnić.
Twierdząc, że jedynie całe struktury potrafią wykonywać działania, biolodzy znalezli
się w przednewtonowskim świecie, w którym ruch ciał niebieskich opisany jest w
kategoriach ptolomeuszowskich epicykloid3. Stąd właśnie wynika niezdolność
współczesnej biologii do wyjaśnienia głównych stanów patologicznych końca obecnego
stulecia (w tym miejscu nawiązuję do mojego artykułu zamieszczonego w Le Monde z 22
maja 1996 roku, który do dziś nie spotkał się z jakąkolwiek polemiką).
Przejście od koncepcji skostniałej biologii struktur do koncepcji informacji
przemieszczającej się z prędkością światła może odbyć się bez wywoływania rewolucji .
W przeciwieństwie do głupich plotek zapis czynności molekuł nie przeczy istnieniu
samych molekuł (ostatecznie właściwe poszczególnym molekułom informacje
elektromagnetyczne muszą pochodzić od nich samych), a jedynie prawu oddziaływań
między masami, zgodnie z którym ich efekt jest wprost proporcjonalny do liczby molekuł.
To tak, jakby mówić, że śpiewak może zniknąć po nagraniu jego głosu! Innymi słowy, nie
eliminujemy ani włącznika światła ani żarówki, a jedynie powiadamy, że oba te
urządzenia łączy drut ze strumieniem elektronów.
Nie znajdujemy się w jakimś innym świecie elektromagnetyzmu, na który
zamieniamy stary świat molekularny. Rejestrujemy, kopiujemy i przesyłamy a wkrótce
będziemy także modyfikować elektromagnetyczne sygnały emitowane przez molekuły
podczas ich normalnego funkcjonowania.
Pamięć wody
Co to wszystko ma wspólnego z wodą? Otóż, jest ona nośnikiem informacji. Nie
może być inaczej, skoro w ludzkim ciele na każdą molekułę protein przypada 10000
molekuł wody. Nie ma też w tym żadnego problemu łódz podwodna porozumiewa się z
bazą przy pomocy fal elektromagnetycznych niskiej częstotliwości, a nie wysokiej, rzędu
megaherców, które nie przechodzą przez wodę.
Ostatnio przeprowadziliśmy bardzo proste eksperymenty pokazujące, że molekuła
będąca w normalnym aktywnym stężeniu nie działa w ośrodku pozbawionym wody.
Dodanie wody nie wystarcza jednak do przywrócenia jej aktywności woda musi być
poinformowana . Inaczej mówiąc, kiedy molekuły zapoczątkowują jakąś biologiczną
działalność, nie przesyłają sygnałów bezpośrednio. Końcowa praca jest wykonywana
przez otaczającą molekułę wodę, która przekazuję pałeczkę sztafety i być może
wzmacnia sygnał. To tak jak z płytą kompaktową dzwięk nie jest wytwarzany
bezpośrednio przez nią. Płyta przenosi jedynie dane, które stają się słyszalne po ich
przetworzeniu i wzmocnieniu przez układ elektroniczny.
Pamięć wody ? To rzeczywiście brzmi tajemniczo, ale nie bardziej niż to, że związek
powstały z połączenia dwóch gazów (woda) ma w normalnej temperaturze i ciśnieniu
postać ciekłą, a podczas stygnięcia rozszerza się. Stwierdzono także, że w wodzie
występują ośrodki spójne o własnościach podobnych do laserów (E. del Giudice, G.
Preparata, G. Vitiello, Water as a free electric dipole laser , Phys. Rev. Lett., 61:1085-
1088, 1988). Co więcej, stosunkowo niedawno odkryto istniejący w wodzie unikalny
rodzaj stałego (nietopliwego) lodowego kryształu, który zachowuje pole elektryczne
(Shui-Yin Lo, Angela Lo, Li Wen Chong i inni, Physical properties of water with IE
structures , Modern Physics Letters B, 10[19]:921-930, 1996). Fizycy nie mają co
obawiać się bezrobocia! Mimo to woda od wielu lat nie jest obiektem naszych badań.
Transmisja molekularnych sygnałów
Tym, co nas obecnie najbardziej interesuje, to nie natura magnetycznego ośrodka i
zasada jego działania, ale zapisany w nim przekaz, który można kopiować i przesłać. W
rezultacie naszych eksperymentów uważamy, że objaśniliśmy fizyczną naturą sygnału
molekularnego. Zasada ta jest równie prosta jak proces spalania mieszaniny benzyny i
powietrza, lecz konsekwencje jej zastosowania mogą być ogromne. Ich szczegółową
charakterystykę przedstawię innym razem. Poniżej podaję ich krótkie podsumowanie...
Obecnie jedynym sposobem zidentyfikowania molekuły jest zaniesienie próbki,
najczęściej pobranej metodą inwazyjną lub destrukcyjną, do laboratorium. Z kolei przy
pomocy metody numerycznej przekazujemy sygnał przy zastosowaniu klasycznych
środków łączności, który może być odebrany natychmiastowo i przeanalizowany na
drugim końcu świata. Przy zastosowaniu tej metody możliwe będzie wykrycie substancji
toksycznych, protein (antygenów, antyciał, prionów) oraz molekularnych kompleksów
(pasożytów, bakterii, wirusów, nienormalnych komórek).
Warto dodać, że obecnie nie istnieją metody pozwalające na wykrywanie prionów in
vivo (wewnątrz żywego organizmu), co pociąga za sobą istotne skutki epidemiologiczne i
gospodarcze. Wykrywanie antygenów i antyciał jeśli ograniczymy się tylko do tego
zakresu jest w znacznej mierze zadaniem klinicznych laboratoriów biologicznych. Co
więcej, niektóre wyniki sugerują, że te metody mogą mieć zastosowanie w przemyśle
chemicznym oraz w monitoringu środowiska, to znaczy wykrywaniu na odległość
mikroorganizmów lub produktów z genetycznie zmodyfikowanych roślin.
Opanowanie tych technik przyniosłoby niezwykły postęp w dziedzinie medycznych
procedur diagnostycznych oraz w przemyśle przetwórczym płodów rolnych i to z dużym
technologicznym i komercyjnym skutkiem.
Mentalna blokada naukowców
Końcowe pytanie brzmi: Dlaczego naukowcy tak uparcie przeciwstawiają się ewolucji
nauki? Czy chodzi o obronę ich poletka? Czemu w imię niejasnych dogmatów, które, jak
wykazała historia nauki, są często efemeryczne, odrzucają odkrycia, które oznaczają
postęp w ich dziedzinie? Czyżby te odkrycia stwarzały zagrożenie dla ich kruchych
dogmatów? Tego rodzaju pytania mają znaczenie nie tylko filozoficzne, jako że ludzie ci
to często rzeczoznawcy, doradcy polityków i przemysłowców. To oni mają wpływ i
najczęściej utrudniają wdrażanie owoców postępu naukowo-technicznego.
Nie mam pojęcia, skąd biorą się te zahamowania, które są, przynajmniej
teoretycznie, nie do pogodzenia z rolą naukowców. Oto cytat (zaczerpnięty z francuskiej
edycji Encyclopaedia Universalis z hasła mechanizm ), który dowodzi, że są one niestety
ponadczasowe:
Doskonały przykład dylematu mechanizmu znajdujemy w kartezjańskiej
opozycji wobec newtonowskiego spojrzenia na świat, które zwolennicy
Kartezjusza poddawali w wątpliwość i jednocześnie uważali za próbę pchnięcia
nauki na tory prowadzące wstecz, poniżej poziomu, jaki osiągnęła już teoria
mechanizmu .4 Jeśli chodzi o Kartezjusza, problem polega na tym, że według
niego ruch jest możliwy tylko wtedy, gdy ma miejsce kontakt i występują siły
impulsywne; oddziaływanie na odległość, przyciąganie jak mawiał Fontenelle
może oznaczać jedynie powrót do fizyki ruchu współczulnego i atrybutów
okultyzmu... W ten sposób wykluczają oni Newtona ze sporu naukowego i
dyskwalifikują go zarzucając mu obskurantyzm. Tak więc środowisko
francuskich naukowców przeciwstawiało się teorii Newtona przez długi czas, a
właściwie ignorowało ją... w ten sposób mechanizm , który stanowił
przeszkodę w rozwoju nauki, został zablokowany. Proponując totalny przełom i
inny model mechaniki, w którym stały się możliwe ruchy inne od wywoływanych
impulsem, Newton był niewątpliwie w mniejszym stopniu oponentem
mechanizmu niż jego zwolennikiem.
Setki lat pózniej słyszymy te same słowa. To muszą być molekuły (Francois Jacob)
to znaczy kontakt, potężny impuls twierdzą nasi prominenci nauki niewolniczo
przywiązani do skostniałego, mechanistycznego, kartezjańskiego dogmatu. To samo
zaprzeczanie możliwości oddziaływania na odległość, te same oskarżenia o powrót do
obskurantyzmu.
Kartezjusz kontra Newton jesteśmy w dobrym towarzystwie...
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. Platelet Activating Factor (czynnik uaktywniający płytki). Przyp. tłum.
2. Instytucja, w której pracuje autor artykułu i zarazem odkrywca.
3. Chodzi o kosmologię Ptolomeusza, według którego jest to małe koło, którego
środek porusza się po obwodzie większego koła, w którego centrum znajduje się Ziemia, i
którego obwód opisuje orbitę jednej z planet poruszających się wokół Ziemi. Przyp.
tłum.
4. W tym znaczeniu mechanizm to doktryna filozoficzna mówiąca, że wszystkie
zjawiska w przyrodzie są wytłumaczalne na bazie przyczyn materialnych i zasad
mechaniki. Przyp. tłum.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Dr Jacques Benveniste Od pamięci wody do biologii numerycznej
Baza do biologi
Baza do biologi ?
04 Rozdział III Od wojennego chaosu do papieża matematyka
Baza do biologi h
Baza do biologi 6
Baza do biologi
Baza do biologi `
DYSKUSJA ROZWOJU POJĘĆ W FIZYCE OD TEORII KLASYCZNYCH DO KWANTOWEJ

więcej podobnych podstron