Dz.U.2009.52.417
2009.06.05 zm. Dz.U.2009.76.641 art. 8
USTAWA
z dnia 6 listopada 2008 r.
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z dnia 31 marca 2009 r.)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) prawa pacjenta;
2) zasady udostępniania dokumentacji medycznej;
3) obowiązki podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych związane z
prawami pacjenta;
4) tryb powoływania, odwoływania i kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta;
5) postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentów.
Art. 2. Przestrzeganie praw pacjenta określonych w ustawie jest
obowiązkiem organów władzy publicznej właściwych w zakresie ochrony
zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia, podmiotów udzielających
świadczeń zdrowotnych, osób wykonujących zawód medyczny oraz innych
osób uczestniczących w udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
Art. 3. 1. U\yte w ustawie określenia oznaczają:
1) opiekun faktyczny - osobę sprawującą, bez obowiązku ustawowego,
stałą opiekę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo
stan psychiczny opieki takiej wymaga;
2) osoba bliska - mał\onka, krewnego lub powinowatego do drugiego
stopnia w linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osobę pozostającą we
wspólnym po\yciu lub osobę wskazaną przez pacjenta;
3) (1) osoba wykonująca zawód medyczny - osobę wykonującą zawód
medyczny w rozumieniu art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia
1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z
pózn. zm.);
4) pacjent - osobę zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub
korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot
udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód
medyczny;
5) (2) podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych - zakład opieki
zdrowotnej oraz indywidualną praktykę lekarską, indywidualną
specjalistyczną praktykę lekarską, grupową praktykę lekarską,
indywidualną praktykę pielęgniarek, poło\nych, indywidualną
specjalistyczną praktykę pielęgniarek, poło\nych oraz grupową praktykę
pielęgniarek, poło\nych;
6) (3) świadczenie zdrowotne - świadczenie zdrowotne w rozumieniu art. 3
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej;
7) (4) (uchylony).
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o lekarzu, rozumie się przez to tak\e
lekarza dentystę oraz felczera w zakresie wynikającym z przepisów o
zawodzie felczera.
Art. 4. 1. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd mo\e
przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia
pienię\nego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu
cywilnego.
2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w
spokoju i godności sąd mo\e, na \ądanie mał\onka, krewnych lub
powinowatych do drugiego stopnia w linii prostej lub przedstawiciela
ustawowego, zasądzić odpowiednią sumę pienię\ną na wskazany przez
nich cel społeczny na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zawinionego naruszenia prawa
pacjenta do:
1) przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie stacjonarnego
zakładu opieki zdrowotnej;
2) informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych;
3) dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia.
Art. 5. Kierownik podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych lub
upowa\niony przez niego lekarz mo\e ograniczyć korzystanie z praw
pacjenta w przypadku wystąpienia zagro\enia epidemicznego lub ze
względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów, a w przypadku praw, o
których mowa w art. 33 ust. 1, tak\e ze względu na mo\liwości
organizacyjne zakładu.
Rozdział 2
Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych
Art. 6. 1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych
odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej.
2. Pacjent ma prawo, w sytuacji ograniczonych mo\liwości udzielenia
odpowiednich świadczeń zdrowotnych, do przejrzystej, obiektywnej,
opartej na kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejność
dostępu do tych świadczeń.
3. Pacjent ma prawo \ądać, aby udzielający mu świadczeń
zdrowotnych:
1) lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie;
2) pielęgniarka (poło\na) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (poło\nej).
4. Lekarz mo\e odmówić zwołania konsylium lekarskiego lub
zasięgnięcia opinii innego lekarza, je\eli uzna, \e \ądanie, o którym mowa
w ust. 3, jest bezzasadne.
5. śądanie, o którym mowa w ust. 3, oraz odmowę, o której mowa w
ust. 4, odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się do pielęgniarki (poło\nej) w zakresie
zasięgania opinii innej pielęgniarki (poło\nej).
Art. 7. 1. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia
świadczeń zdrowotnych ze względu na zagro\enie zdrowia lub \ycia.
2. W przypadku porodu pacjentka ma prawo do uzyskania świadczeń
zdrowotnych związanych z porodem.
Art. 8. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z
nale\ytą starannością przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych
w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach
wymaganiom fachowym i sanitarnym. Przy udzielaniu świadczeń
zdrowotnych osoby wykonujące zawód medyczny kierują się zasadami
etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy zawodów
medycznych.
Rozdział 3
Prawo pacjenta do informacji
Art. 9. 1. Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
2. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy
przedstawiciel mają prawo do uzyskania od lekarza przystępnej informacji
o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz mo\liwych
metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć
następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz
rokowaniu.
3. Pacjent lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do wyra\enia
zgody na udzielenie informacji wymienionych w ust. 2 innym osobom.
4. Pacjent ma prawo \ądać, aby lekarz nie udzielił mu informacji, o
której mowa w ust. 2.
5. Po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust. 2, pacjent ma
prawo przedstawić lekarzowi swoje zdanie w tym zakresie.
6. W przypadku określonym w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr 136,
poz. 857), pacjent ma prawo \ądać, aby lekarz udzielił mu informacji, o
której mowa w ust. 2, w pełnym zakresie.
7. Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do
uzyskania od lekarza informacji, o których mowa w ust. 2, w zakresie i
formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego
lub terapeutycznego.
8. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy
przedstawiciel mają prawo do uzyskania od pielęgniarki, poło\nej
przystępnej informacji o jego pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich.
Art. 10. W przypadku, o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia
5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, pacjent, jego
przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny mają prawo do
dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od
leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza mo\liwości uzyskania
świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego
świadczeń zdrowotnych.
Art. 11. 1. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta
określonych w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych,
uwzględniającej ograniczenia tych praw określone w tych przepisach.
Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia tę informację w
formie pisemnej, poprzez umieszczenie jej w swoim lokalu, w miejscu
ogólnodostępnym.
2. Przepisu ust. 1 zdanie drugie nie stosuje się do wykonywanych
wyłącznie w miejscu wezwania indywidualnych praktyk lekarskich,
indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich, indywidualnych
praktyk pielęgniarek, poło\nych i indywidualnych specjalistycznych
praktyk pielęgniarek, poło\nych.
3. W przypadku pacjenta niemogącego się poruszać informację, o
której mowa w ust. 1, udostępnia się w sposób umo\liwiający zapoznanie
się z nią w pomieszczeniu, w którym pacjent przebywa.
Art. 12. Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie
świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych
finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot.
Przepisy art. 11 ust. 1 zdanie drugie i ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Prawo pacjenta do tajemnicy informacji z nim związanych
Art. 13. Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby
wykonujące zawód medyczny, w tym udzielające mu świadczeń
zdrowotnych, informacji z nim związanych, a uzyskanych w związku z
wykonywaniem zawodu medycznego.
Art. 14. 1. W celu realizacji prawa, o którym mowa w art. 13, osoby
wykonujące zawód medyczny są obowiązane zachować w tajemnicy
informacje związane z pacjentem, w szczególności ze stanem zdrowia
pacjenta.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) tak stanowią przepisy odrębnych ustaw;
2) zachowanie tajemnicy mo\e stanowić niebezpieczeństwo dla \ycia lub
zdrowia pacjenta lub innych osób;
3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyra\a zgodę na ujawnienie
tajemnicy;
4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom
wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu tych
świadczeń.
3. Osoby wykonujące zawód medyczny, udzielające świadczeń
zdrowotnych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3,
są związane tajemnicą równie\ po śmierci pacjenta.
Rozdział 5
Prawo pacjenta do wyra\enia zgody na udzielenie świadczeń
zdrowotnych
Art. 15. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do wyra\enia zgody
na udzielenie świadczeń zdrowotnych albo odmowy takiej zgody, je\eli
przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej.
Art. 16. Pacjent ma prawo do wyra\enia zgody na udzielenie
określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody, po
uzyskaniu informacji w zakresie określonym w art. 9.
Art. 17. 1. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, ma prawo
do wyra\enia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych
świadczeń zdrowotnych przez lekarza.
2. Przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie
ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego wyra\enia zgody,
ma prawo do wyra\enia zgody, o której mowa w ust. 1. W przypadku
braku przedstawiciela ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania,
mo\e wykonać opiekun faktyczny.
3. Pacjent małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona
albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz
dysponujący dostatecznym rozeznaniem, ma prawo do wyra\enia
sprzeciwu co do udzielenia świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody
przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim
przypadku wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
4. Zgoda oraz sprzeciw, o których mowa w ust. 1-3, mogą być
wyra\one ustnie albo poprzez takie zachowanie osób wymienionych w tych
przepisach, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę
poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom albo brak takiej
woli.
Art. 18. 1. W przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania
metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwy\szone ryzyko dla
pacjenta, zgodę, o której mowa w art. 17 ust. 1, wyra\a się w formie
pisemnej. Do wyra\ania zgody oraz sprzeciwu stosuje się art. 17 ust. 2 i
3.
2. Przed wyra\eniem zgody w sposób określony w ust. 1 pacjent ma
prawo do uzyskania informacji, o której mowa w art. 9 ust. 2.
3. Przepisy art. 17 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 19. Zasady przeprowadzenia badania lub udzielenia innych
świadczeń zdrowotnych przez lekarza pomimo braku zgody albo wobec
zgłoszenia sprzeciwu, o których mowa w art. 17 i 18, określają przepisy
art. 33 i art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza
i lekarza dentysty.
Rozdział 6
Prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta
Art. 20. 1. Pacjent ma prawo do poszanowania intymności i godności,
w szczególności w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych.
2. Prawo do poszanowania godności obejmuje tak\e prawo do
umierania w spokoju i godności. Pacjent znajdujący się w stanie
terminalnym ma prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających
łagodzenie bólu i innych cierpień.
Art. 21. 1. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych mo\e być obecna
osoba bliska.
2. Osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń
zdrowotnych pacjentowi mo\e odmówić obecności osoby bliskiej przy
udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w przypadku istnienia
prawdopodobieństwa wystąpienia zagro\enia epidemicznego lub ze
względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta. Odmowę odnotowuje się
w dokumentacji medycznej.
Art. 22. 1. W celu realizacji prawa, o którym mowa w art. 20 ust. 1,
osoba wykonująca zawód medyczny ma obowiązek postępować w sposób
zapewniający poszanowanie intymności i godności pacjenta.
2. Osoby wykonujące zawód medyczny, inne ni\ udzielające świadczeń
zdrowotnych, uczestniczą przy udzielaniu tych świadczeń tylko wtedy, gdy
jest to niezbędne ze względu na rodzaj świadczenia. Uczestnictwo, a tak\e
obecność innych osób wymaga zgody pacjenta, a w przypadku pacjenta
małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do
świadomego wyra\enia zgody, jego przedstawiciela ustawowego, i osoby
wykonującej zawód medyczny, udzielającej świadczenia zdrowotnego.
Rozdział 7
Prawo pacjenta do dokumentacji medycznej
Art. 23. 1. Pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej
dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń
zdrowotnych.
2. Dane zawarte w dokumentacji medycznej podlegają ochronie
określonej w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych.
Art. 24. 1. W celu realizacji prawa, o którym mowa w art. 23 ust. 1,
podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych jest obowiązany prowadzić,
przechowywać i udostępniać dokumentację medyczną w sposób określony
w niniejszym rozdziale oraz zapewnić ochronę danych zawartych w tej
dokumentacji.
2. Lekarze, pielęgniarki i poło\ne są uprawnieni do uzyskiwania i
przetwarzania danych zawartych w dokumentacji medycznej, o których
mowa w art. 25.
Art. 25. Dokumentacja medyczna zawiera co najmniej:
1) oznaczenie pacjenta, pozwalające na ustalenie jego to\samości:
a) nazwisko i imię (imiona),
b) datę urodzenia,
c) oznaczenie płci,
d) adres miejsca zamieszkania,
e) numer PESEL, je\eli został nadany, w przypadku noworodka - numer
PESEL matki, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru
PESEL - rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego to\samość,
f) w przypadku gdy pacjentem jest osoba małoletnia, całkowicie
ubezwłasnowolniona lub niezdolna do świadomego wyra\enia zgody -
nazwisko i imię (imiona) przedstawiciela ustawowego oraz adres jego
miejsca zamieszkania;
2) oznaczenie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ze
wskazaniem komórki organizacyjnej, w której udzielono świadczeń
zdrowotnych;
3) opis stanu zdrowia pacjenta lub udzielonych mu świadczeń zdrowotnych;
4) datę sporządzenia.
Art. 26. 1. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia
dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi
ustawowemu, bądz osobie upowa\nionej przez pacjenta.
2. Po śmierci pacjenta, prawo wglądu w dokumentację medyczną ma
osoba upowa\niona przez pacjenta za \ycia.
3. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia
dokumentację medyczną równie\:
1) podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych, je\eli dokumentacja ta
jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych;
2) organom władzy publicznej, Narodowemu Funduszowi Zdrowia, organom
samorządu zawodów medycznych oraz konsultantom krajowym i
wojewódzkim, w zakresie niezbędnym do wykonywania przez te podmioty
ich zadań, w szczególności kontroli i nadzoru;
3) ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, sądom, w tym sądom
dyscyplinarnym, prokuraturom, lekarzom sądowym i rzecznikom
odpowiedzialności zawodowej, w związku z prowadzonym postępowaniem;
4) uprawnionym na mocy odrębnych ustaw organom i instytucjom, je\eli
badanie zostało przeprowadzone na ich wniosek;
5) organom rentowym oraz zespołom do spraw orzekania o
niepełnosprawności, w związku z prowadzonym przez nie postępowaniem;
6) podmiotom prowadzącym rejestry usług medycznych, w zakresie
niezbędnym do prowadzenia rejestrów;
7) zakładom ubezpieczeń, za zgodą pacjenta;
8) lekarzowi, pielęgniarce lub poło\nej, w związku z prowadzeniem
procedury oceniającej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych na
podstawie przepisów o akredytacji w ochronie zdrowia, w zakresie
niezbędnym do jej przeprowadzenia.
4. Dokumentacja medyczna mo\e być udostępniona tak\e szkole
wy\szej lub jednostce badawczo-rozwojowej do wykorzystania dla celów
naukowych, bez ujawniania nazwiska i innych danych umo\liwiających
identyfikację osoby, której dokumentacja dotyczy.
Art. 27. Dokumentacja medyczna jest udostępniana:
1) do wglądu w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych;
2) poprzez sporządzenie jej wyciągów, odpisów lub kopii;
3) poprzez wydanie oryginału za pokwitowaniem odbioru i z zastrze\eniem
zwrotu po wykorzystaniu, je\eli uprawniony organ lub podmiot \ąda
udostępnienia oryginałów tej dokumentacji.
Art. 28. 1. Za udostępnienie dokumentacji medycznej w sposób
określony w art. 27 pkt 2 podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
mo\e pobierać opłatę.
2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień organów rentowych
określonych w art. 77 ust. 5 ustawy z dnia 13 pazdziernika 1998 r. o
systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z
pózn. zm.1)) i art. 121 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z
2004 r. Nr 39, poz. 353, z pózn. zm.2)).
3. Opłaty za udostępnienie dokumentacji medycznej w sposób
określony w art. 27 pkt 2 ustala podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych.
4. Maksymalna wysokość opłaty za:
1) jedną stronę wyciągu lub odpisu dokumentacji medycznej - nie mo\e
przekraczać 0,002 przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale,
począwszy od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie art. 20 pkt 2
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych;
2) jedną stronę kopii dokumentacji medycznej - nie mo\e przekraczać
0,0002 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1;
3) sporządzenie wyciągu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na
elektronicznym nośniku danych, je\eli zakład prowadzi dokumentację
medyczną w formie elektronicznej - nie mo\e przekraczać 0,002
przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.
Art. 29. 1. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych przechowuje
dokumentację medyczną przez okres 20 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym dokonano ostatniego wpisu, z wyjątkiem:
1) dokumentacji medycznej w przypadku zgonu pacjenta na skutek
uszkodzenia ciała lub zatrucia, która jest przechowywana przez okres 30
lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zgon;
2) zdjęć rentgenowskich przechowywanych poza dokumentacją medyczną
pacjenta, które są przechowywane przez okres 10 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym wykonano zdjęcie;
3) skierowań na badania lub zleceń lekarza, które są przechowywane przez
okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym udzielono
świadczenia będącego przedmiotem skierowania lub zlecenia;
4) dokumentacji medycznej dotyczącej dzieci do ukończenia 2. roku \ycia,
która jest przechowywana przez okres 22 lat.
2. Po upływie okresów wymienionych w ust. 1 podmiot udzielający
świadczeń zdrowotnych niszczy dokumentację medyczną w sposób
uniemo\liwiający identyfikację pacjenta, którego dotyczyła.
Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Poło\nych oraz
Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje i zakres dokumentacji medycznej oraz sposób jej
przetwarzania, uwzględniając rodzaje podmiotów udzielających świadczeń
zdrowotnych, a tak\e konieczność zapewnienia realizacji prawa dostępu
do dokumentacji medycznej, rzetelnego jej prowadzenia oraz ochrony
danych i informacji dotyczących stanu zdrowia pacjenta.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, Minister
Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Poło\nych i Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Rady
Lekarskiej Wojskowej Izby Lekarskiej, ka\dy w zakresie swojego działania,
określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i zakres dokumentacji
medycznej oraz sposób jej przetwarzania, uwzględniając konieczność
zapewnienia realizacji prawa dostępu do dokumentacji medycznej,
rzetelnego jej prowadzenia oraz ochrony danych i informacji dotyczących
stanu zdrowia pacjenta.
Rozdział 8
Prawo pacjenta do zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo
orzeczenia lekarza
Art. 31. 1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść
sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z
dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, je\eli opinia
albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z
przepisów prawa.
2. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku
Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30
dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o
stanie zdrowia pacjenta.
3. Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania przepisu prawa,
z którego wynikają prawa lub obowiązki, o których mowa w ust. 1.
4. W przypadku niespełnienia wymagań określonych w ust. 3 sprzeciw
jest zwracany osobie, która go wniosła.
5. Komisja Lekarska na podstawie dokumentacji medycznej oraz, w
miarę potrzeby, po przeprowadzeniu badania pacjenta, wydaje orzeczenie
niezwłocznie, nie pózniej ni\ w terminie 30 dni od dnia wniesienia
sprzeciwu.
6. Komisja Lekarska wydaje orzeczenie bezwzględną większością
głosów w obecności pełnego składu tej komisji.
7. Od rozstrzygnięcia Komisji Lekarskiej nie przysługuje odwołanie.
8. Do postępowania przed Komisją Lekarską nie stosuje się przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego.
9. Przepisów ust. 1-8 nie stosuje się w przypadku postępowania
odwoławczego w odniesieniu do opinii i orzeczeń, uregulowanego w
odrębnych przepisach.
Art. 32. 1. W skład Komisji Lekarskiej wchodzi trzech lekarzy
powołanych przez Rzecznika Praw Pacjenta z listy, o której mowa w ust. 2,
w tym dwóch tej samej specjalności, co lekarz, który wydał opinię albo
orzeczenie, o których mowa w art. 31 ust. 1.
2. Konsultanci krajowi, w porozumieniu z właściwymi konsultantami
wojewódzkimi, opracowują raz w roku w terminie do dnia 30 marca, listę
lekarzy w danej dziedzinie medycyny, którzy mogą być członkami Komisji
Lekarskiej.
3. Z tytułu uczestnictwa w Komisji Lekarskiej lekarzowi przysługuje
wynagrodzenie, które ustala Rzecznik Praw Pacjenta.
4. Koszty działania Komisji Lekarskiej są finansowane z bud\etu
państwa, z części będącej w dyspozycji Rzecznika Praw Pacjenta.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
działania Komisji Lekarskiej uwzględniając efektywność realizacji praw
pacjenta.
Rozdział 9
Prawo pacjenta do poszanowania \ycia prywatnego i rodzinnego
Art. 33. 1. (5) Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym
dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń
zdrowotnych ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub
korespondencyjnego z innymi osobami.
2. Pacjent ma prawo do odmowy kontaktu z osobami wymienionymi w
ust. 1.
Art. 34. 1. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej.
2. Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną, o której mowa w ust. 1,
rozumie się opiekę, która nie polega na udzielaniu świadczeń
zdrowotnych, w tym tak\e opiekę sprawowaną nad pacjentką w
warunkach cią\y, porodu i połogu.
Art. 35. 1. (6) Pacjent ponosi koszty realizacji praw, o których mowa
w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1, je\eli realizacja tych praw skutkuje
kosztami poniesionymi przez zakład opieki zdrowotnej.
2. Wysokość opłaty rekompensującej koszty, o których mowa w ust.
1, ustala kierownik zakładu, uwzględniając rzeczywiste koszty realizacji
praw, o których mowa w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1.
3. (7) Informacja o wysokości opłaty, o której mowa w ust. 2, oraz
sposobie jej ustalenia jest jawna i udostępniana w lokalu zakładu opieki
zdrowotnej.
Rozdział 10
Prawo pacjenta do opieki duszpasterskiej
Art. 36. (8) Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej, o którym mowa w
art. 33 ust. 1, ma prawo do opieki duszpasterskiej.
Art. 37. (9) W sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagro\enia
\ycia zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 33 ust. 1, jest
obowiązany umo\liwić pacjentowi kontakt z duchownym jego wyznania.
Art. 38. (10) Zakład opieki zdrowotnej ponosi koszty realizacji praw
pacjenta, o których mowa w art. 36 i 37, chyba \e przepisy odrębne
stanowią inaczej.
Rozdział 11
Prawo pacjenta do przechowywania rzeczy wartościowych w
depozycie
Art. 39. (11) Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej, o którym mowa w
art. 33 ust. 1, ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w
depozycie. Koszty realizacji tego prawa ponosi ten zakład opieki
zdrowotnej, chyba \e przepisy odrębne stanowią inaczej.
Art. 40. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres spisu przedmiotów oddawanych do depozytu,
2) sposób zabezpieczenia przedmiotów oddanych do depozytu,
3) sposób i warunki prowadzenia i przechowywania księgi depozytów
- uwzględniając zapewnienie właściwej realizacji prawa pacjenta, o którym
mowa w art. 39.
Rozdział 12
Rzecznik Praw Pacjenta
Art. 41. W celu ochrony praw pacjenta określonych w niniejszej
ustawie oraz w przepisach odrębnych ustanawia się Rzecznika Praw
Pacjenta, zwanego dalej "Rzecznikiem".
Art. 42. 1. Rzecznik jest centralnym organem administracji rządowej
właściwym w sprawach ochrony praw pacjentów określonych w niniejszej
ustawie oraz w przepisach odrębnych.
2. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad działalnością
Rzecznika.
3. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika
Praw Pacjenta, zwanego dalej "biurem".
Art. 43. Rzecznikiem mo\e zostać osoba spełniająca łącznie
następujące kryteria:
1) posiada co najmniej wykształcenie wy\sze i tytuł zawodowy magistra lub
inny równorzędny;
2) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo popełnione umyślnie;
3) stan jej zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie funkcji Rzecznika;
4) posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego
sprawowania funkcji Rzecznika.
Art. 44. 1. Rzecznik jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów
spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru.
2. Informację o naborze na stanowisko Rzecznika ogłasza się przez
umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie
biura oraz w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z
dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr
112, poz. 1198, z pózn. zm.3)) i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę i adres biura;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem pracy, wynikające z przepisów
prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
3. Termin, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, nie mo\e być krótszy ni\ 10
dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
4. Nabór na stanowisko Rzecznika przeprowadza zespół powołany
przez ministra właściwego do spraw zdrowia, liczący co najmniej 3 osoby,
których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych
kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe
kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na
które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
5. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust.
4, mo\e być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą
członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania
tej oceny.
6. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 5, mają
obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób
ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
7. W toku naboru zespół wyłania nie więcej ni\ trzech kandydatów,
których przedstawia Prezesowi Rady Ministrów.
8. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół
zawierający:
1) nazwę i adres biura;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę
kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej ni\ trzech najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań
określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
9. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie poprzez umieszczenie
informacji w Biuletynach Informacji Publicznej, o których mowa w ust. 2.
Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres biura;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona i nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania
w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o
niewyłonieniu kandydata.
10. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest
bezpłatne.
Art. 45. Rzecznik jest odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.
Rzecznik pełni obowiązki do dnia powołania następcy.
Art. 46. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy nie więcej
ni\ dwóch zastępców.
2. Prezes Rady Ministrów powołuje i odwołuje zastępców Rzecznika na
wniosek Rzecznika.
3. Zastępcą Rzecznika mo\e być osoba spełniająca łącznie
następujące kryteria:
1) posiada co najmniej wykształcenie wy\sze;
2) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo popełnione umyślnie;
3) stan jej zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie funkcji zastępcy
Rzecznika;
4) posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego
sprawowania funkcji zastępcy Rzecznika.
4. Jeden z zastępców Rzecznika jest obowiązany posiadać co najmniej
wykształcenie wy\sze w dziedzinie nauk medycznych i tytuł zawodowy
magistra lub równorzędny.
Art. 47. 1. Do zakresu działania Rzecznika nale\y:
1) prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentów;
2) prowadzenie postępowań w trybie art. 50-53;
3) w sprawach cywilnych wykonywanie zadań określonych w art. 55;
4) opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów projektów aktów
prawnych dotyczących ochrony praw pacjenta;
5) występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej bądz o wydanie lub zmianę aktów prawnych w zakresie
ochrony praw pacjenta;
6) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych
popularyzujących wiedzę o ochronie praw pacjenta;
7) współpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw, w szczególności z ministrem właściwym do spraw
zdrowia;
8) przedstawianie właściwym organom władzy publicznej, organizacjom i
instytucjom oraz samorządom zawodów medycznych ocen i wniosków
zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta;
9) współpraca z organizacjami pozarządowymi, społecznymi i zawodowymi,
do których celów statutowych nale\y ochrona praw pacjenta;
10) analiza skarg pacjentów w celu określenia zagro\eń i obszarów w
systemie ochrony zdrowia wymagających naprawy;
11) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub
zleconych przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Organy i instytucje, do których Rzecznik zwrócił się z wnioskami
określonymi w ust. 1 pkt 5 i 8, są obowiązane ustosunkować się do tych
wniosków w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania.
Art. 48. Rzecznik mo\e zwrócić się do Rzecznika Praw Obywatelskich
lub Rzecznika Praw Dziecka o podjęcie działań z zakresu ich kompetencji.
Art. 49. Rzecznik i zastępcy Rzecznika nie mogą prowadzić
działalności niedającej się pogodzić ze sprawowanym urzędem.
Art. 50. 1. Rzecznik wszczyna postępowanie wyjaśniające, je\eli
powezmie wiadomość co najmniej uprawdopodabniającą naruszenie praw
pacjenta, obejmującą w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy;
2) oznaczenie pacjenta, którego praw sprawa dotyczy;
3) zwięzły opis stanu faktycznego.
2. Wniosek kierowany do Rzecznika jest wolny od opłat.
3. Rzecznik mo\e wszcząć postępowanie wyjaśniające z własnej
inicjatywy, biorąc pod uwagę w szczególności uzyskane informacje co
najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw pacjenta.
Art. 51. Rzecznik po zapoznaniu się ze skierowanym do niego
wnioskiem mo\e:
1) podjąć sprawę,
2) poprzestać na wskazaniu wnioskodawcy przysługujących mu lub
pacjentowi środków prawnych,
3) przekazać sprawę według właściwości,
4) nie podjąć sprawy
- zawiadamiając o tym wnioskodawcę i pacjenta, którego sprawa dotyczy.
Art. 52. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 51 pkt 1, Rzecznik
mo\e:
1) samodzielnie prowadzić postępowanie wyjaśniające;
2) zwrócić się o zbadanie sprawy lub jej części do właściwych organów, w
szczególności organów nadzoru, prokuratury, kontroli państwowej,
zawodowej lub społecznej, zgodnie z ich kompetencjami.
2. Prowadząc postępowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Rzecznik
ma prawo:
1) zbadać, nawet bez uprzedzenia, ka\dą sprawę na miejscu;
2) \ądać zło\enia wyjaśnień, przedstawienia akt ka\dej sprawy
prowadzonej przez naczelne i centralne organy administracji państwowej,
organy administracji rządowej, organy organizacji pozarządowych,
społecznych i zawodowych, oraz organy jednostek organizacyjnych
posiadających osobowość prawną, a tak\e organy jednostek samorządu
terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych oraz
samorządów zawodów medycznych;
3) \ądać przedło\enia informacji o stanie sprawy prowadzonej przez sądy,
a tak\e prokuraturę i inne organy ścigania oraz \ądać do wglądu w biurze
akt sądowych i prokuratorskich oraz akt innych organów ścigania, po
zakończeniu postępowania i zapadnięciu rozstrzygnięcia;
4) zlecać sporządzanie ekspertyz i opinii.
3. Rzecznik odmawia ujawnienia nazwiska i innych danych osobowych
pacjenta, w tym tak\e wobec organów władzy publicznej, je\eli uzna to za
niezbędne dla ochrony praw tego pacjenta, chyba \e przepisy odrębne
stanowią inaczej.
Art. 53. 1. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego
Rzecznik mo\e:
1) wyjaśnić wnioskodawcy i pacjentowi, którego sprawa dotyczy, \e nie
stwierdził naruszenia praw pacjenta;
2) skierować wystąpienie do organu, organizacji lub instytucji, w których
działalności stwierdził naruszenie praw pacjenta; wystąpienie takie nie
mo\e naruszać niezawisłości sędziowskiej;
3) zwrócić się do organu nadrzędnego nad jednostką, o której mowa w pkt
2, z wnioskiem o zastosowanie środków przewidzianych w przepisach
prawa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Rzecznik informuje o
niestwierdzeniu naruszenia praw pacjenta tak\e podmiot udzielający
świadczeń zdrowotnych, którego zarzut naruszenia tych praw dotyczył.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wnioskodawcy
przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Art. 127 ż 3
Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
4. W wystąpieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Rzecznik formułuje
opinie lub wnioski co do sposobu załatwiania sprawy, a tak\e mo\e \ądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji
słu\bowych.
5. Organ, organizacja lub instytucja, do których zostało skierowane
wystąpienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, są obowiązane niezwłocznie,
nie pózniej jednak ni\ w terminie 30 dni, poinformować Rzecznika o
podjętych działaniach lub zajętym stanowisku. W przypadku gdy Rzecznik
nie podziela tego stanowiska, mo\e zwrócić się do właściwego organu
nadrzędnego z wnioskiem o zastosowanie środków przewidzianych w
przepisach prawa.
Art. 54. W zakresie nieuregulowanym w art. 49-53 do postępowania
prowadzonego przez Rzecznika stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Art. 55. W sprawach cywilnych dotyczących naruszenia praw
pacjenta, określonych w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych,
Rzecznik mo\e z urzędu lub na wniosek strony:
1) \ądać wszczęcia postępowania,
2) brać udział w toczącym się postępowaniu
- na prawach przysługujących prokuratorowi.
Art. 56. Rzecznicy Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, o których
mowa w przepisach ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z pózn. zm.4)) są pracownikami
biura i wykonują swoje zadania przy pomocy tego biura.
Art. 57. Organizację biura i jego szczegółowy sposób działania określa
statut nadany, w drodze zarządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 58. 1. Rzecznik przedstawia corocznie Radzie Ministrów, nie
pózniej ni\ do dnia 31 lipca roku następnego, sprawozdanie dotyczące
przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, nie
pózniej ni\ do dnia 31 sierpnia roku następnego, sprawozdanie, o którym
mowa w ust. 1, wraz ze swoim stanowiskiem w sprawie tego
sprawozdania.
Rozdział 13
Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentów
Art. 59. 1. Przez praktykę naruszającą zbiorowe prawa pacjentów
rozumie się:
1) bezprawne zorganizowane działania lub zaniechania podmiotów
udzielających świadczeń zdrowotnych,
2) stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporów zbiorowych akcji protestacyjnej lub
strajku przez organizatora strajku
- mające na celu pozbawienie pacjentów praw lub ograniczenie tych praw,
w szczególności podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie
jest zbiorowym prawem pacjentów suma praw indywidualnych.
2. Zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentów.
3. Ochrona zbiorowych praw pacjentów przewidziana w ustawie nie
wyłącza ochrony wynikającej z innych ustaw, w szczególności z przepisów
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, przepisów o ochronie konkurencji i
konsumentów oraz przepisów o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom
rynkowym.
Art. 60. Stroną postępowania jest ka\dy, kto wnosi o wydanie decyzji
w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjentów lub wobec
którego zostało wszczęte postępowanie w sprawie stosowania takiej
praktyki. Do wnoszącego o wydanie decyzji w sprawie praktyki
naruszającej zbiorowe prawa pacjentów stosuje się przepisy art. 50 ust. 1
i 2.
Art. 61. 1. W postępowaniu w sprawie stosowania praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentów Rzecznik ma prawo \ądać
przedstawienia dokumentów oraz wszelkich informacji dotyczących
okoliczności stosowania praktyk, co do których istnieje uzasadnione
podejrzenie, i\ mają charakter praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentów, w terminie nie dłu\szym ni\ 30 dni od dnia otrzymania
\ądania.
2. śądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) wskazanie zakresu informacji;
2) wskazanie celu \ądania;
3) wskazanie terminu udzielenia informacji;
4) pouczenie o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie
informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.
3. Ka\dy ma prawo składania na piśmie - z własnej inicjatywy lub na
prośbę Rzecznika - wyjaśnień odnoszących się do istotnych okoliczności
sprawy dotyczącej naruszenia praw pacjentów.
Art. 62. Rzecznik wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w
sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów i
zawiadamia o tym strony.
Art. 63. 1. Rzecznik odmawia, w drodze decyzji, wszczęcia
postępowania, je\eli działanie lub zaniechanie w sposób oczywisty nie
spełnia przesłanek określonych w art. 59 ust. 1 lub je\eli wnoszący o
wydanie decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa
pacjentów nie uprawdopodobnił pozbawienia pacjentów ich praw lub
ograniczenia tych praw.
2. Rzecznik mo\e odmówić, w drodze decyzji, wszczęcia
postępowania, je\eli uzna to za uzasadnione.
Art. 64. 1. W przypadku wydania przez Rzecznika decyzji o uznaniu
praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentów nakazuje on jej
zaniechanie lub wskazuje działania niezbędne do usunięcia skutków
naruszenia zbiorowych praw pacjentów, wyznaczając terminy podjęcia
tych działań. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Rzecznik mo\e nało\yć na
podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych albo organizatora strajku
obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu
realizacji działań niezbędnych do zaniechania praktyki naruszającej
zbiorowe prawa pacjentów lub usunięcia skutków naruszenia zbiorowych
praw pacjentów.
3. Nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. 1, je\eli podmiot
udzielający świadczeń zdrowotnych albo organizator strajku zaprzestał
stosowania praktyki, o której mowa w art. 59 ust. 1.
4. W przypadku określonym w ust. 3 Rzecznik wydaje decyzję o
uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentów i stwierdzającą
zaniechanie jej stosowania.
5. Cię\ar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3,
spoczywa na podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych albo
organizatorze strajku.
Art. 65. Decyzje Rzecznika są ostateczne. W zakresie
nieuregulowanym w przepisach niniejszego rozdziału i rozdziału 14 do
postępowania w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentów stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego.
Art. 66. 1. Na decyzję Rzecznika przysługuje skarga do sądu
administracyjnego.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę niezwłocznie.
Art. 67. Nie wszczyna się postępowania w sprawie stosowania praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentów, je\eli od końca roku, w którym
zaprzestano ich stosowania, upłynął rok.
Rozdział 14
Kary pienię\ne
Art. 68. Rzecznik nakłada na podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizatora strajku, w drodze decyzji, karę pienię\ną
do wysokości 500.000 złotych w przypadku niepodjęcia działań
określonych w decyzji, o której mowa w art. 64 ust. 1, w terminie w niej
wskazanym.
Art. 69. W przypadku nieprzekazania na \ądanie Rzecznika
dokumentów oraz informacji, o których mowa w art. 61, Rzecznik nakłada,
w drodze decyzji, na podmiot, do którego skierowano \ądanie, karę
pienię\ną do wysokości 50.000 złotych.
Art. 70. Przy ustalaniu wysokości kar pienię\nych, o których mowa w
art. 68 i 69, nale\y uwzględnić w szczególności okres, stopień oraz
okoliczności naruszenia przepisów ustawy, a tak\e uprzednie naruszenie
przepisów ustawy.
Art. 71. 1. Środki finansowe pochodzące z kar pienię\nych, o których
mowa w art. 68 i 69, stanowią dochód bud\etu państwa.
2. Kara pienię\na podlega ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 15
Przepis końcowy
Art. 72. (12) Ustawa wchodzi w \ycie w terminie określonym w
ustawie - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku
Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o
konsultantach w ochronie zdrowia.
______
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 21, poz. 125, Nr 115, poz. 793 i Nr 176, poz.
1243 oraz z 2008 r. Nr 63, poz. 394, Nr 67, poz. 411, Nr 141, poz. 888 i
Nr 171, poz. 1056.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121,
poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr
236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z
2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 208, poz. 1534, z 2007 r. Nr 17, poz.
95, Nr 82, poz. 558, Nr 191, poz. 1368 i 1369 i Nr 200, poz. 1445 oraz z
2008 r. Nr 67, poz. 411 i Nr 192, poz. 1180.
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153,
poz. 1271, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr
132, poz. 1110.
4)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11,
poz. 95, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2005 r. Nr 141, poz. 1183, Nr
167, poz. 1398 i Nr 175, poz. 1462, z 2007 r. Nr 112, poz. 766 i Nr 121,
poz. 831 oraz z 2008 r. Nr 180, poz. 1108.
1)
Art. 3 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez art. 8 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
2)
Art. 3 ust. 1 pkt 5 zmieniony przez art. 8 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
3)
Art. 3 ust. 1 pkt 6 zmieniony przez art. 8 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
4)
Art. 3 ust. 1 pkt 7 uchylony przez art. 8 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
5)
Art. 33 ust. 1 zmieniony przez art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
6)
Art. 35 ust. 1 zmieniony przez art. 8 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
7)
Art. 35 ust. 3 zmieniony przez art. 8 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 24 kwietnia
2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach
w ochronie zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
8)
Art. 36 zmieniony przez art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
9)
Art. 37 zmieniony przez art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
10)
Art. 38 zmieniony przez art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
11)
Art. 39 zmieniony przez art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
12)
Art. 72 zmieniony przez art. 8 pkt 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie
zdrowia (Dz.U.09.76.641) z dniem 5 czerwca 2009 r.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta141 Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw PacjentaUstawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta(1)Ustawa o prawach pacjentaustawa o prawach pacjentaustawa o prawach pacjentaUSTAWA z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jednolity)Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta D20090417Lj2007 04 Nowoczesna metoda oceny rehabilitacji u pacjentów po endoprototezoplastyce st biodrowegoWystępowanie zakażeń wśród pacjentów po zabiegachUstawa o Rzeczniku Praw Obywatelskichustawa o rzeczniku praw dzieckaAnaliza czynników wpływających na powrót do pracy pacjentów po aloplastyce całkowitej stawu biodroweWszystko o prawach pacjentaOcena jakości zycia pacjentów po endoprptezie stawu biodrowegoDALSZE LOSY I JAKOŚĆ ŻYCIA PACJENTÓW PO ODBYTYM LECZENIUwięcej podobnych podstron