IDZ DO
IDZ DO
PRZYKŁADOWY ROZDZIAŁ
PRZYKŁADOWY ROZDZIAŁ
Visual C# .NET.
SPIS TRE CI
SPIS TRE CI
Encyklopedia
KATALOG KSIĄŻEK
KATALOG KSIĄŻEK
Autor: Microsoft Corporation
KATALOG ONLINE
KATALOG ONLINE Tłumaczenie: Tomasz Miszkiel
ISBN: 83-7197-819-7
Tytuł oryginału: Microsoft Visual C# .Net
ZAMÓW DRUKOWANY KATALOG
ZAMÓW DRUKOWANY KATALOG
Language Reference
Format: B5, stron: 390
TWÓJ KOSZYK
TWÓJ KOSZYK
Książka zawiera oficjalną dokumentację języka Visual C# .NET. C# jest jednym
DODAJ DO KOSZYKA
DODAJ DO KOSZYKA
z podstawowych języków dostępnych na platformie .NET, łączącym w sobie największe
zalety Javy i C++. Visual C#. NET. Encyklopedia to doskonałe uzupełnienie
dokumentacji dostępnej w formie elektronicznej, niezbędne dla każdego programisty
CENNIK I INFORMACJE
CENNIK I INFORMACJE
korzystającego z C#. Poza szczegółowym opisem języka, a także kompilatora C#,
zawiera ona wiele przykładów gotowych do wykorzystania w konkretnych aplikacjach.
ZAMÓW INFORMACJE
ZAMÓW INFORMACJE
Jest to książka, do której będziesz często powracał.
O NOWO CIACH
O NOWO CIACH
Omówiono:
ZAMÓW CENNIK
ZAMÓW CENNIK
" Typy
" Modyfikatory
" Polecenia
CZYTELNIA
CZYTELNIA
" Przestrzenie nazw
" Operatory
FRAGMENTY KSIĄŻEK ONLINE
FRAGMENTY KSIĄŻEK ONLINE
" Przekształcenia
" Dyrektywy preprocesora
" Atrybuty
" Tworzenie dokumentacji w XML
Wydawnictwo Helion
ul. Chopina 6
44-100 Gliwice
tel. (32)230-98-63
e-mail: helion@helion.pl
Spis treści
RozdziaI 1. Wprowadzenie do języka C# 9
Programowanie w C#............................................................................................................9
Ogólna struktura programu napisanego w języku C#.............................................................. 10
RozdziaI 2. SIowa kluczowe języka C# 13
Słowa kluczowe.................................................................................................................. 13
Modyfikatory ..................................................................................................................... 14
Modyfikatory dostępu.................................................................................................... 15
abstract ........................................................................................................................ 25
const............................................................................................................................ 27
event............................................................................................................................ 29
extern........................................................................................................................... 35
override........................................................................................................................ 36
readonly ....................................................................................................................... 38
sealed........................................................................................................................... 40
static............................................................................................................................ 40
unsafe .......................................................................................................................... 43
virtual .......................................................................................................................... 44
volatile......................................................................................................................... 46
Przekształcenia................................................................................................................... 47
explicit......................................................................................................................... 47
implicit......................................................................................................................... 49
operator........................................................................................................................ 50
Słowa kluczowe dostępu ..................................................................................................... 52
base ............................................................................................................................. 52
this............................................................................................................................... 54
Słowa kluczowe instrukcji ................................................................................................... 56
Instrukcje wyboru ......................................................................................................... 56
Instrukcje iteracyjne ...................................................................................................... 62
Instrukcje skoku............................................................................................................ 74
Instrukcje obsługi wyjątków........................................................................................... 80
Instrukcje checked i unchecked ...................................................................................... 87
Instrukcja fixed ............................................................................................................. 93
Instrukcja lock .............................................................................................................. 95
4 Spis treści
Słowa kluczowe literałów.................................................................................................... 97
null .............................................................................................................................. 97
true.............................................................................................................................. 97
false............................................................................................................................. 98
Słowa kluczowe operatorów ................................................................................................ 99
as............................................................................................................................... 100
is ............................................................................................................................... 101
new............................................................................................................................ 103
sizeof ......................................................................................................................... 107
typeof ........................................................................................................................ 108
true............................................................................................................................ 110
false........................................................................................................................... 111
stackalloc ................................................................................................................... 112
Słowa kluczowe parametrów ............................................................................................. 113
params ....................................................................................................................... 114
ref.............................................................................................................................. 115
out............................................................................................................................. 116
Słowa kluczowe przestrzeni nazw ...................................................................................... 117
namespace.................................................................................................................. 117
using.......................................................................................................................... 119
Słowa kluczowe typów...................................................................................................... 122
Typy bezpośrednie ...................................................................................................... 123
Opakowywanie i rozpakowywanie................................................................................ 149
Typy referencyjne....................................................................................................... 152
Tabele typów.............................................................................................................. 163
RozdziaI 3. Język C# 171
Operatory......................................................................................................................... 171
Operatory przeciążalne ................................................................................................ 172
Operator [ ] ................................................................................................................ 173
Operator () ................................................................................................................. 174
Operator .................................................................................................................... 175
Operator +.................................................................................................................. 176
Operator -................................................................................................................... 177
Operator *.................................................................................................................. 178
Operator /................................................................................................................... 179
Operator %................................................................................................................. 180
Operator &................................................................................................................. 180
Operator | ................................................................................................................... 181
Operator ^ .................................................................................................................. 182
Operator !................................................................................................................... 183
Operator ~.................................................................................................................. 184
Operator =.................................................................................................................. 184
Operator <.................................................................................................................. 185
Operator >.................................................................................................................. 186
Operator ?: ................................................................................................................. 187
Operator ++................................................................................................................ 188
Operator -- ................................................................................................................. 189
Operator && .............................................................................................................. 190
Operator ||................................................................................................................... 191
Spis treści 5
Operator <<................................................................................................................ 193
Operator >>................................................................................................................ 194
Operator ==................................................................................................................ 195
Operator !=................................................................................................................. 196
Operator <=................................................................................................................ 197
Operator >=................................................................................................................ 198
Operator +=................................................................................................................ 199
Operator -=................................................................................................................. 200
Operator *=................................................................................................................ 200
Operator /=................................................................................................................. 201
Operator %=............................................................................................................... 202
Operator &=............................................................................................................... 203
Operator |= ................................................................................................................. 204
Operator ^= ................................................................................................................ 205
Operator <<=.............................................................................................................. 206
Operator >>=.............................................................................................................. 207
Operator ->................................................................................................................. 208
Atrybuty .......................................................................................................................... 209
Wprowadzenie do atrybutów........................................................................................ 209
AttributeUsage............................................................................................................ 216
Conditional................................................................................................................. 217
Obsolete..................................................................................................................... 219
Przewodnik po atrybutach............................................................................................ 220
Deklaracje........................................................................................................................ 226
Składniki.......................................................................................................................... 229
Składniki przestrzeni nazw........................................................................................... 229
Składniki struktur........................................................................................................ 230
Składniki klas ............................................................................................................. 230
Inne składniki ............................................................................................................. 231
Dostęp do składników.................................................................................................. 231
Dostępność deklarowana.............................................................................................. 231
Dziedziny dostępności ................................................................................................. 232
Dostęp chroniony do składników .................................................................................. 235
Ograniczenia dostępności............................................................................................. 236
Dyrektywy preprocesora ................................................................................................... 237
#if.............................................................................................................................. 238
#else .......................................................................................................................... 239
#elif ........................................................................................................................... 239
#endif......................................................................................................................... 240
#define....................................................................................................................... 240
#undef........................................................................................................................ 241
#warning .................................................................................................................... 242
#error......................................................................................................................... 242
#line........................................................................................................................... 243
#region....................................................................................................................... 244
#endregion.................................................................................................................. 244
Tablice............................................................................................................................. 245
Tablice jednowymiarowe ............................................................................................. 245
Tablice wielowymiarowe ............................................................................................. 247
Tablice nieregularne .................................................................................................... 248
6 Spis treści
Przekazywanie tablic za pomocą ref i out ...................................................................... 250
Przewodnik po tablicach .............................................................................................. 252
Konstruktory i destruktory................................................................................................. 257
Konstruktory klas........................................................................................................ 257
Konstruktory struktur .................................................................................................. 264
Destruktory ................................................................................................................ 265
Indeksatory ...................................................................................................................... 268
Deklaracja indeksatora................................................................................................. 268
Porównanie indeksatorów z właściwościami.................................................................. 271
Indeksatory interfejsu .................................................................................................. 272
Przewodnik po indeksatorach....................................................................................... 275
Właściwości..................................................................................................................... 278
Deklaracja właściwości................................................................................................ 279
Akcesory.................................................................................................................... 281
Właściwości interfejsów .............................................................................................. 287
Przewodnik po właściwościach..................................................................................... 289
Sygnatury i przeciążanie.................................................................................................... 295
Zasięg.............................................................................................................................. 296
Ogólne reguły rządzące zasięgami ................................................................................ 296
Ukrywanie nazw ......................................................................................................... 299
Ukrywanie przez zagnieżdżenie.................................................................................... 299
Ukrywanie przez dziedziczenie..................................................................................... 300
Przekazywanie parametrów ............................................................................................... 302
Metoda Main.................................................................................................................... 307
Wartości zwracane ...................................................................................................... 308
Argumenty z wiersza poleceń....................................................................................... 309
Przewodnik po metodach warunkowych ............................................................................. 310
Przewodnik po delegacjach................................................................................................ 313
Przewodnik po zdarzeniach ............................................................................................... 319
Dokumentacja XML ......................................................................................................... 326
Znaczniki w komentarzach........................................................................................... 326
Przetwarzanie pliku XML ............................................................................................ 339
Dodatek A Opcje kompilatora języka C# 343
Budowanie programu z wiersza poleceń.............................................................................. 343
Opcje kompilatora C# wykaz z podziałem na kategorie.................................................... 345
Opcje kompilatora C# wykaz alfabetyczny ..................................................................... 347
@ (określenie pliku odpowiedzi)........................................................................................ 349
/addmodule (import metadanych) ....................................................................................... 350
/baseaddress (określenie adresu bazowego biblioteki DLL)................................................... 350
/bugreport (tworzenie informacji o wystąpieniu problemu) ................................................... 351
/checked (kontrola przepełnienia arytmetycznego)............................................................... 352
/codepage (określenie strony kodowej dla plików z kodem zródłowym)................................. 353
/debug (generowanie informacji diagnostycznych)............................................................... 353
/define (definicja preprocesora).......................................................................................... 354
/doc (przetwarzanie komentarzy dokumentacji) ................................................................... 355
/filealign (określenie rozmiaru sekcji) ................................................................................. 356
/fullpaths (określenie pełnej ścieżki dostępu do pliku) .......................................................... 357
/help, /? (wyświetlenie informacji dotyczących opcji kompilatora) ........................................ 357
/incremental (umożliwienie kompilacji przyrostowej) .......................................................... 358
Spis treści 7
/lib (określenie lokalizacji odwołania do złożeń).................................................................. 359
/linkresource (odnośnik do zasobu .NET Framework).......................................................... 360
/main (określenie lokalizacji metody Main)......................................................................... 361
/noconfig (ignorowanie pliku csc.rsp)................................................................................. 362
/nologo (usunięcie informacji o kompilatorze) ........................................................................ 363
/nostdlib (pominięcie biblioteki standardowej)..................................................................... 363
/nowarn (pominięcie określonych ostrzeżeń)......................................................................... 364
/optimize (włączenie lub wyłączenie optymalizacji)............................................................. 364
/out (określenie nazwy pliku wyjściowego) ......................................................................... 365
/recurse (przeszukanie podkatalogów w celu odnalezienia plików zródłowych) ...................... 366
/reference (import metadanych).......................................................................................... 367
/resource (umieszczenie zasobu w pliku wyjściowym) ......................................................... 368
/target (określenie formatu pliku wyjściowego) ................................................................... 369
/unsafe (uaktywnienie trybu nienadzorowanego).................................................................. 372
/utf8output (wyświetlenie komunikatów kompilatora w kodzie UTF-8) ................................. 373
/warn (określenie poziomu ostrzeżeń)................................................................................. 373
/warnaserror (traktowanie ostrzeżeń na równi z błędami)...................................................... 374
/win32icon (importowanie pliku .ico) ................................................................................. 375
/win32res (importowanie pliku zasobów Win32) ................................................................. 376
Skorowidz 377
Wynik
Dodatkowe przykłady wykorzystania słowa kluczowego this znajdują się w punktach
poświęconych słowom kluczowym class (strona 153) i struct (strona 142).
Słowa kluczowe instrukcji
Instrukcje są wykonywane w trakcie działania programu. Poza nielicznymi wyjątkami
opisanymi w niniejszej książce, instrukcje są wykonywane kolejno, zgodnie z ich zapi-
sem w pliku programu.
Kategoria SIowa kIuczowe C#
Instrukcje wyboru , , ,
Instrukcje iteracyjne , , , ,
Instrukcje skoków , , , ,
Instrukcje obsługi wyjątków , - ,
Instrukcje i ,
Instrukcja
Instrukcja
Instrukcje wyboru
Instrukcja wyboru sprawia, że program jest wykonywany w określonym miejscu, które
zależy od wartości wyrażenia warunkowego (true lub false).
W instrukcjach wyboru korzystamy z następujących słów kluczowych:
14 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
if-else
Instrukcja if jest instrukcją kontroli przebiegu programu. Za pomocą tej instrukcji wy-
konywany jest określony fragment kodu, jeżeli wyrażenie warunkowe przyjmie wartość
logiczną true.
gdzie:
wyrażenie
Wyrażenie, które może być niejawnie przekształcone w typ bool lub inny typ
zawierający przeciążone operatory true i false.
instrukcja1
Instrukcja wewnętrzna (lub zestaw instrukcji), która zostanie wykonana, jeśli
wyrażenie ma wartość true.
instrukcja2
Instrukcja wewnętrzna (lub zestaw instrukcji), która zostanie wykonana, jeśli
wyrażenie ma wartość false.
Uwagi
Jeśli wyrażenie przyjmie wartość true, to wykonywana jest instrukcja1.Jeśli istnieje
opcjonalna sekcja else, a wyrażenie przyjmuje wartość false, to wykonywana jest in-
strukcja2. Po wykonaniu instrukcji warunkowej if następuje przejście do następnej in-
strukcji programu.
W instrukcji warunkowej if można umieścić bloki kodu, które są wykonywane w zależ-
ności od wartości wyrażenia warunkowego (aby instrukcja if została wykonana, wyra-
żenie warunkowe musi przyjąć wartość true lub false). W blokach można umieścić
wiele instrukcji, których wykonanie zależy od wartości wyrażenia warunkowego.
Wewnątrz wyrażenia warunkowego można umieścić dowolne instrukcje. Wyraże-
niem może być kolejna zagnieżdżona instrukcja warunkowa if. Należy przy tym pa-
miętać, że sekcja else odnosi się do ostatniej (najbardziej zagnieżdżonej) instrukcji
if, na przykład:
SIowa kIuczowe instrukcji 15
Jeżeli warunek nie będzie spełniony (przyjmie wartość false), to na ekranie zo-
stanie wyświetlony tekst . Aby powiązać blok z warunkiem
, trzeba skorzystać z nawiasów klamrowych:
W tym przypadku łańcuch jest wyświetlany, jeśli warunek przyj-
muje wartość false.
Przykład
W niniejszym przykładzie znajduje się program, który na podstawie wprowadzonego
przez użytkownika znaku z klawiatury sprawdza, czy znak ten jest literą alfabetu. Jeśli
wprowadzono literę alfabetu, program sprawdza, czy jest to mała, czy wielka litera.
W każdym przypadku na ekranie pojawia się odpowiedni komunikat.
Przykładowe dane:
Przykładowy wynik:
Poniżej przedstawiono kilka innych wyników działania tego programu:
Uruchomienie 2
16 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Uruchomienie 3
Dzięki konstrukcji else-if można rozszerzyć instrukcję warunkową o większą liczbę wa-
runków, na przykład:
Przykład
Poniższy program służy do sprawdzania, czy użytkownik wprowadził małą literę, wiel-
ką literę, czy cyfrę. Inne znaki nie należą do grupy znaków alfanumerycznych. W pro-
gramie wykorzystano konstrukcję else-if.
Przykładowe dane
Przykładowy wynik:
Uruchomienie 2
SIowa kIuczowe instrukcji 17
Uruchomienie 3
Uruchomienie 4
Zobacz także:
switch
switch
Instrukcja switch należy do grupy instrukcji sterujących przebiegiem programu. Za po-
mocą tej instrukcji można wykonać odpowiedni blok kodu zródłowego w zależności od
wartości wyrażenia sterującego. Oto składnia instrukcji switch:
h
gdzie:
wyrażenie
Wyrażenie całkowitoliczbowe.
instrukcja
Wewnętrzna instrukcja (lub blok instrukcji), która jest wykonywana, gdy wyrażenie
przyjmie jedną z wartości wymienionych w instrukcji switch (jest to blok zawarty
w sekcji case). Gdy wyrażenie nie przyjmie żadnej wartości wymienionej
w instrukcji switch, wykonywany jest kod zawarty w sekcji default.
instrukcja-skoku
Instrukcja, która powoduje wyjście z danej sekcji case.
wyrażenie-stałe
W zależności od wartości tego wyrażenia wykonywany jest blok instrukcji
znajdujący się w odpowiedniej sekcji case.
Uwagi
Po wyznaczeniu wartości wyrażenia instrukcji switch następuje wykonywanie bloku
kodu tej sekcji case, której wyrażenie stałe ma taką samą wartość jak wyrażenie. W in-
strukcji switch można umieścić dowolną liczbę sekcji case, ale nie można zastosować
18 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
dwóch sekcji case, których wartość wyrażenia stałego jest taka sama. Wykonywanie in-
strukcji switch rozpoczyna się od wybranego bloku, a kończy na instrukcji skoku, która
powoduje wyjście z sekcji case.
Należy zauważyć, że odpowiednia instrukcja skoku jest wymagana na końcu bloku ko-
du w każdej sekcji case oraz w sekcji default. W przeciwieństwie do odpowiednika in-
strukcji switch w języku C++, C# nie zapewnia domyślnego przejścia z jednej etykiety
case do następnej. Aby umożliwić przejście pomiędzy określonymi etykietami, należy
skorzystać z instrukcji goto w odpowiednim bloku case lub default.
Jeśli wyrażenie ma wartość, która nie pasuje do wartości żadnego wyrażenia stałego
etykiet case, sterowanie przechodzi do instrukcji zawartych w sekcji oznaczonej ety-
kietą default (umieszczenie tej etykiety w instrukcji switch jest opcjonalne). Jeśli in-
strukcja switch nie zawiera etykiety default, następuje wyjście z instrukcji.
Przykład
Przykładowe dane:
SIowa kIuczowe instrukcji 19
Przykładowy wynik
W powyższym przykładzie jako wyrażenia użyto zmiennej typu całkowitego o nazwie .
Można również skorzystać bezpośrednio ze zmiennej typu string o nazwie , wówczas
instrukcja switch przyjmie postać:
Zobacz także:
if
Instrukcje teracyjne
Za pomocą instrukcji iteracyjnych można tworzyć pętle. Instrukcje iteracyjne wykonują
instrukcję wewnętrzną określoną ilość razy, aż do wystąpienia warunku kończącego
działanie pętli. Instrukcje wykonywane są w porządku, w jakim wystąpiły w tekście
programu (wyjątkiem jest instrukcja skoku).
Poniższe słowa kluczowe są wykorzystywane w instrukcjach iteracyjnych:
do
Instrukcja do służy do wielokrotnego wykonywania instrukcji wewnętrznej (lub bloku
instrukcji), aż do momentu, gdy określone wyrażenie przyjmie wartość false. Oto skład-
nia instrukcji do:
h
gdzie:
wyrażenie
Jest to wyrażenie, które może być niejawnie przekształcone w wyrażenie
boolowskie lub w typ zawierający przeciążone operatory true i false.
20 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wyrażenie to służy do sprawdzania, czy warunek kończący działanie pętli
został osiągnięty.
instrukcja
Wewnętrzna instrukcja (lub blok instrukcji) do wykonania.
Uwagi
W przeciwieństwie do instrukcji while, w instrukcji do wartość wyrażenia jest oblicza-
na po wykonaniu wewnętrznego bloku instrukcji, co sprawia, że blok ten jest wykony-
wany przynajmniej raz.
Przykład
Wynik
Przykład
W tym przykładzie pokazano sytuację, w której wyrażenie ma zawsze wartość false,
lecz mimo to pętla zostanie wykonana tylko raz.
SIowa kIuczowe instrukcji 21
Wynik
for
Pętle for służą do wielokrotnego wykonywania wewnętrznej instrukcji (lub bloku in-
strukcji), aż do momentu, gdy określone wyrażenie przyjmie wartość false. Oto skład-
nia pętli for:
gdzie:
inicjatory
Szereg wyrażeń lub instrukcji przypisania inicjujący liczniki pętli. Wyrażenia
i instrukcje przypisania są oddzielone od siebie za pomocą przecinka.
wyrażenie
Jest to wyrażenie, które może być niejawnie przekształcone w wyrażenie
boolowskie lub w typ zawierający operatory przeciążone true i false. Wyrażenie
to służy do sprawdzania, czy warunek kończący działanie pętli został osiągnięty.
iteratory
Instrukcja (lub blok instrukcji) służąca do inkrementacji lub dekrementacji
wartości liczników pętli.
instrukcja
Wewnętrzna instrukcja (lub blok instrukcji) danej pętli.
Uwagi
Instrukcja for jest wykonywana w następujący sposób:
Najpierw są wyznaczane wartości inicjatorów.
Następnie sprawdzana jest wartość logiczna wyrażenia. Jeśli wyrażenie ma
wartość true, następuje wykonanie wewnętrznego bloku instrukcji, po czym
wyznaczana jest wartość iteratorów.
Jeśli wyrażenie ma wartość logiczną false, następuje wyjście z pętli.
W instrukcji for najpierw sprawdzana jest wartość logiczna wyrażenia, co sprawia, że
blok wewnętrzny pętli może w ogóle nie zostać wykonany.
Wszystkie wyrażenia sterujące pętlą for są opcjonalne, dzięki czemu można tworzyć
pętle nieskończone, na przykład:
22 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Przykład
Wynik
foreach, in
Instrukcja foreach służy do wielokrotnego wykonywania grupy instrukcji wewnętrz-
nych dla każdego elementu znajdującego się w tablicy lub w obiekcie kolekcji. W in-
strukcji foreach jest przeprowadzana iteracja po elementach kolekcji w celu uzyskania
określonych informacji. Instrukcja ta nie powinna być wykorzystywana do zmiany za-
wartości tablicy lub obiektu kolekcji, ponieważ dokonywanie takich zmian może mieć
nieprzewidywalne skutki. Oto składnia instrukcji foreach:
h n
gdzie:
typ
Typ identyfikatora.
identyfikator
Zmienna iteracyjna reprezentująca element kolekcji.
wyrażenie
Kolekcja obiektów lub wyrażenie typu tablicowego. Typ elementów kolekcji
musi być przekształcalny do typu zmiennej iteracyjnej.
instrukcja
Wewnętrzna instrukcja (lub blok instrukcji) do wykonania.
SIowa kIuczowe instrukcji 23
Uwagi
Instrukcja wewnętrzna jest wykonywana dla każdego elementu znajdującego się w ta-
blicy lub kolekcji. Po wykonaniu iteracji po wszystkich elementach kolekcji, sterowanie
przekazywane jest do następnej instrukcji umieszczonej poniżej bloku foreach.
Więcej informacji na temat słowa kluczowego foreach (łącznie z przykładami zastoso-
wań) znajduje się w podpunktach:
Wykorzystanie instrukcji foreach z tablicami.
Wykorzystanie instrukcji foreach z kolekcjami.
Wykorzystanie instrukcji foreach z tablicami
Przy korzystaniu z instrukcji foreach i tablicy, wewnętrzna instrukcja (lub blok instruk-
cji) jest wykonywana dla każdego elementu tablicy.
Przykład
W niniejszym przykładzie znajduje się program, który służy do wyznaczania liczby
wszystkich liczb parzystych i nieparzystych zawartych w tablicy. Każdy typ (parzysty
i nieparzysty) posiada swój własny licznik, przechowujący liczbę wystąpień danego typu.
Wynik
Zobacz także:
foreach, in (strona 65); Tablice (strona 245).
24 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wykorzystanie instrukcji foreach z kolekcjami
Aby było możliwe przeprowadzenie iteracji po elementach kolekcji, kolekcja musi spełnić
określone wymagania. Na przykład w następującej instrukcji:
musi spełnić następujące wymagania:
Typ kolekcji:
Musi być jednym z typów: interface, class lub struct.
Musi zawierać metodę o nazwie , zwracającą typ, na przykład
(wyjaśniono poniżej).
Typ (klasa lub struktura) musi zawierać:
Właściwość o nazwie , zwracającą lub inny typ, który
może być przekształcony w . Właściwość zwraca aktualny
element kolekcji.
Metodę boolowską , która służy do przeprowadzania inkrementacji
licznika elementów i zwraca wartość logiczną true, jeśli po inkrementacji
występują jeszcze elementy w kolekcji.
Istnieją trzy sposoby tworzenia i wykorzystywania kolekcji:
1. Utworzenie kolekcji zgodnie z powyższymi instrukcjami. Taka kolekcja może
być wykorzystana tylko w programach napisanych w języku C#.
2. Utworzenie kolekcji w postaci ogólnej zgodnie z powyższymi zaleceniami,
z dodaniem implementacji interfejsu . Taka kolekcja może być
wykorzystana w innych językach programowania, na przykład w Visual Basic.
3. Skorzystanie z jednej z predefiniowanych kolekcji, które znajdują się w klasach
kolekcji.
Poniższe przykłady przedstawiają wyżej wymienione trzy sposoby tworzenia i wyko-
rzystywania kolekcji.
PrzykIad Przedstawia: Komentarz
Przykład 1 kolekcję dla programów W tym przykładzie utworzono kolekcję zgodnie
napisanych w języku C#. z powyższymi zaleceniami.
Przykład 2a kolekcję W tym przykładzie utworzono kolekcję zgodnie
ogólnodostępną. z powyższymi zaleceniami oraz zaimplementowano
interfejsy i .
Przykład 2b kolekcję ogólnodostępną Jest to kolekcja podobna do zdefiniowanej
zawierającą metodę w przykładzie 2a (różnica polega na zastosowaniu
. w wyliczeniu zdefiniowanym przez użytkownika
metody , odziedziczonej z interfejsu
).
Przykład 3 wykorzystanie jednej W tym przykładzie utworzono egzemplarz tablicy
z predefiniowanych mieszającej (za pomocą klasy ), której
SIowa kIuczowe instrukcji 25
klas kolekcji. składniki wykorzystano do manipulacji kolekcją.
Klasa reprezentuje słownikową strukturę
danych opartą o relację klucz-wartość Struktura ta
jest implementowana jako tablica mieszająca.
Więcej informacji dotyczących interfejsów i oraz klasy
znajduje się w System.Collections w .NET Framework SDK.
Przykład 1
26 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
Przykład 2a
W tym przykładzie powtórzono algorytm poprzedniego przykładu, ale zastosowano ogól-
nodostępną kolekcję, która może być wyliczana w programach napisanych w innych języ-
kach, na przykład w Visual Basic. Ogólnodostępny typ kolekcji musi zawierać imple-
mentację interfejsu znajdującego się w przestrzeni nazw .
SIowa kIuczowe instrukcji 27
Wynik
28 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Przykład 2b
Ten przykład jest podobny do poprzedniego. Różni się tylko tym, że wykorzystano tu
metodę , której implementacja znajduje się w wyliczeniu zdefiniowanym przez
użytkownika. Wyliczenie dziedziczy składniki interfejsu .
Instrukcja foreach wspiera wyliczenia wykorzystywane jednokrotnie. Jeśli wyliczenie
zawiera implementację interfejsu , to niezależnie od sposobu przerwania
pętli w stosunku do wyliczenia zostanie wywołana metoda .
SIowa kIuczowe instrukcji 29
Wynik
30 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Przykład 3
W tym przykładzie użyto predefiniowanej klasy . Dzięki wykorzystaniu
w programie przestrzeni nazw mamy dostęp do klasy
i jej składników. Aby dodać elementy do obiektu klasy , należy skorzystać
z metody .
Wynik
Zobacz także:
foreach, in (strona 65).
while
Instrukcja while służy do wielokrotnego wykonywania określonego bloku instrukcji, aż
do momentu, w którym wyrażenie kontrolne przyjmie wartość false. Oto składnia in-
strukcji while:
h
gdzie:
SIowa kIuczowe instrukcji 31
wyrażenie
Jest to wyrażenie kontrolne, które może być niejawnie przekształcone w typ
bool albo w inny typ zawierający przeciążone operatory true i false. Wyrażenie
kontrolne służy do sprawdzania, czy warunek kończący działanie pętli został
osiągnięty.
instrukcja
Wewnętrzna instrukcja (lub blok instrukcji) do wykonania.
Uwagi
Wartość wyrażenia kontrolnego jest wyznaczana przed wykonaniem wewnętrznego bloku
instrukcji, co sprawia, że pętla może w ogóle nie zostać wykonana.
Wykonywanie pętli może być przerwane za pomocą instrukcji break, goto, return lub
throw, które powodują wyjście z pętli. Aby przekazać sterowanie do następnej iteracji,
należy skorzystać z instrukcji continue.
Przykład
Wynik
Instrukcje skoku
Instrukcje skoku służą do rozgałęziania programu. Za pomocą tych instrukcji można
przekazać sterowanie w inne miejsce programu. Poniżej znajduje się wykaz słów klu-
czowych wykorzystywanych w instrukcjach skoku:
32 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
break
Instrukcja break powoduje przerwanie wykonywania najciaśniejszej pętli lub in-
strukcji warunkowej, w której się znajduje. Sterowanie jest przekazywane do najbliższej
instrukcji znajdującej się poniżej instrukcji przerwanej. Oto składnia instrukcji break:
Przykład
W tym przykładzie instrukcja sterująca pętli for zawiera licznik, którego wartość po-
winna się zmieniać od do . Zastosowano jednak instrukcję break, która przerywa
wykonywanie pętli, gdy licznik osiągnie wartość .
Wynik
Przykład
W tym przykładzie zastosowano instrukcję break wewnątrz instrukcji switch.
SIowa kIuczowe instrukcji 33
Wprowadzając:
Przykładowy wynik
Jeśli wprowadzimy wartość 4, wówczas otrzymamy:
continue
Instrukcja continue jest wykorzystywana podczas przekazywania sterowania do na-
stępnej iteracji występującej w danej instrukcji iteracyjnej (pętli). Oto składnia instruk-
cji continue:
n n
Przykład
W poniższym przykładzie znajduje się pętla for z licznikiem, którego wartości zmie-
niają się od do . Zastosowanie instrukcji continue umieszczonej w warunku
spowodowało, że blok programu umieszczonego pomiędzy instrukcją continue a koń-
cem pętli for nie został wykonany.
34 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
goto
Za pomocą instrukcji goto można przekazać sterowanie bezpośrednio do instrukcji
oznaczonej etykietą, czyli w określone miejsce programu. Oto składnia instrukcji goto:
gdzie:
identyfikator
Identyfikatorem jest etykieta.
wyrażenie-stałe
Jest to etykieta instrukcji case wewnątrz instrukcji switch.
Uwagi
W tabeli przedstawiono trzy postaci omawianej instrukcji. W pierwszej z nich identyfi-
kator oznacza etykietę znajdującą się w bieżącym bloku programu, w tym samym za-
sięgu leksykalnym lub w zasięgu zawierającym instrukcję goto.
Instrukcja goto jest zwykle wykorzystywana do przekazywania sterowania do określo-
nej etykiety case instrukcji switch albo do etykiety default instrukcji switch.
Za pomocą instrukcji goto można opuścić głęboko zagnieżdżone pętle.
Jeśli etykieta, do której odwołuje się instrukcja goto, nie była wcześniej wykorzystywa-
na w programie, wówczas w trakcie kompilacji może wystąpić ostrzeżenie.
Przykład
Przykład wykorzystania instrukcji goto w celu przekazania sterowania do określonej
etykiety case instrukcji switch znajduje się w punkcie switch na stronie 60.
Przykład
Poniższy przykład przedstawia wykorzystanie instrukcji goto w celu opuszczenia za-
gnieżdżonych pętli.
SIowa kIuczowe instrukcji 35
yródło
Przykładowy wynik
Przykład
36 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
W tym przykładzie instrukcja goto odwołuje się do etykiety , która jest poza zasięgiem
instrukcji goto. W trakcie kompilacji wystąpi błąd:
co oznacza, że nie istnieje etykieta w zasięgu instrukcji goto.
Do etykiety nie odwołano się wcześniej w programie, wobec czego w trakcie kompi-
lacji wystąpi ostrzeżenie.
Jeśli etykietę umieścimy na początku instrukcji rozpoczynającej pętlę for, będziemy
mogli skompilować i uruchomić program.
return
Instrukcja return powoduje przerwanie wykonywania metody, w której się znajduje i po-
wrót sterowania do miejsca, w którym metoda została wywołana. Za pomocą tej instrukcji
można również zwrócić wartość określonego wyrażenia. Jeśli dana metoda jest typu void,
wówczas nie trzeba korzystać z instrukcji return. Oto składnia instrukcji return:
n
gdzie:
wyrażenie
Wartość zwrócona przez daną metodę. Wyrażenie nie jest wykorzystywane
w metodach typu void.
Przykład
W poniższym przykładzie metoda zwraca wartość pola powierzch-
ni koła za pomocą zmiennej typu double.
SIowa kIuczowe instrukcji 37
Wynik
Instrukcje obsług wyjątków
Język C# posiada wbudowany system obsługi sytuacji wyjątkowych, zwanych krótko
wyjątkami (ang. exceptions), które mogą wystąpić w trakcie wykonywania programu.
Wyjątki są obsługiwane w specjalnych, wydzielonych blokach kodu zródłowego, do
których sterowanie ma dostęp tylko wtedy, gdy wystąpi sytuacja wyjątkowa. Do obsługi
wyjątków wykorzystuje się słowa kluczowe: try, catch, throw i finally.
Podrozdział składa się z następujących punktów:
throw
Instrukcja throw służy do zgłaszania sytuacji wyjątkowych, które wystąpiły podczas
wykonywania programu. Oto składnia instrukcji throw:
h
gdzie:
wyrażenie
Jest to obiekt wyjątku. Wyrażenie można opuścić, jeśli ponownie zgłaszany jest
wyjątek bieżącego obiektu w bloku catch.
38 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Uwagi
Zgłoszony wyjątek jest obiektem klasy pochodnej względem System.Exception, na
przykład:
Instrukcja throw najczęściej wykorzystywana jest z instrukcjami obsługi wyjątków try-
catch lub try-finally. Gdy dany wyjątek jest zgłaszany, następuje poszukiwanie odpo-
wiedniego bloku catch, który może obsłużyć ten wyjątek.
Przykład
W poniższym przykładzie pokazano sposób wykorzystania instrukcji throw w celu zgło-
szenia wyjątku.
Wynik
Wynikiem działania programu będzie wystąpienie wyjątku:
Przykład
Inne przykłady wykorzystania instrukcji throw znajdują się na stronie 80 ( try-catch ,
try-finally i try-catch-finally ).
try-catch
Instrukcja try-catch składa się z bloku try oraz jednego lub kilku bloków catch, które
określają odpowiednie sekcje obsługi wyjątków. Oto składnia instrukcji try-catch:
h
h
SIowa kIuczowe instrukcji 39
h
gdzie:
blok-try
Zawiera segment kodu zródłowego, w którym może wystąpić sytuacja
wyjątkowa.
deklaracja-wyjątku, dekaracja-wyjątku-1, deklaracja-wyjątku-2
Deklaracja obiektów wyjątku.
catch-blok, catch-blok-1, catch-blok-2
Bloki zawierają kod obsługi wyjątków.
Uwagi
W bloku blok-try znajduje się kod zródłowy, którego wykonanie może spowodować
wystąpienie wyjątku. Dany kod jest wykonywany aż do momentu zgłoszenia wyjątku
lub do chwili pomyślnego wykonania całego bloku blok-try. Na przykład w poniższy
fragment jest próbą konwersji jawnej obiektu null w wartość zmiennej typu int, która
zakończy się wystąpieniem wyjątku NullReferenceException:
Klauzula catch może być wykorzystana bez argumentów. Przechwytuje ona wówczas
wyjątek każdego typu. Taką klauzulę nazywamy ogólną klauzulą catch. Klauzuli catch
można także przekazać argument odziedziczony po klasie System.Exception, wówczas
klauzula zawiera kod obsługi określonego wyjątku, na przykład:
W jednej instrukcji try-catch można wykorzystać kilka klauzuli catch, przeznaczonych
do przechwytywania określonych wyjątków. Jeśli instrukcja zawiera kilka klauzuli catch,
należy umieścić je w odpowiednim porządku, bo w trakcie wystąpienia wyjątku klau-
zule catch są sprawdzane po kolei. Bardziej specyficzne wyjątki powinny być wychwy-
tywane wcześniej od wyjątków ogólnych.
W bloku catch można wykorzystać instrukcję throw. Wykorzystanie tej instrukcji
umożliwia ponowne zgłoszenie wyjątku, który wcześniej został przechwycony przez
daną instrukcję catch, na przykład:
40 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Jeśli chcemy zgłosić wyjątek, który właśnie jest obsługiwany w bezparametrowym blo-
ku catch, możemy użyć instrukcji throw nie zawierającej argumentów, na przykład:
Nie należy inicjować zmiennych wewnątrz bloku try, ponieważ nie ma pewności, że
blok ten zostanie w całości wykonany w trakcie działania programu. Wyjątek może
wystąpić przed wykonaniem wszystkich instrukcji znajdujących się w danym bloku.
Przykładem jest poniższy fragment kodu zródłowego, w którym następuje inicjalizacja
zmiennej wewnątrz bloku try. Próba wykorzystania tej zmiennej na zewnątrz bloku
try w instrukcji spowoduje wystąpienie błędu podczas kompilacji:
co oznacza, że nastąpiła próba wykorzystania zmiennej lokalnej, której nie przypisano
żadnej wartości.
Więcej informacji na temat bloku catch znajduje się w punkcie try-catch-finally na
stronie 86.
Przykład
W niniejszym przykładzie w bloku try wywoływana jest metoda , która może
spowodować wystąpienie wyjątku. Klauzula catch zawiera kod obsługi wyjątku, które-
go zadaniem jest wyświetlenie komunikatu na ekranie. Gdy wewnątrz metody
wywoływana jest instrukcja throw, następuje poszukiwanie sekcji catch, w której znaj-
duje się odpowiedni kod obsługi wyjątku. Na ekranie pojawi się komunikat
.
SIowa kIuczowe instrukcji 41
Wynik
Podczas wykonywania programu wystąpi wyjątek:
Przykład
W poniższym przykładzie wykorzystano dwie instrukcje catch. W pierwszej kolejności
umieszczono blok obsługi najbardziej specyficznego wyjątku.
42 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
Podczas wykonywania programu wystąpi wyjątek:
Gdybyśmy umieścili klauzule catch w odwrotnej kolejności, w trakcie wykonywania
programu wystąpiłby błąd:
który oznacza, że poprzednia klauzula catch (w naszym przypadku pierwsza) prze-
chwytuje wszystkie wyjątki typu (lub typu pochodnego).
Aby wychwycić najbardziej ogólny wyjątek, zamiast instrukcji throw należy umieścić:
Zobacz także:
throw (strona 80), try-finally (strona 85).
try-finally
Blok finally jest użyteczny, gdy istnieje potrzeba zwolnienia zasobów przydzielonych
w bloku try. Jest to spowodowane tym, że sterowanie zawsze jest przekazywane do
bloku finally, niezależnie od wykonania bloku try. Instrukcja try-finally ma postać:
n
gdzie:
blok-try
Zawiera fragment kodu, w którym może wystąpić wyjątek.
blok-finally
Zawiera kod obsługi wyjątku i kod porządkujący system.
Uwagi
Klauzula catch służy do przechwytywania określonych wyjątków. Kod zawarty w blo-
ku catch jest wykonywany tylko wtedy, gdy dany wyjątek wystąpi. Instrukcja finally
obejmuje blok kodu zródłowego, który jest wykonywany niezależnie od wystąpienia ja-
kichkolwiek wyjątków w bloku try.
Przykład
W poniższym przykładzie umieszczono instrukcję dokonującą nieprawidłowej konwer-
sji, która powoduje wystąpienie wyjątku. Po uruchomieniu programu na ekranie pojawi
SIowa kIuczowe instrukcji 43
się komunikat o wystąpieniu błędu, a następnie, po umieszczeniu instrukcji w bloku fi-
nally, zostanie wyświetlony wynik działania.
Wynik
Podczas działania programu wystąpi następujący wyjątek:
Pomimo wystąpienia, przechwycenia i obsługi wyjątku, na ekranie pojawi się wartość
zmiennej po umieszczeniu w bloku finally instrukcji wyświetlającej tą wartość.
Więcej informacji na temat słowa kluczowego finally znajduje się w punkcie try-
catch-finally .
Zobacz także:
throw (strona 80), try-catch (strona 81).
try-catch-finally
Instrukcje catch i finally najczęściej są stosowane razem w celu rezerwacji i wykorzy-
stania zasobów w bloku try, przechwycenia i obsługi ewentualnych wyjątków za po-
mocą klauzuli catch, a także w celu zwolnienia zasobów w bloku finally.
Przykład
44 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
Zobacz także:
throw (strona 80).
Instrukcje checked unchecked
Instrukcje języka C# mogą być wykonywane w kontekście z kontrolą przepełnienia
arytmetycznego (checked) lub bez takiej kontroli (unchecked). W trybie checked
przepełnienie arytmetyczne powoduje wystąpienie wyjątku. W trybie unchecked prze-
pełnienie arytmetyczne jest ignorowane przez kompilator, a wynik operacji jest dosto-
sowany do typu zmiennej.
określa kontekst kontrolowany,
określa kontekst niekontrolowany.
Jeśli w stosunku do danego bloku instrukcji nie użyjemy ani checked, ani unchecked,
wówczas domyślny kontekst zależy od czynników zewnętrznych, takich jak np. para-
metry kompilatora.
Kontekst kontroli przepełnienia dotyczy następujących operacji:
SIowa kIuczowe instrukcji 45
Wyrażenia wykorzystujące predefiniowane operatory w stosunku do typów
całkowitych:
(jednoargumentowe)
Jawne przekształcenia liczbowe pomiędzy typami całkowitymi.
Opcja kompilatora /checked umożliwia określenie kontekstu kontroli przepełnienia dla
wszystkich instrukcji arytmetycznych, które nie znajdują się jawnie w zasięgu działania
słowa kluczowego checked lub unchecked.
checked
Słowo kluczowe checked służy do sterowania kontrolą przepełnienia podczas działań
arytmetycznych i przekształceń typów całkowitych. Słowo kluczowe checked jest wy-
korzystywane jako operator lub instrukcja.
Instrukcja checked:
h
Operator checked:
h
gdzie:
blok
Blok instrukcji zawierający wyrażenia wyliczane w kontekście kontrolowanym.
wyrażenie
Wyrażenie wyliczane w kontekście kontrolowanym. Należy zauważyć,
że wyrażenie musi być umieszczone w nawiasach okrągłych.
Uwagi
Jeśli w wyniku obliczenia wyrażenia w kontekście kontrolowanym powstanie wartość
wykraczająca poza zakres typu docelowego, wynik zależy od tego, czy dane wyrażenie
jest stałe, czy nie ma ono stałej wartości. W przypadku wyrażeń stałych wystąpi błąd
w trakcie kompilacji, a wyrażenia nie mające stałej wartości spowodują wystąpienie wy-
jątku w trakcie działania programu.
Jeśli określone wyrażenie nie jest oznaczone jako checked lub unchecked, to w przy-
padku wyrażenia stałego domyślnie przeprowadzana jest kontrola przepełnienia w trak-
cie kompilacji, co oznacza, że używany jest operator checked. Gdy wyrażenie nie ma
stałej wartości, kontrola przepełnienia zależy od czynników zewnętrznych, takich jak
opcje kompilatora czy konfiguracja środowiska.
Poniżej przedstawiono trzy przykłady pokazujące zastosowanie operatorów checked
i unchecked w stosunku do wyrażeń nie mających wartości stałej. We wszystkich przy-
kładach posłużono się tym samym algorytmem, ale innymi kontekstami kontroli. Kon-
trola przepełnienia następuje w trakcie działania programu.
46 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Przykład 1: Wykorzystanie wyrażenia z operatorem checked.
Przykład 2: Wykorzystanie wyrażenia z operatorem unchecked.
Przykład 3: Wykorzystanie domyślnego operatora przepełnienia.
Tylko w pierwszym przykładzie wystąpi wyjątek przepełnienia w trakcie działania pro-
gramu i w tym wypadku będziemy mieli do wyboru przerwanie wykonywania progra-
mu lub przejście w tryb poprawiania i kontroli przebiegu programu (debugging mode).
W dwóch pozostałych przykładach otrzymamy wartości przycięte .
Inne przykłady znajdują się w punkcie poświęconym instrukcji unchecked.
Przykład 1
Przykładowy wynik
Po uruchomieniu programu wystąpi wyjątek . Można albo debugo-
wać program, albo przerwać jego wykonywanie.
Przykład 2
SIowa kIuczowe instrukcji 47
Wynik
Przykład 3
Wynik
Zobacz także:
unchecked
48 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
unchecked
Słowo kluczowe unchecked służy do sterowania kontrolą przepełnienia podczas dzia-
łań arytmetycznych i przekształceń typów całkowitych. Słowo kluczowe unchecked
jest wykorzystywane jako operator lub instrukcja.
Instrukcja unchecked:
n h
Operator unchecked:
n h
gdzie:
blok
Blok instrukcji zawierający wyrażenia wyliczane w kontekście niekontrolowanym.
wyrażenie
Wyrażenie wyliczane w kontekście niekontrolowanym. Należy zauważyć,
że wyrażenie musi być umieszczone w nawiasie okrągłym.
Uwagi
Jeśli w wyniku obliczenia wyrażenia w kontekście niekontrolowanym powstanie war-
tość wykraczająca poza zakres typu docelowego, wartość ta jest przycinana.
Jeśli określone wyrażenie nie jest oznaczone jako checked lub unchecked, to w przy-
padku wyrażenia stałego domyślnie przeprowadzana jest kontrola przepełnienia w trak-
cie kompilacji, co oznacza, że używany jest operator checked. Gdy wyrażenie nie ma
stałej wartości, kontrola przepełnienia zależy od czynników zewnętrznych, takich jak
opcje kompilatora czy konfiguracja środowiska.
Poniżej przedstawiono trzy przykłady pokazujące zastosowanie operatorów checked
i unchecked w stosunku do wyrażeń nie mających wartości stałej. We wszystkich przy-
kładach posłużono się tym samym algorytmem, ale innymi kontekstami kontroli. Kon-
trola przepełnienia następuje w trakcie działania programu.
Przykład 1: Wykorzystanie wyrażenia z operatorem unchecked.
Przykład 2: Wykorzystanie domyślnego operatora przepełnienia.
Przykład 3: Wykorzystanie wyrażenia z operatorem checked.
Tylko w pierwszym przykładzie otrzymamy w wyniku obciętą wartość. W dwóch po-
zostałych wystąpi błąd podczas kompilacji.
Inne przykłady znajdują się w punkcie poświęconym instrukcji checked.
Przykład 1
SIowa kIuczowe instrukcji 49
Wynik
Przykład 2
50 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
Błąd w trakcie kompilacji:
Przykład 3
Wynik
Błąd w trakcie kompilacji:
Zobacz także:
checked (strona 87).
Instrukcja fxed
Instrukcja fixed uniemożliwia zmianę adresu określonej zmiennej przez zbieracza śmieci
(ang. garbage collector).
gdzie:
typ
Typ niezarządzany albo pusty (void).
wskaznik
Nazwa wskaznika.
SIowa kIuczowe instrukcji 51
wyrażenie
Wyrażenie, które jest niejawnie konwertowane w typ*.
instrukcja
Instrukcja lub blok instrukcji do wykonania.
Uwagi
Korzystanie z instrukcji fixed jest dozwolone tylko w kontekście nienadzorowanym (ang.
unsafe context).
Instrukcja fixed powoduje ustawienie wskaznika na danej zmiennej i zablokowanie jej
adresu na czas wykonywania instrukcji. Bez wykorzystania instrukcji fixed wskazniki
zmiennych ruchomych są mało użyteczne, bo mechanizm przywracania pamięci może
w sposób dowolny relokować położenie obiektów w pamięci. Kompilator języka C# nie
zezwala na użycie wskaznika w stosunku do zarządzanej zmiennej bez wykorzystania
instrukcji fixed.
Wskaznik można inicjalizować adresem tablicy lub łańcucha znaków:
Można inicjalizować wiele wskazników, jeśli wszystkie są tego samego typu:
Aby zainicjować wskazniki różnych typów, należy zagniezdzić instrukcje fixed:
Wskazniki zainicjowane w instrukcjach fixed nie mogą być modyfikowane.
Po wykonaniu instrukcji wszystkie zablokowane zmienne związane z daną instrukcją są
odblokowywane i mogą być przedmiotem zbieracza śmieci , wobec czego nie należy
używać wskazników do tych zmiennych poza instrukcją fixed.
W kodzie nienadzorowanym można alokować pamięć na stosie i w tym przypadku
zbieracz śmieci nie ingeruje w tworzony stos, co sprawia, że nie trzeba blokować po-
łożenia bloków pamięci na stosie. Więcej informacji na ten temat znajduje się w punk-
cie stackalloc na stronie 112.
Przykład
52 RozdziaI 2. SIowa kIuczowe języka C#
Wynik
Zobacz także:
unsafe (strona 43).
Instrukcja Iock
Za pomocą słowa kluczowego lock określony blok instrukcji jest oznaczany jako sekcja
krytyczna.
gdzie:
wyrażenie
Określa obiekt, który ma być zablokowany. Wyrażenie musi być typu
referencyjnego.
Najczęściej używanym wyrażeniem jest this, gdy chcemy uchronić zmienną
egzemplarza, lub typeof (klasa), jeśli chcemy uchronić zmienną statyczną
(albo gdy sekcja krytyczna pojawi się w metodzie statycznej w danej klasie).
blok_instrukcji
Instrukcje zawarte w sekcji krytycznej.
SIowa kIuczowe instrukcji 53
Uwagi
Instrukcja lock zapewnia synchronizację wątków. Dzięki niej mamy pewność, że jeśli
jeden wątek znajduje się w sekcji krytycznej, to inny wątek nie ma do niej dostępu.
Przykład 1
Przykład przedstawia wykorzystanie wątków w języku C#.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Visual?sic NET Encyklopedia vbnetoVisual C NET Encyklopedia vcnetoVisual?sic NET cwiczenia cvbnetVisual?sic NET w praktyce Blyskawiczne tworzenie aplikacji vbneprVisual Basic Net Szybki startProgramowanie Obiektowe W Visual Basic Net Dla Ka degoVisual Basic NET Praktyczny kursVB NET Module 11 Upgrading to Visual Basic NETMastering Visual Basic NET Database Programmingwięcej podobnych podstron