LABORATORIUM PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN
ĆWICZENIE NR.7
BADANIE SPRZGAA NIEROZACZNEGO
1. Cel ćwiczenia
- Zapoznanie się z działaniem i metodami obliczeniowymi sprzęgieł nierozłącznych typu
kołnierzowego
- Obliczenie parametrów sprzęgła kołnierzowego i doświadczalna weryfikacja wyników.
2. Wstęp.
Sprzęgło to mechanizm należący do układu napędowego maszyn. Za pomocą sprzęgła
można łączyć wały oraz przenosić moment obrotowy. Moment ten jest przenoszony z
wału napędzającego (wał czynny) na wał napędzany (wał bierny) nie wpływając przy tym
na kierunek ruchu obrotowego. Ogólnie mówiąc, sprzęgło jest zbudowane z elementu
czynnego - zamocowanego na wale napędzającym, biernego - na wale napędzanym
oraz elementu łączącego (np. śruby, kołki lub ciecz). Definiując element łączący
wskazuje siÄ™ na metodÄ™ przeniesienia momentu obrotowego i zarazem cechuje
sprzęgło.
Za pomocą sprzęgła możliwe jest połączenie silnika, układu napędowego oraz
elementów wykonawczych wykonanych jako osobne urządzenia. Aby podołać różnym
zadaniom stosuje, się różne rodzaje sprzęgieł, w niektórych przypadkach brak sprzęgła
znacząco utrudniłby lub uniemożliwiłby budowę maszyny.
Sprzęgła sztywne nadają się do zastosowania tylko wtedy gdy istnieje możliwość
zagwarantowania współosiowości wałów, tak podczas pracy jak i w czasie składania.
Jeżeli zakłada się, że wystąpią komplikacje podczas montażu, bądz też przemieszczanie
się wałów w trakcie pracy (np. na wskutek miejscowego wytarcia się panewki łożyska
ślizgowego), należy zastosować sprzęgła samonastawne. Zastosowanie tego rodzaju
rozwiązania pozwala na eliminację przemieszczania się wałka osiowa, bądz też
zniekształcenia wynikłe z rozszerzalności termicznej. Dla wałków, które są ułożone pod
ostrym kątem względem siebie, należy zastosować należy dobrać sprzęgło z grupy
samonastawnych przegubowych.
W celu ochrony maszyn przed niekorzystnymi warunkami pracy, np. efektem
dużego i gwałtownego przeciążenia - m.in. rozruch urządzenia, awaria stosuje się
sprzęgła podatne. Ten rodzaj sprzęgieł jest używany również w celu zapobiegania
przemieszczenia drgań (np. pojazdy silnikowe).Kiedy podczas pracy maszyny wystąpi
znaczne podwyższenie obciążenia do wartości krytycznej, zadaniem sprzęgła jest
automatycznie rozłączyć silnik od maszyny. Są to tak zwane sprzęgła bezpieczeństwa.
Do popularnych należą sprzęgła z możliwością sterowania, za pomocą których możliwe
jest odłączenie wałka napędzanego bez konieczności wyłączania silnika bądz zmianę
prędkości obrotowej. Oprócz wyżej wymienionych rodzajów sprzęgieł istnieje też grupa
sprzęgieł funkcjonujących automatycznie, np. podczas zmiany kierunku ruchu
obrotowego, bądz przy wzroście momentu obrotowego itp.
Taka krótka charakterystyka sprzęgieł nie oddaje w całości złożoności tego tematu, na
bazie tego krótkiego opisu widać, że przy tak zróżnicowanych zadaniach występuje cała
gama sprzęgieł. Ich podział jest możliwy ze względu na rozmaite warunki: celu, budowy,
metody działania, bądz łącznika pośredniczącego w przeniesieniu momentu obrotowego.
Poniżej przedstawiono schemat podziału sprzęgieł
Ze względu na ilość istniejących rozwiązań konstrukcyjnych jak również na szeroką
gamę sposobu podziału jest praktycznie niemożliwa dokładna analiza całego
asortymentu. Z tej przyczyny na następnych stronach będą przedstawione wyłącznie
sprzęgła mechaniczne, a podziału dokonano na podstawia właściwości użytkowo-
konstrukcyjnych, zawartych w normie PN-71/M-85250 (poz.1).
Ze względu na ilość istniejących rozwiązań konstrukcyjnych jak również na szeroką
gamę sposobu podziału jest praktycznie niemożliwa dokładna analiza całego
asortymentu. Z tej przyczyny na następnych stronach będą przedstawione wyłącznie
sprzęgła mechaniczne, a podziału dokonano na podstawia właściwości użytkowo-
konstrukcyjnych, zawartych w normie PN-71/M-85250 (poz.1).
Na przykładowe sprzęgła wybrano takie, które pozwalają na zaznajomienie się z większą
częścią problemów stawianych sprzęgłom. Trzeba dodać, że większość istniejących
sprzęgieł łączy w sobie kilka cech, które nie pozwalają na jednoznaczne umieszczenie w
klasyfikacji (np. sprzęgła cierne tarczowe, ze sprężyną wężykową itp.) Dobierając
właściwy rodzaj sprzęgła powinno się bazować na Polskich Normach i katalogach
producentów, a decyzję o doborze lub rozwiązanie konstrukcyjne oprzeć na
wcześniejszej wnikliwej analizie właściwości i danych technicznych.
Sprzęgła nierozłączne
Sprzęgła nierozłączne to takie sprzęgła, które mają na stałe złączone element czynny i
bierny tzn. podczas pracy mechanizmu nie jest możliwe ich rozłączenie. Są one
wykorzystywane w sytuacjach, kiedy rozdzielenie elementów współpracujących jest
dokonywane w momencie demontażu urządzenia. Sprzęgła tego rodzaju można
podzielić na:
1. sprzęgła sztywne - uniemożliwiają przemieszczenia względne pomiędzy
elementami podczas pracy,
2. sprzęgła samonastawne - pozwalają pracującym członom na drobne ruchy,
3. sprzęgła podatne - to takie, gdzie wykorzystano elementy sprężyste jako łącznik.
Ćwiczenie dotyczyć będzie badania sprzęgła sztywnego.
Sprzęgła sztywne.
Do tej rodziny sprzęgieł zaliczamy: tulejowe, łubkowe oraz kołnierzowe. Podstawą
bezawaryjnej pracy jest zachowana dokładna współosiowość łączonych wałów.
·ð SprzÄ™gÅ‚o tulejowe koÅ‚kowe (rys.2) to jedno z najprostszych sprzÄ™gieÅ‚. Moment
przenoszony jest z kołka zamocowanego na wale czynnym poprzez tuleję, która łączy
oba wały, na kołek zamocowany na wale biernym. Elementami łączącymi mogą być
inne elementy np. wpusty czy też kliny. Do łączenia wału i tulei stosowane jest także
połączenie skurczowe. Dobór odpowiedniego łącznika jest uzależniony od obciążenia
możliwości montażowych itp. Do wad należy zaliczyć konieczność zaprojektowania
miejsca do przesunięcia osiowego tulei albo wału przy zakładaniu i demontażu
sprzęgła.
Rys.2 Sprzęgło tulejowe kołkowe
·ð W skÅ‚ad sprzÄ™gÅ‚a Å‚ubkowego wchodzÄ… dwa elementy zwane Å‚ubkami.(rys.3) Części te
są mocowane na wałach przy pomocy śrub. Do przenoszenia momentu wykorzystane
jest tarcie pomiędzy łubkami a wałami. Otrzymanie właściwego docisku, a przez to siły
tarcia, ułatwia szczelina pomiędzy łubkami(zwykle 1-2mm). Wpusty spełniają funkcję
pozycjonującą sprzęgło na wale oraz zabezpieczają przed poślizgiem przy
chwilowych przeciążeniach (wartością graniczną jest moment ścinający wpust).
Polska norma PN-66/M-85253 dotycząca sprzęgieł zawiera dokładne ich wymiary
oraz współczynniki. Wg normy sprzęgła tego typu można stosować na wały o
średnicach 25 -140 mm przy zakresie przenoszenia maksymalnego momentu
odpowiednio 160 -12500 Nm. Materiałem stosowanym na łubki jest zwykle żeliwo Zl
200, rzadziej staliwo. Szacunkowa masa sprzęgła, adekwatna do rozmiarów,
powołując się na w/w normę, zawiera się w granicach 3-100kg. Do zalet tego
rozwiązania należy zaliczyć łatwość montażu i demontażu. Wadą są duże gabaryty
oraz problem z wyrównoważeniem. Wady te eliminują te sprzęgła z zastosowania ich
w maszynach szybkoobrotowych.
Rys.3. Sprzęgło sztywne łupkowe śrubowe
·ð SprzÄ™gÅ‚a koÅ‚nierzowe - zbudowane z dwóch tarcz poÅ‚Ä…czonych Å›rubami, tak
jak inne sprzęgła, są znormalizowane. Rodzaje sprzęgieł kołnierzowych
przedstawiono na rys. 4 i 5. Tarcze osadzone są na wałach zazwyczaj przy
pomocy wpustów. Aby zapewnić współosiowe ustawienie członów (tarcz
sprzęgła) wykonywane są wytoczenia, które mają za zadanie środkować na
płaszczyznach czołowych. Współczynniki obu typów sprzęgieł są bardzo
zbliżone do siebie, zawarte są w normach PN-66/M-85251 (rys.4) i PN-66/M-
85252 (rys.5). Przytoczone tutaj sprzęgła stosuje się do połączeń wałów w
zakresie średnic 25 - 200 mm oraz w zakresie przenoszonego momentu
obrotowego 320Nm - 60kNm. Ich waga waha siÄ™ w granicach 6 - 250kg.
Zgodnie z normą, jeżeli pasowanie pomiędzy śrubami a kołnierzami jest
pasowaniem ciasnym to moment obrotowy jest przenoszony przez śruby. W
przypadku wystÄ…pienia pasowania luznego to moment jest przekazywany
przez siłę tarcia, jaka została wywołana przy dociśnięciu tarcz przez śruby.
Warunkiem jest aby siła tarcia była co najmniej równa sile wynikającej z
przenoszonego momentu. Przyjmuje się, że moment działa na średnicy
osadzenia śrub. W czasie demontowania tarcze sprzęgła wymagają
rozsunięcia. Dla ominięcia tej czynności zastępuje się wytoczenia przekładką
dwudzielną środkującą. Innym, rzadziej stosowanym rozwiązaniem są
kołnierze połączone na stałe z wałami, przy czym połączone może być
różnymi metodami: spawaniem, skurczowo, bądz odkute.
2. Obliczenia sprzęgła kołnierzowego
Siła osiowa w śrubie Fo wywołana wstępnym naciągiem, która wywołuje moment
tarcia Ms oblicza się z zależności
Gdzie : Wymiary Dz , Dw wg rysunku 5, n liczba śrub w połączeniu, ź - współczynnik
tarcia łączonych kołnierzy.
Wartość współczynnika tarcia ź dla typowych materiałów kołnierzy zestawiono w
tabeli 1
Moment z jakim należy dokręcić śrubę aby wywołać siłę Fo oblicza się z zależności :
Gdzie : S rozmiar pod klucz nakrętki, źT współczynnik tarcia na powierzchni nakrętki,
d2=0.5‡(d+d1) , d Å›rednica zewnÄ™trzna Å›ruby, d1 Å›rednica wewnÄ™trzna Å›ruby Á =
arctg(źP) kąt tarcia w śrubie, źP współczynnik tarcia w śrubie ( wg tabeli 2) ,
- kąt wzniosu zwoju, P skok śruby.
Pozostałe wymiary wg rysunku 6.
Podczas dokręcania nakrętki śruby powstają naprężenia rozciągające i skręcające w rdzeniu śruby.
Wartość naprężeń rozciągających wyznacza się z zależności :
Naprężenia skręcające w śrubie wyznacza się z zależności :
Warunek wytrzymałości połączenia śrubowego :
Zmęczeniowe dopuszczalne naprężenia dla śrub z określoną klasą wytrzymałości zestawiono w
tabeli 3
Naprężenia dopuszczalne wyznacza się z zależności :
Gdzie : współczynnik bezpieczeÅ„stwa przyjmuje siÄ™ z zakresu 1.5 ÷ 4.
4.Opis ćwiczenia
Ćwiczenie realizowane będzie w stanowisku mocy zamkniętej przedstawione na rys.7.
Pomiar rzeczywistego momentu przenoszonego przez sprzęgło realizowane będzie za
pomocą czujnika siły o zakresie 500 N , zamocowanego na ramieniu L=0,8 m.
Zakres prac związany z realizacją ćwiczenia jest następujący :
1. Pomiar wielkości geometrycznych elementów sprzęgła wg rys. 7.
Skok gwintu P =1,75 mm
2. Obliczenie momentu Md wstępnego naciągu śrub mocujących tarcze sprzęgła dla
zadanej wartości momentu pracy Ms
3. Dokręcenie śrub mocujących tarcze sprzęgła obliczonym momentem Md.
4. Obciążenie sprzęgła narastającym momentem aż do chwili wzajemnego przesunięcia
się tarcz sprzęgła. Wyznaczenie charakterystyki czasowej Ms(t) (plik tekstowy z
wynikami pomiarów).
5. Odczytanie ze zmierzonej charakterystyki czasowej siły Ps(t) jej wartości w chwili
wzajemnego przesunięcia się tarcz sprzęgła.
6. Porównanie uzyskanego wyniki z obliczonym teoretycznie momentem.
5. Sprawozdanie
Sprawozdanie należy wykonać w arkuszu kalkulacyjnym EXCEl i dostarczyć w formie
papierowej. W sprawozdaniu należy zamieścić :
Skok gwintu P =
Ulepszać cieplnie HRC 35 ą2
Ostre krawędzie stępić
4.4 Naprężenia skręcające
Fo ×ð (d +ð d1) ×ð tan( bð +ð rð)
Ä k = MPa
tð =ð
k
4 ×ð 0.2 ×ð d13
4.5 Naprężenia zastępcze
2 2
à zas = MPa
sð =ð sð +ð 3×ðtð
zas P k
4.6. Warunek wytrzymałościowy
à zas = <à dop =
5. Wnioski końcowe
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
lab pkm 3lab pkm 5lab pkm 1lab pkm 6newlab pkm 4zakres pkm lab 3Lab cpplab 2T2 Skrypt do lab OU Rozdział 6 Wiercenie 3IE RS lab 9 overviewWy pkm 14 SP IIlab chemia korozjapkmlab tsp 3Labwięcej podobnych podstron