sprzęt komputerowy

1 Sprzęt komputerowy
W poprzednich rozdziałach pisząc o świecie komputerów starałem się pokazać, skąd się
wziął ten nowy, wspaniały świat komputerów. Spróbuję teraz wyjaśnić, co to jest, czyli
napisać o podstawowych pojęciach związanych ze sprzętem, zwanym też hardware
komputerowym13. Rozdział ten zawiera jedynie podstawowe pojęcia, przydatne każdemu
użytkownikowi komputera. Zainteresowanym szczegółami technicznymi odsyłam do
literatury zamieszczonej na końcu tego rozdziału. Zajrzymy komputerom pod obudowę,
wspomnimy o technologii produkcji elementów scalonych, które się w tej obudowie kryją
i popatrzymy na elementy konstrukcji komputerów. Zaczniemy od elementów scalonych,
od ich technologii - jest to bardzo opisowe jej przedstawienie i nawet całkowicie
anty-technicznie nastawieni Czytelnicy nie powinni mieć trudności ze zrozumieniem
tekstu. Bardziej techniczne informacje o technologii półprzewodnikowej, obwodach
scalonych i mikroprocesorach zawarte są w Dodatku. Warto przynajmniej wiedzieć, że
we wnętrzu komputera nie ma magicznych substancji ani też nie chowają się tam
demony ...
1.1 Gra w kości.
Wszyscy wiemy, że komputery to urządzenia elektroniczne. W
pewnym sensie elektronika pełni rolę drugorzędną, gdyż te
same procesy obliczeniowe można wykonać przy pomocy
urządzeń mechanicznych, optycznych czy biologicznych.
Urządzenia przetwarzające informację muszą jednak być
odpowiednio złożone a skonstruować bardzo złożone
urządzenia mechaniczne lub hydrauliczne jest trudno. Na
obecnym etapie rozwoju techniki najłatwiej jest wytwarzać
złożone elementy logiczne w oparciu o elektronikę wykorzystującą półprzewodniki.
13
Angielskie słowo hardware oznacza sprzęt wszelkiego typu, w szczególności wyroby
żelazne, stąd nazwa żelastwo czasami pojawiająca się wpolskimżargonie komputerowym.
2 Fascynujący świat komputerów
Jeśli zajrzymy do wnętrza komputerów lub innych urządzeń elektronicznych zobaczymy
w nich plastikowe kostki. Z plastikowej obudowy wystają liczne metalowe nóżki
wciskane lub wlutowane w podstawki. Jeśli zerwiemy z nich obudowę zobaczymy
półprzewodnikowe obwody scalone. Sam obwód scalony jest najczęściej znacznie
mniejszy od obudowy, w którą został wmontowany. Niektóre obwody z powodzeniem
przechodzą przez ucho igielne! Obwody scalone nazywa się popularnie chipami (od
angielskiej nazwy chip czyli wiór, drzazga ) lub w skrócie IC , od Integrated
Circuit . Najczęściej mówi się o nich po prostu kości . W komputerach niektóre z nich
spełniają zadania logiczne a inne służą do przechowywania danych, są to więc kości
pamięci. Wśród nich jest przynajmniej jedna, stosunkowo duża i bardzo skomplikowana,
zwana mikroprocesorem. Skąd biorą się te cuda?
Najprostsza odpowiedz na pytanie: skąd biorą się obwody scalone brzmi: przede
wszystkim z Dalekiego Wschodu, gdyż tam mieści się większość fabryk produkujących
takie obwody. Nie jest to jednak pełna odpowiedz, gdyż
większość projektów obwodów scalonych i część samych
obwodów powstaje w USA, Japonii i Europie. Konstrukcja
komputerów z gotowych już elementów nie jest rzeczą
trudną i w wielu krajach, również i u nas, składa się
komputery, produkując lokalnie jedynie obudowy oraz płytki
drukowane, do których mocuje się elementy scalone.
Produkcja obwodów scalonych jest bardzo trudna i w tej
dziedzinie tylko kilka krajów dorównać może USA, Japonii i
azjatyckim tygrysom , jak nazywa się Koreę, Tajwan,
Singapur i Hong-Kong.
Obwody scalone zbudowane są z materiałów półprzewodzących: materiały te nie
przewodzą równie dobrze prądu, jak metale z których robi się przewody, ale też nie
stawiają mu tak wysokiego oporu jak izolatory. Półprzewodniki tworzą kryształy a
najczęściej używanym półprzewodnikiem jest zwykły krzem, powszechnie występujący w
postaci piasku. Mamy pełne prawo by powiedzieć komputerowi: z piasku powstałeś i w
piasek się obrócisz... Narodziny obwodów scalonych rozpoczynają się w piecu, w którym
hodowany jest wielki kryształ. Może on liczyć ponad pół metra długości i mieć średnicę
20 centymetrów. Kryształ ten musi być superczysty - zanieczyszczenia stanowić mogą
nie więcej niż 0.00000001%.
3 Fascynujący świat komputerów
Od kryształu krzemu, przez wprowadzanie domieszek do obwodu scalonego.
Z jednego takiego kryształu można zrobić ponad milion obwodów scalonych. Kroi się go
na cieniutkie plasterki o grubości 2/100 milimetra, a w nich tworzy się mikroskopijnej
wielkości złożone struktury, wprowadzając do krzemu domieszki, różne substancje mniej
lub bardziej przewodzące. Wielkości domieszkowanych struktur mierzy się w
mikrometrach (�m), czyli milionowych częściach metra lub tysięcznych częściach
milimetra. Jak się to robi? W bardzo skomplikowany sposób, który użytkowników
urządzeń elektronicznych wcale nie interesuje. Chociaż technologia jest skomplikowana,
materiały do produkcji obwodów nie są drogie a ich produkcja tak masowa, że ceny
nawet bardzo skomplikowanych obwodów ciągle spadają. Główny koszt produkcji
obwodów scalonych to koszty czystej myśli technicznej, czyli pracy nad projektem. Wiele
firm usiłuje zaoszczędzić na tych kosztach poddając obwody scalone wiodących
producentów mikroprocesorów dokładnej analizie a następnie kopiując je z drobnymi
ulepszeniami (takie postępowanie określa się jako reversed engineering czyli inżynierii
odwrotnej). Szczególnie kosztowne jest opanowanie nowych technologii, np. zamiast
krzemu stosuje się od kilku lat w superkomputerach również obwody wykonane z
arsenku galu (GaAs), materiału pozwalającego na budowę obwodów scalonych o
większej szybkości niż obwody z krzemu.
Najczęściej robi się dwa rodzaje obwodów scalonych: pamięci i obwody logiczne. Jest to
jedynie sprawa proporcji, gdyż komórki pamięci znajdują się w obwodach logicznych a
elementy logiczne w komórkach pamięci. Odrębną grupą obwodów scalonych są
projektowane w krótkich seriach obwody specjalizowane, czyli ASIC (Application
Specific Integrated Circuits, czyli po prostu specjalizowane obwody scalone). Nie będę o
nich dalej pisał. Najczęściej mamy do czynienia z kośćmi pamięci i o nich warto jest coś
wiedzieć.
Kości pamięci
Podstawowym parametrem charakteryzującym kości pamięci jest ich pojemność, czyli
liczba bitów, które można w danej kości zapamiętać. Wielkość pamięci mierzymy liczbą
znaków, które można w niej przechować. Ponieważ znaki reprezentuje się przy pomocy
grupy 8 bitów, czyli Bajtu, wielkość pamięci mierzymy podając liczbę bajtów. Warto
zwrócić uwagę na to, że pojemność kości pamięci podaje się najczęściej w kilobitach
4 Fascynujący świat komputerów
(Kb) a nie w kilobajtach (KB).
Używane obecnie w komputerach kości
Wielkości
pamięci mają pojemności od 64 Kb czyli
8 KB (w starszych urządzeniach) do 4
1 K= kilo oznacza tysiąc, 103
Mb czyli 0.5 MB, ale w projektach są
1 M=mega oznacza milion, 106
już kości 64 Mb. Kości pamięci ustawia
1 G=giga oznacza miliard, 109
się w rzędach, zwanych bankami
1 T=tera oznacza bilion, 1012
pamięci. W jednym banku spotyka się
kości o różnej pojemności. Producenci
często oferują zwiększenie pamięci o 4
lub 16 MB używając kości o pojemności
1 lub 4 Mbity.
Drugim parametrem charakteryzującym kości pamięci jest czas potrzebny na
przeczytanie lub zapisanie w niej danych. Czas ten podaje się zwykle w miliardowych
częściach sekundy, zwanych nanosekundami (ns), i często nazywa się czasem dostępu
lub szybkością kości pamięci. Jakość kości pamięci często decyduje o szybkości obliczeń
danego komputera. Procesory komputerów są obecnie tak szybkie, że mogą przetworzyć
więcej danych niż można odczytać i zapisać do pamięci.
Prawie wszystkie sprzedawane obecnie kości pamięci zawierają pewien mechanizm
kontroli możliwych błędów. Najczęściej jest on oparty na tzw. kontroli parzystości, czyli
zapamiętaniu, czy liczba bitów równych 1 w bajcie była parzysta czy nie. Wymaga to
zapamiętania jednego dodatkowego bitu dla każdego bajtu. Chociaż taka kontrola nie
daje całkowitej pewności, że pamięć działa poprawnie, w praktyce błędy komputera z
powodu awarii pamięci zdarzają się już bardzo rzadko. Błędy takie najczęściej prowadzą
szybko do całkowitej blokady komputera, nie pozwalając na jego dalsze używanie, dzięki
czemu łatwo jest je wykryć. Nawet przy wykonywaniu bardzo wielkich obliczeń bardziej
martwimy się o to, że może nastąpić awaria w dostawie energii elektrycznej niż błąd w
działaniu komputera.
Z punktu widzenia funkcji, jaką spełniają kości pamięci w komputerach, wyróżnia się
dwa rodzaje obwodów pamięci. Pierwszych z nich nazywany jest RAM (Random Access
Memory, co dosłownie znaczy Pamięć Przypadkowego Dostępu ). Ta dość dziwna
nazwa ma podkreślać odmienność tego typu pamięci w porównaniu z pamięcią
sekwencyjną, np. wykorzystującą zapis na taśmie magnetycznej. Pamięć sekwencyjna
wymaga odczytania po kolei wszystkich danych poprzedzających te, do których chcemy
dotrzeć w danym momencie. Wprowadzenie pamięci bezpośrednio adresowalnej
utrwalone zostało w nazwie RAM. Drugi rodzaj kości pamięci nazywany jest ROM
(Read Only Memory), czyli pamięć, z której możliwy jest jedynie odczyt, ale samemu nie
można jej zmienić. Pamięć ROM nie traci swojej zawartości nawet po wyłączeniu
zasilania. Dzięki temu można w niej przechowywać dane i programy konieczne do
inicjacji (uruchomienia) komputera.
5 Fascynujący świat komputerów
Jednostki czasu
1 ms (milisekunda) = 0.001 sekundy;
1 �s (mikrosekunda) = 0.000 001 sekundy,
1 ns (nanosekunda) = 0.000 000 001 sekundy
Jednostki częstości
1 kHz (kiloherc) = 1000 impulsów na sekundę, zegar tykający co 1 ms;
1 MHz (megaherc) = 1000 kHz, czyli zegar tykający co 1 �s ;
1 GHZ (gigaherc) = 1000 MHz, czyli zegar tykający co 1 ns.
Innym rodzajem pamięci, pośrednim pomiędzy pamięcią RAM i ROM, są EPROMy
(Erasable Programmable ROM, czyli wymazywalna programowalna pamięć ROM). Są to
kości pamięci nie tracącej danych po wyłączeniu zasilania, które można wymazywać
przez naświetlenie lampa kwarcową (promieniowaniem ultrafioletowym), wówczas dają
się zapisywać ponownie. Odmianą EPROMów, stosowaną w niektórych urządzeniach
zamiast pamięci stałych ROM, są kości EEPROM, czyli kości EPROM wymazywalne
szokiem elektrycznym.
Z technologicznego punktu widzenia kości pamięci dzielą się na pamięć dynamiczną,
zwaną DRAM (dynamic RAM) i pamięć statyczną, zwaną SRAM (static RAM).
Wystarczy wiedzieć, że pamięć SRAM działa szybciej ale jest droższa (jej budowa
wewnętrzna jest bardziej skomplikowana), w związku z czym w komputerach jest jej
zwykle znacznie mniej niż pamięci DRAM. Służy ona jako szybka pamięć podręczna do
przechowywania najczęściej potrzebnych danych. Pamięć DRAM ma stosunkowo prostą
budowę, jest to rodzaj mikroskopijnych kondensatorków, naładowane oznaczają bit 1 a
rozładowane bit 0. Aby utrzymać ładunki, a więc zachować pamięć, należy w miarę
często kondensatorki doładowywać, co wydłuża czas potrzebny na odczytanie danych.
Komórkami pamięci (memory cells) powszechnie określa się najmniejszą
bezpośrednio adresowalną grupę bitów pamięci RAM. We współczesnych komputerach
jest to prawie zawsze bajt, chociaż spotyka się również komputery (przeznaczone głównie
do obliczeń numerycznych) o procesorach adresujących całe słowa (kilka bajtów). Jest to
jednak związane z procesorami a nie z organizacją dostępu do zawartości kości pamięci
na poziomie sprzętowym.
Ceny pamięci RAM spadły znacznie w latach 90-tych i ta tendencja powinna się
utrzymać. Ma to wielkie znaczenie dla rozpowszechnienia się przyjaznych, graficznie
zorientowanych systemów zarządzania komputerami, wymagających coraz większych
pamięci. Chociaż możliwe są chwilowe wahania cen pamięci należy oczekiwać stałej
6 Fascynujący świat komputerów
Na wagę złota
Najnowsze obwody scalone warte są znacznie więcej niż złoto o tej samej wadze. W
centrum światowego przemysłu półprzewodników, słynnej Dolinie Krzemowej nad
Zatoką San Francisco w Kalifornii, jak również w krajach Azjatyckich, w których
produkuje się takie obwody, dokonuje się często napadów na hurtownie elementów
półprzewodnikowych i na przewożące je ciężarówki.
tendencji do ich spadku. Oprócz samych kości pamięci w starszych komputerach
potrzebne są jeszcze dodatkowe obwody scalone organizujące dostęp do banków pamięci,
stąd karty rozszerzenia pamięci są droższe niż same kości pamięci. Całkowity koszty
pamięci w urządzeniach komputerowych nie zmniejszyły się gdyż same komputery jak i
współpracujące z nimi urządzenia, takie jak drukarki laserowe, umożliwiając
wygodniejszą pracę wymagają coraz więcej i więcej pamięci. Do mikrokomputerów,
notesów menadżerskich i innych miniaturowych urządzeń potrzebne są specjalne kości
pamięci, rzadziej spotykane i znacznie droższe.
Druga grupa obwodów scalonych zawiera mniej komórek pamięci, za to więcej
elementów wykonujących operacje logiczne. Wszystkie obliczenia arytmetyczne i
przetwarzanie informacji sprowadzić można do kilku najprostszych czynności, takich jak
porównywanie znaków ze sobą czy dodawanie dwóch liczb, lub jeszcze prostszych
operacji logicznych na bitach. W obwodach scalonych te najbardziej elementarne
operacje realizowane są przez struktury, znane pod nazwą bramek logicznych ,
realizujące najprostsze operacje logiczne.
1.2 Budowa komputerów
Chociaż technologia obwodów scalonych jest trudna ich łączenie, pozwalające stworzyć
użyteczne urządzenia, jest znacznie łatwiejsze. Architektura komputera to po prostu
wewnętrzna organizacja jego elementów. Najważniejsze elementy systemu
komputerowego mieszczą się w komputerach osobistych na jednej płycie a w większych
komputerach w jednej szafce i są zawsze podobne, w istocie takie same jak te, które
opisał Babbage przed 150 laty.
Zegar wytwarza prostokątne impulsy nadające rytm wszelkim zmianom napięć w
obwodach scalonych. Ponieważ w komputerze mamy układy logiczne i wszystkie
7 Fascynujący świat komputerów
Zegar
CPU Układy I/O
Mikroprocesor
Szyna danych Szyna danych
Szyna adresów Szyna adresów
Kluczowe elementy komputera: zegar, CPU, pamięć, układy I/O(wejścia i wyjścia)
oraz połączenia między nimi: szyna adresowa i szyna danych.
wartości napięć interpretowane są jako 0 lub 1 zegar musi działać na tyle wolno, by
napięcia w obwodach przyjęły stabilne wartości. W praktyce wolno oznacza nie mniej
niż milion tyknięć wciągu sekundy. Jeden takt zegara trwa wówczas milionową część
sekundy, czyli mikrosekundę. Najszybsze zegary działają ponad 300 razy szybciej!
CPU czyli Centralna Jednostka Przetwarzająca (Central Processing Unit) zwana jest też
procesorem. W mniejszych komputerach zastępuje ją mikroprocesor, integrujący kilka
funkcji. Mikroprocesor to procesor wykonany w technologii VLSI, czyli technologii
obwodów scalonych o bardzo wielkiej skali integracji. Jest to serce komputera -
koordynuje pracę wszystkich pozostałych elementów i wykonuje wszystkie operacje
logiczne i arytmetyczne na danych, pobieranych z pamięci. Rozbudowana część
arytmetyczna pozwalająca na operacje na liczbach zmiennoprzecinkowych (są to liczby
niecałkowite, zawierające przecinek, np. liczby postaci 0,634454321365437�10-35)
nazywa się FPU (Floating Point Unit), czyli jednostką zmiennoprzecinkową.
Pamięć stała ROM, czyli Read Only Memory (pamięć pozwalająca tylko na odczyt)
przechowuje dane niezależnie od tego, czy komputer jest włączony, czy nie. Dzięki
zawartości tej pamięci komputer po włączeniu wie, co ma robić i gdzie szukać dalszych
instrukcji.
Pamięć RAM, czyli Random Access Memory (pamięć, której komórki dostępne są
bezpośrednio) przechowuje dane tylko w czasie pracy komputera. W pamięci tej można
zapisać a potem odczytać potrzebne dane. Obszar pamięci wydzielony w celu
przechowywania danych lub wyników nazywa się czasem buforem pamięci .
Szyna adresowa wysyła informację z CPU do pamięci pozwalając odszukać adres
poszukiwanej komórki pamięci.
M
M
A
O
R
R
8 Fascynujący świat komputerów
Płyta główna z procesorem Pentium, magistralą PCI, podsystemem pamięci RAM i
twardym dyskiem.
Szyna danych przesyła dane, znajdujące się wpamięci pod wskazanym adresem do i z
CPU.
Adresowanie pamięci, czyli odnajdywanie miejsc, z których chcemy pobrać lub w które
chcemy wpisać poszczególne bajty, wymaga rozróżnienia wszystkich jej komórek. Gdyby
szyna adresowa miała tylko 2 połączenia można by rozróżnić zaledwie 4 komórki
pamięci nazywając je 00, 01, 10 i 11. Liczbę równoległych połączeń w szynie adresowej
nazywa się jej szerokością (używana jest też nazwa magistrala i szerokość
magistrali ). Szerokość szyny równa 8 pozwala rozróżnić zaledwie 28=256 komórek, ale
szyna o szerokości 16 daje już 65536 czyli 64k możliwości. Mówi się również, że szyna
jest 8 lub 16-bitowa. Przestrzeń adresowa, czyli liczba rozróżnialnych komórek
pamięci, rośnie więc bardzo szybko wraz ze wzrostem szerokości szyny adresów. W
nowszych mikroprocesorach stosuje się szyny 20, 24, 32 a nawet 64-bitowe. Jeśli mamy
do dyspozycji 20 przewodów możemy nimi przesłać 1M różnych sygnałów, lub też
wskazać adresy jednego miliona (megabajta) komórek. Szyna 32-bitowa daje nam cztery
tysiące razy większą przestrzeń adresową, czyli bezpośrednie adresowanie 4 miliardów
(gigabajtów) komórek pamięci.
Układy I/O (Input/Output), czyli wejścia/wyjścia, potrzebne są do komunikacji procesora
ze światem zewnętrznym: ekranem, klawiaturą, pamięcią zewnętrzną. Większe systemy
komputerowe zawierają bardzo skomplikowane układy wejścia/wyjścia, obsługujące
wiele urządzeń zewnętrznych. Często mówi się o kanałach wyjściowych, czyli bardzo
wyspecjalizowanych procesorach służących tej komunikacji. Bardziej wymagające
urządzenia łączone są z CPU poprzez kontrolery. Kontroler stanowi łącze pośrednie
pomiędzy CPU a dyskami i dyskietkami, np. adapter graficzny to rodzaj kontrolera
9 Fascynujący świat komputerów
monitora. Kanały bezpośredniego dostępu (DMA) pozwalają na omijanie mikroprocesora
przy transmisji danych z urządzeń zewnętrznych (np. dysków) do pamięci operacyjnej.
Aącza (porty) zewnętrzne są dołączone do układów I/O i pozwalają na przyłączanie
wielu zewnętrznych urządzeń. Jednym z nich jest monitor, innym klawiatura. Komputery
osobiste dysponują dwoma rodzajami standardowych portów zewnętrznych. Pierwszy z
nich wysyła kolejno bit po bicie. Można sobie wyobrazić szereg bitów przesyłanych przez
taki port, stąd nazwa port szeregowy (serial port). Wymyślono go w celu komunikacji
pomiędzy komputerami. Sposób wysyłania danych przez ten port zgodny jest z
standardem znanym jako RS232, opracowanym w 1969 roku, na długo przed
pojawieniem się komputerów osobistych (RS oznacza po prostu Recommended Standard,
czyli Zalecany Standard), stąd wyjście szeregowe nazywa się czasem wyjściem RS .
Niektóre stacje robocze i komputery firmy Apple używają nieco odmiennego standardu,
oznaczonego symbolem RS422.
Drugi rodzaj portu zewnętrznego to port równoległy (parallel port), zgodny ze
standardem Centronics, przesyłający jednocześnie 8 bitów. Najczęściej przyłącza się do
niego drukarki, plotery, zdarza się również, że jest do niego przyłączony zewnętrzny
dysk lub inny komputer.
Do przyłączania takich urządzeń zewnętrznych (nazywa się je również urządzeniami
peryferyjnymi ) jak klawiatury, myszy, skanery, kamery wideo, syntezery dzwięku,
pamięci zewnętrzne i monitory służą specjalne porty zewnętrzne. Mogą one znajdować
się na wkładanych do wnętrza komputera dodatkowych kartach.
Trzecim, najpózniej wprowadzonym i szybko się rozpowszechniającym rodzajem portu
zewnętrznego jest PCMCIA (Personal Computer Memory Card International
Association, czyli Międzynarodowe Stowarzyszenia Karty Pamięci do Osobistych
Komputerów). Ten standard wprowadzono w 1989 roku by umożliwić rozszerzenie
pamięci RAM w komputerach przenośnych, jednak już wprowadzona w 1992 roku
wersja PCMCIA 2 stała się standardem portu zewnętrznego, do którego można dołączyć
karty pamięci, karty sieci lokalnych, modemy, a nawet stałe dyski. Aącze PCMCIA 3
wprowadzono w 1993 roku. Zamiast nazwy PCMCIA stosuje się coraz częściej
określenie PC Card.
Bezprzewodowe sprzęgi korzystające z podczerwieni (podobnie jak sterowniki
telewizorów) o szybkości 1.1 Mb/sekundę oparte są na standardzie IrDA (Infrared Data
Association). Ze względu na ich dużą szybkość, wygodę, niezbyt wysokie koszty i
uwzględnienie obsługi takich łącz w systemie operacyjnym Windows 95 należy się
spodziewać ich szybkiego rozpowszechnienia.
10 Fascynujący świat komputerów
Zasilanie konieczne jest w każdym urządzeniu elektronicznym. By uniknąć przegrzania
się kluczowych obwodów komputera (mikroprocesora i koprocesora) zasilacze wyposaża
się najczęściej w wentylatory.
Koprocesory są układami współpracującymi z mikroprocesorem, wyspecjalizowanymi w
bardzo szybkim wykonywaniu pewnych funkcji. Najczęściej spotyka się koprocesory
arytmetyczne (zwane też numerycznymi), pozwalające na przyspieszenie operacji na
liczbach zmiennoprzecinkowych, jest to więc wydzielona z procesora jednostka FPU.
Często spotykane są również koprocesory graficzne, przyspieszające tworzenie i
manipulację obrazów. Spotyka się również koprocesory wejścia/wyjścia,
przyspieszające dostęp do danych z urządzeń zewnętrznych.
Początkowo mikroprocesory wymagały wiele układów wspomagających. Nowsze płyty
główne mają takich układów coraz mniej. Bardzo zaawansowane są plany budowy całej
płyty głównej na jednym obwodzie scalonym. Komputer składałby się wówczas z jednego
obwodu scalonego realizującego wszystkie funkcje i kilku kości pamięci.
Magistrala ma duże znaczenie dla szybkości przesyłu danych wewnątrz komputera, do
zainstalowanych na płycie głównej kart rozszerzeń oraz kontrolera dysków i karty
graficznej. Standardowo w komputerach osobistych (począwszy od IBM PC-AT)
montowano 16-bitową magistralę ISA. Można nią przesłać maksymalnie 4 MB danych
na sekundę. Współczesne komputery dysponując bardzo szybkim procesorem i pracując
pod kontrolą systemu operacyjnego działającego w trybie graficznym z wysoką
rozdzielczością przesyłają do karty graficznej duże ilości danych. Wąskim gardłem
procesu tworzenia obrazu i odczytu oraz zapisu danych na dysku może być właśnie
magistrala, stąd coraz większa popularność w komputerach osobistych nowszych typów
magistrali. Należy do nich EISA, czyli rozszerzony standard (Extended Industry
StAndard), ulepszona wersja najczęściej stosowanej magistrali ISA, będąca odpowiedzią
grupy producentów komputerów na wprowadzoną przez IBM i chronioną ich patentami
magistralę MCA (MicroChannel Architecture). Obydwie magistrale przesyłają
jednocześnie 32 bity z kilkukrotnie większą szybkością od magistrali ISA. Nie są one
jednak pozbawione wad. Pierwszą z nich jest wysoka cena komputerów wyposażonych w
takie rozszerzone magistrale. Drugą jest konieczność konfiguracji wymagająca dość
dużej wiedzy technicznej, którą rzadko dysponują sprzedawcy komputerów. Problemy z
konfiguracją kart, zwłaszcza nowych kart dzwiękowych i kart do przetwarzania obrazu i
sekwencji wideo spowodowały rozpowszechnienie się w 1995 roku nowej technologii
określanej jako plug-and-play , czyli włóż i korzystaj . Komputer sam powinien
rozpoznawać rodzaj karty i prawidłowo ją skonfigurować, jeśli jest to karta zgodna z tym
standardem. Można więc mieć nadzieję, że problemy z konfiguracją kart będą wkrótce
należeć do przeszłości.
Największe szybkości oferują obecnie magistrale lokalne (local bus). Początkowo były to
rozwiązania niestandardowe, lecz po krótkim czasie pozostały tylko dwa konkurencyjne
11 Fascynujący świat komputerów
standardy magistrali lokalnych, PCI oraz VL-Bus. Od 1993 roku lokalne magistrale dla
grafiki i sterowników dysków zaczęły wypierać w komputerach osobistych inne
rozwiązania.
1.3 Mikroprocesory.
Ponieważ mikroprocesor jest najważniejszym obwodem scalonym
znajdującym się we wnętrzu typowego komputera warto jest
wiedzieć o nim nieco więcej. Szczegółowe informacje o
mikroprocesorach zgromadzone są wczęści technicznej tej książki.
Budowa mikroprocesora nie różni się zasadniczo od budowy
dowolnego procesora (CPU) komputera. CPU odczytuje kolejne
polecenia a następnie je wykonuje.
Cykl instrukcji procesora wygląda następująco:
Pobierz instrukcje z pamięci RAM do wewnętrznej pamięci procesora.
Pobierz dane z pamięci RAM do wewnętrznej pamięci procesora.
Wykonaj instrukcję.
Zapisz wynik w pamięci RAM.
Do wykonywania operacji logicznych i arytmetycznych służy część mikroprocesora
zwana arytmometrem. Komórki pamięci procesora nazywają się rejestrami. Jest wśród
nich licznik rozkazów, który zawiera adres następnego rozkazu do wykonania, rejestr
rozkazów zawierający kod wykonywanego aktualnie rozkazu, akumulator przechowujący
dane, potrzebnych jest również kilka rejestrów pomocniczych.
W celu przyspieszenia działania procesora stosuje się różne sztuczki pozwalające na
pobieraniu nowych instrukcji w każdym cyklu zegara (przetwarzanie potokowe), zanim
jeszcze wykonają się poprzednie, wykonywanie wielu instrukcji w tym samym czasie
przez różne części procesora (architektura superskalarna) lub wykonywanie tej samej
operacji na całej tablicy liczb (architektura wektorowa i macierzowa procesorów).
Mikroprocesor może interpretować zwykle od 20 do 200 instrukcji. Po rozbudowywaniu
liczby instrukcji by ułatwić życie programistom pracującym nad kompilatorami, czyli
programami tłumaczącymi polecenia jakiegoś języka programowania na zrozumiałe dla
mikroprocesora rozkazy stwierdzono, że większość tych rozkazów jest bardzo rzadko
stosowana. Pojawiła się wówczas idea zmniejszenia liczby tych instrukcji. Takie
mikroprocesory, wyposażone w proste, ale bardzo szybko wykonujące się instrukcje,
nazywa się mikroprocesorami RISC (od Reduced Instruction Set Computer , czyli
Komputer o zredukowanej liczbie instrukcji ).
12 Fascynujący świat komputerów
Ile rozkazów wykonać można na sekundę? W typowym procesorze CISC
(Complex Instruction Set Computer, czyli komputer ze zbiorem złożonych
instrukcji) około 1/10 częstości zegara. Nowoczesne procesory typu RISC w
czasie jednego taktu zegara potrafią wykonać nawet kilka instrukcji.
Najważniejszą poza częstością zegara i liczbą wykonywanych instrukcji cechą
mikroprocesora jest określenie na ilu bitach jednocześnie wykonywane są operacje:
najstarsze mikroprocesory działały na 4 bitach, pózniej na 8, 16, 32 i 64 bitach.
Mikroprocesory wykonujące operacje na 32 bitach jednocześnie nazywają się
32-bitowymi itp.
Mikroprocesor wynalazł w 1971 roku pracownik firmy Intel, Ted Hoff. Już rok pózniej
pojawił się udany mikroprocesor 8-bitowy, w 1982 roku rozpowszechniły się
mikroprocesory 16-bitowe, w połowie lat 80-tych pojawiła architektura RISC i
mikroprocesory 32-bitowe, a na poczatku lat 90-tych 64-bitowe. Najbardziej popularne
mikroprocesory, używane w komputerach osobistych zgodnych ze standardem IBM PC,
produkowane są przez firmę Intel i należą do rodziny określanej symbolami 8086,
80286, 80386 i 80486 oraz Pentium i procesor o roboczej nazwie P6. Bardzo udane są
również mikroprocesory firmy Motorola serii 68000, 68020, 68030 i 68040, używane w
komputerach Apple MacIntosh, Commodore Amiga i Atari serii ST. Konkurencja na
rynku mikroprocesorów jest obecnie ogromna i wszystko wskazuje na to, iż okres
dominacji firmy Intel powoli się kończy. Nowe procesory serii PA firm Hewlett-Packard,
procesory SPARC (Scalable Processor Architecture) produkowane przez wiele firm,
procesory R4000 firmy MIPS Computer Systems (pierwsze w pełni 64-bitowe procesory),
Power Architecture, mikroprocesor RISC firmy IBM, oraz rodzina mikroprocesorów
Alpha AXP firmy DEC znajdą drogę nie tylko do drogich komputerów przeznaczonych
do prac naukowych i inżynierskich ale i do komputerów osobistych, przetwarzających
bardzo szybko informację graficznie i wyposażonych w coraz bardzie inteligentne
oprogramowanie. Dokładne dane o różnych mikroprocesorach podane zostały w
Dodatku.
1.4 System komputerowy
Wydajny system komputerowy to nie tylko kwestia dobrego mikroprocesora ale
właściwego dobóru wszystkich elementów systemu. Współczesne graficznie
zorientowane systemy operacyjne wymagają bardzo wielkich pamięci RAM i nawet
najszybsze mikroprocesory nie zastąpią braku pamięci. Minimalna pamięć zalecana dla
komputerów pracujących z MS-Windows to 4 MB a dla Windows 95 to 8 MB, ale w
praktyce komputer wyposażony w większą pamięć z nieco gorszym procesorem prawie
zawsze zakończy swoje zadanie szybciej, niż komputer z mniejszą pamięcią a lepszym
procesorem. Dzieje się tak dlatego, że systemy komputerowe nadrabiają brak pamięci
13 Fascynujący świat komputerów
korzystając z tak zwanej pamięci wirtualnej , czyli wykorzystują część dysku po to, by
fragmenty programów i danych usunąć z pamięci RAM do momentu, w którym będą
znowu potrzebne. Zapisywanie na dysku i odczytywanie potrzebnych w danym momencie
danych (w żargonie informatycznym nazywa się to swapowaniem ) umożliwia co
prawda wykonywanie programów wymagających większej pamięci RAM niż mamy
naprawdę do dyspozycji ale bardzo przedłuża czas wykonania programu. Oprócz
wielkości pamięci trzeba również zwrócić uwagę na jej rodzaj - nowe systemy
komputerowe oferują bowiem bardzo szybką pamięć podręczną (cache memory), w której
przechowywane są najczęściej wykorzystywane dane i fragmenty programów. Pamięć ta
pośredniczy pomiędzy właściwą pamięcią RAM a mikroprocesorami dostarczając im
danych do szybkiego przetwarzania. Mikroprocesory mają również większe pamięci
podręczne wbudowane w ten sam obwód scalony co układy logiczne - nazywa się ją
pamięcią podręczną pierwszego poziomu (L1) a zewnętrzną pamięć podręczną pamięcią
drugiego poziomu (L2). Mamy więc do czynienia z cała hierarchią rodzajów pamięci
różniących się szybkością.
Drugim elementem jest podsystem pamięci stałej, składający się z dysku i kontrolera
dysku. Tu również mamy do czynienia z hierarchią szybkości dostępu do pamięci, gdyż
kontrolery korzystają z pamięci podręcznej by zaoszczędzić czas oczekiwania
mikroprocesora na zakończenie zapisu na dysk. Inteligentne kontrolery usiłują również
przewidywać, które dane będą za chwilę potrzebne i przygotować je w pamięci
podręcznej.
Trzecim ważnym elementem systemu komputerowego jest podsystem graficzny. W
przypadku prac graficznych, prac nad projektowaniem, składem publikacji lub obróbką
obrazów, zwłaszcza przy korzystaniu z monitorów o dużej rozdzielczości, właściwy
dobór karty graficznej i (w nieco mniejszym stopniu) magistrali łączącej tę kartę z
mikroprocesorem może znacznie zwiekszyć wydajność całego systemu. Dla potrzeb
grafiki używa się specjalnego rodzaju szybkich kości pamięci a tworzenie obrazów
wysokiej jakości wymaga kilku megabajtów takiej pamięci. Karta graficzna decyduje
również o jakości obrazów wideo i animacji komputerowych coraz częściej odciążając
mikroprocesor przy końcowych obliczeniach przekształceń obiektów graficznych lub
sekwencji wideo. Dla sprawnego działania gier odpowiednia karta graficzna jest często
również elementem najważniejszym.
Połączenie wszystkich podsystemów w wydajny system komputerowy odróżnia często
dobre firmy, sprzedające sprawdzone systemy, od nieco tańszych, składających
komputery z dobrych ale nie zawsze właściwie dobranych elementów. Intel ocenia, że w
komputerach z procesorami Pentium całkowite różnice wydajności z powodu
niewłaściwie dobranych kart graficznych wynoszą ponad 40%, dodanie pamięci RAM i
pamięci podręcznej może zwiekszyć wydajność o 30%, a dodanie szybszego dysku o
10%. Zakup komputera wymaga zorientowania się w możliwościach sprzętu, który
dostępny jest na rynku. Oprócz wydajności warto zwrócić uwagę na możliwości
zarządzania poborem mocy - jest to bardzo wygodne, gdyż pozwala nam zostawiać
14 Fascynujący świat komputerów
włączony komputer i monitor w stanie uśpienia , gotowy do kontynuacji pracy w
miejscu, w której ją przerwaliśmy. Czasami mówi się o zielonych komputerach , mając
na myśli takie własnie energooszczędne zasilacze. Nie bez znaczenia jest też modularna
budowa komputera, wymienne dyski pozwalające schować dane lub wędrować z nimi z
pracy do domu, łatwość rozbudowy systemu. Kompetentni i życzliwi sprzedawcy należą
do rzadkości we wszystkich krajach świata a bez odpowiedniej skali porównawczej łatwo
damy się nabrać na techniczny żargon, który często maskuje brak prawdziwych
wiadomości.
Literatura
Dużo ładnych obrazków przestarzałego sprzętu, trochę wiadomości o technologii
obwodów scalonych zawiera:
A. Klein, Informatyka: Podstawy Wiedzy (Wydawnictwo Penta, Warszawa 1992)
Wksięgarniach jest też wiele poradników, jak kupić komputer osobisty.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Interfejsy sprzetowe komputerow PC
Operator sprzętu komputerowego12201
ERGONOMIA PRZY PRACY ZE SPRZETEM KOMPUTEROWYM
Sieci komputerowe wyklady dr Furtak
sprzęt wędkarski cz 1
Informacja komputerowa
ANALIZA KOMPUTEROWA SYSTEMÓW POMIAROWYCH — MSE
Sciaga pl Podział drukarek komputerowych
Genius nowe głośniki dla komputerowych melomanów
Rozdział 04 System obsługi przerwań sprzętowych
Jak oceniać pracę komputerową uczniów

więcej podobnych podstron