Kazus 16
Kazus 16
Stan faktyczny:
Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z 14.4.2012 r. uznał oskarżonego Aukasza Dzięcio-
ła, lat 20, za winnego tego, że działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu,
popełnił dwa przestępstwa rozboju, zanim zapadł pierwszy nieprawomocny wyrok co do
któregokolwiek z tych przestępstw. Sąd Okręgowy uznał go za winnego tego, że:
1) 24.9.2011 r. w Krakowie groził natychmiastowym użyciem przemocy wobec Kingi Ci-
24.9.2011 r. w Krakowie groził natychmiastowym użyciem przemocy wobec Kingi Ci-
chej i zabrał jej w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki Nokia o wartości
230 zł,
2) 2.10.2011 r. w Krakowie grożąc natychmiastowym użyciem przemocy wobec Andrzeja
2.10.2011 r. w Krakowie grożąc natychmiastowym użyciem przemocy wobec Andrzeja
Kowalskiego zabrał mu w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki Samsung
o wartości 900 zł
i za to na podstawie art. 280 ż 1 KK w zw. z art. 12 KK wymierzył mu karę 2 lat pozbawie-
nia wolności.
Ponadto Sąd Okręgowy uznał oskarżonego Aukasza Dzięcioła, lat 20, winnym tego, że
10.10.2011r. w Katowicach groził natychmiastowym użyciem przemocy wobec Jerzego
Krótkiego, posługując się nożem, zabrał mu w celu przywłaszczenia telefon komórkowy
marki HTC o wartości 200 zł oraz pieniądze w kwocie 100 zł, czym wyczerpał znamiona
wypadku mniejszej wagi z art. 283 KK w zw. z art. 280 ż 2 KK i za to na podstawie art. 283
KK wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Po połączeniu obu wymierzonych oskarżonemu kar, orzekł karę łączną w wymiarze
2 lat pozbawienia wolności. Wymierzoną karę pozbawienia wolności na podstawie
art. 69 ż 1 i 2 i art. 70 ż 1 pkt 1 KK zawiesił oskarżonemu na okres próby wynoszący
2 lata. W oparciu o przepis art. 46 ż 1 KK zasądził od oskarżonego na rzecz wszystkich
poszkodowanych odszkodowanie w wysokości równowartości skradzionych im telefo-
nów komórkowych.
zadanie:
Będąc pełnomocnikiem oskarżyciela posiłkowego Jerzego Krótkiego przygotuj apelację
ograniczając się do wskazania zakresu zaskarżenia wyroku, zarzutu bądz zarzutów oraz
wniosku apelacji lub w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia,
opinię prawną o braku podstaw do sporządzenia apelacji.
Rozwiązanie:
Działając w imieniu oskarżyciela posiłkowego Jerzego Krótkiego, na podstawie peł-
nomocnictwa znajdującego się w aktach sprawy na zasadzie art. 425 ż 1, 2 i 3 KPK
oraz art. 444 KPK, zaskarżam na niekorzyść oskarżonego wyrok Sądu Okręgowego
z 14.4.2012 r. opatrzony sygnaturą III K 139/12, otrzymany przez pełnomocnika oskar-
życiela posiłkowego wraz z uzasadnieniem 2.6.2012 r. w części dotyczącej kwalifikacji
prawnej czynów przypisanych oskarżonemu.
Sądowi Okręgowemu na podstawie art. 427 ż 1 i 2 oraz art. 438 pkt 1 KPK zarzucam:
1) w odniesieniu do czynu z punktu I wyroku:
w odniesieniu do czynu z punktu I wyroku:
a) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 12 KK, poprzez jego zastosowanie,
obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 12 KK, poprzez jego zastosowanie,
w sytuacji gdy zachowania przypisane oskarżonemu, o których mowa w punkcie
I wyroku, nie stanowiły jednego czynu ciągłego, bowiem nie zostały podjęte w wy-
konaniu z góry powziętego zamiaru;
37
Kazusy karne
Część I. Kazusy karne
b) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 91 ż 1 KK poprzez jego niezastoso-
obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 91 ż 1 KK poprzez jego niezastoso-
wanie, w sytuacji gdy zachowania oskarżonego, o których mowa w punkcie I wy-
roku, stanowiły ciąg przestępstw, bowiem zostały popełnione w sposób podobny,
w krótkich odstępach czasu oraz zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny
wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw;
2) w odniesieniu do czynu z punktu II wyroku obrazę przepisów prawa materialnego,
w odniesieniu do czynu z punktu II wyroku obrazę przepisów prawa materialnego,
tj. art. 283 KK poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy zbrodnia rozboju kwalifiko-
wanego nie może zostać popełniona w wypadku mniejszej wagi, bowiem art. 283 KK
wyraznie w swojej treści wskazuje, do których przestępstw wypadek mniejszej wagi
może mieć zastosowanie;
3) w odniesieniu do czynu z punktu I i II wyroku:
w odniesieniu do czynu z punktu I i II wyroku:
a) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 70 ż 1 pkt 1 KK poprzez jego zastoso-
obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 70 ż 1 pkt 1 KK poprzez jego zastoso-
wanie oraz art. 70 ż 2 KK poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy oskarżony
jest młodocianym, w rozumieniu art. 115 ż 10 KK, i w związku z tym zawieszenie
wykonania kary wobec młodocianego możne nastąpić na okres próby wynoszący
minimalnie 3 lata;
b) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 73 ż 2 KK poprzez jego niezastoso-
obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 73 ż 2 KK poprzez jego niezastoso-
wanie i brak orzeczenia o oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora, w sytuacji
gdy dozór wobec młodocianego sprawcy przestępstwa jest obowiązkowy.
W oparciu o powyższe zarzuty, na zasadzie art. 427 ż 1 oraz art. 437 ż 1 i 2 KPK, wnoszę
o zmianę wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
w punkcie I wyroku oraz podstawy skazania za ten czyn na art. 280 ż 1 w zw. z art. 91
ż 1 KK oraz poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego przypisanego mu
w punkcie II wyroku oraz podstawy skazania za ten czyn na art. 280 ż 2 KK, a także o wy-
mierzenie oskarżonemu nowych kar w oparciu o nowe podstawy skazania.
Ponadto na podstawie art. 627 KPK wnoszę o zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskar-
życiela posiłkowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego,
według norm przepisanych.
Wyjaśnienie:
Czyny oskarżonego z 24 września i 2 pazdziernika 2011 r. zostały niesłusznie zakwalifi-
kowane przez Sąd Okręgowy jako jeden czyn ciągły, podczas gdy spełnione zostały wszyst-
kie przesłanki, aby uznać je za ciąg przestępstw. Przede wszystkim, aby zakwalifikować
dwa lub więcej zachowań jako czyn ciągły, sąd musi stwierdzić, iż czyny te zostały podjęte
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Brak takiego zamiaru dyskwalifikuje możliwość
uznania kilku zachowań za jeden czyn ciągły.
Nie spełnia kryteriów czynu ciągłego przypadek, w którym poszczególne zachowania
sprawcy nie zostały objęte jednym, z góry powziętym zamiarem, lecz zostały dokonane
z identycznym zamiarem, takim samym w odniesieniu do każdego zachowania, lecz nie
istniejącym z góry, a pojawiającym się sukcesywnie przy podejmowaniu każdego kolejnego
zachowania. Podobnie nie stanowi wypełnienia przesłanki podmiotowej, określonej w art. 12
KK sytuacja, gdy sprawca dopuszcza się kilku lub nawet kilkunastu zachowań z odnawiają-
cym się w odniesieniu do każdego z nich zamiarem (wyr. SN z 26.3.1999 r., IV KKN 28/99).
Z punktu widzenia oskarżycieli, prawidłowe rozróżnienie czynu ciągłego od ciągu
przestępstw ma o tyle istotne znaczenie, że czyn ciągły podlega łagodniejszemu karaniu niż
ciąg przestępstw. W przypadku czynu ciągłego, dwa lub więcej zachowań uważanych jest
za jeden czyn zabroniony i za taki czyn wymierzana jest jedna kara. Natomiast jeżeli chodzi
o ciąg przestępstw, to wówczas sąd także wymierza jedną karę za wszystkie przestępstwa
pozostające w ciągu, ale w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększo-
nego o połowę.
38
Kazusy karne
Kazus 16
Odnosząc się do kolejnego z zarzutów stwierdzić należy, iż przepis art. 283 KK jed-
noznacznie i wyczerpująco wymienia typy uprzywilejowane niektórych przestępstw prze-
ciwko mieniu z rozdziału XXXV Kodeksu karnego i tym samym zastosowany może być
wyłącznie do oceny prawnej zachowań będących kradzieżą z włamaniem - art. 279 ż 1 KK,
rozbojem art. 280 ż 1 KK lub kradzieżą rozbójniczą - art. 281 KK czy też wymuszeniem
rozbójniczym z art. 282 KK. Natomiast w żadnym innym wypadku, a więc także dla oceny
czynu z art. 280 ż 2 KK, nie może on zostać stosowany jako nieprzewidziany przez usta-
wodawcę. Stąd też dokonana przez sąd I instancji ocena prawna zachowania oskarżonego,
jako niemająca podstawy w obowiązujących przepisach, jest tym samym oceną niedopusz-
czalną.
Sąd Okręgowy zawieszając karę pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego
pominął fakt, iż jest on młodocianym, w rozumieniu art. 115 ż 10 KK. Implikuje to inną
podstawę prawną co do okresu próby przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary,
tj. art. 70 ż 2 KK, a także obliguje sąd do oddania oskarżonego pod dozór kuratora na pod-
stawie art. 73 ż 2 KK.
Zakres zaskarżenia wyroku przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego powinien
odnosić się wyłącznie do kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu. Nie
kwestionujemy bowiem winy oskarżonego, a jedynie wskazujemy, że jego czyny powinny
być zakwalifikowane z innego przepisu prawa karnego materialnego. Z tego powodu za-
kres zaskarżenia nie obejmuje całości wyroku. W przypadku objęcia zakresem zaskarżenia
wyłącznie kwalifikacji prawnej czynu nie ma potrzeby obejmowanie tym zakresem także
wymierzonej kary i środka karnego, skoro sąd na podstawie nowej kwalifikacji prawnej
czynu zobligowany będzie do dokonania nowego wymiaru kary i środków karnych. Nie
może być jednak uznane za błędne skierowanie apelacji przeciwko całości wyroku.
W zakresie wniosku apelacji, żądać powinniśmy zmiany wyroku poprzez zmianę kwa-
lifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu. Stosownie do art. 455 KPK, nie zmie-
niając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną nieza-
leżnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji prawnej
na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy
na jego niekorzyść.
Zgodnie z art. 627 KPK, od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasą-
dza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowe-
go. Stosownie do art. 616 ż 1 pkt 2 KPK, do kosztów procesu należą uzasadnione wydatki
stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika.
39
Kazusy karne
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Kazus 16 (1)Kazus 16Scenariusz 16 Rowerem do szkołyr 1 nr 16 138669446416 narrator16 MISJAKazus 4 (1)Fakty nieznane , bo niebyłe Nasz Dziennik, 2011 03 16990904 1616 (27)więcej podobnych podstron