Zygmunt Wieczorek
Bezpieczeństwo pracy
roboty budowlane i rozbiórkowe
Warszawa 2004 r.
Adresy
Lp
Nazwa instytucji Adres Kontakt
.
1. Państwowa Inspekcja Pracy 00-926 Warszawa Tel. (22) 6618111
Główny Inspektorat Pracy ul. Krucza 38/42 Fax (22) 6254770
www.pip.gov.pl
2. Główny Urząd Nadzoru 00-926 Warszawa Tel. (22) 6619453
Budowlanego
ul. Krucza 38/42 Fax (22) 6618142
www.gunb.gov.pl
3. Urząd Dozoru Technicznego 02-353 Warszawa Tel. (22) 5722100
ul. Szczęśliwicka 34 Fax (22) 0 8227209
www.udt.gov.pl
4. Polski Związek Inżynierów i 00-950 Warszawa Tel./fax (22) 8268643
Techników Budownictwa
ul. Czackiego 3/5 www.not.org.pl
5. Stowarzyszenie Elektryków 00-950 Warszawa Tel. (22) 8268601
Polskich
ul. Czackiego 3/5 Fax ( 22) 8272949
www.sep.com.pl
6. Instytut Mechanizacji 02- 673 Warszawa Tel. (22) 8431194
Budownictwa i Górnictwa
ul. Racjonalizacji 6/8 Fax (22) 8432703
Skalnego
www.imbigs.org.pl
7. Ministerstwo Infrastruktury 00-928 Warszawa Tel. (22) 6301000
ul. Chałubińskiego Fax (22) 6288515
4/6
www.mi.gov.pl
WYDAWCA: Główny Inspektorat Pracy
Departament Informacji i Promocji
Redakcja techniczna i opracowanie graficzne - Jan Klimczak
Projekt okładki - Dorota Zając
Wydanie 2 zaktualizowane
SPIS TRER
CI
I. Wprowadzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
II. Obowiązki i uprawnienia nadzoru technicznego na budowie . . . . 7
III. NieprawidłowoS
ci najczęS
ciej występujące na placu budowy . . . . 13
1. Zagospodarowanie terenu budowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
2. Instalacje i urządzenia elektroenergetyczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
3. R
rodki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze . . . . . . . . . 19
4. Eksploatacja maszyn i urządzeń budowlanych . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
5. Transport i składowanie materiałów budowlanych . . . . . . . . . . . . . . 23
6. Szkolenia w dziedzinie bhp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
7. Profilaktyczna opieka zdrowotna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
IV. Prace budowlane stwarzające szczególne zagrożenia . . . . . . . . . . . 29
1. Prace szczególnie niebezpieczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
2. Roboty ziemne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
3. Roboty budowlane wykonywane z użyciem materiałów
wybuchowych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
4. Prace związane z usuwaniem azbestu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
5. Prace, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie
osoby . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
6. Prace wymagające szczególnej sprawnoS
ci psychofizycznej . . . . 44
V. Podsumowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
VI. Wykaz podstawowych przepisów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
I. Wprowadzenie
Budownictwo od lat należy do jednej z najbardziej wypadkogennych
sekcji gospodarki narodowej. W latach 1991-2003 w wyniku wypadków
przy pracy w budownictwie zginęło 1822 pracowników, 4621 doznało
ciężkich obrażeń ciała.
Analiza okolicznoS
ci i przyczyn wypadków przy pracy w budownictwie
oraz wyniki kontroli Państwowej Inspekcji Pracy wskazują, że istotny
wpływ na zagrożenia i nieprawidłowoS
ci występujące na budowach ma-
ją zaniedbania w sferze działań organizacyjnych i technicznych. W zakła-
dach budowlanych nader rzadko dokonuje się oceny ryzyka zawodowe-
go, identyfikacji zagrożeń i uS
wiadamiania pracowników o ryzyku, na ja-
kie są narażeni. WS
ród tych pracodawców, którzy ocenę ryzyka zawodo-
wego przeprowadzili, często natomiast jest ona obarczona istotnymi błę-
dami, uniemożliwiającymi podjęcie działań eliminujących występujące
zagrożenia.
Najczęstsze przyczyny nieprawidłowoS
ci występujących na pla-
cach budowy to:
niski poziom wiedzy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy
wS
ród pracowników i pracodawców;
minimalizacja kosztów budowy przez oszczędzanie na wydat-
kach, które mogłyby zapewnić wyższy poziom bezpieczeństwa oraz an-
gażowanie pracowników o niskich kwalifikacjach;
nieprzeprowadzanie oceny ryzyka zawodowego i nieinformowanie
o nim pracowników;
zbyt małe zainteresowanie personelu sprawującego samodzielne
funkcje techniczne na budowie (kierownik budowy, kierownicy robót,
inspektor nadzoru inwestorskiego) problematyką z zakresu bhp.
5
II. Obowiązki i uprawnienia nadzoru
technicznego na budowie
Zgodnie z prawem obowiązującym w zakresie bezpieczeństwa pracy,
osoby sprawujące nadzór techniczny na budowie mają obowiązki
i uprawnienia. Obowiązki i uprawnienia te wynikają z przepisów prawa
pracy i prawa budowlanego.
Prawo pracy  stosowne regulacje zawarte są w ustawie Kodeks pra-
cy1 i przepisach wykonawczych wydanych na jego podstawie. Zgodnie
z Kp. obowiązki osób pełniących funkcje nadzoru budowlanego uzależ-
nione są od tego czy są to pracodawcy (właS
ciciele firm), czy pracowni-
cy działający w imieniu pracodawcy i kierujący pracownikami. Obowiąz-
ki te przedstawia tabela nr 1.
Pracodawca oraz każda kierująca pracownikami osoba
jest zobowiązana znać, w zakresie niezbędnym do
wykonywania ciążących na niej obowiązków, przepisy
o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Każdy pracownik zatrudniony na budowie ma prawo powstrzymać
się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożo-
nego, w razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeń-
stwa i higieny pracy i stwarzają bezpoS
rednie zagrożenie dla jego zdro-
wia lub życia, albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim nie-
bezpieczeństwem innym osobom. Jeżeli powstrzymanie się od wykony-
wania pracy nie usuwa zagrożenia, pracownik ma prawo oddalić się
z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
Bardzo często ma miejsce sytuacja, gdy na tej samej budowie
prace wykonują jednoczeS
nie pracownicy zatrudnieni przez róż-
nych pracodawców.
7
Pracodawcy ci mają wtedy obowiązek:
współpracować ze sobą,
wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeń-
stwem i higieną pracy wszystkich pracowników zatrudnionych na budowie,
ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępo-
wania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracow-
ników.
Jeżeli chodzi o prawo budowlane stosowne regulacje zawarte są
w ustawie Prawo budowlane12 i przepisach wykonawczych wydanych
na jego podstawie. Prawo budowlane okreS
la szczegółowo wszystkie
prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego, do których zali-
cza: inwestora, inspektora nadzoru inwestorskiego, projektanta, kierow-
nika budowy lub kierownika robót. Podstawowe prawa i obowiązki
uczestników procesu budowlanego, odnoszące się bezpoS
rednio
do bezpieczeństwa pracy przedstawia tabela nr 2.
8
Tabela nr 1
Osoby pełniące funkcje Obowiązki z zakresu bezpieczeństwa
kierownicze na budowie i higieny pracy
 organizowanie pracy w sposób zapewniający bez-
pieczne i higieniczne warunki pracy,
Osoba kierująca
 zapewnienie systematycznych kontroli stanu bezpie-
pracownikami,
czeństwa i higieny pracy oraz ustalenie sposobów reje-
będąca jednocześnie
stracji nieprawidłowości i metod ich usuwania,
pracodawcą
 zapewnienie przestrzegania przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawanie poleceń
usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolowanie
wykonanie tych poleceń,
 zapewnienie wykonania nakazów, wystąpień, decyzji
i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad
warunkami pracy,
 ocenianie i dokumentowanie ryzyka zawodowego
występującego na terenie budowy, przy określonych
pracach, oraz stosowanie niezbędnych środków profilak-
tyczne zmniejszające ryzyko,
 informowanie pracowników o ryzyku zawodowym,
które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach
ochrony przed zagrożeniami.
 udostępnianie pracownikom, do stałego korzystania,
aktualnych instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy;
 organizowanie stanowisk pracy zgodnie z przepisami
i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy;
Osoba kierująca
 dbanie o sprawność środków ochrony indywidualnej
pracownikami,
oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem;
nie będąca pracodawcą
 organizowanie, przygotowywanie i prowadzenie
prac, uwzględniając zabezpieczenie pracowników przed
wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi
chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy;
 dbanie o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń
pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność
środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z
przeznaczeniem;
 egzekwowanie przestrzeganie przez pracowników
przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy;
 zapewnienie wykonania zaleceń lekarza sprawujące-
go opiekę zdrowotną nad pracownikami
 w razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia
dla życia lub zdrowia pracowników niezwłoczne
wstrzymanie prac i podjęcie działań w celu usunięcia
tego zagrożenia.
9
Tabela nr 2
Uczestnik
procesu Prawa Obowiązki
budowlanego
Inwestor - zawiadomienie o zamiarze rozpoczęcia robót budowlanych właS
ciwego
inspektora pracy, na 7 dni przed rozpoczęciem budowy lub rozbiórki, na której
przewiduje się wykonywanie robót budowlanych trwających dłużej niż 30 dni
roboczych i jednoczesne zatrudnienie co najmniej 20 osób, albo na której
planowany zakres robót przekracza 500 osobodni3.
- zorganizowanie procesu budowy, z uwzględnieniem zawartych w przepisach zasad
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a w szczególnoS
ci zapewnienie:
" opracowania projektu budowlanego i, stosownie do potrzeb, innych projektów,
" objęcia kierownictwa budowy przez kierownika budowy,
" opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
Kierownik - występowanie do inwestora o - sporządzić lub zapewnić sporządzenie, przed rozpoczęciem budowy, planu
budowy
zmiany w rozwiązaniach bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, uwzględniając specyfikę obiektu budowlanego i
projektowych, jeżeli są one warunki prowadzenia robót budowlanych, w tym planowane jednoczesne
uzasadnione koniecznoS
cią prowadzenie robót budowlanych i produkcji przemysłowej (w oparciu o informację
zwiększenia bezpieczeństwa sporządzoną przez projektanta).
realizacji robót budowlanych,
- ustosunkowania się w dzienniku Uwaga
budowy do zaleceń w nim Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na budowie sporządza się, jeżeli:
zawartych. - w trakcie budowy wykonywany będzie przynajmniej jeden z następujących
rodzajów robót budowlanych:
" których charakter, organizacja lub miejsce prowadzenia stwarza szczególnie
wysokie ryzyko powstania zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia ludzi, a w
szczególnoS
ci przysypania ziemią lub upadku z wysokoS
ci,
10
 " przy prowadzeniu których występują działania substancji chemicznych
lub czynników biologicznych zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu
ludzi,
" stwarzających zagrożenie promieniowaniem jonizującym,
" prowadzonych w pobliżu linii wysokiego napięcia lub czynnych linii
komunikacyjnych,
" stwarzających ryzyko utonięcia pracowników,
" prowadzonych w studniach, pod ziemią i w tunelach,
" wykonywanych przez kierujących pojazdami zasilanymi z linii
napowietrznych,
" wykonywanych w kesonach, z atmosferą wytwarzaną ze sprężonego
powietrza,
" wymagających użycia materiałów wybuchowych,
" prowadzonych przy montażu i demontażu ciężkich elementów
prefabrykowanych,
- przewidywane roboty budowlane mają trwać dłużej niż 30 dni roboczych i
jednocześnie będzie przy nich zatrudnionych co najmniej 20 pracowników lub
pracochłonność planowanych robót będzie przekraczać 500 osobodni;
- prowadzenie dokumentacji budowy,
- zapewnienie geodezyjnego wytyczenia obiektu oraz zorganizowanie
budowy i kierowanie budową obiektu budowlanego w sposób zgodny z
projektem i pozwoleniem na budowę, przepisami, w tym techniczno-
budowlanymi, oraz przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy,
- koordynowanie realizacji zadań zapobiegających zagrożeniom
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia:
" przy opracowywaniu technicznych lub organizacyjnych założeń
planowanych robót budowlanych lub ich poszczególnych etapów, które
mają być prowadzone jednocześnie lub kolejno,
" przy planowaniu czasu wymaganego do zakończenia robót
budowlanych lub ich poszczególnych etapów,
- koordynowanie działań zapewniających przestrzeganie podczas
wykonywania robót budowlanych zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
zawartych w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w planie
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
11
 - wprowadzanie niezbędnych zmian w informacji dotyczącej bezpieczeństwa
i ochrony zdrowia oraz w planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
wynikających z postępu wykonywanych robót budowlanych,
- wstrzymanie robót budowlanych w przypadku stwierdzenia możliwości
powstania zagrożenia oraz bezzwłoczne zawiadomienie o tym właściwego
organu,
- realizacja zaleceń wpisanych do dziennika budowy,
Projektant - wstęp na teren budowy - zapewnienie, w razie potrzeby, udziału w opracowaniu projektu osób
i dokonywanie zapisów w posiadających uprawnienia budowlane do projektowania w odpowiedniej
dzienniku budowy dotyczących specjalności oraz wzajemne skoordynowanie techniczne wykonanych przez
jej realizacji, te osoby opracowań projektowych, zapewniające uwzględnienie zawartych
w przepisach zasad bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w procesie budowy,
- żądanie wpisem do dziennika
z uwzględnieniem specyfiki projektowanego obiektu budowlanego,
budowy wstrzymania robót
budowlanych w razie - sporządzenie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ze
stwierdzenia możliwości względu na specyfikę projektowanego obiektu budowlanego, uwzględnianej
powstania zagrożenia, w planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
- uzyskanie wymaganych opinii, uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań
projektowych w zakresie wynikającym z przepisów,
Inspektor - wydawanie kierownikowi budowy lub kierownikowi robót poleceń
nadzoru potwierdzonych wpisem do dziennika budowy dotyczących: usunięcia
inwestorskiego nieprawidłowości lub zagrożeń,
- żądanie od kierownika budowy lub kierownika robót wstrzymania dalszych
robót budowlanych w przypadku, gdyby ich kontynuacja mogła wywołać
zagrożenie bądz
spowodować niedopuszczalną niezgodność z projektem
lub pozwoleniem na budowę.
12
III. NieprawidłowoS
ci najczęS
ciej
występujące na placu budowy
Główne zagrożenia i nieprawidłowoS
ci w dziedzinie bezpieczeństwa
pracy występujące na placach budowy od lat niezmiennie dotyczą tych
samych grup zagadnień. Sytuację ilustruje poniższy wykres.
Żródło: dane PIP
13
III. 1. Zagospodarowanie terenu budowy
Zagospodarowanie terenu budowy należy wykonać przed rozpoczę-
ciem robót budowlanych. Powinno ono objąć, co najmniej:
ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref niebezpiecznych;
wykonania dróg, wyjS
ć i przejS
ć dla pieszych;
doprowadzenia energii elektrycznej oraz wody, zwanych dalej  me-
diami , oraz odprowadzania lub utylizacji S
cieków;
urządzenia pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i socjalnych;
zapewnienia oS
wietlenia naturalnego i sztucznego;
zapewnienia właS
ciwej wentylacji;
zapewnienia łącznoS
ci telefonicznej;
urządzenia składowisk materiałów i wyrobów.
Ogrodzenie terenu budowy powinno uniemożliwić wejS
cie na nią
przez osoby nieupoważnione. Jeżeli ogrodzenie terenu budowy lub robót
nie jest możliwe, należy oznakować granice terenu za pomocą tablic
ostrzegawczych, a w razie potrzeby zapewnić stały nadzór. Ogrodzenie
nie może stwarzać zagrożenia dla ludzi. WysokoS
ć ogrodzenia powinna
wynosić co najmniej 1,5 m.
Strefa niebezpieczna to miejsce na terenie budowy, w którym wystę-
pują zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzi. PrzejS
cia i strefy niebez-
pieczne oS
wietla się i oznakowuje znakami ostrzegawczymi lub znakami
zakazu. Powinna ona być ogrodzona w sposób uniemożliwiający dostęp
osobom postronnym. PrzejS
cia, przejazdy i stanowiska pracy w strefie
niebezpiecznej zabezpiecza się daszkami ochronnymi.
Strefa ta w której istnieje zagrożenie spadania z wy-
sokoS
ci przedmiotów w swym najmniejszym wymiarze li-
niowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego,
nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokoS
ci, z której mogą
spadać przedmioty, lecz nie mniej niż 6 m.
W zwartej zabudowie miejskiej strefa ta może być
zmniejszona pod warunkiem zastosowania innych rozwią-
zań technicznych lub organizacyjnych, zabezpieczających
przed spadaniem przedmiotów.
14
Strefę niebezpieczną, w której istnieje zagrożenie spadania z wy-
sokoS
ci przedmiotów, ogradza się balustradami składającymi się z de-
ski krawężnikowej o wysokoS
ci 0,15 m i poręczy ochronnej umieszczo-
nej na wysokoS
ci 1,1 m. Wolną przestrzeń pomiędzy deską krawężniko-
wą a poręczą wypełnia się w sposób zabezpieczający pracowników
przed upadkiem z wysokoS
ci.
Daszki ochronne należy umieszczać na wysokoS
ci nie mniejszej
niż 2,4 m nad terenem w najniższym miejscu. Powinny one być nachylo-
ne pod kątem 45o w kierunku x
ródła zagrożenia. W miejscach przejS
ć
i przejazdów szerokoS
ć daszka ochronnego powinna być co najmniej
o 0,5 m większa z każdej strony niż szerokoS
ć przejS
cia lub przejazdu.
Pokrycie daszków powinno być szczelne i odporne
na przebicie przez spadające przedmioty.
Używanie daszków ochronnych jako rusztowań lub
miejsc składowania narzędzi, sprzętu, materiałów jest za-
bronione.
Drogi przeznaczone dla ruchu pieszego jednokierunkowego powin-
ny mieć szerokoS
ć co najmniej 0,75 m, a dwukierunkowego  1,2 m.
PrzejS
cia o pochyleniu większym niż 15% należy zaopatrzyć w listwy
umocowane poprzecznie, w odstępach nie mniejszych niż 0,4 m lub
w schody o szerokoS
ci nie mniejszej niż 0,75 m, co najmniej z jedno-
stronnym zabezpieczeniem. Zabezpieczenie to powinno składać się
z deski krawężnikowej o wysokoS
ci 0,15 m i poręczy ochronnej umiesz-
czonej na wysokoS
ci 1,1 m. Wolną przestrzeń pomiędzy deską krawęż-
nikową a poręczą wypełnia się w sposób zabezpieczający pracowników
przed upadkiem z wysokoS
ci.
Warunki socjalne i higieniczne na terenie budowy powinny spełniać
wymagania zawarte w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny
pracy2 z następującymi wyjątkami ujętymi w przepisach szczegółowych3:
na terenie budowy, na której roboty budowlane wykonuje więcej
niż 20 pracujących, zabrania się urządzania w jednym pomieszczeniu
szatni i jadalni;
dopuszczalne jest korzystanie z istniejących na terenie budowy
pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych inwestora, jeżeli prze-
widuje to zawarta umowa;
15
 w przypadku usytuowania pomieszczeń higieniczno-sanitarnych
w kontenerach dopuszcza się niższą wysokoS
ć tych pomieszczeń niż
okreS
lona w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy2;
jeżeli wymaga tego bezpieczeństwo lub ochrona zdrowia osób wy-
konujących roboty budowlane, albo gdy wynika to z rodzaju wykonywa-
nych robót, należy zapewnić osobom wykonującym takie roboty po-
mieszczenia do odpoczynku lub pomieszczenia mieszkalne;
stacjonarne pomieszczenia mieszkalne powinny posiadać wystar-
czające wyposażenie sanitarne, jadalnię, pomieszczenie do odpoczyn-
ku, łóżka, szafki kuchenne, stoły i krzesła z oparciami, stosownie do licz-
by osób.
Wymagania, jakie z punktu widzenia bezpieczeństwa pracy, po-
winny spełniać pozostałe niezbędne elementy zagospodarowania te-
reny budowy, omówione są w następnych rozdziałach opracowania.
III. 2. Instalacje i urządzenia elektroenergetyczne
Zasadniczy wpływ na dużą liczbę porażeń prądem elektrycznym
na budowach ma na ogół zły stan techniczny instalacji elektrycznych,
a także stosowanie niedoskonałych i niewystarczających S
rodków ochro-
ny przed zagrożeniami w tych instalacjach, a mianowicie:
 powszechne użytkowanie bezpieczników topikowych, jako urządzeń
samoczynnego wyłączenia. Na budowach nader często występuje nie-
dopuszczalne naprawianie wkładek bezpiecznikowych (tzw.  watowa-
nie ). Stosowanie wyłączników nadprądowych jest znikomo małe;
 niestosowanie wyłączników ochronnych różnicowoprądowych;
 prowadzenie przewodów instalacji elektrycznych w sposób prowizo-
ryczny, bez zabezpieczenia ich przed uszkodzeniami mechanicznymi;
 stosowanie zbyt małej liczby obwodów odbiorczych oraz gniazd
wtyczkowych i wypustów oS
wietleniowych, a nawet podłączanie odbior-
ników  na krótko , tj. bez użycia gniazd i wtyczek.
Należy zaznaczyć, że na budowach występują warunki S
rodowiskowe
stwarzające zwiększone zagrożenie porażeniem prądem elektrycznym
(np. wilgoć, ciasnota, nagromadzenie elementów przewodzących).
W warunkach takich należy wprowadzić odpowiednie obostrzenia i sto-
sować specjalne rozwiązania instalacji elektrycznych.
W zasilaniu i rozdziale energii elektrycznej na terenie budowy i roz-
biórki należy wyodrębnić cztery strefy, jak to zostało przedstawione
na rysunku.
16
Oznaczenia: Urządzenia zasilające - stacje transformatorowe, zespoły prądo-
twórcze, przyłącza, tablice zasilające; S - wyłącznik ochronny różnicowoprądowy
selektywny; RB - rozdzielnica budowlana; RD - rozdzielnica dx
wigowa; PP - przy-
stawka pomiarowa. Żródło: opracowania SEP - Internet
Strefa I
Jest to strefa zasilania terenu budowy i rozbiórki energią elektryczną
o napięciu do 1 kV prądu przemiennego wraz z urządzeniami rozdziel-
czymi, pomiarowymi, zabezpieczającymi i ochronnymi całego terenu bu-
dowy i rozbiórki (zasilacz centralny).
Strefa II
Strefa ta obejmuje linie zasilające napowietrzne, kablowe lub przewo-
dy oponowe. Linie powinny być prowadzone możliwie najkrótszymi tra-
sami, najlepiej bez skrzyżowań z drogami transportowymi. Linie zasilają-
ce powinny być zabezpieczone przed skutkami zwarć i przeciążeń za po-
mocą urządzeń zabezpieczających. Zaleca się prowadzenie linii zasila-
jących przewodami izolowanymi, przewodami oponowymi lub kablami
podwieszonymi na słupach.
Strefa III
Strefa ta obejmuje rozdzielnice budowlane, dx
wigowe i przystawki po-
miarowe.
Strefa IV
Strefa ta obejmuje odbiorniki oS
wietleniowe, narzędzia ręczne (rucho-
me), urządzenia budowlane.
17
Tabela nr 3 (Żródło: opracowania SEP - Internet)
Równoczesna ochrona Ochrona przed dotykiem:
Urządzenia wchodzące
Strefa przed dotykiem
w skład strefy
Bezpośrednim Pośrednim
bezpośrednim i pośrednim
Stacje transformatorowe. Izolacja podstawowa. Samoczynne wyłączenie
Zespoły prądotwórcze. Obudowy o stopniu zasilania w czasie
-
Przyłącza. ochrony co najmniej IP43. t d" 0,2 s.
I
Tablice zasilające.
Obsługa urządzeń tylko przez osoby uprawnione
Samoczynne wyłączenie
zasilania w czasie t d" 0,2s
Linie napowietrzne
(można realizować za pomocą
wykonywane: Izolacja przewodów
wyłącznika ochronnego różni-
- przewodami izolowanymi, - i kabli.
cowoprądowego selek-
II
- kablami podwieszanymi,
tywnego, zainstalowanego w
- przewodami oponowymi.
strefie I).
Obsługa urządzeń tylko przez osoby uprawnione
Rozdzielnice: Wyłącznik ochronny róż-
Izolacja podstawowa.
- budowlane, nicowoprądowy selektywny,
III - Obudowy o stopniu
- dz
wigowe, zainstalowany
ochrony co najmniej IP43.
- przystawki pomiarowe. w strefie I.
Izolacja podstawowa.
Wyłącznik ochronny róż-
Obudowy o stopniu
Obwody o napięciu nie
nicowoprądowy
ochrony co najmniej IP44.
przekraczającym napięcia
o I"n d" 30 mA.
Odbiorniki oświetleniowe.
Uzupełnienie ochrony przy
dotykowego dopuszczalnego
Narzędzia ręczne.
Transformator separacyjny.
użyciu wyłącznika
długotrwale o wartości do 25
IV
Urządzenia budowlane.
Odbiorniki, narzędzia
ochronnego
V prądu przemiennego lub 60
i urządzenia o II klasie
różnicowoprądowego
V prądu stałego.
ochronności.
o I"n d" 30 mA.
18
Kompleksowy system ochrony przeciwporażeniowej na terenie budo-
wy i rozbiórki przedstawia tabela nr 3.
Okresowa kontrola stanu stacjonarnych urządzeń elektrycznych
pod względem bezpieczeństwa powinna być dokonana co najmniej je-
den raz w miesiącu, natomiast kontrola stanu i opornoS
ci izolacji tych
urządzeń, co najmniej dwa razy w roku, a ponadto:
przed uruchomieniem urządzenia po dokonaniu zmian i napraw
częS
ci elektrycznych i mechanicznych;
przed uruchomieniem urządzenia, jeżeli urządzenie było nieczyn-
ne przez ponad miesiąc;
przed uruchomieniem urządzenia po jego przemieszczeniu.
W przypadku zastosowania urządzeń ochronnych różnicowoprądo-
wych w instalacji rozdziału energii elektrycznej na terenie budowy nale-
ży sprawdzić ich działanie każdorazowo przed przystąpieniem do pracy.
Kopie zapisu pomiarów skutecznoS
ci zabezpieczenia przed poraże-
niem prądem elektrycznym powinny znajdować się u kierownika budowy.
Dokonywane naprawy i przeglądy urządzeń elektrycznych po-
winny być odnotowane w książce konserwacji urządzeń.
Na budowie prace związane z podłączeniem, badaniem,
konserwacją i naprawą urządzeń elektrycznych powinny
być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające
odpowiednie uprawnienia.17
Kontrola ta powinna obejmować pomiar: rezystancji izolacji instalacji
elektrycznej, ciągłoS
ci przewodów ochronnych, w tym głównych i dodat-
kowych (miejscowych) połączeń wyrównawczych, rezystancji uziemie-
nia, impedancji pętli zwarcia, sprawdzenie działania urządzeń ochron-
nych różnicowoprądowych.
III. 3. R
rodki ochrony indywidualnej, odzież
i obuwie robocze
Ogólne zasady przydziału i gospodarki odzieżą i obuwiem roboczym
oraz S
rodkami ochrony indywidualnej reguluje Kodeks pracy1.
Pracodawca powinien dostarczyć pracownikowi wyłącznie S
rodki
ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny
19
zgodnoS
ci14. Natomiast odzież i obuwie robocze powinny spełniać wy-
magania okreS
lone w Polskich Normach.
Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi
nieodpłatnie odzież i obuwie robocze oraz S
rodki ochrony
indywidualnej, a także informować go o celu i sposobach
posługiwania się tymi S
rodkami.
Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się uży-
wanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia robo-
czego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pracownicy nie mogą używać własnej odzieży i obuwia roboczego jeżeli
są zatrudnieni bezpoS
rednio przy obsłudze maszyn i urządzeń technicz-
nych, wykonują prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie
odzieży i obuwia S
rodkami chemicznymi. Pracownikowi używającemu
własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca powinien wypłacać
ekwiwalent pieniężny w wysokoS
ci uwzględniającej ich ceny.
Pracodawca nie może dopuS
cić pracownika do pracy bez S
rodków
ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych
do stosowania na danym stanowisku pracy. R
rodki ochrony indywidual-
nej oraz odzież i obuwie robocze (dostarczone przez pracodawcę) sta-
nowią własnoS
ć pracodawcy. Zobowiązany jest on zapewnić ich pra-
nie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca
nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynnoS
ci te mogą być wy-
konywane przez pracownika, za jego zgodą, pod warunkiem wypłaca-
nia przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokoS
ci kosz-
tów poniesionych przez pracownika.
Niedopuszczalne jest powierzanie pracownikowi prania,
konserwacji, odpylania i odkażania S
rodków ochrony
indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,
które uległy skażeniu S
rodkami chemicznymi.
20
Rodzaje S
rodków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia robocze-
go, których stosowanie na okreS
lonych stanowiskach jest niezbędne oraz
przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego ustala pra-
codawca. Dla S
rodków ochrony indywidualnej nie okreS
la się przewidywa-
nych okresów użytkowania. Powinny one być stosowane do czasu posia-
dania cech użytkowych i ochronnych.
Osoby kontrolujące budowę muszą być zaopatrzone w odpo-
wiednią odzież roboczą i obuwie robocze, a także S
rodki ochrony
indywidualnej (p. hełm ochronny).
Podstawowa odzież i obuwie robocze przydzielane pracownikom za-
trudnionym na budowach to: bluzy i kombinezony robocze, koszule, kurtki.
Przykłady S
rodków ochrony indywidualnej to: sprzęt chroniący
przed upadkiem z wysokoS
ci (szelki i linki bezpieczeństwa, zaczepy
nożycowe, hakowe); ochrony rąk (rękawice ochronne); ochrony oczu
i twarzy (okulary ochronne); ochrony słuchu (wkładki lub nauszniki
przeciwhałasowe); sprzęt ochrony układu oddechowego (półmaski fil-
trująco-pochłaniające); odzież ochronna (fartuchy przednie, kombine-
zony chroniące przed czynnikami atmosferycznymi, mechanicznymi);
obuwie ochronne (buty z okuciami nosków).
Dobór S
rodków ochrony indywidualnej musi być oparty o do-
kładną analizę zagrożeń na konkretnych stanowiskach roboczych
i uwzględniać czynnoS
ci wykonywane przez poszczególnych pra-
cowników. Oprócz tego skutecznoS
ć S
rodków ochrony indywidual-
nej uzależniona jest od: właS
ciwego dopasowania ich do konkret-
nego pracownika, utrzymywania ich w pełnej sprawnoS
ci technicz-
nej i czystoS
ci, przeszkolenia pracowników w zakresie posługiwa-
nia się przydzielonymi S
rodkami.
III. 4. Eksploatacja maszyn
i urządzeń budowlanych
Na budowach eksploatowany jest zarówno sprzęt zmechanizowany
(maszyny i urządzenia, takie jak: dx
wignice, przenoS
niki, betoniarki,
przeciągarki, ciągniki i inny sprzęt o napędzie silnikowym), jak i sprzęt
pomocniczy (elementy nie stanowiące stałego wyposażenia budowlane-
go sprzętu zmechanizowanego, a stosowane przy wykonywaniu robót
budowlanych, takie jak: zawiesia, uchwyty, bloki przenoS
ne, podstawki
ładunkowe, pomosty przenoS
ne, wózki ręczne, taczki, narzędzia i inne
urządzenia pomocnicze).
21
Bezpieczna eksploatacja maszyn i urządzeń budowlanych wymaga w
szczególnoS
ci przestrzegania ogólnie obowiązujących przepisów
dotyczących minimalnych wymagań bhp7 oraz przepisów branżowych
obowiązujących w budownictwie11.
Wykonywanie funkcji operatorów maszyn budowlanych, dx
wigni-
cowych, kierowców wózków silnikowych i innych maszyn budowlanych
o napędzie silnikowym wymaga posiadania uprawnień wydanych przez
właS
ciwą komisję kwalifikacyjną. Maszyny i urządzenia takie jak: kopar-
ki, spycharki, równiarki, pogłębiarki, kafary i młoty spalinowe, żurawie,
betoniarki (napędzane silnikami elektrycznymi o mocy powyżej 1 KW),
agregaty tynkarskie, podajniki do betonu, wózki podnoS
nikowe i platfor-
mowe, rusztowania, mogą być obsługiwane przez osoby, które ukończy-
ły szkolenie i uzyskały pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego
przez komisję powołaną przez Instytut Mechanizacji Budownictwa i Gór-
nictwa Skalnego w Warszawie11.
Maszyny i inne urządzenia techniczne, podlegające dozorowi
technicznemu, mogą być używane na terenie budowy tylko wów-
czas, jeżeli wystawiono dokumenty uprawniające do ich eksploata-
cji. Dokumenty te powinny być dostępne dla organów kontroli
w miejscu eksploatacji maszyn i urządzeń.
Maszyny i inne urządzenia techniczne należy eksploatować, konser-
wować i naprawiać zgodnie z instrukcją producenta, w sposób zapewnia-
jący ich sprawne funkcjonowanie. Powinny one być:
utrzymywane w stanie zapewniającym ich sprawnoS
ć;
stosowane wyłącznie do prac, do jakich zostały przeznaczone;
obsługiwane przez przeszkolone osoby.
Przeciążanie maszyn i innych urządzeń technicznych ponad do-
puszczalne obciążenie robocze jest zabronione, z wyjątkiem przecią-
żeń dokonanych w czasie badań i prób. W przypadku stwierdzenia
w czasie pracy uszkodzenia maszyny lub innego urządzenia techniczne-
go należy je niezwłocznie unieruchomić i odłączyć dopływ energii.
Na stanowiskach pracy przy stacjonarnych maszynach i innych urzą-
dzeniach technicznych powinny być dostępne instrukcje bezpiecznej
obsługi i konserwacji. Z instrukcjami tymi należy zapoznać osoby upo-
ważnione do pracy na tych stanowiskach. Stanowiska pracy operatorów
maszyn lub innych urządzeń technicznych, które nie posiadają kabin,
powinny być:
22
 zadaszone i zabezpieczone przez spadającymi przedmiotami,
osłonięte w okresie zimowym.
Maszyny i inne urządzenia techniczne przed rozpo-
częciem pracy i przy zmianie obsługi powinny być spraw-
dzone pod względem sprawnoS
ci technicznej i bezpieczne-
go użytkowania.
Dokonywanie napraw i czynnoS
ci konserwacyjnych
sprzętu zmechanizowanego będącego w ruchu jest zabro-
nione.
Przy wykonywaniu robót budowlanych przy użyciu
maszyn lub innych urządzeń technicznych, bezpoS
rednio
pod linią wysokiego napięcia, należy uzgodnić bezpieczne
warunki pracy z jej użytkownikiem.
Z uwagi na charakter poradnika pominięte zostaną wymagania szcze-
gółowe obowiązujące przy eksploatacji budowlanego sprzętu zmechani-
zowanego i sprzętu pomocniczego. Nie mniej osoby pełniące funkcje do-
zoru budowlanego wymagania te powinny znać, co najmniej w odniesieniu
do maszyn i urządzeń, których pracę nadzorują bezpoS
rednio.
Na zagadnienia te szczególny nacisk powinien być położony pod-
czas szkoleń w dziedzinie bhp, jakim obowiązkowo podlegają osoby
sprawujące nadzór techniczny na budowie.
III. 5. Transport i składowanie materiałów budowlanych
Składowania materiałów i wyrobów na terenie budowy może odbywać
się wyłącznie w miejscach wyznaczonych, utwardzonych i odwodnionych.
Niedopuszczalne jest sytuowanie stanowisk pracy, składowisk wyro-
bów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych bezpoS
rednio
pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi lub w odległoS
ci liczo-
nej w poziomie od skrajnych przewodów, mniejszej niż:
3 m  dla linii o napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1 kV;
5 m  dla linii o napięciu znamionowym powyżej 1 kV, lecz nie-
przekraczającym 15 kV;
23
 10 m  dla linii o napięciu znamionowym powyżej 15 kV, lecz nie-
przekraczającym 30 kV;
15 m  dla linii o napięciu znamionowym powyżej 30 kV, lecz nie-
przekraczającym 110 kV;
30 m  dla linii o napięciu znamionowym powyżej 110 kV.
Doły na wapno gaszone powinny mieć umocnione S
ciany i być za-
bezpieczone balustradami ochronnymi umieszczonymi w odległoS
ci nie
mniejszej niż 1 m od krawędzi dołu.
W magazynach substancji i preparatów niebezpiecznych należy
informację o tym zamieS
cić na tablicach ostrzegawczych, umieszczo-
nych w widocznych miejscach. Towary te na terenie budowy muszą być
przechowywane użytkowane zgodnie z instrukcjami producenta. Ich
przechowywanie i przemieszczanie na terenie budowy jest dopuszczal-
ne tylko w opakowaniach producenta.
We wszystkich pomieszczeniach magazynowych należy umie-
S
cić tablice okreS
lające dopuszczalne obciążenie regałów magazy-
nowych, a także dopuszczalne obciążenie powierzchni stropu.
Składowiska materiałów, wyrobów i urządzeń technicznych należy
wykonywać w sposób wykluczający możliwoS
ć wywrócenia, zsunięcia,
rozsunięcia się lub spadnięcia składowanych wyrobów i urządzeń. Miej-
sca składowania powinny być wyrównane do poziomu.
Materiały drobnicowe można układać w stosy, jednak o wysokoS
ci nie
większej niż 2 m oraz dostosowane do rodzaju i wytrzymałoS
ci tych ma-
teriałów. Wchodzenie i schodzenie ze stosu utworzonego ze składowa-
nych materiałów lub wyrobów jest dopuszczalne wyłącznie przy użyciu
drabiny lub schodni.
Stosy materiałów workowanych powinny być układane w warstwach
krzyżowo do wysokoS
ci nieprzekraczającej 10 warstw. Przy składowaniu
materiałów odległoS
ć stosów nie powinna być mniejsza niż:
0,75 m  od ogrodzenia lub zabudowań,
5 m  od stałego stanowiska pracy.
Opieranie składowanych materiałów lub wyrobów o płoty, słupy napo-
wietrznych linii elektroenergetycznych, konstrukcje wsporcze sieci trak-
cyjnej lub S
ciany obiektu budowlanego, jest zabronione.
Mechaniczny załadunek lub rozładunek materiałów lub wyrobów
powinien być prowadzony w sposób wykluczający przemieszczanie ich
nad ludx
mi lub kabiną, w której znajduje się kierowca. Na czas wykony-
wania tych czynnoS
ci kierowca jest obowiązany opuS
cić kabinę.
24
Na budowie szczególną uwagę należy również przywiązywać do wła-
S
ciwej organizacji ręcznych prac transportowych6, w tym stosowanych
metod pracy.
Przy ręcznym przemieszczaniu przedmiotów  tam gdzie jest to moż-
liwe  należy zapewnić sprzęt pomocniczy odpowiednio dobrany do ich
wielkoS
ci, masy i rodzaju, zapewniający bezpieczne i dogodne wykony-
wanie pracy. Przedmiot przemieszczany ręcznie nie powinien ograniczać
pola widzenia pracownika.
Niedopuszczalne jest ręczne przemieszczanie przedmiotów przez po-
mieszczenia, schody, korytarze albo drzwi zbyt wąskie w stosunku
do rozmiarów tych przedmiotów, jeżeli stwarza to zagrożenia wypadko-
we. Ostre, wystające elementy przedmiotów przemieszczanych powinny
być zabezpieczone w sposób zapobiegający powstawaniu urazów.
Masa przedmiotów przenoszonych przez jednego pracownika nie mo-
że przekraczać:
1) 30 kg  przy pracy stałej,
2) 50 kg  przy pracy dorywczej.
Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie prze-
kraczającej 30 kg na wysokoS
ć powyżej 4 m lub na odległoS
ć przekra-
czającą 25 m.
Przenoszenie przedmiotów, których długoS
ć przekracza 4 m i ma-
sa 30 kg, powinno odbywać się zespołowo, pod warunkiem aby na jed-
nego pracownika przypadała masa nie przekraczająca:
1) 25 kg  przy pracy stałej,
2) 42 kg  przy pracy dorywczej.
Niedopuszczalne jest zespołowe przemieszczanie przedmiotów o ma-
sie przekraczającej 500 kg.
Dopuszczalna masa ładunku przemieszczanego na wózku po terenie
płaskim o twardej nawierzchni nie może przekraczać 450 kg na pracow-
nika, łącznie z masą wózka. Wózki powinny zapewniać stabilnoS
ć
przy załadunku i rozładunku. Wózki przemieszczane na szynach oraz
wózki kołowe przemieszczane na pochyleniach powinny posiadać
sprawnie działające hamulce.
Sposób ładowania oraz rozmieszczenia ładunków na wózkach i tacz-
kach powinien zapewniać ich równowagę i stabilnoS
ć podczas prze-
mieszczania. Przedmioty przewożone na wózkach nie powinny wysta-
wać poza obrys wózka i przysłaniać pola widzenia. W wyjątkowych przy-
padkach dopuszczalne jest przewożenie przedmiotów w warunkach nie-
25
spełnienia tych wymagań, o ile praca odbywa się pod nadzorem zapew-
niającym bezpieczne jej wykonanie.
Masa ładunku przemieszczanego na taczce, łącznie z masą taczki, nie
może przekraczać: 100 kg  po twardej nawierzchni i 75 kg  po na-
wierzchni nieutwardzonej.
Drogi komunikacyjne dla wózków i taczek nie mogą być nachylo-
ne więcej niż:
dla wózków szynowych  4%,
dla wózków bezszynowych  5%,
dla taczek  10%.
Jeżeli drogi te usytuowane są nad poziomem terenu powyżej 1 m, na-
leży zabezpieczyć je balustradą.
III. 6. Szkolenia w dziedzinie bhp
Nie wolno dopuS
cić do pracy pracownika nie posiadającego wymaga-
nych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętnoS
ci do jej wykonania, a tak-
że dostatecznej znajomoS
ci przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i hi-
gieny pracy.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pra-
cownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okre-
sowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenia odbywają się
w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Szkolenie w dziedzi-
nie bezpieczeństwa i higieny pracy jest prowadzone jako
szkolenie wstępne i szkolenie okresowe.
Szkolenie wstępne obejmuje: instruktaż ogólny, instruktaż stanowi-
skowy, szkolenie podstawowe.
Odbycie przez pracownika instruktażu ogólnego oraz instrukta-
żu stanowiskowego powinno być potwierdzone przez pracownika
na piS
mie i odnotowane w jego aktach osobowych.
Szkolenie podstawowe powinno być zakończone egzaminem
sprawdzającym.
Szkolenie okresowe obowiązuje osoby objęte szkoleniem podstawo-
wym. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych przechodzą
szkolenie okresowe (w formie instruktażu) nie rzadziej niż raz na 3 lata,
26
a na stanowiskach, na których występują szczególnie duże zagrożenia
dla zdrowia oraz zagrożenia wypadkowe  nie rzadziej niż raz w roku.
Pracodawcy, inne osoby kierujące pracownikami (np. mistrzowie, kierow-
nicy) podlegają szkoleniom nie rzadziej niż co 6 lat.
Szkolenie okresowe powinno być zakończone egzaminem
sprawdzającym.
Z dniem 1 lipca 2005 r. wejdzie w życie rozporządzenie ministra Go-
spodarki i Pracy z 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bez-
pieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. nr 180, poz. 1860). Najistotniejsze
zmiany, w odniesieniu do stanu obowiązującego do 30 czerwca 2004 r.
to likwidacja szkolenia wstępnego podstawowego oraz obniżenie mini-
malnych czasów trwania szkolenia dla niektórych grup zawodowych,
w tym dla pracodawców i osób kierujących pracownikami.
III. 7. Profilaktyczna opieka zdrowotna
Pracownicy podlegają badaniom lekarskim, mającym na celu ustale-
nie, czy stan ich zdrowia pozwala na zatrudnienie na okreS
lonym stano-
wisku pracy. Osoby przyjmowane do pracy, a także pracownicy młodo-
ciani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenosze-
ni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia lub warunki uciążliwe, podlegają wstępnym badaniom lekarskim,
a już zatrudnieni  badaniom okresowym.
W przypadku niezdolnoS
ci do pracy trwającej dłużej niż 30
dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega kontrolnym
badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolnoS
ci do pracy
na dotychczasowym stanowisku.
Terminy badań okresowych ustala właS
ciwy lekarz w porozumieniu
z pracodawcą, uwzględniając charakter pracy badanego.
Badania profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skiero-
wania wydanego przez pracodawcę.
Pracodawca nie może dopuS
cić do pracy pracownika nie
posiadającego aktualnego orzeczenia lekarskiego, stwier-
dzającego brak przeciwwskazań do pracy na okreS
lonym
stanowisku.
27
Koszty związane z przeprowadzeniem przez pracowników badań pro-
filaktycznych ponosi pracodawca. Badania te powinny być w miarę moż-
liwoS
ci przeprowadzone w godzinach pracy. Pracownik zachowuje prawo
do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy z tytułu poddania się
badaniom profilaktycznym.
28
IV. Prace budowlane stwarzające
szczególne zagrożenia
IV. 1. Prace szczególnie niebezpieczne
W budownictwie występuje szereg prac okreS
lonych w przepisach
bezpieczeństwa i higieny pracy2 lub w instrukcjach eksploatacji urządzeń
i instalacji jako szczególnie niebezpieczne.
Pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania
wykazu prac szczególnie niebezpiecznych występujących
na realizowanej przez niego budowie. Pracodawca powi-
nien okreS
lić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i hi-
gieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebez-
piecznych, a zwłaszcza zapewnić: bezpoS
redni nadzór
nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób, odpo-
wiednie S
rodki zabezpieczające, szczegółowy instruktaż
pracowników je wykonujących.
Do szczególnie niebezpiecznych należą roboty budowlane, rozbiór-
kowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu
zakładu pracy lub jego częS
ci. Przed rozpoczęciem tych robót praco-
dawca, u którego mają one być prowadzone i osoba kierująca robotami po-
winni ustalić w podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeń-
stwa i higieny pracy, z podziałem obowiązków w tym zakresie.
O prowadzonych robotach oraz o niezbędnych S
rodkach bezpieczeń-
stwa, jakie należy stosować w czasie trwania prac, pracodawca powinien
poinformować pracowników przebywających lub mogących przebywać
na terenie prowadzenia robót albo w jego sąsiedztwie.
Teren prowadzenia robót powinien być wydzielony i wyrax
nie
oznakowany. W miejscach niebezpiecznych należy umieS
cić znaki
29
informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne S
rodki zabez-
pieczające przed skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.).
Spawanie wykonywane w ramach tych robót powinno być prowadzo-
ne na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym
u danego pracodawcy.
Do robót szczególnie niebezpiecznych należą również prace na wy-
sokoS
ci. Pracą na wysokoS
ci jest praca wykonywana na powierzchni
znajdującej się na wysokoS
ci co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi
lub ziemi. Do pracy na wysokoS
ci nie zalicza się pracy na powierzchni,
niezależnie od wysokoS
ci, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokoS
ci co najmniej 1,5 m
pełnymi S
cianami lub S
cianami z oknami oszklonymi,
wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chronią-
ce pracownika przed upadkiem z wysokoS
ci.
Na powierzchniach wzniesionych na wysokoS
ć powyżej 1,0 m nad po-
ziomem podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą
mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejS
cia, powinny być
zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umiesz-
czonych na wysokoS
ci co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokoS
ci co
najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawężnikiem powinna być umiesz-
czona w połowie wysokoS
ci poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być
wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób. Jeżeli ze
względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokoS
ci zastosowa-
nie balustrad jest niemożliwe, należy stosować inne skuteczne S
rodki
ochrony pracowników przed upadkiem z wysokoS
ci, odpowiednie do ro-
dzaju i warunków wykonywania pracy.
Prace na wysokoS
ci powinny być organizowane i wykonywane w spo-
sób nie zmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustra-
dy lub obrys urządzenia, na którym stoi.
Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych pod-
wyższeniach nie przeznaczonych na pobyt ludzi, na wysokoS
ci do 2 m
nad poziomem podłogi lub ziemi nie wymagających od pracownika wy-
chylania się poza obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania
innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z wysokoS
ci, należy
zapewnić, aby:
drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były sta-
bilne i zabezpieczone przed nie przewidywaną zmianą położenia oraz
posiadały odpowiednią wytrzymałoS
ć na przewidywane obciążenie,
pomost roboczy spełniał następujące wymagania:
30
 powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników,
narzędzi i niezbędnych materiałów,
 podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do ele-
mentów konstrukcyjnych pomostu,
 w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne
informacje o wielkoS
ci dopuszczalnego obciążenia.
Rusztowania i ruchome podesty robocze podczas wykonywania
robót budowlanych3:
powinny być wykonywane zgodnie z dokumentacją producenta al-
bo projektem indywidualnym,
rusztowania systemowe powinny być montowane zgodnie z do-
kumentacją projektową z elementów poddanych przez producenta ba-
daniom na zgodnoS
ć z wymaganiami konstrukcyjnymi i materiałowymi,
okreS
lonymi w kryteriach oceny wyrobów pod względem bezpieczeń-
stwa,
elementy rusztowań, innych niż systemowe powinny być montowa-
ne zgodnie z projektem indywidualnym.
Montaż rusztowań, ich eksploatacja i demontaż powinny
być wykonywane zgodnie z instrukcją producenta albo
projektem indywidualnym.
Rusztowania należy ustawiać na podłożu ustabilizowanym i wyprofilo-
wanym, ze spadkiem umożliwiającym odpływ wód opadowych. Liczbę
i rozmieszczenie zakotwień rusztowania oraz wielkoS
ć siły kotwiącej na-
leży okreS
lić w projekcie rusztowania lub dokumentacji producenta.
Na rusztowaniu lub ruchomym podeS
cie roboczym powinna być
umieszczona tablica okreS
lająca:
wykonawcę montażu rusztowania lub ruchomego podestu robo-
czego z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy oraz numeru telefonu,
dopuszczalne obciążenia pomostów i konstrukcji rusztowania lub
ruchomego podestu roboczego.
Rusztowania i ruchome podesty robocze powinny:
posiadać pomost o powierzchni roboczej wystarczającej dla osób
wykonujących roboty oraz do składowania narzędzi i niezbędnej iloS
ci
materiałów,
posiadać stabilną konstrukcję dostosowaną do przeniesienia ob-
ciążeń,
31
 zapewniać bezpieczną komunikację i swobodny dostęp do stano-
wisk pracy,
zapewniać możliwoS
ć wykonywania robót w pozycji niepowodują-
cej nadmiernego wysiłku,
posiadać poręcz ochronną,
posiadać piony komunikacyjne.
Konstrukcja rusztowania nie powinna wystawać poza najwyżej położo-
ną linię kotew więcej niż 3 m, a pomost roboczy umieszcza się nie wyżej
niż 1,5 m ponad tą linią. W przypadku odsunięcia rusztowania od S
ciany
ponad 0,2 m należy stosować balustrady.
Rusztowanie z elementów metalowych powinno być uziemione
i posiadać instalację piorunochronną. Usytuowanie rusztowania w obrę-
bie ciągów komunikacyjnych wymaga zgody właS
ciwych organów nad-
zorujących te ciągi oraz zastosowania wymaganych przez nie S
rodków
bezpieczeństwa. R
rodki bezpieczeństwa powinny być okreS
lone w pro-
jekcie organizacji ruchu i przewidywać, co najmniej:
 zabezpieczenia przed spadaniem przedmiotów z rusztowania,
 zabezpieczenie przechodniów przed możliwoS
cią powstania urazów
oraz uszkodzeniem odzieży przez elementy konstrukcyjne rusztowania.
Rusztowania, usytuowane bezpoS
rednio przy drogach, ulicach
oraz w miejscach przejazdów i przejS
ć dla pieszych, oprócz powyż-
szych wymagań powinny posiadać daszki ochronne i osłonę z sia-
tek ochronnych. Siatki ochronne należy stosować łącznie z balu-
stradami.
Rusztowania przejezdne powinny być zabezpieczone co najmniej
w dwóch miejscach przed przypadkowym przemieszczeniem. Prze-
mieszczanie rusztowań przejezdnych, w przypadku gdy przebywają
na nich ludzie, jest zabronione. Droga przemieszczania rusztowań prze-
jezdnych powinna być wyrównana, utwardzona, odwodniona, a jej spa-
dek nie może przekraczać 1%.
Rusztowania stojakowe powinny mieć wydzielone bezpieczne piony
komunikacyjne. OdległoS
ć najbardziej oddalonego stanowiska pracy
od pionu komunikacyjnego rusztowania nie powinna być większa
niż 20 m, a między pionami nie większa niż 40 m.
Osoby zatrudnione przy montażu i demontażu rusztowań oraz
monterzy ruchomych podestów roboczych powinni posiadać wymagane
uprawnienia. Osoby te są obowiązane do stosowania urządzeń zabez-
pieczających przed upadkiem z wysokoS
ci. Przed montażem lub demon-
tażem rusztowań należy wyznaczyć i ogrodzić strefę niebezpieczną.
32
Montaż, eksploatacja i demontaż rusztowań oraz ruchomych podestów
roboczych, usytuowanych w sąsiedztwie napowietrznych linii elektro-
energetycznych, jest dopuszczalny, jeżeli linie znajdują się poza strefą
niebezpieczną. W innym przypadku, przed rozpoczęciem robót, napięcie
w liniach napowietrznych powinno być wyłączone.
Montaż, eksploatacja i demontaż rusztowań i ruchomych pode-
stów roboczych są zabronione:
jeżeli o zmroku nie zapewniono oS
wietlenia pozwalającego na do-
brą widocznoS
ć,
w czasie gęstej mgły, opadów deszczu, S
niegu oraz gołoledzi,
w czasie burzy lub wiatru, o prędkoS
ci przekraczającej 10 m/s.
Użytkowanie rusztowania jest dopuszczalne po dokonaniu jego od-
bioru przez kierownika budowy lub uprawnioną osobę.
Odbiór rusztowania potwierdza się wpisem w dzienniku budowy
lub w protokole odbioru technicznego. Wpis w dzienniku budowy
lub w protokole odbioru technicznego rusztowania powinien okre-
S
lać w szczególnoS
ci:
 użytkownika rusztowania,
 przeznaczenie rusztowania,
 wykonawcę montażu rusztowania z podaniem imienia i nazwiska al-
bo nazwy oraz numeru telefonu,
 dopuszczalne obciążenia pomostów i konstrukcji rusztowania,
 datę przekazania rusztowania do użytkowania,
 opornoS
ć uziomu,
 terminy kolejnych przeglądów rusztowania.
Pozostawianie materiałów i wyrobów na pomostach rusztowań i rucho-
mych podestów roboczych po zakończeniu pracy, zrzucanie elementów
demontowanych rusztowań i ruchomych podestów roboczych jest zabro-
nione.
Wchodzenie i schodzenie osób na pomost ruchomego podestu robo-
czego jest dozwolone, jeżeli pomost znajduje się w najniższym położe-
niu lub w położeniu przewidzianym do wchodzenia oraz jest wyposażo-
ny w zabezpieczenia, zgodnie z instrukcją producenta. Na pomoS
cie ru-
chomego podestu roboczego nie powinno przebywać jednoczeS
nie wię-
cej osób, niż przewiduje instrukcja producenta.
Wykonywanie gwałtownych ruchów, przechylanie się przez poręcze,
gromadzenie wyrobów, materiałów i narzędzi po jednej stronie ruchome-
go podestu roboczego oraz opieranie się o S
cianę obiektu budowlanego
przez osoby znajdujące się na podeS
cie jest zabronione.
33
Łączenie ze sobą dwóch sąsiednich ruchomych podestów roboczych
oraz przechodzenie z jednego na drugi jest zabronione.
Rusztowania i ruchome podesty robocze powinny być każdorazowo
sprawdzane, przez kierownika budowy lub uprawnioną osobę, po silnym
wietrze, opadach atmosferycznych oraz działaniu innych czynników,
stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa wykonania prac, i prze-
rwach roboczych dłuższych niż 10 dni oraz okresowo, nie rzadziej niż raz
w miesiącu. Zakres czynnoS
ci objętych sprawdzeniem okreS
la instrukcja
producenta lub projekt indywidualny.
W czasie burzy i przy wietrze o prędkoS
ci większej niż 10 m/s pracę
na ruchomym podeS
cie roboczym należy przerwać, a pomost podestu
opuS
cić do najniższego położenia i zabezpieczyć przed jego przemiesz-
czaniem.
W przypadku braku dopływu prądu elektrycznego przez dłuższy okres
czasu, znajdujący się w górze pomost ruchomego podestu roboczego
należy opuS
cić za pomocą ręcznego urządzenia.
Naprawa ruchomych podestów roboczych może być dokonywana wy-
łącznie w ich najniższym położeniu.
Drabiny przenoS
ne powinny spełniać wymagania Polskich Norm,
w szczególnoS
ci:
PN-EN 131-1+AC Drabiny. Rodzaje i wymiary funkcjonalne,
PN-EN 131-2+AC Drabiny. Wymagania i badania oraz oznakowanie,
Przy używaniu drabin przenoS
nych niedopuszczalne jest w szczegól-
noS
ci:
 stosowanie drabin uszkodzonych,
 stosowanie drabiny jako drogi stałego transportu, a także do przeno-
szenia ciężarów o masie powyżej 10 kg,
 używanie drabiny niezgodnie z przeznaczeniem,
 używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej,
 ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu,
 opieranie drabiny przystawnej o S
liskie płaszczyzny, o obiekty lek-
kie lub wywrotne albo o stosy materiałów nie zapewniające stabilnoS
ci
drabiny,
 stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one za-
mknięte na klucz od strony ustawianej drabiny,
 ustawianie drabin w bezpoS
rednim sąsiedztwie maszyn i innych
urządzeń  w sposób stwarzający zagrożenia dla pracowników używają-
cych drabiny,
 wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej,
34
 przenoszenie drabiny o długoS
ci powyżej 4 m przez jedną osobę.
Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą
prowadzi, co najmniej 0,75 m, a kąt jej nachylenia powinien wynosić
od 65� do 75�.
Podczas wykonywania robót budowlanych należy przestrzegać nastę-
pujących wymagań dotyczących prac z użyciem drabin3:
dopuszcza się wykonywanie robót malarskich przy użyciu drabin
rozstawnych tylko do wysokoS
ci nieprzekraczającej 4 m od poziomu pod-
łogi. Drabiny należy zabezpieczyć przed poS
lizgiem i rozsunięciem się
oraz zapewnić ich stabilnoS
ć,
drabina bez pałąków, której długoS
ć przekracza 4 m, przed podnie-
sieniem lub zamontowaniem powinna być wyposażona w prowadnicę
pionową, umożliwiającą założenie urządzenia samohamującego, połą-
czonego z linką bezpieczeństwa szelek bezpieczeństwa. Prowadnica
pionowa z urządzeniem samohamującym może być zamocowana
na wznoszonej konstrukcji drabiny, na klamrach lub szczeblach, w odle-
głoS
ci od osi drabiny nie większej niż 0,4 m,
osoby korzystające z urządzeń krzesełkowych, drabin linowych lub
ruchomych podestów roboczych powinny być dodatkowo zabezpieczone
przed upadkiem z wysokoS
ci za pomocą prowadnicy pionowej, zamoco-
wanej niezależnie od lin noS
nych drabiny, krzesełka lub podestu. Pro-
wadnica pionowa powinna być naciągnięta w sposób umożliwiający
przesuwanie w górę aparatu samohamującego. Powinna ona być zabez-
pieczona przed odchylaniem się większym niż o 2 m. Urządzenia zabez-
pieczające przed odchylaniem się lin powinny umożliwiać przesuwanie
się urządzenia samohamującego. DługoS
ć linki bezpieczeństwa, łączą-
cej szelki bezpieczeństwa z aparatem samohamującym, nie powinna
przekraczać 0,5 m,
wykonywanie robót murarskich i tynkarskich z drabin przystawnych
jest zabronione,
roboty ciesielskie z drabin można wykonywać wyłącznie do wyso-
koS
ci 3 m.
W czasie zakładania stężeń montażowych, wykonywania robót spa-
walniczych, odczepiania elementów prefabrykowanych z zawiesi i beto-
nowania styków należy stosować wyłącznie pomosty montażowe lub
drabiny rozstawne.
Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych,
kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także
przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na drabinach
35
i klamrach na wysokoS
ci powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrz-
nego lub podłogi należy w szczególnoS
ci:
1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub
urządzeń, na których mają być wykonywane prace, w tych ich stabilnoS
ć,
wytrzymałoS
ć na przewidywane obciążenie oraz zabezpieczenie
przed nie przewidywaną zmianą położenia, a także stan techniczny sta-
łych elementów konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania
linek bezpieczeństwa,
2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodza-
ju wykonywanych prac, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysoko-
S
ci jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa przymocowaną
do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem bio-
drowym (do prac w podparciu  na słupach, masztach itp.),
3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych prze-
znaczonych do prac na wysokoS
ci.
Wymagania powyższe dotyczą również prac wykonywanych na gale-
riach, pomostach, podestach i innych podwyższeniach, jeżeli rodzaj pra-
cy wymaga od pracownika wychylenia się poza balustradę lub obrys
urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji
ciała grożącej upadkiem z wysokoS
ci.
IV. 2. Roboty ziemne
Roboty ziemne powinny być prowadzone na podstawie projektu, okre-
S
lającego położenie instalacji i urządzeń podziemnych, mogących zna-
lex
ć się w zasięgu prowadzonych robót.
Wykonywanie robót ziemnych w bezpoS
rednim sąsiedztwie sieci, ta-
kich jak: elektroenergetyczne, gazowe, telekomunikacyjne, ciepłownicze,
wodociągowe i kanalizacyjne powinno być poprzedzone ustaleniem
przez kierownika budowy, w porozumieniu z właS
ciwą jednostką, w któ-
rej zarządzie lub użytkowaniu znajdują się te instalacje, bezpiecznej od-
ległoS
ci, w jakiej mogą być one wykonywane od istniejącej sieci, i sposo-
bu wykonywania robót. Miejsca tych robót należy oznakować napisami
ostrzegawczymi i ogrodzić.
W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa wykop na-
leży dodatkowo szczelnie przykryć, w sposób uniemożliwiający wpadnię-
cie do wykopu.
W przypadku przykrycia wykopu, zamiast balustrad, posiadających porę-
cze znajdujące się na wysokoS
ci 1,1 m nad terenem i w odległoS
ci nie
36
 W czasie wykonywania robót ziemnych miejsca nie-
bezpieczne należy ogrodzić i umieS
cić napisy ostrzegawcze.
Prowadzenie robót ziemnych w pobliżu instalacji pod-
ziemnych, a także głębienie wykopów poszukiwawczych
powinno odbywać się ręcznie.
W czasie wykonywania wykopów w miejscach do-
stępnych dla osób niezatrudnionych przy tych robotach
należy wokół wykopów pozostawionych na czas zmroku
i w nocy ustawić balustrady zaopatrzone w S
wiatło ostrze-
gawcze koloru czerwonego.
Jeżeli teren, na którym są wykonywane roboty ziem-
ne, nie może być ogrodzony, wykonawca robót powinien
zapewnić stały jego dozór.
mniejszej niż 1 m od krawędzi wykopu, teren robót można oznaczyć za po-
mocą balustrad z lin lub taS
m z tworzyw sztucznych, umieszczonych wzdłuż
wykopu na wysokoS
ci 1,1 m i w odległoS
ci 1 m od krawędzi wykopu.
Wykopy o S
cianach pionowych nieumocnionych, bez rozparcia lub
podparcia, mogą być wykonywane tylko do głębokoS
ci 1 m w gruntach
zwartych, w przypadku gdy teren przy wykopie nie jest obciążony w pa-
sie o szerokoS
ci równej głębokoS
ci wykopu. Wykopy bez umocnień,
o głębokoS
ci większej niż 1 m, lecz nie większej od 2 m, można wykony-
wać, jeżeli pozwalają na to wyniki badań gruntu i dokumentacja geolo-
giczno-inżynierska.
W czasie wykonywania wykopów ze skarpami o bezpiecznym nachy-
leniu, należy:
w pasie terenu przylegającego do górnej krawędzi skarpy, na sze-
rokoS
ci równej trzykrotnej głębokoS
ci wykopu, wykonać spadki umożli-
wiające łatwy odpływ wód opadowych w kierunku od wykopu,
likwidować naruszenie struktury gruntu skarpy, usuwając naruszo-
ny grunt, z zachowaniem bezpiecznego nachylenia w każdym punkcie
skarpy,
sprawdzać stan skarpy po deszczu, mrozie lub po dłuższej prze-
rwie w pracy.
37
W czasie wykonywania koparką wykopów wąskoprzestrzennych nale-
ży wykonywać obudowę wyłącznie z zabezpieczonej częS
ci wykopu lub
zastosować obudowę prefabrykowaną, z użyciem wczeS
niej przewidzia-
nych urządzeń mechanicznych. Jeżeli wykop osiągnie głębokoS
ć więk-
szą niż 1 m od poziomu terenu, należy wykonać zejS
cie (wejS
cie) do wy-
kopu. Koparka w czasie pracy powinna być ustawiona w odległoS
ci
od wykopu co najmniej 0,6 m poza granicą klina naturalnego odłamu
gruntu. Przy wykonywaniu robót ziemnych sprzętem zmechanizowanym
należy wyznaczyć w terenie strefę niebezpieczną i odpowiednio ją ozna-
kować. Przebywanie osób pomiędzy S
cianą wykopu a koparką, na-
wet w czasie postoju, jest zabronione.
Każdorazowe rozpoczęcie robót w wykopie wymaga sprawdzenia stanu
jego obudowy lub skarp. Ruch S
rodków transportowych obok wykopów po-
winien odbywać się poza granicą klina naturalnego odłamu gruntu.
Składowanie urobku, materiałów i wyrobów jest zabronione:
w odległoS
ci mniejszej niż 0,6 m od krawędzi wyko-
pu, jeżeli S
ciany wykopu są obudowane oraz jeżeli obcią-
żenie urobku jest przewidziane w doborze obudowy,
w strefie klina naturalnego odłamu gruntu, jeżeli
S
ciany wykopu nie są obudowane.
Podgrzewanie, rozmrażanie lub zamrażanie gruntu powinno być pro-
wadzone zgodnie z dokumentacją projektową oraz instrukcją bezpie-
czeństwa, opracowaną przez wykonawcę. Teren, na którym odbywa się
podgrzewanie, rozmrażanie lub zamrażanie gruntu powinien być przez
cały czas procesu ogrodzony i oznakowany tablicami ostrzegawczymi,
oS
wietlony o zmroku i w porze nocnej oraz fachowo nadzorowany.
Grodzie i kesony powinny być:
zbudowane z materiałów trwałych o wymaganej w projekcie wy-
trzymałoS
ci;
wyposażone w urządzenia zapewniające osobom schronienie
w przypadku wpływu wody lub innych substancji.
Pomieszczenia zamknięte, tunele, zbiorniki, studnie, urządzenia
techniczne, kanały powinny być wyposażone w wentylację grawitacyj-
ną lub w razie potrzeby w wentylację mechaniczną. Urządzenia elek-
tryczne, stosowane w wymienionych pomieszczeniach powinny posia-
38
dać zabezpieczenia chroniące przed porażeniem prądem elektrycznym
i wybuchem.
Wykonujący roboty ziemne powinni mieć zapewnioną
szybką drogę ewakuacyjną na wypadek zalania, pożaru
lub wystąpienia szkodliwych gazów, a także możliwoS
ć
uzyskania niezwłocznie pierwszej pomocy medycznej.
W czasie prowadzenia robót ziemnych metodą bezodkrywkową nale-
ży zapewnić osobom bezpieczne połączenie podziemnych stanowisk
pracy ze stanowiskami pracy zlokalizowanymi na powierzchni terenu,
za pomocą szybów i tuneli, obudowanych w sposób uwzględniający par-
cie ziemi i wód gruntowych.
Każda osoba pracująca w wyrobiskach podziemnych lub udająca się
pod ziemię, niezależnie od oS
wietlenia ogólnego, powinna posiadać
sprawnie działającą lampę z własnym zasilaniem, zapewniającym nie-
przerwane oS
wietlenie co najmniej przez 10 godzin.
Na każdym odcinku prowadzenia robót podziemnych należy za-
pewnić:
system łącznoS
ci, umożliwiający porozumiewanie się z podziem-
nych stanowisk roboczych ze stanowiskami na powierzchni ziemi oraz
z pogotowiem zabezpieczającym,
ustalony system alarmowania osób, znajdujących się pod pozio-
mem terenu i pogotowia zabezpieczającego na wypadek zagrożenia,
wymagającego wycofania osób z wyrobisk podziemnych.
W przypadku zagrożenia w czasie wykonywania robót
pod ziemią, osoba sprawująca nadzór techniczny jest
obowiązana do niezwłocznego wstrzymania robót
na zagrożonych stanowiskach pracy i wycofania osób
w bezpieczne miejsce.
Wykonawca robót tunelowych powinien zapewnić:
stały nadzór nad działaniem wentylacji,
na powierzchni terenu, odpowiednio wyposażony w S
rodki me-
dyczne, punkt pierwszej pomocy medycznej, czynny w czasie każdej
39
zmiany roboczej, na poszczególnych odcinkach zaS
, na których trwają
roboty, punkty wyposażone w niezbędne S
rodki opatrunkowe i nosze.
IV. 3. Roboty budowlane wykonywane
z użyciem materiałów wybuchowych
Rozbiórki obiektów budowlanych z użyciem materiałów wybuchowych,
zwane  robotami strzałowymi należy wykonywać na podstawie doku-
mentacji strzałowej albo, gdy nie jest wymagane pozwolenie na roz-
biórkę lub zgłoszenie  metryki strzałowej,. Dokumentację strzałową
oraz metrykę strzałową sporządza projektant. TreS
ć dokumentacji i me-
tryki strzałowej okreS
lają obowiązujące przepisy18.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót strzałowych należy
zapewnić opuszczenie strefy zagrożenia dla ludzi przez osoby trzecie
oraz usunięcie z tej strefy rzeczy ruchomych narażonych na uszkodze-
nie lub zniszczenie.
Teren rozbiórki, na którym prowadzone są roboty strzałowe, powinien
być wydzielony i ochraniany w sposób umożliwiający kontrolę porusza-
nia się osób i pojazdów. Przy dojS
ciach i drogach dojazdowych do tere-
nu robót, na wysokoS
ci nie mniejszej niż 2 m, powinny być umieszczo-
ne tablice ostrzegawcze barwy żółtej z umieszczonymi napisami w ko-
lorze czarnym.
Urządzenia, instalacje i inne niż konstrukcyjne elementy budowlane,
mogące powodować obniżenie bezpieczeństwa wykonywania robót
strzałowych, powinny być usunięte z obiektu budowlanego.
W czasie wykonywania robót strzałowych strefa zagrożenia dla lu-
dzi powinna być zabezpieczona przed dostępem osób trzecich, w szcze-
gólnoS
ci przez posterunki, patrole i blokady. Należy stosować sygnały
ostrzegawcze, których znaczenie okreS
lają przepisy prawa geologiczne-
go i górniczego.
Inwestor obowiązany jest zawiadomić pisemnie, na siedem dni
przed planowanym rozpoczęciem, o terminie wykonania robót strzało-
wych powiatowego inspektora nadzoru budowlanego, komendanta Poli-
cji właS
ciwego dla miejsca rozbiórki, właS
cicieli lub zarządców sąsied-
nich nieruchomoS
ci, a także, w miarę potrzeby, komendanta Państwowej
Straży Pożarnej właS
ciwego dla miejsca rozbiórki oraz komendanta stra-
ży gminnej (miejskiej).
Kierownik robót strzałowych powinien zorganizować roboty strzało-
we i kierować nimi zgodnie z pozwoleniem na rozbiórkę, dokumentacją
40
strzałową lub metryką strzałową oraz z przepisami i Polskimi Normami.
W szczególnoS
ci do obowiązków kierownika robót strzałowych należy:
analizowanie dokumentacji strzałowej lub metryki strzałowej oraz
potwierdzenie jej przyjęcia do wykonania poprzez złożenie podpisu;
zapewnienie wykonania robót strzałowych zgodnie z dokumenta-
cją strzałową lub metryką strzałową, z zachowaniem warunków bezpie-
czeństwa w trakcie ich realizacji;
zgłaszanie do inwestora wniosku o wstrzymanie lub zmianę spo-
sobu rozbiórki;
współpraca z kierownikiem budowy (rozbiórki) i inwestorem w za-
kresie organizacji ochrony terenu rozbiórki przed zagrożeniami;
wydawanie poleceń, w okresie od dostarczenia S
rodków strzało-
wych na teren rozbiórki do chwili zakończenia robót strzałowych, wszyst-
kim pracownikom znajdującym się na terenie rozbiórki;
sprawdzenie odłączenia od obiektu budowlanego, w którym prowa-
dzone są roboty strzałowe, wszelkich instalacji sieci uzbrojenia terenu;
stwierdzenie przed rozpoczęciem strzelania opuszczenia strefy
zagrożenia dla ludzi przez osoby trzecie;
bezpoS
redni nadzór nad osobami wykonującymi roboty strzałowe;
wyznaczenie miejsca tymczasowego składowania i sposobu za-
bezpieczenia S
rodków strzałowych;
nadzór nad używaniem S
rodków strzałowych;
kontrola poprawnoS
ci wykonania technicznych S
rodków zabezpie-
czających oraz sposobu zabezpieczenia dostępu do strefy zagrożenia
dla ludzi;
zezwalanie na nadanie sygnałów ostrzegawczych i na dokonanie
odpalania ładunków wybuchowych;
kontrola miejsca robót strzałowych po ich wykonaniu oraz zapew-
nienie usunięcia niewypałów;
zgłoszenie do odbioru zakończenia robót strzałowych;
dokumentowanie, w miarę potrzeby, w dzienniku rozbiórki przebie-
gu robót strzałowych;
potwierdzenie wpisem do dziennika rozbiórki, a jeżeli nie jest on
wymagany  do metryki strzałowej wykonania robót strzałowych i braku
niewypałów.
Tymczasowe składowania S
rodków strzałowych na terenie roz-
biórki powinno odbywać się w specjalnie wyznaczonym w tym celu
miejscu. Miejsce to powinno być zlokalizowane z dala od tras komuni-
kacyjnych terenu rozbiórki, w sposób zapewniający bezpieczeństwo lu-
41
dzi i ochronę sąsiedniego terenu, zabezpieczone przed wejS
ciem osób
postronnych.
IV. 4. Prace związane z usuwaniem azbestu
W budownictwie do prac stwarzających duże zagrożenie dla zdrowia
pracowników należą prace związane z usuwaniem elementów budowla-
nych zawierających azbest.
Przed przystąpieniem do prac rozbiórkowych lub innych prac związa-
nych z usuwaniem wyrobów i innych materiałów zawierających azbest
pracodawca jest obowiązany sporządzić plan prac.
Pracodawca jest obowiązany tak organizować stanowiska
pracy, na których występuje narażenie na wdychanie pyłu
azbestu, aby pracownik nie musiał wykonywać czynnoS
ci
wymagających dużego wysiłku fizycznego oraz nie był na-
rażony na działanie innych czynników o działaniu rakotwór-
czym lub o prawdopodobnym działaniu rakotwórczym.
W miejscach wykonywania prac, w których występuje narażenie
na działanie pyłu azbestu, niedopuszczalne jest spożywanie posiłków, pi-
cie napojów, palenie tytoniu, przechowywanie rzeczy osobistych oraz
przebywanie bez wyrax
nej potrzeby.
Po zakończeniu prac związanych z zabezpieczaniem wyrobów albo
usuwaniem wyrobów i innych materiałów zawierających azbest praco-
dawca jest obowiązany zapewnić uprzątnięcie terenu wykonywania prac
z odpadów zawierających azbest oraz oczyszczenie z pyłu azbestu
w sposób uniemożliwiający ich emisję do S
rodowiska.
Pracownicy zatrudnieni przy pracach w kontakcie z azbe-
stem lub wyrobami zawierającymi azbest oraz pracodawcy
i osoby kierujące takimi pracownikami powinni być prze-
szkoleni w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy wykonywaniu takich prac, zgodnie z obowiązującymi
w tym względzie odrębnymi przepisami8.
42
IV. 5. Prace, które powinny być wykonywane
przez co najmniej dwie osoby
W budownictwie występuje szereg prac, które zgodnie z obowiązują-
cymi przepisami10 powinny być wykonywane przez co najmniej dwie
osoby. Do prac tych należą:
prace wykonywane wewnątrz zbiorników, kotłów, silosów i urzą-
dzeń technologicznych, w tym prace w zbiornikach otwartych, które nie
pozwalają na bezpoS
redni kontakt wizualny co najmniej z jednym pra-
cownikiem;
prace związane z:
 montażem i demontażem studzienek, stacji pomp wodnych
przy głębokoS
ciach większych od 2 m,
 odmulaniem i pogłębianiem cieków i zbiorników wodnych,
 budową i pogłębianiem studni kopanych przy głębokoS
ciach
większych od 2 m,
prace związane z konserwacją, montażem i naprawą dx
wigów,
suwnic, żurawi wieżowych i samojezdnych, układnic magazynowych
i schodów ruchomych,
prace spawalnicze, cięcie gazowe i elektryczne oraz inne prace
wymagające posługiwania się otwartym x
ródłem ognia w pomieszcze-
niach zamkniętych albo w pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub
wybuchem,
prace przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się
całkowicie lub częS
ciowo pod napięciem, z wyjątkiem prac polegających
na wymianie w obwodach o napięciu do 1 kV bezpieczników i żarówek
(S
wietlówek),
prace przy wykonywaniu prób i pomiarów przy urządzeniach elek-
troenergetycznych,
prace w studniach kablowych, w pomieszczeniach z nimi połączo-
nych i dołkach monterskich,
prace wykonywane na wysokoS
ci powyżej 2 m w przypadkach,
w których wymagane jest zastosowanie S
rodków ochrony indywidualnej
przed upadkiem z wysokoS
ci,
prace w wykopach i wyrobiskach o głębokoS
ci większej od 2 m.
43
IV. 6. Prace wymagające szczególnej sprawnoS
ci
psychofizycznej
Pracownik ma prawo, po uprzednim zawiadomieniu przełożonego, po-
wstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej spraw-
noS
ci psychofizycznej w przypadku, gdy jego stan psychofizyczny nie za-
pewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla in-
nych osób. Zgodnie z obowiązującymi przepisami9 do prac tych należą,
m. in.:
1. Prace przy obsłudze suwnic sterowanych z kabiny i zdalnie stero-
wanych.
2. Prace przy obsłudze podnoS
ników i platform hydraulicznych.
3. Prace przy obsłudze żurawi wieżowych i samojezdnych.
4. Prace operatorów samojezdnych ciężkich maszyn budowlanych
i maszyn drogowych.
5. Prace przy obsłudze urządzeń mechanicznych, związanych z czyn-
noS
ciami wyburzeniowymi.
6. Prace kierowców pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powy-
żej 16 ton i długoS
ci powyżej 12 m.
44
V. Podsumowanie
Bardzo wielu pracodawców działających w budownictwie prowadzi tę
działalnoS
ć w małych firmach. Pracodawcy ci, choć sami najczęS
ciej
nie mają doS
wiadczenia w zakresie ochrony pracy, z reguły nie tworzą
służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz nie zawsze zatrudniają
osoby posiadające stosowne uprawnienia budowlane, doS
wiadczenie
i umiejętnoS
ci.
JednoczeS
nie zaS
prawo pracy oraz prawo budowlane nakłada
na wszystkich bez wyjątku pracodawców działających w budownictwie
jednakowe wymagania w zakresie bezpieczeństwa pracy.
Przedsiębiorcy budowlani oraz osoby pełniące funkcje dozoru budow-
lanego powinni więc posiadać znajomoS
ć przynajmniej podstawowych
zasad dotyczących rozpoznawania, kontroli i eliminacji zagrożeń, a więc
zarządzania ryzykiem zawodowym.
Podstawowe etapy postępowania powinny być następujące:
przeprowadx
jeszcze raz przegląd miejsc, w których przebywają
pracownicy. Szczególną uwagę zwróć na strefy niebezpieczne, otwory
technologiczne, wykopy, prace na wysokoS
ci, rusztowania, drogi komu-
nikacyjne. Skontroluj stan używanych maszyn, urządzeń i narzędzi
(szczególnie osłon i ochron zabezpieczających przed urazami mecha-
nicznymi, porażeniem prądem elektrycznym),
obserwuj nadzorowanych pracowników podczas pracy  patrz, co
i jak wykonują, czy stosują przydzielaną odzież i obuwie robocze oraz
S
rodki ochrony indywidualnej,
rozmawiaj z podległymi pracownikami  dowiedz się czy uważają,
że wykonywana praca wpływa ujemnie na ich zdrowie,
Pamiętaj, że nawet pozornie nieistotne narzekania
mogą przerodzić się w znaczące problemy.
45
 analizuj wyniki lekarskich badań profilaktycznych i absencję cho-
robową  szczególną uwagę zwróć na te, które dotyczą pracowników:
zatrudnionych na wysokoS
ci, operatorów maszyn i urządzeń budowla-
nych, zatrudnionych przy pracach wymagających szczególnej sprawno-
S
ci psychofizycznej,
korzystaj z poradników, prasy fachowej i przewodników ochrony
pracy,
Pamiętaj, że nie wszystkie zagrożenia dla życia lub zdrowia są
oczywiste i łatwe do wychwycenia.
zastanów się, które z zaobserwowanych zagrożeń i nieprawidłowo-
S
ci mogą doprowadzić do znacznego niebezpieczeństwa i w jaki sposób,
zdecyduj czy istniejące zabezpieczenia i S
rodki ostrożnoS
ci są wy-
starczające,
okreS
l, jakie działania powinny być podjęte w celu usunięcia za-
grożeń i nieprawidłowoS
ci,
zdecyduj, które zagrożenia i nieprawidłowoS
ci powinny być zlikwi-
dowane lub przynajmniej ograniczone w pierwszej kolejnoS
ci.
Sprawdx
czy twoje działania podjęte w celu ograniczenia ryzyka
i zagrożeń przyniosły efekty, a zwłaszcza:
sprawdx
stan ochrony przeciwporażeniowej prądem elektrycznym,
skontroluj ponownie stan maszyn, narzędzi, rusztowań,
sprawdx
jeszcze raz czy przydzielono pracownikom odpowiednią
odzież oraz S
rodki ochrony indywidualnej oraz czy jest ona naprawdę
stosowana.
Pamiętaj, że dobre zarządzanie jest procesem ciągłym. CzynnoS
ci
powyższe należy więc powtarzać okresowo. Trzeba je również podej-
mować na nowo w przypadku zmian zachodzących na placu budowy, np.
gdy przystępuje się do wykonywania nowych robót, zmodyfikowana zosta-
ła technologia budowy, zastosowane zostały nowe maszyny, urządzenia
i narzędzia, gdy nastąpiły zmiany personalne wS
ród pracowników itp.
Skuteczne zarządzanie ryzykiem polega głównie
na umiejętnoS
ci przewidywania i zapobiegania pojawianiu
się problemów, a nie walki z nimi dopiero wówczas,
gdy wystąpiły i spowodowały niekorzystne skutki.
46
VI. Wykaz podstawowych przepisów
Stan prawny na 30 listopada 2004 r.
1. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U.
z 1998 r., nr 21, poz. 94 z póżn. zmianami).
2. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 wrze-
S
nia 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pra-
cy (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650).
3. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 6 lutego 2003 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywaniu robót budowla-
nych (Dz. U. nr 47, poz. 401).
4. rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 ma-
ja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników,
zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orze-
czeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pra-
cy (Dz. U. nr 69, poz. 332; z póx
niejszymi zmianami).
5. rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z 27 lipca 2004 r.
w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U.
nr 180, poz. 1860).
6. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 mar-
ca 2000 r. w sprawie bhp przy ręcznych pracach transportowych (Dz. U.
nr 26, poz. 313 z póżn. zmianami).
7. rozporządzenie Ministra Gospodarki z 30 pażdziernika 2002 r.
w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pra-
cy (Dz. U. nr 191, poz. 1596 z póx
n. zmianami).
8. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 2 kwietnia 1998 r.
w sprawie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy przy zabezpieczaniu
i usuwaniu wyrobów zawierających azbest oraz programu szkolenia
w zakresie bezpiecznego użytkowania takich wyrobów (Dz. U. nr 45,
poz. 280).
47
9. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r.
w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawnoS
ci psy-
chofizycznej (Dz. U. nr 62, poz. 287).
10. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r.
w sprawie rodzajów prac, które powinny być wykonywane przez co naj-
mniej dwie osoby (Dz. U. nr 62, poz. 288).
11. rozporządzenie Ministra Gospodarki z 20 wrzeS
nia 2001 r. w spra-
wie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i in-
nych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogo-
wych (Dz. U. nr 118, poz. 1263).
12. ustawa z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. nr 207,
poz. 2016 z póżn. zmianami).
13. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 26 czerwca 2002 r. w spra-
wie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz
ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy
i ochrony zdrowia (Dz. U. nr 108, poz. 953 z póżn. zmianami).
14. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 23 czerwca 2003 r. w spra-
wie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U. nr 120, poz. 1126)
15. ustawa z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodnoS
ci (Dz. U.
z 2004r. nr 204, poz. 2087).
16. ustawa z 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. nr 122,
poz. 1321 z póżn. zmianami).
17. rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania po-
siadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń,
instalacji i sieci.(Dz. U. nr 89, poz. 828 z póżn. zmianami).
18. rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie
rozbiórek obiektów budowlanych wykonywanych metodą wybuchową
(Dz. U. nr 120, poz. 1135).
48


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Dostosuj zakład do przepisów prawa pracy Komentarz do ankiety kontrolnej bhp na budowie, 2005 cz1
Komentarz do listy kontrolnej BHP na budowie
Lista kontrolna bhp na budowie
obena stanu bhp na budowie
bhp na budowie
Komentarz do ankiety kontrolnej BHP na budowie cz 1
BHP na budowie i w zakładach
Dostosuj zakład do przepisów prawa pracy Komentarz do ankiety kontrolnej bhp na budowie, 2005 cz4
Dostosuj zakład do przepisów prawa pracy Komentarz do ankiety kontrolnej bhp na budowie, 2005 cz3
Dostosuj zakład do przepisów prawa pracy Komentarz do ankiety kontrolnej bhp na budowie, 2005 cz2
Dostosuj zakład do przepisów prawa pracy Komentarz do ankiety kontrolnej bhp na budowie, 2005 cz2
Ankieta kontrolna BHP Na Budowie
BHP na budowie

więcej podobnych podstron