Zmiany przepływu mózgowego u chorych z udarem mózgu

Udar Mózgu
2007, tom 9, nr 1, 14 23
Copyright � 2006 Via Medica
ISSN 1505 6740
PRACA ORYGINALNA
Zmiany przepływu mózgowego u chorych z udarem mózgu
w zależności od częstości podawania mannitolu
Changes of cerebral blood flow in stroke patients depending on frequency
of mannitol drip
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz
Klinika Neurologii Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
________________________________________________________________________
Streszczenie
Wstęp. Osmoterapia przy użyciu mannitolu jest najczęściej stosowaną metodą farmakologicznego leczenia zespołu wzmożo-
nego ciśnienia śródczaszkowego. Przedmiotem dyskusji jest wielkość dawki, częstość podawania oraz czas terapii mannito-
lem. Pacjenci z udarem mózgu, ze względu na wiek i schorzenia współistniejące, są szczególnie narażeni na wystąpienie
powikłań leczenia. Celem pracy była ocena wpływu mannitolu na przepływ krwi w tętnicach środkowych mózgu u pacjen-
tów z udarem mózgu, w zależności od częstości podawania leku.
Materiał i metody. Badaniem objęto 30 pacjentów z zespołem wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego, w przebiegu
nadnamiotowego udaru mózgu, leczonych 20-procentowym mannitolem i.v. Pacjentów podzielono na 2 grupy w zależności
od częstości wlewów mannitolu: grupę otrzymującą lek co 6 godzin (16 chorych) i grupę, w której podawano go co 8 godzin
(14 chorych). Przed i 60 minut po rozpoczęciu wlewu mannitolu przeprowadzano badanie neurologiczne z oceną w Skali
Glasgow (GCS, Glasgow Coma Scale). Po zakończeniu badania klinicznego, bezpośrednio przed, a także 30 i 60 minut po
rozpoczęciu wlewu mannitolu wykonywano przezczaszkową ultrasonografię doplerowską (TCD, transcranial Doppler)
z pomiarem średniej prędkości przepływu (BFV, blood flow velocity) i wskaznika pulsacyjności (PI, pulsatility index)
w tętnicach środkowych mózgu (MCA, media cerebral arteries).
Wyniki. W grupie pacjentów otrzymujących mannitol co 6 godzin przed każdym wlewem BFV w MCA po stronie zdrowej
była istotnie statystycznie wyższa, a PI niższy niż w grupie chorych, którym podawano ten lek co 8 godzin (p < 0,0001).
W 30. minucie po rozpoczęciu wlewu w obu grupach obserwowano istotny wzrost BFV w tętnicach oraz obniżenie PI w obu
MCA (p < 0,0001). Był on większy w grupie chorych częściej otrzymujących wlew mannitolu. W obu badanych grupach
60 minut po rozpoczęciu wlewu obserwowano istotny statystycznie wzrost punktacji w skali GCS, większy w grupie częściej
otrzymującej mannitol.
Wnioski. Częstsze podawanie mannitolu skuteczniej wpływa na wzrost BFV i spadek PI, a zatem bardziej obniża ciśnienie
wewnątrzczaszkowe u chorych z zespołem wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego w przebiegu udaru mózgu.
Słowa kluczowe: udar mózgu, osmoterapia, przezczaszkowa ultrasonografia doplerowska
___________________________________________________________________________
Abstract
Background. The most popular pharmacological therapy of intracranial hypertension is osmotherapy using mannitol. Manni-
tol dose, frequency of drips and time of treatment causes a lot of discussion. Because of age and coexisting diseases stroke
patients are very prone of treatment. The aim of this study was to assess the influence of mannitol on cerebral blood floow
depending on frequency of mannitol drip.
Material and methods. 30 patients with intracranial hypertension as a complication of supratentorial stroke were treated
with 20% mannitol. The patients were divided to 2 groups, depending on mannitol drip frequency: every 6 (16 patients) and
every 8 hours (14 patients). Before mannitol drip neurological examination with the assessment in GSC scale was performed.
This procedure was repeated 60 minutes after mannitol drip. After neurological examination, before and 30 and 60 min after
mannitol drip TCD was performed including mesutement of mean velocity (BFV) and pulsatility index (PI) in both MCA.
Results. In the group of patients treating with mannitol drip every 6 hours, before every drip, in MCA in healthy side BFV was
statistically higher and PI was lower then in the group treating with mannitol every 8 hours. 30 minutes after mannitol drip
BFV increased and PI decreased in both MCA: changes were greater in the group of patients treating with mannitol more
frequently. In both groups, 60 min. after mannitol drip, GCS scoring increased, more in the group treating with mannitol more
frequently.
Adres do korespondencji:
Adres do korespondencji:
Adres do korespondencji:
Adres do korespondencji:
Adres do korespondencji:
Dr med. Magdalena Nowaczewska
Klinika Neurologii Collegium Medicum
ul. M. Curie-Skłodowskiej 9, 85 095 Bydgoszcz
tel./faks: 0 52 585 40 32
e-mail: magy_mat@by.onet.pl
Praca wpłynęła do Redakcji: 15 stycznia 2007 roku
Zaakceptowano do druku: 12 kwietnia 2007 roku
www.um.viamedica.pl
14
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz, Osmoterapia w udarze mózgu
Conclusion. More frequently use of mannitol influence on better increasing of BFV and decreasing of PI and decreases
intracranial pressure in stroke patients with intracranial hypertension.
Key words: stroke, osmotherapy, transcranial Doppler
według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO,
Wstęp
World Health Organization), natomiast typ udaru
Jedną z najbardziej uznanych metod farmako- (krwotoczny lub niedokrwienny) weryfikowano za
logicznego leczenia zespołu wzmożonego ciśnie- pomocą tomografii komputerowej głowy wykony-
nia śródczaszkowego jest osmoterapia [1 4]. Me- wanej w pierwszych godzinach hospitalizacji,
toda ta polega na zmniejszaniu objętości wewnątrz- przed włączeniem pacjentów do badania. Kwalifi-
czaszkowej przy użyciu substancji osmotycznie kowano do niego chorych z udarem krwotocznym,
czynnych. Spośród kilku znanych roztworów os- którzy nie wymagali leczenia operacyjnego.
motycznie czynnych najczęściej stosuje się man- Badanie rozpoczynano w ciągu pierwszej doby
nitol, który oprócz prostego działania osmotycznego od pojawienia się objawów klinicznych wzmożo-
wpływa na reologię krwi, obniża opór naczyniowy nego ciśnienia śródczaszkowego (spowolnienie
i lepkość krwi. Zmniejsza objętość, sztywność psychoruchowe, bóle głowy, nudności i wymioty
i spójność błon krwinek czerwonych, ułatwiając oraz zaburzenia przytomności), w momencie pod-
ich przechodzenie przez mikrokrążenie, oraz jęcia decyzji o zastosowaniu osmoterapii. Chorzy
zwiększa pojemność minutową serca [5, 6]. Przed- włączeni do badania otrzymywali 20-procentowy
miotem dyskusji jest wielkość dawki, częstość po- mannitol, w dawce 0,3 0,7 g/kg mc., w dożylnym
dawania mannitolu oraz czas leczenia. Problem ten wlewie kroplowym, ze średnią prędkością wlewu
narasta, gdy stosuje się ten lek u chorych z uda- 10 ml/min co 6 lub co 8 godzin. Bezpośrednio przed
rem mózgu, gdyż ze względu na wiek i dodatkowe rozpoczęciem wlewu leku wykonywano badanie
schorzenia są oni szczególnie narażeni na wystą- TCD, które powtarzano po 30 i 60 minutach od roz-
pienie powikłań. poczęcia wlewu. Mierzono BFV oraz PI w tętnicach
Przezczaszkowa ultrasonografia doplerowska środkowych mózgu, na głębokości 56 60 mm. Ba-
(TCD, transcranial Doppler) jest nieinwazyjną danie TCD wykonywano z użyciem aparatu Pionier
metodą pozwalającą na monitorowanie leczenia firmy EME, sondą 2 MHz, według ogólnie przyję-
mannitolem. Wiadomo, że zmiany wskaznika pul- tych zasad [12]. Przed, a także 60 minut po poda-
sacyjności (PI, pulsatility index) oraz średniej pręd- niu mannitolu przeprowadzano badanie neurolo-
kości przepływu krwi (BFV, blood flow velocity) giczne wraz z oceną punktacji w Skali Glasgow
w naczyniach mózgowych korelują w sposób linio- (GCS, Glasgow Coma Scale). Powyższą procedurę
wy ze zmianami ciśnienia wewnątrzczaszkowego powtarzano w całości podczas każdego wlewu man-
(ICP, intracranial pressure); wraz ze wzrostem ICP nitolu, czyli co 6 lub co 8 godzin. Każdego chorego
zwiększa się PI, a BFV maleje. Analogicznie, gdy monitorowano do chwili ustąpienia zespołu wzmo-
ICP spada, zmniejsza się również PI, a BFV wzra- żonego ciśnienia śródczaszkowego lub zgonu (od
sta [7 11]. pierwszego wlewu mannitolu do ostatniego).
Celem pracy była ocena wpływu mannitolu na Wyniki badań opracowano statystycznie. W celu
przepływ krwi w MCA u pacjentów z udarem móz- porównania średnich wartości badanych zmien-
gu, w zależności od częstości podawania leku. nych między grupami wykorzystano test t-Studen-
ta dla zmiennych niezależnych lub test U Manna-
-Whitneya. Natomiast istotność różnic w kolejnych
Materiał i metody
pomiarach oceniono za pomocą testu t-Studenta
Badaniem objęto 30 pacjentów z zespołem dla zmiennych zależnych lub testu kolejności par
wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego (16 kobiet Wilcoxona. Przeanalizowano również macierz
i 14 mężczyzn; śr. wieku 69 ą 15,17 roku; 18 cho- korelacji, testując istotność otrzymanych współczyn-
rych z udarem niedokrwiennym i 12 z udarem ników korelacji za pomocą testu t-Studenta. W pra-
krwotocznym), w przebiegu nadnamiotowego uda- cy jako istotny statystycznie przyjęto poziom istot-
ru mózgu, leczonych mannitolem. Pacjentów po- ności p poniżej 0,05.
dzielono na 2 grupy w zależności od częstości wle-
wów tego leku: grupę otrzymującą mannitol co
Wyniki
6 godzin (16 chorych) i grupę, w której podawano
mannitol co 8 godzin (14 chorych). Jako podstawę Trzydziestu badanych otrzymało łącznie
rozpoznania udaru mózgu przyjęto kryteria udaru 220 wlewów mannitolu (śr. 7,37 ą 3,3 wlewu
www.um.viamedica.pl
15
Udar Mózgu 2007, tom 9, nr 1
u każdego pacjenta). W grupie chorych otrzymu- Zarówno w grupie pacjentów otrzymujących
jących mannitol co 8 godzin przeżyło 8, a zmarło mannitol co 6 godzin, jak i w grupie, w której po-
6 osób; w grupie chorych, którym podawano lek dawano go co 8 godzin, w 30. minucie po rozpo-
co 6 godzin, przeżyło 10, a zmarło 6 pacjentów. częciu wlewu obserwowano istotny wzrost BFV
Przed rozpoczęciem osmoterapii pacjenci z grupy w tętnicach środkowych mózgu (p < 0,0001). Był on
otrzymującej mannitol częściej uzyskiwali istot- większy w grupie chorych częściej otrzymujących
nie niższą punktację w skali GCS w porównaniu wlew mannitolu. W MCA po stronie udaru BFV
z chorymi otrzymującymi lek rzadziej (tab. I). Przed wzrastała średnio o 20% w grupie chorych otrzy-
rozpoczęciem leczenia mannitolem nie stwierdzo- mujących mannitol co 6 godzin i o 14% w grupie,
no istotnych statystycznie różnic BFV i PI między w której podawano go co 8 godzin; w MCA po stro-
powyższymi grupami (tab. II). nie zdrowej odpowiednio o 19% i o 11%. Po
W grupie pacjentów otrzymujących mannitol 60 minutach od rozpoczęcia wlewu w obu grupach
co 6 godzin przed każdym wlewem leku BFV w MCA średnia prędkość przepływu istotnie statystycznie
po stronie zdrowej była istotnie statystycznie wy- zmalała w porównaniu z wartościami w 30. minu-
ższa niż w grupie chorych otrzymujących manni- cie (p < 0,0001), lecz była wyższa niż przed poda-
tol co 8 godzin (p < 0,0001). W MCA po stronie niem mannitolu (ryc. 1). Powyższy spadek BFV był
udaru nie obserwowano istotnych różnic w zakre- podobny w obu badanych grupach.
sie średniej prędkości między powyższymi grupa- W grupie chorych otrzymujących wlew man-
mi (tab. III, ryc. 1). nitolu co 6 godzin prędkość przepływu w MCA po
Tabela I. Średnie wartości punktacji w Skali Glasgow (GCS, Glasgow Coma Scale) w obu grupach chorych przed rozpoczę-
ciem leczenia mannitolem
Table I. Mean GCS scoring in both groups of patients before mannitol treatment
Skala Grupa Średnia Odchylenie standardowe t Istotność p <
Scale Group Mean Standard deviation Significance p <
GCS Mannitol co 8 h 9,93 2,16
Mannitol every 8 hours
2,99 0,01
Mannitol co 6 h 7,44 2,37
Mannitol every 6 hours
Tabela II. Porównanie BFV i PI po stronie udaru i po stronie zdrowej między grupami chorych przed rozpoczęciem leczenia mannitolem
Table II. Comparing of BFV and PI in stroke side and in healthy side in both groups of patients before mannitol treatment
Parametr MCA Grupa Średnia Liczba chorych Odchylenie standardowe t Istotność p <
Parameter Group Mean Number of patients Standard deviation Significance p <
V Po stronie udaru Mannitol co 8 h 41,04 14 17,86
On stroke side Mannitol every 8 hours
0,58 ns
Mannitol co 6 h 36,91 16 20,68
Mannitol every 6 hours
Po stronie zdrowej Mannitol co 8 h 40,629 14 11,389
On healthy side Mannitol every 8 hours
1,77 ns
Mannitol co 6 h 49,831 16 16,168
Mannitol every 6 hours
PI Po stronie udaru Mannitol co 8 h 1,3943 14 0,4902
On stroke side Mannitol every 8 hours
0,61 ns
Mannitol co 6 h 1,3019 16 0,3316
Mannitol every 6 hours
Po stronie zdrowej Mannitol co 8 h 1,389 14 0,430
On healthy side Mannitol every 8 hours
1,35 ns
Mannitol co 6 h 1,206 16 0,308
Mannitol every 6 hours
ns (not statistically important) nieistotne statystycznie; BFV (blood flow velocity) średnia prędkość przepływu; PI (pulsatility index) wskaznik pulsacyjności;
MCA (media cerebral arteries) tętnice środkowe mózgu; V (velocity) prędkość
www.um.viamedica.pl
16
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz, Osmoterapia w udarze mózgu
Tabela III. Zmiany BFV w obu MCA po 30 i 60 minutach od rozpoczęcia wlewu mannitolu w grupie pacjentów otrzymujących
ten lek co 8 i co 6 godzin
Table III. Changes of BFV in both MCA 30 et 60 min after mannitol drip in the group of patients treating with mannitol every
6 et every 8 hours
Częstość podawania leku Parametr V [cm/s]
Frequency of mannitol drip Parameter
Po stronie udaru Po stronie zdrowej
MCA
On stroke side On healthy side
Co 8 h Czas [min] 0 30 60 0 30 60
Every 8 hours Time [min]
Liczba badań 88 88 88 88 88 88
Number of examinations
Średnia 40,8989 47,2040 44,09 40,5807 46,306 43,808
Mean
Odchylenie standardowe 18,6662 23,0078 20,298 11,6311 14,184 13,3540
Standard deviation
Minimum 14,30 12,30 13 15,50 16,30 16,30
Maksimum
Maximum 85,60 104,80 93 70,50 73,50
74,80
Wartość statystyki Z 6,929 6,735 6,951 6,837
Statistic value Z
Istotność p < 0,0001 0,0001 0,0001 0,0001
Significance p <
Co 6 h Czas [min] 0 30 60 0 30 60
Every 6 hours Time [min]
Liczba badań 132 132 132 132 132 132
Number of examinations
Średnia 38,4909 46,3483 43,69 49,4591 56,025 54,054
Mean
Odchylenie standardowe 17,6981 23,6267 22,137 17,9903 21,504 21,6578
Standard deviation
Minimum 10,50 17,00 14 11,00 17,0 16,30
Maksimum 93,30 137,30 115 80,80 110,0 105,0
Maximum
Wartość statystyki Z 9,117 8,735 8,405 8,370
Statistic value Z
Istotność p < 0,0001 0,0001 0,0001 0,0001
Significance p <
U Manna-Whitneya 5427,000 5570,500 5564,00 3811,000 4074,500 4089,500
W Wilcoxona 14 205,00 14 348,50 14 543,00 7727,000 7990,500 7865,500
Wartość statystyki Z 0,824 0,514 0,530 4,318 3,748 3,643
Statistic value Z
Istotność p < 0,410 0,608 0,632 0,0001 0,0001 0,0001
Significance p <
Po stronie zdrowej/
on healthy side
Co 8 h Czas [min] 0 30 60
Every 8 hours Time [min]
0 Z 1,949
p < 0,051
30 Z 2,406
p < 0,016
60 Z 2,351
p < 0,019
cd. Ć
Co 6 h Czas [min] 0 30 60
www.um.viamedica.pl
17
Udar Mózgu 2007, tom 9, nr 1
Every 6 hours Time [min]
0 Z 8,176
p < 0,0001
30 Z 7,624
p < 0,0001
60 Z 7,701
p < 0,0001
Po stronie udaru/on stroke side
BFV (blood flow velocity) średnia prędkość przepływu; MCA (media cerebral arteries) tętnice środkowe mózgu; V (velocity) prędkość
Rycina 1. Zmiany średniej prędkości przepływu w MCA po stronie Rycina 2. Zmiany wskaznika pulsacyjności (PI, pulsatility index)
udaru po 30 i 60 minutach od rozpoczęcia wlewu mannitolu w MCA po stronie udaru po 30 i 60 minutach od rozpoczęcia wlewu
w grupie pacjentów otrzymujących ten lek co 6 i co 8 godzin; mannitolu w grupie pacjentów otrzymujących ten lek co 8 i co
V (velocity) prędkość 6 godzin
Figure 1. Changes of BFV in MCA on stroke side 30 et 60 min after Figure 2. Changes of PI in MCA on stroke side 30 et 60 min after
mannitol drip in the group of patients treating with mannitol every mannitol drip in the groups of patients treating with mannitol every
6 et every 8 hours 6 et every 8 hours
stronie zdrowej była istotnie wyższa niż w MCA W obu grupach po 30 minutach od rozpoczę-
po stronie udaru, zarówno przed, jak i 30 oraz cia wlewu mannitolu obserwowano istotny staty-
60 minut po rozpoczęciu wlewu (p < 0,0001). stycznie spadek PI (p < 0,0001). Był on nieco więk-
W grupie pacjentów, w której podawano mannitol szy w grupie chorych częściej otrzymujących man-
co 8 godzin, przed rozpoczęciem wlewu leku nie nitol. W MCA po stronie udaru PI malał o 10%
obserwowano istotnych różnic BFV w powyższych w grupie pacjentów otrzymujących mannitol co
tętnicach. W 30. i 60. minucie średnia prędkość 6 godzin i o 7% w grupie, w której podawano lek
przepływu była nieco wyższa w MCA po stronie co 8 godzin; w MCA po stronie zdrowej odpowied-
udaru, w porównaniu z MCA po stronie zdrowej. nio o 17% i o 6%. W 60. minucie od rozpoczę-
Różnice były istotne statystycznie (p < 0,05; tab. III). cia wlewu leku PI istotnie wzrastał w porównaniu
W grupie chorych otrzymujących wlew man- z 30. minutą (p < 0,0001), lecz wciąż był niższy
nitolu co 6 godzin PI przed podaniem leku był niż- niż przed podaniem leku (tab. IV, ryc. 2).
szy niż u pacjentów, którym podawano lek co Zarówno w grupie chorych otrzymujących
8 godzin. Różnice utrzymywały się 30 i 60 minut mannitol co 6 godzin, jak i u pacjentów otrzymują-
po rozpoczęciu wlewu leku i były istotne staty- cych wlew leku co 8 godzin, PI w MCA po stronie
stycznie (p < 0,0001; tab. IV, ryc. 2). udaru był wyższy niż w MCA po stronie zdrowej.
www.um.viamedica.pl
18
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz, Osmoterapia w udarze mózgu
Tabela IV. Zmiany PI w obu MCA po 30 i 60 minutach od rozpoczęcia wlewu mannitolu w grupie pacjentów otrzymujących
ten lek co 8 i co 6 godzin
Table IV. Changes of PI in both MCA 30 et 60 min after mannitol drip in the groups of patients treating with mannitol every
6 et every 8 hours
PI
Częstość podawania leku Parametr
Frequency of mannitol drip Parameter
Po stronie udaru Po stronie zdrowej
MCA
On stroke side On healthy side
Co 8 h Czas [min]
Every 8 hours Time [min] 0 30 60 0 30 60
Liczba badań 88 88 88 88 88 88
Number of examination
Średnia 1,385 1,297 1,347 1,327 1,244 1,274
Mean
Odchylenie standardowe 0,4807 0,403 0,4637 0,4536 0,3758 0,41196
Standard deviation
Minimum 0,68 0,7 0,8 0,88 0,78 0,70
Maksimum 3,98 2,9 3,8 3,67 2,78 3,29
Maximum
Wartość statystyki Z 5,637 5,367 6,726 6,154
Statistical value Z
Istotność p < 0,0001 0,0001 0,0001 0,0001
Significance p <
Co 6 h Czas [min]
Every 6 hours Time [min] 0 30 60 0 30 60
Liczba badań 132 132 132 132 132 132
Number od examinatons
Średnia 1,306 1,198 1,240 1,259 1,173 1,189
Mean
Odchylenie standardowe 0,4718 0,429 0,4515 0,4663 0,4375 0,42598
Standard deviation
Minimum 0,68 0,6 0,7 0,68 0,60 0,60
Maksimum 2,83 2,7 2,7 2,80 2,70 2,70
Maximum
Wartość statystyki Z 9,329 9,254 8,945 8,894
Statistic value Z
Istotność p < 0,0001 0,0001 0,0001 0,0001
Significance p <
U Manna-Whitneya 4528,000 4304,500 4432,00 4144,000 4245,500 4214,500
W Wilcoxona 13 306,00 13 082,50 13 212,5 12 922,00 13 023,50 12 954,00
Wartość statystyki Z 2,768 3,251 2,945 3,599 3,379 3,432
Statistic value Z
Istotność p < 0,006 0,001 0,001 0,0001 0,001 0,001
Significance p <
Po stronie zdrowej/on healthy side
Co 8 h Czas [min] 0 30 60
Every 8 hours Time [min]
0 Z 4,392
p < 0,0001
30 Z 3,905
p < 0,0001
60 Z 5,699
p < 0,0001
cd. Ć
www.um.viamedica.pl
19
Udar Mózgu 2007, tom 9, nr 1
Co 6 h Czas [min] 0 30 60
Every 6 hours Time [min]
0 Z 5,689
p < 0,0001
30 Z 4,623
p < 0,0001
60 Z 6,026
p < 0,0001
Po stronie udaru/on stroke side
PI (pulsatility index) wskaznik pulsacyjności; MCA (media cerebral arteries) tętnice środkowe mózgu
Różnice były istotne statystycznie na poziomie związane z wiekiem pacjentów z udarem mózgu.
istotności p poniżej 0,0001 (tab. IV). Wiek tych chorych zwykle znacznie przewyższa
W obu grupach chorych 60 minut po rozpo- wiek pacjentów neurochirurgicznych. Są to osoby
częciu wlewu obserwowano istotny statystycznie obciążone innymi, czasem nawet kilkoma schorze-
wzrost punktacji w skali GCS (p < 0,0001), śred- niami, najczęściej nadciśnieniem tętniczym, cu-
nio o 0,66 punktu (8,3%) w grupie pacjentów częś- krzycą, niewydolnością serca, upośledzoną funkcją
ciej otrzymujących mannitol i o 0,46 punktu (4,8%) nerek. Chorzy ci są szczególnie narażeni na wystą-
w grupie chorych, w której lek podawano rzadziej pienie pozamózgowych powikłań terapii mannito-
(tab. V). lem. W związku z tym zastosowanie dużych da-
W grupie chorych otrzymujących mannitol co wek leku w tej grupie jest bardzo ryzykowne. Wie-
6 godzin punktacja w skali GCS była niższa niż lu autorów potwierdza, że u osób starszych ostra
w grupie otrzymującej wlew leku co 8 godzin. Róż- niewydolność nerek może się rozwinąć nawet
nice były istotne statystycznie zarówno przed, jak w przypadku stosowania małych dawek mannito-
i po 60 minutach od rozpoczęcia wlewu (tab. V). lu [21, 22]. W tej grupie pacjentów większe jest ry-
zyko wystąpienia innych powikłań, takich jak
obrzęk płuc czy zaburzenia gospodarki wodno-
Dyskusja
-elektrolitowej. Zatem zastosowanie dużych dawek
Ustalenie odpowiedniej dawki i częstości po- leku u chorych z udarem mózgu może być niebez-
dawania mannitolu u chorych z udarem mózgu sta- pieczne, tym bardziej że nawet relatywnie małe
nowi poważny problem kliniczny. W piśmiennic- dawki leku wywołują zadowalający efekt klinicz-
twie spotyka się różne, często sprzeczne, informa- ny. Nath i wsp. [23], badając ciężar tkanki móz-
cje na ten temat i trudno jest znalezć dwa badania, gowej u pacjentów otrzymujących mannitol
w których zastosowano by taką samą dawkę leku. w dawce 0,28 g/kg mc., dowiedli, że nawet tak nie-
Zwykle, w eksperymentach przeprowadzanych na wielka dawka leku powodowała obniżenie zawar-
zwierzętach, stosuje się duże dawki mannitolu, tości wody w tkance nerwowej. Jeszcze mniejsze
nawet do 2 3 g/kg mc. [6, 13 15]. Podobnie u pa- dawki leku zastosował Biestro i wsp. [24], którzy,
cjentów leczonych z powodu urazów czaszkowo- podając pacjentom mannitol w dawce 0,22 g/kg
-mózgowych, guzów mózgu, krwiaków pod- i nad- mc., uzyskali istotny spadek ICP. Paczynski [25],
twardówkowych czy krwotoków śródmózgowych porównując działanie dużych (1,5 g/kg mc.) i ma-
stosowane dawki tego leku są relatywnie duże łych (0,5 g/kg mc.) dawek tego leku, stwierdził, że
średnio wynoszą 1 1,5 g/kg mc. [16 18]. Roland mannitol podawany w dużych dawkach paradok-
Nau [3], na podstawie danych farmakokinetycz- salnie zwiększa obrzęk mózgu, podczas gdy jego
nych, zaleca stosowanie mannitolu w dawce 0,25 mniejsze dawki istotnie redukowały uwodnienie
1 g/kg mc. i.v. przez 15 30 minut co 6 12 godzin. tkanki nerwowej. Marshall i wsp. [18] porównali
American Stroke Association u chorych z udarem efekt działania małych (0,25 g/kg mc.) i dużych
mózgu rekomenduje podawanie tego leku w daw- (2g/kg mc.) dawek mannitolu autorzy doszli do
ce 0,25 0,5 g/kg mc. co 6 godzin, maksymalnie wniosku, że zarówno małe, jak i duże dawki były
2 g/dobę [17 19]. Julien Bogusslavsky [20], niekwe- tak samo efektywne. Cruz i wsp. [16] w randomi-
stionowany autorytet w dziedzinie neurologii, za- zowanym badaniu porównali skuteczność dużych
leca stosowanie mannitolu w dawce 0,25 1 g/kg mc. i małych dawek mannitolu (odpowiednio 0,7 g/kg mc.
co 6 godzin. Ustalając dawkę mannitolu w swoim i 1,4 g/kg mc.) u 141 chorych z krwotokiem śród-
badaniu, autorzy mieli na uwadze ograniczenia mózgowym i zaburzeniami przytomności. Lek
www.um.viamedica.pl
20
Tabela V. Porównanie średnich wartości punktacji w Skali Glasgow (GCS, Glasgow Coma Scale) przed i po podaniu mannitolu w grupie pacjentów otrzymujących ten lek co 6 i co 8 godzin
Table V. Comparing of mean GCS scoring before and after mannitol drip in groups of patients treating with mannitol every 6 et every 8 hours
Skala Częstość podawania mannitolu Czas [min] Liczba badań Średnia Odchylenie standardowe Minimum Maksimum Wartość statystyki Z Istotność p <
Scale Frequency of mannitol drip Time [min] Number of Mean Standard deviation Maximum Statistic value Z Significance p <
examination
GCS Co 6 h 0 132 7,95 2,698 3 14
Every 6 hours
6,612 0,0001
Co 6 h 60 132 8,61 3,144 3 15
Every 6 hours
GCS Co 8 h 0 88 9,68 3,247 3 15
Every 8 hours
5,122 0,0001
Co 8 h 60 88 10,14 3,491 3 15
Every 6 hours
Grupa/Group Co 6 godzin/co 8 godzin
Every 6 hours/every 8 hours
Skala/Scale GCS
Czas [min]/Time [min] 060
U Manna-Whitneya 4190,500 4509,000
W Wilcoxona 12 968,500 13 287,000
Wartość statystyki Z 3,525 2,825
Statistic value Z
Istotność p < 0,0001 0,005
Sinificance p <
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz,
Osmoterapia w udarze mózgu
www.um.viamedica.pl
21
Udar Mózgu 2007, tom 9, nr 1
podawano przed zabiegiem operacyjnym usunię- rych otrzymujących go częściej przyrost punk-
cia krwiaka. W grupie pacjentów, u których zasto- tacji był prawie 2-krotnie wyższy niż w grupie,
sowano mannitol w dużej dawce, zaobserwowano w której lek podawano rzadziej. Wyniki te suge-
większy spadek ICP przed operacją i lepszy stan rują, że częstsze podawanie mannitolu wywołu-
kliniczny chorych 6 miesięcy po zdarzeniu, w po- je korzystniejszy efekt hemodynamiczny i kli-
równaniu z pacjentami, którzy otrzymali manni- niczny. Jednak, ze względu na niejednorodność
tol w mniejszej dawce. Wykorzystując powyższe grup, interpretacja tych wyników powinna być
spostrzeżenia, autorzy niniejszego badania zastoso- ostrożna.
wali 20-procentowy mannitol w dawce 0,3 0,7 g/kg
mc. co 6 lub 8 godzin indywidualnie, w zależ-
Wnioski
ności od stanu klinicznego pacjenta. U chorych
biorących udział w badaniu nie zaobserwowano Częstsze podawanie mannitolu skuteczniej
powikłań związanych z terapią tym lekiem. obniża ciśnienie wewnątrzczaszkowe i wpływa na
Przedmiotem dyskusji wielu badaczy jest nie poprawę stanu klinicznego chorych z zespołem
tylko dawka, lecz również częstość podawania wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego w prze-
mannitolu. Z danych farmakokinetycznych wyni- biegu udaru mózgu.
ka, że jego okres półtrwania wynosi około 70 mi-
nut. Zatem, przy prawidłowej czynności nerek,
Piśmiennictwo
stężenie leku w osoczu po 4 godzinach powinno
1. Allen C.H., Ward J.D.: An evidence-based approach to manage-
ment of increased intracranial pressure. Crit. Care Med. 1998,
się zmniejszyć o około 90% wobec wartości wyj-
14, 485 495.
ściowych [26]. W związku z tym kolejny wlew
2. Harukuni I., Kirsch J., Bhardwaj A.: Cerebral resuscitation
role of osmotheraphy. J. Anesth. 2002, 16, 229 237.
mannitolu można podać już po 4 godzinach. Zale-
3. Nau R.: Osmotherapy for elevated intracranial pressure
cane przez wielu klinicystów przerwy między ko-
a critical reappraisal. Clin. Pharmacokinet. 2000, 38,
lejnymi wlewami mannitolu wahają się od 4 do 23 40.
4. Paczynski R.P., He Y.Y., Diringer M.N., Hsu C.Y.: Multiple-
12 godzin [3, 17 20]. Skuteczność działania tego
dose mannitol reduces brain water content in a rat model of
leku w zależności od częstości podawania nie była, cortical infarction. Stroke 1997, 28, 1437 1443.
5. Burke A.M., Quest D.O., Chien S. i wsp.: The effects of manni-
jak dotąd, przedmiotem badań. W niniejszym ba-
tol on blood viscosity. J. Neurosurg. 1981, 55, 550 553.
daniu przed rozpoczęciem osmoterapii nie stwier- 6. Andrews R.J., Bringas J.R., Muto R.P.: Effects of mannitol on
cerebral blood flow, blood pressure, blood viscosity, hema-
dzono istotnych różnic w parametrach TCD mię-
tocrit, sodium and potassium. Surg. Neurol. 1993, 39, 218
dzy grupami chorych otrzymujących mannitol co
222.
7. Cardoso E.R., Kupchak J.A.: Evaluation of intracranial pressure
6 i co 8 godzin. Jednak już w czasie leczenia BFV
gradients by means of transcranial Doppler sonography. Acta
była większa, a PI mniejszy u pacjentów częściej
Neurochir. 1992, 55 (supl.), 1 5.
8. Giulioni M., Ursino M., Alvisi C.: Correlations among intracra-
otrzymujących lek. Ze względu na to, że PI jest
nial pulsatility, intracranial hemodynamics, and transcranial
miarą mózgowego oporu naczyniowego, a jego
Doppler wave form: Literature review and hypothesis for future
studies. Neurosurgery 1988, 22, 807 812.
zmiany korelują ze zmianami ciśnienia wewnątrz-
9. Hassler W., Steinmetz H., Gawlowski J.: Transcranial doppler
czaszkowego, można przyjąć, że w grupie, w któ-
ultrasonography in raised intracranial pressure and in intracra-
nial circulatory arrest. J. Neurosurg. 1988, 68, 745 751.
rej częściej podawano mannitol, przepływ mózgo-
10. Homburg A.M., Jakobsen M., Enevoldsen E.: Transcranial dop-
wy był większy, a ciśnienie wewnątrzczaszkowe
pler recordings in raised intracranial pressure. Acta Neurol.
Scand. 1993, 87, 488 493.
mniejsze w porównaniu z grupą chorych rzadziej
11. Sidi A., Messinger G., Mahla M.E.: Transcranial Doppler moni-
otrzymujących ten lek [7 11].
toring compared with invasive monitoring of intracranial pres-
sure during acute intracranial hypertension. Clin. Monit. Com-
W badaniu autorów pacjenci otrzymujący
put. 1999, 15 (3 4), 185 195.
wlew mannitolu co 8 godzin wyjściowo uzyskali
12. Aaslid R., Markwalder T., Nornes H.: Noninvasive transcranial
Doppler ultrasound recording of flow velocities in the basal
większą liczbę punktów w skali GCS w porówna-
cerebral arteries. J. Neurosurg. 1982, 57, 769 774.
niu z grupą chorych, którym wlew leku podawano
13. Donato T., Shapira Y., Artru A., Powers K.: Effect of mannitol
on cerebrospinal fluid dynamics and brain tissue edema.
co 6 godzin. Wynika to z założenia badania, ponie-
Anesth. Analg. 1994, 78, 58 66.
waż częstość wlewów mannitolu ustalano indywi-
14. Garcia-Sola R., Pulido P., Capilla P.: The immediate and long-
-term effect of mannitol and glycerol. Acta Neurochir. 1991,
dualnie, w zależności od stanu klinicznego pacjen-
109, 114 121.
tów. Chorzy w lepszym stanie klinicznym otrzy-
15. Inao S., Kuchiwaki H., Wachi A., Andoh K.: Effect of mannitol
mywali wlew leku rzadziej niż pacjenci w cięższym on intracranial pressure volume status and cerebral haemody-
namics in brain oedema. Acta Neurochir. Suppl. (Wien) 1990,
stanie klinicznym, jednak śmiertelność była nieco
51, 401 403.
mniejsza, a przyrost BFV i spadek PI, obserwowa- 16. Cruz J., Minoja G., Okuchi K.: Major clinical and physiological
benefits of early high doses of mannitol for intraparenchymal
ne 30 minut po rozpoczęciu wlewu leku, były więk-
temporal lobe hemorrhages with abnomal pupillary widening:
sze w grupie chorych częściej otrzymujących man- a randomised trial. Neurosurgery 2002, 51, 628 638.
17. Manno E.M., Adams R.E., Derdeyn C.P., Powers W.J., Diringer M.N.:
nitol. Powyższe zmiany korelowały z punktacją
The effects of mannitol on cerebral edema after large hemi-
w skali GCS, gdyż po podaniu leku w grupie cho- spheric cerebral infarct. Neurology 1999, 52, 583 587.
www.um.viamedica.pl
22
Magdalena Nowaczewska, Barbara Książkiewicz, Osmoterapia w udarze mózgu
18. Marshall L.F., Smith R.W., Rauscher L.A., Shapiro H.M.: Man- 22. Rabetoy G.M., Fredericks M.R., Hostettler C.F.: Where the kid-
nitol dose requirements in brain injured patients. J. Neurosurg. ney is concerned, how much mannitol is too much? Ann. Phar-
1978, 48, 169 172. macother. 1993, 27, 25 28.
19. Adams H.P., Adams R.J., Brott T., Zoppo G.J., Furlan A.: Guide- 23. Nath F., Galbraith S.: The effect of mannitol on cerebral white
lines for the early management of patients with ischemic stroke matter water content. J. Neurosurg. 1986, 65, 41 43.
a scientific statement from the stroke council of the Ameri- 24. Biestro A., Alberti R., Galli R., Cancela M., Soca A.: Osmotherapy
can Stroke Association. Stroke 2003, 34, 1056 1083. for increased intracranial pressure comparison between man-
20. Bogusslavsky J. Acute stroke treatment. Martin Dunitz Ltd, Lon- nitol and glycerol. Acta Neurochir. 1997, 139, 725 733.
don 1997, 247 248. 25. Paczynski R.P.: Osmotherapy: basic concepts and controver-
21. Lin S.L., Hung K.Y., Lin Wu F.L., Wci S.C., Wu K.D.: Mannitol- sies. Crit. Care Clin. 1997, 13, 105 129.
-induced acute renal failure. Nephrol. Dial. Transplant. 1995, 26. Oken D.E.: Renal and extrarenal considerations in high-dose
10, 120 122. mannitol therapy. Ren. Fail. 1994, 16, 147 159.
www.um.viamedica.pl
23

Wyszukiwarka