www.pandm.prv.pl
Muzykoterapia
Muzykoterapia - to metoda, a więc zaplanowany sposób postępowania, wykorzystujący
wieloraki wpływ muzyki na ustrój psychofizyczny człowieka.
Jeszcze do niedawna muzykoterapia wykorzystywana była jedynie w przypadkach
klinicznych.
Podział muzykoterapii.
Muzykoterapia dzieli się na:
1) kliniczną - przeznaczona dla ludzi chorych, ponieważ jej działania są częścią leczenia
kompleksowego i zmierzają do uzyskania konkretnych efektów leczenia;
2) profilaktyczną :
- aktywną (odtwórczą) - wymagającą od dziecka współdziałania. Odbiorca muzyki
jest też twórcą poprzez odtwarzanie najprostszych elementów muzycznych:
rytmu, melodii, tempa, ruchu przy muzyce itp.
- receptywną - pozornie bierny odbiór muzyki, nie wymagający od dziecka
uzewnętrzniania swych umiejętności muzycznych ani innych objawów
reagowania na muzykę.
Stosowanie jej do profilaktyki, bądz
relaksu w pracy ze zdrowymi dziećmi przynosi również
dobre wyniki. Umiejętnie dobrana muzyka " wycisza" nadmierne emocje negatywne i
pobudza pozytywne.
Profilaktyka muzyczna jest tą szczególną formą, w której nie istnieje przymus uczestnictwa, a
odpowiednie dozowanie wspomaga rozwój emocjonalny dziecka.
W muzykoterapii można wykorzystać każdy rodzaj muzyki, a nie jak uważano kiedyś, tylko
poważnej.
Mogą to być :
- Utwory marszowe.
- Popularne szlagiery.
- Spokojne, melodyjne piosenki lub utwory instrumentalne.
- Muzyka poważna, jazz nowoczesny, muzyka hinduska.
Doskonałym wstępem do muzykoterapii jest muzykowanie perkusyjne. Traktować je należy
jako pierwszy etap zainteresowania muzyką. Duże znaczenie ma pierwszy kontakt z muzyką,
dlatego spotkanie to powinno być w odczuciu dziecka atrakcyjne i inspirujące do dalszego
działania.
Seans muzykoterapeutyczny trwa ok. 45 minut i dzieli się na ściśle wiążące się ze sobą fazy.
Fazy muzykoterapii i jej cele.
1) Odreagowanie - klaskanie, tupanie, podskoki, gesty, krzyk.
Cel : - zmniejszenie napięcia psychicznego;
Wykonywanie kilku prostych, spontanicznych, dynamicznych ruchów oraz swobodna emisja
głosowa zmniejszają napięcie mięśniowe, co prowadzi do obniżenia napięcia emocjonalnego.
Ćwiczenia te obniżają lęk i agresję. Mogą być prowadzone bez podkładu muzycznego lub na
tle szybkiej muzyki.
1
www.pandm.prv.pl
2) Zrytmizowanie - klaskanie, wykonywanie rytmicznych ruchów ciałem, maszerowanie.
Cel : - pogłębienie "odreagowania" , przy równoczesnym "uporządkowaniu" i zintegrowaniu
grupy przez wytworzenie poczucia wspólnoty.
Stosuje się tu proste ćwiczenia, mniej dynamiczne i wolniejsze niż w I etapie, grupa
wykonuje je wspólnie.
3) Uwrażliwienie
- I wersja - samodzielna gra na prostych instrumentach.
Cel : - pogłębienie percepcji muzyki, uświadomienie dzieciom ich własnych stanów
emocjonalnych.
- II wersja - wyrażanie ruchem, gestem różnych stanów emocjonalnych
ilustrowanych przez muzykę
Cel : - uwrażliwienie na dynamikę, tempo, rytm itp.
4) Relaksacja - ćwiczenia oddechowe w pozycji leżącej lub siedzącej.
Cel : - pogłębienie odprężenia fizycznego i psychicznego.
Można stosować sugestię słowną spokoju, bezpieczeństwa i ciepła. Często odnosi się to do
przebywania wśród przyrody.
5) Aktywizacja - łagodna lub dynamiczna.
a) łagodna - spokojne ćwiczenia w pozycji leżącej, przechodzenie do pozycji
stojącej przez siad;
b) dynamiczna - ćwiczenia w tempie (mini aerobic).
Zwracamy uwagę na stopniowe podnoszenie się z pozycji leżącej. Pamiętamy o
ćwiczeniach oddechowych.
6) Zakończenie - krótka rozmowa na temat odbytych zajęć, odczuć i wrażeń
Główne formy muzykoterapii.
1. Bierna - odtwarzanie uprzednio specjalnie przygotowanej muzyki dla uzyskania
uspokojenia, odwrócenia uwagi i zorganizowania czasu wolnego. Przykładem
muzykoterapii biernej jest koncert rekreacyjny. Jest to nieco dłuższa forma. Istotą
tego koncertu jest uporządkowany wg klucza (od niepokoju do relaksu i
aktywizacji) układ jednorodnych emocjonalnie utworów mających spowodować
odprężenie, uporządkowanie, równowagę i aktywność.
2. Aktywna
a) czynne muzykowanie na prostych instrumentach perkusyjnych;
b) zajęcia zabawowo - rytmiczne przy aktywnym współudziale dzieci tj.
ruchowe tworzenie muzyki (wykorzystanie metody R. Labana),
malowanie muzyki, rytmiczne tworzenie muzyki;
c) przerywnik muzyczno - ruchowy (najkrótsza i najłatwiejsza forma). Jest
to układ kilku ćwiczeń, które ułatwiają wyciszanie emocji: -
naprzemienne podskoki w parach lub indywidualne na jednej nodze lub
obunóż ;
- naśladowanie ruchów, mimiki w parach;
- odbicie lustrzane (muzyka zależna od rodzaju ruchów);
- rytmiczne wymachy rąk i nóg - "pajacyk";
- rytmiczne, naprzemienne przysiady w parach (rozwijanie zaufania);
- płynne ruchy całego ciała (motyl, ptak, wąż) itp.
Dla urozmaicenia stosuje się zagadki muzyczne i dz
więkowe.
Nie należy traktować formy aktywnej muzykoterapii jako okazji do rozwijania uzdolnień
muzycznych. Nie jest to czas na dydaktykę. Tutaj nie ma znaczenia żadna pomyłka. Radość
2
www.pandm.prv.pl
tworzenia muzyki musi mieć znamiona relaksu, zabawy, przyjemności i całkowitego
odprężenia. Uczestnictwo w muzykoterapii jest wyłącznie dobrowolne.
Bibliografia :
http://www.publikacje.edu.pl/
Autor
Jolanta Kozak i Anna Salamon
3


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zajęcia 1
Zajecia6
Prezentacja na zajęcia dostęp do informacji publicznej 9 10 2015 (1)
zajecia nr 9
efekty kształcenia terapia zajęciowa
Zajęcia 6 (FCZ KT)
Zajecia XII
zadania na zajęcia
Prezentacja na zajęcia zawody prawnicze 16 10 2015
Zajęcianr 1 EKS1A400034 BIOPALIWA Cwiczenie 1 2
Zajecia 5 Analizy statystyczne?nych jakosciowych
zajecia3
Podstawy baz danych zajecia 2 z SQL Tabela Biblioteka

więcej podobnych podstron