plik


Rozdział 5. Instalacja i konfiguracja systemu X Window Rozdział ten pomaga wyjaśni, jak zainstalować, skonfigurować i użytkować Systemu system X Window (często nazyzwanego po prostu X). Kiedy system X jest skonfigurowany i uruchomiony, możesz ustawić kilka opcji dotyczących sposobu jego uruchamiania. Te oOpcje są tutaj szczegółowo opisane, a wraz z nimi przedstawiono dodatkowo kilka pomocniczych sztuczek służących do optymalizacji pracy i wydajności środowiska X. X — co to jest? X jest standardowym graficznym interfejsem użytkownika dla systemu Linux. Podobnie jak inne graficzne interfejsy, takie jak Microsoft Windows czy Mac OS, system X pozwala na interakcję z programami za pomocą myszy przy użyciu myszy (lub urządzenia wskazującego) do wskazywania i wybierania (za pomocą kliknięcia), umożliwiając w ten sposób prostą komunikację z komputerem. Pierwsza wersja systemu X Window została wydana w roku 1987 roku jako wspólny projekt firmy Digital Equipment Corporation i Instytutu Technologii w Massachusetts. Później powstało Konsorcjum X, Inc., które jest odpowiedzialne za rozwój i publikację nowych wersji tego systemu. Pomimo swego wieku, X jest znakomitym i bardzo nowoczesnym oprogramowaniem systemowym: wieloplatformowym, zorientowanym sieciowo graficznym interfejsem użytkownika. Można go zainstalować i uruchomić na różnych rodzajach platform, włączając każdą odmianę systemu Unix. X-kKlienci lienty X są dostępnie dla użytkowników takich systemów jak Windows 3.x, 9x oraz NT. Wyszukane właściwości sieciowe systemu X pozwalają uruchomić go na jednym komputerze, a wyjście wysłać do drugiego komputera-klienta połączonego z pierwszym poprzez sieci (LAN, WAN). Wraz z powstaniem sieci Internet, która łączy sporą część komputerów tej planety, system X osiągnął nowe znaczenie i potęgę. Większość użytkowników systemu Linux pracuje z XFfree86, oprogramowaniem freeware kompatybilnym z systemem X Window. Xfree86 XFree86 został zaprojektowany przez firmę o tej samej nazwie, która rozpoczęła swoją działalność w 1992 roku. W 1994 r. powstał Pprojekt Xfree86XFree86, który przyjął za cel badania i rozwój systemu Xfree86tego systemu. Instalacja systemu X Poprawne skonfigurowanie i uruchomienie systemu X Window było niegdyś prawdziwym wyzwaniem dla użytkowników systemu Linux, — prawie ceremonią. Obecnie dostępne są sterowniki do szerokiej gamy sprzętuwielu urządzeń, a narzędzia konfiguracyjne asystujące w procesie instalacji zostały bardzo poprawione. Ciągle jednak instalacja i konfiguracja potrafi być zaskakująca — zwłaszcza przy niezwyczajnym słabym sprzęcie — ale nie jest już zniechęcającym procesem, jakim była kiedyś; a powinna być relatywnie prosta. Aby uruchomić środowisko X, trzeba przebrnąć przez dwa etapy. Pierwszy z nich wymaga instalacji odpowiednich programów, które umożliwiają uruchomienie systemu X. Można je podzielić na następujące kategorie: Podstawowy podstawowy program Xfree86XFree86, Serwery serwery X, Menedżery menedżery okien, Aplikacjeaplikacje, Fontyfonty. Ta fazaEtap ten jest bardzo prostolinijnay i może zostać wykonana jakostać się część częścią podstawowej instalacji systemu Linux, jeśli w jej trakcie tej instalacji wybierzesz odpowiednie pakiety X. W drugim etapie konfigurujesz system X, aby prawidłowo działał w systemie. Jest to kwestia zidentyfikowania wyboru serwera X kompatybilnego z posiadaną kartą graficzną i dostrojenia go do możliwości oferowanych przez tę kartę. Jeśli posiadasz powszechnie używaną kartę graficzną wraz z całą dokumentacją, to etap ten nie będzie zbyt trudny. Jednak bez dokumentacji proces ten może okazać się bardzo trudny, ale nie jest niemożliwy. Jak pokazano w Dodatku dodatku C. „Narzędzia do zarządzania pakietami Debiana”, System system X Window składa się z mnóstwa wielu pakietów. Po zainstalowaniu żądanych pakietów możesz przystąpić do konfiguracji środowiska X Window. Uwaga Powinieneś zachować szczególną ostrożność podczas konfiguracji systemu X Window na Twoim komputerze. Jeśli bowiem skonfigurujesz go nieprawidłowo lub nie do końca, możesz trwale uszkodzić komputer. Zwłaszcza jeśli skonfigurujesz swój monitor na z częstotliwość częstotliwością odświeżania, która przekracza jego możliwości — może on sz go zniszczyć ulec uszkodzeniu. Starsze monitory o stałej częstotliwości odświeżania są szczególnie podatne na taki rodzaj zniszczeń. Autor i wydawca postarali się, aby ten rozdział stał się jak najbardziej zrozumiały i przejrzysty, ale ich wysiłek nie zapewni, że przedstawione procedury przedstawione w tym rozdziale będą poprawnie działać na Twoim twoim sprzęciekomputerze. Wobec powyższego autor i wydawca nie mogą wziąć odpowiedzialności za uszkodzenia powodowane złą instalacją i konfiguracją systemu X Window. Jeśli posiadasz kartę lub monitor nieznanego producenta (lub niespotykany model) i czujesz, że musisz zgadywać opcje konfiguracyjne, to zacznij chociaż od niskich wartości i zwiększając je, poszukaj wartości optymalnych. Nie pozwól, aby monitor, który wyświetla zniekształcony obraz, działał dłużej niż przez czas potrzebny Tobie na wyciągnięcie kabla zasilającego z gniazdka! Konfiguracja X Kiedy zainstalujesz pakiet xserver-common, automatycznie uruchomi się program xf86config. Jednakże możesz uruchomić ten program w każdym innym dowolnym momencie. Aby tego dokonać np.: teraz, zaloguj się na konto użytkownika root i wydaj polecenie: xf86config Rysunek 5.1 przedstawia startowe okno dialogowe xf86config. Jak zauważyłeś, jest to program trybu tekstowego, który nie współpracuje z nie wspierający myszyą; i zadającye wszystkie pytania w stylu zwanym dalekopisem, przy za pomocy pomocą czarno-białego trybu wyświetlania znaków. Uwaga Podczas pracy z programem xf86config może się okazać, że klawisz Backspace nie działa tak jak powinien. Jeśli się tak zdarzy, użyj kombinacji klawiszy Ctrl+Backspace. Rysunek 5.1. Ekran startowy programu xf86config Pierwszym krokiem jest określenie rodzaju używanej myszki, podłączonej do komputera (spójrz rysunek 5.2). Wprowadź liczbę odpowiadającą typowi posiadanej myszy i wciśnij Enter. Dla urządzeń wskazujących zastępujących mysz (np.: w laptopach) powinieneś wybrać rodzaj PS/2. Rysunek 5.2. Określanie typu posiadanej myszki Jeśli wybrałeś mysz Logitech MouseMan, możesz włączyć obsługę trzeciego przycisku, poprzez udzielając twierdzącej odpowiedź yzi na pytanie, czy ChordMiddle powinien zostać włączony czy też nie, co przedstawia rysunek 5.3. Rysunek 5.3. Włączanie opcji ChordMiddle Jeśli Twoja mysz posiada tylko dwa przyciski, możesz włączyć emulację trzeciego, udzielając twierdzącej, poprzez odpowiedź yzi na pytanie o Emulate3Buttons; tak jak to ilustruje rysunek 5.4. Jeśli włączysz tę opcję, możesz jednocześnie przycisnąć oba przyciski myszy, aby emulować działanie przycisku trzeciego. Rysunek 5.4. Włączanie emulacji przycisku trzeciego myszy Następnie, jak pokazano na rysunku 5.5, musisz podać plik urządzenia odpowiadający myszce. Program instalacyjny powinien przypisać domyślnie do myszy systemowej plik /dev/mouse. Jeśli się zgadzasz, nawciśnij Enter, aby przejść dalejdo kolejnego etapu. Rysunek 5.5. Określanie pliku urządzenia dla myszki Przedstawiony na rysunku 5.6 obrazek ilustruje włączanie wsparcia dlaobsługi klawiatury rozszerzonej. Jeśli posiadasz specjalną klawiaturę, która pozwala na używanie wspierającą znakiów narodowenarodowych, możesz odpowiedzieć ytwierdząco na kolejne pytanie, aby włączyć program xkb, który upraszcza zmianę mapowania klawiatury. Po dokonaniu wyboru wciśnij Enter. Rysunek 5.6 Włączanie obsługi klawiatury rozszerzonej Jak pokazuje rysunek 5.7 xkb, wspiera współpracuje z różnymi różnesystemami kodowania klawiatury lub mapowania klawiszy. Wpisz liczbę odpowiadającą podłączonej do komputera klawiaturze i nawciśnij Enter. Rysunek 5.7. Określanie rodzaju klawiatury Następnie, jak pokazuje rysunek 5.8, musisz podać dwa parametry charakteryzujące Twój monitor: częstotliwość odświeżania pionową (VertRefresh) i częstotliwość synchronizacji poziomej (HorizSync). Wartości te możesz znaleźć w: w dokumentacji dostarczonej z monitorem;. w pliku /usr/doc/xserver-common/Monitors.gz, który to plik może zawierać posiadany przez Ciebieinformacje o monitor monitorzena liście wspieranych monitorów. (Uużyj komendy polecenia gunzip do rozkompresowania rozpakowania pliku i dowolnego edytora do jego przeczytania);. na stronie WWW producenta monitora;. na grupach dyskusyjnych, zadając wcześniej pytanie do grupy np.: comp.os.linux.setup;. w dziale technicznym producenta monitora, żądając odpowiednich informacji lub dostarczenia dokumentacji (jeśli nie otrzymałeś takowej takiej wraz z monitorem). Aby określić parametry monitora, wciśnij Enter. Rysunek 5.8. Przygotowanie do określenia parametrów monitora Najpierw podajemy częstotliwość poziomą częstotliwość synchronizacji poziomej monitora, co przedstawia rysunek 5.9. Wpisz liczbę odpowiadającą posiadanemu monitorowi i wciśnij Enter. Jeśli nie jesteś pewien, jaka to jest wartość, ale wiesz, że Twój monitor pozwala wyświetlać obraz z rozdzielczością np.: 800´x600, podaj liczbę 2. Jeśli chcesz podać wartość inną niż te wymienionepodaje program, podaj wpisz liczbę 11. Zostaniesz wtedy poproszony do podania podanie wartości najniższych i najwyższych (przedziału) horyzontalnej częstotliwości synchronizacji poziomej. Uwaga Często podobne modele monitorów mają bardzo różne wartości horyzontalne częstotliwości synchronizacji poziomej. Ważne jest, abyś prawidłowo określił ten parametr dla Twojego monitora. Jeśli źle skonfigurujesz system X Window do używania nieodpowiedniej wartości tego parametru , możesz doprowadzić do uszkodzenia monitora. Rysunek 5.9. Określanie częstotliwości synchronizacji poziomej Kolejny rysunek przedstawia sposób określaniawybór częstotliwości pionowej częstotliwości odświeżania. Wpisz numer odpowiadający wartości monitora i wciśnij Enter. Jeśli nie jesteś pewien wartości tego parametru dla monitora, który posiadasz, podaj liczbę 1, która jest wartością najbardziej zachowawcząnajbezpieczniejszą. Aby podać wartość, która nie znajduje się na wyświetlonej liście, podaj liczbę 5. Zostaniesz wtedy poproszony o podanie przedziału wartości (od najniższej do najwyższej) dla pionowej częstotliwości odświeżania. Rysunek 5.10. Określanie wartości częstotliwości odświeżania Teraz możesz określić łańcuchy identyfikujące i opisujące monitor, co pokazuje rysunek 5.11. Możesz wprowadzać dowolny tekst jakitekst, jaki tylko zechcesz. Po wprowadzeniu wszystkich łańcuchów wartości wciśnij naciśnij Enter. Rysunek 5.11. Określanie identyfikatorów i łańcuchów opisujących model monitora Następnym krokiem jest sprecyzowanie modelu karty graficznej i jej charakterystyki. Objaśnienia programu xf86config, przedstawione na rysunku 5.12, wskazują, że model karty możesz wybrać z bazy danych kart graficznych. Jednakże, nawet jeśli tak zrobisz, dostaniesz otrzymasz możliwość wprowadzenia wartości niestandardowych. Jeśli nie masz powodów ku temu, nie powinieneś zmieniać wartości podanych w bazie danych kart graficznych. Co więcej, podczas wybierania z bazy danych rekordu odpowiadającego typowi posiadanej karty graficznej powinieneś uważać, ponieważ podobne nazwy modeli mogą mieć znacząco różną charakterystykę sprzętową (i nie tylko sprzętową). Rysunek 5.12. Przygotowanie do wyboru karty graficznej z bazy danych kart Następny rysunek przedstawia ekran używany do wyboru modelu karty graficznej. Wpisz po prostu liczbę odpowiadającą modelowi karty graficznej i wciśnij Enter. Jeśli podejrzewasz, że szukana karta graficzna znajduje się na kolejnej stronie bazy, wciśnij klawisz Enter, aby przejść stronę dalej; jeżeli pominiesz stronę, na której znajduje się model używanej karty, której używasz, przejdźidź do samego końca bazy, skąd automatycznie zostaniesz przeniesiony na początek. Rysunek 5.13. Przeglądanie bazy danych w poszukiwaniu modelu karty graficznej Po wybraniu modelu karty graficznej program xf86config potwierdza dokonany wybórten fakt. Tak jak pokazuje to rysunek 5.14, xf86config może dostarczać opcjonalnych instrukcjiproponować ustalenie dodatkowych wartości, np.: „Do NOT Probe clocks” (Nie nie testuj częstotliwości zegarów). Dobrym pomysłem jest zapisanie tych instrukcji, tak aby widzieć je nawet po przejściu do następnego kroku instalacji. Rysunek 5.14. Potwierdzenie wyboru modelu karty graficznej Kolejnym krokiem jest wybranie wybór X-serweraa X, którego chcesz używać; ekran tegoten etapu przedstawia rysunek 5.15. SWpisz liczbę powiązaną z konkretnym typem serwera i nawciśnij Enter. Jeśli wybrałeś 4, zostaniesz poproszony o wybranie wybór serwera akceleratora. Jeśli natomiast nie jesteś pewien, jaki serwer wybrać, podaj liczbę 3 — serwer XF86_SVGA,; jeśli masz starszą kartę grafiki lub monitor, to będą one raczej współpracować z 256 kolorowego serwerem X SVGA (256 kolorów). Rysunek 5.15. Wybieranie odpowiedniego serwera X Następnie, jak przedstawia rysunek 5.16, xf86config zadaje pytanie, czy powinien zastąpić pierwszą linięy wiersz w pliku /etc/X11/Xserver w taki sposób, aby wskazywała nowy serwer X. Odpowiedz y i wciśnij Enter. Rysunek 5.16. Zapisywanie informacji o serwerze X w pliku /etc/X11/Xserver Teraz pPodaj ilość pamięci zainstalowanej na karcie video wideo, wprowadzając odpowiednią liczbę i nawciśnij Enter. Możesz określić ilość pamięci karty zznaleźć ten parametr w dokumentacji do niej dołączonej do karty. Jeśli zgubiłeś dokumentację, podaj mniejszą ilość, jak np.: 1024K. Generalnie, wWybieranieór zbyt małych wartości powoduje, że karta nie pracuje w wysokich rozdzielczościach; jednakże podawanie zbyt dużych wartości może wywołać tymczasową dysfunkcję karty. Rysunek 5.17. Podawanie ilości pamięci karty graficznej Podobnie jak definiowałeś łańcuchy, które identyfikują i opisują monitor, teraz powinieneś określić łańcuchy, które będą identyfikowały i opisywały kartę graficzną. (Sspójrz rysunek 5.18). Wciśnij Enter po wprowadzeniu każdego łańcucha znaków. Rysunek 5.18. Wprowadzanie łańcuchów definiujących i opisujących kartę grafiki Jeśli wybrałeś serwer akceleratora, możesz teraz podać ustawieniawprowadzić wartości dla RAMDAC-a, co pokazuje rysunek 5.19. Niektóre serwery SVGA również obsługują RAMDAC. Jeśli nie używasz serwera akceleratora, możesz wcisnąć nacisnąć q, a następnie Enter, aby ominąć ten krok. W przeciwnym wypadku przypadku wprowadź liczbę odpowiadającą wybranemu RAMDAC-owi używanemu przez Twoją kartę graficzną i wciśnij Enter. Określeanie właściwego chipsetu RAMDAC może być nieco kłopotliwe. Opis podany w liście wymienionych chipsetów RAMDAC odnoszą odnosi się tylko do nazwy podanej nadla konkretnej karciekarty. Jeśli możesz, obejrzyj dokładnie swoją kartę graficzną, żeby zobaczyćsprawdzić, czy ma jakiś napis zgodny z napisem z listy. Jeśli nie możesz, wciśnij naciśnij q i następnie Enter, pomijając tym samym określanie chisetu RAMDAC. System X automatycznie wykryje większość kości RAMDAC, więc zatem pominięcie tego kroku nie spowoduje zmniejszenia jakości wyświetlanego obrazu ani wydajności karty graficznej. Rysunek 5.19. Określanie ustawień RAMDAC Rysunek 5.20 przedstawia ekran, za pomocą którego możesz określić programowalny chipset taktujący używany przez kartę grafiki. U wWiększościć kart brak nie ma takiego chipa układu i wymagają one wprowadzenia linii wiersza Clocks i w pliku konfiguracyjnym systemu X. Jeśli Twoja karta nie posiada takiego chipaukładu, wciśnij naciśnij q i Enter, aby kontynuować, w przeciwnym wypadku przypadku wprowadź liczbę odpowiadającą programowalnemu chipsetowi taktującemu, a następnie wciśnij Enter. Rysunek 5.20. Określanie chipsetu taktującego Następnie program xf86config spyta, czy chcesz przetestować kartę w celu ustalenia odpowiedniego taktowania zegara (rysunek 5.21). Jeśli podałeś wybrałeś odpowiedni programowalny chipset taktujący, możesz ominąć ten punkt, wpisując n i wciskając naciskając Enter. Powinieneś ominąć ten punkt także w przypadku, gdy wcześniej zanotowałeś, że badanie Twojej karty nie jest dla niej pożądanym działaniem dla karty. Uwaga Możesz czasami poprawić taktowanie zegara, chipa zwiększając je ten parametr poprzez badanie karty po zakończeniu programu xf86config na własną rękę. Wystarczy do pliku konfiguracyjnego systemu X wprowadzić linię wiersz Clocks wraz z odpowiednią wartością. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w dokumentacji dołączonej do systemu X. W każdym innym przypadku powinieneś pozwolić programowi xf86config na zbadanie systemu karty w celu określenia odpowiedniego taktowania zegara: wciśnij naciśnij y, a potem Enter. Rysunek 5.21. xf86config zapytujea, czy automatycznie przetestować taktowanie częstotliwość zegara Uwaga Jeśli xf86config wciąż bada systemkartę, a ekran pozostaje w kolorze czarnym (przez ponad 30 sekund), natychmiast przerwij badanie poprzez wyłączeniei wyłącz monitor —a, wciśnięcie wciśnij kombinację klawiszy Ctrl+C i włączenie ponownie monitora. Jeśli bowiem zdarzy się tak, że badanie zawiedzie, może to kosztować Cię utratę monitora. W kolejnym etapie możesz podać głębię koloru i rozdzielczość, z jaką obraz będzie wyświetlany w systemieprzez system X. ( patrz ukazuje to rysunek 5.22). Generalnie, dDomyślne wartości programu xf86config powinny być wystarczająceodpowiednie; wpisz 5 i wciśnij naciśnij Enter, aby kontynuować. Jednakże, możesz zmienić rozdzielczość dozwoloną dla danej głębi koloru, wprowadzając odpowiednią liczbę kolorów i żądaną (ale dozwoloną) rozdzielczość. Rysunek 5.22. Określanie trybów wyświetlania w systemie X Na końcu (rysunek 5.23) Pprogram xf86config jest gotowy zapisać zmiany do pliku konfiguracyjnego systemu X, który przygotował (rysunek 5.23). Zazwyczaj powinieneś pozwolić systemowi na zapisanie konfigurację do pliku /etc/X11/XF86Config; wpisz y i wciśnij Enter. Jeśli jednak wolisz, możesz wpisać n i podać inną nazwę pliku i lokalizację. Rysunek 5.23. Zapisywanie pliku konfiguracyjnego Kiedy już program xf86config zakończy konfigurację, możesz uruchomić System system X Window Uruchamianie i zamykanie systemu X Window Po skonfigurowaniu X przy za pomocy pomocą xf86config będziesz pewnie ciekaw, jak działa. Aby uruchomić X-y, wpisz polecenie: startx Ekran monitoraObraz powinien na krótko zniknąć, a następnie ujrzysz graficzne środowisko X. W następnym rozdziale następnym dowiesz się, jak poruszać się w tym systemie oraz jak go eefektywnie używaćkorzystać ze wszystkich jego możliwości. Uwaga Jeśli ekran zniknął i już się nie pojawił przez następne 30 sekund, konfiguracja systemu X może być błędna — natychmiast wyłącz monitor lub zamknij sesję X, wciskając Ctrl+Alt+Backspace. Aby wyjść z systemu X Window, kliknij myszką na pulpicie, a pojawi się wyskakujące menu, z którego wybierz element Exit, Logout lub Quit. X Window zamknie się, system przejdzie w tryb interfejsu tekstowego i wyświetlony zostanie znak zachęty. Polonizacja systemu X Window W poprzednim rozdziale wspominałem o pliku /etc/environment, który jest wczytywany przy starcie X-serwera X. Plik ten określa ustawienia lokalne dla środowiska X i powinien zawierać następujący wpis: LC_ALL=pl_PL Aby jednak środowisko X wyświetlało poprawnie polskie znaki, należy wykonać kilka dodatkowych czynności. Konfiguracja obsługi polskich znaków w systemie X Window Do skonfigurowania polskiej klawiatury można użyć programu znakowego xf86config lub graficznego XF86Setup. Można też przyza pomocy pomocą ulubionego edytora tekstu otworzyć plik /etc/X11/XF86Config i ręcznie dokonać zmian. PolamiSekcje, na które należy zwrócić uwagę, to: są sekcje Keyboard i Files. Sekcja Keyboard odpowiada za układ klawiatury. Oto przykładowa zawartość tej sekcji: Section "Keyboard" Protocol "Standard" Auto Repeat 500 5 AltGr ModeShift XkbRules "xfree86" XkbModel "pc104" XkbLayout "pl" EndSection Najważniejszy jest tutaj wiersz XkbLayout, gdzie który definiujemy układ klawiatury. Pozostałe wiersze należy ustawić zgodnie z konfiguracją sprzętową komputera. Ostatnim problemem jest ustawienie poprawnego wyświetlania polskich fontów. Pakiety zawierające te fonty można pobrać ze strony http://www.biz.net.pl/, ale powinny one wchodzić w skład każdej dystrybucji Debiana. Są to pakiety: xfonts-biznet-iso-8859-2-base, xfonts-biznet-iso-8859-2-75dpi, xfonts-biznet-iso-8859-2-100dpi, Podczas instalacji pakiety te dodają odpowiednie wpisy w pliku /etc/X11/XF86Config, a dokładnie w sekcji Files. Po tych zabiegach polskie znaki i fontydiakrytyczne powinny być prawidłowo wyświetlane w środowisku X. Niektóre programy, jak na przykład StarOffice, wykorzystują używają fonty fontów TrueType (znane z systemu MS Windows). Aby używać tych fontów należy zZainstalowaćuj serwer fontów, pamiętaj jednak, że. Sserwer xfs niestety nie obsługuje tego formatu. N; należy więc skorzystać z trochę słabszego serwera zwanego xfstt. Instalujemy go oczywiście przy za pomocy pomocą programu dselect. Po zainstalowaniu serwera xfstt, wszystko powinnoczcionki powinny wyglądać teraz o wiele ładniej, ; jeśli jednak jeszcze nie ma różnicy, należy do zmiennej ARG w pliku startowym tego serwera /etc/init.d/xfstt, przy dopisać parametry: -multi -encoding iso8859-2, windows-1251. Może się zdarzyć tak, że niektóre programy i tak nie będą poprawnie wyświetlać poprawnie polskich znaków. Należy wtedy zajrzeć do opcji konfiguracyjnych takiego programu, poszukać opcji wyświetlania fontów i wybrać ISO8859-2. Czasami jest jednak tak, że program nie obsługuje polskich znaków diaktrycznych i trzeba się z tym pogodzić.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
r08 05 spr (3)
rF 05 spr (4)

więcej podobnych podstron