plik


WYKŁAD II OTOCZENIE CZŁOWIEKA Przedmiot psychologii (dziedzina jej badań) Układ: człowiek – otoczenie (społeczne, kulturowe, przyrodnicze itp.). Relacje pomiędzy podmiotem (aktywnym człowiekiem) a otoczeniem okreœlajš mechanizm zachowania się, a więc determinujš dane zachowanie. Osobowoœci uczymy się na skutek socjalizacji, uwewnętrznienia (internalizacji) norm społecznych. Nasze spostrzeganie, uczucia i myœlenie odnoszš się przede wszystkim do realnej rzeczywistoœci (ludzi i zjawisk otoczenia). Człowiek – otoczenie Kierunek regulacji wzajemnych stosunków człowieka z otoczeniem zależy od obu stron układu. Standardy regulacji to pożšdane stany otoczenia, podmioty lub relacji pomiędzy nimi. CZŁOWIEK OTOCZENIE Potrzeby biologiczne (popędy); zależne od homeostatów organizmu – częœciowo wyuczone. Normy społeczne (etyczne, obyczajowe, prawne). Potrzeby psychologiczne (wyuczone) zależne od psych. standardów regulacji. Chwilowe (aktualne) naciski: potrzeby, oczekiwania innych ludzi, zmiany przyrodnicze wymagajšce dostosowania. Standardy regulacji Zapisane kodem (językiem) biologicznym w oœrodkowym układzie nerwowym (fizjologiczne stany organizmu rejestrowane np. w pniu mózgu); organizm poci się po zarejestrowaniu zbyt wysokiej temperatury. Zapisane w postaci odruchów i nawykowych sposobów działania (należš do tzw. Pamięci proceduralnej); Adam stara się jeŸdzić samochodem szybciej niż inni. Zapisane w postaci sadów w naszym systemie poznawczym (sš częœciš tzw. Pamięci deklaratywnej); Ewa wie, że najlepsze dla niej sš kameralne spotkania towarzyskie; w domu nie powinno być kotów. Zewnętrzne standardy regulacji ich Ÿródłem jest otoczenie społeczne. Znaczna ich częœć przenika do podmiotu w procesie wychowania i przekształca się w podmiotowe standardy regulacji; nie kradnij! – nie wezmę obcego pióra, chociaż go nie mam, nie zniósłbym wyrzutów sumienia. Otoczenie kształtuje człowieka, ale i on zmienia kształt otoczenia. Trwałe zmiany zachodzš przede wszystkim w zakresie œrodowiska. W psychologicznym sensie œrodowisko zawsze ma wyróżniony podmiot (jest czyjeœ). Œrodowisko Œrodowisko – struktura elementów otoczenia człowieka tworzšca funkcjonalnš całoœć (system) np. szkoła, dzielnica, rodzina. Rodzina: Relacje: Zależnoœciowe – syn potrzebuje rady ojca – jest od niego zależny. Oddziaływania – córka słucha muzyki, którš także słyszy jej brat – muzyka oddziałuje na jego gust i kształtuje go. Rodzaj œrodowiska okreœlajš elementy otoczenia człowieka; ludzie, œrodowisko społeczne lub wiodšca aktywnoœć grupy; nauka, szkoła. Œrodowisko społeczne: najistotniejsze w rozwoju człowieka. Relacje w ich zakresie zależš od sposobu komunikowania się. Rodzaje komunikacji: werbalna – Krzyœ pyta Adama: „Która Godzina?”. Adam odpowiada, że wpół do komina! Ha, ha, ha! Niewerbalna – Adam wzrusza ramionami, spoglšda spod zmarszczonych brwi i odwraca się od Krzysia. Jest to po prostu mowa ciała. 4) Sposób komunikacji w rodzinie jest podstawš rozwoju i zdrowia psychicznego; terapia systemowa. spójnoœć komunikatów werbalnych i niewerbalnych (podwójnie zwišzane) zakres komunikowanych treœci; intymnoœć, przestrzeganie granic – przestrzeń fizyczna i psychiczna. Okreœlone role w œrodowisku społecznym Komunikacja w rodzinie i innych œrodowiskach społecznych okreœlajš role przyjęte przez poszczególne osoby. rolę rodzica może pełnić w rodzinie dziecko (np. w rodzinie alkoholika). Ludzie wywierajš nacisk na innych członków rodziny poprzez przyjmowanie ról („biedny kotek” : należy mi się pomoc; twardziel” : słuchaj mnie, ze mnš nie zginiesz). Terapia: przez zmianę systemu (komunikacji, granic, pełnionych ról, etc.). Do tego na ogół nie wystarcza praca z jednš osobš (klientem), choć zmiana jednego elementu systemu zmienia cały system (uniezależnienie się uniemożliwia np. ojcu pełnienie roli ”twardziela”). Œrodowisko szkolne Tworzš je zarówno ludzie (dzieci, nauczyciele) jak i dobra kultury (pomoce szkolne, architektura budynku, etc.). o jego wyróżnieniu decyduje wiodšca aktywnoœć – nauczanie i uczenie się. Klasa: podsystem szkoły jej strukturę poznajemy m. in. drogš socjometrii czyli wzajemnych wyborów do różnych dziedzin aktywnoœci. rozpatrywana jako Ÿródło lęków (tzw. nerwic szkolnych) akcentuje system relacji: nauczyciel – uczniowie a także program nauczania.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
WYKŁAD 1 Wprowadzenie do biotechnologii farmaceutycznej
wprowadz w11
MB w2
Medycyna manualna Wprowadzenie do teorii, rozpoznawanie i leczenie
00 Spis treści, Wstęp, Wprowadzenie
zj w2
wprowadzenie
czwiczenie 2 wprowadzenie
62 FOR ostrzega Wprowadzenie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania może być niezgodne z Konstytu
01 Wprowadzenie do programowania w jezyku C

więcej podobnych podstron