Aapanka Vel d'Hiv czyli antysemityzm we Francji w służbie
Przemysłu Holokaustu
Data publikacji: 01-30-2011 @ 10:39 am
We Francji powrócił ostatnio spór o czarną kartę historii tego kraju francuską
współodpowiedzialność za deportację Żydów w czasie ostatniej wojny. Symbolem tej
hańby stała się tzw. łapanka Vel d Hiv z 1942 roku, zekranizowana niedawno w głośnym
filmie Roselyne Bosch Obława .
Historyczne dyskusje rozgorzały na nowo nad Sekwaną wiosną ubiegłego roku, gdy wspomniany
film La Rafle ( Obława ) wszedł do miejscowych kin. Powód rozgłosu był zrozumiały: po raz
pierwszy odtworzono na dużym ekranie przebieg głośnej łapanki 16 lipca 1942 roku, podczas której
francuska policja, kolaborująca z Niemcami, schwytała blisko 13 tysięcy Żydów z Paryża i okolic, w
tym 4 tysięcy dzieci. Wszyscy oni zostali następnie wywiezieni do obozów zagłady; spośród ofiar tej
łapanki holokaust przeżyło tylko 25 osób.
Ta gigantyczna operacja antyżydowska znana jest obecnie we Francji jako łapanka Vel d Hiv
(skrót słów francuskich Velodrome d Hiver ) od nazwy dawnego toru kolarskiego w Paryżu, gdzie
policja zapędziła wszystkich schwytanych 16 lipca 1942 roku Żydów.
Choć Obława nie jest dokumentem, tylko fabułą, opiera się ona nawet w drobnych detalach na
faktach potwierdzonych przez znawców tej epoki. Aż 3,5 roku trwały przygotowania archiwalne i
konsultacje ze świadkami zdarzeń, poprzedzające pracę na planie filmowym.
Obława przyciągnęła masową widownię także dzięki plejadzie bardzo popularnych we Francji
aktorów, takich jak Jean Reno, Gad Elmaleh czy Melanie Laurent.
Jak pisała prasa po premierze, w Obławie nie brakuje scen okrucieństwa, którego dopuszczali się
francuscy funkcjonariusze wobec ludności żydowskiej. Jak zauważano, film stawia pytanie o
współodpowiedzialność zwykłych Francuzów np. stróżów, rabujących mienie pozostałe po
prześladowanych Żydów, czy kolejarzy wywożących ich do obozów zagłady. Pojawiali się jednak w
filmie Bosch także sprawiedliwi , którzy jak grana przez Laurent francuska pielęgniarka
spieszyli na pomoc ofiarom.
Film podzielił rodzimą krytykę. Tygodnik Le Nouvel Observateur w swoim dodatku kulturalnym
pisał o rzadkiej odwadze reżyserki, wierności faktograficznej i poruszających kreacjach
aktorskich. Poziom emocji jest niebywały: nie można po prostu pozostać obojętnym, widząc ten
spektakl hańby twierdziła gazeta.
Odmiennego zdania był recenzent Le Monde , który wytykał twórcom obrazu, że w trosce o
oddanie historycznych detali, zapomnieli o wartościach artystycznych. W przekonaniu dziennika,
słabością Obławy jest nadmierny patos i brak dystansu reżyserki do pokazywanych wydarzeń.
Niezależnie od opinii recenzentów, film wywołał ponownie ogromne zainteresowanie tematem
francuskiego antysemityzmu czasów II wojny światowej. Nadawany w ubiegłym roku wieczór
dokumentalny poświecony łapance Vel d Hiv obejrzało w publicznym kanale France 2 3,5 milionów
telewidzów, czyli więcej niż emitowany w tym czasie popularny program Nouvelle Star
(odpowiednik polskiego Idola ).
W ubiegły czwartek w związku z Obchodami Dnia Pamięci o Holokauście w Orleanie otwarto
muzeum pamięci 4 tysięcy dzieci żydowskich ofiar łapanki Vel d'Hiv. Uroczystości przewodzili była
przewodnicząca Parlamentu Europejskiego Simone Veil, w dzieciństwie więzniarka Auschwitz, oraz
były prezydent Jacques Chirac.
To właśnie Chirac jako pierwszy przedstawiciel władz francuskich przyznał oficjalnie 16 lipca
1995 roku, że Francja ponosi swoją część odpowiedzialności za zbrodnie nazistowskie przeciw
Żydom popełnione w czasie ostatniej wojny.
1
Zbrodnicze szaleństwo (niemieckiego) okupanta było wspierane przez Francuzów, przez państwo
francuskie powiedział wtedy Chirac w rocznicę łapanki Vel d'Hiv.
PAP/wab
2
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
058 Malarstwo rokokowe we Francjiabsolutyzm we francji023 Architektura gotycka we FrancjiSchneider O Szkolenie dorosłych do jazdy rowerem we FrancjiMSP we Francjistrzeżone parkingi TIR we Francji(1)monarchia absolutna we francji (2)więcej podobnych podstron