kpt. dr in\. Rafał BAZELA
Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia
WOZY BOJOWE WE WSPÓACZESNYCH
OPERACJACH WOJSKOWYCH
W artykule przedstawiono informacje na temat
współczesnych wozów bojowych. Ponadto ukazano zadania
wozów bojowych na współczesnym polu walki i wynikające z
tego wymagania na ich uzbrojenie.
1. Wstęp
W literaturze wóz bojowy definiuje się jako samobie\ny pojazd uzbrojony i zwykle
opancerzony zdolny, do poruszania się w trudnym terenie.
Do podstawowych wozów bojowych nale\ą:
czołgi,
bojowe wozy piechoty,
transportery opancerzone.
Czołgi na współczesnym polu walki przeznaczone są do niszczenia celów opancerzonych
i ufortyfikowanych oraz siły \ywej zarówno z miejsca, jak i w ruchu. Do niedawna dzielono
je w zale\ności od masy na lekkie, średnie i cię\kie. Obecnie znacznie wa\niejszym
kryterium podziału czołgów jest ich poziom technologiczny. Współczesne czołgi dzieli się na
wozy pierwszej, drugiej i trzeciej generacji. Do danej generacji zalicza się konstrukcje mające
zbli\oną wartość bojową i wykazujące się określonymi podobieństwami zastosowanych
rozwiązań technicznych. Pierwsza generacja, to czołgi produkowane bezpośrednio po
zakończeniu drugiej wojny światowej lub będące wersjami rozwojowymi konstrukcji z
pierwszej połowy lat czterdziestych i nie ró\niące się technologicznie od najlepszych czołgów
drugiej wojny światowej. Czołgi drugiej generacji, to konstrukcje z lat sześćdziesiątych. Ich
budowa ró\ni się w znaczny sposób od czołgów pierwszej generacji. Największy wpływ na to
miało upowszechnienie broni jądrowej i stała grozba jej u\ycia. Wpłynęło to na wzrost
opancerzenia i ruchliwości, przy czym w ró\nych państwach nadawano ró\ne znaczenie obu
tym czynnikom. Kilkakrotnie wzrosła siła i precyzja ognia i to nie tylko z powodu wzrostu
kalibru i celności armat, lecz tak\e w związku z wprowadzeniem na szeroką skalę
noktowizyjnych urządzeń obserwacyjno-celowniczych umo\liwiających walkę w nocy.
Wykrystalizowała się koncepcja czołgu podstawowego (średniego), określanego na zachodzie
Europy jako Main Battle Tank (MBT), a w Związku Radzieckim jako Osnownoj Bojowoj
Tank (OBT).
W końcu lat siedemdziesiątych do uzbrojenia wchodzą pierwsze czołgi trzeciej generacji,
a ich nowe wzory produkowane są do dzisiaj. Znane jest stwierdzenie, \e o ile w
konstrukcjach czołgów drugiej generacji niewystarczające było w stosunku do potrzeb
opancerzenie lub mobilność, to w przypadku czołgów trzeciej generacji udało się osiągnąć ten
cel czołg mobilny i dobrze opancerzony. Jedną z charakterystycznych cech tej generacji
czołgów jest nasycenie sprzętu elektroniką, której wartość waha się w granicach 10 25%
ceny czołgu.
Transportery opancerzone i bojowe wozy piechoty przeznaczone są głównie do
bezpiecznego transportu wojska do strefy walki. Ponadto, wraz z rozwojem ich uzbrojenia
7
skutecznie wspierają czołgi w zwalczaniu środków przeciwpancernych, celów powietrznych i
siły \ywej przeciwnika. Początkowo zadaniem tych pojazdów było dostarczenie \ołnierzy jak
najbli\ej rejonu walki. Po spieszeniu się, \ołnierze wraz z czołgami atakowali pozycje
nieprzyjaciela. Gdy rejon obrony został opanowany, transportery doganiały pierwszy rzut
i rozpoczynano pościg na pojazdach. Taki sposób zastosowania opancerzonych pojazdów w
pełni odpowiadał ich nazwie transportery opancerzone. W celach raczej samoobrony
uzbrajano transportery opancerzone w karabiny maszynowe, umieszczane najczęściej na
odkrytych podstawach. Wraz ze zmianą charakteru pola walki zaistniała konieczność
dozbrojenia transporterów opancerzonych, tak aby maksymalnie zwiększyć ich siłę ognia i
umo\liwić im efektywne wsparcie przewo\onej piechoty. Tak zrodziła się koncepcja budowy
silnie uzbrojonych bojowych wozów piechoty.
2. Zadania wozów bojowych we współczesnych operacjach
Po przeanalizowaniu współczesnych konfliktów w których u\ywano wozów bojowych,
nale\y stwierdzić, \e wozy bojowe wykorzystywane są głównie w operacjach wojennych oraz
jako wsparcie w operacjach pokojowych. Przy czym poszczególne rodzaje wozów bojowych
wykorzystywane są do wykonywania zadań w działaniach o ró\nym charakterze. Czołgi do
prowadzenia działań zaczepnych oraz wsparcia bojowych wozów piechoty w obronie.
Bojowe wozy piechoty w działaniach obronnych i zaczepnych we współdziałaniu
z czołgami. Transportery opancerzone głównie w operacjach pokojowych, natomiast
w operacjach wojennych spełniają drugorzędną rolę przede wszystkim jako transport
pododdziałów piechoty towarzyszącej czołgom i bojowym wozom piechoty oraz jako
wsparcie ich działań.
Na podstawie tych analiz mo\na stwierdzić, \e wozy bojowe mogą być u\yte w
działaniach obronnych, w natarciu lub wykonywać specyficzne zadania w operacjach
pokojowych.
2.1 Zadania wozów bojowych w działaniach obronnych
Celem obrony, niezale\nie od sposobu jej prowadzenia, będzie zawsze udaremnienie lub
odparcie uderzeń przeciwnika, zadanie mu maksymalnych strat oraz utrzymanie
zajmowanych rejonów (pozycji, obiektów). Warunkiem powodzenia działań w obronie, a tym
samym osiągnięcie tak zdefiniowanego celu obrony będzie zespolenie wszystkich sił i
środków w jeden spójny system. Zadania wozów bojowych w ramach tak pojmowanego
systemu zale\eć będą przede wszystkim od ich miejsca w ugrupowaniu bojowym.
Pododdziały czołgów w obronie z reguły wyznaczane są do drugiego rzutu, szczególnie
wtedy, gdy w planie walki zakłada się wykonanie kontrataku lub powstrzymanie natarcia
przeciwnika z rubie\y ogniowych. Mo\liwości bojowe czołgów, szczególnie parametry
posiadanego uzbrojenia preferują u\ycie ich w obronie do działań zaczepnych.
Z kolei pododdziały czołgów skierowane do pierwszego rzutu mogą być wykorzystywane
dwuwariantowo: jako wsparcie dla piechoty wyposa\onej w bojowe wozy piechoty
i transportery opancerzone lub samodzielnie.
Pododdziały wyposa\one w bojowe wozy piechoty (BWP) w obronie z zasady
wykorzystywane są w pierwszym rzucie na kierunku (w rejonie) głównego wysiłku obrony.
Parametry taktyczno-techniczne uzbrojenia bojowych wozów piechoty oraz indywidualne i
zespołowe uzbrojenie przewo\onej dru\yny piechoty umo\liwiają podjęcie skutecznej walki z
nacierającymi wojskami przeciwnika, umo\liwiając utworzenie głębokiej strefy ciągłego
ognia przeciwpancernego i przeciwpiechotnego.
8
Pododdziały zmechanizowane wyznaczone do drugiego rzutu z reguły obsadzają rubie\e
obronne na prawdopodobnych kierunkach włamania, tworząc warunki do ostatecznego
załamania natarcia przeciwnika. W tej sytuacji ich własności bojowe wykorzystywane są
podobnie jak w przypadku pierwszego rzutu.
Pododdziały wyposa\one w bojowe wozy piechoty wykorzystywane mogą być równie\
do działań przed przednim skrajem obrony, np. w składzie oddziału wydzielonego
działającego w pasie przesłaniania. Parametry techniczne bojowych wozów piechoty
umo\liwiają im wykonywanie zadań w czasie zajmowania kolejnych rubie\y obrony, w
warunkach bezpośredniej styczności z przeciwnikiem.
Pododdziały wyposa\one w transportery opancerzone (TO) z reguły wyznaczane są do
odwodu lub drugiego rzutu. Jako odwód sił głównych wykonują przede wszystkim zadania
związane ze zwalczaniem desantów przeciwnika. Pododdziały na transporterach
opancerzonych wyznaczane do drugiego rzutu będą mogły obsadzać rubie\e poło\one w głębi
obrony, szczególnie na kierunkach trudnodostępnych dla wojsk przeciwnika. Ponadto,
pododdziały na transporterach opancerzonych mogą być przydzielane jako wsparcie czołgów
wykonujących kontratak.
W pierwszym rzucie pododdziały wyposa\one w transportery opancerzone wykorzystuje
się do obsadzania kierunków drugorzędnych. W razie uderzenia przeciwnika, będą zwalczać
jego siły i powstrzymywać jego natarcie w czasie niezbędnym do wykonania manewru przez
wojska własne z kierunków nieatakowanych. Pododdziały wyposa\one w transportery
opancerzone mogą być równie\ wykorzystane przed przednim skrajem obrony, głównie
w celach rozpoznawczych. Jednak mogą być tylko tak oddalone, aby mo\liwe było wsparcie
ich walki przez siły główne.
W określonych sytuacjach pododdziały transporterów opancerzonych mogą być
wyznaczane do wzmocnienia obrony i ochrony stanowisk dowodzenia, infrastruktury
logistycznej oraz dróg dowozu i ewakuacji.
2.2 Zadania wozów bojowych w natarciu
Celem natarcia, niezale\nie od sposobów jego prowadzenia, będzie pokonanie wojsk
przeciwnika i opanowanie zajmowanego przez niego terenu. Mo\na to osiągnąć poprzez
ra\enie środków ogniowych i siły \ywej przeciwnika, w połączeniu z uderzeniem w głąb jego
ugrupowania i zajęciem wa\nych obiektów i rejonów (rubie\y). Warunkiem osiągnięcia tak
zdefiniowanego celu jest szybkie tempo natarcia, rozciąganie ugrupowania bojowego
przeciwnika i niszczenie go częściami.
Zadania pododdziałów czołgów, bojowych wozów piechoty i transporterów
opancerzonych w natarciu zale\eć będą przede wszystkim od ich miejsca w ugrupowaniu
bojowym, a tak\e od tego, czy natarcie prowadzone jest w formie przełamania, pościgu czy
te\ boju spotkaniowego.
W czasie przełamania obrony przeciwnika pododdziały czołgów z zasady wyznaczane
będą do pierwszego rzutu. Celem ich działania będzie dokonanie wyłomu w strefie ciągłej
obrony przeciwnika. Cel ten osiąga się wspólnie ze środkami wsparcia ogniowego poprzez
zniszczenie środków przeciwpancernych i siły \ywej, wyjście na skrzydła i tyły oraz
stworzenie warunków dogodnych do wprowadzenia kolejnych własnych sił i środków do
walki. Silne opancerzenie, systemy kierowania ogniem oraz mo\liwość prowadzenia celnego
ognia w ruchu sprawia, \e czołgi będą nadal najlepszym środkiem ogniowym do realizacji
zadań podczas przełamania. Je\eli w początkowej fazie natarcia zajdzie konieczność
forsowania przeszkody wodnej lub pokonania głębokiej strefy ubezpieczeń (pasa
przesłaniania), to pododdziały czołgów wyznaczane są z reguły do drugiego rzutu. W
określonych sytuacjach na bazie pododdziałów czołgów mogą być doraznie tworzone
elementy ugrupowania bojowego, takie jak oddziały wydzielone czy rajdowe.
9
Do pościgu pododdziały czołgów i bojowych wozów piechoty przechodzą dopiero, gdy
przeciwnik zacznie się wycofywać. Wtedy ich zadanie polega przede wszystkim na rozbiciu
sił osłonowych i niedopuszczaniu do obsadzenia przez przeciwnika kolejnych rubie\y obrony.
Jeśli przeciwnikowi uda się oderwać od ścigających wojsk i zorganizować obronę na rubie\y
pośredniej, wtedy pododdziały czołgów i bojowe wozy piechoty dą\yć będą do jej pokonania
z marszu.
Pododdziały wyposa\one w bojowe wozy piechoty (BWP) podczas natarcia w zasadzie
wyznaczać się będzie do pierwszego rzutu na podobnych warunkach, jak pododdziały
czołgów. Bojowe wozy piechoty w pierwszym rzucie będą wykonywać zadania wsparte siłą
ognia czołgów. Samodzielnie bojowe wozy piechoty są wyznaczane do pierwszego rzutu w
przypadku forsowania przeszkód wodnych, konieczności pokonywania głębokiej strefy
ubezpieczeń bojowych lub pasa przesłaniania. W tej sytuacji pododdziały bojowych wozów
piechoty prowadząc natarcie dą\ą do uchwycenia rubie\y terenowej (przyczółka) dogodnej do
wprowadzenia czołgów.
Pododdziały wyposa\one w bojowe wozy piechoty wyznacza się te\ do drugiego rzutu w
celu pełnego wykorzystania efektów walki pierwszego rzutu i spotęgowania uderzenia.
Niekiedy drugorzutowe pododdziały bojowych wozów piechoty, szczególnie w czasie
przełamania bardzo silnej, zawczasu przygotowanej obrony przeciwnika, będą wykonywać
uderzenia na skrzydła punktów oporu związanych walką od czoła przez pododdziały czołgów.
Pododdziały wyposa\one w bojowe wozy piechoty mogą równie\ prowadzić działania w
głębi ugrupowania przeciwnika, jako oddziały wydzielone. Będzie to miało większe
znaczenie wtedy, gdy istnieje mo\liwość wprowadzenia ich do działania poprzez luki między
broniącymi się oddziałami przeciwnika. U\ycie bojowych wozów piechoty jest najbardziej
efektywne w czasie zwalczania obiektów rozmieszczonych na du\ej przestrzeni lub
poło\onych w terenie trudno dostępnym (lasy, rejony zurbanizowane). W takich sytuacjach
poszczególne obiekty zwalcza piechota, a bojowe wozy piechoty wspierają jej walkę ogniem.
Ponadto bojowe wozy piechoty muszą w określonych sytuacjach zwalczać śmigłowce
przeciwnika, chroniąc pododdziały piechoty i czołgi współdziałające z bojowymi wozami
piechoty.
W boju spotkaniowym pododdziały czołgów i bojowych wozów piechoty z reguły będą
realizować zadania polegające na wykonywaniu uderzeń na skrzydła i tyły głównego
zgrupowania przeciwnika.
W działaniach zaczepnych nie przewiduje się wykorzystania transporterów
opancerzonych do prowadzenia bezpośredniego natarcia. W niektórych sytuacjach
pododdziały na transporterach opancerzonych mogą towarzyszyć pododdziałom pancernym i
zmechanizowanym. Wówczas transportery opancerzone będą słu\yły jako środki transportu
piechoty.
W czasie pościgu pododdziały wyposa\one w transportery opancerzone będą prowadzić w
zasadzie pościg równoległy, dą\yć do wyprzedzenia przeciwnika wycofującego się pod
naporem czołgów i bojowych wozów piechoty. Ich zadanie będzie polegać na przecięciu dróg
wycofywania przeciwnika, szczególnie w rejonach kanalizujących ruch wojsk i wyprzedzeniu
go w opanowaniu dogodnych rubie\y terenowych.
W boju spotkaniowym pododdziały wyposa\one w transportery opancerzone mogą dą\yć
do opanowania dogodnej rubie\y terenowej, wią\ąc przeciwnika od czoła, zapewniając tym
samym warunki do wykonania zadań przez czołgi i bojowe wozy piechoty.
Ponadto nale\y brać pod uwagę mo\liwość wykorzystania oddziałów posiadających wozy
bojowe w działaniach zaczepnych w terenie wysoko zurbanizowanym w miastach. W
mieście wozy bojowe muszą być przystosowane do zwalczania zlokalizowanych w
budynkach punktów ogniowych zorganizowanych zarówno w piwnicach, jak i na dachach.
10
2.3 Zadania wozów bojowych w operacjach pokojowych
W wyniku nowej strategii Sojuszu Północnoatlantyckiego i większej aktywności
organizacji międzynarodowych rozszerza się zakres zadań realizowanych przez siły zbrojne w
sytuacjach kryzysowych. Coraz powszechniejszy staje się udział kontyngentów wojsk
z ró\nych krajów w misjach międzynarodowych mających charakter operacji pokojowych i
stabilizacyjnych.
Operacje pokojowe, w których anga\owane są wydzielone komponenty sił zbrojnych
mogą być prowadzone w ró\nej formie. Zwykle obejmują one operacje polegające na
utrzymaniu lub wymuszaniu pokoju. W operacjach o niskiej intensywności, takich jak
operacje utrzymania pokoju, wozy bojowe wykorzystuje się w zadaniach specjalnych, między
innymi do:
patrolowania,
konwojowania,
ochrony obiektów,
blokady i kontroli dróg.
Najczęściej do tych specyficznych zadań u\ywa się transporterów opancerzonych ze
względu na ich ruchliwość i parametry uzbrojenia.
Adekwatnie do zaistniałego zagro\enia podejmowane są działania anga\ujące wszelkie
dostępne środki w celu doprowadzenia do przywrócenia pokoju. W operacjach pokojowych
powy\ej progu wojny, czyli operacjach wymuszania pokoju, wozy bojowe wykorzystuje się
na tych samych zasadach, jak w operacjach wojennych, z jednym tylko zastrze\eniem, \e
zastosowanie przemocy musi być ograniczone do minimum.
3. Wymagania na uzbrojenie wozów bojowych
Rodzaj wozu bojowego i charakter działań, w którym jest u\ywany determinują
wymagania jego uzbrojenia.
3.1 Czołgi
W czołgu wyró\nia się tzw. uzbrojenie główne i dodatkowe. Pierwsze z nich stanowi
armata, mocowana niemal zawsze w wierzy obrotowej. Do drugiego zalicza się karabiny
maszynowe (od jednego do trzech), wyrzutnie granatów dymnych oraz broń osobistą załogi.
Wcześniejsze analizy dowodzą, \e podstawowe wymagania wobec armat czołgowych są
następujące:
- du\a szybkostrzelność;
- du\a odległość strzału bezwzględnego oraz donośność;
- zdolność niszczenia celów silnie opancerzonych (w tym czołgów przeciwnika) oraz
nieopancerzonych;
- du\a prędkość maksymalna naprowadzania armaty na cel w obu płaszczyznach oraz jak
najmniejsza prędkość minimalna (jest to związane z precyzyjnym prowadzeniem odległego
celu dla wypracowania poprawek);
- mo\liwość prowadzenia ognia podczas jazdy, w ka\dych warunkach pogodowych oraz o
dowolnej porze doby;
- łatwa obsługa mechanizmów naprowadzania.
Nale\y przy tym uwzględnić ograniczenia konstrukcyjne:
- wymiar średnicy ło\yska wie\y (wynikający z szerokości kadłuba);
- długość lufy musi być tak dobrana, aby zapewnić odpowiednie charakterystyki balistyczne
strzału i zminimalizować prawdopodobieństwo uderzania nią w podło\e podczas jazdy w
11
terenie;
- masa i moment bezwładności wie\y i armaty nie mo\e przekroczyć poziomu dopuszczalnego
ze względu na sprawność układu stabilizacji i naprowadzania;
- sposób zamocowania armaty w wie\y powinien umo\liwiać jej szybką wymianę(lub samej
lufy) w warunkach polowych;
- szerokość części zamkowej nie mo\e wpływać na zbytnie zawę\enie przedziału bojowego,
- gazy prochowe powinny być usuwane poza przedział bojowy.
Podczas analizy konfliktów zbrojnych z u\yciem współczesnych czołgów nasuwa się
wniosek, \e czołg powinien posiadać uzbrojenie dodatkowe, po to by uzupełnić siłę ognia
uzbrojenia głównego (armaty). Uzbrojenie dodatkowe pozwoliłoby zwalczać cele mało
opłacalne lub te, których nie mo\na zniszczyć ogniem z armaty. Celami takimi są przede
wszystkim piechota nieprzyjaciela oraz śmigłowce. Poza tym uzbrojenie dodatkowe
umo\liwiałoby zwalczanie celów nieopancerzonych w strefach martwych uzbrojenia
głównego oraz skuteczne zwalczanie śmigłowców przeciwnika. Ponadto wyrzutnie granatów
dymnych powinny postawić w jak najkrótszym czasie zasłonę dymną przed czołgiem na
kierunku potencjalnego strzału.
3.2 Bojowe wozy piechoty
Z analizy zadań wykonywanych przez bojowe wozy piechoty wynika, \e ich uzbrojenie
powinno umo\liwiać skuteczną walkę z piechotą, celami lekko i silnie opancerzonymi oraz ze
śmigłowcami i samolotami przeciwnika latającymi na niskim pułapie do 1500 2000 m oraz
podjęcie walki z silnie opancerzonymi wozami bojowymi przeciwnika.
Armata jako główne uzbrojenie bojowych wozów piechoty powinna umo\liwić
prowadzenie celnego i skutecznego ognia w ruchu oraz do zwalczania we współdziałaniu z
czołgami środków opancerzonych przeciwnika. Ponadto tak\e umo\liwia prowadzenie
skutecznej walki ze śmigłowcami bojowymi. Z takich zało\eń wynikają główne
zapotrzebowania na jej parametry techniczne. Armata powinna być wyposa\ona w układ
stabilizacji, cechować się du\ą szybkostrzelnością, umo\liwiać prowadzenie skutecznego
ognia pod du\ymi kątami oraz być przystosowana do szybkiej zmiany rodzaju wystrzeliwanej
amunicji.
Obecnie standartowym uzbrojeniem bojowych wozów piechoty są oprócz armat tak\e
wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych. Jest to uzbrojenie dodatkowe,
przeznaczone do zwalczania celów lekko i silnie opancerzonych przede wszystkim
czołgów. Przeciwpancerne pociski kierowane powinny umo\liwić prowadzenie skutecznego
ognia na odległości do 3000 m i być zdolne przebić pancerz czołgów trzeciej generacji.
Wartość zasięgu w granicach 3000 m wynika z zasięgu ognia skutecznego uzbrojenia
głównego (armaty) współczesnych czołgów odpowiadającego tej odległości. Uzbrojenie
dodatkowe karabiny maszynowe czy granatniki automatyczne powinny umo\liwić
zwalczanie celów nieopancerzonych w strefach martwych uzbrojenia głównego.
3.3 Transportery opancerzone
Z analizy zadań wykonywanych przez oddziały wyposa\one w transportery opancerzone
mo\na wskazać dwie grupy wymagań na parametry taktyczno-techniczne ich uzbrojenia.
Pierwsza grupa dotyczy zapewnienia przez transportery opancerzone wsparcia ogniem
przewo\onej piechoty. Parametry uzbrojenia powinny umo\liwić ra\enie siły \ywej i lekko
opancerzonych środków walki przeciwnika. Ponadto maksymalny kąt podniesienia armaty
oraz charakterystyki wchodzącej w skład jednostki ognia amunicji powinny zapewnić
mo\liwość zwalczania śmigłowców bojowych i nisko lecących samolotów. Druga grupa
wymagań wynikających z prowadzonych działania, bardziej o charakterze rozjemczym i
12
policyjnym ni\ militarnym, pociąga za sobą potrzebę modyfikacji wyposa\enia, w tym i
uzbrojenia transporterów opancerzonych. Doposa\enie transporterów opancerzonych w
specjalistyczne uzbrojenie lub amunicję specjalną, ułatwi wykonywanie zadań w operacjach
pokojowych. W związku z powy\szym transportery opancerzone powinny posiadać
mo\liwość czasowego dozbrojenia (w zale\ności od potrzeb) w broń umo\liwiającą
prowadzenie ognia amunicją o szerokim wachlarzu zastosowań od działania
obezwładniającego do niszczenia sprzętu czy przeszkód technicznych.
4. Podsumowanie
Doświadczenia z przebiegu konfliktów zbrojnych ostatniego okresu (Afganistan, Zatoka
Perska, Jugosławia i znów Zatoka Perska) wskazują, \e o ostatecznych wynikach operacji
decydować będą zgrupowania wojsk wykonujących zadania na lądzie. W operacjach tych
obraz pola walki kształtować będą trzy elementy (czynniki) walki zbrojnej: ra\enie, ruch i
informacja. Jednostki pancerne i zmechanizowane wyposa\one w opancerzone wozy bojowe
będą nadal podstawową siłą uderzeniową współczesnych wojsk lądowych. Dowodzą tego
wnioski z operacji Pustynna Burza i Iracka Wolność . Wozy bojowe charakteryzują się
wysoką manewrowością i zdolnością pokonywania terenu oraz du\ą siłą ognia. Stanowią
główną siłę uderzeniową wojsk lądowych. Mogą być te\ wykorzystywane w obronie
do tworzenia manewrowych zapór pancernych na kierunkach natarcia przeciwnika oraz
do wykonywania przeciwuderzenia.
Zakres zadań wykonywanych przez czołgi, bojowe wozy piechoty i transportery
opancerzone zostanie poszerza się o zwalczanie śmigłowców bojowych, rakiet
przeciwpancernych i celów ukrytych.. Z przeprowadzonych analiz wynika, \e uzbrojenie
wozów bojowych musi być na tyle uniwersalne, aby z powodzeniem realizować zadania
zarówno w walce, jak i w operacjach o charakterze pokojowym. Powinno umo\liwiać
skuteczne zwalczanie naziemnych celów opancerzonych (tj. wozów bojowych przeciwnika),
naziemnych celów nieopancerzonych (piechoty, pojazdów nieopancerzonych, umocnień
polowych) oraz celów powietrznych.
Literatura
[1] Z. Pankowski, Uzbrojenie wozów bojowych. Ministerstwo Obrony Narodowej. Warszawa
1987.
[2] I. Witkowski, Czołgi 97, WIS, Warszawa 1996.
[3] M. Paluszyński, Kluczowa rola lotnictwa śmigłowcowego sprzymierzonych w operacji
Pustynna Burza , Przegląd WLiOP , nr 12, Warszawa 1991.
[4] Analiza potrzeb zwalczania śmigłowców na współczesnym polu walki, praca pod
kierownictwem A. Tomaszewskigo, Warszawa 2001.
[5] The Lessons of the Iraq War: Main Report Eleventh Working Draft: July 21, 2003.
[6] Analiza przewidywanych form działań taktyczno-operacyjnych. Rola i zadania
opancerzonych wozów bojowych (czołgów, BWP, transporterów opancerzonych) oraz
podstawowe wymagania taktyczne na wy\ej wymienione wozy, praca zbiorowa pod kier.
Z. Ścibiorek, .AON, Warszawa 1994.
13
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Tyszka Rodzina we współczesnym świecieWykorzystanie badań termowizyjnych we współczesnej medycynieROLA PSYCHOLOGII WE WSPOLCZESNEJ MEDYCYNIEStereotypy płci we współczesnej reklamieMiejsce introspekcji we współczesnej psychologiiPuzynina J , Uczucia a postawy we współczesnym języku polskimDomańska Zwrot performatywny we współczesnej humanistycewięcej podobnych podstron